I MARRIED THE ICE KING

BY: ElleStrange
ellestrangeavenue.weebly.com
-------------------------------------
CHAPTER 0 --
Unang araw nang klase. Bagamat tinatamad si Sandy ay pinilit nya pa ring bumango
n. Sa totoo lang ay tinatamad sya dahil bagong school ang kanyang papasukan. Mul
a nang mamatay sa aksidente ang papa nya ay lumipat sila nang mama nya at nang d
alawa nyang kapatid na mas bata sa kanya sa isang mas maliit na paupahan sa Pasa
y.
Pumasok bilang isang accountant sa isang kumpanya ang mama nya upang may maipant
ustos sila. Ang papa lang kasi nila ang may trabaho noon at may kalakihan ang ki
ta nito bilang isang chief sa isang cruise ship na nagtatravel sa buong mundo ka
ya buwanan ito kung umuwi.Bagamat may naiwang pera ang papa nila bago ito biglaa
ng mamatay ay itinabi pa rin ito nang mama nya. Mag-iipon daw ito upang makapagp
atayo nang isang restaurant. Magaling din kasi ito magluto kagaya nang papa nya.
Naiinis lang sya sa mama nya kung bakit pinipilit sya nitong mag-aral sa St. Be
rnard University dahil bukod sa private ang nasabing unibersidad ay may kalayu
an ito sa bago nilang tinitirahan kumpara sa isang branch nang unibersidad na
pinapasukan nya noong nasa Laguna pa sila.
Hati ang mama nya at ang Tita Lorena nya, na kapatid nito, sa tuition nya, kaya
siguro naisip na lang nang mama nya sa nasabing unibersidad na lamang sya mag
-aaral. Pero naiinis sya. Ayaw nya nang pahirapan ito kaya nais nya na sa pub
lic na unibersidad na lamang sya mag-aral ngunit nagtatalo lamang sila.
Mas maganda daw na doon nya ipagpatuloy ang pagkuha nya nang Journalism. Second
year college na sya nang araw na iyon, at na mimiss nya ang mga kaklase nya s
a dati nyang pinapasukan. Nagpasya kasi ang mama nya na lumipat sila dahil sa
mga social climber na kapatid nang papa nya. Inangkin nang mga ito ang bahay a
t lupa nila.
Bumuntong hininga sya bago bumangon nang kanyang kama. Dahil maliit na lamang a
ng inuupahan nilang bahay ay agad na tatambad ang sala at kusina sa oras na lu
mabas sya nang mga kwarto.
Sandy, dalian mo ang pagkilos. Baka ma-late ka. Utos ni Loreta sa anak. Kasalukuy
an nitong sinusuklay ang buhok nang sumunod kay Sandy na si Carina. Second yea
r highschool na ito ngunit dependent pa rin ito sa mama nila. Sa tabi naman ni
to ay ang bunso na si Chloe, grade five.
Naka simangot sya nang umupo sa hapag-kainan. Nakapag bihis na ang tatlo at han
da nang umalis ang mga ito dahil alas syete ang pasok nang mga ito. Malapit la
ng sa kanila ang papasukan nang mga kapatid nya at idadaan na lamang nang mama
nya ang dalawa.
Sandy, mauuna na kami ha. Iniwan ko ang baon at pamasahe mo sa tabi nang telepon
o. Sabi ni Loreta sa anak.
Tumango lamang sya sa mga ito at pinagmasdan hanggang sa maisara na ang pinto n
ang makaalis na ang mama at mga kapatid nya. Agad syang nagluwag nang kakainin
nya. Adobo ang ulam, tiyak na sinadya iyon nang mama nya bilang pampalubag lo
ob sa pagpilit sa kanya na mag-aral sa private university na iyon.
Agad syang naligo matapos kumain. Plantsadong plantsado na ang bagong uniform n
ya. Napatango sya nang makita ang disenyo nang uniform. Mabuti at may taste an
g nagdisenyo nang uniform nang mga Journalism student sa private university na
iyon.
Alas otso y media ang naka schedule na pasok nya pero alas syete y media pa lam
ang ay naroon na sya sa tapat nang gate. Mataas ang bakod nito at kulay itim a
ng kulay nang gate. Isinuot
nya sa tenga ang headphones na naka sukbit sa
leeg nya at ini-on ang kanyang mp3 player.
Diretso syang naglakad papasok. Nalula sya sa
ganda at ayos nang mga buildings and
establishment nang maka pasok na sya. Ang mama
nya lang kasi ang nag-enrol sa kanya. Bago nya
pa malaman ay naka-enrol na pala sya.
Tumigil sya sa paglalakad at inilibot nya ang
paningin. Madaming puno at may malaking
fountain sa bandang kaliwa pagkapasok nang
gate. Malawak ang kabuuan at malinis. Ibang iba
ang university na ito sa dating pinapasukan
nya.
Nang magsawa ang mga mata ay muli syang
naglakad nang may makabangga sa kanya. Naka
uniform din ang babae, ngunit malamang na iba
ang course nito. Muntik na syang matumba,
mabuti at nakapag balance sya.
Oh my. Im sorry. May hinahabol lang kasi
ako. Paghingi nito nang paumanhin sa kanya.
Umalis rin ito agad matapos magsalita.
Kinurap na lamang nya ang kanyang mga mata at
nagpasyang maglakad na muli. Hinanap nya ang
College na kinabibilangan nya at nakita nya
naman agad iyon. Nagulat din sya nang makita
ang bilang nang mga kotse sa parking lot na
halos katabi lang nang building nila.
Napa-iling sya. Masyadong mapepera ang mga tao
sa university na ito. Mangilan ngilan pa lamang
ang tao sa klase na iyon nang pumasok sya,
karamihan pa nang mga naroon ay lalaki. Matapos
maibaba ang gamit nya sa napili nyang upuan,
nagpasya syang sumilip sa bintana.
Nangunot ang noo nya nang makita na may kumpol
nang mga babae sa isang particular na lugar sa
parking lot. Ang iba naman ay nasa labas nang
kanya-kanyang mga kotse nang mga ito at
nagre-re-touch. Napangiwi sya. Nawiwirduhan sya
sa mga iniaasta nito.
Ilang sandali pa ay may dalawang itim na kotse
ang dumating. Agad na nabaling roon ang
atensyon nang mga babaeng nagkumpulan at tila
natutuwa ang mga ito. Naunang bumaba ang mga
lalaki sa unang kotse. Pulos naka itim ang mga
ito.
Lumapit ang isang unipormadong lalaki sa isang
kotse na kasunod at binuksan nito ang isang
pintuan. Mula roon ay may bumabang matangkad
na lalaki. Naka uniform ito kaya nalaman nya na
estudyante rin ito. Masyadong malayo ang
kinalalagyan nya kaya hindi nya makita ang
itsura nito.
Ano ba yan. Kailangan talagang may taga bukas
pa nang pinto nang kotse para sa kanya? Naka
ngiwi at naiiling na bulong nya. Minabuti nya
na lamang na maupo at making sa mp3 player nya
habang naghihintay sa pagsisimula nang klase.
Ikatlong araw na nang klase ngunit wala pa ring
nagiging kaibigan si Sandy sa mga kaklase nya.
Ang nakakasama nya tuwing lunch break ay si
Renz, ang baklang MassCom student na kaklase
nya noong highschool sa Laguna. May kaya ang
pamilya nito kaya hindi na sya nagtataka kung
afford nitong mag-aral doon.
Nagkita sila noong unang araw nang klase sa
canteen at doon sila nagkwentuhan. Bagamat
MassCom student ito ay pareho ang kanilang
schedule kaya nagpasya sila na sila na lamang
ang magkasamang kakain tuwing lunch.
Girl, wala ka pa rin bang friendship sa mga
classmates mo? Minsan ay tanong ni Renz.
Kasalukuyan silang kumakain nang ice cream sa
isang bench na nasa ilalim nang isang puno na
malapit sa parking lot.
Umiling sya. Wala pa nga eh. Dati na kasing
magkaka klase yung mga yun. Block section sila.
Okay lang naman. Kibit balikat na sagot nya.
Kaloka ka naman.Dapat mag effort ka naman para
magka friendship ka na sa mga classmates mo.
Hindi ka normal kapag sa lingo na ito eh wala
ka pa ring nakakausap. Sabi pa ni Renz.
Ngumiwi si Sandy. Ah ewan. Ang kulit naman
kasi ni mama eh. Sinabi ko nang ayoko mag-aral
dito. Pinilit pa rin ako. Bago ko nga malaman
na dito na ako mag-aaral, naka enroll na pala
ako. Mas nakakaloka yun, diba? Kwento nya sa
kasama. Tinititigan nya ang hawak nyang
notebook.
Nakakaloka nga girl. Umiiling na sabi ni
renz. Pero alam mo, hindi ko rin masisisi ang
madires mo kung dito ka nya gusto mag-aral.
Kagaya nang madires at padires ko, they want
the best for me, and they think na ito ang
school na best para sa akin. Sabi naman ni
Renz.
Whats so great with this school? Inilibot
nya ang kanyang paningin. The scenery and the
ambience, maybe. Pero kung ang pagbabasehan ay
ang pagtutro, ewan ko. Parang pumapasok lang
ang mga estudyante dito upang magpasikat o
makita ang mga kaibigan nila dito.
Pareho lang ang pagtutoro nang mga professor
dito at nang sa public. Ah basta. Sabi ni
Sandy. Nilingon nito si Renz. Oops, no offence
meant Renz. Hindi ka naman ganon eh. Sabi nya
rito.
Tumawa ang bakla bago nagsalita. Ayos lang,
ano ka ba. Aminado naman ako doon, pero may
impact ang pangalan nang university na ito
kapag nakapag graduate ka na. Mas maraming
opportunities sa bawat magtatapos sa
St.Bernard. Paliwanag ni Renz. Pumipilantik pa
ang mga daliri nito.
Yumuko lang si Sandy, hindi na nagkomento.
And oh, by the way. About sa pagtuturo naman
nang mga professor, depende kasi sa prof yun,
Girl. Habol ni Renz, still smiling.
Malungkot na tumango na lamang si Sandy. Ilang
sandali pa ay nagpaalam na si Renz dahil may
tatapusin pa raw syang project. Isang oras pa
bago ang kanyang susunod na klase. Nagpasya
syang libutin na lamang ang university.
Una nyang pinuntahan ang field. Sa tabi noon ay
may mga kumpol nang halaman at mayayabong na
puno. Maraming naglalaro nang ibat ibang
sports sa field kaya dumiretso sya sa tila mini
forest na iyon. Napangiti sya sa nakita. The
place is perfect for her.
Pasalampak na naupo sya sa lilim nang isang
puno at agad na isinuot ang kanyang headphones.
Itinodo nya ang lakas nang kanyang mp3 at
pumikit. Ganoon sya kapag nagrerelax.
Napadilat sya nang may tumalon na grasshopper
sa kanyang binti. Sa gulat nya ay napatili sya
nang malakas. Agad syang napatayo. Narinig
nyang tila kumaluskos ang mga dahon sa puno na
sinilungan nya kaya tumingala sya. Nanlaki ang
mga mata nya nang may bulto nang tao ang
pabagsak sa kanya. Bago nya pa mamalayan ay
nadaganan na sya nang taong iyon.
A-aray.. Mahinang sabi nya. Agad syang
dumilat at lalong nanlaki ang mga mata nya nang
makita na maraming kapwa studyante na rin ang
naroroon at nakapalibot pa ito sa kanila. Agad
nyang itinulak ang lalaking nakadagan sa kanya.
Dagli naman itong tumayo.
Nagbulungan ang mga studyante na naroroon. Ang
lalaki naming nakadagan sa kanya ay nagpapagpag
nang suot nito. Nakayuko ang lalaki kaya hindi
nya ito makita.
Matapos magpagpag ay tiningnan sya nang lalaki.
Watch your mouth next time. Nakakaistorbo ka.
Sabi nito bago tumalikod at agad na naglakad
palayo. Sinundan ito nang ibang babaeng
studyante.
Napanganga sya sa inasal nito. Aba! Hoy! Ikaw
na nga itong nakadagan eh! Pwede ka naman
sigurong mag sorry! Pahabol sa sigaw nya rito.
Nagpagpag din sya nang damit at dinampot nya
ang kanyang mp3 player.
Miss, okay ka lang? Tanong nang isang babaeng
studyante. Nakilala nya ito, Isa ito sa mga
kakalase nya. Ang iba naman ay umalis na nang
makitang okay naman sya.
Nginitian nya ito. Oo, Sabi nya matapos
tumango.
Ako nga pala si Judy. Classmates tayo.
Naglahad ito nang palad. She wore a bright
smile.
Tinangap nya ang pakikipag-kamay nito.Im
Cassandra. Just call me Sandy.
Nagulat kaming lahat sa field nang marinig
namin na may tumili. My God, si Aled na pala
ang nakapatong sayo. Sabi nito, pagkatapos ay
humagikhik.
Ngumiwi si Sandy. Ah, Aled ba ang pangalan
non? Ang rude. Hindi man lang nag sorry, sya
na nga itong nakadagan sa akin. Inis na sabi
nya.
Muling humagikhik si Judy. Ganon talaga yun.
Numero unong isnabero. Pero ang pogi no? Hay.
Sya ang pinapangarap nang halos na lahat nang
women population dito sa St.Bernard. Sabi nito
na tila nangangarap.
Nangunot ang noo nya. Talaga ha?
Tumango si Judy. Oo naman. Ay teka, upo tayo.
Magkwentuhan tayo. And since bagong transfer ka
lang dito, itu-tour kita gamit ang kwento ko.
Nakangiting sabi nito.
Sabay silang naupo sa lilim nang puno kung saan
nahulog ang lalaki.
So, balik tayo kay Aled. Hes not just good
looks. Sila rin ang may-ari nang pinaka
malaking shares nang St.Bernard, so
technically, parang sila na ang may-ari nang
school. Mabuti ka pa, parang nayakap mo na rin
sya. Kinikilig na sabi nito.
Crush mo yun? Ni wala ngang manners eh.
Naiiling na sabi nya.
Nagkataon lang yun. May sariling mundo yun, at
tahimik. Nagising mo ata sya nang tumili ka
kaya nahulog sya sa puno. Natatawang sabi
nito.
Natutulog sya sa taas nang puno? Namilog ang
mga mata nya sa sinabi nang kausap.
Tumango ito. But not exactly natutulog talaga.
You know, umiidlip pag walang klase.
Nakakapag-relax sya dito.
Mukhang crush mo nga sya. Ang dami mong alam
sa kanya eh. Sabi nya rito.
Ngumiti ito at nagkwento pa nang kung anu-ano.
Nakikinig lang si Sandy sa mga kwento ni Judy.
Masayahin ito kaya sa tingin nya ay makakasundo
nya ito. Sabay silang pumasok sa susunod na
subject nang mamalayan nila ang oras.
Hindi mapigilan ni Sandy ang isipin si Aled
nang gabing iyon. Kahit na naiinis sya sa
ugali nito ay aminado syang gwapo talaga ito.
Halatang mayaman at alaga ang makinis nitong
kutis. May kahabaan ang buhok nito, at halatang
may lahi. May pagka singkit ang mga mata nito
at matangos ang ilong na tila nililok.
Bagamat sandali nya lang nakita ang kabuuan
nito ay aminado sya na may karapatan nga itong
maging pantasya nang mga studyante sa
St.Bernard. Pero hindi sya. Sobrang naiinis sya
sa ginawa nito. Hindi na nga sya tinulungan
tumayo, sya pa ang sinisi. Tama ba naman kasi
na umidlip o umakyat sa puno sa eskwelahan?
Sa sobrang pag-iisip ay hindi na namalayan ni
Sandy na nakatulog na sya. Napuyat sya kakaisip
kay Aled kaya may kalakihan ang eye bug nya na
agad napansin ni Judy.
Ang laki nang eyebug mo ngayon, Sandy. Mukhang
nagpuyat ka. Puna nito.
Nginitian nya na lang ito. Oo eh.
Tumango lang ito bilang pagsang-ayon. Ay sya
nga pala, pwede mo ba akong samahan sa parking
lot? Naiwan ko kasi yung wallet ko sa kotse ko
eh. Do you mind?
Ah, hindi. Ayos lang. Sabi nya at agad na
tumayo.
Sabay silang naglakad nito. Nang malapit na
sila ay napansin nya na naman ang mga babaeng
nagkakalat sa parking lot kagaya nang nakita
nya noong unang araw nang klase.
Judy, pwede ba magtanong? Agad na tanong nya
sa kasama.
Binubuksan na nito ang pinto nang kotse nito.
Tumango ito. Ano yon?
Yang mga babae na yan, Tinuro nya ang mga
ito. Bakit parati ata silang nakatambay dito?
i mean.. Nagkibit balikat sya, hoping na
magegets nito.
Tumawa si Judy. Yeah, I know. Hinihintay nang
mga yan na dumating si Aled. Hindi ata
nakukumpleto ang araw nila kapag hindi nila
nakikita si Aled sa umaga. Paliwanag ni Judy.
Nanlaki ang mata ni Sandy. Seryoso? Hinihintay
talaga nila yung suplado at walang manners na
yon?
Ssh! Saway ni Judy dito. Huwag mong
ipaparinig sa iba yang asar mo na yan kay Aled.
Youll gain haters, Im telling you. Sabi pa
nito.
Ngumuso na lamang si Sandy. Hanggang makarating
na sila sa classroom nila ay hindi pa rin maka
get-over sa mga nalaman nya si Sandy. Bakit sa
dinami dami nang lalaki sa campus ay ito pa ang
tila heartthrob sa university? Bakit sa kabila
nang kagaspangan nang ugali nito ay madami pa
rin ang nagkakagusto dito to the point na
inaabangan pa ito nang iba sa parking lot?
Sya rin ang sumagot nang mga tanong na iyon.
Gwapo si Aled, at isa iyong katotohanan na
hindi nya maikakaila. Malakas ang appeal at
mayaman. Pero hindi dapat iyon ang basehan.
Ah! Bahala na.Ipinilig nya ang kanyang ulo.
Ayaw nya nang mag-aksaya nang oras para sa
lalaking iyon.
Tita Lorena! Masiglang sinalubong ni Sandy
ang butihing tiya nya sa gate nang kanilang
bahay. Kinuha nya ang dalang bag nito at inakay
papasok.
Wow, ang cute naman pala nang bagong bahay
nyo. Hindi nga lang kasing laki nang bahay nyo
dati pero maayos naman. Sabi naman ni Lorena
habang inililibot ang paningin.
Upo ka tita. Tamang-tama lang sa aming apat
itong bahay. Kasama ni mama sa kwarto si Chloe,
tapos kami naman ni Carina sa isang kwarto.
Kwento nya rito.
Umupo si Lorena. Anong oras ba darating ang
mama mo?
Liningon ni Sandy ang orasa. Pauwi na iyon
Tita. Aniya. Nauuna kasi syang umuwi dahil
alas dos ang huling klase nya at bago mag alas
kwatro ay nakakauwi na sya. Ang mama nya naman
ay alas singko, gayun din ang dalawa.
Halika ka. Magkwento ka naman about sa bagong
school mo. Maganda ba doon? Well, I guess.
Hindi piptsuging university ang St.Bernard.
Nakangiting sabi ni Lorena sa paboritong
pamangkin.
Umupo si Sandy sa tabi nang tiya nya. Uhm,
okay lang naman sya. Sagot nya.
Natawa si Lorena. Parang hindi okay pero ayaw
mo lang aminin. Sabi nya sa pamangkin.
H-hindi naman sa ganon tita. Kaya lang, hindi
pa kasi ako nakakapag adjust. Bagong
environment at classmates ang hinaharap ko for
one week na and Im trying my best to fit.
Sabi nya.
Sabagay. Naiintindihan kita. Kaya lang. doon
gusto nang mama mo na mag-aral ka. And I think,
maganda naman iyon para sayo..
Ngumiti si Sandy at tumango. Yun na nga lang
din po ang iniisip ko.
Just like the old times bago mag-asawa ang tita
Lorena nya ay nagkwentuhan sila. Limang taon na
itong executive secretary sa isang
multi-national company bago nito makilala si
Roger, ang asawa nito ngayon.
Limang buwan pa lamang silang kasal at
businessman si Roger kaya nang malaman nang mga
ito ang nangyari sa papa nya ay nangako ang
tita Lorena nya na tutulungan sya sa pag-aaral.
Pumayag naman si Roger dahil naging malapit na
rin ito sa kanila.
Iyon ang unang beses na pagdalaw nang Tita
Lorena nya sa bagong bahay nila dahil naging
busy rin ito nang mga nakaraang lingo. Bunsong
kapatid nang mama nya si Lorena, pangalawa ang
mama nya sa magkakapatid at ang panganay ay
nasa ibang bansa kasama ang pamilya nito.
Lorena, andito ka na pala. Hindi mo ako
tinext. Bungad ni Loreta. Kadarating pa lang
nito at kasama na nito sina Carina at Chloe.
Nag mano ang dalawa kay Loreta at dumiretso
nang kwarto upang magbihis.
Napa-aga nga ako ate. Pinag-under time ako
nang boss ko dahil may pinuntaha syang business
meeting.
Anong masasabi mo sa bagong bahay namin?
Ang ganda ate. Tamang-tama sa inyong apat.
Mabuti nga at hindi kayo masyado nahirapan sa
paghahanap nang mauupahan.
Sinabi mo pa. Anyway, dala mo ba? Tanong ni
Loreta.
Tumango si Lorena.
Nagsalubong ang mga kilay ni Sandy. Ang ano?
Ah eh. W-wala anak. May ipinadala akong
kwintas sa tita mo. Hiniram nya sa akin last
time. Sabi ni Loreta.
Tumango naman si Lorena.
Nagkibit balikat na lamang sya at nagsaing sa
kusina.
CHAPTER 1 ----
You need to find her, Renato. Sabi ni Lyn sa
asawa. Kasalukuyan silang nag-uusap sa veranda
habang kumakain nang agahan.
Don Renato took a sip in his mug bago sumagot.
I know sweetheart. I just need more time.
Nagpadagdag na ako nang detectives para mahanap
agad ang dapat hanapin. Hindi ito madali,
iilang impormasyon lang ang hawak natin.
Yes, I know too. Pero dalawang buwan na lang
at magbibirthday na si Aled. We need to move
fast. Tila bahaw na sabi nang Donya. She took
a slice of bacon on her plate.
Tumango ang Don. Im confident this time,
sweetheart. Mahahanap na natin sila. Sabi nang
Don bago muling ibinalik ang atensyon sa hawak
na dyaryo.
Don Renato and Donya Lyn has an only child, si
Alejandro o Aled sa marami. Ito ang nakatakdang
mag-mana nang lahat nang ari-arian nang pamilya
Santillan sa takdang panahon.
Ngunit mayroong kondisyon na ginawa ang ama ni
Don Renato na lolo ni Aled. Aled must marry
before he can have the power over their
corporation, ang Clandestine International. At
hindi lamang basta babae ang pwede nitong
pakasalan, may ipinapahanap ang lolo nito, apo
umano nang matalik nitong kaibigan na nagligtas
nang buhay nito.
Matagal nang alam ni Aled ang kondisyon nang
lolo nya, ngunit hindi ito nagpakita nang
pagtutol o pagsang-ayon. Hindi malaman nang
mag-asawa kung ano ang plano nang anak nila.
Ang kumpanya ay magiging pag-aari nang bunsong
kapatid ni Renato na si Roberto. Hindi ito
nakapag asawa at malayo ang loob nang
magkapatid ngunit alam ni Renato na tuso at
ganid ito.
Nasa huling testamento nang ama nila na kapag
hindi pa nakapagpakasal ni Aled sa edad nitong
bente sa nasabing babae ay mapupunta ang lahat
nang kayamanan kay Roberto. Magtatrabaho bilang
simpleng empleyado sa kumpanya ang mag-ama na
sina Renato at Aled. May sariling negosyo din
naman si Donya Lyn ngunit mas malaki nang di
hamak ang kinikita nang Clandestine.
Sa kasong ito ay handa sanang tanggapin nang
asawa na hindi sa kanila mapunta ang mana dahil
ayaw nilang pilitin ang anak nila, ngunit ayaw
nila na ang ganid na si Roberto ang
makikinabang nang lahat. Alam nila na may mga
illegal businesses ito at siguradong hindi
magiging maganda ang pagpapatakbo nito sa
kumpanya na pinaghirapan nang papa nila.
Ang nasabing babae ay bata kay Aled nang
dalawang taon, ayon na rin sa kwento ni Don
Rafael bago ito yumao. Apo ito ni Lucio
Ronquillo, dating empleyado nang Don sa
Clandestine ngunit kalaunan ay naging matalik
na kaibigan nito. Kasama ito palagi nang Don sa
bawat lakad nito.
Isang beses ay nagpasya ang Don na pumunta sa
isang beach resort na pag-aari nang
Clandestine. Kasama nito si Lucio at isang
driver nang may mangyaring aksidente. Nabangga
ang kotse na sinasakyan nila. Namatay ang
driver ngunit nabuhay ang dalawa. Tinulungan ni
Lucio na maunang makalabas ang Don.
Don Rafael remember Lucio saying na mas
importante ang buhay nya kaysa sa kanya kaya
kailangan nitong mabuhay. Kailangan daw ito
nang pamilya nito at nang Clandestine. Nang
makalabas ang Don ay agad nya rin tinulungan
makalabas ang kaibigan. Ngunit bago ito
tuluyang makalabas ay pinatakbo na sya nito
dahil ilang sandali na lang ay sasabog na ang
kotse.
Bagamat ayaw iwanan nang Don ang matalik na
kaibigan ay natakot na din sya, pinilit nyang
lumayo kahit madami na rin syang sugat. Ilang
sandali pa ay sumabog ang sasakyan. Bagamat
hindi agad binawian nang buhay si Lucio dahil
naisugod pa ito sa hospital ay hindi kinaya
nang katawan nito ang mga tubo na bumubuhay
dito.
Nailibing ito nang hindi nakikita ni Rafael
dahil dinala sya sa America nang anak nitong si
Renato upang magamot nang maayos. Nang makauwi
muli ay wala na syang nahanap na kamag-anak
nang namatay na kaibigan. Bilang pasasalamat ay
gumawa nang last will and estament ang Don bago
ito mamatay.
Ang sabi nang Don ay malalaman nila kung ito na
ang apo ni Lucio kapag hawak nito ang kwintas
na kapareho nang kwintas na ibinigay nito kay
Aled. Isa iyong 24karat gold na may pendant na
may diamond sa gitna. Pinasadya nila iyon kaya
wala itong ibang katulad.
Ang kwento ni Don Rafael ay sinadya nilang
bumili ni Lucio nang kwintas upang kapwa ibigay
sa mga apo nila. SI Aled ang una at nag-iisang
apo nang Don kaya mahal na mahal nya ito.
Papa was so clever. Alam nyang hindi natin
hahayaan na mapunta kay Roberto ang
Clandestine. Naiiling na sabi ni Renato sa
asawa.
Tumango si Lyn. Yes, sweetheart. And I hope,
maintindihan tayo ni Aled. Ayoko na lalong
lumayo ang loob nya sa atin. Malungkot na sabi
nang Donya.
Si Donya Lyn naman ay pure Korean na nakilala
ni Don Renato sa isang business trip nito sa
Korea. Marunong mag English ang Donya nang
magkakilala sila kaya hindi naging mahirap para
sa kanila ang mag-usap. Anak si Lyn nang isang
Korean businessman, at nag-iisang anak ito kaya
dito ipina-mana ang jewelry business nang mga
ito.
Bagamat nagkaroon nang anak sa pagkadalaga si
Lyn ay hindi iyon naging hadlang kay Renato
para mahalin ito. Limang taon na si Patrice
nang magpakasal ang dalawa. Naiwan si Patrice
sa mga magulang ni Lyn at alam rin iyon ni
Aled. Nakilala nya na rin ito.
Sa ina namana ni Aled ang singkit na mata nang
binata. Ang tangkad naman nito ay sa ama na si
Renato. Walang itulak kabigin ang lahat sa
itsura ni Aled, tila ito isang celebrity na
Koreano. Malakas din ang appeal nang binata,
tipong lilingunin ito nang mga tao once na
makasalubong nila si Aled.
But there is a big problem. Masungit, suplado
at hindi pala imik si Aled. He has his own
world. Masyado itong misteryoso, he barely
smile.
Ang mga katulong sa mansion nang mga Santillan
ay ilag dito. Kaunting galaw lang kasi nila na
hindi nito gusto ay malamang na sisinghalan
sila nito.
CHAPTER 2 ---
T-teka ma, ano to? Bakit mo binibigay to sa
akin? Gulat na tanong ni Sandy sa ina. Isinuot
nito ang isang gold necklace sa kanya.
Anak, sayo yan, remember? Ibinigay iyan nang
lolo Lucio mo noong five years old ka pa lang,
pero I decided na itago dahil bata ka pa noon,
baka mawala mo lang. Sabi ni Loreta sa anak.
Inayos nito at lagpas balikat na buhok nang
anak at ihinarap sa salamin.
Hinawakan nya ang kwintas. Hindi nya alam pero
pakiramdam nya ay mayroong hindi magandang
mangyayari nang hawakan nya ito. Napalunok sya.
Ah, eh ma, bakit bininigay mo na ito sa akin
ngayon?
Ano ka ba. Syempre sayo yan. Ang tagal ko nga
lang na naitago iyan, nawala na sa isip ko
habang lumalaki ka. Nakangiting sabi ni
Loreta.
Nagkibit balikat na lamang si Sandy.
Huwag mong iwawala yan, yan na lang ang
ala-ala na naiwan ni Itay bago sya mamatay.
Paalala ni Loreta bago iwan ang anak sa kwarto.
Hinubad ni Sandy ang kwintas at pinagmasdan na
maayos. Simple lang ang disenyo nito, may
diamond sa gitna nang pendant. Whats so
special with this necklace aside from the fact
na galling ito sa paboritong lolo nya? Itinaas
nya ito, sinipat. Pinaikot at pinisil-pisil.
Pakiramdam nya talaga ay may hindi magandang
mangyayari.
Muli nya itong isinuot. Lalo nya tuloy na miss
ang lolo nya. Fourteen years old sya nang
mamatay ito dahil sa isang car accident, at
naaalala nya na nangako ito na dadalhan sya
nito nang pasalubong. Ngunit sa hospital nya na
ito muling nakita.
Palagi sila nitong naglalaro nang kung anu-ano.
Bagamat may katandaan na ang lolo nya ay
nagiging malakas ang lolo nya pagdating sa
pakikipaglaro sa kanya. How she wished na hindi
ito maagang kinuha sa kanila.

--------------------------------------

Judy is deffinietly sexy and charming. Iyon ang
unang pumapasok sa isip ni Sandy tuwing
pinagmamasdan nya ang kaibigan. Bukod pa sa may
sinabi din ito sa klase ay mayaman si Judy.
Anak ito nang isang mayor sa isang probinsya at
nag-iisang anak ito.
Pakiramdam nya ay nagmumukha syang katulong
nito kapag magkasama sila nito. Hindi sya
kasing charming at kasing sexy nito. Bagamat
matangkad din sya ay simple lang ang ayos at
itsura nya.
Lagpas balikat ang buhok nya na palaging naka
lugay. Iniiwasan nya kasi na mag tali dahil
nagpa fly-away ito sa gilid. Hindi sya ganoon
kaputi
ngunit hindi rin naman sya maitim, ngunit kung
tatabi sya kay Judy ay parang napaka itim nang
tingin nya sa sarili nya.
Pero alam nyang hindi sya naiinsecure dito, she
admire her. Napaka down to earth nito at
humble, hindi katulad nang iba nilang kaklase
na kala mo sobrang ganda at yaman. She always
dazzled. Kapag biyernes ay maari silang magsuot
nang civilian at talaga namang pansinin kung
mag damit si Judy.
Samantalang sya, ang favorite attire nya ay ang
skinny jeans at simpleng blouse o printed shirt
na tiniternuhan nya nang kanyang paboritong
chucks. Kumportable sya sa ganoong ayos, at
hindi din sya maarte sa katawan. Wala syang
pakialam kung ang tingin nang iba nyang mga
kaklase ay wala syang taste o baduy sya.
She seldom care kung ano ang sasabihin nang
iba, basta masaya sya at wala syang natatapakan
na tao o nagagawang masama. Masayahin sya at
may kalakasan sya tumawa. Naiinis sya sa mga
kaklase nya na kimi tumawa, halatang pinipilit
magpaka elegante. She hate pretending, na sya
namang nakikita nyang ginagawa nang karamihan
sa mga kaklase nya.
Sandy, I want you to invite on my debupt party
next week. Heres the the invitation, sana
pumunta ka.Nakangiting inabot ni Judy ang
isang envelope kay Sandy.
Kinuha iyon nang dalaga. S-sigurado ka?
Tumawa si Judy. Oo naman. Ikaw talaga. Nasa
invitation na ang lahat nang details, please
come.
Nginitian nya na lang ito. Binuksan nya ang
envelope. Sa isang five star hotel gaganapin
ang party, formal attire, at hanggang alas tres
nang madaling araw ang party.
Napangiwi sya. Alam nya na kailangan nyang
magsuot nang gown, ang she hates wearing one.
Hindi sya umattend nang JS prom nila noong
highschool dahil hindi sya komportable na
magsuot nang gown at sapatos na de takong.
Hanggang pag-uwi ay problemado ang dalaga. Agad
nyang sinabi sa mama nya ang pagimbita sa kanya
nang kaklase nya pag-uwi nya.
Thats nice, anak. This time, inoobliga kitang
umattend sa debut party na iyan. Sabi ni
Loreta. Pinilit nya itong sumali sa JS prom
noong highschool pa ito ngunit tigas nang iling
nito.
Umiling si Sandy. Mama naman. Alam mo namang-
Oo, alam ko. Sansala ni Loreta sa anak. At
hindi magandang idea yan. Ikaw lang yata ang
babaeng kilala ko na ayaw magsuot nang gown!
Hindi normal iyan, anak. Sabi pa nito.
Nag make face ang dalaga. Hay nako. Dont tell
me, iniisip mo na tomboy ako? Ugh! Umikot ang
dalawang eyeballs ni Sandy.
Umiling si Loreta. Wala akong sinasabing
ganyan. I just find it a bit abnormal.
Nagkibit balikat na lamang ito.

-------------------------------------------

They found her. My God. Napatampal sa noo nya
si Don Renato nang maibaba na nito ang
telepono.
Agad na lumapit si Donya Lyn sa asawa. Really
sweetheart? Halatang masaya ito.
Tumango si Don Renato. Yes, somewhere in
Pasay. Maghanda ka na sweetheart, were going
there now. Ibinigay na sa akin ni Harvey ang
address. Tukoy nito sa may-ari nang detective
agency kung saan sila umupa nang mga detectives
upang mahanap ang apo ni Lucio Ronquillo.
Hapon na nang marating nila ang lugar kung saan
nakatira ang anak at apo ni Lucio Ronquillo.
Pinagbuksan nang pintuan nang kotse ang
mag-asawa. May kasikipan ang lugar kaya hindi
sa mismong tapat nang bahay sila bumaba.
Naglakad sila nang kaunti.
Lahat nang tao roon ay nagtinginan sa kanila.
They knew they look so elegant, at marahil ay
nagtataka ang mga ito kung bakit sila napadpad
doon.
Loving the attention, sweetheart? tudyo ni
Renato sa asawa.
Oh shut up, sweetheart. Just walk. Halatang
iritado na sabi ni Lyn. Hindi ito sanay sa
mainit na lugar, kaya madali itong mairita.
Nang marating na nila ang bahay nang mga ito ay
kumatok ang kasama nilang driver. Agad na
bumukas ang pinto. Matapos nilang magpakilala
ay agad silang pinapasok ni Loreta.
Ano ho bang maipaglilingkod ko sa inyo Mr. and
Mrs. Santillan? Magalang na tanong ni Loreta
matapos paupuin ang mga ito. Umanggi ang mga
ito nang inalok nya nang merienda. Day-off nya
noon at isinama ni Lorena ang mga anak nya sa
bahay nito.
Hindi na kami magpapaligoy pa, Mrs.Roxas. Alam
mo naman siguro na matalik na magkaibigan ang
papa mo at ang papa ko noong nabubuhay pa sila,
at hindi rin lingid sayo na ang papa mo ang
nagligtas sa papa ko. Simula ni Don Renato.
Mataman naman na nakikinig si Lorena, bagamat
bahagyang kinakabahan. Ngayon nya pa lamang
nakita o nakausap nang personal ang kahit na
sino sa mga Santillan.
Well, ganito kasi iyon. Bago mamatay si papa,
nag-iwan sya nang isang last will and
testament. Ipinapahanap nya kayo nang anak mo
sa amin.. and then.. Liningon ni Don Renato
ang asawa, as if saying na ito na ang magtuloy
nang pagpapaliwanag sa babae.
Ngumiti si Lyn. Ah, o-oo. And then, may
kondisyon kasi ang papa na ano, parang
kailangan magpakasal ang panganay na apo nang
papa mo at ang anak naming lalaki.
Dahan-dahang sabi nang Donya.
Nangunot ang noo ni Loreta. A-ano po? Kasal?
Si Sandy ko? Ulit ni Loreta.
T-teka, ganito kasi iyon. Siguro naman ay
kilala mo o naririnig mo na ang Clandestine
International Corporation hindi ba? W-well,
dahil ang anak namin ang nag-iisang apo ni
papa, he is supposed to be the only heir of
Clandestine..
A-at ano ho ang kinalaman nang anak ko sa mana
na yan? Naguguluhan pa rin na tanong ni
Loreta.
Mapupunta sa kamay nang ganid kong kapatid ang
Clandestine kapag hindi naipakasal ang anak mo
sa anak namin. I know, we sound selfish pero
hindi ko hahayaan na mapunta sa kapatid ko ang
kumpanya na pinaghirapan nang papa ko.
Roberto is such a sick bastard. He has illegal
businesses, may mga ebidensya kami and Im
afraid na sisirain nya lang ang Clandestine. We
know its too much and too sudden, pero matagal
na naming kayong ipinapahanap. Lumipat kayo
nang tirahan mula nang mamatay ang papa mo.
Paliwanag si Renato.
Napa-awang ang labi ni Loreta. Hindi nya pa
masyado maabsorb ang mga sinabi nang mag-asawa.
Ah, hindi ho ba at parang napaka bata pa nang
mga anak natin upang mag-asawa? I mean,
disi-otso pa lang ang panganay ko. I bet, mga
ganoong edad lang din ang anak nyo. Sabi pa ni
Loreta. Sa loob nya ay tinatanong nya ang
kaluluwa nang papa nya.
Tumango ang mag-asawa. My son is turning
twenty in two months time. At iyon ang pinaka
importanteng parte. Papa wants our children to
be wed before my son reach twenty years old, or
else ay mapupunta ang Clandestine kay Robert.
God. Tila devastated na paliwanag ni Lyn.
Lalong rumehistro ang pagkalito at pagkabigla
sa mukha ni Loreta.
A-ano?! Pakiramdam nya ay maloloka sya.
Malungkot a muling tumango ang mag-asawa.
Oh my God. Baby pa ang anak ko.. Bulong ni
Loreta.
Dont worry, sa oras na pumayag kayo ay hindi
kayo magsisisi. We can be a family, at matagal
na naming tanggap na ganito ang kapalaran nang
anak namin dahil kay papa. Sabi pa ni Lyn.
Umayos nang upo si Loreta. P-pero, I doubt
kung papayag sa ganoong set-up ang anak ko.
Alam kong hindi sya papayag. Ni hindi pa nga
sya nagkaka boyfriend.
Nagkatinginan ang mag-asawa. T-talaga?
Tumango sya.
Can we see her? Kami na lamang ang kakausap sa
kanya at magpapaliwanag. Sabi nang Donya.
N-naku, wala ho sya ngayon dito. Nasa bahay
sya nang kapatid ko. But you can see her. Sya
ang pinaka matangkad sa picture na yan.
Itinuro ni Loreta ang isang framed picture na
naka display sa wall nila.
Tumango si Lyn. Good. So ano sa palagay mo? Sa
oras na pumayag ang anak mo, you dot have to
stay here. I mean, sa mansion na kayo titira.
Dont get me wrong, hija. Alam kong nakaaangat
rin kayo noon.
Yumuko si Loreta. Tama ang sinabi nito. May
kaya sila noon bago ma bankrupt ang bangko na
pag-aari nang pamilya Ronquillo.
H-hindi ko ho maipapangako na papayag ang anak
ko. M-maganda ho sana ang offer nyo, at alam ko
rin ho na gaganda ang kinabukasan nang anak ko,
kahit may asawa na sya kung ang anak nyo ang
mapapangasawa nya. Ngumiti si Loreta.
Good. Sya nga pala, we need to see the
necklace your father gave her when she was
young. Ang sabi ni papa ay pareho raw iyon nang
kwintas nang anak namin. Ipinasadya daw nila
iyon upang ibigay sa mga apo nila, at umaasa na
magiging isang pamilya talaga tayo. Sabi ni
Renato.
N-nako, suot ho ni Sandy ang kwintas.
G-ganoon ba? Sa uulitin, maari naman siguro,
hindi ba?
Tumango si Loreta.
Ilang sandali pa ay nagpaalam na ang mag-asawa.
Tsaka nakahinga nang maluwag ang babae nang
maisara nya ang pinto matapos lumabas ng mga
ito.
Agad nyang naisip si Sandy. Tiyak na tututol
ito. Pero tiyak nya na ang kinabukasan nito
kapag nagkataon. Yayaman ito, at alam nyang
gaganda ang buhay nang anak nya. Sigurado din
naman sya na hindi naman pangit ang anak nang
mga ito dahil kapwa may itsura ang mag-asawa,
lalo na at Koreana si Donya Lyn.
Sumakit ang ulo ni Loreta kakaisip. Agad syang
nagsaing at nagluto nang ulam para sa hapunan.
Hindi nya namalayan na nakatulog na pala sya
habang nakasalang pa ang niluluto nyang ulam.
Ilang sandali pa at umaapoy na ang halos
kalahati nang kusina nila, ngunit tulog na
tulog na si Loreta..
CHAPTER 3 ---
Pasensya na talaga Lorena. Nahihiyang sabi ni
Loreta sa kapatid. Dalawang araw na silang
nakatira rito, hindi rin makapasok sa school
ang magkakapatid dahil natupok nang apoy ang
mga gamit nila.
Wala iyon ate. Nasabi mo na ba sa anak mo?
Tanong ni Lorena.
Umiling si Loreta. H-hindi ko alam kung paano
ko sasabihin.
Ikinwento nya rito ang nangyaring pagpunta nang
mag-asawang Santillan sa kanila, at ang mga
pinag-usapan nila. Sabi ni Lorena ay iyon na
lamang ang tanging solusyon sa nangyari sa
kanila.
Malaki ang maitutulong nang mga ito. Sa
katunayan ay tinawagan sya nang umagang iyon ni
Donya Lyn, offering help. Pero hindi nya ito
kinausap nang matagal. Hindi nya pa nakakausap
si Sandy at natatakot sya na magalit sa kanya
ang anak.

-----------------------------------------------
----------

W-what? Okay ka lang ba ma? Napatayo sa
kinauupuang sofa si Sandy nang kausapin sya
nang mama nya at nang tita Lorena nya. No
way!
A-anak, hindi naman sa pinipilit kita,
pag-isipan mo muna.. Sabi ni Loreta. Ito na
ang nakikiusap sa anak. Were broke. Nasunog
ang bahay at mga gamit natin. Pati ang pera na
iniwan nang papa mo, naging abo. I dont know
where to start.. Garalgal na sabi ni Loreta sa
anak. This time ay umiiyak na ito.
Yumuko si Sandy. Hindi nya kayang makitang
umiiyak ang mama nya, at tama ito. Walang wala
talaga sila. Hindi sila pwedeng umasa sa tita
Lorena nya dahil tumutulong na rin ito sa
pag-aaral nya at magkakapamilya na ito.
Knabukasan ay pumasok si Sandy dahil biyernes
naman at pwedeng magsuot nang civilian. Agad
nyang sinabi sa mga professor nya at nagpaalam
sya sa mga ito na baka hindi makapasok nang
ilang araw. Naiintindihan sya nang mga ito.
Hindi sya agad umuwi nang araw na iyon.
Tumambay pa sya sa university at
nakipagkwentuha kay Renz.
Grabe girl. Young wife ang drama mo kapag
nagkataon. Komento nito. Kumakain sila nang
ice cream sa paborito nilang spot, sa ilalim
nang puno.
Sumimangot sya. Nang-aasar ka pa dyan. Ni
hindi ko pa nga nakikita yung mapapangasawa ko
kung sakaling pumayag ako. Ang awkward naman.
Bakit, hindi ka ba papayag? Paano ang mama at
mga kapatid mo? This time, literal na bread
winner ka nang pamilya mo Sandy. Dont let
them suffer. Naiiling na sabi ni Renz.
Ah! Ano ba to? Ayoko nang ganito. Halos
maiyak na sabi ni Sandy.
Kaya mo yan girl. Isipin mo na lang na para sa
pamilya mo ang pagsasakripisyo mo, and Im sure
naman ay pwede mapa-annul ang kasal nyo kung
hindi na kayo masaya. Sabi pa ni Renz.
S-sa tingin mo, dapat akong pumayag?
Tumango si Renz. Kung ako nasa kalagayan mo,
which is impossible, malamang iko-consider ko
talaga ang pagpapakasal sa lalaking iyon.
Siguro naman hindi yon panget. Nakangiwing
sabi ni Renz.
Natawa sya dito. Ikaw talaga.
Alas singko nang hapon umuwi si Aled nang araw
na iyon. Katulad nang nakagawian ay dumidiretso
ito nang uwi. Tuloy-tuloy itong bumaba sa
sasakyan nang pagbuksan na ito nang mga
bodyguards nito.
Nang makita ito ni Donya Lyn ay agad nya itong
hinarang. Anak, can I talk to you for a
minute? She asked.
Blanko ang mukha na tiningnan lang ni Aled ang
ina. Inakay ito ni Lyn sa tabi nang pool at
doon kinausap.
Ahm, anak.. naaalala mo pa ba yung last will
and testament nang lolo mo?
Tumango ito, blangko pa rin sa reaksyon ang
mukha.
In two months time, twentieth birthday mo na.
We found the girl that papa wants you to marry
para sa Clandestine. Dahan-dahan na paliwanag
ni Lyn.
Okay. When is the wedding? Tanong ni Aled.
Napanganga si Lyn sa tanong nang anak. W-what?
Y-you mean to say, payag ka?
You never ask. Sagot nito. Tumayo ito at
inayos ang nagusot na damit, tila naiinip.
Tumayo rin ang Donya. Ah, s-sige anak. Ill
tell your dad that you said yes. Excited na
sabi nang Donya.
Dumiretso ito sa library kung saan gumagawa
nang ilang paper works ang Don. Agad nyang
sinabi rito ang pagpayag nang anak nila.
Thats good. Hindi na tayo nahirapan
kumbinsihin si Aled, sweetheart. Kailangan na
lang natin malaman ang desisyon nang apo ni
Lucio Ronquillo.
Yes, and kailangan na rin nating iplano ang
kasal. Dalawang buwan na lang at birthday na ni
Aled, we need to move fast. Sabi naman nang
Donya.

-----------------------------------------------
----

Kinakabahan na pinihit ni Sandy ang doorknob
nang pinto nang library room sa mansion nang
mga Santillan. Her soon to be husband is there.
Nag-uusap sa ibang detalye ang mama nya at ang
mag-asawang Santillan about sa details nang
magiging kasal nila.
Pinapunta sya nang mga ito sa library upang
makilala nya na ang anak nang mga ito, si
Alejandro. Parang tatalon sa dibdib nya ang
puso nya sa kaba. Masyadong kakaiba ang
nangyayari.
Nang makapasok sya ay nakita nya ng bulto nang
lalaki na nakatalikod, naghahanap nang libro sa
mga estante. Nakasuot ito nang isang checkered
polo at slacks. Tumikhim sya upang ipaalam ang
presensya nya.
I-ikaw? Gulat na tanong nya. Ang lalaking
humarap sa kanya ay walang iba kundi si Aled,
ang heartthrob nang St.Bernard, at ang lalaking
walang manners na nakadagan sa kanya.
Tumiim ang tingin nito sa babae. Ibinaba nito
sa lamesa ang hawak na libro at unti-unting
lumpit sa babae. You? Nagsalubong ang mga
kilay nito.
Hoy, wag mo akong ma you you ha! Ikaw ang
biglang nandagan at sa akin ka pa nagalit.
Muling bumangon ang inis na nararamdama ni
Sandy sa lalaking ito. Bagamat naiintimidate
sya sa pagkakalapit nito sa kanya ay mas
nangibabaw ang inis nya.
Nangunot lang ang noo nito at tiningnan sya
mula ulo hanggang paa bago muling tumigil sa
mukha nya ang tingin nito.
Nainsulto si Sandy sa ipinakita nitong paghagod
nang tingin sa kanya. Huwag mo nga akong
tingnan nang ganyan. Saway nya at tiningna nya
ito nang masama.
Why not? In a few days ay magiging mag-asawa
na tayo. He mocked bago tumalikod at muling
bumalik sa paghahanap nang libro.
Napasimangot na naman si Sandy. Ganyan ka ba?
Napaka obedient mo namang anak. Out of the
blue ay tanong nang dalaga.
May sarili akong isip, nagkataon lang na
kagustuhan ko rin na pumayag sa ganitong
set-up. Matigas na sagot ni Aled, na nasa
binabasa pa rin ang atensyon.
Umirap sya dito bagamat hindi ito nakatingin.
Nagbabasa pa rin ito nang libro. Ni hindi man
lang sya tiningnan nito. Lalo syang naasar
dito. Wala ka talagang manners! Nakakinis ka!
I hate you! Tila bata na sabi nya rito.
Pumadyak sya nang dalawang beses, mannerism nya
iyon kapag upset o naiinis sya.
Muli syang nilingon ni Aled ngunit wala na
naman itong reaksyon. Sa inis nya ay agad nya
itong iniwan at bumalik kung nasaan nag-uusap
ang mga magulang nila. Bahala na!
Oh, hija. Nagkakilala na ba kayo ni Aled?
Nakangiting tanong ni Lyn.
Tumabi si Sandy sa mama nya na kaharap naman
nang mga Santillan. Tumango sya. Actually,
nakita ko na ho sya sa St.Bernard, were
schoolmates.
Nagkatinginan sila Renato at Lyn. Thats good,
sa St.Bernard ka din pala nag-aaral. Maaari
kayong pumasok nang sabay ni Aled. Sabi ni
Aled.
Yes, and hija, dont worry dahil kahit na
kasal na kayo ay ang pag-aaral nyo pa rin ang
una nyong priority. Graduating ngayong taon si
Aled, and we were looking forward to that.
Sabi pa ni Renato.
Natuwa sya sa sinabi nang mga ito. Magiging
normal pa rin naman pala ang buhay nya,
magkakaroon nga lamang sya nang asawa na
kinaiinisan nya.
Nang gabing iyon ay napag-usapan din nila na
araw-araw nang susunduin o dadaanan ni Aled si
Sandy dahil kailangan daw na ma-established ang
kanilang relationship bago sila ikasal.
Nais sanang tumutol ni Sandy, dahil alam nyang
halos araw-araw din ay may mga babaeng
nag-aabang kay Aled sa parking lot, plus, may
mga bodyguards pa sila.
Anak, mas mabuti na nga ang suggestion nila
Renato at Lyn. Mas panatag pa ako sa pagpasok
mo, dahil may kalayuan din sa atin ang
St.Bernard. Sabi ni Loreta sa anak.
Past ten oclock nang gabi na sila nakauwing
mag-ina. Pansamantala ay ipinahiram nang asawa
ni Lorena ang dating bachelors pad nito sa
mag-iina sa Makati. Ipinahatid sila sa driver
nang mga-asawa matapos nilang mapag-usapan ang
lahat.
Hanggang ngayon ay hindi lubos maisip ni Sandy
kung bakit naging ganoon ang takbo nang buhay
nila.
Ate, I cant believe it. Magpapakasal ka na.
Magkakaroon na rin ako nang pamangkin.
Natatawa at tila excited na sabi ni Carina.
Tumigil ka nga dyan. Wala pa akong balak
magkaanak. Tsaka wala sa plano at usapan yan.
Priority pa rin naming nang Alejandro na yun
ang pag-aaral.
Ngumiwi si Carina. Alejandro? Eew. Pangmatanda
ang pangalan. Baka mukha ring matanda. Sabi ni
Carina.
No comment. Pasalampak na nahiga si Sandy sa
higaan nya. Nasa kwarto na sila nang kapatid
nya at nag-uusisa ito.
No comment ka dyan. Ano ba ang itsura ate?
Nag Indian sit ito sa kama nito at humarap kay
Sandy.
Okay naman. Matangkad, maputi at singkit.
Sabi nya. Hindi nya masabi rito na gwapo ito at
malakas ang sex appeal, ayaw nyang puriin ang
lalaki.
Tumango-tango si Carina. Sabagay, hindi ba,
Koreana yung mama noon?
Oo, kaya singkit sya.
Nakasuap mo ba yung future husband mo? Usisa
pa ni Carina.
Naupo na rin si Sandy at hinarap ang kapatid.
Oo. Walang gana na sagot nya.
Ano naman napag-usapan nyo?
Hay, ano ka ba Carina. Wag ka nang tanong nang
tanong. Sabi nya rito.
Nagtatanong lang eh. Syempre curious ako.
Dapat maganda o gwapo ang magiging pamangkin
namin ni Chloe. Sab nito sabay hagikhik.
Sa inis ay binato ito nang unan ni Sandy.
CHAPTER 4 ---
Unang araw na magkasabay na papasok si Sandy at
Aled. Alas syete pa lamang ay kumatok na sa
pinto nila si Dave, ang personal na katiwala ni
Aled. Nasa late thirties na ang edad nito at
seryoso rin ang mukha.
Magandang araw senyorita. Nasa kotse ho si
senyorito at hinihintay na kayo. Bati nito sa
dalaga.
Nailang sya nang tawagin syang senyorita nito.
Ah ano, mister Dave, pwede bang Sandy na lang
ang itawag mo sa akin? Hindi ako sanay eh.
Umiling ito. Ipagpaumanhin ninyo senyorita,
pero hindi ko ho kayo mapagbibigyan. Sabi nito
at ngumiti nang bahagya.
Nagkibit balikat na lamang sya. Matapos
magpaalam sa mama nya ay kinuha ni Dave ang bag
nya at inalalayan sya hanggang sa makasakay sya
nang kotse. Agad nyang naramdaman ang lamig
dulot nang aircon.
Magkatabi sila ni Aled sa likuran, samantalang
nasa unahan si Dave at ang driver. Sa unahan
nila ay mayroon pang itim na kotse ka kagaya
rin nang sinasakyan nila. Naroon ang apat na
bodyguards na kasama araw-araw ni Aled tuwing
pumapasok ito at umuuwi.
Napahikab sya. Naipit sila sa traffic at halos
kinse minutos nang hindi gumagalaw ang mga
sasakyan. Sinusulyap sulyapan nya ang katabi,
at kagaya nang dati ay walang makikitang
reaction sa mukha nito. Umingos sya.
Is there a problem with my face? Bigla ay
tanong ni Aled matapos umingos ni Sandy.
Diretso pa rin ang tingin nito.Napaka sarap
sanang pakinggan ang boses nito, ngunit imbes
ay lalo lamang naiinis si Sandy sa lalaki.
Napa-awang si Sandy nang magsalita ito. Ah,
eh.. Na offguard sya sa tanong nito. Wala.
Then stop staring. Nakakairita. Matigas na
sabi nito.
Whatever. Mahinang sagot ni Sandy.
Habang papalapit na sa St.Bernard ay lalong
hindi mapakali si Sandy. Ano ang mangyayari
kapag nakita nang iba na kasabay syang bababa
ni Aled sa kotse? To think na tatlong araw din
syang hindi nakapasok dahil nagpatahi pa sya
nang uniform at nag-usap pa nga ang mama nya at
ang mga magulang ni Aled.
Papasok na sila sa gate nang university at
biglang nakaramdam nang pag-punta sa cr si
Sandy dahil sa kaba. Kagaya nang inaasahan ay
maraming babae pa rin ang nagkakalat sa parking
lot, halatang inaabangan ang pagdating ni Aled.
Bumaba sa naunang kotse ang mga body guard at
sabay na binuksan ang magkabilang pinto nang
kotse na kinalulanan nila Sandy at Aled. Sabay
silang bumaba at inabot sa kanila ang
kanya-kanya nilang bag.
Nakayukong naglakad palayo si Sandy.
Nagbubulungan na ang mga babaeng nag-aabang sa
pagbaba ni Aled. Alam nyang sya ang
pinag-uusapan nito at kung ano ang relasyon nya
sa lalaki. Si Aled naman ay tuloy tuloy lang
din na naglakad, ni hindi man lang sya
nilingon.
Magkaiba ang building nila kaya magkaiba ang
daan nila. Nagulat sya nang bago sya sumakay sa
elevator ay may mga babaeng humabol sa kanya.
Napapikit sya. Hindi nya alam ang sasabihin sa
mga ito.
Hey miss. Tawag nang isa.
Nilingon nya ito. Yes? Tanong nya.
Pinalibutan sya nang mga ito. Sa tingin nya ay
humigit kumulang sa walo ang bilang nang mga
ito. Nakauniform ang mga ito kagaya nang
uniform nya, maybe higher year.
Ah, we saw you na bumaba sa kotse ni Aled
kanina. If you dont mind, pwedeng malaman kung
bakit kayo magkasama? Sabi nang isa. She look
wicked, literally.
Hindi ko rin alam. Sagot nya.
Tumaas ang kilay nang mga ito sa sagot nya.
If you dont mind, malelate na ako sa klase.
Agad syang sumakay sa elevator nang bumukas
iyon. Naiwang naka nganga ang mga babaeng
pumalibot sa kanya.
Nagpasalamat sya nang marating nya na ang
classroom nila. Patakbo syang pumunta sa upuan
nya at agad na naupo.
What is going on? Gulat na tanong ni Renz sa
kaibigan. Kalat na halos sa buong university
ang pagpasok nila nang sabay ni Aled at pagbaba
nya sa kotse nito.
Hay Renz. Hindi ko alam na magiging ganito ka
kumplikado ang lahat. Tila nalilito na sagot
nya.
Baliw ka na ba girl? Exaggerated na tanong
nito.
Hinampas nya nang kamay nya ang braso nito.
Tumawa si Renz. Joke lang girl. Ikaw naman
kasi. Napakamisteryosa mo. Magugulat na lang
ako, jowa mo na si Aled Santillan. My gosh, the
hottest guy in the campus. I hate you for
that. Kunyari ay inirapan ni Renz ang
kaibigan.
Hindi ko jowa yun no. Pinagkasundo lang kami
nang mga lolo naming mag bestfriend pala noon .
Hay nako naman. Parang maiiyak na bata na sabi
nya.
Wow, bongga. Uso pa pala yan ngayon. Edi kung
ayaw mo, huwag kang pumayag. Hindi ka naman na
siguro mumultuhin nang lolo mo. Ngumunguya
nang mani na sabi ni Renz.
Umiling-iling sya. You dont understand. Sa
kasunduan na iyon nakasalalay ang mana ni
Alejandro, at ang future ko.
Nanlaki ang mga mata ni Renz. S-seryoso ka?
Yes, kaya go with the flow na lang ang drama
ko. Ayoko lang nang ganito. Girls are chasing
after me asking kung ano relationship ko kay
Alejandro. It sucks!
Ang hirap nga nyan girl. Instant celebrity ang
beauty mo. Bongga! Pumalakpak pa si Renz.
Bongga ka dyan. Alam mo naman na may sarili
akong mundo eh. Hindi ako sanay sa atensyon at
kung anu-ano pa.
Yun na nga, its your time to shine!
Pagkumbinsi ni Renz dito. Cheer up, girl. Para
kang namatayan samantalang mapapangasawa mo ang
pinaka hot na lalaki sa campus. Hay. Tila
nananaghinip na sabi ni Renz.
Renzo Martin, tumigil ka nga. Nang-iinis ka pa
lalo eh.
Kailangan sasabihin talag real name ko? Bongga
nga. Tila inis na sabi ni Renz.
Ikaw naman nanguna dyan eh.
Inaasar na kita sa lagay na yon? Im stating a
fact, a reality! So, imbitado ba ako sa kasal
mo? Tanong pa ni Renz.
Sa inis ni Sandy ay kinurot nya ito sa hita at
napasigaw naman ito sa hapdi.
CHAPTER 5 ---
I hope na maisama mo si Aled sa birthday ko if
you dont mind.. Sabi ni Judy.
Nagulat si Sandy dito nang bigla itong tumabi
sa kanya sa classroom. Kasalukuyan syang
nagsusulat nang kung anu-ano nang marinig nyang
nagsalita si Judy.
Tiningnan nya ito. Ha?
Ngumiti si Judy. Ikaw talaga, pa humble ka pa.
Boyfriend mo pala si Aled, hindi mo sinasabi.
Anyway, since ganun nga, you might as well
bring him as your escort.
Napanganga sya. E-escort?
Tumango si Judy. Ah, dont tell me na
nakalimutan mo ang birthday ko? Sa susunod na
araw na iyon. Tila nagtatampo na sabi nito.
Ah, eh hindi. Nagulat lang ako. Titingnan ko
kung sumama sya. Hindi sya mahilig magparty.
Dahilan nya. Wala naman talaga syang balak na
isama ito. Maiinis lang sya.
I know. Remember, crush ko sya. Marami rin
akong alam sa kanya. I was just taking chances,
mukhang mahal ka talaga ni Aled. Sinundo ka pa
talaga so, baka makumbinsi mo sya. Parang
nagdi-daydream na sabi nito.
Sa loob nya ay gusto nyang isigaw sa harap nito
na hindi totoo ang relationship nila dahil
kasunduan lang ito. Kung tutuusin ay parang mas
bagay pa ang lalaki at si Judy.
Biyernes nang gabi ay inimbitahan nang
mag-asawang Lyn at Renato sila Sandy kasama na
ang mama at kapatid nito. Naghanda daw ang mga
ito para sa isang simpleng hapunan.
Alas syete nang gabi nang marating nang
mag-iina ang mansion. Muli ay ipinasundo ito sa
driver.
Wow, ang laki naman nang bahay nila mama.
Tuwang tuwang sabi ni Chloe.
Ano ka ba Chloe, ang ignorante mo. Hindi bahay
ang tawag dito kundi mansion. Sabi ni Carina.
Sinaway ito ni Loreta. Carina, watch your
mouth.
Tumahimik na lamang si Carina. Ilang sandali pa
ay natipon na sila sa hapag-kainan. Naroon rin
si Aled, na ikinagulat ni Sandy.
Masiglang nag-uusap ang mag-asawa at ang mama
ni Sandy samantalang tahimik lamang ang mga
bata at nakikinig lamang.
Nagulat na lamang si Sandy nang biglang
banggitin nang mama nya kung pupunta sya sa
debut party ni Judy kinabukasan sa La Vera
hotel.
Is it true hija? Tanong ni Lyn.
Nahihiyang tumango si Sandy. Isa iyon sa mga
bagay na hindi nya ipinagmamalaki. Magsusuot
sya nang gown na ayaw na ayaw nya.
Very well then. Aled can accompany you
tomorrow night. Hows that? Suggestion ni
Renato.
Nanlaki ang mga mata ni Sandy.
Napatigil naman sa pagsubo si Aled. Liningon
ito ni Sandy.
Ah naku baka ho may gagawin pa si Aled bukas
nang gabi, kaya ko naman ho pumunta mag-isa.
Dahilan nya. Ayaw nyang sumama ito. Tiningnan
nya ang lalaki sa mata, pleading na wag sana
ito pumayag.
Liningon naman ni Donya Lyn ang anak, asking
his approval.
Its fine, ma. Sagot nito bago muling sumubo.
Tila nakahinga nang maluwag ang mag-asawa
habang si Sandy naman ay tila nagkaroon pa nang
problema. Bumuntong hininga sya.
So its settled then. Mula sa school ay dito
na kayo dumiretso bukas. Ill call my personal
stylist. Is it alright with you Loreta? Tanong
nang donya kay Loreta.
W-wala hong problema madam. Sagot naman nito.
Napangiwi si Sandy sa sagot nang mama nya.
Naiinis na naman sya. Ilang lingo na lang at
hindi na sya single, hindi man lang sya
makapag-enjoy, lagi pa silang pinagsasama nang
lalaki na iyon.
Naging mabilis ang oras kinabukasan. Sa
ikatlong pagkakataon ay sabay silang pumasok ni
Aled, at ikatlong beses din silang umuwi nang
sabay. Araw-araw ay tatlumpong minuto nya itong
hinihintay dahil nauunang natatapos ang klase
nya rito. Nagkekwentuhan na lamang sila ni
Renz.
May sasakyan si Renz kaya walang problema dito
kahit medyo ma-late ito nang uwi. Mas lalo
silang nagiging close nito sa araw-araw na
pagkikita nila.

Hey, I thought girlfriend ka ni Aled. How come

na itong bakla na ito ang kasama mo tuwing
lunch at hindi sya? Nagulat si Sandy at Renz
nang biglang may sumulpot na babae sa harap
nila at sinabi iyon.
May kasama ang babae, mga kapwa estudyante rin.
Malamang ay may gusto rin itokay Aled kaya
ganoon ito. Hindi nya ito pinansin, ganun din
ang ginawa ni Renz at tuloy-tuloy lang silang
kumain.
Nagulat muli si Sandy nang bigla na lamang sya
itulak nang babae. Hey, Im talking to you.
Matigas na sabi nito.
Natapunan nang juice ang suot na uniform ni
Sandy. Sa galit nya ay tumayo sya at hinarap
ang babae. Si Renz naman ay pinupunasan ang
juice sa damit ni Sandy.
Ano ba ang pakealam mo kung hindi sya ang
kasama kong kumain tuwing lunch? Ikamamatay mo
ba? Tiningnan nya ito nang masama.
Nakipagtitigan din ang babae. Base sa itusra
nito ay halatang pala-away ito, boyish kung
kumilos bagamat mahaba ang buhok nito.
Eh ano naman sayo? Wala ka ring pakealam kung
gusto kong malaman. Tila nangpo-provoke na
sabi nito.
Umikot ang eyeballs ni Sandy. Walang sense
kausap ang babae. Sa inis ay umupo syang muli
ngunit bago pa sya makaupo ay hinatak nang
babae ang buhok nya at sinabunutan sya.
Hindi sya agad nakapag react. Nalaman nya na
lang ang ginawa nito nang pinipigilan ito ni
Renz sa pagsabunot sa kanya.
Agad nya ring hinila ang buhok nito. Now they
were creating a scene. Pinalibutan na sila nang
ibang studyante sa canteen. Sa isip nya ay as
long as hindi sya ang nauna manggulo ay
makakaligtas sya sa gulo na iyon.
Sinampal sya nang babae. Doon talaga sya
nagalit. Ang mama nya nga ay hindi sya
sinasampal, itong babae pa na ito ang
nakasampal sa kanya. Sinampal nya rin ito nang
ilang ulit. Magkaheight lamang sila kaya madali
para sa kanya na gumanti rito.
Galit na galit sya sa babae na sa tingin nya ay
mapapatay nya ito. Nagulat sila pareho nang may
pumigil sa kanila, kapwa malalaking lalaki.
Thats when she realized, ang mga bodyguards
iyon ni Aled.
What are you doing? Salubong ang kilay na
tanong ni Aled na lumabas mula sa kumpol nang
mga estudyante. Matiim ang titg nito sa kanya.
Hindi nya ito sinagot. Napayuko sya sa hiya.
Hinila sya ni Aled makalipas ang ilang segundo
nang katahimikan at dinala sya sa clinic.
Nagulat ang nurse nang makita ang dalawa.
Matapos malinis ang ilang kalmot sa braso at
leeg ni Sandy ay nag-usap si Sandy at Aled.
Sinusuklay ni Sandy ang buhok nya na sobrang
nagulo. Pakiramdam nya ay napakadumi nya.
What were you doing there? Bakit ka nakipag
bugbugan sa canteen? Palakad-lakad ito sa
harap nang babae, hindi mapakali.
Hindi sumagot si Sandy. Sya pa ang sinisisi
nito gayung hindi nito alam na ang babaeng iyon
ang nauna. Hindi nya alam pero tila gusto nyang
magtampo sa kaharap. Kung tutuusin ay dahil
dito kung bakit sya napa-away.
Cassandra, I am talking to you, for Gods
sake! Tila nanggigigil na sabi ni Aled.
Tumigil ito sa harap nang babae, matigas ang
anyo.
Nagulat naman si Sandy nang tawagin sya nito sa
buo nyang pangalan. Hindi nya akalain na alam
pala nito ang totoo nyang pangalan. Hindi nya
pa rin ito sinasagot
Sinabihan mo ako nang walang manners the last
time. Pero sa ginawa mo knina, ayun ba ang may
manners? My God. Youre acting like a child!
Pangaral nito.
Tumayo sya at sumagot. Hindi nya matanggap ang
mga sinabi nito. Kasalanan ko ba na araw-araw,
ibat-ibang babae ang humahabol at nang-aaway
sa akin dahil sayo? Kasalanan ko ba na para
nila akong papatayin sa titig knowing na
girlfriend mo ako? Kasalana ko ba?! Naiiyak na
sabi nya. Muli syang napaupo sa clinic bed.
Napatigil sa paglalakd si Aled at gulat na
nagsalita. What?
Narinig mo naman diba? Dahil sayo ang lahat
nang ito! Galit sila sa akin dahil girlfriend
mo daw ako. Lahat sila gusto akong usisain! At
yung babae kanina, bakit sa akin ka nagagalit?
Sya ang unang nanabunot! Lumaban lang ako!
This time ay humahagulhol na sya na tila bata.
Pinagsalikop nya ang dalawang kamay at
isinubsob doon ang mukha. Ang sama nang loob
nya para sa lalaki.
Hindi naman makapagsalita si Aled. Nakatayo
lang ito at nakatitig sa umiiyak na babae, tila
nagdadalawang isip sa kung anu mang gagawin. Sa
huli ay nagpasya ito na umalis.
Lalong napahagulhol ang dalaga sa ginawa ni
Aled nang makaalis na ito. Pakiramdam nya ay
parang basura lang sya rito. Ni hindi man lang
ito humingi nang paumanhin sa maling akala
nito.
Ilang sandali pa ay may nag-abot nang panyo sa
kanya. Si Renz. Sinundan sya nito at inalo.
Girl, what happened? Bakit ka umiiyak? Halata
ang pag-aalala sa boses ni Renz.
Sa garalgal na boses ay ikiniwento nya rito ang
ginawa ni Aled. Pati ang sama nya anng loob
para sa lalaki.
God knows na hindi ko ginusto ang nangyare
Renz. Pero ako pa ang sinisisi nya. Nakakasar
sya. Umiiyak pa rin na sabi nya.
Huwag ka nang umiyak, girl. Kahit nakakasar
talaga yang soon to be husband mo, wala tayong
magagawa. Hay nako. Tumahan ka na. Pag-alo ni
Renz dito.
Nang mahimasmasan sya ay pinahiram sya nang
isang set nang uniform nang nurse. Mabuti at
may mga spare uniforms sa clinic. Mugto ang mga
mata na pumasok sya sa sumunod na subject nya.
Perfect! exclaimed Ethan, ang personal
stylist ni Donya Lyn. Inayusan nito si Sandy,
nagtanong pa ito kung bakit namumugto ang mata
nang babae ngunit hindi ito sinagot ni Sandy.
Lingid kay Sandy ay binilhan sya nang umaga rin
na iyon nang gown ni Donya Lyn upang isuot nya
sa party. Ang mga galos at kalmot sa leeg at
braso nya ay natakpan nang make-up kaya bumagay
talaga sa kanya ang itim na tube gown na
pinasuot sa kanya.
Tumingin sya sa salamin at nagulat talaga sya.
Hindi nya na halos makilala ang sarili nya.
Itinaas ang kanyang buhok at linagyan nang mga
bulaklak sa paligid. Hindi makapal ang make-up
nya at ipinasuot din ni Donya sa dalaga ang
isang pares nang hikaw nito.
Suot nya rin ang kwintas na bigay nang lolo
nya, gayun din si Aled. Kasalukuyan itong
naghihintay sa living room. Naka bihis na ito
at talaga namang naguumapaw ang kagwapuhan
nito, bagamat ayaw itong tingnan ni Sandy.
Bago iyon ay kinausap sya nang Donya kung bakit
namumugto ang mga mata nya at may mga sugat
sya. Sinabi nya rito ang totoo, ngunit hindi
nya sinabi na dahil sa anak nito kung bakit sya
sinugod nang naturang babae.
Habang pababa sa hagdan si Sandy ay malapad ang
pagkakangiti nang Donya. Naaalala daw nito
noong kabataan nito.
Tumayo si Aled nang makitang pababa na ang
kanyang hinihintay. Hindi ito kinakitaan nang
emosyon. Pinagtabi ang dalawa nang Donya.
Ayan, bago kayo umalis, kailangan nang
souvenir! Ethan is holding a digital camera.
Agad iyong nagflash, na ikinagulat ni Sandy.
Nakatatlong shot muna ang baklang stylist bago
sila nito pinayagang umalis. Agad na naunang
naglakad patungo sa kotse si Aled.
Ipinangako ni Sandy na hindi nya ito kakausapin
mula sa gabing iyon. Naguguluhan na sya sa
nararamdaman nya. Naiinis sya dito pero tila
ayaw nyang galit ito sa kanya kaya nagtatampo
sya dahil hindi muna nito inalam ang totoong
nangyari kanina.
Lulan na sila nang kotse papunta sa La Vera
hotel. Nagtext na rin sa kanya si Judy kung
anong oras sya pupunta at kung kasama nya si
Aled. Sinabi nya lang na papunta na sya, ngunit
hindi nya binaggit na kasama nya ang lalaki.
Hindi nya alam kung bakit pero naiinis sya sa
tuwing nagtatanong ang mga kaklase nya nang
kung anu-ano about kay Aled. Hindi nya pa rin
naman ito ganoon kakilala kaya panay secret
ang sagot nya sa mga ito.
Pasado alas otso na nang marating nila ang
hotel, at dahil kilala rin ang pamilya ni Judy
ay may mangilan ngilang photographer ang
nagkakalat at kumukuha nang pictures.
Nang makababa sila sa kotse ay may kumuha rin
nang picture sa kanila, lalo na kay Aled. Pati
mga simpleng bisita ni Judy ay kinuhaan din
nang picture ang lalaki. Sabay silang pumasok
nang lalaki at agad silang sinalubong ni Judy.
Napaka ganda nito sa suot nitong baby pink
gown.
Nagbeso sila nito. God, akala ko hindi ka na
pupunta. Excited na sabi nito pero kay Aled
nakatingin. Si Aled naman ay lumilinga-linga
lang, nagmamasid.
Ngumiti sya. Pwede ba naman yun.
Ngumiti din ito. O sya, follow me. Naglakad
si Judy patungo sa isang table, doon sila nito
pina-upo. Tahimik lang na sumunod ang dalawa.
Maiwan ko na muna kayo ha? Ill assist some
guests. Paalam nito bagamat kay Aled na naman
nakatingin.
Tumango lang si Sandy. Binalewala nya na lang
ang pagtingin ni Judy kay Aled.
Makaraan ang ilang sandali ay nagsimula na ang
program. Kasalukuyang isinasayaw nang isang
lalaki si Judy nang makaramdan nang uhaw si
Sandy. Nang may dumaang waiter ay kumuha sya
nang isang baso nang wine sa dala nito. Not
knowing na may kapaitan ang lasa noon ay
tinungga nya ang laman nang baso upang magsisi
sa huli.
Naubo sya sa lasa nang ininom nya. Tinakpan nya
nang panyo ang bibig nya habang umuubo.
Silly, thats vodka. Hindi mo dapat agad
inubos ang laman nang baso. Tila amused na
sabi ni Aled.
Inirapan lang ito ni Sandy. Huwag mo nga akong
kausapin. Sabi nya bago muling tuloy tuloy na
maubo.
Nagsalubong ang kilay nang lalaki. Fine.
Tipid na sagot nito.
Inusog ni Sandy palayo sa upuan nito ang upuan
nya. Ganoon din ang ginawa nang lalaki. Akala
nang katabing babae ni Aled ay sinasadya nang
binata na ilapit sa kanyang ang upuan ni Aled.
Hi. Tila kinikilig na bati nang babae, todo
ngiti pa ito.
Tiningnan lang ito ni Aled at muling ibinaling
sa nagsasayaw ang atensyon. Napasimangot naman
ang babae.
Nang matapos ang cotillion ay sabay silang
kumuha nang pagkain ni Aled bagamat hindi pa
rin sila nag-uusap. Tahimik silang kumain.
Matapos kumain ni Aled ay bigla itong tumayo.
Hinayaan na lang ito ni Sandy. Naglakad-lakad
din sya nang matapos na syang kumain.
Lumabas sya sa hall nang La Vera hotel at
naglakadlakad sa garden noon. May mga ilaw roon
na mapusyaw, at may mga bench. Napangiti sya.
Perfect iyon para sa kanya. Habang papunta sa
bench ay kinukuha nya sa purse nya ang kanyang
mp3 player kaya hindi nya namalayan na may
mababangga sya.
Nalaglag ang kanyang mp3 player at muntik na
syang matumba ngunit agad syang nasalo nang
nakabangga sa kanya. Napapikit at napatili sya
nang bahagya.
Miss, okay ka lang? Malambing ang boses na
tanong nang lalaki.
Agad syang nagdilat at tumayo nang maayos. Agad
nyang dinampot ang kanyang mp3 player tsaka
hinarap ang nakabangga sa kanya.
Miss, Im sorry. Nasaktan ka ba? Muli ay sabi
nang lalaki. Bagamat may kadiliman ay namukhaan
nya ang lalaki. Pamilyar ang mukha nito. Tsaka
nya ito nakilala.
O-okay lang ako. S-sorry din.. Pagpaumanhin
nya. Maglalakd na sana sya palayo ngunit
hinawakan sya nang lalaki sa kamay.
Sandali.. Mahinang sabi nang lalaki.
Muli ay humarap si Sandy dito. B-bakit?
Napalunok sya. Parang bigla syang nilamig nang
hawakan sya nito.
Pwede ko bang malaman ang pangalan mo?
Binitawan na sya nito sa pagkakataon na iyon.
Ah.. ano.. Hindi sya makapagsalita nang
maayos. P-pwede. Sa wakas ay sabi nya.
Natawa ang lalaki. Sigurado ka bang okay ka
lang?
Tumango si Sandy.
Inilahad nang lalaki ang kamay. Im Prince by
the way.
I know. Im Sandy. Inabot nya ang isang kamay
nya rito.
You know? Parang nagtataka ang lalaki.
Artista ka, remember? Sabi ni Sandy.
Ah.. oo nga pala. Natatawang sabi ni Prince
sa dalaga.
So, anong ginagawa mo dito? I mean, bakit wala
ka sa party?
Wala naman. Gusto ko lang lumabas, makikinig
sana ako nang kanta sa mp3 ko. Sagot nya. Eh
ikaw?
Same. Magpapahangin. Sorry pala ulit kanina.
Hindi kita napansin.
Umiling sya rito. Wala yon. Ako ang hindi
nag-iingat. Hindi ko naman alam na may tao
pala.
Inaya ni Prince si Sandy na umupo sa bench
malapit sa iposte nang ilaw at doon sila nag
kwentuhan. Hindi makapaniwala ang babae na ang
sikat na artista at model na si Prince Montreal
ay ganoon kabait.
Kaibigan mo ba si Judy? Tanong ni Sandy dito.
Not really. Kaibigan sya ni Red, tapos
inimbitahan kaming mag guests dito. Nag perform
kami kanina. Tukoy nito sa kaibigan na kapwa
artista at kasama sa grupo nito na Solace.
I see. Late na kasi kami nakarating dito nang
kasama ko.
May kasama ka? Bakit ka nag-iisa dito?
Hay nako. Mas gugustuhin ko na lang mag-isa
kaysa isama ko pa yon dito. Naiinis lang ako.
Sabi nya.
Halata ngang naiinis ka. Natatawang sabi ni
Prince.
Magsasalita pa sana si Sandy nang mag ring ang
cellphone nya sa bag. Nang ilabas nya ang
cellphone nya ay may tumatawag na unknown
number. Sinagot nya iyon.
Nasaan ka ba? Tanong nang nasa kabilang
linya.
Agad nyang nakilala ang malamig na boses ni
Aled. Ah nasa labas.
Anong ginagawa mo dyan? Get back here or uuwi
kang mag-isa. Iyon lang at agad na pinutol ni
Ale dang linya.
Nangigigil sa inis na inilagay ni Sandy sa bag
ang cellphone nya. How come na alam nito ang
cellphon number nya?
Who is it? Tanong ni Prince.
Yung kasama ko. Hinahanap na ako. Tumayo na
sya. N-nice meeting you. Akmang tatalikod na
sya ngunit muli ay pinigilan sya ni Prince.
A-aalis ka na?
Tumango sya. Yeah. K-kailangan ko ng umalis.
S-sandali Muli ay sabi ni Prince. Pwede ko
bang makuha ang number mo?
CHAPTER 6 ---
Tatlong lingo na lamang at ika dalawampung
kaarawan na ni Aled. Huling meeting na rin para
sa details nang madaliang kasal nila Sandy at
Aled. Sina Lyn at Loreta ang nagplano at
excited na ang mga ito.

Iniabot nang dalawang ina sa mga anak nila ang
isang katerbang wedding magazine upang mamili
ang mga ito nang gown na isusuot ni Sandy.

Tila bored na bumuntong hininga lang si Aled,
nakatingin sa malayo. Si Sandy naman ay
naexcite bigla nang makita ang mga design nang
gowns. Ayaw nya sa mga ito pero aminado sya na
nagandahan sya sa mga design na nasa magazines.

Nakapili ka na ba anak? Tanong ni Loreta kay
Sandy.

Hindi ako makapili ma. Ang daming maganda.
Sabi nya.

Natawa si Lyn sa sinabi ni Sandy. Alam mo
hija, ganyang ganyan din ako noong ikakasal pa
lang kami ni Renato. Sa ganda nang designs nang
mga wedding gowns ay hindi ako makapili.

Sa huli ay pinili nya ang isang off shoulder na
gown na may mga lace. May kahabaan ang buntot
nito at sa tingin nya ay babagay ito sa kanya.

Bigla syang nagulat sa sarili nya. Bakit parang
excited sya sa kasalan na magaganap? Hindi ba
at dapat nalulungkot sya dahil bukod sa
mag-aasawa na sya agad ay sa kinaiinisan nyang
tao pa sya ikakasal?

Alas dose nang gabi na sila umuwi noon ni Aled
at medyo nahilo sya sa ininom na vodka.
Naparami ang inom nya sa inis sa lalaki. Nang
makabalik na sya ay sinermonan sya nito. Kesyo
kung saan saan daw sya pumunta at baka mawala
daw sya, hindi daw ito mag-aaksaya nang panahon
para hanapin sya.

Wala man lang talaga itong pagka gentleman sa
dugo nito. It came to her mind na kung may
pagkakataon na maari syang mamili nang
papakasalan ay siguradong hindi ito ang
pipiliin nya. Madaldal sya kaya ang gusto nya
ay makwento rin, hindi tulad nang lalaki na
ginto ata ang laway.

Gusto nya rin nang lalaking palaging nakangiti
at masayahin, pampaswerte raw kasi iyon. Pero
malayong malayo ang mga iyon sa characteristics
nang lalaking papakasalan at pakikisamahan nya
nang ilang taon.

Matapos mamili nang gown ay dumiretso sya sa
kusina at doon tumambay. Naabutan sya doon ni
Lisa, ang pinaka batang kasambahay nang mga
Santillan. Matanda lang ito sa kanya nang isang
taon at masayahin ito kaya kausndo nya ito.

Senyorita, bakit nandito kayo? Tanong nito.

Hay ano ka ba. Tayo lang ang nandito. Saway
nya.

Okay Sandy. She giggled. Nakapili ka na ba
nang design nang gown? Tanong nito. May inayos
ito sa ref.

Oo. Sagot nya. Halika nga, kwentuhan muna
tayo kung wala ka nang gagawin. Aya nya rito.
Tinuro nya ang upuan na malapit sa kanya.

Halos lahat nang kasambahay sa mansion ay close
nya na, lalo na ang mga bata pa. Early twenties
ang edad nang karamihan sa mga nagtatrabaho sa
mansion.

Umupo ito sa tabi nya. Bakit malungkot ka?

Wala lang, naiinis ako kay Alejandro. Sabi
nya na naka nguso.

Napahagikhik si Lisa. Mukha ngang naiinis ka.
Binuo mo ba naman ang pangalan ni senyorito.

Sya rin naman no. Tinawag nya akong
Cassandra. Nakanguso na sabi nya.

Ay Cassandra ba ang totoong pangalan mo? Tila
nagulat si Lisa.

Tumango sya. Oo, palayaw ko lang ang Sandy.
Bakit?

Nakakatuwa naman. Ang alam ko, yun din ang
pangalan nang isa sa mga paboritong kabayo ni
senyorito Aled. Yung isa naman, si Cassiopeia.

Talaga? Aba. Talagang kapangalan ko pa pala
ang kabayo nya. Natatawang sabi nya. Ano pa
ba ang mga hilig nya? She find herself
interested in Aleds lifestyle.

Lumingon lingon si Lisa kung may tao. Huwag
kang maingay Sandy ha. Ang alam ko, mahilig sa
karera nang sasakyan si senyorito.

Nagtaka sya. Ha? Sigurado ka ba? Eh mukhang
walang social life ang lalaking iyon eh. Hindi
sya makasang-ayon sa sinabi na iyon ni Lisa.

Hindi, tuwing gabi madalas umalis si
senyorito. Hindi mo pa kasi nakikita sa garage
ang mga kotse at motorbikes nyan. Puro sports
car, ang gaganda pa nang pintura. Sabi pa
nito.

Namilog ang mga mata nya. T-talaga? Maluho
pala yang lalaki na yan. Komento nya.

Hindi naman. Hindi sya masyado maarte sa
katawan, may pagka misteryoso nga lang. Tsaka
ano, madali magalit. Parang babae na may
dalaw. Sabi ni Lisa.

Sabay silang natawa. Hay nako. Sinabi mo pa.
Kaya nga nakakinis yun eh. Alam mo ba, hindi ko
pa pala sayo naikwento na may nakaaway ako sa
school dahil sa kanya. Actually yung babae yung
nang-away.

Bakit naman?

May gusto ata yun kay Aled eh. Bigla akong
sinabunutan, edi lumaban ako. Tapos nung naawat
kami nang bodyguards ni Alejandro, ako pa ang
pinagalitan nya. Nakakinis. Hindi ako
makaget-over. Malungkot na sabi nya.

Ay ganon? Bongga. Madami ngang babae ang dati
nagpapadala nang kung anu-ano kay senyorito.
Mga sulat, cakes, candy at regalo pero
pinapatapon nya lang. Sayang nga eh.

Hindi nya man lang maapreciate yung mga
babaeng nagkakagusto sa kanya. Pasalamat nga
sya eh.

Tumango si Lisa. Oo nga. Hindi ko rin talaga
maintindihan si sir. Sabi ni manang mameng,
Tukoy nito sa mayordoma nang mansion. Kaya raw
naging ganyan ang ugali ni senyorito kasi
palaging wala noong bata pa sya sila senyora
Lyn at senyor Renato. Wala pa syang kapatid.
Wala syang masyado maka-usap.

Tapos kapag umuuwi galling ibang bansa sila
senyora, puro pasalubong lang ang mga dala nito
tapos hindi magtatagal, aalis na naman. Ngayon
lang ulit natipon dito sa mansion ang
mag-asawa, mula nang mamatay si senyor Rafael.

Kawawa naman pala si Alejandro. Now I know.
Pero hindi pa rin mawawala ang inis ko sa
kanya. Malaki na sya, dapat alam nyang
nakakaasar ang mga ginagawa nya minsan. Tapos
ang dami pang nagkakagusto sa kanya.

Natawa si Lisa. Para kang desperadang
girlfriend.

Ha? Hindi no. Ang ibig kong sabihin,
nagkakaroon ako nang kaaway dahil sa kanya.
Sabi nya pa.
Natawa na lang si Lisa kay Sandy.


What? Na expelled sya? Gulat na tanong ni
Sandy kay Judy.

Tumango ang babae. Yup, and I heared na ang
mama daw mismo ni Aled ang nagpa expelled kay
Maricar last week. Sabi nito. Ang Maricar na
tinutukoy nito ay ang babaeng nanugod at
nang-away sa kanya.

Kahit na ganoon ito ay naawa sya rito. Naisip
nya na may magulang rin ito na umaasa rito kaya
doon ito pinag-aral nang mga magulang nito.

Mang Jun, huwag mo na po akong idaan sa bahay,
sasama ho ako sa mansion, may sasabihin ako kay
tita Lyn. Sabi ni Sandy sa driver nang
makasakay na sila ni Aled.

Nilingon sya ni Aled, hindi nya ito pinansin.
Alam nyang nagtataka ito pero wala syang balak
sabihin dito iyon.

Ganoon po ba maam. Sige ho. Sabi nang
driver.

Kagaya nang dati ay tuloy-tuloy lang na bumaba
si Aled.

Senyorita! Nandito ka. Tuwang tuwang sabi
naman ni Aileen, isa sa mga kasambahay. Kasama
nito si Lisa na nagdidilig sa mga halaman sa
garden.

Nginitian nya ang mga ito. May sasabihin sana
ako kay tita Lyn. Nandyan ba sya?

Nako, umalis si senyora at senyor. Pero
mamayang bago maghapunan ay darating sila.
Hintayin mo na lang. sagot ni Lisa.

Tinulungan nya ang mga ito na magdilig nang
halaman habang nagkekwentuhan matapos nyang
itext ang mama nya na naroon sya sa mansion.

Hindi ka katulong dito para magdilig ka nang
halaman. Ang malamig na boses na iyon ni Aled
ang nagpatigil sa pagtatawanan nila Sandy, Lisa
at Aileen.

Unit-unting humarap ang tatlo rito. Seryoso as
always ang mukha nito.

Kayong dalawa, kung kailangan nyo nang tulong,
wala na ba kayong pwedeng tawagin? Ang dami
dami nyo ah. Baling naman ni Aled sa dalawang
katulong.

Nanginginig sa takot ang mga ito.

Ano bang problema mo? Ako ang nagkusa na
tulungan sila, huwag mo silang pagalitan at
sisihin! Pagtatanggol ni Sandy sa mga ito.

Pumasok na nga kayo sa loob. Imbes ay utos ni
Aled sa dalawang babae. Pagkasabi noon ay
tumalikod na ito at naglakad papasok.

Hinabol nya ito. Ano ka ba? Ano bang problema
mo? Tanong nya rito. Tinulak nya ito sa
balikat nito. Hindi nya na ma-take ang ugali
nito.

None of your business. Sagot nito at muling
naglakad.

Muli naman nya itong hinabol at hinarang. None
of my business? Eh bakit mo pinagalitan yung
dalawa? Alam mo, kung ayaw mo na nandito ako sa
inyo, you can just say so hindi yung dinadamay
mo pa sila. Ano bang ugali meron ka? Hindi nya
na mapigilan ang galit para dito.

Edi umuwi ka. Sabi nito bago tuloy-tuloy na
lumakad papasok.

Hindi na nakagalaw si Sandy matapos marinig ang
sinabi nito. Pakiramdam nya ay lumubog sya sa
lupa. Hindi nya maintindihan pero nasaktan sya
nang sobra sa sinabi nitong iyon. Unti-unting
namuo ang luha sa mga mata nya. Mababaw lang
sya at sa tingin nya ay masakit iyon.

Hindi nya na napigilan ang mapaiyak habang
naglalakad sya upang kunin ang kanyang bag.
Palabas na sya nang makasalubong nya ang
mag-asawa. Nagulat ang mga ito nang makitang
umiiyak sya.

Sandy? My God bakit ka umiiyak? What
happened? Gulat na sabi ni Lyn dito.

Agad na pinunasan ni Sandy ang luha nya. Ah,
tita wala ho ito. May naalala lang ako. May
gusto ho sana akong sabihin sa inyo. Pag-iiba
nya nang usapan.

Okay. Lets get inside first. Sabi nito.
Naupo sila sa living room nang mansion. What
is it Sandy?

Ah tita, pina expelled nyo raw ho si Maricar?
Y-yung babaeng-

Yes I did. After what happened to you? My God.
Ang sabi sa akin nang mga bodyguard ni Aled ay
kung hindi pa raw kayo napigil ay baka mas
nasaktan ka. Napatunayan ko rin naman na sya
ang nanugod sayo. Sabi nito.

I know tita. Kaya lang, kawawa naman ho sya. I
mean, Im sure pinag-aral sya nang mga magulang
nya sa St.Bernard for her embetterment. Baka
wala na hong eskwelahan ang tumanggap sa
kanya.

Are you sure hija? Paano kapag inulit nya pa
sayo ang ginawa nya?

Im sure hindi na po tita. Maybe she learned
her lessons. Sagot nya.

Tumango-tango si Lyn. After what she did to
you? I cant believe you are asking me para
ibalik sya sa St.Bernard.

Sa huli ay pumayag din ito. Bukas na bukas din
daw ay ipapatawag nito ang parents ni Maricar.
Matapos nilang mag usap ay ipinahatid na sya
nito sa driver.

Hindi mawala sa isip ni Sandy ang ginawa ni
Aled sa kanya. Para lang syang basura. Sa
bagay, papakasalan lang naman sya nito para sa
mana nito, na makikinabang rin naman sya. Pero
hindi nya gusto ang ginagawa nito.

Tama ang sinabi ni Lisa, para itong babaeng may
buwanang dalaw. Sana hindi na lang ito ang
nakatakda nyang mapangasawa, o sana hindi
ganoon ang ugali nito. Walang gentleness sa
galaw nito, at walang appreciation.

Nang makauwi sya ay agad syang natulog. Hindi
nya alam kung ano ang plano nya kinabukasan
pero ayaw nya na sanang sumabay rito pagpasok
at pag-uwi. Nagulo ang tahimik na buhay nya sa
university tapos ay papakasalan nya pa ang
lalaking iyon.

Kung alam nya lang na ganoon ang ugali nito edi
sana ay mas napag-isipan nya pa kung papayag
sya. Mas malaki ang mawawala rito kung sakaling
umatras sya sa kasunduan. Hindi man lang ito
magpakita nang kabutihan sa kanya.

Palagi sya nitong pinapagalitan o sinisisi na
parang bata. Para syang hindi babae kung
tratuhin nito kaya lalo syang naiinis.


