SENANDIKA

Bocah loro umur 5 taun padha ngguyu dolanan banyu diiringi cahya
srengenge sing endah nganti awak teles. Bicah loro mau jenenge Sesilina
Padilah lan Najendra Juan Atmadja. Omah sebelahan kuwi dadi wiwitane
kekancan, semono uga hubungan keluargane Najendra lan keluargane
sesilina sing cedhak amarga enten kerja sama ing pirang-pirang
perusahaan. Najendra lan Sesilina kaya geni lan kumelun sing ora bisa
dipisahake, ora heran menawa dheweke kabeh dipapanake ing sekolahh
kang padha. Wiwit TK nganti wektu iki dheweke kabeh wis ngkungguhi
kelas 2 SMK tansah wae dipapanke ing sekolah kang padha, tepate ing
SMK Mangkubagus.

Akeh wong ngomonge, ora ana persahabatan antarane lanang lan wadon,
wektu iki Sesilina lagi sumelang ngenani bab iku. Kairing lumakune
wayah, Sesilina ngrasa ana kang aneh karo dheweke. Sesilina nembe
rumangsani menawa dheweke wis riba tresna marang Najendra.

Emane perasaan iku kudu Sesilina tepis saadoh-adohe amarga Najendra

lagi njaga ati siji wadon kaaran Kanala Poetri Anindya. Karo cara
nyengkuyung sesambungan Najendra lan Kanala, Sesilina ngarep-arep
raos cintane marang Najendra sirna. Nanging, kairing lumakune wayah
tansaya nyakitna nggo Sesilina weruh Najendra tansah ana ing sandinge
Kanala

Sesilina ngguncang pager omahe Najendra nganti ngasilke swara ricuh

kang nggawe Najendra keganggu.

1
“Jeje!! Cepetan metu!”
Najendra nekani Sesilina sinambi nuntun montore.

“Woy, nini lampir! Brisik banget ngerti” Tegur Najendra

Sesilina ora ngrungokna apa kang diucapake mitrane iku lan langsung
nitih jok wuri ning montore Najendra, nggawe sing nduwe motor sathithik
kaget.

“Gas pak supir!” Mature bahagia sadurunge krungu wangsulan saka

Najendra kang nggawe atine kegores sepetil.

“Pangapurane, Si. Aku arep budhal karo Nala.” Najendra nuduhake

deretan untune.

Karo abot ati, Sesilina mudun saka montor sport nduwene Najendra.

“Ya wis lah, rapapa. Ati-ati nang ndalan”

“Iya, pangapurane ya, kapan-kapan tak boncengke. Mula nganah golek
pacar ben kowe bisa dibonceng saben dina”

Jroning ati Sesilina njerit menawa wong kang dheweke tresnani yaiku
Najendra.

“Dih, ngapa sih. Wis kana budhal melasi Nala wis kesuen ngenteni kowe”
“Terus kowe piye”
“Gampang. Lunga nganah!” Mature Sesilina kesuh sinambi ndorong-
ndorong montor sport Najendra.
Sadurunge nancapna gas njemput sang tambatan ati, Najendra
ngelambaina tanganne, kang diwales karo senyum lan lambaian saka
Sesilina.

2
Saweise Najendra ngilang saka pandelengane, Sesilina mlayu pinuju halte
bus kang papane ora adoh saka omahe. Untung wae sawise pirang-pirang
menit lungguh nunggu, bus pinuju sekolahh teka.
Ing jero bus, Sesilina gumuyu nggetunake wektu kelingan arep kedadeyan
wau, atine lara nalika mengerteni Najendra arep njemput Kanala.
“Eling Sisi! Jeje wis ndue pacar” Mature Sesilina ing njero ati.

Tumeko ing ngareping omaeh pacare, Najendra disambut kalih eseme

Kanala.
“Pun suwe nunggune sayang?” Takone Najendra sinambi ngusap sirahe
Kanala.
“Eh, ora kok”

Krungu swara Kanala wae nggawe Najendra gumuyu seneng.

“Ayo munggah, keburu telat mengko”

Najendra nganggokna Kanala helm kang sing dheweke siyapake, nggawe
pipi Kanala abang kaya urang godhog.

“Duh lucu temen pacarku tekan pipine abang” Guyon Najendra kang
langsung diwales karo tamparan ing geger.

Sakwise nglungguhi jok wurining montor Najendra, Kanala nyikep gegere

pacare kenceng lan ngumpetake raine ing geger ambane Najendra amarga
isin. Najendra ngguyu gemes weruh polaeh pacare sing ayu iku.

Tumeko ing sekolah, Najendra nganterake Kanala pinuju kelas 11 MPLB

1. Manuk-manuk berkicauan, endahe lapangan berumput ijo duwene SMK
Mangkubagus ngalihake pandhengan wong-wong kang rumiyin-lalang.
Katon pirang-pirang wong lagi nyiapake dangana ing kantin. Ing

3
sadawane dalan, Najendra lan Kanala ngomong-ngomong sinambi
nikmati swasana sekolah esuk dina iku. Ing ngareping kelas, Najendra
katon murung amarga ora gelem pisah.
Karo eseme sing khas, Kanala njiwit pipine Najendra, “mengko kan bisa
ketemu maning. Nganah mlebu menyang kelas, keburu bel mlebu muni.”

Ngerasa kehipnotis sawise Kanala njiwit pipine, Najendra selak linga

menyang kelas karo esem kang mlethek.

Sawise pirang-pirang menit ana ing bus, Sesilina gutul ing SMK. Karo
perasaan sing ala esuk niku, dheweke tetep gumuyu lan srawung pirang-
pirang wong kang dheweke kenal karo grapyak wektu lumaku pinuju
kelase, yaiku 11 DKV 3. Saka lawing kelas, Sesilina bisa weruh Najendra
lagi ngobrol karo Agung Pradipta sing biasa ditimbali Agung lan Denis
Mahendra biasa ditimbali Mahen sing lagi dolanan karo handphone.
Sesilina lumaku mlebu menyang jroning kelas karo rai murung, mancing
Isabella Ayu Amerta kanggo nekani.
“Esih esuk wes ditekuk wae kuwe rai, elek ngerti!” mature Bella marang
Sesilina
“HALO BABU-BABUKU!” Kirana Galuh Cantika, njerit wektu mlebu kelas
nekani Bella lan Sesilina.
“Haduuuh, sing siji cemberut sijine maneh kelebon nini rempong” -Bella
kesel

“Kenapa sih sayangg? Ora olih po?” Kirana ngeledek

“Ehh, Ila, koe kenapa sayang?” takon Kirana sing kuwatir marang Sesilina.
“Orapapa, wis deh balik wae maring meja mu dhewe-dhewe, sedela
maneh ulangan matematika”
“Ah males pisan ana ulangan matematika, andai yah ora ana ulangan
matematika ing donya iki” resula Kirana
“Uwis aja kakehan ngelu, ayo balik maring meja” prentah Bella maring
Kirana.

4
Ing panggonane bocah lanang, Najendra karo kanca-kancane lagi pada
ngobrol. Agung ora sengaja weruh raine Ila sing cemberut bae kawit mau
pra kaya biasane sing sering ngguyu-ngguyu karo kancane. Mbarang
weruh kui, Agung ngendika maring Juan, “ Juan, deleng kui si nini lampir
esuk-esuk wes cemberut ae”.
“Koyok e swasana atine lagi ora apik”
Krungu jawabanne Najendra, Agung lan Mahen mung manthuk.
Dumadakan Aldo, mlayu mlebu kelas lan ngomong karo ngos-ngosan, “
Woy! Ana Pak Tedjo” krungu kui saisining kelas gemrusuk pada lungguhi
bangkune dhewe-dhewe. Kelas sing wau ne berisik saiki dadi kaya
kububuran.
“Dina iki pun siap kanggo ulangan matematika?”
“Nggih pak”

Sawise bertarung karo rumus-rumus matematika, pungkasane bel ngasi

muni, kabehing siswa 11 DKV 3 gumuyu seneng amerga ulangan
matematika rampung.
“Amerga jam pasinaon matematika wis rampung, awake dhewe arep
ketemu maneh minggu ngarep, sugeng siyang”
“ Sugeng siyang pak, matur nuwun” -murid
Teng jam ngaso, swasana sekolah dari rame banget. Akehing siswa kang
kantin nggawe Najendra, Agung, Mahen, Sesilina, Kirana lan Bella
kangelan ngupadi panggonan. Akehing wong ing kantin ora ngalangi
pandhengan Najendra weruh sosok wadon ayu kang dheweke enteni
kehadiranne. Mripate langsung tinuju ing Kanala kang lagi lungguh
ngobrol karo rong kancane yaiku Tamara Syera Sabita sing ditimbali
Syera lan Gina Bratarini Nathania sing biasa ditimbali Gina.

Wektu istirahat, suasana sekolah dadi rame banget. Cacahe siswa kang
ana ing kantin iku ndadekake Najendra, Agung, Mahen, Cecilina, Kirana
lan Bella angel golek papan kanggo lenggah.

5
Akehe wong ing kantin ora ngalang-alangi panyawange Najendra ndeleng
sosok wanita ayu kang ditunggu-tunggu anane. Mripate langsung marani
Kanala sing lagi lungguh ngobrol karo kancane loro, Tamara Syera Sabita
sing biasa diceluk Syera lan Gina Bratarini Nathania sing biasa diceluk
Gina. Tanpa mikir, Najendra ngajak Agung lan Mahen nututi menyang
panggonan Kanala lan kancane loro lungguh. Bareng wis tekan kono,
dheweke langsung melu Kanala sinambi omong-omongan bab akeh
perkara.

“Hai mas. Kowe wis suwe neng kene?” ujare Najendra marang Kanala

“Eh, mas, kok ora tekan kene wae?” jawabe Kanala lirih.

“Eheemmm...” kabeh padha ngguyu karo Najendra lan Kanala. Najendra

lan Kanala mesem isin.

Sauntara kuwi, Cecilina, Kirana lan Bella isih ana ing kono, isih durung
nemu papan kanggo lenggahan. Najendra sing ora sengaja weruh Cecilia
sing isih ngadeg lan bingung golek papan kanggo lungguh, dumadakan
nyeluk jenenge lungguh bareng Kanala lan kanca-kancane liyane.

“Wah, Sisi! Tinimbang bingung arep lungguh neng endi, luwih becik melu
wae, isih ana kursi kosong kanggo kowe lan kanca-kanca linggih,”
kandhane Najendra rada banter.

Krungu swarane Najendra, Cecilina banjur ngalih saka panggonane asline

marani sumber swarane Najendra banjur disusul kancane Cecilina loro.
Satekane ing palenggahane Najendra lan Kanala. Cecilina langsung
lungguh ing sandhinge Najendra. Weruh iki, Gina lan Syera padha
pandeng-pandengan lan menehi tandha ora seneng karo tumindake
Cecilina.

6
“Wah, kaya ora ana papan linggih liyane. Utamane lungguh jejer Jeje, ora
weruh yen ana pacare, Kanala.” Bisik Gina lan Syera.

“Eh, apa ora apa-apa yen aku lan kancaku loro melu kowe?” Cecilina takon
mangu-mangu.

“Mboten napa-napa nggih mas?” Najendra ngandika manawa.

