Professional Documents
Culture Documents
25th Hour Short Story
25th Hour Short Story
The End.
Fairytales. Yeah right! As if it's true. Siguro nga yung fairytales eh hindi
maganda sa simula, then pagdating ng dulo eh happy ending parati. Lagi
na lang napapataas yung kilay ko. My mom told me I used to like reading
those kind of books. But right now... wala siya sa interest ko.
Paano nga ba sinisimulan yung story sa mga fairytale? Ano nga bang
phrase yun? Ooh.. ok. I remember. Let's start my story with that phrase
too.
Once upon a time, in a kingdom far far away, there lived a princess who
cleaned her closet. Ooopps... corny. Wala kaming kingdom, at hindi rin
whatever once upon a time. It's modern day. And fairytales, don't come
true in real life. Right now, the closet part was true. I'm cleaning my closet
and my drawers.
Ito yung binigay sa akin na relo ni Daddy nung nagpunta siya ng Canada.
Hindi ko naman na ginagamit so might as well, isama ko na lang doon sa
sako.
Crap.
Ito kayang bag na regalo naman sa akin ni Mommy nung nanalo ako sa
Declamation ko? Marumi naman na so, wala na rin siyang kwenta.
Crap.
How about itong stuff toy na... Fine.. fine!! Bakit ba ako nag-aabala na
tanungin pa yung sarili ko kung alam ko naman na yung mga nandito sa
drawer eh yung mga hindi ko na ginagamit. Mostly, crap for me... not for
others.
Bumaba ako sa hagdanan namin at dumeretso ako doon sa mini-office ni
Daddy sa bahay. As usual, nakalatag na naman ang iba't ibang papel sa
harapan niya at nakasalamin pa siya.
"Hey Dad, I need a ride sa Hand-me-down Shop!""Ok honey!" tapos
winave lang niya yung kamay niya ng hindi man lang lumilingon sa akin.
Hindi naman na ako nagtaka nung nalaman ni Daddy yung tungkol doon sa
plano ko. Sa bahay naman, siya lang ang mahilig kumontra sa akin.
"Public School? Alam mo ba yung sinasabi mo?!?" ang aga-aga high-blood
na naman yata.
Hindi ko nga sinagot.
"Hindi mo ba alam na ibang-iba yung environment doon sa public school.
Iba yung mga bata, yung mga classrooms, mga pagkain.."
Napikon talaga ako nun.
"Tao rin sila Dad! Tao rin ako! What's the difference? If they can do it, I
can!"binagsak ko yung kutsilyo ko saka yung tinidor, "I'm not going to
school kung babalik na naman ako doon. You want me to go with that
Wesley guy? I don't know him!""Nag-iisang anak yun ng mga Garcia.
Papasok na siya sa school mo. Nagkausap na kami at bigyan lang daw sila
ng tawag ok na. Why don't you give him a chance? He's probably a
nice--""Yeah right Dad. You only care about yourself. Sa pagkakaalam ko,
hindi mo naman concern na pumunta ako sa school na yun. You're so
desperate to keep your company up that you are trying to set-up your own
daughter with some spoiled rick kid she never met! And FYI Dad, I want a
change in my life. It's MY life. I didn't say OUR life."
Pagkatapos na pagkatapos kong sinabi yun, tumakbo na naman ako sa
taas at doon na naman ako nag-iiiyak. Binuksan ko naman yung TV ko at
nilipat-lipat ko yung channel. Wala pa rin akong makita. Wala kasi ako sa
mood.
May kumatok naman sa labas ng kwarto ko. Nung tinignan ko, si Tilly pala
yun. Nanny ko since bata pa ako.
"Hi Tilly, kukunin mo yung laundry?" tinanong ko naman siya.
Instead, umupo siya sa edge ng kama ko at inakbayan ako.
"Anak ko, alam ko na nahihirapan ka rin." hay, nandito na naman siya para
i-point out yung ginawa ko, "Pero sigurado ka na ba sa desisyon
mo?""Opo. Kung hindi lang din siya papayag, tatanda ako sa bahay na
ito." ngumiti naman ako.
"Alam mo ba, maganda na ipinaglalaban mo yung gusto ko. Pero minsan,
dapat mo ring isipin yung magkabilang side na pinagpipilian mo. Maraming
pwedeng mangyari. Hindi mo alam kung lahat ba kakayanin mo.." I hate it
when she's always right, "Kaya dapat, ready kang harapin lahat
yun.""Hindi ako sigurado kung kakayanin ko lahat. Yun nga yung challenge
'di ba?!? Pero ang alam ko, ready naman ako eh."
Bigla na lang may kumatok uli sa pintuan ko. This time, it's my real Mom.
Nakangiti naman siya sa akin at nakatayo lang siya doon sa pintuan.
"Anak, I think you're in luck. I talked to your Dad.. kahit na hindi pa rin
siya ganun ka-approve, pumayag na siya. But with certain
Mukhang ang saya-saya niya nung makuha niya yung mga damit na
binigay ko. Kung magpapakanormal high school student ako, e di lubuslubusin ko na. Simulan sa damit.
Nag-move kami kinabukasan doon sa boarding house na tinutukoy. Sabi ni
Daddy eh ako daw ang pumili. Pagpasok na pagpasok namin sa loob, ang
dumi-dumi doon. Hinatid kami nung babae sa isang room. Kabubukas pa
lang eh panay alikabok na kaagad yung bumngad sa amin at may ipis pa na
lumipad.
Tinignan ko si Kay. Iba na yung itsura niya. Umiiling-iling pa siya na hindi
namin kukunin yung room.
Ako naman eh humarap doon sa landlady.
"Considering na panay alikabok yung kwarto at may ipis ako na nakikita.."
Tumango na naman si Kay at nakiki-agree sa akin.
"We'll take it."
Tumango pa siya ng isang beses tapos tumingin sa akin.
"What?!?" tumingin siya sa landlady, "Excuse me lang po ah," hinila niya
ako sa gilid,"Ang dumi-dumi ng kwarto na yun doon tayo?""Konting linis
lang yun ayos na! Maganda naman yung kwarto eh.. malinis. Isa pa, nasa
harap ng pintuan natin yung CR ng mga babae..."
Biglang may pumasok na lalaki na teenager doon sa CR at nagkamot pa ng
ulo at mukhang hindi kami napansin. Napataas yung kilayko.
"At lalaki."
Ganun na nga ginawa namin. Nilinis muna namin yung kwarto bago namin
nilagay yung mga gamit namin. Wala pa lang aircon doon kaya ayun, pawis
na pawis ako. Pero natuwa pa rin naman ako dahil hindi pa ko naglinis ng
totoo. Hindi ko nga alam gumamit ng mop nila kaya nagbaha pa ng tubig
doon sa loob.
In the end sa sobrang pagod namin, nag-hire na lang kami ng babae na
pwedeng magtapos nung sinimulan namin. Kami eh nag-shopping ng
matumba sa akin.
Lumapit si Kay sa akin. Akala ko kung anong sasabihin nung lalaki.
"Zup?" tapos umalis na siya kasama nung dalawang lalaki.
Nung nakalayo na siya, tumabi sa akin si Kay.
"Oh My God! Muntik na siyang matumba sa iyo. Hindi niya nakita na nasa
baba ka pala!"
Mukhang excited na excited naman yung cousin ko. Who the heck is that
guy?
"Narinig mo yung sinabi niya sa iyo? Zup? Hindi nga ako kinakausap nun
eh!""Sino naman yun?""Siya?" ngumiti siya sa akin, "That's Jasper
Morales, #1 prankster namin.. pero smart."
Parang hindi nagma-match ang prankster at smart ah! Usually smart,
ibang issue yung pagiging prankster.
Nagtaka lang ako sa kanya. Tinaasan ko lang siya ng kilay ko.
Dumiretso kami doon sa dulo ng hallway para hanapin yung room namin.
Nung makita na namin yung names namin sa pinakadulo na room, nandun
yung tatlong lalaki kanina.
"4th year din sila?""Oh yeah! Classmate ko na naman siya!"
Hindi na lang ako nagsalita. Unlike her, I don't know everyone.
Nakatingin sila sa akin nun. Bago pa kasi ako. Iniwas ko na lang yung
tingin ko at napatingin ako doon sa building sa labas. Nakita ko yung name
ng building. A.L. Building #1.
A.L.??
"Hey Kay, who's A.L?""Oh that? Siya yung nagdodonate lagi dito.
Pinangalan na sa kanya yung buildings dito. Wala ngang may kilala sa
kanya eh. Ang bait niya no?""Ilan ang building dito na pinangalan sa
kanya?""7."
Seven?!?
Tumingin uli ako doon sa classroom at nakita ko yung Jasper na naglalagay
ng glue doon sa isang upuan. Paano kung may naupo doon eh di
malalagyan ng glue.
Hindi ko natiis, tumayo ako at inagaw ko yung glue sa kanya.
"What are you doing? Paano kung may naupo diyan?" nilayo ko yung glue
sa kanya.
"Yun nga yung masaya doon! May mauupo diyan, didikit siya.""No way!
Masisira yung first day of school niya."
Napansin ko na nakatingin na naman sila sa akin. Did I miss anything?
"In this school, masaya ito. Kaya akin na yang glue.." hindi ko pa rin
binigay. "Bago ka dito no?!?""How did you know? I.. i mean.. Oo." bakit ba
nage-english ako? Normal kid. Right.
"Miss, Jasper nga pala. Sanay na mga tao sa akin sa ganito so... ibigay mo
na yung glue." hinawakan ko pa rin.
Lumapit naman si Kay at hinila ako.
"Pasensya na, bago lang yung pinsan ko dito eh. Sa school kasi niya,
walang ganito."
Tinignan ko ng masama si Kay.
"Syempre meron! Ahh..." inabot ko uli yung glue, "Sige lang!"
Hindi ko alam na yung ganito, normal lang sa kanila. First day pa lang.. I
blew it!
Tumalikod na ako.
"Hey Miss! Anong pangalan mo at saan ka transferee?"
Nagtinginan kami ni Kay.
"Galing siya sa priv--" siniko ko naman siya kaya natigilan siya.
Inayos ko naman yung binder ko doon sa desk ko. Saglit lang, may
kumakausap na sa akin.
"Thank you nga pala sa ginawa mo sa akin ha.." napatingin ako doon sa
direksiyon nung lalaki kanina, "Ronnie nga pala."
Nakipag-kamay naman ako sa kanya. First day of classes, may friend na
ako.
"Riel." natapos na kami magshake-hands, "Bago lang ako dito.""Pansin ko
nga eh."
Nakopya ko na lahat nung requirements na dinikit nung teacher doon sa
board. Saglit lang din eh, pawis na pawis na ako. Mabuti na lang eh may
dala akong hanky sa bag ko. Ang init pala dito.
"Arielle!" this time si Kay naman ang tumawag sa akin, "Pawis na pawis ka
na ah. Ayan kasi hindi sanay sa--" tinignan ko nga siya ng masama, "I
mean, cousin.. RIEL! Sanay na sanay sa init."
Nag-sign naman siya sa akin sa pisngi ko.
"What?!?""Kanina pa namumula."
Bumalik naman na yung teacher at yung Jasper na nagpunta doon sa
Guidance Office. This time, tinignan lang niya ako at siya naman yung
tumayo doon sa tinayuan ko kanina. Nakataas yung kanang paa niya para
gawin niyang desk habang nagsusulat siya.
Nag-physics kami susunod nun. Ayos lang naman pala ang orientation nila.
Nakakailang lang, nasa gilid ko yung Jasper.
May tumunog naman na bell sa kanila. Bell? That's... odd. Hindi alarm? Or
intercom?
"Bakit nakatingin ka sa kisame?""Wala lang. May napasin lang ako."
Naglakad kami nun papunta ng cafeteria. Habang papunta na kami, panay
na ang turo ni Kay sa akin sa mga buildings. Hindi rin nagtagal, alam ko na
yung A.L. Building 2-7. Kung alam lang niya siguro.
I can't believe it. I have never been in any trouble at my school, my entire
life. Pero ngayon, first day? Imagine.. first day! Pwede namang second
day.. bakit kailangang yung una pa!
Sinunod na lang namin yung sinabi nung teacher na hindi ko naman kilala
Nakita ko siyang umupo doon sa isang upuan. Tingnan mo, hindi pa nga
pinapaupo naupo na?
"Upo ka na Miss Lopez." sabi nung babae na nasa harap ko. "Sanay na
kami kay Mr. Morales kaya may sariling upuan na siya dito. Siya pa ang
nagdala niyan."
Tinignan ko nga si Jasper. Akala mo bahay niya yung Guidance dahil
nakataas pa yung paa niya.
"Mr. Morales, pwede bang ibaba mo yung paa mo?" binaba naman
niya. "Thank you."
Inayos naman niya yung papel niya sa lamesa niya tapos tumingin sa amin.
"Ngayon, sinabi sa akin ni Ms. Elgar na kayo daw dalawa ang dahilan kung
bakit nagbaha doon girl's restroom.."
Bigla namang nagsalita kaming dalawa.
"Hindi ko naman po talaga kasalanan yun!""Siya ang nagsimula, hindi ko
naman talaga siya gustong basain!""Binasa niya ako ng hose kaya binasa
ko rin siya ng tubig sa drum!""Hindi siya tumigil kaya hindi rin ako
tumigil...""Kaya nagbaha doon sa---" napatigil naman kami.
"STOP! Both of you." naupo naman ako. Saka ko lang napansin na
nakatayo na pala ako. "Let's settle this." mahinahon na yung boses
niya, "Sino sa inyo ang nagsimula ng bathroom fight?"
Nagtinginan kaming dalawa.
"Siya." tinuro ko siya at tinuro naman niya ako.
Dahil naghihintay ng sagot yung Counselor at mukhang walang aako talaga
sa amin, naisip ko na kausapin muna siya.
"Pwede pong pag-usapan lang namin saglit?" tumango naman yung
Counselor.
Nag-lean naman ako sa direksiyon niya para makabulong ako.
"Hey, ganito na lang. Sasabihin mo ikaw ang nagsimula, sasabihin ko ako
ang nagsimula. In that case, hindi nila alam kung sino talaga. Ok ba sa iyo
yun?"
Hindi naman siya nagsalita. Nakiayon na lang din sa akin.
"Ok. Ready na kayo magsabi ng totoo?" sabay kaming tumango, "Sino
yung nagsimula ng basaan?"
Parang nag-rewind yung kanina at nagtinginan kami uli.
"Ako/Siya." tinuro ko yung sarili ko at tinuro din naman niya ako.
Oh no he didn't!
"Miss Lopez, ikaw ang nagsimula ng away?" on the spot na ako nito.
"Pero--""Considering na nagsasayang ka ng tubig..""Pero--""Ikaw ba?"
Cornered naman na ako. Bakit pa kailangang itanggi? May kasalanan din
naman akong maituturing.
"Opo."
Tumayo naman si Jasper nun. Nakangiti na siya at dumiretso doon sa
pintuan.
"Siguro naman tapos na ako dito. Wala naman akong kasalanan. Umamin
na.." tapos hinawakan niya yung doorknob.
"Not so fast Mr. Morales." tinuro niya yung upuan niya uli, "Kailangan mo
pang i-explain kung anong ginagawa mo sa Girls Bathroom in the first
place.""Teka, ang kaso dito eh yung may kasalanan sa pagbabaha nung
tubig.. hindi yung reason kung bakit ako nanduon!" nakatitig sa kanya
yung counselor, "Fine. I'm hiding in there."
Ibubuka na sana nung counselor yung bibig niya para magtanong uli, kaya
lang pinigilan siya ni Jasper.
"Oopps opps.. huwag nang magtanong uli. Kapag nagtanong ka, lalabas
yung reason kung bakit ako nagtatago. At kapag lumabas yung reason
kung ano yung ginawa ko at bakit ko ginawa yun, magiging mountain lang
lahat ng ginawa ko so.. punish me."
***
Bumalik din naman kami sa classroom nun. Nagtinginan pa nga sila dahil
bukod sa sabay na kami, parehas pa kami ng suot na t-shirt.
"Walang magsasalita sa inyo ang magkamali.." ewan ko kung treat ba yun
pero nagtawanan naman yung mga tao sa loob.
Nagklase lang kami doon. Si Kay naman eh inulan ako ng tanong at ano
daw ba ang nangyari sa akin at hind niya ako makita. Ako naman eh todoexplain sa kanya na ayaw akong palabasin nung tao na yun.
"No!" sabi niya tapos tinakpan niya yung bibig niya.
Nakakaloko nga eh, natatawa ako sa kanya.
"Oo no!" tapos naisip ko naman yung mga sumunod na nangyari, "Tapos
binasa niya ako nung tubig galing sa hose!""No!" inulit na naman niya
yung sinabi niya.
"Oo ulit! Kaya binasa ko rin siya. Nagbaha tuloy doon sa
bathroom." tumingin ako sa direksiyon nung Jasper. "Kaya kami napunta
sa Guidance.""No.""Oo! For the first time!" naglabas na ako ng gamit
ko, "Ayun, naparusahan kami na maglilinis kami mamayang hapon. Huwag
mo na akong hintayin. Mauna ka na sa boarding house." sinulat ko yung
nasa board, "Pagkatapos nun, sinabihan niya ako na mas worse pa raw sa
nightmare na maglinis siya ng banyo kasama ako!""NO HE DIDN'T!" sabi
naman ni Kay uli.
"I know! Ang sama niya no!""Right. Kung alam lang niya na ikaw ang
pinaka-worst kasama dahil hindi ka marunong maglinis ng
banyo!" binatukan ko nga siya.
"Sira. Akala ko pa naman nasa iisang ship tayo, nilubog mo yung akin!"
Nakinig na lang ako sa klase nun. Lalo akong nainitan dahil bukod sa
tanghaling tapat na, malaki pa yung t-shirt na suot ko. Pero habang
tumatagal, naiisip ko na kaya ko rin naman pala dito. Sa school ko dati,
pagkatapos ng klase eh susunduin na ako. Kung hinid man at maisipan
naming mag-mall, kasama ko naman palagi si Roland. Balewala rin. Parang
hindi ako libre.
Tumingin naman ako doon sa loob. Ang dumi tapos ang lamok pa. Nakita
kong mag-brush doon sa baba. Pagkakuha ko dun sa isa, sakto namang
may nakadikit na gagamba.
"AAAAAAHHHHHH!" binitawan ko naman at lumabas ako.
"Ano?!?""May gagamba." nanginginig pa ako nun.
Yumuko naman siya at kinuha niya yung gagamba. Pinagapang pa niya sa
braso niya.
"Para ito lang eh." lumapit siya doon sa railings at nilagay niya yung
gagamba doon,"He's scared of you more than you are scared of him."
What's that supposed to mean? Na ako ang monster dito?
Parang nabasa niya yung iniisip ko kasi bigla ba naman niyang sinabi..
"Ibig kong sabihin, malaki ka, ang liit niya. Apakan mo lang siya, patay na
siya."sinara na niya uli yung pintuan, "Pero hindi mo naman siya papatayin
'di ba? Tumutulong siya kumain ng insekto."
Ni-hindi ko nga mahawakan iisipin pa niyang patayin ko yun?
Dumeretso na kami doon sa CR ng girls. Grabe, basa pa rin yung sahig.
Kitang-kita na konti na lang yung tao sa school at kadalasan pa eh yung
mga nagpa-practice.
"Oh, simulan na natin 'to. I-scrub mo ng sabon, ako na bahala imop." tumayo siya doon sa pintuan at hinintay ako.
Tinignan ko yung liquid soap na binigay niya sa akin at yung blue na pangscrub. Dahil nga tiles na maliliit yung nandun, pinatakan ko ng sabon yung
unang tile at iniscrub ko. Nung maputi na at kontento na ako, nag-move na
ako sa sumunod na tile, pinatakan ko uli at iniscrub ko ng ini-scrub
hanggang sa pumuti rin.
Pinagpawisan naman ako kaagad.
"Nasaan na yung natapos mo?" lumapit siya sa direksiyon ko.
"Ayan tapos na ako diyan." tapos tinuro ko yung dalawang tiles na maliliit
na natapos ko.
"Saan?!?" tapos yumuko siya doon sa ilalim nung lababo at nakita niya
yung dalawang tiles na malinis. "Is this some kind of a joke?"
Napikon naman ako.
"Ano! Nilinis ko na nga eh! Nasa pangatlong tiles na ako ano bang
problema mo?!?" at least I'm trying here!
"Alam mo ba kung ilang tiles meron dito sa banyong ito? Marami. Hindi ko
rin bilang lahat. At kung iisa-isahin mo na ganyan yan, baka bukas pa tayo
matapos." inagaw niya yung sabon sa akin. "Kung ganito, mas mabilis."
Ini-squeeze niya yung liquid soap kaya kumalat doon sa sahig. As in,
kumalat.
"Ngayon, tumayo ka na diyan at i-scrub mo kahit saang direksiyon basta
makita mong nasabunan lahat. Ok?!?"
Actually, may point siya!
Tumayo naman ako at inapakan ko na lang yung scrub. Mas madali kasi
kapag ganun. Saglit lang din sa pagtayo ko, nadulas ako kaya bumagsak
ako paupo sa sahig. Grabe ang sakit nun!
"Anong nangyari sa iyo?""Wala po sir natumba lang.""Anong tawag
doon?!?" sabi niya sa akin.
"Accident?!?" asus nanghula pa.
"Nope. The Big 'T' sa tagalog and big 'S' sa English." tapos ngumiti siya at
ini-offer niya yung kamay niya.
Naintindihan ko na naman yung insulto niya kaya oras na nahawakan ko
yung kamay niya na ini-offer niya para makatayo ako, hinila ko rin siya
para matumba siya.
"Bakit mo ginawa yun?""Anong tawag doon?" inulit ko pa yung dialogue
niya.
pa dahil sa sabon.
"Siya nagsimula!" Yep, Guidance Office again!
***5***
Umuwi na nga yung nurse nun kaya pagkatapos naming i-explain uli yung
nangyari eh lumabas kami na ganun yung itsura. Wala naman na kaming
pampalit. Mabuti na lang talaga at uwian na. Sana lang walang makakita sa
akin na ganito yung itsura ko.
Nasa labas naman ng room yung mga bag namin kaya kinuha na ko na lang
yung akin at naglakad na ako. Siya rin naman eh naglakad pero hindi na
ako kinausap. Ang lalaki nga ng mga hakbang niya kaya hindi rin nagtagal
eh malayu-layo na siya sa akin.
Lumiko ako sa kanan dahil sa direksiyon sa kanan yung papunta ng
boarding house. Nakita ko na naman yung likod niya na naglalakad din.
Basang-basa din pala siya. Sabi ko nga eh malaking damage din yung
nagawa ko sa kanya.
Binilisan ko naman yung lakad ko. Napansin ko na lumiko uli siya sa kaliwa
at sa kaliwa rin ako lumiko. Bigla na lang siyang lumingon sa akin.
"What's the matter with you?" humarap siya sa akin.
"I'm sorry?!?" yun na lang yung nasabi ko dahil nagulat ako.
"Bakit mo ko sinusundan?"
Natawa naman ako sa kanya nun. Siya sinusundan ko? Ang kapal talaga ng
mukha. Teka, hindi ko naman siya sinusundan ah!
"Hindi no. Talagang dito lang yung daan ko.""Dito? Parehas?!?" tinuro niya
yung daan.
"Not here! Over there!" tapos naglakad na ako.
Bakit ko ba kailangan i-explain sa kanya kung saan ako pauwi?
Naglakad lang ako ng mabilis. Hindi rin nagtagal nakita ko na yung
boarding house. Nakasarado yung gate at nakita ko na hindi naman naka-
kwarto niyo."nagising naman yung diwa ko nung bigla-bigla siyang sumigaw, "Carlo!
Ilang beses ko bang sasabihin sa iyo na huwag mong iiwan yung boxers mo dito!"
Bigla siyang tumingin sa akin. Yung itsura ko nun eh ako naman yung nandiri. Huwag
daw pag-usapan yung bra pero siya sinigaw niya sa hallway yung boxers nung
kasamahan niya.
Lumapit naman yung Carlo at mukhang nairita din.
"Bro, hindi sa akin yun. Si Kevin ang may-ari." napansin naman niya ako, "You're rude.
May babae sa harapan mo." ini-stretch niya yung kamay niya, "Hi Riel, Carlo nga pala."
Nakipagkamay lang din ako at umalis na rin yung Carlo. Ako naman eh nakatayo pa rin
doon sa harap ng banyo kasama itong tao na ito. Humarap naman siya sa akin.
"That's a differen't story." ngumiti naman siya at binuksan niya at humarap sa banyo.
"Hey, nauna ako dito. Maliligo ako pwede?""Ako na nga yung papasok ng banyo
sasabihin mo ikaw yun nauna?"
Ako naman talaga yung nauna doon. Kaya ang ginawa ko eh hinila ko siya para
makapasok ako sa banyo.
Hindi rin nagpatalo. Inikot niya yung kamay niya sa waist ko at binuhat ako patalikod.
Bigla siyang tumakbo ng mabilis.
"Sorry, nauna na ko." sinara niya ng malakas yung pinto.
Dapat ba akong mainis doon? Siguro. Pero kahit papaano, hindi ko na lang pinansin.
Hindi na kakayanin ng utak ko magkaroon pa ng isang bathroom fight. Saka hindi na
ako nakatira sa bahay namin, sharing the bathroom is one of the top lists in this
boarding house.
"Ni-hindi ka nga naligo dito kahapon tapos dito ka gumagamit!" yun na lang ang
sinigaw ko.
"Hindi mo alam na dito ako gumamit kahapon kasi naligo na ako naghihilik ka pa
lang!" nag-echo naman yung boses niya galing sa loob.
"Hindi ako naghihilik baka ikaw!"
Hindi ko alam kung sinadya ba niya o ano pero ang tagal-tagal niyang gumamit ng
banyo nun. Kaya nga nung lumabas siya hindi na lang ako nagsalita. Baka nga sanay
ang siya na ganun katagal maligo.
Hinintay naman ako ni Kay sa labas nun. Nung natapos ako eh nagsuklay na lang ako
habang naglalakad kami. Wala na kasing time nun eh. Mala-late na kami sa school.
Medyo masakit pa rin yung katawan ko. Mawawala rin naman siguro yun.
Una kong pinakita yung bracelet ko. Nagandahan pa siya at mukhang hindi niya nagets na A.L. yung nakalagay. Then sumunod, inabot ko sa kanya yung sobre na
idodonate ko uli.
Umatras siya sa akin.
"IKAW SI A.L.?" hinawakan niya ako sa magkabilang balikat ko.
"Yeah.""No... seriously?" hindi pa rin siya naniniwala.
"I'm serious.""So all these years sa school ko ikaw yung nagbibigay ng donations?" sa
pisngi naman niya ako hinawakan.
"Yep."
Napaupo na lang siya doon sa gilid at pinaypayan niya yung sarili niya.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin na yung pinsan ko pala yung role model ko nitong mga
huling taon!"yumakap siya sa akin, "I admire you girl.""Everytime na may gamit ako
na ayoko na, or extra money na regalo sa akin, dinodonate ko.""Arielle Lopez. Hindi ko
nga alam kung babae o lalaki ba yung tao na iyon ikaw pala. Tapos sa iyo rin
pinangalan yung ibang buildings sa school!"
Yumuko naman ako nun.
"Yeah. Sana nga hindi na lang eh.""Hintayin lang nila na malaman nila sa Guidance!
PInaparusahan nila si A.L!""Hey.. hey hey! No! A.L.'s anonymous! And I like to keep it
that way. Wala akong balak na sabihin sa lahat maliban sa iyo, saka sa mga
kasamahan ko sa bahay. Ok ba yun?"
Nawala naman yung ngiti niya. Tapos nag-isip din.
"Sure, hindi ko sasabihin." ngumiti na naman siya uli, "Kakausapin ko si Jasper kung
may openng doon sa part-time nila."
Dahil nga nasa gilid na kami ng school nun, tumakbo na kami nung maring namin yung
bell nun. Tiyak din naman eh late na kami.
At dilang anghel nga ako. Late na kami. Tinignan lang kami nung teacher pero hindi
naman kami pinansin.
Dahan-dahan kaming umupo doon sa upuan namin sa bandang dulo at tinignan ko
muna yung upuan ko at baka may kung ano. Pero nung napansin ko na wala naman at
safe na naupo na rin ako at nakinig doon sa homeroom teacher namin.
Wala akong naintindihan sa sinabi niya. Siguro nga sa pagod na rin siguro. Ni-hindi ko
nga na figure-out kung anong subject siya.
"Anong class yun?" tnanong ko si Kay nung lumabas yung teacher at may pumalit
naman.
"TLE, electricity and woodshop."
Umayos naman ako ng upo ko at tinigna ko yung teacher sa harapan ko. Hindi naman
siya nagsayang ng oras at may sinulat siyang malaking words sa board.
Physics.
"Ok class, nagkakilala naman na tayo kahapon.. siguro mag-lesson introduction na
tayo." umikot-ikot siya sa harapan, "Now, who can tell me.. what is Physics?!?"
Nanahimik yung klase. Wala man lang nagtaas ng kamay nila o ano. Ako naman eh
alam ko yung sagot kaya tinaas ko yung kamay ko bigla-bigla. Dahil nakatalikod yung
teacher, hindi pa niya ako nakikita.
May nagsalita naman sa likod ko.
"Physics is our natural science. It concerns on the basic principles of the universe and
our natural world."tumingin naman ako sa kanya sa likuran.
Hindi siya nakatingin sa teacher o sa board. Instead, naka-lean yung ulo niya doon sa
desk na akala mo eh tinatamad sa klase.
Hindi man lang siya nagtaas ng kamay niya. Nag-nod sa akin yung teacher at saka ko
lang napansin na nakataas pa rin pala yung kamay ko.
"Uhmm... it also deals with the analysis of systems, laws in the most precise and
simplest explanation and formulation." tapos tumingin uli ako kay Jasper, "--and, what
he said."
Ngumiti yung teacher sa akin. Nagsulat uli siya sa board.
"Among the branches of Classical Physics, which one deals with matter, force,
motion.." hindi pa tapos yung tanong eh nagtaas naman na ako uli ng kamay ko.
Kaya lang...
"Mechanics." napalingon na naman ako.
Hindi pa rin siya nakatingin. Nakikinig lang siya sa boses nung teacher pero parang
wala lang sa kanya yung pagsagot niya.
Hndi ba pwedeng magtaas naman siya ng kamay niya?
"Definition of Acoustics." lumingon sa ibang student yung teacher.
Hindi na ako nagtaas ng kamay ko.
Tumayo naman na ako nun. Sa totoo lang, kukunin ko lang naman yung ballpen ko nun
at hndi ako luluhod. Nahulog kasi eh.
"O sige na nga sasabihin ko kay Mang Ramon na tanggappin ka... pero sa isang
kondisyon..." tumawa naman siya nun eh wala namang nakatatawa.
"Ano naman?""Tara, lapit ka dito ibubulong ko."
Nakatingin naman yung ibang tao sa amin at alam ko na curious din sila. Tiyak naman
kung anong kondisyon ito eh kalokohan lang ito. So ire-ready ko na yung pag-hindi ko.
May minumble naman siya sa tenga ko. Lumayo ako ng kaunti.
"HECK NO!" yun na lang yung nasabi ko.
Binatukan ba naman ako.
"Wala pa nga akong sinasabi humihindi ka na! Saka madali lang naman yun eh." tapos
nag-lean siya para ibulong uli sa akin.
Nakinig naman ako. Malay ko ba kung ano yun. Saglit lang eh narinig ko na siyang
magsalita.
"Oo ka muna saka mo na lang malalaman."
Tinignan ko nga ng masama.
"Bakit naman ako o-oo kung hindi ko alam." mapanigurado ito!
"Sorry ka. Oo ka muna."
No choice naman eh. Pagbigyan na nga. HIndi naman siguro mahirap yun.
"Ok fine. Oo na!" nilakas ko pa yung pagkakasabi ko, "Ano pala yun?""Basta pumayag
ka na ah!" nag-lean na naman siya para ibulong na talaga kung ano man yun.
Hinihintay ko siyang magsalita. Ang tagal. Naiinip na ako.
"Gusto mo talagang malaman?""Naiinip na ako. Kapag tinagalan mo pa yan ayoko
na.""Wala na pumayag ka na eh!" sabi niya sa akin.
"Ano na nga yun?""Oh sige huwag kang tatawa. Sasabihin ko na..."
At iyon nga tinotoo na nga niya... huminga pa siya ng malalim at nagre-ready daw
siyang sabihin. Siraulo!!!
"Secret!"
