MREKULLIA E KRIJIMIT N ADN

Harun JAHJA
1

HYRJE: KTHES E MADHE N HISTORIN E NJERZIMIT

Sot sht dita e nj kthese t madhe n histori. Filozofia materialiste, e cila njher i qe imponuar njerzimit nn trajtn e shkencs, ironikisht po rrzohet sot nga vet shkenca. Materializmi, filozofia sipas s cils gjithqka sht e prbr nga materia dhe i cili e mohon ekzistencn e Perndis, sht n fakt nj version bashkkohor i paganizmit. Pagant e vjetr i adhuronin gjsendet e vdekura si ishin idhujt nga druri apo guri dhe i konsideronin ato pr qenie hyjnore. Filozofia materialiste, n ann tjetr, e bazon pohimin e saj n besimin se njeriu dhe t gjitha qeniet tjera jan t krijuara vetm nga atomet dhe molekulat. Sipas ksaj pikpamjeje supersticioze, atomet jo t gjalla n njfar mnyre e organizuan vetveten dhe me koh fituan jet e vetdije, duke e sjellur finalisht kshtu n ekzistenc njeriun. Ky besim suepersticioz i bazuar n materializm quhet evolucion. Besimi n evolucionin, i paraqitur pr her t pare n kulturat pagane t Sumerianve t vjetr dhe t Grekve antik, n nj mnyr u ringjall n shekullin e nntmbdhjet nga nj grup i shkenctarve materialist, dhe kshtu u soll n agjendn botrore. Charles Darwin sht m i njohuri nga kta shkenctar. Teoria e evolucionit t ciln ai e zhvilloi e humbi kot kohn e bots s shkencs pr 150 vite, dhe megjith natyrn e saj me t meta, gj kjo gjrsisht e pranuar, ajo mbijetoi deri tash von pr arsyera thjesht ideologjike. Sidoqoft, si u prmend edhe m hert, sot materializmi po falimenton me nj

zhurm gjmuese. Shpesh thuhet se ishin tre teoret t njohur materialist t cilt manovruan shekullin XIX: Frojdi, Marksi dhe Darvini. Teorit e dy t parve u studiuan, testuan dhe duke u vrtetuar pr jovalide, u mohuan pastaj n shekullin e njzet. Tashm, edhe teoria e Darvinit po kapitullon n t njjtn mnyr. Disa zhvillime t rndsishme n Qershorin e vitit 2000 e lehtsuan kt rrzim t madh t materializmit. S pari, disa shkenctar t cilt po kryenin disa eksperimente pr t thyer shpejtsin e drits, bn nj zbulim q ndryshoi trsisht drejtimin e t gjitha premisave shkencore. N nj eksperiment ku u thye shpejtsia e drits, shkenctart observuan me mahnitje se efekti i eksperimentit ngjau para shkakut t tij. Kjo do t thoshte disfat pr qndrimin e shkaksis-kauzalitetit, i cili qe vendosur n themele t pikpamjeve materialiste n shekullin 19. N shum publikime shkencore u raportua se ky eksperiment vrtetoi se sht i mundshm efekti-pasoja pa shkak dhe se fundi i nj ngjarjeje mund t ndodh para fillimit t saj. N t vrtet, t ndodhurit e efektit t nj veprimi para veprimit q duket t jet shkaku i tij, sht fakt shkencor se t gjitha ngjarjet jan krijuar individualisht. Kjo trsisht e shemb dogmn materialiste. Disa jav m von u zbulua se Arheopteriksi, shpendi fosil i paraqitur si fakti m i rndsishm fosil nga Darvinistt pr m shum se nj shekull, ishte n t vrtet jo fakt, por goditje fatale pr teorin e evolucionit. Kur u zbulua nj fosil tjetr q nuk

kishte dallim nga shpendt e tashm dhe ishte nja 75 milion vite m i vjetr se ky fosil (Arheopteriksi) q gjoja sht paraardhsi primitiv i shpendve, evolucionistt u shokuan. Shum revista q e kishin paraqitur m hert Arheopteriksin si paraardhsin primitiv t shpendve u detyruan tash t raportojn se Paraardhsi si shpendve u vrtetua t jet shpend. Prfundimisht, projekti i gjenomit njerzor - nj prpjekje pr t krijuar hartn e prafrt t gjenomit njerzor, u konkludua dhe kshtu u bn t njohura pr njerzimin

detajet e informacionit gjenetik t cilat e bn t njohur faktin se sa i madhrishm sht krijimi i qenieve t gjalla nga Perndia. Sot, secili q i mer n konsiderat rezultatet e ktij projekti dhe q e sheh se nj qeliz e vetme njerzore prmban mjaft informata sa pr tu deponuar n mijra faqe enciklopedish, e kupton se qfar mrekullie e madhe e krijimit sht kjo. Prapseprap, evolucionist prpiqen q ti keqinterpretojn zbulimet e fundit, t cilat n fakt flasin kundr tyre, dhe ti paraqesin ato si fakt pr evolucionin. T paaft pr t sqaruar se si e ka origjinn qoft edhe zingjiri i AND-s s nj bakteri t vockl, evolucionistt tentojn t prhapin mesazhe si ky gjenet njerzore u prngjajn gjeneve shtazore. Mesazhet e tilla jan t pasakta dhe nuk kan ndonj vler shkencore. Kto mesazhe jan dizajnuar pr t udhzuar mbrapsht shoqrin. N ndrkoh, disa institucione shtypi, pr shkak t injorancs s tyre ndaj ksaj teme dhe pr shkak t qasjes s njanshme, supozojn se Projekti i Gjenomit Njerzor paraqet fakte pr evolucionin dhe mundohen ta prezantojn kt n at mnyr. N kt libr jan sqaruar keqinterpretimet e msiprme evolucioniste dhe sht qartsuar natyra e cekt dhe iracionale e vrejtjeve t ngritura ndaj qshtjes s krijimit. Prveq ksaj ktu sht zbuluar n mnyr eksplicite ashprsia e rrnimit t Darvinizmit me zbulimet e fundit. Kur ti e lexon kt libr, do ta shohsh gjithashtu se filozofia materialiste e cila e mohon Perndin po e arrin fundin e saj dhe se n shek. 21 njerzimi do ti kthehet pranimit t qllimit t njmendt t krijimit duke u liruar nga mashtrimet si evolucioni.

ADN: BURIMI I T DHNAVE T JETS

Progresi i shkencs e tregon qart se qeniet e gjalla kan nj struktur dhe rend skajshmrisht kompleks i cili sht tepr i prsosur pr t ardh n ekzistenc rastsisht. Ky sht fakt se qeniet e gjalla jan krijuar nga nj Krijues i Gjithfuqishm me njohuri superiore. Tash von pr shembull me shpleksjen e strukturs perfekte t gjenit njerzor gj kjo q u b qshtje prominente pr shkak t Projektit t Gjenomit krijimi unik i Zotit u

zbulua edhe nj her pr t gjith. Shkenctart nga e tr bota, prej SHBA-ve deri n Kin, kan dhn prpjekjet e tyr m t mira gjat m shum se nj dekade, pr t deshifruar 3 bilion shkronjat kimike t ADN-s dhe pr t prcaktuar sekuencn e tyre. Si rezultat i ksaj, 85% t t dhnave q prfshihen n AND-n e njerzve mund t renditen n mnyr t duhur. Edhe pse ky sht nj zhvillim shum ngacmues dhe i rndsishm, si thot edhe Dr. Francis Collins i cili e

udhheq Projektin e Gjenomit Njerzor, tani pr tani sht marr vetm hapi i par n deshifrimin e informatave q gjenden n ADN. Pr t kuptuar se pse deshifrimi i ktyre informatave merr kaq shum koh, ne duhet ta kuptojm natyrn e informatave t deponuara n ADN.

Struktura sekrete e AND-s.

N fabrikimin e produkteve teknologjike apo n menagjimin e nj fabrike, mjetet m t mdha t punsuara jan prvoja dhe akumulimi i njohuris q i ka fituar njeriu gjat shum shekujve. Njohuria dhe prvoja e nevojshme pr ndrtimin e trupit njerzor, fabriks m t avancuar dhe sofistikuar n bot, jan t deponuara n ADN. ADN sht nj molekul e madhe q ruhet me kujdes n brthamn qelizore dhe q funksionon si nj bank e t dhnave pr trupin e njeriut. Informatat e fshehura brenda ADN-s kontrollojn qindra ngjarje t ndryshme q ndodhin n qelizat e trupit t njeriut dhe n funksionimin e sistemit t tij, sikur edhe n qshtjet fizike, q nga ngjyra e flokve dhe syve t personit e deri te lartsia e tij. Pr shembull, edhe nse shtypja e gjakut t dikuj sht e lart, e ult apo normale, mvaret nga informatat n ADN. Nj qshtje e rndsishme q duhet potencuar ktu sht se qysh nga krijesa e par njerzore, triliona shembujt e ADN-s n biliona qelizat e njeriut jan paraqitur n gjendjen e njjt t prsosshmris dhe kompleksitetit si jan edhe sot. Duke i lexuar rreshtat e mposhtm ti poashtu do t shohsh se sa e paarsyeshme sht t pohohet, ashtu si bjn evolucionistt, se gjoja nj molekul e till, me strukturn dhe mundsit e saj marramendse, sht krijuar si rezultat i rastsis.

Vllimet e informatave n Qelizn Njerzore

Informatat e deponuara n ADN nuk duhet t nnqmohen n asnj mny. Pr m tepr pasi q nj molekul ADN e njeriut prmban mjaft informata sa pr t mbushur miliona faqe enciklopedish, apo pr t mbushur rreth 1000 libra. Vreje me vmendje kt fakt: nj milion faqe enciklopedie, apo 1000 libra. Pra kjo do t thot se brthama e do qelize prmban aq informata sa pr t mbushur nj milion faqe enciklopedie, informata kto q prdoren pr kontrollin e funksioneve t trupit t njeriut. Pr t trhequr nj analogji ne mund t pohojm se edhe 23 volumet e Enciklopedis Britanike, njrs nga minierat m t mdha t informacioneve n bot , kan vetm 25000 faqe. Kshtuq para nesh qndron nj pamje e habitshme. N nj molekul t gjetur n brtham, e cila sht shum m e vogl se sa qeliza mikroskopike ku ajo sht e vendosur, ekziston nj depo e t dhnave 40 her m e madhe se sa enciklopedia m e madhe e bots e cila prmban me miliona artikuj informacioni. Kjo do t thot se kemi nj enciklopedi 1000 volumshe e cila sht unike dhe nuk ka diqka q mund t krahasohet me t. Kur nj pjes e informacionit prezente n gjenin e njeriut do t lexohej do sekond, non-stop, do t duheshin 100 vite pr ta kompletuar kt proes. Nse informatat q gjenden n ADN do t vendoseshin n form libri, vllimet e vendosura n maj t njra tjetrs do t mbrrinin 70 metra lartsi. Llogaritjet e fundit kan zbuluar se kjo enciklopedi gjigante prmban nja 3 bilion tema t ndryshme. Nse informatat e ADN-s do t shkruheshin n letr, ajo letr do t zgjatej nga Poli i Veriut deri n Ekuador.

Kta shembuj jan indikacion i sasis madhshtore t informatave q gjenden n ADN. Tash shtrohet pyetja, si mund t bhet fjal pr molekul q prmban informata. Kjo pr arsye sepse ajo pr qka ne po flasim nuk sht kompjuter apo bibliotek, por vetm nj pjes e trupit q sht me qindra mijra her m e vogl se nj milimetr, e prbr thjesht nga proteina, yndyra dhe molekula uji. Do t ishte nj mrekulli me prmasa mahnitse sikur kjo pjes pambarimisht e vogl e trupit do t prmbante dhe depononte qoft edhe nj

informat t vetme e t mos flasim pr miliona informata t tilla. Kompjutert jan momentalisht format m t prparuara t teknologjis pr deponimin e informatave. Sasia e informatave e cila para 30 viteve n mnyr rutinore deponohej n nj kompjuter me madhsi sa t nj dhome, sot mund t deponohet n disqe t vogla, por edhe teknologjia m e re e zbuluar nga intelegjenca njerzore, pas dituris s akumuluar me shekuj dhe puns s mundimshme, akoma sht larg nga arritja e kapacitetit deponues t informatave q ka nj brtham e vetme qelizore. Krahasimi n vijim i br nga profesori i mirnjohur i mikrobiologjis Michael Denton, mbase do t mjaftoj pr t ndriquar kontrastin midis madhsis s vockl t ADN-s dhe sasis s madhe t informatave q ajo prmban: Informatat e nevojshme pr t specifikuar dizajnin e t gjitha specieve t organizmave q kan ekiztuar ndonjher n planet, nj numr i cili sipas G.G. Simpson arrin n prafrsisht nj mij milion, do t mund t mbaheshin n nj lug qaji dhe akoma do t kishte vend aty pr t gjitha informatat q gjenden n secilin libr t shkruar ndonjher. 1 Si mundet nj zingjir i padukshm pr syrin, i prbr nga atomet, me diametr sa e nj bilionta pjes e milimetrit, t prmbaj nj memorie t till dhe nj kapacitet t till informatash? Ksaj pyetje shtoja edhe kt tjetrn: Prdesisa secila nga 100 trilion qelizat e trupit tnd i din prmendsh nj milion faqe informacioni, ti si nj qenie njerzore intelegjente dhe e vetdijshme, sa faqe enciklopedie do t mund ti memorizoje gjat tr jets tnde. Diqka q sht edhe m e rndsishme, qeliza i prdor kto informata n mnyr t rrjedhshme, n nj mnyr tejmase t planifikuar dhe koordinuar, n vendet e duhura dhe kurr nuk bn ndonj gabim. Akoma para se njeriu t vij n ekzistenc, qelizat e tij veqse kan filluar proesin e ndrtimit t tij.

