83

D
at de huidige kofecultuur een volledige
lifestyle om zich heen heeft ontwikkeld, is je
vast niet ontgaan. Ik heb het dan vooral over
de specialty-kofebeweging met de daarbij horende
kofebars met een rauw randje, baristas met hun
baardjes, raceetsen zonder remmen en de eigen
branderij achterin de bar. Volgens deze beweging is
kofe veel meer dan een drank en staat deze, los van
de modegrillen, ook voor idealen, een manier van
werken, hoe met producten om te gaan en eerlijk
handelen. Fair trade, biologisch en andere keurmerken
dekken de lading niet; fair chain, single origin en
stomweg kwaliteit zijn de nieuwe standaarden.

Ambachtelijke, natuurlijke en lokale producten, liefst
zelf geteeld, geoogst en verwerkt, vormen een steeds
harder groeiende ontwikkeling in foodieland. Zeker in
de hoofdstedelijke culi-cultus, waar in elke wijk wel
een microbrouwerij eigen bieren brouwt, waar de
boerenmarkten (al dan wel of niet underground) een
wekelijks fenomeen zijn en een beetje borrelplank
begint met biologische Brandt & Levie-worst. Hiermee
gaan de kofecultuur en haar opkomst bij consumen-
ten en gasten hand in hand. Kofe is, daar kunnen we
eerlijk over zijn, een hipsterhobby geworden. Maar dat
is niet erg: hipsters zijn ook gewoon mensen.

Het bewijs dat de kofecultuur in trek is en hordes
consumenten aantrekt, veelal hippe kippen, was er
begin mei op de NDSM-werf in Amsterdam-Noord.
Ruim vijfduizend bezoekers bevonden zich toen op
het Amsterdam Cofee Festival, een tweedaagse
viering van de kofecultuur en alles daaromheen. In
navolging van The London Cofee Festival, was nu
onze hoofdstad aan de beurt.

De Nederlandse barista-, cuptaste-, latte-art-, brewing-
en roastingkampioenschappen gingen hand in hand
met een warme deken van gemoedelijke hipheid.
Optredens van singer-songwriters, een streetfood-
Hulde aan de bonen,
boeren, handelaren,
branders en baristas
Kofe-evangelie
markt, kofekunst, demonstraties, lokale branders,
kofebars, ketens, biologische frisdranken, sojamelk en
eerlijke chocolade: het was er allemaal. Engels was de
voertaal en alles leek als doel te hebben de consument
aan te steken met het kofe-evangelie. Baristas van
verschillende branders en bars traden in dagdelen op
achter een centrale bar om hun kunsten te tonen en
het massaal toegestroomde publiek van cappuccinos
en bakken AeroPress-kofe te voorzien.

Na jaren hard werken van iedereen die zich bezig-
houdt met specialty-kofe, lijkt nu de vertaalslag naar
de Nederlandse consument te zijn gemaakt. De gast is
kundiger, veeleisender en genteresseerder dan ooit.
En dat is de verdienste van de kofebarondernemers,
branders en baristas die op ongedwongen wijze hun
passie voor goede kofe al jaren proberen over te
brengen. Hulde dus aan de bonen, boeren, handelaren,
branders en baristas.

Ingmar Voerman schrijft als freelancejournalist over
dranken, van gedistilleerd tot kofe. Hij raakte hiervan
in de ban als vaste redacteur bij VENUEZ Magazine,
en zet zijn passie nu voort bij Entree.
Info@IngmarVoerman.com
Twitter.com/IngmarVoerman