***6***
Nung nag-uwian ng hapon din nun eh sinamahan na ako ni Kay para tignan
yung sinasabi nilang Grocery store kung saan daw ako magwo-work.
I can't believe it. Yung word na 'AKO' at 'WORK' sa isang sentence? Nah,
hindi pa nangyayari buong buhay ko. And all I can say is that.. it's so
COOL. Huwag lang sanang malaman ng Daddy ko dahil kung hindi, baka
hindi pa ako nagsisimula mag-work eh ipatanggal na niya ako sa trabaho.
"Cousin, sigurado ka ba talaga na magwo-work ka?" mukhang mas kabado
pa sa akin si Kay.
"Oo naman. New experience right? Saka kapag bumalik na ako sa amin, for
college I'm sure, pwede ko na ipagmalaki kina-Mommy na.. nag-work ako.
I'm going to work in an ordinary local shop! It's really good isn't
it?!?" todo talaga yung pagngiti ko nun.
"At happy ka talaga na magwo-work ka?" nakataas naman yung kilay niya
sa akin.
"Yeah! Bakit ikaw hindi ka masaya?""Trust me.. I don't want to work.
Masaya ka lang kasi excited ka sa simula. Alam mo na, almost 16 years ka
namang may nanny! May gumagawa ng bagay-bagay sa iyo. ANo ba ito,
nag-iipon ka ng new experiences?""Nope." nakangiti na ako nun at
nakatingala doon sa grocery store na maliit lang,"Well.. err.. kind of."
Pumasok kami sa loob at tinuro ni Jasper yung table nung Mang Ramon.
Dapat may cafeteria duty kami today para doon sa kasalanan namin sa
banyo kaya lang na-move na tomorrow dahil maagang umalis yung
cafeteria lady.
Tumayo lang ako doon at nagtingin-tingin. Nag-good afternoon lang kami
sabay-sabay.
"Kailangan ko po ba ng resume or something?"
Nagulat naman ako nung sabay-sabay silang tumawa lahat. Bakit, may
nakakatawa ba sa tanong ko?
"Something wrong?""Resume?!?" tumawa pa rin si Jasper nun, "Good one
Riel."
Hindi naman ako tumawa nun. Seryosong-seryoso yung mukha ko. Saka
lang siya tumigil nung napansin niya na hindi ako nakikitawa.
"Oh.. oh... you mean, you're serious?"
Tumango lang ako.
"No. Helper lang tayo. Hindi na kailangan nun." tapos pumasok siya doon
sa loob na maraming boxes kasama yung Carlo.
Naupo naman si Kay doon sa dulo since hindi naman siya kakausapin. Ako
naman eh nanatiling nakatayo doon.
"Ginulat mo ko at nandito ka sa maliit na tindahan ko Miss
Lopez," napatingin ako doon sa Mang Ramon, "o kung tawagin nga ni
Jasper, 'grocery'.""Ok nga po eh. Ang cute nga po ng tindahan niyo." nagsign siya na umupo ako kaya umupo naman ako, "Uhmm, maasahan po
ninyo ako sa pagtratrabaho!" tama ba yun?!?
"Oo nga eh, napansin ko... MISS LOPEZ."
Napansin ko naman na laging Miss Lopez ang tawag niya sa akin. Masyado
namang formal.
"Please, Riel na lang po." tumingin naman siya sa akin.
Nag-lean siya sa table para katapat ng mukha niya yung mukha ko.
"Saan ka nag-stay dito?"
Napaatras naman ako ng kaunti.
"Ano pong ibig niyong sabihin?" nakakapagtaka naman itong matandang
ito.
"Kung sa public school ka nag-aaral, siguro may lugar ka kung saan ka
nakatira. Malayo yung bahay niyo dito sa school 'di ba?" tapos ngumiti
siya.
Kinabahan ako nun. Paano niyang nalaman na... na ako eh.. AKO?
diyan? Sabihin mo lang kung may problema at aayusin ko.." yun na naman
yung offer niya.
"Everything's great Dad!" kunwari eh tuwang-tuwa pa ako.
"Oo nga pala, kinukumusta ka ng Mommy mo, saka ni Tilly at
Roland.""Pakisabi po miss ko na rin sila!" yun na lang yung sinabi ko, "Sige
Dad, I'm kinda' busy.""Teka lang anak, bakit ba nagmamadali ka
masyado?" sus nakahalata rin pala, "Oo nga pala, nakabili na nga pala ako
ng 20" flat screen TV para mailagay niyo sa room niyo. Ayos ba yun..""You
WHAT?!?" bakit naman siya bumili nun? "I.. I mean.. cool.""O sige pala
anak, kinumusta lang kita. Sabihin mo lang kung gusto mo nang bumalik..
ayos lang sa amin. Sige anak.. Bye.""Bye Dad. I love you po." tapos sinara
ko na yung flip phone ko.
Pagkababang-pagkababa ko nung phone, humarap ako kaagad kay Kay
nun. Yung itsura niya eh halatang clueless na clueles sa mga nangyayari.
Siguro nga, dapat na akong magsalita.
"We have a major problem.." pambungad ko pa lang yun sa kanya.
"Ano naman?!""Dad bought a 20" flat screen television. Maliit lang since
it's room size." umikot-ikot naman ako dahil hindi ako mapakali.
"I can't see the reason why that's a major problem.""ARE YOU KIDDING
ME?!?" napatras naman si Kay, "Kapag dinala yun sa boarding house at
dinala sa kwarto natin, makikita ng mga tao. Anong iisipin? 2 ordinary high
school students, one from a province and one local, bought a flat screen tv!
Paano natin ieexplain kung paano natin nabili yun?!?""Flat screen TV?
Ayos nga yun eh. I think it's a--" tumingin ako ng masama sa kanya,"BAD
IDEA." tumingin din siya. "It's not like we won that TV or something.." sabi
pa niya na wala lang sa kanya.
"That's it! Oh my God that's it! Kay, you're a genius!""Sus... matagal
na." nagbiro pa.
"Pwede nating sabihin nanalo tayo sa kung saang raffle. In that case, mas
kapani-paniwala." tapos nabaling yung atensiyon ko sa phone ko, "One
more. Anong unit ng phone mo?""Hindi kami mayaman so.. 3315 lang
po.""Perfect.""Perfect ka diyan!" tinignan niya ako ng naloloka-ka-na-balook, "Ewan ko cousin ha, pero parang yung mga taste mo sa bagay-bagay
eh somewhat 'abnormal'. No offense. Tingin mo mas maswerte ako sa iyo
Tumingin ako sa kanya sa likuran nun. Yung itsura ko siguro nun eh medyo
naiinis na hindi ko maintindihan.
"Bakit niyo nira-rate ang girls? Yun ang idea niyo ng games?"
Tinignan lang niya ako na parang nagulat.
"Oo. So? Bakit nakikialam ka? Trip lang naman yun." gusto ko siyang
suntukin nun, pero 'di ko ginawa.
"Ano namang mararamdaman mo kung girls naman ang gumawa nun sa
guys?""Wala! Ok? Wala. Game lang naman yun kung anong tingin mo sa
isang tao." tinignan niya ako na parang nagtataka, "Common na yun sa
mga tao dito. Huwag mong sabihing hindi mo pa nasusubukan yun? Saang
planeta ka ba galing at yung mga bagay-bagay dito parang bago sa
iyo?!?""Sinabi ko na nga 'di ba? Sa probinsiya." tapos dumeretso na ako ng
upo para hindi na niya ako tanungin.
Kaya lang mapilit eh, nag-lean doon sa sandalan ko para magtanong.
"Saan?" bakit niya ako tinatanong kung saan? Aba malay ko!
Napansin naman ni Kay na wala na akong maisagot. Kaya ayun naman
siya, to the rescue.
"Sa.."
Ini-stop naman siya ni Jasper. Sa akin uli siya humarap.
"Saan?" inulit niya uli yung tanong sa akin.
Province.. province... saan ba kami nagbabakasyon nun?
"Zambales." yun na lang yung unang pumasok sa isip ko.
"Talaga lang? Yung uncle ko doon nakatira. Saan sa Zambales?"
Ano na nga ba yung isang lugar dun? 'C' ang simula.. letter 'C'. Cadungan?
"Cadangan? Cabungan?" hininaan ko yung boses ko para hindi niya
mahalatang nanghuhula na ako.
"Cabangan?""Yun! Tama." yun nga ba yun? Hindi ko na matandaan. Basta
'C' ang simula.
Sa wakas eh sumandal na siya sa upuan niya. Sana lang hindi na siya
magtanong dahil baka hindi ko naman masagot patay na ako.
"Ibig sabihin marunong kang gumawa ng mga farm work?""Oo naman.
Marami kaming chicken, may baboy, may pato.." inisa-isa ko lang yung
mga hayop na maisip ko. Ano na nga ba yung details sa 'Old McDonald'?
"Lumaki ka sa probinsiya? Sigurado ka?"
Sumabat naman na si Kay.
"Eh bakit ba tanong ka ng tanong eh paulit-ulit naman. Syempre isasagot
na naman niya Oo. Tanong mo ulit saang probinsiya. We get it ok? May iba
pa ba?"
Tinignan ko ng masama si Kay. May iba pa ba? Mas ok na nga yung paulitulit yung tanong kaysa naman magtanong siya uli na hindi ko naman alam
ang sagot.
"Marunong kang sumakay ng ka--" hndi na niya natapos yung sasabihin
niya dahil pinutol ko.
"--bayo? Kabayo? Oo naman. Ang dali lang kaya." marunong talaga akong
sumakay ng kabayo. Bumili kasi yung Daddy ko ng kabayo nun eh.
"Sasabihin ko sana eh kalabaw. Pero dahil nabanggit mo naman, may
kabayo kayo?""Uh.. mmm.. hiniram. Sa kabilang farm." tumingin na naman
si Jasper sa akin,"Bukid."
Kasi naman nangunguna sa mga bagay-bagay!
"Sabi mo eh!"
Nakinig na lang ako sa teacher ko nun. I swear! Kailangan ko talagang
mag-research ng bagay-bagay tungkol sa pagiging province girl!
***
Nag-bell na ng uwian nun. Ewan ko ba, sinimulan na naman akong
kabahan. May cafeteria duty kasi kami eh. Ok lang naman sa akin yun at
least mararanasan ko, ang problema lang eh baka may mga bagay doon na
hindi ko alam gamitin.
"Basta yung malambot, sponge? Ok?" binatukan ko nga si Kay, pati ba
naman yun?
"Hindi naman ako inosente no! Baka lang may kung ano doon na hindi ko
alam yung tawag o kung paano gamitin. Details nga!"
Nag-isip naman siya. Sabi niya, wala naman daw kakaiba doon dahil
maglilinis lang kami ng tables, punas-punas, hugasan yung pinggan,
pupunasan.. ganun lang naman. Walang mahirap at walang kakaiba.
Kakayanin ko naman na siguro.
Ngayon naman, si Kay na ang nag-prisinta na hihintayin daw niya ako
hanggang matapos kami ni Jasper doon. Baka daw kasi gabihin eh mabuti
na raw na kasabay niya ako dahil siya daw ang pinagkatiwalaang
magbantay sa akin. Kung si Jasper daw kasi ang kasama ko, hindi daw niya
pinagtitiwalaan. In the sense na, prankster. Baka may kung anong
kalokohan na plano.
Nag-stay siya doon sa classroom at ako naman eh pumunta na sa cafeteria.
Hindi kasi ako hinintay ni Jasper at nauna na siya doon. Ang sama nga
naman ng ugali!
Wala naman ng tao doon sa loob maliban doon sa cafeteria lady, si Jasper
at syempre.. ako nung dumating ako. Kapapasok ko pa lang eh may binato
na sa aking tela. Kakaiba pa nga yung amoy nung tumama sa mukha ko.
"Tama yun ibato mo sa akin.." tapos tinignan ko yung tela, "Ano 'to?"
Tinignan niya ako ng anong-klaseng-tanong-ba-yan look.
"Apron! Ano pa ba?" tapos tinuloy na niya yung pagpunas niya sa table.
"Ibig kong sabihin, ano ito?" hinawakan ko naman yung bilog doon sa
gilid.
"Butones!" huminto na talaga siya, "At kung magtatanong ka uli doon sa
design sa baba, beads po iyon na may rose at dahon. Yung kulay ng apron?
White and red na checkered." talagang inisa-isa pa niya sa akin. "May
tanong ka pa.. RIEL?"
Alam ko naman na butones yun. Kaya ko lang naman siya tinanong eh
nagtataka lang ako kung bakit may butones doon eh hindi mo naman
kailangang ibutones ang kung ano. Siguro nga, style. Mali lang kasi yung
style nung pagtatanong ko. Dapat, ni-rephrase ko.
Sinuot ko na yung apron at sinimulan ko rin na magpunas ng table. Pinili
ko pa yung may lemon scent kaysa yung plain na bleach.
"Anong amoy yun?!?""Lemon! Ano pa nga ba?" ako naman yung nagsabi sa
kanya, "At kung magtatanong ka uli, sprayer ito, at yung kulay sa loob eh
yellow." akala niya siya lang ang marunong mag-ganun ah!
"Alam ko na yellow yan! Tinanong ko lang kung ano yung amoy?!? Bakit
yan pa yung pinili mong i-spray! Ang tapang.. ang sakit sa ilong.
Nakakahilo pa.""Ang bango nga eh!" binasa ko pa yung nakadikit doon na
brand.
"Oo na.. pare-parehas naman yung mga babae. Mahilig sa mga..." nag-
boses babae siya, "Lemon, strawberry, cherry, apple.. kasi ang bango
eh!" bigla siyang tumigil, "Oh please!"
Pagkatapos naming mag-linis ng tables at nailagay yung mga kalat sa
trash can, kinuha ko naman yung walis nila at yung dustpan nila na
kakaiba yung itsura. Mahaba yung handle tapos may gulong pa. Nasa loob
nga ako nun at sinusubukan kong alamin kung paano gamitin, kaya inabot
pa siguro ako ng 10 minutes bago lumabas. Pawis na pawis na ako.
"Nawalis ko na yung buong cafeteria ngayon ka lang lumabas kasama ng
walis mo saka dustpan?""Sorry ka hindi ko mahanap!""Isa lang yung shelf
dito. Dalawa lang ang walis tambo, isa ang dustpan. Tapos hindi mo
mahanap?!?"
Nainis naman ako. Sabagay, hindi naman niya alam.
"Ayan na yung dustpan mo." tapos binato ko sa kanya.
Eksato naman nung binato ko, may laman pala sa loob yun kaya natapon
pa yung nasa loob.
"SORRY!" sarcastic pa yung pagkakasabi ko, "My bad."
Halata mong gusto niyang gumanti, pero hindi niya ginawa.
Nakakapagtaka nga eh. Nung nasa banyo kami nun, madalas gumaganti.
Pero ngayon, wala talaga siyang ginawa. Mas ok na rin yun kasi ayokong
maging suki ng Guidance Office.
Pumasok na uli ako sa loob at sinimulan ko na yung pagbabanlaw doon sa
mga pinggan at ako na yung magsasabon. Si Jasper na lang ang
magbanlaw at tagapunas. Siguro naman balance na iyon.
Hindi katulad dati, nakikita ko na si Tilly gumawa nito kapag nakikipagusap ako sa kanya sa kusina sa bahay namin. Kaya sa ganitong bagay, may
alam naman na ako.
Pinuno ko ng tubig yung kabilang lababo para doon na ang banlawan.
Nakakadiri nga yung mga pagkain at malay ko kung sino yung mga
ngumuya niyan. Ngayon mas na-appreciate ko na kapag kakain ako sa
cafeteria na ito, linisin na kaagad. Kawawa rin pala yung mga cafeteria
lady na gumagawa nito araw-araw. Mabuti na lang may gloves doon sa
gilid na pwedeng gamitin.
kaysa sa babae. ngumiti naman siya. "Bro ang magiging tingin ko sa kanya
kung lalaki siya. Hindi ko naman pwedeng sabihin, I like him. Baka isipin
bading ako. Sa isang case naman kung babae siya..." ngumiti siya uli.
"I admire her." pagkatapos nun, nabitawan ko na talaga yung pinggan.
***8***
Nagulat din siya nung nakabasag ako. Na-shock din ako eh kaya yumuko
ako kaagad.
"May rayuma ka ba or what? Lagi ka na lang nakakabitaw ng
pinggan." yumuko rin siya.
"Ako na.. kaya ko na ito. Ako naman nakabasag. Magtrabaho ka na doon."
Tinignan naman niya ako na nagtataka.
"Excuse me? Tinutulungan kita hindi dahil nagpapakabait ako sa iyo.
Tinutulungan kita para mabilis kang makabalik doon. Ayoko ngang
magsabon at magbanlaw! Sinuswerte ka naman!" sabi ko nga eh, hindi
siya concern.
Kinuha niya yung mga kumalat na glass. Kahit na nakakainis siya, meron
din pala siyang sinasabi na ok din naman pala sa pandinig.
Dahil nga marami yung pinggan na hinugasan namin, nangangawit na yung
braso ko nun. Pagkabanlaw ko nung kamay ko, nakita kong kulay pula na.
Saka ko lang napansin..
Nasugatan ako? Bakit hindi ko man lang naramdaman?
Tinignan ko naman yung index finger ko. Ang haba nung cut. Tumigil
naman ako at nung tumingin si Jasper, nilagay ko sa bulsa ko yung kamay
ko.
"Ok ka lang?" pinupunasan na rin niya yung kamay niya.
"Oo. Sus! Paghuhugas lang ng pinggan! Sanay na sanay na.." tapos
tumalikod ako sa kanya sabay yumuko ako.
Saka ko naramdaman na mahapdi na siya. Tinanggal na niya yung apron
niya. Nagtataka na rin siya sa akin. Tinalikuran ko uli siya.
Nasaktan naman ako doon sa sinabi niya. Bakit naman nilalahat niya? Oh
well, siguro nga kapag sinasabi nga nila na may pera ka, nasa iyo na ang
lahat ng mga bagong bagay. SPOILED BRATS? Probably. Siguro nga isa rin
ako doon eh. Kasi noon, nakukuha ko rin naman yung gusto ko, although,
hindi ko naman hiningi sa kanila.
"Ano yung sinabi mo?" inulit ko yung tanong ko sa kanya.
Tumingin lang siya sa akin ng nagtataka.
"Sabi ko, generally, I hate rich people. Bingi ka ba?" aba, inakusahan pa
ako na bingi.
"Of course not. Narinig ko nga yung sinabi mo. 'They suck.' " unfortunately
tumatak sa akin yun.
"Narinig ko naman pala eh, bakit pinaulit mo pa sa akin!" sinisigawan
ako? "Iba ka rin no?""Pinaulit ko kasi sinisigurado ko yung narinig ko..
baka mali.""Hindi ka naman bingi bakit mo pa papaulit. Sigurado
yun.""Paano naman ako magiging sigurado eh nanggaling sa iyo yung
opinion? Kung opinion ko yun sigurado ako." ano ba itong pinag-uusapan
namin?
"Just stick to your senses OKAY??!" nasanggi niya yung de-lata sa
gilid, "Mas madalas na tama yun!""Bakit napunta na tayo sa
senses?""Bakit hindi ka ba nag-aral ng Biology nung 2nd year ka?" tingnan
"O sige na nga ako na magsisimula..." tumingin siya doon gilid, "Nung bata
pa ako mahilig akong kumain ng butong pakwan."
Nagtaka naman ako sa kanya. Sa dinami-dami naman ng sasabihin yung
hindi pa mahalaga.
Nakatingin lang ako. Wala rin siyang reaksiyon. Hinihintay ko na dagdagan
niya yung sinabi niya.
"Ano na?" sabi niya sa akin.
"Anong.. ano?""Hindi mo man lang ba itatanong sa akin kung bakit ako
mahilig kumain ng butong pakwan?" bakit ko naman itatanong yun?
"Itatanong ko pa yun? Syempre isasagot mo either favorite mo.. o dahil
masarap.""Itanong mo lang..." talagang mapilit.
"Ok.. bakit ka mahilig sa butong pakwan?"
Ngumiti naman siya tapos tumingin siya sa rubber shoes niya.
"Eh kasi, walang anak yung uncle ko."
Ano daw?
"Anong connection?" abnormal naman yata itong tao na ito.
"Connection? Simple lang. Sinusubukan kong pasayahin siya." ngumiti siya
uli.
"Sa pagkain ng butong pakwan?""You don't get it do you?""Hindi."
Tumawa na naman siya ng tumawa.
"Paniniwala ko kasi nung maliit ako, kapag may nilunok ka raw na buto,
tutubo raw sa tiyan mo. Naisip ko na kapag kumain ako ng butong pakwan,
tutubo sa tiyan ko yung pakwan.""In short naniniwala ka na tutubo yung
pakwan sa tiyan mo?" that's odd, "At related sa uncle mo by what?""Kapag
tumubo yung pakwan sa tiyan ko, bibilog yun. Para akong buntis. Naisip ko
ganun yun..""Magkaiba pala tayo ng paniniwala eh. Ako kasi ang alam
ko--"
Umuwi na lang ako pagkatapos nun. Hindi ko alam kung dapat pa ba akong
maniwala sa sinabi sa akin ni Kay dati. Dati siguro naniniwala ako sa
pagiging prankster niya, pero lately yata mas nagiging in-touch siya sa.. oh
well.. ano bang tawag dun? Poetic side? Ewan ko ba. May term ba dun?
Sinalubong ako ni Kay kaagad at dumating na yung flat screen tv namin. As
usual, hinila ko kaagad siya sa loob at mukhang masayang-masaya pa siya.
Excuse me? Matagal na akong nabinyagan at alam kong hindi Janice ang
pangalan ko. As far as I know, Szarielle a.k.a. Arielle a.k.a A.L and right
now a.k.a Riel. But never Janice.
And the bottomline of it is...
'sori, i dn't know a guy named ian. u got d wrong #'
At yun nga, panay naman ang sagot niya. Mayaman yata sa load eh.
Sinasayang lang yung oras ko.
'oh sori po ha.' hindi pa ko nagrereply, pumasok na uli yung text
niya, '.....' ganun na naman.
'ng-uubos k lng b ng load?' parang ganun kasi yung lumalabas eh, sino
bang matino na magse-send ng panay dots lang?
'medyo...'
Ay ang sipag sumagot. Sulit naman talaga yung text message niya.
'nd, nghhnp ng kausp. sungt m nga eh, bbae k no?'
Nung nabasa ko yung text na yun, napatingin na lang ako doon sa phone
na akala mo eh nakikita ko yung kausap ko. Siraulong ito?!?
'un4tun8ly, ba2e nga ako.' tinatamad na ako makipag-usap nun.
Nilagay ko yung phone ko sa gilid. Kung hindi ko lang alam, sinadya lang
niya na mawrong-send para naman magkaroon siya ng textmate. Sorry na
lang siya, hindi ako mahilig sa ganun.
'so... what?!'
Katulad kay Kay, nairita din ako sa text niya. Bakit ako yung tinatanong
niya eh samantalang wala akong time na kausapin siya?
'wat do u mean, what..'what?'
'i mean.. so what if ur a girl. wud dat mke u better dan any1?'
Hindi ko alam kung bakit o dahil sa pagod na rin siguro, naiinis talaga ako
sa inbox ko.
That made me smile...
***
"Shup up!" sumigaw si Kay sa akin dahil nagulat siya.
"Oo nga ano bang nakakagulat doon?""Hello? Ilang tao ba ang nagbibigay
ng first impression sa text? Impression.. mas maganda kung nakikita
mo." nakangiti pa siya sa akin.
"Sabi ko nga sa 'yo eh retarded siya.""No way!""Way." tinaas ko yung kilay
ko.
Naupo kami doon sa isang bakanteng stall sa cafeteria. Ang dumi-dumi nga
nung table at panay tulo pa ng ketchup. Kumuha pa kami ng tissue para
lang maalis yung mga dumi doon.
Si Kay na naman ang nagsabi na siya na daw ang bibili ng pakain namin at
kapag ako eh disaster ang kinalalabasan. May umupo din doon sa stall sa
likuran namin at nadaganan pa yung buhok ko. Ang sakit nga eh.
"Excuse me lang yung buhok--""Hey Riel stah na?" narinig ko naman yung
boses ni Jasper.
Lilingon sana ako kaya lang narinig ko naman yung binulong niya.
"DONT YOU DARE!" tapos dumeretso ako ng upo, "Hindi nila dapat
malaman na kausap kita.""Oo nga eh kaya pwede.. yung buhok ko?"
Hindi siya gumalaw. Bakit ba kasi napunta pa yung buhok ko sa kabilang
side eh.
"You owe me.""Wala akong utang sa 'yo.""Hindi naman pera
eh!" sinubukan kong tumayo kaya lang hinawakan niya yung blouse ko sa
likuran. "The 'I'll help you with the hiring if you said YES' day??? "
Naalala ko naman yung araw na iyon. Natahimik naman ako.
"Yun nga naisip ko eh, maalala mo." kung kaharap ko lang siya siguro
ngayon, tinignan ko na siya ng masama.
Kaya pala San Juanico este, San Juanica ako? Magiging tulay ako sa kanya
at kay Kay? Ayos lang namang maging tulay, pero bakit siya pa? Hello?
Mahal ko kaya ung pinsan ko. Hindi ko lang naman siya irereto sa 'kung
sinu-sino' lang.
At yung 'kung sinu-sino' na iyon eh si Jasper.
May gusto pala siya kay Kay no? Sa totoo lang, hindi naman halata. Sa
itsura kasi niya, parang yung pagloloko lang niya sa mga tao ang mahalaga
sa kanya. Girls? That's a whole new world.
"Hoy, bakit tulala ka sa labas?" napansin ko na dumating na si Kay.
"Wala lang. May siraulo kasi kanina sa labas."
Kumain naman ako nung kinuha niya. Pancit naman daw yun. Masarap
naman eh, kahit papaano naenjoy ko. Kumain na rin kasi ako nun before.
Nung nakapagisip-isip naman na ako, naisipan ko naman magtanong sa
kanya. Better yet, simulan ko na rin siguro.
"Ei Kay, anong tingin mo kay Jasper?"
Tumingin naman siya sa akin. Puno pa yung bibig niya nung nagsalita siya.
"Morales?" lukaret na ito! Sino pa nga ba?
"Ay hindi, yung friendly ghost.""Hindi ba Casper yun?"
Naku, pasalamat siya pinsan ko siya..
"Si Jasper po.. Morales. 'Di ba crush mo yun?"
Tumawa naman siya sa akin.
siya.
"Bakit naman? Teacher ba kita?""You mean sa teacher ka lang nag good
morning? Ang plastic mo tsong!" tinapik ko siya sa balikat niya.
"Hindi. Magalang ako sa matatanda." ngumiti siya sa akin tapos tinignan
ako mula ulo hanggang paa kaya napakunot-noo ako, "Fine. Good
morning."
Parang napilitan lang yata eh!
"Anyways.." umupo ako doon sa tabi niya pero hindi naman kami
magkalapit masyado, "Anong plano mo?""Hoy hoy hoy.. ako ang boss dito.
Ako ang nemesis guy, ikaw si San Juanica. Ikaw ang mag-iisip ng plano.
Isa pa, umoo ka sa akin.""Hoy hoy hoy ka rin. Hindi ka ba nagiisip?" tinuktukan ko naman siya sa ulo niya,"Kahit anong kumbinsi ko sa
pinsan ko, kung wala naman siyang gusto sa iyo at wala ka namang action
na ginagawa.. wala rin alam mo yun?!? Unang-una sa lahat. Kailangan may
action ka. Kailangan mapansin ka niya. Gets mo?""Magpapapansin ako? Sa
kanya?" tinuro niya yung sarili niya kaya tumango ako,"Nah-uh.""Doon ka
naman magaling eh.""Pasakit ka alam mo?!?""No pain no gain?" ngumiti
ako, "Anong balak mo sa step number 1."
Nag-isip naman siya nun tapos ngumiti sa akin.
"Ok, may naisip na ko. Later.""Jasper!" lumingon siya, "Siguraduhin mong
maayos yan ha!!"
Kinabahan talaga ako sa kanya nun. Baka naman kung anong idea niya ng
pagpapapansin ha. Nung nag-alarm naman na, tumayo na ako sa upuan sa
likuran at lumipat lang ako sa kabilang row.
Nagsi-upuan na rin yung mga classmate namin. Medyo late lang ng kaunti
yung teacher namin ng first period kaya ok lang nung na-late si Jasper
dahil lumabas siya.
Umupo naman si Kay sa tabi ko nun. Dati kasi si Ronnie doon eh. Ok naman
si Ronnie at siya naman yung naupo sa upuan ni Kay.
Nag-klase naman na kami. Hindi nga ako nakapag-concentrate kasi panay
ang sipa ni Jasper ng upuan ko. Hindi ko nga pinapansin nung simula pero
hanggang second period, sipa pa rin siya ng sipa.
"Ikaw rin huwag kang tumawa." tapos tumingin siya sa rubber shoes
niya, "If I know hindi mo alam ang salitang 'date'."
Nawala yung ngiti ko nun. Masyado namang tagos yun.
"Excuse me! Huwag ka ngang nagsasalita as if kilala mo ko dahil hindi mo
ko kilala!""Sinabi ko bang kilala kita? Nagsabi lang ako nung unang
pumasok sa utak ko.." tapos nang-aasar na yung tingin niya, "Huwag mong
sabihin na hindi ka pa nakikipag-date?""Feeling mo naman expert ka eh sa
ating dalawa ikaw nga itong nangangailangan ng tulong ko!""Hey
guys..""Umoo ka kaya ibig sabihin nun pumayag ka!""Pinaoo mo ko kahit
hindi ko alam. Kung alam ko lang na may kinalaman pala sa pinsan ko,
hindi ko na ginawa!""Hey guys...""Buti nga nagbibigay pa ako ng sarili
kong idea!""Eh wala ngang sense yung idea mo! Magpapapansin ka na lang
din, yung upuan pa na matutumba yung uupo?!? How lame is that?" bigla
kong tinakpan yung bibig ko sa huling sinabi ko.
"Guys.."
Kanina pa tumatawag si Carlo sa amin kaya tumingin kami sa kanya.
"Ano ba?" nagsabay pa kami.
"Si Mam Amy pumasok sa loob, at mukhang uupo siya doon sa upuan na
nilagay mo..."nag-panic kami ni Jasper.
"Ano?!?""Bakit 'di mo sinabi kaagad?!?""Kanina ko pa kayo tinatawag.."
Tumakbo kami doon sa tapat ng pintuan. Dahil nga may hinahanap yata
yung teacher namin na naiwan niya, nandun lang yun upuan.
"Mam Amy.. huwag po kayong uupo!!!""Oo nga po! Huwag po sa upuan na
iyan. Special po kayo eh. Dapat sa golden chair.""Ano ba kayong dalawa..
para uupo lang--" tapos bigla siyang umupo.
Katulad nga nung inaasahan, bumagsak siya doon sa silya. Tumingin ako
kay Jasper at nagsimula na siyang tumakbo.
"KAYONG DALAWA!!!""Wala po akong kinalaman diyan, si Jasper
po!""Ako? Bakit ako na naman?!?""Go!""Where?""Miss Lopez... saan pa?
Kung hindi kayo makuha sa Detention dapat siguro pumunta kayo sa
Nanahimik lang din si Jasper. Si Mam Amy naman eh tinignan lang ako.
"Kayo kasing mga bata kayo, wala na kayong galang sa nakakatanda. Saka
niyo naiisip na mali yung ginawa niyo kapag nandiyan na..."
Mukhang hindi siya makikinig sa akin. This is hopeless.
"Pero--" hindi naman siguro masamang mag-try kahit papaano.
"Go." sabi nung teacher namin at tinuro niya yung direksiyon papunta ng
Principal's Office.
"Pero po--""Just GO Miss Lopez!" nagtaas na siya ng boses niya kaya
napaatras ako.
Nakangiti naman si Jasper at parang lalo pa niya akong inaasar. Hindi ba
siya problemado? Ako lang ba yung talo dito? Kung sabagay, sanay na siya.
"Oo nga ang kulit mo naman San Jua-- este Riel, 'JUST GO' daw. Hindi ka
ba nakakaintindi ng French?"
Tinignan ko lang siya ng masama. Hindi na nga maganda yung pakiramdam
ko nanloloko pa.
"Ikaw rin Mr. Morales kasama sa office. Tatawagan namin yung uncle mo,
at kaming bahala sa punishment mo. Sobra na. Hindi ka na nadadala." this
time, ako naman yung tumawa kay Jasper.
"Pero--""Pumunta na kayong dalawa." inalis na nung teacher namin yung
sirang upuan at nilagay niya sa gilid.