Qelizat: Njsit Ndrtuese t Njerzve

Fekondimi i qelizs vez nga spermatozoidi do t thot fillimi i jets s re njerzore. Miliona spermatozoide garojn pr t fekonduar qelizn vez, por vetm nj nga ta arrin ta bj kt. Megjithat, kjo gar nuk i sht ln shansit apo rastsis, pasi q do faz e saj

sht krijuar nga Zoti me prmasa t fiksuara. Perndia e shpall kt t vrtet n ajetin e shenjt: Ne u kemi krijuar juve, e prse nuk pranoni? A keni menduar pr farn q e dredhni. A ju e krijoni at, apo Ne jemi q e krijojm? (Kurani 56:57-59) Kur qeliza spermatozoide e babait e fekondon qelizn vez t nns, gjenet e prindrve bashkohen dhe prcaktojn karakteristikat fizike t foshnjes q eventualisht do t

lindet. Secili nga mijra gjenet e ndryshme e ka nj funksion t veqant. Jan gjenet ato q e prcaktojn ngjyrn e flokve dhe syve, formn e fytyrs dhe detaje tjera t panumrta n skelet, organe t brendshme, tru, nerva dhe muskuj. Kur sperma bashkohet me qelizn vez, formohet nj qeliz themeli i qenies s re njerzore - dhe bashk me at qeliz formohet gjithashtu kopja e par e molekuls s ADNs, t cilat do ta bartin kodin gjenetik t personit brenda secils qeliz prgjat tr jets s tij. N mnyr q kjo qeliz e par, veza e fekonduar, t zhvillohet n qenie njerzore, ajo duhet t shumohet, dhe n baz t ksaj ajo fillon t ndahet me nj vetdije t mrekullueshme. Kjo vetdije e zbulon vetveten n fazn e ardhshme. Duke u ndar qelizat ato fillojn t rriten ndryshm dhe shkojn n ato pjes t trupit ku ato nevojiten. N vend t nj mase trupi t prbr nga qeliza saktsisht t njjta, disa nga to shndrrohen n qeliza syri dhe shkojn aty ku nevojiten, t tjerat formojn qelizat e zemrs dhe shkojn n gjoks, dhe prap disa t tjera shndrrohen n qeliza lkure dhe e mbulojn tr trupin. T gjitha qelizat shumohen aq sa nevojitet pr indin e veqant t cilin ato do ta konstruktojn, dhe fillojn t bashkohen duke i dhn indit strukturn q i nevojitet, duke filluar kshtu krijimin e organeve t ndryshme. Koordinimi i ktij diferencimi dhe strukturimi sht br i mundur nga molekula e ADN-s. Ne nuk duhet ta lm mnjan faktin se ADN nuk sht as biokimist q punon n laboratore t mbushura plot nga pajisjet m t reja, e as nj super kompjuter i aft pr t kryer triliona kalkulime n sekond. ADN sht molekul e krijuar nga atome si karboni,

fosfori, azoti, hidrogjeni dhe oksigjeni. Le t kemi tani parasysh faktet vijuese: Triliona qelizat n trupin e njeriut shumohen me ndarje. Sidoqoft gjenet e ndryshme n qelizat e ndryshme aktivizohen n kohra t ndryshme, dhe me kt i lejojn qelizs q t diferencohet. Ose thn ndryshe, do qeliz q ndahet dhe shumohet pas qelizs s par, prmban kompletin e informatave gjenetike. Me fjal tjera, do qeliz e vetme posedon mundsin pr t prodhuar muskulin e zemrs, lkurn, qelizat e kuqe t gjakut apo qfardo indi tjetr n trup. Edhepse secila qeliz prmban prshkrimin e trsishm gjenetik t tr trupit, vetm disa gjene jan aktive n kohra t ndryshme n organe t ndryshme. Pr shembull, do qeliz prmban kodet pr zhvillimin dhe funksionimin e veshkve, sidoqoft vetm gjenet relevante jan aktive n at organ, n kohra t caktuara n fazn e zhvillimit. Njjt me kt, enzimet e caktuara, psh glukozo-6-fosfati, gjenden kryesisht n mushkri. Edhepse t gjitha qelizat e t gjitha organeve t tjera e posedojn prshkrimin e ksaj proteine ato kurr nuk e prodhojn at. Qelizat e syrit kurr nuk e bjn; pr shembull ato krijojn vetm at q sht e nevojshme pr syrin: qelizat nervore do t bartin porosit n tru dhe nga truri n organe, qelizat e mushkrive do t purifikojn toksinet dhe qelizat yndyrore do t deponojn ushqimin pr kohn kur do t ket munges ushqimi. Asnj nga to kurr nuk gabon dhe pr shembull t prodhoj enzimet e lukthit. Pra kush e bart sipr kt divizion t prsosur pune? Kush i urdhron qelizat q t specializojn n fusha t ndryshme pasi q ato t jen ndar dhe shumuar? Pr m tepr, si mundet q t gjitha qelizat t binden me aq vetdije, dhe k e dgjojn ato derisa punojn me nj disciplin dhe organizim kaq t patmet? sht shum

e qart se asnj nga kto nuk jan sisteme t rastsishme t formuara si rezultat i akoma rastsive t tjera. Kjo prsoshmri nuk prfundon me faktin se qelizat paraqiten n vendin e duhur dhe n kohn e duhur, dhe vn n funksion gjenet e duhura. Qelizat duhet gjithashtu t jen

prezente n fazat prkatse t jets, dhe at n sasi t duhur. Gjenet tona riparuese punojn gjat tr kohs n gati t gjitha qelizat tona. Gjenet tjera funksionojn vetm n disa qeliza n periudha kritike gjat jets, duke punuar pr vetm disa or para se t shkojn n gjendje gjumi. Pr shembull prodhimi i qumshtit mundsohet nga gjenet gjat gjidhnies. Informata ekzistuese aktivizohet n kohn e duhur, n sasin e duhur dhe n vendin e duhur. Prdorimi i koincidencs nga evolucionistt pr t sqaruar kt vetdije, planifikim, prcaktim, llogaritje, drejtim intelegjent dhe prdorim t t biliontave pjes t informatave q gjenden n ADN, n fakt nuk sht sqarim aspak. Asnj sistem n bot, as edhe m i thjeshti nuk mund t vij n ekzistenc nga rastsia, kshtuq sht skajshmrisht jologjike t shihen si rastsi ndodhit e planifikuara dhe t organizuara q ngjajn n nivel t hapsirs mikroskopike. N t vrtet, evolucionistt e pranojn se ata jan larg nga ofrimi i sqarimit pr kt diferencim dhe ndarje t punve n qeliz. Mikrobiologu evolucionist Profesor Ali Demirsoy dshmon: N esenc nuk sht vrtetuar akoma asnj sqarim i knaqshm pr zhvillimin e grupeve t qelizave me struktura dhe funksione shum t ndryshme. 2 T gjitha kto ngjarje t jashtzakonshme nuk munden thjesht t llogariten n terme t rastsive apo sikur ato jan vepr e vet qelizave. Pra, kush i drejton kto zhvillime q ngjajn n qeliz,i krijon ato pr qllime t caktuara, dhe posedon intelegjencn dhe fuqin pr q paraqitur biliona pjes t informatave n nj siprfaq t till t vockl, t pakapshme pr syrin e njeriut?

Menuria n Qeliz
N kt rast ti duhet ta pranosh se qfardo qelize n stomakun apo veshin tnd sht m e ditur se sa ti, dhe pasiq ajo i prdor informatat e prmendura n mnyrn m korrekte dhe perfekte, ajo sht edhe m e menqur se ti. Por ku sht burimi i ksaj menqurie? Si sht e mundur q secila nga 100 trilion qelizat e trupit t njeriut posedon kt aftsi, informat dhe intelegjenc t pabesueshme? N fund t fundit kto jan vetm nj grumbull i atomeve dhe pastaj jan edhe t

pavetdijshme. Merri atomet e t gjitha elementeve, kombinoji n forma dhe numra t ndryshm, do t fitosh molekula t ndryshme, por akoma kurr nuk mund t fitosh ndonj menquri. Qofshin kto molekula t vogla apo t mdha, t thjeshta apo komplekse, kjo nuk ka fare rndsi. Kurr nuk do t mund t fitosh nj mendje q me vetdije do t organizonte ndonj proces dhe do ta kryente at. Si mund t ndodh ather q molekula e ADN-s, e kompozuar nga mbarshtimi i numrit t caktuar t atomeve t pamenqura dhe pavetdije n sekuenca t caktuara, dhe enzimeve, t punoj n mnyr t harmonishme, t ket aftsi t organizoj veprime t panumrta t komplikuara dhe t ndryshme n mnyrn m t prsosur dhe m komplete n qeliz? Prgjegjja n kt sht shum e thjesht; menquria nuk sht n kto molekula apo

n qelizat ku ato gjenden, por n at q i ka krijuar kto molekula, q i ka programuar ato t funksionojn sikurse funksionojn. Thn shkurt, menquria sht prezente jo n veprn e br, por n krijuesin e asaj vepre. Edhe kompjuteri m i zhvilluar sht produkt i menquris dhe intelektit q ka shkruar dhe instaluar programet e tij, dhe pastaj e ka prdorur at. Njsoj, qeliza, ADN dhe ARN n t, dhe njeriu i prbr nga qeliza t tilla nuk jan asgj veqse vepra t Atij q i ka krijuar ato sikur edhe at q ato bjn. Pa marr parasysh se sa e prkryer, komplete dhe e mahnitshme sht vepra, menquria gjithmon qndron n pronarin e veprs. Nse ti do ta shihje nj fjali t kuptimt n fletoren tnde n tavolin, a nuk do t ishe kurreshtar pr ta ditur kush e ka shkruar at. Ti kurr nuk do t mendoje se fletorja, lapsi dhe ngjyra u bashkuan si rezultat i ers dhe e shkruan at fjali. N ADN ne kemi t bjm me biliona pjes t informatave, secila nga to kruciale pr qenien njerzore. H pra, pse nuk e bjm t njjtn pyetje rreth qelizs? Nse informata n kompjuter apo n fletore sht shkruar nga dikush, kush e ka shkruar ather ADN-n e cila ka teknologji shum m superiore dhe m t avancuar, sht dizajnuar n mnyrn m t prkryer, sht krijuar dhe vendosur n qelizn e imt, e cila nga ana tjetr sht nj

mrekulli tjetr n vetvete? Prveq ksaj, deri m sot ajo nuk ka humbur asnj nga aftsit q i ka pasur me mijra vite. ka mund t jet pr ty m e rndsishme se sa t pyetesh: Kush dhe pse i ka krijuar kto qeliza, t cilat funksionojn non-stop n mnyr q ti t mund t lexosh kta rreshta, t shohsh, t marrsh frym, t mendosh, thn shkurt t ekzistosh dhe t vazhdosh t ekzistosh? A nuk sht prgjegjja n kt pyetje ajo pr t ciln ti duhet t mendosh m s shumti n jetn tnde? Ne shohim nj dizajn, planifikim dhe rend madhshtor q nga dielli n qiell e deri t ADN-ja n trupin e dikuj. Dhe t mendosh tash se cilado nga kto gjra mund t jet rezultat i rastit, sht nj pohim i papranueshm, diqka q sht e pamundur t mirret seriozisht.

