Πλησιάζοντας το Άγιον Πάσχα, το εβραϊκό Pesah, λέξη που σηµαίνει

"Το πέρασµα", εννοώντας βέβαια τη φυγή των Ιουδαίων από την

Αίγυπτο, καταπιάστηκα σε µια συζήτηση µε τη γραµµατέα µου τη
Βικτωρία, χλιαρή αλλά πιστή τω δόγµα Χριστιανή.
Ποιος ήταν ο Ιησούς, αν ήταν Θεός ή όχι, τι ρόλο έπαιξε ο
Απόστολος Παύλος και οι υπόλοιποι µαθητές, ποιοι έγραψαν τα
ευαγγέλια.

Τα πράγµατα πιθανότατα δεν έγιναν όπως µας τα δείχνουν οι ταινίες,

τα λένε οι θεολόγοι στα σχολεία και τα κηρύσσουν οι παπάδες στις
εκκλησίες . Αυτές τις άγιες µέρες, ας προσεγγίσουµε τη ζωή του
µεγαλύτερου brand στην ιστορία του παγκόσµιου marketing, όσο το
δυνατόν αντικειµενικότερα.

-Υπήρξε λοιπόν στ΄ αλήθεια ο Ιησούς όπως µας τον περιγράφουν τα

ευαγγέλια;

Είναι ίσως η πρωταρχική ερώτηση. Για να δούµε το θέµα λίγο

καλύτερα, θα σου πω µια ιστορία:
Ήταν κάποτε ένας πολύ χαρισµατικός άνθρωπος, που τον είπαν
Σωτήρα. Γεννήθηκε στις 25 Δεκεµβρίου από µία Παρθένο. Ταξίδεψε
πολύ διδάσκοντας τους ανθρώπους. Είχε δώδεκα αποστόλους.
Πέθανε και αναστήθηκε, και από τότε κάθε χρόνο οι πιστοί του
γιόρταζαν την Ανάστασή του µε λαµπρότητα.

-ΟΚ, αυτή είναι η ιστορία του Ιησού.

-Όχι, αυτή είναι η ιστορία του Μίθρα.

-Ε; Αυτός δεν τραγουδάει στα "Ηµισκούµπρια";

-Όχι ακριβώς, ήταν ο Θεός του Ήλιου στην αρχαία Περσία, από όπου
η λατρεία του χάθηκε τον πρώτο αιώνα π.Χ, µε την κατάργηση των
παλιών Θεών και την επικράτηση του Ζαρατούστρα. Η λατρεία του
έχει να κάνει µε τους κύκλους της βλάστησης και του Ήλιου -γι'
αυτό η γέννησή του τοποθετήθηκε στις 25 Δεκεµβρίου- που,
σύµφωνα µε το Ιουλιανό Ηµερολόγιο, ήταν η µέρα του χειµερινού
ηλιοστασίου. Οι περισσότερες αρχαίες παγανιστικές θρησκείες
ήθελαν το θεό του Ήλιου να γεννιέται εκείνη την ηµεροµηνία.

-Και τι σχέση έχει ο Μίθρα µε τον Ιησού;

-Μεγάλη. Τον τελευταίο αιώνα π.Χ. η λατρεία του είχε διαδοθεί

αρκετά στην Μεσόγειο, και από τον 2ο µέχρι τον 4ο αιώνα µ.Χ.
λατρευόταν εκτεταµένα σε όλες τις γωνιές της Ρωµαϊκής
Αυτοκρατορίας, και κυρίως στη Ρώµη. Είχε δε ιδιαίτερα µεγάλο σουξέ
στο στρατό. Το σηµαντικό όµως είναι ότι τα χαρακτηριστικά του ήταν
γνωστά και διαδεδοµένα περίπου 100 χρόνια πριν γραφτούν τα
Ευαγγέλια. Οι οµοιότητες είναι αρκετά ύποπτες.

-Εντάξει, µπορεί να ήταν σύµπτωση.

-Λες; Μπορεί. Θα σου διηγηθώ άλλη µια ιστορία. Ήταν κάποτε ένας
φωτισµένος άνθρωπος που γεννήθηκε από µία Παρθένο σε µια
σπηλιά, ενώ ένα αστέρι έκανε παντού γνωστή τη γέννησή του. Τον
καιρό που γεννήθηκε έγινε προσπάθεια να δολοφονηθεί, µε µια
µαζική θανάτωση βρεφών, αλλά αυτός γλίτωσε. Μεγάλωσε και έκανε
πολλά θαύµατα, ανάστησε νεκρούς, θεράπευσε λεπρούς, και
προστάτευσε τους φτωχούς και τους καταπιεσµένους. Θανατώθηκε
βίαια, αλλά αναστήθηκε και αναλήφθηκε στους ουρανούς.

-Το βρήκα, είναι ο Ιησούς.

-Όχι, πάλι λάθος. Είναι ο Κρίσνα, 8η µετενσάρκωση του θεού των

Ινδουιστών Βισνού (η 9η ήταν ο Βούδας), που έζησε πριν από 5000
χρόνια.