"Pero po--""Expulsion Mr. Morales?""Principal's Office here I
go!!!" nakapekeng ngiti pa si Jasper nun.
Alam ko naman na hindi totohanin nung teacher namin yung expulsion na
sinasabi niya. Ginawa lang niya yung para mapapunta niya si Jasper
kagaya ko sa office. Masyado kasing makulit eh. Basta nakaisip siya ng
alibi na pu-puwede, sasabihin niya... gagawin niya.
Sumabay naman siya maglakad sa akin. Hindi naman kalayuan sa
classroom namin yung office. Hindi ko siya kinausap dahil galit ako, basta
gusto ko lang manahimik. Baka nga last day ko na ito sa school na ito,
Nakakainis naman itong tao na ito. Sa lahat naman din naman ng TORPE,
siya na ang PINAKA. Teka, torpe naman ang tawag doon 'di ba? Hindi
naman siya makaamin. At take note, wala siyang experience sa bagay na
ganito.
WEIRD.
"Hindi ko gagawin yun no!""Bakit naman?" nagtaka naman siya sa akin.
"Syempre, hindi naman interest ni Kay ang theater. Buti sana kung
makinig sa akin yun. At kung interested man siya sa Theater, e
di sana noon pa siya ng sign-up sa club. Kita mo namang hindi.." binilisan
ko na naman yung lakad ko.
"Dali na kasi." hindi ko pa rin siya pinansin at dire-diretso lang ako, "Sige
naman na! Kayang-kaya mo naman yun eh! Pinsan mo kaya siya!""Pinsan
ko nga siya pero hindi naman laging nakikinig sa akin yun no!" tinakpan ko
naman yung tenga ko.
"Riel naman!" humabol pa talaga sa akin yan..
Lalo kong tinakpan yung tenga ko.
"Blah.. blah.. blah.. hindi kita naririnig! Beh.. beh..beh..." nakatingin ako sa
itaas,"La...la...la...""Sige naman na oh! Szarielle naman may tiwala ako sa
iyo! Kaya mo yun!""La..la la.." napahinto naman ako, "Anong sabi mo?"
Huminto rin siya nun at parang ewan yung expression ng mukha niya.
Nakatingin lang siya sa akin.
"Na kayang-kaya mo yun?" parang wala siya sa sarili niya.
"Hindi, bago pa yun...""Na may tiwala ako sa iyo?" ako pa ang tinanong.
"Nope.. before that."
Tinulak ko nga siya ng malakas. Feeling close masyado. Selfish pa. Iniisip lang yung
sarili niya. Ang sama ng ugali. Masyado!
"Ayoko nga!""KJ nito.""KJ na kung KJ.. basta ayoko.." dumikit naman ako kay Kay.
Tumingin si Jasper sa akin na nakakaloko.
"Alam ko na!" sabi niya parang nang-aasar, "Alam ko na kung bakit ayaw mong
sumali.""Kapag nalaman mo pwede pakisabi sa akin?!?""Alam ko na kung bakit.
Huwag ka na sumali. 'Di namin kailangan mga walang talent sa pag-arte."
Ang yabang naman nito. Selfish na nga, mayabang pa.
"Excuse me?!?" syempre ipagtatanggol ko naman yung sarili ko, "Feeling mo naman
wala akong talent sa pag-arte. Hindi ako pro, pero hindi naman ako mulala sa
ganyan.""Then prove it.""FINE!!"
Pagkatapos kong sinabi yung eh nag-wave na siya sa amin ni Kay at dumire-diretso
kung saan man siya papunta ng lunch. Siraulo yung tao na yun, pinag-iinit yung ulo ko.
Nakatingin pa rin kami ni Kay sa kanya kahit nakalayo na siya. Narinig ko na lang
nagsalita yung pinsan ko.
"Pinsan uto-uto ka alam mo?" sabi naman ni Kay sa akin.
"Huwag mong sabihin ikaw rin kaparehas nung taong yun?""Hello? Hindi naman sa
nilalait kita, pero uto-uto ka nga." tinap niya ako sa balikat ko, "Narinig mo na ba yung
term na, 'reverse psychology?' ""Of course."
Umakbay siya sa akin na para bang kino-comfort niya ako. Isa pa itong pinsan ko,
hindi mo maintindihan ang takbo ng utak.
"I'm sorry couz, pero nauto ka lang ni Jasper."
Mukhang totoo naman yung sinabi ni Kay. Nauto nga siguro ako ni Jasper, pero hindi
naman ako basta-basta na lang aatras sa mga sinasabi niya. Syempre, ako pa?!?
Competitive ba ako masyado? Hindi naman. May gusto lang ako i-prove sa sarili ko,
hindi kay Jasper.
Gusto ko i-prove sa sarili ko na... na may nagagawa rin naman akong ibang bagay.
"Ei, dumating na yung pera galing sa dad mo ah, anong balak
mo?""Idodonate." nilabas ko yung sobre sa bag ko na pera galing kay Daddy, "Tara
lagay na natin doon.""Idodonate mo talaga? Hindi ka man lang mag-shopping or
anything? Kasi alam mo...""Mas kailangan ng school kaysa sa akin. Saka yung kisame
yata sa science lab nabalitaan ko medyo..."hindi ko naman natapos yung sinasabi ko
dahil napigilan naman ako.
"Eh ikaw rin naman kailangan mo ah! Marami ka na kayang nadonate dito. Give it a
break." tingnan mo, parang nanay ko no? "Isa pa, ngayon mo ilalagay yan sa donation
box? Eh kung may makakita sa iyo?""Ito na naman yung issue?""Oo. Pinapagod mo
lang sarili mo para magtrabaho tapos may pera ka naman. Lukaret ka!" binatukan pa
ako.
"O sige, 1 month akong walang gagawin, walang idodonate. Pero last na muna ito,
please naman!" ewan ko ba, di ko mapigilan yung sarili ko, "Saka lunch break na, tiyak
siguro wala naman makakakita sa akin.""Mamayang hapon na lang. Tapos magbihis ka
ng walang makakakilala sa iyo pwede?"
Dahil hindi na naman ako manalo kay Kay, pumayag na ako sa kanya na mamayang
hapon na lang at uwian na ako magdo-donate. Sabagay, may point din naman siya.
Kung ngayon ko dadalhin yung pera, baka nga may makapansin sa amin. Mahirap na
mag take ng chances.
Kumain kami nun sa cafeteria. Si Jasper nun eh nanulpit na naman. Nakakainis na nga
yung tao na yun eh. Syempre pinagalitan siya ni Kay, pero tiyak gustung-gusto niya
yun dahil napapansin siya kahit pagalit.
Nagklase kami nung hapon. First period namin ng afternoon classes eh inaantok-antok
pa talaga ako. Pero yung second namin eh Calculus kaya medyo nabuhayan yung dugo
ko at ang hirap-hirap naman pala nun.
"Ano daw?" tinanong ko naman si Ronnie dahil siya yung katabi ko.
"Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang gagawin.""Ooh.. gee thanks
Ronnie." tapos sumandal uli ako sa desk ko.
Naramdaman ko naman na may nag-lean doon sa upuan ko. Hindi na ako lumingon
dahil nakakatamad. Isa lang naman yung tao sa likod ko eh.
"Homework na yung nasa board. Even numbers lang ang gagawin..." inulit naman niya
yung sinabi ni Ronnie.
"Ano na namang drama mo Morales?""Wala bang thank you??" bakit naman ako
magtha-thank you sa kanya?
I didn't know that... that was a very bad move. Hindi dapat ako nag-turn. Ano bang
word na pwede kong i-describe sa naramdaman ko? Scared? Mortified? Stupified?
Petrified?
Yep.. petrified. It was horrible. Saka lang ako napaatras nun. Nawala na ako sa sarili
ko.
"OH MY GOD! Nag-kiss kayo?" nagulat lahat ng nasa hallway kaya nagtinginan lahat sa
amin.
Ako naman eh parang shocked pa rin sa mga nangyayari. Hinawakan ko yung lips ko.
Hindi ko talaga inaasahan yun. Nasa likod ko kasi siya at balak niyang tusukin sana ng
daliri niya yung pisngi ko kapag lumingon ako. Pero dahil hindi pa nga siya nakaayos...
masama yung naging turn ko..
Eksakto.
"I.. uh.. h-hindi." nag-deny pa ako.
"Nakita kaya namin yun!" tapos tumingin siya sa gilid at nakitango lang yung iba.
Parang nakakatawa lang sa kanila yun. Ako naman eh.. ewan. Nanginginig na yung
buong katawan ko.
"H-hindi ko naman sinasadya. Akala ko..""That was.... that was.." si Jasper eh
nakatayo lang doon sa harapan ko. "That was just.. uh.. just...""Siraulo ka Jasper!
Ikaw kasi eh.""Bakit ka kasi bigla-bigla na lang lumilingon?" sinabi niya sa akin.
"Eh bakit naman kasi nasa likod ka niya?" tapos lumapit sa akin si Kay at
bumulong, "Couz, first mo yun?"
Dahil nga hindi na ako makapag-isip ng tama, hindi na rin ako sumagot.
"That was very disturbing!!!" hindi mo maintindihan yung expression ng mukha niya.
Tawa ng tawa si Carlo nun sa gilid. Namumula na yung mukha niya at hawak niya yung
tiyan niya.
"Manloloko lang sana si Jasper, palpak pa!""Carlo... ilang beses ko ba dapat sabihin sa
iyo yung salitang SHUT UP?"
Dahil ayoko naman na mukha akong ewan doon, mabuti na siguro na magsalita ako na
parang walang nangyari. Bakit ba kasi ako lumingon.
BWISIT!!! First kiss? Nasayang. Inimagine ko pa man din na ayos yung first kiss ko..
HINDI SA HALLWAY!!!
Mabuti na sigurong maging mahinahon ako.
"BADTRIP KA NAMAN KASI JASPER EH!!!" tinulak ko siya, "BAKIT KA KASI NASA
LIKOD KO!" tinulak ko uli, "ALAM MO NAMAN NA MAY POSSIBILITY NA LUMINGON
AKO TAPOS YUNG MUKHA MO ILALAPIT MO PA!!! BWISIT!! ASAR! KANIS!!
ARRRGGGHHH!" ewan ko ba, asar na asar talaga ako. Siguro ganun lang talaga kapag
awkward yung pakiramdam.
"First kiss yata ni Jasper yun eh!!" inasar naman si Jasper ni Carlo.
"Cousin?!? Ikaw rin 'di ba? Wala ka namang binabanggit.""Iba na ito! Next level
na!" tapos inakbayan lumapit siya kay Jasper, "Binata na si Jasper, may first kiss
na." nakangiti pa siya,"First kiss niyo ang isa't isa?" tumawa naman si Carlo.
"Oo nga, namumula si Riel!!"
Nag-step ako papalayo at nag-step din papalayo si Jasper sa akin. Nagtinginan kaming
dalawa nun.
"SIYA?" tinuro ko siya at tinuro niya ako, "FIRST KISS KO?"
Sabay pa kaming sumagot.
"HINDI NO!!!" tapos iniwas niya yung tingin niya.
***14***
Lumakad ako ng mabilis sa school. Natural lang ang ginawa ko para hindi
halatang may agenda ako. Pagkatapos nun eh nasa tapat na ako ng gate.
Nabasa ko na yung DONATION BOX at bago ko pa ihinulog, tumingin-tingin
muna ako sa gilid para walang makakita.
And the coast is clear. Hinulog ko yung sobre sa loob.
Dahil nga naisipan kong kumain, dadaan sana ako doon sa Ice Cream
Parlor malapit sa school. Ewan ko ba, napaka-uneasy ng pakiramdam ko.
Kaya ayun, lumingon ako sa likuran ko at feeling ko may nakatingin sa
akin. Walang tao. Kinilabutan tuloy ako.
Naglabas naman ako ng pera at binilisan ko yung lakad ko. At yun nga,
pakiramdam ko naman may sumusunod sa akin. Lumingon uli ako sa likod
ko pero wala pa rin. Tumakbo na ako nun. Saka ko narinig na may ingay sa
likod kaya napatunayan ko lang na may sumusunod talaga sa akin.
'MISS! SANDALI LANG!'
Hindi talaga ako lumingon. Hingal na hingal na ako nun. Liko dito at liko
doon ang ginawa ko. Ang layo ng direksiyon na napuntahan ko sa Ice
Cream Parlor. Tumingin ako sa gilid kung may sumusunod pa rin. Wala na
yata....
saka naman...
"AHHHHHHHHHH!!!" nagulat ako nung biglang nag-ring yung phone ko.
Text lang pala ang OA ko naman.
'uwi k n nga gabi n' si Kay lang pala.
Pagkatapos kong binasa yung text niya, napahawak na lang ako doon sa
dibdib ko.
PHEW! That was close.
***
"Hoy!" narinig kong sumisigaw si Jasper doon sa bintana galing sa
labas. "Pssst! Hoy!"
Nagsusulat naman ako nun at wala ako sa sarili ko. Pakialam ko ba kung
sino tinatawag niya.
"Ito kamo mapili! Gusto pa niya BEAUTY pa itawag. PSSST!! BEAST!"
Ako pala tinatawag niya?
"Siraulong 'to, ikaw ang Beast sa ating dalawa." sumandal ako sa upuan
ko, "Ano na namang kailangan mo Morales?""Bakit ba pinipilit mong
sanayin ang sarili mo na Morales ang itawag sa akin? Jasper name
ko.""Name mo rin naman yung Morales eh.""Pasaway ka? First name ibig
sabihin ko!""Liliwanagin mo. Di mo sinasabi kung anong klase ng
name..may surname, first name at nickname." tumawa ako, "So what
now.. BEAST?"
Nakatingin siya sa akin parang gusto niya akong asarin pero hindi niya
ginawa.
"Marunong ka ba kumanta?" tinanong niya ako, "Kasi Musical yun. Kapag
napahiya ka..." huminto siya, "MAPAPAHIYA KA."
Hinampas ko nga sa braso niya.
"Aray ko masakit yun ah!" hinawakan niya yung braso niya.
"Akala ko pa man din sasabihin mo, kapag napahiya ka, dadamayan mo
ko.""Bakit naman kita dadamayan? E di napahiya rin ako?" ni-rub pa rin
niya yung braso niya, "As I was saying, marunong ka ba kumanta?""Sa
banyo.. oo." totoo naman eh.
"Kailangan mo kumanta bago ka pumunta doon. Baka sabihin nagre-recruit
ako ng talent na walang kwenta.." ang sakit magsalita nito ah! "Kanta na..
kahit ano.""Bakit ako kakanta?""Basta kumanta ka!" sinisigawan ako?
"Fine!" tapos huminga ako ng malalim, "Old Mcdonald had a farm.."
Binatukan ba naman ako.
"Pwede yung hindi naman pambata?""Sabi mo kasi kahit ano eh!" tinulak
ko siya at inayos ko yung buhok ko.
Nag-isip naman ako ng kanta.
"Alam mo hindi ako madalas kumanta, pero at least 'di ba dapat mabait ka
sa akin kaso hindi eh.." tumayo na ako sa upuan ko.
"Bakit ba siniseryoso mo lagi sinasabi ko?""Eh kasi seryoso ka
tapos---" tumingin ako sa kanya, "Biro mo lang yun?""Oo na bahala
na.." yun lang sinabi niya, "Pwede ka na rin pag-tiyagaan.""Ang sama mo
no?""Oo nga eh." naki-ayon pa sa akin.
Papalabas na sana ako ng classroom nun at si Jasper naman eh nakaupo
pa rin doon sa upuan na katabi nung sa akin.
"HEY RIEL!!""WHAT?!?" yung boses ko nun parang naiirita.
"Bakit ba ang sungit mo? Ang bata-bata mo pa para kang nagmemenopose
na matanda!""Oo na oo na." tumingin uli ako kanya, "Ano na nga
uli?""Kahapon.. alam mo yun... ahh.." hindi siya tumingin sa akin, "May
nakita ka ba dito sa school kahapon?""What do you mean? After
school?""Oo.""Umuwi kami ni Kay ng maaga eh." na-curious naman ako sa
kanya, "Bakit mo natanong?""Remember nung may cafeteria duty tayo,
napag-usapan natin si A.L.?"
Kinabahan naman ako nun. 'Di kaya siya yung sumunod sa akin kahapon?
"Err.. oo.""Tingin ko tama ka. Tingin ko babae siya." seryoso talaga siya
nito at bihirang mangyari yun.
"Paano mo naman.. n-nalaman yun?""Kahapon kasi may nakita akong
babaeng naghulog ng sobre sa donation box. Eh wala namang masyadong
nagdodonate doon maliban doon sa A.L. It could be her.. right?""HINDI
KAYA! Malay mo.. malay mo ibang tao.""Siguro nga. Sinundan ko nga sya
eh." sinasabi ko na nga ba siya yun, "Kaya lang ang bilis tumakbo. Naka
sumbrero siya saka naka-shades."
Oh my God! Mabuti na lang nakaganun ako.
"I wonder what she looks like..""Naku hindi ka nagwo-wonder I'm sure."
Tumingin siya sa akin.
"Matangkad nga siya eh.. about.. your height."
"CARLO!!! GRRR!"
***16***
Asar na asar talaga ako kay Carlo nun. Siya pala yung nagtetext sa akin.
Nasa likod ko kasi siya nun eh. Tapos tumatawa. Kausap niya kasi yung isa
sa mga Theater club member. Tumingin lang siya sa akin, tapos kumaway.
"Eh kung sipain kaya kita?" yun talaga yung unang sinabi ko sa kanya
nung makalapit ako.
"Huwag naman! Masakit yun!""Gaano ba kalaki ang problema mo at ang
lakas mong mang-trip?" tapos tumingin ako doon sa phone, "San mo
nakuha yung number ko?""Ako?" tinuro niya yung sarili niya.
"Oo, ikaw lang naman kausap ko.""Nung nasa shop tayo, remember inabot
ko sa 'yo yung phone at sinabi kong nahulog mo yata?!? Tinignan ko kasi
yung phonebook mo, tapos nandun yung number mo... kaya
ayun." nagpaalam siya saglit doon sa kausap niya, "Bakit bawal
ba?""Hindi. Pero nakakainis lang."
Dumating naman na si Kay nun at may dala-dalang siopao. May drinks din
siya na nasa tray kaya lang halatang nahihirapan siyang magbuhat. Para
sa lahat na yata yung binili niya eh.
Si Jasper naman eh pumasok at nag-chewing gum pa. Kaway pa ng kaway
sa labas at nakangiti na akala mo naman eh artista. Tingnan mo nga
naman itong tao na ito, may gusto na nga lang din sa pinsan ko hindi pa
alam kung kailan ang tamang oras para tumulong o hindi.
Kaya ang ginawa ko, tumakbo ako doon sa pintuan na kinatatayuan niya.
Bumulong naman ako sa kanya para walang makarinig.
"Hoy, bobo ka?!?" ay ganun talaga yung dialogue ko! "Nag-iisip ka
ba?" hinampas ko siya doon sa braso niya.
"Ano na namang ginawa ko? Ikaw nagiging hobby mo na yang pananakit.
Mag-collect ka na lang selyo ng sobre para 'di mo ko hinahampas
lagi..." hinimas na naman niya yung braso niya.
"Kita mo yun?" tinuro ko si Kay, "Dala-dala niya yung tray ng siopao na
"Sorry!!! Pasensya na!" nilabas niya yung panyo niya, "Kay, gusto mo
gamitin yung panyo ko?"
Ako kaya yung basang-basa dito.. pero ayos lang magpakabait siya sa
pinsan ko. Kailangan niya talaga!
"Thanks."
Tumingin si Jasper sa akin na akala mo eh hiyang-hiya. Iniwas niya yung
tingin niya.
"Riel, may towels sa clinic." ang sama ng ugali! "As for me, bibili na lang
ako uli ng bago."
Nag-step forward naman si Carlo.
"Bro, ako nal ang bibili para sigurado. Pera mo nga lang!" naka-spread
naman yung kamay niya sa harapan ni Jasper.
Narinig naman nung teacher yung nangyari. Pero syempre, wala na siyang
magagawa. ACCIDENTS DO HAPPEN. At kapag mamalasin ka lang din
naman, sa akin pa bumabagsak yung kapalpakan niya. Una yung upuan
muntik na tawagan yung parents ko, ngayon naman basa ako ng iced tea?
Ano kaya sa susunod?
"Okay lang yan Jasper! Hindi mo naman sinasadya eh.." sabi nung isang
babae sa likuran.
Baling naman yung atensiyon niya doon sa babae.
"Tama ka diyan di ko naman sinasadya," tumingin siya uli sa akin tapos sa
babae doon uli, "Sino ka naman?"
Tama bang ganun ang itanong? It's kinda' rude. Pero syempre si Jasper
siya, expect the worst..
"Mandee Vargas nga pala." tapos kumaway lang siya.
"Pleasure!" tapos sumaludo naman.
Naupo naman siya doon sa bandang gilid. Kaya lang, sinita siya.
"Siguro naman tama lang na samahan mo si Miss Lopez sa clinic dahil ikaw
naman ang may gawa niyan.." tinuro niya yung basang uniform ko.
"Naku hindi na po!""See? Ayaw niya. Isa pa, kaya naman ni Riel yan.
Macho yata ang dating!""Ito gusto mo?" nagclose-fist ako sa
kanya, "Macho ha!""O sige na Miss Lopez, dumeretso ka na sa clinic at
maglinis ka doon..""Maglinis ka nga doon!" inulit niya uli yung sinabi ng
teacher gaya dati. Tumingin yung teacher sa kanya, "Kasama ako!" natakot
yata eh.
Syempre dahil nga basang-basa ako at wala ring magagawa si Jasper,
sumunod na lang siya hanggang doon sa clinic. May towels nga doon at
shirt ng school. At syempre, suot ko na naman yung A.L. shirt. Hangga't
maaari nga ayoko. Nakakahalata na nga si Jasper, ganito pa yung shirt ng
school.
Tumingin siya sa t-shirt nun tapos sa akin. Hindi na lang siya nagsalita
dahil iniwas ko yung tingin ko sa kanya.
Please lang.. huwag naman niyang isipin na ako yun!!!
Si Kay naman eh tawa ng tawa nung makabalik kami sa auditorium.
Nanloko pa na ang ganda raw ng shirt ko. Bagay na bagay sa akin.
"A.L. shirt pa ang suot! Naks naman!""Please lang... la namang ganyanan.
Nakatingin nga si Jasper kanina.. feeling ko talaga may hinala na siya eh.."
Umupo si Jasper doon sa gilid at nagsimula na ring kumain. Sabay-sabay
kasi kaming lahat. Yung teacher eh nakaupo doon sa armchair na nasa
gilid. Nagtaas ng kamay si Jasper nun.
"Ano yun Mr. Morales?!?" nakita niya yung kamay ni Jasper na nakataas.
"Mam may tanong lang ako.." nagtinginan kami lahat sa kanya, "What do
you think of A.L.?"
Nanlaki yung mata ko kay Jasper nun. Sinasadya ba niya na iparinig sa
akin?
"A.L.? Well, kung sino man siya tingin ko napakabuti niyang tao..""Kaya
nga po 'di ba Mam?!? Eh kayo, tingin niyo rin ang bait niya 'di ba?" tinuro
niya yung ibang mga nasa gilid.
"Ako si A.L."
Walang makapagsalita nun. Long pause talaga. Tumingin si Jasper sa akin,
tapos sa kanya.
"Ikaw?"
Ewan ko ba, ayaw kong malaman nila na ako si A.L. pero di ko makuhang
umamin ngayon. Kung nagke-claim siya na siya si A.L...
Then who am I??
**17***
Hindi na lang ako nagsalita nun. Instead, yumuko na lang ako. Alam na
alam ko sa sarili ko na ako si A.L., pero bakit naman sinasabi niya na siya
eh.. AKO?
"Gusto mo upakan ko na ito?!?" sabi ni Kay na halatang asar na asar din
naman.
"Ano ka ba... okay lang. Malay mo may reason--"
Hindi ko pa natatapos yung sasabihin ko, nagsalita na uli si Kay.
"Reason reason! Bwisit! Ang kapal naman ng mukha niya! Bakit
nangunguha siya sa credit ng hindi naman kanya?" hinawakan ko na si Kay
dahil baka ano mang oras eh sumugod na rin siya.
Pinatahimik ko na lang si Kay at baka may makarinig pa. Yung iba namang
kasama namin doon sa auditorium eh nabaling na lahat ang atensiyon kay
Mandee. Ako naman eh tumingin sa kanya, pero hindi na masyado.
"Ikaw pala hija si A.L.?" tumayo naman yung teacher namin at yumakap sa
kanya, "Naku, eh kay bait mo naman palang bata ka!"
Yung iba naman eh nag-cheer pa kay Mandee. Nakatodo-ngiti lang din siya.
Dahil nga nakabili na rin si Carlo nun ng iced tea, tinaas pa namin yung
mga baso namin para sa kanya.
Ewan ko kung anong pakiramdam ko nung mga oras na iyon. Basta ang
alam ko, nakikisabay na lang ako sa kanila. Si Kay halata mong nagpipigil
na rin. Hindi rin nagtagal, nagkwento rin yung Mandee.
"Matagal na akong nagdo-donate eh. Ayun, ayoko kasi na ipaalam dahil 'di
ba hindi naman kailangan malaman kapag nagdo-donate ka? Supposed to
be dapa anonymous, kaya lang laging pinag-uusapan." yun yung sinabi
niya.
Parang kwento ko yun ah?!?
"Tapos, hilig ko lang talaga tumulong. Nakakagaan kasi ng loob eh.."
Yung iba naman eh tuwang-tuwa sa kanya.
"Talaga lang!" sarcastic pa yung pagkakasabi ni Kay.
Tumingin si Jasper sa kanya saglit tapos binalik niya yung tingin niya kay
Mandee. Hindi tulad kanina, seryoso na talaga siya.
"Kung ikaw talaga si A.L., ano namang ibig sabihin ng A.L.?""Oo nga! Ano
bang ibig sabihin ha... Mandee Vargas?" halatang hinuhuli siya ni Kay.
"Uhmm.. ahh.. actually, I just made it up. Yung A, for Andee.. galing sa
Mandee. Tapos yung L.. uhmm.. galing sa bestfriend ko. Lovely name niya.
Magkasama kasi kami dati na nagdo-donate."
Narinig kong bumulong si Jasper sa gilid.
"Andee Lovely?" mahina lang kaya napatingin ako sa
kanya, "It's... weird.""Weird talaga!""Hay naku hija, huwag kang magalala, ipapaalam ko sa office yung mga pinaggagagawa mo dito sa school
at para mabigyan ka naman ng Award." sabi nung teacher namin.
"Hindi na po kailangan!""Deserve mo naman."
Pagkatapos naming kumain lahat nagsimula na uli yung practice namin.
Wala nga ako sa mood nun eh. Hindi katulad nung unang practice namin na
medyo ganado pa ako, ngayon talaga walang kabuhay-buhay. Si Kay nga
din eh sinabihan ako kung ano daw ba problema ko, pero syempre..
nahulaan niya rin.
***18***
Wala akong ginawa kundi tumingin lang kay Jasper nung sinabi niya yun.
Hindi ko rin naman inaasahan na gagawin niya yun. Syempre sinabihan ko
siya na ok lang ako at hindi naman na niya kailangang samahan niya ako
sa backstage, pero mapilit eh. Si Mandee naman eh mukhang
nakasimangot na, tapos nung humarap si Jasper sa kanya eh saka lang
siya ngumiti.
Umuwi na kami nun ni Kay at pagod na pagod kami. Ewan ko ba kung bakit
sadyang nakakapagod yung araw eh wala naman kaming ginawa kundi
magbasa ng lines, magsaulo at i-try yung ibang parts. Pero dahil ngayon at
wala naman na akong part sa play, hindi naman na siguro ako masyadong
mapapagod dahil sa props section na lang ako.
Nung gabi naman eh nagtext uli si Carlo sa akin. Syempre, sinave ko na
yung number niya. Dati kasi binubura ko lang lahat ng messages niya eh.
Yung unang-una nga niyang text nun na hindi ko pa siya kilala eh hindi
naman ako nag-abala na i-save pa yung number niya.
"Anong balak mo kay Mandee?" tinanong ako ni Kay nung parehas na
kaming nakapag-bihis.
"Anong balak? Eh di wala. Meron ba dapat?""Hindi ka ba naiinsulto nun?
Ikaw yung naghirap sa lahat-lahat! Tapos siya yung mabibigyan ng
award?" tinaas niya yung isang paa niya.
"Kind of. Pero naisip ko naman, it's her problem.. not mine. Isa pa, li-lo
nga si A.L. this month 'di ba? Which means, hindi muna ako magdodonate.
It's up to her na pangatawanan niya." tumingin ako kay Kay, "Mayaman ba
si Mandee?""Anong malay ko? Close ba kami? Eh sa ugali pa lang niya
mukhang hindi na kami magiging close eh!" bigla siyang ngumiti ng
nakakaloko sa akin.
"Para saan naman yang ngiti na iyan?" nagduda kasi ako sa kanya.
"Hindi ba sa tagahila ka na ng curtains?""Yeah.. ngayon?""Tapos si Jasper
nagpalipat din sa backstage.." tumawa naman siya, "WEIRD.""What so
weird about that?""Lahat ba ng lalaki gagawin yun para lang samahan
yung isang girl sa backstage?""Ewan! Matulog ka na nga!" sinigawan ko
nga.
"Asus! Kung hindi ko lang alam, kilala ko na kung sino ang gusto ni
Jasper.."
"Oh talaga lang? Pakisabi sa akin kapag sure na sure ka na ah!" inasar ko
nga rin.
Natulog na kami ni Kay nun. Ako kasi eh kung anu-ano yung pumapasok sa
utak ko nun kaya madaling araw na yata ako nakatulog. Nung ginising ako
ni Kay at baka ma-late daw kami, hirap na hirap akong bumangon at idilat
yung mata ko.
Nung kinuha ko yung tuwalya ko at papalabas na ako ng kwarto namin,
nauntog naman ako. May kasabay pa akong nagsabi ng 'Aray', kaya yun.. si
Jasper lang pala na hindi rin tinitignan yung dinadaanan niya.
Pumasok na kami ng maaga sa school. Dumaan lang kami nila Kay sa room
para mag-report sa adviser namin na may practice kami sa Theater. Este,
sila lang pala. Yung Science teacher namin eh pinagalitan ako, at si Jasper
dahil ilang weeks na raw kaming hindi umaattend ng so-called Science
Club. Remember naging kasali kami nung nagsagutan kami sa Physics?
Right now, nasa auditorium uli kami at inaantok pa talaga ako.
"Ok, so nagpalit na si Carlo at si Jasper ng role. Si Jasper pwede nang
maging Gaston at props. Si cousin ko eh.. curtain and props.""Miss Lopez.."
Hindi naman ako nakikinig nun pero alam kong tinawag yung pangalan ko.
Nagsalita ng nagsalita yung teacher namin pero wala naman akong
naintindihan. Oo na lang din ako ng oo at tango ng tango kahit hindi ko
naman alam yung sinasabi niya.
Nagulat na lang ako nung tumayo silang lahat at ewan ko kung ano yung
napag-usapan. Nasa harap ko naman si Jasper nun.
"Tara na.." sabi niya sa akin.
"Huh? Saan?""Hindi ka kasi nakikinig eh!" binatukan ako pero hindi
malakas, "Oo ka lang ng oo. Pumayag ka kaya na tayo ang bibili ng props
sa mall!"
Yun pala yun. Okay fine! Kulang kasi ako sa tulog kaya ganito yung pagiisip ko.
"Naku!" tuwang-tuwa naman siya, "Kay ganda mo namang bata ka! Dati
akong nagtratrabhao sa Daddy mo kaya lang lumipat na kami ng asawa ko.
Kilala ka ng anak ko, sa katunayan gandang-ganda nga siya sa iyo eh. Si
Dayday?"
Wala talaga akong matandaan sa sinasabi niya.
"Excuse me lang po ah.." nakialam na si Jasper, "Kaanu-ano niyo po si
Riel?""Si Mam Riel?""Magkasama nga kami sa trabaho!!!""Shhh.." tapos
humarap siya doon sa matanda, "Kaanu-ano niyo po siya?"
Oh please.. don't tell.. don't tell.. please! Don't tell HIM!!!
"Eh kilalang-kilala ko itong bata na ito eh. Syempre nagtrabaho ako sa
kanila dati..""Nagtrabaho?""Bakit hindi mo ba alam na anak siya ni Sir..
Lopez?""Oh yeah.. tatay ko. Lopez apelyido!" hinila ko si Jasper, "Tara na..
bibili na tayo ng gamit.""Saglit lang.." ang lakas niya kaya nag-stay siya
doon, "Ano po yun uli?""Nagtrabaho ako sa tatay niya sa farm nila sa
Zambales.. ako pa nag-alaga nung kabayo nila.."