Asnj Dizajn nuk mund t ndodh Rastsisht

Ti mund ta kesh par emrin e ndonj ndrtese, t br me lule n kopsht para saj. Duke shikuar aty posht ose edhe q nga larg, menjher mund ta kuptosh emrin e ndrtess apo kompanis prkatse. Kjo sht shenj se ato lule nuk jan aty rastsisht por jan vendosur ashtu nga kopshtart dhe dizajnuesit. Ti mund edhe t mos i shohsh kopshtart duke e br at, por ti e kupton se ajo ka ndodhur, nga emri q ato lule formojn. N mnyr alternative, le t marrim sikur ti i ke ln pllakzat e shkaprderdhura n tavolin pasi q ke luajtur lojn e mozaikut. Kur kthehesh e sheh se pllakzat jan n formn e fjalve: Un kam fituar, dhe ti menjher e di se dikush i ka renditur ato n at radhitje t kuptimt. Ti kurr nuk do t mund t imagjinoje se pllakzat u bashkuan rastsisht dhe i formuan ato fjal, ashtu sikur kurr nuk do t mund t imagjinoje se emri q e kan krijuar lulet sht paraqitur rastsisht. Shkurtimisht, nse ekziston ndonj dizajn i drejtuar ndaj nj caku t caktuar diku, ather ti e di se definitivisht duhet t ekzistoj nj dizajnues mbrapa atij dizajni. Ti mund t mos e kesh par dizajnuesin, sidoqoft ti mund t jesh i sigurt n ekzistencn e tij dhe qllimin e tij nga vepra q ai e ka br dhe nga gjurmt q ka ln prapa vetes.

Ideja kryesore q ne duam t parashtrojm me kta shembuj sht kjo: Nse ekziston qoft edhe shenja m e vogl e diqkaje t planifikuar diku, atje sigurisht gjenden gjurmt e poseduesit t menquris. Pr shembull, nse ti i rrokullis disa gur t bardh teposht nj mali triliona her, ti kurr nuk do t kesh shans t shohsh se ata gur jan bashkuar dhe kan formuar emrin e nj ndrtese. Nse ekziston ndonj fjal apo fjali diku, t gjith do t pajtohen se ajo fjal apo fjali do t jet shkruar nga dikush. Fjalt pa autor, apo dizajnet pa dizajnues jan fare t pamundura. Trupi i njeriut n ann tjetr posedon nj struktur triliona her m komplekse se sa emri i nj ndrtese apo se sa fjalt Un kam fituar, dhe prap sht trsisht e pamundur t marrsh me mend se ky kompleksitet mund t ket ndodhur vetvetiu apo me rastsi. Pr m tepr, triliona ADN-t q biliona qenie t gjalla i kan poseduar gjat miliona vitesh, jan prdorur n mnyrn m intelegjente, jan shkruar n mnyrn m t prkryer pa asnj cen, dhe jan vendosur n zona t imta t pakapshme pr syrin e thjesht. E kjo do t thot se ekziston nj Krijues i cili e ka dizajnuar dhe planifikuar qelizn me ADN-n brenda saj, n mnyr aq t prsosur. T pohosh t kundrtn do t thot t shkosh prapa kufinjve t arsyeshmris dhe t sulmosh vet themelin e t s vrtets, arsyes dhe logjiks. Prapseprap, shum njerz, t cilt me shum gatishmri do t thon se sht e pamundur q disa shkronja t rregullohen vetvetiu dhe t formojn qoft edhe tri fjal t vockla, mund t dgjojn pa asnj vrejtje mashtrimin se ishte rezultat i koincidencs ajo q biliona atome u bashkuan nj nga nj n nj renditje t planifikuar dhe formuan nj molekul si ADN-ja, e cila kryen nj detyr aq super-komplekse. Kjo sht sikur nj person i hipnotizuar i cili i sht nnshtruar hipnotizuesit dhe q pranon me sugjestion se ai sht der, dru apo hardhuc Shembujt e dizajnit t patmet n ADN nuk jan t kufizuar vetm n rastet e prmendura m lart. Kodimi i t dhnave n ADN sht dizajnuar n mnyr shum m fascinante dhe t mahnitshme.

ADN alfabeti

ADN-ja n brthamn qelizore ka struktur spirale. Kur kjo do t nxirrej jasht, ADN-ja kthehet n nj fije t holl me gjatsi prej nj metre ose ashtu diqka. Mnyra se si ADN-ja e gjatsis nj metrshe ose afrsisht ashtu diqka, tkurret n brthamn e vockl qelizore, sht tem q do konsiderat t mtejme. Atomet q e ndrtojn ADN-n kan nj dizajn superior q mundson prmbajtjen e sasis maksimale t informats n zonat sa m t vogla q t jet e mundur. Tri elemente gjenden n secilin hap t fijeve spirale q rrotullohen rreth njra tjetrs: sheqeri, fosfati dhe bazat organike q prmbajn hidrogjen t cilat e krijojn kodin e ADN-s. Edhepse mnyrat dhe funksionet jan t njjta tek secili njeri, kodet e veqanta q u mundsojn njerzve t jen t ndryshm nga njri tjetri, jan t ndrtuara nga kto baza hidrogjenore. Dallimet n mnyrn e kombinimeve t ktyre katr bazave t ndryshme jan arsyeja e t gjitha dallimeve midis njerzve. Kto baza jan: Adenina, Guanina, Citozina dhe Timina. Ato lidhen me njra tjetrn bazuar n rregulla specifike. Sikur nj gjuh e huaj t ciln shkenctart sapo kan filluar t msojn ta lexojn, kto katr tipe t bazave organike hidrogjenore e fshehin n vete tr kodin e ekzistencs son biologjike.

Kto baza q e ndrtojn molekuln e ADN-s jan t njohura me inicialet e tyre: A, T, G dhe C. Informatat n bankn e t dhnave n brthamn qelizore jan t deponuara n formn e alfabetit t prbr nga kto katr shkronja. Secili gjen, i cili sht njsi prbrse e molekuls s ADN-s, prcakton veti t posaqme t trupit t njeriut. Veti t panumrta si lartsia, ngjyra e syve, materiali dhe forma e hunds, pastaj veshve dhe kafks formohen me komandn e gjeneve t ndrlidhura. Ne mund t krahasojm secilin nga kto gjene me faqet e nj libri. N faqe gjenden shkrime t prbra nga shkronjat A-T-G-C. N ADN-n e qelizs njerzore gjenden prafrsisht 200 000 gjene. Secili gjen sht i kompozuar nga sekuenca speciale e nukleotideve, numri i t cilave sillet prej 1000 deri n 186 000 sipas tipit t proteinave me t cilat ato korrespondojn. Kto gjene prmbajn kodet

e prafrsisht 200 000 proteinave q funksionojn n trupin e njeriut dhe e kontrollojn prodhimin e ktyre proteinave.

Renditja e gjeneve
Nj nga zbulimet m t rndsishme t biologjis molekulare sht ai se disa gjene jan me influente se sa t tjerat. Arsyeja e ksaj sht se gjenet jan t vendosura n nj renditje shum t komplikuar. N hierarkin fundamentale gjenetike ekzistojn disa gjene t cilat jan t ngarkuara me bartjen e funksioneve q prsriten: krijimi i hemoglobins, rritja e flokve ose pr shembull prodhimi i enzimeve digjestive. Ekzistojn gjenet rregullatore t vendosura mbi kto molekula puntore. Kto i shtyjn molekulat puntore q t punojn dhe gjithashtu i ndalojn ato nga t punuarit. Pr shembull, ato e ndalojn nga funsionimi gjenin e hemoglobins gjat fmirjris. Ekziston nj seri e kontrolleve kryesore mbi punn edhe t puntorve e edhe t drejtuesve t ndrmjetm. Vendimi i tyre ndikon n disa, bile edhe deri n qindra sub-njsi. Kto gjene jan aq vitale sa q dmtimi i tyre gjat fazs embrionale mund t jet fatal. Ky sht nj fakt q krkon konsiderat t kujdesshme. Gjenet jan molekula t prbra nga atomet. E pra, si sht e mundur q kto molekula t ken vendosur nj organizim kaq t rregulluar midis tyre? Si mund t ndodh q nj melekul t marr vendim pr t ndalur rritjen e dikuj dhe tia besoj kt vendim gjeneve tjera, ashtu q ato ta pranojn, ti binden dhe ta implementojn kt vendim? Kush e ka vendosur kt disciplin? Tutje, triliona gjene n mnyr t pandrprer me miliona vite kryejn t njjtat funksione, me disciplinn e njjt, bindjen, intelegjencn dhe vetdijen e njjt.. T thuash tash se nj sistem i till u shfaq rastsisht sht absolutisht e quditshme. Nuk ka dyshim se sht Perndia Ai q i ka programuar gjenet n mnyr aq t menqur dhe t prsosur.

ADN-ja e sfidon rastsin

Matematicientt kan vrtetuar sot se rastsia nuk luan asnj rol n formimin e informatave t koduara brenda ADN-s. Kur dihet se molekula e ADN-s sht e prbr nga miliona qifte bazash, gjasat e nj krijimi t rastsishm t qoft edhe t nj gjeni t

vetm nga 200 000 sosh q e prbjn ADN-n, jan m t pakta se sa edhe fjala e

10

pamundur do ti shprehte. Frank Salisbury, nj biolog evolucionist, i thot fjalt n vijim rreth ksaj pamundsie. Nj protein mesatare mund t prfshij deri n 300 aminoacide. Gjeni i ADNs q kontrollon kt do ti ket 1 000 nukleotide n zingjirin e tij. Duke qen se ekzistojn katr lloje t nukleotideve n zingjirin e ADN-s, nj zingjir i till i prbr nga 1 000 lidhje mund t ekzistoj n 41000 forma. Duke prdorur nj algjebr t thjesht ne shohim se 41000 =10600. Kur numri dhjet shumzohet me vetveten 600 her e jep nj figur ku numri 1 ka pas vetes 600 zero! Ky numr sht trsisht jasht kufinjve t t kuptuarit ton. 3 Sikur edhe po t supozonim se n nj mjedis jan t pranishme t gjitha nukleotidet e nevojshme bashk me kompleksin e molekulave dhe enzimeve t nevojshme pr kombinimin e tyre, gjasat q kto nukleotide t radhiten n sekuencn e dshiruar jan 1n 41000, ose me fjal tjera 1 n 10600. Shkurt thn, gjasat e formimit t rastsishm t kodit t nj proteine mesatare t trupit t njeriut n ADN jan 1 me nj njsh tjetr t pasuar nga 600 zero. Ky numr, i cili sht shum m larg se sa t jet astronomik, do t thot n praktik: gjas zero . E kjo do t thot se nj sekuenc e till duhet t jet e ndikuar nga kontrolli dhe dituria e nj fuqie t menqur dhe t vetdijshme. Gjasat jan zero q kjo t ndodh aksidentalisht apo rastsisht. Mendo rreth librit qe je duke e lexuar pikrisht tani. Si do t reagoje ti ndaj dikuj q do t thoshte se shkronjat jan bashkuar rastsisht nga vetvetiu dhe e kan formuar kt shkrim? sht shum e qart se libri sht shkruar nga nj person intelegjent dhe i vetdijshm. Njsoj sht edhe me ADN-n. Fransis Crick, biokimisti i cili e zbuloi strukturn e ADN-s ka fituar qmimin Nobl pr hulumtimet e kryera n kt fush. Crick, i cili ishte nj evolucionist i flakt, dha kt pohim shkencor n librin q e shkroi pas vrtetimit t strukturs s mrekullueshme t ADNs: Nj njeri i ndershm, i armatosur me tr njohurit q i kemi n dispozicion tani, mundet

vetm t pohoj se n njfar mnyre, origjina e jets paraqitet n nj moment q sht gati mrekulli. 4 Pra edhe sipas mendimit t Crick-ut, i cili ishte nj nga ekspertt m t mdhenj t ADN-s, jeta kurr nuk mund t ket lindur n tok n mnyr spontane. Kur ne kemi parasysh rregullin dhe balancin sensitiv n t dhnat brenda ADN-s, bhet edhe m e qart se sa e pamundur sht q ato t ken ardhur n jet nga rastsia. T dhnat e ADN-s, q prbhen nga m shum se 3 bilion shkronja, jan t kompozuara nga nj sekuenc speciale dhe t kuptimshme t shkronjave A-T-G-C. As edhe nj shkronj e vetme nuk duhet t vendoset gabimisht n kt sekuenc. Nj fjal e shkruar gabimisht apo nj gabim shkronj n nj enciklopedi mund t anashkalohet dhe t injorohet. As q edhe do t vrehet. Sidoqoft, qoft edhe nj gabim i vetm n ndonj nga bazat qifte t ADN-s, si psh nj shkronj e koduar gabimisht n 1 bilion e 719 milion e 348 mij e 632 qifte bazash, do t shkaktonte rezultate t tmerrshme pr qelizn, dhe bashk me kt edhe pr vet personin. Pr shembull, hemofilia (leukimia) sht pasoj e nj kodimi t till t gabueshm. Jan disa smundje trashguese q shkaktohen nga disa parregullsi n renditjen gjenetike. E vetmja arsye e ktyre smundjeve potencialisht shum t rrezikshme, sht se nj apo disa nga miliona shkronjat e kodit gjenetik gjenden n vendin e gabuar. Mongolizmi, apo Sindromi i Daunit sht gjrsisht i prhapur. Shkaktohet nga prezenca e nj ekstra kromozomi n qiftin 21 t kromozomeve n seciln qeliz. Nj shembull tjetr

