Seminarski rad

Alen Husagi

1. UVOD
Temperatura jeste fizikalna veliina koja predstavlja stepen zagrijanosti tijela.
Temperatura je povezana sa termikim kretanjem molekula ili atoma, tj. sa
termodinamikim stanjem tijela i njegovom unutranjom energijom. Termiko kretanje
u gasovima razlikuje se od termikog kretanja u tenostima i kristalima. Prema
kinetikoj teoriji gasova, apsolutna temperatura T tijela definie se kao mjera srednje
energije translatornog kretanja molekula gasa:
EK

gdje su:

mv 2 3
kT
2
2

(1)

m - masa molekula gasa,

v - srednja brzina molekula,
k - Bolcmanova konstanta.

Pri datoj temperaturi kinetika energija pojedinih molekula razlikuje se od

srednje kinetike eneregije, odakle proizilazi da je temperatura statistika veliina,
koja se odnosi na veliki broj estica koje se nalaze u toplotnoj ravnotei. Fizikalne
veliine kao to su masa, duina, pritisak i druge oznaavaju se kao ekstenzivne ili
parametarske, jer se sa poveanjem objekta poveava i njihova vrijednost. Za razliku
od ovih veliina, temperatura je intenzivna ili aktivna veliina. Njen intenzivni karakter
ogleda se u tome to e prilikom dijeljenja tijela na vie dijelova svaki dio zadrati
temperaturu tog tijela. Drugim rijeima, temperatura nema svojstvo aditivnosti. Za
temperaturu se ne moe izgraditi djelitelj ili sabira. Zbog toga se etalon temperature
ne moe praviti na nain kako se to radi za ekstenzivne veliine.
U skladu sa drugim zakonom termodinamike, pri uzajamnom djelovanju dva
tijela sa razliitim temperaturama prelazi toplota od tijela sa veom energijom na
tijelo sa manjom energijom. Prelaenje toplote vri se kondukcijom, konvekcijom i
radijacijom. Promjena toplotnog stanja tijela koja tada nastaje praena je popratnim
efektima i fenomenima, kao to su dilatacija, ekspanzija, termoelektricitet, zraenje
itd. Zbog popratnih efekata mijenjaju se odreena fizikalna svojstva tijela, tj.
odgovarajue veliine: duina, volumen, termoelektrina sila, elektrini otpor i dr. Ovo
su termometrijske veliine, jer se njihovim direktnim mjerenjem dolazi do vrijednosti
temperature. Iz ovoga se zakljuuje da je temperaturu mogue izmjeriti samo
posrednim putem, preko termometrijskih veliina, koje su podlone direktnom
mjerenju i u funkcionalnoj su vezi sa temperaturom.
Senzor za mjerenje temperature obino se naziva termometrom, a oblast
mjerenja temperature termometrijom. Temperaturna skala predstavlja funkcionalnu
vezu izmeu temperature i neke termometrijske veliine. Pomou ove definicije
mogue je uspostaviti proizvoljan broj razliitih temperaturnih skala. Sve one imaju
uslovni karakter, pa se i njihovi podioci oznaavaju uslovnim stepenima.

Seminarski rad

Alen Husagi

2. EKSPANZIONI SENZORI TEMPERATURE

Ekspanzioni senzori temperature su termometri iji se radni medij grijanjem
iri, a hlaenjem skuplja, tako da linearno mijenja svoje geometrijske dimenzije.
Ukoliko je radni medij smjeten u prostor sa konstantnom zapreminom, tada se
umjesto promjene dimenzija javlja promjena pritiska. Gasni ekspanzioni senzor
temperature. Promjena pritiska kaptiranog gasa u zavisnosti od temperature
(pri V = const.), saglasno Gej-Lisakovom zakonu je:
pt p0 (1 t )

gdje su:

(2)

p0 - pritisak gasa na temperaturi 0 C,

pt - pritisak gasa na temperaturi t i
- termiki koeficijent pritiska, jednak 1/273,15 = 0,00366K-1 za idealni
gas.

Za realne gasove a ima priblino istu vrijednost kao i za idealni gas. Gasni
ekspanzioni senzori temperature sastoje se od balona kao rezervoara gasa, kapilara
kao spojnog voda i senzora pritiska (slika 1a.). Senzor pritiska obino je Burdonova
cijev ili spirala, pa odatle tradicionalni naziv manometarski termometri.Postoji veliki
broj razliitih praktinih izvedbi gasnih ekspanzionih senzora temperature za
industrijska mjerenja. U izboru najpogodnijeg odluujui su faktori: kompenzacija
termikog irenja, ravnomjernost podjele skale, konstrukcija i veliina balona, duina
kapilare, materijal od kojeg su izraeni balon i kapilara, cijena i drugo.
Jednaina (2) vai pod uslovom da je ukupna unutranja zapremina balona
Vb, kapilare Vk i senzora pritiska Vp, konstantna i nezavisna od temperature. Smatra
se da je uslov ispunjen ako je (Vp + Vk): Vb 1:100. Za potpunu kompenzaciju
termike ekspanzije zapremina Vp i Vk primenjuje se diferencijalni sistem sa mjernim
i kompenzacionim senzorom (slika 1a). Oni su u svemu isti, jedino kompenzacioni
nema balona. Njihovi senzori pritiska (spirale) povezani su tako da se uticaj
temperature okoline u cjelosti eliminie. Tipini parametri gasnog ekspanzionog
senzora temperature su: prenik balona 20 - 30mm, duina kapilare 250 - 500mm
(maksimalno do 50m), opseg primjene od -150 C do 600 C, tanost 0,5 - 2%
mjernog opsega sa mogunou prekoraenja do 150 - 300%, vremenska konstanta
4 - 7s, najei gas je azot, te poetni pritisak pri nominalnoj temperaturi
Pn = 1 - 3 MPa .
Parni ekspanzioni senzori temperature ispunjeni su zasienom parom neke
lako isparljive tenosti (metil-hlorid, propan, aceton, toluol, freon). Po konstrukciji, ovi
senzori su slini gasnim. Meutim, tenost (kondenzat) na nominalnoj temperaturi
ispunjava samo do (0,7 - 0,75)Vb , tako da je iznad njene povrine zasiena para.

Seminarski rad

Alen Husagi

Pritisak zasiene pare izrazito je nelinearna funkcija temperature:

p T a e b / T

(3)

gdje su a i b konstante.
Za tanija mjerenja potrebna je linearizacija statike karakteristike p = f (T).
Pritisak p priblino se udvostruava pri porastu temperature za 10 C. Kraj kapilare
uvijek je uronjen u tenost, ime se odstranjuje uticaj promjenljive zapremine u
balonu iznad nivoa tenosti. Opseg primjene ovih senzora je od -50 C do 350 C.
Merni opseg je mali (50 - 100 C), a mjerno podruje zavisi od karakteristika lako
isparljive tenosti. Specijalne konstrukcije sa helijumom omoguavaju mjerenje vrlo
niskih temperatura (0,5 - 5K). Tipina tanost je 0,2 - 2% mjernog opsega, a
maksimalna duina kapilare 60 m. Dinamika parnog ekspanzionog senzora
temperature predstavlja se aperidskom prenosnom funkcijom prvog reda sa
kanjenjem, pri emu je vremenska konstanta 4 - 6s, a vremenska konstanta
kanjenja 0,12 - 17 s.

Slika 1. Ekspanzioni senzor temperature: a) gasni ekspanzioni senzor sa

kompenzacijom uticaja temperature okoline, b) ekspanzioni senzor sa tenou
Ekspanzioni senzori sa tenou rade na principu termikog irenja tenosti,
koji opisuje polinom:

Vt V0 1 t t 2 t 3 ... (4)

gdje su:

Vo - zapremina tenosti na referentnoj temperaturi,

Vt - zapremina na merenoj temperaturi t,
- koeficijent zapreminskog irenja tenosti 1/C.

Seminarski rad

Alen Husagi

Zapreminski koeficijenti vieg reda (,...) veoma su mali i obino se

zanemaruju, tako da se polinom (4) aproksimira linearnom funkcijom:
Vt V0 1 t

(5)

Tipini ekspanzioni senzor sa tenou je ivin termometar (slika 1b).

Zapreminski koeficijent irenja ive je 0,00018 1/C. Donja granica mjernog opsega
odreena je takom mrnjenja (- 38,8C), a gornja takom kljuanja ive (357C).
Zbog svojih dobrih metrolokih karakteristika ivin termometar se upotrebljava kao
sekundarni etalon temperature, koji je, na temperaturama do 200 C, samo malo
netaniji od platinskog otpornikog termometra odnosno od termoelemenata na
temperaturama do 500 C. Pored ive, upotrebljavaju se toluol , etil-alkohol, pentan i
drugo. Mjerni opseg je tada znatno manji (150-300 C), ali je u principu donja granica
mjernog opsega nia, na primjer, kod pentana ak - 200 C. Kod ekspanzionih
senzora sa tenou javljaju se sistematske greke zbog:

drifta nule (depresija nule), koji nastaje kao rezultat termikih svojstava stakla i
njegovog starenja;
nepotpune potopljenosti senzora u mjernom mediju, zbog ega je nepotopljeni
dio izloen uticaju okoline;
nejednakosti poprenog presjeka staklene kapilare.