Phew! That's much better.
May tumwag naman doon sa matanda na matandang babae rin at
pinapalabas na siya. Walang magawa si Jasper kundi hayaan na umalis na
lang yung matanda.
Sinuswerte lang ako.
Tumingin si Jasper uli sa akin. Hinawakan niya ako sa dalawang braso ko.
"Are you hiding something?""Wala!" yun na lang yung sinabi ko.
"Eh bakit ganyan ka kumilos?" seryosong-seryoso siya.
Umatras siya uli, iniwas yung tingin tapos binalik niya uli sa akin.
"Kung may gusto kang sabihin, pwede naman sa akin eh." hindi sya
mapakali, "You can trust me. At kung ayaw mong may makaalam, hindi ko
sasabihin. You can take my word to it."
Nag-isip naman ako. Mukhang totoo naman yung sinasabi niya.
"That's awful.."
Tinignan ko rin siya. Napailing na lang ako.
"Yan din yung sinabi mo sa akin nung kumanta ako alam mo yun?""But
you know I'm joking right?""HINDI!" sinigawan ko nga.
"Kumakanta ka?" inabot niya sa akin yung lyrics, "Try mo ito."
Hindi ko alam yung kanta nun kaya pinarinig pa nila sa akin yung tape para
malaman ko kung paano. Then, sinubukan kong kantahin.
"There goes the baker with his tray, like always
The same old bread and rolls to sell
Ev'ry morning just the same
Since the morning that we came
To this poor provincial town" kaya ayun.. huminto na rin ako.
Nakatingin lang si Jasper at yung teacher sa akin. Nailang tuloy ako. Hindi
ko alam kung ano na ba...
"VARGAS!!" tinawag niya si Mandee na nasa stage, "You're fired. Ikaw na
uli ang Belle Riel. Backstage ka na Mandee, kasama mo si Jasper."
Akala ko man din eh ligtas na ako at hindi ko na kailangang magsaulo ng
mga lines. Ngayon naman, binalik pa sa akin yung role. Ang gulo no? Si
Carlo naman, narinig ko na ring kumanta. Nag-practice kasi siya sa likod
ng stage. Kinakanta niya yung part niya sa song na 'Something There'.
Partner ko na si Carlo, kasi siya si Beast.
Si Kay, narinig ko na ring kumanta. Siya kasi yung kakanta ng Beauty and
the Beast. At maganda naman yung boses niya. Part lang naman ng tatlong
kanta yung nasa play. Hindi buo.
Mukhang mahirap ito ah..
***
After ilang days, panay practice lang kami ng practice sa theater. May
malaki kaming mascot ng Beast na isusuot ni Carlo sa ulo niya. Yung ibang
mga props na basket at mga damit sa town people eh madali na lang. Si
Kay naman eh may carton lang siya na nakakorteng tea-pot. Theatrical
play talaga.
Nagtawanan kaming lahat nung sinabing may part daw ng kissing scene
pero syempre peke naman at hindi totohanin. Sa part na mamamatay na si
Beast, iki-kiss ko daw yung mascot ni Carlo. Ayos lang naman yun kasi
yung mascot ang ikikiss at hindi siya. Then sasara yung thick curtain,
tatanggalin yung mask niya.. prince na siya kunwari uli.
Tapos ganun din kina Kay. Tatanggalin lang nila yung mga mascot nila..
ayos na. Yung final kiss eh peke rin. Silhouette naman. Maglalapit lang
kami ng mukha ni Carlo, mag-cross, pero hindi naman talaga mag-kiss. Sa
tingin lang ng mga tao na nasa audience, parang ganun na nga.
Nakakapagod din yung mga practice namin pero ok lang. Sinadya lang
nilang gawing busy kami kasi within two weeks ipeperform kasi yun.
Bumabalik-balik din kami sa mga klase namin kapag hindi pa namin time
mag-practice. Usually naabutan namin yung Values Ed.
Si Jasper naman, ayun.. tinuturuan ko pa rin kay Kay. Nung sinabi ko sa
kanya nun na kausapin niya dahil ang girls minsan naghahanap ng kausap,
tama bang ikwento yung namatay daw niyang aso. Ano namang
nakakatuwa doon? Palpak na naman. Nung sumunod eh sinabi ko uli na
maging sweet siya at bigyan niya ng kahit binili lang niyang candy sa
cafeteria. Hinintay ko siya kung ano yung ibibigay niya at nakita ko yung
hawak niya, CHICKEN SOUP. Tama ba iyon?
"Chicken soup?""Sabi mo kasi bigyan ng kung ano eh!""Yeah, sabi ko
maging sweet ka. That's nice, magbigay ka. Pero bakit naman chicken
soup? Palitan mo yan!""Ano pala dapat?" yumuko na lang siya.
"Ok, huwag na nga yun!"
Everyday, binibuild-up ko rin siya kay Kay. Lagi kong binabanggit yung
pangalan niya, mga magagandang traits.. at kung anu-ano. Pero hindi
maganda yung kinalalabasan, iniisip naman ni Kay may gusto ako sa kanya
kaya tumigil din ako.
Ilan na ba yung nagawa at nasabi ko kay Jasper para ma-appreciate siya ni
Kay?
Una, magpapansin.. in a good way. Palpak naman. Pangalawa, maging
matulungin. Palpak din dahil natapon niya nun yung iced tea. Sumunod,
lumingon at bumalik.
"Bakit may nakalimutan ka?"
"Yeah.."
After that..
Niyakap niya ko..
Bigla na lang siyang bumulong habang yakap niya ko..
"Thanks...""Thanks alot Riel."
***19***
Simula nung araw na niyakap niya ko, sobrang nalito na talaga ako sa
kanya. Minsan nga kapag nag-iisa ako sa room namin ni Kay sa boarding
house, iniistrain ko yung utak ko na isipin kung ano ba yung ibig sabihin ni
Jasper doon. Minsan nga dahil sumasakit na yung ulo ko kakaisip, sumagi
naman sa utak ko na tanungin ko na lang sa kanya. Pero syempre, ano
namang tanong ang itatanong ko?
'Bakit ka nag thank you sa akin?' o kaya naman 'Bakit mo ko niyakap?'
In the end, I decided against it. Ibig kong sabihin, nag-decide na ko na
hindi ko na siya tatanungin. Isa pa, wala naman akong balak pag-aralan
kung paano gumagana ang utak ng mga lalaki. Particularly, Jasper's.
Parang, sobrang kumplikado.
Nag-practice na naman kami sa Theater, as usual, napakamonotonous na
nga ng school eh. Pero kahit papaano, activity pa rin yung ginagawa
namin.
Oo nga pala, nagkaroon kami ng assembly sa school Ano pa nga ba kundi
gaganapin lang daw ang pag-award kay Mandee as a wonderful donor.
Hindi na lang ako nagsalita.
Nung isang araw nga magkasabay kaming maglakad na dalawa para
bumalik sa practice namin. Mukhang mabait naman siya, pero ewan ko
lang talaga kung bakit niya gustong magpanggap na sya si A.L.
"Close ba kayo ni Jasper?" tanong niya sa akin habang naglalakad kami.
doon sa puno. Hindi mo pa alam kung ano yun, basta nangyari na lang..
basta tinamaan ka na lang. Yung puno, tao yun. Nag-split sa dalawa 'di ba?
Sabi nila, ang LOVE, tatamaan ang dalawang tao. Hindi mo alam kung
kailan, basta tatamaan ka na lang.." huminto siya saglit, "Yung apoy
naman, yung yung.. alam mo na. 4 letter word. Maraming gamit sa mundo.
Doon nagsisimula ang lahat."
For some moment, nakatingin lang ako sa mukha niya at wala akong
sinasabi. Saka lang ako gumalaw nung nag-snap siya sa harapan ko.
"I think that's cool.""Thanks." tinapon niya yung pinagkainan niya sa trash
can sa gilid, "Na-struck ka na ba ng lightning?"
Wala ako sa sarili ko nun. Hindi ko maintindihan yung tanong niya.
"Ahh.. what?""Sabi ko tinamaan ka na ba ng lightning?!?""Hindi. Hindi
pa.""Ako Oo." may nilabas siyang digital camera, "Gusto mo malaman
kung sino?""Ipapakita mo sa akin kung sino?""Oo naman. Para makilala
mo kung sino.."
Nag-lean ako sa table para makita ko yung picture nung sinasabi niyang
'bagong prospect' ng buhay niya. Kaya lang nung makita ko, hay naku..
sinlayo ng 5 milya ang kuha. Ang masama pa, nakatalikod.
"Sino yan?""Secret." nakangiti na uli siya.
"Pinakita mo pa sa akin hindi rin naman pala kilala.""Sabi ko ipapakita ko,
hindi ko sinabing sasabihin ko.."
Tinignan ko uli yung picture. Wala. Ang layo sobra ng kuha. Pero halatang
sa school grounds kinuhanan.
"Si Kay?" nanghula naman ako.
"Ewan."
Tinitigan ko uli. Hawak niya kasi yung digital camera eh.
"Si Mandee?" tumingin ako sa kanya. "Si Mandee no?""Ewan." hindi siya
tumitingin sa akin.
"Teka... si---"
***
Wala kaming klase nung Wednesday at nag-stay kami ni Kay sa labas at
wala kaming ginagawa. Syempre, kailangan din naman namin ng pahinga
dahil panay na lang ang saulo namin sa lines. Pero syempre, saulo na
namin yung buong play at panay polishing na ang ang ginagawa namin. So
hindi rin naman talaga mahalaga na mamroblema pa kami sa play. Sa totoo
lang, within two days, mag-perform na kami. Kinakabahan nga ako eh.
Minsan nga nakatingin ako sa isang direksiyon, bigla na lang tatapat si
Jasper doon sa tinitignan ko tapos tatawa kapag naiinis na ako. Tama ba
yun? Kaya nga minsan kapag lilingon ako kung saan, titignan ko muna
kung pakalat-kalat si Jasper at baka bigla na lang sumulpot kung saan.
Nakakatuwa rin siya minsan. Kaya nga nagtataka rin ako sa sarili ko kapag
wala siya, naghahanap din ako. Kakaiba...
Ngayon naman, galing ako sa cafeteria at kumain naman kami. Pabalik na
ako sa room para kunin ko yung bags namin ni Kay at siya kasi eh
naghihintay na lang doon sa gate para makauwi na kami. Konti na lang
kasi ang tao sa school nun dahil medyo gumagabi na.
Kaya lang eto na naman ako, may narinig na naman ako na nag-uusap.
"Oo nga alam ko yun! Totoo naman yung sinabi ko sa kanila ah!" parang
Tapos narinig kong tumahimik sila parehas. Wala nang nagsasalita. Ano
kayang nangyari sa dalawang yun?
"Teka lang, pwede bigyan mo muna ako ng time para pag-isipan...""May
gusto ba ko kay Riel?" tapos nun, tumakbo na ako.
***20***
Tumakbo talaga ako nun. Hingal na hingal nga ako nung makarating ako sa
gate at nakita ko si Kay.
Tinignan niya lang ako na para bang nagtataka. Ang tagal pa nga bago pa
niya ako tinanong.
"Anong nangyari sa iyo?"
Hindi pa ako nakasagot kaagad. Kaya ayun.. inulit niya ung tanong niya.
"Sabi ko, ok ka lang?""Oo, okay lang ako.."
ANg bilis ng tibok ng puso ko nun dahil sa sobrang pagod na rin. Napansin
yata ni Kay na wala yung bag namin. Tumingin siya sa likuran ko.
"Nasaan na yung bag natin?""Wala.. naiwan ko.. wala nga.."
Mukhang nagdududa na siya sa akin nun. Hinawakan niya yung pisngi ko.
"Bakit namumula yung mukha mo?" iniwas ko naman yung tingin ko sa
kanya.
"Ha.. wala. Tumakbo nga ako 'di ba"
Mukhang hindi naman siya kumbinsido sa sagot ko. Dahil si Kay siya,
mahilig mag-imbestiga yan.
"Bakit ka naman tumakbo?"tinanong naman niya ako.
"Kasi.. ano.. may nakita akong 'di maganda.." hindi talaga ako magaling sa
ganitong bagay.
"Alam mo Riel, dalawang bagay lang naman ang dahilan kung bakit
namumula ka, either pagod ka nga.. or nagba-blush ka..""Ako nagba-
"NGAYON!"
***21***
Si Jasper rin eh hindi ko pa nakikita buong umaga. Dahil nga props siya,
busy rin siguro yun sa pag-aayos ng stage at pagse-secure nung mga
kailangan niya. Kung hindi ko lang alam, baka magkasama sila ngayon ni
Mandee.
Nakailang pasok yung teacher namin sa dressing room at ilang beses kami
ni-remind na within 30 minutes daw eh mag-perform na kami. Narinig
namin na umiingay na sa labas at alam na namin na napapapasok na sila.
Nagtinginan kami ni Kay.
"Belle kinakabahan na ko!""Mrs. Potts ako rin!" tapos naghawak kamay
kami.
Binilisan naman nung babae na nagmamake-up sa amin yung ginagawa
nila dahil may line-up pa kami. Katulad nga ng plano, tatlong kanta lang
yung ilalagay sa buong play. Yung unang-unang suot ko eh simplengsimpleng dress lang. Kulay blue siya na may white sa harapan. May hawak
lang akong basket at syempre, libro na rin dahil mahilig magbasa si Belle
sa story.
Lumingon ako kay Kay nun at sinuot na niya yung malaking cardboard na
may drawing ng pot. Natawa nga ako sa kanya eh pero hindi naman
nahihiya sa ganyan si Kay. Sabi niya, role lang naman.
After that, pinaline-up na kami.
"Lumapit kayong lahat dito!" tinawag kami nung teacher, yung mga
papasok sa kabilang side. "Carlo! Carlo!" tinawag naman si Carlo na suot
naman na yung mascot. Parang ang laki tuloy tignan ng ulo niya. "Ok,
basta bigay niyo lang lahat ng kaya niyo. Kung paano tayo nag-practice,
ganun din. Isipin niyo lang walang nanood sa inyo."tapos humarap siya sa
akin, "Belle! Este.." tinuro niya ko, "Riel! Yung kanta mo."
Narinig namin na pinatayo na yung mga tao para sa National Anthem at
opening prayer. Doon na ako sinimulang kabahan dahil pumasok na yung
isa sa amin. Yung pinaka-narrator ng story. Syempre, naka-costume na
siya ng itim. Siya kasi yung enchantress.
Hindi namin nakikita kung ano yung nasa stage. Ang alam lang namin,
yung words, music... saka signal nung kung sino man. May tao rin doon sa
kabilang side ng stage. Narinig ko na rin yung boses.
"The bookshop.
I just finished the most wonderful story
about a
beanstalk and an ogre and a -"
"That's nice. Marie! The baguettes! Hurry up!"
Umalis naman yung Baker sa harapan ko at kunwari eh nag-balance ako
doon sa isang daanan na peke naman sa likuran. May hawak pa akong libro
na binabasa-basa ko habang umiikot ako. Medyo nahilo nga ako eh, pero
hindi ko na lang pinahalata.
Habang ginagawa ko naman yun, saka naman kumakanta yung ibang mga
nasa likuran na Town People din.
"Look there she goes that girl is strange, no
question
Dazed and distracted, can't you tell?
Never part of any crowd
'Cause her head's up on some cloud
No denying she's a funny girl that Belle"
Nakakapagod naman kung iisa-isahin ko pa sa inyo kung ano yung mga
sumunod na nangyari sa play. Siguro, ikukuwento ko na lang yung mga
sumunod na nangyari.
Ayun nga, sumunod na scene pagkatapos nung opening number namin eh
papaalis na si Maurice, tatay ni Belle. At syempre, meron pang effect na
umuulan-ulan at may kulog at kidlat habang naliligaw siya. At for the first
time, pinakita yung mascot ni Carlo. Kinulong niya si Maurice sa isa sa mga
jail na gawa lang naman sa karton din.
After that, sumunod na rin si Belle, ako yun. Iba na yung damit ko nun.
Kulay brown naman yun dahil naglilinis ako kunwari. At nakita ko nga yung
tatay ko na nakakulong. Nagkaroon ng deal si Carlo (beast), at si Maurice.
"No Belle! No!" sumisigaw si Maurice habang tinutulak-tulak siya kunwari
ni Beast.
Ako naman eh kailangang umiyak, kaya umiyak ako.
Nag-progress yung story. Tinignan ko nun si Carlo dahil medyo basa na
At yun na rin yung part na pinakita niya yung malaking library sa palace
niya.
Medyo napapagod na rin ako nun dahil kailangan mabilis kang kumilos. At
syempre, turn naman na ni Kay para pumasok. May dance naman kami ni
Beast. Yung kanta eh sinasabayan namin ng sayaw syempre. Slow Dance
pa nga.
"Tale as old as time
True as it can be
Barely even friends
Then somebody bends
Unexpectedly.
Just a little change
Small to say the least
Both a little scared
Neither one prepared
Beauty and the Beast."
Ang ganda ng boses ni Kay! Kinakarir nga niya yun eh. Nag-thumbs up nga
ako sa kanya sa likod ko eh habang sumasayaw kami ni Carlo.
"Ever just the same
Ever a surprise
Ever as before
Ever just as sure
As the sun will rise.
Tale as old as time
Tune as old as song
Bittersweet and strange
Finding you can change
Learning you were wrong.
Certain as the sun
Rising in the east
Tale as old as time
Song as old as rhyme
Beauty and the Beast."
Narinig ko namang bumulong si Carlo sa akin nun. 'Ang ganda mo
Riel!' Kaya natawa lang ako.
"Aray ko masakit yun!" hinawakan niya yung mascot tapos binato niya sa
gilid, "Hi BEAUTY!""A-akala ko si.. a-akala ko.. si CARLO??""Ibig mong
sabihin eh si Gaston?!?"
WHAT?!? Nagpalit sila? All this time yung guy na kasama ko sa stage at
naka-mascot eh si Jasper?!?
Binuksan nila uli yung kurtina at kuwari eh tumayo na si Jasper. Prince na
siya kunwari. Nakangiti siya sa akin at ako naman eh nagtataka lang sa
kanya. Pretty much BELLE reaction kapag nag-change ang isang beast sa
harapan mo. Hindi ako makapagsalita.
Yumakap naman si Jasper sa akin at ako naman eh napilitan na lang din.
Nasa scene kasi yun eh.
Syempre, diniliman na lang nila uli yung stage para ipakita sina Kay na
normal na tao na kunwari uli. Tinakpan uli kami ng kurtina, dahil may
kissing scene naman na hindi naman talaga totoo.
"Mag-cross lang yung pisngi para kunwari nag-kiss sa tingin ng
tao.." masama na yung tingin ko sa kanya.
"Says who?!?" laging yun yung dialogue niya kapag may balak siya.
Dahil nakatingin ako sa kurtina, nung paglingon ko sa kanya eh...
ARRRRRGHHHH!
Susuntukin ko sana siya nun kaya lang inalis na yung kurtina.
Nung pinaka-finale na namin, nagtabi-tabi yung cast at sabay-sabay
kaming nag-bow. Wala na ako sa sarili ko nun. Bigla na lang
nagpalakpakan yung mga tao at isa ako sa mga nauna na bumalik sa
backstage nung matapos na.
Humabol sa akin si Kay at si Jasper. Saka ko lang nakita si Carlo na katabi
si Mandee sa kurtina.
"Riel!" tumingin si Kay sa akin, "Bagong blush-on ka ba?" hinawakan niya
yung pisngi ko.
"Uhmm.. ahh.. oo." naki-oo na lang ako kahit hindi naman talaga.
Ibig sabihin namumula na naman yung pisngi ko.
"Bro! Ang galing nung silhouette niyo ni Riel ah! Ang galing! Para kayong
nag-kiss!"inakbayan siya ni Carlo.
"Parang totoo ba?!?" tumingin si Jasper sa akin tapos tumawa. "Ewan.
Tanungin niyo si Riel.." tinuro niya ako.
"A-ako? Bakit ako?!?""Ikaw makakasagot 'di ba? At least yung last part
kanina..""You knew I'm not gay right?!?" nakakainis naman! Bakit niya
tinotoo yung kissing scene?!?
***22***
prankster.
Nung breaktime nga namin eh hindi ko pa rin siya kinakausap. Nahalata
niya rin siguro niya yung damage na ginawa niya.
Hndi siya makatiis nun. Nasa cafeteria na kami ni Kay eh umupo ba naman
sa harapan ko.
"Sorry na Riel! Sorry na talaga!" humahawak pa siya sa kamay ko nun.
"Ayaw ni Riel ng sorry mo!" niloko siya ni Kay.
"Kasalanan ko na ok? Napahiya ka kanina!" seryosong-seryoso siya, "Ano
gusto mo gawin ko para tanggapin mo sorry ko? Lumuhod ako?!?""Oo
lumuhod ka para mas sincere!"
Tinignan ko si Kay. Ang kulit din nito.
"Sige luluhod ako."
Luluhod na sana siya nun. Isang tuhod lang yung nakaluhod yng isa
sinasandalan niya ng kamay niya.
"Sus ang OA!!" nag-comment naman si Mandee.
Tumingin si Jasper, tapos bumalik uli sa akin.
"Sorry na. Sabihin mo lang anong gagawin ko para tanggapin mo sorry ko.
Kahit ano...""Oo na.. ayos na!" hindi naman ako masamang tao na
nagtatanim ng sama ng loob.
Basta nag-sorry, ayos na ako.
"Tumayo ka na diyan at hari ka na ng drama."
Tumayo naman na siya at mukhang hyper na naman dahil nakangiti siya.
Papaalis na sana siya at bumalik na siya sa table nila.
Si Kay eh inasar na naman ako kay Jasper nun. Hindi lang niya alam na
gusto naman siya ni Jasper. Kumain lang kami ng kumain nun na para
kaming elepante at nag-alarm na dahil sa time.
Habang tumatagal at nakakasama ko si Jasper, lalo siyang nagiging 'Idon't-understand-his-brain' guy. Totoo naman eh. Minsan ayos naman
siya, may time naman na ang gulu-gulo. Katulad...
Well.. araw-araw naman yata.
Hindi ko na lang siya tinanong doon sa sinabi niya sa akin tungkol sa paggrade niya ng mga babae. Lalung-lalo namang hindi ko na ioopen sa kanya
yung sinabi rin niya na...
I gave you a 9... out of nine. That's weird. Meron bang nag-grade ng
perfect?
Anyways, the next week.. ganun pa rin naman ang buhay namin. Tumawag
ang Daddy ko at kinukumusta pa nga ako. Naalarma nga ako sa kanya
paano ba naman nagbigay ba naman ng comment na pupunta daw siya sa
school At syempre kapag si Szarielle Madrigal Lopez ka, gagawa ka at
gagawa ng paraan para hindi mapunta ang Daddy mo sa school at
mabuking ka.
Ganun nga ang nangyari... so na-erase naman na yung problema ko na
yun.
So eto na naman ako, another day. Dumaan ako sa locker ko sa hallway at
kinuha ko yung mga gamit ko. Ang dami nga nun at panay hardbound
books pa yung iba.
Hindi ko pa nalalabas lahat at baka maging hunchback na ako, may
sumandal naman na halimaw doon sa kabilang locker kaya nagulat pa ako.
"Anak ng AUSTRALIA naman!" ewan ko kung bakit Australia ang unang
pumasok sa isip ko.
"Hindi naman, PINAS lang." ngumiti siya ng kaunti, "Teka nagpapauso ka
ba?""Hindi." binuhat ko yung libro ko, "Alis na diyan mala-late na
tayo.""Ang sungit mo alam mo yun?!?" sabi niya sa akin.
"Oo! Maraming nagsabi."
Nagsimula na akong maglakad nun pero mabagal lang dahil sa sobrang
bigat ng dala-dala. Humabol naman siya sa akin at sumabay sa gilid ko.
Addition to that, tinapon niya yung A.L. shirt na binigay sa kanya nung
nurse.
Umalis naman kaagad si Kay nun dahil kakain pa yata sya kaya naiwan ako
mag-isa sa loob. Hindi naman ako gutom nun kaya naupo na lang ako. Isa
pa sa dahilan niya, may gagawin din daw siya.
Kakaupo ko doon, narinig kong nag-ring yung cellphone ko kaya hinanap
ko pa sa bag ko. Nung nakita ko na yung 3315 ni Kay, tinignan ko muna
kung sino yung tumatawag. Napansin ko, unknown number. Hindi nakastore sa inbox ko.
Sino 'to?
"Hello?!?" napansin ko na medyo maliit yung boses ko nun.
"Hey, Anong ginagawa mo?"
Anong ginagawa? Close ba kami?
"Err.." hindi ko alam isasagot ko, "Do I know you?"
"Ito na naman itong si Do I know You person. Naalala mo yung tinext ko
dati sa impression ko sa iyo? Ako yung Ian guy na naka-text mo."
"Wait up... yung na wrong send?"
Teka.. si Carlo yun 'di ba?
Tumayo ako nun sa upuan ko at nagsimula ako maglakad papuntang
pintuan para tignan kung nasaan si Carlo at kung may hawak siya na
phone. Kaya lang muntik pa akong nadapa dahil nakakalat yung basahan
sa gitna.
"Carlo, are you trying to pull a trick on me?" yun na lang ang tinanong
ko. "Kasi nakausap na kita dati alam mo yun!"
"Carlo?!?" halata mong gulat yung boses niya, "Inaasahan ko Ian yung
itatawag mo sa akin tapos ngayon Carlo?"
Biglang nagsalita siya.
"Ok, I give up Kay. Panalo ka na. Kung niloloko mo ko, panalo ka na."
"Kay?!? I'm not Kay." naiinis na ko. "Ano ka ba naman Carlo!"
Nag-step ako doon papalabas ng room namin kaya lang may nakabangga
ako. Napahawak pa ako sa braso niya para hindi ako matuluyan sa sahig.
Napakunut-noo ako kasi may hawak din siyang phone at may hawak din
akong phone.
"Cc-carlo?!?" nabubulol pa ko nun at hindi ko alam kung nawala lang ba
ako sa sarili ko nung binanggit ko yun.
"KAY???"
Oh My God... don't tell me what I'm thinking...
"Number mo 'to?" tapos tinignan ko yung nasa phonebook niya na Kay ang
nakalagay pero...
"Number ko yan.." yun na lang ang nasabi ko.
Turn ko naman tumingin sa phone ko. Unlike sa kanya, naka-store yung
number. Nilabas ko yung phone ko at pinakita ko sa kanya.
"Kaninong number 'to?"
Tinitigan naman niya tapos nilagay niya sa bulsa niya uli yung phone.
"Kay Carlo nga yan.." see? Si Carlo nga!
Tinignan ko naman yung mga recently received calls. Ito lang yung kanina
at nakita ko na naman yung unknown number.
"Eto, kanino ito?""Sa akin kanino pa ba!" sinigawan ba naman
ako, "Kausap lang kita kanina!""Eh siraulo ka pala bakit galit
ka?" bumulong ako sa gilid, "Nagtatanong lang yung tao.""O sige.." naging
mahinahon na siya, "Isa-isahin natin 'to ah. Paanong number mo yung
number ni Kay?""What're you talking about? Number ko na ito.. noon
pa!" napaisip naman ako,"Matagal na.""Number mo?" iba na yung
expression ng mukha niya, "Nakuha ko yung number na ito nung nasa
shop tayo. Yung Motorolla V3 ni Kay? 'Di ba tinignan ko that day? Tinignan
ko lang yung phonebook para sa number niya."
Whoa... that day.. what happened that day? Isip Riel.. isip...
Oh yeah. That day nagpalit kami ng phone ni Kay kaya lang hindi pa namin
napapagpalit yung sim card namin. So nakuha niya... yung number ko.
"Kung phone yun ni Kay, bakit sim card mo?" sumandal siya doon sa
pader.
"Eh.. eh... ano.. kasi... KASI... hiniram ko yung phone niya!" yun na lang
ang naisip ko,"Bakit wala na ba kaming karapatan magpalit ng phone?
Gusto ko lang naman maranasan na magka-RAZR eh. Since wala akong
pambili, hiniram ko phone niya.."what a liar!!
"Kung yun ang kaso.. fine!" iniwas niya yung tingin niya sa akin, "My bad.
Akala ko number ni Kay."
Lalabas na sana siya kaya lang pinigilan ko naman. Unfair naman yata yun.
Alam na niya yung kanya tapos yung akin hindi pa? Kung siya yung nakatext ko dati, paanong naging si.. CARLO?
"Ikaw ba talaga yung naka-text ko?" yun na lang ang pumasok sa isip ko
na itanong sa kanya.
"Ang una kong tinext sinadya ko yun. I can't remember, but it's something
like.. 'this is janice and i'm ian' thing.""Yeah.. naalala ko na. May naligaw
na text sa akin. Asking me kung ako yung Janice, and siya daw si Ian.""Oo
nga, SINADYA ko nga yun! Para kay KAY dapat!""In short, nagpapapansin
ka.." inirapan ko nga siya.
"O ngayon?""Eh kasi naman kung kinakausap mo na lang siya ng personal
o magtext ka sa kanya na ikaw eh IKAW di ayos lahat!""AYOKO
NGA!" sumigaw na naman siya.
Tinalikuran ko nga uli siya. Hindi pa rin nasasagot yung tanong ko.
"Paano nga uli naging si Carlo?" nagtataka na ako nun.
"Ewan ko. Bakit ako yung tinatanong mo? Ikaw nga itong sinungitan ako
sa text!"nilabas niya uli yung phone niya at nagpipipindot.
Tumatawag pala siya kasi sumunod na lang, nilagay niya sa tenga niya
yung phone.
"CARLO! PUMUNTA KA DITO SA ROOM.." ang lakas ng boses
niya, "NGAYON NA!"umiling-uling siya, "SINABI KO NGAYON NA!!!"
Binaba niya uli yung phone niya tapos humarap siya sa akin.
"He'll be here in no time... 10 seconds..." nagbilang pa siya, "9... 8... 7...
6... 5... 4... 3... 2... 1..."
Bigla na lang may tumama ng malakas doon sa pintuan.
"Ano Jasper?" mukhang hinihingal-hingal pa siya.
"Paki-explain nga.. IAN?" sinabi ni Jasper pero hindi naman siya mukhang
galit.
Saka ko na-realize na hindi yata ako ang kausap niya. May tao rin kasi
doon eh.
Bigla na lang humarap si Jasper kaya napaatras ako at may tinamaan
naman siyang dumadaan sa hallway.
"Pwedeng manligaw?!?"
Napahawak na siya doon sa balikat nung nabangga niya na hindi niya
siguro nakita dahil nakatalikod siya.
Ako naman eh nakatayo lang doon at binigay na lang yung support sa
kanya. Hinihintay ko yung sagot.
yung narinig ko sa mga sinabi ni Jasper kanina, kaya hindi ko alam yung
full details.
"Pwedeng ulitin uli yung sinabi mo kasi.." lumingon ako sa likod ko at
medyo tinuturo ko yung spot kung nasaan si Kay kanina kahit wala na siya
doon, "May.. kausap ako kanina."
Yumuko naman si Jasper. Sa itsura parang nalungkot na 'di mo
maintindihan.
"Hindi ka naman pala nakikinig sa akin may tinatanong pa man din ako na
mahalaga...""Hey.. sorry. Ano na nga uli?""Wala na. Hindi ko na mauulit
yun. One time thing lang yun." tapos tinalikuran niya ako, "Ang tagal-tagal
kong pinractice tapos hindi mo naman pala inintindi. Saka na nga lang!"
Naglakad na siya mag-isa. Siraulo na yun!
"Hey Jasper!""Ang hirap-hirap magtanong papaulit mo pa?!? Sana lang 'di
ba nakuha mo na nung unang beses?" halata kong may halong biro yung
boses niya. "Sige, punta muna ako ng cafeteria." then nagsimula na siyang
tumakbo.
"JASPER! ANO NA NGA ULI YUN?!?" sumigaw ako doon sa hallway...
Teka nga, bakit ko ba pinapaulit sa kanya???
Narinig ko naman 'di ba?
***
After another week, may pera na naman ako galing sa Daddy ko. Dahil nga
sa sobrang iba yung pakiramdam ko kapag sobra-sobra na yung pera ko,
naisipan ko na namang mag-donate sa school. This time, mas maingat na
ako. May inutusan ako na bata para maghulog doon sa donation box.
Si Kay naman ay medyo nagagalit sa akin. Nagdodonate na naman ako as
'A.L.' pero si Mandee naman daw ang nagiging maganda ang image. Wala
naman akong pakialam na doon, siguro dati nabahala ako. Ngayon... hindi
na.
