CKV verslag Carmine Eefting

Tentoonstelling Marina Abramovic

in het Stedelijk Museum Amsterdam

1
Tentoonstelling Marina Abramovic in Stedelijk Museum
Bezoek aan het stedelijk Museum
Op 17 maart ging ik samen met een vriendin
naar het Stedelijk Museum in Amsterdam.
Deze keer ging ik niet naar het Stedelijk
Museum om gewoon rond te kijken, maar om
een bijzondere expositie te zien. Het was de
expositie over Marina Abramovic, haar werk
en haar lange en ongewone carrière. In dit
verslag zal ik naast de expositie ook ingaan
op een paar van haar werken die niet in het
museum te zien waren.
Marina Abramovic
Marina Abramovic is een Performance kun-
stenaar en een hele bijzonder vrouw, die zeer
toegewijd is aan haar kunst. Zij zegt ook “ The
spirit in any condition does not burn”.
Performance Kunst
Performance kunst is een vorm van kunst die
je mee maakt en het is allemaal echt, vaak
met een diepe mening en controversieel. Het
gaat ook om de interactie tussen het publiek
en de kunstenaar. Je ziet een voorstelling
waar in de kunstenaar zelf iets doet. Dat
kunnen extreme dingen zijn die zij hun eigen
lichaam aandoen met gevaarlijke objecten,
hun lichaam ter beschikking stellen aan het
publiek zodat ze er mee kunnen doen wat ze
willen of in sommige gevallen niks doen.
Poster met tekst van Marina Abramovic
De tentoonstelling
Het was een hele interessante expositie en
voor mij was het een goede manier om Ma-
rina Abramovic te leren kennen. Voor dat ik
naar deze expositie ging kende ik haar werk
niet en wist ik zeer weinig over performance
kunst. Haar werk is heel bijzonder en ik had
nooit eerder zo iets gezien. De expositie was
niet in een chronologische volgorde opgezet
en de werken uit verschillende jaren waren
door elkaar gemengd. Er was wel een deel
van de tentoonstelling toegewijd aan de
werken die Marina met Ulay (haar voormalige
partner) heeft gedaan. De tentoongestelde
werken waren wel op een logische manier
over de zalen verdeelt. Bij elk kunstwerk van
Marina was er een uitleg met afbeeldingen of
video’s van haar performance. Soms waren er
ook recreaties van de plekken waar ze haar
performance deed, bijvoorbeeld van “The
house with the ocean view.”
Haar werk
Wat ik het meest bijzonder vond aan het leven
van Marina Abramovic is hoe gepassioneerd
zij is over haar werk. Nooit heb ik eerder een
kunstenaar gezien die zo opgaat in zijn eigen
kunst en vond het mooi om te zien hoe een
kunstenaar voor zijn kunst alles zou kunnen
opgeven, zelfs zijn leven. Dit is goed te zien in
haar werk als performance kunstenaar.
De performance "Rhythm O"
De eerste performance van Abramovic was
“Rhythm 0”. Bij deze performance was er een
tafel waarop er 76 objecten liggen. Aan een
kant van de tafel lagen objecten zoals wijn,
2
druiven, lipstift, honing en aan de andere kant seksisme, marteling en nog veel meer. Maar
van de tafel messen, kettingen, spijkers en toch gaan we door de performance nadenken
een pistool met een kogel. In het midden van over het feit dat veel mensen als ze de kans
de kamer een 23 jaar oude vrouw, Marina krijgen, het in zich hebben om zulke afschu-
Abramovic. De instructies zijn simpel. “Ik ben welijke dingen te doen en daar ook nog ple-
een object, u kunt alles dat op de tafel ligt op zier aan beleven. En daarin zit de kracht van
mij gebruiken, de tijd is zes uur.” Toen de per- het werk van Marina Abramovic.
formance begon was er weinig aan de hand.
Mensen gaven haar water en ze gaven haar
een roos. Maar heel snel begon een man een
scharen te pakken en haar kleding te knip-
pen, anderen pakten de roos en legden die op
haar buik, ze snijden haar met de messen en
zetten het pistool tegen haar hoofd aan. Na
de performance stond Marina Abramovic op.
Iedereen rende weg, ze vonden het te moeilijk
om zich met haar te confronteren.

Hoe ver kan de mens gaan?

De bedoeling van de performance "Rhythm
O" was om de moraliteit te testen van gewone
mensen. Mijn mening over deze performance
is gemengd, het is namelijk een wel erg ex-
treme manier om deze boodschap over te
brengen en daarbij het is ook heel erg gevaar-
lijk. De performance laat ons zien dat mensen
weinig moraliteit hebben en ons daarover na-
denken. Het is iets wat we al wisten, we hoe-
ven maar te denken aan de veel oorlogen en
dat de mens ondanks de pijn en het verdriet
gewoon door gaat met discriminatie, racisme, De tafel met de objecten van de performance "Rhythm O"