Metroloke karakteristike ekspanzionih senzora sa tenou sline su

karakteristikama gasnih i parnih ekspanzionih senzora: tanost im je 0,1 - 2%,
mogunost prekoraenja opsega do 150%, maksimalna rezolucija do 0,01 C i
vremenska konstanta 4 - 5s. Zajednike osobine navedenih ekspanzionih senzora
temperature su jednostavnost, pristupana cijena i dobra mogunost ugradnje. Ovi
senzori upotrebljavaju se gotovo iskljuivo za indikaciju i laboratorijska mjerenja
temperature, a veoma rijetko za registraciju ili regulaciju temperature. Dilatacioni
senzor temperature radi na principu poveanja dimenzija vrstog tijela sa porastom
temperature. U odreenom temperaturnom intervalu zavisnost duine tijela od
temperature priblino je linearna:
l1 l 0 1 t

gdje su:

(6)

l0 - duina na temperaturi 0C,

l1 - duina na mjerenoj temperaturi t i
- koeficijent linearne dilatacije (irenja) tvrdog tijela.

Dilatacioni senzori obino se prave od bakra ( = 15,3 10-6 1/C), mesinga

( = 18,3 10-6 -23,6 10-6 1/C ), legure eljeza (64%) i nikla (36%) - invara
4

Seminarski rad

Alen Husagi

( = 0,9 10-6 1/C) i dr. Mjerni opsezi senzora od navedenih metala su: 0 -150 C, 0
- 400 C , odnosno 0 - 200 C , rezolucija im je do 0,1 C, a tipina tanost

1,5 - 25% mjernog opsega. Dilatacioni senzori temperature primjenjuju se u gradnji

termostata - dvopozicionog (relejnog) regulatora temperature.

Slika 2. Ekspanzioni senzori temperature: a) izgled manometarskog termometra sa

sondom, b) stakleni termometar sa tenou, c) bimetalni senzor
Bimetalni senzori temperature prave se u obliku trake, spirale ili helikoide od
dva sloja razliitih metala, na primjer invar-mesing, invar-elik i dr. Zbog razliitih
koeficijenata linearnog irenja pri porastu temperature bimetalna traka se savija na
stranu metala sa manjim koeficijentom linearnog irenja. Rairena je upotreba
bimetalne trake u gradnji termostata za temperature u oblasti - 30 C do 300 C.

3. TERMOELEMENTI
5

Seminarski rad

3.1.

Alen Husagi

Termoelektrine pojave

Prvobitna namjena termoelemenata bila je mjerenje visokih temperatura

500 - 1000 C. I danas je njihov znaaj najvei u mjerenju tih temperatura, ali je
primjena uspjeno proirena i na vrlo niske temperature od 1K, pa do visokih do
4000C. Zbog dobrih osobina termoelementi imaju mnogobrojne praktine primjene u
mjerenju i regulaciji temperature. Kada su krajevi provodnika na razliitim
temperaturama T2 > T1 izmeu njih nastaje toplotni tok od toplijeg prema hladnijem
kraju (slika 3a). Prenos toplote je, prema tumaenju kvantne teorije, usko povezan sa
kretanjem slobodnih elektrona. Njihova koncentracija i pripadni potencijal
neravnomjerno su rasporeeni du provodnika, pa se javlja struja:
I e K e

dU
dx

(7)

Slika 3. Termoelektrini efekt: a) nastanak termoelektrinog potencijala, b) zatvoreno

termoelektrino kolo, c) otvoreno termoelektrino kolo sa dva
Istovremeno se javlja i struja zbog temperaturnog gradijenta:
I T K T

dT
dx

(8)

Koeficijenti Ke i KT oznaavaju proporcionalnost struja Ie i IT sa gradijentom

potencijala, odnosno sa gradijentom temperature. Znak minus upuuje na negativan
prirast potencijala i temperature sa pozitivnim prirastom rastojanja du provodnika.
Budui da nije zatvoreno nikakvo vanjsko elektrino kolo, ukupna struja kroz
provodnik jednaka je nuli, tj. Ie + lT = 0, odakle proizilazi da je:
K
dU T dT
Ke

(9)

Napon koji nastaje kao rezultat temperaturne razlike T2 T1, izmeu krajeva
posmatranog provodnika naziva se termoelektrini napon, a njegova vrijednost dobija
se integracijom jednaine (9):

Seminarski rad

Alen Husagi
T2

U T2 U T1 KdT

(10)

T1

Termoelektricni koeficijent K=-(KT/Ke) zavisi od materijala od kojeg je izraen

provodnik. Za male promjene temperature moe se smatrati da je:

U T2 U T1 K T2 T1

3.2.

(11)

Empirijski zakoni termoelektrinih kola

Za praktina mjerenja i analizu termoelektrinih kola znaajna su empirijski

zakoni, a odnose se na kola sa homogenim provodnicima, bez primjesa i defekta.
Zakon homogenog kola (zakon unutranje temperature). Na izlazni napon
termoelementa iji krajevi imaju temperature T1 i T2 ne utie temperatura toplotnog
izvora koji djeluje izmeu krajeva ako su upotrijebljeni metali homogeni (slika 4a). To
znai da ice od mjernog mjesta (T2) do mjesta indikacije (T1) mogu biti poloene i u
blizini neke pei bez uticaja na indikaciju, sve dok ice ne ponu da se tope ili da
mijenjaju svoje termoelektrine osobine.

Slika 4. Empirijski zakoni termoelektrinih kola: a) zakon homogenog kola, b) zakon

meumetala, c) zakon aditivnosti
Zakon meumetala predstavlja umetanje ice od metala C na ijim je
krajevima ista temperatura ne remeti izlazni napon spoja AB, jer spoj BC djeluje
suprotno spoju CB (slika 4b):

U AB T2 , T1 U B C T , T U CB T , T U AB T2 , T1

(12)

To znai da se termoelementi mogu spajati bilo kojom icom ili zavariti ako su
spojna mjesta na istoj temperaturi. Zakon aditivnosti termoelektricnih napona kaze:
Ako su poznati termoelektrini naponi za metale A i B u odnosu na referenti R, tada
je ukupni termoelektrini napon za termoelement AB (slika 4c):
7

Seminarski rad

Alen Husagi

U AB T2 , T1 U AR T2 , T1 U RB T2 , T1

(13)

To znai da se mogu upotrijebiti i termoelementi sa nestandardnim

kombinacijama metala pomou postojeih referentnih tabela.

3.3.

Problem hladnog kraja termoelementa

Da bi se izmerila temperatura T2, neophodno je poznavati temperaturu T 1 i

termoelektrinu konsatantu za dati termoelement. Uobiajeno je da se taka na
temperaturi T2 oznaava kao topli, a taka na temperaturi T 1 kao hladni ili referentni
kraj termoelementa. Termoelement se badari u odnosu na 0 C, ali referentna
temperatura, saglasno empirijskom zakonu meutemperature, moe biti na bilo kojoj
vrijednosti - napon termoelementa pri temperaturnoj razlici T3 - T1 jednak je sumi
napona pri temperaturnim razlikama T2 - T1 i T3 - T2 :
U AB T3 , T1 U AB T2 , T1 U AB T3 , T2

(14)

Kada je referentna temperatura Tr=0 C, tada je izlazni napon termoelementa

proporcionalan mjerenoj temperaturi toplog kraja T 2, odnosno UAB =T2 = uAB(T2).
Referentna temperatura odrava se konstantnom pomou elije za realizaciju trojne
take vode (slika 5). Prikljuni kablovi voltmetra koji mjeri izlazni napon
termoelementa napravljeni su od bakra, pa u kontaktnim takama 3 i 4 nastaju
termoelektrini spojevi Cu/A i A/Cu. Na osnovu ekvivalentne eme vidi se da je
mjereni napon:
U AB u CuA (T3 ) u AB (T2 ) u BA (Tr ) u ACu (T4 ) u BA (T2 )

(15)

Zaista, budui da su take 3 i 4 na istoj temperaturi, naponi u CuA(T3) i uACu(T4)

istog su iznosa i suprotnog predznaka, a u taki 1 napon u BA(Tr) jednak je nuli jer je
temperatura u toj taki T1=Tr=0C. Ova ema pogodna je za laboratorijska mjerenja
gdje je rastojanje izmeu mjernog instrumenta i referentne take malo. Dui vodovi
od istog metala od kojeg je napravljen termoelement ne mogu se prihvatiti zbog
visoke cijene. Osim toga, temperatura trojne take vode u prikazanoj eliji ne moe
se ouvati due vreme, to je za praktina mjerenja veliko ogranienje.