11

sht smundja e Hantingtonit. I godituri nga kjo smundje sht mjaft i shndetshm deri n moshn 35 vjeqare, por pastaj nj spazm e pakontrolluar muskulore paraqitet n duart, kmbt dhe fytyrn e tij. Pasi q kjo smundje fatale dhe e pashrueshme afekton edhe trurin, kujtesa dhe fuqia e t menduarit tek i smuri progresivisht dobsohen. T gjitha kto smundje gjenetike e zbulojn nj fakt t rndsishm: kodi gjenetik sht aq i ndjeshm dhe i balancuar, dhe i prllogaritur n mnyr aq minutore, sa q edhe ndryshimet m t vogla mund t ken pasoja serioze. Nj shkronj m shum apo nj

shkronj m pak mund t qoj deri te nj smundje vdekjeprurse apo deri te efekte gjymtuese pr tr jetn. Pr kt arsye sht definitivisht e pamundur q t mendosh se nj ekuilibr i till senzitiv erdhi n jet nga rastsia dhe u zhvillua nprmes mutacionit, ashtu siq mundohet teoria e evolucionit t na bj t besojm. Nse do t ishte ashtu, si u krijuan dhe si u koduan informatat enorme brenda ADN-s? Evolucionistt, t cilt rrnjt e jets ua ln rastsis, faktikisht nuk kan asnj koment pr t br n temn e rrnjve t jets. Kur i pyet ata lidhur me rrnjt e ADN-s, me fjal tjera kodit gjenetik, merr prgjegjje t njjt nga t gjith ata. Leslie E. Orgel pr shembull, nj nga biokimistt evolucionist m t njohur t kohs son, ofron prgjegjen n vazhdim: Ne nuk i kuptojm as edhe tiparet e prgjithshme t origjins s kodit gjenetikKy sht aspekti m enigmatik i problemit t origjins s jets dhe mund t nevojiten zbulime t mdha konceptuale apo eksperimentale para se t bjm ndonj progres thelbsor n kt drejtim. 5 Kshtu mbesin krejt t stepur ata q pohojn se miliona faqe, apo biliona pjes informatash jan shkruar nga rastsia. Ashtu si secili libr apo pjes informate ka autorin apo pronarin e tij, njsoj e kan edhe informatat n ADN: dhe ai Krijues sht Zoti yn, poseduesi i dituris dhe arsyes superiore e t pafundme.

Nj Krijim Unik: Vetreplikimi i ADN-s

Sikur q e dim, qelizat shumohen me ndarje. Trupi i njeriut fillimisht prbhet nga nj qeliz e vetme e cila pastaj ndahet dhe e reprodukon vetveten shum her n proporcionin 2-4-8-16-32 Qfar ndodh me ADN-n n fund t ktij procesi t ndarjes? Ekziston vetm nj zingjir i ADN-s n qeliz. Por, sht evidente se qelizs s re t sapokrijuar i nevojitet ADN-ja. Pr ta mbushur kt zbraztsi, ADN-ja kryen nj seri interesante t veprimeve, secila faz e t cilave veprime sht nj mrekulli tjetr n vetvete. Finalisht, pak para se t ndahet qeliza ADN-ja krijon nj kopje t vetvetes dhe e transferon at n qelizn e re. Vshtrimet n ndarjen e qelizs tregojn se qeliza duhet t arrij nj madhsi specifike para se t ndahet. N momentin kur tejkalohet kjo madhsi e veqant,

automatikisht fillon procesi i ndarjes. Prderisa forma e qelizs fillon t bhet m e sheshuar pr t akomoduar procesin e ndarjes, ADN-ja fillon ta replikoj vetveten ashtu si u prmend m hert. Kjo do t thot se qeliza vendos q t ndahet si e tr dhe pjest e ndryshme t qelizs fillojn t veprojn n pajtim me kt vendim. sht evidente se qeliza sht e lir nga vetdija pr t kryer nj veprim kaq kolektiv. Ndarja e qelizs fillon me nj urdhr sekret dhe e tr qeliza, prfshir ADN-n vepron n baz t ktij urdhri.

12

S pari ADN ndahet n dy pjes pr t replikuar vetveten. Kjo ngjarje ndodh n nj mnyr shum interesante. Molekula e ADN-s n form spiraleje ndahet n dy sikur zingjir duke filluar nga mesi i prdredhjes s spiralit. Prej tash e tutje, ADN ndahet n dy pjes. Dy gjysmat (replikatet) tjera t q t dy pjesve krijohen nga materiali i pranishm n mjedis. N kt mnyr jan prodhuar dy molekula t reja t ADN-s. N seciln pjes t operacionit marrin pjes proteinat eksperte t quajtura enzime t cilat funksionojn sikur nj robot i avancuar. Edhe pse duket e thjesht n shikim t par, proceset e ndrmjetme q ndodhin prgjat ktij operacioni jan aq t shumta dhe aq t komplikuara sa q pr ta prshkruar tr ngjarjen n detaje do t nevojiteshin faqe t tra. Nj gj nuk duhet harruar ktu. Enzimet q formohen si rezultat i bashkimit t atomeve e ekzaminojn njrn gjysm t spiralit t ADN-s, i identifikojn ato pjes q mungojn, i marrin kto pjes nga vendet prkatse dhe i shtojn ato aty nevojiten. N kt mnyr ndodh kopjimi i ADN-s. Mnyra se si kto struktura t imta, t pavetdije dhe t paarsye, i kryejn n mnyr t pandrprer kto procese kaq komplekse, q krkojn vetdije, dituri dhe arsye, nuk mund t kalohet thjesht vetm duke lexuar pr to. Ktu zbulohen disa t vrteta t rndsishme q duhet pasur n konsiderat. Molekulat e reja t ADN-s q krijohen pas replikimit kontrollohen n mnyr t prsritshme nga enzimet inspektuese. Nse sht br ndonj gabim i cili mund t jet shum vital, ai menjher identifikohet dhe prmirsohet. Kodi i gabuar largohet dhe

zvendsohet nga tjetri i prmirsuar. Edhepse t gjitha kto procese kryhen me nj shpejtsi verbuese 3 000 qifte bazash prodhohen n nj minut, - t gjitha kto qifte kontrollohen n mnyr t prsritshme nga enzimet q kan kt detyr dhe kryhen ndryshimet e nevojshme. Faktet vijuese q jan veqanrisht t qarta do t krijojn nj t kuptuar m t mir t shpejtsis s madhe me t ciln ADN shumohet. Ndarja e nj qelize zgjat midis 20 dhe 80 minuta, dhe informatat n ADN duhet t kopjohen dhe shumohen brenda ksaj kohe t caktuar. Me fjal tjera, 3 bilion pjest e informats n ADN mund t kopjohen n intervalin kohor prej 20 deri 80 minutash pa asnj gabim apo cen. Kjo sht po aq e mrekullueshme sa reprodukimi i prsosur n nj interval kaq t shkurtr kohor, i t gjitha informatave n nj bibliotek, apo i t 1 000 librave, apo i miliona faqeve. Dhe vreje me kujdes, nuk sht ndonj pajisje teknologjike apo ndonj fotokopjues i avancuar q e bn kt, por jan enzimet e formuara nga bashkimi i atomeve. N molekuln e re t prodhuar t ADN-s, m shum gabime se ato normale mund t bhen si rezultat i faktorve t jashtm. N kt rast, ribozomet e qelizs fillojn t prodhojn enzimet riparuese t ADN-s sipas urdhrit t dhn nga ADN. Kshtu, ADN duke e mbrojtur vetveten gjithashtu garanton edhe ruajtjen e gjenerats. Qelizat lindin, shumohen dhe vdesin njsoj sikur qeniet njerzore. Megjithat jetgjatsia e qelizave sht shum m e shkurtr se sa e e njeriut q ato e prbjn. Pr shembull, shumica e qelizave q e prbnin trupin tnd para gjasht muajve nuk ekzistojn sot. Megjithkt ti ke mbijetuar sepse ato jan ndar me koh dhe u kan ln vend qelizave t reja. Pr kt arsye, veprimet shum t komplikuara si jan kto t shumimit t qelizave dhe replikimit t ADN-s, jan procese vitale q nuk mund t tolerojn as edhe nj gabim t vogl kur ka t bj me mbijetimin e njeriut. Prapseprap, procesi i shumimit ndodh aq rrjedhshm sa q norma e gabimeve sht vetm nj n 3 milion qifte bazash.

13

Dhe ky gabim i vetm eliminohet nga mekanizmat kontrollues m t lart n trup pa shkaktuar ndonj problem.

Pika m interesant sht se kto enzime t cilat ndihmojn n prodhimin e ADN-s dhe q e kontrollojn kompozimin e saj, jan n t vrtet proteina t prodhuara sipas informatave t koduara n ADN dhe nn komandn dhe kontrollin e ADN-s. sht ky nj sistem kaq i grshetuar dhe i prsosur n punn e tij sa q sht krejtsisht e pamundur q ky sistem ta ket arritur kt gjendje me rastsi graduale. Njsoj sikur q ADN-ja duhet t ekzistoj n mnyr q enzimet t ekzistojn, ashtu edhe enzimet duhet t ekzistojn pr t ekzistuar ADN-ja, dhe pr t ekzistuar q t dyja kt n ann tjetr, qeliza duhet t ekzistoj si e tr bashk me membrann dhe t gjitha organelet komplekse q ajo i prmban. Teoria e evolucionit e cila pohon se qeniet e gjalla evoluan hap pas hapi si rezultat i rastsive t dobishme, refuzohet n mnyr eksplicite nga paradoksi ADNenzim i prmendur m lart. Kjo sht pr arsyen se edhe ADN e edhe enzimet duhet t ekzistojn n t njjtn koh. Dhe kjo tregon ekzistencn e nj krijimi t vetdijshm. Prgjat tr dits, pa qen ti fare i vetdijshm pr kt, kryhen operacione dhe kontrolle t shumta, dhe poashtu shum masa mirren n trupin tnd me nj shpejtsi t pabesueshme dhe n nj mnyr aq t prgjegjshme ashtu q ti t mund ta jetosh jetn tnde pa ndonj problem. Secila pjes e vetme e kryen detyrn e saj n mnyr t suksesshme dhe t trsishme. Perndia ka vendosur n shrbimin tnd atome dhe molekula t panumrta, prej m t mdhave deri tek m t voglat, prej m t thjeshtave deri te m t komplikuarat, ashtu q ti t mund ta jetosh nj jet t mir dhe t shndetshme. Favori dhe bekimi i till pa kurgj tjetr sht i mjaftueshm pr t merituar falnderimet tona t vazhdueshme. All-llahu sht Ai, q juve ua bri natn t pushoni n t, e ditn t ndritshme. All-llahu ht dhurues ndaj njerzve, por shumica e njerzve nuk falnderojn. (Kurani, 40:61)

Nj shembull tjetr i pazotsis s evolucionistve: Skenari i Bots s ARN-s

Qysh nga fillimi i shekullit 20, evolucionistt kan zhvilluar teori t ndryshme pr t

sqaruar se si erdhn n jet qelizat e para t gjalla. Biologu rus Alexander Oparin, i cili propozoi tezn e par evolucioniste n kt tem, sugjeroi se n botn primitive t para qindra miliona viteve m hert, nj seri e reaksioneve kimike t rastsishme qoi deri t krijimi, i para s gjithash proteinave dhe pastaj qelizat u lindn kur kto (proteina) u bashkuan. Zbulimet e bra n t shtatdhjetat e shek 20 treguan se edhe supozimet m fundamentale t ktij pohimi t br nga Oparin n vitet e tridhjeta t t njjtit shekull, ishin t gabuara. Skenari i atmosfers primitive t bots q sipas Oparinit prmbante gazrat metan dhe amoniak, gjoja mundsonte krijimin e molekulave organike. Sidoqoft, sht par se hipoteza e atmosfers s hershme t prbr nga metani dhe amoniaku, sht pa ndonj themel solid dhe gjithsesi sht kontradiktore dhe pastaj atmosfera e hershme poashtu

