Χαϊδάρι 29/11/ 2009

Δήμαρχο Χαϊδαρίου /
Προς:
κ. Δημήτρη Μαραβέλια
Δημοτική Κίνηση Χαϊδαρίου
ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ
1)Πρόεδρο Δημοτικού
Ταχ.Δνση:Δωδεκανήσου
13,Χαϊδάρι Συμβουλίου Χαϊδαρίου/
Ταχ. Κωδ: 124 61 κ. Ελένη Καμπόλη
Πληροφορίες : Δημήτρης
Βίτσας Κοιν: 2)Αντιδήμαρχο
Τηλέφωνο Επικ : 6978814304
Οικονομικών &
e-
mail:simetoxipoliton@gmail.com Διοικητικών Υπηρεσιών/
blog:politessedrasi.wordpress.co
m κ. Βουρλούμη Αναστάσιο

Θέμα
: Δημοτικά Τέλη 2010 & Κοινόχρηστοι Χώροι
Σχετ
α. Εκθέσεις Συνηγόρου του Πολίτη
:
β. Αποφάσεις του ΣτΕ
γ. Συνεδρίαση Δημοτικού Συμβουλίου της 5-11-2009 ,θέμα "Λήψη
κανονιστικών αποφάσεων για το καθορισμό των δημοτικών τελών
έτους 2010"

Κύριε Δήμαρχε

Κρίνοντας κατ' αρχή σκόπιμο να αναφέρουμε ότι είναι σε σωστή βάση η

μη αύξηση των δημοτικών τελών για το 2010 στις κατοικίες και η απαλλαγή
κατά 50% των πολύτεκνων οικογενειών η οποία απαλλαγή όμως πρέπει να
επεκταθεί και στις τρίτεκνες οικογένειες, χωρίς περιορισμό του
οικογενειακού εισοδήματος των 12.000€ ή 17.000€ που θέσατε, αλλά και στις
μονογονεικές οικογένειες που έχουν παραληφθεί, θέλουμε δε στη συνέχεια να
επισημάνουμε τη διαχρονική άποψη μας για το θέμα της παραχώρησης
κοινοχρήστων χώρων σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος.

Διαχείριση των Κοινόχρηστων Χώρων

Η διατήρηση των κοινόχρηστων χώρων αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα

για την προστασία του αστικού περιβάλλοντος και τη βασικότερη ίσως
υποχρέωση που έχουν αναλάβει οι ΟΤΑ απέναντι στους πολίτες, πάντοτε με
στόχο την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής στο σύγχρονο και επιβαρυμένο
αστικό οικιστικό περιβάλλον.

Η έννοια των κοινόχρηστων πραγμάτων, σύμφωνα με τον Αστικό

Κώδικα, είναι τόσο ευρεία ώστε να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του φυσικού
αλλά και του οικιστικού περιβάλλοντος.

Το άρθρο 967 του Αστικού Κώδικα ορίζει ότι «πράγματα κοινής

χρήσης είναι ιδίως τα νερά με ελεύθερη και αέναη ροή, οι δρόμοι, οι
πλατείες, οι αιγιαλοί, τα λιμάνια και οι όρμοι, οι όχθες πλεύσιμων
ποταμών, οι μεγάλες λίμνες και οι όχθες τους», κοινόχρηστοι συνεπώς

Όλες οι επιστολές μας αναρτώνται στο blog της Κίνησης

είναι στη συντριπτική τους πλειονότητα οι χώροι πρασίνου και οι ελεύθερες
εκτάσεις που χρησιμοποιούν οι δημότες για την αναψυχή τους ή την
καθημερινή τους εξυπηρέτηση: δρόμοι, πλατείες, πάρκα, πεζοδρόμια κ.ά.

Τα κοινόχρηστα πράγματα είναι εκτός συναλλαγής και ανήκουν είτε στο

δημόσιο (αιγιαλός, παραλία) είτε στους ΟΤΑ, οι οποίοι αναλαμβάνουν τη
διαχείριση και την αξιοποίησή τους κατά τρόπο που να μην αναιρεί την
κοινή χρήση (άρθρο 970 του ΑΚ) και να προάγει την κοινή ωφέλεια
(άρθρο 969 του ΑΚ).

