---------------BOOK DETAILS----------------

[BOOK NAME] The Sex Goddess' First Love

[TOTALPARTS] 40
-------------------------------------------
[ BOOK DESCRIPTION ]
--------------------------------------------
RATED SPG Warning: Story not suitable for young readers or sensitive minds. This
story contains graphic sex scenes.
-------------------------------------------

*******************************************
[1] Former Nerd Turned Sex Goddess
*******************************************
"I... I like you, Tristan." Mahinang sabi ko.

He just stared at me. Wala ni konting bakas ng emosyon sa mukha niya. Tinitigan
niya ako mula ulo hanggang paa. Bakit pa kasi pinagtapat ko sa kanya ang
nararamdaman ko. Ngayon ako nahihiya sa sinabi ko. Sana lamunin na lang ako ng
lupa!

May ngiting sumilay sa labi nito. Lumaki ang ngiti nito hanggang sa humalagapak
siya sa tawa. Nag-init ang magkabilang pisngi ko. Ahhh! Nakakahiya talaga! I want
to cry!

"Thank you for the good laugh." Natatawa pa rin na sabi nito. "But you're not my
type, Andi."

Kinuha nito ang magazine na may litrato ng mga babaeng halos kita na ang kaluluwa.
"Ganito ang mga type kong babae."

What was I thinking? Alam ko naman hindi ako magugustuhan ni Tristan. I'm a nerd.
He's a hotty. Ang tanga tanga ko talaga!

"Aalis na ako." I tried to sound casual.

"Andi..." He called.

"What?" Pagalit na sabi ko.

"Are you good in bed?" Tanong niya na may pilyong ngiti sa labi. "Pwede na kitang
pagtyagaan kung magaling ka sa kama."

"Yes, I am." Taas noo kong sabi. Lies! I'm a virgin. Gusto ko lang itayo ang
naapakan kong pride. "I may not look hot but I'm a goddess in bed. Baka nga mas
experienced pa ako sa'yo. Hmp!"

Nawala ang ngiti nito sa labi. "Prove it!"

Lumapit ako sa kanya. Tinitigan niya lang ako, hinihintay ang susunod na gagawin
ko. What am I going to do? I don't even know how to kiss!

"So?" Tumaas ang isang kilay nito.

I remember the sex scenes sa mga romance novels na binabasa ko. Itinaas ko ang
shirt niya. I touched his chest. Oh my god, first time ko nakahawak ng dibdib ng
lalaki. Bumaba ang ulo ko para bigyan ng malilit na halik ang dibdib niya. He
sighed heavily. It's working. He's getting turned on!

"Well, I think I've already proven enough to you." I said with a proud smile on my
face. Kinindatan ko siya bago ako tumalikod sa kanya.

*******************************************
[2] Chapter One
*******************************************
"Hi, I'm your cousin. My name is Miranda but you can call me Andi." Nakangiting
sabi ko at inabot ko ang kamay ko sa kanya. Anak siya ni uncle James sa ibang babae
at kailan lang ipinakilala sa amin. He just graduated from Harvard and uncle is
throwing a party for him.
"Hi." Pormal ang mukhang sabi nito.

Napahiyang ibinaba ko ang kamay ko. Ang sungit naman nito! "Uhm, congrats nga
pala."

"Salamat." Matipid na ngumiti ito. Tatatlikod na sana ito ng pigilan ko.

"Ay, wait lang, Phoenix. May regalo pala ako sa'yo." Inabot ko sa kanya ang regalo
kong isang box na paint set. Nalaman ko kasing mahilig itong gumuhit.

"Maraming salamat. Ilagay mo na lang dun." Sabi nito at itinuro ang mesa na puno ng
regalo.

Ginawa ko ang sinabi niya. Inilapag ko ang regalo ko sa mesa pero ng tumingin sa
kinatatayuan niya kanina wala na siya dun. Gusto ko lang naman maramdaman na
welcome siya sa pamilya. I know uncle Jame's wife hates him. She refers to him as
'James' bastard'. I don't think he is getting along well with his half siblings.
He's being treated like a family outcast. Kaya nga gusto ko makipagkaibigan sa
kanya dahil alam ko ang nararamdaman niya. I feel like I don't fit in anywhere.

"Hija, why don't you mingle with the other guests?" Inakbayan ako ni daddy.

"Err... Wala po akong kilala sa kanila." Inayos ko ang salamin ko.

"Sumama ka sa mga pinsan mo." Sabi ni daddy.

I made a face. My cousins are all bunch of snotty assholes and bitches. Ako ang
underdog sa magpipinsan, madalas nila akong i-bully bata pa lang kami. "Ok na ko
dito, dad."

Umiling-iling si daddy. "Why can't you be normal, Miranda?"

"Daddy naman! I'm AM normal!" Nakasimangot na sabi ko.

"Honey, what's happening here?" Lumapit si mommy na may hawak na isang baso ng
champagne.

"Sinasabihan ko lang itong anak mo na makihalubilo naman sa mga tao." Sagot ni

daddy.

"Miranda, your dad's right. Huwag mong sayangin ang oras mo sa kababasa ng libro.
Go out, hang out with your friends, enjoy your life." Sabi nito.

Ugh! I hate it kapag sinesermonan nila ako tungkol sa pagbabasa ko ng mga romance
novel at hindi ko paglabas ng bahay. I am not a social person, introvert ako! Can't
they just accept me for who I am? Maswerte nga sila sa akin. I don't sleep around,
I don't do drugs and I don't waste their money buying expensive stuff like most
girls my age. Books are my only addiction.

"Oh please, mother, give me a break. Can't you just be thankful that I didn't turn
out to be a meth addict? You make it sound like I'm doing something wrong with my
life. I don't go sleeping around and getting pregnant. I don't think there is
anything wrong with wanting to spend time with myself than hang out with those rich
brainless hypocrites. Now if you'll excuse me, I have a date with Rhett Butler." I
rolled my eyes. Si Rhett Butler ang hero sa binabasa kong romance novel na Gone
with the wind.

"You're not going anywhere, darling. I already set you up on a date with someone. A
real guy." Hinawakan ako ni mommy sa braso para hindi ako makaalis.
"Mother, stop interfering my personal life, will you?" Inis na sabi ko.

"Jason, darling, come over here." Lumingon si mommy sa likuran niya. Isang
matangkad at gwapong lalaking naka midnight blue tuxedo ang lumitaw mula sa likuran
ni mommy. Gosh, makalaglag panty ang kagwapuhan. "Sweety, this is Jason. Jason, my
daughter, Miranda."

"Nice to meet you, Miranda." Kinuha niya ang kamay ko at dinala sa mga labi niya.
He gently kissed the back of my hand. OMG! Akala ko sa mga pocketbooks lang
ginagawa ng mga lalaki ang ganon.

"Uhm, Y-you... Too." I'm stuttering. Nakakahiya.

"I'll leave you two alone." Nakangiting sabi ni mommy. Tumalikod na si mommy at
daddy.

"So, Miranda how old are you?" Tanong nito.

"Nineteen." Sagot ko.

"Quite young. I'm 25 years old." Sabi nito.

Awkward silence. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Ngayon ko na realize how socially
dysfunctional I am.

"Wanna go for a walk?" Tanong nito.

"Sure." Sagot ko.

He took my hand at lumayo kami sa maraming tao. Napunta kami sa liblib na parte ng
garden.

"Teka, saan mo ba ako dadalhin?" Tanong ko.

"I just want to spend some time alone with you." Nakangiting sabi niya.

"Ok..." Sabi ko.

"Let's sit over there." Turo nito sa isang malaking puno. Hinubad niya ang tuxedo
jacket niya at inilapag sa damuhan. Pinaupo niya ako doon. Kinikili ako! No guy has
ever treated me like this. Feeling ko ako yung bida sa pocket books na binabasa ko.

Umupo siya sa tabi ko. "Andi, tell me about yourself."

Nag-isip ako sandali. "I like reading books."

"Me too. I'm a big fan of Stephen King. Mahilig din ako sa history at mga biography
books. What tyoe of books do you like to read?"

"Gusto ko yung mga classic romance novel katulad ng Pride and Prejudice, The Count
of Monte Cristo at Gone with the wind, Romeo and Juliet." Sagot ko.

"Hopeless romantic ka 'no?"

"Medyo." Nahihiyang sabi ko.

Hinawakan niya ang baba ko at iniangat ang mukha ko. Nanlaki ang mga mata ko ng
walang sabi-sabing hinalikan niya ako. MY FIRST KISS! Gusto ko siyang itulak pero
parang nanigas ang buong katawan ko. Bakit ganito? Parang walang spark. Hindi
katulad ng mga nababasa ko sa pocket books. He deepen the kiss, I felt his tongue
trying to enter between my lips. Ew gross! Nag-ipon ako ng lakas para itulak siya.

"Ano bang problema?" Inis na sabi nito.

"Y-you kissed me!"

"Walang mali doon. Fiancee kita!"

"Fiancee?" Gulat na sabi ko.

"Yes. Ipinagkasundo na tayo ng mga magulang natin kaya wala na tayong magagawa.
We're stuck together. Kaya enjoyin na lang natin ito." He grinned. Kinabig niya ang
ulo ko at muli niya akong hinalikan. I tried pushing him pero malakas ito. Napahiga
kami at dinaganan niya ako. Oh my god! I think I'm going to get raped! Mabilis
niyang nababa ang strapless dress ko hanggang sa tiyan ko. Buti na lang may bra
ako.

"Dude, I don't know where the fuck I am..." May narinig akong boses ng isang
lalaki. "Hindi ko nga alam kung nasaan ako... Yeah, sinunod ko naman yung sinasabi
mong direction..."

"Jesus Christ, get a room!" Gulat na sabi niya ng makita kami. Huminto si Jason sa
paghalik sa akin at tumayo ito.

"No, not you... may mga nagtutukaan dito." Natatawang sabi ng lalaki sa kausap niya
sa phone. Inayos ko ang dress ko. Humabol ako sa lalaki at kumawit sa braso niya. I
want to get away from that pervert. Gulat na napatingin ito sa akin. "May I help
you?"

"Please, ilayo mo ako dito." Nanginginig ang boses na sabi ko.

"Andi!" Tawag ni Jason. Hindi ako lumingon sa kanya. Napahawak ako ng mahigpit sa
braso ng estrangherong ito. My whole body is shaking.

Lumapit si Jason sa amin. "Andi, come on." Sinubukan niyang akong kunin mula sa
lalaki pero inilayo ako nito.

"Don't you dare touch her kung ayaw mong basagin ko mukha mo." Pagbabanta nito.

"She's my fiancee." Sabi ni Jason.

"Wala akong pakialam kahit asawa mo pa siya. Kapag ayaw sumama sayo ng babae hindi
mo pwedeng pilitin. Naiintindihan mo?" Matalim ang titig nito kay Jason.

"Masyado kang pakielemero!" Sabi ni Jason at ng akmang susuntukin niya na ito

mabilis nakailag ang lalaki. He punched Jason in the face.

"Ganun ang tamang pagsuntok! Tanga!" Sabi nito habang nakahiga si Jason sa damuhan
at nangingiwi sa sakit ng pagkakasuntok sa kanya.

"Thank you, thank you, thank you!" Napayakap ako sa kanya. My knight in shining
leather jacket.

"Hands off, lady." Tinanggal niya ang pagkakapulupot ng mga braso ko sa dibdib
niya. Tumalikod na ito at nagpatuloy sa paglalakad.

"Sandali lang." Humabol ako sa kanya.

"Stop following me!" Inis na sabi nito.

"Take me away from here!" Sabi ko. Hindi na ako babalik sa party na iyon. How could
my parents plan my own life ng hindi sinasabi sa akin? May fiancee na ako? I don't
want to spend the rest of my life with that manyak. Gusto ko ako ang pumili ng
taong mamahalin ko. I want to find my soulmate! Hindi ako papayag na ipakasal lang
ako ng magulang ko samkung sinuman ang trip nilang ipakasal ako.

"Natulungan na kita. Umaabuso ka naman, kung gusto mong umalis dito. Umalis kang
mag-isa mo." Sabi ng lalaki.

"Please? I don't have a car." Ipinakita ko ang paawa face ko.

"Wala rin akong kotse." Sabi ng lalaki.

"Paano ka nakarating dito?" Tanong ko. Hindi naman niya pwedeng lakarin ito dahil
ang laki-laki ng lugar na ito.

Ngumuso siya sa isang direksyon. Tumingin ako doon, isaang itim na motorbike ang
nakaparada doon.

"Pwede na yan." Sabi ko.

"Woman, leave me alone. Hindi ako driver." Sabi nito at nagpatuloy sa paglalakad.

"I have cash." Sabi ko. Huminto ito.

"How much do you have?" Tanong nito.

"Five thousand pesos." Sagot ko. "I'll pay you a thousand."

He smiled. "Ba't hindi mo sinabi agad? Tara na."

Inakbayan niya ako papunta sa motorbike niya. Sumakay siya doon at ng akmang
sasakay na ako sa likod niya pinigilan niya ako. "Hep! You have to pay first."

Itinaas ko ang mahabang dress ko. Sa ilalim nun naka jeans ako. Dumukot ako sa
bulsa ng jeans ko at inilabas ang wallet ko. Kinuha ko ang isang libong papel at
inabot sa kanya. Pinasakay niya ako sa likod

"Wear this." Inabit niya sa akin ang itim na helmet niya.

"Paano ka?" Tanong ko dahil wala na itong dalang extra helmet.

"I'll be fine. Kumapit ka maigi." Sabi niya sa akin. Sinunod ko siya at yumakap ako
sa likuran niya. He smells so good!

"Aaaaaaaaaaaahhhh!" Sigaw ko ng paharurutin nito ang bike niya lalong humigpit ang
yakap ko sa kanya. Kaskasero naman itong driver! Sumusuot kung saan-saan, ang bilis
bilis pa magpatakbo.

"Saan kita dadalhin?"Tanong nito. Halos hindi ko siya marinig dahil sa lakas ng
hangin na humahampas sa akin.

"Sa motel." Sagot ko.

"Saang motel?" Tanong nito.

"Kahit saan!"

Itinigil nito sa gilid ng kalsada ang sasakyan. "You need a place to stay?"

"Yeah."

"Pwede ka sa apartment ko. May isa akong bakanteng kwarto." Sabi nito.

Nagliwanag ang mukha ko. "Really? Pwede akong magstay sa apartment mo?"

"Oo, dalawang libo lang per month." Sabi nito.

Akala ko naman nagmamagandang loob ito. Pero hindi na rin masama. Dalawang libo sa
isang buwan. "Sige. Dalhin mo ako sa apartment mo."

Muli niyang pinaandar ang motorbike. Pumasok kami sa isang makitid na kalsada. May
mga nagkakaraoke at umiinom sa gilid ng kalsada.

"Sino na naman yang kasama mo, Tristan?" Tanong ng isang aleng nagtitinda ng
barbeque. Huminto kami sa tapat nun.

"Bagong room mate ho." Sagot ng lalaki. Ah, Tristan pala ang pangalan niya.
"Dalawang barbeque nga saka apat na isaw."

Inabot sa kanya ng babae ang order niya at binayaran niya iyon. Ini-start niya ulit
ang motorbike at huminto kami sa tapat ng isang malakjng green na gate. Bumusina
ito at mabilis naman kaming pinagbuksan ng isang lalaking malaki ang katawan at
puno ng tattoo sa katawan. Tatlong lumang building ang nakapalibot sa loob nun. May
basketball court sa gitna at may kanya-kanyang binagkakaabalahan ang mga tao doon.
May mga batang naglalaro ng chinese garter, mga babaeng nagbibingo, mga lalaking
umiinom at naglalaro ng cards.

"Nagtotong-its kami, gusto mo sumali?" Tanong ng lalaki.

"Hindi na muna. Wala akong pera." Sabi ni Tristan.

Ipinarada niya ang motorbike sa gilid ng building.

"Dito tayo." Sumunod ako sa kanya. Walang pinto ang building, isang malaking hagdan
agad ang bubungad sa'yo. Umakyat kami hanggang sa makarating kami sa ikaapat na
palapag. Naglakad kami sa hallway hanggang makarating kami sa pinto na may
nakasulat na number 46-B. Dinukot niya ang susi mula sa bulsa at binuksan ang
pinto. Hindi naman kalakihan ang loob nito. May isang itim na couch ito at maliit
na tv. Sa likod ng couch nandoon ang kwadradong mesa na may dalawang upuan.
Inilapag niya doon ang biniling barbeque. Kumuha siya ng dalawang plato sa cupboard
at kutsara't tinidor.

"Kumain na tayo." Sabi nito. Sinenyasan niya akong lumapit sa kanya.

Umupo ako sa upuan sa harap niya. Nasa gitna ng mesa ang rice cooker.

"Go ahead." Pinauuna niya akong kumuha ng kanin.

I opened the rice cooker at sumadok ng kanin. Pagkatapos ko ay siya naman ang
naglagay ng kanin sa plato niya.

"Isang barbeque para sa akin at isa para sa'yo." Inilagay niya ang isang stick ng
barbeque sa plato ko at inilagay niya naman ang isa sa kanya. "Isaw?"
"I don't eat isaw." Sabi ko.

"Okay, more for me!" Sabi nito. "Ano nga ulit ang pangalan mo?"

"Andi." Sagot ko.

"Andi, dapat kumakain ako ngayon ng masarap na pagkain sa party pero dahil sa'yo
ito ako nagtyatyaga sa barbeque."

"Sorry..." Hingi ko ng paumanhin.

"Pero ayos lang. May mapapala naman ako sa'yo eh. Bigay mo na sa akin yung isang
buwang renta mo."

Dumukot ulit ako sa jeans ko at kumuha ng two thousand pesos. Inabot ko sa kanya
iyon. Kinuha niya iyon at nilagay sa bulsa niya. "Yan ang gusto ko sa'yo madali
kang kausap."
*******************************************
[3] Chapter Two
*******************************************
"I want to take a bath." Sabi ko ng matapos kami kumain.

"Anong gusto mong gawin ko paliguan pa kita?" Sarkastikong sabi nito.

Inirapan ko siya. "I don't have any clothes."

Hindi ko naman pinlanong lumayas sa amin kaya bakit ako magdadala ng damit. Gusto
ko ng makaalis sa evening dress na ito. I have jeans under my evening dress but I
don't want to use it again. That's disgusting.

Tumayo ito at pumasok sa isang pinto paglabas nito may dala-dala ito. Inihagis niya
iyon sa akin at tumama sa mukha ko. Inayos ko ang salamin ko. This guy is so rude!
Isang puting t-shirt at navy blue jersey shorts ang inihagis niya sa akin. Malaki
ang mga damit pero pwede na rin. At least comfortable iyon.

"Do you have any towel?" Tanong ko.

"Gamitin mo yung nasa banyo. Kapapalit ko lang kaninang umaga nun." Sabi nito

Pumasok na ako sa bathroom. It was very small pero malinis na man iyon. May maliit
na sink at salamin tapos may toilet na walang flush. So you have to manually flush
it using tabo. It's like the toilet we used while we were camping when i was in
high school. Tapos may faucet at timba. And no shower! Ugh!I took of my clothes.
Inilapag ko ang glasses ko sa may sink.
Binuksan ko ang faucet at kinuha ang tabo na puno ng tubig at binuhos ko sa akin.
Kung nasa bahay ako, siguro nakalubog ako ngayon sa bath tub habang nagbabasa ng
Gone With The Wind. But I am not going home. Panindigan ko ang paglayas ko. I felt
something crawling at my feet. Tinignan ko iyon at napalundag ako ng makita ko ang
ipis sa paa ko. Napasigaw ako at nagtatakbo. Without thinking, I opened the door at
tumakbo ako palabas. Because I was still very wait nadulas ako. I landed on my
back.

"What the fu-" Nanlaki ang mga mata nito ng makita ako. I groaned in pain. I tried
to move pero ang sakit ng katawan ko. He quickly picked me up at dahan-dahang
inilapag sa couch. Hindi ko alam kung saan itatago ang katawan ko. I am completely
naked in front of this stranger. I tried to cover my breast and my lady part with
my hands.

"Saan masakit?" Tanong niya.

"Don't look at me..." Nahihiyang sabi ko.

"For fuck's sake. Nadulas ka na yan pa ang aalalahanin mo. I'm not going to rape
you. Now tell me, saan ang masakit?" Nagtaas ito ng boses.

"M- my back." Sagot ko.

Dahan-dahan niya akong idinapa. I'm so embarrased. My butt is completely exposed to

him. He started moving his hands on my back. Slightly putting pressure. Napasigaw
ako sa sakit. Lalo niyang idiniin ang mga kamay niya sa parteng iyon.

"Masakit dito?" Tanong niya.

"Obviously!" Pagalit na sabi ko.

Lalo niyang idiniin ang kamay niya at tumawa siya. That was so mean!

"Can you move?" Tanong nito.

"Yeah but it hurts alot." Sagot ko.

He continued moving his hands from my shoulders down to my hips. This time he was
very gentle. It sent volts of electricity throughout my body. I felt my whole body
get hot as my heart started racing. Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. This
feeling is all new to me.

"Ohh..." I made a weird sound. It just slipped out of my mouth.

Huminto sa paggalaw ang mga kamay ni Tristan. "I don't think you've broken a bone.
Nabugbog lang siguro ang katawan mo."

"Uh, thanks. Can you get me a towel, please?"

"Sure." Umalis ito at bumalik na may dalang twalya. He covered my body with the
towel at binuhat niya ulit ako. Dinala niya ako sa kwarto at inihiga sa kama.
Palagay ko kwarto niya ito dahil sa mga gamit sa loob.

"Dito ka muna matulog. Aayusin ko pa yung kwarto mo." Sabi niya.

Tumango ako.

"Wala akong damit." Sabi ko.

"You don't need one. May kumot ka naman. I-relax mo muna yang katawan mo." Sabi
niya. Tinakpan niya ng kumot ang katawan ko.

"Good night and thank you." Sabi ko bago siya lumabas ng kwarto.

He smirked. "Hindi ako tumatanggap ng thank you."

Pagkasabi ay isinara niya na ang pinto. I looked around his room. It's very untidy.
His clothes and other things are scattered around the floor. May mga photographs na
naka-hang sa wall. Mga lugar sa iba't-ibang bansa. I felt my eyes get heavy. It's
been a long day, ang daming nangyari sa isang araw. I need some rest.

Nagising ako sa malakas na tugtog. I'm still so sleepy. Hindi ko madilat ang mga
mata ko sa sobrang antok. I covered my ears with a pillow. It didn't work. I
decided na bumangon na. I wrapped the towel around my body.

I'm bringing sexy back

Them other boys don't know how to act
I think you're special, what's behind your back?
So turn around and I'll pick up the slack.

Dirty babe
You see the shackles
Baby I'm your slave
I'll let you whip me if I misbehave
It's just that no one makes me feel this way

Nagluluto si Tristan habang sumasayaw ito. Nakatalikod siya sa akin kaya hindi niya
ako nakikita habang nanonood ako sa kanya. Nagulat siya ng humarap siya at makita
ako. Napahinto siya sa pagsayaw at hininaan ang stereo.

"Good morning, Angie." Sabi niya.

Angie???? -___-

"It's Andi." I corrected him.

"Oh my bad. So how's your back?" Tanong nito.

"Ok na." Ngumiti ako.

"Di ba may pera ka pa?" Tanong nito.

"Oo." I answered.

"Bibili tayo ng damit mo kaya magbihis ka na. Well, unless you want to walk around
naked. That's fine too."

I gave him a bitch stare at tumawa lang ito.

"Suotin mo ang jeans mo saka yung shirt ko. I washed all your clothes." Sabi niya.
Hindi ko siya ma-imagine na naglalaba ng damit. I bit my lips. He washed my
underwears too? That is so nakakahiya! "Kunin mo sa terrace. Tuyo na yun."

"Teka, I can't take a bath may ipis sa bathroom."

"I killed it last night."

"Thanks."

Naligo na ako at nagbihis. I wore my jeans and his white shirt. Malaki sa akin but
it will do. Ipinusod ko ang buhok ko at isinuot ang salamin ko. My mom hates it
kapag ganito ang ayos ko. Nagmumukha daw akong masungit na old maid but I don't
really give a darn about my appearance. Wala akong tiyagang maglagay ng mga make-up
o mag-ayos ng buhok.

We had a breakfast bago kami umalis. Nagluto si Tristan ng tocino at garlic rice.
Bihira sa lalaki ang marunong magluto at mag wash ng clothes. I think it's very
cute. Pagkatapos namin kumain lumabas na kami ng aparment niya at sumakay sa
motorsiklo. I thought he was going to take me to a mall but he took me to a
tiangge. I've never shopped at a tiangge before.
"That would look good on you." Ngumuso si Tristan sa isang itim na dress na
nakasuot sa mannequin. Maikli iyon at hapit sa katawan.

"I would never wear something like that!" Sabi ko.

"Why not? You have a banging body." Nakangising sabi niya.

Nag-init ang magkabilang pisngi ko ng maalala ang nangyari kagabi. He saw

everything! "You're a pervert!"

"I was just kidding." Natatawang sabi niya.

Inirapan ko siya.

May nakita akong simpleng shirt na nagkakahalaga lang ng 75 pesos. Grabe! Sobrang
mura naman ng mga damit dito.

"Gusto mo yan?" Tanong ni Tristan ng makitang hawak ko ang shirt.

I nodded. Tinawag niya ang tindera.

"Miss, 50 na lang 'to." Sabi niya. Tumatawad pa ang mura na nga.

"Hindi kaya eh." Sabi ng Tindera.

"Sige na, miss beautiful. Singkwenta na lang." Aba nang-uuto pa ang loko.

Pinipigil ng babaeng wag mapangiti. "Sige na nga! Pasalamat ka gwapo ka."

"Salamat." He grinned.
Ang galing talaga ng loko tumawad. Ang dami kong nabili na damit and I spent all my
money. If sa mall ako nag-shopping I would probably only get like 2 shirts sa 2000
pesos ko.

"Uy, thank you ulit ah." Sabi ko sa kanya. Ang dami niya ng nagawa sa akin.

"Anong thank you? Sabi ng hindi ako tumatanggap ng thank you. Ang dami mo nang
utang sakin."

"I don't have any money left." Sabi ko.

"I know you're already broke. Kaya gagawin na lang kitang maid bilang kabayaran sa
lahat ng utang mo."

"Maid? Are you kidding me?" Nanlalaki ang matang tanong ko.

"No, I'm not. Wala ka ng pera kaya syempre ako magpapakain sayo. Aba! Mahal na mga
bilihin ngayon. Walang libre sa mundo. Kung ayaw mo pwede ka naman umalis sa
apartment ko pero hindi ko na maibabalik ang pera mo. Walang refund refund sa
akin."

Sandali akong nag-isip. Kapag umalis ako sa apartment niya, I'll have nowhere to
go. Wala pa akong pera! I think being a 'maid' isn't so bad. Pero wala naman akong
alam sa pagluluto, o paglalaba o paglilinis ng bahay. I have never even touched a
broom my whole life. But I can probably get through it naman... I hope.

"Fine. I'll be your maid." I rolled my eyes.

*******************************************
[4] Chapter Three
*******************************************
"Get me a beer, yaya." Nakangising utos ni Tristan. Yaya? Seriously? Did he just
call me yaya? Arrrgggh! Kanina pa siya utos ng utos since we got home from tiangge.
I walked for like three hours sa tiangge tapos when I got home I had to do all the
dishes na ginamit namin kaninang umaga. And he was very maarte pa. He keeps saying
na hindi pa malinis yung mga dishes so I had to do it all over again. Ano bang alam
ko sa pagwawash ng dish? Pft! Lalong lumaki ang respeto ko sa mga maids namin sa
bahay. They had to do this every day! EVERY FUCKING DAY!!!

I rolled my eyes and got him a can of beer from the fridge. He's just sitting on
the sofa watching tv and drinking his beer while I start sweeping the floor. I'm
just hold the walis and start moving it, ginaya ko yung mga ginagawa ng mga maids
namin. But I really have no idea what I'm doing.

"What the fuck are you doing?" Kunot ang noong tanong nito habang nakatingin sa
akin. Obvious ba nagwawalis? Psh! "Ikinakalat mo lang yung mga dumi. Magwalis ka
mula sa dulo tapos ipunin mo."

"Like this?" I started sweeping from the corner of the room to the center. Inipon
ko ang dumi katulad ng sinabi niya.

"That's better." Sabi nito at ibinalik na ang paningin sa tv.

After sweeping the floor inutusan naman niya akong itapon ang basura sa kitchen. So
I did. Lumabas ako ng apartment at itinapos ang basura sa baba ng building sa
malaking garbage bin. A girl in red tank top and really short shorts came up to me.
Kulot-kulot ang buhok nito at naka red lipstick. She has a pretty face in a trashy
kind of way. Her face is all caked up, it's like she's wearing a two pounds of make
up.

"Sino ka?" Tanong ng babae. Para itong investigator sa tono ng boses nito.

"I'm Andi." Sagot ko.

"Ikaw yung babaeng dinala ni Tristan hindi ba? Bakit nandito ka pa?"

"I live with him."

"Ansaveh?!" Isang lalaking naka headband na kulay pink at naka tshirt na powerpuff
girls at nakamaikling shorts ang lumapit at pumamewang sa tabi ng babae. I think
he's gay...

Tumaas ang kilay ng babae. Uh-oh! Am I going to get bullied again? Madalas ganito
ang scenario noong high school ako, I always get bullied alot. Because I used to
wear braces and glasses and they thought I was weird. Kasi tahimik ako at hindi
pala kaibigan. They picked on me alot. Nang mag-college lang ako nahinto ang
pagbubully sa akin. Sa college kasi puro matured na ang mga tao.

"Hindi ikaw ang tipo ni Tristan. Sigurado ako pangkama ka lang." Mataray na sabi
nito.

"Ew! Gross! What are you guys talking about! I'm only living with Tristan kasi wala
akong matutuluyan." Sabi ko.

"So hindi ka girlfriend ni Tristan?" Tanong ng guy na kasama niya.

"No, I'm his... maid." Nagdalawang-isip pa akong sabihin na maid niya ako.

"Aba, teh! Lumelevel up na talaga yang future jowa mo. May maid na ngayon at
spokening english pa ang julalay." Sabi ng gay guy.

May gumuhit na ngiti sa labi nito. "Ako nga pala si Sasha at ito ang kaibigan kong
si Jomar."

"Jodie, gaga!" Tili ng gay guy.

"Jodie pala." Sabi ni Sasha.

"Nice to meet you two. I have to go back na kasi baka may iutos sa akin si
Tristan." Paalam ko.

"Teka, alam mo ba ang number ni Tristan?" Tanong ng babae.

"No, sorry."

"Nakatira kayo sa iisang bahay hindi mo alam number ni Tristan?" Eksena ng gay
friend niya.

"I don't have a phone kasi. Laters!" Sabi ko sa kanila bago ako tumalikod. I went
back to Tristan's apartment and he was still watching tv and already downed two
cans of beers. Wala pa akong masyadong alam sa lalaking ito. I don't know what he
does for a living. How old he is. May girlfriend na kaya siya. Siguro meron na, sa
gwapo ba naman niyang yan.

"What?" Tanong nito ng makitang nakatitig ako sa kanya.

"Uh, nothing. Wala ka na bang ipagagawa?" Sabi ko.

"Masyado mo naman sineseryoso ang pagiging katulong mo. Sit with me." He motioned
me to sit next to him. Dahil masunurin ako, I did. "Wala pa akong alam sa'yo bukod
sa pangalan mo, Annie. We live in the same house kaya mas mabuting magkakilala tayo
hindi ba? After all I've seen everything you're hiding under your clothes."

Nanlaki ang mga mata. Manyakis na lalaking ito. Napayakap ako sa sarili ko. "How
dare you?"

Tumawa ito. "Huwag kang mag-alala hinding hindi kita pagnanasahan. You're not
pretty enough for me."

"You're so rude!" Sabi ko.

"Mukha ka kasing matandang dalaga sa ayos mo." Sabi nito. He said the same thing
my mom said to me. Pero mas naapektuhan ako nang marinig ko yun mula kay Tristan.
Feeling ko tuloy ang pangit pangit ko.

"Bakit ba pinakikialaman mo ang ayos ko?" Iritang sabi ko.

"Sinasabi ko lang." He chuckled. Inabutan niya ako ng isang can ng beer. "Have some
beer."

In my 19 years of existence, hindi pa nadadampian ang labi ko ng beer. I'm such a

good girl, aren't I? Funny thing is my parent's hated it. My parent's hated that I
never partied or break any rules. Feeling nila hindi ako normal. I wanna be badass
today. Kinuha ko ang isang can ng beer at binuksan iyon. I smelled it. Gross! Ang
bahoy ng amoy. Why would anyone drink this?

"Cheers." Itinaas nito ang can niya ng beer.

Itinaas ko din ang sa akin. "Cheers."

I held my breath and started gulping it. I vommited in my mouth a little bit.
Sinubukan kong lunukin iyon but it just keeps coming back in my mouth.

"Ok ka lang."Tanong ni Tristan.

I tried to smile. I gave him an ok sign with my thumb.

"First time mo?" He laughed.

"No!" Pagsisinungaling ko. I feel really pathetic right now. But I just don't want
him to say na I'm a loser.

"Okay." Nag-kibit balikat ito. He doesn't sound so convinced.

"This isn't my first time. I drink and party alot!" Sabi ko. Now, I sound like a 14
year old trying to be cool.

"Sure, you do." He smirked.

Then I'll just have to prove him. I gulped the beer and downed it in 30 seconds.

"Easy there." Sabi ni Tristan.

"Don't worry. Sanay ako." Sabi ko. I took another can of beer and opened it.

Tristan's POV

"No, I'm not drunk yet..." Sabi nito pero halos nakapikit na ang mga mata. Pang-
limang can niya pa lang ng beer pero lasing na siya.

"Matulog ka na." Sabi ko at inilayo sa kanya ang can ng beer.

"Don't tell me what to do!" Sigaw nito.

"My house, my rules. Matulog ka na." Seryosong sabi ko.

She lazily smiled. "Alam mo you are so gwapo. Can I kiss you? I wanna kiss you!
Hindi ba sabi mo walang libre sa mundo. Hindi pa ako nakakabayad sa pagligtas mo sa
akin sa manyakis na 'fiance' ko daw."

She straddled me. Ikinulong ng mga palad niya ang magkabila kong pisngi. Damn!
Hindi ko akalaing ganito ka-aggresive itong babaeng ito pagnalalasing. Kala mo
Maria Clara ang itsura pero wild pala ito pagnakainom... She's pretty though.
Natatakpan lang ng makapal na salamin ang mukha niya at ipinares niya pa sa
mahigpit na bun ang buhok nito. Pero nung nakita ko siya kahapon na nakahiga sa
sahig, nakababa ang buhok at walang salamin hindi ko siya nakilala. She looked
so... different. And I got to see her whole naked body. And fuck, when she moaned
while I was massaging her back. I instantly got a boner.

"I'm going to kiss you." Natatawang sabi nito. Unti-unting bumaba ang ulo niya sa
akin. Hindi na nakaabot ang labi niya sa akin dahil bigla itong yumuko at sinukahan
ako.

"Goddammit, Andi!" Sigaw ko. Her vomit is all over my shirt and pants. Parang pagod
na pagod itong naupo sa tabi ko. What a pain in the ass!

"My head hurts." Sabi niya. Pagkasabi ay nagsuka na naman ito sa sahig. Tangina
naman! Ngayon kailangan ko pa maglinis ng suka nitong babaeng ito. Parang walang
nangyaring sumandal ito sa balikat ko at natulog.

Binuhat ko siya at ipinasok sa kwarto niya. Inilapag ko siya sa kama. Why do I

always have to take care of her? I am not her nanny. Sakit ng ulo itong babaeng
ito. Hinubad ko ang salamin niya at inilagay sa unan sa tabi niya. Hinubad ko din
ang damit niya dahil natalsikan din ito ng suka. Inuna ko ang shirt niya o shirt ko
na ipinagamit ko sa kanya. She's wearing the same pink bra she wore yesterday. Alam
ko kasi ako naglaba ng mga damit niya. Sumiksik sa isip ko ang imahe ng hubad
niyang dibdib. Her breast and her pink nipp... Shit! enough with the pervy thought.
Biglang parang nag-init ang buong kwarto. Pagkatapos ay tinanggal ko na ang
pagkabutones ng pantalon niya. Tumingin ako sa ibang direksyon para hindi ko na
makita ang nasa loob nun. At agad kong tinakpan ng kumot ang katawan niya.

Andi's POV

Why does my head hurts and why do I feel like I'm going to die. Feeling ko may
lagnat ako na ewan. Napaupo ako sa kama at tumingin sa paligid ko. This isn't my
room. Nasaan ako? Oh my god!Na kidnap ba ako?

Nagbaba ako ng tingin. I'm only wearing my bra and panties. May nakadikit na sticky
note sa taas ng dibdib ko. Hinanap ko ang glasses ko at nakita ko iyon sa unan sa
tabi ko. I put my glasses on. Kinuha ko ang sticky note iyon at binasa.

Huwag kang iinom kung hindi mo naman kaya. Tinirhan kita ng breakfast, mahal na
prinsesa. *sarcasm* Nasa pangalawang cupboard ang aspirin. I gotta go to work.
-Tristan

Now, I remember what happened! Lumayas ako sa amin at sumama sa aking knight in
leather jacket. At uminom ako kagabi to prove him na I'm not a loser. Wala na akong
matandaan pagkatapos nun.

But why am I half naked? OMG! May nangyari ba sa amin kagabi? Sinubukan kong
pakiramdaman ang sarili ko. My lady part isn't hurting. So I guess wala naman
siguro. Hindi naman siguro siya ang tipo ng lalaking mananamantala ng babaeng
lasing. Pero it's still embarrasing twice niya na nakita ang katawan ko!

I got up my bed and looked for my clothes pero I couldn't find it anywhere. I'll
just use the clothes we bought yesterday. I went to the shower because I smell like
alcohol. I took a bath and got dress. I wore a simple white dress na pangbahay. May
nakahain na scrambled egg at hotdog sa mesa. I think it was really sweet of him na
tirhan pa ako ng pagkain. I would probably starve pag wala siyang iniwan na food.
And if I try to attempt to cook I might burn this whole apartment down.

After I ate lumabas ako ng apartment. Tinignan ko ang mga tao sa baba ng
basketball court. Ang aga-aga may nag-iinom na agad. There were kids playing
hopscotch and jump rope. Hindi pa ako nakakapaglaro niyan kahit nung bata ako. I
read alot when I was little. I didn't play at all. Ngayon ko lang na realize kung
ano ang mga na miss out ko sa buhay ko dahil sa pagbabasa. Bumaba ako sa basketball
court para makapanood ng malapitan sa laro ng mga bata.

"Can I try?" Tanong ko sa mga batang nagju-jump rope.

"Ano daw, Bebang?" Napakamot ang ulo ng batang naka-pigtail. Nagkibit balikat ang
kasama nitong batang babae.

"Sabi ko pwede ko bang subukan?" Tanong ko.

"Sige po." Sabi ng bata. Nagsimula silang iikot ang jump rope. Tumalon ako sa pag-
ikot nito. Wow! This is so fun. The I got caught in the rope at napaupo ako.
Nagtawanan ang mga bata at natawa din ako sa sarili ko.
I made a few friends. Si Bebang, si Tina, si Marie at si Kim. Naglaro kami ng piko
at taya-tayaan. This is the childhood I missed. I really had fun with the kids.

Si Marie ang taya at hinahabol niya ako. Natatawang tumakbo ako palayo sa kanya.
Lumingon ako sa likod para tignan si Marie nang may mabangga ako sa harap ko. Isang
malapad na dibdib ang bumungad sa akin, I looked up and saw Tristan's face. And he
didn't look happy... at all. Not a bit. Mukha siyang galit.

"Akyat." He commanded. His voice sounded dangerous. What the hell did I do? Was it
about last night?

"Taya!" Sabi ni Marie ng mahawakan niya ako.

"Bukas na lang ulit tayo maglaro, Marie. Bye." Sabi ko. Umakyat ako sa hagdan at
nakasunod si Tristan sa akin. Wala itong kibo hanggang makapasok kami sa apartment.

"Sorry about last night." Agad na sabi ko.

"Nang-aakit ka ba ng mga lalaki?" Sabi ni Tristan.

Napakunot ang noo ko. What is he talking about?

"Yung mga lalaking sa baba pinapanood ka habang tumatakbo ka kasi nakikita nilang
tumatalbog yang boobs mo." Sabi nito.

I was shocked sa sinabi niya.

"Are you even wearing shorts under that dress." Bigla nitong tinaas ang dress ko.

"You perv!" Sabi ko at ibinaba ko iyon.

"All the guys down there had probably seen your panties. Hindi ka na bata, Andi.
You should know how to take care of yourself." He sounded so mad. Para siyang tatay
na nagsesermon sa anak.

*******************************************
[5] Chapter Four
*******************************************
"Sabi mo nga di ba mukha akong matandang dalaga? Bakit naman ako pagiinteresan ng
mga lalaki doon?" Dahilan ko.

"Takpan lang nila mukha mo pwede ka na sa kanila." He chuckled. I was really

offended pero para akong nabunutan ng tinik nang mag mellow down na siya. Kasi
kanina he looked like he was going to skin me alive.

"You are so mean!" Nakasimangot na sabi ko.

Sumeryoso ulit ang mukha nito. "But seriously, don't ever do that again. Pag nakita
ulit kita paglalakarin kita sa labas ng naka bra at panty lang para hindi na
mahirapan yung mga tambay mamboso sayo."

"It won't happen again, ok?!" Inis na sabi ko. Tumawa lang siya. Gosh! This guy is
so bastos.

"Nagmeryenda ka na?" Tanong nito.

Now that he mentioned it. Bigla akong nakaramdam ng gutom. I was too busy playing
with my new friends at hindi ko naisip kumain. Besides, wala naman akong pera at
hindi ako marunong magluto.

"Hindi pa." Sabi ko.

"You can't even fucking feed yourself. Ano ka three year old?" He rolled his eyes.

"You didn't leave me anything to eat for lunch." Sabi ko.

"Why would I do that? I'm not your nanny. Can't you make yourself a fucking
sandwich or something." Galit na sabi nito. Gosh! This guy is so bipolar. Ang bilis
niya magalit tapos babalik sa normal tapos magagalit na naman.

"No wonder you are so skinny." He said staring at me from head to toe. That's
another one of my insecurity. Why does he have to point out all my flaws and make
me feel like I'm the most ugly human being in this earth? I get teased alot for
being too thin when I was in high school.

"I don't know how to make a sandwich." Nahihiyang sabi ko. Ok now I feel so
useless.

He looked at me surprised. "God, sandwich na lang hindi ka pa marunong? You don't

know anything! What am I going to do with you, Andi?"

I don't know why but I feel like I'm going to cry right now. I basically feel like
an idiot.

"Are you going to kick me out of here?" Basag ang boses na tanong ko.

Nagbago ang anyo niya. His face soften a little bit. "No, I'm not going to do that.
You paid to stay here for a month, remember?" He sighed. "Kumakain ka ba ng instant
noodles?"

"No, daddy said it's unhealthy." Sabi ko.

"Well, you'd have to start eating it. Kasi iyon lang ang dinner natin ngayon." Sabi
niya. He went to the kitchen and started getting instant noodles from the cupboard.
Nag heat siya ng water at nilagay ang noodle dun.Then after a few minutes he took
out the noodles from the boiling water and there you have it... cooked noodles.
Easy peasy. I could probably do that myself.

"Come on, kumain na tayo." Sabi niya habang nilalagay ang noodles sa plato.

We ate together. The instant noodles wasn't as bad as I thought it would be. It's
the first time I've ever tasted this. I'm not maarte naman when it comes to food
but daddy is just really strict with what I eat. Kaya nga siguro naging picky-eater
ako.

"Sorry wala akong pera ngayon kaya ito lang ang dinner natin. I'm broke as fuck.
Kailangan kong ibayad sa landlady yung perang binigay mo sa akin kasi tatlong buwan
na akong hindi nakakabayad ng renta." He said in an apologetic tone of voice.

"It's ok. It's quite good, actually." I smiled.

Sinapo niya sa kamay niya ang kanyang ulo. "Fuck! Hindi pa pala ako nakakabayad ng
electricity at water bills."

Pagkatapos namin kumain I did the dishes cause basically ayun lang ang alam kong
gawin... sa ngayon. I mean, I could learn naman sa mga house chores. I'll try.
Naaawa din ako kay Tristan cause he had to deal with me. I know marami siyang
pinoproblema base sa sinabi niya kanina. He's broke and he has to work hard for
everything he has right now. Tapos magiging pabigat pa ako sa kanya.

"Tristan, sorry I'm useless." Tinabihan ko siya sa couch after ko mag wash ng
dishes.

"Massage mo na lang ako para maging useful ka naman. My back is killing me." Sabi
niya. Then he took of his shirt. Holy mother of Christ! Napatulala ako sa katawan
niya. Damn it! He is so hot. I feel my cheeks burning. Am I blushing?

Dumapa siya sa couch. "My back isn't going to massage itself, you know."

I sat sa gilid ng couch. Para akong nakuryente ng dumampi ang kamay ko sa bare back
niya. Do I really have to do this? This is so embarrasing.
"Igalaw mo yung kamay mo." Utos niya.

"L- like this?" Sabi ko at iginalaw ko ang kamay ko. I pressed his back with my
thumbs.

"Yeah, like that. Do it harder." Sabi nito. I pressed my thumb harder.

"That's good..." He said.

I feel like I'm burning. And right now I'm imagining him doing naughty stuff to me.
Like what heros do to their heroines sa mga romance novels. Lumalalim ang paghinga
ko. Am I getting, what do they call it... um, horny? I bit my lower lips.
Nararamdaman kaya niya iyon? Well, I guess not because I just heard him snore.
Haha. He must be so tired. Lumuhod ako sa may ulunan niya kung saan nakikita ko ng
malapitan ang mukha niya. He's so cute. Ang himbing-himbing ng tulog niya. We've
only been together for two days pero attracted na ako sa kanya. Kahit naman kasi
may pagka-rude siya he still cares for me. Like the time when nadulas ako and when
he cooks food for me. He isn't the romance novel hero type of guy and his poor pero
there's something about him na special.

I went to his room and got his pillow and blanket. Inangat ko ang ulo niya at
nilagay ang pillow dun at kinumutan ko siya. Naupo ako sa sahig sa tabi ng couch.
Ipinatong ko ang ulo ko sa gilid ng couch and just watched his handsome face while
he sleeps. Then I felt my eyelids get heavier and heavier. Hindi ko namalayang
nakatulog na din pala ako.

I woke up na nakahiga na ako sa couch. Agad kong napansin ang yellow thing na
nakaharang sa between ng eyes ko. Kinuha ko iyon. Another sticky note sa forehead
ko.

Do you really have to sleep on the floor? I made you a breakfast. Ginawa na din
kita ng sandwich para sa meryenda mo. Don't forget to eat. -Tristan

PS I'm really serious papalakarin talaga kita ng naka bra at panty sa labas pag
nakita ulit kita.

I smiled as I hugged the sticky note. He really cares about me. I happily ate the
food that he made for me. Then katulad kahapon I took a bath and went outside.
Nakita ko na naman ang mga friends ko.

"Hi ate Andi." Bati ni Tina.

"Hello." I smiled and waved at her. I can't play with them anymore. I have to act
lady-like.

"Laro po tayo." Aya niya.

"Kayo na lang." Nakangiting sabi ko. Tumabi sa akin ang mga bata.

"Pinagalitan po ikaw ni kuya Tristan?" Tanong ni Kim. Hindi ako nakasagot kasi
totoo naman na napagalitan nga ako. "Hindi ka na pwedeng makipaglaro sa akin."

"Ah hindi naman sa ganon. Sabi kasi niya uhm, hindi na bagay sa akin yung mga
ganung laro." Sabi ko.

"Boyfriend mo po ba si kuya Tristan?" Tanong ni Tina. How I wish!

"Hindi. Ikaw, ang bata-bata mo pa kung anu ano na ang tinatanong mo." I tried not
to smile.

"Pero bagay po kayo." Sabi ni Bebang. Talang itong mga batang ito!

"Kayo talaga! O sya, maglaro na ulit kayo. May bibilhin lang ako sa labas." Sabi
ko. Tumakbo na ulit ang mga bata at nagsimulang maglaro ng chinese garter.
Nakakainis! I want to join them pero hindi pwede. I don't want to walk around on my
bra and panties!

Lumabas ako sa compound. Hindi ko pa nalilibot ang lugar na ito. It's very
different sa mga lugar na napuntahan ko. May mga vendors sa gilid ng kalsada. May
mga naka park na trycicle. Maingay ang mga tao.

Then I saw this little kid na gumagapang sa gitna ng kalsada at may trycicle na
dumadating. No one seems to be noticing the kid. I quickly ran to the kid and
grabbed him. The next thing I knew I was lying on the side of the street with the
kid on my arms.

"Maraming salamat!" Tumakbo ang ale para kuhanin ang bata sa akin. At matilim na
tinitigan ang dalaga sa tabi niya. "Sabi ko hindi ba alagaan mo si Erik! Letse ka!
Masasagasaan na yung bata puro katext mo pa rin ang iniintindi mo! Wala ka talagang
kwenta! Makukunan pa ako sa'yo nyan eh!"

I just saved a kid's life! This is the greatest think I've done in my whole life.
I'm so proud of myself.

"Utang na loob ko sa'yo ang buhay ng anak ko." Sabi sa aki ng babae. "Teka, hindi
ba ikaw yung babaeng kasama ni Tristan?"

Oh right! And she's the woman na nagtitinda ng barbeque.

"Opo." Sabi ko.

"Hindi nga nagkamali ang batang iyon sa pagpili sa iyo." Nakangiting sabi niya.
"Halika! Magmeryenda ka muna sa kainan ko."

"Naku! Huwag na po." Sabi ko.

"Halika na! Huwag ka na mahiya. Iniligtas mo naman ang anak ko." Hinili niya ako at
wala na akong nagawa. May kung anu-anong pagkain na nakahain sa isang mesa. It's
kind of like a buffet. Tapos may nakalatag din na mga upuan at mesa.

"Akala ko po barbeque ang tinitinda niyo?" Tanong ko.

"Sa umaga mga meryenda ang tinitinda namin tapos sa gabi naman barbeque naman ang
inilalabas namin." Sagot ng ale. "Mamili ka na kung ano ang gusto mong kainin.
Kahit ano."

"Huwag na po. Busog pa naman po ako." Sabi ko.

"Ano ka ba? Subukan mo lang itong mga tinda ko. Subukan mo itong palabok ko! Naku!
Gustong-gusto ito ni Tristan." Sabi ng ale.

"Pwedeng ibalot niyo na lang po para kay Tristan na lang."

"Ang swerte-swerte talaga sa'yo ni Tristan. Hayaan mo ibabalot ko rin siya nito
pero kumain ka din." Pilit nito. Wala na akong nagawa kung hindi kainin ang
ibinigay sa akin ng ale. Masarap nga ang palabok niya. "Ako nga pala si Beth. Ikaw
ano ang pangalan mo?"

"Andi po. Matagal na po ba si Tristan dito?" Tanong ko. Para kasing kilalang-kilala
niya na ito.

Tumango ito. "Bata pa lang yan nandito na yan. Dati nga namamalimos lang yan.
Binibigyan-bigyan ko na lang ng pagkain. Pero kita mo naman ngayon, kahit paano
nakakaangat na siya."

Si Tristan namamalimos? I suddenly felt bad for him. He must have had a rough
childhood. Matagal din kaming nag-usap ni aleng Beth at marami akong nalaman
tungkol kay Tristan. He's a photographer and he grew up in the street because he
ran away sa bahay-ampunan dahil pinagmamalupitan sila ng mga nag-aalaga sa kanila
doon. I feel like I want to hug him. Ang dami dami niyang dinanas and he had no one
to care for him.

Nagpaalam na ako kay aleng Beth at bumalik sa compound. Then a man got in my way.
Hinarang niya ako.

"Hi miss, anong pangalan mo?" He looked at me like he was undressing me.

"I- I'm Andi." Sabi ko.

"Ang ganda mo naman." Sabi nito. He was the first to say that and I should feel
good but I felt disgusted. Parang may malisya ang pagkasabi niya. "Gusto mong
sumama sa akin?"
Why does he think I would come with him? "No thanks."

Lalakad na ako palayo ng harangin niya ulit ako. "Ang sungit mo naman." Then
hinawakan niya ang ilang hibla ng buhok na nahulog sa tali ko sa buhok at inipit sa
likod ng tenga ko. Now I'm totally creeped out.

Then may umakbay sa akin. I looked up and it was Tristan. My hero just arrived in
time.

"May problema ba Raul?" Tristan said in a monotone voice.

"W-wala naman, nakikipagkilala lang ako." Halata sa mukha nito ang takot.

"Mukhang ayaw magpakilala sa'yo ng syota ko. Sa susunod na makita kitang lumapit sa
kanya babasagin ko mukha mo." Banta nito. Oh my god! Did he just say na girlfriend
niya ako? Di ba ang syota ibig sabihin nun girlfriend? Right?

"Pasensya na. Hindi ko naman alam na syota mo yan." Sabi nito at umalis na.

"Saan ka galing?" Kunot ang noong tanong niya sa akin.

"Sa tindahan ni aling Beth. May dala nga ako sa'yo sabi niya gusto mo daw kasi ng
palabok niya." Itinaas ko ang naka plastic na palabok. His expression changed and
he smiled.

Umakyat kami sa apartment.

"Did you eat lunch?" Tanong nito.

"Oo naman. Pinakain ako ni aling Beth kasi I saved his son from getting hit by a
trycicle." Proud na sabi ko.
Ginulo niya ang buhok ko na parang bata at ngumiti. "Good job."

Napasimangot ako sa ginawa niya. He doesn't seem to treat me like a woman. He

thinks I'm some stupid girl na kailangan niyang alagaan. Well, because I'm stupid
and dumb.

"Are you liking it here?" Tanong niya. Are you kidding? I love it here! I feel like
I truly belong here. I have Tristan, na nag-aalaga sa akin at may nagiging mga
kaibigan na ako. Hindi katulad dati. Libro ko lang ang mga kaibigan ko.

"Yes. I wish I could stay here longer." Sabi ko.

Hindi agad nakakibo si Tristan. After a minute nagsalita siya. "Hindi ka ba

hinahanap sa inyo?"

"I don't want to go back there." Even my own parents betrayed me! Why would I want
to go back there!

"I'm sure nag-aalala na sa'yo ang mga magulang mo. Saka hindi mo ba namimiss ang
buhay mo sa inyo? Mahirap ang buhay dito. Minsan wala tayong makain katulad kagabi
hindi ba instant noodles lang ang dinner natin? Saka walang aircon dito. Sigurado
sa inyo may aircon. Saka minsan napuputulan pa ako ng kuryente." Sabi nito. Is he
trying to convince me na umalis na sabi apartment niya? I must really be a pain in
the ass for him.

"Hindi naman ako nagrereklamo, di ba?" Inis na sabi ko.

"Mahihirapan ka lang dito. Look, I could find some way para maibalik ko sa'yo yung
pera mo. Umuwi ka lang sa inyo." Sabi niya.

Naningkit ang mga mata ko. "You're kicking me out, aren't you?"

"No... no, it's not like that. It's for your own good. Alam kong hindi ka sanay sa
mga ganitong bagay." Sabi nito.
"I could get used to it."

He sighed. "Ok, kung gusto mo talagang mag-stay then fine."

"Are you getting annoyed with me kaya mo ako pinapaalis." I asked.

"Hindi, kapakanan mo lang ang iniisip ko. I don't want to drag you in my miserable
life. Ayokong mahirapan ka din." Sabi nito. Aww that was the most touching thing
someone had ever said to me. It's nice to know that somebody really cares about me.

*******************************************
[6] Chapter Five
*******************************************
I've been living with Tristan for a week now. Hindi niya ako napaalis sa apartment
niya. I'm getting to know him more and more sa bawat araw na nagdaan. I think I'm
having a crush on him. He's so thoughtful and caring kahit minsan alaskador siya.
Pero I get really annoyed lang when he treats me like a child.

So, here I am trying to cook breakfast for him. I cracked the egg on thr frying
pan. This isn't so hard.

"Ouch!" Sigaw ko ng may tumalsik na oil sa akin. I spoke too soon. This is hard and
painful! I tried going near the lutuan kaso nagtatalsikan na yung oil. Oh my god! I
don't know what to do. I quickly grabbed yung takip ng frying pan and used it as a
shield. Lumapit ako sa lutuan pero natalsikan pa rin ako ng oil. Hanggang sa naamoy
ko na nasusunog na ito and the bottom part is turning black.

"Ano na naman ginawa mo, Andi?" Casual ang boses na sabi ni Tristan. Siguro nasanay
na siya sa mga kapalpakan ko kasi hindi na siya nagagalit whenever I do something
wrong. He just got out from the shower. Basa pa ang buhok nito at ang tanging suot
niya lang ay ang tuwalya na nakapulupot sa bewang niya. So hot!

"I can't go near sa lutuan kasi natatalsikan ako ng oil." Sabi ko. Kinuha niya sa
kamay ko ang spatula. He turned off the burner.

"Bakit kasi nagluluto ka hindi ka naman marunong." He said.

"Sorry, ayoko naman kasing maging pabigat sayo." Nakababa ang ulong sabi ko.

"Kainin mo yang itlog mo." Sabi ni Tristan.

"But it's burnt!" Sabi ko.

"Hindi naman ako nagsunog niyan. Sayang yan." Sabi niya.

Kahit ayoko napilitan akong kunin ang burnt sunny side up egg at ilagay sa plato.
He stared at me grinning with his arms crossed. This guy is so evil. Hiniwa ko na
ang egg at tinusok ng tinidor. I stared at him na tila nagmamakaawa na pigilan niya
ako pero binigyan niya ako ng nakakaasar na ngisi. I opened my mouth at ipinasok ko
sa bibig ko ang maliit na piece ng burnt egg. Halos hindi ko na nginuya ito, it
tasted bitter.

"Tama na. Itapon mo na yan." Pigil niya ng aktong isusubo ko pa ang egg. See! Gusto
niya lang akong pahirapan.

"Magbibihis lang ako. Doon na lang tayo sa tindahan ni aling Beth kumain." Sabi
nito.

"May pera ka?" Gulat na sabi ko. He rarely has money.

"Mag-aaya ba ako kung wala." Sabi nito at pumasok na siya sa kwarto niya. Paglabas
niya naka tshirt na siyang puti at naka denim short na umaabot sa knee niya.
Nakapangbahay lang siya so obviously wala siyang pasok. Lumabas kami ng apartment.

"Hi ate Andi." Bati sa akin ng mga bata na naglalaro.

"Ang aga aga niyong naglalaro." Sabi ko.

"Gusto mong sumali?" Tanong nila. Naglalaro sila ngayon ng hopscotch.

"Kailangan muna kumain ng ate Andi niyo. Di ba kayo naaawa, buto't balat na to."
Nakangising sabi niya. Napatawa din ang mga bata. Naniningkit ang mga matang
tinitigan ko siya. Ang lakas talagang mang-asar ng lalaking ito. My biggest
insecurity is my body. Yung ibang babae nagagalit kapag tinatawag silang fat but I
get angry when people call me skinny. Dati kasi madalas akong tinutuksong anorexic
ng mga classmates ko.

"Itong ate Andi niyo sobrang pikon." Umakbay siya sa akin. I shrug his hand off of
my shoulder. He pulled me closer to him. "Ngingiti na yan."

I tried my best not to smile. He's just so sweet. Kahit palagi niya akong inaasar
pag napipikon na ako nilalambing niya na ko. I gave him a sarcastic smile and
rolled my eyes. "Lika na nga! Kumain na tayo. I'm hungry." Kunwaring inis na sabi
ko.