“Oh, ya ora apa-apa, santai wae.” Wangsulane Kanala kanthi ramah

‘Ngomong-ngomong, sampeyan pengin pesen panganan apa? “Banjur

daktelpon bu kantin,” sambunge Kanala

Kabeh padha rembugan pesen panganan saka kantin. Sawise rampung

milih menu panganan. Agung langsung ngadeg saka lungguhe lan mlaku
tumuju bu kantin sinambi nggawa kertas pesenan. Agung menehi kertas
pesenan marang bu kantin.

Sawise dhawuh, Agung bali menyang papan lungguhe. Agung iku jinise
wong sing seneng guyon, mula ora gumun yen gawe guyonan, kabeh wong
mesthi ngguyu marem. Lelucone Agung uga dibarengi crita acak saka
kanca liyane. Nalika meja-meja liyane meneng-meneng ngrasakake
panganan, mejane Kanala sing paling bungah.

Nalika lagi seneng-seneng chatting, pesenan teka. Wong wadon kantin

nggawa wedang menyang mejane Kanala. Nalika arep tekan meja Kanala,
wong kantin ora sengaja kesandung, njalari wedang ing nampan tiba lan
tumpah ing klambine Panggang. Najendra sing ana ing jejere Cecilina
refleks njupuk tisu lan ngresiki klambine Panggang. Dumadakan kabeh
padha kaget karo tumindake Najendra marang Cecilina. Cecilina mung
bisa meneng lan bingung apa sing kudu ditindakake, ing sisih siji Cecilina
seneng, ing sisih liya isih ana Kanala lan kancane loro.

7
Sawise ngobrol karo kanca-kancane.
10 menit mengko pesenan panganan teka.

“Nyuwun sewu, niki pesenan,” kandhane bu kantin sinambi ngedhunke

dhaharan ing nampan.

“Nggih bu, matur nuwun,” wangsulane Selina.

“Sedhela, aku arep ngopi dhisik,” kandhane mbak kantin sinambi njupuk
pesenan wedang.

“Siyappp mbak” jawabe Agung

“Iki omben-ombene,” kandhane mbak kantin karo ngedhunake wedang

sing dipesen.

Dumadakan gelas pungkasan sing diturunake wanita kantin ora sengaja

tumpah ing klambine Caecilia. Lan teles sandhangane Caecilia.

“Kepriye, Bu!” ujare Najendra kanthi nada cekak.

“Eh, ngapunten, Ayuu, kula mboten sengaja,” kandhane mbak kantin

sinambi njupuk gelas sing tumpah.

“Sedhela Bu, wedang sing tumpah iki ganti dhisik,” kandhane bu kantin
sinambi njupuk wedang sing arep diganti.

Spontan Najendra njupuk tisu kanggo ngusapi klambine Selina.

“Opo sampean ora opo-opo?” ujare Najendra

“Ora usah repot-repot Je. Aku bisa dhewe, matur nuwun kanggo
bantuanmu,” ujare Cecilina sinambi mesem marang Najendra.

8
“Aku seneng ngganggu sampeyan. Ora apa-apa, aku bakal mbantu
sampeyan ngresiki maneh,” jawab Najendra.

“Eheeemmm...” Kancane Najendra lan Cecilina loro-lorone padha ngguyu.

“Ila, pipimu kok abang? Ayo, Ila, cie ciee...” jare Kirana

Kabeh padha ngguyu.

“Kowe lagi ngapa ta?” Cecilina ngandika isin.

Kanala sing weruh Najendra nulungi Cecilina ing ngarepe mripate dhewe,
langsung nggawe raine ora seneng. Gina lan Syera nyoba ngalihake
pandhangane Kanala marang Najendra lan padha ngalih saka Cecilia.

“Yo sabar, Nala.” Kandhane Syera karo bisik-bisik marang Kanala lan Gina

“Sampeyan ngrewangi kancamu, ning nyawang kahanane mung minimal.

Lha kowe ki Jen, apa ora mikir perasaane Kanala, malah manja tenan,
kancamu wis gedhe ora bisa. Resik-resik dhewe,” sambunge Gina.

“Ana apa Gin, santai wae, sakjane wong loro kuwi kekancan, dadi wajar
tulung-tinulung,” ujare Kanala.

“Ya, ora ana ngarepmu uga,” ujare Syera

“Biasa wae, Kanala ora masalah,” ujare Kirana

“Ya, rumit tenan,” sambunge Bella

“Ayo, ojo banter-banter, akeh sing isin,” ujare Mahen

9
Syera lan Gina sing wis kesel kabeh, langsung tangi saka lungguhe lan
ngajak Kanala bali menyang kelas.

“Ora usah, ayo padha bali menyang kelas,” ujare Gina

“Ayo, sedhela maneh kita mlebu,” wangsulane Kanala

“Aku bali menyang kelas rumiyin, mas,” kandhane Syera marang Mahen

“Kula kesusu, mas, kula nembe ketemu,” wangsulane Mahen

“Kowe ki bodho, cak,” omonge Agung

“Rame, kowe cemburu ora bisa kaya ngene iki,” Mahen ngece marang
Agung

“Lho, suwe-suwe aku uga ngurusi Syera,” wangsulane Agung karo ngece
Mahen maneh

“Sialan kowe!” Mahen jengkel

“Oke, rame!” Bella ngece

“Oke, aku bali rumiyin, mas,” ujare Syera

“Iya mas, ati-ati,” wangsulane Mahen

“Oalah.. ngapurane, merga kowe nulungi aku, kowe dadi rebutan kanca-
kancane Kanala,” kandhane Sisilina marang Najendra.

“Ora apa-apa, aku sing njaluk ngapura, sampeyan jengkel karo wong-
wong mau,” jawab Najendra.

10
“Ora salahmu, mung wong-wong kuwi sing kesel,” ujare Agung

Bel mlebu muni, Bella ngajak kabeh bali menyang kelas.

“Balik, wis ana bel” jare Bella

Dheweke setuju karo undangan Bella. Dheweke wiwit bali menyang kelas,
nalika menyang kelas ora lali karo obrolan cilik lan guyonan. Tekan kelas,
dheweke langsung lungguh ing kursine. Cecilina sing lungguh ing ngarep,
nglirik lungguhe Nejendra lan mesem tipis. Ora let suwe gurune mlebu lan
pelajaran diwiwiti. Guru wiwit nerangake sethithik babagan materi.

Jam kelas muni pertanda pelajaran wis arep diwiwiti. Ora let suwe Aldo
ngabari yen gurune ora bisa mlebu lan diwenehi tugas. Krungu ngono, sak
kelas dadi rame banget, kabeh pada seneng banget nalika pelajaran
matematika rampung ing sekolahan.

“Apa kowe bisa meneng sedhela? Aku arep menehi kabar yen Pak Harto
ora bisa melu amarga ana rapat ing njaba sekolah. Dadi saiki kos-kosan
ora ateges ora diwenehi tugas, sampeyan tugase nggarap buku paket
matematika kaca 120 saka gampil katrangan, cacahe soal. Ana 15, meneng
wae, aja rame-rame!” Aldo stress

“Tugas diklumpukake apa ora, Do?” Kirana takon

“Kandhane Pak Harto ora diklumpukake, nanging minggu ngarep

dirembug bareng-bareng,” wangsulane Aldo

“Yen ngono, luwih becik ora saiki, ayo kabeh, luwih becik kita metu saka
kelas, dolanan wae, aja sregep-sregep, malah mumet,” bantahe Agung.

“Agung! Ojo salah, senajan ora diklumpukake, ojo enteng-enteng. Yen arep
dolanan, enteni nganti rampung tenan,” pitutur Aldo marang Agung.

11
“Yen ana sing wani metu saka kelas ora ngrampungke tugase, tak laporake
marang Pak Harto,” sambunge Aldo karo jengkel.

“Tenang saja, Do. Sakjane aku mung guyon, nesu wae, pms ya?” jare Agung
karo ngguyu

Seisi kelas ngguyu ngece Aldo.

Ing sawijine pihak, Najendra, Cecilina lan kanca-kancane mulai nggarap

tugas supaya cepet rampung. Bareng wis rampung nyambut gawe, Mahen
dijak menyang taman lan main kertu, padha setuju.

“Akhire wis rampung,” ujare Kinara

“Ya, soale angel,” wangsulane Agung

“Gayamu Gung, kowe mung bisa ngapusi,” jare Mahen

“Ngerti,” sambung Bella

“Cukup, omong-omong, apa sampeyan ora bosen?” Cecilia takon

“Aku bosen, aku seneng apa?” wangsulane Najendra

“Ayo menyang taman, kuy, main kertu,” jare Mahen

Tekan taman, dheweke wiwit lungguh ing bunder ngubengi kertu ing meja
taman. Sawise kira-kira 15 menit main kertu, Cecilia sing wiwit bosen
main kertu, nuduhake ide critane supaya bisa dirungokake kabeh. Kabeh
padha antusias ngrungokake critane. Tanpa disadari, Sisi nyritakake

12
critane Najendra, kanthi kreatifitase, menehi sentuhan unik ing crita
kasebut.

“Ora apa-apa, aku bosen,” sambate Panggangina

“Iya” jawabe Bella lan Kinara bebarengan

“Banjur arep apa?” pitakone Mahen

“Kok kowe ora ngrungokna critaku,” ujare Cecilia

“Cerita? Cerita apa? Novel liyane? Aku lara krungu,” ujare Agung

“Ana apa cak, yen ora seneng, tutup kuping wae,” sambunge Najendra

“Lho, ruwet tenan kaya cah wedok,” tambahe Kinara

“Ayo, wah, kowe kabeh kok rame-rame, aja kuwatir, cak, critane kali iki
dijamin seru. Oalah, iki critane aku dhewe,” ujare Cecilina.

“Wah, keren iki,” wangsulane Najendra

“Oke, aku bakal miwiti,” ujare Cecilina

“Dadi inti saka crita sing tak tulis iki, ana cah wadon sing tanpa disadari,
pacare karo kanca cilike, meh edan saben wengi mikir perasaane, sing
tansah takon ing njero ati. “apa aku lagi tresno?” deweke sing tansah
mangu-mangu karo perasaane sing di senengi, wedi yen kudu
ngungkapke opo sing dirasake, deweke milih meneng wae nganti akhire
ngerasa adoh sakwise bocah lanang sing di senengi mulai dadi beda
amarga wis duwe pacar.”

13
“Eh, sedhela, iki mung drama, nanging isine mung kuwi, jare kowe seneng-
seneng, neng endi bisa nyoba?” Agung mbantah

“Sampeyan meneng opo ora? Atur sekedhik wae mas, pancen kowe bisa
gawe crita sing akeh sisine?” jawabe Najendra rada cekak.

“Rame!” ngandika miring karo muni pegel

“Mbok, saranku, luwih becik meneng wae, yen ora seneng ya

dirungokake,” ujare Kirana.

“Ngerti, aku wis njalari repot,” ujare Bella

“Wis PMS maneh,” sambunge Mahen

Kosok baline, pranyata Kanala lan kanca-kancane lagi ana ing taman kang
ora adoh saka panggonane Najendra, Kanala sing krungu gegeran mau
banjur nyoba golek sumber swara mau, saka kadohan wis katon sumbere
swara. Swara saka mejane Najendra, Kanala kanthi gumun, nyedhaki
Najendra lan takon apa sejatine kedadeyan kasebut.