Dumating naman yung teacher namin sa Values at may inannounce siya sa
amin. May hawak-hawak siyang papel na dapat daw malaman ng mga
***26***
***
Tinulak ako ng malakas ni Kay kaya muntik-muntikan na akong masubsob
doon sa sahig. Tinignan ko nga siya ng masama dahil sumakit yung balikat
ko sa sobrang lakas.
"Sus!" nakangiti pa siya, "Pinsan ko pala ang hinahanap mo eh!" sabi niya
na nang-aasar pa.
Tumayo na lang ako doon at inayos ko yung blouse ko. Si Kay kasi eh, yan
tuloy nalukot.
Si Jasper naman eh tumingin na lang doon sa rubber shoes niya. Narinig ko
siyang bumulong nun: 'Yeah, hinihintay ko lang si Riel..'"Nahihiya na yan si
Jasper.." sabi ni Carlo.
Lumapit si Kay doon sa Bulletin Board kung saan ka dapat mag sin-up. May
nakalagay doon na pen na may rope para hindi makuha nung mga
nagpupunta doon. Hinila niya iyon at nilagay niya sa kamay ko.
"Mag sign-up ka na.." sabi niya sa akin ng mahinahon.
Ako naman eh tinignan ko yung ballpen sa kamay ko.
"Wala ngang--""PERA?!?" sabi ni Kay sa akin, "Pinsan naman! Alam mo
namang may pera!"sinigawan ba naman ako, "Right ARIELLE?"
Alam kong sinadya niya lang yun para hindi na ako magsalita. Tumayo lang
ako doon at si Carlo naman eh may kinuha sa bulsa niya.
Sariling pen din niya. Binigay naman niya kay Jasper yun.
"Mag sign-up ka na rin.." nakangiti siya kay Jasper.
Katulad ko, tinignan lang din ni Jasper yung ballpen sa kamay niya.
Pagkatapos nun, nagtinginan kaming dalawa.
After that...
Sabay na kaming nag sign-up.
***
After two long days, dumating na rin ang pinakaaabangang School
Recollection. Tinawagan ko ang Daddy ko nun, at syempre eh pumayag
naman siya. Bago pa niya ako bigyan ng pera, ilang paalala pa ang
natanggap ko sa kanya. Kesyo dapat daw mag sunblock dahil nakakacancer daw ang araw, huwag daw pumunta sa malalim dahil baka malunod
ako samantalang marunong naman akong lumangoy, o kaya naman tignan
daw yung tubig kung marumi.
Dumating kami ng maaga ni Kay sa school at dala-dala na namin yung
malalaki naming bags na punung-puno ng damit. May busses na rin sa
labas ng school nun at by-section ang arrangement ng busses. Dalawang
section sa isang bus.
Nauna kami ni Kay at ng iba naming classmate na babae ang sumakay
doon sa bus. Nakatingin pa nga ako sa bintana nung lumabas ng gate ng
school si Jasper kasama si Carlo at may dala-dala rin silang kanya-kanyang
bag. Sinundan ko pa siya ng tingin hanggang sa makaakyat siya ng bus.
"Ikaw ba pinsan.." sabi ni Kay na napaatras akos a gulat, "May gusto kay
Jasper?""Bakit ba napaka chismosa mo ha?" biniro ko na lang sya.
"Eh bakit kasi iniiba mo naman yung usapan. Isang tanong, isang sagot...
may gusto ka ba sa kanya?"
Napasandal ako doon sa upuan ko at saka ako nakiramdam. Saglit lang eh
may sumandal doon sa sandalan ng upuan ko.
ngumiti, dahil nagbulungan... "But right now, I need you all to write your
name on the stickers I provided so it'll be easier for me to call everyone..."
Kanya-kanyang sulat kami nun ng mga pangalan namin. Binigyan din kasi
kami ng markers tapos dinikit namin yung names namin sa chest. Si Jasper
nilagay niya sa upper part ng knee niya kaya hindi kita.
"Gusto niyo na ba mag-start?" sabi nung babae tapos tinapat niya yung
microphone sa aming lahat.
Syempre.. maraming sumagot ng OO at may mga ilang pasaway na
sumagot ng HINDI kasama na si Carlo doon.
"O sige magsisimula na tayo." tinignan ko yung babae. Kung papansinin
mo, siya yung tipo na kahit high school students, kaya niyang kunin yung
attention.. although.. she's the type of lady na pang 'childrens party.'
Inexplain lang nung babae sa amin na may activities daw kami na
gagawin. It will test our VALUES in life at syempre, may discussion session
kami sa kung anu-anong bagay.
Bago kami magsimula nun at dahil tanghali na kaming dumating sa resort,
nauna na sa amin yung lunch.
Naupo ako mag-isa doon sa isang puting table at hinihintay ko naman si
Kay. Yung ibang mga kasama namin na hindi na nakatiis eh nagpalit na ng
mga panligo nila at nagtulakan na doon sa pool.
Yep.. swimming pool.
Dahil nga sa daming nakapila na kumukuha ng pagkain nila, hindi muna
ako tumayo at hinintay ko muna na kumonti yung tao. Pero dahil nga sa
view, parang hindi nauubos.
"Hindi ka kakain?" narinig kong may nagtanong sa akin.
"Kakain pero marami pang tao eh.."
Napatingin naman ako sa kanya. Hindi ko kasi siya nilingon nung sumagot
ako. Nakita kong may hawak na siya doon.
"Gusto mo ng..." tinignan niya yung dala-dala niya, "Soup?!?"
***27***
Dumating naman na si Kay nun at tinignan ako. May dala-dala na siyang
pagkain which is medyo late na dahil naman nakakain na ako ng soup.
Hindi na rin ako masyadong gutom nung mga oras na iyon.
Napansin kong nakatingin siya sa direksiyon kung saan tumakbo si Jasper
at si Carlo at magkasalubong naman yung kilay niya. Saka siya umupo
doon sa harapab ko.
"Na-pano na naman yung dalawang tao na iyon?" tinuro niya yung likuran
niya gamit yung tinidor niya, "Mukhang malaki na naman ang tama sa
eh.." nag-inarteng bading si Carlo. Napatingin siya sa akin, "For sure, may
limang kisses ka na Riel."
Tinignan siya ni Jasper at humawak sa balikat niya.
"Anong sinabi mo?!?""Sabi ko may limang kisses na siya na
sigurado.." tinignan naman siya ni Carlo.
Biglang yumuko na lang si Jasper. Ayaw na niya ipakita mukha niya sa
akin.
After that, binigyan nga kami ng limang slaps at limang kisses. Hindi mo
pwedeng ibigay sa sarili mo yung kisses or slaps dahil may certain number
yun. Tignan lang nila yung number, alam nila kung kanino galing pero hindi
nila ire-reveal.
Pinagharap-harap kami nun. Unang-unang tinuro sa amin eh yung...
TRUST. Siyempre sa mga ganyan alam mo na yung madalas ginagawa para
sa test of trust. Yung babagsak ka tapos sasaluhin ka nung kasama mo.
Ka-partner ko nun si Kay, kaya medyo kinakabahan ako. Mas matangkad
kasi ako sa kanya at dahil babae siya, baka di niya ko kayanin. At least siya
medyo maliit-liit kaya ko naman.
"Kay naman huwag mo akong ibabagsak ah!" sinabihan ko siya nung nakaready na ako sa harapan niya.
"Kaya nga inimbento 'to.. para sa trust 'di ba?""Yun nga eh wala akong
trust sa iyo!" pero pabiro lang naman yun kaya tumawa rin si Kay.
Nagbilang naman na yung babaeng nasa harapan namin at at the count of
three daw, babagsak na kami.
"1...2.." nung naka-two na, may narinig akong nagsalita sa likod ko.
"Three.."
Hindi ko tuloy ako natumba. Napatingin ako sa likod ko. Dahil nga kitangkita doon sa buong chapel na ako lang yung nakatayo maliban doon sa
mga sasalo, lumpait yung babae sa akin.
"Miss.." tinignan niya yung name ko, "Riel.. go..""Pwede po
bang.." pwedeng ano?
***28***
Hindi ako makapagsalita nun. For some reason, tinitigan ko lang siya at
wala akong masabi. Sinasabi niya ba sa akin na...
na yung nasa gitna. Pero hindi nag-aapoy eh. Maliwanag lang at mainit.
Naupo na kami ni Kay doon sa gilid. Nung natapat kami doon sa parang
campfire, nakita namin na may kandila doon sa ilalim pero hindi naman
nasusunog yung damo. Ang weird?!? Para saan naman yun?
Nag-settle na lahat doon na nakapaligid doon sa campfire 'kuno' at may
mga teachers na rin sa gilid. Nandun na naman yung pinaka-speaker ng
program, yung babae uli kanina.
"Seniors, hindi ba kapag nagka-camp kayo eh may mga campfires? This
one is just an improvised campfire. Hindi kasi tayo pwedeng magsunog
dito sa resort eh kaya nag-create na lang kami na ganun din naman yung
spirit, at ganun din yung dating." May hawak siyang stick na pinangtutulak
niya nung damo, "May tatlo na kandila doon sa ilalim nung damo. It
represents three things: Family, Friends, and our Special
Someone." syempre nag-ingayan na naman dahil doon sa
pangatlo, "Nakikipagtalo sa akin yung ibang seniors na nauna dito kanina
at mas gusto daw nilang tawaging CRUSH lang."
May nilabas siyang isang bowl na may lamang tatlong bola na iba't ibang
kulay. Red, blue and Yellow. At eto na naman ang explanation niya..
"Papaikot, bubunot kayo dito. Kapag ang nakuha niyo eh Yellow,
magkukuwento kayo ng mga memories niyo about your family, kapag blue
eh sa friends mo at syempre Red kapag sa special someone." hinawakan
niya yung bowl, "Para fair sa lahat, ako ang magsisimula."
Nakatingin lang kami sa kanya habang bumubunot siya doon sa bowl.
Nakuha niya eh, yellow. Nagkuwento siya tungkol sa family niya na noon
daw at may umuwi daw silang kamag-anak galing sa America, nagkaroon
daw sila ng Grand Reunion. Dahil nga daw maliit yung bahay nila, may
natutulog na daw sa sahig, sa library, sa kusina.. pero wala naman daw sa
banyo. Kahit daw na hindi lahat naging comfortable sa pagtulog, naging
masaya daw sila. Nagkaroon pa nga daw sila ng contest ng spelling at
nanalo daw yung mga laking Pinas kaysa sa mga lumaki ng America.
Paikot naman yung pagkukuwento. May isang babae pa nga na ang
nabunot eh RED kaya medyo nahihiya pa siyang nagkuwento. Sa high
school daw kasi kadalasan niyang ginagawa eh hindi siya nagpapahalata
sa crush niya. Kaya daw nung field trip nila noon at nakatabi daw niya
yung crush niya, tuwang-tuwa daw siya at ang nakakahiya lang daw eh
kami na mas matanda siguro sa amin ng mga limang taon. Dahil nga
parehas kaming nasa tapat ng bahay nun at hinihintay namin siyang
lumabas, nagkakaselosan na kaming dalawa. Sinabihan pa nga niya ako
ng.. 'Girlfriend ko na yun!' at ako eh sinagot ko siya ng'Asawa ko naman
na!' pero walang gustong magpatalo sa amin kaya nauwi sa
suntukan.." medyo natawa kami nun kasi away-bata yung kinukuwento
niya,"Anyways, yun nga sa ganun kami nagkakilala. Nabigyan niya ako ng
blackeye nun, at siya eh nagasgasan ko sa mukha. Ewan ko ba kung anong
nangyari dahil parehas na lang kaming tumatawa nun at hindi na kami
makasuntok. Hanggang ngayon, magkaibigan pa rin kami."
Tumingin si Carlo nun sa paanan niya at saka ko napansin na baliktad yung
tsinelas niya. Siraulo din talaga itong si Carlo!
"High school na kami ngayon. Pero yung away-bata na yun siguro ngang
madadala namin. Signal na nga siguro namin yun sa isa't isa para sabihing
'matauhan ka naman!'. Lately nagsuntukan kami uli." tumawa naman
siya, "Pero hindi kami magkaaway. Way lang namin yun para matauhan
ang isa't isa."
Nung matapos si Carlo nun eh pinasa na niya uli yung bowl para
makabunot naman si Jasper. Eto na naman ang mahiwagang YELLOW at
tungkol sa family naman niya yung ikukuwento niya. Kinabahan naman ako
nun. Next na pala ako sa kanya at kapag yellow ang nabunot ko, kailangan
ko na namang magsinungaling. Siguro nga dapat ibang kulay na lang
mabunot ko.
"Sa totoo lang wala akong masyadong memory sa family ko. Lumaki kasi
ako sa uncle ko sa isang malayong lugar..." tumingin siya sa direksiyon ko.
Nung una eh hindi ko pa alam kung bakit siya tumingin sa akin, yun pala
eh naalala ko yung kinuwento niya kanina. Lumaki siya sa probinsiya at
walang nakakaalam nun. Kaya pala napaka in-general ng lugar niya.
Nakayuko na naman si Jasper nun at halata mong nakikinig sa kanya lahat.
Ewan ko ba kung bakit maraming interested sa number 1 prankster ng
school. Siguro hindi lang sila sanay na nkikita siyang seryoso dahil
madalas siyang pala-tawa sa school.
Tinuro niya yung puso niya gamit yung right index finger niya.
"My parents died when I was three. One day before ng birthday
ko." tumango-tango siya mag-isa nun at iba na yung pagtingin niya doon
sa apoy na nasa harap niya. Tapos inalis na niya yung daliri niya sa puso
niya, "May isa akong kapatid. He died when I was 7. Leukemia. An hour
before kong na-receive yung award ko as first honor nung grade 1 ako.
Galing siya sa hospital nun, pumunta lang sa recognition day ko." nag-iba
yung pakiramdam ko nun, medyo nalulungkot na ako, "After that, I was
considered an orphan. Kaya ako lumaki sa uncle ko. TIME. That's all I need
to be happy." yun yung sinabi niya na hindi ko alam kung anong ibig
sabihin niya, "At yun din ang madalas tinuturo sa akin ng uncle ko.
'Mahalaga ang oras, kaya dapat wala kang sinasayang', o kaya naman...
'Hindi mo na maibabalik yun, gustuhin mo man'. And he's right. He's
always been. Siya na yung tumayong tatay ko nun at yung auntie ko ang
naging nanay ko. Sama-sama kami kapag kumakain, kung may kailangan
ako nandiyan sila. And now I'm here... nagkukuwento sa inyo. Utang ko sa
kanila kaya ako nandito."
Pagkatapos niyang magkwento eh walang nagsalita kaagad. Lahat ng
seniors pati yung speaker na babae eh hindi rin nakapagsalita. May nakita
pa nga ako na mga babae na nangingilid yung luha, pero ako hindi ako
umiyak. Hindi ko alam na ganun pala siya katapang... ganun na rin yung
naranasan niya sa buhay.
Inabot niya sa akin yung bowl at ako naman na yung bubunot. Huminga
ako ng malalim at wish ko na sana huwga naman sana tungkol sa family ko
ang mabunot ko at ayoko nang mag-imbento ng sasabihin ko.
Sa sobrang tagal ko at kapapaikot ko nung binubunot ko, I ended up with a
red.
"Red?!?" tinignan ko lang yung hawak ko.
"Special someone." niliwanag nung babae sa akin.
Alam ko naman na yun yung ibig sabihin nun. I just didn't think that I
would... I would have this one.
Ang tagal kong nakatingin lang sa kanilang lahat. Hindi ko alam kung
anong ikukuwento ko. Lahat sila nakatingin din pabalik sa akin at
pakiramdam ko masyado na akong on the spot.
"Madalas kapag tinatanong ako kung sinong hinahanggan ko madalas kong
sinasabi eh artista. Sinasabi rin nila sa akin na masyado daw akong corny
dahil hindi pa rin ako umaamin sa mga kaibigan ko. Recently, may isang
taong sobrang close sa akin na nagtanong kung mahal ko ba yung isang
tao... saka ako napaisip.." ngumiti na lang din ako sa side ni Kay, "Mahal
ko nga ba? Hindi ako sigurado sa sagot ko. Baka kasi kaibigan lang ang
tingin ko sa kanya, parang kapatid... o sadyang natutuwa lang ako kapag
nandiyan siya. Matagal akong nakiramdam, at ngayon ko lang sasagutin
yung tanong ko..." huminga ako ng malalim, "At least may alam ako na
isang bagay. Sa lahat ng ginawa ng tao na iyon para sa akin, alam ko na
marami pa rin akong hindi alam sa kanya." tinignan ko si Jasper nun, "I
love him enough that I'm willing to get to know him better." ngumiti ako
nun at nakatingin na siya sa akin, "At gusto ko lang malaman niya na yung
bridge eh binibigyan siya ng sapat na time para patunayan yung totoong
siya...""You can have all the time you need Jasper..."
***29***
Ewan ko na kung anong pumasok sa isip ko at sinabi ko yun. Siguro nga
nagulat ako, pero nandun na yun at marami na ring nakarinig. Bawiin ko
man siguro wala nang maniniwala. Sabagay kung babawiin ko naman,
sinong niloloko ko? Oh yeah... MYSELF.
Pinasa ko na rin yung bowl nun na may bunutan. Tinignan ko lang din si
Jasper at tumingin din siya sa akin. Bago pa siya yumuko, umiling-iling pa
siya habang nakangiti.
Yung pagkukuwento namin tungkol sa mga experiences namin eh tumagal
ng tumagal hanggang sa lahat eh nakapag-kwento na. Binigyan kami ng
snacks at pagkatapos nun eh isa-isa na kaming pinaakyat para matulog
dahil maaga pa daw kaming gigising bukas.
Sabay na kaming umakyat ni Kay nun. Nakatingin siya sa akin na para
bang may nagawa akong malaking kasalanan sa kanya.
"You cracked up!! Alam mo yun?!?" akala ko naman galit, bruhang 'to
ginulat pa ako!"Nabasag?!? Gets mo?""Anong ibig mong sabihin?""O sige
gusto mo paalala ko," nag-isip naman siya, then nagmaliit na boses, " 'You
can have all the time you need.. JASPER' parang ganun.. naalala mo
na?""Yun ba?!? Tingin mo ba mali yung ginawa ko?" naguguluhan na
talaga ako.
"ABSOLUTELY-!!!" sabi ni Kay sa akin.
Ang dilim pa talaga sa labas kaya pala nagfla-flashlight siya. Ako naman eh
nakipagtalo pa doon sa teacher.
"Yung araw nga po hindi pa bumabangon bakit kami babangon---" hindi ko
natapos yung sasabihin ko kasi bigla niyang nilaksan yung boses niya.
"7:00 ANG CALLTIME KAYA TUMAYO NA KAYONG APAT DIYAN AT MALIGO
NA KAYO!!!"
Nagising bigla-bigla yung diwa ko. Grabe naman yun. Napasaludo tuloy ako
na parang member ng army.
"Mam yes mam!"
Ginising ko na yung tatlong kasama ko at binato pa ako ng unang para
paalisin ako. Pero syempre dahil hindi ko naman sila tinigilan kaya hinila
ko pa yung paa ni Kay. Tumayo rin naman siya.
"Ano ba naman yan Riel ang aga-aga pa!"
Dahil nga ang bagal-bagal pa nilang kumilos nun eh nauna na akong
bumaba sa kanila. Nakita ko na may mga gising na rin pero hindi pa ganun
karami at halata mong tulog pa yung karamihan. Grabe talaga yung
calltime. Anong oras na nila kami pinatulog kagabi tapos ngayon 4:30
dapat gising ka na?!?
Ayoko na mag-take ng chances ko maya-maya dahil marami nang maliligo
sa bathroom kaya kinuha ko na yung mga gamit ko para makaligo na rin at
makapag-bihis. May mga ilaw naman doon sa binababaan ko kaya ok lang
na maglakad ako mag-isa.
Syempre, naligo na ako doon sa girl's bathroom. Ang lamig nga ng tubig
kaya ang tagal-tagal kong nakaligo. Hinahanap ko kung may hot water
man lang, wala talaga eh. Minsan namimiss ko rin yung bathroom sa bahay
namin nila Daddy. Gustuhin ko ng certain temperature para sa tubig,
nandun na yun. Pero ayos na rin ito.
Nung matapos akong maligo eh naririnig ko na may mga nag-iingay na sa
labas at mukhang marami nang gising. May mga nagbukas na rin ng
shower at mga nagsimula na ring naligo. Buti na lang ako eh tapos na at
hindi ko na kailangang makipagsiksikan sa kanila.
Naka-denim shorts lang ako nun na above the knee pero hindi naman
sobrang ikli. May anklet lang ako at flipflops, ayos na. May sunglasses din
ako na nilagay ko sa ulo ko. Nakababy-blue naman ako na blouse.
Ang daming nagkalat na Seniors nun. Nakita na rin ako nila Kay dahil
napansin nila na tapos na ako. Naglalakad pa lang ako doon sa gilid ng
pool nung may narinig naman ako na nagsalita sa likod ko.
"I love your outfit Riel.." tapos narinig kong tumawa siya.
Teka, tumawa? Does that mean... ang pangit ng outfit ko? Iniinsulto niya
ko? Ganun ba yun?
"Ok fine kung pangit yung outfit ko sabihin mo na.." nakatalikod pa rin ako
nun.
"I told you I love it.." inulit pa niya.
Hindi ko alam kung maiinis pa ako kaya kahit na nakalagay pa sa balikat ko
yung tuwalya ko eh humarap na ako sa kanya. Dala-dala ko rin yung maliit
na bag ko kung saan ko nilagay yung gamit na pinagpalitan ko.
Nakapamewang pa ako nun.
Pagharap na pagharap ko sa kanya eh hindi ko alam baka nanlaki na yung
mata ko sa sobrang gulat..
"HOLY COW!!!" napaatras naman ako nun.
Kung titignan mo nun eh parang nag-usap kami kung anong susuotin
namin. Naka denim shorts din siya pero below the knee naman, naka-blue
na shirt, black slippers, at may shades din siya pero nakasabit naman sa
shirt niya. Ang kaibahan lang, may necklace siyang itim at ako naman eh
anklet sa paa.
"Ginaya mo ba ako?" tinuro ko naman siya.
Ngumiti siya uli.
"Ngayon nga lang kita nakita simula kagabi sasabihin mo ginaya
kita?" tumawa na naman siya, "Coincidence siguro.""There's no such thing
as coincidence.." sinabi ko na medyo naiirita pa ako.
tawa siya.
"O ano ngayon pinag-aawayan niyo?""SINABI KO KASI MAGPALIT SIYA
BAKA KASI ISIPIN NG MGA TAO.."
Natawa rin si Carlo nun. As in, tawang namumula na yung mukha niya.
"Sinabi ko bakit naman ako magpapalit, e di siya na.." tinuro ako ni Jasper.
"Siya yung lalaki ako yung babae ako pinagpapalit niya?!?"
Panay ang lipat ng tingin ni Carlo sa akin, then Kay Jasper.
"KNOCK IT OFF!" sabi ni Carlo kaya napahinto kami ni Jasper. "Para yan
lang pipnag-aawayan niyo pa?"
Tinignan ko si Jasper nun.
"Sino bang maysabi na nag-aaway kami?!?""Ano pa pala yung
ngayon!?" tinanong ako ni Carlo, "O sige.. para walang away ganito na
lang..."
Lumapit si Carlo sa amin at hinawakan niya yung balikat ko at balikat din
ni Jasper. Nakatingin lang kami sa kanya ta mukhang magbibigay ng
comment niya.
"Syempre para tabla, mas mabuti siguro na..."
HIndi naman namin inaasahan na lalagyan niya ng pressure yung
pagkakahawak niya kaya nagulat kami ni Jasper bigal nung tinulak niya
kami ng sabay.
Nahulog kami parehas doon sa pool.
"AAAAAHHHHHHHHHHHHHHH!" nakainom yata ako ng tubig nun kaya
humawak ako doon sa tiles sa gilid. "Bakit mo ginawa yun?!?""CARLO!!!
LAGOT KA SA AKIN!" halata mong galit na si Jasper nun.
Humawak din siya sa tile sa gilid at hinawakan niya ako sa likod ko dahil
panay na ang cough ko nun.
"Ok ka lang?!?"
***30***
This time talaga, nakainom na talaga ako ng tubig dahil sumigaw ako tapos
hinila niya ako pababa. Kadiri talaga. Hinawakan kasi ako ni Jasper sa
kamay ko. Dahil mas matangkad siya sa akin at halata namang mas
mabigat, nahila ako pababa.
Ang higpit ng hawak niya nun kaya hinawakan ko yung kamay niya at
pinilit kong alisin yung kamay niya. Nawawalan na ako ng oxygen...
HEEEELLLPPPP!
Ayun, naalis ko naman. Hingal na hingal ako nun. Si Jasper hindi ko na
napansin. Baka ayun, nagpakalunod na sa kailaliman ng swimming pool.
Humawak uli ako doon sa gilid. Kaya lang pagtingin ko...
"Whoa.. bakit may dugo dito?" tinuro ko yung nasa gilid ko habang nagkacough pa ako. "Ano yan?!?" tinanong ko si Carlo.
"Ewan ko..." tapos umupo siya doon malapit sa akin, tapos tumingin siya
doon sa pool.. nagulat na lang ako nung sumigaw siya ng.. "BRO!!!
BRO!" inalis niya yung t-shirt niya kaya lang napatingin na ako doon sa
likod ko.
Naka 'Dead Man's Float' si Jasper.
***31***
Katulad nung unang araw namin nun, nakatingin lang si Jasper sa akin na
akala ko eh nagsalita na nama ako ng complete Greek. Ayun nga, nasabi ko
naman na. Tomorrow, 24th hour. It's just a fancy phrase to tell him,
tomorrow, 12 midnight.
Ayoko na. Ayoko siguro na nanliligaw siya pero hindi niya alam yung mga
bagay tungkol sa akin.
That stuff about giving candles went on and on. Nung nagutom na kaming
lahat, pinatayo kami para sa lunch. Si Kay eh kumain ng kumain at namomroblema sa party kanina. Ako naman... ibang bagay.
Nakatingin ako sa kawalan nun.
"Kay, masama ba akong tao?!?" yun na lang ang tinanong ko sa kanya.
Napatingin lang si Kay sa akin. Uminom pa siya doon sa tubig sa harap
niya.
"Of course not. Bakit ba?" tuloy pa rin siya sa pagkain niya.
"It feels like it.." nilaro-laro ko yung pancit ko, "I lied."
Nagsalubong naman yung kilay niya sa akin at hinawakan niya yung kamay
ko.
"Sus ito naman! Alam mo ikaw tao ka parang lagi mong pasan ang
mundo!" sumubo uli siya, "Kung anu-ano kasi iniisip mo eh. Mabilis kang
tatanda niyan.""Gusto ko kasing sabihin sa kanya... kaya lang.. kaya lang
natatakot ako." iniwas ko yung tingin ko kay Kay, "Noon pa. Simula nung
sinabi niya na ayaw niya sa rich kids.""Si Jasper pala pinag-uusapan natin
dito?!?" sabi niya, "Oh well... let's put it this way. Rich kid ka nga siguro,
but he loves you as YOU, not as SZARIELLE.""Yun nga rin naisip ko
eh.." pinalakas ko yung loob ko, "Tama." tapos tumingin ako doon sa
direksiyon nila Jasper at Carlo na kumukuha pa ng pagkain nila.
Si Kay naman eh sinundan yung tingin ko.
"Come on! Alam mo namang gusto mo siyang yayain sa party
bukas?!?""No I don't!" nag cross arms ako.
Medyo nag-iinit na yung ulo ko nun. Nag-excuse ako nun kay Ronnie at
hinila ko siya don sa gilid. Ang higpit ng hawak ko sa kanya.
"Anong pinapalabas mo?!?" nilakasan ko yung boses ko, "Anong problema
mo?""Wala akong problema.""You certainly look like it.." pinagpilitan ko
talaga.
"Wala akong problema!!!" sumigaw siya sa akin.
Napaatras ako nun sa sobrang gulat ko sa kanya.
"Sorry." lumapit siya sa akin at umiiling siya, "I'm sorry Riel.""Oo na...
wala ka nang problema." tinignan ko siya sa mata niya nun, "Kausapin mo
ko kapag malamig na ulo mo pwede?"
Tinalikuran ko siya nun at nagsimula na akong maglakad papalayo sa
kanya. Siya eh nakatayo lang doon at hindi ko na nilingon kung anong
ginagawa.
"ALRIGHT!" sumigaw siya uli, "I'M JEALOUS! NAGSESELOS AKO NUNG
NAKITA KITA NA HAWAK-HAWAK MO SIYA NG GANUN KALAPIT!"
Huminto naman ako nun. Hindi ko siya nilingon.
"NAGSESELOS AKO DAHIL NANDUN KA KASAMA SYA NA KAYONG DALAWA
LANG!"sinigaw niya uli yun, "NAGSESELOS AKO DAHIL MAY TIME KA PARA
SA KANYA, PERO SA AKIN WALA!"
Huminto ako nun. Hindi ko siya nilingon.
"NAGSESELOS AKO DAHIL mah--" huminto siya nun at halata mong hindi
niya masabi,.
***32***
Huminto lang ako nun pero hindi ko talaga siya tinignan. Siya nagseselos?
Kay Ronnie? That's... ridiculous. Kaibigan ko lang naman si Ronnie. At hindi
na siguro hihigit pa doon.
Hindi ako galit kay Jasper. Ewan ko kung bakit hindi ko magawa. Kanina
rin muntik nang sabihin ni Ronnie kaya lang pinigilan ko. Alam ko sa sarili
ko na gusto ko nang malaman ni Jasper na si A.L. at ako eh iisa, kaya
lang kung may magsasabi man sa kanya ng totoo kung sino ako, ako yun
at wala nang iba.
Pero tamang oras 'di ba? Hindi ngayon...
***
Nagising ako ng maaga kinabukasan. Or should I say, bumangon lang ako
ng maaga-aga dahil hindi naman ako nakatulog ng maayos. Kung anu-ano
kasing pumapasok sa utak ko.
Third day na namin dito ngayon sa resort. Last day na at mamayang gabi
na yung party namin. So far, walang scheduled na gagawin kundi i-tally na
lang yung votes.
May malalakas na tugtog din doon. May games lang din kami na gagawin
sa baba at syempre eh sisimulan na rin yung party.
Pinauna ko nang maligo yung mga kasamahan ko dahil ayoko ngang
makipag-siksikan kapag maraming tao. Wala pa ako sa sarili ko nun.
ARRRRRRRRRGGGGGHHHHH!!! Ano ba talaga si Jasper sa akin?
Nakahiga pa rin ako sa kama nun at nakatingin sa kisame. Pumasok naman
si Kay nun at bihis na bihis na. Yung ibig sabihin kong bihis na bihis eh
hindi siya nakagown or dress or whatever. naka-denim lang siya. Wala
namang mag-gown sa party na ito no.
"Hoy ano ka ba?!? Nare-ready na yung iba sa games tapos ikaw hindi ka pa
nakakaligo?" lumapit siya sa akin at hinila niya ako, "Mabaho ka na.. dalian
mo.."kinuha niya yung tuwalya ko at nilagay naman niya sa balikat ko.
Tinulak-tulak ako ni Kay nun kaya lang nakasayad yung paa ko.
"Dalian mo na Riel.. ano ba?!"
Humarap naman ako kay Kay nun.
"It's flip flops. Nasira eh.""The same thing. Tsinelas, flipflops.. sinusuot mo
rin sa paa. PInaarte lang yung tunog."
Tinignan ko siya ng masama nun pero may halong biro.
"Sabi ko nga hindi na ako magsasalita.." tumingin siya sa taas nun pero
binalik din niya sa akin, "Kung gusto mo gamitin mo yung akin para hindi
na madumihan yung paa mo.." inaalis na niya yung tsinelas niya na malaki
naman.
Nung tinignan ko yung paa niya, may bandage pa rin hanggang ngayon.
Nakakaawa naman itong tao na ito. How I wish naririnig niya yung
thoughts ko. Nakakaawa tignan..'
No offense Jasper..
"Uhmm.. hindi na. May sugat ka pa eh, baka lumala.""Hindi naman
siguro." sabi niya, "Hindi naman na siya masakit. Medyo na lang pero..
ayos na siya. Magling na rin.""Huwag na talaga.." sabi ko sa kanya and I
mean it, "Maghuhugas na lang uli ako ng paa pagbalik ko mamaya. Kukuha
na lang ako uli ng tsinelas na bago sa taas.."
Nakatayo lang siya doon sa harapan ko at parang ayaw niyang umalis.
