Professional Documents
Culture Documents
Baka Sakali
Baka Sakali
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and inc
idents are either the products of the authors imagination or used in a fictitiou
s
manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is
purely coincidental.
Do not distribute, publish, transmit, modify, display or create derivative works
from or exploit the contents of this story in any way. Please obtain permission
.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------BAKA SAKALI
jonaxxstories
Ang pag-ibig ay parang nagsusugal. Pag sigurado kang mahal mo ang tao, ibibigay
mo ang lahat. Ang problema dito ay di mo alam kung may maibabalik paba sayo o wa
la. Maswerte ang nakakakuha ng higit pa sa inaasahan, pero luhaan ang mga sumuga
l at natalo. Pero ganun paman, tulad ng sugal, kahit walang kasiguraduhan, maram
i paring umiibig, marami paring sumusugal. Dahil... Baka Sakali... Baka Sakali..
.
Panimula
NOTE:
Nangyari ang story na 'to sometime in the future kasi yung highschool years bina
se ko sa new curriculum na may 6 years na bago matapos.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Panimula.
Naranasan mo na bang mainlove sa isang playboy? Yung minahal mo talaga at akala
mo magseseryoso na siya sayo pero di naman pala. Isa ka lang pala dun sa maramin
g nainlove sa kanya at pinaglaruan niya?
Dumudungaw ako sa libro ko habang nagbabasa sa canteen ng school, binabalewala a
ng mga taong tumitingin sakin at nag-uusap tungkol sa mga nangyari.
"Iniwan siya ni Callix, diba? Kawawa naman! Kita mo yung eyebags? Sa kakaiyak si
guro yun."
Napatingin ako sa mga babaeng narinig ko na agad namang tumingin sa malayo at na
gkunwaring di nag-uusap tungkol sakin. Kakaiyak niyong mukha niyo!? HINDI AKO UM
IYAK SA LUNGKOT! Umiyak ako sa inis sa sarili ko!!!
Niyaya akong makipagsex ni Callix at tinanggihan ko siya kaya iniwan niya ako!!!
Yun ang totoong nangyari!
I have no friends, literally. Lalo na nung dumiskarte na si Callix sakin dahil h
alos lahat ng babae sa school ay may gusto sa kanya! Syempre, sinong hindi magka
kagusto? Gwapo, mayaman, basketball star player at charming pa! Kahit ako ay nad
ale talaga! Hindi ko naman alam na ganun yun! Manyak naman pala!
Mahal ko siya pero natakot ako sa alok niya. Sabi ko sa sarili ko, kung kaya niy
ang maghintay, ibig sabihin mahal niya talaga ako. Pero kita niyo anong nangyari
? Nasanay pa naman ako sa paghahatid sundo niya gamit ang sasakyan niya sakin! N
asanay ako sa mga bouquet of roses na binibigay niya sakin halos araw-araw at sa
pagpupunta namin ng mall para kumain sa mamahaling restaurant at mag shopping n
a sagot niya ang lahat!
Mas lalong lumakas ang bulung-bulungan sa paligid.
"Kita niyo, sabi na eh, di nga sineryoso, nag fefeeling pa kasi ang Aranjuez na
yan!"
"Ayan na si Callix!"
Napatingin ako sa paparating. Ang gwapo, matipuno, matangkad na Callix ko. Nakas
oot ng basketball jersey at ball cap kasama ang mga kaibigang varsity din.
OMG! Nataranta ako kaya agad akong tumayo at niligpit ang gamit ko...
"Wa'g ka ngang humarang sa dinadaanan ko." Aniya nang nagkalapit na kami.
WHAT? Anong dinadaanan eh nakatayo lang ako dito malapit sa table ko at di ako h
umaharang sa daanan! Talagang sinadya niyang lumapit sakin para sabihin yun at p
ahiyain ako sa harap ng mga estudyanteng dumadaan at tumitingin.
"O... Ikaw pala yan, Rosie!" Aniya at tumatawa na parang demonyo. "Ganda mo tala
ga no? kaya lang wala kang silbi." Malamig ang boses niya nang sinabi ang huling
pangungusap, nanlilisik pa ang mga mata.
PAK!
Sinampal ko na agad sa inis ko! Hindi siya gumalaw sa lakas ng sampal ko at tuma
kbo na ako palayo!
"Manggagamit! Gold digger! Ginamit mo lang ako para yumaman ka at sumikat!!" Sig
aw niya habang tumatakbo ako.
YUMAMAN AKO? Hindi ko alam yun ah? Kung mayaman ako bakit hanggang ngayon mukhan
g wala namang laman yung wallet ko?! KAINIS! At sumikat? Kung sisikat ako ng gan
ito mas mabuti ng maging invisible!
Umuwi na ako ng bahay kahit pagkatapos ng paniguradong binagsak kong exam. March
na ngayon at buti na lang ay di ko na makikita ang mukha ni Callix! Sana nga di
na ako makabalik dun sa school! May isang taon pa ako para tapusin ang highscho
ol pero sana di na ako dun mag-aral. Sana sa ibang school na lang. Sana yung 6th
year ko sa highschool ay sa ibang school ko na lang gawin. Pero alam kong impos
ible yun.
Be careful what you wish for... cuz you might get it!
"Rosie... Maggie!" Tumakbo kami ng kapatid ko kay mama at papa na may dalang mal
eta at niyakap sila.
Nakauwi si mama at papa!!! Ilang taon na din sila sa Canada! Umuuwi naman sila k
ada-dalawang taon pero di ko inaasahan ang pag uwi nila ngayon.
Umiiyak si mama habang niyayakap kami.
"Ma... Sabi ko naman diba, di niyo na kailangang umuwi." Sabi ni Maggie.
Si Maggie ang ate kong college na. At bakit nga pala alam niyang uuwi sina mama
tapos ako hindi?
"Kaya ko namang magtrabaho para matapos si Rosie ng highschool eh. Di niyo na ka
ilangang umuwi." Aniya.
Pinunasan ni mama ang kanyang luha.
"Maggie, anong pinagsasabi mo?" Sabi ko agad at kinakabahan. "Pa, bakit?"
Umiling na lang ako at pumuntang kwarto. Nandun si papa sa kabilang kwarto kaya
okay lang, walang multo!
May double deck bed sa kwarto at nandoon narin ang study table at mga cabinet na
min ni Maggie. Umupo ako sa bottom-bunk at tumingin sa malaking bintana at tinit
igan ang labas.
Papalubog na ang araw. I can't believe I'm in this place! Parang kailanlang buil
dings ng Maynila, traffic, Facebook, Twitter, Tumblr ang inaatupag ko, ngayon, p
arang gusto kong itapon ang laptop ko. No use here... Tsk tsk tsk.
Mabuti na rin ito. Malayo kay Callix. Isang buwan na lang pasukan na ulit at 6th
year na ako, tingin niyo marerealize niyang nawawala ako? Wala akong kaibigan k
aya wala akong napagsabihan. Si Maggie naman, si James lang yata ang sinabihan.
Kawawang Maggie, natigil tuloy sa pagko-kolehiyo dahil sa the-hills-are-alive ad
venture namin. Makakabalik pa kaya kaming Maynila? Hay nako!
The most important question is... may paaralan kaya dito? Mababang Paaralan ng A
legria? LOL!
Ugh! Its really frustrating. Yung mga dala ko shorts, dress, at iba pang kay gan
dang damit na pinag-ipunan yun naman pala, dito ko lang sa Alegria masasalida. N
akakabanas! Sisikat siguro ako dahil sa blackberry at laptop ko ano?
Umiling ako sa sarili ko.
"Its not bad." Biglang sabi ni Maggie pagkapasok ng kwarto namin. "Ang tanging b
ad thing lang sa nangyari ngayon ay magkakalayo kami ni James. Yun lang. As for
you, mabuti ng nagkalayo kayo ni Callix kasi freak siya... Kalimutan mo na yun-"
"Paano ko makakalimutan yun eh lagi mong binabanggit." Sabi ko at umirap. "And t
hat's the first good thing you ever told me. Lagi ka lang, 'baka may reasons siy
ang iniwan ka niya', 'baka bitter siya dahil mahal ka pa niya'..." Umiling ulit
ako.
Sa sobrang bait ni Maggie, lahat ng tao tingin niya'y mababait. Di niya alam na
may iba diyan, mapagkunwari at manggagamit.
Niyakap niya ako.
"Kaya natin 'to sis... Mag-aaral ka na sa new school mo! Excited ako para sayo!"
Malaki ang ngisi niya nang nakita akong magkasalubong ang kilay. "Cheer up!"
"May private school ba dito?" Tanong ko.
"Silly girl! Di ito Maynila. Walang private school dito, pero ayaw mo nun, may e
xperience kang public school." Kumindat siya.
Ngayong nandito na ako, narealize kong di naman pala talaga ako zero sa kaibigan
. May ibang nakikipag-usap at nakakabiruan ko sa school pero wala talagang frien
d circle na laging kasama. Hay. I think I'm depressed. May wifi ba dito? Wala na
man akong kaibigan sa Maynila pero seriously may wifi ba? Grrrrr...
Kabanata 2.
Tigkal ng Putik
Sa sumunod na araw, pinasyal kami ni Auntie Precy sa mga bagong lugar sa Alegria
. Una pumunta kami sa farm ng JA foods - ang pinakamalaking farm dito sa Alegria
at maging sa buong lalawigan. Ang alam ko, nag-aangkat sila ng produkto sa loob
at labas ng bansa...
Boring sa farm na ito pero enjoy sina mama at papa dahil sa simoy ng hangin. Ako
naman, inis na inis sa putik na nakakabit sa flats ko. Gusto kong tanggalin ang
Umiling ako at tinanggal ang mata ko sa katawan niya at nagpatuloy ako sa pagtat
anggal ng putik sa sapatos ko.
Katawang may sparkling abs? Dito sa bukid? Siguro
aka niya. Sa araw-araw na pag-aararo kaya mayroon
explains his being moreno! Of course! Sayang lang
hirap pa pala sila sa daga. LOL! Ang sama ko pero
Natapos ang araw na yun ng nabobored ako sa cottage. Umuwi kami sa BAHAY NI LOLA
at natulog agad si Maggie. Exhausted siguro dahil sa pagsi-swimming. Ako naman,
tumitingin lang sa kanya at pinandidilatan ang lahat ng tumititig sa kanya. Mag
anda kasi siya at purmadong-purmado ang hubog ng katawan kaya di nakapagtataka k
ung may mga magkakandarapa sa kanya dito sa bukid.
Kinaumagahan, nagpakulo na ulit si Auntie Precy at Mama na mamasyal sa Kampo Jua
n. Gusto kong maiwan na lang sa BAHAY NI LOLA pero ayaw ni Maggie. Gusto niya ay
kasama ako nang may mag picture sa kanya.
"Rosie, magpi-picnic lang naman tayo dun." Sabi ni mama.
"Tinatamad ako eh." Sabi ko.
"Alam mo, malapit na ang pasukan. Magsisisi ka kung di ka mag enjoy ngayong baka
syon."
Wala akong magawa kundi sumama sa kanila. At hayaan si Maggie na utusan akong ma
g picture sa kanya. Minsan naman, ako yung pinipicturan niya. Halos lahat doon s
tolen kasi wala ako sa mood ngumisi.
"Rosie, ngumiti ka naman! Ano? Nami-miss mo na si Callix?" Tawa ni Maggie nung m
alayo sina mama.
"Hay nako, Maggie! Tingin mo may taong mami-miss si Callix? Ang saya ko nga dahi
l malayo na kami, mami-miss ko pa? Sana lang wa'g tayo dito sa bukid... boring m
asyado eh!"
May malaking barn house sa Kampo Juan na may malaking naka-ukit na KAMPO JUAN ma
lapit sa bubong. Halatang pinaghirapan at ginastosan ang developing adventure pa
rk na ito. Natry namin yung hanging bridge na halos di ko matapos dahil masyadon
g mahaba at matayog (matatakutin ako sa heights), may kaonting zipline, meron pa
ng extreme bicycle na magbibisikleta ka sa isang wire. Di ko iyon sinubukan, si
Maggie lang ang sumubok.
Ilang sandaling paglalakad sa park doon sa Kampo Juan (na puno ng pine trees), n
akita namin ang isang malaking mansyon na kulay puti. Napapalibutan din ito ng p
ine trees.
"Maggie! Picture ko kayo!" Sabi ni mama at nag pose na kami ni Maggie, backgroun
d yung mansyon.
Naglatag ng banig si papa at linagay na doon ang mga pagkaing dala nina Mama at
Auntie Precy. Umupo na rin si Maggie doon sa banig.
"Okay lang ba talaga na dito tayo, Ma?" Tanong ko.
"Oo naman!" Sagot ni Auntie Precy. "Hindi pa 'to nadedevelop pero tumatanggap na
sila ng bisita. May mga dayo pa nga dito galing Maynila eh. Sigurado akong magi
ging sikat ito kung tapos na. Si Juan Antonio kasi, determinadong pagandahin ito
ng mabuti."
Tumingin si Papa kay Auntie Precy at napansin ko ang pagpula ng kanyang pisngi.
"Ehe-Ehem... Kain na tayo?" Sabi ni Auntie Precy.
"T-Teka lang. Naiihi ako, samahan mo ako Rosie? Auntie, saan ba dito yung CR?" T
anong ni Maggie.
PATAY KANG MAGGIE KA! Siguro sa damuhan ka lang mag c-cr! Bukid 'to eh. LOL
"Nandyan sa tabi nung barn house. Actually, tanggapan at hotel yan na di pa nade
develop. Mukha lang barn house sa labas para mag blend-in sa buong Kampo Juan."
Tumango si Maggie at hinila na ako pabalik sa barn house.
"Dito ka lang." Aniya nang nakita yung CR sa isang pintuan.
Sobrang ganda pala sa loob! Totoo nga yung sinabi ni Auntie Precy! Wala sa labas
ang mukha nito sa loob. Puno ng palamuting vintage (black, bronze, gold ang kul
ay). May nakita pa akong parang isang gong na puno ng makukulay na bato. Meron p
ang isang barkong pampiratang nakalatag sa halos lahat ng mesa. Kulay gold ang k
urtina at may couch na kulay gold din.
Tapos, may nakita akong paparating na may dalang iilang kahoy, nakalagay sa bali
kat ng isang matandang nagtatrabaho siguro dito sa Kampo Juan. Yeah right! Undev
eloped parin ito. Pagkatapos ng mga limang tao sigurong naghahakot ng kahoy papa
labas nitong barn house, nakita ko nanaman yung sparkling abs. Sa kanilang lahat
yata, ito lang ang di naka t-shirt. Hobby niya sigurong isalida ang abs niya. N
agkatinginan kami habang nasa balikat niya yung mga kahoy.
I looked away... Parang nagkabuhol-buhol ang tiyan ko at gusto kong tumawa ng pa
gkalakas-lakas. I was right! Isa nga siyang magsasaka! Nakakahiya! Ang gwapo niy
a pa naman sana pero nakakaturn-off yung ginagawa niya (pagdadala ng kahoy na na
kalagay sa balikat at puno siya ng sparkling sweat).
"Dito ka pala nagtatrabaho?" Sabi ko habang pinipigilan ang sariling tumawa.
"Ano ngayon?" Sabi niya at patuloy parin sa pagbubuhat ng mga kahoy.
Hindi ako masamang tao at di rin ako nang-aaway at nagtataray sa strangers pero
dahil na rin siguro sa first impression ko sa kanyang suplado ay gusto ko na lan
g siyang inisin palagi.
"Ang yabang mo!" Sigaw ko habang tumatawa at papalabas na siya ng pintuan. "Kung
makapagsalita ka, akala mo ang yaman mo!" Sigaw ko at nagpray ulit na sana ay n
arinig niya at nasaktan ko siya sa sinabi ko.
"Huy! Anong sinisigaw-sigaw mo diyan?" Sabi ni Maggie pagkatapos umihi.
Kabanata 4.
Bakit at paano?
Naalala pa pala ni Maggie yung chika ko sa kanyang tungkol dun sa may sparkling
abs pero suplado.
"Asus! Baka yan na ang pamalit mo kay Callix!" Sabi niya at kinurot ang pisngi k
o.
"Hindi no!"
Pagkaisip ko dun sa sinabi niya, kinalibutan agad ako. Eww. Taga bukid, pamalit
kay Callix? Pwedeng si Callix na lang ulit? Well, alam kong gwapo talaga yung su
plado na yun. Sayang nga lang dahil isa siyang magsasaka dito sa bukid. Hindi ak
o ganun ka bobo para mainlove sa isang taong tulad niya. Una kong titignan ang p
anlabas na anyo (including bank account. lol). Alam ko kasing mahirap lang kami
at ayokong dumagdag pa sa kahirapan namin.
"Naku! Kaya kayong dalawa girls?" Sabi ni mama isang linggo ang nakalipas nung l
umipat kami sa BAHAY NI LOLA. "Okay na okay lang sakin kung mag boypren kayo! An
g importante mayaman!" Aniya habang kumakain ng adobong manok.
Kakarating ko lang sa hapagkainan sa umagang yun at bumugad na agad ang sermon n
i mama tungkol sa mga lalaking papakasalan namin.
Nakasimangot na si Maggie pagkarating ko at nakatingin kay mama.
"Ba't ka nakasimangot eh mayaman naman si James?" Bumulong-bulong ako habang tin
itignan siya sa harapan ko pero bago ko pa matapos ay sinipa niya na ako sa ilal
im ng mesa.
"Ansabeh mo?" Nakatoon ang pansin ni mama sakin ngayon.
"Uhh, w-wala." Habang tinitignan ang mukha ni Maggie na halos sasabog na sa hiya
at inis.
-kita na ito lang ang kapatagan sa susunod na dako kasi napapalibutan ito (saan
ka man lumingon except sa gate) ng bukid at burol.
"Iyan ba yung pamangkin mo Precy?" Titig nung babae na nakaupo sa isang desk na
pang 'enrolment'.
"Oo! 6th year mare! eto nga pala si Rosie." Sabay pakita sakin.
Nakanganga ang babae at ni-head to foot ako. Malamang ihe-head to foot kasi naka
polkadots ako na sleeveless top at nakashorts lang.
"Ang kinis at ang ganda! Sayang ka Precy at di ka nagkaanak! Naku!"
Tumawa na lang si Auntie Precy.
"Hija, ilagay mo lang ang pangalan mo at pumili ka ng subjects mo para mailagay
na kita sa isang section..." Tumingin ulit siya kay Auntie Precy. "Taga Maynila?
"
"Oo." Sagot ni Auntie Precy.
"Naku! Pagkakaguluhan ka ng mga bata dito, hija." Aniya.
Ngumiti na lang ako habang nagsusulat.
"Rosyan?" Tanong niya nang nakita ang pangalan ko.
"Uh.. Ro-seanne." Sabi ko.
"Mare, san ba yung sa 6th year dito?" Tanong ni Auntie Precy.
"Diyan sa ikatlong building, second floor."
"Rosie, dito ka muna. titignan ko lang dun." Bago ko pa napigilan si Auntie Prec
y, umalis na siya.
"Oh hayan na pala yung mga kaklase mong panigurado hija!" Sabay tingin niya sa l
ikuran ko.
Naaninaw ko ang isang batalyong mga taga bukid. Sina Jacob! Yung sparkling abs?!
Naka t-shirt siya at mukhang desente ang mukha dahil sa wakas ay nagkasaplot. S
a gilid niya at isang babaeng may malaki at makapal na eyeglasses na naka fishta
il braid ang buhok. Sa likuran niya ay may isang makinis, maputi at magandang ba
bae na nakataas na ang kilay at may mga kasamang alipores na lalaki at babae. Mu
khang dalawang dosena silang lahat ah!
Binilisan ko ang pagfi-fill-up pero di ko nagawang matapos bago pa sila nakarati
ng. Hula ko yung makinis at magandang babae yung girlfriend niya.
"Mrs. Mendoza, mag eenrol po kami." Sabi nung magandang babae, tinitignan pa ako
.
"Oo naman! Sure!" Sabay bigay sa kanila ng form.
Natapos din ako at tinignan silang lahat at nakatingin pa talaga sila sakin. Nag
katinginan kami ni Jacob. May nakita akong tatlong lalaking anghahalakhakan at n
agsisikuhan sa lukran nila habang tinitignan ako.
"Sixth year ka?" Tanong ni Jacob.
"Oo." Sabi ko at umalis na papunta kay Auntie Precy.
Bago ako tumalikod ay nakita kong nakatingin silang lahat kay Jacob.
Pero kahit umalis na ako narinig ko ang bulung-bulungan nila.
"Ang ganda tol! Parang ngayon lang ako nakakita ng ganun ka gandang babae! Kilal
a mo pala?" Sabi nung isa sa tatlo.
"Hmm. Oo. Roseanne Aranjuez. At Hindi naman siya maganda. Di ganun ka ganda para
magustuhan ko."
NAKS! Kay gwapo mo naman tol! I'm fighting the urge to look back! Parang ang gwa
po gwapo mo para sabihin iyan! Oo na! Gwapo ka na pero di ka rin kasing gwapo ng
inaakala mo at magsasaka ka lang kaya tumahimik ka na lang! Kainis...
Pero sa kalagitnaan ng galit ko, narealize ko na... kilala niya ako. Bakit at pa
ano?
Kabanata 5.
May Kaya
Kinwento ko kay Maggie ang nangyari at narealize na sana hindi ko na lang sinabi
.
"Oh my god! Alam mo kung ano ang ibig sabihin niyan, sis? May hidden desire siya
sayo!" Sabay tawa niya. "Alam ko na yan! Ganun din si James sakin noon!" Sabi n
iya.
Umiling na lang ako sa kanya.
"Kelan ba ang punta dito ni James?" Tanong ko.
"Hay nako! Sa unang Sabado na siguro ng June. Inis pa ako kay mama dahil sa mga
sinabi niya tungkol sa mahihirap. Grabe naman talaga. Baka akala niya si James a
ng boypren ko kasi gusto ko din ng mayaman. Haay! Kaya nagpapalamig na muna ako.
Atat si James pero naintindihan niya naman nung sinabi ko na inaatake si mama n
g pagiging mapanghusga."
Well, mabuti nga si Maggie at may inaasahan siyang boyfriend na mayaman at in lo
ve na inlove sa kanya. Ako, imbis gusto ko ng mayayaman, ako tong di napagpapala
. Ganyan talaga ang buhay!
Nagdaan ang isang boring na linggo sa pag-iisip ko na sana ay may makilala akong
mayaman sa school o sana mayaman yun si Jacob (na alam ko namang hindi dahil sa
trabaho niya). Let's admit it, shall we? Talagang gwapo si Jacob at kung sana a
y normal lang ang buhay niya (kahit di na mayaman, basta di siya nagsasaka), ay
magugustuhan ko na siya. Pero oh well, suplado at masungit siya kaya turn off na
rin.
Pinakain ko ang mga manok (na siyang gawain ko dito sa bukid). Pagkatapos nun ay
nagpaload sa kapit bahay. Pwede ring magpaload dito ng internet kaso di ko na p
inatulan dahil dalawang bars lang yung signal sa bukid ng Alegria at minsan iisa
lang.
"Saan ka ba galing Rosie?" Sigaw ni mama galing sa kusina. "Magbihis ka na at pu
nta tayo ng pamilihan. Bibili tayo ng notebook mo para sa school at iba pang gam
it."
WHATTTT? And true enough, ilang saglit lang ay nandoon na kami sa isang mukhang
china town sa Alegria. May pamilihan ng mga prutas, gulay, karne at isda doon. M
ayroon ding mga damit at kung anu-ano pa. Hindi ko maatim tignan ang mga noteboo
k na puro artista ang cover.
"Wala bang National Bookstore?" Sabi ko at siniko ako ng nakikiusyuso at sumaman
g si Maggie.
"Eto na lang oh." Sabi niya nang pinakita sakin ang mga notebook na kulay brown
na parang recycled paper.
Tama siya at mas mabuti ngang iyon na lang kesa sa dun sa mga mukhang artista.
Habang namimili kami, naaninaw ko ang pagmumukhang pamilyar sakin. Siniko ko uli
t si Maggie nang nakita ko si Jacob, the sparkling abs na may saplot ngayon at n
aglalakad sa china town. Namimili din siguro.
"Yan yung sinasabi ko sayo, Magg." Bulong ko.
"Whoa! Kay gwapong bata nga! At tama ka diyan sis, mukha nga siyang suplado pero
di naman siguro. Ang arte mo kasi kaya siguro nagalit sayo."
Pinagmasdan ko siyang mabuti at nakitang marami siyang kilala sa mga nagbebenta
ng karne, prutas at gulay. Pa kaway-kaway siya at binabati ng lahat ng naroon.
"Auntie Precy..." Sabi ko nang napunta kami sa bakery at busy si Mama at Maggie
sa pamimili ng tinapay na bibilhin. "Sino po yun?" Sabay turo ko sa kay Jacob.
"Bakit? Gwapo noooo?" Tukso ni Auntie Precy. "Aha!!! Crush mo!"
"Di po! Kasi naman... nakita ko siya sa school." Defensive ano? "At 6th year din
yata siya. Nakita ko rin siya sa Kampo Juan, nagsasaka." Sabi ko.
"Nagsasaka? Di yan magsasaka no!" Sabi ni Auntie Precy.
AHA! Hindi naman pala! NORMAL LIFE PLEASE?
"Marami lang siyang kilala sa mga magsasaka kaya tinutulungan niya ang mga ito."
Sabi ni Auntie Precy. "Mabait na bata. At may kaya ang pamilya niya." Sa tono n
g boses ni Auntie Precy, para niyang tinutuldukan at pinigilan ako sa pagtatanon
g pa ng kahit ano.
Pinagmasdan ko na lang si Jacob na ngiting-ngiti na naglalakad doon.
So! Confirmed! Hindi siya magsasaka! Okay lang kung di mayaman diba? 'May kaya'.
.. okay na yang description na yan! Teka nga lang... ba't ko ba iniisip 'tong ba
gay na 'to? Eh suplado kaya iyon. Pero tanggap ko namang naging mataray din ako
at mapanghusga sa simula eh. At kilala niya ako... baka crush niya ako?
Hindi ko alam saan nagbunga ang lahat ng mga iniisip ko sa linggong iyon... Sigu
ro sa boredom. Pero dahil sa iniisip kong iyon, na motivate ako sa pag-aaral sa
Alegria National High School. Lumipas ang isa pang linggo at nagising ako sa uma
gang magdadala sakin sa loob ng classroom namin... I've never been this excited
to go to school. Kahit na nandito ako sa the-hills-are-alive!
FIRST DAY, IT IS!
Kabanata 6.
Unang Araw
Napawi din ang mga pag-iisip kong landiin siya nang kinaumagahan habang nagtricy
cle ako papunta school ay nadaanan ko siya sa kalsadang nagbubuhat ulit ng mga k
ahoy kasama ang mga magsasaka. WTF?! Stupid, Rosie! Paano mo nagawang magustuhan
ang isang yan? Totoong gwapo siya pero ba't kailangan may 'scenes' pang nagbubu
hat siya ng mga kahoy?
Kung may kaya sila, dapat hindi niya yan ginagawa hindi ba? Siguro iba ang defin
ition ng 'may kaya' dito.
Umiling ako pagkapasok ko sa Alegria National HS. As usual, bumungad sakin ang c
louds na nakikita kong tinatabunan ang tuktok ng mga bundok na nakapaligid. Hind
i ako naka-uniform samantalang halos lahat ng mga tao doon ay nakauniform na.
Out of boredom siguro kaya ko naisip na okay si Jacob. EW!
6-Dandelion ang section ko. Napag alaman ko ring puro bulaklak ang mga section d
ito.
"Nasan na ba yung si Jacob?" Sabi nung pamilyar na lalaki pagkapasok ko sa class
room namin.
Pinagtitinginan pa ako ng mga estudyante at hindi ako yung tipong ngingiti at ma
gpapakilala. Umupo lang ako dun at naghintay ng teacher. Si Jacob ba ka niyo? Ay
un at nagsasaka na naman sa bukid!
"Maaga pa kaya." Sabi nung maganda at maarteng babae na hula ko ay girlfriend ni
Jacob.
Nagsidatingan na ang mga kaklase ko. Nakita ko namang tumaas ang kilay nung maga
nda at mukhang may nilapitan siya sa likuran.
*THUG*
Napalingon ako sa mga gamit na bumaha sa sahig. Notebooks, lapis, ballpen, penci
lcase na nasira, papel at iba pa. Pinulot nung babaeng malalaki ang salamin at n
akafishtail braids na kasama din nina Jacob nung nakita ko sila dito. Akala ko b
a friends sila.
Pinagmasdan ko ang ibang babae na kaklase ko at puro sila nagbubulung-bulungan a
t walang tumutulong sa kanya.
"Ooopps! Sorry. Di ko sinasadya. Nandyan ka pala." Sabi nung maganda sa nakasala
min.
Tahimik lang yung nakasalamin habang pinupulot ang mga notebook niya.
"Buti nga sayo." Pabulong na sabi nung maganda at inapakan niya ang iilang noteb
ook sa sahig. "Yan ang nakukuha mo!" Sabi niya at nagmartsa patungo sa upuan niy
a.
May bullying din pala dito, ano? Mas worst pa yata kasi akala ko talaga ay matat
alik silang magkaibigan.
Nang nakuha na ni fishtail braids ang mga notebook niya, umupo siya malapit kay
miss maganda at agad siyang tinulak nito.
"Wa'g ka nga dito! Baho mo! Dun ka na sa likuran! Diyan si Jacob!" Sabay turo sa
uupuan sana ni fishtail.
Tahimik lang siya at mahinahong umalis at umupo sa likuran ko.
"Eunice!" Sigaw ng pamilyar na boses galing sa likuran.
Napalingon ako
s niya ang mga
gin na siya sa
d), seryoso na
-glass sa mga mata. Kulot at maiksi ang buhok... tinawag niya ako.
"May bago kayong kaklase!" Aniya pagkatapos niyang sinabi na ang buong section n
ila noong 5th year ang napunta sa 6th Dandelion. "Roseen Aranjuez?" Tumingin siy
a galing sa papel na hinahawakan at sa aming mga estudyante niya.
Tinaas ko ang kamay ko.
"Lika dito, Roseen."
Tumayo ako at lumapit sa kanya.
"Ro-shan po, di Roseen." Sabi ko at humalakhak ng kaonti ang ibang kaklase ko.
"I'm sorry. Roshan pala." Aniya. "Roseanne Aranjuez. Sana kaibiganin niyo siya d
ahil alam kong matatalik na magkaibigan na kayong lahat dito at bago pa siya."
"YES MRS GONZALO!" Sabay sigaw ng mga kaklase ko.
"Ngayon... dahil magkakakilala na kayo, di ko kayo hahayaang umupo sa mga gusto
niyong upuan."
Nagbulung-bulungan ang mga kaklase ko sa protesta. Nasa harap pa ako at hiyang-h
iya dahil di niya pa ako pinapabalik.
"Everybody stand up! Let's do this through alphabetical order okay?" aniya.
Ang iba ay nasiyahan, ang iba naman mas lalong nagprotesta. Si Eunice nagpoprote
sta at yung iba pang mga lalaki.
"And pairing... So boys mauuna tapos girls since dalawang upuan naman yung magka
katabi."
Tinawag si Valdez (si girl fishtail) at si Leo Yu (yung kausap ni Jacob nung nal
aman kong kilala niya ako), sa harapan sila pinaupo. Ilang sandali na lang ay ha
los maubos na ang nakatayong estudyante at komportable ng nakaupo sa mga upuan n
ila.
Hanggang sa... kaming dalawa na lang ni Jacob ang natira! Ano ang apelyido niya
at bakit kaming dalawa na lang ang natititira? Patay! Kaming dalawa ang magtatab
i nito!
Kabanata 7.
Jacob Buenaventura
"Aranjuez, Buenaventura." Sabay turo ni Mrs Gonzalo sa huling upuan kung saan ka
mi uupo ni Jacob.
Buenaventura pala ang apelyido ni Jacob. Jacob Buenaventura? Mukhang mayaman per
o hindi naman pala.
Umiling si Jacob habang umuupo sa upuan sa tabi ko. Para bang ayaw niya akong ka
tabi.
"Kung ayaw mo sakin eh magprotesta ka kay Mrs Gonzalo!" Sabi ko ng pabulong sa k
anya.
"Hindi naman ako tanga. Alam kong walang pag-asa." Aniya ng pabulong din.
"Baka sakali..." Sabi ko at umiiling din. "Ayoko rin naman sayo eh. Pag nangyari
ng papayag siya, tayong dalawa yung masisiyahan." Pabulong ko ulit na sinabi hab
ang nagsasalita na si Mrs Gonzalo.
"Yung mga katabi niyo ay ang partner niyo sa halos lahat ng activities sa school
." Napailing at protesta si Jacob habang ginugulo ang buhok niya. Pati na rin an
g ibang kaklase ko.
"Exchange tayo, pre!" Sabi nung isa sa mga kaibigan ni Jacob sa kanya sabay ting
in sakin. "Gusto ko diyan."
Yuck!
"Sa laboratory, thesis at marami pang iba. Alam niyo naman siguro ang patakaran
at pananaw ng school na ito hindi ba? Learning is best when you collaborate with
a partner. That way, hindi kayo gaanong marami kung saan yung iba ay nagiging p
abigat na lang, at hindi rin kayo nag-iisa at may tututlong sayo. Lift up, 6 Dan
delion!" Sabi ni Mrs Gonzalo.
"Ikaw na lang kaya ang magprotesta sa kanya?" Bulong ni Jacob sakin. "Inuutusan
mo pa ako eh."
"Mag aaksaya lang ako ng laway." Sabi ko. "Ikaw itong ayaw na ayaw tumabi sakin,
ako pa ang ipapagsalita mo?"
"Bakit?" tumingin siya sakin. "Gusto mo ba akong katabi?"
"Hindi no!" Sabi ko nang nakasimangot. "Ano ka?"
"Eh yun naman pala. Edi ikaw na ang umapila doon." Sabi niya. "Kung di ka mag-aa
pila dun ibig sabihin gusto mo akong makatabi... siguro nga may gusto ka sakin e
h!"
Ako naman ngayon ang napatingin sa kanya. Nakangiti siya habang nagkukunwaring n
akikinig kay Mrs Gonzalo.
"Binablackmail mo ba ako? Kay kapal din naman ng mukha mo para sabihin mo saking
may gusto ako sayo ah? For your information, yung ex ko sa Maynila, mayaman, ma
y sasakyan at hindi taga bukid."
"So?" Sabi niya at tumingin na rin sakin.
"So? Hindi ka kailanman papasa sa taste ko. Magkasalungat kayong dalawa kaya wa'
g ka ng mangarap!" Sabi ko at naririnig ko na ang puso ko sa inis ko.
"Mangarap? Baka ikaw diyan yung nangangarap!" Humalakhak pa siya.
May gana talaga ang lalaking ito na magmayabang ano? Para bang sinong mayaman ku
ng makapagsalita! Parang kung sinong gwapo!?
"Gusto kong sumuka sa mga pinagsasabi mo!" Sabi ko.
"Noong isang araw pa ako sumusuka pagnakikita kita."
"Ehe-ehem!" Sabi ni Mrs Gonzalo habang pinapanood na kami ng buong klase. "Mukha
ng agad-agad na close kayong dalawa diyan ah?"
Napatingin kami sa sahig ni Jacob. Parehong hiyang-hiya sa nangyari.
"Alam kong nagku-kwentuhan kayong dalawa pero sana mamaya na yan at makinig kayo
sa grading system at sa mga subject na kinukuha niyo bago kayo mag chikahan diy
an."
Chikahan? You wish! Grrrr! Nakakainis si Jacob! Di ko alam kung paano ko nagawan
g isiping pwede siyang maging prospect ng lovelife ngayong ganyan ang pag-uugali
niya! Grrr!
Kabanata 8.
Nagsimula Ang Lahat
"Kumusta ang first day?" Tanong ni Auntie Precy nang naghapunan kami.
Bago pa ako makapagsalita ay dinagdagan niya na agad.
"Balita ko ay marami ka na dawng close kasi nakikipagchikahan ka na raw buong ar
aw."
Napatingin si Mama, papa at Maggie sakin. Umiling na lang ako at kumain.
MARAMI Akong close? Really? At nakikipagchikahan ako? Kay Jacob, malamang. Pero
di yun pakikipag chikahan! Pakikipagbangayan iyon.
Lumipas ang isang buwan na ganun parin ang trato namin ni Jacob sa isa't-isa. De
pressing masyado dito sa bukid. Gusto ko ng bumalik sa Maynila kaso wala kaming
matitirhan doon. Siguro ay sasayangin ko na talaga ang buong taon ko dito sa buk
id. Sana buong taon lang at di buong buhay!
Nagpunta na dito si James, yung boyfriend ni Maggie. Welcome na welcome siya lal
o na ni mama. Nalaman kasi ng isang iyon na mayaman si James at gwapo naman tala
ga kaya ayun at walang bukambibig kundi ang kahusayan ni Maggie sa pagpili ng mg
a lalaki.
"Kaya ikaw, Rosie... galingan mo!" Tumatango-tango pa si mama.
Galingan ko? Napairap na lang ako. PAANO AKO MAGHAHANTING NG MAYAMAN DITO SA BUK
ID EH PURO BUKID ANG NAKIKITA KO?
Tsaka, itong si mama parang pakiramdam niya kahihiyan kung hindi mayaman ang boy
friend mo.
"Magaganda yata kayo kaya dapat mayaman." Sabi niya isang araw bago ako pumunta
sa school.
Bad trip tuloy ako. Kung sana di ako iniwan ni Callix, masaya na si mama ngayon.
Pero kung mayaman, gwapo pero manyak at masama ang ugali, salamat na lang at ay
oko.
Maaga na naman ako sa school at nasaksihan ko na naman ang paulit-ulit na pambub
ully ni Eunice kay April (fishtail braid).
"Kala niya dahil kasama siya lagi ni Jacob at pinagtatanggol ang ganda niya na."
Maraming nagkakagusto sa kumag na Jacob na yun. Isa si Eunice doon. Halos kada s
ection may isa o dalawang babaeng malayang nagpapahayag ng damdamin kay Jacob tu
lad ni Eunice. Kung bibilangin natin pati ang mga palihim na nagkakagusto sa kan
ya, aabot tayo sa isang daan.
Maraming naiinsecure kay April dahil pinagtatanggol siya ni Jacob at lagi silang
magkasama.
"Akin na nga yan!" Kinuha ulit ni Eunice ang bag ni April at as usual ay ibubuho
s niya na naman ang mga laman nito sa sahig.
"Boring!" Sabi ko nang nag agawan sila ng bag at pinapanood lang ng mga kaklase
nila.
Tumingina ng lahat sakin.
"Isang buwan na ako dito, isang buwan mo na rin yan ginagawa. Kung gusto mo si J
acob, edi sabihin mo sa kanya, hindi yung nambubully ka. Tingin mo magugustuhan
ka niya sa ginagawa mo? Hindi! Lalo siyang aayaw sayo."
Dahan-dahan siyang lumapit sa upuan ko. Humihinga siya ng malalim at mabilis hab
ang naglalakad papunta sakin.
Maganda siya pero nakakatakot. Sayang.
"Wa'g ka ngang makealam, transferee!" Aniya. "Kala mo naman ganda mo?! Porke't k
ilala ka ng halos lahat ng 6th at 5th years eh galing mo na. Hoooy, kilala ka ni
la kasi bago ka. Yun lang yun!"
Di ako makapaniwala sa sinabi niya. Gusto ko na lang matawa. Napaka engot!
"Tumatawa ka?" Sabay agaw niya sa bag ko.
Ayan, pinagkaguluhan na ang classroom namin. Marami ng nakatingin na taga ibang
section.
"Akin na yan!" Sigaw niya at kinuha ang bag ko na agad ko namang binawi.
"EUNICE!" Sigaw agad ni Jacob pagkarating niya. "Ano bah!" Kinuha niya ang bag k
o, binigay sakin at tumayo sa gitna namin ni Eunice. "Tigilan mo na nga yang pam
bubully mo!"
"Nakekealam eh! Pakealamera!" Sabi ni Eunice sakin.
"Pwede ba?" Umiling ako sa likuran ni Jacob.
"Kita mo na!? Ano bang pakealam mo sa away namin ni April?" Sigaw ni Eunice saki
n.
"Naiinis ako sa pabalik-balik na pang-aaway mo. Para kang bata. Immature!" Sabi
ko.
Mas lalo pang nagalit si Eunice. Tinignan ako ni Jacob at tumingin ulit siya kay
Eunice.
"Inaway mo na naman si April?" Tanong niya at nag iba agad ang ekspresyon ni Eun
ice.
"E-Eh kasi..."
"Tigilan mo na yan, Eunice. Please? Wala ka namang nakukuha diyan eh. Isasama mo
pa ang isang to." Sabay turo sakin.
'isang 'to'. HAHA! Yun ba yung pangalan ko? Kahit na isang buwan na kaming seatm
ates ni Jacob di ko pa siya naririnig na binanggit ang 'Roseanne'.
Napabuntong-hininga si Eunice at bumalik na sa upuan niya. Kinawayan ni April si
Jacob at tumango lang si Jacob, umupo sa tabi ko.
"Hindi ka ba magpapasalamat sakin dahil pinagtanggol ko ang girlfriend mo?" Sina
lubong ko siya ng inis pagkatapos pumasok ng Chemistry Teacher namin.
"Hindi ko siya girlfriend!" Aniya.
"Ay okay, edi close friend." Sabi ko.
Tumingin siya sakin. Sa sobrang lapit naming dalawa kitang kita ko ang features
ng mukha niya, perpekto! Sobrang gwapong moreno ng katabi ko. Hindi kataka-takan
g maraming nagkakagusto...
"Close friend, mr. Knight in Shining Armor." Sabi ko.
Napabuntong-hininga siya, "Pwede ba, tigilan mo ako, Roseanne."
Napanganga ako sa bigla. Biglang-bigla! First-name ko, binanggit niya! After one
month?! Yung nganga ko unti-unting naging ngiti.
"Anong nginingiti-ngiti mo diyan?" Tumaas ang kilay niya.
"Sinabi mong 'Roseanne' eh. Isang buwan na tayong magkatabi, di ko pa naririnig
na tinawag mo ako... Well, except nung enrolment..." Sabi ko nang nakangiti.
Tumingin siya sakin, "Anong enrolment?"
Tinignan ko lang siya at nakita kong pumula ang pisngi niya at tumingin pabalik
sa Chem teacher namin sa harapan. Nahiya yata. HAHA!
Kabanata 9.
Kumpletong Pangalan
Agad umalis si Jacob nung naglunch break sa araw na yun. Uuwi ako sa BAHAY NI LO
LA para kumain pero bago ako makalabas ng Alegria HS may malamig na kamay na hum
awak sakin.
Si fishtail/April pala! Inayos niya ang eyeglasses niya bago siya nagsalita.
"S-Sana di mo na lang ako t-tinulungan kanina." Sabi niya habang binabangga ng i
ba't-ibang estudyanteng gutom na at gusto ng umuwi.
"Okay lang. Di naman kita tinulungan... Talagang nainis lang ako sa Eunice na yu
n-"
"Ayan t-tuloy nadamay ka pa. Pero salamat ah?" Sabi niya. "April nga pala ang pa
ngalan ko. Roseanne, diba?"
Tumango ako.
Inayos niya ang bag sa balikat niya, "Friends?" Ngumiti siya.
Ito na siguro ang first time sa talambuhay ko na may nag anyaya saking makipagka
ibigan. Meron din naman akong naging kabigan noong elementary, kaya lang di gani
to ka pormal na kailangan pang edeklara na magkaibigan na kayo. Bigla-bigla na l
ang nangyayari yung iba eh.
Tumango ako at umalis din siya. Pagkabalik ko para sa hapon... nandoon na si Jac
ob sa tabi ng upuan ko. Umupo ako sa tabi niya at biglang-bigla ako nang kumaway
si April sakin.
"Magkaibigan na kayo?" Tanong ni Jacob na tumataas ang kilay.
Nagkibit-balikat na lang ako.
"Buti para may good influence na sayo." Aniya.
"Hay nako! Ano ba talaga ang problema mo at inis na inis ka sakin?" Sabi ko. Paa
no ba naman kasi, araw-araw kaming nagbabangayan.
I get it! Mayabang 'tong sang 'to kaya sa inis ko ay kinakalaban ko na rin.
"Ikaw? Anong problema mo sa mga mahihirap?" Tanong niyang seryoso sakin.
Napatunganga ako at inisip ng mabuti kung saan siya humuhugot ng drama niya.
"Sabi mo sakin diba, mayabang ako, kala ko kung sino akong mayaman. Wala bang ka
rapatan ang mga mahihirap sayo? Napaka mata-pobre mo nam-" Pinutol ko siya at ni
lagay ang kamay ko malapit sa bibig niya.
"Hep! Tigilan mo na ako ah? Una tayong nagkita, tinawag mo akong pangit! Anong k
laseng lalaki ka para tawagin ang isang babaeng pangit?"
Suminghap siya at inirapan ako.
"Tapos ngayon tinatawag mo akong mata-pobre? Ano pa ba? Huh?" Sabi ko at umiilin
g lang siya sa tabi ko.
"Eh masungit ka masyado!" Biglang sabi niya na nakaagaw pansin sa lahat.
"Ehe-Ehem... Mr. Buenaventura, may sinasabi ka ba?" Tanong ng English 27 Thesis
Writing teacher namin.
"W-Wala po." Namula ulit ang pisngi niya.
"So...as I was saying..." Nagpatuloy yung teacher pero di parin ako nakikinig.
Si Jacob lang laman ng isip ko. Kainis lang eh! Buti nga sa kanya at napahiya si
ya. Nakatingin siya sa nagsasalitang teacher pero nalaman kong di pala siya naki
kinig nung...
"Sinabi mo pa saking mayaman ang boypren, wala akong pakealam. Di ako nagtanong.
" Bigla niya na naman akong binanatan na para bang isang buong buwan niya itong
." Tumingin siya saming dalawa ni Jacob. "Tandaan, tatlong red forms, suspended!
"
Tumango na lang kaming dalawa ni Jacob. May uniform na ako pero ayoko pang suoti
n iyon pero mukhang wala akong magagawa. Pero dahil Friday bukas, mag P-P.E atti
re ako kasi P.E namin.
Pabalik na kami sa classroom nang nagsimula na naman ng sermon si Jacob.
"Ayan kasi, may pa chix-chix ka pang nalalaman sa pagsusoot ng mga damit na yan.
" Aniya habang tinuturo ang damit kong bili ni Callix noon.
"Anong problema mo dito? Maganda kaya! Fashion ang tawag diyan! Wala yan dito sa
bukid..." Umirap ako.
"Kita mo na? Napaka-judgemental mo. May mas magagandang damit pa diyan, ano. Ang
sinasabi ko lang naman ay kung sana nag uniform ka na lang. Nag-aaral ka kaya d
apat mag uniform ka."
"Yes, pa!"
Nag-irapan ulit kaming
se namin ay nakatingin
s na ang araw na iyon,
naming dalawa pero di
Naglakad ako papuntang basketball court at nakita ang dalawang lalaki sa mga kak
lase ko na nag babasketball.
"Apriiiil!" Tinawag si April ng isa sa kanila. "Asan si Jacob?"
Inayos ulit ni April ang glasses niya bago siya sumagot, "N-Nasa banda... Susuno
d lang daw siya."
Napatingin ako kay April.
Eto pala yung sinasabi ni Jacob na gagawin niya?! Tapos kasama siya sa basketbal
l varsity at banda? Sa kalagitnaan ng pag-iisip ko, narinig ko ang banda na tumu
tugtog ng isang pamilyar at lumang kanta. Ilang beses ko na 'tong narinig pero n
gayon ko lang iyon na appreciate, lalo na nung lumapit na ako sa pinagkaguluhang
classroom kung saan naroon ang banda at si Jacob mismo ang kumakanta at nag-gig
itara kasama si Leo at iba pang kaklase namin.
"Pag automatic na ang luha, tuwing nag hahating gabi. Pag imposibleng mapatawa,
di na madapuan ng ngiti. Kumapit ka kaya sa akin ng ikaw ay maitangay sa kalayaa
n ng ligaya..."
Sparkling good! Napangiti ako habang nakikipagsiksikan sa mga babaeng tumitili s
a labas ng classroom. Kitang-kita ko si Jacob na seryosong kumakanta at mas lalo
ng nakita ang kagwapuhan niya habang kumakanta.
Gwapo pero suplado, magaling pang kumanta at mukhang player din ng basketball...
Kahit na di siya tulad ni Callix na mayaman, he's definitely the most attractiv
e guy I've ever met. Sa halip ng mga kahiya-hiyang pagsasaka scenes with all his
sparkling abs and sweat, nakita ko sa kanya ang isang gwapo... mabait? pero tot
oong tao...
Dinig na dinig ko ang puso ko habang naririnig siyang kumakanta.
"Jacoooob! Ang gwapo mo!!!" Sabi nung babae sa likuran ko kaya ayan tuloy at nap
atingin siya sakin.
Kasabay ng pag lakas ng pintig ng puso ko ay ang pagpula ng pisngi ko, lalo na n
ung nagkatinginan na kaming dalawa habang seryoso siyang kumakanta. Napaalis tul
oy ako doon sa classroom at sa school. Napauwi ako ng bahay ng di nagpapaalam ka
y April at parang magha-heart attack sa sobrang bilis at lakas ng pintig ng puso
ko.
Kabanata 11.
Simulan Lang, Wa'g Tapusin
Hindi ako makatulog sa pagkukumpara ko kay Jacob at kay Callix. Lagi itong natat
apos sa... mayaman si Callix, mahirap lang si Jacob... pero talagang umiepilogue
pa talaga ang utak kong... di naman kailangang mayaman para magustuhan ang isan
g tao.
"Mukhang puyat ka ah?" Nakangising sabi ni Maggie sa hapag kinaumagahan.
Naka P.E uniform na ako nang lumabas ng bahay. Masaya si Maggie kasi pupunta si
James bukas sa bahay namin. I mean, BAHAY NI LOLA. Ako naman... bigung-bigo sa p
agmumuni-muni ko kagabi.
"Hello miss sungit!" Pambungad ni Jacob sakin papuntang school.
Naka-P.E uniform din siya at kitang kita mo talaga ang hubog ng katawan niya sa
loob ng t-shirt niya kahit di naman talaga 'to ganun ka fit. Di ko na lang siya
pinansin kasi naririnig ko na naman ang malalakas na pintig nang puso ko.
Sh1t Sh1t Sh1t tama na Jacob!
"Sige! Till next P.E time!" Sabi ni Eunice pagkatapos naming nagpractice.
"Roseanne... Uh..." Si April! "Uh... Sana next week magbaon ka na lang para saba
y tayong kumain sa field o sa canteen." Aniya na ikinagulantang ko.
"Uhmm. O sige." Sabi ko. "Tsaka... Rosie na lang." Sabay ngiti ko.
Mabuti at di niya ako pinigilang umalis. Pero nang malapit na ako sa gate at ini
isip na sa wakas ay weekdays na...
"Roseanne!" Kung sana ay babae yung tumawag, sasabihin ko ng si April iyon pero
lalaki eh.
Lumingon ako sa likuran ko. Si Jacob ay naglalakad papunta sakin, matamad niyang
binuhat ang bag niya sa iisang balikat. Si April naman ay nasa likuran niya, na
katayo at inaayos ang eyeglass habang tinitignan kaming dalawa.
"A-Ano?" tumigil ako sa paglalakad.
"Simulan na natin ang thesis natin..."
"Diba sabi mo maaga pa-"
"Simulan lang naman diba? Di pa tatapusin..."
Kabanata 12
Naudlot na Paghatid
"Saan natin gagawin ang thesis, aber?" Tanong ko.
"Dito sa school! Sa library!" Sabi niya na para bang naiirita.
"Gagabihin ako ng pag-uwi at mababastos ako-"
"Safe ka naman ngayon eh naka P.E ka lang..." Ngumisi siya.
"Safe ka diyan! Paano kung ma rape ako? Dami pa namang damuhan dito at mga kagub
atan. Naku! Mamamatay ang mama at papa ko pag nalaman nilang may nangyaring masa
ma sakin!" Sabi ko at nag-iisip pa ng maraming alibi kasi ang gusto ko na lang m
angyari ngayon ay iwasan siya...
"O siya sige ihahatid kita sa inyo!" Sabi niya na ikinabigla ko.