14

prmbante edhe sasi t madhe t oksigjenit i cili shkatrron molekulat organike duke u krijuar. Kjo ishte nj goditje e rnd pr teorin e evolucionit molekular. Evolucionistt pastaj u desh t ballafaqohen me faktin se eksperimentet lidhur me atmosfern primitive t kryera nga Stanley Miller, Sidney Fox dhe Cyril Ponnamperuma e t tjer ishin jovalide. Pr kt arsye, n vitet e tetdhjeta t shekullit 20 evolucionistt bn nj prpjekje tjetr. Si rezultat u zhvillua hipoteza e Bots s ARN-s. Ky skenario propozonte q s pari ishin krijuar, jo proteinat, por molekulat e ARN-s q prmbanin informatat pr proteina. Sipas ktij skenari t zhvilluar nga kimisti i Harvardit Walter Gilbert m 1986, biliona vite m par nj molekul e ARN-s e aft pr ta replikuar vetveten, u formua disi nga rastsia. Pastaj kjo molekul e ARN-s filloi t prodhoj proteina, duke qen e aktivizuar nga ndikime t jashtme. Pas ksaj u b i nevojshm deponimi i ktyre informatave n nj molekul t dyt dhe kshtu disi u shfaq molekula e ADN-s pr ta kryer kt. Ky skenario fare i pabesueshm, i prbr nga zingjir pamundsish n seciln faz

t tij, sht larg nga t ofruarit e ndonj sqarimi pr origjinn e jets. Ky vetm sa e zmadhoi problemin dhe ngriti shum pyetje q mbeten pa prgjegjje: 1. Duke qen se sht e pamundur q t sqarohet krijimi i rastsishm i qoft edhe nj nukleotidi t vetm q prbn ARN-n, si sht e mundur ather q kto nukleotide imagjinare t bashkohen n nj sekuenc t veqant dhe t formojn ARNn? Evolucionisti John Horgan e pranon pamundsin e krijimit t rastsishm t ARN-s: Sa m shum q hulumtuesit vazhdojn t ekzaminojn konceptin e bots s ARN-s nga afr, aq m shum probleme ngriten. Si u krijua fillimisht ARN-ja? sht shum vshtir t sintetizohet ARN dhe komponentet e saj nn kushtet m optimale laboratorike e qa m vshtir nn kushtet reale. 11 2. Edhe nse supozojm se ajo u formua nga rastsia, si sht e mundur q kjo ARN e prbr nga vetm nj zingjir nukleotidesh, vendosi q t vetreplikohet dhe me qfar lloji mekanizmi do ta ket kryer kt proces vetreplikimi? Ku i gjeti nukleotidet q i prdori gjat vetreplikimit? Edhe mikrobiologt evolucionist Gerald Joyce dhe Leslie Orgel e shprehin qorrsokakun e ksaj situate n librin e tyre me titull N botn e ARN-s: Ky diskutim n nj fare mnyre sht fokusuar n njeriun e kashts: miti i vetreplikimit t molekuls s ARN-s q u krijua de novo nga supa e polinukleotideve t rastsishme. Ky nocion jo vetm q sht jorealistik vshtruar n dritn e t t kuptuarit t tanishm t kimis parabiotike, por ai bile edhe do ta tendos lehtbesueshmrin e pikpamjes s optimistit lidhur me potencialin katalitik t ARN-s. 12 3. Edhe nqoftse supozojm se ekzistonte nj ARN vetreplikuese n botn primordiale, dhe se ishin t pranishme aminoacidet e shumta t do lloji, t gatshme pr tu prdorur nga ARN, dhe se q t gjitha kto pamundsi disi ndodhn, situata akoma nuk qon drejt formimit t qoft edhe nj proteine t vetme. Sepse ARN prfshin vetm informatat lidhur me strukturn e proteinave. Aminoacidet, n ann tjetr, jan lnd t para. Prapseprap nuk ekziston asnj mekanizm pr prodhimin e proteinave. T konsiderosh ekzistencn e ARN-s t mjaftueshme pr prodhimin e proteinave sht po aq absurde sa

edhe t pressh q nj vetur t mblidhet vetvetiu thjesht duke e gjuajtur planin e projektvizatimit n grumbullin e pjesve t prziera njra mbi tjetrn. Projekti nuk mund t

15

prodhoj makinn krjet vetvetiu pa fabrik dhe pa puntort q do ti bashkonin pjest e veturs sipas instruksioneve t prmbajtura n projekt; n t njjtn mnyr projekti i gjendur n ARN nuk mund t prodhoj proteina nga vetvetiu pa bashkpunimin e komponentave tjera qelizore t cilat i pasojn instruksionet e ARN-s. Proteinat prodhohen n fabrikat e ribozomeve me ndihmn e enzimeve dhe kjo si rezultat i proeseve skajshmrisht komplekse q ndodhin brenda qelizs. Ribozomi sht nj organel kompleks i qelizs i prbr nga proteinat. Kjo, pastaj qon n nj supozim tjetr t paarsyeshm se ribozomet gjithashtu, do t ken ardhur n ekzistenc nga rastsia, n t njjtn koh. Edhe fituesi i mimit Nobl Jasques Monod, i cili ishte nj nga mbrojtsit m fanatik t evolucionit, ka sqaruar se sinteza e proteinave n asnj mnyr nuk mund t konsiderohet si e mvarur vetm nga informatat n acidet nukleike: Kodi sht i pakuptimt prderisa t mos prkthehet. Makineria prkthyese moderne e qelizs prbhet nga m s paku 50 komponente makromolekulare, t cilat edhe vet jan t koduara n ADN: kodi nuk mund t prkthehet ndryshe vetm se nga produktet e vet prkthimit. Kjo sht nj e shprehur moderne e omme vivum ex ovo [krejt jeta nga vezt, ose n mnyr idiomatike, kush erdhi s pari, pula apo veza?]. Kur dhe ku u b i mbyllur ky cikl? sht nj vshtirsi marramendse ta imagjinosh kt.13 Si ka mundur ta marr nj vendim t till zingjiri i ARN-s n botn primordiale, dhe qfar metode do t ket prdorur pr ta br t mundur prodhimin e proteinave duke e kryer punn e 50 komponenteve makromolekulare krejt vet? Evolucionistt nuk kan ndonj pergjegje n kto pyetje. Dr. Leslie Orgel, nj nga kolegt e Stanley Miller dhe Francis Crick nga Universiteti i Kalifornias n San Diego, prdor termin skenario pr mundsin e formimit t jets nprmjet bots s ARN-s. Orgel prshkruan se qfar tiparesh do t duhej t kishte kjo

ARN dhe sa gj e pamundur do t ishte kjo, n artikullin Origjina e Jets, publikuar n American Scientist t Tetorit 1994: Ky skenario do t ndodhte nse ARN parabiotike do ti kishte dy mundsi q nuk jan evidente sot: Kapacitetin e replikimit pa ndihmn e proteinave dhe aftsin e katalizimit t secilit hap t sintezs s proteinave. 14 Si do t duhej t ishte e qart deri tash, t pressh kto dy procese komplekse dhe skajshmrisht thelbsore nga nj molekul si ARN-ja sht e mundur vetm n pikpamjet e evolucionistve dhe me ndihmn e fuqis s tyre t fantazis. N ann tjetr, faktet konkrete shkencore e bjn definitivisht t qart se hipoteza e Bots s ARN-s, e cila sht nj model i ri i propozuar pr krijimin e rastsishm t jets, sht e barabart me nj prrallz t trilluar.

Jeta nuk mund t sqarohet me bashkimin e molekulave t pajeta

Le t harrojm pr nj moment t gjitha pamundsit dhe t supozojm se nj molekul proteine sht formuar n mjedisin m t paprshtatshm dhe m t pakontrolluar, si jan kushtet primordiale toksore. Krijimi i nj proteine t vetme nuk sht i mjaftueshm; kjo protein do t duhej t priste durueshm n kt mjedis t pakontrolluar pa psuar asnj dmtim, derisa t formohej

16

rastsisht nn kushtet e njjta, molekula tjetr pran saj. Do t duhej t priste derisa t krijoheshin njra pran tjetrs miliona proteina korrekte dhe esenciale, t gjitha kto rastsisht. Ato t formuara m hert do t duhej t jen t durueshme dhe t presin mjaft, pa u shkatrruar, megjith rrezet ultravjollce dhe efektet e ashpra mekanike. T presin krijimin e proteinave tjera pran tyre. Pastaj kto proteina n numr adekuat, t gjitha t krijuara n t njjtin vend, do t duhej t bashkoheshin n kombinime t kuptimta pr t formuar organelet e qelizs. Asnj material i huaj, molekul e dmshme apo zingjir i pavlefshm proteinash nuk do t duhej t ju interferonte. Pastaj, edhe nse kto organele do t vinin s bashku n nj mnyr skajshmrisht harmonike dhe bashkpunuese me plan dhe

rregull, ato do t duhej t sillnin pran tyre t gjitha enzimet e nevojshme dhe t mbshtillen me membran, brendsia e t cils do t duhej t mbushej me nj lng special pr t prgatitur mjedis ideal pr to. Tash, edhe n qoft se t gjitha kto gjra shum t pagjasa do t ndodhnin nga rastsia, a do t vinte n jet ky grumbull molekulash? Prgjegjja sht Jo, pasi q hulumtimet kan zbuluar se kombinimi i thjesht i t gjitha materieve esenciale pr jet nuk sht i mjaftueshm pr t filluar jeta. Edhe nse t gjitha kto proteina esenciale pr jet do t mblidheshin dhe do t vendoseshin n nj en prov, kto prpjekje nuk do t rezultonin n prodhimin e qelizave t gjalla. T gjitha eksperimentet e kryera n kt drejtim jan vrtetuar t jen t pasukseshme. T gjitha observimet dhe eksperimentet indikojn se jeta mund t lind vetm nga jeta. Pohimi se jeta ka evoluar nga gjrat jo t gjalla, me fjal t tjera abiogjeneza, sht nj prrall e cila ekziston vetm n ndrrat e evolucionistve dhe sht krjetsisht n kundrshtim me rezultatet e qfardo eksperimenti apo observimi. N kt kuptim, jeta e par n tok duhet t ket origjinuar nga jeta tjetr poashtu. Ky sht nj reflektim i epitetit Hayy t Perndis. (I Gjalli, I Prjetshmi). Jeta mund t filloj, vazhdoj dhe prfundoj vetm me vullnetin e Tij. Sa i prket evolucionit, ky jo vetm q e ka t pamundur q ta sqaroj fillimin e jets, por gjithashtu sht i pandihm t sqaroj se si materialet esenciale pr jet u krijuan dhe u bashkuan. Chandra Wickramasinghe nga Universiteti i Cardiff-it e prshkruan realitetin me t cilin ai sht ballafaquar si shkenctar t cilit i sht thn gjat tr jets s tij se jeta ka lindur si rezultat i koinidencave t rastsishme: Qysh nga trajnimi im hershm si shkenctar, un isha programuar q t besoj se shkenca nuk mund t pajtohet me qfardo krijimi t paramenduar. Ky nocion u desh t zhveshej dhimbshm. N nj moment un nuk mund t gjej ndonj argument racional pr t hedhur posht pikpamjen e cila krkon kthim kah Perndia. Ne kemi qen mendjehapur; tani e shohim se prgjegjja e vetme logjike pr jetn sht krijimi dhe jo przierja e thjesht aksidentale. 15

17

INFORMATAT N STRUKTURAT E GJALLA DHE VDEKJA E MATERIALIZMIT

Filozofia materialiste qndron n themele t teoris s evolucionit. Materializmi mbshtetet n supozimin se gjithqka q ekziston sht materie. Sipas ksaj filozofie, materia ka ekzistuar qysh nga prjetsia, do t vazhdoj t ekzistoj prgjithmon dhe nuk ka gj tjetr pos materies. Pr t mbshtetur pohimin e tyre, materialistt e prdorin logjikn e quajtur reduktionizm. Kjo sht ideja se gjrat q nuk jan t observueshme mund q sqarohen gjithashtu me shkaqe materiale. Pr t qartsuar gjrat le t marrim nj shembull nga mendja e njeriut. sht evidente se mendja nuk mund t preket apo shihet. Pr m tepr, kjo nuk ka ndonj qendr n trurin e njeriut. Kjo situat pashmangshm qon n konkluzionin se mendja sht koncept prtej materies. Kshtuq, qenia t cils ne i referohemi si Un, e cila mendon, dashuron, nervozohet, brengoset, ndjen knaqsi apo dhembje, nuk sht qenie materiale sikur sofa, drrasa apo guri. Materialistt megjthat pohojn se mendja sht e thjeshtsuar n materie. Sipas pohimit materialist, t menduarit, dashuria, brengosja dhe t gjitha aktivitetet tona mentale nuk jan asgj tjetr veqse reaksione kimike q ndodhin midis atomeve n tru. Dashuria ndaj dikuj sht reaksion kimik n disa qeliza n trurin ton, dhe frika sht nj tjetr reaksion. Filozofi i famshm materialist Karl Vogt e nnvizoi kt logjik me fjalt e tij t famshme Ashtu sikur q mlqia e tajon vrerin, edhe truri yn e sekreton mendimin. 16 Por vreri sht materie, prderisa nuk ka ndonj fakt se edhe mendja sht diqka e till. Reduksionizmi sht deduksion (prfundim) logjik. Sidoqoft, deduksioni logjik mund t bazohet n themel solide apo n themele tundse. Pr kt arsye, pyetja q ne duhet ta bjm sht: Qfar ndodh kur reduksionizmi, logjika themelore e materializmit, krahasohet me t dhnat shkencore? Shkenctart dhe mendimtart materialist t shekullit 19 mendonin se prgjigja do t ishte se shkenca e vrteton reduksionizmin. Sidoqoft, shkenca e shekullit 20 ka shafaqur

nj pamje krjet ndryshe. Nj nga qshtjet m t spikatura n kt pamje sht informata e cila sht prezente n natyr dhe e cila kurr nuk mund t reduktohet n materie.

