Professional Documents
Culture Documents
Our Words
Weekly Issue
“ N E W L I F E ” J E T A E R E
Rinia e dashurisë që kishte pasur djaloshi për të.Por shpresën se po të njofton për orarin e kafes por …kalon
përsëri ajo kërkonte një pohim që nuk vinte sepse të një,dy ,tre ,katër orë dhe asgjë….Ti që fillon të humbasësh atë
Jetojnë të dy mes dashurisë dhe urrejtjes ,mes faktit që dy jetonin mes dahurisë dhe urrejtjes për njëri – siguri se do të vijë ,se do të thirrë dhe ti festoni bashkë por ai nuk
nuk bëjnë asgjë pa njëri –tjetrin dhe faktit që e urrejnë- tjetrin,mes ëmbëlsisë dhe vrazhdësisë së ndjenjave vjen dhe ti që feston me të afërmit e tu aq sa mund të festohet me
dashurojnë njëri-tjetrin deri në marrëzi.Janë individë që të tyre ,të dy luftonin mes dinjitetit dhe nevojës që zemër të thyer e me justifikime kuptimplota që as ti nuk u beson…
prekin gjërat më të shtrenjta,sulmojnë dashurojnë deri në kishit për njëri –tjetrin …dhe ai u kthye i ftohtë ,i dhe fik qirinjtë e 25-vjetorit me të vetmen dëshirë “Atë”.Dhe ikin të
pikën e fundit të gjakut,luajnë me ndjenjat e njëri –tjetrit akullt nga sharjet,ofendimet e saj e ajo që qante gjithë,festa mbaroi,shkoi vonë për të dalë dhe ai akoma nuk ka
luftojnë çdo ditë,orë ,minutë,sekondë për çdo gjë e në dëshpërueshëm në kërkim të faljes me një shpirt të marrë në telefon as ka lajmëruar në asnjë mënyrë dhe ti rri e pret të
çdo gjë .Por kur paqja vjen mes jush jeni afër,atëherë çdo penduar me shpresën e pashuar për të rikthyer atë që pamundurën të bëhet e mundur.Lëvizin akrepat e orës ,kalon ora
gjë është më e nuk kthehej më … një,dy ,tre e natës dhe përsëri jastëku i lagur me lot e me pyetjen
bukur më e Dashurinë e tij dhe “Pse??? “dhe me parandjenjën se çdo gjë mbaroi u tret,u zhduk ,u
ëmbël dhe të qetësinë e saj…Gjëra tha si trotuari i lagur pasi del dielli…në kokën tënde e ke marrë një
jep përshtypjen të vdekura dhe që vajza vendim të mbyllësh,të presësh me thikë diçka që po të gërryen pak
se ka vetëm e kuptoi se megjithë nga pak shpirtin dhe të gjithë qënien tënde me këto ndjenja “Po,jo
harmoni dhe çfarë kishte bërë çdo apo ndoshta “.Dhe fshin sytë e përlotur dhe thua mjaft çdo gjë
qetësi…që gjë tani ishte e huaj për përfundoi por ama pyet veten se ku përfundojë ajo ndjenjë që në
prishet në të dy…dhe nga ai duel
momentin që ti i Dashurisë dhe Ur-
largohesh e rejtjes kishte fituar
nuk je pranë thyerja e zemrës që
saj.Të nuk kishte më bukurinë
dashuron e saj me copat e ngji-
ajo ,në tura të bisedave të
mënyrën e ëmbla në fallcitet…
saj,me frikërat
e saj ,me Ritmi Energjise
jetën ,me
gjithçka të Pak nga pak po zbardh
mirë e të keqe edhe dita e sotme, një
që ka…Të dritë po feks në dri-
dashuron me taren e dhomës tënde
shar- dhe ti e di që pas pak
jet ,ofendimet ,xhelozitë,me çdo gjë …e të gjitha këto do të vijë nëna jote e do të urojë ditëlindjen,25
me të vetmen arsye se ka frikë mos të humbë vjetorin tënd ,e ti që do të shitiresh e gëzuar por
ty,dashurinë ,ngrohtësinë e mirësinë që ti rrezatoje në çudi…sot je me të vërtetë e lumtur fole me të edhe
jetën e saj…Çdo fjalë e jotja në jetën e saj sillte dritën në pse më parë prite me padurim të të merrte në telefon mëngjes të dha aq dëshirë për të jetuar ?Ku përfundoi ai gëzim për
errësirën ku e kishte zhytur dhimbja ,lodhja ,njerëzit e apo të mjaftoheshe me një mesazh të thjeshtë urimi një mesazh të thjeshtë e që më vonë kthehet në ankth për faktin se
bota…Por edhe ti shkove mes lotësh,lutjesh,kërcënimesh por …ai nuk u bë i gjallë edhe pse ti dëshiroje që ai nuk kujtohet më për të të thënë ku ndodhet apo thjesht për një “Të
ike dhe çdo gjë e saja u vyshk ,vdiq papikën e mëshirës e të të uronte i pari.Në minutat e para të ditëlindjes dua”…Je ti që nuk mundesh më me këtë situatë,me këto ulje-ngritje
ajo ishte gati të shkelte edhe mbi veten e mbi çdo gjë që tënde ai nuk u bë i gjallë dhe ti mbulove në lot të historisë tuaj…Dhe I thua vetes :-“Gëzuar rilindjen dhe jo
pati të shenjtë deri tani …vetëm për të të rikthyer ty. trishtimi jastëkun tënd dhe humbe shpresat se do të ditëlindjen“.