Κάθε πολίτης έχει την εξουσία να χρησιμοποιεί ελεύθερα τους

κοινόχρηστους χώρους, εξουσία που απορρέει από το δικαίωμα της
προσωπικότητας (άρθρο 57 του ΑΚ), καθώς και το δικαίωμα να απαιτεί από
τους υπεύθυνους για τη διαχείρισή τους ΟΤΑ την προστασία της ακώλυτης
χρήσης τους όταν αυτή παρεμποδίζεται.

Διακρίνουμε περιπτώσεις στις οποίες ή αναιρείται η κοινή χρήση ή

υποβαθμίζουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα των χώρων και δεν προάγουν
την κοινή ωφέλεια.

Αναίρεση της κοινής χρήσης

Με την προφανή αξία που έχουν οι κοινόχρηστοι χώροι για την ποιότητα
ζωής, ιδίως σε επιβαρυμένες οικιστικά περιοχές, αποτελούν και μια από τις
πηγές εσόδων των ΟΤΑ οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με τη διαχείρισή τους,
όχι όμως και τόσο σημαντική αν δούμε τις χρεώσεις ανά τμ (100€/τμ το έτος!)
.

Ο Αστικός Κώδικας (άρθρο 970) δίνει το δικαίωμα στην αρχή, στην

κυριότητα της οποίας βρίσκεται το κοινόχρηστο πράγμα, να παραχωρήσει σε
ιδιώτες-επιχειρηματίες δικαιώματα επ’ αυτού και να εισπράττει τέλη (άρθρο 3
του Ν. 1512/1985 και άρθρο 3 του Ν. 1080/1980) ή να συνάπτει με ιδιώτες
συμβάσεις μίσθωσης του κοινόχρηστου πράγματος (Ν. 2009/1992).

Οι άδειες παραχώρησης σχεδόν πάντοτε ταυτίζονται με άδειες ολικής ή

μερικής κατοχής του κοινόχρηστου χώρου. Με αυτόν τον τρόπο, και έναντι όχι
ιδιαίτερα σημαντικών χρηματικών ποσών (100€/τμ το έτος !), δίνονται άδειες
σε εστιατόρια και καφετερίες για την ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων σε
πεζοδρόμια και πλατείες, για την εγκατάσταση περιπτέρων ή την έκθεση
εμπορευμάτων πάνω στα πεζοδρόμια.

Θεωρητικά, η δραστηριότητα που θα αναπτύξουν οι ιδιώτες-

επιχειρηματίες στον κοινόχρηστο χώρο, του οποίου την κατοχή εξασφάλισαν,
πρέπει να εξυπηρετεί ή να μην αναιρεί την κοινή χρήση.

Συχνά ο νομοθέτης αφενός τάσσει συγκεκριμένο ποσοστό του

κοινόχρηστου πράγματος που μπορεί να παραχωρηθεί, αφήνοντας το υπόλοιπο
ελεύθερο για την κοινή, ανεμπόδιστη χρήση (άρθρο 3 του Ν. 1080/1980)
αφετέρου ορίζει στη παράγραφο2 του παραπάνω άρθρου ότι "Ειδικά για
τους κοινοχρήστους χώρους που παραχωρούνται για χρήση σε
καφενεία ζαχαροπλαστεία εστιατόρια και παρεμφερή καταστήματα,
το δημοτικό ή κοινοτικό συμβούλιο μπορεί με την ίδια απόφαση του
να ορίζει ότι τα σερβιριζόμενα από τα καταστήματα αυτά στους
ανωτέρω χώρους είδη θα προσφέρονται σε τιμές καταστήματος
κατώτερης κατηγορίας από εκείνη στην οποία ανήκουν".