Nagpasabi si Sandy sa driver ni Aled na hindi
sya sasabay pauwi sa mga ito. Nagdahilan na
lamang sya na may group project silang gagawin
kaya kailangan nya nang umalis nang maaga.

Bagamat tutol ang driver dahil mahigpit na
bilin ni Donya Lyn na hindi sila pwedeng umuwi
nang hindi kasama si Sandy ay hindi na sya
napigilan nang mga ito.

Kaagad syang umalis. Pagkalabas nya nang gate
ay tumawid sya at bumili nang paboritong shake
sa isang restaurant na nasa tapat lang nang
St.Bernard.

Matagal na rin nang huli syang makainum noon
dahil nga hatid sundo na sya nang kotse ni
Aled. Dahan dahan syang naglakad patungo sa
sakayan nang jeep. Bagamat may kalayuan din ang
terminal ay ayos lang sa kanya.

Mangilan ngilang estudyante lang ang dumadaan
sa lugar na iyon dahil karamihan ay sa main
road dumadaan dahil de kotse ang mga ito.
Papalapit na sya sa sakayan nang mga tatlong
lalaki ang biglan sumulpot sa harap nya at
pinalibutan sya.

S-sino kayo? Sa takot nya ay nalaglag mula sa
kamay nya ang iniinum na shake.

Doon biglang nagpakita si Maricar, at ang
dalawang babaeng kasama rin nito noong sugurin
sya nito sa canteen. May mga hawak itong
baseball bat. Nanginig sa takot si Sandy.
Bagamat matapang sya ay napakarami nang mga ito
at baka mamatay sya kung sakali.

Hello, Sandy. Remember me? Maricar grinned.
Linaro nito ang baseball bat sa kamay nito.

Napalunok sya. M-maricar.. Bulong nya.

Lumapit ito sa kanya. So, alam mo na pala ang
pangalan ko. I bet alam mo na rin na expelled
na ako dahil sayo. Biglang naging matapang ang
mukha nito.

H-hindi ko kasalanan.. Sabi nya. Unti unti
syang naglalakad paatras hanggang mapatigil sya
nang maramdaman nya ang school wall sa likod
nya.

Dont be silly. Of course you did. She
mocked. And its paytime, Sandy. Umatras nang
kaunti si Maricar at inambahan na nang baseball
bat si Sandy.

Napapikit si Sandy. Isinalag nya ang kanyang
mga braso sa kanyang mukha.

Stop it! Isang kamay ang humawak sa baseball
bat na nakahanda nang tumama kay Sandy.

Agad na dumilat si Sandy. Nanlaki ang mga mata
nya nang makit kung sino ito. Si Prince!

P-prince? koro nang tatlong lalake at tatlong
babae nang makilala ang lalaki.

Ano ba ang atraso nya sa inyo? Mariin na
tanong nang lalaki.

Sya ang dahilan kung bakit na expelled ako.
Dapat sa kanya ang gantihan! Puno nang
determinasyon na sabi ni Maricar bago muling
iniamba ang hawak na baseball bat.

Muli ay sinalag ito ni Prince at nagawang
itapon sa malayo. Sumugod na rin ang tatlong
lalaki ngunit tila isang action star na nakaya
iyon ni Prince. Alam nang mga tao na black
belter ang celebrity na iyon. Agad na tumakbo
ang mga ito.

Agad na nilapitan nang lalaki ang takot na
takot na si Sandy at inalo ito.

Its alright now. Wala na sila. Nakangiting
sabi nito.

S-salamat ha. Pasensya na rin. Sabi nya at
yumuko rito.

No, ayos lang iyon. Kahit naman siguro sino ay
ganoon ang gagawin kung makita ang pangyayari.
Inilabas nito ang panyo nito at pinunasan ang
mukha nya.

Bakit ka nga pala nandito? tanong ni Sandy.

Pinuntahan ko ang auntie ko, professor sya
dito. Doon ko kasi iginarahe ang sasakyan ko.
Turo nito sa isang nakaparadang sasakyan di
kalayuan.

Nilingon ito ni Sandy at tumango. M-maraming
salamat ulit.

Tumawa si Prince then smiled. He wore a bright
smile, tipong kahit umuulan, kapag ngumiti ito
ay tila may araw. Ngumiti rin si Sandy.

So, pauwi ka na ba?

Tumango si Sandy. Oo sana. Malapit na lang
naman ang terminal nang jeep.

If you dont mind, pwede kitang ihatid sa
inyo? Wala naman akong gagawin.

Bago makasagot si Sandy ay nagring ang
cellphone sa bag nya. Si Aled!

H-hello..

Where the hell are you? Bakit ka umalis
mag-isa? Tila naiimagine na ni Sandy ang
itsura nito na nanggagalaiti sa galit.

M-may group project kami ngayon. I cant go
home with you. Dahilan nya rito. Ayaw nya
sanang magsinungaling pero iyon na ang
naidahilan nya sa driver nito.

Fine. Malakas na sagot nito bago ibaba
putulin ang linya.Halatang gigil.

P-pasensya ulit. Ano nga iyong sinasabi mo?
Tinago nyang muli ang cellphone sa bag.

Sabi ko, if its okay, ihahatid na kita sa
inyo. Wala naman akong ibang gagawin. Tila
nahihiyang inulit ni Prince.

Ah.. ganon ba. Eh hindi ba nakakahiya sayo?
Tila nahihiyang sabi rin ni Sandy.

Ano ka ba. Im the one who offered, right?
Baka hindi nga lang kita maihatid sa mismong
pintuan nyo, hindi ako naka disguise ngayon.
You know.. Sabi nito na agad naman
naintindihan ni Sandy.

Mas mabuti nga. Baka pagkaguluhan ka pa sa
lugar namin. Madami pa naming may gusto sayo
doon. Natatawang sabi nya.

Nagsimula na silang maglakad nang may mapansin
na pamilyar na kotse. Tumigil ito sa gilid
nila. At tama ang hinala nya. Mula roon ay
lumabas ang isang guard ni Aled at pinagbuksan
ito nang pinto.

She dropped her jaw after he saw Aled. Bakas sa
mukha nito na hindi ito natutuwa. Nakalimutan
nya na doon din ang daan nang sasakyan ni Aled.
Lumapit ito sa kanilang dalawa.

So, group project huh. Nice group project.
Sarkastikong sabi ni Aled. Palipat lipat ang
tingin nito sa dalawa.

Ah, wait, its not what you think- Agad na
sabi ni Sandy ngunit agad na nagsalita si Aled.

Ano ba ang dapat kong isipin? You told me you
were gonna do a group project, dammit! Ito ang
unang beses na narinig ni Sandy na nagmura ang
binata.

Wait Aled, its not what you think it is.
Sabi naman ni Prince.

You shut up, Prince. Its between me and my
fiance. Matigas na sabi ni Aled dito sa
lalaki.

No, Aled. You shut up! Tumaas na rin ang
boses nang lalaki.

Ikinagulat ni Sandy kung paano magsagutan at
magtinginan ang mga ito. Palipat lipat ang
tingin nya sa dalawang lalaki.

Now what? Why would I listen to you, jerk?
Sarkastikong sabi ni Aled. Disgust is written
all over his face. Tila may nais itong sabihin
na idinadaan na lamang sa disgust look nito.

You have no choice. You will listen to this
jerk, Aled. You got it all wrong! Prince is
still trying to stress the point.

Oh just shut up! Just stay away from my
fiance!

Tiningnan ni Prince si Sandy na litong lito na
sa nangyayari. Halata sa mukha nito na
naguguluhan ito.
You call her your fiance? Oh please! Where
were you? Sarkastikong sabi ni Prince.

Im telling you Prince, stay away from her.
Sabi ni Aled bago hinila si Sandy at pinasakay
sa kotse nito. Naiwan si Prince na gulat rin sa
pangyayari.

Ano ba ang problema mo? Why dont you listen
to me first? Galit na rin si Sandy sa lalaki.
Kinuyom nya ang mga palad.

Diretso lang ang tingin ni Aled, not saying
anything. Nakakuyom rin ang mga kamay nito,
parang galit na galit at hindi maintindihan ni
Sandy kung bakit ito ganoon. Bagamat galit din
sya ay minabuti nya na lang na huwag magsalita.
Baka kung ano ang masabi nya at lumala ang
sitwasyon. Hindi nya na lamang kakausapin ang
lalaki.


Mystery girl, torn between Clandestine
Corporations heir and the said Corporations
own talent, endorser and model, Prince
Montreal.

Iyon ang bumungad kay Sandy pagkagising na
pagkagising nya. It is written in bold red
letters, at iyon ang pinaka headline sa isang
society page nang isang pahayagan. May ilang
kuha pa sila noong hapon na nagkaharap harap
silang tatlo.

Agad na ipinakita sa kanya nang mama nya ang
naturang article. Naka-upo silang lahat sa
hapag-kainan. They were supposed to eat
breakfast.

My God, Cassandra. Bakit kausap mo dyan si
Prince Montreal? Matagal mo na ba syang
kilala? Hindi makapaniwalang tanong ni Loreta.
May picture pa kayo. Nako naman anak. Tila
problemado na sabi pa nito.

Sila Chloe at Carina naman ay namimilog na ang
mga mata kakatingin sa picture na nasa
pahayagan. Alam ni Sandy na crush na crush nang
kapatid na si Carina si Prince, kaya nya ito
agad namukhaan sa party. Puno nang posters nito
ang dingding malapit kay Carina sa kwarto nila.

Eh mama, aksidente lang yan. Ang tanging
nasabi nya. Parang may pumipigil sa kanya para
ipaliwanag ang nangyari. Malalaman nang mama
nya na nagdahilan sya upang hindi makasabay
pauwi.

Paanong aksidente? May nakakuha nang picture
nyo na iyan. Nako talaga. Mabuti at wala kang
pasok ngayon. Kailangan mong magpaliwang kay
madam.

Kahit si Sandy ay hindi rin inakala na may
ganoong mangyayari. May paparazzi na sumusunod
kay Prince, na hindi nya na dapat ipagtaka
dahil talaga namang sikat ito sa Pilipinas.

Noon lang din naalala ni Sandy na endorser nga
pala si Prince nang Clandestine. Nadawit pa ang
pangalan ni Aled na mismong magmamana nang
Calndestine! Nanghina sya sa mga naisip. Mukha
yatang talagang kailangan nyang magpaliwanag sa
mama ni Aled. Sana lang ay hayaan muna sya
nitong makapagpaliwanag. Ayaw nya rin na
magalit ito sa kanya.

Anong gulo ba ang nangyari?


Huwag mo akong tanungin. Matigas na sagot ni
Aled. Kasalukuyan silang nasa library. Iniwan
sila roon ni Loreta at ni Lyn para mag-usap.

Nagtalo kasi sila sa harap nang mga ina nila
habang nagpapaliwanag ang dalaga.
Ipinagpipilitan naman ni Aled na hindi nya
kasalanan ang pangyayari.

Nagkasagutan sila at ipinasya nang dalawang ina
na hayaang mag-usap ang dalawa.

Oh please. Dont give me that crap, Alejandro.
You keep on insisting na kami ni Prince ang may
kasalanan at nakuhaan tayo nang mga picture!

Bakit, hindi ba? Sino ba ang artista na
sinusundan nang mga paparazzi? Ako ba? Is it
me?! Itinuro nito ang sarili at tumaas muli
ang boses nito.

My God Alejandro! Youre impossible! I told
you, Iniligtas lang ako ni Prince kay Maricar,
and Im thankful he was there! Hindi namin alam
na may paparazzi na kumukuha nang mga litrato
that time dahil accidentally lang ang pagkikita
namin.

Of course! Ano ba ang alam mo? Youre so
nave! And now, what will happened? We are all
over the papers! Hindi pa man tayo kasal ay
nakikipagtagpo ka na sa ibang lalaki. You can
back out anytime if you really like him, just
dont drag my name into papers, specially kung
negative write-ups!

Ano ba ang sinasabi mo? Hindi ako
nakikipagtagpo kung kanino! I told you many
times na aksidente lang ang pagkikita naming
dalawa ni Prince! She insisted.
Oh. So thats why you told me about group
projects? Paano mo maipapaliwanag yon? At
artista si Prince, a big celebrity. What would
he be doing there?
Sandy was caught off-guard. Bigla syang naumid.
Ang totoo naman kasi ay ayaw nya lang ito
makasabay kaya nagdahilan sya. Lalong hindi nya
alam na inaabangan sya ni Maricar at lalong
lalong hindi nya alam na naroon si Prince.
Speak. Utos ni Aled.
Huminga muna sya nang malalim. Okay I admit I
lied. Pero sinabi ko lang iyon dahil ayaw
kitang makasabay umuwi. Naiinis ako sayo noon,
hanggang ngayon. At hindi ko talaga alam na
magkikita kami ni Prince. I told you, I was
about to get beaten! Amin nya. Prince parked
his car near the area, thats why he is there.
Si Aled naman ang naumid sa pag-amin na sinabi
ni Sandy. So, you dont want to be with
me,huh. Natatawa na parang galit na sabi nito.
Hindi sumagot si Sandy. Nahiya sya sa sinabi
nya. Yumuko na lamang sya.
Thats good anyway. I feel the same. Kung
gusto mo, doon ka sa Prince mo magpahatid
araw-araw. He said then walk through the door.
But before he opened it,
Why do I have this feeling na galit na galit
ka kay Prince? mahinang sabi ni Sandy.

Because I really am. Sagot nito bago sya
tuluyang iwanan.
CHAPTER 7 ---
I know. Matagal na kaming magkakilala ni
Aled. Sabi ni Prince. Lumamlam ang mga mata
nito na kanina lang ay puno nang sigla.
Talaga? Sandy asked.
Tumango si Prince.
Kasalukuyan silang nakila Sandy. Nagpasabi ito
na pupunta upang ito mismo ang magpaliwanag sa
mama nya kung ano ang nangyari. Naintindihan
naman ng mama nya. Sa katunayan, sa paliwanag
nya pa lang ay ayos na sa mama nya pero natuwa
rin ito ng mismong ang artista pa ang
nagpaliwanag rito ng nangyari.
At ngayon ay bigla na lamang nilang
napag-usapan si Aled. Nasa terrace sila at
nagmemerienda. Nangungulit pa nga ang kapatid
nya dahil talagang crush na crush nito si
Prince.
Yes, as a matter of fact, weve known each
other way back in elementary, but we parted
ways bago ako maging talent nang Clandestine.
Uminom ito nang juice sa basong hawak.
If you dont mind, bakit? Bakit kayo
nagkaganyan? I mean, parang galit na galit sya
sayo.
Pilit na ngumiti si Prince. Its a long story.
Anyway, why dont you ask him? He is your
fiance anyway.
Tumahimik si Sandy.
"W-what's wrong?" Tanong ni Prince ng mapansin
na tumahimik sya.
Yumuko si Sandy. Ang totoo nyan, arranged
marriage ang magaganap na kasalan next week.
Hindi kami magpapakasal dahil mahal namin ang
isat-isa. Malungkot na sabi nya. Hindi nya
alam kung bakit malungkot sya. Kung dahil ba sa
ikakasal na sya o sa katotohanan na walang
pagmamahal na namamagitan sa kanila ni Aled.
P-pero bakit? Nagtatakang tanong ni Prince,
bakas ang pagkagulat.
Mag bestfriend ang lolo ko at lolo nya. They
both gave us a necklace na kami lang ang
meron. Hinawakan nito ang kwintas na suot.
Then gumawa nang last will and testament ang
lolo nya na kapag hindi kami nakasal bago sya
mag twenty years old, mapupunta sa kapatid nang
papa nya ang Clandestine.
Then, bakit ka pumayag? I mean, obviously, sya
lang ang makikinabang sa arrangement na yan.
Kibit balikat na tanong ng lalaki.
Umiling si Sandy. No. Actually, we were really
broke that time. Nasunugan kami and we were
lost. Ilang buwan pa lang ang nakakalipas mula
nang mamatay si papa, hindi ko kaya na makitang
nahihirapan ang mga kapatid ko at sila mama. I
know you understand.
Tumango si Prince. I see. Hinawakan ni Prince
ang kamay nang babae. I know how you love your
family. Youre willing to sacrifice for them.
Hindi sumagot si Sandy. Nakatitig lamang sya sa
kamay nya na hawak pa rin nang lalaki. Nang
mapansin nito iyon ay binitiwan na nang lalaki
ang kamay nya.
Katahimikan. Hanggang si Prince na muli ang
nagsalita.
So, whats your plan? Aled is so angry.
Tiningnan ni Sandy ang lalaki. Yes, hes so
angry. Pinagpipilitan nya na nakikipagtagpo ako
sayo. My God! Napakakitid nang utak nya,
Prince. Tila nanghihina na sabi nya.
Huminga nang malalim si Prince. Ill see what
I can do, Sandy. Kakausapin ko sya para
maliwanagan sya.
P-pero.. Tututol sana si Sandy ngunit
nakatayo na si Prince.
Dont worry. It will be fine. Ngumiti ito.
Tumayo rin si Sandy. A-are you sure? B-baka
mag-away lang kayo. Nag-aalalang sabi nya.
Ngumiti si Prince at ginulo ang buhok ni Sandy.
I can handle the situation, I think. Sana in
good mood si Aled ngayon. Sabi nito. Sige,
mauna na ako. For sure nasa bahay sya ngayong
oras. Tumalikod na ito.
Agad itong sinundan ni Sandy upang ihatid sa
gate. Palabas na sila nang pinto, binuksan ito
ni Sandy at pareho silang nagulat nang makitang
papasok sa gate nila si Aled.
CHAPTER 8 ---
Kapwa sila napatigil. Napa-awang ang mga labi
ni Sandy. Hindi sya makapagsalita. Tila
iniisip nya pa kung totoong si ALed ang nasa
harap nila. Palipat-lipat ang tingin nya sa
dalawa. Masama ang tingin na ipinupukol ni Aled
kay Prince.
Ilang sandali lang ay tumalikod na si Aled at
akmang maglalakad pabalik sa kotse nito ngunit
hinabol ito ni Prince, sumunod na rin si Sandy.
Aled, wait. Nahawakan ni prince ang kamay
nang lalaki bago ito makasakay sa kotse nito.
Tinabig iyon ni Aled at humarap kay Prince.
Now what? Singhal nito.
I-I was.. Hindi matuloy ni Prince ang
sasabihin.
A-alejandro.. Sabi ni Sandy. Hindi nya rin
alam ang sasabihin nya. Alam nyang iba ang
iniisip nito dahil nakita nito si Prince sa
bahay nila.
Tiningnan rin nang masama ni Aled si Sandy.
Speak. Utos nito, matigas ang boses.
A-ano. A-anong ginagawa mo dito? Hindi alam
ni Sandy kung bakit iyon ang lumabas sa labi
nya.
Sarkastikong ngumiti si Aled. Great. Hindi ko
ba pwedeng madalaw ang soon-to-be wife ko?
Tiningnan nito si Prince. Oh. But friends are
allowed? May diin ang pagkakabigkas nito sa
salitang friends. Thats really great.
You got it all wrong.. Mahinang sagot ni
Sandy. Alam nyang iniisip na naman nito na may
namamagitan sa kanila ni Prince. Hindi ito
nakikinig s amga paliwanag nya kaya hindi nya
na alam ang gagawin nya.
So, ako na naman ang mali? Bakit, may sinabi
na ba ako? Do you know what I am thinking right
now? Sarkastikong sabi pa nito. Anyway, it
seems na nakakaistorbo lang ako sa inyo. I
better get going. Tuloy-tuloy itong sumakay sa
kotse nito at pinaharurot nang andar.
Naiwang nakatayo ang dalawa habang tinitingnan
ang sasakayn ni Aled habang papalayo ito.

----------------------------

Nag-away ba kayo hija? Agad na tanong ni
Donya Lyn sa dalaga. Kinabukasan ay agad na
pumunta si Sandy sa manyson.
M-may konting di pagkakaunawaan lang ho.
Nahihiyang sabi nya rito.
Ngumiti si Lyn. Thats okay. Talk to him. Hes
in his room. Sabi nito.
S-salamat ho. Saan ho ang kwarto nya? Tanong
nya pa. Sa dami nang kwarto sa mansion na iyon
ay tila kailangan nya pa nang mapa.
Bahagyang natawa ang Donya. Lisa! Tawag nito.
She rang a bell.
Kaagad naman na lumapit ang tinawag na
kasambahay.
Show her Aleds room please. Utos nito.
Opo, senyora. Sagot naman ni Lisa.
Sabay silang umakyat sa hagdan. Nag-away ba
kayo kahapon? tanong ni Lisa.
Parang ganoon na nga. Bakit alam mo?
nagtatakang tanong nya.
Pagdating na pagdating nya, pinagalitan nya
kaming lahat. Wala naman kaming ginagawa.
Nagkekwentuhan lang kami sa kusina. Ang alam
kasi naming lahat sa mansion pupuntahan ka nya
kahapon.
G-ganun ba. Nadamay pa kayo. Malungkot na
sabi nya.
Ayos lang, sanay na kami kay senyorito. Medyo
lumala nga lang. Sabi nito na napapahagikhik.
Ilang sandali pa ay tumigil sila sa tapat nang
isang pinto. Isa iyon sa mga kwarto na nasa
dulo nang mansion.
Ito ang kwarto ni senyorito. Goodluck.
Nakangiting sabi ni Lisa bago sya iwan.
Ilang minuto na rin syang nakatayo sa harap
nang pinto bago nya napagpasyahan na kumatok
na. Kumatok sya nang tatlong beses ngunit
walang sumagot. Muli syang kumatok.
What is it? Pagalit na sigaw ni Aled sa loob.
Hindi sya sumagot.
I told all of you not to disturb me! Muli ay
sigaw nito.
I-its me Alejandro. Sabi nya naman. Bagamat
kinakabahan sya. Hindi nya alam kung ano ang
una nyang sasabihin dito.
Hindi na sumagot si Aled.
M-mag-usap naman tayo, please? Sabi nya pa.
Go away. Im busy. Sigaw nito sa loob.
O-okay. Hihintayin na lang kita kung hindi ka
na busy. Ill wait here. Determinadong sabi
nya. Gusto nyang maging in good terms na sila
nito. Bukas ay magkasabay na naman silang
papasok at ayaw nya na sanang magagalit ito sa
kanya.
Hindi nagsalita ang lalaki. Nanatiling nakatayo
si Sandy sa harap nang pinto nang kwarto ni
Aled. Almost fifteen minutes na syang nakatayo
nang bumukas ang pinto. Sumilip si Aled.
Ngumiti sya rito. Ngunit nakasimangot lang ito.
What is it? Pagalit na tanong nito.
Ah, can we talk? Tanong nya.
Were talking. Nangunot ang noo nito.
Itinulak ni Sandy ang pinto nang kwarto nito at
tuloy-tuloy syang pumasok.
H-hey what are you doing? Dont get in! Hey!
Pigil ni Aled ngunit nakapasok na si Sandy.
Isinara ni Sandy ang pinto at agad na yinakap
si Aled. Nanlaki ang mga mata ni Aled, itinaas
nito ang dalawang kamay sa gulat.
W-what are you doing? nang matauhan na ay
pilit na itinutulak ni Aled ang babae mula sa
pagkakayakap sa kanya.
Lalong hinigpitan ni Sandy ang yakap sa lalaki.
What the heck! Are you crazy? Let go of me!
Hes still trying to push her.
Not until you tell me that youre going to
listen to me. Malungkot na sabi ni Sandy. Lalo
nya pang hinigpitan ang pagkakayakap sa lalaki.
She can hear his heartbeat. She laid her ears
into his chest.
Aled looked really pissed off. Bumuntong
hininga ito bago muling nagsalita. Okay! Okay!
Just.. just let go of me. Now! Malakas na sabi
nito sa huling salita.
Agad na binitiwan ni Sandy ang lalaki. Inilapag
nya sa kama nito ang dala nyang pouch. Inikot
nya ang paningin sa kwarto nito. Cozy pero
medyo makalat. Tipikal na kwarto nang lalaki.
His scent is all over the room and she liked
it.
May mga poster din nang ibat-ibang banda at
racing cars at motorbike. Naka display naman
ang mga sapatos nito sa isang stante na lagpas
tao ang taas. Napaka-rami noon at nalula si
Sandy sa ganda nang mga iyon.
Damn! Ano ba ang pumasok sa kukote mo at bigla
kang nangyayakap? Pikon na tanong ni Aled sa
babae. Binuksan nito ang cabinet nito at kumuha
nang isang t-shirt at agad na isinuot. Naka
sando lamang kasi ito, revealing his fit body.
I-I just want you to listen. Mahinang sabi ni
Sandy.
Listen to what? Padaskol pa rin na tanong
nito.
Eh kasi about kahapon..
What about yesterday? Tumayo ito sa harap ni
Sandy habang mataman na nakatingin rito.
Hindi naman masalubong nang tingin ni Sandy ang
lalaki. A-ano. Napadaan lang si Prince sa amin
kahapon.
Nangunot ang noo ni Aled. So what? Hindi ako
interisado. Matigas na sabi nito. Pasalampak
na nahiga ito sa kama nito.
Eh bakit ka galit? I mean, alam ko kasi,
iniisip mo na may relasyon kami ni Prince.
Sabi pa ni Sandy.
Napabangon sa pagkakahiga ang lalaki. Pwede ba
Cassandra. Im not interested. Kung iyan lang
ang ipinunta mo, you can go. Itinuro pa nito
ang pintuan.
See. Youre angry. Youre not listening!
Akmang yayakapin nya ulit ang lalaki pero
lumayo ito.
What are you doing?!
Yayakapin kita ulit! You said that youre
going to listen to me! Tila bata na sabi
Sandy.
Amused na napatingin lang si Aled dito.
Okay. Wala talaga kaming relasyon or
whatsoever ni Prince. Nagkakataon lang na
nakikita mo kami tuwing magkasama kami in an
uncompromising situation. It doesnt mean
anything. Nagagalit ka agad sa amin without
listening to our explanation.
I told you, hindi ako interisado. Mahinang
sabi ni Aled.
Kailangan mong maging interisado. Ano ka ba?
Hindi kita maintindihan! Nakakainis ka talaga!
Pumapadyak na sabi nya. Kung ayaw mo, edi
huwag. Bahala ka. Padabog na kinuha ni Sandy
ang dalang pouch at naglakad papunta sa pinto
nang may maapakan syang plastic at nadulas sya.
Akmang sasaluhin sya ni Aled ngunit nawalan rin
ito nang panimbang kaya kapwa sila napahiga sa
carpet. Nakapatong kay Sandy si Aled at nasa
ganoong posisyon sila nang biglang bumukas ang
pinto. Bumungad ang gulat na mukah ni Donya
Lyn.
Aled, Im going to come in.. My God! What are
you doing?! Nanlaki ang mga mata nito nang
makita ang posisyon nang dalawa.
CHAPTER 9 ---
Nanlaki rin ang mga mata nang dalawa nang
mapagtanto ang posisyon nila at ang pagpasok ni
DOnya Lyn. Agad na itinulak ni Sandy si Aled at
sabay silang mabilis na tumayo.
No, tita. You got it wrong. N-nadulas ho kasi
ako. Agad na paliwanag nya. Bakas sa mukha nya
ang pagkapahiya.
Si Aled naman ay hindi nagsasalita. Naupo lang
ito sa kama at tila walang pakealam sa iniisp
nang ina.
Tiningnan nang Donya si Aled.
Hindi ka ba marunong kumatok? Walang emosyon
na tanong nang lalaki sa ina.
Ah.. S-sorry. H-hindi kasi naka lock..
Paliwanag naman nang Donya. Anyway, its
alright. Ikakasal na naman na kayo in five
days. I got to go. Sabi nang Donya at mabilis
na lumabas.
Nakanganga naman na naiwan si Sandy. Nagulat
sya sa pag-uusap nang dalawa. Tila hindi
mag-ina ang mga ito. Tila ang Donya pa ang
humihingi nang paumanhin.
B-bakit ganon? Tanong nya kay Aled
What is it this time?
Ah wala. Napangiti si Sandy nang may maisip
na kapilyahan. Sige, mauna na ako.
Tinapunan lang ito nang tingin ni Aled.
Palabas na si Sandy nang pinto nang bigla syang
bumalik at agad na ninakawan nang halik sa labi
ang nakahigang si Aled tsaka sya agad na
tumakbo palabas nang kwarto nito.
Narinig nya pa ang pagsigaw nito nang pangalan
nya. Hindi nya mapigilan ang matawa. Ikakasal
na naman na sila kaya hindi naman siguro
masama.

----------------------------------------

Akin na ang bag ko. Pilit na inaagaw ni Sandy
ang bag nya na agad na nahawakan ni Aled
pagkababa nila nang kotse ngunit hindi nito
iyon binibigay.
Naglakad lang ito papalayo sa kanya. Agad nya
naman itong sinundan.
Ano ka ba Alejandro. Give me my bag. Male-late
na ako. Inis na sabi nya rito. Imbes ay sinuot
nito ang bodybag nya kasabay nang backpack nito
at tuloy-tuloy na naglakad.
Ihahatid na kita sa classroom mo. Sabi nito.
What? B-bakit? Napatigil sa paglalakad.
Napatigil rin ito nang maramdaman na hindi na
sya sumusunod rito at hinarap sya. Hey. You
stole a kiss from me yesterday, remember? Its
paytime. He grinned. Muli itong naglakad.
Namula sya nang maalala ang ginawa nya kahapon,
lalo na sa pag-ngisi nito. Hindi naman yun
utang. Edi i-kiss mo rin ako. She teased at
muling sinundan ito.
Hindi na nagsalita si Aled.
Alam mo ba kung saan ang classroom ko? Tanong
nya.
Tumango si Aled at hinila ang kamay nya.
Bilisan mo nga maglakad. You told me that
youre going to be late yet youre walking like
a turtle.
Sumunod na lang sya rito. Halos lahat nang
estudyante na nadadaanan nila ay napapatingin
sa kanila. The girls have envy in their eyes.
Sa isip ni Sandy, masarap pala ang pakiramdam
kapag hindi galit si Aled. Pakiramdam nya ay
napaka special nya nang oras na iyon.
Well eat lunch together. Ill fetch you. Wait
for me. Bulong ni Aled nang marating na nila
ang harap nang pinto nang classroom ni Sandy.
Inabot na nito ang bodybag nang babae at
hinalikan pa ito sa noo bago tumalikod at
umalis na.
Napanganga si Sandy sa ginawa nito. Shit!
Mahinang sabi nya. Kilig na kilig sya nang oras
na iyon. Nang pumasok sya ay pinagtinginan sya
nang mga kaklase nya.
Nagbubulungan pa ang mga ito.
Ang sweet nyo naman Sandy. Sabi pa nang isa.
Nginitian nya ito at agad syang dumiretso sa
upuan nya. Tinapunan nya nang tingin si Judy.
Hindi nya alam kung namalik-mata lang sya nang
makita nyang masama ang tingin nito sa kanya
ngunit kaagad din itong ngumiti.
Lumapit si Jane s akanaya t umupo sa bakanteng
upuan na nasa tabi nya. Ang sweet nyo naman.
Halatang inlove kayo sa isat isa. Nakangiting
sabi ni Jane.
Imbes na mapangiti ay napangiwi si Sandy.
Inlove? Sana nga sabi nya sa isip nya
Ano yung binulong sayo kanina ni Aled?
Curious na tanong pa nito.
Ah, sabi nya hintayin ko daw sya. Sagot nya.
Nangunot ang noo ni Jane. Bakit?
Sabay daw kaming magla-lunch. Tipid na sagot
nya. Bigla ay hindi na sya komportable sa
presensya ni Judy. Marahil ay dahil alam nyang
may gusto rin ito kay Aled.
Tumango lang ito. I see. Sige. Ill finish my
project pa. Paalam ni Judy at agad na tumayo.
Nagulat si Sandy nang biglang may nagvibrate sa
loob nang bag nya. Ang alam nya ay naka silent
ang cellphone nya at hindi nya ino-on ang
pagvibrate nito. Nakita nya agad ang isang
cellphone. Halatang mamahalin iyon. Agad nyang
sinagot ang tumatawag.
You liked it? Si Aled!
Alejandro? Di makapaniwalang tanong nya.
Who else.
I-ikaw ang naglagay nitong cellphone na ito sa
bag ko?
Yup. Keep it everytime with you, okay?
Malumanay na sabi nito.
Pakiramdam ni Sandy ay nasa langit sya nang mga
oras na iyon. Napaka lambing nang boses ni Aled
at sana ay palagi itong ganoon sa kanya.
M-may cellphone naman ako.. Sabi nya.
I know. But I want you to keep it. Number ko
lang ang naka save dyan. You can call me using
that anytime. Dyan na lang din kita tatawagan.
Paliwanag nito.
Hindi sya agad nakapagsalita at agad na
tiningnan ang hawak na cellphone. Tila nakikita
nya ang mukha nang lalaki sa screen nito.
Cassandra? Are you still there?
Ah, yes, yes. S-salamat pala. Nahihiyang sabi
nya.
No prob. Ill call you later. Bye. Sabi nito
bago putulin ang linya.

-------------------------------------

Its okay Sandy. Tomorrow will be one of the
happiest day of your life. Nakangiting sabi ni
Loreta sa anak. Kinuha na kasi nila ang wedding
dress nang anak at ang mga gamit nito.
Sinamahan sila ni Aled at ipinag-drive pa sila
nito.
Patingin-tingin naman ang lalaki sa mga
pictures na nakasabit sa dingding nang bahay
nila Sandy.
Si Sandy naman ay busy sa pagbabasa nang text
messages sa cellphone nya na naiwan nang umalis
sila.
Sandy, ikaw muna bahala kay Aled ha? Magluluto
na ako sa kusina. Ani Loreta at nilapitan si
Aled. Dito ka na mag hapunan hijo ha?
Magluluto na ako. Nakangiting sabi nito sa
lalaki.
Tipid na ginalaw ni Aled ang gilid nang labi at
tumango. Muli itong naging busy sa pagtingin
nang mga pictures.
Ikaw ba talaga to? Bigla ay sabi ni Aled.
Tiningala nya ito. Alin?
Itinuro nito ang isang litrato kung saan ay
kasama ni Sandy ang lolo nya. Suot nya na roon
ang kwintas.
Ah, yan ba? Oo. Ang taba ko noon, no?
Natatawang sabi nya. Trese anyos na sya nang
magsimulang pumayat. Hindi sya nagdiet at kusa
ang pagpayat nya.
Tumango tango lang si Aled. Matapos tumingin ay
umupo ito sa tabi ni Sandy. Sinong katext
mo? Bigla ay tanong nito.
Tila angulat si Sandy at agad na itinago ang
cellphone na hawak. Ah, w-wala. K-kaklase ko.
Nakakagulat ka naman.
Nangunot ang noo ni Aled. Wheres the
cellphone I gave you? Tanong pa nito.
Nasa bag. Alangan naman na dalhin ko pa yon eh
magkasama na tayo buong araw. Nakangiting sabi
nya. Hindi nya maipaliwanag pero masaya syang
kasama ito.
Okay. Sabi na lang nito. Luminga-linga ito sa
paligid as if familiarizing the place.
P-pasensya na kung hindi ka kumportable sa
bahay namin. Hindi ka na lang sana namin
sinama. Nahihiyang sabi ni Sandy dito.
Umiling si Aled. I would insist to come
anyway. Your place is okay.
Ilang sandali pa ay inaya na sila nang mama nya
na kumain. Halatang naghanda talaga ang mama
nya. Nagluto pa ito nang buong manok. Agad din
na umuwi si Aled matapos makakain nang hapunan.
Ihinatid ito ni Sandy sa labasan. Natural na
nagtataka ang mga tao dahil halatang may kaya
ang lalaki.
See you tomorrow. Dont be late. Bilin pa ni
Aled bago sumakay sa sports car nito.
Hindi na nagtaka si Sandy kung bakit sa
maikling panahon ay napaka bongga nang kasal
nila ni Aled nang araw na iyon. Malamang na
pinagana nang mag-asawang Santillan ang
koneksyon at pera nang mga ito.
Nasunod ang gusto nyang Spanish Era theme.
Madaming tao ang nasa paligid, hinihintay syang
bumaba sa kotse. Si Aled ay naghihintay na rin
sa may altar at napaka gwapo nito sa suot
nitong suit.
Ma, kinakabahan ako. Sabi nya sa mama nya
bago sila bumaba sa kotse.
Ano ka ba Cassandra. Its alright. Everything
will be fine. Kailangan na nating bumaba.
Nauna itong bumaba at inalalayan syang bumaba.
Sinalubong sila ni Renato. Ito ang maghahatid
sa dalaga sa altar. Tapos nang maglakad ang mga
abay. Kasalukuyan na silang naglalakad ay
kinakabahan pa rin sya. Hindi nya matingnan
nang tuwid si Aled na nasa altar na.
Lahat nang bisita ay nasa kanya ang atensyon.
Even celebreties and politicians are present
lalo na ang mga talent na hawak nang
Clandestine. Naroon rin ang Freedom ngunit
nagtataka sya at wala si Prince roon.
Hindi pa man sila naikakasal ni Aled ay bumaha
na nang magazine interview proposals ang
schedule nila. Ipifeature raw sila sa magazines
as young but sweet couple. Ipinaubaya na lang
nila ang pagdedesisyon sa mama ni Aled.
Now, this is the time. Hindi nya alam kung
bakit pero parang excited na excited sya.
Excited ba sya dahil sa wakas ay ikakasal na
sila? Kinapa nya ang damdamin. Now inaamin nya
nang may gusto sya sa lalaki bagamat naiinis
sya sa ugali nito.
Pormal ang mukha nito habang inaabot ang kamay
nya mula kay Don Renato. Todo ang ngiti nya
dahil may kumukuha sa kanila nang picture.
Ngunit alam nyang hindi iyon peke. Genuine ang
ngiti nya nang oras na iyon.
Hindi nya namalayan ang oras at oras na pala
nang kanilang pagsagot. Kinakabahan sya,
bagamat wala a syang doubt sa pagsagot nang I
do.
I really do. Iyon ang nasagot nya nang
tanungin sya nang pari. Napangiti pa ang pari
sa tila wala sa loob na pagsabi nya. It looks
like eager na eager syang maging asawa ang
lalaki.
Nang nasa reception na sila ay nakaramdam na
nang pagod si Sandy. Ngunti pinipilit nya pa
rin mag entertain.In the first place, kasal nya
iyon, minsan lang mangyari kaya kailangan I
cherished.
Are you okay? Yinuko sya ni Aled.
Ikinagulat nya iyon. Mula pa kasi kanina sa
simbahan ay hindi sya nito kinakausap. Ah,
o-oo. Ngumiti sya rito.
Tumango ito. Kasalukuyan silang nakaupo sa
tapat nang main table sa reception area kung
saan nakaupo rin ang kani kanilang pamilya.
Napatayo si Renato nang makitang may dumating
na isang lalaking kamukha nito. Ito na yata ang
Roberto na kapatid nito, ayon sa loob ni Sandy.
Linapitan ito nang mag asawa. Tatayo na sana
sya ngunit pinigilan sya ni Aled.
Just let them talk. Thats my Uncle Robert.
Sabi nito. Malapit sa kanila nagharap ang mga
ito. Bagamat hindi gumawa nang eksena ang
pagkikitang iyon ay pansin pa rin nang ilang
bisita ang pagdating na iyon ni Roberto.
Very clever, Renato. Nakangisi na sabi nito.
Sa tabi nito ay may isang lalaki na halos ka
edad lamang ni Aled. Tinapunan nito nang tingin
si Sandy.
What are you doing here, Roberto? Matiim ang
titig na tanong ni Renato sa kapatid.
Why, masama bang dumalo sa kasal nang
pamangkin ko na anak mo? He still wore the
wicked smile.
Hindi namin kailangan nang katulad mo rito,
Roberto. Please leave. Ayaw ko nang gulo.
Halatang nagtitimpi nang galit si Renato. Pigil
naman nang Donya ang kamay nang asawa.
Lumapad ang ngisi sa mga labi nang lalaki.
Balbas sarado ito kaya villain na villain ang
itsura. Kapatid mo pa rin ako Renato, nothing
will change that. Anyway, mukhang kalabisan na
nga ako sa kasayahan na ito. Sabi nito.
Matagal tagal na rin akong nagmasid sa labas
at mukhang maayos naman kayo.
Just get out, Roberto. Nanginginig sa galit
ang Don samantalang ang kapatid naman nito ay
tila tuwang tuwa sa nakikitang paghihirap nang
kalooban ni Renato.
Bago tumalikod ang lalaki ay nagseryoso bigla
ang mukha nito. You cant get away with this,
Renato. Maaaring legal na napasaiyo ang
Clandestine dahil sa kasalan na ito pero gagawa
ako nang paraan para bumagsak ka. Bantsa nito.
Huwag mo akong bantaan, Roberto. Hindi ako
takot sayo at sawang sawa na ako sa sama nang
ugali mo. Now, out! Itinuro pa nito ang daanan
palabas.
Tuloy tuloy na lumabas sa reception hall ang
lalaki. Narinig ni Sandy at Aled ang usapan na
iyon. Bigla ay tila natakot ang dalaga, hindi
nya alam kung bakit.
CHAPTER 10 ---
Unang araw na nilang mag asawa. Natural na sa
mansion na rin nakatira si Sandy. Ang kanyang
silid ay katabi nang silid nang lalaki at
napaka ganda niyon. Tila sya prinsesa kapag
naroon sya. Kakagising nya pa lamang at agad
nyang pinagsawa ang mata sa buong silid.

Binigyan rin sya nang sariling credit card
nang mama ni Aled na mama nya na rin. Nais nya
sanang tumanggi ngunit magtatampo raw ito kapag
hindi nya ito tinanggap. Para raw sa panggastos
nya iyon.

Napangiwi lang sya nang makita ang closet
nya. Puro iyon girly dresses at karamihan ay
palda pa. Inayos nya kinabukasan ang mga gamit
nya sa closet na iyon at paulit ulit na
inilibot ang mata sa kanyang silid.

Gabi na kasi nang unang beses na pumasok sya
roon at pagod na pagod pa sya pagkatapos nang
kasal nila ni Aled kaya bulagta sya. Ngayon nya
lang napapagsawa ang mga mata sa magandang ayos
nang kwarto nya. Bagamat alam nyang dadadagan
nya ito nang ilang posters kagaya nang kwarto
ni Aled.

Bago sya matulog nang gabi matapos ang kasal
ay tinawagan nya ang mama nya at sila Chloe at
Carina. Nagpadala raw nang katulong ang mama
Lyn nya para may kasama at katulong sa bahay
nila ang mama nya. Wala na talaga syang masabi
sa Donya. Napakabait nito.

You like your room? Ang baritonong boses
na iyon ni Aled ang nagpapitlag sa dalaga.

Tumayo ito mula sa pagkaka upo sa kama nito.
Inayos rin nito ang buhok nitong alam nitong
magulo. I-ikaw pala.

Tipid itong ngumiti at isinara ang pinto.
Marahan itong lumapit sa kanya. I was about to
wake you up. Handa na ang breakfast. Sabi
nito.

Hindi nya ito matingnan nang diretso.
Nahihiya sya rito kahit na asawa nya na ito.
Kakagising ko lang. Napasarap ang tulog ko.

I know. Napagod ka kahapon. Come, lets eat
breakfast together. Its our first day of being
husband and wife. Inakbayan nito si Sandy at
halatang nagulat ang dalaga.

Nakaramdam sya nang kakaibang kilig nang
pumunta sila sa dining room nang akbay pa rin
sya nang lalaki.

Senyorita, gising ka na ho pala. Ayan,
dinagdagan ko nang French fries ang pagkain mo.
Alam kong favorite mo yan. Nakangiting
salubong ni Lisa.

Nginitian nya ito. Pinaupo muna sya ni Aled
bago ito umupo sa sarili nitong upuan kaya lalo
syang kinilig. Parang totoo silang mag asawa sa
damdamin, at least.

Eat, Matipid ang ngiti na sabi nito.

Tumango sya at nagsimula na ring kumain.
Bukas ay papasok na sila. Isang araw lang naman
ang ipinaalam nang Donya sa mga professor nila
dahil nga ikakasal sila. Hindi nya pa alam kung
ano ang magiging reaction nang mga kakalase nya
bukas. Bumuntong hininga sya.

Whats wrong? Napansin pala ni Aled ang
ginawa nyang pag buntong hininga.

W-wala lang. Iniisip ko lang kung anong
magiging reaction nang mga classmate ko bukas.
Malungkot na sabi nya.

Why so sad? Nabitin ito sa pagsubo.

Wala lang. Sana lang walang mang away ulit
sa akin. Baka magalit ka na naman kapag
pinatulan ko.

At bakit ka naman nila aawayin? Amused na
tanong pa ni Aled.

Hello, obvious ba? Lahat sila may gusto
sayo. Tapos bigla akong umepal, tapos heto,
kasal na tayo agad.

Are you sad na kinasal ka sa akin?

No, hindi sa ganoon. Sino ba naman ang
aayaw sayo, diba? Kaya lang.. Ah basta! Kumain
na lang tayo. Tumawa sya pagkatapos sabihin
iyon at agad na sumubo nang pancake.

Tumango na lang si Aled at sumubo na rin
nang pancake.

Linggo nang umaga. Nagising si Sandy nang
masilayan sya nang sikat nang araw na nagmula
sa malaking bintana nang kanyang kwarto.
Nakalimutan nyang itinali nya pala ang makapal
na kurtina noon dahil may kadiliman. Sya ang
tao na hindi mahilig sa madilim pero hindi sya
makatulog nang may ilaw.

Kinapa nya ang kanyang cellphone sa tabi
nang kanyang unan. Binasa nya ang mga text nang
kapatid nya. Kinakamusta sya nito. Matapos
sagutin ay ang cellphone naman na binigay ni
Aled ang tiningnan nya.

Nagulat sya na may message roon. Napangiti
sya nang mabasa ang message nang lalaki. Nag
goodnight pala ito pero hindi nya nabasa
dahil nakatulog na sya kagabi.

Kagabi ay nag movie marathon pa sila sa
kwarto nito. Wala itong hilig manuod nang
pelikula pero pinilit nya ito. Mukhang nasa
good mood naman ito at napilitan syang samahan.

Tatlong pelikula ang pinanuod nila kaya
pasado alas dose na sila nakatulog. Hindi sila
nag away ni Aled nang linggo na iyon kaya
hanggang pagtulog ay may ngiti sa labi si
Sandy.

Matapos maayos ang sarili ay bumaba na si
Sandy. Gusto nya sanang silipin muna si Aled
ngunit naunahan sya nang hiya. Baka naman
gising na ito at sabihin na obsessed sya
masyado rito at pati pagkagising nya ay
chinicheck nya pa rin ito.

Naabutan nya si Lisa na naghahanda na nang
pagkain.

Good morning! Mukhang puyat ka ha.
Nakangiting sabi nito.

Ngumiti sya. Medyo. Nanuod pa kami nang
pelikula eh. Anong agahan natin? Masiglang
tanong nya.
Beef tapa at fried rice with mushroom soup
and fresh milk. Hayan. Heavy ang breakfast nyo
ngayon. Isa isa nitong inayos sa tapat nya ang
mga iyon nang maupo na sya.

Wow, ang sarap naman nyan. Sya nga pala,
h-hindi pa ba nagigising si A-alejandro? Hindi
nya mapigilang tanong. Parang hindi na sya
sanay nang hindi ito ang kasabay tuwing agahan.
Maaga kasi kung kumain ang mag asawa kaya sila
ni Aled ang magkasabay.

Ay, kanina pa ho gising si Senyorito.
Naliligo na sya. Sya nga ho ang nag utos na
heavy ang breakfast nyo ngayon. May pupuntahan
ho ata kayo. Tila kinikilig na sabi ni Lisa.

Talaga? Di nga? Bagamat nagdududa ay
nangningning na ang mga mata ni Sandy.

Tumango si Lisa. Opo. Naku speaking of the
devil. Andyan na si Senyorito. Sige, kain ka
nang mabuti. Sabi nito bago patakbong bumalik
sa kusina.

Hindi naman nya magawang gumalaw nang maayos
nang umupo na sa tapat nya ang lalake. Bagong
ligo nga ito at naka pang alis na.

Oh, Why arent you eating yet? He asked.

Ah, kaka baba ko pa lang, tsaka, hinintay na
kita. Sabi nya.

Tumango tango ito. I see. Sya nga pala,
samahan mo naman ako. I have to buy some parts
for my motor cycle and.. Bitin na sabi nito.

Nangunot ang noo ni Sandy. And?

Our first date sana. Mahinang sabi nang
lalaki bago bahagyang yumuko. Tila nahihiya
ito.

Hindi mapigilan ni Sandy ang mapangiti.
T-talaga? Now shes starting to feel special
about this guy. Sinimulan nya na ang pagkain.

So, lets eat. Malapad na ang ngiti nang
lalaki nang sabihin nito iyon.

Sya nga pala, hindi na kita nareplyan sa
text mo. Nakatulog ako agad, eh. Kaswal na
sabi ni Sandy.

Its alright, I understand.

Matapos kumain ay mabilis na naligo at
nagbihis si Sandy. Pinili nyang isuot ang
kanyang paboritong black blouse na pinatungan
nya nang jumper skirt nya na above the knee ang
haba. Nag flat shoes din sya, polka dots na
black and white iyon, regalo nang mama nya sa
kanya bago sila lumipat sa Pasay.

Hindi mawala ang ngiti sa labi ni Sandy
habang nagbibihis at nag aayos. Nag face powder
sya at nag pahid nang lipstick bago magwisik
nang kanyang cologne. Muli nyang sinipat ang
kanyang itsura sa salamin bago nagpasyang
lumabas na nang kanyang kwarto.

Malamang ay nasa garahe na si Aled. Doon daw
sya nito hihintayin. Nagdala sya nang pouch
nya. Doon nakalagay ang kanyang credit card,
though alam nyang may sarili rin ang binata.

CHAPTER 11 ---
Aled look so dashing in his attire. Naka rugged
pants ito. Black maong na hindi maluwag at
hindi rin masikip ang pants na suot nito.
Tinernuhan nito iyon nang checkered polo na
black and white at itim na skate shoes. Ang
buhok nito ay nakataas.
Wow, ang pogi mo naman ngayon. Puri nya
rito. Natutuwa sya na hindi nya na kailangang
mag effort nang sobra para makausap lang ito
nang kaswal. Ngayon ay okay na ang mood nito
palagi.
You look pretty yourself. Your attire suits
mine. Matipid itong ngumiti. Pareho silang
naka black and white.
Napangiti si Sandy.
Pinagbuksan sya nito nang pinto. Sa isang
lingo na pagtira nya sa mansion ay nalaman nya
na madami nga itong kotse. Tatlo ang racing
cars nito, dalawang motor bikes at isang pang
personal na lakad, ang gamit nila nang oras na
iyon. Noong una ay nalula sya pero kung
tutuusin ay kayang kaya talaga nitong bumili
nang mga iyon.
Agad na nanuot kay Sandy ang lamig na dulot
nang aircon nang sasakyan nito. Habang nasa
byahe ay wala silang imikan. Pangiti ngiti lang
si Sandy habang si Aled naman ay focus sa
pagdadrive.
Napapitlag si Sandy nang maramdaman nyang
nagba vibrate ang kanyang cellphone. Hindi nya
na dinala ang cellphone na ibinigay ni Aled
dahil magkasama na naman na sila.
Nanlaki ang mga mata nya nang mabasa kung
sino ang tumatawag. Si Prince! Tiningnan nya
muna si Aled bago ito sagutin. Unang beses pa
lamang na tumawag sa kanya ni Prince. Ano kaya
ang sasabihin nito? Hindi rin ito pumunta sa
kasal nila ni Aled. She never heared from him
for almost a week.
Gusto nyang kakwentuhan si prince dahil
madaldal rin ito at walang hangin o yabang sa
katawan. Madalas pa sya nitong napapatawa at
tumatawa rin ito sa mga jokes nya kahit na
korny.
H-hello? Mahinang sabi nya. Sa gilid nang
mga mata nya ay nakita nyang liningon sya ni
Aled.
Hi Sandy. Congratulations nga pala. He
said in a low voice.
S-salamat. Nasan ka ngayon? Bakit ngayon ka
lang tumawag? She asked.
I was in Boracay. Kakauwi ko pa lang.
Pasensya na kung hindi ako nakapunta ha? M-may
photoshoot kasi akong pinuntahan. Tila
malungkot na sabi nito.
Its alright. May problema ka ba? Bakit
ganyan boses mo? Nag-aalalang tanong nya.
Masigla kasi parati ang boses nito, kaya
nakakapanibago na tila ang lungkot nito ngayon.
Mapaklang tumawa si Prince. Nah, wala. Ano
ka ba. Sige, tumawag lang naman ako para batiin
ka. Mag iingat ka lagi. Huwag mo na lang
banggitin sa asawa mo na tumawag ako. Ayokong
mag away pa kayo nang dahil sa akin.
Bahagyang nilingon ni Sandy si Aled. Nasa
pagdadrive pa rin ang focus nito. G-ganun ba?
S-sige. Ingat ka rin. Bye. Sabi nya bago
maputol ang linya.
Sino yun?
Muli ay napapitlag ang babae nang magtanong
si Aled. H-ha?
Im asking kung sino yung tumawag?
Ah, ano. Kaklase ko. Kino congrats lang
ako. Pagsisinungaling nya. Naisip nya na tama
si Prince. Tsaka ayaw nyang masira ang moment
nilang iyon kaya mas mabuti pang hindi nito
malaman.
Tumango si Aled. I see.
Alas onse na nang marating nila ang mall na
sabi ni Aled ay bilihan nya nang parts nang
kanyang motor cycles pero mamaya na raw sila
mamimili. Mag enjoy raw muna sila.
Napakasaya nang mga sumunod na sandali.
Magkahawak kamay silang dalawa habang
naglalakad at kumakain nang ice cream. Hindi
maipaliwanag ni Sandy ang nadaramang saya lalo
na at pakiramdam nya ay mahal nya na ang
kanyang asawa.
Namili sila nang damit at kung anu ano pang
accessories. Bumili si Aled nang cds at si
Sandy naman ay ilang pandekorasyon sa kanyang
kwarto. Aled insisted na sa card nito
manggaling ang ibabayad.
Matapos mamili ay inilagay na muna nila sa
kotse ni ALed ang mga pinamili nila. Namili na
rin ito nang accessories nang motor nito dahil
pupunta raw sila sa Ocean Park matapos nilang
kumain nang tanghalian.
Kumain muna sila sa isang first class
Italian restaurant. Nalula si Sandy nang makita
ang bill nila matapos nilang kumain ngunit
tinawanan lamang ito ni Aled. Dumiretso na sila
sa Manila Ocean Park.
Its beautiful! Ang nasabi ni Sandy nang
dalhin na sya ni Aled sa nasabing park.
Maraming sea creatures roon at tila ka nasa
loob nang isang aquarium.
Liked it? Aled asked.
Nakangiting tumango ang babae. Ngayon lang
ako nakapunta rito. Thanks for bringing me
here.
Marami ka pang pwedeng makita o pasyalan.
Ill accompany you of course.
Tumango si Sandy.
Ngumiti lang din si Aled. Natutuwa si Sandy na
hindi na ito katulad nang dati. Tila palaging
may problema at hindi marunong ngumiti. Gusto
nya ang pagbabago na nangyayari sa asawa, lalo
na at palagi na silang magkasama.
Alas onse nang gabing iyon. Tulog na ang lahat
nang maisipan ni Sandy na ayain mag midnight
snack ang asawa. Tila hindi pa sya maka recover
mula sa saya na nararamdaman nya nang umagang
iyon. Kinatok nya ito sa kwarto nito ngunit
walang sumasagot.
Impossible na tulog na ito. Malamang ay
nakasalpak sa mga tenga nito ang earphones nito
at nakikinig nang mga binili nitong cds kaya
nagpasya sya na pumasok na lang. Nagtaka sya
nang makitang wala ito roon.
Inikot nya ang kwarto nito. Tiningnan rin
ang bathroom ngunit wala.Natatakot naman syang
maglibot dahil napaka laki nang mansion at
pulos dim light lamps na lamang ang bukas nang
oras na iyon.
Muli syang bumalik sa kwarto nya at kinuha
ang personal cellphone nila. Sinubukan nya
itong tawagan ngunit kataka taking out of
coverage area ito. Hindi na sya mapa kali.
Linakasan nya ang loob nyang bumaba at pumunta
sa maids quarters.
Alam nyang maaaring gising pa si Lisa o si
Aileen dahil mahilig magbasa ang mga ito nang
pocketbook. Marami naman kasi ang katulong roon
at ang mga may edad na ang nauunang magising at
maghanda nang pagkain.
Kumatok sya sa kwarto nila Lisa at Aileen.
Nakailang katok pa sya bago bumukas ang pinto
at ang pupungas pungas na si Aileen ang
tumambad sa kanya.
Bakit po senyorita? May kailangan ho ba
kayo? Linuwagan nito ang pagkakabukas nang
pinto. Si Lisa naman ay nagising na rin. Umupo
ito at binuksana ng ilaw.
Pumasok sya. Pasensya na kayo kung nagising
ko kayo. Paghingi nya nang paumanhin.
Okay lang ho. Sabi naman ni Lisa.
Ah, k-kasi, wala si Aled sa kwarto nya.
Pwede nyo ba akong samahan hanapin sya? Baka
nasa library kasi sya. Natatakot akong mag
isa. Sabi nya.
Nagkatinginan ang dalawa babae. Wala ho sa
kwarto nya? Nako malamang ay nakikipag karera
yun ngayon senyorita. Sabi ni Lisa.
H-ha?
Hindi ba at nasabi ko na sa inyo dati?
Madalas ay umaalis nang gabi si senyorito at
nakikipagkarera? Kaya pala namili nang bagong
pyesa kanina. Sabi pa ni Lisa. Itinali nito
ang buhok.
G-ganun ba? Nasaan sya? I mean, saan sya
nakikipag karera? Hindi ba at illegal at
delikado yun? Kinabahan sya sa sinabi ni Lisa.
Bigla ay parang gusto nyang puntahan ito.
Illegal nga yun senyorita. Kaya lang, puro
may kaya at mayayaman kasi yung mga sumasali
doon kaya alam mo na, may proteksyon sila.
Nagbibigay sila sa police. Si Aileen naman
iyon.
Tsaka, matagal nang naglalaro nang ganyan
si senyorito. Siguro, mula nang magka lisensya
sya noong disisais pa lang sya ay nahilig na
sya sa pakikipagkarera. Narinig lang naming sa
usapan nya at nang kausap sya sa telepono yun
eh. Dagdag pa ni Lisa.
Tila nanghina sya sa nalaman. Umupo sya sa
tabi ni Aileen, sa kama nito. N-nag-aalala ako
eh. Bigla ay sabi nya.
Natural lang yun senyorita. Pero wag kayo
mag-alala. Balita ko ay magaling si senyorito
kaya walang masama ang mangyayari doon. Sabi
ni Aileen.
P-pero, kasi, kinakabahan ako eh. Alam nyo
ba kung saan sila nagkakarera? Tanong nya.
Interisado syang malaman kung nasaan ang asawa.
Umiling ang dalawa. Patago yung lugar na
yon senyorita. Huwag nyo na lang po banggitin
kay senyorito Aled na kami ang nagsabi sa iyo.
Magagalit yun sa amin eh. Si Lisa ulit.
CHAPTER 12 ---
Are you sick?

Sa tanong na iyon ni Aled muling bumalik ang
pag-iisip ni Sandy sa kasalukuyan. Tiningnan
nya ang lalaki. Bakas sa gwapong mukha nito ang
pag-aalala. Kasalukuyan silang lulan nang
kotse nang umagang iyon. Papasok pa lamang sila
sa eskwelahan.

Umiling sya. No, I am not. Matipid syang
ngumiti.

Why are you like that? Pagtataka naman ang
nasa mukha nito.

Like what?

Like..that. Cold all of a sudden. Mahinang
sabi nito.

Linakihan nya ang ngiti. No, may iniisip
lang ako. Okay lang ako, ano ka ba. Pinalo nya
pa ito sa hita nito.

Nagkibit balikat na lamang ang lalaki at
hindi namuling nagtanong.

Mula nang malaman ni Sandy ang
extraculicular activities nang asawa ay hindi
na sya kagaya nang dati. Hindi na sya mapakali.
Tatlong beses nya na itong sinusundan, kasama
sila Aileen at Lisa. Inaabangan nya ang
pag-alis nito tuwing sabado o biyernes.

Sumasakay sila nang taxi at pinapasundan
ito. Hindi sila bumaba at tinatanaw nya lamang
ang ginagawa nang asawa. Puno man sya nang
paninibugho sa mga babaeng lumalapit dito ay
pinipigilan nya ang sarili na sugurin ito.

Tama si Lisa at Aileen. Pulos mayayaman at
ang iba ay artista pa ang mga naroroon.
Nagkalat rin ang mga nag gagandahang babae.
Pansin na pansin nya na panay ang lapit nang
mga babaeng iyon sa asawa nya.

Kung pwede lang ay sigawan nya ang mga ito
at sabihin na may asawa na si Aled ay ginawa
nya na. Hindi nya binabanggit sa asawa na alam
nya na ang ginagawa nito. Nais nyang ito mismo
ang magsabi noon sa kanya ngunit sa tingin nya
ay malabo.

Sa tingin nya ay wala itong balak sabihin sa
kanya ang bagay na iyon. Hindi matapos tapos
ang kaba na nararamdaman nya sa tuwing si Aled
na ang kakarera. Mabuti na lamang at kasama nya
ang dalawang katulong na nagsisilbing
bestfriend nya. Si Renz naman ay bihira nya
nang makasama.

Nakaramdam sya nang insecurity sa mga
babaeng kasama ni Aled tuwing kumakarera ito.
Ang pormahan nang mga ito at katulad nang kay
Judy. Tipong halatang mayaman at sexy.
Sophisticated at halatang maraming alam. May
mga nakita rin syang babaeng kumakarera.


Kung hindi pa kinuha ni Aled ang bag nya na
naka kandong sa kanya ay hindi nya mamamalayan
na nasa eskwelahan na pala sila. Bumaba na rin
sya nang kotse. Mula nang ikasal sila ay walang
palya na sya nitong hinahatid sa classroom nya
bago ito pumunta sa klase nito.

Hindi sila nagkikibuan, at nagpapasalamat si
Sandy na hindi na sya nito tinatanong. Nang
marating na nila ang classroom nya ay wala sa
sarili nyang kinukuha ang bag nya rito ngunit
hindi nito binibigay. Tiningnan nya ito.

I know theres something wrong. We will
talk later baby. Okay? Sabi nito tsaka
ibinigay sa kanya ang bag at hinalikan sya sa
noo. Agad na itong tumalikod.

Patda sya sa sinabi nito. Ito ang unang
beses na tinawag sya nitong baby. Tiningnan
nya lang ito habang naglalakad palayo. Nang
mawala na ito sa paningin nya ay tsaka sya
pumasok sa classroom nila.

Nag-away ba kayo? Si Judy iyon. Agad itong
lumapit sa kanya pagkapasok nya. Now shes
feeling awkward. Naiinis na sya sa babae tuwing
nag-uusisa ito sa kanya na panay about kay Aled
o sa married life nila.

Umiling sya. Hindi. Walang ganang sagot
nya.

Tumango-tango si Judy, tila hindi
kumbinsido. Eh bakit parang hindi ka masigla?
Kakaiba rin ang aura mo. Sabi pa nito.

Napagod lang ako kagabi. Pinagod kasi ako
ni Alejandro eh. Sa inis nya ay iyon ang
sinagot nya. Baka magtigil na ito sa kakatanong
at lubayan na sya.

Nanlaki ang mga mata ni Judy at hindi na nga
ito nagtanong. Bumalik na ito sa upuan nito.
Sya naman ay nakinig na lamang sa kanyang mp3.

Naguilty man sya sa ginawang
pagsisinungaling ay wala syang nagagawa. Mas
lalo lang syang maiinis rito. Hindi nya talaga
alam pero iba na ang pakiramdam nya kay Judy.
Parang hindi nya na ito dapat pagkatiwalaan.

Nang hapon na iyon ay wala pa rin silang
imikan ni Aled habang lulan nang kotse pauwi.
Papasok na sya nang kwarto nya nang pumasok rin
ito at bigla syang yinakap. Nagulat sya sa
ginawa nito.

A-alejandro.. Anas nya, gulat na gulat.

Hindi ito nagsalita. Ilang segundo pa at
pinakawalan na rin sya nito.M-may nagawa ba
ako? Why are you so cold?

Napalabi sya sa tanong nito. Ayaw nyang
sabihin rito ang nalaman nya. W-wala ka namang
ginagawa eh. Pinilit nyang ngumiti. Sya naman
ang yumakap rito. Im fine, really. Kailangan
ko lang sigurong magpahinga.

N-napapagod ka na ba? Nakayukong tanong
nito nang pakawalan na ni Sandy.

Nangunot ang noo nya. Nagpasya syang
magmukhang masigla. Hoy, ano ka ba? Napagod
lang ako sa P.E namin kanina. Kung gusto mo,
pwede mo akong masahihin. Nakangiting sabi nya
rito.

Muli syang tiningnan nang lalaki. Tumango
ito.

Okay. Magpapalit lang ako nang damit.
Magpalit ka na rin muna, okay? Tapos bumalik ka
na rito. Nagkunwari pa rin syang masigla
hanggang sa makalabas na ito nang pinto.

Nagpalit sya nang damit. Maluwag na T-shirt
ang sinuot nya at pajama. Nagtali sya nang
buhok at inihanda ang lotion. Nag-aalala lang
sya dahil baka isipin ni Aled ay inaakit nya
ito.

Ready ka na? Si Aled. Nakapasok na pala
ito sa kwarto nya nang hindi nya namamalayan.
Naka pajama rin ito at T-shirt na itim. Amoy
nya ang pabango nito.

Nginitian nya ito at tumango sya. Dumapa sya
sa kama at itinaas ang kanyang damit.
Pakitanggal na lang yung hook nang bra ko.
Thanks. Sabi nya. Mamaya, yung kamay ko
naman.

Masusunod senyorita. Sabi nito na
ikinatawa nya.

Nagsimula na itong masahihin ang kanyang
likod. Ang gaan pala nang kamay nito. Bigla
syang napapitlag nang maisip nya kung
minamasahe rin kaya nito ang mga babaeng kasama
nito sa pagkakarera.

Whats wrong? Masakit ba? He asked.

Ah, h-hindi. Go on. Sabi nya. Ipinilig nya
ang ulo at iwinaksi ang iniisip. Walang hilig
sa babae si Aled, alam nya iyon. Bagamat
iniintertain nito ang mga babaeng lumalapit
rito ay halatang casual na pakikipag usap lang.
Ni hindi ito ngumingiti at hindi rin nito
matagal na kinakausap ang mga iyon.

Matapos sya nitong masahihin sa likod at
nakaramdam sya nang ginhawa. Kamay at braso nya
naman ang sinunod nito.

Pwede ka palang masahista eh. Sabi nya.

Sayo lang ako pumayag na magmasahe, balak
mo pa atang lubus lubusin. Sabi nito.

I was just thinking. Sabi nya.

Dont worry. May kamahalan akong maningil.
He grinned.

Nangunot ang noo ni Sandy. May bayad?
Sumimangot sya. Hindi ba pwedeng libre na
lang? Asawa mo naman na ako eh.

Umiling ang lalaki.

Madaya. Sana kanina mo sinabi para ako na
lang nagmasahe sa sarili ko. Nakanguso nyang
sabi.

Matapos ang pagmamasahe nito ay humarap sa
salamin si Sandy at nag stretching. Feels
good. Ang galling pala talaga magmasahe nang
asawa ko. Nakangiti nyang sabi. Pansamantalang
nawala sa isip nya ang mga agam-agam.

Lumapit si Aled kay Sandy at yinakap ito
mula sa likod. My pleasure. Husky na sabi
nito.

Nakaramdam nang kakaiba si Sandy. Bago nya
pa mamalayan ay humalik na si Aled sa leeg at
batok nya. She felt goose bumps. Bigla syang
kinabahan.

Humarap sya rito. A-alejandro.. Bago pa
sya makapagsalita nang ibang salita ay nasakop
na nang labi nito ang labi nya.

Nanlaki ang mga mata nya sa pagkagulat.
Ramdam nya ang dila nito sa loob nang bibig
nya, tila nang-aanyaya. Bago nya pa muling
mamalayan ay gumaganti na rin sya nang halik
rito. Napapikit sya.

Halatang eksperto sa paghalik si Aled.
Ramdam ni Sandy ang gentleness nito sa kanya at
ang lambot nang mga labi nito. Mahigpit itong
nakayakap sa bewang nya. Ang mga braso nya
naman ay nasa leeg nito.

Senyorita, handa na po ang merienda. Si
Lisa iyon, kumakatok sa pintuan.

Agad silang naghiwalay ni Aled. Napayuko si
Sandy. Hindi nya alam kung ano ang sasabihin o
magiging reaction nito. Isa pa ay nahihiya sya
rito.

Were coming in a minute! Sagot nito sa
katulong. Inakbayan nito si Sandy. Istorbo.
Naiiling na sabi nito. Tara na, mag merienda
na muna tayo.

At sabay silang bumaba sa kusina. Tahimik at
hindi pa rin umiimik si Sandy. Palihim nyang
kinakagat ang kanyang labi. Parang nararamdaman
nya pa rin ang halik na ibinigay sa kanya nang
asawa.

CHAPTER 13 ---
Ika-apat na gabi nang pagsunod nila Sandy, Lisa
at Aileen kay Aled. Sa mga nakaraang pagsunod
nila ay umuuwi na sila kapag alam nilang
matatapos na ang event. This time ay nagpasya
si Sandy na lalapit na sya sa asawa, come what
may. Kasehodang magsuot rin sya nang mga tipo
nang damit na suot nang mga babaeng naroon.
Nagsuot sya nang pulang dress na hanggang
kalahati lang nang hita nya ang haba.
Pinatungan nya iyon nang itim na bolero.
Tinernuhan nya iyon nang itim na boots.
Tinulungan din syang mag make up nila Lisa at
Aileen.
Itinaas ang kanyang buhok at nag iwan nang
ilang hibla na nakalaylay sa bandang pisngi
nya. Hindi makapal ang pagkaka make up sa kanya
kaya mas bumagay sa kanya ang kanyang outfit.
Bagamat natuwa sya sa kinalabasan ay hindi
sya kumportable sa damit na suot nya. Ang
dalawa ang pumili nang suot nya, ito rin ang
nag make-up sa kanya.
Lingid kay Aled ay ang pagpapaalam nyang
bibili nang gamit para sa project kung saan
kasama nya ang dalawa ay ang get up nya ang
katunayan na binili nila. Nagpasya kasi sya na
kung hindi sasabihin ni Aled at susurpresahin
nya na lamang ito.
Hindi kaya o.a tong suot at itsura ko?
Kinakabahan na tanong nya sa dalawa. Nasa taxi
na sila noon at nagmamasid na sila. Humahanap
na sya nang tyempo para lapitan ang asawa.
Umiling ang daalwa. Alam nyo senyorita,
maganda ka. Kita mo nga at ang kinis at ang
puti nang legs mo. Dapat ay pinapakita ang mga
ganyang assets. Sabi ni Aileen.
Opo nga, senyorita. Sang ayon ni Lisa.
Walang binatbat yang mga yan sa iyo. Kaya nga
makakapal ang make up nang mga yan dahil sa
make up lang sila gumaganda.
Napangiwi sya. Muli nyang tiningnan ang
kinaroroonan ni Aled. Tila malalim ang iniisip
nito. Nagulat siya nang mapansin nyang may
lumapit dito na babaeng pamilyar sa kanya. Si
Judy!
Shit. Anong ginagawa nang babaeng yan
dito? Tanong nya.

Alin dyan senyorita? Usisa nang dalawa.
That girl in pink! Classmate ko sya at
gustong gusto nya si Alejandro. Nakaka asar.
Sabi nya. Napawi ang inis nya nang makitang
umalis na si Judy, ngunit lalo syang nainis
nang may lumapit pang isang babae rito.
Ay nako. Andyan na naman yang babaeng yan.
Naka simangot na sabi ni Aileen. Ang tinutukoy
nito ay ang babaeng madalas na todo ang
paglalandi kay Aled. Inaalok nito nang inumin
ang lalaki, pilit kinakausap at o.a kung
tumawa.
Ano senyorita? Hindi ka pa ba bababa? Nako.
Nanggigigil na ako sa malditang yan ha. Feel na
feel si senyorito. May asawang tao pa ang
nilalandi. Si Lisa naman iyon.
Huminga sya nang malalim. May kalayuan ang
lugar kung saan nakaparada ang taxi na
kinalululanan nila kaya pinausog nya ito upang
makalapit. Humugot sya nang isang libo sa pouch
bag nya. Inabot kay Lisa. Heto. Pangbayad sa
taxi at sa inyo na ang sukli. Sabi nya.
Salamat senyorita. Sabi nang dalawa.
Sinipat nya ang suot na wristwatch. Ala una
na nang madaling aarw. Regalo iyon sa kanya
nang mommy Lyn nya. Bvlgari ang tatak noon at
puno pa nang diamond.
Bababa na ako. Sabi nya.
Go senyorita! Cheer nang dalawa.
Bumaba na sya sa taxi. Inayos nya ang damit
na suot at ang buhok nya. Pinlantsa pa nila
iyon. Muli syang huminga nang malallim bago
nagsimulang maglakad. High heels ang suot nya
at sinanay nya ang sarili upang hindi na sya
matapilok sa pagsusuot nito.
Nang malapit na sya sa kinapaparadahan nang
mga kotse ay nagsimula syang pagtinginan nang
mga tao. Hindi nya ipinahalata ang pagka
conscious, bagkus ay sa direksyon lamang ni
Aled sya nakatingin.
Nanggigigil talaga sya sa babaeng humaharot
rito. Nang malapit na sya at hindi pa rin sya
napapansin ni Aled ay naka pamewang na
nagsalita sya.
Wow. Mukhang napaka saya nyo naman.
Nakataas ang kilay na sabi nya.
Agad na napalingon si Aled at ang babae.
Tumaas rin ang kilay nang babae, tiningnan sya
mula ulo hanggang paa. Si Aled naman ay
nabitawan ang hawak na beer in can.
At sino ka naman? Mataray na sabi nang
babae. Now they were starting to create a
scene. Lumapit na ang ibang naroroon at
halatang nag uusyoso.
Eh bakit hindi mo kaya tanungin sa lalaking
linalandi mo kung sino ako? Matapang na sagot
nya. Ilang beses rin silang nag practice nila
Aileen at Lisa kung paano sya mag sasalita na
mukhang mataray.
Liningon nang babae si Aled. Halatang gulat
na gulat pa rin ito. Nang makahuma ay tsaka
nagsalita si Aled.
C-cassandra.. Ang tanging nasabi nito.
Bago pa may magsalita sa kanila ay may
lalaking lumapit at biglang inakbayan si Sandy.
Wow. It seems like may handa na namang
makipagpatayan para sayo, Santillan.
Nakangising sabi nang lalaki.
Mabilis na tinulak ni Ale dang lalaki. Get
off my wife, Serrano. He said fiercely
Woah. Masyado kang hot, Santillan. So, ito
pala ang asawa mo. Not bad. Hinagod nito nang
tingin si Sandy. Pretty. Nakangising sabi
nito.
Hinila ni Aled si Sandy papalapit sa kanya.
Napapalibutan na sila nang mga ususero at
ususera. Wala na sa nagaganap na race ang
kanilang atensyon kundi nasa kanila na.
I think I wanna date her. Walang paligoy
ligoy na sabi nito.
In your dreams, Serrano. I dont have time
for you. Akmang hihilahin na palayo ni Aled si
Sandy nang muling magsalita ang lalaki.
Hmm. Bakit hindi natin alamin? Im
challenging you Santillan. Lets race. If I
win, Ill have the rights para maka date ang
asawa mo. If you win, Ill let this go. Sabi
nito.
Tumalim ang mga mata ni Aled. Hindi bagay o
laruan ang asawa ko, Serrano. Back off!
Singhal nito sa lalaki. Binalingan nito ang
asawa matapos mahila sa isang tabi. What the
fuck are you doing here? Halatang galit ito.
Hindi makasagot si Sandy. Hindi nya akalain
na ganoon ang mangyayari. Mukhang nakahanap pa
nang kaaway ang asawa nya dahil sa kanya.
Im talking to you! Paano mo nalaman ang
lugar na ito? Mariing tanong nito. Halo halo
ang emosyon na nakikita sa mukha nito. Gulat,
inis, galit at pag-aalala.
Bakit, wala ka bang balak ipaalam sa akin
na nagkakarera ka? Hindi mo ba alam kung gaano
ako nag-aalala tuwing umaalis ka sa mansion
tuwing Friday or Saturday night nang gabi?
Pagalit din na sagot nya.
Napatingala si Aled. Shit! Bigla ay sabi
nito. Bumuntong hininga ito. Look, Ive been
racing since I was sixteen. Walang mangyayaring
masama sa akin. See? Im still alive and
kicking! sabi nito.
Hindi mo pa rin masasabi. Hindi mo maiaalis
sa akin na mag-alala, Alejandro. Asawa mo ako.
Kahit wala kang nararamdaman para sa akin,
isaalang alang mo naman ang nararamdaman ko.
Nag-aalala ako sayo. Imbes ay sagot nya.
Tinatagan nya ang boses nya.
Mariin na napapikit ang lalaki sa
narinig.Bigla ay parang naawa sya rito. Okay,
fine. I understand. Pero paano mo nalaman ang
tungkol rito? Ito ba ang dahilan kung bakit ka
matamlay these past few days?
Tumango si Sandy. H-huwag kang magalit.
Hinawakan nito ang kamay nang lalaki.
Aled, race mo na. Tutuloy ka pa ba? Isang
lalake ang lumapit sa kanila at kinalabit si
Aled bago pa ito makapagsalita.
Tiningnan muna ni Aled ang asawa bago
sumagot. Yes. Sandali lang. Sabi nito sa
lalaki. Muli itong bumaling kay Sandy. Look,
this race, Its important. Champion nang
Vancouver ang kalaban ko sa race na to, please
huwag mo akong pagbabawalan. Pakiusap nito.
Umiling si Sandy. Okay, I wont. Tila sya
pa ang maguguilty kapag nagkataon.
Huminga nang malalim ang lalaki. Okay.
Watch me and wish me luck kahit alam kong ako
naman talaga ang mananalo. Kinabig nito sa
bewang ang asawa at mariing hinalikan sa labi.
Halos habol na ni Sandy ang hininga nang
bitiwan sya nito. Hinila sya nito at bumalik
sila sa crowd. Magkahawak ang kamay na
sinalubong nila ang mga tao.
Stay here, okay? Bilin ni Aled bago ito
sumakay sa racing car nito. Iniwan sya nito sa
tapat nang isang poste kung saan kitang kita
ang starting area nang karera.
Tumango sya. Bago magsimula ang karera ay
lumapit sa kanya si Judy.
I didnt know na nagsusuot ka rin pala nang
ganyang damit, Sandy. Maarteng sabi nito. May
hawak itong beer in can at halatang tipsy na.
Hindi kumibo si Sandy. Imbes ay nasa karera
ang focus nya. Nagsisimula na ito. Sa ilang
beses na pagsubaybay nya kay Aled ay ito ang
unang beses na nakita nya ang kaklase nya.
Mabilis na nawala sa paningin nila ang
dalawang kotse. Mabilis ang tibok nang puso nya
dahil kinakabahan sya. Bagamat nag-aalala ay
nagdarasal sya na ang asawa ang manalo sa
karera.
Nagulat sya nang biglang ang lalaking
umakbay sa kanya naman ang lumapit sa kanya.
Nasa kanan nya naman ito, si Judy ay nasa
kaliwa.
Nice dress you wearing. Puri nito.
Again ay hindi sya sumagot. Nakainum na rin
ito, alam nya dahil amoy nya ang alak nang
tumabi ito sa kanya.
Mukhang snob ang napangasawa ni Alejandro
Santillan, ang nag-iisang tagapag mana nang
Clandestine Corporation. Sabi nito matapos ay
mahinang tumawa.
Hindi pa rin sya sumasagot. Kung maaari lang
na lumipat sya nang pwesto at umalis doon ay
ginawa nya na. Bukod sa sinabi ni Aled na huwag
syang aalis ay baka mabastusan sa kanya ang
lalaki at ano pa ang gawin sa kanya.
Alam mo miss, sabi pa nito. Tila slow
motion na ang pagsasalita nito dahil sa
kalasingan. Hindi ko alam kung bakit si
Santillan pa ang nagawa mong pakasalan. Dahil
ba gwapo sya? Sikat? Mayaman? Muli ay tumawa
ito.
Kinuha nito ang beer in can nang lalaking
dumaan. Hindi pumalag ang kinuhaan bagamat
halatang nainis ito sa ginawa nang nauna.
Uminom ito doon bago muling nagsalita.
Mayaman din ako miss. Gwapo rin ako at
sikat. Kung sakaling nauna mo ba akong
nakilala, papakasal ka rin sa akin, ha?
Pangungulit nito.
Inis na inis na si Sandy sa lalaki. Gustong
gusto nya na itong sagutin at barahin ngunit
lasing ito. Baka mapikon at saktan sya nang
lalaki.
Cmon Steve. You sound insecure with Aled.
Why dont you get a life and a wife on your
own? Sabat ni Judy na malamang ay nakikinig
kanina pa. Tumatawa rin ito nang nakakaloko.
Shut up, Judy. Never akong na insecure sa
lalaking iyon. Palibhasa, isa ka sa mga bulag
na nagkakagusto sa kanya. The sad part is hindi
ka nya pinatulan. Malakas na tumawa ang
lalaki.
Nakita ni Sandy na naningkit ang mga mata
nang babae sa sinabi nang tinawag na Steve.
Asshole! Malakas na tawag nito sa lalaki bago
nag walk-out.
Bitch! Sigaw na sagot naman nang Steve na
natatawa pa rin. Kahit papaano ay nakahinga sya
nang makaalis na si Judy. Ang problema nya na
lang ay ang lalaki.
Naiinip na tiningnan nya ang direksyon nang
finish line. Ni anino nang sasakyan ni Aled at
nang kalaban nito ay wala pa. Gusto nya nang
umuwi.
CHAPTER 14 ---

Aled won that night. They went home right away
at alam ni Sandy na kung hindi man ito galit ay
hindi ito natuwa sa ginawa nyang biglang
pagsulpot sa lugar na iyon.
Wala silang imikan sa kotse. Ipinasya ni
Sandy na ipikit na lamang ang mga mata upang
makapag relax at isinandal ang likod sa upuan.
Ayaw nyang sya ang unang magsalita between
them.
Hanggang sa marating na nila ang mansion ay
hindi pa rin ito nagsasalita. Natatakot na
talaga si Sandy. Baka mas malala ang magiging
pag-aaway nila nito. Hinila sya nito at
hinawakan ang kamay nya nang mahigpit. Sabay
silang umakyat at pumasok rin ito sa kwarto
nya.
Pinaupo sya nito sa kama nya bago ito
nagsalita. Im sorry kung hindi ko nabanggit
sayo ang pagkakarera ko. You see, hindi kasi
talaga ako sanay nang nagpapa alam eh. Im
independent. Pagpapaliwanag nito.
Tumango si Snady. I-I understand. Pasensya
na rin. I think lumalagpas na ako sa limit.
Nag-alala lang talaga ako.
Tumabi sa kanya ang lalaki. No. Im glad
you do. Nabuhay ako nang walang nakekealam sa
akin. Walang nag babawal. Walang nag-uutos. But
then, asawa na kita Cassandra. I think I should
be more responsible. Nakayukong sabi nito.
Natuwa si Sandy sa sinabi nito. G-gusto ko
lang naman maging normal tayo eh. Nag-aalala
ako sayo kasi.. kasi gusto na kita. Walang
gatol na sabi nya. Hindi nya alam kung bakit
gusto ang nasabi nya, imbes na mahal.
Agad na napalingon ang lalaki sa asawa.
What?
Hindi na nagsalita ang babae, Ito naman ang
tila nahiya at yumuko. Tila masasaktan lang sya
sa isasagot nito.
G-gusto mo na ako? Ulit nang lalaki at
itinuro ang sarili.
Tumango lang si Sandy. Im sorry.
Mahinang tumawa si Aled. Tila musika iyon sa
pandinig ni Sandy. Ito ang unang beses na
narinig nya itong tumawa, ang nakakalungkot
lang ay ang inamin nya pa ang pinagtatawanan
nito.
Tumayo na si Aled. You know what? I think
we should sleep now, baby. Hinila nito ang
kamay ni Sandy at pinatayo ito. Magbibihis
lang ako, then Ill be back. Ill be sleeping
here. Malapad ang ngiti nito bago lumabas.
Si Sandy naman ay hindi pa rin agad
makagalaw mula sa kinatatayuan. Bakit sa kwarto
nya ito matutulog? Kinilig sya sa isip. Agad
syang nagpalit nang damit, nag hilamos at
humiga na. Ilaw lamang nang lamp shade ang naka
bukas.
Hinintay nya ang asawa ngunit tila napaka
tagal nito. Hanggang sa hindi nya namalayan na
nakatulog na pala sya kaka hintay dito.
Bandang alas kwatro ay naalimpungatan sya.
Bigla syang nakaramdam nang bigat sa kanyang
hita. Paglingon nya ay nakita nyang naka yakap
sa kanya si Aled. Naka dantay ang hita nito sa
kanya at payapa itong natutulog habang
nakasubsob ang mukha nito sa leeg nya.
Naka puti na sando lang ito at puti rin na
pajama. Amoy sabon ito. Marahil ay naligo pa
ito bago pumunta sa kwarto nya kaya ito
natagalan.
Nang gumalaw ito ay tila lalong humigpit ang
yakap nito sa kanya. Napangiti si Sandy.
Ngayon, alam nyang mayroon nang epesyal na
namamagitan sa kanila ni Aled kahit pa sabihin
na wala itong nararamdaman sa kanya.
Masaya na sya na nayayakap nya ito at hindi
sila nag aaway. Sapat na sa kanya na makita ito
araw araw at ang makita at marinig ang ngiti at
tawa nito. Wala na syang mahihiling pa.
----------------------------
Halos maiyak sa saya si Donya Lyn nang marinig
nya ang malutong na halakhak nang anak na si
Aled at ang asawa nito na si Sandy. Maski si
Don Renato ay napangiti. Iyon ang narinig nila
pagkatapak na pagkatapak pa lamang nila sa
mansion. Galing sila nang Malaysia, isang
business conference ang kanilang pinuntahan at
sinabay na rin nila ang kanilang pagbabakasyon.
Dalawang lingo silang nawala at hindi nila
akalain na sa loob nang dalawang lingo ay
maraming magbabago sa unico hijo nila. Agad
nilang sinilip ang mag-asawa na nasa gilid nang
pool at nagkekwentuhan.
Nakangiting nagkatinginan ang Don at Donya
sa nakita. Kitang kita nila ang kislap sa mata
ni Aled. Tila napaka attentive nito sa
pagkekwento ni Sandy at kapag kuwan ay tatawa
ang dalawa.
Naku Senyora, Senyor. Madalas na ho naming
naririnig si Senyorito na tumatawa. Hindi na
rin ho sya nagsusungit at palaging naka buntot
kay Senyorita Cassandra. Masayang balita ni
Lisa sa bagong dating na amo.
I can see that, Lisa. My God, halos hindi
ko na matandaan kung kalian ko huling
nasaksihan na tumawa o ngumiti man lang si
Aled. But with Sandy, walang effort nyang
napapa tawa si Aled. Sang-ayon nang Donya.
I can see na tama ang pagpili ni papa kay
Sandy. Hindi sya nagkamali, shes a blessing,
sweetheart. Sabi naman ni Don Renato.
Tumango si Lisa. Tsaka Senyora, ang sweet
nilang dalawa palagi. Hay. Kung nakita nyo
lang. Parang ayaw nang bitawan ni Senyorito si
Senyorita.
Really? My God. Nakakatuwa naman ang
dalawang iyan. I can see the sparkle in his
eyes habang tumitingin sya kay Sandy. Sabi pa
nang Donya.
Mommy Lyn? Ang tinig na iyon ni Sandy ang
tumawag sa atensyon nang mag-asawa. Umalis na
si Lisa. Mommy Lyn, Ikaw nga! Naka-uwi na ho
pala kayo ni Daddy. Kamusta ho ang trip?
Masiglang nakipag beso sa mag-asawa si Sandy.
Si Aled naman ay nakatayo lang sa isang tabi.
Its great hija. Malapad ang ngiti nang
Donya. Sinulyapan lang nito si Aled na halos
hindi man lang matapunan nang tingin ang ina.
M-may pasalubong kami sa inyo nang daddy nyo,
pati na rin sa mama at mga kapatid mo.
T-talaga ho? Naku salamat mommy. Nag-abala
pa ho kayo. Natutuwang sabi ni Sandy. Liningon
nito si Aled. Hindi ito lumapit sa ina.
I have to go somewhere. See you later
baby. Imbes ay sabi ni Aled na kay Sandy lang
nakatingin bago dirediretsong umalis. Hindi na
ito napigilan ni Sandy.
Ah, m-mommy pagpasensyahan nyo na si
Aled.. Paghingi nya nang paumanhin sa babae.
Si Renato naman ay wala ring nagawa. Hes
been like that to us since time we dont
remember, so sanay na kami. Umupo ito sa sofa
at imbes ay nagbuklat nang news paper.
Isang bagay pa rin na hindi naoopen sa kanya
ni Aled ay kung bakit ganoon ang pakikitungo
nito sa mga magulang nito. Natatakot naman
syang magtanong noon dahil baka mawala lang ito
sa mood at magalit sa kanya. Lalo na at ilang
araw na lang at birthday na nito.
Pero nang araw na iyon ay determinado na
syang tanungin ito. Magalit man ito ay
kakayanin nya na. Gusto nyang magka ayos ang
mga ito. Halatang nasasaktan ang mag-asawa na
ginagawang pangbabalewala sa kanila nang
nag-iisang anak.
CHAPTER 15 ---
Alas tres nang hapon nang araw na iyon nang
makatanggap sya nang tawag mula kay Prince.
Wala pa si Aled nang oras na iyon at hindi nya
naman ito ma contact. Nag-papasama si Prince sa
kanya sa isang mall at sa tingin nya naman ay
hindi na mag-iisip nang masama si Aled.
Mag-aalas kwatro na nang magkita sila sa
isang restaurant. Naka suot ito nang wig upang
magmukhang mahaba ang buhok nito at isang
puting cap. Nagsuot ito nang salamin ngunit
gwapo pa rin itong tingnan bagamat hindi na
ito mukhang si Prince Montreal.
Prince! Na miss kita. Nagpa tan ka na pala.
Hindi ka man lang nagpaparamdam. Tila
nagtatampo na sabi nya nang maka upon a ito.
Kailangan medyo summer look na eh. Ano ka
ba. Syempre na miss rin kita. Kaya nga inaya
kita eh. Hows married life so far?
She shrugged her shoulders. Okay naman.
Hindi na kami madalas mag-away at sweet na sya
kahit papaano.
Tumango-tango si Prince. I see. Mukhang
okay ka nga. I can see that you are glowing.
Namula si Sandy sa sinabi ni Prince.
H-hindi naman.
Prince chuckled. Ang cute mo talaga kapag
namumula ka. Hindi nya mapigilang hangaan ang
kaharap. Ang swerte sayo ni Aled.
S-swerte rin naman ako sa kanya eh. Sagot
nya. Sumimsim ito nang orange juice na inorder
nya pa kanina habang naghihintay kay Prince.
Hindi ka na ba nya sinusungitan? He asked.
Umiling si Sandy. H-hindi na.
Good. For two weeks ay naging okay kayo.
Anong plano nyo sa birthday ni Aled?
Nanlaki ang mga mata ni Sandy. B-birthday?
Nangunot naman ang noo ni Prince at umayos
nang upo. Yep. Dont tell me na hindi mo
alam?
Napangiwi si Sandy. I-I forgot. My God. Oo
nga pala.
Nako. Sa sobrang saya mo, kinalimutan mo na
ang birthday nang asawa mo.
Naku, thank you at ipinaalala mo, ha. Ano
kaya ang magandang gift? Gusto ko sana,
personalized. Sabi nya na tila nag-iisip.
Ngumiti si Prince. Marunong ka bang mag
bake?
Umiling si Sandy. H-hindi eh. Bakit?
I think mas maganda kung ipag bake mo sya
nang cookies or cupcakes. Mahilig sa ganon si
Aled. Mas special kapag ikaw ang nag bake. He
said.
T-talaga? Wow. Mukhang mas kilala mo pa
talaga si Alejandro kaysa sa akin. Tila
nalungkot sya.
Tumawa si Prince. Nagtampo ka pa dyan.
Magkita ulit tayo kung kaylan ka pwede, pupunta
tayo sa kaibigan kong chef nang isang pastry
shop. Natuto rin ako sa kanya pero mas okay
kung sya rin mismo ang magtuturo sayo.
Natuwa si Sandy sa narinig. T-talaga?
Tumango si Prince. Yes, and for sure ay mag
eenjoy ka pa. Nakaka fulfill nang pakiramdam
kapag naka gawa ka na nang tama at masarap na
cookies or cupcakes.
Na excite sa ideya si Sandy. Naglibot pa
sila ni Prince. Inaya nya itong kumain nang
street foods at hindi ito tumanggi. Isang bagay
pa na gusto nya kay Prince ay ang hindi nito
pagkatakot sumubok nang bagong bagay o
pagkain.
Namili rin sya nang dalawang footwears bago
sya nito inihatid sa taxi. Gusto man sya nitong
ihatid ay hindi pwede dahil nga baka magalit si
Aled. Bago isara ni Prince ang pinto nang taxi
ay hindi mawala sa isip nya ang sinabi nito.
Hindi madali makilala si Aled, Sandy.
Madami ka pang hindi alam sa kanya. Mag-iingat
ka.
Bagamat nakangiti ang lalaki nang sabihin
nito iyon ay alam ni Sandy na may mali. Kung
may kailangan pa syang malaman about kay Aled
ay siguradong malalaman nya rin. Lalo na at
unit-unti na syang nakakapasok sa buhay nito.
Naku senyorita. Mainit ho ang ulo ni Senyorito
nong dumating sya. Nagalit rin sya nang
malaman na umalis ka. Nakakatakot. Si Lisa
iyon.
Pagkababa nya pa lamang nang taxi ay agad
syang sinalubong ni Lisa. Sumunod rin dito si
Aileen.
Saan ho ba kayo galing? Si Aileen naman
iyon.
S-sinamahan ko lang si Prince. Alam nyo ba
kung saan rin sya galing? Nag walk out sya
kanina pagdating nila mommy Lyn. Papasok na
sila sa mansion.
Sabay na umiling ang dalawa. W-wala pong
naglakas nang loob na magtanong.
A-anong gagawin ko? Baka mag-away na naman
kami. Unti-unti ay natatakot na rin sya. Hindi
nya man alam kung saan ito pumunta o ano ang
dahilan nang galit nito ay tila iba ang
pakiramdam nya.
Subukan nyo po kaya kausapin si Senyorito.
Baka makinig ho sa inyo. Suggest ni Aileen.
Huminga sya nang malalim. P-pero..
Sige na Senyorita. Kaya mo yan. Sabi pa ni
Lisa.
Tumango sya. S-sige. Nasa kwarto nya na ba
sya?
Tumango ang dalawa.
Agad syang naglakad. Bahala na kung ano ang
mangyayari. Aaminin nya na nakipagkita sya kay
Prince kung mag tanong man ito. Wala naman
silang tinatago ni Prince, ang kinatatakot nya
lang ay baka kung ano na naman ang sabihin nang
asawa.
Nang nasa tapat na sya nang pinto nang
kwarto nito ay tila nagdadalawang isip pa sya
kung kakatok o papasok na sya. Sa huli ay
nanaig ang biglang pagpasok. Baka hindi sya
nito pagbuksan kung kakatok pa sya.
Dahan dahan nyang binuksan ang pinto
hanggang sa makasilip na ang kanyang ulo.
Nakita nyang naka upo si Aled sa kama,
nakasandal ang likod nito sa headrest at may
hawak na libro. Masama ang tingin nito sa
kanya.
Nakaramdam sya nang kilabot nang tingnan nya
ito nang mata sa mata. May mali kay Aled.
Nararamdaman nya ang tindi nang galit sa mga
mata nito.
Bigla ay parang nanginig ang kanyang tuhod.
Hindi nya alam kung papasok pa sya o aalis na
lamang. Ilang Segundo rin syang naka silip bago
nagpasya na pumasok. Hindi nya alam kung saan
sya humugot nang lakas nang loob.
Linapitan nya ito. Nanginginig pa rin ang
mga tuhod nya habang papalapit rito. Nakayuko
na ito, tila may malalim na iniisip. Huminga
sya nang malalim bago sana magsalita ngunit
bago pa sya magsalita at nauna na ito.
Why are you here? Nakatutok pa rin sa
libro ang mga mata at atensyon nito.
Ah, ano.. kasi.. tatanungin saan kita kung
saan ka galing? H-hindi rin kita macontact
kanina. Mahina nyang sabi.
Galing ako sa impyerno. Hindi mo talaga ako
maco-contact roon. Matigas at sarkastiko na
sabi nito.
Gulat na napatingin si Sandy rito. Wala
syang mahapuhap na isagot sa sinabi nito.
Kung wala ka nang kailangan, lumabas ka na.
I want to be alone. Matigas na muling sabi
nito.
A-alejandro.. Mahinang usal nya.
Out. Tinuro pa nito ang pintuan. Seryoso
ito sa pagpapa alis sa asawa.
B-bakit ka ba biglang nagkaka ganyan?
Whats wrong? Tanong nya. Gusto nyang ibalik
yung nagbagong Aled noong mga nakalipas na
araw.
Not because I treat you better these past
few days ay may karapatan ka nang pakialaman
ang buhay ko. The truth is ginawan lang kita
nang pabor. So stop meddling with my own
business. Mahinahon ngunit mariin na sabi nang
lalaki.
Asawa lang kita sa papel at alam mo naman
na pareho tayong nakikinabang. Matuto ka
sanang lumugar. Dagdag pa nang lalaki.
Nagpantig ang mga tenga ni Sandy sa narinig
na sinabi nang asawa. Hindi kaagad sya
nakapagreact. A-alejandro.. Ang tanging
nasabi nya. Nangangatal pa ang mga labi nya.
Another thing. Stop calling me my real
name. Naiirita ako. Ayoko rin nang palagi mo
akong tinititigan at pinagsasabihan. Mind your
own business from now own. Now, out. Muli
nitong itinuro ang pintuan nang kwarto nito.
Tila nais lumubog ni Sandy mula sa
kinatatayuan nya nang mga oras na iyon. Parang
pinipiga ang puso nya sa sakit na nararamdaman
nya nang oras na iyon. Tulala syang lumabas sa
kwarto nang asawa nya.
CHAPTER 16 ---
Hindi nya na alam kung paano sya nakapasok
sa kwarto nya pero alam nyang pagkatapak nya pa
lang sa labas nang kwarto ni Aled ay tumulo na
ang mga luha nya na kanina pa nagbabadyang
bumuhos.
Paanong ganoon ang nangyari? Ang akala nya
ay okay na okay na sila nang asawa. Napapatawa
nya na ito at napapa ngiti. Hindi na sya nito
sinusungitan at hindi na rin ito nagsusuplado.
Pero malayo pala sa katotohanan ang mga
naramdaman nya. Sa bibig na mismo ni Aled
nagmula na binigyan lamang sya nito nang pabor.
Tila ayaw tumigil sa pagbuhos ang kanyang mga
luha. Patuloy lamang iyon sa paglabas. Dalawang
oras na syang umiiyak at namumugto na ang
kanyang mga mata ngunit tila wala pa rin iyon
balak na huminto.
Kanina pa sya kinakatok nila Lisa at Aileen.
Nagtatanong ang mga ito kung ano ang nangayri
pero hindi sya sumasagot. Gusto nyang isipin
nang mga ito na natutulog lamang sya.
Kinuha nya mula sa drawer ang cellphone na
ibinigay sa kanya ni Aled. Tinawagan nya si
Prince na agad naman nitong sinagot.
S-si Sandy to. Humihikbi na sabi nya nang
sagutin na ni Prince ang kanyang tawag.
S-sandy? Wait, are you crying? A-anong
nangyari? Bakas ang pag-aalala sa boses nang
lalaki.
P-prince, ang sakit sakit.. Humihikbi na
sabi nya. Gustong gusto nyang sabihin kay
Prince ang sakit na nadarama nya ngunit hindi
nya masabi.
H-ha? A-anong nangyari? Sinaktan ka ba ni
Aled? Anong ginawa nya sayo? Sunod-sunod na
tanong nang lalaki.
P-pwede ba tayong magkita ulit ngayon?
Please, Prince. I have to go away. Mahinang
sabi nya.
O-oo naman. Saan tayo magkikita? Oh please
huwag ka nang umiyak. Pakiusap ni Prince sa
dalaga.
Kaagad na linapitan ni Prince si Sandy nang
makita itong naka upo sa isang bench sa tapat
nang isang mall. Alas onse na nang gabi kaya
sarado na ang mall at wala na halos tao ang
dumadaan sa lugar na iyon.
Matapos maiparada ang dalang sasakyan ay
tinakbo nya na ang kinaroroonan nito. Nakayuko
lang ito at sa tabi nito ay may isang bag.
Tumabi sya rito at iniangat ang mukha nito.
Namamaga ang mata nito kakaiyak.
S-sandy, what happened? Agad nyang tanong.
Mapaklang ngumiti si Sandy. Lumagpas ako sa
limit. Hindi ko alam na dapat ko nga palang
ilugar ang sarili ko. Kaya heto, dahil sa
katangahan ko, umiyak ako. Malayo ang tingin
nito.
A-ano ba ang sinabi ni Aled?
Not because he treated me better this past
few days ay may karapatan na daw akong
pakealaman ang buhay nya. Asawa nya lang ako sa
papel, pareho kaming nakikinabang, matuto akong
lumugar at naiirita sya kapag tinititigan at
pinagsasabihan ko sya. Mahinang sabi ni Sandy.
Malayo pa rin ang tingin nito.
Hindi kaagad nakapagsalita si Prince. Kahit
ito ay na shock.
Ginawan nya lang ako nang pabor, Prince.
Nagsisimula na namang tumulo ang luha nya.
Ginawan nya lang daw ako nang pabor. Ang
sakit-sakit marinig mula sa kanya.
Nilabas ni Prince ang panyo mula sa bulsa
nya at pinunasan ang luha nito. Inakay nya
itong tumayo at binitbit nya ang bag nito.
Well talk, not here. Pinasakay nya ito sa
kotse nya.
Awang awa si Prince sa dalaga. Tila ito
isang robot. Patuloy na ang pagdaloy nang luha
nito kaya binilisan nya ang pag mamaneho.
Dinala nya ito sa isang lugar kung saan madalas
syang pumunta kapag malungkot sya.
Isa iyong undeveloped na lugar sa Antipolo.
Umupo sila sa damuhan at inilabas nya rin ang
natitirang beer in can nya sa cooler na nasa
likod nang kotse nya.
Alam mo Prince, sana hindi nya na lang ako
pina asa na okay na kami. Sana, kagaya na lang
nang dati. Sana, dumistansya rin ako. Kumalma
na si Sandy sa oras na iyon. Tumigil na rin ang
pagtulo nang luha nito at nagbukas ito nang
isang beer in can.
I cant blame you. Mag-asawa na kayo kahit
na sabihin na sa papel lang. Magkasama kayo sa
isang bahay kaya hindi maiiwasan na maging
close na talaga kayo, or so you thought. Atsaka
maaaring nasabi nya lang iyon out of anger.
Umuwi kamo sya nang galit, hindi ba?
Tumango si Sandy. Thats what Lisa and
Aileen told me. Huminga ito nang malalim.
Grabe Prince. Pakiramdam ko, gusto ko na lang
lumubog sa kinatatayuan ko nang oras na iyon.
Sabi nya bago uminom sa hawak na beer in can.
Halata pa rin ang sakit na nadarama nito.
Aled tend to say hurtful things kapag galit
sya. Iyon ang ugali nya na talagang tumatak sa
isip ko. Sabi naman ni Prince.
I can see na talagang kilala mo na sya.
Pero Prince, can you tell me kung ano pa ang
alam mo sa kanya at kung bakit kayo
nagkagalit?
CHAPTER 17 ----