Hindi iyon ang pinangarap kong marinig... never in my wildest imagination na mar
irinig ko iyon kaya natigilan ako at halos di ko masabi ng maayos ang sagot ko.
"P-Pero... Uh... Hin-Hindi mo alam kung saan ang bahay namin. Mahihirapan ka lan
g."
"Eh anong tawag sayo? Ano ba sa tingin mo yung gagawin mo kung ihahatid kita?" U
mirap siya. "Edi turuan mo ako kung saan ang bahay niyo?!" Aniya na para bang an
g bobo ko para di ko maisip yun. "Tsaka... di naman talaga yun kailangan, Aranju
ez ka diba? Walang ibang may Aranjuez dito kundi yung bahay ninyo."
"Okayyy! Edi sige!" Nagmartsa ako papuntang library nang di nagpapaalam kay Apri
l sa likuran ni Jacob.
Sumunod naman ang kumag. Umupo ako sa isang bakanteng table. Marami-rami din nam
an ang estudyanteng nasa library, kadalasan ay mga 6th year, siguro dahil sa the
sis o di kaya sa reporting ng Filipino 6 na tinatalakay ang mahirap na Filipino
Literature.
Umupo siya sa tabi ko dala-dala ang iba't-ibang libro. Hinayaan ko na rin siyang
maghanap ng topic.
"Hoy senyora, hindi ka nandito para maglaro diyan sa cellphone mo, buti pa mag h
anap ka rin." Aniya.
"Wow! Alam mo pala ang tawag dito, cellphone?" Ngumisi ako at umirap sa kanya. K
ainis eh!
ap siya tatanggapin kaya nila si Jacob? Hay! Sana di ganun ka judgemental si Mam
a.
"Mmm. Alis na ako." Aniya bago pa ako makapagsalita.
"Saan ang bahay niyo?"
"Diyan lang... sa... uhm... may kanto. Sige na, pumasok ka na sa inyo."
"Aling kanto diyan?" Syempre, curious din ako kung nasaan at anong itsura ng bah
ay nina Jacob. "Diyan malapit sa may tindahan ng load?"
"Hindi... Basta... Sige na, pumasok ka na. Di ako aalis dito kung di ka papasok.
"
"Eh gusto kong malaman-"
"Wa'g na! Asus! Manlalait ka lang eh!"
Sinapak ko ang dibdib niyang, uyyyy matigas huh, syempre may abs diyan!
"Bakit? totoo naman ah? tsss! Sige na! Alis ka na!" Aniya.
Inirapan ko siya at umalis na.
SALAMAT HUH? GWAPO AT GUSTO KITA PERO NAKAKAINIS KA!
"Bye!" Sabi ko.
"La bang thank you?" Sigaw niya nang malapit na ako sa bakuran namin.
"Thank you mong mukha mo, Jacob! Iniinis mo ako magtha-thank you pa ako? Salamat
sa pang-iinis?" Sabi ko.
Nakita kong tumawa siya.
"Bahala ka! Ang sama mo!" Sabi niya at umalis din.
That night... I couldn't stop thinking about him. Nawala yung sama ng loob ko sa
kanya dahil di niya ako hinatid. Nakalimutan kong pinili niya si April kesa sak
in. Nakalimutan kong nakakainis siya. Nakalimutan kong gusto ko si Callix. Nakal
imutan kong mahirap siya at taga-Alegria. Nakalimutan ko lahat! Nangibabaw na la
ng yung di napapawing ngiti ko at ang mga Baka Sakali ko. Baka Sakaling magustuh
an niya ako. Baka sakaling magustuhan siya ni mama. Baka sakaling pwede kaming d
alawa.
Kabanata 14
Laging Bigo
Sabado at dumating si James galing Maynila. Ang saya-saya ni Maggie at papatulug
in si James nina Mama dito sa bahay. Walang kupas ang pagiging inlove ng dalawa.
Sweet-sweetan parin lalo na pag wala si Mama at Papa sa paligid.
"Buti pa ipasyal mo si James sa Kampo Juan o di kaya sa Alp?" Sabi ni mama nang
nakangiti.
Eexit na sana ako. Ayokong pumanta doon sa Kampo Juan o sa Alp Spring, panigurad
o'y makikita ko na naman si Jacob doon. Oo, gusto ko siya. Pero bumibilis ang pi
ntig ng puso ko pag nandiyan siya at ayoko ng ganun. Dapat iwasan.
"O Saan ang punta mo, Rosie? Buti samahan mo sina Maggie at James sa Kampo Juan
at Alps?" Sabi ni mama.
"Pagod ako, ma. Sila na lang."
"Sige na sis! Please? Please? Please?" Sabi ni Maggie.
"Ba't pa ako kailangan. Ayaw mo nun? Wala ako?"
Pero hindi niya ako tinantanan ng di sumasama. Nagbihis na ako para sumama sa ka
nila. Short pants at white t-shirt lang tapos tsinelas. Nakakatamad eh.
"Cheer up! Kaya nga kita gustong isama eh para masiyahan ka. Boring doon sa baha
y. Buti ka nga may school ka sa weekdays, samantalang ako, pinapakain lang yung
mga manok at nag luluto tapos nanonood ng TV." Sabi ni Maggie sakin nang nakasak
ay na kami ng tricycle papuntang Kampo Juan.
"Makikita ko lang si Jacob dun na nagtatrabaho." Sabi ko habang sumisimangot sa
tabi niya.
"Sinong Jacob?" Tanong ni James.
"Yung pamalit niya sa ex niyang si Callix." Tumawa pa si Maggie.
Umiling na lang ako.
Nakarating kami sa Kampo Juan at nagsimula na silang mamasyal. Ako naman ang may
hawak sa camera kaya pose sila nang pose samantalang ako yung nagpipicture. Per
o sa pang one-hundredth na picture yata, natigilan ako nang may namataan ako sa
likuran nilang nagbubuhay na naman ng kahoy!
Uminit ang pisngi ko at tinoon ang pansin sa camera.
"Anong problema?" Sabi ni Maggie nang nakitang pumupula ang pisngi ko.
"Wala!" Sabi ko. "Sige na, pose na kayo ni James!"
"Nagbu-blush yata." Sabi ni James.
Napicturan ko sila ng stolen! Kainis naman ang dalawang 'to! Lumingon sila sa li
kuran at nakita kung sino ang nagdulot ng pamumula ko.
"Si Jacob ba yan?" Tanong ni Maggie. "JACOOOB!" Tawag niya dito kahit di niya na
man kilala o di naman talaga siya kilala.
"Huy! Maggie! Tigil ka nga diyan! Bushet 'to oh!" Sabay lagay ko ng kamay ko sa
bunganga niya pero huli na ang lahat.
Tawa nang tawa si James nang narealize niya ang ginawa ni Maggie. Kumaway pa si
Maggie kay Jacob nang lumingon ito.
Nakasimangot ang kumag. Paano ba naman kasi, may tumatawag sa kanyang di kilala.
"Nandito si ROSIEEE!" Sabay turo ni Maggie sakin kaya natakpan ko ulit ang bunga
nga niya.
Nilagay ni Jacob ang kahoy na dala-dala sa lupa at naglakad diretso samin. OMG!
Sa malayo palang kitang-kita na ang sparkling abs niya at sparkling sweat.
"OOOOhhh!" Sabi ni Maggie nang narealize na talagang gwapo at may abs ang kumag.
"Alam ko na ngayon kung bakit." Siniko niya ako.
Kainis lang eh! Nagtawanan sila ni James samantalang nininerbyos naman ako dito.
"Oh, Rosie. Nandito ka pala. Anong ginagawa mo dito?" Tumaas ang kilay niya.
"Pinapasyal namin ang boyfriend ng ate ko. Eto nga pala ang kapatid kon, si Magg
ie at yung boyfriend niyang si James."
Ngumiti at tumango si Jacob sa ngumingising sina James at Maggie.
"Naku, ikaw pala si Jacob! Lagi kang binabanggit ni Rosie samin eh-" Tinakpan ko
na ulit ang madaldal na bunganga ni Maggie.
Tumingin si Jacob sakin, ngumingisi at mukhang parehong nagtaka at nabigla ang k
umag. Alam kong mejo may feelings na ako sa kanya pero ayaw kong malaman niya iy
on. Baka mag fe-feeling lang siya at masapak ko pa.
"Jacooob!" May tumawag sa kanya galing sa likuran.
Tumingin kaming pareho ni Maggie hanggang sa maaninaw ko ang malalaking eyeglass
es ni April habang kumakaway kay Jacob.
"Lagi siyang mabait kahit kanino. Kahit kay Eunice na masamang tao." Napatingin
ako sa kanya. Mukhang galit siya kay Eunice. "Pero naiinis din siya kay Eunice s
a tuwing inaaway ako nito."
"Gusto ka ba ni Jacob?" Alam kong mejo pangit pakinggan ang tanong ko pero yun a
ng lumabas sa bibig ko.
"Siguro hindi." Napasinghap siya. "Kung mahal niya ako, ba't ni niya pa ako nili
ligawan diba?"
"P-Pero nag holding-hands kayo dun sa Kampo Juan ah?"
Namula ulit siya at ngumiti na parang kinikilig, "Sweet lang talaga si Jacob kay
a ganun, bukod sa ka-sweetan niya, wala na siyang ibang pahiwatig tungkol sa nar
aramdaman niya. Sweet siya sa lahat. Kaya di ko alam kung may kaibahan ba ako sa
lahat ng iyon o wala. Gwapo at mabait siya kaya maraming nagkakagusto sa kanya.
"
SWEET SIYA SA LAHAT? Eh anong tawag mo sa trato niya sakin? SWEET? Well, sweet s
iya sometimes pero most of the time ay masungit at nakakainis siya.
"April!" May tumawag galing sa likuran.
Pareho kaming lumingon dalawa sa tumatawag at pareho naming naaininaw ang gwapon
g si Jacob. Masyado siyang gwapo at kung sa Maynila siya tumitira baka ginawa na
siyang modelo. Sumimangot ako sa iniisip ko habang kinukutya ko ang kagwapuhan
niya... hindi ko talaga maalala kung sinong modelo ba ang nakita kong may mas gw
apo pang mukha sa kanya. Pwede siyang maging artista sa mukha niya.
"J-Jacob?" Nabigla at namula si April.
Paano ba naman eh yun ang pinag-uusapan namin eh.
Dala-dala ni Jacob ang gitara niya sa likuran.
"Pinatawag ka ni Mrs Gonzalo." Sabi ni Jacob at tumingin sakin.
"O-Okay. Rosie, maiwan na muna kita ah?" Nagligpit si April ng gamit.
Ngumiti ako bago siya umalis at tumingin na lang sa malayo.
Hindi ko namalayang umupo pala siya at nagsimulang iset-up ang guitar niya.
"Okay ka lang ba?" Ngumisi siya nang tinignan ko.
"Okay lang. Bakit?" Ngumisi din ako. Takot baka makita sa mukha ko ang naramdama
n ko mula nang nag holding-hands sila ni April.
Pero okay na ang pakiramdam ko ngayong nalaman kong di naman pala sila pero mukh
ang wala ng ibang babae ang mas hihigit pa kay April sa kanya. Para bang nagsisi
mula na akong magkagusto sa kanya saka ko nalamang bawal pala.
"Hindi ka naman okay eh?" Tumaas ang kilay niya.
Kinabahan naman ako, nakikita niya kaya sa mukha ko? "Ba't mo naman nasabi?"
"Di mo na ako iniinis!" Tumawa siya.
"Tseh! Hindi naman ako yung nang-iinis satin eh! Ikaw naman lagi!" Sabi ko.
"Weh? Di naman ako ganung tao! Ikaw siguro?"
"Nang-iinis lang ako kung naiinis ako sayo."
"Yun nga eh. Wala naman akong ginagawang masama sayo eh naiinis ka na lang bigla
." Humalakhak siya. "Ano bang problema mo sakin?"
"Wala nga eh! Wa'g ka na nga lang magsalita para wala akong problema?" Inirapan
ko na.
"Ultimo pagsasalita ko, ayaw mo? Grabe ka naman! Ang harsh nito oh?"
"Ba't ba pinatawag si April ni Mrs Gonzalo?" Tanong ko, ignoring the last thing
he said.
"Ewan ko." Nagkibit-balikat siya.
"Weh? Di mo alam eh close na close kayo ni April." I said with a hint of bittern
ess.
Tumingin siya sakin ngumisi kaya napatingin ako sa malayo. Stop smiling!!! Grrrr
!!!
Nagsimula siyang mag-strum sa guitar niya at tumindig talaga ang balahibo ko lal
o na nung kumanta siya...
"We'll do it all... everything... on our own...We don't need... Anything... Or a
nyone... If I lay here... If I just lay here... Would you lie with me... And jus
t forget the world?"
Habang kinakanta niya 'to ay tinitignan ko siya. Hindi niya tinatanggal ang mga
titig niya sa mga mata ko. Ibang klase kung makatibok ang puso ko. Ni hindi ko p
a to naramdaman kay Callix noon. Mahal ko si Callix at puro kasweetan yung tinam
o ko sa kanya lalo na nung bago pa lang kami pero hindi niya kailanman naibigay
ang ganitong klaseng damdamin sakin.
Parang sasabog ang puso ko. Hindi ko alam kung bakit. Dahil ba sa lamig at ganda
ng boses niya? Dahil ba sa walang-kapintasang kagwapuhan niya? Dahil ba tingin
ko'y di ko siya pwedeng magustuhan pero gusto ko na siya? O dahil alam kong di s
iya kailanman magkakagusto sakin?
I looked away. Tumingin ulit ako sa mga taong kumakain ng lunch sa kabila.
"Di mo man lang ba ako papansinin? Heto ako at nagpapapansin sayo at kinakantaha
n ka at eto ka mukhang mas gugustuhin pang umupo dun sa kabila kesa dito sa tabi
ko?"
Napalingon ako sa sinabi niya. Tumawa siya sa nabiglang ekspresyon ko at kumanta
ulit...
"If I lay here... If I just lay here... Would you lay with me and just forget th
e world..."
Kung makapagsalita siya parang may laman sa loob nito. Nagkatitigan kami at tumi
gil siya sa pag gigitara.
"Nagustuhan mo ba?" Tanong niya at ngumiti.
"Magaling ka." Tumango ako at inalis ang tingin ko sa kanya.
"Yun lang?" Hinawakan niya ang pisngi ko at nilingon ang mukha ko para tignan si
ya.
"A-Ano ang gusto mong marinig?"
I'm sure pulang-pula ang pisngi ko dahil naramdman kong uminit ito sa ginawa niy
a. Nakita ko ang seryoso niyang mga mata na nakatitig sakin at binuksan niya ng
konti ang bibig niya.
Mga mata niya na galing sa mata ko ay tumitingin na ngayon sa lips ko kaya mas l
along nag init ang pisngi ko. Ang mga kamay niya ay nasa pisngi ko parin. Baka m
alaman niyang naghuhuramentado ako ngayon at maramdaman niya ang init sa pisngi
ko kaya lumayo ako ng konti sa kamay niya pero unti-unti siyang lumapit sa pisng
i ko at... tinanggal niya ang kamay niya sa pisngi ko at tinanggal niya rin ang
mga mata niya sa mata ko.
Tumingin siya sa kawalan gamit ang malungkot niyang mukha.
WE WERE ABOUT TO KISS! Hahalikan niya na sana ako! Grabe yung tibok ng puso ko d
i parin napapawi!
Inis ako sa sarili ko dahil imbes na magtaka kung bakit niya yun ginawa, mas ini
Si April kasi halos top sa lahat ng subjects. Well, kita niyo naman yung 'look'
niya. Nerdy type kaya totoong nerd siya. Marami pang dalang books lagi na pamins
an-minsan ay nakikita kong dala ni Jacob.
"Tsaka... sorry pala ah? Magpa-practice ba kayo ng cheering?" Tanong ko.
"Yep. May sinabi nga pala si Mrs Gonzalo sakin. Aniya mag ready ka na daw ng isa
ng long gown tsaka sports attire." Aniya.
"May talent portion ba?"
"Wala. Yung show-off lang nung sports yung 'talent portion'."
Tumango ako, "Sige." Pero kinakabahan at may mga butterflies na sa tiyan ko.
"Wa'g mo ng hanapin si Jacob." Ngumiti siya ulit.
"Bakit?"
"Umuwi na yun." Aniya. "Sa bahay yata nina Leo sila magpapractice."
Pumunta din siya kay Mrs Gonzalo at ako naman ay dumiretso na sa gate. Syempre,
totoo yung sabi ni April. Close sila ni Jacob kaya alam niya kung nasaan ang kum
ag. Wala din sila sa mga bandang nagpa-practice sa mga classroom at mas lalong w
ala siya sa court. Panay pa ang mura ng coach nila dahil wala na naman daw si Le
o at si Jacob!
Umiling ako palabas ng school at muntik nang mapasigaw nang may humila sa bag ko
. Natigilan ako sa pagsigaw dahil nilagay niya ang index finger niya sa lips ko.
"Shhhh..." Aniya.
Ang lapit naming dalawa at di ko maiwasang mamula sa kakaisip sa distansya namin
. Parang tulad lang nung kanina sa field ah?
Bumitaw siya nung narealize niya ang lapit namin sa isa't-isa at tumingin sa mal
ayo.
"Ano ba?" Sabi ko. "Muntik na akong magka heart attack!"
"Li ka na!" Sabi niya.
"Hinahanap ka ng coach mo sa loob!" Sabi ko.
"Bukas na ako mag papractice sa basketball! Tsss! At bukas gagawin mo yung thesi
s habang naghihintay matapos ang practice ko."
"Huh? Busy ako no! Busy ako sa Ms Intramurals kung saan ikaw ang naglagay sakin.
"
Galit parin pala siya kasi nakita ko ang inis sa mga mata niya, "Mas importante
pa ba yan sa thesis?" Sabay tingin niya sa malayo para maghanap ng tricycle.
"Tsaka... anong ginagawa mo dito? diba dapat nag papractice ka sa banda? Ba't ka
nandito?"
"Eh ano pa po ba? Hinihintay ka!" Para bang ang-tanga-ko-kasi-di-ko-alam yung to
no niya. "Si April? Di mo ba ihahatid?" Tanong ko.
Galit na naman siya dahil sa tanong ko, "Kukunin siya ng tatay niya. Kinukuha na
man siya araw-araw o di kaya umuuwi mag isa."
"At ako? Kinailangan ko pa talagang ihatid? Kaya kong umuwi mag isa!" Galit nari
n ako kahit gusto ko naman talagang ihatid niya ako nang makasama ko pa siya.
"Hindi mo ba nakita yung reaksyon ng mga kaklase natin kanina? Baka nga inabanga
n ka na ng mga yun eh at popormahan ka pa." Tumingin siya sa paligid.
Wala namang lalaki dun eh. May grupo pa nga ng mga babaeng nag bubulung-bulungan
at tumitili habang tinitignan si Jacob. Para bang wala ako sa tabi niya. Hindi
niya ito pinansin at pumara na ng tricycle.
"Tsaka, papunta din naman ako kina Leo eh. Idodrop ka ni manong sa inyo tapos di
retso ako kay Leo." Sabi niya habang nag iisip.
Ako naman, nawe-weirduhan talaga ako sa acting niya. Concern ka lang yata eh! De
nial pa!
"Ano?" Tanong niya nang nakatitig ako sa kanya habang umaandar ang tricycle.
"Ba't ka ba galit?" Tanong ko. "At anong problema mo kung pormahan nga ako ng mg
a kaklase natin?"
Ginulo niya ang buhok niya.
"Kalimutan mo na nga yun!" Di siya makatingin sakin.
Kalimutan? Hindi ko makalimutan ang mga sinabi mo! Yun lang yata yung nagustuhan
ko dito sa Alegria eh. Ikaw lang yata ang dahilan kung bakit nandito parin ako
(except lang sa matinding kahirapan kaya di makabalik ng Maynila).
"Bakit? Bakit ayaw mong pormahan ako ng iba?" Tanong ko ulit.
"Anong problema mo eh basta ayaw ko?" Inis na inis na talaga siya na tumingin na
lang siya sa labas para talikuran ako.
Inirapan ko siya. Weh? Hindi matanggal ang ngiti ko. Tahimik kaming dalawa at tu
nog lang nung tricycle ang naririnig. Agad kong inayos ang mukha ko nang bigla s
iyang lumingon at...
"Basta! yung thesis bukas ah?... Anong nginingiti-ngiti mo diyan?"
"Eh bakit? Masama bang ngumiti? Tsaka ikaw? Anong gagawin mo sa thesis natin eh
nasa basketball practice ka pala bukas." Sabi ko.
"Susunod lang ako sa library. Early dismissal mula bukas para sa activities." An
iya pero laman ng mga titig niya ang paghihinala kung bakit nakangiti ako kanina
.
Hindi ko tuloy maayos ang seryoso kong mukha at napapangiti ulit. Nakatitig pa s
iya. Di ko na lang siya tinignan.
Kabanata 18.
Unang Halik
Sinunod ko ang sinabi ng kumag at hinintay ko nga siyang matapos ng practice sa
basketball. Pero yung di ko sinunod ay yung paghihintay sa library. Hinintay ko
siya sa bleachers habang pinapanood ang practice nila. Nasa feild na yung cheeri
ng squad namin.
Sinabihan ko na si mama at papa tungkol sa pagiging Ms Intramurals ko kaya hayun
at excited si mama. Aniya'y yung sports kong gagawin ay volleyball. ('Mananalo
ka dun kasi ang ganda kaya ng legs mo, pag volleyball attire diba maiksing short
s? Yun na! Marunong ka namang humawak ng bola.' yun ang tingin niya.)
"Ba't ka nandito?" Nilapitan ako ni Jacob.
Agad kong napansin ang bango niya kahit puno siya ng sparkling sweat. Narinig ko
agad ang tibok ng puso ko pero sigurado akong di tama yun kasi ang pangit ng pa
mbungad na sinabi niya sakin.
"Bakit?" Tanong ko.
Ginulo niya ang buhok niya at... "Hindi na kami nakakapagpractice kasi panay ang
usapan nila sayo!"
"Bakit? Anong pinag-uusapan nila tungkol sakin?"
Namula siya at... "Kailangan mo ba talagang malaman?"
Hindi ko alam kung bakit siya namula. Dahil galit o dahil nahihiya? Di siya maka
tingin sa mata ko ng diretso.
"Bahala ka nga!" At bumalik na siya sa practice.
Buong practice nila, nakatitig ako sa kanya. Malumanay kung ishoot ang bola, par
a bang natural yun sa kanya. Pag di na shoot napapamura minsan pero humahalakhak
.
Tinignan ko ang relo ko: 4:00PM. "Okay! Punta muna akong library!" nagmadali ako
.
Dapat pala dumiretso na lang akong library nang matapos na 'to at di ko na tinig
nan si Jacob dun na para bang may kunga no sa tiyan ko. Namimilipit at may guwan
g akong nararamdaman. Hinawakan ko ang tiyan ko habang naghahanap ng magandang t
opic sa isang libro nang...
"Oh ba't ka umalis?" Tumambad ang mabango at nakabihis na ng t-shirt si Jacob sa
kin sa harapan ko.
"Wala eh! Ang ingay." Di ako makatingin sa kanya. "Dami mong fans."
Biglang kinuha niya ang librong hawak ko kaya nagkahawakan kami ng kamay at nagk
atinginan.
Wala masyadong tao sa library, lahat ay abala sa practice at iba pa. Tahimik kam
ing dalawa habang nagkakatitigan.
"Uh... wala yun." Sabi niya nang natauhan kami.
"Uhm... Weh? Pahumble ka pa... Daming tumitili sayo." Sabi ko. Awkward. Yung tun
og pa ng boses ko ay parang galit. Di tuloy ako makatingin sa kanya.
"Bakit? Ayaw mo?" Tumaas ang kilay niya at ngumisi.
"Ba't naman ayaw ko? Sino ba ako?" Napatingin ako sa kanya. "Tsaka di naman yan
mapipigilan. Kung gusto ka ng mga tao, wala ka ng magagawa dun kasi gusto ka nil
a. It's not your choice."
"Tama. Ang importante lang naman ay kung sino... ang gusto ko..."
Napalunok ako at nagkatinginan ulit kaming dalawa. Sumimangot siya at bumitaw sa
titigan namin.
"B-Bakit? Sinong gusto mo?"
Kinabahan ako. Sino kaya? Ako? Ako may pag-asa ba? Si April? Sino?
Ngumisi siya at ibinalik ang tingin niya sakin, "Ba't ka curious? Wow! Si Rosean
ne Aranjuez curious kung sinong gusto ko!" Tumawa siya.
GRRR! Nang-iinis na naman! "Tseh! pakealam ko kaya kung sino ang gusto mo! Pa my
sterious effect pa di naman bagay sayo!"
Tumatawa siya habang nilalagay na ang kamay sa tiyan dahil sa sobrang pagtawa.
"Tseh! Bilisan na nga natin! May something pa mamayang 5pm! Ipapakilala kami sa
mga tao! Lahat daw ng Ms Intramurals! Bilis na!" Sabi ko at agad humupa ang pagt
awa niya at nagseryoso.
Tahimik siya at ginulo ang buhok niya.
"Wa'g ka na lang sumali... please?" Seryoso niyang tinitigan ang mga mata ko kun
g saan agad bumilis ang tibok ng traydor kong puso.
"B-Bakit?"
"Basta!" Ginulo niya ang buhok niya.
"Edi sasali ako! Basta-basta ka pa diyan! Sasali ako!" Sabi ko.
Tumahimik siya at...
"Ayokong... magustuhan ka nila." Aniya at natigilan ako.
"Huh?"
Di siya makatingin sakin at pumikit na lang siya.
"Bakit?" Grabe dinig na dinig ko na ang puso ko. Nag huhuramentado na at parang
lalabas na lalo na nung nagkatitigan kaming dalawa.
Nilagay niya ang kamay niya sa chin ko at nilapit ang mukha niya sakin. Nakita k
ong kuminang ang kanyang mga mata at tumingin siya ng diretso sa mga labi ko at
balik sa mata ulit. Humilig pa siya sa table kaya lumangitngit ito ng konti sa s
ahig.
Nanlaki ang mga mata ko nang naramdaman ko ang malambot niyang labi sa labi ko.
One. Swift. Kiss. At umalis siya nang walang sinasabi sakin.
WHAT IN THE WORLD WAS THAT? HE KISSED MEEEEEEEEEEEEEEEEEE!? Napahawak ako sa lab
i ko. Yung isang kamay ko naman ay nasa puso ko. Calm down, heart. Calm down! An
ong ginawa ni Jacob sayo at ganyan ka na lang? Hinalikan niya ako! Pero bakit?
Napatingin ako sa paligid. Walang tao... Walang nakakita... Totoo ba yung nangya
ri? O guni-guni ko lang?
Kabanata 19
Nahulog na ng Tuluyan
Para akong zombing naglalakad sa school grounds pagkatapos akong iwan ni Jacob..
. pagkatapos niya akong hinalikan. Lulong sa pag-iisip ng halik niya, di nag iis
ip kung saan pupunta o anong gagawin.
Hindi ko talaga alam kung bakit niya ako hinalikan. May gusto ba siya sakin? Bak
it niya nagawa yun? At isa pa, bago niya ako hinalikan, aniya'y ayaw niyang magu
stuhan ako ng iba.
Uminit pa lalo ang pisngi ko habang naglalakad.
"Roseanne! Good luck!" Sabi nung mga kaklase ko.
Hindi ko na pinansin dahil masyado akong preoccupied sa pag iisip kay Jacob. Gos
h! Nang papalapit na ako sa covered court, narinig ko yung kinanta ni Jacob noon
g nasa field kaming dalawa. Papatapos na ito at kitang-kita mo sa mga estudyante
ng nanonood na halos umakyat na sila sa stage sa kilig at lahat sila kinakanta y
un na para bang paboritong-paborito nila. Yung iba tumatalon-talon pa.
Siguro lagi 'tong tinutugtog nina Jacob.
"Would you lay with me and just forget the world?" Yun ang last na lyrics nung k
anta bago matapos.
"I LOVE YOU JACOOOOB!" Ang lakas ng boses nung tumili! Grupo ng mga first year n
a babae.
"Ms. Aranjuez!" Sabi nung P.E teacher naming si Mrs Castro. "Nandito ka lang pal
a!" Suminghap siya. "Akala ko nag back-out ka! Naku! Dali ka na! Pumunta na tayo
sa backstage! Buti at nandito sina Jacob at pinatugtog muna namin bago mag star
t!"
Nakatingin lang ako kay Jacob habang sinisimulan ni Leo ang isa pang bagong kant
a.
"Last song for today." Kumindat siya dun sa mga tumili kanina at may umambang hi
himatayin sa kilig sa kanila.
Napailing na lang ako at pinakinggan ang bagong kanta habang hinihila ako ni Mrs
Castro sa backstage.
Hindi ko alam kung bakit pero ang sarap sarap pakinggan ng boses ni Jacob. Kinak
abahan ba ako o nahuhulog na? Dinig na dinig ko na ang puso ko at ayaw na nitong
itanggi ang nararamdaman. Hindi ko din alam kung bakit may mga kantang nalalama
gtitig sa kanya. Ni hindi niya ako tinignan. Ni hindi niya chineck kung nandito
na ako. Pero bkit niya ako hinalikan noon? Bakit niya ako pinigilang sumali? Kay
a ba di niya ako pinapansin dahil di ko siya sinunod? Pero ang harsh niya talaga
sakin kahapon!
"Rosie! Smile!" Sigaw ni Maggie habang niclick yung camera.
Sumimangot siya nang nakitang di ako ngumingiti.
"Ayan na! Magsisimula na!" Sabay turo niya sa stage.
Nandoon na si Mrs Castro, nag welcome address na ang principal at isa-isang tina
wag ang mga candidates. Walang April na tumambad sa madla. Hindi siya dumating!?
Bakit?
Tinignan ko si Jacob at nakitang may kausap sa cellphone niya. Of course! I'm su
re! Si April yun!
Nag talent portion na at sobrang kaba ko na, wala paring April na dumating! Tina
wag si April, pero walang dumating. Tinawag ako, nag perform ng iilang spikes at
nagpopose at ngumingiti kasama ang bola, walang April na dumating. Naghiyawan a
ng lahat.
"ARANJUEZ! ROSIE!"
"ROSEANNE! GANDA MO! GALING! THE BEST!"
Pumalakpak sila at sigurado akong yung palakpak na natanggap ko ang pinaka malak
as sa lahat.
Bago ako umalis ng stage, lumingon ako kay Jacob na... kahit kailan ay di tuming
in sakin habang nag peperform ako. Para bang wa epek yung beauty at charm ko kah
it ang buong audience ay isinisigaw na ang pangalan ko.
"ROSIE! KAY GANDA MO TALAGA! I LAB U!" Sigaw nung isang 4th year.
"THAT'S MY SISTER! YOU GO GIRL!" Sigaw ni Maggie bago ako umalis ng stage.
Si Maggie talaga. Todo support! Tumatawa na lang sina mama at papa pati si Aunt
ie Precy. Pati ako natawa na rin. Pero di ko alam na pagkatapos ng tawa kong yun
ay hindi na ako makakatawa pang muli.
"Ehe-Ehem... Sorry for the interruption, but the contestant number 11 is here..
. Ehe-Ehem..."
Napatingin ako kay Mrs Castro na may tinatawag galing back stage. Natahimik din
ang audience at tinignang mabuti ang stage.
"Ladies and Gentlemen, April Valdez! Contestant number 11!"
Nalaglag ang panga ko nang nakita si April... Chinita at maganda ang mga mata, n
aka lugay ang straight, itim at shiny na buhok, walang nerdy glasses, pink yung
labi, exposed ang magandang kutis, maiksi ang shorts na may nakalagay na number
20, may dalang bola at... at... jersey... lunok... jersey na sa likuran ay... lu
nok... kahit sa puntong ito ay di na makalunok dahil may parang bato sa lalamuna
n ko... ang jersey... sa likuran ng jesrey... ay may apelyidong... Buenaventura.
Kabanata 21
Anak ni Juan Antonio
Hindi maalis sa isip ko ang mukha ni April. Ang ganda niya! Sobra! Hindi rin mak
apaniwala ang audience. Si Jacob naman ay nakatingin lang kay April... Ni hindi
kailanman dumapo ang mata niya sakin lalo na nung nag long gown na kami.
"ARANJUEZ PARIN! GANDA! NATURAL! KAHIT WALANG MAKE UP MAGANDA!" Agad kong hinana
p ang mga lalaking nagsabi nun.
Gusto kong yakapin sila... It made me feel better. Kahit na alam kong naliligali
g na ang puso ko. Si April na maganda, si Jacob na galit at di makatingin sakin,
ang Buenaventura na jersey ni April kanina.
Narinig ko pa si Auntie Precy nang nakita niya ang jersey, "Sila na ba ni Jacob?
"
Hindi ako sumagot.
Narinig ko din ang mga audience, "Shet ang swerte ng nerd na yan! Sarap magpakan
erd din kung si Buenaventura din makakatuluyan."
Hindi ko namalayang kanina pa ako nakasimangot sa stage. Nakita ko si Maggie na
ini-stretch ang mga labi nya at tinuro ako kaya sinubukan kong ngumiti pero wala
eh... fake smile lang ang kaya. Kumaway na rin ako para mas makatotohanan.
"And the winner for the miss intramurals is... candidate number..."
Hindi ako kinabahan. Manhid na ako. Kanina ko pa tinitignan si Jacob na nakating
in kay April at nag che-cheer, nag whi-whistle at sinisigaw yung pangalan niya.
POTA! AYOKO NA! BWESIT! Tumulo talaga ang luha ko sa magkabilang pisngi ko...
"Candidate number 12! Ms Roseanne Aranjuez!" Nag dagsaan silang lahat sakin.
Yung taga-bigay ng sash, crown, flowers, trophy, frame, si mama at papa, si aunt
ie Precy, si Maggie, si Mrs Gonzalo at Mrs Castro.
"OH MY GOD SIS!" Sabi ni Maggie at malaki ang ngisi. "You won!"
Pero grabe yung luha ko... parang gripo kung tumulo.
"Wa'g kang umiyak, di pa naman 'to Ms Universe!" Tumawa si Maggie.
Tumawa din ako at pinilit ang ngiti sa sarili ko habang nag pipicture. Hindi nak
apasok si April sa tatlong runner ups.
"Rosie, mauna na kami
bahay." Sabi ni mama
"Opo." Tsaka ko naman
ko at ibang namangha
Mamayang hapon ang cheering competition at tutugtog daw sina Jacob. Ngayon, inii
sip ko kung pupunta ba ako o hindi. Hindi naman kailangang pumunta (dahil ms Int
ramurals ako) pero... ewan ko ba.
"April." Lumingon lahat nang nandoon sakin.
Hindi ako sigurado kung galit ba sila sakin o natural lang talaga yung mga titig
nila.
Naaninaw ko ang mukha ni Jacob, bahagyang nakabukas ang bibig niya habang nakati
ngin sakin pero nasa likod ni April ang kamay para itahan siya sa pag iyak. Agad
niyang sinarado ang bahagyang nakabukas na bibig. Napatingin ulit ako sa magand
ang si April na umiiyak.
"Sorry." Sabi ko.
Umiiling siya nang papalapit ako, "Okay lang. Akala ko kasi pwede na akong manal
o ngayong ganito." Aniya.
"Akala ko din eh." Nakita kong sumimangot si Jacob. "I mean... ang ganda-ganda m
o at ang galing-galing pa... "
Nagsitanguan ang mga nakapalibot sa kanya.
"Nga pala, Congrats Rosie." Sabi nung isa kong kaklase.
"Oo nga! Sobrang ganda mo! Papicture nga?!"
Tapos ayun, nakita kong nanlisik ang mata ni Jacob sakin at dahan-dahan silang u
malis ni April. Actually, kahit napapalibutan ako ng sobrang daming 'fans' ngayo
n parang naiinggit parin ako kay April. Kasi naman, kasama niya si Jacob at mara
ming nakiramay sa kanya. Para bang sa biglaang make over niya at sa biglaang pag
katalo ay nakuha niya ang loob ng mga tao.
"Hmp! Pa epek pa yung bruhang April na yun! Paiyak-iyak! Ang sabihin niya lang a
y ginagamit niya si Jacob!" Narinig ko si Eunice na hinahampas yung ilang locker
s sa lockeroom habang nag bibihis ng costume nila. "Kainis! Bruha! Kainis! May p
a jersey jersey pa siyang nalalaman! Kainis!"
Damang dama ko sa pinagsasabi at pinaggagawa niya ang pareho naming damdamin. We
ll except dun sa ginagamit na yun. Ginagamit ni April si Jacob? Paano?
Umuwi ako sa bahay at kumain kami ng marami. Parang pyesta lang ah! Pero nang na
g ala una na, agad akong umalis kahit di ko naman feel. Pinilit ko si Maggie na
sumama pero umayaw siya dahil tatawag daw si James mayamaya.
Dumating ako ng school na sa labas palang ay may mga kartolina at mga plakards n
g JACOB akong nakita. This is a bad idea after all. Kita mo na? Sinisigaw pa ang
pangalan niya sa mga plakards na yun!
"Uy! Rosie! Congrats!" Sabi nung isang classmate ko.
Tumango lang ako at ngumiti.
Nakita ko sa bleachers ang iba't-ibang contestants ng cheering competition. Halo
s lahat ng nandito ay contestants din at damang dama ko yung saya ng lahat. Main
gay at masaya.
May kumakanta sa stage na isang bandang babae ang vocalist. Pero lahat ng tao at
halos lahat ng pangalang nakikita ko sa ere ay kay JACOB. Ang dami dami niyang
fans! Ang sikat sikat niya. Hindi parin maalis sa isip ko yung mga masasamang si
nabi niya sakin, masakit, pero mas nangingibabaw parin yung halik niya.
Natapos yung isang banda at mas lalong humiyaw ang mga tao. Tumalon si Jacob at
ang mga kasama niya sa banda at sobrang naghiyawan ang lahat.
"JACOB JACOB JACOB JACOB!" The crowd's chant.
Sa sobrang lakas ng tili halos mapatakip ako sa tenga ko. At di ko din alam kung
bakit masakit... masakit dahil malakas o masakit dahil pangalan niya.
"Hello!" Sabi ni Jacob sa microphone, nakangiti na sa lahat ng nahihiyawan. "Pat
ikim lang 'to ah? Pagkatapos na ng cheering tayo mag o-all out." Nawindang ang l
ahat sa kindat niya.
Aray ko po, halos matamaan ako ng siko dito dahil sa hiyawan at panggigigil ng m
ga katabi ko.
Nagsimula siyang mag strum sa guitar, kasabay din nito ang pag papiano nung isa
pa nilang kasama na si (Teddy)... nanlaki ang mata ko nang narealize ko kung ano
ng kanta ito. Matagal niyang sinimulan at naramdaman kong sinadya ni Teddy ang p
agpapatagal ng intro dahil sa sumunod na sasabihin ni Jacob.
"This song... is dedicated to someone... who's making me confused." Hindi ko ala
m kung guni-guni ko lang yun o ano pero tumingin ang seryosong mga mata niya sak
in bago pumikit para kantahin ang intro. Sino naman kaya yung nagpapaconfuse sa
kanya? Si April? "Kinanta ko na 'to sa kanya isang araw... at ipaparinig ko ulit
sa kanya ngayon."
"We'll do it all... Everything...On our own." Tumili ang lahat.
Laglag naman ang panga ko... Ayoko nang maging assuming. Akala ko noon ako yung
gusto niya... akala ko noon, concerned siya sakin, akala ko noon totoo yung hali
k niya pero nitong mga nakaraang araw... Hindi na ako mag aassume. Hindi na ako
maniniwala sa mga vibrations ko lang... Kung totoo yun, sasabihin niya yun.
Biglang umamba ang mga luha sa mga mata ko. How could this... stupid... stupid f
armer affect me this much, huh? Ni walang makapasa sa standards ko doon sa Mayni
la. I get that he's cool, charming and handsome but he's stupid!
GRRR!
Parang nalasing ang madla at di pa makaget over sa konting patikim nina Jacob. G
usto pa nilang kumanta siya ulit pero di na pwede kasi nandoon na si Mrs Castro
at naghihintay na humupa ang hiyawan para simulang ang competition.
"A-Anong pangalan ng banda na yun?" Tanong ko sa di ko kakilalang bumubungisngis
na fanatic nina Jacob.
"HUH?" Parang na insulto ko siya sa tanong na yun pero sinagot niya parin ako, "
Jacob! Ano pa ba?"
"Huh?" Ako naman ngayon ang parang nainsulto.
"J-A-C-O-B! Jacob yung pangalan ng banda nila! Kasi nga diba, bokalista nila ang
gwapong gwapo na si papa prinsipe Jacob?"
Umiling ako at umirap sa kawalan. Prinsipe? Prinsipeng masahol ang ugali... para
ng anong narating sa buhay eh wala pa namang nararating. Pabuhat-buhat ang ng ka
hoy"Dito tayo Jacob! Nandito si ms Rosie Aranjuez!" Narinig ko si Leo sa likuran ko
at agad tumabi sakin.
Oh my god! Si Jacob ay seryosong tumabi naman kay Leo. Alam kong ayaw niya pero
tumabi parin siya kasama ang kabanda. Dinagsa din siya ng congratulations galing
sa schoolmate-fans niya. Tapos naisip ko naman kung nasaan si April? Kung ano b
a talagang tunay na nangyari... Pero dahil sa inis ko sa kanya, di ako makapagta
nong... Ayokong mamansin sa kanya... At ayokong nandito siya sa paligid kaya uma
lis ako.
"Excuse me." Sabi ko kay Leo.
"O san ka pupunta?" Tanong ni Leo.
Napatingin si Jacob sakin.
"Aalis. Uuwi." Sabi ko.
"Huh?" Tumaas ang kilay ni Leo.
"Bakit? Dahil tapos na kaming tumugtog? Yun lang ba ang pinunta mo dito? Fanatic
ka na rin?" Ngumisi si Jacob at para bang nagyabang sa mga kabanda niya.
Tumawa naman sina Leo.
Lumapit ako sa kanya. Salamat Lord at busy ang lahat sa cheerin kaya walang mala
y ang madla sa gagawin ko ngayon...
Tinulak ko ang dibdib niya at agad napawi yung tawa niya.
"Ang feeling mo! Para kung sino kang gwapo! Kala mo kung sinong magaling!" Nagba
banta na ang mga luha sa mga mata ko. Hindi ko alam ba't ginagawa ko 'to. Laglag
ang panga ng apat na kabanda ni Jacob. Seryoso naman ang mukha ni Jacob ngayon.
"Hoy! Hindi kita kita gusto! Hindi mo ako fan! Kahit aso hindi kayang kainin yu
ng masahol mong pag-uugali!" Sigaw ko.
Nakita kong sumiklab ang galit sa mga mata niya, "Kung makapagsalita ka rin kala
mo ang bait mo ha? Kala mo santa?! Eh walang hiya Rosie pero mapanghusga ka!"
OH MY GOD! SARAP MANAPAK!
Tinulak ko ulit ang dibdib niya, "Anong problema mo, huh? Alam kong di ako santa
pero sino sating dalawa ang bigla na lang nanghahalik pagkatapos akong pagbawal
ang sumali sa Ms Intrams ha? Diba ikaw yun?"
Pumula ang pisngi niya at napatingin sa halos mas lumaking mga bibig ng mga kaba
nda.
"O hayan! Nahiya ka sa sarili mo noh? May pagalit-galit ka sakin ngayon eh ikaw
naman siguro itong may gusto sakin!? Makapagyabang ka akala mo kung sinong ang y
aman yaman! Bwesit! Dyan ka na!" Tinulak ko kaya napaupo siya sa upuan at speech
less.
YES! I WON!
"Rosie..." Sabi ni Leo. "Kilala mo ba kung sinong kausap mo?"
"Leo! Shut it!" Sigaw ni Jacob.
"Bro... she doesn't know anything?"
Napalingon ako kay Leo at biglang bigla sa pag eenglish nila.
"Leo! Wa'g na!" Sabi ni Jacob.
"Ano?" Hinintay ko si Leo na magsalita.
"Wa'g na! Tayo na! Alis na tayo!" Sabi nI Jacob pero hindi niya napigilan si Ted
dy.
"Anak siya ni Juan Antonio Buenaventura. Yung may ari ng J.A Foods at Kampo Juan
. Kaya literally speaking, mayaman nga siya..."
Napasinghap si Jacob at umalis samantalang ako naman ngayon ang may pangang nala
glag sa bigla.
"At... tama ba yung narinig ko?" Si Teddy na lang ang nas tabi ko ngayon. "Hinal
ikan ka niya?"
Kabanata 22
Edi Sumasakay
Umiyak ako sa bahay... gabi-gabi... Bwiset na Jacob! Buong intrams di ako pumunt
a sa school dahil sa Jacob na yun. Mabuti na lang at di required ang mga candida
tes ng ms Intrams. Pero alam ko namang kahit di kami required ay nandoon si Apri
l para suportahan ang walang hiyan kumag na yun.
Nalaman ko din kay Auntie Precy na si Jacob nga ang anak at tagapagmana ng lahat
ng ari-arian ni Juan Antonio.
"Patay na ang mama ni Jacob. Silang dalawa na lang ng papa niya at only child si
ya kaya natural lang na kanya na ang lahat." Aniya.
"Pero bakit ko siya n-nakikitan nag bubuhat ng mga kahoy na parang... magsasaka?
"
"Haay Rosie. Tumutulong siya sa ma tao ng farm nila syempre."
"Yung buong banda nina Jacob ay puno ng mayayaman. Kilala mo ba si Leo Yu?" Tuma
ngo ako sa tanong ni Auntie Precy. "Mayaman din yun. Si Teddy, Ron, at Louie ay
puro mayayaman. May ari ng Alps at iba pa. Kaya nga maraming fans yung ga yun di
to. Alam mo kasi... wala namang private school dito sa Alegria kaya wala silan c
hoice kundi pumasok sa public. Bilib din ako sa mga batang yun. Lalo na kay Jaco
b, napaka down to earth. Ah! Pati din si...Ramirez? Eunice Ramirez, yun maganda?
May ari sila ng Trucking services dito sa Alegria."
Napalunok ako, "si April Valdez?"
Tumaas ang kilay niya, "Valdez? Yung anak ni Mang Kaloy?"
"Basta... yung kasali sa Ms Intrams na nahuli?"
"Yun nga... Anak ni Mang Kaloy... Bakit? Magsasaka si Mang Kaloy at nagtatrabaho
yung mama niya kina Jacob."
Hindi ko parin talaga matanggap na mayaman si Jacob. Hindi ko kayang humarap sa
kanya ngayon. Alam kon kailangan kong mag sorry pero ayaw ko namang mag sorry sa
kanya ngayong ganito kaming dalawa.
Pansing-pansin na ni Maggie (at maging ni James) ang pagiging matamlay at kawala
n ng gana ko sa bawat araw na lumipas. At tadaaah!!! Balik-eskwela na agad!
Nininerbyos ako papuntang classroom sa unang araw pagkatapos ng Intrams. Hyper p
a ang mga tao at puno pa ng hang-over sa intrams. 6th years daw ang overall cham
pions. Pagkapasok ko ng classroom, nandoon na si Jacob at nag s-strum ng guitar
niya kausap si Leo. Nang nakita ni Leo ang pagdating ko, humalakhak siya at umal
is.
"Jacob..." Lumunok ako nang nagkatagpo ang mga mata namin.
MAG SOSORRY LANG AKO AT TAPOS NA! YUN LANG!
Pero bago pa ako makapagsalita, tinalikuran niya
siya nang nakarating na ang first period teacher
sap buong araw. Leche! Kainis! Parang tanga lang
kanya. Pag may joke ang teacher ngumingiti siya
siya. Ni hindi niya pa ako natignan kahit isang
Nang dinismiss na kami sa araw na yun, nagdagsaan ang mga kaklase ko sa labas at
nakita ko si April na hinihintay si Jacob malapit sa pintuan. Tapos na ako sa p
aglilipit ng gamit pero sinadya kong magpaiwan para makausap.
"Jacob." Di niya parin ako pinapansin. "Jacob, kausapin mo ako."
Linagay niya ang mga papel at ballpen sa bag niyang NIKE, bakit noon di ko nakik
ita masyado ang mga gamit niya, hindi ko narealize na kung anak siya ng magsasak
a, ba't may magandang guitar siya? Ba't may mamahaling bag? Ba't mamahalin ang s
apatos? Bakit may gold necklace siya? Ngayon lang ako natauhan.
"Jacob-"
"Wala naman tayong dapat pag usapan pa, Rosie." Mahinahong sinabi niya at tinali
kuran ako for the nth time!
Hinila ko ang braso niya kahit halos di ko naman siya mahila pero tumigil siya a
t hinarap ako. Nakita kong bahagyang nabigla siya sa ginawa ko at sa ekspresyon
ng mangiyak-ngiyak kong mukha.
Biglang kumulog at kumidlat sa labas kaya nagsigawan ang mga OA na estudyante.
"I'm sorry. I'm sorry kung hinusgahan kita noon. I'm sorry. yun lang ang gusto k
ong sabihin. Kung di mo man ako mapatawad, maiintindihan ko kasi kasalanan ko na
man-"
"Bakit ka nagsosorry sakin? Siguro gusto mo lang yata akong maging boyfriend dah
il mayaman ako? Nagpapapansin kana ngayong nalaman mong mayaman ako?"
AT PAK! Bwiset ka huh? Sinampal ko na kaya hayan at natulala siya sa lakas ng sa
mpal na tinamo niya. Buti at natulala siya at di niya tinititigan ang mukha ko n
a puno ng luha ngayon.
"OO! MAPANGHUSGA AKO PERO HINDI KO KAILANMAN NAGUGUSTUHAN ANG ISANG TAO DAHIL LA
NG SA YAMAN NIYA, JACOB! Ang sakit mong magsalita!"
Dini na dinig ng mga estudyante sa labas ang sigaw ko kaya napatingin sila sa lo
ob. Yung iba na weirduhan, yun iba naman ay walang pakealam. Si April na kanina
pa nakatingin samin ay umambang papasok pero pinipigilan ang sarili. Narinig ko
ang mabilis at malakas na hininga ni Jacob.
"Nagpapapansin ka nga! Pwes sorry ka na lang pero hinding hindi ako mahuhulog sa
mga tulad mong..." Natauhan yata kaya itinigil ang pagsasalita.
I swear to od, I've never cried this way before. Halos hinilamos ko ang luha ko.
Wala na akong lakas para sampalin siya ulit. Tinulak ko siya...
"Dyan ka na nga!"
Pero di siya natinag Nag walk out ako at naramdaman ko ang pagsunod niya pero di
ako lumingon. Di ko pinansin ang mga taong nakiusyuso sa pag iyak ko.
Bwiset! Pwede bang bumalik na lang ulit ako ng Maynila? Di bale ng mag struggle
ako sa kakaharap kay Callix! Di bali na basta wa'g dito sa harapan ni Jacob!
"Jacob, sabay na tayo. May payong ako." Sabi ni April sa malayo.
Nakarating ako ng gate at waiting shed nang di nagpapayong sa gitna ng ulan. Chi
neck ko sa bag kung may payong ba ako pero wala. Mabuti na rin to nang di mapans
in ni mama at papa ang pag iyak ko pagkarating ng bahay.
Pumara ako ng tricycle at agad nang sumakay. Sobrang lakas ng ulan na sa halos l
imang segundo kong paglalakad at basang basa na agad ako.
Pagkapasok ko sa tricycle, may pumasok ding may pamilyar na amoy, pamilyar na pa
kiramdam, pamilyar na bag, pamilyar na katawan at tumabi sakin sa tricycle.
Unti-unti kong tinignan ang mukha niya at nabanta ulit ang luha ko nang nakitang
... si Jacob ito.
"Anong ginagawa mo dito?"
"Ano pa ba edi sumasakay?" Galit na sinabi niya. "Manong kina Aranjuez." Sabi ni
ya sa driver na walang pakealam samin.
Basang-basa din siya sa ulan kaya inaayos niya ang buhok niya.
"Ba't ka nandito? Sana sumabay ka na lang kay April may payong siya." Sabi ko at
nabasag ang boses.
Tumingin siya sakin. Tinitigan niya ako na para bang ang tagal mula ng di niya a
ko natignan, "Ihahatid kita."
Pagkatapos niya akong saktan ng todo ay ganito na lang siyang bigla? Mahihimatay
na yata ako.
