WARNING: This story

contains TYPOS and

GRAMMATICAL
ERRORS
(Everything's
unintentional) BEAR
WITH ME. Thank
you ?

JUST.IGNORE.THEM
.ALL -AAYUSIN KO
RIN SILA IN NO
TIME. SALAMAT.
P.S. I don't like rude
comments :) (Sino ba
namang gusto? haha)

Mabait po ako pero

umiinit ang ulo ko sa
mga nakikibasa
nalang sila pa galit at
nandadamay pa ng
sama ng loob nila.
Yun lang. ^_^
******

PROLOGUE

SHE

When you're born

with golden spoon fed
in your mouth and
your world revolves
around the monetary
signs, what would
they expect you to
be? Of course,
definitely you'll go
classy and maarte all

the time. Proper table

manners and all.
But, not me. Good
manners and right
conduct would be just
another subject for
me.

"Ma'am pakibaba
naman po yung paa
niyo sa bintana ng
kotse, baka masilipan
kayo. Nakapalda pa
man din po kayo."
"Naku manong tinted
po ang kotse at
nalimutan mo na

bang jogging pants

ang pang ilalim ko?"
"Naku ma'am wag po
kayong papasok ng
ganyan siguradong
lagot nanaman kayo
sa guro niyo."

I just shrugged.
"Ma'am yung I.D. niyo
po ba nadala niyo?
Baka kasi di
nanaman kayo
makapasok at
umakyat nanaman
kayo sa bakod."

"Naku manong hindi

nga hehe" then I flash
my sweetest smile
with a peace sign
----

"Dali manong itapat

mo yung kotse
malapit sa wall na
yun."
Kaya umakyat ako sa
kotse atsaka inakyat
ang pader tapos
tumalon.

Breaking rules is
AWESOME.
But to my surprise,
saktong pagtalon ko
ay nakita ko ang
masungit naming
principal.

"Kane Michelle
Martinez Sy. Office
NOW!"

HE

When you're born

with responsibilities,
you should not go
happy-happy
everytime. You must
be serious at all time.
Fun would be just a
second choice. Your
responsibilities must

always be your
priority.
"Nasaan na ang mga
papers na iaapprove
for our school's
foundation day?"
"Eto na po president"

I read it all and

rejected a few.
"Mico 15 minutes
nalang start na ng
klase mo. Ako na
bahala dito"

"Thanks Anne"
I walk with pride and
authority that
everybody would bow
and greet whenever
they see me.
But not HER

"Hey pres. nice

uniform. Neat and
clean." and she
winked
I glared at her and
continued walking. In
this school full of

classy and rich

students, she always
has the guts to break
the rules.
She has no class,
she seems ignorant.
She's unpredictable
yet....

Interesting.

She's Rich, He's

Richer : Chapter 1
~Where it all
started...

*****

Kane Michelle M.
Sy's Point of View

"KANE BUKSAN MO
ANG PINTO!
Gumising ka na late
ka nanaman."

"Mi, five minutes."

"Ayan ka nanaman sa
five minutes mong
inaabot ng isang oras
eh."

"Mommy naman eh."

"Bangon na. Buksan

mo na itong pinto.
DWANE! Ang anak
mo hindi pa rin
bumabangon!"

"Bayaan mo lang
baka pagod."

"Ayan ka nanaman
iniispoil mo kasi eh.
Kane buksan mo na

itong pinto. Isa.

Dalawa."

"Tatlo.Apat.Lima.
Marunong din po ako
magbilang. Sige na
po goodnight"

"Anong goodnight?
Eight o'clock na,
seven ang pasok mo.
ISA!"

With that agad kong

binuksan ang pinto
dahil alam kong galit
na si mommy sa
warning tone niyang
iyon. Pumasok na
ako sa banyo and I
did my thing. Bumaba
ako agad pagtapos
kong magbihis at

kumain na kasabay
sila mommy.

"Ma'am Kane sira po

yung kotse niyo.
Yung isa naman po
ay yung gagamitin
nila ma'am Kath at sir

Dwane papasok sa
opisina nila. Nagamit
naman pong
pamalengke ni
manang kasama si
pedro yung kotse."

"Magcocommute
nalang po ako."

"Sigurado ho ba
kayo?"

"May choice po ba
ako?"

Ang totoo ako ang

bumutas sa gulong.
Ewan feel ko lang
magcommute, yung
polusyon na

malalanghap, yung
sandamakmak na
pawis tapos yung
walang special
treatment. Paunahan
sa jeep,
makikipagsiksikan sa
LRT, lahat, lahat.
Yung ginagawa ng
karamihan sa atin.

Yung may thrill hindi

yung laging VIP.

Naglakad ako
hanggang kanto,
mapakaliwa o kanan,
ang mga bahay
naglalakihan. Bakas

yung karangyaan,
nagpapatalbugan ang
mga bahay. Nang
makarating ako sa
sakayan ng jeep
agad akong
nakipagsiksikan.
Nauntog pa ako sa
bubong pagpasok ko.
This is life!

Malayo layo na rin,

isa isa ko ng nakikita
ang mga bahay na
kabaliktaran ng mga
bahay sa amin.

Mga barong barong,

makakalat,
madudumi,
nagliliparan na papel,
nakahubad na mga
bata, nag-iinumang
mga tambay, mga
damit na

nakasampay kung
saan-saan.

Ang swerte ko pala

sa buhay ko. Paano
kung nararanasan ko
rin ang mga ito? Na
isa ako sa mga

menor de edad na
babaeng may bitbit
na sanggol at akay
akay ang dalawang
taong bata. O di kaya
ay yung
minamaltratong anak
at hindi lang yun, sila
din ang bumubuhay
sa mga magulang

nilang sugarol at
lasenggero.

Sa gitna ng
pagmumuni ko
biglang umutot itong
katabi ko. Letse ang
baho kaya agad

akong napatakip ng
ilong.

"Sorry hehe" sabi nito

at nag peace sign pa.

Ang baboy lang.

Sakto naman at
huminto ang jeep sa
mismong gate ng
school. Haaaay ito
nanaman, kailangan
ko nanamang

makibagay.
Magkaroon ng
manners. Matutunan
ang lahat ng
kasosyalan at
kaartehan.

Hindi ko
maitatangging belong
ako sa school na ito
kung pera ang paguusapan. Dwane
Christian Sy, isa sa
pinakamayamang
businessman sa
bansa. My father is a
business tycoon.

Katherine Michelle
Martinez-Sy, one of
the most in demand
accountant sa Asia,
pero she chose na sa
kumpanya na mismo
ni daddy siya
nagwowork.
Magkatulong silang
pinapalago ng

pinapalago ang
negosyo namin.

So what will everyone

expect sa isang Kane
Michelle MartinezSy? Of course, Kane
would be a fine young

lady with high class

and proper manners.
Very respectful,
responsible and all.
But I'm not. I'd rather
be myself than push
being someone that
is not me. I'd rather
be happy than take
any responsibilities. I

can handle
responsibilities of
course, but not the
way people think and
want. I have my
ways, my OWN ways.

"Ooopps I.D."

Pagpigil sa akin ng
guard. Nakakainis
ang guard na ito. Siya
ang kontrabida sa
buhay ko araw-araw.

"No ID, no entry."

"Okay."

Tinalikuran ko siya at
pumunta sa kabilang
gate na nakasara at
walang nagbabantay.
Umakyat ako, tsaka
tumalon pakabila
dahilan para
makapasok ako.
Mabuti at walang
nakahuli sa akin

ngayon. Pinagpag ko
ang dalawang kamay
ko, hah! The best
talaga ako. I told you,
I always find ways.

Habang naglalakad
ako papasok sa room

natanaw ko na ang
mga estudyanteng
nagbibigay galang sa
presidente ng student
council ng school,
Mico Gabriel
Ensomo. He's always
serious lalo na
pagdating sa
responsibilidad.

Naaawa ako sa
kanya, I think he
doesn't enjoy life.
Laging nakakunot
ang noo. Parang
pasan ang daigdig.

I want to teach him to

be happy.

Imbis na magbow at
magbati ng "good
morning" gaya ng
ibang estudyante ay
kumaway ako sa

kanya at nagsabi ng
"hello". As usual
tiningnan niya lang
ako ng parang hindi
siya nagaapruba sa
inaasal ko at tinuloy
na ang paglalakad
papasok sa room
namin.

I just shrugged at
tumuloy na rin sa
room.

Habang nagtuturo si
Mrs. Dela Cruz, ang

aming english
teacher ay palihim
akong kumukuha ng
pagkain sa bag at
binuksan ito. Nang
isusubo ko na sana
ay saktong nahuli
ako. Patay.

"Miss Sy, eating while

discussion is going
on is an offense. You
really don't have
manners do you?
Now keep that before
I'll decide to give you
a slip because of your
improper behavior."

Pagtalikod niya,
sinubo ko ang buong
waffer. Lalanggamin
kasi kung itatago ko
sa bag ng
nakabukas. Sakto
namang humarap si

ma'am na ikinagulat
ko kaya nalunok ko
ng buo yung waffer at
saktong pag-ubo ko
lumabas ito pero
nailuwa ko naman a
polo ni Mico.

"Hala sorry, sorry."

Then he walked out.
Oh well.

"Miss SY!
PRINCIPAL'S
OFFICE.NOW!"

Again, as usual. Ano

nga bang bago?
Magkikita nanaman
kami ni ma'am
Principal.

"Miss Sy again. Arawaraw nalang nandito

ka sa opisina. Minsan
hindi lang isang
beses, dalawa o tatlo
pa. Misbehavior,
improper manners,
etc. Ano bang
gagawin ko sayo?
You should learn to

be a fine young lady

in this school. Isang
malaking kahihiyan
kung lalabas kang
ganyan."

Blablablabla.

Then bumukas yung

pinto.

"Well good morning

Mico Gabriel

Ensomo. I'll give you

a month of three..."

"Pwede namang
three months nalang,
a month of three pa."

"What? May sinasabi

ka ba miss Sy?"

"Carry on ma'am."

"Well, as I've said

binibigyan kita ng
tatlong buwan para
mapatino itong si ms.
Sy. Simula sa
behavior, sa
manners, sa
pananalita. She must
learn how to act well.
Jusko sawang sawa

na ako sa pagbisita
niya sa office ko
araw-araw. At kung
hindi mo napatino ito
well you're not
deserving to be even
called the man of
responsibilities. Take
it as a challenge for
your better career

and reputation as the

school's president.
Hindi ko na talaga
kinakaya pa ang
babaeng ito. I won't
take no as an answer.
Dismiss."

Tumayo naman kami

agad. Binuksan niya
ang pinto and signed
me na lumabas na
ako. Well, such a
gentleman he is.

"Oh thank you" then I

bowed, trying hard as
I was.

Then he did not even

glance at me. Sus
kasungit. He has his
challenge for three

months and I also

have mine. He'll
teach me to go classy
and I'll teach him to
go happy.

"Dahil sa pagiging
immature mo
nadamay pa ako. I
have a lot of
responsibilities,
dumagdag ka pa."

Reklamador.
Blablabla mister
perfect kasi. Hindi
maranunong
magsaya. Gusto
laging may problema,
oh ngayon edi ako
ang problemahin
niya. Kainis, kill joy
forever.

"Sakit mo naman
makasalita."

"Edi sabihin mong

palitan ang taong

magtuturo sa'yo ng
tamang asal. Huwag
na ako."

"Meron akong
tamang asal. Hindi
nga lang sa paraang
gusto nila. Tsaka ibig

sabihin ba nun hindi

mo ako kayang
turuan ng mga dapat
kong matutunan?
Hah. I thought you
always accept new
challenges and
responsibilities. Mali
pala ako."

"You're just not worth

my time."

"You only have three

months mister
president. Let me

remind to you that. I

must be worth of your
time now. I am your
responsibilty from
now on. Every action
and words I show to
everyone reflects to
you. Now how's
that?" I said as I
raised my eyebrows

"Sy! Dahan dahan ka

sa salita at kilos mo,
you're talking to me.
The president of this
school." he said with
authority.

"What should I do
then?"

"Tell the right words

and ask for apology."
he commanded. Aba,

he's surely superior in

this school but not for
me. Ibang usapan na
yan.

"Teach me then." and

I walked out leaving
him dumbfounded.

Hah! Serves him

right.

Ang saya talaga ng

buhay lalo na kung
may naiinis ka. Such
an entertainment.

Pangiti ngiti akong

naglalakad
papuntang room. I
may look crazy but
who cares? Being
crazy makes me
awesome.

"SY! Don't give me

that attitude. From
now on every
misbehavior that shall
be done by you will
have an equal
punishment."

"Whatever."

"In addition, we'll

have one hour
session every
weekdays as
suggested by the

principal. If, in any

case, you did not
attend a session..."
he paused "we'll see
about that."

"Geh. Sabi mo eh."

Pagkatapos ng klase
pumunta ako sa
pader na madalas
kong akyatan kasi
gusto kong bumili ng
manggang may
bagoong. Wala kasi
nun dito sa school, sa

carinderia sa labas
lang meron. Hindi
naman ako
papalabasin ng guard
kasi nakatunog na
yun na may session
kami ni mister
president.

As usual mabilis lang

akong nakatawid
palabas at nakabili ng
manggang may
bagoong. Inubos ko
muna lahat at
pagkatapos kong
kumain ay pinahid ko
sa palda ko medyo

malagkit na din kasi

yung kamay ko.

Nang makatalon at
makatawid ako agad
naman akong
pumunta sa detention
room dun kasi

maluwag at
kumportable tsaka
tamang tama lang
hindi ganun kasikip
hindi din ganun
kaluwang. Tsaka
malinis dun kasi
walang masyadong
nakakagamit.

"You're five minutes

late."

"Sorry."

"What was that

smell? It stinks. Is
that you?"

Inamoy ko ang sarili

ko. Medyo amoy
bagoong nga ako
pero di ko naman

sigurado kung ako

yun kaya lumapit ako
kay Mico at pinaamoy
ang damit at mga
kamay ko sa kanya.

"Eto ba yung
naaamoy mo?"

"Sh*t what a horrible

smell. Go away."

"Arte." lumayo ako

naman ako ng konte
"Ayan okay na?"

"What the f*** is

that?"

"Bagoong."

"What was that?"

"Sawsawan ng green
na mangga. Duh!
Ignorant."

"What did you call

me?"

"Ignorant."

"Again?"

"Ay bingi? Ignorant

nga."

Kulit. May binato

siyang karton sa akin.
I opened it. Mataas
na heels.

"Anong gagawin ko
dito?"

He stared.

"What?"

"Would you like to eat

that?"

"No. May sapatos

bang kinakain?"

"A stupid answer for a

stupid question right?
Hope that I already
answered you
brainless question."

Ang talas talaga ng

dila. Hasang hasa
siguro ang dila nito
araw-araw. Hah!
Gagawin kong purol
yan.

Sinuot ko na yung
sapatos. Aminado
akong pangatlong
beses ko palang
nakakasuot ng
ganitong heels at I
swear hindi talaga
ako tumatagal na

magsuot ng ganito
kasi di ko talaga
kaya.

"Now what?" I said na

parang hinahamon ko
pa siya.

"Stand straight."

"Are you stupid? Ang

hirap na ngang
nakatakong
papatayuin mo pa

ako ng tuwid? Ni
hindi nga ako
makatayo ng tuwid ng
walang takong, eto
pa kayang meron."

"First session. Standup straight and learn

how to walk elegantly,

walk with pride.
Perfect that. NOW!"

!@#$%^&*() bakit
bigla biglang
sumisigaw?

Nataranta at natumba
tuloy ako.

"Stand up!"

"Aren't you gonna

help me?"

"No. Do it with your

own."

Tiningnan ko siya ng
masama at tumayo.
Sh*t ang sakit talaga
sa paa ng lecheng
sapatos na toh.

"Nakikita mo ba ang
lines na ito?" he

asked habang
tinuturo ang red
marker na nakalinya
sa sahig na parang
nakaikot ikot.

"Of course."

"Maglakad ka dyan
ng hindi lumalampas
sa linya. Stomach in,
chest out."

So I did.

"I said chest out!"

"NAKACHEST OUT
NA NGA AKO! FLAT
NA NGA! Kainis."

So I started walking,
promise mahirap
talaga. After 4 steps,
lumampas ang
hakbang ko.
Pinatungan niya ako
ng libro sa ulo.

"What was that for?"

"Every mistake that

will be done, I'll put a

book on top of your

head."

"Paano ko makikita
yung lines?"

"Your problem, not

mine."

Tapos umupos siya

na parang hari at
pinanuod akong
naghihirap.

Sure I am his
responsibility but it
happens na parang
nasa recruitment ako
ng fraternity.

How can I make this

man in front of me go
happy lucky when he
got all the KJ vibes
around him. He's my
mentor, I'm his
student but how can
a student teach his
mentor the way to
enjoy the life he has?

"Double time! Walk

with grace. Chest
out!"

"NAKA-OUT NA
NGA! LECHE!"

Gusto ko ng umuwi
kaya medyo
sineryoso ko na

though hirap na hirap

talaga ako at gamais
na ang pawis ko.

Malapit na ako sa
dulo at may apat na
libro na ako sa ulo.
Okay na eh, okay na

sana pero nabali

yung heels!

Parang nag slow

motion ang mundo ko
habang pabagsak
ako, nauna yung mga
libro na nagbagsakan

at kagaya sa mga
movies na sinasalo
ng lalake yung
babae... okay hindi
nangyari yun.
Bumagsak ako at
plakda yung pwet ko
sa sahig. Sobrang
sakit ng balakang ko.

"I know you're not

okay so I won't ask if
you are. But you just
broke a hundred
thousand peso heel.
That was supposed
to last for a lifetime."

Edi siya na ang mas

mayaman. He gave
me a hand after that
insult and helped me
stand up.

As he held my hand
and he commented

"Your wrists are kind

of big." he looked at
my legs "Your thighs
too. Pang noche
buena na yan at

pwedeng ipampalit sa
crispy pata. And now
that I noticed, chubby
ka pala."

Hinawakan niya yung

baba niya na para
bang nag-iisip at

nagcicriticize. Bigla
niyang kinurot ang
pisngi ko kaya
napasigaw ako sa
sakit.

"Your cheeks are

fluffy too."

Kupal. Hindi ako

ganun kataba at hindi
din ako payat.
Chubby ako pero
yung tama lang.

He then again
examined me.

"You are not

physically fit like most
of the girls in this
school."

"I don't need to be

like them to stand
out."

I raised my eyebrow
and said "Are you
checking me out
mister president?"

Teasingly it was
supposed to be, but I

was caught off guard

when he answered.

"Well, do you want

me too?"

That time sobrang

naging awkward ang
paligid buti nalang at
pumasok si manong
guard para tanungin
kung anong nangyari
dahil nakarinig daw
siya ng sigaw galing
dito. Yun ata yung
sumigaw ako nung

kinurot niya yung

pisngi ko.

Pagtapos nun
lumabas na din kami
at umuwi.

Pahiga ako ng kama

ng naisip ko,
marunong din kaya
siyang mag-enjoy?

He's too perfect too

handle,

nakakaintimidate
siya. It's like umiikot
lang ang mundo niya
sa pagiging
responsable sa
paghandle ng mga
bagay bagay.

I woke up earlier than

usual. Ginawa ko na
ang mga dapat gawin
simula sa pagligo,
bihis, kain, toothbrush
and all. Nagulat pa
nga sila mommy at
ang aga ko daw.

As usual hindi ko
talaga hilig ang mag
ID kaya pumasok
nanaman ako sa
abnormal way, dun sa
pader na lagi kong
inaakyatan. At 6:47
nasa room na ako.
Mga 6:55 pumasok

na si Mico. Tiningnan
niya ako mula ulo
hanggang paa.

"Wala kang ID, paano

ka nakapasok?"

"A secret that is not

meant to be out." and
I winked.

"Next time wear your

ID."

"Tingnan natin."
ngumiti naman ako
ng pagkalawak lawak

Napikon ko ata kaya

umupo na siya sa

upuan niya. Maya

maya dumating na
din si ma'am.

"Pssst may ballpen

ka?" tanong ko kay
Shai, classmate kong

nakaupo sa upuan sa
harapan ko.

"Sorry, I don't have

an extra pen."

"Ahh okay thanks."

"Oy may extra

ballpen ka?" tanong
ko sa katabi ko.

"None." and she

continued writing.

Ano ba yan keyaman

yaman mga walang
extrang ballpen.

Ahy ako nga pala

walang ballpen,
haaay.

Binaling ko naman
ang tingin ko sa
kabila kong katabi

"May bal---"

"Miss Sy, kanina ka

pa nag-iingay dyan.
Might as well be quiet

and start answering

the test."

"Wala po kasi akong

ballpen pwedeng
makahiram?"

"Hindi ko na alam ang

gagawin ko sayong
bata ka. Oh eto."
sabay abot ng
ballpen sa akin.

"Yey. Thanks ma'am."

Umupo ako agad

pagtapos ko kunin
yung ballpen at
nagsimulang
sumagot. Hinubad ko
yung black shoes ko
at tinaas yung paa ko

sa upuan para mas

kumporyable habang
sumasagot. Alam
niyo yun yung parang
nakayakap ka sa paa
mo, yung nakadikit
halos yung binti mo
sa dibdib mo ganun.

"Miss Sy, sit properly.

Hindi yan trabaho ng
babae."

Umupo ako ng
maayos. Kakainis
naman, kailangan

laging may
pamantayan. Di ba
pwedeng maging
kumportable nalang?

Ganun siguro talaga

ang mundo. Hindi ka
masaya pero nasa

pamantayan. Masaya
at kumportable ka
pero hindi dapat
ginagawa. Hindi ba
pwedeng masaya at
kumportable ka at the
same time aprubado
ng iba.

Pero sino bang may

sabing kailangang
lagi mong iisipin ang
sasabihin ng iba?

Kaya tinaas ko ulit

ang paa ko.

"Miss SY! Sumasakit

na talaga ang ulo ko
sa'yo napaka...
nevermind. I have
heard na tinuturuan
ka ni Mr. Ensomo ng
proper manners at ng

pagiging may class

na babae. So I expect
na after ng given time
ay ladylike ka na
kumilos, sana lang.
I'll expect the
changes after three
months."

Maya maya pinass

na ang test paper.
Lunch na pala.
Gutom na gutom na
me.

"Oh I've heard

nabinggo ka
nanaman ni ma'am.
Ikaw kasi eh you
should kilos na like a
lady."

"And you should talk

na like ng maayos.
Hah, Chiara? Okay?"

"Yah right whatever.

Let's go na and eat."

Umorder ako ng
dalawang chicken
inasal at tatlong rice.
Grabe gutom na
talaga ako.
Nakapaghanap na
din kami mauupuan.

"Eto kainin mo. Para

kang baboy."
nagwalk-out naman
agad siya.

WTFish. Kinuha niya

yung mga binili kong

pagkain at pinalitan
ng vegetable salad.

Pero dahil ako si

KANE MARTINEZSY bumalik ako at
nag-order ulit

"Sorry po ma'am bilin

po kasi ni sir Mico ay
wag kayong bigyan.
Either kakain daw po
kayo ng binigay niya
or hindi kayo kakain."

Hindi ko alam kung

paano ko ieexpress
ang inis ko pero !$
%^&*( gutom nga
kasi ako. Hindi
naman ako kambing
na kakain ng damo at
mukukuntento na
dun!

Papasok nanaman
akong school. Lagi
naman eh. Pero
ngayon idedelay ko
muna. Palate muna
akong konte.
Manunuod muna

akong Winnie the

Pooh.

Nabasa ko kasi sa
kung saan may
mental disorders daw
na nirerepresent ang
mga characters dito.

Napagdesisyunan
kong panuorin kahit
saglit kasi curious
ako. Ayun nga sabi
sa nabasa ko may
mental disorders daw
yung characters sa
WTP kagaya ni
eeyore, depression.
Kay Pooh, addiction.

Si Tigger may ADHD.

Hahahah natatawa
talaga ako sa
disorder ni Tigger. Sa
lahat siya ang
pinakaobvious pero
napansin ko ang
bastos ni Pooh, wala
siyang shorts. Porno!

Bumalik nanaman
ako site na may mga
facts at nagbasa
basa muna. Mas
marami pa ata akong
natututunan dito kesa
sa school.

Dumaan muna ako

sa bilihan ng mangga
bago pumasok sa
school. Stress
reliever ko na nga ata
ang mangga minsan
pantawid gutom na
din.

"Manong dito na po.

Paantay lang saglit."

"Pero po late na ako

kayo ng mag-iisang
oras."

"Oks lang yan

manong."

Bumaba ako ng
sasakyan at

dumiretso sa
carinderia.

"Oh Kane iha. Oh eto

ipinagbalat kita ng
dalawang pirasong
mangga. Ginayat ko
na din yan ng maliliit

kasi yan ang gusto

mong hiwa. May
dagdag na bagoong
yan at dinamihan ko."

"Yey! Eto po bayad.

Salamat manang

Elsie. Sige po
papasok na ako."

"Naku kang bata ka.

Magaalas otso na,
alas syete ang pasok
mo ah?"

"Parehas kayo ni
manong ng sinabi.
Bagay po kayo hehe.
Sige po una na ako."

"Ikaw talagang bata

ka oo."

Dalaga kasi si
manang Elsie. Binata
naman si manong
Greg, ang naghahatid
at sundo sa akin. Ang

totoo niyan minsan

nahuhuli kong
nakatanaw si manong
Greg sa kotse kay
manang Elsie tapos
parang may spark.
Eh kaso hindi naman
bumababa si manong
Greg sa sasakyan
kaya hindi siya

nakikita ni manag
Elsie, tinted pa yung
sasakyan.

"Ma'am Kane dito na

po. Dala ko po yung
ID niyo para di na

kayo umakyat sa
bakod."

"Salamat manong
you're the best.
Minsan magpakita po
kayo kay manang

Elsie baka maging

magMU kayo."

"Ano pong M.U.?"

"Malanding unggoy
po. Sige manong
babye."

Kinuha ko ang bag ko

at bago ko sinara...

"Mutual
understanding po
talaga yung MU sige
manong una na po
ako. Ingat."

"Ikaw talagang bata

ka osya."

"Hello manong guard.

Kita mo ito? May ID
ako."

"Naku ka talaga may

ID ka late ka naman.
Lagot ka nanaman
kay principal niyan."

Tumakbo na ako.
Malamang patapos

na ang first subject at

magsesecond subject
na. Kailangan
maunahan kong
pumasok ang
pangalawang subject
teacher.

Dumating ako sa
room at nakahinga ng
malalim ng makita
kong may mga
kaklase pa akong
nasa labas ibig
sabihin nun kakaalis
lang ng first subject at
wala pang next
subject teacher.

"Late again miss Sy."

"Being responsible
again mister
Ensomo."

"Talking back again."

"Noticing me again."

"Annoying me again."

"Mamaya na tayo
chika chika hah
mister pres.? Baba ko
muna bag ko mabigat
eh. Tsaka tingnan mo
may ID ako, nagID na

ako. Hindi ka ba
proud sa akin?"

Hindi na niya ako

sinagot. Nagpatuloy
na din ako sa
paglalakad
papuntang upuan.

Kahapon ang session

namin ay parehas sa
nauna. Pinalakad
niya ako ng
nakaheels. Buti at
hindi na nasira yung
heels na sinuot ko.
Mas mabalis din
akong nakapaglakad.
Kaso ayun medyo

naka lima akong libro.

Kaya hindi ko alam
kung nag improve ba
ako.

Napag-usapan din
namin ni Mico ang
mga kakainin ko

dapat para healthy

daw. Para sa
kalusugan ko naman
yun kaya medyo sige
hindi ko papasakitin
ang ulo niya sa part
na iyon.

"Pssst Mico. May

dinala ako para sa
iyo."

Hawak ko yung
mangga tsaka yung
bagoong.

"What?"

"Eto oh. Try mo."

"Ilayo mo nga sa akin

yan. It stinks. Ang
baho."

"Hoy masarap ito. Itry

mo na."

"F!@# no!"

"What? Bakit ayaw

mo masarap ito. Itry
mo lang."

Umatras siya ng
umatras kada
lumalapit ako sa
kanya. Dito pala kami
sa labas ng building
kasi dito ko na siya
naabutan at nahabol.
Tuloy pa rin siya sa

pag-atras niya at
paglayo sa akin.

"Itatry mo lang naman

kasi. Isa lang. Isang
subo lang please."

"Ayoko! F*ck it off"

"Dali na. Promise

magpapakabait ako
ng isang linggo."

Umaatras pa din siya

kaya nabangga niya
yung principal. At
alam niyo na siguro
kung saan kami
nadampot dalawa

"Mr. Ensomo and Ms.

Sy did you know that
both of you just acted
wrecklessly earlier?
Ang paaralang ito ay
may
pinapangalagaang
imahe kaya sana
huwag niyong
sisirain. Lalo ka na

miss Sy. As for you

Mr. Ensomo, I'm not
expecting na
madadala ka nitong si
Kane. Dapat ikaw
ang magdala sa
kanya. I'm very
disappointed to the
both of you.
Mababalik mo lang

ang tiwala ko Mr.

Ensomo kung
mapapatino mo itong
si Kane. Sana ang
susunod nating
pagkikita dito sa
office ko ay after
three months na.
Dismissed."

Hindi manlang kami

pinasalita.
Pagtatakpan ko
naman si Mico kasi
kasalanan ko naman
talaga kaso wala eh
ang daldal ni ma'am

prinicipal. Gusto sa
kanya ang spotlight.

Just like before he

opened the door for
me kahit alam kong
labas sa kalooban
niya.

"Next time kung

gagawa ka ng gulo
huwag ka ng
mandamay pa."

Yumuko ako. I don't

know how to say
sorry. Nahihiya ako
sa kanya, sa ginawa
ko. Sumobra na ata
ang kakulitan ko. I
should have known
my limitations.

Hindi ko alam kung

paano ako babawi
kay Mico. Guilty
naman talaga ako.
Kung hindi ako
nagpakachildish at
hindi ko siya pinilit

kumain ng manggang
may bagoong edi
sana hindi niya
mababangga si
ma'am principal at
hindi siya
mapiprincipal's office
kasama ko. Hindi
naman kasi kami
pareho, ako sanay

na. Well siya, fourth

year highschool na
kami at first time niya
palang. I want to say
sorry pero takot ako
baka mareject niya
ako.

Naman kasi Kane eh.

Paano pa ako
haharap mamaya sa
after class session
namin kung ni dulo
ng daliri ko hiyang
hiya na sa kanya.

Lapitan ko kaya siya?

"Oy Kane let's have

lunch na. Where you
going ba?"

"Chiara hindi muna

ako makakasabay
ngayon. Sorry."

"Okay I'll make sama

nalang sa kabilang
section because they
make aya na

maglunch out. So see

yah. Good luck to
whatever you're up to
girl."

"Yah yah. Shoooo

shoo. Salamat.
Ingat."

Saan ko naman
matatagpuan si Mico
ngayon? Nanggaling
na akong canteen
wala siya. Pupunta
nalang siguro ako sa

office nila baka

nandun siya.

"Ahh hello. Nandyan

ba si Mico?"

"He's not here." then

she shut the door. I
believe siya yung vice
president. Oh well. At
least napatunayan
kong may mas
walang good
manners pala kesa
sa akin.

So I walked and
walked. Dumaan ako
sa field, sa gym at
kung saan saan wala
siya. Bumalik ako sa
office nila at dun
nakita ko siya. Mabuti
at napalingon ako

bintana at saktong
lumabas siya sa
galing sa personal
office niya. Badtrip
hah! Sabi nung
malditang vice
president wala siya
dyan tapos nagpaikot
ikot ako sa buong
campus sa ilalim ng

init ng araw para lang

sa wala.

Nakakainis!!!!

I calmed myself
before I burst out.
Hindi ko pa kayang
bumalik sa principal's
office not that takot
ako pero pagod na
akong maglakad
pang muli!!!

Ang haba na ng
nilakad ko tama na
yun. I already built my
confidence pati nga
inis nabuild up ko na.

Huminga ako ng
malalim bago
kumatok sa pinto.
Pinosisyon ko na ang
kamay ko para
kumatok pero biglang
bumukas ang pinto.

"Why are you here?"

"I-I just want to ask

for apology" yumuko
ako.

"Just promise me na
hindi na muulit yun."

Then he walked out.

Papunta na ata room
para sa first subject
ngayong hapon.
Sumunod ako sa

kanya baka kasi hindi

niya pa talaga ako
napapatawad.

"Seryoso? Ayos na
tayo? Bati na tayo?
Chill chill na? No
war?"

"Oo. Pero
pagpinatuloy mo
yang kadaldalan mo
baka magbago pa
ang isip ko."

Tinukom ko ang bibig

ko. Tahimik akong
naglakad habang
sumusunod sa kanya.
Naalala ko wala pa
pala akong lunch.

~KRUUUU

"Hindi ka pa
kumakain?"

"Hindi pa. HInanap

kasi kita."

"The whole lunch

time?"

"Oo. Akala ko kasi

wala ka sa office mo.
Sabi kasi nung vice
pres wala ka daw. Sa
tingin ko yun dapat
turuan mo ng
manners. Mas
walang modo pa yun
sa akin. Por que
officer siya may

karapatan na siyang
magganun. Siya pa
naman binoto ko
dapat pala hindi
nalang. Sinarahan
p----"

"Stop it. Ang pagkain

mo ang problema
dito, not her."

"Sus pinagtanggol
pa." pabulong kong
saad. Hindi ko naman
alam na malakas pala

ako bumulong kaya

narinig niya.

"Hindi ko siya
pinagtatanggol. It's
just nonsense. Let's
have lunch."

"Hindi ka pa din
kumakain?" I asked
with shining
shimmering eyes.
Grabe niyaya niya
ako maglunch my
heart goes lub dub
lub dub.

"Magyayaya ba ako
kung kumain na
ako?"

Sabi ko nga.
Pumunta kaming
canteen and as usual
he ordered pork steak
for himself and
grasses for me.

"Naman Mico bakit

dahon nanaman?" I
said as I raised one
of those tasteless
leaves.

He shrugged and
started eating. I never

thought eating with

him would be this
much boring.

"Mico baka late na

tayo??"

"You should not talk

when your mouth is
full."

"P-per---"

"Just eat and finish

your meal."

Natapos kaming
kumain. Yung
pagkain niya ang
bango bango,

mukhang masarap.
Yung akin kada subo
ko iinom ako ng tubig
malunok ko lang.
Hindi ko kayang
nguyain, kung walang
lasa yung gulay yung
iba naman mapait.
Yung iba malaway.

Kung wala lang

akong kasalanan
hindi ko kakainin ang
mga iyon.

Ewan ba there's
something in him na
susunod at susunod
ka sa sasabihin niya.

"Mr. Ensomo, Ms. Sy.

Why are you late?"

"I'm sorry ma'am. We

just had our lunch
and did not get aware
of the time."

"Mr. Ensomo, you've

never been late at
ngayon because of
Ms. Sy you've been
like that? You're so
time conscious and
this is what
happened?"

This school is so
sensitive pero
insensitive sa mga
sinasabi nila. Masakit
kaya. Am I that bad
para isipin ang lahat
ng yan sa akin? I
even got the
president to be my

tutor on how I act. Am

I really the worst?

Yumuko ako at
dumiretso sa upuan. I
just listened quietly
for the whole time.

I want to be the
happy Kane but they
can't just let me be
like that. Pati
reputation ni Mico
nadadamay dahil sa
akin. The worse thing

is ako pa rin ang

nasisisi.

Do I need to change
myself just to please
this society I belong
with?

Sadly, but I think I

should.

Depressing it is but I
can do it.

Natapos na pala ang

klase hindi ko
manlang namalayan.

"Don't be cheerless.
I'll teach you just like
what they want me to

do but I'll never

change you. I like you
just the way you are
even if it gives me
headaches in return."

She's Rich, He's

Richer : Chapter 2

~Feeling something
new...

*****

Hindi ko alam pero sa

sinabing yun ni Mico
nakaramdam ako ng
abnormal na pagtibok
ng puso ko. Parang
kinakabahan ako.

Pinanuod ko siyang
lumabas ng room.
One word to describe
him, ideal.

Mabilis naman ang

araw sa akin but not
until our session.

Nakaupo ako
kaharap siya. May
binabasa siyang libro
pero hindi ko alam
kung anong title kasi
hindi naman talaga
ako nakatingin sa

binabasa niya.
Nakatingin ako sa
mukha niya.

Yung ilong niyang

perpekto sa tangos,
yung mata niyang
parang singkit na

ewan. Mapupulang
labi. Mahahabang
pilik mata. Yung kilay
niyang bumabagay
sa manly niyang
mukha.

"Stop staring will

you?"

"Sorry, ang gwapo

mo kasi."

He looked at me with
disbelief. WHAT!?
Nagsasabi lang
naman ng totoo.

"OH? Wag mo akong

tingnan ng ganyan.
Nagreason out lang

ako. It was for real

you know."

"You should know

how to control your
mouth."

"Anong masama
dun? Sinabi ko lang
naman ang nasa isip
ko."

"I can feel the

feelings Kane and it
is not healthy."

Tumayo na siya sa
kinauupuan niya.
Anong problema
niya? Nakakainis

para nacompliment
lang.

"Oh saan ka
pupunta?"

"Uuwi."

"Hindi mo ako
tuturuan?"

"Bukas nalang. Wala

ako sa mood."

What is his problem?

Ano nanaman bang
ginawa ko? Wala pa
naman akong
kat*ngahang

ginagawa ah, may

magagawa, pwede
pero promise wala pa
akong ginagawa.
Bakit walk out walk
out agad? Wala
manlang explain
explain?

Tinawagan ko si
manong at sinabi
kong uuwi na ako.
Pagod na din ako.
Nawawalan ako ng
energy. Medyo
disappointed kasi
ako, nakakawalang
gana ba akong

turuan? Ang hard

naman kung ganun.

Dahil medyo down

ako dahil hindi naman
ako naturuan ni Mico,
nagpadaan ako sa
bilihan ng paborito

kong mangga at
bagoong, sobrang
sarap at bagay na
bagay sila para sa
panlasa ko.

