Ο Αλκιβιάδης, από μικρός, ένιωθε και το έδειχνε, τον εαυτό του

ανώτερο από τους άλλους και τα παιδιά της παρέας του τον
παραδεχόντουσαν πάντα και παντού για αρχηγό. σο μεγάλωνε όμως
ά!ηνε τα παιχν"δια κι άρχι#ε μαθ$ματα. %ταν χάρμα να τον βλέπεις να
μπα"νει στο σπουδαστ$ριο και να κάθεται, σοβαρός και συγκεντρωμένος,
παρακολουθώντας τα όσα έλεγε ο δάσκαλος. &ε χάρι#ε τ"ποτα στους
δασκάλους του. %ταν ένας από δαύτους που δεν ε"χε ούτε ένα βιβλ"ο να
δανε"σει στα παιδιά.
'ια μέρα ο δάσκαλός του αρρώστησε και, για να μη χάνει μέρες, ο
Αλκιβιάδης απο!άσισε να πάει σε άλλον για όσο καιρό θα κρατούσε η
αρρώστια του τακτικού του δασκάλου. ($γαμε στον καινούριο, όπου $ταν
μα#εμένα κι άλλα παιδιά. Ο κύριός μου χαιρέτησε και παρακάλεσε να του
δοθε" μια ρα)ωδ"α του Ομ$ρου *+λιάδα,. -κε" που ε"χε σταματ$σει με τον
άλλο δάσκαλο.
./α)ωδ"α του Ομ$ρου01 ε"πε ο γέρος δάσκαλος. .&εν έχω καμμιά
ρα)ωδ"α του Ομ$ρου21
Ο κύριός μου κόρωσε.
.&εν έχεις ρα)ωδ"α του Ομ$ρου21 !ώνα3ε αγανακτισμένος.
.4αι γιατ" νάχω01
.5ι ε"δους δάσκαλος ε"σαι6 αμαθέστατε21 και πριν προ!τάσω να
τον εμποδ"σω6 σ$κωσε το χεράκι του και τον χτύπησε στο πρόσωπο. Ο
δάσκαλος έμεινε αποσβολωμένος στη θέση του και ο Αλκιβιάδης βγ$κε
βιαστικά από την τά3η. -γώ ε"χα πανιάσει. 7αθ$καμε, σκε!τόμουν. 5ώρα
θα μας καταγγε"λει ο δάσκαλος στους (αιδονόμους $ τους 8ω!ρονιστές
και τότε τι γινόμαστε2
96:
;να απογευματάκι, άνοι3η κι όλα γύρω $σαν ανθισμένα, ο κύριός
μου με π$ρε ν< ανεβούμε στην Ακρόπολη. =ια να κό)ουμε δρόμο, π$ραμε
από την (οικ"λη 8τοά. -κε" που βαδ"#αμε κάπως βιαστικά, γιατ" ε"χαμε
αργ$σει, να2 3επετάγεται μπροστά μας από καμμιά σκοτειν$ γωνιά όπου
θα παραμόνευε όπως η αράχνη το θύμα της, ο 8ωκράτης2
.Αλκιβιάδη21 ε"πε στον κύριό μου, που σάστισε και σταμάτησε.
.Αλκιβιάδη2 >α σου !α"νεται παρά3ενο, "σως το ότι ε"μαι ο μόνος που δεν
παύω να βρ"σκομαι όπου βρ"σκεσαι και να πηγα"νω όπου πηγα"νεις, χωρ"ς
όμως να σε πλησιά#ω ούτε να σου μιλώ όπως κάνουν οι αθρόοι θαυμαστές
σου. 8ε βεβαιώ πως δεν $ταν α"σθημα ανθρώπινο που μ< έσπρωχνε να σου
!έρνομαι έτσι ως τώρα. %ταν κάποια εσωτερικ$ !ων$ που με το
πρόσταγμά της μ< εμπόδι#ε να σε πλησιάσω. Αν σ$μερα σου μιλάω το
κάνω επειδ$ σώπασε πια η !ων$ κι ε"μαι ελεύθερος να σε γνωρ"σω.
