Tiga daripada empat pembelaan yang ada kepada juruaudit dalam saman oleh pelanggan juga

terdapat di dalam tindakan undang-undang pihak ketiga: kekurangan kewajipan untuk

melaksanakan perkhidmatan ini, prestasi yang tidak cuai, dan jika tiada sambungan sebab dan
akibat. Kecuaian penyumbang biasanya tidak terdapat kerana pihak ketiga tidak berada dalam
kedudukan untuk menyumbang kepada penyata kewangan disalah nyata.
Kekurangan pertahanan bertugas di saman pihak ketiga berpendapat kekurangan priviti
kontrak. Di Amerika Syarikat, sejauh mana priviti kontrak adalah pertahanan yang sesuai dan
jenis pertahanan yang bergantung sepenuhnya kepada pendekatan untuk pengguna
menjangkakan di negeri ini dan bidang kuasa kehakiman kes itu.
Jika seorang juruaudit yang tidak berjaya menggunakan kekurangan pertahanan kewajipan
untuk mempunyai kes ini dibuang kerja, pertahanan pilihan di saman pihak ketiga adalah
prestasi bukan cuai. Jika seorang juruaudit yang menjalankan audit mengikut piawaian
pengauditan, yang menghapuskan keperluan untuk pertahanan yang lain. Malangnya, di
Amerika Syarikat dan negara-negara lain yang mengamalkan perbicaraan juri, prestasi tidak
cuai boleh menjadi sukar untuk menunjukkan kepada mahkamah, terutamanya jika laypeople
tanpa pengalaman perakaunan membentuk juri.
Ketiadaan sambungan sebab dan akibat dalam tindakan pihak ketiga selalunya bermakna
bukan berdikari ke atas penyata kewangan oleh pengguna. Andaikan bahawa juruaudit yang
boleh menunjukkan bahawa pemberi pinjaman yang bergantung kepada hubungan perbankan
yang berterusan dengan pelanggan, dan bukannya penyata kewangan, dalam membuat
pinjaman. Dalam keadaan itu, kecuaian juruaudit dalam menjalankan audit tidak From. Sudah
tentu, ia adalah sukar untuk membuktikan bukan berdikari ke atas penyata kewangan. Tidak
hadir sambungan sebab dan akibat boleh menjadi sukar untuk menentukan kerana pengguna
boleh menuntut pergantungan ke atas penyata walaupun keputusan pelaburan atau pinjaman
telah dibuat tanpa mengambil kira keadaan kewangan syarikat.
LIABILITI AWAM DI BAWAH UNDANG-UNDANG SEKURITI
DI AMERIKA SYARIKAT, walaupun terdapat beberapa pertumbuhan dalam tindakan yang
diambil terhadap akauntan oleh pelanggan dan pihak ketiga di bawah undang-undang biasa,
pertumbuhan terbesar dalam tindakan undang-undang liabiliti juruaudit telah di bawah
undang-undang sekuriti persekutuan. Litigan biasanya mendapatkan remedi persekutuan
kerana adanya tindakan undang-undang kelas-tindakan dan keupayaan untuk mendapatkan
ganti rugi yang besar daripada defendan.
Faktor-faktor lain juga membuat mahkamah persekutuan yang menarik kepada litigan.
Sebagai contoh, beberapa bahagian undang-undang sekuriti mengenakan standard liabiliti
ketat ke atas juruaudit dan mahkamah persekutuan sering cenderung untuk memihak kepada
plantiffs dalam tindakan undang-undang apabila terdapat standard yang ketat. Walau
bagaimanapun, baru-baru ini agak undang-undang reformasi tort boleh menyebabkan
pengurangan hasil negatif bagi firma audit di mahkamah persekutuan.
Akta Sekuriti 1933 tawaran hanya dengan keperluan laporan untuk syarikat yang
menerbitkan sekuriti baru, termasuk maklumat dalam penyata pendaftaran dan prospektus.
Satu-satunya pihak yang boleh mendapatkan kembali daripada juruaudit di bawah Akta 1933
adalah pembeli asal sekuriti. Jumlah pemulihan potensi sama dengan harga pembelian asal