-Καλά, όλοι οι αρχαίοι θεοί σαν τον Ιησού είναι;

-Όχι ακριβώς, αλλά οι οµοιότητες είναι οµολογουµένως

συγκλονιστικές. Ο Όσιρις, ο Άδωνις (λατρευόταν στη Συρία ως
Θαµµούζ), ο Ώρος, ακόµα και ο Έλληνας ηµίθεος, ο Ηρακλής, είχαν
πολλά κοινά στα βιογραφικά τους. Η ιδέα του θανάτου και της
ανάστασης, η γέννησή τους κοντά στο χειµερινό ηλιοστάσιο από µια
Παρθένο, τα θαύµατα και η διδασκαλία τους, ο αριθµός 12
(απόστολοι, ακόλουθοι, άθλοι), έχουν όλα σχέση µε παλιές
παγανιστικές παραδόσεις για τους κύκλους της βλάστησης, την
περιοδικότητα της κίνησης των αστερισµών στον ουρανό, και τη
λατρεία του Ήλιου.

-Και τι σχέση έχουν αυτές οι οµοιότητες µε την ύπαρξη η όχι του

Ιησού;

-Δεν έχουν άµεση σχέση, αλλά δηµιουργούν εύλογα ερωτηµατικά

για το αν ο πραγµατικός Ιησούς ήταν όπως τον περιγράφουν τα
Ευαγγέλια. Δεδοµένου ότι παρουσιάζεται σαν µια
σύνθεση/αναπαραγωγή παλαιότερων θεοτήτων, µπορούµε να
υποθέσουµε ότι η ιστορία του ήταν σε πολύ µεγάλο βαθµό
επινοηµένη από τους µαθητές του.

-ΟΚ, µπορεί λοιπόν η ζωή του να µην ήταν ακριβώς αυτή που
περιγράφουν τα Ευαγγέλια, µπορεί να τα φούσκωσαν λιγάκι. Αλλά
πώς ξέρουµε αν όντως υπήρξε ένας άνθρωπος που τον έλεγαν
Ιησού, που δίδαξε πράγµατα εκείνη την εποχή στην Ιουδαία;
-Η αλήθεια είναι ότι δεν µπορούµε να ξέρουµε, και δεν φταίω εγώ,
µην µε στραβοκοιτάς. Μάθε ότι ο Σέξπιρ, για παράδειγµα, είναι µια
µορφή αµφισβητούµενη -πολλοί λένε ότι δεν έγραψε όλα τα έργα
που του αποδίδονται, άλλοι λένε ότι ήταν περισσότερα από ένα
πρόσωπα. Και µιλάµε για έναν άνθρωπο που πέθανε πριν από µόλις
400 χρόνια. Ο δε Γουλιέλµος Τέλλος, αυτός µε το τόξο και το µήλο,
η ιστορία του οποίου είναι πασίγνωστη σε όλη την Ευρώπη, και ο
οποίος θεωρητικά έζησε πριν από µόλις 7 αιώνες, στην
πραγµατικότητα µάλλον δεν υπήρξε ποτέ. Οπότε καταλαβαίνεις ότι
είναι λίγο δύσκολο να είµαστε σίγουροι για έναν άνθρωπο που
γεννήθηκε πριν από 2000 χρόνια. Αδιαφιλονίκητες αποδείξεις για
την ύπαρξή του δεν µπορούν να υπάρξουν όπως βέβαια ούτε και για
την µη-ύπαρξή του.

-Δηλαδή δεν υπάρχουν άλλες ιστορικές πηγές, πέρα από τα

Ευαγγέλια, που να επιβεβαιώνουν την ύπαρξή του;

-Τον πρώτο µ.Χ. αιώνα υπήρχαν γύρω στους 40 ιστορικούς στην

περιοχή που έζησε ο Ιησούς, οι οποίοι έγραψαν την ιστορία της
Ιουδαίας, την κατοχή από τους Ρωµαίους, και περιέγραψαν και µε
λεπτοµέρειες την ιστορική καταστροφή της Ιερουσαλήµ το 70 µ.Χ.
Από όλους αυτούς, µόνο τρεις αναφέρουν οτιδήποτε για τον Ιησού.
Από αυτές τις αναφορές οι δύο είναι πιθανότατα πλαστές
(προστέθηκαν εκ των υστέρων) και η τρίτη µάλλον δεν τον αφορά.

-Ναι, αλλά αυτοί οι ιστορικοί τον ανέφεραν, έτσι δεν είναι; Και δεν
ήταν χριστιανοί.

-Περίπου. Ο πρώτος ήταν ο Ιώσηπος Φλάβιος, φαρισαίος ιστορικός

που έζησε από το 38 µέχρι το 100 µ.Χ. Σε ένα από τα δύο σηµαντικά
βιβλία του, το «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες», υπάρχει µια παράγραφος
που αναφέρει όχι µόνο τον Ιησού, αλλά και τη θαυµατουργή δράση
του, τους µαθητές του, και τον αποκαλεί και Μεσσία. Οι χριστιανοί
απολογητές του επόµενου αιώνα ποτέ δεν χρησιµοποίησαν αυτό το
ευρύτατα διαδεδοµένο βιβλίο ως πηγή. Ένας από τους πατέρες της
πρώιµης εκκλησίας, ο Ωριγένης, δεν δίστασε να κατακρίνει τον
Ιώσηπο σε κείµενό του, για το ότι δεν δεχόταν τη Μεσσιανική φύση
του Ιησού. Αντίθετα, ο Ευσέβιος που έζησε τον 4ο αιώνα,
αναγνωρίζει την ύπαρξη αυτής της παραγράφου στο έργο του
Ιώσηπου. Κάτι που σηµαίνει ότι η πλαστογραφία έγινε ανάµεσα στον
3ο και τον 4ο µ.Χ. αιώνα.