"Malay mo may broken tile diyan na nagkalat ikaw naman matulad sa
akin," tinakot pa ako hindi naman effective.. "May naisip na ako.." sabi
niya tapos bigla siyang lumuhod pero yung isang paa lang niya yung
nakataas na pinag-le-lean niya. "Hop on."
Napanganga na lang ako nun. Ano bang pinagsasasabi nito?
"Hop on?"
Hinarap niya yung likod niya sa akin. Hop where?
"Yeah.. dito sa binti ko, para mahawakan kita ng maayos." parang ayoko
yung naisip niya, "Piggyback ride?"
Pinigilan ko naman yung sarili ko nun na tumawa. Seryoso ba siya? Kasi
kung nagjo-joke siya, natatawa talaga ako.
"Bakit ka natatawa?""Ang cute mo kapag seryoso ka tapos joke
***33***
Hindi na lang ako nag-react sa sinabi niya. Ang ginawa ko na lang eh
humawak ako ng mahigpit sa balikat niya, at sinandal ko yung ulo ko.
Hindi ko rin alam sa sarili ko kung bakit ko ginawa yun.
"Inaabuso mo na ako ah!" sabi niya ng medyo nang-aasar, "Walang hipuan
Riel!"
Hinampas ko nga ng malakas.
"Ang kapal ng mukha mo! Sa dami-rami naman ng hihipuan ikaw pa?!?"
Nahatid naman niya ako doon sa building namin. Dahil sementado naman
doon, nagpababa na ako doon at tiyak naman hindi na marurumihan yung
paa ko. Isa pa, nakakailang din na nakapiggyback ka. Sinabi niya lang sa
akin na hihintayin na lang niya ako doon sa baba.
Tumakbo na ako sa taas nun. Kumatok ako at binuksan na rin ni Kay yung
pintuan. Nakita niya na nakapaa ako.
"Anong nangyari diyan?" tinuro niya yung flipflops ko, "Alam mo ba na
para sa paa yan?""Loka!" dinaanan ko naman siya, "Nakita mo ba
nasira?!?"
Kumuha lang ako ng bagong flipflops nun. May white din kasi ako doon at
yun na lang ang sinuot ko. Buti na lang talaga nagdala ako ng extra, dahil
kung hindi, baka nag-sapatos na ako ngayon.
Kasabay ko si Kay na lumabas sa room namin. Ni-lock niya nga yun at
dinala niya yung susi namin.
"Common kasi sa girls na pink ang favorite color, kaya ayun ang nilagay
ko." ngumiti siya sa akin.
Are you kidding me? Hinulaan niya lang yun?
"Second question..." sabi nung babae uli, "Para kay Jasper ito
ah." humarap siya kay Jasper, "Kailan ang birthday mo?"
Holy cow! Paano ko naman malalaman ang birthday niya? Hindi ko talaga
alam!
Ilang taon na ba siya? 16? Uhmm ano ba? Mag-imbento na lang siguro ako
no? Hindi ko kasi talaga alam.
Kaya ayun, nilagay ko na lang eh... July 26, 19**. Grabe naman kasi.
Nung pinagharap yung boards namin, of course hindi parehas. 365 days
meron sa calendar, napakaliit ng chances ko.
Nakalagay sa board niya, Jan. 1, 19**.
New Year?!?
Nagsunud-sunod pa yung tanong. Alternate kapag tungkol sa akin at
tungkol sa kanya. Unfortunately, lahat ng tanong sa kanya eh namali ako.
Nakakahiya na talaga nun. Sobra. Natatapat kasi ako sa mahihirap na
tanong. Isa ba naman sa tanong eh 'Saan nagtratrabaho ang parents ni
Jasper?'
Who knows? Alam ko sa farm yung uncle niya at auntie, pero saan?
Kaya panay na lang ang hula ko.
Pinakahuling tanong sa amin eh, 'Anong ideal date ni Riel?'
Napaisip naman ako. Ideal date? Meron nga ba?
Syempre medyo suspense yun. Kinuha na nung teacher namin yung board
at dinala niya sa harapan. Pinaupo na kami sa likuran nun dahil tapos na
yung game. After ilang minuto, hinarap na nung speaker yung sagot
namin.
***33b***
Nag-continue pa yung games nun. May paper dance pa nga eh. Pinilit uli ni
Jasper na sumali kami. Hindi kami nanalo dahil natumba ako, damay
naman siya. Si Carlo at Kay ang nanalo doon. Nakakatuwa nga eh, bridal
carry pa talaga.
Inasar ko nga si Kay. Syempre hindi siya natutuwa nun.
May isa pang game na nakatali yung kamay mo sa taas tapos kakainin niyo
ng partner niyo yung cake sa harapan niyo. Ang hirap talaga. Maraming
nagkaka-untugan ng mga ulo. Ginawa namin ni Jasper, alternate. Siya,
ako, siya ako. Nanalo uli kami sa game na iyon. Pero nung nanalo kami,
mukhang ewan na yung mukha namin sa sobrang dami ng icing.
Yung ibang games eh hindi na namin sinalihan dahil pinagbigyan na namin
ang ibang seniors na hindi pa nananalo. Naupo na lang kami doon sa gilid
malapit sa pool. Pinupunasan ni Jasper yung mukha niya ng tissue.
"Riel 'di ba sinabi ko sa iyo may sasabihin akong mahalaga?"
Hindi naman ako masyadong interested sa sinasabi niya, pero narinig ko
naman.
"Oh, yung mamayang 12?""Yeah.. mamayang 12." tapos yumuko siya nun.
Nanood na lang kami doon sa mga naglalaro. Pinakain din kami ng
spaghetti at mga normal sa handaan nung matapos. Nagsisismula na ring
maggabi nun at syempre, 6 o' clock nila sisimulan yung Dance.
Binigyan kami ng time para magpalit ng damit namin just in case.
balikat mo."
Syempre left, right, left right lang naman yun, nakuha rin naman niya. Pero
syempre bago niya nakuha, ako ang nag-lead. Akala daw niya kasi mahirap
na parang cha-cha-cha.. or swing.. hindi daw talaga siya sumasayaw nun.
Whether it's swing, tango, or any dance na slow, kaya ko. Nag dance
lessons kasi ako. Sinabi ni Daddy sa akin kasi bata pa ako eh mahilig na
magpa-party ang family ko.
Itinigil lang yung tugtugan para sa awarding. Nanalo yung isang section
para sa most points. Second lang yung class namin. Ok lang naman.
Winning isn't about competing, it's about having fun sabi nga nila.
Hinayaan ko naman si Jasper na makisayaw sa ibang classmates namin.
Hindi naman ako OA na kami lang dapat ang magkasama all night. Sinayaw
din niya si Kay. Ako naman eh sinayaw din ni Carlo pati ni Ronnie. Yung
ibang classmates ko eh nahihiya pa akong yayain, pero niyaya pa rin ako.
Ang weird nila no? Nahihiya na lang din sa akin pa.
Mas sosyal namanyung pagkain ngayon. May malaking lechon sa gitna,
roast chicken, iba't ibang salads, rice toppings... basta marami. Hindi ko
nga alam yung tawag sa iba eh.
Nakita ko naman yung kulay itim doon na hindi ko alam kung ano.
Nung umiikot ako, nilaktawan ko nga.
"Ayaw mo ng dinuguan?" narinig kng may nagtanong sa likod ko.
"Uhmm... no?!?" sinagot ko, "It doesn't look right.""Sus.." sabi niya sa
akin, "Try mo." bigla ba naman siyang nagsandok tapos nilagay doon sa
kanin ko.
"Bakit mo nilagay yan?""Subukan mo lang!"
Wala na akong magagwa nun dahil nasa pinggan ko na. Kumain lang ako
ng kumain nun kasama si Kay. Si Jasper kasi sumama kay Carlo eh.
Nagpaalam naman siya sa akin.
"Hey Riel, hiramin ko lang si Jasper ah..." sabi ni Carlo sa akin na akala mo
eh ako may-ari sa tao na yun, "Lalabas lang kami. Important
nahihirapan siya dahil namimili siya kung si A.L. ba o ikaw? Kapag nalaman
niya, hindi na siya mahihirapan.""Tama.. tama ka diyan.." uminom uli ako
ng tubig, "Paano ko nga pala sisimulan yun?""Makisabay ka na lang sa
flow ng pag-uusap niyo. Kapag nandun ka na, malalaman mo na yung
sasabihin mo. Darating na lang sa iyo yun." hinawakan niya ako sa likod
ko, "Pero this time, huminga ka muna ng malalim."
Nag-inhale exhale lang ako. Grabe pala kapag sobrang kaba ka,
pakiramdam ko may sakit na ako sa puso.
"Bakit kasi hindi mo sinabi sa kanya?"
Uminom na naman ako ng tubig. Pakiramdam ko nalulunod na ako.
"Na ako si A.L., o anak mayaman ako?"
Tumingin lang si Ronnie sa akin.
"Na ikaw si A.L."
Ewan ko ba, nahihirapan akong sumagot nun. TInignan ko lang siya.
"Kasi ayaw ko malaman nila na ako yun noon pa lang!" sumigaw
ako, "Kapag tumutulong ka ba kailangan pang malaman ng mga tao na
ikaw yun? Hindi naman nasusukat yung pagtulong po kapag nalaman nila.
Nasusukat.. dito.." hinawakan ko yung puso ko. "Hindi ba tama
ako?""Uhmm.. yeah." naki-ayon na lang siya.
"Anong oras na?""Quarter to twelve.."
Tumayo ako nun kaya lang napaupo ako. Pati ba naman tuhod ko
nanginginig na?
"Ihahatid na nga kita doon." sabi ni Ronnie sa akin tapos inalalayan niya
ako, "Saan daw ba?""Sa likod ng building ng girls."
Sinamahan ako ni Ronnie nun sa paglalakad. Sobrang dilim na talaga. Yung
sayawan nun sa chapel eh tuluy-tuloy pa rin pero iniwan na namin yun.
Nakakalayo na kami eh naririnig pa rin namin yung tugtog.
Konting ilaw lang meron doon sa likod ng building namin. Nung nandun na
ako, wala pa rin si Jasper. Humarap ako kay Ronnie nun.
niya.
"We can't." umiling siya, "We just can't." napaka-seryoso ng mukha
niya, "Marami na akong naging kasalanan sa iyo, so you don't deserve me.
I'm just here to say goodbye.""What?!? Goodbye for what? Kasalanan
kailan? Ano ka ba?!? Anong sinasabi mo!?? Ang gulu-gulo mo naman
eh!" sinigawan ko talaga siya.
Sa sobrang gulat ko sa pinagsasasabi niya, naiiyak na ako.
"Hindi kita maintindihan.""Hindi kita mahal. Ibang tao ang mahal ko. I lied
to you. Why? Ask Carlo. He knows why."
Umiyak na ako ng umiyak nun. Hindi ko na mapigilan yung sarili ko.
"I didn't mean to hurt you, it's a guy thing. Hindi mo maiintindihan."
Yumuko na ako nun at ayaw ko nang lumapit sa kanya. Nakalimutan ko na
kung ano ba yung sasabihin ko sa kanya. HIndi ko alam kung paan ko
sisimulan. Para akong nabagsakan ng mundo.
Bakit niya sinasabi sa akin ito?
Nagulat na lang ako nung bigla-bigla na lang may lumabas doon sa gilid na
tumatakbo. Tapos Sinuntok niya si Jasper.
"Ang kapal naman ng mukha mong sabihin sa kanya yan! Naririnig mo ba
yung sarili mo?" galit na galit si Ronnie nun, "Alam mo ba kung gaano siya
natatakot na sabihin sa iyo yung totoong bagay tungkol sa kanya?!? Tama
ka! You don't deserve her! You don't deserve a girl like her!" hinawakan
niya ako. "Masyado siyang mabuti para sa isang tulad mo.""Sino ka ba at
anong pinagsasabi mo?" hinawakan niya yung bibig niya.
"Kaibigan ako ni A.L. She's in front of you." hinola na ako ni Ronnie, "Tara
Riel!"
Hinawakan ako ni jasper sa braso ko.
"A.L.? I don't understand.""You won't." pinunasan ko yung luha ko.
Bago pa kami umalis sinabi ko sa kanya...
***34***
Kahit na kasama ko na si Ronnie na lumalayo kay Jasper, humabol pa rin
siya sa akin at hinigpitan niya yung hawak sa braso ko. Lalo lang akong
umiyak nun.
"Bitawan mo nga ako! Bitawan mo nga ako pwede ba?!?" pinilit kong alisin
yung kamay niya.
"Hindi kita papaalisin hanggat hindi mo nililiwanag sa akin kung anong
nangyayari!"sinigawan niya ako, "Ikaw si A.L.? Paanong nangyari yun?
Paanong mangyayari kung si Mandee--" sinuntok niya yung puno doon sa
gilid gamit ng kaliwang kamay niya dahil yung isang kamay niya nasa
braso ko, "WILL SOMEBODY PLEASE EXPLAIN TO ME WHAT'S GOING
ON?!?" namumula na yung mukha niya.
Hinawakan ko rin ng mahigpit yung kamay niya ta inalis ko na talaga.
"Bakit ako?! Pinaliwanag mo ba sa akin kung anong nangyayari? Niliwanag
mo ba sa akin kung anong problema? Hindi 'di ba?" nahihirapan na akong
magsalita nun dahil sa pag-iyak ko, "J-jasper simula nung nakilala kita
pinipilit na kitang intindihin pero hindi mo ko tinutulungan!!!"
Humakbang siya papalapit sa akin at sinubukan niyang hawakan ako.
Lumayo naman ako.
"Huwag na huwag mo akong hahawakan!"
Umatras siya nun at tinignan niya ako. Hindi siya umiiyak. Parang isa lang
siyang poste doon na walang pakiramdam na nakatingin sa akin.
"Isa lang ang gusto kong malaman, isang tanong isang sagot.." mahinahon
na yung boses niya, "Anak mayaman ka ba?"
Pinilit kong pigilin yung sarili ko sa pag-iyak nun. Humihikbi-hikbi pa ako
nung makuha kong tumango sa tanong niya.
"So you're one of them..." napaka-fierce nung pagkakasabi niya. Iniwas
***35***
Umakyat na kami ni Kay nung gabi na iyon sa room namin. Ako naman eh
walang magawa kung hindi mag-isip. Nine years? Ang tagal na nun ah.
Maybe Carlo meant something like.. 'Ngayon lang siya umiyak ng seryoso?'
Hindi naman pwedeng...
Teka, hindi nga ba? Umiyak siya kagabi? Bakit? Dahil sa akin?
Nah. Masakit mang maggaling sa akin, sinabi niya na may mahal siyang
iba. And yes, ako yung talo dito kasi... nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa
dahilan na alam ko na yung sagot ayaw ko na namang harapin.
Hindi katulad nung Monday na nangyari sa 24th hour, nakatulog naman na
ako. Balak ko na rin kasing pumasok kinabukasan at kaya ko naman na.
Isa pa, hindi na ako kulang sa tulog. Alam ko sa sarili ko na may problema
pa rin ako, pero sabi nga nila, you must learn how to move on.
Maaga ako at si Kay na nakarating sa school. Kapapasok ko pa lang sa gate
eh hindi na maganda ang sumalubong sa akin. Ang daming nakatingin sa
akin. Yung iba nga na tinignan ko rin pabalik, iniiwas nila yung tingin nila.
Anong meron? May dumi ba ako sa mukha? May alam ba sila na hindi ko
alam? O baka naman si Kay ang tinitignan nila?
"Hey, bakit nakatingin sila sa iyo?" tinanong ko si Kay habang naglalakad
kami ng mahina lang, "Anong meron?""Hindi sila sa akin
nakatingin.." diretso pa rin siya maglakad, "Sa iyo."
Nung una eh hindi pa ako nag-react sa sinabi niya. Kaya lang nag-sink na
sa utak ko.
"Err.. why? Why're they looking at me as if--"
Hindi ko na natapos yung sasabihin ko dahil bigla na lang may tumayo sa
harapan ko at tinulak ako ng sobrang lakas sa kaliwang balikat ko.
Napaatras ako ng kaunti. Medyo nahulog pa yung bag ko.
Tinignan ko naman kung sino.
"Mandee ano bang problema mo?!?" napikon kaagad si Kay sa kanya.
Si Mandee eh nakatingin lang sa akin na parang galit na galit na hindi mo
maintindihan.
"Nagpakita pa ang makapal ang mukha!" sabi niya ng malakas doon sa
hallway.
Hindi ko alam kung dapat ko ba siyang sagutin kaya nanahimik lang ako.
Tinignan ko lang siya. Si Kay naman ay hindi nakapagpigil, siya na ang
sumagot sa akin.
"Ikaw nga yung makapal ang mukha diyan!" tinulak din ni Kay si
Mandee, "Huwag na huwag mong itutulak yung pinsan ko dahil baka
masaktan ka!""Ano bang pakialam mo dito Kay?!? Ikaw ba ang kinakausap
ko?" sinabi ni Mandee sa kanya, "Si Riel hindi ikaw!" sumigaw uli
siya, "Bakit ba kailangan ikaw ang sumagot para sa kanya?!" tumingin siya
sa akin, "Ano Riel?!?"
"Pero Jasper alam mo ba siya eh--""I don't care what she is! Just leave her
alone." sinubukan niyang dumaan nun na parang hindi niya ako napansin.
Gumilid na lang ako.
"Jasper mapagpanggap itong babaeng ito alam mo?"
Nainis yata si Jasper kaya huminto siya at humarap kay Mandee.
"Mandee just stop!" nanahimik kaming lahat nun, "Kahit ikaw naman eh,
matagal mo nang ikini-claim na ikaw si A.L. pero na-prove mo ba? Hindi 'di
ba? She's.." tumingin siya sa akin, "She's not claiming anything.. so just
stop!"
Pagkatapos niyang sinabi yun eh hindi na nagsalita si Mandee. Bakit niya
nga uli ginawa yun?
Mabilis na naglakad si Jasper nun. Ako naman eh hindi ko napigilan yung
sarili ko, hinabol ko naman syia doon sa hallway. Hindi ko alam kung
napansin ba niya ako, pero sinabayan ko siya.
Nung una natatakot pa ko na magsalita. Tinignan ko lang siya saglit tapos
nagsalita na rin ako.
"Hindi mo naman kailangang gawin yun..""Hindi ko ginawa yun para
kanino.." hindi niya ako tinignan, "Masyado na akong pagod sa ganyan!
Ayoko na."
Halata kong ayaw niya akong kausapin. Ewan ko ba, parang masyado
siyang nagagalit sa akin. Hindi ba dapat ako yung magalit sa kanya?
Naiwan akong nakatayo doon at lumalakad pa rin siya.
"JASPER ANO BA!!!" wala na akong pakialam kung may mga
tumingin. "Kung galit ka sa akin dahil nagpanggap ako sana alam mo
naman yung reason ko kung bakit ko ginawa yun! Sana naman makinig
ka!"
Huminto siya nun tapos bumalik sa akin. Hinawakan niya ako sa braso ko.
"Alam mo kung bakit ako galit? Hindi dahil nagsinungaling ka! Hindi dahil
nagpanggap ka!" seryosong-seryoso siya nun at nakatingin siya sa mata
ko, "Galit ako sa iyo dahil hindi ko na alam kung sino ka!" habang sinasabi
niya iyon eh lalong humihigpit yung paghawak niya sa akin.
"Ako pa rin yun! Ako pa rin si Riel na nakilala mo!""Yun na nga eh! Hindi ko
alam kung sino ba yung nakilala ko.." iniwas niya yung tingin niya sa
akin, "Dahil hindi ko alam kung alin yung totoo sa pagpapanggap."
Binitawan niya ako nun at lumayo siya ng kaunti sa akin.
"Hindi ko alam kung totoo ba yung taong minahal ko..."
Nakatayo lang ako doon at umiiyak. Yumuko ako nun at hindi na ako
makakilos.
Teka lang...
Mahal niya ko?
***
Hindi naman ako nakinig sa buong klase ko nung umaga na iyon. Ang ginawa ko eh
nakasandal lang ako sa desk ko at nananahimik. Wala kasi ako sa mood. May quiz nga
din kami sa Physics namin pero hindi ko ginawa. Bahala na kung lagyan man ako ng
zero sa grade.
Si Jasper naman eh hindi nagpakita sa klase. Bakante yung upuan niya simula kanina
pa. Alam ko naman na pumasok siya sa school kaninang umaga, pero hindi umattend
sa room namin. Si Carlo naman eh medyo busy at panay ang labas ng classroom.
Inuutusan nga rin siya nung mga teachers. Hindi ko tuloy siya matanong kung nasaan
si Jasper.
Nung breaktime naman na namin, niyaya na ako ni Kay na kumain sa cafeteria.
Nakisabay na lang ako sa kanya kahit wala naman akong gana. Ewan ko ba, parang
ang gulu-gulo na naman ng utak ko. Kagabi lang naisip ko na kalimutan na lang, pero
bumabalik at bumabalik sa isip ko yung mga nangyari.
Sa school naman eh hindi rin naman maganda ang kinalalabasan. Everyone loved A.L.
Well, maybe almost everyone. But never Riel. Hindi ko rin alam kung ano ang
kaibahan. From the most loved person sa school, I became the most hated in just a
day.
"Huwag mo na silang pansinin, hindi nila alam mga pinagsasasabi nila." sabi ni Kay na
hinihimas-himas pa ako sa likod, "naku talagang yung Mandee na yan baka mapatay
ko siya!"
Wala naman talaga akong pakialam sa tingin ng ibang tao sa akin. Lagi ngang sinasabi
sa akin ng Mommy ko na dapat kong tandaan, hindi mahalaga ang tingin ng ibang tao
sa iyo. Ang mahalaga, ang tingin mo sa sarili mo.
Nung makarating na kami sa cafeteria, nag-order lang si Kay para sa akin at kumain na
kami. Ni-hindi ko nga halos magalaw yun eh.
Napansin din ako ni Kay. Nag-comment ba naman..
"Naku huwag mo ngang iniisip yun! Mahal ka ng taong yun!" sabi niya kaya napatingin
ako sa kanya.
At that very moment, naisip k na may alam si Kay sa akin. Nagbago lang nung nakita
ko siyang nakangiti. Madalas kasing sinasabi sa tao na mukhang malalim ang inisiip eh
mahal ka ng isang tao.
Pinsan ko naman si Kay, kaya hindi masamang sabihin ko sa kanya kung ano ba yung
problema ko.
Nakinig naman siya sa akin. Sinimulan ko doon sa magandang usapan namin ni Jasper
bago yung araw na mag-uusap kami ng 12. Tapos ikinuwento ko rin sa kanya na
sinamahan ako ni Ronnie doon sa meeting place dahil sobrang kabado na ako nun.
After that, dumating na ako doon sa point na kahit ako eh naguguluhan kung bakit.
"Sinubukan mo bang tanungin siya kung bakit?" sabi ni Kay sa akin na interesadonginteresado sa sinabi ko, "I mean, nanliligaw siya sa iyo 'di ba? Imposible namang
liligawan ka niya tapos hindi ka niya mahal?" nagtataka rin siya, "That's really odd. Sa
kinikilos talaga ni Jasper noon pa, alam ko naman na may gusto siya sa iyo pero anong
nangyari?"
Yumuko na lang ako. Hindi ko rin alam ang sagit sa mga tanong ni Kay.
"Ewan ko ba.." tumingin uli ako sa kanya, "Sinabi niya na tanungin ko daw si Carlo. At
kaht tanungin ko si Carlo, hindi ko rin naman maiintindihan dahil daw 'guy thing'
yun." napakunut-noo ako, "Tapos sinabi niya sa akin ngayong umaga na galit siya sa
akin hindi dahil nagpanggap ako o nagsinungaling.. kundi dahil hindi niya kilala yung
taong minahal niya."
Nagsalubong na yung kilay ni Kay nun.
"The--what?" sabi niya na naguguluhan din, "Sinabi niya na hindi ka niya mahal tapos
sinabi niya na mahal ka niya kanina lang?" umiling-iling siya, "Ano bang klaseng utak
meron yung tao na iyon?"
Kahit si Kay eh hindi rin maintindihan yung takbo ng utak niya. Sino kayang may kaya?
"Sorry Riel ah, di ako pwedeng magsabi sa iyo ng kahit ano. Baka kasi magalit si
Jasper sa akin."
Hindi ko naman mapigilan yung sarili ko. Alam ko may alam si Carlo. Hindi pwedeng
wala.
"Siya nga ang nagsabi sa akin na tanungin kita." naiiyak na naman ako nun, "S-sinabi
n-niya sa akin na... na hindi niya ko mahal.""Sinabi niya yun?!?" parang nagulat siya sa
sinabi ko.
"--sa iyo ko daw tanungin kung bakit.. at kung anong meron."
Humawak si Carlo sa kamay ko nun. At least kahit papaano, ramdam ko na parang
dinadamayan niya rin ako.
"Riel sinabi ko naman sa iyo na hindi ako pwedeng magsabi sa iyo ng kahit ano," tapos
tumingin siya sa bandang likuran niya, "Pero hindi naman siguro masama kung
sasabihin ko sa iyo na.."
Huminto siya nun at hindi niya matuloy yung sasabihin niya. Hinampas uli siya ni Kay
ng malakas.
"Aray ko naman Kay! Bakit mo ko hinampas?!" hinimas niya yung braso niya.
Kahit na lumuha na naman ako nun, nakuha ko pang tumawa.
"May pasuspense-suspense ka pa kasi.. sabihin mo na nga!""Okay okay.." tinaas niya
yung dalawang kamay niya, "Huwag mo akong hahampasin!" tapos lumayo siya ng
kaunti kay Kay at sa akin nag-lean, "Riel, Jasper lied to you."
Lalo naman akong naiyak nun. Totoo nga. Totoo yung sinabi ni Jasper. Nagsinungaling
siya sa akin na mahal niya ko.
"I know that. Sinabi niya sa akin.""No.. no!" pinunasan niya yung luha
ko, "Nagsinungaling siya pero hindi yung iniisip mo. Nagsinungaling siya na hindi ka
niya mahal." umiling siya, "Mahal ka niya. Mahal na mahal."
Tumawa naman ng kaunti si Carlo.
"Pero bakit sinabi niya yun?""Oo nga!" nakiayon naman si Kay, "Gusto pa niya may
brain teaser pa kami na iso-solve!""I told you hindi ako pwedeng magsabi ng kahit ano
dahil nangako ako. Marami lang talagang problema si Jasper ngayon. Pero mahal ka
niya." huminga siya ng malalim, "Ikaw nga yata ang unang babaeng niligawan nun eh.
Torpe kasi." ngumiti siya sa akin, "Pero yun nga, nung gabi na nag-usap kayong
dalawa.. nag-usap o nag-away.. hindi ko alam.." huminto siya saglit tapos tinuloy din
niyay ung sasabihin niya, "Umiyak siya nun. Si Jasper hindi basta-basta umiiyak unless
nasaktan siya talaga.""Naguguluhan pa rin ako. Bakit imbis na mabawasan yung
tanong sa utak ko sa pagsasabi mo sa akin niyan, parang lalong nadadagdagan? Bakit
ba niya sinabi yun--""Sorry, hindi ko talaga masasabi. Gustuhin ko man. Ayaw ko lang
makialam. Sa tingin ko kung mayron mang taong dapat magsabi sa iyo, si Jasper yun."
Tumayo naman ako doon sa upuan ko at parehas silang tumingin sa akin. Pinunasan ko
uli yung luha ko at nagsimula na akong maglakad.
"Teka, cousin saan ka pupunta?" tinanong ako ni Kay nung paalis na ako.
Lumingon naman ako.
"Kay Jasper. Hahanapin ko siya. Gusto ko lang magkaliwanagan na. Ayoko ng ganito.."
Napatayo rin si Carlo nun. Tumakbo siya sa kinatatayuan ko.
"Wait!" humawak siya sa dalawang braso ko, "You can't do that!""Bakit
naman?" pinipilit kong alisin yung kamay niya sa braso ko, "Kakausapin ko lang
siya!""Hindi mo ba alam?!?" tinanong niya ako kaya lalo akong nalito.
"Alam na ano? Ano bang meron? Ang gulo na masyado. Anong hindi ko alam?!?"
Yumuko si Carlo nun at binitawan na niya ako.
"I'm so sorry Riel. I'm afraid you can't do that." tinignan ko siya na puzzled ako.
"Nag drop out na siya sa school..."
***36***
Hindi ko na talaga alam ang gagawin ko. Nung mga oras na iyon,
pakiramdam ko eh huli na ang lahat. Kung iniiwasan niya ako at ayaw
niyang makipag-usap sa akin, then that's it. I respect his decision.
Wala akong karapatan para pigilan siya. Isa pa kung gawin ko man, wala
na ring mangyayari dahil nagawa naman na niya. Ang tanging gumugulo
lang sa isip ko, kung talagang iniiwasan niya ako eh hindi naman niya
kailangang mag drop out. Ako na lang sana para mas maging ayos ang
lahat.
Umiyak ako syempre. Hindi ko na maiiwasan yun. Yung iba nga sa school
iniisip na siguro na crybaby ako. Maybe I am. Ganun pa rin, walang
pagbabago sa school. I'm still the same Riel na impostor sa paningin ng
iba.
After ilang days at hindi na nga pumapasok si Jasper sa school namin ng
tuluyan, lumabas naman yung class rank namin. Siguro nga dapat akong
maging masaya, lumabas na pang-1st ako.
natin ang mga pinaggagagawa mo! And what is that filthy bed you're
trying to sleep at doon sa boarding house?!""That filthy bed is the best bed
I've ever slept on my entire life!" hindi ko na napigilan yung sarili ko, "Dad
kung anong nangyayari sa akin dito ginusto ko yun! Dahil tao lang ako
Dad! I'm a teenager! I'm not an adult yet! Gusto ko masubukan yung mga
bagay-bagay sa mundo hindi lang limited kung anong gusto mo!"
Napatingin ako kay Mandee nun sa gilid. Si Carlo rin eh hindi na
makapagsalita at halata mong nagulat din siya.
"You're grounded." sabi niya sa akin na medyo mahina, "And we're cutting
off A.L.'s fund.""I don't care Dad! I DON'T CARE! Lagi namang ikaw ang
nasusunod! Do what you want!"
Hindi ako umiyak nun. Talagang nagmatigas ako. Magtinginan silang lahat,
wala akong pakialam.
May isang teacher naman doon na lumabas sa classroom at nakikinig din
sa amin.
Nakialam naman yung teacher sa usapan.
"Uhmm excuse me lang po sir.." sabi nung teacher, "Tinutukoy niyo po ba
eh si Mandee? Si A.L.?" tapos tinuro niya si Mandee.
Namumutla na si Mandee nun. Napaatras naman siya at hindi na
makapagsalita.
Yung Daddy ko eh parang napuno na.
"What are you talking about?!?" humarap siya kay Mandee tapos sa
akin, "My daughter, Szarielle Lopez.." hinawakan niya ako, "Is no other
than A.L." oh GOD!
"DAD STOP!""A.L. stands for Arielle Lopez." hinigpitan niya yung hawak
niya sa akin.
"DAD STOP! I SAID STOP!!""And who do you think you are?" tumingin siya
kay Mandee. "Ikaw pala yung bali-balita na sinasabi nilang nagpapanggap
na anak ko? Alam mo ba kung anong pinaggagagawa mo?""DAD ANO BA!
MAKINIG KA NAMAN SA AKIN!"
Halata mong gulat na gulat yung iba at lahat eh nagtinginan kay Mandee.
Nagsimula na siyang umiyak nun tapos tumakbo. I felt bad for her. But
then I realized, deserve naman niyang makuha yung nangyari sa kanya.
As for my Dad, he couldn't care less. Basta ang ginawa niya, hinila na niya
ako at pinilit niya akong isama sa kanya hanggang doon sa kotse.
"You are not going back to that school you hear me?!?" sinesermonan niya
ako habang naglalakad kami. "I talked to Kay. Pinagsabihan ko siya na
hindi niya ginawa yung binilin ko sa kanya.""Dad walang kasalanan si Kay
dito kaya huwag niyo siyang sisisihin! She's the best company I've ever
had so don't blame her for my mistakes!""Best company? You've been in
detention? Not once, not twice.. Arielle.. you've never been in any trouble
so don't tell me she's the best company you've had! Anong problema
mo?" hindi ko siya sinagot, "I knew this was a bad idea from the very
start! Hindi ko alam kung anong meron sa Mommy mo at kinampihan ka
pa!""Kasi naiintindihan niya ako! Ikaw hindi mo ko iniintindi! Puro gusto
mo lang! Paano naman yung gusto ko?"