Naglakad na kami papunta sa kainan nila ate Beth. She greeted us with a big smile.
"Magandang umaga sa inyo."

"Good morning." I smiled back. "Kamusta na po si Erik?"

"Ok naman siya. Malikot pa din." Sagot nito.

Umupo kami sa isang table at umorder ng pagkain. I ordered a longsilog - it's a

longganisa and sinangag with egg. I originally wanted bacon and pancake pero
unfortunately wala daw sila nun.

"Ano'ng akala mo IHOP 'to?" Natatawang sabi ni Tristan. "They don't sell pancakes
and bacon here. Karinderya lang ito."

"Hindi naman masama magtanong di ba?" Sabi ko.

"Hayaan mo, ibibili na lang kita ng pancake at bacon pagpunta natin sa palengke
mamaya." Sabi niya.

"You're going to take me to a wet market?" Tanong ko.

He was chewing his food so he just nodded at me. I got really excited because I've
never gone to a wet market before. Nakikita ko lang ito sa mga teleseryeng
pinapanood ko. I have lived a very sheltered life and I rarely left the house. I'm
glad I ran away from home kasi ang dami ko ng natututunan ngayon.

"Marami ka yatang pera ngayon." Sabi ko.

"I just have enough money. Mas magandang bumili na tayo ng pagkain habang may pera
ako, para kapag wala na naman akong pera at least may makakain tayo. Baka bigla ka
na lang kasing mamatay sa malnutrisyon." Sabi niya.

"That's so mean." Nakasimangot na sabi ko. Tumawa lang ito.

After finishing our meal. Sumakay kami sa motorcycle ni Tristan. I like riding on
his motorcycle because I get to hug and smell him. He smells so good but like kind
of a manly smell. It's such a sexy smell. He parked his motorcycle at inalalayan
niya ako pababa.

God, it smells awful here. Dahil siguro sa pinaghalo-halong amoy ng mga tinda.
Nakalapag lang sa mga table at ang mga meat, fish, vegetable at mga fruits. Kaya
pala tinawag na wet market kasi literally basa ang sahig and it's really muddy-ish.
Tristan started buying food at nakikipagtawaran na naman sa mga tindera. He's using
his charm para makakuha siya ng low price. And he did keep his promise. He bought
me bacon and yung powdered pancake na nakabox. But he made me carry lahat ng
pinamili niya. Para talaga akong maid niya.

"I hope may natutunan ka ngayon kasi ikaw na ang mamamalengke sa susunod." Sabi
niya habang pasakay na kami sa motorcycle niya.

"What? You're going to make me go back to this stinky place?" Sabi ko.

"Kailangan matuto ka na. I'm not your servant. You're MY maid." Sabi nito.
Napakunot ang noo niya at napako ang mga mata sa paa ko. "God, you're dirty."

Binaba ko ang tingin sa mga paa ko. May mga talsik ng mud sa back ng calf ko. It
was probably from walking sa palengke. He made me sit sa ibabaw ng motorcycle niya
at inangat ang paa ko. He got out a hanky and wiped it off. It's funny. I'm his
maid and his my servant. Haha.
We went back to his place and watched television.

"Ngayon ko lang na realize na wala pa akong alam tungkol sa personal na buhay mo.
Bakit wala kang alam na gawaing bahay? Saan bundok ka ba galing?" Tanong niya
habang nakapako pa rin ang mata sa tv.

I rolled my eyes. "We have alot of maids sa amin kaya I never got to do yung mga
house chores."

"Mayaman ka pala talaga. Pwede kitang pagkakitaan. I could call your parents and
tell them I kidnapped you." He chuckled.

"You really would do that?"

"Nah." He said. "Pero pag naisipan mo na umuwi sa inyo baka naman pwedeng bayaran
mo ako sa lahat ng utang mo sa akin."

"All you care about is money." Sabi ko.

"Well, sorry. I wasn't born with a silver spoon in my mouth. Hindi mo pa

nararanasan magutom o mamalimos sa kalsada para may makain." He said. I've never
seen him this serious.

"I'm sorry. That was so insensitive of me." Hingi ko ng tawad. "Ate Beth told me
about your childhood. She said you were once a beggar."

"I'm not ashamed of it."

"You shouldn't be. I mean, look at you now. You're no longer a beggar, naangat mo
ang sarili mo from poverty. You did it alone. You should be proud of yourself."
Sabi ko sakanya.
"I did awful things bago ako nakaangat sa kahirapan. That's what I'm ashamed of."
He said looking away.

"Like what?" I curiously asked.

"You don't want to know." He smiled.

"I DO want to know." Sabi ko naman.

"Ipangako mo muna na hindi magbabago ang tingin mo sa akin." Seryosong sabi niya.

Ngumiti ako. "Don't worry. Kahit ano pa sabihin mo, I'd still think of you as a d-
bag jerk na ang hobby ay pagtripan ako."

His face lightened up a bit. Natawa
a call boy and a drug dealer. I was
and selling drugs at clubs. May mga
para maka-sex ko sila. Tapos naging
aralan niya ako sa isang maganda at
ng kolehiyo. We stopped seeing each
ruined the lives of alot of people,
ito. Then he cleared his throat. "I used to be
fifteen when I started working as a stripper
matronang nag-offer sa akin ng malaking halaga
kabit ako ng asawa ng isang politiko. Pinag-
mamahaling eskwelahan hanggang makapagtapos ako
other when his husand found out about us. I've
Andi."

"Nagbago ka na naman hindi ba?" I said trying to comfort him.

"Oo, rugby at katol na lang ang binebenta ko ngayon." Pabirong sabi niya at tumawa
siya. That's what I admire about him. He doesn't really take everything seriously.
Nagagawa niya pa rin magbiro kahit sa mga seryosong bagay. I guess defense
mechanism niya ang humor niya. Or maybe he just doesn't want to be sad anymore,
maybe he was sad and lonely all his life.

Nawala ang ngiti niya sa labi.

"Siguro iniisip mo ngayon na masama akong tao." Sabi niya.

"No, I would never think na masama ka. You were just lost. I think you're a good
person dahil pinatira mo ako dito sa and you took care of me and you were patient
with me kahit na puro palpak ako."

"Kaya lang naman pinagtitiyagaan kita kasi nakabayad ka na sa akin at saka ngayon
may napagtitripan na ako." Tumawa ulit siya.

*******************************************
[7] Chapter Six
*******************************************
Nasa trabaho na naman si Tristan at katulad ng pangkaraniwang araw nasa loob na
naman ako ng apartment niya. I'm cleaning his room. Ang messy messy kasi room ng
lalakin iyon. He taught me how to make the bed, sweep the floor and alot of
household chores. Unti-unti na akong natututo. At least I'm not as ignorant as I
was before noong bago pa lang ako dito.

His room is all messy. I picked up yung mga pictures na nakakalat sa sahig. He's a
photographer kaya marami siyang photos sa room niya. What I noticed is marami
siyang pictures ng magagandang places. It was breathtakingly beautiful. Meron mga
pictures caves, beaches, cities. Maybe he likes going to different places. Tapos
naka-hang sa wall niya naman mga picture ng Eiffel tower at yung mga white houses
sa tabi ng dagat sa Greece. I organized the pictures at nilagay ko sa desk niya sa
tabi ng kama.

Tapos inayos ko ang kama niya at nagwalis ako ng buong bahay at naglampaso. I'm now
a certified maid. Pagod na pagod akong napaupo sa couch. Pawis na pawis ako from
all the house work I've been doing. My white- I mean Tristan's white shirt turned
brownish na dahil sa mga dumi. Tristan gave me some of his shirt para may
pangbahay ako. I like wearing it. I feel like pagsuot ko ito Tristan is touching my
body.

Napatingin ako sa orasan. My higlight of the day is yung paguwi ni Tristan from
work. I pretend na his my husband in my mind. Oo nga pala, I forgot to take out the
trash baka pagalitan pa ako ng hubby ko. Binitbit ko ang maliit na trash bin at
bumaba sa apartment kung nasaan ang tapunan ng mga basura. I was walking when
someone bumped in to me.. Napaupo ako sa sahig at natapon sa akin ang mga basura.

"Oh God!" Tinanggal ko ang ibang basura na natapon sa shirt ko. This is Tristan's
shirt pa naman! Bwisit.

"Sorry, hindi ako tumitingin sa dinadaanan ko." Sabi ng isang lalaki. I looked up
sa lalaki. He's a tall guy with a cute face. Inabot niya sa akin ang kamay niya
para tulungan akong itayo.
"No, kaya ko na tumayo mag-isa ko." Mataray na sabi ko. Naiinis ako! Why naman kasi
yung shirt pa ni Tristan ang nadumihan. I got up sa floor.

"Sorry talaga, miss." Muli itong humingi ng tawad.

"Kuya, namiss kita! Saan ka nagpunta?" Tumakbo si Kim sa lalaki at niyakap ito.
Siya yung batang babaeng kaibigan ko at nakalaro ko noon.

"Namiss din kita. Pero kailangan ko magtrabaho para sa inyo ni nanay." Lumuhod ito
at yumakap sa bata. Aww! That is so touching. He seems like a nice guy naman kaya
forgiven na siya kahit pa nadumihan shirt ni Tristan ko.

Dinampot ko ang trash bin at isa-isa kong dinampot ang mga basura.

"Ako na ang magdadampot, ako naman kasi may kasalanan kung bakit natapon yan." He
smiled at me. He began picking up the trash. Kinuha niya mula sa akin ang trash bin
at siya na din ang nagtapon ng nito sa basurahan.

"Pasensya na ulit." Sabi niya ng iabot niya sa akin ang empty trash bin.

"It's ok." Sabi ko naman.

"Ako na ang bahala dyan sa tshirt mo. Ibigay mo na lang sa akin." Sabi nito.

Nanlaki ang mga mata ko. Gusto niyang maghubad ako dito at ibigay sa kanya ang
shirt ko. "You're crazy! Hindi ko huhubarin ang damit ko dito!"

Bakas sa mukha nito ang pagkagulat. "H-hindi iyon ang ibig kong sabihin."

"Ate Andi, punta ka sa amin! Naghanda si nanay para kay kuya. May mga damit din si
ate dun." Aya ni Kim.

"N-no thanks. May gagawi-"

"Sige na, ate Andi. Kahit sandali lang. Doon ka na lang samin magpalit ng damit, si
nanay na ang maglalaba niya." Hinatak ako ni Kim.

"Oo nga. Daan ka muna sa amin kahit sandali lang para mapalitan naman yang damit
mo." Sabi naman ng lalaking nakabangga sa akin.

"Kasi-"

"Sige na, ate Andi! Sandali lang naman!" Pilit ni Kim.

"Sige na nga." Pumayag na din ako. Hinila ako ni Kim at patakbong pumunta kami sa
apartment nila.

"Nanay, nandyan na si kuya!" Excited na sigaw nito ng makapasok kami sa loob.

"Hala! Caloy? Ikaw na ba yan? Naging babae ka na?" Nakatingin sa akin ang babae.
She looks like she's on her late 40s na at she's small, hanggang balikat ko lang
yata at medyo chubby ito. But she looks nice naman. "Yan na nga ba ang sinasabi ko
eh! Bakit hindi mo agad pinagtapat sa amin na bading ka?!"

"Nay-" Magsasalita dapat si Kim pero hindi mapigilan ang pagsasalita ng babae.

"Ok lang naman maging bakla anak pero sana yung perang ginamit mo na pagpaparetoke
sa mukha mo at katawan mo, sana ipinadala mo na lang sa amin. May mga bading naman
na lalaki pa rin ang itsura. Alam mo naman kung gaano kahirap ang buhay natin!
Tapos inuna mo pa yan! Anak naman, sana tinulungan mo muna ka-"

"Nay!" Biglang pumasok ang lalaki sa pinto.

"Caloy, anak!" Tumakbo ang babae at yumakap sa anak niya. Nang kumalas ito sa
pagkayakap bigla itong tumingin sa akin.

"Pasensya ka na, akala ko kasi ikaw na si Caloy. Alam mo naman minsan may mga taong
umaalis sa bansa pagbalik babae na." Sabi nito sa akin.

I smiled at her. "Ok lang po."

"Ayan na ba ang girlfriend mo. Kagandang babae!" Tanong nito sa anak niya.

"Nay hindi-"

"Ah alam ko na! Asawa mo?"

"Hindi, nay. Taga-dito din siya nanay." Singit ni Kim. "Kaibigan ko siya."

"Ah ganun pa. Naku pasensya na. Pasensya na din sa pagkamadaldal ko. Ano ba yang
dala mo ineng?" Ngumuso ito sa trash bin na dala ko.

"Ah akin na yan. Ilapag mo muna yan." Kinuha ito ni Caloy mula sa akin at humarap
sa nanay niya. "Nay, nasan na ba yung damit ni Grace? Pahiramin muna natin siya."

"Ah sige, kukuha ako ng damit." Sabi ng babae at pumasok ito sa kwarto.

"Pagpasensyahan mo na si nanay. Ganyan lang talaga yun." Nahihiyang napakamot ito

ng batok.

"It's ok. Nakakatuwa nga siya eh." Natatawang sabi ko.

"Ano nga bang pangalan mo?" Tanong niya.

"Andi." Sagot ko.

"Hindi ko makita yung mga damit ni Grace baka nasa labahan pa, alam mo naman yung
kapatid mong yun ang tamad tamad kahit sarili niyang damit hindi malabhan. Ito na
lang kay Ruben." Inabot ng ginang sa akin ang itim na tshirt na may nakalagay na
'Bad Boy' sa harap.

"Sige na suotin mo na yan at iwan mo na ang tshirt mo dito. Ibabalik ko na lang

sayo pag nalaban na." Sabi ni Caloy.

"Saan ba pwedeng magbihis?" Tanong ko.

"Ay sorry. Dito sa kwarto ko na lang." Binuksan nito ang pinto sa isang kwarto.
Pumasok ako sa kwarto niya at inilock ko iyon. Mabilis ko sinuot ang damit na
ipinahiram nila. It's loose like Tristan's shirt, syempre lalaki din ang may-ari.
Lumabas akong dala-dala ang white shirt.

"Akin na yan." Kinuha ni Caloy ang shirt na hinubad ko.

"Uuwi na ako." Paalam ko.

"Sandali, kumain ka muna dito. Madami naman inihanda si nanay." Aya nito.

"Huwag na lang." Sabi ko.

"Ate Andi, nalagyan ko na ang plato mo." Sabi naman ni Kim.

"Sayang naman kung hindi mo kakainin. Pinaghanda ka pa naman ng bata." Sabi ni

Caloy.

"Sige na nga." Sumuko na ako. He pulled a chair for me. We started eating. May
spaghetti at whole chicken at mga ulam na nakahain sa mesa. Nagsidatingan ang iba
pang mga tao at lahat sila parang sabik na sabik makita si Caloy. Siguro he's been
gone for too long.
"Kuya, sino yang kasama mo? Huwag mong sabihin nag-asawa ka na?" Sabi ng kausap ni
Caloy.

"Hindi, taga-dito siya. Kaibigan siya ni Kim." Sagot nito.

"Ah ganun ba, taga san ka miss?" Tanong ng lalaki. Mukhang bata pa ito, siguro mga
15 years old lang ito.

"Sa fourth floor." Sagot ko.

"Kapit bahay ka pala namin. Bakit hindi ka namin nakikita?" Tanong naman ng nanay
ni Caloy.

"Hindi po ako masyadong lumalabas." Sagot ko.

Oh shoot! Si Tristan! Napatingin ako sa orasan na nakahang sa wall. Hindi ko

namalayan ang oras. For sure, nasa apartment na si Tristan.

"Kailangan ko na pong umuwi. Salamat sa pagkain." Sabi ko.

"Hatid na kita." Sabi ni Caloy.

"Huwag na, malapit lang naman ako." Sabi ko.

"Si kuya oh! Kauuwi lang may pinopormahan na." Tukso ng babaeng kapatid niya.

"Tigilan niyo nga ako. Hatid na kita, Andi." Pamimilit nito. At kinuha ang trash
bin na nilapag niya kanina. "Ako na magdadala nito."

Hindi na ako nakatanggi pa dahil sa pamimilit niya.

"Saan ka ba galing?" Tanong ko sa kanya habang naglalakad kami sa hallway.

"Nagtrabaho ako ng dalawang taon sa Qatar para makatulong kay nanay. Nakita mo
naman kung gaano kalaki ang pamilya namin." Sagot nito.

"Kaya pala mukhang miss na miss ka na nila." Sabi ko.

"Oo nga, eh. Miss na miss ko din naman sila."

"Babalik ka pa dun?"

"Siguro. Pagnakakuha ako ng trabaho dito baka hindi na." Sabi nito.

Malayo pa lang natatanaw ko na si Tristan. Nakasandal ito sa pinto ng apartment.

Nakataas ang isang paa at nagsisigarilyo.

"Dito na ako. Salamat sa paghatid mo." Kinuha ko ang trash bin mula sa kanya.

Lumingon si Tristan at nagtama ang mga mata namin. He looked angry. Marahas niyang
itinapon sa lapag ang sigarilyo at inapakan iyon.

"Saan ka galing? Hindi mo ba alam kung anong oras na?" Lumapit si Tristan sa amin.
Tinitigan nito si Caloy mula ulo hanggang paa. "Sino ka?"

"A-ako si Caloy. Taga-baba ako." He looked intimidated by Tristan.

Walang sabi-sabing hinablot ako ni Tristan sa braso at kinaladkad papasok ng

apartment. Marahas na ibinato niya ako sa couch. I've never seen him this angry
before.

"Ano'ng ginawa niyo? Ha?" Tanong nito.

"Wala. Kumain lang ako sa kan-" Hindi pa ako tapos sumagot ng tanungin niya ulit
ako.

"Kaninong damit yang suot mo?"

Nagbaba ako ng tingin sa suot kong damit. "S-sa kapatid niya yata."

"Tangina! Bakit suot mo yan?" Nagtaas ito ng boses. He's really scary when he's
angry. I've never seen him like this before.

"Kasi natapunan niya yung shirt ko ng basura." Sabi ko.

"Saan ka nagbihis?" Tanong niya.

"Sa kwarto niya."

"Sa harap niya?" Nanlaki ang mga mata nito.

"No! Why would I do that?"

"Bakit sumasama ka sa kung sinu-sino? Paano kung rapist yung gagong yun? You
shouldn't trust everyone, Andi. May mga mapagsamantalang mga tao dyan." Sabi nito.
He's still angry and it's really scaring me.

"Kuya naman siya ni Kim, eh. Saka mabait naman si Caloy." Sabi ko.

"Wala akong pakialam! Huwag na huwag na ulit kitang makitang sumasama kung kani-
kanino. I will kick you out of my house." Pagbabanta nito.

"And that shirt is fucking ugly!" Tinitigan nito ng masama ang shirt na suot ko.
Nagulat ako ng hawakan niya ang ibaba ng shirt at pilit niyang itinaas iyon.
"What are you doing, Tristan?" Gulat na pilit kong ibinababa iyon.

"I'm taking it off." Sabi niya. Pilit niyang inaangat ito.

"Stop it!" Saway ko.

"No!" Matigas na sabi nito. "You have nothing to hide, Andi. Nakita ko na lahat ng
itinatago mo."

"You are such a jerk. Let go!" Pilit kong ibinababa ang tshirt na suot ko.

"Fine! Ayaw mo pahubad sa akin." He suddenly ripped the shirt in half at marahas na
ibinato ito. Now, bra na lang ang suot ko.

I hugged myself para matago ang exposed na part ng katawan ko. "This is borderline
molestation, Tristan."

"Molestation, my ass." Sabi niya bago pumasok sa kwarto niya. Agad din itong
lumabas na may dala-dalang puting shirt. Ibinato niya iyon sa akin at tumama sa
mukha ko.

"Suotin mo yan." Paggalit na sabi niya bago ito muling pumasok sa kwarto niya at
ibinagsak ang pinto. Ang kapal naman ng mukha niya. Siya pa may ganang magalit ako
na nga ang hinubaran niya. Bwisit na lalaking yun!

*******************************************
[8] Chapter Seven
*******************************************
"Tristan." Kumatok ang sa pinto niya. Hindi ito sumagot. Lalo kong nilakasan ang
pagkatakot hanggang sa kalampagin ko na ito.

He opened the door. Salubong ang mga noo nitong humarap sa akin. "Gabing-gabi na
nag-iingay ka pa! Hindi lang tayo ang tao dito, Andi. May mga kapit-bahay tayo."

"Sorry na." Lumabi ako.

BAM! Binagsak nito ang pinto sa mukha ko. Ang lakas ng topak ng lalaking yun. Siya
na nga ang may kasalanan sa akin siya pa ang galit.

"Bakit ka ba nagagalit? Bati na tayo, please!" Sigaw ko sa labas ng pinto niya.

"Shut up! Pagod ako, Andi. Huwag ka nga mangulo." Narinig kong sabi niya mula sa
loob ng kwarto niya.

"Hindi ka pa kumakain." Sabi ko.

"Huwag mo kong pakialaman." Sabi nito.

"Tristan naman!" Kumatok ulit ako sa pinto niya.

"Leave... me ... alone... Ugh!" He sounded like his in pain.

"Tristan, anong nangyayari sa'yo?" Nag-aalalang sabi ko.

"Pakiusap iwanan mo muna akoooo!" Sigaw nito.

Tristan's POV

Napasandal ako sa likod ng pinto pagsara ko. I could feel the temperature rising in
me. Fuck! Hindi mawala sa isip ko ang boobs niya. Pull yourself together, Tristan!
Boobs lang yun, naka-bra pa siya nagkakaganyan ka na.

This is wrong. So fucking wrong! Hindi si Andi ang tipo kong babae. Noooo!
Napahawak ako sa ibabang bahagi ng katawan ko ng maramdaman kong tumigas ang isang
parte sa ibabang bahagi ng katawan ko. This is unbelievable! I'm actually getting a
boner from seeing Andi's bra.

Napamura ako sa sarili ko. Maling-mali talaga ito.

'Kumalma ka.' Sabi ko sa isip ko habang nakatingin ako sa babang bahagi ng katawan
ko. Pero lalo itong nagalit. Argh! I'm giving in to my urge to touch myself. Parang
may sariling isip ang aking kamay at naglakbay iyon papunta sa butones ng jeans ko.
I took my hard shaft out. Kapag hindi ko ito ginawa magdamag na sasakit ang puson
ko.

"Tristan." Tawag sa akin ni Andi at kumatok ito sa pinto.

Mariin akong napapikit. Gusto kong buksan ang pinto at hilahin siya papasok. And
fuck her. Lalong nagalit ang alaga ko sa mga pinag-iisip ko. Patuloy ito sa
pagkatok ng pinto.

Binuksan ko ang pinto at sinungaw ang ulo ko dun. Ang kalahati naman ng katawan ko
ay nakatago sa likod ng pinto. I'm hiding my erection.

"Gabing-gabi na nag-iingay ka pa! Hindi lang tayo ang tao dito, Andi. May mga
kapit-bahay tayo." Sabi ko sa kanya.

"Sorry na." Nagpapaawang sabi niya. That innocent face. Lalo akong tinitigasan.
Nagwawala na ang alaga ko. I quickly shut the door. Tinuloy ko na ang ginagawa ko.
Hinagod ko ng palad ko ang aking pankalalaki habang iniisip si Andi. Tutol ang
isang parte ng isip ko pero iba ang sinasabi ng katawan ko.

Nagsisigaw siya sa labas ng pinto ko habang may ginagawa na akong kababalaghan sa

loob ng kwarto ko. Tumigil na rin ito makaraan ang ilang sandali. Geez! Thank God.
Nagpatuloy ako sa ginagawa ko habang iniisip ko siya at ang kanyang malaking boobs.
Yes, it is big for her slim body. Sumagi sa isip ko noong nakita ko siyang
nakahubad at nakahiga sa sahig. Hindi pa rin nawawala sa isip ko ang pakiramdam ng
hubad niyang likod habang minamasahe ko iyon. Lalo kong binilisan ang paggalaw ng
kamay ko.

"Ahh... Andi..." I groaned. Narating ko na ang sukdulan at napatingala ako sa

kisame. Incredible wave of guilt flood over me. Ano'ng klase akong tao? I lusted
over an innocent girl. I feel like I'm the worst person in the whole world.
Andi's POV

"Good morning, Tristan." Bati ko sa kanya paggising ko. Hindi niya ako pinansin.
Galit pa rin siya sa akin hanggang ngayon.

"Humaharap ka sakin na ganyan ang itsura mo?" Nakabusangot na sabi ko.

"What's wrong with how I look?" Tanong ko. Eh araw-araw naman akong humaharap sa
kanya na bagong gising with messy hair.

"Ang nipis-nipis at ang ikli ng damit mo." Sabi nito.

Napayuko ako at tumingin sa suot ko. I'm wearing a white dress na pantulog. I've
worn it alot of times tapos ngayon lang siya nagrereklamo.

"Lalaki pa rin ako, Andi. Hindi ka dapat humaharap sa akin ng nakaganyan." Sabi
niya. Why is he acting so strange? Wala naman siyang problema dati pag humaharap
akong nakaganito sa kanya.

"I'm sorry." Sabi ko na lang. I don't even know what I'm sorry for. I just don't
want to argue with him anymore. Galit na nga siya sa akin, lalo ko pa siyang
gagalitin.

Nagsimula na siyang magluto ng breakfast. While he was cooking breakfast hindi ako
nakatiis. He is ignoring me and I can't stand it. Lumapit ako sa kanya and gave him
a big hug from behind. "Tristan, sorry na. Bati na tayo."

Parang napasong lumayo siya sa akin. "God, Andi! Don't do that!"

I bit my lower lips. I feel like I'm on the verge of tears. He hates me.
"Sinusubukan ko lang naman makipag-ayos sa'yo. Ayokong nagagalit ka sa akin."

Napabuntong-hininga ito. "Ands, I'm not mad at you. I'm mad at myself."

"Huh? I don't understand."

"I shouldn't have done what I did last night. I'm sorry." Sabi niya.

I smiled. "Apology accepted."

"Ipangako mo sa akin na hindi ka na sasama sa kung sinu-sino." He said.

I raised my right hand. "Promise."

________________________________________

Author's Note

Sorry it's kinda short, but, yeah. I hope you liked it! But don't worry i have
much more to write just not enough time but next one will definitely be longer.
*******************************************
[9] Chapter Eight
*******************************************
"Mukhang pagod na pagod ka." Sabi ko ka Tristan pagpasok niya pa lang sa apartment.
Dumiretso agad siya sa couch at pasalampak na umupo. My heart is

"Ang layo ng nilakad namin. Umakyat pa kasi kami sa bundok para mag-photo shoot."
Sabi niya. "Pero ayos lang. Malaki naman ang kinita ko."

I sat down beside him.

"Put your feet on my lap." Sabi ko.

Kumunot ang noo niya. "Bakit?"

"Foot massage." I answered. Nagkibit-balikat siya at ipinatong ang paa niya sa lap
ko. Kawawa naman kasi siya, he's been working all day. The least I could do is give
him a foot massage. Hinubad ko ang sock na suot niya. Then I started massaging his
left foot.

"Oh God, you're so good, Ands. Saan ka natuto niyan?" Tanong niya.

"Si daddy kasi palagi siyang nagpapa-massage sa akin when he comes home from work."
Nakangiting sabi ko. Biglang nawala ang ngiti ko ng maalala ko si daddy at si
mommy. I really miss them. Siguro they're worried about me. Minsan nga, I cry
myself to sleep.

"What's wrong?" Tanong ni Tristan.

Pinilit kong ngumiti. "Nothing. May naalala lang ako."

"Miss mo na ang pamilya mo, ano?" Sabi niya.

"Yeah... Pero I'm still mad at them." Sabi ko.

"Huwag ka na malungkot. May binili nga pala ako para sa'yo." He reached for his bag
na nasa tabi niya. May kinuha siya doon na square thingy. "Hindi ba sabi mo
mahilig ka sa libro? Napadaan ako kanina sa bookstore kaya binili na kita."

I got very excited. Agad kong kinuha ang librong iyon. I really miss reading books.
Binasa ko ang title 'Sense and Sensebility by Jane Austen'.

"Oh Tristan! Thank you! Thank you! Thank you!" I jumped on him and hug him. He lost
his balance at napahiga siya sa couch at napahiga din ako sa ibabaw niya. Hindi
agad ako nakagalaw sa sobrang shock. Nagkatitigan kami. Parang natutunaw ako sa
kanyang mga titig. Umangat ang ulo niya. Oh my god! Ito na ba yun? Is he going to
kiss me katulad ng mga nababasa ko sa romance novels? Ipinikit ko ang mga mata ko.

"Andi, get off me." Narinig kong sabi niya. Napadilat ako. He quickly looked away
from me. Parang bang ayaw niya akong tignan. Tumayo agad ako.

"I- I'm sorry." Nahihiyang sabi ko. Pinulot ko ang librong nahulog sa sahig at
niyakap iyon. Nahihiya ako and at the same time naiinis ako na hindi niya ako
hinalikan. I wonder how his lips would feel like and how it would taste like. Sana
siya na lang ang first kiss ko hindi yung pervert na Jason na yun.

He cleared his throat. "Gutom na ako."

"Kanina pa ready ang pagkain." Sabi ko. I can feel the awkward tension in the air.

"Ano ang ulam?" Tanong niya.

"Corned beef." Sagot ko.

"De lata na naman. Bumili ka na lang ng totoong ulam sa labas para makakain na
tayo." Sabi niya.

"O-okay." Sabi ko. Pero hindi pa rin ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Parang naka-
glue ang mga paa ko doon. Gusto ko na sabihin sa kanya ang nararamdaman ko. That I
really like him.
"I... I like you, Tristan." Mahinang sabi ko.

He just stared at me. Wala ni konting bakas ng emosyon sa mukha niya. Tinitigan
niya ako mula ulo hanggang paa. Bakit pa kasi pinagtapat ko sa kanya ang
nararamdaman ko. Ngayon ako nahihiya sa sinabi ko. Sana lamunin na lang ako ng
lupa!

May ngiting sumilay sa labi nito. Lumaki ang ngiti nito hanggang sa humalagapak
siya sa tawa. Nag-init ang magkabilang pisngi ko. Ahhh! Nakakahiya talaga! I want
to cry!

"Thank you for the good laugh." Natatawa pa rin na sabi nito. "But you're not my
type, Andi."

Kinuha nito ang magazine na may litrato ng mga babaeng halos kita na ang kaluluwa.
"Ganito ang mga type kong babae."

What was I thinking? Alam ko naman hindi ako magugustuhan ni Tristan. I'm a nerd.
He's a hotty. Ang tanga tanga ko talaga!

"Aalis na ako." I tried to sound casual.

"Andi..." He called.

"What?" Pagalit na sabi ko.

"Are you good in bed?" Tanong niya na may pilyong ngiti sa labi. "Pwede na kitang
pagtyagaan kung magaling ka sa kama."

"Yes, I am." Taas noo kong sabi. Lies! I'm a virgin. Gusto ko lang itayo ang
naapakan kong pride. "I may not look hot but I'm a goddess in bed. Baka nga mas
experienced pa ako sa'yo. Hmp!"

Nawala ang ngiti nito sa labi. "Prove it!"

Lumapit ako sa kanya. Tinitigan niya lang ako, hinihintay ang susunod na gagawin
ko. What am I going to do? I don't even know how to kiss!

"So?" Tumaas ang isang kilay nito.

I remember the sex scenes sa mga romance novels na binabasa ko. Itinaas ko ang
shirt niya. I touched his chest. Oh my god, first time ko nakahawak ng dibdib ng
lalaki. Bumaba ang ulo ko para bigyan ng malilit na halik ang dibdib niya. He
sighed heavily. It's working. He's getting turned on!

"Well, I think I've already proven enough to you." I said with a proud smile on my
face. Kinindatan ko siya bago ako tumalikod sa kanya.

Did I just do that? I felt proud of myself pero nahihiya din ako. Paano ko siya
haharapin pagbalik ko. That was really stupid. Gusto ko iumpog ang ulo ko sa pader.
But God, nahalikan ko yung chest niya. Pero ang sakit ng mga sinabi niya. Parang
ang pangit pangit ko naman. Sabagay, hindi naman talaga ako maganda. Hindi naman
ako sexy katulad ng mga babaeng gusto niya. He will never like me.

Tristan's POV

Shit! Tumatayo na naman ang... napatingin ako sa panalon ko. It's growing bigger.
Nararamdaman kong naninikip ang jeans ko. Damn that woman! Inaasar ko lang naman
siya. Hindi ko akalain na gagawin niya yun! Ang sakit sa puson.

Breathe in... breathe out... I tried thinking of something else. Binuksan ko ang tv
para libangin ang sarili ko. Nanood na lang ako ng news. Hindi nagtagal nawala na
ang paninikip sa pantalon ko. Nakahinga naman ako ng maluwag.

Bumalik sa isip ko ang sinabi niya kanina. She likes me... Nahuli ko ang sarili
kong nakangiti habang iniisip ko iyon. Why am I smiling like an idiot? Hindi lang
naman siya ang babaeng may gusto sa akin. Alot of women likes me. At mas magaganda
pa sa kanya. Maganda din naman si Andi kahit manang manamit at madalas nakasalamin
at nakapusod ang buhok but I just can't see myself banging her, she looks too pure
and innocent.

Pero hindi pala siya ganun kainosente. I wonder how good she is in bed. Hindi ko
akalain na meron na pala siyang experience sa sex. Ano kaya ang itsura niya kapag
nag-oorgasm siya? Is she a moaner? Anong favorite sex position niya? Teka, ano ba
itong mga naiisip ko.

Biglang bumukas ang pinto. Bumalik na si Andi na may dalang naka-plastic na

sinigang na baboy. Sabay kaming kumain pero hindi man lang niya ako kinibo.

"Ako na ang maghuhugas ng mga plato." Presenta ko.

"Ako na." Walang emosyong sabi niya.

"Ako na nga." Kinuha ko sa kamay ko sa kanya ang plato.

"Eh di ikaw na." Pagalit na binitawan niya ang plato at dumiretso siya sa kwarto
niya. Unang beses na nagkaganito si Andi. Hindi ako sanay na galit siya sa akin.
Mali naman kasi yung sinabi ko kanina. I didn't mean it. I was just teasing her.

Andi's POV

Pagkasara pa lang ng pinto bumaksak ang mga luha ko. He's the first guy that I
really like. Pinagtawanan niya ako and he even insulted me. Sumubsob ako sa kama
and cried. I'm so embarassed and hurt. Kanina while we were eating, pinipigilan ko
ang umiyak. I can't even look at him.

Tinakpan ko ng unan ang sarili ko to muffle my cry. I heard a knock on my door.

Hindi ko pinansin iyon. I know it's Tristan. Ang tagal niyang kumatok sa pinto pero
hindi ko pa rin siya pinansin.

"Andi, papasok ako ah." Sabi niya. Nagtalukbong agad ako because I don't want him
to see me crying. I heard the doorknob turn. Bumukas ang pinto at narinig ko ang
footstep niya.

"Ands, tulog ka na ba?" He asked. Hindi ako sumagot. Then I heard him sigh.
Pagkatapos ay narinig kong bumukas ulit ang pinto at sumara. Thank God, umalis na
siya. Tinanggal ko ang blanket na nakatalukbong sa akin.

"I knew it! Hindi ka pa tulog." Nakangising sabi ni Tristan. He was standing sa may
pinto.

"What are you doing here ba?" Inis na sabi ko.

Sumeryoso ang mukha niya. Lumapit siya sa akin at umupo sa gilid ng kama ko. "Andi,
umiiyak ka ba?"

"N-no..." Umiwas ako ng tingin sa kanya. He probably noticed na namumula ang mga
mata ko. "Hindi mo ba alam yung word na privacy. I know this is your apartment but
kwarto ko pa rin ito."

"Andi, sorry na. Alam mo naman na inaasar lang kita kanina, di ba?" Sabi niya.
Tumalikod ako sa kanya at nagtalukbong ulit ng blanket.

"Hindi mo talaga ako kakausapin?" He said. Hindi pa rin ako nagsalita. Bigla niyang
hinatak ang kumot ko. Then he tickled me sa sides ko. "Ayaw mo talaga akong
kausapin ah."

"Tristan!" Tili ko. Tumatawa siya habang kinikiliti niya ako. I atarted squirming
and laughing histerically. "N-no... Stop. I can't breath!"

"Ano? Hindi mo pa rin ako papansinin?" Sabi niya while tickling me. I can't breathe
because I can't catch my breath, I can't stop laughing.

"P-please... Stop...!" I said through fits of laughter. This is torture! He finally

stopped and we found ourselves looking at each other's eyes. He slowly leaned down
and kiss me. Nagulat ako nung una. Pero ng makabawi ako I started moving my lips,
ginagaya ko ang paggalaw ng labi niya. I felt sparks everywhere and tingles running
through my body. The feeling of his lips upon mine was pure heaven. Parang yung mga
nababasa ko sa libro. His tongue swipe across my bottom lips and slipped it in my
mouth. I can't help but moan. Huminto ang labi niya sa paggalaw. Why did he
stopped?

"Shit! Hindi dapat nangyari to!" May pagsisisi sa boses niya. Nahilamos niya ang
mga palad sa mukha niya. Tumayo siya sa at walang lingon-lingon na lumabas sa
kwarto. He didn't even say goodbye, he didn't even look at me.

I felt this painful pinch in my heart. Naramdaman ko na naman tumulo ang luha ko.
He regrets kissing me because I'm not attractive enough for him. Kasi hindi ko
kasing ganda at kasing sexy yung mga babaeng nasa magazines.

*******************************************
[10] Chapter Nine
*******************************************
Nakaharap ako sa salamin at tinititigan ang sarili ko. Pangit ba talaga ako? Maybe
kapag tinanggal ko itong makapal na glasses ko I would look better. I removed my
glasses. My nerdy glasses. I've been wearing glasses since I was a kid. I can see
pa rin naman without my glasses pero it's a bit blurry pag sa malayo. Nasanay na
akong nakasuot palagi sa akin iyon and I just feel uncomfortable kapag di ko siya
suot. And my hair... my mom hates my hair. I always wear my hair up in a bun kasi
mas comfortable din ako ng ganito. Tinanggal ko ang tali sa buhok ko at hinayaan
bumagsak ang buhok ko. Kinuha ko ang playboy magazine ni Tristan na nakapatong sa
couch. Tinitigan ko ang mga babae na nasa picture. I wish I was as pretty as these
girls para magustuhan din ako ni Tristan. Pero hindi mangyayari yun.

Lumabas na lang ako ng apartment at naglakad-lakad para malibang. Kaninang umaga

hindi niya ako kinakausap and obvious naman na iniiwasan niya ako. Parang diring-
diri siya sa nangyari last night.

"Hi, Andi." Kumaway si Sasha sa akin kasama niya ang gay friend niya na si Jodie.
Napilitan akong ngumiti sa kanya. Hindi naman kami masyadong close pero we greet
each other. Matagal akong tumitig sa kanya. She wears nice clothes, yung mga sexy
na damit. And marunong siyang mag-ayos ng sarili niya. Maganda pa siya. Ganyan
babae siguro ang magugustuhan ni Tristan. Why can't I be like her? Wait... pwede
naman siguro.

"Sasha!" Tawag ko sa kanya. Lumingon siya sa akin.

"You're so pretty." Sabi ko sa kanya.

"Narinig mo yon, bakla? Ang ganda ko daw!" Pabirong hinampas ni Sasha ang kaibigan
niya sa braso.

Tumaas ang kilay ni Jodie. "Nang-uuto lang yan, naniwala ka naman. Neng, ano bang
kailangan mo?"

"I want to be like you, Sasha. Please, help me." I beg.

"Sabi na eh! May kailangan lang yan." Sabi ni Jodie.

"Paano ba ako makakatulong sa'yo." Tanong ni Sasha.

"Ayusan mo ako. I want to be pretty like you." I said.

"Ay gusto ko yan! Dyan ako magaling." Sasha proudly said. Kinuha niya ang kamay ko
at hinatak ako. Dinala niya ako sa loob ng apartment niya.

"Pagpasensyahan mo na ang gulo dito." Sabi niya.

"It's ok." I smiled at her.

"Upo ka dito." Pinaupo niya ako sa sofa niya. Umupo sa tabi ko si Jodie. Sasha went
inside her room. Pagkalabas niya ng room may dala na siyang mga damit.

"For sure, bagay na bagay sa'yo itong mga damit na ito." Sabi ni Sasha. Binigay
niya sa akin ang damit. "Sa'yo na yan. Napagliitan ko na yan, mapayat ka naman kaya
kakasya sa'yo yan. Suotin mo na."

Napatingin ako kay Jodie. "Right now? In front of him?"

"Ano'ng him? Her ako! Babae din ako no!" Nakasimangot na sabi ni Jodie.

Natawa si Sasha. "Halika sa kwarto."

We went to her room and she made me wear yung mga damit na binigay niya sa akin.
"Maganda itong bra na ito. Push up yan, iniipit niya yung boobs mo para magmukhang
malaki. Nabili ko pa sa ito sa Japan. Sayang nga kasi hindi ko na nagamit, di na
nagkasya sa akin dahil nagpa-breast implant ako." Sabi niya.

I took my clothes off and wore the push up bra she gave me. Then I put on the
really short shorts and halter top. My god! Kahit may damit ako I feel like I'm
naked. Ang ikli ng shorts ko at kita ang cleavage ko. I can't go out looking like
this. Pero ito ang gusto ni Tristan... Siguro naman kaya ko naman.

Lumabas kami sa room niya.

"Wow! Ang sexy mo pala." Sabi ni Jodie ng makita ako. I want to cover my body.
Kahit naman gay siya, he's still a man. Nakakahiya. Gusto kong tumakbo pabalik sa
kwarto. "Pwede siyang magtrabaho sa club mo, Sasha."

"Yan nga din iniisip ko. Mabenta ang beauty niya. Mukhang fresh na fresh." Sabi ni
Sasha. "Gusto mo ba magtrabaho sa amin, Andi?"

"Ano'ng trabaho?" I asked.

"Kakausapin mo lang yung mga customers. Sasamahan mo lang uminom. Easy money, di
ba?" Sagot ni Sasha.

"I'll think about it." Sabi ko. That sounds like an easy job. The problem is I'm
socially awkward. Hindi ko kayang mag-entertain ng mga taong hindi ko naman kilala.

"Ok, basta sabihin mo lang sa akin kapag gusto mo magtrabaho." Sabi niya. I just
nodded my head.

"Memeyk-up an na kita saka ayusan kita ng buhok para bumagay naman sa suot mo."
Sabi ni Jodie.

"Sino ba ang pinagpapagandahan mo? Huwag mong sabihin nagpapa-cute ka kay Tristan,
my love ko?" Sasha said while Jodie is doing my make up.
"No!" Agad na sagot ko. Well, yes, it's true. I'm doing all this for Tristan. "I
just... I want to look good."

Pagkatapos nila akong ayusin, I thanked them. Nagmamadali akong umalis because I'm
so excited na makita ako ni Tristan. Kanina habang nakaharap ako sa mirror hindi ko
na nakilala ang sarili ko. It's like I'm a different person. Sigurado nakauwi na si
Tristan ngayon. I want him to see me.

Binuksan ko ang pinto ng apartment niya. There were four other guys in his
apartment and all of them are staring at me. Parang gusto kong itago ang katawan
ko. I looked at Tristan and he frowned at me.

"Wow! Hindi mo sinabi na may chicks ka pala dito." I heard someone say. This is so
nakakahiya na talaga. Hindi ko naman alam na his friends are coming over. Tinitigan
ni Tristan ng masama ang kaibigan niya.

"Andi?" Napatingin ako sa lalaking nagsalita. Oh my god! My cousin, Phoenix... I'm

so dead! Malalaman na nila mommy na nandito ako.

"P-phoenix... hi..." Sabi ko.

Lumapit sa akin si Tristan at hinatak niya ako sa braso papunta sa kwarto niya.
Then he closed the door. He looked at me from head to toe.

"What are you doing to yourself? You look like a..." Hindi niya tinuloy iyon.

"Like a what?" I asked.

"You look like a hooker!" Sabi nito. Akala ko ba ito ang gusto niya? Now, he's
saying na I look like a hooker! I want to punch him on the face.

"Burahin mo nga yang make-up mo at magsuot ka ng disenteng damit!" He said.

"No." Pagmamatigas ko. "I'll wear whatever I want to wear!"

Tumalikod ako sa kanya and I marched out of his room. Tinawag niya ako pero hindi
ko siya pinansin. That idiot! How dare he? I did all this for him tapos sasabihan
niya lang na mukha akong whore! Nandun pa rin ang mga friends niya paglabas ko sa
kwarto. Umiinom sila. And my cousin, Phoenix. I need to talk to him. Lumapit ako sa
kanya.

"Can we talk?" I asked.

"Yeah, sure." He said apathetically.

Lumabas ako ng apartment at sumunod siya sa akin.

"Please, don't tell mom and dad na nandito ako." I begged him.

"Why would I tell them? Wala naman akong pakialam sa inyo." Sabi niya.

Ngumiti ako. Wala naman pala akong problem kay Phoenix. "Thank you, cuz."

"I'm just curious. Are you Tristan's girlfriend? Nagtanan ba kayong dalawa?" Tanong
niya.

"No! We met sa party mo at sumama ako sa kanya. I don't want to go back sa amin
kasi ipapakasal nila ako sa manyak na Jason na iyon. So, please don't tell them
where I am." Sabi ko.

He laughed. "Uso pa ba arranged marriage ngayon?"

"My thoughts exactly." I rolled my eyes.

"Pwede ko naman ipahiram sa'yo yung condo unit ko. Hindi ko na gagamitin yun dahil
nakabili na ako ng bahay." He said.
"No, thanks. Kasi, uhm... baka mas madali ako mahanap nila kapag sa condo mo ako
tumira." Dahilan ko. Pero the truth is ayokong malayo kay Tristan kahit pa he's the
biggest douchebag ever! At kahit mahirap ang buhay dito, I'm more happy here.

He shrugged his shoulders. "Ok, your call."

"One more thing. Don't tell him na we're my cousins." Baka ibigay niya na ako kay
Phoenix kapag nalaman niyang he's my cousin.

"Sure." He said. Nakahinga ako ng maluwag.

"Thank you, cuz." Nakangiting sabi ko.

Pagkatapos namin mag-usap bumalik na ulit kami sa loob ng apartment.

"Saan kayo galing?" Tanong ni Tristan. He was staring at me like I did something
wrong.

"Nag-usap lang kami." Sagot ko.

"Tungkol saan?"

"It's really none of your business." Inirapan ko siya. I'm still annoyed with him.
Pagkatapos ko mag-effort na magpaganda para sa kanya sasabihin niya lang mukha
akong whore!

"Dude, you sound like a jealous boyfriend. Akala ko ba wala kayong relasyon?" His
friend said. Tumawa ang mga kaibigan niya at hindi siya sumagot.

"Ako nga pala si Seth." Sabi naman ng isa pa niyang friend. "Ito naman si Wayne at
Axel." Pakilala niya sa dalawa pang guy na katabi niya. The guys waved when their
name was said. They're all good-looking. Para mga Greek Gods.

"H-hi." I shyly waved back at them.

"Here, have a drink." Inabutan niya ako ng isang baso ng alcohol.

"Don't give her a drink. Hindi siya pwedeng uminom." Pigil ni Tristan. Then he
looked at me. "Andi, pumasok ka na sa kwarto mo."

"Ang KJ mo naman, dude. Let her decide for herself." Natatawang sabi ni Phoenix.

Kinuha ko ang baso and I dranked it. Yuck! It taste awful... Parang gustong bumalik
ng ininom ko palabas sa bibig ko. I forced myself na ubusin ang alak sa baso.

Tristan's POV

Nakatingin lang ako kay Andi. Nakaupo siya sa couch sa pagitan ni Phoenix at Wayne.
Tawa ito ng tawa habang nakikipagkwentuhan sa kanila. Napailing ako, nakaka-tatlong
shot pa lang siya ng vodka lasing na agad siya. I want to grab her and take her to
her room. Naaalibadbaran ako sa suot niyang damit at sa ayos niya ngayon. Gusto
kong takpan ang katawan niya. She's showing off alot of skin. Hindi naman ako
conservative pero ayoko talagang nakikita siyang ganon, lalo na sa harap ng ibang
lalaki.

"Cheers para sa birthday boy." Itinaas ni Seth ang baso niya.

"Cheers!" Lahat din sila ay nagtaasan ng baso.

"Wait, wait... s-sino may birthday?" Tumatawang sabi ni Andi.

"Hindi mo alam? Malapit na magbirthday si Tristan. Napaaga lang ang pag-celebrate

namin." Sagot ni Wayne.

"Ikaw, di ka nagsasabi birthday mo pala! Ilang taon ka na ba sa birthday mo?"

Tanong niya.
"Twenty-seven." Sagot ko.

Bigla siyang humalagapak ng tawa. "Matanda ka na pala, you dirty old man."

Tumawa rin ang mga gago at inasar pa ako. Tuwang-tuwa sila kay Andi dahil sa
kakulitan niya. Makalipas ang ilang oras nagpaalam na sila.

"Bye, Phoenix!" Yumakap si Andi sa kanya. Nagtagis ang bagang ko. Gusto kong
hatakin palayo sa kanya si Andi. Sigurado akong magkakilala na sila bago pa man
sila magkita ngayon. Pero ano ba si Phoenix sa buhay niya? Was he her ex-boyfriend?

Kumaway si Andi sa kanila bago niya isinara ang pinto. Dahan-dahan akong lumapit sa
kanya.

"Did you have fun?" Sarkastikong tanong ko. I crossed my arms.

"Yes, I did." Nakangiting sagot niya. Namumungay na ang mga mata niya. That made
her more alluring.

"Halata naman. Sa sobrang enjoy mo nilandi mo na ang kaibigan ko." Sabi ko.

Nawala ang ngiti niya sa labi. "Nilandi?"

"Bakit hindi ba? Dikit ka ng dikit sa kanya. Ano mo ba siya ha? Ex mo ba si

Phoenix?" Hindi ko na napigilan ang magtanong.

"Why do you care? Nagseselos ka?" Tinaas niya ang isang kilay niya. Hindi ako
nakasagot. Tinanong ko rin ang sarili ko. Nagseselos nga ba ako?

Bigla siyang tumawa. "Oo nga pala, why would you be jealous. Wala ka naman gusto sa
akin, di ba? Because I'm not good enough for you. I'm ugly..." Napalitan ang tawa
niya ng iyak. "I... dressed up for you, nag-make-up ako kahit ang kati kati nito sa
mukha! I thought you would like me pero sabi mo I look like a hooker! You're...
you're such an asshole."
"Andi..." Lumapit ako sa kanya at niyakap siya.

"G-get away from me! I hate you." Pilit niya akong itinulak pero lalo ko siyang
niyakap. Hinaplos-haplos ko ang likod niya habang umiiyak siya.

"Halika,... lasing ka na." Bulong ko sa kanya.

"I'm not drunk, you idiot." Humihikbing sabi niya. Binuhat ko siya at napatili
siya. "Put me down!"

Hindi ko siya pinansin at ipinasok ko siya sa kwarto niya. Pagkatapos ay hiniga ko

siya sa kama. Tatayo pa sana siya ng pigilan ko siya.

"Sleep." Sabi ko.

"Stay with me." Hinatak ako ni Andi at napahiga ako sa tabi niya. Sumiksik siya sa
akin at tuluyan ng nakatulog. Nakaharap siya sa akin at pinagmasdan ko ang maamo
niyang mukha. Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na nakatakip sa mukha niya. Hindi
ko maintindihan ang nararamdaman ko. Nagkakagusto na rin ba ako sa kanya o gusto ko
lang siyang protektahan? Naramdaman kong bumibigat na ang talukap ng mga mata ko at
pumikit na ako.

*******************************************
[11] Chapter Ten
*******************************************
My head hurts. I felt like the pain was pounding through my skull. And I don't want
to get out of bed. Hindi ko nga mabuksan yung mata ko. I just want to sleep all
day. Pero bigla kong naramdaman ang mabigat na bagay na nakapatong sa tiyan ko.
Gumalaw ito and it pulled me napasubsob ako sa matigas at mainit na bagay. I slowly
opened my eyes. Nakasubsob ako sa chest ng lalaki. Napaangat ako ng tingin and I
saw Tristan's face. He looks so handsome kahit natutulog siya. I can't stop staring
at him. Oh my god! I can't believe this. Magkatabi kaming natulog. Dahan-dahan
akong napaupo because I don't want to wake him up naman. Pero impossible yatang
magising siya. He is sleeping like a rock.

Hindi ko napigilan ang sarili ko. I ran my fingers through his hair. It's so soft.
Mukhang sobrang himbing naman ng tulog niya kaya sasamantalahin ko na ito. I stared
at his full lips. I want to kiss it so badly. Andi, wala ka na ba talagang self-
respect. Pero hindi naman niya yun malalaman because he's asleep. Isang kiss lang
naman. Just one. I bent my head down and kiss him. His lips are so soft and warm. I
felt it moved against mine. Nagulat ako kaya agad akong napalayo. Nakadilat na ang
mga mata niya ng tignan ko siya.
"Pinagsasamantalahan mo na ako habang natutulog ako." May halong pang-aasar sa
boses niya. I felt my cheeks get hot in embarrasment.

"S-sorry." Nahihiyang sabi ko. I feel like burying my face on my pillow.

He just gave me a smile. "Ang dami mong nainom kagabi. Sumasakit ba ang ulo mo?"

Iniba niya ang usapan. Siguro, to make things less awkward.

"A... a little." I answered.

"Sabi ko naman kasi sa'yo huwag kang iinom masyado dahil hindi ka pa sanay. Buti na
lang hindi ka ulit nagsuka." I could hint a bit of concern in his voice. Pero baka
imagination ko lang yun.

Napansin ko ang mga mata niyang bumaba sa dibdib ko. I realized na nakalabas pala
ang cleavage ko sa suot kong top. Tinakpan ko iyon ng mga kamay ko. Parang napahiya
naman na umiwas siya ng tingin.

He cleared his throat. "Uh... sige, lalabas na ako. Maligo ka na din para mabawasan
naman ang sakit ng ulo mo."

"O-okay." Sagot ko.

Tumayo na siya sa kama at lumabas sa kwarto ko. I tried to remember what happened
last night. May mga natatandaan pa naman ako but some are blurred. Natatandaan kong
uminom ako because Tristan doesn't want me to drink. Gusto kong magrebelde sa kanya
dahil sa pag-reject niya sa akin. I was really hurt! Nag-effort ako ayusan ang
sarili ko para sa kanya pero hindi pa rin nag work.

Bumangon na din ako sa kama at kahit nahihiya akong makaharap ulit si Tristan
lumabas na ako ng kwarto. I'm hungry and my head hurts. Naghanap ako ng food sa
fridge. Kaka-palengke lang ni Tristan kaya maraming pagkain. I don't know what he
wants for breakfast. Tanong ko na lang kaya sa kanya.
"Tristan..." Tawag ko sa kanya sa labas ng kwarto niya. But he didn't answer. So
lumapit na lang ako sa pinto niya. I turned the knob and quietly opened the door.

He is sitting on his bed. Nakasandal siya sa headboard ng kama and his... his male
part. Oh my god! Hawak hawak niya ang male part niya and he's moving his hand up
and down. My eyes grew big as I watch him. Hindi ako nakagalaw sa kinatatayuan ko.
I feel like my feet are glued to the ground and I can't stop watching . Nakapikit
siya and he is biting his bottom lip. It's so sexy. Napababa ulit ako ng tingin sa
private part niya. It's big. Ganyan pala ang hitsura ng thing ng mga lalaki. But
why is he touching it?

"Andi!" Nagulat ako ng tawagin niya ako. Bigla niyang tinakpan iyon ng unan.
Napatingin ako sa kanya and his face is so red. "A-ano'ng ginagawa mo dito?"

"I-I-I'm sorry... T-tatanungin lang sana kita kung..." I can't think straight. I
don't know what I'm supposed to say and I don't know why I'm here. My mind went
completely blank.

"Get out, Andi!" Sigaw niya.

"S-sorry talaga, Tristan." Nahihiyang sabi ko.

"Just leave!" Sabi niya at mabilis kong sinara ang pinto. What did I just see? I
hope hindi galit sa akin si Tristan.

I tried to forget what I saw pero habang nagluluto ako ng hotdog, it reminded me of
his male part.

I heard his door open pero hindi ako tumingin. This is going to be so awkward.

"Andi..." Tinawag niya ako pero I pretended like I didn't hear him. Baka pagalitan
na naman niya ako. I'm so stupid talaga. I should've knocked first bago ko binuksan
yung pinto niya. Kasisimula lang ng araw puro embarrasment na ang nangyayari sa
akin.

"Andi, look at me." Alam kong nasa likod ko na siya. Ibinaba ko ang spatula na
hawak ko. I bit my lower lip. Get ready, Andi. I know sesermonan niya na ako.
Humarap ako sa kanya.
"I'm sorry." Halos magkasabay na sabi namin.

"I'm so stupid. I should've knocked-"

"Shh... you're not stupid. Wala kang kasalanan. Ako nga dapat ang humingi ng tawad
dahil nakita mo pa yun..." Nahihiyang nagbaba siya ng tingin. "It's just that it
has been so long since the last time I had sex."

"Let's just forget about that." Sabi ko.

He smiled and nodded his head.

Tristan's POV

Siguro sexual frustration lang ito kaya mabilis akong ma-turn on. Nakita ko lang
cleavage niya at nadampian lang ako ng halik sa labi kanina bigla na lang tumigas
ang alaga ko. Ilang months na ba since noong huli akong nakipag-sex. Mahigit isang
buwan na. Simula nang dumating si Andi sa buhay ko, hindi na ako masyadong
naglalalabas. Hindi na ako nakikipag-date sa ibang babae. Pagkagaling ko sa trabaho
diretso na ako sa bahay dahil natatakot akong baka pag-uwi ko nasunog na ni Andi
ang buong building ng apartment. Saka naaaliw din ako sa kanya. Hindi ko na
kailangan pumunta sa mga bar para maglibang. She's unintentionally funny,
nakakatawa minsan ang pagiging naive niya.

Katatapos lang namin kumain at pinanonood ko siya habang naghuhugas ng pinagkainan

namin. Mabilis siyang natuto magluto at ng iba pang gawaing bahay. Hindi naman siya
mahirap turuan, noong una oo pero ngayon kahit hindi ko na siya bantayan ok lang.
Siya na halos gumagawa ng trabaho dito sa bahay. I think she needs a break. Wala
naman akong pasok ngayon kaya gusto ko siyang ayain mamasyal.

"Andi, alis tayo." Sabi ko.

Tumigil siya sa paghuhugas ng plato. "Saan naman tayo pupunta?"

"Kahit saan." Sagot ko. Hindi ko rin kasi alam kung saan kami pupunta basta gusto
ko lang siya makasama.

Her face lit up. "Sige, I'll just finish doing the dishes."

I decided to take Andi to the beach. Madalas ako pumupunta dito pagmalungkot ako,
pagkailangan ko makapag-isip o pag gusto ko lang mapag-isa. Itong lugar na ito ay
ang aking munting paraiso. Kami lang dalawa ni Andi ang nasa beach. Medyo tago kasi
ang lugar na iyon kaya bihira lang mapuntahan ng ibang mga tao.

Nakaupo ako sa buhangin habang si Andi naman ay nasa may tubig. May mga pinupulot
ito sa tubig pero hindi ko alam kung ano yun. Maya-maya ay patakbo siyang lumapit
sa akin.