Oo nga pala.
naweweirduhan na

ako sa sarili ko kasi

kanina ko pa naiisip
si Mico, crush ko na
nga ata talaga yung
poging yun.

My heart goes
shalalalala tuwing

naiisip ko siya. Naks

ang corny ko ba?
Sorry nagkakacrush
lang.

Sa totoo lang kasi sa

16 years kong nageexist ngayon lang

ako humanga ng
ganito sa isang taong
nasa opposite na
kasarian. Honestly
kasi, kahanga hanga
talaga si Mico. He
has the looks, the
brains, the guts, the
leadership and all.
Ano pa bang

irereklamo mo diba?
Ano pang hahanapin
mo?

"Pasensya na sa
pang-iisturbo ma'am
hah. Mukhang
malayo hoh ang

iniisip niyo.
Kadalasan kasi ay
napakadaldal niyo."

"Naku manong may

iniisip lang."

"Tao ba ito ma'am?"

"Pinoy henyo
manong?"

"Palabiro ka talaga
ma'am. Pero seryoso
ho, napakaswerte
naman hoh niya kung
sinuman siya. Kayo
po ba ay inlove na?"

"Manong talaga
napakatsismoso.
Hindi po ano. Crush
crush lang."

"Yung binata bang

nagtuturo sa iyo

tuwing pagkatapos ng
klase ninyo?"

"Natumpok mo
manong."

"Ahy naku ma'am

bagay na bagay ho
kayo noon. Para
kayong mangga at
bagoong."

"Talaga manong?
Ehh sino po ang
bagoong sa amin?"

"Hindi na ho yun
mahalaga. Basta
parang ganun ho
kayo."

Paano kung sa isip ni

manong ako ang
bagoong kasi lagi
akong malangsa.
Sana ako yung
mangga hehe.

"Ahy ganun po ba
yun manong? Kayo
din po ni manang na
nagtitinda parang
mangga at bagoong.
Bagay din kayo.
Tsaka parehas
kayong single."

"Naku kang bata ka.

O sige na. Naandito
na tayo. Nangamoy
nanaman ang
sasakyan, patay
nanaman ako nito
kay sir Dwane."

"Naku manong
masungit lang talaga
yun si daddy tiklop
naman yun kay
mommy. Air freshener
lang po yan."

Bumaba ako ng
sasakyan at
dirediretsong
pumasok sa bahay.

"Hi my."

"Hi Kane. Oh
kamusta ang araw
mo baby?"

"Ayos naman po."

"Hindi ko magets ang

aura mo. I can feel
that something in you
is disappointed and
the other in you is
somehow happy.
C'mon tell me, meron

ka na bang special
someone?"

"Hmm secret
mommy. Pero may
crush po ako hehe.
Sige po una na muna
ako magpapalit lang

ako ng damit at
maglilinis ng
katawan."

Pumunta na ako sa
kwarto at tumalon sa
kama. Ang pagod ng
araw na ito.

Kinapa ko ang
cellphone ko para
itext sana si Chiara
pero bago ko pa
kinapa tumunog na
ito

Sender: 0915*******
Sorry for my actions
earlier. By the way,
it's Mico.

KYAAAAAAH oo
walang meaning yun
pero yung fact na
tinext niya ako?
Kinikilig ako.
Gumulong gulong
ako sa kama ko at
nagtitili.

*someone knocking*

Inayos ko ang sarili

ko. Binuksan ang
pinto and I found out
ate Elise, one of our

maids na para ko ng
totoong ate.

"Oh Kane anong

nangyari?"

"Tinext ako ng crush

ko!!!" hyper kong
saad

"Talaga?"
pagkukumpirma pa
ito at halatang
natutuwa din.

"Oo"

At sabay kaming
nagtatalon at
nagcecelebrate na

akala mo nanalo kami

sa lotto.

Ganito pala feeling ng

magkacrush.

"Hmm secret
mommy. Pero may
crush po ako hehe.
Sige po una na muna
ako magpapalit lang
ako ng damit at
maglilinis ng
katawan."

Pumunta na ako sa
kwarto at tumalon sa
kama. Ang pagod ng
araw na ito.

Kinapa ko ang
cellphone ko para

itext sana si Chiara

pero bago ko pa
kinapa tumunog na
ito

Sender: 0915*******

Sorry for my actions

earlier. By the way,
it's Mico.

KYAAAAAAH oo
walang meaning yun
pero yung fact na
tinext niya ako?

Kinikilig ako.
Gumulong gulong
ako sa kama ko at
nagtitili.

*someone knocking*

Inayos ko ang sarili

ko. Binuksan ang
pinto and I found out
ate Elise, one of our
maids na para ko ng
totoong ate.

"Oh Kane anong

nangyari?"

"Tinext ako ng crush

ko!!!" hyper kong
saad

"Talaga?"
pagkukumpirma pa
ito at halatang
natutuwa din.

"Oo"

At sabay kaming
nagtatalon at
nagcecelebrate na
akala mo nanalo kami
sa lotto.

Ganito pala feeling ng

magkacrush.

"Kane do not wipe

that baging on your
skirt."

Muntik na akong
matawa dahil sa
tawag niya sa
bagoong. Haha that
was epic.

"Baging?"

"The stinky food

you're eating."

Maka stinky naman.

Ang sarap sarap kaya
ng bagoong.

"Bagoong." I said as I
corrected him

"Yah. Whatever the

f*** is that. Just
don't."

"Like this?"

Then pinahid ko yung

kamay ko sa palda
ko.

"Yes like that."

He calmy said tapos

binalik ang tingin sa
librong binabasa niya
since break time
namin sa session
which is dahilan din
kaya nakakain ako ng
paborito kong
mangga at bagoong.

Pero narealize niya

din kung ano nga ba
ang ginawa ko
pagkalipas ng
konteng segundo.

"F*** that. You stink.

Dismissed." he then
walked out.

Nice going Kane.

Ginalit mo nanaman
si Mico.

Eksaktong isang
buwan na ang
nakakalipas. My
feelings grew deeper
and deeper. From
simple crush to ultra
crush. From ultra
crush to simple like

and unti-unti ng
lumalala and ulit, I
can't do anything to
stopt it.

Regular pa rin ang

pagtuturo niya,
regular din na naiinis

siya sa akin dahil sa

kawalan ko ng poise
at kung anu-ano pang
bagay na dapat DAW
sabi ng SCHOOL ay
taglay ng isang
babaeng gaya ko.

"Ano ba Kane! Pagupo palang ng

maayos hindi mo pa
gawin! Isarado mo
yang hita mo! !@#$
%^"

"Hindi ganyan ang

tamang pagbabasa!
Ibaba mo nga yang
paa mo at baliktarin
mo ang libro! !@#$
hindi ka naman
talaga nagbabasa.
Get serious"

Madalas niyang
kinaiinisan ay yung
pagkain ko ng
mangga at bagoong
dahil ang langsa
langsa ko daw.

"Ang langsa mo. Daig

mo pa ang
nakipaglaro sa mga
lamang dagat buong
araw."

"Coz I'm a mermaid."

I joked pero mukhang

hindi siya natutuwa
sa sinabi ko. As
usual, he's Mico after
all. Pero maliban dun
corny naman kasi
talaga yung sinabi ko.
Kahit sino ata

talagang pagsabihan
ko ay kakasahan ako
ng baril at tuluyang
tatanggalin sa
mundong ito sa
sobrang kawaley-an
ko.

Dahil winalk-out-an
na din ako ng first
crush at first like ko
ay pinack ko na din
ang mga gamit ko
dahil wala ng silbi pa
ang pananatili sa silid
na ito kung wala na
din naman siya.

Yan, yan ang mga

kalokohang nasa isip
ng mga taong
humaling na
humaling sa isang
taong hindi alam na
may pagtingin ka sa
kanya at baka pag

nalaman niya ay
layuan ka niya. Huhu
diba?

Alam kong maraming

nakakarelate sa akin
sa aspetong yan at
hindi ko ba alam kung

naeenjoy ko siya o
gusto ko ng tigilan
ang kalokohang yun.

Kinuha ko na ang
gamit ko kesa naman
dito pa ako magsenti.
Paglabas ko hindi ko

alam na nandito pa
pala siya akala ko
tuluyan na niyang
iniwang wasak ang
puso ko at
nangungulila. Biro
lang.

"Oh? Nandito ka pa
pala?"

Obvious ba Kane?
Ganun ba yun?
Nagiging t*nga ka
kapag kaharap mo
ang taong gusto mo?

On the second
thought madalas pala
akong ganito at
normal lang pala ito
sa akin.

"Do you like me?"

Straight niya na
tanong sa akin.

I badly wanted to say

yes pero alam kong
hindi pa, hindi pa ito

ang tamang panahon

at tamang oras.

"Hahaha ikaw talaga

napakapalabiro mo.
Anong like?"

"Are you playing

dumb with me?"

"Am I dumb? Are you

dumb? Why are we
playing dumb?"

"F*** you're annoying.

Do you like me?!!"

"Are you playing f***

with me?"

Ayoko
magsinungaling sa
kanya kaya as much
as possible ayokong
sagutin yan. Kasi sa
totoo lang hindi ko
siya mabasa. Kung
bakit tinatanong niya
ako niya, kung bakit

gusto niyang
malaman. Kung ano
ba talagang pakay
niya.

Lalong lalong hindi ko

alam kung anong laro
ba itong nilalaro

namin, kung anong

kalokahan ba ang
lalaruin namin. Kasi
one thing is for sure
alam kong sa huli ako
ang talo kung hindi
ako mag-iisip ng
naayon sa sitwasyon.

Gusto kong
paganahin muna ang
utak ko, lulubusin ko
na. Kasi alam ko
darating ang araw
malilimutan kong may
utak pala ako.

"Do you like me?!!"

He shouted as if may
ginawa akong isang
bagay at pinapaamin
ako sa kasalanang
ginawa ko naman

talaga. It's as if na
pinapaamin niya ang
isang taong guilty sa
isang krimen. And
there's no way na
makakatakas ka. It's
either you tell the
truth or you tell the
truth.

And that left me no

choice.

"OO NA! OO NA!

Masaya ka na? And
now that you made

me tell you the truth,

I'll make you fall for
me too. Dahil hindi
ako makakapayag na
ako lang ang
magmumukhang
t*nga."

I walked out. For sure

he's laughing his a**
out now dahil sa
kalokohang yun.

"Oh Kane, anong

nangyari? May
problema ba."

"Wala manong. Tara

na po."

Mico you'll fall for me,

by hook or by crook.

You'll fall for me real

hard.

Naku! Naku!
Nakakainis ka talaga
Mico! Hindi ko naman

balak pang umamin

tapos papaaminin mo
ako? Ang lakas
naman ng
kumpiyansa mo sa
sarili mo!

Pagulong gulong ako

sa kama ko habang
inis na inis na
pinapadyak ang paa
ko.

Akala niya ang

gwapo gwapo niya?!

Oo nga gwapo nga

siya.

Akala niya hahayaan

ko lang siyang
pagmukhain akong
t*nga sa harap niya
habang pinapaamin

ako para sa feelings

ko?

Hindi ako umamin

para sa wala lang.
Itaga mo sa flat chest
ko, magugustuhan
mo din ako Mico

bwahahhahaha! Ahy,
baka magkabreast
cance ako, sh*t erase
erase that's not much
of a good idea. Itaga
nalang sa muscles
niya. Basta, hahabul
habulin niya din ako
yung tipong ako lang
ang babae sa

paningin niya at the

rest bakla nalang
muahahha.

Ahhhhh! Hindi ko
alam na ganito pala
makabaliw ang pagamin sa isang tao

tungkol sa feelings
mo.

Pero anong mukha

ang mahaharap ko sa
kanya bukas? Eh yun
nga lang na malaman
ng crush mo na crush

mo siya sa ibang tao

eh halos ibaon mo na
ang ulo mo sa lupa
gaya ng ostrich eh ito
pa kayang harap
harapan kang
pinaamin? Fu~~~~
talaga. Ibang klase.

Kalma Kane, kalma.

Hindi ka apektado,
hindi.

Tss. Walang kwenta

na din naman itong
iniisip ko, paulit ulit

nalang. Mico, mico.

Feelings, feelings,
T*nga, t*nga.
Nakakasawa,
nakakaasiwa.

Natigil ako sa
pagmumuni ko ng

nagvibrate ang
cellphone ko.
Unregistered number.
Sino naman kaya ito?

Sender: 0915*******
Don't think that much
of me. I can't sleep.
-Mico

I save the number

and replied.

To: Mico <3

G@GO!

Oh wag na tumutol
kung bakit may heart
yan. Kahit g@go yan,
first crush at first like
ko yan.

*BZZZT*

Sender: Mico <3

Are you cussing me?
Don't use that
language when
you're talking to me.

To: Mico <3

Then pwede kong
gamitin. We're not
talking, we're texting.

Oo na nag-expect pa
ako ng reply niya

pero wala na, time

out na. Kumbaga sa
facebook seenzoned
ako. Walang reply.
Okay lang yan nauna
naman siya magtext,
bawi bawi lang. Baka
nakatulog na siya.
Pero grabe naman

tinutulugan lang ba
talaga ako?

My crush/the person I
like doesn't see my
worth tapos I think I
have wronged sa
taong nagustuhan

kasi he is sooo
bipolar and hirap
sabayan ng mood
swings niya. Pusang
gala naman kasi oh.

Nararamdaman ko ng
unti-unting

nagshushut down
ang utak ko at
bumibigat ang
talukap ng aking mga
mata.

---

"Okay class
dismissed."

Grabe naman halos

hindi manlang
nagdiscuss si ma'am

Karumaldumal.
Humikab ako, grabe
inaantok pa rin ako.
Inayos ko yung mga
gamit ko at nilagay sa
bag.

Nakita kong ngumiti

si Mico sa akin kaya
kinusot ko ang mga
mata ko. Guni guni ko
lang yun. Pagtingin
ko ulit nakita kong
nakatingin pa rin siya
sa akin but he's not
smiling anymore.

Suddenly nakita kong

lumalakad na siya
palapit sa akin.

"Lunch?"

Seriously? Niyayaya
niya ako maglunch?
For real?

"S-sure."

Sumunod naman ako

sa kanya at lumabas
na kami ng room.

"Hop in."

"Lalabas tayong
school?"

"Sasakay ba ako sa
kotse kung sa
canteen lang tayo

kakain? Think
sometimes."

Ang sarap gasgasan

ng black Mclaren niya
kaso milyon pala ang
halaga nito, it was
even the most

expensive car ayun

sa huling check ko.
Fine then, he's richer
than I am.

Sumakay na din ako

sa kotse niya. It was
my first time. Kinikilig

ako at packing tape

ang bango ng
sasakyan niya. Amoy
bago, hindi
nakakahilo.
Nakaamoy na din ako
ng pabango, it smells
good, so manly that it
can catch every
females attention.

"Stop sniffing me."

"S-sorry."

Nakakahiya knowing
na alam niyang may
gusto ako sa kanya.

Minutes later we
stopped to an
unfamilliar seafood

resto. It looks so
classy.

He opened the car's

door and I went out.
He's so gentleman
and it's turning me
on.

Wow nag-iimprove
ang pananalita ko
hehe kahit sa isip
lang.

When we reached the

restaurant's entrance
he opened the door
for me. Grabe kilig
lang feeling ko may
date kami, hihi. Lunch
date ito, tama. Tama
yan Kane, assumera
ka talaga.

Nagulat ako kasi

pagpasok namin
there's a red carpet,
okay fine hindi naman
kagulat gulat na may
red carpet sa isang
mamahaling kainan
pero rose petals can

be seen everywhere.
Rose petals are even
falling from the
ceiling.

Sweet music is
playing.

I looked everywhere,
there's no one other
than us.

I looked at him and

he was smiling.

Amazement is still
written all over my
beautiful face.

"D-did you plann

this?"

"Yes. All the efforts

just for you."

Aaminin ko kinikilig
talaga ako. We sat
down to the table
nearest us. It was

arranged perfectly
that you'll fall in love
to the table rather
than someone who's
sitting next to you.
Pero syempre joke
lang yun, mas
magandang view pa
din si Mico kesa sa
lamesa.

May lumapit na waiter

at nilagyan ng wine
ang glass wine.

"Bakit ganito ka
engrande?"

"Bakit ayaw mo?"

"Syempre gusto. Pero

para sa ordinaryong
araw?"

"It is not an ordinary

day. It is the day that
I, Mico Ensomo will
confess my love for

you Kane Michelle

Martinez Sy. Yes, I
like you from the very
first day we've met
each other. Yes, It is
what you think
because it is love at
first sight. I didn't
know that I'm capable
of loving someone so

carefree and
careless. But yes
again, I'm liking you
for four years now.
Now that I know that
you like me too. I
think it is the time to
take our relationship
to the next level. And
I hope you'll say 'yes'

when I ask you this

question."

I was so speechless.
Tumayo siya at may
inabot sa kanya ang
waiter na square na
lalagyanan at hindi

ako shunga para

hindi malaman kung
anong meron doon.

The next thing I knew

ay nakaluhod na siya.

"Kane Michelle
Martinez-Sy will you
be my-----"

----

"Kane wake up!

Tanghali na! Kanina
ka pa ginigising nila
manang ang himbing
daw ng tulog mo at
parang kinikilig ka pa.
Ano ba Kane, it's
eight in the morning.
Ang klase mo ay

seven. My gahd
Kane, fix yourself."

Mommy naman
wrong timing sa
paggising. Yun na
yun eh. Yun na yun.

Pero panaginip lang

pala ang lahat?
Packing tape, umasa
akong totoo. Kinikilig
na ako at handang
um-oo kahit hindi niya
pa tapos ang
sasabihin niya, pero

sh*t ang sakit palang

magising sa
katotohanan.

Packing tape late na

talaga ako. Lagot

may quiz pa naman

sa third subject
kailangan kong
makahabol kahit
klase nalang na pang
9-10.

8:06 na. Dali dali

akong kumilos.
Naligo ako pero wisik
wisik lang. Syempre
late na ako
magcoconcert pa ba
ako sa banyo?
Maghihilod pa ba
ako?

Kumukulo na nga din

ang tiyan ko, hindi ko
alam kung sa gutom
o sadyang natat*e
lang talaga ako. Pero
binalewala ko na yun
kasi nga late na ako.
Nasabi ko na bang

late ako? Sh*t oo late

na talaga ako.

Dali dali akong

tumakbo papuntang
kotse at tinawag si
manong. Pero
asdfghjk kung kailan

naman nagmamadali
bakit ngayon pa siya
nag-aayos ng
gulong? Bakit ngayon
pa na flat?

"Ma'am flat po. May

matulis na bato

kasing nadaanan
yung gulong nung
pinacar wash ko po
kahapon."

Hindi ako pwedeng

hindi pumasok. Lagot
talaga ako kay ma'am

Karumaldumal. No
choice
magcocommute ako.

Kaya tumakbo na ako

papuntang sakayan
ng jeep.

Nakita kong isa

nalang ang bakante
at aakyat na yung
pasahero kaya ang
ginawa ko I pulled her
hair.

"Ano ba miss?
Bitiwan mo ang
buhok ko!"

Nung nahila ko ang

buhok niya at
nakaupo na ako sa
entrada ng jeep ay

wala na siyang
nagawa.

"Sorry if I pulled your

hair. Kailangan ko na
talagang umalis."

Mukhang kaedad ko
siya, kayumanggi ang
balat, medyo marami
nga lang tigyawat at
ang gulo gulo ng
buhok niya tapos ang
putla ng labi niya.
Teka nagdedescribe
ba ako o nanglalait?

Ayun umandar na
ang jeep. Sumigaw
nalang ulit ako para
makabawi.

"Sorry talaga! Pag

nagkita tayo ulit
babawi ako!"

She just stood there.

Hindi manlang siya
gumalaw agad.
Natrauma ata sa

pananabunot ko.
Pero hindi naman
siya mukhang
traumatized she
looked so amused
kanina. Anyway
babawi nalang ako
kapag nagkita kami
ulit para na din formal
na makasorry. Naku

lagot ako kay Mico

kung nalaman niya
nanaman itong mga
inasal.

Ayan Mico nanaman!

Tumigil ka nga Kane.

At kung talagang
sinuswerte ka nga
naman, talagang
magpapagas pa si
manong jeepney
driver.

"Pagas ho muna tayo

hah? Hindi naman ho
siguro kayo madaling
madali na. Mahirap
kasi maubusan ng
gas at matigil sa
daan." pakiusap ni
manong sa aming
mga pasahero niya.

ASDFGHJK Alam
niyo yung feeling na
late na late ka na
tapos naisipan pang
magpagas nitong si
manong driver?
Nakakaloko lang eh.
Kung hindi ako

nagmamadali, anong
tawag sa akin ngayon
na halos paliparin ko
na itong jeep niyang
kakaragkarag? Pusa
naman oh!

Nung nagbabayad
ako at pinapaabot
yung pera ko, leche
flan wala manlang
nag-abot. Kulang
nalang sabihin kong
'manong bayad,
catch!' !@#$%^

Eto pang katabi ko

feeling model ng
rejoice o palmolive.
Hindi ba niya alam na
nakakain ko na ang
lintek niyang buhok?
Okay sana kung
mabago at malambot

pero nakng inaagiw

pa.

Kung di ka nga
naman minamalas.

Pagbaba ko ng jeep
napahinga ako ng
malalim kasi amoy
putok din ang
kaharap ko eh yung
hangin papunta sa
direksyon ko, packing
tape talaga.

Kung nanaginip ka
pala ng ultra mega
sweet ganito ang
balik?

But Mico is worth the

suffering. Lalo na

kung magiging totoo

yun.

O sige maglandi ka
pa Kane late ka na
nga diba?

"Miss Sy, no ID, no

ENTRY." pagharang
sa akin ni manong
guard. Naman oh!
Wag na muna
ngayon.

"Manong kasi late na

ako. Please kahit
ngayon lang. Wala na
kasi akong time
umakyat ng bakod.
Promise next time
magpapagawa na
akong tatlong ID, isa
sa akin, isa sa iyo at
isa dito sa gate ko

isasabit para
dirediretso na ako
makakapasok. Dali
na po."

"Ahy hindi pwede.

Hindi pwede. Labas

labas. No ID, no
ENTRY."

At dahil ako si Kane,

eto nalang ang naisip
ko.

"No GUTS, no
GLORY!"

Sabay takbo ko
papasok ng school.
Mabuti at hindi

nanaman ako hinabol

ni manong guard.

Dumating ako sa
tapat ng room na
pawis na pawis.
Nakakatawa mukha
na akong basang

sisiw. Turn off na lalo

si Mico sa akin nito.

Sakto dismissal ng
second subject.
Grabe daig ko pa ang
maiiyak sa tuwa.
Grabe nakahabol ako

sa third subject at
wala pa si ma'am
karumaldumal.

"What happened to
you? I thought kapag
in love blooming bakit
ikaw haggard?"

asked Chiara na may

pandidiri sa mukha
niya.

"At paano ako naging

in love aber?"

"I heard kaya the

sigawan of you and
Mico. Heart heart."

I ignored her.
Nababaliw nanaman
siya. Dumiretso ako

sa loob ng room.
Kinuha ko yung
pabango ko sa bag at
nagpabango ng
bongga.

Sakto naman at
palapit ang

nakakunot noong si
Mico

"What's that?"

"Perfume."
pamemelosopo ko sa
kanya. Magtatanong
nalang ang sungit pa.

"Not that. That."

Sinundan ko ng tingin
yung tinuro niya.
Then I found out
magkaiba ang pares
ng black shoes na
nasuot ko. Kaya pala
paika ika ako kasi
hindi magkaparehas
at pantay ang level

ng taas ng sapatos
ko. Yung isa kasi 1
inch ang taas yung
isa 1 and a half. Pero
hindi yan ang issue.
Packing tape
nakakahiya. I must be
burried six feet
underground dahil sa

kahihiyang ito. Now

na!

Mag-isip ka ng
palasot Kane, magisip ka.

"T-that, well that is

the new trend. Hindi
ka kasi updated sa
fashion trends."

Then I proudly looked

up to just find out his

ultra red face na

halatang nagpipigil na
magburst out at
tumawa.

"You look crazy....."

he paused then a

lopsided smile was

formed on his lips.

"...at the same time

you look cute" he
added.

I blushed.

I think it's okay to

look stupid
sometimes.

---------------------------------------------------------------------------------

Please correct me if
there are TYPOS and
GRAMMATICAL
ERRORS in the
story's content :)
Thank you.

Napatulala ako sa
sinabi niya. I look
crazy daw but at the
same time cute.
Grabe lang hindi ko
alam kung anong
irereact ko. Nalunok

ko ata yung dila ko,

I'm out of words.

Totoo nga ang sabi

nila.

When you're in front

of someone you
like/love, you'll lost
your senses because
it's the time where
your heart is the only
thing that functions.
The mind loses it's
ability to control when

the heart starts to

speak for you.

In short para pang

masa, tagalogin
natin. Kapag ang
puso gumana,

nawawalan ng
saysay ang utak!

Literally, kalokohan
yan syempre kung
hindi nagfafunction
ang utak ko
malamang patay na

ako. Kaya
congratulations kung
buhay ka pa
hanggang ngayon,
confirmed may utak
ka. Paganahin mo
lang neh.

Pero logically, it's

true. I lost all my
senses, yung sense
of sight ko hindi ko
macontrol kasi siya
lang ang nakikita ko
and the rest parang
malabo na. 20-20
naman ang paningin
ko. Sense of hearing,

wala akong marinig

kundi yung mabilis
lang na tibok ng puso
ko. Basta lahat
parang
nagmamalfunction,
yung utak ko
nabablanko. Ayan na
nga hindi ko maisip
kung ano ba ang

sasabihin ko. At ang

gulo na ng
pinagsasabi ko dito
sa sarili kong utak.

"Kane! Kane!"

Finally someone
woke me up from this
absurd state of
feeling. Thanks to
Chiara.

"Kanina pa kita
tinatawag. Kanina ka
pa din pinapaupo ni
ma'am Karumaldumal
at ikaw nalang
nakatayo.
Magsisimula na ang
quiz." pabulong
ngunit pasigaw na
sabi niya.

I looked around.
Confirmed, ako na
nga lang ang
nakatayo.
Nakakahiya, all eyes
are staring at me but
not Mico.

Kita mo nga naman

ang buhay kung sino
pa ang gusto mong
tumingin sa'yo siya
pang hindi ka makita
kita. Para bang sa
nabasa ko nakaraan,

'Minsang natingnan
pero hindi natitigan'

Kilig vibes na nung

simula eh pero wala
din nung kahuli
hulihan.

"Get one whole sheet

of paper. Number if
from 1 to 100."

"Ma'am naman eh!"

"Make it 200. Isa

pang reklamo, I'll
make it 500 marami
akong reserba dito."

ma'am Karumaldumal
talaga oh

karumaldumal din
ang pinapagawa sa
amin. Kahit na wala
naman akong bangs,
ang sakit pa din sa
bangs nitong 200
item quiz niya na
dictation. Ganun
kalupit si ma'am.

Dahil medyo bobo

ako sa pag-ibig dapat
magaling ako sa
academics kasi
nakakahiya na kung
bobo din ako dun.
Wala na talaga akong
kwenta.

"Number one......."
bla bla bla

Sagot lang ako ng

sagot at minsang

napapasulyap kay
Mico. Syempre
inspirasyon din ang
makita ang crush/like
mo. Baka nga mas
marami pa akong
maisagot kasi
inspired ako at
nasusulyapan ko si
Mico.

Ano ba yan akala ko

tag-ulan at tag-init
lang weather sa
Pinas. Meron din
palang tag-landi hihi.

"Number one
hundred two...."

Napasulyap nanaman
ako kay Mico at
packing tape
nakatingin din siya

dito. Iniwas ko ang

tingin ko at lihim na
napangiti. Kinikilig
ako.

"Two hundred, give

me one kind or
classification of love."

I wrote down, 'Martyr

love'.

How I wish I won't get

to that point, the point

where being too

much martyr is still
okay and can be
tolerated but the truth
is it's not.

Dumating na ang
paborito kong oras.

Lunch time na.

Umuwi ako, naalala
ko kasi ang
kasabihang

'A key to a man's

heart is through his
stomach.'

Matesting-an kung
tama nga ba.

Bumili muna ako ng

recipe book sa

National Bookstore
tapos dumiretso uwi.
Two hours naman
ang lunch time
ngayon kasi may
seminar na
pinuntahan ang
subject teacher
namin na first subject
sa hapon.

First time kong

magluluto and sana
maging maganda ang
kalalabasan.

I cooked adobo.
Nagpatulong pa ako
sa mga kasama
namin dito sa bahay.
Binuhos ko talaga
lahat ng efforts ko
dito. Grabe iba pala
talaga ang nagagawa
ng pag-ibig. Oh sige
na inaamin ko na love

ko na nga talaga si
Mico. Kasi naman eh,
mag-eefort ba ako ng
ganito kung hindi
diba? Hindi naman
aabot sa ganito kung
wala akong
pagnanasa sa
gwapong damuhong
yun.

Naligo muna ako

atsaka nagbihis ng
uniform para hindi na
ako mukhang
survivor ng world war
II.

Nilagay ko na sa
sealed na lunch box
ang niluto ko and I'm
off to school. Mabuti
at ayos na din ang
gulong ng sasakyan
kaya nakapagpahatid
na ako kay manong.

Dumiretso ako sa
office ni Mico para
ihatid ang pagkain na
niluto ko with love.

Kung sinuswerte nga

naman ako ay
kalalabas niya lang,
siguro kakain palang
siya.

"MICOOOOO!"

"Kane! What are you

doing? Don't shout
and don't run! Tinuro
ko na sa'yo yan ah."

"I'm sorry. Nakakain

ka na ba? Eto oh
pinaglito kita."

"I'm sorry I already

ate."

Ouch. Ang sakit nga

naman oh.

"P-pero pinaghirapan
ko itong lutuin."

Oo ipagpipilitan ko
ang pinaghirapan ko
kasi nga niluto ko yun
with love and effort.
Sayang naman at
ang sakit sa puso
kung di manlang niya
matitikman.

"I'm already full.

Marami na akong
nakain. Just give it to
somene else."

"Sino ba ang
pinagluto ko? Ikaw
diba? So you should
eat it. How dare you?
Pinaghirapan ko kaya
ito. Sige na
pleaseeeee. Kahit
konte lang. Kahit
tikim lang. Dali na

pinaghirapan ko yan
eh."

Malay natin pag

natikman niya
marealize niyang
mahal niya pala ako.

"No. Mamaya may

gayuma pa yan. Sige
na, I'm busy."

"No! Promise walang

gayuma ito. Dali na

kahit isang subo

lang."

"No."

I pouted. Yumuko
ako, I felt like my
tears were ready to
fall.

"Okay fine!"

"Yey."

Pumunta kami sa
pinakamalapit na
tambayan na may
table and bench. I

immediately opened
the lunch box.

Nung malapit na
niyang isubo syempre
my heart goes dug
dug. Tinitingnan ko

kung anong magiging

expression niya.

"Masyadong
maasim."

Tumayo siya at
akmang aalis na. I
lost all my hopes.
Stomach nga niya
hindi ko naplease,
puso niya pa kaya?

"Let me teach you

how to cook a
delectable adobo
next time."

Packing tape. Mico is

so unpredictable.
Bakit ganun? Kada

maiikling pag-uusap
namin at nawawalan
na ako ng hope para
sa pagmamahal niya
lagi akong
nabubuhayan ng loob
sa last words niya.

"Really? Thank you

Mico. I love you!"

Napahinto si Mico sa
paglalakad. Kusa
lang lumabas sa bibig
ko ang salitang yun.
Misko ako nagulat.

Gayunpaman hindi ko
pinagsisihan yun.

"I don't feel the same

way."

Straight forward at
emotionless niyang
sinabi habang
nakatalikod and
continued walking.

Yes it's heartbreaking

but what is life

without
circumstances right?

You can't feel

happiness if you did
not even feel the
touch of sadness.

I'm step closer in

winning his heart.
That's for sure, that's
certain.

I just love him that I

can't give up on him
just that. What is love
without little efforts
and guts right?

He'll see me as a
woman worth loving
sooner. Promise.

Thanks to that little

pain he gave me, it
just proved me how
much I love him now.

She's Rich, He's

Richer : Chapter 3
~The feelings that
grew deeper and
deeper...

*****

Nandito ako ngayon

sa guidance. Joke.
Nandito ako ngayon
sa harap ni Mico at
naglilitanya siya.

"Don't shout, don't

run unless kailangan.
Yung ginawa mo
kanina that's a big no.
Paano nalang kung
saktong dumaan ang
principal? Ang

guidance councilor?
At kung sino pang
may mataas na
posisyon dito sa
school at maging sa
labas ng eskwelahan
na ito."

Nakapamaywang
siya tapos inawakan
niya ang ulo niya na
wari ay hinihilot ito.
Ganun ba ako kasakit
sa ulo? Grabe
naman. Pero at least
iniisip niya ako hihi.

"Isa pa. Hindi ka

nagsusuot ng ID.
Start wearing your ID,
ginawa yan para
isabit sa leeg at hindi
para patulugin sa
bahay. Kung gusto
mo ako pa ang
magpupulupot sa

leeg mo, sabihin mo

lang."

Naglakad naman siya

pabalik balik habang
sapo sapo pa din ang
ulo niya.

"Isa pa, never

confess your love to
someone. It may be
used against you.
Paano kung nagtake
advantage ang
pinagconfess-an
mo?"

"Edi ayos. Ano

magtetake advantage
ka ba? Hah? Hah?"

Nakangiti kong sabi

habang tinataas taas
ko ang kilay ko
pagdating sa 'Hah?
Hah?' pero syempre
biro lang yun.
Pinoprovoke ko lang
siya malay niyo
masabi niyang like
like niya din ako. Edi

kilig kili at susuka na

ako ng rainbow at
hearts. Kahit na hindi
pa buwan ng mga
puso mala valentines
naman ang peg ko
kung nagkataon.

"Stop it!
Never.Confess.To.A.
Guy.Again! Get
that?!"

"Sa'yo lang?"

Malaking ngiti para sa

tagumpay. Ang ganda
ng pasok ko oha oha.
Ang sarap kong
palakpakan, konte
nalang maglulupasay
na ako tawa.
Tagumpay na naman

ako sa pang-iinis kay

labs. MUAHAHAHA.

Hindi ang totoo kasi

niyan ginagawa ko
nalang na
kumportable ang
sarili ko sa harap niya

kasi kung hindi

malamang nangisay
ngisay na ako sa
sobrang lamig ko.
Ikaw ba naman
kaharap ang ultimate
like at love mo?

Ordinaryong babae
ako na
nararamdaman ang
awkwardness
pagkaharap ang
taong gusto niya.
Normal lang na para
kang hindi
makapagsalita at
makakilos o kung ano

pa man pero mind

over matter nalang.
Kailangan di halatang
masyadong affected
ako kasi wala lang
feel ko lang.

"Stop it. Now, read

the books I gave you
a while ago. Pagaralan mo ang proper
and formal language
kailangan mo yan."

Hindi pa rin ako

kumikilos hanggang
sa...

"NOW!"

Nataranta ako at dali

daling nabuksan ang
libro. Pusa naman.
Makasigaw daig ko
pang ang, ang, teka
wala akong maisip
nevermind.

"Kalma."

Yun nalang nasabi ko

kasi I'm out of words.
Wala na din talaga
akong maisip.

"We're halfway and I

can't see any
changes. Meron
siguro pero
napakaminimal lang.
Kaya umayos ka na
Kane!"

"Let's have a deal" for

the benefit of me.
Hahaha joke.

Syempre for the

benefit of both of us.
Para sa

pagmamahalan
namin. Hihi. Taglandi
na talaga ngayon
hindi na tag-araw o
tag-ulan.

"What deal?"

"You'll love meh, I'll

love you."

Pero syempre di ko
yun sinabi. Baka
itapon ako nito

palabas o di kaya ay
mainis nanaman siya
at magwalk out.
Sayang ang chance.
Kaya seryoso na.

"Aayusing ko ang
dapat ayusin lalo na

sa araw na ilalaan
para sa observations
sa pagbabago ng
kilos ko at kung ano
pa mang kaechingan
nila. Everything,
gagawin kong smooth
ang lahat. I'll ace the
test they'll give me at
the end of this."

Kayang kaya ko
naman kung
gugustuhin ko.
Konteng bagay lang
naman ang hindi ko
alam. I can go classy
if I want to. I'm just

more fond of being

myself than being
someone I am not.

But fine! For the

benefit of him and his
reputation, nakita ko
naman ang pagod

niya sa akin and all.

Marami din naman
siyang naituro sa
akin, honestly.

"And the condition

is?"

"I'll teach you too."

"I know everything."

Hambog ang mahal

ko ang sarap balatan
ng buhay.

"Yes you know

everything. IN
SCHOOL."

I emphasized the
word 'in school'.
Totoo naman eh. He
knows ALMOST
everything pero he
doesn't know how to
live life happily and
that was my mission

a month ago but

sadly hindi ko
nasimulan. Nawala
kasi sa isip ko dahil
talaga
namemesmerized
ako kay Mico sa
buong nakalipas na
buwan/

Tuwing tinuturuan
niya ako at nagagalit
siya, everyting. That
was the time I started
seeing him as a man.
Not only a man of
hardword,
responsibilities, class

and all but I started

seeing him as a man
to love.

He did not respond

kaya nabigyan ako ng
pagkakataong
makapagsalita pa.

"I'll show you the real

world. I'll show you
that it is not all about
money, fame,
responsibilities,
proper behaviours
and manner. That you

sometimes need to
go beyond limits."

"Deal."

After ng pag-uusap
naming yun
pinagbasa niya ulit
ako ng libro. Akala ko
malilimutan niya na
pero hindi pala.

Habang pauwi iniisip

ko, am I capable of
teaching him? Will I
be a good mentor?

Maidedeliver ko ba sa
kanya yung mga

gusto kong malaman

niya?

Ang dami kong

doubts sa sarili ko but
I'll make the most out
of the chance he
gave me.