Kabanata 23
Bumuhos ang Lahat
Bumaba agad ako ng tricycle pagkarating sa kanto. Parang di umuulan kung makapag
lakad ako sa bilis. Ayaw kong makausap o makita ang pag mumukha ni Jacob pero hi
nila niya ang braso ko at hinarap niya ako.
"Rosie, sandali lang-"
"ANO JACOB?" Sigaw ko sa mukha niya.
Basang-basa na rin siya sa ulan at sparkling na pati mukha niya. Sobrang gwapo k
aya mas lalo akong naiinis dahil kahit galit ako sa kanya, nagawa ko paring puri
in ang mukha niya.
"Bitiwan mo nga ako!" Binawi ko ang braso ko sa pagkakahawak niya.
"I'm sorry! I'm sorry!" Aniya.
"I'm sorry mong mukha mo! Tingin mo sa daming masasamang sinabi mo sakin matatan
ggap ko yung sorry mo? Jacob, di ako matalino pero di rin ako tanga!" Hayun nags
ilabasan na ang maiinit na luha sa mga mata ko.
Mabuti at umuulan parin kaya di niya makita ang luha ko.
"Tingin mo ako lang yung mapanghusga? Oo! Hinusgahan kita, Jacob! Hinusgahan ko
ang pagkatao mo! Pero hinusgahan mo rin ako kaya kwits na tayo!"
"I'm sorry! Alam ko. Oo... kasalanan ko. Pero nakakainis ka eh! Nakakainis yung
pag sali mo sa Ms Intrams! Hindi ko alam pero naiinis ako-"
"BAKIT? Anong problema sa pagsali ko dun!? Diba ikaw ang nagtulak sakin sa pagsa
li? Anong kinalaman nun sa pagkatao mo? Wala naman diba? Sumali ako dun dahil yu
n ang suggestion mo tapos ngayon... ngayon iniinsulto mo na-"
"KASI AYOKONG MAY IBANG MAKAKITA SA NAKITA KO SAYO!"
Anong nakita niya sakin? Yung mukha kong maganda?
"Wala ka ng magagawa Jacob, nakita na nila! At sino ka ba sa akala mong may kara
patang pagbawalan ako sa kahit anong gusto kong gawin?! Tsaka! Maganda naman si
April ah! Siya na lang kaya ang wa'g mong ipakita? Hindi ako bagay na pwede mong
itago, Jacob! At mas lalong di mo ako pag aari kaya wala kang karapatan!" Tinul
ak ko siya sa galit ko.
"Rosie, I'm sorry." Natigil ako sa paglalakad dahil niyakap niya ako galing liku
ran.
Napapikit ako sa init ng yakap niya, sa bango niya, at sa feelings niyang agad k
ong naramdaman ngayon. Pero kahit ganun, mas nangingibabaw parin ang galit ko. T
inulak ko siya pero ayaw niyang magpatulak sakin. Nanatili siya sa position niya
.
"Jacob!" Sigaw ko habang tinutulak siya.
"Hindi ko alam kung paano 'to. Di ko na alam kung paano natin maibabalik yung da
ti... o kung maibabalik pa ba natin yun." Bulong niya sakin.
Mahigpit parin ang pagkakayakap niya.
"Hindi ko alam kung paano ko hahawakan ang sarili kong emosyon, Rosie. This is m
y first time... I've never felt this way before..."
Nanlaki ang mga mata ko at naramdaman ko ang paghina ng yakap niya kaya kinalas
ko ito at hinarap siya. Di siya makatingin sakin. Basang-basa ang buhok niya, an
g mukha, ang katawan... at pula ang kanyang mga mata.
Ayun na naman at dinig na dinig ko ulit ang malakas ng kabog ng dibdib ko...
"ROSIE?" Sigaw ni Auntie Precy sa malayo. May dala siyang payong.
"...papunta na dito..."
Hindi ko alam kung anong sinasabi niya.
"Ah! Ayun na!" Sabi ni Auntie Precy habang nakatingin sa labas.
May dumating na isang napakalaking sasakyan. Parang armored vehicle or something
?
Napanganga si Maggie at siniko ako nang tumingin kaming lahat sa bintana.
"Hummer." Bulong ni Maggie sakin.
Nilapag ni Jacob ang tasa ng tsokolate at tumayo...
"Salamat Auntie Precy, tita, tito, Maggie."
WEH? TITA? TITO?
"Sorry po sa abala. Alis na ako." Aniya.
Nakita kong may lumabas sa Hummer at may dalang payong. Isang matandang naka uni
porme ng Kampo Juan ang may dalang kay laking payong.
"Manang, nako nag abala pa kayo!" Sabi ni Auntie Precy nang nakarating na sa pin
tuan namin. "May payong naman kami dito."
"Okay lang, Precy! Oh, lika na Jacob!"
RICH KID ANG NYETA! Kainis! Sana mamatay na lang ako ngayon... KAINIS!
Bago siya lumakad palayo, tumingin ulit siya sakin at...
seryoso ang mukha niya, "Salamat, Rosie."
Tumango lang ako. PLASTIKAN!
"Sana mapatawad mo ako..." At umalis.
Ni hindi na sinundan ni mama, papa, auntie Precy at Maggie ang paglayo ni Jacob
dahil nakatoon ang mga mata nila sakin at laglag ang panga.
Kabanata 24
Peace Offering
Hinayaan ako ni Jacob na deadmahin siya. Isang buwan ko siyang dinideadma, kinak
ausap lang kung may sadya at lahat ng tanong niya oo o hindi lang ang sagot. Wal
a din naman siyang imik sa buong buwan na yun pero ginagawa niya ang lahat para
makausap niya ako ng at least once a day.
"Rosie, one-fourth sheet bah?"
Tango lang ako.
"Rosie, kelan natin gagawin yung thesis?"
"Next month."
"Rosie... dito ka ba kakain mamaya?"
"Di."
"Congrats nga pala kay Maggie ah, nakapasok siya sa J.A."
Walang imik. Ganyan araw-araw. Si Maggie ay nag apply ng isang trabaho sa Juan A
ntonio Food Corps. Sure ako na si Mama ang nag encourage sa kanyang doon mag tra
baho nang masubaybayan si Jacob... whatever! Sabi ni Maggie, pang matrikula niya
raw next year yung pag iipunan niya. Bakit? Mag cocollege siya? Di nga kami mak
abalik ng Maynila. At kung babalik man siya, pwede ba akong sumama?
Ugh! This is the worst place ever! I hate this place! I hate my life! I hate peo
ple! Kahit na mejo sumikat talaga ako dahil sa Ms Intramurals na yun, narealize
parin ng mga tao na di ako ganun ka welcome sa mga nagiging fanatic sakin.
"Rosie, na add na kita sa Facebook! Confirm mo ah?"
Facebook? Talaga palang masyado kong minamaliit ang Alegria... Kilala pala nila
ang Facebook! Well, may signal dito pero yun nga, masyadong mahina. Pero mamaya
mag papaload ako nang makita kung makakapasok ba ako sa Facebook.
Araw-araw nakikita ko ang mukha at ngiti ni Jacob na sumisigaw ng HELL-YEAH-I'MFILTHY-RICH-AND-YOU'RE-NOT-SO-TAKE-YOUR-BROKE-ASS-HOME - at lagi akong nababadtr
ip lalo na pag dumadapo ang paningin niya sakin.
"Nag away ba kayo ni Jacob?" Naninibago parin ako sa mukha ni April ngayong naka
lugay na ang straight niyang buhok, wala ng nerdy glasses at may lip gloss na sa
labi.
"Huh?"
"Kung iniiwasan mo siya, wa'g kang mag alala, tutulungan kita."
Malaki ang naitulong ni April sa pag iwas ko kay Jacob. Tuwing hinihintay ako ni
Jacob pagkatapos ng klase ay tinatawag niya ito saka ako nakakatakas. Pero haba
ng tumatagal di ko alam bakit pero naiinis na lang ako.
Isang araw sa library period namin para sa thesis, hindi na talaga ako pinansin
ni Jacob. LIBRARY PERIOD SA THESIS KAYA DAPAT NGAYON TAYO GUMAGAWA NG THESIS DIB
A? Pero hindi... kinakausap niya, animatedly, si Eunice.
Nagtawanan silang dalawa at minsan ay nasisita ng librarian pero mukhang mas iki
natuwa pa nila ito. Nasa tabi din ni Jacob si Leo at si Luis. Samantalang sa gil
id ni Eunice ay nandoon si Rica at Sheena. Si Teddy naman ay nasa harapan nila n
a tinitignang mabuti si Eunice na para bang naiinis. Kaharap ni Teddy ang limang
malalaking libro at para bang may hinahanap.
Ako din ay nasa harapan nila at hinihintay ang pag lingon ni Jacob sakin nang ma
pagsabihan ko na kailangan na naming maghanap ng intro sa thesis o yung title ma
n lang - pero di siya lumingon. Alam kong kitang-kita niya ako sa gilid ng mga m
ata niya pero di siya tumitingin.
"Uh... Teddy." Sabi ko.
Tumingala si Teddy sakin at ngumisi. Wala nang bakas ng inis.
"Pwede mo ba akong tulungan sa thesis natin?" Bulong ko. "Tutulungan din kita sa
inyo..." Sabi ko as if may maitutulong ako.
Sa gilid ng mga mata ko, nakita kong sa wakas ay nakuha ko ang atensyon ni Jacob
.
"Talaga? S-Sige bah!" Mas lalong ngumisi si Teddy at tumayo na para samahan ako.
"T-Teka-" Sabi ni Jacob pero huli na ang lahat.
Nakaalis na kami sa table nila at nakahanap na ng isa pang table. Umupo kami ni
Teddy at seryoso akong tumingin sa mga aklat habang pinagmamasdan ako ni Teddy w
ith an amused grin.
"Peace offering."
Walang pangalan pero sigurado akong kanya nga ito. Nako! Binuksan ko at nakita a
ng isang heart-shaped na cake - white forest. GRRR! Heart-shaped? Really?
Pagkadating niya, "Huy, sayo na yan! Tseh!"
"Huh? Bakit? Anong problema diyan?" Tumaas ang kilay niya.
"ayoko nito!"
"Ayaw mo sa white forest? Anong cake ba ang gusto mo at-"
"WALA!!!"
"Ayaw mo ba ng h-heart na cake?" Namula pa talaga siya pagkasabi niya nun.
"WALA AKONG GUSTO! AYAW KO LAHAT NG MGA BIGAY MO!" Sabi ko at di na ulit siya ki
nausap.
Pero sa araw ding iyon, mas nauna pa nakauwi ang cake sakin. BWISIT! Ang tigas t
alaga ng ulo ng kumag na yun!
Kabanata 25
Ubod sa Kalandian
Sa sumunod na araw, may tatlong roses ako sa mesa at may nakalagay ulit na note,
"Peace Offering number 2."
Grabe yung mga kaklase ko, pinagkaguluhan nila.
"Noon isang araw, cake yun diba?" Sabi nung nakaupo sa harapan ko. "Saan naman k
aya nakabili ng secret admirer mo ng cake? O di kaya may oven sila." Pinalibutan
ako ng mga kaklase ko.
Saka naman pumasok si Jacob habang tumatawa sila sa pinag uusapan nila ni Leo at
Teddy.
Hindi talaga malalaman ng mga tao dito na siya yung nagbigay sakin nito. Pagkata
pos ng klase... nung nakaalis na halos ang lahat... di parin gumagalaw si Jacob
sa kinauupuan niya.
"Ano to?" Tanong ko sa kanya ng pabulong.
"Peace offering nga diba?" Aniya.
Inirapan ko na, "Di na kailangan-"
"Bakit? Napatawad mo na ako?" Ngumisi siya.
"Hindi! Kasi nga... di na kita mapapatawad!" Sabi ko.
"Sus, etong si Rosie o... kung makapag biro wagas! Nagpatawad nga ang panginoon,
ikaw pa kaya!"
"Huy, Jacob! Wa'g mong isali ang panginoon dito, wala kang pakealam!" Halos di k
o yun masabi dahil natatawa na ako sa sinabi niya.
Loko! Kainis! Naiinis ako dahil natatawa ako pero di ko naman mapigilan ang pagp
ungay ng mga mata ko at paghalakhak ng konti.
"Ayan! Napatawa na kita... Kasunod nito ay ang forgiveness na-"
"Tseh! Tigilan mo nga ako-"
"Jacob!" Sigaw ni April sa likuran.
Habang tumatagal, lalo yata siyang gumaganda. At nagtaka din ako kung nag co-con
tact lens na ba siya ngayong di niya na isinusoot yung luma niyang glasses. Mas
umiksi din yung cut ng navy blue at crimson na palda niya. Mas maiksi pa sakin..
.
"Huh?" Napalingon si Jacob sa kanya.
ot kay papa. "Naku! Salamat!" Tapos umalis si papa papuntang kusina para ilagay
doon ang prutas.
"HUH? Umabsent-" Ni di ako makasingit.
"NAKUU! Umupo ka hijo! Dito... Hay nako! Kasamaang palad nga ay di namin maaalag
aan si Rosie ngayon dahil pupunta kaming Maynila ng papa niya."
AHDGWJHDFJAHJ WHAT? WHAT THE EFFING HECK? Ubod talaga si mama. Ubod sa kalandian
jusko!
"Kawawa naman itong anak ko... talaga... huhuh... baka anong mangyari sa kanya..
. ikamamatay ko talaga yun-"
"Ah! Ako na lang po ang magbabantay sa kanya dito!" Parang may nakita talaga ako
ng umilaw na light bulb sa ulo ni Jacob.
"Wa'g-"
"NAKUUUU!" niyakap ni mama si Jacob. "Ang baet mo pero kailangan mo ng pumasok s
a school. Baka bumagsak ka at pagalitan pa itong si Rosie ni Don Juan Antonio."
"Hindi naman po... Akong bahala!"
"TEKA LANG, MA!" At last, nakapagsalita ako. "Jacob, pumasok ka na nga! Alis ka
na dito."
"Huy, Rosie! Nagmamagandang loob na nga yung tao, pinagtatabuyan mo pa. Mahiya k
a nga diyan! Di kita pinalaking ganyan!"
Pumula ang pisngi ko. Nothing beats pinapagalitan sa harap ni Jacob! Bwiset!
"Oh sige na! Imbes na titigan mo ako ng ganyan, magsaya ka na lang at may magbab
antay sayo dito!"
"Mas sasaya ako kung mag isa ako dito! Wala namang namamatay sa flu!"
"Meron! Binalita kahapon sa TV Patrol!" Tapos umalis si mama para sabihin kay pa
pa ang pagbabago ng desisyon.
What the hell!? I'm sure gawa-gawa lang ni Mama yung sa TV Patrol! GRRR!
"O sige! Nandun na yung lunch niyo ah? Alis na kami... Naku Jacob! Kung wala ka,
anong mangyayari sa maganda kong anak! Maraming salamat at hulog ka ng langit!"
Tapos umalis na sila.
Napapikit na lang ako sa hiya kay Jacob. Yung ekspresyon niya kanina ay may halo
ng bigla at pagtataka. Naku! Kung alam niya lang kung ano ang nasa utak ni mama,
siguradong ma po-prove niya ang mga duda niya sakin (kahit na di naman talaga t
otoo yun para sakin). Maiisipan niya ulit na pera lang ang habol ko.
Kabanata 26
Pwede Ba?
Humiga ako sa sofa ng sala. Ayoko namang humiga sa kwarto at baka sundan niya pa
ako dun. Katakot! Buti na yung dito lang ako, di bale nang nandyan siya...
"Anong g-ginagawa mo?" Tanong niya.
"Ano pa? Edi natutulog!" Sabi ko.
"Ba't ba ang sungit mo? Ikaw na nga itong binibisita. Hindi mo ba nakikita ang e
ffort ko?"
"Sorry pero nakapikit ako." Nakapikit naman talaga ako.
Kinalabit niya yung braso ko.
"Rosie... Ito naman oh... Anong gusto mo? Pagkain? Ano? Sige na... gagawin ko."
"Hay! Ba't ka pa kasi nandito? Kainis ka naman! Umalis ka na nga lang at tumamba
y doon sa bukid? Tsaka? Paano ka nakalusot kay Mrs Gonzalo?" Dilat na ako ngayon
habang nakahiga at pinagmamasdan ang nakakairitang puppy eyes niya.
Bwiset na hinayupak. Kahit sa ganitong posisyon ay gwapo parin ang kumag. Kitang
kita ang hubog ng panga niya... perpektong bone structure. Nakakalaglag ng pant
y. Tingin niyo kung sa Maynila siya nakatira ay sikat siya? Malamang, huh! Mukha
niya palang ulam na! Paano kung isama pa yung katawan? Yung mga 17-year old na
ka batch kong lalaki, may muscles nga pero hilaw na hilaw pa kumpara nitong kay
Jacob. Mukhang maaga siyang nagbinata at maagang na develop ang muscles dahil di
to sa bukid.
Halos masabunutan ko ang sarili ko sa pamumuri sa kanya.
"Ayun, sinabi ko kay Mrs Gonzalo na nag LBM ako. Di ko na mapigilan yung ano...
kaya kailangang umalis." Ngumisi siya at tumingin sakin. "Galing ko no?" Kuminda
t pa.
"Tseh! Sana matuluyan ka!" Inirapan ko na habang nakita ang pag pout niya.
"Ito naman talaga! Ang sama mo! Wala kang pakealam kung mamatay ako..." Nagtampo
pa.
"Walang namamatay sa LBM!" Sabi ko.
"Meron no! Pag ma dehydrate ako, mamatay ako."
Umupo ulit ako dahil di ko na mapigilan yung pagtatalo namin, "Edi uminom ka ng
tubig nang di ka madehydrate at mamatay, at para mapagpatuloy mo ang walang hang
gang LBM!"
"Sama mo!"
Umirap ako at ngumisi habang pinagmamasdan ang malungkot na mukha niya.
Buti yan sayo, kumag ka! Ah! Alam ko na! Papahirapan kita!
"Aray... ginugutom ako." Sabay haplos ko sa tiyan ko. "Makatulog na nga lang nan
g makalimutan ko ang gutom ko." Sinabayan ko pa ng ubo at paghingi ng tissue par
a sa sipon.
"Eto." Sabay abot niya sa tissue. "Uh... Anong gusto mong kainin?" Tanong niya.
"Fried chicken... kaso... pritong isda yung nasa kusina... Yaan mo na, makatulog
na nga."
"Si-Sige, bibilhan kita."
"Wa'g na!" Overeact naman si ako. "Baka sabihin mo na naman mukha akong pera."
"Hoy! Di ko sinabi yun noh!" Aniya.
Di na ako sumagot at pumikit na.
"Hello? Paluto ng Fried Chicken, sabihin mo sa cook. Nandito ako kina Aranjuez..
. Huh? Oo. Basta... may importante akong ginagawa. Sumakit kasi tiyan ko... Okay
... Bilisan mo ah?" Tapos binaba niya.
COOK? Oo na! May cook sila! Yes na lang! Yes na yes! Yaman ng kumag at nakakaini
s na.
Humikab ako.
"Maganda din sana yung spagetti. Sarap! Tsaka four seasons na juice."
"Hello? Juice na four seasons tsaka padagdag ng spagetti... Oo. Kina Arajuez. by
e."
SHET! Sinusunod niya talaga ang lahat ng sabi ko. Nahilo ako sa biglaan kong pag
upo. Natigilan ako para ayusin ang paningin kong nagdidilim.
"Rosie!?" May takot akong narinig sa boses niya.
Agad siyang lumapit sakin at hinawakan ang ulo ko.
"O-Okay ka lang ba?"
"Oo! Okay lang ako! Nahilo lang ako-" Pero bago ko pa madugtungan ay hinihilot n
iya na ang ulo ko. "Jacob, anong ginagawa mo?"
"Wa'g kang malikot."
In fairness!!! Ang sarap sarap niyang magmasahe. Pagkatapos ng panandaliang pagk
a hypnotize ko inalis ko agad yung kamay niya sa ulo ko.
"Nilalandi mo naman yata ako eh." Sabi ko.
Ngumisi siya...
Tama ba yung sinabi ko? Nilalandi niya talaga ako?
"Humiga ka nga!" Aniya.
"Aba't-"
"Higa na!" Sabi niya kaya humiga naman ako.
Sinimulan niya ang pagmamasahe sa braso ko, tapos sa legs ko na hindi ko kinaya
dahil nakakakiliti.
"Alis ka nga diyan Jacob!" Sabay tawa ko.
"Mainam to para sa sakit ng katawan mo." Nag evil smirk siya.
"Landi mo! Alis ka!" Ayoko mang mangyari pero uminit talaga ang pisngi ko.
"Jacob-"
Nkabukas pala yung pintuan kasi nandoon na yung matandang naka uniporme ng Kampo
Juan na kumuha sa kanya dito noon. May isa pang naka uniporme din sa likuran ni
ya at pareho silang may dalang supot at laglag ang panga sa posisyon naming dala
wa.
Agad akong umupo ng maayos at tinanggal ang kamay ni Jacob sa legs ko.
"Salamat, manang." Pero mukhang hindi napansin ni Jacob ang mga pangang nalaglag
nila.
Kinuha niya lang yung mga supot at nilapag sa lamesa sa harapan namin.
"May sakit po itong si Rosie, inaalagaan ko lang." Aniya.
Tumaas yung kilay ng matanda at may ibinulong naman yung kasama niya sabay silan
g tumango at... "O sige, maiwan na namin kayo."
Namutla ako. Ang bilis ng karma!
"Jacob, alam mo ba kung anong iniisip nung matanda tsaka yung kasama niya? Na gi
nagamit lang kita! Ginagamit para makuha ang gusto ko... Yung mga pagkaing ito,
sana di mo na pinadala!" Sabi ko.
"Wala naman akong pakealam kung anong sasabihin nila eh-"
"Pwes ako may pakealam! Ayokong iniisip ng mga tao na ginagamit kita."
"Ako naman yung nag kusang loob na bigyan ka." Aniya.
"Kaya ayaw ko sa mga mayayaman eh!" Napabuntong-hininga ako.
"Huh? Sabi mo mayaman yung ex mo? Ba't mo siya naging boyfriend kung ayaw mo pal
a sa mayaman."
Actually, noon, okay lang naman sakin yung mayayaman. Tama si mama, maraming lal
aki diyan at kung may pagkakataong pumili ay pumiling mabuti. Mayaman at gwapo yun ang tama. Kaso simula nuyng break up namin ni Callix, narealize kong hindi
lang yun ang kailangan. Mabait, understanding at higit sa lahat ay... tunay na m
ahal ka. Yun ang mga kailangan... Hindi naman kailangang gwapo at mayaman, plus
points lang ang mga iyon.
"Mahal ko eh."
laha
niya
nga
(evi
Tsaka... ba't nga ba siya manliligaw? Di pa naman niya sinabing mahal niya ako d
iba?
"Gaano pala ka-kahirap manligaw? Hindi... first time ko kasi ito eh..." He looke
d away.
OH! Some revelation there, huh? Sa kagwapuhan niyang ito ay di pa siya nakakaran
as manligaw. Virgin na virgin pa ang kumag kaya naman pala hiyang-hiya pa at nam
umula ang pisngi.
Well, hindi naman talaga yun ang ibig sabihin ko sa 'di ganun kadali' - actually
, ang ibig kong sabihin dito ay hindi ganun kadaling magpatawad sa lahat ng pamb
ababoy niya sakin pero dahil binigyan niya ako ng ideya sa pagsasabing: gaano ka
hirap manligaw? ETONG SAYO!
"Kasalanan mo yan kasi first time mo! Alam mo bang nakakaturn off dahil di ka ma
runong manligaw?!"
Halos makita kong umusok yung pisngi niya sa pula nito. Nagalit agad siya...
"ANO? Sinong nagsabing di ako marunong manligaw? Sus! Marunong ako noh! Bigyan p
a kita ng flowers araw-araw!" Aniya. "Anong gusto mo? Roses? May plantation kami
ng roses dun sa dinidevelop pang lupa sa Kampo Juan..."
"HINDI AKO MAGPAPALIGAW SAYO AT AYOKO NG ROSES!" Kahit gusto ko ng roses... nang
iinis lang.
"B-Ba't di ka magpapaligaw sakin?" Parang nainsulto ko siya sa sinabi ko.
"Dahil mayaman ka!" Sabi ko.
"Akala ko ba gusto mo ng mayayaman?" Nagkasalubong ang mga kilay niya.
Umirap ako, "Basta!"
"Nagdadahilan ka naman yata eh!"
"Basta!" Then... it struck me... Oo nga pala! May masasaktan ako kung manliligaw
siya.
Marami. At isa sa kanila ay si April... Ang tangi kong kaibigan dito sa Alegria.
"Ayoko!" Sabi ko agad at humiga pabalik sa sofa.
"Napaka unfair mo naman yata, Rosie!" Aniya.
Hindi ko na siya sinagot. Buti at nakatulog ako... pero ilang saglit lang ay nag
ising na ako na may kumot sa buong katawan ko.
Nasan si Jacob? - Ito ang una kong naitanong sa sarili ko. Hindi ko alam kung ba
kit pero kinabahan ako nang di ko siya agad nakita pagdilat ko. Nung umupo na ak
o, nakita ko siyang nakahilig ang ulo sa kabilang sofa at tulog na rin.
Napatingin ako sa mga supot ng pagkain doon sa mesa. Kailangan na nga pala namin
g mag lunch... 2:00PM na! Ilang sandali ay uuwi na si Maggie o di kaya si Auntie
Precy kaya dapat kumain na kami.
Hinanda ko ang pagkain. Thank God at luto na siya at di ko na kailangang magluto
. Tapos ginising si Jacob.
"Jacob. Huy!" Sinampal ko ng marahan ang mukha niya para magising siya.
"Aray." Ang OA nito. Napahawak na sa pisngi at puso niya pagkagising niya.
"Huh?"
"Sakit! Araaay..."
"Heh! Ang OA mo! Kumain na nga tayo!"
"Ito naman. Di ka ba concerned sa well being ko?"
"Well being mong mukha mo! Kung di ako concerned sana hinayaan kitang matulog ha
nggang sa magutom at mamatay! Pasalamat ka't ginising kita." Sabi ko habang papa
lakad sa kusina at sumusunod siya sa likuran ko.
Umupo ako sa mahabang mesa kung saan ko nilatag ang mga pagkaing dinala nung mga
yaya nina Jacob.
"So... concerned ka nga! Aha! Crush mo ko no?"
Pinipigilan kong ngumiti.
Ginagawa niya ang lahat para mapaamin ako na may gusto ako sa kanya, huh? Sorry
Jacob pero diniskartehan ako ng pinakaplayboy sa Maynila at alam na alam ko kung
paano gumana ang utak niyong mga lalaki lalo na pagdating sa panliligaw... dagd
agan pa ng pagiging inexperienced mo...
"Hindi! Hindi ka pumasa sa standards ko. Sorry." Tapos sinubo yung spagetti na n
ilagay ko sa pinggan.
He frowned, "Sige nga! Ilista mo yung standards mo nang malaman ko kung totoo ba
?!" He crossed his arms.
"Tumigil ka na! Yun na lang isipin mo. Kumain na tayo. Tsss! Wala ka ng pag-asa.
" Sabi ko sabay tuhog sa fried chicken gamit ang tinidor ko.
Mabilis na tinuhog niya rin ito kaya naagaw niya ang atensyon ng mga mata ko. Se
ryoso ang mukha niya at...
"Hindi kita titigilan, Rosie. Liligawan kita hanggang sa mahalin mo rin ako."
Naramdaman ko talagang na stretch ang eyelashes ko sa paglaki ng mga mata ko sa
sinabi niya... Parang sinabi niya na rin saking mahal niya ako!
Kabanata 28
Mahal Kita
Ilang sandali lang pagkatapos naming kumain ay umuwi na si Maggie dala pagdududa
sa ginagawa naming dalawa ni Jacob sa bahay.
"Binugaw ako ni mama sa kanya." Bulong ko sa kanya habang nakaupo si Jacob sa sa
la.
"Napaka defensive mo naman yata." Ngumisi siya at nagbihis na sa kwarto namin.
Nagpaalam na rin si Jacob sa araw na yun... Actually, ako yung nag suggest na um
alis na siya dahil nandito na si Maggie.
"Papasok ka na ba bukas?" Tanong niya.
Hinahatid ko siya ngayon palabas ng bakuran namin. Aniya'y mag tatricycle lang d
aw siya. Sure? Eh nandyan na yung Hummer nila sa kanto eh.
"Hindi ko alam, siguro-" Bago ko matapos ang pagsasalita, hinalikan niya na ako
ng bigla.
Mabilis na halik ulit! Kaya hayun at sinapak ko na.
"Nakakadalawa ka na huh?! umalis ka na nga! Kainis 'to!" Sigaw ko.
Uminit ang pisngi ko pero ayokong makita niya ang pagpapanic ko.
"Ito naman... Ipagpalagay mo na lang na thank you mo sakin yun!" Sabi niya.
"Heh! Wa'g ka ngang mangarap! Di ako magpapaligaw sayo no! Over my dead and deca
ying body!" Sabi ko.
"Bahala ka, Roseanne Aranjuez! Basta ang alam ko liligawan kita at wala ka ng ma
gagawa!" Tumawa siya habang tumatakbo palayo papuntang Hummer nila sa kanto.
Napailing na lang ako at napangiti. Hay nako! Alam ko! May feelings ako sa kanya
pero its not that simple! Nasaktan niya ako dahil sa mga iniisip niya tungkol s
akin. Kung darating man ang panahon na sasagutin ko na siya, kailangan itatak ni
ya sa kokote niya na hindi yun tungkol sa pera.
Pumasok na ako kinabukasan at isang tahimik na Alegria National High School ang
bumungad sakin. Grupo-grupo ang mga estudyante na nagbubulung-bulungan ang nakik
ita ko sa bawat sulok ng school. Bukod sakin, isang tao lang ang mag isa bukod s
akin. Si... April. Mag isa si April na naglalakad habang nagbubulung-bulungan an
g mga tao sabay tingin sa kanya.
Nakita niya ako pero pilit na iniwasan.
Ano naman kayang nangyayari this time? Nag absent lang ako ng isang araw eh may
ganito ng nangyayari? May dala-dala pang supot ng kung ano si April habang nagla
lakad papuntang gate ng school.
"Anong nangyari?" Tanong ko sa isang babaeng kaklase ko pero bago niya pa ako na
sagot ay nakita ko na kung ano.
Tinulak ni Eunice ang sopas (yun pala yung laman) na dala-dala ni April.
"Ang feeling mo! Ni hindi pa napapatunayan kung ikaw! AKALA MO NAMAN ANG GANDA M
O NA NGAYON!" Dinig na dinig ang sigaw ni Eunice sa buong paaralan.
Ano na naman ba ang problema nitong dalawa?
"Kahapon..." Lumingon ako sa likuran at nakita ko si Leo. Nagsasalita para sa la
hat pero alam kong ako ang kinakausap niya dahil ako lang ang walang alam. "Umal
is si Jacob sa harap ng klase habang nag sisimula ang isang quiz."
"Tapos?" Tanong ko.
Naglakad siya patungo sakin.
"Alam mo ba kung ano ang nasa blankong papel niya?" Tanong niya habang ngumingis
i.
Napairap ako, "Bakit? Ano?"
"I'm in love."
"HA?"
"Yun ang nasa papel niya, 'I'm in love'..."
Now I have a funny feeling na ang away ni April at Eunice ay dahil dun. Dalawa s
a pinaka malapit na babae kay Jacob ang nagtatalo sa puso niya. Sa kabilang band
a ng classroom namin may nakita akong tatlong babaeng umiiyak na para bang namat
ayan. Wait a minute... this is ridiculous! Ganito ba siya ka maimpluwensya dito
sa Alegria? Laglag ang panga ko habang tinitignan ang bawat bigong babae sa pali
gid.
Tumingin ulit ako kay Leo na nakatitig parin sakin, "At wala pa siya ngayon... A
bsent siya kahapon eh dahil nag walk out siya sa gitna ng quiz. I check mo kaya
ang phone mo kung may text siya... Wala samin ang may text galing sa kanya eh. S
abi ni April... sa kanya lang daw nag text si Jacob."
Tinignan ko ang cellphone ko agad-agad at nakita ang isang unknown number na nag
text sakin.
Message:
Care to visit me? Nahawa yata ako sa flu mo. - Jacob
Napatingin ulit ako sa nakataas na kilay ni Leo, "Meron?"
Tumango ako.
"Ikaw na talaga." Ngumisi siya. "First kiss ka niya eh. Maaring first love din.
Ilihim mo na lang yan kung ayaw mong paulanan ka ng hatemails." Tapos umalis siy
a.
May sakit si Jacob at nahawa siya sa flu ko??? Hindi ko naman alam kung anong ga
gawin ko, tutulad ba ako ni April na pupunta sa bahay nila pagkatapos mag luto n
g sopas o ano? Pero dahil sa indecision ko, nanatili ako sa school at nag wish n
a sana nag load ako kanina. Hindi ko naman alam na mag titext pala yung kumag. A
kala ko di niya alam yung number ko.
Sumusulyap ako kina Leo na laging nagbubulung-bulungan at tumitingin sakin. What
the heck is their problem?
Pagkatapos ng school umuwi na silang lahat... Ako nagpaiwan para ipagpatuloy ang
thesis namin ni Jacob habang wala siya. At nang narating ko na ang gate palabas
sa school may nakita akong pamilyar na sasakyan sa labas kaya agad akong naglak
ad palayo nito para iwasan.
Umandar din ito at sinusundan ako. Nakakatawang tignan kasi isang maalking sasak
yan ang nasa gilid ko at kasing bagal kong maglakad ang takbo nito.
Bumaba yung salamin.
"Hi!" Narinig ko si Jacob.
Umirap ako at mas lalong binilisan ang paglalakad...
"Maglalakad ka pabalik sa bahay niyo? Layo kaya nun!" Sabi niya at humalakhak.
"Tumigil ka nga!" Umiinit na ang pisngi ko.
"Ba't ang tagal mong umalis sa school? Sinong kasama mo? Anong ginagawa niyo?"
Tumigil ako sa paglalakad at hinarap siya. Tumigil din sa pag aandar ang sasakya
n niya. Siya talaga ang nag d-drive huh?
"Anong pakealam mo!?" Sigaw ko. "Gumawa ako ng thesis no! Papatapos na kaya ang
term!"
"With?"
"With? Ako lang!"
"Sure? Baka si Teddy na naman!"
"Alam mo kung makapagsalita ka akala mo tayo na!"
Bumaba siya at hinila ako papasok sa sasakyan niya.
"Ano bang problema mo Jacob!" Sigaw ko.
"Sumakay ka na kasi! Parang engot to oh!" Sabi niya.
"Diba may sakit ka?" Tanong ko habang amoy ang mabangong perfume or shower gel s
a kanya.
Sa lapit naming dalawa mabubol na naman ako nito. Dinig na dinig ko na naman ang
kabog ng puso ko eh.
"Oo! May sakit ako! Sa puso!" Sabi niya.
"Huh?"
"Mahal kita pero wala kang pakealam sakin! Kailangan ko bang ipagpilitan yung pa
gmamahal ko sayo, Rosie?!"
Natulala ako sa sinabi niya.
"Kaya kong maghintay pero...pero sagutin mo ako... Ipagpipilitan ko ba 'to at aa
sa na lang na baka sakali ay mahalin mo rin ako?" Seryoso ang mukha niya habang
lumalapit pa siya sakin.
Nakasandal na talaga ako sa fron seat niya at nilalapit niya pa ang sarili niya
sakin. Oh yeah, this is hsi first time... I'm his first love... First kiss... Un
ang babaeng niligawan. Unang lahat!
"Anong ineexpect mo? Pagkatapos mo akong insultuhin ako ng husto ay lilipad ako
pabalik sayo pagkatapos mong sabihin sakin na mahal mo ako? Ano ako? Bale? No wa
y!" Sigaw ko sa kanya.
Mukha namang natauhan siya at huminahon.
"Wa'g ka kasing masyadong harsh!" Aniya.
Umiling ako, "Ikaw nga itong harsh eh!" Sabi ko.
"Kalimutan na natin lahat ng pagtatalo natin, okay, Rosie? Simula ngayon... kaka
limutan na natin lahat!" May kinuha siya galing sa back seat at binigay sakin.
Isang bouquet ng roses na iba ibang kulay. Hindi ko naman feel magpasalamat sa k
anya kaya...
g puso ko. Hindi ko alam pagka't ang mga kamay ko mismo sa dibdib niya ay nanghi
hina na.
Ilang sandali ay nabasag ang katahimikan naming dalawa nang nakita ko si Maggie
at James na naghahalikan sa malayo. Napatingin din siya sa kanila at ibinaling u
lit ang tingin sakin.
Tinitigan niya ang mga labi ko at nakita kong bahagyang bumakas ang bibig niya.
Itinulak ko siya papalayo pero useless yun dahil masyado siyang malakas.
"Jacob..." Sabi ko.
Nilapit niya ang mukha niya sakin at na realize kong di ko na talaga mapipigilan
to. Gusto ko rin siya. Kahit anong gawin kong pag dedeny sa nararamdaman ko...
gusto ko talaga siya...
Nilapit ko ang labi ko sa labi niya at hinalikan ko siya. Not swift anymore. And
I know for sure that its his first time...
Naramdaman ko ang kamay niya sa likuran ko habang hinahalikan niya ako. Grabe, s
a lapit naming dalawa nakakalimutan ko ng di ko pa siya boyfriend... nakakalimut
an ko lahat ng sakit na idinulot niya sakin. Nakalimutan kong nasa p[ublic place
kami... nakalimutan kong pwedeng tumitingin na sina Maggie at James saming dala
wa.
Tumigil siya sa paghahalik sakin at...
"Mahal na mahal kita kahit ayaw mo sakin." Hinalikan niya ulit ako.
AYAW KO SA KANYA!? Hinahalikan ko na nga siya di parin niya ma gets? Siguro dahi
l di siya sanay sa mga ganito. Hindi siya sanay, alam ko, pero ang sarap sarap n
g halik niya. Dinilat ko ang mga mata ko at tinignang mabuti ang pagpikit niya h
abang naghahalikan kami. Nilagay ko ang kamay ko sa ulo niya at natigilan siya..
.
"Do you... like it?" Tanong niya habang dinadamdam pa ang halik ko.
Halos di pa nga ako makahinga galing sa halikan naming dalawa. Tsaka... tinatano
ng paba ang mga bagay na yan?
Tinalikuran ko siya pero hinila niya ang braso ko.
"Hinila mo ang ulo ko para halikan ka pa lalo, ibig sabihin gusto mo ang halik k
o? Gusto mo ako, Rosie?"
OO! TANGA! LECHE! BAGAL NG PICK UP MO! IKAW NA NGA ANG NAGSABING MAY GUSTO AKO S
AYO TAPOS NGAYON TATANUNGIN MO PA AKO?
"Totoong gusto mo ako? Hindi lang baka sakali ang lahat? Totoo ito?" Dagdag niya
.
Kabanata 30
Friends With Benefits
Hindi yun ang first time ko sa paghalik. Syempre halos humantong nga kami ni Cal
lix noon sa dulo... LOL. Etong si Jacob naman ay hindi pa nakakatikim. Ako yung
una. Unang lahat niya. Espesyal pakinggan. Hindi ko kailanman inisip na espesyal
ako kay Callix noon pero umasa akong sana espesyal nga ako. Alam ko namang naka
kailang babae na siya at masyado ng marami experience.
"Rosie," Sinundan ako ni Jacob nang nag walk-out ako sa lagoon.
"Ano?" Sabi ko pero nagpatuloy parin ako sa paglalakad.
o dahil ito yung pangalan ng banda pero mostly yung nakikita kong sumisigaw nito
ay tiling-tili at nanggigigil sa tuwing tinuturo ni Jacob habang kumakanta.
Natapos yung isang kanta at may sinabi siyang alam kong nagpagulo sa lahat ng ba
bae sa buong school. Nakita kong lumaglag ang panga ni Eunice at napatingin kay
April na ngiting-ngiti.
"Hindi ko alam na darating ang panahon na sasabihin ko 'to. I'm in love, people!
And its a secret!" Ngumiti siya at kumindat.
Ewan ko kung guni-guni ko lang ba yun pero I swear may spark sa ngiti niya kaya
nagtilian ng husto ang mga babae.
"SAKIN!? AHHHH!"
May isang part pa nga doon na sa sobrang pagtutulakan ay may mga nadapa at nagst
ampede pero tinawanan lang nila ang isa't-isa. Nagpatuloy sa pagkanta si Jacob.
Tinignan niyang mabuti ang mga tao na para bang may hinahanap. Nang nakita niya
ako ay ngumiti siya at pumikit.
"Yes, this song is for you."
Parang naramdaman ko talagang lumabas ang puso ko sa sobrang lakas ng pintig nit
o. Pwede bahhh? Umayos ka diyan at baka itapon kita! GRRR! Sira yata ang puso ko
. Nagtatatalon sa tuwa eh... Kainis! Pero di ko namalayang nakangiti na pala ako
. Walang malay ang mga tao pero sigurado akong di ako nag aassume ngayon... ako
yung kinakantahan niya.
Narinig ko nang kinanta niya ito noon... pero ngayon ko pa maririnig ito ng mabu
ti. Parang nanunuyo...
"If I don't say this now, I would surely break..."
Nakita ko talaga ang pag ngisi ni April at mangiyak-ngiyak pa siya nang pinaking
gan si Jacob habang ang ibang babae naman ay umiiyak sa panghihinayang. Si Eunic
e ay nagwawala tulad din ng iilang babae. Umiiling lang ang mga lalaking nakikin
ig at kumakanta kasabay kay Jacob.
"Oh Oh be my baby..."
Para akong nanginginig sa kinatatayuan ko. Hindi ko alam kung paano ko siya haha
rapin mamaya sa classroom. Mag aassume na ba ako na ako yung kinakantahan niya o
hindi? Kinakabahan ako.
Pagkatapos nung kanta ay agad na akong umalis para mag punta sa classroom.
Nanigas talaga ang buong katawan ko nang nakita ko siyang tumuloy sa classroom s
a gilid ng mga mata ko.
"Jacob, yung thesis natin. Eto na nga pala yung hanggang Chapter 2." Sabay abot
ko sa USB ng di tumitingin sa kanya.
"Rosie,"
Napatingin ako sa seryosong mukha niya.
"A-Ano?"
"I get it now... Gusto mo ako as a friend with benefits?" Malungkot siya pero pi
nilit niyang ngumisi.
"Huh? Anong pinagsasabi mo?"
"Uy pre! Ganda talaga ng boses mo! Idol!" Binati na siya ng mga kaklase ko kaya
Jacob pero hindi naman siguro makatwiran na hanggang sa paggawa namin ng thesis
ay nandito parin siya.
Habang nag uusap sila ay narealize kong mahirap talaga mag work nang walang dala
ng laptop. Hindi ko dinala dahil akala ko ay pwedeng sa corrections at ibang akl
at lang ako babase sa ngayon...
"Jacob." Naputol yung pagsasalita ni April.
Tumingin sakin si Jacob. Nakangiti pa sa kwento ni April.
"Uuwi na lang muna ako kasi kailangan ko pala ng laptop. Sa bahay na lang 'to."
TUTAL WALA KA NAMANG NAGAGAWA DITO!
"Huh? O sige... ihahatid na kita." Aniya.
"Wa'g na. Mag tatricycle na lang ako." Sabi ko.
"Matagal ang tricycle dito... ihatid na kita." Tumayo siya.
Naglahad pa siya ng kamay sakin para matulungan ako sa pagtayo. Tinignan ko pa i
to bago ko nilagay ang kamay ko. Nagkatinginan pa kami pagtayo ko at matagal niy
ang tinanggal ang kamay ko. Hindi ko alam kung bakit nagka goosebumps ako.
"Jacob..." Tawag ni April.
"Ah!" Aniya at naglahad din siya ng kamay para matulungan si April sa pagtayo.
"Salamat!" Di na natanggal ang kamay ni April o ni Jacob.
Nag holding hands na sila patungo sa Hummer ni Jacob. Ako naman ay nasa likuran
nila at umiirap ng one thousand times sa kanilang dalawa. Hindi ko alam kung man
hid si Jacob o sadyang ganyan sila ka close. Sa ginagawa niyang ito binibigyan n
iya ng pag asa si April.
Pumasok sa loob ng Hummer si April. Sa front seat kaya doon ako sa likuran pumas
ok. Nagkatinginan kami ni Jacob bago ako pumasok at ngiting-ngiti siya sakin.
Umirap ulit ako.
Pagkapasok ko ay humalakhak siya sa driver's seat.
"Ba't ka tumatawa?" Tanong ni April.
"Wala lang." Nakangising sagot niya. Sumulyap pa siya sakin bago pinaandar ang s
asakyan.
Bushet! Hindi ko alam kung bakit umiinit ang pisngi ko. Pinagmasdan ko siyang ma
buti habang pinapaandar ang sasakyan. Umatras ang sasakyan bago siya nag drive n
g diretso patungong gate ng Kampo Juan. Nag hand salute pa yung dalawang securit
y guard pagkalabas niya. Yung braso niya ay lalong nagiging klaro sa bawat konti
ng liko at mas attractive siyang tignan habang naka hawak ng manibela. Noong kam
i ni Callix, hindi ko napansin ng ganito ka klaro ang mga detalye. Sa mukha niya
lang ako nakatoon, ngayong si Jacob na ay parang lahat ng detalye ay malaking b
ahagi ng pagpintig ng puso ko.
Umiling ako at itinuon ang pansin sa mga bukid ng Alegria sa labas.
"Mauna tayo kina April." Aniya.
"Huh?" Tunog disappointed si April.
"Oo. Kasi una nating madadaanan yung bahay niyo. Malayu-layo pa kina Rosie eh."
Aniya.
"Okay!" Sabi ni April.
Ilang sandali lang ay dumating kami sa bahay kubo nina April. Literal na bahay k
ubo ang tumambad sakin. First time kong makapunta sa bahay nila kaya di ako maka
paniwala. Sa mukha at ayos niya kasi this past few days ay parang di ako makapan
iwalang dito siya nakatira. Let's just say... mas gumara yung mga soot niya.
"S-Salamat, Jacob." Pulang-pula si April nang lumabas sa sasakyan.
"Walang ano man yun." Sabi ni Jacob. "Rosie, dito ka na." Sabay tapik niya sa in
upuan ni April.
Tumango ako at lumabas para lumipat sa front seat.
Nagkatinginan pa kami ni April. Seryoso at malungkot ang mukha niya.
"Sige April." Sabi ko.
"Rosie..." Napatingin ulit ako sa kanya.
Hindi na ako pwedeng magkamali... alam na alam ko ang mukhang ipinakita niya. Mu
kha ng isang babaeng nagseselos.
"Wala." Tapos tinalikuran niya kami.
"Rosie, lika na!" Tawag ni Jacob sa loob.
"O-Okay." Pumasok ako pero di ko parin makalimutan ang mukha ni April.
"Jacob... Nung Ms Intrams ba, tinulungan mo ba si April sa paghahanda?" Tanong k
o.
"O-Oo. Bakit?" Sumulyap siya sakin at pabalik ulit sa daanan.
"Kasi diba, nawala na yung eye glasses niya... Tapos yung jersey mo..."
"Oo. Pinahiram ko sa kanya. Kawawa naman kasi walang masoot." Aniya. "Bakit? Nag
seselos ka?" Ngumisi ulit siya.
Sinapak ko ang matigas niyang braso. "Hindi no!"
"Akala mo di ko nakikita yung pag irap mo tuwing nag uusap kami?" Tumawa siya.
Sinapak ko ulit.
"Alam ko, Rosie. Kahit na di mo aminin sakin. Kahit na ipinipilit mong magkaibig
an lang tayo... Kilalang kilala na kita." Ngumiti siya sakin.
Napatingin na lang ako sa labas dahil di ko rin mapigilang di ngumiti.
"Paano kung may gusto siya sayo at pinapaasa mo lang siya sa ginagawa mo?" Sabi
ko.
Natahimik siya.
Ilang sandali pa bago siya nagsalita.
"Wala yun. Noon pa, ganun na kami mag tratuhan sa isa't-isa kaya wala yun." Wika
niya.
Umiling ako, "Hindi mo alam. Ganyan kaming mga babae." Sabi ko.
"Hindi pwede yun, magkaibigan lang kami." Aniya.
"Paano nga kasi kung ganun..."
Tumingin siya sakin at itinigil ang Hummer.
"Alam mo naman diba kung ano ang sagot diyan?" Humilig siya sa upuan ko.
"Huh? Ano?"
"Rosie naman, wa'g kang mag maang-maangan. Alam mo namang ikaw ang... g-gusto ko
diba?"
Napalunok ako. Nahihilo na naman yata ako sa kagwapuhan niya. Nagkatitigan kami
kaya bumitiw ako sa kaba na baka maghalikan ulit kami dito sa Hummer niya. Napat
ingin ako sa labas at nakita ko ang isang napakalaking puting gate na may nakala
gay na J.A Buenaventura at may dalawang naka ekis na katana.
"Asan tayo?" Tanong ko.
Okay, nothing special. Bakit parang nag expect ako dun na ako lang kahit obvious
naman na hindi pwedeng ganun?!
Napalunok ako nang nakarating kami sa second floor ng bahay nila. Kung engrande
ang walang hiyang first floor, laglag talaga pati ngipin ko sa second floor. May
lifesize na painting ang mama at papa ni Jacob. Sobrang ganda ng mama niya at s
obrang gwapo ng papa niya.
"Namatay si mama nung seven years old pa lang ako." Aniya nang nakita akong naka
titig sa painting.
"Bakit?" Tanong ko.
"Car crash." Napalunok siya. "Kasama ako sa car crash, pinrotektahan niya ako ka
ya namatay siya."
"Sorry." Sabi ko nang nakita kong halos matulala na siya.
Ngumiti siya, "Matagal na yun."
Hinawakan niya ang kamay ko at hinila para makapaglakad ulit. Grabe, di ko makay
anan ang lapit namin sa isa't-isa. Kamay lang namin yung magkahawak pero naghuhu
ramentado na ako. Di ko na matanggal ang tingin ko sa kamay naming dalawa. Naisi
p ko tuloy na sana wa'g niya ng bitiwan. Sana totohanan na ang lahat. Hindi ko a
lam kung bakit pero parang eto na talaga... para akong nagsimulang mabuhay nang
nakilala ko siya.
Kahit na alam ko namang di pa tamang panahon para sabihin ko sa kanya ang gusto
ko talagang mangyari saming dalawa hindi ko parin matanggihan ang mga ganito. OM
G! Sana totohanan na 'to! Ipapakilala niya ako sa papa niya diba? Kinakabahan na
ako! Paano kung di niya ako magugustuhan?
"Look." Binitiwan niya ang kamay ko para ituro ang isa pang painting.
My heart sank. Please, Jacob, hawakan mo ulit. Dininig niya ang hinaind ng utak
ko. Pagkatapos niyang ituro ay hinawakan niya ulit ang kamay ko. May nasulyapan
pa akong maid na nanonood nang nakanganga saming dalawa.
Yung painting niya naman ay nakakanganga din. Naisip ko tuloy kung ngumanganga b
a ang mga maid nila pag dinadaanan itong painting niya. Hindi niya talaga pinala
gpas ang pagkakataon na ipakita ang abs niya. Hindi siya nakangiti pero yung tit
ig ng seryoso niyang mukha ay tagos sa puso ko.
Nilagay niya ang kamay niya sa baba ko at ngayon ko lang napansin na kanina pa a
ko nalaglagan ng panga.
Humalakhak siya at sinapak ko na, "Masyado ka namang proud sa abs mo." Umirap ak
o pero di ko mapigilang ngumiti.
Tapos yung hinahawakan niyang kamay ko ay nilagay niya sa abs niya. Naramdaman k
o talaga ang tigas. I swear to God umusok yung tenga ko sa kilig! Hindi ko alam
ba't kinikilig ako eh wala naman siyang sinabi. Nakangiti lang siya at pinagmasd
an ang reaksyon ko.
"Pwede mo namang titigan sa personal eh."
Umiling ako pero ang sarap ng mag mura. Pati muscles ko tinatraydor na ako. Ngtu
mingisi na talaga ako sa pinagsasabi niya.
"Bwiset!" Sabi ko at kinaladkad siya palayo sa painting niya.