?αντά#ομαι θ< αναρωτιέσαι γιατ" άραγε εγώ, από όλους τους Αθηνα"ους,
επιμένω να βρ"σκομαι πάντα κοντά σου και ποια ελπ"δα μου μένει, α!ού
ε"δα, τόσες !ορές το πώς αποθαρρύνεις τους άλλους2 Αν ε"χα την ιδέα,
Αλκιβιάδη, ότι όσα έχεις, ομορ!ιά, κοινωνικ$ θέση, καταγωγ$, σου ε"ναι
αρκετά, καιρός ε"ναι που θα ε"χα πά)ει να σε παρακολουθώ και να σε
προσέχω6 Αλλά θα σου πω μερικά άλλα που σκέπτεσαι για τον εαυτό
σου61
($ρε μια βαθειά αναπνο$ κι ε3ακολούθησε@
.7ωρ"ς εμένα ποτέ δε θα κατορθώσεις να επιτύχεις τα όσα
ελπ"#εις, γιατ" νομ"#ω πως έχω μεγάλη επιρρο$ απάνω σου. πως εσύ
έχεις την ελπ"δα ότι θα κυβερν$σεις την Αθ$να, έτσι κι εγώ ελπ"#ω πως
θα κυβερν$σω εσένα2 Aκουσέ με2 4ανε"ς, ούτε συγγεν$ς, ούτε !"λος, ούτε
επ"τροπος, ούτε άλλος κανε"ς από μένα ε"ναι ικανός να σου δώσει τα όσα
επιθυμε"ς.1
Ο Αλκιβιάδης, γητεμένος σαν το πουλ" μπροστά στο !"δι, κάθισε
χάμω ακούμπησε σε μια κολόνα και γέρνοντας λ"γο το κε!άλι ε"πε στο
8ωκράτη, που κι αυτός κάθισε σταυροπόδι αντ"κρυ του@
.5α λόγια σου ε"ναι ακόμα πιο παρά3ενα από τη σιωπ$ σου,
8ωκράτη.1
9Ακολουθε" μακροσκελ$ς συ#$τηση των δύο ανδρών:
-"χε βραδιάσει σιγά σιγά και το βάδισμά μας $ταν σιγανό. -"χαμε
μουδιάσει τόσην ώρα καθισμένοι κι ο Αλκιβιάδης περπατούσε σαν να $ταν
μεθυσμένος. 8υλλογισμένος, κοιτά#οντας το χώμα άρχισε να λέει@
.(ώς μπόρεσε να 3εσκεπάσει τις πιο μύχιες σκέ)εις μου0 (οτέ δεν
ε"πα6 σε κανέναν6 τις !ιλοδο3"ες μου2 5ο ότι θέλω να γ"νω πολιτικός
δεν ε"ναι μυστικό. Αλλά τα άλλα2 5ώρα καταλαβα"νω πόσο $μουν παιδ" ως
σ$μερα κι έπαιρνα α)$!ιστα κι εύκολα όλα τα πράγματα που θέλω να
κάνω2 4ι αυτός, σε λ"γη ώρα μου !ανέρωσε τόσα και τόσα2 ;νιωθα τα
λόγια του σαν σταλαγματιές από χυτό μολύβι, που έπε!ταν μέσα μου και
με πύρωναν και μου έδιναν μια δ")α2 &")α ν< ακούω το 8ωκράτη να μιλάει
και να ε3ηγε" για να μάθω μια ώρα αρχ$τερα2 Bα μάθω ποιος ε"ν< ο
τρόπος, ποιος ε"ν< ο δρόμος να γ"νω 3ακουστός21
&ιασκευασμένα αποσπάσματα από το βιβλ"ο του Aγγελου Cλάχου .Ο
κύριός μου Αλκιβιάδης1