"Tignan mo ito, Tristan! Ang dami kong magagandang shells na napulot." Tuwang-
tuwang sabi ni Andi at ipinakita pa niya sa akin iyon. Pagkatapos ay umupo siya sa
tabi ko. Andi has the innocence of a child. Marunong siyang magpahalaga ng maliliit
na bagay. Mababa ang kaligayahan niya. Maybe that's why I'm so drawn to her. Kasi
wala akong naging childhood. Maaga akong namulat sa kahirapan. Bata pa lang ako,
ako na ang bumubuhay sa sarili ko. Habang ang ibang bata ay naglalaro, ako naman
namamalimos ng konting barya para may makain lang o di kaya nagkakalkal ng kung
anu-ano sa basurahan para maghanap ng pwedeng ibenta sa mga junk shop, nang
magbinata naman ako nagsimula akong mamasukan bilang isang stripper sa club
hanggang sa naging call boy na ako. Dahil doon naging malaki ang galit ko sa mundo.
Parang nakikita ko kay Andi ang lahat ng wala ako. Hindi ko naranasan ang maging
inosente kahit kailan. I love Andi's innocence. That's why I'm so protective of
her. I don't want the world to make her bitter.

"Thanks for taking me here. This place is so beautiful." Sabi niya sa akin. "Kailan
ang birthday mo? Hindi ba sabi ng mga kaibigan mo birthday malapit na daw ang
birthday mo?"

I shrugged my shoulder. "Hindi ko alam."

"Hindi mo alam?"

"Hindi ko alam kung kailan. Gawa-gawa lang yung birthday ko para may maisulat sa
birth certificate ko." I chuckled.

"Then paano ka nagcecelebrate ng birthday mo?" Tanong niya.

"I don't." Sagot ko.

"Today could be your birthday." Sabi niya.

Nagkibit-balikat lang ako. "Hindi ko alam at wala akong pakialam."

Bigla itong napatayo sa kinauupuan at tumakbo palayo.

"Andi, saan ka pupunta?" Sigaw ko sa kanya.

"Sandali lang." Sabi niya habang patuloy sa pagtakbo hanggang mawala na siya sa
paningin ko. Ano na naman bang kalokohan ang gagawin ng babaeng yun.

Maya-maya ay bumalik siya na may dala-dalang cupcake na nakabalot pa. Yung binibili
sa tindahan. Tumabi ulit siya sa akin at binuksan iyon. Naglabas siya ng maliit na
kandila at itinusok yun sa cupcake at sinindihan ang kandila gamit ang posporo.

"Ano yan?" Tanong ko.

"Your birthday cupcake. Binili ko sa tindahan." Nakangiting sabi niya at nagsimula

siyang kumanta ng 'happy birthday to you'.

"Mag-wish ka tapos i-blow mo na yung candle." Sabi niya ng matapos siya kumanta.

"Ayoko nga." Sabi ko. This is stupid.

"Sige na, please." She pouted.

Pinagbigyan ko na siya para manahimik lang siya. Hinipan ko ang kandila. Ito ang
unang beses na naghipan ako ng kandila sa 'birthday' ko. At ang cupcake na iyon ang
una kong 'birthday cake'. Napangiti ako sa simpleng bagay na ginawa niyang iyon.

"Hati tayo dito ah." Sabi ni Andi bago hinati ang cupcake at binigay sa akin ang
kalahati ng cake.

"Mmm... mocha." Sabi niya habang nginunguya ang cupcake. "What did you wish for?"

"Hindi ko pwedeng sabihin sa'yo baka hindi magkatotoo." Sabi ko. Gusto kong
hilingin na sana makasama pa kita ng matagal, sana habang buhay na. Nasanay na
akong nandyan ka, ayoko na mabuhay ng mag-isa. Pero magiging madamot ako kung iyon
ang hihilingin ko kaya hindi na lang ako nag-wish. Hindi kita kayang bigyan ng
magandang buhay. Balang araw, magsasawa ka din at babalik ka na sa palasyo mo.

"Tristan, ano yung ginagawa mo kanina sa kwarto mo? Why are you touching your
private part?" Muntik na akong mabilaukan sa kinakain kong cupcake sa tanong niya.

"Akala ko ba kalilimutan na natin iyon?" Nararamdaman kong namumula na ang pisngi

ko.

"I just want to know. Kasi parang nasasaktan ka habang ginagawa mo yun." Sabi niya.
Is she for real? Akala ko ba may experience na siya sa sex. Why is she asking all
this dumb questions? Her ex-boyfriend must have been a really bad lover. Siguro ang
alam lang nun gawin ipasok ang ano niya kay Andi. Bigla akong nakaramdam ng inis ng
maisip ko iyon. I bet she never had an orgasm.

"No, it doesn't hurt. In fact it feels good. Hindi ba ipinapaliwanag sa'yo ng

dating sex partner mo?" Tanong ko.

"Actually, I... lied. I'm still a virgin. Nasabi ko lang yun kasi I know you don't
like inexperienced girls. You like girls that are good in bed." Sabi niya.

Hindi agad ako nakapagsalita. She's trying to be something she's not just to please
me. I'm such a dumb ass. Kung anu-ano kasing sinasabi ko kay Andi. I don't want her
to change, she's perfect the way she is. I love her black thick-rimmed glasses, I
love her quirky personality, I love how she dresses, how she does her hair, her
smile, her laugh... I love everything about her.

"Tristan..." Tawag niya sa akin.

"Bakit?"

"Hindi mo ba talaga ako magugustuhan?" Tanong niya.

Ngumiti ako at parang batang ginulo ko buhok niya. "Alam mo yung nararamdaman mo
infatuation lang yan. Mawawala din yan."

"Hindi ang nararamdaman ko ang pinag-uusapan natin. Ikaw, ano bang nararamdaman mo
sa akin?" She asked.

"You're an amazing girl, Andi. Makakahanap ka din ng lalaking babagay sa'yo." Sabi
ko. She deserves someone better than me. Hindi ang katulad ko ang nararapat sa
kanya.

Pinilit niyang ngumiti pero malungkot ang mga mata niya. I'm sorry, Andi. I'm doing
this for your own good. I'm protecting you from myself.

Naging tahimik na siya pagkatapos nang pag-uusap naming iyon. Pinanood namin
lumubog ang araw at inaya ko na siya umuwi. Naglalakad na kami papunta kung saan
nakaparada ang motorsiklo ko. Biglang may lumapit sa amin na batang lalaki.

"Kuya pogi, bilhin niyo na po itong bulaklak para makauwi na ko sa amin. Bigay mo
po sa magandang girlfriend mo." Sabi ng bata. May hawak itong mga rosas.

"Magkano ba ang isa?" Tanong ko.

"Sampung piso lang isa." Sagot naman niya.

"Ilan ba yan lahat?"

"Walo na lang ito, kuya pogi."

"Bibilhin ko na lahat yan." Sabay dukot ng pera sa bulsa ko. Binigay ko na sa kanya
ang buong isang daan. "Sa'yo na ang sukli."

"Salamat po!" Nagliwanag ang mukha ng bata sa saya.

"Sige na. Umuwi ka na at baka abutan ka pa ng dilim." Sabi ko sa bata. Nagpasalamat

pa ulit ito bago umalis.

Nakangiti si Andi ng lumingon ako sa kanya. "That was really nice of you."

Hindi ko alam pero bigla akong nahiya sa sinabi niya.

"Baka kasi mapaano pa yun kapag inabot ng dilim." Umiwas ako ng tingin sa kanya.
Inabot ko ang mga rosas. "O, sa'yo na yan."

Kinuha niya naman ito. "Thank you. You're the first guy na nagbigay sa akin ng
roses."

Hindi ko pinansin ang sinabi niya. Nababaduyan ako sa sarili ko. Giving flowers to
a girl is just too sappy.

"Halika na, uwi na tayo." Aya ko. Sumakay ako sa motorsiklo at umangkas naman siya
sa likod ko.

*******************************************
[12] Chapter Eleven
*******************************************
I really want to throw a surprise party for Tristan. It made me sad when he told me
that he never had a birthday party. Gusto ko ma-experience niyang magbirthday. Pero
how can I throw him a party when I don't even have any money? I want to buy him a
birthday cake tapos may mga food. I'm going to invite our neighbors and his
friends. I can call Phoenix, nag-iwan siya ng number niya sa akin.
Then naisip ko yung offer ni Sasha na magwork sa club niya. That's it! I'm going to
work to earn money para sa party ni Tristan! Agad akong nagpunta sa apartment ni
Sasha.

"Hi, Andi." Sumilip siya sa pinto.

I smiled. "Hi. Can we talk?"

"Oo naman. Pasok ka." She opened the door wider. I went inside and she made me sit
sa sofa. "Ano'ng gusto mong pag-usapan natin? May chichika ka ba sa akin?"

"Err.. no. I want to know if I can work sa club mo?" I asked.

"Gusto mo magtrabaho sa club?"

I nodded my head.

"Ay, day! Sigurado akong malaki ang kikitain mo. Palong-palo ang beauty mo!
Virginal." Sabi niya.

"When can I start? Kasi I really need money na eh."

"Pwede ka na magsimula mamayang gabi. Aayusan na lang kita." Sabi ni Sasha.

"Like, what time? Hindi ba pwedeng tomorrow morning na lang kasi kung mamaya
dadating na si Tristan and I have to go to bed na pagkatapos namin magdinner."

"Gaga! Walang club na nagbubukas sa umaga, 'no! Talagang gabi nagbubukas ang club
ko hanggang madaling araw." She said laughing.

Hindi ako papayagan ni Tristan. Ayaw niyang lumalabas ako ng apartment sa gabi.
Paano ako magtatrabaho sa club ni Sasha?
"Ano gusto mo pa ba?" Tanong niya.

"Kasi si Tristan eh. He'll get mad at me paglumabas ako mamayang gabi."

"Eh di tumakas ka. Lumabas ka na lang pagtulog na siya." Sabi ni Sasha.

Yeah... Why didn't I think of that? I'll just sneak out kapag tulog na siya. Saka
kapag naka-earn na ako ng enough money para sa party niya I'll stop na naman.

"S-sige. I'll start mamayang gabi." But why do I feel like it's a bad idea.
Nagpaalam na ako kay Sasha. Mamayang aroung 11pm I'll sneak out and go to Sasha's.
I'm doing this for him naman saka hindi naman niya malalaman. I'll be home bago
siya magising.

I went back sa apartment ni Tristan and continued reading the book he bought for
me. Pagkatapos nagluto na ako ng dinner namin kasi paparating na siya. Yes, I know
how to cook na. I know my mom and dad would be so proud. Marunong na din ako
magwalis saka maghugas ng mga plato at maglinis ng bahay. The only thing na hindi
pinagagawa sa akin ni Tristan is yung paglalaba. He washes our clothes with his
hands. Wala kasi siyang washing machine. I tried doing it pero nagkasugat ako sa
kamay and since then hindi niya na ako pinaglalaba.

Narinig ko na bumukas ang pinto. I'm always excited to see him. Para akong puppy na
naghihintay sa master niya.

"Hi, Tristan. How was your day?" Sinalubong ko siya.

"Ok lang." Sagot niya.

"Good! Luto na ang dinner natin."

"Ano ang ulam?" Tanong ni Tristan.

"Tocino with tomato and itlog na maalat." Sabi ko. Yun kasi yung request niya
kanina.

"Wow! Tamang-tama gutom na ko." He went straight sa dining table. My poor Tristan,
pagod na pagod na siguro siya from work tapos gutom pa siya. Nanggaling pa daw kasi
siya sa Tagaytay para sa wedding photoshoot. Kinuha ko siya ng plate at
pinagsandukan ng kanin. Sabay kaming kumain.

Katulad ng ibang ordinary days, pagkatapos namin kumain naghugas ako ng mga
pinagkainan namin, we talked for a bit, nanood ng tv. Then he went sa room niya at
ako rin sa room ko. Pinag-iisipan ko pa din about sa pagpasok sa club ni Sasha. Ok
I've made up my mind. I'm going to do it na. Hindi naman mahirap ang job ko. Sabi
ni Sasha kakausapin ko lang ang mga customers sa club niya and that's it.

Nang sure na akong tulog na si Tristan dahan-dahan kong binuksan ang room ko at
lumabas. I tried to make as little sound as possible. I know he is going to get mad
kapag nalaman niya ang gagawin ko. He doesn't even want me na lumapit kay Sasha
since nalaman niyang si Sasha yung nagpahiram ng damit sa akin at nag-ayos. Sabi
niya hindi daw mabuting influence siya sa akin, I think she's nice naman.

Nawala na ang kaba ko ng makalabas ako ng apartment. I'm finally out! Magkaka-
birthday party na si Tristan! Yay!

Tristan's POV

Nasa tabi ako ng bintana at humihithit ng sigarilyo. Hindi ko alam kung bakit
nangyayari sa akin ito. Hindi mawala sa isip ko si Andi kahit kaninang nasa trabaho
ako. Siya lang ang naiisip ko. I think I like her. Kahit kailan hindi ako
nagkaganito sa isang babae, sa kanya lang. Pero hindi maaari ito, hindi dapat!

Oo gusto niya din ako pero hindi ko siya pwedeng magustuhan. Hindi ako karapat-
dapat sa kanya. Sana magising na si Andi at bumalik na kung saan man siya
nanggaling para hindi na din ako nahihirapan. Alam mo yung pakiramdam na abot kamay
mo na ang isang bagay na gusto mo pero hindi pwedeng mapasayo, ayun ang
nararamdaman ko araw-araw na magkasama kami.

Natigilan ako sa pag-iisip ng marinig kong bumukas ang pinto sa tabing kwarto ko,
gising pa pala si Andi. Maya-maya narinig kong nagbukas naman ang pinto ng
apartment. Napakunot ang noo ko, bakit naman lalabas ng ganitong oras si Andi?
Nampucha! Baka may magnanakaw na nakapasok dito. Pinatay ko sa ashtray na
nakapatong sa may bintana ang sigarilyo ko. Maingat na lumabas ako sa kwarto. Una
kong naisip ay si Andi di baleng kuhanin niya na lahat ng gamit dito huwag na huwag
niya lang mahawakan si Andi. Binuksan ko ang pinto sa kwarto niya at walang tao sa
loob nun. Ibig sabihin siya nga ang lumabas?

Lumabas na din ako ng apartment ko. Hinanap ko siya sa buong floor pero hindi ko
siya nakita. Damn! Baka nagkatotoo na nga kanina yung iniisip kong sana magising na
siya at bumalik na sa kanila. Siguro sawa na siya sa buhay dito. Parang bumigat ang
dibdib ko. Wala na si Andi. Naalala kong maraming tarantado sa labasan. Baka
mabastos si Andi o di kaya ma-hold up, ang daming pumapasok sa isip ko. Dali-dali
akong bumaba.

Marami pa rin nakatambay sa labas ng ganitong oras. May mga nag-iinuman pa at

nagsusugal.

"Gardo, nakita niyo ba si Andi?" Tanong ko sa mga nag-iinuman. Kilala na nila si

Andi dahil madalas nilang nakikita siyang kasama ko.

"Oo, dumaan kanina dito kasama ni Sasha. Ang sexy nga niya ngayon. Ipinasok mo na
ba sa club, pare?" Tanong nito sa akin. Si Andi sumama kay Sasha?

"Aba, kung doon na magtatrabaho si Andi araw-araw na akong pupunta sa club." Sabi
ng kainuman niya.

"Napagsawaan mo na ba? Sana sa amin mo muna pinasa, magbabayad ako kahit magkano."
Singit ng isa pa. Napakuyom ang mga palad ko. Putanginang ito! Hinablot ko ang suot
niyang tshirt at napatayo siya sa kanyang kinauupuan.

"Gago ka! Huwag mong mabastos-bastos si Andi! Babasagin ko yang mukha mo!" Banta ko
sa kanya.

Tumayo din si Gardo at inawat ako.

"Pare, pagpasensyahan mo na yan. Lasing na yan." Sabi niya. Agad akong bumitaw sa
pagkakahawak sa tshirt niya. Lakad-takbo ang ginawa ko papunta sa club ni Sasha.
Hindi naman kalayuan iyon mula dito. Malilintikan talaga sa akin ang babaeng iyon.
Andi's POV

The dress I'm wearing is so uncomfortably tight at sobrang ikli pa. Pagtinaas ko
feeling ko makikita na ang panties ko kapag naman binaba ko parang lalabas na ang
boobs ko.

"Do I really have to wear this?" Tanong ko kay Sasha.

"Aba syempre! Ganyan ang suot ng lahat ng nagtatrabaho sa club ko." Sabi sa akin ni
Sasha. Habang naglalakad kami, may mga lalaking tumitingin sa amin and some pa nga
nagwiwhistle. I don't know what I'm getting myself into.

"Sexy mo, Sasha." Sabi ng mga guys na nakatambay sa labas. I think they are
teenagers.

Sasha just smiled. "Thanks, boys."

"Pakilala mo naman kami sa kaibigan mo." Sabi ng isang guy.

Nagtago ako sa likod ni Sasha. I'm really embarrased right now, they were all
looking at me.

"Hindi pwede, 'no! Mahal ito!" She answered at naglakad na ulit kami hanggang
makarating kami sa club niya. Medyo madilim sa loob nun, malakas ang tugtog ng
music at maraming mga lalaki na nag-iinuman. Napakapit ako kay Sasha. Parang gusto
ko na umuwi.

"Mr. Magno!" Sasha waved at someone. Hindi ko makita kung sino iyon because it's
really dark in here. May lumapit sa amin na lalaki. I think he is in his 40s, he's
fat and medyo bald na siya.

"Sasha, kanina pa kita hinihintay." Sabi nito.

"Sorry, Mr. Magno. Inayusan ko pa kasi itong bago kong alaga." Sabi ni Sasha and
she looked at me.

"She's really pretty." Sabi naman ng lalaki while looking at me. I stared at the
ground kasi he's stares are really creeping me out. I feel like hinuhubaran niya
ako sa tingin niya.

"Bago pa lang ito, Mr. Magno kaya may kamahalan." Sasha said.

"Name your price." Sabi ng old man. Pakiramdam ko para akong binebentang meat sa
wet market. Gosh! This is so humiliating. I want to back out.

"Twenty." Sabi ni Sasha.

Naglabas agad ng pera ang guy at ibinigay kay Sasha. Then Sasha pushed me to him,
napaatras ako.

"Dear, huwag ka na umarte. Madatong yan. Mag-uusap lang naman kayo hindi ko
hahayaan ilabas ka niya." Pasimpleng bulong niya sa akin. Inilapit niya ako sa
lalaki. The guy smiled at me.

"Halika, magkuwentuhan tayo." Aya niya sa akin. Napilitan akong sumama sa kanya.
Binigyan kami ng table ni Sasha at umupo ako beside him.

"Ano'ng pangalan mo, hija?" He asked.

"A-andi." Sagot ko.

"Andi." Ulit niya. "Ilang taon ka na?"

"Nineteen." Nakayuko lang ako because I don't want to look at him. He creeps me
out.

"Nag-aaral ka pa ba?"
I nodded my head.

Umakbay siya sa akin. Parang kinilabutan ako. I moved my shoulder para ipaalam sa
kanya na I'm not comfortable na yung kamay niya nasa shoulder ko pero hindi niya pa
rin tinanggal iyon.

"Alam mo pwede kitang tulungan makapagtapos ng pag-aaral." Pinisil niya ang arm ko.

"N-no, thanks." Sabi ko.

"Ayaw mong pag-aralin kita?"

I shook my head. I want to get out of here. I'm really scared. I felt his other
hand crawl sa hita ko. I feel like crying. Hinimas-himas niya ang lap ko. Sana
dumating si Tristan dito and save me. Pero he's probably sound asleep right now. I
should've listened to him! I'm so stupid talaga.

"Eh, ano'ng gusto mo? Ibibigay ko sa'yo kahit ano'ng hilingin mo." I can feel his
breath sa neck ko.

Bigla kong naramdaman na may humawak sa braso ko and pulled me away from that man.
Thank God! Napatingin ako kung sino iyon...

"T-tristan!" Nagulat ako ng makita ko siya. He looked really angry. Parang nag-
aapoy ang mga mata niya. Para siyang papatay ng tao. Pabalang na binitawan niya ako
at sinugod niya ang lalaking kasama ko kanina.

Pinagsusuntok niya ang lalaki. The guy tried to fight him off but Tristan was too
strong. Inawat na siya ng ibang mga tao pero hindi pa rin siya nagpaawat. He
continued throwing punches kahit ilang tao na ang umaawat. I was shocked kaya it
took me awhile bago ako nakagalaw sa kinatatayuan ko.

Napayakap ako kay Tristan and I tried to pull him away. Nakahiga na ang lalaki sa
sahig.
"Stop, Tristan! Please, stop! You might kill him." I shouted.

"Talagang papatayin ko yang putanginang yan!" Sigaw niya.

"No... no, please don't." And my tears fell. Agad naman na napatigil si Tristan.
Hinatak niya ako palabas doon hanggang sa apartment. Binitawan niya ako at
napasubsob ako sa sofa. Ang sakit ng left arm ko kung saan niya ako hinatak.

"Ano ha? Gusto mo na ngayon magputa?" Galit na tanong niya.

I can't open my mouth sa takot sa kanya.

Sumigaw siya at napasuntok sa wall. Humarap ulit siya sa akin. "Alam mo ba kung
ano'ng gustong gawin sa'yo ng lalaking iyon? Gusto ka niya ikama! Naiintindihan mo
ba iyon, Andi? Ibebenta mo ang katawan mo para sa konting halaga ha?"

Hindi pa din ako makasagot. Nakayuko lang ako and I'm trying not to cry.

"Where did he touch you?" Pumunta siya sa harap ko.

I was really surprised when he grabbed my boob. "Hinawakan ka ba niya dito?"

Napasinghap ako. I wasn't scared or anything like that, just surprised. Kahit na
I'm wearing a bra I could feel the warmth of his palm. He touched and squeezed it
pero sandali lang iyon. Huminto siya but I didn't want him to stop. It feels good
when he touched me.

He knelt in front of me and open my legs. Yung isa niyang kamay gumapang sa inner
thigh ko. Umakyat ang kamay niya hanggang sa underwear ko. He finger brushed over
my panties. Nakikiliti ako sa ginagawa niya.

"Dito ba hinawakan ka niya?" Tanong niya. Umiling ako.

He is moving his finger up and down and it feels great. I can't explain what I'm
feeling. Basta masarap. I opened my legs wider for him.
"Shit! Ano ba itong ginagawa ko?" Binawi niya ang kamay niya. Noooo! He can't stop!
Kinuha ko ulit iyon at idinikit sa akin.

"Please, Tristan, don't stop." I begged. He didn't move his hand katulad kanina.
Tinitigan niya lang ako na parang nagulat at napalunok siya. So I moved his hand
katulad ng paggalaw niya kanina. Up and down my lady part. I know this is bad. Pero
it feels really good. HE CAN'T STOP NOW!

Kusa na gumalaw ang kamay niya maya-maya. Ang sarap kapag natatamaan ang upper part
ng womanhood ko ng finger niya.

"You're so wet, Andi." He said while looking at my lady part. Napababa ako ng
tingin. It is wet! My panties are wet!

Yung thumb niya nagcircle sa taas ng lady part ko. This feels even better. I can't
believe it's possible to feel something na ganito kasarap. Ito yata yung mga
nababasa ko sa romance novels na nababasa ko.

"Ooohhh... Aaahh..." Sounds escape from my lips. I can't stop myself.

He rubbed me hanggang sa may maramdaman akong something. I don't know how to

explain it. Basta I feel like I'm going to explode.

"Tristaaaan... I'm going to..." I said panting. Hindi ako makaisip ng word for it.
Napapikit ako. I released whatever it is. Naramdaman kong may lumabas sa akin. My
body starts shaking. It's so good. It's the best feeling I've ever felt pero parang
nanghihina ako.

*******************************************
[13] Chapter Thirteen
*******************************************
Maaga akong nagising. Madalas si Andi ang unang nagigising para magluto ng almusal
pero ngayon ako ang nauna. Paglabas ko sa kwarto ko napatingin ako sa pinto ng
kwarto ni Andi. Sana hindi na masama ang loob niya sa akin.

Nagsimula akong magluto ng almusal. Bumukas ang pinto niya at napalingon ako.
Nagtama ang tingin namin at matagal kaming nagtitigan bago siya nagbaba ng tingin.
"Gusto mo na kumain?" Tanong ko.

Hindi siya sumagot, parang wala itong narinig. Kumuha siya ng kape sa cupboard.

"Nag-pakulo na ako ng tubig." Sabi ko. Hindi pa rin niya ako pinansin at kinuha
niya ang kettle. Naglagay siya ng mainit na tubig sa tama niya at nagtimpla ng
kape. Umupo siya sa mesa at ininom ang kape.

"Gutom ka na ba? Luto na ang pagkain." Wala pa rin. Para akong nakikipag-usap sa
hangin. Ni hindi nga ako tinapunan ng tingin.

"Hindi mo ba talaga ako kakausapin?" Napabuntong-hininga ako. She's giving me the

silent treatment and it's killing me. "Sige ka, mapapanis laway mo niyan." Biro ko
pa. Pero hindi talaga epektibo.

Kumuha ako ng plato at pinagsandukan ko siya ng pagkain at inilapag sa harap niya

ang plato. "Sige, kung ayaw mo ako kausapin, kumain na lang tayo."

Kahit nga ang pagkain na hinain ko sa kanya hindi niya pinansin. Kumain na lang ako
dahil baka ma-late pa ako sa trabaho at mabilis na naligo.

"Andi, alis na ko." Paalam ko sa kanya. Dati hinahatid niya pa ako sa pinto pero
ngayon dedma. Nahihirapan ako sa ganito. Namimiss ko agad ang kakulitan niya.
Namimiss ko yung babatiin niya ako ng good morning paglabas ko pa lang sa kwarto at
kukuwentuhan niya ako kung ano ang napanaginipan niya habang kumakain kami tapos
yung paulit-ulit niyang paalala na mag-ingat ako sa pagmomotor bago ako umalis sa
bahay. Isang araw pa lang niya akong hindi pinapansin nahihirapan na ako.

Hindi ko naman sinasadyang saktan siya. Para rin naman sa kanya iyon. Siguro kapag
nahanap niya na yung lalaking para sa kanya pasasalamatan niya pa ako balang-araw
sa pagtanggi ko sa kanya. Parang hinihiwa ng blade ang dibdib ko ng maisip ko iyon.
Paano nga kapag nakahanap na siya ng iba? Paano na ako?

Nakaalis na ang huling kliyente na nagpakuha ng litrato at pasara na ang photo

studio. Nag-aayos na ako ng gamit at naghahanda na umuwi. Hindi pa rin maalis sa
isip ko na nagtatampo sa akin si Andi.

"Sige, labs. Pauwi na ako. I love you." Narinig kong sabi ni Cholo, ang photo
editor. Kausapin nito malamang ang girlfriend niya. Ibinaba niya na ang telepono
pagkatapos.

"Cholo." Tawag ko sa kanya. Humarap siya sa akin.

"Oh, parekoy? Problema?" Tanong nito.

"Paano ba manligaw?" Ako. Kahit ako nagtataka kung bakit pumasok ang tanong na iyon
sa isip ko.

Ngumisi si Cholo. "Naks! Nagbibinata ka na."

Napasimangot ako at medyo naasiwa. "Kalimutan mo ang sinabi ko."

Tatalikod na ako ng bigla niya akong akbayan. "Unang-una, syempre kailangan mong
bigyan yung nililigawan mo ng mga bulaklak at tsokolate. Tapos, ilalabas mo siya,
ipapasyal mo kung saan-saan. Yan ang mga gusto ng babae."

"May nililigawan ka na? Akala ko ba hindi uso sa'yo ang pakikipagrelasyon? Sino
naman ang maswerteng babaeng nagpatibok ng puso mo?" Naki-epal pa si Ted, siya ang
may-ari ng photo studio na ito.

Tinanggal ko ang braso ni Cholo na nakaakbay sa akin. "Wala. Nagtataka lang kasi
ako kung paano napasagot ni Cholo ang girlfriend niya sa itsura niyang yan. Ngayon
alam ko na, inuto-uto niya lang pala."

"Ulol." Sabi ni Cholo at natawa naman si Ted.

"Sige, kita na lang tayo bukas. Una na ko" Paalam ko sa kanila. Lumabas na ako ng
photo studio at sumakay sa motorsiklo ko.

Habang nasa daan ako may nakita akong tindahan ng mga bulaklak. Parang gusto kong
huminto doon. Titignan ko lang naman ang mga bulaklak, ang gaganda kasi. Inihinto
ko ang sasakyan ko sa tapat nun at agad na may lumapit sa aking ale.

"Sir, bulaklak para sa girlfriend mo?" Tanong nito.

Tumango ako. Akala ko ba titingin lang ako?

"Tingin lang po kayo. Puro magaganda ang mga bulaklak namin." Sabi nito. Napababa
ako sa motorsiklo ko at tinignan ko ang mga nakahilerang bulaklak. May nakita akong
isang dosenang pulang roses na nakalagay sa magandang pambalot. Magugustuhan kaya
ni Andi yan?

"Magkano yan?" Tanong ko at tinuro ko iyon.

"Sir, eight hundred na lang." Sagot nito. Nagulat ako sa presyo. Tangina! Makakain
ba yan?

"Ang mahal naman niyan." Reklamo ko.

"Eh, sir, tignan niyo naman. Mga sariwa yan at sigurado naman akong magugustuhan
ito ng girlfriend mo." Sabi niya.

"Bawasan mo naman, manang. Limang daan na lang." Sabi ko.

Umiling ang babae. "Hindi kaya. Bibigay ko sa'yo seven-fifty."

"Five-fifty." Tawad ko.

"Sige na nga, seven hundred na lang." Napakamot na sa kanyang ulo ang ale.

"Six hundred na lang. Sige na, manang, bigay mo na." Sabi ko.
"Sige na nga. Para makauwi na ako." Sabi nito at ibinigay sa akin ang bulaklak.
Binayaran ko na siya at sumakay na ako ng motorsiklo.

Ano ba itong kalokohang pinagagawa ko? Kahit naka-tawad ako, ang laking halaga pa
rin ng anim na daan para lang sa labing-dalawang pirasong rosas na ibinalot sa
magandang papel. Hibang ka na talaga, Tristan.

Malapit na ako sa bahay ng maalala ko ang tsokolate. Kailangan may tsokolate.

Huminto ako sa isang tindahan. Siguro naman may tsokolate doon.

"Pagbilan." Kinatok ko ang tindahan dahil walang nagbabantay. May lumabas na

dalagang babae.

"Ano po yun, kuya?" Tanong nito.

"Meron kayong tsokolate?"

"Meron po. Meron kaming cloud 9, goya, flat tops saka lala" Sagot nito. Pwede na
siguro iyon. Sabi naman ni Cholo tsokolate lang, wala naman siyang sinabing brand.
Bumili ako ng tig-isa ng mga yun. Ang gastos pala manligaw. Natigilan ako sa naisip
ko. Sandali, manliligaw ako?! Liligawan ko si Andi?

Napabuntong-hininga ako. Ano pa nga ba? May bulaklak at tsokolate na. Aba! Ang laki
na ng ginastos ko para magback out pa ako. Saka ayaw ko na magpaka-impokrito. Gusto
ko si Andi. Oo, gusto ko siya. Kahit ano'ng tanggi ko sa sarili ko hindi ko na iyon
mapapagkaila.

Nagmamadali akong umuwi. Excited na akong ibigay kay Andi ang mga ito. Ipinarada ko
ang motorsiklo at nagmamadaling umakyat sa apartment.

Papalapit pa lang ako sa pinto ng apartment ng bumukas ito. Lumabas ang isang
lalaki.

"Thanks, Caloy." Nakangiting sabi ni Andi na sumunod na lumabas sa lalaki.

"Salamat din. Ang sarap talaga." Abot hanggang tenga ang ngiti ng loko. Ano ang
masarap? Siguro... siguro may nangyari na sa kanila. Siguro nabitin si Andi kagabi
at nagkataon nandoon si Caloy para kamutin ang kati niya. Nagdilim ang paningin ko.
Sinugod ko siya at dumapo ang kamao ko sa mukha niya. Napasubsob ito sa sahig.

"T-tristan..." Gulat na tinitigan ako ni Andi at nilapitan si Caloy.

Hinatak ko ang braso ni Andi. "Lumayo ka sa kanya."

"Ano ba?" Binawi niya ang braso niya at tinitigan ako ng masama. "What is wrong
with you? Why did you punch him? Wala naman siyang ginagawa sa'yo!"

"Pumasok ka sa loob!" Sigaw ko kay Andi.

"Don't tell me what to do!" Sigaw niya din sa akin pagkatapos ay inalalayan niyang
tumayo si Caloy.

Hinatak ko papasok si Andi sa loob ng apartment. "Ano'ng ginawa niyo dito habang
wala ako?"

"What is happening to you? Kawawa naman si Caloy!" Matalim ang mga matang tinitigan
niya ako.

"Ano'ng sinasabi ng ulol na yun na masarap? May nangyari ba sa inyo? Nabitin ka

kagabi kaya humanap ka ng lalaki-" Hindi ko natuloy ang sasabihin ko ng biglang
dumapo ang palad niya sa pisngi ko.

"H-how dare you say that? You think I would have... have... sex sa kung sinu-sinong
lalaki?" Nagsimulang magtubig ang mga mata niya.

"I only want to do it with you because I love you! What made you think I'd do it
with someone else? Ganyan ba talaga ang tingin mo sa akin?" Napasubsob siya sa mga
palad niya at umiyak.

Nilapitan ko siya at niyakap, hinaplos-haplos ko ang buhok niya. "I'm sorry, Andi.
Nadala ako ng galit... ng selos."

Huminto siya sa pag-iyak at gulat na tumingin sa akin. "What?"

"Oo, nagseselos na ako! Nagseselos ako kapag may kausap kang iba, nagseselos ako
kapag may ibang taong nagpapatawa at nagpapangiti sa'yo, nagseselos ako pag may
taong nagiging malapit sa'yo lalo na pag wala ako. Hindi ako dapat magselos pero
nagseselos ako!" Shit! Ang corny ko na! Ano ba itong lumalabas sa bibig ko.

"Tristan..." Namilog ang mga mata niya.

"Sorry na. Bati na tayo?" Itinaas ko ang bouquet ng bulaklak na binili ko sa kanya.

"I-is that for me?"

Tumango ako. Humugot ako ng malalim na hininga. Sasabihin ko na. "I like you,
Andi."

"Oh my god!" Napatili ito bago kinuha mula sa akin ang bulaklak.

Muli siyang yumakap sa akin at hahalikan niya sana ako sa pisngi ng ilayo ko ang
mukha ko.

"Oops! Wala munang kiss. Conservative ako!" Biro ko.

Para naman napahiyang bumitaw siya sa akin. "S-sorry."

"Nagbibiro lang ako." Natatawang sabi ko. Ikinulong ko sa mga palad ko ang mukha
niya at hinalikan ko siya sa noo.
"Teka, ano ba talaga ang ginawa ng mokong na iyon dito?" Ang tinutukoy ko ay si
Caloy.

"Nawalan kasi ng tubig so I went sa baba para mag-igib. Siya yung tumulong sa akin
na mag-carry ng bucket paakyat dito." Sagot nito.

"Eh ano yung sinasabi niyang masarap?" Sumimangot ako.

"Binigyan ko siya ng sandwich na ginawa ko kanina and he thought it was masarap."

Sabi niya at pinisil ang ilong ko. "Ang dirty kasi ng mind mo. You should apologize
to him."

"I will. Kapag nakita ko siya." Sabi ko. I feel bad for the guy. Tumulong na nga,
nasapak ko pa. Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na nasa mukha niya. Bumaba ang
ulo ko para halikan siya sa labi.

Kaya siguro hindi ko matanggap ang nararamdaman ko sa kanya noon dahil ayaw kong
mahalin siya sa takot na baka balang-araw bigla na lang niya akong iwan. Natatakot
ako dahil baka dumating ang panahon na bigla niyang ma realize na hindi pala ako
sapat para sa kanya at magsawa na siya sa buhay na meron kami ngayon kasi wala
naman akong kayang ibigay sa kanya. Pero kung hindi ko naman susubukan at patuloy
ko siyang itutulak palayo baka mawala din siya sa akin at ang masaklap pa doon wala
man lang akong nagawa.

*******************************************
[14] Chapter Fourteen
*******************************************
Andi's POV

Nanonood kami ni Tristan ng tv. His head is resting on my lap. I gently stroke his
hair and looked at him. He's been really sweet to me simula ng mag-confess siya ng
feelings niya sa akin. Pero I'm not sure kung ano ba talaga kami. We kiss pero
simple and short peck on the lips lang, it's not a passionate kiss we shared noong
night na may nangyari sa amin. Boyfriend ko na ba siya? I don't really know how
relationships work. I've never had a boyfriend before.

"Bakit?" Tristan asked when he caught me looking at him.

"Nothing." I answered. But I really wanted to ask him kung ano na ba status namin.
Pero I don't have the guts. Should I just be contented sa kung anong meron kami?
Binalik niya ang atensyon niya sa tv.

"Tristan, how many girlfriends have you had before?" I asked, out of curiousity.

"Hmm... hindi pa talaga ako nagkakaroon ng girlfriend sa totoo lang." Sabi niya.

"Really?" I'm not convinced. Impossible na hindi pa siya nagkakaroon ng girlfriend.

"Bakit parang hindi ka naniniwala? Hindi pa talaga. Just short flings and casual
sex." Sabi niya. Then napaupo siya at humarap sa akin. "Pero alam mo, Andi, may
nakilala akong babae. Maganda siya at mabait. Gusto ko na nga yata siya eh. Ano sa
tingin mo ang dapat kong gawin para mapasagot siya? Hindi kasi ako marunong
manligaw."

I looked down trying not to cry. God! Meron na pa lang siyang babaeng nagugustuhan.
So all those kisses and hugs meant nothing to him? Am I just one of his flings?

His hand held my chin, forcing me to look at him. My visions are blurry with tears.
"Andi, bakit?"

Inilayo ko ang mukha ko sa kanya at umiwas ng tingin. "W-wala. I got something

stuck in my eye."

"Ah ok. Gusto kong makilala mo siya, Andi. May date kami ngayon at isasama kita."
Sabi niya. What a sadist! He knows naman that I'm inlove with him tapos gusto
niyang iharap ako sa babaeng gusto niya!

"No, thanks. I'll stay here na lang." Sabi ko. Tumayo ako sa couch at lumakad
papunta sa kwarto.

"Saan ka pupunta? Hindi pa tapos ang palabas." I heard him say. I ignored him. Who
gives a darn about the show. I so hate him. Pinaasa niya lang ako. May pa- I like
you I like you pa siya. Yun pala may iba na siyang nagugustuhan.

After a few minutes, kumatok siya sa pinto ko. "Andi, nagtext na siya sa akin.
Papunta na daw siya. Kailangan na natin umalis."
"Then go! I'm not going with you. Ayokong maistorbo ang date niyo." Sabi ko.

"Gusto ka nga niya makilala." Sabi niya. What an ass!

"Ayoko! Dito na lang ako." Sabi ko naman.

He opened the door at pumasok sa kwarto ko.

"Ang rude mo talaga. You can't come into my room!"

"It's not locked."

I crossed my arms. "That's cause it doesn't have a lock."

"Sumama ka na, please?" He begged.

"Bakit ba gusto mo ko isama? Do I really have to be there?"

"Oo naman. You're important to me, Andi. Gusto kong makilala mo ang unang babaeng
nagpatibok puso ko." He said with a big smile on his face. Oh how I envy that girl.
I wish I could make Tristan that happy.

Maybe yung like na sinasabi niya is different sa like na iniisip ko. He just likes
me as a friend? But why does he kiss me? Kasi gusto niya lang? This guy is so
difficult.

Bigla niya hinatak ang isang kamay ko. "Halika na."

"I said I don't want to go!" I shouted. Hindi niya ako pinansin. Hinatak niya ako
palabas ng apartment at bumaba kami at sumakay sa motorcycle niya. Napilitan na
akong sumama sa kanya. We went to this fancy restaurant.
Pinaupo kami ng receptionist sa isang table. I flipped open the menu that was given
to us by the waiter. Ang mamahal ng mga food. Tristan is very frugal hindi siya
gagastos ng ganito kamahal, he must really like the girl.

"Umorder ka na." Sabi niya.

"Nasaan na yung date mo?" Tanong ko.

"Traffic daw kaya medyo mala-late siya. Umorder ka na lang." He said.

Pumili ako ng pinakamahal na food to get back at him. He is such a dickhead for
making come with him sa date nila ng girl na gusto niya!

"I'll have steak and lobster." Sabi ko sa waiter.

"How would you like your steak cooked?" Tanong ng waiter.

"Medium well." Sagot ko.

Humarap siya kay Tristan. "How about you, sir?"

"Ah... tubig na lang ako." Sabi ni Tristan.

Umalis na ang waiter pagkatapos nun.

"Why didn't you order anything?" I felt bad. I'm sure Tristan worked hard for that
money at masasayang lang dahil sa expensive na pagkaian.

"Hihintayin ko pa siya." Sabi niya.

"Oh... okay."
Dumating na ang inorder kong pagkain pero wala pa rin ang date niya.

"Gusto mo?" Tanong ko while digging in to my food.

"Oo ba." Sabi niya. And I shared my food with him. Nagustuhan niya naman iyon.
Mauubos na namin ang pagkain namin pero hindi pa din dumadating ang ka-date niya. I
don't know kung tatawanan ko siya o maaawa ako.

"Are you sure pupunta pa siya?" I asked.

"Sigurado akong pupunta yun."

"Then why isn't she here yet? We've been here for almost an hour."

"Oh nandito na pala siya. Sabi sa'yo dadating yun!" Napangiti siya while looking sa
pinto ng restaurant.

Napatingin dina ko doon. "Where?"

"Ayun oh!" Sabi niya and looked at me.

Ang dami kasing naglalabas-pasok sa restaurant. "What is she wearing?"

"White shirt, jeans, flip-flops, glasses." Sabi niya habang nakatingin sa akin.
Napatingin ako sa suot ko. I'm wearing white shirt, and jeans, and flipflops, and
glasses. Napaawang ang bibig ko.

"Kanina pa pala siya nandito." He said smiling then he took my hand. "Ang tagal
kong naghintay na dumating ka sa akin. Pero hindi ko agad na realize na ikaw na
pala ang hinihintay ko."

I wanted to jump into his arms. All along ako yung binabanggit niyang babaeng gusto
niya?

"Y-you don't know how happy you made me, Tristan." I said.

"Hindi mo rin alam kung gaano mo ako pinasaya mula nang dumating ka sa buhay ko."
He said and kissed my hand.

He paid for the bill and we left the restaurant. Umuwi na kami pagkatapos.

"Tristan, I'm so sorry kasi napagastos ka ng mahal. I know we don't have alot of
money. Dapat nagamit mo yun sa mas important na bagay and nagastos mo lang sa isang
dinner." I bit my lower lips.

"Okay lang yun. Masarap naman eh. Saka first date natin iyon kaya worth it naman."
Sabi niya.

"I did that to get back at you. I was really jealous kasi nung sinabi mong may
gusto kang ibang babae."

He grinned. "Hindi ko alam na selosa ka pala."

Niyakap niya ako at hinalikan sa labi. I knew it was going to be a quick peck on
the lips na naman. Before he could pull his head away, I wrapped my arms around his
neck. I'm ready to give myself to him. I kissed him back passionately. I could tell
that he was surprised because his lips stopped moving. I ran my tongue along his
lips. Nagsimula na ulit gumalaw ang lips niya. He nibbled on my bottom lip and I
opened my mouth for him. He slipped his tongue in my mouth and I could taste him.
He taste so good. I've been craving for this kind of kiss.

Hinawakan ko ang isang kamay niya and brought it to my breast. I want him to touch
me everywhere like he did before. He cupped my breast and gently massaged it. He
caressed it over and over. Then he suddenly stopped. Bumaba ang kamay niya sa tiyan
ko and it went inside my shirt. Tinanggal niya ang hook ng bra ko and his hand went
back to my breast. His hand freely touching my bare breast. He rubbed my nipple
between his fingers and it feels so good.

His lips left mine and traveled down my neck. He sucked and gently bit it.
"Oohh..." I moaned.

I ran my fingers through his hair and grabbed on. Para akong nanghihina and I
needed something to cling on to. Itinaas niya ang shirt ko at bumaba ang ulo niya
sa dibdib ko. He sucked my left breast while his hand massaged my right breast. He
took my nipple in his mouth, lightly biting it. His mouth is so hot and wet.

I was disappointed when he stopped. But then, he took my hand and brought me to his
room. I thought he was going to stop na talaga. Pinahiga niya ako sa kama niya. And
I watched him as he take off his clothes. I stared at his nakedness. Hanggang sa
bumaba ang mata ko sa thing niya! It's so long and thick. I wanted to look away
pero I can't.

"Pwede ka pang magback out." Sabi niya.

"No, I want to do it na."

Sumampa na siya sa kama. "Andi, hindi mo kailangan pilitin ang sarili mo.
Maiintindihan ko kung tatanggi ka."

"I... I want this!" I grabbed his thing with my hand. It was hard. "I really do,
Tristan."

He groaned and I instantly pulled my hand away.

"Oh my god! I didn't mean to hurt you. I'm so sorry." I said, embarrased.

"Hindi iyon masakit. It feels good." Sabi niya.

Ibinalik ko ang kamay ko sa kanya. I got really curious and let my hand explore his
thing. Inalis niya ang mga kamay ko doon.

"Kapag itinuloy mo yan. Maagang matatapos ito." I didn't understand what he meant
pero tumigil na din ako.
He started taking off my clothes too hanggang sa hubad na din ako katulad niya. He
opened my leg and started kissing my tummy down to my private part. He planted
small kisses around it.

"Please, Tristan..." I whimpered. I want him to touch me there. I moaned when his
lips reached my slit. He opened my womanhood hood with his two fingers and licked
it. He found the most pleasurable part. He started licking and sucking it. He
licked it in circular motion, it made my leg tremble.

I felt his finger push inside me. It didn't hurt like before but I felt a slight
discomfort. He started moving it in and out of me hanggang sa sumarap na. He was
going so fast and I wanted to explode. Then slowly slid another finger and I felt a
sharp pain.

"Relax, Andi... I'm trying to loosen you up." He said. He continued moving his
finger, very slowly. Hanggang sa makapasok na ito. He took his finger out and in
again. He was going faster hanggang sa wala na akong maramdaman na sakit.

I felt this sensation in the bottom of my stomach. I need to let it out because if
I don't I feel like I'll explode. My back arched off the bed, I can feel it flowing
out of me. My whole body is shaking.

He stopped licking me and knelt between my legs. He looked at me with his clouded
dark eyes. He spread my legs wide open and pulled me closer to him. His huge thing
brushed along my lady part. I took a deep breath. Here it goes. Andi, please, don't
ruin this! Sa una lang masakit yan, after that hindi na. Just like yung mga
nababasa ko sa pocketbooks.

He pressed against my entrance. He slowly thrust himself in. He moved inch by inch
and bent down to kiss me on the lips. Napakapit ako sa braso niya. His lips
distracted me from the pain. But God, it still hurts. My nails dig into his flesh.

"D-don't stop, Tristan. Just keep going." I whispered.

He started moving a little faster hanggang sa mabawasan na ang sakit. He moved in

and out of me. I felt both pleasure and pain.

"Andi, malapit na ako..." He panted.

And I could feel it again. That pleasant pressure swelling inside me. I let myself
go, my body started to relax. He made one lst huge thrust and I felt a warm, thick
liquid shooting inside me. He rolled off of me and lie down beside me.

"That would be five thousand pesos." He said with his eyes half open.

"Huh?" I stared at him confused.

"May 50% discount ka pa nga. I normally charge ten thousand for sex." Sabi niya.

"I- I don't have money." Sabi ko.

"Ang dami mo ng utang sa akin, Andi. Hindi bale, nakalista na lahat iyon." He
chuckled. I realized that he was just kidding.

He nuzzled his nose into my neck.

"Tristan, what are we?" I can't help but ask. We already had sex yet hindi ko pa
rin alam kung ano ba talaga kami.

"Tao." Pilosopong sagot niya.

"I'm serious." I said.

"Sa akin ka lang at sa'yo lang ako." He answered before giving me a kiss on the
neck.

"So... you're my boyfriend na?"

"Kung sasagutin mo ako." He said.

"My answer is yes." I said, smiling.

"Girlfriend na kita, wala ng bawian. I love you, mahal ko." Sabi niya. I felt
butterflies in my stomach when he said I love you tapos he called me 'mahal ko'. Am
I just dreaming? Kasi kung dream to I don't want to wake up na.

*******************************************
[15] Chapter Fifteen
*******************************************
I was woken up by the warmth of the sun rays on my face. I felt something heavy na
nakadagan sa tiyan ko at sa legs ko. When I tried to move naramdaman ko ang pain sa
buong body ko. I groaned when I felt a sharp pain on my private part.

"Okay ka lang?" I heard Tristan's voice and my eyesautomatically opened. Napatingin

ako sa tabi ko.

"T-tristan..." Oh my god! It wasn't a dream. Tristan and I really did it. And...
and he's now my boyfriend. I can't believe this. I want to jump out of bed at
magtatalon sa happiness na nararamdaman ko ngayon.

"Hoy! Bakit nakatulala ka?" Tanong niya.

"We... we did it." I said in a small voice.

He pulled me closer to him and kissed me on the forehead. "Nagsisisi ka ba?"

"NO!" I quickly answered and I touched his cheek. "I would never regret giving my
virginity to you. I love you... mahal ko. Thank you for being gentle."

He hugged me tighter. "The pleasure is mine. Masakit pa rin ba?"

I pouted and nodded my head.

"Kawawa naman ang mahal ko." He said. Hinatak niya ang kumot revealing my naked
body.
"Tristan!" I screamed and tried covering myself with my hands.

He chuckled. "Ano pa bang pwede mo itago sa akin? Nakita ko na lahat yan... hindi
lang nakita, nahawakan ko pa at nahalikan ko."

I suddenly felt my cheeks burning. Tinanggal niya ang mga kamay ko sa body ko. Then
he went on top of me. "Nagba-blush ang mahal ko."

He gave me a quick kiss on my forehead, and the tip of my nose, down to my lines
and neck and the middle of my chest. My heat started pounding in my chest and my
whole body feels like it's on fire. Katulad ng naramdaman ko kagabi. His lips
traveled down my stomach and down to my...

"T-tristan, what are you going to do?" I asked.

"I-ki-kiss ko ang masakit sa'yo." Tumaas ang isang sulok ng labi niya. He spread my
legs apart at bumaba ang ulo niya doon. He teasingly kissed my inner thigh.

"Ohh..." I moaned when his lips touched my female part. I felt his tongue lick my
folds, moving his tongue up and down. Why does it feel so good? Kahit may
nararamdaman pa rin akong pain, the pleasure overpowered it. He flicked his tongue
on my swollen flesh. And soon enough, naramdaman ko na naman ang overwhelming
sensation na iyon.

"Oh God... T-tristan..." Lalo niyang binilisan ang paggalaw ng tongue niya. He
sucked my swollen flesh until I couldn't hold it any longer. My body started to
shake and tingle. Ahh... I feel like I'm on cloud nine.

Umangot ang ulo ni Tristan. Our eyes met and he sexily licked his lips. "Mahal ko,
ang sarap mo talaga."

Bumaba ang tingin ko sa 'thing' niya. It's already big and hard. Oh my god!
Ipapasok na naman niya sa akin iyan. I bit my lower lip. My female part is still
sore. I know it'll hurt.

"Huwag ka mag-alala di ko ipapasok sa'yo ito." It's like nabasa niya ang isip
ko.Humiga siya sa tabi ko and then he took my hand at dinala niya sa thing niya. He
guided my hand up and down his shaft. Hanggang sa hinayaan niya na akong gumawa
nun.

"Mahal ko, bilisan mo pa..." He groaned. I moved my hand faster just like what he
told me to do. After a few stroke white liquid came out of it. It ran down my hand
and it was sticky and warm.

He stretched his arms. Tumingin siya sa akin and smiled. "Ang ganda ng simula ng
araw ko."

Itinaas ko ang kamay ko, the one that's covered with his sperm. Kumuha siya ng
tissue na nakapatong sa bedside table and wiped them off my hand. "Sorry about
that."

"Tristan?" I called his name.

"Mmm?"

"You said you love me." I softly said.

"Yes, I did. Mahal kita, Andi." Sabi niya. Is this all for real?

"I thought it was just a spur of the moment kind of thing. Kasi you said hindi
naman ako ang type mo. And hindi naman ako maganda, I'm sure maraming pretty
girls-" Sabi ko.

"Sinong may sabing hindi ka maganda?" He frowned. "Palagi kong sinasabi sa iyo na
mukha kang matandang dalaga sa ayos mo... pero hindi ibig sabihin nun hindi ka
maganda. Saka oo nga hindi ikaw ang type ko pero ikaw ang gusto ng puso ko."

That was enough to make me smile. "Kahit I'm not good in bed?"

"We'll work on that. Mahal ko, ako ang magtuturo sa'yo ng lahat ng kailangan mong
malaman. Kahit ano'ng position pa yan." He grinned.
We took a bath together after we got up from bed. I got comfortable na with him
seeing my naked body. We actually spent over an hour in the bathroom. We had our
breakfast after that.

"Magsimba tayo ngayon, mahal ko." Sabi niya.

"This is the first time na nag-aya ka magsimba? Are you sick or something?" Tanong
ko sa kanya. Tristan is not a religious guy, ayun ang pagkakakilala ko sa kanya.

Tumawa siya. "Gusto ko lang magpasalamat sa Diyos dahil sa wakas may nangyari din
maganda sa buhay ko." He took my hand at hinila niya ako palapit sa kanya.
"Dumating ka sa buhay ko. Ikaw lang ang nagmahak sa akin ng buong-buo at walang
pag-aalinlangan at nagpapasalamat ako dahil doon."

My eyes start to fill with tears of joy. I can't believe this is happening right
now. Hindi ko akalain na someone would be thankful for having me in their life. For
a long time, I felt like I was just a minor role in a book but now, now I'm a
heroine. I'm Tristan's heroine.

When we got to the church instead na mass ang maabutan namin, we saw a wedding. May
nagpapakasal sa simbahan and the bride was so lovely wearing her white wedding
gown. Hinatak ko si Tristan papunta sa may dulo ng simbahan so I could watch the
wedding.

"Mahal ko, can we stay here muna? I want to see the wedding." Pakiusap ko sa kanya.

"Sure." Pumayag naman siya.

He wrapped his arms around my waist habang nanonood kami. The bride and the groom
are standing in front of the altar. Ang ganda dress niya at ang mahabang veil niya
na sumasayad sa sahig. I've dreamed of being married all my life to the person I
love.
"I want to get married someday, too." I said smiling dreamily.

"Hindi ba dapat magpapakasal ka na? Bakit ka pa tumakbo kung gusto mo din pala
ikasal?" Sabi niya.

"Syempre ayoko naman kay Jason! I only want to be married to you. Ikaw lang ang
pakakasalan ko." I answered.

"Totoo?"

"Yes." I quickly answered.

"Okay lang sa'yo kahit hindi kita kayang bigyan ng magarbong kasal?" Tanong niya.

"Kahit wala ng wedding gown, I could just wear a simple white dress. Kahit ano'ng
klaseng kasal pa yan, I don't care. Basta sa'yo ako ikakasal." Sagot ko.

"Natatakot akong baka bigla kang mawala sa akin, mahal ko." Humigpit ang hawak niya
na parang may kukuha sa akin.

"Paano naman ako mawawala sa'yo. I'll never leave you." I said.

"Hindi mo rin masasabi. Marami pang pwedeng mangyari. Paano kung dumating ang mga
magulang mo at kunin ka nila? Paano na tayo?" Nararamdaman ko ang takot sa boses
niya.

"Hindi ako sasama sa kanila." I pouted.

"Mahal ko, dadating ang panahon na kakailanganin mong bumalik sa pamilya mo, hindi
pwedeng habang buhay tataguan mo sila. Saka ayoko naman sirain ang magandang
kinabukasan mo." Sabi niya.

"But... but you're my future." I softly said.

"Basta kapag nagkalayo tayo lagi mo lang tatandaan na maghihintay ako sa iyo."
Napaka-sincere ng boses niya.

"You may now kiss the bride..." Narinig kong sabi ng pari. His fingers grasped my
chin at inangat niya ang ulo ko. Then he gave me a peck on the lips.

Lumabas na kami ng simbahan pagkatapos ng wedding. He took me to this kiosk na may

mga itinitinda na fishballs and yung mga pagkain na tinutusok sa stick. I don't
really know most ng mga pagkain doon. Nakikita ko lang ang mga yun but never pa
akong nakatikim, although I have been wanting to try it pero sabi ni daddy madumi
daw iyon.

"Ano'ng gusto mo, mahal ko?" Tanong niya.

"What's that orange round thing?" Tinuro ko sa kanya iyon.

"Kwek kwek, pugo yan na may harina. Masarap yan." Sabi niya.

"I'll have that and fishballs." Sabi ko. I heard kasi masarap daw ang fishballs.

"Manong, fishball nga saka kwek kwek... saka chicken ball na din." Sabi ni Tristan
sa nagtitinda. Nilagay ng nagtitinda iyon sa isang lalagyan tapos nilagyan ng
sauce.

"O, kain na." Inabot sa akin ni Tristan ang stick. Tinusok ko yung kwek kwek ng
stick at kinagat ko iyon. It taste good naman.

"Nagustuhan mo?" Tristan asked.

I gave him a thumbs up while I was chewing. Why does daddy thinks na madumi ito? It
doesn't look dirty! And it's delicious.

"Mahal ko, gusto mo ng chicken ball?" Tanong ni Tristan and I nodded my head.
Inilapit sa akin ni Tristan ang chicken ball para isubo sa akin at binuksan ko ang
bibig ko. Pinatikim din sa akin ni Tristan ang fishball. Lahat naman masarap and I
really liked it all.
"Pasensya na, mahal ko. Wala kasi akong pera ngayon, pinangbayad ko sa upa ng
apartment, sa kuryente at sa tubig kaya di kita nalibre sa masarap na restaurant."
Hingi niya ng tawad. Naglalakad na kami pauwi sa apartment and he's holding my
hand. "Hayaan mo next time. Babawi ako."

"Ano ka ba? Masarap naman yung kinainan natin. You don't have to take me to
restaurants. Sa next date natin, we could eat mami or lugaw diyan sa kanto. Mas
masarap nga yung mga ganun na food." I smiled. Mas nasasarapan talaga ako sa street
foods. I don't know maybe kasi siguro bago sa panlasa ko. I won't ask for more than
this. I won't ask for more than what he can give. I love the life I have with him.
At kung itong buhay na ito ang magiging future ko sa kanya then I would happily
accept it.

Huminto si Tristan sa paglakad. We stopped in front of a man na may table sa tabi

at may nakapatong na jewelries sa table.

Tumingin-tingin si Tristand and picked up a ring. "Magkano 'to?"

"300 lang, boss." Sabi ng lalaki.

"Bawasan mo naman." Sabi ni Tristan. Nagtawaran sila ng lalaki hanggang sa mapunta

na sa 200 ang price at binila na iyon ni Tristan.

Isinuot sa akin ni Tristan iyon. "Mahal ko, ayan lang muna ang maibibigay ko sa'yo
pero pangako bibilhan kita ng pinaka-magandang singsing kapag ikinasal tayo."

"I love it, mahal ko." I couldn't take my eyes off the ring. For me, it's the most
beautiful gift I've ever received. Hindi man ito mahal but he gave it to me with
love. Hindi naman importante sa akin ang mga materyal na baga,ang mahalaga
ipinakikita niya sa akin ang pagmamahal niya.

Pagkatapos namin mamasyal umuwi na kami. Habang naglalakad kami nakasalubong namin
si Caloy.

