Sarah en Viktorija hebben sinds deze zomer een relatie.

Sarahs familie weet er van, maar die van Viktorija niet. Dat kan ook niet, want in haar geboorteland wordt homoseksualiteit als een ziekte beschouwd. Viktorija Veljanoska 25 jaar Afgestudeerd Master Europese studies Woonplaats: Amsterdam Geboren: Ohrid, Joegoslavi Nationaliteit: Nederlands In 1989 (op haar derde) naar Nederland verhuisd tijdens de val van het communisme. Een verschil in cultuur, dat merk ik niet. Ik woon sinds mijn derde in Nederland en ben dus ook als Nederlander opgevoed. Misschien wel die Volksmuziek die ik leuk vind, die me aan Ohrid doet denken. Ik kan nooit vertellen dat is lesbisch ben. Homoseksualiteit wordt daar gezien als ziekte. Mijn moeder zou er waarschijnlijk de schuld van krijgen. Zij is Nederlands en heeft mij en mijn broertje meegenomen hiernaartoe. Ik zou niet willen dat mijn moeder hiervan de schuld krijgt, ze heeft een goede band met mijn Macedonische familie en wordt ook als familie behandeld ook al leeft mijn vader niet meer. Ik zou niet terugkeren naar Ohrid, maar dat heeft niet met mijn geaardheid te maken. Er is daar gewoon geen vrijheid. Het is er corrupt, je mag niet afwijken want dan wordt je niet geaccepteerd door de samenleving en de economie is er echt slecht. Misschien zal er ooit wat meer acceptatie komen maar dan zal sowieso de invloed van religie moeten afnemen. Ik denk dat er de eerst komende honderd jaar niets zal veranderen. Het zal eerst beter moeten gaan met de welvaart. Arme landen zijn nooit tolerant ten opzichte van mensen die afwijken van de standaard. Ik vond het moeilijk om het tegen Sarah te vertellen. Ik praat niet makkelijker over mezelf, helemaal niet daarover. Ik ga er nog iedere zomer heen en moet steeds over liegen. Ik hou van dat land maar ik haat het ook, daardoor. Elk jaar weer vertellen dat ik liever alleen blijf is niet wat ik wil maar het is niet anders.

Sarah van Timmeren 19 jaar Student: HBO communicatie Woonplaats: Groningen Dat het geheim moet blijven heeft nooit een rol gespeeld tussen ons. Viks Macedonische familie woont nog steeds in het buitenland en ik kom hiermee verder niet in aanraking. Het enige dat ik hiervan heb gemerkt is bijvoorbeeld facebook. Vik moet bijvoorbeeld de relatie status en fotos van ons samen blokkeren, gewoon om het allemaal makkelijker te maken voor ons. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om op zon manier na te moeten denken over je relatie, ik zou het waarschijnlijk wel hetzelfde aangepakt hebben. Dat is gewoon makkelijker in dit geval. Familie speelde tussen ons eerst totaal geen rol. Nu alles serieuzer begint te worden vertelt Vik steeds meer verhalen over haar familie, over Ohrid en laat ze fotos zien van vroeger. Ik heb me nooit beseft hoe groot het verschil was tussen Nederland en Macedoni. Toen ik voor het eerst fotos zag van Vik en haar familie, van de stad waar ze vandaan kwam besefte ik me pas dat ze is geboren in een land totaal verschillend van het land waar ik ben opgegroeid. Daardoor is het lastiger te begrijpen dat er verschillen zijn in de manier waarop je familie naar homoseksualiteit kan kijken. Mijn familie heeft dit vanaf het begin af aan geaccepteerd. Het betekent niet dat ik niet kan begrijpen dat dit in de familie van Viktorija er anders aan toe gaat. We hebben het wel gehad over samen op vakantie gaan naar Macedoni volgend jaar. Dat zal wel lastig worden, doen alsof je gewoon vriendinnen bent. Maar dat heb ik er wel voor over om de plaatsen te zien en de mensen te ontmoeten waar ze me met trots over heeft verteld.