Slika 5. Laboratorijsko mjerenje pri Tr=0: a) mjerna ema, b) ekvivalentna ema

8

Seminarski rad

Alen Husagi

Za povezivanje termoelementa sa mjernom emom, koja je udaljena od

termoelementa, upotrebljavaju se produni ili kompenzacioni vodova (slika 6). Na
krajevima kola voltmetar mjeri napon:
U u AB (T2 ) u BD (T1 ) u DCu (Tr ) u CuF (Tr ) u FA (T1 )

(16)

Ukoliko bi cijelo kolo bilo na istoj temperaturi T 1, tada bi, prema zakonu
meumetala, ukupni napon kola bio:

u AB (T1 ) u BD (T1 ) u DCu (T1 ) u CuF (T1 ) u FA (T1 ) 0

(17)

Oduzimajui ovu jednainu od polazne, dobija se:

U u AB (T2 ) u AB (T1 ) u FD (T1 ) u FD (Tr )

(18)

Ako se produni vodovi prave od metala F i D, tako da termoelement F/D u

temperaturnom intervalu od T1 do Tr ima istu termoelektrinu karakteristiku kao i
mjerni termoelement A/B:

Slika 6. Termoelemenat sa produnim vodovima od drugog materijala: a) mjerna

ema, b) ekvivalentna ema

U AB (T1 ,T r ) U FD (T1 , Tr ) (19)

Uvrtavanjem (18) u jednainu (17) dobija da je termoelektrini napon:

U U AB (T2 , T1 ) U AB (T1 , Tr ) U AB (T2 , Tr )

(20)

Za tipini termoelement (platina/platina-rodijum) produni vodovi su

kombinacija bakar/bakar-nikl. I za druge termoelemente nastoji se da jedan produni
vod bude od bakra. Cijena takvih kompenzacionih vodova znatno je manja od cijene
vodova koji bi bili od materijala osnovnog termoelementa, ali je ipak vea od cijene
bakrenih. Zato je poeljno da produni vodovi budu to krai, tj. da mjesto sa
referentnom temperaturom Tr bude to blie mjernom mjestu sa temperaturom T2.
9

Seminarski rad

3.4.

Alen Husagi

Izrada termoelemenata

Za izradu termoelemenata najbitnija su termoelektrina svojstva materijala. Za

relativno poreenje materijala koristan je tzv. termoelektrini niz, koji pokazuje koliki
je termoelektrini napon V/C za neki materijal u spoju sa platinom (tabela 1).
Pretpostavlja se da je hladni kraj takvog termoelementa na 0C, topli na 100 C i da
je rije o istim materijalima. Praktino, istoa varira od 99,9% za eljezo do
99,999% za zlato i platinu. Za izradu termoelemenata mogu se, u principu, upotrijebiti
bilo koja dva ista metala ili legure. Za praktina mjerenja ogranien je broj
kombinacija jer se od materijala zahtjevaju odreena termoelektrina i mehanika
svojstva:

stabilnost termoelektrinih parametara, jednoznana i linearna zavisnost

termoelektrinog napona od temperature, visoka osjetljivost;
homogenost materijala po duini provodnika, mogunost zavarivanja i
mehanike obrade, mehanika vrstina, pristupana cijena.
Tabela 1. Termoelektrini niz materijala u odnosu na platinu

Materijal

V/C

MATERIJAL

V/C

MATERIJAL

V/C

Bizmut
Konstantan
Nikl
Kobalt
Alumel
Potaa
Rodijum
Paladijum
Natrijum
Platina

-72
-35
-16,4
-15,2
-12,9
-9
-6,4
-5,7
-2
0

iva
Ugljik
Aluminijum
Kalaj
Olovo
Tantal
Srebro
Zlato
Cink
Kadmijum

0,6
3
3,5
4,2
4,4
4,5
6,5
7,3
7,5
7,5

Bakar
Volfram
Molibden
Gvoe
Nihrom
Hromel
Antimon
Germanijum
Telur
Selen

7,6
8
12
18,5
25
28
47
300
500
900

Oznaavanje termoelemenata je prema ANSI-standardu (ANSI - American

National Standards Institute). Prvoimenovani metal (legura) predstavlja pozitivni, a
drugoimenovani negativni prikljuak. Termoelementi od tanje ice osjetljiviji su na
difuziju, neistoe, koroziju i nehomogenost nego termoelementi napravljeni od
deblje ice. Zbog skupoe, termoelementi od plemenitih metala prave se od tanje
ice. Pored navedenih tipova, za specijalne namjene upotrebljavaju se i drugi
(nestandardizovani) termoparovi.
Svi termoelementi prave se na isti nain: dvije ice od termoelektrinog
materijala spoje se na toplom kraju i zatite keramikim izolacionim materijalom i
metalnim oklopom (slika 7a). Postoji vie razliitih tehnika spajanja ica:

ice se zavare topljenjem tako da se na vrhu spoja formira kuglica (slika 7b),
10

Seminarski rad

Alen Husagi

ice se zaleme pomou metala sa niom takom topljenja (slika 7c),

ice se potope u ivu ili u rastopljeni metal,
ice se zaleme za vrsti metal,
ice se privrste stezaljkom i trakom.

Termoelementi su osjetljivi na mehaniko i hemijsko djelovanje radne sredine,

pa se oko njih stvara zatitna armatura. Izolaciona obloga najee se pravi od
magnezijumovog oksida, berilijuma, aluminijuma ili torijuma zato to su to dobri
izolatori, ne proputaju gasove, kompatibilni su sa standardnim termoelementima i
relativno su jeftini. Vanjska zatitna cijev od elika sa visokom takom topljenja
zadrava kompaktnost izolacije, titi izolaciju i termoelement od radne sredine, te
poveava mehaniku vrstinu konstrukcije. Topli kraj termoelementa moe biti
odvojen izolacionim spojem od metalne obloge, pa se takav spoj oznaava kao
neuzemljeni ili izolovani spoj. Ukoliko je topli kraj zavaren za metalnu oblogu, tada su
ice sastavni dio zatitnog zida, pa se takav spoj oznaava kao uzemljeni.

Slika 7. Termoelement: a) konstrukcija, b) termoelement sa zavarenim icama na

toplom kraju, c) termoelement sa zalemljenim icama na toplom kraju, d) tankoslojni,
d) izgled
3.5. Statike i dinamike karakteristike termoelementa
I pored softverskog prorauna referentne temperature ili hardverske
kompenzacije njene nestabilnosti, prilikom mjerenja napona termoelementa javljaju
se greke. One su, prije svega, rezultat nelinearne statike karakteristike, tj.
nelinearne zavisnosti termoelektrinog napona od temperature. Statike
karakteristike svih termoelemenata su nelinearne (slika 8a), to znai da je
osjetljivost AU/AT, odnosno vrijednost Zebekovog koeficijenta , vezana za izbor
radne take. Samo u malom temperaturnom opsegu Zebekov koeficijent ima
konstantnu vrijednost (8b). Zato se karakteristika termoelektrini napon - temperatura
za tana mjerenja tabelira sa rezolucijom i od 0,01 C. Za inenjerska mjerenja
dovoljne su tabele sa rezolucijom od 10 C. Kod digitalnih senzora temperature na
bazi termoelementa ove tabele uvaju se u mikroprocesoru, ali je za to potreban
11

Seminarski rad

Alen Husagi

znaajan memorijski prostor. Znatno je povoljnije nelinearnu statiku karakteristiku

termoelementa predstaviti u obliku polinoma:
n

T a iU i

(21)

i 0

Na osnovu izmjerenog napona U, pomou polinoma (21) izraunava se

temperatura T. Tanost aproksimacije stvarne statike karakteristike pomou
polinoma zavisi od stepena tog polinoma, tipa termoelementa i mjernog opsega.
Pomou polinoma devetog reda omoguena je tanost aproksimacije od 0,1 C do
1 C u odnosu na mjerni opseg.

Slika 8. Statike karakteristike standardnih termoelemenata: a) zavisnost

termoelektrinog napona od temperature, b) zavisnost Zebekovog termoelektrinog
koeficijenta od temperature
Za manje opsege i bri proraun upotrebljavaju se polinomi treeg reda ili
petog reda. Polinomna aproksimacija statike karakteristike termoelementa
kombinuje se sa softverskom kompenzacijom hladnog kraja, metodom automatske
kalibracije itd.
Primajui dio energije radne sredine, termoelement se zagrijava i poprima
njenu temperaturu. Brzina kojom prati temperaturne promjene zavisi od uslova
provoenja, prelaza i zraenja toplote. Analitiki je teko uzeti u obzir sve
komponente razmjene toplote. Proces razmjene toplote izmeu termoelementa, koji
je na temperaturi T, i radne okoline, koja je na temperaturi T 0, moe se, uz izvjesna
pojednostavljenja, predstaviti obinom diferencijalnom jednainom prvog reda. Do
jednaine se dolazi na temelju toplotne ravnotee izmeu akumulacije i konvekcijske
razmjene toplote sa okolinom:
mc

gdje su:

dT
kS (T0 T )
dt

(22)

mc - toplotni kapacitet termoelementa [J/C],

m - masa termoelementa [kg],
12

Seminarski rad

Alen Husagi

c - specifini toplotni kapacitet zatitne armature [J/kgC],

S - vanjska povrina termoelementa, kroz koju se odvija razmjena
toplote [m2],
k - koeficijent prelaza toplote [W/m2 C].

3.6.

Poluprovodniki termoelementi

Termoelektrini efekat javlja se kod poluprovodnika dopiranog razliitim

primjesama ili kod kombinacije dva poluprovodnika. Vrijednosti Zebekovog
koeficijenta mnogo su vee nego kod metala. Na primjer, amorfni silicijum dopiran
fosforom (a-Si:P) ima = -(0,7 - 2) mV/C u temperaturnom intervalu 30 - 550 C , pri
emu vie dopirani a-Si ima manji . Najpoznatiji poluprovodniki termoelementi su
Bi/Sb, (p)Si/Al i Te/InSb. Poluprovodniki termoelementi slue za detekciju
infracrvenog zraenja. Prave se u obliku traka dva poluprovodnika (slika 9a).
Materijal se vakuumski deponuje na izolacioni sloj od SiO 2 ili Si3N4 debljine 1 m, koji
je nanesen na Si osnovu. Izolacioni sloj ima mali koeficijent provoenja toplote od
toplog prema hladnom kraju. Radi poboljanja apsorpcije upadnog zraenja u irem
podruju spektra, mjesto gdje su spojeni topli krajevi (apsorpciona zona) prekriva se
tankim slojem apsorpcionog materijala. Veliina apsorpcione zone je 0,4-1 m 2. Radi
dobijanja veeg napon u funkciji merenog zraenja, termoelementi se povezuju u
pravouglu ili krunu termobateriju.