kurang nilai sekuriti pada masa saman itu. (Jika sekuriti itu telah dijual, pengguna boleh
mendapatkan amaun kerugian yang ditanggung.)
Akta sekuriti mengenakan beban yang luar biasa pada juruaudit. Seksyen 11 akta 1933
mentakrifkan hak pihak ketiga dan juruaudit, yang diringkaskan seperti berikut:
Mana-mana pihak ketiga yang membeli sekuriti menerangkan dalam satu kenyataan
pendaftaran boleh mendakwa juruaudit untuk gambaran yang salah atau peninggalan yang
matan dalam penyata kewangan yang telah diaudit dimasukkan ke dalam penyata
pendaftaran.
pengguna pihak ketiga tidak perlu beban membuktikan bahawa mereka bergantung pada
penyata kewangan atau bahawa juruaudit itu cuai atau penipuan dalam melakukan audit.
Pengguna hendaklah hanya membuktikan bahawa penyata kewangan yang telah diaudit
mengandungi salah nyata atau ketinggalan yang ketara.
Juruaudit mempunyai beban untuk membuktikan sebagai suatu pembelaan yang (1) audit
yang mencukupi telah dijalankan atau (2) semua atau sebahagian daripada kerugian plaintif
adalah disebabkan oleh faktor-faktor lain daripada penyata kewangan mengelirukan. 1933
tindakan hanya undang-undang biasa atau berkanun di mana beban pembuktian terletak
kepada defendan.

Tambahan pula, juruaudit yang bertanggungjawab untuk memastikan bahawa penyata

kewangan secara saksama dinyatakan di luar tarikh pengeluaran, sehingga tarikh penyata
pendaftaran anda berkuat kuasa, yang boleh beberapa bulan kemudian. Andaikan bahawa
tarikh laporan audit untuk 31 Disember, penyata kewangan 2010 adalah 10 Februari, 2011,
tetapi kenyataan pendaftaran itu bertarikh 1 November, 2011. Dalam audit biasa, juruaudit
mesti meneliti urusniaga melalui tarikh laporan audit, 10 Februari 2011. Dalam satu
kenyataan yang difailkan di bawah Akta 1933, juruaudit yang bertanggungjawab mengkaji
semula urus niaga - selama hampir sembilan bulan tambahan - melalui tarikh penyata
pendaftaran, November 1, 2011.

Walaupun beban itu boleh hadir keras kepada juruaudit, terdapat agak beberapa kes
dibicarakan di bawah akta 1933. Salah satu yang paling penting adalah Escott et al. v.
BarChris Pembinaan Corporation (1968). Seperti yang dinyatakan dalam Rajah 5-6, firma
audit telah bertanggungjawab atas kekurangan usaha yang wajar yang dikehendaki di bawah
akta 1933 apabila melakukan semakan semula dengan kejadian yang berlaku selepas tarikh
kunci kira-kira. Kes ini membawa dua akibat patut diberi perhatian:

1. Piawaian Pengauditan yang telah ditukar kepada memerlukan penekanan yang lebih
kepada prosedur bahawa juruaudit perlu melaksanakan untuk acara-acara selepas tarikh kunci
kira-kira.
2. Penekanan yang lebih besar mula diberi kepada kepentingan kakitangan audit memahami
perniagaan dan industri pelanggan.

Liabiliti juruaudit di bawah Akta Bursa Sekuriti 1934 sering berpusat pada penyata kewangan
yang telah diaudit yang dikeluarkan kepada orang ramai dalam laporan tahunan yang
dikemukakan kepada SEC sebagai sebahagian daripada Borang tahunan 10-K melaporkan.
Tiap-tiap syarikat yang mempunyai sekuriti yang didagangkan di negara dan over-the-kaunter
bursa dikehendaki mengemukakan penyata yang telah diaudit setiap tahun. Jelas sekali,
jumlah yang lebih besar daripada penyata jatuh di bawah akta 1934 daripada di bawah akta
1933.

