ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ (νέα έκδοση)

Ο λίμπουρος εγύριζε,στο δάσος μιάν ημέραν

γιατ΄ έψαχνε τον Αίσωπο,με κοφτερqν μασσιαίραν
Aπου τα νεύρα τα πολλά,εζóφωνεν το δείν του
Eίσσιεν στον νου του φονικó,άμα πλαστεί καρτζίν του
Hρoτα δκυó *µυζουνóπατσους,0α του χαiλατούσε
Mες τα *ριζóφκια μονομιάς,αντάν τον συναντούσε
*πουρούλλες του να πεταχτούν,που την κελλέν να φύουν
Fιατί οι πελλάρες πó΄γράψε,σqμερον εν ισχύουν
κατάγνωτον΄ναγέλαστον,ποιóς έσσιει Çανακούση
γουρσούζης καλοπέρασην,τζι΄ο δουλευτqς να κρούση
Fιατί κατακαλóτζαιρα,σύναεν ούλλο Çύλα
Tζιαι φάκαν του ο λάλλαρος,τζιαι μóνος παραμίλα
Eίσσιεν τα με τον ζίζιρον,που πάντα τραουδούσεν
Tζιαι ζούσε μέσα στην χλιδq,τζιαι τον επροκαλούσε
Mε μερσεντές τζιαι γκóμενες,τζι ΄ούλλον πολυτελείες
Mέρα τζιαι νύκτα γύριζε,Kαφέ τζιαι παραλίες
H μóνη του παρηóρκα,qτουν αμά 0α µρέÇει
Ο φίλος ο ττεμπερχανάς,κα0óλου εν 0΄αντέÇει
Eφυεν το φ0ινóπωρο,τζι΄qρτασιν τζιαι τα σιóνια
Tζ΄ έσσο εµαó0ηκεν , σαν έκαμνε για χρóνια
Tζι΄ αντί που τον περίμενε, νάρτει να δκιακονίσει
με ρούχα εδκιανεύκετουν, τζι΄ας µρέÇει τζι΄ας σιονίσει
πάρκαρεν έÇω με καγιέν, τζιαι παίζει τες πουρούες
κτυπά του πóρτα τζιαι καλιεί, για σκι με τες κορούες
τζ αμέσως συλλογίστηκε , τζιαι εν ιµρίσκει λóγια
κατάλαµε μóνο πελλοί , δουλεύκουν τζιαι ρολóγια
...............
Zυνέχισε το ψάÇιμο, με τεντωμένο νεύρο
Tζιαι συνοπλάστην μ΄ αλεπούν, που κάτω πó' να δέντρο
Fίνειν πετσί τζιαι κóκκαλο , πολλά ελυσσιοπείναν
Zτον ύπνο της στο Çύπνιο της,0ωρεί να τρoει σσqναν
Aαλεί του ψάχνω τον τζιαι γιo,εκδίκηση για νά΄µρω
Hου μ΄ έµαλεν τζιαι έπλεÇα,με κóρακα τον μαύρο
Toρα εσιεiττανεύτηκε,εµoµωσε 0αρκέται
Tο κρέας ούλλο τρoει το,τζιαι ποιóν εν Çεγελιέται
Tράµα να πάμε γλqορα , τον άσχετον να µρούμε
Nα πάει ευτύς να κρεμαστεί ,μαζί να του το πούμε
*µυζουνóπατσους=για να µουίζουν τα αυτιά
*ριζóφκια=κατω απó τα αυτιά
*πουρούλλες=µολµóς των ματιoν
*λάλλαρος=πολύ ζέστη