Slika 9. Poluprovodnika termobaterija: a) u obliku traka, b) ugraena na Si

konzoli,na membrani
Istovremeno elektroni prenose toplotu sa donjeg spoja poluprovodnika sa
bakrenim kontaktom prema gornjem spoju. Za poluprovodnik p-tipa nosioci
naelektrisanja su upljine i one se kreu od pozitivnog prema negativnom polu
izvora. upljine e zato toplotu prenositi u suprotnom smijeru od elektrona. Ovaj
efekat pumpanja toplote s jednog na drugi kraj termoelementa u praksi se primjenjuje
za pravljenje specijalnih hladnjaka ili grijaa. Prednost Peltijeovih hladnjaka su male
dimenzije, pa se koriste za hlaenje laserskih dioda, integrisanih kola ili samo
odreenih disipacionih mjesta u kolu.
Jedan ploasti termoelement prenosi malu koliinu toplote. Multiplikacija se
postie spajanjem vie termoelemenata (slika 10a). Pokazalo se da je najpovoljnije
naizmjenino povezivanje termoelenata n-tipa i p-tipa. Tipini modul ima 254
Peltijeova elementa, povrinu do 50 mm 2, debljinu 4 mm, promjenom polariteta
napajanja modul umesto hladnjaka postaje grija i obrnuto. Za proraun
13

Seminarski rad

Alen Husagi

termoelektrinog hladnjaka prvo se procjene maksimalna temperatura ambijenta (na

primjer 50 C), optimalna radna temperatura (20 C) i maksimalna temperatura na
toploj strani modula koja je vea od ambijentne temperature zbog odvoenja toplote.
Zatim se prema uputstvu proizvoaa odrede napon i struja termoelektrinog
modula.

Slika 10. Termoelektrini hladnjak/grija: a) princip rada, b) ilustracija primjene

4. OTPORNICKI SENZORI TEMPERATURE

4.1.

Metalni otporniki senzori

Zavisnost otpora od temperature, Rt=R(T) prvi je uoio H. Dejvi 1821. godine.

Senzori koji rade na ovom principu esto se oznaavaju akronimom RTD (Resistance
Temperature Detector). Termootpornici od metala prave se u obliku kalema, po
pravilu sa bifilarnim navojima (slika 11). Prenik ice je 0,05 - 0,1 mm a duina
navoja 50 - 100 mm .

14

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 11. Konstrukcija industrijskog metalnog termootpornikog senzora

Nelinearnost statike karakteristike metalnog termootpornikog senzora manja
je nego kod termoelementa. Za njenu aproksimaciju slue polinomi do dvadesetog
reda, ali se obino upotrebljava jednaina C.V. Dusena, koja je jednostavnija:

T
T
T

RT (T ) R0 RO T
1

1
100
100
100

gdje su:

100

(23)

RT - otpor na temperaturi T,
R0 - otpor na temperaturi T = 0 C ,
, i - temperaturni koeficijenti otpora koji se odreuju parametarskim
mjerenjima, tj. testiranjem termootpornika na tri referentne temperature i
potom rjeavanjem sistema od tri jednaine (23).

Tenzoelementi u obliku lijepljene folije pogodni su za mjerenje temperature.

Najee se oznaavaju akronimom TG (Temperature Gage). Po svom izgledu,
nainu lijepljenja na podlogu, kao i po nainu prikljuivanja na mjernu emu oni se ne
razlikuju od obinih tenzoelemenata. U odnosu na termootpore od Pt, Ni ili Cu-ice,
imaju bri odziv i znatno su jeftiniji. Namjenjeni su za mjerenje povrinske
temperature. Tanost mjerenja je ista kao i kod obinog tenzoelementa. TG-senzor
obino se pravi od nikla i njegovih legura. Platina nije pogodna zbog visoke
osjetljivosti na mehanika naprezanja. Mehaniko naprezanje podloge pri mjerenju
temperature za TG-senzor je smetnja koja se manifestuje kao sistemska greka. Za
njenu korekciju slui dijagram temperatura - mehaniko naprezanje, koji se dobija
eksperimentalno.
TG-senzorom moe se istovremeno mjeriti i mehaniko naprezanje podloge. U
tom sluaju neophodno je posebno otporniko kolo, ija je funkcija da statiku
karakteristiku senzora otpor - temperatura transformie u karakteristiku mehaniko
naprezanje - temperatura za dati faktor osjetljivosti senzora. Senzor ima veliki odnos
izmeu povrine i zapremine, to omoguava brz odziv pri mjerenju povrinske
temperature. Neravnomjerno nanoenje metalnog filma na podlogu moe da izmjeni
statiku karakteristiku u odnosu na iani termootpornik od istog materijala.
Rezolucija mjerenja temperature je 0,1 C .
Omski otpor prikljunih vodova utie na tanost mjerenja. Ako se promjena
otpora detektuje U-metodom, l-metodom ili pomou logometra, tada je otpor
15

Seminarski rad

Alen Husagi

prikljunih vodova normiran na 10 primjenom justirnog otpornika. Navedenim

metodama ne moe se rijeavati problem promjene otpora prikljunih vodova zbog
djelovanja temperature. Kod jednostavnog prikljuivanja termootpornikog senzora u
Vitstonov most promjena otpora prikljunih vodova usljed temperature u cjelosti se
odraava u jednoj grani mosta. Bolje rijeenje je troino prikljuenje termootpornika
u most, ali se tada poveava optereenje galvanometarskog nul-indikatora, to je
takoer nepovoljno sa aspekta tanosti. Za industrijske termootpornike najbolje je
etvoroino prikljuivanje u mjerni most (slika 12a). Kao to se vidi, otpor prikljunih
vodova jednako je rasporeen u dvije susjedne grane mosta, a nul-indikator nije
optereen dodatnim otporom kao kod troinog spoja. S obzirom na duinu i cijenu
kablova, etvoroina mosna ema je skuplja.

Slika 12. Prikljuivanje termootpornikih senzora: a) etvoroini mosni spoj,

b) etvoroini sa strujnim izvorom, c) konfiguracije senzora za razliite naine
prikljuivanja

etveroina ema sa strujnim izvorom je savremeno rjeenje (slika 12b)

Jaina struje je 2-20 mA da samozagrijavanje ne bi unijelo greku u mjerenje.
Regulator napona daje stabilan izlaz od -2 V koji se dovodi na gejt FET tranzistora.
Struja drejna se pomou otpornika R i potenciometra P podesi na potrebnu vrijednost
od nekoliko miliampera. Napon na termootporniku RT se pojaava instrumentacionim
pojaavaem i vodi na indikacioni intrument ili A/D konvertor. Termootporniki senzori
isporuuju se sa dvije, tri ili etiri ice, a na korisniku je da odabere varijantu
saglasno emi u koju je senzor ukljuen (slika 12c).

4.2.

Poluprovodniki otporniki senzori temperature

16

Seminarski rad

Alen Husagi

Termistor je temperaturno osjetljivi otpornik, koji se pravi od istog

germanijuma, oksida metala hroma, kobalta, eljeza, nikla i drugih. Promjena otpora
sa temperaturom izrazito je nelinearna i u irem temperaturnom opsegu (od -50 C
do 100 C) moe se opisati eksponencijalnom jednainom:
RT AT b e B / T

gdje su:

(24)

T - apsolutna temperatura u [K],

A, b i B - konstante zavisne od vrste materijala i konstrukcije termistora.

U uem temperaturnom opsegu (od -50 C do 100 C) promjena otpora

opisuje se jednostavnijom jednainom:

RT R0 e B (1 / T 1 / T0 ) (25)
gdje je:

R0 - otpor termistora na nominalnoj temperaturi od 20 C (293 K).

Za razliku od ianih termootpornika, za veinu termistora otpor opada sa

porastom temperature, to znai da je temperaturni koeficijent otpora negativan.
Takvi termistori esto se nazivaju NTC-otpornici (Negative Temperature Coefficient).
Temperaturni koeficijent termistora, meutim, moe biti pozitivan, kao to je kod
metala. Tada je rije o PTC-otporima (Positive Temperature Coefficient). Na strmom
dijelu karakteristike osjetljivost je izrazito velika, to je dobro za ukljuivanje ili
iskljuivanje u odnosu na kritinu temperaturu. Termistori najee imaju oblik diska,
prstena ili cilindra (slika 12b). Dobre osobine svih termistora su:

visoka osjetljivost na temperaturne promjene,

male dimenzije i velika brzina odziva, od 1ms do 150s (najee 30s),
velika vrijednost nominalnog otpora na 20 C, 10k-10M,
neosjetljivost na otpor prikljunih vodova,
stabilnost sa starenjem, manje od 0,03C/god za period od 12 godina,
niska cijena.