Materia nuk mund t prodhoj informata

M hert ne kemi prmendur se n ADN-n e qenieve t gjalla ekzistojn informata jashtzakonisht gjithprfshirse. Diqka q sht e vogl sa e njqindmijta pjes e milimetrit prmban nj far banke t t dhnave q specifikon t gjitha detajet fizike t trupit t qenies s gjall. Pr m tepr, trupi poashtu e prmban sistemin q i lexon kto informata, i interpreton ato dhe e kryen pastaj prodhimin n pajtim me to. N t gjitha qelizat e gjalla, informatat n ADN lexohen nga enzime t ndryshme dhe pastaj prodhohen

18

proteinat sipas ktyre informatave. Ky sistem e bn t mundshm prodhimin e miliona proteinave pr do sekond, dhe at t llojit t duhur t proteins pr vendin e duhur n trupin ton. N kt mnyr, qelizat e vdekura t syrit zvendsohen me ato t gjalla dhe qelizat e vjetra t gjakut zvendsohen me t rejat. Le ta konsiderojm n kt pik pohimin e materializmit: A sht e mundur q informatat n ADN t reduktohen n materie, siq sugjerojn materialistt? Ose, me fjal tjera, a mund t pranohet pohimi se ADN sht vetm nj przierje e materies, dhe se informatat q ajo i prmban vijn si rezultat i interaksioneve t rndomta t pjesve t tilla t materies? T gjitha hulumtimet, observimet dhe eksperimentet shkencore t kryera n shekullin 20 tregojn se prgjigjja n kt pyetje sht definitivisht Jo. Drejtori i Institutit Federal Gjerman pr Fizik dhe Teknologji Prof. Dr. Werner Gitt ka pr t thn kt lidhur me kt qshtje: Sistemi i koduar gjithmon patjetr prfshin proces intelektual jomaterial. Materia fizike nuk mund t prodhoj kod informatash. T gjitha prvojat tregojn se do pjes e informacionit kreativ prfaqson disa prpjekje mendore dhe mund t lidhet me idedhnsin personal i cili e ka vn n prdorim vullnetin e tij t lir dhe t cilit i sht dhuruar mendja intelegjenteNuk ekziston asnj ligj i natyrs, asnj proes i njohur

dhe asnj sekuenc ngarjesh e cila mund t bj informatat q t lindin nga materia vetvetiu17 Fjalt e Werner Gitt e prmbledhin konkluzionin e teoris s informatave, e cila sht zhvilluar n 50 vitet e fundit dhe sht pranuar si pjes e termodinamiks. Teoria informative e investigon origjinn dhe natyrn e informatave n univers. Konkluzioni i arritur nga teorett informativ si rezultat i studimeve t gjata sht se Informata sht diqka tjetr nga materia. Ajo kurr nuk mund t reduktohet n materie. Origjina e informats dhe ajo e materies fizike duhet hetuar ndaras. Pr shembull le t mendojm lidhur me burimin e nj libri. Libri prbhet nga letra, ngjyra dhe informatat q ai i prmban. Letra dhe ngjyra jan elemente materiale. Burimi i tyre sht prap materia: Letra sht prodhuar nga celuloza dhe ngjyra nga materiet prkatse kimike. Por, informatat n libr jan jomateriale dhe nuk mund t ken burim material. Burim i informats n secilin libr sht mendja e personit q e ka shkruar at. Pr m tepr, kjo mendje e prcakton se si do t prdoren letra dhe ngjyra. Libri primarisht formohet n mendjen e autorit. Autori pastaj e ndrton n mendjen e tij zingjirin e logjiks dhe i rregullon sentencat e tij. N hapin e dyt, ai i vendos ato n form materiale, pra mund t thuhet se ai i kryen prkthimin e informatave t mendjes s tij n letr, duke prdorur laps, makin shkrimi apo kompjuter. M von kto shkronja shtypen n shtpin botuese dhe marrin formn e librit t prbr nga letra dhe ngjyra. Kshtuq mund ta japim kt konkluzion t prgjithshm: Nse materia fizike prmban informata, ather ajo materie duhet t jet dizajnuar nga nj mendje q ka poseduar informatat n fjal. S pari sht mendja. Ajo mendje i kthen informatat q i posedon, n materie, veprim ky q prbn aktin e dizajnit.

19

Origjina e Informatave n Natyr

Kur e aplikojm kt definim shkencor t informats n natyr, pr pasoj kemi nj rezultat shum t rndsishm. Kjo pr arsyen se natyra t prmbyt me masn e pafundme t informatave (si pr shembull n rastin e ADN-s), dhe duke qen se kjo informat nuk

mund t reduktohen n materie, ajo pra vie nga nj burim tjetr jasht materies. Nj nga mbrojtsit m t flakt t teoris s evolucionit, George C. Williams e pranon kt realitet t cilin shumica e materialistve dhe evolucionistve ngurrojn ta shohin. Williams n mnyr t fuqishme e ka mbrojtur materializmin me vite t tra, por n artikullin q shkroi n vitin 1995, ai i v n pah jokorrektsit e qasjes materialiste (reduksioniste) e cila pohon se do gj sht materie: Biologt evolucionist kan dshtuar t shohin se ata kan t bjn me dy fusha q nuk kan plotpjestues t prbashkt: me fushn e informats dhe at t materies. Kto dy fusha kurr nuk mund t sillen s bashku n ndonj koncept t njohur rndom si reduksionizm. Gjeni sht nj pako e informatave dhe jo nj objektN biologji kur flitet pr gjra si gjenet, gjenotipet dhe grumbujt e gjeneve, flitet pr informata e jo pr objektiva fizikeKjo munges e prshkruesve t prbashkt i bn materien dhe informatn dy fusha t ndara t ekzistencs, t cilat duhet diskutuar ndaras, n termet e tyre t veta. 18 Kshtuq, prkundr supozimeve t materialistve, burimi i materieve n natyr nuk mund t jet vet materia. Burim i informats nuk sht materia por Menquria superiore jasht materies. Kjo Menquri ka ekzistuar para materies. Materia sht sjellur n ekzistenc, i sht dhn form dhe sht organizuar nga Ai.

20

NGJASHMRIA E NJERIUT ME MAJMUNIN SHT PRRALL!

Kompletimi i harts s gjenomit njerzor sot nuk jep rezultatin se njeriu dhe majmuni jan kushrinj. Nuk duhet mashtruar nga tentimet e evolucionistve pr ta shftytzuar kt zhvillim t ri shkencor ashtu si kan br me t gjitha zhvillimet tjera. Sikur q e dim, kompletimi i tashm i harts s gjeneve t njeriut n kuadr t Projektit t Gjenomit Njerzor sht nj prparim i rndsishm shkencor. Por disa rezultate t kti projekti po shtrembrohen nga disa publikime evolucioniste. Pohohet se gjenet e shimpanzs kan 98% ngjashmri me gjenet e njeriut dhe kjo promovohet si

fakt pr pohimin se majmunt jan t lidhur me njerzit gj kjo q sjell te teoria e evolucionit. N t vrtet, kjo sht nj pjes fallso e evidencs s promovuar nga evolucionistt t cilt prfitojn nga mungesa e njohuris lidhur me kt tem n shoqri.

Pohimi pr ngjashmri 98 % sht propagand mashtruese

S pari, duhet deklaruar se koncepti i ngjashmris 98 prqindshe midis ADN-s s njeriut dhe shimpanzs, i prdorur shpesh nga evolucionistt sht mashtrim. Pr t pohuar se ndrtimi gjenetik i njeriut dhe shimpanzs ka 98 % ngjashmri, duhet br hartn e gjenomit t shimpanzs, njjt sikur t njeriut, pastaj kto t dyjat duhet t krahasohen dhe pastaj duhet t nxirret rezultati i ktij krahasimi. Mirpo nuk ekziston asnj rezultat i till pr arsye se deri m tani sht br harta e vetm t gjenomit t njeriut. Akoma nuk sht br ndonj hulumtim i till tek shimpanza. N realitet, ngjashmria 98 prqindshe midis gjeneve t njeriut dhe shimpanzs, i cili po sillet n agjend, sht nj sllogan propagandues qllimisht i krijuar disa vite m par. Kjo ngjashmri sht nj gjeneralizim tejmase i ekzagjrua,r bazuar n ngjashmrin e sekuencs s aminoacideve t nja 30-40 proteinave bazike, prezente tek njeriu dhe shimpanza. Analiza e sekuencs sht br duke e prdorur metodn e quajtur hibridizimi i ADN-s n sekuencat e ADN-s q jan n korrelacion me kto proteina dhe vetm ai numr i kufizuar i proteinave sht krahasuar. Mirpo ekzistojn rreth njqind mij gjene, dhe n baz t ksaj njqind mij proteina t shifruara nga kto gjene tek njeriu. Pr kt arsye, nuk ekziston asnj baz shkencore pr pohimin se t gjitha gjenet e njeriut dhe t majmunit jan 98% t ngjashme vetm pr shkak se 40 nga 100 000 proteinat jan t ngjashme. Pr m tepr, krahasimi i ADN-s kryer n kto 40 proteina sht gjithashtu kontraverz. Ky krahasim sht br n vitin 1987 nga dy biologt Sibley dhe Ahlquist dhe sht publikuar n Journal of Molecular Evolution. 19 Mirpo nj shkenctar tjetr i quajtur Sarich, i cili ka ekzaminuar t dhnat e fituara nga kta dy shkenctar, ka konkluduar se

besueshmria e metods q ata kan prdorur sht kontraverze dhe t dhnat jan interpretuar n mnyr t ekzagjeruar. 20

21

ADN i njeriut sht poashtu i ngjashm me at t krimbit, mushkonjs dhe puls!

Pr m tepr, proteinat bazike t sipr prmendura jan molekula vitale t zakonshme prezente edhe tek qeniet e tjera t ndryshme t gjalla. Struktura e llojit t njjt t proteinave prezente jo vetm te shimpanza, por gjithashtu edhe tek krijesa tjera t gjalla krejtsisht t ndryshme, sht shum e ngjashme me at t njerut. Pr shembull analizat gjenetike t publikuara n New Scientist kan zbuluar 75% ngjashmri midis ADN-s s krimbave nematode dhe njeriut. 21 Kjo definitivisht nuk do t thot se ekziston vetm 25% dallim midis njeriut dhe ktyre krimbave! Sipas trungut familjar t br nga evolucionistt, tipi Chordata ku sht i prfshir njeriu, dhe tipi Nematoda ishin shum t ndryshm nga njri tjetri qysh para 530 milion vitesh. Pastaj nj zbulim tjetr i cili poashtu u paraqit n media, thot se krahasimet e bra midis gjeneve t Drosophila sp. dhe gjeneve t njeriut tregojn nj ngjashmri prej 60%. 22 N nj rast tjetr, analizat e bra n proteinat e caktuara e paraqesin njeriun poaq afr t lidhur me qenie t tjera t gjalla t ndryshme. N nj hulumtim t kryer nga hulumtuesit e Universitetit t Kembrigjit jan krahasuar disa proteina t kafshve toksore. Quditrisht, n gati t gjith shembujt, qeniet njerzore dhe pulat jan qiftzuar si kushrinjt m t afrt. Kushriri tjetr m i afrt ishte krokodili. 23 Nj shembull tjetr i prdorur nga evolucionistt lidhur me ngjashmrin gjenetike midis njeritu dhe majmunit, sht prezenca e 48 kromozomeve tek shimpanzat dhe gorillat krahas 46 kromozomeve tek njeriu. Evolucionistt e konsiderojn afrsin e numrit t kromozomeve si indikacion t lidhjes evolutive. Por, nse logjika e till e prdorur nga evolucionistt do t ishte valide, ather njeriu do ta kishte nj kusheri edhe m t afrt se sa shimpanza: pataten! Pr arsye se numri i kromozomeve tek patatja sht i

njjt me at tek njeriu: 46 Kta shembuj konfirmojn se koncepti i ngjashmris gjenetike nuk prbn evidenc pr teorin e evolucionit. Kjo pr arsyen se ngjashmrit gjenetike nuk jan n linj me skemat e supozuara evolucioniste, dhe prkundrazi, kto tregojn rezultate krejtsisht t kundrta.

