Η Δικτατορία και το

Πολυτεχνείο
Μια φορά και έναν
καιρό στην
Ελλάδα, ένας
στρατηγός και οι
φίλοι του
αποφάσισαν ότι
ήθελαν να
κυβερνήσουν με το
ζόρι.
Ο στρατός με τα όπλα πήρε στα χέρια του την εξουσία και έδιωξε τη Δημοκρατία
από την Ελλάδα. Τώρα πλέον είχαμε Δικτατορία, τη Χούντα των Συνταγματαρχών.
Οι Χουντικοί
φοβέρισαν
τους
ανθρώπους
και
απαγόρευσαν
πολλά
πράγματα που
τα θεωρούσαν
επικίνδυνα.
Απαγόρευσαν
στους ανθρώπους
να διαβάζουν
εφημερίδες.
Απαγόρευσαν στους δασκάλους να διδάσκουν στα παιδιά
πράγματα και αλήθειες, παρά μόνο όσα ήθελε ο Στρατηγός.
Απαγόρευαν στους ανθρώπους να πηγαίνουν βόλτες.
Απαγόρευσαν στους ανθρώπους να συναντιόνται ελεύθερα και τους ανάγκασαν να
είναι κλεισμένοι στο σπίτι τους.
Όποιος δεν άκουγε και διαμαρτυρόταν, τον έκλειναν στη φυλακή.
Κάποιους μάλιστα τους
έπιαναν και τους
βασάνιζαν, τους
έστελναν στην εξορία ή
τους σκότωναν.

Δεν μπορούσες να
εμπιστευτείς κανέναν.
Πέρασαν 7 χρόνια, και οι Έλληνες που αγαπούσαν την ελευθερία και τη
Δημοκρατία προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να διώξουν τους
Συνταγματάρχες.
Η αρχή έγινε από τα παιδιά που πήγαιναν στο Πολυτεχνείο. Δεν
μπορούσαν άλλο αυτή την κατάσταση, ήθελαν να σπουδάσουν και ζήσουν
ελεύθερα, χωρίς φόβο.
Μαζεύτηκαν όλοι
μαζί, πολύς κόσμος,
μικροί και μεγάλοι
και έκαναν μια
διαδήλωση στο
Πολυτεχνείο.
Ο Συνταγματάρχης έστειλε τους στρατιώτες για να διώξουν με
τα όπλα τους τους φοιτητές.
Οι φοιτητές με το
θάρρος και τη θυσία
τους κατάφεραν να
διώξουν τους
δικτάτορες και να
φέρουν πίσω τη
Δημοκρατία.
Οι Έλληνες ήταν και
πάλι ελεύθεροι,
ζούσαν ειρηνικά και
ήταν όλοι χαρούμενοι.
Γιάννης Γαϊτης