7.

Ποιμαντική προσέγγιση στις

διαφυλικές σχέσεις
 7. Ποιμαντική προσέγγιση στις διαφυλικές σχέσεις

7.1. Εισαγωγικά
 Ένα ζήτημα με πολλές πτυχές και εφαρμογές
 Η ορμητικότητα στη νεανική ηλικία
 Τα νέα κοινωνικά ήθη
 Απαραίτητη η προετοιμασία με ειλικρινή τρόπο
 Ο νέος ρόλος της γυναίκας και οι δυσκολίες των
ανδρών να τον αποδεχθούν
 Η καλλιέργεια του ήθους της αλληλοπροσφοράς
και της θυσίας έναντι του παραγκωνισμού και
τού υποβιβασμού της αξιοπρέπειας
 7. Ποιμαντική προσέγγιση στις διαφυλικές σχέσεις

7.2. Κοινωνικές πτυχές των διαφυλικών σχέσεων

 Σύνδεση τρόπων παραγωγής και κοινωνικών ρόλων των φύλων
 Παράχρηση και απολυτοποίηση του ερωτικού ενστίκτου στον
δημόσιο χώρο
 Μια φυσική έξη μεταβάλλεται σε νοσηρή κατάσταση
 Όταν προηγούνται υπερβολικές απαγορεύσεις, ακολουθεί η
ασυδοσία: τις εποχές στις οποίες επικράτησε ο δυτικός
πουριτανισμός, θα τις διαδεχθεί η «σεξουαλική απελευθέρωση»
 Ο ευσεβιστικός περιορισμός των παθών μόνο στα «σαρκικά
αμαρτήματα» άφησε ατροφική την εξέταση των ροπών σε άλλα
πάθη (φιλαργυρίας, αρχομανίας, κενοδοξίας κ.λπ.)
 Οι παραχρήσεις αποσκοπούν στον κορεσμό των ενστίκτων και
όχι στην οικοδόμηση μιας σχέσης ειλικρίνειας και
αλληλοσεβασμού μεταξύ προσώπων
 7. Ποιμαντική προσέγγιση στις διαφυλικές σχέσεις

 Οι τάσεις αυτές προωθούνται μέσα από τα πρότυπα

που προβάλλει η βιομηχανία του θεάματος
 Αποϊεροποίηση του θείου δώρου του έρωτα
 Η αντίδραση = εξιδανίκευση / δαιμονοποίηση
 Ο «εκπνευματισμός» του έρωτα αστοχεί εξαιτίας της
ψυχοσωματικής σύστασης του ανθρώπου
 Απαραίτητη η ευαισθησία και η κατανόηση του
ψυχισμού των εφήβων
 Προσοχή στον υπερτονισμό των εννοιών της αμαρτίας
και της ενοχής
 Ο έρωτας είναι ιερός διότι φέρει μέσα του τη δυναμική
μιας νέας ζωής
 7. Ποιμαντική προσέγγιση στις διαφυλικές σχέσεις

 Η ελευθεριότητα μπορεί να καταστεί υποδούλωση στα

ένστικτα
 Το πρότυπο του Σπλαχνικού Πατέρα
 Αποστροφή προς την αμαρτία, όχι στον αμαρτωλό
 Σε μια αρμονική (και όχι εξιδανικευμένη) οικογενειακή
ζωή υπάρχει υγιής ανάπτυξη των διαφυλικών σχέσεων
 Όταν υπάρχει επίγνωση των δυσκολιών που αναπόφευκτα
θα προκύψουν και με τη εκδήλωση πνεύματος διάκρισης,
φιλαλληλίας, προσευχής και υπομονής, τα εμπόδια θα
υπερπηδηθούν
 Τα παιδιά θα προσλάβουν πως τα δύο φύλα μπορούν να
λειτουργήσουν αλληλοσυμπληρωματικά και
αλληλοϋποστηρικτικά
 7. Ποιμαντική προσέγγιση στις διαφυλικές σχέσεις

7.3. Προτάσεις ποιμαντικής αντιμετώπισης

 Η σύγχρονη Ποιμαντική Συμβουλευτική σχετικά με τις
διαφυλικές σχέσεις συνυπολογίζει τα κρατούντα ήθη, τη θέση
της γυναίκας και το όραμα της σωτηρίας
 Βιβλικές αναφορές ισοτιμίας των φύλων (Γένεση, Ευαγγέλια)
 Πατριαρχικά στερεότυπα
 Άγ. Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Άνδρες ήταν αυτοί που θέσπισαν
τους νόμους, γι’ αυτό και οι νόμοι είναι κατά των γυναικών»!
 Όχι «συζείν» απλώς, αλλά «συζυγείν»: αμοιβαία άρση ενός
κοινού σταυρού
 Μέσα στη διαφορετικότητά τους, και όχι εντός κάποιας
ισοπεδωτικής ομοιομορφίας, άνδρας και γυναίκα καλύπτουν
τις αδυναμίες αλλήλων και υπερβαίνουν τις ατομικότητές
τους
 7. Ποιμαντική προσέγγιση στις διαφυλικές σχέσεις

 Καλλιέργεια της ενότητας: Η εκούσια εκχώρηση των

δικαιωμάτων δεν έρχεται μετά από διεκδικήσεις, αλλά
από την Άνδρας και γυναίκα ανακαλύπτουν μαζί και
βιώνουν από κοινού το νόημα και την αποστολή της
ζωής τους.
 Ο αγώνας αυτός βέβαια έχει διάρκεια και περιλαμβάνει
στιγμές πτώσης και πραγματικής ένωσης
 Η ταπείνωση, η υπομονή και η ζωή της προσευχής
διατηρούν και ανανεώνουν την κοινωνία και τη
δέσμευση των προσώπων και αποτρέπουν τη σύγκρουση
των εγωισμών να εκφυλίσει το θεμέλιο της κατ’ οίκον
Εκκλησίας
 7. Ποιμαντική προσέγγιση στις διαφυλικές σχέσεις

 Οι ποιμαντικές παρεμβάσεις πρέπει να έχουν τη

μέγιστη δυνατή διάκριση και τον ελάχιστο δυνατό
σχολαστικισμό
 Σημεία στα οποία ο Απ. Παύλος δίνει αξία στη γυναίκα
 Οι γυναίκες στο σύγχρονο εκκλησιαστικό έργο
 Είναι σημαντικό η γυναίκα να ακούγεται μέσα στην
Εκκλησία
 Τα βάρη που καλείται να σηκώσει η σύγχρονη γυναίκα
 Οι πολλαπλοί ρόλοι που έχει συνήθως να επιτελέσει και
οι κοινωνικές παθογένειες που καλείται ενίοτε να
αντιμετωπίσει