"Mag-apologize ka na." Mahinang sabi ko.

"Caloy!" Tinawag siya ni Tristan at napatingin siya sa amin. Napaurong si Caloy ng
makita si Tristan. "Pare gusto ko lang humingi ng tawad sa ginawa ko sa'yo."

Parang na relax naman ang mukha ni Caloy. "O-okay lang yun."

Umakbay sa akin si Tristan. "Nag-away kasi kami ng mahal ko nang araw na iyon, alam
mo na LQ. Nagselos ako at inisip kong nagkakamabutihan na kayo. Normal lang sa
relasyon iyon. Pero ok na kami ngayon. Di ba, mahal ko?"

i just nodded my head. He kissed me on the forehead in front of Caloy. Marking his
territory, eh? It's like he's sinasabi niya kay Caloy, by the way he acts, na sa
kanya lang ako.

"Naiintindihan ko." Ngumiti si Caloy. "Pano, may lakad pa ako."

"Sige, pare." Sabi ni Tristan.

"Bye, Andi." Paalam ni Caloy.

"Bye. See you around." Sabi ko sa kanya at umalis na siya.

"Yan na, nag sorry na ko." Sabi ni Tristan.

"Thanks, mahal ko."

"Masakit pa ba?" Tanong niya.

Kumunot ang noo ko. "What?"

"Yung ano mo..." Ngumuso siya sa crotch ko. I could feel myself blushing.
"H-hindi na." Nahihiyang sagot ko.

He grinned. "So, pwede na ulit?!"

"I... I guess so."

"Yes!" Tuwang-tuwang sabi niya at nagmamadaling hinatak ako.

*******************************************
[16] Chapter Sixteen
*******************************************
Nagising akong wala na sa tabi ko si Tristan. I smiled nang maalala ko ang ginawa
namin kagabi. There was no pain anymore when we did it again, just pure pleasure.
We made love again and again. He taught me alot about sex and he was very patient
with me.

Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Tristan sa kwarto. Basa pa ang buhok niya
at nakapulupot ang towel sa baywang niya.

"Good morning, mahal ko." Umupo siya sa gilid ng kama at yumuko para halikan ako. I
wrapped my arms around his neck and kissed him passionately.

He pulled away from the kiss. "May pasok pa ako. Mamaya na lang natin ituloy."

"I'm sorry, mahal ko, ngayon lang ako nagising. Nag breakfast ka na?" Tanong ko sa
kanya.

"Oo... Tinirhan kita ng pagkain. Alam kong napagod ka kagabi." Nakangising sabi
niya. Bumaba ang tingin niya sa boobs ko at tinakpan niya iyon ng kumot. "Baka
hindi ako makapagpigil at hindi pa ko makapasok ngayon."

He got up at lumapit siya sa cabinet niya. Binuksan niya iyon at naglabas ng

susuotin niya. Tinanggal niya ang tuwalyang nag-co-cover sa lower part niya at
lumitaw ang manhood niya. That thing went inside me last night. I blushed at the
thought of that.

"Ikaw ah. Kung anu-ano na sigurong tumatakbo sa isip mo." Asar niya sa akin ng
mahuli niya akong nakatingin sa thing niya.
I quickly looked away. "Hindi kaya! I just... I just spaced out."

"Eh bakit namumula ka habang nakatingin sa ano ko?" Pilyong sabi niya.

"Stop it, Tristan..." Saway ko sa kanya. I'm so embarrased.

Tumawa siya. "Okay, okay... Pikon ka talaga!"

I got up from bed at pinulot ang underwear ko sa lapag at ang shirt ni Tristan na
hinubad niya kagabi. I like wearing his shirt. I like the smell of it, it smells
like him. And I like how they're huge on me it's so comfy.

"Ang sexy talaga ng mahal ko." Sabi niya at lumapit siya sa akin. He's not naked
anymore. Naka-suot na siya ng jeans at shirt kaya hindi na ako naiilang. He hugged
me. "Hindi na ako makapaghintay umuwi mamaya."

"Hindi ka pa nga umaalis eh." Sabi ko.

"I wish I could stay and make love to you all day." Bulong niya sa akin. His voice
is so husky. Pagkatapos ay humiwalay siya sa akin at tumingin sa orasan. "Baka ma-
late na ako, mahal ko. Mamaya na lang ulit."

Hinatid ko siya hanggang sa pinto ng apartment. He gave me a quick kiss on the

lips.

"Dahan-dahan sa pagpatakbo ng motorcycle. I love you." Sabi ko sa kanya ng

maghiwalay ang mga labi namin.

"I love you, too." He said. Isinara ko na ang pinto ng makaalis na siya. Ganito
pala ang feeling when someone you love loves you back. I feel like dancing around.
I feel like I'm in some fairytale and I'm Cinderella.
Tristan's POV

"Good morning, world!" Sigaw ko pagpasok ko sa photo studio at tinignan ako ni

Cholo at ni Ted na parang nababaliw na ako. Nag-aayos na sila ng gamit para sa
pagbukas ng studio. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko ngayon. Naalala ko
tuloy yung cartoon na napanood ko, Kapag masayang-masaya ang character gumaganda
ang mundo, parang sumisikat ang araw at kumakanta ang mga ibon para lang sa'yo,
parang may musika na ikaw lang ang nakakarinig. Iyon ang eksaktong nararamdaman ko.
Normal pa ba ito? But who cares? Ano naman kung hindi na ito normal, basta masaya
at magaan ang pakiramdam ko ngayon.

"Ulol! Thirty minutes ka ng late." Sabi ni Ted.

"Parekoy, ang gwapo natin ngayon ah." Sabi ko sa kanya. Nagkatinginan ang dalawa.

"Tangina! Ano bang natira mo at bakit ganyan ka kasaya?" Tanong ni Cholo. Si Andi,
sagot ng isip ko.

"Nagdadamo ka ba?" Sabi naman ni Ted.

"Masyado kayong seryoso. Life is beautiful." Nakangiting sabi ko.

Inilapit ni Cholo ang daliri sa tenga at inikot-ikot ang hintuturo niya sa tenga at
natawa naman si Ted. Tangina! Kahit ako nga nababaduyan na sa sarili ko pero hindi
ko talaga mapigilan ang bugso ng aking damdamin.

"Dami mo pang satsat! Tulungan mo na nga lang kami." Sabi ni Ted. Tumulong na ako
sa kanila mag-set up ng mga gamit sa studio. Nagbukas na kami pagkatapos namin mag-
ayos at nagtrabaho na.

Habang nagtatrabaho ako hindi pa rin mawala sa isip ko si Andi. Ano na kayang
ginagawa niya ngayon? Kumakain na ba siya? Naliligo? Bigla kong na imagine ang
itsura ni Andi habang naliligo sa banyo, syempre nakahubad. I miss my Andi so much.
Gusto ko na umuwi. Gusto ko na mahawakan ang napaka-sexy na katawan niya at
mahalikan ang malambot niyang labi at... at mapag-isa ang katawan namin.

"Hoy, ok ka lang ba talaga?" Untag ni Ted. "Para kang tanga! Kanina ka pa nakangiti
mag-isa dyan."

"O pag-ibig na makapangyarihan kapag pumasok sa sinuman..." Sigaw ni Ted habang

nakaharap sa computer at nag-e-edit ng picture.

Hindi ko na pinansin ang pang-aasar nila. Kung ibang araw ito siguro napikon na ako
at pinatulan ko na sila pero talagang masaya ako ngayon. Wala yatang makakabura ng
mga ngiti ko sa labi. Nagpatuloy na lang ako sa pagtatrabaho.

"Hay salamat makakauwi na rin!" Sabi ni Cholo at tumayo sa sa harap ng computer at

nag-unat. Sa wakas! Makakauwi na ako sa mahal ko. Pero bigla kong naalala ang
picture na kuha ko kay Andi habang natutulog siya.

Dinampot ko ang DSLR ko at tinignan ang larawan niya. Nakadapa siya at kita ang
hubad na likod niya. Nakaharap ang mukha niya sa kama habang nakapikit ang mga
mata. Hindi ko mapigilan ang sarili kong kuhanan siya kanina.

Nakaisip ako na gawin itong malaking picture. Ang ganda kasi talagang tignan. Para
siyang natutulog na anghel.

"Yan ba yung chicks mo? Kaya pala baliw na baliw ka ang sexy!" Nagulat ako ng
biglang magsalita si Cholo sa tabi ko. Nakatingin na din pala ito sa camera, bigla
kong inilayo sa kanya iyon at tinignan siya ng masama.

"Pakialamero ka talaga! Umalis ka na nga!" Inis na sabi ko.

"Hindi ka pa uuwi, Tristan?" Tanong ni Ted.

"Dito na muna ako. Ako na ang magsasara ng studio." Sabi ko.

"Sige alis na kami!" Paalam nito at umalis na siya kasama si Cholo. Naiwan akong
mag-isa sa studio. Binuksan ko ang computer at isinalin ang picture ni Andi doon.
Matutuwa si Andi nito kapag nakita niya ang gagawin ko.
"Mahal ko!" Tawag ko sa kanya pagpasok ko sa apartment. Bakit walang sumalubong sa
akin? Nasaan na kaya si Andi? Ibinaba ko ang napakalaking picture na ginawa ko
kanina sa studio. Halos kasing haba na ito ng sofa namin at halos kasing haba ng
kalahati ng katawan ko. Naka-frame na iyon at syempre nakabalot iyon sa papel dahil
ayoko naman pagpyestahan ang sexy back ng mahal ko sa labas. Sigurado akong
matutuwa siya kapag nakita niya iyon.

Napakunot ang noo ko ng wala pa rin sumalubong sa akin.

"T-tristan..." I heard her call me from the room. Agad naman akong nagtungo doon.
Nakahiga siya sa kama at nakabaluktot na parang fetus.

"Bakit, mahal ko?" Lumapit ako sa kanya.

Napaungol siya at tumatagaktak ang pawis sa noo niya. She looked really pale.
Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na nakasabog sa mukha niya.

"A-ano'ng nangyari sayo?" Natatarantang tanong ko.

"My tummy hurts." Umiiyak na sabi niya. Naku! Kasalanan ko ito! Baka nasobrahan
siya kagabi, masyado yatang nabigla.

"Punta na tayong ospital." Bubuhatin ko na siya ng pigilan niya ako.

"No, I'm on my period." Sabi niya.

"Eh, ano'ng gagawin ko?" Tanong ko. Kawawa naman ang mahal ko.

"My yaya gets me a hot water bottle when I'm having cramps." Mahinang sabi niya.
Hot water bottle? Meron ako nun. Ginamit ko iyon noon napilayan ako pero matagal ko
na hindi nagagamit iyon pero sana naman buo pa iyon. Agad akong tumakbo sa kusina
at hinanap iyon sa cabinet sa baba ng lababo. Hinanap ko ang hot water bottle sa
gabundok na abubot at nakita ko naman iyon agad. Salamat sa Diyos at buo pa rin
ito.

Agad akong nag-init ng tubig. Natataranta ako kapag naririnig ko ang ungol ni Andi.

"Mahal ko, sandali na- Aray!" Napaso pa ako ng hawakan ko ang kettle. Sa sobrang
lito ko nakalimutan ko gumamit ng pot holder. Ibinuhos ko ang mainit na tubig sa
hot water bottle at dali-daling dinala iyon kay Andi. "S-saan ko ilalagay ito."

"On my tummy." Sabi ni Andi at napasigaw siya ng inilagay ko sa tiyan.

"It's so hot!" Reklamo niya.

"Tiisin mo! Hindi yan mawawala kung hindi mo titiisin ang init." Sabi ko. Tumabi
ako sa kanya at hinaplos-haplos ang buhok niya habang ang isa kong kamay ay
nakapatong sa hot water bottle na nasa tiyan niya. We're in a spooning position. So
I guess no sexy time tonight?

Biglang sumagi sa isip ko ang sinabi sa akin ng ex-fling ko. Nakakabawas daw ng
sakit ang orgasm. Nurse yun kaya alam niya yung mga ganon bagay. Ang kamay kong
nasa tiyan niya ay daha-dahan bumaba papasok sa suot niyang short.

"T-tristan! Ano bang ginagawa mo? I'm in pain na nga tapos yan pa rin ang iniisip
mo." Sabi ni Andi.

"Trust me..." Bulong ko sa tainga niya. Itinaas ko ang isang hita niya at ipinatong
sa akin para mabuka maigi iyon. Pumasok sa panty niya ang kamay ko. Hinawakan niya
iyon na parang pinipigilan ako.

"Tristan, don't touch me there. Meron ako." Pigil niya sa akin.

"Wala akong pakialam. Hayaan mo ako." Sabi ko. Iginilaw ko ang isang daliri ko sa
hiwa niya. Hinalikan ko ang leeg niya. I found her sensitive flesh ang caught it
with my two fingers.
"Ohh..." Ungol niya. Hindi na dahil sa sakit kundi dahil sa sarap. Patuloy ako sa
paggalaw ng mga daliri ko sa ibaba niya. I gently pinched her swollen flesh.

"Masakit pa ba, mahal ko?" Tanong ko.

"H-hindi na gaano... Ahhh..." I moved my finger around her sensitive bud. Pabilis
ng pabilis habang hinahalikan ko ang leeg niya. Inangat ko ang tshirt na suot niya
at ang bra niya. Pagkatapos ay bumaba ang ulo ko sa dibdib niya. Hinalik-halikan ko
ang paligid ng dibdib niya. Then I took her nipple in my mouth. Naglaro ang dila ko
doon at marahan itong kinagat-kagat.

"T-tristan!" Sigaw niya sa pangalan ko kasunod nun ay ang pagnginig ng buong

katawan niya. She has reached her climax.

"Hindi na masakit?" Tanong ko pagkaangat ng ulo ko. Namumungay ang mga matang
tumingin siya sa akin at umiling. "Sabi ko sa'yo eh. Just trust me."

Yumuko ako para halikan siya sa labi. "Mahal na mahal kita, Andi."

"When did you realize na mahal mo na ako?" Tanong niya habang nilalaro ang buhok
ko.

"Hindi ko alam. Basta ang alam ko ayokong nagiging malambing ka sa ibang mga lalaki
bukod sa akin. Gusto ko ako lang ang nilalambing mo, not Caloy and definitely not
Phoenix!" Mariin na sabi ko. Napansin ko kasing malapit siya kay Nick noong pumunta
ito dito. May payakap-yakap pang nalalaman. Kilala ko ang kaibigan kong iyon,
matinik iyon sa chicks kaya nga hindi ko na siya pinapupunta dito baka maagaw pa si
Andi.

"Ano mo ba si Phoenix? Ex mo ba yun?" Hindi ko na napigilan ang sarili kong

tanungin yun.

"N-no... He's my... my friend." Sagot ni Andi.

"Sa akin ka lang ha?" Sabi ko at sumubsob ako sa leeg niya.

"I'm yours, Tristan. I belong to you..." Sabi niya.

"Maligo na tayo, mahal ko. My hands are all bloody." Nasa loob pa pala ng shorts
niya ang kamay ko. Hindi naman ako nandidiri sa period niya. Hell, why would I be?
I love her little kitty. Bloody or not.

Hinampas niya ako ng mahina sa dibdib. "Ikaw kasi... I told you naman na I'm on my
period ayaw mo pa rin magpaawat."

Tumayo ako sa kama at nagulat siya ng buhatin ko siya. Dinala ko siya sa banyo at
hinubad ang damit niya.

Kinuha ko ang tabo ang binuhusan ko siya ng tubig.

"That's so unfair. Bakit ikaw hindi ka naliligo?" Sabi niya sa akin.

"Gusto mo lang akong silipan eh." Asar ko sa kanya.

"Hindi ah. Ikaw nga yun! Kahit na may period ako, hinihipuan mo ko. Perv!"
Binasabasa niya ako ng tubig.

"Aba! Naghahamon ka ba?" Sinimulan ko na hubarin ang mga damit ko at lumapit ako
kay Andi. Parang naiilang na napaurong ito at tumalikod sa akin. Nagpatuloy na lang
siya sa pagbuhos sa katawan niya ng tubig.

Kinuha ko ang sabon at lumapit sa kanya. Sinabon ko ang likod niya papunta sa
harapan. Ang dibdib niya pababa sa tiyan niya at sa kanyang pagkababae. Kanina pa
nagwawala ang alaga ko.

"Mmm... T-tristan, tama na." Pigil niya sa kamay ko ng medyo magtagal na sa parteng
iyon. Lumuhod ako para masabunan ang hita niya hanggang sa talampakan. Sa akin lang
ang katawan niya. I worship every part of her body.

Tumayo ako para banlawan ng tubig ang sabon sa katawan niya. Bigla na lang niyang
hinawakan ang pagkalalaki at sinimulan niyang igalaw ang kamay niya doon. Dumampi
pa lang ang malambot niyang kamay sa akin para na akong lalabasan.
"A-andi!" Napatingala ako sa sobrang sarap ng ginagawa niya. Nararamdaman ko ng
malapit na ako. Langhiya! Ganun kabilis?! Nilabas ko na ang dapat ilavas at
napayakap ako kay Andi. "Ang galing mo na, mahal ko. Fast learner ka nga talaga."

"That's cause you're a good teacher." Natatawang sabi niya. Pagkatapos namin maligo
nagpunta na kami sa kwarto NAMIN para magbihis. Oo, namin dahil dito na siya palagi
matutulog sa kwarto ko, sa tabi ko.

Nakaupo ako sa gilid ng kama hawak ng dalawang kamay ko ang gilid ng underwear ni
Andi, mayroon iyon pad dahil nga may dalaw siya. Kahit hindi kami nakapagsex ayos
na din. Solve na solve na ako kanina sa banyo.

"You're treating me like a baby. Ikaw na nagpaligo sa akin tapos ngayon binibihisan
mo ko." Nakalabing sabi niya at magkasalubong ang kanyang mga kilay. Para siyang
toddler na naiinis. Nakakapit siya sa balikat ko habang isinusuot ko sa kanya ang
underwear niya. Pagkatapos ay isinuot ko sa kanya ang t-shirt ko na ginawa niyang
pantulog, parang nagmumukha na nga iyon dress sa laki sa kanya.

Tumingin sa mga mata niya. "Ikaw ang baby ko, mahal ko, ang prinsesa ko. Gusto
kitang pagsilbihan."

Napangiti siya at yumakap sa akin. "Oh, mahal ko..."

"May sopresa pala ako sa'yo." Sabi ko at hinatak ko siya sa sala para ipakita ang
picture niya.

"Ano yan?" Tanong niya ng makita iyon. Nakabalot pa kasi iyon sa papel. Parang
regalong tinanggal ko ang papel at nanlaki ang mga mata niya ng makita niya ang
sarili niyang larawan.

"Oh my god! Mahal ko, it's so beautiful..." Nagtutubig ang mga mata niya habang
nakatingin sa larawan.

"Did you like it?" Tanong ko.

"NO! I love it, Tristan!" Nakangiti ngunit maluha-luhang sabi niya. I hugged her
and kissed her forehead.
"Saan kaya maganda ilagay yan?" Tanong ko habang inililibot ko ang mga mata ko. Sa
pader sa tabi ng sofa. Sana sa kwarto ko ito ilalagay kaso naisip ko mas
magpapaganda ang picture na iyon sa sala. Saka bakit ko itatago sa kwarto? Gusto ko
nga ipagmalaki sa iba ang napaka-ganda kong girlfriend.

Napahikab ako. Bukas ko na lang isasabit ang picture na iyon sa pader. "Tara na,
mahal ko. Tulog na tayo."

Bumalik na ulit kami sa kwarto at nahiga sa kamay. Yumakap sa akin si Andi at

humalik sa pisngi ko. "Thank you, Tristan. Ang ganda talaga ng picture."

"Nakita mo kung gaano ka kaganda? You're beautiful, mahal ko." Sabi ko.

"Kapag ikaw ang nagsasabi parang gusto ko maniwala." Sabi niya.

"Ikaw ang pinakamagandang babae para sa akin." Hinalikan ko siya sa labi.

"Goodnight, mahal ko."

"Goodnight." Sagot niya.

I want to be a better man for Andi. Gusto kong higitan pa ang pagmamahal na
ibinigay niya at mapasaya siya. Kahit kailan hindi ko naranasan ang may magmahal sa
akin. Maraming tao ang nanakit at gumamit sa akin. Si Andi, parang inayos niya ang
lahat ng mali sa buhay ko at ipinaramdam niya sa akin na karapat-dapat pa rin akong
mahalin sa kabila ng lahat ng nalalaman niya tungkol sa akin. Napakaswerte ko dahil
dumating siya sa buhay ko.

*******************************************
[17] Chapter Seventeen
*******************************************
Andi's POV

"Mahal ko..." Tristan hugged me from the back and started kissing my neck while
making exaggerated 'mwah' sound. "Bango-bango..."

"Stop, mahal ko, I'm cooking dinner." Saway ko sa kanya.

"Huwag ka na magluto. Ikaw na lang kakainin ko." He whispered huskily.

"You're so makulit." I giggled. Nakikiliti ako sa halik niya sa leeg ko. Pwede na
ako ngayon. Tapos na kasi ang period ko. I know how hard it is for him na magkatabi
kami sa isang kama but he couldn't make love to me. Alam ko at nararamdaman ko kung
gaano siya nagpipigil.

Hinarap niya ako sa kanya. "Wala ka ng dalaw ngayon, di ba?"

I nodded.

"Thank God!" Sabi niya. He pushed my boobs together and buried his face on my
cleavage. "Ohh, my babies. Namiss ko kayo."

Natawa ako. Tristan is such a crazy pervert. I kind of got used to him acting like
this. Ganito siya maglambing sa akin. His lips went up my neck and sucked hard on
my sensitive spot. Napahawak ako sa ulo niya and ran my fingers through his soft
hair. Gumapang ang halik niya pataas sa labi ko. He kissed me passionately,
thrusting his tongue inside my mouth. He squeezed both my breasts with his hands.

Natulak ko siya ng maamoy ko na nasusunog na ang niluluto ko. "Oh my god!"

Pagtingin ko sa lutuan umuusok na ito ng maitim na usok. Madaling nakapag-react si

Tristan, he quickly turned of the stove. I sighed with relief ng mapatay iyon.

"You idiot!" Galit na sabi ko sa kanya.

He just laughed and kissed my forehead. "Sunog na ang pagkain natin. Paano ba yan?
Gutom na ako."

He raised his eyebrows and grinned at me. His eyes sparkled in excitement. He
pulled me towards him at ng hahalikan niya na ako inilayo ko ang mukha ko sa kanya.
Tinulak ko siya sa dibdib at tumakbo palayo sa kanya.
"Catch me if you can!" Tumatawang sabi ko.

Hinabol niya ako. We ran in endless loops around the table. Huminto ako and his at
the opposite side of the table. I stuck my tongue out at him.

"Hindi mo ko mahahabol. You're old na kasi. Uugod-ugod ka na." Asar ko sa kanya

while I was giggling like a little girl.

Tumaas ang isang sulok ng labi niya at naningkit ang mga mata niya. "Ah ganon.
Uugod-ugod pala? Humanda ka sa akin kapag nahuli kita. Baka ikaw ang sumuko
mamaya."

Tumakbo ako papunta sa kwarto. He wasn't too far behind me. Bago ko masara ang
pinto ng kwarto hinarangan niya iyon ng katawan niya. Hindi ko na nasara ang pinto
at tumakbo palayo at humabol pa rin siya sa akin hanggang sa mapunta na ako sa
corner ng bedroom. He smiled when he realized na wala na akong matatakbuhan. I
stepped back habang dahan-dahan siyang lumalapit sa akin hanggang sa maramdaman ko
na ang wall sa likod ko. Binuhat niya ako at hinagis sa kama.

He got on top of me and pinned my hands above my hand with one of his. He smirked.
"Ano ulit yung sabi mo kanina?"

"Did I say anything?" Painosenteng sabi ko. I'm scared baka totohanin niya ang
banta niya.

"Oo, may sinabi ka. Sabi mo matanda na ako. Sabi mo pa nga uugod-ugod na ako."
Tumatawang sabi niya.

I faked a gasp and acted suprised. "I said that? Really?"

"Oo, sinabi mo iyon. Patay ka sa akin ngayon! Hindi talaga kita pagpapahingahin."
Sabi niya bago bumaba ang labi niya sa labi ko. Itinaas niya ang shirt ko with his
other hand at pati ang bra ko. He palmed my breast and played with my nipple with
his two fingers.

Bigla kaming napabalikwas ng marinig namin ang sunod-sunod na katok sa pinto.

"Pambihira naman o!" Nakasimangot na sabi niya bago umalis sa ibabaw ko. I sat down
and fixed myself. Sumunod ako sa kanyang lumabas ng kwarto.

He opened the door at bumungad si mang Celso, our next door neighbor. He's carrying
his son.

"Tristan, pwede bang maiwan ko muna sa iyo ang anak ko? Manganganak na kasi ang
asawa ko." He sounded like his in a hurry.

"Ha?" Gulat na sabi ni Tristan.

"Sige na, Tristan! Nakikiusap ako sa'yo. Kailangan ko na dalhin sa ospital ang
misis ko." He begged.

Lumapit ako sa kanila. Nakakaawa naman kasi saka cute naman ang baby. "Don't worry
we'll take care of him."

"Andi!" Sabi ni Tristan pero hindi ko siya pinansin.

Kinuha ko ang baby mula kay mang Celso.

"Maraming salamat, Andi. Nandito na ang diaper niya at saka ang gatas." Inabot niya
ang bag at wala ng nagawa si Tristan kundi kunin iyon. Nagmamadaling umalis si mang
Celso.

"Bahala ka mag-alaga sa bata." Sabi ni Tristan.

"Okay." I answered. And focused my attention on the baby. "Hi, handsome. Ang cute
cute mo naman."

I played with the baby habang si Tristan ay nanonood na lang ng tv show. Sobrang
kulit niya. He crawled and crawled and crawled, sunod naman ako ng sunod sa kanya.
I was crawling sa floor din at tawa siya ng tawa habang sumusunod ako sa kanya.
Nang mapagod ako binuhat ko siya at tumabi na kami kay Tristan.
Kinandong ko siya sa akin at nilaro. Tawa lang siya ng tawa.

"Ano ba yan? Nagseselos na ako ah.

Then he suddenly started crying and I didn't know what to do. Kinantahan ko siya
and I played with him. I tried everything but he still wouldn't stop crying. I
don't know how to handle a crying baby.

"Tristan..." Natatarantang sabi ko kay Tristan.

"Akin na nga." Kinuha siya sa akin ni Tristan. "Puno na ang diaper. Kumuha ka ng
bagong diaper, mahal ko."

Kumuha ako ng diaper sa bag at inabot kay Tristan. Hiniga niya ang baby and he
changed his diaper. I didn't know na marunong din pala mag-alaga si Tristan ng
baby. Naisip ko, paano kaya pagnagka-baby kami. The thought of having his baby made
me smile. I sighed. Maybe, one day...

"Yan! Fresh na ang baby. Puro laro lang ang alam ni ate Andi, eh ano?" Sabi ni
Tristan sa baby at humagikgik iyon. "Kawawa naman ang baby. Hindi marunong mag-
alaga si ate Andi."

Ang cute niyang panoorin habang nilalaro niya ang baby. I didn't expect him to be
so good with babies. I mean, wala sa itsura niya saka kanina parang wala siyang
pakialam sa baby. Nang mahawakan niya na ang baby, hindi niya na binitawan iyon.
I'm sure he would be a good father sa magiging mga anak namin. Hindi lang pala siya
boyfriend material, husband material pa. I'm so lucky.

"Marunong ka pala mag-alaga ng baby." Sabi ko.

"Oo naman. Bata pa lang ako, pinag-aalaga na kami ng mga baby sa bahay-ampunan."

"Papa..." Nakadapa sa dibdib ni Tristan ang baby at nag-crawl ito papunta sa neck
niya at niyakap siya. Then he sucked his thumb.
"Aww... he thinks you're his dad." Nakangiting sabi ko habang nakatingin sa kanila.
I felt this warm, fuzzy feeling inside. I couldn't help but imagine him carrying
our baby.

Kinarga na siya ni Tristan papunta sa kwarto namin. Ginawan niya ang baby ng milk
at pinadede ito habang hinehele. Nakahiga lang ako sa kama habang pinanonood siya.
He really looks like a dad.

"Bagay pala sa'yo maging daddy." I said, smiling.

"Eh di, pwede na pala tayong gumawa ng baby." He grinned.

"Kung gusto mo. I wouldn't mind having a baby with you." Seryosong sabi ko.

"Nagbibiro lang ako. Hindi pa tayo pwedeng magka-baby, mahal ko. Masyado ka pang
bata saka gusto ko kapag nagka-anak na tayo kaya ko na kayong bigyan ng magandang
buhay. Isa pa, ayoko munang may kaagaw sa atensyon mo. Sa ngayon ako na lang muna
ang baby mo." He winked at me.

Nang makatulog na si baby, humiga na siya at ibinaba niya ang baby sa gitna namin.
We're like a family.

"Tulog na ang bata." Sabi ni Tristan.

"So?"

He gave me that naughty smile. "Pwede na natin ituloy."

"No, we can't. May baby dito." Dahilan ko.

"Maswerte ka at nakaiwas ka ngayon. Babawi na lang ako next time." Sabi niya. "Kiss
mo na lang ako, mahal ko. Hindi ako makakatulog ng hindi mo ko hinahalikan."

Nilapit ko ang ulo ko sa kanya and I gave him a kiss on the lips. "Good night,
mahal ko."
"Good night..."

Umaga na and I'm cooking breakfast. Nilalaro naman ni Tristan ang baby. May kumatok
sa pinto at binuksan iyon ni Tristan.

"Maraming maraming salamat talaga, Tristan. Kukunin ko na ang anak ko. Nanganak na
si misis. Lalaki ulit." Masayang balita ni mang Celso.

"Congrats!" Masayang sabi ko. Binuhat na niya ang anak niya. Kinuha ko ang bag na
iniwan niya sa amin at ibinigay kay mang Celso.

"Salamat din sa'yo, Andi." Sabi niya.

"You're welcome." I gave him a warm smile. Hinawakan ko ang kamay ng baby. "Bye
bye, baby."

Nagpaalam na sila at naiwan kaming dalawa ni Tristan. He placed his hand on my

shoulder.

"I think you'll make a good dad." Sabi ko.

"Talaga?"

I nodded my head. Usually, ang mga lalaki walang alam sa pag-aalaga ng baby but not
him. He knows just exactly what to do.
"Balang-araw magkakaroon din tayo ng baby. Sa tamang panahon." He kissed me on the
forehead.

We had our breakfast pagkatapos naligo na siya and he got ready for work.

"Bye, mahal ko." Paalam niya.

"Bye. Take care." Sabi ko and I kissed him. Pinanood ko siya hanggang sa mawala na
siya sa paningin ko. Then I closed the door. I washed the dishes na pinagkainan
namin at nagwalis. Habang naglilinis ako may kumatok na naman sa pinto. Probably
yung landlady na naman, hindi na naman siguro nagbayad si Tristan ng rent.

Binitawan ko ang walis at binuksan ang pinto. My jaw dropped open when I saw my
mother standing in front of me.

My mom hugged me. "Oh Andi, darling. Mommy missed you so much. Pinag-alala mo kami
ng daddy mo. Alam mo bang kung saan-saan ka namin hinanap?"

"Mom..." I said in a small voice and hugged her back. I really missed my mom kahit
na galit ako sa kanila.

Pinapasok ko siya sa apartment at pinaupo sa couch.

"Mom, you want anything to drink?" Tanong ko sa kanya.

"No, I'm okay. My poor darling." She cupped my face with her hands. "Tignan mo ang
itsura mo ngayon. Pawis na pawis ka at mukhang pagod ka na. At tignan mo nga ang
suot mong damit, parang galing sa thrift store! Kinakawawa ka ba nila dito?
Kumakain ka ba ng tatlong beses sa isang araw?"

"Mom, Tristan is taking good care of me." Sabi ko.

Mom paused for a moment before speaking. "Who is this Tristan? Siya ba ang sinasabi
ni Jason na lalaking kasama mo ng gabing umalis ka?"
"Yes, mom. I ran away because I don't want to marry Jason."

"Darling, you're going to marry him. Jason is a good man at galing siya sa isang
magandang pamilya. Napagkasunduan na namin ng mga magulang niya na ipakasal kayo."
Sabi ni mommy.

"But... but I love Tristan." My eyes watered.

"Dios Mio, Miranda!" She exclaimed. Bakas ang galit sa mukha niya. "Ito ba ang
gusto mong maging buhay mo? This place is horrible! Nakita mo na ba ang mga tao sa
labas? Wala silang ginawa kung hindi uminom, magsugal! Patapon na ang mga buhay
nila!"

"Nagsisikap naman si Tristan na-"

"Pera lang ang habol sa iyo ng Tristan na yan!"

I shook my head. "That's not true. Mahal ako ni Tristan."

"Bullshit! He's after your money. Please, darling, umuwi na tayo." Mom begged.

Tumulo na ang mga luha ko. "I-I'm sorry, mom. Hindi ako sasama sa'yo."

"You will come home with me, Andi!" Mariin na sabi niya.

"I can't leave him. I want to be with him." I said, crying.

"Hindi kita pinalaki para masira lang ng hampas-lupang iyon ang buhay mo." Galit na
sabi ni mommy. Parang may kumirot sa puso ko ng marinig ko ang sinabi niya. I was
hurt sa sinabi niya tungkol kay Tristan.
"Kung... kung makikilala mo lang siya you'll see na he's an amazing guy. You'll
like him, mom." Giit ko.

"Wala akong planong makilala siya." Mom said with a straight face. She grabbed my
wrist at hinatak ako. "Umuwi na tayo."

I pulled my hand out of her grip. "No! Dito lang ako!"

"Ito ba ang natutunan mo sa lalaking iyon? You were just gone for almost two months
at ganyan na ang ugali mo."

Tumalikod si mommy at lumabas sa pinto. I thought she was going to leave na.
Pagkalabas niya may pumasok na dalawang bodyguard at kinuha ang magkabilang kamay
ko.

"Nooo...! Bitawan niyo ako!" I screamed. Hindi sila nakinig sa akin at hinatak ako
palabas ng apartment. Nakatayo si mommy at pinanood ako habang kinakaladkad nila
ako.

"Ipasok niyo na si Andi sa kotse." Utos ni mommy.

Sapilitan nila akong ipinasok sa kotse. I tried to opened the door but it was
locked. Pumasok ang dalawang bodyguard, ang isa ay nasa passenger seat at ang isa
ay nasa driver's seat. Sumakay si mommy sa isa pang kotseng nakasunod.

"Please, let me go..." Pagmamakaawa ko sa kanila.

"Sorry, miss Andi. Hindi pwede." Sabi ng bodyguard.

Naiiyak na napatingin na lang ako sa labas ng bintana. I promise, babalikan kita

Tristan... Babalik ako...

*******************************************
[18] Chapter Eighteen
*******************************************
The car stopped in front of the mansion door. Bumaba ang mga bodyguard at binuksan
ng isa ang pinto ng kotse. I still couldn't stop crying. I want to ran back to
Tristan's apartment.
"Miss Andi, baba na po kayo." Sabi ng bodyguard.

I crossed my arms. "Hindi ako baba dito hangga't hindi niyo ako ibinabalik kay
Tristan."

"Oh darling, you're acting like a kid. Get out of the car." Mom rolled her eyes.

"No!" Mariin na tanggi ko.

"Just drag her inside the house." Utos ni mommy sa mga bodyguard bago tumalikod
papasok ng mansion.

Sumunod ang mga bodyguard sa kanya at hinatak nila ako palabas ng kotse. I screamed
and screamed para pakawalan nila ako but they didn't listen. They dragged me inside
the mansion.

"Hey, you're hurting my daughter." Nang marinig nilang sinabi iyon ni daddy
binitawan nila ako. Tumakbo ako kay daddy at umiiyak na napaakap.

"Daddy..." I sobbed. Daddy gently rubbed my back.

"Shh... Don't cry, Andi." Daddy whispered. I missed my him so much. I admit, I'm a
daddy's girl. Nawala ang lungkot ang galit ko ng makita ko ang daddy ko.

"I missed you, dad." Umiiyak na sabi ko.

"I know... I know, sweety. I missed you, too." Sabi niya. Bumitaw siya sa
pagkakayakap sa akin at pinunasan ang mga luha ko.

"Daddy, I can't marry Jason. Tell me you're not going to make me marry him." Sabi
ko.

Bumaksak ang mukha niya. He sighed. "Sweety, you're not supposed to know about that
yet."

"I know na! That's why I ran away. Tell me you're not going to make me marry him!"
I shouted. Oh please, daddy! I know he's not going to make me do something I don't
want to do.

"Listen, Miranda, hindi naman namin kayo ipakakasal agad. Bibigyan namin kayo ng
panahon para makilala niyo ang isa't isa. You'll never know, baka mahulog ang loob
mo sa kanya. Just get to know him. Will you do that for me, sweety?" Malumanay na
sabi ni daddy.

Umiling ako. "No, I can't. I'm in love with someone else. Mahal ko na si Tristan."

"Who is Tristan?" Tanong ni daddy.

Kahit umiiyak ako hindi ko naiwasan ang mapangiti. "Oh, daddy he's a great guy.
Mahal na mahal niya din ako. He took care of me nang umalis ako dito. He's the guy
I want to marry and spend-"

"Stop it, Miranda! I don't want to here anymore of that." Pareho kaming napatingin
kay mommy na galit na galit. "Isa lang ang taong pakakasalan mo at iyon ay si
Jason. Para sa iyo itong ginagawa namin. Ikaw din ang makikinabang dito balang-
araw. Hindi ka kayang buhayin ng Tristan na iyon at hindi niya kayang ibigay sa'yo
ang buhay na nakasanayan mo."

"You don't understand, mom! Hindi man siya mayaman, ginagawa naman ni Tristan ang
lahat para mabigyan ako ng comfortable life. Enough na iyon sa akin." Sabi ko.

"Sweety, bata ka pa kaya hindi mo pa naiintindihan ang mga bagay-bagay. Tama ang
mommy mo." Dad said. I felt like bursting into tears. Pakiramdam ko pinagtutulungan
nila ako. I was hoping na kakampi sa akin si daddy but he didn't.

I marched up my bedroom. Masamang-masama ang loob ko sa kanila. Why can't they

understand na mahal ko si Tristan? I can't marry Jason! Sumubsob ako sa bed ko at
umiiyak na napayakap sa unan ko. If only Tristan was here. I already miss him.
Iniisip ko pa lang na hindi ko na siya makikita, it makes me sick.

Narinig ko ang katok sa pinto ng kwarto ko. Hindi ko iyon pinansin. After a few
minutes, nagbukas ito. I heard footsteps coming towards my bedroom. Lumubog ang
gilid ng kama ko dahil may umupo doon. Then I felt a hand na sinusuklay ang buhok
ko.

"Andi, baby... I know you're awake. Sorry kung nasigawan kita kanina. Huwag sanang
sumama ang loob mo kay mommy. I love you kaya ginagawa ko ito." Mom said.

Hindi ako gumalaw.

I heard her sigh. She kissed me on the forehead and left the room. I kind of felt
bad. Ngayon lang kami nag-away ni mommy ng ganito. Ngayon ko lang siya natiis at
ngayon lang sumama ang loob ko sa kanila. They think they're doing the right thing
for me. Malaki na ako, dapat hinahayaan na nila akong gumawa ng sarili kong
desisyon. They have no rights to choose my life for me kahit pa anak nila ako.

Tristan's POV

Ipinarada ko ang motorsiklo ko at habang naglalakad ako iniisip ko kung ano bang
masarap na pagkain ang niluto ngayon ni Andi. Gusto ko na mayakap at mahalikan ang
mahal ko. At matutuloy na rin ang aming sexy time mamaya. Sana naman wala ng
istorbo. Ilang araw din akong nagtiis!

"Tristan!" Tawag ni Gardo. Tulad ng inaasahan ko, nag-iinuman na naman sila ng

kapwa niya lasenggero.

"Bakit?" Tanong ko.

"Alam mo bang dumatung yung nanay ni Andi kanina at kinuha siya. Ang gaganda ng
kotseng dala nila at ang dami pang bodyguard. Mayaman pala yung chicks mo, ano?"
Sabi nito.

"Halata naman eh. Ang kinis kinis kaya nun." Sabi ng kainunam nito.

Hindi ako makapaniwala sa narinig ko. Umalis na si Andi? Nagmamadaling tumakbo ako
paakyat sa apartment. Gusto kong makasiguro na totoo ang sinasabi nila. Baka lasing
lang ang mga iyon kaya kung anu-ano na ang sinasabi nila. Umaasa pa rin ako na
sasalubungin ako ni Andi pagpasok ko.

Marahas kong binuksan ang pinto. Nakakabinging katahimikan ang sumalubong sa akin.
Binuksan ko ang pinto sa kwarto namin, sa banyo, sa dating kwarto niya... wala nga
siya! Wala ang mahal ko. Nanghihinang napaupo ako sa sahig.

Parang gusto ko ng umiyak. Saan ko hahanapin ngayon si Andi? Hindi ko alam kung
saan siya nakatira o kung ano ang totoong pangalan niya! Dumating na ang araw na
ikinatatakot ko. Iniwan na ako ni Andi. Hindi! Babalikan ako ni Andi, alam ko
babalik siya dito!

Know I haven't slept a week at all since you've been gone and my eyes are kind of
tired from crying all night long. Know I've never been to good at cooking just for
one. It's so lonely here without you baby come back home. Cause I'm half-crazy
feeling sorry for myself. Half-crazy, worried you'd find someone else to love.

Tangina talaga! Ramdam na ramdam ko yung kanta. Parang tumatagos hanggang kaluluwa
ko ang bawat salita. Totoo pala na kapag malungkot ka mas naiintindihan mo ang
lyrics. Ilang araw na ba mula ng umalis si Andi? Pang-pitong araw. Hanggang ngayon
hindi pa rin siya bumabalik.

"Naks! May pinaghuhugutan." Sigaw ni Wayne. Inaya ko ang mga barkada ko dito sa
apartment para mag-inuman. Si Nick lang ang absent sa amin dito dahil may
importante daw siyang pupuntahan. Nakakalungkot kasi pag ako lang ang mag-isa.
Bawat sulok ng kwartong ito, si Andi ang nakikita ko.

"Sige, kanta pa. Ilabas mo lahat yan." Natatawang sabi naman ni Seth. Gagong mga
'to! Hindi ba nila alam kung gaano kasakit ang nararamdaman ko ngayon at nagawa pa
nilang tumawa.

Binitawan ko ang mic. Nawala na ako sa mood na kumanta. "Ayoko na!"

Inabot sa akin ni Axel ang bote ng beer. "Iinom mo na lang ulit ng matahimik ka na.
Nakakarindi na ang boses mo."
Marahas kong kinuha ang bote at tinungga ko iyon ng straight. "Isa pa!"

"Malalasing ka agad sa ginagawa mong 'yan." Sabi ni Wayne. Yun nga ang point! Inaya
ko sila dito para maglasing. Gusto ko yung sobrang lasing na lasing na lasing na
ako para diretso tulog na. Hindi ko na maiisip si Andi.

"Mga dude, may napansin ba kayo?" Tanong ni Axel.

Nagkatitigan si Wayne at Seth. At halos sabay na sumagot. "Wala."

"Wala na si Andi dito ngayon. Siguro kaya ka naglalasing." Sabi ni Axel.

"Oo nga, no. Akala ko ba hindi mo girlfriend si Andi?" Tanong ni Seth.

"Pwede ba huwag niyo akong pakialaman. Uminom na lang tayo!" Sabi ko habang
binubuksan ang isa pang bote ng beer. Nagkibit-balikat na lang ang mga ito at
nagpatuloy sa pagkukuwentuhan.

Andi's POV

"I don't want to go outside." Nakasimangot na sabi ko sa maid namin. Pinatatawag na

ako nina mommy at daddy para bumaba. It's daddy's birthday today. Hanggang ngayon,
hindi ko pa rin sila kinakausap at nagkukulong ako sa kwarto. Miss na miss na miss
na miss ko na ang mahal ko. I hope ganun din siya. And God, sana wala pa siyang
ibang babae. Kapag nakakuha ako ng pagkakataon tatakas talaga ako dito.

"Miss Andi, sabi ng mommy mo kailangan mo daw lumabas. Pagagalitan ako ni ma'am
niyan kapag hindi ka sumunod sa akin." Sabi nito.

"Andi, darling..." Nakatayo si mommy sa may pinto. As usual, she looked stunning in
her cream colored long dress. My mom is a fashionista socialite. Everybody admires
her. Palagi nilang sinasabi na opposite ako ng mommy ko. I don't know how to
socialize with people and I'm definitely not a fashionista. "It's your daddy's
birthday. Kalimutan mo na muna ang galit mo sa amin kahit ngayon araw lang. This
would mean alot to your dad."

Hindi ako nagsalita. I acted like I didn't hear her.

"Hayaan mo na siya, Melani." Sabi niya sa maid namin. "Sweety, bumaba ka na lang
kung gusto mo. Hihintayin ka namin ng daddy mo."

Lumabas na ang maid at isinara ang pinto. My conscience is poking me. Birthday ni
daddy ngayon. Dad would be really upset kapag hindi ako pumunta sa birthday niya.
Maybe tama lang na makipagbati na ako sa kanila. They're still my parents after
all. Pero hindi ibig sabihin nun, ok na sa akin na ipakasal nila ako kay Jason. I
would rather die than marry him.

I jumped out of the bed and went to the bathroom. I took a quick shower at inayos
ko ang sarili ko. Sinuot ko yung dress na iniwan sa akin ng maid. It was a pink
dress that's long in the back and short in the front. It doesn't show too much
skin, alam kasi ni mommy I would never wear it if it does.

Tinali ko sa ponytail ang buhok. Naglagay ng konting powder at lipgloss pagkatapos

bumaba na ako.

"That dress looks beautiful on you, darling." Nakangiting sabi ni mommy ng

makasalubong ko siya. "But you need some makeup. Tanggalin mo din yang ponytail mo.
May mga media sa labas so you have to look really gorgeous. Wait, I'll call Vita!"

Vita is my mom's personal makeup artist at siya din ang pinakasikat sa Pilipinas. I
hate wearing makeup. The only time na ginusto ko magmakeup noong gusto kong
mapansin ako ni Tristan.

"Mom, you don't have to-"

"Darling, you can't go out ng hindi ka perfect." Sabi ni mommy. Tristan things I'm
perfect kahit anong suotin ko o kahit anong itsura ko. Kung nandito siya ngayon,
he'd say I'm the most beautiful girl. I just miss him so much. "Maraming tao ang
nasa party. and it's going to be all over the society pages. You have to look
perfect."
I don't want to argue with her over sa maliit ng bagay. I just shut my mouth up at
pumayag na ako sa gusto niya. She called her hair stylist and makeup artist. Kung
anu-anong ginawa nila sa mukha ko at buhok ko.

"Daddy!" Yumakap ako kay daddy ng makita ko siya. "Happy birthday."

"Thank you, sweetheart." Masayang sabi ni daddy.

Sabay-sabay kaming sumakay sa limousine at huminto iyon sa harap ng sikat na hotel

kung saan gaganapin ang birthday ni daddy. Pagkababa pa lang namin may mga kumukuha
na ng mga pictures. Pumasok na kami sa loob at maraming photographer ang sumunod sa
amin. I don't like all these attention I'm getting. Lumayo ako kina mommy at daddy
para malayo din ako sa mga photographer. I was suprised when some of them followed
me!

"Hi miss Miranda Cordova, you look beautiful." Sabi sa akin ng isang lalaking may
hawak ng microphone.

"T-thank you." Nahihiyang sabi ko.

"What can you say about your father?" Tanong niya.

"Ohhh... my dad's... he's great." I awkwardly answered. Seriously, hindi ako

prepared sa mga ganito.

"Is it true that Mr. Harold Cordova is going to run for vice president next
election?" Sunod na tanong niya. My daddy had alot of experience with politics. He
ran and won as Mayor sa Quezon City years ago.

"I have no idea." I answered, honestly. They asked alot of questions and it's
making me uncomfortable. I excused myself para makalayo sa kanila.

Nakahinga ako ng maluwag ng maiwan na ako mag-isa.

"Hey." Napalingon ako sa nagmamay-ari ng boses na iyon.

"Phoenix!" I smiled when I saw him.

"Bakit mag-isa ka dito?" Tanong niya.

"Oh, ang dami kasing tao doon. I feel suffocated." Sabi ko.

"How are you and Tristan? Kanina tumawag siya sa akin, inaaya nga akong umin-"

"Wait! Oh my god! Hulog ka ng langit!" I jumped out of my seat. Hinawakan ko siya

sa magkabilang balikat. "I need to talk to Tristan, Phoenix! Please help me."

"Sure. Yun lang pala." Inilabas niya ang phone niya from his pocket. He dialed
Tristan's number and gave the phone to me. I want to hear his voice. Kahit boses
niya lang.

"Hello?" Napangiti ako ng marinig ko ang boses niya. I gripped the phone so hard I
could crack it.

"Mahal ko..." My eyes began to water pero hindi pa rin nawawala ang ngiti ko.

"Andi!" Napasigaw siya.

"Mahal ko, I miss you so bad." Humihikbing sabi ko.

"Andi, nasaan ka? Pupuntahan kita." Tanong niya.

"Nasa Manila Hotel ako." Sabi ko.

"Hintayin mo ako d'yan. Pupuntahan kita."

"Tristan, I love you."

"I love you, too." Sabi niya at ibinaba ang phone. Pinunasan ko ang luha ko at
inabot ang phone kay Phoenix.

"T-thank you. Thank you so much!" Napayakap na lang ako kay Phoenix sa sobrang
tuwa.

*******************************************
[19] Chapter Nineteen
*******************************************
After a few minutes tumawag ulit sa phone ni Phoenix si Tristan. Phoenix gave me
his phone so I could talk to him.

"Mahal ko, nandito na ako. Hinatid ako nila Wayne." Sabi niya. Natuwa ako ng
marinig ko ang sinabi niya. "Pero hindi ako makakapasok d'yan sa ballroom. Baba ka
dito."

"Okay, mahal ko. Pababa na ako." Basag ang boses na sabi ko. Ibinaba ko ang
cellphone at nagpasalamat ulit kay Phoenix.

Nagmamadaling nagpunta ako sa pinto palabas baka kasi makita pa ako nila mommy.
Before I could get out of there, hinarang ako ng dalawang bodyguard.

"Miss Andi, saan ka pupunta?" Tanong ng isang bodyguard.

"I'm just going to get some fresh air. I'll be back." I smiled at them.

"Inutos ni ma'am Olivia na sundan ka namin kaya sasama kami." Sabi ng bodyguard.

"This is not fair! Why are you treating me na parang prisoner! I just want some
fresh air!" I complained. I feel like crying right now. I want to see Tristan so
bad.

"Sorry, miss Andi, ginagawa lang namin ang trabaho namin." Sabi nila. Paano kami
makakapag-usap ni Tristan kung nakasunod sila sa akin? Masama ang loob na lumabas
ako sa ballroom habang nakasunod ang dalawang bodyguard. Bumaba ako sa may lobby ng
hotel at nakita ko agad si Tristan. He smiled nang magtama ang mga mata namin. Oh
God, I miss him. Bago siya nakalapit I nodded my head as a sign na hindi siya
pwedeng lumapit. Naintindihan naman niya agad iyon.
Umupo siya sa couch ng lobby. Lumapit ako sa kinauupuan niya and I sat at the other
end of the couch. He's so close yet so far. Nakatayo ang dalawang bodyguard sa
likod ko at binabantayan ako. We have to act like we don't know each other when all
I wanted to do was hug him.

"Excuse me, miss, ano'ng oras na?" Tanong niya sa akin.

Hindi ko naiwasan ang mapangiti when he talked to me. Tumingin ako sa wrist watch
ko. "It's 9:30."

"Ang tagal naman ng girlfriend kanina pa ako naghihintay dito." He said habang
nakatingin sa malayo. I wanted to laugh. Ang galing pa lang umarte ng mahal ko.

"I'm sure dadating din yun. Or baka nandito na siya, hindi lang kayo magkita." I
said.

"Siguro nga. Teka, ako nga pala si Jose... Jose Rizal?" Sabi niya. Hindi ko na
napigilan ang tawa ko.

"O, bakit natatawa ka? Hindi ako nagbibiro. Jose... short for Joseph, Joseph
Rizal." Painosenteng sabi niya. He really is good.

"Okay, Joseph Rizal. Nice to meet you. I'm Miranda Cordova." I held out my hand to
him in offer of a handshake. Hinawakan niya ang kamay ko. His touch sent
electricity bolts through my entire body. God know kung gaano ako nagpipigilan na
yakapin siya. "Babaero ka rin ba, parang si Jose Rizal?"

"Hindi 'no! Mahal na mahal ko ang girlfriend ko at hindi ko siya kayang lokohin.
Saka maghahanap pa ba ako ng iba, eh ang ganda-ganda at ang sexy ng mahal ko." Sabi
niya. Kinikilig ako pero ayokong makahalata ang mga bodyguards. I had to take a
deep breathe. Andi, act normal, act normal!

"You're girlfriend is so lucky to have a boyfriend like you." I said, smiling.

"Ako ang maswerte sa kanya. Bihira ang babae na katulad niya. Biruin mo, sa dinami-
rami ng lalaki sa mundo ako pa ang napili niya." Sabi niya.
I couldn't keep the smile off my face sa mga sinabi niya.

"Ikaw? May boyfriend ka na ba?" Tanong niya.

"Yes. Sayang nga wala siya dito ngayon. I really miss him." I faked a sigh.

He patted my shoulder. "Sigurado ako miss na miss ka na din nito. Kahit ako kung
magkakaron ng girlfriend na katulad mo, palagi kitang mamimiss."

"Ikaw ah! Akala ko ba loyal ka sa girlfriend mo?" I teased.

He grinned. "Sabi ko KUNG ikaw ang girlfriend ko."

"Excuse me, miss Andi. Pinababalik na po kayo ni ma'am Olivia sa ballroom." The
bodyguard interrupted.

"S-sige, I have to go na." Malungkot na paalam ko sa kanya. I don't want to leave

yet but I have to.

Pinilit niyang ngumiti. "Til we meet again."

"Wait for me." I mouthed when the bodyguards weren't looking. Tumango siya.

I got up from the couch at naglakad pabalik sa ballroom and the bodyguards were
still following. Pagkapasok ko pa lang sa ballroom sinalubong na ako ni mommy.

"Darling, Jason and his parents wanted to see you." Sabi ni mommy and she grabbed
my hand. Binawi ko sa kanya ang kamay ko at napaurong.

"Mom... Ayokong makita si Jason." Sabi ko. I don't want to see that asshole.
"Andi!" Pinandilatan ako ng mata ni mommy. "Don't make a scene here!"

Hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko at kinaladkad ako.

"Andi, nauubos na ang pasensya ko sa iyo. Pakitunguhan mo ng maayos si Jason at ang

mga magulang niya." Mahinang sabi ni mommy.

"Olivia, is that Andi?" May lumapit sa amin na isang babae.

Ang kaninang nakasimangot na mukha ni mommy ay napangiti. "Yes, my baby. Andi, this
is your tita Meredith. Say hi to her."

"H-hi." Matipid na sabi ko.

Tinignan ako ng masama ni mommy bago humarap sa lady. "I'm sorry, she's just shy.
Mahiyain kasi yan.

"You don't have to be shy, I'm going to be your future mother-in-law." The woman
said. She and mom both laughed.

"I can't wait for our kids to get married." Sabi ni mommy. I will NOT marry Jason,
over my dead body! Gusto ko isigaw sa kanila iyon. "Nasaan na nga ba si Jason?"

"I'm right here, tita." Naglakad palapit sa amin si Jason. Humalik siya sa pisngi
ni mommy. Then he looked at me, he took my hand and kissed it. Katulad ng ginawa
niya noong una kami magkita.

"Hi, my lady. Good to see you again." Sabi niya sa akin. I'm not you lady! I belong
to Tristan!

"It took as almost two months na mahanap siya. It turns out nasa rest house lang
pala namin siya sa Palawan." Dahilan ni mommy.

"Salamat naman at walang ginawang masama ang gagong lalaking iyon sa'yo." Sabi ni
Jason. Nagngitngit ako sa galit! How dare he na tawagin si Tristan na gago! Mas
gago siya!

"Siya wala, ikaw meron." Tinaasan ko siya ng kilay.

"Andi, what are you talking about?" Tanong ni mommy.

"Why don't you ask Jason?" I said. Mom looked at him.

"I'm sorry, tita. I must have scared her nang halikan ko siya. That won't happen
again." Hingi niya ng tawad sa mommy ko. Liar! You tried to rape me!

"My Andi is just so innocent." Sabi ni mommy humarap sa akin si mommy. "It's ok na
halikan ka ni Jason. He's going to be your husband anyway."

I didn't say a word anymore. Naiinis ako kina mommy at Jason. I sat at the table
with my mom, Jason's mom and dad and Jason. My dad's busy with his business
partners at sa mga politician na mga friends niya.

Naghihintay sa akin si Tristan sa baba. I don't want to be here. I want to be with

him. Sana matapos na ito.

"Andi, kinakausap ka ng tita Meredith mo." Untag ni mommy.

"Huh?"

"Sabi ko, you should spend some time together with Jason. Para naman makilala niyo
ang isa't isa. Gusto mo bang pumunta sa bahay namin sa Tagaytay? Maganda ang view
doon." Nakangiting sabi ni tita Meredith.

"No, thank you, tita." I politely said. Lumingon-lingon ako sa paligid, looking for
Phoenix. Nakita ko siya with Estella, she's the president's daughter. Agad akong
tumayo sa table. "Excuse me."

"Where are you going, Andi?" Tanong ni mommy.

"Sa powder room." Sabi ko. But instead of going to the powder room, pinuntahan ko
si Phoenix.

"Hey, I hate to bother but I have to talk to Tristan." Bulong ko kay Phoenix.

Tumalikod siya sandali kay Estella. Binigay sa akin ni Phoenix ang phone niya.
"Here, sa'yo muna yan."

"Salamat talaga, Phoenix. Salamat, salamat!" Paulit-ulit na sabi ko. Agad akong
pumunta sa bathroom at tinawagan si Tristan.

"Tristan!" Agad na tawag ko when he picked up the phone.

"Mahal ko, miss na miss na kita. Kanina pa kita gustong yakapin at halikan." Sabi
niya.

"I miss you, too. Pumasok ka sa ladies' room d'yan sa lobby. Pupunta ako d'yan,
ok?" Sabi ko. For sure, hindi ako masusundan ng bodyguards sa loob ng bathroom.

"What? Baka may makakita sa akin." Sabi ni"ya.

"Just hide sa stall. I'll be there."

"Okay, sige. Dalian mo." Pagkasabi niya ay binaba ko na ang phone.

Lumabas ako ng bathroom at pumunta sa exit ng ballroom. As I was expecting sumunod

na naman ang mga bodyguards.

"Miss Andi, saan na naman kayo pupunta?" Tanong ng bodyguard.

"Sa ladies' room." Sabi ko.

"Bakit sa baba pa? Meron naman ditong CR?"

"Maraming tao! I really have to pee na!" Dahilan ko. Wala na silang nagawa kung
hindi sumunod sa akin habang nagmamadali akong bumaba sa lobby. I went to the
ladies' room at walang tao doon.

"Tristan..." Mahinang tawag ko.

Bumukas ang isang stall at lumabas si Tristan doon. He hugged me tight.

"Sobrang na miss kita, mahal ko." Sabi niya habang nakayakap sa akin. "Akala ko
hindi na kita makikita."

