Την Κυριακή 10-1-2010 δημοσιεύθηκε από την εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ άρθρο του Γιάννη

Νικολόπουλου για την κατάληψη του κτιρίου Παπαδόπετρου από τον Ενιαίο Σύλλογο Φοιτητών του
Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά. Ένα μονόπλευρο άρθρο που παρουσίασε μόνο την άποψη του κ.
Γρυσπολάκη – Πρύτανη. Με αυτή την επιστολή επιδιώκουμε την αποκατάσταση της αλήθειας διότι το
συγκεκριμένο άρθρο εμπεριέχει ασάφειες και ψεύδη. Όπως επίσης και να ακουστεί η δικιά μας γνώμη
με το ίδιο βάρος που δόθηκε στον κ. Γρυσπολάκη.

Τα παρακάτω επιθυμούμε να δημοσιευτούν το συντομότερο δυνατό, στο ίδιο σημείο και με την ίδια
έκταση του άρθρου που εκδόθηκε την Κυριακή 10-01-2010, όπως και είθισται.

Ποια είναι η αλήθεια

Το κτήριο Παπαδόπετρου επί σειρά ετών ενοικιαζόταν σε ΙΕΚ ως ιδιοκτησία του Πολυτεχνείου
Κρήτης. Έπειτα, επί τρία χρόνια παρέμενε ανεκμετάλλευτο από την Πρυτανεία. ‘Έτσι λοιπόν, ο
Σύλλογος Φοιτητών Πολυτεχνείου Κρήτης μην έχοντας κάποιο χώρο στο κέντρο της πόλης για να
μπορεί να εκφραστεί πολιτικά και πολιτιστικά ζήτησε επανειλημμένα από τη διοίκηση του
Πολυτεχνείου την εκμετάλλευση του κτηρίου για την ικανοποίηση αυτών των αναγκών. Ωστόσο, το
αίτημα αυτό δεν λήφθηκε ποτέ υπ’ όψιν, με αποτέλεσμα οι φοιτητές στα πλαίσια των πανελλαδικών
κινητοποιήσεων ενάντια στον τότε νέο Νόμο Πλαίσιο για την Παιδεία να προχωρήσουν στην
κατάληψη του κτηρίου τον Ιούνιο του 2006.
Άμεσα, ξεκίνησαν οι προσπάθειες αναδιαμόρφωσης του κτηρίου. Έκτοτε η πρυτανεία του
Πολυτεχνείου Κρήτης χρησιμοποιώντας συχνά προφάσεις, αρχικά εγκατάστασης ευρυζωνικού
δικτύου, μετέπειτα στέγασης γραφείων και τελευταία στέγασης εργαστηρίων της Αρχιτεκτονικής,
αποτέλεσε τροχοπέδη στην ομαλή λειτουργία του κτηρίου όπως την προόριζαν οι φοιτητές. Τα
παραπάνω αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει συγκροτημένο σχέδιο από την πρυτανεία για την
εκμετάλλευση του κτηρίου, μια και οι αποφάσεις συνεχώς αλλάζουν. Συγκεκριμένα, ο Σύλλογος
Φοιτητών της Αρχιτεκτονικής που καθημερινά βιώνει το κτηριακό πρόβλημα έχει αποφανθεί ότι το
κτήριο αυτό δεν καλύπτει τις ανάγκες του και έχει προτείνει άλλες λύσεις.

Τελικά, πριν από ενάμιση χρόνο ξεκίνησε η προσπάθεια για την ανακαίνιση του κτηρίου με
έξοδα και εργασίες των ίδιων των φοιτητών και μάλιστα από τον Μάρτη του 2009 δόθηκε μια νέα
πνοή στο κτήριο. Έτσι υπήρξε δυνατότητα για τη δημιουργία νέων πολιτικών και πολιτιστικών
ομάδων, σε ένα χώρο που φέρνει σε επαφή τόσο τους φοιτητές μεταξύ τους, όσο και τους φοιτητές με
τη χανιώτικη κοινωνία, κάτι που δε μπορεί να συμβεί στα κεντρικά κτήρια του Πολυτεχνείου, καθώς
βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από το κέντρο της πόλης. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθούν
και οι εκδηλώσεις που το κτήριο δίνει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθούν, όπως αυτές που έγιναν
(εκδήλωση του Συλλόγου Φοιτητών με συναυλία του Ψαραντώνη, εκδήλωση - θεατρικό δρώμενο της
Θεατρικής Ομάδας για τον πόλεμο στην Παλαιστίνη και πολλές άλλες).
Πολλές αντιδράσεις υπήρξαν για την εξωτερική εμφάνιση του κτηρίου κάτι που ήταν ευθύνη της
Πρυτανείας και όχι του Συλλόγου των Φοιτητών. Ο Σύλλογος Φοιτητών προφανώς δεν θα
διαφωνούσε σε μια ανακατασκευή του χώρου αν η απόφαση ήταν θετική προς τα αιτήματα του.