“Heh? Ana apa, kanca-kanca, wiwit wiwitan nganti pungkasan ing kana,
sampeyan ngerti?” pitakone Kanala kanthi gumun.

“Ora apa-apa sayang, aku mung guyon,” wangsulane Najendra karo nutupi
kedadeyan kasebut

“Oh ya, suarane banter tenan ta?” pitakone Agung karo pura-pura kaya ora
ana apa-apa

“Iya, rame-rame lho!” wangsulane Gina

14
“He, aku njaluk ngapura yen aku ngganggu sampeyan,” ujare Cecilina
marang Kanala lan kanca-kancane

“Ora apa-apa, santai wae,” jawab Kanala

“Hai sayang, ketemu maneh,” Mahen ngomong karo Syera

“Halo sayang, aku kangen kowe,” jawabe Syera

“Oh, oh, wis diwiwiti, ayo bali,” ujare Bella

“Ayo, panas tenan,” wangsulane Kinara

“Iri jare neng” celetuk Mahen

Kabeh padha ngguyu kajaba Kinara lan Bella.

Wektu cepet liwat, bel sekolah muni tanda pelajaran wis rampung. Kabeh
padha bali menyang kelase dhewe-dhewe, sawise Najendra mlebu kelas,
Cecilia ngajak Najendra mulih bareng, nanging Najendra ora gelem
amarga wis janjian karo pacare. Sisih sing rada cemburu langsung ngilangi
rasane nganti adoh.

“Ehhh, bel wis muni... wis wayahe mulih, ayo bali!” takon Agung semangat

“Yo, aku ora percaya yen aku mung mulih, ayo!” Cecilina mangsuli

“Ayo!” Bella lan Kirana ngomong bebarengan

“Banjur awake dhewe uga arep bali menyang kelas dhisik,” ujare Kanala

“Ati-ati ya nduk,” ujare Najendra

15
“Bye, sayang,” omonge Syera sinambi nglambai Mahen

“Dadaahhh ati-ati ya sayang, aku tresno karo kowe” jawabe Mahen karo
rada njerit

“Eheeemmm...” kabeh padha ngguyu kejaba Mahen sing wis mesem karo
nyawang Syera saka kadohan.

Bareng wis tekan kelas, padha resik-resik buku sing ana ing meja lan
dilebokake ing tas.

“Je, ayo mulih bareng,” omonge Cecilina marang Najendra.

“Oh, nuwun sewu mboten saged, kula badhe muleh kaliyan Kanala... sesuk
ayo budal bareng,” wangsulane Najendra.

“Wah, ora apa-apa,” ujare Cecilina rada jengkel.

“Oke, aku ndhisiki,” ujare Najendra

“Ati-ati cak,” wangsulane Mahen

Agung kang lagi ngrungokake omong-omongan mau arep nawani Cecilina

mulih bareng, nanging ing sisih liyane, Agung kelingan apa sing
diomongake marang Cecilina ing kebon.

“Banjur apa, kowe mulih karo sapa?” Kinara takon

“Aja kuwatir, mengko tak kandani jemput aku,” ujare Cecilina

“Apa sampeyan kudu ngenteni nganti ibumu njupuk sampeyan?” pitakone

Bella

16
“Ora, kowe mulih dhisik,” ujare Cecilina

“Apa sampeyan yakin, ora apa-apa?” Mahen njaluk konfirmasi

“Ora apa-apa, ora apa-apa... ayo diterusake,” ujare Cecilina kanthi yakin

“Oke, ayo mulih dhisik,” ujare Bella

“Ati-ati,” ujare Cecilina

“Dadaahh...” kandhane wong-wong mau bebarengan metu saka kelas.

Ngerti kanca-kancane wis mulih, Cecilina langsung mlayu metu saka kelas,
nalika wis ana ing ngarep lawang, lakune ujug-ujug mandheg amarga ana
sing nyeluk.

“Ilaa...” Agung nyeluk lirih

“Agung? Kowe durung mulih?” Cecilia takon

“Durung,” wangsulane Agung

“Oh? Kepriye aku ora weruh sampeyan sadurunge?” pitakone Cecilina

kaget

“Ya wis, aku lungguh ing pojok mburi,” wangsulane Agung

“Ora nggumun, kowe ngomong apa, kowe nelpon apa?” pitakone Cecilina

“Eeee, aku arep njaluk ngapura laa,” wangsulane Agung kanthi swara lirih
lan geter

“Nyuwun pangapunten? Babagan apa?” Cecilina mangsuli penasaran

17
“Mboten wonten kedadosan ing taman, nyuwun pangapunten... menawi
ingkang kula aturaken nglarani panjenengan, kula mboten sengaja,”
wangsulane Agung kanthi luput.

“Kowe isih mikir-mikir omonganmu mbiyen ta, Gung? Ora apa-apa... Aku
ki ngerti kowe mesti guyon, santai wae, ora kaya biasane bodho, lho,”
celathune Cecilina karo nggodha Agung.

“Aku serius,” ujare Agung rada jengkel

“Iyo, Gung, ora apa-apa... ora usah dipikir-pikir,” ujare Cecilina

“Matur nuwun,” wangsulane Agung karo mesam-mesem karo Cecilina

“Oke, ayo mulih, wis awan,” ujare Pesanlina

“Ayo, kowe mulih wae karo aku,” omonge Agung karo ngajak Cecilia

“Ayo!” Wangsulane Cecilina kanthi semangat

Sawise Agung ngeterke Cecilina menyang ngarep omah, Cecilina ora lali
matur nuwun lan Agung langsung pamit marang Cecilina.

“Matur nuwun Agung, nuwun sewu ngganggu,” celathune Cecilina marang

Agung.
“Sampeyan nggih, mboten,” wangsulane Agung
“Sini, mampir dulu”
“Matur nuwun, nanging aku arep langsung mulih, wis awan,” wangsulane
Agung
“Oke, ati-ati ing dalan,” ujare Cecilina

“Bayi Ilaa, sesuk ketemu,” omonge Agung sinambi ngacungake tangane.

18
“Sampeyan, Gungg, yen wis tekan ngomah aja lali ngabari aku,” ujare
Pesanlina

Sore tekan, nalika Cecilina lagi anteng nonton tivi ing kamare, Agung ujug-
ujug nelpon Cecilina njaluk Cecilina menyang ngendi wae sesuk.

“Halo Ilaa, kowe sibuk?” ujare Agung

“Lho, ora, ana apa ta, gung?” Cecilia takon
“Eh, sesuk sibuk opo ora?” takon Agung
“Ora, kenapa?” Cecilina mangsuli
“Eeee, sesuk ayo dolanan” jare Agung
“Oke, arep menyang endi?” pitakone Cecilina penasaran
“Wis rahasia,” wangsulane Agung karo rada nggodha
“Ora seneng,” ujare Cecilina rada jengkel
“Aja nesu, cah ayu,” ujare Agung menggoda
“O, ana apa, aku arep turu,” ujare Cecilina
“Sampeyan lagi kesusu, cak,” ujare Agung.
“Aku wis ngantuk,” celathune Cecilina cekak amarga isih penasaran
“Durung, aku isih kangen karo kowe,” omonge Agung karo rada nggodha
“Aguunggggg!!!” Cecilina mangsuli kanthi swara isin
“Oke, turu ae, ojo lali sesuk.. sesuk tak kabari, sugeng dalu ayu” omonge
Agung karo ngguyu sithik karo nggodhane.
“Iyo, tak enteni sesuk, sugeng dalu ugi nggantheng,” ujare Cecilina kanthi
nada nggodha lan langsung mateni telpon.

Esuk-esuk Agung nyeluk Cecilina arep mangkat sore.

“Halo ayu, wis tangi durung?” pitakone Agung, sinambi salam marang
Cecilina.
“Eh, Agungg, nggih, badhe tindak jam pinten?” Cecilina mangsuli sinambi
takon.
“Ayo sore wae” jare Agung.

19
“Ayo, jam pira?” Cecilia takon
“Mung jam telu apa ora?” wangsulane Agung
“Oke,” ujare Cecilina.
“Oke, aku arep ngumbah motorku dhisik, aku arep numpak motor reged
cah ayu,” omonge Agung karo nggodha Cecilina.
“Ihhhhh apansii Gungg, wis mulai maneh.. isin,” omonge Cecilia karo isin.
“Oke, mateni wae ya?” jare Agung
“Oke, sregep ngumbah motormu,” ujare Pesanlina sinambi nyemangati
Agung
“Iyo, matur nuwun ayu,” omonge Agung karo mateni telpon.

Cepet banget wektune nganti ora disadari jam wis nunjukake jam 14.30
Agung langsung menyang omahe Cecilina arep jemput, jam 14.40 Agung
wis tekan ngarep omahe Cecilina banjur nyeluk.

“Halo ayu, kowe wis siap durung?” takon Agung.

“Wis ta, arep metu jam pira?” Cecilia takon.
“Lha, metu dhisik,” kandhane Agung.

Banjur Cecilina metu saka omah lan mbukak gerbang.

“Lho, Agungg? Kowe wis ngenteni suwe ta?” Cecilia takon
“Durung, santai wae,” wangsulane Agung
“Iki arep menyang ngendi?” pitakone Cecilina
“Apa yen sampeyan menyang bioskop lan nonton film paling anyar?”
takon Agung
“Ayo, wis suwi aku ora mrana,” kandhane Cecilina kanthi ekspresi bungah.
“Oke, ayo munggaha” jare Agung

Cecilina banjur munggah lan menyang bioskop.

Sawetara menit banjur padha teka ing bioskop.
Banjur padha rembugan bab film sing arep ditonton.

“Arep nonton film apa?” takon Agung

20
“Ayo, nonton medeni,” ujare Cecilina
“Oke, ayo, terserah sampeyan,” wangsulane Agung

Dheweke tuku tiket lan jajanan, banjur mlebu bioskop.

Nalika film diwiwiti, swasana ing bioskop dumadakan dadi tegang.

“Eh, aku wedi karo film horor, lho,” ujare Agung rada wedi.
“Tenan ta, Gung? “Aku lagi ngerti yen aku iki lanang, nanging aku wedi
medeni,” ujare Cecilina karo nggodha Agung.
“Apa iki ora apa-apa?” pitakone Cecilina sinambi ngonfirmasi marang
Agung
“Ora apa-apa, sampeyan uga nonton,” jawab Agung nggodha

Cecilina mung bisa mesem.

Sawise rampung nonton Agung ngajak Cecilia menyang Timezone, lan

Cecilina ora gelem diundang menyang Timezone amarga dheweke kesel,
Cecilina uga ngajak Agung mulih.

Ing wayah sore Najendra ngajak Kanala dolan menyang omahe Najendra.
Tekan omahe Najendra, Najendra ngenalake Kanala karo ibune sing lagi
lungguh nonton tivi sing lagi nyiarake siaran berita gosip.
Ibune Najendra, weruh rawuhe kang putra, mesem manis, banjur
jumeneng saka lenggahane, marani putrane kang marani prawan manca.
“Sampeyan wis mulih?” pitakone ibune Najendra sinambi nyawang anake
sing lagi ngambung mburi tangane.
“Nggih bu,” wangsulane Najendra karo mesem ing lambe.
Mamah Najendra kaya-kaya nglirik Kanala kanthi mripat sing landhep,
ngevaluasi bocah wadon kasebut lan ora suwe banjur ngempet sarkas.
Najendra kang mirsa, ngumbar kesel, ngerti yen ibune mesthi ora bakal
nampani kekasihe.
“Iki Kanala, pacarku,” kandhane Najendra sinambi ngenalake pacare.