Juruaudit juga menghadapi pendedahan undang-undang yang berpotensi untuk maklumat

suku tahunan (Borang 10-Q) atau maklumat laporan lain yang difailkan dengan SEC, seperti
acara luar biasa difailkan dalam Borang 8-K. Juruaudit hendaklah melaksanakan kajian
semula Borang 10-Q sebelum ia difailkan dengan SEC, dan juruaudit yang sering terlibat
dalam mengkaji maklumat dalam laporan lain, dan oleh itu, mungkin bertanggungjawab
secara sah. Walau bagaimanapun, beberapa kes mempunyai juruaudit terlibat untuk laporan
selain daripada laporan audit tahunan.

Fokus utama kepada tindakan undang-undang liabiliti juruaudit di bawah Akta 1934 adalah
Peraturan 10b-5. Seksyen 10 dan Peraturan 10b-5 yang sering disebut peruntukan antifraud
akta 1934, kerana mereka melarang apa-apa aktiviti penipuan yang melibatkan pembelian
atau penjualan apa-apa cagaran. Banyak keputusan mahkamah persekutuan telah menjelaskan
bahawa Peraturan 10b-5 terpakai bukan sahaja kepada penjual langsung tetapi juga kepada
akauntan, penaja jamin, dan lain-lain. Secara umumnya, akauntan boleh akan
bertanggungjawab di bawah Seksyen 10 dan Peraturan 10b-5 jika mereka dengan sengaja
atau dengan melulu membuat salah nyata maklumat yang dimaksudkan untuk penggunaan
pihak ketiga.

Pada tahun 1976, di Hochfelder v. Ernst & Ernst, kedua-dua dikenali sebagai membawa kes
undang-undang sekuriti sebagai kes liabiliti juruaudit, Mahkamah Agung Amerika Syarikat
memutuskan bahawa scienter iaitu pengetahuan dan niat untuk memperdaya, diperlukan
sebelum boleh juruaudit akan bertanggungjawab atas melanggar Peraturan 10b-5. Ringkasan
Hochfelder termasuk dalam Rajah 5-7.

Banyak juruaudit percaya pengetahuan suatu niat untuk menipu keperluan ditubuhkan pada
kes Hochfelder yang ketara akan mengurangkan pendedahan juruaudit kepada liabiliti. Walau
bagaimanapun, kes-kes seterusnya dibawa berhujah standard pengetahuan dan penipuan yang
telah dipenuhi dalam kes-kes di mana juruaudit yang tahu semua fakta yang berkaitan tetapi
membuat pertimbangan miskin. Dalam keadaan demikian, mahkamah menegaskan bahawa
juruaudit mempunyai pengetahuan yang diperlukan. The Solitron Peranti kes, yang
diterangkan dalam Rajah 5-8, adalah satu contoh pemikiran yang. Dalam kes itu, mahkamah
rayuan memutuskan bahawa tingkah laku melulu di pihak juruaudit itu mencukupi untuk
memegang juruaudit yang bertanggungjawab terhadap pelanggaran Peraturan 10b-5. Walau

bagaimanapun, dalam saman yang berikutnya di bawah Peraturan 10b-5, Worlds of Wonder
(1994) dan Toolworks Perisian (1994), dua utama Litar Kesembilan keputusan mahkamah
menyatakan bahawa pertimbangan yang tidak tepat bukan bukti penipuan. Pandangan ini kini
muncul untuk memenangi kasih karunia di mahkamah. Walaupun Peraturan 10b-5 terus
menjadi asas untuk tindakan undang-undang terhadap juruaudit, Hochfelder dan keputusan
mahkamah yang berikutnya telah terhad liabiliti agak.