Please? I want us to be open. Marami akong
tanong sa isip ko. Kailangan ko nang sagot.
Muli ay sabi nya sa lalaki ng hindi agad ito
kumibo.
Bumuntong hininga si Prince. This would be
the first time na ikikwento ko sa iba ang
nangyari. Masyadong komplikado pero alam kong
maiintindihan mo.
I will. Trust me Prince. Pangako nya.
Hindi ba at nasabi ko na sayo na mula
elementary ay magkaibigan na kami? We were
classmates way back then. Pareho kami nang
hilig kaya nagkahulihan kami nang loob. Were
like brothers. Hindi kami maka alis nang wala
ang isa. Im an orphan, Sandy. Understandable
na naghahanap ako nang brother figure.
Kapatid nang mama ko ang nag-aalaga sa akin
noon. Si Tita Cely. Hindi nya pala sinasabi na
may sakit sya. She died when I was just first
year highschool. Si Aled ang naging lakas nang
loob ko. Hindi nya ako iniwan kahit na ang sabi
nang iba ay pera lang ang habol ko sa kanya.
Habang tumatagal ay nagiging warfreak kami.
Alam mo na, mapupusok kasi bata pa. Yes, its
true. Second year highschool na kami nang ma
involve kami ni Aled sa isang underground
organization. It is very, very confidential
Sandy.
Mataman lamang na nakikinig ang babae habang
umiinom nang beer in can kapag nauuhaw.
Milyones na ang nahahawakan na pera ni Aled
kahit noong highschool pa lang kami. Palaging
wala sila tita at milyones na rin talaga ang
laman nang card ni Aled noon. Aminado ako na
halos si Aled na ang bumuhay sa akin noon.
Kahit highschool pa lang kami ay napakatalino
na ni Aled. He was accelerated pero nagpasya
syang manatiling kaklase ako.
You see, hindi ko akalain na lalaki nang
ganoon ang grupo na sinalihan namin. Mabilis
ang mga pangyayari. Before I knew it, isa na
kami sa mga big boss nang nasabing grupo
bagamat bata pa kami. May mga assasins na
kabilang sa amin. Habang tumatagal ay nagsisink
in sa utak namin ni Aled na masaya ang ginagawa
namin.
Dumating ang point na nalaman namin na isa
rin pala sa big boss nang grupo ang tito ni
Aled na si Roberto. He was very mad. Ito kasi
ang inaakusahan nyang pumatay sa lolo nya at sa
bestfriend nito na lolo mo. Tumiwalag kami.
Bagamat pinasabihan ko si Aled ay hindi sya
nagpapigil. Gumawa rin sya nang sarili nyang
grupo, and its still very active up to now.
Napasinghap si Sandy. H-hindi nga?
Tumango si Prince. Bagamat sumalungat ako
ay hindi maiiwasan na sumama ako sa mga lakad
nila. Ang purpose nang grupo ni Aled is to come
up with best fighters and assasins. Pumapatay o
nanghuhuli sila nang mga criminal na hindi pa
nahuhuli nang awtoridad o mga nakakatakas na
preso.
Hindi makahuma si Sandy. Napakalaking
rebelasyon nang mga sinabi ni Prince. Hindi nya
lubos maisip na ganoon ang asawa nya.
Im sorry kung sa akin pa nanggaling,
Sandy. Gusto ko na rin na malaman mo. Alam ko
na hindi sasabihin sayo ni Aled ang mga bagay
na ito. Paghingi nang pamanhin ni Prince.
G-go on.. Sabi na lamang ni Sandy.
Tinatagan nya ang loob sa mga susunod pang
rebelasyon.
Naging ganoon ang routine namin. Sa umaga
ay simpleng estudyante kami pero kapag gabi ay
nagsasanay kami, though hindi kami sumasalang
sa trabaho ni Aled. Mababaw lang ang pinagmulan
nang away namin, naging sarado lang ang utak ni
Aled kaya lumala.
I joked him one time na ingatan ang kwintas
na bigay nang lolo nya because I might steal it
and sell it. Of course it was a joke. Alam ko
kung gaano kamahal ni Aled ang lolo nya. Noong
araw rin na iyon ay hindi namin namalayan na
may nakealam nang bag namin. Someone stole his
necklace at may naglagay sa bag ko. Marami ang
gustong sumira sa amin ni Aled kaya
understandable.
Papaano ko mananakaw iyon kung magkasama
kami the whole time? Ang tanging naisip nya ay
nang minsan na nagpaalam ako na mag c.cr.
Natagalan ako noon dahil nasira ang zipper ko.
Doon nya binase. Natagalan daw ako dahil
ninanakaw ko na ang kwintas nya at agad ko daw
na nilagay sa bag ko.
He immediatelly punched me. Hindi ako
lumaban, Im still explaining all the time na
binubugbog nya na ako. I was so hopeless. Wala
akong magawa. Sinumbatan nya ako sa lahat nang
tulong na ginawa nya at sa tiwala na binigay
nya sa akin. Masakit sa parte ko iyon dahil
hindi ko naman totoong ninakaw ang kwintas nya.

Nagsisisi ako na biniro ko pa sya nang

ganoon. Masakit rin kasi hindi sya nagtiwala sa
akin. Ang iniisip ko na lang noong time na yun
is mahal nya talaga ang lolo nya. He paused.
Tinungga nya na ang laman nang hawak nyang beer
in can bago muling nagpatuloy. Naging emosyonal
na rin ang lalaki.
Kinabukasan matapos mangyari iyon ay hindi
na nagpakita si Aled. Lumipat ito nang ibang
eskwelahan. May foundation na kumupkop sa akin,
not knowing na kay Roberto Santillan pala ang
foundation na iyon. Two years ago ko lang
nalaman ang totoo. Wala na akong magagawa. Sya
na pala ang bumuhay sa akin.
Hindi ko pinlano na maging image model nang
Clandestine, Sandy. Swear to God. I was spotted
in a mall kung saan may performance ang dance
group nang kasama ko sa foundation. Huli na
nang malaman ko na kompanya pala nila Aled ang
Clandestine. Muli itong nagbukas nang beer in
can at muling uminom.
Si Sandy naman ay hindi makagalaw. Tila
hindi pa nagsisink in sa utak nya ang mga
nalaman nang oras na iyon.
Sandy..? Pukaw ni Prince sa babae.
M-masyadong mabigat ang mga nalaman ko
ngayon, Prince. N-nakakagulat masyado. H-hindi
ko alam ang sasabihin ko.
You dont have to say anything. You wanted
to know, and I wanted you to know. Alam ko na
mabibigla ka but thats exactly the way it is.
Isa ang asawa mo sa mga underground Lords sa
bansa. May diin na sabi ni Prince.
CHAPTER 18 ---
Umaga na nang umuwi si Sandy matapos ang
pag-uusap nila ni Prince. Ikalawang araw na
nang hindi nya pagpasok. Hindi na nagtanong ang
guard nang pag buksan sya nito nang gate. Muli
ay sinalubong sya ni Aileen at Lisa. Iniwan nya
ang dala nyang bag kay Prince.
Senyorita, bakit ngayon ka lang umuwi? Ano
ho ang nangyari? Tanong ni Aileen.
Nag-alala ho kami. Hindi pa nga ho kami
nakakatulog eh. Si Lisa naman iyon. Halata sa
mga eyebugs nang mga ito ang sinabing iyon ni
Lisa.
S-sorry ha. Nag unwind lang ako. Okay na
ako, dont worry. Matulog na muna kayo, wala
naman kayo masyado gagawin, diba?
Tumango ang dalawa.
Dumiretso sya sa kanyang kwarto. Naligo at nag
ayos sya nang sarili. Ipinangako nya kay Prince
na magiging matatag sya. Gusto nya sanang umuwi
sa kanila ngunit sabi ni Prince ay mag-aalala
lamang ang mama nya kung uuwi sya sa ganoong
kalagayan at biglaan.
Tama ito. Ayaw nya nang ma involve ang mama
at mga kapatid nya. Tatahimik sya kung ano man
ang nalaman nya tungkol kay Aled. It scared the
hell out of her. Hindi nya akalain na ganoon
ang asawa nya. Ngayon ay kusa na syang lalayo
rito kahit mahal na mahal nya na ito.
Wala syang choice. Kahit sabihin nang puso
nya na kailangan nya si Aled ay iba ang
dinidikta nang isip nya na sinag-ayunan nya.
Hindi nya kayang pumasok sa mundo ni Aled, at
ito na mismo ang nagsabi na lumugar sya.
Matapos mag ayos nang sarili ay bumaba sya
upang kumain. Nahilo sila ni Prince sa ininom
nilang beer in can. Naka tig tatlo sila at
nakatulog sila sa kotse nito. Nagising sila
nang mag uumaga na. Hinatid sya nito sa highway
at pinara nang taxi.
Nagpapasalamat sya at nakilala nya si
Prince. Ito ang nagsilbing kuhaan nya nang
lakas nang gabi na iyon. Dahil rin dito ay
nakilala nya ang totoong Aled. Hindi nabawasan
ang pagmamahal nya sa lalaki sa kabila nang mga
nalaman nya. Kinailangan nya lang umiwas rito
upang hindi na sya masaktan.
Wala syang aasahan rito, kaya mas mabuti na
ang lumayo. Ang purpose nya naman talaga ay ang
mabuhay nang maayos ang mga kapatid nya at mama
nya kaya sya nagpakasal sa lalaki. Wala sa
plano na ma inlove o magka gusto sya rito.
Kasalanan nya ito.
Matapos kumain ay nagbasa sya nang libro sa
library sa mansion. Sabi nila Lisa ay pumasok
raw si Aled nang araw na iyon kaya malaya syang
makaka gala sa buong mansion nang hindi
matatakot na baka makasalubong nya ang lalaki.
Nang matapos basahin ang isang libro ay
nagpasya syang mag computer.
Nag download sya nang mga bagong kanta sa
kanyang mp3 player. Iniisip nya mas simple ang
buhay kapag ganoon ang routine nya. Ganoon
naman talaga ang routine nya noon pa man,
nagbago lang nang makilala nya at noong naging
okay sila ni Aled.
Nagulat sya nang makatanggap nang isang text
message mula kay Renz. Matagal tagal na rin
silang hindi nag uusap at nagkakatext nito. Nag
aaya ito nang gimik sa darating na sabado. Bale
reunion raw iyon nang mga kaklase nila noong
highschool na nacontact nito.
Nagpasya syang sumama. Nireplyan nya ito na
sasama sya. Kailangan nya nang ibang
pagkakalibangan para hindi nya na madalas
maiisip si Aled. Nagagawa nya na naman na ang
gusto nya, lalo na at wala na naman ang mag
asawa. Kapag naroon ang mga ito ay hindi rin
naman sya pinaghihigpitan nang mga ito.
-----------------
Sabado nang umaga. Tatlong araw na ulit
silang nagsasabay ni Aled pagpasok ngunit wala
talagang imikan. Kanya-kanyang baba at pasok
sila. Perehong tatlong subject lang ang
papasukan nila nang araw na iyon. Nagulat sya
nang sabihin nang driver na hindi raw sasabay
pag-uwi si Aled dahil may pupuntahan ito.
Nauna syang umuwi. Naghanda sya para sa
reunion na magaganap mamaya. Inaya nya si
Prince at pumayag naman ito. Sikat ang club na
pupuntahan nila at may mga artista rin daw na
pumupunta roon kaya hindi na nito kailangan mag
disguise.
Matapos maka kain at makapag bihis ay
nagpasama sya kila Aileen at Lisa na bumili
nang damit na isusuot nya nang gabi na iyon.
Ang pagbili nang damit at accessories isang
beses sa isang lingo lang naman ang luho nya.
Minsan, kumakain sila ng mga street foods o
nagvivideoke.
Gamit ang tips na binigay sa kanya ni Ethan,
ang stylist nang mommy Lyn nya ay natututo na
syang pumili nang damit depende sa okasyon at
pupuntahan. Nagpapatulong sya pumili nang kulay
at accessories kila Aileen at Lisa.
Agad silang nakapili nang damit. Isa iyong
itim na tube dress na pabuka ang laylayan na
hanggang kalahati nang hita nya, papatungan nya
na lamang iyon nang itim na bolero na ginamit
nya rin noong pinuntahan nya si Aled sa
pagkakarera nito.
Isang black and white na stiletto ang binili
nya para sa paa nya. Bumili rin sya nang bagong
pouch bag. Gawa ang pouch na nabili nya sa
balat nang isang ahas kaya may kamahalan ito
pero bumagay sa outfit nya.
Bongga na naman ang itsura mo kapag
naayusan at kapag suot mo na yan, senyorita.
Sabi ni Aileen.
Kayo ang nagpapa bongga sa akin, no. Sabi
nya naman sa mga ito. Kasalukuyan silang
kumakain sa isang fast food chain. Na mimiss
nya na kasi ang pagkain sa mga fast food chain
dahil pulos mamahalin ang kinakainan nila mula
nang ikasal sya kay Aled.
Isa pang dahilan kung bakit gustong gusto
nyang kasama ang dalawa ay napaka natural nang
mga ito. Hindi nya rin kailangan mag panggap pa
kapag ang dalawa ang kasama nya. Napapatawa pa
sya nang mga ito kaya masaya ang lakad nila.
Alas tres na nang hapon sila nakauwi. Lulan
na sila nang kotse pauwi nang tumawag si Renz
upang ipa alala ang pagkikita kita nila mamaya.
Oo naman. Pauwi na nga ako, eh. Kakabili ko
pa lang nang damit para mamaya. See you later.
Bye. Sabi nya sa bakalng kaibigan.
Hindi nya pa ito nakakasama sa kahit anong
pag gimik. Noong highschool ay naka inuman nya
na ito one time pero hindi na iyon naulit dahil
nga hindi naman sila nito close dati.
Nang makarating ay nanuod muna nang t.v si
Sandy sa kanyang kwarto. Alas siete pa naman
sila magkikita kita sa Shangri-la plaza. Doon
na raw sila kakain nang hapunan bago tumuloy sa
club.
Tinawagan nya si Prince.
Oh, bakit? Afraid na baka makalimutan ko
ang lakad natin? Halata ang sigla sa boses
nang lalaki.
Tumawa sya. Hindi no. Kakamustahin lang
kita. Alam ko naman na hindi mo kakalimutan ang
lakad natin dahil alam mo na magtatampo ako.
Sabi nya.
Si Prince naman ang tumawa. Maysado ata
kitang ini spoiled eh.
Dapat lang. Para mo na akong little sister
no. Wala kang choice kundi ang pagbigyan ako.
Pa cute na sabi nya rito.
Nagpa cute ka pa, hindi ka naman cute. Ay
nako Cassandra. Natatawa pa rin si Prince.
Natigil ang pagtawa ni Sandy nang marinig
ang itinawag sa kanya si Prince. Naalala nya si
Aled. Ito ang tawag nito sa kanya. Iba pa rin
pala talaga kapag ito ang tumatawag sa kanyan
nang buo nyang pangalan.
Sandy? Andyan ka pa ba?
Bumalik ang huwisyo ni Sandy. Ah, o-oo.
Sorry. S-sige, mag ready ka na. See you later!
Pinasigla nya ang boses bago ibaba ang linya.
CHAPTER 19 ---
Halos lumuwa ang mata nang limang babaeng
kasama ni Renz nang makita nang mga ito ang
bago nyang itsura at syempre, ang kasama nya na
si Prince.
Kinikilig na nakipag kamay ang mga ito sa
lalaki. Si Prince naman ay tila bata na
nahihiya pa. Agad naman nitong sinasagot ang
mga tanong nang mga kaibigan nila.
Grabe ka, Sandy. Ang ganda ganda mo na lalo
ngayon. Ang gwapo na nga nang asawa mo at
mayaman, close mo pa si Prince Montreal.
Kinikilig na sabi ni Beatrice, ang class
valedictorian nila nang sandaling umalis si
Prince upang magbanyo.
Ngumiti lang sya. Alam pala nang mga ito na
nag-asawa na sya. Sabagay, sikat ang pamilya ni
Aled kaya malamang ay alam nang karamihan.
Sinwerte lang. Sinwerte nga ba? Bawi na
tanong nang kabilang utak nya. Nagkibit balikat
sya.
Oo nga, Sandy. Ano ba ang sikreto mo? Si
Rose Anne naman iyon. Dati itong tahimik pero
ngayon ay out going na.
I share mo naman, huwag kang mag damot,
Cassandra. Natatawang sabi pa ni Clara. Isa
ito sa mga close nya noon. Nawalan lang sila
nang communication.
Natawa sya sa mga ito. Hoy, ano ba kayo.
Wala akong sikreto, no.
So, kamusta ang married life plus a hot
celebrity as a close friend? Si Beatrice ulit
iyon.
Okay naman. Nasasanay na ako nang buhay may
asawa. Kaswal na sagot nya.
So, ginawa nyo na ba? I mean, baby, you
know.. Si Leslie naman iyon. Ito ang
pinakapilya sa mga kasama nila nang gabi na
iyon.
Nanlaki ang mga mata nya. Hoy, grabe ka.
Hindi pa no. Bata pa ako.
Nagtawanan ang mga ito.
Hay nako. Tigilan nyo na si Sandy, parating
na si Prince. Behave. Singit naman ni Renz.
Did I missed something? Nakangiting tanong
ni Prince nang maka upo na ito sa tabi ni
Sandy.
Medyo. We were asking Sandy kung nagawa na
ba nila nang husband nya yung alam mo na. Pag
gawa nang baby. Si Leslie ulit iyon.
Naghagikhikan ang mga ito. Si Sandy ay na
aamuse sa mga ito. Tinampal ni Renz ang kamay
ni Leslie na katabi nya lang.
Umayos ka nga Leslie. Hindi pa nga daw
diba? Bagamat ay natatawa rin si Renz.
Hoy, wag nyo naman akong pag tripan. Pag
kayo nag asawa na, kayo naman ang pagtitripan
ko, sige Nakangiting sabi ni Sandy.
Si Prince naman ay hindi na lang kumibo.
Nang matapos ang pagkain nila ay si Sandy na
ang umako nang bill, na ikinatuwa nang mga
kasama nila. Katwiran nya ay minsan nya lang
malilibre ang mga ito kaya hayaan na nang mga
ito.
Sina Rose Anne, Leslie at Clara ang sumabay
sa kotse ni Renz samantalang sila Beatrice at
Maizy naman ang sumabay kila Sandy at Prince sa
kotse nang lalaki. Nag convoy na lamang sila
papunta sa club.
Madali silang nakapasok dahil nasa guestlist
naman sila. Ipinalista sila ni Renz na kakilala
ang may production nang gabi na iyon. Kaagad
silang inassist at nakaupo sila agad. Umorder
na sila nang alak at pulutan. Kaunti pa lamang
ang tao, mamaya pa raw dadagsa sabi ni Renz.
Umagaw nang pansin ang pagpasok nila dahil
kasama nila si Prince. Polite na nakikipag
hello at hi ang lalaki kapag may pumapansin
rito. May iba pa na sinasadya ito sa upuan nila
para kunan nang picture ang lalaki.
My God. Ang daming kinikilig sayo dito.
Sandy exclaimed.
Tumawa si Prince. Iisa lang naman ang may
hawak nang puso ko eh. Sabi nito.
Nagulat si Sandy. May girlfriend ka na?
napabalikwas ito nang upo.
Ah, h-hindi. Wala. May gusto lang akong
babae. I mean, mahal ko na. Matagal na pero
hindi nya alam. Tila pinagpawisan ito nang
malapot.
Tumango tango si Sandy. Hindi mo man lang
binabanggit. Kilala ko ba? Bakit hindi mo
ligawan? She asked. Nang dumating na ang
inorder nila ay nagsimula na silang uminom.
Torpe ako eh. Tsaka taken na yun, noon pa
kaya wala akong magagawa. Sagot lang nito.
Ah, okay. Mag move on ka na sa babae na yan
kung ganoon. Heto naman mga highschool
classmates ko eh. Single pa yang mga yan. Sabi
nya sabay hagikhik.
Natawa na lang din si Prince.
Nagsimula na silang magsaya. Nagkwentuhan
sila about sa mga nangyari noong highschool
sila, si Prince naman ay nakikisali rin sa
usapan at hindi nagpapahuli sa mga jokes kaya
naging masaya talaga ang usapan.
Ilang sandali pa at nagka ayaan nang sumayaw
sa dancefloor. Alas diyes na at madami nang
tao. Maingay na ang paligid at may mga tipsy na
rin sa mga sumasayaw.
Si Sandy naman ay nagpaiwan lang. Hindi nya
talaga hilig ang sumayaw. Si Prince at Renz
naman ay pinalibutan nila Beatrice. Maingay at
todo sayaw naman ang mga ito. Si Prince ang
talagang stand out dahil mahusay talaga ito mag
sayaw.
Kapag pagod na ang mga ito ay bumabalik ang
mga ito upang magpahinga at muling uminom.
Kahit ano ang pilit nang mga ito ay hindi
talaga sya tumayo. Mag aalas dose na nang
makaramdam sya nang pag babanyo. Nagpa alam sya
sa mga kasama nya.
Samantala, wala pang ilang segundo mula nang
umalis si Sandy nang mapansin ni Prince ang
isang pamilyar na bulto sa entrance nang club.
Si Aled! Paling-linga ito na tila may
hinahanap. Sinulyapan ni Prince ang daan
patungo sa c.r nang mga babae. Papasok pa
lamang si Sandy. Muli nyang nilingon si Aled.
Naglalakad na ito patungo sa c.r nang mga
babae.
Shit! Mura nya at agad syang tumayo. Ill
be back, guys. Paalam nya sa mga kasama at
dire diretsong naglakad patungo sa c.r
Nakapasok na si Aled sa c.r kaya halos
takbuhin nya na ang pagpunta roon. Nang
makapasok sya ay nakita nya na hawak na ni Aled
ang kamay ni Sandy. Ini lock nya ang pinto
nang c.r at tumayo sya sa likod ni Aled.
Whats going on? Aled, ano ba? Bitawan mo
ako sabi eh! Pumupiglas na sabi ni Sandy sa
asawa.
Aled, bitawan mo si Sandy. Mahinahon na
sabi rin ni Prince. May dalawang babae na
palabas nang cubicle pa ang naroroon. Agad na
lumabas ang mga ito.
Binitawan ni Aled ang asawa at mabilis na
nakabunot nang baril bago humarap kay Prince,
na mabilis rin na bumunot nang baril at
itinutok kay Aled.
Nanlaki ang mga mata ni Sandy nang makita na
may baril ang dalawa at nagtututukan na ang mga
ito. Halos tumalon na mula sa dibdib nya ang
kanyang puso sa kaba. Kaagad nyang nilapitan
ang mga ito at dahan dahan nyang kinukuha ang
mga baril nito.
Huminga sya ng malalim ng hindi na pumiglas
ang dalawa at tila ipinaubaya ang mga hawak na
baril sa kanya.
Ano ba?! Magpapatayan ba kayo rito?!
Binuksan nya ang kanyang pouch at inilagay ang
dalawang baril doon. Lumapit sya kay Prince at
humarap sa asawa. What are you doing here?
Salubong ang kilay na tanong nya dito.
Hindi nagalita si Aled. Mataman lang sya
nitong tiningnan, pati na rin si Prince.
P-pwede ba, Alejandro? Wala kaming
ginagawang masama. I am here with my friends.
Its not what I came for. Matigas na sagot
nito. This time ay kay Prince na ito
nakatingin.
Then, what did you came here for? This time
ay sumagot si Prince at naglakad palapit sa
asawa nya. Agad syang sumunod at pumagitna sa
dalawa.
Bago pa magkasagutan ang dalawa ay magkabila
nyang hinila ang dalawa palabas nang c.r.
Pinagtitinginan sila habang hila nya ang dalawa
palabas nang club. Ang iba ay tumigil pa sa
pagsasayaw. Nang makalabas ay pagalit na
binitiwan nya ang mga ito. Wala na syang
pakealam kung marami pa rin ang tao.
Alejandro, ano ba? Bakit ka ba pumunta
dito? Agad na tanong nya ng makalabas na sila.
Uuwi na tayo. Ngayon na. Sumunod ka sa
kotse ko at ayoko nang pinaghihintay. Imbes ay
matigas na sabi ni Aled bago tumalikod at iwan
ang dalawa.
Tigalgal naman ni Sandy sa ginawa nito. Si
Prince naman ay tiningnan ang pag alis ni Aled
at luminga-linga. Agad na linapitan ni Sandy
ang kaibigan. Inakay nya ito papasok ngunit
pinigilan sya ni Prince.
I think kailangan mo nang sumama sa asawa
mo. Si Prince iyon.
Umiling si Sandy at pinilit ngumiti. No.
Hayaan mo sya.
Hindi, Sandy. Kailangan mo nang sumama kay
Prince. Kita na ang pagka uneasy sa mukha nang
lalaki.
Nangunot ang noo ni Sandy. H-ha? Why?
J-just go. Ako na ang magsasabi kila Renz
na sinundo ka na nang asawa mo. It will be for
your best, Sandy. Sumunod ka na kay Aled. Sabi
pa nito. Iniwas nito ang mga mata nito sa
babae.
P-pero..
Just go, Sandy. Trust me, okay? Muli ay
sabi ni Prince. Hinawakan nito ang dalawang
balikat ni Sandy at ihinarap sa daan patungo sa
pinuntahan ni Aled.
Napalunok si Sandy. Lalo syang nalilito.
S-sige na Sandy. Puntahan mo na si Aled.
Ako na ang bahala kila Renz. Sabi nito at
tumalikod na. Pumasok na ito sa club.
Wala nang nagawa si Sandy kundi ang umuwi na
nga. Madami na namang tanong sa isip nya. Nang
makita nya si Aled ay nakasandal ito sa gilid
nang kotse nito at naninigarilyo. Ito ang unang
beses na nakita nya itong naninigarilyo.
Nang makita na sya nito ay itinapon nito
kung saan ang sigarilyo nito at sinulyapan sya
bago sumakay sa drivers seat. Nagmadali na
syang maglakad at sumakay sa tabi nito. Isinuot
nya ang seatbelt.
Agad iyon na pinaharurot ni Aled.
Ano ba ang problema mo? Bigla ka na lang
susulpot sa mga lugar na pinupuntahan ko. Inis
na sabi nya. Sya na nga ang umiiwas rito, ito
pa ang biglang magpapakita.
Imbes sumagot ay inilagay ni Aled ang ear
phones nang cellphone nito sa tenga nito.
Speaking. Anong progress?
Nilingon ito ni Sandy. May kaba na naman sa
dibdib nya na hindi nya maipaliwanag.
Hanapin nyong mabuti at pagsalitain nyo.
Kung matigas pa rin, dispatsahin mo na. Sabi
nito bago tanggalin ang ear phones sa tenga
nito.
Tumaas ang balahibo ni Sandy sa narinig.
Bigla ay nanginig ang kanyang tuhod. Hindi
naman siguro sya sasaktan nang pisikal ni Aled.
Wala nang imikan hanggang sa makarating sila
sa mansion. Bukas pa rin ang ilaw nang living
room na ikinagulat ni Sandy. Pagpasok nya ay
gising na gising pa sila Lisa at Aileen. Puno
rin nang mga armadong lalaki sa palibot nang
mansion. Hila hila sya ni Aled papasok.
Natatakot syang magtanong sa lalaki dahil baka
lalo lang itong magalit.
Binitiwan lang sya nito ng makapasok na sila
sa mismong veranda ng mansion. Huminga sya ng
malalim bago nagtanong dito.
Ano bang problema mo? Hindi na kita
pinapakealaman, why the hell are you like
that?! Salubong ang kilay na sabi nya.
Mataman lang sya nitong tiningnan. God, this
man is the exact opposite of her husband for
the last two weeks theyve been together.
Totally opposite. Hindi na ito ang snob na si
Aled. He became the dangerous Aled. Hindi nya
mabasa kung ano ang sinasabi ng mga mata nito
but she is sure na hindi natutuwa ang lalaki sa
mga nangyayari.
Sa pinaghalong inis at galit ay tumalikod
sya at nagsimulang maglakad patungo sa
staircase.

CHAPTER 20 ---
Sumisira ka sa usapan, Roberto! Nanlilisik
ang mga mata na sabi ni Prince nang makaharap
na ang lalaki. Sinadya nya pa ito sa
underground office nito at madali naman syang
nakapasok dahil kilala sya nang mga tauhan
nito.
Tumayo mula sa pagkaka upo sa kanyang swivel
chair ang lalaki. Humithit ito sa sigarilyo na
hawak bago iyon patayin sa isang ashtray na
nasa harap nito. Well, well. Ano ang
maipaglilingkod ko sayo? Malapad ang pagkaka
ngiti nito.
Huwag kang magkaila. Nakita ko ang mga
tauhan mo na nagkakalat sa club nang gabi na
magkasama kami ni Sandy. Anong ibig sabihin
non?! Hindi nya mapigilan ang galit na
nadarama.
Hey. Relax, Prince. Pinoprotektahan lang
kita. Alam ko na darating si Aled sa club.
Sabi nito.
Huwag ako ang lokohin mo. For all I know,
kaya pumunta si Aled sa club dahil alam nyang
nandoon ang mga tauhan mo. Mariin na sabi
nito.
Tumawa si Roberto. Why, Prince. Wala ka ba
talagang tiwala sa akin? Umiiling iling pa
ito.
Ikaw na ang nagsabi na matalino ako at
hindi ako madaling maloko. Kaya nga sa akin mo
ipinamana ang Oasis, hindi ba? Ngumisi ito.
Ang tinutukoy nito ay ang underground group na
pinamumunuan ni Roberto. Dont tell me,
nagkamali ka nang pagpili sa akin?
Muling umupo sa kanyang swivel chair ang
lalaki na tila nag iisip. Cmon Prince. Lets
not make it a big deal.
Muling nanlisik ang mga mata ni Prince.
What?! Napag usapan na natin to. Paanong
hindi ko gagawing big deal?! Si Sandy ang
pinag-uusapan dito, dammit!
I know. It seems na mahal na mahal mo
talaga ang babae na iyon. The sad part, asawa
na sya nang pamangkin ko na dati mong
bestfriend. Mahina itong tumawa. Hindi pa ba
sapat ang sakit na naramdaman mo nong ikasal
sila?
Stop it, Roberto. Yumuko si Prince. Stick
to the contract and youll have me,
completely.
See? You even sacrificed yourself para lang
sumaya ang babae na yan. Nasayo na sana ang
lahat, ang kahinaan mo na yan ang magpapa
bagsak sayo. Sabi pa ni Roberto.
Wala akong pakealam. Kung ayaw mong
magkanda leche leche ang grupo at kumpanya mo,
better stick to what we agreed.
Tinatakot mo ba ako?
Bakit, natatakot ka na ba?
Muling napatayo ang lalaki sa pagkaka upo.
Lumalaki na ang ulo mo, Prince. Baka
makalimutan mo kung sino ang bumuhay at ang
dahilan kung bakit ka ngayon nandito?
Hindi ko kinakalimutan yun, Roberto.
Sinisigurado ko lang na susunod ka sa usapan.
Alam ko na tuso ka, pero sana naman ay maisip
mo na tinuruan mo rin akong maging tuso. Sabi
nito bago tumalikod at agad na linisan ang
lugar na iyon.
Puno pa rin nang magkahalong galit para kay
Roberto at kaba para kay Sandy ang dibdib ni
Prince. Dumiretso sya sa condo unit na
inuupahan nya. Kailangan nyang mapag isa.
Totoong mahal nya si Sandy. Noon pa. Nang
kupkupin sya nang foundation na pag-aari ni
Roberto ay hinubog sya nito bilang perpektong
lalaki na hahanap hanapin nang mga babae.
Ipinasok sya nito sa isang personality
school. He provided all the things he need and
more. Tila sya nito anak at isang robot at the
same time ngunit hindi sya makapag reklamo.
Walang rinetoke sa kanya, pero todo ang
pag-aalaga sa kanya ni Roberto. Nagtataka man
ay wala na syang magawa. Hindi na sya makawala
sa kamay at anino nito. Palagi syang
pinapabantayan sa mga tauhan nito kahit saan
sya pumunta.
Ilang buwan matapos mamatay ang lolo ni Aled
na papa ni Roberto, may ipinakita sa kanya na
larawan nang isang babae. Kailangan nya raw
mapa-ibig ang babae pagdating nang takdang
panahon.
Unang kita nya pa lamang sa larawan ay
kakaiba na agad ang naramdaman nya. Gumawa sya
nang paraan para makita ito. Nakiusap sya sa
sekretarya ni Roberto na ibigay sa kanya ang
address at hindi naman sya nabigo.
Doon nya nakita nang personal ang babae.
Doon nya rin nalaman na Sandy ang pangalan
nito. Nagtatago sya sa kung saan para lamang
matitigan ito. Mula noon ay naging determinado
na rin syang magsanay. Sumunod sya sa lahat
nang gusto ni Roberto.
Nang pagkamatay nang lolo ni Aled ay hindi
sinasadyang narinig nya na nag-uusap ang
abogado ni Roberto at si Roberto mismo. Doon
nya nalaman ang tungkol sa kasunduan. Doon nya
rin na realize na sya ang gagamitin nito para
hindi matuloy ang kasal ni Aled at ni Sandy.
Noong una ay pumayag sya. Hindi lang sya
pumayag noong pilit na ibinibigay ni Roberto
sa kanya ang pamamahala sa grupo at kumpanya
nito dahil wala naman itong anak. Halatang
paborito sya nito dahil espesyal trato nito sa
kanya kaysa sa ibang ampon nito.
Lalo na nang sumikat sya bilang celebrity.
Hindi nya alam kung pakana rin iyon ni Roberto
pero dahil nagustuhan nya na rin naman at
kumikita sya nang malaki ay pinagpatuloy nya.
Halos hindi sya nawawalan nang project.
Sadya ang pagkikita nila noon ni Sandy sa
party. Iyon sana ang unang hakbang para
mapalapit sya rito at baka hindi matuloy ang
kasal kung magkakagusto sa kanya ang babae.
Pero iba ang nangyari. Sa oras na naramdaman
nya na may gusto na ang babae kay Aled, sumuko
na sya.
Hindi sya nagpakita sa kasal nito at ni Aled
dahil sobrang masasaktan lang sya. Bago iyon ay
tinanggap nya ang alok ni Roberto na sya na ang
mamamahala nang kumpanya at grupo nito at ang
kapalit ay hindi na nito guguluhin si Sandy.
Sapat na sa kanya na kaibigan sya nang
babaeng pinaka mamahal. Pumayag si Roberto kaya
ang laki nang galit nya nang makita ang mga
tauhan nito sa labas nang club nang hilahin
silang dalawa ni Aled ni Sandy palabas.
Kinailangan nya na ring pauwiin ang babae.
Alam nyang matalino si Aled, at marami din
itong source. Malamang ay may nagsabi rito na
naroon sa club ang ibang tauhan ni Roberto.
Nang marating nya na ang condo ay bumalik sa
kasalukuyan ang kanyang isip. Agad syang nag
shower at pasalampak na nahiga sa kama nya.
Iniisip nya kung ano na ang ginagawa ni Sandy.
CHAPTER 21 ---
Nagsalubong ang kilay ni Aled ng makilala ang
bulto ng lalaki na pumasok sa opisina nya.
Mahigpit nyang ibinilin sa mga kasama nya na
huwag magpapapasok ng kung sino sa opisina nya
hanggat hindi nya sinasabi.
What the hell are you doing here?! Tanong nya
ng makilala kung sino ito.
Tumigil sa tapat ng nakaupo na si Aled si
Prince. Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa,
Aled. I came here to talk.
Tss! Nagpakawala ng nakakaloko na ngiti si
Aled. Talk? May kailangan ba tayong
pag-usapan?
This is about Sandy. Sabi pa ni Prince.
Mula sa kinauupuan na swivel chair ay napa-tayo
si Aled ng marinig ang pangalan ng asawa. What
about her? What about my wife?
Roberto has a plan for her. You have to be
quick.
Nagsalubong ulit ang mga kilay ni Aled. Why
would I believe you? Bata ka ni Roberto.
Umiling si Prince. I care for Sandy. Mahina
na sabi nito. I care for her, thats all.
A-ayoko syang maipit sa gulo na nangyayari.
Napatigil si Aled. Inaarok ang itsura ng dating
kaibigan. You like my wife. Maya-maya ay
mahinang sabi nito.
N-no, Aled- Nais pa sanang tumanggi ni
Prince.
Its not a question, Prince. Bumuntong
hininga si Aled.
Hindi sumagot si Prince. This is a very awkward
situation for him.
I can take care of my own wife, Mr. Montreal.
I advice you do too.
Listen, Aled. A-about what happened before, I
swear I have nothing to do with it. It was just
a set up.
Tumayo si Aled at ipinatong ang dalawang kamay
sa lamesa. Dont you think its a bit late for
the explanation? Walang emosyon na sabi nito.
I-I know. Sorry. L-like I said, I care for
Sandy and I just want to let you know na baka
anytime, makuha sya ni Roberto. Pagkasabi noon
ay agad nang tumalikod si Prince at umalis na.

-----------------------------------------------
-

Nakatunganga si Sandy nang pumasok sa kwarto
nya kinabukasan sila Aileen at Lisa. Dinalhan
sya ng mga ito ng agahan. Bagamat wala syang
gana ay pinilit nyang kumain. Lingo noon kaya
walang magandang palabas sa t.v. Hindi nya na
muna pinaalis ang dalawa para may kasama sya sa
kwarto.
May mga goons pa rin ba sa labas? tanong nya
sa dalawa. Bagamat alam nya kahit ang mga ito
ay nagtataka, hindi na nagtatanong ang mga ito.
M-meron pa rin senyorita. Iilan na lang.
M-maaga rin umalis si Senyorito. Sagot ni
Aileen.
H-hayaan nyo sya. Ayoko na syang pakealaman.
Naiiling na sabi nya.
Nagsalang na lang sya ng chick flick at nanuod
silang tatlo. Nagpaluto sya ng French fries at
nagpakuha ng mga junk foods sa dalawa. Wala
syang balak lumabas ng kwarto nya sa maghapon.
Habang hinihintay nya ang mga ito ay tinawagan
nya si Renz.
Nakakaloka ka naman te! Bigla ka na lang
nawala! Ano ba nangyari? Sinundo ka daw ng
asawa mo sabi ni papa Prince? Kaagad na bungad
sa kanya ni Renz ng mabosesan sya nito sa
kabilang linya.
S-sorry talaga Renz. M-may pinag-usapan lang
kami. Dahilan nya.
Uhum! Ano pa ba magagawa ko? Humahalukipkip
ma sabi nito.
A-anong sabi nila Beatrice? Tukoy nya sa mga
high school classmates na kasama nila kagabi.
Syempre nagulat rin. Inentertain na lang kami
ni papa Prince.
Napangiti sya. Prince never let her down.
Sorry talaga ha? Babawi talaga ako. Maybe next
week, my treat. Sabi nya na lang. Ngayon nya
ramdam ang pagiging mayaman, mapera. Madali
nyang nasasabi ang katagang my treat dahil
alam nya na kayang kaya nyang ilibre ang mga
ito.
Okay! Asahan namin yan at sana naman, hindi ka
na basta basta mawawala! Jusko!
Matapos nilang mag-usap tungkol sa iba pang
bagay ay ibinaba nya na ang telepono at kinuha
ang cellphone nya upang tawagan naman si
Prince.
Tatlong ulit syang nag dial pero walang
sumasagot ng cellphone nito. Binundol ng kaba
ang dibdib nya. Possible kaya na may nangyari
dito?
She sent him a text message to call him right
away after he received her message and that she
is worried. Hindi naman sya nabigo dahil
makaraan ang thirty minutes before twelve pm ay
tumawag ito sa kanya.
Sorry, kakagising ko lang. May problema ba?
Tila pupungas pungas pa na tanong nito.
Shes glad hes okay. N-no, wala naman. Hindi
ka kasi tumawag o nagtext. Nag-alala lang ako.
Sincere na sabi nya.
She heare dhim chuckle. Nako naman. I can take
care of myself and Ill be fine, okay? Dont
wory about me. How about you? What happened
last night?
Bumuntong hininga sya. Hayun, as usual. Nag
walk out ako sa kanya. Nakakainis na talaga.
Hindi ko na sya maintindihan.
Muli ay tumawa si Prince. Siguro sa ngayon,
kailangan mo na muna syang sundin. Malay mo,
para sa safety mo rin yang ginagawa nya.
Safety? Safety ko? As if may magtatangka sa
akin, no! Im just a nobody. Well, except for a
very rich husband and a celebrity friend.
Oh, kita mo? Ikaw na ang nagsabi. Kaya stay
put ka na muna dyan.
Hay! Nako naman. Hindi pa rin ako sanay ng may
mga nakabuntot na alalay sa akin. Kita naman
tayo ngayon kung hindi ka busy. Please?
pakiusap nya.
Hindi kaagad nakapagsalita ang lalaki sa
kabilang linya.
What, it isnt a good time? Tanong nya ulit.
N-not really. Actually may event kami na
dadaluhan sa Cebu today with Freedom. Three
days kami mamamalagi doon. Mamayang three pm
ang flight namin. Papasalubungan na lang kita.
Paliwanag nito.
Hmm. Sige na nga! Ingat ka!
Saktong pagkababa ng linya ay may kumatok sa
kwarto nya. Si Aileen.
Eh senyorita, pinapababa ho kayo ni senyorito.
Sabay daw kayong kakain. Tila hindi mapakali
na sabi nito.
What?! Nanlaki ang mga mata nya. A-ayoko
nga! Bahala sya. Naiinis ako sa kanya. Sabi
nya.
You will eat with me wether you like it or
not. Mula sa kung saan ay sumulpot ang asawa
nya at sinabi iyon.
Nabitawan nya ang hawak na cellphone.

CHAPTER 22 ---
Tanging tunog lang ng plato, kutsara at tinidor
ang maririnig na nag e-echo sa malawak na
dining area sa mansion ng mga Santillan. Panaka
naka ang sulyap ni Sandy sa asawa. Hindi nya
alam kung ano ang nangyayari sa kanya. Kung
kanina ay nanggagalaiti sya sa inis o galit
dito, ngayon na kasama nya na itong kumain ay
tila bumalik na naman ang fondness nya para
rito.
You have something to say? Bigla ay ibinaba
ni Ale dang dalawang kamay sa mesa at nagtanong
sa kanya.
Ikinagulat nya iyon. W-wala no! Bigla ay sabi
nya at sunod sunod na sumubo.
Umiling iling lang ang lalaki at muling
itinuloy ang pagkain.
Ilang sandal pa at sya naman ang nagbaba ng
dalawang kamay. Okay, bakit mo ba talaga ako
pinauwi kagabi at bakit may mga goons dito?
Hindi nya na napigilan ang sarili na itanong.
For security purposes. Tipid na sagot nito,
ni hindi man lang sya sinulyapan.
Sa pagkakaalam nya ay sagot lang iyon sa
ikalawang tanong nya.
O-okay. Eh yung ka
For security purposes nga, like I said.
Singit nito sa sasabihin nya. Nakakainis talaga
ang lalaking ito! Ni wala man lang makikitang
emosyon sa mukha.
Kinuha nito ang bell na nasa gilid ng plato
nito at pinatunog iyon. Agad na dumating si
Lisa.
B-bakit po senyorito?
Mukhang na misplace ng senyorita mo ang
wedding ring nya. Please find it for her. Utos
nito sa kasambahay. Focus pa rin ito sa
pagkain.
Automatic na napatingin sya sa daliri nya.
SHOCKS! Hindi nga nya suot ang wedding ring
nila!
Teka, tinanggal nya ba iyon? Hindi nya
matandaan! What the hell! Nahigit nya ang
hininga. Where could she possible lost it?
Patay na.
Tiningnan sya ni Lisa. Tumango sya dito as if
saying na gawin na lang nito ang pinapagawa ng
lalaki.
Ilang sandali pa at tumayo na ito. Next time,
dont go out without wearing our wedding ring.
Ayoko ng may masasabi ang ibang tao. Sabi nito
bago tuluyang umalis at iwan sya sa mesa.
Hindi na sya nag react. Kailanga nya nang
masanay. Tila magiging ganito palagi ang mood
ni Aled sa buong pagsasama nila bilang
mag-asawa. Napa ngiwi sya sa isipin. Daig pa
nito lagi ang babaeng may regla.
Pabalik na sana sya sa kwarto nya ng may
marinig syang ingay sa bandang living room.
Nanlaki ang mga mata nya ng may makita syang
babae na patakbong sinalubong ng yakap si Aled.
She dropped her bags and ran towards her
husband!
Aled! I missed you! Mabilis na ipinalibot ng
babae ang dalawang braso nito sa batok ni Aled.
Agad na binundol ng kaba ang dibdib ni Sandy ng
makita ang pagyakap na iyon ng babae sa asawa
nya. Bagamat alam nyang nagulat rin si Aled ay
halatang hindi ito pumiglas sa biglaang
pagyakap ng babae. Napa atras pa ito.
Oh My! Look at you! Sabi pa ng babae ng
humiwalay na ito dito. Hindi ka pa rin
nagbago. You still look stunning! Malapad ang
ngiti ng babae, she looks delighted seeing
Aled.
Teka, sino ba ito? Hindi ba nito alam na may
asawa na ang lalaking yinakap nito at kitang
kita pa mismo ng asawa nito?
What are you doing here? Tanong ni Aled.
Hindi nya makita ang reaction nito, kung meron
man dahil bahagya itong nakatalikod sa banda
nya kaya full view sa kanya ang itsura ng
babae.
Bahagya syang matangkad sa babae sa tantya nya,
pero halatang anak mayaman din ito. Ito ba ang
ate ni Aled? No. Impossible. Wala sa itsura ng
babae na matanda pa ito kay Aled. Mukhang may
childish pa ito sa asawa nya bagamat prominente
ang features ng mukha nito at mukhang mataray.
May puti na fur coat ito kaya hula nya ay
galling itong ibang bansa. Ipinapasok na rin
ng ilang kasambahay ang ilang bagahe nito. Teka
nga, bakit ipinapasok ang bagahe nito sa loob?
Dito ba ito titira?! O.o
She laughed after hearing Aleds question. Of
course, why would I be here? Nagniningning ang
mga mata nito.
Huminga sya ng malalim. Hindi nya na kayang
tumayo at magtanong ng magtanong sa sarili nya.
Alejandro? Who is she? Linambingan nya ang
boses. Ugh! What the hell!
Kapwa napatingin sa gawi nya ang dalawa.
Napalitan ng pagka gulat at confussion ang
kanina ay jolly at tuwang tuwa na mukha ng
babae. Nangunot ang noo nito habang palapit sya
ng palapit.
Are you done eating? Imbes ay tanong ng
lalaki.
Nakakainis naman! Kating kati na akong malaman
kung sino ang babaeng yumakap sa kanya, tapos
tatanungin nya ako kung tapos na akong kumain.
>.<
Tumango na lang sya.
S-sino sya? Ang babae naman ang nagtanong.
Tiningala nito si Aled.
Shes my wife, Sophie. Bagamat matigas ang
pagkakasabi noon ni Aled ay tila musika iyon sa
pandinig nya.
Bumitiw ang babae sa pagkakahawak sa braso ni
Aled.
Y-youre what? Tila hindi nito alam kung
ngingiti o sisimangot.
Havent you read in the papers? Tila bored na
tanong ni Aled. Help yourself. Use the guest
room if you really are staying here. I have to
do something. Nakapamulsa na sabi nito bago
humarap sa kanya. Come with me. Sabi nito
bago tuloy-tuloy itong naglakad papunta sa
library.
She tried to smiled at the firl, but it seems
like nawalan na ito ng katinuan ng oras na
iyon. Nakatitig ito sa sahig at tila hindi alam
ang sasabihin.
Dahan dahan syang sumunod sa asawa nya.
S-sino sya? Agad na tanong nya. Ex mo ba sya?
Sya ba ang mahal mo?
Sophia Del Rio. Shes a family friend. Tipid
na sagot nito. Tila may hinahanap ito sa
drawer.
Family friend? Bakit hindi sya pumiglas nung
yinakap sya nung babae?
Here, call this number. Sabi nito ng tila
nahanap na nito ang hinahanap nito.
May iniaabot sya sa akin na tila calling card.
Zi Plus Driving School?
Call them and ask for an appointment. Sabi
nito bago sya muling iwan.
AYAW NYA NA BA AKONG KASABAY?
CHAPTER 23 ---
Bad mood ng umaga na iyon si Sandy. Monday na
Monday, hindi pumasok si Aled dahil ayon kay
Aileen at Lisa, maaga daw itong umalis kasama
si Sophia. Anak ng tokwa. Umabsent si Aled para
samahan ang babaeng yon? Whats happening on
earth?
Anyare girl? Nakasimangot ka mula pa kanina.
Tanong ni Renz ng mapansin ang pagsimangot nya.
M-may nakitira sa mansion eh. Family friend
daw nila Alejandro. Inis na sagot nya.
Babae?
Nakanguso syang tumango. Nakakainis eh.
Akalain mo yun, first time umabsent ni
Alejandro, tapos dahil pa sa pagsama sa babae
na iyon? Tapos kagabi, hindi muna kami kumain
kasi hinintay pa namin yung Sophia na yun sa
hapag kainan! Hindi nya na mapigilan ang
paglalabas ng sama ng loob.
Jealous much ka te? natatawa na sabi ni Renz.
Kinurot nya ito. Nang-aasar ka pa!
Biro lang. Nako baka naman close nya yun
before kaya ganon sya sa babae na yun? Tanungin
mo kaya.
Naiinis nga ako! Parang hindi nila ako kaharap
kung magkwentuhan sila sa hapag kainan kagabi.
Hindi naman talaga literal na nakpag kwentuhan
si Aled dito pero sumasagot sagot o tumatango
ito kapag may tinatanong ang babae pero para sa
kagaya ni Aled ay madaldal na ito. Nakaka BV!
Bago pa makasagot si Renz ay may lumapit sa
kanilang studyante.
Hi Miss. Ikaw yung asawa ni Aled, right? Bago
nya pa mamalayan ay may dalawang babae na ang
nasa harap nila ni Renz. Kasalukuyan silang
nasa Bliss Garden, kung saan una silang
nakakilala ni Aled, or rather, kung saan sya
unang nasungitan nito.
Y-yeah. Hindi nya alam kung ano ang isasagot
dahil baka isang Maricar na naman ito.
Im Clarisse. This is Megan. Turo nito sa
kasama nito. Kumaway ang babae. Kapwa magaganda
ang dalawa, mas matangkad nga lang si Clarisse
kay Megan. Classmates kami ni Aled. May
hinugot itong papel mula sa files na yakap
nito. Hindi kasi sya pumasok ngayon kaya sayo
na lang namin ibibigay ito.
Nagtataka na inabot nya ang papel.
Para sa thesis namin yan. Paliwanag nito.
Tumango sya. O-okay. Bibigay ko na lang sa
kanya. Nakangiti na sabi nya.
Umalis rin agad ang dalawa.
Kita mo na. Magsisimula na syang gumawa ng
thesis, nakikipag landian pa sya sa Sophia na
yun! pakli nya muli habang nilalagay sa bag
nya ang papel.
Nakakaloka ka magselos te! Sabi na lang ni
Renz.
Kinahapunan ay nagpasya sya na dumaan sa
tinitirahan ng mama nya at mga kapatid nya.
Miss na miss nya na ang mga ito. Sa isang
condo unit na may shares ang Clandestine naka
tira ang mga ito. Natutuwa sya na mukhang
hiyang ang mga ito sa bagong environment na
nakapaligid sa mga ito.
Napadalaw ka anak? Tuwang tuwa na tanong ni
Loreta sa anak.
Anong balita ate? Agad na tanong Chloe.
Okay naman. Na miss ko lang po kayo. Yinakap
nya ang mga ito. Ayin sa mga ito ay hindi pa
umuuwi si Carina dahil pang hapon ang pasok
nito.
Nasa kalagitnaan sila ng panunuod ng isang
pelikula at pagkain ng pizza na pindeliver nya
ng marinig nyang tumunog ang cellphone nya. Na
excite sya ng makita ang pangalan ni Aled.
Hello?
Whare are you? Tila iritado na tanong nito.
N-nandito ako kila mama, dumaan lang ako
saglit. Paliwanag nya.
Okay. Wait for me there. Sabi nito na
ikinabigla nya.
H-huh? She was checking if she heared him
right pero nawala na ito sa linya. May attitude
problem talaga ang asawa nya.
Anong sabi ni Aled? tanong ng mama nya.
P-pupunta daw po sya dito. Nahihiyang sabi
nya.
Ngayon? Nako. Teka sandali at maghahanda lang
ako ng makakain. Nagmamadaling tumayo ang mama
nya at pumunta sa kusina.
Napapailing na lang sya habang itinutuloy nila
ni Chloe ang panunuod. After thirty minutes ay
dumating na si Carina, na kasabay si Aled!
Nagkita raw ang dalawa sa lobby.
N-nasan yung kasama mo? Tanong nya ng tumabi
ito sa kanya.
Shes in a hotel. Shell be staying there from
now on. Sagot nito. Kumuha ito ng isang slice
ng Hawaiian pizza at agad na kumagat. Inalok
sya nito na kumagat din which she did. She
found it sweet at palihim na napangiti sya ng
wala sa oras.
Mula sa kusina ay bumalik sa sala ang mama nya
ng may dalang tray. May isang pitsel ng orang
juice doon at ilang piraso ng turon at cookies.
Mag merienda na muna kayo.
Salamat po. Sabi ni Aled sa mama nya. Agad
itong kumuha ng tinidor at kumuha ng turon na
kaagad rin nitong kinagatan.
Parang may kakaiba sa aura nito. Walang ang bad
aura nito sa katawan nito ng mga oras na iyon.
Saan nga ba ito pumunta kasama ang Sophia na
iyon?!
S-saan kayo pumunta n-ni Sophia? Maya-maya ay
tanong nya.
Mall, some places. Signature na talaga nito
ang sumagot ng one to three words.
Tumango sya. Sya nga pala, may inabot sakin
mga kaklase mo kanina. Para daw yun sa thesis
na gagawin nyo. Cassual na sabi nya.
Ahuh. Sa bahay mo na ilabas. Sabi nito na
nakatutok sa palabas ang focus habang pakagat
kagat sa turon.
Kung iba lang ang sitwasyon ay tila sila imahe
ng masayang pamilya. Lahat sila ay nasa living
room, nakatutok sa pinapalabas habang may
kinakain na snacks.
Alas sais na ng mag-aya na itong umuwi. Well,
hindi talaga ito nag-aya. Naramdaman nya lang.
Mag-iingat kayo ha? Tumawag ka na lang kapag
nakauwi na kayo anak. Bilin ng mama nya sa
kanya.
Kotse na ni Ale dang ginamit nila pauwi.
Pinauna na nila ang driver na taga sundo at
hated sa kanila tuwing papasok sila.
Wala silang imikan sa kotse.
Lets eat outside. Where do you want to eat?
Sa wakas ay sabi nito makaraan ng ilang minuto.
H-huh? Gulat na tanong nya.
Saan mo gusting kumain? Ulit nito.
I-ikaw na ang bahala. Nakayuko na sagot nya.
Ilang sandali pa at lumiko sila sa isang
restaurant na hindi na sya nagkaroon ng
pagkakataon na mabasa yung pangalan. Hindi nya
na hinintay na pagbuksan sya nito ng pinto
dahil siguradong mamumuti lang ang mga mata
nya.
Good evening, Mr. Santillan. This way please.
Malapad ang ngiti ng babaeng nag assist sa
kanila.
So, okay. Kilala si Aled dito.
Sa gilid sila nito pina-upo. Malapad na square
couch ang upuan. Nang maka upo na sila ay
inabutan sila ng menu ng babae. Sinabihan ito
ni Aled na tatawag na lang sila kapag nakapili
na sila. Kapansin pansin na karamihan ng mga
babae doon ay tinitingnan si Aled.
Hindi nya mabasa masyado ang mga pangalan ng
pagkain ng buksan nya na ang menu. Naisip nya
na lang na pumili sa pamamagitan ng itsura ng
ilang pagkain na naroroon.
What would you like?
Ah.. French carbonnade flamande. Tipid na
sagot nya/
Tinawag na nito ang waitress.
Chicken Cordon Bleu II, French carbonnade
flamande and a bottle of your best chardonnay.

Bakit kilala ka dito? tanong nya ng makaalis
na ang waitress.
A family friend owns this. Palinga-linga na
sagot nito. Tinawagan mo na ab yung
pinapatawagan ko sayo? Napa-iling sya.
H-hindi pa. Bukas na lang. Family friend?
Ilan ba ang family friend ng mga ito?
Bagamat hindi nya ramdam ang pagka special ng
gabi na iyon ay Masaya pa rin sya dahil lumipas
ang buong araw ng hindi sila nagsagutan o
nag-away. Quarter to eight pm na ng marating
nila ang mansion. Sabay silang umakyat. Papasok
na sya sa kwarto nya ng tanungin sya nito.



Can you sleep with me tonight in my room?
Tanong nito na tila may namumuong ngiti sa
gilid ng mga labi.
CHAPTER 24 ---

Ha? Natigil ang pag pihit nya sa seradura ng
pintuan papasok sa kwarto nya.

Sleep with me tonight. Ill wait. He winked
then went inside his room.

Hindi kaagad na process ng utak ni Sandy kung
ano ang nangyari. Did her husband just asked
her to sleep with him to night? Did he just
winked at her? ANYAREEEE?!

Nakapasok na sya sa kwarto nya pero hindi nya
alam ang gagawin. Pupunta ba sya? Wala naman
sanang problema. Alam nya naman na hindi
mapagsamantala si Aled. Natulog na silang
magkasama before, diba? Nung okay na okay pa
sila. Anong gusto nitong palabsain ngayon?

Nag half bath sya at nagpalit ng pantulog. May
ilang piraso sya ng ternong pajamas at
comfortable naman sya na suot ang mga ito
tuwing matutulog sya. Hindi nya alam kung ilang
minuto na syang nakaharap sa salamin bago
magpasya na payag sya.


Sleep with me tonight, Ill wait.


Sleep with me tonight, Ill wait.


Sleep with me tonight, Ill wait.


Paulit ulit na nag echo sa isip nya ang sinabi
nito at ang pag kindat nito.

Nag tootbrush muna sya at nagwisik ng kaunting
cologne bago lumabas ng kwarto. Nang nasa harap
na sya ng pintuan ng kwarto ni Aled ay
napatigil na naman sya. Kakatok ba sya o
bubuksan nya na lang ang pinto?

Mahina syang kumatok ngunit hindi sumagot si
Aled kaya dahan dahan nya ng pinihit ang
seradura at pumasok. Tanging ilaw lang ng
lampshade ang nagbibigay liwanag sa loob.
Nakita nyang tulog na si Aled. Yakap yakap nito
ang isang unan nito.

Napailing sya. HIHINTAYIN DAW SYA TAPOS
TINULUGAN SYA.

Dahan dahan syang umupo sa gilid ng kama nito.
Tila naman naglaan talaga ito ng space kasi
nasa bandang kaliwa lang space na na occupy
nito sa kama. Pinagmasdan nya ang pagtulog
nito. He looks so peaceful. Kung pati ba naman
sana pag gising ito eh peaceful rin ito. Pero
kabaliktaran.

Dare devil na ang tawag nya rito. He races for
fun. Tapos, may underground organization pa
ito! Jusko. T_T

Unti unti syang humiga patalikod dito.
Makatulog kaya sya?


-------------------------


Ala una na ng maalimpungatan si Aled. Nilingon
nya ang kabilang side ng higaan nya at
bahagyang napangiti ng makita ang asawa na
payapang natutulog. She looks so cute with her
floral pajamas on. Pero syempre ay hindi nito
alam na ganoon ang naiisip nya rito.

Who would know? He doesnt really like
expressing his self too much or explaining his
side too. Hindi nya naman inaasahan na
maintindihan sya ng mga tao sa paligid nya
dahil alam nya na masama na rin naman ang
tingin ng mga ito sa ugali nya.

They were fine last week. Umalis lang naman sya
para magpalamig dahil bahagyang nakasagutan nya
ang mama nya ng dumating ang mga ito. Isa pa,
alam nya na kakausapin sya ni Sandy tungkol
dito kaya umiwas muna sya. He doesnt really
like to be manipulated.

Then, what? Nang umuwi na sya, nalaman nya na
umalis si Sandy at nakipagkita kay Prince.

Prince used to be his best buddy but things
were different now. Bakit kailangang
makipagkita ng asawa nya dito? Mabilis na
umiinit ang ulo nya kaya kung ano-ano ang
nasabi nya kay Sandy. Damn his impulsiveness.
Hindi nya alam kung possessive lang talaga sya
o ayaw nya lang talaga na naghahang out ang
dalawa.

He feels protective for her. Some informant
told him that Sandy went out with her friends
and Prince too, and that they also saw some of
his Uncle Roberts men. Alam nya na malaki ang
possibilidad na saktan ng Uncle nya si Sandy
since ito ang naging susi upang makuha nila ang
Clandestine at hindi sya papayag.

Kasehodang kamuhian na naman sya ni Sandy.

Pero hinahanap hanap nya ang comfort at magaan
na pakiramdam kapag pinapatawa sya nito, kapag
malambing ito sa kanya. Hindi nya alam kung
bakit ganoon ang nararamdaman nya tuwing
malapit si Sandy sa kanya. Natural lang ba ang
lahat ng iyon?

Everything is new to him.

He caressed her face. Bahagya itong gumalaw.
He put his arms in her neck and pulled here
next to him. Napayakap ito sa kanya, and he
hugged her too. He kissed her in the forehead
and went back to sleep.



----------------



Alas sais na!

Automatic na nagmulat ng mata si Sandy ng
marinig ang alarm ng cellphone nya at nagulat
ng ang mga labi ni Aled ang bumulaga sa kanya.
They were hugging! Kailan pa?!

Nakiramdam sya. Sya ba ang unang yumakap?
Impossible na si Aled ang nag impose. Pero kung
sya, bakit hindi nya matandaan? Nawawala ba ang
hiya kapag tulog ang isang tao?

They were so close. Bakit sya kinikilig? Bakit
sya ngumingiti?

Huminga sya ng malalim bago unti unting inaalis
ang pagkakayakap sa lalaki. Muntik na syang
mapasigaw ng gumalaw ang kamay nito at muling
ibinalik ang brasok nya s apagkakayakap dito.

Lets sleep for five more minutes. Sabi nito
na hindi pa rin nagmumulat.

HANUDAW?!

Alas sais na. Baka ma-late tayo. Mahinang
sabi nya.

Hindi yan. Halos bulong na lang na sagot nito
at lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa kanya.

Okay, fine. Hindi naman sya ang may kasalanan.
Papatidin nya na lang ito kapag nagawa pa
nitong buysitin o inisin sya buong araw.

Ilang sandali pa ay tila automatic itong
tumayo. He was just wearing a black racer back
sando revealing his lean body at piting jogging
pants. Gulo gulo ang buhok nito but it made him
look more gorgeous. Tumayo na rin sya at inayos
ang hinigaan nila.

Ilang sandal lang ay lumapit ito sa kanya at
hinalikan sya sa noo at smack sa labi.

You look stunning. Nakangiti na sabi nito.

Nangunot ang noo nya. May sakit ka ba?
nagtataka na tanong ko.

He laughed. No. Ginulo nito ang buhok nya.

O-okay.. Nagtataka na lang sa sagot nya. Nang
tumalikod ito para kunuha ng twalya ay agad
nyang dinama ang labi nya. Shet!

Ill take a bath now. Maligo ka na rin. Lets
have breakfast together. Muli sya nitong
binigyan ng smack sa labi bago tuluyang pumasok
sa sariling banyo nito sa kwarto nito.

NAKA DRUGS BA SI ALED?! O.o
CHAPTER 25 ---
You go ahead, I have to talk to someone.
Mabilis na bumaba sa kotse si Aled nang
marating na nila ang parking lot sa school.
Hindi sila nagpahatid noon. Ito ang nag drive
at medyo nagkwentuhan sila habang nasa byahe.

S-sige. She was hoping pa naman na kagaya
dati ay ihahatid sya nito sa mismong class room
nila.

May mga kaklase pa rin sya na fascinated sa
pagiging misis nya ni Aled. Aminado ang mga ito
na crush pa rin nila ang asawa nya at
tinatawanan nya na lang ang mga ito. Judy, on
the other hand, seemed too aloof of her mula ng
mangyari ang eksena noong may race.

Kabi-kabila rin ang invitation sa kanya para sa
debut ng mga kaklase nya o mga iba pang
studyante. Sinasabi nya na lang na hindi sya
sigurado pero pipilitin nyang pumunta. So far
ay sa anim na nag invite sa kanya, dalawa na
ang hindi nya na attend-an.

Lunch break. Natural na silang dalawa na naman
ni Renz ang magkasama.
Teka lang ha. C.r muna ako. Paalam nya ng
makaramdam sya ng urge at para na rin makapag
retouch. One thing na natutunan nya sa pagiging
asawa ni Aled ay ang image na kailangan nilang
alagaan. Kung dati ay kahit haggard at ngarag
sya ay pwede na, ngayon, its a big no-no.

Nakahinga sya ng maluwag ng makitang lahat ng
cubicle ay bukas.

Do you think magtatagal sila? Sabi ng boses
ng babae na kakapasok pa lang.

I dont know. Lahat naman tayo nauubusan din
ng swerte. Malay mo, yung babae na kausap ni
Aled kanina yung totoong mahal nya. Sagot
naman ng isa.

Binundol ng kaba ang dibdib nya ng marinig ang
pangalan ni Aled at may babae raw itong
kausap!

Mas katanggap tanggap kung yung babae nga na
kausap ni Aled ang totoong mahal nya. She looks
so elegant! Tsaka alam naman natin na hindi
basta basta nangkakausap si Aled, right? sabi
ulit ng isa.

Right! Pero mukha talagang familiar yung girl
kanina. Sabi pa ng isa.

Maybe shes a model. Maliit nga lang sya but I
think papasa syang model ng mga magazine. O
baka commercial model! Exclaimed nung isang
babae.

Is Aled cheating? I mean, alam kaya ni Sandy?
Maya-maya ay tanong ulit ng isang babae.

Hindi makahuma si Sandy sa narinig.

I dont know. Pero kung ako sa kanya,
magwawala ako.

Sabay na tumawa ang dalawa habang nagpe fade
ang yabag ng mga ito.

Nanghihina na napaupo sya ulit sa toilet bowl.
Possible kaya na si Sophia ang babae na kausap
ni Aled? By the way those girls describe her,
malamang na si Sophia nga iyon. Hindi na sya
magtataka kung paano ito nakapasok dahil
malamang na simbi nito na kilala nito si Aled.

Parang maiiyak na lumabas sya ng c.r

Bakit ganoon? Ang sweet ni Aled nung umaga na
iyon tapos biglang nagtatagpo pala ito at si
Sophia? Akala nya, nang sabihin ni Aled na sa
hotel na ito tutuloy ay doon na matatapos ang
kalbaryo nya pero mas malala pa pala. Nakita pa
ito ng ilang studyante.

What happened? Para kang naluging
businesswoman? Tanong ni Renz ng makabalik na
sya sa tinatambayan nila.

M-may nakakita kay Aled na may kinakausap
syang babae. By the way they describe her,
mukhang si Sophia ang babae na kausap nya.
Malungkot nyang paliwanag.

Umikot ang eyeballs ni Renz. Nag-uusap lang
naman pala! Tsaka ikaw na ang nagsabi na family
friend nila ang Sophia na yun. Nakanguso na
sabi ni Renz.

Hindi sya sumagot. Pakiramdam nya ay
pinagtataksilan sya ni Aled kahit wala syang
proweba. At hindi ba ay ito na ang nagsabi na
porket pinapakitaan sya nito ng maganda ay may
karapatan na syang makealam sa buhay nito? >.<

Naglalakad na sila pabalik sa mga classroom
nila ng may makasalubong silang lalaki. Luampit
ito sa kanya.

Hi! Im Justine nga pala. Inilahad nito ang
palad nito.

Nangunot man ang noo nya ay bahagya syang
napatigil ng makita ito. May hawig ito kay
Aled! Bagamat mas matangkad ang asawa nya ay
pwedeng sabihin na magkapatid ito at ang asawa
nya.

Kuya, shes married! Sabat naman ni Renz.

Binawi nito ang inilahad na kamay at natatawang
nagkamot ng batok. I know. Napulot ko sa club
nung Saturday ang wedding ring nya. I saw it
slipped from her hand kaya lang bigla na lang
syang nawala at yung dalawang lalaki na kasama
nya. May kinuha ito sa bulsa nito at nanlaki
ang mga mata ni Sandy at renz ng makita ang
wedding ring nya na nawawala.

Oh my God! Hindi nya mapigilan na sabi.
Kinuha nya ang singsing sa kamay ng lalaki.
Maraming salamat! Nakangiting sabi nya sa
lalaki.

Akala ko nga hindi na kita makikita. Kaya pala
familiar ang mukha mo, nakita na pala kita dito
sa campus. Paliwanag ng lalaki.

Talaga? Salamat ulit ha? Akala ko talaga
nawala ko na ito. Isinuot nya na sa daliri nya
ang singsing. Inilahad nya ang kamay nya. Ako
nga pala si Sandy. Sya si Renz.

Nakipag kamay rin si Renz dito.

Walang anuman. And yeah, ikaw nga pala ang
napangasawa ni Aled. Tipi dang ngiti na sabi
nito.

Unfortunately. Mahinang sabi nya. What can I
do to make it up to you? I mean, I really
thought na nawala na itong wedding ring ko,
eh. Let me make it up to you. Sabi nya sa
lalaki.

Umiling ito. No, its okay. Kahit sino naman
siguro gagawin ang ginawa ko. Tila nahihiya pa
na sabi nito.

Umiling rin sya. No, hindi lahat. Ano bang
course mo?

Engineering, civil engineering.

Okay. Why dont you just give me your number,
then sumama ka sa amin this coming sat with
Renz and some of our friends? Please, huwag
kang tumangi. This is the only thing na pwede
kong gawin para magpasalamat sayo. Her eyes
were pleading.

Tumawa ang lalaki. Tila tumatawa rin ang
singkit na mata nito tuwing tumatawa ito. Uhm,
ikaw ang bahala. Pero sana, okay naman sa akin
na wala na.

Nonesense! Nakangiti na sabi nya.

Kinuha nya ang number nito at muling
nagpasalamat sa lalaki.

------------------------

Dahil maaga pa naman ay malamyos na musika ang
sumalubong sa kanila pagpasok nila sa club na
iyon. Napangiti si Sandy. This time ay sigurado
syang hindi sya bigla na lang hahablutin ng
asawa nya. May race ito ngayon at malamang na
madaling araw na rin ito umuwi.

Dahil hindi pumwede ang iba ay apat lamang
silang magkakasama noon. Sya, si Renz, si
Beatrice at syempre si Justine, kagaya ng
pangako nya.

Justine looked stunning the first time she saw
him in his clubbing attire. Naka uniform kasi
ito ng una silang magkita sa St.Bernard. Hindi
nya alam na mas may iga-gwapo pa pala ito nang
makita nya ito kanina. Kotse ni Renz ang gamit
nila at sinundo na lang nila sa isang lugar
malapit sa school si Justine.

She was wearing a dark blue above the knee
dress na pinatungan nya ng gray cardigan.
Kinulot nila Aileen ang buhok nya kaya medyo
kakaiba ang itsura nya ng mga sandaling iyon.

They sat in a table in the corner near the
dance floor.

You look really great. Maya-maya ay bulong ni
Justine sa kanya.

Napangiti sya. Hindi nya alam pero may bahagi
ng puso nya ang tila umaasa na si Aled ang
kasama nya ng mga oras na iyon at ito ang
mismong magbubulong sa kanya ng mga katagang
sinabi ni Justine.

Thanks. You look great too. Sagot nya.

Umorder sila ng cocktail drinks habang
nagkekwentuhan sila. Sila ni Justine ang
magkatabi sa isang couch at si Renz at
Beatrice naman ang magkatabi sa kabila.

Girl, baka naman mahablot ka na naman ng asawa
mo mamaya ha. Magtatampo na talaga ako.
Nakanguso na sabi ni Beatrice.

Oo nga, hindi ba sya magagalit? Tanong rin ni
Justine.

Umiling sya. M-may race sya ngayon. Tsaka
sinabi ko na aalis ako. Sagot nya bago
sumimsim sa martini na hawak nya.

Can I have this dance with you? Maya-maya ay
tumayo si Justine at inilahad ang kamay sa
harap nya.

Lumingon sya sa dance floor at napansin nya na
may ilang couples din ang sumasayaw ng sweet
doon. Hindi nya alam kung bakit kinuha nya ang
kamay nito at pumayag.

Nailang pa sila noong una. Ingat na ingat ito
sa paghawak sa bewang nya at sya naman sa batok
nito. Awkward pero okay lang. Magaan ang loob
nya kay Justine. Hindi nya alam kung dahil iyon
sa kamukha nito ang asawa nya, o dahil sa
katotohanan na isinoli nito ang wedding ring
nya na kung ibebenta ay malaking pera ang
makukuha nito.

Are you okay? Bulong nito sa tenga nya.

They were dancing to the tune of TAKE ME TO
YOUR HEART by Michael Learns To Rock.

Tumango sya. She tried to smile. Ang bango mo
naman. Sabi nya.

Tumawa ito. Ikaw rin.

She feels like being drawn to Justine.
Everything about him seems to be perfect.
Histura lang ang pwede nyang I compare sa
lalaki at sa asawa nya. Justine is cheerful,
hindi snob at isa pa, madalas syang kino
compliment nito. ?

Nang matapos ang kanta ay umupo na rin sila.
Refreshing para sa kanya ang pakiramdam na
iyon. Never pa syang nakipag sayaw ng sweet sa
kahit kanino ever. Si Justine pa lang ang una.
And she dont feel bad about it bagamat hindi
iyon si Aled.

Dahil masarap ang inumin ay hindi nya na
napapansin na napapadami na ang kanyang nainom.
Hind man bago sa kanya ang epekto ng alak,
hindi naman sya ganoon kalakas uminom o expert
para masabi na may tama na sya.

Masyado nang mausok sa loob ng club. Napansin
naman iyon ni Justine.

Gusto mo bang lumabas na muna saglit for clean
air? He asked.

Agad syang tumango. She guessed, she really
needs it.

Nagpaalam sila sa mga kasama nila. She brought
her bag with her.

Napadpad sila sa gilid ng club, malapit sa
parking space.

God. Thank you at nag-aya ka dito. Sabi nya
as she full her lungs with cleaner air.

Napansin ko kasi na hindi ka sanay sa usok ng
sigarilyo. Doesnt your husband smoke? He
asked.

Umiling sya. I dont think so. If ever man,
hindi ko alam.

Tumalikod sya kay Justine at humakbang ng ilang
hakbang. Naisip nya na sabihin dito na
ipapakilala nya ito sa iba nya pang kaibigan
but when she was about to turn back, may mga
kamay na naglagay ng panyo sa kanyang bibig at
ilong. She smelled something, but thats the
last thing she remembered.
CHAPTER 26 ---
"Wala sa usapan natin yan!"
"I added you the bonus, why don't you just walk
away?"
"This is not what we planned! This is insane!
You are insane!"
"This is exactly why i made you do this!
Kailangan natin sya!"


Unti unti'ng nagmulat si Sandy mula sa
pagkakapikit. Hindi nya alam kung nasaan sya.
Madilim ang paligid. Tanging ang ilaw sa siwang
ng pinto ang kanyang nakikita at tila may
dalawang tao ang nag tatalo sa labas.

Nasan sya?
Ano'ng nangyari?
Bakit wala syang matandaan?

Ginalaw nya ang kanyang mga kamay. Nakatali ang
mga iyon.
Pati ang mga paa nya!
She tried to scream but she realized her mouth
were taped.
Unti unting namuo ang mga luha sa kanyang mata.
Nasaan si Aled? Nasaan ang asawa nya?

"Gising ka na pala." Sabi ng boses na pamilyar
sa kanya.

Bumukas ang pinto. Napuno rin ng liwanag ang
paligid ng buksan ng lalaki ang switch ng ilaw.
Nanlaki ang mga mata nya ng makita kung sino
ito. Si Justine!

"Yeah, i know." Bumuntong hininga ito. "I'm so
sorry Sandy. Wala ako'ng choice."

Nagtatanong ang kanyang mga mata na tiningnan
ito. Walang patid ang pagsungaw ng mga luha sa
kanyang mga mata. Ang kaelegantihan ng lugar na
kinaroroonan nya ay hindi nagpalubag sa kaba,
takot at galit na nararamdaman nya.
Puno ng luxury items ang lugar. May king size
bed at kompleto ang lahat ng gadget.
Nasaan sya?

Lumingon ito bago lumapit sa pinto at isara
ito. He locked it bago mabilis na lumapit sa
kanya at dahan dahan na tinanggal ang tape na
nakatakip sa bibig nya.

"Sino ka ba talaga? Ano'ng kailangan mo sa
akin? Ano'ng gagawin nyo sa akin?" Sunod sunod
na tanong nya.
Umupo ito sa kama na nasa harap nya.
"My real name is Adrian. I'm really not a
student of St. Bernard. I was just there for a
purpose." Paliwanag nito.
"And that is to kidnapped me?" Salubong na
kilay na tanong nya. Gusto nyang sumigaw pero
alam nya na wala rin iyon magagawa. Kulob ang
kwarto at halatang sound proof.
Tumango ito. "I'm sorry. I know na nagtiwala ka
talaga sa akin and all. I feel bad about what i
did but wala ako'ng choice." Halata ang
intensity ng mga sinasabi nito.
"L-let me go." Sabi nya.
Umiling ito. "I can't, Sandy. I'm really
sorry."
Nakagat nya ang pang ibabang labi. "A-ano ba
talaga ang gagawin nyo sa akin?" Nagsusumamo na
tanong nya. Wala syang lakas para makipag
argumento.
"T-they will ask a randsom. But i will assure
you, we will let you go, they will let you go
as soon as naibigay na ng asawa mo ang
randsom."
"S-si Aled? No. H-hindi nyo kilala ang asawa
ko. He's a very dangerous person, Justine - or
Adrian. Just let me go. Itakas mo ako,
please..."
Tumayo ito. "I'm really sorry."
Ilang sandali pa ay muli syang mag-isa sa
kwarto. Wala syang magawa kundi ang lumuha.

-----------------------------------------------
---------

"Damn it!" Nilamukos ni Aled ang hawak na
folder na naglalaman ng lahat ng records ng
lahat ng studyante na nagngangalang Justine sa
St. Bernard.
Ayon sa mga kasama ni Sandy ay hawig nya ang
lalaki. Pinakita nya na rin sa mga ito ang mga
picture ng mga iyon pero ayon sa mga ito ay
wala ni isa dun ang malapit sa itsura ng
lalaki.
He was about to start the engine of his car
para sa susunod na race ng katukin sya sa
bintana ng kasamahan nya na may hawak ng mga
cellphone nila. May tumawag daw daw sa kanya,
and it's emergency. He heared Sandy's friend,
Renz.
Inilahad nito ang nangyari kaya imbes na
matuloy ang race ay dumiretso sya sa club na
pinuntahan ng mga ito. Walang trace!
Muli syang sumakay sa kanyang kotse ay pumunta
sa main office ng ORION, ang kanyang
underground syndicate. He named it after ORION,
the hunter in the greek mythology. Hindi nya na
naisip kung saan tutungo ang hawak nyang grupo
na humigit kumulang tatlong daang katao.
Some were imformants, some were assasins, some
were organizer. May kanya kanyang role ang mga
ito at loyal ang mga ito sa kanya.

"Boss, we heared what happened. Handa na kami.
What do you want us to do?" Sinalubong sya ng
kanyang kanan na kamay, si Wilbert. They were
all his servants, but he treats them as
brothers.
"Tawagin nyo sila Cedric. I'll be giving direct
orders." Sabi nya habang nakasunod ito at sya
ay dire-diretsong naglakad.
Wilson opened his offices' glass door at agad
din ito'ng isinara nang makapasok na sila.
Umupo sya sa kanyang swivel chair.
Inilabas naman ni Wilson ang cellphone nito
upang tawagin ang pinaka magagaling nilang
assasin. Well, wala namang amateur sa kanila
dahil well trained sila pero iba iba ang skill
levels ng mga hawak nyang assasins at depende
rin sa mga mission ng mga ito ang kanyang
isinasabak.
"Tell them to find any leads. I don't like my
wife to be brought back with any little scars
on her body."
Tumango si Wilson at lumabas na.
What really happened?
Si Renato ba ang may pakana ng pagpapadukot sa
asawa nya?
Kung ito nga, madali nya naman ito'ng malalaman
dahil kilala rin naman ng lahat ng myembro nya
ang lahat ng tao na hawak ng Tito nya at may
mga naka monitor na kung may movements ang mga
ito na magpapatunay na hawak ni Renato ang
asawa nya.
Ilang sandali lang ay nag ring ang kanyang
cellphone. Numero iyon sa mansion.
"Senyorito, may mga tumawag ho rito. Mga
kidnappers po. Hawak daw po nila si senyorita!
Humihing daw po sila ng ransom na ten million
hanggang bukas!" Halos hindi humihinga na sabi
ni Aileen sa kanya.
Napatayo sya sa swivel chair nya. Walang sabi
sabi na binaba nya ang linya at tinawag si
Wilson.
"Someon called at our house, claiming they have
Sandy. Trace the call, okay? I need to get that
bastard." he clenched his teeth in frustration.
Agad na pumunta sa head ng technology division
nila si Wilson.
Pabalik balik sya ng lakad sa kanyang office.
Hindi nya alam pero handa syang makapatay ng
tao sa oras na iyon. Whoever kidnapped her wife
will surely be punished.
His wife. His innocent Sandy.
Bigla ay lalong tumindi ang pagiging possesive
nya sa asawa. Lalong bumaha ang damdamin ng
pag-aalala nya para dito, isa'ng damdamin na
kahit kailanman ay hindi nya pinangarap na
maramdaman. He is a daredevil. De does whatever
he wants, whenever he wants.
Kung noon ay excess baggage ang turing nya kay
Sandy, ngayon ay tila na ito isa'ng bagay na
hindi nya kayang mawala sa tabi nya. The only
person who made him felt his material
possesions were nothing compared to her without
an effort. Basta nya na lang iyon naramdaman.
Ano ang gagawin nya?
Ayaw nyang umabot pa ito sa parents nya at sa
pamilya ni Sandy.


-----------------------

"Cassandra...."
She saw Aled smiling at her. Kakaiba ang ngiti
nito at ang kislap sa mga mata nito. He looks
so happy.
Nakita nya ang kamay nito, inaaya syang pumunta
sa isa'ng lugar na hindi nya malaman kung saan.
Hindi nya mahulaan kung saan.
But she loves him. Alam nya na hindi sya nito
papabayaan kung saan man sila pupunta at alam
nya na dapat nya ito'ng pagkatiwalaan.
Inabot nya ang kamay nito.
Pero bigla na lang ito'ng naglalaho.
"Alejandro!" Tawag nya.
"Alejandro!" Hinabol nya ito.
Pero palayo lang ito ng palayo...

"Sandy? Sandy?"
Iminulat ni Sandy ang kanyang mga mata. Mukha
ni Adrian ang tumambad sa kanya.
It was just a dream.
"Kumain ka muna." Doon nya lang napansin na may
dala ito'ng tray ng pagkain.
"Hindi ako gutom." Mabilis na sabi nya.

Inilapag nito ang dala nito'ng tray sa mesa.
"You have to eat. Kagabi ka pa hindi kumain."
"Ang pagkain ang pinaka huli ko'ng kailangan
ngayon. Pakawalan nyo na ako!" Tumaas ang boses
nya.
Bago pa makasagot si Adrian ay may lalaking
pumasok sa kwarto. Nakasuot ito ng maskara.
masakara ng isa'ng halimaw. May hawak ito'ng
cellphone at inilapat nito iyon sa kanyang
tenga.
"Kausapin mo ang asawa mo." Matigas ang boses
na sabi ng lalaki.
"A-alejandro?" Mahinang tanong nya.
"Baby, is that you? Don't worry, i'll be there.
I'll get you ot of there. Bear with it for a
little while." mabibilis ang mga salita nitosa
kabilang linya.
Sumungaw na naman ang luha sa kanyang mga mata.
"Ayoko na dito. Please kunin mo na ako dito."
Garalgal ang tinig na sabi nya.
Bago nya pa marinig ang sagot nito ay kinuha na
ng lalaki ang cellphone.
"Sapat na ba ang pruweba na iyan, Mr.
Santillan?" Tanong nito habang palabas na ito
ng kwarto. Muli nito'ng ini lock ang pinto.
Humagulhol sya. She felt hopeless.

CHAPTER 27 ---
To our success! Halata sa tinig ni Red De
Vera ang saya na nadarama nito sa success ng
katatapos lang na mini concert ng FREEDOM sa
Cebu.

Itinaas rin nila Dale Samson, Aiden Lopez at
Prince Montreal ang kanilang mga kopita na
naglalaman ng red wine at nag cheers at sabay
sabay na uminom mula doon.