Umupo ako doon sa likod ng kotse. Hindi ko alam kung anong mangyayari
doon sa mga gamit ko doon sa boarding house. Hindi kami dumaan doon at
mukhang walang balak si Daddy. Hindi kami nag-usap buong biyahe
namin. Parehas mainit ang ulo namin. Kahit anong pakikioagtalo ko sa
kanya, alam kong hindi ako mananalo. Hindi naman kahit kailan.
Hindi rin nagtagal, nakita ko na yung village namin na matagal ko nang
hindi nakikita. Sa labas pa lang ay nakita ko na si Tilly, at nakangit siya sa
akin. Nung bumaba ako ng kotse, yumakap pa siya sa akin at ganun din
ako sa kanya.
Umakyat ako doon sa hagdan at inunahan ko si Daddy.
"Arielle!" sumigaw siya doon pero nagdire-diretso ako, "Don't you dare
walk away from me! Tingnan mo kung anong natutunan mo
doon?""WHAT?!?" alam kong masyado na akong rude sa Daddy ko, pero
siya rin naman sa akin, "Ano na naman Daddy? Sabihin mo na? Aakyat na
ako sa kwarto ko dahil pagod na akong makinig sa iyo!!!"
Kung malapit siguro si Daddy sa akin ay nasampal na niya ako. Mabuti na
lang malayo kami sa isa't isa.
"You are not to leave this house. Mag-stay ka sa kwarto mo. Lalabas ka
lang kapag kakain ka, and that's it.""Hindi na kailangan Dad! Sasabihin ko
na lang kay Tilly na dalhin yung pagkain sa kwarto ko! Para sa ganun, hindi
mo na ko problema!"
Tinalikuran ko uli siya kaya lang tinawag niya uli ako. Kung hindi ko lang
siya Daddy, ewan ko na!
"Fix that attitude!" sumigaw siya uli sa akin.
"It's genetic Dad. Now you know san ko nakuha.""I can't believe
you!" alam ko na nagugulat siya sa akin, "You are to fix yourself by
tomorrow."
"Yeah right." pagkatapos nun nagsimula na akong palakad papasok.
"Darating si Mrs. Garcia dito bukas at ayusin mo yang ugali mo!"
Kahit na gusto kong dumiretso nun, huminto pa rin ako.
Mrs.. who?
"Sino?""Mrs. Garcia.." inulit niya pero mahina na.
"Yeah.. who is she?""Wesley's Mom.." sabi niya sa akin pero hindi ko
maintindihan.
Wesley? The... guy before?
"Dad No.." umiling-iling ako nun.
"You will.." basta sinabi niya talaga.. sinabi niya.
"He's the guy I want you to go with."
***37***
Asar na asar ako kay Daddy nun. I don't know Wesley. I don't even know
who are the Garcias to start with. And now meet them?
Alam ko naman na ang takbo ng utak ng Daddy ko. Kung gusto niya
sigurong magkaroon ako ng kaibigan at isang tao na magiging higit pa
dun, tingin niya siguro mas makakabuti pa sa akin kung parehas namin ng
social status. Well, he's wrong. Kasi may nakilala ako na talagang naging
parte ng buhay ko at hinding-hindi ko makakalimutan na wala sa social
status ko. At kung nasaan man siya ngayon, I wish him well.
Hindi na ako nakipagtalo sa Daddy ko dahil wala namang mangyayari.
Ipipilit ko yung gusto ko at ipipilit niya yung gusto niya.. paikot-ikot lang
kami.
Umakyat na lang ako sa kwarto ko. Nakita na rin ako ng Mommy ko at nagkiss lang ako sa kanya. Alam niyang may problema dahil ganito naman ako
palagi kapag nag-aaway kami ng Daddy ko. Hindi na ako iimik kapag wala
nang patutunguhan yung usapan, pagktapos ay magkukulong na lang ako
sa kwarto ko.
Binilisan ko na lang yung pag-akyat ko. Nakita ko na naman yung familiar
na pintuan. Syempre pumasok ako sa loob, at nahiga na lang ako doon sa
kama ko.
Hindi ako lumabas buong gabi. Hindi rin ako kumain. Hindi ako gutom.
Yung school ko? Hindi ko nga alam. Tiyak may paraan na naman si Daddy
para kausapin yung school at para i drop out ako. Honorable dismissal
kumbaga. At kung papasok ako sa private school ko dati? I have no idea.
I'd rather be home schooled.
Ang gulu-gulo ng utak ko. Sa sobrang pagod ko siguro, nakatulog ako ng
naka school uniform.
***
Nagising na lang ako nung may nagbukas nung may silaw naman ako.
Parang may maliwanang na kung ano na tumama sa mata ko. Pagdilat ko
ng mata ko, napatingla ako doon sa kisame. Kulay blue...
Teka nasaan nga ba ako? Oh yeah, sa bahay pala.
Umupo naman ako nun at nakita ko si Tilly na inaangat yung kurtina. Lagi
namang ganyan yan at mahal na mahal ko yan.
"Rise and shine Princess!""Don't call me Princess!" sabi ko naman kay agaaga, "Alam mo ayaw na ayaw ko nun.""Oo na hindi na.." nakita kong may
tray siya na nakalapag doon sa gilid, "Pinapagising ka ng Daddy mo. Gusto
niyang mag-ready ka dahil darating daw si Mrs. Garcia."
naman siya, "Hindi rin naman ako magtatagal eh. May trabaho pa kasi ako.
Dumaan lang ako dito para makilala ka. Baka kasi hindi na tayo magkita sa
susunod na araw."
Pinilit ko na lang ngumiti nun. May nilagay naman siya sa lap niya na
parang malalaking libro na hindi mo maintindihan. Saka ko lang napansin
na album pala. Hindi naman niya binuksan at ayoko namang maging rude,
kaya tumingin na lang ako sa kanya.
"Magiging busy kasi ako at ang asawa ko. Sa susunod na magkikita tayo eh
sa party mo na.."
Nagulat naman ako doon sa sinabi niya. Party? Party nino?
"Party po?!? Kailan?" party ko pero hindi ko alam?
Ain't that weird?
Natawa naman siya nun. Grabe, may nakakatawa ba?
"Naku hindi ko alam na ganito ka pala magaling magbiro!" sino bang
maysabi na nagbibiro ako? "Yung party mo sa sabado para sa sweet 16
birthday mo. Escort mo ang anak ko di ba?"
Party? Sweet 16? Escort? Anak niya? What're we talking about here?
"Uhmmm yeah!" ngumiti na lang ako. "That one.""Ang anak ko na si
Wesley? Ayun, ganun pa rin walang pagbabago. Masipag pa rin at madalas
wala sa bahay." sabi niya na parang tuwang-tuwa siya magkwento tungkol
sa anak niya, "Isasama ko siya dapat dito kaya lang busy sa school eh."
Buti pa siya busy sa school samantalang ako hindi na yata mag-school.
"Good for him." sabi ko pero mahina lang, "Teka lang po, para saan po ba
iyan?"tinuro ko yung mga album na nasa kandungan niya.
"Ahh ito ba? Pictures ng anak ko."
Sinimulan naman na niyang buksan yung black na album.
"Alam ko kasi hindi pa kayo nagkakakilala. Kaya eto, nagdala na ako ng
pictures para naman makita mo siya."
Pinakita niya sa akin yung isang album doon na sobrang kapal. Panay baby
pictures. Sa dinami-dami naman ng pictures na ipapakita sa akin, yung
bata pa yung Wesley. Wala bang mas latest naman diyan?
Buklat siya ng buklat doon sa album at panay ang kwento niya. Medyo
nabo-bored na nga ako dahil iisang mukha lang naman nung baby yung
nandun. Pero unti-unti nun, lumalaki naman na. Umabot na nga kami sa
two years old siya eh.
Tinabi niya yung album na pangatlo na yata sa tinignan namin. Kinuha
naman niya yung red one na huli na yata sa lahat.
"Ito naman yung mga latest pictures niya.." tapos inilagay niya sa
kandungan ko, "Ito na pala."
Nung binuksan niya yung album eh napatitig na lang ako doon sa letrato.
Teenager nga yung lalaking nandun. For some reason, hindi ko maalis yung
tingin ko sa kanya.
"Ang gwapo ng anak ko no?"
No kidding.
"Ilang taon na po siya?" hindi ko na maiwasang magtanong.
"Wesley's already 16.""Ooh.." tumango na lang ako at tingnan ko uli yung
picture.
"Bakit nagkakilala na ba kayo? Kasi tinititigan mo yung picture niya."
Nilayo ko naman yung tingin ko at binalik ko sa kanya. Ngumiti naman ako
sa kanya.
"Uhmmm.. akala ko po eh..." sabi ko sa kanya.
So he's Wesley Garcia. Siya pala yung matagal nang sinasabi ni Daddy sa
akin.
"Nah.." umiling naman ako...
***38***
Sigurado ako na hindi ko pa nakita sa Wesley. Nah. He kinda' looks
familiar.. pero never in my life ko siyang nakita. Pero bakit ako parang
nakakaramdam na parang kilala ko siya? Siguro ganun lang talaga.
Nung araw din na iyon eh panay pa rin ang kwento ni Mrs. Garcia sa akin.
Umalis din naman siya kaagad dahil may trabaho pa nga siya. Pero parang
regalo na rin daw, iniwan na niya yung isa sa picture ni Wesley. Pasaway
din na Mommy ito! Kung hindi ko lang alam may ibig sabihin yung mga
actions niya.
Since Saturday naman na yung 'Sweet 16' party ko, hindi naman papatalo
ang Mommy ko sa mga pagbili ng mga kailangan. Ako naman kasi hindi ako
interesado ng mga magagarang party. Bigyan na lang nila ako ng pera at
mag-treat lang ako ng ilang kaibigan masaya na ako. Pero dahil nga Daddy
ko at Mommy ko sila, hindi pwedeng walang party.
May mga kung anu-anong kulay ang tinapat sa akin kung anong gusto
kong maging table cloth. Meron doong hot pink at baby pink na hinarap sa
akin para pagpilian ko. Nakatingin lang ako doon at hindi naman ko
pumipili.
In the end, Mommy ko rin ang pumili.
"Anak naman, pwede ka namang mag-pretend na interesado ka sa mga
bagay-bagay 'di ba?"
Lahat ng tinanong nila sa akin eh wala ako sa mood na pumili. Kaya ayun,
sinabihan ko na lang sila na sila na ang mag-decide para sa akin. That very
same day din eh may sample cakes pa na titikman ko at pagpipilian din ng
kulay. Sinabihan ko rin sila na sila na ang bahala kung anong masarap.
Dumating pa yung nananahi ng damit para daw sa gown na isusuot ko.
"Mom?!?" naisipan ko naman tanungin ang Mom ko, "Bakit ba ginagawa
niyong big deal ito? Hindi pa ako 18." nakataas pa yung kamay ko nun
dahil sinusukatan ako sa waist ko.
May hagdan kami doon na super duper taas at doon nila ako balak na
bumaba. Asar na asar na talaga ako nun dahil ayoko ng mga
paimportanteng entrance pa.
Sina Mommy at Daddy naman eh nasa likod ko. Syempre magka-partner
sila. Sabay silang papasok doon.
After ilang minutes lang, tinawag na ang pamilya 'Lopez' doon sa loob.
Nagsitayuan naman yung mga tao. Escort naman ni Mommy si Daddy.. at
syempre.. ako eh...
AKO.
Pagdating mo kasi doon sa dance floor, maghaharap kayo ng partner mo at
sasayaw kayo. Ako naman dahil wala akong partner, nakatayo lang ako
doon at mukhang ewan. Wesley? Nasaan na ba yun?
Sinubukan kong umikot-ikot. Wala talaga. Sina Mommy sumasayaw na,
ako nakatayo pa rin. For some moment naisip ko na umupo na lang dahil
wala naman akong ginagawa doon, kaya lang lumapit sa akin si Mrs. Garcia
at tumayo sa harapan ko.
"Hi Arielle!" nakatodo-ngiti pa siya, "Happy happy birthday." tapos nagkiss siya sa pisngi ko, "You look very very pretty tonight.""Thank
you." ngumiti na lang ako in-return.
Gusto ko sanang itanong sa kanya kung nasaan ba yung anak niya at
medyo naiinis na ako, kaya lang mukhang masama naman ang ugali ko
kung ganun. Siguro nakahalata rin siya, kaya bigla na lang niyang sinabi...
"Sorry ha, medyo late lang yung anak ko. Wala kasi siya sa bahay buong
araw, bumalik lang hapon na."
Iginilid niya ako ng kaunti para hindi naman nakakahiya doon sa ibang
bisita. Hindi ko naman alam kung napansin nila na wala yung escort ko or
what, pero tingin ko oo. Hindi naman ako makaupo dahil sa sobrang haba
ng gown ko, hindi ko makita yung likuran ko kung may mauupuan ba ako o
ano kaya nanatili akong nakatayo.
"Parating na siya hintayin mo lang.."
Nagsisimula na talagang mag-init yung ulo ko. Ano ba naman yang tao na
yan? Feeling ba niya napaka-importante niyang tao at nagpapatagal?
"Uhmm Mrs. Garcia, hindi bale na po.. papasok muna ako sa loob at
naiinitan kasi ako eh.."
Hindi ko na hinintay yung isasagot niya at tumalikod na ako. Binuhat ko
yung gown ko para hindi ako matapilok or something tapos narinig ko siya
ng..
"Nandito na ang anak ko!" hindi naman siya sumigaw, pero medyo
malakad yung pagkakasabi niya.
Napahinto ako nun. Hindi ako tumingin sa likuran ko.
"Arielle nandito na siya.." nung sinabi niya yun, saka lang ako humarap.
Pinilit kong hanapin kung sino sa dumating yung tinutukoy niya. Tatlong
lalaki yung nandun ah. Sino doon?
Wait...
"Arielle, I would like you to meet my son, Wesley."
Umalis siya sa harapan ko at nakita ko kung sino yung nakatayo malapit sa
kanya.
Iniisip ko na yung itsura nung lalaki sa picture kaya lang iba yung humarap
sa akin.
"Carlo?!?" napakunot-noo na talaga ako. "Ikaw si Wesley?"
Halata mong nagulat si Carlo nung tinanong ko siya. Umiling-iling siya sa
akin pero wala namang sinabi. Kagaya ng ginawa ni Mrs. Garcia, tumabi rin
siya nun.
Si Ronnie naman yung nandun.
"Not me.." ngumiti siya ng kaunti...
Nagulat na lang ako nung bigla na lang may nag-tap sa balikat ko sa
bandang likuran. Pagharap ko..
"I need your right hand.." hinihila naman niya ako doon sa gitna.
Hindi ako makapagsalita nun. Hindi pwedeng siya si Wesley. Si Jasper?
"J-jasper.." nanginginig na yung boses ko, "I-ikaw si Wesley?"
Nakatingin lang siya sa akin na parang wala lang. Naka-tuxedo siya nun.
"I said, I need your right hand."
Hindi ko talaga maiwasang magtaka nun kaya nilakasan ko yung boses ko..
"What are you doing?!? How did--""Dancing. Ngayon paano ako sasayaw
kung hindi ko hawak yung kanang kamay mo.."napaka-seryoso ng mukha
niya nun.
"Naguguluhan na ako. Paanong naging ikaw si Wesley--""Trust me... I'm
not." sinabi niya ng medyo mahina at nilagay niya yung kamay niya sa
waist ko, "I'm not who you think I am."
Tumingin ako kay Mrs. Garcia nun. Tuwang-tuwa siya sa aming dalawa at
narinig ko pa nung sinabi niya..
"Bagay kayo ng anak ko!"
Napatingin lang ako kay Jasper nun ng medyo nakatingala. This isn't good.
"I'm not Wesley." inulit niya uli sa akin tapos medyo naguluhan siya, "Jjust for now... Riel..""Take my word for it. Just for now."
***39***
Sumayaw naman kaming dalawa nun. Siguro nga dapat akong matuwa
kaya lang parang ang daming pumasok sa utak ko. Naguluhan tuloy ako
bigla.
Siya si Wesley? Ang gulo. Ayoko ng nag-iisip ako ng nag-iisip. Sumasakit
yung ulo ko. Kailangan kong malaman yung tamang sagot. Kailangan
ipaliwanag niya kung anong meron. Hindi pwedeng ganito na lang parati...
nanghuhula sa mga nangyayari.
Nung natapos naman yung kanta, saka lang ako gumilid nun at medyo
nawawala ako sa mood. Ewan ko ba, birthday ko tapos ganito na naman
ako.
Sinundan ako ni Jasper nun sa gilid. Parang wala lang sa kanya ang lahat.
At sa itsura rin niya, mukhang wala rin siyang balak mag-explain sa akin
ng kahit na ano.
"Nauuhaw ka ba? Gusto mo ikuha kita n inumin?"
I can't believe him. Paano niya nakukuhang magpanggap?
"Pwede bang paki-explain kung anong meron ngayon?" naiinis na talaga
ako, "Meron ka bang dapat sabihin sa akin.""Mamaya na Riel
pwede?" seryoso na siya nun, "I-enjoy mo muna yung gabi."
Hahawakan niya sana ako sa kamay ko kaya lang iniwas ko.
"Paano ko maeenjoy kung naguguluhan ako?" hindi ko na mapigilan yung
sarili ko kaya nilakasan ko yung boses ko nung tinanong ko siya ng, "WHO
ARE YOU?!?"
Nag-step siya papalapit sa akin at wala siyang sinasabi. Dahil nga nasa
gilid kami, nagulat na lang ako nung sumigaw sya.
"RIEL! SINABI KO SA IYO MAMAYA IPAPALIWANAG KO!" iniwas niya yung
tingin niya tapos naging mahinahon yung pagkakasabi niya ng, "Kung
meron man akong dapat ipaliwanag."
Hindi ko alam kung galit ba sya nun sa akin o ano. Pero parang nagagalit
siya.
"Si Jasper ka.. tapos ngayon si Wesley.. ano ba talaga?""Now you know
how it feels.." tinitigan niya ako, "Right A.L.?"
Ewan ko ba, nasaktan ako doon sa sinabi niya. Hindi ko na lang siya
sinagot at bigla na lang siyang nagtanong sa akin.
"Ngayon anong gusto mong inumin?"
Tinignan ko lang siya. Mukhang totohanin naman niya yung sinabi niya sa
akin na mamaya niya sasabihin.
"Ipinakita ko nga sa kanya yung mga baby pictures niya kay Arielle eh.."
Bigla na lang tumingin ng mabilis sa akin si Jasper, then kay Mrs. Garcia.
"The blue one or the green one?" tinanong niya sa kanya.
This time, si Mr. Garcia naman ang sumagot.
"The blue one."
Nagsalubong yung kilay ni Jasper.
"MOM! What's wrong with you?" tumingin na naman siya uli sa akin, then
yumuko,"Alam mo ba kung gaano nakakahiya yun?"
Ibig sabihin siya talaga yung mga nasa pictures na baby nun?
Well, naguguluhan pa rin ako. Hindi ko alam kung sino ba yung Wesley na
nakita ko. Ang weird. I'm certain, yung nasa picture eh hindi si Jasper.
"Huwag kang mag-alala, ipapakita ko rin sa iyo yung mga pictures ni
Arielle nung bata siya.." nakangiti naman yung Mommy ko.
"Really?" nakangiti naman si Jasper nun.
"No Mom." sumimangot ako.
"I'm looking forward to!" parang nang-asar pa si Jasper nun.
Buong pagkain namin nun, pinagtritripan kami ng mga parents namin.
Ewan ko ba, nakikisakay na lang din kami. Dahil kung hindi, baka bata pa
lang ako eh may puti na akong buhok.
Nandoon naman yung photographer na hinire nila Mommy. Nung una eh
pinatayo kami doon ni Jasper malapit sa poste at kinuhanan kami ng
picture. Naka-tux pa rin siya nun.
Mga 20 pictures siguro yun at medyo nangangawit na yung panga ko sa
kakangiti.
"Hindi pa ba tayo matatapos?!?" ang tagal-tagal naman kasi!
Hindi pa rin kami kinuhanan nun. Parang hinihintay niya talaga na buhatin
ako ni Jasper.
"Are you serious?!?"
Tumango siya nun sa amin. Tinignan ko si Jasper nun. Tinaas niya yung
dalawang balikat niya na parang sinasabing, 'Ewan ko..'
"Fine." sabi niya then ngumiti siya, "Let's get this over with."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh binuhat niya ako kaya nagulat ako.
Hinampas ko nga siya ng hinampas kaya lang na-blind ako nung nag-flash
yung camera.
Binaba rin niya ako nung tapos na.
"Done." then lumakad sa harapan ko.
Arrrggghhh! Sipain ko 'to eh! Bwisit!
Bumalik naman kami doon sa pinaka party. Panay sayawan naman yung
nandun. Napansin ko nga na almost midnight na rin at hindi pa ako
inaantok. Kailan nga ba matatapos yung party na ito at gusto ko nang
magkulong sa kwarto.
Narinig ko naman yung Daddy ko. Kausap niya si Mr. Garcia.
"Oh yeah... yeah.. we can do that." may hawak pa siyang shot
glass, "Doon na lang kayo mag-stay sa guest room. Kayo na ang bahalang
pumili. Sasabihin ko sa maid na dalhin na lang kayo mamaya."
The heck why?!? Huwag mong sabihing dito sila sa amin mag-stay?
Nag-roll na lang ko ng mata ko.
Ayoko sila mag-stay sa bahay namin. Kahit anong mangyari, gagawin ko
yung paraan para hidni sila mag-stay sa bahay.
Nung nandun na ako sa bandang garage namin... may narinig akong
tumawag sa akin.
"Psst!" nanggaling kung saan.
"Kaya nagbago yung plano.." ang hinahon ng boses niya kaya nakikinig na
lang ako, "I told you I don't love you... at all."
And with so much love to make
"Hindi ka dapat naniniwala sa akin." ewan ko ba kung matatawa ako doon
sa sinabi niya, "That's a bunch of bull.."
I think we're gonna need some time
"I do love you.. and will always will.." tapos tumawa siya, "This time
maniwala ka na sa akin."
Maybe all we need is time...
"I don't care if you are A.L. or Riel.. or Szarielle.."
And it's telling me it might be you
Humarap naman ako sa kanya nun. Nakatingin lang din sya sa akin.
"Since I'm telling you the truth right now, might as well tell you the
rest..""Anong gusto mong isagot ko?""Wala kang dapat sabihin. Makinig
ka muna.." huminga siya ng malalim, "I'll start with the biggest question
you have all night.."
All of my life rinig pa rin yung kanta...
"Si Wesley...""He's my brother."
***40***
Lumayo ako sa kanya nun. Hindi ko inaakala yung sinabi niya. Tama ba
yung narinig ko o nasa isip ko lang yun? Si Wesley? Wesley Garcia?
Kapatid niya?
Paanong-"Kapatid mo siya? Paano? Kailan pa? Ang gulo.." hindi na ako mapakali
nun.
Kahit na madilim doon sa garage namin eh nakikita ko pa rin siya. Napakaseryoso na niya at alam kong hindi siya nagbibiro sa sinasabi niya.
Hinawakan niya ako sa braso ko at hinarap niya ako sa kanya para tumigil
ako sa kakaikot ko.
Nung medyo ok na ako, huminto rin ako.
"Older brother ko si Wesley. Remember sinabi ko sa iyo dati na may
brother ako? Siya yung tinutukoy ko." huminga siya ng malalim, "Siya rin
yung brother na tinutukoy ko sa recollection nung nagkukuwento ako. And
yes, he died. Leukemia."
Habang nakikinig ako sa kanya nun eh hindi ako makapaniwala.
"Pero Garcia siya 'di ba? Hindi Morales? Half brother mo ba siya? Bakit
magkaiba kayo ng apelyido?" ang dami kong tanong nun at parang ang
hirap isa-isahin lahat.
"Full blooded brother ko siya. His mom is my mom and his dad is my dad.
At hindi siya Garcia. Wesley Morales ang totoo niyang pangalan."
Nakatingin lang siya sa akin nun at hindi pa rin niya ako binibitawan. Hindi
naman ganun kahigpit yung pagkakahawak niya sa akin kaya hindi ako
nasasaktan. Siguro nga, gusto lang niya akong maging kalmado at makinig
sa kanya. Hindi talaga ako mapakali habang maraming nasa isip ko.
Habang nagsi-sink sa utak ko na naman yung mga bagay-bagay at
nakakapag-isip ako nung tumahimik kami, may kung ano na namang
pumasok sa isip ko at bigla ko na lang inalis yung kamay niya at lumayo
ako bigla.
Hindi ko alam kung anong nangyari sa akin at sinabi ko na lang...
"You mean to tell me... YOU LIED TO ME???"
Tinignan niya ako na parang gulat na gulat sa akin.
"Hindi ako ang issue dito Riel! Yung kapatid ko!" sinabi ko na nga ba
sasagot siya ng kung ano na naman, "You're the one who lied to me to
start with!""Ginawa ko lang yun dahil may reasons ako! I have a million
reasons why I did that at baka hindi mo lang maintindihan isaisa!!!" sumigaw ako nun kaya bigla na lang siyang lumapit sa akin at
nun nung makita ko sila na nag-aaway ng Mommy ko. Bata pa ako nun,
hindi ko na matandaan lahat. Ang naaalala ko lang eh ini-insist ng Mommy
ko kami ni Wesley para hindi siya iwanan ni Daddy. My dad said he didn't
care." huminto siya nung sinabi niya yun, "Nagalit ako sa Daddy ko. Dapat
sa kanya lang, but then my Mom used us... para sa sarili niya lang. She
didn't love us. Hindi niya alam ang mga bagay-bagay sa akin. Wala siya
nung magsimula akong pumasok sa school, magkaroong ng kaibigan..
WALA SILA NUN! Uuwi siya, ki-kiss sa amin na parang wala lang..." saka
ko lang napansin na umiiyak na rin siya nun, "Si Wesley lang ang kakampi
ko. Naiintindihan na niya yung mga bagay-bagay. He was 12 when they
separated." huminga siya ng malalim nun,"2 years later, na-diagnose siya
na may leukemia siya. My mom tried the best she can. Na-cure naman si
Wesley.. kaya lang bumabalik lang. He lasted for another two years. He
even told me na pupunta siya sa recognition ko sa school. Well, he did. He
tried to. He died an hour BEFORE ng recognition ko. Coincidence? Hindi ko
alam."
I felt bad at that moment. All my life I felt bad for myself, but then, mas
maswerte pa pala ako sa kanya. Mas marami na siyang napagdaan
kumpara sa akin.
"Pagkatapos nun, I think it struck her. Na hindi siya naging mabuting mom
para sa aming dalawa. She cried when Wesley died. Hindi niya matanggap
na namatay na yung paborito niyang anak... smart.. mabait.. so up to now,
she still thinks I'm him. Parang pakiramdam niya, simula nung naghiwalay
sila ni Daddy at nawala si Wesley, gumuho na yung mundo niya. Hindi ako
masaya... so I decided to live with my aunt and uncle. Totoo yun. Sa kanila
ako lumaki. Sa kanila ko naranasan na para akong totoong anak."
Umiiyak na talaga si Jasper nun. Kahit anong pagpigil niya, hindi rin niya
nakayanan.
"Minsan kapag tinatawag niya akong Wesley, I really wanted to yell at her.
Gusto ko siyang sigawan na hindi pa gumuho yung mundo niya. Na hindi
siya nag-iisa! Dahil nandito ako. Pero parang hindi niya ako nakikita. Hindi
kailanman." huminga siya ng malalim uli at inayos niya yung sarili niya
para humarap uli sa akin, "She got married. That's why Garcia na ang
apelyido niya. As for me, you know the rest. Eversince I started high
school, nag-boarding house na ako. Itatanong mo sa akin kung bakit
nagsinungaling ako na anak mayaman ako? Hindi ako nagsinungaling.
Hindi sa akin yun. Sa parents ko yun at mananatiling kanila. Bakit ayaw ko
sa rich kids? Rich people in general? The same reason as you are. Their
sa balikat niya pero hindi malakas, "Kasi sinabi niya sa akin kanina,
hinatayin daw kita dahil dadating ka. Hindi ba kahit anong mangyari
darating ka?" tumawa naman ako at naisip ko na asarin siya, "But
technically, you still lied to me. Hindi mo sinabi na mayaman ka.. kung ano
pa yung pinakamahalagang bagay tungkol sa iyo.""Oh come on
Riel!" ngumiti din siya, "I broke a toe when I was 6 nung naglaro ako ng
soccer at hindi ko sinabi sa iyo yun. It's still important as telling you that
I'm rich even though I'm not. Does that make any difference?""WELL
YEAH!!!" binatukan ko nga. "Paano kung hindi gumaling yung toe mo eh di
hindi ka na nakakasayaw!"
Teka parang ang weird na yata ng usapan ngayon.
Alam kong mukhang ewan na kaming dalawa. Sa sobrang init doon sa loob
at pawis na kami, idagdag mo pa na umiyak kami parehas.. mukha na
siguro kaming mga basahan.
Naglakad na kami papalabas nun. Parang yung nasa dibdib ko na kung ano
eh gumaan na. Kung tutuusin, parang nawala na nga eh.
Malapit na kami nun kaya lang nung nauna akong naglakad, naramdaman
ko na lang na bigla na lang may humila sa kamay ko.
"Can I kiss you?" nagulat naman ako doon sa tanong niya.
Tinignan ko lang siya at tinaasan ko ng kilay ko. Inirapan ko nga tapos
sinabi niyang...
"Fine next time I won't ask. I'll just do it.""Ha-ha patawa ka!" sarcastic
yung pagkakasabi ko.
Lalakad na sana ako uli nun kaya lang hindi pa rin niya binitawan yung
kamay ko. Tinignan ko lang siya at nakatayo lang siya doon at nakatingin
sa kamay niya. May relo kasi siya doon eh.
"Hey anong ginagawa mo?"
Narinig ko nun na nagbibilang naman siya. For what again?
"...6.. 7.. 8..." then tumingin siya sa akin ng nakakaloko... "Fine.." lumapit
siya sa akin ng sobrang lapit..
"Dumating na yung next time..." after that, I..uh... if ya' figure it out,
sabihin niyo sa akin.
****************************************
***41***
A couple of days passed pagkatapos nung araw na iyon. Yes, 16 na ako,
and yes, nagka-ayos na kami ni Jasper. Sinabi naman niya sa akin na
nasabi naman na daw niya halos lahat ng gusto niyang sabihin sa akin.
Gulo no? Well, ako na lang yata ang naguguluhan.
Hindi na ako inenroll ni Daddy sa public school. Unfortunately
nakakalungkot talaga dahil nasanay na ako sa school na iyon. Sabi nga nila
kapag nasanay ka daw sa kakaibang environment, mahirap daw mag-adopt
sa bago. I found that hard to believe. Siguro nga nung bago pa lang ako sa
school at maraming bagay na bago sa akin dahil hindi ko ginagawa dati,
nakuha ko rin naman hindi rin nagtagal. At least naranasan ko na maging
Nakatingin lang ako kay Mommy at si Mommy rin eh ganun sa akin. Nung
nagsalita na siya eh yumuko na lang ako.
"Kayo bang dalawa eh..."
Hinihintay ko yung katuloy nung tanong yata ni Mommy kaya lang wala na.
Nakatingin lang kasi ako paanan ko then narinig ko na lang si Jasper na
sumagot ng..
"Opo." tinignan ko siya at nakangiti pa siya, "Opo. Hindi niyo po ba
alam?" sabay tango-tango pa siya.
Dahil hindi ko alam yung sinasabi niya eh napataas na lang yung kilay ko.
Binalik ko yung tingin ko kay Mommy.
"Really?" parang interesado si Mommy, "Totoo ba yun anak?"
Tinatanong niya ako pero hindi ko naman alam yung tinutukoy niya. Araw?
"Say what?!?" yun na lang ang naisagot ko dahil puzzled na talaga
ako, "Am I missing something?"
Ngumiti lang si Mommy nun. Alam niya na hindi ko sila naiintindihan
parehas. Kasi naman, bakit nga ba ako yumuko? Takot ba ako na
masermonan ako?
"Tinatanong ko lang kayo kanina kung kayo bang dalawa eh.." bigla niya
akong tinuro saka si Jasper, "You know what."
Nagtinginan kami ni Jasper nun at hindi ko naman inaasahan na sabay pa
kaming sasagot.
"Opo./Hindi po."
Binigyan ko siya ng 'what-are-you-talking-about' look at parang wala lang
sa kanya yun. Nag-nod siya sa akin na para bang sinasabi na.. 'sige na nga
sasabihin ko na yung totoo..'
Humarap uli ako sa Mommy ko at sinabi ko sa kanya na..