Tumawa lang siya at hinila ako papunta sa isang kwarto na may double doors. Ito
na sigurop ang office ng papa niya.
"Relax ah..." Tinitigan niya ako bago niya kinatok ang pintuan.
Tumawa siya nang nakita niya akong pulang-pula. Syempre ang init ng pisngi ko na
ng at biglang narinig ko yung lakas ng tibok ng puso ko nung nagkalapit na kami.
"Sarap mo talagang inisin!" Tawa niya ulit at binitiwan ako.
"Rapist ka!" Sabi ko at kinuha agad ang isang pizza.
"Hoy! Excuse me! Hindi ko kailangang man rape sayo!"
Nalaglag talaga ang panga ko at gusto ko na lang humagalpak sa tawa, "Excuse me
din, ibig mo bang sabihin eh willing akong bibigay sayo. In your dreaaams!" Sabi
ko at bumehlat sa kanya.
Sumimangot siya at tinuro ang kalendaryo. May nakita akong pulang circle sa isan
g date doon. Sa September 23.
"Ano?" Tanong ko.
"Monthsary natin yan. Hinalikan mo ako sa date na yan kaya tayo na. Hindi mo hin
ahalikan ang mga kaibigan mo... yung boyfriend lang."
"WHAT?" Napapikit ako sabay iling. "Anyare sa friends with benefits?!" Tumawa ak
o.
"O ano ngayon kung tingin mo friends with benefits tayo basta ang sakin ay girlf
riend na kita... September 23 yung monthsary natin kaya yun na yun!"
Kumain ulit siya ng pizza. Hindi matanggal yung ngiti ko habang pinagmamasdan ko
siya. Grabe lang ha? Ni hindi ko naalala kung anong date kaming naghalikan sa A
lp Spring. Hindi ko alam kung bakit ang sarap ng tibok ng puso ko. Para bang exc
ited ito at sayang-saya sa mga ginawa at sinabi ni Jacob.
Umupo ako sa kama niya habang kumakain kaming dalawa ng pizza.
"Movie marathon?" Sabay turo niya sa dvd player.
Umiling ako, "Next time na siguro. Gagabihin ako kung manonood pa tayo." Sabi ko
.
"Ibig sabihin babalik ka?" Umaliwalas ang mukha niya.
Umiling ako habang iniinom ang juice. Nilapag ko yun sa tray na nakalagay sa kam
a niya.
Pinagmasdan niya ito bago kinuha at uminom din doon.
"Yuck, Jacob!" Sabi ko.
"Ano ba talagang problema mo?" Sabi niya pagkatapos inubos yung juice ko.
"Ba't mo ininom yun eh akin yun? May laway na!" Sabi ko.
"Di naman ako tulad mo na nandidiri sa laway ng mga taong nahalikan na eh."
Sinapak ko ulit siya at tumawa na lang siya. Humiga siya sa kama niya at pinikit
ang mga mata.
"Hay! Napagod ako sa thesis natin ah..." Aniya.
Hindi ako sumagot. Pinagmasdan ko lang siya at tinitignan kong gaano siya ka per
fect. Yung buhok niya, yung mukha niya, yung katawan niya... May tao bang ganito
talaga ka perfect? Meron kasi nandito siya sa harapan ko... nandito siya sa Ale
gria at wala siya sa Maynila.
Nabigla ako nang nakita kong dilat na pala ang mga mata niya at half-open na yun
g bibig habang tinitignan akong nakatitig din sa kanya. Marahan niyang hinaplos
ang pisngi ko at labi ko. Pareho na kaming half-open ang mga labi... and I swear
, god! Hindi ako kailanman nahirapan sa pag control sa sarili ko... This is the
first time. Hirap na hirap akong hindi siya halikan. Hirap na hirap akong bumiti
w sa titig niya. Hirap na hirap akong tumalon at magsalita para mawala kami sa t
itigang iyon.
Biglang-bigla ako nang siya pa mismo yung ngumiti kaya nabasag ang titigan namin
.
"Gumagabi na pala, baka hinahanap ka na sa inyo." Sabay tingin niya sa wrist wat
ch niya.
Umupo siya sa kama at tinitigan ako ng ilang sandali bago tumayo at humikab. Nak
a tsinelas lang siya, puting v-neck t-shirt, shorts pero siya na ang ibig sabihi
n ng salitang perpekto.
"Ihatid na kita." Naglahad siya ng kamay.
Natulala ako sa kamay niya. Hindi ko inakalang ang mga salitang manyak pala ay k
akainin ko na lang. Ako yata dito ang namamanyakan sa kanya at bakit iniisip kon
g gusto ko siyang halikan ngayon din? Bakit iniisip ko ang mga bagay na hindi ko
kailanman inisip kay Callix? Hindi ako nagmamalinis. Marami na kaming nagawa ni
Callix at naka ilang base na kami. Hindi pa nga lang lumalagpas sa ganung punto
, pero hindi ko kailanman inisip na GUSTO KO yun. Ginawa ko lang yun dahil alam
kong gusto niya... Pero ngayon bakit ako na mismo ang may gusto?
"Rosie," Ngumisi si Jacob. "Halika na."
Nilagay ko ang kamay ko sa kamay niya at di ko mapigilang higpitan ang pagkakaha
wak nito. Nakita ko ang bigla sa mukha niya.
Kabanata 34
Pawis na Pawis
Habang pinapakain ko yung mga manok sa bakuran ni Auntie Precy, nalaman ko na fi
rst love niya rin pala si Juan Antonio na papa ni Jacob.
"Kinailangan kong lumuwas ng Maynila para mag college... Siya naman ay agad tinu
ruan paano mag patakbo ng negosyo." Nagkibit-balikat si Auntie Precy at nagkunwa
ring okay lang ang lahat kahit kita sa kanya ang pagsisisi. "Ba't mo naitanong?"
I ignored her question, "Ba't di ka niya sinundan? Ba't di ka bumalik?"
Napalunok siya at nakita ko sa mga mata niya ang luhang nagbabadyang tumulo. Tum
ingin na lang siya sa malayo habang nagkunwari akong magbuhos pa ng pagkain sa m
ga manok. "Kasi kailangan kong mag-aral, Rosie. At siya, kailangan niyang mamaha
la ng farm. Maraming nangyari nang nag aral ako sa Maynila, at marami ding nangy
ari sa kanya dito sa Alegria. Nang bumalik ako, umalis naman siya para mag-aral
din."
Tumango na lang ako. Ayoko ng magtanong pa ng kahit ano dahil natatakot akong ba
ka umiyak si Auntie Precy sa harapan ko.
Nabigla na lang ako nang dinagdagan pa niya ang sinabi, "Kung saan doon niya na
meet si Cielo."
Hindi matanggal sa isip ko ang mga sinabi ni Auntie Precy. Nirereflect ko kasi a
ng sitwasyon namin ni Jacob ngayon. Paano kung kinailangan na naming umuwi ng Ma
ynila at makahanap siya ng iba? Paano kung makita niya na si April at mahalin ni
ya rin ito? Iniisip ko palang naiiyak na ako sa paninikip ng dibdib.
Ilang araw pang lumuluwas si mama at papa sa Maynila. Hindi nila kami sinasabiha
n tungkol sa inaapplyan nila sa New Zealand pero ramdam na ramdam kong mejo okay
yung feedback kasi mas maaliwalas yung mukha nila sa bawat pagbalik dito sa Ale
gria. Nakita ko din silang chinicheck yung passport at parang nag ku-kwentuhan t
ungkol sa bagong bahay na malilipatan sa Maynila.
"Naku! Excited na akong makabalik sa Maynila! Miss na miss ko na yung lugar na y
un. Sana apartment na lang ang rentahan natin nang di masyadong magastos. Di tul
ad noon. Naku!" Sabi ni Maggie.
Para akong nabilaukan sa sinabi niya, "Huh? Kailan tayo babalik?" Nagkasalubong
Lumapit si April pagkatapos ng klase, "Jacob, nag tanong si tatay kung bakit di
ka na nagpupupunta samin?" Sumulyap si April sakin bago ibinaling ulit ang tingi
n kay Jacob.
"Alis na ako, ah?" Sabi ko.
Tumango lang si April.
This past few days, naiilang akong sumama o makipag usap kay April. Dahil narin
siguro sa sitwasyon namin ni Jacob. Guilty ako.
*1 message*
Agad kong binuksan ang cellphone ko at binasa ang mensahe galing kay Jacob.
Jacob:
Pupunta ako sa bahay niyo pagkatapos.
Kainis! Sarap itapon ng cellphone ko. Ba't kinailangan niya pang sumama kay Apri
l. My god! At ba't ganito ang reaksyon ko? Ba't nandidilim ang paningin ko sa tu
wing naiisip na sumasama din siya kay April? Bakit pakiramdam ko nag-cheat siya
sa relasyon namin. Ay, Rosie! Wa'g ganyan dahil alam mong wala kayong relasyon.
Sadyang ilusyunado lang ang Jacob na yan.
Dumating siya sa bahay ng pawis pa. Wala na naman sina mama at papa ngayon kaya
sina Auntir Precy at Maggie lang ang nasa bahay. Si Maggie ay namamalagi sa kwar
to para makipag tawagan kay James. Si Auntie Precy naman ay nasa back yard o di
kaya ay sa kusina.
"Anong ginawa niyo at ba't pawis na pawis ka?" Salubong ko sa kanya.
Kahit na inosente naman talaga yung tanong kong yun, hindi ko mapigilan ang pag
iisip ng masama ngayong half-open na naman ang bibig ni Jacob.
"Anong 'anong ginagawa'?" Ngumisi siya.
Umiling ako, "Wala! Tss!"
"Oh ba't ka naiinis?" Tanong niya habang lumalapit sakin.
In fairness kahit na pawis siya sobrang bango niya parin. God, stop this feelin
g! I-stop mo narin ang pagiging engot ko! Umupo ako sa sofa at nagkunwaring nano
nood ng TV.
"Jacob, kung may girlfriend ka na, di ka na basta-bastang nakikipagkita sa ibang
babae."
"Kung ganun, boyfriend mo na ako?" Tumabi siya sakin nang nakangisi. "Girlfriend
kita pero alam kong di mo ako boyfriend. At ngayon, nagseselos ka kaya sinasabi
mong boyfriend mo na ako?"
"Hindi!" Sabi ko nang nakatingin parin sa TV.
Bigla niyang kinuha ang remote at pinatay yung TV kaya napilitan akong tignan an
g napakalapit niyang mukha sakin. Hindi ko alam kung bakit bigla ko na lang nara
mdaman yung kamay niya sa likuran ko. Hinilig niya ang buong katawan ko sa kataw
an niya at naramdaman ko agad yung labi niya sa labi ko.
Tinulak ko siya dahil wala ako sa mood makipag halikan ngayong mejo galit ako at
naiinis sa kanya. Pero sa tamis ng halik niya, hindi ko lubusang magawa. Parang
gusto ko na lang ipagpatuloy. Alam kong nasa sala pa kami pero hindi ko talaga
magawang tumigil at basta-bastang itulak siya. In fairness na din, gumaling na s
iya sa paghalik. Dinilat ko ang mga mata ko at nakitang nakapikit siya habang hi
nuhuli ang labi ko. Sinubukan kong itulak siya ulit at naramdaman kong mejo pawi
s ang dibdib niya. Hinila niya pa lalo ang katawan ko. Yung boobs ko nasa dibdib
niya na talaga. Nakita kong ngumisi siya sa gitna ng halik namin.
"Jacob!" Sabi ko nang narealize kong nararamdaman ko na ang pagka turn-on niya.
Napatingin ako sa pants niya at kumpirmado nga yung naramdaman ko. Napahinga siy
a ng malalim at half-open parin ang bibig nang tinignan ako.
Lumayo ako ng konti. Sh1t anak ng tupa! Alam kong magwawala ako mamaya dahil isi
nusumpa ko ayaw kong maputol yung halikan. Gusto ko lang mag tuloy-tuloy hanggan
g sa makuha kung ano man yung gusto ko. Naramdaman ko na ilang beses yung ganun
ni Callix pero lecheng buhay hindi ko pa kailanman naramdaman ang ganito ka tind
ing pagpipigil sa sarili. True, na-cacarried away ako noon kay Callix pero mas m
autak ako noon at di ko basta-bastang hinahayaang lumagpas kami sa hubo't-hubad
stage. Kailanman, di ko inisip na kaya kong hayaan si Callix na hubaran ako. Per
o my goodness, parang gusto kong magmakaawa kay Jacob na sana hubaran niya ako,
ngayon din!
Napapikit ako at nagpasyang ibahin ang usapan.
"Ba't ang galing mo ng humalik? Sino ang nagturo sayo? Siguro nag training kayo
ni April dun?" Halos isigaw ko 'to.
"What?" Sigaw niya. "Rosie, ano ba yang pinagsasabi mo? Nagseselos ka lang!"
"Tigilan mo ako, Jacob! Kilala kita! Nag ho-holding hands kayo ni April! Baka ku
ng wala ako, higit pa sa holding hands yung ginagawa niyo?!" Hindi ko na mapigil
an ang sarili ko.
"Wala pa akong nahahalikan kundi ikaw kaya wa'g ka ngang dirty minded!" Aniya at
lumapit sakin.
Natakot ako ng sobra sa paglapit niya. Kahit na iniba ko na ang usapan, nandyan
parin ang init sa katawan na naramdaman ko kanina. Napahinga ako ng malalim at l
umayo ulit sa kanya.
"Ba't ka lumalayo sakin?" Napalunok siya.
Napatingin ulit ako sa pants niya. Hindi ako sigurado kung matigas pa o ano na y
ung nasa ilalim nito.
"Oh, Jacob! nandito ka pala!" Sabi ni Maggie na bigla lang sumulpot.
Shet! Muntik na akong malaglag sa kinauupuan ko. Oo nga naman pala, nandito kami
"Andaming may gusto sayo dito! Hindi mo basta basta na lang sinasabi yung mga ga
nun sa klase! Marami kang masasaktan! Kainis ka!" Sabi ko.
"Ano naman ngayon kung maraming masasaktan? Ano bang problema mo? Ano ngayon kun
g ikaw ang gusto ko? Wala silang magagawa, Rosie! Ikaw lang itong nag aalala sa
mga damdamin nila."
"Ang sama mo naman! Okay lang sayo na masaktan sila, ganun ba? Yung mismong tao
na pinoprotektahan mo, masasaktan mo sa ginagawa mo eh!" Sabi ko. Kulang nalang
sabihin kong si April.
Nagkasalubong ang kilay niya, "Wala akong taong pinoprotektahan! Ikaw lang!"
Napatingin ako sa paligid. Ilang estudyante na ang tumigil at nagmasid saming da
lawa kaya umalis na ako palabas ng campus.
"Ano bang ikinagagalit mo, ha?" Hinila niya ulit ako.
Galit ako sa sarili ko. Galit ako dahil gusto ko rin siya pero alam kong maramin
g masasaktan. Walang ginawa si April kundi maging mabait sakin. At naiisip ko di
ng magiging katulad ito ng relasyon namin ni Callix noon. May mga kaibigan ako n
ung una, pero simula nung nagpahiwatig na si Callix sakin, nawala sila ng parang
bula. Inis lahat ng estudyante sakin at laman ako ng backstab sa school. Ngayon
, paniguradong yun na naman ang mangyayari sakin dito sa Alegria. Walang pinagba
go.
"Wala." Mas mahinahong sabi ko nang pumara ng tricycle. As usual, sumama na nama
n siya. "Ano ba, Jacob? Araw-araw na lang. Hindi ka ba sinusundo ng hummer niyo?
"
"Sinusundo. Kaya ko namang umuwi mag isa ah? Kabisado ko ang Alegria."
Umiling ako at iniba na lang ang usapan, "Anong gusto mong gift?"
Mabilis ang takbo ng tricycle.
"H-Huh? Nalaman mo."
Umirap ako, "Paano ko di malalaman eh ang sikat mo?"
"Huh? Hmmm. Kahit ano. Kahit na hindi materyal na bagay."
Napatingin ako sa mga mata niyang nakatitig din sakin. Walang bakas doon na panu
nuya. Seryoso siya sa sinabi niya.
Uminit ang pisngi ko.
"B-Bakit?" Tanong niya nang nakita ang pag pula ng pisngi ko.
"Ang bastos mo talaga. Hindi ako ganung klaseng babae. Hindi ganun ka dali, Jaco
b. Kung akala mo madali lang dahil may ex na ako, nagkakamali ka... ni hindi ko
pa yun nagagawa." Pabulong na sinabi ko habang nakatingin sa labas.
Nalaglag ang panga niya at unti-unting narealize kung ano ang iniisip ko.
"Huy, Roseanne Aranjuez! Ikaw itong bastos at napaka green minded mo talaga! Hin
di yun ang hinihingi ko sa di materyal na bagay!" Humagalpak siya sa tawa.
Mas lalong uminit ang pisngi ko.
ANO? Akala ko talaga hinihingi niya sakin ay yung alam niyo na!? GRRR.
"Anong akala mo sakin, cheap? Na yun ang gusto ko sayo? Kainis 'to oh!" Kinurot
niya ang pisngi ko.
Di tuloy ako makatingin sa mga mata niya. Kawalang hiyaang pagkakamali naman yun
g nangyaring iyon. Ako pa ang lumabas na manyak!
"Eh ano ba kasi!? Pwedeng ispecify mo nang di ako maconfuse?" Umirap ako, di par
in nakatingin sa kanya.
"Syempre yung matamis mong Oo, nang opisyal na tayo at di ka na magtatago sa nar
aramdaman mo sakin."
"TSEH! Paano ka nakakasigurong may gusto din ako sayo? Kapal ng mukha!" Sabi ko.
"WEH? Ilang beses mo na kaya akong hinalikan. Ibig sabihin nanghahalik ka kahit
di mo gusto yung tao. 'Jacob'-" Sa huling sabi niya, ginaya niya pa ang boses ko
nung huli ko siyang hinalikan kaya tinakpan ko yung bibig niya at sumulyap ako
sa tricycle driver na seryoso namang nag dadrive at mukhang di nakikinig.
"TUMAHIMIK KA NGA DIYAN!?"
Humagalpak ulit siya sa tawa.
"Bukas ng hapon. Tapusin na natin ang Chapter 1-3 ah? Malapit na ang finals eh.
Saan mo gusto? Sa bahay niyo, bahay namin, Kampo Juan, o sa farm?"
Kung sa bahay namin, hindi pwede kasi fresh pa sa memory ko yung huling nangyari
- lalo na ngayong pinaalala niya sakin yung 'Jacob'... KAINIS! Kung sa bahay ni
la, lagot at sa kwarto na naman kaming dalawa... ang sabi ko ayokong nasa loob k
ami ng enclosed space. Kung sa Kampo Juan, paniguradong nandoon si April.
"Sa farm niyo na lang. Dalhin ko ang laptop namin." Sabi ko.
"Okay..." Ngumiti siya at kinurot ulit ang pisngi ko.
Yung utak ko talaga kasing berde ng mga bundok ng Alegria. Grrrr. Eh mukhang wal
a lang naman kay Jacob ang lahat. Ako yata ang totoong manyak dito.
Pasintabi sa mga nag aabstinence. Kailangan ito ng patnubay ng magulang kahit hi
ndi naman masyadong ganun pero in case sa mga ma ooffend, sige, SPG. hehe.
-----------------Kabanata 36
Habang Buhay
Nagsimula na ang preparation sa 18th birthday ni Jacob. Kitang-kita sa buong Ale
gria ang estado ng buhay nila. May ilang pagkain at regalo akong nakita sa bahay
nila kahit bukas pa naman talaga ang birthday niya. Meron doong mga galanteng r
egalo. May lechon pa nga doon galing daw sa Yu's Family (ibig sabihin kina Leo).
"Lika na!" Dumating si Jacob ng naka sakay sa isang itim na kabayo.
Naglahad siya ng kamay habang natatawa sa reaksyon ko.
Napalunok ako, "Ayoko!"
"Bakit? Sabi mo sa farm diba? Di tayo maglalakad. Kita mo naman yung langit, muk
hang uulan pa. Lika na!"
Napatingin ako sa langit at napalunok ulit. Alam niyo namang ayaw kong ni hawaka
n ang kahit anong parte sa katawan ni Jacob pero nananadya yata siya ngayon.
Ngumisi siya at napatingin ulit ako sa nakalahad niyang kamay.
"Ano? Kaya mo bang sumakay ng isa pang kabayo?" Sabay turo niya sa iba pang kaba
yo nila malapit naman sa iilang kambing.
Matinding katahimikan ang narinig ko. Apak lang ng kabayo at ang 'Mehehehe' ng k
ambing ang naririnig. Matipuno talaga siya at mukhang prinsipe lalo na ngayong n
akasakay siya ng kabayo. Para bang natural sa kanya ang pagsakay ng kabayo. Naka
t-shirt at shorts lang din siya. Naka racerback at shorts naman ako. May dala d
in akong backpack kung saan nandoon ang laptop at ilang libro para sa thesis nam
in.
binaling ko ulit sa kanya ang mga titig ko, nakita kong nakatitig din siya sakin
. Half-open ang bibig niya.
Napatingin siya sa basang-basa kong damit. Napatingin din ako sa sparkling abs n
iyang basa sa tubig ulan at ilog.
Napasinghap siya at ibinaling ang tingin sa buong bahay kubo. Napatingin narin a
ko sa paligid. May bamboo bench na komportable, mesa at may mga gamit sa farm.
"Dito minsan pumupunta ang nagbabantay sa plantation." Aniya.
Tumango ako. Umupo siya sa bench kaya tinabihan ko na. Naramdaman ko ang ginaw d
ulot ng basang damit at ulan sa labas na hindi parin humuhupa.
Yinakap ko ang sarili kong tuhod nang bigla siyang umalis sa tabi ko at lumayo.
Nakita ko ang kaba sa mukha niya.
"Bakit?"
Pumikit siya at umiling.
"May problema ba?" Tanong ko at kinabahan na naman.
"Mahal kita, Rosie." Yun lang ang nasabi niya nang idinilat niya ulit ang mga ma
ta niya.
"Mahal din kita, Jacob." Sabi ko nang walang pagaalinlangan.
Tinitigan niya ako at half-open na naman yung bibig niya. Kinakabahan na talaga
ako.
"Bakit, Jacob?" Tumayo ako at nilapitan siya.
"Rosie.." Tumingin siya sa labas at lumayo ulit sakin.
"Ba't ka lumalayo sakin, Jacob? May problema ba?"
Baka ayaw niya sakin? Baka sila na ni April at di niya masabi sakin ngayong sina
bi ko nang mahal ko siya? Ano ang problema ng kumag na 'to?! Kainis!
"Jacob! Nafu-frustrate na ako, anong problema mo-"
"Ang problema ko ay eto!" Hinalikan niya ako na para bang sabik na sabik na siya
.
Napaupo ako sa bench habang hinahalikan niya ako. Unti-unti niyang pinasok ang k
amay niya sa ilalim ng racerback ko. Hindi ko kailanman naaalala na ganito ako k
a excited tuwing dadating sa ganitong stage. Hindi ko maalala kung paano ko nata
nggihan si Callix noon. At hanggang ngayon alam kong tatanggihan ko parin siya p
ero hindi ko kayang tanggihan si Jacob. Gusto niya ako, sigurado. Wala siyang ib
ang babae. Wala siyang ibang mahal. Hindi siya playboy at ako lang ang laman ng
puso at isipan niya. Ako lang ang nasa mundo niya. Alam ko yun at nararamdaman k
o yun dahil yun din ang nararamdaman ko sa kanya.
Napadaing ako sa kiliting naramdaman nang dahan-dahan niyang tinanggal ang bra k
o at hinaplos ang boobs ko. Tinulak niya pa ako lalo sa bench kaya napahiga ako.
Pinaghiwalay niya ang magkabilang legs ko gamit ang kanyang mga paa habang hina
halikan ako. Nang idinikit niya na ang sarili niya sakin, naramdaman ko na talag
a kung gaano na siya ka turn on.
Narealize ko na ngayon kung bakit niya ako iniiwasan kanina. Iniiwasan niya ako
dahil konti na lang ay di na siya makapagpigil.
"Mahal na mahal kita, Rosie." Aniya bago niya ako hinalikan ulit.
"Mahal..." Halos di ko na masabi dahil nag umpisa na siyang humalik sa leeg ko p
ababa. "M-Mahal din kita, J-Jacob."
Tumigil siya at ngumisi. Naramdaman ko ang kamay niyang gumapang galing boobs ko
pababa sa hita ko.
Nabigla ako sa ginawa niya. This is our first time. Kaming dalawa. Gagawin ba ta
laga namin ito? Gagawin ko ba talaga ito? Magagawa ko ba talaga ito?
Bago ko pa masagot ang mga tanong na iyan, umoo na ako sa pag daing ko nang hina
plos niya na ang gitna ng shorts ko. Shet! Jacob!!! Talaga?!!!
"J-Jacob..." Sabi ko. Struggling.
Hinalikan niya ulit ako habang ginagawa niya yun.
"I wanna be your first, last, and your only."
Ngkagoosebumps talaga ako sa sinabi niya at sa pag bukas niya sa zipper ng short
s ko. Hinaplos niya naman ngayon ang panty ko. Ngumisi siya nang nakita ang pagh
ahabol ko ng hininga.
"I love you, Roseanne Aranjuez." Hinalikan niya ako habang hinuhubaran ako.
Hinabol niya na rin ang hininga niya pagkatapos niya akong hubaran. Gosh! I swea
r wala ng mas iinit pa sa nararamdaman ko ngayon. Hinaplos niya ulit yun ngayon
na wala ng layers ng shorts o di kaya ng panty.
"Jacob, baka mabuntis ako." Mahina ang boses ko habang sinabi ko yun.
Alam kong iyon na ang last resort. Dahil ako mismo ay hindi pa readyng magkaanak
at sigurado akong ayaw padin ni Jacob mag kaanak. Pareho kaming hindi ready at
alam kong masama itong gagawin namin. Yun na nga ang sinasabi ko. Kailan pa ba i
to naging madali sakin? Kailan pa? Noong kami ni Callix madali lang talagang tan
ggihan ang lahat pero ngayong si Jacob na... mahirap tanggihan at madaling gawin
! Anong nangyayari sakin?
"Okay lang dahil sigurado naman akong ikaw ang gusto kong pakasalan." Tinignan n
iya ako ng diretso na para bang ipinapakita niya sakin ang buong kaluluwa niya.
"At pag nabuntis na kita, ibig sabihin wala ng makakaagaw sayo. Akin ka lang. Ha
bang buhay."
Nagsimulang tumibok pa ng mas malakas at mas mabilis ang puso ko. Lalo na nung n
agsimula na ulit siya sa paghalik at paghaplos sa iba ibang parte ng katawan ko.
"I love. Every. Bit. Of. You. Rosie."
Sa sandaling iyon, nalaman kong walang babae ang makakatanggi kay Jacob Buenaven
tura. Maging ako ay nag iinit na ng bongga sa kanya. Hindi ko na makakayanan at
sa sobrang gigil ko ay parang sasabog na talaga ako.
Napailing ako hinalikan ang labi niyang sabik sa akin. He moaned, "Rosie." Sarap
pakinggan ng boses niyang nag-iinit lalo na ngayong alam mong ikaw ang dahilan.
He's my first... my only... and hopefully, my last.
Kabanata 37
Ikaw at Ako
Masakit. Yun ang unang naisip ko pero nakalimutan ko na agad yun lalo na dun sa
huling nangyari. Hindi ako sigurado pero bumilis ang tibok ng puso ko at nakalog
yata ang buong katawan ko habang kumalas siya sakin pagkatapos ng sabay naming
pag galaw. Napapikit ako sa sarap at excitement na naramdaman ko habang napahing
a siya ng malalim sa tabi ko.
Naisipan ko ring tignan ang mga dvds niya malapit sa flat screen. Ilang minuto a
kong nagbabad sa dvds niya nang nakita ko ang mga maninipis na dvd na nakatago s
a isang drawer. Puro yun... errr. porn. Natawa ako. Siguro ay dito siya nakakuha
ng mga moves niya. Hindi ko kayang tignan ng higit sa tatlong segundo ang bawat
cover ng mga dvds na yun. Bigla siyang lumabas sa shower niya kaya nabitiwan ko
ang dvds na yun.
Nalaglag ang panga niya nang nakita akong nagpapanic na pinupulot ang mga iyon.
Tinulungan niya ako sa pagpulot.
Tumawa ako, "Nanonood ka pala nito!?"
Namula siya at di ulit makatingin sakin nang nilagay ito sa drawer at sinarado.
"M-Masama ba? I-Itatapon ko ba?"
Umiling ako at halos di na makahinga sa pag tawa.
I know. Boys will always be boys pero natawa lang talaga ako sa nangyari.
"Kaw ang bahala. Hindi naman yan akin!" Tumawa ulit ako.
"Pero i-ikaw ang girlfriend ko. M-May karapatan kang pag bawalan ako sa kahit an
o..."
Natigil ako sa pagtawa dahil sa sinabi niya. Parang kinukurot ang puso ko. Para
bang naramdaman kong kaya niyang gawin lahat para saming dalawa.
Biglang nagpakita sa pintuan ang isa pang katulong.
"Sir Jacob, may bisita po kayo." Aniya.
"Sino?"
"Si April. Nasa baba siya naghihintay." Tapos umalis yung katulong.
"Ah! Siguro bibigyan niya ako ng regalo." Wika niya.
At anong
change!
sa kanya
ung oo o
regalo iyoooon? Grabe lang yung mood swing ko. Agad nag switch! Climate
Bakit naiinis ako sa term na regalo? Kasi naibigay ko na ang regalo ko
ng hindi sinasadya!? GRRR! Uyyy double meaning! Saan doon ang regalo? Y
yung virginity mo, Roseanne?
"Okay ka lang ba?" Tanong niya sakin. "Lika na! Puntahan natin si April." Naglah
ad siya ng kamay.
"Jacob..." Sabi ko. "Hindi mo pwedeng sabihin kay April yung tungkol satin."
Kahit na gusto kong sabihin niya yun.
"B-Bakit?" Tanong niya.
"M-May gusto siya sayo."
Nanlaki ang mga mata niya, "Tapos?"
"Masasaktan mo siya."
Natulala siya.
"Hindi totoo yang sinasabi mo. Magkaibigan lang kami." Aniya.
Agad namang kumulo ang dugo ko sa sinabi niya, "Bahala ka! Alam ko, Jacob. Magka
ibigan kami! Masama nga itong ginagawa ko dahil inaahas ko siya! Simala't saput
alam kong may gusto siya sayo pero ano 'tong ginawa ko." Kinabahan ako.
"Hindi pwede yun!" Sabi niya. "Hindi siya pwedeng masaktan. Mahal kita at dapat
maging masaya ang lahat sating dalawa."
Umiling ako, "Jacob, hindi magiging masaya ang lahat. Sabi ko naman sayo diba? M
araming may gusto sayo... Kung hindi mo alam pwes alam ko dahil babae ako. Maram
ing masasaktan. Maraming magagalit."
"Wala akong pakealam. Kailangan nilang matanggap iyon dahil yun ang totoo. Mahal
kita at wala na silang magagawa. Tatanungin ko siya at sasabihin kong tayo na-"
Agad siyang umalis para puntahan si April.
Sinundan ko siya at kinakabahan. Mas lalo akong kinabahan nang nakita kong napaw
i ang ngiti ni April nang naaninaw akong nakabuntot kay Jacob pababa ng hagdan.
Kabanata 38
Pag-aaral
Tuluyan ng nawala ang ngiti sa labi ni April nang nasa harapan niya na kami. Nak
ita kong tumingin pa siya sa t-shirt at shorts ko.
"Rosie, b-ba't ka nandito?" Tanong niya.
Napalunok ako, "Kasi ginawa namin yung thesis."
Tumango siya at ipinakita yung isang box na regalo kay Jacob.
"Jacob, gift ko sayo. Inagahan ko na para sana ako yung unang mag greet. Pero ti
ngin ko ay naunahan na ako ni Rosie." Sumulyap siya sakin.
"Hindi, April-"
"Di, okay lang, Rosie. Naintindihan kita kasi partners naman kayo. Talagang di n
iyo maiiwasan yan-"
"April..."
Siguro ay narinig din ni Jacob ang bitterness sa tono ng pananalita ni April.
"Hmm?" Ngumiti si April kay Jacob pero agad naman itong napawi.
"May gusto ka ba sakin?" Tanong ni Jacob sa kanya.
Nalaglag ang panga niya. Pabalik-balik ang tingin niya galing kay Jacob tapos sa
kin ulit, balik kay Jacob tapos sakin ulit. Kumunot ang noo niya at nakita ko an
g pamumuo ng luha sa kanyang mga mata.
"Rosie!!! Walang hiya ka! Sinabi mo sa kanya! Pinagkatiwalaan kita!" Umiyak siya
sa harapan namin ni Jacob.
Niyakap siya ni Jacob. Shet! Wala akong panahong magselos ngayon kasi kinakabaha
n ako sa sinabi niya.
"April, walang kasalanan si Rosie. Mas mabuti na yung alam ko kasi ayaw kitang s
aktan. Sana maintindihan mo at maging masaya ka na lang para samin ni Rosie."
Nanlaki ang mga mata niya habang tinitignan ulit kami ni Jacob. Tinuro niya ako.
"Ikaw? I-Ikaw? Kayo na!? Paanong?! Bakit?! Diba ayaw mo sa k-kanya, Jacob?"
Malungkot ang mga mata ni Jacob. Di siya sumagot. Tinignan ulit ako ni April.
"Alam mong mahal ko siya, diba? Rosie! Pinagkatiwalaan kita! Akala ko magkaibiga
n tayo! Jacob, hindi pwede to!!!" Umiyak pa siya lalo.
Hindi ko kayang pakinggan ang pag iyak niya. Parang namatayan. Sorry pero ganun
talaga ang interpretation ko sa pag iyak niya.
"Jacob! Matagal na kitang kasama! Matagal na kitang kaibigan! Pinagtatanggol mo
ako at close na close tayo pero bakit siya?! Ni hindi pa nag iisang taon, Jacob!
!! Sabi mo sakin noon ayaw mo sa kanya dahil mata pobre siya.." Talaga, sinabi n
i Jacob yun? Well, siguro noong bangayan kami nang bangayan. "Jacob naman! Kahit
sino wa'g lang siya!"
"April, sorry." Sabi ko. "Hindi ko sinasad-"
"Nilandi mo siya no!?" Sigaw ni April sa mukha ko.
"April! Hindi ako nilandi ni Rosie! Wa'g mo siyang pagsalitaan ng ganyan!" Sabi
ni Jacob.
"Jacob!" Umiiyak parin si April.
"April, umalis ka na lang muna. Hindi ako mag sosorry sa desisyon ko. Di ako mag
sosorry dahil mahal ko siya. Gusto kong maintindihan mo yun-"
"Masamang tao si Rosie, Jacob!"
"Tama na! April! Umalis ka na, please! Ayaw kitang saktan kaya wa'g na wa'g mong
sasaktan si Rosie." Hinawakan ni Jacob ang kamay ko.
Nabunutan ng tinik si April at tumigil sa paghikbi nang nakita niya ang mga kama
y namin ni Jacob.
"Masamang tao siya, Jacob. Masama!" Yun lang ang sinabi niya bago niya kami tina
likuran at umalis.
Parang walang nangyari nang hinatid ako ni Jacob. Biyernesanto yung mukha ko hab
ang kumakanta siya sa loob ng sasakyan niya.
"If I don't say this now, I will surely break..." Umiling ako sa lyrics ng kinak
anta niya. Ngumiti siya, "Forget the urgency but hurry up and wait..."
"Diba yan yung kinakanta mo sakin?" Tanong ko.
Buong-buo talaga yung boses niya lalo na kung walang microphone. Natural din sa
kanya ang pagkanta ng mga may english na lyrics. Para bang mother-tongue niya yu
ng english. Narinig ko na ring kumanta siya ng filipino, yung Elesi, at okay par
in! Talented talaga siya. Grabe. Hindi ko na alam kung saan siya hindi magaling.
Gwapo, perpekto ang mukha, matipuno ang pangangatawan, ganda pa ng boses, magal
ing mag gitara, marunong sa sports. Hindi ko alam kung bakit ako ang nagustuhan
niya sa halip ng pagiging judgemental ko.
"Yep..." Ngumiti ulit siya. "Kailanman, hindi ko naramdaman yung bawat kinakanta
ko pero ngayon... lahat ng kanta ikaw ang naaalala ko."
Hinawakan niya ang kamay ko. Walang trace ng guilt sa kanya. Wala lang talaga. O
kay lang sa kanya ang lahat ng nangyari ngayong araw na 'to.
"October 18 na bukas, birthday ko na. Inaasahan kita sa bahay ah?" Hinalikan niy
a ang noo ko nang itinigil ang sasakyan.
"Okay!"
"I love you, Rosie." Hinalikan niya ng mas malambot ang labi ko.
"I love you, too."
Ngumisi siya. Umalis na ako dumiretso sa bahay ng ramdam parin ang lahat ng nang
yari. Kinakabahan ako sa naging reaksyon ni April. Tapos dagdagan pa ng nararamd
aman kong 'sore' down there. Err. Isang beses lang naman nangyari pero bakit ram
dam ko parin dun? Siguro ganun talaga. Hindi ko alam kasi una ko siya.
"ANOOO?" Si Maggie lang ang sinabihan ko sa nangyari.
I mean... Hindi kabuuan ng nangyari. Yung naging kami lang. Hindi ko sinabing ma
y nangyari samin o ano. Binanggit ko rin sa kanya yung tungkol kay April.
"Naku, kawawa naman yun. Hay. Sakit naman kasi ng ginawa ni Jacob. Sana dinahandahan niya. Tsk." As usual, mabait parin talaga ang reaksyon ni Maggie. Agree ak
o at the same time disagree. Masasaktan si April sa nangyari kaya tama lang yung
ginawa ni Jacob. Pero sana nga dinahan-dahan niya kahit na di ko naman alam kun
g paano yun dahan-dahanin.
Kakarating lang ni mama at papa sa Maynila nang binulagta kami sa isang BAD NEWS
! Bad talaga kahit good news ito para sakin six months ago!
"Babalik na tayong Maynila!" Sabi ni mama habang malungkot na tumitingin sakin.
Ako:
Jacob, happy birthday! Di mo sinabi saking aabsent ka ngayon. Napasa ko na ang t
hesis natin.
Umuwi ako para magbihis at isama si Maggie sa party. Wala na naman kasi si mama
at papa sa bahay, nandoon na naman sa agency sa Maynila. Si Auntie Precy naman a
y ayaw sumama. Siguro ay nahihiya kay Don Juan. Tumindig ang balahibo ko habang
tinitignan ko si Auntie Precy na nakadungaw sa bintana at tinitgnan kaming sumas
akay ng tricycle. Ayokong isang araw ay magiging katulad ako sa kanya. Alam kong
tama si mama, kailangan kong mag-aral. Ang gusto ko lang naman sa ngayon ay ang
makapag-aral at the same time ay makasama si Jacob. Sana magawa ko nga iyon.
Nang dumating na kami ni Maggie sa bahy nina Jacob, marami ng tao. Bonggang mga
taga bukid at talagang naka-attire pa pagpunta dito samantalang usual shorts at
floral blouse lang ang soot ko.
"Ay ang daming tao." Sabi ni Maggie. "Ang daming lechon!" Sabay turo sa walong l
echon na nakalapag sa long tables sa living room nila.
Hinanap ko si Jacob. Dala ko ngayon ang simpleng regalo ko sa kanya. Isang frame
na may picture naming dalawa... Ang korny pero wala naman kasing mall dito sa A
legria kung saan pwedeng bumili ng kahit ano. Yung picture frame nga mismo ay ak
o pa ang gumawa. Sinikap kong gawin yun kagabi nang narealize na wala pala akong
regalo para sa kanya.
I mean... naibigay ko na pala yung hindi materyal na regalo ko. Errr...
May nakita akong tumitingin sakin at umiiling na mga babae. Ano ba? Hindi parin
ba sila makaget over sa amin ni Jacob?
Nakita ko si April sa isang sofa na pinapalibutan ng mga kaklase at schoolmates
namin. Siguro ay siya ang nagkakalat sa relasyon namin ni Jacob. Umiling na lang
ako at nagpatuloy sa paglalakad nang biglang...
"Rosie, uwi na tayo!" Nabigla ako nang hinila ako ni Maggie sa gitna ng mga tao.
"Ano? Hindi ko pa nga nakikita si Jacob. Di pa tayo nakakakain!" Sabi ko.
"Hay nako! Akala ko pa naman totoo, yun naman pala... isa karin palang manggagam
it." Sigaw ng pamilyar na boses galing sa kabilang sofa.
Napalingon kaming dalawa ni Maggie sa nagsalita. Nakita kong papalapit si Eunice
samin ng nakataas ang kilay.
"Alam mo, Rosie? Akala ko talaga noon na kahit ganyan ka okay ka parin dahil hin
di ka patay na patay kay Jacob. Pero ngayon?" Umirap siya.
"Bitter ba kayo dahil kami na ni Jacob? Hindi ba pwedeng maging masaya na lang k
ayo samin?"
Hinila ulit ako ni Maggie pero nagpumiglas ako.
Tumawa si Eunice, "KAYO BA? Nakausap mo na ba siya recently? Huh? Hindi pa, no?"
Kinabahan agad ako. ANO ANG NANGYAYARI?
WALA NAMAN AKONG GINAWANG MASAMA! ANO ANG MAARI KONG GAWIN PARA MAGALIT SI JACOB
?
"Asan si Jacob?" Sabi ko at nagpapanic na.
"Rosie, Rosie!" Yinugyog ni Maggie ang balikat ko. "Umalis na tayo. Umuwi na tay
o. Halika na!" Aniya.
Umiling ako, "Ano ba, Maggie! Birthday 'to ng boyfriend ko!" Sabi ko.
Sa sobrang kaba ko halos itulak ko na palayo si Maggie sakin.
"Ginagamit niyo talaga ang mukha niyo para makabingwit huh?" Sabi ni Eunice.
Napailing ako sa sinasabi niya.
"Sige, I'll give you a clue. Hindi ko alam kung paano nakuha ni April ang video
na ito pero sigurado akong hindi ito tampered. Hindi naman kasi siya computer ex
pert para mag tamper ng mga videos." Sabi ni Eunice. "Sa LCD na para HD!" Tumawa
pa si Eunice.
Nagsimulang bumuo ang mga luha ko. Panay parina ng hila ni Maggie sakin pero nag
pupumiglas ako. Tingin ko nga ay mejo nasaktan ko na siya sa ginawa ko. Anong vi
deo ito? May sex tape kami? Navideohan kami?
Nagsimula ang video sa isang pamilyar na bakuran. Bakuran ng BAHAY NI LOLA. Napa
buntong-hininga ako nang narealize na hindi ito sex tape. Pero ano ito at bakit
bayolente ang reaksyon ng mga tao?
Nakita sa video kung paano kami kumain sa hapagkainan. Mukhang nakunan ito malap
it sa bintana. Natigilan lahat ng mga tao para tignan ang video sa LCD.
VIDEO
"Babalik kami bukas ng Maynila. At naku! Kung swertehen tayo baka sa susunod na
term ng 6th year mo, Rosie ay makakabalik ka na sa dating school mo. Hmmm. Well,
unless kung gusto mong manatili dito?" Sabi ni mama.
"Ba't naman ako mananatili dito?" Tanong ko habang kumakain sa video.
"Syempreee... Para kay Jacob!" Tumawa si mama.
"Ma naman eh!"
"Ayaw mo nun? Kung magiging kayo na nga, yayaman na tayo. Baka di na kami kailan
gang bumalik ng New Zealand!" Sabi ni Mama.
"Ma!" Wika ni Maggie. "Ang sama mo! Manggagamit!"
"Well, good for you, Mag. May James ka na! Ang ibig kong sabihin... wala namang
nag hihintay kay Rosie doon sa Maynila diba na may ilalaban kay Jacob? Gwapo, ma
bait at mayamang bata si Jacob. Wala ka naman sigurong iniwang boyfriend sa Mani
la si Rosie, diba?" Sabi ni mama.
"MERON, Ma! Di lang si Jacob!" sabi ni Maggie.
"What? Sino? Dapat kasing yaman ni Jacob!"
"Sino, Rosie?"
"Hay nako! Wala yun, ma!" Sabi ko.
"Sino?" Tanong ni mama.
"Ex ko. Si Callix. Pero wala na kami nun!"
"Callix?? Apelyido?"
"del Rosario." Sabi ko.
"Callix del Rosario? Hmmm."
Doon natapos yung video. Oo. Masama nga yung tunog ng video dahil mukha kaming m
ga gold digger! At nangyari yun bago kami nagpuntang Alps ni Maggie at James...
sa araw na hinalikan ko si Jacob. September 23.
Naiintindihan ko ang nais iparating ng video na yun. Pero si Jacob ang unang hum
usga sakin dito sa Alegria at tapos na kami sa phase na iyon.
"Hmmm?" Tumawa si Eunice. "Kahiya kayo! Nakakahiya kayo mga Aranjuez!"
"Anong sabi mo?!" Sabi ni Maggie pero kalmado parin.
"Wa'g na wa'g niyo akong huhusgahan!" Nakita ko si Maggie na malunkot sa sofa na
inuupuan niya, "Anong gusto mong iparating April? Bakit mo kami vinideohan?"
"Dahil masama kang tao!" Aniya.
"Anong karapatan mong sabihin sakin yun, April! Hindi mo ako kilala!" Sabi ko sa
inis.
"Yung video na yun ang nagpapatunay kung sino kang talaga."
Wala akong maalala. Hindi ko alam kung anong nangyari pagkatapos akong ipagtabuy
an ni Jacob sa harap ng lahat. Buti at kasama ko si Maggie, nakauwi pa kami ng m
aayos. Sa totoo lang di ko talaga naalala kung paano kami umalis sa bahay nina J
acob. Tulala ako all the way...
"Uh, Auntie, sumakit po kasi tiyan ko. Kumain naman kami at binigay ni Rosie yun
g regalo niya pero nagmadali po kaming umalis." Paliwanag ni Maggie kay Auntie P
recy nang narealize na maaga kaming umuwi.
Nang nasa kwarto na kaming dalawa ni Maggie, dun ko lang naibuhos ang sama ng lo
ob ko. Umiyak ako nang umiyak. Hindi ko matanggap ang lahat ng nangyari. Lintik!
Ano ba ang nangyayari?
"Rosie, tama na..." Sabi ni Maggie.
Dalawang oras niya na akong tinatahan sa pag iyak. Pumuslit na rin siya ng konti
ng pagkain sa kusina para makakain kaming dalawa pero di ko ginalaw yung akin.
"Mag, anong nangyayari? Panaginip b-ba to?" Napahikbi ako.
Maging siya ay napaiyak na rin sa kakatahan sakin.
"Sis, sigurado ka ba talagang sinabi niyang kayo na? O mahal ka niya?"
Mas lalo akong napaiyak sa tanong ni Maggie. Sa tanong niyang iyon, parang naiis
ip kong baka guni-guni ko lang lahat ng nangyari samin ni Jacob. Para bang gawagawa ko lang ang lahat! Ako lang yung na inlove, ako lang hanggang huli, walang
kami.
"Mag, Kilala mo ako. Hindi ako assuming na pagkatao-" Hindi ko na natapos. Gusto
kong mag mura at magbasag ng gamit dito.
Lintik na pag-ibig! Kahit nung nag break kami
para sakin yun! Siguro nga dahil naibigay ko
il mahal na mahal ko siya... dahil nag tiwala
o dahil mahal ko siya pero sinaktan niya ako.
Ganun ka sakit.
Natulog ako ng umiiyak. Tinabihan ako ni Maggie sa pagtulog. Buong Sabado at Lin
ggo, inubos ko sa kakaiyak sa kwarto. Namumugto na ang mga mata ko.
Hindi ko makalimutan ang pagtaboy niya sakin. 'Umalis ka na!' Sh1t! Ano ba!? Tam
a na!
Tama na ang katangahang ito! Tama na! Alam ko. Naibigay ko na ang lahat sa kanya
. Ang 'oo' at ang virginity ko... ang puso ko... ang kaluluwa ko. Lahat na ay na
sa kanya! Ang natitira na lang sakin ngayon ay ang pride ko. Hinding-hindi ko it
o isusuko kahit anong mangyari.
TAPOS NA KAMI DUN EH! Natanggap niya na ako! At kahit hindi niya ako matanggap n
oon, wala naman akong pakealam kasi hindi ko naman hinangad na magkaroon talaga
kami ng relasyon. Siya yung may gusto nito at nagtiwala naman ako.
Bakit? Bakit niya nagawa ito sakin? Pagkatapos ng lahat?! Siguro nga ay nagkamal
i ako sa mga desisyon ko. Minsan, hindi lahat ng gusto mo ay tama. Hindi lahat n
g gusto ng puso mo ay tama. Minsan, makamundo ang hangarin ng puso mo. Ang dahil
an kung bakit binigyan ka ng utak ay para malaman kung alin ang kailangan at ali
n ang gusto mo lang. Hindi masama kung sundin mo ang gusto mo pero nandyan ang u
tak para timbangin kung KAILANGAN MO BA TALAGA YUNG GUSTO MO. At sa puntong ito,
narealize kong hindi ko kailangan si Jacob. May nagmamahal man sakin o wala, ma
y mahal man ako o wala, hindi yun magiging hadlang sa pagiging tao ko... buo ako
, nandyan man siya o wala.
Pero bakit ganito ang nararamdaman ko? Tuwing naiisip kong wala na siya sakin pa
rang may parte sa buhay kong nawawala?
"Nag iimpake ka?" Tanong ni mama nang dumating ang Lunes - unang araw ng finals
namin.
"Oo, ma." Sabi ko at pinilit na ngumiti.
Ramdam ko ang mga titig ni Maggie na halatang nag-aalala. Hindi namin sinabi kay
mama at papa ang nangyari.
"Bakit? Ayaw mo dito?" Ngumisi si mama.
"Kailangan kong mag-aral sa Maynila, ma. Mas maganda kung doon dahil maraming op
portunities."
"Pero paano si..."
"Ma, hindi ko po kailangan si Jacob para maging successful. Hayaan niyo pong pat
unayan ko sa inyo na kaya kong maging successful ng ako lang, na walang tulong s
a isang..." tulad niya. "lalaki. Kaya ko po yun."
"Pero diba-"
"Kung kami... magiging kami. Kung hindi, hindi." Sumulyap ako sa nakangangang si
Auntie Precy.
"Ganyan din ang sinabi ko noon nung umalis ako ng Alegria." Aniya.
Nagkibit-balikat na lang ako at umalis na bago pa tumulo ang luha ko.
Maaring magiging katulad nga kami nina Auntie Precy at ni Don Juan... Pero kaila
nman, hindi ako magiging katulad ni Auntie Precy na hindi na nakapag-asawa at pi
nagsisihan ang ginawa. Binigyan ako ni Jacob ng rason para umalis sa lintik na b
ulubunduking ito... Hindi ko alam kung malulungkot ba siya o masisiyahan sa pag
alis ko pero mas gusto kong isiping masisiyahan siya.
Tahimik ang mga taong nakasalubong ko sa school. Buti at di namin kailangang mag
tagal sa school dahil exam week lang ngayon. Dalawang exam lang at uuwi na agad
kami bawat araw. Hindi ko nga lang alam kung bakit ito ang pinaka mahabang lingg
o sa buong buhay ko. Bawat minuto tumatagal ng isang oras. Lalo na pag nakikita
kong ibinabaling ni Jacob ang tingin niya sakin. Tahimik lang siya at seryoso an
g mukha kahit kinakausap ng kahit kanino.
Hindi ako tumitingin sa kanya. Di bali nang makita ko ang mga kaklase kong umiir
ap at nag-baback stab sakin.
"Buti nga sa kanya!"
"Galing ni April noh? Navideohan niya talaga? Huli sa akto?"
"Ganda niya pero mukhang ginagamit niya lang ang kagandahan niya para makabingwi
t ng mayaman."
Magtitimpi ako... Magtitimpi. Dahil alam kong pagdating Biyernes ay sasabog ako.
Sasabog ako dahil wala na akong pakealam. Aalis na ako.
"Rosie." Tumindig ang balahibo ko nang marinig kong binanggit ni Jacob sa wakas
ang pangalan ko nang sumapit ang Biyernes.
Di ako tumingin sa mukha niya, kinuha ko lang yung binigay niyang textpaper. Nap
atingin din ang mga tsismosa kong classmates...