Muli silang umupo sa malaking sofa sa v.i.p
room ng isang five star hotel na kanilang
tinutuluyan. Nasa labas ang kanilang manager na
kumakausap pa sa press at ilang tao.

You know what guys? I never really expected
the fame of FREEDOM to be like this. I mean, we
started small, except for Prince of course. And
I dont know, naooverwhelmed pa rin ako sa
support na binibigay nilang lahat sa atin.
Sabi ni Dale.

Ang Freedom ay isang dance ang sing group na
binuo three years ago.Mas napansin sila noong
mag guest sila sa isang talk show at nag
showcase sila ng talent nila. Dumagsa ang
offers lalo na at kilala na rin naman si Prince
bilang model at guests sa ilang show at
pelikula.

Yeah, Im really glad to be with you guys.
Sabi naman ni Prince.

And speaking of you, Prince. What happened? I
mean, kakaiba ang aura mo ngayon? Sabi naman
ni Aiden na ikinatingin ng tatlo sa kanya.

Nagsalubong ang kilay nya. Kakaiba? What do
you mean? He laughed.

Asus. Inlove ka yata eh. Hindi mo man lang
shini-share sa amin. Ilang buwan ka nang parang
glowing kapag magkikita kita tayo, pero ngayon
lang naming tinanong sayo. Mukhang walakang
balak ipaalam. Kantyaw naman ni Red.

Confirmed. In love yan. Ganyan na ganyan ako
ng makilala ko si Dianne. Tukoy naman ni Aiden
sa fiance nito na nakilala nito ng manalo ang
babae sa pa contest na ginawa nila para sa mga
fans nila two years ago.

Natawa sya. Tigilan nyo ako ha. Wag nyo na
akong pansinin. Nakangiti na sabi nya bago
muling lumagok ng red wine sa hawak na kopita.

Alam mo pare, girlfriend na lang ang kulang
sayo eh.Sino ba ang swerteng dilag? tanong
naman ni Dale.

Umiling iling sya. Mga sira. Wala nga! tanggi
nya na natatawa.

Natigil ang kantyawan nila ng mag ring ang
cellphone nya. Nag excuse sya sa mga kasama ng
mabasa sa screen na pangalan ng isa sa mga
imformant nila ang tumatawag. Sa pagkakaalam
nya ay wala silang mission, o kung meron man ay
wala syang direct orders para tawagan sya nito.

Binuksan nya ang glass door papunta sa terrace
ng kwarto nila at muli iyong sinara.

Hello?May problema ba?

Prince, may nangyari kasi. Halata ang
eagerness sa boses ni Joshua.

Ha? What happened?

S-si ano, si Sandy, yung asawa ni Aled. Balita
ko na kidnapped sya eh.

Binundol ng kaba ang dibdib nya.

What? How did you know? Confirmed na ba yan?
Sunod sunod na tanong nya. Humigpit ang hawak
nya sa barandilya.

Oo, Prince. Nagpa news black out si Aled pero
nalaman ko sa underground community. Hindi pa
nga ata alam ng parents ni Sandy at nang
parents ni Aled mismo. Alam ko naman na
importante sya sayo kaya sinabi ko.

Si Joshua ang pinaka pinagkakatiwalaan nya sa
Chiamera, ang grupo ni Roberto na alam nyang
sya na ang mamamahala sa malaon at hindi. Isa
ito sa mga prime imformant ng Chiamera.

Si Roberto? Baka Chiamera ang nagpakuha sa
kanya? Bullshit! Hindi nya napigilan ang
makaramdam ng galit.

No, Prince. Nasa main office ako the whole
week. Wala rin direct orders mula kay Roberto.
I can ssure you na wala sa Chiamera si Sandy.

M-may lead na ba ang Orion? Book me a flight
back to Manila. Mag eempake lang ako.

Wala pa, pero Ill update you. Sige tatawagan
na lang kita ulit.

Muli syang bumalik sa kwarto at agad na nag
impake.

What happened? Bakit nag eempake ka na? Kunot
ang noo na tanong ni Aiden.

M-may emergency lang. Pasensya na, I have to
go first. Sabi nya habang inilalagay ang lahat
ng gamit sa trolley na dala nya.

Ano ba nangyare pare? Tanong naman ni Red.

Kailangan ko lang talaga mauna pabalik sa
Manila. Babawi na lang ako sa inyo. They were
supposed to stay at Cebu for almost two weeks
dahil nag usap sila na magrerelax muna sila.

Sige pare. Ihahatid ka na lang namin. Sabi
naman ni Dale.

Isinara nya na ang zipper ng trolley nya at
agad itong hinila. Hindi na mga pare. Nagpa
book na ako ng flight. Pasensya na talaga.

Agad syang tumawag ng taxi. Hindi nya na
alintana ang mga tingin ng tao sa kanya. Hindi
na sya nagkaroo ng chance para mag disguise.
Tanging si Sandy lang ang nasa utak nya ngayon.
Hindi pwedeng may masamang mangyare dito. He is
willing to sacrifice and be hurt, huwag lang
itong masaktan.

Pababa na sya ng Mactan Airport ng muling
tumawag si Joshua.

Walang immediate flight papuntang Manila but
may private plane na aalis in five minutes.

Binayaran nya na agad ang taxi driver at
patakbo na syang pumasok sa airport habang
kausap pa rin si Joshua sa kabilang linya.

Anong flight number? Sino yung may flight?

Si ano. Si Myla Vargas. Tila ayaw pa nitong
sabihin kung sino.

Sandali syang napatigil sa paglalakad pero muli
rin syang nag isip. Okay.

Okay lang sayo? Are you sure? Tanong pa ni
Joshua. Alam nito na obsessed sa kanya ang
babae at hindi nya alam kung bakit sa dinami
dami ng tao na may flight sa private plane ng
oras na iyon ay ito pa pala ang tao na iyon.
But Sandy is all he thinks about.

Yup. Sinabi mo na ba?

Hinihintay ka nya na.

Ibinaba nya na ang cellphone ay inilagay iyon
sa front pocket ng suod nyang hoodies jacket.
Hindi nya napansin na may babaeng pasalubong
rin sa dadaanan nya kaya nagka bungguan sila.

ARAY! magkasabay na sabi nila.

Napaupo ang babae samantalang nabitawan nya ang
hila nyang trolley.

Miss okay ka lang ba? Tinulungan nya itong
maka tayo.

Nanlaki ang mga mata nito ng tila makilala sya.
P-prince Montreal? Tanong nito.

Y-yeah. Yumuko sya at kinuha ang nabitawan na
trolley. Look, Im sorry. I have to go. Dali
dali syang naglakad papunta sa privet plane na
naghihintay sa kanya, not knowing na nalaglag
ang cellphone nya.

------------------------------------------

"Hindi ka pa rin kumakain."
Iniangat ni Sandy ang kanyang ulo. Ikaapat na
beses nang nagdala ng tray ng pagkain si Adrian
pero wala syang ginalaw kahit isa doon.
Nanghihina na sya.
"Pakawalan mo na ako.." Pagmamakaawa nya.
"H-hindi nagrereply sa demand nila ang asawa
mo, Sandy." Tila malungkot na sabi nito.
"A-anong ibig mo'ng sabihin?"
Nagkibit balikat lang si Adrian at muling
lumabas.
Wala bang pakealam sa kanya si Aled? Bakit
hindi ito sumasagot?
Muli syang umiyak. Wala syang ibang magawa
kundi ang maiyak. What is he taking so long?
Ayon sa narinig ay sampung milyon ang demand ng
mga ito. Pero kung sakaling ibigay ni Aled ang
randsom money na ito, bubuhayin ba talaga sya
ng mga ito? But Aled is a very dangerous man.
Kahit papaano ay alam nyang may pag asa na
mailigtas sya nito.
Kung gusto talaga nito na iligtas sya.

Napailing sya. Kinakain na ng pagkagutom ang
pag iisip nya. Hindi dapat sya mag isip ng
masama sa asawa nya. Alam nya na ililigtas sya
nito, na gagawin nito ang dapat.

CHAPTER 28 ---
Kanina pa naka titig si Dychie sa cellphone na
napulot nya. She is sure na pag aari ito ni
Prince Montreal. Nakita nya mismo ng mahulog
ito sa front pocket ng hoodie nito pero dahil
sa kalituhan ay hindi nya agad na pulot at
naihabol.

Pero paano nya ito maisosoli kung mismong means
of communication na dito ang hawak nya?

She tried to give it back pero mabilis na
nawala ang lalaki sa airport. Aminado sya na
fan sya ng FREEDOM, bagamat hindi die hard
kagaya ng ilan. Agad nya itong nakilala ng
magkabanggaan sila, bagamat na disappoint sya
ng tila nagmamadali ito.

Isang tao pa lang naman sya muli sa Pilipinas.
Ayaw sana ng Daddy nya na umuwi sya pero wala
na ito'ng nagawa dahil tinakasan nya ang
katiwala at ilang kasambahay na syang nag
aalaga sa kanya at sa Cheatu na pag aari nila
sa paris, France.

Tagalog ang main language nila ng mga kasama
nya sa bahay na puro rin Filipino kaya hindi
kataka taka na fluent sya sa pag tagalog. Isa
pa, Ten years old na sya ng mag migrate sila ng
mama nya sa Paris France.

Her mother passed away three years matapos
nilang mag migrate sa Paris, France. Nahirapan
syang mag adjust lalo na at hindi pa sila
ganoon ka close ng Daddy nya na kakailala pa
lang nya noong ten years old sya.

But he gave her the comfortable life she never
knew she would experience. Pinatunayan rin ng
Daddy nya na talagang mahal sya nito. Hindi
kasi ipinaalam ng mama nya sa Daddy nya na
buntis ito noon at nalaman lang ng Daddy nya
ang lahat ng hindi sinasadyang magkita ang
dalawa sa isa'ng hotel kung saan nagtatrabaho
ang mama nya.

Doon nito natuklasan na buntis ito at may anak
ang mga ito. Hindi naman sya nagdamdam dito. In
fact, natuwa sya sa idea na may Daddy na sya.
Hayun, hindi nya alam kung bakit pero pinag
migrate sila nito sa Paris France, kung saan
sya nag aral na.

Mula ng umuwi sya sa Pilipinas 1 years ago, she
started taking different crash course. In
cooking, cosmetology and hair dressing. Hindi
nya alam pero bigla na lang syang nagka urge.
Hindi naman tumutol ang Daddy nya.

Naiinis nga lang sya minsan kasi bihirang
bihira na nga sila magkita nito, palagi pa'ng
patago. Hindi naman sa kinakahiya sya nito
dahil alam nya na alam ng mga kakilala nito na
may anak ito. Hindi nya rin amintindihan kung
bakit.

Natigil ang pagtitig nya sa cellphone na nasa
drawer nya ng mag ring ang kanyang cellphone.
Its her dad.

Hello dad?

Isang pamilyar na boses ang sumagot sa
kabilang linya. Si Roberto Santillan. Dychie!
Ive been worried about you. Kailan ka pa umuwi
sa Manila from Cebu? You ran away! Halata ang
pag aalala sa boses nito.

Natawa sya. Daddy Im sorry. Kanina lang po.

Anak naman. Ilang beses ko ba sasabihin sayo
na huwag mong tatakasan ang mga bodyguards
mo? He sound desperate.

Ngumuso sya. I told you dad. Ayoko ng may mga
bumubuntot sa akin. Tsaka I dont think will
be harmed. Hindi naman ako sikat or what. Ilang
beses ko po ba ipapaliwanag sa inyo yan? Hindi
nya na mabilang kung ilang beses nya na itong
pinapaliwanag dito.

Nag iingat lang ako, darling. Alam mo naman na
hindi ako palaging nasa tabi mo. Pilit pa
nito.

Daddy! Magbabangayan na naman po ba tayo dahil
sa issue na ito?

Narinig nya ang pag buga ng hangin mula sa
linya ng daddy nya.

Alright. Ano ba ang plano mo? Tila sumuko na
ito. But Dychie knew better.

She giggled. I want to see you, dad.


-----------------------------------------------
------


Prince arrived at Chiamera's main office
immediately after his flight.

Agad syang sinalubong ni Joshua.

"Naka news black out pa rin sa underground
society. Wala talagang lumalabas na information
mula sa Orion. Hindi ako maka kuha ng tyempo."
Sunod sunod na sabi nito habang naka sunod sa
kanya habang naglalakad patungo sa opisina nya.

"It's alright. Alam ko na pinaghihinalaan rin
tayo ni Aled. O kahit na sino sa underground
society. Alam nating lahat na pwedeng pwede
nilang ma kidnapped si Sandy." Lumalim ang
gatla sa noo nito.

Pinagbuksan sya ng pintuan ni Joshua.

"Ano'ng plano mo?"

Pasalampak syang naupo sa sofa na nasa kanyang
opisina. "Hindi ko alam, honestly. Since
sigurado ka na wala sa atin si Sandy ay
nagbigay ng kahit na kaunting relief sa akin.
But who would dare kidnapped her?"

Umupo sa tabi nya si Joshua. "Well, alam naman
natin na madaming galit, inis o inggit kay Aled
mapa underground man o hindi."

"Yeah." Sang ayon nya ng bigla nyang maisip si
Renz, ang baklang kaibigan ni Sandy!

Tumayo sya at idinial ang number nito.

Ikinwento nito ang nangyari sa kanya. Ito pala
ang kasama ni Sandy ng gabi na makidnapped ito.
Nagtanong na rin sya kung sa tingin nito ay may
lead na ang mga police, pero sinabi nito na
ayaw raw ipaalam ni Aled sa police ang
nangyari.

Tama rin si Joshua. Wala rin alam ang mga
magulang ni Aled pati ang mama at mga kapatid
ni Sandy.


Ano ang plano ni Aled?


--------------------------

"A-ayoko na.. Please pakawalan nyo na ako!"
halos malasahan na ni Sandy ang dugo na galing
mismo sa kanyang mukha.

Hindi nya alam kung ilang besessyang sinampal o
kung sino ang nananampal sa kanya but it feels
like it's really angry at her. Naka pring sya.
She can't see any light. Almost two days na
syang walang kinakain. Uminom lang sya ng tubig
ng dalawang beses.

"That's right bitch. You have to suffer! Do you
feel th pain now?" Isang malakas na sampal muli
ang inabot sa kanya.

Wait. That voice seemed familiar to her. Babae
pala talaga ang nananakit sa kanya. She was
just wearing a gloves.

"S-sino ka ba? P-pakawalan nyo na ako.." Nag
mamakaawang sabi nya. She was crying non stop.
Why did this have to happen to her?! Hindi nya
na maisip kung ano ang itsura nya. She was
still sitting on the damn chair she was sitting
on when she was first awaken yeasterday.

Pakiramdam nya ay puno na ng sugat ang kamay
nya trying to torn the thing they used to tigh
her to the chair. Hindi nya alam kung
makakalabas pa sya ng buhay sa lugar na iyon.
Hinang hina na sya. Hindi pa nakuntento ang
babae at ilang ulit sya nitong sinipa sa paa
nyang namamanhid na.

She kept on laughing seeing her suffer. Sino ba
talaga ito?

Ilang sandali pa ay hindi nya alam kung ano ang
nangyari. Biglang nagkagulo. Umingay.

May mga tunog ng putok ng baril.

She kept on screaming.

"H-help! Tulungan nyo ako!" She was hoping that
the police already founde her, that his hsuband
did not respond to the randsom negotiation
because he's doing it his way. She tried moving
forward pero natumba ang upuan na kinauupuan
nya.

Bahagyang nauntog ang kanyang ulo. Hindi na sya
makagalaw ng maayos. Hinang hina na sya. She
feels so dirty. Nananakit ang kanyang katawan,
plus ang gutom sanhi ng hindi pagkain ng halos
dalawang araw.

"T-tulong! nandito ako!" Sumisigaw sya ngunit
hindi iyon malakas.

Pakiramdam nya ay wala ng tao where she was
held captive. Tumaas ang pag asa nya na police
nga ang mga ito.

Pagod na pagod na sya. Gusto nyang ipikit na
ang mga mata nya.

"C-cassandra?"

A very familiar voice was then heared.

Pero masyado na syang pagod para sumagot.

Naramdaman nyang may nagtanggal ng gapos nya sa
paa at kamay. Pati ang piring nya.

She only saw a shadow. Malabo ang mata nya
dahil sa pag iyak at sa pagod.

Naramdaman nyang binuhat sya ng lalaki.

"Hold on, we'll get you to the hospital..."
Sabi ng lalaki.

Tuluyan nya nang ipinikit ang kanyang mga mata.
CHAPTER 29 ---
Boss, baka mapatay mo na yan. Hindi na
napigilan ni Wilson ang paalalahanan si Aled.
Halos isang oras na nitong binubugbog ang
di-umano ay isa sa mga mastermind ng
pagpapadukot kay Sandy.

Halos malumpo at hindi na makilala sa mukha ang
lalaki. Isang malakas pa na suntok ang binigay
nito sa lalaki bago ito tuluyang tumalikod at
nagpunas ng kamay upang matanggal ang dugo
roon.

Im done. Dalhin nyo yan sa pulis. Kasuhan nyo
ng kidnapping at frustrated murder. Itinapos
pa ni Aled ang towel sa mukha ng lalaki.

Lumabas sila sa mismong warehouse kung saan
dinala ng mga ito si Sandy. Pinagbuksan nila ng
pinto ng kotse si Aled. Inabutan ni Wilson ng
alcohol si Aled na ibinuhos nito sa mga kamay
nito at umalis na silang lahat doon.

Pinapunta na ni Aled sa hospital kung saan
dinala si Sandy ang driver.

He was worried sick. Kung hindi pa nila na
trace ang tawag ay malamang na malaman na ng
mga magulang nya at ni Sandy ang pagkaka
kidnapped dito. Uuwi na mula sa Canada ang
parents nya in two days time.

He saw Prince holding Sandys hand when he went
in. Nakapikit pa rin ang asawa nya. Awang awa
sya rito. May sugat ito sa mga kamay at paa
nito. Her face was swollen, as if someone hit
her many times in her cheecks.

Dahan dahan na binitiwan ni Prince ang kamay ni
Sandy ng mapansin na nakapasok na si Aled.
Tumayo ito.

S-sabi ng doctor, wala naman daw bali sa mga
buto nya. External ang lahat ng bruises nya.
Kailangan nya lang daw ng pahinga. Hindi pa raw
nila alam kung magbubunga ng trauma kay Sandy
ang nangyari. Paliwanag agad ni Prince sa
kanya.

Tumango lang sya. Hindi nya alam ang sasabihin.
Magpapasalamat ba sya dito?

They traced the call but Prince came first.
Hindi nya alam kung paano nito nalaman ang
nangyari pero nawala ang lahat ng hinala nya na
ang Chiamera ang kumuha sa asawa nya ng makita
nya na lang na karga nito sa mga bisig nito si
Sandy. Wala itong malay at puno ng dugo.

He was stunned for a moment pero alam nya na
wala ng panahon para pagsabihan nya ng masama
ang lalaki. He was there first. Hinayaan nya na
itong dalhin sa hospital si Sandy while he
took care her kidnappers.

Sa tingin ko, k-kailangan malaman ng mama at
mga kapatid ni Sandy ang nangyari. Mahinang
sabi ni Prince.

Thats what he tought too.

Ayaw nya lang isipin ng pamilya ni Sandy na
nagkulang sila sa security kaya na kidnapped
ang asawa nya. Good thing that the kidnappers
were not professionals or from the underground
society. Walang nakakakilala sa mga ito. He was
thinking na randsom money lang talaga ang gusto
ng mga ito.

Ill go first. Maya maya ay sabi ni Prince.

Nasa pinto na ito ng magpasalamat sya dito.
S-salamat, Prince.

Nilingon sya nito. Ngumiti ito at tuluyan ng
umalis.
Tiningnan nya si Sandy. He sat next to her.

Natural lang naman na mag-alala sya rito pero
ngayon lang sya nakaramdam ng ganito katinding
pakiramdam. Kung hindi sya pinigilan ni Wilson
ay malamang na napatay nya na ang mastermind ng
pagkaka kidnapped kay Sandy.

He never imagine na makikita nya ang babae sa
ganoong kalagayan. Wala ang sigla nito. Payapa
lang itong nakapikit habang may dextrose na
naka kabit sa kamay nito. Inilabas nya ang
kanyang cellphone. Alam nya na kailangan ni
Sandy ang mama at ang mga kapatid nito.



-----------------------------



Damn it! Ngayon ko lang naalala! Halos
magwala na si Prince ng mapansin nya na
nawawala ang cellphone nya. Hindi nya alam kung
saan ito nawala o kung nawala ba talaga. Puno
ng pag-aalala kay Sandy ang kanyang utak kaya
hindi nya na talaga naalala na mahawakan man
lang ang cellphone nya.

I can trace it for you. Sana hindi pa
tinatanggal ang sim card mo para mag ring.
Sabi naman ni Joshua.

He was hoping na na-misplace nya lang ito. God!
Hes so clumsy. How can he forgot his
cellphone?

Hindi lang contacts nya sa showbiz ang naroroon
kundi ang contact nya sa underground society.
What if ang nakakuha nito eh teenager na
mahilig mangkalikot? Puno rin ng mahahalagang
mensahe ang inbox at ourbox ng kanyang
cellphone.

Do that please. Pakiusap nya kay Joshua.

May kinuha itong tila device sa tech room at
ikinabit sa computer na nasa mesa nya. Tapos ay
ikinabit rin nito ang cellphone nito. The he
started dialing his number.

Walang sumasagot pero nagri-ring. Sabi ni
Joshua.

Matagal ba yan? Tanong nya.

Umiling si Joshua. Nope. Sandali, nagte-trace
na. Ooops! Sabi ni Joshua.

Bakit? Nagtataka na tanong nya.

Ipinakita nito sa kanya ang monitor.

Nasa building ng Chiamera ang cellphone mo.

Nangunot ang noo nya. Paanong? Nasan
exactly? Tanong nya.

Fifth floor. Uh oh. Nasa opisina ni Renato.
Nagtataka rin na sabi ni Joshua.

Umiling iling sya. Sandali, pupuntahan ko.

Bagamat nagtataka sya ay mabilis syang pumunta
sa exit. Kung titingnan sa labas ay hanggang
fifth floor lang ang taas ng Chiamera building.
May parking space ito sa gilid. Pero may roon
pa itong da;awing palapag sa ilalim. Lahat ng
myembro ng Chiamera ay nakakapasok sa unang
palapag ng underground floor.

Pero ang mga high ranking officers lang ng
Chiamera kagaya nya ang nakakapunta sa
ikalawang palapag ng underground floor, o kaya
kapag kailangan ng direct orders ng mga ito.

Mabilis nyang pinindot ang elevator button
papunta sa first floor ng building.

Good afternoon boss. Bati ng guard sa kanya.

Tinanguan nya lang ito. Muli syang sumakay sa
elevator patungo na sa fifth floor.

Hindi nya pa rin malaman kung bakit mapupunta
sa opisina ni Renato ang cellphone nya. He was
never there mula ng dumating sya galling Cebu.
SI Joshua lang din ang kasama nya the whole
time kaya impossible na maaaring ipinakuha nito
ang cellphone sa kanya.

Boss, may bisita ho si Senyor. Harang sa
kanya ng all around assistant ni Renato na si
Lexter.

I-I have something to ask him. Its
important. Sabi nya.

Akmang pipindutin na nito ang intercom pero
dirediretso syang pumunta sa pinto ng opisina
nito at binuksan iyon. Wala ng nagawa si
Lexter.

He saw Renato talking to a girl. Agad itong
tumayo ng makita ang pagpasok nya.

What the hell Prince! What are you doing
here? Halata ang pagka gulat at pagka disgusto
sa boses nito.

Bumaling ang tingin nya sa babae na nanlaki ang
mga mata ng makita sya. Ilang Segundo pa at
tila naging pamilyar ang mukha ng babae.

I lost my phone. Pina trace ko kay Joshua.
Sabi nya kay Renato pero sa babae pa rin
nakatingin.

What do I have to do with that? Damn it
Prince! Im busy! Humarang si Renato sa gawi
ng babae.

You tell me. Joshua traced it back here.
Nandito ang cellphone ko. Matigas na sagot
nya.

Nangunot ang noo ni Renato. What? Is this some
kind of your jokes? Its not funny. What do I
gotta do with your cellphone?! Tila nauubusan
na ng pasensya si Renato.

Sasagot pa sana sya ng magsalita ang babae.

Wait! Wait! Sabi nito. Umusog ito kung saan
pareho na nilang makikita ito. May kinuha ito
sa bag nito. Im sorry. I got your cellphone.
Ipinakita nito sa kanila ang hawak nito.

What? Sabay nilang tanong ni Renato.

I-I got this when it slipped in your pocket in
Mactan Airport. You may not recognize me but I
am the girl you bumped at there. Inabot nito
ang cellphone sa kanya.

Agad nyang kinuha ang cellphone nya. Ito nga,
walang duda.

What? Nasa Cebu ka rin? Lumalim ang gatla sa
noo ni Renato.

Hey, may concert kami ng Freedom doon. Dont
give me that look. Paliwanag nya.

Kung ano man ang relasyon nito sa babae ay
halatang napaka protective ni Renato dito.

Dad, they are the reason that I was there.
N-nag concert ang Freedom. Didnt I told you
that I went there to watch a celebrity group?
Marahan na paalala nito.

D-dad? What? Anak mo sya? May anak ka? Kunot
ang noo na tanong nya.

Damn it. Mahinang mura ni Renato.

H-hindi mo alam? I-I thought.. Nawala ang
sigla sa mukha ng babae.

Dychie, lets meet somewhere else later. Ill
call you, okay? Hinawakan ni Renato ang
balikat ng anak at iginiya ito palabas.

B-but dad.. Ayaw pa sana nito umalis.

Renato came back agitated. What the hell do
you think you are doing? Singhal nito sa
kanya.

Wait, what? Are you telling me na may anak ka
after all? She was what, eighteen, nineteen?
And when are you gonna tell me about this?
Agad na sabi nya.

Bumuntong hininga ito.

I-I didnt mean you to know at this moment.
Humina ang boses nito.

Then I demand an explanation, now! Matigas na
sabi nya.



------------------------


Dychie went on shopping spree after her dad
sent her out of his office.

Madaming gumugulo sa isip nya. Who would know
na magkakilala ang daddy nya at si Prince
Montreal? Bakit tila hindi alam ni Prince na
may anak ang daddy nya?

Miss Dychie, saan na ho tayo pupunta?

Kung hindi pa sya pinukaw ng kasama nyang
bodyguard na syang may dala dala ng mga
paperbags na pinamili nya ay hindi nya
mapapansin na bigla na lang pala syang tumigil
sa gitna ng daan habang sumisipsip sa hawak
nyang starbucks iced coffee.

Dalawa ang bodyguards na kasama nya. Dahil sa
inis at gulo ng isip nya ay hindi na sya
tumutol ng mauna na ang isa sa drivers seat
nya at pinagbuksan naman sya ng pintuan ng isa.
All she wanna do is to ask her dad the
questions she brought up to her mind the moment
she saw Princes reaction when he learned na
may anak ang daddy nya.

Muli syang naglakad hanggang sa may nakita
syang cocktail dress na naka display sa isang
shop. She went inside.

Miss, do you have another color of the
cocktail dress you have there? Turo nya sa
istante. Natawa sya ng makita ang sign na No
foods and Drinks allowed pero hindi sya sinita
sa dala nyang starbucks coffee.

Oh well. Nakita naman siguro ng mga ito ang mga
bodyguards na nakasunod sa kanya at ang dala
dalang paper bags ng mga ito.

Yes maam. Masiglang tugon ng isang
saleslady. This way maam. Turo nito sa
isang istante na puno ng mga cocktail dress.

Hindi sya nagdalawang isip na kunin ang kulay
pula na damit mula sa rack. Ill get this.
Nagustuhan nya rin ang design ng katabi nitong
light green na spaghetti dress. This one too.
And oh, this one too. I love the color.

Tuwang tuwa naman ang saleslady.

Inaabot nya na sa counter ang master card nya
ng mag ring ang cellphone nya. Unregsitered
number but she answered it anyway.

This is Prince. Lets talk.

CHAPTER 30 ---
Ma.. Mahinang sambit ni Sandy.

Hindi nya alam kung nasaan sya, but it seems
like nasa tabi nya lang ang mama nya.

A-anak.

Dahan dahan na iminulat ni Sandy ang kanyang
mga mata. She saw white ceiling, then her moms
worried face. Wait, her mom?

M-ma.. Dala ng bugso ng damdamin at pagka
miss dito ay agad na tumulo ang luha sa
magkabilang mata nya. She tried to stand up
pero tila hindi sya makagalaw.

Anak, huwag ka muna masaydong gagalaw, baka
mabinat ka. Sabi nito.

N-nasaan ako? Tanong nya.

Nasa hospital ka anak. Sagot ng mama nya.

Niyakap nya ito. Ma.. miss ko na po kayo.
Lumuluha na sabi nya.

Ate, miss ka na rin namin. Yumakap rin sila
Carina at Chloe.

"Kamusta pakiramdam mo? Sabi ng doctor, hindi
malalim ang mga sugat mo. Kailangan mo lang ng
tuloy tuloy na pag inom ng gamot at pahinga."
Sabi ni Loreta sa anak.

"O-okay lang po ako." Inilibot nya ang
paningin. Wala si Aled.

"S-si Aled ba ang hinahanap mo?" Tanong ng mama
nya.

"Lumabas sya ate. Alam mo, ang daming
nagbabantay sa labas ng kwarto mo. Tapos nahuli
na daw yung nag kidnapped sayo." Sabi naman ni
Chloe.

She tried to smile.

"A-ano po'ng nangyare?" Bagamat natatandaan nya
na may taong kumuha sa kanya at kinarga sya ay
hindi nya pa rin alam kung sino ito.

"K-kanina lang pinaalam sa amin ni Aled ang
nangyari. Hindi ko na nagawang magalit dahil sa
paglilihim nya dahil ligtas ka naman at alam ko
na ayaw nya lang kami mag-alala." Paliwanag ni
Loreta.

----------------------------------

Napatigil sa paglalakad palabas ng mansion si
Aled ng may makita syang particular na bulto.

What are you doing here? Kunot ang noon a
tanong nya ng makita si Sohpia.

Lumapit ito sa kanya. She was wearing a fur and
he doesnt know how she managed to pull that
off in a hot weather like that day.

I-I heared what happened. Na kidnapped daw ang
asawa mo? She looked really worried.

BUT ALED KNEW BETTER. Isa si Sohpia sa mga
babae na sarili lang nito ang iniisip nito. She
was born with a golden spoon in her mouth. Nag
iisang anak, walang kaagaw. Alam nya kung gaano
kasama ang ugali nito.

Hindi nya pinansin ang sinabi nito. Naglakad
sya lagpas dito papunta sana sa garahe ng mga
kotse nya but she got his hand.

Sandali lang. Can we talk? Tanong nito.

Tinanggal nya ang pagkaka hawak ng kamay nito
sa kamay nya at humarap dito. Sa pagkakatanda
ko, wala na tayong dapat pag-usapan. Isa pa, I
have to go back to the hospital.

Tuloy-tuloy syang naglakad. Naiwan ang babae na
nakatayo.

Umuwi lang naman sya para makapag bihis at
magkaroon ng privacy ang magulang at mga
kapatid ng asawa nya sa mga ito. He was really
expecting na magagalit ang mama nito dahil
hindi nya sinabi rito ang nangyari at akal
nyang iisipin nito na hindi nya binantayan ang
anak nito.

But hes wrong.

Sandy has a very supportive mother and sisters.

Hindi nya alam pero sa kaibuturan ng puso nya
ay gusto nya rin makaramdam ng ganoong
pakiramdam.

Nang buksan na ang gate ay pinasibad nya agad
ang racing car na minamaneho nya. Gusto nya
sana na kapag nagising ang asawa nya ay naroon
sya.


----------------

A-ano ba ang pag-uusapan natin? Hindi alam ni
Dychie kung matutuwa o kakabahan sa pagkikita
nilang iyon ni Prince. He like the guy, pero
hindi nya gusto ang tension na namamagitan sa
kanilang dalawa ng oras na iyon.

They met in a coffee shop near her condo.
Nainis pa nga sya dahil ang sabi nito ay in one
hour ay darating na ito. Halos dalawang oras na
syang naghihintay pero wala pa rin ito. She
decided to go home pero tumawag ito ulit at sya
na ang pinapili ng lugar.

Prince walked into the coffee shop like he was
in a hurry. Gulo gulo pa ang buhok nito. Nang
makita sya nito ay umupo ito sa harap nya.

At bakit ang tagal mo?" Muli nyang tanong.

I had some matters that I attened to. Anyway,
I came her to discuss some matters with you
too. Straight na sabi nito.

And that would be?

From now on, Ill be responsible for you as
long as nasa Pilipinas ka. Una, you will follow
my rules. Pangalawa, You cant say no.
Pangatlo, oh, did I say na you will follow my
rules? Presko na sabi nito.

Muntik nang mabugahan ni Dychie ng iniinom na
frappucino si Prince ng sabihin nito ang mga
iyon.

Are you crazy?

No." Mabilis naman na sagot ni Prince.

"Yes, you are! How dare you say that!" Tila
kahit ano'ng oras ay handa na syang magwala.
Agad na nag init ang ulo nya sa sinabi ng
lalaki. Naikuyom nya ang mga palad.

"Look, Ms. Camarao. I am not a babysitter but i
think i am a good provider. Wala kang magiging
problema. Either way, kailangan mo pa rin naman
sumunod sa akin." Bossy na sabi ni Prince.

'Bastard. Wala kang karapatan. Tsaka sino ka
ba? I'll tell Daddy about this." Determinado na
sabi nya.

"Oh, go on. Hindi na nga lang kita masasamahan
dahil may apppointments pa ako." Tumayo si
Prince, kinuha ang inorder nito na iced coffee.
"Take care." He said as he waved her goodbye.

Naiwan syang nagngingitngit.

----------------------------------

"Cassandra? Cassandra? Thank God gising ka na."
Dumating na humahangos sa hospital si Aled.
Sinabi dito ng mga iniwan nyang bantay sa labas
ng private room ni Sandy na gising na daw ito.

Nakita nyang nagkekwnetuhan na ang mga ito.

'H-hi." Nakangiti na sabi ni Sandy.

Tila nais tumalon ng puso nya ng muling makita
ang ngiti na iyon ni Sandy.

"O sige. maiwan na muna namin kayo. Kakain na
lang muna kami at hindi pa kami
nagtatanghalian." Nakangiti rin na sabi ni
Lorena sa dalawa.

Nakalabas na ang tatlo ay hindi pa rin
gumagalaw si Aled. Ano ang gagawin nya? Can he
hug her? pakiramdam nya kasi ay parang ilang
taon nawala ang asawa nya, to think na
nag-alala talaga sya ng husto.

"Hey.. hindi mo ba ako lalapitan?" Nakangiti pa
rin na tanong ni Sandy.

"C-can i-- can i hug you?" Hindi mapigilan na
tanong nya.

She chuckled. "Of course." Pati ang mga mata
nito ay tumatawa.

He hurriedly went near her and hugged her
tight.

"Did you missed me?" Mahigpit rin ang yakap sa
kanya ng babae.

Tumango sya.

Naramdaman nya na may tila tubig na tumulo sa
balikat nya.

"Miss na miss kita. Akala ko hindi na kita
makikita o makakasama." Ilang sandali pa ay
humihikbi na si Sandy.

"Sssh. Don't worry babe. You're safe now.
Nothing can harm you again, i promise." Mga
kataga na nais nyang ulit ulitin na sabihin kay
Sandy.
CHAPTER 31 ---
"Did you really do this?" Gulat na tanong ni
Sandy kay Aled.

Hindi naman sya nagtagal sa hospital. Wala
naman syang baling buto, just some scars on her
head, face and feet. Nalaman nya na lang na nag
organize ng 3 days tour ang student council.
Hindi mandatory pero alam nya na mga mapepera
at mga mahilig sa good time ang mga studyante
roon ay sasama ang mga ito.

Depende sa course ang destination. Journalism
ang kinukuha nya at ang pagkakaalam nya ay sa
Paris France ang tour nila kasama ang mga
multimedia arts at fine arts. Nagulat sya ng
sabihin ni Aled na sa kanya sya sasama. Sa New
York naman ang mga Business related course.

Gusto nya sana sa Paris France. it's been her
dream to come there.

"Yeah. You need some rest bago tuluyang bumalik
ang sigla mo sa pagpasok sa klase." Sabi nito.

Kasalukuyan silang nasa kwarto ng lalaki. Nag
eempake ito ng mga damit nito.

Would you believe that? Ito mismo ang nag
eempake.

Ang sabi nila Aileen, hindi ito nag eempake ng
damit nito kapag pumupunta ito sa iba'ng bansa
dahil hindi talaga ito nagdadala ng damit. Just
some og his personal belongings. Doon na daw
kasi ito bumibili mismo.

"Sabi nila Aileen, hindi ka naman daw nagdadala
ng damit kapag pumupunta ka ng iba'ng bansa."
Sabi nya. Naka dapa sya sa kama nito while
watching him. Naka conecentrate ito sa pag
eempake.

"Before." Tipid na sagot nito.

"Why not now?"

Itinigil nito ang pag eempake at humarap sa
kanya. "Those were the days na pagliliwaliw ang
ipinunta ko doon. But now, tour ito. Isa pa,
i-- i need to be beside you always." Umiwas ang
mga mata nito ng sabihin na nito ang mga huling
kataga.

Napangiti sya. Tumayo sya at yinakap ito sa
likod.

Tila na estatwa si Aled.

"Naalala mo ba nung first time na yinakap kita
tapos sinisigawna mo ako na bitiwan kita?"
Nakangiti na tanong nya habang nakahilig sa
likod nito.

"Y-yeah.. why are you telling me that now..?"
Napalunok si Aled.

Bumitiw na sya. "Wala lang. Ang cute mo noon
eh." Patalon syang lumapit sa may pinto. "See
you mamaya. Mag eempake na rin ako." Kumaway
sya bago lumabas sa kwarto nito.

Muling bumalik ang madaming tanong sa isip ni
Sandy ng mapag isa na sya sa kwarto nya. Sino
ang lalaking kumarga sa kanya when they were
rescuing her?

Malaki ang posibilidad na si Aled, but she can
feel na ibang tao iyon. Hindi nya maintindihan.
Possible kaya na isa sa mga goons ng asawa nya?
NGEK. >.<

Ipinilig nya na lang ang ulo at kumuha ng
maleta sa walk in cabinet nya. Jusko. Hindi pa
rin talaga sya nasasanay sa walk in closet nya.
Parang palaging may bago. May limang maleta na
naka hilera sa bandang kaliwa, sa ilalim ng mga
naka hanger na pang taas nya na wala pa yata sa
25 percent ang naisusuot nya.

Kung hindi kasi kumplikado ang style, medyo
revealing o sexy ay mukha pa rin pang alis kaya
yung mga pang bahay nya na lang mula pa noon
ang sinususot nya. Bukod sa kumportable sya ay
wala namang ibang nakakakita para mag
pustoryosa sya.

Pinili nya ang maleta na may zebra print at
inilapag sa kama. Namili sya ng ilang may
kapakalan na damit. Ilang sandali pa ay tinawag
nya na sila Aileen para matulungan sya.

-----------------------

"Daddy, what is that bastard talking about? My
God. Nakaka high blood." Inis na inis na
pinuntahan ni Dychie ang daddy nya kinabukasan.

Nagkita sila nito sa restaurant na nasa may
lobby lang din ng condo na tinitirahan nya.

"I'm sorry, darling. He's my business partner,
and let me apologize for whatever harmful words
he said to you."

"And.. bakit nga pala nagulat sya na may anak
ka? i thought, alam ng mga kaibigan, kakilala o
associates mo na may anak ka?" Gusto nya
talagang magdamdam dito but she's reasonable
enough para hayaan muna ito'ng magpaliwanag.

"M-maybe it just slipped my mind. I'm sorry.
Let's just eat, now, okay? I'm already
starving." Roberto just tried to smile and
started eating.

FLASHBACK NG NAGING PAG UUSAP NILA NI PRINCE.

"What is the meaning of this? Are you fucking
kidding me?" Hindi maitatago ang tila nais na
sumabog na nararamdaman ni Prince ng makaalis
na si Dychie.

"Alright, alright. I'm sorry. H-hindi ko sinabi
na may anak ako. She's my daughter from an ex
of mine. Ten years ago na mula ng malaman ko na
may anak ako.."

"And now what? Ginagago mo ba ako? I gave
myself completely to Chiamera knowing na wala
kang anak!" He's shouting.

Nanatiling kalmado si Roberto. "You gave
yourself completely because you love Cassandra
Roxas, Prince." Pagtatama nito.

Lumambot ang expression ng mukha nito.

"L-let's treat this as if hindi sagabal si
Dychie sa kung ano man ang magiging future ng
Chiamera. I-i kept my bargain. I never touched
Cassandra, and i never will. Wala ka ng
maririnig sa akin na plano para sa Clandestine.
I have given it all up."

Nangunot ang noo ni Prince. "What were you now,
the noble Roberto Santillan?" He's mocking him,
he knows.

"I have a cancer, Prince. Nalaman ko lang
recently." Amin nya rito.

*FLASHBAKC ENDS*

Hindi alam ni Roberto kung ano ang plano ni
Prince. Sa Chiamera at lalo na ang existence ng
anak nya. He knows that Prince despices him,
pero hindi maiialis ang katotohanan na mabuting
tao pa rin ito. Sya lang naman ang nagtulak
upang maging masama ito in the first place.

Inaasahan nya na hindi nito papabayaan si
Dychie. HER PRECIOUS DAUGHTER.


CHAPTER 32 ---
"All passengers, please wear your seatbelts. We
will land in John F. Kennedy international
Airport in two minutes."

Almost 16 hours din ang tagal ng byahe. Sabi ni
Aled ay mabilis na nga daw yun kasi since puro
studyante ng St. Bernard ang sakay ng eroplano,
wala na silang stop over.

May isinama silang dalawang guard at ang bagong
kasama nila sa bahay na butler ni Aled, si
Butler Gio. Hindi nya alam kung bakit nagka
idea ang lalaki na mag hire ng butler, pero
kahit papaano ay na eenjoy nila kasi para
silang may dalang computer. Alam nito ang halos
lahat ng dapat gawin sa mga certain na bagay.

Late thirties pa lang daw ito ayon sa files
nito but he looked younger in personal.
Matandang binata daw ito. Walang asawa, anak o
kasintahan. Former butler daw ito ng isa'ng
mayaman na pamilya na nag migrate na matapos
malugi ang negosyo.

"May naghihintay po na kotse sa atin sa labas."
Magalang na sabi ng Butler habang patayo na
sila.

"M-may susundo sa atin?" Tila dissappointed na
sabi nya.

"Why?" Tanong ni Aled. Napatigil ito sa pagkuha
ng backpack nito.

"W-wala lang. Gusto ko sanang tumingin tingin
muna bago tayo dumiretso sa hotel na tutuluyan
natin." Nahihiyang sabi nya.

"Okay then. Butler Gio," Humarap si Aled sa
lalaki. "Paki assist na lang mga gamit namin.
Mauna na kayo sa hotel."

"P-pero senyorito.." Tila nais pa nito tumutol.

"It's okay." Assured ni Aled dito.

"Actually, okay lang naman kung ako na lang.
Ibigay mo na lang sa akin yung address ng hotel
and maybe i can---" Sabi nya ng biglang
nagsalita si Aled.

"What are you talking about?" He held her
hands. "We'll go together." Hinila na sya nito
pababa ng eroplano.

Apologetic sya na tumingin sa Butler. Tumango
na lang ito na tila nagsasabi na naiintindihan
nito.

"May gusto ka bang puntahan particularly dito
sa New York?" Maya maya ay tanong ni Aled ng
maka baba na sila sa eroplano.

Kanya kanyang kumpol ang mga kaklase ni Aled.
Nag uusap usap ang mga ito kung saan ang mga
ito unang pupunta. Bukas pa kasi magsisimula
ang official tour with matching tour guides and
shuttle kaya lulubus lubusin daw ng mga ito ang
oras.

Agad nyang naramdaman ang lamig sa New York ng
makababa na sila ng eroplano.

"Empire State Building?" Hindi nya sigurado
kung pwede silang pumunta doon or baka malayo
ito.

Aled smiled. It's as if his eyes were smiling
with gladness too. "Sure!" Humarap ito sa kanya
at inayos ang pagkaka suot sa kanya ng suot
nyang shawl. "Let's go?"

Tumango syang naka ngiti.

Muli nito'ng hinawakan ang kamay nya. Ang sarap
sa pakiramdam na hawak ng asawa mo ang kamay mo
lalo na at malamig tapos nasa New York pa kayo.

Tumawag ito ng taxi. Doon nya lang napansin na
walang bodyguard ang nakasunod sa kanila. In
short, solong solo nya si ALEJANDRO SANTILLAN.
:D


---------------------------

"Miss Dychie, may bisita po kayo."

Nilingon ni Dychie ang pintuan kung saan
kumatok ang bodyguard nya. Kasalukuyan syang
nag aayos dahil magkikita sila ng kaibigan nya
na si Gwen. Nagkakilala sila nito sa France and
when she learned na nasa Pilipinas ito ay
kinontact nya ito.

Hindi na nag aksaya ng panahon si Gwen at inaya
sya lumabas. May business kasi ang pamilya nito
sa Pilipinas. Bukod sa curator ng isa'ng art
museum ang mama nito ay may restaurant business
naman ang papa nito.

Kaya wala syang inaasahan na bisita.

Ipinasok nya ang drawer mula sa pagkakahugot
nito at tumayo mula sa pagkaka upo sa harap ng
kanyang tokador na humigit kumulang thirty
minutes na syang naka upo. Inayos nya ang pag
kaka suot ng skirt nya ay ng chain necklace
nya. Lalabas pa lang sya ng biglang bumukas ang
pinto ng kwarto nya.

"What the--" Napaatras sya. "What the f*ck are
you doing here?!" Gulat na gulat na tanong nya
ng makita si Prince sa kabilang side ng pinto.
He looked dashing as ever pero hindi nito
matatakpan ang kalapastanganan nito sa pagpasok
sa kwarto nya!

"My. You have a very ugly tasted of words."
Umiling iling pa ang lalako at humakbang
papasok sa kwarto nya.

"My taste of words depends on who i am talking
with." Asik nya. "And what are you doing here?
if i remeber it right, condo ko ito, and it's
my room, for God's sake! You are not supposed
to enter!" Napapikit sya sa inis.

"Sorry to dissappoint you but here i am now."
Inilibot nito ang paningin nito.

"The hell!" Muli ay asik nya. And what did her
stupid bodyguards do?!

"Oh, you were thinking how did i passed your
bofyguards.. Hmm. let's see.." Umupo pa ang ang
hudyo sa gilid ng kama nya! "I told them a
secret."

"You're pathetic. Kung pumunta ka dito para
mang-asar, i'm afraid i cannot accomodate you
for the moment. May pupuntahan ako." She
clutched her purse and was about to get out
pero mabilis na nahawakan ni Prince ang kamay
nya.

"Where do you think you are going?"

Pumiksi sya upang maalis ang pagkaka hawak
nito. Muntik na syang matapilok ng bigla sya
nitong hilahin. "Ano ba? Don't touch me!"

"You can't go out until you have my
permission." Seryosong sabi nito.

"Huh!" She mocked him. "And what are you now,
my new found dad? Kahit ang Daddy ko hindi ako
pinipigilan kapag may lakad ako." This guy is
really getting on her nerves.

"Oh yeah. You can say that. The moment na
nalaman ko na may anak ang daddy mo, it
automatically means that I own you now."

Hindi sya agad nakapag salita sa sinabi nito.
Ano ang ibig sabihin nito? Bigla ay parang may
naramdaman syang hindi maganda.

"W-what are you talking about? Nababaliw ka na
talaga. I will go out, even if you stop me!"
Mabilis syang lumabas ng kwarto.

Dali dali syang naglakad palabas sa pinto ng
condo nya. Nakahinga sya ng malalim ng makitang
hindi sya sinundan ng lalaki. She feels so
stupid admiring him while he was performing
with FREEDOM. Well, she liked them all but she
like Prince particularly.

Naiinis pa nga sya sa sarili nya dahil kahit
hindi nya pinapahalata ay lumalabas pa rin
minsan ang pagiging FAN GIRl nya sa FREEDOM.
She stumbled upon them in the internet and the
rest is history ika nga.

She see to it na kapag may mini concerts, gig
or any events ay nakakapunta sya. She even went
into Judy's debut party though she despise the
bitch makita lang ang FREEDOM. Oh well. That's
all just in her mind now. Hindi nya na gusto si
Prince.

Diretso syang naglakad patungo sa kotse nya ng
nasa parking lot na sya, only to found out na
wala roon ang kotse nya. SHE SCREAMED BLOODY
HELL!


---------------------------------


Kakatapos pa lang kausapin ni Sandy ang mama at
mga kapatid nya. May twin bed ang kwarto nila
sa hotel na iyon. Engrossed sa pinapanuod nito
si Aled habang mabilis ang pagsuo ng paborito
nito'ng junk food.

"Gusto mo?" Alok nito.

Umiling sya. "Hindi ka na ba kakain ng kanin?
Kanina ka pa kumakain ng junk foods." Tanong
nya. She was sitting in her bed's bedside.

"Hindi na." Pinalo nito ang space sa tabi nito.
"Come here."

She hurriedly sat on his side.

Pinunasan nito ang kamay nito at inusog sya
papalapit dito. He kissed her in her forehead.

"Kamusta pala mga sugat mo?"

"Okay na. Hindi naman na kumikirot o
sumasakit."

"I see."

Katahimikan. Muling bumalik sa pinapanuod nito
ang atensyon nito, pero hindi pa rin sya
binibitawan. Inilagay na nito ang supot ng junk
foods sa bedside table.

"Alejandro.." Tawag nya.

"Yep?" Sagot nito bagamat sa tv pa rin ang
tingin.

"H-how did you know where i was when i was
kidnapped?" Tanong nya. Ang gusto nya ay ma
open na rito paunti unti na alam nya na ang
lahat dito.

Tiningnan sya nito. "Someone called at the
mansion, demanding a randsom. I traced the
call." Mabilis na sagot nito.

"Y-yung sumasampal sa akin.. Babae sya. Nakita
nyo ba kung sino? Hindi ko sya nakikita, p-pero
pakiramdam ko kakilala ko sya.." Sabi nya.

"What?" Tila hindi makapaniwala na tanong nito.

Hindi na sya nagsalita.

"Who was it? Hindi mo ba natandaan yung boses
nya?" Tanong nito. Hinawakan nito ang mga
balikat nya at tiningnan sya ng matiim.

Umiling sya.

"Damn it." Mariin na mura nito bago biglang
tumayo at tuloy-tuloy na lumabas sa kwarto
nila.


----------------

"Where?!" Kunot ang noo na pasigaw na tanong
Prince kay Joshua.

"N-new York. Eto oh." Ihinarap ni Joshua sa
kanya ang tablet na hawak nito.

Flight no: 2543 Manila to New York
Passenger name: Dychie Camarao

"She's dead. Book me a flight to New York
immediately." Utos nya kay Joshua.
CHAPTER 33 ---
Inilapag ni Dychie ang coat na hinubad sa kama
at tila pagod na nahiga. Tinanggal nya ang
kanyang shades at napangiti. Natakasan nya na
si Prince. Maaaring masundan sya nito but since
ang paalam nya ay two days trip sa Boracay ay
hindi pa sya hahanapin nito.

That bastard got her car. Hindi nya rin alam
kung bakit sumusunod ang mga walang hiyang body
guards nya rito. Sino ba ito? Hindi sya makapag
sumbong sa Daddy nya dahil nasa out of country
business conference daw ito. Ugh! What was she
suppose to do? Edi nag book sya ng flight
papunta ng New York.

Hindi sya sanay ng mag nag uutos sa kanya kung
ano ang gagawin o saan pupunta. Duh? Her mother
raised her well mannered but taught her to do
whatever she wants as long as alam nya na
ikabubuti nya iyon o walang masasagasaan na
tao.

Tumayo sya at hinawi ang makapal na kurtina sa
glass wall ng hotel suite nya. Miss nya na ang
mama nya. Pangarap nito noon ang makarating sa
New York pero hanggang pangarap na lang sila
noon dahil hindi sila nakakaangat sa buhay.

Then her father came. Hindi naman galit dito
ang mama nya. Ang mama nya pa nga ang umako ng
kasalanan since ito ang lumayo ng hindi
pinapaalam sa daddy nya na nabuntis nya ito.
Her dad instantly hugged her. Hindi na nga ito
nagpa DNA test para masigurado na anak nito
sya.

Nang nag iisp sya ng plano paano makatakas sa
Prince Montreal na iyon ay agad na sumagi sa
isip nya ang New York.

"Hi New York. This will be one hell of a
vacation." Nakangiting sabi nya.


---------------------------------


"What the hell, Wilson? Cassandra told me na
may babae sa operation ng mga lintek na gungong
na iyon! Where was she? Who is she?"

Aled hurriedly dialled his assistant's number
after he left his wife in their suite. Wala
silang nakitang babae sa warehouse ng dumating
sila. Now he knows bakit hindi ganoon kalalim
ang mga bruises o sugat ni Sandy. At siguro ay
hindi naman din ganun katagal ang pagpapahirap
sa asawa nya.

"I-i don't know. I mean, wala rin ako'ng nakita
na babae doon.. sa camera, i mean. Wala din
evidence." Nauutal na paliwanag nito.

Ito kasi ang taga monitor nang na infiltrate na
nila ang mga camera sa warehouse.

"Pero hindi magsisisnungaling si Cassandra. She
told me na pamilyar ang boses nung babae. Damn
it. Who could that be?" Hindi sya makakatulog
dahil sa nalaman.

"I'll check the whereabouts of the girls
obsessed wtih you and some of her and your
known people too." Mabilis na sagot ni Wilson.

"Good. Mag report ka agad sa akin. And.. tell
them i might give them direct orders once na
makabalik na kami sa Pilipinas." Pinutol nya na
ang linya.

Hindi na muna sya bumalik sa suite nila. Bagkos
ay dumiretso sya sa bar ng hotel. Mabuti na
lang at hindi pa sya nagpapalit ng damit. Hindi
nya na isip na pwedeng inside job ang nangyari.
he remembered Cassandra telling him na marami
ang nang-aaway dito na babae kasi girlfriend
nya ito noon.

Tinungga nya ang laman na scotch ng baso nya.
Binigyan nya ng tip ang bar tender at
nagpasyang umalis. Bahala na kung saan pumunta,
kailangan nya lang mailabas ang pagiging
agitated nya ng mga oras na iyon.


-----------------------------------------------
-------

Nang makalabas na ng airport si Prince ay agad
nyang tinawagan si Joshua para malaman kung
saang hotel tumutuloy si Dychie. Wala ito'ng
kakilala doon kaya alam nya na sa hotel ito
tutuloy at hindi sa mumurahin lamang.

"Alam mo na ba kung saan sya nagpa book?"

"Ah yup. Millenium Hilton Hotel. Ibo-book na
rin ba kita?" Tanong no Joshua.

Hindi nya talaga alam kung paano na kapag
walang Joshua ang gagabay sa kanya kapag may
pupuntahan sya. Matanda lang sa kanya ito ng
dalawang taon. Kasabayan nya ito sa ampunan at
ng

"Yeah. I-text mo na lang sa akin kapag okay na.
Hindi muna ako doon didiretso."

Nagtawag sya ng taxi at nagpahatid sa New York
Times Square. Gusto nya munang maglagalag o
baka may makita sya na pwedeng iregalo kay
Sandy.

Yeah, si Sandy na naman. Minsan gusto nya ng
mainis sa sarili nya. Dapat magsimula na syang
mag move on dahil kahit sabihin na close lang
naman sila ay may asawang tao na ito. Bagamat
sapat na sa kanya na masaya ito at hindi sya
iniiwasan ay nasasaktan pa rin sya.

Siguro, kung may makikita syang regalo para
dito ay iyon na ang huli. Bukod sa buhay nya na
nanganib noong sumugod rin sya sa warehouse.
Actually, wala syang back up nung pumunta sya.
Naisip langni Joshua na agad syang susugod dun
kaya nagpadala ito ng back up.

Hindi nya pa kinakamusta si Sandy dahil alam
nya na may mga tanong ito.

Kasabayan nya si Joshua sa ampunan at sabay rin
silang inampon ni Roberto ng palihim. Joshua
never got jealous kahit na halata ang pagka
paborito sa kanya ni Roberto. Magaling na ito
noon pa sa mga computers at na enhance lalo ng
makahawak na sya ng mga sophisticated at
advanced technology sa opisina ng CHIAMERA.

Inilibot nya ang paningin sa paligid ng Time
Square. Hindi mahulugan ng karayom ang dami ng
tao. Ibinulsa nya ang mga kamay sa suot na
coat. Paparating na ang December kaya
napakalamig.

"Hi, aren't you a celebrity in Philippines?"

Nilingon ni Prince ang pinagmulan ng boses. She
saw two blonde girls. Kapwa puno ng paper bags
ang mga kamay nito.

He smiled awkwardly. Hindi alam ng mga ito
pangalan nya so he can just say no. But another
girl entered the picture. May hawak rin ito'ng
mga paper bags pero halatang Pilipina.

"Yes, he is. His name is Prince Montreal."
Nakangiti na sabi nito.

Napakamot sya ng ulo. Pati ba naman sa New
York? >.<

"Yeah! I saw you in a magazine my cousin sent
me!" Tila nagliwanag ang paligid ng babaeng
unang nagtanong sa kanya.

"Oh yeah. The one from the group FREEDOM?" Sabi
naman ng isa.

Nag unahang lumapit ang mga ito sa kanya. Nasa
gitna sila ng daanan, for God's sake!

'I'm Darlene." Inilahad ng isa'ng babaeng
blonde ang kamay nya.

"Amber." Sabi naman ng blonde na unang
nagtanong.

"And i'm Melanie. Fancy meeting you here, Mr.
Montreal." sabi naman ng Pilipina.

Kinamayan nya ang mga ito. "N-nice meeting you
ladies."

"So.. do you have somewhere to go? We were
thinking if you would want to join us, we're
going to a bar nearby." Sabi ni Amber. Halata
ang excitement.

Bumuntong hininga sya. 'I'm sorry ladies, i
have something to attend to." Nawala ang ngiti
ng tatlo, so he thought of something. "But,
we'll never know, maybe one of these days, i'll
join you. So why don't you give me your numbers
instead?" He gave them his sweetest smile.

Muling ngumiti ang mga ito at sabay-sabay na
naglabas ng cellphone. Kinuha nya ang mga
number nito. Hindi nagpatawad ang mga ito at
nagpa picture pa isa isa kasama sya.

Naiiling syang naglakad palayo.


---------------------------------


Nagising si Sandy ng nakaunan na sya sa braso
ng asawa nya. Nakayakap ito sa bewang nya at
nakadantay ang hita nito sa kanya. Tiningala
nya ito habang iniiwasan ang gumalaw masyado na
baka ika gising nito.

Hindi nya alam kung ano'ng oras na ito bumalik.
Alas dos na ng madaling araw sya nakatulog pero
wala pa rin ito. Tiningnan nya ang wall clock
at napa bangon ng maalala na naroon sila dahil
sa tour.

"Hmm." Bahagyang umungol si Aled.

"Alejandro, alas siete na! Kailangan natin
bumaba ng seven thirty sa lobby!" Nagpapanic na
sabi nya. Tinanggal nya ang pagkaka dantay ng
paa nito at pagkakayakap sa kanya bago umalis
ng kama. Dumiretso sya sa c.r at ini on ang
water heater.

"Maaga pa naman!" Narinig nyang sigaw nito.

"Tanghali na! Bumangon ka na, dali! Teka, nasan
ba si Butler Gio? Bilisan mo na!" Ayaw nyang ma
late sila dahil ayaw nyang pag isipan sila na
gumawa ng something na NAKAKAPAGOD ng mga
kaklase at ka course nito kung ma late sila.

"Bakit ka ba nagmamadali?" Nasa likod nya na
ito. Naghuhubad na ito ng sweater nito.

"T-teka, wag ka nga muna maghubad!" Natataranta
na sabi nya.

"Akala ko ba magmamadali na tayo?" Tuloy tuloy
pa rin ito.

"O-oo nga." Dali dali syang lumabas ng c.r at
binuksan ang cabinet kung saan inayos ni Butler
Gio ang mga gamit nila.

Sya ang naglabas ng mga isususot nila. BAHALA
NA. Wag lang sana silang ma late!


-----------------------------------------


Quarter to seven am nagising si Dychie. Agad
syang nagpadala ng room service para sa kanyang
breakfast habang nagpapainit ng tubig. Naka
schedule na ang mga pupuntahan nyang lugar ng
araw na iyon. Magsha shopping sya sa Time
Square!

Dahil hindi nya na kinailangan mag ayos ng todo
ay quarter to eight am pa lang ay palabas na
sya ng kwarto nya. Pinindot nya ang down button
ng elevator at naghintay na bumukas iyon.
Pasara na ang elevator ng may tila narinig
syang boses.

Kinilabutan sya.

Impossible! Napapraning lang sya. masyado ng
malayo ang New York para masundan pa sya ng
Prince Montreal na iyon! Pero kahit ano'ng
pagpapakalma sa sarili nya ay hindi ny magawa.
Bumukas ang pinto ng elevator sa lobby. Mabilis
syang naglakad patungo sa pinto.

"Dychie! Hoy Dychie!"

No, no. Hallucinations ko lang yon! Sigaw ni
Dychie sa sarili habang patuloy pa rin na
naglalakad.

Ilang sandali pa ay napatigil sya ng may
humawak sa braso nya.

"Ano ba? Bingi ka ba?!" Pinaharap sya ng
humawak sa kanya.

Nanlaki ang mga mata nya. SI PRINCE!

"What the hell! What are you doing here?!"
Hindi lang shock kundi takot ang nadama nya ng
oras na iyon. IT'S SCARY WHAT THIS MAN CAN
CAPABLE OF DOING!

"I f i remember it right, ako ang dapat na
nagtatanong sayo nyan. You were supposed to be
in Boracay, not in New York!."

Tama ba ang nakikita nya? Is he
smiling?................. yeah. Nang aasar.

"S-so what now? Ano'ng gagawin mo?" Tanong nya
sa kawalan ng sasabihin.

"We're going back to Philippines. Come." He's
still clutching her arms.

"What? No, no. Teka, ano ba?" Pinipigilan nyang
lumakas ang boses dahil maraming tao sa
particular na lugar na iyon ng lobby.

Hindi nya alam kung gaano na sila katagal na
nag aargumento ng biglang lumuwag ang pagkaka
hawak nito sa braso nya at tila ito natulala.

"Aw!" Anas nya ng maramdaman ang sakit ng
pagkaka hawak nito sa braso nya. Tiningnan nya
ito. Parang na estatwa ito sa nakita nito.

Sinundan nya ang lugar na tinitingnan nito.
May pila, parang mag studyante na Pilipino. But
a particular couple caught her eyes. ITO BA ANG
TINITINGNAN NI PRINCE?

"Hoy!" bahagya nya ito'ng tinulak.

Naglakad na lang ito bigla papalapit sa kumpol
ng mga studyante. Sinundan nya ito. talagang
pupunta ito sa gawing iyon. Habang lumalapit
sila ay nagiging pamilyar ang mukha ng babae.
Her smile, her complexion.

SAAN NYA NGA BA NAKITA IYON?

AH. SA cellphone ni Prince. Ang babaeng ito ang
nasa wallpaper.

B-but.. bakit nakakaramdam sya ng selos? >.<
CHAPTER 34 ---

7:35 am ------


"Thank God. Hindi pa sila nakakasakay sa
shuttle." Nakahinga ng maluwag si Sandy ng
makita na naka pila sa lobby ng hotel ang mga
kaklase at ka course ni Aled. Hindi na nga sya
nagkaroo ng time patuyuin ang buhok nya.

"I told you. Hindi nila tayo iiwan." Muli ay
sabi naman ni Aled.

"Okay, fine." Sabi nya na lang.

Luminga linga sya sa paligid. Lahat ay busy sa
pakikipag kwentuhan at pagpapakita ng mga
pictures ng kanya kanyang pinuntahan nila.
Tiningnan nya rin ang hawak na digicam at
napangiti ng maalala ang mga nangyari.

Pumunta sila sa Empire Estate Building at
gumala sa Times Square kahapon ng hapon. Kumain
rin sila sa tatlong restaurants. Sinabi nya
kasi rito na gusto nya talagang mag restaurant
hopping minsan. Mahilig sya sa pagkain at buti
ay hindi na sya mabilis tumaba hindi kagaya
noong bata pa sya.

"Come here." Sabi ni Aled at bigla syang
hinapit sa kanyang bewang.

Bahagya nya ito'ng siniko. "Ano ba? Madaming
tao." Paalala nya.

"We're married, baby." Bulong nito sa tenga
nya.

Nakiliti sya sa init ng hininga nito. Muntik na
syang mawala sa katinuan ng biglang tila nag
stiff ang kanyang katawan ng may tila
makilalang pamilyar na mukha from the crowd.

"P-prince.." Anas nya.

Sinundan ng tingin ni Aled ang way kung saan
tumitingin si Sandy.

"Prince? What are you doing here in New York?"
Si Aled ang unang nagtanong.

Walang bahid na galit o inis ang tanong na
iyon, imbes ay puno talaga ng pagkagulat. A
woman came rushing near Prince. Tumayo ito sa
tabi ng lalaki. Halata sa mukha nito na hindi
rin nito alam ang nangyayari.

Inilabas ni Prince ang dalawang kamay nito mula
sa mga bulsa nito.

"I'm with someone." Nilingon nito ang babae sa
tabi nito. "Fancy meeting you two here."
Ngumiti ito.

Nagbulungan ang mga nakapila na classmates ni
Aled. Kinilig ang mga babae. Agad na namukhaan
ng mga ito si Prince. May mga nagtutulakan pa
kung sino ang gustong magpapicture o magpa
autograph.

Parang tumigil ang oras para kay Sandy ng
magkaharap sila muli ni Prince... knowing na
may kasama ito'ng babae. Who is she?

"Y-yeah. May tour kami." Matipid na sagot nya.
Gusto nyang yakapin si Prince. Hindi nya alam
kung saan galing ang idea na iyon but she
missed him. Hindi nawala ang tingin nya sa
babae.

"Who is she?" Si Aled ang nagtanong.

"Business associate. May meeting kami dito."
Nakangiti pa rin na sabi ni Prince. "S-shes
Dychie Camarao."

Lumapit ang babae sa kanila at inilahad ang
kamay. "Hi!" She's smiling so wide it's like
her eyes were smiling too.

Nagkatinginan silang mag asawa bago nya
tinanggap ang pakikipag kamay nito. Aled looked
the other way. Nagsusungit na naman ito.

"H-hi. I'm Sandy." Magiliw na sabi nya. "He's
my husband, Aled."

Halata ang pagka gulat sa mukha ng babae. Sino
ba naman ang hind, diba? Bata pa sila at
nag-aaral pa tapos mag asawa na. Oh well.
Sanayan na lang.

"We have to go." Bigla ay sabi ni Prince na
ikinalingon nilang tatlo. Lumapit ulit dito si
Dychie. "N-nice meeting you here anyway. Ingat
na lang sa tour."

MAY MALI. Masyadong cheerful ang boses ni
Prince.

Hindi na lang sila nagsalitang mag-asawa habang
naglalakad palayo ang dalawa.


---------------------------------------


"Who are they?" Hindi na napigilan ni Dychie
ang magtanong ng makalayo na sila sa pumpon ng
mga studyante na pinipilahan. She believes na
lalabas sila ng hotel at pupunta somewhere para
lang makaalis doon.

"Friends." Matipid na sagot ni Prince. Wala pa
ring reaction sa mukha nito. Patuloy pa rin
ito'ng naglalakad ng tuloy tuloy.

"Hmm. Mag asawa na ba talaga sila? I mean, may
mga mag on kasi ngayon na nagke claim na mag
asawa na sila kahit hindi pa." Hindi nya na
pansin kung lumabas na naman ang pagkamatabil
nya.

"They're married. For real." Bumuntong hininga
pa ito bago tumigil sa paglalakad at hinarap
sya. "What were you thinking anyway? Bakit ka
pumunta dito?" Napalitan ng inis ang tono ng
boses nito.

Napangiwi sya. "Eh.. Palagi mo kasi ako'ng
pinapakealaman!" Humalukipkip sya. "Ano ka ba,
guarduan ba kita? And you really followed me
here!" Now it's her turn to be bitchy.

"I tend to watch for my property, Ms.Camarao.
So you better put yourself together. We'll go
back to Philippines as soon as nakapagpa book
na ako ng flight." Bigla na lang ito'ng
mabilis na naglakad at iniwan sya.

Ikinuyom nya ang mga palad. And she thought na
nagselos sya. That bastard treats her as his
property! Huh. Ang akala ba nito ay isa syang
bagay? >.<

But really, who were the two people they met
inside?

Hindi sya comportable sa Aled na iyon. Mukhang
masungit. Pero parang nakikipagtalo ang loob
nya na maging magaan ang pakiramdam nya rito.
Pamilyar ang lalaki, though sigurado sya na
hindi nya pa nakikita ito before.

Nagkibit balikat na lang sya at nagpasyang
ituloy ang naudlot na shopping spree na gagawin
nya.


----------------------------------------


"Tell me something you missed telling me."

Sa isa'ng high class vip lounge nag meet
kinagabihan si Prince at Aled.

"What are you talking about?" Gulat na tanong
ni Prince.

"Someone slapped Cassandra real hard but it was
a woman, Prince. She told me na pamilyar sa
kanya ang boses ng babae na iyon."

Tumaas ang kilay ni Prince. "Are you accusing
me of something, Aled?"

Umiling ito. "No, but i will soon if you're not
going to give me something."

"Look. I came there and i did not saw a woman,
okay? Maybe she just thought na babae iyon."

Tiningnan ng matiim ni Aled si Prince. He knew
na may itinatago ito sa kanya. Pero bakit?
Kumpirmado na ang nararamdaman nito para sa
asawa nya. Bakit ito magtatago sa kanya?

Ilang sandali pa ay tumayo si Prince. Inayos
nito ang collar nito. "I have to go. May
kailangan pa ako'ng hanapin."

"Wait." Pigil nya.

"Who's that woman?" Tanong nya.

"Damn it, Aled. I told you---"

"Not the one i was asking a while ago, but the
woman you are with in the hotel lobby."

Yumuko si Prince. "I told you, my business
associate." mabilis na sagot nya. "W-why?"

"She looks familiar." Sabi ni Aled.


CHAPTER 35 ---
"She's actually my fiancee. Maybe you saw her
in a magazine one time. She's pretty famous
too, you know."

Hindi alam ni Prince kung saan nagmula ang mga
kataga na iyon na lumabas sa mga labi nya.

Tumayo rin si Aled at inayos ang collar ng suot
na polo. "I see. She seems pretty ineresting.."

Nilingon ni Prince ang lalaki. "Yeah."

"So where did the two of you met? When?"

"You don't really need to know." Mabilis na
sagot nya. "I have to go."

Mabilis nyang nilisan ang lugar at agad na
sumakay sa kotse na nirentahan nya. Pinasibad
nya ang kotse ng hindi alam ang patutunguhan.
He was thinking about Dychie. What if malaman
ni Aled na pinsan nito si Dychie?

Masyado pang malabo ang sitwasyon para
maisingit nya ang existence ni Dychie.

Isa pa, kahit papaano ay natutuwa syang inisin
ito kaya hahayaan nya na muna ang mga
pangyayari. Kung kinakailangan ay
ipangalandakan nya na fiancee nya ang babae ay
gagawin nya pansamantala.

Napangiti sya ng makitang nagriring ang
cellphone nya at pangalan ng babae ang naroon.

"What were you thinking?! Bakit naka freeze ang
account ko?!" Agad na bulyaw nito sa kanya.

Palihim syang natawa. "Well. Hindi ka nag
titipid, Miss Camarao. I have to take over."

"What?!" Umalingawngaw ang boses nito sa loob
ng kotse na minamaneho nya. "You better not
appear in front of me or i swear, i can kill
you! And i will bring you back to life to kill
you again! Bastard!"

Matapos ang maaanghang sa nasiltang iyon ay
agad na nitong pinutol ang linya. Tumawa sya.
Namana ng babae ng temper nito sa ama nito.


-----------------------------------------------
-

"Alejandro.." Mahinang tawag ni Sandy sa asawa.

Natapos ang buong araw na pagod ang lahat dahil
sa tour. Pinilit nyang magmukhang masigla sa
harap ng mga kasama nila. Sa tatlong lugar na
pinuntaha nila ay masasabi nya naman na nag
enjoy sya at talaga namang may mga natutunan
sya.

Napaisip sya kung ano na ang ginagawa ng mga
kaklase nya na nasa Paris.

"What is it?" Tanong nito na nakatutok pa rin
ang pansin sa ipad na hawak nito. He seems to
be looking for something.

Nang matapos silang mag freshen up ay ang ipad
na nito ang agad nitong inatupag, samantalang
sya ay nagsulat ng notes habang nakikinig sa
kanyang mp3. For almost an hour ay tahimik
sila, hanggang sa naisipan nya ng kausapin ito.

"Ano'ng hinahanap mo?" Tanong nya. Hindi sya
tumingin rito, she wants to start a usual
conversation.

"Hmmm.. bakit mo natanong?" Sagot naman nito na
hindi rin sya tinitingnan.

Napakagat sya ng labi. Inilapag nya ang notes
na binabasa at tinanggal ang heaphones sa
kanyang tenga. "Curious lang ako." Sabi nya.

Nilingon sya nito. "I'm looking for some games
to download. Come." Ngumiti ito.

Naglakad sya papunta sa kama nito at tumabi
dito. "I didn't know you like playing games.."
sinilip nya ang mga dinodownload nito at
napangiwi sya. "But the violent games.."

He chuckled. "Do i look so gentle that knowing
i play violent games shocked you?"

Umiling sya. "Hindi naman.." Ano, sasabihin nya
na ba na alam nya na ang lahat? Na matagal nya
ng alam?

"Do you want to say something?" Ngunot ang noo
na tanong nito maya-maya.

Nagulat sya at bahagyang napapitlag. "H-huh?"

Lumalim ang kunot sa noo nito. "May problema ba
baby?"

He used that endearment again. >.<

Umiling sya ng sunod sunod. HINDI PA ORAS.
"W-wala." Dahan dahan syang tumayo. "S-sige,
tuloy mo na lang yan." Bumalik sya sa pagkaka
upo sa kama nya.

Hindi agad bumalik sa ginagawa si Aled. Tila
gusto pa sya nito'ng pilitin na sabihin kung
may gusto sya sabihin pero matapos ang ilang
sandali ay kibit balikat na bumalik ito sa
ginagawa.

Nag ring ang cellphone nito.

Pinagmasdan nya ang reaction ng mukha nito.
Bigla na naman ito'ng tumayo at tila aalis.

"W-where are you going?" Tanong nya. Humarang
sya sa pinto.

"I have to meet someone." binuksan nito ang
cabinet at kumuha ng sweater.

"Sasama ako." Sabi nya.

Napatigil ito sa pagsusuot ng sweater. "What?"

"I want to go too." Seryosong sagot nya.
"Please."

Bumuntong hininga si Aled. Tila nag isip pa ito
ng ilang minuto.

"Get a sweater." Utos nito.

Ngumiti sya at agad na nagsuot ng sweater.

Ini lock nila ang pinto ng suite nila. Dala
dala nya ang cellphone nilang dalawa at ipad
nito habang akbay naman sya nito.

Wala silang imikan ng nasa elevator na sila.

"W-where are we going?" Sa wakas ay nagawa
nyang mag tanong ng nasa kotse na sila.

"A bar nearby." Tipid na sagot nito.

Wala pang fifteen minutes ay ipinarada ni Ald
ang kotse na nirentahan nito sa gilid ng isa'ng
vip lounge. May mga bouncer sa may pintuan at
tinanguan lang sila ng mga ito. Pinagbuksan pa
sila ng pinto. Akbay akbay pa rin sya ni Aled.

Maghunus dili ka. Ikaw ang nagpilit na sumama.
Saway nya sa sarili.

May babae ng sumalubong sa kanilang dalawa at
pinapasok sila sa isa'ng room.

May lalaking naka upo roon. probably ay matanda
lang ng dalawa o tatalong taon kay Aled. Sa
tingin nya ay Phil-Am ang lalaki dahil sa
features nito. Halata ang pagkagulat nito ng
makita sya.

"You're with your wife.." Pagkokompirma nito.

Pinaupo sya ni Aled sa sofa na katapat ng
kinauupuan ng lalaki.

"Yeah, she insisted on going." Sagot ni Aled.
"So what do you want me to see?"

Tila alangan pa ang lalaki pero ipinaharap nito
sa kanila ang dala nito'ng laptop. He played
the video. Napa nganga sya ng ma realize kung
ano ang video na iyon.

"What.. i-is is that where i was kidnapped?
B-bakit.."

Hindi sumagot si Aled. nanatili ito'ng naka
focus.

Ayon sa kuha ng camera ay nasa kabilang
establishment ang camera at bahagyang nahahagip
lang ang pasukan ng tila malaking gate ng
warehouse. May dalawang lalaki na
nagsisigarilyo ang nagbabantay sa labas.

May tumigil na magarang kotse sa tapat ng gate
at binuksan nila ang pinto. They saw a lady
like figure. Balot na balot ang upper part ng
babae, bagamat naka mini skirt ito at naka high
heels.

"S-sya ba?"

Nilingon sya ni Aled. "Maybe."

Nasa kotse na sila pabalik sa hotel ay wala
silang imikan. Naka focus lang ang lalaki sa
pagda drive. Nasa lobby na sila ng magpasya
syang magsalita.

"A-ano'ng plano mo?" Tanong nya.

"We'll find the girl."

"Tapos?

Tumigil sa paglalakad si Aled at humarap sa
kanya. "Then we'll turn her over to the police.
Ano pa ba?" Kunyari ay natatawa pa ito.

Hindi sya nagsalita.

"What?" Nawala ang ngiti nito.

"I know everything. I know that you're not
going to turn her over. I know what you did to
other people you don't like." Sa wakas ay
nasabi nya na.

Hindi agad nagsalita si Aled. Hinawakan nito
ang kamay nya at hinila syang maglakad.

"What are you talking about?" Agad na tanong ni
Aled ng makapasok na sila sa suite nila. Hindi
ito galit, bagkus ay tila kinakabahan ito. Tila
bata na nahuli na nagpupuyat ng magulang nito.

"I know everything. T-that you have an
underground group. That you do bad things."
Matagal nya ng gustong ilabas ito. Bahala na
kung magalit ang lalaki.

"What? That's.." Hindi nito alam ang sasabihin
nito.

"B-but it's okay. I understand. I mean.. it
doesn't matter. I just want you to know that i
already know. Ayoko nang maging tanga tangahan
sa mga bagay na alam ko naman."

"How?" Matiim ang titig nito sa kanya.

"I-i just know." Tila hirap na hirap na sagot
nya. Tumayo sya at yinakap ito. "Maybe the way
i knew that you've been drag racing. Ayoko na
magkunyare, Alejandro. I want you to trust me."

Hindi sumagot si Aled.

Ilang sandali pa ay naramdaman ni Sandy ang
kamay ng asawa sa likod nya. He was hugging her
back!

Hinawakan nito ang mga balikat nya at matiim
syang tiningnan sa mata. His eyes were glowing.
Hanggang sa palapit na ng palapit ang mukha
nito sa kanya. Is he gonna kiss her? Should she
close her eyes?

And so she did.

Hanggang sa naramdaman nya na ang mga labi ni
Aled sa mga labi nya.. It gave her different
sensations. Emotions that seemed to make her
thought of happy things. Happy moments with her
husband.

They ended up in bed, still lips locked. She
gave in. She wanted to feel him. She wanted him
to claim her as his own. His eyes were burning
with desire. Tila sinasabi ng mga mata nito na
matagal na nito'ng gustong gawin ang
nangyayari.

Then his lips left hers.

"Do you want to do this now?" Malambing ang
boses na tanong ni Aled, full of passion.

Nakangiti syang tumango...


CHAPTER 36 ---
DEAR DIARY,
We did it. I mean, we literally did
it last night. He's so passionate and gentle. I
feel like a new person now.. and i feel so
happy like my heart will explode. Hindi ko alam
kung ano pa ang mga mangyayari in the future
but i promise that i will not give him up. I
love him so much. Noong una, hindi ko maisip
ang sitwasyon ko ng magpakasal ako sa kanya but
he has this thing that made me fall for him
hard...

Hindi na natapos ni Sandy ang tina-type sa
laptop nya ng marinig nyang gumalaw mula sa
kama si Aled. He was still naked but he was
covered with the comforter. Hindi mapigilan ni
Sandy ang mamula nang maalala ang mga eksena ng
gabing iyon.

She saved the document and turned off her
laptop.

Isa lang iyon sa iilang gadget na binili nya
bago sila pumunta ng airport. Bumili rin sya ng
digicam na syang ginamit nila for the last two
days, ipod dahil gusto nya na munang
pagpahingahin ang mp3 nya na regalo pa ng papa
nya at isang digital organizer.

"Good Morning baby.." Ang malambing at husky na
boses na iyon ni Aled ang nagpapitlag sa kanya.

Nanatili syang nakatalikodd ito, not knowing
what to do. NAHIHIYA SYA.

Ilang sandali pa ay narinig nyang arahan ito'ng
tumawa. "Hey.. nahihiya ka pa rin ba sa akin?"
Palapitng palapit ang mga hakbang nito. He
hugged her from the back. He's still naked!

"A-alejandro.." Tanging nasai nya.

He kissed her on the forehead. "Kanina ka pa ba
gising?"

Tumango sya. "M-magbihis ka na nga." Hindi nya
mapigilan ang sabihin iyon. miwas sya ng tingin
dito.

Muli ito'ng tumawa at bumalik sa kama,
nagtalukbong ng comforter. "Inaantok pa ako.
Tsaka napagod rin ako.."

"Alejandro!" Saway nya rito. Napakadali lang
rito ang asar-asarin sya dahil sa nangyari.

Nag echo ang tawa nito sa kabuuan ng hotel
suite nila.


------------------------------------------

"Daddy i cannot take it anymore! That bastard
is ruining my life! He went after me here in
New York, then froze my bank account!" Namumula
sa galit na sumbong ni Dychie sa daddy nya ng
tawagan sya nito upang kamustahin.

"Sweetheart, baka naman kasi masyado ka nang
nagiging magastos.."

"What?!" She is terrified. "Kailan nyo pa ako
pinagbawalan? I mean, ikaw pa ang ang nagsasabi
sa akin before na gumala naman ako o mamasyal
at mamili. And who is he in our life anyway?
he's talking as if i am his property. That
crazy bastard!" Nagtagis ang mga bagang nya.

"Okay, calm down Dychie. I'll just talk to
Prince when the two of you get back." Malumanay
pa rin na sabi ni Roberto sa anak.

"I am not going with him! Over my dead body!"

"Well, should i kill you by strangulation or by
my gun.. your choice." Mula sa kung saan ay may
pamilyar na boses ang nagsalita.

Nabitawan ni Dychie ang hawak na cellphone.

She saw Prince Montreal at the edge of her
room's terrace, comfortably holding a glass of
wine he is sipping now. He wore a three piece
suite.

"Ano ka ba? What the hell are you doing
there?!" Tila anytime ay sasabog na ang kanyang
dibdib.

"Calm down there, babes. Masyado kang hot
headed." Kalmado lang ang boses nito.

"Get out." Nakayuko na utos nya rito.

"Hey. I paid for this suite. Don't i deserve a
little hospitality?"

Sinasagad talaga sya ng lalaki na ito.

Umatras sya ng tatlong hakbang bago mabilis na
lumabas sa suite na iyon. Wala ang ga
bodyguards nya sa labas ng suite nya. Ano na
naman ba ang ginawa ng alaking ito at tila
lahat na lang ay namamanipula nito? Nahihiya
sya sa sarili nya at some point ay nagkagusto
sya rito.

"Where are you going?" Napatigil sya
sapaglalakad ng may humablot sa braso nya.

Nasundan sya nito.

Unti unting namuo ang ga luha sa mata
nya."Please, let me go..."

Prince look stunned when he saw her tears
running down her cheecks.

"W-what.. why areyou crying?" Nanlaki ang mga
mata nito.

Tila nanghina bigla ang kanyang mga tuhod at
napaupo sya sa carpeted hallway at nagsiimulang
humagulhol. Umupo sa harap nya si Prince na
tila anytme ay matataranta na.

"Tigilan mo na nga ako.. Nahihiya ako sa sarili
ko na nagkagusto pa ako sayo samantalang
nagagawa mo ako'ng pahirapan ng tagusan sa buto
ko. You are one hell of a selfsh bastard."
Mahina at sabi nya sa pagitan ng kanyang
paghagulhol.

Nagsalubong ang mga kilay ng lalaki. "Wait..
what? You liked me?" Itinuro pa nito ang
sarili.


---------------------------------

Ala una ng madaling araw lumapag ang eroplano
sa NAIA.

Bagamat malamig at gusto ni Sandy ang klima sa
New York ay hindi nya maikakaila na mas gusto
nya sa Pilipinas.. isa pa, sa New York rin nila
unag beses na ginawa iyon. Magaan pa rin ang
pakiramdam nya.

"Saan tayo pupunta? Hindi ito ang way pauwi."
Nagtataka na tanong nya kay Aled ng mapansin na
imbes na dumiretso sa EDSA ay lumiko ang kotse
na kinalululana nila.

Inakbayan sya nito. "Relax. You'll see."

Kagaya ng sinabi nito ay nag relax sya.
Tumingin tingin lang sya sa mga tanawin sa
labas ng tinted na salamin ng kotse na
sinasakyan nila. Wala silang imikan pero
there's someting about Alejandro that he seems
excited.

Ilang sandali pa ay lumiko sa isa'ng may
kadiliman na daan ang kotse. Nakasunod pa rin
ang convoy nila ng mga bodyguards nila. Tumigil
iyonsa isa'ng fivestorey building. Pinagbuksan
sila ng pinto ng mga guards.

"Nasan tayo?" Muli ay tanong nya.

He just smiled. Inakbayan sya nito at
inalalayan papasok sa glass door, kung saan
tumambad sa kanya ang hilera ng mga lalaki na
pulos naka itim at naka yuko habang dumadaan
silang mag asawa.

CHAPTER 37 ---

MADAM.

Hindi na mabilang ni Sandy kung ilang beses na
syang tinawag ng ganun ng mga lalaki na kanina
lang ay nakayuko sa kanila ni Aled habang
papasok sa gusali.

Hindi nya rin alam kung maiilang o matutuwa.
Kakaiba ang atensyon at pag galang na
ibinibigay ng mga ito sa kanya. Tila ito mga
militar kung gumalaw at magsalita. WELL TRAINED
ika nga.

Dumiretso sila sa elevator ng asawa nya kasama
ang dalawang bodyguard at isa'ng lalaki na may
dalang ipad at suot na headset. Hindi pa rin
sya nagsasalita. Hindi naman sya tanga para
hindi malaman na iyon na ang opisina (kala mo
legit business) ng underground group na hawak
nito.

Maluwag ang elevator pero parang ang sikip
sikip noon para sa kanilang lima. Akbay akbay
pa rin sya ni Aled habang ang isang kamay nito
ay nasa bulsa nito. He looked impatience.

Ilang sandali pa ay bumukas na ang pinto ng
elevator. 4th floor. Sa tingin nya ay hanggang
anim o limang palapag lang ang building na
iyon. Hindi nya sigurado dahil hindi parang
kumplikado ang style sa labas ng building kaya
hindi nya rin nabigyan ng pansin.

Napakalamig. Centralized aircon ang lugar.

Puno ng paintings ang hallway ng palapag na
kanilang linabasan. Kumaliwa sila. Binuksan ng
isa'ng bodyguard ang pinto sa dulo ng pasilyo
at pumasok sila doon. And guess what she
immediatley?

WEDDING PICTURE NILA NA NAKASABIT SA LIKOD NG
SWIVEL CHAIR NITO NA NAKAHARAP SA PINTO.

Napasinghap sya.

"Surprised?" Sa wakas ay nagsalita na si Aled.

Napatakip sya ng kamay sa bibig nya. TOTOO BA
TO?

"Hindi ko alam na may kopya ka rin nito.."
Tuwang tuwa na sabi nya. May maliit na framed
picture rin sya ng wedding picture nila sa
bedside table nya.

Tumawa si Aled. "Of course."

Pumasok rin ang lalaki na may hawak na ipad at
headset samantalang ang dalawang guard ay
hindi. Isinara ng mga ito ang pinto. Doon nya
lang nailibot ang paningin. Masyadong malinis
ang paligid. Maluwag.

May shelves ng libro sa kaliwa at coffee table
at dalawang upuan. May malaking sala set naman
sa kanan. May mga halaman at kung ano ano pang
disenyo, pero nag i stand out ang wedding
picture nila.

"Ahm baby, this is Wilson. He's my executive
secretary. Wilson, This is Sandy, my wife."
Maya maya ay sabi ni Aled.

Nakipag kamay sya sa lalaki.

"I thought.." Tila may sasabihin si Wilson sa
asawa nya.

"Oh, she already knew." Sabi agad ni Aled.

Are they talking about her?

"Anyway, baby. Wilsone here, will be your
guide. I have to do something for a while at
the other room. You cana sk him anything you
want to know about this things.." Tila natatawa
na sabi nito.

"What? saan ka pupunta?" Hindi nya maisip na
iiwan sya roon nito. Wilson is handsome at
hindi naman mukhang gagawa ng masama pero
maiilang sya paniguardo.

Tila nagulat rin ang lalaki. "Really?" Tila
hindi makapaniwala na tanong nito.

Ngumiti si Aled. "Yup. I'll be back. Take care
of her." Tinapik pa ng lalaki sa likod si
Wilson at hinalikan sya sa labi bago lumabas.

KATAHIMIKAN----------

"Ahm.. so.. ano'ng gusto mo'ng malaman about sa
Orion?" Maya-maya ay tila hindi na natiis ni
Wilson ang katahimikan. Mukhang naiilang rin
ito.

Nakaupo sila sa sofa ng magkaharap.
Ipinagsalikop nya ang kanyang mga kamay.

"Uhm.. kailan pa to nagsimula?"

"September 8, exactly five years ago." Inayos
nito ang pagkaka ayos ng eye glasses nito.

"Uhm.. ganon ka na rin ba katagal dito?" She
looked at him. Mukha ito'ng nerd pero hindi
maikakaila na napaka gwapo nito. Halos lahat
naman.

MAY REQUIREMENT ATA SI ALED SA MGA SUMASALI
DOON.

"Yeah.. actually, galing rin ako sa Chiamera. I
went with him when he said he wanted out and
made his own." Tila bigla na itong nagiging
kumportable.

Tumango tango sya. "A-ano purpose nyo?"

Nangunot ang noo nito. "Oh, okay. Hindi ko alam
na itatanong mo pa yan. Anyway, were like the
illegal version of the police. Our main purpose
is to come up with the best fighters and that
is to protect the country."

"Ows? I mean.." MAKABAYAN?!

Tumawa si Wilson. "Hindi ba kapani paniwala?"

Ngumiti rin sya. "M-medyo."

"Ewan ko ba. Basta ginagawa na lang namin to.
May tanong ka pa ba?"

Nagsimuulang magtanong ng magtanong si Sandy
dito.

-----------------------

"Dumating sila sa NAIA kaninang umaga, pero
hindi dumiretso sa mansion."

Nangunot ang noo ni Prince sa sinabi na iyon ni
Joshua.

Ilang oras lang na nauna sa kanila ni Dychie
ang dalawa. Pero nasaan na ang mga ito?

"Nag check in kaya sila somehwere?" He asked.

"Actually, nag check na rin ako sa mga hotel.
Wala ang pangalan ng kahit na sino sa kanila.
Pero who knows, baka ayaw lang ipaalam ni
Aled.."

Nagkibit balikat na lang sya. He should stop
now. HE SHOULD STOP WORRYING AND THINKING ABOUT
SANDY. I't s getting viral. Naiinis na talaga
sya sa sarili nya. Mukha na syang gago. Plus
nagpapaka bratinella pa si Dychie.

Oo. Namomroblema sya. Mukhang mahihirapan syang
patinuin ito.. which is, matino naman na sana.
Siguro na shock lang sa existence nya sa buhay
nito.. which is again, wala ito'ng magagawa.
Pinirmahan nila ng ama nito na sa kanya na ang
lahat ng ari-arian nito.. which is, for the
third time, ay sakop ang babae.

Napa buntong hininga sya. Naalala nya ang
eksena sa hallway ng hotel suite ng babae.

SHE TOLD HIM NA NAGKA GUSTO ITO SA KANYA.. kaya
lang, nagsisisi na ito.

Oh well. Hindi naman dapat sya apektado.. pero
hindi nya alam kung bakit hindi mawala sa isip
nya ang umiiyak nitong itsura habang sinasabi
nito kung gaano sya nito sinusuka.

Nasa malalim na syang pag iisp ng muling ibalik
ni Joshua ang kamalayan nya sa kasalukuyan.
Joshua snapped his fingers in front of his
eyes, which is very effective dahil napa pitalg
sya.

"Stop doing that!" Saway nya rito. Marahil ay
limang beses na ito ginawa ng lalaki sa kanya.

Tumawa lang ito. "May invitation na dumating
kaninang umaga." he informed him.

"From whom?"

"Underground society auction event, actually.
Si Guerrero ang organizer."

Tumango tango sya. Three or four times a year
ay may nagaganap na Underground society auction
kung saan may mga ina auction na gamit mula sa
underground market. Ang kaibahan, tanging ang
may mga pera lang talaga ang pwedeng makapasok
sa nasabing event. Silang mga nasa sirkulasyon
lang talaga.

And he damn well know na hindi ito papalagpasin
ni Aled dahil isa rin ito'ng collector.

"Let me see.." Inabot sa kanya ni Joshua ang
envelop at napangiti sa nabasa.

-------------------------------------

"Do i really have to go?" Hindi naman sa
nagrereklamo sya o tutol, naisip lang ni Sandy
na hindi nya pa naman gamay ang mga tao o kung
ano man ang mangyayari sa mga ganoong events
lalo na at underground society raw ang mga
participants.

Busy sa pamimili ng isusuot si Aled. "Yeah. You
look stunning, by the way." He looked at her
and winked.

Napangiti sya, pero panandalian lang dahil muli
syang na tense.

She was wearing a silver long gown. Flowing
iyon mula sa balakang nya pababa pero fitted
pataas. Sa kaliwang balikat nya lang ang may
strap at may gold rings roon. Design iyon ni
Ethan, ang stylist ni Donya Lyn na surprisingly
ay pinatawag ni Aled noong isang araw para
pagawaan sya ng rush na long gown.

