A E PRISH RRJEDHJA E GJAKUT ABDESIN

sht vrtetuar se ka ixhma (konsensus) nse gjaku del nga dy vrimat (sebilejn), ather ai e prish abdesin
pa marr parasysh a sht shum apo pak, kurse nse gjaku rrjedh nga ndonj vend tjetr ka mendime te
ulemat:
Mendimi i par: Mendimi i hanefive sht se gjaku i cili rrjedh nga trupi e prish abdesin.
Vrejtje: Medh`hebi i hanbelive kushtzon q sasia e gjakut t jet shum pr t prishur abdesin, kurse
hanefit jan m rigoroz, megjithse edhe ata thon se nj pik ose dy pika q rrjedhin nuk e prishin
abdesin[1].
Mendimi i dyt: Mendimi i shafive dhe malikive sht se gjaku dhe qelbi nuk e prish abdesin. Ata
argumentuan me kto argumente:
a) N esenc nuk lejohet t thuhet se gjaku dhe qelbi e prish abdesin pa argument t qndrueshm
(Beraetu aslije), kurse hadithet q prmenden pr kt si argumente nga pala tjetr, t gjitha jan t dobta
prandaj edhe nuk sht e sakt thnia se gjaku dhe qelbi e prish abdesin.
b) Vrtetohet n hadithe t shumta se sehabt nuk e kan konsideruar rrjedhjen e gjakut nga gjrat q e
prishin abdesin, ndr to;
- Vrtetohet me nj rast se nj ensari ishte duke u falur dhe goditet me shigjet nga larg dhe
plagoset, por ai vazhdon namazin derisa goditet me tri shigjeta. sht shum e qart se njeriu kur t
plagoset q gjaku fillon t`i rrjedh dhe po t ishte e njohur te sehabt se gjaku e prish abdesin ather ai do
ta ndrpriste namzin[2].
- Nga Ibn Abasi vrtetohen se i dilte gjak nga hunda dhe ai e pastronte gjakun pastaj vinte dhe
vazhdonte namazin (pa prsritur abdesin)[3].
- Numri i transmetimeve arrin tevaturin se sehabt dhe selefi n prgjithsi faleshin ashtu t plagosur
e duke u rrjedhur gjaku dhe nuk vrtetohet se ndonjri nga ata prsriste abdesin pr shkak t gjakut.
Vrtetohet se Hasan el Basriu ka thn: Muslimant vazhdojn t falen duke qen t plagosur[4]
- Ibn Omeri vrtetohet se shprtheu purra n fytyr, pastaj fali namaz pa prsritur abdesin.
Gjithashtu edhe Omeri vazhdoi namazin duke i rrjedhur gjaku derisa e humbi vetdijen[5].
c) Argumentimi duke br analogji me ndyrsirat q dalin nga dy vrimat nuk sht e qndrueshme pasi
q kjo sht n llogari n haditheve t tjera dhe ndyrsira e gjakut nuk sht n t njjtn rang me urinn
dhe nevojn e madhe.
Prandaj mendimi m i sakt n kt sht se gjaku nuk e prish abdesin, Allahu e di m s miri.
Alaudin Abazi
[1] Qndrimi se gjaku pa marr parsysh a sht shum apo pak qoft edhe nse nuk rrjedh (vetm se duket) e prish
abdesin sht mendimi i Zuferit nga hanefit, kurse esenc n medh`heb sht se nj pik ose dy nuk e prish abdesin.
M gjrsisht shih Hidaje i botuar s bashku me Nasbu raje vll.1, f. 101.
[2] Shnon Ebu Davudi, Darekutniu, Hakimi, Ibn Hibani, kurse Buhariu e shnon n sahihun e tij si mualek. Hadithin
Albani e cilson hasen.
[3] Shnon Maliku n Muveta.
[4] Buhariu e shnon si mualek kurse Ebi Shejbe e shnon me zingjir t plot t transmetuesve.
[5] Shnon Maliku n Muveta.