Tumagal ng dalawa at kalahating oras yung exams at agad kong niligpit ang gamit
ko. Excited akong makatapak na ulit sa Maynila pero mas excited akong makaalis n
g Alegria.
"SH1T! WALA KANG KARAPATANG UMIYAK! AT KAHIT ANO PA MAN YUNG DAHILAN MO, HINDI K
O MATATANGGAP YUN! IKAW ANG NAGTABOY SAKIN KAYA WA'G NA WA'G MO AKONG HABULIN UL
IT KAHIT ANONG MANGYARI DAHIL HINDING HINDI NA KITA TATANGGAPIN ULIT. WALA NG BA
KA SAKALI... Sigurado akong wala ng tayo at hindi na kailanman magiging tayo. Pa
katandaan mo yan, Jacob!"
"Ang feeling!" Sabi ng ibang mga babae na nandoon sa scene.
Tumakbo ako palabas ng kampus. Palabas ng Alegria... Pabalik ng Maynila.
Minsan, ang mga gusto mo ay hindi tama. At ang mga tamang gawin ay ang mga ayaw
mong gawin...
Kabanata 41
Bagong Buhay
Bawat araw sa semestral break, inubos ko sa kakaiyak sa kwarto ko sa bago naming
apartment. Mas mura ito kumpara sa magandang bahay ni inuupahan namin noon.
"Nandito na ang card mo, Rosie. Makakaenrol ka ulit sa dating school na pinasuka
n mo." Sabi ni mama.
Tumango lang ako pero kita ko sa kanya ang pagdududa sa bawat ekspresyon ko.
"Rosie, okay lang naman kung sa Alegria ka na lang muna. Hindi naman kailangang"
"Ma, hayaan mo na si Rosie. Ayaw niya sa Alegria kaya nga nandito siya diba?" Si
ngit ni Maggie habang umiiling.
Hindi na ako nanibago o nabigla man lang sa panlalaki ng mga mata ng mga estudya
nteng nakakakilala sakin sa school. Nakita kasi nila akong naglalakad na naman a
t tinatahak na naman ang school gayung anim na buwan akong nawala.
"Nabuntis siya, diba?" May narinig akong isang kaklase ko na bumulong sa kaibiga
n niya.
Parang wa epek na sakin lahat ng paninira ngayon... Sa sinapit ko ba naman sa Al
egria? Immuned na ako sa lahat ng pintas at paninira.
"Rosie, sa'n ka galing at ba't ngayon ka lang nakabalik? Nabuntis ka?" Tanong ng
isa sa mga 'kaibigan' ko noon na si Ava.
'Kaibigan' kasi hindi naman talaga kami yung tipong naghahang-out... nag uusap l
ang pag nandyan sa school pero hindi niya ako niyayayang mag-malling dahil yung
bestfriend niyang si Belle ay may crush kay Callix.
"Nabuntis?" Plastik akong tumawa. "Hindi ako nabuntis." Umiling ako.
Nihead-to-foot niya ako at tumango. Hindi ako buntis... naisip ko agad yung nang
yari samin ni Jacob. Agad kong pinikit ang mata ko at umiling, sana di ko na yun
maalala. Buti rin at di niya ako nabuntis sa nagawa naming dalawa.
"Dami talagang tsismosa dito sa school pero ba't ka naman umalis? Saan ka nangga
ling?" Tanong ni Ava.
Hindi ko na iyon nasagot kasi dumating na ang bestfriend niyang si Belle. Lumayo
agad si Ava sakin nang nakita ang ngisi ni Belle na nagiging plastik nang nakit
a ako.
"ROSEANNE ARANJUEZ?" Niyakap ako ni Belle. "Nakabalik ka na?!"
Bwusit. Umirap ako at di pinansin ang sarcasm niya. Yumakap talaga, huh? Halos d
i nga niya ako hawakan noon eh.
"Saan ka ba galing? Malaki na ba yung baby mo?" Nakangisi pa siya habang tinatan
ong ako nun.
Hindi ko alam pero doon ko narealize kung ano ang nagbago sakin, kung ano ang re
sulta ng relasyon namin ni Jacob at mga nangyari sakin sa Alegria.
"Kung nabuntis ako edi sana naging ninang ka na kasi diba close tayo? Pero condo
lence ah, di ako nabuntis. Nagkataon lang na kinailangan kong umalis kasama ang
pamilya ko."
Natahimik ang buong room, pati si Belle na ngayon ay hilaw na ang ngiti sa sinab
i ko. Napatingin pa siya sa mga kaklase kong ngayon ay nakatoon na ang pansin sa
kanya. Napahiya siya.
"Okay, whatever." Tapos pumunta na siya kay Ava.
Yun ang nagbago sakin... Wala na akong pakealam. Kung gusto kong lumaban, lalaba
n ako. Wala na akong pakealam kung anong sasabihin ng mga tao sa paligid. Nasakt
an na ako ng sobra-sobra na sa tingin ko ay wala ng mas isasakit pa. Imbes na ma
nahimik na lang ako, lalaban na lang ako. Ako na nga yung nasaktan, ako pa yung
mananahimik? Hell, no! Hindi ako martyr. Hindi ako santa. Napatunayan ko yan lah
at sa Alegria.
"Rosie." Napatingala ako sa isang lalaking nakatayo sa gilid ko.
Naaninaw ko ang pamilyar na mukha ni Callix kasama ang mga barkada niyang nalagl
ag ang panga nang nakita ako. Wa'g mo sabihing tingin mo rin ay nabuntis mo ako
gayung wala namang nangyari satin noon? Bwisit! Alam kong hell dito pero nagpapa
salamat parin ako at nandito ako kesa dun sa Alegria.
"Sinosoot mo parin yan?" Sabi ni Callix.
Nabigla naman ako dun sa panimulang bati niya sakin. Kalmado at mukhang hindi na
ng-aaway. Naaalala ko pa ang ginawa niya noon sa cafeteria bago ako umalis. Yung
pagtawag niya saking gold-digger...
"Ito." Sabay hawak sa isinoot kong cardigan today.
"Ah? Ito ba? Sorry, bigay mo nga pala 'to. Nakalimutan ko na kasi yung mga binig
ay mo." Hinubad ko ito sa harapan ng mga malalaking mata ng kaklase ko.
Wala akong pakealam kung naka spagetti lang ako sa loob, ang importante ay makuh
a niya yung sa kanya dahil pagod na akong sumabatan. Simula nung sinumbatan ako
ni Jac... Ayoko na! Ayoko ng isipin yung demonyong iyon!
Linagay ko sa balikat ni Callix ang cardigan at umupo ulit ng parang walang nang
yari. Hindi ko alam kung bakit nakatunganga ang mga kaklase ko habang tinitignan
akong tahimik na nakaupo pagkatapos kung maghubad ng cardigan.
Nang natapos ang klase, nabigla naman ako nang may iilang kaklase kong lumapit s
akin. Hay nako! Siguro para makitsismis. To my surprise, wala ng nagtanong o bum
anggit man lang ng katagang 'buntis;.
"Ang ganda-ganda mo na! Saan ka ba galing? Grabe, Rosie! Sobrang ganda mo na!" S
abi nung isang di ko naman close na kaklase habang tinitrace niya sa ere ang coc
a-cola body.
Tumawa yung ibang sumalubong sakin, "Sobra! Mas lalo kang kuminis!" Sabi nung is
a.
"Saan ka ba nagpunta? Baka pag magbakasyon kami dun ay gaganda din kami tulad mo
." Sabi ni Ava.
Umiling na lang ako sa kanila. Try niyong magbakasyon dun at baka masupalpal niy
o ang mga tao. Pero, really, hindi ako makapaniwala sa reaksyon ng mga kaklase k
o. Si Ava ay sumama pa talaga sakin hanggang gate kahit na nasa gilid namin yung
annoying bestfriend niyang si Belle.
"Pasensya ka na kay Belle, ah?" Aniya nang umalis si Belle para batiin ang isa p
ang kaibigan sa isa pang section.
"Okay lang. Hindi naman talaga kami magkasundo nun simula palang." Sabi ko.
"Oo. Mejo threatened talaga siya sayo eh. Alam mo na, maganda ka, maganda rin na
man siya pero sadyang maganda ka talaga kaya ganyan siyang makaasta sayo. Pinagb
awalan nga niya akong mamansin sayo nung naging kayo ni Callix." Bulong niya. "P
ero ngayong wala na kayo, okay na siya."
Tumango ako.
"I'm back!" Sabi ni Belle pagkatapos niyang makipag usap sa ibang kaibigan niya.
"Uwi na tayo?" Tumingin si Belle sakin ng nakangisi.
"Sige!" Sagot ni Ava.
"Uy, Rosie, sorry kanina ah? Peace na tayo... Teka kilala mo ba si Karl? Yung gw
apong new student? Oh my goddd..." At nagpatuloy siya sa pagsasalita tungkol sa
Karl na tinutukoy niya.
Tingin ko ay wala na siyang amor para kay Callix. Hindi ko nga lang alam kung an
ong nangyari at bakit wala na. Kaya rin siguro ready na siyang makipagkaibigan s
akin... I'm not sure if I'm ready for new friends. Its really hard to trust. HAR
D.
Hindi ko mapigilan ang sarili kong mag-isip na: Tatraydurin ka nila in time... F
or sure.
Pero iniisip ko rin ngayon na mas mabuti pa itong si Belle kesa kay April. Una,
alam ko kung kailan galit si Belle dahil ipapakita niya talaga yun, pero si Apri
l noon, sa sobrang bait hindi ko lubos maisip kung paano niya nagawa sa akin ang
katraydoran na yun.
"Rosie..." Hinarangan kami ng grupo ni Callix pagkarating ng gate.
Napasinghap ako at umirap sa kawalan.
"Uy, Callix!" Sabi ni Belle. "Hmmm. Maiwan muna natin sila, Ava..." Sabay hila n
i Belle sa kaibigan niyang si Ava.
"Uy! Teka." Sabi ko. Hindi ako sigurado kung kaya kong makipag usap sa isa pang
lintik na lalaki.
Iniwan din siya ng mga kaibigan niya kaya kaming dalawa na lang. Kontrobersyal t
alaga kami. Halata iyon sa mga reaksyon ng mga tao.
"Sorry sa nangyari satin noon." Aniya. "Sana maging okay ulit tayo."
Kabanata 42
Mga Kaibigan
Tinanggap ko ang sorry ni Callix at ang alok niyang maging mag KAIBIGAN ULIT kam
i. Alam kong mejo nakakadagdag problema ito pero ayokong kapag may binabanggit n
a LALAKI ay si Ja- lang ang naalala ko. Dapat may iba pang lalaki. Kung sana pwe
deng makipag kaibigan sa iba pang lalaki. Buti rin at ang renewed friendship ko
kay Callix ay nagdulot ng pakikipagkaibigan ng mga barkada niyang si Josh at Edw
ard.
Alam ko namang kahit anong mangyari hinding hindi na ulit ako masasaktan ng ganu
n ka sakit. Sukdulan na yung kay Ja-. Manhid na ako sa kahit ano. Alam ko ding m
ahirap ng palambutin ulit ang puso ko. It will take more than sweet words and gi
fts.
six months. Okay naman pala basta wa'g lang masyadong close. Kahit na magkasama
kami ng mga ito, detached parin ako. Siguro dahil natuto na ako sa nangyari sa
Alegria.
Eight months na ang nakalipas nang nakabalik ako galing Alegria pero parang ngay
ong college enrolment pa ako nagising sa katotohanan na nasa Maynila ako. Ngayon
ko pa lang nakita yung matatayog na buildings, masasayang malls at marami pang
iba. Business Administration ang kinuhang kurso ni Callix, Josh, Edward, Karl, B
elle at Ava. Ako lang yung nag BS Psychology. Pareho silang lahat na may negosyo
ng aalagaan. Ako lang yung wala kaya useless kung mag Business Ad ako.
Natutuwa din ako sa frustrations ni Belle tuwing sinasabi niya samin ni Ava ang
mga fail moves niya para maakit si Karl.
"Ayaw niya talaga! Naalala mo yung last time na nag Core tayo? Hinalikan ko na,
ah? Pero tinulak niya ako? Seriously?" Umiling siya.
Oo, ganun talaga si Belle. May pagkamanyak. Tumawa nalang kami ni Ava. Hindi ko
nga alam kung paano natatagalan ni Ava itong pagkamanyak ni Belle gayung opposit
e talaga sila. Maganda rin kasi si Belle kaya imposibleng may makatanggi sa kany
a. Bago siya nagpursigi kay Karl, marami pa siyang dinate na lalaki tulad ni Jos
h, Jared (na fourth year pa) at marami pang iba. Ngayong mag co-college na kami
saka pa siya na encourage na magpursigi ulit kay Karl.
Tumatawa na lang ako tuwing nagsasalita si Belle tungkol kay Karl.
"Rosie, ano? Close kayo, diba? Tell me, paano ko siya maaakit?" Lumiit ang mga m
ata niya, "May relasyon ba kayo?"
Tumawa ulit ako.
"Oh please, magsasabunutan talaga tayong dalawa! My god, andyan na si Callix oh,
wa'g ka ng makealam kay Karl! Please naman! Sagutin mo ako!"
"Wala! Hindi ko alam. Misteryoso siya. Siguro may ibang gusto na siya." Sabi ko.
Nanliit ang mga mata niya kay Ava, "Sigurado akong nasa friend circle lang natin
yung gusto niya. At alam kong hindi ikaw yun, Rosie dahil wala naman siyang kye
me kung ihatid ka ni Callix sa inyo... So it must be... YOU!" Tinuro ni Belle an
g sarili niyang bestfriend.
"My god, Belle! Hindi! Ni hindi nga kami nag uusap nun!" Sabi ni Ava.
Ngumisi na lang ako kasi alam ko kung sino ang gusto ni Karl. At sa buong 'frien
d circle' namin nina Belle, Ava, Callix, Josh, Edward at Karl, si Karl ang pinak
apaborito ko. Minsan pinagdududahan pa kami ni Callix na may something pero pare
ho naming dinideny ni Karl.
"Magkaibigan lang kami." Hindi ko mapigilan ang pagngisi tuwing tinatanong ako n
i Callix.
"Mag kaibigan? Weh? Rosie, para naman tayong walang pinagsamahan..." Wika ni Cal
lix.
Back to civil na ang trato namin sa isa't-isa. Though, I'm sure may girlfriend s
iyang di sinasabi samin dahil palagi siyang wala tuwing Sabado o Linggo dahil di
umano sa 'pinsan' niya... Pinsan? Cousin as in cousintahan?
Hindi naman ako bitter saming dalawa kaya okay lang sakin kung totoong may girlf
riend siya eh. Mabuti nga yun dahil ayaw ko talagang magkastain ang mejo civil n
a naming tratuhan ngayon. Kahit na ayaw ko namang maging close sa kahit kay Call
ix o kay Belle, comforting parin na magco-college ako na may mga kaibigan.
Kahit na kay Karl ko lang talaga na open up halos lahat ng nangyari sa Alegria.
Nagawa ko iopen sa kanya yun dahil alam kong tulad ko ay nahihirapan din siyang
magtrust sa mga tao. Ilang beses na siyang nahusgahan at ayaw niya ng husgahan n
gayon.
"Magkaibigan lang kami ni Rosie, tama na yan guys!" Sabi ni Karl nang kinulit ul
it kami.
Nakita ko ang mga titig ni Callix kay Karl habang sinasabi niya yun. Parang gali
t siya kay Karl pero hindi niya magawang sabihin yun sa lahat dahil alam niyang
close kami ni Karl. Ayaw niya man kay Karl, mas ayaw niya paring mag away ulit k
ami. Alam ko nyun, nararamdaman ko... Nararamdaman ko ang bawat moves ni Callix
at alam kong gusto niya parin ako. At sigurado akong wala siyang babalikan sakin
. Lagi ko yung kinaklaro sa kanya tuwing tinutukso ko siya tungkol sa 'cousin' n
iya.
"Dapat magka girlfriend ka na! O di kaya kayo na ni Belle!" Sabi ko sa harapan n
ilang lahat habang tumatawa.
"No way! You know, Rosie... kung sino ang gusto ko." Sumulyap si Belle kay Karl.
Tumingin naman si Karl sa malayo... at ilang sandali ay tumingin kay Edward.
Hell, yes! I know what he is... At kaming dalawa lang ang nakakaalam dun. At iyo
n mismo ang dahilan kung bakit sa buong 'friend circle' namin, siya lang ang pin
agkakatiwalaan ko. Dahil alam kong pareho kaming ayaw ng husgahan...
"Sana nag Business Ad ka na rin." Bulong ni Karl sakin.
"Hay nako! Okay lang yan, Karl. Itext mo na lang ako kung mamimiss mo ako masyad
o." Sabi ko habang tumatawa.
He pouted, "Haba rin talaga ng hair mo ah? Yung ex mo talaga mukhang may gusto p
a sayo hanggang ngayon."
Umiling ako, "Alam na alam mong ayaw ko sa mga lalaki, kaya nga ikaw ang paborit
o ko diba?" Tumawa ako.
"Huy, anong pinag uusapan niyo diyan?" Sumingit si Callix pagkatapos makipag usa
p kay Edward at Josh tungkol sa mga magagandang college girls.
"Wala. Yung ano... magbabar daw sana tayo bago mag start ang school." Sabi ko bi
gla.
Umiling si Callix, "Nagiging hobby mo na yata ang pagbabar, Rosie ah?"
"Ang saya eh!" True! Nakakalimutan ko ang lahat tuwing nagsasaya ako pero alam k
ong panandalian lang yun.
Umiling ulit si Callix, "O siya, isasama ko kayo nina Belle ngayong Sabado. Wala
masyadong sayawan sa bar na yun ah. Pagkatapos natin dun, pwede tayong pumunta
sa Club 777 o sa Core kung gusto niyo."
Tumili si Belle at Ava sa sinabi ni Callix. Excited na naman dahil magna-night o
ut ulit kami.
"Rosie, ayusin mo na yung soot mo ah? Last time muntik na kaming mapaaway, ang i
ksi nung skirt mo." Sabi ni Edward.
Tumango si Callix.
Natawa na lang ako. Hindi ko alam pero sinasadya siguro ni mama na padalhan ako
ng maiiksing damit kaya ayan at yun lang ang mga naisusoot ko.
"Okay, fine! Sorry na!"
"Hindi niyo naman talaga maiiwasan, eh. Maganda at sexy si Rosie, kahit na balut
in niyo yan, makakaagaw parin yan ng pansin." Sabi ni Karl.
"Eh anong tawag mo sakin, Karl?" Sabay pulupot ng kamay ni Belle kay Karl. "Maga
nda rin ako diba?"
Natahimik si Karl.
"Diba? Diba?" Tanong ni Belle ulit na mukhang mapapahiya na.
Siniko ko si Karl.
Umiling ako. Ayan na naman yung ka competition ni Belle. Siguro ito yung bandang
may vocalist na nakaforeplay or whatever nung si Grace... Natigilan ako at natu
lala nung narinig ko ang boses ng kumakanta.
"If I give up on you, I give up on me... If we fight whats true, will we ever be
? Even God himself, and the faith I knew... Shouldn't hold me back. Shouldn't ke
ep me from you. Tease me, by holding out your hand. Then leave me, or take me as
I am." Buong-buo ang boses ng kumanta nito.
Unti-unti akong napalingon sa banda. Tahimik ang mga tao habang kumakanta ang ma
tangkad at naka all-black na bokalista sa harapan.
Napatayo ako nang nakita ko kung sino ito. Napatayo at nalaglag ang panga... Nak
apikit lang siya habang kinakanta ito kaya siguro hindi niya ako napapansin pero
nang tinignan ko yung drummer, yung nasa keyboard, at ang dalawang guitarist nakatitig silang lahat sakin na parehong laglag din ang panga.
Tinignan ko ulit yung bokalista. Mas lalo siyang tumangkad. May nakita akong kum
ikinang sa kaliwang tenga niya at agad kong na recognize na earing yun. Nagpa-pi
erce siya. Mas lalong defined ang muscles niya at mejo pumuti siya kumpara sa me
jo moreno niyang balat noon.
"Siya yung tinutukoy ni Grace na magaling mag ano?? OH EM GEE! I think I'm in lo
ve!" Sabi ni Belle.
And then it struck me. Masakit aminin pero masakit din tanggihan at balewalain a
ng pagkakadisappoint ko. May iba na siya. BAKIT AKO NADIDISAPPOINT? HINDI KO ALA
M! MAGSAMA SILA KUNG SINO YUNG BAGO NIYA AT WALA AKONG PAKEALAM.
Tinignan ko si Grace na tiling-tili sa harapan katabi ang tatlo pang babae. Nais
ip ko yung pag fo-foreplay nila ng makinis, matangkad at kulot na si Grace na na
sa harapan with her plunging neckluine.
"Excuse me... CR lang ako." I may vomit.
"Uy, Rosie!" Pigil ni Callix sakin.
"Teka lang, Callix. Saglit lang." Sabi ko nang di lumilingon.
"CR lang din ako." Sabi ni Karl nang napansin ang nasusuka kong mukha.
"Sh1t, Karl! Anong gagawin ko?" Nagpanic ako bago makarating sa CR.
"B-Bakit?" Tanong niya.
"SI JA--- yun!" Sabi ko.
Hindi ko na maitsura ang mukha ko nang sinabi ko yun kay Karl.
"Si Ja---? Ano? Ja? Jatooot? WHAT!? Siya yun! OMYGOD! Really?! Kaya pala ang dam
ing babae dito, Rosie. Kasi dito siya tumutugtog?"
"Karl naman! Ang ibig kong sabihin ay ba't siya nandito? Taga-bukid siya!! Ba't
siya nandito! Oh my gosh, Karl, iuwi mo na ako! Dali! Iuwi mo na ako." Hinila ko
ang kamay niya.
"Tapos ano? Anong sasabihin ko kay Callix? Magdududa na naman yun na may somethi
ng tayo. Kadiri. Tsaka hayaan mo na! Mukhang ma da-divert na ang atensyon ni Bel
le sa kanya, sa wakas!"
Napasinghap na lang ako, "Please, Karl! Please! Tulungan mo ako."
"No, Rosie. Suggestion lang ah? Siguro dapat mong harapin yung ex mo. Kung makaa
sta ka parang may feelings ka pa eh." Umirap siya.
"WALA NA AKONG FEELINGS SA KANYA!" I snapped.
"Wala!? Talaga!?"
"WALA!" Sigaw ko.
"Prove it! Harapin mo!"
Hindi ako preparado sa mangyayari. Pumunta ako dito thinking that it was just an
other fun night tapos ito ang bubulagta sakin? Oh my God! Lord naman, nagsisimba
naman ako. Alam kong makasalanan akong babae pero please lang naman kahit ito n
a lang pagbigyan mo ako.
"Lika na nga! Lika na!" Sabay hila niya sakin.
Agad niya naman binitawan yung kamay ko nang malapit na kami sa table.
"WOOOOH! Galiiiiing! Wooooh!" Sigaw ni Belle at Ava. "ANG GWAPOOO PAAA!"
Hindi ako tumingin sa stage. Umupo lang ako dun na nakatingin kay Karl.
"Thank you..." Nagkagoosebumps ako sa boses niya.
Pinagpawisan ako ng malamig. Sana umalis na lang sila kasama yung Grace at yung
iba pang babae sa stage at di na nila ako makita kahit na imposible yun dahil ki
ta na ako ni Teddy at Leo...
Nakita kong tumayo si Callix nang nakangiti at umambang mag ha-high five sa kung
sino ang paparating.
Nakita kong nalaglag ang panga ni Karl nang tumingin kay Callix at pabalik sakin
. Oh my god - yun ang nabasa ko sa bibig niya.
"Pinsan mo, Callix? pakilala mo kami oh!" Sabi ni Belle.
Lord, ang swerte naman. Parang nanalo lang sa lotto ano? Swerte swerte ko talaga
na pwede na akong mamatay dahil sa ubod ng swerte.
"Jacob, ito nga pala ang mga kaibigan ko." Sabi ni Callix habang tinuturo kami i
sa-isa. "Si Ava, Belle, Josh, Edward, Karl at si... Rosie. Uh... Rosie?"
Hindi ako nakaharap kay Jacob kaya lumingon lang ako at pinilit na ngumiti. Naki
ta kong napawi ang ngiti sa labi ni Jacob nang nagkatagpo ang aming mga mata.
"Ito yung sinasabi kong cousin na pinagkakaabalahan ko tuwing Sabado noong high
school pa tayo. Oh, wala ka ng duda na may girlfriend ako ah? Kasi lalaki siya.
Si Jacob."
Tumunganga kaming dalawa at nagtinginan. Alam kong weird na dahil pati sina Call
ix at Belle ay nakatingin na rin sa weird naming reaksyon.
Sobrang kaba ko hindi ko alam kung anong sasabihin ko.
Binuksan ko ang bibig ko para magsalita pero may bumara sa lalamunan...
"Hey, guys! Uy! Callix!" Sabi ni Grace sabay pulupot sa braso ng kaharap ko.
"Uh, Jacob... Ito si Rosie. Naalala mo yung pinag usapan natin? Si Roseanne Aran
juez. Remember, dude?"
Nakita kong nagkatinginan ang mga ka bandmates ni Jacob.
"Ito pala yung cousin mo, Callix?" Tumaas ang isang kilay ko habang ngumisi kay
Callix at naglahad ako ng kamay kay JACOB. "Roseanne Aranjuez. Rosie for short,
Jacob?"
Tinitigan niya ang kamay ko, half-open parin ang bibig niya.
"Jacob?" Sabi ni Callix. "Okay ka lang ba, dude?"
Nandyan na naman ang nanlalaking mata ni Callix. Hindi ko hinahawakan ang kamay
ni Callix noon pero ngayon, hinihila ko na siya! Wala akong pakealam kung anong
isipin ng iba.
Papasok pa lang kami sa bar, kita mo na talaga ang daming kilala ni Callix. May
mga grupo ng kinikilig na babae ang bumati sa kanya. Of course, campus crush si
Callix hanggang dito sa bar ay dala niya ang titulong yun. Sanay na ako, noon pa
... Pero eto ang pagbabago ngayon. Pagkatapos nilang tignan at mamangha sa gwapo
ng mukha ni Callix, napasulyap sila sa likuran at di na agad bumalik ang mga tin
gin nila kay Callix. Slow motion na nalaglag ang panga nila. Nilagay ng mga baba
e ang kamay nila sa bibig nilang naka-O at tumili pa lalo.
"JACOOOOOB!"
Sh1t! Kilala siya hanggang dito? Sumimangot ako. Mas lalong dumami ang nakakapit
sa braso ni Jacob.
"Uh... Mula nung last year, November yata, every Saturday, bumibisita si Jacob s
a bahay namin. Minsan dinadala ko siya dito." Sabi ni Callix nang nakangiti.
Hindi ko alam kung bakit gusto kong batukan si Callix sa inis ko. BAD INFLUENCE!
Shiz!!!
"Ano?" Nakita niya yata ang galit ko kaya inayos ko ang mukha ko.
"Wala naman... Let's go!" Sabay hila ko ulit kay Callix sa loob.
Sumunod din sina Belle, Karl, Josh, Edward at Ava. Umorder si Callix ng beer at
margarita. Nasa tabing sofa namin ang grupo ni Jacob kasama ang iba't-ibang baba
e.
"Grabe! Parang mga prosti!" Sabi ni Belle at umiling.
"Bakit? Nagseselos ka?" Sigaw ni Karl sa kanya.
"Huh? Ba't ako magseselos?" Tinitigan ni Belle si Jacob.
Napailing ako nang nakita siyang tumayo, ngumisi at naglakad papuntang sofa nina
Jacob.
"Kadiri talaga yang si Belle!" Sabi ni Karl habang umiiling.
Sumayaw si Karl at Ava. Nakahanap naman ng kasayaw si Edward at Josh kaya kami n
a lang ni Callix ang natira.
Niyaya ni Belle si Jacob na sumayaw pero kanina niya pa ito tinatanggihan.
"Callix, sayaw tayo!" Sabi ko.
Napanganga na naman si Callix.
First time ko ulit siyang niyayang magsayaw. Noon kasi lagi kong pinapangalagaan
ang relasyon namin as friends at ayaw kong madungisan ito kung mag iisip siyang
pwede pa kami sa 'more than friends' pag niyaya ko siyang magsayaw.
Naglahad siya ng kamay at nakita ko ang mga titig ni Jacob na dumikit saming dal
awa ni Callix hanggang sa dumating kami sa dance floor.
Hinila ni Belle at Grace si Jacob sa dancefloor. Tumawa si Jacob at bumigay na.
Sh1t! Nakikita ko siyang isinasayaw ang dalawang babae ngayon. Oh my god! Ang la
landi talaga nitong dalawa. Nakita kong nag half-open ang bibig niya tapos tumin
gin sakin.
Gusto kong umiyak sa inis o tumawa hanggang mabaliw! I looked away. Hindi ako no
rmally sumasayaw at nag ga-grind pero ginawa ko ito ngayon this time kay Callix.
This is probably the dirtiest dance I have ever made.
"Rosie!" Sabi ni Callix habang sumasayaw na rin sakin pagkatapos natunganga sa g
inawa ko.
Nang tinignan ko ulit si Jacob, nakita ko siyang tumigil sa pagsasayaw habang pa
tuloy ang dalawa sa pag di-dirty dance.
This is how you want to play this game, huh, Jacob? Let the game begin! Wala ako
ng pakealam! Gusto ko masaktan ka physically, emotionally, mentally. Sa kahit an
ong paraan, gusto kong masaktan ka Jacob Buenaventura!
Kabanata 45
Walang Kwenta
Nagwalk-out si Jacob. Disappointed pareho si Belle at Grace sa inasal niya. Sinu
ndan ni Grace si Jacob sa sofa pero nanatili si Belle sa dancefloor para sumayaw
sa kahit sinong lalaking makita.
"Callix, upo muna ako. Sumakit ang paa ko eh." Sabi ko.
Sinundan ako ni Callix sa sofa. Uminom ako ng isang shot ng margarita at iniwasa
n ang titig ni Jacob sakin.
Tumawa ako habang nakikitang nagsasayaw na si Karl at Belle.
"GO KARL!" Go Belle dapat diba pero mejo galit ako sa kanya ngayon dahil nilalan
di niya ang mortal enemy ko.
Sumimangot si Karl at nandiri sa grind ni Belle. Tumawa ulit ako. Nang tinignan
ko si Callix, hindi ko maiwasang sumulyap kay Jacob. Nakita kong kinakausap siya
ni Grace pero nakatitig siya sakin. Uminit ang pisngi ko at nagkunwari akong ma
kikipag-usap kay Callix.
"Saya no?" Sabi ko.
"Oo!" Sabi ni Callix, halos di ko na marinig sa ingay. "Sayaw ulit tayo?" Tanong
niya.
Umiling ako. What's the point, really? "Maya na. Sakit pa ng paa ko. Gusto mo su
mayaw ka na lang muna. Nandun naman sina Josh at Edward."
Umiling siya at uminom ng beer.
Sumulyap ulit ako kay Jacob na nakatingin parin sakin. AS IN, JACOB? Nakatitig k
a sakin at di ka man lang marunong mahiya na tinititigan mo na ako. Inirapan ko
na.
"Excuse me." Sabi ko kay Callix. "CR lang."
Tumayo ako at dumiretso sa CR. Pagkarating ko sa CR, may dalawang babae doong na
g re-retouch ng make up at bumubungisngis.
"My gosh! Ang hot niya talaga, super!" Sabi nung isa habang nasa loob ako ng isa
ng cubicle.
"Oo! Laglag panty agad ako tuwing naiisip ko na naman yung abs niya."
ABS? MAY NAGSABI BANG ABS?
"Gwapo niya talaga! I heard mayaman sila!"
"Talaga?"
"Oo! Yung J.A foods? Kanila yun?"
AKO! SANA NABUNTIS KITA AT NAGKAANAK TAYO!" Sigaw niyang mas lalo pang malakas.
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya.
"Walang hiya ka!" Tinulak ko siya.
Sa sobrang lakas ng tulak ko, napahilig siya sa isang cubicle.
"NAPAKA WALANG HIYA MO! HINDING HINDI KITA BABALIKAN!" Sinabi ko yun dahil wala
na akong masabi sa huling sinabi niya.
God, help me!
Binuksan ko ang pintuan para makalabas ng CR at bumulagta sakin ang apat na kaba
nda ni Jacob sa labas na nagbabantay sa taong pwedeng pumasok habang nag uusap k
ami sa loob. Ewan ko. Pinunasan ko ang sariling luha ko at nilagpasan sila.
"C-Callix..." Hindi ko masabi ang pangalan niya sa galit ko sa kanya.
Galit na galit ko. Pati siya gusto kong saktan. Bakit niya sinabi iyon kay Jacob
? LAHAT NATIKMAN NIYA? ASA SIYA! Hinding-hindi niya ako matitikman! Wala sa kani
la ni Jacob ang pipiliin ko. Pareho silang walang kwenta. At pareho ko silang sa
saktan!
"Oh, Rosie? Okay ka lang ba?" Tanong ni Callix.
"Uh, sakit ng tiyan ko. Pwedeng pahatid?" Tanong ko.
"O s-sige!" Nagmadali siyang i-guide ako palabas ng bar.
Umalis na kami bago pa makabalik si Jacob sa table.
Kabanata 46
Umiiyak Ka Ba?
Hindi ko makausap ng maayos si Callix nang inihatid niya ako sa bahay. Ang sinab
i kong excuse ay dahil sa sakit ng tiyan ko.
"Rosie..." Concerned ang mukha ni Maggie habang pinapanood nila ako ni James sa
hapagkainan.
"Ano?" Di ako makatingin sa kanilang dalawa.
Sinabi ko kasi kay Maggie lahat ng detalye kagabi. At
history na sabi ko rin sa kanya na may nangyari samin
ed siya kagabi pero mukhang okay na siya ngayon. Wala
bihin niya yun kay James gayung tahimik lang naman at
James.
Yun talaga ang pinagkaiba namin ni Maggie. Masyado siyang mabait. Lahat ng side
sa story ay pinakikiramdaman niya. Pero sorry na lang at masyadong mabigat itong
side ko at di ko na kayang makiramdam pa sa side ni Jacob.
"There's a very thin line between love and hate, sis." Mahinahong sabi ni Maggie
sakin. "Magagalit ka lang sa isang tao dahil na disappoint ka sa kanya, at madi
disappoint ka lang kung umaasa kang mahal niyo ang isa't-isa."
Napalunok ako. Di ko alam kung ano ang sasabihin ko. Determinado parin akong mag
higanti. Sa kahit anong paraan, maghihiganti ako lalong lalo na kay Jacob. Wala
naman akong pakealam kay Callix... Si Jacob! Si Jacob ang babanatan ko. Sa larun
g ito, ako ang unang nahulog pero siya ang huling babangon.
"Talaga bang importante sa inyo mga lalaki kung sinong, uh," Sumulyap si Maggie
sakin at pabalik kay James, "Una?"
Nagkibit-balikat si James at sumulyap rin sakin pabalik kay Maggie, "Well, kung
seryoso ka talaga sa babae syempre iisipin mong sana ikaw ang mauna o ikaw yung
nauna pero kung talagang meron nang nauna tapos mahal mo siya, balewala na yun,
past is past." Nagkibit-balikat ulit si James.
"Pero thing is, umasa si Jacob na, I mean... Oo, siya diba yung, uh, nauna, pero
yun nga... akala niya siya ang nauna tapos sasabihin ni Callix na hindi... diba
? Edi syempre umasa siya, kahit totoong siya, pero nagalit siya dahil akala niya
ng nagsinungaling-"
"UGH! Kahit na, Mag! Please, tigilan niyo na yang pag-uusap sa, uh, life ko! Ali
s na ako!" Sabi ko at agad ng naglakad palabas ng apartment.
I will see no reason to back down. Promise! Luluhod si Jacob sa harapan ko. Yung
nangyari sa bar ay simula pa lang. Oo, simula pa lang yun dahil alam kong dito
siya mag-aaral. Hindi ako sigurado kung nakatira ba siya kina Callix o may bahay
ba sila dito sa Maynila (kahit na, may gut-feeling akong may bahay talaga sila
dito). Business Administration din ang kukunin niya. Mabuti na yun at nang di ka
mi magiging classmates.
"ROSIEEE! Nakuha na namin ang schedule!" Sigaw ni Ava sakin nang nakarating ako
sa school.
Nilapag namin ang schedules sa table at nakitang may isang minor subject kaming
magkaklase lahat.
"Biology 10." Sabi ni Belle nang nakangisi. "Akala ko tayong tatlo lang ni Jacob
ang magkaklase sa Biology 10, Callix?"
Napalingon ako kay Callix, "Hindi. Buong kabanda niya yata classmate din natin."
"TALAGA!? Hay!" Sabi ni Belle.
Salamat, ah, tadhana? Kahit isang subject lang ito pero nasisiyahan talaga ako k
asi pinagsama mo parin kaming lahat! NAKAKABANAS LANG! SARAP MAG MURA! SANA NARI
NIG MO ANG TONO NG SARCASM DUN, TADHANA!
"Rosie, anong problema mo diyan? Hindi ka ba nahihilo sa kakairap mo sa kawalan?
" Bulong ni Karl sakin.
Inirapan ko na lang siya habang naghihintay kami sa unang klase namin.
Sinabi ko na lahat kay Karl. Tinawagan niya ako at sinabi ko sa kanya lahat ng n
angyari.
"Galing mo rin talagang mamili at magpinsan pa!"
"Wa'g mo kong masali-sali diyan sa plano mong pagselosin siya. I mean, hindi ko
kayang magpagamit sayo." Ang ibig niya lang sabihin ay ayaw niya sa mga rumors n
a kami na! Asus! "Kayo na lang ni Callix! Pero agree talaga ako sayo na kailanga
ng mag dusa si Jacob. Kaya naman... tutulungan kita." Tumawa siya at siniko ko n
a dahil may something dun sa tawa niya na mukhang sumisigaw na 'beki ako!'
Mabilis natapos ang una ang ikalawang klase ko. At alam niyo kung anong kasunod
nito? Biology 10!
Una akong nakarating sa classroom at umupo ako sa pinakadulo at tabi ni Callix.
Ayokong may tao sa likuran ko, ayoko ring may ibang katabi except kung si Karl l
ang. Lagi kasing magkatabi si Ava at Belle at mejo ayaw ko na ring tumabi kay Be
lle.
Lumakas ang pintig nang puso ko nang nakita ko si Teddy na unang pumasok kasama
ang dalawa pang si Ron at Louie. Oh my gosh, ilang sandali lang si Jacob na ang
papasok.
"Kumusta yung klase mo, Rosie?" Tanong nang nakangiting si Callix sakin. "Sayang
! Sana nag Business Ad ka rin!"
"Okay lang naman, Callix." Sabi ko.
"Si Ava mukhang unang pasok palang ayaw niya na."
Tumango si Ava, "Mag shishift na lang kaya ako, Rosie?" Malungkot si Ava.
"Bakit?"
"Di ko maintindihan eh. Parang gusto ko yata ng Psych."
Hindi ako nakikinig kay Ava dahil tinitignan ko sa gilid ng aking mga mata ang p
umapasok. Nakaupo na si Leo at wala akong nakitang Jacob na pumasok.
"P-Pwede rin naman, Ava. P-Para may kasama ako!" Pinilit kong ngumiti.
"Ako rin kaya?" Sabi ni Karl.
Nakita ko ang titig ni Callix kay Karl nang sinabi niya yun.
Sumulyap si Teddy sakin at sumimangot siya.
ANO?
Tapos si Leo naman ang lumingon sakin at may binulong kay Teddy.
ANO? Kairita naman oh! Hindi ako pwedeng basta-basta na lang akong makipag-usap
sa kanila gayung si Karl lang ang may alam na kilala ko sila.
"Leo, san si Jacob?" Tanong ni Callix.
Sabi na nga ba! Hindi alam ni Callix kung nasaan ang pinsan niya kaya malamang h
indi sila nakatira sa iisang bubong?
"Classmate dapat kami sa first class, wala siya, diba dapat classmate din kami s
a Biology 10?"
"Di ko alam, pare eh. Uh... Itetext ko na lang para malaman natin." Sabi ni Leo.
Malaking effort ang ginawa ko para pigilan ang sarili ko sa pagtatanong tungkol
sa whereabouts ni Jacob. Buti at nakayanan ko.
Maagang natapos ang klase ko sa araw na iyon. May isang klase kasing wala yung p
rofessor. Sina Callix naman ay hanggang alas singko pa kaya nagpaalam ako sa kan
ila through text. Buong araw di nagpakita si Jacob. Buti naman! Gusto ko na ring
umuwi dahil malamig na ang simoy ng hangin at mukhang uulan pa yata.
Nag jeep ako papuntang apartment. Pagbaba ko ng jeepney agad akong kinabahan sa
nakita kong nakapark na itim na Ford Ranger sa tapat nito. Maraming tsismosang b
abae ang nakapaligid nito. Siguro ay nasa loob siya ng sasakyan?
Pero nang mas lumapit ako, nakita ko siyang nakasandal sa pintuan ng Ford Ranger
, nakapikit ang mga mata at ang parehong kamay ay nasa loob ng bulsa.
"Nandyan na si Rosie!" Sigaw ng labandera sa apartment.
Nagsialisan sila at napatalon sa bigla si Jacob. KAPAL DIN TALAGA NG MUKHA AT NA
GPUPUPUNTA PA DITO!
"Ros-"
Agad na akong pumasok sa apartment. Hindi niya ako sinundan. Nang binuksan ko an
g pintuan ng kwarto namin ni Maggie, napatalon silang dalawa ni James! Kanina pa
pala nila tinitignan si Jacob sa labas.
"Rosie, hindi namin siya pinapasok dahil baka magalit ka." Pambungad ni Maggie.
"Dapat lang." Sabi ko.
Dumiretso ako sa kwarto para magbihis at magpahinga. Isang oras pa bago ako luma
bas ulit at ganun parin si Maggie at James, nakadungaw parin sa bintana.
"Rosie, umaambon na." Sabi ni Maggie.
"Lasing pa naman yan." Dagdag ni James.
"LASING?" Sabi ko.
Napatingin narin ako sa kurtina. Nandun parin siya at nakasandal sa pintuan ng s
asakyan niya. Tapos ilang sandali ay bumuhos na ang napakalakas na ulan. Hindi s
iya natinag, nandoon parin siya at di gumagalaw.
"PUU!" Padabog kong kinuha ang payong at binuksan ang pintuan.
"JACOB!" Tawag ko sa kanya.
Hindi ko siya pinayungan. Binuksan niya ang mga mata niya at nanlaki agad ito na
ng nakita ako. Basang-basa siya sa ulan...
"Rosie..." Sabi niya. Pulang-pula ang mga mata niya.
"Umuwi ka na!" Sabi ko.
"Rosie, anong gagawin ko para mapatawad mo na ako?" Tanong niya.
Humakbang siya papunta sakin. Umurong naman ako.
"Rosie..." Dinig ko sa boses niya ang pagkapaos dahil sa sigawan namin sa bar nu
ng isang araw.
"Jacob, lasing ka. Umuwi ka na!" Sabi ko.
"Rosie... Hindi ka pwedeng mawala sakin."
Be brave, Rosie. Para saan pa yang matatayog na haligi ng puso mo kung mismong i
to lang ay di mo kaya.
"Umalis ka na, Jacob!"
Natigilan ako sa sinabi ko. Parang yung sinabi niya lang sakin noon ah?
"Rosie, wasak na wasak ako. Alam kong nasaktan kita pero hindi ko na kaya itong
nangyayari satin."
Lumuhod siya sa harapan ko. Basang-basa na siya sa lumalakas pang ulan. Magulo n
a ang buhok niya at kitang-kita ko ang tubig na lumalandas sa mukha niya. Bawat
patak ng ulan, kitang kita ko.
Dapat di ganito! Hindi pwedeng mag makaawa siya palagi ng ganito! Dapat galit si
ya sakin! Nang sa ganun ay di ako magdalawang isip na saktan siya. Hindi pwedeng
lumuhod lang siya ay nagdadalawang isip na ako. Eight months! Walong buwan akon
g nabubuhay at nasaktan sa ginawa niya. Hindi pwedeng sa isang iglap ay mapatawa
d ko siya.
"Umalis ka na, Jacob! Wa'g ka ng umasa!" Tinalikuran ko siya.
"Rosie, sabihin mo sakin kung anong pwede kong gawin mapatawad mo ako. Sabihin m
o sakin kasi takot na akong magdesisyon ng kahit ano. Ayoko ng magkamali ulit. A
yoko ng mawala ka ulit."
"Di na kailangan, Jacob. Kasi wala na ako sayo, noon pa."
"ROSIE!" Sigaw niya ulit habang naglalakad ako pabalik sa apartment. "Kilala mo
ako! Alam mong di kita titigilan! Bakit di mo ako maharap?"
Natahimik siya.
"Umiiyak ka ba? Mahal mo paba ako?"
Nagpatuloy ako sa paglalakad. Umiiyak na nga ako. Nagkulong ako sa kwarto habang
umiiyak. Bakit pa kasi siya pumunta dito? Okay na ako nung wala siya! Bakit pa?
Para saan pa?!
Kabanata 47
Walk Out
Hindi pumasok si Jacob sa mga sumunod na araw. Iniisip kong naglalasing siya. Or
worst... baka nambababae? Bakit naman yun worst? Bahala siya sa buhay niya.
Isang araw nang pumasok siya sa school nang Biology 10, tumatawa ako nun dahil s
a joke ni Callix tapos napasulyap ako sa pintuan kung saan nagkatagpo agad yung
mga titig namin.
Serious-Laughing: Ganung titig? Alam mo yun? Agad napawi yung tawa ko nang nakit
a ko ang seryoso at mukhang galit niyang pagmumukha.
Umupo siya sa harapan ko. As in, exactlyng harapan ko. Kitang-kita ko naman ang
pagkakalaglag ng panga lalong lalo na ng mga babae.
"Yung cousin ni Callix?" Narinig kong bulong ng mga babae sa unahan.
Actually, hindi yun bulong kasi nandito ako sa likuran at imposible namang bulon
g yun kung narinig ko diba.
"Ikaw ba si Jacob?" May lumapit na tatlong babaita sa kanya.
Tumitili sila at kinikilig habang kinakausap ng kumag.
"Huy, mga flirt! Alis kayo dito!" Sigaw ni Belle.
"Huy din, Belle! Sinong flirt satin ngayon eh ikaw itong tatabi-tabi diyan..."
Bahala kayo sa mga buhay niyo. Nagtatalo si Belle at yung tatlong babae habang n
aghihintay kami sa Professor.
"Uy, easy lang kayo. Di niyo naman kailangang magtalo." Sabi ni Jacob.
"See? Oh, Jacob? Sino ba ang gusto mong makausap?" Tanong nung isa sa tatlo.
"H-Huh?"
Umiling ako nang narinig ko ang tanong niya. Hindi niya talaga ma gets kung baki
t maraming nagkakandarapa sa kanya. If looks could kill, patay na lahat ng tao d
ito.
Nabigla ako nang sumulyap siya sakin nang di siya makasagot. Napa face-palm ako
sa ginawa niya. Nakita kong ngumisi si Karl sa malayo habang ngumunguso kay Jaco
b.
"Jacob," Tawag ni Callix sa pinsan niya. "May nag invite nga pala sa banda niyon
g tumugtog daw sa acquaintance party ng School of Business, ano, okay ka ba?"
Hindi parin tumitigil sina Belle sa pagtatalo.
"O-Oo bah." Sumulyap siya kina Leo.
Tumango naman ang mga kabanda niya.
"Kailan ba?" Tanong ni Jacob.
"Next Friday. Pero diba dapat mag papractice pa kayo?" Tanong ni Callix.
"Oo." Tumango si Jacob.
"Pwede ko bang isama si Rosie sa practice niyo bukas?" Tanong ni Callix.
Napalingon ako sa sinabi ni Callix. Nakangisi naman siya sakin. Napatingin na ri
n si Jacob sakin at naramdaman kong uminit ang pisngi ko.
"Sa bahay?" Tanong ni Jacob. "Sige bah!" Halata sa boses ni Jacob ang kasiyahan.
Nagkakamali ka, Jacob! Akala mo pupunta ako? Kung pwede lang iluwa ka ng buhay k
o matagal na kitang iniluwa eh!
"Callix, di ako pwede bukas eh. May gagawin kami ng ate ko... Uh, manonood kami
ng sine."
"Talaga? Sayang naman!" Sabi ni Callix.
"Si Ava at Belle na lang kaya isama mo. Mukhang interesado si Belle eh?" Sumulya
p ako kay Belle na kitang-kita ang cleavage at parang sinasadya pa talaga nang m
akita ni Jacob.
Tinanggal ko ang tingin ko sa kanya at tinignan ko si Karl sa malayo na ngisng-n
gisi. Masaya dahil di na sa kanya binabalandra ni Belle ang cleavage na iyon.
Akala ko okay na ang lahat. Akala ko nakatakas na ako sa sumpa ng kumag pero nag
kakamali ako.
"Okay, for next week. I want you by pairs... pass a report on A History of Biolo
gy, Significant Names in Biology and their contribution. Buenaventura-Aranjuez,
present ba ito?"
"Po?" Sabay pa kami ni Jacob na nagsalita.
Napawhistle si Leo at agad tumingin sa harapan para di ko mahalata.
"Del Rosario-Castro." Nagpatuloy ang professor namin.
Napamura si Belle, "So close! Castro-Buenaventura." Aniya sakin. "Sayang!"
Oo. Sana kayo na lang ni Jacob ang partner nang di ako mahirapan.
"Paano ba yan?" Lumingon si Jacob sakin ng nakangisi. "Bukas? Siguradong pwede k
a na kasi importante ito."
Kumunot ang noo ni Callix habang tinitignan kaming dalawa ni Jacob na nag uusap.
Oo nga pala. Hindi niya alam na magkakilala kami kaya unusual sa kanya kung mag
usap kaming dalawa.
"'kay." Sabi ko habang tumitingin sa nakakunot na noo ni Callix.
kong nahuhuli na nakatitig siya sakin. Umubo ako at narealize ko na baka malama
n na ni Callix o di kaya ni Belle na may something kaming dalawa dahil sa pag ti
tig niya sakin. Kainis talaga tong si Jacob!
Nang natapos sila sa pagpapractice, nag merienda muna kami habang nanonood ng dv
d. Si Belle ang pumili ng palabas. Talagang Friends with Benefits pa yung napili
niya huh?
Habang kumakain kami ng cake at napunta sa part na bed scene yung movie...
"Favorite part!" Tumawa si Callix at nakipag high five kay Jacob.
Syempre, katabi ko si Callix. Si Belle naman at Jacob sa kabila. Tahimik kaming
nanonood ng bed scene. Tinitignan ko si Belle na hindi nakatingin sa bed scene k
undi kay Jacob. Kulang na lang ay tumulo yung laway niya sa kakatingin kay Jacob
eh.
Nang tinignan ko si Jacob, nakatingin ulit siya sakin, half-open ang bibig. Oh?
Ano? Miss mo na yung mga porn mo? Kainis! Umiling ako. Di ko mapigilan ang pag n
giti ko.
"Uh, Callix." Sabi ni Jacob.
"Yeah?" Di matanggal ang tingin ni Callix sa TV.
"Pwedeng tabi kami ni Rosie... nang... uh... masimulan na namin yung... re-repor
t?"
Nakita kong umiling si Leo habang umiinom ng softdrinks. Sumulyap siya sakin at
ngumisi.
"Bro, uwi na muna ako ah?" Tumayo si Leo.
"Kami rin." Sabay na sinabi ng tatlo niyang ka bandmates.
"Talaga? Bakit?" Tumayo na si Jacob para tumabi sakin. Tumabi naman si Callix ka
y Belle.
Umiling ako nang naramdaman ko siya sa tabi ko.
Nang masimulan mo na...
Tumawa yung mga kabanda niya. Napasulyap ako kay Callix at Belle na parehong nak
atingin sa TV. Sheeeeet! Kinakabahan ako!
Yung ano... yung report niyo. Dagdag ni Leo.
Hindi yung diskarte. Dinig ko ang pabulong na sinabi ni Ron.
Tumawa ulit sila.
Nang nakaalis na sila. Kaming apat na lang ang natira.
Hala! oo nga pala! Di ako nakapagdala ng laptop. Sabi ni Callix.