21
Ibune Najendra katon sinis banjur Kanala ngambung tangane ibune
Najendra lan menehi woh sing digawa Kanala.

“Sugeng sonten buk,” kandhane Kanala sinambi ngambung tangane

Mamah Najendra.
“Iki kanggo lik,” ujare Kanala karo menehi woh sing digawa.
“Inggih, matur nuwun,” kandhane ibune Najendra sinambi nampani woh-
wohan kanthi raine sinis.

Banjur ibune Najendra nimbali Najendra nemoni dheweke ing mburi.

Najendra uga dhawuh marang Kanala supaya lungguh lan Najendra
langsung nemoni ibune ing mburi.

“Iya, ana apa?” pitakone Najendra

“Yagene kowe nggawa dheweke mrene?” jare Mamah Najendra
“Oh, Kanala iku pacarku, apa salahe aku nggawa dheweke mrene?” ujare
Najendra
“Tenan, sapa sing ngongkon kowe? Kajaba iku, kowe luwih cocok karo
Cecilia,” kandhane ibune Najendra kanthi nada cekak.
“Apansii mahh, wis, aku arep menyang Kanala maneh, isin aku suwe
banget,” ujare Najendra rada jengkel amarga sikape ibune.
Dumadakan Najendra bali menyang ruang tamu.
“Mas, nuwun sewu suwi,” kandhane Najendra
“Ya ora apa-apa sayang,” wangsulane Kanala

Kanala sing ngrasa yen ibune Najendra kaya ora seneng karo dheweke,
tambah ora kepenak lan mutusake lunga lan mulih.
Mas, ayo dakgawa mulih,” ajak Kanala marang Najendra
“Lho kok mas, kowe nembe tekan,” wangsulane Najendra
“Ora apa-apa, aku ora kepenak karo ibumu amarga wis sore,” jawab
Kanala

22
Kenapa ibu malah nyengkuyung aku loro-lorone, sanajan aku mung kanca,
aku seneng banget karo Kanala?”
Banjur Najendra ngobrol ing pinggir,
“Ah, aku wis mlaku-mlaku karo Agung”.
“Ana apa?”
“Lha kowe karo Agung?”
“Aku lagi dolan karo Agung, sakjane aku dolanan karo kowe, kowe lagi
sibuk karo Kanala”.
“oh dadi kowe cemburu”
“G”
“Ayo, aku arep turu”

Esuke Sisi nimbali ibune Najendra lan Sisi didhawuhi dolan ing kana,
banjur Sisi enggal-enggal siap-siap menyang omahe Najendra, nalika Sisi
wis mulih, Sisi disambut apik dening ibune Najendra,

DIALOG

Sisih lan ibune Najendra lungguh ing ruang tamu, banjur sawetara menit
Najendra mudhun saka kamar menyang ruang tamu.
“Lha kok wis esuk iki, kowe kangen aku?”
“Nyuwun pangapunten sampeyan bocah”

Ing antarane padudon Sisi lan Najendra, ibune Najendra pancen mesem
dhewe
“Aja terus berjuang, sampeyan bakal nemokake jodoh.”
Loro-lorone langsung ngomong “aku ora gelem karo kowe”

Banjur Sisi diajak sarapan bareng, sakwise sarapan ibune ngajak Sisi lan
menyang mall, banjur Najenra siap-siap menyang mall.
Tekan mall padha golek toko klambi sing arep dituju, nalika lagi golek toko
klambi ketemu kanca sosiale ibune Najendra.

23
“Eh jeng, ketemu neng kene ki, kowe karo anakmu lan calon mantune
piye?”
“Iya jeng ayu ta?”
“Ya, cocok tenan” ayu lan ganteng.
Amarga anake Jeng Yani rewel,
Banjur Jeng Yeni ngajak ibune Jeje sowan ing reuni.
“Eh Jeng, ojo lali mengko melu reuni, ya?” karo nyekeli pundhak lan
sisihane Najendra.
Banjur Najendra mangsuli “ehe iya iya tante”
Jeng Yani pamit nuruti kekarepane anake.

Banjur Najendra lan Sisi padha pandeng-pandengan lan meneng.

Banjur padha tuku klambi, yen wis ketemu panggonan sing dikarepake
Padha uga milih sandhangan,
“Mama tumbas rumiyin, terserah panjenengan badhe blanja rumiyin
wonten pundi”
Ibune Najendra weruh Jeje lan Sisi meneng
“Oke banjur”
Banjur tanpa mikir, Jeje nyandhak tangane sisihane arep menyang toko es
krim
“Arep ngrasakake apa?”
“Terserah kowe”
“Nggih”

Banjur Sisi lan Jeje lungguh ngenteni pesenane es krim, (sambil mangan)
Banjur Najendra ngrusak swasana
“Eh dik, ngapurane buk, malah ngomong kaya ngono karo kancane ibuk”.
“Ora apa-apa, santai wae, iku guyon, ta?”
“Yen iku dudu guyonan?”
Banjur sisih sing rumangsa ora kepenak ngganti topik obrolane.
Banjur Jeje ditelpon ibune amarga ibune wis rampung blanja.

Banjur digawa mulih, ibune Jeje ngomong

24
“Banjur aku pamit dhisik, ya?”
“Aja lali mengko, tante jemput jam 7. Ojo lali nganggo iki, sing diparingi
tante”.
“Eh, matur nuwun Tan, aku repot banget.”
“Ora, ora kaya calon mantumu sing ngganggu.”
Banjur sisihe mung mesem.

Banjur Najendra lan ibune nerusake perjalanan menyang omahe.

Jam 7 ibune Jejedan wis ana ing ngarep gapura omah sisih.
Banjur sisih sing krungu swara klakson mobil Jeje, teka
Sisih sing arep lungguh ing mburi, dumadakan ibune ngendika, “Ayo
menyang ngarep, lik lungguh ing mburi dhewekan.”
“Alah Jeje dhewekan neng ngarepe sopir.
Sisih langsung lungguh lan ana ing ngarep, nalika sisih lungguh, sisih kaget
“Sandhangan kok padha?”
Banjur ibune mesam-mesem “iya, ibu sengaja tuku klambi sing padha”
“O, kowe lagi ngapa?” Jeje
“Oke, ora apa-apa, ayo cepet, ojo akeh-akeh omong, ben telat”.
Banjur tanpa wangsulan Jeje nyopir mobil.

Ora let suwe padha teka lan ibune.

Sakwise kuwi wong papat budhal bareng, Jeje lan Sisi kaget nalika tekan
mobil amarga padha nganggo klambi sing padha.

“Yagene awake dhewe duwe sandhangan sing padha?”

Cecilina takon marang Najendra

“Aku uga ora ngerti”

Wangsulane Najendra

Banjur ibune Najendra sing weruh Jajendra lan Cecilina bingung, mesem
teges,

25
“Apik-apik klambine?” kandhane ibune Najendra sinambi nggodha

“Mboten napa-napa, langkung sae menawi kita langsung mangkat,” ujare

Najendra

Banjur padha nerusake perjalanan menyang warung kanggo reuni.

Tekan kana, wong papat langsung lungguh ing meja sing wis disiapake.

Lan padha salaman marang kanca-kancane ibune.

“Halo cak, piye kabare?” Takon ibune Cecilina

“He, Jeng Maya ora apa-apa, piye kabare?” pitakone Jeng Nita maneh

“Lha nggih, nggih niku anakmu ta?”

“Ya iki anakku karo Jeng Winda”.

“Ayo mrene nak, ketemu kancane ibumu”.

Cecilina lan Najendra nyedhaki, banjur salaman karo kanca-kancane

ibune.

“Halo Tante, aku Sisi lan iki Jeje,” omonge Cecilina karo nudingi Najendra.

“Wah, iki anake Jeng Maya lan Jeng Winda, ayu-ayu lan nggantheng,
bocah-bocah..jodho maneh”. Kandhane Jeng Nita sinambi nggodha

“Ahh, bisa wae Tann,” ujare Cecilina isin

26
Sawise kenalan, banjur lungguh maneh lan mangan panganan sing wis
disiapake.

Banjur 10 menit ujug-ujug Kanala lan ibune nembe teka ing warung,
banjur padha melu salaman.

Najendra, Cecilina, lan Kanala kaget amarga tanpa disadari jebule wong
tuwane padha kenal.

Bareng ibu Najendra weruh rawuhe Bu Kanala, banjur meneng, kebak

bingung.

“Kowe wis suwe neng kene ta, Winda?” Kandhane Mamah Kanala sinambi
Cipika-cipiki.

“E..nggak kok”

“Oh ya, aku perkenalan, iki anakku, jenenge Kanala”

“Halo tante,” sapa Kanala

“Kowe ngerti Kanala?!,”

“Ya iki anakku sing kerep tak omongi,” wangsulane ibune Kanala.

Banjur sawise acara rampung, kabeh padha mulih.

Nalika Kanala tekan ngomah, Kanala menyang ruang tamu lan diterusake
ibune
“Kowe kok kenal karo ibune Jeje?” pitakone Nala marang ibune

27
“Dadi, perusahaane bapake Jeje bakal ngalami kerugian gedhe lan
kulawargane sing paling dhisik nulungi, mbok menawa tanpa bantuan
saka kulawargane perusahaane bangkrut,” piterange Mama Kanala.

Sakwise sinau kuwi, Kanala kepikiran arep nggunakake ibune kanggo

njaluk Jeje.

“Mangga, nyedhak kula lan Jeje, kados pundi caranipun,” panjaluke Nala
Ibune

“Aja kuwatir, ibu mesthi bakal nyengkuyung lan nulungi kowe, sayang,”
ujare ibune Kanala

Tekan omah, Mamah Najendra langsung menyang kamare. Najendra

ingkang mirsani ingkang ibu makaten ugi sedhih, Najendra keduwung.
Nanging dheweke ora bisa ngapusi, dheweke uga seneng amarga kanthi
mangkono Najendra isih bisa cedhak karo Kanala.

Dumadakan ibune Kanala nyeluk Winda.

“Lha piye ta mas, wis pirang-pirang jam aku ngenteni, kok durung tekan.
pitakone Dewi Mamah Kanala, saka sebrang kono.
"Nuwun sewu, dina iki aku ora duwe dhuwit. Nanging aku mesthi bakal
mbayar, amarga aku ora seneng anakku cedhak karo anakmu."
"Cukup nyerah lan mberkahi hubungan anak kita, tinimbang kudu
nandhang sangsara"

Banjur telpon diputus sepihak dening ibune Kanala.

Saka sebrang kono, Dewi seneng banget amarga rencanane wis kasil
ngalang-alangi upayane Winda mbalekake dhuwite kulawargane.

28
Dene Winda, ibune Najendra, isih mikir-mikir carane mbalekake dhuwit
supaya Najendra lan Kanala ora cedhak.

Najendra tansah mbudidaya nglipur ibune, mula ora mikirake masalahe.

Lan Najendra uga nyoba ngyakinake lan mbujuk ibune supaya tetep
sesambungan karo Kanala, nanging ibune tetep ngeyel amarga miturut
dheweke, Kanala dudu bocah sing apik.