Love is sacrifice.
Tsaka na ang love life
ko ang mahalaga
maturuan ko siya ng
totoong pagsasaya,
the real meaning of
happiness.

But how?

Naku naman Kane

ang kalokohan mo
talaga. Sasabak

sabak ka sa gyera ng
walang plano.

Pero let us believe to

the....

POWER OF LOVE.

Syempre dahil kahit

papaano ay may
katalinuhan akong
taglay. Naisip ko na
tutal sabado bukas ay
why not grab the
chance diba? Tsaka
naalala ko na may
magdiriwang pala ng

kaarawan bukas na
espesyal sa puso ko.

I immediately looked
for my phone at tinext
si Mico.

To: Mico <3

Sunduin mo ako dito
sa bahay bukas, 7 in
the morning. Kapag
hindi mo ako sinundo
bahala ka
mawawalan ng

saysay yung deal. Sa

akin naman okay lang
pero sa'yo malaking
kawalan iyon.
Tandaan mo
reputasyon mo
nakasalalay dito.

Oo nilubos ko na sa
isang text lang
mamaya hindi pa
pumayag yun eh
mahirap na.

*BZZZT*

Sender: Mico <3

Okay.

Sana manlang
mahaba haba yung
reply niya. Para kinilig

kilig naman ako kahit

papano. Tss.

Dapat pala sinimulan

ko sa Hello, tapos
magha-Hi siya tapos
'Kamusta ka na?'.
Sasagot naman siya

ng 'Eto ayos naman'

tapos kapag mageend conversation na
tsaka ko ipapasok
yung tinext ko.

Pero knowing Mico

malamang kapag

nagHello ako eh hindi

yun magrereply. Dahil
para sa kanya ang
walang kwentang text
ay hindi dapat
nirereplyan. Kupal
talaga, ang KJ.

Natulog na ako para

hindi naman
sangkatutak ang
eyebags ko bukas at
baka maturn off si Mr.
Perfect Mico Ensomo
kay Miss Beautiful
Kane Sy.

Oo buhatan na ito ng
sariling bangko.

Gumising ako ng mga

5 am. Hindi naman
halatang masyado
akong excited diba?

Sinimulan ko na ding
ayusin ang sarili ko.

Halos isang oras

akong nasa banyo
para sigaraduhing
mabango ako na
kahit pagpawisan at

babad sa ilalim ng init

ng araw ay hindi ako
mangangalingasaw at
mangangamoy
mabaho. Tsaka
nagconcert pa ako sa
loob ng CR kaya
medyo natagalan
talaga ako.

Sinuot ko yung damit

na
pinakakumportable
ako na kahit saan at
kahit anong gawin ko
ay relax pa rin ako.

"Kane nandyan na
ang bisita mo."

"Sige po manang
pababa na."

Pinony tail ko naman

ang buhok ko at
humarap sa salamin.
Haaay ang ganda ko
talaga. Tiningnan ko
ang orasan, 6:55
palang. As usual si
Mico yan eh. Hindi
uso ang Filipino time
sa kanya kasi para sa

kanya, time is gold,

hindi na mababalik
ang oras. Kaya dapat
bawat galaw mo
worth your time, hindi
ka dapat nagaaksaya ng oras.

Oo, unti-unti ko nang

nakikilala si Mico. Sa
isang buwan na iyon
marami akong
nalaman at
naobserbahan sa
kanya. At nagustuhan
ko ang mga bagay na
nalaman ko sa kanya,
his good and bad

sides. His flaws and

perfections unti-unti
kong nakikita at
masaya ako kasi
nagkachance ako na
makita ang mga iyon.

Pagbaba ko nandun
na nga si Mico at
nag-aantay sa akin.

"Tara na?"

Nauna siyang
maglakad at
sumunod ako. He
opened the car's door
for me. I smiled
secretly. Gentleman
as ever kahit na may
kasungitan.

"Saan tayo?"

"Mall. May bibilhin

lang. May pera ka?"

"Yea."

Bakit pa nga ba ako

magtatanong?

Dumiretso kami ng
supermarket
pagdating sa mall

"Bakit ang dami mong

binibili?"

"Para mamaya."

Bumili ako ng bread,

biscuits, junkfoods....
Pero binalik niya
yung junkfoods.

"No junkfoods."

"Bakit?"

"Because it's junk."

Whatever. Kumukha
nalang ako ng kahit
anong sa tingin ko
makakain namin para
sa mahabang araw
na ito.

"You're buying too

many candies."

"Magbayad ka
nalang."

He paid lahat ng binili

ko na kung anu-ano.
Mga eight plastic
bags with different
varieties of foods ang
napamili namin.
Buhat ko yung tatlo at
sa kanya yung lima.
Nilagay na niya sa

compartment ng
sasakyan yung lahat
ng pinamili namin at
dumiretso sa driver's
seat.

Umalis ako saglit

para bumili ng cake.

Hindi naman ako

nagtagal at nakabalik
din naman agad.

"Saan na tayo
ngayon?"

Sinabi ko sa kanya
yung address at dahil
hindi siya pamilyar
dun ay nag google
maps kami.

Wala kaming imikan

sa sasakyan kaya
binuksan ko ang
radyo.

NP: Passenger Seat

Ang ganda sana ng

kanta pero hindi
nagfifit sa amin.
Ouch.

~I look at her and

have to smile

As we go driving for a
while
Her hair blowing in
the open window of
my car

Ang sarap tuloy

buksan yung bintana
nitong Mclaren ni
Mico kaso baka
sakalin ako nito at
napasukan ng
alikabok ang
sasakyan niyang mas
mahal pa ata sa
buong bahay namin.

Natulog nalang ako

kasi alam kong
malayo layo pa ang
pupuntahan namin.
Tsaka baka maHopia
(hoping) pa ako sa
lintek na kantang yan.

Biglang may tumusok

ng kilikili ko dahilan
para magising ako.
Pusa! May
pagkadamang din
pala ang labs ko.

"Bakit mo tinusok
kilikili ko?"

"You're hard to wake

up."

"But I'm not hard to

get." then I winked at
him and giggled

"Baba!"

"Bakit effective yung

kindat ko? Hahaha
hindi ko alam na may
effect pala ako sa'yo."

"Shut up."

Pagkalabas niya ng
sasakyan tsaka ako
humagalpak
kakatawa. Yung
mukha niya priceless.
Nagjojoke lang
naman ako eh.

"Lesson number 1 in
living a happy life,
keep your cool.
Bawasan mo ang
pagkainit ng ulo mo
minsan. Learn to joke
or accept jokes.Yang
init ng ulo mo ang
makakasira sa araw

mo eh. Soooo let's

go?"

Before I knocked
pinaalalahanan ko si
Mico.

"Lesson number 2,
savor every moment.
Kung ano man ang
pinunta natin dito just
enjoy it. Every
moment must be
savoured bago pa ito
maging isang alaala
nalang." I smiled.

The door opened and

a woman of mid 40s
was there shocked
and little by little a
smile is forming on
her lips.

"Kane! You came."

"Hi sister. Musta po?"

"We're fine. Very fine.

The kids would be
happy to see you.
Pati na din ang
oldies. You don't
know how much they
missed you. "

"Sister si Mico po
pala. He sponsored
the foods at siya ang
sasama sa akin dito
ngayon."

"Nice to meet you iho.

Pasok kayo."

"Kids guess who is

here."

"ATE KANE!!!"

Nag-unahang
magsitakbuhan ang
mga batang nandito.

Actually wala kami sa

isang orphanage,
parang isang

malaking bahay ito na

ini-sponsor-an ng
company nila daddy.
May mga funds at
support dito para sa
mga batang may
cancer at kung ano
pang sakit.

Sa totoo lang simula

bata pa ako pangarap
ko nang makatulong
sa foundation na ito.
Hangga't kaya kong
pumunta ay pupunta
ako dito kung
bakasyon o walang
pasok.

"Ate kane boyfriend

mo po?"

Tumingin ako kay

Mico and I smiled.

"Sana."

I'm just joking pero

pwede ding for real.

Haha. Dalawang
tawa para sa sarili ko.

Bigla kong naisip

baka mapikon si Mico
at masira ang araw
niya kaya binulunga
ko siya.

"Lesson number 3,
always put a smile on
your face. Kahit
ngayon lang."

"Kuya totoo po ba na
magiging girlfriend
mo si ate Kane?"

Pagtatakang tanong
ng isa pang bata.

"Who knows maybe

someday."

He smiled at the kid.

Kinilig ako promise.

Sinalubong na din
kami ng mga
magulang ng mga
bata at binigay namin
ang anim na supot na
panay groceries. Oo
tama pati mga
magulang nila
nandito. Nabanggit ko

bang katabi ito ng

isang malaking
hospital? Actually
nasa likod siya ng
isang hospital. Maliit
man ang sakripisyo
namin dito pero
malaking tulong ito
kung tutuusin para sa
aknila.

"Mico would you mind

playing with the kids?
Tapos tutulungan ko
sila ate magprepare
ng foods para sa
tanghalian."

"Okay."

Habang nagluluto
sumusulyap ako sa
mga bata pati na rin
kay Mico. I can see

and sense na Mico is

enjoying his self.

"Mga bata kain na.

Nakahanda na ang
mga pagkain."

Habang tinatawag
ang mga bata
dumiretso ako kay
Mico.

"How's playing with

them?"

"Mas okay sila

kausap kesa sa'yo."

Sumingkit ang singkit

kong mata sa
kumento niyang iyon.

"Lesson number 1,
learn to joke or
accept jokes."

I pinched his cheeks.

"I'm glad you're

learning. Teka may
kukunin lang ako sa
sasakyan."

It's Kayle's birthday.

Ito yung espesyal na
araw na sinasabi ko.
Kinuha ko yung cake
na binili ko sa red
ribbon.

Umakyat ako sa
second floor maybe
nandun pa din siya sa
dati niyang pwesto.
She's my favorite at
ang usapan namin sa
susunod na birthday
niya ay chocolate

cake na 2 layers ang

dadalhin ko sa kanya
kasi never pa siyang
nakatikim ng
chocolate cake in her
7 years of existence.

Paralyzed na siya
dahil sa cancer sa
utak kaya
pinapanuod niya lang
ang ibang batang
naglalaro. Sobrang
naawa ako sa kanya
kaya siguro
napalambot niya ang
puso ko.

Nagulat ako ng
pagpasok ko sa
kwarto niya ay wala
siya rito. Kaya
bumaba ako agad.

"Sister si Kayle po.

It's her birthday today
at gusto ko siyang
surpresahin."

Napansin ko nasa
likod ko na pala si
Mico.

"Kane wag kang

mabibigla, Kayle,
she's gone. Last

week lang ang libing

niya."

Tumulo ang luha ko.

She's been my
inspiration to be
always happy kasi
despite her illness

she's always smiling.

She's living her life to
the fullest sa abot ng
makakaya niya. She's
been so strong.

Hindi ko napansin
humihikbi na ako.

Kinuha ni Mico sa
akin ang cake at
ibinigay kay sister ito.

He hugged me. Real

tight.

"Lesson number 3,
always put a smile on
your face. She won't
be happy seeing you
sad. Just stop crying.
I'm not into
comforting but look
I'm trying. Just stop...
crying. You've always

been smiling. It hurts

me seeing you like
that."

"I... just... can't...

hold... my... tears...
back..."

"Shhh everything
would be just fine."

"Kane, sabi ni Kayle

before she left.
Regards daw."

Lalo akong umiyak sa

sinabing yun ni sister.
It's hard to know that
someone that
became so special in
my life just passed
away and I didn't

even get a chance to

see her.

"She also said na

kapag umiyak ka,
malulungkot siya.
Kaya Kane iha wag
ka ng malungkot kasi

masaya na si Kayle
kung nasaan man
siya ngayon."

Hinarap ako ni Mico

sa kanya at
pinunusan niya ang
mga luha ko.

"Ang pangit mo lalo

kapag umiiyak."

I giggled. Baliw talaga

ang labs ko.

Pagtapos kumain ng
lahat. Nagstay pa
kami at
nakipagkwentuhan sa
mga bata.

"How are you

feeling?" tanong ni
Mico sa isang batang
unti-unti nang
nalalagasan ng
buhok dahil sa
chemotheraphy.

"Mahirap po. Minsan

sumasakit at
humihina ang
katawan ko. Pero
sabi gagaling daw po
ako. Umaasa po ako
dun."

"Oh tama na yan.

Tara maglaro tayo ng
tagu-taguan."

Nakipagharutan na
kami sa mga bata.
Wagas na tawanan

ang pinakawalan
namin. Sobrang saya.

Two and a half hour

din kaming nagstay at
sobrang sayang
kakwentuhan ng mga
bata, sobrang saya

din nila habang

naglalaro kami.
Syempre kami din ni
Mico ang saya saya
namin.

"It's really hard saying

goodbye to them.
They're like angels."

"Wow sa'yo ba talaga

nanggaling yan
Mister President?

Nagsesenti ka ba
talaga? Hahaha"

"Some even got teary

eyes when we waved
goodbye. They're all
so adorable. I thought
I hate kids but not

them. They're not like

the usual kids who
are spoiled bratts but
they're the one who's
strong enough to fight
for their lives."

"Ang haba naman

nun. First time yan
hah. Maliban nalang
tuwing pinapagalitan
mo ako at
pinapangaralan.
Lesson number 4, be
grateful. Nice job
hindi ko pa nasasabi

nacomply mo na
agad."

We both laughed.

"I didn't know that you

can be as happy as
this." I commented

"Me too."

----------------------------------------------------------

Sa wakas nakarating
na din kami sa
ikalawa naming
destinasyon. Sa

isang park ko siya

dinala. Ito yung park
kung saan unang
nagkakilala ang mga
magulang ko. Lingid
sa kaalaman ng
marami, ang park na
ito ay sumisimbolo sa
'happiness'.

Wala pa ding
gaanong nakakaalam
ng lugar na ito kasi
medyo may kalibliban
pa at malayo ito sa
magulo at busy na
syudad.

Tahimik, payapa at
kakaiba ang simoy ng
hangin dito.

Napakalinis pa at
walang noise
pollution.

Napakalawak at
maraming puno sa
paligid.

Marami ring bulaklak

na may iba't-ibang
kulay at anyo. Pwede
ngang tawaging
paraiso ang park na
ito.

Merong bridge din sa

gitna ng man made
river.

Hindi din purong

patag ang park na ito,
may part kasing
elevated na pwede

mong matanaw ang

buong syudad.

"Lesson number five,

inhale the good
vibes." then I inhaled

"HAAAA! And exhale

the bad vibes."

He covered his nose.

"Exhale? Even the

bad breath?"

I became conscious.
Mabaho ba hininga
ko?

"Relax I was just

joking."

I showed him a poker

face. Dapat di ko
nalang siya nilessonan about joking and

accepting jokes
because I swear ang
hirap hindi mapikon
sa joke niya sa ubod
ng kacornihan. Hindi
ko nalang siya
pinansin.

Nilatag ko yung
telang galing sa bag
ko na sinadya kong
bitbitin. Aba girl scout
ata ako.

"Dito mo ilagay ang

mga pagkain."

Gaya ng inutos ko
nilagay niya nga ang
mga pagkain sa
ibabaw ng tela. Aba,
si mister perfect
sumusunod kay miss

rule breaker. I'm

soooo loving it.

"This place is really

good." he commented

"Aba syempre ito ata

ang lugar kung saan
nagkakilala ang mga
magulang ko. Mga
bata pa sila nun
tapos nagkita nalang
sila ulit nung tumanda
na sila, mga ganitong
edad gaya sa atin.
Magulo din ang

lovelife ng mga yun

eh pero kita mo
naman nagkatuluyan
sila at sinuwerte nung
ako pa ang maging
anak nila."

"I can't believe that

you're too conceited."

Napanguso nalang
ako sa sinabi niya.

Humiga siya sa
damuhan tsaka
nilagay ang dalawang
kamay sa may ulo
niya. Yung para bang
yung dalawang palad
niya ay nakalock sa
isa't-isa tapos
nagfoform ng triangle

yung kabilaan niyang

kamay.
"Can I ask you for a
favor?"

I wasn't so sure kung

ano ba ang hihingiin

niya pero
matatanggihan ko ba
siya? Hindi naman
eh. He is so
irresistable.

Pumikit siya at
nagsalita.

"Kane, please don't

come into my life."

Suddenly, I don't
know why but my
heart skipped a beat.

"Please don't come

into my life unless
you planned to stay."

He never fails to
surprise me with his
actions and even with
his words. I'm always
caught off guard.
Hindi ko alam kung
kailan siya seryoso,
kailan siya

nambobola o kailan
siya nagbibiro. Or
nagbibiro nga ba si
Mico pagdating sa
bagay na ganito?

But the real question

is...

Is he opening the
doors of his heart for
me?

Teka wag naman

akong hopia/hoping
agad baka sa huli ako
lang din ang
masaktan.

Mga five minutes ko

bago naabsorb.

Seryoso mga limang

minuto ako bago
nakapagsalita. Oo,
inorasan ko talaga.
Eksaktong limang
minuto tsaka
nagprocess ang utak
ko at nasabi ko ang
katagang....

"Ows?"

Alam ko panira ako

ng moment pero
packing tape wala
kami sa movie na

scripted ang
sasabihin kaya kung
anong pumasok sa
utak ko yun na yun.
Wala ng arte arte.
Kasi kahit ako hindi
ko alam kung saan
ba ako lulugar o kung
ano ba ang dapat

kong maramdaman.
I'm just too confused.

Habang
nagbabalance ako ng
love equation sa utak
ko napansin kong
hindi siya nagsalita o

sumagot manlang sa
'Ows?' ko kaya
tinitigan ko siya kung
nakatulog na ba siya.

Unti-unti kong nilapit

ang mukha ko sa
mukha niya.

Nararamdaman ko na
din ang paghinga
niya.

Iniisip ko lang naman

kung gising ba siya o
tulog, walang malisya
promise. O sige

meron pero konte

lang.

Nagulat ako nang

bigla niyang minulat
ang mata niya.

*PAAAK*

Nasampal ko siya at
napabalikwas ako ng
tayo.

"What the f---. Why

did you slap me? Are
you insane?"

"S-sorry. May lamok

kasi."

"We're in a place
surrounded by neem
trees and you're
reasoning out that
there's a fudging
mosquito?"

Ahy? Di naman kasi

ako informed na di
nakakalapit ang
lamok sa neem tree.

Lame reasons Kane,

nice one. You
deserved a high five

on the face. Study

study din pag may
time.

"You've just ruined

the moment a while
ago and now you

slapped me. What's

your problem?"

"He-he? My problem?
Gutom na kasi ako. I
slapped you para
magising ka, para

makakain na tayo.
You know."

"You could have just

said it!"

"Relax. Inhale the

good vibes, exhale
the bad vibes right?
Kalma na."

Kumuha ako ng
tinapay at
pinapalaman siya.

"You can be a ----"

Pinutol ko ang
sasabihin niya at ako
na ang dumagdag.

Pambawi manlang sa
sinira kong sweet
moment na sana.
Chance na kanina
para magkatitigan
kami at magka eye to
eye contact nung
sinabi niyang 'Please
don't come into my
life unless you

planned to stay' tapos

dun niya marerealize
na may gusto siya sa
akin kaso *drum roll* I
ruined the moment.

"Good wife?"

"Maybe." he smiled

At first hindi ko alam

kung anong irereact
pero let's just say na
gusto kong maging

kumportable kami sa
isa't-isa. No awkward
feelings.

"Ikaw ha! Like mo na

din ako ano?"

I teasingly said.

"What if I'd say yes?"

Again, I was caught

off guard.

"What if I'll say yes?"

Ulit pa niya. Sh*t.

Palapit siya nang
palapit sa akin.
Lumalayo naman ako
ng lumalayo syempre
nakakakaba kaya.

"Did you fart?"

He asked out of the

blue tsaka nilayo niya
yung mukha niya sa
akin. Sayang akala
ko merong
magaganap na
kissing scene.

Pero what the? Did I?

Suminghot ako at ang
baho nga. Pero
promise hindi ako
yun.

"Hindi ah! Honest

promise!"

"What was that

smell?"

"Ser, kukuha lang po

ng basura."

Paglingon ko sa
nagsalitang kuya ay
nakatakip yung
kalahati ng mukha

niya na parang
holdaper pero hindi
siya masamang tao
parang lang. Tapos
sa bandang siguro 5
meters ang layo may
truck ng basura. That
answered our
question.

Pero naman oh!

We're having our
moment tapos may
magbabasura pa.
Pwede namang sa
gabi nalang
tutulungan ko pa sila,
sayang kasi malay

niyo kanina na pala

yung right time at
right place at right
moment para sa amin
ni Mico. Naudlot pa.

"So, where were

we?"

"You're asking me
what if you'd say
yes."

"Ahh. That. I was just

kidding."

Then he started
eating.

Napanganga nalang
ako. Alam niyo yun
yung sa cartoons or
anime na parang
binagsakan ng
matigas na bagay or
binuhusan ng yelo.
Packing tape Mico,
minsan kupal ka din

eh. Umasa ako. Ouch

ouch kaya.

"Joke lang yun?"

Hindi pa din kasi ako

makaget over.

"Okay let's just say

it's not really a joke."

"Really?"

Enthusiastic na
tanong ko. Syempre
nabubuhayan ang
puso ko. Heart heart.

"You expecting
something?"

"Ahh baka kasi gusto

mo na ako? You
know para wala ng
hirap hirap. MU na

ganun. Hindi na siya

malanding unggoy
pero mutual
understanding na.
Kasi diba? Bakit pa
papatagalin kung dun
din naman ang
punta? Sa hinaba
haba man daw ng
prusisyon sa

simbahan din ang

tuloy. Y'know."

Habang sinasabi ko
yan may mga actions
pa akong ginagawa.

Tiningnan niya ako na

parang ewan? Hindi
ko mabasa
ekspresyon niya.

He laughed. Almost
lost his breathing.
Pulang pula na siya.

Suddenly, reality hit

on me. Narealize ko
ang mga pinagsasabi

ko. Nakakahiya,
nakakapanlumo.

"You're funny.
Seriously I'm starting
to like you."

I was dumbfounded
while he continued
laughing his as* out.
Okay maliban sa
nahihiya pa rin ako sa
sinabi ko and he's so
cute while laughing
eh nandyan siya sa
harap ko, ang taong

aminado akong
mahal ko na ay
attractively laughing
na ngayon ko lang
nakita while he's
confessing that he
likes me.

Can this day get any

better?

Pero this is the best.

We are in a situation
that I, nagsalita ng
nonsense na
nagpatawa sa kanya
and made him
confessed that he
really likes me and I
was dumbfounded.
Can you imagine
that?

Tawa siya ng tawa

ako nakatulala.

"Seriously? Are you a

statue?" he asked still
laughing

"Yeah, stuck staring

at you."

Again, he burst out.

Yung totoo? Anong
tingin niya sa akin
clown? Fudge naman
siya oh. Can't he be
serious this time?
Right now when I
need him to be
serious?

Peste, why did I

teach him to be
happy. Sayang ang
moment.

"Lesson number 6,
take a rest. Hiyang
hiya naman ako sa
pagtawa mong
parang walang
bukas."

Humiga na ako sa
damuhan to relax
myself. Naiistress ako
sa tawa niya, lalong
nakakaturn on eh.

I'm looking at the sky.

Someone just

stopped laughing at
humiga right beside
me.

"Do you really like

me?"

"No."

"I thought you really

do. I'm a bit
disappointed though"
he smiled. I knew it, I

can see it through my

peripheral vision.

"No I don't like you. I

love you."

"How can you say

that, that easily?"

"Why not? Hindi ko

kinakahiya yun.
Loving is a part of our
lives. It was never a
mistake, it will always

be a choice. God
given na yun so
walang dahilan para
ikahiya siya."

"I'm pretty impressed

na galing yan sa
isang taong may

break-all-rules
attitude."

"Glad you are. At

least I've got a
chance. Hindi ko
naimagine na
makakausap kita sa

bagay na ganito. Isn't

it awkward na may
nagcoconfess sayong
mahal ka niya and
you don't feel the
same."

"I'm used to it."

"You're more than

conceited than I am."

"Am I"

"Yes."

"So, what do you love

about me?"

"Ikaw lang ang kilala

kong nagtatanong ng
ganyan specially sa
isang taong hindi mo
pa mahal."

"I wonder why it's

'hindi pa mahal'." he

again laughed pero

hindi kasing OA ng
kanina. Saglit lang
siyang natawa.

"Because I've got a

chance when you
said you like me

earlier. Haha. Hindi

ko malilimutan yun. I
never knew that you
liking me was that
fast. Akala ko I would
wait for years."

Sa totoo lang sa lahat

ng pinagsasabi at
sinagot ko sa kanya,
hindi ko na inisip ang
mga yun. Hindi ko na
pinag-isipan bago
lumabas sa bibig ko.
Kusa nalang
nagkukwento ang
bibig ko without even

thinking what am I
saying. Pero wala
naman akong
nireregret sa sinabi
ko. I'm just surprised
na kaya kong
magsalita without
even thinking sa
harap ng taong
gustong gusto ko at

inaamin ko pa ang
feelings ko.

Nakakawala ba ng
pagkababae ang pagamin sa harap ng
taong mahal niya? I
think not. I think it's

being brave. Letting

someone know that
you love him without
expecting the he
loves you too the
moment you
confessed is bravery.
Pero hindi mo
maaalis na we are
hoping that at least

they can return the

love we are giving to
that someone. Pero
never expect
because expectations
will surely hurt pag
nagkataon.

Pero hindi ko
sinasabing dapat
umamin kayo. You
need to think first,
think and think. As for
me I already thought
of it bago ako
umamin. Kasi alam
kong kahit masungit
siya, kahit

maypagkakupal,
hambog at
straightforward niya,
he's not someone na
paglalaruan ka the
moment na umain ka.

Hindi siya nagtetake

advantage. Yun ang
gusto ko sa kanya.
Yun ang tingin ko. He
may not be as
transparent as I am
but I know for sure
that he's good.

"Can you keep a

secret?"

"Bakit may sasabihin

ka ba sa akin na
sikreto lang. Oo

naman, pwedeng
pwede."

He leaned closer

"I'm falling..."

This is a freakin'
sleepless night. What
happened after he

said those words that

made me go this
crazy goo goo was all
history. It was all
unexpected. I'm
speechless, really.
Myself wasn't that
composed anymore
after he told those
words. You know

what was that word

I'm thinking the whole
night about. Huhuhu
to this feelings.

I just can't sleep for

almost two freakin'
nights, it's him I'm

thinking about all

night long and I
swear it isn't getting
funnier. I was getting
frustrated because
seriously I don't know
love has this power
that made me go
crazier and crazier as
each day passes by.

Magulo ba? Sorry

ganyan pag in love.
Intindihin niyo nalang
ako.

I should take
precautions before
eyeing Mico. My

goodness and now

I'm having sleepless
nights again. Fudging
Mico I didn't know he
has this much effect
on me.

*BZZZT*

I lazily took my
phone. Sinong taong
gising pa ng alas tres
ng umaga ang
magtetext sa akin?

I opened it. I know na

sa isip ko I'm
expecting Mico to text
me.

Well, expectations
hurt kasi 8888 ang

nagtext. Fudging
8888, paasa.

Didn't know what

brought me to sleep
but thank goodness
nakatulog ako.

I wore my ID,
masyado akong
puyat para
makaakyat pa sa
usual na entrance ko
sa school. I didn't
even bother buying
mangoes. Dumiretso

na ako ng school
gate ng walang
kaartehan sa
katawan.

I'm not the old

cheerful Kane this
day siguro sobrang

pagod at puyat. Yung

mas malaki pa ang
eye bags ko kesa sa
boobs ko, mygahd.

"Looks like we have

some panda Kane
today. What's up girl?

Why do you have a

face like that?"

"Don't get me started

with that Chiara. I'm
sleepy."

"Obviously." and
apparently she's
rolling her eyes na
parang ang sarap
dukutin.

"Start b!tching some

other people Chiara,
you might get a
panda eye too. If you
know what I mean."

"Geez Kane didn't

know love would

make you go
sadistic."

I'm bothered, I'm

acting extremely
weird. I'm not me
today. Thanks to Mico

and cheers for that.

Sarcasm please.

A thought suddenly
popped in my mind,
do I also have the
same effect to him
like the way he

affects me? You know

Mico, the one I'm in
love with. Nah I don't
think so.

Mukhang hindi
naman papasok ang
first subject namin

kaya lumabas ako ng

room, kakamadali ko
kanina na baka
malate ako ay hindi
ako nakakain.

Pagewang gewang
akong naglakad at

ramdam ko ang
talukap ng mata kong
unti-unting
bumabagsak.

"You might fall when

you continue doing
that trick."

I looked up. There

again that 'falling'
word.

"It's not like you're the

only one who is
allowed to fall."

"I'm falling for you

and you're falling, if
ever, on the floor.
There's difference in

there. Ayusin mo nga

ang paglalakad mo.
You look horrible."

He passed by me.
Yun lang yun
sinermonan niya lang
ako at nilait. But the

usual, there it goes

again, napatulala
nanaman ako. Why
can't he stop being
straight forward sa
mga salitang
binibitiwan niya?
Specially the first
words! I'm troubled
for beef's steak!

Akala ko lumampas
na siya but then
again nagsalita
nanaman siya.

"You know, you can

get back to your old
self. I don't like it
when you're that
disturbed and witchy
looking. I might fall
out if ever you
continue being like
that."

Dun ako nagising sa

katotohanan. Bakit
nga ba ako
nagkakaganito?

On the process,
bumabalik na ako sa
dating ako. Grabe,
I'm really affected sa
mga sinabi ni Mico.
Siya na. Siyang siya
na.

"Mico!" I called him.

Mabuti nalang at sa
part ng school kung
saan kami ngayon ay
walang gaanong tao
kaya hindi kapansin

pansin ang
pinaggagawa namin.

He just turned cooly.

Can he stop being
cool?

"What?"

"Thank you for the

reminder."

"No problem."

"Mico!"

"What?!"

"Are you seriously

falling?"

"Do I look like I'm

joking?"

"If it happened that

you already fell, tell
me the soonest."

"You'll the first one to

know of course,

because you'll still

work for it."

My jaw dropped.
What was he
implying?

"I'll still be working for

what?" naguguluhang
tanong ko.

His hands travelled to

his chest. Finally he
touched the left side

of it, obviously he's

pointing to his heart.
After that he winked
and smirked and
gone away.

So I still have to work

for his heart hah?

Pero my goodness
habang ginagawa
niya yung action na
yun, my cheeks
blushed for sure. He
looked so cool doing
those moves. Lalo

akong namulat sa
katotohanang ang
gwapo gwapo niya!

Hihimatayin ako
konteng konte
nalang. I didn't know
he can be cool at the

same time hot. I am

hyperventilating and I
can feel my cheeks
heated na kala mo ay
inoven. It must be as
red as tomatoes now.

My heart beat
accelerated, tripled
than the usual.

Oh gosh Mico, I'm

going crazy because
of you.

She's Rich, He's

Richer : Chapter 4
~Believing in the
Power and Art of
LOVE...

*****

Mag-iisang buwan ng
ang nakalipas and I
must say improving
ang friendship namin
ni Mico. Friendship

nga ba? Haha ang

landi ko.

Seriously, kahit
masungit pa rin si
Mico na-e-enjoy ko
talaga ang oras
kapag kasama ko

siya. Kahit na
pinagtitinginan kami
tuwing naglalakad,
syempre kasi nga
ang gwapo niya plus
kadalasan parang
hinuhubaran na siya
sa titig ng mga babae
na nakakainis talaga

at hindi naman
maiiwasan.

Minsan nga gusto

kong isako siya para
akin lang siya. Ang
selfish ko ba? Pero
naisip ko, hah!

Mainggit sila kasi

kahit na on the way at
on the process
palang na nahuhulog
sa akin si Mico, at
least mas malaki ang
chance ko compared
sa kanila.

I guess maghanap
nalang sila ng kagaya
ni Mico to keep for
themselves. Pero
sorry sila mahirap
kaya maghanap at
magpa-ibig (naks for
the term) ng kagaya
niya. It takes time and

effort. Daig pa ang

babae.

On the other hand

next month na din
yung evaluation ko at
hindi ko alam kung
papaano yun. First

time lang namang

may pinaganito sila. I
guess I'm that rule
breaker enough.
Kinakabahan tuloy
ako sa kung
anumang ipapagawa
nila sa akin by next
month.

"You're spacing out.

Mind sharing your
thoughts?"

"Wala naman."

"Or maybe you're

thinking about me."

"Kapal mo talaga
Mico. Kumain ka na
nga lang."

He just shrugged and

continued eating.

"Ahhh Mico, hindi ka

ba kinakabahan next

month sa evaluation
kuno ko?"

"I trust you enough."

"P-pero what if
masira ko yung
reputation mo or
madisappoint sila sa
akin?"

Yumoko ako as sign

of frustration. He held

my chin at tinaas
yung mukha ko to
level his eyes from
mine.

Dug. Dug. Dug.

"Look at me."

Tinanggal ko kasi ang

tingin ko sa kanya.
Masyadong bumibilis
kasi ang tibok ng
puso ko na feeling ko

magkakaheart attact
ko.

"Come on look at
me."

Dahan dahan ko
siyang tiningnan.
When our eyes finally
met he said the
words that I, again,
didn't expect na
sasabihin niya at this
moment.

"I love you. Now will

that make you more
confident?"

Is he d-amn serious?
My heart beats faster
than ever. I'm happy

but a part of me still

doubts that. Kasi
baka sinasabi niya
lang yan para
mapagaan ang loob
ko. I don't want to
hear it kung hindi
naman pala totoo pa.

Pero am I just over

thinking?

"I-if you're just saying

that to make me more
confident then
plea---" he cut me off.

The usual Mico.

"I'm dead serious. I've

undergone sleepless
nights just to realize

what I feel for you

and you're not
believing me?"

Mahal niya ba talaga

ako? I can't just
believe it that easily.
Don't get me wrong, I

have reasons behind

my doubts. First, una
akong umamin sa
kanya at pwedeng
nadala lang siya ng
damdamin ko para sa
kanya. Ayoko naman
ng ganun. Sorry but I
need to be cautious

this time. Ewan, ang

gulo ko.

"It's not like that,

malay mo
naguguluhan ka lang.
Or may be
nagpapadalos dalos

ka lang para hindi

mawala ang trust ko
sa sarili ko. Para mag
gain ako ng
confidence. Mico
kung hindi mo pa ako
mahal, don't say
those three words."

"So you're not

believing me?"

Am I?

"Hindi naman pero

kasi---"

Pero kasi paano kung

hindi naman niya
talagang planong
lumabas yun sa bibig
niya? Tapos hindi

niya lang mabawi

kasi nga nasabi niya
na diba? Okay ano
bang pinaglalaban
ako? Ang akin lang
baka hindi niya pa
dapat sasabihin yun.

Or is it just me?

Ano ba Kane andyan

na yan oh! You've
worked for it for
months tapos mag
gaganyan ka? My

goodness
nakakabaliw.

"You don't trust me?"

Of course I trust him

pero I don't trust
myself. I still have
issues. Ang dami
pang what ifs sa utak
ko.

"It's not that, ka---"

"You think my
feelings are just some
kind of joke?"

"I---"

"Can't you just be

happy? Or you're not
at all?" he's getting
frustrated.

I wanted to say sorry

for making him feel
frustrated. Bakit ba
humantong pa ito sa
ganito? I should have
just shut my mouth
and accept that fact
may be he really
meant it. Pero kasi

aish! I must be really

stupid this time. Ugh!

Maybe I just don't

know how to react
kanina. Dapat hindi
ko na hinayaang

dumating pa sa
ganito.

Ang gulo gulo ko

talaga! Ughhhh!

"It's not ----" I'm trying

to defend myself but
he really was
annoyed this time.

"Fine!"

He stood up and
walks out. Nice Kane,
you played pretty well
this time. Waaaaaaah
Mico my loves I'm so
sorry. Gusto kong
isagaw yan pero wala
na, ang layo niya na.

Sana hindi nalang

ako nag over think.
Sa huli talaga ang
pagsisisi. Haay.
Hands up for your
stupidity Kane. You
did a good job and

you deserved a high

five on the face.

Overthinking is
stupidity remember
that.

Sinundan ko na si
Mico. Baka kasi
mamaya pa niyan
pag-ibig na maging
bato pa.

"Micooooo!"

Ginawa ko lahat ng
makakaya ko para
lang abutan siya.

I spread my arms at
tangkang hinarangan
siya but he refused.
Ahhh nagtatampo
nga ang my labs ko. I
therefore conclude.

Hindi ko alam pero

there's a part of me
na imbis gustong
magsorry ay lalo pa
siyang inisin. Pero
wag nalang baka kasi
mas lalo pa akong

mahirapang suyuin
ang labs ko.

Finally huminto siya

at tiningnan ako ng
seryoso

"Mico" I said
seriously.

"I'm sorry if I did not

believe you easily.
Maybe I still don't
have that much of

trust to myself and

to.... you. Don't get
me wrong hah I'm just
being honest. Alam
mo na dapat mag-isip
muna tayo pag may
time bago magkaroon
ng commitment.
Hehe. Pero kung di
mo na talaga

mapigilan ang bugso

ng damdamin mo
para sa akin which is
hindi maiiwasan kasi
nga maganda naman
talaga ako at dapat di
na pakawalan at
masabing the one
that got away, kasi
diba imagine Kane na

yun oh tapos
papakawalan mo pa?
Kaya di rin kita
masisisi kasi I'm
really a good catch
talaga. Hehe you
know, just sayin'."

This time hindi ko na

mabasa kung anong
nasa isip niya.
Masinsinan ko siyang
tinitigan for a matter
of seconds tapos
kumunot ang noo
niya.

Ano kayang nasa isip

ng lalakeng ito?

Oh my baka narealize
niyang hindi niya pala
talaga ako mahal.
No!! Hindi pwede.

"I really WAS angry.

But not until now."

I can feel my heart

gone dug.dug.dug.

Kilig much. Ewan

wala namang
nakakakikilig dun but
still kinilig ako. I
guess that's the
Power of Love
version 1.0.