Ano? May desktop ba kayo dito, Jacob? Tanong ni Belle.
Umiling si Jacob, Wala eh. Laptop lang.
Patay! Paano tayo makakagawa ng report ngayon, Belle? Sabi ni Callix.
O! Wag mo sabihing uuwi tayo. Mamaya na lang tayo gumawa! Dito na lang tayo. Sab
i n
i Belle habang tinitignan si Jacob.
Buti na man at di pumayag si Belle pero halatang di masaya si Jacob sa desisyon
nilang dito muna sila.
Rosie, dun na muna tayo nang seryoso nating mapag usapan to.
Hindi na rin siya nagsalita. Tinapos namin ang buong report na iritable siya.
Sh1t! Aniya. Nakalimutan kong Iprint! May coverpage pa pala. Sabi niya. Isulat m
o na
lang dito yung gusto mong format ng coverpage. Sabi niya sabay pakita ng bond pa
p
er.
Pakopya din ng coverpage niyo. Sabi ni Callix na mukhang inaantok na sa kakapano
od
ng mga movie kasama si Belle.
Nilagay ko lahat sa bondpaper except sa pangalan naming dalawa ni Jacob. Si Jaco
b ang tumapos sa paglagay nang pangalan naming dalawa.
Aba! Alam mo pala ang kumpletong pangalan ni Rosie?
Kinabahan ako sa biglang sinabi ni Callix. Napatingin ako sa mukah paring galit
na si Jacob.
Oo naman. Bakit hindi? Sabi niya bago umalis.
Nakakunot ang noo ni Callix habang pinagmamasdan ang nagtatantrums niyang pinsan
. Sh1t talaga! Napapamura talaga ako sa kainisan ko kay Jacob eh!
Hay! Next time, Jacob, pwedeng pumunta dito sa bahay niyo? Hinaplos ni Belle ang
l
eeg ni Jacob nang nakabalik ito pagkatapos iprint ang coverpage.
Nilapag ko ang baso ng softdrink na ininuman ko sa mesa. Inaayos ko na ang mga g
amit ko para makauwi na kami.
Hindi ko alam, Belle. Pwede... siguro... kung di ako busy.
Mukhang naoffend si Belle nang umalis si Jacob sa tabi niya para tabihan ulit ak
o.
Tayo na? Sabi ko kay Callix at tumayo na agad.
Uminom si Jacob sa mismong baso ko! Nakita ito ni Callix at Belle kaya sabay sil
ang...
Kay Rosie yan!
Ah! Sabi ni Jacob at nilapag niya ang baso ko.
Hindi ko na maitsura ang naghuhuramentado kong ekspresyon. SHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
T!
Alam ko. Inuuhaw kasi ako eh. Ngumisi siya at dinagdagan pa, Sino maghahatid kay
Ro
sie?
Ako, syempre, bro! Kalmadong sinabi ni Callix.
Ako, sinong maghahatid sakin? Sabi ni Belle kahit na pwede namang si Callix din.
Ikaw na lang kaya, Jacob? Nabigla ako sa sinabi ni Callix.
Ngumisi si Jacob at tumango sa pinsan niya, Diba di niyo pa nagagawa ang report
n
iyo, bro? Tanong ni Jacob.
Ah! Oo nga pala. Nakalimutan ko. Sumama ka na lang samin, Belle. Sabi ni Callix.
Hay nakoooo! Sabi ni Belle at naunang nag martsa palabas ng bahay nina Jacob.
Tensyon ba itong nararamdaman ko o ano? Hindi ako sigurado! Siguro guni-guni ko
lang yun.
Kabanata 49
Halik
Ganun parin ang tratuhan namin ni Jacob sa isa't-isa. Hindi ko siya pinapansin s
a school pero lagi siyang nakatitig. Sumusulyap siya tuwing may lumalapit sa kan
yang mga babae. Para bang guilty siya o naghihintay siya sa reaksyon ko.
Hindi dapat ako pupunta dito sa acquaintance ng School of Business. Kaso, itong
si Karl ay isinama ako sa last minute na pamimili ng kanyang isusoot. As a resul
t, dinala niya ako dito sa venue kung saan sila mag aacquaintance. Sa lahat ng c
olleges sa school, ang School of Business ang may pinaka bonggang acquaintance d
ahil marami sa kanilang estudyante ang mayaman. Sa Arts and Sciences naman, kung
saan ang Psychology Major nabibilang, sa isang maliit na venue lang ginanap noo
ng Wednesday.
"Ako na bahala sa kanya." Sabi ni Karl sa mga nakaharang.
Tinignan ako ng lahat ng nandoon sa registration area. Syempre, bulong-bulungan
na kami ang close ni Callix. At ngayon, si Karl ang kasama ko. Marami ang may gu
sto kay Karl pero nawawala dahil sa sobrang kasupladuhan nito. Suplado lang nama
n yan sa mga babae eh. Tsk tsk.
"Karl, uwi na ako." Sabi ko nang nakita sa loob ang kumakantang banda nina Jacob
.
Bahagyang lumaki ang mata niya nang nakita niya akong pumasok. Umamba akong aali
s pero pinigilan ako ni Karl.
"Ihahatid nga kita mamaya." Aniya at ngumisi.
"ROSIE!" Biglang bigla si Ava at Belle nang nakita ko.
Nabigla rin si Callix at pinalibutan nila ako pagkarating ko. Si Josh at Edward,
ayun na at sumasayaw sa kantang mejo mabilis at masaya. Hindi ko pa naririnig i
to pero tuwang-tuwa ang mga taong nakikinig. Tinititigan na naman ako ni Jacob h
Lumipas ang isang buwan, ganun parin ang tratuhan namin ni Jacob. Naglie-low kam
i ni Callix dahil na guilty siya sa ginawa niya. Mukhang okay din yun para kay J
acob dahil hindi na ulit kami nagkakaroon ng heated conversation.
Nagpasya akong pumunta ng library mag isa para sa isang assignment ng major ko.
Akala ko matatahimik ako malayo sa kanilang lahat pero nagkakamali ako.
"R-Rosie!" Nabunggo ako kay Jacob nang bigla siyang lumiko sa bookshelf na tinit
ignan ko.
Umirap ako sa kanya. Baka isa na naman 'to sa pakulo niya. Gusto niya na naman s
igurong mapag isa kami nang mag-away ulit kami. Pumunta siya sa likod ko at umam
bang nagtatago.
"Ano ba, Jacob?" Tanong ko nang nakita siyang nagtatago sa likod ko.
"Shhh!" Nilagay niya ang index finger niya sa labi ko.
Nanlaki ang mga mata ko sa lapit namin. Tumingin lang siya sa likuran ko. Balisa
siya. Nagtaka ako... bakit naman kaya?
"Nagtatago ako." Aniya.
"Bakit?" Tanong ko.
Bago niya pa nasagot yung tanong ko, nakita ko na kung sino ang pinagtataguan ni
ya. Nandoon sina Grace kasama ang ilang kaibigan niya na mukhang nagkakatuwaan s
a paghahanap kay Jacob.
Umiling na lang ako sa kawalan. Nakita kong tumayo si Jacob ng maayos sa likod k
o habang tinitignan ang mga librong kinuha ko.
"JACOB!" Biglang sigaw ng isang kaibigan ni Grace.
I'm sure illegal yung pag sigaw niya dito sa library. Agad nilang pinagkaguluhan
si Jacob sa likuran ko. Halos tumilapon pa nga ako sa isang tabi. Kung hindi ak
o hinila ni Jacob, talagang madadapa ako sa sahig.
Inayos ko ang sarili ko.
"Jacob, nandito ka lang pala-" Sabi ni Grace pero pinutol naman agad ni Jacob.
"Dahan-dahan naman. Nasasaktan si Rosie eh."
Napatingin sila sakin at umirap silang lahat ng sabay-sabay. Bakit ba parang dou
ble meaning lahat ng naririnig ko these past few days?
"Jacob!" As usual, di nila ako pinansin.
Actually, pwedeng wala ako dito eh.
"Jacob, paturo sa major natin oh!" Sabi nung isang desperadang babae sabay kagat
sa labi niya.
Napatingin si Jacob sakin na para bang malaki ang pagkakasala niya. Nagpatuloy a
ko sa pag hahanap ng mga libro kahit di na sumisink-in sakin lahat ng pamagat na
nababasa ko.
"Sorry, girls pero may gagawin kami ni Rosie." Aniya.
Napatingin ako sa kanya nang nakakunot ang noo.
"Ano?" Tanong ko.
"Oo nga! Anong gagawin niyo eh di naman siya Business ad?" Tanong nung isa bang
may full-bangs na intsik.
"Sa Biology." Ngumiti si Jacob na para bang sanay na siya sa ganitong pangyayari
.
"Pero Jacob..."
I swear to God, napatitig talaga ako! Napatitig ako sa boobs ni Grace na inilapi
t niya sa dibdib ni Jacob. Napatalon ang kumag sa ginawa ni Grace, Ngumisi si Gr
ace at kinagat ang lower lip sa nakitang reaksyon ni Jacob.
"Please... nahihirapan kami sa subject na 'to." Sabi ni Grace.
GOSH! Hindi ko kayang nakikita ito pero di ko naman napipigilan ang pagtitig. Lu
mayo si Jacob ng bahagya kay Grace...
Ngumisi siya at cool parin kumpara kanina nung nagtago siya sa likod ko, "Sorry
pero importante to. Kung gusto niyo, kay Callix na lang. Magaling din yung pinsa
n ko eh."
Humalakhak yung mga babae at nagkatinginan.
"Pero ikaw yung gusto namin." Lumapit ulit si Grace at ngayon, hinaplos na ang l
eeg ni Jacob sabay kagat ulit sa labi. "Please, Jacob."
Hindi ko na kinaya kaya umalis ako dun. Bago ako umalis, sumulyap ako sa nakangi
sing mukha ng kumag. Wicked. May side sa kanyang hindi ko alam kung nakita ko na
. Siguro sa 8 months na di kami nagkita, ito yung nadevelop niya... Hindi ako si
gurado kung ano yun pero may something talaga.
"Rosie! Iniwan mo ako dun ah!" Umupo siya sa tabi ko.
Umirap na naman ako, "Sana tinuruan mo sila. Mukhang masaya yung pagtuturo sa ka
nila eh." Pero sexy.
LANGIT! Langit yun para sa mga lalaki eh! Mga babae na mismo ang humahalina sayo
!
"Rosie," Napabuntong-hininga siya. "Alam mo namang ikaw lang..."
"Pano yung mga foreplay na pinagyayabang ni Grace? Ano yun?" Tinignan ko siya.
Biglang ngumisi si Callix at ipinakita ang isang kulay Pink na papel na may ribb
on sa gitna.
"Ganun ba? Hmmm. Rosie, iniimbitahan sana kita sa kasal ng ate ko." Ngumiti siya
lalo nang tinanggap ko yung invitation.
"Huh? T-Talaga?" Tinignan ko magandang invitation sa kamay ko.
"Oo. Ipapakilala kita sa pamilya ko." Excited na sinabi ni Callix.
"P-Pero Callix!" Sabi ko.
Tumango siya.
Hindi niya kailanman ako niyaya ng kahit anong family gathering nila noon. Ni mi
nsan, di sumagi sa isipan niyang ipakilala niya ako sa pamilya niya. Bakit ngayo
n?
"Callix... di ko matatanggap 'to. Nakakahiya." Sabi ko at ibinalik ang invitatio
n sa kanya.
"Rosie, nag expect na si mommy. Sinabi ko na sa kanila na pupunta ka. Please, wa
'g mo silang biguin." Ngumiti ulit si Callix.
Napatingin ako kay Jacob na nakatulala sa malayo. Halatang malalim ang iniisip.
Hinabol ni Callix ang titig ko.
"Ano, Rosie?" Tanong niya.
"Uh, Bro, baka naman nahihiya si Rosie... Di mo pa siya napapakilala diba-" Nabi
gla ako nang sumali si Jacob sa usapan.
"Okay lang! Kaya nga pinapakilala diba para di na mahiya? Bakit, Jacob, ayaw mo?
" Tumaas ang kilay ni Callix.
Umiling si Jacob at umalis nang walang paalam.
Walk out ulit.
"Anong nangyayari kay Jacob, Rosie? May sinasabi ba siya sayo?" Tanong ni Callix
habang tinitignan ang pinsan niyang umaalis. "Alam mo noon, alam ko halos lahat
ng iniisip ng taong yun pero simula ng nag college, nagiging moody na siya... A
no kayang nangyari? Eh maganda naman ang lovelife nun? Hmmm." Ngumisi si Callix.
"M-Maganda ang lovelife?" Tanong ko.
"Ooo! Dami kayang babaeng bumubuntot dun. Kailangan niya na lang pumili. Pero th
is past few days mukhang wala siyang gana sa mga babae." Umiling si Callix at ti
nignan ako. "Bakit kaya? may alam ka ba?"
Di ako makatingin sa kanya, "Wala. Uh... Siguro may sariling problema."
Di ako tinantanan ni Callix sa pagtitig niya. Kinakabahan tuloy ako lalo.
Kabanata 51
Kasal-anan
"Kayo na nga lang kasing dalawa!" Sabi ni Maggie sabay turo sakin at kay Karl.
Umirap ako sa sinabi niya. Hindi alam ni Maggie na kulay pink itong si Karl. Pal
agi niyang iniemphasize na may iba pang lalaki diyan na pwedeng samahan (sa kata
uhan ni Karl). Bakit ako nakadikit sa mag pinsang yun?
"Revenge parin ba ito, sis?" Tanong niya na naitanong ko na rin sa sarili ko.
Totoo, maaaring nagsimula ito sa revenge pero ngayong nandito na ako, naguguluha
n na ako. Una sa lahat, sinaktan ako ni Jacob. Pangalawa, nagbago na siya... Kah
it anong iyak niya sa harapan ko at effort niya sa pagsasabing mahal niya ako, k
ulang parin yun. Alam kong nagpipigil siya dahil close sila ni Callix pero... hi
ndi ko matapos ang iniisip ko kasi alam kong illegal iyon. Illegal na isiping sa
na ay ipaglaban ako ni Jacob sa lahat. Alam kong magagawa niya yun. Kaya lang, m
ay isang parte sa sarili kong ayaw siyang balikan dahil sa sakit na naidulot niy
a. Oo, nasasaktan ako kasi nag iba na siya. Tuwing nakikita ko siyang kumakanta
sa harapan ng tumitiling mga babae, nakikita kong nag iba na siya... Maaring min
san nasakin ang atensyon niya pero naiisip ko kung sino ang kinikindatan at ngin
ingitian niya kung wala ako? Alam kong natural siyang gentleman sa mga babae per
o naiinis ako dahil ganun siya. Naiinis ako dahil dapat ako lang! I know... self
ish. At masama yun. Masamang masama.
Sa Alegria pa lang, open siya sa ibang babae. Pero nung naging kami na, nilinaw
niya agad kay April na ako lang... gusto ko ganun ulit. Naiinis ako dahil mabait
parin siya sa iba kahit na sinasabi niya saking ako lang. Nasan na yung actions
niya? Bakit puro salita na lang?
"Hindi Mag, magkaibigan kami ni Callix. Nilinaw ko sa kanya 'to noon. Bibigyan k
o siya ng chance na ibuild ulit ang pagkakaibigan namin-"
"Si Callix may second chance pero si Jacob wala?" Singit ng haliparot na bading.
"Okay, whatever!"
"Basta, Rosie, sinasabi ko sayo hindi talaga ako agree sa ginagawa mo."
Hindi ko alam kung sadyang dense lang talaga si Maggie o masyadong gwapo si Karl
para pagdudahang bading gayung kanina pa nito sinusoot ang headband kong may ma
laking ribbon dito sa kwarto ko. Nagbibihis ako para sa kasal. Tinulungan ako ni
Karl na pumili ng damit at mag make up (hindi alam ni Maggie na si Karl ang nag
make up).
"Sure ka ba talaga?" Sabi ni Karl nang lumabas ako sa sasakyan niya pagkatapos a
kong ihatid sa tapat ng simbahan.
"Oo! Salamat sa make up ah?" Sabi ko.
Ngumisi siya at umalis.
Nang pumasok na ako sa simbahan, nakita ko agad si Jacob at Callix na nagkukwent
uhan at nagtatawanan. Una akong nakita ni Jacob. Umamba siyang lalapit pero unan
g nakalapit si Callix sakin.
"Rosie! Lika! Pakilala kita sa parents ko." Ngumiti siya.
"Callix."
Nakuha niya ang tingin ko, "Alam ko. As a friend. Syempre."
Mabuti at malinaw sa kanya yun. Lumapit kami sa isang mid-50s na babaeng may kau
sap na tingin ko'y daddy ni Callix (kasi kamukha niya).
"Mom, Dad, this is Rosie Aranjuez."
Nang nagkatagpo ang mga titig namin, narealize kong magkahawig sila ng mommy ni
Jacob sa picture. Hula ko nakakatandang kapatid itong mommy ni Callix.
"Kaibigan ko po." Dagdag ni Callix nang sumulyap sakin.
Tumango ang mommy niya. I hate introductions. Ngumiti na lang ako ng parang tang
a...
"Kaibigan? Hindi ka nagpapakilala ng kaibigan... Hmmm." Ngumisi ang mommy niya.
"Hello, Rosie! Mag enjoy ka ah? Itong si Callix eh di kasi nagpapakilala ng mga
babae."
"Mom!" Putol ni Callix.
"Magiging busy kami sa kasal ng ate niya kaya sana mag enjoy ka ah?"
Tumango ako. Kakahiya naman nito. Awkward. Tahimik lang yung daddy ni Callix hab
ang ngumingiti sakin.
"Okay lang, magkaibigan din naman sila ni Jacob eh." Nabigla ako sa sinabi ni Ca
llix.
Mabuti at busy nga ang buong pamilya ni Callix sa kasal kaya di na ako masyadong
nakikihalubilo sa kanila. Si Jacob ang katabi ko sa simbahan. Si Jacob na tumit
ingin sakin habang nag "I do." yung ikinasal.
Ayoko siyang pansinin dahil galit at naiinis ako sa kanya. Nang pumunta na kami
sa reception.
"Rosie, okay lang ba na kay Jacob ka muna sumakay?" Sabi ni Callix habang tiniti
gnan ang bride at groom.
Ayaw ko sa ideya niya pero wala akong magagawa.
Nang nasa loob na kami ng Ford Ranger ni Jacob, may isang bouquet ng flowers sa
front seat, itinabi ko ito.
"Sayo yan." Sabi niya. "Di ko maibigay sa loob. Baka magduda si Callix."
"Di ko kailangan 'to."
Napabuntong-hininga siya, "Rosie... mahal mo ba si Callix?"
"Jacob... Bakit ba? Anong pakealam mo?"
Bakit? Kung sinabi ko bang di ko siya mahal saka ka pa aaksyon.
"Ayokong magkamali ka." Aniya. "Alam kong siya ang..." Pumikit siya. "First love
mo. Pero kung... baka sakaling... ako yung mahal mo... wa'g mo na siyang paasah
in." Umandar yung sasakyan.
"Jacob, eto na naman tayo. Mag aaway na naman ba tayo?"
"Hindi kita inaaway, Rosie! Gusto ko lang malaman mo ang tingin ko."
"Mag kaibigan lang kami ni Callix-"
"Ayaw ka niyang maging kaibigan lang!" Sumulyap siya sakin at pabalik sa daanan.
"At least kung ganun ang tingin niya mukhang seryoso siya kasi ipinakilala niya
ako sa pamilya niya!" Sabi ko nang di nag iisip. Naiinis na kasi talaga ako sa k
anya.
"Anong ibig mong sabihin?" Tumingin siya sakin.
*PEEEEEEEP*
"Sh1t, Jacob!" Sigaw ko kasi muntik na kaming nabunggo.
Hindi nagbago ang ekspresyon niya. Bumilis naman ang pintig ng puso ko.
"Tumingin ka nga sa kalsada!"
"Ipinakilala din naman kita sa daddy ko ah!? Seryoso din ako!"
"Oo! Noon! Siguro! Kasi ngayon..." Itinigil niya ang sasakyan sa tapat ng venue
ng reception. Binuksan ko ang pintuan bago ko dinagdagan ang sinabi ko. "Sa dami
ng babae mo, hindi ko na makita kung ano ang pinagkaiba ko sa kanila."
Hinila niya ang braso ko.
"Rosie, alam mong di totoo yan!"
"JACOB, nawala lang ako saglit naging manwh0re ka na! Akala mo ba di sinabi ni C
allix kung paano ka nakikipaglandian-"
"Rosie, sinabi ko naman-" Hinila niya ako pabalik kaya nasarado yung pintuan.
"Kahit na!"
Nagkalapit ang mukha namin.
"Kahit na! Dahil kung anong akin... gusto ko akin lang!" Hindi ko na alam kung b
akit ganito ang lumalabas sa bibig ko. Siguro dahil yun ang iniisip ko buong buw
an simula nang nagkita ulit kami. "Kung akin ka nga... WALANG IBANG BABAE-"
Hindi ko na naipagpatuloy kasi hinalikan niya na ako. Iba ito sa halik ni Callix
. Yung kamay ni Jacob, nasa leeg ko. Tinutulak ko siya pero nawawalan ako ng lak
as. Nanghihina ako sa halik niya. Gusto kong umiyak at bumigay pero nangingibaba
w ang inis ko sa kanya. Iniisip ko kung ilang labi na ang nahalikan niya simula
nung nagkahiwalay kami. Naiinis ako!
Tumigil siya sa paghalik at hinarap ako.
"Rosie, ikaw lang. Nagkamali ako pero ikaw lang. Hanggang ngayon. At alam mo yun
. At alam ko ring mali ito dahil sayo ako... sayong sayo pero ikaw? Akin ka ba?
Hindi diba? Kaya mali. Pero okay lang. Kung gusto mong kabit ako sa buhay mo...
wala akong pakealam, maambunan lang ng pagmamahal mo. Kahit konti. At Lalayuan k
o ang lahat, aapakan ko ang sisira satin sa oras na sabihin mo saking ako parin
at yun ang dapat kong gawin. Wala akong pakealam kung sino. Kahit si..." Pumikit
siya, "Callix pa. Ipaglalaban kita. Sabihin mo lang sakin na yun ang gusto mo."
Suminghap ako. Dinig na dinig ko ang lakas ng pintig ng puso ko nang biglang may
kumatok sa salamin. Nakita ko si Callix na nakangisi sa labas.
"Jacob!" Nanlaki ang mata ko at napanganga sa nakita.
Ngayon ko lang narealize na marami palang tao sa labas! SH111111111111t!
Napabuntong-hininga siya at in-unlock ang sasakyan (na ni-lock niya pala kanina)
.
"Guilty ka parin sating dalawa. Tinted to. Don't worry."
Binuksan ko ang pintuan at hinarap si Callix. Hindi ko alam kung papaniwalaan ko
ba si Jacob gayung marami siyang babae. Ayoko ng masaktan. Natatakot na ako. Ay
oko ring mag away silang dalawa dahil sakin. Ngayon pang mukhang nagbago na si C
allix... Ayokong masira silang dalawa.
Sobrang confused na ako. Ayoko na! Mali na to! Alam kong mali pero nandito na ak
o!!! Mas lalo kong narealize yung pagkakamali ko sa reception.
Nang pinili na kung sino ang makakatanggap ng bouquet ng bride, nagkaroon ng gam
e. Ang mechanics ng laro ay ilagay ng mga single na babae ang sapatos niya sa sa
hig. Pupulutin ng bride ang MASWERTENG mananalo. Yung sandals ko ang napili kaya
ayun! Ako!
Nang pinaupo na ako sa harapan... hindi ko alam kung anong ipagdarasal ko sa man
analo, si Callix ba o si Jacob? Sino?
Laro din yung sakanila. Ang huling makakahanap at makasoot ng sapatos nila, yun
ang mananalo.
Nagtawanan ang mga tao nang sinadya ni Callix ang pagiging huli samantalang yung
ibang boys ay nagmadali (dahil ayaw maging center of attention), may iilan ding
nahirapan. Pero nang isinoot na ni Callix yung sapatos niya... narealize kong w
ala si Jacob.
Pawis na pawis siya nang nakita ko ulit. Sparkling sweat na ang kumag nang nagpa
kita dala-dala ang sapatos niya.
"Ngayon ko pa nahanap!" Sabi ni Jacob. "Sh1t!"
Tumawa ang mga tao nang narealize na siya ang nanalo. Nakita kong tumingin agad
siya sakin. Napatingin naman ako sa pumapalakpak at tumatawang si Callix.
"Pinagkakaisahan niyo ako ah?" Sigaw niya sa ibang relatives nilang nandoon na n
agtatawanan.
"Okay, nowwww! Kung paano tinanggal ng groom ang garter, ganun din ang gagawin n
"O sige! Sasama ako. Huli na 'to ah? Kailangan ko na kasing magseryoso... I mean
... sa Psychology."
"OKAY!" Ngumisi si Callix at niyakap ako. "Ang hirap mong mapa oo! Mula pa noon.
" Ngumisi si Callix.
Nakita kong napailing si Jacob sa kawalan. Oo, Jacob! Sana ma gets mong di si Ca
llix ang una ko kundi ikaw... pero napakababaw na rason nun kaya di ko yun iha-h
ighlight. Naiinis lang kasi lalo ako kay Jacob!
"Last na 'to!" Sabi ko sa sarili ko nang lumabas kami sa van nina Callix (na sin
akyan namin papuntang Imperial Bay). Si Jacob ay nakasakay sa Ford Ranger niya,
una siyang nakapark sa loob.
"Hayyy! I'm so exciteddd!" Sigaw ni Belle.
"Oo! Bago yung two piece mo!" Sabi ni Ava.
"Di yuuuun! Syempre dahil kay Jacob! Alam mo yun, sa school kasi ang daming magu
lo at epal sa kanya... Ngayon akin lang siya! Ha-Ha-Ha!"
Siniko ko si Karl. Siya naman yung 'past-lust' ni Belle eh.
"Yuck! Wh0re!" Bulong niya sakin habang umiiling. "Sana malaman niyang sayo si J
acob nang di na siya mag assume na may pag-asa pa ang mga babaeng tulad niya-"
Siniko ko na ulit dahil nakita kong dumapo ang tingin ni Callix.
Si Jacob at Callix ang nasa room dapat namin ni Jacob. Kami ni Ava at Belle ay n
asa iisang room. Si Edward, Josh at Karl naman ay nasa iisang room. Ang haliparo
t ay nagdiriwang na siguro ngayon. Tsk!
"TAYOOO NAA! SIGURADONG NAG SW-SWIMMING NA SI JACOB DUN!" Sigaw ni Belle.
"Rosie, tayo na?" Tawag ng naiingayan na si Ava.
"Maya na ako. Una na kayo."
Umalis sila habang tinitignan ko pa ang sosootin kong two piece. Iniisip ko pa l
ang kung anong sinusoot ni Jacob ngayon namamanyak na ako. Di maari 'to! Galit d
aspat ako! Galit! Napabuntong hininga ako nang naisip kung meron ba siyang soot.
WHAAAAAAAAAAAT? Oh god! Ito na siguro yung resulta ng halik niya sa loob ng sas
akyan, pati na rin nung pagsoot niya ng garter sakin. Kinikilabutan ako tuwing n
aaalala ko yun eh.
Nang lumabas ako, nakita kong kakalabas lang din ni Jacob at Callix sa hotel na
parehong nagtatawanan. Nakita kong may nilapitan agad si Callix na grupo ng baba
eng nakabikini sa labas. Kinausap niya ang mga ito habang nasa likuran si Jacob.
Lumapit pa ako ng konti. Naka sleeveless lang silang dalawa at shorts. Mas matan
gkad si Jacob kay Callix pero mas maputi si Callix kay Jacob. Pareho ang iilang
features ni Callix at Jacob, yung ilong at hugis ng mukha. Mas defined ang muscl
es ni Jacob kesa kay Callix.
Nakita kong pinakilala ni Callix si Jacob sa mga babaeng kinikilig. Naglahad ang
pinaka-sexy sa kanila ng kamay. Napatingin ako sa sariling bikini. Naka shorts
pa ako at isang see-through top na kitang-kita ang nasa loob. Napalunok ako.
Biglang dumating si Belle... Sa kanilang lahat, yung salita niya lang ang narini
g ko.
"JACOB! LIKA NA! MALIGO NA TAYO!" Sigaw niya at hinila si Jacob palayo sa mga ba
bae.
Tumawa si Callix at umiling sa ginawa ni Belle.
Umirap ang mga babae kay Belle. Umirap din si Belle sa kanila.
Napahinga ako at nagsimulang maglakad sa kanila.
Nakita kong tumakbo sina Belle at Ava papuntang dagat. Binasa ni Belle si Callix
at Jacob ng tubig dagat pero nakailag si Jacob kaya si Callix ang napuruhan. Na
ligo narin si Callix, si Jacob na lang ang natira. Nagpasya akong bumalik sa kwa
rto dahil ayaw kong mapag isa kasama si Jacob pero...
"ROSIE!" Tawag niya.
Napahinga ulit ako at hinarap siya.
Umihip ang hangin na amoy dagat. Nakita kong naglakbay ang titig niya sa buong k
atawan ko. Hindi ko alam kung bakit kinikilabutan talaga ako pag siya na ang gum
awa nito.
"W-Wala bang... mas... ano..."
"Ano?" Tanong ko habang tinitignan siyang nakatitig sakin.
"Yung mas... may saplot?"
"Wala. Ano bang gusto mo mag longsleeve ako dito, nasa beach tayo?" Sabi ko at t
inignan sina Callix sa malayo.
Nandun na rin pala sina Karl, Josh at Edward. Biglang lumapit si Jacob sakin, bl
ocking my eyesight. Bigla niya ding hinawakan ang baywang ko.
Napaatras ako sa ginawa niya.
"Rosie, yung baywang mo oh, nakikita. Yung legs mo, nakikita... Yung..."
"HUH?" Tumawa ako sa reaksyon niya. "Ano ngayon? Yung sa kanila din naman ah?" S
abay turo ko sa ibang nandito na naka two piece.
Ginulo ni Jacob ang buhok niya. Pumula din ang pisngi niya at di na siya makatin
gin sakin. Inalis niya ang kamay niyang nakahawak sa baywang ko at umatras ng il
ang hakbang sakin.
Pwede ko nang ma-resume yung sight seeing ko kina Callix pero di ko magawa dahil
mas curious ako kay Jacob.
"Anong problema mo?" Tanong niya.
Napatingin ako sa mga lalaki sa malayo na nagsa-sightseeing din ng girls. Nakita
nila na nakatingin ako kaya mukhang pinagpipiyestahan nila ako sa tingin.
"Kung sana pwede lang kitang halikan, ngayon, dito, kanina ko pa ginawa..." Napa
buntong hininga si Jacob habang tumitingin kay Callix.
Bakit di pwede? Gusto ko ring halikan mo ako ngayon, dito... pero masisira kayon
g dalawa ni Callix. Nauna si Callix sa buhay mo... huli ako. Isang taon mo pa la
ng akong nakilala. Bakit mo nga ako ipagpapalit sa isang taong kadugo mo at mata
gal mo ng nakakasama? Ito ang tumambad sa kokote ko habang tinitignan ko siya. I
t was the most dangerous thing... kasi for the first time... naintindihan ko kun
g bakit niya nagawa sakin yun noon.
PERO ALAM KO! MALI PARIN YUN! Tuwing naiisip kong pinagtabuyan niya ako, mali pa
rin yun... Or am I being too selfish? Basta! Mali yun! Maling mali! Now, I'm ver
y confused.
"Floozy ka masyado, Jacob. Kanina mukhang pinopormahan mo yung mga babae pero ng
ayon, nandito ka sa tabi ko at sinasabi mo yan."
Napatingin siya sakin. Titig na di ko kayang tapatan. Dahil kung titigan ko siya
ngayon habang nakatitig siya sakin, alam kong di ko na mapipigilan ang sarili k
o. "Sila ang lumalapit sakin... Wala akong pinopormahang iba kundi ikaw."
"Excuses! Kung sila ang lumalapit sayo, ba't di mo iwasan?" Di ko talaga mapigil
an.
"Iniiwasan ko n-naman ah? K-Kung hindi sana wala ako dito sa t-tabi mo."
"Iniiwasan mo kung nandito ako, pero kung wala ako, sigurado." Bakit parang tuno
g girlfriend ako?
Natahimik siya kaya napatingin ako sa kanya.
"Rosie, nagseselos ka ba?" Tanong niya pero bago pa ako nakapagsalita. "You're s
till in love with me."
WARNING: Sobrang daming bad words. SPG: Lengwahe. hehehe.
----------------Kabanata 53
Sagad Sa Buto
Hindi ko sinagot si Jacob. Tumayo ako at hinubad ang upper shirt ko. Nakita kong
tumayo rin siya...
"Rosie, ba't mo hinubad-"
"Maliligo muna ako, Jacob." Sabi ko at umalis.
Ilang sandali ay sumunod din siya at alam kong lalapit siya sakin. Kitang kita k
o ang mga mata ni Callix na nakatoon sa kanya. Basang-basa na ang abs part ni Ja
cob dahil sa alon. Hindi ako makatingin ng diretso. Pag tinitignan ko kasi siya
naaalala ko yung unang halik namin. Yung nasa hot spring kami. Naaalala ko lahat
ng alaala namin. Naiinis ako dahil hindi ko mapigilang purihin ang sparkling ab
s niya. Hindi ko mapigilan ang paglaglag ng panga ko. Hindi ko maiwasang tignan
ang paligid at mainis sa mga nakikita kong babaeng nakanganga at tinititigan siy
a.
Dahil doon, lalong dumami ang mga babaeng lumapit sa kay Jacob. Pinilit siyang k
umanta sa stage nung nag dinner kami. Ang ingay ni Belle sa pagchi-cheer kay Jac
ob at pang-aaway sa mga babaeng lumalapit sa kanya.
"Kala mo naman girlfriend, di pala!" Sigaw nung isang babae na kanina pa lumalap
it kay Jacob.
"Eh bakit ikaw? Girlfriend ka ba? Di rin diba?" Sigaw pabalik ni Belle habang um
iirap. "Lalaban talaga ako ng patayan para kay Jacob." Biglang sabi niya habang
umiiling samin. "Oh, Rosie, ba't ganyan mukha mo?" Kumunot ang noo niya.
Umiling ako, "W-Wala."
Napatingin ako sa nakapikit na si Jacob doon sa taas ng stage. Kahit na di niya
kilala ang mga nasa banda, kaya niya paring kumanta na mukhang at-home. Magaling
talaga siya. Sa sobrang gwapo at talented niya, di na ako magtataka kung mag sh
o-showbiz siya. Pero para yatang di ko kaya yun... Hindi ko alam kung bakit. Nar
irinig ko pa lang si Belle na makikipagpatayan para kay Jacob, hindi ko na masik
mura.
"There's a million reasons for you to go, but if you can find a reason to stay,
I'll do whatever it takes, to turn this around. I know whats at stake. I know th
at I've let you down. But if you give me a chance and give me a break. I'll keep
us together, whatever it takes."
Iniimagine ko na ako yung pinaparinggan niya. Lumalambot ako. Lalo na't maganda
talaga ang buo niyang boses. Pati ang lyrics ng kanta wala akong maisip kundi ka
ming dalawa.
"OMG! Parang ako yung kinakantahan niya! OMG! Callix!" Sabi ni Belle.
Nabigla ako nang tinawag ni Belle si Callix. Kanina kasi umalis siya, ngayon lan
g yata nakabalik. Napatingin ako sa likuran. Nakita kong nakangisi si Callix sak
"Imposible." Sabi ni Belle at nilagay niya ang kamay niya sa gitna ng hita ni Ja
cob.
Ngumisi si Belle at kinagat ang labi. Hindi na ako naghintay sa reaksyon ni Jaco
b. Tumayo na talaga ako. Halos tumambling yung table sa pagtayo ko kaya naagaw k
o ang pansin nila.
"Excuse me." Sabi ko at umalis agad papuntang dagat... palayo sa kanila.
"Rosie!" Narinig ko ang tawag ni Jacob sa likuran ko pero di ko pinansin.
Naiiyak ako. Naiinis ako dahil sa lahat ng kagaguhang ginawa niya sakin, mahal k
o parin siya. Nasasaktan ako kasi ganito na ngayon. Nasasaktan ako kasi nagbago
na ang lahat. Nasasaktan ako kasi di ko na siya ma control... NASASAKTAN AKO KAS
I MAHAL KO PARIN SIYA.
Naramdaman ko ang mainit niyang kamay sa braso ko. Hinarap ko siya. Wala akong p
akealam kung makita niyang umiiyak na ako.
Alon na lang ang naririnig namin ngayon. May mga tao sa paligid pero sobrang tah
imik. Wala silang pakealam saming dalawa at wala rin akong pakealam sa kanila.
"ANO?" Sigaw ko sa mukha ni Jacob. "Wala! Wala akong pake! Makipagkant---- ka ka
hit kanino! La ako pake!" Sabay punas ng luha ko.
"Rosie, hindi ko magagawa yun."
"Not in my face! Siguro! Kasi kung wala ako... kaya mo yun!" Sabi ko.
"ROSIE! HINDI! Ikaw lang mula noon ikaw lang!" Sabi niya.
"Ba't ka nag eexplain? Iniwan mo ako nun! Tinaboy mo ako! Ngayon para kang aso n
a bubuntot-buntot sakin? Mukha mo Jacob! Bakit? Dahil sa lahat ng nakantot mo ak
o lang yung iba? Kasi virgin pa ako nun, ganun ba?" Sigaw ko.
Grabe! Ito na siguro ang pamatay kong speech. Supressed feelings na sa wakas ay
nasabi ko na.
"OO! VIRGIN PA AKO NUN! TANGINA MO! Pinagtabuyan mo ako para sa wala! Sabi na sa
yo virgin pa ako diba? Tangina ikaw ang nakauna! At ikaw lang ang may marka saki
n! Tangina mo di ka worth it!" Sabi ko habang umaapaw ang luha.
Nakita kong natigilan siya ng bongga. Bullsh1t siya! Akala mo ah! Mag iisang tao
n mo na akong sinasaktan! Panahon na talaga para magbayad ka! Magsisisi ka! Sa l
ahat! At di ako magiging sayo kahit na hinahatak ako ng sarili kong puso pabalik
sayo! Hindi! Dahil ngayon, utak ko ang lider. Hindi na ako yung babae noon na p
uso ang pinaiiral. Muntik na akong napahamak nun! Kita niyo? Pinili ko siya noon
sa pag-aaral ko pero anong ginawa niya? Pinagtabuyan niya ako!
"Rosie!" Yinugyog niya ang magkabilang balikat ko.
Nakita ko ang galit sa mukha niya.
"Wala akong pakealam! Wala akong pakealam sa nangyari dati ang gusto ko ay yung
ngayon... Gusto kong ibalik lahat! Please! Sorry! Please... Huminahon ka." Mahin
ahon niyang sinabi.
"HINDI JACOB! It will take mooore than this! Baka nga di enough lahat ngt gawin
mo para pabalikin mo ako sayo eh! Alam mo kung bakit? Kasi winalanghiya mo ang p
agkatao ko! Di mo ako pinaglaban! Pinalabas sa lahat ng video na yun na gold dig
ger ako. Sirang sira ako! Tapos yun pala ang dahilan mo? Sige! Sabihin nating bi
g thing sayo kung nag sisinungaling ako nun, big thing kung virgin o hindi... Pe
ro iniwan mo ako sa ere!"
"Sh1t, Rosie! Hindi mo na ba talaga ako mapapatawad?! Nandito ako para ipaglaban
ka! Dahil hindi kita matanggal sa sistema ko. Ginusto kong kalimutan ka pero hi
ndi ko nagawa. Di ko magawa. Langya, Rosie mahal na mahal kita! Pangalan mo ang
"Callix!" Nilapitan ko si Callix para pigilan siya sa pagsuntok kay Jacob pero i
tinulak niya ako.
"Wa'g mong sasaktan si Rosie!" Sigaw ni Jacob.
Sinuntok ulit ni Callix si Jacob.
"Anong karapatan mo sa kanya? Ilang buwan ka palang dito, inaagaw mo siya? Bro!!
! Magpinsan tayo! At alam mong pinopormahan ko siya!" Sigaw ni Callix.
Narealize ko na hindi buo yung narinig niya. Yung huling part lang ng pinag-usap
an namin ni Jacob ang narinig niya.
Sinuntok niya ulit si Jacob!
"Alam ko, Callix. Ikaw yung nauna pero mahal ko siya at wala ka ng magagawa-" Si
nuntok ulit si Jacob.
Hindi siya lumaban. Hindi ko alam kung alin ang mas okay, na malaman ni Callix a
ng buong katotohanan o ang manatiling ito lang ang nalalaman niya?
"Kapal ng mukha mo! Ako ang nagpakilala sa kanya sayo! Kapal kapal mo! Hayop ka!
" Sinuntok ulit siya ni Callix.
"Magkakilala na kami bago mo pa siya 'pinakilala' sakin. Minahal ko na siya noon
pa, bro! Pinigilan ko lang kasi pinsan kita... pero tama na... kasi di ko kayan
g ganun. Mahal ko siya at siya ang makakapagdesisyon kung sino sating dalawa-"
Sinuntok na naman siya ni Callix. Napasigaw sina Ava at Belle sa suntok na yun.
Nakita kasi nilang ibinuhos ni Callix dun ang buong lakas niya.
Napatakbo ako sa gitna ni Jacob at Callix. Hinihingal si Callix habang nakatihay
a si Jacob sa buhangin, puno ng dugo, hindi lumalaban.
"Oh my god! Josh! Edward! Karl! Dalhin natin si Jacob sa ospital!" Sigaw ni Ava
sa tatlong lalaking nakatingin.
Tinulungan din sila ng ibang mga tao sa paligid. Pinatayo nila si Jacob at dugua
n ang mukha nito.
"Jacob," Nabasag ang boses ko.
Hindi ko na mapigilan ang luha ko. Tinignan ko si Callix... Ginulo niya ang buho
k niya habang hinihingal parin sa nangyayari. Tinignan niya ako at biglang nag w
alk-out.
*PAK*
Tumalon ang puso ko sa nangyari. Sinampal ako ni Belle!
"Malandi ka!" Sigaw niya.
"Hindi! Ikaw ang malandi!" Sigaw ko pabalik.
"Ano? Bakit? Nagselos ka siguro nung nilandi ko si Jacob, noh?! At least ako ipi
napakita kong malandi ako! Na ganito ako! Pero ikaw? OMYGOD! Akala mo santa, iyo
n naman pala nasa loob ang kulo! Magpinsan pa ang pinunterya mo!"
Hindi ako makapagsalita sa sinabi niya. Umiiyak na lang ako ng parang tanga.
"Alam mo, Rosie? Akala ko nun okay ka eh... Ngayon? Naprove kong hindi. Talagang
hindi. Magpinsan sila. Inisip mo ba ang mangyayari? Pinaasa mo si Callix!"
"Hindi ko siya pinaasa! Nilinaw ko na magkaibigan lang kaming dalawa!" Sigaw ko.
"Hindi! Kahit na! Nilinaw mo pero yung actions mo parang somewhere in the betwee
n friends and lovers! Naguguluhan ka siguro kasi pareho silang gwapo ano? Pareho
ng mayaman? Tapos ngayon, narealize mong mas gwapo at mas mayaman si Jacob kaya
ayan at nag dadrama ka para maakit siya-"
Sinampal ko si Belle. Hindi siya natinag. Nakita ko ang galit niyang mga mata na
nakatitig parin sakin.
"Galit ka? bakit? Kasi totoo diba? Gold digger!"
"Hindi ako ganung klaseng tao!" Sigaw ko.
"Prove it! Kung di ka ganun... layuan mo silang dalawa! Sinira mo ang mag pinsan
kaya utang na loob, Rosie, layuan mo silang dalawa!"
Natahimik ako sa sinabi ni Belle.
"Lika na, Ava! At baka mapatay ko pa tong si Rosie!" Sigaw ni Belle sa bestfrien
d niya.
Nakita ko ang nakikisimpatyang mga mata ni Ava. Nilapitan niya ako at tinapik an
g likod.
"Rosie, alam kong malandi talaga si Belle pero tama siya... Kung mahal mo si...
uh, Callix... o di kaya si Jacob... Kailangan mong layuan silang dalawa. Nasira
ang relasyon nila dahil sayo. Magpinsan na sila bago ka pa dumating. Close na si
la bago ka dumating at di pwedeng dahil andito ka na, masisira silang dalawa. Ti
ngin ko ang mabuting magagawa mo sa ngayon ay ang layuan silang dalawa kasi kung
magpupursige ka habang fresh pa ang lahat, may masasaktan. At mas lalong di sil
a magkakasundo niyan."
Umiyak pa ako lalo nang nakita ko ulit ang simpatya sa mga mata niya.
"Sorry, Rosie pero tama si Belle." Tinalikuran niya ako at umalis na.
Nang naiwan ako sa ere, wala akong nagawa kundi umiyak. Umiyak ako kahit maramin
g taong nakatingin sakin. Fresh pa sa kanilang lahat ang nangyaring suntukan.
Tama silang lahat. Simula't sapul kasalanan ko ang lahat. Ang selfish ko. Gusto
ko si Jacob pero ginagamit ko si Callix para masaktan siya. Kahit na kinaklaro k
o kay Callix na friends lang kami, alam ko paring umaasa siya at hinahayaan ko l
ang. Gusto ko si Jacob pero pinagtatabuyan ko siya dahil nasaktan ako. Pride na
lang ang meron ako pero di ko alam na pride din pala yung tatraydor sakin.
At ngayon? Nasan na yung mahal ko? Nasa ospital. Hindi siya lumaban kasi alam ko
ng nagui-guilty siya kahit di niya yun kasalanan. Kahit na ako ang may kasalanan
. Sinalo niya ang galit ni Callix kahit na ako naman talaga ang dapat ang nasakt
an dun. Ako dapat ang sinuntok ni Callix. Ako ang puno't-dulo ng pag aaway nila.
Ako ang nagtanim at ako ang nag-alaga sa problemang ito kaya dapat ako yung mag
dusa. Pero hindi... sinalo yun ni Jacob. Inamin niya ang lahat kay Callix kahit
di naman talaga dapat... Kasi di ako worth it...
"Rosie..." Napayakap ako sa tanging taong naiwan. Si Karl. "Puntahan natin sila
sa ospital."
Umiling ako, "Wa'g na... Lalayuan ko na si Jacob, Karl. Lalayuan ko na ang mag p
insan. Ayoko na. Tama na." Sabi ko habang umiiyak sa braso niya.
Tahimik lang talaga siya the whole time na umiiyak ako at masaya ako. Sa lahat n
g masasakit na salitang narinig ko sa gabing ito, siguro tama lang na may isang
kaibigang marunong makinig lang.
Tama. Ito dapat ang noon ko pa ginawa. Dapat pinutol ko lahat ng di worth it sa
buhay ko. Burn bridges... Akala ko noon, mas maraming kaibigan, mas masaya (main
ly cuz wala akong kaibigan noon). Akala ko ganun. Pero ngayon, narealize kong ma
s masaya kung may isang kaibigan na tulad ni Karl, totoo at tanggap ka. Totoo di
n naman si Belle at Ava pero di nila ako matatanggap dahil di nila alam ang buon
g istorya. Pinagkaitan ko sila ng katotohanan at di ko na deserve ang friendship
nila.
"Karl... bisitahin natin si Jacob. One. Last. Time." Sabi ko nang sa wakas ay hu
minahon na sa pag iyak.
Oo. Bibisitahin ko siya. Pagkatapos nito, lalayu na ako sa kanilang dalawa ni Ca
llix.
Tahimik na nagdrive si Karl papuntang ospital. Ako naman, tahimik rin na umiiyak
sa loob.
"Kunin ko na lang ang gamit natin sa hotel? uwi na lang tayo?" Tanong ni Karl na
ng ipinark niya na ang sasakyan sa tapat ng ospital kung nasaan si Jacob.
Tumango ako at pinunasan ang luha ko.
Nang naglakad na ako sa loob ng ospital, mas lalo kong naramdaman ang finality s
a desisyon ko... Na talagang bibitiwan ko na si Jacob... Sa ngayon. Kasi di ko k
ayang tuldukan ng tuluyan. Siguro dahil umaasa akong pagnagkaayos sila ni Callix
, pwede na kaming dalawa ulit. Pero pag naiisip ko yung mukha, mata ni Callix, n
arealize kong hindi yun ganun ka dali. Malabo.
*PAK!*
Bago pa ako makapasok sa pintuan ng room ni Jacob may sumampal na agad sakin. Na
muo agad yung luha ko bago ko pa nakita kung sino.
Suminghap ang sumampal sakin at nakita ko kung sino yun. Siya yung ate ni Callix
na ikinasal nung isang araw.
Nalaglag ang panga ko. Nakita kong mangiyak-ngiyak siya.
"Kapal ng mukha mo." Bulong niya.
Napahawak ako sa masakit na pisngi ko.
"Pasalamat ka't di sinabi ni Callix sa mommy namin na ganito ang nangyari. Ako l
ang ang sinabihan niya sa totoong nangyari! Kapal ng mukha mong magpakita dito a
t bumisita kay Jacob!" Sigaw niya sakin.
Hindi ako makapagsalita. Hindi kami nag usap sa wedding niya... at di ko kailanm
an inisip na ganito ang una naming pag uusap.
"Dinala ka ng kapatid ko sa wedding ko para ipakilala sa buong pamilya. Seryoso
siya sayo! Kung may delikadeza ka lang sana, sana di mo na pinaunlakan yung imbi
tasyon niya kung si Jacob ang mahal mo. Pero di eh... mas pinili mong mamangka s
a dalawang ilog diba?"
Napatingin siya sa pintuan at pabalik ulit sakin.
"Sorry, miss pero di kita matatanggap sa kahit anong paraan. Maging girlfriend k
a man ni Jacob o ni Callix, di kita matatanggap. Siguro si Jacob ang pinili mo k
asi narealize mong mas mayaman siya diba? Kasi may ari siya ng J.A? Yun ba? Kasi
yung daddy niya ang nagpatakbo nun? Yun siguro noh?"
Parang waterfalls ang luha kong tumutulong mag isa sa mga mata ko. Hindi parin a
ko makapagsalita.
"Layuan mo silang dalawa. Sinira mo silang dalawa. Mahiya ka naman."
Napalunok ako at nilet go ang lahat. Siguro ganun talaga pag nagmamahal ka ng is
ang Jacob Buenaventura... Wala kang karapatan... Kasi mayaman siya. Kasi perpekt
o siya at ako hindi. Hindi mo siya pwedeng mahalin kasi ganun ang magiging tingi
n ng ibang tao sayo. Pero wala akong pakealam... wala akong pakealam kung anong
tingin ng mga tao sakin kasi mahal ko siya. Ngayon, lalayuan ko siya hindi dahil
ayaw kong isipin ng mga taong gold digger ako kundi dahil ayaw kong mawasak ng
tuluyan ang relasyon niya sa pamilya para sakin.
"Oo. Lalayuan ko sila." Sabi ko at tinalikuran siya.
Tinalikuran ko na rin ang kwarto kung saan nasa loob si Jacob... Its just not me
ant to be... Maybe, not now.
Sana ngayon ginawa ko na ang tamang desisyon. Lahat ng naging desisyon ko mula n
ung nagbalik ako dito sa Maynila, puro nabulag ng galit. Sana ngayon mangibabaw
ang pagmamahal ko sa kanya. Ayokong masira ang relasyon niya sa pamilya niya dah
il lang sakin. Kailangan kong matutunang mag mahal ng di selfish.
Baka sakaling di ngayon ang tamang oras para sumugal, Jacob. Sana kaya mong magh
intay. Sana kaya ko rin.
Kabanata 55
Give Me Time
Halu-halo ang emosyon ko. Umuwi ako sa bahay para makatulog ng maayos pero di ko
nagawa. Bumisita si Karl kinaumagahan. Tahimik si Maggie, James at Karl habang
pinapanood akong namumugto ang mga mata habang nanonood ng TV.
"Rosie..." Sa wakas binasag ni Maggie ang katahimikan.
Tinignan ko siya. Puyat na puyat ang mga mata ko sa kakaiyak.
Iniisip ko si Jacob. Gusto kong magtext pero naka off ang phone ko. Hindi ko mag
awa kasi alam kong kagabi puno yun ng hate messages galing sa kung kani-kaninong
number. Tingin ko pakana yun ni Belle. Traydor!
