waaiers van vuur en zij; langs blauwe bergen van de morgen scheert de wind als een antilope voorbij. zwervende tussen fonteinen van licht en langs de stralende pleinen van 't water voer ik een blonde vrouw aan mijn zij, die zorgloos zingt langs het eeuwige water een held're, verruk-lijk- meeslepende wijs: 'Het schip van de wind ligt gereed voor de reis, de zon en de maan zijn sneeuwwitte rozen, de morgen en nacht twee blauwe matrozen wij gaan terug naar 't Paradijs'. H marsman Uitleg: Wij denken dat dit gedicht gaat over een man die zich het paradijs inbeeldt, en dat hij denkt dat hij naar het paradijs gaat. Op de foto is de weerspiegeling van de zon in het water te zien, dit staat voor de pleinen van water waar de man tussen loopt. De weerkaatsing van het licht staat voor de fonteinen van licht waar hij tussen zwerft. Verder is ons idee dat het water het paradijs is, omdat het de kenmerken van het paradijs heeft, die de man beschrijft.
Samen de liefde en de zee. De zee helder als liefde, De liefde gekweld als de zee. Blijf staan, wandelaar, In de waan dat je er bent Dat je het strand kent Waar je nu bent aangeland Aan de rand van liefde en zee, Want zo snel zink je in de weerspiegeling van water en wieren Waarin je voeding vindt Voor je dromen, nodig als brood Blijf weerstaan, schipbreukeling, Aan het schuim van de zee, Aan het heimwee naar sneeuw En naar liefde, samen voorbij Als dit gedicht, voorbij wellicht (Hugo Claus)
Uitleg: Het gedicht gaat over een man, wie door de zee terug denkt aan vroeger, aan liefde en heimwee, aan het strand dat hij kende en aan zijn verleden. Daarom hebben wij een foto gemaakt waarbij een man eenzaam in zee staat en kijkt naar het strand. Hij kijkt naar het strand dat hij kent, staat in de zee dit slaat op want zo snel zink je in de weerspiegeling van water en wieren hij staat in het schuim van de zee dit is gerefereerd aan de zin aan het schuim van de zee Zo dachten wij dat deze foto goed bij dit gedicht past.