Στην περίοδο των Χριστουγέννων, περίοδος όπου η πλειοψηφία των φοιτητών λείπει από τα
Χανιά, η Πρυτανεία του Π.Κ. εισέβαλε στο κτήριο δεσμεύοντας και καταστρέφοντας πράγματα των
ίδιων των φοιτητών και των πολιτιστικών ομάδων, δωρεές, έπιπλα από τα οποία μερικά είχαν φτιαχτεί
από τους ίδιους τους φοιτητές, πόρτες, και τα παράθυρα του κτηρίου, ώστε όταν γυρίσουν οι φοιτητές
να σταθούν προ τετελεσμένου με την εξεταστική να ακολουθεί.
 Το υλικό που παρουσιάστηκε από την Πρυτανεία είναι οι αποθήκες του κτηρίου Παπαδόπετρου
που είχαν χαλασμένους υπολογιστές(όπως εύκολα διαπιστώνεται από τις φωτογραφίες που
δημοσιεύτηκαν, φαίνεται επίσης και η παλαιότητά τους) και παλιά άχρηστα πανό, καθώς και κάποιες
φωτογραφίες πριν γίνει η ανακαίνιση από τους φοιτητές. Σας επισυνάπτουμε φωτογραφικό υλικό από:
την ανακαίνιση του κτηρίου από τους φοιτητές, η οποία ξεκίνησε πριν ενάμιση χρόνο
τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητές μας εκεί και
τις προχθεσινές φωτογραφίες που τραβήξαμε, οι οποίες δείχνουν πως είναι το κτήριο τώρα. Το μόνο
που έχει μείνει είναι οι ζωγραφιές στους τοίχους.

Αναφέρονται στη συνέχεια μερικές από τις δραστηριότητες που λάμβαναν χώρο στο κτήριο
Παπαδόπετρου:

Δανειστική βιβλιοθήκη και αρχείο εφημερίδων και επιστημονικών περιοδικών.

Πολιτικές συζητήσεις, συναντήσεις συλλογικοτήτων, συντονιστικά του συλλόγου φοιτητών, πολιτικές
εκδηλώσεις, μελέτη συγγραμμάτων πολιτικού χαρακτήρα, ενημέρωση των πολιτών για τις αποφάσεις
των φοιτητικών συνελεύσεων.
Προώθηση ελεύθερου λογισμικού από την ομώνυμη ομάδα φοιτητών του τμήματος
Ηλεκτρονικών Μηχανικών, οι οποίοι επίσης προσπάθησαν να θέσουν σε λειτουργία παλιούς
άχρηστους υπολογιστές για κοινή χρήση.
Ανεξάρτητες (του Πολυτεχνείου) χορευτικές ομάδες, από τις οποίες η μια ασχολούνταν με latin
και η άλλη με ακροβατικά-κινησιολογία.
Λειτουργία ελεύθερου καφενείου.
Κινηματογραφική ομάδα, η οποία ασχολούνταν με τη μελέτη κινηματογραφικών ρευμάτων,
εκμάθηση προγραμμάτων μοντάζ και προβολή ταινιών με θεματικές.
Ομάδα εκμάθησης αραβικών.
Εργαστήρι ξυλοκατασκευών, στο οποίο οι συμμετέχοντες με δικά τους έξοδα και μέσα
κατασκεύαζαν αντικείμενα της αρεσκείας τους.
Θεατρική ομάδα Πολυτεχνείου, η οποία εκμεταλλευόμενη την πολυμορφικότητα του χώρου
προσέγγιζε διαφορετικούς τρόπους θεατρικής έκφρασης και εξάσκησης, τους οποίου δε θα μπορούσε
να αναπτύξει στο χώρο που παρέχεται από το Πολυτεχνείο. Η δράση της στο χώρο περιλάμβανε την
ανάγνωση θεατρικών κειμένων, τη διεξαγωγή θεατρικών παιχνιδιών, τη δραματοποίηση θεατρικών
έργων και αυτοσχεδιασμών, κατασκευή σκηνικών και πραγματοποίηση δρώμενων. Το κτήριο παρέχει
τη δυνατότητα όλα αυτά να πραγματοποιούνται παράλληλα.
Πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπως: θεατρικό δρώμενο κατά του πολέμου στην
Παλαιστίνη, συναυλία με τον Ψαραντώνη, έκθεση φωτογραφίας κτλ.

Όπως είναι προφανές το αίτημα μας αφορά στην ανάκτηση του κτηρίου από τους φοιτητές για
τη συνέχεια και εξέλιξη όσων είχαμε ξεκινήσει με συλλογική προσπάθεια, χρόνο και κόπο. Και αν
αυτό δεν είναι αρκετό, διεκδικούμε έναν ελεύθερο, αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, όπου ο καθένας θα
μπορεί να εκφράζεται πολιτικά και πολιτιστικά χωρίς γραφειοκρατικά κολλήματα και χωρίς χρηματικό
αντίτιμο. Ένα μέρος όπου οι φοιτητές του Πολυτεχνείου και οι πολίτες των Χανίων μπορούν να
επικοινωνήσουν ουσιαστικά.