Ο άλλος ιστορικός που ανέφερε τον Ιησού ήταν ο Κορνήλιος Τάκιτος

(55-120 µ.Χ.), ο οποίος τον ανέφερε στα «Χρονικά» µε το όνοµα
«Χριστός», λέγοντας ότι θανατώθηκε µε καταδικαστική απόφαση του
Έπαρχου Πόντιου Πιλάτου. Ωστόσο, όπως αναφέρει, έγραφε έχοντας
ως πηγή τα Ρωµαϊκά αρχεία (που δεν σώζονται) και στα οποία ο
Ιησούς θα έπρεπε να είναι καταγεγραµµένος ως Ιησούς, ή
Ναζωραίος, ή κάτι τέτοιο, και προφανώς όχι ως Χριστός. Ο δε
Πιλάτος δεν ήταν Έπαρχος, αλλά Νοµάρχης. Οπότε µάλλον πάλι περί
πλαστογραφίας από ύστερους Χριστιανούς πρόκειται.

Ο τελευταίος ήταν ο Σουητώνιος, που στο έργο «Οι ζωές των

Καισάρων» αναφέρεται σε έναν «Χρήστο», ο οποίος ξεσήκωνε τους
Εβραίους στη Ρώµη το 49 µ.Χ. Μια αναφορά που, ακόµα κι αν εννοεί
κάποιους από τους πρώτους χριστιανούς της Ρώµης, δεν µας λέει
τίποτα για την ύπαρξη του Ιησού.

Θα περίµενε κανείς ιστορικοί όπως ο Φίλων ο Αλεξανδρινός, ένας

Εβραίος φιλέλληνας φιλόσοφος, που έζησε από το 10 π.Χ. µέχρι το
54 µ.Χ. να έχουν αναφέρει κάτι. Τα έργα του, ιστορικά και
φιλοσοφικά, ήταν πλήρη, γεµάτα ακόµα και µε ασήµαντες
λεπτοµέρειες της ζωής των Ιουδαίων, αλλά κιχ για τον Ιησού.. Από
ότι φαίνεται, ήρθε, αναστάτωσε τη ζωή ενός έθνους, έκανε θαύµατα,
πέθανε και αναστήθηκε, και οι µόνοι που το πήραν χαµπάρι ήταν οι
µαθητές του.

-Δεν µπορούµε λοιπόν να είµαστε σίγουροι;

-Όχι. Γι' αυτό άλλωστε αυτό το πράγµα λέγεται «πίστη». Επειδή

όµως σε βλέπω απογοητευµένη, επίτρεψέ µου να σου πω µια ακόµη
ιστορία. Το 1820, στο Σιράζ της Περσίας γεννήθηκε ο Μιρζά Αλί
Μουχάµαντ, ο οποίος µεγάλωσε και απέκτησε το ψευδώνυµο Μπαµπ
που σηµαίνει «Η Πύλη», και µ' αυτό έγινε γνωστός. Στα 21 του
συνάντησε έναν σοφό στην έρηµο από τον οποίο επηρεάστηκε, και
από το 1845 µέχρι το 1850 δίδαξε απλόχερα την αγάπη για όλη την
ανθρωπότητα, και για όλες τις κοινωνικές τάξεις. Μαθητές
συγκεντρώθηκαν γύρω του, γοητευµένοι από τη διδασκαλία του και
τον ίδιο, αλλά η αυξανόµενη δύναµή του εξόργισε τους µουλάδες
της Περσίας, που ήταν φανατικοί µωαµεθανοί. Η κυβέρνηση του
Σάχη τον καταδίωξε µανιασµένα, αλλά το µόνο που κατάφερε ήταν
να µεγαλώσει ακόµα περισσότερο τη φήµη του. Τελικά,
καταδικάστηκε σε θάνατο από εκτελεστικό απόσπασµα.
Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, ένας ενθουσιώδης µαθητής του
κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που εξιστορούσε τη ζωή του δασκάλου του
µε απλό και λεπτοµερή τρόπο, το οποίο γνώρισε πολύ µεγάλη
επιτυχία. Τον ίδιο καιρό όµως ξεκίνησαν διωγµοί εναντίον των
πιστών του Μπαµπ (οι οποίοι είχαν το ατυχές όνοµα Μπάµπι), µε
αποτέλεσµα να διασκορπιστούν για λίγο. Αλλά ξαναβρέθηκαν, και
καθώς ο καιρός περνούσε, και καθώς η πίστη του λαού ατονούσε,
κάποιοι έχρισαν τους εαυτούς τους προφήτες του Μπαµπ, και σιγά
σιγά οι Μπάµπι έφτιαξαν µια κανονική θρησκεία. Για της ανάγκες της
έγραψαν και ένα νέο βιβλίο, το Tarikh-i-Jadid, το οποίο έλεγε µια
εντελώς διαφορετική ιστορία του Μπαµπ, γεµάτη µε θαύµατα,
υπερφυσικά κατορθώµατα και, φυσικά, µια πιο µυστηριώδη εκδοχή
του θανάτου του. Έτσι η λατρεία του επέζησε µέχρι και σήµερα. Η
ιστορία του Μπαµπ µας δείχνει πώς περίπου θα µπορούσαν να έχουν
γίνει τα πράγµατα και στην περίπτωση του Ιησού.