Pero I can't help

myself from asking
question.

"Bakit hindi na?"

"Because I realized
that I can't afford to
be mad at the person
I love."

He smiled and
continued walking.

From that I was left

dumbfounded.

Nung nakabalik na
ako sa sarili ko I
followed him.

"So.... you... really...

love... me?"

"If I say yes, would

you now believe me
miss conceited rule
breaker?"

"Those words are so

painful but why when
it comes from your
mouth it is like music
to my ears?"

"I guess that's I love

you too. So let's go?"

He started walking
again. Sana manlang
hinawakan niya yung
kamay ko or

inakbayan manlang.
Mas effort sana kung
may action hindi yung
panay yaya at salita
lang siya. He has
sweet and cheezy
words but has
tasteless actions as
well.

Kumbaga yung salita

niya mouthwatering
desserts pero yung
actions niya mga
ulam na hindi
nalagyan ng
pampalasa, patay,
tasteless. Grrr.

Anyhow I still love

him.

"Teka naman oh!

Dahan dahan lang sa
paglalakad."

He did not answere

me even a single
freaking word!! But
again that's how he is

and maybe I love it

him being that even if
I it is not lovable at
all.

After being sweet

nagpapakasungit at
pa mysterious effect

nanaman siya. And

that made him even
cooler... plus he's hot
specially habang cool
na cool siyang
naglalakad while his
hands are on his
pockets. How I liked it
more if it is holding
my hands.

I giggled at that
thought.

"What are you

thinking?"

"Oh that? I'm just

thinking na what if
your hands are
holding mine, that
would be sweeter
than that of just
letting me follow you,

you know. You should

do sweet things kasi
lalo na at you
confessed your love
for me just a matter of
minutes ago.
Suggestion lang
naman."

"You're unbelievable."
he chuckled then held
my hand. "Happy?"

"Very much."
I smiled, a wide one.

"Teka saan tayo

pupunta?"

"Room."

"Agad adad? Bakit?"

"We have class."

"Pero may fifteen

minutes pa."

"We don't wanna be

late. Do we?"

"I don't mind being

late at all you know.
Can we ditch
insetead?"

Tinaas baba ko ang

kilay ko habang

sinusuggest ang
maganda kong ideya.

"No."

"Why not?'

"Because I said so."

"You're not the boss

of me."

"But please do not

forget that you are
asking the president
of this school to ditch
class with you. Plus it
is a major offense to
ditch classes----"

I cut him off. Oo nga

pala. Siya nga pala
ang presidente dito.
He is the role model.
He is mister perfect.
Bakit ba siya pa ang
niyaya ko. Ayan tuloy
naglitanya pa siya.
Pinangaralan pa ako.

Pusang gala maling

tao ang nayaya ko.

"Okay okay papasok

na mister man of
responsibilities."

"Good job."

Tahimik kaming
naglalakad and
suddenly napangiti
siya. That's unusual.

Ano kayang iniisip

niya?

"Bakit ka ngumingiti?"

"It's ironic. Very

funny." he said half
smiling.

"Ano nga yun?"

iritable kong tanong.
Hindi nalang kasi
sumagot ng diretso.

Baka mamaya ibang

babae ang dahilan ng
ngiti na yan. Naku
tatapyasan ko talaga
ang perpektong
mapupulang labi na
yan.

"Imagine, I'm the rule

and you're the rule
breaker and we're
loving each other. I
guess opposite really
attracts."

He sure is witty for

being able to think of
that. A smart logic
indeed.

Hindi ko
maitatangging

napangiti din ako sa

ideya niya yun.

The ruler + the rule

breaker = L-O-V-E

Funny but sweet.

Weird logic but witty
enough. Man of
responsibilities and
the ruler but fell in
love with the
conceited happy go
lucky rule breaker like
me.

Isn't it sweet?

"Aray! 'Wag mo nga

akong hampasin! Ang
sakit kaya! Paano
kung mag-asawa na

tayo, ano ako?

Battered wife?!
Kainis."

"You deserved it.

Gawin mo nalang
kasi ang pinapagawa
ko. Arte. Tss."

"Ano?!" Maarte daw

ako?! Wala ngang
kaartehan itong
ginagawa ko eh.

"Wala!"

"Sinisigawan mo ba
ako Mico?!"

"Kasi sinisigawan mo
ako! Sino ba sa atin
ang nauna?

Goodness, hindi ka
din dapat sumisigaw.
Hindi ka megaphone,
hindi ka announcer at
lalong hindi ka fire
alarm kaya wag kang
masyadong maingay.
Ang sakit mo sa ulo!"
he then massaged
his temple.

Ako pa? Ako pa ang

masakit sa ulo?

Siya nga itong parang

ewan.

Manghahampas ng
folded na dyaryo sa
kamay kasi hindi ako
nagchopstics! Yun
lang yun, ang babaw.

Pinag-aawayan na
namin. Eh sa gusto

ko magkutsara at
magtinidor tapos wala
palang spoon and
fork. Tapos chopstics
lang talaga meron edi
nagkamay ako. Bakit
ko papahirapan sarili
ko?

"Ugh. You did not

even bother to wash
your hands! That was
so ungraceful, Kane!"

"Pag ba naghugas
ako ng kamay
papakainin mo na
ako ng nakakamay?"

"Fine. Do whatever
pleases you."

iritableng sagot niya.

tse.
Siguro alam niya na
ring matigas talaga
ang ulo ko at ayaw
niya ng pahabain pa
ang pagtatalo namin
kaya hinayaan niya

nalang din ako sa

gusto ko.

Then I stood up tsaka

naghugas ng kamay.

Isa lang yan sa mga

walang kwentang
bagay na pinagaawayan namin.

Minsan pa nga kung

anong klase ba ng
damit ang susuotin

ko, pag-aawayan pa
namin. Gusto niya
kasi nakaformal ako
tapos gusto ko casual
lang pero sa
pagtatalo naming
yun, siya yung
nanalo. Party rin kasi
talaga ang
pupuntahan namin

kaya mas may point

talaga siya.

Madalas naman yung

pagsigaw, pagtakbo,
pag-akyat sa bakod
at hindi ko pagsuot

ng ID ang madalas
naming pagtalunan.

"Kane, nasaan ang ID

mo? How many times
do I have to tell you
na suotin mo yun lagi.
Estudyante ka at

kailangan mo yun.
You'll need that in
case of
emergencies."

Yan ang lagi niyang

linya. Dumating na
din sa point na

pinagawaan niya ako

ng benteng ID para
makasiguradong may
masusuot ako in case
na iniwan ko o
nalimutan ko o
nawala ako. Kaya
wala akong lusot para
hindi mag ID.

Peste saan ko ba
magagamit na
emergency ang ID?
Pangbukas ng
nakalock na pinto? I
just don't get it. Pero
wala akong laban eh
and somehow he

really, no, he always

has a point.

Another month had

passed. Wala
namang masyadong
nangyari, puro kilig,
bangayan, turuan at

kung anu-ano pang

medyo walang
kwentang bagay ang
ginawa namin ni Mico
ng magkasama.

Nakahiga ako ngayon

dito sa kama at

nagpapahinga. Grabe
parang kahapon lang
crush ko palang siya
ngayon meron na
kaming malanding
ugnayan/MU/mutual
understanding.

Speaking of kahapon,
pinatawag kami
kahapon sa guidance
office at
kinonggratulate si
Mico for a job well
done.

Akalain mo yun under

observation na pala
ako last week para sa
counseling ng actions
ko at pumasa ako.
Yey.

Mabuti at timing ang

pag observe nila kasi
medyo masama ang
pakiramdam ko last
week kaya wala ako
gaanong energy para
sumigaw, tumakbo at
kung anu-ano pa.
Kung nagkataon lagot
na.

Napangiti ako, as I
remembered that I
passed the
counseling but
nothing changed. I'm
still the carefree Kane
ang diperensya lang
ngayon is I have now

my Mico. Salamat
talaga sa principal na
may pakana kung
bakit ako napalapit
kay Mico.

The weekend was

boring. Kain, tulog,

computer, TV and the

cycle goes on and on.
Paulit ulit lang.

Monday, I was really

energetic. Maaga ako
ng 30 minutes, may

ID ako at una kong

hinanap si Mico.

Disappointed ako
nung hindi ko nakita
ang bag niya
pagpasok ko ng
room. I waited pero

walang Mico na
dumating. 2 minutes
before ng klase
dumating siya
nakakunot noo. I
greeted him pero he
just nod. What is his
problem?

"May problema ba?"

"None of your
business"

That was harsh.

Nasaktan ako sa
sinabi niya.
Sumimangot ako at
bumalik sa upua ko.

The whole lesson

was boring as usual.

The next subject

teacher arrived late
pero nagpaactivity
lang siya. The next
one discussed a
lesson which I did not
bother to listen at all.

I am still preoccupied
by the words that
Mico told me.

I don't know if it was

still my ego who is

hurting or rather my
heart.

Finally, the long

awaited RECESS has
come.

"I'm sorry. I didn't

mean to offend you.
Pagod at puyat lang
ako."
I looked up. It was
him.

"Concern lang naman

kasi ako. Wag ka
namang harsh ang
sakit kasi sa
pakiramdam ng
ganun. It is like you
are rejecting me or
tinataboy mo ako or
something worse

than that. Nakakainis

kasi. Talagang
talagang nakakainis
na nakakasakit na
basta hindi mo
maiexplain yung
feeling. Maarte na
kung maarte
nasaktan lang talaga
ako. Hindi ko alam

kung ego ko ba yung

natapakan o yung
feelings/damdamin
ko."

I walked out.

Akala ko susunod
siya sa akin but to my
dismay hindi niya ako
sinundan. Aish!
Nakakainis,
nakakainis siya.
Nakakainis talaga.
Nasabi ko na bang
nakakainis siya?

Aish. Nakakainis
talaga.

Ugh! Nagpapakipot
lang naman ako eh!
Akala ko kasi
lalambingin niya ako.
Mali pala ako. Isang

maling akala, tagos

hanggang buto,
sagad hanggang
puso. Haaay.

Mag-isa akong
naglunch. Maybe
wala talagang plano
si Mico na makipagayos sa akin.

Seriously? Am I not
worth of his time? Ni

hindi niya manlang

ako pinuntahan para
yayaing maglunch.
Dirediretso lang
siyang lumabas at
hindi ko alam kung
saan na pumunta.

Kawawa naman itong

pagkain, lamog na
kakahalo halo ko.
Nawalan na din pala
ako ng ganang
kumain.

May mali nga ba sa

ginawa ko kanina? I
should have think first
siguro bago
nagsalita.

Sana inintindi ko
muna si Mico, baka

marami lang talaga

siyang ginagawa. I
should have been
more understanding.
Minsan kasi sensitive
din ako e, dapat
talaga hindi ko nalang
sinabayan.

I lazily stood up
pagkatapos kong
kumain. Bumalik na
din naman ako sa
room, wala naman
akong pupuntahan
eh.

"What's with the

face?"

"Wala ito Chiars."

"Oww okay. You are

so lucky kaya girl
hihi."

"Hah?"

Lucky? Paano ako

naging swerte eh
todo busangot na nga
ako tapos naisip niya
pa yun?

"Ahh wala wala.

Nevermind. Ahm ge

I'm ahh going to the

uhm canteen to buy
more foods, hehe."
She's weird.

Pumasok na lahat
since malapit na
magtime. Tumititig

ako kay Mico pero

niisang sulyap mula
sa kanya wala akong
nakuha.

Mukhang pagod siya,

napansin ko lang
naman. He must be

really busy, sana

inintindi ko na nga
lang siya talaga. I
wanted to say sorry.

Sige, it is decided,
mamayang uwian
magsosorry ako sa

kanya. Tsaka lagi

nalang siya ang
nagpapasensya sa
akin this past few
days kaya dapat
suklian ko yun.

Malapit na ang
dismissal at hindi ko
alam kung paano ko
iaapproach si Mico.
Hindi ko alam kung
ano bang dapat
sabihin. Naman oh!
Tss.

Dapat kaya ganito...

"Mico I'm sorry for

being so
insensitive----" ughh
hindi hindi. Parang
sinasabi ko namang

ako ang may

kasalanan lahat, pero
ako nga ba? Ahhhh!
Kainis!

"Okay, class
dismissed."

Bahala na nga, here

goes nothing.
Magsosorry nalang
ako ng mula sa puso,
yung hindi scripted. I
know when you say
anything right from
the heart it will bring

out the best. So yeah,

hinga ng malalim
Kane.

Tatayo na sana ako

kaso paglingon ko
nakalabas na si Mico,

wala na siya sa
room.

"I'm hopeless, really.

Kainis naman oh.
Arte arte mo naman
kasi e."

"Excuse me?"
maarteng tanong ni
Chiara who
happened to be
beside me. Ngayon
ko lang napansin
nandyan pala siya.

"Are you referring to

me?" dugtong pa nito.

"Pag maarte ikaw

agad? Di ba pwedeng
kausap ko muna ang
sarili ko? Aish."

"Whatever. Why are

nakasimangot ba?
Let's go?"

"Let's go? Anong let's

go ka dyan?" kunot
noo kong tanong.

She is really weird

kasi hindi naman
talaga kami pwedeng
sabay umuwi kaya

there is no way in
heaven na
magyayaya siyang
umuwi kasi
magkahiwalay kami
ng dadaanan.

"We are going

somewhere."

"Anong somewhere
ka dyan? Hindi ako
sasama sa mga gimik
niyo 'no. Pass ako
dyan."

"Pahard to get. Just

come with me. You'll
surely gonna love this
one."

Paano pa ako
makakatanggi eh
hinatak na niya ako.

"Saan ba tayo
pupunta? Tsaka wait,
ikaw magdadrive?
May license ka ba?

My gahd ayoko pa
mamatay Chiara."

Paano pinasakay
niya ako sa shotgun
seat tapos sa driver's
seat siya ng kotse
sumakay.

"Relax. Actually test

drive ko palang ito."

Napaawang ang bibig

ko at lumaki ang

mata ko sa sinabi
niya.

"Seriously? Jinojoke
mo ba ako?"

"Oh tama na. Just

shut up Kane. Tss.
Ang presidente nga
naman kapag
nagmahal damay
lahat ng
nasasakupan amp."

Hindi ko na
naintindihan yung huli
niyang sinabi
perohindi ko na rin
tinanong kung ano ba
yun, malamang none
sense din.

"For all I know hindi

ka talaga nakakausap
ng maayos. Bakit pa
ba ako umaasa na
sasagot ka ng
maayos? Tss."

Sayang sa laway ang

makipag-usap ka
Chiara, seriously.

After an hour or two

huminto na ang
sasakyan. Blame it sa
traffic kaya natagalan

kami sa kung saan

man itong pinuntahan
namin.

"We're here."

"Ano ba kasing
gagawin natin dito?"

"You'll find out the

soonest. Mauna ka
na, ipapark ko lang
itong sasakyan."

Tinuro niya yung

pupuntahan at
susundan kong daan.
Kahit na medyo
nagtataka e nauna pa
rin ako kasi baka
matagalan pa yun.

Ang dilim naman dito.

Anong lugar ba ito?
For some reasons
hindi naman ako
kinakabahan kahit na
ganito kadilim dito.

May signs din kung

saan ako liliko kaya
hindi naman ako
naliligaw

I walked and walked

hanggang sa may

nakita akong red na

heart-shaped balloon.

May nakasulat dun

kaya binasa ko.

I felt something so
inevitable...

Naglakad ako ulit at

nakakita ng parehas
na klase ng balloon at
may nakasulat din
dun.

that I didn't know I'm

capable...

Ang kata but sweet.

Kinikilig ako. Teka

para sa akin ba ito?

Baka naman para kay
Chiara pero baka
para sa akin nga.

Napapangiti ako,
kinakabahan. Ewan.

Again, I found the

same balloon at may
nakasulat pa rin dun.

Hey, did I mention

that you're lovable? :)

Hindi ko napigilang
mapangiti. This is just
so unexplainable.

Nakita ko sa kabilang
side ng mga balloons
may nakalagay rin na
words. Each balloon
may 1 word pala sa
likod, ngayon ko lang
napansin and guess
what? The words are
I, You and Love.

I guess it's I Love You

.

Oh no, may
manliligaw ako? Hindi
ako pwedeng kiligin

dahil para kay Mico

lang ang kilig vibes
ko waaaah. Ang
ganda ko kasi
masyado baka may
ibang suitor ako, hindi
pwede huhu.

"Nagustuhan mo ba?"

Galing sa mga
balloons nalipat ang
tingin ko sa taong
nagsalita.

"M-mico" he smiled.

I looked around,
nakarating na pala
ako sa parang
pinakagitna ng lugar
na ito.

Yung mga puno may

mga nakasabit na
lanterns na heart sa
mga sanga nito.
Tapos may rose
petals na red na
nakakalat sa ground.

Nakaform ito ng heart

at nasa gitna kami.

Si Mico may bitbit na

bulaklak at
napapalibutan kami
ng mga kaklase

namimg may hawak

na banner.

The words written on

the banner is...

Will you be my
girlfriend Kane?

Mico really is the

sweetest cold hearted
man I have ever met.

Kinurot ko ang pisngi

ko baka kasi
panaginip nanaman.

Luckily, hindi.

"So?" he ask na
naiinip. Same old
Mico. Atat. Tss.

"Kaya ka ba pagod at
puyat kasi

pinaghandaan mo
ito?" he smiled.

Ang tanga ko naman,

inaway ko siya tapos
ito pala ang dahilan
kaya busy siya.

"Yes."

"So it's official. I'm so

happy Kane."

I hugged him tapos

nagsorry ako. Lahat
ng nandun nagcheer
para sa amin.

Ang saya saya ko,

sobra. Naiiyak ako sa
sobrang tuwa.

"I love you Mico."

"I know."

Hinampas ko siya,
badtrip naman oh,

"Dapat I love you too.

Kainis naman oh."

"All the efforts say it

all Kane. Actions are
better than words
right? But I guess
words plus actions
would probabbly be
the best so, I love you
too."

I'm having sugar rush

sa sobrang kasweetan niya, p*kshet.
Mapapamura ka sa
tamis.

----------------------------------------------------------

CORRECT ME IF I
HAVE TYPOS AND
WRONG
GRAMMARS <3

FB: Girlprincess
Wattpad
Twitter:
@Vevenuusss

Pagkatapos ng
madramang proposal
niya ay dumiretso na
kami sa isang
mamahaling
restaurant. Of course,
he's rich, he has
money. Wala ng iba
pang explanation pa,
alangan namang sa

turo turo niya ako

dalhin. Eh bagoong
nga nag-iinarte na
itong boyfriend ko.

Bigla akong tinamaan

ng kilig. Grabe ang
sarap naman sabihin

yung word na
'boyfriend ko'.

Kinikilig talaga ako

everytime na
maaalala kong kami
na pala.

"You look like a dog

when you smile like
that, quit it."

Minsan talaga may

pagkabwisit itong si

Mico. Pero despite

that I think it is his
unique way to be
sweet sa akin. And
sometimes
nakakapikon. Pero
wala e, minahal ko
siya, everything about
him pagmamahal ang
sinisigaw ng puso ko.

"Mico! You're mean.

Tsaka ha, ni hindi mo
nga ako niligawan."

"I did."

"You did?"

"Ahah."

Sa pagkakatanda ko
hindi niya ako
niligawan. Pero
parang oo nga,
niligawan niya ata
ako. Ewan. I asked
him pero ang sinabi
niya lang ay I love
you. Minsan ang
sarap basagan ng

glass wine nito sa ulo

e. Ang ayos kasi
masyadong kausap.

"Hoy! Pansinin mo
kaya ako! O di kaya
ay sagutin manlang
ng maayos."

Uminom siya ng tubig

then wiped his face
tapos tumingin siya
sa akin.

"In the first place,

courting isn't needed.
I don't see the point
of courting bago kayo
maging
magkarelasyon. I can
prove you how much
I love you anytime,
anywhere. Tsaka
manliligaw pa ba ako

e dun din naman ang

punta nun, magiging
tayo at tayo rin."

He is soooo sure of
himself.

"On the second

thought, why not
marry me? Dun din
naman ang punta
nun."

"Are you crazy?"

"Crazy for you Kane."

Namula ako. Pusang

gala with packing
tape, ang init ng

pisngi ko. Paano

niyang nagawang
kumain ulit
pagkatapos niyang
sabihin yun?
Samantalang ako ni
gumalaw pagkatapos
ng narinig ko eh di ko
magawa.

He has that effect on

me na nakakabaliw.
Gosh, this love is
making me crazy.
Pero syempre hindi
ako baliw 'no,
exaggerated
expression lang yun.

Nung makarecover
na ako, kumain na rin
ako. He really has a
table manners.
Napakaproper niya
talaga, I can't help to
admire him. Napaisip

ako, kahit na ganito

akong walang
kaclass class na
babae mahal niya
kaya talaga ako?

So I took the risk. I

asked. Alam ko

naman kasing hindi

ako madidisappoint
sa isasagot niya e.

"Do you really love

me Mico?"

"Don't you dare doubt

my love for you
because this love I'm
giving is more than
you can ever
imagine."

That left me
speechless. I stood
up, pumunta ako sa
kanya and hugged
him real tight.

"I love you more

Mico."

He faced me and
asked a freaking
weird question

"Hindi ka naman
sexy. Flat nga eh. But
seriously? Ginamitan
mo ba ako ng
gayuma para lang
mainlove ako sa'yo?"

Hinampas ko siya.
May curves kaya ako.
Teka, kailangan niya
ba talagang sirain
ang moment?

"Panira ka din ng
moment eh."

"I just learned that

from you."

"Thank you hah? Yan

pa talaga natutunan

mo sa akin. How
nice."

"But you know what is

the best thing I
learned from you?"

"The 'how to be
happy' lesson na
tinuro ko sayo
months ago?"

"Nope"

"Hah? Ano pala?"

"It's the art of love."

She's Rich, He's

Richer : Chapter 5
~When Sweet
Dreams Are Over...

*****

November 28, 20**.

The day I will never
forget.

The surprises he
made for me, the kilig
vibes I have felt. All

those sweet words

worth hearing over
and over again,
though it really hurts
now remembering
those.

It's so unbelievable
how fast years gone
by. How things
happened roughly.
How my heart was
broken three years
ago.

He was exactly what I

want. The perfect
face, the not-soperfect attitude, the
responsible feels,
everything even his
flaws, I loved them
all.

Too bad, maybe

we're really meant to
fall apart.

I'm the one who have

mistaken. I pressured
him, I demand too

much time from him.

I'm the one at fault.
I'm the one who
broke up with him. I
refused. My pride and
ego took my whole
being that time and I
regretted it.

Akala ko, I need to

run away just to see if
he will run after me.
So I did.

"Micooooo!"

"Kane, I'm busy. I'll

get back to you."

"Pero nag promise ka

na pupunta tayo s----"

"I'm sorry. I have lots

of tasks to do. May
be next time. You can
wait right?"

"FINE! Ako naman

lagi ang naga-adjust

e. Ako lang naman

ang nag-eeffort dito.
Lagi ka kasing busy.
If you really love me,
you'll find time! I hate
you."

"Okay fine. I'll finish

this one tomorrow.
Tara na. If that's what
you want."

"Wag na! I'll go by

myself. Idate mo

nalang yang paper

works mo!"

I was so childish and

immature and I hate
myself for that, I
really do.

"I'm sorry Kane."

"No Mico, I think the

school needs you
more than I do. Let's

just break up. You

see, pag nagbreak na
tayo, you can have all
the time for your
works. I can't demand
time from you, wala
na akong karapatan.
Nakakasawa na din
kung ganitong away
lang tayo ng away.

It's better if we're not

together. It's just a
highschool love,
magbebreak din tayo
kung hindi man
ngayon, sooner.
Bihira lang ang
forever talaga kung
nagsimula sa
highschool. Parehas

lang tayong
nahihirapan."

Mark the bitterness

from all those words.

"No Kane, when I

love, I love. I'm trying
to understand you
and I already do. You
need time from me.
I'm sorry kung hindi
ko naibigay sa'yo yun
the moment you
asked for it. I'm trying
my best here. Just

please give me a
chance to prove how
much I can sacrifice
for you."

"I'm sorry pero

nahihirapan lang ako.
Ang hirap kaya

sumunod ng
sumunod sa kung
saan ka pumunta.
Ang hirap
magpapansin. Wala,
nakakasawa"

"I don't know what I

meant to you, I don't
know what you feel
for, I don't know
where to stand in this
relationship, all I
know is I love you
Kane."

"No more sweet

words for me Mico.
I'm tired. Good night.
Umuwi ka na."

"Please don't give up

on me."

"I'm not giving up on

you, I'm letting you
free."

Crap. I hate acting

like I don't care when
in fact I'm hurt and in
full pain when I said
those crappy words.

"Do you really loved

me? Ang dali naman

para sa'yo para mag

let go." he laughed

"I'm tired of fighting

for your attention."

"Tell me, straight into

my eyes how you
exactly feel for me
right now."

"I regret everything. I

feel stupid for loving
you. I feel happy that

it will all be over

soon. You want me to
be happy? Just stay...
stay away from me."

"If that's what makes

you happy."

"Thank you."

"Don;t expect me to
say 'no problem'."

After that he left.

That night was full of

lies and heartaches.

Nagsisisi ako. Sinabi

ko sa sarili ko na
kapag kinausap niya
ako, babalik ako sa

kanya even if he
didn't asked for it.

Pero wala. Parang

wala lang sa kanya.
He even ignored me.
I tried to approach
him, I did but it was

all useless. Iniwasan

niya ako.
Nakakapagod na
maghabol, when I
stopped chasing him
all the chances are all
gone too.

Nakakainis,
magsasabi ako ng
mga bagay na hindi
ko naman pala
kayang panindigan.
Words cannot be
taken back that
easily. The damage
was done. A really big
damage.

Hanggang nag
graduation na,
walang pansinan.
Parang walang
nangyari. Ang cold
niya sa akin.

Physical pain really

was no match to
emotional pain.

It is something na
hindi magagamot, the

more you want to

forget, the more you
remember everything.

Like how I'm

remembering it all
now.

After the graduation

day, I told myself,
maybe it was really
the end for us.

That I am meant to
meet him but not
meant to stay with
him

It's just a highschool

love....

A first love that never

meant to last.

Mabuti nalang at
naimbento ang

camera, nakukuha at
napepreserve pa nito
ang mga alaalang
maaaring hindi na
mauulit pa kailanman.

Napangiti ako ng
makita ang larawan

kung saan nandun

ako at si Mico,
masayang masaya
habang nasa isang
roller coaster ride.

Meron ding kumakain

kami ng cotton candy.

Unti-unting tumutulo
ang luha ko. Hindi pa
nga talaga ako
nakakapag move-on.

Isinara ko na ang
photo album at
nilagay sa isang box,

kasama nito ang

iba't-ibang bagay na
naibigay sa akin ni
Mico. Simula sa
keychains, maliit na
teddy bear, kwintas,
at kung anu-ano pang
mga bagay na lubos
na nakakapagpaalala
sa kanya.

Pinahid ko ang luha

ko. Wala na rin
namang magagawa
ang mga ito. Hindi na
nito mababalik kung
anong meron kami
dati.

Yea, truth hurts.

Tiningnan ko ang
orasan, mahuhuli na
ako at kailangan ko

ng makaalis kung
ayaw kong mahuli sa
klase. Quota na ako
sa prof ko kahit
mabait yun.

"Manong, tayo na po
at mahuhuli na ako."

"Nakung bata ka,

wala ka pa ring
pinagbago. Dala mo
ba ang ID mo?"

Yumuko ako. ID? Sa

tatlong taon kong
nasa college ni isang
beses hindi ko
nakalimutang dalhin
yan. Wala na kasing
magpapagawa ng
benteng ID para sa
akin ngayon.

"Ay oo nga pala, late

ka man lagi tulad
noong highschool ka
pero hindi mo
nakakalimutang
dalhin ang ID mo
ngayon. Pasensya na

nakasanayan ko na
kasi iyon iha. Haha"

Nasaan na kaya siya

ngayon? Kamusta na
siya? Iniisip niya rin
kaya ako gaya ng
pag-iisip ko sa

kanya? Nah,
masyadong mahaba
ang tatlong taon.
Nakamove-on na
siguro yun.

Buti pa siya kung

sakali.

May fifteen minutes

pa bago magsimula
ang klase ko, mabuti
at hindi traffic
ngayon.

Tumambay muna ako

sa canteen.
Malamang mamaya
maya ay nandito na
rin si Karen.

Sino nga ba si
Karen? Nakilala ko
siya noong unang
taon ko palang dito
sa kolehiyo. Siya
yung nakaagawan ko
sa pwesto sa jeep.
Bilang pagbawi,
nilakad ko kay
mommy ang

scholarship niya.
Muntik na kasi siyang
magdrop out dahil sa
financial problem.

Naging isang
mabuting kaibigan
siya sa akin. Tuwing

nalulungkot ako siya

ang nagpapasaya sa
akin. Si Chiara
naman na isa sa
naging malapit kong
kaibigan ay sa ibang
school nag-aaral.

She's been my
highschool friend
pero hindi na kami
ganoong
nagcocommunicate.

"Mukhang malalim
ang iniisip natin ah?"

"Oy Karen, anong

gusto mong kainin?
Libre na kita."

"Wala, busog ako.

Mayaman ata kami
ngayon, nakabili ng
pandesal si inay."

Yan ang gusto ko sa

kanya. Simpleng

pamumuhay,
simpleng kaibigan
pero totoo.

"Aba ayos ah. Pero

baka nagutom ka,
alam mo na, Math

ang unang subject

mo hahaha."

Simula ng hinila ko
ang buhok niya at
nakipag-agawan sa
pwesto sa jeep noong
highschool, magaan

na talaga ang loob ko

sa kanya. Para bang
tadhana na ang
maging magkaibigan
kami.

"Kaya nga,
nakakainis yung

schedule ko, buti

pagtapos nun ay may
30 minutes akong
bakante. Pumunta ka
na sa klase mo baka
mahuli ka. Wag mo
nalang akong
alalahanin. Mamaya
nalang tayo ulit
magkita."

"Sige mauuna na
ako. Byeee."

I'm still the old

cheerful Kane, pero

hindi ngayong araw.

Pagkatapos kong
magsenti kanina sa
mga pictures, wala
akong energy
ngayon.

"Ouch!" / "Aray!"
sabay na daing
namin ng babaeng
nakabanggan ko.

Sa sobrang busy ko
sa pakikipagtitigan sa
lupa hindi ko

napansing may
nakabangga ako. Isa
pa itong t*tanga t*nga
rin, parehas lang
kami. Kasi kung
nakaiwas siya hindi
sana kami
magkakabanggaan.
Gayunpaman may
kasalanan pa rin ako.

"Sorry miss. Ayos ka

lang ba?" tanong ko
rito.

Tinulungan ko na rin
siyang damputin ang
nakakalat niyang
gamit. Make-up
powder, lip gloss,
notebook, cute na
ballpen, at pamilyar
na lalake sa picture.
P-parang si Mico.

Tinitingnan ko palang
ito ng mabuti pero
hinablot na niya.

"Yah. I'm okay.

Thanks."

May kausap pala siya

sa cellphone kaya
hindi rin niya talaga
ako siguro napansin.
Busy na busy rin siya
sa pagbabalik ng

mga gamit sa bag

niya.

"Sige, mauuna na
ako."

"Yah. I'm sorry rin

pala. I'm not looking
din kasi. Sorry
talaga."

Tumango nalang ako

at ngumiti.

Konting hakbang
palang pero hindi ko
sinasadyang marinig
ang pakikipag-usap
niya sa taong nasa
kabilang linya.

"Sorry Mico, I
bumped into
someone... Yah, I'm
okay... Sure, see you
later... Hoy mister
Ensomo, don't be late
okay?... Okay bye."

I froze the moment

that I've heard the
last three words.

"I love you."

Hindi, hindi. Ang Mico

niya at Mico ko ay
magkaiba. Oh shatap
Kane, sinong niloko
mo? Wala ka ng
Mico. Matagal mo ng
pinagtabuyan.

Hindi mo rin ba
narinig ang sinabi
niya, Ensomo. Mico
Ensomo.

Oo maraming Mico,
maraming may
apelyidong Ensomo.

Pero pag pinagsama

na yan, hindi
malabong ang taong
kausap niya at ang
taong iniisip ko ay
iisa. Oh sure
posibleng may 2 o
tatlong Mico Ensomo,
pero anong palusot
ko sa sarili ko ang

gagawin para
makubinsing hindi
nga yun siya lalo na
at may picture pa
akong nakita.

Oh gahd please no. It

can't be.

Sino ulit ang niloko

ko? Of course it can
be.

Maganda ang
babaeng
nakasalubong ko,
makinis, halatang
elegante. Hindi
malabong... Aish ano
ba itong iniisip ko.

The moment I let him

free ay parang
pinamigay ko na rin
siya. Pero would it be
bad if I still fight for
him?

Will everything be
worth the risk?
Please like my official
READER's PAGE
---->
https://www.facebook.
com/girlprincessstorie
s

Diyan po ako
magpopost kung
kailan ang update,
mag e-entertain ng
questions.
Makikipagchikahan.
LAHAT!

Kailangan ko din pala

ng ADMINS dyan :)
Salamat po.

--------------------------------------------

Nagmadali akong
lumabas ng room
pagkatapos
magdismiss ng prof.
Huling subject para
sa araw na ito.

Sa totoo lang walang

pumasok sa utak ko,
busy kasi ito sa pagiisip kung paano ko
mahahanap si Mico.
Gayunpaman,
naniniwala pa rin ako
sa Power of Love.

Kailangan kong
mahanap yung
nakabanggaang
babae ko kanina, siya
lang ang susi para
makita ko ulit si Mico.

Pero paano ko nga

siya mahahanap?

Tama! Mag-aabang
ako sa gate.
Pumwesto na ako at
tumayo sa gilid banda
ng gate habang

pinagmamasdan ang
mga dumadaan.

Ang dami ko ng
mukhang nakita, ibaibang shapes. May
bilog, oblong,
pentagon, square,

parihaba, patulis pero

nakng! Wala, di ko pa
rin natatagpuan yung
babaeng yun. Magiisang oras na ako
dito, pawis na pawis
at haggard na
haggard pero di pa
rin natitinag.

"Hoy! Mukha kang

ewan. Ano bang
ginagawa mo riyan sa
may gate? Kanina ka
pa ata dyan. Tsaka
mukha ka na ring
basang sisiw."

"OJT ko para maging

guwardya. Wag ka
nga magulo Karen,
tabi. Oy ne! ID mo."
sigaw ko sa babaeng
dumaan.

Tiningnan ako nito na

parang nababaliw na
ba ako o mukhang
nantitrip siguro. Nga
naman, palabas na
siya ng school tapos
hahanapan ko pa
siya ng ID.

ID. ID. ID.

napahagulgol ako.
Ang sakit sakit na
niya. Kakaiba talaga
kapag tinamaan ka
ng power of love.

"Hoy Kane, anong

problema mo? Wag
ka nga dito umiyak,
nakakahiya,"

"Ka, wala nang

magpapagawa sa
akin ng benteng ID."

"Hindi mo naman
kailangan ng benteng
ID. Tsaka baliw ka
ba? Anong gagawin
mo dun? Garland?
Kwintas? Tatakbo ka
ba sa eleksyon at

mamimigay ng
souvenir? Adik ka
ba?"

Tuloy tuloy ang luha

ko. Sobrang bigat na

ng pakiramdam ko.
For three years akala
ko on going ang
pagmomove on ko.
Yun pala, habang
patagal ng patagal
mas lalong
bumabaon siya dito
sa puso ko.

"Ano ba Kane, bakit

ka ba umiiyak?"

"Ang t*nga ko, ang

t*nga t*nga. Kung
sana di ako nag-

inarte edi masaya

ako ngayon. Kung
sana hindi ako naging
sensitive masyado
edi kasama niya ako
ngayon."

"Shhh Kane, wala na.

Nangyari na. Wala na
tayong magagawa."

"I want him back."

sambit ko sabay sa
paghikbi na hindi ko
mapigilan. It's so

painful that I can't

hold it back anymore.

"If that is what will

make you happy
bestfriend, I'll help
you. You chase him,
I'll support you. Moral

support lang ah?

Wala akong pera
para suportahan ka in
terms of financial
support. Dito lang ako
sa likod mo, pag wala
ako sa likod mo baka
wala akong
pamasahe para
sundan ka. Pag

nadapa ka ulit,
nandito ako para
tulungan kang
tumayo pero bawal
utang ha?"

Hinampas ko siya.
Napangiti ako at

pinahid ang luha ko.

Ang swerte ko at may
kaibigan akong
handang dumamay
sa akin sa panahong
kailangan ko.

"Biro lang. Pero yung

mga una kong sinabi,
totoo yun. Totoo yung
first two sentece,
seryoso."

"Salamat bestfriend
ha? Baka nabaliw na
ako kung wala ka."

"Ano pa nga ba? Eh

wala namang ibang
trabaho ang
bestfriend kundi

sulsulan ang
bestfriend rin niya.
Basta kapag game
over na at hopeless
ka na talaga, give up
na ha? Ang pagiging
t*nga hindi dapat
ginagawang hobby
yan. Pagbibigyan kita
sa kahibangan mo

ngayon pero sinasabi

ko sa'yo, may
limitasyon yan."

"Oo na. I love you

bestfriend. Salamat
talaga."

"Pero teka paano

natin mahahanap ang
first love mo?"

"Correction, true love

ata."

"Ata! Oh, saan nga

natin hahanapin?"

"Mag-antay pa tayo
rito."

"Adik ka ba? Paano

kung nakaalis na
yun? Di ka nag-iisip."

"Oh eh ano pala?"

"Alam mo naman
siguro bahay niya.
Kung hindi edi
ipahanap mo, may
pera ka naman.
Gamitin mo, parang
yang utak mo,

gamitin mo rin. Hindi

panay puso."

Oo nga 'no? Tsaka

hindi pa rin naman
siguro sila lumilipat.
Nadala na niya kasi
ako noon sa bahay

nila para ipakilala sa

mga magulang niya.