Yang sama tiga pembelaan yang ada kepada juruaudit dalam sut-undang-undang yang sama
dengan pihak ketiga juga disediakan untuk tindakan di bawah akta 1934: Prestasi
nonnegligence, kekurangan duti, dan ketiadaan sambungan sebab dan akibat.

Seperti yang kita hanya dibincangkan, penggunaan kekurangan pertahanan bertugas sebagai
tindak balas kepada tindakan di bawah Peraturan 10b-5 mempunyai pelbagai peringkat
kejayaan, bergantung kepada bidang kuasa. Dalam Hochfelder, kes mahkamah memutuskan
bahawa pengetahuan dan niat untuk menipu adalah perlu bagi juruaudit itu supaya didapati
bertanggungjawab. Kes-kes lain, kelakuan cuai atau melulu mencukupi untuk juruaudit yang
akan didapati bersalah. Tafsiran mahkamah berterusan mungkin untuk menjelaskan isu yang
tidak dapat diselesaikan ini.

Yang berkenaan dengan liabiliti juruaudit adalah kuasa SEC untuk sekatan. SEC mempunyai
kuasa dalam hal keadaan tertentu untuk membenarkan atau menggantung pengamal daripada
melakukan audit bagi syarikat SEC.

Akta Sarbanes-Oxley sangat meningkatkan tanggungjawab syarikat-syarikat awam dan

juruaudit mereka. Akta ini mewajibkan Ketua Pegawai Eksekutif dan Ketua Pegawai
Kewangan untuk mengesahkan penyata kewangan tahunan dan suku tahunan difailkan
dengan SEC. di samping itu, seperti yang dibincangkan dalam Bab 3 (p. 49-51), pengurusan
mesti melaporkan penilaiannya terhadap keberkesanan kawalan dalaman ke atas pelaporan
kewangan, dan untuk difailkan dipercepatkan, juruaudit perlu memberikan pendapat
mengenai keberkesanan kawalan dalaman ke atas kewangan melaporkan. Akibatnya,
juruaudit mungkin terdedah kepada liabiliti undang-undang yang berkaitan dengan pendapat
mereka mengenai kawalan dalaman. The PCAOB juga mempunyai kuasa untuk
membenarkan firma audit berdaftar bagi apa-apa kesalahan mencabuli akta.
Jadual 5-3 (p.128) meringkaskan sumber liabiliti kepada pelanggan dan lain-lain kerana
melanggar kontrak di bawah undang-undang biasa, liabiliti kepada pihak ketiga di bawah
undang-undang biasa, dan liabiliti kepada pihak ketiga di bawah 1933 dan 1934 tindakan
sekuriti. Jadual di menggambarkan beban yang ketat ke atas juruaudit untuk mempertahankan
diri mereka di bawah akta 1933. Liabiliti kepada pihak ketiga di bawah undang-undang biasa
dan perbuatan 1934 bergantung kepada tahap kecuaian. Liabiliti kepada pihak ketiga di
bawah undang-undang biasa juga bergantung kepada bidang kuasa dan sama ada pihak ketiga
adalah benefisiari utama atau manual dikenali daripada penyata kewangan.

Juruaudit tidak bertanggungan jika dia dapat membuktikan bahawa:

Dia ditarik balik atau persetujuannya sebelum prospektus itu diserahkan kepada suruhanjaya
sekuriti.
Prospektus ini telah dikeluarkan tanpa atau pengetahuan atau keizinannya dan dia telah
memberi notis awam selepas dia menyedari isu itu
Beliau telah menarik diri nya persetujuan sebelum pengumpukan penjualan saham selepas
menyedari kenyataan yang tidak benar dan telah memberi notis awam mengenai penarikan
balik itu
Beliau adalah berwibawa untuk membuat pernyataan itu mempunyai alasan yang
munasabah untuk mempercayai bahawa kenyataan itu benar.