Ikinulong niya ang mukha ko sa mga palad niya at hinalikan ako sa lips. It was a
very passionate kiss. We had to stop kissing because we were both gasping for
breath. He put his forehead against mine and looked me in the eyes.

"Ang ganda mo ngayon, mahal ko." Sabi niya.

"You look handsome as always, Joseph Rizal." I giggled.

He pinched my nose. Pareho kaming natawa ng maalala ang nangyari sa lobby kanina.

I stopped laughing and stared at his face. "Make love to me."

"Ngayon?" Gulat na tanong niya.

"Yes... But we have to be quick. Naghihintay sa labas ang mga bodyguard."

Isinandal niya ako sa wall and kissed me savagely. I can feel the longing in his
kiss. I opened my mouth, inviting his tongue in. I moaned as his tongue explored my
mouth. Madaling naibaba ni Tristan ang damit ko and he pulled down my bra cups
revealing my breasts. He caressed my breast and gently squeezed it.
He stopped kissing me on the lips and went down my neck. Napakapit ako sa leeg
niya.

"Oh, Tristan..." I moaned when he pinched my nipple. I can feel his hot tongue on
my neck. Humigpit ang pagkayakap ko sa leeg niya.

His tongue trailed down my breast. He licked around my nipple and took it in his
mouth. Licking and sucking on them while his hand fondles my right breast. He did
that alternately.

Nang magsawa siya, lumuhod siya sa harap ko at pinagapang ang kamay niya pataas sa
hita ko. He pulled down my panties and palmed my womanhood. I bit my lower lip when
his finger traced my slit. I opened my legs wider.

"Basang basa ka na, mahal ko." Tumingala siya sa akin. His eyes were clouded with
desire.

He opened my folds with his fingers. He slid his finger in and out of me while his
thumb massage my swollen bud.

"Oh God! Please, Tristan... Please, please..." I whimpered. I can't take it

anymore. He immediately stood up. Dinala niya ako sa tapat ng sink, pinakapit niya
ako and made me bent over. Itinaas niya ang dress ko at ibinaba ang jeans niya.

H e slowly slid his thick shaft inside me. He began to thrust slowly all the way in
and all the way out. This is torture!

"Faster..." I moaned. He grabbed my hips and pumped in and out of me. Gumapang ang
isa niyang kamay sa harap ko. He played with my clit. He went deeper and faster
with every thrust.

"Ahh... Andi..." He groaned. I can feel that familiar sensation building inside me.
"Come for me, Andi."

All of a sudden I felt this warm, liquid flowing inside me. My body began to shake
and my legs went weak. He pulled out his shaft. Napayakap ako sa sink.
I could feel the hot liquid dripping down my inner thigh. Hinatak ako ni Tristan
patayo at niyakap ako. Then he kissed me on the forehead.

"I love you." I whispered.

"Love you, too."

Nagulat kami pareho sa katok ng pinto. "Miss Andi..."

I rolled my eyes and sigh. "Just a minute! Palabas na ako!" I shouted. Tumingin ako
kay Tristan. "I have to go."

I fixed myself and kissed him one more time bago ko siya iniwan.

*******************************************
[20] Chapter Twenty
*******************************************
Pagkalabas pa lang ng ladies' room I'm already missing Tristan. I wanted to run
from these two bodyguards that has been following me. Hindi ko alam kung paano na
ulit kami magkikita pagkatapos nito. Pasimple kong pinunasan ang nangingilid na
luha sa mata ko. I know he'll find a way, hindi hahayaan ni Tristan na magkahiwalay
kami.

"What took you so long, darling?" Salubong sa akin ni mommy ng bumalik ako sa
party.

"Ang haba kasi ng pila sa powder room." Dahilan ko. Hindi pa ako nakakaupo, lumapit
na sa akin si Jason.

"Wanna dance?" Tanong ni Jason.

I rolled my eyes. "No, thank you."

"Darling, dance!" Sabat ni mommy. She even pushed me kay Jason. "Have fun. Huwag
kang KJ."
Napilitan akong sumama sa kanya. Hinila niya agad ako sa dance floor. He took my
hands and wrapped it around his neck the place his hands on my waist. He looked at
my face and I felt uncomfortable kaya I looked away. God! Sana matapos na ito. I
can't wait to get away from this guy.

"Ang laki ng iginanda mo mula ng huling beses na magkita tayo. That was two months
ago, right?" He asked. It was pretty obvious that he was trying to make
conversation.

"Yes. Thank you." I said with a straight face.

"I guess I owe you an apology. I'm sorry for what happened two months ago. I had a
little too much to drink. Kaya nga mabilis ako napatumba ng lalaking sumuntok sa
akin pero kung hindi ako nakainom, I would have beat that motherfucker's ass." May
halong inis sa boses nito.

I 'accidentally' stepped on his foot. Mahinang napa-aray ito and I apologized. Ang
yabang yabang ng lalaking ito. Hmp! Hindi ka uubra sa mahal ko.

"We should go out sometime. You know, get to know each other. Bago man lang tayo
magpakasal." Sabi niya.

Pakasal, your face! I'll only marry one man and that is my boyfriend. "I'll be
honest with you, ayaw kong magpakasal sa'yo. We don't have to do this, we don't
have to get married."

He laughed. "Kailangan, Andi. Kailangan kong makuha ang mamanahin ko sa mga

magulang ko. Kailangan ko na din bumuo ng sarili kong pamilya at sa tingin ko naman
magiging mabuti kang asawa at ina ng mga magiging anak natin."

"No! I don't love you. We don't love each other..." Sabi ko. Si Tristan lang ang
gusto ko maging husband at maging daddy ng mga anak ko. Iniisip ko pa lang na
ikakasal ako kay Jason gusto ko na umiyak.

"I don't believe in love." Simpleng sagot niya.

"I want to sit na." I coldly said. I can't stand being around him anymore. Kahit
ano sigurong pakiusap ko magmumukha lang akong tanga. Tinanggal ko ang mga kamay ko
sa leeg niya. Instead of letting me go he pulled me closer to him. Magkadikit na
ang katawan namin.

"Ano ba?" I punched his chest.

"I just want the sex and the money." He chuckled.

Oh God! Hindi ako nakapag-react ng halikan niya ako sa labi. I was shocked. Nang
makabawi, mabilis ko siyang itinulak at sinampal ng malakas sa mukha. It caught
other people's attention. I wiped my mouth with the back of my hand.

"Andi..." Lumapit si mommy sa amin. Her face was expressionless. She grabbed my
hand at dinala ako sa sulok kung saan walang tao. "Why did you do that? Nakakahiya
sa tita Meredith mo." Galit na sigaw niya.

"Binastos niya ako!" I shouted back.

"What did he do to you?" Biglang lumapit si daddy.

Sinimangutan ko si mommy at napayakap kay dad. Salamat at may kakampi na ako. "That
jerk kissed me!"

"It's just a kiss, Miranda! Hindi mo ikamamatay iyon. Besides, magiging asawa mo
rin siya." Sabi ni mommy.

"Eh, sa kung ayaw magpahalik ng anak ko. Hindi mo pwedeng madaliin ang lahat,
Olivia." Nagtaas na ng boses si dad.

"I wanna go home, dad." Tumingala ako kay daddy. Gusto ko ng lumayo dito. Kay
mommy, kay Jason. Sumasakit lang ang ulo ko.

Dad took a deep breathe. Tinawag niya ang bodyguard. "Ihatid niyo na si Andi."
"Yes, sir." Halos magkasabay na sagot nila.

Sinundan nila ako palabas ng ballroom. Dumaan kami sa lobby and I saw Tristan
sitting there, still waiting. Nagtama ang mga mata namin, my eyes started to water.
Bumagal ang paglakad ko. I wanted to stop and run to him but I know I can't do
that. Ako na ang unang nagbaba ng tingin. Mabigat ang dibdib na lumabas ako.

Tristan's POV

Wala akong magawa kung hindi sundan lang ng tingin si Andi habang naglalakad siya
palayo. Parang ang lungkot-lungkot ng mga mata niya. Gusto ko siyang yakapan pero
hindi pwede. May mga nakasunod sa kanyang bodyguard. I wish I could do something.

Bumaksak ang balikat ko. Uuwi na naman ako sa apartment ng wala si Andi. Matutulog
mag-isa sa kama. Mabibingi lang ako sa katahimikan sa kwarto ko habang pinipilit
matulog. Nahilamos ko sa mukha ko ang palad ko. Pesteng buhay 'to! Minsan na nga
lang magmahal, ganito pa ang nangyayari!

"Dude!" Napalingon ako at nakita kong papalapit si Phoenix. Nakaakbay sa kasama

niyang babae. Agad kong namukhaan kung sino iyon, paanong hindi eh anak iyon ng
Presidente. Si Estella Buendia.

Tinanguan ko lang siya.

"Si Estella nga pala. Estella, kaibigan ko si Tristan." Pakilala ni Phoenix.

"Hi." Nakangiting sabi nito.

"Nagkita na kayo ni Andi?" Tanong nito.

"Oo, kakaalis lang niya." Malungkot na sabi ko. Napakunot ang noo ko. Magkakilala
sila ni Andi. Pareho sila ng apeylido. Si Andi at Phoenix ay parehong Cordova!
Nabuhayan ako ng loob. Ibig sabihin alam niya din kung saan nakatira si Andi. Pero
may mangyayari ba, hindi naman ako pwedeng pumasok doon? Saka ko na iisipin ang mga
iyon! Ang mahalaga malaman ko kung nasaan ang mahal ko. "Tulungan mo naman ako,
Phoenix."

Kumunot ang noo niya. "Tulungan saan?"

"Alam mo naman siguro kung saan ang bahay nila Andi. Baka naman pwede mo akong
tulungan mapuntahan siya." Pakiusap ko.

Sandaling natigilan si Phoenix. Nagpalit-palit ng tingin sa akin at sa kasama

niyang babae. Maya-maya ay may dinukot ito mula sa bulsa niya.

"Here's the key to my condo. Mauna ka na." Sabi ni Phoenix sabay abot ng susi kay
Estella.

"But, love..." Lumabi si Estella.

"Kung ayaw mo sa ibang araw na lang-"

"Sige na nga, magpapahatid na lang ako sa driver ko. Bilisan mo, hihintayin kita."
Kinuha nito ang susi at umalis na.

"Tara na." Aya niya.

"Salamat, dude." Nakangiting sabi ko.

"Ganyan ka kalakas sa akin. Muntikan pa akong mawalan ng chicks ngayon gabi."

Natatawang sabi niya.

Sumunod ako sa kanya sa parking lot at sumakay sa kotse. Sinimulan niya na paandar
iyon. Ilang minuto pa ay huminto na kami sa tapat ng malaking bahay.
"Bahay na ba ito nila Andi?" Tanong ko kay Phoenix.

Tumango ito.

Tumapat kami sa gate ng malaking bahay, may nagbabanta doon na dalawang guard.
Nilapitan kami ng isa at ibinaba ni Phoenix ang bintana.

"Sir, ano po ang kailangan nila?" Tanong ng guard.

"Pwede bang pumasok? Kailangan kong makausap si Andi." Sabi ni Phoenix.

Napakamot ng ulo ang guard. "Pasensya na po. Mahigpit na ipinagbibilin ni sir at

ma'am na huwag magpapapasok ng bisita ni ma'am Andi."

"Pinsan ko siya." Anya.

"Hindi po talaga pwede, sir. Kung gusto niyo hintayin niyo na lang si sina sir
Harold." Sabi ng gwardya.

Pinaandar ulit ni Phoenix ang kotse at ipinarada sa gilid ng mansyon.

"Na kay Andi pa rin ang phone ko. Tawagan mo kaya siya." Sabi nito.

Mabilis kong kinuha ang telepono ko sa bulsa. Tinawagan ko ang number ni Phoenix at
ang lakas ng kabog ng dibdib ko nang mag-ring iyon. Tatlong beses itong tumunog
bago may sumagot.

"Andi?" Ako.

"Mahal ko." Basag ang boses na sabi niya. Alam kong umiiyak siya ngayon.

"Mahal ko, nasa labas ako ng bahay niyo." Sabi ko.

"Ha?" Gulat na sabi niya. "Ano'ng ginagawa mo dito? B-baka makita ka nina mommy at
daddy."

"Gusto kitang makasama, mahal ko. Miss na kita."

Narinig ko ang paghikbi niya. "I-I m-miss you, too."

Napatingin ako sa bintana ng kotse at tinitigan ang mataas na pader na nakapalibot

sa kanilang bahay. Talunin ko kaya yan. Kaya naman siguro! Basta para ka Andi
kakayanin ko.

"Mahal ko, nasaan ka?" Tanong ko.

"N-nasa kwarto." Sagot nito.

"Nasaan parte ang kwarto mo?"

"Why?"

"Basta sagutin mo na lang."

"S-sa left side."

"Papasok ako d'yan. Sumilip ka sa bintana mo para makita kita agad."

"What?" Gulat na sigaw nito.

"Pupuntahan kita d'yan."

"H-how?"
"Aakyat ako sa bakod niyo. May nagbabanta ba sa labas ng binatana mo?"

"W-wala. B-but what if makita ka nila?"

"Bahala na. Basta hindi ako tutunganga dito at hahayaan kang tuluyan na mawala sa
akin, naiintindihan mo?" Sabi ko.

Narinig ko ang paghikbi niya. "Y-yes. I love you."

"Mahal na mahal kita, Andi." Pagkasabi ay ibinaba ko na ang telepono.

"You would really do that?" Tanong ni Phoenix.

"Oo naman." Sagot ko.

"You're crazy, man." Naiiling-iling na sabi ni Phoenix.

"Ganyan talaga pag nagmahal ka. Kahit ano'ng kabaliwan gagawin mo." Sabi ko.

"Ang baduy mo na." Tumawa ito.

"Parang hindi mo din naranasan ito. Nagkaganito ka rin naman kay Cassie. Mas baduy
ka p-"

Biglang nawala ang ngiti sa labi nito at nag-iwas ng tingin. Bakas ang pagka-irita
nito sa mukha. Oops! Foul... Ayaw na ayaw niyang nababanggit si Cassie, marinig nga
lang niya ang pangalan ng ex niya umiinit na ang ulo niya. Sa lahat ng naka-
relasyon niya, si Cassie lang talaga ang sineryoso niya pero nalaman niyang niloko
pala siya nito. Ilang taon na ang nakakaraan ngunit nakikita ko na hanggang ngayon
hindi pa rin siya maka-move on.

"Pasensya na, dude." Mahinang sabi ko.

Nagsalubong ang kilay niya. "Para saan? Wala na sa akin iyon, tapos na yun."

Tinapik ko siya sa braso. "Salamat, dude. Bababa na ako, kailangan ko na i-rescue

ang prinsesa ko."

Tumango ito. "Good luck!"

Bumaba ako ng kotse at naglakad papunta sa kaliwang bahagi ng mansyon. Tumingin-

tingin muna ako sa paligid. Mahirap na at baka may makakita. Nang masiguro kong
walang tao tumalon ako. Magaling ako sa mga ganito. Aba! Kahit kailan hindi pa ako
nahuli ng mga pulis tuwing may drug raid noong nagbebenta ako ng droga dahil
magaling akong umakyat at magsisiksik kung saan saan. Nakailan talon ako bago ako
nakakapit sa taas ng mataas na pader at pilit kong inangat ang sarili ko hanggang
sa makatungtong na ako. Maingat akong bumaba sa kabilang side.

Nakapasok na ako sa loob at ngayo'y nasa isang malawak na hardin. Agad kong nakita
si Andi na nakatayo sa balkonahe at nakakapit lang sa bakal habang nakatingin sa
malayo.

Dahan-dahan akong lumapit doon at tumingala sa kanya.

"Andi." Mahinang tawag ko sa kanya.

Nagpalingon-lingon siya sa paligid na tila hinahanap ako.

"Dito sa baba." Sabi ko at nagbaba siya ng tingin.

Nagliwanag ang mukha niya ng makita ako. "Mahal ko..."

Paano ba ako makakaakyat sa kanya? Ang taas-taas ng balkonahe. Nagpalinga-linga ako

sa paligid at nakita ko ang puno malapit sa doon.

"Sandali lang."Paalam ko sa kanya.

"Teka, w-where are you going?" May pag-aalalang tanong niya. Hindi ko na siya
sinagot. Lumapit ako sa puno at inakyat iyon. Naupo ako sa sanga ng punong iyon.

Nanlaki ang mata ni Andi ng makita ako. "B-baka mahulog ka."

"Tatalon ako d'yan. Tabi ka." Sabi ko.

"What? No.... no!" Takot na sabi nito. Maingat akong tumayo. "T-tristan, baka
mahulog ka! Tristaaan!"

Tumalon na ako mula sa puno at salamat sa Diyos hindi ako nahulog. Bumagsak ako sa
balkonahe ni Andi. Agad niya akong niyakap at sumiksik sa dibdib ko.

"You idiot! Paano kapag nahulog ka. Hindi ka talaga nag-iisip." Mahina niyang
hinampas ang dibdib ko.

Yumakap din ako sa kanya at hinalikan ang noo niya.

"Baka may makakita sa atin." Bumitaw siya sa pagkayakap at hinatak niya ako sa loob
ng kwarto niya. Ang laki ng kwarto niya, halos kasing laki na yata ng apartment ko.
Pati ang kama niya doble yata ang laki ng kama namin. Punong-puno ng stuffed toys
sa ibabaw nun. Meron pa siyang maliit na sofa at tv. May dalawang bookshelf na
punong-puno ng libro. Dito panigurado ako siya ang pinagsisilbihan. Malayong-malayo
ang buhay na kinalakihan niya sa buhay na ibinigay ko sa kanya noong nasa puder ko
siya.

Humugot ako ng malalim na buntong hininga. Ito ang buhay na mawawala sa kanya kapag
binawi ko siya sa mga magulang niya at ano ang kapalit? Kahirapan. Gusto ko siyang
bigyan ng magandang kinabukasan ngunit kahit gustuhin ko may magagawa ba ako?
Mahirap lang ako. Yumakap siya mula sa likod ko.

"Ano'ng iniisip mo?" Tanong niya.

"W-wala." Sagot ko.

"Bakit ang seryoso mo bigla?" Hinalikan niya ako sa batok.

Umiling lang ako bago ako humarap sa kanya at niyakap siya.

"T-tristan, m-may sasabihin ako sa'yo." Mahinang sabi ni Andi. Parang natatakot
siyang sabihin sa akin.

"Ano yun?"

"K-kanina sa party... Jason kissed me." Sabi niya. Biglang sumimangot ang mukha ko.
Ang walanghiyang iyon! "I... Hindi ko ginusto iyon, I swear. Nagulat ako bigla na
lang niya akong hinalikan sa lips." Halos maiyak na ito habang nagpapaliwanag sa
akin.

Kinabig ko siya palapit sa akin at mahigpit na niyakap.

"Don't be mad at me Tristan. Hindi ko talaga iyon ginusto." Sabi niya.

Hinawakan ko ang baba niya at itinaas ang mukha niya. "Alam ko at hindi ako galit
sa'yo."

"T-thank you, mahal ko." Ngumiti na ito.

Bumaba ang labi ko sa kanya at binigyan siya ng mainit at malalim na halik. Pareho
kaming naghahabol ng hininga ng maglayo ang mga labi namin.

"Sino mas magaling humalik sa aming dalawa?" Tanong ko. Nakaramdam pa rin ako ng
konting selos at insecurity sa kabila ng mga sinabi sa akin ni Andi.

"Ano bang klaseng tanong yan, mahal ko! Syempre ikaw! No contest." Nakasimangot na
sagot niya.

Napangiti ako. "Ang sungit mo. Nagtatanong lang naman."

"I don't want to be kissed by any man other than you." Lumabi siya at isinubsob ang
mukha sa dibdib ko.

*******************************************
[21] Chapter Twenty One
*******************************************
"Gusto ko na umuwi sa atin, mahal ko." I looked up at him and pouted. I really miss
our home. Mas gusto ko doon kaysa dito. Kung nasaan si Tristan, doon din ako. I
don't want to go back to my old life. Mas masaya ako kapag kasama ko si Tristan.

"Sigurado ka na ba talaga?" He asked. I could see the worry in his eyes as he said
it. It's like he's wishing i'd say no.

"Y-you don't want me to go with you?" I'm trying hard not to cry. God, what if he
doesn't want me back anymore?

"Andi, baby..."

"Magpapakabait naman ako, Tristan. Promise! Hindi ko na pasasakitin ulo mo. I can
cook na naman di ba? Saka... saka marunong na din ako maglinis ng bahay. I'll try
to be better in bed."

"Ikaw ang iniisip ko, mahal ko. Tignan mo nga ang buhay mo dito sa buhay natin
doon. Hindi ka ba nahihirapan?"

"Hindi naman ako nahihiharapan. Mas nahihirapan ako kapag malayo ka sa akin. I'm
willing to give up everything makasama lang kita." I sobbed.

"Shhh... mahal ko, tahan na. Ayaw kong nakikita kang umiiyak." He rubbed my back
and kissed me on the forehead. I looked up at him and smiled. Tonight has been an
emotional rollercoaster. I'm just glad I'm in his arms right now. I grabbed his
head and pulled him to my lips. The kiss gets more intense by the second. He moves
his mouth, deepening the kiss.

I felt myself walking backwards hanggang sa mapahiga na ako sa kama. He got on top
of me and crash his lips to mine.

"I want you, Tristan..." I mumbled against his lips. He stared into my eyes and
nodded. He continued kissing me, he pushed his tongue inside my mouth and explores
it. I caught it in between my teeth and sucked on it, he groaned into my mouth. He
tastes of mint and alcohol. Oh god, I could kiss him forever.

Hiniwalay niya ang lips niya sa akin. He lifted the hem of my dress at ibinato ang
damit ko. The he took off his shirt and his pants and underwear. All I could do is
stare at his naked body in awe. His thing, his thing is so big and hard. My throat
went dry. I sat up and carefully took his length in my hands. I kissed the tip of
it and I heard him gasp a little.

"A-andi..." He moaned. I hope hindi ako pumalpak. I just read it sa internet. I

started sucking on his tip, gently. I moved my head, taking more of him inside my
mouth. Oh my god! I don't think kaya ko ipasok ng buo iyon. He's so big! I felt his
hand travel slide down my butt. He massaged it for a moment bago niya ibinaba. His
hand went inside my panties and his fingers played with my slit. I could feel
myself getting even more when. His other hand unhooked my bra and started massaging
my breast. I whimpered as he slips a finger inside me. He pumped it in and out of
me, hard and fast. It felt so good. But it wasn't enough. I want him to fill me up
with this huge thing in my mouth.

"T-t-tama na, mahal ko..." He pulled my head up and kissed me.

I slowly pulled out from the kiss. "Y-you didn't like it?"

"I loved it." He smiled then ibinaba niya ang underwear ko. He pulled me and
ikinandong niya ako patalikod sa kanya. He opened my legs and slowly insert his
manhood inside me. I could feel my walls stretching around him. All I could do was
moan and scream his name. He grabbed the back of my thighs and lifted me up and
down his shaft.

"I'm almost... there..." I moaned.

"Ako din, hintayin mo ko." He whispered in my ear. He licked, kissed and nibbled
the back of my neck. I felt that familiar knot in my stomach.

"Mahal ko, ayan na ako." He moaned. He did one final thrust and I felt his warm
liquid inside me. I released myself around him. Napasandal ako sa kanya, his
manhood still inside me. We were both panting as we tried to catch our breath.

"Andi, honey!" I heard mom's voice. Bago pa ako nakagalaw, the door opened. Shoot!
I forgot to lock the door. Mom was smiling when the door opened pero nawala ang
ngiti niya ng makita kami. Mom's mouth dropped and her eyes widen. It all felt like
a dream... no, a nightmare. Pareho kaming hindi nakagalaw. It took a few seconds
before Tristan pulled the blanket beside us and covered our body. I got off on top
of him at naupo sa tabi niya.

"W-what is this?" Nanginginig ang boses niya when she finally spoke. Her eyes began
to water. "What is this, Andi! Who is he?!" Sigaw niya.

Nagbaba ako ng tingin. I could feel my heart beat against my chest and my body
shaking uncontrollably. Naramdaman siguro iyon ni Tristan kaya kinuha niya ang
kamay ko at pinisil.

"Answer me, goddammit! Who the fuck are you?" Tumingin siya kay Tristan. Her eyes
were raging with anger.

"A-ako po si Tristan, b-boyfriend ako ni Andi." He said, nervously.

Mom places her hand over her forehead. Tears started to fall from her eyes.
Naramdaman kong namasa na rin ang mga mata ko. Lumapit siya sa akin at hinatak ako
patayo sa kama. I clutched the blanket to my naked body. Tumayo si Tristan at
nagmamadaling isinuot ang pantalon.

"Hindi kita pinalaki para maging puta ng lalaking iyan!" Sigaw niya before hitting
me across the face. She grabbed a handful of my hair at paulit-ulit niya akong
sinampal. "Walanghiya ka! Malandi ka! Dito pa sa pamamahay ko. Hindi ka na nahiya!"

Tristan hugged me at inilayo ako kay mommy. Sinalo niya lahat ang mga sampal. "T-
tama na po." Sabi ni Tristan.

"Isa ka pa! Hayop ka! Lumayo ka sa anak ko! Lumayo ka!" Pinagsusuntok niya ang
likod nito.

"Ano'ng nangyayari dito?" Biglang pumasok si daddy sa kwarto.

"Ayan! Tanong mo d'yan sa malandi mong anak at sa lalaki niya!" Umiiyak na sabi ni
mommy bago nanghihinang napasandal sa wall. Napaiyak na lang ako sa dibdib ni
Tristan.

"Ano bang nangyayari? Sino yan?" Tanong ni daddy habang nakatingin sa amin.
"I caught your daughter having sex with that man!" Si mommy.

Sumugod si daddy at itinulak si Tristan palayo sa akin. He punched Tristan in the

face at napasigaw ako.

"Daddy... daddy don't!" I screamed. Sinubukan kong pigilan si daddy pero tinulak
niya ako at napaupo ako sa sahig. Isinandal niya si Tristan sa pader at
pinagsusuntok siya. Tristan didn't fought back.

"Gago ka! Ang lakas ng loob mo! Hindi mo ba alam na kaya kitang ipapatay ngayon
din!" Sabi ni daddy habang walang tigil na pinagsusuntok si Tristan.

"Dad, no! Tama na! Please, tama na!" Pagmamakaawa ko. He didn't stop throwing
punches hanggang sa mapahiga na si Tristan sa sahig. I saw the blood coming out of
his nose and mouth.

Nagpasukan ang mga bodyguard ni daddy sa kwarto dahil sa mga sigawan.

Dad grabbed Tristan's hair at inangat ang ulo niya. "Hindi mo ba alam kung sino ako
ha? Tandaan mo itong mukhang ito, ako ang papatay sa'yo."

"Tama na, dad." Napayakap ako kay Tristan. "Tama na... tigilan mo na siya."

He just laid there coughing up blood. Lalo akong napaiyak at niyakap siya ng
mahigpit.

"Bakit, Andi? Bakit ginagawa mo sa amin ito?" Sabi ni dad.

"I-I'm sorry, dad. I'm so sorry." Humihikbing sabi ko.

"Itapon niyo na yan, hayop na yan." Utos niya sa mga bodyguard. Tumalikod na si
dad.
"S-sasama ako sa kanya." Sabi ko.

Napahinto siya at lumingon sa akin. "Mamili ka, kami o ang lalaking iyan?"

"Dad..." I sobbed.

"Mamili ka!"

"Dad, I'm sorry... sasama ako sa kanya." I said.

"Simula ngayon, wala na akong anak. Kalimutan mo na rin kami at huwag ng huwag ka
nang babalik dito." Sabi ni dad bago tumalikod at lumabas ng kwarto. Mom stared at
me bago sumunod kay daddy.

Naiwan kami ni Tristan. I lifted his head at inuna ko sa lap ko. I put my forehead
on him and started crying.

"S...sorry, A-andi." Hirap na hirap na sabi niya.

Napailing ako. "Don't be. It's not your fault. I love you."

"I-I lo-ve you." Pinilit niyang ngumiti. I cupped his face and kissed him on the
lips. Balang-araw sana mapatawad din kami ni mommy at daddy.

*******************************************
[22] Chapter Twenty Two
*******************************************
Hanggang ngayon I couldn't stop crying habang pinupunasan ko si Tristan. Naaawa ako
sa mahal ko. Puro pasa ang katawan at mukha niya dahil sa suntok ni daddy. Nakahiga
siya sa kama at pinupunasan ko ng basang bimpo ang mukha at katawan niya.

Tandaan mo ito, Miranda. Darating ang araw na gagapang ka pabalik sa amin. Hindi pa
rin matanggal sa isip ko ang sinabi ni dad before he threw us out of the mansion. I
know nasaktan ko din si dad. I understand why he's mad at us. Masakit din para sa
akin itong mga nangyayari. It will be worth it in the end. I know it will.
Napasubsob na lang ako sa dibdib ni Tristan at napaiyak. Gumalaw siya and I heard
him moan. Lumayo agad ako at pinunasan ang luha ko. Tristan opened his eyes.

"Mahal ko." Tawag niya sa akin. I cupped his face and kissed him on the forehead.

"How are you feeling?" I asked.

"Ok na. Kiniss mo na ako eh." Nakangiting sabi niya. Napangiti na rin ako. His fine
now. Nambobola na kasi ulit.

"May masakit ba sa'yo?" Nag-aalalang tanong ko.

"Dito masakit." He pointed at his chest. "Kiss mo din para mawala ang sakit."

I giggled. "You're so naughty."

"Seryoso! Ang sakit talaga. Mamamatay na yata ako eh. Kiss mo na dali!" Hinawakan
pa niya ang chest niya. I rolled my eyes, I decided to play along and kiss his
chest.

"Yan! Better?" Tanong ko.

"Dito pa pala... Saka dito." Tinuro niya naman ang belly niya at ang crotch niya.

Pinalo ko siya ng mahina sa dibdib. Gosh, nabugbog na nga't lahat ganun pa din ka
pervert.

"Aray! Masakit na talaga iyon, mahal ko." Sabi niya habang hinihimas.

"Ikaw naman kasi. Puro ka kalokohan." Tumabi ako sa kanya. He wrapped his arm
around me and pulled me close to his body.

"Hindi ka ba nagsisisi na pinili mo ako?" Seryosong tanong niya.

"Never. Maybe... maybe someday matatanggap din nila tayo. Basta I will never leave
you. Kung nasaan ka, nandoon din ako." My eyes met his.

His eyes were watery but he had a smile on his face. "Ako na ang pinakaswerteng
lalaki sa balat ng lupa dahil ako ang minahal mo. Gagawin ko ang lahat para
mapasaya ka. Hindi mo pagsisisihan na sumama ka sa akin."

We laid together in silence for a long time just staring at each other. He played
with my hair with his fingers. I can hear his heart beat against his chest. I softy
touch his lips. May pasa sa gilid ng lips niya but it didn't make it any less sexy.
He playfully bit my finger and suck on it. He stared at me sexily and I just lay
staring back at him. I'm starting to feel hot all over.

Parang napasong binawi ko ang kamay ko. He just chuckled. Kinabig niya ang ulo ko
para halikan sa cheek. "Ang sarap sarap talaga ng mahal ko." He gave me small
kisses sa cheek pababa sa neck ko.

"T-tristan naman." Nakikiliting sabi ko. I tried to push his head away. "H-hindi pa
m-magaling a-a-ang s-ugat m... Oh god! S-stop nakikiliti ako." I cried when he
licked my earlobe. I pushed him away... and I think I pushed him a little too hard.
Napa-aray siya.

"Ang sakit, mahal ko. Malakas ka rin pala sumuntok parang daddy mo." Pabirong sabi
niya.

I know he was only kidding but everytime I remember his face while daddy was
beating him up naiiyak pa rin ako."I-I'm so sorry, Tristan."

"Hey, don't cry. Nagbibiro lang naman ako." Sumeryoso siya.

"I'm sorry for what my dad did to you." I sobbed.

"Napaka-iyakin talaga ng mahal ko. Tapos na yun. Tahan na." He wiped my tears with
his hands.

"You didn't fight back. Why?" I quietly said.

"Dahil nirerespeto ko si dad. Syempre, future father-in-law ko yun at saka kung
hindi dahil sa kanya wala ka ngayon sa tabi ko." He grinned.

Napangiti na lang din ako. I love that his always so positive. It just fascinates
me... his ability to laugh everything off. He pulled me back to him.

"Good morning, mahal ko." I lightly touch his cheek. Gumalaw siya at umungol
pagkatapos ay tinakpan niya ang mukha niya ng pillow.

"Gising na..." Hinatak ko ang unan at ipinalo sa kanya.

"Ow!" Daing niya. He opened his eyes and looked at me squinty eyed. "Ang ganda ng
panaginip ko ginising mo ako." He said with raspy voice.

"Breakfast in bed." Kinuha ko ang plate na nakapatong sa bedside table at umupo sa

gilid ng kama. Umupo din siya at sumandal sa headboard. Hinati ko ang hotdog at
tinusok ng fork pagkatapos inilapit ko iyon sa bibig niya. "Eat."

Sinubo niya naman iyon. I fed him like a baby.

"Ano bang napaginipan mo?" Tanong ko.

He grinned. "Napaginipan ko may ka-threesome akong dalawang magandang babae. Ang

hot nga eh!"

Napasimangot ako. Padabog kong ibinaba ang plate sa bedside table. Gosh, kahit
panaginip lang niya iyon I couldn't help but feel jealous. "Feed yourself! And I
hope you choke to death."

Bago pa ako makatayo he quickly grabbed me by the waist and pulled me. "Pikon
talaga itong mahal ko. Nagbibiro lang ako." He said laughing before sniffing my
neck. Then he rested his head on my shoulder. "Napaginipan ko ang isang batang
babae na naglalaro sa playground tapos tumakbo siya palapit sa akin habang
sumisigaw na daddy. Kinarga ko siya, lumapit ka sa amin at hinalikan mo ako at ang
anak natin. Tapos yung nga... ginising mo na ako."

"Mahal ko..." Nakangiting sabi ko. Parang may butterflies sa tiyan ko.

"I can't imagine my future without you, Andi. Ikaw ang babaeng gusto ko makasama
habang buhay pati pa sa kabilang buhay." He chuckled. Then he cleared his throat
sumeryoso ang mukha niya. "Mahal ko, pakasal na tayo."

I gasped. "I-is this for real? You're proposing?" Hindi ako makapaniwala sa sinabi
niya.

"Yes, I think I am. Wala pa akong singsing na maibibigay sa'yo pero pangako bibili
ako." Sabi niya.

I turned my head to face him and kissed him on the lips. "I'll... marry... you..."
I said between kisses.

Makalipas ang ilang araw pumunta kami sa munisipyo para kumuha ng marriage license.
I'm really excited. Malapit na akong maging Mrs. Tristan Gonzales. And I'll have
his babies and will live happily ever after. Parang sa mga romance novels na
nababasa ko.

"Miranda!" Napalingon ako sa tumawag sa akin. Si Judge Danilo Ruiz, he is daddy's

good frien "What are you doing here, hija?"

"We went here to get a marriage license." Masayang sabi ko.

Kumunot ang noo niya at tumingin kay Tristan. "Hindi ba ikakasal ka na kay Jason de
Veyra? Who's this guy?"

"H-he's the guy I'm going to marry." Sabi ko at humigpit ang hawak ko sa kamay ni
Tristan.

Napailing siya. "Kailangan muna malaman ng daddy mo ito. I'm going to call him."

"No, please don't tell daddy." Pakiusap ko.

"I'm sorry, Miranda. You're father would kill me kapag nalaman niyang hinayaan
kitang magpakasal ng hindi niya nalalaman." Sabi niya. "Kapag pumayag siya I would
let you have your marriage license."

Pumasok siya sa office niya. Tristan and I waited outside. Hinihintay namin siya
gaya ng sabi niya. Tinignan lang ako ni Tristan at dinala niya ang kamay ko sa mga
labi niya. I gave him a smile. Pagkatapos ng ilang minuto lumabas si ninong sa
office niya.

"I'm sorry, Miranda. Hindi pumayag si Harold." Sabi ni ninong.

"I don't understand, ninong. Nasa legal age na kaming dalawa. Why can't we get
married?" I asked. What was I expecting? Alam ko naman hindi papayag si daddy.

"I don't think you understand how powerful your father is, Miranda." Sabi ni ninong
habang nagpalit-palit ng tingin sa amin. "I better go now. Oh and good luck, you
two will need it."

Hindi pa rin ako sumuko. Nagpilit pa rin kami kumuha ng marriage license but we
were denied. Naiiyak na ako habang lumalabas kami sa munisipyo. Hindi naman
nagsalita si Tristan. He was quiet the whole time.

Huminto kami sa isang simbahan. Nang papasok na kami, he made me stop sa pinto.

"D'yan ka lang, mahal ko." He said smiling. I don't know what's going on in his
mind. Ano na naman ba ang trip ng lalaking ito?

"Boy!" Sinenyasan niya ang isang batang lalaki na nagtitindi ng bulaklak. Lumapit
naman ito. Bumili siya ng tatlong red roses.
"Hawakan mo ito." Utos niya sa akin. Hinawakan ko naman ang mga roses. "Tuloy pa
rin ang kasal natin. Imagine mo na lang may music habang naglalakad ka."

Tumakbo siya sa dulo malapit sa altar. Natawa na lang ako. This is so romantic and
sweet. I slowly walked down the aisle just like a real bride. I imagined I was
wearing a long white gown tapos may music. Nang makalapit ako sa kanya he took my
hand and we went to the altar together.

Dumukot siya sa pocket niya at inilabas ang dalawang singsing. It was made of real
gold at simple lang ang design. My jaw dropped. Hindi ko akalain na may totoong
wedding ring siyang dala.

"Do you, Miranda Cordova, take me, Tristan Gonzales, to be your lawfully wedded
husband?" He said in a serious tone.

"I do." I said, smiling from ear to ear.

"Do you promise to love and cherish me, in sickness and in health, for richer or
for poorer, for better or for worse, for as long as you live?"

"I do." Sagot ko ulit. Binigay niya sa akin ang singsing at isinuot ko iyon sa
daliri niya.

I cleared my throat and tried to keep a straight face. "Do you, Tristan Gonzales,
take me, Miranda Cordova, to have and to hold until death do us part."

"I do. Not even death can do us part." Sabi niya. Then he slipped the ring on my
finger.

"We may now kiss." Nakangiting sabi niya. I wrapped my arms around his neck and
kissed him on the lips.

"I love you." Sabi niya nang magkahiwalay ang mga labi namin.

"I love you, too."

"Hindi natin kailangan ng marriage certificate, papel lang naman iyon. Sapat ng
nangako tayo sa harap ng Diyos dahil mas matibay iyon. Hindi iyon napupunit,
nasisira o nasusunog. You're my wife now." He said.

"And you're my husband!" In my heart he is... forever! Tama ang sabi niya. Mas
matibay ang vow na binitawan namin ngayon sa harap ng Diyos.

"Yes, baby. At ano'ng susunod pagkatapos ng kasal?" Nakangising sabi niya.

"Kainan!"

He sighed. "Fine, smart ass. Saan mo gusto kumain?"

"Sa carinderia nila aling Beth." Sabi ko.

"Let's go." He playfully slapped my butt.

"Oh! Ang naughty mo talaga. Nasa church pa tayo." I reminded him.

Humarap siya sa altar at nag-sorry siya. He grabbed my hand at hinatak ako palabas
ng simbahan.

*******************************************
[23] Chapter Twenty Three
*******************************************
Tristan's POV

Nagising ako na nakayakap kay Andi. Ang sarap talagang magising sa tabi ng mahal
ko. Sinubsob ko ang mukha ko sa buhok niya at hinatak ang hubad na katawan niya
papunta sa akin. Binigyan ko siya ng maliliit na halik sa buhok pababa sa leeg
niya. Hinawi ko ang ilang hibla ng buhok na nakatakip sa mukha niya at hinalikan ko
siya sa pisngi. Maingat akong bumangon at bumaba sa kama. Nagluto ako ng almusal
namin at kumain na ako. Baka kasi mamaya pa magising si Andi dahil alam kong
napagod iyon kagabi, nakailang round ba naman kami kagabi. Tinirhan ko na lang siya
ng almusal at naligo na ako. Pagkatapos maligo pumasok ulit ako sa kwarto para
magbihis. Ang himbing pa rin ng tulog mahal ko. Nagsuot ako ng pantalon at simpleng
puting tshirt. Umupo ako sa gilid ng kama para isuot ang medyas ko.
Biglang yumakap si Andi mula sa likod ko at hinalikan ako sa batok. "Good morning,
husband."

"Good morning, wife." Nakangiting sagot ko bago ko hinarap ang ulo ko sa kanya.

"I love you." Malambing na sabi niya.

"I love you more." Sabi ko.

"I love you most." Humagikgik si Andi.

"I love you times infinity." Syempre hindi ako magpapatalo.

"I love you times infinity plus one." Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko at
hinalikan ako sa labi. Hinila niya ako hanggang mapahiga siya sa kama at mapadagan
ako sa kanya.

"Mahal ko, may pasok ako ngayon." Habol hiningang sabi ko ng maghiwalay ang mga
labi namin. Tinitigan niya ako sa mga at kinagat ang pang-ibabang labi niya. Nilaro
niya ang buhok ko gamit ang daliri niya. Andi is starting to enjoy sex. Minsan siya
pa nga ang nanglalambing sa akin katulad ngayon.

Hindi ko naman kayang tiisin ang mahal
Hinalikan ako ni Andi sa dulo ng ilong
kong dumampi ang mga labi niya sa akin
at naglakbay ang mga kamay ko sa hubad
hita niya sa baywang ko.
ko. Sumisikip na rin kasi ang pantalon ko.
ko at ipinikit ko ang mga mata ko. Hinayaan
pababa sa labi ko. Tinugon ko ang halik niya
na katawan niya. Pinulupot ni Andi ang mga

"Mmm..." Ungol ni Andi ng dumampi ang mga daliri ko sa pagkababae niya. Ibinuka
niya ang mga hita niya upang mas malaya kong mahawakan iyon. It was a quick
lovemaking session. Kahit madalian sinigurado ko naman na nasarapan din siya.
Nagmamadali kong ipinasok ang junjun ko sa loob ng pantalon at tinaas ang zipper.

"Late na ko, mahal ko." I wish I could stay in bed the whole day with her. Kaso
hindi pwede. Kailangan kong magtrabaho para sa kinabukasan namin ni Andi. Sisikapin
ko maging karapat dapat kay para sa kanya. Hindi man ako mayaman sisiguraduhin ko
naman na mabibigay ko lahat ng aking makakaya.
She smiled lazily. "Bye, mahal ko. Ingat ka."

Yumuko ako para halikan siya sa noo. "Tinirhan kita ng almusal."

"Thank you, mahal ko." She said.

"The pleasure is mine." Kinindatan ko siya at ngiti ang isinagot niya. Nagpaalam na
ako at umalis na.

"Tristan, kailangan kitang makausap." Pormal ang mukhang bungad ni Ted sa akin
pagpasok ko pa lang sa studio. Kinabahan ako. Kahit kailan hindi ko nakitang ganito
kaseryoso si Ted. Sinundan ko siya at pumasok kami sa opisina niya.

"Ano'ng problema?" Nag-aalalang tanong ko.

Inabot niya sa akin ang puting envelope. "Ito na ang huling paycheck mo."

"Ano? Nagbibiro ka ba?" Gulat na sabi ko. Ilang taon na ako nagtatrabaho sa studio
na ito at parang nakatatandang kapatid na ang turing ko kay Ted. Bakit naman bigla
bigla yata ang pagsisante niya sa akin. Ang alam ko hindi pa naman na lulugi ang
studio at walang balak si Ted na isara yun.

"Dinagdagan ko na yan. Pasensya na, Tristan." Hindi ito makatingin ng diretso.

Nakayuko ang ulo niya sa sahig.

"Bakit biglaan naman yata?" Tanong ko.

"May mga lalaking pumunta dito noong isang araw. Tinakot nila ako na kapag hindi
daw kita tinanggal sa trabaho susunugin nila ang studio. Nireport ko na nga sa mga
pulis pero ang sabi sa akin sumunod na lang daw ako sa gusto ng mga lalaki para
hindi na ako maperwisyo. Nahihiya ako sayo, Tristan, ang tagal na natin magkasama
pero may pamilya akong binubuhay." Paliwanag ni Ted.

Isa lang ang alam kong pwede gumawa nun. Ang mga magulang ni Andi. Pinilit kong
ngumiti at tinapik ko ang braso niya. "Naiintindihan kita."

"Salamat, pare." Ngumiti na rin siya. Nagpaalam na kami sa isa't isa.

Kinuha ko na ang mga gamit ko at nagpaalam na rin ako kay Cholo.

"Parekoy, huwag mo kong kalilimutan ah." Madramang sabi nito. Yumakap siya sa akin.
"Mamimiss ka namin. "

"Sige na, aalis na ako." Paalam ko at sinubukan kong kumawala sa pagkayap niya.
Lalo lang humigpit ang yakap ni Cholo.

"Ikaw ang pinakamagaling na photographer para sa akin." Sabi niya.

"Oo na, pakawalan mo na ako." Natatawang sabi ko. Bumitaw na si Cholo.

"Basta parekoy, kapag kailangan mo ng tulong alam mo kung saan kami makikita."
Maluha-luhang sabi niya. Pinipigilan kong huwag matawa sa sobrang OA ni Cholo.

"Good luck sa paghahanap ng bagong trabaho." Sabi ni Ted.

Nginitian ko sila at tumango bago ako tumalikod. Nabura ang ngiting iyon paglabas
ko ng studio. Ginagawa ng mga magulang ni Andi ito para pahirapan kami. Sinuklay ko
ang aking mga daliri sa buhok ko. Kailangan kong makahanap agad ng trabaho. Hindi
sana'y si Andi sa hirap at wala akong balak iparanas sa kanya iyon.

Nagpunta agad ako sa iba't ibang studio para mag-apply. Kung hindi hiring sinasabi
nila na tatawagan na lang nila ako. Magagabi na rin kaya naisipan ko na umuwi.
"Mahal ko." Masayang bati sa akin ni Andi at niyakap ako. I hugged her back
tightly. I didn't want to let go of her. Nawala agad ng takot at pagod ko ng
yakapin niya ako.

"May problema ba?" Humiwalay siya sa pagkayakap at tinitigan ako.

Pinilit kong ngumiti at umiling. "Wala naman."

She smiled back. "Hulaan mo kung ano'ng ulam natin!"

"Ano?"

"Sinigang na baboy! Tinuruan ako ni aling Nelia magluto." Pagmamalaki niya. Si

aling Nelia ay isa sa mga kapit bahay namin na madalas kakuwentuhan ni Andi.

"Baka naman ginawa mo nang kanin baboy yan ah." Biro ko pa.

Tumulis ang nguso niya. "Hindi kaya! Masarap ang luto ko, promise."

"Mas masarap sa akin?" Tanong ko.

"Syempre hindi." She giggled.

"Tikman na nga natin yang luto mo." Aya ko sa kanya. "Mamaya ikaw naman ang
titikman ko." Bulong ko sa tainga niya.

Kinurot niya ako sa pisngi. "Perv!"

Isang buwan na ang lumipas ngunit wala pa rin akong naririnig ni isa mula sa mga
inapplyan ko. Nag-apply na nga ako kahit sa mga fast food restaurants hindi pa rin
ako matanggap-tanggap. Graduate ako sa Ateneo de Manila pero hindi ako matanggap
kahit service crew?! Sigurado na talaga ako na may kinalaman dito ang mga magulang
ni Andi.

Hanggang ngayon din hindi ko pa masabi kay Andi ang totoo. Umaalis ako araw-araw
para maghanap ng trabaho. Nauubos na ang huling sweldong ibinigay ni Ted sa akin sa
pang-araw-araw na gastusin at ang iba ay napunta sa renta ng apartment at bill ng
kuryente't tubig. Hindi ko na nga ginagamit ang motorsiklo ko sa tuwing aalis ako
para makatipid din sa pang gas. Binebenta ko na nga iyon kaso wala pang buyer.
Buong araw ako naglalakad para maghanap ng trabaho kaya pagod na pagod ako pag-uwi
ko.

Lalong lumalaki ang takot sa dibdib ko sa bawat araw na dumadaan. Sanay ako sa wala
pero si Andi hindi. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ko alam kung
saan ako kukuha ng pera. Minsan hindi ko na maiwasan ang panghinaan ng loob pero
naisip ko hindi pwede. Hindi ko isusuko si Andi. Hindi ko susukuan ang babaeng
kahit kailan ay hindi sumuko sa akin.

"Bakit gising ka pa?" Naalimpungatan na tanong ni Andi.

"Wala. Gusto lang kita panoorin." Sagot ko.

Napangiti siya. Yumakap siya sa akin at muling nakatulog. Dahan-dahan akong tumayo
sa kama at nagtungo sa cabinet kung saan ko nilagay ang natitirang pera. Nilabas ko
iyon at binilang ko. Three hundred pesos. Gaano ba kalayo ang mararating ng perang
iyon? Hindi ko na napigilan ang mapaluha. I'm so fucking mentally exhausted.
Mauubos na ang natatanging perang meron ako at hanggang ngayon hindi ko pa rin alam
kung saan ako kukuha ng pera.

Kailangan ko na sabihin kay Andi ang totoo. Iniiwasan kong sabihin sa kanya iyon
dahil ayokong pati siya mamroblema. Hindi ko na pwedeng itago dahil mauubos na ang
pera namin. Baka lalo siyang magulat kapag isang araw wala na kaming makain.

Katulad ng mga nakaraang gabi, hindi ako masyadong nakatulog ng gabing iyon.

"Good morning. Maaga ka na naman nagising." Nakangiting sabi ni Andi. Hinaplos niya
ang pisngi ko. "You really are getting thinner."
"Imagination mo lang yun." Dahilan ko para hindi na siya mag-alala. Noong mga
nakaraang araw iyon palagi ang napupuna ni Andi sa akin. Paano ba naman buong araw
ako hindi kumakain. Nakakakain lang ako sa tuwing aalis ako ng bahay at pag-uwi ko
sa gabi. Kailangan magtipid at saka wala rin naman akong gana.

"I told you di ba? Kumain ka ng madami." Nakasimangot na sabi niya.

"Kinakain namin kita ng madami ah." I joked.

Kinurot niya ako sa tagiliran. "That's not what I meant. Kumain ka ng food. Ang
dirty talaga ng mind mo."

"Ah ok." Patay malisyang sabi ko. Kinuha ko ang isang kamay niya at dinala sa mga
labi ko. "Mahal ko, may sasabihin ako sa'yo."

"What?"

"Isang buwan na akong walang trabaho." Pagtatapat ko.

Nagulat ito sa sinabi ko at ilang sandaling hindi nakapagsalita. "Then where do you
go pag umaalis ka everyday?"

"Araw-araw akong naghahanap ng trabaho pero kahit saan ako mag-apply hindi ako
natatanggap." Paliwanag ko.

"Bakit ngayon mo lang sinabi?" Tanong niya.

"Ayokong pati ikaw mamroblema. Problema ko iyon kaso... kaso hindi ko akalain na
hahantong sa ganito na wala na halos tayong pera. Akala ko makakahanap din ako ng
trabaho. Kahit saan ako magpunta hindi ako matanggap-tanggap." Sabi ko.

"You're my husband. Your problem is my problem." Sabi niya. "Mahal ko, you should
have told me una pa lang. Tutulong naman ako eh, I'll find a job too."
"Ako ang lalaki, ako dapat ang nagtatrabaho at bumubuhay sa'yo." Sabi ko.

"This is the 21st century." She rolled her eyes.

"Andi, hindi kita isinami dito para pagtrabahuin lang."

"But I want to help."

"Makakahanap din ako ng trabaho."

"Paano pag naubos na ang pera natin?"

"Hahanap ako ng paraan."

"I think dad has something to do with this." Mahinang sabi niya.

"Alam ko."

"I'm sorry." Naiiyak na sabi niya.

"Huwag kang humingi ng sorry. Wala kang kasalanan." Sabi ko.

"I'll talk to him. I'll ask him to stop."

"Hindi!" Mariin na sabi ko. "Hindi ka magmamakaawa sa kanya, Andi. Ipakikita natin
sa daddy mo na kahit anong gawin niya hindi niya tayo masisira."

Matagal siyang hindi nakakibo at parang malalim ang iniisip.

"Kung nahihirapan ka na sabihin mo lang sa akin. Hindi ako magagalit kung babalik
ka sa kanila. Maiintindihan kita. Basta alam mo naman na nandito lang ako hindi
ba?" Nag-init ang sulok ng aking mga mata.

"I'll never leave you! Di ba nag promise tayo... till death do us part." Ngumiti
siya kahit namamasa na ang mga mata niya.

Mas lalo akong naging pursigidong ipaglaban si Andi. Malalagpasan din namin ito.
Magsasawa din ang daddy niya sa panggugulo sa amin. May mga maliliit na trabaho
naman na hindi masyado binibigyan pansin ang resume. Yung mga hindi na kailangan i-
check ang background.

*******************************************
[24] Chapter Twenty Four
*******************************************
Hindi pa rin ako sumuko sa paghanap ng trabaho. Nag-apply na ako sa mga maliliit na
kumpanya, wala naman hiring ngayon. Pagminamalas ka nga naman! Napailing na lang
ako habang naglalakad sa kahabaan ng kalye. Kanina pa ako naglalakad at tinitiis
ang tindi ng sikat ng araw.

Tumawid ako sa kalsada at hindi ko namalayan ang paparaan na kotse. Narinig ko na

lang ang maingay na pagbusina nito at kasunod nun ang pagbunggo sa may hita ko.
Hindi naman masyadong malakas ang pagkabangga sa akin pero masakit. Napaupo ako at
napahawak sa parteng nabangga ng kotse.

"Are you alright?" Tanong ng isang pamilyar na boses. Tumingala ako sa kanya at
hindi agad ako napagsalita ng makita ko kung sino ang may-ari ng boses na iyon.

"Tristan?" Gulat na sabi niya. Ilang taon na mula ng huli kaming magkita.

"Meredith." I said. Ilang taon na ang nakakaraan pero parang hindi pa rin nagbabago
ang itsura niya. Maganda pa rin at mukha pa rin siyang bata sa edad niya.

"Okay ka lang ba?" May pag-aalalang tanong niya.

"Oo." Pinilit kong tumayo at paika-ikang naglakad.

"Sandali, Tristan." Hinawakan niya ako sa isang kamay para pigilan ako. Lumingon
ako sa kanya. "Ihahatid na kita sa pupuntahan mo."
"Maglalakad na lang ako." Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang hawak ko. Parang
nahiya naman na binitawan niya ito.

"I insist. That's the least I can do." Sabi niya. Hindi ko na nagawang tumanggi pa
dahil masakit talaga ang hita ko. Siya ang nagdrive ng kotse at umupo ako sa
passenger's seat.

"Kamusta ka na?" Tanong niya habang nakatuon ang paningin sa kalsada.

"Okay naman." Sagot ko.

"That's good. Ang laki ng pinagbago mo. You look even hotter than the last time I
saw you." She giggled.

"Salamat." Iyon lang ang nasabi ko.

"Masyado ka naman pormal. Para naman wala tayong pinagsamahan niyan." Sabi niya sa
akin. "Naglunch ka na ba?"

"Hindi pa." Sagot ko.

"Halika, lunch tayo." Aya niya.

"I think I'll pass." Sabi ko.

"Come on, Tristan. Ngayon lang nga tayo nagkita ulit. Pagbigyan mo na ako."
Malambing na sabi niya.

"Dith, baka may makakita sa atin." Sabi ko. Ayoko na ng gulo. Muntikan na akong
mapatay ng asawa niya ng malaman niya ang relasyon namin noon. Tinakot lang siya ni
Didith na kapag pinatay niya ako ilalabas niya lahat ng baho ng asawa niya sa
publiko kaya heto ako ngayon at humihinga pa rin.

"Hindi naman nila tayo kilala at wala naman tayong masamang ginagawa." Sabi niya.
Iniliko niya ang kotse niya sa isang restaurant na nadaanan namin. Bumaba kami at
pumasok kami sa restaurant.

Nag-order siya ng pagkain.

"Married?" Ngumuso siya sa singsing na nasa daliri ko.

Ngumiti ako. "Yes."

"What a lucky girl." Sabi niya. "May anak na kayo?"

"Wala pa sa ngayon. Ikaw, kamusta na ang marriage mo?" Ako naman ang nagtanong sa
kanya

Parang batang lumabi ito. "Ganun pa din. We don't love each other anymore. I feel
like our marriage is just for show."

"Bakit hindi na lang kayo maghiwalay?" Tanong ko.

Malungkot na umiling si Didith. "He won't let me go."

Madalas niyang sabihin sa akin noon na hindi siya masaya sa asawa niya. Kabi-kabila
ang babae nito at madalas ay napapagbuhatan pa siya ng kamay.

"Enough about me." She forced a smile. "Saan nga pala ang lakad mo ngayon." Pag-
iiba niya.

"Nag-iikot-ikot lang ako. Naghahanap ng mapapasukang trabaho." Sabi ko.

Gumapang ang isang kamay ni Didith sa kamay kong nakapatong sa mesa. "I could help
you with that."
Mabilis kong binawi ang kamay ko. "Hindi iyon ang trabahong hinahanap ko."

"I'm sorry." Nagbaba siya ng tingin.

"Kailangan ko ng umalis." Paalam ko sa kanya.

"Hahatid na kita."

"Hindi na. Malapit lang naman dito ang pupuntahan ko." Tanggi ko.

"Sandali lang." Sabi niya at dumukot siya sa bag niya. "Here's my calling card. I
hope we can keep in touch and be friends."

Kinuha ko ang calling card at pinasok sa bulsa ko. Nagpasalamat ako sa kanya at
nagpaalam na.

Andi's POV

"Hi, aling Nelia." Bati ko ng makasalubong ko ang neighbor namin. Bumili kasi ako
sa labas ng ulam namin para mamaya. Padating na rin si Tristan.

"Nagustuhan ba ni Tristan ang luto mo?" Tanong niya sa akin.

"Opo. Sarap na sarap nga po siya." Nakangiting sabi ko. Napansin ko ang plastic bag
na hawak niya. "Ano po yan?"

"Ah, labada. Magpapalaba sana ako kay mareng Juana eh ayaw naman magpa-istorbo sa
sugal." Kibit-balikat na sabi niya.
"I can do it for you." I said.

"Sigurado ka?"

I happily nodded my head. Ito na ang chance ko para makatulong kay Tristan. I can't
just do nothing habang nagpapakapagod sa paghanap ng trabaho. Binigay sa akin ni
aling Nelia ang bag na hawak niya.

Pumasok ako sa apartment and I started doing the laundry. Tinuruan na ko ni Tristan
na maglaba kaya I already know what to do. Kaso he made me stop nang makita niyang
may sugat ako sa kamay since then siya na ang naglalaba ng mga damit namin. So what
kung magsugat ang kamay ko? I wont die naman ah.

I started doing the laundry. Nilabhan ko talaga ng mabuti ang mga clothes para
walang masabi si aling Nelia. It's really hard pala. Nakakangawit sa kamay at
masakit na ang back ko.

I heard the door open. My face suddenly lit up, I knew it's Tristan na.

"Mahal ko, ano'ng ginagawa mo?" Tanong niya ng makita ako.

"Naglalaba." Sabi ko. Tumayo ako at pinunas ang mga bubble sa damit ko. I walked up
to him and kissed him on the lips. He wrapped his arms around my waist.

"Kalalaba ko lang nung isang araw." Kunot ang noong sabi niya.

"I'm doing aling Nelia's laundry. Binayaran niya ako ng 150 pesos." I said.

Tristan sighed. "Andi, you don't have to do this."