Kung wala naman na

sila doon sa dati
nilang bahay at
lumipat na nga edi
maghahire ako ng

maghahanap para sa
akin.

"Alam ko kung saan.

Tara."

"Ngayon na? Di
pwede bukas? Baka
hahanapin ako ni
nanay, magsasaing
pa ako."

"Oorder-an ko nalang
sila ng makakain. Ako

ng bahala dun.
Marami namang
nagdedeliver. Ako na
rin magpapaalam
sa'yo. Malakas yata
ako kay tita."

Nagcommute kami.
Hindi na ako madalas
nagpapasundo kay
manong Greg,
bibihira nalang.
Minsan kung
kailangan lang talaga.

"Sigurado ka ba ito
yun?"

"Oo. Ito yun. Wag

t*nga, gamiting ang
mata. Ensomo
Residence. Ayos na
ba Karen?"

"Sorry naman po
diba? Oh anong
gagawin natin,
papasukin natin? Hoy
ha, mahirap kami
pero hindi ko pa
naranasang maging

akyat bahay. Wait.

Kane, may
paparating na
sasakyan."

Nagtago kami sa
damuhan. Lumitaw
ang itim na sasakyan.

Mico's Mclaren,
specifically.

Sinarhan naman
agad ang gate pero
dahil may mga
spaces naman sa
mga bakal bakal o

kung anumang tawag

dun nagawa naming
sumilip. Nang nasa
loob na nga ito
bumukas ang
sasakyan. I thought
siya lang pero umikot
siya at binuksan ang
pinto sa may
passenger seat. Yun

na nga ang
ikinatatakot ko,
lumabas yung
babaeng nakabangga
ko.

"Oh? Ano nang plano

Kane? Ano nang
gagawin mo?"

Oo nga, ano na nga

ba ang gagawin ko?
Wala sa sarili ko

siyang sinagot.
Bahala na.

"I'll begin the

chasing."
Pag-uwi ko I
immediately lay

down. I hugged my
pillow and cried. I
don't know.

I'm just overthinking

things and the
possibilities. Ayoko
na naman talagang i-

win back si Mico pero

my heart keeps on
telling me to do so.

Tao lang akong

nagmamahal, never
judge me for my
decisions. I may be

hurting myself now

but at the same time
I'm learning things.

It won't rain forever

and even if it will, I'll
just dance with it.
Happiness isn't

constant and neither

is pain.

Let me try to win

Mico's heart back and
if I did not succeed,
for sure I will learn a
lot of things and may

be I will move-on
willingly and try as
hard as I can to find
my own peace of
mind. Pain can let me
realize things, just
like how I realized
that I should
somehow fight not

just for him but also

for myself.

Lahat ng gagawin
may consequences,
you don't just sit
around and hurt
yourself silently. It's

like hinahayaan mong

patayin ka without
even fighting back.

I'll fight and kung

hindi talaga pwedeng
maging kami, I'll raise
my white flag.

But first let me show

him how much I love
him. I'll get every
chance para
mapatunayang I
really did loved and

continuously loving
him.

Everyone might not

see things as I do but
my decisions are
final.

I'm gonna get him

back pero sa ngayon
inaantok na ako. I
relaxed myself and
sleep.

The sun's rays are

telling me to get up
as early as seven. I'm
not a morning person.
Weekend ngayon
dapat ang gising ko
mamayang eleven
pa.

Gusto ko pa sanang
matulog pero
nakabalandra na sa
mukha ko ang sinag
ng araw. Ano pa ba
ang magagawa ko?
Edi bumangon at
naligo.

Gagala nalang muna

ako para marelax
naman kahit papano.
Kesa naman
ngumanga ako dito
sa bahay. Minsan
lang naman ako kung

lumabas. Tatawagan
ko nalang siguro si
Karen para
makapagpasama.

"Ka! Magbihis ka na,

susunduin kita dyan.
Mall tayo."

"Maglalaba pa ako.
Ikaw nalang."

"Magpapadala ako ng
labandera dyan."

"Kane, hindi lahat ng

bagay madadaan sa
pera. Sige na kaya
mo na yan mag-isa.
Malaki ka na."

"Salamat sa suporta
bestfriend ha?" note
the sarcasm

"No problem. Love

you too. Sige na,

aayusin ko pa itong
labada."

Sa tingin ko, lalakad

nga ako ng mag-isa.
Naman oh!

Nagpahatid ako kay

manong Greg.
Pinauwi ko rin
kaagad. Kaya ko na
naman ang sarili ko.
Matatagalan kasi ako
at masasayang lang
ang oras niya kung
iintayin niya pa ako.

Gaya nga ng sinabi ni

Karen, hindi lahat ng
bagay madadaan sa
pera. Just like time.
You can never bring it
back once it was
wasted. Just like how
I wasted it three
years ago.

Speaking of time,
napansin kong wala
sa wrist ko yung wrist
watch ko. Syempre
wrist watch nga e
kaya sa wrist.
Alangang wall clock
ang ilagay ko sa wrist

ko edi mukha akong

t*nga. Parang gaga
lang. I laughed at the
idea, imagine? I'm
wearing a wall clock.
Awkward.

Ay oo nga pala.
Nawawala ang wrist
watch ko. Saan ko
kaya yun nailagay?
Hindi kaya nahulog
ko? Wag naman
sana.

Kinalkal ko ang bag

ko, nasaan na kaya
yun? Sobrang
importante sa akin
nun.
Pinagtrabahuhan yun
ni Karen. Kahit na tig
limang daan lang
ang halaga nun, iba

ang sentimental value

nun para sa akin.

Nasaan na ba kasi?!

"Aray!"

"Sorry. I wasn't
looking kasi."

"O-okay lang. Ikaw

nanaman?!"

Siya rin kasi yung

babaeng nakabangga
ko kahapon. Siya rin
yung babaeng
kasama ni Mico.

"Easy haha. Wow.

Ikaw nanaman.
Mukhang we're fond
na magbanggaan.
Sorry pala ulit ha?"

Napatingin ako sa
kasama niya. Sh*t.
Hindi ko macontrol
ang pagtibok ng puso
ko. The last time I felt
this feeling was three
years ago.

"O-okay lang. S-sorry

rin."

Hindi ko mapigilang
mautal knowing na
kaharap ko siya.
Hindi ko mapigiling
hindi mapatitig sa

kanya. He matured a
little and became
more handsome.

"It's rude to stare."

Gahd I miss that

voice.

"H-hi."

Ang t*nga mo Kane.

Sinabihan ka ng 'It's
rude to stare' tapos
'Hi' ang isasagot mo.

Pero sana manlang,

niisang hello may

makuha ako mula sa

kanya.

"Ano ka ba Mico,
'wag ka ngang
masungit. Hi miss,
ako si Cassandra and

this is Mico, my
cousin. And you?"

C-cousin? Cousin
lang siya ni Mico.
Napangiti ako. Ang
saya! Masayang
masaya ako.

Natutuwa ako ng
sobra. Gusto kong
ngumiti pero
pinipigilan ko.

"K-kane. I'm Kane.

Nice to meet you"
and we shook hands

"Nice to meet you

Kane. Sana sa
susunod na pagkikita
natin hindi na tayo
magbabanggaan
haha. Thank you nga
pala sa pagtulong

nung nakaraan. Hindi

na ako gaanong
nakapag thank you
formally. Wait. Pansin
ko lang, do you like
my cousin?"

"H-hah? A-ah."

Ano ba. Ano'ng

sasabihin ko? Hindi
ako prepared dito.
Hindi ako informed.

"You're nosy. Tara

na."

Siya pa rin ang kilala

kong Mico. I smiled.

Yeah right. He's still

the old Mico, pero
ang ganyang trato
niya ay sa mga taong
hindi niya kilala. I
frowned at the idea.
Tama, he's the old
Mico but not the old
Mico towards Kane.

"Are you sad? You

alone? Do you wanna
join us?"

"A-ah naku hindi.

Salamat nalang."

Why didn't I grabbed

the chance.

"Sige. Ikaw bahala.

We can be friends

right? Bago lang kasi

ako sa school so
wala pa akong
kaibigan dun."

"Sige. Oo naman.
Hehe."

"Yey! That would be

great! So see you in
school?"

"Sige."

"Okay. We'll go ahead

na. Bye."

Nang hindi pa sila

masyado nakakalayo,
hindi ko alam kung
anong pumasok sa

utak ko para tawagin

siya.

"Mico!"

Parang umatras
naman ang dila ko
nung lumingon siya.
How should I do this?
Natataranta na ako.

"I, I still love you."

I had sleepless
nights. Ikaw ba
namang makita mo
ang taong hahanapin
mo palang pero
nagpakita na,
makakaget-over ka
kaya agad?

At yung akala mong

may girlfriend na, yun
pala pinsan lang niya.
Just wow, grabe. Ang
ganda ko talaga.

Nagising ako ng
maaga, ganado ata
akong pumasok
ngayon. I'm feeling in
love. I'm feeling high.

Okay, i'm not on

drugs it's just that
parang naalis yung
ibang mabibigat na
pakiramdam ko. The
old feelings are
coming back, the
feelings that feel no
pain. Honestly, lahat
ng naipong sakit for 3

years, they all slowly

fade away.

Kita niyo na ang

epekto niya sa akin?
Nakita ko palang yun
siya ha.

The memory of the

day before yesterday
is keep on coming
back and I can't help
but smile.

"I, I still love you."

Nasabi ko ba talaga
yun? Nakakahiya.
Kane, turn your back
now, you can't afford
being rejected in

public. It will just

cause you more
pains that will be too
unbearable. So just
turn around and walk
out. Dapat kasi
simula palang hindi
mo na muna sinabi.

"Kane."

Unti-unti akong
lumingon after turning
back. He said my
name again. My heart
beats so fast. I think

I'm having
palpitations.
Nagwawala na ang
puso ko. Oh my
gahd.

How can it be that it

was only your name

that was been called

by someone you truly
love gives you
butterflies, it was just
a freaking name yet
mamamatay na ako
sa kilig. Namamanhid
na ang buong
sistema ko.

Ramdam ko na rin
ang init sa pisngi ko.
Hindi ko alam kung
natat*e ako o naiihi
sa kaba.

How did he made me

feel all those thing by
just calling my
freaking name?

Oh yeah, never doubt

the power of love

"Prove it." he
answered with stress
in every word.

"I will. I surely will."

determined as I

answered it. Oh
surely I will even if he
didn't asked for it.

The he left, but

before he turned
around I surely

noticed a slight smile

on his face.

"Hoy! Tulala ka dyan.

Kanina pa ako dito sa
harap mo. Nakabili na
ako at lahat lahat
parang t*nga ka pa

ring nakatulala dyan

at ngingiti ngiti pa.
Tsaka... Blooming ka
ha.Namumula mula
ka pa. Ano nga ba
kasing nangyari?"

"Nakita ko na ulit si
Mico."

"Kayo na?!"

"Hindi pa 'no. How I

wish."

"Ahh taglandi na
pala, akala ko tagulan palang."

"Hi, can I sit with you

guys?"

"Ahh oo naman.
Cassandra si Karen,
Karen si Cassandra"

Then they exchanged

hi's.

"Si Cassandra nga

pala yung pinsan ni

Mico, yung
nakabangga ko."

"Siya pala yun? Ano

ba yan Kane pati
pinsan pinagse-hmmmm"

Tinakpan ko ang bibig

niya, masyado na
siyang madaldal.

"Cassandra
pagpasensyahan mo

na. Gutom lang kaya

maingay."

"Cass nalang itawag

niyo sa akin. Friend
na rin naman tayong
tatlo diba?"

"Oo naman." I
answered with a
smiling face. Ganun
din si Karen. Tsaka it
is nice to have a new
friend. The more, the
merrier.

"Ay oo nga pala Cass

may ibubulong ako
sa'yo."

Lumapit naman siya

kay Karen. Mamaya
maya lang
humahagikgik na
silang dalawa.

"Really?" asked Cass

habang tuwang tuwa
pa rin.

"Ano bang pinaguusapan ninyo at

para kayong mga
hindi manganak na

pusa dyan?
Nakakainis ha. NaoOP ako agad."

"Secreeet."

Aba talaga nga

naman. Nagdrama na
nga ako sabay pa
akong sinagot. At
pagtapos nilang
sumagot ay
naghagikhikan
nanaman sila.

"Ahy Kane, Karen.

Actually, I'm inviting
you two for just a
small bonding this
week. Tomorrow
perhaps. I'm sure
pwede kayo since
national holiday

bukas and the other

day and the other.
Soooo, it's a long
weekend kaya for
sure, free kayo. We're
staying at our resort
sa Batangas. How's
that?"

"Ayos ako dyan!"

"Sorry Cass,
magpapahinga muna
siguro ako."

"Actually Kane.
Mico's coming." she
grinned

"I changed my mind.

Count me in."

Tumawa nanaman
silang dalawa
pagtapos kong
sumagot ng mabilis
the moment I've
heard Mico's name.
What's the problem
with that?

"Didn't know that was

that easy Kane. I
guess I got the right
password haha."

Nag-appear naman
silang dalawa.
Tamang bang
pagkaisahan ako? Oh
well.

"Bring two piece

Kane at baka mawin
back mo si Mico."

"Shut up Karen."

"I think Mico likes one

piece rather than two
piece. Trust me. But
two piece maybe
good." Cassandra
added. She smirked
and winked at me.
Siniko siko niya pa
ako ako. "There's a
lot of sexy girls in the

resort. If you don't

want Mico eyeing for
someone else you'll
surely bring
swimsuits."

"Are you serious? NO

WAY! Di bale nalang."

"Tulak ng bibig, kabig

ng dibdib. 'Wag mo
nga akong
pinagloloko Kane,
tatlong taon na
tayong halos hindi
maghiwalay. Alam ko

yang nasa isip mo.

Hahaha. Gusto kong
makita ang drama
niyo ni Mico. Excited
na ako."

Oh gahd.
Magpapauto ba ako
sa dalawa?

"Who else will

come?" I asked

"Besides Mico and

my other cousins, I'll
bring my girlfriends
way back in
highschool."

"Nangangamoy
maraming babae.
Nangangamoy
maraming
kakumpetensya."

"Ang talas ng pangamoy mo Karen,

kasing talas niyang

dila mo. Parang gusto
mo atang masaktan"

"Relax. Ang puso

mo."

"Kane's heart? Nasa

pinsan ko." and they
laughed again. They
almost cried laughing.

Oh dear.

Hindi ko alam pero

kinakabahan ako
para sa mga darating
na araw.

She's Rich, He's

Richer : Chapter 6
~Chasing his heart
back...

*****

Nagising ako sa
pagring ng cellphone
ko. It was Karen
who's calling. I
answered her with my
voice still broke and
there she was, she
keeps on yelling and
telling me na
bumangon na.

Telling me na alas
tres na ng umaga and
we're leaving saktong
four ng madaling
araw. Dapat daw
nakaimpake na ako
and all.

Masyado siyang
maingay kaya
binabaan ko siya.
Hindi niya alam
nakaprepare na ako
ng gamit ko kagabi
pa.

Bumangon na rin
naman ako at
naghilamos pati
toothbrush. Nagbihis
at nagpabango.
Inayos ang sarili at
tiningnan kung may

kulang pa ba sa
gamit ko. Wala na rin
naman kaya ibinaba
ko na ito sa sala at
nag-antay ng sundo.

I looked at my watch,
baka matatagalan pa

sila. Marami pa
sigurong dinaanan.

Nakapagpaalam na
rin ako sa mga
magulang ko and
luckily pumayag
naman sila.

15 minutes before 4,
may bumusinang
sasakyan sa labas.
Alam kong sila na
yun. So I immediately
went out and locked
the door of our

house. Mahirap na
baka may makapasok
na magnanakaw.

I was surprised when

I saw a black Mclaren
outside our gate.
Nalaglag ang panga

ko lalo na nung
lumabas siya galing
sa driver's seat.

"Close your mouth."

Cool na cool nitong

sinabi as he get my
baggage. My heart
skipped. Hindi ko
alam kung anong
gagawin. Outside of
me ay hindi
makagalaw pero
deep inside
natataranta ako.

Sino ba namang hindi

matataranta? Hindi
ko naman kasi talaga
akalaing siya ang
magsusundo sa akin.
The moment he went
out ay parang tumigil

sa pag-ikot ang
mundo ko. Parang
siya nalang ang
nakikita ko. I lost
focus. That well built
body, handsome
face, cool voice.
D*mn it, everything
about him screams
the word perfection.

I called Cassandra.

("Did you like my

surprise Kane?")

"What the hell? Ano

ito Cass? Adik ka ba?
Bakit? Why? How?"

("Relax. I'm helping

you. Ang sweet ko
diba? Anyway, enjoy!

Boto ata ako sa'yo

para sa pinsan ko.
Kaya alam mo na ha?
Akitin mo na. Hahaha
kidding. Just have a
good time with him.
Ingat kayo.")

"Are you kidding

me?"

("Ciao Kane. Just

enjoy ayt?") the she
burst out laughing.

Binaba na niya ang

tawag. I looked at my
phone with disbelief.
Hindi ako prepared
dito.

"What are you waiting

for? Get in."

I was taken a back.

Pumasok na ako sa
loob ng kotse. What
should I do? Talk to

him? How do I
supposed to act?

Pinaandar na niya
ang kotse at
nagbacking.

"Bakit ikaw ang

nagsundo sa akin?"

What I really meant

was paano siya
napilit ni Cassandra.

"Ayaw mo?"

Sumulyap siya sa
akin saglit.

He put his hand at

the back of my seat
and that made me
feel so tensed and it
is getting harder for
me to breath.

His other hand was

on the steering
wheel.

Yes, putting his hand

at the back of my
seat was not his
purpose kaya lang

naman ganun dahil

nga ay nagbabacking
siya and he needs
support when looking
at the back.

But that idea did not

prevent me to have

chills kahit pa hindi

iyon sadya.

"Hindi naman sa
ayaw pero akala ko
iisang van lang lahat."

Seryoso, yan ang

alam ko. Yan ang
sabi sa akin. Kaya
nga gulat at hindi ako
prepared ngayon. Di
sana manlang naligo
ako. Naman oh!

"She invited more

than thirty people. I
supposed hindi kasya
ang lahat ng iyon sa
isang sasakyan."

"Ahh okay."

Wala na akong
masabi. Topic please.
Topic.

Shengene this.
Natetense ako. Hindi
ko makontrol ang
tibok ng puso ko. Ano
ba ang susunod kong
sasabihin? Ano ba
ang dapat kong
sabihin? Ano ang
dapat gawin?

"K-kamusta?"

Ano ba namang
klaseng tanong yan
Kane. Pero okay na
rin kesa wala.

"Fine, you?"

"Okay lang din."

"How's life when you

left me three years
ago. Fine?"

Kung alam mo lang

Mico kung gaano kita
namiss, kung gaano
ko pinagsisihang

nakipaghiwalay ako
sa'yo. Kung alam mo
lang lahat.

"I did not leave you, I

tried to make
everything up to you

but you didn't let me.

Iniwasan mo ako."

"Because you told me

so."

"When a girl tells you

something like that
nagpapakipot lang
kami. Gusto lang
namin ng lambing.
Gusto lang namin ng
effort. You just gave
up so early. That's
why."

After I said that

tumahimik siya.
Napakunot ang noo
niya at hindi na
nagsalita. But
minutes later,
nagsalita na rin siya.

"So you want chase

that time?"

"Maybe."

"You shoud have just

said it."

Kung sinabi ko kaya

sa kanya yun masaya
kami ngayon? Baliw
ba siya, may
nagtatampo bang

sasabihin na suyuin
siya.

"May nagpapakipot
bang lalapit sayo at
sasabihing suyuin mo
siya? Haha. Anyway,
I'm the one chasing

now so problema ko
na yun ngayon."

I paused and
continued my speech.

"Mico, my first
attempt failed three
years ago but this
time it won't. You'll fall
for me again. By hook
or by crook. This time
it's gonna be real and
hard."

UPDATES and
INFOs po ay
maaaring makuha sa
mga sumusunod, lalo
na sa READER'S
PAGE.

Twitter:
@Vevenuusss
Reader's page:
facebook.com/girlprin
cessstories
Facebook:
Girlprincesswattpad
@yahoo.com

-------------------------------------------------

"I think you need

sleep."

Yun lang? Yun lang

isasagot niya sa akin
pagkatapos kong
magbantang he'll fall
for me real hard, by
hook or by crook?

D*mn his coldness.

"I don't need sleep.

You wanna say
something to me?"

Sayang kung
matutulog lang ako.
Eto na yung chance
oh. Papakawalan ko
pa ba? That would be
crazy. So I asked,
baka may gusto
siyang sabihin sa
akin.

"Wala akong dapat

sabihin sa'yo."

"Talaga? Talagang
talaga? May girlfriend
ka na ba?"

Sige Kane, kulitin mo

lang siya. That's the
only way na
mapapansin ka niya.

"Don't act as if you

care."

"The hell I care. Of

course I care."

"You're just my ex."

Mico will always be

Mico. But those
words from him shut
me up. But for only a
second.

"Surely I am your ex
and I know that I'll still
be your next. So, may
girlfriend ka na ba?"

"None of your
business Kane."

"Mico, you'll always

be my business.
Sooo? Ahh I know.
Wala pa. Hindi ka pa
rin nakakamove on.

Mahal mo pa rin ako

'no? Mahal mo pa
ako ano? You still
love me? Hahaha I
knew it."

"D*mn it Kane. You're

so childish."

"Same old me. Same

old you. Same old
feelings. Hahaha. We
still love each other.
So chasing isn't
needed. Right?"

"Who said I need the

chase? I need your
love Kane. I didn't
said chase me, I said
prove it. Prove to me
that you still love me.
Have you forgotten
what I said long

before? When I love,

I love. But that's not
the thing now. The
thing is, everything
between the two of us
is ruined."

"Let's fix it then. Little

by little. We'll do it
smoothly Mico."

"You sleep. I'm losing

focus Kane."

I think it is enough for

now. I am contented
though.

"Whatever. Ge na.
Inaantok na rin
naman ako."

Before I went to
dreamland I think I
should remind him to
drive safely.

"You drive safely

okay? We'll still have
our children in the
near future. Maybe a
whole pack of
basketball team or a
soccer team. That
would be hard to
deliver but I can

manage if you really

want it. Ayt?"

then I giggled and

laughed. He blushed.
That's funny.
Kumunot na ang noo
niya. Oh boy.

Oh no, someone's
gonna burst out now
hahaha.

"F*ck it off. That's not

funny. Just sleep now
will you?"

He sounded really
mad. I can tell that he
is so pissed. Kaya
natulog ako ng may

ngiting tagumpay.
Yeah right, same old
him.

"Wake up. We're

here."

Unti unti kong minulat

ang mga mata ko.
Ang liwanag na. Ang
aga namang sumikat
ng araw ngayon kesa
sa usual na sikat nito.

Pinagbuksan niya
ako ng sasakyan.
Bumaba na rin ako
agad.

Una kong napansin

yung dagat. Ang

ganda. Dagdag pa na
malakas ang hangin.

Akala ko ay private
resort yun pala hindi.
Mas malaki rin itong
resort kesa sa
inaasahan ko kaya

sayang nga ang

kikitain ko ipaprivate
ito.

"How's your trip

Kane?"

Tanong ni Cass
habang ngumingiti
ngiti.

"First it was awkward

then it was not. Then

someone got mad

then I slept."

Cassandra just
laughed. Hinanap ko
naman si Karen at
nakita ko siya sa iang

tabi na masuka suka

na.

"Okay ka lang?"

"Mukha ba?"

"Ikaw na nga
kinakamusta, ikaw pa
galit, tse. Buti nga
sa'yo."

Ganyan lang kami ni

Karen. Minsan sweet,
minsan harsh. Pero
never kaming nagaway nyan.

Nung dumating na
yung isa pang van na

inaantay dumiretso
kami sa lobby ng
hotel.

Bale two vans ang

gamit. Yung isa 16
ang laman all girls,
then yung isa 14 all

boys naman plus

kaming dalawa ni
Mico.

Naayos na ang
rooms para sa amin.
Magkasama kami ni
Karen sa iisang room.

Kinuha ko na ang
susi. Room 505 kami,
nasa 6th floor.

Pagdating namin sa
room ay agad
namang inayos na
namin ang gamit

namin. Four days

pala kaming nandito.
At hindi lang pala ito
simpleng get together
kasi birthday rin ni
Cassandra the day
after tomorrow.

I heard someone
knocking, I opened
the door and it was
someone unfamiliar.
She told us to come
down after we fix our
thing if we want.

Socializing is not my
thing pero hindi rin
ako loner. So Karen
and I decided to go
down pagkatapos
naming mag-ayos ng
gamit at magbihis.

I wore two piece pero

pinaibabawan ko ito
ng dress na parang
net and I wore flip
flops. When I said
two piece, hindi yung
two piece na iniisip
niyo. Two piece as in
yung bottom part ay
almost half pa rin ng

upper body ko. The

lower part of my
swimsuit were shorts,
medyo maikli but
better than what you
guys are thinking.

"Tara na Karen."

"Ganyan isusuot
mo?"

"May masama ba?"

"Maraming sexy sa
baba, ikaw rin."

I thought twice bago

lumabas ng kwarto
namin, kung sa
ganitong suot ko

feeling ko nakahubad
na ako, why would I
change for the
worse? Bahala na.
Salamat sa lahat ng
nagvote simula
PROLOGUE
hanggang LATEST
CHAPTERS.

Sobrang
naappreciate ko
yun. :)
--------------------------------------------------------

Darn it. Buo na ang

desisyon kong hindi
magpalit at ayos na
ako sa suot ko kaso
hinarangan ako ni
Cassandra at hindi
niya raw ako
papalabasin
hanggang hindi ako

magpapalit ng
totoong swimsuit.

Tinry kong makalusot

pero dalawa sila ni
Karen at hindi ko sila
kaya. Kaya napasuot
nila ako ng kung

anong gusto nilang

ipasuot sa akin at ang
tanging saplot ay net
na damit.

Sa palagay ko ay
hindi rin iyon
nakatulong. Kita pa

rin ang katawan ko.

Mabuti at kahit
papaano ay hindi
masagwa at
nakakasuka ang
itsura ko ngayon.

"Wag ka ngang
maarte Kane, nasa
beach tayo. Normal
lang ang magtwo
piece."

Pagkatapos nun ay
kinaladkad na nila
ako pababa.

Iniwan rin naman nila

ako at agad
lumusong na sila sa

tubig. Nagpaiwan
lang ako sa cottage.

Nahagip ko ang
busangot na mukha
ni Mico. Lalapitan ko
sana ito para kulitin
pero may bigla

namang lalakeng
kumausap sa akin.

"Hi. I'm James,

Cassandra's friend."

"Kane." maikli kong

sagot at nakipag
shake hands.

"Ang ganda mo. May

boyfriend ka na?"
diretsong tanong nito
sa akin,

"Magkakaroon
palang. Kapag
sinagot ko na siya."

Madiing sinabi ni
Mico tsaka hinatak
ako palayo.

Nang makalayo kami

ay sinundot sundot ko
ang tagiliran niya at
inasar. Sa totoo lang

natuwa ako sa
ginawa niyang iyon.

"Ayiieeee.
Nagseselos siya."

"Stop it. Pwede ba

'wag kang magsuot
ng ganyan. Hindi
bagay."

"Ases, ayaw mo lang

na may lumalapit sa
akin eh. Ang sweet."

Hindi na siya umimik

at kinakaladkad pa rin
ako. Saan naman ako
dadalhin nito? Don't
tell me sisimulan na
naming gagawin ang

buong basketball
team?
No! Hindi pwede. Di
pa ako prepared!

"Ayaw mo talaga
magpalit ng damit?"

Tanong nito sa akin.

Ayoko nga! Mamaya
ay habang nagpapalit
ako ay gapangin niya
ako. Di ako prepared,
gusto ko pang
makatapos ng
college.

"Hinding hindi!"
Madiiing sagot ko.

Nakarating na pala
kami sa parking lot.
Binuksan niya ang
pintuan at pinapasok
ako. Umikot siya at
pumasok rin.
Pinaandar ito at
binuksan ang aircon.

"Magbibihis ka na?"
ano? T*nga ba siya?
Magbibihis? Dito?

"Malamang hindi."

Nilagay niya sa
number 2 ang aircon
at paulit-ulit na
tinanong. tumanggi
naman ako. Sayang,
feel ko na pa naman
ang kasexyhan ko
lalo na at nagseselos
pala siya. Umabot

hanggang number 4
ang lakas ng aircon
at nilalamig na ako.
Hindi ko na kaya,

"You change.
Nilalamig ka na pala."
utos nito sa akin.

Nginig na nginig na
ako. Pustpa. Akala ko
pag nagswimsuit sa
beach maliligo, yun
pala dito ako sa kotse
magsuswimming sa
limig. Lintek.

Pasimpleng torture.
Sana sinabi niya
nalang na ayaw
niyang ganito ang
suot ko edi sana
nagpalit ako agad.
Ang init kasi agad ng
ulo. Tss.

"O-o.. naaa. Rrrr."

Pinatay niya ang

aircon at sinamahan
ako sa room namin.
Nagpalit ako habang

nag-aantay siya sa
labas.

"'Wag ka na
magsusuot ng ganun,
madali ka palang
lamigin."

G*go ba siya? Hindi

naman ako sa hangin
dito sa beach nilamig
eh. Sa aircon ng
kotse niya!

"Next time you'll wear

two piece, I'll bring
you to Antartica and
I'll let you swim
there."

Nakashorts ako na
hanggang tuhod at t-

shirt ngayon. Sa totoo

lang maniwala kayo
at sa hindi mukha
akong t*ngang
nagswimming na
ganito. pinagtawanan
pa ako ni Karen at
Cass.

Nang pagabi na ay
nagbanlaw at
nagbihis na kami
pagkatapos ay
bumaba rin agad.
Sa tabing dagat, dun
hinanda ang
mahabang buffet
table, mga upuan at

lamesa para sa amin.

Meron ring nagfa fire
dancing.

Kumuha ako ng
maraming hipon,
binalatan ko muna

lahat bago
nagsimulang kumain.

Masarap ang pagkain

sa sobrang sarap ay
hindi ko napansing
may isang hindi ko
nabalatan, natinik

ako. Uminom ako ng

tubig pero lalong
bumara.

Naduduwal ako.
Kailangan kong

mailuwa ito. Ang sakit

sa lalamunan.

Dali dali akong

tumayo, hawak ang
tiyan ko at ang isang
kamay ko naman ay
sa bibig ko.

"Kane saan ka
pupunta?" sigaw ni
Karen.

Hindi na ako
makalingon pa dahil
nakakahiya kung
makita nila akong
may iluluwang
pagkain. Baka
mawalan lang sila ng
gana kumain.

Tumakbo ako at nang

makahanap ng lugar
na pwedeng labasan
ng tinik sa lalamunan
ko ay agad akong
pumwesto.

Ilang beses ko na
itong dinuduwal pero
ayaw maalis.
Nararamdaman ko
namang unti-unti na
rin itong lumalabas.

"Are you pregnant?"

Sa sobrang gulat ko
sa biglang sulpot ay
nalunok ko ulit ang
tinik. P*ksh*t lalabas
na eh. Hindi ko ito
pinansin at tinuloy
ang ginagawa ko.

Baka sakaling
lumabas ulit. Baka
nahiya lang kasi may
tao.

"Are you pregnant?"

"Oo Mico. Kane is

pregnant. Pero ayaw
siyang pakasalan
nung lalaki. Kinwento
lang sa akin ni
Karen."

Hindi ko masyadong
pinansin kung ano
ang pinag-uusapan
nina Cassandra at
Mico sa likod ko. Ang
importante ay itong
tinik sa lalamunan ko.

"P-pero. A-akala ko
w-wala siyang naging
b---"

"Yep. She never had.

Yung ang sabi ni
Karen. Pero lasing
daw siya nun at

nagkataong nauna
umuwi si Karen.
Tapos ayun nangyari
na nga. Pero ayaw
siyang pakasalan.
Ayaw naman naming
lumaking walang
kinikilalang ama ang
bata. Baka tutulungan
ko nalang silang

hanapin yung lalaki,

maliban nalang kung
may magpapakasal
sa kanya."

Yes! Lumabas na
siya. Pesteng ulo ng
hipon, sa lalamunan

ko pa talaga
lumangoy. Humarap
ako kay Cassandra at
Mico. Bakit seryoso
silang dalawa? Ano
bang pinag-uusapan
nila?

"Is it true?" tanong ni

Mico sa akin.

Anong true? Ano ba

ang tinatanong niya?
Sinenyasan ako ni
Cass na um-oo kaya
tumango ako habang

nakatingin at
nagtataka.

"Will you marry me?"

Kasal? Agad agad?

"Adik ka ba?
Nakainom ka?"

"I'm willing to be the

father of your child."

"Oo nga. Willing

naman din ako. Pero
anak? Agad agad? Di
ba pwedeng
pagtapos nalang ng
college?"

"Pero. Sabi ni..."

Biglang tumawa si
Cassandra ng
malakas.

"Joke lang yun.

Hahahahaha. Peace
Mico. Sorry cous."

Bigla nalang siyang

umalis. Anong
nangyari dun? Tawa

pa rin ng tawa si
Cassandra. Ano bang
nangyari?

"Nevermind Mico.
Napahiya lang yun.
Hindi ko naman
ineexpect na

magyayaya yun ng
kasal. Hahahaha. It's
really funny. Oh my."
One dedication per
user lang po ah?
Give chance to others
naman :)

BTW sobrang naappreciate ko po

lahat ng VOTES and
COMMENTS ninyo.
Sana po ay 'wag
kayong
magsasawang
sumuporta sa
SRHR :)

BTW ULIT : Mico and

Kane's official
loveteam name is....
*Drum rolls*
~ CoKane
MiCO Kane =
#CoKane

---------------------------------------------------------------------

Naweweirduhan na
ako kay Cassandra.
Tawa pa rin siya ng
tawa. Napailing

nalang ako sa inaasal

niya. Iniwan ko siya
doon na halos
mamatay sa sobrang
tuwa. Bumalik ako sa
lamesa namin at
tumuloy sa pagkain.

"Saan ka galing?"
Karen asked me.
Puno pa ang bibig
tapos tumalsik pa
yung ibang kanin sa
mukha ko. Yuck.

"Damang. Dun lang

basta. Kumain na nga
lang tayo."

"Teka nasaan si Mico

at Cassandra?
Sinundan ka nila
kanina diba?"

"Si Mico? Ewan ko.

Ang weird niya. Si
Cassandra naman
dun iniwan ko, isa
pang weird yun."

Pagkatapos naming
kumain ay nagkaroon
lang ng kaunting
kasiyahan. Pero
mabilis kaming
napagod ni Karen
since clubbing isn't
our thing.

Tsaka mausok sa
loob ng club kaya
hindi na ako nagabala pang magstay
dun. Tsaka
masyadong
maraming tao,
masikip.

Umakyat na kami
papuntang kwarto.
Matutulog na sana
ako pero naalala ko si
Mico. Bakit ba siya
bigla biglang nag Will
you marry me sa

akin. Napailing ako.

Baka nakainom lang
yun.

Bago ako natulog,

gumuhit sa labi ko
ang tuwa kasi
nararamdaman kong

mahal niya pa ako.

Nagselos siya kanina,
at isang magandang
simula yun para
maibalik ang dating
kami.

Maaga akong
nagising at nag-ayos
ng sarili ko. Habang
nagtitimpla ako ng
tsaa ay may kumatok.
Baka si Cassandra at
may ipapaalala o
nagroroll call
nanaman kasi siguro

ay may gagawing
activity.

Binuksan ko ang
pinto at nagulat sa
nakita ko. Agad
naman akong

nakarecover at
napangiti.

"Anong ginagawa mo
dito?"

"A-ano. Ahh."
lumingon siya sa
ibang direksyon at
bahagyang kumunot
ang noo.

"Ano? May
pinapasabi ba si
Cassandra?"

Casual na tanong ko
sa kanya .

"Wala. Mamayang
hapon pa naman ang
activity dahil puyat
ang lahat."

"Oh? Eh bakit ka nga

ba nandito?"

"Ahhh. Ano kasi. Sh*t

paano ba ito? Ano..."

"Ano?"

"Yayayain sana
kitang maglakad
lakad tayo. Uhh sa
beach? Kung okay
lang?" napahawak
siya batok niya. One
word to describe him,
cute. Hahaha. Never

seen him like this

before.

Habang busy ako sa

pagtitig sa mukha
niya na cute na cute
ako sa inaasal niya

ngayon ay bahagya
akong napangiti.

"Wag na nga lang!

Tss."

Pikon talaga.
Hahaha.

"Mago-oo na sana
ako kaso ayaw mo
ata."

"Edi wag!"

"Nakakainis ka na ah.
Ikaw na nga itong
nagyayaya ikaw pa
galit? Pwede namang
magsabi ah? Kainis!

Ewan sa'yo!
Maglakad ka na nga
lang mag-isa."

"Talaga!"

Sinara ko ang pinto.

Aga-aga, nakakainis.

"Hoy Kane, aga-aga

busangot ka dyan.
Hindi ka naman
ganyan ah." she
paused. "Maliban

nalang kung meron

ka."

Pumunta ako agad

ng CR at chineck.
Tss. Meron nga.
Madalas naman
akong pasensyoso,

kaya pala ang bilis

uminit ng ulo ko.
That's why.

Really, guys should

be aware. Never
mess up with a girl
with PMS.

Mabuti nalang at may

baon ako. Agad
akong nag-ayos ulit.

"Kane,
magpapahangin lang
ako sa labas."

"Sige. Dito lang ako.

Sumasakit na rin ang
puson ko."

An hour passed and I

heard someone
knocking. Naman si
Karen alam na ngang
kapag nagkakaroon
ako ay sobrang
sumaskait ang puson
ko sa unang araw.

Dapat nagdala
nalang siya ng susi.

I opened the door.

Pero half way lang
kasi agad akong
tumalikod, tumakbo
at tumalon sa kama

dahil sobrang sakit na

talaga.