"Sigurado ka na ba? Hindi ka man lang ba magpapaalam kay Jacob?" Tanong ni Maggi
e.
Umiling ako, "Di na. Mas mabuti yung ganito." Tumulo yung luha ko.
"Rosie, ilang beses na kayong nagkasakitan. Please naman, sa ngayon, ipaliwanag
mo sa kanya kung bakit ka lalayu."
"Maiintindihan niya yun, Mag. Kung okay na siya ngayon, nakakapag isip na siya n
g maayos. Pagsasabihan din siya ng ate ni Callix. Sisiraan ako nun panigurado. A
t mag iiba na naman ang ihip ng hangin. Sigurado akong maniniwala na naman siya.
Mag, walang tiwala si Jacob sakin!" Napahikbi ako sa sinabi ko. "Gold digger...
yun na naman ang issue."
"Rosie, di naman siguro ganun si Jacob." Sabi ni Karl.
"Nagawa niya ito noon, magagawa niya ulit ngayon." Sabi ko.
"Pinaglaban ka niya. Muntik na siyang mamatay sa mga suntok ni Callix para sayo.
.. imposibleng ganun." Sabi ni Karl.
"Uh... Maggie, Rosie... may tao sa labas." Sabi ni James na kanina pa tahimik at
nakikinig samin.
Napatingin kaming lahat sa labas. Tama si James! May tao nga! Kinabahan ako! Sa
sobrang kaba gusto ko na lang mag tago o tumakbo sa malayo... o di kaya lamunin
ng lupa. Naaninaw ko ang Hummer nina Jacob sa labas.
"OH MY GOSH!" Sabi ko.
Pinagkakaguluhan ito ng mga kapitbahay namin dito sa apartment. May biglang kuma
tok sa pintuan. Binuksan ito ni James...
"Nandito ba si Rosie Aranjuez?" Tanong ni Don Juan Antonio Buenaventura, ang dad
dy ni Jacob.
Bago pa siya nasagot ni James, nagkatagpo na ang aming mga mata. Nanlaki ang mga
mata niya nang nakita ako.
"P-Pasok po kayo... P-Pasensya na po kayo dito sa apartment namin mejo magulo...
wala kasi kaming katulong..." Litanya ni Maggie habang kinukuha yung nakakalat
na tuwalya at damit sa sofa namin.
Ngumiti si Don Juan, ngiting nakakapag paalala sakin kay Jacob, "Rosie, pwede ba
kitang makausap?" Aniya habang umupo sa sofa. "Okay lang, Maggie... Wa'g ka ng
mag abala." Sabi niya kay Maggie nang nakita niya itong naglilinis parin.
"Opo. Sure." Sabi ko kahit na kinakabahan.
"Okay lang ba kung sa labas?" Tanong niya.
Napalunok ako, "Opo. Magbibihis lang po ako." At maliligo.
Umalis na ako agad para maligo at magbihis ng mejo okay na damit. Minadali ko an
g lahat kasi kinakabahan ako. Bakit ako gustong makausap ni Don Juan? Okay naman
yung disposition niya siguro di niya naman ako huhusgahan, diba? Kasi kung huhu
sgahan niya ako, sa pintuan pa lang sinigawan niya na ako.
Pumunta kami sa isang malapit na coffee shop. Sa kasamaang palad, ang coffee sho
p na ito ay tambayan ng iilang estudyante sa school namin. Malapit lang kasi ang
apartment sa school kaya di maiiwasang makapunta sa mga lugar na maraming schoo
lmates. Pero okay lang kasi Sunday naman ngayon at mukhang iilan lang ang nandit
o.
"Hindi po ako oorder..." Sabi ko.
Tumango siya at nagorder ng sa kanya... at ng para sakin.
Napabuntong-hininga siya bago magsalita...
"Rosie... kamukhang kamukha mo si Precy Aranjuez." Aniya.
Hindi ako nagsalita. Tinitigan ko lang siya.
"Pero mas maganda ka." Napabuntong-hininga siya. "Alam ko kung ano ang tunay na
nangyari sa inyong dalawa ni Jacob, Rosie."
Naghintay siyang magsalita ako pero tahimik parin ako...
"Sa Alegria pa lang, alam kong mahal ka niya. I know my son. Mana siya sakin. At
ngayon, alam ko rin ang tunay na nangyari kung bakit nandoon siya sa ospital."
Mas lalo akong kinabahan sa sinabi niya. Naiiyak na nga ako sa kaba. Anong sasab
ihin niya? Na layuan ko na si Jacob? Oo, lalayuan ko naman talaga si Jacob pero
parang ang sakit lang kung yung papa niya na ang magtaboy sakin. Okay lang kung
si Callix, o yunga te ni Callix, pero kung si Don Juan?
"Kahit na... pinagtakpan ni Callix ang tunay na nangyari. Sinabi niya sa mommy n
iya na napaaway si Jacob. Walang imik si Jacob pero alam ko, Rosie. Nung gabing
sinabi niya sakin na iniwan ka niya dahil mahal ka ni Callix. Alam ko na agad na
mangyayari ang ganito. Kasi... kilala ko ang anak ko. Iniwan ka niya para sa pi
nsan niyang mahal ka... akala niya madali ka niyang makalimutan pero hindi, diba
? Kaya ganun ang nangyari sa kanya."
"Lalayuan ko na po si Jacob." Sabi ko. May bukol na nakabara sa lalamunan ko kay
a di ako makapagsalita ng maayos. "Mahal ko rin po siya kaya ko siya lalayuan. A
yokong masira siya sa pamilya niya. Ayokong magkasiraan sila ni Callix. Yan lang
ang tanging paraan para mahalin siya... sa ngayon..."
Napaiyak na ako sa sinabi ko.
"Rosie, nakita mo naman diba? By now, siguro narealize mo na na walang distansya
ang makakapagpalayo kay Jacob sayo. Nakita mo siya, diba? Hindi mo siya mapipig
ilan. Sinabi ko sa kanya na maaring ganito ang magiging desisyon mo pero di siya
pumayag. Anong gagawin mo ngayon, ipagtatabuyan mo siya? Alam mong di yun matit
inag sa pagtataboy mo. Rosie, ako ang kasama niya sa Alegria habang wala ka. Ina
kala kong makakaya niyang wala ka kung makihalubilo siya sa ibang babae pero hin
di eh... sayo parin siya, baliktarin mo man ang mundo."
Napaiyak ako lalo sa sinabi ni Don Juan.
"Mahirap lang po kami. Di po kami mayaman. Tapos sinasaktan ko pa siya. Sinira k
o ang buhay niya. Di ako deserving sa ganung klaseng pagmamahal. Maari pong maka
limutan niya ako in time. Bata pa po kami... Makakalimutan niya rin ako tulad ng
pag limot mo kay Auntie Precy noon para sa mommy ni Jacob."
Natahimik siya sa sinabi ko.
Ilang sandali pa bago siya nagsalita...
"Rosie, tingin mo ba pagkatapos mo siyang iwan ngayon for good, kaya niya pang m
agmahal ulit? Nakita mo ba kung gaano siya ka... baliw sayo? Mahal ko si Precy n
oon pero halos mabaliw ako nang nawala ang mommy ni Jacob... At wa'g na wa'g mon
g sasabihin kay Jacob na mahirap ka lang kaya hindi kayo pwede... Tinalikuran ni
ya halos lahat ng kaibigan niya sa Alegria dahil sa bagay na yan."
"Pero yun mismo ang sinabi ng ate ni Callix sakin. Alam ko po... mahirap lang ka
mi... Maaring pinangarap kong yumaman din dahil ayaw ko ng nasa abroad yung mama
at papa ko pero di sa ganitong paraan. Di ko sasagutin si Jacob para dun at mas
lalong di ako magpapatali sa kanya para lang dun."
Tumango si Don Juan at ngumiti, para bang may naaalala siya.
"OMYGOD! Roseanne Aranjuez!" Sa pintuan pa lang kilala ko na agad kung sinong su
migaw. Si Grace!
Kasama niya ang kanyang mga alipores. Parang everyday foundation day sa kakapal
ng make up.
"Sorry po, tito, mga kaibigan yan ni Jacob. Baka po mag eskandalo yan dito dahil
sa nangyari-"
"Anong nangyari? Balita ko nagsuntukan si Callix at Jacob dahil sayo? So ano? Si
nong pinili mo?"
Kabanas naman ang mga ito.
"Si Jacob, syempre! Diba? Mas gwapo at mas mayaman!" Sabi ng isa sa alipores niy
a.
"Wala akong pinili. At di ako pipili." Sabi ko.
Nagtawanan sila at narealize nilang di ako nag iisa. Nakita ko sa mukha nila ang
pagkabigla sa nakita nilang kasama ko. Hindi nila kilala ang daddy ni Jacob kay
a malamang pagkakamalan nilang boyfriend ko ang daddy niya.
"Oh my god! Don't tell me-"
"Grace, ito si Don Juan Antonio Buenaventura. Daddy ni Jacob." Sabi ko.
Nakita kong nanlaki ang mga mata nila. Seryoso naman ang mukha ni Tito don Juan.
"Mga kaibigan kayo ni Jacob?" Tanong niya kay Grace.
Namutla si Grace at tumango.
"Nandito kami ni Rosie para kumbinsihin siyang pakasalan ang anak ko. Ngayon, ku
ng kaibigan ka ni Jacob, maari mo ba akong tulungang kumbinsihin ang babaeng mah
al niya?"
Nalaglag ang panga ko sa sinabi ni Don Juan. Nagbulung-bulungan si Grace at ang
mga alipores niya bago nag walk-out na maasim ang mga mukha.
"Sorry, Rosie." Tumawa si Don Juan.
"Pero po... mas lalong magkakagalit si Callix at Jacob sa ginawa niyo." Sabi ko.
Habang tinatapos ko ang salita kong iyon, nanlaki na ulit ang mga mata ko nang n
akita ko kung sino ang nasa likuran.
"Wala akong pakealam, Rosie."
Napatayo si Don Juan nang narinig niya ang anak niya sa likuran. May cast sa kam
ay ni Jacob at may iilang band aid sa mukha. Namamaga ang kaliwang pisngi nito.
Halos maiyak ako nang nakita ko siya. Para sakin? Ganito? Ganito ang mangyayari
sa kanya?
"Jacob, tumakas ka ba sa ospital?" Tanong ni Don Juan.
Binalewala siya ni Jacob, "Kung iisipin nilang lahat na pera
.. ngayon pa lang pinaparating ko na sa kanila na wala akong
ko sayo lahat ng gusto mo. Gagawin ko ang lahat. Wala silang
gagawin ko dahil buhay ko to. Ito ang pinipili ko. Ikaw ang
Napapikit ako sa sobrang sakit, "Jacob... kailangan kong lumayo sayo. Ayoko ng n
agkakaganito. Ayokong nasasaktan ka. Ayokong nagkakasiraan kayo."
"Lalayu ka? Mas lalo mo akong masasaktan sa gagawin mo-"
"Jacob, just... give me time." Para din naman sayo 'to.
Sana magkaayos na kayo ni Callix. Sana maging okay na ang lahat para pwede ng ta
yo ulit.
Kabanata 56
Platonic
Dalawang linggong wala si Jacob. Hindi kami nag uusap nina Callix, Belle at Ava.
Ang tanging ginagawa lang ni Ava ay tignan ako gamit ang naawang ekspresyon. Si
Belle naman, pinagkakalat sa lahat ang nagawa ko. Si Callix, balik sa dati, taw
a nang tawa sa mga kaibigan niya pero tuwing nagtatagpo ang mga mata namin, agad
siyang sumisimangot.
"Rosie, daan ako mamaya sa bahay niyo ah? Naiwan ko pala yung t-shirt ko kahapon
."
"Whatever, Karl. Akin na lang yun." Sabi ko sa tanging kaibigang natira.
"Kaw talaga, this past few days ang sungit-sungit mo... Hmmm. Jacob's absence?"
Ngumisi siya.
"Wa'g mo nga akong artehan." Inirapan ko na. "Sige, kunin mo maya." Sabi ko haba
ng nagtititigan kami ni Belle.
Hindi parin siya natatapos sa pagkakalat ng pagiging gold digger ko at ang pag t
uhog ko sa magpinsan.
"Lika na!" Sabay hila sakin ni Karl nang narealize niyang nag tititigan na ulit
kami ni Belle.
"Sasabunutan ko talaga yang bruhang yan! Bwiset!" Sabi ko.
"Chill ka nga! Ang init ng ulo mo! Hayaan mo na lang yan! Huhupa din yang mga is
sue mo, soon. Mabuti pa wag mo ng dagdagan."
"Uwi na ako! Baka mapatay ko pa ang walang hiyang yun." Sabi ko.
Actually, baka mapatay ko ang halos lahat ng schoolmates ko. Marami kasi talagan
g nag tsitsismisan tungkol sakin. Hindi dahil sikat ako kundi dahil kay Jacob. S
a maiksing panahon ni Jacob dito sa school, marami siyang naging kaibigan. Halos
lahat ng nakakakilala sa kanya, alam kung anong nangyari saming tatlo ni Callix
.
"Okay! Pasok muna ako... See ya later!" Sabay kindat ng bakla sakin.
Naglalakad ako ng walang ulo dito sa school. Pag napapalapit ako sa isang crowd,
agad silang tatahimik at titingin sakin. Imbes na mahiya ako, tinititigan ko ri
n sila pabalik.
"Huy, Rosie? Asan na si Jacob? Tsss!" Sabi nung isang kaklase ko sa Biology 10.
"Ewan ko. Mukha ba akong girlfriend niya?"
"Hindi! Ambisyosa ka!" Sigaw niya pabalik, umirap pa!
"Yun naman pala ba't ka nag tatanong diyan!?" Umirap din ako habang naglalakad p
apuntang gate.
Pagkarating ko ng bahay, wala pa si Maggie. Nandoon pa sa school. Tumawag si mam
a at papa at nangumusta samin ni Maggie. Wala masyado akong nasabi. Hindi nila a
lam na dito na nag-aaral si Jacob sa Maynila. Ayokong malaman nila, lalo na ni m
ama dahil ipagkakanulo na naman ako nun.
Biglang may nagbukas ng pintuan habang binababa ko ang telepono.
Nagkatitigan kaming dalawa. Balik perpekto ang features niya. Habang tumatagal,
umaaliwalas ang mukha niya at tumatangkad pa siya lalo. Habang tumatagal, gumugw
apo siya. Hindi ko masisisi kung bakit ang daming nahuhumaling sa kanya kahit na
ayawan niya pa ang mga ito. Hindi siya yung tipong naghahabol ng mga babae, siy
a yung hinahabol ng mga babae.
"Tayo? Platonic din." Sabay tingin ko sa bintana.
"We were never platonic, Rosie. Alam mo yun. Simula pa lang."
"Ewan ko."
Napatingin ulit ako sa mukha niya. Nagkatinginan ulit kaming dalawa. Alam na ala
m ko ang mga titig na ito kaya tumingin ako sa sahig para madistract siya.
"Alam mo
am mo na
ihan ang
Kabanata
Ang Saya
yun. Kaya nga di ka makatingin ng diretso sa mga mata ko, diba? Kasi al
pagtitignan mo ako, lalakas ang pintig ng puso mo... hindi mo maiintind
mararamdaman mo. Alam ko kasi ganyan din ang nararamdaman ko."
57
Ko
"Ano ba talaga, hija? Bakit ba parang nakakalito ka na? Hindi parang! Actually t
alagang nalilito ako!" Sabi ni Karl nang lumabas kami sa sumunod na araw.
Umiling ako habang pinaglalaruan ang inorder kong tea.
"Una sa lahat, gusto mo siyang layuan. Pagkatapos, nagseselos ka kung may ibang
kasama siya. Pagkatapos, pinagtatabuyan mo naman pag may time, anyare? Bakit gan
yan? Dahil ba binabae lang ako kaya di ko maintyendes?"
Sinapak ko si Karl at tinitigan.
"Lam mo? Kunti na lang at malalaman na ng buong syudad na bakla ka! Nitong nakar
aang araw parang talagang naghuhubad ka na eh."
Tumawa siya, "Wala si daddy eh. Tsss."
Yung daddy lang ni Karl ang kinakatakutan niya. Paano ba kasi, nag iisang lalaki
ng anak siya. Aniya'y di yun matatanggap ng mga magulang niya kung baklita siya.
Kawawa. Noon, wala naman talaga akong pakealam sa mga bading. Pero ngayong nagi
ng kaibigan ko na siya, narealize kong mahirap pala ang sitwasyon nila. Lalo na
ang sitwasyon ni Karl. Kung ako, nahusgahan, ilang beses, ng pagiging gold digge
r ng mga tao... Siya naman, mahuhusgahan, buong buhay niya, di lang ng ibang tao
, kundi pati na rin ng pamilya niya. Mahirap.
Napabuntong-hininga ako.
"Ngayong Lunes, panigurado, magbabalik na ang Jacob na yun. Alam mo bang iniisip
kong baka next week ay bugbugin niya ang maganda kung mukha? Alam mo ba kung ma
gkano yung BBCream sa Etude House at paano ko yun binibili nang di pinagdududaha
n ng mga tao? Pink yung bag, Rosie... Tsaka ayoko talagang magkapasa!"
"Hay nako! Hindi ka susuntukin non! Hindi naman ganung klaseng tao si Jacob. Tsa
ka... Akong bahala!"
"Point is... Iisipin niyang tayo. Tapos magseselos na naman yun. Magkakagulo na
naman. Tsaka... ano ba talaga? Gusto mo ba siya o hindi? Anong next step mo?"
"Karl, pati ba naman ikaw? Wa'g nga kayong atat! Ganito..." Napabuntong hininga
ako.
Sa dalawang linggong pagmumuni-muni ko, marami akong narealize. Naliwanagan ako
at nabwiset sa sariling mga desisyon. Nagkamali ako nung una pa lang kaming nagk
ita ni Jacob, nung inisip kong maghiganti. Nagpadala ako sa galit. Unti-unti kon
g narealize na mahal ko parin siya pero sa oras na yun hindi na pwede kasi alam
ko ng may something si Callix para sakin.
"I'm so confused, okay? Ayokong saktan si Callix pero gusto ko si Jacob PERO nai
isip ko yung panggagago niya sakin. Sorry pero hindi ko kayang ipafeel sayo kung
anong nafifeel ko dahil ako mismo, di ako sigurado. Basta ang alam ko, seryoso
akong ayaw ko munang makipag ugnayan kay Jacob."
"So... Meaning? In case na makipag landian si Papa J sa iba, okay lang diba? Kas
i ayaw mo ng makealam? Diba?"
Tinitigan ko siya at sinabi ng diretso sa mga mata niya, "Oo."
Nagkibit-balikat siya.
Nag-ikot kami sa mall para bumili ng daily dose of cosmetics. Hirap maging bakla
. Buti pa maging babae. Wala masyadong arte.
"Lam mo? Bilhan kita ng lipstick." Aniya nang napadpad kami sa paboritong store
niya.
"Yoko." Sabi ko.
Naglilipstick ako pero kay Maggie yung ginagamit ko. Saka ko lang din yun ginaga
mit kung may espesyal na occassion tulad ng kasal (nung minake upan ako ni Karl)
o prom.
Sa huli, binilhan ako ni Karl ng pink na lipstick. Hinatid niya rin ako sa bahay
at niyaya ko siyang tumambay muna ng saglit.
Nagtatawanan kami habang papasok sa pintuan. Pagkabukas ko agad kong naaninaw an
g 8-pack sparkling abs ni Jacob sa sofa namin. Parehong nalaglag sa sahig ang pa
nga namin ni Karl.
"Rosie!" Ngumiti siya at napawi nang nakita si Karl.
"Nakita ko na to sa dagat noon at di ko inaasahang sa pangalawang pagkakataon tu
tulo parin yung laway ko-" Siniko ko si Karl habang bumubulong sakin.
Anong tawag mo sakin? Ilang beses ko na yang nakita at hanggang ngayon nag kaka
lock-jaw parin ako.
Umubo ako, "Anong ginawa mo dito at bakit nakahubad ka?" Tanong ko.
Napatingin ako sa paligid. Lumabas si Maggie at James sa kwarto nila nang narini
g ako.
"S-Saan kayo galing? B-Bakit magkasama na naman kayo?" Tanong niya sabay turo ka
y Karl.
Tinignan ko si Karl at hayun, laglag parin ang panga habang nakatingin sa abs ni
Jacob.
"Sabi naman sayo Jacob diba? Magkasama sila ni Karl. May binili lang." Sabi ni M
aggie.
"Pero bakit?" Tanong ni Jacob habang tinitignan si Maggie.
Narinig kong humalakhak si James at hinila si Maggie papasok ulit sa kwarto nila
.
"Mag, ba't mo pinapasok ang kumag na to?" Sigaw ko pero tinalikuran na ako ni Ma
ggie.
Umiling ako habang hinila si Karl papuntang sofa nang makaupo na. Pumalakpak din
ako sa mukha niya nang magising siya sa pagtitig kay Jacob.
"Rosie!" Tawag ni Jacob. "Kunin ko lang yung damit ko sa loob ng kwarto mo. Naiw
an ko eh."
Nanliit ang mata ko habang tinitignan siyang naghihintay sa magiging reaksyon ni
Karl. I know this! Pinagseselos niya ba si Karl sa pamamagitan ng 'damit' niya
sa kwarto ko?
"Ba't mo ba nilagay sa kwarto ko ang t-shirt mo?" Tanong ko sabay turo sa abs ni
ya.
Tinry kong wa'g masyadong tumitig dun. Ngumisi siya nang nakitang balisa ako.
"Ang init kasi." Aniya. "Magbibihis kaba? Kasi sasabay na ako para kunin yung tshirt!"
"Tseh! Alam mo ikaw, Jacob? Anong nangyari sayo at bakit ang landi mo na!? Yan n
a napapala mo sa pagsama sa mga malalandi." Sabi ko habang naglalakad papuntang
kwarto.
Sinundan niya ako.
"Dyan ka lang sa labas! Ako ang papasok. Ako ang kukuha ng t-shirt mo." Sabi ko.
Pinagsarhan ko siya ng pintuan. Mahirap talagang nandyan siya sa isang enclosed
space. Naalala ko nung naghalikan kami sa sasakyan niya. Grrr. Hindi ko mapigila
n eh. Kainis pa yung moves niya parang bata! Hay naku! Inosente talaga hanggang
ngayon... Walang kupas. Sana ganyan siya palagi.
Nakita ko agad yung t-shirt niya.
y ko pakiramdam ko naubos ko yung
nya. Papayag naman siguro yung di
wala naman siyang dapat ikahiya)
"Rosie-"
Tinapon ko agad yung t-shirt. Bigla kasi niyang binuksan ang pinto. Walangya! Sa
bi na i-lock eh! Di ka nakikinig kay Jacob, Rosie! Pero sa mukha niyang abot ten
ga ang ngiti, nalaman kong nahuli niya akong inaamoy at ginagahasa yung t-shirt
niya.
"JACOB! Di ka ba marunong kumatok." Kainis lang yung ngiti niya habang pinagsasa
rhan ko siya at pinipigilan niya naman ako.
"Bakit kailangang sa t-shirt eh pwede namang ako yung amoyin mo?"
"Tseh! Tumigil ka nga!" Uminit ang pisngi ko.
Di na naman ako makatingin sa kanya.
"Umalis ka na! Magbibihis ako!" Sigaw ko.
"Oh? Bakit ako aalis eh nakita na naman kita-"
"TSEEEEEEEEEH! Jacob Antonio Buenaventura! Umalis ka na o tuluyan na kitang itat
aboy sa buhay ko!" Seryosong sinabi ko kahit na natatawa naman talaga ako.
"Nagbibiro lang naman ako. Ito naman. Seryoso mo lagi."
Siya na mismo ang nagsarado ng pintuan. Hindi ko talaga mapigilan ang paghalakha
k ko sa loob ng kwarto. Lanyang kumag na yun! Bakit ba...? HAAAAAAAY! Bakit ba n
akakatuwa siya?
Sinubukan kong gawing seryoso ang mukha ko pagkatapos kong magpalit ng pambahay
na damit. Lumabas ako ng kwarto at amoy ko agad ang niluluto ni Maggie para sa h
apunan. Nandoon parin si Jacob sa sofa kasama ni Karl. Naramdaman ko talaga ang
tensyon sa dalawa (o kay Jacob lang).
"Rosie!" Tumayo agad si Karl nang nakita ako. "Uwi na ako." Sabi niya.
Basta... hindi kita papansinin. Distansya at oras, Jacob. Yun lang ang hinihingi
ko sayo ngayon.
Sa wakas, nagawa ko nang tignan siya sa mata niya. Nakita kong nag half-open ang
labi niya.
Pagkatapos ng distansya at oras na hinihingi mo, t-tayo parin ba? Napalunok siya
s
a sariling tanong niya.
Pumikit ako. Sobrang higpit na pagkapikit ng mga mata... dahil hindi na naman ak
o sigurado kung tama ba ang isasagot ko.
Ilang beses na akong napahamak ng puso ko at ilang beses na akong sumugal, nagba
kasakali, at nabigo sa huli pero eto parin ako at naglalaro parin sa casino ng b
uhay. Sumusugal parin.
Oo. Tayo parin. Kasi ikaw ang mahal ko.
Kasi di ko kayang mawala ka. Ilang beses ka ng nawala sakin. Buhay naman ako kun
g wala ka pero walang buhay ang buhay ko dahil wala ka.
Dumilat ako at nakita kong nakapikit na siya malapit sa mukha ko. Hinila niya an
g chin ko papunta sa kanya at hinalikan ako. Matagal. Yung halik niya parang nak
akalasing. I kissed him back. Nilagay niya ang kamay niya sa batok ko at mas lal
o niya pa akong nilapit sa kanya.
Good. Tumigil siya kahit na di ayaw ko pang tumigil.
Ngumisi siya nang nakitang half-open pa ang bibig ko.
Kaya kong maghintay sa wala. At mas lalong kaya kong maghintay ngayon dahil alam
kung meron... alam kong tayo parin. Yun lang ang gusto ko, Rosie. Yung pag asang
tayo parin. Kahit di ngayon. Kahit kailan mo gusto. Basta tayo parin. Bulong ni
y
a sakin.
Tumindig ang mga balahibo ko nang narinig ko ang malamig niyang boses sa tenga k
o.
Sht ang saya ko. Aniya.
Kabanata 58
Halik sa Rooftop
Mas madali kong nakumbinsi si Jacob na maghintay ngayong nabigyan ko siya ng pag
-asa.
Sa gabing yun, wala akong ibang naisip kundi mahal na mahal ko parin siya hangga
ng ngayon. Hindi ko makakayang may pumagitna pa saming dalawa pero para maitama
lahat ng pagkakamali naming dalawa, kailangan namin ito. Ayokong maging selfish
kahit na alam kong kailangan minsan. Siguro kailangan lang talaga ng tamang timi
ng ang lahat.
Lunes na at pumasok si Jacob. Pagkapasok niya sa Biology 10, tahimik ang mga kak
lase namin. Di ako tumingin o sumulyap man sa kanya. Nakatitig ako sa notebook k
o. Siya naman, seryosong pumasok at di rin sumulyap sakin. Nakita ko ang mga tit
itg ni Callix sakin... titig ng mga kaklase naming dalawa. Bulung-bulungang di k
o marinig at tsismisang alam kung patungkol samin ang bumalot sa classroom.
nina Jacob.
Nakita ko ang kumag na nakahalf-open ang bibig habang tinitignan kami. Nabasag a
ng bote ng softdrinks na kanina niya pa hinahawakan.
Oh my gosh! Sabi ni Karl sabay tayo. Patay tayo kay papa J! Bulong niya sakin.
Napatingin ako kay Callix na galit din habang tinitignan kaming dalawa ni Karl.
Tayo na, Karl. Sabi ko sabay kuha sa gamit ko at tumakbo palabas ng cafeteria.
Nagtawanan kami nang nakalabas kami at napunta sa soccerfield.
Langya! Bat tayo tumatawa! Patay na patay ako nito! Tumatawa parin si Karl.
Well, nakakatawa ito kasi alam nating dalawa na hindi tayo pwede. Pero sa kanila
.
.. hindi diba? Kasi di nila alam, diba? Sabi ko habang hinahabol parin ang hinin
g
a.
May mahigpit na humawak sa braso ko at hinila ako palayo kay Karl.
Ahhh! Ano ba? Nakita kong si Jacob yun. Jacob! Sabi naman sayo di tayo pwedeng m
agk
asama!
Hindi siya tumigil sa pagkaladkad sakin hanggang napunta kami sa rooftop ng buil
ding ng School of Business. Hindi pa ako nakakapunta dito pero hiningal ako sa d
ire-diretsong paglakad namin sa hagdanan.
Hindi pa ako tumitigil sa paghingal ko, napahilig na ako sa pintuan ng rooftop.
Anong ginagawa mo, Rosie? His jaw clenched.
Hinihingal parin ako. Ang lapit lapit ng mukha niya sakin kaya tumingin ako sa k
aliwa para makahinga naman ako ng mas maluwang. Nakalagay ang magkabilang kamay
niya sa pintuang hinihiligan ko kaya wala akong kawala.
Jacob, ano... ba. Hinihingal parin ako.
Sabi mo ako! Pero bakit siya!? Sigaw niya. Pinipigilan ko na ang sarili ko sa pa
gti
tig sayo nang makuha mo na ang gusto mo pero bakit ganito ngayon? Sabihin mo sak
in, pinapaikot mo ba ako?!
Hinampas niya ang pintuan nang nakitang di ako tumitingin sa mga mata niya at di
parin nagsasalita.
Balak mo bang maghiganti sakin?! Sinasadya mo bang saktan ako?! Hinampas niya ul
it
ang pintuan.
Jacob, wala ka talagang tiwala, noh? Sabi ko.
Tinignan ko siya at nakita kong galit na galit parin talaga siya.
AAAAAAAAAAAAAH! Ginulo niya ang buhok niya. Nagtitiwala ako pero kung ganun yung
na
kikita ko, mababaliw ako!
Bakit? Wala naman kaming ginagawang masama ni Karl ah! Pinunasan niya lang yung
p
isngi ko-
wal
ang istorboHindi niya ulit ako pinatapos, hinalikan niya na naman ako.
Tinulak ko siya. Hinila niya naman ako kaya nakatayo kaming pareho sa gitna ng r
ooftop habang naghahalikan. Shttt! Sarap humalik ng kumag! Nilagay niya ang kama
y niya sa likuran ko at yung isa naglalakbay sa leeg ko pababa.
Jacob! Ugh! Sorry!
Naitulak ko si Jacob nang biglang bumukas yung pintuan ng rooftop. Sa sobrang gu
lat ko, napalayo talaga yung pagtulak ko sa kanya. Tinakpan ko yung bibig ko at
nakitang sina Leo, Teddy, Ron at Louie yung pumasok. Nagtatawanan sila at isa-is
ang lumabas ng rooftop. Uminit ang pisngi ko nang nakita kong di talaga mapawi a
ng tawanan nila.
Mga ulol! Kumatok kayo! Mga istorbo! Malis na kayo! Kainis kayo! Gag0! Umuwi na
k
ayo! Sigaw ni Jacob sa kanila. Kumatok kayo!
Hindi mo naman kasi pag aari ang rooftop! Sigaw ni Leo.
Naiiyak na yata sila sa tawanan. Mas lalong uminit ang pisngi ko.
Sige na, sorry, pagpatuloy niyo lang yan. Sabi ni Leo.
Nagwalk-out ako sa sobrang kahihiyan.
Rosie! Sigaw ni Jacob.
Kumaway na lang ako at tumakbo palabas.
Mga walang hiya! Mga istorbo! Bugbugin ko kayong lahat! Sigaw ni Jacob sa nagtat
aw
anan niyang kabanda.
Kabanata 59
Miss na Miss
"Sakit sa bangs ni Jacob. Araw-araw nung midterms sinusundan niya ako para lang
malaman kung nasaan ka. Grrr..." Sabi ni Karl habang naglalakad kami papuntang c
lassroom ng Biology 10.
Nagbulung-bulungan ang mga kaklase ko nang papalapit na kami sa classroom.
"Anong problema ng mga ito?" Tanong ni Karl sakin.
"Ewan ko. Palagi naman silang ganyan."
Pagkapasok namin sa classroom, nakita kong may isang bouquet of flowers sa desk
ko.
Kinuha ko 'to at mas lalong nagbulung-bulungan ang mga kaklase ko.
"Sinong nagbigay niyan, Rosie?" Tanong ng isang kaklase ko.
Nagkibit balikat ako.
Pero nang nakita ko na ang card, nakilala ko agad yung sulat-kamay. Galing ito k
ay Jacob!
Jacob:
One month na lang, 1 year na tayo. I love you, Rosie. 9-23.
September 23 ang sinasabi ni Jacob na anniversary namin dahil una kaming naghali
kan sa araw na yun. Ngumisi ako nang naalala ko yun pero agad kong itinigil ang
pagngiti dahil nakita kong nakatitig si Callix sakin.
"HAHA! Lokong Ron! Sarap sapakin!" Narinig kong sinabi ni Teddy nang papasok na
sila sa classroom.
Unang pumasok si Teddy, tapos si Leo, sinundan ni Louie, Ron at huling pumasok a
ng nakangiting si Jacob.
Napabuntong-hininga ang mga babae samin nang nakita si Jacob. Hanggang ngayon, h
indi parin kami nag papansinan sa classroom.
Sumulyap siya sakin habang nakangisi. Tinignan niya ang flowers tapos agad tumin
gin sa mukha ko. Hindi ko alam kung bakit napawi ang ngiti niya at di niya na ak
o tinignan ulit.
Anyare?
Pagkatapos ng klase namin, naunang lumabas sina Leo at ang iba pang kabanda ni J
acob. Si Jacob naman, nagpahuli. Nag-alala tuloy ako kung anong nangyari?
"Rosie, ano? Mamaya na lang ulit. Punta tayo ng mall ah? You know na!" Sabi ni K
arl at nagpaalam ng umalis.
Pupunta kami ng mall mamaya para magchill at manood ng sine. Kakatapos lang kasi
ng midterms at kailangan naming mag loosen up. Konti na lang kaming natira sa c
lassroom. Tumayo si Jacob at nilapitan ako.
"Jacob-"
Nilagay niya ang kamay niya sa chin ko at tinaas ang mukha ko. Akala ko hahalika
n niya ako sa harap ng dalawang lalaking kaklase ko pero hindi pala. Lumiit yung
mata niya habang tinititigan ang mga labi ko.
"Ano ba?" Sabay tanggal ko sa kamay niya.
"Nag lipstick ka ba?" Tanong niya.
What? Uminit ang pisngi ko. Napayuko ako para ayusin ang bag ko... kakahiya nama
n to. Ba't ba siya nagtatanong?
"Nag lipstick ka ba?" Tanong niya ulit.
"Oo. Bakit? Anong problema?" Tinaas ko ang kilay ko para magtaray.
"Bakit?"
"Huh? Kailangan ba ng dahilan para mag lipstick?" Umirap ako.
"Ibig sabihin mas nagpapaganda ka pa? Para kanino? Di mo na kailangang magpagand
a ah? Inlove na naman ako sayo bakit nagpapaganda ka pa?"
Sinapak ko na!
"Ang ingay mo!" Napatingin ako sa umaalis ng kaklase ko.
Buti wala silang pakealam.
"Sino ba kasing pinapagandahan mo, ha?" Tanong niya. Galit.
"Wala! Bawal bang magpaganda kahit na para sa sarili lang?" Umirap ulit ako.
"Ganun? Bakit narinig ko kanina may date kayo ni Karl?"
Napatunganga ako sa sinabi niya. Karl na naman? Kailan ko ba masasabi sa kanya n
a juding si Karl?
"O sige! Makikipagdate din ako sayo mamaya! Sinong pipiliin mo?" Tanong niya sak
in.
"Hay nako! Edi sumama ka samin ni Karl nang malaman mong magkaibigan lang kami."
"T-Talaga? Isasama mo ako?" Malambing niyang sinabi. Pero agad bumalik sa galit
ang tono ng boses niya, "Bakit di pwedeng tayong dalawa na lang?"
"Jacob, naunang nagyaya si Karl sakin. Ikaw, nahuli... Kaya mag adjust ka. Kung
sana nauna ka, edi tayo lang dalawa!"
"A-Ano? P-Pwede pala tayong mag date? A-Akala ko hindi-"
Umalis na ako habang nagmuni-muni pa siya sa kanyang sarili. Di ko talaga mapigi
lan ang pagngiti ko. Sheeeet! Bakit sa gitna ng kainosentihan ni Jacob, sexy par
in ang tingin ko sa kanya? May problema yata ako sa pag isiip.
Nang nagpunta na kami ni Karl sa mall, tinext ko na lang si Jacob na nandun na k
ami. Agad naman siyang dumating.
"Shet ayan na siya! Ano? Wa'g mong kalimutan ah? Lalaki ako! Bakit ba kasi ako n
andito? Sana kayo na lang. Sheeet! Gwapo niya! Pwedeng tabi kami sa sine." Sinik
o ko na si Karl dahil papalapit na si Jacob samin.
"Manonood kami ng sine, Jacob." Sabi ko.
Tumango siya, "Lilibre na kita." Aniya.
"Paano ako?" Tumingin si Jacob kay Karl at naweirduhan. "I mean... ilibre mo rin
ako, dude!"
Halos pumutok ang mga ugat ko sa utak sa pagpipigil ng tawa.
"O sige." Sabay sulyap ni Jacob sakin.
Nagpapaimpress yata. Kahit na yung mortal enemy niya, nililibre.
Bumili siya ng ticket, pagkatapos ay bumili kami ng popcorn at iba pang pagkain,
siya parin ang nagbayad.
"J.A foods diba? Yung may JA na icon? Yung sa mga junkfood at iba pang pagkain?"
Bulong ni Karl sakin habang bumibili si Jacob ng popcorn.
"Oo." Sabi ko.
Natatandaan ko noon kung paano ko iniwasan ang pag kain ng mga produkto nila nun
g bumalik akong Maynila galing Alegria. Tapos ngayon, heto na naman kami. Naglal
aro ulit sa apoy. Buti na lang talaga nandito si Karl.
Pumasok kamis a loob ng madilim na sinehan. Wala pa masyadong tao. Dalawampung m
inuto pa bago magsimula. Puro trailer pa lang ang meron.
Umupo kaming tatlo na ako ang nasa gitna. Nilagay agad ni Jacob ang braso niya s
a likuran ko para maakbayan ako.
Nagkatinginan kami ni Karl. Ngumisi siya at nilapa ang popcorn.
"Gusto ko ng umuwi." Bulong niya ulit habang tumatawa.
Siniko ko ulit.
"Anong pinag uusapan niyo?" Tanong ng singit na si Jacob.
"Wala." Sagot ko kahit na nakangiti parin.
"Wala? Hindi niyo ako sinasali sa usapan niyo eh..." Sinimangutan niya ako.
Nagpatuloy kami sa pag-uusap ni Karl. Out of place na talaga si Jacob pero hinay
aan ko na lang.
"Ehe-Ehem.. Bathroom lang ah?" Sabi ni Karl nang na-off na ang lights para magsi
mula na ang movie.
Hinila ko ang t-shirt niya nang tumayo siya.
"Wa'g kang umuwi ah? Wa'g mo kong tatraydorin."
Tumawa siya, "Oo! CR lang talaga."
Alam ko ang iniisip ng bading na yun. Walang hiya, ayokong matira dito kasama si
Jacob.
"Ano ngayon kung umuwi na siya?" Tanong ni Jacob sakin habang hinihigpitan pa an
g pagkakaakbay sakin.
"Date namin to. Dapat di siya umuwi." Sabi ko nang nakatingin sa screen.
"Pag umuwi siya, edi date na natin 'to."
Umirap ako sa kawalan habang nakatingin parin sa screen. Hindi ko maintindihan y
ung dialogue nung bida kasi nakatitig si Jacob sakin sa unang part ng movie.
"Anong problema mo?" Napatingin ako sa kanya.
Nakatitig parin siya sakin. Sobrang gwapop niya kahit madilim. Kitang kita mo ta
laga ang pagkislap ng mata niya dahil sa repleksyon ng screen.
"Asan naba yung si Karl." Sabi ko at nagsimulang tignan ang cellphone ko...
Pero na distract ako dahil sa sinabi ni Jacob...
"Rosie, pahalik naman oh."
"Huh?"
Sheeet! Di na naman niya hinintay ang go signal ko. Hinalikan niya na ako agad.
Kung saan-saan pa napadpad ang kamay niya. Sobrang nalasing na naman ako sa hali
k niya kaya di ko siya matulak ng tuluyan.
"Uy!" Pinutol niya ang halikan namin para batiin kung sino ang nasa likuran ko.
"Eto na pala si Karl, Rosie." Nakangiting sinabi ni Jacob.
Nandun nga si Karl, nakaupo na sa tabi ko. Nakatitig sa screen. Mukhang ilang sa
ndali na siya dito sa tabi ko, nihindi ko man lang namalayan!
Umayos ako at inirapan ang nakangising si Jacob.
Ang kumag ay nagpapaselos pa yata. Hindi yan magseselos kasi langya bakla yan eh
!
"Pwedeng exchange seats tayo, Rosie? Sobrang nag iinit na ako!" Bulong ni Karl s
akin.
Uminit ang pisngi ko at pareho kaming natawa. Ayun na naman at balik sa tantrums
si Jacob.
"Karl, ako na maghahatid kay Rosie. Ikaw naman naghatid sa kanya dito, kaya ako
maghahatid sa kanya pauwi... hindi naman sa kailangan ko pa ng approval mo pero
sinasabi ko lang naman para di ka mag expect." Sabi ni Jacob pagkatapos kumain a
t manood ng movie.
Ramdam na ramdam ko na naman ang ugat sa ulo ko na parang sasabog kung di ako ta
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Kabanata 60
What's the Big Deal?
Palabas pa lang kami ng sasakyan ni Jacob, nakikita ko na si Maggie na ngumingis
i at umiiling sa bintana habang tinitignan kami.
"Dito ako matutulog, Mag." Paunang bati ni Jacob kay Maggie.
Tumaas ang kilay ni Maggie at tinignan ako bago sumagot kay Jacob.
"Talaga?"
"Oo. Sana nagdala ako ng mga gamit. Dito ko na lang kaya iwan yung mga damit ko,
no?" Tanong ni Jacob sakin.
"Ewan ko sayo, Jacob!" Umirap ako.
Nagtawanan si Maggie at James.
"O pwede namang yung gamit mo na lang dun sa bahay namin, Rosie? Ano sa tingin m
o?" Ngumisi siyang abot tenga.
Umiling na lang ako at dumiretso na sa kwarto para makapagbihis ng pambahay.
As usual, sumunod na naman si Jacob papuntang kwarto.
"Ano bang ginagawa mo dito? Magbibihis ako!" Sabi ko sa kanya.
Umupo siya sa kama ko.
"Ano bang problema? Nakita ko na naman yang lahat mo, bakit ka ba conservative d
yan?" Tanong niya.
Tinapon ko yung unan sa mukha niya.
"Tumigil ka ah? Baka mapalayas kita dito." Sabi ko.
Ngumisi siya, "Sige, tatalikuran kita para makapagbihis ka na. May pa hiya-hiya
ka pang nalalaman ah... Oh ayan!" Aniya at tumalikod na.
"Okay." Sabi ko kahit na gusto ko naman talaga siyang palabasin. "Wa'g kang titi
ngin!" Sabi ko sa nakatalikud na Jacob.
Nakaharap ako sa likod niya habang tinatanggal ang damit at pants ko. Gusto ko k
asing masigurado na hindi siya sumusulyap sakin.
Pero tama ang hinala ko! Sumulyap nga siya.
Hinagis ko agad yung tshirt ko sa kanya. Bull's eye sa mukha niya. Tumawa siya a
t di niya agad tinanggal.
"Manyak ka talaga!" Sabi ko.
Umalis ako na dala ang tuwalya ko nang makapag half-bath ako.
Tumatawa parin siya nung tinanggal niya ang t-shirt ko sa mukha niya.
"Ang bango mo." Aniya. "Saan ka pupunta?"
"Mag hahalf bath ako. Matutulog na kasi ako eh."
"Ano? Di pwede, Rosie... Magmo-movie marathon pa tayo eh!"
Sinundan niya ako patungong banyo.
"Rosie..." Idinikit niya pa lalo ang katawan niya sakin. Nilagay niya ang isang
kamay niya sa basa kong buhok. "I love you."
Nakakalasing ang halik niya. Itinulak ko siya pero sa sobrang tigas ng dibdib ni
ya, walang kwenta. Kinuha niya ang kamay kong tumutulak sa kanya.
"Ayaw mo sakin, Rosie?" Tanong niya at itinigil ang paghalik.
Nakahalf-open parin ang labi ko nang tinanong niya ako nito. Lasing sa halik.
"Gusto, Jacob. I love you, too." Bulong ko.
Ngumisi siya at hinalikan ulit ako. Hinila niya ang mga legs ko. Pinaghiwalay ni
ya ang magkabilang legs ko. Nilagay niya ang magkabilang legs ko sa hips niya ha
bang naghahalikan parin kami.
Hindi pwedeng may mangyari samin pero shet na malagkit miss na miss ko siya. Par
a bang walang ibang paraan para makabawi sa lahat ng nangyari samin kundi sa gan
ito.
"Ja...cob..."
Ngumisi siya at hinalikan niya ang leeg ko nang dahan-dahan.
"Jacob, h-hindi pwede..."
Nandito sina Maggie! Maririnig tayo! Oh my gosh! I can't believe I'm doing this
again! With him!
Nilagay niya ang dalawang kamay niya sa legs ko at tumayo siya. Hinalikan niya u
lit ang labi ko.
"Jacob..."
Habang binubuhat niya ako (na ganito ang posisyon) papuntang kwarto, naramdaman
ko ang tigas ng kanya sakin. Apat na layers lang ang nagse-separate... Panty ko,
shorts ko, pants niya, boxers niya. Oh my gosh! Eto na! Di ko na mapipigilan 't
o! Ang tigas tigas niya kaya mas lalo tuloy akong na tu-turn on.
Nilagay niya ako sa kama ko. Una niyang tinanggal ang bra ko habang hinahalikan
ang leeg ko. Gumapang ang kamay niya sa ilalim ng t-shirt ko... sa ilalim ng bra
ko... at hinaplos niya ang boobs ko. Napadaing ako sa ginawa niya.
"Miss na miss na kita, Rosie." Bulong niya.
"Jacob... di... pwede dito... maririnig... tayo... nina... Maggie..." Sabi ko. "
Tsaka... baka... mabuntis ako..."
Pagkatapos kong sabihin ang mahabang linyang yun, panty na lang ang natira sakin
. Sheet! Nag hubad siya ng t-shirt. Nagflex yung muscles niya nang tinanggal yun
g t-shirt niya. OH MY GOSH! SMOKING HOT!
Napapikit ako, "Bilis Jacob!" Kinagat ko ang labi ko. Ayoko ng magsalita! Baka n
akikinig sina Maggie saming dalawa!
Nang nakahubad na rin siya, uminit ang pisngi ko nang hinawakan niya ang gitna n
g panty ko. Ngumisi siya at alam ko kung bakit.
"Di pwedeng mabuntis ako." Sabi ko.
"Talaga? Pano kung sabihin kong pwede?" Ngumisi siya.
"Jacob!" Sinapak ko siya.
"Wala akong condom, Rosie! Tsaka! What's the big deal?" Tumawa siya.
"What's the big deal?" Sinapak ko na.
"Next time, magdadala na ako ng condom. Sa ngayon... please." Nagsimula na naman
siyang halikan ako sa leeg pababa.
Inabot ko yung tissue sa table malapit sa unan ko at tinabi sa kanya.
Umiling siya sa ginawa ko at ngumisi. Hinaplos niya ulit ang gitna ng panty ko.
"Ja...cob."
Oh my gosh! Stop it Rosie! Ang ingay mo! Pinigilan ko ang pagtawag sa kanya nang
hinubad niya na ang panty ko.
Nawala na ako sa kawalan. Ang bilis kong bumigay sa kanya.
"Ah! Rosie!!!"
Agad kong tinakpan ang bibig niya. Nanlaki ang mata ko nang bigla niyang tinangg
al yung kanya sakin. Napapikit ako sa naramdaman ko.
"Oh..." My Gosh! Kinagat ko ang labi ko para di ko masabi ng buo yun.
Halos mapunit ang bedsheet ko sa pagkakahawak ko.
Nang dinilat ko ang mga mata ko, nakita kong humiga na siya sa tabi ko, nakangit
i at hinihingal. Pawis na pawis siya... ako rin.
"I love you, Rosie. Magsimula ulit tayo, please. Mahal na mahal kita. Mababaliw
ako kung mawala ka ulit sakin." Hinaplos niya ang mukha ko.
"Oo, Jacob... magsisimula tayo ulit."
"Wala ng makakapaghiwalay sating dalawa." Hinalikan niya ang noo ko at yinakap a
ko. "Damn, miss na miss kita. Sobra sobra..."
Yinakap ko na rin siya. Alam ko na ngayon kung bakit di ko binigay ang virginity
ko kay Callix. Dahil para lang yun kay Jacob. Nakareserve ang sarili ko para sa
kanya... wala ng iba. Lahat ng baka sakali ko noon, magkakatotoo na ngayon. Dah
il kahit anong mangyari, di ko na papakawalan si Jacob. Magkamatayan na... hindi
ng hindi ko siya papakawalan.
Edit: Some parts maybe SPG:Sexwal. haha
------------Kabanata 61
Sorry
Natulog si Jacob sa sofa. 3:00AM nung lumipat siya dun. Kinaumagahan...
"Rosie? Kakain na!" Tawag ni Maggie.
Bumangon ako at inayos ang sarili sa harap ng salamin. Mukhang mas pula ang labi
ko ngayon ah? Di kaya dahil to sa kakahalik ni Jacob sakin? Uminit ang pisngi k
o habang iniisip yung nangyari.
"Oo. Eto na..."
Nagkatinginan kami ni Jacob pagkalabas ko ng kwarto. Ngumiti siya at sinalubong
ako ng yakap.
"Ehmmmm..." Ngumisi si Maggie habang tinitignan kami. "Kain na tayo." Aniya.
Sa hapagkainan, hindi ako sigurado kung sadyang tahimik lang o awkward lang dahi
l may ginawa kaming milagro ni Jacob kagabi at pakiramdam ko ay may alam si Jame
s at Maggie.
"Nakatulog kaba ng maayos kagabi, Jacob?" Tanong ni James.
Napatingin kaming tatlo kay James.
"O-Oo naman." Sagot ni Jacob.
"Ako kasi hindi."
Pareho kaming natigilan ni Jacob. Halos lumuha na ako sa kaba dahil sa sinabi ni
James.
"I mean... nung una akong natulog sa sofa nila noon, di ako nakatulog ng maayos.
Buti na lang sa kama na ako nakakatulog ngayon. Hehe."
TALAGA? Really? Napabuntong-hininga kaming pareho ni Jacob.
"Anong problema niyong dalawa? Halos di kayo makahinga kanina ah?" Tanong ni Mag
gie. Tumaas ang kilay niya.
"Wala n-naman." Sagot ko at nagpatuloy kami sa pagkain.
Lumipas ang dalawang linggo na ganun parin ang tratuhan namin ni Jacob sa school
.
Binibigyan niya ako ng flowers. Pero syempre, palihim lang yun. Hindi parin kasi
sila nag uusap ni Callix. Kailangan pa ng time.
Sa binigay niyang flowers sakin sa araw na 'to, may note:
Rosie, punta ka mamaya sa gig namin oh, please? Lagi ka na lang wala eh.
Napangiti ako. Hindi ako pumupunta tuwing tumutugtog sila doon sa grill o sa isa
ng bar/cafe dahil alam kong nandoon palagi sina Grace, Belle at JACOB-Fans club
kung nasaan sila.
Tinext ko siya:
Ayoko. :P
Jacob:
Hmp! Palagi na lang!
Tuwing may gig sila, sa bahay siya umuuwi. Kaya ini-expect kong pupunta siya mam
aya.
"Karl..."
"Hmmm?"
"Punta tayo mamaya sa gig ni Jacob?" Tanong ko.
Naisip ko kasing sorpresahin siya mamaya. Sigurado akong mabibigla siya kung nan
dun ako.
"Diba nandun sina Belle?" Sabi ni Karl gamit ang nandidiring mukha.
