Professional Documents
Culture Documents
In 1910 schreef vader Bhaktivinoda Thakura een brief aan zijn zoon
Bhaktisiddhanta Sarasvati Thakura waarin hij zijn essentiële spirituele instructies
meedeelde. De eerste opdracht was om het systeem van daiva-varnasrama-
dharma te vestigen, teneinde klasseverschillen op te lossen. In opvolging van
deze instructie beklemtoonde Srila Prabhupada dat het varnasrama-systeem
van kapitaal belang is voor ISKCON. In zijn commentaar op Bhagavad-gita (2.31)
verwijst Srila Prabhupada naar dit varnasrama-systeem als “de springplank voor
de mens om tot spirituele bewustwording te komen.” Reeds vóór het ontstaan
van ISKCON heeft Srila Prabhupada dit concept van 'eenvoudig leven en
verheven denken' methodisch beklemtoond. In de periode die volgde op de
moord op Mahatma Gandhi (1948) schreef Srila Prabhupada een essay met als
titel "Interpretatie van de Bhagavad-gita," waarin hij in detail een dorp - Gita-
nagari - beschrijft dat aan deze missie voldoet. De toegewijden worden erin
aangemoedigd om op eenvoudige wijze terug op het land te gaan wonen, en er
een alternatieve cultuur te ontwikkelen die gebaseerd is op niet-commerciële
landbouw. Srila Prabhupada heeft vaak het belang beklemtoond van "te leven
op dezelfde wijze zoals Krsna leefde," m.a.w. in een onafhankelijke (self-
sufficient) economie gebaseerd op kleinschalige landbouw en koebescherming.
Hij spoorde de toegewijden voortdurend aan om al het nodige van het land te
winnen: "kweek jullie eigen voedsel en vervaardig jullie eigen kleding."
(Compilations (from Srila Prabhupada’s words)/VD4 Varnasrama-dharma/ Morning Walk
Vrndavana 12 March 1974)
De Sri Isopanisad raadt ons in de eerste mantra aan om alléén te gebruiken wat
we nodig hebben, en niet méér, omdat we goed moeten beseffen dat God de
Eigenaar is, en niet wij. Zelfs als we dat niet willen aanvaarden, zijn wij toch zelf
geen eigenaar van deze planeet. Iedereen, of we nu in God geloven of niet, moet
zijn lichaam teruggeven aan de aarde, dus moeten we op zijn minst aanvaarden
dat we niet de uiteindelijke eigenaar zijn. Daarom behoren we de planeet achter
te laten op dezelfde wijze als we haar gekregen hadden, voor onze kinderen en
voor hun nakomelingen!
De veranderingen die nodig zijn om dit en talloze andere problemen te
voorkomen kunnen niet onder dwang bewerkstelligd worden - met alléén wetten
en geweld en wat nog meer.
De Isopanisad spreekt van een innerlijke, spirituele ontwikkeling, waardoor alle
ongebreidelde verlangens, die de grondoorzaak van deze problemen vormen
(zowel individueel als collectief), op een natuurlijke wijze beheerst kunnen
worden - zonder dat we daarom moeten inboeten aan de hoeveelheid geluk
waar we recht op hebben. De spirituele weg waar deze Isopanisad naar verwijst
is daarom de moeite van een studie waard.