"Hindi po Mommy.."
mga damit ko at sinabi kong matagal akong mag-shopping, sabi niya ayos
lang daw at uupo na lang siya sa gilid.
Ang kulit niya no?
Dahil nga super kulit niya, naisip ko na sabihin sa kanya na may slumber
party ang mga babae. Dahil nga PAMBABAE nga lang ang party na yun,
parang nagdalawang-isip siya na sumama.
"Uhmmm.. aalis ka?"
Parang ayaw niya akong paalisin nun kaya ako naman eh...
"Yeah... obvious ba?"
Pinapakita ko lang sa kanya na hindi ko naalala yung birthday niya. Ang
masama pa, sarcastic pa yung pagkakasabi ko.
Nagpunta nga ako sa mall mag-isa nun at wala akong kasama. Si Kay kasi
eh hindi na makikipag-celebrate sa amin dahil may sarili silang celebration
ng family niya.
Hindi ko alam ang ireregalo ko kay Jasper. Ni-hindi ko nga alam kung ano
ba ang magugustuhan niya.
Unang-una kong pinuntahan eh National Book Store, kaya lang naisip ko eh
hindi naman siguro bookworm si Jasper. Hello? Bihira yata sa lalaki yun.
Sumunod kong pinuntahan eh accessory shop. Mag-iisang oras yata ako
doon sa loob eh hindi ako makapag-decide doon kung brown ba o black
ang kukunin ko, o kung yung mas mahal ba o mas mura. In the end, naisip
ko na baka hindi niya magustuhan yung accessories dahil maarte din ang
lalaki sa ganun.
Nakita ko rin yung Hardware. Malabong doon ako makakuha ng regalo para
sa kanya dahil hindi naman siya carpenter.. technician.. or anything in that
field. Sa RRJ din eh super duper tagal ko.
NAMAN OH!
Sumakit sobra yung paa ko kaya kahit na maglilimang oras na ako doon sa
mall, naupo ako at kumain ako ng ice cream. Parang yung agenda ko eh
naiiba dahil wala talagang pumapasok sa utak ko. Pati nga sa Bench eh
pumasok rin ako.. Penshoppe.. basta halos lahat na from the genre of little
kids to a rocker stuff.
Bakit ba ang hirap regaluhan ng mga lalaki?
Siguro nga sobrang desperate na ako makabali ng regalo kahit isa dahil
gumagabi na nun. Isa pa, Dec. 31 ngayon. Pumikit na lang ako na parang
bata at umikoy-ikot at yung unang maituro ko na shop eh doon ako bibili
ng ireregalo ko sa kanya.
Nung nahihilo na ako eh huminto na ako. Sports Store. NOT BAD RIEL!
Nanginginig na yung mga binti ko nung makapasoka ko doon. Nakita ko
yung mga diving gear. Siguro naman hindi marunong mag-scuba si Jasper.
Basketball? Yeah... typical.. but yeah.. a guy thing. Soccer? Cool... lots of
running... and kicking of course.. pretty much guy thing. Bowling?
Definitely not. Baka tignan niya lang ako ng masama at sabihing... 'You
think I bowl?!?'
Umikot pa ako doon sa loob. May nakita pa nga akong aquarium doon eh.
Hindi ko tuloy alam anong connection nun. May mga rollerblades din doon,
saka ice skating stuff. Jasper's definitely not a twirl girl.
Sumasakit na yung ulo ko nun. Kaya ayun, nag-lean ako doon sa may glass
na may lamang kung ano sa loob.
"Hi Miss, you need anything?" tanong nung lalaki na nagulat pa ako at para
yata akong magkakasakit sa puso, "Sorry kung nagulat kita."
May edad na yung lalaki na nakatayo doon. Napansin niya yata na kanina
pa ko ikot ng ikot doon sa shop niya pero hindi naman ako bumili.
"Yes.. please." sobrang kailangan ko na talaga ng tulong! "Actually, may
reregaluhan ako. It happens to be a guy.""New Year gift?""Uhmm.. sort
of." tapos tumingin ako sa kanya, "Ok. Birthday niya kasi. Kaya lang
nahihirapan ako mag-isip ng ireregalo sa kanya. He's a very very open guy
when it comes to experiences. With Jasper, it could be anything.""Ahh..
Jasper pala ang pangalan ng boyfriend mo.. I see.."
Tinignan ko yung lalaki doon. Intrigerong ito?!?
"Nah.. he's not.. really.... he's my.." napaisip naman ako bigla...
"You mean.. 24th hour?""Hindi. 25th hour." seryoso naman niya masyado.
Natatawa na siya sa akin dahil hindi ko talaga maintindihan yung mga
sinasabi niya. "The best gift you'll give him is 25th
hour..""Ahhh!" nakangiti pa ako nun at napalakas yung boses ko, "Gets ko
na!""See? Nakuha mo pala..""Yun pala ang best gift kay
Jasper.." tumango-tango naman ako, "Why didn't I think of that?"
Tumingin naman ako doon sa gilid ko. Yun daw ang best gift ko?
"25th hour pala ah!" biniro-biro ko pa siya tapos lalo akong nag-lean doon
sa glass table.
"Say WHAT again?!?" Riel naman!!!
***LC2***
Nung nakita ko siya na unti-unting inaalis yung pantaas niya, hindi ko na
napigilan yung sarili ko kaya pumasok na ako doon sa loob.
"Hey hey hey!" sabi ko na nakapikit pa yung mata, "Don't you dare remove
your shirt in front of me!"
Narinig kong kumilos siya at siguro eh nagbihis na rin. Sinabi niya eh..
"Ok safe na.." sabi niya kaya inalis ko na yung kamay ko sa mata
ko, "What're you doing here? A-akala ko ba eh...""Nasa slumber party ako?
Nah.""Pero sabi mo sa akin na hindi ka makakauwi...""Para sa birthday
mo?" binatukan ko nga, "Syempre pupunta ako no!""Hindi ka tumuloy sa
slumber party?" tanong niya na nagtataka pa sa sinasabi ko.
"Ibig mong sabihin hindi natuloy yung slumber party.." then parang
naguluhan din ako sa sinabi ko, "I meant... I just made that up. Walang
slumber party." tapos naisip ko na umamin na, "Sinabi ko lang yun para
makapunta ako sa mall mag-isa.""You're trying to get rid of me?" tinuro
niya yung sarili niya.
"DUH? Of course." nung sinabi ko yun eh parang nasaktan naman siya
doon, "Kasi naman.. paano ako bibili ng regalo mo kung kasama ka?
Sabihin mo nga?"
Nung sinabi ko yun, parang nabuhayan na naman siya.
"Alam ko dahil yan din ang sinabi niya sa akin dati..." hindi ako
makapagsalita nun kaya tinuloy niya yung pagkukuwento niya, "He's my
dad. My real dad.""HE'S YOUR WHAT?!?" hindi ko naman inaasahan
yun, "Real dad?" tumango lang siya sa akin, "He works at the Sports
Store?""He owns the Sports Store." sabi ko nga eh.. whatta' question
Riel! "So.. siguro nga tama siya. 25th hour nga siguro ang best gift." ang
bagal ng pagsasalita niya, "Galit lang ako sa kanya nun, kaya hindi ko siya
pinaniniwalaan. Ayokong makarinig ng kahit anong galing sa kanya."
Hindi ko masundan yung mga sinasabi niya dahil hindi ko naman alam ang
ibig sabihin ng 25th hour. Daddy nga niya yun. Parehas silang Greek ang
pagsasalita.
"I'm sorry Jas.." sumandal ako sa balikat niya, "Hindi ko alam ang meaning
ng 25th hour."
At that time na sinabi ko yun, tumawa siya ng malakas at at umakbay sa
akin.
"Hindi mo alam ang meaning ng 25th hour... pero iniregalo mo sa akin?
How weird is that!" tumawa pa rin siya ng tumawa.
Siniko ko nga siya sa tiyan niya pero hindi malakas. Kunwari eh hinawakan
niya na para bang nasaktan siya kahit hindi naman.
Humawak siya nun sa kamay ko at hinila niya ako doon papunta sa terrace
niya. Tuloy pa rin yung fireworks nila at kitang-kit a doon. Walang
nagsasalita sa amin at parehas lang kaming tumahimik. Ganun lang,
nakatingin lang kaming dalawa doon.
Ang sarap sa pakiramdam. Nakatayo ka lang doon at parang relax na relax
yung buong katawan po pati yung utak mo eh kakaiba talaga sa
pakiramdam. Umakbay siya sa akin tapos tumingin uli siya.
"Riel.." sabi niya kaya tumingin ako sa kanya..
"Yeah?""Anong inisip mo nung hindi ako dumating at exactly 12 nung
counting? Late ako. Anong naramdaman mo?"
Hinampas ko nga. Ewan ko ba. Ang sadista ko no?
"I got mad. Naiinis ako sa iyo kasi kung kailan pa naman eksartong 12
wala ka!"
Hinarap niya ako sa kanya. Hindi naman siya galit, pero hindi siya
nagbibiro.
"Yun ang gusto kong ma-realize mo. Ang mga numbers na nakikita mo sa
orasan.. they're all just figures. They don't mean a thing." tapos tinuro niya
yung puso niya,"Tayo ang dapat nagbibigay buhay sa kanila... hindi sila sa
atin." umiling-iling naman siya, "What I'm trying to say is... hindi naman
mag-eexist ang so called "time" kung hindi naman natin
ginawa." nahihirapan naman siyang sabihin kung ano yung gusto niyang
sabihin. "You know what I mean?"
Nakatingin lang ako sa kanya nun. At that very moment, hindi ko iniwas
yung tingin ko sa kanya at nakatingin lang siya sa akin. Hindi ko alam kung
aoong meron nung mga oras na iyon pero parang may nagbukas sa isip ko
na kung ano.. at bigla ko na lang sinabi na...
"YES...." napakunut-noo siya, "Yes Jasper.""Yes naiintindihan mo?""Yes...
they're just figures. And yes..." hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa
kanya, "Fairytales don't end at twelve."
Napaatras siya sa akin nun at hindi ko alam kung ako naman ngayon ang
nagpapagulo sa isip niya.
"Are you trying to tell me that you and me..." tinuro niya ako then sarili
niya... hindi na niya naituloy yung sasabihin niya.
"YES!!""Geez Riel huwag mong babawiin yan dahil masaya ako
ngayon!" then yumakap talaga siya sa akin at binuhat pa niya ako.
I didn't know I was doing it that time. But 25th hour... did happen.
**************
The phrase that 25th hour will not learn is...
Marami nga sigurong nangyari sa amin. At marami pa rin namang
mangyayari. Pero kung yung mga bagay na iyon eh haharapin namin
magkasama, mas magiging ayos siguro ang lahat.
Sinabi kaagad ni Jasper kay Carlo yung nangyari nung New Year. Si Carlo
naman eh hindi makapagpigil eh sinigaw kaagd na: "BRO KAYO NA?" kaya
muntik-muntik ko na talaga syang nasuntok. Ayoko pa sanang ipaalam.
Pero ayun, mabilis kumalat yung balita na sinagot ko na nga si Jasper
Morales.
Dumalaw si Kay sa bahay namin after New Year. May dala-dala siyang
newspaper at pinabasa niya sa akin. May picture doon si Mr. and MRs.
Garcia at may isang lalaki na nakaside view lang at parang ayaw na
masama sa picture. Nung binasa ko yung caption... something Garcia...
something Morales.. and something business. Oh well! Masyado naman na
yatang late para doon sa balita na yun!
Remember Mang Ramon? Yung pinagtrabahuhan namin? Nalaman ko na
mas marami pa palang alam siya sa akin dati pa. He knows that Jasper's
rich at ayaw ipaalam kahit kanino.. and he knows that I'm rich na ayaw din
ipaalam kahit kanino. Ain't that cool? At least nagkaalaman na.
Sinabi ko na rin kay Jasper na phone ko talaga yung kay RAZR na gamit ni
Kay. In the end, both of us bought new phones para identical. Ang masama
nga lang, pera ni Daddy ang ginamit namin.
Bumalik na rin pala kami sa public school. Pumayag na rin si Daddy as long
as Jasper would look after me. He said he will... ewan ko lang kung totoo.
Everyone calls me A.L., at si Mandee rin eh ka-close na namin. This time..
as Mandee, and not as another person.
Awarded nga pala si Jasper na first honor dahil nga bumalik siya.
Salutatorian lang ako. Close fight nga masyado.. pero ok lang naman sa
akin kung ano ang kalabasan.
His mom? She's... fine. Wesley pa rin ang tawag sa kanya pero ganun
talaga eh. She's sick. Kaya nga sabi ni Mr. Garcia.. a.k.a, Papa daw, eh
dadalhin daw niya sa psychiatrist. There's nothing wrong with that.
His dad? A.k.a.. Daddy? He's great. Binalikan namin siya sa Sports store at
masaya siya para sa amin. Ang kabilin-bilinan niya eh huwag daw munang
magpakasal dahil bata pa raw kami para doon. Nakitawa na lang din kami.
And guess what? May stepsiblings pala si Jasper sa dad's side niya. Hindi
ko nga alam yun eh.
Kung tatanungin naman niyo ako about Carlo? Hindi sila ni Kay. I don't
......
.....
...
We create our moments. It's not actually what the material world has to
offer that will make things change. It's us. And will always be us. Time is a
great thing if we use it wisely.. or should I say... emotionally.
Things didn't just exist until somebody created it. Or so, I believe. It's the
same thing on how we believed on how we live our life. To become happy?
Figures are just figures. Don't be blinded by it.
MOMENTS exists if we believe it will exist. If we are willing to create it. We
have 24 hours a day 7 days a week... and still... we will not realize what we
are doing. We can create a world where we can say we have 30 days a
week... and we have a million seconds in a minute. I made it. It exists
when I said it. It's like saying I created 25th hour. It doesnt exist, but now
it does when I said so.
25th hour are moments that we think are out of this world. It's not ruled
by any figure or any material things that we see. It's only with our hearts.
We create these things.. and it will not be here unless WE BELIEVE IN IT.
It goes on and on...
25th hour is a powerful thing. It lies in each and every one of us.
Tinignan ko naman yung suot ko nun. Ano bang problema? Saka may
pupuntahan ba kami?
"Bihis? Para saan?" tinanong ko naman siya pero wala naman ako sa
mood.
"Eh di ba kina-Jasper tayo magce-celebrate ng New Year?" inulit pa niya sa
akin yun, "Gabi na nandito pa tayo. Tapos magbi-birthday pa siya..""Yeah I
know that.." pinikit ko pa yung mata ko at medyo inaantok na ako, "Jan.1
ang birthday niya Mommy at hindi Dec. 31.""Exactly." sabi niya na parang
wala akong alam, "Ilang oras na lang birthday na niya. So move it!"
Tinatamad-tamad pa akong kumilos nun pero dahil nga sina Mommy eh
kukulitin lang ako, umakyat na rin ako pero mabagal pa rin. Hindi nga rin
nagtagal eh nainip na rin sila sa akin at sinabi ko sa kanila na mauna na
lang sila at ako eh magpapahatid na lang sa driver. Grabe pala talaga
kapag maghapon kang umiikot sa mall at panay pa ang isip mo. Nakakadrain ng energy!
Naligo lang naman ako nun at lumaba na rin ako kaagad ng bathroom.
Wala na nga sila Mommy at hindi na nila ako hinintay. HInanap ko lang
yung driver namin na naghatid sa akin kanina, kaya lang napansin ko na
nakikisaya siya doon sa ibang maid namin kaya hindi ko na lang tinawag.
Kaya ko naman sigurong sumakay ng jeep at pumunta sa bahay nila Jasper
ng walang driver 'di ba?
"Pero Mam, baka po pagalitan ako ng Daddy mo.." yun ang sinabi niya sa
akin na medyo worried pa sa naging desisyon ko, "Kabilin-bilinan niya kasi
huwag ka daw paalisin ng walang kasama kahit sino eh."
Ako naman eh hindi basta-basta nakikinig sa mga sabi-sabi lang kaya
tinapik ko siya sa balikat niya.
"Kuya, don't worry. Hindi ka matatanggal sa trabaho mo. Akong bahala sa
Daddy ko. Ano ka ba! Kaya ko na pumunta doon." tinignan ko silang lahat
na nakatingin sa akin,"Happy New Year nga pala sa inyong lahat. Yung
mga pagkain sa kusina, kayo nang bahala doon! Sasabihin ko kay Daddy na
ako nagpasabi na lutuin niyo para sa inyo!"
Umalis na ako nun at hindi naman na nila ako pinigilan. Sus yan pang mga
yan, kampi naman sila sa akin noon pa! Yun nga lang minsan takot sila kay
Daddy kaya minsan mas sinusunod nila si Daddy kaysa sa akin.
Nung nakaakyat ako doon sa hagdan nila papunta sa main door eh tinignan
ko yung mga bisita. Nag-overview muna ako in-case na makita ko siya
pero ang daming nag-uusap, kumakain, sumasayaw at kung anu-anong
business. This is also one reason why I hate being... one of them. Marami
ngang parties, panay hindi naman totoo yung mga tao.
Pumasok ako sa loob ng bahay nila at ganun din. Sobrang dsami ring tao
doon eh medyo maingay din. Siguro nga nasa taas yun sa may kwarto niya.
Tama ba yun? Birthday celebrant mamaya tapos siya pa yung mahirap
hanapin?
Nakita ko naman yung isang nagse-serve doon na babae at naisipan ko
naman itanong.
"Excuse me.." kinalabit ko siya doon sa likod niya, "Have you seen Jasper
Morales?"
Tinignan niya lang ako at halata mong hindi niya alam yung pinagsasasabi
ko.
"I'm sorry Mam.." sabi niya na medyo friendly naman ang
dating, "Tinawagan lang po kami ngayong gabi para sa party pero hindi po
kami permanent worker dito. Hindi ko po kilala kung sino si Mr. Jasper
Morales.""Oohh.. uhmm.. thank you anyways.."
Aaakyat na naman uli sana ako doon sa hagdan papunta doon sa mga
kwarto nila kaya lang na narinig ko naman yung kasama nung babae na
pinagtanungan ko na may sinabi.
"Hindi ba yun yung anak nung may-ari nung bahay? Yung guwapo kanina
na bumaba?"
Napatingin naman ako doon sa babae.
"Miss, yung matangkad ba yung tinutukoy mo?"
Napansin naman niya ako doon.
"Opo. Pabalik-balik nga po yun kanina sa taas at baba pero hindi po nagstay dito. Bumababa lang kapag tinatawag siya at may ipapakilala daw sa
kanya."
eh.."seryoso sya at alam kong totoo yung sinabi niya, "Ibibigay ko pa man
din yung regalo ko sa kanya."
Nakita ko naman yung regalo niya at may hawak siyang kung ano na
korteng box.
"Ano namang laman niyan?""Goggles. Mahilig kasi mag-swimming yun si
Jasper dati. Sumali sa competitive swimming. Eh ganito yung gusto niyang
bilhin dati pa..."
Well, not bad! Goggles pala yung kanya. Mine's better I guess. Kasi naman,
ball cap yata yun! Worth P400 na bili ko. At pera ko pa!
"---P1200 nga bili ko kasi orginal eh."
Na-choke naman ako nun. Ang mahal naman yata nun para sa goggles! I
mean...
"Ok ka lang?" humawak siya sa likod ko, "Ikaw ano namang dala mo para
sa kanya?"
TInago ko naman yung ball cap na hawak-hawak ko.
"Uhmm.. it's uhmm... a.." tumingin ako sa gilid, "A clock. Yeah." ano ba
yan!
"A clock?"
Dahil mukhang nagsususpetsa rin si Carlo, umamin na ako.
"Ok alright!" sabi ko dahil naggive-up naman na kao, "I was at the mall
this morning. Yun nga, naghahanap ako ng regalo para sa kanya. Gusto ko
pera ko yug pinambili ko at hindi galing kay Daddy.. P500 na lang pera ko,
yung P100 nakain ko pa ng kung ano.." sumimangot ako, "Hindi ko talaga
alam kung ano ireregalo ko sa kanya. GUsto ko magugustuhan niya. Then I
bought this.." nilabas ko na yung regalo ko, "Ball cap. Hindi naman siya
nagsusumbrero di ba? Tapos ngayon ikaw pinakita mo yung regalo mo..
kay ayun nahiya tuloy ako.."
Tumawa naman ng tumawa ng malakas si Carlo. Grabe naman, nahiya na
talaga ako lalo!
"Tignan po pati ikaw natawa!""Hindi ikaw tinatawanan ko.. at lalong hindi
yung regalo mo..." pinilit niyang pigilan yung tawa niya, "I can really
imagine you going here and there para maghanap ng regalo niya. Alam mo,
hindi mapili na tao si Jasper. Kaya kung ako sa iyo kahit ano pa yan basta
galing sa iyo.. matutuwa yun!"
Hindi pa rin ako sigurado nun.
"Talaga?" para na akong bata nun, "Totoo ba yung sinasabi mo?""Oo
no!" yumakap uli siya sa akin, "Naku alam ko na kung anong nagustuhan
sa iyo ni Jasper!" tatanungin ko pa sana kaya lang nagbago isip
ko, "Ngayon, hanapin mo na siya dahil 10 minutes before 12 na.""10
minutes?!?""O sige ganito na lang.." nataranta na rin siya, "Hahanapin ko
siya dito sa baba, mag-stay ka na lang doon sa taas. Kapag nakita ko siya,
sasabihin ko na puntahan ka doon. Ok ba yun?""But it's almost 12. I
wanted to... gusto ko sana siyang ksama--""Riel, alam ko yun pero kung
hindi ko siya hahanapin ngayon hindi mangyayari yun..."
Pagkatapos niyang sinabi yun eh tumakbo nama na na siya kung saan. AKo
naman eh ginawa ko na lang yung sinabi niya at umakyat na lang ako uli
doon sa taas. Syempre bumalik ako doon sa tinuturo nilang kwarto niya.
Sarado pa rin.
Binuksan ko na lang at pumasok ako doon sa loob. Iniwan ko na lang na
bukas yung pinto para naman kung may pumasok eh alam ko kung sino.
Napansin ko na may labasan pala doon sa kwarto niya papunta ng terrace
nila. Dito pala magandang umupo dahil sabi nila may fireworks display
mamaya. Tinignan ko yung wall clock, 5 minutes before twelve na.
Naupo na lang ako doon sa terrace at ang lamig doon. Yng mga bisita eh
pinagsama-sama nila sa labas at sabay-sabay yata sila magka count down
para nga sa New Year. Nandun na ngayon sila sa gutna at dikit-dikit sila. I
bet my parents are there.
Anyways... nakatingin lang ako doon sa langit, then sa baba uli. Wala na
ring sign ni Carlo. Tingin ko nahihirapan din siyang hanapin si Jasper.
Hindi rin naman nagtagal... nagsimula na silang magbilang for the last 10
seconds ng taong ito.
10... Nasaan ka na Jasper?
Naku kung hindi ko lang kilala itong tao na ito eh iisipin kong baliw ito.
Tama bang mag-senti siya mag-isa?
Ewan ko ba, hindi pa rin ako pumasok sa loob at pinapanood ko pa rin siya.
Ang tagal niyang ganun. Bigla na lang siyang tumayo at nilapag yung mga
hawak-hawak niya sa kama at nagsimula naman na niyang hilahin yung
polo niya at tanggalin yung butones.
***LC2***
Nung nakita ko siya na unti-unting inaalis yung pantaas niya, hindi ko na
napigilan yung sarili ko kaya pumasok na ako doon sa loob.
"Hey hey hey!" sabi ko na nakapikit pa yung mata, "Don't you dare remove
your shirt in front of me!"
Narinig kong kumilos siya at siguro eh nagbihis na rin. Sinabi niya eh..
"Ok safe na.." sabi niya kaya inalis ko na yung kamay ko sa mata
ko, "What're you doing here? A-akala ko ba eh...""Nasa slumber party ako?
Nah.""Pero sabi mo sa akin na hindi ka makakauwi...""Para sa birthday
mo?" binatukan ko nga, "Syempre pupunta ako no!""Hindi ka tumuloy sa
slumber party?" tanong niya na nagtataka pa sa sinasabi ko.
"Ibig mong sabihin hindi natuloy yung slumber party.." then parang
naguluhan din ako sa sinabi ko, "I meant... I just made that up. Walang
slumber party." tapos naisip ko na umamin na, "Sinabi ko lang yun para
makapunta ako sa mall mag-isa.""You're trying to get rid of me?" tinuro
niya yung sarili niya.
"DUH? Of course." nung sinabi ko yun eh parang nasaktan naman siya
doon, "Kasi naman.. paano ako bibili ng regalo mo kung kasama ka?
Sabihin mo nga?"
Nung sinabi ko yun, parang nabuhayan na naman siya.
"Binilihan mo ako ng regalo?"
Nahiya naman ako nung oras na iyon. Inilabas ko na lang yung binili ko sa
mall.
Binubuksan na niya at mukhang gusto niya nang malaman yung nasa loob.
bagal ng pagsasalita niya, "Galit lang ako sa kanya nun, kaya hindi ko siya
pinaniniwalaan. Ayokong makarinig ng kahit anong galing sa kanya."
Hindi ko masundan yung mga sinasabi niya dahil hindi ko naman alam ang
ibig sabihin ng 25th hour. Daddy nga niya yun. Parehas silang Greek ang
pagsasalita.
"I'm sorry Jas.." sumandal ako sa balikat niya, "Hindi ko alam ang meaning
ng 25th hour."
At that time na sinabi ko yun, tumawa siya ng malakas at at umakbay sa
akin.
"Hindi mo alam ang meaning ng 25th hour... pero iniregalo mo sa akin?
How weird is that!" tumawa pa rin siya ng tumawa.
Siniko ko nga siya sa tiyan niya pero hindi malakas. Kunwari eh hinawakan
niya na para bang nasaktan siya kahit hindi naman.
Humawak siya nun sa kamay ko at hinila niya ako doon papunta sa terrace
niya. Tuloy pa rin yung fireworks nila at kitang-kit a doon. Walang
nagsasalita sa amin at parehas lang kaming tumahimik. Ganun lang,
nakatingin lang kaming dalawa doon.
Ang sarap sa pakiramdam. Nakatayo ka lang doon at parang relax na relax
yung buong katawan po pati yung utak mo eh kakaiba talaga sa
pakiramdam. Umakbay siya sa akin tapos tumingin uli siya.
"Riel.." sabi niya kaya tumingin ako sa kanya..
"Yeah?""Anong inisip mo nung hindi ako dumating at exactly 12 nung
counting? Late ako. Anong naramdaman mo?"
Hinampas ko nga. Ewan ko ba. Ang sadista ko no?
"I got mad. Naiinis ako sa iyo kasi kung kailan pa naman eksartong 12
wala ka!"
Hinarap niya ako sa kanya. Hindi naman siya galit, pero hindi siya
nagbibiro.
"Yun ang gusto kong ma-realize mo. Ang mga numbers na nakikita mo sa
orasan.. they're all just figures. They don't mean a thing." tapos tinuro niya
yung puso niya,"Tayo ang dapat nagbibigay buhay sa kanila... hindi sila sa
atin." umiling-iling naman siya, "What I'm trying to say is... hindi naman
mag-eexist ang so called "time" kung hindi naman natin
ginawa." nahihirapan naman siyang sabihin kung ano yung gusto niyang
sabihin. "You know what I mean?"
Nakatingin lang ako sa kanya nun. At that very moment, hindi ko iniwas
yung tingin ko sa kanya at nakatingin lang siya sa akin. Hindi ko alam kung
aoong meron nung mga oras na iyon pero parang may nagbukas sa isip ko
na kung ano.. at bigla ko na lang sinabi na...
"YES...." napakunut-noo siya, "Yes Jasper.""Yes naiintindihan mo?""Yes...
they're just figures. And yes..." hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa
kanya, "Fairytales don't end at twelve."
Napaatras siya sa akin nun at hindi ko alam kung ako naman ngayon ang
nagpapagulo sa isip niya.
"Are you trying to tell me that you and me..." tinuro niya ako then sarili
niya... hindi na niya naituloy yung sasabihin niya.
"YES!!""Geez Riel huwag mong babawiin yan dahil masaya ako
ngayon!" then yumakap talaga siya sa akin at binuhat pa niya ako.
I didn't know I was doing it that time. But 25th hour... did happen.
**************
The phrase that 25th hour will not learn is...
Marami nga sigurong nangyari sa amin. At marami pa rin namang
mangyayari. Pero kung yung mga bagay na iyon eh haharapin namin
magkasama, mas magiging ayos siguro ang lahat.
Sinabi kaagad ni Jasper kay Carlo yung nangyari nung New Year. Si Carlo
naman eh hindi makapagpigil eh sinigaw kaagd na: "BRO KAYO NA?" kaya
muntik-muntik ko na talaga syang nasuntok. Ayoko pa sanang ipaalam.
Pero ayun, mabilis kumalat yung balita na sinagot ko na nga si Jasper
Morales.
Dumalaw si Kay sa bahay namin after New Year. May dala-dala siyang
newspaper at pinabasa niya sa akin. May picture doon si Mr. and MRs.
Garcia at may isang lalaki na nakaside view lang at parang ayaw na
masama sa picture. Nung binasa ko yung caption... something Garcia...
something Morales.. and something business. Oh well! Masyado naman na
yatang late para doon sa balita na yun!
Remember Mang Ramon? Yung pinagtrabahuhan namin? Nalaman ko na
mas marami pa palang alam siya sa akin dati pa. He knows that Jasper's
rich at ayaw ipaalam kahit kanino.. and he knows that I'm rich na ayaw din
ipaalam kahit kanino. Ain't that cool? At least nagkaalaman na.
Sinabi ko na rin kay Jasper na phone ko talaga yung kay RAZR na gamit ni
Kay. In the end, both of us bought new phones para identical. Ang masama
nga lang, pera ni Daddy ang ginamit namin.
Bumalik na rin pala kami sa public school. Pumayag na rin si Daddy as long
as Jasper would look after me. He said he will... ewan ko lang kung totoo.
Everyone calls me A.L., at si Mandee rin eh ka-close na namin. This time..
as Mandee, and not as another person.
Awarded nga pala si Jasper na first honor dahil nga bumalik siya.
Salutatorian lang ako. Close fight nga masyado.. pero ok lang naman sa
akin kung ano ang kalabasan.
His mom? She's... fine. Wesley pa rin ang tawag sa kanya pero ganun
talaga eh. She's sick. Kaya nga sabi ni Mr. Garcia.. a.k.a, Papa daw, eh
dadalhin daw niya sa psychiatrist. There's nothing wrong with that.
His dad? A.k.a.. Daddy? He's great. Binalikan namin siya sa Sports store at
masaya siya para sa amin. Ang kabilin-bilinan niya eh huwag daw munang
magpakasal dahil bata pa raw kami para doon. Nakitawa na lang din kami.
And guess what? May stepsiblings pala si Jasper sa dad's side niya. Hindi
ko nga alam yun eh.
Kung tatanungin naman niyo ako about Carlo? Hindi sila ni Kay. I don't
know why. Pero nakikita mo naman na they would actually end up
together. Si Carlo kasi eh nagiging si Jasper. Ang mga kilos pagdating sa
babae,... parang hindi iniisip! Yayain ba naman si Kay sa date nila at dalhin
sa chicken poultry? Ayun... hindi ko alam anong kinalabasan. Hindi ko alam
kung ok ba. But I guess, it went well. BInabanggit kasi sa akin ni Kay na
cute daw si Carlo.
One of the best thing that happened to me lately eh nung dumalaw kami sa
memorial park para bisitahin ang puntod ni Wesley. Jasper's... still Jasper
pero alam mo na emotional siya kung may kinalaman ang bro nya.
Nakaupo lang kami doon at nabasa ko yung mahabang engraved writing
doon.
......
.....
...
We create our moments. It's not actually what the material world has to
offer that will make things change. It's us. And will always be us. Time is a
great thing if we use it wisely.. or should I say... emotionally.
Things didn't just exist until somebody created it. Or so, I believe. It's the
same thing on how we believed on how we live our life. To become happy?
Figures are just figures. Don't be blinded by it.
MOMENTS exists if we believe it will exist. If we are willing to create it. We
have 24 hours a day 7 days a week... and still... we will not realize what we
are doing. We can create a world where we can say we have 30 days a
week... and we have a million seconds in a minute. I made it. It exists
when I said it. It's like saying I created 25th hour. It doesnt exist, but now
it does when I said so.
25th hour are moments that we think are out of this world. It's not ruled
by any figure or any material things that we see. It's only with our hearts.
We create these things.. and it will not be here unless WE BELIEVE IN IT.
It goes on and on...
25th hour is a powerful thing. It lies in each and every one of us.