-Δηλαδή µια πίστη χρειάζεται και λίγη µπουρδολογία για να

επικρατήσει;

-Δεν θα το έλεγα ακριβώς έτσι. Στη σύγχρονη επιστήµη της

επικοινωνίας λέγεται marketing. Και για το marketing υπεύθυνος
είναι ένας Απόστολος. Ο Παύλος. Αυτός ήταν που έθεσε τις αρχές για
την ίδρυση του παγκόσµιου marketing, προοθώντας τον
Χριστιανισµό οργανωµένα, καταφέρνοντας να ρίξει µια
αυτοκρατορία(τη ρωµαϊκή) και να χτίσει µία άλλη, Χριστιανική, τη
Βυζαντινή. Τω καιρώ εκείνω, δηλαδή τους πρώτους κρίσιµους
αιώνες µ.Χ. ο Χριστιανισµός δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα
επικρατούσε, κάθε άλλο µάλιστα. Είναι απολύτως αναµενόµενο και
δικαιολογηµένο οι µαθητές του Ιησού και πρώτος και καλύτερος ο
Παύλος, να πασπάλισαν την πραγµατικότητα µε λίγο (ή πολύ)
παραµύθι για να γίνει πιο πιασάρικο.

-Βλάσφηµε!

-Προτιµώ το άθεος.

-Εξηγήσου, αµαρτωλέ. Απέδειξε ότι η ιστορία που λένε τα Ευαγγέλια

είναι παραµύθι.

-Το πρώτο από όλα, που γράφτηκε από τον Μάρκο γύρω στο 60
µ.Χ., αναφέρεται στη ζωή του Χριστού, και κυρίως στην τελευταία
του εβδοµάδα, αλλά δεν αναφέρεται καθόλου στην ανάσταση.
Η διήγησή του τελειώνει µε τις γυναίκες που φτάνουν στον τάφο του
και τον βρίσκουν άδειο, και ένας άντρας τους λέει «Ο Ιησούς δεν
είναι εδώ». Εξάλλου εκεί δεν κόβουν και οι ταινίες για διαφηµίσεις;
Και µετά οι γυναίκες φεύγουν και δεν το λένε σε κανένα (πράγµα
που δηµιουργεί εύλογες απορίες για το πώς τα έµαθε όλα αυτά ο
Μάρκος), και το Ευαγγέλιο τελειώνει. Αυτό είναι αρκετά περίεργο,
δεδοµένου ότι η Ανάσταση είναι ο θρίαµβος του Ιησού, η τελευταία
και σηµαντικότερη απόδειξη της θείας του υπόστασης. Τα επόµενα
Ευαγγέλια, του Ματθαίου και του Λουκά, µας λένε όσα ξέρουµε για
το τι έγινε µετά την Ανάσταση, αλλά το καθένα τα λέει λίγο
διαφορετικά. Τα περισσότερα τα µαθαίνουµε από το τελευταίο
Ευαγγέλιο, του Ιωάννη, που πιθανότατα γράφτηκε γύρω στο 120
µ.Χ.

-Δηλαδή τα Ευαγγέλια δεν λένε όλα την ίδια ιστορία;

-Όχι, αλλά αυτό είναι λίγο πολύ αναµενόµενο. Ο Ματθαίος και ο
Λουκάς σίγουρα χρησιµοποίησαν το Ευαγγέλιο του Μάρκου σαν
πηγή, άλλαξαν µερικά πράγµατα και του έβαλαν και καινούριο τέλος.
Πράγµα ύποπτο, γιατί καθώς έγραψαν αργότερα, ήταν σαν να
διορθώνουν το κείµενο του Μάρκου. Αλλά και αυτά που γράφουν
είναι εν γένει ύποπτα. Για παράδειγµα, η Επί του Όρους οµιλία.

-Την Επί του Όρους οµιλία να µην την πιάσεις στο στόµα σου, είναι
φοβερή.

-Πρώτα απ' όλα, στο Ευαγγέλιο του Λουκά δεν ήταν Επί του Όρους
αλλά σε πεδιάδα. Στο δε κατά Μάρκον, αυτή η κορυφαία στιγµή της
διδασκαλίας του Ιησού δεν αναφέρεται καθόλου. Επίσης, ολόκληρο
το κείµενο είναι σύνθεση ρητών που βρίσκουµε στους Ψαλµούς,
στον Ησαΐα, στον Εκκλησιαστή, τον Ενώχ, σε εβραϊκά βιβλία
προσευχών και αλλού. Και υπάρχουν και κάποια στοιχεία που είναι
παράδοξα: Δίνεται έµφαση, ας πούµε, στους «διωγµούς» και στους
«ψευδοπροφήτες», θέµατα που δεν υπήρχαν ως προβλήµατα τότε,
αλλά πολύ µετέπειτα, καθώς και η χρήση του όρου «εθνικοί» σε
αντιδιαστολή µε τον όρο «χριστιανοί», που δεν έχει κανένα νόηµα
καθώς τότε δεν υπήρχαν «χριστιανοί». Το όλο κείµενο είναι πολύ
όµορφο, αλλά και πολύ ύποπτο. Πιθανότατα πρόκειται για επινόηση
των Ευαγγελιστών.