"Ahhhhh. Karen!
Bilhan mo akong
gamot, ang sakit na."

"T-teka. A-anong
nangyayari?"
natatarantang tanong
ng isang pamilyar na
boses.

"Mico? Anong
ginagawa mo dito?
Ahhh- Aray." daing ko
sa sobrang sakit ng
puson ko.

"Wait. I'll buy some

medicines."

Agad siyang
tumakbo. After fifteen
minutes siguro
bumalik na siya.

"Hindi ko alam ang

gamot na kailangan
mo. Pumili ka nalang
dito sa binili ko."

Binuhos niya lahat ng

gamot. I immediately
check those meds.

Paracetamol,
loperamide diatabs,
kremil-s, creamalin,
ganogest, fern-c,
lomotil, at kung anuano pa. Sh*t may
tinatago palang
kat*ngahan itong si
Mico.

Naramdaman ko
nanaman ang sakit
sa bandang puson
ko. Hindi ko kayang
tiisin dahil
pakiramdam ko
kapag napapasigaw

ako ay nababawasan
ang sakit nito.

"Ahhhhhh. Ang sakit.

Ang t*nga mo Mico."
daing ko dito.

"Kasalanan mo rin
naman kasi. Dapat
sinabi mo kung ano
bang gamot ang
bibilhin ko. Sh*t."

"Makatakbo ka
naman kasi. Dapat
nagtanong ka
manlang!"

"Nataranta ako!"

"Kahit na! Kasalanan

mo pa rin!"

"Ako na nga ang nag

magandang loob
kasalanan ko pa rin?
Ewan sa'yo! Hindi ko

talaga kayo
naiintindan. Kayong
mga babae ang hirap
niyong ispellengin.
Lintek."

"Oh? Anong
nangyayari sa inyong

dalawa? Nawala lang

ako saglit
nagsisigawan na
kayo."

"Eh kasi tingnan mo

ang mga binili niyang

gamot! Ahh
nakakainis!"

"Oh Kane, nakabili

akong buscopan at
alam kong sasakit
yan. 'Wag mo ngang
sungitan si Mico,

nagmagandang loob
nga lang yung tao
eh."

Agad kong kinuha at

ininom. Mabuti at
may baso ng tubig
dito sa tabi ko.

Napansin kong
tumalikod na si Mico
at bahagyang
palabas na.
Magsosorry nalang
siguro ako.

"Mico."

"Ano?!"

Galit? Siya pa ang

galit? Inuubos niya
talaga ang pasensya
ko. Nakakainis.

"Wala! Bilisan mong

umalis. Bw*sit.
Nakakainis ka! Ewan

sa'yo! G*go. Ikaw pa

ang galit?
Magsosorry na nga
sana ako. Badtrip ka."

"Sinabi ko bang
kailangan ko ng sorry
mo?"

"Bakit kailangan pa
bang sabihin yun?
Ang sorry kusang
sinasabi hindi
dinidikta!"

"Edi magsorry ka!"

"Edi SORRY!"

"Para saan pala yang

sorry mo? Nung
nakipagbreak ka ng
dahil nakulangan ka
sa atensyon ko?
Narealize mo na na
ang babaw ng
dahilan mo para
makipaghiwalay sa
akin noon?"

"Bakit ikaw, ayaw mo

bang magsorry sa
pag-iwas mo sa akin
nung panahong gusto
kong makipag-ayos
at kausapin ka? Hindi

ba at kababawan din
yun?!"

"Nice, may libreng

drama pala ngayon
dito at live pa. Oh?
Tuloy niyo lang. It's

very entertaining.
Hehe. Uhhh. Joke?"

"SHUT UP!" Mico and

I shouted in unison.

Lumabas na si Mico
at binagsak ang
pinto. Aba ang
lalakeng yun. May
balak pa atang sirain
ang pinto ng hotel
room na ito.

Kung sa bagay. He
can buy me, my
friends, this room and
this entire hotel. Pero
syempre joke lang
yun. He can't buy me.
Kahit free na ako,
okay lang.

Pero bahala na muna

siya ngayon. Galit
ako. Pachix din ba
kahit minsan. Pachix
din kung may time.
Para kunyari
dalagang Pilipina hihi.

"Oh ayan! Nag walkout na. Ano gagawin

mo ngayon? Win his
heart, win his heart
ka pang nalalaman
inaaway mo lang rin
naman. Ang gulo
niyong dalawa. Ang
sakit niyo sa ulo."

"Hindi ba pwedeng
pahard to get din ako
minsan?"

"Ewan sa'yo ha. Isa't

kalahating abnormal
ka rin kasi. Dami
mong nalalaman. Ang
gulo niyong dalawa.
Pointless naman
kayo pareho. Oh?
Ano nang gagawin
mo ngayon?"

"Go with the flow.

Sumabay sa agos ng
buhay. Sa ngayon,
inaantok ako. Tulog
muna tayo kahit 30
minutes lang.
Mamaya pa namang
alas dos ang

activities. Sobra pa
limang oras ang
meron tayo."

"Bahala ka. Pagod na

rin naman ako
maglakad at pagod
na rin ako makinig sa

kadramahan ninyong
dalawa. Mabuti nga
sigurong magpahinga
muna tayo. Teka,
nakakain ka na ba?"

"Wala pa." Sa totoo

lang ay gutom na rin

ako. Mabuti at
nabanggit niya.

"Lalabas nalang
muna ako at oorder
ng pagkain. Sabi
naman ni Cassandra

ay mag-orderlang
daw ng gusto natin.
Kaya ayos nang ako
nalang ang bumaba.
Ano ba ang gusto
mong kainin?"

"Kung ano nalang

ang iyo."

"Sige bababa na ako.

Sana pagbalik ko
wala ka nanamang
kaaway. Tss."

Mabuti nalang at
medyo nawawala na
ang sakit ng puson ko
pero hindi
maiiwasang medyo
iritable pa rin ako.

Kinuha ko ang
cellphone ko at
naglaro nalang
habang naghihintay.

Imbis na maglaro ay
tiningnan ko nalang
ang dati naming

messages ni Mico.
Kahit na nagpapalit
ako ng cellphone ay
pinapalipat ko pa rin
lahat ng saved text
messages ko tuwing
nagkakaroon ako ng
bago.

May folder kung saan

dun nakasave ang
lahat ng
conversations namin.
Binuksan ko ito at
nagbasa ng iilan.

Hindi ko namalayan
ay unti-unti na pala
akong napapangiti.

"Hoy babae. Anong

nginingiti ngiti mo
dyan? Para kang
baliw."

"Bakit ka ba
nangingialam? Akin
na nga ang pagkain
ko. Tss. Nang-iinis ka
nanaman."

"Ewan sa'yo.
Babaeng may dalaw,
sobrang babaw.
Dapat ipakagat sa
aw-aw." sabay tawa
nito ng malakas.
Napailing nalang ako.
Siraulo ang babaeng
ito.

Pagkatapos kumain
ay nagpahinga kami
saglit. Iniwan ko
muna dun si Karen
na nagpapahinga.
Mabuti na iyon para
medyo tahimik ang

paglalakad ko sa
tabing dagat
mamaya. Bumaba
ako at dinama ang
sariwang hangin.

Nakarating ako sa
isang gazebo at

umupo sa loob
bandang gilid na
parang upuan pero
hindi. Basta yun na
yun. Nagmumuni
muni ako at nilalasap
ang masarap na ihip
ng hangin.
Nakakatuwa naman

dito. Ang sarap ring

tingnan ng tanawin.

"Oh!"

Inilingon ko ang ulo

ko at nakita si Mico
na nag-aabot ng
bulaklak. Napangiti
ako sa isip ko pero
hindi ko muna dapat
ipakita ito. Minsan
lang akong
magpahard to get
mula noon hanggang

ngayon kaya ngayon

ay lulubusin ko na.

"Ano yan?" kunot

noong tanong ko sa
kanya. Sana ay
nagagawa ko ng
tama. Bagay siguro

sa akin ang
magpahard to get.
Nakakatuwa naman.

"Bulaklak." maikli
niyang sagot na tila
nauubusan ng
pasensya pero pilit

niyang kinocompose
ang sarili niya.

"Ano namang
gagawin ko dyan?"

"Bahala ka. Binibigay

ko na sa'yo yan.
Ilagay mo sa jar o
kainin mo. Basta iyo
na yan."

Tinanggap ko ang
bulaklak. Hindi ito

bulaklak na bastang
pinitas lang. Bouquet
ito at talagang
inarrage ng
maganda. Hindi ko
magawang
magsungit kahit
anong pilit kung
ganito kaganda ang
mga bulaklak na

itinapat niya sa akin

kahit na may
pagsusungit.

Aba't kainin ko raw

ba? Nakakainis pero
at the same time
nakakakilig.

"Peace offering ba
ito?"

"Ewan. Siguro."

"Nanliligaw ka ba?"

"Ano? Hindi 'no."

"Sige na aminin mo
na Mico. Mahal mo
pa rin naman ako eh.
Anong masama dun?
Magpapaligaw
naman ako ah. Hindi
naman kita ganoong
papahirapan.
Promise." sabay taas

ko ng kanan kong
kamay.

Bahagya naman
siyang napatawa.

"Hindi ako nagbibiro.

Seryoso ako."

"Sige."

Bigla siyang
tumalikod at umalis
nang ngingiti ngiti.

"Anong sige? Mico!

Anong ibig sabihin
mo?"

"Don't dare follow me

Kane."

Patuloy pa rin siyang

naglalakad ng
nakapamulsa. Ang

loko, ayaw
magpasunod at
iniwan lang ako tapos
'Sige' lang ang sinabi
sa akin. Ano bang
ibig sabihin noon? !
@#$%^&* namang
buhay oh. Bakit
laging bitin?

"Hoy, anong sige?

Sige, liligawan mo
ako? Anong sige?
Naman Mico eh! Oy!
Hindi ako
manghuhula!"

Patuloy ko pa rin
siyang sinisigawan
pero hindi niya ako
nililingon.

"Mico! Hindi ako

nakikipaglaro. Ano
bang ibig sabihin ng

lintek na sige na
yan?!" sigaw ko sa
kanya kahit na
malayo na siya.

Kahit pa isipin ko na
ang 'Sige' niyang iyon
ay sige na liligawan

niya ako ay hindi pa

rin ako pwedeng
mag-assume ng
ganoon nalang.

Expectations hurt.
Kaya hindi ako dapat
mag-expect.

Gaya nga nang sabi

nila, Never assume
until otherwise stated.

Dapat marinig ko
muna mismo mula sa
kanya kung ano ba
ang ibig sabihin
niyang talaga.
Knowing Mico,
masyadong malawak
ang pag-iisip niya.

Kaya ang simpleng

Sige niyang iyon ay
maaaring naglalaman
ng maraming
kahulugan, para sa
akin naman ay
naglalaman ito ng
maraming
katanungan.

She's Rich, He's

Richer : Chapter 7
~A twisted epic love
story...

*****

Pagkatapos ng paguusap namin sa

gazebo nung araw

bago ang birthday ni

Cass ay hindi na
kami muling
nakapag-usap pa.

Hindi ko alam pero

hindi rin ako lumapit
sa kanya kahit na

gustong gusto kong

malaman kung ano
ba ang ibig niyang
sabihin. Ayoko umasa
sa wala. Mahirap
umasa sa wala. Pero
it's just a matter of
waiting for the right
time. Sa tingin ko ay

masyado akong
nagmamadali.

Kailangan ko munang
icompose ang sarili
ko. Hindi ako dapat
laging pangunahan
ng bugso ng

damdamin. Hindi
dapat laging puso
agad-agad. Dapat
dumadaan sa utak.

Kinabukasan ay
kaarawan na ni Cass.
Naging masaya

naman ito over-all.

Pero sa amin ni Mico
ay normal lang. Hindi
kami nag-usap.
Nagkakatinginan at
tanguan pero hindi
kami nakakapagusap.

Parehas siguro
naming tinatantsa
ang bawat isa.

Ngayon pabalik na
kami. Wala pa ring
nangyayari. Wala

akong clue. Kahit sa

akin ay misteryo ang
lahat. Magulo, alam
ko.

Pero lahat ng bagay

ay mabibigyang linaw
rin.

May tamang panahon

kasi sa lahat ng
bagay.

Madaling araw
palang ay umalis na
si Mico kaya hindi na
kami magkasabay
ngayon. Sa Van na
ako nakasakay.
Medyo masipik pero
ayos na at
mapagtiyatiyagaan.

"Hoy Kane, ano bang

iniisip mo? Kanina pa
nakakunot ang noo
mo. Baka gusto mong
magshare?"

"Wala ito Karen."

"Iniisip mo ang pinsan

ko 'no?" singit ni
Cassandra

"Medyo."

"Ayy. Sabi na nga ba

eh. Bayaan mo
cousin-in-law, he got
everything under his
control."

"Ahh kaya pala

mabaliw baliw na ang
kaibigan ko. Si Mico
nanaman pala ang
iniisip."

"It's rude na pagusapan ako lalo na at

nasa gitna niyo lang
ako."

Hindi na rin naman

ako kinulit ng dalawa
kasi ay dinapuan na

rin sila ng antok. Gabi

na rin kami nakauwi
dahil medyo tinraffic
kami sa daan.

Dalawang araw na
akong low batt kaya
wala akong

mapaglaruan habang
nasa byahe. Naiwan
ko kasi ang charger.
Nang makauwi kami
ay agad kong
hinanap ang charger
at chinarge ito.

Patayo palang ako

para sana maglinis
ng katawan nang
tumunog ito.
Hinayaan ko lang
baka naman si Karen
lang o si Cassandra.
Dumiretso ako sa
banyo at nagconcert.
Pagkatapos ay

nagbihis naman ako

agad.

Napansin ko ang
cellphone ko, naalala
ko may nagtext nga
pala.

Binuksan ko at ang
message ay galing sa
isang unknown
number.

Sender: 0917*******

Let's play a game

Adik? Wrong send

siguro ito.

Wrong send ka po
siguro. :) and sent!

Mabilis namang
tumunog ulit ang
cellphone ko.

No Kane. I'm not.

Kilala niya ako?

Stalker ka 'no?

Natakot ako. Baka

naman masamang
tao itong katext ko.
Hindi kaya nantitrip
lang? Kinakabahan
ako. Tumunog ulit
ang cellphone ko sign

na may nagtext
nanaman ulit. Dahan
dahan ko itong
kinuha at binasa ang
nilalamang message
galing sa same
unknown number.

No.

Hindi na ako nagreply

pero maya maya ay
nagtext ulit ito.

Let's play a game. A

love game Kane.
A love game with a
twist.
First one to fall out of
love, loses.
-Mico

Kung nung una ay

kaba ang
naramdaman ko,
ngayon naman ay
kilig na. Simpleng text
pero naaaligaga ako
dito. Simpleng text
pero maihi ihi na ako
sa kilig. Konteng pitik

nalang ay sasabog
na ang puso ko.
Dama ko na rin ang
init ng mukha ko. Iba
talaga ang tama sa
akin ng Power of
Love.

Adik ka ba?

Yun nalang ang

nareply ko.

Are you home?

Hindi niya sinagot

ang tanong ko. Pero
bakit niya naman ako
tinatanong kung
nakauwi na ako?

Ahh oo. Nasa bahay

na ako. Bakit?

5 minutes. 10
minutes. 15 minutes.
30 minutes.

Hindi na siya
nagreply.

Tumingin ka sa labas.

So I looked out.
Madilim kaya hindi ko
agad naaninag. May
tumutugtog. Sa
palagay ko ay Grow
Old With You ang
iniistrum noong
naggigitara at
sinisimulang ibeat ng
drummer.

Hmm I wonder, saan

kaya sa mga yan si
Mico. Yung may
hawak ng accoustic
guitar? Yung may
hawak ng electri
guitar, siya kaya yun?

Yung nagdadrums
kaya? Or yung
kakanta? Oh my
talaga. Kinikilig akong
tunay, tagos
hanggang buto.

Pero sana siya yung

kumakanta, kasi diba
kapag may mga
nanghaharana, sila
madalas ang
kumakanta? Bihira
lang tumutugtog eh.
Pero cool pa rin kung
tumutugtog siya.

Kahit medyo madilim

ay talaga sinisilip ko
kung alin ba si Mico
dyan.

~I wanna make you

smile

Nagsimula ng
tumugtog. Ang ganda
ng boses. At alam
kong hindi yan si
Mico.

Di bale baka siya

yung nagdadrums or
isa sa mga
naggigitara. Unti-unti
nang nagkailaw.

Hindi naman siya

yung nagdadrums,
hindi rin isa sa
naggigitara. Lalo
hindi yung vocalist.
Hinanap ko siya.

!@#$%^&*() at
nandun nakaupo sa
gilid. Prenteng
prente. Relaxed.

Natapos ang kanta.

Binaba ko siya.

"So sino sa drummer,

sa lead guitarist, sa
isa pang guitarist at
sa bokalista ang
sasagutin ko?"
salubong kong bati sa
kanya.

Oo sweet na may
manghaharana sa'yo
ng alas otso ng gabi
pero langya, e
nakaupo lang naman
ang prinsipe. Sana
manlang umepek siya
na may dalang

bulaklak kung hindi

tumugtog o kumanta.

"Syempre ako. Sila

ba nanliligaw?"

"Akala ko kasi sila.

Well. Nakaupo ka
lang kasi dyan sa
tabi. Daig mo pa ang
hinaharana."

"Sa lahat ng
nililigawan na mahal

na mahal naman
yung nanliligaw, ikaw
pinaka maarte."

"Sa lahat ng
nanliligaw, ikaw ang
pinaka---"

"Gwapo."

"G*go!"

"Hindi mo ba
nagustuhan?"

"Nagustuhan. Pero
mas ayos sana kung
kumanta ka manlang
o tumugtog."

"Alam mo, ang

demanding mo."

"Mahal mo naman
ako kaya dapat

walang kaso yun

sa'yo."

"Did I said I love

you?"

Sumingkit ang mata

ko sa tanong niyang
iyon. Naiinis na ako.
Ang lakas na niyang
mamilosopo at mangasar. Dati seryoso,
masungit at straight
forward lang siya.
Ngayon ay pilyo na
rin.

"Bahala ka nga sa
buhay mo. Umuwi ka
nalang at maghanap
ng ibang liligawan!"

Isasara ko na sana
yung pinto pero
natigilan ako.

"Sigurado ka bang
maghahanap ako ng
bagong liligawan?"

"Syempre hindi! Tara

na. Ano pang
inaantay mo dyan?
Pumasok ka na nga
at pauwiin na ang
bandang hinire mo
para haranahin ako at
baka masagot ko pa

ang isa sa mga yan.

Badtrip."

Nagpasalamat siya at
ako na rin dun sa
bandang tumugtog.
Magaling sila,
maganda ang boses

at medyo may itsura

naman. Pagkatapos
nun ay umalis na rin
sila sakay ng
sasakyang malaki na
sa palagay ko ay
pinasadya pa para
maging convertible
na stage at pwedeng

mapaglagyan ng
lahat ng instrumento.

Pumasok na kami ni
Mico sa loob ng
bahay.

"Wala ka manlang
dalang bulaklak o
chocolates?"

"You should have

said it earlier nang
nakapabili sana ako."

"Gahd Mico,
automatic na yun.
Kapag nanliligaw
kasangga mo ang
flowers at
chocolates."

"Are they really

needed? Malalanta
lang ang bulaklak.
Matutunaw lang ang
chocolates. Pero ako
hindi na kita iiwan pa.
Dapat ako palang,
sapat na. Tss."

Uminit ang pisngi ko

at panigaradong
namumula na ito. Oh
my Mico. Yung mga
tuhod ko nalalanta sa
kilig. Pati puso ko
natutunaw sa mga

pinagsasabi mo.
P*ksh*t oo na, ikaw
palang sapat na. I
couldn't ask for more
ang drama ko
ngayon.

"You're so red. I
wonder why. May
sakit ka ba o sadyang
kinikilig ka lang?"

"Oo na kinikilig na.

Ano nakakain ka na
ba?"

Hindi naman
masamang umamin
lalo na kung obvious
na masyado. Mas
magmumukha lang
akong t*nga. Kaya
umamin nalang ako.

"Not yet."

"Tara, kain na muna

tayo."

Habang kumakain
kami ng tahimik ay
biglang may
bumusina. Naku, si
mommy at daddy na
ata yun.
Paniguradong
magugulat sila kapag
makikita nila si Mico.

"Kane."

Agad akong napatayo

at tumakbo papunta
kay mommy.

"Mukhang may
kasama ka ah."

Napalingon ako at
nakita kong

pinupunasan ni Mico
ang bibig niya gamit
ang table napkin.
Tumayo na siya at
papunta nadito sa
gawi ko. Siguro ay
para batiin ang
kakarating ko lang na
mga magulang. Baka

magpapalakas sa
manugang niya. Hihi.

"Good evening po."

"I'm surprised to see

you again Mico."
Masayang pagbati ni
mommy.

"Oh Mico, what

brought you here?"
tanong ni daddy.

"Sir, ma'am, I'm

courting your
daughter."

"Naku Dwane naalala

ko tuloy nung
teenager pa tayo.
Ganyang ganyan din
tayo diba?
Nagkahiwalay tapos
nagkabalikan din ulit.
Nakakatuwa ka
talaga Mico kaya
botong boto ako

sa'yo. Pagtiyagaan
mo lang itong si Kane
and everything will
fall back into place.
Natutuwa talaga
akong makita ka ulit."

"I see. Let's eat."

tumango lang si
daddy at dumiretso
na kami ulit sa dining
table.

Nag-usap lang si
daddy at Mico,

tungkol nga sa
negosyo namin at
nung kanila Mico.
Habang ito si mommy
hindi pa rin makagetover at tuwang tuwa
talaga.

Parang may kanya

kanya kaming
mundo. Kami ni
mommy at Christine
tapos si Mico at
daddy. Para lang
kaming isang buong
pamilya.
Nakakatuwa.

Pagkatapos magusap, kumain at

magpahinga ng
kaunti ay nagpaalam
na si Mico. Nagshake
hands lang sila ni dad
at nagbeso ni
mommy.

Hinatid ko na siya sa
may labas ng gate
kung saan nakapark
ang sasakyan niya.

"Goodnight Kane."

"Goodnight Mico."

Tumalikod na siya
pero bigla siyang

huminto sa
paglalakad.

"Uhh Kane, have you

forgotten something?"

"Hmm wala naman.

Bakit may kukunin ba
ako sa'yo? May
ibibigay ka ba? Or
may naiwan ba ako
sa sasakyan mo? Or
ikaw ang may naiwan
at mali lang ang
tanong mo?"

Bigla siyang namula.

"Bakit ka ba
namumula? Ano bang
nakalimutan ko?"

"Wala, 'wag na nga

lang. Just. Ugh.
Nevermind."

"Ano nga?"

Kung kailan pa
nacurious na ako
tsaka pa siya
nagnenevermind
nevermind.

"Wala nga!"

"Ano nga kasi?!

Naman eh. Nacurious
na ako. What is it that
I forgot Mico?"

"Fine! If there's a
goodnight, there must
be a goodnight kiss
Kane. Yun yun. Just
so you know 'bout
that."

"Yun lang pala eh."

"So you're going to

give me a kiss?"
namula siya hahaha.
Cute Mico. Manly and
handsome yet cute.

"Tayo na ba?"

"Tayo na?"

Mico. He's too wise.

Normally, kapag
nanliligaw palang
kapag tinanong ng
ganyan ay 'Hindi' ang
isasagot. Pero siya
ay binalik niya ang
tanong. Kasi the
moment na sasabihin
niyang hindi, tsaka ko

isisingit na edi hindi

pwede ang kiss. Ano
ba naman yan. Lakas
mambasag ni Mico.

"Sinagot na ba kita?"

"Sinagot mo na ba
ako?"

"Mico! You're
supposed to answer,
'Hindi'"

"Then you shouldn't

have asked me. Alam
mo naman pala ang
sagot."

Nasapo ko ang noo

ko.

"So, the kiss?"

"HINDI!"

"Fine! Ang damot

mo!"

Padabog siyang
pumasok sa kotse

niya at pinatakbo ito

ng mabilis. Parang
bata.
Mico's usual face
(see the photo at the
side)

--------------------------------------------------------------------

Parang engot talaga

yung lalakeng yun.
Sinara ko na yung
gate at pumasok sa

loob. Itext ko kaya

siya?

To: Mico <3

Goodnight

Nag-abang ako ng
ilang minuto at
chineck ang
cellphone ko. Aba,
walang reply. Sige
lang baka nagdadrive
pa siya.

After almost thirty

minutes chineck ko
ulit. Wala atang balak
magreply yun.

Makalipas ang
dalawang oras,

matutulog na sana
ako kaso biglang
nagvibrate ang
cellphone ko. Si Mico
nagtext. Napangiti
ako.

Night.

At least nagreply siya

kahit walang 'good'.

Maaga akong
nagising may pasok

na rin kasi. Napaisip

ako, saan nga ba
nag-aaral si Mico?

To: Mico <3

Saan ka nag-aaral?

Nagreply naman siya

agad at ang sagot
niya ay tumataginting
at nakakabwisit na
'secret'. Bwisit talaga.

Pagkatapos ng
pangatlo kong klase
tinext ko si
Cassandra at Karen.
Free time rin pala nila
kaya nagkita kita na
kami sa canteen para
maglunch at
magkwentuhan.

Tamang tama. Pwede

ko matanong kay
Cass kung saan ba
nag-aaral ang
abnormal niyang
pinsan.

"Ang tagal mo Kane,

saan ka galing?"

"Wala naligaw."
sarcastic kong sagot
sa tanong ni Karen.

"Nakabusangot ka
nanaman. Lalo kang
pumapangit?"

"Oh my gosh.
Magkamukha na
tayo?"

"Huhu nakakaiyak.
Ewan sa'yo. Libre lait
basta ilibre mo rin
ako ng pagkain."

"Ahy Cass, saan nagaaral si Mico?"

"Seryoso ka? Hindi

mo alam?"

"Malamang hindi.
Magtatanong ba ako
kung alam ko?"

"Sungit ahh."

"Bayaan mo na. May

dalaw pa rin ata yan."

"So ano na Cass.

Saan nag-aaral si
Mico?"

"Hindi mo pa rin pala

talaga alam. Dito."

Nagulat ako. So all

this time. Dito lang
siya nag-aaral?
Grabe.

"Seryoso?"

"Oo. Layo kasi ng

department nila eh,
bandang dulo kaya

malamang hindi mo
siya makikita. Lalo na
kung di ka naman
naglilibot talaga. Pero
ikaw pala yung
sinusundan ng
magaling kong pinsan
dati, kaya pala
madalas napapadpad
malapit dito. Pero

hindi mo napapansin
yun. Kung sa bagay
sino ba ang
makakakita sa taong
patago tago? Sweet
niya 'no? Kahit di mo
alam. Naku, sinasight ka lagi niyan
noon."

Napanganga at
napatunganga ako.
Grabe, iba talaga si
Mico. Tama siya,
when he love, he
really love. Kung
mahal niya, mahal
niya talaga. Kinikilig

tuloy ako. Bawing

bawi ang tatlong taon
kong pagiging broken
hearted.

"Cassandra, you
should learn to shut

your mouth
sometimes."

"Oy cous. Nandito ka

pala he-he. Upo ka."

Umupo siya sa tabi

ko. Nag-excuse
naman si Cassandra,
sinama niya na rin si
Karen para bumili ng
pagkain.

"Bakit hindi mo
sinabing dito ka nagaaral?" Bulyaw ko sa
kanya.

"Para masurprise ka."

"Well, I'm not

surprised."

"Okay."

"Wala ka manlang
bang matinong
isasagot Mico?"

"Alam mo na rin
naman. Ano pa bang
problema mo?"

Oo nga naman. Ano

bang problema ko?

"Wala naman."

"Uhm hi. Mico right?"

May babaeng lumapit

sa amin. Mukhang
malandi. Sa tono ng
pagsasalita niya,
ayoko na sa kanya.

"Ano kasi, can I get

your number?
Naglalaro kasi kami
and ako yung
napuntahan ng bottle.
Dare kasi sa akin ng
friends ko since ayun
nga by chance na

yung bottle sa akin

tumutok."

"Eh bakit hindi nalang

napukpok sa'yo?"

"Excuse me miss,
may sinasabi ka ba?"

"Wala naman."

Inirapan ko siya.
Pasalamat nga siya
may sinabi lang ako
at wala akong ginawa
sa kanya.

"Uhm Mico, is she

your girlfriend?"

Nyenye. Leche.

"Nope."

Tumingin sa akin
yung babae at
nagsmirk. Sarap
ipakain sa buwaya.
Ito namang si Mico
sana sinabi manlang
niyang nililigawan
niya ako. Nakakainis.
Pero atleast hindi
niya ibibigay ang

number niya kaya

okay pa rin kahit
papano.

"So uhm can I get

your number? Kasi if
hindi ko mahihingi

number mo, I'll kiss

you sa cheek."

Y*ck. B!tch.
Sinamaan ko ng
tingin si Mico pero
nagsmirk siya in
return para siguro

asarin ako. I mouthed

'g*go'. Binigay niya
yung number niya.
Nakakainis ulit pero
mas okay na yun
kesa sa kiss. Ang
hipon inuulam hindi
nilalandi. Hmp.

"Thank you Mico.

Sana makapag hangout tayo minsan."
tapos nag flying kiss
siya.

"Natuwa ka naman?"

"Sa'yo."

"Ha-ha. Sana
manlang sinabi mong
nililigawan mo ako."

"Hindi niya naman

tinanong. Ang tanong
niya lang ay kung
girlfriend ba kita.
Hindi pa naman
talaga diba?"

"Hindi pa nga. Pero

dapat sinabi mo!
Matic na yun. Tapos
binigay mo pa
number mo!"

"I gave Cassandra's

number."

Ang loko. Baliw

talaga siya. Maya
maya may babae
nanamang lumapit at
nagpakilala sa kanya.

Kesyo matagal na
raw siyang
humahanga kay
Mico. Natutuwa siya
at nakamayan niya
na raw ito. Ang
gwapo raw ni Mico at
ang talino pa. Kung
anu-anong
kaechosan.

Ako eto, nagroroll

eyes nalang sa isang
tabi. Parang gusto
kong sabihing uhm
jealous-futuregirlfriend here.

Tumayo nalang ako

at hahanapin nalang
sila Karen kesa
magpaugat dito
habang tinitingnan si
Micong nilalandi ng
iba't-ibang babae.

"Where are you

going?"

"Dyan sa tabi tabi.

Maghahanap ng
lalaki!"

"Mukha ba akong
hindi lalaki?"

"Yung walang kung

sinu-sinong
kinakausap."

"Hi uhmm pwede

ba----" Speaking of.
Aish naiirita na ako.
Gusto ko tuloy takpan
ang mukha niya.

"Excuse miss. May

pag-uusapan lang
kami ng
NILILIGAWAN ko."

"Ahh ganun ba? Sige.

Mauna na ako.
Thanks sa time."

"Mabuti naman at
sinabi mong
nililigawan mo ako."

"If that's what will

make you happy so
be it. So, are you
jealous?"

"Hindi ako
nagseselos Mico.
Gusto ko lang
namang ipalapa sa
asong ulol yung
babaeng humingi ng
number mo. Gusto ko
lang namang itapon
sa Mars yung
pangalawang

babaeng lumapit
sa'yo at gusto ko lang
naman balatan ng
buhay yung pangatlo
at pang-apat na
babaeng nagiinterview sa'yo na
akala mo ay nasa
blind date at dating
game kayo. Isa pa

pala, gusto kong

hilahin yung nguso
nung babaeng
nagtangkang ikiss ka.
Yes Mico, hindi nga
ako nagseselos!"

"Can I kiss you now?

So you won't be
jealous anymore."

Pagkatapos niya
akong pagselosin?
Aba sinuswerte ang
isang 'to.

"No! Hindi!"

"Ang damot mo
talaga! It's just a kiss!
Mahirap ba yun?"

"Oo!"

"Then I'll teach you!"

Kane at the side

habang kinikilig sa
mga banat ni Mico <3
------------------------------------

"Anong teach teach

kayo dyan ha? Hoy
Mico, bawal PDA dito.
Tsaka Kane, bakit ba
kayo nagsisigawan
ng pinsan ko? Ang
ingay ingay niyo.
Look, almost lahat ng
nandito ay nakatingin
sa inyo. Hindi lang

kayo tao dito. Okay?

Kalma guys. Ano ba
ang nangyayari?"

Kakarating niya lang

ratatat nanaman ang
bibig. Walang preno.

Akala ko nung una

mahinhin na maarte.
Sometimes first
impression doesn't
last.

"Wala
naglalambingan
lang."

"Can you shut up?

Ang ingay mo."

"Don't be too harsh

cous. I'm still your
favorite cousin.
Anyway, kanina
habang pabalik kami
may nagtext sa akin.
Kanino mo nanaman
binigay ang number
ko? Sabi niya pa, Hi

Mico. Pwede magapply na girlfriend?

Then I replied her na
yaya ang need ko.
Aba ang loka loka
pumayag. Saan daw
ba bahay mo at
sisimulan niya na ang
trabaho. Eww diba?"

Tuloy tuloy na sinabi

niya, walang preno
dirediretso. Walang
hinga hinga mailabas
lang ang kwenta niya.
Mabuti nalang at si
Karen ay tahimik na

kumakain sa isang
tabi.

"Hi." Bati ng isang

hindi pamilyar na
babaeng bigla bigla
nalang lumitaw sa
tabi ng table namin.

"Oy Jenine ikaw

pala." nginitian
naman siya ni
Cassandra. Ako at si
Karen naman ay
walang kaintere-

interesadong
tumingin.

Tiningnan ko si Mico
kung anong reaksyon
niya. Akala ko kagaya
ng amin ni Karen
pero mali ako. Nakita

kong parang hindi

siya mapakali.

"Hi Mico." bati niya.

"H-hi."

Bakit nauutal si Mico?

Ineeksamin ko ang
reaksyon niya at may
kakaiba akong
pakiramdam. Parang
ang uneasy niya

masyado. Ano bang

meron?

"It's been a week. Aano kasi Mico..."

namula naman yung
babae. WTF--- anong
nangyayari? Sorry

not sorry pero iba ang

nasesense ko.

"Yung tungkol sa
atin---"

"Uhm Jenine, si Kane

pala hehe tapos si
Karen."

Anong kanila? Anong

meron? Umay na ako
sa kakaselos.

Quotang quota na
ako sa araw na ito.

"Anong meron sa
inyo?" tanong ko
nang hindi ko na
mapigilan itong dila
ko.

"Ahm Kane haha.

Naiihi ako, samahan
mo naman ako."

Sa arte nitong si
Cassandra alam kong
may tinatago sila.

"Kay Karen ka nalang

magpasama. So
anong meron sa inyo
ni Mico?"

Nosy na kung nosy.

Tsismosa kung
tsismosa.
Namamanhid na
halos ang buong
katawan ko sa di
malamang dahilan.

Umiinit ang mukha ko

at alam kong hindi ito
dahil sa kinikilig ako.

Magsasalita palang
yung Jenine ng
biglang tumayo si
Mico at hinila ito

palabas ng canteen.
What the heck? Ano
yun? Darn it. Curious
na curious na ako.

Bakit kailangan nilang

lumayo? Bakit may
scene na ganun?

"Cassandra, please
anong meron?" I said
desperately.

"Uhmm Kane, naiihi

na kasi ako."
sinamaan ko siya ng
tingin. May tinatago
ba sila sa akin?

"Ahm sh*t how do I

do this one."

"Just.Tell.Me.The.Trut
h."

"Mico might kill me.

I'm sorry Kane, I
can't."

Yeah right. Blood is

always thicker than
water.

"Nevermind." tumayo
ako bigla. Susundan
ko sila. Hahanapin.
Basta bahala na.
Naguguluhan na ako.

I'll confront them.

Ayoko ng nagdududa
ako, ayokong nag-ooverthink ako.
Overthinking is
stupidity nga diba?
But I just can't help to
not overthink that
one, that thing, that
sh*t.

Paglabas ko ng
canteen, tumingin at
lumingon lingon ako
sa right at left. Sa
possibleng paglikuan
nila. Fortunately,
nahagip pa sila ng

mata ko. So I
followed them.

Finally they stopped.

Tumago ako sa likod

ng puno. I know it's
not right to eavesdrop
but I just can't ignore
this one. Might as
well eavesdrop than
overthinking things
and their possibilities.
I still have the right to

know what's
happening here.

Ayokong
magmukhang
mangmang o t*nga.

"Teka nga. Stop.

Bakit ba tayo umalis
dun?"

Mico just sighed.

"Mico, bakit ba bigla

bigla ka nalang
nanghihila?"

"It's better if we talk

here."

"Whatever. Sino yung

Kane?"

"A friend."

A friend? Kaibigan?
Nice. Dun palang
nasasaktan na ako.
Kaya ko pa bang
ipagpatuloy ang lintek
na pagi-eavesdrop na
ito?

Kung sa bagay
nandito na rin naman
ako, bakit hindi ko
nalang ituloy ang
nasimulan kong ito?
Nakakapanghina na
rin kasing maglakad.

"A friend? Yung totoo

Mico?"

Yan ang tamang

tanong. A friend? Haha. As*hole. Mahirap
bang sabihing
nililigawan niya ako?

Gaano ba kahirap
yun?

"She's my exgirlfriend."

!@#$ anong drama

yun? Past is past
ganun? Tengene
naman oh.

"Other than that?"

Napalingon si Mico
sa gilid. Para bang
nag-iisip at tinatantya
ang sasabihin.

"I'm courting her."

"Courting her?"

"Yes." he sighed
again. "I'm courting
her."

"Pero bakit? Why?

How? Are you joking?
We're exclusively
dating a week ago
and now? You're
kidding me right?"

"I'm not."

"I thought... you like

me."

"Yes I like you."

As if on cue tumulo
ang luha ko. Mico,
you jerk.

"Oh? Yun naman

pala. Leave her. I
know I'm better than
her Mico." she
desperately said.