Η εμπειρία όμως δείχνει ότι στην πράξη, με την παραχώρηση σε

Σελ 2/5
ιδιώτες ολοένα και μεγαλύτερου αριθμού αδειών κατάληψης κοινόχρηστων
χώρων, η κοινή χρήση περιορίζεται σε υπέρμετρο βαθμό ή αποκλείεται
τελείως, αλλά και ουδέποτε το δημοτικό συμβούλιο δεν έκανε χρήση της
ευεργετικής διάταξης, για μειωμένες τιμές προϊόντων προς όφελος των
πολιτών, που στερούνται το κοινόχρηστο χώρο.

Το συγκεκριμένο πρόβλημα, γίνεται ιδιαίτερα οξύ σε περιοχές όπου ο

αριθμός των αδειών είναι τέτοιος, ώστε πεζοδρόμια και πλατείες να είναι
κυριολεκτικά κατακλυσμένα από τις καρέκλες και τα τραπέζια κάθε είδους
εστιατορίων, κέντρων διασκέδασης και καφετεριών.

Υποβάθμιση της κοινής χρήσης

Κύριος παράγοντας είναι η αδράνεια (;) των δημοτικών και κοινοτικών

αρχών να διατηρήσουν τον κοινόχρηστο χαρακτήρα των χώρων, ώστε να είναι
δυνατή η πρόσβαση των πολιτών σε αυτούς και η κοινή χρήση σε συνθήκες
ασφάλειας και εξυπηρέτησης των πολιτών.

Σε μια ασφυκτικά δομημένη περιοχή, όπως το Κεντρικό Χαϊδάρι, το

Δάσος, τα Κουνέλια κ.α. το θέμα της διατήρησης των κοινοχρήστων χώρων
και χώρων πρασίνου αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα.

Συμπεράσματα

Ως προς την αναίρεση της κοινής χρήσης με την έκδοση αδειών

παραχώρησης ή την αυθαίρετη κατάληψη των κοινόχρηστων χώρων από
ιδιώτες-επιχειρηματίες, φαίνεται ότι η αδράνεια των ΟΤΑ οφείλεται σε
συνειδητή πολιτική επιλογή, να προτάσσουν την οικονομική ανάπτυξη της
περιφέρειάς τους, διευκολύνοντας μονομερώς τις επιχειρήσεις υγειονομικού
ενδιαφέροντος που δραστηριοποιούνται σε αυτήν, συχνά σε βάρος άλλων
επιχειρήσεων. Έτσι, οι μεν ΟΤΑ εκδίδουν τις σχετικές άδειες χωρίς να τηρούν
πάντοτε τις επιταγές της νομοθεσίας, οι δε επιχειρηματίες παραβιάζουν
συχνά τους σχετικούς όρους, επεκτείνοντας την εμπορική τους
δραστηριότητα-ακόμα και σε βάρος των εμπορικών καταστημάτων της
περιοχής τους.

Η κατάσταση αυτή όμως υποβαθμίζει συνεχώς την ποιότητα ζωής των

πολιτών και την εμπορική κίνηση της περιοχής και της πόλης, οι οποίοι δεν
μπορούν να ασκήσουν το αυτονόητο και νόμιμο δικαίωμά τους να
χρησιμοποιούν και να απολαμβάνουν τους κοινόχρηστους χώρους της
περιοχής τους αλλά και να αναπτύξουν εμπορική δράση. Ιδίως σε περιοχές,
όπου η ζήτηση για άδειες χρήσης κοινόχρηστων χώρων είναι αυξημένη, το
πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα οξύ.

Η περιγραφείσα κατάσταση, είναι αποτέλεσμα της πλημμελούς

εφαρμογής ή/και περιγραφής των νόμων από την πλευρά των παρόδιων
ιδιοκτητών- καταστηματαρχών, αλλά κυρίως της έλλειψης ελέγχου από τις
κατά καιρούς Δημοτικές Αρχές.