-Όλα τα Ευαγγέλια ήταν ψέµατα; Και τα τέσσερα;

-Πρώτα απ' όλα, τα ευαγγέλια δεν ήταν τέσσερα. Ήταν πολύ

περισσότερα. Άκου λοιπόν και µια άλλη ιστορία: Το 1945, ο
Μοχάµεντ Αλί αλ-Σαµάν, ένας Άραβας χωρικός, έσκαβε για σαµπάκ,
αυτό το απαλό χώµα που χρησιµοποιούσαν για λίπασµα των καρπών,
στο Ναγκ Χαµαντί της Βόρειας Αιγύπτου, όταν η σκαπάνη του
χτύπησε σε ένα σκληρό αντικείµενο. Ήταν ένα µεγάλο πήλινο
δοχείο, το οποίο περιείχε δεκατρία δερµατόδετα βιβλία από πάπυρο.
Ήταν τα µεταφράσεις στα κοπτικά των λεγόµενων Γνωστικών
Ευαγγελίων, που χρονολογήθηκαν γύρω στο 350 µ.Χ. Σύµφωνα µε
τους µελετητές που τα ξεκοκάλισαν, τα πρωτότυπα κείµενα είχαν
πιθανότατα γραφτεί στα ελληνικά πολύ πιο νωρίς, γύρω στα µέσα
του 2ου αιώνα µ.Χ. Έτσι ο κόσµος γνώρισε το Ευαγγέλιο του
Φιλίππου, το Ευαγγέλιο του Θωµά, το Ευαγγέλιο της Μαρίας, το
Ευαγγέλιο της Αλήθειας, το Απόκρυφον του Ιωάννη, που
παρουσίαζαν µια εικόνα του Ιησού εντελώς διαφορετική από αυτή
που ξέραµε.
-Τι εννοείς διαφορετική;

-Οι Γνωστικοί, αυτή η φράξια του πρώιµου χριστιανισµού που

δηµιούργησε αυτά τα κείµενα, ήταν γενικά πολύ πιο
απελευθερωµένοι. Στα Ευαγγέλιά τους η Μαρία Μαγδαληνή έχει πιο
σηµαντικό ρόλο, ας πούµε, ενώ ο Ιησούς συχνά παρουσιάζεται να
ξεφουρνίζει αφαιρετικά ζεν τσιτάτα, όπως: «Αν φέρετε µπροστά
αυτό που βρίσκεται µέσα σας, αυτό που θα φέρετε θα σας σώσει. Αν
δεν φέρετε αυτό που βρίσκεται µέσα σας, αυτό που δεν θα φέρετε
θα σας καταστρέψει». Και τα Γνωστικά Ευαγγέλια προτρέπουν τους
πιστούς να αναζητήσουν τον Ιησού µέσα τους, χωρίς τη µεσολάβηση
λατρείας και ιερέων.

-Πώς υποδέχτηκε η Εκκλησία και ο κόσµος την ανακάλυψη των

Γνωστικών Ευαγγελίων;

-Όπως θα αποδεχόσουν εσύ έναν πάπυρο που θα ξέθαβες από την

αυλή σου, που θα έγραφε για έναν ωραίο τύπο που γεννήθηκε από
µία παρθένα, έγινε πολύ δηµοφιλής, περπάτησε στο νερό, ανέστησε
νεκρούς, πέθανε και αναστήθηκε. Σαν παραµύθι. Η Εκκλησία τα
απέρριψε ως αιρετικά κείµενα, αφού δεν ταιριάζουν µε τη διδασκαλία
της.

-Γιατί όµως η διδασκαλία της είναι πιο έγκυρη από αυτά τα κείµενα;

-Έλα ντε.

-Και κάποια άλλα αρχαία κείµενα δεν ανακαλύφθηκαν τον ίδιο καιρό;
Στη Νεκρά Θάλασσα;

Μπα! Βλέπω µελετάς κρυφά τα βράδια. Πράγµατι, δύο χρόνια

αργότερα ένας βεδουίνος βοσκός στην έρηµο της Ιουδαίας βρήκε
κυλίνδρους γεµάτους µε χιλιάδες παπύρους. Οι περισσότεροι
κύλινδροι βρέθηκαν στο Κουµράν, και οι πάπυροι ονοµάστηκαν
"Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας". Πολλοί µελετητές συµφωνούν
ότι επρόκειτο για τη βιβλιοθήκη των Εσσαίων, µιας Εβραϊκής
κοινότητας που ακολουθούσε το δικό της, αρκετά διαφορετικό
δόγµα. Πρόκειται για εκπληκτικό εύρηµα, καθώς χρονολογούνται
από το 150 π.Χ. µέχρι το 70 µ.Χ., δηλαδή πρόκειται για κείµενα που
γράφτηκαν ακόµα και κατά τη διάρκεια της ζωής του Ιησού.