Better than me?

Suntukan nalang oh.

That girl. Magsama

sila ni Mico.

"Mico, I'm your

present. She's just
your past. Choose
me and leave her."

"I can't."

"Why? You said you

like me? That's
enough reason to

leave her. For pete's

sake."

"She's now back for

good. I can't and I'm
sorry."

"So ito-two time mo

kami? Pero you like
me Mico. You just
said it."

"I only like you and

Kane, I love her. You

may think she's better

than you but she's
best for me. I can't
just leave her in the
past because I know
she'll be my future."

"No Mico. You like me

and it's something."

"I liked you but it's

nothing compare to
my love for Kane. I'm
sorry."

Twitter :
@Vevenuusss | FB:
Girlprincess Wattpad
Readers' page:
facebook.com/girlprin
cessstories

C-O-K-A-N-E
CoKane for Mico and
Kane. <3
Thank you
READERS sa walang
sawang pagvote and
comment. <3 Thank

you sa mga tambay

sa MB ko. Thank you
sa lahat :)
QUESTION : Do you
want SRHR to be
published as a book
someday? :) YES or
NO

Anyhow, I still have

plans to submit the
manu since I am an
exclusive writer of LIB
lol. But I want to hear
it from you :)
Salamat.

------------------------------------------------------------------

Somehow kinilig ako

sa sinabi niyang yun
pero hindi ko pa rin

maiwasang mapaisip.

Tuloy pa rin ako sa

pakikinig at pagsilip
sa kung ano man ang
nangyayari. Di bale
nang magkakuliti

kesa naman sa hindi

ako makatulog at
magwonder nalang
kung ano ba ang
nangyari sa paguusap nila.

Pagkatapos ni Mico
magbitaw ng mga
salitang tagos
hanggang lamang
loob napansin kong
nanggigigil yung
Jenine. Naiinis
siguro. Kahit sino ba
namang mapahiya at
kahit papaano ay

medyo nareject ay
talaga nga namang
manggigigil. Pero
kasi she's expecting
too much.

Pero kasi it's Mico.

When he said he

likes you, it really is

something.

"Pero how 'bout the

date? And you said
you like me? Mico...
we dated."

"Come on Jenine, it's

just a date. I dated
some random girl
who happened to be
you because it really
was heartbreaking to
long for a girl who left
me and that I thought

it's time to try to move

on. But that's it, it's
just a date for pete's
sake. There's no
commitment in there.
We only dated twice
but we're not
exclusively dating.
About liking you? I
like you as a person

not as a woman. I'm

sorry. I really am."

That's what I wanted

to hear. Pero may
gusto talaga akong
itanong sa kanya.

May gusto lang

akong liwanagin.

"Pero... Mico, I think I

love you. I can wait.
We can try. We can
date behind her
back."

Ako naman ang

nanggigil sa sinabi
niya. Wow. Just wow.
Behind my back, my
as*. Etong babaeng
'to parang
mauubusan ng lalaki.

Nakakainis ah. May

pa behind her back,
behind her back pa.

"I'm not that kind of

man." then he left.
Now that's my man.

"Let's go Kane."

Hah? Kane raw?

Teka alam niyang
nandito ako? Holy
cow. Nakatago

naman akong maigi

ah.

Lumakad siya
patungo sa direksyon
kung nasaan ako at
bigla bigla nalang
akong hinila.

"Alam mong nandun

ako all this time?"

"You have your guts

always packed up

with you. I still don't

forget the fact that
you're a rule breaker.
You have your ways.
Of course you'll follow
us." Sinikmuraan ko
siya nung may
naalala akong sinabi
niyang talaga ngang
namang nakakainit

ng ulo. Yung kating

kati akong itanong

Huminto kami sa
paglalakad at
tiningnan niya ako ng
masama. Siguro ay
dahil sa pagsikmura

ko sa kanya. Kaya
tiningnan ko rin siya
ng masama pabalik.

"Ano pala yung sinabi

mo kaning friend mo
lang ako? Siguro
kung wala ako dun ay

nadeny mo na ako ng
tuluyan. Bakit? Bakit
nga ba sinabi mong
I'm just a friend?"

"To have a spice of

drama. Puro kilig kasi
ang nakukuha mo sa

akin. Just a thrill for a

nosy Kane."

"Ang sama mo
talaga. Tapos you
tried to move on?"

"I only tried but I

guess I can never
move on." he held my
hand but that didn't
stopped me from
asking questions.

"Eh bakit kailangan

niyo pang mag-usap
sa malayo?"

"Thrill. Also I don't

want her to be
humiliated in public. It
will only cause bigger

dramas. I don't want

to make scene in
public."

Good point. He has

his ways too. He has
his reasons. Nag-iisip
talaga siya bago mag

make move. Lahat ng

ginagawa niya may
lusot.

"So, the drama is

over?" Cassandra
asked. Parang

mushroom naman ito.

Pasulpot sulpot.

Malamang sinadya
niyang sumagot ng
ganun kanina para
talagang susunod
ako. She has her

ways also. Malakas

ang trip niya sa
buhay. She's tricky.

"Kane, anong
nangyari?"

"Wala. Kain ka kasi

ng kain. Sige na may
kanya kanya pa
tayong klase."

"Oh! Yah! Gotta go.

Bye cous. Bye Kane
and Karen."

"Ako rin. Bye Mico,

bye Kane. Ingat.
'Wag masyadong
PDA." sabi ni Karen

tsaka tumakbo ng
mabilis. Malayo pa
kasi yung next class
niya kaya dapat lang
bilisan niya. At kami?
Ano nga bang plano
namin.

"Hindi ka pa aalis?"
tanong ko sa kanya.
Baka kasi malate
siya. Concerned
future-girlfriend her
haha.

"Hahatid muna kita."

"'Wag na kaya ko na.

Baka malate ka pa
dahil sa akin."

"I insist."

Pumayag na ako.
Aarte pa ba? Mico
yan eh.

"Sige Mico. Papasok

na ako. Thanks. 'Wag
na mambababae
ha?"

"I don't."

"Talaga? Talagang
talaga?" pangungulit
ko sa kanya.

"Oo. Tss. Ikaw lang

wala ng iba. Ge na."
Hindi ako informed na

seseryosohin niya.
Nagbibiro lang
naman ako pero,
Mico will always be
Mico nga diba?
Expect heart warming
words from him all
the time.

"Sige. Bye."

"I'll fetch you later

after class. Text me.
You'll meet my mom."

"Okay. Ahh sige."

Umalis na siyang
nakapamulsa. Oo,
napakilala na niya
ako sa mga
magulang niya pero

nung panahong
pumunta kami sa
bahay nila, si Mr.
Ensomo lang ang
nandun. May
importanteng meeting
atang pinuntahan ang
mom niya nung
panahong yun. So I

only got a chance to

meet his dad.

Sa totoo lang, it's like

first time akong
pupunta sa kanila
mamaya. Nandun pa
rin ang kaba. Kasi

base sa narinig ko sa
mga kasambahay nila
noon ay may
kasungitan daw ang
mom ni Mico. Medyo
sensitive raw ito at
meticulosa pa
kumpara kay Mr
Ensomo.

Kaya kinakabahan
talaga ako.

Bigla naman akong

sinalubong ng isa sa
mga kaklase ko sa

subject na ito "Oy

Kane. Boyfriend mo?
Ang gwapo tapos
matipuno pa.
Kyaaaaah. The feels.
Kayo na ba? Hah?
Hah?"

"Hindi"

"Pinsan mo? Or
kamag-anak? Baka
pwedeng ilakad mo
ako."

"Hindi PA. Nililigawan

niya palang ako."

"Ayyy." Disappointed
siyang umalis sa
harap ko at umupo sa
upuan niya.

Mabilis lang lumipas

ang araw. Tapos na
ang mga klase ko at
tinext ko na si Mico.
Nagreply naman ito
agad na malapit na
siya.

"P*kshet pare. Ang

ganda ng kotse.
McLaren p1."

Baka si Mico na yun.

Talaga dito pa siya
nag car show sa
maraming tao.
Nakakahiya
pinagtitinginan yung
sasakyan niya. Dapat
sa parking lot nalang
kami nagkita.

Nakakahiya talaga
kaya tumalikod ako.

"Kane!" tawag niya sa

akin sabay tanggal ng
shades. Mico naman
eh. "Let's go."

"Ahh ha-ha. Oo."

We're receiving all

stares. Hindi ko alam
kung dahil kanino.
Kung dahil ba sa

dating ng kotse ni
Mico. Sa
kagwapuhan niya. O
sa kagandahan ko?
Pero feeling ko talaga
ay dahil sa
kagandahan ko.

Nagmadali akong
pumasok sa kotse
niya. He held my
hand.

"Prepare to be
terminated in my
mom's hands."

"Seriously? Ganun
siya ka-- katerror?"

"Just kidding. She's

good." Napahinga

ako ng maluwag.
"Sometimes."

"Mico!"

"Just see for yourself.

Relax."

"Paano ako
makakarelax eh
nagbabanta ka na
dyan. Nakakainis ka.

Hindi ka
nakakatulong."

"We're here."

"Sigurado ka bang
nandyan siya? Baka
nasa trabaho pa."

"I'm 99.9 percent sure

she's here."

"May point one

percent pa. It's still a
percent."
tensyonadong sabi
ko. Kasi nga paano
kung lamunin niya
ako ng buhay? Paano
kung hindi niya ako
magustuhan?

"Hi mom."

"Hi son."

Nagbeso sila. Biglang

tumaas ang kilay ng
nanay niya pagharap
sa akin. Shete ito na
ba yun?

"Mom, she's Kane.

My ex-girlfriend and
my future wife."

I felt butterflies inside

my tummy. Hindi ko
alam kung dahil sa
kilig o dahil sa lalo

akong natakot sa
mom niya lalo na
nung lalong tumaas
ang kilay nito.

"So, you're the

famous Kane. My
son's going crazy

about you. For your

information I don't like
the idea of having a
psychotic son."

"Mom!"

"So, who are your

parents?"

"Kath and Dwane

Sy."

"Ahhh the most in

demand accountant
in Asia is your mom
and your dad is well,
a very good
businessman. But I
don't care." mataray
na sabi nito. Lalo
akong natetensyon.

Tss. Ang bilis ng tibok

ng puso ko at hindi ito
dahil kay Mico pero
sa dahil sa nanay
niya.

May nagserve sa
amin ng juice, tea at

cake. She sipped her

tea. Nakakainitimidate talaga ang
mama ni Mico. Kaya
nga halos
nangangatog na ang
tuhod ko habang nagaantay sa susunod
niyang sasabihin.

"I don't want you..."

Then she stood up

still facing me na
ubod na kinakabahan
sa susunod niyang

gagawin. Ito na ba
yun? Yung puntong
paghihiwalayin kami?
Yung
pinagbabawalang
pagmamahalan?
Shete.

"I don't want you to

leave my son
anymore." then she
hugged me and
smiled. "Though
Mico's still courting
you, I'm a hundred
percent sure you'll be
together again." she
smiled again.

"Welcome to the
family Kane."

I though it will be
another cliche meet
the parents scene but
I guess it turned out

not the worst but the

best.

If there's a lesson I've

learned today, it's not
about math, science,
grammars nor other
lessons in class but in

life. It's all about

judgements.

Just before you judge

a person by what you
hear, you should see
it for youself first what
the truth is.

Sa madaling salita --Never ever judge a

person by what you
hear from others. A
great lesson to be in
tact in my mind.

--------------------------------------------------

Please pray for me

na makatanggap ng
good news bukas.

Prayeeeers please
V__V Salamat.
Sana na-enjoy niyo
ang medyo mahabahabang update na
ito :)

CoKane for Mico and

Kane
Nag-aadik na love
team name para sa
adik na
nagmamahalan --->
Team CoKane.
Tagay!

-----------------------------------------------------------

She's Rich, He's

Richer : Chapter 8

~A matter of love and

hate...

*****

"Ate! Gumising ka na,

maligo at magbihis ng
maganda. May
naghahanap sa'yo!
Bilisan mo!"

Christine, she's my
younger sister. She's

two years younger.

Hindi pa pala niya
alam na nilalagawan
na ako ulit ni Mico.
Late kasing umuwi
noong hinarana ako
ng future brother-inlaw niya dahil din sa
research paper kuno
niya. Tapos eto pa

pansin ko rin na she's

acting weird noong
mga nakaraang araw.
Nagwoworry ako at
baka may problema
siya. Napapansin din
ni mommy yun at
hula namin, love
problem. Ayaw niya
raw munang ishare

kaya pinabayaan ko
na muna.

There's right time for

everything ika nga.

Pero bakit ngayon

nambubulabog siya?
Alam na niya kaya?
Nandyan kaya si
Mico?

Sa kabilang banda,
mas usual lang
pakinggan ang
pangalan niya pero
gaya ng pangalan ko,
combined names din
ng parents namin
yang Christine.
CHRIS from Christian
ni Daddy at INE

galing sa Katherine ni
mommy. Yung akin
naman ay KA ng
Katherine at NE ng
Dwane.

I wonder kapag kami

na kaya ang

nagkaanak ni Mico,
ano kaya ang
pangalan?

Hmmm tama! MiKa.

MI from Mico at KA
from Kane. Haha. I'm
so brilliant.

"Ate ano ba!"

"Oo na. Saglit.

Maliligo na."

Naligo ako, nagbihis

at nagpabango. Muka
na naman akong
presentable tingnan.
Bumaba ako pero to
my dismay hindi si
Mico ang inabutan
ko.

"Magsalita ka naman.
Andrei ano ba 'tong
pakulong ito."

Currently,
nakablindfold ako.

May isang Andrei na

nagsundo sa akin sa
bahay at binlindfold
nalang ako bigla
bago kami bumaba
ng sasakyan niya. By
the way, his Mico's
bestfriend eversince
who knows when.

"Just wait. I never

thought you're this
impatient. You'll love
this."

"Okay." so I shut my
mouth.

Finally, we stopped.

Andrei removed the

blindfold slowly. I got
blinded by the light at
first but I got over it
seconds later.

I scanned the whole

place. It's a high

class restau. but the

thing is there's only
one table and it is
exactly at the middle
of this place.

Everything inside was

all red. The carpet,

the chandeliers, the

walls, the table, even
the chairs were
covered with red cloth
and if there is
something that is not
red, the color would
be white.

I am really amazed
by what I saw.
Everything was
beautifully arranged.

I looked at the left

side and there's

people playing
different instruments
pero iisang kanta
lang ang tinutugtog
ng mga ito. I don't
know what it is that
they are playing but it
sounds good to my
ears.

As I looked at the
right side of the place
there are people
standing there pero
nakatalikod sila sa
akin. Pero nakikilala
ko ang tatlo sa mga
nakatalikod, Cass,

Karen, my younger
sister Christine and
the Andrei guy. The
rest, hindi ko na
kilala. Mga eight
silang nakatilokod,
apat dun ang hindi ko
kilala.

Now, my eyes were

locked at the man
elegantly walking
towards me while
grinning.

"Did you like it?"

"No."

Nawala ang mga ngiti

niya, but then I
smiled.

"I don't like it because

I loved it!" bumalik
naman ang mga ngiti
niya.

He pulled one chair

and let me sit. WOW!
Aso lang. Haha.

"So... ano nanamang

pakulo ito Mico?" I
curiously asked.

But he just looked up.

Kaya tumingala na rin
ako.

Nasurpresa ako nang

biglang bumukas ang
mga maliliit na ilaw
na hindi ko inakalang
meron pala. Yung
mga ilaw nakaform
sila at ang mababasa
mo dun ay ang mga

salitang I love you.

Napangiti ako.

He looked at the left

side which happened
to be at my right side
sincemagkaharap
kami.

Unti-unting
nagharapan ang mga
taong nandun at
hawak nila ang isang
malaking tarpaulin na
nakalagay ay 'Will
you be my Girlfriend'.

Sunod naman ay
biglang may lumapit
na waiter sa amin at
naglapag ng cake na
nakashape na 'KANE'

"Combine them
together." kalmado at
nakangiti niyang sabi.

I looked up, then

looked at the rigt side

then looked at the

cake. Combining
them all it says, I love
you! Will you be my
girlfriend, Kane.

He's a man full of

surprises. He's sweet

and almost near to

perfection. Sabihin
niyo nga kung sinong
babae ang
makakahindi sa
lalakeng kaharap ko
ngayon.

Ibang klase. Kung

ang ibang babae
nililigawan sa text.
Ako eto
pinaghandaan at
pinaggastusan.
Napakaswerte ko
talaga kay Mico.
Kaya bakit ko pa
papakawalan?

"Ano na?"

I stood up and walk

towards him and
kissed him.

"I guess that's a yes."

tapos ngumiti siya
nang nakakaloko.

Uminit ang mukha ko

at pakiramdam ko ay
nagblush din ako.
Tsaka ko lang kasi
narealize ang ginawa
ko. Tsaka ko lang rin
narealize na marami
palang tao. Shet.
Nakakahiya.

Napansin ko pang
nakathumbs up at
nakangiting
nakakaloko sila. Mas
lalo tuloy akong
nahihiya.

"Nothing to be
ashamed Kane. I'm
Mico afterall, every
girls' dream. You're
so d*mn lucky to
have me." he
arrogantly stated.

January 28, the day

we became officialy
on AGAIN. Hanggang
ngayon kilig na kilig
pa rin ako kahit
eksaktong 20 days na
ang nakalipas.

"Hay naku ate, para

kang t*ngang pangiti
ngiti dyan mag-isa.
Baliw ka."

"Christine, bitter ka
lang kasi mag-iilang
buwan na kayong

break ng boyfriend
mo."

"Ha-ha. Nakakatuwa
ka talaga ate. Sa
sobrang tuwa ko
sa'yo parang gusto
kitang sakalin."

There's this urge na

gusto ko siyang
yakapin so I hugged
her tight.

"There's always right

time for everything
Tin. I know it hurts.
Napagdaanan ko rin
yan. Remember,
sadness is next to
happiness. Kalma
lang, malay mo on
the way na rin yang
happiness mo. Just

wait patienly but don't

expect too much."

Bumitiw siya sa
pagkayakap ko.

"Sige na ate. Tama

na ang drama.
Papasok na ako.
Ayokong namumugto
ang mata ko
pagpasok dahil dyan
sa kadramahan mo."

"Ay shete. Malelate

na rin pala ako. Basta
Christine, if you need
a shoulder to lean on
nandito lang ako.
Love you sis."

Then we hugged
each other again and
bid goodbye.

Nakaupo at
nakatambay ako
ngayon sa harap ng
fountain. 30 minutes

pa kasi ang susunod

kong klase and sadly
ako lang ang may
bakanteng oras dahil
sila Karen, Cass at
Mico ay may kanya
kanyang klase pa.

Ang sarap mamulot

muna ng barya dito
sa fountain. Parang
lahat na naiisip kong
gawin gawa nga ng
boredom.

Suddenly, my phone's
ringing. Agad ko
namang hinanap sa
bag ko at timignan
kung sinong
tumatawag. I saw my
younger sister's
name. Ano kaya ang
kailangan nito?

"Hello Christine?"

(Ate, pakisabi nalang

kela mommy late ako
makakauwi mamaya,
tinatapos kasi namin

research paper
namin. Salamat.)

Then binabaan niya

na ako agad. Nagday
dream pa ako ng
kung anu-ano.
Pampalipas oras.

Sa dami at kung anuanong pinag-iisip ko

ay di ko namalayang
lumipas na pala ang
oras. Nagmadali ako
sa paglalakad. Muntik
pa talaga akong

mahuli buti nalang ay

nakahabol pa.

Naglecture ng
naglecture ang prof.
Natural yun ang
gagawin niya. At
bilang isang mabuti at

magandang
estudyante ay
nagtake notes ako.

Ganun daw kasi pag

maganda, nagtetake
notes at isang
mabuting estudyante.

Oha, isa akong good

influence. Hindi lang
ako anghel sa mukha
kundi pati sa salita at
gawa.

After magdismiss ng
prof sa last subject ko

nagtext agad ako kay

Mico na tapos na ang
klase namin. Sabi
niya fifteen minutes
daw. Kaya sabi ko sa
may fountain niya
nalang ako daanan.

After almost fifteen

minutes may black na
montero sport ang
huminto sa harap ko.
Bumukas ang bintana
at tumambad sa akin
ang mukha ni Mico.

"Get in."

Napangiti ako.
Nandyan na pala
siya. Umikot ako at
sasakay sa
passenger's seat ng
magulat na may

nakasakay na pala
dito.

"Oopppss sorry. 'Di

mo naman sinabing
may nakasakay na
pala." sarcastic kong
sabi tsaka binuksan

ang pinto sa likod at

pumasok.

Ako ang girlfriend

kaya dapat ako ang
nakaupo sa shotgun
seat. Sana manlang
nagvolunteer na

siyang lumipat sa
likuran, whoever she
is. Yes, SHE. P*ker
bakit pala may
babaeng nakapwesto
dun sa harap?
Ngayon ko lang
naabsorb ah.

Tsaka ano ako dito sa

likod? Extra? Sabit?
Utot nila. Kainis.

Oo na, maliit lang na

bagay pero saan ba
nagsisimula ang lahat

ng nagiging malaki,
diba sa maliit?

"Sino siya?" I
mockingly said.
Pakialam ko kung
ang sama ng dating?
Badtrip ako.

"Kane. Be nice"

"To animals? Haha." I

laughed sarcasticly.
"Well hello there.

How are you? I'm fine

alphine." leche. Ang
plastic. Di ako sanay.
Hindi ako trained.
Hindi ako prepared.

Itong si Mico hindi rin

nagreact. So

backseat lang talaga

ang peg ko?

"Kane!" He said in his

warning tone.

"No, Mico. It's okay."

Oh my gahd. She
touched Mico's
shoulder. WTF. Ano
yun? Pinapakalma
niya kasi baka
magalit sa akin ng

dahil sa kanya? Sorry

ha. Yun kasi ang
basa ko sa ginawa
niya. Pathetic.

"Yea right. It's okay." I

rolled my eyes.

"Kane, stop being

sarcastic."

"I am being realistic."

Totoo naman diba?

Realism. I am not
being paranoid. Kahit
sino ito ang magiging
reaction ng girlfriend
na imbis na sa
passenger's seat ay
nasa back seat na
parang extra.
Kalokohan.

"So sino nga siya?"

"I am Shane, his

friend. Near to being

bestfriend" she
smiled.

"I am Kane, his

girlfriend." I smiled.

"Ohh-kay?" she
smiled again. I make
face. B.tch please.
Kapag di ako
nakapagtimpi I'm
gonna kick her as*
out of Mico's new car.

She moved forward

and opened the radio.
Great just great. It
may sounds weird but
she's feeling at home
inside Mico's car.

Now Playing:
Passenger Seat

Laking insulto sa part

ko ng kanta ha. Alam
kong sadya yun kasi
sinaksak niya ang
iPad niya connected

sa radio ng sasakyan.
Maniniwala pa akong
by chance yun kung
naka FM ang kasoi
sinadya at pinili niya
mismo yung kanta.

And I've got all that I

need
Right here in the
passenger seat
Oh and I can't keep
my eyes on the road
Knowing that she's
inches from me

Ha-ha-ha. Oh really?
Selos na selos na
ako dito sa likod oh!
Pakipansin naman
please at pakipatay
yang lintek na
kantang yan. Kasi
kung hindi yung
babae nalang po

yung papatayin ko
po.

That's exaggeration
but it seems like a
good idea. Pero di ko
yun gagawin, hindi ko
isusuko ang moral ko

para sa imapaktitang
babaeng yan.

"I really like this song"

she said dreamily.

And I really like to pull

your hair.

I crossed my arms
and rolled my eyes.
Ang daming
nagmamaganda sa
panahong 'to. Hindi

ko alam kung parte

ng maturity ko itong
pagiging masungit at
war freak ko sa mga
babaeng napapalapit
kay Mico o talagang
rule of nature na yun
sa babaeng
nagseselos.

"Kane, okay ka lang

ba dyan?"

Syempre hindi! May

haliparot kang
kasama dyan sa

unahan, sa tingin mo
makakampante ako?

Kating kati ako na

sabihin yun sa kanya
pero ito ako
nagtitimpi.

"Oo naman. Pero

mas okay sana kung
ako ang katabi mo
diba?"

"Don't worry Kane

malapit na rin akong
bumaba."

"Good. I can't wait."

Inirapan niya ako.

Akala niya siguro
hindi ko pansin yun.
My middle finger
somewhat salutes
her.

"Here nalang. Thanks

Mico. Until tomorrow.
Bye. See yah."

Here nalang nye nye.

Sa wakas bumaba na
siya. Bumaba na rin
ako at lumipat sa

front seat. Pero bago

ako pumasok I also
bid my goodbye to
that girl.

"Bye. Hope to see

you again- not."

"I am sorry Kane,

whether you like it or
not, you'll see me
again. Go ask your
boyfriend about that.
So... ta ta."

Kunot noo kong

binuksan ang pinto sa
front seat at padabog
na sinara.

"What's your
problem?"

"Siya. Siya ang

kanina ko pa
problema. Naiinis
ako! Anong ibig
niyang sabihing I'll
see her again?"

"Ihahatid ko siya
pauwi ng bahay nila,
eveyday for two
months."

"Two months?! Ano

yun? That's crazy!
Bakit?"

"Her mom and my

mom are bestfriends.
Kaya naging
magkaibigan na din
kami. By chance, my
mom and her mom
will have a business

trip with our dads. Sa

akin binilin si Shane."

"Ano ka babysitter?!"

"Ano ba ang
kinakagalit mo?"

"I don't like her. I don't

wanna see her!"

"Then go home
without me!"

Natameme ako at
natigilan. Ano? Tama
ba ang pagkakarinig
ko? Yun ang
solusyon niya para

hindi ko makita ang

lintek na Shane na
yun?

"Sorry Kane I-I didn't

mean to say that.
Nakapagbitiw lang
kasi ako ng salita sa

mga magulang niya.

And--"

"Okay. Okay 'wag mo

na akong sunduin.
Okay. Fine. Sabi mo
eh. Madali naman
akong kausap."

"No. It's not that."

"Yes it is."

"Ka---"

"Just shut up and

drive!"

"Bakit ka ba
sumisigaw? Wala
naman dapat tayong
problema ngayon!"

"Yea right. Wala

naman talaga tayong
problema. Thanks to

that Shane, meron

na! Kaya nga 'wag
mo na akong
susunduin para
walang problema
diba?"

"Hindi. Susunduin
kita."

"Sunduin mo kung
maaabutan mo ako.
Just freaking drive,
iuwi mo na ako dahil

nawala na ako sa
mood. Bwis*t."

Bumaba ako ng
dirediretso at kahit pa
tinatawag niya ako ay
hindi ko siya
nililingon. Not now.

"Nag-away kayo?"
salubong ni Christine
sa akin.

"Oo. Sige na, pagod

ako."

"Hindi ka kakain?"

"Wala akong gana."

Dumiretso ako sa
kwarto ko at
bumagsak sa kama. I
heard my phone rang
kaya binuksan ko ito.

I saw Mico's name.

He's calling.
Pinatayan ko. Babae
ako, may karapatan
akong mag-inarte
kahit minsan.

I received a text from

him saying na magusap daw kami at
nasa labas siya. I
replied na matutulog
na ako. Sumama
talaga ang loob ko sa
sinabi niya kanina. It
hit me direct to my

heart big time. Ouch

sa akin yun.

He then again called

pero pinatay ko ang
cellphone ko at
natulog.

Another day came at

eto ako ngayon
nakikipag hide-andseek kay Mico. Uwian
na at nakita ko
montero sport niya
dito malapit sa akin

pero yun nga umiiwas

ako.

Una dahil nainis ako

sa sinabi niya.
Pangalawa ayokong
makita yung lintek na

Shane at pangatlo
nagtatampo ako.

Kung kulang pa ang

rason na yan I can
give you a hundred
more. Bruhilda yung
Shane, ayoko dun sa

Shane, badtrip ako sa

Shane at lahat ng
nakakamuhing salita
ikonekta niyo sa
pangalan niya
hanggang mag isang
daan. Yun na yun.

Umuwi ako mag-isa.

Hindi pala umuwi,
pumunta muna ako
ng SM para kumain,
magshopping or
tumambay. Basta
kahit ano lang
pampalipas oras.

Nang mapagod
akong mag window
shopping at lumakad
ng lumakad sa
foodcourt na ako
huminto, tumambay
at kumain.

Mico <3 calling...

"Hello."

(Nasaan ka?)

"Bakit?"

(Nasaan ka?!)

"Kanina pa ako wala

sa school."

(We waited for

freaking two hours!
Bakit hindi ka
nagtext?!)

"Sinabi ko bang
antayin niyo ako?
Diba sabi mo go
home without you?
So I did."

(Stop being childish!)

"I am not being

childish!" If being
jealous is being
childish. Then I am
childish.

Wala akong pakialam

kung pagtitinginan
ako dahil sumisigaw
ako, hindi namam nila
ako kilala.

(We'll talk. Pupunta

ako sa bahay niyo.)

"Hindi ako uuwi ng

bahay."

Syempre uuwi ako.

Hindi ko nga lang
aaminin. Bahala siya
diyan. Siya nanaman
maghabol sa akin.
Yes, it's being childish
and somehow, I'm
enjoying this but
minus the Shane girl.

(I'm not playing

games with you
Kane!)

Binabaan ko siya.
Sorry Mico but I do.

---------------------------------------------------------------

Favor please. Kindly

like
https://www.facebook.
com/girlprincessstorie
s for me.
And if you want to
send letters for me or
to other LIB writers
ANONIMOUSLY,

pwede kayong
pumunta dito --->
https://www.facebook.
com/LIBLetters
SALAMAT NG
MARAMI! :)

Twitter:
@Vevenuusss
Watty Acct:
Girlprincess Wattpad
Gusto niyong may
karibal si Mico? Sure.
You'll get it pero hindi
sa CLICH na

character at paraang
gusto niyo. We'll do it
in my OWN Awesome
way mwahahahah.

-----------------------------

Nakakainis. Ako
nalang ang palaging
nagseselos. Sa dami
ba naman kasi ng
babaeng umaaligid
kay Mico au talaga
nga namang hindi

maiiwasan ang
salitang selos na yan.

Sana may
pagselosan din siya
para maramdaman
niya itong
nararamdaman ko.

Pero tsaka na yan

dahil hindi pa ako
nakakauwi. Paano ba
naman ang hirap
sumakay.

Naman oh. Talagang

wala pang taxi na
dumadaan dito.
Masyado na rin
kasing gabi at
marami rin talagang
pumapara kaya
mahirap talagang

makahanap ng
walang sakay na taxi.

Bakit kasi nag-inarte

pa ako? Tawagan ko
na kaya si Mico para
magpasundo?

Hindi. No way.
Papanindigan ko
itong pagtatampo ko.

Naglakad ako sa
abangan ng jeep.

Mahaba ang pila pero

no choice. Tiis tiis
lang talaga. Kung
walang tiyaga,
walang nilaga.

Makalipas ang siyam

na taon, sa wakas
makakasakay na rin
ako. Okay exagge
masyado ang siyam
na taon, mga
magtatatlong oras
PALANG naman.

Napaupo ako sa
bandang unahan
nakng naman kasi
itong mga unang
sumakay nagsiksikan
pa sa dulo. Dapat
umurong nalang sila,
walang mga
konsiderasyon hmp.

Naku ha. Wag ako,

wag ako, may LQ
kami ng boyfriend ko.

"Oh tatlo pa! Tatlo

pa."

Parang t*nga lang

'tong konduktor. Eh
wala na ngang space
tatlo pa ang
tinatawag niya? Ano

yun kalong kalong

kami ganun?

"Oh iha paki-ayos

lang ang upo may
sasakay pa" sabi
nitong konduktor sa
akin.

Pwede ba. Paano ba

ang tamang pag-upo,
yung nakatuwad? O
yung kalahati lang ng
pwet ang nakaupo
para kumasya yung

tatlo niya pang

tinawag. Leche.

Umalis na ang jeep at

nagsimula ng
magsibayadan ang
mga pasahero at
dahil dakila ako at

ako ang nasa unahan

nakapwesto eto ako,
taga-abot ng bayad.

"Bayad ho. Paki-abot

naman." Para
namang may
magagawa pa ako.

Kaya ayan, parang

nag-o-OJT ako bilang
taga-abot ng bayad.
Isama mo na rin yung
tagasukli.

"Manong para."

"Manong para!" Bingi

nito. Lumampas pa
tuloy ako. Bw*sit na
araw talaga.

Lumakad na ako
papuntang kanto ng
subdivision namin.
Medyo mahaba haba
pa kasi yung lalakarin
palibhasa dungol ang
driver ng jeep. Ang

tagal niya pa bago

huminto.

Kada hakbang ko ng
paa ko ay may
naririnig din akong
yapak mula sa likod
ko. Pakiramdam ko

may sumusunod sa
akin. Kaya paglingon
ko...

"AHHHHHHH."
napasigaw ako pero
napasigaw din siya.

"S-sino ka? Bakit mo

ako sinusundan?"
Tanong ko sa
lalakeng sumusunod
sa akin.

"Rapist ka 'no?"

"Oy hindi ah.

Swagger ako."

"Swagger?"

"Yun ang tawag sa

aming mga swag."
swabeng swabeng
sabi niya sa akin
sabay nag crossed
arms at nagpose.

Nakasumbrero pa
siya na rainbow
colored. Yung parang
net.

"Bakit mo nga ako

sinusundan?"

"Maganda ka kasi
baka
mapagdiskitahan ka
ng mga lasing dyan
kaya

nagmamagandang
loob akong samahan
ka. Eto NBI
clearance, ID ko sa
eskwelahang
pinapasukan ko at
NSO birth certificate
ko. Mabuti akong tao
promise. Harmful ako
'no."

Sabay abot niya sa

akin ng ID at mga
police clearance niya.

"Harmful? Harmless
ata ang ibig mong
sabihin." napatawa
niya ako promise.

Sa palagay ko kahit
sa ganyang tabas ng
mukha niya eh

mapagkakatiwalaan
siya at mukhang
mabait naman kahit
na maypagka -- ahm
jejemon.

Hindi ko sasabihing
gwapo siya o may

itsura kasi hindi

naman talaga. Sapat
lang. Hindi rin siya
pangit may pagka-ahm madumi lang
tingnan. Pero beauty
is in the eye of the
beholder naman.

"Ahh haha."

"Mayaman ka 'no?
Halata kasi. Dun ka
sa unahang
subdivision siguro
nakatira ano? Eh

bakit hindi ka
nakakotse at
naglalakad ka lang?
Delikado lalo na para
sa kagaya mo."

"Oo dun ako nakatira.

Nag-away kasi kami

ng boyfriend ko kaya
eto umuwi akong
mag-isa."

"Naku miss kung ako

ang bf mo di kita
aawayin ajejeje."

Weirdo rin ng isang

'to.

"Ahhh miss ako si

Reynaldo. How but
you?"

"Ahmm Kane."

"Kane, tawid tayo

kasi may mga lasing
baka mapagtripan

tayo. Tatawid nalang

tayo ulit kapag
nakalampas na tayo
sa kanila. You know,
it's hard--- ahh hard-ano, alam mo na
mahirap baka
mapagdiskitahan
tayo."

Kaya tumawid kami,

gaya ng sinabi niya
tumawid din kami
pabalik ng
makalampas kami
dun sa mga nagiinuman.

"Dito nalang ako

Reynaldo. Salamat
sa paghatid."

"No problem. Pwede

ba mahingi cellphone
mo?"

"Hah?"

"Ano, cellphone
number ajeje.
Textmate lang."

Tutal tinulungan niya

ako ay binigay ko ang
number ko. Tsaka
merong parte sa akin
na gusto siyang
kilalanin.

Mukha kasi siyang

mabait at habang
naglalakad kami ay
nabanggit niyang
hirap talaga siya sa
buhay.

Sa kabila ng mga
ngiti niya may
pinagdadaanan
siyang hirap. Wala na
rin daw siyang
magulang at
nabubuhay lang magisa. Maramirami
siyang naikwento.

Madaldal siya sa
totoo lang.

Sa bawat kwento niya

alam mong totoo at
hindi kwentong
barbero. masasabi
kong isa siyang

totoong tao.
Mapagkakatiwalaan.
Mabait at may
respeto.

Sa gaspang ng mga
kamay niya, dun mo
makikita ang hirap na

dinanas niya. Sa
kalyo ng mga paa
niya, na makikita mo
talaga kasi nga
nakatsinelas lang
siya, halata mong
nagtatrabaho siya
para sa sarili niya.

Nakakatuwa. Dahil sa
kabila ng lahat ng
hirap nagagawa niya
pa ring ngumiti.

Kaya dapat matuto

tayong makuntento

dahil merong mga

taong kahit walang
wala ay kuntento pa
rin sa buhay nila.
Tayo pa kayang
nabiyayaan ng
husto?

Naisip ko na
napakaswerte ko
talaga.

Gusto ko ring
makuha ang number
niya dahil gusto ko

siyang matulungan.
Pero magtetext
naman yun,
malamang. Kaya
hindi na ako nag
abala pang tanungin
ang number niya.

Akmang patalikod na
siya pero tinawag ko
siya.

"Reynaldo!
Magkaibigan na tayo
ha? Kung kailangan

mo ng tulong nandito
lang ako." sabay ngiti
ko sa kanya.

"Thank you beri mats

Kane. You is good.
Sige magkaibigan na
tayo. Nakakatuwa

naman. Tapat at
mabuti akong
kaibigan kahit ganito
lang ako."

"Wag mong tawaging

LANG ang sarili mo.
You are better."

ngumiti siya at
napangiti na rin ako.

"Ang ganda mo crush

na kita ajeje. Pero
wag kang mag-alala
humahanga lang ako
sa iyo."

Tumango lang ako at

umalis na rin siya.

Safe na rin dito

papasok sa amin

dahil may guwardya

at hindi pwedeng
pumasok ang
outsider lalo na at
gabi.

"Oy ate. Bakit ngayon

ka lang? Kanina

pumunta dito si kuya

Mico."

"Anong sabi mo?"