17

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 13. Termistor: a) tipine statike karakteristike, b) izgled

Loe osobine termistora su:

izrazito nelinearna karakteristika.

velike varijacije parametara, pa je eventualna zamjena drugim termistorom
uvijek problematina,
mali temperaturni opseg,
nestabilnost na viim temperaturama,
poveano samozagrijavanje zbog velikog otpora i malih dimenzija, zbog ega
termistori rade sa manjom strujom nego iani termootpornici (< 100 A),
(ova osobina karakterie se disipacionom konstatom, snagom potrebnom da
se termistor zagrije za 1 C iznad okoline - tipino 1 - 10mW/1C).

Standardne mjerne eme ne razlikuju se od ema za iane termootpornike. U

praksi su najee eme sa Vitstonovim mostom i bistabilnim multivibratorom kao
oscilatorom. Na Vitstonov most termistor se prikljuuje samo sa dva voda. Tanost
mjerenja praktino ne zavisi od temperaturnih varijacija otpora vodova zbog visoke
nominalne vrijednosti otpora termistora. Termistor u tzv. etvrtinskom mostu mjeri
apsolutnu temperaturu, a dva termistora identinih karakteristika u polumostu slue
za mjerenje razlike dvije temperatura. Termistori se prikljuuju u mjerni most ili
naponski djeljitelj (slika 14). Termistor ima negativan temperaturni koeficijent, tako da
napon Uu1 na ulazu pojaivaa raste sa porastom mjerene temperature. U optem
sluaju, promjena napona Uu1 je nelinearna, ali se u jednom uem temperaturnom
podruju moe aproksimirati pravcem. Otpor R odreuje se tako da kriva
napon-temperatura sijee idealni pravac na poetku (0%), na sredini (50%) i na kraju
definisanog opsega (100%).

18

Seminarski rad

Alen Husagi

Iz navedenih uslova dobija se jednaina:

R

gdje su:

R1 R 2 R 2 R3 2 R1 R3
R1 R3 2 R 2

(26)

R1,R2 i R3 - otpori termistora na temperaturama T 1, T2 i T3 , koje

predstavljaju 0%, 50% i 100% datog mjernog opsega.

Rezultati prorauna za tipine mjerne opsege prikazani su u tabeli pored eme

na slici 14a.

Slika 14. Mjerne eme: a) termistor kao senzor apsolutne temperature, b) termistor
kao senzor razlike temperatura

Maksimalno odstupanje od pravca po pravilu je najvee u blizini 25% i 75%

opsega. Ispod 0% i iznad 100% opsega nelinearnost se naglo poveava. Za
proraunatu vrijednost otpora R izlazni napon je:
Ui

R
U ref
R RT

(27)

to odgovara ekvivalentnom poloaju klizaa potenciometra R/(R + R T).

19

Seminarski rad

Alen Husagi

Na slici 15. prikazana je jednostavna ema za prikljuivanje termistora na

mikroprocesor. Izvod sa +12 V naponskog izvora u raunaru spojen je na regulator
napona koji na svom izlazu daje stabilan napon +5V. FET operacioni pojaavai
imaju veliku ulaznu impedansu, ~T, tako da se kroz regulator formira mala struja
I = 5/R1 = 25 A kao izvor konstantne struje koja je manja od 100 A i nee
bespotrebno zagrijavati termistor. Izlazni pojaavaki stepen daje potrebni opseg
napona za mjerni opseg temperature. Pomou odgovarajueg programa moe se
provoditi automatska kalibracija, u dvije ili tri take, korekcija odziva i dr.

Slika 15. ema za prikljuivanje termistora na mikrokontroler

20

Seminarski rad

Alen Husagi

5. POLUPROVODNIKI SENZORI TEMPERATURE

5.1.

Dioda kao senzor temperature

Pri konstantnoj vrijednosti napona polarizacije V D struja diode ID zavisi od

temperature:

I D I S e qU D / kT 1
gdje su:

(28)

q - naelektrisanje elektrona i
k - Bolcmanova konstanta.

Faktor zavisi od brzine rekombinacije nosilaca naelektrisanja uslovljene

temperaturnom zavisnou pokretljivosti manjinskih nosilaca. Za silicijum se uzima
= 1 kada je napon polarizacije UD = 0,7 -1 V, a = 2 kada je UD < 0,6 V. Napon
polarizacije u praksi se uvijek bira da je vei od termikog uma: UD > kT/q.
Direktna struja diode tada ima jednostavniji oblik:
I D I S exp qU D / 2kT

(29)

Inverzna struja zasienja takoe se mijenja sa temperaturom:

I D BT r e EG / kT
gdje je:

(30)

EG - irina zabranjene zone za Si na 0K,

B - konstanta kojom se uzima u obzir geometrija diode i
r = 1,5 temperaturni koeficijent pokretljivosti manjinskih nosilaca.

Uvrtavanjem jednaine (30) u (29) dobija se zavisnost UD = f(T). Obine

komercijalne diode upotrebljavaju se kao senzori temperature od -50 C do +150 C.
U tom opsegu funkcija UD = f(T) priblino je linearna:
U D k1 k 2 T

gdje je:

(31)

k1 = UD(0) = 1,27 V , a konstanta osjetljivosti k2 = 2 - 3mV/K , zavisno

od jaine struje ID. Za ID = 10 A osjetljivost je 2,24mV/C , a za ID = 1
mA osjetljivost je 2,3 mV/C.

21

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 16. Diodni senzor temperature: a) karakteristika, b) dioda u mjernom mostu

Pored obinih temperaturno osjetljivih dioda, upotrebljavaju se i tranzistorske
diode, koje se dobijaju kada se kolektor tranzistora kratko spoji sa bazom.
Tranzistorska dioda sadri dobre konstrukcione osobine obine diode i dobru
ponovljivost karakteristika tranzistora, to omoguava njenu iroku primjenu u
mjerenju temperature. Moe se upotrijebiti bilo koji tranzistor, ali su razvijeni posebni
tipovi kao temperaturni senzori (MTS102-105). Osnovne eme sa takvim senzorima
praktino se ne razlikuju od ema koje se primjenjuju za obine diodne temperaturne
senzore (slika 17a). Za temperaturni opseg 0 -100 C, napon U BE opada od 0,7V do
0,47 V , tj. -2,3 mV/C.

Slika 17. Tranzistor kao didni senzor temperature: a) karakteristika i osnovni spoj, b)
ema sa nezavisnim podeavanjem pojaanja i nule

22

Seminarski rad

5.2.

Alen Husagi

Tranzistor kao senzor temperature

Porast temperature utie na smanjivanje inverzne struje I CB0 kroz spoj kolektorbaza, na isti nain kao na pn spoju diode. Tipine vrijednosti ovih struja za
silicijumske tranzistore su 1 A, a za germanijumske 100 A na temperaturi od
20C. One se udvostruavaju za porast temperature od 10C, ali bez obzira na
visoke vrijednosti linearnog temperaturnog koeficijenta struje I CB0, teko je mjeriti tako
male struje. Veu primjenu u mjerenju temperature ima zavisnost napona
baza-emiter UBE pri konstantnoj kolektorskoj struji I C. Opadanje napona UBE sa
porastom temperature T je nelinearno, ali se u dosta irokom opsegu od -50 C do
150 C (za Si) moe aproksimirati linearnom funkcijom UBE = k1 -k2T, gdje je
k1 = UBE(0) = 1,27 V konstanta nezavisna od procesnih parametara, jaine struje I C i
geometrije tranzistora, a k2 linearni temperaturni koeficijent napona baza-emiter ija
je tipina vrednost 2,3mV/C.
Statika karakteristika UBE(T) eksperimentalno se moe odrediti na osnovu
samo jednog mjerenja na proizvoljnoj temperaturi T = Tref [K] jer je vrijednost UBE(0)
poznata. Osnovna ema tranzistorskog senzora temperature sastoji se od
operacionog pojaavaa sa tranzistorom u povratnoj sprezi (slika 18a). Neinvertujui
ulaz pojaivaa je uzemljen, tako da je i potencijal invertujueg ulaza nula (na
virtualnoj masi). Kada tranzistor radi, napon kolektor-baza priblino je jednak nuli i u
ulaznom kolu formira se strujni izvor jednak kolektorskoj struji IC = E/R, a na izlazu je
Ui = -UBE.

Slika 18. Tranzistor kao senzor temperature: a) osnovna ema, b) ema sa

podeavanjem nule
Slino kao i kod diodnog senzora neophodno je nezavisno pojaanje i
podeavanje nule, kao i izlaz koji je proporcionalan sa temperaturom. u datom
mjernom opsegu. Prvi stepen na slici 18b. isti je kao na osnovnoj emi: stabilni
otpornik R1 bira se da struja kolektora bude oko 100 A, a izlaz iz A1 je napon -UBE.

23

Seminarski rad

5.3.