Με άλλα λόγια εφαρμόζεται (λόγω έμπρακτης συναίνεσης των αρχών)

πλήρως το γνωστό σε όλους μας ιδιοτελές «δίκαιο του ψηφοφόρου-
υποστηρικτή-πελάτη…». Η λύση είναι εξαιρετικά απλή και δεν είναι άλλη
από την εφαρμογή της νομοθεσίας που θα υποχρεώσει τους παραβάτες να
ελευθερώσουν τα πεζοδρόμια και τους κοινόχρηστους χώρους ή να ζητούν την
προβλεπόμενη άδεια από τη Δημοτική Αρχή, η οποία θα καθορίσει και τις
προδιαγραφές

Σελ 3/5
 Η απελευθέρωσή ή η μη άναρχη διαμόρφωση – κατάληψη των υπόψη
χώρων:

•θα βελτιώσει την καθημερινότητα των δημοτών και θα τονώσει την

επιχειρηματική δραστηριότητα των εμπορικών καταστημάτων της περιοχής
του κέντρου ,

•θα βελτιώσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα και θα επαναφέρει το

αίσθημα δικαίου που πρέπει να εκφράζουν οι Δημοτικές Αρχές,

•είναι εμφανές ότι δεν συνιστά οικονομικό, ή πολιτικό κόστος αφού

όλοι θα είναι ίσοι έναντι του νόμου,

Προτάσεις

•Αυστηρότερη ρύθμιση των προϋποθέσεων χορήγησης αδειών

παραχώρησης κοινόχρηστων χώρων και κατάληψής τους με
τραπεζοκαθίσματα. Κυρίως, σε όλες τις περιπτώσεις παραχώρησης χρήσης ,
να ορίζεται το μέγιστο ποσοστό κοινόχρηστου χώρου που μπορεί να
παραχωρηθεί σε ιδιώτες, ώστε να διατίθεται πάντοτε ικανό μέρος του για την
κοινή χρήση από τους πολίτες και την εξυπηρέτηση των εμπορικών
καταστημάτων. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτεί η χορήγηση αδειών περιπτέρων
δεδομένου ότι αυτά βρίσκονται σχεδόν πάντα σε πεζοδρόμια που η αναίρεση
της κοινής χρήσης είναι απαγορευτική όταν παρεμποδίζει την κίνηση των
πεζών.

•Επιβολή και έγκαιρη είσπραξη αυστηρών προστίμων σε εκείνους που

παραβιάζουν τους όρους της άδειας παραχώρησης κοινόχρηστων χώρων και
κυρώσεις, όπως ανάκληση της άδειας και μη χορήγησή της στο μέλλον, σε
αυτούς που κατ’ εξακολούθηση παρανομούν ή οι παρανομίες τους έχουν
ιδιαίτερη βαρύτητα (π.χ. κατάληψη κοινόχρηστων χώρων με σταθερές
κατασκευές, εμπόδιση της κυκλοφορίας,κλπ ).

•Συχνότερες περιπολίες της Δημοτικής Αστυνομίας στους

κοινόχρηστους χώρους, ώστε να διαπιστώνονται οι παραβάσεις αλλά και να
επιτυγχάνεται η επαρκής περιφρούρηση και η προστασία τους.

•Άμεση διόρθωση της πρόσφατης απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου

για την παραχώρηση κοινόχρηστων χώρων με την χρήση της διάταξης για
προσφορά των προϊόντων με έκπτωση τουλάχιστον 20% και σε ειδικές
περιπτώσεις (πχ. Παλατάκι, Αίθριο,κλπ) μέχρι και 40%.

Κύριε Δήμαρχε, κατόπιν των παραπάνω κρίνουμε σκόπιμο και

προτείνουμε:

 την βελτίωση της σχετικής απόφασης της συνεδρίασης της 5-11-

2009 με τις ευεργετικές διατάξεις για του πολίτες, που ορίζει η παράγραφος 2
του άρθρου 3 του Ν1080/1980, αλλά και

 την αποδοχή των προτάσεων μας για τις τρίτεκνες, τις

μονογονεικές οικογένειες και για την διαχείριση των κοινοχρήστων χώρων
του δήμου μας.

για την Δημοτική Κίνηση

Σελ 4/5
 Δημήτρης Βίτσας
επικεφαλής της Δ.Κ

Σελ 5/5