Nasa mansion ang mag-asawa at ang paalam nila
ay may dadaluhan silang isang students
society ball sa isang hotel somewhere. Hindi
naman nagduda ang mag-asawa at tinulungan pa ng
donya si Ethan na mag disenyo ng isususot nyang
damit.

Nang maisuot na ni Aled ang coat nito ay
linapitan nya ito upang sya na ang magsuot ng
kurbata nito. He look so dashing. Hanggang
ngayon ay hindi pa rin sya makapaniwala sa mga
nangyayari. Asawa nya ito at Masaya sila,
though hindi nya alam kung hanggang kalian.

Naka abrisiyete sya rito ng lumabas na sila sa
kwarto nito.

My, my. Look at the two of you? Bagay na bagay
kayo. Tuwang tuwa na sabi ng Donya ng makita
silang pababa sa staircase ng mansion.

She just smiled. Hinatid pa sila ng mag asawa
habang papasakay ng kotse.

The driver dropped them off to a certain five
start hotel kung saan nagpasundo sila sa isa
pang kotse na silang maghahatid sa talagang
destinasyon nila.

You got it all planned. Naiiling na sabi nya.

In my position, I have to. Sagot naman nito.

Hindi nya alam kung gaano sila katagal na nasa
byahe. Ilang sandali pa at tingin nya ay nasa
bandang Laguna na sila. Puno na ng puno at
lupain ang paligid. Ilang sandal pa ay lumiko
sila at pumasok sa isang gate. Napakataas ng
bakod niyon at mahigpit ang security. Tiningnan
muna talaga kung si Aled nga ang nasa kotse. At
ng masiguro ay pinapasok na ang convoy nila.

May two storey building sa loob. Glass walls
iyon at napaka lawak. Nagkalat ang mga goons
sa paligid, as well as ilang tao na pulos naka
coat and tie at may mangilan ngilan ring babae
na kagaya nya ay naka long gown. Ngayon sya
nagpapasalamat na si Ethan ang nag design ng
damit nya dahil hindi iyon papatalo sa mga gown
na suot ng mga naroroon.

Auction event ba talaga ito? nagtataka na
tanong nya. Para kasing party.

Tumango ito. Yup. The auction will not start
until eleven pm, baby. This is a front. We
dont want other people to know we are
participating in a black market auction event.

Tumango tango na lang sya.

Sa paglinga nya ay may pamilyar na mukha syang
nakita. Si Prince and a girl. The girl he was
with in New York.

C-can I talk to Prince for a second? Hindi
nya na naisip na pwedeng tumutuol ang asawa o
mag iba ang mood nito pero yun lang ang tanging
gusto nyang gawin sa ngayon.

Mahahalata ang pagkagulat sa mukha ni Aled pero
tumango rin ito.

Ill just talk to him, I promise. Then she
planted a kiss on his lips before going near
Prince.

May hawak na kopita ng alak ang lalaki. Ang
babae naman na kasama nito ay mukhang bored, o
sadyang hindi sya Masaya na nasa tabi sya ni
Prince. He was talking with some people na sa
tingin nya ay doble ang edad ng edad nila Aled
at Prince.


Ilang hakbang na lang sya papalapit dito ng
mapagawi ang tingin nito sa kanya. Did his eyes
really sparkled or shes just hallucinating?


Hindi na naalis ang tingin nito sa kanya. He
was wearing an all white coat and tie. Nilagok
nito ang laman ng hawak nitong kopita at nag
excuse sa mga kausap nito.


Sandy. Malapad ang ngiti ni Prince ng
salubungin sya nito.


H-hi. Sabi nya. Nagkita lang sila nito sa New
York pero parang miss na miss nya ang lalaki.
Can we talk?


Tumango si Prince at iginiya sya palayo...
CHAPTER 38 ---
Hindi alintana ni Dychie kung mapanis man ang
kanyang laway dahil sa hindi pagsasalita. It's
the least she can do para ipakita kay Prince na
napipilitan lang talaga syang sumama dito.
Hindi nya naman kasi talaga maintindihan kung
bakit isinasama pa sya nito sa isa'ng auction
event na sa pagkaka alam nya ay hindi naman
kailangan ng partner unlike other social
events.

Kulang na lang ay batuhin nya ito ng lampshade
na nasa bedside table nya ng bigla ito'ng
pumasok sa kwarto nya at tinanong sya kung
pwede syang sumama. Syempre ay tigas iling sya.
Pero ano pa ba ang magagawa nya? He promised to
unfreeze her bank account kinabukasan ng event
kapag sumama sya.

Isa pa.. ang daddy nya na ang nagsabi na
pakitunguhan nya raw ang lalaki. Pati sa daddy
nya ay naiinis na sya. Bakit parang pati ito ay
hindi maka laban sa lalaki? Nag walk out sya sa
opisina nito ng sa tingin nya ay wala rin naman
syang mapapala.

A day before the auction ay inaya sya ni Prince
na mamili ng isusuot nya sa mall. One to three
words lang ang palagi nyang sagot dito plus a
poker face. Hindi na rin naman ito nagpilit na
kausapin sya.

Ang ending, parang ito ang talagang pumipili ng
damit. Naka tunganga lang sya habang ito ang
namimili at kumakausap sa mga saleslady.
Ibinibigay lang sa kanya ng lalaki ang gown
para isukat ito. Kung masikip o kung ano pa man
ay sa saleslady nya na sinasabi.

Of course, hindi nawala ang mga babae nahindi
makapaniwala na nakita ng mga ito si Prince
Montreal pero nagtaka ang mga ito dahil kasama
sya nito. A nobody. Hindi rin nakalampit ang
mga fans dahil kasama nila ang dalawang
bodyguard nya.

"Are you hungry?"

ANg tanong na iyon ni Prince ang pumukaw sa
kamalayan ni Dychie.

Kasalukuyan silang naka sakay sa rolls royce na
pag aari ng binata at sa pagkaka alam nya ay
papunta na sila diretso sa venue ng auction
event.

Umiling sya.

Bumuntong hininga naman ito.

"Look. Let's forget what happened between us
even just for tonight. Sana makapag enjoy ka
man lang.. And if you like anything in the
auction later on, just say so." Malumanay na
sabi nito.

Ibinaling nya lang ang paningin sa bintana.

Hindi na rin ito nagsalita pa hanggang sa
makarating na sila sa mismong venue.

Marami na ang tao. Alas nueve y media na ng
gabi at iilan lang silang babae sa event. Pulos
mga naka pormal ang mga tao roon, may mga hawak
na kopita at may kanya kanyang kausap sa bawat
sulok ng lugar.

Malawak ang tila garden ng venue. May two
storey building mansion pero hindi pa sila
pumapasok. Maraming bumati kay Prince but she
was thinking na hindi bating artista ang
ginagawa ng mga ito.. parang associate type ng
pagbati.

Ikinuha sya nito ng cocktail drink at pumwesto
sila somewhere. Sa paglinga linga nya ay nakita
nya ang ilang tao na tila may ipinapasok sa
mansion. WHAT THE HELL. Hindi iyon mga bagay na
sa isa'ng white market mo makikita.

"What the hell. Is this a black market auction
event?" Gulat na bulalas nya sa lalaki.

Kunot angt noo na nilingon sya nito. "Didn't i
told you?" Maang maangan na tanong nito.

She pressed her lips. ANO PA BA ANG AASAHAN NYA
SA LALAKI?

Pero ganoon ba nito ka gusto ang mga mamahaling
bagay para sumali ito sa isa'ng black market
auction events? May gusto ba ito'ng bilhin o
gusto lang talaga nito'ng mag waldas ng pera?
Ganoon ba ito ka yaman?

Yamot na yamot sya pero hindi maikakaila na
naexcite sya sa idea. Ngayon lang sya
nakaramdam ng ganitong excitements. For the
first time ay nakaramdam sya ng excitement ng
dahil sa pag participate sa isa'ng event na
labag sa batas!

"Like i told you, if ever may magustuhan ka man
mamaya, just say so." Muli ay sabi nito.

Hindi nya ito inintindi pero gagawin nya talaga
ito.

Ilang sandali pa at may ilang tao na ang
kumausap sa lalaki habang sya ay parang tanga
na nakiki tango at nakiki ngiti sa mga ito.

Konting tiis lang na lang, Dychie. Pakonswelo
nya sa sarili.

Nang muli nyang sulyapan si Prince ay naka pako
na ang tingin nito sa ibang direction. Then she
saw a girl.. the girl she saw in New York.
Nakita rin nya nang halikan ng babae ang
'asawa' nito na hindi nya akalain na naroon
rin. WHAT'S HAPPENING ON EARTH? Bakit nasa
black market auction event ang mga kabataan na
kagaya nila?

Tapos unti unting lumapit ang babae sa kanila.

"Sandy." Narinig nyang sabi ni Prince.

The girl smiled. "Hi." She said. "Can we talk?"

ANG SUMUNOD NA NANGYARI?

She was left. Alone.

-----------------------------------------------
-----------------------------

Nangunot ang noo ni Aled ng mapansin ang babae
na naiwan ng umalis ang asawa nya at si Prince.
She was the girl he was asking Prince about,
but seems to change the topic..

Luminga linga sya, kumuha ng bagong kopita na
may laman at marahan na linapitan ang babae.

"Hi." Hindi man sya naka ngiti ay sinigurado
nya na hindi naman nakakatakot ang approach
nya.

Halata sa mukha ng babae ang pagkagulat.
"Y-yes?" Napa atras pa ito ng isang hakbang.

Now that he can see her closer, she reminds him
of someone..

"Hi. I'm Aled." inilahad nya ang kanyang kamay.
Masyado yata syang nagiging masunurin sa asawa
nya.

"Err. Dychie." Tinanggap naman nito ang kamay
nya.

He can feel something about her.

"So.. are you Prince's friend?" She asked him
first.

Yumuko sya bago sumagot. "Y-yeah. You can say
that. And you?"

Nagkibit balikat ito.

Bago pa sya muling magtanong ay lumapit si
Wilson sa kanya, na sumama para ma authenticate
o malaman nya kung authentic ang mabibili nya.

"Excuse me, nice knwoing you by the way." Sabi
nya bago iwan ang babae.

Wilson hacked into the Guerrero clan's system
and got him the list of the things to be
auctioned later on. Gusto nya lang naman
malaman upang mapag handaan nya na kung alin
ang kukuha ng interes nya.

May isa'ng kwarto sa building ng Orion ang puno
ng mga prized possessions nya.

Ilang minuto rin silang nag usap ni Wilson bago
nya mapansin ang oras. Tiningnan nya ang suot
nyang wrist watch. Halos kinse minutos na mula
ng umalis si Sandy at Prince.

Hindi sya nagdududa lalo na kay Sandy. She gave
herself to him completely. Hindi lang talaga
sya mapakali kapag tila wala sa tabi nya ang
asawa.

Ilang sandali pa at nakita nya na lang na
pabalik na si Sandy. Mukhang okay naman ito at
walang problema..

PAST 11pm------------------------

Ika apat na bagay na ang ina auction pero wala
pa roon ang nais ni Aled. Si Sandy naman ay
tahimik lang na nasa tabi nya.

"Next! Princess Mary Tudor-Brandon Necklace
parure! This, gentlemen, is the real thing form
England.."

Humikab si Aled.

"Oh my God. Is that the real thing?" Bigla ay
narinig nyang nagsalita si Sany.

Tiningnan nya ito at nakita nya na tila
nagnining ning ang mga mata nito sa pagtingin
sa kwintas na hawak ng auctioneer.

"Y-yes, i think they are the real thing." Sagot
naman ni Wilson sa kabila nya.

"Do you like it baby?" Agad na tanong nya.

"Oh God. I love it!" Sabi nito na sa kwintas pa
rin naka tingin.

Napa ngiti sya.


-----------------------------------------------
--

"Kanina ka pa naka simangot." naiiling na sabi
ni Prince kay Dychie.

Hindi ito nagsalita.

Hindi na lang din sya nagsalita. Alam nya naman
na galit ito sa kanya. Isinama nya ito para ma
established na sa ibang tao ang kunyari ay
relationship nila. Ayaw nyang dumating ang time
na hindi sya aware sa pagtataka ng ibang tao
kung bakit palagi nya itong kasama.

Ilang sandali lang ay nagsimula na ang auction.
Sa simula ay hindi nya pa talaga gusto ang mga
ina auction. Hanggang sa...

"Damn. I want that."

Narinig nya na lang na sabi ni Dychie habang
hindi maialis ang tingin sa kwintas na hawak ng
auctioneer.

"D-do you want that?" Paninigurado nya.

"I do. Please buy that for me." Lumingon ito sa
kanya ng may malambot na expression.

Tumango lang sya.

Nang oras na para sa pag bi bid ay hindi na
muna sya nagsalita. Tsaka na sya magtataas ng
hawak nyang number kapag tingin nya ay wala na
syang makakalaban.

"Five million! Is there five point five?
Anyone? Anyone?" The auctioneer is still
raising the value.

Unti unti nya ng tinaas ang kanyang numero ng
sa tingin nya ay wala ng ibang nais mag bid.

"Six million." Sigaw nya.

"Seven million!"

Napalingon ang lahat ng may magtaas pa ng
numero. SI ALED.

CHAPTER 39 ---
"Looks like the two of our youngest gentlemen
both wanted the necklace for their lovely
ladies!"

Umalingawngaw sa hall na pinagdadausan ng
auction ang boses na iyon ng auctioneer.

Tila naging tambol kalakas ang pintig ng puso
ni Dychie ng mag sink in na sa utak nya ang
nangyayari. Prince and the guy, who introduced
his self as ALED are having a conversation with
their eyes. She has to move!

Hinawakan nya ang kamay ni Prince.

"Just give it to them, i can pick another item
anyway." Bulong nya rito. Tense na tense na
sya. Aled looked dangerous and snob. Malay nya
ba na gusto rin nito o nang 'asawa' nito ang
necklace parure na iyon ni Mary Boleyn?!

Nilingon sya nito.

"I can get it for you." Mahina at kalmado ang
pagkakasabi nito pero halatang determinado.

Umiling sya. "It's alright. I don't really like
it anyway." Tanggi nya.

"So.. am i hearing seven point five million?
Anyone? Anyone?" Muli ay nagsalita ang
auctioneer.

"Eight million!" Muli ay sumigaw si Prince.

Hinila nya ang coat na suot ng lalaki. "What
the hell. I told you not to get it anymore!
It's too expensive and i told you, i don't
really like it. I just loved the way it's name
sounds.." Kunwari ay sabi nya.

"Nine million!" Muli ay sigaw ni Aled.

She looked at him, and the girl she is with.
Kalmado ang itsura ng babae. Hindi man lang ba
nito sasawayin ang asawa nito? NINE MILLION na
ang halaga ng necklace parure at mukhang wala
rin balak magpa talo si Prince!

"Damn it Prince! If you don't stop bidding,
i'll walk out of here and i'll leave you
alone!" Matigas na sabi nya. Wala na syang
pakealam kung marinig man iyon ng mga taong
naka upo malapit sa kanila. Nainis na naman sya
sa lalaki.

"Am i hearing nine point five million? Anyone
from here? From here?" Muli ay sigaw ng
auctioneer.

Laking relief ang nadama nya ng umiling na si
Prince sa auctioneer.

"No more other offer! Mary Tudor-Brandon Parure
necklace was won by the gentleman holding
number 29!"

Maririnig ang hiyawan sa paligid.

Nakita nya na nakatingin sa gawi nila ang asawa
ni Aled. Straight face iyon kaya hindi nya alam
kung ano ang ibig sabihin ng tingin nito. Is
she making her feel that she won? Hindi nya
tuloy alam kung ano ang dapat nyang maramdaman
para sa babae.

Hindi nya ipagkukumpara ang itsura nila dahil
bukod sa hindi naman sya mahilig makipag
kumpitensya ay magkaibang magkaiba ang tipo
nila. The girl seem to be well mannered, bagay
na bagay sa asawa nito na mukhang snob at
unexpected ang bawat galaw.

Samantalang sya, hindi man sya galawgaw ay
hindi nya lang siguro maisip ang sarili bilang
ganun ka well mannered. She do whatever she
likes at isa pa, pinalaki rin naman sya ng mama
nya na lady like, tapos dumating pa ang daddy
nya, that made her more aware of their family's
status.

Nilingon nya si Prince.

Nakayuko lang ito, kuyom ang mga kamao na naka
patong sa dalawang hita nito.

Galit ba ito?


-------------------------------

*FLASHBACK*

"Kamusta ka na?" Prince broke the silence
first.

"I am okay.." Halos hindi rin lumabas sa labi
ni Sandy ang mga kataga na iyon.

They ended up near a well on the back side of
the mansion. May kadiliman na sa banda roon
kaya tingin nya ay mas safe kung doon sila mag
uusap. Sigurado rin naman nya na walang
pinasunod sa kanya si Aled. Mukhang maganda rin
kasi ang mood nito at wala itong dahilan pa
para mag duda.

"Hindi mo man lang ako dinalaw sa hospital.."
Tila nagtatampo na sabi nya pagkatapos.

Mahinang tumawa si Prince.

"It's not funny!" Mahina ngunit mariin ang
pagkakasabi nya.

"So hindi sinabi sayo ni Aled?" He asked.

Nangunot ang noo nya. "What? May dapat ba syang
sabihin?"

Umiling iling si Prince. "I was there first.."
Nakayuko at mahina na sabi nito.

"Huh? where? In the hospital?" Sunod sunod na
tanong nya. Bakit parang biglang naging ibang
tao na ang lalaki?!

Tumango ang lalaki at huminga ng malalim.
"Yeah, yeah. I-i have my sources too, you
know.." Ngumiti ito. Halatng pilit pero anong
gagawin nya? Tatanungin nya ba ito bakit tila
nahihirapan ito?

"Three days ako sa hospital, hindi ka bumalik.
I missed you, you know." Nakayuko na sabi nya.

"Come here." Hinawakan nito ang kamay nya ay
hinila sya papalapit sa kanya.

They hugged.

He caressed her hair. "I missed you too, more
than you know, Sandy." He whispered in her ear.

Hinigpitan nya ang yakap sa lalaki, ang lalaki
na syang naging pinaka matalik nyang kaibigan
sa mga panahon na nasasaktan sya ni Aled, sa
mga panahon na kailangan nya ng kaibigan.

She restes her head on his shoulder..

Bumuntong hininga si Sandy. Bumalik na sa
kasalukuyan ang kanyang isip.

"Nine Million!"

Nilingon nya si Aled na nag bibid pa rin para
sa necklace na gusto nya.. wait, what? NINE
MILLION NA?! Parang kanina, five million pa
lang ang kwintas!

Nakita nyang umiling iling na si Prince ng
muling magtanong ang auctioneer kung may tataas
pa ba sa offer ng asawa nya. Narinig nya na
lang ang hiyawan ng ibang tao ng sabihin ng
auctioneer na si Aled ang nanalo sa bidding.

Tiningnan nya si Prince.. and the girl. She was
looking at them too. SINO BA TALAGA ITO?

*FLASHBACK ULIT*

"Who was the girl with you in New York?" Tanong
nya ng maghiwalay na sila. Pansamantalang
naglaho ang mga tanong sa isip nya kung bakit
hindi man lang sinabi sa kanya ni Aled na
dinalaw sya ni Prince sa hospital.

"A-anak ng business partner ko.." mabilis na
sagot ni Prince. Nagkamot ito ng batok.

Bagamat hindi sya naniniwala ay hindi na sya
nagtanong pa.

*END ULIT.*

"Baby, we got the necklace!" Tila tuwang tuwa
na sabi ni Aled sa kanya.

Well, he doesn't actually looks like he's so
happy. Naka ngiti kasi ito at nakataas pa ang
kamay.. so ganun ang iniisip nya. BUT HER? ewan
nya. Tila hindi nya na naman kilala ang asawa
nya.

She tried to smile. "I-i know.. thank you." She
kissed him on his cheeks, he hold her hands.

Ala una na natapos ang auction. Bigla na lang
nawala si Prince at ang babae na kasama nito.

Nang makauwi na sila, Aled seemed to be
flirting a little, pero pinahalata nya na wala
sya sa mood makipag lambingan dito. Hindi naman
ito na offend or what. Hinalikan pa nga sya
nito sa noo nya bago sya pinapasok sa kwarto
nya.

------------------------------------

"Wait, are you mad? Whya re you acting like
that?!"

Nasa loob na sila ng condo nya ng sa wakas ay
nagawang tanungin ni Dychie si Prince. Bagamat
kalmado ito habang magkasama sila pauwi ay
hindi ito nagsasalita at palaging naka kuyom
ang mga kamay.

"I could have got you that damned necklace!"
Bigla ay tila sumabog ang lalaki. Malakas ang
pagkakasabi nito niyon na ikinagulat nya.

Napa-atras sya. "Wha? Is this still about that
necklace? I told you, i don't really like it!"
She shouted back. She threw her purse
somewhere.

"You liked it, you want it. I saw you when you
saw that damned necklace. Why do you have to
lie?!"

"W-well.." Hindi nya alam ang sasabihin.

Hindi na nito hinintay ang sumagot sya.
Dumiretso ang lalaki sa mini bar ng condo nya
at padaskol na binuksan ang wine cabinet.
Kumuha ito ng isang bote ng scotch. Kumuha ito
ng baso and poured scotch almost half the
glass.

"What are you doing?" Palapit na sya rito ng
tunggain ng lalaki ang lahat ng laman ng baso.
"WHat the hell!" Inagaw nya rito ang hawak
nitong baso at bote. "Ano bang problema mo?!"

Tumalikod ito sa kanya. Muli syang napa atras
ng bigla nitong suntukin ang pader.. it's so
strong that his hands looked crushed..w ith
blood!

"Anak ng!" Agad nyang nilapitan ang lalaki.
"Are you crazy? Ano bang problema mo!" Inis na
kinuha nya ang kamay nito, kasehodang malagyan
na rin sya ng dugo nito. She looked at his face
and she saw tears flowing down his cheeks.

Mariin syang napapikit.

IT'S NOT ABOUT THE NECKLACE ANYMORE.

IT'S ABOUT ALED.. AND THAT GIRL.

CHAPTER 40 ---
Tanging ang tunog lang ng pagbuga ng malamig na
hangin ng aircon ang maririnig sa paligid.

Kumalma na si Prince at kasalukuyan na
binidendahan na ni Dychie ang sugat sa kamay ng
lalaki.

Bigla ay parang gusto nya itong yakapin. Mukha
kasing sobra ang sakit na nararamdaman nito.
Tila nacha-channel ng mood nya ang nararamdaman
nito.

Hindi rin nagsasalita ang lalaki. Paunti unti
na ang pag inom nito ng alak.

"There, it's done." Mahinang sabi nya ng tapos
nya ng bendahan ang kamay nito.

Binawi nito ang kamay nito sa kanyang hita at
hindi nagsalita.

Bumuntong hininga sya. "Do you want to talk?"
Malumanay na tanong nya sa lalaki.

Hindi nagsalita si Prince. Nakatitig lang ito
sa lamesa.

Tumayo sya at pumunta sa harap nito. "Look,
Prince. I get it. I know you liked her.. or
love her. But you have to let it go. May asawa
na sya. They look happy and contented." She
wanted him to talk.. kaya kahit hindi nya alam
ang mga nangyayari ay nagsalita sya.

"It's not what you think, Dychie. Hindi ganoon
kadali ang lahat." Sa wakas ay sabi nito.

Muli syang umupo sa tabi nito. "Then speak.. to
me. I know this sounds unreal but i am worried
about you."

Nilingon sya nito.

Hindi nabawasan ng lungkot sa mata nito ang
taglay nito'ng kakisigan.

"Alright. Minahal ko na si Sandy hindi pa man
sila nagkakakilala ni Aled. Minahal ko na sya
kahit hindi nya pa rin ako kilala. Pinagkasundo
sila dahil sa isa'ng circumstances.. then we
met too. Naging close kami. The moment na
nalaman ko na nagsisismula na syang ma inlove
kay Aled, i backed off. But then.. palagi syang
nasasaktan ni Aled. AT sa akin sya tumatakbo. I
was there when she needs me."

He paused. Then poured some scotch onto his
glass then drank all of it, as if doon sya
kukuha pa ng lakas ng loob bago magpatuloy.

"I-i was fine with that. Makita ko lang syang
masaya, masaya na rin ako.." Nagsimulang tumulo
ang luha nito. "I can't forget her. I even sold
my self to the devil just for her!" he said
with conviction.

Nangunot ang noo nya. "Prince.. what do you
mean?"

"Oh. Right. You don't know how bad i am.. yet.
But you'll know soon, Dychie. I never planned
on getting myself into this mess. But i love
her and i want to protect her.. i gave up my
freedom. But it's okay. I won't blame her."

Huminga sya ng malalim. Ihinahanda nya na ang
sarili nya sa iba pang mga sasabihin nito.

"Aled had her and her love.. and i had
nothing." Hindi na tumitigil ang pagdaloy ng
luha nito.


-------------------------------------

Marahan na tinanggal ni Sandy ang suot na Gucci
shades nang makita na paparating na ang kanyang
hinihintay. She doesn't feel threatened at all
dahil confident sya sa mga kasama nyang
bodyguards.. and kahit papaano ay alam nyang
hindi magsasalita ang mga ito kay Aled.

"Well, well, well. Look who wants to see me."
Malapad ang ngiti na iyon ni Roberto Santillan
habang dahan dahan na umupo sa upuan na nasa
harap nya. "Mrs. Alejandro Santillan."

Pinagbuksan ito ng pinto ng kasama nitong goon.
Humigit kumulang anim na goons ang alam nyang
kasama nito. May kasunod na itim na kotse ang
puting kotse nito na kumikintab sa puti.

She sipped on her coffee before saying.

"Let's cut the chase, Mr. Santillan." walang
emosyon na sabi nya. "Ikaw ba ang nagpa
kidnapped sa akin? Sino ang kasabwat mo?"

Unti unti na nawala ang ngiti nito, napalitan
ng pagka gulat at pagkalita.. bago muling
ngumiti. "Wow. Seems like having Aled as a
husband can really make changes.. Are you
accusing me of something, Mrs. Santillan?"

Ikinuyom nya ang kanyang mga palad.
"Nagtatanong ako. Wala naman ibang gustong
gumawa ng masama sa akin.. or at least wala
kaming ibang maisip. I know that Aled also
thinks that--"

"No, no no." Roberto interrupted. He sat
forward to her. Inilagay nito ang dalawang
kamay nito sa lamesa. "Mukhang may
communication issues kayong mag asawa." Umiling
iling ito. "My name was cleared, okay? Tutal
naman ay alam mo na ang lahat, you should know
na hindi kami o kahit na sino sa Chiamera ang
nagpa kidnapped sayo.. and humingi ng what,
ilang milyones? That's so low."

"What do you mean by your name was cleared? Who
cleared you? What does it mean?" Kaunti na lang
ay tila magwawala na sya. Bakit patrang nauuso
ang riddles ngayon?!

"My name and Chiamera was cleared. Prince was
there first! Bakit ka nya ililigtas kung kami
lang din naman ang nagpa kidnapped sayo? He did
all to save you." Seryoso na sabi na ng lalaki.

Tila inumpog sya sa pader ng marinig iyon.
"W-what? Prince? And what does he got to do
with all of this?" Umalingawngaw sa utak nya
ang sinabi ng lalaki kagabi na "I WAS THERE
FIRST" And she thought he was talking about
visiting her in the hospital.

"Very well. I know how being left out feels. I
own Chiamera.. before. But i gave it to Prince.
But he refused. The good kid, Prince Montreal."
Umiling iling pa ang lalaki. "But after
sometime, yeah, i admit i was after you first,
not to kill you, but to let Renato suffer
knowing na ako ang magmamamana ng Clandestine."

Mataman syang nakikinig. Naalala nya bigla ang
eksena noong nalaman nya ang lahat. Nasa
Bakanteng lote sila sa Rizal ni Prince habang
umiinom ng beer.

"Oh. I almost forgot. Hindi nagkataon ang
pagkakakilala nyo ni Prince. I nurtured him. I
got him from an orphanage and treated him
special.. to be the perfect man and make you
fall for him."

"What?!" Is she hearing the real thing? "What
are you talking about?!" Inilapag nya na ang
nakakuyom nyang kamay sa lamesa. Lalabas ba na
masama si Prince sa ikekwento nito?

"Don't be mad, mademoiselle. You will know
later on the whole truth." He paused and sipped
the coffee in front of him. "He never wanted to
be a part of what i want him to do. But he saw
you.. he saw your picture. And my stupid
secretary gave Prince a favor by giving your
address in Laguna. Since then, he started
looking out for you. But You see, Prince is a
classic torpe. He never got the chance to talk
to you kahit noon pa man.. edi sana kayo ang
magkasama."

Hindi nya alam ang sasabihin. SPEECHLESS.
Masyadong intense ang mga lumalabas sa bibig ng
roberto Santillan na ito.

"He spent the time on extra cullicular
activities and since pwede syang pakinabangan,
and i was in Clandestine that time, i got him
the modeling job.. and the FREEDOM job too.
Naisip ko na mas magiging ma appeal sayo kung
artista sya at mas madali ka nyang mapapagusto.
But you still chose my bastard niece over him..
And i want to have you so bad to make them
suffer. So he gave in to my greatest wish.."

"W-what is it?" Nanginginig na tanong nya. Si
Prince.. dapat ba syang magalit dito?

"Hmm. He gave his self to me. Completely. Sya
na ang Prime master ng Chiamera. You know,
parang si Aled sa Orion? There. He never wanted
any of these. Gusto nyang tigilan na kita kay
Aled kaya papayag daw sya sa gusto ko. There,
we signed the contract. Anything about you
seemed to affect him big time. Too ba dhe never
had the chance to tell you what he really
feels.. and that he is hurting inside."

Yumuko sya. WHY DID HE DO THAT?!

"Cassandra." Bigla ay umiba ang tono ng boses
nito. She looked at him. "I admit i was the bad
guy before. I am not sorry for the things i
have done.. But Prince.. he's like a son to me.
I wanted him the position to make him busy to
forget you.. He loved you that he gave his self
to the the last thing he would want in his
life.."


-----------------------------------------------
------

9:55am.

Nagising sa sikat ng araw si Dychie. Nilingon
nya ang paligid. Tsaka nya na realize nya wala
nga pala sya sa condo nya.

Alas dos na ng madaling araw ng mapilit nya si
Prince na ihatid nya sa bahay nito na isa'ng
penthouse ng isa'ng commercial building
somewhere in Alabang.. Lasing ang lalaki kaya
inalalayan nya ito sa kama nito.. and hindi nya
na napansin na nakatulog sya sa sofa nito.

Napangiti sya.

nag heart to heart talk silang dalawa. Inilabas
nito ang lahat ng naipon na sakit sa dibdib
nito. HE REALLY LOVED THE GIRL. Too bad at
hindi nagkatuluyan ang mga ito.. o buti na
lang? Well. Hindi naman masama na catch si
Prince. She remembers other girl calling him
the big catch.

Nagluto sya ng agahan nila. Maraming pagkain sa
ref nito.

Hindi nya rin maiwasan na tumingin tingin sa
mga collection nito ng libro.. until one hard
bound blue book caught her attention. YEAR BOOK
noong high school. Na excite sya makita kung
ano ang istura ng lalaki noong bata pa ito.

Binuklat nya ng binuklat hanggang sa isa'ng
pamilyar na mukha rin ang nakita nya.

Si Aled.

And what shocked her the most? His full name.

ALEJANDRO SANTILLAN.

And her father is ROBERTO SANTILLAN.

Small world?
CHAPTER 41 ---
"Pwede bang kilala mama na muna ako?"

Kunot ang noo na lumingon si Aled sa kanya.
Kasalukuyan silang nasa library at naghahanap
ng libro upang maging preference sa ginagawang
thesis ni Aled. Napatigil ito sa ginagawa.

"Why? Is something wrong?" Lumapit ito sa
kanya.

Mabilis syang umiling iling. "N-no, hindi
naman. Miss ko lang sila.. pwede ba?" She
smiled.

Hinapit nito ang bewang nya. Hinalikan sya sa
noo and caressed her hair. "Oo naman."

Mahina syang huminga ng malalim. Mabuti na
lang at nakasananayan nya na yata ang umarte sa
harap nito na parang walang problema.

Pumasok sila sa eskwelahan ng sabay at umuwi ng
sabay kinaumagahan mula ng nakausap nya si
Renato Santillan pero nagawa nyang maitago sa
asawa ang tila pagka aloof nya rito. Ayaw nya
ng magkaroon pa sila ng pagtatalo. Aalamin nya
na lang ang mga sagot sa tanong nya ng sya ang
mismong gagawa ng paraan.. at sa tingin nya na
mas mabuti na doon muna sya sa bahay ng mama
nya.

"Come." Hinawakan na ni Aled ang kamay nya at
marahan syang hinila. "Kumain na tayo. Nagpa
gawa ako ng mashed potato kay manang."

She smiled at him.

Unti unti nang nagiging 'normal' na tao ang
asawa nya, bagamat alam nya na malayo sa
pagiging normal ang buhay at mga activities
nito.

They ate dinner together as if she really knew
nothing. Tumatango at ngumingiti sya at natural
lang din ang pakikipag usap at pakikitungo nya
rito. He became more possesive. Gusto nito na
papalgi silang magkasama, bagamat hindi pa
nauulit ang nangyari sa kanila sa New York.

"Bukas mo na ba gustong mag stay muna kila
mama?" Bigla ay tanong ni Aled.

Kasalukuyan na silang nasa kwarto ng lalaki.
Nag aya kasi ito na manuod daw sila ng movie o
mag dvd marathon sila, which she gladly
aggreed.

"Yeah. Didiretso na ako mula sa school."
Mabilis na sagot nya.

-----------------------------------------------
------------------

"Good Morning."

Hindi alam ni Dychie kung ilang minuto o gaano
na sya katagal na naka titig sa marmol na sahig
ng living room ng bahay ni Prince. Hindi nya na
nga rin napansin na gising na pala ito.

"Dito ka pala nakatulog." Sabi ulit nito.

Linagpasan sya ng lalaki. Bagamat naka bathrobe
ito ay halata na hindi pa rin naman ito
naliligo. Dumiretso ito sa two door
refrigirator at kumuha ng tubig.

Nang mapansin nito na hindi pa sya kumikibo ay
lumapit ito at tumabi sa sofa na kinauupuan
nya.

"May problema ba? Bakit ikaw naman yata ang
nakatulala?" He chuckled a bit.

Bumuntong hininga sya. "I have a question." She
looke dat him.

"Ahuh. What is it?"

"Ano ang relasyon ng daddy ko kay Aled?"

Unti unting nawala ang ngiti ni Prince. Tila
biglang nag iba ang mood nito. He coughed.
"B-bakit mo naman naitanong yan?"

"Prince.. i saw your year book. I saw Aled
there and his name. Magkapareho sila ng surname
ni Daddy. Pwede bang kahit ngayon lang, maging
totoo ka sa pagsagot sa akin?" Ipinakita nya
rito na nahihirapan na sya sa sitwasyon.
Palaging sya ang walang alam.

Bumuntong hininga ito.. pero hindi pa rin
nagsasalita.

Tumayo na sya. "I better get going." Mabilis
syang naglakad palabas ng penthouse nito pero
kaagad naman sya nitong nahabol.

"Wait, Dychie. Let me get dressed, we'll go see
your dad." Nakahawak ito sa braso nya at
iginiya sya upang muling umupo sa sofa, which
she gladly did.

Masyado nang mahiwaga ang mga nangyayari.
Masyadong misteryoso si Aled, ang asawa nito,
si Prince at ang daddy nya. What the hell is
going on?

Wait..may kinalaman din ba ang daddy nya sa mga
underground people? Impossible na hindi nito
alam na umaattend ng black market auction si
Prince na ayon dito at business partner nito..


----------------------------------------------

"Saan ka ba galing? Kanina ka pa daw
tinatawagan ng asawa mo." Bungad ng mama ni
Sandy sa kanya ng makapasok na sya sa condo.

Inilapag nya ang kanyang gym bag. "Sa gym lang
ho sa baba." matipid na sagot nya. Alas singko
ng madaling araw sya nagsimulang mag work out.
Gusto nyang ilabas lahat ng inis nya sa
pagpapakapagod.

"Bakit hindi ka man lang nagsabi sa akin o sa
mga kapatid mo? Hindi mo rin daw sinasagot ang
cellphone mo." Sabi pa ulit nito,

"Tulog pa ho kayo kanina." Dumiretso sya sa
kusina at kumuha ng isa'ng bote ng tubig sa
ref. "Tsaka, sa gym lang nama po yun."

Sinundan sya ng mama nya. "Umamin ka nga,
Cassandra. May problema ba kayo ni Aled? I
thought smooth sailing ang pagsasama nyo?"
Concern na tanong ng mama nya.

"We're fine, ma." Yumuko sya. "Magbibihis lang
po ako." Paalam nya bago dumiretso sa guest
room kung saan sya natutulog.

Naligo sya at nagpalit ng damit bago pagal na
humiga sa kanyang kama.

ANONG GAGAWIN NYA?

Napaka laking sakripisyo pala ng ginawa ni
Prince para sa kanya. Matagal na pala syang
mahal nito.. noon pa. Siguro nga hindi ganito
ang buhay nya kung ito ang nagustuhan nya..
pero bakit si ALed pa?

Hindi sya nagsisisi but she was thinking what
if it's the other way around?

Kinuha nya ang cellphone na nasa tabi nya ng
marinig ito'ng nagriring. Si Aled.

"Where the hell did you go?!" Halata ang inis
sa boses nito.

"Sa Gym." Tipid na sagot nya.

"Gym my ass." Bumaba na ang boses nito pero
halatang hindi naniniwala sa kanya.

"Sa gym nga ako pumunta. Saan pa ba ako
pupunta?" Nainis na rin sya.

Narinig nyang bumuntong hininga ito. "Sorry.
Ayoko lang ng hindi ko alam kung nasan ka o
kung saan ka pumunta."

Hindi sya nagsalita. Pinakiramdaman nya ito.

"H-hindi ka pa ba uuwi? Miss na kita.."
Mahinang sabi nito.

"M-may two days pa ako, d-diba?" Sabi nya na
lang. Apat na araw kasi ang paalam nya rito.
Nagkikita naman sila nito sa school, pero kapag
lunch time at break time lang. Hindi rin sya
nagpapahatid, nag cocommute sya.

"Yeah. Ingat ka dyan, ha?"

Nang maibaba nya na ang linya ay nagpasya syang
kausapin si Prince.. Hindi nya man masusuklian
ang pag ibig nito ay gusto nyang malaman na
alam nya na ang lahat.

"Ma, aalis lang po ako. Pupunta ako sa kaklase
ko." Pagsisinungaling nya.

"Aba, teka. Tumawag ka na ba sa asawa mo? Baka
tumawag na naman at hanapin ka."

"Tumawag na po sya, nag usap na kami." Sagot
nya.

"O sya. Mag iingat ka. Umuwi ka agad, magluluto
ako ng chicken curry mamaya."

Napa ngiti sya. "Sige po ma."

Agad syang tumawag ng taxi ng makalabas na sya
ng building at ng makasakay na ay agad nyang
tinawagan si Wilson.

"Madam! Napatawag ka?" - Wilson

"Wilson, i need to ask you a favor."

"Uhm,, sure, sure. Hanggang kaya ko."

"I need you to give me the address of
Chiamera's office and not to tell Aled about
it." Seryosong sabi nya.

Halatang napatigil si Wilson. "B-but.."

"Wilson, please.This is very important for me."

Tila nagdadalawang isip pa rin ang lalaki sa
kabilang linya.

"Please, Wilson. Walang makakaalam."

"Eh ano po bang gagawin nyo? Baka mapahamak
kayo."

"No, just give it to me. Hindi malalaman ni
Aled na ikaw ang nagbigay ng address ng
Chiamera. Please?"

Sa huli ay napilit nya rin ito bagamat halatang
alangan pa rin ang lalaki.

Sinabi nya sa traxi driver ang address at agad
naman syang hinatid nito doon.

Ibinaba sya ng taxi driver sa tapat ng isa'ng
three storey building na tila complikado din
ang design. Puti at pula ang kulay nito. At
kagaya sa Orion ay tila napakarami ring goons
sa paligid. Pulos naka itim din ang mga ito.

Huminga sya ng malalim bago tinanggal ang suot
na sun glasses bago naglakad palapit sa gate ng
building.

Nang makita sya ng dalawang tila guard ay
nagkatinginan ang dalawang ito.

"Miss baka naliligaw ka." Tila natatawa pa na
sabi ng isa.

"I'm here to see Prince. let me in." Matigas
ang expression na sinabi nya.

"Miss, hindi ho pwede. May appointment ka ho
ba?" Sabi naman ng isa.

"Alam ko naman na kilala nyo ako. At alam ko na
alam nyo na importante ako kay Prince, who is
the prime master of Chiamera. I'm sure hindi
sya matutuwa sa ginagawa nyong pag harang sa
akin para makita sya." Ah! Bahala na!
Nagkatinginan ulit ang dalawa.

"Pero miss, nasa protocol po namin na--"

"Papasukin mo na." Mula sa kung saan ay may
lalaking sumulpot.

"Sir Josh." Sabi naman ng isa.

"It's okay. Ako ang mananagot. Open the gate."
Utos ng lalaki na tinawag na Sir Josh.

Binuksan ng isa sa guard ang gate at pinapasok
sya.

"Hi. I'm Joshua. Call me Josh." Inilahad nito
ang kamay nito.

"Sandy." Matipid na sagot nya. "I need to see
Prince. Is he here?"

Ngumiti ang lalaki. "Yes. Follow me please."


CHAPTER 42 ---

Impatience na tiningnan ni Prince ang suot na
wrist watch.

Isa sa mga pinaka ayaw nya ay ang traffic. Isa
pa, hindi pangkaraniwan ang pag alis nyang
iyon.

Nilingon nya sa tabi nya si Dychie. Tahimik pa
rin ito, naka tulala sa labas ng bintana ng
sasakyan. Ganun na lang din ang ginawa nya.

"Hindi ba tayo pwede dumaan sa shortcut?" Tila
naiirita na na sabi nya sa driver nya.

"Wala po pwede daanan dito boss." Sagot naman
nito.

Napabuga sya ng hangin.

Hindi sya sanay ng ganito. Bakit naman kasi sa
daming panahon na pwede nitong malaman na
pinsan nito si Aled ay ngayon pa? Hindi sya
handa. Hindi nya rin alam ang mga tamang
salita. Sinabi nya na lang tuloy na pupuntahan
na lang nila ang Daddy nito.

Ilang sandali pa at naka hinga na sya ng maayos
ng tuloy tuloy ng umandar ang sasakyan.

Imbes na isa'ng oras mahigit ang byahe ay
naging isa't kalahating oras silang parang
tanga sa loob ng sasakyan.

Dali-dali'ng binuksan ng dalawang bantay sa
gate ang gate at pinapasok ang kotse na
kinalululanan nila. Hindi pa rin kumikibo si
Dychie. She did not even bother to take a bath.
Kung ano ang suot nito kagabi sa sa auction ay
iyon pa rin ang suot nito.. with the complete
accessories.

Pinagbuksan sila ng pinto ng mga tauhan
nya.Agad nyang naramdaman ang lamig na dulot ng
aircon.

"Boss, pinapasabi ni Sir Josh na hintayin mo
daw sya bago ka pumunta sa opisina mo." Bigla
ay sabi ng isa'ng tauhan nya na nakasalubong
nya.

Nangunot ang noo nya. "What?" Why?"

"hindi nya po sinabi ang dahilan."

Umiling iling sya. "Nah, just call him. Tell
him I'll meet him at my office." Tuloy tuloy
syang naglakad papasok sa elevator.

Si Dychie naman ay tila walang paka na
sumusunod lang sa kanya.

Pinihit na ng tauhan nya ang seradura ng pinto
ng opisina nya ng biglang tinawag sya ni Josh.

"Prince!!| he heard him calling.. And he saw
Sandy standing in front of them inside his
office.

-----------------------------------------------
--------------------

Halos kinse minutos ng naghihintay si Sandy sa
opisina ni Prince ng makaramdam sya ng pagka
ilang. Parang nagkaroon sya bigla ng doubt kung
dapat nya bang komprontahin o kausapin si
Prince. Kaya nya ba talaga?

Bigla ay parang kinabahan sya. Luminga linga
sya.

Should she go now?

Wala pa ang lalaki. Sasabihin nya na lang na
may pupuntahan pa sya. Besides, ang sabi ni
Josh ay naroon na ito, pero wala pa pala kaya
nagpaumanhyin ito. Hindi naman daw kasi nale
late si Prince.. bihirang bihira.

Huminga sya ng malalim at agad na tumayo.

Akmang hahawakan nya na ang seradura ng pinto
ng bigla na lang itong bumukas.

Tumambad sa kanya si Prince.. ang babaeng
kasama nito na mukhang nagulat rin, si Josh na
tila tinatawag si Prince atilang tauhan.

She literally saw Prince's jaw dropped.

"S-sandy?"

"H-hi." Bahagya syang ngumiti dito.

"W-what areyou doing here?" Halata sa mukha ng
lalaki na hindi nito alam ang gagawin.

"I-i want to talk to you.." Nilingon nya ang
babae satabi nito. "K-kung okay lang sana."
Mabilis nya naman na ibinalik kay Prince ang
tingin.

Nakatingin sa kanya ang babaeng katabi nito..
hindi man intense ay hindi nya mahulaan kung
paano. Tingin nya ay may animosity na
namamagitan sa kanila ng babaeng kasama nito..
and their feeling is mutual.

teka.. Girlfriend ba ito ni Prince?

Shit. Ngayon lang sumagi sa isip nya na
posibleng girlfriend nya ito. ANO'NG GAGAWI
NYA?

Prince brushed his hair wuth his fingers. "O-of
course." Nilingon rin nito ang babae sa tabi
nito bago muling tumingin sa kanya. "G-go back
inside. I'll be back." Itinuro nito ang sofa na
kanina ay inupuan nya na.

Dali dali syang bumalik sa loob. Pagka upo nya
ay sya ring narinig nya ang pag 'click' ng
pintuan tanda na muli ito'ng sumara.

Napa pitlag sya ng biglang mag ring ang
cellphone nya.

SI ALED.

Sasagutin nya ba?

Ilang segundo syang tumigil. Bigla nyang
napindot ang DECLINE button ng muling marinig
nya ang pag 'click' ng pintuan. Pumasok si
Prince.. halatang hindi pa rin mapakali.

"D-do you need anything? Drink? Snack?" Sunod
suno na tanong nito.

Umiling sya, at itinuro ang juice at cake na
nasa harap nya pa.

"H-how did you know.."

"I asked Aled's assistant." Mabilis na sagot
nya.

"What? Alam nya ba na pupunta ka dito?" Nagulat
ito.

Umiling sya. "Alam mo na hindi sya papayag
kapag nagpaalam ako."

"Then why are you here?" Kunot ang noo nito.
Umupo ito sa single sofa na kaharap nya.

"I know now, Prince. I know now. I am so sorry
for causing you pain and trouble." Agad na sabi
nya. Gusto nyang ilabas ang nararamdaman nya..
nagi guilty sya.

"What? What are y-you talking a-about?" Napa
angat mula sa pagkaka sandal sa upuan ang
lalaki.

Yumuko sya. "Roberto Santillan told me
everything.." mahinang sabi.

"What? kinausap mo sya? Why?" Imbes ay tanong
nito.

"I am desperate or answers, Prince. Naiipit ako
sa sitwasyon na ni sa hinagap ay hindi ko alam
na kasasadlakan ko. But i knew better now.. and
i am really sorry." pakiramdam nya ay kailangan
nya pang ulit ulitin ang word na 'sorry' para
gumaan ang pakiramdam nya.

"What did he tell you?" bigla ay naging seryoso
ito.

"A-about how he got you.. to make me fall for
you." Mahinang sagot nya.

"I-i never mean harm to you, i am sorry."

"No!" mabilis na bawi nya. "A-alam ko naman na
wala kang choice noon.. and that you loved me
then.." Nahihiyang sabi nya.

Prince smiled bitterly. "Hanggang nagayon naman
eh."

Hindi sya nagsalita.

Maya maya ay bumuntong hininga ito. "Look,
Sandy. Don't feel guilty about me. Hindi naman
kita sinisisi eh."

"I don't know what to feel. I just.. i just.."

"C'mon. Wala naman magbabago di ba?" Muli ay
halata ang bitter na ngiti ni Prince.

"And about dun sa pag kidnapped sa akin..
Roberto told me na ikaw ang naunang dumating."

Hindi ito nagsalita.

"I have to know something."

Hindi ulit ito nagsalita.

"W-wala ka bang nakitang babae bago mo ako
nakita?"


CHAPTER 43 ---
Gigil na isinara ni Dychie ang pinto ng tila
library na pinaghatidan sa kanya ng mga tauhan
ni Prince.

That bastard ditched her for that girl! AGAIN!

At bakit ba bigla na lang ito'ng sumulpot doon?
Hindi nya na mapigilan ang mainis sa babae
bagamat wala naman talaga ito'ng ginagawang
direkta sa kanya.

Parang gusto nyang magwala. Kanina pa sya
kating kati malaman ang relasyon ng daddy nya
sa asawa ng babae.. at syempre ang kaugnayan
nya rin. If ever, this will be the first time
na may makikilala syang kamag anak ng daddy
nya.

Bumuntong hininga sya,

Walang mangyayari kung pagaganahin nya ang
inis. She needed to be patience at this times.

Ayon kay Joshua ay hindi pa raw dumarating ang
Daddy nya.

Sa totoo lang, hindi nya gusto ang pumunta
punta sa lugar na iyon. Those goons, or at
least that's what she calls them, looks creepy
in every way bagamat magalang ang mga ito sa
kanya. And what are their jobs anyway? it's not
like inuutusan ang mga ito ng Daddy nya pumatay
ng tao, right?

Umiling iling sya. GET OVER IT, DYCHIE. Saway
nya sa sarili. Kailangan nyang kumalma.

Pero naiinis na naman talaga sya!

Kagabi lang ay umiiyak ang lalaki dahil sa
sobrang sakit na dulot ng Sandy na yun, tapos
isa'ng salita lang nito, nagkakandarapa na
naman ito'ng harapin ang babae. GOD. What the
hell is going on with these people?

Ilang sandali pa at muling bumukas ang pinto.
Iniluwa noon si Joshua na may dalang tray na
may laman na isa'ng baso ng orange juice at
platito na may laman na malaking slice ng cake.

"Merienda ka na muna." Naka ngiti na sabi nito.
Inilapag nito ang dalang tray sa mesa na nasa
harap nya.

"S-salamat." Nahihiyang sabi nya. Mabilis syang
umupo sa pinaka malapit na upuan.

"Pagpasensyahan mo na si Prince ha?" Out of the
blue ay sabi nito.

"H-ha?" Maang maangan na sabi nya.

"It's okay. I know na naiinis ka." Nakangiti na
sabi ni Joshua. Umupo ito sa upuan na nasa
harap lang nya.

Hindi sya sumagot. Hindi nya alam ang
sasabihin. GANON BA SYA KA TRANSPARENT?

"Nakakainis naman talaga, right? Hindi pa rin
mag move on si Prince. Palaging si Sandy pa rin
ang iniisip nya." Tila cassual na sabi ng
lalaki.

ARE THEY HAVING A CHIT CHAT ABOUT PRINCE? O.o

Hindi pa rin sya sumagot. Wala sya sa posisyon.

"So.. ano pala nangyari sa auction kagabi?"
Bigla ay tanong ulit nito.

"O-okay naman, i guess." Alangan na sagot nya.

"Are you with Prince the whole night?"

"Y-yeah, i was with him.." Mahinang sagot nya.

Tumango tango ito.

"But it's not what you think. Nakatulog lang
ako sa bahay nya.. sa sofa." Mabilis na bawi
nya. sa tingin nya ay biglang namula ang mga
pisngi nya.

Tumawa si Joshua. "It's okay, kilala ko naman
si Prince." Ilang sandali pa at tumayo na ito.
"I'll go first. May pinapagawa pa kasi Daddy mo
sa akin.. eat the cake, i baked that." Kumindat
pa ito bago tuluyang lumabas.

Napa buntong hininga sya ng lumabas ito.

-----------------------------------------------
-------------------------------------

"What the hell!" Gulat na inilayo ni Aled mula
sa kanyang tenga ang cellphone nya ng marinig
nyang nawala ang tunog ng pag ring habang
tinatawagan nya si Sandy.

SHE CANCELLED HIS CALL!

"Damn it." Mahina ngunit mariin na mura nya. He
tried dialling again but Sandy turned her
cellphone off. WHERE THE HELL IS SHE AND WHAT
IS SHE UP TO?!

Matapos ng pag uusap nila kanina ay na guilty
sya. Pakiramdam nya ay pinaramdam nya na naman
dito kung gaano sya ka possessive.. so naisip
nya na puntahan ito doon.. only to find out na
umalis daw ito sabi ng kapatid nito when he
called.

Inis na binato nya ang cellphone nya ng muli
nyang tawagan ang cellphone ng asawa at muli
nyang narinig ang operator na nagsasabing
pinatay ni Sandy ang cellphone nito.

Pasalampak syang naupo sa king size bed nya at
nag isip.

Hindi sya mapakali.

Ito ba ang dahilan kung bakit nagpaalam ang
asawa na doon muna ito sa mama nito? He thought
they were okay now..

Napu frustrate sya. NASAN SI SANDY?! Bakit
hindi ito nagsabi?

"Senyorito! Nandito na po yung inorder nyong
bulaklak!" Narinig nyang tawag ng maid sa labas
ng pinto ng kwarto nya.

"Throw it away!" Inis na sigaw nya.

Wala na sya sa mood para magpaka romantic! Ito
na nga ba ang sinasabi nya eh.

Inangat nya ang landline phone sa kwarto nya at
tumawag sa ORION.

"Wilson, can you trace a cellphone kahit na
nakapatay?"

"I haven't tried it yet but i might. Why?"
Nagtataka na tanong nito.

"Trace Sandy's cellphone." Mabilis na tugon
nya.

"Uh oh." Sabi ni Wilson sa kabilang linya.

Nangunot ang noo nya. "Bakit?"

"W-wala." mabilis na sagot nito. "M-may LQ
kayo?"

Hindi nya na sinagot iyon at agad na ibinaba
ang telepono.

-----------------------------------------------
-

"W-wala ako'ng nakita.." Mahinang sagot ni
Prince matapos yumuko...
Nakalabas na si Sandy sa opisina ni Prince pero
paulit ulit na umuukilkil sa isip nya ang
sinabi na iyon ng lalaki at ang reaction nito.

She trusts him, pero alam nya na may inililihim
ito.

Pakiramdma nya ay nagsinungaling ito sa kanya..
but why would he do that? He already gave his
self to CHIAMERA kapalit ng kaligtasan nya..
and that's what she wants to find out.

Bago nya pa mamalayan ay bumukas na ang
elevator. Naglalakad na sya sa hallway palabas
sa building ng maalala nya ang ginawa nyang nag
DECLINE sa tawag ng asawa nya.. at pinatay nya
pa ang cellphone nya upang hindi na ito muling
makatawag!

Dali dali nyang hinanap sa bag nya ang
cellphone at binuksan iyon.

Sasabihin nya na lang na naka silent ang
cellphone nya at nalowbat habang tumatawag sya.

Para lang syang namamasyal sa malawak na garden
sa labas ng chiamera building sa dahan dahan
nyang paglalakad. Agad syang pinagbuksan ng
gate ng mga goons ng makita sya ng mga ito.
Ibinabalik nya na ang cellphone nya sa bag nya
habang palabas ng gate nang may makita syang
pamilyar na bulto na nasa harap ng kotse na
nakaparada sa labas ng CHIAMERA.

SI ALED.

At halata sa mukha nito na hindi ito natutuwa.


CHAPTER 44 ---
Alam nyo yung feeling ng gusto mong kainin ka
ng lupa ng mga oras na iyon?

Parang ganoon ang naramdaman ni Sandy ng makita
ang asawa sa labas ng gate ng building ng
CHIAMERA.. that, and some shivers plus a racing
heartbeat.

He was looking at her as if she committed a
deadly sin.. well, ano pa ba ang iisipin nito?
Kakalabas nya pa lang sa building ng kalaban
nitong group, at hindi nito alam ang tunay na
pakay nya.

"A-aled.." Hindi nya alam kung hahakbang
palapit dito o ano.

Tinanggal nito ang pagkakalagay ng mga kamay
nito sa bulsa ng pantalon nito at mabilis na
lumakad palapit sa kanya. He clutched him at
her arms. "What the hell were you doing there?"
Mahina ngunit may riin at tila babala na
kailangan nyang sumagot ng maayos sa
itinatanong nito.

"I-i was.. c-can we talk at some other place?"
Nakayuko na tanong nya.

Bago pa man sumagot si Aled ay narinig nya ang
pagbukas ng gate sa likod nila at ang boses ni
Prince.

"Dychie, wait! Damn it! Stop walking!"

"Leave me alone! Fuck off!" Maanghang na sigaw
ng babae.

Sabay silang napalingon. He was still clutching
her in her arms. They saw Dychie, the girl he
was with leaving as if in a hurry. Napatigil
rin ang mga ito ng mapansin silang dalawa.

"Your still here.." Tila hindi makapaniwala na
sabi ni Prince. Napalunok ito.

Huminga ng malalim si Aled bago sya dahan dahan
na hinila. "Let's go home." Sabi nito sa kanya.

Akmang maglalakad na sila pabalik sa sasakyan
nito ng tawagin sila ni Dychie.

"Wait!" She ran in front of them.

Nangunot ang noo ni Aled. Kahit sya ay nagulat.
They stood ther, Aled was still clutching her.

"C-can i talk to you for a second?" Diretsang
tanong nito kay Aled.

"No! Dychie stop it!" Agad na sigaw ni Prince.
Agad itong lumapit at hinawakan ang kamay ng
babae.

"Leave me alone!" Sigaw ng babae. Pilit itong
pumipiglas mula sa pagkakahawak ni Prince.

Si Prince naman ang tiningnan ni Aled. "What
the hell is this?" Tila annoyed na tanong nito
sa lalaki. Sa itsura ng asawa ay halatang hindi
ito makukuha sa kahit anong biro.

She was just standing there, watching and
waiting for what will happened. Hindi sya
makekealam, ayaw nyang madagdagan pa kung ano
man ang nasa isip ng asawa nya. AMinado sya na
takot na takot sya ng oras na iyon.. just like
the old times.

Akmang magsasalita na si Dychie nang yumuko sya
upang ayusin ang pagkaka butones ng kanyang
suot na blouse when she heard a sound above her
head.. plus a whip of air as if someone so fast
just passed by.

Nanlaki ang mga mata nya ng marealize kung ano
yon.

"Get in the car! Get in the car!" Sigaw ni
Aled. Agad na lumabas mula sa kotse nito ang
dalawang bodyguard at agad na gumawa ng cover
para makapasok sila sa kotse.

She saw Prince dragging Dychie inside while
some of CHIAMERA's goons was about to go out
holding their guns.

Ramdam na ramdam nya ang takot.. dobleng takot
at shock.

"A-are you okay?" Nakita nya ang pag-aalala sa
boses nito.. nawala ang lahat ng tila sasabog
na galit sa mga mata nito na kanina lang ay
kitang kita sa mga mata nito.

Para syang robot na tumango tango. IS SOMEONE
REALLY AFTER HER?

-----------------------------------------------
-------

"Huwag kang isip bata, Dychie! Damn it! Nakita
mo ang nangyari sa labas?!" Nagkakagulo na ang
mga tao sa loob ng Chiamera.

Walang nakakita kung sino ang bumaril kay
Sandy. They just heard a swift sound nang
yumuko ang babae.. next thing she knew, Aled's
bodyguards went out from the car ands assisted
them in going in while Prince was dragging her
back inside and the goons were already holding
their guns.

"W-what the hell was that?!" Takot na takot na
tanong nya.

Hindi mapakali si Prince. Lakad ito ng lakad
pabalik balik sa harap nya. He was breathing
hard.

"P-prince, what happened? What was that all
about?" Muli ay tanong nya.

"Haven't you seen? Sandy was about to be shot!
God. Hindi na dapat sya pumunta dito. It' s all
my fault!" He said, like he was cursing his
self.

"Why are you like that? Wala kang kasalanan!
Did you see? She came out of nowhere. Hindi mo
alam na pupunta sya dito! Stop blaming
yourself!" Hindi nya na napigilan ang damdamin
nya. It's like she was hurting for him.

Tiningnan lang sya nito. "S-stay there. I'll
call your dad."

"Wait! Bakit ba hindi mo masabi kung ano ni
Daddy si Aled? Why can't you just say it?" Agad
na napigilan nya ang pag alis nito ng mahawakan
nya ang kamay nito.

"It's complicated, Dychie. Just please, trust
me on this one." He looked at her eyes.. and
suddenly, without a word, binitiwan nya ang
kamay nito at pinanuod ito habang palabas ito
ng pinto.

She sat again. Nanginginig ang kanyang mga
tuhod.

Bakit napakalakas ng epekto ng lalaki sa kanya?
Mahal nya na ba talaga ito?

OW NOSE! >.<


-----------------------------------------------
------------------

Hindi na namalayan ni Sandy na tumigil na pala
ang kotse sa harap ng building ng ORION.
Naramdaman nya na lang na hinwakan ni Aled ang
kamay nya as if saying na bumalik na sya sa
katinuan. Pinunasan nya ang kanyang pisngi na
may natuyong bakas ng luha.

Inalalayan sya ni Aled pababa ng kotse.

There she saw some of Aled's men holding their
guns. Naka pwesto ito sa paligid at tila handa
na anytime bumaril. Mabilis silang pumasok.
They ended up in his office. Pinaupo sya nito
sa sofa habang inabutan naman sya ng baso ng
tubig ni Wilson.

"What happened?" Mahinang tanong ni Wilson sa
asawa nya.

She drank the water pero tulala pa rin sya.
Paano kung hindi sya yumuko? The shooter was
intending to shoot her at her forehead! Malinaw
na gusto sya talagang patayin. NAKAKAKILABOT.

"Just tell them to meet me at squad room. I'll
be giving direct orders." Sabi na lang ni Aled.

Ilang sandali pa ay lumabas na si Wilson. Aled
sat next to her.

"Are you okay baby?" Inakbayan sya nito.
Pinisil nito ng bahagya ang kanyang balikat.

"I-i don't know.." Sagot nya.

Bumuntong hininga si Aled. "I am sorry about a
while ago."

"P-paano mo nalaman na nandoon ako?" Imbes ay
tanong nya. Nagwoworry pa rin sya na i-o-open
ng asawa ang nangyari kanina bago ang shooting.

"Pina trace ko kay Wilson ang cellphone mo. I'm
sorry." He sound apologetic pero halata pa rin
ang authority sa boses nito. "I just don't want
you to go to places i don't know.."

"Bakit hindi mo sinabi na andun si Prince ng
ma-kidnapped ako? Na nanuna sya sayo sa scene?"
Nakayuko pa rin na tanong nya.

Aled looked like he was caught off guard. Hindi
nito inaasahan na alam nya na.

"I-i..How did you know about that?" Tiningnan
sya nito.

"Just answer me." Sabi nya. She's frustrated
for answers..

"I don't know! Maybe.. maybe because i am just
jealous. I'm always jealous of Prince,
Cassandra. I know na hindi ko dapat linihim ang
lahat but i am damn jealous of him." Ikinuyom
nito ang mga kamao nito.

Maang na napatingin sya rito.

"I just want you for myself. You are mine now.
You are my wife. Ako ang dapat na nauna dahil
ako ang asawa mo. Na insecure din ako. I am so
sorry for not telling you." Muli ay sabi nito.

Hindi sya sumagot. WAT WAS SHE SUPPOSE TO SAY?

Bago pa sya makaisip ng isasagot ay narinig
nyang bumukas ang pinto.

"Aled, nasa telepono si Prince. May sasabihin
daw sayo na importante." Sabi ni Wilson.

CHAPTER 45 ---
"What do you want?" Matigas ang boses na sabi
nya ng kunin nya na ang telepono at itinapat sa
tenga nya.

Hindi nya alam kung tungkol sa sasabihin sana
ng Dychie na iyon ang sasabihin nito o ang
nangyaring shooting kanina ang pag uusapan nila
ni Prince. It scared the hell out of him. His
wife was about to be killed, for God's sake!
Mabuti at hindi rin tatanga-tanga ang mga
bodyguards na kasama nila.

"I think i need to be clean now. I am really
sorry for not telling this to you." Tila hirap
na hirap na sabi ni prince sa kabilang linya.

Hindi sya sumagot, hinayaan nya lang na
magsalita ito.

"I-i saw the girl.. the girl in the warehouse
before i got Sandy.." Mahinang sabi nito pero
malinaw sa pandinig nya ang sinabi nito.

"What?!" Lumakas ang kabog ng dibdib nya. Bakit
ngayon lang nito iyon sasabihin?

"I am really sorry..-" tila maglilitanya pa ito
ngunit agad nya na itong pinigil.

"Just tell me who it is." Matigas na sabi nya.

Narinig nya pa ang paglunok nito ng laway.
"S-si Sophia Del Rio."

He was stunned.

Sophia Del Rio....

Sophia Del Rio.....
(8 years ago)
"Aled! Nakapag bhis ka na ba?"
Mula sa dulo ng staircase ng mansion ay rinig
na rinig ang tinig na iyon ni Donya Celeste
habang hinihintay ang trese anyos na si Aled.
SI Don Renato naman ay cool na cool ang
paghihintay sa labas ng kotse na nasa garage ng
mansion.
Kumikinang sa linis ang kotse na gagamitin nila
ng araw na iyon.
Mula sa kanyang kwarto ay dahan dahan na
naglakad palabas ang unico hijo ng mag-asawa.
He looked dashing in his costumized tuxedo and
black ribbon.
He's taller than anyone in his age. Kahit saan
man sya pumunta ay nag i stand out ang itsura
nito. Bagamat half Korean lang ang ina nito ay
nakuha nya pa rin ang features ng ina na
singkit na mga mata at manipis na labi.
"There you are, sweetie!" Tila excited na
excited na sabi ng Donya ng makita na ang
pagbaba ng unico hijo sa staircase habang
nakasunod ang isa'ng maid.
Walang mababasang emosyon sa mukha ng bata.
Tila ito robot na kalkulado ang bawat galaw.
Kaagad na sumakay sa kotse ang tatlo. Kaagad
din na sinaksak ni Aled ang headphones sa
dalawang tenga. Hindi nya gusto marinig ang pag
uusapan ng mga magulang nya. Hindi sya
interisado. Pinagbigyan nya ang mga ito na
sumama sa lakad na iyon ng hindi alam kung saan
sila pupunta.
They ended up in a five star hotel. Tumuloy
sila sa featured western restaurant ng hotel na
iyon. Hindi pa man nya nakikita ay tila may
alam na sya sa kung bakit sila nandoon. "FAMILY
FRIEND" daw nila ang may ari ng nasabing five
star hotel na hindi lang kilala sa Pilipinas
kundi sa buong Asia,
"This way ma'am, sir." They were guided by a
waitress.
Agad nyang nakilala kung sino ang mga naka upo
sa vip table na iyon ng restaurant.
"Are we late?" Nakangiti na tanong ng Mommy nya
sa mga ito.
"No, no. of course not. Just right in time!"
Sagot ng babae.
Agad na tumayo si Flora Del Rio at ang
patriarch ng Del Rio family na si Israel Del
Rio samantalang ang dalawang anak ng mga ito na
sina Sophia at Selphie Del Rio ay naka upo lang
at nakapako ang tingin sa kanya.
"Have a seat." Sabi naman ni Israel.
Naupo silang tatlo sa harap ng apat. Tinanggal
nya ang headphones na suot nya at ipinasok ito
sa bulsa nya kasama ng kanyang ipod. Hindi nya
man gusto ang makipag socialize ay hindi rin
naman sya bastos para harap harapan na ipakita
ang pagka disgusto nya.
Naka focus ang kanyang atensyon sa pagkain kaya
hindi nya pinapansin ang pag uusap ng mga
matatanda. Tahimik lang din ang dalawang
dalagita na nasa harap nya. Ramdam nya ang
pagtitig ng mga ito sa kanya.
Hindi nauubusan ng kwento ang parents nya at
ang mag-asawang Del Rio habang sya at ang
dalawang dalagita ay patuloy lang sa pagkain.
Ilang sandali pa at kasalukuyan na silang
kumakain ng dessert nang biglang magsalita si
Flora.
"Sophia? Selphie? Why don't you two tour Aled
around the hotel? You can bring him to the
garden." Nakangiti na sabi ni Flora sa dalawang
anak.
Nangunot ang noo ni Aled. Pero sumunod na lang
din sya ng tumayo na ang dalawa.
Mapagkakamalan na kambal ang dalawang dalagita,
but he knew better. Ka edad nya si Selphie
samantalang dalawang taon ang bata sa kanila ni
Sophia. Malaking bulas lang si Sophia at pareho
ng features ang mukha ng mga ito kaya papasa na
kambal. Isa pa, sigurado sya na kumportable si
Selphie sa mahabang buhok dahil mula ng maging
kaklase nya ito ay hindi nya pa nakita na nagpa
ikli ito ng buhok. Kaklase nya si Selphie noong
kinder sila sa isa'ng international school.
Samantalang si Sophia naman ay lagpas balikat
LANG lagi ang hair cut.
Naunang naglakad si Sophia, sumunod naman dito
si Selphie at sya naman ang pinakahuli. He's
really not comfortable being around these two
girls but out of curiosity ay sumama na rin
sya. Tutal naman ay nandito na rin naman sya at
wala syang balak maka kuha ng brat behaving
badly award.
"So what do you want to do?" Sophia asked him
when they arrived at the garden. She was
smiling wickedly. Tila may pinaplano ito.
Si Selphie naman ay naupo sa isa'ng bench na
pinaka malapit at inilabas ang dala nitong game
console. They were wearing an almost alike
dress. Iba nga lang ang design ng bawat dress
but he can bet that they have the same designer
and textile.
Hindi sya nagsalita. Nagkibit balikat sya at
umupo rin sa bench na inupuan ni Selphie ngunit
sa kabilang dulo. Nakita nya ang pagsimangot ni
Sophia. Dumilim ang mukha nito. A classic brat.
Bigla ito'ng naglakad paalis. He did not bother
to ask where she's going.
"She'll be back. She'll get tired of walking."
Bigla ay sabi ni Selphie. Nakatutok pa rin ito
sa game console nito habang kumukuyakoy ang mga
paa nito.
Nilingon nya ang babae. Dahil matangkad sya ay
tama lang ang haba ng hita nya kaya nakaapak sa
lupa ang kanyang mga paa. Hindi nya alam ang
sasabihin.
"If you're bored, you can listen to your ipod
now. I saw it in your pocket." Muli ay sabi ng
babae na muli ay naka focus pa rin ang atensyon
sa hawak.
Tiningnan nya ang bulsa nya. Muntik nya ng
makalimutan. The girl has an eye.
Kinuha nya ang headphones nya at nilagay sa
kanyang tenga. Sumandal sya sa bench at
ipinikit ang mga mata. Hindi man nya gustong
aminin ay relaxing para sa kanya ang ganoong
posisyon. Bagamat hindi sila nag uusap ng
babae, just the thought that someone is with
him at that moment make him felt at ease.
He can admit that he's an antisocial. He feels
more comfortable being alone. He can do
wathever he wants. Naiirita rin sya sa mga
maiingay at madadaldal na tao. At ayaw nya na
ng inuutusan sya o sinasabihan ng gagawin kaya
mas gusto nya mapag isa.
It all started there.
Hindi nya man masasabi na magkaibigan sila ni
Selphie ay magaan ang loob nya rito kahit
papaano. Hindi rin ito palaimik, which make her
looked smart and wanted.
Hanggang sa dumalas ng dumalas ang family meet
up nila at ng mga Del Rio. May mga pagkakataon
na kasama si Sophia, ngunit may mga pagkakataon
na hindi at wala syang balak itanong kung
bakit.
In a short while ay alam nyang may plano na ang
mga magulang nila ni Selphie. Hindi nya gusto
pero hindi nya rin gusto tumangi. He was
thinking.. maybe Selphie would be better than
anyone his parents would want for him in the
future.. maybe, magkakasundo sila. Isa pa, bata
pa sila. Hindi man masasabi na close sila ay
ramdam nya na may connection sila ng dalagita.
Palagi silang pinag uusap ng mga magulang
nila.. but the truth is kapag silang dalawa na
lang, he just listens to his ipod and her, play
with her game console. Funny para sa iba pero
normal iyon sa kanila.
And yeah, SOPHIA IS ON THE BACKGROUND.
Little did he know palagi pala sila nitong
pinagmamasdan. She wold sometimes call for
their parent's attention kapag naroon sila sa
bahay ng mga Del Rio. Pansin nya na ang ugali
nito. She wants to be the center of attention.
It went on for two years.
Until he woke up one day with a very
devastating news.
SELPHIE WAS DEAD.
Nalaglag daw ito sa hagdan at nakita ng mga
katulong ng wala ng buhay.
Hindi man sya kunyari nagpakita ng emotion at
interes ay alam nya ang lahat ng detalye.
Selphie would be the perfect girl for her.
She's also cold and distant. Wala syang
magiging problema pero aminado sya na
nakaramdam sya ng kirot ng malaman na wala na
ito.
Then out pf the blue, Sophia became attatched
to him. Harap harapan nya na sinasabi rito to
leave him alone but she just don't. She said na
alam nyang nasaktan sya sa pagka wala ng ate
nya pero nandoon pa rin naman daw sya.
One time she went to their mansion.
kakagising nya pa lang noon at ang katulong
lang ang nagsabi na naroon nga raw ang babae.
Nasa library raw ito. Papasok pa lang sana sya
ng makita nya sa siwang ng pinto ang ginagaw
anito. She was holding a doll. A doll looked
like him and a doll looked liek her. She was
talking to the doll that looked like him.
"Told you, akin ka lang." Kita nya ang ngiti sa
mukha nito...
(END OF FLASH BACK)
"Are you positive?" Tanong nya kay Prince. He
was still holding the phone.

"I-i am. I want you to know why i never told
you. She said that my parents were alive and
that she knows where they are.. At first i
never believed her but she promised not to hurt
Sandy anymore, that she was just there for the
randsom.. But i was so stupid for believing.."
Halata sa boses nito ang pagkalito.

He gripped the phone but never said a word.
That scheming bitch!

"Tell Sandy i'm sorry..."

Ibinaba nya na ang telepono sa awdotibo.

He have to prepare. Nobody can hurt his wife.
No one will.

If Sophia wants war, HE WILL GIVE HIM WAR.
CHAPTER 46 ---

Hindi alam ni Sandy kung ano ang sinabi ni
Prince kay Aled pero sigurado sya na
naapektuhan ng todo ang asawa nya. He became
restless and he looked upset. Hindi nya naman
ito matanong.. Ayaw nyang sa kanya mabaling
kung ano man ang kinaiinisan o kinagagalit
nito.

Dinaanan lang sya nito bago tumuloy sa kwarto
nito.

Nagkibit balikat na lamang sya. Sa totoo lang,
pakiramdam nya anytime, bibigay na sya.
Pakiramdam nya ay tila sya isa'ng battery na
unti unting nade-drained sa mga pangyayari.
Nalaman nya pa na sya na ang target ng kung
sino man ang bumaril o ang nag utos sa bumaril.

Ano ba talaga ang purpose nito? Why do they or
whoever it is wants her dead?

"Senyorita." Ilang sandali pa ay narinig nyang
tawag ni Aileen.

Bumalik sa kanya ang ala-ala ng pag i stalk nya
sa asawa tuwing mawawala ito tuwing Friday or
Saturday night na hindi na nito ginagawa. Na
miss nya yung dati na ang problema nya lang ay
kung paano ito pakikitunguhan, kung paano nya
hindi mapapalabas ang bad moods nito.

Pero ngayon, masyado na silang malayo sa ganung
sitwasyon.

Pakiramdam nya ay tumanda sya ng sampung taon.
Konswelo na lang na ramdam nyang Aled is caring
for her more than ever. Na pinapakita at
pinaparamdam nito ang pagiging asawa nito..
bagamat hindi nya alam kung ano ang tunay na
nararamdaman pa nito para sa kanya.

Ever since noon pa naman, hindi na sya umasa..
mula noong masaktan sya ng sabihin nitong
nakekealam na sya masyado sa buhay nito. It
hurted like hell.

"M-magpahinga na po kayo. Hinanda namin yung
milk bath sa bath tub." Bumalik sa kasalukuyan
ang kanyang malay ng marinig ang sinabing iyon
ni Aileen.

She smiled at her. "S-salamat Aileen."

"Wala yun senyorita. Sasamahan ko na po kayo."
Inakay sya ni Aileen paakyat sa kwarto nya.

Inihanda nito ang susuutin nya habang nasa bath
tub sya.

"Senyorita.. sa totoo po nyan, nag-aalala po
kami ni Lisa sayo. P-pumapayat ka ho.. at hindi
ka na glowing." Ilang sandali lang ay narinig
si Sandy ang boses ni Aileen na iyon.

Bahagya syang natawa. "I'm okay. Pakisabi na
lang din kay Lisa. Pasensya na kayo at hindi na
tayo madalas mag bonding kahit nasa iisang
bahay tayo."

"Wala hong problema yun sa amin senyorita.
Tsaka.. hindi na ho umaalis yung ilang goons
dito sa paligid ng mansion kaya napaisip rin
kami kung anong nangyayari." Dama ni Sandy ang
pag-aalala sa boses ni Aileen.

"Don't worry Aileen. Everything will be fine.
Wag nyo na ako'ng isipin ni Lisa, okay?"

"O-opo senyorita. A-aalis na po ako. Naihanda
ko na ang susuutin nyo."

Ilang sandali pa ay narinig nya na ang pagbukas
at pagsara ng pinto ng kwarto nya.. tsaka sya
muling nahulog sa malalim na pag-iisip.


-----------------------------------------------
------------


Bumuntong hininga si Aled bago nagsimulang i
dial ang cellphone number ni Sophia. He's
hoping na hindi pa nito alam na alam nya na ang
lahat. But what would he say? Magtataka iyon
kung bakit bigla syang tumawag..

"Hello?"

Mariin syang pumikit ng marinig na ang boses ng
babae sa kabilang linya.

"Hello? Aled?" Agad na halata ang excitement sa
boses nito.

"Y-yeah.." Ang tanging nanulas sa labi nya.
He's not good with this. He's good with bashing
bad people, criminals. Hindi ang magpa amo.

"Why! Did you miss me? Did you? I miss you!"
Halata sa tono ng babae ang paglalambing.

"Where are you?" Imbes ay sabi nya. Huli na ng
maisip nya na kailangan nya nga pala itong
paamuhin. But then.. mas magtataka ito.

"Aw!" Angil nito. "Hindi ka pa rin talaga
nagbabago. Mister sungit." She said then
giggled.

"Where are you? Wala ka na daw sa hotel nyo.."

"Hmm." Tila nagiisip ito ng sasabihin. "I hate
it there! They're so like pampering me too
much. Mga sipsip." Matigas na sabi nito. "So i
decided to live with a friend of mine here in
Boracay."

Nangunot ang noo nya. "Where? Kailan ka pa
nandyan?"

"Woah. So you're checking me now. Why?"

Hindi sya nakasagot agad. But then, he
remembered na family friend nila ang mga Del
Rio.

"Mom called me. She wants me to know if you're
fine." He's hoping na convincing enough na ang
sinabi nya.

He heard her stomped. "I knew it! You really
doesn't care for me."

"Stop acting like a child Sophia." Matigas na
sabi nya. Mabilis nyang napagalitan ang sarili.
pakiramdam nya ay anytime ay gusto nya ito'ng
insultuhin at tanungin kung ito ba talaga ang
gustong magpa-patay sa asawa nya.

"Okay, fine. Don't call me anymore." Sabi nito
pero tila hinihintay pa rin ang sagot nya.

"Okay." Nilingon nya si Wilson. Umiling ito,
saying na hindi pa kumpleto ang pag trace nito
sa kung nasaan man talaga ang babae. "So kailan
mo planong bumalik?"

"Hmmm." She paused. "I don't know. I have to do
something first. Something that can make me
real happy." Then she laughed. "Why?"

"Mom would ask that question to know if i
really called you." He's getting good at this.

"Darn it, Aled. Try mo maging plastic minsan."
Tila napikon na ito.

Nilingon nya si Wilson at bumuntong hininga ng
mag "OKAY" sign na ito.

"Okay. Keep in touch. take care." Pinutol nya
na ang signal kahit may sasabihin pa ang babae.

Agad syang lumapit sa laptop ni Wilson.

"She said she's in Boracay, with a friend."
Sabi nya.

"No, she's in San Pablo Laguna. I know the
address. What do you want to do?"

Tumango-tango sya. She's obviously hiding.

"Direct orders. Magpadala ka ng tactical team
and put gps locatoprs on her car, put a bug in
the car, outside and inside the house. I don't
care how they are gonna do it but i want them
to do just that. I record din ang lahat ng
importanteng detalye kung may kahina hinalang
kausap si Sophia. Alamin nyo na rin kung sino
ang kasama nya sa tinutuluyan nya."

Matapos nyang sabihn ang lahat ng kailangan
nyang sabihin ay muli syang bumalik sa kanyang
kwarto. Matagal nyang tiniyigan ang pinto ng
kwarto ni Sandy. Sabi ni Aileen ay nagpapahinga
na raw ang asawa nya. he just wish na hindi ito
gaano maapektuhan sa muntikan na nitong pagka
baril kanina.

[FLASHBACK]

"Aled! Aled! Look! I made a doll that looks
just like you!"
Linuwagan nya na ang pagkakabukas sa pinto ng
library ng mapansin sya nito. Inabot nito sa
kanya ang manika na kamukha nya. Kung totoo na
ito ang gumawa noon, he's impressed. Pulido at
kamukha nga nya.
"What are you doing here?" Bagamat kinuha nya
ang manika ay hindi nya pa rin gusto ang
madalas na pagpunta nito sa kanila.
"A-are you mad?" Agad na lumambong ang mga mata
nito.
"No. I am just asking." Matigas na sagot nya.
Hindi nya alam kung bakit wala syang amor dito.
"I just want to give you that doll. I also made
a doll that looks like me!" Itinaas nito ang
manika na kamukha nito.
Hindi sya nagsalita.
Yumuko ito. "It seems like you don't want me
here." Nguniot ngumiti ito sa kanya. "I'll go
home now. Please take care of the doll."
Patakbo na itong umalis sa library.
Narinig nya na lang ang tunog ng papaalis na
kotse at ang pagbukas ng gate nila.
CHAPTER 47 ---
Nagising sa sikat ng araw si Aled. Then a
shadow of a woman blinded his eyes for a while.

Ang nakangiting si Sandy ang bumungad sa kanya.

"Hi!" She was smiling so sweet he forgot he's
still sleepy.

"Kanina ka pa?" Hindi mapigilan ni Aled ang
titigan ang mukha ng asawa. Yeah, halata ang
pagpayat nito. Nakakainis isipin na imbes na
dapat alaga ito sa piling nya ay kabaliktaran
ang nangyayari. She looked stressed.

Umiling ito. "Hindi masyado." She sat next to
his bed. "Can you go with me?"

Nangunot ang noo nya. "Where?"

She just smiled and stood up. "Basta.. Get
ready in ten minutes, okay?" She winked.
Naglakad na ito papunta sa pinto ng bigla sya
nitong lingunin. "And oh, put on a cassual
attire. See you sa baba!" Kumaway pa ito na
tila matagal silang magkakalayo bago tuluyang
lumabas.

Napailing at napangiti sya. Saan naman kaya
sila pupunta nito?

Agad syang tumayo at nag rush shower. Sinuot
nya ang kanyang paboritong lacoste collard
shirt na kulay blue at cream pants. He checked
his self in his mirror and went down. When he
asked a maid, the maid told him na nasa kusina
si Sandy.

And she is very busy preparing food!

"What's this?" Gulat na tanong nya.

Katulong nito sila Aileen at Lisa. They were
all holding a tupperware with different foods
and stuffing it into two different baskets.

"We're going to go picnik!" Malapad ang ngiti
na sabi ni Sandy.

Napakamot sya ng ulo. "What? Saan naman tayo
magpipicnik? And hell, baka nakakalimutan mo na
may nag-" Bago nya pa matapos ang sasabihin ay
agad na natakpan ni Sandy ang bibig nya ng
kamay nito.

"Ooops, i won't take no for an answer."

"Pero--"

"Ah, ah." She raised her point finger and
wiggled it saying 'no.' Hinila sya nito palabas
ng kusina at yinakap sya. "Can't we just do it
like normal people do?"

Bumuntong hininga sya at yinakap rin ito. "Were
not normal, baby. Someone wants to kill you..."
Mahinang sagot nya.

Mahinang tumawa si Sandy, his face lying on his
chest. "It doesn't matter." Then she looked at
him. "I have an idea."

Bigla syang hinila nito pabalik sa kwarto nya.
She opened his wardrobe.

"What are you looking for?" Kunot ang noo na
sabi nya.

Humarap ito sa kanya ng may hawak ng shades at
scarf. Napangiti sya ng maisip kung ano ang
gusto nito mangyari.


-----------------------------------------------
--------


All that Sandy wants right now is to live a
normal life. Bagamat hindi normal ang isang
teenager na kagaya nya ang ipagkasundo kay Aled
na ubod ng yaman at ipakasal sila agad, a
simple and normal life as teenage husband and
wife sounds good.

Yung tipong tumutulong sya magluto ng breakfast
o sya na mismo magluluto ng breakfast ng asawa
upang pag gising nito ay kakain na lang ito?
Yung hindi na nila kailangan ng mga naka buntot
na bodyguards o goons kapag aalis sila o
pupunta ng mall? Yung hindi nakaka stress na
pakiramdam dahil hindi kayo nag-aalala?

But it's all hard to imagine now.

Paano na lang kapag tuluyan syang mamatay?

Hindi maikakaila na natatakot sya.. pero hindi
sya natatakot mamatay. Natatakot syang iwan ang
mama nya at mga kapatid nya, pati na si Aled.
Paano na lang ang mga ito?

That thought made her sleepless that night. And
it also gave her the idea upang makasama ng
normal si Aled sa isa'ng normal na sitwasyon.

She remembered her father. Noong hindi pa ito
sumasakay sa barko, noong mga bata pa sila ni
Carina at wala pa si Chloe, her father would
arrange a family day every Sunday. Kung hindi
sa amusement park, magpipicnic sila sa isa'ng
park na malapit sa kanila sa Laguna.

She remembered how his mother and father used
to be so sweet preparing their packed food for
the picnik. She remembered how they would enjoy
everey bit of their time there. Naghahabulan
sila ni Carina habang pinapanuod sila ng mama
at papa nya.

It made her cry. It also gave her an idea.

So that morning, kinausap nya na sila Aileen at
Lisa. Tinulungan sya ng mga ito magluto at
maghanda ng pagkain.. then she went into her
husband's room.

Good thing at maganda ang gising nito. Pumayag
ito'ng mag disguise sila at huwag magsama ng
bodyguard. Aled drove his car out of the
mansion.

She called this trip out of town picnik.

"Are you sure alam mo doon?" Tanong nya kay
Aled.

Itinuro nya rito kung saan nya gusto na mag
picnik sila. Hindi naman tumutuol ang lalaki.
Oo at alam nyang drag racer ito but it never
occured to her na madami ito'ng alam na lugar
kahit out of town.

Tumango ito. "Of course. It's a smart car."

Oo nga pala. May tila machine ang kotse na
gamit nila na ituturo dito ang dapat nilang
puntahan.

He was wearing a big orangey sunglass. Nilagyan
nya ng nunal sa left side ng labi nito si Aled.
Pinagsuot nya rin ito ng black bandana at
nagsuot ito ng black hoodies. Sabi nga nito,
ang init init daw tapos ganun itsura nila,
goodluck na lang daw kung hindi sila mapansin.
Natawa sya sa sinabi nito.

Sya naman ay nagsuot ng headband na may
malaking bulaklak at nag hoodie din sya, kulay
brown naman. Bahala na, sa isip nya. She just
want it to be successful.

"There you go!"

Bago pa mamalayan ni Sandy ay tumigil na sila
sa harap ng park.

Automatic na napangiti sya. She hurriedly got
out of the car and smelled the fresh air. Aled
parked his car somewhere at tig isa nilang
binitbit ang dalawang basket. Aled hold her
hand and together they walked.

May mangilan ngilan rin na nagpipicnik. May mga
magkasintahan, may mga kabataan at may pamilya.
Maaliwalas ang paligid. Madaming puno sa park
na iyon kaya kanya kanyang pili lang ng pwesto
na may shade ang bawat magpipicnik, tapos sa
bandang ibaba ng lugar ay may batis.

"Wow. It's really nice here." Sabi naman ni
Aled habang nakatayo at lumilinga linga sa
paligid. Linilipad ng hangin ang may kahabaan
na buhok nito.

Dali dali nyang inilatag ang blanket at
inilabas ang mga pagkain. Agad na umupo si Aled
at tinulungan rin syang mag labas ng pagkain.

"My father used to bring us here noong bata pa
kami ni Carina." Sabi nya.

"I see. This place has many memories of your
father."

Tumango sya. "Yeah. And maganda naman talaga
dito, hindi ba?"

Aled noded. Sabay nilang inayos ang mga pagkain
at sabay na naupo ng maayos habang pinapanuod
ang mga bata na naghahabulan sa paligid.

"What are yout hinking?" Maya-maya ay tanong ni
Aled.

Nilingon nya ito. "Wala naman. Iniisip ko lang
kung dadating pa ba tayo sa point na bubuo tayo
ng pamilya."

Nangunot ang noo ni Aled. "What? Why not?"

"Someone wants to kill me. Paano na lang kung
mag succeed kung sino man iyon? Honestly hindi
ako takot mamatay at this point. Takot ako'ng
maiwan kayo nila mama at ng mga kapatid ko."
yumuko sya.

Ginagap ni Aled ang kamay nya at pinisil ito.
"Don't say that. I will never let them. Gagawin
ko ang lahat just to protect you."

She smiled. "Pasensya na. Ang drama ko. We are
supposed to be happy and glad. Minsan lang
natin gawin ito."

They talked some more and ate. Hindi nila
naubos ang mga dala nilang pagkain sa apat na
oras na pag i stay nila doon. Akala ni Sandy ay
uuwi na sila but Aled insisted na may
pupuntahan pa daw sila. Sandy liked the idea na
silang dalawa lang ang magkasama. Tapos masigla
pa si Aled. Getting into his bad side was the
last thing she wants to do at that moment.

Ilang sandali pa at nakita na lang ni Sandy na
papasok ang kotse ni Aled sa gate ng tila
isa'ng lumang resort. He honked the care three
times bago sila pagbuksan ng tila tagapag
bantay na matanda. Sumaludo pa ito kay Aled at
tila nagulat ng nakangiting tiningnan ito ng
asawa nya.

"Where are we?" Tanong nya.

"It's one of my properties i bought when i was
eighteen years old."

"Really?"

Tumango ito. He parked the car in front of a
small cottage hut. Halatang luma na pero halata
rin na matibay pa. Sabay silang bumaba ng
kotse.

Namangha si Sandy ng makita ang malawak na
buhanginan at ang dagat mismo.

"Mang Dado, paki dala na lang po yung mga dala
naming pagkain at gamit sa loob." Utos ni Aled
sa matanda na sumunod na sa kanila. "Come."
Sabi naman nito sa kanya, holding her hands.

Inakay sya nito palapit sa dagat then they sat
under a coconut tree. Mayroong build in duyan
doon buit they sat on the sand. Mainit man at
tirik ang araw, hindi nila alintana dahil sa
malamig na dampi ng hangin sa kanila.

"So what do you call this place? Ano ba ito,
resort or what?" Agad na tanong ni Sandy.

"This used to be a resort. Mixxie resort, i
think? Nalugi. They put it in a market with a
very low price so i bought it. Sayang eh."

Tumango tango sya. Hindi yata sya magsasawang
ma fascinate sa asawa. "Ano na ang plano mo
rito?"

He shrugged his shoulders.

Tumawa sya. "Sayang naman. Mas mabuti siguro
kung ipaayos mo na ito, ipa renovate mo para
may iba tayong pagkaka abalahan." She
suggested.

"Talaga? Will you help me?" He looked
delighted.

"Oo naman." Nakangiti rin nyang sagot.


-----------------------------------------------
------------------------


For almost three days, tahimik ang buhay ni
Dychie. She went into spa, pampered herself,
then went into an shopping spree. Naisip nya na
lang na kung ayaw sabihin ni Prince ang
katotohanan sa kanya, bakit nya pa pipilitin?

Come to think of it, hindi naman ganito kagulo
or hindi naman magulo ang buhay nya. She would
just shop, relax, go to class of her choice,
gimik, talk with friend. O kaya namamasyal lang
sya to take pictures and put it in her blog.

Pero mula ng makilala nya ng personal si Prine,
na kakilala at business partner pa pala ng
daddy nya, pakiramdam nya stressed na sya.
Palagi sya nitong pinapaisip, palagi nitong
pinapasama ang loob nya. She thought Prince is
sippose to be one of the good guys but hell,
kabaliktaran!

Ginugol nya na lang ang oras nya ng araw na
iyon sa pag harap sa laptop nya.

Naghahanap na sya ng bagong crash course na
pwede pasukan. She was thinking of a computer
crash course since mahilig naman syang mag
online and everything. Para hindi na rin hassle
kapag nasira laptop nya.

She was browsing for a school with a good deal
when her phone rang. It's her daddy!

"Dad! Bakit ngayon lang kayo tumawag? Where are
you?" Sunod sunod na tanong nya.

Maingay ang paligid ng daddy nya.

"I'm sorry darling. I' here at Malaysia, i have
a business meeting to attend to. How are you?"

"I'm fine dad. Hindi ka man lang nagsabi na
aalis ka. Kailan ka pa dyan?"

"Three days ago pa ako umalis ng Philippines.
I'm sorry hija. Nagmamadali rin ako. Biglaan
kasi ito. "

Kinagat nya ang kanyang labi. "Ah dad? Can i
ask you omething?"

"Sure, darling. What is it?"

Huminga sya ng malalim. "M-magkapareho kayo ng
surname ni Aled. Are the two of you related?"

Pinigil nya ang paghinga habang hinihintay ang
sagot ng daddy nya na tila nabigla rin sa
tanong nya.

"Y-yeah. He's your cousin."

WHAT?!



CHAPTER 48 ---

"I'm sorry darling. Hindi ko--"

"Dad! How could you not told me about it! How
could you not told me na may relatives tayo
dito sa Pilipinas? Na hindi ka naman talaga
nag-iisa na lang?" She could feel her heart
beats racing.