Alen Husagi

Integrisani senzori

U poreenju sa termoelementima i otpornikim senzorima, diode i tranzistori

imaju manje dimenzije i znatno veu osjetljivost na veem opsegu, ali im je
ponovljivost slabija. Na primjer, dananji tranzistori proizvode se sa tolerancijom V BE
od 3 mV, a nestabilnost VBE usljed termikih ciklusa na mjernom opsegu unosi
dodatnu greku od 0,15 C. Navedeni nedostaci praktino se ponitavaju kada se
primjenjuju dva trazistora i mjeri razlika njihovih napona baza-emiter koja je
proporcionalna apsolutnoj temperaturi: UBE=CT. Odatle akronim PTAT (Proportinal
To the Absolute Temperature). PTAT senzori zajedno sa pojaivaima i kolima za
podeavanje opsega integrisani su u senzorske monolitne ipove: analogne ili
digitalne IC (integrated circuits) senzore temperature. Principijelna ema za dobijanje
napona UBE proporcionalnog apsolutnoj temperaturi prikazana je na slici 19a.
Silicijumski tranzistori T1 i T2 su identini i na istoj temperaturi, a prikljueni su tako da
su im struje kolektora razliite. Struja baze je zanemarljivo mala u poreenju sa
strujom kolektora, pa na osnovu jednaine (32) slijedi da je napon baza-emiter:
BE U BE1 U BE 2

I
kT
ln C1
q
IC2

(32)

Sve dok je odnos struja IC1/IC2 konstantan, razlika UBE je proporcionalna

apsolutnoj temperaturi i nezavisna od napona napajanja i karakteristika tranzistora.
Razlika UBE = UBE1 - UBE2 mjeri se na otporniku R1 jer je:
R1 I C 2 U BE1 U BE 2

(31)

Slika 19. Osnova integrisanih senzora temperature: a) PTAT princip, b) kolo za

mjerenje temperature i dobijanje referentnog napona

6. SENZORI INFRACRVENOG ZRAENJA

24

Seminarski rad

Alen Husagi

Senzori infracrvenog zraenja poznati su pod razliitim nazivima: IC senzori,

senzori termikog zraenja, pirometri i optiki pirometri. Oni slue za beskontaktno
mjerenje povrinske temperature tijela, bez naruavanja njegovog temperaturnog
polja. Talasna duina zraenja veine vrstih tijela je od 0 do , ali su za mjerenje
temperature najbitniji vidljivi spektar ( = 0,40 - 0,75 m ) i infracrveni spektar
( = 0,75 - 400 |im).
Kirhofov zakon zraenja realnog tijela predstavlja relaciju izmeu zraenja
koje pada na tijelo i zraenja koje telo apsorbuje a, zraenja koje ono reflektuje r
i zraenja koje ono proputa p:
a r p

(32)

Kirhofov zakon zraenja poznatiji je u relativnom obliku

1

gdje su

a r p

ili

1a r p

(33)

a = a/ koeficijent apsorpcije,
r = r/ koeficijent refleksije i
p = p/ koeficijent proputanja.

Plankov zakon predstavlja vezu izmeu apsolutne temperature T i spektralne

gustine zraenja E(,T), tj. energije koje crno tijelo zrai na talasnoj duini pri
temperaturi T:

E ( , T )
gdje su:

C1 5
e C2 / T 1

(34)

E(,T) - spektralna gustina zraenja [W/m3],

C1 = 2hc2 = 3,7415 10-8 Wm2 prva i
C2 = ch/k = 0,01438786 mK - druga radijaciona konstanta
(h = 6,6260755 10-34 Js) - Plankova konstanta,
k = 1,380658 10-23 J/K - Bolcmanova konstanta i
c = 299792458 m/s - brzina svjetlosti u vakuumu).

Vinov zakon zraenja je poseban sluaj Plankovog zakona jer uzima u obzir
samo male vrijednosti proizvoda T. Ako je T < 0,002 Km, jednaina (34) moe se
sa tanou od 0,1% zamijeniti Vinovom jednainom:

E ( , T ) C1 5 e C2 / T

(35)

Iz familije krivih E(,T) dobijenih na osnovu Plankove formule (34) za razliite

vrijednosti temperature T, moe se zakljuiti:
25

Seminarski rad

Alen Husagi

spektralna gustina zraenja E(,T) zavisi od talasne duine zraenja i

poveava se sa porastom temperature,
u vidljivom dijelu spektra (rafirana oblast na slici 20.) spektralna gustina raste
znatno bre nego temperatura, to je osnova za mjerenje viih temperatura,
sa smanjenjem temperature maksimumi krivih E(,T) pomjeraju se prema
infracrvenom podruju i veim talasnim duinama, to je osnova za mjerenje
niih temperatura nego u vidljivom dijelu spektra (pri tome se talasna duina
max koja odgovara maksimumu krive E(,T) rauna prema Vinovom zakonu
pomaka maxT= b , gdje je b = 2,896 10-3 Km; na slici 20. Vinov zakon je
prikazan crtkanom linijom.

tefan-Bolcmanov zakon predstavlja vezu izmeu temperature i gustine

zraenja za sve frekvencije elektromagnetnog zraenja crnog tijela. To je tzv.
integralna gustina zraenja i dobija se integraljenjem Plankove jednaine za talasne
duine od 0 do , odnosno
E T 4

(36)

gdje je: = 5,6696 10-8 W/m2K4 - (Stefan-Bolcmanova konstanta).

Slika 20. Zavisnost gustine zraenja od talasne duine zraenja

7. SPECIJALNI SENZORI TEMPERATURE

26

Seminarski rad

7.1.

Alen Husagi

Infracrvena termovizija

Automatska regulacija temperature obino se vri na osnovu pretpostavke da

je temperatura reguliranog objekta ista u svim njegovim takama. Za takvu regulaciju
dovoljno je mjerenje temperature samo u jednoj taki. Realni tehniki objekti,
meutim, imaju prostorne osobine, pa njihovo stanje nije samo funkcija vremena t,
ve i svake take fizikog prostora koji opisuje dati objekt. U tom sluaju temperatura
je raspodeljena po objektu inei tako njegovo temperaturno polje. Nastanak
temperaturnog polja objanjava se nejednakom raspodjelom primjesa i prisustvom
lokalnih efekata u strukturi materijala.
Informacije o temperaturnom polju dobijaju se na osnovu infracrvenog
(termikog) zraenja objekta. Zraenje se prati istovremeno za sve take objekta
(paralelni metod) ili se prati sukcesivno od jedne do druge take (metod skeniranja).
Za registraciju mjerne informacije o temperaturnom polju upotrebljavaju se fotopapir,
filmska traka, ploe sa fotoelementima ili tankim slojem tenog kristala, piroelektrika i
dr. Nastali zapis oznaava se kao termika slika, a sam ureaj koji slui za njeno
dobijanje naziva se termograf ili termovizija. IC-senzori mogu biti aktivni ili pasivni.
Aktivnim se nazivaju senzori osjetljivi na IC-zraenje posebnog izvora koje je
reflektovano od mjernog objekta. Pasivni senzori registruju direktno zraenje objekta.
Kao izvor IC-zraenja u veoma bliskom ( = 0,76-1 m), bliskom (= 1-3 m) i
srednjem ( = 3-8 m) infracrvenom podruju primjenjuju se sijalice sa uarenom niti,
poluprovodniki IC-reflektori i laserske diode. Posebni problem primjene kako
pasivnih tako i aktivnih IC-senzora je obezbeenje prostora, opreme i ljudi. Sistemi
tehnike zatite sa aktivnim IC-senzorima sadre predajnik i prijemnik zraenja.
Prolaskom nepoeljnog objekta, presjeca se IC-zrak, pa fotoprijemnik mijenja svoje
stanje i aktivira elektronska kola alarma i zatite.
Pasivni IC-senzori, kao to su infracrvene fotodiode, detektuju nailazak
objekta na osnovu njegovog zraenja ili kao kontrast u odnosu na zraenje pozadine.
Na slici 21. prikazana je zona oko tienog objekta, koja je osvjetljena specijalnim
IC-reflektorima. Reflektorske povrine premazane su tankim slojevima koji
omoguavaju da se IC-svjetlost usmjeri naprijed, dok se vidljiva i dugotalasna
IC-svjetlost usmjerava iza sijalice.

27

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 21. Infracrveni reflektor: a) konstrukcija IC-reflektora, b) osvjetljenost zona du

perimetra tienog objekta
Prostiranje IC-zraenja. Izmeu predajnika i prijemnika IC-zraenja nalazi se
medij koji apsorbuje, reflektuje i rasipa dio zraenja. Nastale promjene u raspodjeli
energije u spektru zraenja opisuje jednaina:

( ) 0 ( )e a ( ) L
gdje su:

(37)

0() - intenzitet zraenja na izvoru,

() - intenzitet zraenja nakon prolaska kroz medij koji ima debljinu L i
koeficijent apsorpcije a().