Sore-sore Najendra numpak sepedha motor mung golek hawa. Dheweke

wis kesel karo masalah sing teka. Dheweke kepengin nyegerake pikirane
sedhela.
Nanging dumadakan Najendra weruh Agung lan Cecilina ing taman
cedhak komplek perumahan Pesanlina. Najendra mandegake motore.
Wong loro mau katon guyu bareng lan guyon.
“Keren tenan,” gumam Najendra, ora bisa dipungkiri yen ana rasa jengkel
ing atine.

Banjur Najendra marani Agung lan Cecilina.

“Kowe lagi ngapa neng kene? Ketoke tenan,” pitakone Najendra.
“Wah, ana Jeje, ayo melu lungguh kene,” ujare Pesanlina.

"Aku wis bosen nang omah, banjur Agung omong-omongan lan didhawuhi
metu saka omah. Eh, jebule Agung wis ana ing njaba. Mula aku ngajak
Agung ngancani aku mlaku-mlaku."
"Oh"

Sedhela meneng, banjur ing satengahe meneng, Agung mbukak obrolan.

“Wis lumrahe kowe metu dhewe, biasane kowe dolan karo pacar
kesayanganmu,” ujare Agung rada jengkel nalika kelingan karo sikape
Kanala marang Cecilia.
"Apa sing sampeyan tindakake?"
“Heh, kowe kok ribut-ribut, kowe wis gedhe, apa kowe ora isin?” omonge
Cecilia.

29
"Ayo, Ila, tak goleki ibumu, ayo dakgawa mulih."
"Ya wis ayo”

Cecilina lan Agung banjur mlaku menyang omahe Panggang. Najendra

sing weruh mung bisa meneng, dheweke pancen lagi mikir-mikir
omongane Agung biyen. Apa bener Cecilina nduweni rasa marang
dheweke? Nanging kok cedhak karo Agung? Ah ora, Najendra ora gelem
mikir kabeh kuwi. Banjur Najendra langsung bali menyang omahe.

Pancen, nalika Agung lan Cecilina ana ing taman, sok-sok padha rembugan
bab Najendra. Agung wis kesel ndeleng Cecilina sing apikan karo
Najendra.

Flashback-ing taman.
“Aja banget marang dheweke, durung mesthi yen dheweke dadi kowe,
dheweke bakal kaya kowe,” ujare Agung.
"Iya, Agung. Aku seneng banget karo Najendra nanging aku uga ora bisa
nyegah dheweke. Anggere dheweke seneng karo Kanala, aku mesthi bakal
ndhukung dheweke."
"Sekali-kali dadi manungsa sing egois ora bakal ngrugekake sampeyan,
nyatane kita minangka manungsa kudu rada egois, kanggo kabecikan lan
kesehatan mental. Ora perlu nganggep awake dhewe ora apa-apa. biasa
wae, senajan sejatine awake dhewe ora sugih “Aku weruh,” ujare Agung
marang Cecilina kanthi prihatin.
"Hmm... ya bener ta cak. Terus saiki aku kudu piye?"
“Aja kakehan nggatekake Najendra, wiwit saiki adohake awakmu karo
Najendra”.
"susah bro"
"Ora usah diusir Najendra, mung kurangi perhatian lan perhatianmu
marang Najendra. Kuwi uga kanggo kabecikanmu."
"Iya buk. Tak coba. Matur nuwun sampun ngrungokke ceritoku."
"Ora apa-apa, aku seneng ngrungokake critamu.”

30
Agung isih rada jengkel kelingan omongane ing taman. Nanging apa sing
bisa dakkandhakake, Cecilina isih Cecilina. Wong sing tansah apikan tanpa
mikirake awake dhewe lan tansah seneng-seneng.

Suwe-suwe mlaku, banjur tekan omahe Cecilina.

"Aku mlebu dhisik, Agung, sing ati-ati yen mulih."
"Iya, Ila. Ayo mlebu."

Durung wayahe mlebu, ibune Cecilina metu saka omah.

"Wis mlaku-mlaku?"
“O, buk, wis cukup, sesuk isih kudu sekolah, Tan,” wangsulane Agung
kanthi sopan. Sanadyan Agung seneng guyon karo kanca-kancane,
nanging dheweke ngerti tata krama karo wong sing luwih tuwa.
"Ya kudu. Matur nuwun wis ngancani anak-anake bulik mlaku-mlaku."
"Ah, ora masalah lik. Kajaba iku, Agung uga ana ing njaba."
“Oke, mengko Agung mulih dhisik ya?” Agung pamit marang ibune
Cecilina, banjur ngambung tangane.

Sawise pamit Agung banjur menyang parkiran omahe Cecilina kanggo

njupuk motore. Banjur Agung bali menyang omahe.

Esuke ing sekolah.

“Sugeng enjing mas” omonge Kanala nalika weruh Najendra ing parkiran.
Dheweke ora lunga bareng amarga hubungane isih rada renggang.
"Isuk-isuk, kowe arep apa?"
“Biyen aku numpak mobil karo ibuku, soale ibukku arep bisnis”.
“Oh, ayo ndang mlebu kelas, aku ngeterake kowe dhisik,” kandhane
Najendra banjur nyekel tangane Kanala.
“Ayo,” omonge Kanala karo mbales tangane Najendra.

Nalika tansah seneng marang Kanala, Najendra, Agung lan Cecilina. Banjur
mikir.

31
"Wah, wong Kuwi iku bokmanawa siji-sijine, kowe ora apa-apa?" pikir
Najendra

Aku liwat Najendra lan Kanala, omong-omongan tanpa salam marang

Najendra lan Kanala.

Najendra mandheg inglakne, rada pegel ndeleng tansah bebarengan.

Kanala sing krasalakne mandheg,jiwang Najendra.
“Kok macet ta, Mas?” pitakone Kanala.
Nanging Najendra ora mangsuli, isih manggon amarga sirahe.

Kanala banjurjiwang mburine, jebul ana Cecilina. Kanala Sansaya galak,

Marang Pesanlina, sejatine Rumangsa, keluarga Cecilina, hubungane karo
Najendra Dadi renggang. Lan Najendra wis ora preduli marang kasugihan
biyen.
“Mas, kok kepikiran Ila?” Pitakone Kanala diganggu dening kulawarga
Najendra utawa Nate Mangsuli.
"Hah... ora, ora!" Najendra nangis lan kelingan.
“Ayo ndang, bel ndang muni” jare Najendra.
Banjur wong loro kuwi nebesare mlaku sange classe Kanala. Sawise
ngomong yen Kanala iku kelase, Najendra langsung ngrasa kelase.

Mencet kelas, Najendra langsung lungguh ing meja. Bel muni, sinau
diwiwiti.

Sinambi sinau, Najendra isih kepikiran karo Cecilina lan Agung sing
tansah sesandingan.

“Sejatine apa hubungane, kok tansah bareng-bareng?” batine Najendra.

Cecilina uga weruh Najendra sing kaya-kaya lagi mikir.
“Je...,” Cecilina nyeluk Najendra.
"Ya, ana apa?" Najendra mangsuli telpone Panggang.

32
Banjur ing wektu iku, Sisilina dhawuh marang Najendra supaya fokus ing
sinau sing lagi ditindakake.
“Je, fokus karo pelajaranmu mbok didukani pak guru”. Ujare Cecilina
“O, iya...iya...” jawabe Najendra
Najendra uga nyoba fokus sinau lan ora mikirake Cecilina dhisik.

Sinau wis rampung, wayahe istirahat. Agung, Mahen, Cecilia, Kirana lan
Bella tangi saka lungguhe arep menyang kantin. Cecilina ora lali ngajak
Najendra, amarga Najendra isih lungguh ing kursine.
"Jeje..., ayo menyang kantin."
"Iyo, ayo mbak."

Dheweke metu saka kelas lan menyang kantin. Nanging ing sadawane
dalan menyang kantin, Najendra isih mikir-mikir kedadeyan ing kelas.
“Apa sejatine hubungane?” batine Najendra.

Bareng wis tekan kantin banjur padha lungguh ing meja kosong. Aja lali
pesen panganan supaya bisa dipangan.
“Mbak..., ndang pesen panganan kaya biasane.” Sesilina pesen panganan.
"Iyo..., cah ayu." Jawabe bu kantin.

“Ora apa-apa uga,” Syera lan Gina setuju karo omongane Kanala.

Kanala nutup lawang kelas XI DKV 3, banjur disanggakake nganggo sapu

supaya ora bisa dibukak. Cecilina sing kaget banjur nyedhaki lawang.
"Sopo ning kono?" ujare Cecilina.

Cecilina nyoba mbukak lawang, nanging ora bisa mbukak.

"Apa ana sing ngunci saka njaba? Nuwun sewu, ing jero isih ana wong.
Bukak lawang!!" jare Cecilina karo njerit rada wedi.

Saka njaba Kanala lan kanca-kancane padha ngguyu marem krungu

swarane Cecilina sing wedi. Banjur padha ninggalake Cecilina.

33
Cecilina nyoba golek cara kanggo metu saka kono. Dheweke pengin
nelpon wong nanging ponsel mati lan lali ora nggawa pangisi daya ponsel.
Cecilina nangis amarga wedi, sekolah saya sepi lan peteng.
"Tulung!! Bukak lawange!!" sambat Cecilina.

Saka njaba ana sing krungu jeritane Panggang. Lan nalika dheweke
langsung mbukak lawang, dheweke nemokake Cecilia lungguh ngempet
ing ngisor amarga dheweke wedi. Banjur dheweke langsung tenang.
"Ila? Kowe ora apa-apa?" takon Agung kuwatir.
Cecilina sing krungu swara kuwi langsung mendongak. Dheweke
langsung ngrangkul Agung amarga wedi.
"Agung, aku wedi. Biyen ana sing ngunci lawang saka njaba," ujare Cecilina
karo nangis.
“Ora apa-apa, aja wedi, kowe wis ora dhewekan maneh, aku neng kene,”
Agung nyoba nenangake Cecilina.
“Ayo mulih, aku tak ngeterake kowe mulih,” ujare Agung ora tega ndeleng
Cecilina kaya ngene.

Banjur padha mlaku menyang parkiran njupuk motore Agung. Nanging,

saka kadohan, Najendra weruh Agung sing kenceng nyekel tangane
Panggang. Najendra durung mulih amarga isih ana urusan.
“Ayo munggah” jare Agung.
Cecilina langsung munggah, dheweke isih meneng amarga wedi.

Sawise lelungan sawetara menit, dheweke teka ing omahe Cecilina.

Sawise Agung ngeterake Cecilina, dheweke langsung mulih. Dheweke
kepengin ngaso dhisik, banjur takon apa sing kedadeyan.
Cecilina mlebu omah, ing kana ibune takon marang Sisilina kok katon
pucet lan wedi.
"Nak... ana apa? Kok katon wedi lan pucet?" wangsulane Ibu Cecilina.
"Nggak papa." Cecilia mangsuli.
"Sampeyan ora yakin ana sing didhelikake, aku ngerti sampeyan Si." Ibune
Cecilina sing isih takon marang Sisilina.

34
Cecilina isih ragu-ragu ngomong marang ibune, nanging karo ibune sing
terus ngeyel, akhire Cecilina ngomong sing bener.

bebarengan. Tekan sekolah, Agung parkir motore. Cecilina mudhun saka

motore lan wong loro mau menyang kelas.