Kes ini melibatkan tanggungjawab penipuan juruaudit yang dilakukan oleh Presiden firma
pelanggan. Lestor bahkan presiden bersama sekuriti pertama. Chicago, menipu meyakinkan
pelanggan tertentu untuk melabur dana dalam akaun escrow yang diwakilinya akan
menghasilkan pulangan yang tinggi. Tiada akaun escrow. Bahkan ditukar dana pelanggan
untuk kegunaannya sendiri.
Urusniaga tidak dalam bentuk yang biasa urusan antara sekuriti pertama dan pelanggannya.
Pertama, semua surat-menyurat bersama pelanggan telah dibuat semata-mata dengan nay.
Kedua, cek daripada pelanggan telah disediakan perlu dibayar kepada dan bahkan kerana
peraturan mel yang NAY dikenakan, mel itu telah dibuka olehnya. Ketiga, akaun escrow
tidak digambarkan dalam buku-buku sekuriti pertama, atau di dalam fail dengan SEC, atau
berkaitan dengan Akaun pelaburan lain pelanggan. Penipuan itu terbongkar pada masa bunuh
diri bahkan ini.
Pelanggan Responden asalnya didakwa di mahkamah daerah untuk ganti rugi terhadap
Juruaudit, Ernst & Ernst, sebagai penolongnya dan kaki tangan di bawah seksyen 10b-5.
Mereka mendakwa bahawa Ernst & Ernst gagal menjalankan audit yang betul yang
sepatutnya membawa mereka untuk mencari '' peraturan mel '' dan penipuan. Tiada dakwaan
telah dibuat tentang kelakuan menipu dan sengaja Ersnt & Ernst ini. Tindakan ini adalah
berdasarkan semata-mata pada tuntutan bahawa Ernst & Ernst gagal menjalankan audit yang
sepatutnya. Mahkamah daerah menolak tindakan itu tetapi tidak menyelesaikan isu sama ada
suatu kuasa tindakan boleh berasaskan semata-mata atas dakwaan kecuaian.
Mahkamah rayuan diterbalikkan mahkamah daerah. Rayuan mahkamah memutuskan bahawa
orang yang melanggar kewajipan siasatan dan pendedahan hutang lain boleh dikenakan ganti
rugi kerana membantu dan bersubahat dengan pelanggaran pihak ketiga pemerintahan 10b-5
jika penipuan itu telah ditemui atau dicegah telah pelanggaran itu tidak berlaku. Mahkamah
memberi alasan bahawa Ernst & Ernst mempunyai common law dan tanggungjawab status
siasatan ke dalam kecukupan kawalan dalaman sekuriti pertama 'kerana ia telah menguncup
untuk mengaudit sekuriti pertama dan sebagai persediaan untuk memfailkan dengan
suruhanjaya itu dalam laporan tahunan keadaan kewangannya.

A.S. Mahkamah Agung membatalkan mahkamah rayuan, termasuklah bahawa tafsiran

Peraturan 10b-5 memerlukan '' niat untuk menipu, memanipulasi atau menipu. '' Keadilan
Powell menulis pada pendapat mahkamah yang
Apabila ketetapan untuk bercakap begitu khusus dari segi manipulasi dan penipuan, dan
melaksanakan peranti dan contrivances- istilah yang biasa difahami daripada salah laku yang
disengajakan dan apabila sejarahnya menggambarkan hasrat tidak lebih mahal, kami agak
tidak bersedia untuk memperluas ruang lingkup undang-undang tersebut dengan kelakuan
cuai.
Mahkamah menegaskan bahawa di kawasan-kawasan tertentu undang-undang, perbuatan
melulu dianggap sebagai satu bentuk atau tingkah laku yang disengajakan untuk tujuan
mengenakan mengenakan liabiliti. Kiri ini membuka kemungkinan bahawa tingkah laku
melulu mungkin tidak mencukupi untuk liabiliti di bawah Peraturan 10b-5.