"Di ba I told you I'll help. Magtutulungan tayong dalawa."

"Mahal ko, wala ka bang tiwala sa akin?" Nagtatampong sabi niya.

"Hindi naman sa ganun. I just wanna help. I know nahihirapan ka na, look at you
nangangayayat ka na. Did you eat ba kanina?" Tanong ko sa kanya. Pinagdala ko siya
ng 100 hundred pesos kanina pang kain niya. Nung una ayaw pa niya kunin kasi ayaw
niyang mabawasan ang natitirang pera namin. I'm worried na sa sobrang pagtitipid
niya baka magkasakit pa siya. Gosh, I'm too young to be a widow!

"Oo naman. Basta sabi mo, sinusunod ko." He kissed the tip of my nose. "Nagkita
kasi kami kanina ng kaibigan ko tapos inaya niya akong maglunch."

"Really? Kilala ko ba siya?"

"Nope."

"Girl or boy?" I asked.

"Babae." Sagot niya. Nakaramdam ako bigla ng selos pero hindi ko pinahalata sa
kanya.

"I have to get all these laundry done." Dahilan ko. Bumitaw ako sa pagkayakap. "Eat
ka na. Bumili na lang ako ng pagkain sa labas kanina."

"Nagseselos ba ang mahal ko?" Nakangising tanong niya.

"I'm not jealous." Tumalikod ako sa kanya.

He hugged me from the back. "Wala kang dapat ipagselos dahil ikaw lang ang mahal
ko. Ikaw ang pinakamaganda, pinakasexy at pinakamabait na babae para sa akin."

Kinikilig na napangiti ako at humarap sa kanya. "Talaga?"

"Promise." He smiled and rubbed his nose against mine.

"Okay, I believe you na." I said, giggling.

"Good. Ako na tatapos niyang mga labahin." Sabi niya.

"Kaya ko 'to. You're tired na. Mag-eat ka na and then get some rest." I said to
him.

He took both my hands at tinignan niya iyon. "Tignan mo nga itong kamay ko
nagsusugat na."

"It's reddish lang but wala naman sugat." I took my hand back.

"I'm sorry, mahal ko. Hindi ka dapat nahihirapan ng ganito." His eyes were full of
sadness.

"Stop worrying about me, ok? Hindi ako nahihirapan." I assured him. He should be
more worried about his self. He's abusing his body.

"Basta ako na tatapos ng mga labahin." Pilit niya. I tried to stop him pero mapilit
siya. He did the laundry. Pinagsampay niya na lang ako ng mga damit.

We ate dinner and took a bath together after that.

Nasa room na kami ngayon. Nakadapa si Tristan sa kama exposing his naked sexy butt.
We always sleep naked. I don't bother putting on my pajama anymore, hinuhubad din
naman kasi niya. Tinanggal ko ang tuwalya ko at inilagay sa sabitan.

Umupo ako sa gilid ng kama.

"Massage?" Tanong ko.

"Yes, please." He murmured.

I started his neck and back. Agad naman siyang na relax.

"Sit on my back." He said. I did what he told me to do, I sat astride his back.
Nagpatuloy ako sa pagmassage sa kanya. I could feel the heat of his body against my
female part.

"Oh fuck, you're so wet." Tristan said. Of course nararamdaman niya iyon sa back
niya. I bent my head down and gave him small kisses on his back. I grind myself on
his back soaking him with my juice. Oh God, it feels so good.

"Uh... mahal ko! You're making me hard." He groaned.

Umikot siya at humiga paharap sa akin. Now I'm sitting on his stomach. He was
staring at me. His eyes were dark and intense. "Such a tease." He chucked.

He pulled my head down to his and kissed me on the lips. His warm tongue slowly
penetrated my mouth, flicking against mine. All I could do was moan in
satisfaction. We were gasping for air when our lips parted.

I took his hard shaft in my hand and positioned it at my entrance. He groaned when
I slowly lowered myself on to him. Soft moans escape my lips as I start moving my
hips up and down. He sat up and kissed my lips. His lips traveled down to my neck,
collarbone and to my breast. He licked around my nipple and took it in his mouth.
He grabbed my other breast with his hand and played with it.

"T... tristan." I moaned his name. He sucked harder. I felt that familiar heat
building up in the pit of my stomach. Lalo kong binilisan ang paggalaw. Tristan
thrusted his hips upward. "T-tristan, I'm coming."

"Me too. Come for me, babe." He growled.

We both came together. Tristan collapsed on the bed. Tumabi ako sa kanya at
sumiksik sa side niya. He hugged me and kissed me on the forehead.

I woke up wala na sa tabi ko si Tristan. I feel so dizzy, ang sakit sakit ng buo
kong katawan. I think I'm coming down with something. Gosh! This is the worst time
to be sick. Wala pa kaming pera ni Tristan. I tried to get up kahit nahihilo ako.
Nagsuot ako ng damit at nagpunta sa medicine cabinet kung saan nakalagay ang mga
gamot. Uminom na lang ako ng paracetamol. I was ok naman last night. I don't know
what happened. I just went back to bed again.

Suddeny I felt like I was going to vomit. I quickly got up and ran to the bathroom
as fast as I could and threw up. Hinang-hina ako pagkatapos nun. I was literally
crawling papunta sa bed.

*******************************************
[25] Chapter Twenty Five
*******************************************
Hindi na masama ang pakiramdam ko ng gumising ako. Nag work na siguro ang ininom
kong paracetamol. I found Tristan lying beside me, asleep. Ang aga naman umuwi ng
mahal ko. I touched his face.

He slowly opened his eyes and smiled when he looked at me. "Napasarap yata tulog ng
mahal ko."

"S-sorry, I didn't feel good kanina kaya I went back to bed."

Kumunot ang noo niya at umayos ng upo. "Bakit? Ano bang nararamdaman mo? Masama pa
rin ba ang pakiramdam mo?" Nag-aalalang tanong niya.

"No, I'm ok na." I smiled and hugged him. "Nandito ka na kasi."

"Sabi sayo eh. Huwag ka na ulit tatanggap ng labahin." Sermon niya sa akin.

"Opo, tatay." I said laughing. Kinulong niya sa mga palad niya ang mukha ko at
hinalikan ako sa lips.

"May pera na tayo, mahal ko." Masayang sabi niya.

"Nakakuha ka na ng job?" Humilig ako sa dibdib niya.

"Hindi pa. Pero may bumili na ng motor ko." He started kissing my hair. "Mahal ko,
huwag kang mag-alala hindi ako titigil sa paghahanap ng trabaho. Alam mo naman na
hindi kita pababayaan di ba?"
"Mhm." I answered. Na prove na niya iyon sa akin. Never niya akong pinabayaan kahit
nahihirapan na siya. I love him more because of that. "Thank you for taking care of
me."

"Ako nga dapat ang magpasalamat sayo. Salamat sa pagtanggap sa nakaraan ko at sa

kung ano ako ngayon. Salamat dahil hindi pinaglaban mo ako sa mga magulang mo. At
salamat sa pagmamahal mo."

"And don't forget to thank me for the great sex." I joked and giggled.

Natawa din siya. "Nagiging pilya ka na, mahal ko. I like that."

"You do?" My fingers danced on his chest.

"Hell yeah!" He said before claiming my lips.

Buong araw masama ang pakiramdam ko at masakit ang katawan ko. I don't want Tristan
to worry kaya tinatago ko sa kanya ang nararamdaman ko. Umiinom na lang ako ng
painkiller at paracetamol. Nawawala sandali pero bumabalik naman ulit.

Today is different. It's getting worst. I can barely get out of bed. My whole body
feels so sore. I think may flu na talaga ako. Pinilit kong tumayo sa kama at
lumabas ng kwarto para uminom ng gamot. Hinang-hina akong napaupo sa couch. Para
akong nagrun ng 10 miles.

"Mahal ko, gising ka na pala." Sabi ni Tristan nang makalabas sa bathroom. He was
wearing nothing but a towel around his waist.

I forced a smile. Ni hindi ko magawang magsalita dahil sa nanghihina ako. Kumunot

ang noo niya nang mahalata iyon.

"Okay ka lang ba?" Tanong niya sa akin.

"Yeah."

Lumapit siya sa akin. "You don't look okay."

"I'm fine." Sagot ko.

Tinabihan niya ako at hinawakan ang mukha ko. "Shit! Ang init mo."

"It's just a flu." Malumanay na sabi ko.

"Bakit tumayo ka pa? Halika na, I'll take you back to bed." Sabi niya bago ako
binuhat at dinala pabalik sa kama.

"Magluluto lang ako nang makakain mo tapos pupunta na tayong doktor, okay?" Tristan
said.

"I don't wanna go to the doctor. Baba din itong lagnat ko." Katuwiran ko.

"Huwag ngang matigas ang ulo mo. Pupunta tayong doktor ngayon pagkatapos mo kumain
at uminom ng gamot."

"But-"

"Ayoko nang marinig yang but-but mo. D'yan ka lang magluluto lang ako ng chicken
noodle soup. Tawagin mo na lang ako pag may kailangan ka." Pagkasabi ay lumabas na
siya sa kwarto.

Pagbalik niya may dala na siyang chicken noodle soup at sinubuan niya ako. After I
finished my soup pinainom niya ako ng gamot. Then we went to the hospital. The
doctor just asked me questions and did some check ups on me. He said it was just a
flu. Kailangan ko lang daw magpahinga, uminom nang gamot at maraming tubig.
"See? I told you it's just a flu." Sabi ko sa kanya nang makauwi na kami.

"Mabuti na yung nakakasiguro tayo, di ba?" He said before giving me a small kiss on
the forehead. Inalagaan niya ako buong araw. He treated me like I'm a queen. He did
everything to make me feel better. I feel really lucky for having a loving and
caring husband. There is nothing more I could ask for.

Tristan's POV

Tatlong araw na mula nang dalhin ko si Andi sa doktor ngunit hanggang ngayon hindi
pa rin bumaba ang lagnat niya. Ginawa ko naman ang lahat nang sinabi ng doktor.
Kahapon ko pa siya pinipilit na bumalik sa ospital pero ayaw niya. Naaawa na ako sa
mahal ko. Nahihirapan akong makitang nahihirapan siya. Kung pwede nga lang ako na
lang sumalo ng sakit niya.

Hinawakan ko ang noo niya. Nabahala ako nang maramdaman kong sobrang init niya
ngayon. Inaapoy na siya nang lagnat.

"Mahal..." Tawag ko sa kanya ngunit ungol lang ang naisagot niya. Napamura ako ng
mahina. "Mahal ko, pupunta na tayo nang ospital ha?"

Mabilis akong kumilos at binuhat ang nanghihinang katawan ni Andi. Tumawag ako ng
tricycle para dalhin kami sa ospital. Gusto ko nang umiyak habang nakikita ko ang
kalagayan niya. Para na siyang lantang gulay.

Isinugod ko siya sa emergency room. Inexamine siya nang doktor at kung anu-anong
test ang ginawa sa kanya.

"Ikaw ba ang kasama nang pasyente?" Tanong sa akin nang doktor habang nakaupo ako
sa tabi ng kama ni Andi.

"Opo, doc." Sagot ko.

"Ayon sa resulta nang blood test niya positibo ang pasyente sa dengue. Kailangan na
niyang ma-confine agad sa ICU dahil mababa ang platelet count niya." Sabi nang
doktor.
Pumayag akong ma-confine si Andi sa ICU. Hindi ko maiwasang sisihin ang sarili ko
sa nangyayari sa kanya. Kung naalagaan ko lang siya mabuti hindi mangyayari ito sa
kanya. Kapag may nangyaring hindi maganda kay Andi hindi ko alam kung ano ang
magagawa ko sa sarili ko. I will probably kill myself.

Sa pagconfine pa lang kay Andi nawala na ang perang kinita ko mula sa pagbenta nang
motorsiklo. Hindi ko alam kung saan pa ako pwede kumuha nang pera. Kada-tatlong
oras may pumupunta para i-check ang platelet count niya.

Pangalawang araw na namin sa ospital at wala pa rin improvement sa kondisyon niya.

Sabi nang doktor kapag bumaba sa 30 ang platelet count niya kakailanganin niya na
ng blood transfusion. Malaking halaga na naman ang kailangan para doon.

Iniwan ko muna sandali si Andi sa kwarto at lumabas. Nagsindi ako nang sigarilyo
habang iniisip ko kung paano ako kikita nang pera. Nakailang sunod-sunod na ako ng
stick ng sigarilyo. Hindi ko mapigilan, natatakot ako, kinakabahan... halu-halong
emosyon ang nararamdaman ko.

Mabilis akong tumayo sa kinatatayuan ko ng may makaisip ako nang paraan. Dali-dali
akong umuwi para hanapin ang calling card na binigay ni Meredith sa akin. Pumunta
ako sa tindahan para makitawag.

Nakatatlong ring yata bago may sumagot.

"Hello?" Narinig ko ang boses niya sa kabilang linya.

"Didith, si Tristan ito." Sabi ko.

"Tristan!" Bakas ang pagkagulat sa boses niya. "Bakit napatawag ka?"

"Pwede ba tayong magkita ngayon?" Tanong ko.

"Why, ofcourse." Agad na sagot niya.

Nakipagkita ako sa kanya sa restaurant kung saan kami huling nagkita. Alam kong
hind ito tama at alam ko rin na masasaktan si Andi kapag nalaman niya ito pero
tangina wala na akong choice. Buhay na ni Andi ang nakataya dito.

"So, bakit mo ako gusto makita?" Tanong niya sa akin.

"Kailangan ko nang pera." Diretsang sagot ko.

"Pera lang pala eh. Alam mo naman na marami ako nun." Sabi niya. She lighlty
touched my cheek. "But money doesn't grow on trees, you know?"

"Huwag kang mag-alala, pagtatrabahuhan ko ang perang iyon." Walang bakas ng

emosyong sabi ko.

"Now, you're talking." Ngumiti siya.

"Halika na. May kailangan pa akong puntahan mamaya." Sabi ko.

Lumabas kami nang restaurant at sumakay sa kotse niya. Hininto niya iyon sa garahe
nang isang motel. Matagal ko nag tinalikuran ang trabahong ito, nangako ako noon sa
sarili kong hindi na ako babalik sa ganitong uri nang hanap buhay pero ito ako
ngayon.

Nasa kwarto na kami ngayon at nakaupo ako sa gilid nang kama. Isa-isang tinanggal
ni Didith ang kanyang damit sa harap ko hanggang sa tumambad sa akin ang hubad na
katawan niya. Para pa rin pangdalaga ang katawan niya kahit na may edad na.

"Shower with me." Nang-aakit na sabi niya.

"Susunod na lang ako." Sagot ko.

"Hihintayin kita." Sabi niya bago pumasok sa banyo.

Tinanggal ko na rin ang damit ko at sumunod sa kanya. Patawarin mo ako, Andi.

Nakatalikod siya mula sa pinto at abala sa pagsabon nang katawan. Lumapit ako sa
kanya at hinawakan siya sa magkabilang balikat. Agad naman siyang humarap sa akin
at sinalubong ako nang halik. We had sex in the bathroom and on the bed. Inisip ko
na lang na si Andi ang katalik ko.

"Oh lover boy..." Nakadapa siya sa ibabaw nang dibdib ko at nakatitig sa mukha ko.
"Hindi ka pa rin kumukupas. Yan ang gusto ko sa'yo Tristan, pinaghihirapan mo ang
perang nakukuha mo mula sa akin."

Hindi ako sumagot at nagpatuloy sa paghithit nang sigarilyo. Ngayon ko lang

naramdaman kung gaano kaduming lalaki ako. Andi doesn't deserve a guy like me. She
deserves someone better than me.

Pinatay ko ang sigarilyo sa ashtray at umayos nang upo. "Kailangan ko nang umalis."

"When can we do this again?" Tanong niya sa akin.

Nagkibit-balikat lang ako. Inabot niya ang bag niya at may kinuha ang cheke niya.
Pagkatapos niyang mapirmahan ay inabot niya sa akin iyon.

"It's been a pleasure working with you, Mr. Gonzales." Nakangiting sabi niya at
kinindatan niya ako.

Naligo ulit ako at pilit kong tinanggal sa katawan ko ang mga halik at hawak niya.
Hindi ko alam kung paano ako haharap kay Andi pagkatapos ng nangyari sa amin ni
Didith. Pagkatapos kong maligo, nagmamadali akong nagbihis at umalis sa lugar na
iyon.

"Mahal ko, saan ka nanggaling?" Mahina ang boses na tanong ni Andi. Hanggang ngayon
ay nanghihina pa rin siya.

Umupo ako sa tabi niya. "Kumusta na ang pakiramdam mo?"

 Inangat niya ang kamay niya at marahang hinaplos ang pisngi ko. Ipinatong ko ang
kamay ko sa kanya at ipinikit ang mga mata ko. Pinakiramdaman ko ang init nang mga
palad niya.

"I love you." Sabi niya.

"Mahal na mahal din kita." Pinigil ko ang pagtulo nang luha ko nang sabihin ko
sakanya iyon. Dinala ko sa mga labi ko ang kamay niyang kanina'y nasa ibabaw nang
pisngi ko. "Mahal na mahal kita, Andi. Patawarin mo ako." Humagulgol ako sa mga
palad niya.

"Why are you crying?" Tanong niya.

Sunod-sunod akong umiling. Hindi na ko nakapagsalita at hinayaan kong tumulo ang

mga luha ko. Hindi ko pa kayang pagtapat sa kanya ang ginawa ko sa ganitong
kundisyon niya. Ayokong madagdagan ang paghihirap niya.

Bumaba pa ang platelet count niya hanggang sa kinailangan na siyang masalinan nang
dugo. Anim na bag nang dugo ang isinalin sa kanya bago bumuti ang kanyang
kundisyon. Nang tumaas na ang platelet count niya nalipat na siya sa regular na
kwarto.

Harold's POV

Narinig ko ang malakas na sigawan sa opisina ni Edgardo. Nagpunta ako dito para
kamustahin siya at pag-usapan ang ilang bagay tungkol sa nalalapit na eleksyon. Isa
sa mga maimpluwensyang pulitiko ang pamilya ni Edgardo at kailangan ko ang
impluwensyang sa pagtakbo ko bilang bise presidente sa susunod na eleksyon.

"Putangina mong malandi ka! Papatayin ko kayong dalawa ng kabit mo!" Narinig kong
sigaw niya. Sumilip ako sa bahagyang uwang nang pinto at nakita ko si Edgardo na
hawak-hawak ang buhok ng asawa niya.

"T-tama na, Ed. Maawa ka sa akin." Umiiyak na sabi ni Meredith.

Nakita ko ang malakas na pagsampal niya sa asawa niya dahilan para mapasubsob ito
sa sahig. Nagpatuloy ito sa pananakit sa kaawa-awang babae. Wala naman akong magawa
dahil ayokong manghimasok sa personal na buhay nila.

Bumukas ang pinto at dali-daling tumakbo palabas si Meredith. Nakayuko ito at

magulo ang buhok.

"Amigo, kanina ka pa ba d'yan?" Nakangiting tanong niya nang makita ako sa labas ng
pinto. Parang wala man lang nangyari.

"Medyo." Sagot ko.

"Pasensya ka na. Bwisit kasi iyong malanding hinayupak na iyon." May bahid ng galit
sa boses niya. "Pasok ka." Aya niya.

Pumasok ako sa loob ng opisina niya at umupo ako sa upuan sa harap ng desk niya.
Umupo siya sa swivel chair at nagsindi ng sigarilyo.

"Wala ng binigay sa akin ang walanghiyang babaeng iyon kung hindi sakit ng ulo.
Hindi ko lang mahiwalayan dahil papangit ang tingin sa akin ng publiko." Naiiling
na sabi nito.

Napatingin ako sa litratong nagkalat sa ibabaw ng desk niya. Litrato iyon ni

Meredith na may kasamang lalaki. Nakahawak siya sa braso ng lalaki habang papasok
sila sa motel at halatang hindi nila alam na kinukuhanan sila ng litrato. Sa mga
unang larawan hindi masyadong kita ang mukha nito. Pero nang tignan ko pa ang ibang
litrato napakunot ang noo ko. Pamilyar sa akin ang mukha ng lalaking iyon. Hindi
ako pwedeng magkamali. Iyon ang parehong lalaking nahuli naming kasama ni Andi sa
loob ng silid niya.

"Ano ito?" Tanong ko kay Edgardo habang nakatingin sa mga larawan.

"Edi kabit ng asawa ko." kaswal na sabi niya. "Didispatsahin ko na nga ang gagong
iyan eh. Pinagbantaan ko na siya noon, walang takot ang gago. Kapag may nakakita sa
kanilang ibang tao masisira ang pangalan ko."
Sabi na nga ba oportunista ang lalaking iyon. Pinaimbestigahan ko siya at nalaman
kong dati siyang nagtatrabaho bilang call boy. Hindi siya nababagay para sa anak
ko. Inilagay ko siya sa blacklist sa lahat ng kumpanya para hindi na siya makapasok
sa kahit anong trabaho. Naisip ko kasi na kapag walang-wala na talaga sila
mapipilitan nang bumalik sa amin si Andi pero ang gago nakahanap pa rin ng
pagkakakitaan.

Ang inaalala ko ngayon ay si Andi. Baka madamay ang anak ko sa gagawin ni Edgardo.
Hanggang ngayon ay wala pa rin silang alam na sumama siya sa ibang lalaki. Hindi ko
naman magagawang sabihin sa kanya na sumama si Andi sa lalaking nasa larawan na
iyon.

"Siya si Tristan Gonzales, hindi ba?" Tanong ko sa kanya.

"Kilala mo siya?" Naibaba nito ang sigarilyo sa ashtray.

"Malaki din ang atraso ng kumag na iyan sa akin." Sabi ko. "Baka pwedeng ibalato mo
na yan sakin. Ang mga bata ko na ang bahalang magdispatsa sa kanya"

"Iyon lang ba? Bahala ka na sa putanginang yan." Sabi nito.

*******************************************
[26] Chapter Twenty Six
*******************************************
Tatlong araw pa kami nanatili sa ospital bago pinayagan umuwi si Andi ng doktor.
Tuwang-tuwa si Andi nang malaman niyang pwede na kami makauwi. Syempre masaya din
ako dahil mabuti na ang kalagayan ng mahal ko pero hindi ko maiwasan ang makaramdam
ng kaba. Hindi ko pa kasi alam kung paano ko sasabihin sa kanya ang nangyari sa
amin ni Didith habang nasa ospital siya.

"Mahal ko, kanina ka pa tahimik." Pumulupot ang mga kamay niya sa leeg ko mula sa
likod at isinubsob ang mukha niya sa leeg ko.

"Huh? Ah... masaya lang ako kasi magaling ka na." Humarap ako sa kanya at binigyan
ng mabilis na halik sa labi. Ang totoo niyan natatakot akong magsalita dahil baka
hindi ko mapigil ang sarili ko... ang konsensya ko, at baka masabi ko sa kanya
iyon. "Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may nangyaring masama sa'yo."

"Hindi mo naman kasalanan iyon." Sabi ni Andi.

"Kasalanan ko dahil hindi kung naalagaan lang kita maigi hindi ka magkakasakit."

"Stop blaming yourself." Malumanay na sabi niya. "Pareho naman natin hindi ginusto
iyon."

"Tinakot mo ako, alam mo ba yun?" Seryosong sabi ko. Naramdaman ko na lang na

nangingilid na ang luha sa mga mata ko. "Kapag may nararamdaman ka, magsabi ka sa
akin. You shouldn't keep anything from me."

"Well, right now... I feel like kissing you." Nangingislap ang mga mata niya habang
nakatitig sa mukha ko.

Naudlot ang pagtulo ng luha ko at napalitan iyon ng ngiti. Kinabig niya ang ulo ko
at hinalikan ako.

"Ikaw talaga. Kagagaling mo lang sa sakit gusto mo na naman?" Nakangising sabi ko.

"Hindi ah." She blushed. "I just missed your kiss."

Walang nangyari sa amin nang gabing iyon. Bumabawi pa ang katawan niya ng pahinga
at nagpapasalamat naman ako doon. Hindi dahil ayokong makipagtalik sa kanya kundi
dahil nandidiri ako sa sarili ko. Nandidiri ako sa ginawa ko at pakiramdam ko kapag
ginalaw ko si Andi marurumihan siya.

Hahanap lang ako ng magandang tiyempo para mapagtapat ko sa kanya ang nangyari.
Ayokong maglihim sa kanya. She's my wife, I owe her the truth. Sana lang
maintindihan niya na para sa kanya ang ginawa ko. Ginawa ko yun dahil kailangan.
Sana magawa niya pa akong mapatawad. Sana hindi niya ako pangdirihan. Iniisip ko pa
lang iyon hindi ko na maiwasan ang mapaluha. Ang dami ko nang napagdaanan pero
kahit kailan hindi ko iniyakan ang mga iyon. Pero pagdating kay Andi, pag siya na
ang involve, ang bilis kong lumuha.

Pinagmasdan ko lang si Andi habang kumakain siya. She looked at me and smiled. "Why
aren't you eating your food?"
"Ang sarap mo kasing panoorin habang kumakain." Sabi ko. Isang linggo na ang
nakakaraan mula ng lumabas siya sa ospital at ngayon ay bumalik na ang dating lakas
niya. We still hadn't made love. Maraming beses na niyang ipinararamdam na gusto
niya pero hindi niya masabi sa akin. Inililihis ko na lang ang atensyon niya sa
ibang bagay. Sobrang pagpipigil na nga ang ginagawa ko.

Ito na ang pagkakataon ko para masabi sa kanya.

"Ands..." Tawag ko sa kanya.

Huminto siya sa pagkain at tumingin sa akin. Matagal akong hindi nakapagsalita.

Bumilis ang tibok ng puso ko at naramdaman ko. Tinaas niya ang mga kilay niya
habang hinihintay akong magsalita.

"What?" Hindi niya na siguro napigilan ang sarili niyang magtanong.

"Noong nasa ospital ka... nakipag-sex ako sa ibang babae kapalit ng pera."
Diretsang sabi ko. Wala ng mas madaling paraan para sabihin sa kanya iyon. Kahit
anong sabihin ko masasaktan pa rin siya.

Nabitawan niya ang hawak niyang tinidor at nahulog iyon sa sahig. Walang mababakas
na kahit anong emosyon sa mukha niya kaya mas lalo akong natakot. Hindi ko alam
kung anong tumatakbo sa isip niya.

Maya-maya ay tumawa siya na labis kong ikinagulat ngunit may namumuong luha sa
gilid ng mga mata niya. "Y-you're kidding, right?"

"Mahal ko." Sinubukan kong hawakan ang kamay niyang nakapatong sa mesa ngunit
mabilis niyang inilayo iyon.

"Tell me this is just a joke!" Tumaas ang boses niya.

"I'm sorry. Hindi ko ginusto iyon. Kinailangan kong gawin iyon para may
maipangbayad ako sa ospital."
"You should've left me to die! Kasi ngayon pa lang pakiramdam ko namamatay na ako."
Umiiyak na sabi niya.

"Mahal ko..." Nanginginig ang boses na sabi ko.

"Who is she?!" Naniningkit ang mga mata niya sa galit.

"Andi-"

"Don't Andi me! Sino siya?" Pilit niya.

"Mahal, siya... siya yung sinasabi kong nagpaaral sa akin noon."

"Is she better than me ha? Mas masarap siya kesa sa akin? Mas experienced siya di
ba? Is she the reason why you won't have sex with me?"

"Andi..." Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at lumapit ako sa tabi niya. Bago ko pa
siya mahawakan tinulak niya ako at tumakbo papasok sa kwarto. Para akong nanghihina
kaya napaupo ako sa silya. Sinubsob ang aking mukha sa mga palad ko at hinayaan ko
nang tumulo ang luha ko. Inaasahan ko na ang ganitong reaksyon niya pero ang sakit
pa rin. Yung makita yung pinaghalong galit at lungkot sa mga mata niya.

Nang mahimasmasan ako agad akong nagtungo sa pinto ng kwarto para sana kausapin
siya pero naka-lock iyon. Kahit anong katok at pagmamakaawa ko hindi niya ako
pinagbuksan ng pinto.

"Leave me alone." Sigaw niya mula sa loob ng kwarto.

"Mahal, mag-usap tayo." Sabi ko.

"I don't wanna talk to you right now." Humihikbing sabi niya.

"Yun na lang kasi yung alam kong pwede kong pagkakitaan ng pera." Paliwanag ko sa
kanya. Alam kong nakikinig siya mula sa loob. "Hindi kita masisisi kung magalit ka
sa akin at pandirihan mo ko."
"Please, iwanan mo muna ako." Medyo kumalma na ang boses niya pero alam kong
umiiyak pa rin siya.

Napabuntong-hininga ako. Mas makakabuti nga siguro kung pababayaan ko muna siya
para makapag-isip siya. Bahala na sa kung anuman ang magiging desisyon niya. Kung
aalis man siya at iiwan ako maluwag ko iyong tatanggapin.

Sa sala ako natulog nang gabing iyon. Hindi naman ako nakatulog masyado dahil
hinihintay ko talagang lumabas siya mula sa kwarto. Umaga na ng marinig ko ang
pagbukas ng pinto ng kwarto at agad naman ako napabalikwas mula sa kinahihigaan ko.
Andi looked at me, her eyes were puffy and red. Wala ng bakas ng galit sa mukha
nito pero nandun ang lungkot.

"Mahal, pag-usapan natin ito." Tumayo ako at lumapit sa kanya. Nilagpasan niya lang
ako at sumunod ako sa kanya. Hinaranga ko siya sa pamamagitan ng katawan ko.

"Tristan, bigyan mo muna ako ng space." Kalmanteng sabi niya bago ako mahinang
itinulak. Tumabi na ako at hinayaan ko siyang dumaan. Wala akong nagawa kung hindi
panoorin siya habang ginagawa niya ang daily routines niya.

Buong araw kaming hindi nag-usap. At least hindi niya ako nilayasan. Naniniwala pa
rin ako na mapapatawad niya ako dahil hindi niya pa rin ako iniiwan hanggang
ngayon. Maaayos din namin ito.

"Tristan." Pormal ang mukhang tawag sa akin ni Andi nang makita niya akong papasok
sa kabilang kwarto. Tumingin ako sa kanya. "Dito ka na matulog sa kwarto natin."

Pagkasabi ay pumasok na siya sa loob. Sabi na eh, hindi ako matitiis ng mahal ko.
Hindi ko maiwasan ang mapangiti bago ako sumunod sa kanya. Nakahiga na siya sa kama
ng pumasok ako sa kwarto. Nasa pinakadulo siya ng kama at nakatalikod. It's still
better than sleeping alone. Okay na sa akin yung hinayaan niya akong tumabi sa
kanya ngayong gabi.

Nagising ako ng marinig ko ang malakas na kalampag. Tumama ang pinto ng kwarto sa
dingding sa tabi nito at pumasok ang ilang mga lalaki, puro malalaki ang kanilang
mga katawan. Nananaginip ba ako?

"Sino kayo?" Tanong ko sa kanila. Anak ng puta! Mga magnanakaw yata ang mga ito.

Hindi sumagot ang mga ito. Unti-unti silang lumapit. Agad akong nabahala dahil nasa
likod ko lang si Andi at mahimbing pa rin siyang natutulog. Kapag hinawakan nila
kahit dulo ng daliri ng mahal ko magkakamatayan kami.

"Ano bang kailangan niyo? Kunin niyo na ang gusto niyo at umalis na kayo dito!"
Sigaw ko sa kanila.

"Tristan... ano b- Ahhh!" Tili ni Andi ng makita niya ang mga lalaki. "Sino sila?"

Bago pa ako makapagsalita hinablot ng isang lalaki ang damit ko at isinandal ako sa
pader. "Yan mukhang 'yan ba kinababaliwan ng asawa ni gov?" Tanong ng isang lalaki
at nagtawanan ang mga kasama niya. Tangina! Ang asawa ni Meredith ang may kagagawan
nito.

"Hindi lang asawa ni gov... pati anak ni mayor." Nakangising sabi ng isa bago
hinablot si Andi sa braso. Napasigaw si Andi.

"Putangina niyo! Huwag niyong idamay si Andi dito!" Sigaw ko sa kanila. Pilit akong
nanlaban at kumawala. Binigyan ako ng isa sa mga lalaki ng suntok sa tiyan.

"Huwag kang maangas, ulol ka!" Sabi ng lalaki bago ako inambaan ng suntok sa mukha.

"Bitawan niyo ako!" Sigaw ni Andi. Hawak siya ng dalawang lalaki sa magkabilang
kamay. Sinipa ko ang lalaking humahawak sa akin at nang makawala ako sa kanya ay
mabilis akong tumakbo papunta kay Andi. Bago pa man ako nakalapi kay Andi may
humatak sa akin at hinawakan ako sa leeg.

"Tarantado ka ah!" Naninigkit ang mga matang sabi niya. Hinigpitan niya pa lalo ang
pagkakahawak sa leeg ko hanggang sa hindi ni ako makahinga. Pilit kong tinanggal
ang mga kamay niya sa leeg ko.

"Stop! Please, don't kill him." Humihikbing sabi ni Andi.

"Ilabas niyo na yan. Kami na ang bahalang tumapos sa kumag na 'to." Utos ng
lalaking sinipa ko kanina sa dalawang lalaking nakahawak kay Andi. Bigla akong
nagpanic. Nagpumiglas ako, natatakot ako na baka may gawin silang masama sa mahal
ko.

Pilit kong inabot ang mukha ng lalaking nakahawak sa leeg ko at sinapak siya.

"Putangina mo, hindi ka titigil ha?" Bumunot ng baril mula sa bulsa niya ang
lalaking nasa tabi ko at itinutok sa noo ko.

Narinig ko ang malakas na sigaw ni Andi.

"Don't kill him! Please, nagmamakaawa ako sa inyo. Let us go! Hindi kami
magsusumbong sa pulis!" Naghihisterikal na sigaw ni Andi. Hindi siya pinansin ng
mga ito.

"Ilabas niyo na sabi yan!" Sigaw ng lalaking may hawak ng baril. Nang humarap siya
sa dalawa nagkaroon ako ng pagkakataon para makuha sa kanya ang baril. Hinatak ko
ang lalaking may hawak sa akin at inipit ang leeg niya sa bisig ko habang ang isang
kamay ko ay nakahawak sa baril at nakatutok sa ulo niya.

"Kinangina! Tatanga-tanga ka kasi!" Sigaw ng lalaking may hawak kay Andi sa

kasamahan niya.

"Pakawalan niyo si Andi, kung hindi babarilin ko ito." Banta ko sa kanila,

Nagpalitan ng tingin ang tatlo.

"P're, p-pakawalan n-n-niyo n-na." Nanginginig ang boses ng sabi ng lalaking hawak
ko.

Tumango ang isang lalaki at dahan-dahan naman nilang binitawan si Andi. Agad na
tumakbo si Andi sa akin. Pinagtago ko siya sa likod ko.

"Pakawalan mo na ang kasama namin." Sabi ng lalaki. Hindi ako ganun katanga.
Syempre pagpinakawalan ko yun baka kung ano pang gawin nila sa amin.
"Huwag kang lalayo sa tabi ko, mahal." Sabi ko sa kanya. Dahan-dahan akong naglakad
,patalikod kung saan makikita ko sila habang nakahawak sa akin si Andi, at lumabas
ng kwarto. Sumunod ang mga lalaki sa amin.

Nagmamadaling lumabas kami sa apartment at isinara ko ang pinto nun, naiwan sa loob
ang tatlo. Itinulak ko ang lalaking hawak ko at hinatak si Andi. Mabilis kaming
tumakbo sa hagdan at bumaba.

"Dali, habulin niyo!" Narinig kong utos ng isa sa mga lalaki habang bumababa kami
sa hagdan. Lalo kong binilisan ang pagtakbo at hinigpitan pa ang hawak ko sa kamay
ni Andi ng marinig ko ang mabibigat na yabag ng mga paa nila.

Tumakbo kami ng tumakbo hanggang sa makalabas kami ng compound. Nakakita agad kami
ng tricycle na masasakyan. Nagpahatid kami sa sakayan ng bus.

"Akala ko papatayin ka na nila. I was so scared." Umiiyak na sabi ni Andi.

Niyakap ko siya. "Wala na sila, mahal ko."

"I'm sorry, Tristan. I'm so sorry, I was selfish." Hinilig niya ang ulo niya sa
dibdib ko. "I wasn't disgusted with you. I just- it makes me mad that you had sex
with another girl. But I still love you. Dapat inintindi kita, you only did it
because of me."

"Tapos na yun. Kalimutan na natin ang mga lahat ng nangyari." Sabi ko habang
hinahaplos ang buhok niya at pilit siyang pinapatahan.

Huminto ang tricycle sa bus terminal. Mabuti na lang may konti pa akong pera sa
bulsa ko at nabayaran ko ang tricycle driver. Pero hind yun sapat pangbili ng
ticket sa bus. Napamura ako ng mahina. Paano kami makakaalis ngayon nito?

"Tristan, saan tayo pupunta?" Tanong ni Andi habang nakakapit sa braso ko.

"Kahit saan, basta malayo dito." Sagot ko.

Lumapit ako sa bilihan ng ticket at tinanong kung magkano ang isang ticket. Katulad
ng inaasahan ko kulang na kulang ang perang dala ko.

"Uhm, what if ibigay ko sa'yo itong earrings ko." Hinubad ni Andi ang suot niyang
hikaw sa magkabilang tenga at inilapag sa harap ng nagbebenta ng ticket. "Gold
yan."

Tinignan sandali ito ng babae bago niya mabilis na kinuha at itinago.

"Saang lugar?" Tanong niya.

Nagkatinginan kami ni Andi at pareho kaming napangiti.

"Kahit saan basta yung papaalis na." Sagot ko. Binigyan niya kami ng dalawang
ticket. Sumakay agad kami sa bus at ilang minuto pa ay umandar na ito. Nakahinga
ako ng maluwag. Hindi na kami masusunod ng mga humahabol sa amin. Hinilig ni Andi
ang ulo niya sa balikat ko at yumakap sa braso ko. Maya-maya ay nakatulog muli
siya. Hinalikan ko ang noo niya. Pwede na kaming magsimula ng panibagong buhay sa
pupuntahan namin. Sa lugar na walang nakakakilala sa amin. Hindi na nila kami
magugulo.

*******************************************
[27] Chapter Twenty Seven
*******************************************
"Mahal ko, gising na. Nandito na tayo." I heard Tristan say. I slowly open my eyes.
Nakatigil na ang bus na sinasakyan namin at may araw na. Nang tumingin ako kay
Tristan I noticed the bruise on his face. My poor baby. He was almost killed dahil
sa akin. Dapat ako yung unang nakaintindi sa kanya. Nagawa niya lang yun dahil sa
akin. Pagkatapos ng lahat ng sacrifices na ginawa niya galit pa ang iginanti ko sa
kanya.

"Does it hurt?" Hinaplos ko ang mukha niya. He just smiled and shook his head.

"Baba na tayo." Sabi niya.

"Saan tayo pupunta?" Tanong ko. We don't have any money. Wala kaming kahit anong
dala.

Nagkibit-balikat siya. "Bahala na."

Tumayo na kami. He took my hand and we went out of the bus. I didn't feel any fear
kahit hindi namin alam kung saan kami pupunta. Alam kong kapag si Tristan ang
kasama ko ligtas ako. Hindi niya ako pababayaan.

Wala naman kaming kakilala dito at wala rin kaming alam na lugar na pwedeng
matuluyan. We just walked and walked and walked. Hanggang sa huminto kami sa isang
carinderia.

"Ano'ng gusto mong kainin."

"We don't have any money." Mahinang sabi ko.

"May natira pa kong barya dito." Dumukot siya sa pocket niya.

Pumili ako ng pagkain. Sakto lang ang pera namin para sa isang cup ng kanin at
isang ulam. He didn't buy food for himself.

"Share na lang tayo." Sabi ko sa kanya.

"Huwag na. Sa'yo na yan, alam kong gutom ka na." He said, smiling.

"You have to eat too." I frowned.

"Busog pa ko." Sagot niya.

"No, you're not. You haven't eaten yet. Come on, kumain ka na din." Sinubuan ko
siya dahil alam kong gutom na din siya.

Pagkatapos namin kumain naglakad na naman kami. We didn't have any money left and
we still don't know where we'll go.

"Sorry, mahal ko." Hinalikan niya ang kamay ko na hawak niya. "Nadamay ka pa sa
gulong ito."
"We are going to get through this together, we always do naman di ba?" I smiled at
him.

"Akala ko makakapagsimula na ulit tayo ng panibagong buhay dito kaso di pala ganun
kadali yun. Sa totoo lang, natatakot na ako." His eyes started getting glossy.
"Natatakot akong baka maranasan mo rin ang mga naranasan ko noon. Ayokong magutom
ka, ayokong matulog ka sa kalsada, ayokong-"

"Shh... ano ka ba? It's going to be okay. Makakayanan natin ito as long as we're
together." Pinisil ko ang kamay niya.

Hindi na siya nagsalita pa at parang malalim ang iniisip niya. Nagpatuloy kami sa
paglalakad. Lakad lang kami ng lakad kahit na wala kaming siguradong pupuntahan.
Ilang beses ko rin narinig ang buntong hininga ni Tristan. He didn't say a single
word.

Sa paglalakad namin, napunta na kami sa kalsada na walang tao. Sa gilid ng kalsada

ay puro talahiban na at wala masyadong dumadaan na sasakyan. Siguro isang sasakyan
pa lang ang nakita namin na dumaan doon sa tagal ng paglalakad namin.

Malayo pa lang nakita na namin ang isang kotse na nakatigil sa gilid ng kalsada at
tatlong lalaking nakapaligid sa isang matandang lalaki. I instantly knew something
was wrong. The old man looked scared.

Nagkatinginan kami ni Tristan.

"Mahal, magtago ka." Mahinang sabi niya.

"Hey, what are you going to do?" May pag-aalalang tanong ko.

"Tutulungan ko lang yung lalaki. Basta magtago ka lang d'yan." Pilit niya kong
dinala sa likod ng puno.

"T-tristan... baka, kung anong mangyari sa'yo." Sabi ko.

"May dala akong baril." Sabi niya sabay hawak sa bulsa niya. Dala niya pa pala ang
baril na nakuha niya sa mga lalaking pumasok sa apartment.

"Tristan." Humigpit ang hawak ko sa kamay niya.

Narinig kong sumigaw ang matanda bago sinapak ng isang lalaki at napahiga ito.

"Kailangan ko siyang tulungan." Sabi ni Tristan. Kahit natatakot ako para kay
Tristan dahan-dahan kong binitawan ang kamay niya. Naawa din kasi ako sa matandang
lalaki.

Agad na lumapit si Tristan sa mga lalaki. Nagpaputok si Tristan ng baril at agad

tumakbo ang tatlo palayo. He helped the old man get up. Lumapit na din ako sa
kanila.

"Maraming salamat." Sabi ng matandang lalaki kay Tristan. "Utang ko sa'yo ang buhay
ko. Baka napatay na ako ng mga demonyong iyon kung hindi ka dumating."

Tinanguan lang ni Tristan ang matanda.

"Halikayo sumama kayo sa akin." Aya ng matanda. "Gusto ko kayong pasalamat sa

pagligtas sa akin."

Tumingin sa akin si Tristan and I just nodded my head. He seemed like a nice old
man naman. Sumakay kami sa kotse niya. Sumakay si Tristan sa passenger's seat at
ako naman ay sa likod.

"Ang ulol na yun. Namumukhaan ko ang isa sa kanila. Malaki ang utang ng isa sa
kanila sa akin." Galit na sabi ng matanda habang nagmamaneho. "Kaya siguro gusto na
akong todasin dahil gustong makatakas sa utang niya. Kung hindi ka dumating,
ginilit na siguro ng mga demonyong iyon ang leeg ko."

"Dapat ho i-report na natin sa pulis yan." Sabi ni Tristan.

"Talagang i-re-report ko yun sa pulis." Napailing ang matanda. "Napakawalanghiya

na talaga ng mga tao ngayon. Ikaw na nga ang tumutulong, ikaw pa ang gagawan ng
masama. Buti na lang may katulad mong mabubuti ang loob."

"Ginawa ko lang ho ang tingin kong tama." Sabi ni Tristan.

"Ako nga pala si Jaime. Anong pangalan mo?" Tanong niya.

"Tristan." Sagot niya.

"At ikaw, hija?" Tumingin siya sa akin mula sa rear view mirror niya.

"Andi po."

"Saan ba kayo dapat papunta at nagawi kayo sa lugar na yun?" Tanong ng matanda.

"Galing pa kami ng Maynila. Hindi namin kabisado ang lugar na ito at wala naman
kaming mapuntahan." Sagot ni Tristan.

"Ah, mga bagong salta pala kayo. Wala ka bang kakilala dito?"

Umiling si Tristan.

"Wala rin kayong matutuluyan?"

"Yun nga ho pinoproblema namin." Si Tristan.

"Kung ganon, tapos na ang problema niyo. Huwag kayong mag-alala. Bibigyan ko kayo
ng lugar na matitirhan." Sabi ng matanda.

"Really?" Masayang sabi ko.

"Oo naman." Ngumiti siya sa akin.

"Thank you so much, sir." Sabi ko. Dahil sa excitement ko napayakap ako kay Tristan
mula sa likod niya. "Mahal, did you hear that? Meron na tayong place na
matutuluyan."

Lumingon sa akin si Tristan at ngumiti. Then tumingin siya sa lalaki. "Salamat,

sir."

The car stopped in front of a big wooden gate. Bumusina siya ng dalawang beses and
two guards opened the gate. Pumasok ang kotse sa loob. Makikita sa loob ang malawak
na taniman.

"Good evening, senor." Bati ng guard.

Ngumiti ang matandang lalaki at tinanguan ang mga guard.

Kasing laki yata ng subdivision ang buong place niya. Nadaanan din namin ang mga
cows, goats, horses at kung anu-ano pang mga farm animals. It took us about ten
minutes na pagdrive bago kami nakarating sa dulo kung nasaan ang mansion. We were
greeted by another set of guards.

Hininto niya ang kotse sa harap ng mansion. We got out of the car at pinapasok niya
kami sa bahay niya.

"Daddy!" Tumakbo palapit sa matandang lalaki ang isang babae. She was wearing pink
plaid shirt tied in a knot at the bottom, skinny jeans and brown boots. She really
is pretty and she has the perfect body.

"Hija, I'd like you to meet Andi and Tristan." Sabi ng matandang lalaki. "This is
my daughter Valerie."

She waved at us. "Hello there."

I smiled at her. Tinanguan lang siya ni Tristan.

"Alam mo bang habang nagmamaneho ako papunta dito hinarangan ako ni Elmer at ng mga
kasama niya. Pinababa nila ako sa kotse at tinutukan ng kutsilyo." Kwento niya.

The girl gasped. "Daddy, oh my god! That's so scary. What did he do to you?"

"Mabuti na nga lang wala pang nagagawa ang mga demonyong iyon sa akin dahil
dumating agad si Tristan." He patted Tristan's shoulder.

"Gosh! Thank you so much for saving my father's life." Tumingin ang babae kay
Tristan at niyakap siya. I looked away. I felt a little bit jealous. Sino ba naman
hindi magseselos? A sexy, beautiful woman is hugging my husband. And oh my gosh,
her big boobs... tumatama sa dibdib ni Tristan. I wanted to pull my him away from
her.

"Wala po yun." Sabi ni Tristan sa babae.

"Ano'ng wala. Buhay yun ng ama ko." Nakangiting sabi ng babae. "Thanks so much."
Hinawakan niya ang kamay ni Tristan.

I couldn't help but frown. Talagang kailangan hawakan ang kamay niya
pagmagpapasalamat? Then tumingin siya sa akin. "Andi, right?"

I just noddded my head.

"Magkapatid kayo?" Valerie asked.

"Asawa ko siya." Umakbay sa akin si Tristan. Napangiti ako. Hah! In your face!

"Oh." Valerie nodded her head.

"Halika na, sa mesa na tayo magkuwentuhan. Nagpahanda na ako ng makakain." Aya ng

matandang lalaki.

Sumunod kami sa kanya sa dining room. There were lots of food sa table. Akala mo
may fiesta. We sat at the table and ate.

"Daddy, I think you should hire Tristan na maging bodyguard mo. Para hindi na
maulit ang nangyari sa'yo." Sabi ni Valerie.

Tumango-tango ang matanda. "Yes, that's a good idea. Kung papayag ka, hijo."

"Oo naman, sir. Hindi ko tatanggihan yun." Sabi ni Tristan.

"Now, hindi na ako mag-aalala kasi alam kong may nagbabantay sa'yo." Yumakap si
Valerie sa daddy niya. I sighed, bigla ko tuloy na miss si daddy.

"Tristan, take good care of my daddy, ha?" Malambing na sabi ni Valerie. Ugh! She's
flirting with my husband!

Nginitian lang siya ni Tristan.

"Ano bang trabaho mo dati?" Tanong ni Valerie.

"Photographer ako dati, ma'am."

"Wow, that's so cool." Manghang sabi niya. Oh come on! Ngayon ka lang nakakita ng
photographer. I really wanted to roll my eyes. "Please, huwag mo na akong tawaging
ma'am. Just call me Valerie."

"Okay, Valerie." Sabi ni Tristan.

"That's more like it." She smiled sweetly.

Tanong ng tanong sa kanya si Valerie habang kumakain kami. It's almost like sila
lang dalawa ang magkasama. Halos sila lang dalawa ang nag-uusap. Sa sobrang inis ko
hindi ako nakakain mabuti. I just played with my food. Subukan lang ni Tristan
patulan ang kalandian ng babaeng yan. I swear to God, itutusok ko sa male part niya
itong hawak kong tinidor.
"Ipahahatid ko kayo sa driver ko sa tutuluyan niyo." Sabi ni sir Jaime after we
finished our meal. Ah! Finally, makakalayo na kami Valerie na iyon.

"Daddy, ako na lang ang maghahatid sa kanila." Sabi ni Valerie. Oh god, no!

"Are you sure, hija?" Tanong ng matanda.

"Oo naman, dad. Sa loob lang naman yun ng hacienda." Sagot niya.

"Ikaw ang bahala. Kakausap ko pa ang ninong Dante mo para makapagsampa na ako ng
kaso sa Elmer na yun." Sabi ni sir Jaime bago tumayo sa mesa.

Nagpasalamat kami sa kanya bago siya umalis.

"Halika na, hatid ko na kayo sa bago niyong bahay." Sabi ni Valerie.

Tumayo si Valerie at sumunod kami ni Tristan.

"Mahal, may problema ba?" Umakbay sa akin si Tristan. I brushed his hand off my
shoulder. Inirapan ko siya.

"Bakit ba?" Tanong ni Tristan. Hindi ako sumagot.

"Hop in, guys." Nakangiting sabi ni Valerie bago siya pumasok sa pink car niya.
Kinuha ni Tristan ang kamay ko at hinatak ako. Binuksan niya ang pinto sa likod ng
kotse at pinapasok ako doon. He sat sa front, next to Valerie. Her car smells like
strawberry.

"Oh, you'll like the people there. Mababait silang lahat." Sabi ni Valerie habang
nagda-drive. "Kilala ko silang lahat dahil sila ang kasama kong lumaki."

Tahimik lang akong nakaupo sa likod at naka-cross ang arms ko habang nakikinig ako
sa usapan nila.
I couldn't wait to get out her car. Kaya paghinto pa lang kotse binuksan ko na ang
pinto at lumabas dun.

"Mahal." Hinawakan ako ni Tristan sa kamay. "What's wrong?"

Hindi pa rin ako sumagot.

"Come on, guys." Aya ni Valerie.

He kissed me on the cheek before grabbing me by the wrist. Para kaming nasa isang
maliit na village na may magkakatabing mga bahay kubo. May mga tindahan sa labas ng
bahay, may mga batang naglalaro at mga taong nagkakasiyahan. Everyone knew Valerie
and they all greeted her.

"Pinatayo talaga ito ng daddy ko para sa mga nagtatrabaho dito sa hacienda." Sabi
ni Valerie habang naglalakad kami. "Everybody loves daddy dahil sobrang bait niya.
Minsan nga lang may mga umaabuso."

Huminto kami sa isang bahay. "Tadaaa! Ito na ang bagong bahay niyo."

"Salamat, Valerie. Salamat sa inyo ni sir Jaime." Sabi ni Tristan.

"Kulang pa ito sa ginawa mong tulong sa daddy ko." Sabi ni Valerie. Nagpaalam na
rin siya pagkatapos nun.

Pumasok kami sa loob ng bahay kubo. It's kind of small pero sapat lang naman yun
para sa amin. Tela lang na nakasabit sa paligid ng kama ang tumatakip sa "bedroom",
may maliit na sink din doon na hugasan ng mga plato, sa tabi naman ay meron kalan
at kung lalakad ka ng konti may square na table na gawa sa kawayan at dalawang
upuan.

"Mahal ko..." Yumakap mula sa likod ko si Tristan. "Galit ka ba?"

"She likes you." Sabi ko.

"Eh ano naman? Ikaw ang mahal ko." Sabi niya.

"Maganda siya." Mahinang sabi ko. Yes, I am insecure!

"Mas maganda ka." He buried his face on my neck. "Nagseselos ang mahal ko."

"Baka magustuhan mo din siya." I pouted.

"Hindi mangyayari yun dahil masyado akong in love sa'yo para tumingin pa sa ibang
babae. Mahal na mahal kita, Andi."

I smiled. "Prove it."

"You want me to prove it huh?" His hands went inside my shirt. "How, Andi? Tell
me."

"Make love to me." I said.

His hands slowly made their way to my breasts and squeezed it lightly. "I missed
your boobs."

"Valerie has bigger-"

"Shh! Huwag kang magbabanggit ng pangalan ng ibang babae while I make love to you."
He whispered. "Wala akong gusto sa kanya, naiintindihan mo?"

He squeezed my breasts harder. "Nagkakaintindihan ba tayo?"

"Uh... yes." I moaned.

Tinaas niya ang shirt ko at hinubad yun. He unhooked my bra and let it fall to the
ground. Hinarap niya ako sa kanya at bumaba ang ulo niya sa dibdib ko. He began
sucking my breast while his hand played with the the other. It's been weeks since
the last time we had made love. Napayakap ako sa ulo niya.

Binuhat niya ako at dinala sa kama. Hinubad niya ang shirt niya pati ang pantalon
at briefs niya. Sinunod niya ang pang-ibaba ko at ang underwear ko. He opened my
legs and touched my slit. His fingers rubbed my sensitive spot. I gasped as his
fingers pinched it.

I was about to scream in pleasure when he covered my mouth with his. I whipered
when his tongue pushed into my mouth. I felt him push one finger inside of me, then
slid it out.

"You're so wet..." He murmured against my mouth. And he is so hard. Nararamdaman ko

iyon sa tiyan ko.

He bent me over and positioned himself behind me. He started thrusting in and out
of me. We had never tried this position before and God, it feels so good. I can
feel him deeper than he had ever been.

"Uhh... Andi, mahal ko..." He groaned.

Napasubsob ako sa unan at umungol.

"Mmm... T-tristan..." I cried. My walls clenched around his thick shaft. All I
could do was moan.

"Andi, I'm coming!" He moaned. After a few thrust, he shot his load inside me. I
felt him twitch inside me. We stayed still for a moment before he pulled his shaft
and laid beside me.

"Love you." Malambing na sabi niya bago niya ako hinatak papunta sa dibdib niya.

"I love you, too."

"Hi, ako nga pala si Emma." A middle-aged woman waved at me ng makalabas ako sa
bahay. I smiled at her.

"Hello po. Good morning." Magalang na sabi ko.

"Magandang araw din sa'yo. Kapit bahay niyo ako. Nakatira lang kami d'yan sa tabi
ng bahay niyo." Sabi niya. "Saan nga pala kayo galing?"

"Sa Manila po." Sagot ka.

"Ah, ganon ba. Alam mo nanirahan rin kami ng asawa ko noon sa Maynila pero di namin
kinaya ang hirap ng buhay doon." Kwento niya. "Mas masaya dito. Tahimik, sariwa ang
hangin pati ang mga pagkain."

"Oo nga po." I agreed. Malayo na kami sa magulong buhay namin sa Manila. It's nice
and peaceful here.

"Ano ba ang trabaho ng asawa mo dito sa hacienda?" Tanong niya.

"Bodyguard po ni sir Jaime." Sabi ko.

"Ang swerte niyo. Talagang napakabait ni senor Jaime."

"Eh si Valerie po?" Na curious ako tungkol sa kanya. I wanted to know if dapat ba
akong mabahala sa kanya.

"Hindi naman sa naninira ako ah. Pero may pagkasutil ang batang iyon. Kung ano ang
gusto niya iyon ang masusunod. Anak mayaman kasi kaya spoiled." Sabi ni Emma. "Uy,
satin lang iyon."

Ngumiti ako at tumango.

Lumabas si Tristan sa bahay at umakbay sa akin. Halatang bagos gising siya.

"Good morning, mahal." Humalik siya sa pisngi ko.

"Si aling Emma nga pala, mahal. She's our neighbor." Sabi ko.

"Good morning po." Magalang na bati ni Tristan.

"Bagay na bagay kayo ng asawa mo. Ang gwapo't ang ganda. Swerte ang magiging anak
niyo niyan." Sabi ni aling Emma. "Gaano katagal na ba kayong kasal?"

"Magdadalawang buwan na ho." Sagot ni Tristan.

"Mga bagong kasal pala kayo. Kaya pala kagabi ang ingay-" Napahinto siya sa
sasabihin niya at napahawak sa bibig. Oh my god, they heard us? I can already feel
my cheeks burning. "Ano ba 'tong bibig ko!"

Natawa lang si Tristan. "Pasensya na ho."

"Naku, wala sa amin yun. Normal yun sa mag-asawa." Tinapik ako sa braso ni aling
Emma. "Wala kang dapat ikahiya. Ginagawa din namin yun ng asawa ko."

Pinakilala sa amin ni aling Emma ang lahat ng kapit bahay namin at sobrang friendly
at bait nilang lahat. Inimbitahan pa nga kami ni aling Sonia sa kasiyahan mamayang
gabi dahil birthday niya.

Nang gabi ding iyon, pumunta kami sa kasiyahan. Everybody was there. We sat around
the bonfire. Para kaming nagcacamping. Nageenjoy ang lahat sa pagsayaw at
pagkukuwentuhan. Natahimik ang lahat ng maglabas ng guitar ang asawa ni aling Sonia
at nagsimulang kumanta. Everybody was silent as we listen to him sing.
Ikaw at ako, pinagtagpo
Nag-usap ang ating puso
Nagkasundong magsama habangbuhay.

Nagsumpaan sa Maykapal
Walang iwanan, tag-init o tag-ulan
Haharapin bawat unos na mag-daan.

Sana'y di magmaliw ang pagtingin

Kaydaling sabihin , kayhirap gawin
Sa mundong walang katiyakan
Sabay natin gawing kahapon ang bukas.

Ikaw at ako, pinag-isa

Tayong dalwa may kanya kanya
Sa isa't-isa tayo ay sumasandal

Bawat hangad kayang abutin

Sa pangamba'y di paaalipin
Basta't ikaw, ako
Tayo magpakailanman.

Kung minsan ay di ko nababanggit

Pag-ibig ko'y di masukat
Ng anumang lambing
At kung magkamali akong ika'y saktan
Puso mo ba'y handang magpatawad

Di ko alam ang gagawin kung mawala ka

Buhay ko'y may kahulugan
tuwing ako'y iyong hagkan
Umabot man sating huling hantungan
Kapit-puso kitang hahayaan
Ngayon at kailanman
Ikaw at ako.

Tristan's arms were wrapped tightly around me. Sinubsob ko ang mukha ko sa kanya. I
found myself biting my lower lips to keep myself from crying. The song just hits so
close to home. It reminds me of everthing that we had been through.