"Oo. Pero magtatago naman tayo. Pupunta tayo dun ng mejo gabi na. Yung malapit n
g matapos yung gig nila." Sabi ko.
Tumango siya.
Ganun nga ang ginawa namin ni Karl. 10:30 nang dumating kami sa grill.
Sa sobrang daming tao, yung iba hindi na pinapapaok. Ganun ka grabe pag tumutugt
og sila? Maraming babae na mukhang nagbihis talaga para sa gabing ito.
"Dinig ko kay Louie na pupunta sila ng 777 mamaya. Edi pumunta din tayo dun!" Sa
bi nung babae na nasa labas.
"Nah! Useless. Pagkatapos ng gig nila, palagi na lang silang pumupunta sa Club 7
77 pero hindi nila kasama si Jacob. Umuuwi si Jacob ng maaga." Sabi nung kasama
niya.
Nagkatinginan kami ni Karl. Napangiti ako sa narinig ko.
"Iba 'to ngayon! Nandito yung pinsan niyang si Callix! I'm sure pupunta siya."
What? Nandito si Callix.
"Paano na yan?" Bulong ni Karl sakin.
"Di na lang tayo magpapakita. Magtago tayo! Hindi pwedeng umatras ngayong nandit
o na tayo." Sabi ko.
"Okay... Sinabi mo eh."
Naririnig ko ng konti ang kanta ni Jacob sa loob na natatapos na...
"Ladies... and gentlemen... this is the last song for tonight. Kita na lang tayo
ng lahat sa Club 777?" Sabi ni Jacob.
Nalaglag ang panga ko. Pupunta siya sa Club! Naghiyawan ang mga tao sa loob.
"Kita mo? Lika na! Doon na tayo maghintay!" Umalis ang dalawang babae nang narin
ig nila si Jacob.
Sa sobrang ingay sa loob, halos di ko na narinig ang pagsisimula ng kanta ni Jac
ob...
"And if you give me a chance
Believe it, I can change
I'll keep us together
Whatever it takes"
Nawala ako sa pag iisip nang narinig ko ng mabuti ang boses niya. Sobrang ganda
ng boses niya. Nakakain-love!
"Well... expected talaga na nakakapanindig balahibo yung boses niya kasi nakakap
anindig balahibo din naman ang mukha niya." Tumango si Karl sakin.
Ngumiti ako. Alam ko, marami akong kahati sa kanya ngayon... maraming may gusto
sa kanya... At sa hinaharap, mas lalong dadami pa yun. Gwapo, mabait at talented
siya. Natatakot akong ngayon ay sakin siya... Ngayong bata pa kami ay nasakin s
iya tapos pag dating nang ilang taon, baka makahanap siya ng iba... Iniisip ko p
a lang nasasaktan na ako eh.
Naiiyak tuloy ako.
"Huy..." Siniko ako ni Karl.
Napatalon ako, "Karl, dun na lang din tayo sa Club 777 maghintay?" Sabi ko.
Nilalamok narin kasi kami sa labas kaya buti ng doon maghintay sa Club.
Nang dumating kami, nakita ko yung dalawang babae kanina sa loob na may kasamang
iilan pang babae. Hula ko nag aabang sila kina Jacob.
"Doon tayo." Sabay turo ni Karl sa isang table na nasa liblib na lugar ng club.
"Okay!" Sabi ko.
Mabilis dumami ang tao sa Club. Umabot sa point na di ko na makita kung sino ang
kakapasok lang. Hindi ko na rin makita ang mga babaeng nag hihintay kay Jacob.
Si Karl naman ay nag eenjoy sa pag sa-sight seeing, dumami na rin kasi ang mga l
alaki eh.
"Karl, CR lang muna ako."
"HA?" Hindi niya ako marinig sa ingay ng house music.
Itinuro ko na lang ang CR. Masikip na ang bar. Halos di ako makadaan ng mabuti k
asi nagsasayawan na ang lahat. Kung hindi ko makita si Jacob ngayon... itetext k
o na talaga siya o uuwi na lang ako. Palpak naman tong plano ko oh? Baka naman l
agi niyang sinasabing 'magkikita sa Club 777' pero di naman siya pumupunta?
Napabuntong hininga ako pagkarating ng CR. Walang tao sa loob except sa isang cu
bicle na may gumagamit yata...
Tinignan ko ang cellphone ko at nakitang alang mensahe o missed call man lang ga
ling kay Jacob.
Kung umuwi na siya samin, tinext niya na dapat ako... pero hindi eh kaya malaman
g nandito siya.
"Ahh..."
WHAT? Boses yun ng lalaki ah? Sa ladies CR? May boses ng lalaki.
Napatingin ako sa cubicle na may gumagamit. Sinilip ko ang ilalim. Nakikita kasi
yung mga paa/sapatos sa ilalim. Nakita kong sapatos yun ng isang lalaki.
Napasinghap ako. O. M. G. Lalaki! O. M. G.
Pinaypayan ko ang sarili ko at inisip na baka si Jacob yun? At may kasamang baba
e? O. M. G.
"Callix..." Ungol ng babaeng kasama niya.
Napabuntong-hininga ako... Hay! Shet! Akala ko si Jacob! Nakakalurkey!
"Teka..." Natigilan yung lalaki at biglang binuksan ang pintuan.
Saka pa nagregister sakin lahat ng narinig ko... SI CALLIX YUNG LALAKI! At tangi
ners nang binuksan niya ang pintuan sa cubicle nakita kong si Belle yung babae!
Parehong nanlaki ang mga mata nila. Inayos agad ni Belle ang kanyang damit. Sina
rado naman ni Callix ang kanyang zipper.
REALLY? Gusto kong tumawa pero dahil magkagalit kaming tatlo hindi ko nagawa...
"Uh? Sorry..." Tumalikod ako.
"Rosie!" Tawag ni Callix.
Huli na ang lahat... nakaalis na ako ng CR. Naabutan niya ako sa dancefloor. Hin
ila niya ang braso ko...
"Rosie!" Tawag niya.
"Bakit, Callix?"
Ang ingay. Halos di ko siya marinig. Kaya hinila niya ako palabas ng club.
"Callix, di mo naman kailangang mag explain. Okay lang sakin lahat. Hindi naman
tayo... Hindi na naman kita gusto..." Sinabi ko agad bago pa siya makapagassume.
Kahit na di ako sigurado kung talagang nasa bahay nila si Jacob o nasa bahay nam
in, hinayaan ko parin si Callix. Masaya na ako at ganun yung usapan namin. Sa wa
kas! Magkakaayos na sila! Sa wakas! Hindi na kami magtatago ni Jacob. This is it
!
Kabanata 62
Kayakap Niya
Hinayaan ko si Callix na makipag ayos kay Jacob. Hindi ko ginulo si Jacob sa gab
ing iyon.
Hindi ko rin siya tinanong kung bakit di niya ako tinext. Tanghali ng Linggo, pu
munta siya sa bahay na may dalang pagkain.
Napangiti ako nang yinakap niya ako...
"I missed you." Bulong niya at hinalikan ang lips ko.
Uminit ang pisngi ko.
"Ehem..." Singit ni Maggie.
Hindi maiiwasan kasi pareho silang nasa sofa ni James nang pinagbuksan ko si Jac
ob.
Pinapasok ko siya. Hindi matanggal ang ngiti niya nang pinapasok ko siya. Kinuha
ko yung pagkain at nilagay sa kusina.
"Ehmmm, kumain muna kayo sis ah? Baka... hmmmm..." Tinaas ni Maggie ang kilay ni
ya habang nakangiting tumitingin samin ni Jacob.
Sumimangot ako. Alam ko na naman ang ibig sabihin ni Maggie. Baka akala niya mag
lalampungan na naman kami. Hindi ko alam pero feeling ko alam niyang may nangyar
i samin ni Jacob sa gabing iyon. Errr. Kahiya!
"Kain tayo, Mag, James..." Sabi ko.
"Oo. Mamaya na kami. Kayo muna diyan." Sabi ni Maggie.
Nang nasa hapagkainan na kami. Nagdala si Jacob ng Fried Chicken, spagetti at fr
ench fries.
"Nakipag ayos na sakin si Callix." Aniya.
Tumango ako at ngumiti.
"Nag usap pala kayo sa bar kagabi?" Tanong niya.
"Oo. Isosorpresa sana kita pero di ka pumunta. Umuwi ka daw ang sabi ni Callix."
Tumango siya at tinignan ang spagetti sa gitna ng mesa, "Nagbihis lang ako."
"Pupunta ka dapat ng Club 777 diba?" Tanong ko at hinuli ang tingin niya.
Yumuko pa siya lalo, "Oo..."
"Pero dumating si Callix kaya di ka natuloy... okay lang." Tinapik ko siya sa li
kuran.
Tinignan niya ako, half-open ang bibig...
"Okay na kami..." Aniya.
"Oo." Napalunok siya at ngumiti.
"Jacob... may sasabihin ako."
ang pagba
Sumugal s
nabubuhay
BAKA SAKA
tingin.
"O-Oo. Ano dang ginagawa nung babae dun?"
"Dun daw yata natulog."
Nanlaki ang mga mata ko. Hindi naman sa nanghuhusga ako o nag iisip ng masama pe
ro bakit di ito sinabi ni Jacob sakin? Sino ang babaeng iyon at bakit nasa bahay
siya ni Jacob?
"Baka relative." Nabasag yung boses ko.
"Ewan ko. Di ko kilala eh. Pero seryoso silang nag usap. Uh... actually, niyakap
niya yung babae, Rosie."
OH MY GOD! Pinaypayan ko ang mukha ko. Baka sakaling bumalik yung luha kong namu
muo sa mga mata.
Bakit naglilihim si Jacob sakin? Bakit siya magsisinungaling? At sino yung kayak
ap niya? Totoo ba ang sinasabi ni Callix? Sino ang paniniwalaan ko?
OH MY GOD!
Kabanata 63
Bakla Ako
Napahinga ako ng malalim, "Bakit? Hindi ba kayo nag usap nung Sabado?"
"Hindi eh." Napalunok siya at di na makatingin sakin.
"Bakit?" Tanong ko.
"Pagod na kasi ako nun eh. Dami kasing pumunta sa gig." Di siya makatingin sakin
.
"Ahhh. Ganun ba?" Pinilit kong ngumiti. "Sige, uwi na ako ah? La na kasi akong p
asok eh..."
"Huh? Sasamahan na kita. Mag momovie marathon-"
"Wa'g na! Okay lang naman. Nandito naman si Karl." Sumulyap ako kay Karl.
Nabigla si Karl pero hinila ko parin siya palayo kina Jacob. Hindi ko na kasi ma
pigilan ang sarili ko.
LIAR!
"Karl, I'm sorry. May pasok ka pa diba?" Pinunasan ko ang luha ko.
Umiling si Karl nang nakita ako, "Di bale, lika, umuwi na tayo sa inyo..." Hinaw
akan niya ang kamay ko at siya na mismo ang naghila sakin.
Umiling ako, "Wa'g... Alam kong pupunta dun si Jacob. Pwedeng sa ibang lugar?" T
anong ko.
Tumango siya.
"Karl, I'm sorry for being so selfish. Alam kong may pasok ka pa..."
"Rosie, hindi naman ako araw-araw na nag aabsent para sayo. Wa'g mo ng aalalahan
in yun."
Pumasok ako sa sasakyan niya at dinala niya ako sa isang overlooking na cafe.
Umiiyak parin ako habang lumalabas sa sasakyan niya.
"Sinungaling!" Sabi ko.
Tahimik lang si Karl habang nakikinig sakin.
"Napaka sinungaling niya, Karl! Sinubukan kong mag tiwala pero sht! LIAR!" Sabi
ko habang tumitingin sa buong syudad.
Tumango si Karl at nakinig lang.
"Karl, tama naman yung ginawa ko diba? Tinanong ko siya. Sinagot niya ako. Nagsi
nungaling siya. Sht!"
"Rosie, yung cellphone mo..." Sabay turo sa bag ko.
Kanina pa pala tumutunog ang cellphone ko. Nakita kong si Jacob ang tumatawag. A
gad kong pnatay ito at nagsimulang umiyak ulit.
Nag order si Karl ng pagkain at kape para sakin. Umiiyak ako at wala akong pakea
lam sa mga tingin ng waiter sakin dito.
"Rosie..." Sa wakas ay nagsalita na ulit siya. "Hindi kaya natatakot lang si Jac
ob na sabihin sayo ang totoo?"
Tinitigan ko si Karl na parang siya ang may kasalanan.
"I mean... Di kaya wala naman talagang nangyari kaya di na importante kung pag u
sapan?"
"Karl! Kailangan kong malaman ang lahat. May nangyari man o wala. Honesty. Yun a
ng gusto ko sa relasyon namin. Yun yung sumira noon, Karl. Dapat malaman niya yu
n."
Tumango si Karl, "Sa bagay. Kung wala naman talagang nangyari, dapat di siya gui
lty kung sabihin niya yun sayo."
Napasinghap ako sa sinabi niya. Parang mas lalo akong nasaktan ngayong pati si K
arl ay nag give up na kay Jacob.
Alas syete na at tulala parin ako sa city lights ng syudad. Hindi parin ako maka
paniwala sa pagsisinungaling ni Jacob. Ayokong isipin. Gusto kong kalimutan. Kal
igtaan ang detalyeng ito at magsimula ulit. Na naman. Kasi ayokong mawala siya.
Kasi walang makakapag pa-ayaw sakin kay Jacob ngayon. Wala na. Pero alam kong di
dapat ganun. Kalimutan ko man yun ngayon, mauungkat lang ulit yun balang araw.
"Uwi na tayo." Sabi ko kay Karl.
Tumango siya at tumayo.
Umalis na kami sa cafe. Kinakabahan ako nang papalapit na kami sa bahay. Buti na
lang at wala yung Ford Ranger ni Jacob. I mean... Nasaktan ako na wala yung sas
akyan niya. Tangina. Baka naman kasama niya na naman ang babaeng kasama niya nun
g isang gabi? Oh my god! Hindi ko na alam kung anong mas maganda... yung nandito
ang sasakyan niya o wala.
Let's face it. Wala yung sasakyan niya kaya wala siya.
Napaiyak ako nang nag park si Karl sa tapat ng apartment.
"Thanks, Karl." Sabi ko.
Tinapik niya ang likuran ko.
Hindi ko na napigilan. Niyakap ko siya at humagulhol na sa iyak.
"Rosie, magiging okay din lahat." Hinaplos niya ang likuran ko.
"Karl, paano magiging okay? Nagsinungaling siya sakin. Ayaw kong pilitin siyang
sabihin sakin ang totoo. At natatakot ako. Paano kung-" Di ko masabi.
Kasi alam ko kung sino yung babaeng yun. Si April! Sigurado akong si April yun!
Siguradong-sigurado!
"Reresbakan natin yung babaeng yun kung sino man siya." Sbai ni Karl.
May biglang kumatok sa bintana ni Karl. Kinalas ko ang pagkakayakap sa kanya at
nakita kong si Jacob ang nasa labas. Oh my gosh! Nandito siya? Napatingin ako sa
likuran at nakita kong kakarating lang niya. Kakapark lang ng sasakyan niya sa
likuran ng sasakyan ni Karl.
"Rosie..." Nanlaki ang mata ni Karl. "Galit siya."
"Akong bahala." Sabi ko at lumabas sa sasakyan.
"Rosie..." Pumungay ang mga mata ni Jacob.
Tinignan niya ako tapos si Karl, tapos ako ulit, tapos si Karl.
"Rosie... nawala ka ba sakin?" Nabasag yung boses niya sa dulo.
Napaiyak ako sa tanong niya.
"Jacob, magsabi ka sakin ng totoo." Sabi ko. Tinitigan ko siyang mabuti.
Yumuko siya at napabuntong-hininga.
"Jacob... magsabi ka ng totoo. Sino ang babaeng nasa bahay niyo nung Sabado?"
Nanlaki yung mata niya.
"Si April." Suminghap siya. "Sorry, Rosie pero hindi ko kayang mawala ka sakin."
Umiling siya.
Nanikip ang dibdib ko sa sinabi niya.
Tinitigan niya ako. Nilagay niya ang kamay niya sa magkabilang pisngi ko.
"Tignan mo ako, Rosie..." Hinuli niya ang titig ko.
Nang sa wakas ay tinignan ko na siya...
"Bawiin mo lahat ng sinabi mo, please. Dahil natatakot akong mawala ka ulit saki
n. Please, sabihin mong mahal mo ulit ako. Sabihin mong di mo ako iiwan. Please.
"
Nanginginig pa ang lalamunan ko dahil sa nangyari. Hindi ako makapagsalita.
"Damn!" Napapikit siya nang narealize na hindi ako magsasalita.
Hinalikan ko na lang siya dahil ayokong mabigo siya. Kanya parin ako. Sht! Alam
kong kahit nabuntis niya si April, mamahalin at mamahalin ko parin siya. Iiwan k
o siya dahil hindi ko yun matatanggap pero sigurado akong kanya parin ako!
He kissed me back.
"Ermmm. Uhm, Rosie, uwi na ako ah? Di na yata ako kailangan dito." Sabi ni Karl
sa gilid.
Tumigil si Jacob sa paghalik sakin.
"Bakit mo siya yinakap kanina, Karl?" Seryosong tanong ni Jacob kay Karl.
"Huh? Excuse me? Siya yung yumakap sakin, hindi ako." Umirap si Karl.
Kumunot ang noo ni Jacob at naglakad papunta kay Karl.
Nakita kong bumilis na ulit ang paghinga niya. Galit na ulit siya.
"Jacob!" Sa wakas ay nakapagsalita ako kahit nanginginig na.
"Oy! Oy! Oy! ano?" Umatras si Karl at pumikit.
Nagreready na yata sa suntok ni Jacob. Hinila ko si Jacob palayo kay Karl.
"Langya! Bakla ako! Wa'g mo lang akong suntukin, Jacob!" Sigaw ni Karl habang na
kapikit.
"Huh? Ano ngayon kung bakla ka!? Lalaki ka parin kaya wa'g mong mayakap-yakap si
Rosie kasi akin siya!"
"Shet, Rosie! Wala palang kwenta ang pag amin ko!" Sigaw ni Karl, nakapikit pari
n.
"Jacob! Tama na!" Napabuntong-hininga si Jacob at tumingin sakin.
Hinawakan ko ang kamay niya.
"Harmless si Karl. Bakla nga siya, diba?" Sabi ko.
"Hindi ako naniniwala! Nagloloko lang yan para makachancing sayo! At kung totoo
man na bakla siya, wala akong pakealam, lalaki parin siya kaya dapat di ka niya
hinahawakan ng marurumi niyang mga kamay."
Sa wakas at dinilat na ni Karl ang mata niya.
"Langya. Makaalis na nga dito, Rosie. Langya naman 'to." Umiling si Karl at umik
ot sa kotse niya.
"Karl! Sorryyyy! At... salamat! Mag uusap tayo soon. Itetext kita. Sorry!" Sigaw
ko.
Kumaway siya sakin. Kailangan kong itatak sa kokote na kailangan pang mag sorry
ni Jacob sa kanya sa susunod na magkita sila.
"Jacob, natatakot din. Na baka ikaw naman ang makahanap ng iba. Baka makabuntis
ka ng iba-"
"Ba't ako makakabuntis eh ikaw lang naman ang gusto kong pagurin sa kama. Edi su
re na na ikaw yung mabubuntis dito!"
Napaface-palm ako at sumulyap sa driver. Godness! Hindi ko alam kung nagpapangga
p ba siyang hindi siya nakikinig o may rule silang hindi pwedeng mag react sa mg
a naririnig.
Sinapak ko si Jacob.
"Oh bakit? Totoo naman ah? Buti nga pumapayag pa ako na ayaw mong magpabuntis eh
. Kung makita kong may iba ka ng kinahuhumalingan, sisiguraduhin kong mabubuntis
ka na talaga! Hmp!"
Hinalikan ko na lang siya. Nakakatuwa talaga siya. I mean, hindi nakakatuwa na b
ubuntisin niya daw ako. Pero natutuwa ako dahil natatakot siyang mawala ako sa k
anya. Natutuwa ako kasi ang cute niya, palagi. Natutuwa ako kasi mahal niya ako
at mahal na mahal ko rin siya.
Is this even possible?
Sa lahat ng nangyari saming dalawa, hindi ako sigurado na posible palang mamuhay
kami ng tahimik ni Jacob. No heated fights. No drama.
"Rosie," Sabi ni pagkatapos ko siyang halikan.
Gumagapang na ang kamay niya sa halos lahat ng nakakakiliting part ng katawan ko
.
"Sana pala ako na lang yung nagdrive para pwedeng tumigil muna tayo at..." Ngumi
ti siya.
Uminit ang pisngi ko.
"Tapos dito tayo sa likuran. Sige. Next time." Humalakhak siya sa tenga ko.
Tumindig yung balahibo ko sa ginawa at sinabi niya. At na realize na tama siya,
sana nga ganun ang nangyari. ARGH! JACOOOOB! Ang bad influence niya talaga sakin
. My gosh!!!
Nang nakarating na kami sa Alegria, pinili kong bumisita muna kay Auntie Precy.
Biglang bigla si Auntie Precy nang nakita niyang magkasama kami ni Jacob. Siguro
sa loob ng isang taon, nalaman niya rin talaga kung ano ang tunay na nangyari s
aming dalawa. Nalaman niya rin siguro ang nangyari sa video na yun.
"Paanong... Bakit... Hindi ba...?" Suminghap si Auntie Precy.
Si Jacob, nasa likuran ko habang tinitignan kami ni Auntie Precy.
Napabuntong hininga siya at, "Nagkaayos na kayo."
Tumango kaming dalawa ni Jacob. Pinulupot niya ang braso niya sa baywang ko.
Tinignan ito ni Auntie Precy at parang natulala na lang siya sa braso ni Jacob.
"Okay." Napaiyak si Auntie Precy.
Hindi ko alam kung bakit.
"Auntie? Okay lang po ba kayo?" Tanong ko.
Nagpapanic na kami ni Jacob.
"Wala. Sorry, Rosie." Itinaas niya ang kamay niya samin. Pinunasan niya ang luha
niya at ngumiti. Itinuro niya ang braso ni Jacob sa baywang ko, "Ganyan din siy
a, noon."
Hindi ko alam kung bakit lumakas at bumilis ang pintig ng puso ko sa sandaling i
yon. Siya. Meaning si Don Juan Antonio, ang daddy ni Jacob.
"At buti na lang hindi talaga kami nagkatuluyan, para sa inyong dalawa." Niyakap
niya kaming dalawa ni Jacob at mas lalo siyang humagulhol sa pag iyak. "Magpaka
sal na kayo! Ayokong magkahiwalay na naman kayo. Pag nagkahiwalay kayo, magsisis
i ako."
Hindi ko alam kung bakit siya magsisisi pero alam ko, noon pa, na sising-sisi si
ya sa nangyari sa kanila noon. Pero ako? Hindi ako nagsisisi. Hindi sila nagkatu
luyan ni Don Juan kaya ipinanganak si Jacob. My god, hinding hindi ako magsisisi
. Magpapasalamat pa ako! Sorry Auntie Precy pero tingin ko ganun din ang tingin
niya.
Nang dumating na kami sa bahay nila, sinalubong kami ng mga katulong at ng daddy
niya.
"Welcome home!" Ngiting-ngiti ang daddy niya habang niyayakap si Jacob. "Kailan
ang kasal?" Dagdag niya.
"Ewan ko, pa. Siguro, buwan-buwan kong tatanungin si Rosie baka sakaling magbago
ang isip niya. Ayaw niya pa kasi eh."
Tumawa ang daddy ni Jacob at tumingin sakin para yakapin ako.
"PA!" Sigaw ni Jacob nang niyakap ako ng daddy niya.
"Hmmm?" Kumalas agad ang daddy niya at tinignan si Jacob.
Tumawa na lang ako kasi galit na naman siya. Grabe! Ang seloso talaga nito! Pero
ang cute niya talaga!
"Hindi pwedeng yakapin si Rosie, sakin lang siya pwedeng yumakap." Sabay hila ni
Jacob sa kamay ko.
Tumawa ang daddy niya, "Sige ka, Jacob. Pag masyado kang seloso, maghahanap si R
osie ng iba. Yung hindi." Kumunot ang noo niya bago kami tinalikuran.
"ANO?" Sabi ni Jacob at hinarap ako.
"Ano?" Tanong ko habang tinitignang umaalis ang daddy niya.
"Maghahanap ka ng iba kung masyado akong seloso?" Napalunok siya.
Napatingin ako sa daddy niyang naglalakad papunta yata ng kitchen nila. "Hindi n
aman."
Siguro ay ganun yung nangyari sa kanila ni Auntie Precy? Nagcollege si Auntie Pr
ecy sa Maynila, maraming lalaki doon kaya paniguradong nagseselos si Don Juan. S
obra-sobra siguro ang pagseselos niya kaya iniwan siyang tuluyan ni Auntie. O ba
ka nung dito pa sila sa Alegria, seloso na si Don Juan? Ewan ko pero may feeling
akong mejo ganun nga ang nangyari. OMG!
"Rosie? Maghahanap ka ng iba? Si Karl? Sino?"
Sinuntok ko ang dibdib niya. Masyado talagang matigas. Argh! Uminit ang pisngi k
o nang naisip ko yung abs niya. "Bading si Karl. Kailan ba yan papasok sa utak m
o?" Tanong ko. "Tsaka din ako maghahanap ng iba. Seloso ka at isa yan sa dahilan
kung bakit nagustuhan kita." Yinakap ko siya.
Napabuntong-hininga siya at hinalikan ang noo ko.
"Kailangan lang talaga natin ng trust. Magtiwala ka na ikaw lang ang mamahalin k
Kabanata 65
Celebrate
Nabigla ako nang nakita kong nandoon din sina Leo, Teddy, Louie at Ron sa sumuno
d na araw.
Ang lalaki nang ngiti nila nang nakita akong palabas ng kwarto ni Jacob. Maagang
maaga pa kasi kaya siguro akala nila dito ako natulog.
Umiling ako, "Naliligo pa si Jacob."
Mas lalong lumaki ang ngisi nila. Nagsisikuhan pa ang mga ito habang naka upo sa
sofa nina Jacob.
"Di ako dito natulog ah?! Maaga lang akong pumunta dito." Sabi ko kahit na umiin
it ang pisngi.
Sorry na. Sobrang tindi lang talaga ng epekto ni Jacob sakin kaya minsan nawawal
a ako sa sarili ko.
"Okay. Defensive masyado." Sabi ni Leo at ngumisi na naman.
Uupo na sana ako sa tabi nila pero pinigilan ako ni Ron.
"Rosie, sa harap ka na lang. Basta lumayo ka ng konti." Aniya.
Pumula ang pisngi niya at di makatingin sakin. Nakita kong umiling si Teddy.
"Rosie, masaya kami na kayo parin talaga ni Jacob hanggang ngayon kahit ang dami
ng nangyari."
Ngumisi ako at tinignan ang mga mukha nila, isa-isa.
"Alam mo bang nasuntok kaming lahat ni Jacob nung wala ka?"
"Huh?"
"Oo." Sabi ni Leo. "Yung lokong yun! Konting asar lang nagwawala na eh nung buma
lik kang Maynila? Grabe. Tatlong beses niya akong nasuntok noon." Umiling siya.
"Sorry, Rosie pero tingin talaga namin noon, wala na siyang pag-asang makuha ka
ulit. Ang sama rin kasi ng ginawa niyang pagtataboy. Nasaktan siya dahil pinsan
niya si Callix. Nasaktan din siya nang narinig ang mommy mong interesado siya sa
pera nina Jacob kaya kinumbinsi namin siyang wa'g na siyang mangarap na magigin
g kayo pa." Napalunok si Teddy. "Sorry, Rosie. Alam naming hindi ka ganun. Pero
yun talaga ang tingin namin sa mga panahong yun. Pinagsusuntok niya kaming lahat
." Sabay turo kay Ron. "Lalo na si Ron. Tapos si Leo."
"Buti na lang talaga at kayo ulit ngayon. Baka hanggang ngayon ay wasak pa yang
si Jacob. Halos mamatay yan sa kakainom noon." Sabi ni Louie.
Napalunok ako sa mga sinabi nila. Naiisip ko yung pag iyak ni Jacob sa labas ng
bahay habang lasing siya. Umuulan noon at halos magmakaawa na siya sakin matangg
ap ko lang ulit siya. Sumakit ang dibdib ko. Hindi ko na maintindihan kung bakit
hindi ko siya agad tinanggap. Nabulag ako sa galit ko. Pero mabuti na rin yun p
ara ma-prove ko na talagang deserving siya sa chance na ibibigay ko.
"Rosie!" Tawag ng nakasimangot na Jacob sa taas.
Bumaba siya sa stairs nang nakita akong naka upo sa sala nila kasama ang mga kab
anda.
"Jacob, tayo na?" Sigaw ni Leo.
Nakipag-apir siya sa kanilang apat. Sarap tignan na loyal yung mga kaibigan niya
. Kahit na ang sama pala ng ugali ni Jacob nung wala ako, nandyan parin sila. Lu
maki talaga si Jacob na mahal na mahal siya ng mga taong nakapaligid sa kanya. L
umaki ako na wala masyadong kaibigan, siguro hindi nila masyadong nagugustuhan a
ng ugali ko. Pero ngayong nandito na si Jacob, hindi ako makapaniwalang may magm
amahal sakin ng sobra. Sa katauhan niya pa.
Tinalikuran sila ni Jacob para humarap sakin. Nakakunot ang noo niya.
"Akala ko saan ka na nagpupupunta. Hmmp!" Kinuha niya ang kamay ko at humarap sa
nakangising kabanda niya. "Tara!"
Sinalubong kami ng hiyawan sa school nila. Kahit hindi na nag-aaral ang batchmat
es namin sa school na yun, sikat na sikat parin sila. Naghihintay sina Eunice at
iba pang kaklase namin noon.
Sabi ni Leo, nakiusap daw si Eunice sa principal kung pwede bang hiramin ang cov
ered court para makapagreunion kami. Hindi pumayag yung principal dahil labag da
w yun sa mga 'puclic schools' kaya binayaran niya na lang. Oo, mag ho-homecoming
daw kami ngayon. Sa isang community college daw nag aral si Eunice, sa kabilang
mas maunlad na bayan.
Kahit na di naman dapat ako kasali dito (kasi di ako gumraduate dito), dahil kay
Jacob, walang imik yung mga gustong mag protesta.
Tumayo silang lahat nang naaninaw ang buong banda. Sa hulihan, naghoholding hand
s kami ni Jacob. Sabay-sabay ang paglaglag ng panga nilang lahat nang nakita kam
i ni Jacob.
"Rosieee?" Sabi nung isang kaklase ko.
Nagbulung-bulungan silang lahat. Sumimangot si Eunice nang nakita ako pero nagki
bit-balikat na lang siya.
"I saw this coming." Aniya at sumulyap kay Leo.
Hindi mapawi ang bulung-bulungan. Pinalibutan ako ng mga kaklaseng babae at lala
ki para tignan akong mabuti. Nakalaglag parin ang panga nila nang nilapitan ako.
"Lanya! Sobrang ganda mo na! Sobra na talaga!" Sabi nung isang kaklase ko noon.
"Sayang at nagkabalikan kayo!"
Tinitigan siya ni Jacob at hinila niya ako palayo sa kanila.
"Halikan mo ako, Rosie at baka masuntok ko sila, isa-isa." Bulong niya.
Tumawa ako sa sinabi niya. Sumimangot naman siya.
"Ganda niya ba kamo? Sayang kasi nagkabalikan kami? Pagsusuntukin ko kayo-" Tina
kpan ko ang bibig niya.
Kahiya talaga 'tong si Jacob. Sumimangot pa siya lalo. Hindi niya man lang tinit
ignan ang mga bumabati sa kanya. May isa pang nagbigay ng regalo.
"Jacob, gusto ko ako ang maunang magbigay ng regalo sayo. Eto oh." Pulang pula a
ng pisngi ng batchmate naming iyon habang binibigay ang regalo niya.
"Thanks!" Kinuha ni Jacob at binigay sakin.
Hindi niya na ulit tinignan ang ibang tao. Buong atensyon niya nasa akin lang. A
ng sama-sama naman ng lalaking ito. Noon, ang bait niya. Binibigyan niya naman n
g atensyon ang mga tao, lalo na ang mga babaeng gustong makipagkaibigan sa kanya
.
Tumili yung iba habang tinitignan siyang humahakbang papuntang first row ng mga
upuan.
mat."
Alam ko kahit binabalewala ko lang kanina. May mga humihingi na ng tawad (exampl
e si Eunice) bago pa nagsimulang mag salita si Jacob sa harapan.
"I'm sorry, Rosie!" Sabay yakap sakin ni Eunice. "Tanggap ko na ikaw na!" Tumawa
siya.
Marami ding yumakap sakin. Lalaki. Babae. I'm sure nagsisisi na naman ang kumag
na yun habang tinitignan akong niyayakap kahit nino. Pero bahala siya. Hanggang
simangot lang naman ang kaya niyang gawin eh pagdating sakin. Yinakap ko na rin
sila pabalik. I miss Alegria!
Gosh! Umaapaw na yung luha ko dahil sa yakap nila.
Nang kumalas ako sa huling yunakap, hinila ako ng nakasimangot na Jacob at yinak
ap niya ako. Mukhang di niya na yata ako bibitiwan.
"Humingi ng tawad, hindi yumakap. Kainis!" Bulong niya sa tenga ko.
Hinarap niya ako at pinunasan ang luha.
"Si April?!" Narinig kong bulong ng mga nakapaligid samin.
Nag give-way sila sa nakangangang si April. Nakadress siya at nanlaki ang mga ma
ta niya nang nakita niya kami ni Jacob.
"Sorry Jacob!" Tumakbo siya at niyakap si Jacob.
Napasinghap ako. Sakit rin pala no pag may yumakap sa kanya ng ganun? Siguro gan
itong scene ang naabutan ni Callix sa bahay nina Jacob. Hinayaan ko na lang. Gay
ung nakatitig ang mga mata ni Jacob sakin. Namutla siya at nagmukhang balisa.
"April, kay Rosie ka dapat magsorry. Sa kanya ka nagkasala." Sabi ni Jacob.
Kinalas ni Jacob ang yakap ni April. Humarap si April sakin. Umiiyak parin siya.
"Sorry, Rosie." Aniya. Di niya ako niyakap. "Hindi ko alam kung paano ka harapin
. Sorry talaga. Sorry sa video. Dahil doon nagkahiwalay kayo-"
"Okay lang, April. Wala akong pinagsisisihan. Yung video na yun ang nagpatunay s
akin kung gaano ako kamahal ni Jacob kaya salamat na rin doon."
Napalunok siya sa sinabi ko.
"Really... Okay lang lahat." Sabi ko.
Pinulupot ni Jacob ang braso niya sa baywang ko.
Tinignan ko ang tiyan ni April. Hindi pa naman ganun ka laki pero alam mo talaga
ng may dinadala siya. Hanggang ngayon, hindi parin ako makapaniwalang buntis nga
siya. Ang bait niya nung una kaming nagkakilala. I mean, parang di makabasag pi
nggan. Paano nangyaring ganun?
"Sinong ama ng dinadala mo, April?" Tanong ko.
Napatingin lahat sa kay April dahil sa tanong ko.
Suminghap siya at magsasalita na sana pero...
"Suuus! Sasabihin niya na naman na si Jacob para masira ulit sila ni Rosie!" Sig
aw ni Eunice kung saan.
Umiling si April at umiyak ulit.
osie na yun.
Pareho silang maganda pero ibinaling ko ulit ang tingin ko sa bunsong nakasimang
ot.
Ang pula ng labi niya at ang kinis ng kutis.
"Jacob..." Tawag ni Eunice.
"Hmmm?"
"Swimming ulit tayo? Tara!" Anyaya niya.
"Mamaya na." Sabi ko habang pinapanood si Rosie.
Sa unang araw ng eskwela, magkatabi kami ng mataray na babaeng yun. Bakit kaya g
anyan? Minsan talaga pinaglalaruan ka ng tadhana. Dahil alam ng tadhanang ayaw m
o, pagtatabihin pa talaga kayo.
"Aranjuez, Buenaventura" Sabay turo ni Mrs Gonzalo sa huling upuan na para samin
g dalawa.
Malamya akong lumapit doon. Nagkatinginan kami ni Ron at Leo. Pareho silang umil
ing. Alam nilang ayaw ko sa maarteng babaeng ito. Believe me, Ron. Crush mo siya
diba? Payag talaga ako kung magpalit tayong dalawa.
Napailing ako nang naamoy na ang pabango niya. Lumapit na siya at umupo sa tabi
ko.
"Kung ayaw mo sakin eh mag protesta ka kay Mrs Gonzalo!" Pabulong niyang sinabi.
Mabilis na nagalab ang sistema ko. Kahit anong gawin ko, naiinis talaga ako sa k
anya. Ang yabang niya. Alam niyang maganda siya kaya nagtataray siya. Kaya ayaw
ko sa mga magaganda. Mas naappreciate ko yung plain at simple na mabait.
"Hindi naman ako tanga, alam kong wala akong pag-asa." Umirap ako sa kanya.
Ilang sandali ay nalaman naming partner din kami sa lahat ng activities. Kainis!
Hindi ko alam kung naiinis rin ba siya, lagi kasi siyang nakasimangot. Masyadon
g mataray!
"Exchange tayo, pre! Gusto ko diyan!" Sabi ni Paul na kaklase ko.
May gusto rin siguro dito kay Rosie. Nagtatalo na naman kami. Talagang ayaw niya
rin sakin. Nang iinis eh.
"Eh yun naman pala. Edi ikaw na ang umapila doon. Kung di ka mag aapila dun, ibi
g sabihin gusto mo akong makatabi... siguro nga may gusto ka sakin eh." Sabi ko.
Nakangiti siya pero alam kong inis na inis siya. Bakas yun sa kilay at mata niya
, "Binablackmail mo ba ako? Kay kapal din naman ng mukha mo para sabihing may gu
sto ako sayo ah? For your information, yung ex ko sa Maynila, mayaman, may sasak
yan at hindi taga bukid!"
"So?" Seryoso ko siyang tinignan.
"So? Hindi ka kailanman papasa sa taste ko. Magkasalungat kayong dalawa kaya wa'
g ka ng mangarap." Sabi niya.
"Mangarap? Baka ikaw diyan yung nangangarap!" Napatawa ako sa sinabi niya.
Hindi mo siguro alam na akin ang pinakamalaking negosyo dito sa Alegria. Imposib
leng di ka pa nakakabili ng produkto namin! Hindi na ako makapaghintay na malama
n mong mayaman ako. Humanda ka!
"Gusto kong sumuka sa mga pinagsasabi mo." Aniya.
"Noong isang araw pa ako sumusuka pagnakikita kita."
Pinapagalitan kami halos araw-araw ng mga teacher. Akala nila close kami pero an
g totoo, nagbabangayan lang kami.
Sht! Hindi matanggal sa isipan ko yung sinabi niyang mayaman ang ex niya. So...
nagka boyfriend na siya? Ano naman kaya ang mukha non? Ayaw kong malaman pero na
bigla ako at nagkaboyfriend na siya sa sama ng ugali niya? Tapos pinapamukha niy
a pa parati sakin na mahirap lang ako (kahit hindi). Natatakot tuloy akong sabih
in sa kanya ang totoo, baka magpakabait siya para maakit ako.
Gulat ako nang isang araw ay nakita kong magkaibigan na sila ni April. Mabait si
April kaya inaabuso iya ng mga estudyante, naaawa ako kaya pinagtatanggol ko si
ya at tinutulungan. Nasanay na rin kasi akong tumulong sa mga nagtatrabaho sa ne
gosyo ng papa ko. Kaya tinutulungan ko rin ang papa niya.
Nagkatinginan kami nang binisita niya ako isang hapon sa school, kumakanta ako s
a club namin. Gusto ko talaga ang music. Sarap makinig at sarap kumanta. Tinitig
an niya ako nang nakakunot ang noo, bakas parin sa mukha niya ang galit, pero ma
y kung ano sa tingin niya at sa unang pagkakataon, kinakabahan ako habang kumaka
nta dito.
"Weh? Di mo alam eh close na close kayo ni April?" Narinig ko yung sarcasm or bi
tterness sa boses niya nang tinanong ako.
Di ko siya masisisi kasi nakita niyang nag holding-hands kami ni April nung isan
g araw. Hindi ko rin alam bakit naglahad si April ng kamay. Ang alam ko lang, hi
ndi ko alam kung paano ko tatanggihan ang kamay niya, kaya hinawakan ko na lang.
Nakita niya iyon at siguro ay yun ang punto niya sa sinabi niya ngayon.
"We'll do it all... everything... on our own...We don't need... Anything... Or a
nyone... If I lay here... If I just lay here... Would you lie with me... And jus
t forget the world?" Kinantahan ko siya sa harap ng field.
Kaming dalawa lang ang nandito. Kakaalis lang ni April. Gusto kong i-prove sa sa
rili ko na hindi ako kinakabahan nung una niya akong nakitang kumanta. Pero nabi
go ako kasi hanggang ngayon, kinakabahan parin ako. Pinagpapawisan at halos mang
inig ang kamay ko habang nag s-strum ng gitara.
"Di mo man lang ba ako papansinin? Heto ako at nagpapapansin sayo at kinakantaha
n ka at eto ka mukhang mas gugustuhin pang umupo dun sa kabila kesa dito sa tabi
ko?" Tanong ko nang nakita siyang mukhang di nakikinig at nakatingin lang sa ma
layo.
"Nagustuhan mo ba?" Tanong ko.
"Magaling ka." Tumango siya.
"Yun lang?" Hinawakan ko ang pisngi niya.
Napatingin siya sakin. "A-Ano ang gusto mong marinig?"
Napatingin ako sa pulang labi niya. Siguro ang lambot ng labi niya. Siguro matam
is yung halik niya. Hindi ko alam pero bakit pinagpapawisan ako ng sobra ngayon
at bakit di ko maiwasang di tumingin sa labi niya?
Napalunok ako. Hindi pwede. Gusto niya ng mayaman, at pag nalaman niyang mayaman
ako... maaring magugustuhan niya lang ako dahil dun at ayaw kong mangyari yun.
Tumingala ako at nilagay ang kamay ko sa noo.
Sht! Kahit nakatingin ako sa araw, labi niya parin ang iniisip ko. Napahawak ako
sa dibdib ko, ang bilis ng tibok ng puso ko. Bakit ganito.
Nainis ako sa sarili ko nang sumali siya ng Ms Intrams. Ako yung nag suggest kay
Mrs Gonzalo. Nainis din ako kasi akala ko hindi niya yun tatanggapin. Iniisip k
go-linggo. Sana mabilis lumaki ang tiyan niya para agad akong magpakita.
"Sht! Di siya buntis!" Napamura ako sa sasakyan ko.
Isang buwan na ang nakalipas pero ang liit parin ng tiyan niya. Sht! Di siya bun
tis? Hindi pa ako makakasiguro. Gusto kong magpakita sa kanya pero natatakot ako
.
"Hay! Ang ganda talaga ni Rosie, pre! Tingin ko talaga magkakabalikan na kami-"
Nailuwa ko yung beer na iniinom ko. Nag babar kami ng pinsan ko ngayon. Bukambib
ig niya si Rosie. Langya! Kahit sino siguro! Naiinis ako tuwing naiisip ko yun.
Talaga bang may nangyari sa kanila?
"Hindi ko talaga makalimutan yung labi niya. Minsan kinakagat niya pa yun noon p
ag hinahaplos ko yung dibdib niya. Tsk! Tinamaan talaga ako- Okay ka lang ba, Ja
cob?"
Sukang-suka ako habang nakikinig sa kanya.
"CR lang ako." Sabi ko at umalis na.
Hindi ko kayang makinig. Kinakagat ni Rosie yung labi niya. Sht! Please! Sana na
buntis ko siya! Kinakagat niya ba yung labi niya kasi sarap na sarap siya kay Ca
llix? Walang hiyang buhay. I need to move on...
Hindi pwedeng ganito. Mahal ni Callix si Rosie at mamahalin din ni Rosie si Call
ix soon.
Bumalik ako at nagpakalasing. Maraming kaibigang babae si Callix. Agad nila akon
g naging kaibigan din. Nakapikit na ako sa kalasingan pagkatapos naming sumayaw
ni Grace.
"Jacob... alis tayo dito?" Hinaplos niya ang pisngi ko at hinalikan ako.
Si Rosie ba 'to? Hinalikan ko rin siya. Hindi ito si Rosie. Fck! Kilala ko ang l
abi ni Rosie at alam ko kung paano siya humalik. Pero ang labing iyon din ay hum
alik kay Callix. Kinakagat niya pa nga ang labi niya diba? Kinakagat niya sa sar
ap! Tangina!
Hinila ko ang buhok ni Grace at mas lalo kong binaon ang labi ko sa kanya. Narin
ig ko ang hiyawan nina Callix.
Narinig kong nag moan si Grace.
"Sarap mo Jacob..." Hinalikan ko siya sa leeg.
Sana si Rosie ito.
"Jacob, alis na tayo dito."
Hinila ko siya. Nag iinit na talaga ako... Kay Rosie. Hinila ko siya palabas ng
bar, papuntang sasakyan ko. Dadalhin ko siya sa isang hotel at mag kunwaring siy
a si Rosie.
Pumikit ako at sinimulan ang sasakyan.
Binaba niya ang zipper ko habang nag didrive ako.
"Jacob, hindi na ako makapag hintay... Bilisan mo naman." Aniya.
"Saan ang bahay niyo?"
"Jacob, tama na! Hindi ka na niya babalikan. I hate to break it to you, pero nag
kamali ka lang talaga. Learn from your mistakes and move on-"
"Sht!" Sabay suntok ko sa kay Leo.
"Pare! Tama na!" Sigaw ni Louie.
"Wala akong pakealam! Kukunin ko kung anong akin!" Sigaw ko.
"Bro, baliw ka na. Hindi siya sayo..." Umiling si Teddy.
"Wala akong pakealam! Sa kanya lang ako magmamahal. Its now or never! Kaya hayaa
n niyo ako!" Sigaw ko sa kanila.
Natahimik lang sila. Nakita kong umiling si Ron habang tinitignan ako.
"Oo! Alam kong gusto mo rin siya noon! Magkaibigan tayo pero wala akong sinasant
o diba? Ngayon, pati pinsan ko di ko sasantuhin-"
"Wa'g kang pakasigurado, Jacob. Paano kung di ka na niya tanggapin. Nasaktan mo
siya. Kaya nga umiyak siya diba?" Tanong ni Ron.
"Sinaktan niya rin ako pero lintek at mahal ko parin siya. Hindi ako papayag na
ako lang yung nagmamahal dito. Kung pwedeng magmakaawa ako sa kanya. Gagawin ko!
"
Sabay-sabay silang umiling nang umalis ako. Hinalikan ni Callix si Rosie habang
tumutugtog ako sa harapan, talagang mag wawala ako.
Ang lamig lamig ko na sa kakahintay kay Rosie sa gitna ng ulan. Parang bading na
umiiyak habang umuulan. Langya talaga! Bakit ba ganito? Bakit pakiramdam ko, di
pwedeng hindi kami. Parang di ko malalagpasan ang buhay na 'to kung hindi kami
ang magkakatuluyan? Bakit ganito?
"Rosie, sabihin mo sakin kung anong pwede kong gawin mapatawad mo ako. Sabihin m
o sakin kasi takot na akong magdesisyon ng kahit ano. Ayoko ng magkamali ulit. A
yoko ng mawala ka ulit."
"Di na kailangan, Jacob. Kasi wala na ako sayo, noon pa." Aniya.
Grabe yung luha ko. Buti na lang at umuulan. Pula din ang mga mata ni Rosie.
"Rosie, Kilala mo ako! Alam mong di kita titigilan! Bakit di mo ako maharap? Umi
iyak ka ba? Mahal mo paba ako?"
Inanyayahan siya sa kasal ng ate ni Callix.
Nahalikan ko siya sa loob ng saakyan ko. Alam kong nandyan si Callix sa labas na
naghihintay samin pero binalewala ko. Lasing ako sa halik niya. Pumipikit siya
at ramdam na ramdam ko na mahal niya parin ako. May pag asa pa ako! Alam ko yun!
Pero kumalas siya nang kinatok kami ni Callix. Bullsht! Pati halik niya nagmama
kaawa ako? Konting oras lang nagmamakaawa na ako sa kanya.
Nanalo kami sa game ng reception. Pinaglalaruan yata ako ng tadhana nang gagamit
in pa yung bibig sa pag soot ng garter sa legs niya.
Namula siya kaya nasiyahan ako sa ginawa ko. That's it, Rosie, ako yung mahal mo
. Sakin mo lang dapat yan maramdaman.
Nag outing kami dahil sa panalo namin ni Rosie. Nakakainis at sumama pa sina Cal
lix at yung Karl na yun na mukhang may gusto rin kay Rosie.
Nagwalk out nang bigla si Rosie habang nilalandi ako ni Belle.
Sinundan ko siya. Inaway niya ako. Sinumbatan. Pero sobrang saya ko dahil nagses
elos siya! Sobrang saya ko!
"OO! VIRGIN PA AKO NUN! TANGINA MO! Pinagtabuyan mo ako para sa wala! Sabi na sa
yo virgin pa ako diba? Tangina ikaw ang nakauna! At ikaw lang ang may marka saki
n! Tangina mo di ka worth it!" Sigaw niya sakin.
WHAT? Wala na akong pakealam kung virgin pa siya noon o hindi pero talagang virg
in pa pala siya nun? Ibig sabihin ako lang talaga?
"Rosie!" Niyugyog ko ang balikat niya. "Wala akong pakealam! Wala akong pakealam
sa nangyari dati ang gusto ko ay yung ngayon... Gusto kong ibalik lahat! Please
! Sorry! Please... Huminahon ka." Sabi ko.
"Walang hiya ka! Anong klase kang pinsan!" Sigaw ni Callix at sinuntok ako.
Sige Callix! Mabuti na yang malaman mong kami ni Rosie ang para sa isa't-isa. Si
nungaling karin ano? Sabi mo natikman mo siya? Naging pinsan pa kita!? Sige! Mag
papasuntok ako kai inahas ko siya. Inibig ko si Rosie sa likuran niya.
"Isang tanong, isang sagot, Jacob. Mahal mo ba si Rosie?"
"Sagad sa buto, bro. Pero di ako magsosorry." Sabi ko.
Binugbog niya ako pero wala akong pakealam. Mahal ko si Rosie. Patayin niyo man
ako ngayon, mamahalin ko parin siya.
Yinakap ko si Rosie. Pagkatapos nang lahat na nangyari, kami parin. Takot na tak
ot na akong mawala siya ulit sakin. Paano kung may biglang sumulpot na may gusto
sa kanya at akitin siya? Paano kung iba na ang gusto niya.
Nakakatakot ang lahat pero dahil mahal na mahal ko siya magbabakasakali ako. Par
a sa kanya lahat ng 'to. Dahil hindi ko na kayang mawala ulit siya sakin. Kung n
abaliw ako nang nawala siya sakin isang bese, baka sa pangalawa, mamatay na tala
ga ako.
"Jacobbb..." Bulong niya sakin habang hinahalikan ko ang leeg niya.
Gumapang ang kamay niya sa abs ko. Umamba siyang tatanggalin ang t-shirt ko kaya
tinanggal ko na. Nalaglag ang panga niya sa abs ko. Mejo pawis na rin ako at na
g iinit na. Napangiti ako sa ekspresyon niya.
Pinaghiwalay ko ang legs niya.
"Mamaya na, Rosie..." Bulong ko.
Sumimangot siya habang hinahalikan ko ulit sa leeg. Nakita kong ngumisi siya at
idiniin niya ang sarili niya sakin.
Hindi ko yata siya kayang bitinin. Ako mismo natetempt na sa kanya eh.
"Jacob, mahal na mahal kita." Bulong niya sakin.
Kinagat niya ang labi niya bago ako hinalikan.
Umiling ako at hinubad na ang t-shirt niya.
Kinuha ko ang pulang box na nasa unan ko. Bukas ko pa sana siya ibibigay sa birt
hday ko pero narealize kong di na ako makapaghintay. Bukas, isosorpresa ko ulit
siya pero ngayon ang unang pagkakataong tatanungin ko siya...
"Pakasalan mo ako, Rosie." Sabi ko habang binubuksan ang box at nakita niya ang
singsing.