-Και; Τι λένε;

Κυρίως πρόκειται για κείµενα της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά το πλήρες

τους περιεχόµενο δεν το µάθαµε µέχρι πολύ αργότερα. Αναφέρω τι
δήλωσε ο Τζον Αλέγκρο, καθηγητής του Πανεπιστηµίου του
Μάντσεστερ, ο µόνος "λαϊκός" µιας διεθνούς οµάδας µελετητών, η
οποία απαρτίζονταν σχεδόν εξ' ολοκλήρου από Δοµινικανούς και από
Ιησουίτες της Βιβλικής Σχολής της Ιερουσαλήµ, και µελετούσε τα
Χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας: "Οι επιστήµονες που µελέτησαν
τα Χειρόγραφα δεν είπαν ποτέ τίποτε από αυτά που πραγµατικά
υπήρχαν στο κείµενο. Διότι ήταν σχεδόν όλοι τους ιερείς, κυρίως
Ιησουίτες, και φοβούνται αυτό που ανακάλυψαν. Ήταν πολύ πιο
τρανταχτό απ' ότι υποπτευόντουσαν. Είναι µια βόµβα που θα έκανε
τη χριστιανική θρησκεία να σειστεί συθέµελα".

-Και;;;; Ποια είναι η βόµβα;;;;;

-Καµία. Ίσως απλά να εννοεί πως το ότι ο Χριστός δεν αναφέρεται

πουθενά στα λεπτοµερή κείµενα και αρχεία µιας ολόκληρης
κοινωνίας, πολύ κοντά στην περιοχή που έζησε. Ή ίσως το ότι η
δοµή της κοινωνίας των Εσσαίων έµοιαζε τόσο µε τις κοινωνίες των
πρώτων χριστιανών (µε την κοινή ιδιοκτησία, τις τελετές τις
βάπτισης, οι δώδεκα ηγέτες που δίδασκαν και έκριναν), που κάποιοι
θα µπορούσαν να θεωρήσουν ότι οι Απόστολοι του Ιησού
«δανείστηκαν» τις ιδέες των Εσσαίων για τη δική τους θρησκεία.

-Ή θα µπορούσαν οι Ιησουίτες να έχουν εξαφανίσει στα χρόνια που

µεσολάβησαν µέχρι να αποκαλυφθούν τα Χειρόγραφα στο κοινό
οποιεσδήποτε αποδείξεις για τα ψέµατα του Χριστιανισµού.

-Όπα Νταν Μπράουν, ηρέµησε. Η αλήθεια είναι ότι επικράτησε ένας

µυστικισµός µε τα Χειρόγραφα, µε αποτέλεσµα οι θεωρίες
συνωµοσίες να ανθίσουν.

-Καλά, και τότε πώς κατάφερε να επιβιώσει ο Χριστιανισµός, αν όλα

αυτά ήταν ψέµατα;

-Όπως είπαµε, καλό marketing. Μια πίστη που είχε στοιχεία από
πολλές θρησκείες του καιρού, και µε αρκετά παγανιστικά στοιχεία,
γίνεται οικεία στον κόσµο. Βέβαια, αυτό δεν αρκεί για να φτάσουµε
στο σηµείο να υπάρχουν σήµερα 2 δισεκατοµµύρια πιστοί στον
κόσµο.

-Τι άλλο χρειάζεται;

Πολιτική βούληση. Γιατί ο χριστιανισµός στην πραγµατικότητα δεν

ξεκίνησε ούτε το 0, ούτε το 33 µ.Χ., ούτε όταν γράφτηκαν τα
Ευαγγέλια. Ξεκίνησε το 325 µ.Χ., όταν ο Αυτοκράτορας
Κωνσταντίνος αποφάσισε να τον κάνει επίσηµη θρησκεία του
Ρωµαϊκού κράτους. Πίστεψε ότι έχοντας µια επίσηµη θρησκεία θα
µπορούσε να ενώσει ευκολότερα την αχανή του αυτοκρατορία. Δεν
ήταν καινούρια ιδέα -ο αυτοκράτορας Αυρηλιανός το είχε δοκιµάσει
µόλις 40 χρόνια νωρίτερα, ιδρύοντας τη λατρεία του Ανίκητου
Ήλιου, που είχε πολλά κοινά µε τον Μιθραϊσµό. Αν τα είχε
καταφέρει, στις 25 Δεκεµβρίου θα γιορτάζαµε τα Μιθρούγεννα.
Ο Κωνσταντίνος τα κατάφερε, και το Μάιο του 325 οργάνωσε την
Συνθήκη της Νίκαιας όπου πάρθηκαν οι πρώτες αποφάσεις για το τι
είδους θρησκεία θα είναι ο Χριστιανισµός, επισηµοποιήθηκε το
δόγµα, καθορίστηκαν οι σχέσεις ανάµεσα στο Θεό, τον Ιησού και το
Άγιο Πνεύµα, ξεκαθαρίστηκε η φύση της Παρθένου Παναγίας,
καθορίστηκε το περιεχόµενο της Καινής Διαθήκης (απορρίφθηκαν τα
Γνωστικά Ευαγγέλια, έγιναν δεκτά µόνο τα γνωστά τέσσερα, οι
Πράξεις των Αποστόλων, οι Επιστολές και η Αποκάλυψη του
Ιωάννη), και συντάχθηκε το Σύµβολο της Πίστεως, το Πιστεύω που
λέγαµε στο σχολείο.
Και µετά ξεκίνησε η σφαγή όσων δεν πίστευαν στην επίσηµη άποψη
του Χριστιανισµού.
Να σηµειώσουµε εδώ ότι ο Κωνσταντίνος ήταν ένα τέρας, που
έσφαζε και κατέστρεφε λαούς και αντιπάλους, γι' αυτό και δεν
βαφτίστηκε χριστιανός παρά µόνο στο νεκροκρέβατό του. Ήθελε, το
πουλάκι µου, να πάει στον παράδεισο.