Hindi nya alam kung dahil iyon sa inis na
nadarama nya sa para sa ama, sa excitement
knowing na kamag-anak nya si Aled o ang
katotohanan na may pinsan sya at may iba pa
silang kamag-anak, which is the opposite of
what her dad told her.

"Dychie, you should understand.. My brother,
Aled's father, we have some issues, okay? I'm
sorry na sa ganitong way mo pa nalaman ang
totoo." Halata sa boses nito na tila
nahihirapan ito'ng magpaliwanag.

"Kahit na dad! You made me believe na tayo na
lang talaga. Alam mo na wala na rin ang mga
relatives ni mommy. This is insane. After so
many years, meron pala ako'ng pinsan.."
Napapalabi na sabi nya.

"Listen, darling. Just don't tell him about it.
It's just better this way, okay? Y-you can tell
him that the two of you are cousins soon but
not this time. It's not a good time."

Natahimik sya. Ano na naman ba ang problema?
Bakit kailangang i 'postponed' ang
pagpapakilala nya na pinsan sya nito? In the
first place, bakit tila ayaw ng lahat ng
nakapaligid sa kanya na malaman nya na pinsan
nya ang lalaki?

"Dychie? Are you listening to me?"

Bumuntong hininga sya. "Ano ba ang problema
dad? Why? Bakit nyo ako pinipigilan?"

"Hija, there's so much things happening at this
moment na hindi mo na kailangan pang malaman..
Just trust me. I wouldn't want you to do this
kung alam ko'ng hindi dapat. All i want you to
do is not to be involved with Aled right now.."

Hindi sya nagsalita.

Ang daddy nya naman ang bumuntong hininga.
"Please, Dychie."

"Can you do me a favor dad?"

"What is it?"

"Pwede bang huwag nyo muna hayaan na magpakita
sa akin si Prince? There's so much going on in
my head and ayoko na mag clash kami sa ngayon."
Mahinang sabi nya.

"Alright darling. I'll tell him that. Just be
safe okay?"

"Okay dad." Walang gana na sabi nya.

"C'mon princess. Don't give me that tone. You
know i hate it when i talk to you with that
tone."

"I'm sorry dad. You take care too.. and do call
me as soon as uuwi ka na ulit sa Pilipinas."

Kanina pa wala sa linya ang daddy nya ay hindi
pa rin nawawala ang pagtingin ni Dychie sa
cellphone nya. Sabi nga nila, curiosity kills,
but for her, curiosity thrills.

Agad nyang idinial ang telephone number ng
kakilala nya sa NBI. Gusto nyang malaman ang
address ni Aled. Gusto nyang makilala ito.
Gusto nya rin malaman ang lahat.

"Hello? Danny? This is Dychie. Are you in
office right now? I have to ask you a small
favor this time."

Danny put her on hold for three minutes.

"I'm sorry Dychie. Naka lock ang records ng
Alejandro Santillan na pinapatingnan mo. I
don't have the power to open a locked file."

"What? What does it mean? i mean, how can a
file be locked? it's NBI, for God's sake!"

Tumawa ito. "Relax, honey. Kung hindi sya high
profile employee, malamang na may kakilala sya
sa taas.. I don;'t really know all the grounds
para ma lock ang profile ng isa'ng tao."

Bumuntong hininga sya. "Okay, thank you Danny.
See you soon."

Pagal na umupo sya sa gilid ng kanyang kama.
Paano nya mapupuntahan ang lalaki?


-----------------------------------------------
------------


Sumilip sa bintana si Sandy at napanganga ng
makita na madilim na. Nawili sila masyado sa
pagkukwento ni Mang Dado!

"Hala! Gabi na! Hindi natin namalayan! Bilisan
mo, baka ma traffic tayo!"

Aled got up but did not move.

Tumaas ang kilay nya. "What?"

"Dito muna tayo." Sabi nito. Luminga linga ito.
"Minsan lang naman eh."

Ngumiti sya. "Sure!" Bigla syang na excite.

Naalala nya tuloy nung nasa New York sila.
Kailan lang yun pero dahil sa tila napakadami
ng nangyare, parang ages ago na mula ng maging
ganun sila ka intimate sa lagay na yun.

"Senyorita, senyorito, wala po'ng stock ng
pagkain dito. Aba'y dinadalhan lang ako ng
kapit bahay sa kabila." Sabi naman ni Mang
Dado.

"Wala ho'ng problema Mang Dado. Kami na lang po
ang bibili." Sagot ni Aled.

"Saan ho ba ang pinaka malapit na grocery?" Sya
naman ang nagtanong.

Pagkatapos ituro ng matandang katiwala ang
pinaka malapit na grocery ay agad na naghanda
sila.

"What do you want to eat?" tanong nya sa asawa.
Kasalukuyan na silang lulan ng kotse nito.

He shrugged his shoulders. "Anything edible."

"Ok!" then she started noting mentally of the
things they should buy. Naisip nya na dagdagan
na lang ang bilhin nila para may stock na rin
ang matanda.

Nang marating na nila ang grocery ay tsaka nya
na realize na ito ang unang pagkakataon na
mamimili sila ng ganito. Sa isa'ng maliit na
grocery at para pa sa kanilang pagkain.

"Wait, what about Mama Lyn? Hindi ba tayo
magsasabi na hindi tayo uuwi?" She asked.

Bago kasi sila umalis kanina ay yun din ang
pagdating ng mag-asawa galing ibang bansa.
Kagaya ng dati ay sya lang ang kumausap sa mga
ito at sinabi kung saan sila pupunta.

Hindi nagsalita si Aled.

Hindi na lang din sya nangulit.

Napuno nila ang isang cart ng kanilang mga
pinamili. May mga de lata, noodles, ilang gulay
dahil may ref naman doon, hindi nga lang
ginagamit dahil hindi naman daw kailangan
bantayan ang resort dahil wala naman
napapagawi, kailangan lang i maintain, ilang
piraso ng mga prcessed food at mga prutas.

Naisip nya gumawa ng chicken curry. Matagal na
rin mula ng nakakain sya noon. Ang papa nya ang
nagturo sa kanya noon noong bata pa sya. Palagi
syang nanunuod tuwing nagluluto ito kaya nung
lumaki na sya, doon sya talagang nakapagluto.

"Kasarap nyo naman magluto senyorita." Sabi ni
Mang Dado matapos nilang kumain.

"Tinuruan po ako ng papa ko noong bata pa ako."
Sabi nya.

She insisted na sya na ang maghuhugas ng
pinggan pero hindi pumayag ang matanda. Nagmuni
muni muna silag mag-asawa sa terrace. Ang lamig
ng simoy ng hangin. Kung may dala lang sana
silang damit ay kanina pa sya naligo sa dagat.

Nakaakbay ito sa kanya habang sya naman ay naka
sandal dito. Kung sana lagi silang ganon...

"What are youthinking?" Tanong nito maya-maya.

"Iniisip ko na kung paano mapapaganda ito at
kung ano ang ipapangalan." Sabi nya.

Mahinang tumawa si Aled. "Mukhang gusto mo na
talagang may pagkaabalahan."

"Hindi pa rin naman masyadong mahirap ang mga
pinapagawa ng mga prof. Nai stress lang tayo
dahil sa mga gumugulo sa atin."

Hindi agad sumagot si Aled.

"Alejandro?" Tawag nya rito.

"Hmm?"

"Hindi ka na nagsalita."

"I'm sorry you have to to through this. In the
first place, hindi ka naman dapat na involved."
Mahinang sabi nito. Bulong lang iyon.

Umiling sya. "Wala kang dapat ihingi ng sorry.
Nagka thrill nga ang buhay ko dahil dito eh.
And alam ko naman na hindi mo ako pababayaan
diba?"

Imbes na sumagot ay hinalikan sya nito sa
buhok.

GAANO BA KAHIRAP ANG SABIHIN NA MAHAL SYA NITO
KUNG IYON ANG NARARAMDAMAN NITO SA KANYA?


-----------------------------------------------
------------

"Sweetheart, i was just worried about Aled and
Sandy. Hindi na natin sila masyadong
nakakausap. Wala na tayo halos alam sa kanila."
Donya Lyn said after sipping into her coffee.

"C'mon sweetheart. The two of them looked fine.
Kita mo nga kahapon at nag picnik pa. Malay mo
magka apo na tyo." Biro nito.

"Renato!" Nanlaki ang mga mata ng donya. "They
are too young!"

Tumawa ang Don at nagsimula ng kumain ng
agahan.

"Relax, sweetheart. You think too much. Hindi
ako nagsisisi na si Sandy ang napangasawa ni
Aled bagamat Selphie would have been a good
wife too." Tila nanghihinayang na sabi nito.

"Yeah. What happened was a tragedy." Malungkot
naman na sabi ng Donya.

Bago pa muling maka sagot ang Don ay may
lumapit na katulong.

"Senyor, senyora, may naghahanap po sa inyo sa
labas ng gate. Hindi po kasi namin kilala kaya
hindi po muna namin pinapasok."

Nagkatinginan ang mag-asawa.

"Are you expecting someone?" Tanong ng Donya.

Umiling ang don. "No, Are you?"

"Sino daw sya?" Tanong ng donya.

"Eh ma'am, Dychie Camarao daw po ang pangalan
nya. Anak daw sya ng kapatid ni Senyor na si
Roberto Santillan."

Kapwa nabitawan ng mag-asawa ang kanya kanyang
hawak nilang kubyertos sa narinig.


CHAPTER 49 ---
Hindi na alam ni Dychie kung gaano nya katagal
at kung ilang beses nyang tinawagan si Joshua
upang kulitin na sabihin sa kanya ang address
ng mga Santillan. She's so desperate.

She maybe a feme fatale to anyone but she's a
person who values family.

Gaano man sya kaanghang magsalita, gaano man
sya ka gaslaw gumalaw minsan, kagaya ng iba ay
normal din sya at gustong makaramdam ng
presence ng ibang relatives.

Gusto nya maramdaman yung feeling na may
natatawag na TITA, TITO, PINSAN, LOLO, LOLA.
But having or meeting her grand parents would
be imposible now.. at may chance pa naman sya
sa ibang nabanggit. Mas okay nga lang siguro
kung may kapatid na babae si Aled but Aled can
do.

She's not expecting naman na maging giddy at
maging excited ang mga ito na makilala sya.
Hindi rin naman nya nakakalimutan ang sinabi ng
daddy nya na may issue ito at ang ama ni Aled.
Aled looked dangerous. She's just wishing na
huwag naman sana sya ipagtabuyan ng mga
magulang nito.

She just wants a family.

"C'mon, Dychie. Prince is going to kill me!
Don't make me do this." Joshua complained at
the other end of the line.

"Hindi nya naman malalaman! Besides, sasabihin
mo ba?"

"Of course not! At wala ako'ng balak na sabihin
sayo."

"Please Joshua? Okay, let me do something for
you in exchange of the information i want. Dali
na!" Pamimilit nya pa rin.

"I have everything i could ever want. Don't try
to bribe me. I'll hang up." sabi nito.

"Wait! Wait! How about I'll give you Audrina
Bell's cellphone number?" Tukoy nya sa
socialite na nakita nyang wallpaper ng
cellphone ng lalaki.

She and Audrina attented the same school in
Paris. Although she doesn't like the girl, she
seems nice. There's just something about her
that makes her think Audrina is easy. And.. she
rally knows her cellphone number!

Hindi kaagad nakapagsalita si Joshua.

"I know you like her, very much! And hindi lang
cellphone number nya ang ibibigay ko. You can
also use my name so you and her can start a
conversation.. you know.."

She heard Joshua let out a heavy breathe.

"C'mon Joshy! Walang makaka-alam.."

And the rest, ika nga, is history.


--------------------------


"Good Morning sweetpea!" A smack on her lips
woke Sandy up.

Her head was rested on his arms while his other
arms are around her waist.

Ahh, the wonders of going out of town and the
ambiance.

"Good Morning. Ano'ng oras na?" She asked.

It's Sunday Morning and she feels great. Come
to think of it, medyo namimiss nya rin pumasok
sa eskwelahan ng maayos. Yung araw-araw?

"Six in the morning, baby." Sagot nito. Muli
ito'ng pumikit at mas humigpit ang yakap sa
kanya.

"Bangon na tayo.." Mahinang sabi nya rito.

"Five more minutes.." He said.

Napangiti sya. Kung pwede lang na hindi
matapos, why not? But they need to go.. they
need to go home. They need to go back. Tapos na
ang pagiging NORMAL PERSON nila ng asawa nya.
Kailangan na nilang bumalik sa pagiging asawa
ng isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard na
nanganganib ang buhay dahil nga asawa sya ng
isa sa pinaka hot na lalaki sa St.Bernard and
probably in the country.

She sighed.

"What' wrong?" dinilat na nito ang mga mata
nito ng maramdaman ang pag buntong hininga nya.

"Babalik na naman tayo sa pagiging ala Mr. and
Mrs Smith."

Natawa ito. "Hey, that's a nice movie. I like
it."

Natawa rin sya. "Yeah. And speaking of a
movie.. m-may race ka ba mamaya?"

"I don't race at this moment.. gusto mo ba
manuod na lang tayo mamaya?"

She smiled and nodded.

"Okay."

Nauna syang bumangon upang maghanda ng
breakfast at upang ayusin na rin ang mga dala
nila. Dahil nagmamadali na, nagluto na lang sya
ng bacon, fried rice at knorr mushroom soup.
Syempre ay sumabay sa kanila si Mang Dado.

Before they left, sinabi na ni Aled sa katiwala
na one of these days ay babalik sila upang i
finalize na ang gagawing plano sa lugar.

They both left with a smile on their face.

Nakaidlip sa byahe si Sandy at nagising sya ng
bumusina si Aled upang buksan ng mga katulong
ang gate sa mansion. She looked at his wrist
watch, pasado isa'ng oras lang ang byahe nila.

Kapwa sila pinagbuksan ng pinto ng mga
kasambahay.

There came Aileen running toward her.

"Oh, Aileen!" Bati nya. Kaagad na nangunot
naman ang noo nya ng makita na hindi ito
nakangiti at tila kinakabahan. "What's wrong?"

"May bisita na dumating kanina."

"Oh? Sino?"

"Anak daw sya ng kapatid ni Senyor Renato na si
Roberto. Pinsan daw sya ni Senyorito." Bulong
nito sa kanya.

Lalong lumalim ang kunot ng noo nya. "What?"

Tumango tango si Aileen.

"Baby? Come. Pumasok na tayo." Aya ng clueless
na si Aled.

"S-salamat ha? Sige bumalik ka na sa kusina."
Sabi nya kay Aileen.

Inakbayan sya ni Aled at sabay silang pumasok
sa loob ng mansion, only to be shocked to see
kung sino ang bisita na sinasabi ni Aileen.

The girl who's always with Prince... DYCHIE.


-----------------------------------------------
-------------------------------------


Okay.. here you go.. Sabi ni Dychie sa sarili
ng makitang papasok na ang mag-asawa.

Nakita rin nya ang pagkagulat sa mukha ng mga
ito.

Tumayo mula sa pagkaka upo ang mama ni Aled.

"Aled, Sandy, glad you came home earlier."
Nakangiti na sabi nito. "Come, i want you to
meet someone."

Aled looked like he frozed or something. She
saw how Sandy hander her hsuabnds hand at
hinila ito palapit.

"This is Dychie. Dychie Camarao. She's
Roberto's only daughter."

"What?" Mahina ngunit madiin at puno ng
pagkagulat na sabay na sabi ng mag-asawa.

She was gripping her hands literally. Natatakot
sya sa magiging reaction ng mga ito. She was a
nobody for them.

"Yeah.. apparently hindi rin alam ni Roberto na
may anak sya until some years ago."

"How did you know she's for real? I mean--"
Agad na sabi ni Aled. Tumigil ito'ng magsalita
ng makita nyang humigpit ang pagkakahawak ni
Sandy sa braso nito.

"N-nice to meet you, Dychie. I'm Sandy, I'm
Aled's wife." She handed her her hands, which
she gladly accpeted.

"S-she brought her birth certificate and she
came to meet us.." Mahinang sabi naman ng mama
ni Aled.

IS it her or they seem to not in a good terms?

Aled just looked at her then lef. Sandy stayed.

"P-pagpasensyahan mo na, ha? H-hindi yata sya
nakatulog ng maayos.." Paumanhin nito.

Ngumiti at tumango sya. AWKWARD!

Bakit ba hindi nya napaghandaan ang ganitong
moment?!

Curse you, Dychie!

Nilingon nya ang mag-asawa.

"T-tita, Tito, aalis na po ako. I-i just came
to meet you finally." She smiled.

"Why so soon? i mean, you could stay even just
for a while.."

"O-oo nga, Dychie. We can talk for a little
bit. I can give you a tour if you want." Out of
the blue ay muling nagsalita si Sandy. She
sounds very accomodating.. pero hindi nya
talaga alam bakit parang ayaw nya magtiwala
dito.

"S-sige.." Ano pa ba magagawa nya?


CHAPTER 50 ---
"Give the girl a break."

Kaagad na nilingon ni Lyn ang tinig na iyon ng
asawa. kasalukuyan na sa silang nasa kwarto
nito matapos mag volunteer ni Sandy na
asikasuhin si Dychie na diumano ay anak ng
kapatid asawa nya.

"What are you talking about?" Patay malisya na
tanong nya rito. She was inside her build in
cabinet, removing her shoes and putting them
back at the rack.

She heard Renato sighed. "I know that this is
sudden, sweetheart."

"You bet it is." Salo nya sa iba pang sasabihin
nito.

"What is she's telling the truth?"

"What if she's not?" Bawi nya ulit ng makalabas
na sa kanyang build in closet. She sat net to
her husband. "Look, sweetheart. I have nothing
against the idea na may anak nga si Roberto.
And i don't just judge people. Hindi rin ako
matapobre. All i want is to know if she's
legit."

"Yeah.." Mahinang sabi ni Renato.

"C'mon. Hindi naman masama ang mag ingat.
Although may mga features nga si Roberto kay
Dychie, we just have to be sure."

Tumango ang asawa nya. "What do i do? Should i
call him?"

"You don't have to. Like what she said, hindi
daw alam ng daddy nya na pumunta sya dito.
Let's just call Yani." Tukoy nya sa private
investigator na may ari ng p.i agency na kinuha
nila upang mahanap si Sandy.

"Okay. Just do what you have to do." Humiga na
ito.

Inayos nya naman ang pagkakalagay ng comforter
dito.

She's really not against the idea that Roberto
has a family. In fact, it's a good thing. Hindi
ito pure evil kagaya ng iniisip nila. Kahit
gaano kasama ang isa'ng tao, hindi nito
magagawang gawan ng masama ang anak nito. She
was just taking precautions.

Lately ay tila nagiging intense ang mga
pangyayari. Hindi nya alam kung ano ang mga
pinag-gagagawa ng mag-asawa but she sure thinks
there's something that the two are not telling
them. She just wants to be the mom Aled never
had. Gusto nya sanang bumawi, but she bet
that's the last thing that Aled wanted her to
do.

At ang pagdating ni Dychie ay isa sa mga
intense na pangyayari na naranasan nya sa buong
buhay nya.


-----------------------------------------------
------


"So.. can i offer you something? A juice,
perhaps?" Sandy broke the silence between them.

They are sitting on a seperate mini sofa in the
pool side.

"N-no, thanks. I just had an orange juice a
while ago." Tanggi nito.

"Oh! Okay. Oo nga pala." She released a soft
giggle. Nilingon nya ito at nakita na napayuko
ang babae. "So.. you are Prince's friend?"

Tiningnan sya nito. "Y-you can say that."

Nakita ni Sandy kung gaano ka nerbyos ang
babae. Nakasalikop ang dalawang palad nito as
if silently praying. "Are you okay? P-parang
kinakabahan ka.." Stupid question.

Nilingon sya nito. Bagamat halata na pilit ay
ngumiti ang babae. "Y-yeah.. i mean, i'm fine.
N-ngayon lang ako nakakilala ng relatives sa
side ni Daddy and small world, right?"

She smiled and nodded. "Oo nga eh." Agad syang
nag isip ng isusunod. "Sya nga pala,
pagpasensyahan mo na si A-aled. G-ganun lang
talaga sya, hindi pala kibo."

"It's okay. I understand. Hindi ko nga rin alam
kung bakit bigla na lang ako pumunta dito,
although ayaw ni Daddy. It's all new to me."

"Mukha nga. And no offense, ha? Hindi rin kasi
namin inaasahan na may anak pala and daddy mo.
We all thought na he's alone.."

"Daddy and my mom were never really married.
Malaki na ako ng nakilala ko si Daddy. Wala
ako'ng galit sa kanya. Mom explained na sya ang
may gusto why they are not together when i was
born. When dad found out na may anak sya, hindi
sya nag dalawang isip na kunin kami. But all i
thought is wala na rin syang kamag anak or
what."

"H-how did you know?"

"I saw Prince's high school yearbook. I saw
Aled's surname. Hindi ko alam kung bakit ayaw
nila sabihin ang totoo sa akin---"

"Nila? Aling totoo?" All of a sudden ay hindi
nya na ito maintindihan.

"Ah.. Si Daddy at si Prince. I kept asking them
kung related ba si Daddy at ang asawa mo. But
they just kept on making me look like stupid.
Kung ano ano pang dahilan sinasabi nila. Oops,
sorry. Nagiging madaldal na yata ako." She
giggled. Nawala na ang tensyon na nararamdaman
nila kanina.

"No, it's okay."

"So.. salamat rin sa pag entertain sa'kin kahit
na alam ko'ng na shock ka."

"Wala yun. Yan din siguro ang naramdaman ko
bago ako maging parte ng pamilya na ito. But
don't worry. Mama and Papa are nice." Sincere
na sabi nya.

"Oo nga eh. Actually i wasn't really expecting
na ganito ang magiging pagtanggap nila. I-I was
hoping na mas malala ang animosity since ang
sabi ng daddy, may misunderstanding sila ni
Tito. Hindi ko na lang inungkat. All i want is
to meet them."

Tumango tango sya. She can feel her longing for
a family, her sincerity. Tapos, bigla nyang
naisip ang asawa nya. Ano kaya ang iniisip nito
ngayon?

Ilang sandali pa at tumayo na ang babae. "Nice
meeting you personally. I have to get going.
Pakisabi na lang kila tita at tito na sobrang
nagpapasalamat ako sa pagtanggap nila sa akin."

She hugged her then gave her a beso.

Hindi na sya agad nakapag react.

"Ihahatid na kita sa gate.." Sabi nya na lang.

-----------------------------------------------
-----------------------------

Sophia never felt better.

Hindi nya alam kung bakit pero nararamdaman nya
na magiging successful ang plano nya. It's been
two years since maisipan nya na finally, sya na
ang kailangang gumalaw para mapasa kanya na ng
tuluyan si Aled.

Si Aled, ang dapat na mapapangasawa ng ate nya.
Si Aled, ang snob pero super hot na lalaki na
bagamat hindi sya pinapansin noon ay ang
kanyang prince charming. Ano pa ba ang
hahanapin nya dito?

Bata pa lang sya, gustong gusto nya na ito. She
has this unrequitted like for the man. She
waited years to finally become a woman, to
finally be the right one for her prince
charming.

And to he shock, nalaman nya na lang na
ikinasal na ito.

Imagine how hurt she is! She's been waiting
like all her life to be the one for him tapos
biglang may babaeng out of nowhere ang ikinasal
sa Prince Charming nya? She doesn't like to
loose. She won't give her Prince Charming up.
Sa kanya si Aled, sa kanya lang.


-----------------------------------------------
------------------------

Sandy went up to Aled's room matapos maihatid
si Dychie. Bago pa ito tuluyang makaalis ay
nabanggit nito na wala ito'ng kotse dahil
'itinago' raw ni Prince. Bagamat parang gusto
nya pang makipag usap dito the moment na muli
nito'ng banggitin ang lalaki, wala na syang
magagawa.

"DId she left already?" Agad na tanong ni Aled
ng maisara nya na ang pinto.

He was staring at the television while sitting
comfortable in his king size bed. But alam
nyang hindi naman nito iniintindi ang
pinapanuod nito.

"O-oo."

"What did she said?" Bagamat tila interisado
ito, pinapahalata rin nito na wala ito'ng
pakealam sa babae.

She shrugged her shoulders. "W-we just talked a
bit.." Ang totoo nyan, hindi nya talaga alam
ang sasabihin dito.

Hindi na sumagot ang lalaki.

"Gusto mo ba'ng kumain ulit?" She asked.

Umiling ito. "Come here."

The moment na nakalapit sya rito ay agad
nito'ng hinapit ang bewang nya. They were
hugging now pero hindi maalis sa isip nya ang
babae. Sila ba ni Prince?


CHAPTER 51 ---
Pawis na pawis si Sandy ng magising sya mula sa
masamang panaghinip.

She looked at the clock at her bed's side
table. It was just 4am.

Dali sali syang tumayo at binuksan ang ilaw.
She went into the bathroom and washed her face,
then looked into the mirror and asked herself
what would happen if the killer who wanted her
dead succeed?

Dumiretso sya sa terrace. She felt the cold
wind in her face.

Madilim pa ang paligid at tahimik. She sat at
the sofa and tried to relax. The looked at her
cellphone and decided to call Prince.

"What's up?" Agad na sagot sa kabilang linya.
Maingay ang paligid ni Prince at habang
tumatagal ay lalong nagpe fade ang ingay, which
means lumabas ito ng bar kung sakali mang nasa
bar ito.

"H-hi. Kamusta?" She can feel her lips
trembling. Gusto nya sana na mawala na ang
animosity sa kanila ni Prince bago man lang sya
mawala ng tuluyan sa mundo.

"I-i'm fine. Are you okay?" There's his
concerned tone again.

"Yes, yes. Nangangamusta lang sana.."

"At this time? Alright. C'mon. What's wrong? Is
it Aled again?"

"No, h-hindi. We're fine. Aled is fine, he's
sleeping at his room and i just wanted someone
to talk to so i called you. But i guess busy
ka.." Parang bigla ay ang layo ng loob nila sa
isa't isa. Prince is a celebrity and he's
partying tapos bigla na lang syang tatawag out
of the blue.

But he loves you.. Bigla ay tila may bumulong
ng mga katagang iyon sa tenga nya. But it's not
an excuse!

"No, pauwi na sana ako. I'll call you in
twenty, okay?"

"S-sige." Then she heard his car's door before
the line went off.

Bumuntong hininga sya. What was she doing?
Kailan lang ay nagi-guilty sya ng sabihin ng
Daddy ni Dychie sa kanya ang mga ginawa ni
Prince dahil sa pagmamahal sa kanya tapos
ngayon, sa kanya na naman sya tumatakbo. Wala
na syang kadala dala.

Ang selfish nya.

Eh kung sa pag-aaral na lang kaya niya inuubos
ang oras nya? Kung mamamatay sya, edi mamamatay
sya. Nakakapagod mag isip. In the first place,
kaya sya pumayag sa arranged marriage nila ng
asawa nya ay dahil walang wala sila.

Hindi sya nahihiya na aminin iyon sa ibang tao.
Tsaka, una pa lang, ang lolo na ng lalaki ang
pumili sa kanya para mapangasawa ni Aled.
Nagkataon lang na ayaw nyang mahirapan pa ang
pamilya nya. It's not like she chose to live a
dangerous life for having Aled as his husband.

Pero ano'ng gagawin nya? Sino ba ang dapat
sisihin sa nangyayari?

Bahala na nga! Nagtalukbong na lang sya ng
comforter at pinilit na matulog.


-----------------------------------------------
--------------------------------


Aled woke up at 4:30am. Iiling iling syang
muling humiga at pinilit na muling natulog pero
hindi na sya makabalik sa pagtulog. Maaga rin
naman kasi syang natulog kaya hindi nya na lang
pinilit.

Agad nyang naisip na puntahan ang asawa sa
kwarto nito.

He opened the door and quiclky closed it
without a sound. Ayaw nyang magising ito. Alam
nyang bihira na lang ito maka tulog ng mahaba
at mahimbing. And he can balme his self for it.

Napangiti sya ng makita na nakatalukbong ito ng
comforter. He was about to sit next to her when
her cellphone in the bed side table alarmed.
Napa kunot ang noo nya. Ang aga naman yata mag
set ng alarm ni Sandy?

Kinuha nya ang cellphone upang i off sana ang
pag alarm ng makita na hindi ito nag aalarm.
Someone was calling her and it's Prince!

Inilapag ang cellphone at napatingala. Why is
he calling her?

Hindi nagtagal at bumuo sya ng desisyon. Muli
nyang kinuha ang cellphone at nagpasya na
sagutin ang tawag ng lalaki.

"Sandy? I'm sorry i got caught up with the
guard in the lobby. I thought tulog ka na.. or
nagising ba kita?"

Naikuyom ni Aled ang palad. Are they talking
while he thought she's already sleeping?

Inis na ini-off nya angh cellphone at mabilis
na lumabas sa kwarto niSandy.


-----------------------------------------------
---------

Hindi pa man nakakabangon sa higaan si Renato
ay inabot na ng asawa nya ang hawak nitong
folder sa kanya.

"What is this?" Gulat na tanong nya.

"This was sent to my name a while ago. Look at
it!"

He opened the eneveloped and saw pictures.
Pictures of Dychie, the girl who went to their
home claiming she was his brother's daughter.

Puro iyom kuha kung saan kasama ni Roberto ang
babae. They were talking in a coffee shop and
they seemed happy. Kalakip sa envelope ang copy
ng birth certificate ni Dychie na bagamat
DYUCHIE CAMARAO ang pangalan, ay si Roberto ang
nakalagay na ama sa document.

"Who sent you this?" He asked.

Umiling ang asawa nya. "I don't know." Nagkibit
balikat ito. "I was about to call Yani but
then, Aileen gave this to me."

"Sino pa ba ang may alam na pumunta sya sa
atin? or maybe Roberto just wanted her to
pretend to us.." Hindi nya mapigilan mag-isip
ng masama. Kapatid nya ang pinag uusapan at
mula pagkabata ay alam na nya ang ugali nito.

Hindi nya ikakaila na he was their father's
favorite. Paano ba naman, palaging nakikipag
basag ulo si Roberto at hindi ito mapigilan
kaya unti unti na nawala ang amor ng ama nila
sa kapatid nya. Na lalo nitong ikinarebelde.

He sighed.

"Just call Yani for verification. I can't just
trust this." Tumayo sya at inilapag ang
envelope sa bedside table.


--------------------------------------------


Just like what she decided, ang unang unang
inisip ni Sandy ng umagang iyon pagka gising ay
ang mga gawain sa school. Nagtaka sya ng hindi
nag alarm ang cellphone nya at makita na patay
ito at sa pag-aakala na lowbat at nag charge
muna sya bago maghilamos at bumaba sa kusina.

"Mukhang maganda ang gising nyo senyorita."
Salubong ni Aileen.

"Medyo." Malapad ang ngiti na sabi nya.
Lumingon sya sa paligid at nagtaka ng makitang
wala pa ang asawa. "Si Alejandro? Tulog pa ba?"

Napalitan ng pagtataka ang mukha ni Aileen.
"H-hindi ba sya nagsabi sayo?"

Sya naman ang nagtaka. "Na ano?"

"Maaga po syang nagising at umalis. Ang akala
ko ho nasabi nya na sayo na mauuna sya."

"What? Nagsabi ba sya kung saan pupunta?"
Kinabahan sya bigla.

Umiling iling si Aileen.

Napatingala sya. May problema na naman ba sila?
>.<
CHAPTER 52 ---
(School bell ringing)

Saglit na tiningnan ni Sandy ang school tower
kung saan nakasabit ang school bell. Dahil sa
ke 'elite-an' ng school nila, meron silang taga
ring ng bell tuwing umaga, tuwing lunch at
tuwing 6am ng hapon. Hindi naman sya typical na
bell kagaya ng tunog ng sa simbahan at ng sa
typical na highschool bell. It comes out with a
soft melody.

Bumuntong hininga sya at nagtuloy-tuloy ng
lakad papasok sa room nila.

Dalawang araw syang hindi pumasok and it seems
like forever. Pakiramdam nya, wala na syang
kwentang tao dahil sa dami ng tila katatamaran
at kakalimutan nya, ang pag-aaral nya pa! She
knows how her mother and father wanted her to
graduate and have a good life.

Alam nya rin na sa Filipino culture, ang
panganay na anak ang talagang inaasahan ng mga
kapatid at magulang nito. And now what is she
doing?

Tahimik syang pumasok at umupo sa upuan nya.

As usual ay nagchichismisan na naman ang mga
kaklase nya. Wala sya sa mood makipag daldalan
sa mga ito. Si Julie naman ay hindi na sya
masyado ginugulo, which is mabuti sa kanya
dahil hindi nya na gusto na dumagdag ito sa
listahan ng mga tao na pinoproblema nya.

Tiningnan nya ang kanyang relo. Thirty minutes
pa bago mag seven pero halos lahat na ng mga
kaklase nya ay naroon na, Tumingin sya sa
parking lot sa bintana. Parang bumalik sa isip
nya ang eksena tuwing bumababa ng kotse si Aled
noon. Mga babang studyante na nagkakandarapa
sumilip sa lalaki at sa mga bodyguard nito na
tila artista kung bantayan ang binata.

Bagamat may mangilan ngilan pa rin ang lantaran
sa pagpapahayag ng pagkagusto nila sa asawa
nya, hindi na sila katulad ng dati na tila may
fans club pa.

Those were the days na wala sa hinagap nyang
magkakakilala sila, na magiging mag asawa pa
pala sila. Aled is the type of man na 'perfect'
para sa mga kababaihan. Gwapo, matangkad,
mayaman. Pero naisip nya, kung hindi sila
mag-asawa ngayon, ano kaya ang buhay nya?

"Ang lalim ng iniisip mo, ha."

Napalingon si Sandy ng marinig ang pamilyar na
boses na iyon.

"Renz!" Napangiti sya at hindi napigilan na
yakapin ang kaibigan. "Ano'ng ginagawa mo
dito?"

Tumawa ito. "Kinakamusta ka. Mabuti at
natyempuhan kita ngayon. Dalawang araw kang
hindi pumasok."

Muli syang umupo sa upuan nya at pinaupo ito sa
spare chair na nasa gilid ng room.

Ang huli nilang pagkikita ay noong bigla syang
hinila pauwi ni Aled mula sa club na pinuntahan
nila at ng mga highschool schoolmates nya. Muli
syang humingi ng dispensa bagamat natext nya na
ang mga ito.

"Okay lang yun. Nako. Para namang hindi ko
nasubaybayan ang love story nyo ng asawa mo.
May paiyak iyak mode ka pa dati, hindi ba?"
Natatawa na kwento nito.

Natawa sya sa sinabi nito. yeah, she remembered
when Maricar bashed her at hindi sya umurong.
Clinic ang kinabagsakan nya, plus sinermunan pa
sya ni Aled. "Oo nga eh. Pasensya na rin at
hindi na ako masyado nakikipag communicate sa
inyo. Ang hirap ng buhay may-asawa." Sabi nya
na lang.

"Keri lang naman. We understand. Tsaka nag stay
naman si Papa Prince kaya bumongga ang gimik
namin kahit umalis ka na."

The moment she heard Prince's name, tsaka nya
naalala na tatawag nga pala dapat ito sa kanya
kaninag madaling araw! Pero wala naman record
ng 'missed calls' sa cellphone nya ng buksan
nya. Naisip nya na lang na dahil sa kalasingan
ay natulog na ito agad.

"So kamusta naman kayo ng husband mo? Naging
busy na rin kasi ako sa mga projects eh."

She shrugged her shoulders. Tama bang sabihin
na parang may away na naman sila mamaya?
"O-okay naman so far. Hindi na sya kasing
suplado ng dati."

Tumango tango si Renz. "Mabuti naman. Mukhang
pumapayat ka ata?" Ngumiwi ito.

So nahalata rin nito? Natawa sya. "Diet ako."
Sabi nya na lang.

"As if! Hindi mo na kailangan nun te!
Nakabingwit ka na ng big fish."

Natawa na naman sya dito. Bukod sa gay accent
nito ay tama ang sinabi nito.

May ilan pa silang pinag usapan bago nila
mamalayan na almost twenty minutes na silang
nag-uusap. Kaya nagpaalam na si Renz at nangako
naman sya na one of these days ay aayain nya
ulit ito gumimik. Almost five minutes pa kasi
ang lalakarin nito papunta sa building ng
course nito.

Ilang sandali pa at dumating na ang prof nila.
Hindi nya alam kung bakit tila ang awkward ng
pakiramdam nya but she surpassed it. Mula
ngayun ang magpo-focus na sya sa pag-aaral nya
ulit.

Sa kabila ng pagiging focus nya ay sumagi agad
sa isip nya ang asawa. Bakit kaya umalis ito at
nauna sa kanya? Kinakabahan sya. Sigurado sya
na may problema na naman sila. Pumasok kaya
ito? Pupuntahan ba sya nito mamayang lunch
break?

HINDI.

Hindi sya pinuntahan ng lalaki. Mag isa syang
nag spend ng lunch. At dahil wala syang gana
kumain ay pumunta sya sa cofee shop sa labas ng
eskwelahan. May one and a half hours syang
vacant dahil male-late daw ang prof nila sa
next subject. she brought out her tablet and
started browsing in the net while zipping her
mocha frappucino.

Then her cellphone rang. Si Renz.

"Girl! Nasan ka?"

"Nandito sa coffee shop. Ikaw?"

"Palabas na ako ng gate. Hinatyin mo ako dyan.
Dala mo tablet mo?"

"Yup." inilapag nya ang hawak na frappe.
"Bakit?"

"Just wait for me there." Naputol na ang linya.

Ilang sandali pa at nakita nya ng papasok sa
pintuan ng coffee shop si renz na kaagad naman
syang nakita. May free wifi ang coffee shop
kaya madami ang may dalang laptop at tablet
pati mga cellphones.

Dumaan ito sa counter at umorder ng mabilisan
at umupo nasa tabi nya.

"Oh, ano'ng problema?" Agad na tanong nya.

Linuha nito ang tablet nya at nagtype ng
website.

thesbsocialscene.webs.com (coming soon)

Pumindot pa ito ng ilang ulit bago iharap sa
kanya ang tablet. Bumulaga sa kanya ang SECOND
HOT TOPIC OF THE DAY in bold letters.

ALED SANTILLAN WITH INTERNATIONAL MODEL WILLA
SPARKS.

Kasunod ng ila'ng pictures ng dalawa habang
naka abrisiyete ang babae sa braso ni Aled, and
it's dated that day! Her husband looked so
relax with his gucci shades. Halata naman sa
babae na gustong gusto nito ang kasama.

Nanghihina na inilapag nya sa mesa ang tablet
at automatic na lumuha ang kanyang mga mata.

WHY? How can he do it to her?


-----------------------------------------------
-------------------

"So, wouldn't your wife be angry with this?"
Flirty na tanong ni Willa kay Aled habang
kumakain sila sa isa'ng fine dining restaurant
somewhere in Eastwood.

"No." He responded quickly. "Can you just hurry
up eating? I'm not comfortable with this."

Mahinang tumawa ang babae. "I thought you are
here to accompany me? Remember, i haven't
signed the contract yet." Paalala nito.

Willa Sparks is a half Canadian, Half Filipina
model whom the Clandestine's marketing manager
wanted to be their latest endorser. Active na
sya sa kompanya bagamat ang Daddy nya ang
acting CEO. The marketing manager asked him
personally to talk to Willa since alam ng lahat
na kakilala nya ito.. bagamat hindi naman
talaga sila nagkausap ng matagal sa mga party
na 'kinailangan' nyang puntahan na andun ang
babae.

At kaninang umaga ay natanggap nya ang text na
parating na raw ulit sa Pilipinas ang model and
that they have to be the first one to signed
her the contract dahil may ilang kumpanya din
daw ang gusto ito'ng kunin na endorser.

Of course, he did what he have to do.

He showed up at her hotel room's door even
before she had the chance to take a bath. And
he knew that she's more that willing to signed
the contract for him..

"Just eat." Tila mauubusan na sya ng pasensya
sa kaartehan ng babae na ito. Ngayon sya mas
nagpapasalamat na ibang iba ang asawa nya..
bagamat nagseselos pa rin talaga sya kay
Prince.

"After we eat, i have to go to the salon."

Ano pa ba ang inaasahan nya? Sa totoo nyan,
inihanda nya na ang sarili nya na hindi umuwi
buong araw mula ng lumabas sya sa kwarto ng
asawa. He was already thinking of what place to
go. He knows he has anger and jealousy issues
at ayaw nyang sa kainitan ng ulo nya ay
masigawan nya si Sandy.

Kailangan nyang magpalamig ng ulo. Tatanungin
nya ito kung bakit tumawag dito si Prince ng
unGodly hour at tila matagal silang nag-usap
bago iyon. It's the most rational thing to do,
right?

Then a text came in about Willa. Hindi na nya
nagawang ibilin sa mga katulong kung saan sya
pupunta. Hindi naman matanong si Sandy ang for
God's sake, it's not like he's cheating on her.


-----------------------------------------------
--------------------------

9pm @ Cashlin Vip Lounge

"Sandy, you have to stop drinking now. We have
to go home!" Bagamat tipsy na rin ay nasa
katinuan pa ang isip ni Renz para pigilan na
ang kaibigan uminom.

Kaninang alas kwatro pa sila pumunta doon dahil
hindi tumitigil ng pag-iyak si Sandy. Nais din
daw nitong uminom at magwala kaya naisip nya na
ito ang best place para sa luhaang kaibigan.
Kahit sya ay namangha ng makita ang mga bote na
nagkalat sa lamesa ng room nila. Hindi nya
akalain na napakarami na nilang nainom at kaya
pala nilang uminom ng ganoon kadami!

"No, no no no. We don't have to go home yet! my
hushband ish cheating on mhee!"

Hindi nya alam kung maaawa o matatawa dito.
Obviously ay masamang masama ang loob nito sa
asawa nito. At hindi nya ito masisisi.

Hindi na lang sya nagsalita. Kinuha nya ang
cellphone nito ng hindi nito namamalayan.
Bagamat dala nya ang kotse nya ay baka hindi
naman sila papasukin sa village. Alangan naman
ipakita nya pa ang lasing na lasing na si Sandy
para papasukin pa sila?

He dialed their home number.

Nakausap nya ang katulong at sinabi ang
sitwasyon. Pinakiusap nya na huwag na lang
sabihin kay Aled ang nangyari at na ang driver
na lang nito ang pagsunduin, since sinabihan ni
Sandy ang driver nito na magpapasundo na lang
ito kapag kailangan.

Pumayag naman ang katulong kaya kahit papaano
ay nakahinga na sya ng maluwag.

Not knowing na katabi lamang ni Aileen si Aled
ng tumawag si Renz..


CHAPTER 53 ---
Sandy woke up with a sore head.

The moment na bumangon sya at nasinagan ng araw
ang mukha nya ay gusto nya ng maduwal dahil sa
hilo na nararamdaman nya. Daig nya pa ang
naglilihi na agad na tumakbo sa bathroom ng
kanyang kwarto matapos bumangon.

This will be the first time na isusumpa nya ang
alak. Bamagat hindi nya na alam kung ano ang
mga nangyari, kung paano sya nakauwi, ay alam
nya pa rin ang puno't dulo kung bakit nya inaya
sa Cashlin si Renz.

"Naku senyorita gising na ho pala kayo. Heto
ang gamot pati ang shake. Gamot sa hangover."
Pagkapasok na pagkapasok pa lang ni Aileen ay
agad syang pinuntahannito sa bathroom.

Naka tungo pa rin sya sa lababo na tila may
isusuka pa. Naluluha na sya at pakiramdam nya
ay nanghihina na sya. Hinahagpd ni Aileen ang
likod nya.

"W-water.." She asked.

Aagd na lumabas sa bathroom si Aileen at
ipinasok na doon ang dalang tray. Inabot nito
sa kanya ang isa'ng baso ng tubig na matapos
nyang uminom ay muli nyang ikinasuka.

"Senyorita naku naman, wala pa ho yata kayong
kinakain mula kagabi." Halata ang pag-aalala
nito.

"I'm o-okay." Sabi nya. Nang maramdaman nya na
ang tila pagtigil ng paghilab ng kanyang tyan
ay kumuha sya ng tissue at pinunas sa kanyang
bibig.

Naghilamos sya at lumabas na sa bathroom. Si
Aileen naman ay sumusunod lang hawak pa rin ang
tray. Nang umupo sya sa bed side at sinapo ang
kanyang ulo at inilapag nito ang tray sa
bedside table at tumabi sa kanya.

"Kumain na ho muna kayo."

"W-wala ako'ng gana. God umiikot pa rin ang
paningin ko." Padaskol syang humiga sa kama at
pumikit ng mariin. Sa lagay nyang iyon ay alam
nyang hindi na sya makakapasok pa. At pasado
alas otso na rin naman.

"Lasing na lasing ho kayo kagabi. Ano ho ang
nangyari?" Inabot ni Aileen ang banana milk
shake ng muli syang tumayo, which she gladly
took dahil nanghihina na talaga sya.

"I don't want to talk about it. S-sino pala ang
sumundo sa akin? How did i got home?" Sunod
sunod na tanong nya.

"Eh..." Yumuko ito na tila pinag iisipan ang
sasabihin.

Nangunot ang noo nya. Matapos mainum ang halos
kalahati ng banana milk shake ay inilapag nya
iyon pabalik sa tray. "Aileen?"

"Si senyorito po." Nakayuko pa rin na sagot
nito.

"Damn." Mahinang sabi nya. "Where is he?
Pumasok ba sya?" Agad na lumukob ang galit sa
kanya ng banggitin nito ang asawa nya. Her
cheating husband.

Umiling si Aileen. "N-nasa garahe po-" Hindi na
nito natuloy ang sasabihin ng biglang bumukas
ang pinto at bumulaga si Aled.

Automayic na tumayo si Aileen at agad na
lumabas ng kwarto nya. Bumuntong hininga sya at
umiwas ng tingin rito. Sa totoo lang ayaw nya
talaga ito'ng makita. SInampal na lang sana sya
nito kesa ang i broadcast nito ang pangloloko
nito sa kanya.

"What are you doing here?" Matigas na tanong
nya.

"What were you doing at Cashlin last night?"
Balik tanong nito sa kanya. He stood in frontof
her, his hands on his pockets.

"Uminom." Sagot nya, still not looking at him.

"Yeah, nagpakalango. And what were you
thinking?! Hindi ka na halos makapaglakad
kagabi, for God's sake! Is that your idea of
good time?!" Asik nito.

"What about you, what's your idea of good time?
Ang makipag date sa babae mo in public? ANg
ipakita sa kanila kung gaano kayo kasaya at ang
malaman ng buong school?!" Matigas ang tingin
na pinukol nya rito.

"What?!" Bagamat mukhang genuine ang gulat sa
mukha nito, what the hell! wala syang pakealam.

"Ow. Nagulat ka? Nagulat ka na alam ko kung
sino ang kasama mo kahapon? It's all over the
internet! Nasa SB social scene website ang
pictures nyo ng babae mo! Mangloloko!" Hindi
nya na napigilan ang bugso ng damdamin nya.
Tumayo sya s aharap nito.

"What? What the hell! Hindi ko sya babae! I
went out with her for business! Ako pa ba ang
mangloloko? You were talking with Prince the
whole night last last night and all i thought
natutulog ka na?" Galit din na sabi nito.

Sya naman ang na shock. "What? What are you
talking about? Gumagawa ka ng kwento para
ibalik sa akin ang pangloloko mo?!"

"Damn!" Bago nya pa mamalayan ay bigla nya na
lang nakita na sinuntok ni Aled ang pader na
malapit dito.

Napatigil sya. Her mind wnet blank all of a
sudden.

Hindi na nagsalita ang lalaki. Tuloy tuloy
ito'ng lumabas ng kwarto nya without saying a
word.

Nanghihina naman syang muling napaupo sa gilid
ng kama nya.


-----------------------------------------------
----------------------------


Samantala..

Nanggagalaiti sagalit si Sophia habang
nilalamukos ang printed copy ng article mula sa
website ng Saint Bernard Social Scene kung saan
makikita si Aled kasama ang model na si Willa
Sparks.

What the hell is with Aled?! Why can't he just
date her instead of that slut?!

Hindi pwede to. Sa kanya lang si Aled. No one
can have him.

She gathered her men then told them to stalk
Willa Sparks and tell her everything about that
girl or kung magkikita pa ulit ito at si Aled.
She can just easily tell them to kill the poor
girl just like how she ordered them to kill
Sandy but then, gusto nya pang paglaruan ang
mga babae na pumapalibot sa Prinsipe nya.

Ini enjoy nya pa ang sarili bago sumabak sa
plano na matagal tagal rin nyang pinagplanuhan.

If Sandy won't die, someone is deffinitely
going to.

-----------------------------------------------
--------------------------

Hindi lumabas ng kwarto buong araw si Sandy.
Dinadalhan lamanh sya ni Aileen ng pagkain at
bagamat wala syang gana ay pinilit nyang kumain
kahit kaunti. She is very well aware na
napapansin na rin ng iba'ng tao na tila
pumapayat sya.

Naisip nya na pumunta muna sa kanila pero ayaw
nya ng pag isipin ang mama nya at ang mga
kapatid nya. May asawa na syang tao. Bagamat
bata pa sya, teenager sa paningin ng iba, may
asawa na sya. Just like what her mother told
her, sya na ang dapat magdala ng pagsasama
nila.

She sighed.

Gusto nyang sisihin ang sarili nya. Sa
pag-aakala nya na smooth sailing na talaga ang
pagsasaka nila. hayun at nambabae ang asawa
nya. Wala na ba talagang katapusan ito?
CHAPTER 54 ---
It all started when she met her Prince.. and
they lived happily ever after.

Mabuti sana kung lahat ng love story ay ganyan.
Mabuti sana kung lahat ng mga love story ay may
happy ending. Pero alam nyang hindi.

Sa totoo lang nahihirapan na sya. Hindi nya na
mabilang kung ilang beses na syang
pinanghihinaan ng loob sa tuwing nasasaktan sya
dahil sa mga nagagawa ni Aled. But she love her
husband. And she really do. Pinili nya ang
buhay na ito, there's no turning back.

Dalawang araw na silang hindi nagpapansinan.
Kahit sila Aileen ay hindi na lang nagtatanong.
Mas maaga ito'ng umaalis papasok ng school,
kaya automatic ay ang driver at dalawang guard
ang maghahatid sa kanya. Wala rin sa mga
kaklase nya ang tila may lakas ng loob
magtanong since mukha daw syang matamlay sabi
ng professor nila.

For the last two days, puro paghabol sa lessons
at pagtanggap ng projects mula sa mga professor
nya ang ginawa nya para makahabol sa mga araw
na hindi sya pumasok. Dalawang araw na rin
syang puyat dahil sa mga projects at syempre,
iniisip nya kung saan sila hahantong.

Isa'ng beses nya lang din ulit ito'ng nakita sa
mansion mula ng magsagutan sila pero hindi sila
nagtinginan. Papunta sya ng library at papunta
naman ito ng poolside.

Nagkulong sya sa kwarto at hindi na sya nag
usisa sa mga guards nito kung saan nagpupupunta
ang asawa. Maybe they really need space. At
bagamat nais nyang makausap si Prince ay
pinigilan nya ang sarili. Hindi nya alam kung
bakit ayaw na ayaw ng asawa nya rito. Alam ba
nito ang totoong nararamdaman ni Prince sa
kanya?

Ganun pa man, wala ito'ng karapatan na
paratangan sila ni Prince ng kung anu ano.
Unang una, wala ito'ng ebidensya at ikalawa,
hindi totoo. Pero yung affair ng lalaki, may
ebidensya. Nakita na ng iba pang tao bago nya
makita. Ang sakit sakit.

Napaka ganda pa ng model na kasama nito.
Buysit.

"Sandy?" Bumalik sa kasalukuyan ang isip nya ng
makita nyang dumukwang si Aileen sa pinto. May
dala ito'ng tray na puno ng pagkain. "Hindi ka
bumaba kanina para kumain." Nakangiti na sabi
nito. Kasunod nito si Lisa na may dala namang
mga inumin,

Ngumiti rin sya. Hindi talaga pumapalya ang mga
ito sa pag-aalaga sa kanya.

"Tutulungan ka na rin namin dyan. Dalawang gabi
ka ng lagi naglalamay dyan." Sabi naman ni
Lisa.

"Salamat. Kailangan ko humabol sa mga absences
ko." Sabi nya.

Tumulong ang dalawa sa mga ginagawa nya kaya
natapos iyon ng maaga. Nakapag kwentuhan pa
sila but she stopped herself from telling them
what she knew. Ipinakita nya na simpleng
tampuhan lang ang nangyayari.


------------------------------------------


"Nice race!" Puri ni Wilson habang inaabot ang
hinubad na helmet ni Aled pagkababa nito sa
bago'ng bago'ng Lamborghini Murcielago.

For the last two nights after having a fight
with Sandy, ibinuhos ni Aled ang oras at lahat
ng nararamadaman sa pakikipag karera bagamat
ilang buwan rin syang hindi sumabak sa drag
racing. Ikinagulat nga ng mga nag organize ng
drag race ng makita sila ng mga ito.

Agad syang sumalang sa first race. He was a bit
distracted kaya natalo sya at hindi naman yung
issue ngayon. Pampalipas nya lang naman ito ng
oras sa ngayon. Ayaw nyang mag stay sa mansion.
Nadadala sya na puntahan sa kwarto ang asawa at
yakapin. The second and third are all on him
naman.

Hindi iyon ganun kadali. Alam naman nito na
ayaw nyang may uganayn ito at si Prince pero
nagawa pa nitong makipag usap ng magdamagan sa
lalaki! Naiinis sya. Inaakusahan pa sya na sya
ang manloloko. She should know na sikat sya at
anytime ay pwedeng gumawa ng kwento ang mga
naka paligid sa kanya pero nagalit pa ito.

Hay. Sa hotel sya matutulog.

Pero nag aya ng victory party si Wilson na
hindi nya alam kung bakit nakabuntot sa kanya.
Hinayaan nya na lang ito, tutal ay gusto nya
rin naman uminom ng gabing iyon. Tiyak naman
kasi na hindi pa sya agad makakatulog.

"Ano ba problema bossing?" Tanong ni Wilson ng
marating na nila ang bar na pag iinuman nila.

Umiling lang sya at kumuha ng bote ng alak.

"May LQ kayong mag asawa?" Tanong ulit nito.

"Huwag makulit. Wala ako sa mood." Seryosong
sagot nya.

Hindi na nga rin talaga ito nagtanong pa,
bagamat halata na curious ito talaga.

Ano na kaya ang ginagawa ngayon ni Sandy? Ang
sabi ng driver nito na tinatawagan nya halos
eight times for the last two days para malaman
ang mga ginagawa ng asawa ay wala naman daw ito
ibang pinuntahan. Pagkatapos sa eskwelahan ay
sa mansion agad ang tungo nito.

Kahit papaano ay naging kampante sya. Hindi pa
rin naman nawawala sa isip nya na anytime ay
pwedeng ipa hit ulit ito ni Sophia, o baka nga
may hti order na. Pero sa standing nya sa
underground society ay malalaman nya naman
agad. Alam na rin naman ng mga ito na once may
hit sa asawa nya ay bibigyan nya ng pabuya ang
makakapagsabi.

Ilang sandali pa at nag-aya na lumipat sa
iba'ng club sila Wilson kasama ang ilan sa mga
kasama nya sa philippine drag racing society.
Sya naman ay puno pa rin ng pag-iisip sa
sitwasyon at huli na ng malaman nya na sa
isa'ng vip strip club sila humantong.

"What the hell? What are we doing here?" Tanong
nya kay Wilson ng makapasok na sila at agad na
nanuot sa amoy nya ang amoy ng alak at
sigarilyo pati ang maharot na tunog sa paligid.

"It's okay, bossing. HIndi malalaman ni Madam."
Pag-a-assure naman ni Wilson.

Kunot ang noo nya. "Just do what you want."
Inis na lang na sabi nya. Ayaw nya ng makipag
argumento sa lalaki.

At syempre pa ay may see through vip room sila
sa taas. Kitang kita doon ang mga gumigiling na
babae sa stage. He must admit, magaganda at
mapigura talaga ang mga babae doon, but
hanggang doon na lang iyon. Wala syang balak
mag table or what. Kailangan nya lang talaga ng
pampalipas oras.

Uminom na lang sya ng uminom. Ibinilin nya
naman kay Wilson na sa hotel nila kailangang
tumuloy. Ito na ang bahala..

-----------------------------------------------
------------


Dahan dahan na pinihit ni Sophia ang seradura
ng pintuan na nasa harap nya. Excited na syang
mapasakanya si Aled, at ang mga tao behind that
door ang makakatulong sa kanya.

Naplano nya na ng maayos ang gagawin nya.

There's no turning back. Kailangan nya na si
Aled. She wants to be with him already.

At gusto nya na maging Mrs. Alejandro
Santillan..

CHAPTER 55 ---
12am.

1am.

2am.

Hindi pa rin naririnig ni Sandy na tumunog ang
pagbukas ng gate sa mansion na indication na
dumating na ang asawa nya. Where was he? KASAMA
NYA BA ANG MODEL NA IYON?

Ipinilig nya ang ulo.

Buong araw syang nag muni muni at naisip nya na
sya na ang gagawa ng way para makapag usap
sila. Si Aled.. bago ang lahat ng ito sa kanya,
or worse, hindi nito alam na darating ang time
na ganito. Yung mag-aaway sila dahil sa
infedelity or so they thought?

She's been worrying kaya pinakiusapan nya si
Wilson na samahan ang lalaki. Malapit ang mga
ito at hindi nya na naisip na maiisip ng asawa
nya na sya ang nagpasama kay Wilson dito. Gusto
nya lang naman malaman na okay ito, na hindi
ito makikipag basag ulo o kung ano.

11:32pm pa ang last na text message sa kanya ni
Wilson, saying na lumipat sila ng bar. Hindi na
sya nagtanong kung saan dahil pinakiusapan nya
rin ito na kung pwede ay samahan ito hanggang
makauwi ito. Pumayag naman ang lalaki.

Now hindi nya na ma reach ang cellphone nito
pati ni Aled. >.<

So she decided to call Aled's office. Baka nga
naman doon natulog o dumiretso ang mga ito.
Alam nyang kahit walang bodyguard ay kaya ni
Aled ang sarili nya. She took bad thoughts out
of her mind. Hindi iyon nakakatulong.

Answering machine lang ang sumagot.

Teka. Baka naman sa hotel tumuloy ang mga ito?
O baka naman nasa bar pa rin tapos lowbat lang
talaga sila pareho?

Haaay. Mapapraning na sya kakaisip.

Ngayon pa ito 'out of reach' kung kailan
naisipan nya nang kausapin ito.

Pero kaya nya pa naman maghintay, kaya binuksan
nya na muna ang laptop nya at nag browse sa
internet. Ilang beses na syang natutukso na
pumunta sa society website ng Saint Bernard but
she's been stopping herself. Masasaktan lang
naman sya. Plus may mga comment pa doon ng mga
studyante na sa una pa lang ay ayaw na sa kanya
para sa Prinsipe nila.

Before she knew it, 4am na.

That's when her cellphone rang. It's Wilson.

"Hello? Sandy? Y-you need to come here.
Something happened. Bigla na lang nawala si
Aled. It's chaos here!" Hindi pa man sya
nakakapag 'hello' ay iyon na ang bumungad sa
kanya. Tila nanginginig pa si Wilson at maingay
ang paligid.

"What? Ano'ng nangyare? Nasan ka?" Agad syang
napa tayo at binundol ng kaba ang kanyang
dibdib.

"Just wake the driver up. I'll send him the
address. Bring body guards too. My God. I'm so
sorry..."

Hindi na sya nagsalita at agad na ginising ang
driver. Nagbihis sya. Hindi nya na alam kung
ano ang isinuot nya, basta kailangan nyang
makarating agad doon. Tatlo'ng bodyguards ang
kasama nya sa van plus ang driver.

Naluluha na sya sa pag-aalala. Ano ba naman ang
nangyayari sa kanila?

Nang marating nila ang lugar ay puno'ng puno ng
mga tao at pulis. May mga sirena pa nga. Basag
ang glass walls ng bar na nasa harap ng kalsada
at may mga injured. Aagd nyang hinanap si
Wilson at nakita nya ito na ginagamot ng isang
paramedics.

"W-wilson? What happened? Ano'ng nangyare sayo?
SI Aled?"

"I-i don't know.. palabas na kami ng bar ng
bigla na lang kami ratratin ng mga bala. Aled
was with his bodyguards. H-hindi ko na alam ang
nangyari. We went back into the bar but the
gunshots did not stopped. When it's all over,
hindi ko na alam kung nasaan si Aled. Pati ang
kotse."

Nanghihina na napa upo sya sa tabi nito at unti
unting tumulo ang kanyang luha...


----------------------------------------


Sophia was happily sipping his favorite mango
juice when she heard the gate opened. She has
been waiting for it all her life. She was
wearing a skimpy bikini at the poolside.

Excited syang nagsuot ng robe at tinanggal ang
suot na sunglass.

3 kotse ang pumasok sa bakuran ng bahay nila
somewhere in Batangas. Actually, it's a mansion
with ten hectares of land. Bagamat hindi
totally abandoned ang lugar ay iilan lang ang
nakakalabas pasok sa lupa nya. Nakakapasok lang
ang mga ito kapag anihan o kung ano pa man.

Praning na kung praning but she doesn't care.
Mataas ang bakod ng lupain nya at may barbed
wire sa taas na may dumadaloy na kuryente. No
one would dare na kalabanin sya, lalo na ang
pasukin ang bahay nya dahil kalat rin naman sa
lugar na iyon ang secrutiy measures nya. May
mga camera rin sa paligid.

"Ma'am, nandyan na po sila Kimura." Agad na
lumapit ang katiwala nya sa bahay na si Miguel.
Scholar ito ng parents nya. And he was not
immuned with her chamr. To cut the story short,
ito pa ang nag alok ng serbisyo nito matapos
ito'ng makatapos ng kolehiyo.

"Very well. Is it a success?" Tila anytime ay
magtatatlon sya sa tuwa.

Umubo at tumango si Miguel.

Si Kimura Kirisawa ay ang mission leader nya
para manmanan, sundan at ipadukot si Aled.
Mahal ang serbisyo ng lalaki pero sa nalaman ay
walang wala iyon sa nagawa nito para sa kanya.
Bumaba sya at sinalubong ang mga ito.

May isa'ng nagbukas ng pinto ng van sa gitna ng
convoy at nakita na ang naka upo at pikit na si
Aled na nasa upuan ng van.

Tila hirap na hirap ang posisyon nito.

"Tingnan nyo nga ang pwesto nya? Sabi ko naman
sa inyo ayusin nyo. Ayoko'ng magalusan o
masaktan sya." Inis na pakli nya. Kapag daka ay
"Ibaba nyo na yan, dalhin nyo sa kwarto ko.
Dali." Utos nya.

Agad naman na sumunod ang mga ito. Buhat ng
dalawa si Aled. May nagbukas ng pinto at
inihiga ng mga ito si Aled sa kama nya at agad
na pinalabas ang mga ito.

There he was, sleeping in her bed. So calm. No
inhibitions. They are the only people in the
room.

Tinanggal nya ang sapatos at medyas nito. Tapos
ay yinakap.

All she need to do is be at his side... and
eveyrthing will be okay.


-----------------------------------------------
---------------------------------


Sanyd is torn between the idea of telling what
happened to Aled to his parents or not to. Alam
nyang any minute ay malalaman rin naman ng mga
ito iyon dahil siguradong may makakabasa ng
article mula sa dyaryo na may pangalan ni Aled.

Apparently ay umiinom daw ang asawa nya kasama
sila Wilson sa strip club na iyon, na inamin ni
WIlson na pinilit nya lang sumama si Aled.
Bigla raw nagkagulo sa kabilang vip room, at
natural na lumabas sila upang icheck iyon.
Hindi na nila namalayan na pati sila ay damay
na. Dahil mga naka inom ay pinigilan sila ng
mga bouncer at kinumbinsi sila na umuwi na.

Aled was so damn tired to argue or to start a
fight so inaya na rin daw nito si Wilson at ang
mga kasama ng mga ito upang umalis na doon.

That's when the gunshots started to rain at
them. Palabas na sila ng bigla silang
pagbabarilin. Walang namatay pero marami ang
nasugatan. Dahil mabilis si Wilson dahil sa
training ay nadaplisan lang ito. Huli na ng
mapansin nito na wala na ang asawa nya.

Ano'ng gagawin nya?!


CHAPTER 56 ---
CLANDESTINE HEIR ALED SANTILLAN: KIDNAPPED!

Nakasulat ang mga katagang iyon sa headline ng
isang news paper na inabot ni Lisa kay Donya
Lyn. Puno ng pulis ang bakuran ng mansion ng
mga Santillan mula ng malaman ng mga pulis na
nawala mula sa gulo sa isang bar si Aled.

Hindi tumitigil sa pag iyak si Sandy at si Lyn
habang si Renato naman ang nakikipag usap sa
mga pulis. Wala pang tumatawag para mag demand
ng ransom at halos 24hours na ang nakalilipas
mula ng mawala si Aled.

Bagamat walang nakakita kung saan pumunta si
Aled, hindi rin naman ito umuwi o tumawag.
Dahil sa statement ni Wilson, nagconclude ang
lahat na ito ay na kidnapped at distraction ang
pamamaril upang makuha ang lalaki. Kapag
nagkagulo nga naman ay walang makakapansin kung
makukuha ang lalaki.

"Sweetheart, may balita na daw ba?" Nangingilid
ang luha na tanong ni Lyn sa asawa matapos
makausap ang mga pulis.

Malungkot na umiling ang asawa. "I'm sorry
sweetheart. Wala pa rin silang lead. At
nagtataka rin sila kung bakit wala pang
tumatawag hanggang ngayon to demand ransom.
Natatakot lang ako na baka hindi pera ang habol
ng mga kidnappers..." Humina ang mga huling
kataga nito.

Lumakas ang pag iyak ni Lyn. "Don't say that,
Renato!"

"P-papa, baka ho may witness sa crowd that time
at natatakot lang magsalita. I-i'm thinking na
magbigay tayo ng reward para lumabas kung sino
ang may nakita plus protection." Nangingilid
ang luha na sabi ni Sandy.

Bumuntong hininga si Renato. "Okay." Liningon
nito ang mga pulis bago muling nagsalita. "I'll
talk to them. Everything will be okay." They
hugged before Renato went back to talk to the
police.

After a while ay nakumbinsi ni Sandy na
mapatahan ang mama nila at mapatulog ito. They
were both hurting, pero alam nya na hindi
kidnapped for money ang asawa. Someone is so
against their marriage. Matapos nitong hindi
maging successful sa pagpapa patay sa kanya at
malamang na ito rin ang nagpa kuha sa asawa
nya.

She decided to take a bath. Nagpaalam sya kay
Don Renato na pupunta lamang sa simbahan upang
magdasal. She's sorry for using the God's name
for lying. Pupunta sya sa opisina ni Aled, she
have to talk to someone, she have to talk to
them. Alam nya na maaaring nagkakagulo na rin
sa Orion.

She instructed the driver na magpa ikot ikot
muna upang masiguro na walang sumusunod sa
kanya. She learned the hard way. Hawak na ng
mga ito si Aled.

Nang maipasok na sa gate ng building ng orion
ang kotse ay halatang nagulat ang mga tauhan ni
Aled sa pagkakita sa kanya. Gulat na in a way
ay tila naliwanagan bigla ang mga ito. The
criver opened the door and she went out. Dali
daling pumila ang mga ito sa gilid ng dadaanan
nya. Someone opened the door for her.

Bago nya pa mamalayan ay nakasunod na sa kanya
si Wilson.

"Glad you came. I was just about to call you.."
Mahina at apologetic pa rin ang dating ng boses
nito.

She stopped walking. "Forget it, Wilson. All i
want to know is kung ano ang alam mo sa mga tao
na gustong magpa patay sa akin. I was
suspecting na sila rin ang kumuha kay Aled."

Huminga ng malalim si Wilson. "THis way.." Turo
nito sa opisina ni Aled, which she gladly went.


-----------------------------------------------
---------------

Dychie literally jumped out of her seat the
moment na banggitin sa balita na pinapanuod nya
ang pangalan ni Aled kasunod ng word na
KIDNAPPED.

"Hindi pa malaman ng mga police kung ano ang
pinagmulan ngunit kanilang tinitingnan ang
anggulo na ang panggugulo at pamamaril sa bar
ay isang distraction strategy upang walang
makapansin sa pagkuha ng mga kidnappers kay
Alejandro Santillan o mas kilala sa tawag na
Aled. Ito ang nag iisang tagapag mana ng
Clandestine Corporation kaya hindi malayo na
kinidnap ito dahil sa pera..." Sabi ng reporter
na nasa tv.

Hindi nya na tinapos ang pakikinig at panunuod
sa balita. She hurriedly went into her room,
grabbed her shoulder bag and took off. Pasakay
na sana sya ng kotse ng mapansin nya ang kotse
ng daddy nya, then nakita nya na pababa ito
doon.

"Dad!" She called.

Lumingon ito at dali syang nilapitan. "Hi
sweetie." He kissed her on the forehead.
"Mukhang may pupuntahan ka?"

"A-ah, ano dad, magko coffee sana ako sa labas.
B-bakit hindi ho kayo nagpasabi na dadalaw
kayo?" She calmed herself. Hindi nya masasabi
dito na sa mansion sana ng mga Santillan sya
pupunta. He warned her not to get involved with
them.

"I just missed you. Are you going with a
friend?"

Umiling sya. "W-wala po, dad. Na bored lang ako
kaya naisipan ko lumabas." Nasa loob nya pa rin
ang kagustuhan na umalis at makibalita but it
wouldn't be easy now.

"So wala kang important na lakad ngayon?"

She thought for a second. "W-wala po." She was
thinking na aalamin pa ng daddy nya ang details
kapag um-oo sya kaya hinayaan nya na lang.
Makikinig na lang sya ng news for further
details.

"Good. I have to show you something. Come with
me."

Hinayaan nya na lang ang daddy nya at sumakay
sa kotse nito.


-----------------------------------------------
---------

Prince was zipping his coffee when Josh came
running in. Kakagising nya pa lang at pagod.
Hindi sya madapuan ng antok kagabi kaya
nagpasya syang magpaka pagod sa build in gym na
nasa opisina ng chiamera.

"Boss, narinig mo na ang balita?" Humihingal pa
ito.

Nangunot ang noo nya. "No. What?"

Iniabot ni Josh sa kanya ang isang news paper,
and almost felt his heart stopped when she read
the front page. ALED WAS KIDNAPPED LAST NIGHT!

"What the hell! Totoo ba ito? Paano?" Aagd
syang napatayo mula sa kinauupuan at hinarap si
Josh.

Tumango si Josh. "Oo. Nagka rumble kagabi sa
Prelude Bar. Biglang umulan ng bala, pagkatapos
bigla na lang daw nawala si Aled. Siguradong
nagkaka gulo na sa Orion ngayon boss."

Nanghihina syang napaupo. Yes, he was worried
about him but he was more worried about SANDY.
Ano na ang ginagawa nito? Hindi malayo na
isipin nito na baka sya ang may gawa noon.
Ipinilig nya ang ulo. HINDI NAMAN SIGURO.
Maraming underground lords ang insecre kay Aled
kaya madami ang may motibo.

Dali dali syang nagbihis. Pupunta sya sa Orion.
CHAPTER 57 ---
"Si Sophia."

Nangunot ang noo ni Sandy sa sinabi na iyon ni
Wilson nang maisara na nito ang pinto ng
opisina ng asawa nya where they are suppose to
talk.

"Si Sophia ang nagpa kidnapped sayo. Sya rin
ang gustong magpa patay sayo, and there's no
doubt na si Sophia rin ang nagpa kidnapped kay
Aled." Tuloy tuloy na sabi nito.

"Wait, what? Si Sophia? Paanong-"

"Sandy, Sophia's been obsessed with Aled."
Bumuntong hininga ito. "Kailan lang din namin
nalaman. Mula kasi ng ma kidnapped ka at
nalaman namin na sya ang may kagagawan noon, we
tried to contact her as much as possible na
hindi sya makakahalata. We used Aled to call
her every now and then."

Hindi pa rin agad nagsisink sa utak nya ang
lahat. Paanong ang napaka maarteng babae na
iyon ang may kagagawan ng lahat ng nangyayari?
Hindi sya makapagsalita.

"Did you know na engaged ne before si Aled?"
Tanong ni WIlson.

"What are you talking about?" Nanlaki ang mga
mata nya. Umupo sya sa sofa na kaharap ng upuan
na inupuan naman ng lalaki.

"May kambal si Sophia. Si Selphie. Family
friends ang pamilya nila at ang mga Santillan.
They were hoping na kapag lumaki na sila
Selphie at Aled, they can get married. Mga bata
pa lang sila ay pinaglalapit na sila." Kwento
nito.

"A-anong nangyari?"

"Selphie died. Nahulog sya sa staircase ng
mansion nila. Walang nakakita pero
ipinagpalagay na aksidente. Although hindi
mahal ni Aled si Selphie, i know, naging bahagi
pa rin ng buhay nya ang babae. But when we
found out na si Sophia ang may kagagawan ng pag
kidnapped sayo, we thought na ito ang nagtulak
sa kapatid nya para mamatay ito." Kwento pa ni
Wilson.

Naitakip nya ang dalawang kamay sa bibig nya.
"Oh God." Nanlalaki ang mga mata nya na
tumingin sa carpeted floor.

"Then nalaman namin na sya rin ang nagbigay ng
hit order sayo! Aled was so mad, but we calmed
him. Ang sabi ko, since hindi pa naman yata
alam ni Sophia na alam na namin na sya ang may
kagagawan ng lahat, mag isip na lang kami ng
mas magandang paraan para mahuli sya."

Unti unting namuo ang mga luha sa kanyang mga
mata. Si Sophia pala talaga ang may kagagawan
ng lahat!

"Where is she? ALam nyo ba kung nasaan sya?"
Umiiyak ng sabi nya.

"Sandy, relax. You have to calmed down. Hindi
na madaling kalaban ngayon ang babaeng yun.
She's insane, but sigurado ako na hindi nya
sasaktan si Aled. She's so obsessed with him
that he started all this mess."

"A-anong gagawin ko? Natin?" Naguguluhan na
tanong nya. Inabutan sya ni Wilson ng tissue.

"Don't worry, Sandy. We are all here to help
you. Ikaw lang ang hinihintay namin, actually."

"I still can't believe na ang maarteng babae na
iyon ang may kagagawan ng lahat." Mahinang sabi
nya. Oo, pinagseselosan nya ito. Paano ba
naman, kung makipag usap ito kay Aled, parang
bata na humihingi ng candy.

"Kahit kami rin. Specially si Aled. He thinks
of Sophie as a childish woman but never na nag
cross sa isip nya na kayang gawin ito ni
Sophie. And yeah, na obsessed sa kanya ang
babae."

"Oh God. Kahit na hindi nya sasaktan ang asawa
ko, b-baka dalhin nya ito sa ibang bansa, or
worse, itago ito." Muli syang nag-alala. Just
the thought na hahawakan ng babaeng iyon ang
asawa nya makes her sick!

"We believe na iyan nga ang plano nya. But
Sandy, remember that Aled is our leader. He's
very capable. Sigurado naman ako na lalaruin
nya rin si Sophie. Let's just hope for the
best. Lahat ng properties ng pamilya nila ay
pina surveilance na namin."

"W-wala pa bang balita?"

Umiling ito. "W-wala pang nagreresponse kung
may kahina hinalang galaw ang mga tao na nasa
mga properties ng pamilya nila. Mostly kasi,
mga katiwala lang ang naroroon, and knowing
their family ay marami rami ang properties nila
sa Pilipinas. But we got it all covered."

Tumango sya. "G-good. G-gusto kong updated ako
sa lahat ng mga pangyayare. Keep me on the
loop."

"Of course." Sagot naman ni Wilson.

Habang wala ang asawa nya, sya na muna. Sya
naman ang magliligtas rito. Hindi nya hahayaan
ang baliw na babaeng iyon na makuha ang asawa
nya.


-----------------------------------------------
-----------

Almost thirty minutes ng nasa byahe sila Dychie
at ang daddy nya. Nag iisip sya ng way para
makaalis. Kailangan nyang makibalita.

"Are you okay sweethrat?" Maya maya ay tanong
ni Roberto. "You seemed tense..."

Umiling sya. "N-no, dad. I'm fine. Saan ho ba
talaga tayo pupunta?" Kanina pa kasi ayaw
sabihin ng daddy nya kung saan sila pupunta
pero halatang giddy ito at excited.

"Just relax, Dychie. Makikita mo lang ang
surprise ko."

So she did. Kinalma nya ang sarili. Hindi naman
siguro sila gagabihin.

After an hour, they arrived in a village
somewhere in Laguna. The village is prestine,
at malalaki ang bahay. Matataas din ang mga
gate, at mahigpit ang mga gwardya.

Tumigil sila sa tapat ng isa'ng itim na gate.
Hindi nya halos makita ang bahay na nasa loob.
Bakit sila andito? Kaninong bahay ito?

"Where are we dad? Kaninong bahay ito?" Tanong
nya habang binubuksan ng mga bodyguard nito ang
gate, kasabay noon ang unti unting pagka mangha
nya ng makita ang bahay na nasa loob. "THis is
beautiful!" She exclaimed.

"Do you like it?" Her dad asked.

Tumango sya. It's a three storey house with an
attic. Brown and peach ang interior ng bahay,
at gold plated ang mga grills at terrace.
Maganda din ang garden.

"Good. Because this is yours." Naka ngiting
sabi ng daddy nya.

Nilingon nya ito. "W-what? M-mine?" Tinuro nya
ang sarili.

Inakbayan sya ng daddy nya. "Yep, sweetheart.
Almost two years ko na to'ng pinagawa. A fancy
car and clothes wouldn't be expensive enough to
give to you."

"My God! Thanks dad!" Yinakap nya ito. Excited
syang pumasok. May mga furnitures na rin ito!
It has three bedrooms and a maid's quarter.
Wala syang masabi sa ganda at ka elegantehan ng
style ng buong bahay!

But after a while, muli nyang naisip ang
pinsan. Agad syang nag isip ng paraan. Bahala
na.

She dialled a number. Prince's number.


-----------------------------------------------
--------------------------

Excited na nagsusukat ng mga bagong damit nya
si Sophia ng tawagin sya ng isang katulong.

"Senyorita, g-gising na ho yung bisita nyo."
Halatang takot ito.

Napatalon sa excitement ang babae. "Talaga?
Okay na ba to'ng suot ko?"

"Opo. Maganda po." Sagot ng katulong.

"HIndi ba masyadong fit?" Tanong ulit nito. "Eh
yung make up ko?"

"Senyorita, maganda pa rin po kayo."

"Good!" Sabi nito bago ibato sa katulong ang
hawak na damit at aagd na umalis.

She never felt like this good. With Aled, on
her house, with her. She won't worry kung
magwala man ito or ang maisipan nitong tumakas.
She keeps him sedated. Konting amount ng
certain na gamot upang manatili ito'ng concious
pero nanghihina. Gaano man ito kagaling ay
hindi nito iyon magagamit dahil wala itong
lakas.

Kasabay ng pagbukas nya ng pinto sa kwarto kung
saan nya iniwan si Aled ay lumiwanag rin ang
mukha nya. She saw Aled, sitting at the
bedside. Nakatingin ito sa kawalan, sa open
window.

"Gising ka na pala. Are you hungry?" Giddy na
tanong nya.

Nilingon sya nito. "What do you want to do
now?" Imbes ay tanong nito.

Nawala ang ngiti nya. "What do you mean?"
Tumabi sya rito. Yinakap nya ang braso nito at
hindi ito tumutol.

"What do you want?" Muli ay tanong nito.

"Wala naman ako'ng ibang gusto kundi ikaw at
ikaw lang." Tila baliw na nakangiti pa rin ito.

He can see their reflection on the big mirror
in front of them, on the left side of the
terrace door. Itsura si Sophie ng bata na may
bagong laruan. Hindi nawawala ang ngiti nito
habang paulit ulit syang pinagmamasdan.

"Akin ka lang ha? I'll give you everything.."

Hindi sumagot si Aled. Alam nyang gumagawa na
ng paraan si Wilson. At ang asawa nya.
CHAPTER 58 ---
Halos tatlong minuto na yatang nakatitig sa
harap ng monitor ng computer sa tech lab ng
Orion si Sandy ng bumukas ang pinto at iniluwa
noon si Wilson na may dalang kape.

"Magkape ka na muna.." Mahinang sabi nito bago
inilapag sa harap nya ang tasa. "Almost twenty
four hours ka nang gising. Baka mapano ka
nyan." Nag-aalala na sabi nito.

Umiling sya. "I'm fine. W-wala pa rin bang
balita?"

Umiling rin ito. "Wala pa. Pati yung hawak
namin na police, ang sabi wala pa rin daw sila
lead. Hindi naman kasi natin pwedeng sabihin sa
kanila na si Sophia ang nagpa kidnapped kay
Aled. Kilala rin ang pamilya nila at siguradong
malalaman ng media ang lahat. Pero wag kang
mag-alala. They are doing everything we can."

"Oo nga pala, i'm studying Sophia's financial
records. May tatlong transaction syang ginawa
last month, nag widthraw sya sa bank. She did
not used her credit cards. And malalaking
halaga. Fifty thousand the first transaction,
then sixty thousand then one hundred thousand."
Sabi nya na ibinalik ang atensyon sa screen ng
computer.

Nangunot ang noo ni Wilson. "A-ano'ng iniisip
mo?"

"I'm thinking na yung mga pera na iyon yung
pwede nyang pinangbayad sa mga kumidnap kay
Aled, or pwedeng pinangbili ng place."

Tumango tango si Wilson. Tumayo ito at may
kinuhang tablet.

"Ano'ng bank, date at time? I can hack through
their security tapes. Mula doon pwede natin ma
trace si Sophia o kung sino man ang nag
widthraw for her."

Ipinakita nya rito ang papers. Then they called
other techs of Orion tro assist them.

"Very clever, Sandy. It's s start. Tayo na
mismo ang makaka huli kay Sophia." Tila bata na
naexcite si Wilson. Agad na rin kumilos ang
lahat ng tao sa tech lab na iyon ng Orion.

Nang ma hack na ni Wilson ang security tape ng
bangko kung saan nag widthraw si Sophia ay
nakita nila na mismong si Sophia ang nag
widthraw ng pera. May kasama ito'ng Japanese na
lalaki at isa pang lalaki na malaki rin ang
katawan na malamang ay bodyguard nito.

Lalo syang nagngitngit sa babae.

Nang lumabas na ito ng bangko ay nakita nila sa
security camera sa tapat ng bangko na sumakay
ito sa isa'ng puting kotse.

"That's the last thing we see." Sabi ni Wilson
sa kanya.

"Ano'ng gagawin natin?" Nanlulumo na tanong
nya.

Bago pa makasagot si Wilson ay may pumasok na
lalaki sa techlab. Humahangos ito at mukhang
nagmamadali.

"Madam, ano po kasi. Nasa baba ho sila Prince
at may kasamang babae."

"Ha? Si Prince?" Nag-isip sya saglit bago
maisip na marahil ay si Dychie ang kasama nito.

"P-papapasukin ho ba namin?" Nag-aalangan na
tanong nito.

Tumayo sya mula sa kinauupuan nya. "O-oo.
Samahan na kita." Nilingon nya si Wilson.
"S-sandali lang ha? I'm sure gusto nilang
tumulong."

Tumango na lang si Wilson.


-----------------------------------------------
-------------------------------

Aled was staring blankly at Sophia while she's
eating. They were on both sides of a long
table. madami ang handa at maganang kumakain si
Sophia ngunit sya ay hindi kumikibo.

"Ayaw mo ba ng pagkain? I can ask them to cook
another dish for you." Maya-maya ay tanong ng
babae sa kanya.

Again, he did not answered.

Hindi sya nito itinatali o ikinukulong. Hindi
nito nila-lock ang pinto ng kwarto nya.
Although alam nya na hindi sya nito sasaktan,
sumusunod sya sa mga pinapagawa nito kung saan
nito gusto pumunta. Kapga umaabrisiyete ito ay
hinahayaan nya na lang din.

She hated Sophia for putting a hit order on her
wife because of her obsession on him. Paano na
lang kung hindi yumuko noon ang asawa nya? She
hated the thought na nandito sya at kasama ang
babae but he must say, bagamat magulo ang
pagpapakidnap nito sa kanya ay hindi nya
inasahan ang nangyari. And he commend her for
that. Sa kabila pala ng kabaliwan nito ay
matalino pa ito para ,maisip ang pagkuha sa
kanya.

"Aled, we can't be like this forever." Tila
nalulungkot na sabi nito. Ibinaba nito ang
hawak na kutsara at tinidor.

"Yeah, we will never be together forever."
matigas na sagot nya.

Imbes na magalit ay ngumiti at tumawa pa si
Sophia. "You don't get it do you?" Muli nitong
kinuha ang kutsara at tinidor at sumubo. "Are
you still thinking na makakatakas ka dito?"

Hindi sya sumagot. Alam nya na maglilitanya ang
babae.

"Alam ko naman na matalino ka. And i like you
even more for that. And i'm sure, alam mo rin
na hindi na kita hahayaang mawala pa. I've been
loving you for years but instead, you've been
with your flings of sluts. And you married
one."

Agad na nangdilim ang paningin nya ng marinig
ang initawag nito kay Sandy. "My wife is not a
slut! You better choose your words, Sophia."
Naikuyom nya ang mga palad. This bitch is
calling his wife a slut? Sandy is the epitome
of a slut's exact opposite!

Tumawa si Sophia. "Oh, are your hurt? i though
i'd never see you feel hurt, or mad. Tao ka pa
din pala, Aled." Sumimsim ito sa kopita na may
laman na white wine.

Huminga sya ng malalim. Kailangan nyang maging
kalmado. All he has to do is wait for their
response team. And he understand why they are
taking a bit long. Wala sa listahan ng mga
known establishments na pag-aari ng mga Del Rio
ang lugar na iyon. Hell, it's not even in his
thoughts na may ganito'ng lugar na pag-aari ang
mga ito.

They have farms in Ilocos and Zambales. They
have condos in Makati, a beach resort in
Palawan and other businesses pero iisa lang ang
alam nyang mansion ng mga ito, and this place
is very far form what their mansion looks like.

Sophia has been very clever.

"Hindi kayo bagay, Aled. She's weak. I doubt
kung tumutulong sya sa Orion ngayon maghanap
sayo. She's very vulnerable. You need a woman
like me to be with you." Maya-maya ay sabi pa
nito.

Hindi naman na mahirap sa kanya ang huwag
ito'ng sagutin kaya iyon na lang ang ginawa
nya.

Hindi pa ito tapos kumain ng lumapit ang isang
goon nito, hawak ang wireless telephone.

"Hello? Yes, this is me, speaking." Sagot nito.

By the way he hears it, tila may problema ang
babae sa bangko, or so she thought. Hindi kaya
ito na ang ginagawang hakbang ng mga tauhan nya
at ni Sandy? Pero paano kung hindi?

Kahit na, ano pa man ang mangyari ay kailangan
handa sya.

Ilang sandali lang ay ibinalik na ng babae sa
goon nito ang wireless phone. Nagpunas ito ng
napkin sa bibig at tumayo.

"Paano ba yan? I have some matters to attend to
at the bank. I have to leave for a while."

Kagaya ng dati ay tinitigan nya lang ito.

Nang makaalis na ang babae sa harap nya ay
tinungga nya ang white wine na nakalagay sa
kopita sa harap nya. He's really hoping na ito
na ang oras na makikita nya na ulit ang asawa
nya.


-----------------------------------------------
-----------

"A-are you sure this will work?" Nangangamba na
tanong ni Sandy kay Prince.

Prince talked to the Bank's manager and told
them to staged a problem on Sophia's bank
account and that she needed to come down to the
bank herself.

"They already called her and said that she will
come." Sagot nito.

"A-ano ang gagawin nyo? huhulihin nyo na ba sya
agad?" Tanong naman ni Dychie na kinakabahan
rin.

Umiling si Prince. "Nag usap na kami ni
WIlson." Liningon nito ang lalaki. "We came up
with a strategy. Huwag na kayong mag-alala."

That assurance somehow calmed the two women.


CHAPTER 59 ---
Naiinip na tiningnan ni Sophia ang BVLGARI
wristwatch na suot. Halos limang minuto nang
nakatigil ang kotse nila sa specific na lugar
na iyon sa EDSA dahil sa traffic. Malamig ang
sasakyan ngunit impatience talaga syang tao.
Ayaw nya ng naghihintay.

"Ano ba yan? Why are we still here?" Inis na
reklamo nya sa driver nya. "Nakakainip!"

"Ma'am, may aksidente ho ata sa unahan."

"Ugh!" Imbes ay kinuha nya ang cellphone nya
mula sa bag na PRADA na bigay pa ng mismong
company sa kanya. She have to check if Aled is
alright.. or what he's doing.

Dahil nasa kanya naman na si Aled ay pinapuslit
nya na pabalik sa Japan si Kimura at ang
dalawang kasama nito. Tiwala naman sya sa mga
nagbabantay sa mansion nya. Kung bakit ba kasi
kailangan na sya pa ang pumunta sa Bank. Ayaw
pumayag ng manager na ang attorney nya na lang
ang pumunta dahil masyadong malaki daw ang
problema.

As a sweet citizen as she makes them think, sya
mismo ang pupunta. Walang bakas ng pagiging
rebelde at masama sa itsura nya. And that's how
she manipulates people.

At dahil tapos na ang serbisyo ni Kimura ay
pinaalis nya na ito ng bansa kasama ng dalawa
pa nitong tauhan. She's very impressed with how
the way Kimura thinks. Success agad ang mission
na pinagawa nya rito to think na akala nya ay
mahihirapan ito sa pag kidnap kay Aled na syang
pinuno ng Orion.

Come to think of it, paano nga palang naging
maluwag ang security ng Orion sa lalaki?
Unless, ang lalaki na mismo ang ayaw magpasama
sa mga ito.

"Hello? Miguel? Ano'ng ginagawa ni Aled?" She
asked hurriedly.

"Ma'am, uminom lang sya ng wine pag-alis nyo
tapos umakyat sa kwarto. Nakasubaybay po ako sa
cctv camera, nakaupo lang sya sa gilid ng
kama." Magalang na agad na sagot naman ni
Miguel.

"Very well then. Keep an eye on him."

"Ma'am, malabo naman na makatakas 'to. Sa
higpit ng security---"

"Miguel, didn't i told you not to underestimate
Aled? He's the fucking leader of Orion, for
Christ's sake! Kahit gaano pa kahigpit ang
security, kung hindi sya, tiyak na gagawa ng
paraan ang mga tauhan nya." Agad na uminit ang
ulo nya. Just by thinking na mawawala ulit sa
kanya si Aled ay gusto nya ng magwala.

"Sorry po ma'am." apologetic na sabi naman ni
Miguel sa kanya.

Huminga sya ng malalim bago muling nagsalita.
Umandar na ang kotse kaya nagpaalam na sya
rito. "Okay. Good. Bantayan mo ng mabuti yan. I
have to go. Bye." Agad nyang pinatay ang tawag
at nag focus sa daan.

Ilang minuto pa at narating na nila ang bangko.
Hindi nya na pinsama sa loob ang kanyang
bodyguard. Tiwala naman sya sa security ng
bangko at sino ba ang magtatangka sa kanya?
Siguro naman ay hindi pa alam ng sino man sa
Orion na sya ang may pakana ng lahat, lalo na
ng asawa ni Aled.

"Good afternoon, Miss Del Rio." Salubong agad
ng manager ng makita syang naglalakad na
papasok sa opisina.

She flashed her sweetest smile. "Good afternoon
Mr.Galvez."

"This way ma'am. We'll talk about the problem
inside." Accomodating na sabi nito.

Hindi na bago sa kanya ang pumasok sa loob ng
opisina ng bangko na ito mismo. Isa sya sa
pinaka malaking client ng nasabing bangko at
kahit na bihira sya mag widthraw in cash ay
kilala sya ng mga tao dito.

Pinaupo sya ng manager sa upuan na nasa harap
ng lamesa nito habang may tila hinahanap ito'ng
files sa cabinet na nasa kaliwang parte ng
opisina.

"Miss Del Rio," Tawag ng manager ng makaupo na
ito sa harap nya, hawak ang isa'ng envelope.
"These files suggests some abnormalities about
your account."

She took a look and the manager explained it
well how they found the abnormalities and
everything. Although there's a feeling that
they should have told her that on phone, she
just realized that the bank is just being
cautious.

Nang matapos ang pagpapaliwanag nito ay
nakahinga na sya ng maluwag. Ang akala nya ay
magtatagal sya sa bangko o malala ang problema.
Inayos nya ang kanyang buhok at tumayo na.

"Mr.Galvez, i really appreacite that you told
me this matter. Ipapaasikaso ko na lang po sa
attorney ko kung may problema pa."

They shook hands then she left.

Pinagbuksan sya ng pinto ng kotse ng bodyguard
nya. Napagpasyahan nyang dumaan sa isa'ng mall.
Naisipan nyang ibili o ipag shopping ng damit
si Aled. Sa tingin nya kasi ay kukulangin ang
mga damit na nauna nya nang binili.

Kabisado nya ang sukat ng katawan nito.. and
she's sure na hindi alam ng asawa nito iyon.
Hindi lang ang sukat ng katawan nito ang inalam
nya. Nag-aral syang magluto upang kapag
dumating na ang ganitong oras ay wala ng
hahanapin pa si Aled. Gusto nyang sya ang
magluluto ng mga paborito nitong pagkain
pagdating ng panahon.

Matapos ang isang oras ay halos mapuno ang
kotse ng mga paper bags. Hindi mawala ang ngiti
sa kanyang mga labi. She's hoping na magustuhan
ni Aled ang mga pasalubong nya. After all,
hindi sya magsasawang pagsilbihan ito..


-----------------------------------------------
----------------------


Alas dos na ng madaling araw ngunit mulat pa
rin si Aled. Nasa tabi nya si Sophia at alam
nyang tulog na tulog na ito. Patuloy pa rin sya
sa paghihintay.. Alam nyang anytime ay pwede
nang dumating ang mga tauhan nya.

Alas dose na napagod kaka kwento at kaka salita
si Sophia. Punong puno ito ng pag-asa na hindi
sya makakatakas o mawawala. She's telling him
their future together. Gusto nyang matawa.
Malala na ang kalagayan ng babae. Wine lang ang
laman ng tyan nya for almost two days ngunit
hindi sya makaramdam ng gutom.