*******************************************
[28] Chapter Twenty Eight
*******************************************
Tristan and I are getting along with everyone. Hindi kami nahirapan mag-adjust
dahil madali rin naman pakisamahan ang mga bagong kapit-bahay namin. Nakaupo kami
ni aling Sonia sa mahabang silya sa labas ng bahay habang tinuturuan niya ako
magburda para naman may pagkaabalahan ako. Sa di-kalayuan, si Tristan naman ay
nakikipagkuwentuhan sa mga lalaking kasama niya.

Pag-angat ng mukha ko nakita ko ang pink car ni Valerie na paparating. It stopped

in front of us.
"Himala, nandito na naman si senorita." Bulong ni aling Sonia.

Bumaba si Valerie at kumaway sa akin. "Hi, Andie." Nakangiting bati niya.

Napilitan din akong ngumiti. "Hi..."

"Si Tristan?" Tanong niya. Bigla nawala ang ngiti ko. Ano na naman ba ang kailangan
ng babaeng ito sa asawa ko?

She looked around at nakita niya si Tristan. "Oh, there he is!" Tinalikuran niya
ako at mabilis na lumapit kay Tristan. Nang makita siya ng asawa ko, lumapit agad
si Tristan sa kanya.

Naiinis ako nakikita ko pa lang silang nag-uusap. Look at her smiling like an idiot
while she talks to my husband. What are they talking about kaya? And she really
needs to stop touching my man. It's so annoying. Talaga bang kailangan hawakan niya
sa braso, sa cheeks at kung saan-saan parte ang asawa ko habang kinakausap niya?

"Ouch!" Sigaw ko ng matusok ng karayom ang daliri ko.

"Mag-ingat ka kasi. Kung saan-saan ka tumitingin." Sabi ni aling Sonia.

Hindi ko matanggal ang mga mata ko sa kanila. May tiwala ako sa asawa ko pero sa
babaeng yan WALA! Pagkatapos nilang mag-usap lumapit sa akin si Tristan.

"Mahal, pinapatawag ako ni senor Jaime." Paalam niya sa akin.

"Go." I said.

He chuckled. Lumuhod siya sa harap ko at pinisil ang mukha ko. "Kiss mo muna ako
bago ako umalis."

"Ano ka ba? Nakakahiya." Mahinang sabi ko.

"Sige na, isa lang." Pilit niya.

"Ikaw lalaki ka, akala mo isang taon mong hindi makikita itong asawa mo." Tumawa si
aling Sonia.

"Aling Sonia, sabihin mo nga sa masungit na asawa ko na halikan na ako nang

makaalis na." Tristan said with his paawa face.

"O, halikan mo na nga yan ng makaalis na." Sabi ni aling Sonia.

"Tristan, let's go." Lumapit sa amin si Valerie.

Tristan gave me a quick peck on the lips. "Kailangan ko na umalis, mahal ko."

Bago siya tumayo hinawakan ko ang mukha niya. "Be a good boy." Pasimpleng sabi ko.

"Hindi mo na ako kailangan paalalahanan. Good boy naman ako." He smiled. "I love
you, mahal."

"I love you, too." Sabi ko.

Tumayo siya at humarap kay Valerie.

"Let's go?" Sabi ni Valerie at tumango si Tristan. "Bye, Andi. Don't worry ako ang
bahala dito sa asawa mo." She gave me a sweet smile bago siya kumapit sa braso ni
Tristan.

Hindi ako nakasagot. Gusto kong hatakin si Tristan palayo sa kanya pero wala akong
nagawa. Pinanood ko lang sila na sumakay ng kotse at umalis. Ganun ba ka-importante
ang asawa ko sa daddy niya na kailangan siya pa mismo ang magsundo sa kanya? Noong
una iniisip ko na naiinsecure lang ako sa kanya pero ngayon naniniwala na talaga
akong gusto niya ang asawa ko.
"Mukhang masyadong magaan ang loob ni senorita sa asawa mo." Pansin ni aling Sonia.
Hindi lang pala ako ang nakakahalata. Pati pala ibang tao.

Hindi ako mapakali habang naghihintay kay Tristan. Naiinis ako tuwing iisip kong
posibleng kasama niya si Valerie ngayon. Gabi na ng marinig ko ang paparating na
kotse at agad akong dumungaw sa bintana. Ang pink car ni Valerie ang nakita ko.

Bumaba si Tristan at pinagbuksan niya ng pinto si Valerie.

"Salamat, Val." Sabi ni Tristan. Aba! May pa-Val Val na siya ngayon!

"No, problem." She flashed her pearly white teeth. "Pupunta si daddy bukas sa
kabilang bayan, daaanan na lang kita bukas."

"Nakakahiya naman. Ako na lang pupunta sa inyo." Tanggi ni Tristan.

Hinawakan ni Valerie ang kamay niya. "Nahihiya ka pa sakin? Akala ko ba magkaibigan

na tayo?"

"Oo nga pero..." Binawi ni Tristan ang kamay niya. "Ang dami niyo nang natulong sa
amin ng asawa ko. Ayoko naman isipin niyo na umaabuso kami."

"Ano ka ba kahit kailan hindi ko inisip yun. Ako naman ang nag-alok di ba?" She
touched Tristan's face. Hindi na ako nakatiis. I can't just watch and let that
woman touch my husband.

"Mahal ko, nandyan ka na pala." Pareho silang napatingin sa akin nang magsalita
ako. Umalis ako sa bintana para lumabas sa bahay at nilapitan ko sila.

He put his hand around my waist. I grabbed his head and kissed him hard in front of
Valerie. Hindi naman ako pinigilan ni Tristan. Gusto kong ipakita sa kanya na akin
lang ang asawa ko. I heard her clear her throat.

I pulled away from the kiss and looked at Valerie. I gave her a wry smile. "Good
evening, Valerie."
"Good evening." Pilit ang ngiting sabi niya. Tumingin siya kay Tristan. "Well, I
better go now."

"Salamat ulit." Sabi ni Tristan at tumango lang si Valerie bago sumakay sa kotse
niya. Pagkaalis na pagkaalis ng babaeng yun kinurot ko si Tristan sa tagiliran.

"Aray, mahal." Kinuha niya ang kamay ko.

"May Val ka pang nalalaman!" Binawi ko ang kamay ko at lumayo sa kanya.

Narinig ko siyang tumawa bago ako hinatak pabalik sa kanya. "Nagseselos na naman ba
ang mahal ko?"

"Hinahayaan mong hawak-hawakan ka lang ng babaeng iyon." Galit na sabi ko.

"Mahal ko, umiiwas naman ako hangga't maaari." Paliwanag niya.

"Are you with her the whole day?"

"Si sir Jaime ang kasama ko buong araw. Nagsampa siya ng kaso sa mga lalaking
nangharang sa kanya."

I finally calmed down sa sinabi niya. He cupped my face in his hands and looked
into my eyes.

"Wala ka bang tiwala sakin?" Seryosong tanong niya.

"Meron kaso... I'm scared na baka maagaw ka niya sa akin." Pag-aamin ko.

"Hindi mangyayari yun. Sayong-sayo lang ako, mahal ko. Pa-kiss nga." Hinatak niya
ako at hinalikan sa labi.
"Kumain ka na ba?" Tanong ko nang maghiwalay ang mga labi namin.

"Hindi pa. Inaaya nga ako ni sir Jaime kanina kaso ikaw ang gusto kong kasabay
maghapunan."

"Hinintay din kita kaya di na muna ako kumain. Let's go inside na." Aya ko sa
kanya.

"Mamaya, yung dessert ko ah." Pilyong sabi niya.

Tristan's POV

Nagising ako sa tunog ng cellphone at agad kong inabot iyon mula sa ilalim ng
unan. Pilit kong dinilat ang mga mata ko at sinagot ang telepono. Wala naman ibang
tatawag dun kung hindi si sir Jaime. Binigyan niya ako ng cellphone para di na daw
siya mahirapan kontakin ako kapag kailangan niya ako.

"Tristan." Narinig ko ang boses ng matanda sa kabilang linya.

"Sir Jaime, magandang umaga." Sabi ko.

"Magandang umaga rin sa'yo. Maghanda ka at may pupuntahan tayo ngayon." Sabi niya.

"Opo, sir." Sagot ko naman.

Pagkatapos namin mag-usap ni sir Jaime ay ibinaba ko na ang cellphone. Dahan-dahan

kong inangat ang ulo ni Andi na nakaunan sa braso ko at maingat na ibinaba sa unan.
Gumalaw siya at niyakap ang unan ngunit hindi siya nagising.

Hinalikan ko siya sa noo bago ako pumunta sa banyo at naligo. Ilang linggo pa lang
kami dito at marami na kaming naging kaibigan. Tama nga si Valerie talagang
mababait ang mga tao dito. Tahimik rin ang lugar at walang gulo hindi katulad sa
Maynila. Pwede na kaming manirahan dito habang buhay. Dito na kami bubuo ng
pamilya, magpapalaki ng mga anak namin at tatanda. Hindi kami magugutom dito dahil
nagkalat ang sari-saring tanim ng mga gulay at puno sa buong hacienda.

Pagkatapos kong maligo agad akong nagsuot ng damit. Binigyan kami ni sir Jaime ng
pera pangbili ng mga damit at iba pang mga gamit na kailangan namin dahil nga wala
kaming nadala kahit ano nang umalis kami sa Maynila.

"Mahal, aalis ka?" Bumangon si Andi mula sa kama. Naghagilap siya ng damit at ng
makita niya ang tshirt ko sa tabi ng kama ay sinuot niya iyon.

"Oo, pinapatawag ako ni sir Jaime." Sabi ko.

"Gusto mo munang kumain?" Tanong niya. Lumapit siya sa akin at yumakap mula sa
likod ko.

"Hindi na. Nakakahiya naman kay sir kung paghihintayin ko pa siya." Sabi ko.

"Okay, kumain ka dun ah. Don't skip breakfast."

"Opo, ma'am." Pabirong sabi ko bago humarap sa kanya. "Kailangan ko na umalis."

"Bye, mahal ko. I love you." Sabi niya bago ako dinampian ng halik sa labi.

"I love you, too."

Lumabas na ako sa bahay at naglakad papunta sa mansyon. Ilang beses akong inalok ni
Valerie na magsundo at maghatid sa akin ngunit tinatanggihan ko yun. Ayokong may
masabi ang ibang mga tao, lalo na si sir Jaime at isa pa nagseselos si Andi sa
kanya. Hindi rin naman kalayuan ang mansyon, siguro aabutin lang ng mga sampung
minutong paglalakad lang mula sa bahay hanggang sa mansyon.

"Hi, Tristan!" Malambing na bati ni Valerie. "Ang aga mo."

"Pinatawag kasi ako ng daddy mo." Sabi ko.

"Ah ganun ba? Halika, samahan mo kaming magbreakfast." Hinawakan ako ni Valerie sa
kamay at hinatak papunta sa dining room. Nakaupo si sir Jaime sa dulo ng mahabang
mesa habang kumakain at nagbabasa ng dyaryo.

"Daddy, nandito na si Tristan." Sabi ni Valerie.

Napaangat ng tingin sa akin si sir Jaime at ngumiti. "O, hijo, saluhan mo muna kami
sa agahan."

"Salamat na lang ho, sir." Nahihiyang sabi ko.

"Hindi ka pwedeng tumanggi kay daddy, right dad?" Tumingin siya sa ama.

"Oo nga naman. Maupo ka dito." Sabi ni sir Jaime.

Sinunod ko na lang siya. Umupo ako sa bandang kaliwa ng mesa at umupo naman si
Valerie sa harap ko. Nag-usap kaming tatlo habang kumakain sa mesa. Talagang
napalapit ang loob ko sa mag-amang dahil sa kabaitan nila. Minsan nga lang may
pagka-spoiled talaga si Valerie pero tolerable naman, minsan naman nakakatuwa siya
kasama at kakuwentuhan.

Nang matapos kaming kumain nag-aya na si sir Jaime na umalis.

"Daddy, saan kayo pupunta?" Tanong ni Valerie.

"Sa kumpare kong si Carlos sa kabilang bayan. Inimbitahan niya ako dahil birthday
ng anak niya." Sabi ni sir Jaime.

"Oh, daddy can I come?"

"Hindi na, mababagot ka na naman at mag-aaya ka na naman umuwi." Sagot ng ama niya.
"Daddy, di ako mabobored dahil kasama naman si Tristan. Saka baka mabored din si
Tristan wala naman siyang kilala dun." Dahilan ni Valerie.

"Okay, sige na. Pero huwag ka na magrereklamo o mag-aayang umuwi agad."

"Okay, I'll just get my bag." Sabi niya bago umalis para kuhanin ang bag niya sa
taas.

Pagkaraan ng halos dalawangpung minuto ay sa wakas bumaba na rin ang anak ni sir
Jaime. Nag-ayos pa pala si Valerie. Nagsuot siya maikling palda na kulay puti at
pink na spaghetti strapped na pang-itaas habang dala-dala niya ang pink na bag
niya. Siguro kung kukulayan niya ng blonde ang itim na itim na buhok niya
magmumukha na siyang barbie doll.

"Let's go?" Nakangiting tanong niya pagbaba sa hagdan.

Umikot ang mga mata ni sir Jaime at napasimangot. "Buti naman at naisipan mo pang
bumaba."

"Sorry, daddy. I have to look pretty. Ayokong mapahiya ka sa mga friends mo."
Humagikgik si Valerie.

"O, siya, siya umalis na tayo." Sabi na lang ni sir Jaime.

Lumabas na kami sa mansyon at sumakay sa kotse. Ako ang nagmaneho ng kotse habang
si sir Jaime ay nasa tabi ko at si Valerie naman ang nakaupo sa likod. Huminto kami
sa isang simpleng bahay na may dalawang palapag at malawak na bakuran. Sa bakuran
na iyon ay maraming taong nagkakasiyahan. May mga nagkakaraoke, kumakain at
umiinom.

Ibinaba ni sir Jaime ang bintana ng kotse at lumapit ang isang lalaki. "Jaime,
pare! Buti naman at nakadalo ka."

"Syempre, alam mo naman na hindi ako makaka-hindi sa'yo." Sagot niya. "Kasama ko
nga pala itong si Tristan at ang anak kong si Valerie."
Kumaway sa akin ang lalaki at tumingin sa likod kung nasaan si Valerie. "Yan na ba
ang anak mo? Ang laki na ah. Huling beses na nakita ko yan ang liit pa niya."

"Oo nga, himala ngang sumama sa akin yan dito." Si sir Jaime.

Bumaba kami sa kotse at napilitan makihalubilo sa mga nagkakasiyahan. Inalok kami

ng makakain, kakakain lang namin sa mansyon kaya tumanggi ako ganun din si Valerie.
Si sir Jaime naman ay nakipag-inuman sa mga kaibigan niya.

"Hey, watch it!" Inis na sabi ni Valerie ng mabangga siya ng nagtatakbuhang mga
bata. "Ugh! I wanna get out of here. Umalis na nga tayo dito."

"Hindi ba sabi mo kay sir Jaime hindi ka magpapauwi?" Sabi ko.

"Hindi naman ako magpapauwi. May mall na malapit dito." Ngumiti siya sa akin.

"Tanong mo muna ang daddy mo, baka pag umalis tayo bigla tayong hanapin." Sabi ko.

Lumapit siya kay sir Jaime para magpaalam. Nakangiti siyang bumalik sa kinatatayuan
ko at alam ko na agad na pumayag ang matanda.

"Pumayag na si daddy." Masayang sabi niya.

Sumakay kami sa kotse at ako ulit ang nagmaneho. Itinuro niya sa akin ang direksyon
papunta sa mall.

"Tignan mo 'to, Tristan. Bagay sa'yo ito." Itinapat niya sa katawan ko ang isang
itim na polo shirt. "You want this?"

"Uhm, hindi ko kailangan yan." Sabi ko.

"Sige na, treat ko naman." Pilit niya.

"Huwag na." Kinuha ko sa kanya ang polo shirt at ibinalik sa rack.

"Sige na! Please, pumayag ka na." Pagmamakaawa niya. "Basta, ibibili ko ang shirt
na yun para sa'yo. Dagdag pogi points yun."

"Hindi ko na kailangan yun. Mas gusto ni Andi pag wala akong suot." Biro ko.

"Ay ganun? You're so naughty ah." Natatawang sabi niya. "I can't blame your wife. I
bet you really look good naked."

Tumawa na lang din ako sa sinabi niya. Lumabas kami sa botique na iyon at namasyal.

"You know, Tristan, I really like you." Pag-amin niya sa akin habang naglalakad
kami. "Ang gaang talaga ng loob ko sa'yo una pa lang kitang nakita."

Hindi ako nakapagsalita, Ano ba ang dapat kong sabihin? Sa totoo lang, magaan din
ang loob ko kay Valerie kahit na may pagka-brat siya. Hindi ko naman masasabing
gusto ko siya pero nakakatuwa siyang kasama. Alam kong si Andi ang mahal ko at
kahit kailan hindi magbabago iyon.

"Do you love your wife?" Tanong niya.

"Mahal na mahal." Agad na sagot ko.

"Ang swerte niya naman."

"Ako nga ang maswerte sa kanya. Si Andi lang ang nagpakita at nagturo sa akin kung
paano magmahal." Hindi ko maiwasang mapangiti habang sinasabi ko iyon.

"Gosh! Stop it! Lalo lang kitang nagugustuhan sa mga sinasabi mo." Bumuntong-
hininga siya.
Tumawa ako. "Balang-araw may darating din para sayo... iyon ay kung babawasan mo
ang pagiging mataray mo. Sige ka, baka tumanda kang dalaga niyan."

"Ha-ha!" Sarkastikong sabi niya bago ako inirapan.

Pagkatapos niyang mamasyal at nakapamili na siya ng mga bagong damit ay nag-aya ng

bumalik si Valerie sa daddy niya at tamang-tama naman ang dating namin dahil nag-
aya na rin si sir Jaime na umuwi.

Pag-uwi ko nadatnan ko si Andi na nasa kama at himbing na himbing sa pagtulog. Ang

aga naman matulog ng mahal ko hindi man lang ako hinintay. Humiga ako sa tabi niya
at hinatak siya palapit sa akin. Yumakap siya sa akin at ipinikit ko na ang mga
mata ko.

*******************************************
[29] Chapter Twenty Nine
*******************************************
Andi's POV

Argh! Gosh! Bakit di na magkasya itong shorts na ito. Kabibili lang namin ni
Tristan nito. Tinignan ko ang label sa likod ng shorts baka nagkamali kami ng size
na binili pero tama naman. Twenty four. Pinilit kong isara ang butones pero ayaw
talaga.

"Mahal ko, ano'ng ginagawa mo?" Tanong ni Tristan ng makita ako.

"Hindi kasya sa akin itong shorts." Maktol ko.

Lumapit siya sa akin at sinubukan isara ang shorts ko, "Hiyang na hiyang ka kasi sa
mga pagkain dito kaya tumataba ka na." Natatawang sabi niya. "Yung bestida na lang
na binili natin ang isuot mo."

We both gave up! Hindi na talaga kasya sa akin. Nagsuot na lang ako ng simpleng
dress at sinuklay ang buhok ko sa harap ng salamin. I looked at my body in the
mirror. I DID gain weight. Hindi ko kasi mapigil ang kumain. Ang sarap kasi ng mga
pagkain dito, especially yung mga fruits.

Na concious tuloy ako. I used to be conscious about being too thin. Ngayon, I'm
worried I might get fat. Kasi naman si Valerie, she's so skinny. If I get fat baka
magustuhan ni Tristan si Valerie. No, stop it, brain! Sabi ni Tristan ako lang ang
mahal niya. Sabi niya ako lang ang babaeng mamahalin niya. Naniniwala ako kay
Tristan.

"Mahal, am I really fat?" Tanong ko sa kanya. Nakaupo siya sa maliit na mesa and he
was having his breakfast.

Binitawan niya ang hawak niyang baso na kape at tumingin sa akin. His eyes examined
my body. Matagal niya akong tinignan bago sumagot. "You're the sexiest woman I've
ever seen."

"Binobola mo na ko." I said irritated. Hinatak niya ang isang kamay ko hanggang
mapaupo ako sa kandungan niya.

"Sexy ka nga." Yumakap siya sa akin.

"What if tumaba ako ng tumaba... would you still love me?" Tanong ko.

"Bakit ba conscious na conscious ka sa katawan mo?" He nuzzled his nose against my

neck.

"You can't even answer my question!" Galit na sabi ko. Pilit kong tinanggal ang
kamay niya na nakapulupot sa akin.

Tumawa lang siya at hinigpitan lalo ang yakap. "Hindi ka nga mataba at saka ano
naman kung tumaba ka? Mamahalin kita kahit ikaw ang pinakamatabang babae sa mundo,
because I love you just the 'weigh' you are. Get it? Weigh."

"Mahal ko, ang corny mo talaga." Hindi ko na napigilan ang matawa.

"O, di ba, napatawa kita." He gave me a kiss on the cheek. "Kumain ka na, mahal.
Huwag ka magda-diet ah. Alam mo kahit ano pang kilo mo ikaw lang ang babaeng
titignan ko."

Sinubuan niya ako ng pandesal. I smiled at him before taking a bite.

Pagkatapos kumain napatingin siya sa relo niya. "Mahal, kailangan ko na umalis. May
pupuntahan kami ni sir Jaime."

"Kasama niyo si Valerie?" Hindi ko napigilan ang sarili kong magtanong.

Nagkibit-balikat siya. "Ewan ko. Baka."

Napasimangot ako. I tried to control and ignore my jealousy but sometimes I just
can't help it. It's not that I don't trust Tristan, pakiramdam ko kasi gusto siya
ni Valerie.

"O, yan ka na naman eh." He lifted up my chin with his fingers. "Ilang beses ko
bang kailangan sabihin sa'yo na hindi ka dapat magselos."

"I'm not jealous." Nag-iwas ako ng tingin sa kanya.

"Kunwari ka pa. Ang cute cute talaga ng mahal ko kapag nagseselos."

"I said, I'm not jealous." Inis na ulit ko.

"Okay, hindi na." He pinched my nose. "Ba't ba ang init ng ulo mo ngayon?"

"Hindi mainit ang ulo ko." Sumimangot ako.

He laughed. "Sige, sabi mo eh. Alis na ko, bye mahal."

He gave me a hug and a quick kiss on the lips before leaving.

Tristan's POV

Hindi sumama si Valerie sa pupuntahan namin dahil dumating ang mga kaibigan niya na
galing pa sa Maynila. Bago kami umalis, nagpapitas pa si sir Jaime ng mga bulaklak
galing sa hardin nila. Lihim akong napangiti, mukhang aakyat pa yata ng ligaw ang
matanda.

Tinuro ni sir Jaime ang direksyon sa pupuntahan namin hanggang sa patigilin niya
ang kotse sa harap ng sementeryo. Mataas ang lugar kaya kitang-kita ang kagandahan
ng buong probinsya. Makikita mula dito ang berdeng-berdeng mga burol at kapag
tumingin ka naman sa baba makikita mo ang asul na lawa.

"Hijo, gusto mo bang sumama sa akin?" Tanong ni sir Jaime.

"Sige po, sir." Sagot ko.

Bumaba kami ng kotse at pumasok sa sementeryo. Tahimik ang lugar at walang tao.
Naglakad kami ng konti bago huminto sa isang puntod. Ipinatong niya ang bulaklak
doon at umupo. Rebecca Callanta-Zamora, iyon ang pangalan na nakaukit doon.

"May bagong bisita ka ngayon." Nakangiting sabi ni sir Jaime habang nakatingin sa
puntod. "Kasama ko itong si Tristan. Siya ang nagligtas ng buhay ko. Hindi pa kasi
kita pwedeng samahan d'yan dahil kailangan pa ako ng bunso natin. Hay, Becca, tama
ka nga sa sinabi mo noon na namana ni Valerie ang katigasan ng ulo niya sa akin."

"Ang anak kaya natin na si Dominic, kumusta na kaya siya? Sana naman naging maganda
ang buhay niya. Hindi pa rin ako tumitigil sa paghahanap sa panganay natin. Mabubuo
din ang pamilya natin, hindi ba ipinangako ko sa'yo yun?" Nagsimula siyang magsindi
ng kandila at nagdasal pagkatapos. "Becca, kailangan ko ng umalis. Dadalawin na
lang ulit kita."

Tumayo na si sir Jaime at sumunod ako sa kanya pabalik sa kotse. Nakakatuwa isip na
kahit wala na ang asawa niya hindi pa rin nawawala ang pagmamahal ni sir Jaime para
sa kanya.

Bumalik na kami sa hacienda pagkagaling sa sementeryo.

"Daddy..." Sinalubong agad kami ni Valerie pagkapasok sa mansyon kasunod niya ang
tatlo pa niyang kaibigan na babae.
"Oh my god, he's really hot pala talaga." Bulong ng isang babaeng katabi ni
Valerie. Siniko niya ito ng mahina.

"What is it, sweetheart?" Tanong ni sir Jaime.

"Can we borrow, Tristan? Magpapasama lang kami maghorseback riding."

"Bakit hindi si mang Ernie ang isama mo? Yun ang maraming alam sa mga kabayo. Itong
si Tristan galing ito sa Maynila at wala siyang alam sa mga yan." Sabi ni sir
Jaime.

"Dad, may alam din ako sa mga horses. Kailangan lang namin ng magbabantay sa amin."
Si Valerie.

"Mr. Zamora, please let us borrow Tristan. Para kung may maaksidente man sa amin
nandyan siya, right girls?" Sabi ng isa sa mga kaibigan ni Valerie at um-oo naman
ang tatlo.

Tumingin sa akin si sir Jaime. "Okay lang ba, Tristan?"

Sino ba naman ako para hindi-an ang lalaking tumulong sa amin ni Andi. "Ako na pong
bahala sa kanila, sir Jaime."

Ngumiti siya sa akin. "Salamat, hijo. Aakyat na muna ako."

Pagkasabi ay umalis na si sir Jaime.

"My name's Amy." Pakilala ng isang kaibigan ni Valerie.

"I'm Trina."
"And I'm Venus."

"Ako si Tristan." Pormal na sabi ko sa kanila.

"Yeah, we know. Ikaw kaya bukang-bibig nitong si Valerie simula ng dumating kami
dito." Trina giggled.

"Whatever!" Inirapan ni Valerie ang kaibigan. "Ano ba magkukuwentuhan na lang ba

tayo dito or what?"

Naunang lumabas si Valerie, sinundan ko siya at sumunod din ang tatlong babae sa
akin. Sumakay ulit ako sa kotse, sa driver's seat habang si Valerie ay nakaupo sa
tabi ko. Nasa likod naman ang tatlo.

"Ilang taon ka na Tristan?" Inilapit ni Amy ang ulo niya sa akin mula sa likod.

"Twenty-seven." Maikling sagot ko.

"Single?" Si Venus naman ang nagtanong.

"May asawa na ako."

"Seryoso?!" Hindi makapaniwalang sabi ni Venus.

"Yes." Sabi ko.

"Oh, Tristan, you should've waited for me." Sabi naman ni Amy at natawa silang
magkakaibigan.

Hininto ko ang sasakyan sa harap ng kwadra ng kabayo, nag-unahan tumakbo palabas ng

kotse ang apat na babae.

"Tristan, c'mon." Aya sa akin ni Valerie.

Napabuntong-hininga na lang ako bago napilitang bumaba ng kotse.

"Tristan, help me naman oh." Sabi ni Venus. "Tulungan mo akong umakyat sa kabayo."

"Me first, Tristan." Sabi naman ni Amy.

"Nooo. Ako muna!" Sigaw ni Trina. Daig ko pa yata ang nagbebaby sit ng mga bata.
Gusto kong magsisi kung bakit pumayag pa akong samahan ang mga babaeng ito.

Isa-isa ko silang tinulungan sumakay sa kanilang mga kabayo.

"Ikaw? Hindi ka ba sasakay sa kabayo?" Tanong ko kay Valerie na nakahalupkipkip ang

mga kamay.

"No. Sinamahan ko lang naman sila eh." Sabi niya. "Pasensya ka na pala sa kanila.
Alam kong naiinis ka na sa kanila."

"Hindi naman masyado." Tanggi ko.

"Hindi naman masyadong halata?" Natatawang sabi niya.

"Parang ganun na nga." Sabi ko.

Lumabas kami sa kwadra at pinanood ang tatlong babae.

"Pinuntahan na naman ni daddy si mommy kanina, ano?" Tanong ni Valerie.

"Oo, kala ko nga aakyat ng ligaw si sir kanina dahil may bulaklak pang dala."

Ngumiti si Valerie. "Palagi niyang dinadalan ng bulaklak si mommy. Ano na naman

kinuwento ni daddy kay mommy?"

"Matigas daw ulo mo." Sabi ko at tumawa lang si Valerie. "At sabi niya di pa rin
siya tumitigil sa paghahanap kay Dominic."

"Sana mahanap na nga ni daddy si kuya Dominic."

"Ano nga bang nangyari sa kuya mo?" Hindi ko napigilan ang magtanong.

"Hindi ko pa siya nakikita kahit kailan. Sabi ni daddy, two years old pa lang si
kuya Dominic nang mawala siya. Fiesta daw dito noong nangyari iyon maraming bisita
tapos naaliw daw sa pakikipagkuwentuhan yung yaya ni kuya. Nang maalala siya ng
yaya niya wala na siya." Kuwento ni Valerie. Marami siyang naikuwento sa akin
tungkol sa sarili niya at sa pamilya niya. Papalubog na ang araw ng mapagod ang
tatlong babae at mag-ayang umuwi.

"Tristan, ido-drop off ka na lang namin sa inyo tapos ako na magda-drive papunta sa
mansyon." Sabi ni Valerie habang nagmamaneho ako.

"Okay lang sa'yo?" Tanong ko.

"Sure. Para naman makauwi ka na ng diretso."

"Kung gusto mo doon ka na rin matulog sa mansyon, sa tabi ko." Sabi ni Amy.

"Yeah, Tristan, do you wanna sleep with us?" Tanong naman ni Trina.

"Girls, tigilan niyo na nga si Tristan." Saway ni Valerie.

"No, thanks. Mas gusto kong matulog kasama ang asawa ko." Sagot ko kay Trina.

"Aww..." Sabay-sabay na sabi ng tatlong babae.

"Ang faithful mo naman na husband." Sabi ni Venus. "Pwede akin ka na lang?"

Natatawang umiling-iling ako. Ininterview nila ako ng ininterview hanggang sa

makarating na ako sa tapat ng bahay namin. Hay salamat at makakalayo na ako sa mga
babaeng ito. Agad kong nakita si Andi na nakaupo sa labas ng bahay.

"Buh bye, Tristan!" Paalam nila sa akin. Bumaba ako ng kotse at lumapit kay Andi.

"Bakit nandito ka?" Tanong ko sa kanya.

"Tristan!" Napalingon ako ng tawagin ako ni Venus. Nakadungaw siya sa bintana ng

kotse. "Goodnight! Mwah." Nag-flying kiss pa siya.

Biglang tumayo si Andi sa kinauupuan niya at padabog na pumasok sa bahay. Sumunod

ako sa kanya sa loob.

"Mahal, walang ibig sabihin iyon." Agad na sabi ko.

"Bakit? Nagtatanong ba ako?" Walang bahid ng kahit anong emosyon sa mukha niya.

"Mahal naman." Yumakap ako sa kanya.

Tinanggal niya ang mga kamay kong nakapulupot sa baywang niya at lumayo sa akin.

"Mahal huwag ka naman magalit sa akin." Sabi ko.

Tumingin siya sa akin at humugot ng malalim na hininga. "I'm not mad..."

"Hindi ka galit?" Lumapit ako sa kanya at iniharap ang mukha niya sa akin.

Nagbaba siya ng tingin bago yumuko. Yumugyog ang mga balikat niya at humagulgol
siya. I pulled her to my chest and hugged her. Hinagod ko ang likod niya habang
umiiyak siya. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang siyang umiyak.

"Mahal, bakit ka ba umiiyak?"

"I don't know." Humihikbing sabi niya.

"Ano'ng 'you don't know'? Pwede ba yun?" Tanong ko.

Tinulak niya ang dibdb ko at pilit kumawala sa pagkakayakap. "Eh, sa hindi ko

alam!"

Ano ba naman itong babaeng ito? Iiyak tapos biglang magsusungit. Naku, kung hindi
ko lang mahal ang babaeng ito.

"Ano bang nangyayari sa'yo?" Nag-aalalang tanong ko.

"Ikaw kasi, nagutom na ako kakahintay sa'yo." Lumabi siya.

Tumawa ako. Gutom lang pala ang mahal ko kaya tinotopak.

"Bakit ka natatawa?" Salubong ang kilay na tanong ni Andi.

Umiling ako. "Lika na nga, kumain na tayo para mawala na yang init ng ulo mo."

Nakahanda na sa la mesa ang niluto ni Andi na adobo. Kumuha ako ng dalawang plato
at kutsara't tinidor at inilipag ko iyon sa mesa. Nagsimula na kaming kumain.

"Stop it!" Bigla siyang sumigaw habang kumakain kami.

"Stop what?" Tanong ko sa kanya.

"Stop chewing so loud. It's annoying." Nakasimangot na sabi niya.

Ganito naman ako kumain noon pa? Ang dami naman napapansin ng babaeng ito.
Nagdahan-dahan na lang ako sa pagnguya para hindi na siya mainis.

Andi's POV

I don't understand myself. I just feel so tired and cranky all day. Hindi ko
mapigilan hindi mainis kay Tristan. Everything he does irritates me. He isn't even
doing anything wrong and I feel really bad. Kanina hindi pa yata siya nakakain
mabuti dahil nagreklamo ako sa pagnguya niya.

"Mahal..." Nakahiga na kami ngayon sa kama. I scooted closer to him."I'm sorry."

"Sorry saan?" Tanong niya.

"Sorry for being a bitch."

"Okay lang yun. Siguro pagod ka lang kaya magpahinga ka na." He started stroking my
hair.

"You still love me kahit naging mean ako sa'yo?"

"Oo naman. Kahit gaano ka pa ka topakin ngayon hindi mawawala ang pagmamahal ko
sa'yo."

"Huwag kang maghahanap ng ibang girl ah."

"Never."
"I love you." I kissed him on the cheek.

"Dito din." Ngumuso siya.

I giggled before giving him a kiss on the lips. I felt him smile against my lips
and then he grabbed me and pulled me on top of him.

*******************************************
[30] Chapter Thirty
*******************************************
"Naku, Andi, ikaw palagi ang suki ko sa halo-halo." Natatawang sabi ni aling Emma.
Halos araw-araw kasi palagi akong bumibili ng halo-halo dito. I'm always craving
for something sweet. Kapag hindi na satisfy ang craving ko I would get really upset
the whole day.

"Masarap po kasi." I smiled.

"Kaya nga tumataba yan, aling Emma. Ang takaw kasi sa halo-halo." Sabi ni Tristan.
"Halo-halo mo lang nakakatanggal ng init ng ulo niyan."

"Tikman mo kasi, mahal. It taste so good." Nilapit ko kay Tristan ang spoon at
sinubo niya naman. "Mmm... masarap nga."

"See? Sabi sa'yo."

"Tristan, lika't samahan mo kong mag-ani ng gulay." Tawag sa kanya ni mang Ando.

"Sige ho." Tumango si Tristan bago humarap sa akin. "Sandali lang mahal ko. Kukuha
lang kami ng mauulam natin mamaya."

"Okay." Sabi ko. Hinalikan niya ako sa noo bago umalis at sumama kay mang Ador.

Nang maubos ko na ang halo-halo tumayo na ako sa upuan. I felt dizzy again.
Napahawak ako sa mesa.
"Okay ka lang ba, Andi?" Nag-aalalang tanong ni aling Emma. Pinaupo niya ulit ako
sa silya. "Masama ba ang pakiramdam mo?"

"It's so weird. Palagi akong nahihilo, palaging masama ang pakiramdam ko, palagi
akong inaantok, palagi din akong gutom." Sabi ko. I'm really getting sick of this.
Sometimes ok naman ako, pero there are days when I'm just not ok. Like the other
day, I woke up with this weird feeling in my stomach. I thought I was going to
vomit but nothing came out.

"Teka, kailan ka ba huling dinatnan?" Tanong ni aling Emma.

"Dinatnan?"

"Oo, kailan ka huling nagkaroon ng buwanang dalaw?"

Napaisip ako. Kailan nga ba ang huling period ko? Hindi na pumasok sa isip ko yun
dahil sa dami ng nangyari sa amin. But I'm sure I was supposed to have my period
like two or three weeks ago pa.

"Hindi kaya nagdadalang-tao ka
could be right. Baka buntis na
matutuwa si Tristan pagnalaman
comfortable na naman ang buhay
magkaron nga kami ng baby.
na?" Nakangiting sabi ni aling Emma. Oh my god. She
nga ako. Bakit hindi ko naisip yun? I'm sure
niyang magkaka-baby na kami. May trabaho na siya,
namin dito. Hindi na magiging problema kung sakaling

"Hindi po ako sigurado." Sabi ko.

"Tamang-tama, dadalhin ko sa center ang anak ko bukas. Sumama ka sa amin para

masiguro na kung nagdadalang-tao ka nga o hindi. Pero malakas ang pakiramdam kong
buntis ka na nga. Naririnig ko kasi kayo gabi-gabi."

I blushed. We really tried our hardest to keep quiet everytime we do it. Sometimes
I just bite my pillow or make out with him while we do it to muffle the sound.

"Nagbibiro lang ako." Tumawa siya."Basta bukas, sumama ka sa amin para mabigyan ka
na rin ng mga vitamins para sa baby."
"Sige po." Sabi ko.

Nang mawala na ang hilo ko umuwi na ako sa bahay para magpahinga. Hinawakan ko ang
tiyan ko at napangiti ako. I really hope and pray I'm pregnant. I can't wait for
tomorrow, gusto ko na malaman kung buntis talaga ako. Ngayon pa lang ang dami ng
tumatakbo sa isip ko. I'm already imagining how he or she would look like, sana
kamukha ni Tristan. Gusto ko lalaki ang maging first child namin para
mapagtatanggol niya ang magiging little sister niya.

"Mahal ko." Niyakap ko siya pagdating niya sa bahay.

"Sandali lang ako umalis, na miss mo agad ako?" He said, laughing.

I showered him with kisses. "I... love... you... so... much..."

"Ano bang nangyayari sa'yo?" Nakangiting tanong niya. "Minsan ang sungit-sungit mo
ngayon ang sweet mo naman."

"I'm just so happy." Sabi ko.

"Bakit? Ano'ng nangyari habang wala ako?"

"Nothing." I answered. I decided not to tell him muna. I want to make sure na
buntis talaga ako before I tell him. Baka pareho lang kami madisappoint kapag mali
pala ang akala ko. "Masaya lang ako dahil meron akong super understanding, super
bait at super pogi na husband."

"Thank God wala na ang sapi mo." Sabi niya. "Bumalik na ang mahal ko."

"Please don't ever get tired of me kahit minsan nasusungitan kita." Sabi ko. Anak
mo naman ang may kasalanan nito.

"I won't. Alam ko naman konting lambing lang sa'yo okay ka na." He placed his hands
on my hips and pulled me closer to him.
Nakaupo kami sa ilalim ng puno. Nakaupo ako sa pagitan ng mga hita niya at
nakasandal sa dibdib niya.

"Paano pagnagkababy tayo?" Tanong ko sa kanya.

Matagal siyang hindi sumagot.

"Tristan?" Lumingon ako sa kanya. Bigla akong kinabahan. Ayaw niya bang magkababy
kami?

"You think we're ready?" Sabi niya.

"Of course."

"Iniisip ko pa lang yun natatakot na ako." Hestarted playing with my hair. "Paano
kung hindi pa tayo handa? I mean... oo nga, may tinitirhan na tayo ngayon at may
trabaho na ako pero hindi ko alam kung paano maging isang ama dahil lumaki akong
walang ama. I'm scared I'll mess up. I don't want my child to go through the same
hell I did."

"Ang negative mo talaga. Hindi mangyayari yun kasi our child will have the best dad
in the world." I took his hand and kissed his knuckle.

"Teka, bakit ba pinaguusapan natin 'to?" Sabi niya.

"Wala naman. I was just asking." I said smiling.

"Matagal pa naman yun, di ba?" Sabi niya. No, ilang months na lang siguro. I wanted
to say that to him.

"Oo nga pala. Nagpapasama si aling Emma sa akin ngayon." Pag-iiba ko sa usapan.

"Saan kayo pupunta?" Tanong niya.

"Dadalhin niya daw sa center ang anak niya."

"Sige, basta huwag ka lang magpapagabi."

"Yes, sir."

After that we just kept on talking about random stuff. Ganito naman kami palagi.
Kapag hindi siya pinapatawag ni sir Jaime namamasyal kami sa buong hacienda. This
place is so huge. Ilang weeks na kami dito pero may mga lugar pa kaming hindi
napupuntahan.

When we got back, sinalubong agad kami ni Valerie at ang tatlong kaibigan niya. Mga
may pera naman ang mga babaeng ito but why can't they afford clothes that would fit
them? They were all wearing short shorts or skirt.

"Hi Tristan!" Halos magkakasabay na sabi nila.

I clutched onto Tristan's arm, afraid they'll snatch him from me.

"Hi, girls. Ito nga pala ang asawa kong si Andi." Sabi ni Tristan sa mga babae.
They all looked at me nag-hi sila sa akin at bumalik ang atensyon nila sa asawa ko.

"Ano'ng ginagawa niyo dito?" Tanong ni Tristan.

"Babalik na kami ng Manila." Sabi ng isang babae. Huwag na sana silang bumalik dito
pati si Valerie.
"Sabi ni daddy magpahatid daw kami sa'yo." Sabi ni Valerie.

"Ihahatid ko kayo hanggang Maynila?" Gulat na tanong ni Tristan.

"No, silly. Hahatid lang natin sila hanggang sa kabilang bayan." Valerie said,
giggling.

"But if you want pwede ka naman tumira ka na lang sa amin." Sabi ng kasama ni
Valerie. Seriously? Nilalandi niya si Tristan sa harap ko? These girls are so
pathetic. Why don't they just take Valerie with them instead?

"Okay na ako dito." Tristan laughed.

"Mas gusto niya dito sa amin." Valerie playfully stuck her tongue out to her
friends. Nangulit ng umalis ang friends ni Valerie at pumayag si Tristan na ipag-
drive sila hanggang sa kabilang-bayan.

"Aalis muna ako, mahal." Paalam sa akin ni Tristan.

"Ano'ng oras ka uuwi?" Tanong ko.

"Aabutin siguro kami ng hapon kasi magshoshopping pa kami." Singit ni Valerie.

"Yung sinasabi ko sa'yo ah." Paalala ko sa kanya. I always tell him na maging good
boy siya especially around Valerie and her three air-headed friends.

"Oo naman. Hindi mo na kailangan ipaalala sa akin yan." He hugged me and kissed me
on the forehead.

"Don't worry, we will take good care of your husband." Malanding sabi ng isa sa
kaibigan ni Valerie. Tinitigan ko siya ng masama pero mukhang walang pakialam ang
witch na yun.
Nang makaalis na si Tristan dumating naman si aling Emma buhat ang anak maliit na
anak niya. Ipapacheck up niya ang bata sa doktor dahil may sinat. Malapit lang sa
hacienda ang health center na pinuntahan namin. Marami ng tao ang nakapila ng
dumating kami kaya umupo muna kami habang naghihintay.

"Ano'ng sabi ng asawa mo?" Tanong ni aling Emma.

"Hindi niya pa po alam." Sabi ko habang nilalaro si Eman, ang anak niya.

"Bakit hindi mo sabihin?"

"Gusto ko po muna kasing masiguro." Sagot ko.

"Sigurado na yan. Ilang beses na akong nagbubuntis, napagdaanan ko na yan." Sabi ni

aling Emma. Unang tinawag si aling Emma ng doctor. I went to see the other doctor.
Sinabi ko sa kanya ang mga nararamdaman ko at tinanong niya sa akin kung kailan ako
huling nakipag-sex at kailan huling period ko. Dinala niya ako sa Ob-gyne at
pinagtake niya ako ng urine test. After waiting for a couple of minutes tinawag
niya ulit ako.

I sat on the chair in front of her table.

"Congrats, misis, anim na linggo ka ng buntis. Huwag kang masyadong magpapagod at

palagi kang iinom ng vitamins..." Hindi ko na narinig ang iba pa niyang sinasabi.
Basta ang alam ko I'm pregnant with Tristan's baby.

"Thank you so much, doctor." Naluluhang sabi ko.

"First baby niyo?" Nakangiting tanong niya.

"Yes."

"Misis, huwag mong kalilimutan ang monthly check up mo. Para masiguro natin na
healthy si baby." Binigay ng doktor sa akin ang papel kung saan nakalagay ang mga
vitamins na kailangan kong inumin. Nagpasalamat ulit ako sa kanya bago nagpaalam.
"Kumusta na po si Eman?" Tanong ko ng makita ko si aling Emma.

"Maayos naman. Binigyan lang kami ng gamot pampawala ng sinat." Sagot niya. "Ano'ng
sabi ng doktor sa'yo."

"Six weeks na daw po akong buntis." Masayang sabi ko.

"Masaya ako para sa inyo ni Tristan. Biruin mo kakakasal niyo pa lang may baby na
agad kayo. Kami ng asawa ko naghintay pa kami ng ilang taon bago nabiyayaan."

Tristan's POV

Pagkatapos ng isang oras na biyahe huminto kami sa isang mall. Nagpaikot-ikot ang
apat na mga babae at bumili ng kung anu-ano.

"Tristan, huwag mo kong kalilimutan." Humawak si Trina sa braso ko.

"Babalikan kita Tristan." Sabi ni Amy.

"So, babalik ka lang pala dito para kay Tristan?" Nagtatampong sabi ni Valerie.

"Ay ang arte mo, syempre para din makita ka." Bawi ni Amy.

"Hindi ka na welcome sa amin. Next time kung pupunta ka dito kina Tristan at Andi
ka na matulog." Sabi ni Valerie.

"Oo ba. Basta katabi ko si Tristan." Si Amy.

"Sana pagbalik namin single ka na." Sabi ni Venus.

"Malabong mangyari yun." Sabi ko. "Nasaan na nga pala ang magsusundo sa inyo?"

"Ikaw naman, parang pinaaalis mo na kami." Si Venus.

"Hindi naman. Nagtatanong lang."

"Sabi ng driver namin malapit na daw siya." Sabi ni Trina. Good. Dahil gusto ko na
talaga umuwi.

Kumain pa kami sa restaurant pagkatapos nilang magshopping. Inabot na din kami ng

hapon bago tumawag ang driver nila na naghihintay na sa labas ng mall. Hinatid na
namin ang tatlo hanggang sa van.

"Bye, girl." Isa-isang nagbeso si Valerie sa tatlong babae. "Mag-usap na lang tayo
sa skype. Balik kayo dito ah."

"Oh sure." Sabi ni Trina.

"Maghanap ka pa ng mga guys na kasing pogi ni Tristan. I swear, dadalawin ka namin

every month." Sabi naman ni Venus.

"Oo nga. Dapat tatlo, one for me, one for Venus and one for Trina." Sabi ni Amy.

"Sige maghahanap na pa ako. Larga na kayo, lumalakas na ang ulan." Sabi ni Valerie.

"Bye, Tristan." Paalam nila sa akin.

"Bye, girls." Kumaway ako sa kanila.

"Uy, Tristan baka may brother ka sa Manila?" Si Venus.

"Wala eh."

"Alis na." Sabi ni Valerie bago isinara ang pinto ng van. Pinanood namin na umalis
ang van hanggang sa maglaho na ito sa paningin namin. Lalong lumakas ang buhos ng
ulan pagkaalis nila.

"Let's go home." Aya ni Valerie at tumango ako.

Pumunta kami sa parking lot at sumakay sa kotse. Nang makalabas na kami sa parking
lot halos hindi ko na makita ang daraanan ko, hindi na kinaya ng windshield wiper
ang lakas ng patak ng ulan.

"I think we should go back. Patigilin muna natin ang ulan." Sabi ni Valerie. Tama
nga naman siya, baka maaksidente pa kami kung ipipilit kong magdrive. May dadaanan
pa naman kaming bangin kaya delikado.

Bumalik kami sa mall at hinihintay namin tumigil ang ulan ngunit inabot na kami ng
gabi pero lalo lang itong lumalakas. Napagdesisyonan namin na pumunta na lang sa
inn na malapit sa mall na iyon at doon magpalipas ng gabi.

"Two rooms, please." Sabi ni Valerie nang lumapit siya sa receptionist.

"I'm sorry, ma'am. Isang kuwarto na lang ang available." Sabi ng receptionist.
"Marami kasing nagchecheck-in dito dahil sa ulan."

"Fuck!" Mura ni Valerie.

"I'll take the room." Sabi ng lalaki sa tabi namin.

"Hey!" Nakasimangot na sabi ni Valerie sa lalaki.

"Miss, kung ayaw mong kunin edi akin na lang." Sabi ng lalaki.
"We'll take it." Sabi ni Valerie sa receptionist. Nagbayad siya at binigay ng babae
ang susi ng kwarto.

"Halika na." Aya ni Valerie sa akin at umakyat kami sa hagdan papunta sa second
floor. Hinanap namin ang kwartong ibinigay sa amin.

"Okay lang ba sa'yo?" Tanong ko sa kanya habang nakatayo pa rin sa labas ng kwarto.

Lumingon siya sa akin. "At kung hindi okay sa akin saan ka naman matutulog."

"Pwede naman ako sa kotse." Sabi ko.

"I know you're tired, too." Sabi niya. "Don't worry hindi kita gagahasain." Biro
niya.

Pumasok na ako sa kwarto at sinara niya na ang pinto.

*******************************************
[31] Chapter Thirty One
*******************************************
I waited for Tristan the whole night. Antok na antok ako pero hindi naman ako
makatulog sa pag-aalala. I could hear the rain and wind outside. I hope Tristan is
safe. Sana walang nangyaring masama sa kanya. Sana rin wala siyang ginagawang
masama ngayon. He's with four beautiful women! Kanina nga lang kaharap ako
nilalandi na siya ng mga babaeng yun ngayon pa kayang wala ako sa tabi niya.

I looked at the clock, eleven o'clock na wala pa rin siya.

"One hour na lang baby. Kapag wala pa ang daddy mo, matutulog na tayo." Sabi ko
habang hinahawakan ko ang tiyan ko.

One hour has passed, hindi pa rin siya umuuwi. I decided to go to sleep dahil baka
makasama sa baby kung magpupuyat ako. Humiga ako sa kama at ipinikit ko ang mga
mata ko. I tried to sleep. I lang oras akong nakahiga at nag-iisip kung nasaan na
si Tristan at kung anong ginagawa niya ngayon bago nakatulog.
 Wala na ang ulan ng magising ako at wala pa rin si Tristan. Hindi ako makakain
mabuti ng breakfast dahil di ako mapakali kakahintay sa kanya. I decided to take a
walk after having breakfast para naman malibang ko ang sarili ko. I don't wanna
worry too much baka kasi makasama sa baby namin.

Nilibang ko na lang ang sarili ko sa pakikipagkuwentuhan kina aling Sonia at aling

Emma. Inabot na ng hapon at wala pa rin siya. Nang makaramdam ako ng antok
nagpaalam na ako sa kanilang dalawa at pumasok sa bahay.

Nagising ako ng marinig ko ang parating na kotse, I quickly got up from bed and
looked out the window. Madalim na, gabi na pala. Huminto ang kotse at lumabas si
Tristan at Valerie. Sandali silang nag-usap, mukhang seryoso ang pinag-uusapan
nila.

Valerie touched Tristan's face and said something. Tristan smiled at him. Tapos
pumasok na si Valerie sa kotse at umalis na. Ano ba ang dapat kong isipin? They
spent the night together, for God's sake! And now, naglalandian sila sa labas. I
tried to hold back my tears.

"Bakit ngayon ka lang?" Nakasimangot na tanong ko pagpasok niya sa bahay.

"Ang lakas ng ulan kaya nagpalipas kami ng gabi sa kabilang bayan." Sagot niya.

"Kaninang umaga pa tumigil ang ulan bakit ngayon lang kayo umuwi?" I crossed my
arms.

"M-may dinaanan pa kami." Nag-iwas siya ng tingin sa akin.

"I see you're getting comfortable with Valerie. Too comfortable." Tumaas ang kilay
ko.

"What are you talking about?" Kumunot ang noo niya.

"Sabihin mo nga sa akin ano'ng ginawa niyo habang magkasama kayo?"

"Wala!"
"Wala? You spent the night together!" Hindi ko napigilan tumaas ang boses ko.

"Andi, please, tigilan mo muna ako. Pagod ako." Mahinang sabi niya. Then I heard
him sigh.

"Bakit? Pinagod ka ba ni Valerie." I said sarcastically.

"Ayokong makipag-away sa'yo ngayon." May bahid ng inis ang boses niya. Pagkasabi ay
tumalikod siya at lumabas ulit. Wala akong nagawa kung hindi panoorin siyang
lumabas sa pinto at pabagsak na isinira yun. Tears start to fall down my cheek.

Hindi ganon ang Tristan na kilala ko. Hindi yun ang mahal ko. Tristan never walked
out on me kahit na madalas ko siyang awayin nitong mga nakaraang araw. Kapag
nagagalit ako sa kanya nilalambing niya ako. Hindi naubos ang pasensya niya sa
akin... ngayon lang.

Maybe he was just tired katulad ng sinabi niya. Maybe he had a rough day. Maybe I
was overreacting. Or maybe kaya napuno na siya sa akin, hindi ko naman siya
masisisi kung iyon nga ang dahilan. Sumilip ako sa bintana at nakita ko siyang
nakaupo sa harap ng bahay at nagsisigarilyo. I think I should apologize to him. Ako
naman kasi ang nagsimula nito.

Lumabas ako sa bahay at nilapitan ko siya. Ang layo ng tingin niya at parang ang
lalim ng iniisip niya. Umupo ako sa tabi niya.

"M-mahal ko..." I touched his shoulder. Mukhang nagulat siya sa akin. Tinapon niya
sa sahig ang sigarilyo at inapakan.

"Ano?" Sabi niya sa malamig na tono.

"I'm sorry." I hugged him and rested my head on his shoulder.

Hindi siya sumagot. Tinanggal niya ang mga kamay kong nakayakap sa kanya at tumayo
siya sa kinauupuan niya. Walang sabi-sabing pumasok siya sa bahay. I don't know
what is happening to Tristan? Ano bang pinakain sa kanya ng Valerie na yun at
nagkakaganon siya?

Sinundan ko siya sa loob.

"Kumain ka na ba?" I asked quietly.

"Tapos na." Maikling sagot niya. Umkyat siya sa kama at humiga.

I wanted to tell him about my pregnancy. Gusto kong sabihin sa kanya na magkaka-
baby na kami. Gusto kong pag-usapan namin yung plans namin for our baby. Gusto ko
ikwento sa kanya kung gaano ako kasaya ng sabihin sa akin ng doctor na buntis ako.
But that didn't happen. Instead, I silently cried myself to sleep.

Wala na sa tabi ko si Tristan ng magising ako. Tumayo ako sa kama at nang hawiin ko
ang tela na nagcocover sa bedroom at nakita ko siya na nasa mesa. May dalawang
empty bottle ng beer sa harap niya at isa naman ay nilalagok niya.

"Why are you drinking so early?" Tanong ko ng makita ko siya. Why is he even
drinking?

Hindi niya ako pinansin at nagpatuloy siya sa pag-inom.

Umupo ako sa tabi niya at hinawakan ang isang kamay niya. "Mahal, I'm so sorry sa
mga sinabi ko kahapon. Bati na tayo." I gave him the puppy eyes look.

Hindi siya kumibo. Katulad kahapon parang malalim ang iniisip niya.

Hinawakan ko ang kamay niya. "Mahal, say something. Simula ng dumating ka dito
kagabi ang tahimik mo."
"You need to go home." Sabi niya.

"Home?" Kumunot ang noo ko. This is my home. OUR home.

"Ibabalik na kita sa pamilya mo." He said flatly.

"W-what?" Hindi ako makapaniwala sa narinig ko.

"Pupunta tayo sa Maynila ngayon at ibabalik na kita sa inyo." Seryosong sabi niya.

"No..." I felt my eyes water as I shake my head. "Ayokong bumalik sa kanila."

"I already packed your things." Sabi niya. Napatingin ako sa bag na nakalapag sa
paanan niya.

"I don't understand kung ano'ng nangyayari? Bakit ba pinaaalis mo ako?" Nanginginig
ang boses na tanong ko. "Tell me, dahil ba ito kay Valerie? May nangyari ba sa
inyo?"

Hindi nagsalita si Tristan. I couldn't keep myself from sobbing. Kung nagkamali nga
siya, handa ko siyang patawarin. Lahat naman ng tao nagkakamali, di ba? He's just a
man and Valerie is a beautiful woman. Hindi ko siya masisisi. Nangyari na eh, tapos
na yun. Mas gusto kong magtanga-tangahan na lang kesa maghiwalaya kami.

"Tristan, I'm willing to forgive you."

"I'm not asking for forgiveness. Hindi mo ba naiintindihan, ayoko na sa'yo!" Hindi
ako makapaniwalang nanggaling ang mga salitang iyon sa bibig niya.

"Is this some kind of a sick joke?!" I said sobbing.

"Mukha ba akong nagbibiro?" He gave me a cold glare before harshly grabbing my arm.
Itinayo niya ako. "Magbihis ka na para makaalis na tayo."

"How could you?" Pilit akong kumawala sa pagkakahawak niya. I lashed out at him and
punched him in the chest. Hindi siya gumalaw sa kinatatayuan niya at hindi niya ako
sinubukang pigilan. "Binigay ko sa'yo ang lahat. I gave up everything for you.
Ngayon itatapon mo na lang ako na parang basahan." Pinagsusuntok ko siya hanggang
sa manghina ako. Napaupo ako sa paanan niya. "A-akala ko ba mahal mo ko? Mahal na
mahal kita, Tristan. Gagawin ko ang lahat ng gusto mo, just don't leave me."

"Get up!" Sigaw niya. "Wala ka na bang respeto sa sarili mo ha? Hindi mo ba narinig
ang sinabi ko? Ayoko na sa'yo. Pinagsawaan na kita. Wala ka ng ginawa kung hindi
maging pabigat sa akin!"

He grabbed my arm and yanked me up. Sapilitan niyang hinubad ang pajama ko. "Kapag
hindi ka pa mag-ayos sa loob ng limang minuto aalis kang nakaganyan."

Kumuha ako ng shirt at jeans pinanood niya lang ako habang umiiyak na sinusuot ang
damit ko. He's face was emotionless. Ok naman kami bago siya umalis, why did he
suddenly changed? What went wrong?

Nang makabihis na ako, he picked up the bag and grabbed my hand. Hinatak niya ako
palabas ng bahay. He didn't say a word habang naglalakad kami. Tumawag siya ng
tricycle para maghatid sa amin sa bus terminal.

"Tristan, ayokong umalis. Dito na lang tayo, huwag mo na akong ibalik kay mommy at
daddy." Naluluhang sabi ko bago kami pumasok sa bus. Walang sabi-sabing hinawakan
niya ako sa braso at sapilitan pinapasok sa bus.

Nasa tapat na kami ng mansyon. Wala ni isa sa amin ang nagsalita. Pagod na akong
makiusap sa kanya at pagod na rin ako sa kaiiyak. I looked at his stone cold face.
Wala man lang akong nakikitang kahit katiting na lungkot or regret. Ganun ba kadali
sa kanya ang itapon ang relasyon namin? Did he really loved me? Gusto kong maniwala
na minahal niya ako pero kung talagang minahal niya ako hindi niya gagawin sa akin
ito. He just used me for sex. At nang makahanap siya ng ibang babae, he just
dropped me like a hot potato.
"Pasensya na, miss Andi. Pinagbilin sa amin ng daddy mo na hindi ka na namin
pwedeng papasukin dito." Sabi ng guard na nasa labas namin.