Bareng wis tekan kelas, padha lungguh ing kursine dhewe-dhewe. Banjur
ora let suwe Najendra tekan ing kelas, ora lali dheweke langsung marani
Cecilina lan takon babagan iki, neng ngendi Cecilina katon pucet lan wedi.
“Ila, aku bisa takon apa?” pitakone Najendra
“Oh ya wis, Je...” wangsulane Cecilina
“Waktu iku kowe mulih kok raine katon pucet lan wedi?” pitakone
Najendra
"Ora apa-apa, mung wektu iku nalika nindakake piket ana sing ngunci
lawang kelas." jare Cecilina ora arep nutupi.
“Sapa sing wani ngunci kowe?” Najendra kaget lan penasaran.

Nalika semana Agung ora sengaja nyebutake jenenge Kanala senajan ora
ngerti sapa sing tumindak mangkono marang Cecilina, nanging dheweke
yakin banget karo omongane.
"Kanala." ujare Agung
Banjur Najendra enggal-enggal mbantah omongane Agung amarga
dheweke percaya yen Kanala ora bisa nglakoni kaya mangkono marang
Cecilina.
"Ora bisa, aku percaya karo Kanala." Najendra emosi.
Agung mangsuli Najendra
“Oke, yen aku duwe bukti yen Kanala nglakoni, kowe mesthi bakal getun
mbelani Kanala,” ujare Agung.
"Ora bakal kelakon." wangsulane Najendra
“Oke,” jawab Agung
Wektu kuwi, Cecilia nyoba ngenthengake padudone.
“Ora usah gelut, aku ora apa-apa.” Sesilina

35
Bel muni, tandane kelas wis arep diwiwiti. Nalika iku Najendra lan Agung
bali menyang lenggahane. Sinau diwiwiti, siswa nggatekake sinau kanthi
apik.

Ora krasa pelajaran wis rampung, bel muni tandane wis wayahe istirahat.
Nalika iku Cecilia, Agung lan Najendra menyang kantin bebarengan.
Satekane ing kantin Agung, dheweke arep menyang WC, banjur kandha
marang Pesanlina.
"Sil, aku menyang WC dhisik." gedhe
“Oh iya...” wangsulane Cecilina

Agung banjur menyang wc, nanging nalika arep mlebu wc lanang, Agung
keprungu ana wong kang lagi omong-omongan sing wektu kuwi lagi
ngomong arep ngunci lawang kelas, sing wis dilakoni.
Agung penasaran babagan iki banjur ndelok ing mburi tembok WC lanang,
jejere WC wanita. Lan jebule iku Kanala lan kanca-kancane. Banjur ing
wektu iku Agung njupuk inisiatif kanggo ngrekam kanggo nuduhake
marang Najendra lan Cecilina.
Jebul tebakane Agung bener, yaiku Kanala lan kanca-kancane sing ngunci
lawang kelas.

"Oh ya, aku wis duwe dhuwit kanggo ngganti dhuwit kulawarga Kanala.
Sesuk kowe ngeterake aku menyang omahe, nanging aja ngandhani
Kanala, ya? Aku pengin sampeyan cepet putus karo Kanala," ujare ibune
Najendra.
“Nanging um...” Najendra mbantah.
“Aja padu, ibu ora seneng karo kowe karo Kanala,” Winda nyelani
omongane Najendra.
"Ya, apa-apa!!" kandhane Najendra banjur menyang kamar.

Saiki dina Minggu, berarti sekolah libur. Wis wayahe murid istirahat.
“Mbak, Sisi kepengen dolan bareng karo Ibu lan Bapak,” ujare Cecilina.

36
"Ya, kebeneran bapakmu prei dina iki, arep mlaku-mlaku menyang
ngendi?" pitakone Maya, ibune Cecilina.
“Terserah ibu lan bapak,” ujare Cecilia.
“Ana apa, omong-omongan kok seru, aku ngeterke bapakku,” omonge
bapake Sisilina sing ujug-ujug teka.
“Bapak, ayo mlaku-mlaku,” ujare Cecilia.
"Ayo, kita arep mlaku-mlaku menyang ngendi?" pitakone bapake Cecilina.
“Terserah bapak, sing penting dina iki kita lungo bareng,” ujare Cecilia.
“Hmmm..” Bapake Cecilina mikir sedhela.
“Kayane bapak duwe papan sing apik kanggo kita tindak,” sambunge
bapake Sisilina.
"Siap bapak, ayo siap-siap supaya bisa langsung mangkat. Sisi wis ora
sabar!!" ujare Cecilina bungah banget.

Banjur padha budhal, arep dolan menyang warunge kancane bapake

Cecilina. Sawise lelungan dawa, padha teka. Dheweke langsung mlebu.
“Wah, apik tenan panggonane, ijo, seger,” ujare Cecilina nalika arep mlebu.
“Inggih, Nak, papan menika sae,” wangsulane Ibu Cecilina.
“Ayo mlebu, mas,” kandhane bapake Cecilina marang ibune lan Cecilia.
Ibu Maya lan Cecilina uga mlebu. Banjur padha weruh wong sing tansah
apikan marang Cecilina.
"Agung? kok neng kene?" kandhane Cecilina nalika ora sengaja weruh
Agung ing warung.
“Oh ya, aku mrene ngrumat warunge bapak, oh, kowe mesthi arep mangan
ing kene? Agung
“Oh, nggih, Pak, inggih menika kula lan kulawarga badhe dhahar
sesarengan,” ujare Cecilina.
“Ooh, lenggaha” Agung ngajak Cecilina lan keluargane lungguh.
Padha lungguh.

"Dadi sampeyan putrane Hendra Pradipta?" pitakone bapake Cecilina sing

durung nate nemoni anake kancane amarga sibuk.
“Iyo pakdhe, kancane pakdhe papa ya?” kandhane Agung kanthi sopan.

37
“Iya, perusahaane pakdhe lan papamu kerja bareng,” wangsulane bapake
Cecilina.
“Oooh...” wangsulane Agung.

Banjur Agung nyeluk pelayan lan ngajak wong tuwane Cecilina lan Cecilia
apa sing arep dipangan lan diombe. Banjur padha pesen panganan.
Sinambi ngenteni pesenan teka, padha ngobrol santai. Kadhang kala
sipate Agung kang gumedhe, nuwuhake swasana kang anget. Nganti
akhire pesenane teka.
“Seneng lik, lik, Ila,” ujare Agung.
“Inggih, matur nuwun, Agung,” kandhane wong-wong mau.
Padha uga mangan.
“Wah, panganane enak-enak kok rame-rame, kowe isih cilik lan wis pinter
ngopeni warung, ta,” kandhane bapake Sisilina.
“Ah, pakdhe, aku bisa,” ujare Agung isin-isin.

Banjur padha nerusake mangan maneh. Sawise mangan, Cecilia lan

kulawargane pamit mulih.
“Wes mulih dhisik Agung, sesuk ketemu neng sekolahan,” ujare Cecilina.
“Iyo, ati-ati neng dalan” jawabe Agung.
Banjur Cecilina lan keluargane mulih.

Dene Najendra lan ibune saiki ana ing omahe Kanala. Padha ana kanggo
mbalekake dhuwit.
“Iki dhuwit sing tak janjine kanggo ngganti dhuwit sing mbok wenehake
kulawargamu. Kanthi dhuwit iki, anak-anak kita ora bakal duwe
hubungan maneh. Tulung anakmu aja nganti cedhak karo anakku,
Najendra,” ujare Winda marang Dewi.Kanala. wong tuwa.

“Iya, mbuh. Kandhanana anakmu aja nyedhaki anakku,” dhawuhe Dewi

marang Winda.

“Inggih,” ujare Winda banjur padha metu saka omahe kulawarga Kanala.

38
Nalika mulih, Najendra isih mbujuk ibune supaya bisa tetep sesambungan
karo Kanala lan nyetujoni hubungane karo Kanala, nanging Winda tetep
ora gelem.

Dene ing omahe Kanala. Dheweke nesu karo Dewi.

“Apa ta Bu, ora usah mbalekake dhuwit supaya aku lan Najendra tetep
bebarengan. Yen kaya ngene iki salahe Ibu,” ujare Kanala nesu.

“Opo meneh nak, wingi diomongi wong rampokan duite. Tapi saiki wis
duwe duit maneh. Ibu wis ora bisa apa-apa maneh. Luwih becik kowe
golek wong liya, isih akeh sing luwih apik. ana saka Najendra.” kandhane
Dewi nglilani Kanala.
"Tapi, Kanala pengen Najendra!!" ujare Kanala, njaga sikape.
"Ah, ora usah, Ibu kesel!! Saiki terserah kowe!!" kandhane Dewi sing kesel
karo sifat bocahe Kanala, banjur ninggalake Kanala.
Ing kana Kanala mikir babagan hubungane karo Najendra. Kanala ngrasa
yen kabeh mau amarga Cecilina, Cecilia sing wis ngrusak hubungane
Najendra karo dheweke. Kanala frustasi, lan saiki dheweke sengit banget
marang Cecilina.

Preinan wis rampung, saiki dina Senin. SMK Mangkubagus esuk-esuk wis
antri kanggo nindakake upacara bendera. Upacara bendera lumaku kanthi
khidmat. Sawise upacara rampung, para siswa padha bali menyang kelas
kanggo sinau.

Dina iki kelas XI DKV 3 miwiti sinau kanthi mata pelajaran basa Inggris.
“Sugeng enjang para siswa-siswi ingkang dipun tresnani lan dipun
banggakaken,” kandhane Pak Toro marang murid-muride karo mlebu
kelas.

39
“Sugeng enjang, Pak,” kandhane bebarengan.
"Piye kabarmu dina iki?" pitakone Pak Toro.
"Aku ora apa-apa, Pak Toro. Lan sampeyan?" padha takon bebarengan lan
semangat.
“Dina iki aku seneng banget lan seneng,” wangsulane Pak Toro
“Ya, dadi materi ing dina iki awujud ukara kahanan. Ukara kaanan yaiku
ukara kang mratelakake derajat kemungkinan ana kedadeyan/kedaden,”
piterange Pak Toro.
“Lho, kowe ngerti apa sing tak jelasake sadurunge?”
“Inggih, inggih, Pak,” wangsulane Agung, mbenerake pitakone Pak Toro.
“Apa ta, Pak? Coba jelasake marang kanca-kancamu,” pitakone Pak Toro.
“Dadi ukara kondisional yaiku ukara sing mratelakake drajat
kemungkinan bakal, bisa, utawa bisa kedaden utawa wis kedaden.” Agung
nerangake marang kabeh wong, sanajan Agung ora katon serius lan
tansah guyon, Agung pancen pinter.
“Aweh keplok-keplok, cah,” apresiasi Pak Toro. Kabeh padha keplok.

Sawise njlentrehake materi, Pak Toro menehi tugas sing kudu

ditindakake.
"5 pitakonan ing papan tulis, sampeyan bisa nindakake wiwit saiki," ujare
Oak Toro.
“Inggih pak” jawabe kabeh.

Nalika lagi nindakake tugas, bel istirahat muni, nuduhake yen dina iki
sinau karo Pak Toro wis rampung lan wis wayahe istirahat.
"Matur nuwun kanggo kawigatosanipun, mbenjang mbenjang. Aja lali
ngerjakake tugas sing diwenehake. Temu sabanjure, aku bakal mriksa
tugas sampeyan. Saiki mangga istirahat," ujare Pak Toro metu saka kelas
XI DKV 3.
"Matur nuwun Pak. Ya siap pak!!" jare Mahen sing wis ora sabar arep
njelajah kantin.