Ilang sandali pa at nakarinig sya ng kaluskos.

Dahan dahan syang bumangon at naglakad patungo
sa terrace. Tiningnan nya si Sophia, mahimbing
pa rin itong natutulog. May nakita syang ilang
anino sa paligid. Dahan dahan syang napangiti.
This is it.

Ilang sandali pa at bumukas ang pintuan ng
kwarto na iyon. Tumambad sa kanya ang mukha ng
tao na hindi nya inaakala na makikita nya.

Si Prince.


-----------------------------------------------
--------------------------------------

Hindi mapakali sa opisina ng Orion si Sandy.
Ilang ulit na syang tinawagan ng mga nasa
mansion at ng mama at mga kapatid nya. Sinabi
nya na nasa hotel sya at kailangan nyang
mag-isa. Kunyari ay nakikibalita sya sa mga
police.

Si Dychie naman ay nandoon rin. Halata rin ang
pag-aalala nito. No matter how she wanted to
doubt her, alam nya na genuine ang pag-aalala
nito. In between their small talks, nalaman nya
na anak ito ni Roberto kaya hindi na sya
nagtaka kung bakit palagi itong kasama ni
Prince.

And speaking of Prince.. ito ang namuno sa
mission na iyon, ang pag kuha kay Aled. Gusto
nya sanang sumama, sya ang nagplano o nagbigay
ng idea upang hindi maging madugo ang pagkuha
sa asawa nya.

Gumana ang plano ni Prince. Nilagyan nila ng
GPRS tracker ang kotse ni Sophia ng pumunta ito
sa bangko. Pagtakatapos ay kumuha sila ng ilang
data kung ilan ang tao, tauhan o paano nila
susugurin ang mansion.

Naisip nya na lang na bigyan ng sedatives ang
mga guards upang walang ingay at walang dugo na
dumanak. They bought a needle gun na nilagyan
nila ng pangpatulog. Bago sila pumasok ay
gagamitin nila iyon sa lahat ng mga naka
bantay.

Si Prince ang maghahanap kay Aled sa loob.
Walang duda ang skills ni Prince dahil alam
nila na ito na ang may hawak sa Chiamera, kaya
ito na din ang nag volunteer.

Ilang sandali pa at nagring ang cellphone nya.
Si Prince!


"We got him."


CHAPTER 60 ---
HI! PLEASE LIKE MY FAN PAGE! :)
http://www.facebook.com/pages/Elle-Strange-Watt
pad/513884541972037?ref=hl
It will be much appreaciated. :)

-----------------------------------------------
-----------------------------------------------
---

Matapos marinig ang mga kataga na iyon ay tila
nanghihina syang napa upo sa sofa. Agad naman
syang nilapitan ni Dychie.

"W-what happened?' Agad na tanong nito.

Unit-unti syang ngumiti. "T-they got him. They
got Aled. P-papunta na sila dito."

Narinig nya ang mga sigawan ng mga tauhan na
nasa loob ng kwarto na iyon, may tumakbo sa
labas at ibinalita sa iba ang magandang balita.
Nakahinga na sya ng maluwag. All they have to
do is wait for them.

"What do you want us to do with Sophia?" Ilang
sandali pa ay lumapit sa kanila ni Dychie si
Wilson.

Nawala ang ngiti sa kanyang labi ng marinig ang
pangalan ng babae at ng maalala ito. "A-ano nga
ba? Na rescue naman na si Aled.."

"Prince texted me. Pinasinghot din daw nila ng
pangpatulog si Sophia and they also brought
her. May mga tapes and security cameras sa
paligid, kinuha rin nila bilang ebidensya."
Sabi ni Wilson.

"Sandy." Sabi ni Dychie. "I think, ikaw na ang
magparusa sa babaeng iyon. She's crazy, at sa
tingin ko ay ikaw lang ang makakapigil sa
kahibangan nya kay Aled."

Huminga sya ng malalim. Sa totoo lang ay ayaw
nya na munang isipin kung ano ang gagawin sa
babae. Inaanticipate nya pa ang kaalaman na
naligtas na si Aled, naligtas na ang asawa nya.
Pero alam nya dadating at dadating din sila sa
punto na iyon. Hindi nya pwedeng patawarin na
lang ang babae. Over her dead body!

"Okay, ganito na lang. K-kakausapin ko na lang
si Sophia pag nagising na sya. D-doon ko na
lang idedetermine kung ano magandang gawin sa
kanya and!" She pasued. "No killing, okay?"
Bilin nya kay Wilson.

Tumango naman ito.

Nilingon nya si Dychie. "S-salamat sa pagpunta
ha?" Sincere na sabi nya rito.

Ngimiti ito. "W-wala yun. P-pinsan ko si Aled,
nag-alala rin ako." Tila nahihiyana sagot nito.

Sa ngayon, all they have to do is wait for
them.. even if it feels like forever.

-----------------------------------------------
------------


"Ikaw?" Gulat na tanong ni Aled ng makita si
Prince.

Sinenyasan sya nito na tumahimik. Unti unti
ito'ng lumapit kay Sophia at may pinaamoy na
panyo dito. Walang kaingay-ingay sa paligid.
Ano ang ginawa nito? Kahit siguro gaano ito
kagaling mangloob ay tiyak na sa dami ng tauhan
ni Sophia at ang alarm system ay dapat nagingay
na ang mga ito.
Nang masiguro nito na tila nakaamoy na si
Sophia ayt nagsalita na si Prince.
"Let's go."
Hindi na lang din sya nagsalita at naglakad na
lang una dito. Nang makalabas na sya, doon nya
nakita ang taktika na ginawa ng lalaki at ng
mga tauhan nya. Lahat ng mga tauhan na naroroon
ay tulog. Alam nya dahil walang dugo at
halatang pinahiga ang mga ito.
Hindi na sya nagsalita. Sumunod na lang sya sa
lalaki.
May limousine na naghihintay sa labas ng gate.
Nang makasakay na sila, nakita nya pa ang
pagdala ng mga ito kay Sophia. Isinakay ito ng
mga tauhan nya sa kabilang kotse.
"Sa Orion ka dumiretso." narinig nyang utos ni
Prince sa driver.
Tumango ang driver bago nito isara ang maliit
na bintana sa likod nito na nagsisilibing
divider ng driver sa passenger's seats. Ilang
sandali pa at naramdaman nya na ang pag andar
nila.
Tahimik ang pag rescue sa kanya, at ang black
team nya ang kasama ni Prince kaya sigurado na
maingat ang mga ito. Gusto'ng gusto nya sanag
magtanong ng tungkol sa asawa nya, pero
pinigilan nya.
"Do you want to talk to Sandy?" Ilang sandali
pa ay tanong ni Prince sa tabi nya. Inilabas
nito ang cellphone nito at akmang magda-dial
na.
Nilingon nya ito. "No." Sagot nya.
"She's been worried sick." Sagot pa nito. Dahan
dahan nitong isinoli ang cellphone sa bulsa ng
pantalon nito.
Hindi sya sumagot. Ano ba ang gusto nitong
palabasin? Na ito ang dumamay sa asawa nya?
Maya-maya ay bumuntong hininga si Prince.
"Look, Aled. I don't have any bad intention.
Wala ako'ng balak mang gulo. I just want to
help rescuing you.."
"Salamat." Iyon lang ang masasabi nya rito.
Hindi na ito ulit nagsalita pa na ikina
relieved nya. Hindi naman ganoon kadali para sa
kanya na bumalik ang dating samahan nila. Unang
una, they had their issues before, then, ito na
ang may hawak ng Chiamera, tapos, alam nyang
mahal na mahal rin nito ang asawa nya. Paano
mapapalagay ang loob nya?
Matapos ang halos isa'ng oras na byahe ay hindi
maipaliwanag na saya ang lumukob sa dibdib ni
Aled ng makita nya na ang pagbukas ng gate ng
Orion. Bukas ang lahat ng ilaw at halatang
naghihintay ang lahat sa pagbalik nya.

Alam nya na sya rin naman ang may kasalanan
kung bakit sya nakuha ni Sophia. He told his
bodyguards not to go with him at that time.
Naging pabaya sya. Pero wala syang gana noon
dahil sa away nila ng asawa nya.

Humilera agad sa labas ng kotse papasok sa
pintuan ang mga tauhan nya.

And at the end of that line, there he saw his
wife. Namumugto pa ang mga mata nito. Unti
unting bumilis ang kanyang mga hakbang habang
papalapit dito, at nang magkaharap na sila, sya
na nag unang yumakap dito.

She started crying again. And he promised to
his self that this will be the last time he
would make her cry, if not for happiness. Being
with her again felt like he's complete. The
kind of feeling that he wouldn't mind feeling
everyday, every hour.

He looked at her after they hugged. Humihikbi
pa rin ito.

"I love you. I love you so much, and it hurts
because i thought i'll never see you again..."
Sabi nito sa pagitan ng pag hikbi.

"I love you too, babe. I'm so sorry for being a
fool.." he kissed her on her forehead.

The hell with all the people watching them.

CHAPTER 61 ---
Okay na ang lahat. They are together again,
they're crying and hugging.

He even heard them said theri I LOVE YOU'S!

Prince couldn't bear the sight. Unti unti syang
tumalikod at naglakad palabas sa gate ng Orion
kung saan naka parada ang kanyang escalade.
Hindi nya talaga ipinasok sa loob upang hindi
na mapansin pa ng iba at madali sya makauwi.
Hindi nya na rin naman inaasahan na sya ang mag
hahawak ng mission.

Bamagat hindi na kasing sakit ng dati, masakit
pa rin. He can't torture his self anymore. He's
moving on now and he plan to succeed.

Ipapasok nya na sana sa ignition ang susi ng
kotse nya ng bumukas ang pintuan sa passenger's
seat ng escalade. Tumambad sa kanya ang
nakasimangot na si Dychie.

"Iiwan mo ko, seriously?" Nanlalaki ang mga
mata na tanong nito.

Yeah, he forgot. "Aw. I'm sorry. Hop in." Sabi
nya na lang bago tuluyang i-start ang kotse.

Nang makita na maayos na ang pagkakaupo ng
babae ay pinaharuruot nya na ito. Gusto nyang
mawala pansamantala. Kung hindi nya siguro
kasama si Dychie ay sa airport na sya
dumiretso. Idadaan nya na muna ang babae sa pad
nito bago bumalik sa pad nya at mag empake.

"Ano'ng plano mo ngayon?" Maya-maya ay tanong
nito.

Nangunot ang noo nya at sinulyapan ito saglit
bago muling ibalik sa kalsada ang tingin. "What
do you mean?"

"I mean, o-okay na sila ulit.." Hindi na nito
matuloy ang sasabihin nito.

Bumuntong hininga sya. "Yeah. I wish them the
best. I just have to unwind. Pagkahatid ko
sayo, mag eempake lang ako then i'll go
somewhere."

"Saan naman yang somewhere na yan?"

Nagkibit balikat sya. Hindi nya pa rin naman
alam. Bigla bigla na lang syang nagdedesisyon
ngayon. Bahala na.

Hindi na ulit nagtanong si Dychie.

Nang marating na nila ang building ng pad nito
ay pinilit sya nitong bumaba at uminom. Alam
nyo yung feeling na kahit ano na lang, basta
may magawa? That's what he feels that time.
Para syang wala sa sarili. Bahala na lagi ang
sagot nya.

Ginusto nya na rin naman uminom. Kailan ba
nasayaran ng alak ang lalamunan at tyan nya?
Last week? 2 weeks ago? Hindi nya na matandaan.
Halos lahat ng oras iginugugol nya sa Chiamera
at negosyo. Kaya nagulat rin sya ng tawagan
sya ni Dychie at nagpapasundo.

Naghahanda na sya noon para pumunta sa mansion
ng mga Santillan, since gusto rin nito pumunta
doon, sinundo nya ito. Kasama nito ang daddy
nito and turns out, niregaluhan nito ang anak
nito ng house and lot. Hindi lang masyado na
aappreciate ni Dychie dahil nag-aalala rin ito
kay Aled.

Sa dami ng iniisipi nya ay sumagi rin sa isip
nya kung ano ang gagawing paliwanag ni Aled o
ni Sandy kung bakit andoon ang lalaki?
Magsasabay ba ang mga ito umuwi? Haay. Kung
nakakapagod magmahal, mas nakakapagod mag move
on habang nag-aalala ka sa taong gusto mo ng
pag move-on-an.

Nang makapasok na sila sa pad nito ay ihinagis
sa kung saan ni Dychie ang dala nitong clutch
bat at dumiretso sa bar. Kaagad din ito'ng
kumuha ng dalawang baso at nilagyan ng yelo
bago namili ng alak. Scotch na naman ang napili
nito.

Umupo sya sa sofa at nagmuni-muni habang
hinihintay ito. Ilang sandali pa at dumating si
Dychie na may dalang tray. Andun na ang isang
bote ng scotch, yelo, dalawang baso at isang
bowl ng falvored chips.

"Hayan. Iinom na lang natin yang nararamdaman
mo." Masiglang sabi nito. "And para
magpasalamat na rin ako sayo sa ginawa mo'ng
favor."

Umiling sya. "Walang kaso sa akin yun." At agad
na tinungga ang laman ng hawak na baso. Ah.
Napakapait noon pero kakaiba ang dating sa
kanyang lalamunan. Siguro kasi sabik lang
talaga sya sa alak.

"So. If you want to have a vacation, i suggest
Batanes..."

Madaming litanya si Dychie. Pero isa lang ang
napansin nya. Kakaiba ang aura nito that
particular moment. Parang nahahalina sya...


-----------------------------------------------
--------------------


Ring! Ringgggggggg!

"Hello, Santillan Residence!" Attentive na
sagot ni Aileen sa telepono.

"AIleen. This is Aled."

Nanaki ang mga mata ng katulong ng marinig ang
boses na iyon. "S-senyorito?"

"Yes. I'm fine. Are they there?" Kunyari ay
tanong nito.

"O-opo! Nasa kwarto na po sila senyora at
senyor. pero si Senyorita, nasa hotel ho
tumutuloy."

"Okay. Tell them i'm fine and that i'll go home
in a while. Ipatigil na nila ang pulis sa
paghahanap sa akin."

"P-po? senyorito?"

"Just do it. What hotel does Cassandra stays
in?"

"S-sa La Vera ho sir."

"Okay. Just thell them that now. Uuwi na ako
mamaya, susunduin ko si Cassandra."

Yun lang at nawala na ito sa kabilang linya.

Agad na tumakbo si Aileen paakyat upang ibalita
sa mag-asawa ang magandang balita.

Ilang sandali pa at ang lahat ng tao sa mansion
ay gising na.
"Are you sure this will be fine?" Mahigpit ang
pagkakahawak ni Sandy sa kamay ng asawa habang
papalapit na sila sa mansion.

He smile and nodded. "It's okay. Don't worry."
He drawn her near and kissed her in the
forehead.

Pauwi na sila. Ito ang nag-isip ng paraan.
Kunayri ay tumawag ito sa mansion para tanungin
kung saan sya tumutuloy, para walang duda kung
bakit magkasama na silang uuwi. ANg gusto nya
nga ay mauna na ito at kunyari ay patawagan na
lang sya para sabihin kunyari na nandoon ito,
pero sinunod nya na lang ang lalaki.

Ayaw nya daw mapeke ang pagkikita na naganap sa
kanila kanina.

Yeah, ang magical na moment na iyon kung saan
walang kiyeme na sinabi nyang mahal na mahal
nya ito at kung saan sumagot rin ito na mahal
rin sya nito. Ayaw nya rin mapeke iyon kaya
sumunod na lang sya.

Nang makita ito ng mag-asawa ay mahigpit itong
niyakap ng dalawa. Namumugto pa ang mga mata ng
Donya. He explained simply na may gusto nga
kumidnap dito at nakatakas tio bago maisakay sa
sasakyan at nagpasyang magtago at huwag munang
umuwi upang masiguro na makakauwi sya.

Aled maintained his cold expression, pero hindi
nya maisip na ipinapakita rin nito na hindi ito
skilled pagdating sa ganoong sitwasyon.

Ang mag-asawa na ang tumawag sa mga police
upang sabihin na naroon na ang anak ng mga ito.
Hindi rin sila nagtagal at umakyat na sila.
Hinila sya nito sa kwarto nito.

Pagkasara na pagkasara ng pinto, hindi nya
inaasahan ang sumunod na ginawa nito.

He pulled her then kissed her torridly and
deeply.

Bago nya pa mamalayan, he's all over her. Then
she returned the heat.

And the rest?

It's history... =)


CHAPTER 62 ---
Dychie woke up when they ray of light from the
sun hits her face.

Sapo ang kanyang ulo na bumangon sya at umupo
sa gilid ng kama. Parang pinupukpok ang ulo nya
sa sakit. Hindi pa sya makadilat ng maayos.
Gusto nyang bumalik sa pagkakahiga ng muntik ng
mapasigaw sa nakita.

Si Prince. He was with her in the bed!

Noon nya lang na realize na nakatapis lang sya
ng kumot. So is Prince. Bagamat naka higa ito
patalikod sa kanya ay hindi sya tanga para
hindi maisip kung ano ang nangyari. Nanghina
sya ng makita ang stain ng dugo sa bedsheet.

"Fuck." She cursed her self.

Did she really do it? Did they really do it?

Pumikit syang muli at pilit inalala ang mga
nangyari. Sana, hindi. Sana panaghinip lang ang
lahat at sana, magising sya.

Muli nyang nilagyan ng scotch ang baso ng
lalaki ng makitang ubos na iyon. Paubos na ang
isa'ng bote at kataka taka na tila hindi pa sya
lasing. Hindi pa rin slow motion ang galaw
nilang dalawa. Nilagyan naman nito ng dalawang
ice cubes ang baso.
Kinuha iyon ni Prince at muling sumimsim sa
baso.
"Aba, at talagang ang lakas mo uminom." Sabi
nito.
"Oo naman, nagte-training 'to." Biro nya.
"Ang daddy mo, malakas rin uminom.
Nakikipagsabayan sa aming mga bata pa. May
pinagmanahan ka talaga."
"Oo nga, eh. Si mommy, patikim tikim lang yun
ng alak pero hindi nya naman ako pinagbawalan
uminom kahit noon pa, alalay lang talaga."
Kwento nya.
"Maybe isa na iyon kung bakit hindi ka lumaki
ng rebelde." Sabi nito.
"KUng may kapatid sana ako, edi sana palagi
ako'ng may ka jamming sa mga ganito."
"What about you friends?" Tanong nito.
Nagkibit balikat sya. "In Paris, i had a lot of
friends there, mas comfortable ako sa kanila,
but here, kahit ilang buwan na ako rito, I meet
some people pero hindi ko rin sila gaano nakaka
close. More of the gimik type sila. Ako kasi,
variety."
"Looks like it." Sabi nito.
"Kaya mas convenient sana kung may kapatid
ako." Nakangiti na sabi nya.
"About that, pwede mo naman ako'ng ayain kung
hindi ako busy. I would love to." Sabi pa nito.
Nakangiti at maaliwalas ang mukha ng lalaki.
Kung ganito ito palagi, malamang na bumalik ang
pagkaka gusto nya rito... teka, nawala nga ba?
"Really?" Natuwa sya sa narinig.
"I would invite some of my friends too para
makilala mo rin sila, kung okay lang sayo?"
Tumango sya. "Oo, naman."
Ilang sandali pa at naubos na nila ang isa'ng
bote. Tumayo na si Prince.
"I think i better get going, Dychie. Thanks for
your time."
"Ah, w-wala yun. I-ikaw nga dapat pasalamatan
ko. Nakatakas ako kay Daddy dahil sayo."
Natawa sila.
"I'll walk you to the door." Sabi nya.
Naunang naglakad si Prince papunta sa pinto.
Ipinihit na niyon ang seradura bago muling
tumingin sa kanya. She was still wearing her
stiletto at marahil ay dahil sa biglang pagtayo
ay natapilok sya at napa sandal kay Prince.
"Oh, are you okay?" Taong ni Prince. Ramdam nya
ang mainit na hininga nito a batok nya.
She looked at him, she was about to say
somethin, pero namalayan nya na lang na
magkadikit na ang labi nila.
"Damn. W-why did i do that?" Nasabunutan nya
ang sarili.

Nakita nyang gumalaw si Prince kaya dali-dali
syang tumayo. Mabuti at hindi pa ito nagising.
Nakahinga sya ng maluwag. Pero ano'ng gagawin
nya? Matandaan nya kaya ang nangyari? Siguro
naman, no. eh ano ang gagawin nya pag nagising
na si Prince?

"Okay, calm down Dychie. Think, think, think."
Nagkulong muna sya sa cr bago naisipan maligo
at bahala na. Idedepende nya na lang kay Prince
kung ano ang gagawin nya.


-----------------------------------------------
-------------

"Uhmm.." Sandy groaned when she felt Aled's
lips over her neck.

He was hugging her from behind at napaka higpit
niyon.

"Gising ka pa rin? Ano'ng oras na ah?"
Tiningnan nya ang alarm clock sa bedside table.
5am na.

"Nakatulog na ako, pero nagising." Sabi nito
bago muling halikan ang leeg nya.

They were still naked underneath the conforter,
ngunit hindi nya ramdam ang lamig dahil sa init
ng katawan ng asawa nya.

"Ang aga naman. Matulog na tayo ulit." Sabi
nya. Muli syang pumikit.

"Sleep well, babe. Babantayan kita. Baka mawala
ka na naman."

Nilingon nya ito bigla dahil sa sinabi nito.
"Kung ano-ano na naman ang iniisip mo."
Nakasimangot na sabi nya.

"Napaka surreal ng moment na ito. I don't know
kung panaghinip or what." Seryoso na sagot
nito.

Ngumiti sya at sya naman ang yumakap dito.
"Totoo 'to, okay? Hindi na ako mawawala or
kahit ikaw."

He smiled too.

he must have really be happy. Napapadalas na
ang pag ngiti ng asawa nya!

"So matutulog na tayo ulti, okay?" Sabi nya.

Tumango ito at hinalikan sya sa noo bago
pumikit na rin.

Hindi lang nagtagal ay nag ring ang cellphone
ni Sandy. Nang imulat nya ang mata nya ay may
araw nya. Kinapa nya na lang sa bedside table
ang cellphone nya.

"Sino ba yan? Ang aga aga pa." Narinig nyang
bulong ni Aled.

Tiningnan nya ang cellphone. "Si Wilson." Sagot
nya. "Hello?"

Napadilat si Aled sa sinabi nya. "Bakit daw?"

"Sandy, gising na si Sophia." Sabi nito.

Bago pa sya makasagot ay inagaw na ni Aled ang
cellphone nya sa kanya.

"Ano ba yon? Ang aga aga pa." Sabi nito.

"Boss, gising na kasi si Sophia." sabi ni
Wilson sa kabilang linya.

"What?" Ngunot na ang noo nito. "At bakit kay
Sandy ka tumatawag? Hindi ba dapat sa akin?"
Sermon naman nito sa kausap.

Muli nyang inagaw rito ang cellphone. "Wilson,
pakainin nyo tapos patulugin nyo ulit. I'll
inform you kung pupunta na ako." Agad nyang
pinutol ang linya at inilapag muli sa bedside
table ang cellphone.

"What? Ano'ng gagawin mo? At teka. Bakit ikaw
na ang nagdedecide? It's unfair! Nawala lang
ako ng halos dalawang araw ah?" Palabi na sabi
nito. Tila magmamaktol.

"Well, they must have thought i'm a better
leader than you." Biro nya.

Sumimangot ito.

Kinurot nya ito sa ilong. "Para kang bata!"
Tumawa sya. "Ano ka ba, i just want to talk to
her. Huwag ka ng sumama, baka ma trigger lalo
ang kabaliwan nun sayo." Sabi pa nya.

Bumuntong hininga lang si Aled.

"So.. matutulog ba tayo ulit o babangon na?"
She teased him.

Imbes na sumagot ay hinila sya nito pahiga sa
ibabaw nito. :)
CHAPTER 63 ---
"Wag ka na kasi umalis."

Palihim na natatawa si Sandy ng hindi pa rin
binibitawan ni Aled ang kamay nya. Naka ligo at
naka bihis na sya, aalis na lang sya ng hawakan
nito ang kamay nya. Nasa kama pa rin ito, still
naked underneath the comforter. Binuksan nito
ang flat screen tv sa kwarto nito ngunit halata
naman na hindi ito nanunuod.

Bumalik lang sya sa kwarto nito matapos makapag
bihis upang magpaalam na. Hindi nya naman alam
na kukulitin pa rin sya nito sumama o huwag
umalis.

"Hindi nga pwede. Ang kulit!" Sagot nya.

"Sasama na lang kasi ako. Sige na. Hindi naman
ako magpapakita sa kanya! I swear, i won't let
her see me. " Halatang pursigido ito'ng sumama.

"Wag na. Uuwi naman ako agad." Sagot nya pa.

"Sige na! Ako naman may-ari ng Orion ah? Why
won't you let me go there?" Sa wakas ay naisip
nito na ito naman talaga ang may-ari ng lugar
na pupuntahan nya. Natawa sya. "Why are you
laughing?" Tanong pa nito.

"Bakit ba ayaw mo ako paalisin o gusto mo
sumama?" Imbes ay tanong nya.

"Kailangan ba laging may reason? I'm bored,
okay? it's either you're not going or i am
going with you." Naka simangot na talaga ito.

"AH, bored ka?Edi magpapapunta ako ng clown
dito para i-entertain ka." Sagot nya.

"Stop being sarcastic, babe. Sige na, i'll take
a bath. Wait for me." Bigla na lang ito'ng
tumayo at syempre, dahil naka hubad pa rin ito
ay dali-dali syang tumalikod.

"H-hindi ka nga pwedeng sumama!" Mahinang sabi
nya.

"What, now you don't want to look at me?" Sabi
nito.

"B-bahala ka dyan!" Akmang lalabas na sya ng
kwarto nito ng bigla sya ulit nitong yakapin
mula sa likod nya.

"Baka kasi ma-miss na naman kita.." Bulong nito
sa kanya.

Automatic na nag-init ang mga pisngi nya sa
narinig. Hindi agad sya nakapag salita. Ilang
minuto sila sa ganoong posisyon bago sya
naunang magsalita.

"S-sige na nga. Dun ka lang sa office mo ha."
Sa huli ay sabi nya.

Bigla syang pinaharap nito at hinalikan ng
madiin sa labi. "Okay, I love you!" Sabi nito
bago dali-dali rin na tumalikod at pumasok sa
bathroom g kwarto nito.

Naiwan na lang syang nakatulala sa pintuan ng
bathroom pagkapasok nito.

SANA GANITO SILA ARAW-ARAW.


----------------------------------

Almost one hour ng naka-tambay sa starbucks si
Dychie. Naka dalawang order na sya ng mocha
frappucino at kapwa venti pa! Hindi nya na alam
ang gagawin na susunod. Agad syang naligo
kanina at nag shopping. Nang sumakit na ang paa
nya kakalibot ay nagpasya syang magpa spa.

Hanggang ngayon, halos limang oras na syang
nasa labas. Ayaw nya munang umuwi, at sana,
pag-uwi nya ay wala na doon ang lalaki. Halos
magka heart attack na sya kanina sa kaba habang
nagbibihis dahil baka bigla ito'ng magising.

Hindi nya pa alam ang sasabihin, hindi nya pa
alam ang gagawin. Heck, she doesn't even know
what to think! Magpa-panic attack na sya.
Kulang na lang, magtawag sya ng psychiatrist
para may makausap man lang sya.

Puno'ng puno na ang backseat ng sasakyan nya ng
mga paper bags na naglalaman ng mga pinamili
nya kanina. Sa hotel na lang kaya sya
dumiretso? Tama! Doon na lang sya magsesettle.
Pero paano kung umalis na rin ito sa pad nya?
Edi nagmukha lang syang tanga, ganoon?

Pinilig nya ang kanyang ulo.

Ano ba Dychie! Think straight! Eh ano naman
kung may nangyari sa inyo? As if hindi mo sya
gusto.
Gusto mo nga sya, pero ibinigay mo sa kanya ang
sarili mo ng ganoon na lang! Nagplano ka pa ng
romantic first night before! Hiyaw naman ng
kabilang utak nya.

Okay, breathe in, breathe out! Sa hotel muna
sya tutuloy.

She arrived at a five star hotel somewhere in
Makati before lunch. Nang maka kuha ng suite ay
nagpa room service na lang sya. Natural na
hindi pa rin mawala sa isip nya ang mga
nangyari. Hazy man ang details ng mismong
'pangyayari' well, she remembered most of it,
and it's killing her!

Buburuhin nya na lang ang sarili nya sa
panunuod ng tv!

Pasado alas tres ng hapon ng marinig nyang
tumunog ang cellphone nya. Kasalukuyan syang
nagbababad sa jacuzzi ng suite nya. Muntik nya
ng mabitawan ang cellphone nya ng makita kung
sino ang tumatawag. Si Prince.

Kaagad nyang pinatay ang cellphone nya. She
eased her mind until she fell asleep while in
the jacuzzi. Hindi nya na alam kung gaano sya
katagal na nakapikit ng may marinig syang tunog
sa labas ng bathroom.

Napa-atras sya ng makita ang isa'ng pamilyar na
mukha.

"A-ano'ng ginagawa mo dito?"

"Well, hindi ba at dapat ako ang magtanong sayo
nyan?" Husky ang boses na iyon ni Prince,
halatang hindi natutuwa sa ginawa nya.

"B-bakit, m-masama bang mag unwind?" Sagot nya.
Hindi nya alam kung ilang beat na ang nagagaw
ang puso nya kada minuto sa bilis nito.

"Unwind? Bigla ka na lang nawala kanina! Hell,
i even waited for you for hours! Ano bang
iniisip mo at bigla kang nag check in dito?"
Salubong ang kilay nito.

"A-ano bang pakealam mo?" Ang tanging nasagot
nya.

Bumuntong hininga ito bago tumingin sa kisame,
tila nag-iisip ng sasabihin.

"Magbihis ka. Mag-uusap tayo. I'll wait for you
at the lobby. Don't you dare na tumakas, i
found you here, i can find you anywhere." Imbes
ay sabi nito.

Namalayan na lang ni Dychie na padabog na
sinara ng lalaki ang pinto ng suite nya.

Jusko. Ano ba to'ng napasok nya?


-----------------------------------------------
--------


Binabati sila ng pagyuko ng mga nakakasalubong
nila tauhan ni Aled sa Orion.

Pasado alas nueve na sila nakarating dahil sa
traffic. May banggaan sa dinaanan nila, at
well, naglambing pa ito bago sila umalis. :'>

"Where is she?" agad na tanong ni Aled kay
Wilson.

"Oh, oh! Ano'ng usapan natin?" Sabat nya.

Napabuga ito ng hangin. "Fine!" Sabi nito bago
naglakad papunta sa opisina nito.

Natatawang sinagot sya ni Wilson. "Nasa ground
floor. Gising na ulit sya ngayon. Pinapakain
namin, ayaw kumain. Nagsisisigaw lang ng
nagsisisigaw. Hinayaan na lang namin."

"Salamat. P-pagkatapos ko sya kausapin, a-anong
gagawin natin sa kanya?"

"I can dispose--"

"I told you, no killings! Naman, Wilson!" Agad
nyang habol.

"Oh. Oo nga pala. Edi ipatapon mo sa
Mandaluyong. For sure, sya naman ang hinahanap
ng mga tauhan nya or worse, ng mga magulang
nya. Close yan sa parents nya kaya naging
ganyan, sunod sa layaw." Kwento ni Wilson bago
sila sumakay sa elevator pababa.

"I see. Since namatay yung kambal nya, sya na
lang ang anak, right?"

Tumango ito.

Actually, nag-iisip na sya ng sasabihin.
Kakausapin nya ito'ng tigilan na sila at
manahimik na. Whatever she would say, iisa pa
rin ang kakalabasan. Gagawin nya ang sinabi ni
Wilson. Ipapatapon nya ito somewhere na kung
saan pwedeng may makatulong dito.

Ilang sandali pa ay bubuksan na ang pintuan
kung saan kinulong ng mga ito si Sophia. Hindi
daw nya kailangan mag worry since nakatali ang
babae at hindi sya masasaktan.

Huminga sya ng malalim. Here we go...
CHAPTER 64 ---

Dahan dahan na pinihit ni Sandy ang seradura ng
pinto papasok kung saan nila idinala si Sohpia.
Dahan dahan nya rin ito'ng sinara ng makapasok
na sya. Ang sabi ni Wilson, may dalawang camera
sa loob at once na may gawing masama si Sophia,
papasok sila, but she doubt it. Nakaupo ang
babae sa isa'ng steel chair kagaya ng noong na
kidnapped sya.

"So. The wife is here. Bakit hindi nyo pa ako
patayin?" Mula sa pagkakayuko ay unti unting
tumingin sa kanya si Sophia. She looked wicked.
Gulo ang buhok nito at nagkalat ang eyeliner sa
mga mata nito.

"I- We won't kill you." Sagot nya.

"I know. Because you're weak." Sabi nito
pagkatapos ay tumawa. "See? Look at your wife,
Aled!" She was staring at the camera in that
room. "I told you she's weak! Hindi sya pwede
sayo! Hindi sya pwedeng maging asawa mo because
she's weak!"

"Sophia, stop it! Asawa ko na si Aled. Tumigil
ka na!" Sigaw nya rito. Sophia was really
crazy!

"So bakit ka andito? at bakit ako nandito?"

"I want to talk to you out of it. Wala kaming
gagawin sayo, just let it go. Pabayaan mo na
kami ni Aled, please." Kung kailangan nyang
makiusap, bakit hindi?

Instead, she laughed. "You're crazy, for
thinking i'll just let it go. I have been
rooting for you husband since i wasn't even
suppose to like somene. Nothing can stop me, no
one can stop me." She even said fiercely.

Marrin syang pumikit. She don't think she's
strong enough to get a hold of her, or to kill
her. Hinding hindi nya gagawin iyon, or
ipapagawa sa kahit na sino doon na sanay na
sanay ng pumatay ng tao. She just can't.. Alam
nyang obsessed lang talaga ang babae sa asawa
nya.

"Wala ka na bang sasabihin? Wala ka ng
itatanong?" Tila may kahulugan na tanong nito.

Bumuntong hininga lang sya. "You're crazy. You
need help. I'll send you to a nearby mental
institution." Imbes ay sabi nya, akmang aalis
na sa kwarto.

"Oh. I guess, a crazy person like me knows
where Prince's parents are.." Ikinalingon nya
ang sinabi nitong iyon. "You know, your
Prince." Ngumiti ito ng nakakaloko.

"What are you talking about?"

"Don't you know she saw me when he rescued you
when you were kidnapped?"

Pumiyok piyok sya.

"You don't even know that he saved you? poor
Cassandra. Your husband might have been jealous
he never had the time to tell you a story.. or
is he?" She was smiling, as if enjoying this
mind games.

Hindi sya makapagsalita. Sasakyan nya na lang
ito.

"I told him not to tell you, or Aled that she
saw me for the prize of telling him where his
real parents are. But i guess, he's stupid
enough not to care to anyone but you. That
bastard!" Nakita nyang nag-iba ang reaction
nito, tila galit na galit.

"Is this your way of--"

"Oh yes, it's my way. I have my ways,
Cassandra. You can kill me now or expect me to
bother you and Aled for the rest of your
lives!" Tila tuwang tuwa talaga ito sa
ginagawanito.

"Shut up!" Ang tanging nasabi nya. It all came
back to her. The way Roberto told her this, and
all things about Prince and her sacrifice.

"Can't bear what you hear, my dear? it's real.
Si Prince ang nagligtas sayo, sya ang naunang
dumating bago ang asawa mo. Didn't anyone told
you that?"

Bago pa sya makapagsalita ay bumukas ang pinto
at iniluwa si Aled.

"W-what are you doing here?" Agad na tanong
nya.

"Let's go." Walang ka-abog abog na hinila nito
ang kamay nya palabas. Agad na inilock ni
Wilson ang pinto ng makalabas na sila.

"Let me go! What are you doing here? Didn't
i--" Binawi nya ang kamay nya sa pagkaka hawak
nito.

"Don't listen to her, okay? She's playing with
you!" Nang makita nya ang mukha ng asawa ay
bumalik sa ala-ala nya ang mga panahon na
seryoso ito at walang pakialam sa mundo.

"What the hell! What are you doing" Agad na
tanong nya. Biglang nag-iba na naman ang lahat,
parang nung dati lang, nung dati na palagi
silang nagsasagutan.

Tumingin ito sa taas bago muling nagsalita.
"Let's talk at my office." Imbes ay sabi nito.

"Andun na ako eh! Naniniwala na syang wala
ako'ng alam." Upset na sabi ni Sandy. Plano
nyang paniwalain ito na mag aaway sila ni Aled
or what.

"Ano ba ang purpose mo?"

"Eh bakit ka ba nakekealam? Ako ang in charge
diba?" Naka nguso na sabi nya.

Bumuntong hininga si Aled. "Okay, okay. Hayaan
mo na. Tutal naman eh nakapag decide ka naman
na idala sya sa isa'ng mental institution."

Wala syang nagawa at sumunod na lang dito.

-----------------------------------------------
----

Luminga linga si Dychie ng makarating na sya sa
looby ng hotel. Pilit nyang sinusuyod si
Prince. Nang makita nya ito ay parang wala lang
na umupo sya sa harap nito.

"What do you want?" Tinapangan nya ang boses.

Ibinaba nito ang naka dekwatro nitong paa at
binabasa na magazine.

"I want to be responsible for what happened
last night." Pormal ang boses nito.

Oh yes! Kung ibang babae lang ang sinasabihan
nito ay malamang na nagtatalon na sya sa tuwa.
Pero hindi sya 'ibang babae' lang. May feelings
sya dito. At alam nya na si Sandy ang mahal
nito.

She tried to smile. "A-ano'ng sinasabi mo?"

"C'mon Dychie. We're both adults now. I know
what we did. I knew what happened. We both know
it." Mariin ang huling kataga nito.

"Ano ba ang dapat mo'ng panagutan? Am i
pregnant? People always do it with everyone, i
know you know that." Imbes ay sabi nya.

Ngumiti ito. "We both know it's true, yet, we
both know that i'm the first."

Napa traight face sya sa sinabi nito.
"W-whatever."

"Huwag mo akong wina-whatever whatever dyan,
ha." Nakangiwi na sabi ni Prince.

Tinaasan nya ito ng kilay. "Eh ano ba ang gusto
mo? it's not like i'm pregnant now."

"What if you'll be?" Seryoso na tanong nito.

Nanlaki ang mga mata nya. Agad nyang binilang
ang araw mula ng matapos ang kanyang
menstruation. Nakahinga sya ng maluwag ng
malaman na within the not fertile days nila
ginawa 'iyon'.

"No, i won't be pregnant. Rest assured. You
don't have to take responsibility. Ikaw na ang
nagsabi, we are both adults now. I can take
care of myself." Sabi nya na lang dito.

Bumuntong hininga ito. "Whatever you say, we'll
be exclusively dating, okay?"

"What? Ano to, baliw-baliwan ka na naman?"
Hindi nya mapigilan na tanong. Umarangkada na
naman ang bibig nya.

Napakamot ng ulo si Prince. "Saan mo na naman
napulot yang word na yan?"

"It doesn't matter! Balik ka na naman sa
pagiging bossy at pakealamero?"

Imbes na sumagot ay tumayo ito. "Check out then
come home to your pad. Expect me to be there
three times a week or more." Kumindat pa ito
bago sya iwan doon.

Anak ng pating! It's just sex! bakit parang
pinapalaki nito ang issue? O baka naman gusto
lang talaga sya nitong gamiting panakip butas
sa pinaka mamahal nitong si Cassandra?

"AAAh! Buysit!" Mahinang usal nya.

CHAPTER 65 ---

Sandy thought she played her part well. Hindi
nya naman kasi pwedeng ipaalam sa asawa nya na
nag-usap sila ni Roberto Santillan at ito ang
nagsabi, mas malaking gulo. Mas mabuti na yung
nagmukha syang tanga sa harap ni Sophia,
although wala talaga syang alam about sa
parents ni Prince or sa kung ano ang usapan ng
dalawa.

Pinapaayos nya na muna ang papers and all ni
Sophia bago ito dalhin sa isa'ng mental
institution. Syempre pa at kakausapin nila ang
mga tao sa hospital since ang sabi naman ni
Aled, ito na ang bahal magsabi sa parents ni
Sophia na nagbabakasyon lang ito somewhere.

Hindi nya masyadong kinikibo si Aled. Best
actress na ang pakiramdam nya.

"Babe.." Tawag nito sa kanya.

Kasalukuyan silang nasa kotse at pauwi na.
Kapwa sila nasa likod samantalang nagpasama sa
isa'ng driver ang lalaki. Marahil ay nais
nitong suyuin sya. SANA NGA.

Hindi sya kumibo.

Hinila nito ang kamay nya at hinawakan.
"Shopping tayo, gusto mo?"

Muntik na syang mapabunghalit ng tawa. Seryoso
ba ito? Pagshashopping ang isusuhol nito sa
kanya dahil sa kasalan kuno nito sa kanya?

She composed herself then looked at him.
"Sige."

Sa totoo lang ay wala syang pakealam sa mga
bibilhin nila. Gusto nya lang ito makasama sa
labas. Kung tutuusin this will almost be the
first na magkasama silang lalabas ng hindi ito
parang leon sa sungit.

He instructed the driver na pumunta sa isa'ng
sikat na mall. Nang maihatid na sila ay
binigyan na lang nito ng pero ang driver upang
mag commute pabalik sa ORION at kinuha nito ang
susi. Magkahawak kamay silang naglakad lakad.

"Hindi ka pa ba nakakapili?" Maya maya ay kunot
ang noo na tanong nito sa kanya.

"Ha?"

"I though you said yes when i asked you na
magsha-shopping tayo?"

"AH! oo. I mean, hindi pa ako nakakapili."
Paano sya makakapili kung hindi naman sya
pumipili?

"Babe, hindi ka pa nag-aaya pumasok sa kahit na
isang stores dito. Paano ka makakapili?"
Naiiling na tanong nito.

Natawa sya. "Masyado ka. Eto na po." Hinila nya
ito sa isa'ng boutique na kilala ang pangalan.

Automatic na umupo si Aled sa isa'ng couch na
malapit sa dressing room. Daig pa ang boyfriend
na sanay na sanay maghintay at sumama sa
girlfriend nito na ginagawang hobby ang mamili
ng damit. Natawa sya sa naisip.

She started browsing over the pa-girl dresses
in the racks. Naghahanap sya ng particular
color. Napangiwi sya ng makita na halos lahat
ng naroroon na design ay backless, spaghetti
straps or masyadong revealing ang design.

Muli syang napangiti ng makita na may mga
cardigan at bolero naman doon. Two saleslady
assisted her. Mukhang alam ng mga ito na madami
syang bibilhin.

Hindi nya na mabilang ang mga napili nya na
isa-isa nyang sinukat at ipinakita sa asawa.
Panay approved sign ang sinisenyas nito,
bagamat may tatlong outfit syang sinuot na
nakita nyang napangiti ito ng makita sya.

Ilang boutique pa ang pinuntahan nila at
natatawa sya dahil hindi man lang talaga ito
umaangal o nagrereklamo. Swipe lang din sila ng
swipe ng card nito. Hay, the good life.

Pasado alas dos na ng matapos silang mamili.
May mall attendant na naglagay ng mga pinamili
nila sa kotse. Sinabihan na lang ito ni Aled na
puntahan sila sa isa'ng restaurant na nasa
mismong mall rin upang ibalik ang susi.

Hindi lang gutom kundi uhaw ang inabot nila.

Ksalukuyan na silang nasa gitna ng pagkain ng
biglang magsalita si Aled.

"Babe, what do you think, magpa house party
tayo?"

Nangunot ang noo nya, nabitin pa sa ere ang
pagsubo nya ng steak.

"What? House party? Bakit?" Sa huli ay ibinalik
nya na lang muna sa plato ang tinidor na may
nakatusok na steak.

He shrugged his shoulder. "I-i just want to.
Ewan. Dati ko naman ng ginagawa yun. Ayaw mo
ba?"

"O-okay lang. Sa mansion ba? Okay lang ba kila
mama at papa?"

"No, hindi sa bahay. What i mean is, beach
party."

Nangunot ang noo nya. "Beach party? Saan
naman?"

Imbes na sumagot ay ngumiti lang ito.

"Oh my God.. Don't tell me.. We! Di nga?"
Nanlaki ang mga mata nya at napa palo sya sa
mesa ng ma realize nya ang nais nitong sabihin.

He laughed. Opo, tumawa si Aled. walang joke.

"Yes. I just received a call from the workers.
Next week pwede na daw mag opening yung resort.
Pin-finalize na nila yung pintura."

"How? I mean ang bilis naman? Wala pang two
months mula ng pumunta tayo dun ah?" Gulat na
gulat na tanong nya.

"Wala ka bang bilib sa akin?" Imbes ay natatawa
na tanong nito sa kanya.

Imbes na sumagot ay tumawa na lang sya. She's
actually looking forward to the BEACH PARTY.



----------------------------------------------



Inis na sinipat ni Prince ang suot na wrist
watch.

Pasado alas singko na, hindi pa rin bumababa sa
lobby si Dychie.

Pinagtitinginan na sya ng tao. This is actually
just the first time na nagpakita sya in public
sa lobby ng building kung saan ang pad ni
Dychie. They wouls know anyway, edi sya na
mismo ang gumawa ng ingay. Malamang na bukas ay
nasa society page na sya or better kung sila.

Inilabas nya ang cellphone at tinawagan ito.

"Asan ka na ba? Kanina pa ako nandito sa lobby.
Alas singko ang usapan!" Ni hindi pa ito
nakakapg 'hello' ay agad nya nang sabi.

"Aw! Hindi ka naman nagtext na papunta ka na or
andyan ka na. Kanina pa ako naka ready no."
Pakli naman nito.

"Bilisan mo na." Sabi nya na lang.

Pupunta sila sa Laguna kung saan magpapa
opening beach party sila Aled. Bukod sa
ibinilin ni Sandy na isama nya si Dychie, dun
nya na rin siguro gagawing official ang
'exclusively dating' status nila ni Dychie.
He's really serious about it.

Pagkabukas na pagka bukas ng elevator ay agad
nyang napansin ang babae. She was wearing an
emerald green dress na pinatungan nito ng
silver hanging dress. Mabilis naman ito'ng
lumapit sa kanya.

"Let's go." Hinila nya ang kamay nito.

And yes, maraming nakatingin sa kanilang tao.

Naghihintay sa labas ang limousine na gagamitin
nila. Naka convoy sa kanila ang ilangmiyembro
ng Chiamera na pinili nya for security
purposes. Bagamat si Sandy lang ang nakausap
nya, sinabi naman nito sa si Aled daw mismo ang
nagpapapunta sa kanya, sa kanila.

"How long would it take?" Agad na tanong ng
babae ng makasakay na sila.

"Hindi pa nga tayo nakaka alis, eh."

"Masam ba magtanong? Masyado ka talaga."
Inirapan pa sya nito.

Napa-iling na lang sya.

"Harold, pasibatin mo na." Utos nya sa driver.

"Yes boss." Sagot naman nito.

He opened the fridge then got his self a beer
in can.

"Oh, bakit umiinom ka na?" Tanong naman ni
Dychie.

"Masama ba uminom:? Masyado ka talaga." Ginaya
nya pa ang accent nito.

Imbes na sumagot ay tinalikuran sya nito.
Natawa sya. Sensitive talaga ang mga babae
kapag accent na ng mga ito ang ginagaya.

Maya-maya ay tumunog ang cellphone nito.
Dali-dali nito'ng bunuksan ang dala nito'ng
purse at sinagot iyon.

Hinayaan nya na lang ito makipag-usap sa kung
sino man iyon. Basta sya, excited.



-----------------------------------------------
------


Dychie never really knew what to feel. Ang sabi
ni Prince, si Aled daw mismo ang nagpapapunta
sa kanila sa opening ng resort nito. Akalain mo
nga naman, at twenty years old, may sarili na
ito'ng beach reasort? kaloka.

So pumayag sya. At kahit naman siguro hindi sya
pumayag, mangpepeste pa rin si Prince. True to
his words, two times sya nitong pinuntaha sa
pad nya bago ngayon. Awkward. Naghahanda sya ng
merienda, nanunuod sila ng movies, naglalaro ng
baraha ang etcetera. (insert poker face)

So ng malaman nya na sa Laguna ang party, she
contacter her other friends to meet after the
party. One of them said na invited din pala
sya. Marami tuloy syang nalaman tungkol kay
Aled.

Kapag nagpapaparty daw ito, exclusive. May
guest list. Very strict. Bale parang enjoy,
don't ask. Hindi ito nagsasalita, bihira raw
makipag usap. Parang trip lang daw nito
gumasta, which is very understandable daw dahil
napaka yaman nito. And everybody wants to get
in dahil palaging party of the month daw kapag
ito ang nagpa party. Mga socialites, anak ng
mga politiko at mga who's who na mga anka rin
ng mga businessman ang pumupunta.

"So how did you became invited? I mean, close
ba kayo or what?" Eager na tanong nya. kaibigan
nya si Jade noong elementary pa lang sila.
Noong kinuha na sila ng daddy nya at dinala sa
Paris, nagkaroon sila ng contact nito thru
online.

"Hmm. Hindi. Were schoolmates. They got me and
some of my classmates to do something for them,
then hayun." Kwento nito.

"Ha? Ano naman?"

Tumawa ito. "Ano ka ba confidential. Mag enjoy
ka na lang mamaya."

"Ano nga? Ito naman." Now she's really curious.

"Haha! Tumulong lang kami sa kanila nung nag
program yung klase nila. Eh diba member ako ng
glee club."

"Ah. Akala ko naman kung ano."

Hanggang sa sinabi nya rito na tumawag na lang
ito ulit kapag naroon na ito.

So Tumawag nga si Jade ng makasakay na sila ni
Prince sa limo nito. Papasok pa lang daw si
Jade at halatang excited.

Sinabi nya rito na magtetext na lang sya kapag
malapit na sila.

Upang hindi ma bored, nagbasa na lamang sya ng
magazine na nasa rack. In fairness, pulos
fashion magazine at ilang showbiz magazine ang
naroon.

Ilang sandali pa at:

"Malapit na tayo." narinig nyang sabi ni
Prince.

Ipinasok sa gate na may nakalagay na THE ORION
ang limo at ilang sandali pa at natanaw nya na
ang dagat! Agad syang bumaba ng limo at inamoy
ang hangin.

Nagulat sya ng bigla syang hilahin ni Prince at
hinawakan ang kamay nya ng mahigpit. Paglingon
nya? Ang mag-asawang Aled at Sandy.

OO nga naman. PANAKIP BUTAS LANG SYA.


CHAPTER 66 ---
"Babe, nandyan na sila Prince." Tawag ni Sandy
sa asawa.

Aled and Sandy were standing near the entrance
of the function hall of the resort. Nasa bungad
ng resort ang function hall na iyon dahil
nandoon na rin ang lobby.

They have invited two dj's for the night, and
sinigurado nila na may tamang dami ng tao para
sa catering, pagkain at inumin. They want
everyone to be merry that night.

Hinigpitan ni Aled ang hawak sa kamay sa asawa,
and Sandy felt it instantly.

"Hi!" Sya ang agad na lumapit sa dalawa at
nakipag beso sa mga ito.

Dychie looked really stunning. She had never
seen her in that style before. Although alam
nyang maganda ang babae, hindi lang din ito
pala ayos kagaya nya, noon. Ngayon kasi,
mahirap ng lumabas sa mansion, or even inside
the mansion ng hindi sya naka ayos.

"I'm glad the two of you have the time to
come.. together." Nakangiting sabi nya sa
dalawa. Si Aled naman ay nasa likod nya lang,
not saying or doing anything.

Ang totoo nyan, sya ang nag suggest na i-invite
ang dalawa. Hindi naman ito tumutol kaya she
told Prince na si Aled mismo ang nag-invite sa
kanila, kahit hindi halata. LOL.

"Come, we'll take you to your seats."

And idea ng party ni Aled ay kakaiba sa idea
nya. He wanted a dance floor, she wanted
tables. Maluwag ang function hall kaya
pinagsama na lang nila. Bale simpleng sosyalan
hanggang alas diyes kung saan pwede na silang
mag party.

Pagkaupo na pagka upo ng dalawa ay may waiter
na lumapit s amga ito at inalok sila ng
champagne, na kumuha naman ang dalawa. Si Aled
ay nasa likod nya pa rin. Tila ito body guard,
hindi asawa nya. Well, inaasahan nya naman na
yun. Yung hinti ito pala entertain ng bisita.

"Maiwan na muna namin kayo ha? Enjoy the party.
We'll assist other upcoming visitors." Malawak
ang ngiti na sabi nya.

"Sure, sure." Sagot ni Dychie.

Bumalik sila sa entrance at sumalubong sa iba
pang parating. Karamihan ng mga iyon ay mga
kaklase nila, schoolmates, models and endorsers
ng Clandestine at iba pang mga socialite na
dati ay hindi nya akalain na makakasalamuha
nya.

Gusto nya sanang sabihin kay Aled na kumausap
din ito ng mga bisita ngunit hindi nya na lang
ginawa. Paanop kung mabadtrip ito? Edi nasira
yung party? Tsaka knowing him, malamang na
hindi talaga ito palakibo. Nagpapa party lang
ito, period.

Maya maya pa ay may isang grupo ng kababaihan
ang sabay sabay na pumasok. Kapansin pansin ang
pagpasok ng lima dahil sa magaganda ito at
talaga naman na pinagtitinginan ng iba pa. She
became curious ng mapansin na may isa'ng babae
ang hindi mawala ang tingin kay Aled sa likod
nya. Nilingon nya si Aled. palingon lingon ito.

Nagkibit balikat na lamang sya.

Nang lapitan na sya ng guard sa labas upang
sabihin na tatlo na lang naman ang hindi pa
dumadtaing a guestlist ay inaya na sya ni Aled
na magpahinga. They sat at this certain table a
bit far from the party itself.

Ang totoo nyan, humahanap sya ng tyempre para
magpaalam sa asawa na kakausapin si Prince.
Gusto nya sanang makausap ito regarding sa mga
magulang daw nito at sa nasabing deal ni
Sophia. Tutal, she felt like she's already one
of them, knowing their underground connections
and all; ni Prince at ng asawa nya. Sana lang,
this time, malaman nya na talaga ang lahat.

At sana ay huwag rin mag inarte si Aled at
payagan sya.

"Aren't you hungry yet? Gellato at egg pie lang
kinain mo mula kaninang hapon." Tanong ni Aled.

"It's fine. Hindi pa naman ako nagugutom."
Sagot nya, hinawakan nya pa ang tyan nya.

"Actually, let me rephrase what i said. I want
you to eat kasi gellato at egg pie lang ang
kinain mo kanina. What would you like?" Tumayo
ito.

"Ha? Kukuha ka?" Nagtataka na tanong nya.

"C'mon, Cassandra. Just say what you want to
eat." Tila impatience na sagot nito.

"Uh, okay." Nag-isip sya. Ano kaya nakain nito
at ito mismo ang kukuha ng pagkain nya? "I'll
have vegetable salad tapos chocolate tarts.
Thanks!" Sagot nya.

Sinundan nya ito habang pailing iling ito'ng
naglakad palapit sa buffet table. Nang makita
nyang kumukuha na ito ng plato ay kinuha nya
ang cellphone sa purse nya at nag text kay
Prince, saying na gusto nya ito'ng makausap.
Nang makita nyang nag send na ang message, muli
nyang ibinalik ang paningin sa sawa na ngayon
ay kausap na ng babaeng napansin nya kanina na
nakatitig dito!

Automatic syang napa tayo. Naka ilang hakbang
na sya ng makita nyang umalis na ang babae at
muling bumalik sa pagkuha ng pagkain si Aled.

Hindi nya alam kung bakit tila sya na estatwa
sa kinatatayuan nya. Isa'ng Sophia na naman ba
ang babaeng iyon? O baka naman may nakaraan ito
at ang asawa nya? Eh bakita ganito ang
nararamdaman nya? it's more than just a
jealousy, alam nya.

"Babe?" What are you doing here? Why are you
standing?"

Bago pa lumawak ang pag-iisip nya ay nagulat
sya sa boses na iyon ni Aled na nasa harap nya
na pala, hawak ang plato at kutsara at tinidor.

Inakay sya nito pabalik sa table nila.

Unti-unti nyang kinain na lang ang dalang
pagkain ni Aled.


-----------------------------------------------
-------------------

Kumukuha ng pagkain para sa kanila si Prince ng
marinig nyang tumunog ang cellphone nito na
nasa bulsa ng coat nito na iniwan ng lalaki sa
upuan.

Walang balak makealam si Dychie pero
naku-curious sya. Sino kaya yun? Business
associate? Celebrity friend? manager? her dad?
Ah! Bahala na.

Kinapa nya sa bulsa ng coat nito ang cellphone.
Kita mo nga naman. Hindi naka lock. Nanginig
ang kamay nya ng maikita kung sino ang nag
message.

CASSIE SANTILLAN

The hell?

Akmang pipindutin nya na ang message button ng
maramdaman nyang nilapag na ni Prince sa mesa
nila ang dalawang plato.

"What is it?" Tanong nito.

Agad nyang inabot dito ang cellphone nito.
"M-may nag message, eh. H-hindi ko naman
pinakealaman." Deffensive na sabi nya.

Ngumiti lang ang lalaki bago abutin ang
cellphone. "Ayan, kumain ka na." Kapansin
pansin na nawala ang ngiti nito matapos mabasa
ang message.

Umupo ito at tahimik na kumain.

"S-sino yung nagtext? M-may appointment ka ba?"
Tanong nya.

Umiling ang lalaki. "Kakilala ko. May sinabi
lang." Hindi tumitingin sa kanya na sabi nito.

Napa "ARAY" sya sa isip nya ng hindi nito
aminin kung sino iyon.

Tahimik na lang din syang kumain.

Maya maya ay ang cellphone nya ang tumunog. Si
Jade. Nagtext ito na nasa loob na daw sila ng
party, na kakain lang daw sila saglit tapos
magkita sila sa labas. She texted back "OK."

"M-may kaibigan pala ako na nandito rin.
M-mag-uusap kami later, ha?" She sounded like
she's asking permission but whatever. Ganun rin
naman.

"Really? Sino?"

"W-well, Jade Valerio. Friend ko na sya before
i went to Paris when i met Daddy. Nagkaroon
kami ng contact recently then sinabi ko sa
kanya na may ppupunthan nga ako'ng party tapos
nabanggit nya na pupunta sya rito. Hayun." She
explained.

Tumango-tango ito. "Okay. Ipakilala mo sa
akin." He smiled.

Nagulat sya sa sinabi nito. "Ha? Bakit?"

"Bakit ba? Just do it, okay." Sagot na lang
nito na ipinagpatuloy ang pagkain.

Nang matapos syang kumain ay hinintay nya na
lang ang text ni Jade para magkita na sila sa
labas. Oo nga naman, masyadong maingay kung
doon sila magbabalitaan at magke-kwentuhan.

Nang ma receive nya na ang text nito, saying na
mag meet sila sa unang cottage na makikita nya
sa kaliwa paglabas nya sa party venue.

"M-magpapahangin lang ako sa labas." Tumayo
sya.

"Okay. Huwag kang lalayo ha. Dyan ka lang sa
nakikita ng mga guard." Bilin sa kanya ng
lalaki.

Dali-dali syang lumabas at agad nya naman na
nakita ang cottage.

"Jade? Are you here?" excited na tawag nya.

Ngunit imbes na tao ay isang baseball bat ang
sumalubong sa kanya that knocked her dead.


-----------------------------------------------
-------


"I'll talk to Prince in a while, can i?"

Napatigil sa pagsubo si Aled ng kinakain na
friend chicken.

"Ano na naman pag-uusapan nyo? Lagi na lang
kayo nag-uusap!" Salubong ang kilay nito.

"Aba? Ano'ng palaging nag-uusap? Maka bintang
ka na naman ha!"

"Hindi ako nagbibintang. Totoo naman eh!
Tawagin mo na lang sya dito. Usap usap. Palagi
na lang nag-uusap." Nakanguso na sabi nito ba
kumagat sa friend chicken na hinawakan na nito
kahit walang tissue.

Umiling iling sya. Tatakasan nya na lang siguro
ito. Baka kasi umepal epal ito kapag nag-uusap
na sila ni Prince.

"Makipag usap ka naman sa mga bisita mo." Maya
maya ay sabi nya.

"Ayoko. Ako na nga nagpapa inom s akanila,
gusto pa nila kakausapin sila? No way."

"Ah ewan. Ang wierd mo forever. Tapos natutulog
ka pa dati sa puno."

"Oo, tapos nalaglag ako dahil sa pagsigaw mo.
Tsk, tsk." Umiiling iling pa ito.

"May grasshopper na tumalon no! Nagulat ako."
Depensa nya.

Bago pa makasagot si Aled ay may lumapit na
guard sa kanila at may ibinulong dito na agad
na angpatayo sa sawa nya.

"Where?" agad na tanong nito.

"W-what happened?" Bago pa makasagot ang guard
ay tumakbo na palabas si Aled.

"M-maam, sa may cottage po kasi, may babae
dun."

Hindi nyta na pinatapos ang sinasbai nito, agad
din syang humangos palabas at sinundan si Aled.
Sumunod ang ilang guard na may hawak na
flashlight.

Lumuho si Aled sa buhanginan upang makita kung
sino ito.

"M-My God.. Si Dychie!" Naiiyak na sabi nya.

"Fuck! Fuck! What the- What the hell happened
here?! Ihanda nyo ang kotse Goddamnit!"
Sumisigaw na sbai ni Aled bago hawakan ang
pulso ni Dychie. "She still has a pulse! Go!"
Muling sigaw nito.

Duguan si Dychie. Putok ang labi nito at tila
hindi na humihinga.

Agad itong binuhat ni Aed at isinugod sa kotse

What the hell happened?!

CHAPTER 67 ---

Nanginginig na kinuha ni Sandy sa kanyang purse
ang kanyang cellphone.

Kasalukuyan na silang bumabyahe papunta sa
pinaka malapit na hospital nang maisipan nyang
tawagan si Prince. Maiintindihan naman siguro
nito kung bakit sila na ang nagdala sa hospital
kay Dychie. Naiiyak pa rin sya. Bakit ganoon?
Sino ang gumawa nito sa babae?

Nasa front seat si Aled, at isang guard nito
ang nagda drive. Sila ni Dychie ang nasa likod.
Ipinahiga nya ito sa kanya. There's blood
eveywhere! She was parying for her life. Sana
ay hindi pa huli ang lahat pagdating nila sa
hospital. She can still hear her breathing,
bagamat napaka hina na niyon. Hindi talaga ito
kumikibo.

Kitang kita nya kung gaano nanggigigil sa galit
si Aled. Hindi nito halos tigilan ang pagbulyaw
sa mga guard kung bakit hindi nalaman o
napansin ng mga ito na may nangyayari nang
ganun sa mismong resort at event nya, at sa
babae pa na nagke claim na pinsan nya.

"Why the fuck are you so slow?! There's someone
dying! Damn it!" Maya maya ay narinig nyang
bulyaw ni Aled sa driver.

"B-boss, b-binibilisan ko na po." Nauutal na
sagot ng driver.

"Babe, relax. We'll get there, eventually."
Sabi nya. Nang marinig nya'ng nag HELLO si
Prince sa kabilang linya. "H-hello, Prince?"

"What do you want to talk about? Asan ka? Okay
lang ba kay Aled na mag-usap tayo?" Tanong
nito.

Napakagat sya ng labi. Hahayaan nya na muna ang
self interest nya sa mga nangyari. "A-ano kasi.
Prince, something happened to Dychie.."
Mahinang sabi nya.

"What? She was here, she was just outside,
taking a walk." Hindi naniniwala na sabi nito.

Humagulhol na sya. "Prince, someone or some
people did bad things to her. N-nakita sya ng
isang guard na naka handusay sa labas ng pinaka
malapit na cottage. We are rushing her now to
the hospital. S-sumunod ka na lang."

"What?" Natatawa pa ito. "I-i don't understand,
s-she was just here..."

"Please, Prince. We'll find who did this to
her, but we need to save her now. S-sumunod ka
na lang, okay? We're rushing her to the nearest
hospital."

"A-are you serious? Damn it! Okay, i'll be
there. God." Sabi nito bago nito patayin ang
linya.

Within almost fifteen minutes ay nai rush na sa
emergency si Dychie. Pareho silang duguan ni
Aled. Hindi sila mapakali hanggang sa dumating
si Prince. Humahangos din ito.

"W-what happened? What happened to her? N-nasan
si Dychie?"

"She was beaten." Sagot nya. Napansin nya na
lumayo si Aled, umupo ito sa hilera ng upuan na
halos 5 meters ang layo sa kanila ni Prince.
"S-she was beated so hard. N-nakita sya ng
isa'ng guard sa nearby cottage. Tapos tinawag
nya na si Aled, we came there and rushed her
here as soon as possible." Nanginginig pa rin
sya habang nagsasalita.

Napasabunot si Prince sa buhok nito. "Damn!
S-she was just taking a walk.. i mean she told
me she was just going to take a walk, or go
outside. Ibinilin ko pa nga na huwag syang
lalayo, na dun lang sya sa lugar kung saan
makikita sya ng mga guard. Stubborn girl!"

"I-ikaw lang naman ang kasama nya diba? Bukod
sa ating tatlo, may kakilala ba sya sa party? I
mean, may nakilala ba sya sa party ng ngayon
lang din?"

Umiling si Prince. "No, but she told me na may
certain girl na Jade ang pangalan ang matagal
nya ng kaibigan ang imi-meet nya sa party na
iyon."

"Jade? Jade what?" Agad nyang tanong. "W-we can
look at the guest list."

"No, naaalala ko na. Jade Valerio. Tama, it's
Jade Valerio. Can you please ask Aled if he
knows someone with that name?"

Tumango sya at nilapitan si Aled.

"M-may kilala kang Jade Valerio? Ang sabi ni
Prince, Dychie told her that may kaibigan daw
syang Jade Valerio na imi-meet nya sa mismong
party. B-baka lang may alam sya.'' Sabi nya
rito.

Tumayo si Aled. Nilapitan nito si Prince.

"We'll go back. We'll change clothes then get
whoever did this to her." Sabi ni Aled.

Nang tumango si Prince ay kaagad sya nitong
hinila.

Muli nilang ginamit ang duguan na kotse. May
isang kotse pa naman si Aled, ang yellow sports
car nito. Yun na lamang daw ang gagamitin nila
since kailangan ipalinis ang kotse dahil sa
amoy at mantsa ng dugo.

Kaagad silang naglinis. Wala pa rin kaalam alam
ang mga guests nila sa nangyari o sa
nangyayari. Walang nakapansin sa pagkawala
nila, or hindi lang talaga pinansin ng mga ito.

"Kilala mo naman yung Jade Valerio na yun
diba?" Tanong nya habang inaayos nila ang
sarili sa harap ng salamin.

Umilingi ito. "Nope."

"What?"

"I can just ask them kung sino yun. Besides,
hindi porket ininvite ko sila means i know them
personally. Karamihan sa mga yan, they did
something in favor to me so i let them list
their names kapag may party ako."

"Okay, okay. I am so ready to slap the face of
whoever did this to Dychie."

"Fierce!" Sabi naman ni Aled bago nag-aya sa
bulwagan.

May tinawag ito'ng lalaki. Kilala nya ang mukha
nito, he's from Saint Bernard. Tila ito maamong
tupa ng tawagin ni Aled.

"Sino si Jade Valerio dito?" He asked.

Lumingon lingon ang lalaki hanggang sa tukuyin
ng lalaki ang babaeng nakatalikod mula sa
kanila. Nakasuot ito ng silver coktail dress.
Halter at may gray belt. Nakaharap ito sa mga
kasama nitong mga socialite rin.

"A-ako na lang ang tatawag. We''ll talk to her.
Impossible naman kasi na mag stay pa sya dito
kung sya ang gumawa nun." Sabi ni Sandy.

Tumango na lang si Aled.

Lumapit sya sa grupo nito. Everybody started to
look at her the moment na nakalapit na sya sa
mga ito. They all stopped talking. Nang
maramdaman naman ni Jade na may tao sa likod
nya ay humarap ito.

"Hi. Sino sa inyo si Jade Valerio?" She smiled
sweetly.

Imbes na sumagot ang anim na babae ay napako
ang tingin ng limang babae sa babaeng kaharap
nya, which means na ito nga ang Jade Valerio na
hinahanap nya.

"Can i help you Mrs.Santillan?" Tumaas ang
kilay nito bagamat hindi naman sya na
intimidate.

"Oh, hi. Me and my husband would like to talk
to you for a minute." Sabi nya rito. "Can i
borrow her for a minute, girls?" Tiningnan nya
isa isa ang mga ito.

"S-sure, sure." Hindi magkandatuto sa pagsagot
ang mga ito.

Hindi nya na hinintay magsalita ang ang babae.
Tumalikod na sya at naglakad papunta kay Aled.
Sumunod ang babae.

"A-ano'ng kailangan nyo sa akin?" Agad na
tanong nito ng makaharap na sila nito.

"Do you know Dychie?" Sya naman ang nagtanong.

Nangunot ang noo nito. Tila nag isip muna. "Oh,
yes. Dychie Camarao? She's a childhood friend.
Ang sabi nya, invited din sya rito. Hindi nga
ako naniwala at first kasi, hello, i don't
think na makakasama sya sa guest list ng party
but i told her na kung andito talaga sya, well'
we can see each other here."

Tiningnan ni Sandy si Aled.

"Well, that childhood friend of yours whom you
think will not be invited to this kind of party
is actually my cousin, Ms.Valerio." Matigas na
sagot ni Aled.

"W-what? Paanong.."

"A-anyway, nagkita ba kayo kanina? Na-contact
mo ba sya?" Imbes ay si Sandy na ang nagtanong.

"W-well" bagamat halatang nagulat pa rin ay
sinisikap nitong sumagot. "I lost my phone
kanina lang sa party. Hindi na ako nagka chance
na makontact sya. I was just expecting na
magkaka salubong na lang kami rito.. But pinsan
mo ba talaga sya?" Muli ito'ng tumingin sa
asawa nya.

Napabuga ng hangin si Aled. Looks like he's
getting pissed.

"Ah, wait. Ano'ng oras nawala ang cellphone
mo?"

"I think about two hours na. Hindi na ako
nagsalita kasi ayokong masira ang party. May
back up naman kasi ako ng contacts ko sa
planner ko so i don't have to worry about my
contacts. Wala rin namang importante na files
sa cellphone ko so hindi na rin ako nag effort
na mahanap."

Tumango tango sya.

"Wait, did something happened? Where is she?"
Bigla ay tanong nito.

"It's fine, she's with us. We were just asking
you a question k-kasi nabanggit ka nya sa
amin." Agad na sagot nya.

"Oh, okay." Tila hindi ito naniniwala.

"Salamat!" Sabi nya bago hilahin si Aled
papasok sa opisina nito doon. "So what do you
think?"

"We'll have to go back to the hospital." Sagot
ni Aled.

Bago pa sya makapagsalita ay nag ring ang
cellphone nya. Si Prince. Kaagad nya ito'ng
sinagot.

"P-prince? What happened?"

"I-i think the two of you should go back. Aled
have to see this."

"What? Alin?" Tanong nya.

"Just come here. Tell Aled to bring
bodyguards."

Agad nyang sinabi kay Aled ang pinasabi ni
Prince. May inutusan na lang ang asawa nya na
mamahala sa party habang wala sila, at na huwag
ipaalam sa iba ang nangyari.

Pinaharurot na nito ang sasakyan. May isang
kotse sa likuran nila na may apat na bodyguard.
Kinabahan sya ng binaggit ni Prince na
kailangan nilang magdala ng bodyguard. Bakit?
May kung ano na naman bang danger?

"Aled, Sandy. Nagsama ba kayo ng bodguard?"
agad silang sinalubong ni Prince.

Tumango sila. "What's this all about?" Aled
asked.

"T-this is Dychie's things." Ipinakita nito ang
hawak na purse na duguan rin. "Hindi na nila
nahanap ang cellphone nya but the nurses saw
this." May iniabot ito sa kanilang papel na
duguan rin.

Si Aled ang kumuha at agad na binasa ang
nakasulat.

ALL SANTILLAN WILL PAY.

"They said it's written with blood. Dychie's
blood." Tila nanghihina na sabi ni Prince.

Aled crumpled the paper in his hands. "Whoever
did this to Dychie or wrote it won't get away
with this."


CHAPTER 68 ---
Monday.

Kasalukuyang nasa classroom na si Sandy ng
tawagin sya ng kaklase nya. Andun daw pala si
Renz. Nangangamusta. Lumabas sya at nag usap
sila sa hallway.

"Nami-miss ko na makipag chikahan sayo te!
Jusko. Sa isang linggo, dalawang araw ka na
lang yatang pumapasok. Kaloka." Agad na sabi ni
Renz.

"Naku, pasensya na. Medyo naging busy lang sa
ibang alalahanin. At pasensya na rin kung hindi
kita naimbita sa latest opening party ng resort
ni Aled." Paumanhin nya. Mas gusto nya kasi na
tipong okay na ang lahat at tipong
magbabakasyon sila kasama ito, hindi panadalian
lang.

"Okay lang, ano ka ba. Hectic rin ang sched ko,
may part time job na ako. Pinag iipunan ko yung
trip na trip ko'ng scooter. Kapag nakapagbigay
na ako ng down payement, pwede ko na magamit.
Medyo hassle na kasi yung kotse ko, ayaw ko
naman humingi na kila Daddy."

"Ganun ba? Wow. Buti ka pa."

"Ano'ng buti pa ako? Bruhang to! Ikaw na ang
buhay prinsesa dyan, ako pa ang sasabihan mo
nyan. Kaloka ka." Pumipilantik ang mga daliri
nito.

Natawa sya. Nakita nya nang padating ang prof
nila. "Osya, text text na lang ulit ha? Nandyan
na si prof."

"Okay. Try mo magreply ha? Uso yun. May
cellphone ka eh." Pahabol pa nito bago ito
tumalikod na ikinatawa nya.

Madaling natapos ang araw. Nagkita sila ni Aled
sa parking lot at dumiretso sa Hospital. Malayo
layo ang byahe dahil Laguna area pa rin ang
hospital na pinagtakbuhan nila kay Dychie. Ayon
sa doctor bago sila umuwi ay stable na si
Dychie. May internal hemorage daw sa ulo nito
pero ang sabi ng doctor ay natanggal na nila
ang namuong dugo at wala na sa danger level.

Bagamat nasikmuraan daw si Dychie ay wala naman
problema sa liver nito. Ipinagpalagay ng Doctor
na once na magising na ito ay doon nila
malalaman kung talagang walang damage dito ang
nangyari. Wala pang 24 hours mula ng umalis
sila doon at nagulat sila kung ano ang naabutan
nila.

Madami ding bodyguards sa paligid. Ano to,
party ng mga bodyguards? Pulos kasi naka itim,
mga datingan ng mga tauhan ni Aled kaya alam na
alam ni Sandy. Halata rin naman na hindi ito
mga pasyente o mga dumadalaw lang.

Dahil inilipat na nila sa private room si
Dychie at glass door ang pintuan, nakita nila
na naroon si Roberto Santillan at tila galit na
galit ito kay Prince. Naabutan nila na
nakahawak sa kwelyo ni Prince ang lalaki.

"You fucking swear to me that you'll protect
her! You fucking swear! What the hell happened
to my baby, Prince? B-bakit ganyan na sya? Look
at her! Hinahayaan ko syang sumama sayo dahil
alam ko na kaya mo syang protektahan but this
happened!" Bulyaw nito.

Sumuntok ito sa pader. Believe it or not,
umiiyak si Roberto. Kitang kita ang paghihirap
ng loob nito sa nakikitang kalagayan ng anak
nito.. na ngayon nila napatunayan na anak nga
nito.

Nakayuko lamang si Prince, hindi kumikibo.
Marahil ay nagi-guilty ito. She can't blame
him. He's been one of the best in their field.
Ito na pati ang may hawak ng Chiamera. Pero
hindi nito naprotektahan si Dychie.

Ilang sandali pa at napansin na sila ni
Roberto. Galit ito'ng lumapit sa kanila.

"What the hell are you doing here?!"

"D-dinadalaw namin si Dychie." Straight na
sagot nya. Baka kasi pabalang pa kung si Aled
ang sasagot, eh halata naman na anytime ay
parang magkaka gulo na.

"What? And why would you do that?" Galit na
singhal nito sa kanya.

"She's my cousin." This time ay si Aled na ang
sumagot.

"What?" Napa labi si Roberto.

"I know, okay? At bakit mo ba sya inilihim sa
amin? What are you afraid of?" Napakagaling
talaga mag poker face ng asawa nya, k.

Huminga ng malalim si Roberto na madaling naka
recover sa nalaman. "And why would i tell you?
You despised me, you and your parents did! I
know my faults, pero hindi ko hahayaan na
maibunton nyo sa anak ko ang lahat ng
frustrations at galit nyo sa akin!"

Hindi na nagsalita si Aled. Tuloy tuloy itong
pumasok sa loob.

"Roberto, listen. We are not your enemy here,
at least, not anymore. The last time na
nag-usap tayo, you told me things, things i
won't tell anymore, to anyone." Sabi nya ng
akmang pipigilan nito ang asawa nya. Nakita
nyang umupo si Aled sa sofa na nas agilid ng
kama ni Dychie. "K-kami ang nagsugod kay Dychie
dito. There's a newly opened resort nearby, pag
aari ni Aled. We invited Prince and Dychie.
T-then, nakita na lang namin sya na naliligo sa
sarili nyang dugo. It was hard for us, seeing
her like that."

Mataman naman na nakikinig ang matanda. Kumalma
na ito bagamat umiiyak pa rin.

"Matagal na naming alam, Roberto. Dychie came
to the mansion one morning, with her birth
certificate and all para patunayan na isa syang
Santillan. Now, kahapon, may nakita ang mga
nurse sa purse nya na note. It was written with
dychie's blood. Here."

Ipinakita nya rito ang note na nakita ng mga
nurse.

"W-who wrote this?" Nanginginig na tanong ni
Roberto. "I'm gonna kill that bastard with my
own hands!" Galit na galit na sabi nito.

"W-walang testigo. W-wala pa rin kasing cctv
camera na naka install sa bandang yun ng
resort, since sa labas ng cottage nangyari.
B-but we are doing all we can."

"Well, i think your best is not enough." Imbes
ay sabi nito. Sinulyapan nitong muli ang anak
na nakahiga at tuloy tuloy na lumabas na sa
kwarto. Sumunod na rito ang mga bodyguards
nito.

That's when she went inside too. Isinara nya
ang glass door at ang kurtina.

"How is she?"

"Hindi pa rin gumigising." Sagot ni Prince.
Katabi na ito ni Aled sa upuan. Kapwa nakayuko
ang mga ito.

"I can only imagine what she went through.
Mabuti na lang at hindi ganyan kalala ang
nangyari sa akin when i was kidnapped by
Sophia's men." Sabi nya. Hinaplos nya ang buhok
ni Dychie.

Ngayong malinis na ito ay mas kitang kita ang
mga sugat nito. May tahi ito sa bandang kaliwa
ng noo nito. May sugat sa labi, sa pisngi, sa
braso at sa paa. She was rooting her for Prince
now. She can see how Prince is really affected
by what happened, and natutuwa rin sya na
nakiikita nyang nag-aalala si Aled para sa
pinsan nito although pilit nito iyong tinatago.

Ang Chiamera at Orion naman ay nagtutulong sa
pagre-replay ng mga tapes ng cctv sa party nang
gabing iyon para malaman ang mga pinuntahan o
ginawa ni Dychie o kung may kahina-hinalang tao
sa party na iyon.

Nagbilin na sya kay Wilson na mag update agad.

Hindi rin lingid sa kanya na hindi halos
nawawala sa kamay ng asawa nya ang cellphone
nito. Tumatawag ito sa mga underground
connections nito for query. Kung sa underground
din galing ang hit, malalaman nila agad. These
people are not amateur. But who could have done
it? At sino ang gustong pagbayarin ang mga
Santillan?

Ilang sandali lang at dumating ang doctor at
nurse upang i check and vital signs at progress
si Dychie. Wala naman daw complications sabi ng
Doctor. So far, so good.

Lahat na lang sila ay napa lingon ng biglang
bumukas muli ang pinto at tumambad ang
mag-asawang Lyn at Renato.

"M-mommy? Daddy?" Gulat na sabi ni Sandy.

"Oh my God! it's real! W-what happened? What
happened to her?" Bulalas agad ni Lyn. Aagd
ito'ng lumapit sa kanila ni Dychie.

Napatayo naman sila Prince at Aled.

"P-prince, you're here.." Bati ni Renato.

"Yes, tito. I'm with them po." Pinilit ngumiti
ng lalaki.

Nakita ni Sandy na tila sinisenyasan sya ng
asawa na huwag maging madaldal, which is medyo
mahirap sa part nya if ever!

"M-mommy, pinapahanap na po sa autoridad ang
gumawa nito sa kanya." Ang sabi nya na lang.

Lumingon lingon si Renato. "And where's
Roberto? Don't tell me na hindi sya dadalaw sa
anak nya na na-hospital na?" Pagalit na tanong
nito.

"Ah, D-daddy, actually kakagaling nya pa lang
po dito kanina.. M-may gagawin po yata sya kaya
kami na po ang nagsabi na kami na po ang bahala
kay Dychie." Sagot nya.

*SPOKESPERSON OF THE YEAR AWARD GOES TO
CASSANDRA SANTILLAN*

Nawala ang galit sa mukha ni Renato. Tumango
tango ito.

She smells reunion!

Pero parang mukhasim pa rin talaga ang asawa
nya.

"My God. Kawawa naman si Dychie. Sinong walang
puso ang gagawa nito sa kanya? I believe,
kagaya ng sinabi nya ay kakauwi uwi nya pa lang
ulit ng Pilipinas since lumipat sila sa Paris.
Baka mga dating kakilala nya ang may motive!"
Sabi pa ni Lyn.

Napa oo si Sandy sa isip. Pero kung sino man
iyon, kilala nito ang pamilya. Alam nito na
Santillan si Dychie.. or baka rin napagkamalan
na sya ito? Impossible. Magkaiba ang suot
nilang damit, at nakita ng lahat kung gaano sya
ka bantay sarado ni Aled ng gabing iyon.

"Is everything here is taken care of?" Muli ay
nagtanong si Renato. Nakapamulsa ito.

"O-opo daddy. Na settle na po namin ang bill.
Sa card po ni Alejandro."

Hindi na rin naman nagtagal ang mag-asawa. May
flight daw ang mga ito papunta sa New York.
Since Private plane, together with their
business partners ang gagamitin, nakasaglit
sila. Nalaman nila sa balita ang nangyari,
bagamat hindi lahat ng detalye ay ibinigay nila
sa press.

"Prince, h-hindi ka ba muna uuwi? We can stay
here for the night. M-magpahinga ka na muna, go
home." Sabi nya sa lalaki.

Aled went out to get them coffee. Yep, believe
it or not. Ito pa ang nag-tanong sa kanya.
Tiningnan muna nito ng masama si Prince na
unaware bago lumabas ng kwarto.

"No, i'm fine. Nagpadala na ako dito ng mga
gamit ko sa tauhan ko. He will arrive in a
little while." Sabi nito. Sa lagpas isang araw
na naroon ang lalaki, mukha na agad itong
restless. "Ikaw, umuwi kayo. May pasok pa kayo
bukas ni Aled. Kaya ko ang sarili ko."

Hinawakan nya ang kamay nito. "Are you sure?
Kaya ko naman sana magpuyat, and makaka idlip
naman sana ako rito. Si Aled, i'm sure he can
also stay."

Ngumiti si Prince. "No, really. I'm fine.
Kasalanan ko naman talaga ito. She's my
responsibility, although walang may gusto ng
nangyari."

"Okay." Agad nyang binawi ang kamay ng marinig
na bumukas ang pinto. Naku, muntikan na. Baka
magwala dun ang asawa nya.

Pumasok ito, kasama ang isang tauhan nito na
may dalang kape. Ipinalapag nito sa lamesa ang
kape at agad na umupo sa tabi nya, gitna nila
Prince at inakbayan sya.

Tahimik silang tatlo habang sumisimsim ng kape
ng biglang maalala nya na may babae nga palang
kausap si Aled noong isa'ng gabi! At wala syang
balak tanungin mismo ang lalaki tungkol doon.

Best choice? Tawagan si Wilson at itanong kung
kilala nya ito.



CHAPTER 69 ---
Alas onse ng gabi umalis sa hospital sila Sandy
at Aled.

Halos 'ipagtabuyan' na kasi sila ni Prince. May
pasok pa daw sila kinabukasan, etcetera,
etcetera.

Nakikipag diskusyon pa sana sya rito ng bigla
syang hilahin ni Aled at agad na umalis.

Pasado alas dose sila nakarating sa mansion.
Natural na tahimik. Tulog na ang mga katulong
at malamang na nagbabasa pa ng pocketbook sila
Aileen at Lisa.

Akbay sya nito hanggang sa makaakyat na sila.

"Aren't you going to sleep in my room?" Tila
inosente na tanong nito nang kumalas sya sa
pagkaka akbay nito at akmang bubuksan na ang
pinto ng kanyang kwarto.

"Ah, m-may tatapusin pa kasi ako'ng project. I
know you're tired. Magpahinga ka na." She gave
him a sweet smile.

"Oh, okay." Lumapit ito sa kanya at binigyan
sya ng smack. "Ikaw ang gumising sa akin bukas
hmm?"

Tumango sya. Tsaka lang sya pumasok ng
makapasok na ito sa sarili nitong kwarto.
Nakahinga sya ng maluwag. Agad nyang initsa sa
tokador nya ang shoulder bag nya at agad na
sumalampak ng upo sa kama.

Hawak nya ang cellphone nya. Tatawagan nya na
si Wilson. Sa sobrang resourceful nito ay naka
speed dial na ito sa cellphone nya.

"Hello? Oh bakit gising ka pa? Is Aled there?"
Agad na tanong ni Wilson.

"N-no. Ah, may favor sana ako sayo."

"Uhuh. At ano naman iyon?" Natatawa na tanong
nito.

Napakagat labi sya. "Ah.. kamusta yung pag
tingin nyo sa mga tapes?" Imbes ang nasabi nya.

"Well, wala pa kaming suspect but we traced
Dychie's moves as well as Prince. Yung Jade
naman, halatang nawalan ng cellphone. Nakita
namin sa camera na for a while talagang
naghanap sya ng cellphone but we never saw how
or kung saan nawala, kung sino ang kumuha."

"I see." Sagot nya.

"So.. what's the favor?"

"A-ano kasi, may kausap si Alejandro na babae
noong party.. gusto ko lang sana malaman kung
sino sya." LInakasan nya na ang loob nya. Hindi
sya makakatulog pa ng isang gabi not knowing
who she is.

"Huh? What time?"

"B-basta, nung kumukuha sya ng pagkain. Medyo
kakasimula pa lang ng party."

"Okay, wait. I'll check."

Ilang sandali pa at tunog ng pag click ng mouse
ang pawang naririnig nya hanggang sa muling
nagsalita si Wilson.

"Are you kidding me?"

"Huh? No.." Naguguluhan na sagot nya.

"Well, i know her too, okay. She's Ysabelle.
She's also an Orion." Sagot ni Wilson na hindi
mapigilan maging giddy.

"T-talaga?"

"Don't tell me nagseselos ka?" He's teasing
her.

"H-hindi no! I was just asking kasi hindi
p-pamilyar." Pagtanggi nya.

Narinig nya ang halakhak ni Wilson sa kabilang
linya. "Oh c'mon! Satin lang naman, Sandy. Amin
amin din."

"Shut up! I was just curious, okay?" Yamot na
sagot nya.

"Well, since curious ka, let me tell you her
info, okay? Classified agent sana yan, but
since." umubo ito kunyari. "Si Madam Sandy ang
gusto makakuha ng intel, i'll give you infos."
Pang aasar pa nito.

"Cut the chase, Wilson. Please!"

Tawa pa rin ng tawa ang lalaki sa kabilang
linya. "Well, Ysabelle became an agent two
years ago. Graduate sya sa St. Bernard.
Nagkakilala sila ni Aled sa taekwando lessons
nila way back. He was impressed with her
skills, so he asked someone to recruit her.
Akalain mo naman na game na game si Ysabelle.
Then hayun. Bihira lang sya isalang, central
inteligence ang expertise nya pero pwede rin
sya pang combat."

Tumatango tango lang sya. "W-wala naman kasi
nagsabi sa akin." Sabi nya.

"Syempre! Halos makalimutan ko na nga na Orion
sya, kung hindi mo lang tinanong. She's been
innactive for quite a while now. Well, si Aled
na rin naman ang may gusto. Huhugutin nya na
lang daw ito ulit kapag badly needed na nya ang
babae."

"And by that means?" Tanong nya.

"Ano ka ba, sa field! Baka kung ano iniisip mo
ha? Ang dumi ng utak!" Pang aasar pa ni Wilson.

"Huh? Ah! Okay. Hoy, sa atin lang to ha? Lagot
ka sakin pag sinabi mo kay Alejandro na
tinanong kita." Banta nya.

"Opo, opo. Alam mo naman mas loyal ako sayo."
Tatawa tawa pa ito hanggang sa putulin na nito
ang linya.

Pasalampak syang humiga.

Ysabelle. Maganda ang pangalan, maganda rin ang
itsura, tapos ayon kay Wilson, impressed daw
ang asawa nya sa skills ng babae. Eh sya?
Nganga. Sa grasshopper nga nagtitili pa sya.
Bagamat mas naging active at keen sya mula ng
ma kidnapped sya lalo na ng malaman nya ang
lahat, obvious naman na walang wala sya sa
babae.

Teka, bakit ba ganito ang iniisip nya? Insecure
ba sya?

Sinabunutan nya ang sarili. Asawa nya na si
Aled, no! tsaka nag a I LOVE YOU na ito sa
kanya. Wala na dapat syang alalahanin.

Isi-net nya na lang ang alarm ng cellphone nya.

Ngunit hindi ang alarm ng cellphone nya ang
dahilan ng pag gising nya, kundi ang pagyugyog
sa kanya ni Aileen at Lisa.

"Senyorita! Gising! Gising na bilis!"
Nagsasalitan ang dalawa s apag gising sa kanya.

Napabalikwas sya ng bangon. Tumingin sya sa
paligid. "Ano ba yun? Mukhang maaga pa!"
Humikab sya.

"Eh senyorita. Ano po kasi.." Nagtinginan ang
dalawa.

"Ano ba yon? Nakapikit na tanong nya.

"May babae po sa sala. Kausap ni Senyorito.
Ysabella ba yun? Kilala nyo? Baka kasi hindi
nyo kilala. First time pa lang din namin
nakita." Kwento ni Aileen.

The moment na narinig nya iyon ay tila pati
nerves nya ay nabuhay.

"Long hair? May kulay ang buhok? Matangkad?"
Sunod sunod na tanong nya.

Sunod sunod din na tumango ang dalawa.

"A-anong ginagawa nya rito?" Tanong nya habang
inaalis ang comforter sa hita nya at tumayo na
mula sa kama. "Kanina pa ba?"

"Medyo. Kanina pa sila nag-uusap sa library."
Sagot ni Lisa.

She did not bothered to look at herself in the
miror. Gusto nyang malaman kung ano ang
pinag-uusapan ng dalawa.

Hindi na nga nya naisip kumatok! Tuloy tuloy
nyang binuksan ang library kung saan din sila
unang nagkita as 'fiancee' ng lalaki.

Naabutan nya na parehong nakatayo ang dalawa,
magkaharap at kasalukuyang nag-uusap.
Napatingin ang mga ito sa kanya.

Agad na tiningnan ni Aled ang suot nitong
wristwatch. Naka ligo at naka bihis na ito.

"Oh? Maaga pa. Bakit nagising ka na?" Kunot ang
noo na tanong nito. Nasa bulsa ang isang kamay
nito.

Napangiwi sya. "Ah, eh. Nag alarm ako ng mas
maaga kasi sabi mo gisingin kita.." Sabi nya na
nakatingin sa babae.

Ysabelle was wearing a black above the knee
dress, mataas ang pagkaka ponytail ng orangey
na super straight na buhok nito, walang
accessories. Kumikinang din ang tila crystals
na nasa wedge na suot nito.

"Oh, right. Ysabelle, she's my wife." Sabi ni
Aled ng mapansin syang nakatingin sa babae.

"Right." Ngumiti ito sa kanya at nilapitan sya.
Inilahad nito ang kamay nito sa kanya. She has
a tattoo on her wrist. "Hi! I am Ysabelle. Nice
to meet you."

"H-hello." Sabi nya. Inabot nya ang kamay nito.

Muling bumaling si Ysabelle sa asawa nya. "So i
guess, it ends here. Magrereport na lang ako
sayo every twelve hours. Ciao!" Kumaway ito
habang palabas ng pintuan.

Naka alis na ang babae pero tila na star struck
pa rin sya rito. Pwedeng pwede ito mag artista
sa ganda, kinis at puti nito. Sya yung tipo ng
tao na overwhelming ang aura sa malayo, mas
overwhelming pa pag malapit.

Aled snapped his fingers at her face. "Hey!
Inaantok ka pa ba?" Tanong nito.

"Ah! H-hindi na. Ano mo sya?" Curious syang
malamn kung ano ang isasagot ng asawa.
NAKAKAINIS. MASYADONG PERFECT ANG BABAENG IYON.

"She's one of my highest paid agent in Orion."
Sagot nito. Inakbayan sya nito at inakay
palabas ng library. Rinig nya ang pagharurot ng
kotse sa labas. probably ay ang babae na iyon.
"Let's eat."

Tumango na lang sya.



-----------------------------------------------
--------------------


For the past two and a half days, bilang lang
sa daliri ang oras ng tulog o idlip ni Prince.
But that's the least of his worries. Nag-aalala
sya na baka my damage ang nangyari kay Dychie.
O baka magalit ito sa kanya, stuffs like that.

Kung kailan nagmo-move on na sya kay Sandy,
tsaka pa ito nangyari. But he really wants to
know who did it. He would kill that bastard in
a heartbeat. Matagal tagal na rin naman mula ng
makapatay sya sa isang mission.

Muli na sana syang pipikit ng tumunog ang
cellphone nya. it's Joshua.

Pinapatrabaho nya rito ang pag review sa
security tapes, at nakikipag tulungan na rin
ang Orion sa Chiamera. Knowing na maaring
magbigay ito ng bagong information, agad nyang
sinagot.


"We reviewed the tapes. At first hindi kapansin
pansin but there's this girl na nahagip lang ng
camera sa may cr. At the approximate time na
nabugbog si Dychie, this girl went inside the
cr looking so nervous and shaking, although
walang dugo or kahit na anong physical
evidence." Agad na sabi nio Joshua.

