Crkva u poslednjim vremenima

Svet i djavo navode na Crkvu takva zastrasujuca iskusenja da moze doci dan kad ce gotovo svi episkopi na uci u opstenje sa jereticima. Sta ce onda verni ciniti? Sta ce raditi onih nekoliko koji imaju hrabrost da ne slede mase, da ne slede svoje rodjene, svoje bliznje i svoje sugradjane? Svi ce verni morati da razumeju da Crkva nece biti tamo gde izgleda da jeste. I dalje ce se odrzavati Liturgije, i crkve ce biti ispunjene narodom, ali sveta Crkva nece imati opstenja sa tim crkvama ili tim svestenosluziteljima i tim vernicima. Crkva je tamo gde je Istina. Verni su oni koji nastavljaju neprkinuto predanje Pravoslavlja, to delo Svetoga Duha. Ti pravi svestenici su oni koji misle, zive i uce kao sto to cinise Oci i Svetitelji Crkve, ili ih bar ne odricu u svom ucenju. Gde kontinuiteta misli i zivota nema, prevara je govoriti o Crkvi, cak iako svi spoljasnji znaci govore o njoj. Uvek ce se moci naci kanonski svestenik, rukopolozen od strane kanonskog episkopa, koji ce slediti Predanje. Oko takvih svestenika ce se sakupljati male grupe vernih koji ce ostati do poslednjih dana. Svaka od ovih malih grupa ce biti pomesna vaseljenska Crkva Bozija. Verni ce u njima naci svu punocu Blagodati Bozije. Nece oni imati potrebe za administrativnim i drugim vezama, jer ce odnos medju njima biti naj savrseniji koji moze postojati. Bice to opstenje u Telu i Krvi Hristovoj, opstenje u Duhu Svetom. Zlatne veze nepromenljivog Pravoslavnog Predanja ce vezivati ove Crkve medjusobno kao i sa Crkvama u prosliosti, sa Crkvom pobednicom na nebesima. U ovim malim grupama, Jedna, Sveta, Saborna i Apostolska Crkva ce biti sacuvana nepromenjena. Naravno, dobro je da red i saglasnost postoje u vanjskom delanju raznih Crkava, i da manje uticajne Crkve primaju uputstva i voditeljstvo od uticajnijih Crkava, kao sto je to sada medju parohijama, mitropolijama, arhiepiskopijama i patrijarsijama, ali u poslednjim danima, takvi vanjski odnosi i kontakti ce vecinom biti nemoguci. Kada pocne era antihrista cak ce I forma Crkve biti tesko razpoznatljiva. Bice takva konfuzija - zabuna u svetu da jedna Crkva nece biti sigurna u pravoslavnost druge zbog mnostva laznih proroka koji ce ispuniti svet i koji ce govoriti, "evo Hrista ovde", i "evo Hrista onde". Sto se tada bude zvanicno prihvatalo kao Crkva, malo po malo ce izdavavsi bogatstva Vere, biti stopljeno sa neopisivom, ujedinjujucom mesavinom koja ce zadrzati vanjske znake Crkve sa satanskom pamecu. Ponegde ce male grupe vernih sa nekim svestenicima ipak sacuvati istinsko Predanje zivo. Medjutim, moze cak postojati i nesaglasnosti medju uistinu Pravoslavnim Crkvama zbog zabune oko jezika koji postoje u savremenom Vavilonu. Ali, nist od toga nece prekinuti sustinsko jedinstvo Crkve. Ali, ko ce biti u stanju da prepozna Hristovu Crkvu u tim malim, prezrenim grupama vernika, kojima nedostaje sav svetski sjaj? Ipak, na kraju vremena, Jedna, Sveta, Saborna i Apostolska Crkva ce biti bas ti zaboravljeni i spolja gledano, razjedinjene male parohije koje mogu cak i da ne znaju za postojanje drugih, ali ce biti ujedinjene medjusobno cudesnim vezama Tela i Krvi Gospoda, u Duhu Svetom, sa zajednickom Verom i Predanjem koje ce ostati neoskrvnjeno. "Protiv laznog jedinstva", Aleksandar Kalomiros