Ngjashmrit gjenetike e shqetsojn Skemn Evolucioniste e cila krkohet t Konstituohet

Nuk sht aspak befasi se kur kjo qshtje vlersohet si e tr, shihet se tema e ngjashmris biokimike nuk konstituon evidenc pr evolucionin por e hudh kt teori n gremin. Dr. Christian Schwabe, hulumtues biokimist nga Fakulteti i Mjeksis n Universitetin e South Carolina, sht nj shkenctar evolucionist i cili ka kaluar vite t tra duke krkuar evidenc pr evolucionin n fushn molekulare. N veqanti ai ka kryer hulumtime n proteinat e tipit t insulins dhe relaksins dhe ka tentuar q t krijoj nj afrsi evolutive midis qenieve t gjalla. Mirpo, atij i sht dashur t pranoj shum here se ai nuk ka mundur t gjej ndonj evidenc pr evolucionin n ndonj pik t studimeve t tij. N nj artikull t publikuar n nj revist shkencore, ai thot:

22

Evolucioni molekular sht duke u pranuar si metod m superiore ndaj asaj paleontologjike pr zbulimin e afrsive evolutive. Si evolucionist molekular un do t duhej t isha i ngazllyer. N vend t ksaj duket turbullues fakti se ekzistojn shum prjashtime n progresionin e renditur t specieve prcaktuar sipas homologjis molekulare: kto jan aq t shumta n t vrtet sa q un mendoj se prjashtimi mund t bart ne vete porosi m t rndsishme. 24 Bazuar n zbulimet e vonshme n fushn e biologjis molekulare, biokimisti i famshm Prof. Michael Denton ka dhn kto komente: Secila klas e nivelit molekular sht unike, e izoluar dhe e palidhur me ndrmjetsues. Kshtuq, molekulat, njsoj sikur fosilet kan dshtuar t sigurojn ndrmjetsuesit e pakapshm t krkuar aq gjat nga biologjia evolucionisteN nivelin molekular asnj organizm nuk sht m i vjetr ose m primitiv apo m i

avancuar krahasuar me t afrmit e tijKa pak dyshim se sikur kto fakte molekulare t ishin t pranishme para nj shekulliideja e evolucionit organik mund t mos ishte pranuar kurr. 25

Ngjashmrit nuk jan vrtetim pr evolucionin por pr krijimin

Sigurisht se sht e natyrshme pr trupin e njeriut q t ket disa ngjashmri molekulare me qeniet e tjera t gjalla, pr arsye se t gjitha kto jan t ndrtuara nga qelizat e njjta, t gjitha prdorin ujin dhe atmosfern e njjt, t gjitha konsumojn ushqimin e prbr nga molekulat e njjta. Sigurisht se metabolizmi i tyre dhe me kt edhe ndrtimi i tyre gjenetik do ti prgjasoj njrti tjetrit. Megjithat, ky nuk sht vrtetim se ato kan evoluar nga paraardhs t prbashkt. Ky material i njjt nuk sht rezultat i evolucionit por i dizajnit t njjt, q do t thot se ato jan krijuar sipas planit t njjt. sht e mundur t sqarohet kjo qshtje me nj shembull: t gjitha konstruksionet n bot jan t ndrtuara me material t ngjashm (tulla, hekur, qimento, etj). Por kjo nuk do t thot se kto ndrtesa kan evoluar nga njra tjetra. Ato jan ndrtuar ndaras duke prdorur materialin e rndomt. E njjta gj vlen edhe pr qeniet e gjalla poashtu. Jeta nuk ka filluar si rezultat i rastsive t pavetdijshme si pohon evolucioni, por si rezultat i krijimit nga Perndia, i Gjithfuqishmi, Poseduesi i dituris dhe menquris t pafund. Ai (All-llahu) sht q krijoi (pa kurrfar shembulli) qiejt dhe tokn, e si mund t ket Ai fmij kur nuk pati bashkshorte? do send e krijoi Ai, dhe sht m i dijshmi pr t gjitha sendet e krijuara. Ky sht All-llahu, Zoti juaj, nuk ka t adhuruar prve Tij, Krijues i do sendi, pra adhuronie At; Ai sht mbikqyrs ndaj do sendi. (Kurani, 6:101-102)

23

Konkluzion
Si shtes e krejt informatave q i kemi shqyrtuar deri m tash, ne mendojm se do ishte ndihmes theksimi i nj fakti tjetr. Prveq ngjashmris siprfaqsore midis tyre, majmunt nuk jan m t afrt me

qeniet njerzore se sa ndonj shtaz tjetr. Pr m tepr, kur prdoret intelegjenca si mjet i krahasimit, bleta e cila prodhon mrekullin gjeometrike t huallit, apo merimanga e cila e prodhon mrekullin inxhinierike t rrjets, jan m t afrta me njeruin se sa majmuni. Ne bile edhe mund t themi se ato jan m superiore n disa aspekte. Sidoqoft, midis njeriut dhe majmunit ekziston nj zbraztsir marramendse e cila kurr nuk mund t mbyllet me trille e prralla. Fundja, majmuni sht nj shtaz pa asnj dallim me kalin apo qenin n aspektin e vetdijes. Njeriu, n ann tjetr sht qenie me vetdije dhe vullnet, e cila mund t mendoj, arsyetoj, vendos dhe gjykoj. T gjitha kto kualitete jan funksione t shpirtit q ai posedon. Dallimi m i rndsishm q e shkakton kt zbraztsir gjigante midis njeriut dhe qenieve tjera t gjalla sht ky shpirt. Asnj ngjshmri fizike nuk mund ta afroj kt zbraztsir midis njeriut dhe qenieve tjera t gjalla. E vetmja krijes n natyr q ka shpirt sht njeriu. Ky kualitet superior t cilin e posedon njeriu dhe i cili e dallon at nga qenie e tjera t gjalla, n Kuran referohet si: Mandej, Ai e formson at (n barkun e nns) dhe nga ana e vet i jep shpirt atij dhe Ai sht q juve ju pajis edhe me dgjim, me t parit dhe me zemr, e pak send sht ajo q ju falnderoni. (Kurani 32:9)

24

IDET E GABUARA DARVINISTOMATERIALISTE RRETH PROJEKTIT T GJENOMIT NJERZOR

Me brjen t njohur t t arriturave t fundit n Projektin e Gjenomit Njerzor, disa institucione publikuese kan filluar t prhapin mesazhe orientuese duke e keqinformuar publikun, ashtuq rruga pa krye ku ka mbrrir evolucioni t mos bhet e ditur edhe m tutje. M hert, ne prmendm mesazhet mashtruese t evolucionistve rreth ngjashmrive gjenetike dhe e bm t qart se kto jan interpretime subjektive t cilat nuk sjellin ndonj fakt pr teorin e evolucionit. Nj tem tjetr e cila po promovohet dhe

po theksohet me t madhe nn sllogane e tituj t ndryshm nga shtypi Darvinsto-Materialist, sht pohimi se zbulimi i harts s gjeneve sugjeron se fati i caktuar nga Perndia mund t sfidohet. Ky sht nj keqkuptim dhe mashtrim i madh i trumbetura nga qarqe t ndryshme. Titujt q po paraqiten tash von n shtypin e shkruar dhe deklaratat e bra n diskutime n programet televizive japin impresionin e nj indoktrinimi tinzar. sht nj gabim i madh prezentimi i informatave nga projekti i gjenomit njerzor, i shoqruar nga mesazhe si Njeriu m nuk do t jet i mundur nga fati i tij. Sepse n fakt, hartimi i gjenomit njerzor nuk ka kurrfar rndsie n rrjedhjen e fatit t njeriut. Prodhimi i harts s gjeneve t njeriut n asnj mnyr nuk do ta ndrroj formn e fatit t njeriut, pr arsye se ai gjithashtu sht i paraprcaktuar.

Rrjedhja e Fatit nuk mund t ndrroj

Fati sht njohuria e prsosur e Perndis pr t gjitha ngjarjet, t tashmet apo t ardhmet, sikur nj moment i vetm. Zoti veqse i di ngjarjet t cilat akoma nuk kan ndodhur. Nj numr i madh i njerzve nuk mund t kuptojn se si Perndia mund t dij se far do t ndodh n t ardhmen, me fjal t tjera se mund ta dij realitetin e fatit. Sidoqoft ngjarjet t cilat akoma nuk kan ndodhur jan t tilla vetm pr neve. T gjitha ato ngjarje rezultatin e t cilave ne e prshkruajm si t panjohur jan t panjohura vetm pr neve. Zoti i cili e posedon njohurin e pafundme nuk sht i kufizuar nga koha dhe hapsira. N asnj mnyr, sepse ishte Ai q e krijoi kohn dhe hapsirn. Pr kt arsye e kaluara, e tashmja dhe e ardhmja jan q t gjitha njsoj pr Zotin; pr T do gj veqse ka ndodhur dhe sht kryer. do gj q neve na ndodh tani dhe q do t na ndodh n t ardhmen, sht veqse e mbaruar dhe e kryer n shikimin e Perndis. N kohn e duhur t gjith njerzit e takojn fatin q Perndia e ka prgatitur pr ta. Ashtu sikur dikush q e ka n dor shiritin e nj filmi dhe q mund ta shoh fillimin, fundin dhe gjithqka q sht n mes si nj trsi t vetme, njsoj Zoti di do gj rreth qenieve njerzore q Ai i ka krijuar. Zoti i cili di gjithqka si n nj moment t vetm, e ka

25

shpallur Fuqin e tij ndaj nesh duke e krijuar pafundsin, ose kohn pafundsisht t gjat, n nj moment t vetm, e kjo do t thot, n nj koh pafundsisht t shkurtr. Perndia ka krijuar do njeri t n kaluarn dhe t tashmen duke e ditur do detaj t jets s tyre. Qfardo q do ti ndodh dikuj, qoft kjo e mir apo e keqe n syt e tij, ndodh mbrenda dijes s Perdnis. Sura Anam zbulon se gjithqka q ndodh n kt bot, qoft kjo e vogl apo e madhe ndodh me vullnetin e Perndis: elsat e fshehtsive jan vetm tek Ai, at (fshehtsin) nuk e di kush pos Tij. Ai e di ka ka n tok dhe n det, Ai e di pr do gjeth q bie dhe ska kokrr n thellsi t toks, ska t njom dhe ska t that q nuk sht (shnuar) n librin e qart. (Kurani 6:59) Kjo sht e vrtet pr secilin njeri dhe pr seciln ngjarje. As nuk sht e mundur q q dikush ta ndrroj fatin q Perndia e ka prgatitur pr t, e as q sht e mundur q t bhet t ngjaj ndonj ndryshim n rrjedhjen e ngjarjeve. Perndia e ka krijuar secilin me jetzgjatje t caktuar dhe momenti i vdekjes sht caktuar (vendi, koha dhe forma) n vshtrimin e Perndis. Pr shembull, smundja nga e cila do t vuaj ndonj person sht paracaktuar me biliona vite para lindjes s tij. Se a do t shrohet apo jo ai njeri nga ajo smundje sht vendosur nga Zoti n fatin e tij. Edhe mjekt, infermiert, spitalet dhe metodat e trajtimit q do t jen motor i shrimit t tij jan t shkruara q m pare n vshtrimin e Perndis. Pr kt arsye, fakti q dikush shrohet nga ndonj smundje nuk do t thot se ai ka mashtruar fatin e tij, por kjo do t thot se shrimi i tij sht pjes e fatit t njjt. Nse, n vitet q vijn, jeta e dikuj zgjatet me intervenime kohore n gjene, kjo nuk do t thot se kjo ngjarje e ka mposhtur fatin e atij personi. Kjo, thjesht, do t thot kshtu: Perndia i ka dhn ktij personi jet t gjat dhe se Ai e ka br prfundimin e harts s gjeneve si mjet q jeta e tij t jet e gjat. Zbulimi i harts s gjeneve, t jetuarit e atij personi n at koh dhe zgjatje e jets s tij me metoda shkencore jan q t gjitha fati i tij.

Krejt kjo sht prcaktuar n syt e Perndis para se ai person t vinte n kt bot. Njsoj, dikush smundja fatale e t cilit sht kuruar nprmjet zbulimeve t bra n spektrin e ktij projekti, prap nuk e ka ndrruar fatin e tij. Kjo pr arsye se sht fati i atij personi q t shrohet nga ajo smundje nprmes mjeteve t ktij projekti. Rrjedhimisht, kompletimi i projektit t gjenomit njerzor dhe fakti se ai njeri do t mund t intervenoj n ndrtimin gjenetik, nuk do t thot konfrontim i fatit t krijuar nga Perndia. Prkundrazi, n kt mnyr njerzimi i prcjell zhvillimet e krijuara pr t nga Perndia, dhe gjurmon e prfiton nga informatat e krijuara nga Perndia. Nse njeri jeton 120 vite fal ktyre zhvillimeve shkencore, kjo sigurisht sht jetzgjatje e dekretuar pr t nga Zoti, dhe pr kt arsye ai ka jetuar aq gjat. Zoti ka shpallur n nj ajet se jeta e secilit njeri sht e paraqitur n nj libr n syt e Tij: All-llahu ju krijoi prej dheu, mandej prej nj pike uji, e pastaj ju bri ift. E asnj femr nuk bart e as nuk lind ndryshe, vetm se me dijen e Tij, dhe nuk i jepet

26

kujt t jetoj gjat ose ti shkurtohet jeta e tij, vetm se ajo sht e shnuar n Libr, e kjo pr All-llahun sht e leht. (Kurani 35:11) Studenti i cili bie nga provimi pranues n universitet pr disa vite para se t pranohet n degn ku ai dshiron, biznismeni i cili e shpton kompanin e tij nga bankrotimi, njerzit t cili i ikin n momentin e fundit nj rrmbimi t aeroplanit, dhe t tjert q bjn gjra t njjta, q t gjith vetm jan duke e jetuar fatin e tyre. Askush nga ta nuk mund ta ndrroj at fat, e as q dikush tjetr ka fuqi pr ta ndrruar fatin e tyre pr ta. Shkurtimisht thn, shprehjet si E kam mashtruar fatin, E kam ndrruar fatin apo Kam intervenuar n fatin tim jan si pasoj e injorancs t shkaktuar nga mosnjohja e fakteve rreth fatit. N ann tjetr, edhe personi q i prdor kto shprehje gjithashtu sht i paraprcaktuar: kur, si dhe nn qfar kushtesh ai do ti thot kto gjra, jan q t gjitha t prcaktuara n syt e Perndis. sht Zoti Ai q i di t gjitha. Perndia na ka informuar se do gj sht e regjistruar n nj libr t qart n syt e Tij. Ne jetojm at q sht e shkruar n at libr, as m shum as m pak.

