DE INFINITATE DEI, E. infinicare Del aSturus D.Thom.cacite omnem moduminfinitatis ad infinita tem effentia,(e fabftantie,& quanticatis reducit,é de his agicin hac queft, Na jinfinitas relpedtina,(eu relasioms fale coniftic in co quod aliquid infinicum rel piciatur ab alio,fine vt principium, a qao eft, fi ve obiegturn,teu terminus ad quem eff,quia relatio non habse perfectjonem iuam,fiue «afineacem, anclimita~ donemsliundé,quam ex tandamento,vel cermino, & tic in.inicasilta quer 4 rela~ tione pre iupponitur, vel actingrinr eft infinitas fubftansse, vel quancivacis.Qu verd qualicas poificetiam imaginari infinita s id vel zeducitat ad infinicarcm = fencia, vel quantitatis, quia fi qualitas eff infinica in aaaliace , fe intenfione forme peruee quali ad spfam elfenciam rei fiin extentione ad placa pertines ad modum quantitatis , Iginer in articul.1. inquirit Diuus Thomas verum Deus fit infinitys,non determinate in hoc , vel illo artri~ buto, puta fapientia, vel porentix, &c. fed ablolure fecundum infinicatem nacure, vel effenciz,infinitas enim atrributoram yel fumitar radicaliter a natura, cuius {uncactribyata , vel formaliter ab obigsto , circa quod verazur, & ex fpheraquam haben. Infinicas aucem ipfius effentix fumitur penes exclulionem terminorum cfexiahuwn, qua mecaphyfice tant geaus,é dierentia, phylice vero matena,& forma,vel loco materiz li- rectum . Sugpemit §. D. quodomnes Philofophi antiqui ateribuerunt primo principio infinicarem. Sed quia aliqui doxcranc primym principium effe aliquid maceriale,confequenter attribuerunt Deo infinitatem marerialem, qua: imperfeétionem dicit,quia mareria perficitur per formam, fine forma verd priuacur perfectione,& ided finitas maceri, quell per f2rmam dict perfeétionem, infinitas vero per privazionem forme dicit imper* Miogem . E contra vero forma per receptionem in materia impechcitar per tegregacionem verd ab ila perfedtior reddiur,&ficinfinicas forme dmaterig condacit ad perfecionem. Incer omaes autem formas elle eft atyaliifimum, & maximé formate ynde cum Dews fic elle irteceptumin alio,neceffe eft, quod lit infi= nicum in ratione forme, & aus maxio? formalis. De vihuius rationis , quia explication indiget ftarim agemus - ‘tnficanda art, oftendie D.Thons. nullam tem effe infinitam fimpliciter cundum effentiam nifi Deum . NA materia fi eftinfinica folum eft infinica in porentia non in atu, in aa cnim temper exiftic lub aliqua formas infinieum aticem in potentia folam el infinitum fecundum quid . Focma autem ff eft recepta in maceriama- nifetté eft finica per iplam receptionem . Siqucem eft extra mareriam iubii‘tens , vel recipit iplum effe, vel fos. Si tecipiceffe habebit effe finitum,quia receptum eilentia autem ipfa (ecyndum fe, & fine effe folum vic infinica fecandum quid,quia inpotencia fe habetad efl2. Si autem haber effe non receprum, eft Deus,8¢ ficiolus Deus eftexomni parce infinitusinetfe. Vis huias rationis eft connexa cum ratione pracedentis arciculi, & fic Genul cumin illa explanabitar fequentidifpucatione « Inarucnlo 3.Se 4. exclafa a creacuris infinicate fecundam effenciamexcludit infinjtatem fecundum quanti- ttzem,fiue continuam que eft infinitas magnitudinis,fine difcretam, qua ef¥infinicas numeri. Ec in arc, 3. excludie infinitum in a€u ecundum magaitadinem tam 4 corporenatucali quia infinitas repagnatsmobili- ft, quatn a corporemathematico,quia hoc non porett inueair in re nifi labiectatumn in aliquo corpore na- fucali, Iuart. autem 4 excladit infinitum in actu fecundam numerum tam per fe, quam per accidens,quia in- funitas repugnar cuicumque (peciei numzri , feu multicudinis, & determinati intencioni producentis iplam . ‘Quas rationes tam citca infinitum maguitudinis quam multitudinis examinauionus quatt.ts.Phyficor. DISPV«Difp.VI. DISPVTATIO VIL De infritate Disine (enti ARTICVLVS VNICVS. An fandamentum infinitatis per efestiam re? fieaffignatum aD, T hows. Vplex ratio, feu fundamentum affignatur a D. Tho. pro infin itate effentials Primam ex Carentia terminorum , quibus fyrma finicar modo phyfico,(cilicet per receptioné in materia, vel per ordinem ad illam, Securidem ex catentiacermino- rum , quibus resaliqua finitur , & limiracar modo, metaphyiico,lahcet ex defeétu generis, & differé~ tiz gui {une termini limicances mecaphyiicé elfen~ tigm, & hanc ccadie D.Thom.t,contrag.cap.43- 86 fupponitur hictradxaa D.Tho.wpra quatt.3 art. 5.dam oftendie i2eum non poffe pont in aliquo ge- nete, vel ipecis, & fic inblacis rerminis metaphy= ficalibus,tolum reftabar tollere terminos phyltcos, qui ad innicem fe linnitant, feilicet forma per ma- teriam,& materia per formam , Fe astem ravionts D. Thom, in forma ponantar, & inftantie