40
Kantin SMK Mangkubagus rame banget, murid-murid padha padudon
mung kanggo ngisi weteng sing kosong.

Najendra, Mahen, Agung, Kirana lan Bella wis padha lungguh ing kantin.
Padha ngenteni pesenan teka lan ngenteni Cecilina. Nalika arep menyang
kantin, Cecilina kandha yen arep menyang kamar mandi dhisik.
“Lha, lha iki Ila,” omonge Kanala marang kanca-kancane karo nuding
Cecilina sing lagi mlaku menyang kamar mandi.
"Saben-saben bocahe kesel. Wekasane ngganggu hubunganku karo
Najendra," ujare Kanala jengkel.
“Lha piye, arep teka apa ora?” pitakone Kanala.
“Ayo, awake dhewe arep dolanan uga,” omonge Gina lan Syera
bebarengan.

Banjur mlebu kamar mandi, wis nyiapake rencana ala kanggo ngganggu
Seslina.
"Pateni lampune," perintah Kanala.

Banjur Gina nindakake, dheweke mateni lampu. Sauntara Syera entuk

ember isi banyu. Cecilina sing ana ing jedhing kaget amarga lampune
dumadakan mati.
"Lho, sopo sing mateni lampune? Apa ana ing njaba?" Cecilina njerit cilik
amarga wedi.
Wong telu kuwi seneng krungu swarane Cecilina sing wedi. Banjur padha
nggantungake ember isi banyu ing ndhuwur lawang jedhing Cecilina.
Bareng Cecilina mbukak lawang, byurrr.... banyune nyemplung ing
Cecilina, awake Cecilia teles kabeh.
“Wah, teles,” kandhane wong telu karo ngguyu moyoki.

Pandangane burem amarga mripate rada ketutupan banyu, Cecilina

weruh Kanala, Gina lan Syera sing lagi ngguyu. Dheweke ora ngarep-arep
bakal tekan iki.
"Kowe?" ujare Cecilina sing isih kaget.

41
"Ya wis, kenapa? Arep sambat karo Najendra?" pitakone Kanala.
"Lha kowe kok jahat banget? Apa salahku?" Cecilina isih gumun.
"Mung takon!!" ujare wong telu bebarengan.
"Kowe wis ngrusak hubunganku karo Najendra!!" Kanala nerangake.

Dene saka njaba murid-murid sing weruh kedadeyan mau langsung mlayu
nggoleki kanca-kancane Najendra lan Cecilina. Dheweke nggoleki
dheweke ing kantin. Saka adoh bisa weruh Najendra lan kanca-kancane.
"He, kowe kabeh! Kanala karo Cecilina padha gelut ing kamar mandi!"
jlentrehe murid sinambi ambegan.

Tanpa mikir, kabeh padha mlayu tumuju kamar mandi. Bareng wis tekan
ing kono, padha kaget weruh awake Panggangina lan Kanala sing teles.

Flashback—Kanala
"Simbahi aku karo banyu, nganti teles, cepet!" Kanala dhawuh.

Sing krungu dhawuhe Kanala padha gumun.

"Cepet!! Aku arep pura-pura, yen Najendra teka, aku arep nggawe kaya
aku sing disiram Ila," jelas Kanala.
“Wah, edan!! Kowe tambah pinter ta?” Gina lan Syera ora bisa mandheg
mikir.
"Iya, sapa dhisik!?" ujare Kanala bangga.
Gina banjur nyiram banyu ing awake Kanala nganti teles.

Najendra sing weruh Kanala kekasihe lan kanca cilike Cecilina teles,
bingung. Ana apa? lan sapa sing kudu ditulungi?
"Kok loro-lorone teles ta? kandhane Najendra karo raine kuwatir.
"Mas, Ila nyiram banyu, sanajan aku ora nindakake apa-apa, nanging aku
banjur nyirami dheweke amarga dheweke ora mung sepisan, aku nesu lan
aku nyirami dheweke, nuwun sewu sayang," ujare Kanala. lying ing muni
melas.

42
Cecilina sing krungu kuwi kaget lan ora nyana, nanging dheweke mung
bisa meneng wae amarga ing wektu iki dheweke adhem banget.
Agung sing krungu nggresah, wis ngerti busukne Kanala. Amarga Cecilina
ora bisa nindakake kabeh mau.
"Bener ta, Ila? Aku ora ngira yen kowe bisa dadi jahat marang Nala. Kowe
kaya ngene iki merga ora seneng yen aku pacaran karo Nala? Amarga
kowe seneng karo aku? Ya?" pitakone Najendra.
"Aku ora sepele! Mung merga aku seneng karo kowe, ora bakal gawe aku
tumindak sedheng! Malah aku ndhukung kowe, yen kowe lali!" Cecilina
mangsuli karo sisa kekuatane.

Sakwise kuwi, Sisilina semaput, Kirana lan Bella sing ana ing sandhinge
Cecilina langsung cepet-cepet nyekel awake Sisilina. Agung sing weruh iki
langsung nyopot seragame lan nutupi awak Cecilia sing klelep amarga
teles.
Kanthi spontan Agung ngangkat layone Panggang banjur digawa menyang
rumah sakit, banjur diterusake Kirana lan Bella. Najendra mung nyawang
dheweke, apa dheweke salah?

Nalika Mahen isih ngadeg ing kono, dheweke ora nyana yen kancane sing
paling apik kuwi bakal ngomong ala marang Cecilina mung merga pacare.
"Sampeyan! Muga-muga sampeyan cepet tangi!" kandhane Mahen karo
nepuk pundhake Najendra kanthi rasa kuciwa. Banjur Mahen langsung
menyang rumah sakit.

Ing rumah sakit, wong papat padha ngenteni Cecilina tangi saka semaput.
Padha kuwatir lan melas marang Cecilia.
Alon-alon, Cecilia mbukak mripate. Kanca-kancane sing ngerti iki uga
padha matur nuwun amarga Cecilina wis tangi.
"Ila, kowe ora apa-apa?" pitakone Kirana lan Bella.
“Um... aku ora apa-apa,” ujare Cecilina.
“Ayo ganti klambi dhisik, klambimu teles lan pilek” omonge Syera lan
Bella ngajak Cecilina menyang kamar mandi kanggo ganti klambi.

43
Agung lan Mahen sing isih ana ing rumah sakit dumadakan nampa kabar
saka ketua kelas. Bocah-bocah SMK Mangkubagus padha cepet mulih,
amarga gurune ana rapat dadakan. Padha matur nuwun, mula ora kudu
ngenteni nganti bel muni.

Cecilina, Kirana lan Bella sing wis ana ing puskesmas banjur lungguh
sedhela. Banjur sawise krasa Cecilina wis mari, Agung lan Mahen ngajak
mulih.
“Ayo mulih” jare Agung
“Oh, apa isih ana maple?” pitakone Cecilina.
“Pak guru nganakake rapat dadakan, mula murid-murid padha mulih
luwih awal,” piterange Mahen.
Banjur Cecilina, Kirana lan Bella manthuk bebarengan.
“Iki klambimu, matur nuwun Agung,” ujare Cecilina.
“Ya santai wae, Ila,” wangsulane Agung.

Wong lima banjur mulih, ngajak Cecilina menyang omahe dhisik. Satekane
ing omahe Cecilina, dheweke langsung mulih, amarga Cecilina mesthi
butuh wektu sawise krungu omongane Najendra sing nglarani.
“Matur nuwun sampun ngeteraken kula muleh,” ujare Cecilia karo matur
nuwun marang kanca-kancane.
“Iya mbak Ila,” kandhane wong-wong mau.
“Kula sedoyo kanca-kanca. Ojo sungkan-sungkan yen arep crito opo wae,
Oke, Ila,” ujare Bella nyemangati Cecilina.
"Iya Bell, aku mlebu dhisik, kanca-kanca," ujare Cecilia.
"Iya" jawab mereka bebarengan.
Banjur padha bali menyang omahe dhewe-dhewe.

Sore iku, Agung lan Mahen menyang omahe Najendra, arep ngrembug apa
sing wis ditindakake Najendra marang Cecilina. Sanadyan kekasihe
Mahen iku kancane Kanala, dheweke tetep nyengkuyung Sisilina, amarga
dheweke ngerti sing bener, kancane mesthi dudu Syera, Gina lan Kanala.

44
Ing omahe Najendra padha anteng sedhela, dolanan kaya biasane. Banjur
Agung mbukak obrolan.
“Kowe kudu bisa mbedakake sing bener, Je. Ojo gara-gara pacarmu, dadi
lali karo kancamu sing wis ditresnani wiwit cilik,” ujare Agung.
“Ah, ora apa-apa, aku kesed,” ujare Najendra karo raine males.
"Amarga Ila, hubunganku karo Kanala dadi kaya ngene. Aku lan Kanala
kudu meneng wae merga wong tuwa ora setuju karo hubungan kita. Iki
kabeh gara-gara Ila!!" sambunge Najendra sing dadi pegel karo Cecilia.
"Kowe edan!! Aku mung siji sing duwe pacar, kancane Kanala, kowe ngerti
sing bener lan salah!! Aku ora egois kaya kowe, pengen pacar karo kanca
sing tansah ana!!" ujare Mahen.
"Sampeyan ora ngerti apa sing dakrasakake!" ujare Najendra.
"Ya, kowe uga ora ngerti apa sing sejatine kedadeyan!! Aku mesthi bakal
getun yen kabeh wis owah!" jare Agung kesel karo sikape Najendra sing
dumadakan owah.
Banjur wong loro mau mulih.
Esuke ing sekolah, Najendra weruh Cecilia mlaku nyedhaki dheweke.
"Halo, Ji!!" kandhane Cecilia saka kadohan.
"Sampeyan ora kudu tumindak becik!" kandhane Najendra ora kaya
biasane.
“Ana apa ta, Je?” Cecilina kaget karo owah-owahane Najendra sing
dumadakan.
"Gara-gara kowe, hubungane aku karo Kanala dadi renggang, wong
tuwamu ora setuju karo awake dhewe. Lan siji maneh, ojo nganti dibales
perasaanmu marang aku, kowe dadi jahat lan perlakukan Kanala sak
senengmu!! " ujare Najendra marang Mejalina.

Cecilina mung bisa meneng, dhadhane lara kaya dicekel watu gedhe.
Dheweke lara nalika krungu omongane kanca cilike, jebule dheweke bisa
dadi ala. Dheweke nyoba nahan eluh supaya ora katon lemes marang
Najendra. Cecilina banjur lunga, dheweke ora pengin Najendra weruh
dheweke nangis.

45
Najendra kang weruh Cecilia budhal ora nggatekake, beda karo Najendra
sadurunge. Dheweke wis owah.

Sajrone pelajaran, Cecilina ora fokus marang apa sing dijlentrehake

dening guru. Sing dipikir mung Najendra, kok Najendra berubah?
Bel sekolah muni, Cecilia langsung mulih numpak angkutan umum tanpa
pamit karo kanca-kancane. Dheweke kesed ngomong karo sapa wae.

Ing omah, ibune Cecilina gumun, kok anake meneng lan lesu. Banjur ibune
Cecilina menyang kamare Cecilina.

"Sisi, kok lesu?" pitakone Maya, ibune Cecilina.