E ata q nuk besuan than: Nuk do t na vij neve kijameti! Thuaj: Po. pasha Zotin tim q e di t fshehtn, pa tjetr do tju vij ai juve. Atij nuk mund ti fshihet as n qiell as n tok sendi sa grimca, e as m i vogl, e as m i madh, vetm se jan t regjistruar n librin e qart. (Kurani 34:3) Nuk ndodh asnj fatkeqsi n tok e as n trupin tuaj, e q t mos jet n shnime para se t ngjaj ajo, e kjo pr All-llahun sht e leht. (Kurani 57:22)

Klonimi i qenieve njerzore apo gjallesave tjera nuk sht krijim

N disa publikime sht pohuar se me prparimin e shkencs s gjenetiks, qeniet njerzore do t klonohen dhe kshtu njerzit do t krijojn njerz. Kjo gjithashtu sht nj pjes shume e shtrembruar dhe e panatyrshme e logjiks. T krijosh do t thot t sjellsh diqka n jet nga asgjja, dhe ky veprim sht privilegj vetm i Perndis. Formimi i kopjes identike s qenies s gjall duke kopjuar informatat gjenetike nuk do t thot se ajo qenie e gjall sht krijuar. Kur nj njeri apo ndonj qenie tjetr e gjall sht klonuar, qelizat e qenies s gjall jan marr dhe kopjuar. Sidoqoft, njeriu kurr nuk e ka krijuar nga asgjja as edhe nj qeliz e vetme. Hulumtimet e kryera n kt drejtim jan stopuar: q t gjitha ishin fare jobindse. Rrjedhimisht, zbulimi i ndrtimit gjenetik t njeriut n asnj mnyr nuk implikon sfidim t njeriut ndaj fatit t tij, dhe kjo kurr nuk do t mund t ndodh. do incident, do akt i t folurit dhe t zhvilluarit sht i paracaktuar n syt e Perndis sipas fatit prkats. Njsoj vlen edhe pr prparimet teknologjike, zhvillimet shkencore dhe inovacionet q ato do t sjellin. Zoti sht i Gjithdijshm dhe Gjithprfshirs. Fakti se do gj,e madhe apo e vogl, ndodh brenda njohuris s Perndis sht prmendur n Kuran:

27

Ti nuk angazhohesh me asnj shtje, nuk lexon pjes nga Kurani dhe nuk bni ndonj vepr, vetm se ne jemi prezentuesit tuaj, kur ju ndrmerrni at. Zotit tnd nuk mund ti fshihet as n tok e as n qiell as sa grimca e as m e vogl se ajo e as m

e madhe, por vetm sa sht evidentuar n librin e sigurt. (Kurani 10:61)

28

POHIMET E FUNDIT LIDHUR ME MBSHTJETJEN FOSILE T TEORIS S EVOLUCIONIT GJITHASHTU JAN TASHM HISTORI

Teoria e evolucionit ka psuar disfat t zhurmshme n paleontologji sikur edhe n fushat e biokimis si jan gjenet, ADN dhe sistemi qelizor. Fosilet demonstrojn se speciet e gjalla nuk kan evoluar nga njra tjetra, por jan krijuar ndaras me karakteristikat e tyre specifike individuale. Sipas teoris s evolucionit q t gjitha speciet e gjalla kan evoluar nga njra tjetra. Speciet e mhershme ekzistuese me koh u shndrruan n specie tjera dhe q t gjitha speciet u krijuan n t njjtn mnyr. Sipas ksaj teorie, ky transformim ka ndodhur brenda nj periudhe t gjat prej qindra miliona vitesh dhe sht zhvilluar gradualisht. N at rast, specie t ndrmjetme t shumta, do t duhej t ishin krijuar dhe do t kishin jetuar brenda ksaj periode t gjat t supozuar t transformimit. Pr shembull, disa krijesa gjysm-peshk/gjysm-zvarranik do t duhej t kishin jetuar n t kaluarn gj q do t kuptonte shtim t disa tipareve t zvarranikve n tiparet ekzistuese t peshqve tek kto krijesa. Ose disa zvarranik-shpend do t duhej t kishin ekzistuar gj q do t krkonte shtim t disa tipareve t shpendve n tiparet ekzistuese t zvarranikve t cilat kto krijesa veqse i kishin. Duke qen se kto krijesa ishin n period tranzitore, ato do t duhej t ishin t gjymta, t mangta dhe defektive. Evolucionistt u referohen ktyre krijesave teorike, pr t cilat besojn q t ken jetuar n t kaluarn, si forma tranzitore. Nse shtazt e tilla do t kishin ekzistuar me t vrtet n t kaluarn, tash do t kishim miliona e bile edhe biliona sosh n numr dhe varietet. Darvinizmi po shpartallohet mu n kt pike, pr arsye se nuk ekziston as edhe nj gjurm e vetme e ktyre formave t ndrmjetme tranzitore imagjinative.

Ky fakt ka qen i njohur pr nj koh t gjat. Megjithat evolucionistt akoma spekulojn rreth disa fosileve, duke tentuar q ti prezantojn ato si forma t ndrmjetme tranzitore dhe e ngushllojn vetveten duke then se vetm disa forma t ndrmjetme jan gjetur deri m tash por n t ardhmen t gjitha ato do t zhgroposen. Fosili m i rndsishm i paraqitur si form e ndrmjetme ka qen fosili 150 milion vite i vjetr i shpendit t vdekur i quajtur Archaeopteryx. Evolucionistt pohonin se ky shpend kishte tipare t zvarranikve. Megjith faktin se pohimet e tyre jan prgnjeshtuar nj nga nj dhe se sht vrtetuar se Archaepteryx-i nuk ishte nj form e ndrmjetme tranzitore por nj specie shpendi q fluturonte, ata dshprueshm kapen pr kt fosil t fundit q e kan.

29

Zbulimi fosil krcnon teorin e evolucionit t shpendve

Nj fosil i zbuluar gjat viteve t fundit definitivisht i prmbysi pohimet e evolucionistve. Cituar nga burime evolucioniste, sht gjetur nj fosil i cili zbuloi se paraardhsi i lasht i shpendve nuk ishte dinosaur apo ndonj qenie tjetr e gjall por shpend. Lajmet rreth ktij zbulimi s pari u paraqitn n mediat botrore m 23 Qershor 2002. N New York Times u paraqit titulli Zbulimi fosil krcnon teorin e evolucionit t shpendve. Ishte ky nj artikull rreth nj shpendi t zhgroposur kohve t fundit n Lindjen e Mesme. Revistat shkencore prominente si Science dhe Nature sikur dhe rrjeti i famshm televiziv BBC shpalln zhvilimet e fundit si vijon: sht zbuluar se fosili i zhgroposur n Lindjen e Mesme i cili llogaritet t ket jetuar para 120 milion vitesh, sht i mbuluar me pupla, e ka shporin (parmzn) mu sikur Archaeopteryx-i dhe shpendt e tjer t kohs s sotme, dhe se ka boshte t zbrazta n puplat e tij. KJO I BN JOVALIDE POHIMET SE ARCHAEOPTERYX-I SHT PARAARDHS I SHPENDVE, pr arsye se fosili i zbuluar sht 75 miliona vite m i vjetr se Archaeopteryx-i. Kjo do t thot se SHPENDI I VRTET ME T GJITHA TIPARET E TIJ KARAKTERISTIKE VEQSE KA EKZISTUAR 75 MILION VITE PARA KRIJESS E CILA SUPOZOHEJ T JET PARAARDHS I SHPENDVE.

Nj moment gjigand n historin e Paleontologjis

Pranimi nga vet evolucionistt se Arheopterixi nuk sht form e ndrmjetme tranzitore q do t shrbente si evidenc pr evolucionin sht nj kthes e madhe e rendsishme n historin e paleontologjis. Kjo pr arsyen se pr afr 150 vite Archaeopteryx-i vazhdonte t ishte m prominenti midis shum pak t t ashtuquajturave forma t ndrmjetme tranzitore, t cilat evolucionistt kishin mundur ti zhvillojn. Sidoqoft, kjo der e shptimit tashm sht e mbyllur gjihashtu dhe bota e paleontologjis duhet t ballafaqohet me t vrtetn e thjesht se nuk ekziston as edhe nj fosil i vetm i cili do t sillte ndonj evidenc pr evolucionin. Rezultati sht evident. The New York Times gjithashtu ka pranuar faktin dhe e ka vn n faqen e par titullin Zbulimi fosil krcnon teorin e evolucionit t shpendve. Kjo sht e vrtet. Paraardhsi i shpendve ishte shpend. Paraardhsi i peshqve ishte peshk, paraardhsi i kuajve ishte kali, paraardhsi i kengurve ishte kengur dhe paraardhsi i njerzve ishte njeri. Me fjal t tjera, q t gjitha klast e ndryshme t qenieve t gjalla u shfaqn n formn e prsosur dhe specifike q e kan sod. Thn ndryshe, ato u krijuan nga Perndia. Rezistenca konzervative q evolucionistt e tregojn ndaj ktij fakti evident tani e ka humbur edhe gurin e fundit t themelit. Than: Ti je i pa t meta, ne kemi dije tjetr prve at q na msove Ti. Vrtet, Ti je i gjithdijshmi, i urti! (Kuran 2:32)

30

SHNIME
1 Michael Denton, Evolution:A Theory in Crisis, London: Burnett Books, 1985, fq. 334. 2 Prof. Dr. Ali Kemirsoy, Kalitim ve Evrim, p. 158 3 Frank B. Salisbury, "Doubts about the Modern Synthetic Theory of Evolution" fq. 336. 4 Francis Crick, Life Itself: It's Origin and Nature, New York, Simon & Schuster, 1981, fq. 88. 5 Orgel. Leslie E. Darwinism at the Very Beginning of Life, New Scientist, vol. 94 (April 15, 1982), fq. 151

6 Pierre-P Grass, Evolution of Living Organisms, New York: Academic Press, 1977, fq. 103. 7 Douglas R. Hofstadter, Gdel, Escher, Bach: An Eternal Golden Braid, New York, Vintage Books, 1980, fq. 548 8 Leslie E. Orgel, "The Origin of Life on the Earth", Scientific American, October 1994, vol. 271, fq. 78. 9 Haskins, Caryl P. , Advances and Challenges in Science in 1970, American Scientist, vol. 59 (May/June 1971), fq. 305 10 Michael Denton, Evolution: A Theory in Crisis. London: Burnett Books, 1985, fq. 351. 11 John Horgan, "In the Beginning", Scientific American, vol. 264, February 1991, fq. 119. 12 G.F. Joyce, L. E. Orgel, "Prospects for Understanding the Origin of the RNA World", In the RNA World, New York: Cold Spring Harbor Laboratory Press, 1993, fq. 13. 13 Jacques Monod, Chance and Necessity, New York: 1971, fq.143. 14 Leslie E. Orgel, "The Origin of Life on the Earth", Scientific American, October 1994, vol. 271, fq. 78. 15 Chandra Wickramasinghe, Interview in London Daily Express, August 14, 1981. 16 Encyclopaedia Britannica, Modern Materialism 17 Werner Gitt, In the Beginning Was Information, CLV, Bielefeld, Germany, fq. 107, 141. 18 George C. Williams. The Third Culture: Beyond the Scientific Revolution, (ed. John Brockman ) New York, Simon & Schuster, 1995, fq. 42-43 19 Journal of Molecular Evolution, vol. 26, fq. 99-121 20 Sarich et al. 1989. Cladistics 5:3-32 21 New Scientist, 15 May 1999, fq. 27 22 http://news.vvc.co.uk/1/hi/sci/tech/specials/washington-2000/647139.stm 23 New Scientist, v. 103, 16 August 1984, fq. 19 24 Christian Schwabe, "On the Validity of Molecular Evolution", Trends in Biochemical Sciences, July 1986 25 Michael Denton, Evolution: A Theory in Crisis. London: Burnett Books, 1985, fq. 290291.

31