cOcra las facilius ioluantur,talum opor~ tec{upponere qui fine termini finicntes,{eulimird- tes effentiam aliquam, (eu {ubftanciam , exillorum enim exclutione conitabit infinitas alicuius fubfta- tig, Et preter terminos metaphyiicos 5 {cilicet ge~ nus, differentiam,quibus res atiqua hmicatur, & deteroiinacnr ad cervam (peciem coftat terminos phylicosiubitanciz,(eu eflentig non pote fui nift ex pari materi jeu lubiecti, & forma, quia per hac duo conftituitur res phyfiee in luo efle . Bt vi~ demus, forma reducere per ud adtualizaré,8c de= terminare porétalicatem (ubiecti ad decermunard erfedtioncm , & tpeciem ,¢ contra werd maceriay feu tubiectum liwnar formam,quia mamquodque recipitur ad modumn recipiétis , ficut liquor in vale adeiusmenturam i@ accommodar , & vaumacci~ dens in vno tobie&o eft perfedtins,quamin alcero. Et generahiter ¢x conrunétione duoruin,, feu mix tione ad inuicem le iimitanc,Sedeverminane. Qua- re euiam forma iubftancialis,{eu effentialisex ma~ teria in quarecipivur , determinabicur admodum revipientis , & coarétabitur inexplicando magis, vel minus jitam perfedtionem,& vireucem , 6 fimni~ liter maceviaex ipfa forma determinatut adtalem, veltalem aéualicatem participandam, Supponic ergo D. Thoms. Deum carere limitarione x parte genérisy6e differenti, ve probarum eft fa pra, quelt, 3,art5, Se 1, conerag. cap.43. citaro,& adeG hic omulic illamrationers , & lola voluit pro~ bare Deum nom eff fnitam ex alio capite sex quo pozetteffencia aligua fiussi quantum ad aéum , feu pertectwonem, quam habet, nam ex parte materia Artic.I. 173 A. conftat Deonon pote tribui infinitatem,quia infix ec nitas Dei non eft fecundum potentiaticatem,& ma~ terialicacem,ledsecundum perfectionem,& adtua- Jitacem,fiquidem eit aus purus. Et ficprobat in prz(enti,8 loco citato contragent.rationefectida, Deumin ratione a@us, & formar effe infinita, quia nulla forma,neqsadus in Deo cit recepta. Et hoc probacur fic quia exiftencia finon fic receprain aliquanatura,vel forma d qua diftinguatur, nd ha~ berlimitan racione ubie@t recipientis, quia caret ila, in.hoc conuenit cum alijs formis cdrentibus fubiecto,{eu materia ficue Angeli: fed vieeriusdi- ftinguitur in hoc,quodaliz forme etfi non recipia~ tur poffunecamea recipere ipiam exiftentiam, b¢ alias formas accidencales , & exhac parte non ca- rent omni forma recepta. Ar ved exiliscia elt for~ malitfimus aétus omniti,& terminus vitimus , vnde non eft capax recipiédi aliam exiltentiam, vel for- mi,ergo fie(t irreceptibilis,deber efe ex omni par teinfiaita quia neque in ferecipitur neq, adeccie alid orm, que recipiacur,& Inmitecur. Sed in Deo datur exiftérsa irrecepra,quia elt aéus purus in to~ to genere entis omni porecialitace, & materialita- tecarés,ergo ralis forma eftex omni parte infinita, fiquidé neqseit ia fe recepta, nec babetin fe poten- tialicace,vt alld forma reciprar, & fic ex omni pac te eff infinita,quia nihithaber recepta, agus até, feu forma, que né limitacur ex genere,& dithcrécia oa potelt Limtati niii ratione fubiedti, ergo fi hoc caret ex omni parce, yndique eft infiniea, Comra iftam racionem obijciunt Scot. Vaeg. & alij. Etferé tora vis argumentorum tendic ad de- firuendum,quod effe aliquid receptum, fit ratio» quate fit infinicum , Prin’ , quia forma ante- qua lit receprain aliquo eftin grada determinato entis,ficut albedo elt in genere eoloris ancequa re- cipiatar in corpore . Ergo exalio principio tumi- ‘tne limitatio,quam ex receptione.Secendo,quiaAn= clus eft forma né receptain materia,& camen ef= Reaciaeiuselt iniea Ergo receptiondconducit ad infinitatem,nec receptio ad finiratem. Quod verd effe Angelifie receptum,& ided limitacumnon ob- ftar,quiaelfe eft pofterius effentia,& fecundum 1D. Th. diftindum ab cffentia , ergo ance ipfum deber ceffentia effe finica ex alio principio , qud.ex recep~ tione,vel felt infinita in ratione effenaiz poftula- bie effe finieam, vel manebit effentia in linea, ra~ tione effencia: infinite , quidquid fit deexittencia, Hoc codem argumento vuitur Vazq. addens, quod quia exiftentia non diftinguitur ab effentia, ided fi ay, effencia eft irrecepta ctiam exiftentia . Quod vero habeat genus, & differentiam non obftaz,quis hac folum componunt per rationem , compofitio auté rationis Deonon repugnat . Eadem ratione vti- tarP. Suar.difput.zomet.(eét.2. quancum ad hoc 5 quod non requiratur aliquid realicer recipi in alio, yt finiatur ab illo,quiacraltétianonrecipitur reali~ rer in e(sétia,cum non diftinguazur ab illa realiter. Vande dicit nd requiri ad \imitarioné,& finitaté , vt aliquid recipiatur realiter in alio {ed fufficit , quod fic ab alio faétum & dependens, ficquein mente ra