NL

In de deuropening – Enne Koens

Ga maar, als je vindt dat je moet gaan. Jij zegt dat het echt beter is zo. Maar ik vraag me af: Hoe weet je dat?
Je bent nog niet eens vertrokken. Jij denkt: als ik de deur maar achter me heb gesloten, als ik dat gezicht maar niet meer zie waarop ik van
alles heb aangericht, een palet van droevigheid.
Als ik maar nooit meer hoef te denken aan waarom ik zei en dacht, dat zij bedoelde en al die andere misverstanden, dan wordt alles beter.
Dat denk jij. Je denkt: Ik ga de eerste beste kroeg in of op het eerste het beste bankje of grasveld zitten, of anders ergens op een keukenstoel
van iemand, ik hoef toch niets te overleggen, en ik ga eens zien wat het leven mij te bieden heeft vandaag.

De dag is nog niet afgelopen en hij begon dan weliswaar wat wrang, maar dat zegt niets over hoe hij verder zal gaan, dat denk je. ‘Ik heb
toch de vrijheid om op ieder gewenst moment mijn keuzes te herzien,’ denk je.
Jij denkt dat je me kunt vergeten zodra je het vege lijf uit mijn huis gered hebt. Jij denkt dat je je toekomst met mij kunt afzeggen als een
afspraak die toch niet zo goed uitkomt. Zo is het toch? Dat denk je toch? Ja. Niemand kent je beter dan ik.