-Δεν µπορώ να πιστέψω ότι είναι όλα ψέµατα, ότι όλη η χριστιανική
πίστη είναι ένα παραµύθι. Το αρνούµαι.

-Εσύ και άλλα δύο δισεκατοµµύρια άνθρωποι.

-Έστω λοιπόν ότι ο Ιησούς υπήρξε όπως τον ξέρουµε. Από τις λίγες,
πενιχρές πηγές, από τα Ευαγγέλια, τι συµπεράσµατα µπορούµε να
βγάλουµε για τη ζωή του; Που γεννήθηκε; Πότε; Τι ξέρουµε για την
οικογένειά Του;

Σύµφωνα µε τους µελετητές της Βίβλου, πρέπει να γεννήθηκε γύρω

στο 4-7 π.Χ. (καλό ε;), πιθανότατα την άνοιξη, ή το φθινόπωρο.
Όπως είπαµε, η 25η Δεκεµβρίου επιλέχθηκε πολλούς αιώνες
αργότερα ως τα γενέθλιά του, επειδή συνέπιπτε µε το χειµερινό
ηλιοστάσιο και την ηµεροµηνία γέννησης όλων των παγανιστικών
Θεών Ήλιων. Πιθανότατα γεννήθηκε στη Ναζαρέτ, και το
παραµυθάκι της Βηθλεέµ προστέθηκε αργότερα, από τον Ματθαίο
και το Λουκά, για να ταιριάζει µε τις εβραϊκές προφητείες της
Παλαιάς Διαθήκης.
Η Βίβλος µας γνωρίζει τέσσερις αδερφούς του Ιησού, τον Ιάκωβο,
τον Ιωσήφ, τον Ιούδα, και τον Σίµωνα. Είχε ακόµα τουλάχιστον δύο
αδερφές, αλλά δεν ξέρουµε τα ονόµατά τους. Πολλοί υστερικοί
χριστιανοί, ιδίως οι καθολικοί, επιµένουν ότι όλα αυτά τα παιδιά ήταν
από προηγούµενο γάµο του Ιωσήφ, και ότι η Παναγία δεν έκανε
ποτέ άλλο παιδί, και πέθανε παρθένα. Πράγµα ηλίθιο και κάπως
προσβλητικό για τις µανάδες όλου του κόσµου.
-Ξέρουµε πώς ήταν; Τι σχήµα είχε η φάτσα Του;

Αν κρίνουµε από την Ιερά Σινδόνη του Τορίνο, που υποτίθεται ότι
ήταν το σάβανό του, ο Ιησούς ήταν ένας άνδρας που είχε ύψος
1.80-1.90. Φυσικά, αν κάτι τέτοιο ήταν αλήθεια, θα θεωρείτο
γίγαντας στην Ιουδαία, ο νέος Γολιάθ, και όταν τον κρέµαγαν στο
σταυρό θα πάταγε. Αν κρίνουµε από τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ», ή
το Jesus Christ Superstar, που είναι εξίσου αξιόπιστες πηγές µε την
Ιερά Σινδόνη, τότε ο Ιησούς εκτός από ψηλός ήταν ξανθός,
µακρυµάλλης και γαλανοµάτης. Αν κρίνουµε από ανασκαφές σε
νεκροταφεία της εποχής, και από ψηφιακές αναπαραστάσεις
Ιουδαίων της εποχής, ο Ιησούς πιθανότατα θα έµοιαζε όπως όλοι οι
ασχηµοεβραίοι. Μέτριο ανάστηµα, µεγάλο κούτελο, τεράστια µύτη...

-Ω Θεέ µου!

-Μη λες το όνοµά Του επί µαταίω.

-Συγνώµη. Γιατί όµως ένας τέτοιος οµορφάντρας, τριαντατόσο

χρονών µαντράχαλος, δεν είχε παντρευτεί; Οµοφυλόφιλος ήταν;

-Αυτές είναι ανοησίες που διαδίδει η γκέι συνοµωσία που

καταγγέλλει ο λόγιος Λιακόπουλος. Ναι, η αλήθεια είναι ότι το να
είναι ένας άντρας 33 ετών ανύπαντρος στην Ιουδαία της εποχής
ήταν κάτι τροµερά ασυνήθιστο, και σίγουρα θα προκαλούσε
κοινωνικές συνέπειες -συνέπειες που δεν αναφέρονται στα
Ευαγγέλια. Ωστόσο, αν ήταν οµοφυλόφιλος οι κοινωνικές συνέπειες
θα ήταν ακόµα µεγαλύτερες -κανένας δεν θα τον άκουγε, γιατί το
κοινωνικό στίγµα τότε ήταν σοβαρότατο. Οπότε αποκλείεται να ήταν
οµοφυλόφιλος. Μάλλον κάτι άλλο ήταν.

-Αµφί;

-Όχι. Παντρεµένος.