Za izradu IC-senzora neophodno je izuavanje prolaska IC-zraenja kroz

vazduh, staklo, kristale, te prozirne plastine materijale. Analiza spektralnog
koeficijenta apsorpcije a() za vazduh pokazuje da on zavisi od molekularne
apsorpcije i rasprenosti molekula gasova koji ulaze u sastav atmosfere, te od
apsorpcije aerosola. Zbog toga dolazi do selektivne apsorpcije, naroito u podruju
iznad 1m. Za izradu optikih sistema u IC-senzorima upotrebljavaju se posebna
stakla sa dodatkom oksida tekih metala, to omoguava proputanje zraenja u
bliskom i srednjem infracrvenom podruju. U ovim podrujima primjenjuju se i
prozirni plastini materijali. Za dugotalasno ( = 8 -14 m) i daleko infracrveno
podruje
( > 14 - 40 m) upotrebljavaju se kristalni materijali (od kvarca,
germanijuma, silicijuma i dr.). Za izradu reflektirajuih povrina upotrebljavaju se
metali kao materijali sa velikom refleksijom, pri emu se presvlae slojem za zatitu
od oksidacije.
Termovizijske metode zasnivaju se na primjeni optoelektronskih detektora
IC-zraenja, i to kvantnih (fotodioda, CCD, fotootpornik, fotoelement) i termikih
(termoelement, termistor, bolometar - temperaturno osetljivi otpornik, piroelektrik).
Prvi termovizijski sistemi napravljeni su na principu skeniranja temperaturnog
polja. Pomou optikog sistema, zraenje objekta fokusira se na senzor. Dobijeni
elektrini signal sinhronizuje se sa ureajem za skeniranje, tako da na ekranu
indikatoru nastaje crno bijela ili kolor slika temperaturnog polja objekta. Na slici 22.
prikazan je sistem za automatsko otkrivanje toplog objekta, na primjer aviona.
Pretraivanje se vri uskim snopom po trajektoriji skeniranja, koja moe biti
kontinualna kriva ili skup diskretnih taaka. Pored metrolokih i eksploatacionih
karakteristika, za termovizijske sisteme sa skeniranjem definiu se i parametri
skeniranja: tip trajektorije, period skeniranja, dijametar d mrlje kojom se skenira
objekat, koeficijent trenutnog viziranja (nianjenja) p=d/R, gdje je R rastojanje izmeu
objekta i prijemnika (za dati sistem p=const jer je d1/R1 = d2/R2 == ... = di/Ri = p),
koeficijent integralnog viziranja P = (L + d)/R gde je L duina trajektorije skeniranja,
rezolucija skeniranja r = P/p, vrijeme zadravanja u jednoj taki temperaturnog polja.

28

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 22. Princip termovizijskog sistema sa skeniranjem

Signal iz skenera vodi se na displej, gdje se pojaava i obrauje kao videosignal. Na televizijskom ekranu dobija se crno-bijela slika, a za sliku u boji potreban
je poseban konvertor.

Slika 23. Temperaturno polje integralnog kola: a) prostorna raspodjela temperature,

b) temperaturna slika sa izotermama
Pomou njega se nijansama crno-bijele slike pridruuju odreene boje, pri
emu jednoj nijansi sivog uvijek odgovara ista boja. Povrine sa istom nijansom
(bojom) odgovaraju izotermikim mjestima temperaturnog polja objekta (slika 23a).
Koliko e biti izotermi zavisi od konkretnog eksperimenta. Pored predstavljanja
temperaturnog polja u obliku izotermi, primjenjuje se i prostorno predstavljanje, koje
daje vjernu informaciju o raspodjeli temperature po povrini sloenog objekta (slika
23b). Primjena termovizijskog sistema omoguava da se izuavaju i prelazni procesi
nestacionarnih temperaturnih polja, na primjer, pri ukljuivanju i iskljuivanju
elektronskog kola, te da se tako procjene mjesta otkaza. Za analizu termovizijske
slike neophodna je specijalna softverska podrka, koja se sastoji iz veeg skupa
programa.
Osnovni programi namjenjeni su: za manipulaciju mjernim podacima
skeniranog temperaturnog polja i dobijanje crno-bijele ili kolor slike, za dinamiku
analizu na osnovu sukcesivnih slika polja, te za analizu spektralnih karakteristika
29

Seminarski rad

Alen Husagi

objekata i prenosnih medija (atmosfere). Program za digitalnu obradu slike odreuje

kontrast slike, izdvaja konture posmatranog temperaturnog polja, pravi razliite
histograme, vri filtraciju slike, provodi aritmetike operacije nad slikom, pravi
geometrijske transformacije slike, odstranjuje um i dr. Termovizijski sistemi koji imaju
mogunost digitalne obrade slike, pored kamere (skenera) sastoje se od raunarske
jedinice, monitora i plotera (slika 24).

Slika 24. Termovizijski sistem za snimanje termikih slika integralnih kola

7.2.

Infracrveni senzori temperature sa optikim vlaknom

Senzor temperature sa optikim vlaknom inicijalno je napravljen za upravljanje

mikrotalasnom hipertermijom kod tretmana kancerogenog tkiva. Meutim, termistor ili
termoelement ovdje ne daje dobre rezultate zato to mijenja upadno
elektromagnetno zraenje, pa se tkivo neravnomjerno grije. Zbog potpune
neosjetljivosti na elektromagnetne smetnje, senzor sa optikim vlaknom pokazao se
ovdje kao odlino rijeenje. Iz istih razloga njegova primena proirena je i na druge
oblasti gdje su prisutne takve smetnje, na primjer, upotrebljava se za mjerenje
temperature namotaja generatora, transformatora ili motora velike snage.
Kao primarni senzorski element slue prirodni fosfor ili kristal GaAs, jer su
izraziti luminifori. Svjetlost koju emituje LED dioda prolazi optikim vlaknom do
primarnog elementa i izaziva njegovu fotoluminiscenciju, tj. dovodi do emitovanja
hladne svjetlosti nakon apsorbovanja energije fotopobude. Kada je pobuda jedan
30

Seminarski rad

Alen Husagi

kratki impuls, intenzitet fotoluminiscentnog signala opada eksponencijalno a vrijeme

njegovog trajanja proporcionalno je temperaturi T (slika 25). Intenzitet izmjeren u
trenutku t1 i u trenutku t2 je:

I (t1 ) I 0 e t1 / (T ) C
I (t 2 ) I 0 e t 2 / (T ) C
gdje je:

(38)

C - ofset zbog uticaja pozadine i ambijentnog zraenja.

Informacija o temperaturi dobija se iz odnosa izmjerenih intenziteta I1/I2:

(T )

t 2 t1
ln I 1 / I 2

(39)

Fluorescentni signal kree se kroz vlakno zahvaljujui viestrukoj totalnoj

reflesiji koja nastaje zbog veeg indeksa prelamanja u jezgru nego u omotau
vlakna. Ako se komad omotaa vlakna zamjeni luminiforom (GaAlInP, Si staklo
dopirano rijetkim elementima), tada e se naruiti uslovi totalne refleksije i jedan dio
zraka e se, zavisno od temperature, probiti i raspravati u sloju, tako da do
prijemnika stie slabiji intenzitet svjetlosti.

Trei tip fuorescentnog senzora dobija se kada se jedan dio kabla zamjeni
temperaturno osetljivim luminiforom (GaAS, CdTe). Promjena temperature poveava
apsorpciju i smanjuje intenzitet svjetlosti na mjestu prijema (slika 25b).

Slika 25. Senzor temperature na bazi fluorescencije: a) odziv na impulsnu pobudu,

b) konstrukcija
31

Seminarski rad

Alen Husagi

Mjerni opseg senzora temperature sa optikim vlaknom i fluorescentnim

primarnim elementom ima mjerni opseg od -50C do 250C, tanost do 0,1 C i
brzinu odziva 0,5 s. Odlikuje se malim dimenzijama, visokom pouzdanou i
osetljivou, opte otpornou na fizika oteenja.

7.3.

Kvarcni senzor temperature

Termofrekventni metod mjerenja temperature zasniva se na uticaju

temperature na frekvenciju mehanikih, gasnih ili atomskih rezonatora, zatim na
brzinu prostiranja zvunih i ultrazvunih oscilacija, te na parametre RC i RL-kola sa
termistorima. Statika karakteristika f(T) u optem sluaju nelinearna je i moe se
predstaviti u obliku:

f f 0 1 T T0 T T0 ... (40)
gdje su:

f i f0 frekvencije na temperaturama T1 i T0 , te
, , ... koeficijenti zavisnosti od fizikalnih i konstrukcionih osobina
rezonatora.

Kvarcni senzor temperature mijenja rezonantnu frekvenciju u funkciji

temperature. U praksi se primjenjuju i pijezokeramiki materijali sa linearnom i
nelinearnom temperaturno-frekventnom karakteristikom. Prvi su pogodniji jer se
kalibracija vri samo u dvije reperne take. Linearni koeficijent frekventne zavisnosti
kvarcnih senzora je velike vrijednosti (do 0,0001 1/K), prag osjetljivosti je do
10-6-10-4 K (maksimalno do 10-7K), osjetljivost 20-3000Hz/K , linearnost 0,02C na
opsegu 0 - 100 C , frekventni opseg sa niim radnim frekvencijama je 0,5 - 1 MHz ,
standardni frekventni opseg je 5-30MHz , a izuzetno 5 -100MHz .
Vremenska konstanta je relativno velika od nekoliko desetina sekundi do
nekoliko minuta, najvie zbog prelaza toplote od zatitnog oklopa do osjetljivog
elementa. Mjerni opseg ogranien je Kirijevom temperaturom pijezomaterijala i iznosi
od -60 C do 125 C, a maksimalno mogui dijapazon mjerenja je od -40 C do 230
C. Dobre osobine kvarcnog senzora temperature su slab uticaj otpora prikljunih
vodova i umova zbog frekventno modulisanog izlaza, te visoka tanost. Loe
osobine su vee dimenzije, vea cijena i manja tanost nego kod otpornikih senzora
ili termoelemenata.
Kvarcni (pijezokeramiki) senzor temperature smjeten je u vakuumskom
balonu radi veeg faktora dobrote i sporijeg starenja (slika 26a).