"Tawagin mo ang amo mo." Utos ni Tristan sa guard.

"Sir kasi-"

"Sabi ng tawagin mo ang amo mo. Sabihin mo ibabalik ko na ang anak niya sa kanya."
Bahagyang nagtaas ang boses niya.

Nagkatinginan ang dalawang guard at tinanguan ng isa ang kasama niya. Pumasok ang
isang guard sa loob ng mansion.

When he came back kasama niya na si daddy.

"D-dad..." My eyes started stinging with tears. Ngayon ko na realize kung gaano
kamali na pinili ko si Tristan kesa sa dalawang taong nagpalaki at nagmahal sa akin
sa loob ng maraming taon. I'm so stupid. Tama si dad when he said I'd come crawling
back to him.

"Ano'ng ginagawa niyo dito?" Galit na tanong ni daddy.

"I'm sorry, dad." Hindi ko na napigilan ang sarili kong tumakbo ako at yumakap sa
kanya. "I'm so sorry... I should've listened to you and mom." Umiiyak na sabi ko. I
was surprised when dad hugged me back. I cried even harder. Lalo akong na guilty sa
ginawa ko sa kanila ni mommy.

"It's ok, sweet heart." Wala na ang galit sa boses niya. He rubbed my back.
"Pinapatawad na kita."

*******************************************
[32] Chapter Thirty Two
*******************************************

Tristan's POV
Tumakbo si Andi sa ama niya at yumakap. Mas mabuting nasa poder na siya ng mga
magulang niya. Nasisigurado kong magiging ligtas siya dito. Hindi ko na kinayang
tignan pa siya, parang dinudurog ang puso ko habang nakikita kong nasasaktan siya
dahil sa akin. Tumalikod ako at kusang bumagsak ang mga luhang kanina ko pa
pinipigilan. Mas pinili kong magalit siya sa akin at kamuhian niya ako para hindi
na siya magdalawang-isip na lumayo sa akin. Alam kong pagsinabi ko sa kanya ang
totong nangyari mas lalo siyang hindi papayag na bumalik sa mga magulang niya.

Hindi totoo ang iniisip niyang may nangyari sa amin ni Valerie. Walang nangyari sa
aming dalawa. Nagkuwentuhan lang kaming dalawa hanggang sa dalawin siya ng antok.
Natulog siya sa kama at naglatag ako ng kumot sa lapag at doon nahiga. Halos hindi
nga ako nakatulog ng gabing iyon dahil nag-aalala ako kay Andi dahil mag-isa lang
siya sa bahay.

Nang dumating ang umaga nagcheck out na kami sa inn at doon din sa mismong inn na
yun nakita ko ang dalawang lalaking nanloob sa amin sa apartment noon. At ang
malala pa ay nakita din nila ako. Hinabol kami ng dalawa lalaki at hinatak ko si
Valerie papunta sa kotse. Sumakay sila sa motorsiklo nila at sinundan nila kami.
Ilang beses nila kaming pinaputukan ng baril at sa awa ng Diyos wala sa aming
dalawa ang natamaan. Ipinaliwanag ko kay Valerie ang nangyayari at kung bakit kami
hinahabol ng mga lalaking iyon. Alam ni Valerie ang pasikot-sikot sa lugar na iyon
itinuro niya sa akin ang daan papunta sa gubat at doon namin niligaw ang dalawang
lalaki. Nang makatiyak na kami na wala ng sumusunod sa amin nagpunta kami police
station at ni-report namin ang nangyari. May nag-escort sa aming mga pulis pabalik
sa hacienda. Nangako si Valerie na tutulungan niya kami pero ayokong pati sila ay
madamay sa gulong ito.

Gulong-gulo ang utak ko ng makabalik ako sa bahay. Pumasok sa isip ko na lumipat sa

ibang lugar kasama si Andi. Ngunit naisip ko din kung gaano kakapangyarihan ang
taong kalaban namin. Mukhang determinado talaga siyang ipapatay ako at kahit saang
lugar pa kami pumunta hahanapin at hahanapin niya kami. Paano kung sa susunod na
makita nila kami ay hindi na kami swertehin? Buti kung ako lang ang sasaktan nila
pero paano kung pati si Andi idamay nila? Pinili ko na lang na ibalik si Andi sa
mga magulang niya para masigurong magiging ligtas siya. Pinagsalitaan ko siya ng
masasakit na salita para maitaboy siya. I hate myself for doing that to her. Sana
balang araw kung magkikita man muli kami mapatawad niya ako sa nagawa ko sa kanya.

Andi's POV

Nakaupo ako sa upuan sa terrace at nakatingin sa labas. Simula ng iwan ako ni

Tristan, palagi akong nandito. Umaasa na makikita ko siya na babalikan niya ako at
makikita ko siyang nakatayo sa labas ng bahay. I'm still holding on to that little
hope that maybe he'll change his mind.

"Honey..." Narinig ko ang boses ni mommy. Napalingon ako sa may kwarto at nakita ko
siyang papasok at may hawak na tray. She smiled when she saw me. "Nagbake ako ng
favorite mong madeleine cookies. Hindi ba gusto mo ito?"

Ibinaba niya ang tray sa table sa harap ko. May isang plato ng madeleine cookied at
dalawang baso ng milk. "Thank you, mom."

"Anything for our princess." Tumabi si mommy sa akin.

"Mom, I'm sorry." Nangingilid ang luhang sabi ko. "I'm a bad daughter. I'm so
sorry."

Hinawakan niya ang mga kamay ko. "It's ok, darling. Nagkamali ka lang. Ang
mahalaga, nalaman mo na kung ano ang tunay na ugali ng lalaking iyon at natuto ka
sa pagkakamali mo."

"I still love him. I miss him so much and I'm so sorry." Yumakap ako kay mommy at
umiyak.

Mom kissed me on the forehead. "Don't worry. You'll be fine. Darating ang panahon
na makakalimutan mo rin siya. Siguro nga sampung taon mula ngayon makakalimutan mo
na rin ang pangalan niya."

I don't think it's possible na makalimutan ko siya. He left me something to

remember him; this baby I'm carrying. Hindi ko pa masabi kay mommy at daddy na
buntis ako. I'm don't know how I'm going to tell them. Ang dami ko nang nagawang
pagkakamali and I'm so scared I'll disappoint them again.

"Tita." I heard a man's voice. Napatingin ako sa may pinto ng terrace at nakita
kong nakatayo doon si Jason.

Mom pulled away from the hug and wiped my tears with her thumb. "Hush now..."

Lumingon siya sa kinatatayuan ni Jason.

"Hi, darling." Mom said smiling. "Halika, samahan mo kaming mag snack."

"Good afternoon, Andi." Sabi sa akin ni Jason. Pinaupo ni mommy si Jason sa tabi
ko.

"Sandali lang. May kukunin lang ako sa baba." Sabi ni mommy at tumayo na siya.

"M-mom..." Tawag ko sa kanya. I don't want to be left alone, in this room, with
this guy.

"Sandali lang ako, hon. Mag-usap muna kayong dalawa." Mom said. Pagkatapos ay
lumabas na siya sa kwarto.

"So, uh... dinalhan kita ng mga books." Inilapag ni Jason ang tatlong makakapal na
libro sa harap ko. "Lahat yan sinulat ng favorite author ko si Haruki Murakami.
Peace offering. Sana magustuhan mo."

"Thanks."

"Sorry again for being an ass to you at your dad's party." Hingi niya ng tawad.

"Ok." I said in a cold tone of voice.

"Kumusta nga pala ang bakasyon mo sa Barcelona?" Pag-iiba niya.

"B-barcelona?" I've never even been to that place kaya medyo nagulat ako ng
tanungin niya ako.

"Oo, sabi ng mommy mo nagbakasyon ka raw sa Barcelona."

"Oh-- ok naman." Sabi ko na lang. Hanggang ngayon pala hindi pa rin nila sinasabi
sa kanila ang totoo. Mom still wants me to marry Jason, that's why she didn't tell
him the truth. Paano kapag lumaki na ang tiyan ko? Sigurado akong aatras sa kasal
si Jason at ang family niya at madidisappoint ko na naman si mommy at daddy.

"Last time na nagpunta ako doon noong college pa ako. Ang ganda ng mga beach dun,
di ba?"

Um-oo na lang ako kahit hindi ko alam. Mula sa beach sa Barcelona napunta ang
usapan namin sa iba't ibang bansang napuntahan niya. Mahilig siyang magtravel,
namangha ako sa galing niyang magsalita ng fluent na French, Italian, Nihongo at
Spanish. Naaliw ako sa pakikipag-usap ko sa kanya. I thought maybe he isn't as bad
as I thought he was.

"Wow, you're so good." Sabi ko sa kanya after niya magrecite ng isang poem sa
french.

"Merci beaucoup." Sabi niya. Meron din naman akong alam na konting french. I took
french class when I was in highscool. Kaya naintindihan ko ang sinabi niya.

"De rien." Sagot ko sa kanya.

He smiled. "You know how to speak french?"

"Mm... not really. Napag-aralan ko lang yun sa french class dati. Pero kung
kakausapin mo ako ng french hindi kita maiintindihan." Natatawang sabi ko.

"Tu es de toute beaut�."

"What?" Tanong ko sa kanya ng hindi ko maintindihan ang sinasabi niya.

"It means you're beautiful."

"Oh... merci." Medyo naiilang na sabi ko.

"Hey, don't look down." He lifted up my chin ng yumuko ako.

"Uhm... maganda ba talaga itong book?" Nilayo ko ang ulo ko sa kanya at binaling
ang atensyon ko sa libro.

"Oo maganda talaga yan. Basahin mo."

"I will." Sabi ko.

"Friends?" He held out his hand for a handshake.

Tinanggap ko naman iyon. "Friends." Nakangiting sabi ko.

"I see you two are getting along fine." Napalingon kami kay mommy. "Sorry, I took
so long. Nag-usap pa kasi kami ng dad mo, Jason."

"Ok lang, tita." Sabi ni Jason.

"Bakit hindi niyo kasama si Meredith?" Tanong ni mommy.

"She's... she's out of the country." Sagot ni Jason.

"Oh, tell your mom I said hi when you talk to her." Sabi ni mommy.

"Sure, tita."

Nag-usap pa sandali si mommy at Jason bago siya nagpaalam. Nang maiwan kaming
dalawa ni mommy, she was so happy na nakakasundo ko na kaming dalawa. Pagkatapos ng
araw na iyon madalas ng bumisita si Jason sa amin. Naging close kami but I don't
feel anything special for him. Kaibigan lang ang tingin ko sa kanya.
"Andi, honey?" Nakita ako ni mommy habang nakasubsob ang mukha ko sa toilet bowl at
nagsusuka. She pulled my hair back and rubbed my back. "Ano'ng nangyayari sa'yo?"

Napapadalas ang pagvomit ko tuwing umaga. It's getting worse everyday, minsan pa
nga buong araw lang akong nakahiga sa kama dahil masama ang pakiramdam ko. I would
just lie in bed all day and read books. Sometimes I would read out loud to my baby.
8 weeks na siya ngayon. Minsan nararamdaman ko siyang gumagalaw but that could just
be my imagination. Even though iniwan ako ni Tristan hindi ko magawang magalit sa
kanya dahil iyon sa baby na nasa tiyan ko ngayon. I already love my unborn baby so
much. I really want to tell mom and dad that I'm pregnant but I'm waiting for the
right moment.

"Baka may ulcer ka na, honey. Magpacheck up ka na kaya sa doktor." Sabi niya.

"Na busog lang ako sa kinain ko kagabi." Dahilan ko. Nagmumog ako ng mouth wash
pagkatapos.

"I'll ask yaya to cook you some soup para naman mainitan ang tiyan mo." Sabi ni
mommy. "Gusto ko lang paalala sa'yo na mamaya na ang party ng tito Edgardo mo.
Kailangan maghanda ka na."

"Yes, mom." Sagot ko.

"Kakain ka ba sa baba o ipaaakyat ko na lang dito ang breakfast mo?" Tanong niya sa
akin.

"Dito na lang ako kakain." I answered. I don't feel good today. Nahihilo ako at
gusto kong humiga lang sa kama.

"Ok, padadala ko na lang sa yaya mo ang breakfast mo." Sabi niya.

"Thanks, mom."

"Naka hang na ang damit na susuotin mo mamaya. Gawa pa iyon ng fashion designer na
kaibigan ko sa Paris, you will look beautiful in that dress." Sabi ni mommy bago
umalis.

Bumalik ulit ako sa kama at binasahan ko ang baby ko ng book. Sabi kasi nila
nakakarinig na ang baby kahit nasa tiyan pa lang. The Cat in the Hat by Dr. Seuss,
ito ang pinakafavorite na book ko noong bata pa ako at hanggang ngayon na sa akin
pa rin ito.

I was taking an afternoon nap when mom came to my room and woke me up.

"Andi, honey, come on. You have to take a shower and get dressed. Mamaya nandito na
ang makeup artist at hair stylist mo." Sabi niya sa akin.

I bet marami na naman media kaya nagpapanic si mommy. Everything has to be

beautiful in front of the camera, she would often tell me. No wonder siya ang isa
sa mga hinahangaan na socialite ngayon. According to the magazines she's the
epitome of beauty and grace.

I went to the bathroom and took a bath. Pagkalabas ko ng bathroom sinalubong ako ni
mommy at pinasuot sa akin ang dress na gawa ng fashion designer na kaibigan niya.

Masikip sa akin ang dress kaya inis na inis si mommy habang sinusuot niya sa akin
iyon.

"Andi, you have to watch what you eat." Sabi niya habang pilit niya tinataas ang
damit. "Tignan mo, you're gaining weight."

"Mom... I'm-" pregnant.

"Goddammit!" Sigaw niya. I chewed on my lower lip. "Why won't this dress fit! Ang
laki ng ginastos ko dito!" I can feel the anger in her voice. I knew it was more
than the dress. She knows what I was about to say. She just doesn't want to hear it
yet.

"Finally. Nasuot na rin." Sabi niya. Nasuot nga ang dress pero hindi niya naman
masara ang zipper sa likod. "Suck your stomach in, honey."
"Mom, I can't..." Mahinang sabi ko.

"Come on, Andi. Hindi ko masasara ang zipper kung hindi mo gagawin iyon." Sabi
niya.

Ginawa ko ang sabi niya. Pilit niyang isinara ang zipper ng dress ko. It felt
really uncomfortable sa stomach part ko. Doon talaga ang masikip. And I'm scared
that I might be hurting my baby.

Pinaayusan niya ako sa makeup artist at hair stylist niya. After that umalis na
kami kasama si dad papunta sa party ni tito Edgardo.

"Sweet heart, bakit hindi ka yata mapakali sa kinauupuan mo?" Tanong ni dad. Kanina
pa kasi ako galaw ng galaw sa upuan ko dito sa kotse. Mas lalo kasing sumisikip ang
dress ko kapag nakaupo ako at nakakaramdam ako ng konting pain.

"Don't mind her, medyo masikip lang sa kanya ang dress." Si mommy.

"Then why did you wear it?" Tanong ni dad sa akin.

"Cause it looks beautiful on her." Sagot ni mommy. "Kaming mga babae, we would wear
anything beautiful even if it's a little uncomfortable. Katulad na lang ng high
heels."

"Women." Naiiling-iling na sabi ni dad. Mom just laughed.

I felt so relieved when the car stopped. Agad akong lumabas ng kotse para makatayo.
Si Jason ang unang lumapit sa akin at humalik sa pisngi ko ng makita ako.

"You look stunning." Sabi niya habang tinitignan ako mula ulo hanggang paa.

"Thank you."

Sumunod si mommy at daddy sa akin at binati din sila ni Jason. There were cameras
everywhere. Maya-maya ay isa isang naglapitan sa amin ang mga photographers. I felt
really dizzy, hindi ko alam kung dahil sa sikip ng damit ko o dahil sa flash ng
camera.

"Are you ok?" Tanong ni mom sa akin.

"Y-yeah." Sagot ko even though I'm not ok.

Isa-isa akong pinakilala ni Jason sa mga bisita at sa mga kamag-anak niya. The
photographers keep taking pictures of us. Sunod sila ng sunod sa amin.

Nagsimula ng magserve ang mga waiter ng appetizer. Umupo na ang lahat sa kani-
kanilang upuan. Nasa isang table lang kami ng parents ko, ni Jason at ang dad ni
Jason. Abala ang mga parents namin sa pag-uusap tungkol sa politics at sa mga
businesses nila. I noticed na wala si tita Meredith sa party.

"Where's tita Meredith?" Mahinang tanong ko kay Jason.

Napahinto si Jason sa pagsubo. "May... ano eh, business meeting sa ibang bansa."

"Oh, I see." Tumango na lang ako.

Maya-maya ay tumayo si tito Edgardo sa upuan niya at pumunta sa stage.

"Ladies and gentlemen, may I all have your attention please?" Sabi ni tito Edgardo
sa harap ng microphone. Natigilan ang mga guests at sandaling natahimik.

"Thank you." Sabi niya. "Tonight, I formally announce the engagement of my son,
Jason de Veyra with the beautiful, Miranda Cordova." Nang matapos siyang magsalita
lahat ng tao ay nagpalakpakan. Nagulat ako dahil wala akong kaalamalam that they
were going to announce our engagement. Oh God! I would put my family to shame kapag
nalaman nilang buntis ako at hindi si Jason ang ama.

Hinawakan ni mommy ang kamay ko at pinisil iyon. I looked at her and she smiled at
me. Biglang nagdilim ang paningin ko at sigaw ng mga tao ang huli kong narinig.
"Wala kayong dapat ipagalala,Mr. and Mrs. Cordova, mabuti ang kalagayan ng anak
niyo at ng baby." Narinig kong sabi ng doktor. Dahan-dahan kong binuksan ang mga
mata ko at nakita ko si mommy at daddy na nakatayo sa dulo ng kama at kausap ang
doktor. I closed my eyes again at nakinig na lang ako sa conversation nila.

"Baby?" Ramdam ko ang pagkabigla sa boses ni dad.

"Yes, she's two months pregnant. Iwasan na lang po natin na magsuot siya ng
masisikip na damit dahil baka makasama sa batang dinadala niya. Iyon siguro ang
dahilan kung bakit siya nahimatay." Sabi ng doktor. "Hindi din siya dapat ma-stress
at mapagod."

Sana huwag munang malaman ng iba ang pagbubuntis ng anak ko dahil gusto namin
sanang sorpresahin ang fiancee niya." I heard mom's voice.

"Don't worry, Mrs. Cordova. Confidential ang lahat ng records ng aming mga
pasyente." Sabi ng doctor.

"Thank you, doc." Sabi ni mommy.

Nagpaalam na ang doktor at narinig kong bumukas at sumasara ang pinto sa kwartong
iyon.

"What are we going to do?" Boses ni mommy.

Hindi ko narinig na nagsalita si dad. I wanted to open my eyes to see what's going
on but I was too scared. Naramdaman ko na lang na may pumatak na luha sa gilid ng
mga mata ko.

Harold's POV
"I want that son of a bitch dead! You hear me?" Kausap ko sa telepono ang isa sa
mga tauhan ko. Umuwi ako sa bahay habang si Olivia ay nagbabantay kay Andi sa
ospital.

"Papatayin ko, boss?" Tanong ng kausap ko.

"Tanga ka ba? Hindi mo ba narinig ang sinabi ko?" Sigaw ko sa kanya.

Kahit kailan hindi ako nagpautos na pumatay ng isang tao, ngayon pa lang. Wala
naman talaga akong balak na patayin ang tarantadong iyon gusto ko lang maibalik ang
anak ko sa akin. Ngunit nang malaman kong buntis ang anak ko sa anak ng tarantadong
iyon gusto ko siyang burahin sa mundong ito. Ano na lang ang mukhang ihaharap ko sa
mga tao pagnalaman nila ang kalagayan ni Andi? At anong mukha ang ihaharap ko sa
pamilya ng amigo ko?

"Yes, boss. Narinig ko." Sabi ng lalaki sa kabilang linya. "Kami na ang bahala sa
kanya."

"Gusto kong makita ang katawan niya pagkatapos niyong gawin ang trabaho niyo." Sabi
ko.

"Yes, boss."

Ibinaba ko na ang telepono at pabagsak na umupo sa couch. Hinilot ko ang nananakit

na sentido ko. Kailangan mawala ang lahat ng problema ko.

*******************************************
[33] Chapter Thirty Three
*******************************************
I've been home from the hospital for a week now. Kahit kailan hindi sila nagbanggit
o nagtanong tungkol sa pagbubuntis ko. I know they're having a hard time accepting
the fact that I'm pregnant. Hindi ko naman sila masisisi. Malaking eskandalo ito
kapag nalaman ng ibang tao lalo na ngayon na alam na nilang engaged ako kay Jason.

Palaging bumibisita dito si Jason. Of course, he doesn't know anything about it

yet. Hindi ko alam kung bakit kailangan ko pa itong itago. Why don't they just tell
them the truth and break off the engagement? Bakit kailangan pang patagalin? Sooner
or later it will show. Lalaki din ang tiyan ko at malalaman ng lahat na buntis ako.
Bumukas ang pinto ng kwarto ko. Mom popped his head through the door. "Andi,
honey."

"Mom?" Ibinaba ko ang librong binabasa ko.

"How are you feeling?" Pumasok si mom sa kwarto at umupo sa gilid ng kama.

"Good." Sagot ko.

"Get dressed, okay? May appointment ka sa doctor ngayon." Sabi niya.

"I'm not sick. Why do I need to see the doctor?" Tanong ko.

"Para sa... baby." Tumingin siya sa tiyan ko and quickly looked away.

I smiled. At least kahit paano concerned sila health ng baby ko. Does this mean na
tanggap na nila ang kalagayan ko? Sana nga.

"Thank you, mom." I hugged her.

"O-ok, get dressed na. I'll wait for you downstairs." Bumitaw si mommy sa
pagkakayakap at nagmamadaling lumabas ng kwarto.

Pagkalabas ni mommy agad akong bumaba sa kama at pumunta sa closet. Namili ako ng
damit na susuotin. After I got dressed I went downstairs. Nakaupo si mommy sa
living room at naghihintay sa akin.

Sumakay kami sa kotse at siya ang nagdrive. Hindi nagsasalita masyado si mommy
habang nagdadrive siya. Which I find really weird dahil hindi ako sanay na tahimik
siya. She always has something to say.

Makalipas ang ilang minutong biyahe nakarating na kami sa hospital. Pumasok kami sa
loob ng ospital at sumakay sa elevator. Bumaba kami sa 5th floor at nilakad namin
ang mahabang hallway. Huminto si mommy sa harap ng pinto sa pinakadulo. Kumatok
siya at pinagbuksan kami ng isang babae.

"Good afternoon, Mrs. Cordova." Nakangiting bati nito sa kanya.

"Good afternoon." Pormal na sabi ni mommy.

"Please, come in." Sabi ng babae.

Pumasok kami sa loob ng kwarto.

"Dad?" I was surprised when I saw dad sitting in front of the doctor's desk.
Natigilan siya sa pakikipag-usap sa doctor at tumingin sa akin. Why is he here too?

"Sweetheart, come sit over here." Tinuro niya ang upuan sa harap niya. Lumapit ako
at umupo doon.

Tumayo si mommy sa likod ng upuan ko at ipinatong ang kamay niya sa braso ko.

"Hello, Miranda. I'm Dr. Hall." Sabi ng doktor.

"Hi." Sabi ko.

"Okay, let's have a look at your medical record." Binuksan niya ang isang folder na
nakapatong sa desk niya, "You are... 9 weeks pregnant. Everything looks healthy."

Sinara niya na ang folder. "So, before we start I'll explain what will happen in
the abortion."

"Abortion?!" My eyes widened in shock. I can't believe what I just heard.

Nagkatinginan si dad at si Dr. Hall. Then dad looked at me.

"Andi, anak, mas makabubuti ito para sa'yo." Sabi ni dad.

"Mom..." Lumingon ako sa kanya para humingi ng tulong. But she looked away. I felt
my eyes burn with tears. Pakiramdam ko pinagkaisahan nila ako. I shook my head. "I
won't have an abortion."

"You're 19 years old. You are not ready to be a mother." Sabi ni dad.

"Kahit ano pang sabihin mo I won't let you kill my baby." Tears rolled down my
cheeks.

"A fetus is not a baby. It is just a-"

"Shut up!" Sigaw ko sa Doktor.

"Andi, ako ang ama mo kaya ako ang masusunod." Mariing sabi ni dad.

"No." I looked at him in disgust. "How could you even think about killing an
innocent baby?"

"You are going to get rid of that... parasite and that's final." Sabi niya.

This man in front of me is not my father, he is not even a human being, he is a

monster! Hindi ako makapaniwala sa mga nangyayari. I can't believe this is
happening.

"This parasite is your grandchild." Sabi ko habang nakatingin ng masama sa kanya. I

roughly wiped my tears away. "I'm getting out of here."

Tatayo na ako ng bigla akong pinigil ni mommy. She pushed my shoulders down. "Andi,
listen to your dad. This is for your own good."

"How is this for my own good?" I stared at her with disbelief. "You are a woman,
mom. Dapat nga naiintindihan mo ako."

I shrugged her hands off my shoulder at tumayo para umalis na. Bago pa ako
makarating sa pinto, hinawakan ako ng babaeng sumalubong sa amin kanina at
nakaramdam ako ng kirot sa braso ko. I knew she had done something to me at hindi
nga ako nagkamali. When I looked at my arm nakita kong may nakaturok na injection
doon.

"What are you doing?" Tanong ko sa kanya.

"I'm sorry, ma'am." Sabi niya.

Bumigat ang mga mata ko. My body went limp at agad akong nasalo ng babae. I could
feel myself slowly slipping into unconsciousness. I didn't want to fall asleep
but...

I opened my eyes and looked around. I'm in my room. Was it all just a... nightmare?
I felt a sharp pain on my stomach when I tried to sit up. Kinapa ko ang tiyan ko.
May baby pa rin ba dito? I started to panic. I felt so anxious, Oh God! Did I lose
my baby? Natuloy ba ang abortion?

"Ma'am, kumusta na ang pakiramdam mo?" Tanong ng babaeng nakasuot ng puting scrub
suit.

"Who are you?" I asked her.

"Ako nga po pala si Cynthia, ang private nurse mo." Sabi niya.

"W-what happened! Tell me I'm still pregnant!" I demanded.

"M-ma'am, you need to calm down."

"I need to know..." My vision became blurry with tears. "I need to know what
happened to my baby. Tell me they didn't take my baby!"

Hindi sumagot ang nurse. The answer was written all over her face. I wanted to cry.
I wanted scream. I wanted to hurt someone. My baby is gone.

Sinubukan kong tumayo sa kama at tiniis ko ang sakit. I was hurting all over, both
physically and emotionally.

"Ma'am, huwag mong bibiglain ang katawan mo." Pinigilan ako ng nurse.

"Get out of my way!" Tinulak ko siya at napaupo siya sa sahig.

Tumakbo ako palabas ng kwarto ko.

"Dad!" Sigaw ko. Hawak ko ang tiyan ko habang naglalakad papunta sa library. Walang
tigil ang pag-agos ng luha ko.

Lumabas si dad mulq sa pinto ng library. "A-andi, kailangan mong magpa-"

"You killed my baby!" I was filled with intense anger. I ran over to him and
started punching him in the chest. "How could you do this to me? How could you..."
I sobbed uncontrollably. "That baby you killed is your granchild. Ano'ng klaseng
tao ka!"

"Shh..." Dad hugged me. "I'm sorry, I had to do it."

"No..." I shook my head. "I will never forgive you. I will never... You're a
devil!"
Tristan's POV

"Hi, handsome." Lumapit sa akin ang isang babae. Hindi ko siya pinansin at
nagpatuloy ako sa paginom ng alak. "Wanna dance?"

"Leave me alone." Sabi ko.

"Geez, you don't have to be an asshole." May halong inis sa boses niya pagkatapos
ay umalis na siya. Ilang linggo na mula ng ibalik ko si Andi sa kanila. Nilulunod
ko na lang ang sarili ko sa alak para makalimutan ko ang sakit na nararamdaman ko.
God knows how much I miss her.

Bumalik na ulit ako sa apartment na inuupahan ko noon. Buti na lang at wala pang
kumukuha ng kwartong iyon at hindi nagalaw ang mga gamit ko. Binayaran ko ang upa
sa landlady gamit ang perang naipon ko sa pagtatrabaho kay sir Jaime. May natitira
pa akong pera ngunit malapit na ring maubos iyon.

"Dude." Umakbay sa akin si Wayne. "You alright, man?"

Nagpatuloy ako sa paginom na parang walang naririnig. Ayokong makipag-usap sa kahit

sino ngayon.

"Mula ng dumating ka galing sa outerspace nag-iba ka na." Sabi ni Wayne. "Ano ba

ang ginawa nila sa'yo? Did they torture you?"

"Isang shot pa nga." Sabi ko sa bartender at agad naman akong binigyan.

"Man, you're here to have fun, not get drunk!" Si Wayne. "Tignan mo si Phoenix, si
Axel at si Seth. They're having fun."

Wala akong pakialam.

Bumuntong-hininga siya. "Okay ka pa ba? Hindi na kita makausap ng matino. Bakit
ayaw mo magsalita?"

"Wala naman akong sasabihin." Sagot ko.

"Ok. Ayaw mo talaga magjoin sa party?" Tanong niya.

"Dito na lang ako." Sabi ko.

"Magpakalunod ka sa alak. It's on me." Pagkasabi ay bumalik na siya sa grupo.

Nagpatuloy ako sa paginom. Putangina! Bakit hindi magpakita ngayon ang mga
humahabol sa akin ngayong wala na si Andi? Bakit hindi na lang nila ako barilin ng
matapos na itong paghihirap ko. Na balewala lang ba ang pagsauli ko sa kanya sa mga
magulang niya? Ang masaklap pa doon kinamumuhian niya na ako ngayon.

Napahigpit ang hawak ko sa baso. Hanggang ngayon sa tuwing maaalala ko ang mga
ginawa at sinabi ko kay Andi bago ko siya ibalik sa mga magulang niya nagagalit ako
sa sarili ko. Sinaktan ko ang babaeng mahal ko.

After a few drinks I decided to go home. Lumapit ako sa mga kaibigan ko para
magpaalam.

"Mga dude, uuwi na ako." Sabi ko sa kanila.

"Uuwi na rin ako." Sabi ni Nick. "Sabay na tayo."

"Oooh... gusto mong magsimula ng maaga, huh?" Sinimulan halikan ng babaeng kasama
ni Phoenix ang leeg niya.

Inilayo ni Phoenix ang sarili sa babae. "Sorry, sugar, sa ibang gabi na lang.
Kailangan kong gumising ng maaga bukas dahil may business loan presentation ako."
"Aww." Disappointed na sabi nito.

"Don't worry, babe. You can join us later." Sabi ni Axel.

Sabay kaming lumabas ng nightclub at sumakay sa kotse niya. Inistart niya ang
engine at sinimulang patakbuhin ito.

"Ano'ng nangyari sa inyo ni Andi?" Tanong ni Phoenix habang nagmamaneho.

Tumingin ako sa gilid ng bintana ng kotse. Marinig ko lang ang pangalan niya
pakiramdam ko maiiyak ako. "Tapos na kami."

"Alam mong engaged na siya ngayon?" Sabi niya.

Hindi ako nagsalita ngunit nakaramdam ako ng kirot sa dibdib ko ng marinig ko iyon.
Tinignan ko ang singsing na na nakasuot sa daliri ko. Our wedding ring. Hindi man
kami kinasal sa legal na paraan, we're married in our hearts. Sana hindi iyon
makalimutan ni Andi.

Pagkaraan ng ilang sandali huminto ang kotse ni Phoenix sa harap ng compound.

"Salamat, dude." Sabi ko sa kanya bago ako lumabas ng kotse.

"No problem." Sagot niya.

"Good luck sa presentation mo."

"Thanks."

Isinara ko na ang pinto ng kotse niya at umalis na siya. Pumasok ako sa compound at
umakyat sa apartment ko. Lalo lang akong nalulungkot kapag mag-isa ako dito sa
apartment. Naaalala ko si Andi kahit saan akong sulok tumingin.
Tinitigan ko ang malaking picture ni Andi na nakasabit sa dingding. Lumapit ako at
hinawakan ko iyon. Miss na miss na kita, mahal ko. Iginuhit ko ang daliri ko sa
kanyang mala-anghel na mukha pababa sa leeg niya at sa kanyang likod. I wonder if
she misses me as much I miss her.

Bumuntong-hininga na lang ako at pumasok na sa kwarto. Hinubad ko na ang tshirt

kong amoy yosi at alak. Huhubarin ko na rin sana ang pantalon ko ng makapa kong
nawawala ang wallet ko sa bulsa ko. Kapag minamalas ka nga naman. Wala na nga akong
pera. Baka naman nahulog lang sa kotse ni Phoenix.

Dinampot ko ang phone ko at tinawagan si Phoenix.

"What's up?" Bungad niya sa akin.

"Nandyaan ba ang wallet ko?" Tanong ko sa kanya.

"Wallet mo? Saan mo ba nilagay?"

"Tignan mo sa inupuan ko."

"Ah, ito ba yun? Yung Hello Kitty ang design?" Natatawang sabi niya.

"Gago." Natawa rin ako.

Narinig kong bumukas ang pinto sa labas ng kwarto ko. Napakunot ang noo ko. Kasunod
nun ay ang mabibigat na yabag ng mga paa. May mga sinasabi pa si Phoenix ngunit
hindi ko na iyon naintindihan dahil pinakikinggan ko ang ingay. Naririnig kong
papalapit na sila dito hanggang sa bumukas na ang pinto ko.

Fuck! Not again! Lima silang lalaki, malalaki ang kanilang mga katawan. Pasimple
kong nilapag ang telepono sa likod ko ngunit hindi ko iyon ibinaba.

"Ano na naman ang kailangan niyo?" Tanong ko sa kanila.

"Aba! Matapang ka." Sabi ng pinakamalaking lalaki. Lumapit siya sa akin at

hinawakan ako sa panga. "Pinahirapan mo kami sa paghahanap sa'yo. Pahihirapan ka
rin namin bago ka namin patayin."

Sinapak niya ako sa mukha at napahiga ako sa sahig. Parang naalog ang utak ko sa
sapak na iyon. Pinilit kong tumayo. Katatayo ko lang ng bigla ulit akong suntukin
ng isa pang lalaki. Nakatanggap ako ng suntok sa bawat isa sa kanila. Sa mukha, sa
dibdib, sa tiyan, kahit saan tumama ang kamao nila. Hindi ko na nga mabilang kung
ilang suntok na ang natanggap ko. Halos hindi na ako makatayo ng tumigil sila.

"Sabihin mo nga sa amin masarap ba ang anak ni Cordova ha?" Sabi ng isang lalaki at
nagtawanan silang lahat.

"Oo nga, ishare mo naman sa amin. Masikip ba siya?" Sabi naman ng isa.

Napakuyom ako ng palad. Tangina nila. Gawin na nila ang lahat sa akin huwag lang
nilang babastusin si Andi. Nag-ipon ako ng lakas para tumayo at sinuntok ko ang
huling nagsalita.

"Putangina mo ah!" Mura ng lalaking sinuntok ko. Sinipa niya ako sa tiyan at
napahiga ulit ako sa sahig. Paulit-ulit niya akong pinagtatadyakan at dinuraan ako
ng mapagod siya katatadyak.

Phoenix's POV

Naririnig ko ang boses ng ibang mga lalaki sa kabilang linya ng phone. Naririnig ko
rin ang ginagawa nila kay Tristan at ang mga sigaw ni Tristan. Sunod sunod akong
napapamura habang naririnig ko ang mga nangyayari. Nagpunta ako sa pinakamalapit na
police station at humingi ng tulong sa kanila.

Nagpadala sila ng limang pulis at sinundan nila ang kotse ko papunta sa compound.
Nagmamadali kaming umakyat sa apartment niya at dahan-dahan nilang pinasok iyon.
What I saw shocked me. Nakahiga si Tristan sa sahig, duguan ang ulo at katawan. May
lalaking nakatayo sa tabi niya at nakatutok ang baril sa kanyang ulo.

"Ibaba mo ang baril mo." Tinutukan siya ng mga pulis ng baril. Dahan-dahan ibinaba
ng lalaki ang baril sa paanan bago tumayo at itinaas ang mga kamay.
"Kayo, ilabas niyo ang baril niyo." Ang isa namang pulis ay tinutukan ang apat
pang lalaki.

"W-wala kaming baril." Sabi ng isang lalaki.

Lumapit isang pulis habang tinututukan sila ng isa pang pulis para kapkapan.
Pagkatapos ay pinosasan silang lima.

Lumapit ako kay Tristan.

"Tristan!" Inalog alog ko ang balikat niya ngunit wala itong naging epekto. Akala
ko patay na siya. Nang icheck ko ang pulso niya tumitibok pa naman iyon kaya medyo
nakahinga ako ng maluwag. Nagpadala ang mga pulis ng ambulansya at agad nilang
kinuha si Tristan.

Sumama ako hanggang sa ospital. Dinala si Tristan sa ER at ilang oras akong

naghintay bago lumabas ang doktor.

"Ikaw ba ang kasama ng pasyente?" Tanong ng doktor.

"Yes, doc."

"The patient is in coma. Nagkaroon siya ng internal hemorrhage sa ulo at madali

naman namin napigilan ang pagdurugo ngunit hindi natin masisigurado kung kailan
magigising ang pasyente. O kung magigising pa siya o hindi na."

*******************************************
[34] Chapter Thirty Four
*******************************************
The party was packed. Loud music was blasting through the stereo. People were
dancing and grinding on each other. Some were just chilling around... drinking,
smoking, making out.

"Mmm..." Nakarinig ako ng ungol sa tabi ko. I turned and saw Aiko making out with
the guy she met earlier. I suddenly felt hot breath at the side of my neck.

"Kurt..." Nakiliti ako at inilayo ko ang leeg ko sa kanya.

I heard him chuckle before wrapping his arms around my waist. He pulled me closer
to him and nuzzled his face on my neck. "Oh, God, Miranda... you smell like
vanilla."

"I do?" I asked laughing. Kinuha ko ang isang baso ng vodka na nakalapag sa mesa at
ininom iyon. Pinabayaan ko siyang halikan ako sa leeg.

"Yes... I wanna fuck you so hard, baby." He moaned on to my neck. I secretly rolled
my eyes. I had been dating this guy for a week and he was already trying to work
his way into my pants. Nagkakilala kami sa isang fashion show kung saan ako
nagmomodel. Kurt is a famous hollywood star. He wasn't the first celebrity I dated.
Marami na akong naging boyfriend na celebrity. In fact, he was the second guy this
month. Now, the media portrays me as some sort of a man eater that would sleep with
anything that has pulse. But it doesn't bother me a bit. Negative publicity is
still publicity. Unti-unti ng nakikilala ang pangalan ko dahil doon.

"Kurt, no!" Pinigilan ko ang kamay niya na papunta na sa dibdib ko.

"Why not, baby?" He asked huskily, placing kisses on my shoulder.

"We're in public." I reminded him.

"Then let's get out of here." Before I could say anything he grabbed my wrist and
rush me out of the club. We were greeted by paparazzi, flashing their cameras.

"Kurt, kurt! Where's Alison?" Sigaw ng isang paparazzi. Alison is Kurt's ex

girlfriend. They just broke up when we started going out. Kaya ang akala ng mga tao
ako ang dahilan kung bakit sila naghiwalay.

"Are you dating each other?"

"Why are you dating that slut, Kurt?"

Halo-halong sigaw ng mga tao.

"Fuck off." Sigaw ni Kurt. Nakayuko siya habang hatak ang kamay ko at nagmamadaling
naglalakad papunta sa kotse niya. He opened the passenger side door for me. I
hopped in as he close the door after me. Then he walked around to the driver's
seat.

"Kurt..." Ipinatong ko ang kamay ko sa hita niya. He groaned when I stroke his
thigh. I smiled when I saw his erection through his pants.

"Oh, fuck, Miranda. Touch me!" He moaned. I rub the inside of his thigh with my
hand. "Baby, touch my cock." He said in a raspy voice. I continued teasing him. I
started kissing him on the neck while I rub his thigh.

Hininto niya ang sasakyan sa tabi ng kalsada kung saan walang kotseng dumadaan. His
lips crashed mine and he kissed me savagely. He used his tongue to force his way
into my mouth and roam around inside. I wrapped my arms around his neck.

His lips abandoned mine as he trail down my jawline and to my neck. I closed my
eyes and a familiar face flashed through my mind.

Tristan

"What?" Huminto si Kurt at napaangat ng tingin sa akin.

"N-nothing." I shook my head. Bumaba ulit ang ulo niya para halikan ang leeg ko.
He works his way down to my exposed cleavage. I put my hands on his shoulders and
pushed him away. "Let's go to my apartment." Mahinang sabi ko.

"I'm so fucking hard right now! I want to be inside you! I'll make this quick. Just
let me come." He reached for the button of my jeans. Agad kong pinigilan ang kamay
niya.

"We'll continue this at my place." Sabi ko.

Umayos siya ng upo at sumandal sa upuan. I heard him cuss under his breath. I know
he's so turned on right now. He started his car and drove as fast as he could.
He parked his car in front of my apartment. We entered the building and went
directly to the elevator. He started kissing me again when we got in the elevator.
Finally, after eternity, the elevator stopped on my floor. We walked down the
hallway to my apartment. Kinuha ko ang susi sa bag ko at binuksan iyon. Pumasok ako
sa loob.

"I'm sorry, Kurt. I have an early photoshoot tomorrow. Goodnight." Sabi ko sabay
sara ng pinto ng apartment ko.

"Miranda!" He furiously shouted while banging on my door. "Open the fucking door.
Don't fucking play games with me."

"Good night, Kurt!" Malambing na sabi ko sa kanya.

"You're a fucking cock-teasing little bitch!" Sinipa niya ang pinto ko bago ko
narinig ang yabag ng mga paa niya palayo.

I took a deep breath and walk and walked to the kitchen. Kumuha ako ng isang baso
at isang bote ng wine. Dinala ko iyon sa loob ng bathroom. Pinuno ko ang bath tub
ng tubig at nilubog ko ang katawan ko.

Three years had past... They say time heals all wounds. But why am I still hurting?
I don't deserve this. I don't fucking deserve this! Walang gabing hindi ako umiyak
sa loob ng tatlong taon. I picked up my wine glass and took a sip. Pagkatapos kong
malaman na wala na ang batang dinadala ko sa sinapupunan ko pumayag akong
magpakasal kay Jason. Pumayag ako dahil gusto kong umalis sa lugar na iyon,
pakiramdam ko kasi mababaliw ako habang araw-araw kong nakikita ang mga taong
pumatay sa anak ko. We went to New York and got married. Nanatili si Jason sa New
York at lumipat ako dito sa Los Angeles.

"Mommy... mommy..." Tumatakbo palapit sa akin ang isang batang lalaki. Binuhat ko
siya at niyakap. My baby...

"I love you." Sabi ko.

"If you really love me then why did you let them kill me?" Malungkot na sabi ng
maliit na boses niya.
I pulled away from the hug and looked at him. The little boy's face was covered in
blood, it was everywhere. All I could do was scream and cry hysterically.

I woke up from a terrible nightmare in a cold sweat, gasping for air. Napayakap ako
sa unan sa tabi ko at umiyak. Kasalanan ko din ito. I should've fought harder. I
shouldn't have let them kill you. I'm so sorry, baby. I'm so sorry. My tears
eventually turned to sobs. I swear I'm going to make them pay. I'm going to make
them pay for what they've done to you. Si Harold, si Olivia at si Tristan.
Magbabayad sila.

*******************************************
[35] Chapter Thirty Five
*******************************************

*******************************************
[36] Chapter Thirty Six
*******************************************
"Andi?"

Tumingin siya sa akin. She stared at me blankly for a few seconds, I stared back at
her. Bumilis ang tibok ng puso ko. Gusto ko siyang yakapin at sabihin sa kanya kung
gaano ko siya na miss pero para ako makakilos. Her expression quickly changed from
shocked to anger. Marahas niyang pinunasan ang mga luha niya. Tinapunan niya ako ng
masamang tingin bago tumalikod.

Tumayo siya sa upuan at nagmamadaling naglakad palabas sa bar.

"Andi, sandali!" Humabol ako sa kanya. Hindi siya lumingon sa akin, lalo niyang
binilisan ang paglalakad.

Nakalabas na kami ng bar ng makahabol ako sa kanya at agad kong hinawakan ang kamay
niya para mapigilan siya.

"Ano ba?!" She tried to get out of my grip.

"Andi..." Naluluhang sabi ko bago ko siya hinatak papunta sa akin. I hugged her
tight in my arms. Mabilis na nagbagsakan ang mga luha sa mga mata ko. Hindi siya
gumalaw ng ilang segundo bago niya ako pilit tinulak at pinagsusuntok sa dibdib.
"Let me go!" Sigaw niya habang pilit na kumakawala sa bisig ko. Lalo ko lang
hinigpitan ang yakap ko. "Let me go for fuck's sake!"

Tinulak niya ako ng malakas at nakawala siya sa pagkakayakap. Biglang dumapo ang
mga palad niya sa pisngi ko at tumakbo. Sinubukan ko siyang habulin ulit, pumara
siya ng taxi at nagmamadaling sumakay.

Napasipa ako sa maliit na bato sa harap ko. I fist my hair in frustration. I took a
deep breathe and wiped my tears away.

Andi's POV

Inis na inis ako sa sarili ko becuase I couldn't stop crying. He is not worth my
tears, not a single drop. He used me for sex and dumped me. I gave him everything.
I loved him and what did I get in return? A broken heart.

It was his fault kung bakit nawala ang baby namin! He abandoned us. Pare-pareho
sila ni Olivia at Harold. They all killed my baby. I slammed my body on the bed and
buried my face in my pillow. I had to live with it every single day. Sana pinatay
na lang nila ako kasama ang baby ko. I just don't want to feel the pain anymore.

When I look at other children, palagi kong naiisip ang baby ko. Iniisip ko kung ano
kaya ang itsura niya kung nabuhay siya, kung kamukha ba siya ni Tristan o kamukha
ko siya. I want so badly to hold, to kiss and to hug my baby. Sana ngayon may
tumatawag na sa akin na mommy.

Tumunog ang phone ko. Ayoko sanang saguting pero nakita ko ang pangalan ni Aiko. I
picked up the phone and collected myself before pressing the answer button.

"Thank God, sumagot ka rin." Sabi ni Aiko. "Girl, I've been looking all over for
you. Wala ka sa apartment mo at dalawang araw mo na hindi sinasagot ang phone mo.
Akala ko nga na murder ka na. Where the hell are you?"
I cleared my throat so it didn't sound like I'm crying. "Nasa Philippines ako
ngayon."

"What? You're in the Philippines?" Gulat na sabi ni Aiko.

"Yeah." I said in a small voice.

"What are you doing there?"

"My... dad." I wanted to vomit nang sabihin ko ang word na dad. "had a heart
attack."

"Oh Gosh, I'm sorry. Is he alright?" Concerned na tanong niya. Kahit na matagal na
kaming magkaibigan ni Aiko I never opened up to her. Hindi niya alam na galit ako
sa mga magulang ko at hindi niya rin alam ang tungkol sa pagkawala ng baby ko.
Iniiwasan kong pag-usapan namin ang personal life ko.

"Yeah, he's fine."

"Well, alam mo bang kinukulit ako ng manager mo? Gosh, ang dami mong projects na
iniwan kung pwede nga lang ako na gumawa ng iba. And you will not believe this,
girl, gusto kang kunin ng Victoria's Secret na model. Ikaw ang magiging kauna-
unahang Filipina VS model." She squealed. "You really need to get your ass back
here."

I sighed. "Ayoko munang tumanggap ng kahit anong project. I need a break."

"What?! You must be out of your mind! Victoria's Secret iyon!" Tili niya.

"I gotta go, Aiko. Tatawagan na lang kita, okay?" Sabi ko sa kanya.

"Mirand-" Pinindot ko na ang end button. Sumubsob ulit ako sa pillow. I don't want
to talk with anyone right now.
Ilang araw na akong nandito sa Pilipinas. Wala akong ginawa kung hindi magmukmok
dito sa hotel room ko. My phone was constantly bombarded with texts and calls from
my manager and Harold and Olivia. I didn't want to talk with any of them so I just
turned off my phone. It's been days since the last time I've had a conversation
with a human being.

I decided to go to the club tonight. I wore a black strapless sweet heart dress,
tied my hair into a ponytail and put on a light makeup. Lumabas ako ng hotel at
tumawag ng taxi. The taxi driver dropped me off at some club.

I entered the nightclub and went straight to the bar. Kakaupo ko lang sa stool nang
may nilapag ng bartender ang isang cosmopolitan cocktail sa harap ko.

"I didn't order this." Sabi ko sa kanya.

"Pinabibigay ng lalaking yun." The bartender pointed at the guy sitting five seats
away from me. He waved at me and I smiled at him. He got up from his seat and
walked up to me.

"Hi, I'm Drake." He held out his hand. Tinitigan ko lang iyon at parang napahiyang
ibinaba niya ang kamay niya.

"Hi." I looked at him from head to toe. He is kind of cute. I raised my glass at
him. "Thanks for the drink, Drake."

"No problem." Umupo siya sa tabi ko. "Have we met before. You look familiar."

"I don't think so." I answered before taking a sip of my drink. God, I hope hindi
niya ako makilala.
"Oh that's right, I just realized you look like my future girlfriend." He chuckled.
Ew, I've heard it a thousand times. Meron pa palang lalaking gumagamit ng ganun ka-
cheesy na pick-up line.

"I'm married." I said flatly.

"Why aren't you wearing a wedding ring?" Tanong niya habang nakatingin sa kamay ko.

"I lost it." I shrugged. Well, hindi ko naman talaga nawala ang wedding ring namin
ni Jason. Nang mapunta ako sa LA konti lang ang perang dala ko so I had to sell our
wedding ring. The funny thing is nakatago pa rin ang wedding ring namin ni Tristan.

"Where's your husband? Bakit mag-isa ka lang dito?"

"He's in New York."

"I don't believe you because if I were your husband hindi ako papayag na malayo
sa'yo kahit isang araw lang." Sabi niya.

I rolled my eyes. I wish he would just leave me alone. God, hindi ba talaga ako
makakakuha ng matinong kausap dito? I'm so tired of being hit on. Kilala ko na ang
mga katulad niyang lalaki. He just wants to fuck me.

"Can you pleas-" Nahinto ako ng mag-angat ako ng ulo at nakita ang isang lalaking
nakaupo sa likod ni Drake.He was staring straight at me. I quickly looked away and
pretend I didn't see him.

"Can I please, what?" Tanong niya.

I plastered a fake smile. I leaned over him and whispered. "Dance with me."

"Sure, love." He said with a smile on his face. I grabbed his hand and lead him to
the dance floor. I took his hands and wrapped it around my waist. Sinilip ko ang
kinauupuan ni Tristan. He was still staring at us. I smiled. Gusto kong makita niya
na masaya na ako sa buhay ko. I don't need him. I could have any man I want.

I put my hands around his neck. We started dancing.

"I still don't know you're name." Bulong niya sa akin.

"Take a wild guess." I winked at him.

"Kitty." He said playfully and pulled my body against his. "I think I'll just call
you Kitty."

I started to feel dizzy. Napayakap ako sa kanya dahil pakiramdam ko matutumba ako.
His hand slid down my bottom and gently squeezed it. I tried pushing him away but
he kept on grinding against me. I could feel something hard poking at my stomach.

"Bitawan mo ako." I told him.

"You're not having fun, Kitty?" He started to nibble on my earlobe. Why do I feel
so hot? My body became more and more sensitive to his touch.

"I wanna go home." Sabi ko.

"Okay, Kitty, we'll go home." He wraps one arm around my waist and drag me out of
the club.

"Just get me a cab."

"Hahatid na kita." Sabi niya habang pinapasok ako sa kotse niya. He closed the door
and ran to the driver's side. Sumandal ako sa window ng kotse. I feel like a fire
is spreading all over my body.

He started the car and drove off. I felt his hand sneaking up my thigh. Oh fuck! I
moaned out loud. It felt so good.
"Feels good, Kitty?" He asked, grinning. He moved his hand higher under my dress.
Pinigilan ko ang kamay niya.

"Don't." Mahinang sabi ko. This is so wrong. I'm so horny but I'm not cheap! Mamaya
kung ano pang sakit ang makuha ko sa lalaking ito.

"You know you want it."

"No. Please, don't touch me." I begged. He didn't listen. His hand went around my
inner thigh. I grabbed his wrist and yanked it away from me.

"Fuck you!"

"Later, Kitty." He said with a smirk. Oh God! I wanted to jump out of the car.
Sinubukan kong buksan ang pinto ng kotse ngunit hindi iyon mabuksan. He just
laughed.

Tristan's POV

Sinundan ko ang kotse ng lalaking kasama ni Andi. Hindi ko maiwasan mapamura sa

galit. I wanted to kill the guy when I saw him touch Andi's ass. Lalo kong
binilisan ang takbo ng kotse. Putangina! Wala na akong pakialam kahit magalit si
Andi sa akin. I won't let her sleep with that guy.

Huminto ang sasakyan sa parking lot ng condominium building. I saw the guy get out
of the car. Umikot siya papunta sa passenger's side at binuksan iyon. He grabbed
Andi's arm and pulled her out of the car.

Nakita kong nagpupumiglas si Andi. Napakunot ang noo ko. What the hell is going on?
Lumabas ako sa kotse at patakbong lumapit sa kanila.

"C'mon, Kitty." Sabi ng lalaki.

"Uuwi na ako." She tried to get out of his grip. "Let me go, you bastard!"

"Kita mong ayaw sumama sa'yo di ba?" Sabi ko. Pareho silang napatingin sa akin.

"Mind your own business." He snarled.

"Tristan!" Sigaw ni Andi.

Nilapitan ko ang lalaki at hinawakan ko sa kwelyo niya. Hinampas ko siya sa pader.

"Tristan..." Hinawakan ako ni Andi sa braso. "Hayaan mo na siya."

I looked at Andi and my face instantly softened. Dahan-dahan kong binitawan ang
lalaki. I grabbed Andi's hand at hinatak ko siya papunta sa kotse ko.

"Are you okay?" Inalalayan ko siya sa paglalakad dahil mukhang nahihilo siya. Ungol
lang ang isinagot niya sa akin. Maingat ko siyang isinakay sa kotse at umikot sa
may driver's seat. Ini-start ko na ang kotse.

"It's so hot." Sabi niya. Napailing na lang ako ng lumingon ako sa kanya. That
fucker must have put something in her drink.

"Where do you want me to drop you off?" Tanong ko.

Hindi siya sumagot. Kinuha niya ang kaliwang kamay ko na nakahawak sa steering
wheel at dinala sa hita niya.

"Touch me." Nangingislap ang mga matang sabi niya. I cussed under my breathe. Tama
nga si Andi, it IS hot in here. Her skin is so soft and smooth, just like how I
remember it. Umakyat ang kamay ko sa loob ng dress niya. My hand went between her
legs and my fingers touched the fabric of her underwear. She opened her legs wider.
I started rubbing her through her panties. And damn! It's soaking wet. She moaned
and groaned loudly.
Nag-red ang stoplight sa harap. Hallelujah!

Nang ihinto ko ang kotse agad niyang hinila ang ulo ko papunta sa kanya at
hinalikan ako sa labi. Hindi pa rin nagbabago ang lasa ng mga labi niya na
hinahanaphanap ko sa ibang mga babae. How I missed her sweet lips. Kung panaginip
lang ito sana hindi na lang ako magising.

I moved her panties aside and circled her clit. She buck her hips against my
finger. Bigla kaming natigilan ng bumusina ang kotse sa likod namin. I realized the
light turned green. Umayos ako ng upo and I hit the gas pedal.

Sandali akong napalingon kay Andi. She pulled her underwear down. Fuck! Nawawala
ang concentration ko. Hindi ko alam kung sa kanya ako titingin o sa kalsada. She
took my hand again ang brought it between her thighs.

I plunged two fingers inside her. Napasinghap siya.

"You're so tight." I groaned. She was so tight and warm. My shaft was hard and
throbbing inside my jeans.

"More... Oh God, more..." She panted. I moved my fingers in and out slowly. She let
out a grunt. Kinuha niya ang kamay ko at kinontrol iyon. She slid my fingers all
the way in and out of her. Pabilis ng pabilis. Shit! I think I'm going to come in
my pants.

Sinubukan kong magconcentrate sa pagmamaneho habang ginagamit niya ang kamay ko na

parang sex toy. Pagkatapos ng parang napakahabang biyahe ay nakarating din kami sa
parking lot ng condo.

Andi moaned in protest ng bawiin ko ang kamay ko. I quickly got out of my car at
binuksan ko ang pinto sa passenger's seat. Nahihilo pa rin si Andi kaya hinawakan
ko siya sa baywang at inalalayan habang naglalakad.

Pumasok kami sa condo building at sumakay sa elevator. We started making in the

elevator. Naglakbay ang kamay niya sa jeans na suot ko. She palmed my buldge
through my pants. Humiwalay ang labi niya sa akin at lumuhod siya sa harap ko. She
unbuttoned my pants and pulled my shaft out. The tip was dripping with pre-cum and
she licked it.
"Andi, you don't have to do this." Sabi ko sa kanya. My eyes widen as she took me
in her mouth. She's giving me head in the elevator. I can't believe this girl
kneeling in front of me is my Andi.

Huminto ang elevator at agad ko siyang hinatak patayo. Inayos ko ang pantalon ko at
lumabas kami sa elevator. Nagmamadaling kaming pumasok sa condo unit. She
immediately took her dress off. I stared at her beautiful naked body. Halos wala pa
rin nagbago. Namumungay ang mga mata niya at ngumiti siya sa akin.

We started kissing again. She pushed me down onto the couch and sat on my lap. She
grinded her pussy against the bulge in my pants. I bent my head down to lick her
hard nipple. I took it in my mouth and gently sucked it. She moaned and tugged on
my hair.

I felt my manhood twitch. I groaned and thrusted my hips forward. I rubbed myself
against her and after a few moments, I finally reached my climax and came. I
fucking came in my pants. Napasandal ako sa couch at niyakap ko ng mahigpit si
Andi. My whole body was shaking.

Maya-maya pa ay tinulak niya ako pahiga sa couch. She straddled my head with her
legs. Oh shit!

"Eat me!" She said as she lower her pussy to my face. I started to lick her wet
folds. I missed this so much. I missed her smell and taste. I gently bit and sucked
on her flesh. My tongue went inside her and pushed it in and out.

"Ahh... Jason, I'm coming..." She moaned. Jason? What the fuck? She moaned another
man's name while I'm eating her out. She came in my mouth and collapsed.

Binuhat ko siya papunta sa kwarto ko at hiniga sa kama. Tinakpan ko ng kumot ang

hubad na katawan niya bago ko siya hinalikan sa noo. I stared at her face and tears
started flowing out of my eyes. Hindi ka na nga pala sa akin. Pagmamay-ari ka na ng
iba. Losing you was the biggest mistake I ever made. I wish we were back to the way
we were.

*******************************************
[37] Chapter Thirty Seven
*******************************************

*******************************************
[38] Chapter Thirty Eight
*******************************************
*******************************************
[39] Chapter Thirty Nine
*******************************************

*******************************************
[40] Chapter Forty
*******************************************

************************************************
STORY END
*******************************************
*******************************************