-Α, το θέµα της Μαρίας Μαγδαληνής. Ναι, θα σε ρωτούσα γι' αυτό.

-Συγνώµη για το λαϊκισµό µου προηγουµένως. Η αλήθεια είναι ότι

δεν ξέρουµε αν ήταν παντρεµένος ή όχι. Η µόνη πηγή που αναφέρει
µια περισσότερο από πλατωνική σχέση µε την Μαρία Μαγδαληνή
είναι το Γνωστικό Ευαγγέλιο του Φιλίππου, στο οποίο αναφέρεται ότι
την αγαπούσε πολύ και την φιλούσε συχνά στο στο.

-Στο στόµα;

-Όχι, στο στο. Ο πάπυρος κόπηκε εκεί και δεν ήταν ευανάγνωστη η
κοπτική λέξη. Μπορεί, όντως, να έγραφε «στο στόµα».
-Μπορεί να τη φιλούσε στο στοκάτω.

-Μη γίνεσαι πονηρή.

-Ή στο στοµάχι.

-Θου κύριε φυλακήν τω στόµατί της.

-Και τελικά τι ξέρουµε για τη Μαρία τη Μαγδαληνή; Ήταν πόρνη;

-Η Μαρία Μαγδαληνή (πιθανότατα από τα Μάγδαλα της Γαλιλαίας),

πρωτοεµφανίστηκε στο Ευαγγέλιο του Λουκά σαν µια εύπορη
γυναίκα που ταλαιπωρείται από δαιµόνια, τα οποία ο Ιησούς έβγαλε
από µέσα της -επτά στον αριθµό, παρακαλώ. Μετά ξαναεµφανίζεται
στο τέλος, όπου στα τρία Ευαγγέλια µαθαίνει ότι ο Ιησούς δεν είναι
πια στον τάφο από έναν άγγελο, και στο τέταρτο από τον ίδιο τον
Ιησού. Στα Ευαγγέλια όµως υπάρχουν και πολλές άλλες γυναίκες
που ευεργετούνται από τον Ιησού, πολλές από τις οποίες δεν έχουν
όνοµα, και κάποιες ονοµάζονται Μαρίες. Οι πρώτοι χριστιανοί,
ερµηνεύοντας τα Ευαγγέλια όπως ήθελαν, αντιστοιχούσαν όποια
Μαρία ήθελαν στη Μαρία τη Μαγδαληνή. Έτσι, η γυναίκα που έπλενε
τα πόδια του Ιησού µε τα δάκρυά της και του τα άλειφε µε µύρο και
του τα σκούπιζε µε τα µαλλιά της, την οποία ο Λουκάς αποκαλεί
«αµαρτωλή» και ο Μάρκος «Μαρία της Βηθανίας» (η αδερφή του
Λαζάρου), πολλοί είπαν ότι ήταν η Μαγδαληνή. Ο Πάπας Γρηγόριος
το επιβεβαίωσε από άµβωνος το 591 µ.Χ., γιατί η επίσηµη εκκλησία
από νωρίς πήρε την απόφαση να δαιµονοποιήσει το σεξ και να
υποβαθµίσει το ρόλο της γυναίκας. Έτσι η Μαγδαληνή πέρασε στην
ιστορία σαν πόρνη. Μόλις το 1969 η Καθολική Εκκλησία ξέµπλεξε τις
Μαρίες των Ευαγγελίων.

-Και οι υπόλοιποι θρύλοι; Για τα παιδιά του Ιησού, το Άγιο

Δισκοπότηρο;

-Είναι ακριβώς αυτό: Θρύλοι. Στη Γαλλία υπήρχε αρκετά

διαδεδοµένη η πεποίθηση ότι η Μαγδαληνή είχε ταξιδέψει εκεί στα
µέσα του 1ου αιώνα µ.Χ. µεταφέροντας το Άγιο Δισκοπότηρο, ενώ
πολλοί Γάλλοι Βασιλείς ενθάρρυναν το µύθο της καταγωγής των
Μεροβίγγειων βασιλέων από τα παιδιά της Μαρίας. Η ιστορία
συναντάται ακόµα και στον Πάρσιφαλ του Βάγκνερ. Ωστόσο φυσικά
δεν υπάρχει ούτε µισό στοιχείο που να επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο.
Εκτός βέβαια από τον "Κώδικα Ντα Βίντσι", το βιβλίο του Νταν
Μπράουν.

-Το συµπέρασµα τελικά ποιο είναι;

-Το έχει γράψει πολύ εύγλωττα ο Βρετανός φιλόσοφος Μπέρτραντ
Ράσελ: «Ιστορικά, είναι πολύ αµφίβολο ότι ο Ιησούς υπήρξε. Αλλά
και να υπήρξε, το σίγουρο είναι ότι δεν ξέρουµε τίποτα γι' αυτόν».

-Αυτό είναι λίγο θλιβερό.

-Είναι πολύ θλιβερό. Αλλά δεν έχει και πολύ σηµασία, αν το

καλοσκεφτείς. Είναι ευκαιρία για εµάς τους άθεους και άθρησκους να
γιορτάζουµε, να πίνουµε και να τρώµε κοντά στους πιστούς.
Άλλωστε η σφαγή των αµνών είναι η µόνη σφαγή που γίνεται στο
όνοµα της θρησκείας και µ' αρέσει!