"Okay. It's a start. Nag padala ka na ba ng tao
para i surveilance?" Alam nyang oo ang sagot
doon dahil SOP sa kanila iyon, but he just
wants to confirm.

"Uh, oo. Actually nagpilit rin si Wilson na
magpadala ng isang agent ng Orion. Medyo
nangungulit na rin daw kasi si Sandy para magka
suspect na."

Hindi na rin sya nagtaka. Napangiti sya ng
marinig ang pangalan ng babae. Classic. "It's
okay. Gusto nila tumulong, just let them.
Magagamit rin natin ang pangalan ni Aled sa
Underground, baka mas mapadali ang
investigation."

"Copy that. Kumusta na si Dychie? Grabe.
Pumunta dito si Roberto. Galit na galit.
Nagbigay pa sya ng direct orders. Sya daw ang
magbibigay ng hit." Hininaan ni Joshua ang
boses.

"Intindihin mo na lang. Wala pa naman tayong
evidence kung sino.. wala pa rin naman syang
info about dun. Just let him be. Just do what i
told you to do."

Matagal ng naputol ang linya pero hindi na
bumalik sa isip nya ang pumikit pa. Another
restless night ng pagbabantay. Hindi pa rin
yata magigising ang babae. Literal na bugbog
sarado ang nakuha nito. Knowing her, hindi
naman yata ito war freak. May pagka mahadera
lang ang babae.

He texted Sandy about what Joshua told her.
They have a deal na magsasabihan sila ng info.
Ang nakakatuwa roon ay parang ang babae na ang
may hawak ng Orion. Ito na rin ang bukang bibig
ng ibang agent ng Orion na may inutos o may
sinabi.

Aled must have really love her.

Kinapa nya ang dibdib. Masakit pa rin. Pero
hindi na kagaya ng dati...


CHAPTER 70 ---
Masama ang timpla ni Sandy pagka gising
kinabukasan. Hanggang sa makapasok na sa
skwelahan ay nakasimangot sya. Bakit? Biglang
umalis si Aled ng hindi nagsasabi sa kanya.

Well, nagbilin naman kay Lisa ang lalaki. Hindi
lang din talaga nito sinabi kung saan ang punta
nito. Basta sabihin daw sa kanya na aalis sya,
at susunduin na lang daw sya nito mamayang
uwian. Ha! Manigas sya. Uuwi sya ng maaga para
wala itong maabutan.

"You look bad." Nakangiting salubong sa kanya
ni Judy. Masarap sana sapakin to'ng babaeng to.
Pero natuto na sya ng makaaway nya yung dating
warfreak na napa talsik sa university dahil sa
muntikan na nitong pananakit sa kanya.

Hindi nya ito pinansin. Dumiretso sya sa upuan
nya at inilapag ang dalang libro at notebook sa
lamesa na naka kabit sa upuan. Akalain mo nga
naman at sumunod pa ang bruha.

"Hey.. me and our classmates talked about an
outing. You know, parang open forum or
something like that. Pero yung mga final plans,
pag uusapan pa lang kaya sana makapunta ka
mamaya sa audio visual room." Sabi nito. Hindi
pa rin nawawala ang ngiti.

"I'll see." Walang gana na sagot nya. Nang
makaalis na ito ay ang katabi nya ang tinanong
nya about sa outing. Wala naman kasi syang
nalalaman o naririnig na may nag suggest ng
ganoon. Mahirap na. Praning na sya sa mga
ganoong invitation.

"Ah! Oo daw. Sa audio visual room daw ang
meeting mamaya." Kibit balikat na sagot nito.

Tumango tango na lang sya.

Dahil maaga ang pagpasok nya, agad nyang naisip
na tawagan si Wilson. Yeah, a very bright idea.

"Wazzup Madam!" Tila hyper na sagot nito.

"Pa trace naman cellphone ni Aled." Walang ka
abog abog na sabi nya.

"Wow. Walang pa sweet talk? rektahan na?" Gulat
na sagot ni Wilson.

"Hindi nagpaalam ang lokong yon! Nagpasabi sa
katulong, hindi pa rin sinabi kung saan
pupunta!" Inis na sabi nya. "Gawin mo na lang,
baka sayo ko pa mailabas ang frustrations ko."
Pakiusap nya.

"Okay, okay. Relax." Sabi nito. Ilang sandali
pa at narinig nya ng tumitipa ito sa computer.
Ang tech room ang tahanan nito kaya alam nya na
automatic itong magagawa ng lalaki. Lumalabas
lang ito doon pag andun sila ng lalaki, or kung
andoon ang asawa nya.

She's playing with her fingers while waiting,
nang maisip nya na may ipa trace pang isang
cellphone!

"Ah, Wilson?"

"Yep?" Sagot nito na tumitipa pa rin.

"Pa trace na rin cellphone ni Ysabelle." Sabi
nya.

Narinig nya na napatigil ito sa ginagawa.
"What? Why? I told you hindi sya active."

"No. She came here yesterday morning. Nag uusap
sila ni Aled. Naabutan ko sila sa library."

"Well, it doesn't mean na may pinapagawa or may
direct orders ang asawa mo sa kanya. Besides,
bakit naman sila magkakasama ngayon if ever?"
Tila naguguluhan na tanong ni Wilson.

"Before she left, ang sabi nya kay Aled, she
will just contact him every twelve hours. It
means may dapat silang pag usapan. Tsaka
Pagdating ko, hindi na sila nag usap. Nagpaalam
na yung Ysabelle na yun."

Bumuntong hininga si Wilson. Tumitipa na ito
ulit. "Okay, okay. Naiintindihan ko naman kung
ganyang ang iniisip mo. But im sure na hindi
sila magkasama ngayon, malabo.. uh oh." Bigla
ay napatigil sa pagtipa at pagsasalita si
Wilson.

"Why? A-ano'ng nangyari?"

"Ah, ano. Magkasama nga sila, i think."

"What?!" Napalakas ang boses nya, napa tayo pa
sya. Pinagtinginan sya ng mga kaklase nya. She
decided to went out for a walk while talking to
Wilson. "N-nasan sila? Ano'ng ginagawa nila?"

"Hey, easy. Within fifty meters ang layo ng
cellphones nila if my tracker is not mistaken,
which is not. Hindi sila direct na magkasama
but they are in the same area, which is
malabong maging co incident. To be honest,
fifty meters dapat ang distansya ng bawat agent
bago sila mag meet para mag usap. SOP samin
yun. Para ma siguro na clear ang area."

Nag init ang ulo nya. "Nasan sila ngayon?"

"Eh anong gagawin mo? Baka naman importante
kaya sila nagkita? You know how this stuff
work, Sandy." Hindi mapakali na sabi na lang ni
Wilson.

Bumuntong hininga sya. "Okay." Oo nga naman.
Baka importante, baka about sa pagkaka bugbog
ni Dychie yung pinag uusapan nila. Ang gaga nya
lang kasi naisip nya pa na sana nagpaalam ito
sa kanya and all. Naisip nya pa na baka babae
ng asawa nya ang Ysabelle na yun.

"So.. we never talked, okay?" Sabi pa ni Wilson
sa kabilang linya.

"Okay. Salamat." Sabi nya bago nya putulin ang
linya. Umiling iling sya.

Nag focus na lamang sya sa lesson para sa araw
na iyon. Pumapasok pa rin naman ang asawa nya
pero usually ay nagte take up sya ng ibang
lessons by special class na usually ay
pinapasukan nito after school hours. May ilang
kasama ito, karamihan ay Orion rin.

Tahimik sa mansion ng umuwi si Sandy. Sa hindi
malamang kadahilanan ay pakiramdam nya ay
magkakasakit sya. Dumiretso sya sa kusina at
binuksan ang medicine cabinet. Uunahan nya na,
uminom sya ng bioflu. Mahirap magkasakit lalo
na sa ngayon. Kailangan sya ng mga tao sa
paligid nya. Although okay naman na ang pamilya
nya, si Aled ngayon ang iniisip nya at ang mga
Santillan.

Paakyat na sana sya ng may marinig syang tila
nalaglag na vase sa hallway. She checked it
out.

And guess what she found?

Si Aled at si Ysabelle, parehong naka hawak na
sa vase na nalaglag.

Nang mapansin ng mga ito na naroon sya ay agad
na tumayo ang mga ito.

"Nakauwi ka na pala." Sabi ni Aled.

"Oo." Ang tanging nasabi nya.

Ngumiti si Ysabelle. "Hello. We met again."
Maarte pa nitong ikinaway ang mga kamay nito.
This time ay hindi na ito pa girl. Naka super
tight skinny jeans ito at isang oversized men's
polo na hindi nya alam kung bakit magandang
tingnan dito.

Hindi sya nagsalita. Parang sasabog ang dibdib
nya sa selos. Bakit magkasama na ang mga ito
dito? What are they doing? Just when she
thought na magpapaliwanag na ang asawa,

"Ahm, babe, Ysabelle and i have to talk."
Straight faced na sabi nito as if saying na
umalis na sya.

"Ah, O-okay." Ang tanging nasabi nya. Bahagya
syang na frozen saglit pero kinaya nya ang
tumalikod, maglakad at umakyat sa kwarto nya.

Ini lock nya ang pinto at nagtago sa ilalim ng
comforter. "Buysit!" Inis na pakli nya.



-----------------------------------------------
----------


Nagising si Prince ng maramdaman nyang gumalaw
ang kamay ni Dychie na hawak nya.

Kinusot nya ang mga mata at nakita na nakadilat
na ang dalawa.

Agad nyang inutusan ang guard sa labas na
magtawag ng doctor. It's ten pm in the evening
at iyon ang una nya sanang pag idlip para sa
araw na iyon. Mabuti na lamang at hindi pa
ganoon kalalim ang pagkaka idlip nya.

Agad na may doctor na dumating. The doctor
checked Dychie's vital signs and all.

"T-tubig.." Sabi nito. Agad nya itong inabutan
ng isang baso ng tubig. He and the nurse helped
her sit in the bed.

"Well, everything's fine. She just needs to
rest to regain her strength and to heal her
wounds. Huwag na lang muna sya masyadong
kakausapin o i stress para magtuloy tuloy ang
recovery nya. And don't forget the vitamins."
Bilin ng doctor bago umalis.

"W-what happened?" Tila nalilito na tanong ni
Dychie sa kanya.

"A-ano'ng natatandaan mo? Nasa hospital ka
ngayon. Something happened to you." Sabi nya
rito. He was holding her hands. Hindi
maipaliwanag na saya ang naramdaman nya ng
magising ang babae.

Sandali na nag isip si Dychie. "W-we were in
the party in the resort.." She paused as if
thinking for something again. "I-i was about to
meet Jade.." She recalls.

"Yes, yes. Lumabas ka. And then what happened?"
Kailangan nyang mag dahan dahan. Bawa daw ito i
stress.

"S-someone hit me.." She looke dat him.
"Someone hit me with a baseball bat. I saw the
bat.."

"N-nakita mo ba ang gumawa nun sayo?" Pinisil
nya ang kamay nito.

Imbes na sumagot ay hinawakan nito ang ulo
nito. "A-aray... Aray.." Mahinang sabi nito.

Bumuntong hininga sya. "Okay, okay. J-just take
a rest."

"Ang hirap mag isip. Sumasakit ang ulo ko."
Imbes ay sabi pa nito.

"It's okay, Dychie. We can talk about it kapag
okay ka na. Magpahinga ka na lang." Tinulungan
nya ito'ng humiga at nilagyan ng kumot.

Akmang aalis na sya upang umupo sa sofa ng
hawakan nito ang kamay nya. "Don't leave me."
Pakisaup nito.

He smiled. "I won't. Magpahinga ka na lang."

Nang makatulog na ulit ang babae ay tinawagan
nya si Sandy upang i inform na nagising na nga
si Dychie. He wa shoping na ito na ang
magsasabi kay Aled. Turns out, he was wrong.

After two hours, past 12am, Sandy came. ALONE.


CHAPTER 71 ---
"S-sandy? Are you alone? Where's Aled?" Gulat
na tanong ni Prince.

Sandy was on the door, and instead of
answering, dumiretso ito sa loob upang tingnan
sa kama nito si Dychie na noon ay himbing na
himbing na sa muling pagtulog.

"Totoo bang nagising na sya? Ano, is she okay?"
Tanong nito.

"Y-yes, but teka nga. Asaan si Aled? Bakit mag
isa ka lang?"

"W-well. Apparently, busy sya." Ang tanging
sagot nito. Dumiretso ito sa sofa at naupo. "I
can stay here naman, diba?"

Tumabi sya sa babae. "Teka nga, don't tell me,
nag away na naman kayo or had some kind of
petty misunderstanding?" Kunot ang noo na
tanong nya.

Umiling ito. "Wala. Busy nga sya." Sagot nito.

Yeah, as if maniniwala sya. Hindi ito madaldal
ngayon at walang glow ang aura. Usually ay
magkekwento ito. Kung may reklamo man ito
tungkol kay Aled, tiyak na magkekwento pa rin
ito.

Nagkibit balikat na lang sya. Hinayaan nya na
lang ang babae. Ayaw nya naman tawagan si Aled
dahil baka nga 'busy' ito or ayaw nyang sya ang
magsabi rito dahil mukhang hindi alam ng lalaki
na narito ang asawa nito.

"So.. ngayon na lang tayo makakapag usap." Sabi
nito. She was smiling now. Totoo ang sinabi
nito. Medyo umiiwas na sya rito, at madalas
nito kasama ang asawa nito. No, palagi nitong
kasama ang asawa nito.

Natawa sya. "Oo nga eh. Pero baka pagalitan ka
ni Aled ha? Mukhang hindi nya alam na umalis
ka. Lagot ka." Biro nya.

"Hayaan mo sya. Busy sya." Halatang nagtatampo
ang loka.

Napailing iling sya. "Bahala ka na nga. Mukhang
malakas ka naman na sa kanya."

"Change topic na nga." Naka nguso na sabi nito.

Natawa sya.

Ilang sandali pa ay sumeryoso na ang mukha ng
babae.

"Ah ano. Gusto ko sanang magpasalamat sayo
dahil ikaw yung unang dumating para ma rescue
ako when i was kidnapped." Sabi nito sa kanya.

Tila nag froze ang katawan nya ng sabihin nito
iyon. Alam na nito? Kailan pa? Edi alam na rin
nito na alam nya na si Sophia talaga ang may
pakana? Hindi ba dapat ay galit ito dahil hindi
nya agad sinabi kung sino?

Hinawakan ni Sandy ang kamay nya. "And.. don't
worry. I am not mad or what dahil hindi mo agad
sinabi. I understand na ginamit ni Sophia ang
mga magulang mo."

"No, Sandy. Sa una pa lang kasi, hindi ko na
dapat pinaniwalaan si Sophia. I was so stupid.
Na kidnapped pa tuloy si Aled bago ako gumawa
ng hakbang." Yumuko sya. Nahihiya talaga sya sa
babae. "P-paano mo nalaman?"

Umiling si Sandy. "No, Prince. You did what you
have to do. Kung ako rin naman ang nasa
kalagayan mo. And.. yung pag kidnap naman ksi
kay Aled, talagang matagal ng pinagplanuhan yun
ni Sophia kaya hindi natin alam na dadating
yun. And actually, It's Roberto who told me."

Nanlaki ang mga mata nya. "W-what? Roberto? The
Roberto Santillan?" His jaw dropped.

"Well, yeah. I had to talk to him behind Aled's
back. I asked him directly kung sya ba ang may
pakana ng lahat. Hindi lang sya tumanggi, he
explained and told me everything.." Ngumiti ang
babae.

"Everything?"

"Yes, everything."



-----------------------------------------------
--------------------------------


Napabuga ng hangin si Aled sa kawalan. He was
staring at the city lights in his condo's glass
wall. His hands were on his pant's pockets.

He was wearing St. Bernard's Uniform, and he
was thinking about Sandy. Kahit kanina lang
sila nagkita sa mansion, miss nya na ito. She's
probably sleeping now. There's this part of him
na gusto ng umuwi at matulog kabang katabi at
kayakap ang asawa nya.

But no, he would have to stop his self and his
emotion. Bad for business, ika nga. He must
admit, mas focus sya noong wala pa si Sadny sa
buhay nya. Hindi naman sa sinisisi nya ito. He
loves her, so much. Kaya ailangan nilang i
settle ito once and for all. Santillan na rin
ito at madadamay at madadamay ito.

After almost a year, ngayon nya na lang
nabisita ang property nya na ito. May nagme
maintain naman at minsan, pinapapunta nya ang
ilang Orion members upang doon magpahinga.
Three bedroom ang condo na iyon. Others can use
the two smaller rooms but the biggest, hindi
pwedeng buksan ng hindi authorized.

Isa lang iyon sa mga property nya. Nasa SOP
nila iyon. Alam ng lahat ng members ng Orion
ang lahat ng properties nya. They all have
access to it kapag kasama sila sa team na
binigyan nya ng direct orders at kailangan ng
comouflage.

And why was he here?

He's with Ysabelle. On Business.

"What would you like? Red label or blue?"
Ysabelle, coming out from the kitchen.

"Black." Mahinang tugon nya. Hindi nya na
kailangang lakasan, nag echo na ang boses nyang
iyon. Nakita nya sa reflection na bumalik ito
sa kusina.

Ilang minuto lang at bumalik ang babae, dala
ang isang tray. Naroon na ang lahat. Inilapag
nito iyon sa glass table na nasa likod nya
lang. Isang corner sofa at carpeted floor lang
ang naroon. Minimalist sya when it comes to
design, pero ibang usapan na pag sa kwarto nya.
Lahat kasi ng collection nya ay naroon. He's at
ease kapag pag gising nya ay nakikita nya ang
mga ito.

Of course, pati ang asawa nya.

"There." Sabi ni Ysabelle ng lumapag na ang
tray.

Umupo na rin ang babae sa sofa. Sumunod sya.
Inabutan sya nito ng baso na may laman ng alak
at yelo. Agad naman syang sumimsim.

"Wow. You look well fed." Maharot na sabi ni
Ysabelle.

"Not engaged with liquors nowadays." Tipid na
sagot nya. Inilapag nya ang hawak na baso.

Tinungga ni Ysabelle ang laman ng hawak na baso
nito. She's every inch a lady. Bagamat malakas
ito uminom ay kitang kita ang gracefullness ng
galawa nito. Imbes na ang pag inom nito ang
papansinin, ang pag galaw nito ang mas
mapapansin.

That's what he liked about her.

And no, he never liked her romantically. He
liked her for business, for Orion.

She's one hell of an agent.

Alam nyang iniisip ng ibang agents nya na noon
pa ay may namamagitan sa kanila ng babae. Wala
syang dapat ipaliwanag sa mga ito. Ang worry
nya lang ay baka may magsabi o malaman ni Sandy
na ganoon nga. Kahit wala naman talaga, alam
nyang malaki ang chance na magselos ang asawa
nya.

"So." Narinig nyang sabi ni Ysabelle. Bumalik
sya sa kasalukuyan. "I got all the informations
we needed. Kasama na dyan yung flieiles from
Chiamera." May kinuha ito'ng folder sa malaking
chanel bag nito at iniabot sa kanya.

Binuksan nya ito. Ang files na iyon ay
naglalaman ng listahan ng mga possibleng may
motibo upang gantihan o saktan sila. Okay, that
was a long list, pero iilan lang ang may
kakayahan. Doon sila magpo focus.

"And i sorted it out for you. I know na iilan
lang dyan ang may kakayahan para gumanti.
twenty four families and companies cut down to
five families. Karamihan dyan mga galing ng
Clandestine na sinesante ng lolo mo. Yung
dalawa naman, well, sa planta sa Bataan."

Tumango tango sya. "Excellent." Sabi nya. Muli
syang sumimsim sa baso. "Let's start with the
Javiers." Tukoy nya sa unang pamilya na alam
nyang maaaring pwedeng may gawa ng mga ito.

Leandro Javier was Roberto's partner in his
illegal activities. Nalaman nya iyon at
binlack-mail nya ito upang ito na mismo ang mag
resign sa Clandestine. Ang pinang black mail
nya? Yung dalawang anak nitong dalaga ay pareho
ng nagpa abort. Yung panganay pa nga, dalawang
beses na.

Natigil ang flow ng pag iisip nya ng lumapit sa
kanya si Ysabelle. Nakabukas na ng bahagya ang
butones ng dress nito sa bandang dibdib nito.
He was wearing a goddess dress. Sleeveless pero
may kwelyo tapos hanggang sakong na flowing at
maputi.

Tinagayan pa nito ang hawak nyang baso.

Well, hindi naman siguro masama uminom pa. Pag
uwi nya, magda dive na lang sya sa kama. Hindi
naman siguro magagalit si Sandy kung magising
ito na amoy alak sya.

Wala silang kibuan ni Ysabelle. She's been his
drinking buddy whenever may pinapagawa sya rito
at mag rereport ito sa kanya. It's not her
first time there. Doon nya ito unang ininvite
upang maging member ng Orion. He can remember
the shock on her face. Hindi ito makapaniwala,
thinking he was just taunting her.

Kinailangan nya pang magpakita ng example.
Pinakita nya ang collection nya ng baril at
ibang equipment sa isang secret storage sa
condo na iyon. Nag combat fight din sila. And
the rest is history. It only took her one day
to decide.

"You know, i can get used to this." Maya maya
ay sabi nito, looking at the glass she was
holding.

Nangunot lang ang noo nya.

"This. Tuwing magkikita tayo,iinom tayo habang
nagsasabi ako sayo ng updates about my latest
mission. This is the biggest yet, after a long
time i'm in rest."

"Well, you know that i save the best for last."

"You were saving yourself?" She was half
smiling.

"That's understandable, right?" Mayabang na
sagot nya.

"Yes,sir."

Ubos na ang isang bote.

Tiningnan nya ang ten thousand dollars worth
wrist watch na suot nya. Past 12am na.

He stood. "I have to go. Dito ka na matulog."
Sabi nya. Inayos nya ang buhok nya at akmang
maglalakad na papunta sa pinto ng humarang si
Ysabelle. Tumaas ang kilay nya.

"C-can't you stay?"

"What?"

Bigla na lang itong lumapit at yinakap sya ng
mahigpit. HE FROZE.

"Plase, stay. I promise, hindi malalaman ng
asawa mo. J-just stay here. To me." Her head is
on his chest. Mahigpit ang pagkakayakap nito.

"What are you doing? Ysabelle!" Ma awtoridad na
sabi ni Aled, although hindi nya ito tinutulak,
he wasn't responding to her hug too.

Nagsimula sya nitong halikan sa leeg. Pilit
nitong tinatanggal ang necktie nya at
binubuksan ang mga butones nya. Doon nya na ito
hinawakan. "What the hell were you thinking?!"
Now, he's mad.

Maya maya ay may mga luha ng lumabas sa mga
mata nito. "J-just this night, please? No one
would know. i swear. You can kill me if i may
nakaalam." Puno ng pagsusumamop ang boses nito.

Hindi na ito ang Ysabelle na femme fatale, na
mukhang sosyal at nakakatakot lapitan dahil
mukhang masungit. Now she looks like a puppy so
in love with her master.

"What? Are you crazy?" He was holding her
wrists tight. "You shouldn't have had drank
that liquor so much. It clouded yor mind."
Initsa nya ang mga kamay nito at dumiretso na
sa pintuan ngunit muling naka habol ang babae.

This time, hinubad na nito ang damit nito sa
harap nya, tsaka sya muling yinakap.

"Am i not pretty enough? Hindi ba ako sexy?
Tell me, what do i have to do?"

Bumuntong hininga sya. What the hell? Don't
tell me may gusto rin sa kanya ang babaeng ito?

"All i'm asking is this night. T-then. we can
talk as if nothing happened. Please? Hmmm?"

Muli nya itong inilayo sa katawan nya. She was
just wearing her skimpy pink bra and panty.
Sure, she's sexy and all, but he never, ever
thought of making love with her. It' Sandy that
all he thinks about. Kung ginayuma man sya ng
asawa nya, wala na syang pake. Masarap naman
kasi sa pakiramdam.

"Listen, Ysabelle. And listen carefully. I love
my wife. I love her so much, and i respect
you." Kinuha nya ang damit nito at ibinigay
dito. "Let's forget this happened. Dito ka na
matulog sa condo." Iyon lang at dumiretso na
sya sa pintuan.


CHAPTER 72 ---
Property of: ElleStrange -
ellestrangeavenue.weebly.com
--------------------------
Quarter to 3am na ng maisipan ni Sandy na
tumayo na at umuwi.

"I really think na kailangan mo na talagang
umuwi." Sabi ni Prince.

"Yeah, pumunta lang talaga ako para i-check si
Dychie. Good thing nagising na sya, and nice
having this one on one talk with you, again."
Malawak ang ngiti nya. Noong mga panahon na
balewala lang sya sa asawa nya ay ito ang
palaging nasa tabi nya. Sino ba ang hindi
makaka miss dito?

Sinipat ng lalaki ang wristwatch nito.
"Actually, pwede kitang maihatid. Sigurado
naman ako na umaga na magigising si Dychie."

Umiling sya. "No, it's fine. Dito ka na lang.
May kasama naman ako'ng driver. Mas okay na pag
gising nya, nandito ka. And get some sleep,
grabe na ang yeybugs mo." Biro nya.

Natawa ang lalaki. Yumuko ito at nagkamot ng
ulo.

He walked her through the exit.

Alam mo yung feeling ng ang creepy ng paligid?
Of course, it's a hospital, for God's sake! At
mag a alas tres na. Hindi naman na talaga pwede
ang magpapasok ng visitors pag lagpas 10pm na,
but iba na ang maimpluwensya at kilala ang mga
taong nasa paligid mo.

Kalat ang ilang agents ng Chiamera sa loob at
labas ng hospital. Talagang bantay sarado ang
mga ito. Naka park sa tapat mismo ng exit ang
kotse na gamit nya. Nagsama sya ng driver dahil
delikado talaga. Alam nya na maaari syang
puntiryahin dahil well, asawa na sya ni Aled.

She hugged Prince.

Halatang nagulat ang lalaki, pati na ang ibang
Chiamera na naroon, pero wala syang pakealam.
Miss nya na ang lalaki, besides, hindi naman
siguro malisyoso ang mga ito.

"Thanks. Get some sleep." Sabi nya.

Pinagbuksan sya nito ng pinto. "Ingat kayo ha?"

Tumango sya at inutusan na ang driver na umalis
na.

Alas kwatro na sila nakarating ng Quezon City.
Tinawagan nya na lang si Aileen upang buksan
ang gate. Agad nyang tiningnan kung bukas ang
ilaw sa kwarto ng asawa, pero sarado. Either
hindi pa ito umuuwi o tulog na. Napailing sya.

"Andyan na?" Tanong nya kay Aileen.

"Naku, hindi ko ho alam. Hini ko po narinig
dumating, baka wala pa."

Napabuga na lang sya ng hangin. Inisip nya na
lang na talagang importante ang pinag-uusapan
ng asawa nya at ni Ysabelle. Hinubad nya ang
heeled shoes nya at binitbit na lang iyon
paakyat sa kwarto nya.

Gamit ang ilaw ng cellphone nya ay inilapag nya
ang sapatos nya sa shoe rack na nasa gilid lang
ng pinto ng kwarto nya, akmang kakapain nya na
ang switch ng ilaw ng kwarto nya ng makita
nyang bukas ang bedside lampshade, at naka upo
si Aled sa gilid ng kama nya.

"What the- bakit andito ka?" Imbes ay natanong
nya.

His arms were on his chest. Nakatitig ito sa
kanya.

Inilapag nya ang bag nya sa tokador nya at
binuksan ang ilaw. Tinanggal nya ang suot nyang
cardigan at isinabit ito sa rack ng mga
cardigan nya sa loob ng build in closet nya.

"San ka galing?" Sumunod ang lalaki sa kanya.

"Sa hospital. Ikaw? San ka galing?" Tanong nya,
not looking at him.

Dumiretso sya sa sink at nag hilamos. Sumundo
din ang lalaki.

"The hell you went there! Ano'ng oras na ba?!
Tingin mo ba safe pa ang gumala ka ng ganitong
oras?!" Halatang nag titimpi ito. Hindi pa kasi
todo ang paglakas ng boses nito.

"HIndi ako gumala. I went there dahil nagising
na si Dychie."

"What? Bakit hindi mo sinabi?"

"Well, busy ka. Nakikipag usap ka sa Ysabelle
mo." Sabi nya habang nagpupunas na ng towel sa
mukha.

"What? Ysabelle ko? And what does that means?"
Salubong na ang kilay nito.

"Wala, meron ba?" Humarap sya dito.

Hindi ito nagsalita kaya naglakad na sya
pabalik sa kama nya. Papatayin nya na sana ang
ilaw ng piglan nito ang kamay nya.

"Are you jealous of her?" Sabi nito.

"Why, may dahilan ba para mag selos ako?" She
was generating a very genuine smile.

"Stop mocking me, Cassandra!" This time ay
malakas na ang boses nito.
"I am not mocking you. Bakit ba apektado ka
masyado?" Naiirita na sabi nya.
"Then why are you being like that?" He still
insisted.

"Go away. Matutulog na ako." Itinulak nya ito.

Imbes ay hinila sya nito pabalik at yinakap
sya. Hindi sya nagsalita.

Bakit isang yakap lang nito, parang wala na ang
lahat? Parang super secured ang pakiramdam nya.
Yung tipong may bomba na sasabog pero nung
yinakap nya, parang tumigil ang clock?

"Let's not fight, babe. I miss you." He kissed
her on the forehead.

Ano pa ba ang dapat sabihin nya?

Then he startedk giving her little kisses on
her nose, eyes and cheeks.

Then her lips.

It's very gentle.

Then they were kissing. He turned off the
lights, they went into her bed.

Aled's on fire. He was mumbling "i love you's"
in every kiss.

Unti unti nitong binuksan ang butones ng suot
nyang blouse, then he caressed her waist up to
her back, unhooking her bra. Lahat ng
nadadampihan ng kamay nito ay tila nagliliyab
na rin. There's no turning back. Just like the
first time, Aled never failed to make her feel
real sexy.

He was now kissing her on her neck. It's her
turn now to unbuttoned his shirt. Itinulak nya
ang lalaki at sya na ang dumagan dito. Mas
madali ang pag tanggal ng pagkaka butones ng
polo nito. Hinila sya nito and she was under
him again, without his polo this time.

Their bodies met. She started caressing his
head down to his buttocks.

She can already feel his hardness towards her.

She then started to unbuckle his belt. He made
way to make it easier.

A moment later and her room was full fo their
scattered clothes. They were both naked under
her bed's comforter.

"B-babe.." Hindi nya mapigilan ang tila
pagdedeliryo nya.

"Babe i love you..." He said finally as he
enters her.
-------------------------------------
"I want to go home."
Inilapag ni Prince ang hawag na paper bags na
naglalaman ng mga pagkain para kay Dychie.
Ipinabili nya ito sa mga tauhan nya habang
hindi pa gising si Dychie. Pagbalik nya, gising
na ito at iyon nga ang bungad nito sa kanya.
"Gising ka na pala." Sabi nya.
"Prince, i want to go home. A-ayoko na rito.
Hindi ako sanay sa hospital." Pakiusap nito.
"P-pero, tatanungin ko na muna ang mga Doctor
kung pwede-"
"Please. Okay naman na ako. I feel better.
Kailangan ko lang siguro ng pahinga. Hindi
naman ako aalis, mas comfortable lang ako kapag
nasa bahay ako."
"Oh, okay. I'll talk to the Doctors. Kapag
sinabi nila na pwede na, I'll take you home.
And, bumisita nga pala ang Daddy mo. He's so
angry but i already talked to him."
Ngumiti ito. "Yeah, i might have heard his
voice while i was still in the deep sleep."
"Kumain ka na muna. Here." Inilabas nya ang mga
pagkain na nasa paper bags.
"Aren't you going to ask me what happened?"
Maya maya ay tanong ng babae.
"Baka sumakit na naman ang ulo mo. Nag
iinvestigate na ang mga pulis."
"Well, okay. Malabo din kasi sa isip ko,
although natatandaan ko na nga yung mga sinabi
mo." Kibit balikat na sabi nya. Akmang susubuan
sya ni Prince ng tumanggi sya. "K-kaya ko na."
Kinuha nya ang tinidor.
Spaghetti iyon with meatballs.

"Okay. Kumain ka na muna, I'll see your
doctors."

Tumango si Dychie, at pinuntahan nya ang mga
Doctor nito.

Pagbalik nya ay nadatnan nya na roon si
Roberto.

Hindi pa sya nakakapagsalita ay nagsalita na
ang lalaki.

"I'll take her home." Sabi nito.

"O-okay. Pwede na raw sya umuwi sabi ng mga
doctor. She needs rest and vitamins." Sabi nya.

Wala pang isang oras ay umalis na ito, kasama
si Dychie.

Sya naman ay dumiretso na rin sa pad nya.
Pinabalik nya na sa Chiamera office ang mga
tauhan nya. He badly needs sleep, lots of it.
Pakiramdam nya ay bibigay na sya sa antok
habang nagmamaneho sya. Mabuti na lang at
walang traffic kaya hindi rin sya nagkaroon ng
time na lalo pang antukin.

Muntik ng mawala ang antok nya ng makita kung
sino ang nakahiga at natutulog sa sofa nya.

Nalaglag ang hawak nyang susi ng kotse nya at
nagising ang babae.

"Umuwi ka na pala." Sabi nito.

"Why are you here Ysabelle?" Salubong ang kilay
na tanong nya.

Umupo ito at humarap sa kanya. Kahit magulo ang
buhok nito at kalat na ang eyeliner at napaka
ganda pa rin ng babae. Her high heeled shoes
were scatted on the floor.

"Hindi na ba ako welcome dito?" Tanong nito.

"You know that's not what i meant." Sabi nya,
naglakad papasok sa kwarto nya. Hinubad nya ang
jacket nyang suot at tinapon sa laundry bin.

Sumunod ang babae. "I'm sorry. Hindi mo pa rin
pala pinapalitan ang password."

"I don't have time. Besides, ikaw lang ang
pinagsabihan ko na hindi Chiamera." Humiga sya
sa kama at pumikit.

Naramdamdaman nyang tumabi ang babae sa kanya,
ngunit naka indian seat ito paharap sa kanya.

Dumilat syang muli. "What?"

"I told Aled."

Tumaas ang kilay nya. "You told him what?"

"Actually, hindi ko sinabi. I tried to seduce
him last night." Naka ngiwi na paliwanag nito.

Napa bangon sya sa sinabi nito. "What?!"

"Oh, wait. Relax ka lang."

"Paano ako magrerelax? Nakita mo nang may asawa
na yung tao! Ang sabi ko sayo, layuan mo na
lang sya." Tila ay nairita sya sa babae.

"Hey. Hindi naman nya ako pinatulan. Yun nga
yung sad part." Nakasimagot na ito.

Nakahinga sya ng maluwag. "Buti naman. Sad part
ka dyan. Hinintay mo pa kasi na ma reject ka. I
told you-"

"Oo na. Sinabi mo na umiwas ako. Eh nakainum
kami kagabi."

"It's not an excuse!"

"Masyado kang sensitive! Alam ko naman na mahal
na mahal mo yung asawa nun. Bakit ba kasi ayaw
mo pumayag na paghiwalayin na lang natin sila."
Nakanguso na sabi nito.

"Kahit biro pa yan, ayoko ng ganyang biro.
Pwede ba? Hindi ako kagaya nyo ng Sophia na
yun."

"Excuse me! I am not delussional like her!
Matagal ko ng gusto itumba yun eh. Sabi kasi ni
Aled hindi daw threat. Hayan ang hindi threat,
pina kidnapped pa sya."

"Hay, tumigil ka na Ysabelle. One rejection is
enough."

"Imbes na i comfort mo ako, sinisermonan mo pa
ako. Kainis ka!"

Hinila nya ang babae at hinila pahiga. He
hugged her.

"Tama na, okay? In the first place, ayoko na
mapalapit ka sa kanya. Nagpilit ka kasi."

She hugged him back.

"How can i resist his charm diba? But yeah,
i'll stop. Sana lang talaga hindi magbago ang
tingin nya sa akin."

Ysabelle slept in his arms.

Halos isang taon na ng huli nya ito'ng makita.
Mula ng pagbakasyunin ito ni Aled ay hindi rin
ito nakipag communicate sa kanya. They've been
the brother and sister they never had.

Nagkakilala sila sa ampunan. Sila ang naging
pinaka close. Nauna lang itong ampunin kaysa sa
kanya. By the time na naampon na sya ni
Roberto. Ysabelle was brough to states by her
rich adopted parents. Maganda na noon pa si
Ysabelle, who's real name is actually Isabella.
Kasabay ng pagpalit nya ng apelyido, nagpalit
rin ito ng pangalan, at well, ng itsura.

Nagkita na lang sila one time, ibang iba na
ito. Napakaputi na nito at napaka kinis. Morena
ang babae dati, at may ilang sugat dahil sa
kagat ng lamok at hindi maiwasang sugat dahil
sa paglalaro. Ang sabi ni Ysabelle, ang ilong
lang daw nito ang talagang pina opera.

Kaya daw ito ang inampon ng mag asawa dahil
hawig nya daw ang namatay nitong anak. Kaya rin
pina retoke ang ilong nya dahil para maging
tuluyan nya na itong kamukha. Mababait naman
daw ang mga ito, minsan lang daw eh talagang
perfectionist.

Sa loob ng dalawang taon ay pinag aral daw sya
ng pag piano at pag violin. Lingid sa mga ito
at nag-aral din ito ng martial arts. At dahil
sikat ang St.Bernard ay dito sya pinag aral ng
college ng mga adopted parents nya.

Doon nito nakilala si Aled. Ang sabi ni
Ysabelle, love at first sight daw, kahit
sinungitan na sya ni Aled. Nang ikwento sa
kanya ng babae ang nangyari ay agad nya na
ito'ng sinabihan na umiwas na lang dahil nga
hindi rin sya nito papansinin.

But he was wrong. Nakitaan ng galing ni Aled si
Ysabelle sa martial arts, at nirecruit ito.

Doon rin nalaman ni Ysabelle ang ties nya sa
undereground society.

And the rest is history.

Hindi nga lang alam ni Aled ang ugnayan nila ni
Ysabelle.
CHAPTER 73 ---
Property of: Elle Strange
ellestrangeavenue.weebly.com
Fan page: search Elle Strange (Wattpad)

-----------------------------------------------
----


Nagising si Prince sa amoy ng pagkain na
nagmumula sa kusina ng pad nya.

Bagamat inaantok pa ay pinilit nya ng dumilat
at bumangon. He looked at the alarm clock on
his bed side table and saw that it's already
past 4pm. Napa haba ang tulog nya, pero hindi
pa sya nakaka bawi sa ilang araw na pagpupuyat
dahil sa pagbabantay kay Dychie.

Which reminds him.. Saan kaya ito inuwi ng
Daddy nito?

Natigil ang pag iisip nya ng marinig nyang nag
hum ng isang kanta si Ysabell. Nag e-echo ang
pag ha hum nito sa buong pad. Kaunti lang kasi
ang gamit nya at malawak ang bawat space.

Sinipat nya ang mukha sa salamain, nag hilamos
sa sink ng kanyang bathroom at pumunta na sa
kusina. Naabutan nya na nag-aahon ng lumpia
mula sa kawali ang babae.

Lumingon ito ng maramdaman na papalapit sya.

"Oh, gising ka na pala. I hope you don't mind.
Namili na ako kanina para sa memeriendahin
natin." Nakangiting sabi nito.

Ysabell was wearing an apron but her beauty
can't really be denied. Bagay na bagay rito ang
usual hair do nito na sobrang taas ang pagkaka
pony tail sa napaka haba at shiny nitong buhok.
Madami ang nahumaling sa babae nang umuwi ito
mula sa America na retokada na at mayaman na.
Hindi alam ng karamihan ang totoong pagkatao
nito.. even Aled. Or not.

Impossible naman na hindi ito pina background
check ng lalaki.

"Hoy! Inaantok ka pa ata." Natatawa na sabi
nito.

Umiling iling sya. "I'm sorry." Lumapit sya sa
mesa kung saan sinerve na nito ang luto nito. "
Wow. That looks yummy." Kumuha sya ng platito
at tinidor.

Bago nya pa matusok ang turon ay naglapag ng
chocolate syrup at condensed milk si Ysabell sa
harap nya. "Lagyan mo ng mga yan, para mas
masarap." Kumindat pa ito.

Bumalik si Ysabell sa kitchen para isoli sa
sabitan ang apron at maghugas ng kamay.

"This is really tasty." Sabi nya. May langka
iyon kaya masarap. "Hindi ka pa rin kumukupas."

Isa ito sa mga tumutulong sa kusina noon sa
orphanage kapag magluluto ng agahan at
merienda.

"Thanks!" she sat next to her. "Nang bola ka
pa." Sumubo rin ito. "By the way, i heard
you're dating the Chiamera heir?"

Muntik na syang mabulunan sa sinabi nito.
"What? Chiamera heir?" Tumayo sya at kumuha ng
tubig sa two door ref. "Chiamera heir talaga?"

Tumawa si Ysabelle. "Ang sensitive masyado?
Hindi ko alam pangalan nya eh. Ang alam ko
lang, anak sya ni Roberto, and Roberto owned
Chiamera.. which is passed to you now. Hay
nako. Ang issue nyo ah."

Umiling iling sya. "Her name is Dychie. And
yeah, we're dating." Kibit balikat na sabi nya.

"Ohhhh! Naka move on ka na sa asawa ni Aled?"
Nanlaki ang mga mata nito.

"Sira ka talaga."

"Bakit? Bakit nakikipag date ka na kung hindi
ka pa nakakapag move on?"

"Hayaan mo na ako. I'm getting there."

Bumuntong hininga ang babae. "Hay. Buti pa
kayo. May mga happy ending."

"Ano'ng buti pa kami? Babaan mo kasi ng konti
standards mo." Sabi nya bago muling kumagat sa
turon na nilagyan nya ng chocolate syrup.

"Change topic." Poker face na sabi nito.

"Kita mo 'to. Magsisimula tapos ayaw tapusin."
Inaasar na nya ito.

"Eh kita mo'ng broken pa ako sa first love ko.
Nagpapaka NO OTHER WOMAN na nga ang drama ko,
dinedma pa rin ako. Napak swerte nang Sandy na
yan kay Aled. Nauna na nga ako'ng nakilala,
hindi pa ako gumawa ng way."

"Eh kahit naman gumawa ka ng way. Arranged
marriage sila, at nagka inlove-an na lang."

"Eh bakit may bitterness ang boses?" Bigla ay
sabi nito.

"Tumigil ka nga. Sira ka talaga."

Naka ubos sya ng apat na turon. Gutom sya dahil
hindi sya kumain ng lunch. Ang babae naman ay
naka tatlo. Malakas kumain pero hindi tumataba.

"May pupuntahan ka ba later?" Tanong maya maya
ni Ysabelle.

"Pupunta ako sa Chiamera. Bakit?"

"Wala naman. I drop by mo na lang sa Orion.
Pwede?"

"Oh, kaya mo? I mean.."

"O-oo naman. Sabi nya kalimutan na daw namin
ang nangyari, diba? I'll do what he said."

"Oh. Okay. Ano pala balita? Ikaw ang may hawak
ng intel about sa nangyari diba?"

"Yeah. I sorted out their family enemies and
yung may mga galit. Madami but we nauwi kami sa
limang pamilya in terms of capabilities and
source."

"Please, keep me in the loop. Magkakampi tayo
rito."

Tumango ito.


-----------------------------------------------
----------------------


Class dismissal.

Napangiti si Sandy ng makita na naghihintay sa
kanya ang asawa sa parking lot. Naka sandal ito
sa kotse nila habang may kausap sa cellphone.
Okay na naman sila. Ayaw nya na munang isipin
kung kailan na naman sila mag kakasagutan. Sana
hindi na.

Nang makita sya nito na papalapit ay nagpaalam
na ito sa kausap nito at sinalubong sya. Kinuha
ang bag nya at ito mismo ang nagbitbit hanggang
sa makapasok na sila sa kotse.

"Sino yung kausap mo?"

"Sniper." Matipid na sgaot nito. "Anyway, i
heard na may outing yata ang section nyo?"

Nangunot ang noo nya. "How did you know?"

"Babe.." Napalabi ito as if saying I KNOW
EVERYTHING.

"O-oo. Tinatamad ako sumama." Sabi nya.

"Ikaw ang bahala. Can i just drop you off kila
mama?" Tukoy nito sa mama nya. "I'll have to
head to Orion. I have some business to do."

"Okay lang. Wala namang pasok bukas, can i
sleep there?"

"Okay, susunduin na lang kita bukas."

After thirty minutes ay sakay na sya ng
elevator paakyat sa condo unit kung saan
nakatira ang mama nya at mga kapatid nya.

Ang mama nya lang at si Chloe ang naroon. Hindi
pa raw umuuwi si Carina.

So she called her. Minsan lang kasi sya dumalaw
at sana naroon rin ito. Ang mama nya na rin
kasi mismo ang nagsasabi na kung pwede ay huwag
syang madalas dadalaw dahil may asawa na sya,
at kailangan nya ng matuto na malalayo sa
kanila kahit papaano.

Masyadong idealistic ang mama nya. Alam nya rin
naman kasi na hindi biro ang pamilya ng
napangasawa nya at ang naitulong ng mga ito sa
kanila. Pati ang pakikitungo ng mga magulang ni
Aled ay wala syang masasabi.

Agad na sinagot ng kapatid nya ang tawag nya.
Pauwi na raw ito, pero nahihirapan sumakay
dahil punuan ang mga jeep. Sinabihan nyang mag
taxi na lang ito at sya na ang magbabayad
pagdating sa lobby. Natuwa ang kapatid nya.

Magluluto pa sana ang mama nya ngunit naisip
nya na sa labas na lang sila kakain.

"Mag shopping po muna tayo bago kumain, maaga
pa naman." Sabi nya.

Sa una ay alangan ang mama nya, pero sinigurado
nya na wala itong dapat ikabahala.

Dali daling nagbihis si Chloe pati na si Carina
ng sabihin na mag sa-shopping sila. magandang
way na rin iyon para iwan saglit ang kanyang
pagiging 'sosyalerang asawa ni Alejandro
Santillan' kahit isang gabi lang plus, naka
bonding nya pa ang mama at mga kapatid nya.

Hindi nya na tinawagan si Aled. Baka magpa dala
ito ng bodyguards at magtaka ang mga kapatid at
mama nya if ever.


-----------------------------------------------
---------------------


"Talk to me." Ang bungad ni Aled ng marating
nya na ang Orion. Si Wilson ang unang
sumalubong sa kanya. Naka buntot ito sa kanya
habang naglalakad papunta sa opisina nya.

"Naka surveilance na lahat ng mga suspect na
nasa pinadala ni Ysabelle na list. And speaking
of Ysabelle, she's here. She's in her office."
Ang sabi ni Wilson.

"Okay." Hindi na sya nagtaka.

Ngunit malamang na nagtataka ang iba. Ang sabi
nya kasi ay hindi muna pababalikin si Ysabelle
but they badly needed her in this type of
situation. At hindi nya pa naaannounce sa mga
ito iyon.

"So active na ulit si Ysabelle?" Tanong nito.

"Yes. Activate her files." Utos nya bago
pumasok ng diretso sa opisina nya.

Bawat myembro ng Orion na active ay kailangang
nasa active members list ng kanilang data base
upang mas madali ma track ang records nila at
ang mga galaw, pati inventory ng weapons and
equipments na ginamit nila. Pati bills na
kailangan nilang bayaran kada mission.

Sumunod pumasok si Wilson.

"Three hours nang naka surveilance pero wala pa
raw kahina hinalang kilos yung lima."

Umupo sya sa swivel chair. "THis is so
stressful. I'm gonna kill them myself." Sabi
nya habang itinataas ang paa sa lamesa.

"Motivated na motivated." Sabi naman ni
Wilson. "Anyway, naka labas na raw su Dychie ng
hospital. Si Roberto mismo ang sumundo."

"Yeah, i heard. Mas okay na rin yun, at least
wala ng responsibilidad si Roberto sa Chiamera
at pwede nya ng mas maitago si Dychie."

"Papayag naman kaya si Dychie? Eh nag de date
na sila ni Prince."

Hindi sya kaagad nakapagsalita.

"Don't tell me,. hindi mo alam?"

"No, i don't know anything about it." Walang
emosyon na sabi nya.

Hindi na nagsalita si Wilson.

"Ano'ng oras dumating si Ysabelle?"

"Kaninang 6pm. Why?"

"Hindi sya natulog dito?"

Umiling si Wilson. "Well, hindi. As far as i
know, kanina lang talaga sya dumating."

"Okay. Sige na, asikasuhin mo na ang pag
surveilance."


------------------------------------------


Alam ni Ysabelle na nasa opisina na nito si
Aled.

Balak nyang kausapin ito at mag sorry tungkol
sa nangyari kagabi ngunit nag iipon pa sya ng
lakas ng loob. Bilang isa sa mga main agents ng
Orion, mag mga opisina sila sa first floor.
Pero pinaka special yung kanya dahil pinagawa
talaga iyon para sa kanya.

Nag extend sa bandang likod ng building upang
maging office nya. Gusto nya kasi, glass walls
at open ang space. Bale venetian blinds ang
pangtakip nya if she wants privacy. At
kasalukuyang naka sara iyon. Pwedeng sound
proof, pwedeng hindi. pwede rin nyang wag
marinig ang nasa labas na ingay, pwedeng
marinig nya.

At ang oras na iyon ay isa sa mga oras kung
saan naka sara lang ang venetian blinds nya
ngunit wala na syang kaartehan pang ginalaw.
Malamig ang aircon ngunti hindi ito maingay.
Just when she was about to go out to talk to
Aled, she heard a voice, talking to a phone.
Halatang galing ito sa loob ng building dahil
palakas ng palakas ang boses.

"Just don't do any stupid move. I told you, you
are on surveilance. I am trying to help you so
don't fuck it. Yes, i understand. I know about
it, aalamin ko kung saan dinala ni Roberto ang
anak nya. Just do your thing."

Nanlaki ang mga mata nya. Are they talking
about Dychie? May spy sa orion?!


CHAPTER 74 ---
Kanina pa naka balik sa loob ang kung sino man
na spy na iyon pero hindi pa rin maka galaw si
Ysabelle. How the hell did this happened? Paano
kung nag inarte sya at hindi pa sya bumalik?
Baka mapatay na si Aled ng kung sino man iyon.

She composed her self then decided to go to
Aled's office.

Madami syang agents na naka salubong and he
really can't know. Hindi nya close ang
karamihan dito o ang timbre ng boses ng mga
ito. After all, intel and specialty nya at iyon
ang importante sa kanya. Sila Wilson from
security and tech department lang ang madalas
na nakaka sama nya. May iilang din na top
agents na mostly assassins ang ibang ka close
nya. I don't think na isa sa mga ito ang spy.
Sana ay matagal na nitong ginawan ng masama si
Aled.

At isa pa. Hindi birong pera ang nakukuha ng
mga ito every accomplished mission. They all
have fat bank accounts because of Aled's
capabilities. Their clients are a who's who not
only in the 'real' world but also some of the
underground people.

Huminga sya ng malalim habang nasa harap sya ng
pinto ng opisina nito hanggang sa nagkaroon na
sya ng lakas ng loob kumatok.

"This is Ysabelle."

"Come in." Agad naman na sagot nito.

She went in. Kasama nito ang asawa nito.

Bakas sa mukha ng babae na ayaw nito sa kanya.
As much as gusto nya sanang sabihin rito na
mahal na mahal ito ng asawa nito, ayaw nya
naman ipahiya ang sarili by saying paano nya
nalaman iyon. Isa pa, kahit naman sabihin nya,
she doubt kung matuwa ito sa kanya.

She seduced her wife! Naghubad sya sa harap
nito. Ang gaga nya kasi alam nya na ngang may
asawa ito, inalok nya pa ito'ng maging kabit
sya. Disgusting.

"We need to talk." Sabi nya.

Aled is about to drink the tea in front of his
table but she immediately grabbed it from him,
kaya natapon ng bahagya ang tea na ikinagulat
ng mag-asawa.

"What the hell- What's your problem, Ysabelle?"
Kunot ang noo na tanong nito. Tumayo ito at
pinagpag ang nabasang coat.

"What are you doing?" Mahinang tanong rin ni
Sandy. Agad ito'ng lumapit sa asawa.

"I'm sorry. I really need you to not drink or
eat anything that was brought to you."
Tiningnan nya ang chocolate cake. Kalahati na
iyon. Oh God.

"What? Ano'ng kalokohan ba ito, Ysabelle?"
Tumaas na ang boses ni Aled.

"C-code 13."

Aled's jaw literally dropped. "W-what? H-how-
May pinindot ito sa telepono sa harap nito.
"Come here. Asap." Narinig nyang sabi nito.
it's connected to the securty and tech
department. May pinindot pa ito'ng isa. A small
crashing sound was heard. Aled is securing his
office for bugs and other things.

"I-i heard someone near my office, talking
about Dychie, and things like aalamin nya kung
saan dinala ni Roberto si Dychine. He-he was
talking to someone saying na may laylow daw ito
because they were under surveilance by us. I-i
did not had the chance to take a gfood look at
him. Y-you know how most of them looks a like.
And hindi ko na rin tinake ang chance na
hulihin sya, that way may chance na malaman
natin ang iba pang plano nila."

"Fuck." Gigil na sabi ni Aled.

The they heard a knock.

It's Wilson.

Walang nagsalita hanggang makapasok na ito.

"May problema ba?" He asked innocently.

"Code 13." Si Aled ang sumagot.

Nangunot ang noo nito. "What?" Natatawa pa ito.
Sumeryoso ito ng hindi ngumiti ang kahit na
sino sa kanilang tatlo. "A-are you sure?"

"Yes, Wilson. I heard someone talking about
Dychie and all. One of those family on the list
is definitely the culprit why Dychie was
hospitalized and swore to take a revenge on
them." Paliwanag nya.

"P-pero wala naman daw silang nakikitang
possible cause ayon sa surveilance team."

"That's because the spy told them not to do
anything. I heard them! Fuck. Triangulate who
used a phone near my office." Sabi ni Ysabelle.

"Aled? Ano'ng plano mo?" Tanong ni Wilson sa
lalaki na tila hindi pa rin makapaniwala.

Ilang segundo lang ang lumipas at nag sabi na
ito ng gusto nilang gawin.

Code 13 is their code for A SPY.

Code 0 if the leading agent in a mission got
killed, Code 00 if the whole team got
comprmised or killed.

Code 1 is for a mission accomplished.

Code 3 for mission failed.

Code 6 for a new mission / operation.

Code 9 for ambush.

Code 11 for dismissal of an agent.

Code 16 is for an agent MIA.
It was in the book. They own a book each, and
it's like a sacred thing for every agent.

Pagkatapos nilang mag usap ay agad nilang
sinugod sa isa'ng clinic na malapit lang sa
Orion si Sandy upang ipa check dahil kumain ito
ng cake. Fortunately ay wala naman lason at
okay ito.

"Doon muna ako kila mama." She heard Sandy
said.

"N-nagpadala na ako ng security team sa kanila.
You don't have to be there." Sagot ni Aled.

"Please." Pumiyok ang boses nito.

She heard na bumuntong hininga si Aled. pero
bago ito magsalita, inunahan nya ito.

"I can accompany her. I'll stay with them." Her
mouth seemed to have a life of it's own.
Nagulat man sya sa sinabi nya, ngunit hindi nya
ito pinagsisihan.

Aled looked at her. "Okay. Thanks Ysabelle."
Tila hangin lang ang pagsabi nito sa pangalan
nya.

Tila alangan naman si Sandy. But nawala ang
hesitation nito ng nasa kotse na sila.

Wala silang kibuan. Wala rin naman syang
gustong sabihin. Gusto nya sanang maka sama ang
babae, makita kung bakit sa dami ng babae ay
ito ang minahal ni Aled.


-------------------------------------------


Nasa kotse na sila papunta sa condo unit ng
mama nya ng maisipan nyang tawagan ang mga ito.
Aled knew better by telling the guards to be in
disguise. Ayaw nya rin naman kasi na kabahan o
matakot ang mama nya, knowing na may nagbabanta
sa buhay ng kabilang pamilya.

Nagulat ang mama nya by her sudden call,
telling them na doon muna sya.

Nilingon nya ng bahagya ang katabi nya na si
Ysabelle. She seemed so relax. Maganda ito pero
ang ganda nito ang nagbibigay sa kanya ng
insecurity. Naisip nya na kung lalaki siguiro
sya, malamang na nagkandarapa na sya rito.
Napangiwi sya sa naisip.

Hanggang sa maibaba nya ang phone ay wala
silang kibuan.

Hanggang sa makarating na sila mismo sa
building.

"I'll just tell them that you're a friend.
And.. thanks for accompanying me.." Sabi nya
rito.

She nod, then smiled a bit.

Isa'ng bodyguard lang ang sumama s akanila
hanggang sa elevator. She told him to guard in
front of the door. May karelyebo naman ito,
yung nag drive sa kanila. Sasabihin nya na lang
na bodyguard iyon ni Ysabelle, papasa naman
ito'ng rich kid na model.

"Carina! Buksan mo ang pinto. Ate mo na yata
yan." Narinig nyang sabi ng mama nya.

Then the door clicked. Carina opened the door.

"Hi ate!" They hugged.

Pumasok sila, she looked at Ysabelle telling
her to go after her.

Nakapag mano na sya sa mama nya, at ikinagulat
nya ng mag mano rin si Ysabelle rito.

"Magandang gabi po." Sabi nito, in her usual
sweet and soft voice.

"Magandang gabi rin." Sabi ng mama nya, then
tumingin sa kanya.

"Ah, mama, sya po si Ysabelle, schoolmate and
friend ko po." Pakilala nya.

"Wow ate. Ang ganda ganda naman ni Ate
Ysabelle!" Hindi napigilan ni Chloe ang sarili.
Manghang mangha ito sa babae.

"Hi! Pretty ka rin naman, eh." Lumapit pa si
Ysabelle kay Chloe at ginulo ang buhok nito.

Halatang tuwang tuwa ang bunsong kapatid nya.

"Hi! I'm Carina. Sumunod ako kay Ate. Model ka
ba? You seemed like one." Si Carina naman iyon.
Full force ang labi nito sa pag ngiti.

"Ah, freelance." Matipid na sagot ng babae.

"Ma, bale mag o overnight kami dito ni
Ysabelle. U-umalis kasi yung parents nya, kaya
nag decide k-kami na mag b-bonding." Sabi nya
na lang. Nagiging magaling na syang
sinungaling. lels.

"Oh, mabuti naman. Eh ano'ng sabi ni Aled?
Nagsabi ka ba?"

"Ma, syempre. Okay lang naman po."

"Ate, wala pa ba kaming pamangkin?" Maya maya
ay asar ni Carina.

"Shut up." Pinanglakihan nya ito ng mata.

Narinig nya na lang ang halak hak nito habang
papasok sa kwarto nito.

Her mom cooked nilagang baka for dinner. And
she can't believe when Ysabelle started to eat
and started to be talkative too! It's not on
her list of Ysabelle's 'what to do' because
she's so graceful. Tuwang tuwa ang mama nya at
mga kapatid nya rito. Nakikinig ang mga ito sa
kwento nito.

"Ay nako, isa pa, sa school? Kapag may gusto
man tsansing dun, binabalian ko ng daliri.
Black belter yata to, no!" Sabi nito.

"Wow! Turuan mo naman kami Ate Ysabelle!
Mahirap ba?" Si Chloe iyon na nabitin pa ang
pagsubo.

"Oo naman! tamang tama kasi bata ka pa,
malambot pa ang buto mo."

"Eh ako, ate? Tsaka ano'ng gamit mo'ng product
sa face mo? Grabe, ang kinis kinis.." Sabi
naman ni Carina.

"Carina?" Mahinang saway nya rito.

"No, it's okay Sandy." Nakangiti na sabi nito
sa kanya. Then turned to Carina. "I bought it
from Paris and i have spare, i can give you a
bottle if you want."

"Wow!" nanlaki ang mga mata ng kapatid nya.

"Carina, Chloe, ano ba yan. Pakainin nyo naman
si Ysabelle. Pinagdadaldal ninyo ng
pinagdadaldal eh." Napapangiti rin na saway ng
mama nya.

"No, tita it's okay. Madaldal naman po ako
talaga. Diba Sandy?"

"O-oo." Napa oo na lang sya. yes, karapat dapat
nga ito'ng maging agent ng orion dahil magaling
ito. Magaling umarte.

Natapos ang pagkain nila. Inaya ng mga kapatid
nya si Ysabelle sa kwarto at doon itinuloy ang
pakikipag kwentuhan dito. Sya na ang nag
volunteer mag hugas. Ang mama nya naman ay
nanunuod lang ng tv sa sala.

She called Aled to know the situation.

"I can't trust anybody here anymore. Kahit sino
ang pwedeng gumamit ng pick up phone ng Orion."
Sabi nito. "But we have few suspects. We
debugged their phone without them knowing. So
if ever may gumawa ng tawag, maririnig namin."

"T-that's nice to hear." Sabi nya.

"Oh, are you okay? Is Ysabelle still there?"

"Y-yes, she's still here. Sabi ko kay mama,
schoolmate at kaibigan ko sya. T-tuwang tuwa
nga sila Carina at Chloe sa kanya. Gandang
ganda." Mahinang sabi nya.

"Okay ka lang ba? Para kang may sakit."

"No, i'm okay. M-mag iingat ka ha."

Bago pa makasagot ang asawa ay narinig nya ang
boses ni Wilson.

"Aled, i got it! I got that bastard!"

"Babe, i got to go. Bye."

Bago tuluyang maibaba ni Aled ang telepono ay
nakarinig sya ng putok ng baril.

Nabitawan nya ang hawak na cellphone kasabay ng
agad na panginginig ng kanyang kamay.


CHAPTER 75 ---

Namumugto ang mga mata ni Sandy habang nasa
kotse. Hindi nya na alam kung ilang oras na
syang umiiyak.

Bangungot lang ba ang lahat ng mga nangyrai?

Sana nga.

Gagawin nya ang lahat upang maibalik ang
panahon. Yung normal lang ang buhay nila.
Walang nasasaktan, walang nagtatangka sa kanya,
walang mga bayolenteng pangyayari ang nagaganap
at walang namamatay?

Malayong malayo ang lahat sa gusto nyang
mangyari sa buhay nya.

Beach wedding na pamilya at mga kaibigan lang
nila ng groom nya ang invited. Titira sila sa
isa'ng bahay na may 3 bedrooms at may music
room at maliit na library, kahit sa isang sulok
na lang yung library. Tapos may maliit na
garden. Doon sya magtatahi o mag-gagantsilyo ng
mga bonnet para sa mga anak nila. Tapos, hindi
man sila marangya, masaya naman sila.

Eh ano ang nangyari?

Parang naging daan pa sya para may makitil na
mga buhay.

"Ma'am, nandito na po tayo." Narinig nyang sabi
ng driver.

Nilingon nya ang salamin ng kotse kung saan
kitang kita ang isa'ng three storey building.
Puno ng tao, puno ng ilaw. Puno ng magagarang
sasakyan ang pumapasok sa parking space.

Ipinasok ng driver sa parking lot ng
establishment na iyon ang kotse. Pinagbuksan
sya nito ng pinto at bumaba sya ng dahan dahan.
Nanginginig ang kanyang katawan. Ayaw nyang
harapin ang katotohanan, pero kailangan.

"Ma'am, sasamahan ko pa po ba kayo sa taas?"
Tanong ng driver.

Umiling lang sya at tumuloy sa elevator.

Hindi na rin sya nagpasama sa iba pa. Tapos na.
Sana nga tapos na. Ayaw nya na ng kahit ano'ng
pangyayari pa na kung saan ay may patayan o anu
pa mang gulo ang magaganap. She had enough. Her
soul can't take anymore of it.

3rd floor.

Narinig nyang bumukas ang pinto ng elevator.
She stepped out of it, then looked tot he left
and the right. Dalawang pintuan lang kasi ang
naroon, dahil dalawang kwarto lang ang naroon.
She saw the part where she would go. Hindi na
sya nag abala na magsulat pa sa notebook na
dapat ay pipirmahan ng mga dumadalaw.

Nasilaw sya sa dami ng ilaw at agad na pumasok
sa ilong nya ang amoy ng mga bulaklak.

She saw the coffin at the end of the road, with
people everywhere. Dahan dahan syang naglakad
papalapit. Alam nyang tinitingnan sya ng ibang
tao na naroroon pero karapatan nyang pumunta
doon, kahit ano'ng mangyari.

Hindi pa man sya nakakalapit ay dumagsa ang mga
alala ng mga pangyayari noong gabing iyon sa
kanyang isipan. Mga pangyayari na ayaw nya ng
balikan..


Two nights ago.
----------------------------------------- >>
"Hello, Aled?! Aled?!" Pilit na tinatawag ni
Sandy ang pangalan ng asawa sa kabilang linya
ng telepono hanggang sa tumunog ang telepono na
nag i indicate na matagal ng putol ang linya.

"Cassandra, okay ka lang ba? Sino'ng kausap
mo?" Mula sa likod nya ay nagsalita ang mama
nya. Marahil ay narinig nito ang pagtaas ng
boses nya.

Huminga sya ng malalim. "W-wala po mama, okay
lang po ako."

Hindi na ito nagsalita at bumalik sa sala upang
manuod ng tv.

Dali dali syang pumunta sa kwarto ng mga
kapatid nya at tinawag si Ysabelle.

"Oh, ate? Bakit parang namumutla ka?" Nagtataka
na tanong ni Carina.

Naabutan nya ang tatlo na nasa kama at
nagkekwentuhan.

"Y-ysabelle, w-we have to go somewhere." Ang
nasabi nya na lang. Kulang na lang ay tumalok
sya at liparin ang distansya papunta sa Orion
para malaman nya ang kalagayan ng asawa nya.

Nangunot ang noo ni Ysabelle. "W-what? What
happened?" Tanong nito habang unti unti ng
tumatayo.

Imbes na sumagot ay lumabas sya at pumasok sa
isa pang kwarto.

"I-i was just talking to Alejandro a while ago.
Then, i heared Wilson in the background saying
he knew now who's the spy, then Alejandro said
goodbye, but before he put the phone on it's
cradle, i heard a gun shot. I-i we need to go
there. T-tara.." Hinila ni Sandy ang kamay ni
Ysabelle, but Ysabelle said no.

"Listen, Sandy. By what you said, alam mo'ng
delikado roon. Lalo ka na! I am one hundred
percent sure Aled won't let you go there. It's
too dangerous. Just let me go first, let me
check the situation."

"What? Ano'ng gagawin ko dito, tatanga? Paano
kung si Alejandro ang nabaril? What if nasaktan
sya? God.." Nagsimula ng tumulo ang mga luha
nya.

Suprisingly, Ysabelle hugged her. "It'll be
okay, Sandy. Masyadong magaling at matalino ang
asawa mo para mamatay o masaktan sya sa ganung
inkwentro, at napaka rami ng tao sa Orion ang
handang mamatay para protektahan sya. We sworn
to that duty."

Hindi sya agad nakapagsalita. Nagulat man sya
sa pagyakap ng babae, hindi nya maikakaila na
natulungan sya nito'ng mapakalma ng kaunti.

Nang humiwalay na ito ay kitang kita nya ang
sincerity sa mga mata ng babae. What's this?
Bakit parang napaka amo ng mukha nito? Kasama
ba ito sa pag arte nito?
"S-so what can we do?"
"I'll go." Sabi nito.
"T-teka, ikaw na ang nagsabi na delikado.
K-kahit naman magaling ka sa combat, hindi m-mo
alam ang sitwasyon doon, eh." Sabi nya.
Huminga ng malalim si Ysabelee. "Okay, ganito
na lang. Since may mga bodyguards naman tayong
kasama, you can go with me, but please, stay in
the car. Is that clear?"
Parang bata sya na tumango ng tumango.
Nagpaalam sila sa mama nya na makikipagkita
lang sa iba nilang kaibigan. She can see how
her mom is worried, but they told her na may
kasama silang driver. So they went.
Ilang beses nya ng tinatawagan ang cellphone at
ang office phone ni Aled pero walang sumasagot.
Nag-aalala na talaga sya. What the fuck is
happening at Orion?
Lagpas kalahating oras ang nakalipas bago
narating nila ni Ysabelle ang opisina ng
Orion..
"W-what happened?" Tanong nya. Wala ng tao dun,
ngunit halatang nagkabarilan dahil sa basag ang
mga salamin.
Nakipag communicate ang driver at dalawang
guard pa na kasama nila sa ibang kasamahan
nila. Nagkaroon daw ng habulan, at kasalukuyan
na nasa isang bakanteng warehouse na raw
nangyayari ang paglalaban.
Agad silang sumakay sa kotse upang sumunod.
"Ma'am, okay daw po si Boss. Wala syang tama."
Agad na sabi ng driver na ikinapanatag ng loob
nya, bagamat nag-aalala pa rin sya para sa
buhay ng iba. at.. sino ang spy?
Ngunit hindi na iyon ang panahon upang
magtanong sya.
Habang papalapit sila ng papalapit ay lumalakas
ang tunog ng putukan ng baril. Kinakabahan sya.
Alam nyang magaling ang asawa nya at ang mga
kasama nito ngunit kung totoong may spy,
malamang na alam rin ng mga ito ang galaw nila.
"Stay in the car." Sabi ni Ysabelle. Naglabas
ito ng isa'ng pistol mula sa purse nito at
tumango sa driver. Sabay na bumaba ang dalawa
ng kotse. "Just stay here, okay? It'll be safe
for you to stay here. I'll just check on Aled
and i swear, we'll protect him." Sabi nito.
Tumango lang sya.
"Stay there, okay?" Tanong pa nito ulit.
Tumango sya muli, hindi sigurado kung susundin
ang ipinangako sa babae. "M-mag ingat kayo."
Pahabol nya sa dalawa. Ysabelle just nodded.
Wala na sa paningin nya ang mga ito ngunit
gustong gusto nyang sumugod at sumunod. Ano'ng
gagaiwn nya? makikinig sa mga putok?
m,anghuhula kung sino ang mga nabaril, namatay
o buhay pa? It's depressing!
Nagpasya syang magdasal habang hinihiling na
sana ay matapos na ang bangungot na iyon...
-----------------------------------------------
-------------------------------
"What the hell are you doing here? Where's
Sandy?" Kunot ang noo at mataas ang boses na
tanong ni Aled. He was holding a 9mm pistol in
his both hands, his favorite guns.
"S-she's in the car. Don't blame me, she wanted
to come. Nag-aalala sya sayo."
Huminga ito ng malalaim. "Damn!" Halatang
frustrated ito.
"What happened? Where's Wilson?" Tanong nya.
Lima silang kasama ni Aled sa likod ng concrete
wall na iyon. Tumahimik saglit, walang putok.
"He's at the other side. Sila Keith at ang team
nya ang spy." He greeted his teeth.
Nanlaki ang mga mata nya. "W-what? Keith and
his team? H-how.."
"I don't have time to explain, Ysabelle. Wilson
knew it when Keith used a connected phone
again. He was calling the Marianos! And guess
who's with them? Fuck."
"W-who?"
Bago pa makasagot si Aled ay kinailangan na
nilang lumaban ng putok dahil may tumarget sa
kanila. Dali dali silang naghiwa hiwalay para
makaiwas. Isa lang ang kasama nyang pumunta sa
kaliwa, ang iba ay puro na kay Aled sumama.
Nakipag palitan sya ng putok sa mga ito. She
saw Keith, holding a shot gun. What the fuck!
How did he got the access to these weapons
without a mission assigned to them?! Dali dali
syang lumayo. She was wearing a dress, for
God's sake!
Gumapang sila upang hindi sila makita ng mga
ito. Keith and team Neon is one of the best
team in Orion. They were fighting with their
own! The irony of the moment did not amused
her, okay. it's just that it never came to her
that it'll happened!
She heard countless 'bangs' and some 'booms'
and she wanted to do is to end what's
happening. Bagamat napatunayan nyang hindi
naman sya pumurol sa ilang buwan nyang pagka
bakante sa combat or physical fights, hindi nya
naman akalain na sariling team nila sa Orion pa
ang kakalabanin nila.
"Ysabelle! Are you okay?"
She heard a voice from the other side. It's
Wilson.
"Yes! How about you?"
"M-may tama ako, but i'll be fine. Nakita mo na
si Aled? kanina ka pa ba?" He was asking as if
they were just in a plain conversation in a
nearby coffee shop.
"He's fine! Who'se with you?"
"Team Aqua. Mag iingat ka." Iyon lang at hindi
nya na narinig ang boses nito. Nakarinig na
lang sya ng yabag papalayo.
Huminga sya ng malalim. Dalawang agents lang
ang escort nya but she'll be fine. Hindi naman
sya pinilit ni Aled sumapi o sumali sa Orion
kung alam nitong mahina sya. In fact, sa lakas
ng loob nya, naisipan nya pang i seduce ito!
Ipinilig nya ang ulo. Whatever. They are in the
middle of a fight.
-------------------------------------->>>
Halos hindi na makahinga ng maluwag si Sandy.
Hindi nya alam kung buhay pa ang asawa o ano na
ang nangyari dito at sa ibang myembro ng Orion.
Bakit kailangang maging mahina sya?

"Sandy? Oh my God, ikaw nga!" Out of nowhere
ay lumabas si Judy, and maldita nyang
classmate.
Nangunot ang noo nya. "W-what are you doing
here?" Unti unti syang bumaba sa kotse, at
hinarap ang babae.
"I-i was in the neighborhood. I heared some
noise. Dito ba galing iyon? What's that?"
Nagtataka na tanong nito.
"E-ewan ko." Kibit balikat na sabi nya.
Tumawa ang babae. "You're really stupid." Mula
sa pagiging tila cheerful nito ay tila nagdilim
ang mukha nito. "Stupid bitch!" Sumigaw ito at
akmang susugurin sya.
Nakaiwas sya. "W-what are you doing?!"
Imbes na sumagot ay naglabas ito ng balisong
mula sa gilid ng suot nitong skirt. WHAT THE
hell!
"I'm gonna kill you, Cassandra Ruiz! You ruined
all of my plans!" She greeted her teeth. Kitang
kita nya kung gaano ito kagalit.
"W-what are you talking about?!" Umaatras na
sabi nya. Palapit ito sa kanya, madilim pa rin
ang mukha nito.
"Si Aled. Akin dapat si Aled. I was on my way
to be close to him pero umeksena ka!"
Iwinasiwas pa nito ang hawak na patalim.
"Malaki ang maitutulong ng Clandestine sa
nalulugi naming negosyo pero tumanggi silang
mag invest sa amin. Do you know how many times
my mom tried to kill herself? Do you know how
it affected all of us?" Tila ito baliw na
kumakausap sa sarili.
Now she knows. Ito ang may pakana ng lahat!
"Huh. Look at you, ngayon mo lang nalaman ang
lahat.. unfortunately, hindi ka na aabutan pa
ng buhay ng pinakamamahal mo'ng asawa." Ngumisi
ang babae. Inambahan sya nito ng saksak pero
nakailag sya, ngunit nagkasugat sya sa braso na
agad dumugo.
"D-don't do this Judy. I-i can talk to Aled
regarding your company.." Wala syang masabi.
Galit na galit ang babae.
"The hell with our company! Wala na! Wala na
kaming company! And there came Keith, the ever
charming assassin of Aled who's ambitious
enough to be a spy and plan to take over the
Orion. That bastard. That stupid bastard na
nagpahuli!" Muli ay tila kinakausap nito ang
sarili nito.
Sinamantala nya ang pagkakataon at tumakbo
papasok sa malaking gate. Agad na sumunod si
Judy. Palakas ng palakas ang tunog ng mga
putok.
Huli na ng mamalayan nya na na-corner na sya
nito. Wala na syang ibang pupuntahan.
Ngumisi si Judy. "Are you afraid? Are you
scared now, little Sandy? You may think you're
lucky but let me make you realize you are not!"
Patakbo ito'ng umunday ng saksak sa kanya.
Mariin syang pumikit. BAHALA NA.
Ngunit walang kutsilyo ang bumaon sa kanya,
kundi ramdam nya ang bigat ng isa'ng katawan na
dumagan sa kanya na naging dahilan ng pagkaka
pahiga nya.
Dali-dali nyang binuksan ang kanyang mata.
YSABELLE!
"Y-ysabelle.." Napalabi at halatang nagulat rin
si Judy ng makitang si Ysabelle ang nasaksak
nya at hindi sya.
"Ysabelle!!!!!" hindi nya mapigilan ang
sumigaw.
Binitawan ni Judy ang kutsilyo habang nakatusok
pa ito sa balikat ni Ysabelle. Akmang tatakbo
na ito palayo ng iangat ni Ysabelle ang kamay
nya na may hawak na baril. Pinaputukan nito ng
tatlong beses si Judy bago tumumba ang babae.
"A-are you o-okay S-sandy?" Binitawan na ni
Ysabelle ang hawak na baril. Ito pa ang
nagtanong!
Nangingilid na ang luha nya at puno'ng puno na
sya ng dugo. Pilit nyang tinatakpan ang sugat
ng babae.
"W-why did you do that? Oh God!" Humahagulhol
na sya.
Ipinahiga nya ang babae sa mga hita nya.
Ngumit ang babae.
"k-kailangan ka ni Aled. Y-you need to be alive
and healthy." Paputol putol na sabi nito.
"Oh God, don't talk like that, i'm gonna call
an ambulance,." Kinapa nya ang bulsa nya.
Hinawakan ni Ysabelle ang kamay nya. "W-wag na,
o-oras ko na sandy." sumuka ito nh dugo. Lalong
lumakas ang pagkaka hagulhol nya. "P-please,
p-patawarin mo ako. I-i tried to seduce your
husband. I-it's funny b-because h-he never even
looked at me..."
"I-i don't care, please hang on Ysabelle!"
Bago nya pa galawin ang kamay nya ay lumuwag na
ang pagkaka hawak ni Ysabelle sa kanya. Hindi
na rin ito nagsalita..
-----------------------------------------------
-----------------------------
Nanginginig ang tuhod nya ng silipin nya ang
kabaong ni Ysabelle. She look so peaceful and
happy. Hindi maitatago ang kagandahan ng babae.

"S-sandy." Mula sa likod nya ay nagsalita si
Prince. Hinawakan sya nito sa balikat.

Lalong lumakas ang pag-iyak nya.

"Sshhh. It's okay, Sandy." Sabi nito.
Inalalayan sya nito upang umupo sa unang hilera
ng upuan.

Hirap na hirap ang kalooban nya. Sya ang dapat
na nakahimlay doon, hindi si Ysabelle. Si
Ysabelle na ang tanging kasalanan ay ang
mahalin ang asawa nya.

"I-i can't believe it all happened, Prince. I-i
am so lost." HUmahagulhol na sabi nya.

"I know, everything is shocking but please,
don't be like that. Si Ysabelle.. matagal ko na
syang kilala. Iba man ang tingin ng mga tao sa
kanya, pero ako hindi magbabago ang
pagkakakilala ko sa kanya. Masayahin si
Ysabelle. And the fact na iniligtas ka nya, i
am sure na masaya sya kung nasaan man sya
ngayon." Sabi ni Prince.

Hindi sya nakapagsalita. Umiyak lang sya ng
umiyak. Wala pa syang kinakain buong araw mula
kahapon.

Maya maya ay may lumapit na taga Orion sa
kanila at may ibinulong kay Prince. Tumango si
Prince at muli syang kinausap.

"Sandy, andyan na daw si Aled." Sabi nito.

"What? He's supposed to be resting in the
hospital.." Napalabi na sabi nya. Lumingon sya
sa entrada ng lugar at nakita nya si Aled. May
cast and balikat nito hanggang sa braso nito.

Tumayo sya at sinalubong nila ito ni Prince.

"B-bakit lumabas ka na ng hospital? Kailangan
mo pang ipahinga-"

Mapaklang ngumiti si ALed. "Sssh. I'm fine. I-i
have to see Ysabelle."

Tumango sya.

Lumapit silang tatlo sa kabaong. Napaka ganda
pa rin ng babae sa kabila ng walang emosyon
nitong itsura sa loob ng kinahihimlayan nito.
Maayos ang pagkaka make up. Nalinis at naayos
rin ang sugat nito sa balikat.

Bagamat alam ni Sandy na kailanman ay hindi nya
makakalimutan ang babae at ang ginawa nito,
nagpapasalamat rin sya sa ginawa ng babae.
Hindi nya mapipigilan ang sarili na sisihin
dahil sa pagka matay nito ngunit alam nya na sa
huli ay marahil naka takdang mangyari na ang
mga nangyari.
EPILOGUE (FINALE)
1 year later
---------------------------------------->>
"Ate! Aren't you coming with us?"
Nilingon ni Sandy ang kapatid na si Carina.
Nasa likod nito ang mama nila at ang bunso
nilang si Chloe. The three of them were wearing
fuschia dresses.
Ngumiti si Sandy at tumango. "Susunod na lang
kami." Itinuro nya ang kotse nya. Kasalukuyan
pa ito'ng nililinis.

Nagkibit balikat si Carina. "Okay. See ya!"
Kumaway na lang din ang mama nila at si Chloe.

Inilibot nya ang paningin sa paligid.
Pakiramdam nya ay maaliwalas ang umaga na iyon,
tila kumakanta ang mga ibon. Bagong gupit ang
mga halaman sa malawak na garden ng mga
Santillan.

Nang tumama ang mga mata nya sa pintuan ay
napangiti sya ng makita ang asawa. He was
wearing a tuxedo and he looks very dashing with
it.

Kaagad nya ito'ng nilapitan at hinalikan ng
mabilis sa labi. "Ang gwapo gwapo naman ng
asawa ko." Sabi nya at yinakap pa ito.

"I know." Sabi naman ni Aled. "So, shall we?"

Humiwalay sya rito at tumango.

They headed to the car. Tapos na ito'ng linisan
at sumakay na rin ang driver nila.

They were going to a very special occasion.

Ilang minuto na silang nasa byahe ng iharap sa
kanya ni Aled ang cellphone nito. Makikita na
tumatawag doon si Dychie.

Napangiti sya at inabot ito mula sa asawa. Sya
na ang sumagot.

"Hey.. kamusta?" Masiglang sagot nya.

"I'm fine, a bit nervous. What's taking you so
long?" Tila anytime ay magbabato na ng tantrums
na sabi ni Dychie.

Natawa sya. "Don't worry, on the way na kami.
Natagalan mag ayos ng buhok si Aled." Sabi nya.

"Okay, good. Sila tita Lyn? Sila Carina?"

"Kanina pa umalis sila Mama Lyn. Sila mama
naman, nauna lang sa amin ng ilang minuto. Ano
ka ba, huwag ka ngang kabahan." Natatawang sabi
nya.

"Hay, dalian nyo na ha."

"Oo, wala naman traffic kaya makakarating kami
dyan agad."

Nang maputol na ang linya ay iniabot nyang muli
ang cellphone kay Aled. Kinuha nito iyon ng
hindi tumitingin sa kanya. Tila may malalim
ito'ng iniisip. Dalawang beses nya pa ito'ng
kailangan tawagin bago ito tumingin sa kanya.

"What are you thinking?" Nagtataka na tanong
nya.

"Wala naman." Umiling ito.

Nagkibit balikat na lang sya. Ani na buwan na
ang nakakalipas mula ng matanggal ang cast sa
braso nito at naging fully functional na ulit
ang braso ng asawa. Kahit ano'ng pilit nya ay
ayaw nito sabihin kung paano ito nagka tama.

Pero syempre, dahil mukhang mas loyal na sa
kanya si Wilson ay ito ang nag kwento. Matapos
kasi mabaril ni Ysabelle si Julie ay nakita ito
ni Keith at akmang babarilin na sya when Aled
jumped out. Wala na syang malay noon. Traumatic
ang eksena na nakita nya nung kay Ysabelle at
Julie kaya natural na na-shock sya. Then, Keith
fired the gun, natamaan si Aled sa braso but
then, naroon sila Wilson at sila ang bumaril
kay Keith.

Sa pito'ng myembro ng team ni Keith, which is
sumama lahat sa katrayduran nito, apat ang
patay. Buhay ang tatlo ngunit puro mga sugatan.
Nasa kulungan na ang mga ito. Naging maingay
ang pangalan nilang mag-asawa for a while,
damay na ang mga parents ni Aled ngunit naging
maayos ang lahat.

Naging aware sila Donya Lyn at Don Renato sa
violence na kinasangkutan nila ngunit hindi pa
rin alam ng mga ito ang tungkol sa Orion.
Walang naka alam sa mga bawal maka-alam.
Nagkaroon ng kaunting pagsermon. Marahil ay
hindi na talaga napigilan ng mga ito na
pagsabihan si Aled, at sya.

Naipaliwanag ang lahat ng mga namatay, lalo na
ang pagkamatay ni Ysabelle. Hindi nya masisisi
ang mga magulang nito na magalit sa kania,
dahil ang alam ng mga ito ay napa sama ang anak
nila mula ng sumama ito sa grupo nila Aled. And
she will neve forget her.

Tila kahapon lang ang nangyari. Pero wala naman
silang magagaw kundi ang magpatuloy sa kanilang
buhay. Alam nyang dinadamdam rin ng asawa nya
ang nangyari, ngunit hindi ito nagpapakita ng
emosyon.

Ilang minuto pa at natigil sa pag mumuni si
Sandy. Kinailangan na nilang bumaba sa tapat ng
simbahan. Marami na rin ang mga tao doon, pulos
mga naka fuschia.

It's Prince and Dychie's wedding day. Si Aled
ang best man at sya naman ang Maid of Honor.
Tamang tama.

"Si Dychie?" Tanong nya sa mama nya.
Kasalukuyan na silang pinupwesto ng mga
assistant para sa kanilang pwesto sa entourage.

"Kanina pa raw umalis ng hotel Nandyan na yun."
Sagot ng mama nya.

Isa si Chloe sa mga flower girls. Mahigit
limang daan ang mga guests, and the wedding
itself is really worth of millions. It's just
too bad, wala si Roberto Santillan para
saksihan ang kasal ng nag iisang anak. Nasa
America ito dahil doon na ito nagpapa
treatment. Tanggap na nito, pati nilang lahat
na hindi na magtatagal ang buhay nito, kaya ito
na mismo ang nagsabi na magpakasal na ang
dalawa dahil kapag namatay sya ay kakailanganin
pa nilang mag hintay na makababang luksa bago
sila magpakasal.

Tutol sa una si Dychie, but Roberto insisted.
Papanuorin na lang daw nito sa tapes ang kasal
ng unica hija nya. Ang mama naman ni Dychie ay
nasa tabi ng daddy nito. So sa ngayon ay sila
Donya Lyn at Don Renato ang aakay kay Dychie
patungo sa altar.

Ilang sandali pa at kita na nila ang puting
limousine na paparating. It's Dychie.

She saw the glow in her, the kind of glow every
bride have on their wedding day. simple lang
ang wedding dress nito. Puti na may fucshia.
Iyon kasi ang motiff ng kasal nila. Simpleng
elegante kung sya ang tatanungin.

Nagsimula na ang tugtog. Nakita nya pang
nakatingin sa kanya si Dychie. Tila may kaba sa
mga mata nito, it was like she's asking her for
streght. Nginitian nya ito, saying that
everything will be okay. Sa dulo ng aisle ay
naghihintay si Prince. He looks so gorgoues in
his suit with a fuschia tie.

Mabilis ang mga pangyayari. They did their
duties as Maid of Honor and Best man.

Everybody clapped their hands when the Priest
said the magic words.

"I Pronounce you man and wife. You may now kiss
the bride."

At syempre pa, bago ang kasal ay naging balita
sa showbusiness ang upcoming na kasal ni Prince
Montreal, ang prinsipe ng telebisyon. Hindi
sila nagbigay ng exclusive rights sa is'ang
station lang, kaya lahat ng nais mag cover ay
maaari. Kumuha lang sila ng sariling team para
gumawa ng sariling documentary about sa kasal
nila.

Alas kwatro pasado na sila ng makapunta sa
reception. Ginanap iyon kung saan ginanap ang
reception ng kasal nila. Nagkalat ang mga
artista, mga pulitiko at mga who's who sa high
society. Sigurado si Sandy na lalabas na naman
ang mga pagmumukha nila sa iba;t ibang society
magazines next month.

"Congratulations." Nakangiting niyakap nya si
Dychie at Prince.

"THanks, sis." Iyon na ang tawagan nilang
dalawa. Sa lumipas na isa'ng taon ay hindi
matatawaran ang naging closeness nilang dalawa,
lalo na sa dami ng pinagdaanan nila.

"Thank you, Sandy and Aled." Sabi ni Prince.
nakipag kamay si Aled dito.

Okay na ang lahat, lahat ay nagsasaya. Lahat ay
nagsasaya at nagpapakuha ng picture kasama ang
dalawa. Marami rami rin ang nagpakuha ng
picture kasama silang asawa, at halatang madali
pa rin mairita ang asawa nya s amga ganoong
okasyon.

"Baby, relax. Naka simangot ka na naman." Sabi
nya rito.

"Can't we go home yet?" Naka nguso na tanong
nito.

Tinapik nya ang hita nito. Kasalukuyan silang
naka upo sa table nila at nagmamasid s
apaligid. "Ano ka ba, kaunting tiis."

Kinuha nito ang kamay nya ay ini lock sa kamay
nito. Then he kissed the back of it.

Nangunot ang noo nya. "What was that?"

He just smiled.

Maya maya ay tinawag silang dalawa ng emcee.
Nagulat sya, ngunit tila cooperative naman ang
asawa kaya sumama na lang din sya.

Pinaupo sya sa isa'ng upuan sa harap ng stage,
pero si Aled ay nagtuloy tuloy sa stage, sa
tabi ng table kung saan naka upo sila Dychie at
Prince. Kunot ang noo nya. What's happening?

Then the emcee gave Aled the mic. He started
talking.

"I would like to thank all of you for attending
my cousin ang my friend's wedding. This
occasion is very important to us, and we all
know how these two really need to be married.
And since i am already here, i would like to
use this opportunity to my advantage." Aled
said. All the eyes are on him, questioning and
eager to know what he would want to say.

Naka awang pa rin ang mga labi nya. Ano ba ang
ginagawa ni Aled? Kailan pa ito nag speech sa
kahit ano'ng event na pinuntahan nito? He even
refused to give a speech a while ago as being
the Best man!

Tiningnan nya sila Prince at Dychie. Naka ngiti
ang mga ito sa kanya. Nag thumb's up pa si
Dychie.

"I would like to thank my lovely wife for being
there for me at all times. I know that i am not
a perfect husband but she treats me as one. He
made me a better person, and i love her, i love
her more than the word LOVE means on
dictionaries."

Nagsimulang umingay ang paligid. Madaming
kinilig at bahagyang tumitili sa likod at gilid
nya. Namula sya. Pakiramdam nya ay nag init ang
mga pisngi nya sa sinabi ng asawa.

"And i would want to seize this opportuinity to
invite all of you to the next event that our
family will celebrate, if my wife may."

Ilang sandali ay iniabot nito'ng muli sa emcee
ang mic at bumaba, pumunta sa harap nya. Tila
lalabas na sa dibdib nya ang puso nya ng
makalapit ang asawa nya. May kinuha ito sa
bulsa nito at unti unti'ng lumuhod sa harap
nya.

"Mrs. Cassandra Ruiz Santillan, will you give
me the honor to marry you again?"

Umingay ang paligid, madaming sumisigaw,
pumapalakpak at tumitili.

Napalitan ng ngiti ang pag awang ng mga labi
nya. Napa tayo sya at huminga ng malalim.

"Y-yes, yes. I will marry you again."

Mas lalo'ng umingay ang paligid dahil sa sagot
nya. Then they kissed and hugged.

That was supposed to be Dychie and Prince's
wedding, for God's sake! Pero tila kasabwat ito
ng asawa nya kaya she blew a flying kiss to the
both of them.



-----------------------------------------------
--------------------------

A month after their second wedding, Roberto
Santillan died.

Everyone was devastated. Kung kailan nagbago na
ito, tsaka pa ito kinuha sa kanila. Iniuwi ang
bangkay nito sa Pilipinas at doon ibinurol at
inilibing. Ibinenta nila Dychie at ng mommy nya
ang lahat ng property ng daddy nya na iniwan sa
kanya sa Paris dahil nag decide sila ni Prince
na mananatili sa Pilipinas at magtataga
bakasyon na lamang sa ibang bansa on some time
of the year.


And if all of you are curious about Orion and
Chiamera?

Syempre, hindi pwedeng hindi magkaroon ng
pagbabago. The two groups are now sister
groups, ngunit magkahiwalay pa rin. They get
different projects but Aled and Prince decided
not to engage on too much violence. Mga may
asawa na sila kaya ehem, hindi na sila maaaring
magdesisyon mag isa.

Actually, Dychie is already on her third
month's pregnancy. Hindi pa nila ito alam noong
nagpaplano na sila ng kasal. A month before the
wedding lang nila na confrim. Hindi kasi halata
sa katawan ni Dychie at hindi naman ito
nakaramdam ng morning sickness or pagkahilo.
May mga babaeng ganun naman daw talaga. They
are happy for them.

Sya naman, well, heto at naghihikahos sa pag
habol sa mga lesson. Dahil graduate na si Aled
ay nagtetraining na ito upang mamahala ng
Clandestine. Binigyan nila ng shares si Dychie
sa Clandestine na nararapat lang dahil may
karapatan ito, bagamat wala ito sa last will ng
lolo nila. Understandable naman dahil hindi
naman nito nakilala ang apo.

Kasalukuyan silang naka tambay ni Dychie sa
mansion ng mga Santillan ng mag ring ang
cellphone nya. SI Wilson.

"Yes? Napa tawag ka?"

"Is Aled there?" Tila urgent na tanong ni
Wilson.

"Bakit? Nasa office sya."
"Hindi ko sya ma contact, eh. Pati yung lahat
ng line sa office nya, busy."

"Eh ano ba ang itinawag mo?"

"W-wala."

"C'mon Wilson. Ngayon ka pa ba mag lilihim?"

"May bagong mission kasi, nagkaroon lang ng
kaunting aberya Hihingi sana ako ng direct
orders."

Tumawa sya. "Yun lang ba? Buti tumawag ka. Ano
situation?"

"What? Don't tell me ika wmagbibigay ng direct
oprders?" Gulat na tanong ni Wilson.

"Why not?"

Ilang sandali pa at nag apir sila Dychie at
Sandy habang papunta sa kanya kanya nilang
kotse. Habang busy ang mga asawa nila,
magpapaka busy rin muna sila sa Orion at
Chiamera.




WAKAS.