32

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 26. Kvarcni senzor temperature: a) kvarc u vakuumskom balonu, b) kvarc u

kompaktnom kuitu, c) principijelna mjerna ema, d) diferencijalna mjerna ema
Kompaktno kuite omoguava manje dimenzije rezonatora, ali je starenje
vee i faktor dobrote manji (slika 26b). Hermetiki zatvoreni balon moe biti napunjen
helijumom, koji ima dobru toplotnu vodljivost, ime se poveava brzina odziva. U
praksi je najrasprostranjenija struktura sa jednim rezonatorom, sa kojeg se
neposredno uzima izlazni signal. Ukoliko radna temperatura ne dozvoljava da se
elektronske komponente oscilatora postave uz rezonator, tada se za prikljuivanje na
rastojanju do nekoliko metara upotrebljavaju uvrnuti kablovi, presvueni materijalom
za zatitu od vlage. U diferencijalnoj emi primjenjuju se dva identina kvarcna
rezonatora, pri emu je jedan od njih izloen djelovanju mjerene temperature, dok je
referentni smjeten u termo statiranom kuitu sa elektronikom. Signal razlike
izmeu ova dva rezonatora ima frekvenciju u opsegu 50 - 100 kHz , to
pojednostavljuje prenos i obradu takvog signala.
Digitalna verzija senzora sa jednim rezonatorom je, zapravo, digitalni
frekvenciometar, u kome se vrijeme brojanja mjerenih impulsa bira u skladu sa
statikom karakteristikom rezonatora. Meutim, zbog nelinearnosti karakteristike i
drifta nule primjenjuju se sloene eme.
Na slici 27. prikazan je digitalni kvarcni senzor temperature, kojim se
omoguava mjerenje temperatura T1 i T2 i njihove razlike T1 - T2. Rezolucija mjerenja
0,01 C, 0,001 C ili 0,0001 C bira se odgovarajuim poveanjem vremena mjerenja
sa 0,1s na 1s, odnosno na 10s. Na mjenja frekvencija dolaze signali f(T 1) i f(T2) sa
oba rezonatora ili signal sa jednog rezonatora i signal sa referentnog oscilatora
10f0. Na ovoj osnovi grade se i viekanalni kvarcni senzori temperature u kombinaciji
sa senzorima vlanosti i pritiska.

33

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 27. Kvarcni digitalni senzor temperature

8. ZAKLJUAK
Temperatura jeste fizikalna veliina koja predstavlja stepen zagrijanosti tijela.
Pri datoj temperaturi kinetika energija pojedinih molekula razlikuje se od srednje
kinetike eneregije, odakle proizilazi da je temperatura statistika veliina, koja se
odnosi na veliki broj estica koje se nalaze u toplotnoj ravnotei.

34

Seminarski rad

Alen Husagi

Ekspanzioni senzori temperature su termometri iji se radni medij grijanjem

iri, a hlaenjem skuplja, tako da linearno mijenja svoje geometrijske dimenzije.
Parni ekspanzioni senzori temperature ispunjeni su zasienom parom neke lako
isparljive tenosti (metil-hlorid, propan, aceton, toluol, freon). Za praktina mjerenja i
analizu termoelektrinih kola znaajna su empirijski zakoni, a odnose se na kola sa
homogenim provodnicima, bez primjesa i defekta. Za relativno poreenje materijala
koristan je tzv. termoelektrini niz, koji pokazuje koliki je termoelektrini napon V/C
za neki materijal u spoju sa platinom. I pored softverskog prorauna referentne
temperature ili hardverske kompenzacije njene nestabilnosti, prilikom mjerenja
napona termoelementa javljaju se greke. One su, prije svega, rezultat nelinearne
statike karakteristike, tj. nelinearne zavisnosti termoelektrinog napona od
temperature.
Termoelektrini efekat javlja se kod poluprovodnika dopiranog razliitim
primjesama ili kod kombinacije dva poluprovodnika. Termistor je temperaturno
osjetljivi otpornik, koji se pravi od istog germanijuma, oksida metala hroma, kobalta,
eljeza, nikla i drugih. Za razliku od ianih termootpornika, za veinu termistora
otpor opada sa porastom temperature, to znai da je temperaturni koeficijent otpora
negativan. Porast temperature utie na smanjivanje inverzne struje I CB0 kroz spoj
kolektor-baza, na isti nain kao na pn spoju diode. Senzori infracrvenog zraenja
poznati su pod razliitim nazivima: IC senzori, senzori termikog zraenja, pirometri i
optiki pirometri. Oni slue za beskontaktno mjerenje povrinske temperature tijela,
bez naruavanja njegovog temperaturnog polja.
Senzor temperature sa optikim vlaknom inicijalno je napravljen za upravljanje
mikrotalasnom hipertermijom kod tretmana kancerogenog tkiva. Kvarcni senzor
temperature mijenja rezonantnu frekvenciju u funkciji temperature. U praksi se
primjenjuju i pijezokeramiki materijali sa linearnom i nelinearnom temperaturnofrekventnom karakteristikom.

9. LITERATURA
I.

M.Popovi: Senzori i mjerenja, Sarajevo 2004.

II.

M.Popovi: Prenosna svojstva mjernog pretvaraa temperature, Putevi i

dostignua, Sarajevo,1981.

III.

G. Dankovi: Nova Meunarodna temperaturna skala, Sarajevo, 1990.

35

Seminarski rad

Alen Husagi

IV.

www.tellurex.com, Principi rada i konstrukcije temperaturnih senzora

V.

www.omega.com, Principi rada i konstrukcije temperaturnih senzora

VI.

www.national.com/appinfo/tempsensors/products.htm#analog, IC senzori

POPIS SLIKA

Slika 1. Ekspanzioni senzor temperature: a) gasni ekspanzioni senzor sa kompenzacijom

uticaja temperature okoline, b) ekspanzioni senzor sa tenou.
Slika 2. Ekspanzioni senzori temperature: a) izgled manometarskog termometra sa sondom,
b) stakleni termometar sa tenou, c) bimetalni senzor.
Slika 3. Termoelektrini efekt: a) nastanak termoelektrinog potencijala, b) zatvoreno
termoelektrino kolo, c) otvoreno termoelektrino kolo sa dva.
Slika 4. Empirijski zakoni termoelektrinih kola: a) zakon homogenog kola,
b) zakon meumetala, c) zakon aditivnosti.

36

Seminarski rad

Alen Husagi

Slika 5. Laboratorijsko mjerenje pri Tr=0: a) mjerna ema, b) ekvivalentna ema.

Slika 6. Termoelemenat sa produnim vodovima od drugog materijala: a) mjerna ema,
b) ekvivalentna ema.
Slika 7. Termoelement: a) konstrukcija, b) termoelement sa zavarenim icama na toplom kraju,
c) termoelement sa zalemljenim icama na toplom kraju, d) tankoslojni,
d)
izgled.
Slika 8. Statike karakteristike standardnih termoelemenata: a) zavisnost termoelektrinog
napona od temperature, b) zavisnost Zebekovog termoelektrinog koeficijenta od
temperature.
Slika 9. Poluprovodnika termobaterija: a) u obliku traka, b) ugraena na Si konzoli,na
membrani.
Slika 10. Termoelektrini hladnjak/grija: a) princip rada, b) ilustracija primjene.
Slika 11. Konstrukcija industrijskog metalnog termootpornikog senzora.
Slika 12. Prikljuivanje termootpornikih senzora: a) etvoroini mosni spoj.
b) etvoroini sa strujnim izvorom, c) konfiguracije senzora za razliite naine
prikljuivanja
Slika 13. Termistor: a) tipine statike karakteristike, b) izgled
Slika 14. Mjerne eme: a) termistor kao senzor apsolutne temperature, b) termistor kao senzor
razlike temperatura
Slika 15. ema za prikljuivanje termistora na mikrokontroler
Slika 16. Diodni senzor temperature: a) karakteristika, b) dioda u mjernom mostu
Slika 17. Tranzistor kao didni senzor temperature: a) karakteristika i osnovni spoj, b) ema sa
nezavisnim podeavanjem pojaanja i nule
Slika 18. Tranzistor kao senzor temperature: a) osnovna ema, b) ema sa podeavanjem
nule
Slika 19. Osnova integrisanih senzora temperature: a) PTAT princip, b) kolo za mjerenje
temperature i dobijanje referentnog napona
Slika 20. Zavisnost gustine zraenja od talasne duine zraenja
Slika 21. Infracrveni reflektor: a) konstrukcija IC-reflektora, b) osvjetljenost zona du perimetra
tienog objekta
Slika 22. Princip termovizijskog sistema sa skeniranjem
Slika 23. Temperaturno polje integralnog kola: a) prostorna raspodjela temperature,
b) temperaturna slika sa izotermama
Slika 24. Termovizijski sistem za snimanje termikih slika integralnih kola
Slika 25. Senzor temperature na bazi fluorescencije: a) odziv na impulsnu pobudu,
b) konstrukcija
Slika 26. Kvarcni senzor temperature: a) kvarc u vakuumskom balonu, b) kvarc u kompaktnom
kuitu, c) principijelna mjerna ema, d) diferencijalna mjerna ema
Slika 27. Kvarcni digitalni senzor temperature

POPIS TABELA
Tabela 1. Termoelektrini niz materijala u odnosu na platinu

37