mund të ishit përsëri bashkë …As vetë nuk e mban
Ike ti dhe ajo veç qante dhe lotët nuk iu shteruan asnjë mend se si u njohët se si u takuat atë ditë me shi kur Ai u mjaftua me një urim të thjeshtë në telefon dhe nuk u kujtua më
moment lotët kërkonte atë qetësi që e humbi bashkë me ti nxitoje të arrije mësimin sepse ishe vonuar goxha të festonit së bashku dhe se nuk ishte festa e vetme që harronte të
ty ..dhe lutej ,përgjërohej ,kërkonte ,kërcënonte dhe arriti dhe që për fat të mirë a të keq t‟u prish çadra,një festonit bashkë dhe ti që nuk muneshe më të duroje këtë prani a
të ofendonte aq rëndë sa edhe prej vetes I erdhi turp, u lumë kujtimesh të erdhi në mendje pikërisht sot kur mosprani në lidhjen
shndërrua në një që nuk ishte ,në një qenie të huaj edhe marrëdhënia juaj ka ato uljet e zbritjet e humorit,kur tuaj…dhe ti që akoma
për vetveten…Dhe ditët shkonin dhe herë e përjetoni ditë me pyet veten pse t‟u desh
syri pak nga pak po e shterronte lotin diell e herë ditë plot stuhi e ta merrje këtë vendim
dhe ti që nuk pranoje as ta shihje më shi.Të kujtohet gjithçka dhe një ditë pas ditëlindje
…dhe ajo që luej e lutej e qante buzëqesh nëpër ëndërr duke e tani mendon se sa e
papushim si një Niobë ,e cila ka shpresuar se do ta takosh vetmuar ndihesh sot një
humbur dritën e shpirtit të vet …Dhe pas disa orësh dhe rrezaton ditë pas ditëlind- jes por
në një çast ti u ktheve përsëri por e tëra nga gëzimi i kupton se kështu ke qenë
ndryshe sa ndryshe, I ftohtë akull dashurisë së fshehur diku këto muajt e fundit me
karshi saj e ajo që të kërkonte thellë në zemër.Jetoje vetëm praninë e mos- praninë e
falje ,që dridhej për një “të dua” akull për të ,sepse është bukur të tij por më shumë këtë të
të ftohtë që kishte humbur ngrohtës- jetosh për dikë, dhe vareshe fundit …Por ajo që nuk
inë e saj diku larg të avulluar.Dhe ajo e kuptoi seishte nga frymëmarrja e tij ,nga gjestet mimika e po kupton është :”-
tepër vonë ….shumë vonë për të rikthyer në jetë diçka të fytyrës ,përjetoje atë ndjesinë e të ndarit të Ku gabuat?Ku shkelët
vdekur ,të mbaruar …por ajo nuk donte t‟ia dinte dëshi- gëzimeve dhe hidhërimeve bashkë…Ngrihesh e në dërrasë të kalbur?”Por ajo që të vrau më shumë është
ronte e dëshpërimisht një ndjenjë që dikur e kishte gëzuar nga shtrati,pispillosesh si për ditë festash e mospërpjekja e tij për të shpëtuar asgjë dhe për të shkatërruar çdo
shpërfillur ,përbuzur e që kishte harruar se nuk ishte më nisesh për në punë me një aureolë nuri që të zbuku- gjë të ndërtuar me aq ndjenjë dhe u bë dita e dytë që je 25-vjeçare...
për të e në një port tjetër kishte ankoruar ndjenja e pastër ron të tërën…Dhe deri këtu çdo gjë si zakonisht,me