"Bun, Sisi jahat ta? Apa hubungane Jeje lan Kanala rusak amarga Sisi?"
pitakone Cecilina karo nahan eluhe sakbisane.

"Lho, sapa sing ngomong ngono? Ora kabeh gara-gara kowe. Lagi wae lik
Winda sing ora sarujuk marang hubungane, amarga lik Winda ora seneng
karo Kanala," ujare Maya banjur lungguh ing jejere Cecilina. nyelehake
lengen ing pundhake.

"Nanging Bu, Jeje nesu karo aku. Kanala uga jahat karo aku, Bu. Apa sing
kudu ditindakake," ujare Cecilina karo nangis.
Ibune sing weruh Cecilia nangis, langsung ngrangkul dheweke.
“Ora apa-apa sayang, aja nangis, nesu iku lumrah, nanging yen dheweke
nindakake apa-apa marang kowe sing gawe kowe lara, tegese dheweke
dudu kanca sing apik. Nanging muga-muga kowe lan Jeje bisa
ngrampungake masalahmu kanthi becik. Tak pasrahke.” “Lho, anakmu
wis dewasa” omonge Ajeng nglilani Cecilina.
“Matur nuwun Bu,” kandhane Cecilia banjur nglepas rangkulane ibune.
Banjur ibune metu, ninggalake Cecilina dhewekan.

Cecilina ora mlebu sekolah amarga dheweke demam. Awake Cecilina

krasa lemes banget, dheweke kepengin turu sedina muput.

46
“Sisi, ayo mangan dhisik, sakwise kowe turu wae, Ibu wis matur marang
gurumu yen kowe lagi lara, ora usah sekolah,” kandhane Ibu karo
nyedhaki Cecilina sing ana ing kamare.
“Matur nuwun buk. Nanging Sisi ora gelem mangan, ora enak buk,”
omonge Cecilina marang ibune.
“Kowe kudu mangan supaya waras, ya, aja nganti suwe-suwe,” ujare Ajeng
marang Cecilina.
“Iya ya buk, nanging mengko. Saiki Sisi mung arep turu,” kandhane
Cecilina kanthi nada kesel.
Banjur Ibu Cecilina nglilani Cecilina turu dhisik.

Ing kelas, Najendra nggatekake kabeh ruangan. Ana wong sing digoleki,
amarga kaget yen Cecilina ora katon sanajan wis awan. Najendra ora
kepengin katon prihatin, mula ora takon marang kanca-kancane.

“Lha kok nggoleki Ila?” pitakone Agung sing wis nggatekake Najendra.
"Apa, ora jelas. Kok digoleki wong sing wis ngrusak hubunganku karo
Kanala, cheesy," ujare Najendra.
"Edan! Cecilia lagi lara lan ora rumangsa salah," ujare Agung.

Najendra mikir ing njero ati.

"Hah? Ila lara? Apa merga aku?" pikir Najendra.

“Alhamdulillah dheweke lagi lara, mula kena akibat saka tumindake,”

ujare Najendra karo ethok-ethok ora peduli.
“Kowe edan tenan ta, Je!” ujare Agung.
"Aja nyesel yen aku nuduhake apa-apa!" sambunge Agung.

Banjur Agung nuduhake soko ing HP marang Najendra. Najendra sing

nyawang, katon kaget banget.

47
Agung nuduhake video bukti prilaku Kanala. Wiwit nalika Kanala lan
ibune mrentah wong supaya ngrampok dhuwite ibune Najendra, banjur
Kanala sing lagi omong-omongan karo kanca-kancane ngenani kedadeyan
Cecilina disiram banyu dening Kanala, ana maneh.
Najendra meneng wae.

“Nuwun sewu” mung sing bisa metu saka cangkeme Najendra.

"Saiki mung getun? Saiki mung krasa salah? Kowe kudune wis dipercaya
kancamu wiwit cilik sing tansah ana kanggo kowe, dudu wong anyar,
senajan pacarmu!" ujare Agung.

“Yen kowe arep njaluk ngapura, ojo marani aku, langsung njaluk ngapura
marang Ila, muga-muga dheweke diampuni lan ora uwis lara amarga
omonganmu!” sambunge Agung.

"Tatu jasmani iku gampang diobati, nanging tatune tetep ana. Iku padha
karo tatu lisan, bisa diapura nanging ora ateges tatu kasebut bakal ilang,
mesthi bakal ninggal tatu." kandhane Agung banjur menyang lenggahane,
ninggalake Najendra.

Pelajaran diwiwiti, nanging Najendra ora fokus karo pelajaran dina iki.
Nganti akhire pelajaran wis rampung, dheweke mung meneng wae karo
mikir apa sing wis ditindakake marang Cecilina.

Najendra mulih sekolah langsung ketemu Kanala. Dheweke kepengin

mutusake hubungane karo wong sing wis nggawe Najendra tumindak ala
marang kancane.
"Kanala, kita putus!! Aja ketemu aku maneh!" ujare Najendra.

“Sekedap, kok ndadak ngomong ngono Je?” pitakone Kanala.

"Aku wis ngerti kabeh tumindak alamu! Ora perlu mbela awakmu, amarga
aku wis duwe bukti," ujare Najendra banjur nuduhake bukti.

48
Kanala ndeleng video ing ponsel Najendra. Banjur dheweke kaget, kepiye
carane Najendra bisa entuk kabeh?
"Nanging, ora kaya sing sampeyan deleng Je," ujare Kanala.
"Kabeh wis jelas!! Sepisan maneh aku ngelingake, kowe aja wani nglarani
utawa tumindak ala marang Cecilina! Yen ora, kowe bakal nanggung
akibate!!" ujare Najendra banjur ninggalake Kanala.
"Aaaa!!! Iki kabeh gara-gara Cecilina!!!" ujare Kanala frustasi.

Najendra langsung menyang omahe Panggang.

“Bun, Ila wonten ngomah?” Najendra takon marang Ibu Ajeng.

"Iki nang kamar, nak, mlebu wae. Oh ya ibu njaluk tulung, kon Sisi dhahar
merga durung mangan. Aku lagi turu nanging nalika tangi Sisi isih ora
gelem mangan," ujare. Mbah Maya.
"Siap buk. Jeje njaluk ngapura amarga Jeje, Sisi lara. Nyuwun pangapunten
Jeje durung dadi kanca sing apik karo Sisi," ujare Najendra karo getun
marang tumindake.

“Mboten napa-napa, Nak, biasa wae. Yen kanca-kanca mesthi ana masalah,
mula kita kudu pinter-pinter ngadhepi masalah kuwi, aja nganti
kekancanmu rusak amarga mung siji masalah,” ujare Maya. ibu banjur
nepuk pundhake Najendra.

“Lha kowe langsung munggah nduwur wae, sapa ngerti Sisi bisa luwih
apik sawise kancane teka,” kandhane ibune Maya.

“Matur nuwun, bun,” kandhane Najendra banjur langsung munggah.

Ibu Ajeng wis percaya marang Najendra, amarga Najendra lan Cecilina wis
kekancan wiwit cilik. Dheweke percaya yen putrane ora bakal ngilangi
kapercayan.

49
Totok totok totok... Najendra thothok-thothok lawang kamare Cecilina.
“Mlebu wae, ora dikunci,” kandhane Cecilina nalika krungu lawange
thothok-thothok.

Banjur Najendra langsung mlebu ing kamare Pesanlina, katon Sesilina lagi
gumlethak, isih nganggo salin. Cecilina sing weruh Najendra langsung
lungguh.
"Nyapo kowe neng kene?" Cecilina takon jutek.
"Apa aku ora bisa ngunjungi sampeyan?" pitakone Najendra kesel.
"Haha... kowe ora peduli ta?" Cecilia takon
“Nuwun sewu” mung sing bisa metu saka cangkeme Najendra. Najendra
sadar yen tumindak lan omongane pancen wis nglarani atine kancane.
"Aku ngapura sampeyan," ujare Cecilina ringkes.
"Aku kesel, aku butuh wektu," ujare Cecilina.

Cecilina mlaku menyang jendhela kamar turu, dheweke mbukak

jendhela lan ndeleng pemandangan njaba sing bisa nyenengake pikirane.
"Lho kok awake dhewe ngrasa 'kesel'? Jawabane prasaja; supaya awake
dhewe ngapresiasi makna istirahat dhewe. Supaya awake dhewe sadar
yen awake dhewe iki mung manungsa biasa, dudu robot. Mungkin kita uga
kudu eling, malah robot butuh. dibebani supaya bisa mulihake tenagane.”
sambunge Cecilina.
"Aku pancen salah karo kowe, aku kudune luwih percaya marang kancaku
dhewe tinimbang wong liya. Nyuwun pangapunten, Ila. Senajan kowe wis
kerep nulungi aku, aku pancen jahat," kandhane Najendra banget.
"Kadhangkala apa sing dakanggep minangka omah, sejatine ngrasa asing
kanggoku, aku ora ngerti apa sing dakkarepake. Kadhang-kadhang sing
dakanggep omah iki dudu papan kanggo mulih. Malah kita “Ora cedak,
saling paham, Je,” celathune Cecilina banjur noleh mandeng Najendra.

Eluh alon-alon mudhun saka mripate Cecilina sing ayu.

“Aja nangis,” kandhane Najendra ora tega.
“Kenapa?” Cecilia takon.

50
Najendra meneng wae, ora mangsuli pitakone Cecilina.

“Kandhane ibu, yen aku sedhih, aku bisa nangis sak karepku. Supaya rasa
sedhihku bisa ilang,” sambunge Pesanlina sinambi nangis.
Najendra terus ngomong “Aja nangis”
“Kenapa?” pitakone Cecilina maneh.
“Amarga sedhihmu, aku uga sedhih. Aku ora tega ndeleng eluh sing tiba
saka raimu,” wangsulane Najendra banjur maju ngusapake luh sing tiba
ing raine Cecilina.

“Ngapunten malih, Ila,” ujare Najendra.

“Aku wis ngapura sampeyan. Nanging sampeyan uga kudu ngerti yen ora
kabeh tatu bisa waras kanthi ngucap ‘ngapunten’, ana sawetara sing
malah luwih lara yen krungu,” ngandika Cecilina.

RAMPUNG.

51
Alikha Keisya Salsabila, Alyatun Nisa, Atika Wulandari, Bintang Rasya
Nurzain, Cindy Yuni Sulistianingrum, Desti Tri Setiyani, Elsa Puji
Rahayu, Erin Sekar Kinasih, Fadhirrahman Fauzi, Fadilah Andita Putri,
Febrina Rahmadhani, Firza Anggita Saputri, Gendis Fadillah Ashifa,
Ibni Nitya Abid, Jauza Hafizh Zain, Junita Tia Indrianti, Kaila Nur Fitri
Ainia, Kasandra Aulia Dwimaya, Lingga Wigar Aswangga, Nadya
Aswitria Ivana, Nia Dwi Safitri, Nurul Alfauzan, Nuurusyifa, Putri Agus
Triani, Qisyanda Cintha Sejati, Restu Lisnaindhu, Rizki Tri Hasanah,
Safira Nur Salsabila, Sahrul Aditya, Shefiolina Aulia Nofalita, Sheva
Wildan Dhia Fiptha, Soud Dwi Putra, Syahrul Aris Santoso, Tri Utami
Mardikawati, Wisnu Widodo

52