"Tinanong niya ako

kung nandito ka, sabi
ko syempre wala.
Ayun nag-antay pa
siya ng mga two
hours tapos umalis
na rin."

"Mabuti. Sige Tin

akyat na ako."

"Di ka na kakain?"

"Nakakain na ako
kanina."

Pagpasok ko sa
kwarto ay naglinis na
ako ng katawan at
nagbihis ng pantulog.
Napansin kong may

nagtext. Unregistered
number. Baka si
Reynaldo na ito.

Hay. Aqou t0h xi

R3ynAld0..,

Ang sakit sa mata ng

text niya. Nakakaiyak.

Hi.

Anu gwa m0???..,

Patulog na. Maaga

pa kasi ang pasok ko
bukas.

aHy? !... sIgUe phu

sl33p n u. Gudnyt
switdreamz..., Ajejeje

Sige. Goodnight din

sa'yo.

Si Reynaldo na po ba
ang sugo Niyo para
pagselosin si Mico?
Siya po ba ang sagot
sa hiniling ko kanina?

Siya po ba ang
pantapat kay Shane?
Kung ganun po, hindi
ako prepared. Di ko
inexpect yun. Hindi
naman po sa
nanlalait ako pero
akala ko bibigyan
niyo ako ng mala

Piolo Pascual o Sam

Milby.

Totoo nga talaga ang

EXPECT THE
UNEXPECTED.

---------------------------------------------------------------------

Abangan ang
paghaharap ni Mico
at Reynaldo. <3

Tanghali na at
nakatambay
nanaman ako dito sa
tapat ng fountain.

Nag-e-emo lang?
Hindi, dito ko kasi
kikitain si Reynaldo.
Ibibigay ko sa kanya
yung mga letters of
recommendations
galing kela daddy.

Naka-usap ko kasi
sila kaninang umaga
at kinwento yung
nangyari. Humingi na
rin ako ng tulong para
magkapermanenteng
trabaho na itong bago
kong kaibigan. Yung
trabahong pwede pa
rin siyang makapag-

aral habang ayun nga

nagwowork.

Mabuti at may mga

bakanteng trabaho.
Pinapapunta lang
siya dun dala itong
mga letters para

madali siyang mahire.

Ngayon naman ay
pinapunta ko siya dito
sa school para
makuha itong mga
letter of
recommendation.
Delikado kasi kung
ako pa ang pupunta
sa kanya mamayang

hapon na uwian. Ang

swerte niya na ata
kung ganun.

pAponTA nA aqu..,,

Sige. Sabihin mo
nalang sa guard na
ako ang pupuntahan
mo tapos ilista mo
yung pangalan mo sa
log book. Tapos dun
ka na rin magtanong
kung nasaan ang
may fountain.

uKi3... T3kA mAy

bAnA+ aqu pra saU..

Ano?

K4n3.., r3gLa k b???

Sinakyan ko nalang
ang banat niya at
nagtanong ng ng
bakit kahit na medyo
nakakadiri. Walang

magawa talaga ang

isang ito sa buhay.

kAs3 cRuxX nA
cRuxX ktA eii.,,,

Hah? Nasaan ang

regla dun?

b00m tAgo$,..!!
Ajejeje.

Napatawa ako
hahahahaha.
Hinawakan ko ang
tiyan ko habang tuloy
tuloy na nakangiti at
hawak ang cellphone
ko. Gahd alam kong
corny pero havey kasi
para sa akin eh
hahaha.

"Ano ba?!" Parang

engot talaga. Bigla
biglang nanghahablot
ng cellphone.

"Sino 'tong katext

mo? Bakit kanina ka
pa ngingiti ngiti at
tawa ng tawa dyan?"

"Bakit selos ka?

Kaibigan ko."sagot ko
sa kanya. Binasa

naman niya yung text

sa cellphone ko.

"Reynaldo? A guy
friend? You can't
have a guy friend."

"Bakit hindi?"

"Because a girl and a

guy can never be just
friends!"

"Anong tawag mo sa
inyo ni Shane? Diba
magkaibigan din
kayo? Bakit bakla ba
siya at hindi babae?"

"Magkaiba ang
sitwasyon natin.
Atsaka tingnan mo
nga kung paano 'to
magtype! Paalon
alon. Daig pa ang
calculator kung
makasingit ng
number sa mga

words. Masakit sa
mata. Nakakabulag."

"Mico, mas totoong

tao naman yan kesa
sa kaibigan mo. Mas
mabait din yan

kumpara sa Shane
na kaibigan mo!"

Hindi niya pinansin

ang sinabi ko at
patuloy lang siyang
nakatingin sa
cellphone ko.

"Ano naman 'tong

Ajejejeje? I love you
ba yan sa lengwahe
niya?"

"Ang O.A. mo."

Teka bakit sa akin

nalipat ang isyu?
Tsaka bati na ba
kami? Atsaka bakit ko
siya kinakausap?
Ahhh. Ano ba. Hindi

ko tuloy mapigilang
sabunutan ang sarili
ko.

"Yow! Kaney."

*Face palm* Nice

timing Reynaldo.

Bago pa siya
makalapit sa akin
hinarang na siya ni
Mico.

"Ikaw ba si
Reynaldo?"

"Wow? I'm peymous.

You knows me?"

Tuwang tuwa siya at

ngingiti ngiti pa.
Samantalang si Mico
lalong sumimangot.

"Bakit ka nandito?"

"Pinupuntahan ko
lang si Kaney."

"Her name is Kane

not Kaney."

Oh edi sila nalang

ang mag-usap.
Kainis.

"What's you name?"

sabay nilahad niya

ang kamay niya sa

harap ni Mico.

Pero masama lang

siyang tinitigan nito at
hindi manlang inabot
ang kamay niya.

Nagkatitigan sila.
Awkward.

"Ahh nastar struck ka

ba sa akin pare?"

*Face palm* ulit. Ang

kapal ng mukha
nitong si Reynaldo.
Star struck? Wow.
Such word.

Habang nag-uusap
sila nandito lang ako

sa likod ni Mico na
pailing-iling at
bahagyang sumasakit
ang ulo sa pag-uusap
nila. Ang gulo nila
mag-usap, hindi mo
maiintindihan. Parang
na alien ako. Parang
gusto kong magwalkout.

"Yow pare. Tabi na

dyan. Mag-uusap
kami ni Kaney."

"Sino ka ba sa akala
mo?"

"Isang gwapong
nilalang na hulog ng
langit."

"Una mukha?"
mapang-insulto
nitong tanong. Haay
Mico.

"Nakakasakit ka na
pare ha. Mas gwapo

ka. Pero lamang ka

lang ng kalahating
paligo."

"Are you nuts?"

"Hindi ako mani pare.

Tao ako. Tao!"

"Why are you here?"

maangas na tanong
ni Mico.

"Pinapunta nga ako

ni Kaney. Ang kulit
mo naman pare eh."

"Kane." baling sa akin

ni Mico.

"Ah oo. Pinapunta ko

siya dito. May
ibibigay ako sa
kanya." tsaka inabot
ko yung mga letters
kay Reynaldo.

"Wow salamat
Kaney."

Nagulat ako ng bigla

niya akong niyakap.

At ang sunod kong

nakita ayun nasa lupa
na siya.

"Don't you dare touch

my girl."

"Mico. Bakit mo yun

ginawa?"

Tinulungan kong
tumayo si Reynaldo.
Kawawa naman.
Alam mo yun, lalo

lang masisira ang

mukha niya. Kainis
naman itong si Mico
eh.

"Grabe ka naman
pare magselos. Ikaw
ang boyfriend ni

Kaney? Kung
sabagay.
Pinapatawad na kita.
Kasi kahit sinong
lalake magseselos sa
akin. Isa akong
malaking thread sa
kanila. Ajejeje."

"Threat."
pagcocorrect ko dito.

"Ayun, isa akong

malaking threat sa
bawat kalalakihan.
Kaya naiintindihan

kita pare. Ajejeje. So

friends?"

"Ahh. Pasensya na
Reynaldo. Wala lang
sa mood itong
lalaking 'to."

"Ahh ganun ba? Next

time nalang siguro.
Malakas din ang
pakiramdam ko na
gusto niya akong
maging kaibigan.
Nagselos lang talaga
siya siguro ajejeje."

"Tigilan mo nga
a------" tinakpan ko
nalang bibig ni Mico.

"Ahh haha. Sige

Reynaldo. Pwede ka
na umalis."

Nung makaalis na si
Reynaldo tsaka ko
lang tinanggal yung
kamay ko.

"Ano ba Kane?!"

"Pwede ba, maayos

ka namang makipagusap kay Reynaldo."

"Maayos? Are you

joking? Ayusin niya
muna ang pagtype
niya. Bw*sit." reklamo
nito habang ginugulo
ang buhok niya.

"Mico. Are you

jealous?"

"I may be the sun yet

I'm still jealous of the
stars. Ganun nga

siguro yun. I just love

you so much. And I'm
sorry."

She's Rich, He's

Richer : Chapter 9

~The rich. The richer.

The bitch(?) And the
jejemon!...

******

Nag-imbita si Shane
na bisitahin ang
bagong tayo nilang
resort sa Laguna.
Actually, si Mico lang
ang inimbita niya. But
then Mico insisted na
sumama raw ako.
Syempre naman ay
hindi ako tatanggi.

Delikado, baka
malinta ang boyfriend
ko.

Naisip ko na hindi
pwedeng kaming tatlo
lang kaya nirequest
ko na baka pwedeng

magsama ng isa
pang kaibigan. Para
malay mo may tagaawat kung sakaling
magkagulo kami.

Pumayag naman si
Shane so I asken

Karen pero tumanggi

siya. May mga
gagawin pa raw siya
sa bahay nila. Si
Cassandra naman ay
busy sa paggawa ng
research papers nila
dahil deadline na raw.

Maliban sa dalawa
sino pa ba ang
kaibigan ko? Edi si
Reynaldo nalang, yun
ang naisip ko.

"What? You plan to

bring him with us? Iba
nalang."

"Mico. Napag-usapan
na natin ito diba?
Pumayag nga ako na
samahan natin si

Shane eh. Dali na.

Please."

"How can I resist

you? Sht. Oo na
nga."

"Yehey. Sige na may

klase na ako."

Saturday came.
Nasabihan ko na si
Reynaldo at excited
na excited daw siya.

Kesyo first time niya

raw makapunta sa
isang resort at kung
anu-ano pa.

Una akong sinundo ni

Mico. Syempre ako
na ang nasa shotgun

seat. Pagdating
namin sa kanto ng
subdivision nandun
na si Reynaldo nagaantay. Dala dala
niya ang bag niya at
naka shades pa na
rayban. Sosyal. Pero
ang jologs pa rin kasi
Violet ang kulay nito

sa gilid. Pero wala

akong magagawa,
fashion taste niya
yan.

Nakasando siyang
puti. Aba may muscle
din pala ang isang 'to.

Parehas silang naka

board shorts ni Mico.
Ang top naman ni
Mico ay black V-neck
shirt. Hotness
overload.

Anyway. Binuksan ko
ang bintana ng
sasakyan. Mukhang
hindi niya kasi alam
na kami na ito.

"Reynaldo pasok ka
na."

"Kayo na pala yan

Kaney. Wow big time.
Ganda ng sasakyan."

"Hindi ka ba
papasok?" masungit
na tanong ni Mico.

"Syempre papasok.
Hindi naman ako
pwedeng sumabit
nalang dito sa labas.

Baka mahuli tayo ng

MMDA. Ajejejeje."

Nagpoker face lang si

Mico at hindi na
sinagot pa si
Reynaldo.

"Ayos lang ba kung

magpatugtog ako ng
music dito sa
cellphone ko?"
tanong ni Reynaldo.

"Ayos naman. Sige

lang."

Now Playing: Dota o

Ako

"Anong pipiliin mo
dota o ako. Anong
mas gusto mo
pagkasama kay yun
ang nasa isip. Anong
pipiliin mo dota o ako.
At ano ako sayo
anong mahalaga
mahal mo ba akong
talaga..."

Biglang pinreno ni
Mico ang sasakyan
kaya nasubsub si
Reynaldo. Medyo
lang naman.

"Dahan dahan
naman. Bakit ka ba
bigla biglang
pumepreno?"

Mabuti at naka
seatbelt ako. Kung

hindi baka masisipa

ko siya palabas ng
sasakyan niya.

"Don't worry I made

sure we're safe. I
estimated the impact
we'll receive."

"Eh paano si
Reynaldo? Nakita
mo? Medyo
tumilapon siya."

"To get even."

"To get even? Bakit

ano bang ginawa niya
sa'yo?"

"It's for you. I can't

imagine kung gaano
sumakit ang ulo mo
sa pagbabasa ng
mga text niya. Atsaka
ang sakit na ng tenga
ko. Tama lang yan,
tsaka hindi naman
siya napuruhan tss."

"Kahit na. Hindi mo

pa rin dapat ginawa
yun."

Biglang bumukas ang

pinto.

"Hi Mico!"
enthusiastic niyang
bati kay Mico. Ni hindi
niya manlang
pinansin ang
presence ko.

"Backseat ka girl.
Sorry nauna ako."

"Whatever." then she

closed the door. In

your face. Hah. Akala

niya.

"Yo. I'm Reynaldo.

How but you miss?"

"Sino ka?" masungit

na tanong niya kay
Reynaldo.

"Ay bingi. Reynaldo

nga diba? Ang ganda
ganda mo pa naman
sana. Pero ayos lang

ajejeje. Uulitin ko
nalang para sa'yo. I'm
Reynaldo you can
call me babe.
Ajejeje." sabay kindat
nito.

Sobrang natatawa na
ako sa isip ko.
Nagpipigil lang ako
ng tawa pero sadly
hindi ko kaya.
Syempre hininaan ko
lang ang paghagikhik
dito sa harap. This is
gonna be fun.

"What the? Are you

crazy?"

"No. No I'm not crazy.

I'm Reynaldo. Ang
kulit ha."

"Oh my gahd. I need

air." tsaka maarteng
pinaypayan ang sarili
niya. "Why are you
here? Are you Mico's
friend? Or Kane's?"

"Pwede ba, hinay

hinay lang sa pag
ingles. Konte lang
baon ko. Kaibigan ko
si Kane. Si Mico?
Konti nalang prends
na kami. Tayo ba

pwede friends na
din?"

"Never. I can't afford

to be friend with you."

"Bakit hindi mo
matanggap na
hanggang friends
lang tayo? Ajejeje."

Hahahahahahaha.
Ako ata ang may
kailangan ng air.

Patuloy pa rin silang

nag-uusap. They're
getting to know each
other sa tingin ko.
Hahahaha.

"Kanina ka pa
nagpipigil ng tawa

Kane. Are you

becoming crazy?"

"Hindi. Masaya lang

ako."

"Because you're
beside me?"

"Hindi. Kasi ang cute

ni Reynaldo."

"No, he's not."

"'Wag kang magalala. Ikaw pa rin ang

pinaka pinakagwapo
sa paningin ko."

"Ayoko ng pinaka."

"Ha? Bakit?"

"Gusto ko ako lang.

No one else but me.
Your only sun" he
paused. "The only
one who can brighten
up your day."

Lumingon siya sa
akin tsaka tinaas
baba ang kilay niya
while grinning. I
smiled and pinched
his cheeks. So
adorable. Perfect for
me.

"Pwede ba stop being

sweet dyan sa harap
while I'm suffering
here. Oh my gosh.
Dun ka nga sa
pinakadulo at ako dito
sa isang dulo.
Lumayo ka nga sa
akin. I swear

Reynaldo, kapag
lumapit ka sa akin I'll
kick you out of this
car."
Please pakilike itong
official Reader's Page

(facebook.com/girlpri
ncessstories)
Twitter:
@Vevenuusss
'Wag na po miss
Author. Venus/Ven or

Ate Venus/Ate Ven

nalang. Thank yow.
Correct me if I have
typos and wrong
grammars. Nobody's
Perfect
\(^__^)/ ENJOY!

---------------------------------------------

Pakiramdam ko ang
bilis lang ng byahe
namin. Siguro kasi
katabi ko si Mico.

Time flies so fast

when you're with
someone you love.
Cheezy.

"Oh my gosh. Good

thing nandito na tayo.

Feeling ko ang tagal

ng byahe. Oh gosh."

Maarte at
pareklamong sabi ni
Shane at dali dali
siyang bumaba na

akala mo ay talaga
nagmamadali siya.

Syempre ako bilang

isang magandang
dilag ay pinagbuksan
ng gwapo kong
kasintahan. Mainggit

na ang lahat ng dapat

mainggit. Maghanap
kayo ng sarili niyong
Mico.

"Let's go?" asked

him. I just smiled at

bumaba na ng
sasakyan.

Nauna si Shane
papasok sa loob ng
hotel since sila/siya
naman ang may-ari
nito. Siya na rin ang

nakipag-usap sa mga
attendants. Someone
offered welcome
drinks naman sa
aming tatlo.

"We have four rooms.

Tig isa-isa tayo

obviously. So here's
the key."

"Kane and I can

share a room."

"No" she answered

so fast. "Pangit
tingnan."

"I don't care."

"Singles lang ang

room na natira. So
we need to go
individually."

Tiningnan ko si Mico
at napatawa. He just
glared. I stick my

tongue out.
Nakakatawa siya.
Napailing nalang ako.

Pumunta na kami sa
kanya kanya naming
rooms. Napagusapan naming

magpahinga muna
since mainit pa at
pagod sa byahe. We
still have a lot of time
to spare.

Inayos ko ang mga

gamit ko. I opened

the window at
dumungaw dun. The
view was perfect. The
water's clear and
sparkling. There's a
touch of green that
blends well with the
blue ocean.

The sand seems to

be calling my name.
Nakakaakit tingnan.
This resort is perfect.
Relaxing and
stunning at the same
time.

I had enough sleep

earlier so I decided to
go to the beach
alone.

I stood there as if I
am in a dramatic

movie. The wind is

blowing my hair and
also the downside of
my skirt. Feel na feel
ko ang scene habang
nakaharap sa
horizon.

Someone hugged me
from the back. I can't
help but smile.

This is the most

romantic scene next
to watching sunset.

We stayed like this

for almost five
minutes. I turned my
head slowly to see
the handsome face of
the man behind my
back.

"Shit. What the fish!

Reynaldo?! 'Wag ka
ngang nananakot!
Ang aga pa. Letse.
Ano bang ginagawa
mo dyan?"

Napabalikwas ako.
Gusto kong
magmura. Akala ko si
Mico. Lahat na ata ng
disappointment
feelings na lumabas
sa pandora box ay
tumama sa akin.

Siguro ay dahil sa
occupied kong isipan
dahil pakiramdam ko
ay romantic at
napakaganda ng view
ay natatak agad sa
utak ko na si Mico
ang lalaki sa likod ko.
That's why I careless.

Hindi ko naman
akalain na mali pala
ako. Packing tape.

"Ajejeje. Sorry.
Nangtitrip lang."

"Minamanyak mo ako
'no?" paratang ko sa
kanya.

"Oy hindi ah! Ang

lakas ng hangin baka
lang nilalamig ka. Eh

hindi ka rin naman

tumutol. Tsaka
trippings nga lang.
Wala namang
malisya magkaibigan
naman tayo."

"Kahit na hindi pa rin

tamang nananakot
ka! I mean
nangyayakap pala
bigla bigla."

"Wala ngang malisya.

Eto naman. Ikaw ha.

Baka may hidden

desire ka pala sa akin
kaya na-a-awkward
ka. Ajejeje. Ikaw
Kane ha. Crush mo
ako 'no?"

"Gusto mong icrash

ko yang mukha mo?"
Mico looked really
pissed.

"M-mico k-kanina ka
pa dyan?" I asked.
Baka kasi nakita niya

na niyakap ako nitong

lokong 'to.

"Hindi. Kararating ko
lang. Hoy ikaw, bakit
ka nandito?" baling
niya kay Reynaldo.

Nakahinga ako ng
malalim buti nalang.
Kung hindi ay
malamang gulo na
ito.

"Hindi kasi ako

makatulog pre. Ikaw
bakit ka nandito?
Ajejeje."

Tiningnan lang siya

ng masama ni Mico

tapos tumingin siya

sa akin.

Napalunok ako. Oh?

Anong ginawa ko?

"Turn and face the

horizon."

"H-huh? Bakit?"

"Just.Turn" So I did.

Kinakabahan ako na
nanginginig na ewan.
Naramdaman kong
lumapit siya and
hugged me from the
back. Now this is the
sweetest. Pinatong

niya ang baba niya sa

balikat ko. Shet this.
Naghuhurumentado
ang puso ko.

Gusto kong
manghampas ng
katabi sa sobrang

kilig ko. Nanggigigil

ako. Gusto kong
manakit lalo na at
kinikilig ako. P*ksh*t.

"Can you see the

end?" he randomly
asked me.

Ano ba ang ibig

niyang sabihin? Kung
nakikita ko ang dulo
ng tubig? Syempre
hindi. Adik ba siya?

"Syempre hindi.
Malamang."

"Just like my love for

you. It's never ending
and true."

Sheeeeeeeeeeeeeee
t.

"BOOM PANES!
Ajejeje."

Napalingon kami kay

Reynaldo. Nasapo ko
ang noo ko at
tumingala habang si
Mico ay napatingala
rin tsaka hinawakan
ang ilong niya
habang
nakapamaywang
siya. Alam mo yun.

Ang sweet at ang

romantic na ng
moment tapos ayun
boom panes nga raw
sabi niya.

Nakita kong bumalik

ang tingin ni Mico at

nagstraight ang mga

mata niya.

"Lagot ka." sabi ko sa

kanya. Mico's pissed
again.

"Nacarried away lang

naman ako Kaney
and Mico. Ang sweet
kasi. Tapos bagay na
bagay pa kayo.
Ajejeje. Peace?"

"Pag bilang kong tatlo

dapat malayo na ang
natakbo mo. Isa."

"Ajeje Mico naman.

Joke lang yun. Sorry
na. Uyyy. Sorry

talaga pare. Di na
mauulit."

"Dalawa." seryoso at
mapagbantang
pagbilang nito. Bigla
namang kumaripas
ng takbo si Reynaldo.

Aba dapat lang. Kung

ako sa kanya kanina
pa ako tumakbo bago
pa magbilang si Mico.

"Waaaaaaaaaaah.
Tuloooooooong.
Mico, sorry na.

Waaah. Tulungan
niyo ako ayoko
madeadzzz. Ajujujuju"

Accidentally nabura
po yung Chapter 9.4
so ito po yung bago.

Hindi sila exactly the

same pero halos
parehas pa rin.
(P.S. Sana kahit
papano ivote niyo pa
rin siya. Pero
syempre depende na
sa inyo yan :))

--------------

"Tatlo"

"Mico..." hinawakan
ko ang braso niya
para pigilan ang
paghabol niya kay
Reynaldo. Kahit na
weirdo yung jejemon
na yun ayoko pa
namang mawakasan
ang buhay niya.

"Hayaan mo na siya.
'Wag mo nga
masyadong tinatakot.
Mamaya ma freaked
out yan ng bongga."

"He's psychotic,
verbally weird and
physically scarier.
What more? He's just
so f*cked." he
complained.

Tumingala siya at
pinisil ang ilong niya
na para sobrang
nakakastress ang
presensya ni Rey.

Ngayon naka side

view siya sa akin.

Peste, ilong palang

nakakakilig na.

"He's still funny

though." I
commented.

Napatingin siya sa
akin na nagtataka.

"Anong nakakatuwa
sa kanya? Look, he
typed and spelled
words like he has his

own dictionary.
Masakit sa ulo.
Paalon-alon. Yung
capital letters niya
nasa gitna. Like what
the heck? If it's a
design then it's
freaking irritating just
like his presence. His
laugh, it's so

annoying. What was

that? Ajejeje."

Pinipigilan ko ang
tawa ko. Bakit pag si
Mico ang nag 'Ajejeje'
cute tingnan. Nakaka
inlove. Kapag si

Reynaldo, well,
sabihin nalang nating
nakakatawa.

"Why are you

laughing?"

"Not yet. Pinipigilan

ko pa. Natatawa
palang. Hahahaha."
and I burst out.
"Bagay pala sa'yo
ang tawang ajejejeje.
You should try to do it
frequently." again, I
burst out.

Maloko nga at
titingnan ko kung
anong magiging
reaction niya.

"Mico, side view ka

nga ulit."

"Bakit?"

"Basta."

Kumunot ang noo

niya pero sinunod
niya pa rin ako.

"Ngayon harap ka
na." humarap naman
siya.

"Magkahawig pala
kayo ni Reynaldo.
Para kayong

pinagbiyak na inidoro.
Hahahaha."

"Are you kidding

me?"

"No. Hindi.
Hahahaha.
Magkamukha talaga
kayo. So, Mico,
umamin ka. Are you
and Reynaldo br---"

"F*ck it off. We're not

brothers! We're not
blood related. That's
not funny Kane. Stop
it."

Napansin kong
nagseryoso na siya

lalo kaya umayos na

rin ako. Alam kong
galit na siya.

"Oy Mico" sinundot

sundot ko ang
tagiliran niya. "Galit
ka ba?"

"Kapag sinabihan
kitang kamukha mo si
Reynaldo, matutuwa
ka ba?" matabang na
sagot niya sa akin.

"Sorry na. Yieeee.

Mico. Peace na tayo."
panunuyo ko sa
kanya. Aba pa hard to
get.

He pulled me, may

force but still he
managed to do it
gently. He hugged me
again from the back.
We're now again
facing the horizon.

"Do you find him

cute?" he asked.

"Who? Reynaldo? Of
course he is. He's so
cute and funny."

"Should I wring his

neck? Or plainly stab
him to death?"

"Baliw ka ba?
Syempre hindi. Are
you jealous?"

"Of course. You're

getting fond of him.
Baka ipagpalit mo
ako sa kanya." I
smiled at the thought.

He's Mico yet he has

insecurities kay
Reynaldo because of
me? Isn't he
adorable? I laugh
silently.

"So now you're

finding me funny? Am
I funnier now? Am I
worth of your laugh
now?"

"Stop it Mico. Haha.

You shouldn't be

insecure. There's no
reason to be."

"Can't help it." he

placed his chin on my
shoulder. It felt so
good and I felt like I'm
very secured. "Girls

like guys with sense

of humor. He can
make you laugh, it's
not impossible for him
to make you like him.
Right?"

"Of course it's not."

"See." I faced him.

"But he can't me
make me fall in love
with him just like what

you did. Now will that

make you more
confident?"

I said immitating the

way he said those
lines years ago.

"The last line seems

familiar." he smiled.

"Micooooo!" someone
called.

Oh no! The witch is

here again. Sorry for
that, I just can't help
it. She's always there
and everywhere right
now I wish she wasn't
here. Damn. Damn.

"Hey." Mico said.

Both of us are now
facing her.

"Let's eat. Dun oh!"

she said pointing at

the restaurants sa
unahan.

"Okay."

Hinila niya ako.

Naiwan si Shane dun,
still standing. I looked
back. I saw her
looking at our hands.

Nakita niyang
napatingin ako but

she just rolled her

eyes and followed us.
He walked on the
other side of Mico.

Sometimes I hate her,

sometimes I don't
wanna judge her.

Of couse I only know

her name, not what
she feels. Not what
she thinks. Not what
she is. I don't have
the rights to judge her
but sometimes it's her

attitude that screams

to judge her because
anyway she doesn't
really care.

Dahil sa kung anuano nanamang

pumapasok sa isip ko

hindi ko namalayang
nakapasok na pala
kami sa seafood
restau.

"Good morning
ma'am/sir. Welcome
to Crablings"

"Table for four."

Shane said and the
waiter guided us
papunta sa table. He
also gave us the
menu and waited for
our order.

"Two kilos buttered

halaan." sabi ko. Yun
lang naman ang
gusto ko.

I decided to text
Reynaldo na
pumunta na rin dito
kasi baka gutom na
siya. Saan nga kaya
nakarating ang
lokong yun?

Hey. Saan ka na?

Nandito kami sa
Crablings kakain.
Sumunod ka na. We'll
wait for you.
Magtanong tanong ka
lang. Nasa linya 'to
ng seafood restau
malapit sa
pinagtakbuhan mo

kanina. Don't worry

about Mico.

cg3 kAn3yy..., w3ytz

m0 Lang m3h...,
Ajejeje

Kahit papano, I can

say na unti-unti ng
nag-iimprove ang
texting style ni Rey.
Pinayuhan ko kasi
siya na mas
maganda kung hindi
niya dinadagdagan
ng kung anu-ano ang

mga words. And I

think he's improving
little by little.

kAn3y... Ajujuju. bAkA

d na m3 mkpas0k.
puLL na dw sbi xa

pn2. pUn0 nA atA..,

pAnuu yAn? Ajuju

Napaface palm ako.

Bakit kaya hindi ko
nalang ibenta ang
utak ni Reynaldo? Di
rin naman gamit.

Slightly used palang.

Mahal pa kung
ibebenta baka
ikayaman ko pa.

Forgive the spacing,

hindi naman talaga
ako dapat makakaupdate pero pinilit ko
lang. :) Nakamobile
lang ako soooo
pagtiyagaan niyo po
muna ang spacing,
aayusin ko nalang
kapag nakabalik na

ako sa lugar kong

sinilangan.
------BABALA: Hindi pa po
maayos ang spacing
(Para sa akin lang
naman haha anong

malay ko, okay

naman sa inyo lol),
ipagpaumanhin niyo.
Pinilit ko lang po
talagang mag Update
:)
Inulit ko lang, may iba
kasi sa inyong hindi
talaga nagbabasa ng
A/N :'(

------Lumabas ako para

sunduin si Reynaldo.
Kakaiba. Ang sakit
talagang katangahan
kung sinu-sinong
tinatamaan. Walang

pinipiling oras o
panahon. Walang
pinipiling tao pero sa
palagay ko ay suking
suki nito si Reynaldo.
Itinulak ko ang pinto
dahil mula sa loob
PUSH ang
nakalagay. Agad

kong hinanap si
Reynaldo at madali
ko naman siyang
nakita.
"Reynaldo! Halika
na!"

Hinawakan ko siya sa
braso at hinila.
"Pero Kane, hindi ba
masama itong
ginagawa natin?
Pumapasok pa rin
tayo kahit pull na?"

"Pull ibig sabihin hila.

Full, with the F yun
ang puno."
"Hindi ba ang full ibig
sabihin nun ay
stupid? Parang yung
mga sinasabi sa
movies na 'You full'"

Pinabayaan ko
nalang siya.
Tatanungin ko nga si
mommy kung pwede
kong iapply si
Reynaldo sa
Scholarship program
ng company. Para rin

naman sa kapakanan
ko at niya ito.
Dumating kami sa
table. Mabilis ang
serving nila dito.
Magaling. Gutom na
gutom na rin ako.

Pagkatapos naming
kumain ay nagbihis
kami at nagswimming
pati na rin
nagtampisaw sa
dagat.
After naman nun ay
nag-ayos na kami.
Mabilis lang ang

takbo ng oras
ngayon. Maggagabi
na at hindi namin
namalayan. Dahil
maghahapunan na rin
naman at napagod at
nagutom kami ay
kumain nanaman
kami. Tsaka ay
dumiretso na kami sa

isang bar para siguro

magliwaliw.
Sa unahan pala ng
hilera ng seafood
restau ay may hilera
naman ng mga bars.
Natatawa nga ako sa
pangalan ng mga ito.

Pinakagilid nandun
ang Fudgee BAR.
Katabi nito ang
Chocolate BAR. Yung
isa namam ay
BARnuts. Sa katabi
naman na isa pa ay
BARtillos. At marami
pang ibang

nakakalokong
pangalan ng bars.
"Kaney wait!" pagpigil
ni Reynaldo sa akin
nang akmang
papasok na kami sa
loob ng Chocolate
BAR.

"One, two, three, four.

Apat lang tayo Kaney
baka bawal pumasok.
No enty below 18
daw oh. Four lang
tayo! Kailangan muna
ata nating maghanap
ng 14 pang kasama
bago makapasok."

Imbis na matuwa ako

kasi alam niyang 18 4 ay 14. Ay hindi ko
maiwasang
matangahan
nanaman sa kanya.
Nakakaiyak. Hindi ko
maiwasang
mapatanong.

Para saan pa ang

utak kung hindi rin
naman natin
gagamitin?
Pero napansin kong
may mali rin naman
talaga ang sign.

Dapat nilagyan nila

nang label na yrs old
para alam na edad
ito. Ay ewan. Leche.
Pati ba yan dapat ako
pa ang
namomroblema?
"Below 18 yrs old ang
ibig niyang sabihin."

pagpapaliwanag ko.
Mukhang gets niya
naman, sana.
"Kane!" tawag ni
Mico.
"Oo, eto na nga."

Pumasok na kami ni
Rey at sa palagay ko
ay nagets niya
naman ang ibig kong
sabihin kanina.
Mabuti naman kung
ganun.
Nag-order kami nang
kanya kanyang

makakain at inumin.
Lemon juice lang ang
inorder ko na drinks.
Si Reynaldo naman
ay inorder-an ni Mico
ng alak. Si Shane ay
alcoholic drink din
ang inorder.

Hindi kasi ako

umiinom kaya juice
lang ang akin. At
kahit siguro gustuhin
ko ay hindi rin naman
ako papayagan ni
Mico.
Dumating ang mga
inumin.

Nagkasukatan ang
tatlo. Nagpataasan
ng ego.
"Kaya mo bang
uminom?" Asked
Mico and then smirk.

"Kahit sampung bote

pa. Siguro sumuko ka
na ako patuloy pa rin
sa pag-inom.
Malakas ang
resistensya ko sa
alam pre." mayabang
na saad ni Reynaldo

Kumuntot ang noo ni

Mico. Magsasalita na
sana ito pero
naunahan siya ni
Shane.
"Ang yabang."
Komentaryo ni
Shane.

"May
maipagyayabang
naman. Ajejeje. Tsaka
wag ka nga. Hindi ka
naman kasali kasi
paniguradong unang
bote palang, tiklop ka
na. Ajejeje" mapang-

asar na sabi ni
Reynaldo.
"Ako ba ang
minamaliit mo hah
jejemon? Baka
matalo ka lang."
"Bring it in."

"on." pagtatama ko
sa kanya.
"Thanks Kaney. Bring
it on. Ajeje. Hindi ka
sasali?" pagbaling at
tanong nito sa akin.

"Hindi." Si Mico na
ang sumagot.
At ayun, ang mga
taong kay tataas ng
ego ay
nagkahamunan na.
Judge nalang daw
ako. Nandamay pa.

Pinanuod ko silang
maglunod sa alak.
Walang sumusuko.
Hanggang lahat sila,
lasing na.
Leche. Ako pala ang
mag-aalaga sa mga

ito. Bakit hindi ko ba

naisip yun bago ko
sila payagang
maglasing? Ngayon
ikaw naman ang
tinamaan ng
katangahan Kane.
Packing tape naman
oh.

They are all wasted.

Kung anu-ano na ang
pinagsasabi.
"I love you Kane, furever isn't enough.
Hahaha." Mico kahit
lasing sweet. Haaay.

"Alahm mu Kane,
bwisit ako sa'yo. Bakit
ikaw pa *hik* ang
nagustuhan ni Mico.
Mash magahnda nahman ako sa iyo ih.
Gosh"
"Asa ka." feeling nito.
Iiwan ko siya dito eh.

"Donut worry
Shaneeey crush nahman kita." sabi nito
kay Shane.
Mga taong 'to.
Naghamunan at ang
resulta, wala rin, lahat

tiklop. Mga iinom

inom di naman pala
kaya.
"Ta-luh-ga Mico?"
Tanong nito kay
Reynaldo. Ano ba
yan lasing na nga.
Pinagkamalan pang
Mico si Reynaldo.

"Alam mu bah-kit shi

Kane love ni Micow?"
"Vaket namen?"
"Kashi nese kenye ne
eng lehet. Ajijijiji."

Hindi ko mapigilang
matawa sa sinabi ni
Reynaldo.
"Huweh? Huy! Shabi
mo crush moh haku?
Eh vahket shi Kane

pa ren kinakampihan
mo?"
"Mash hinahanggan
ko kashi sha. Ikaw
medyo maarte ka
kashi."

"Ako may kah-rafatan mag-inarte.

Ikaw wooo-la. Che."
Saglit silang
natahimik dalawa.
"Hindi ba ako mahganda? Kashi di niya

tah-laga ako
napanshin ever
shimula bata."
dagdag pa niya.
"Mah-ganda. It just
take the rayt guy to
see your real beauty
ajejeje."

Wow ha. Saang

board sign kaya yan
nabasa ni Rey?
Biglang humarap sa
akin si Shane at
papikit pikit na ang
mata nito.

"Hikaw Kane.
Nakakahinish kah.
Hano bang meron
shayo nah wuula
ako? Why did Mico
fell for you?
Ginayuma mo ba
sha? Halam mu?
Nakaka-inggit kah

kashi love ka nga

talaga niya ata.
Naishio ko. Shino
kayang mash
mahalaga sa pusho
ni Mico kapag
vumalik na shi..." then
she passed out.

Sino? Sino yung

tinutukoy niyang
kapag bumalik na?
There's something I
didn't know that she
knew. I won't be
surprise dahil
magkababata sila ni
Mico since their

parents are best of

friends but what the
heck was that? May
dapat ba akong
malaman?
Am I just creating
something to
overthink of? Am I the

one who just create

problems for myself?
Bigla namang
iniangat ni Mico ang
ulo niya.
"Kane... Even t-the
ta-llest building

cannot surpass mah

love for yah." sabay
bagsak ng ulo niya
ulit sa table.
I put away my
thought and forget it.

May mga drunk

persons pa akong
aalagaan at iuuwi.
Just great.
"Guys! Kaya niyo
bang maglakad?
Gising! Hindi ko kayo
kayang kaladkarin

lahat! I'm no wonder

woman!"
Bumangon ulit ang
ulo ni Mico.
"You are not wonder
woman because you
are my woman.

*hiks*" ang he too

passed out.
Freaking great.
Bumanat pa talaga.

Hindi ko alam kung

ano ang gagawin ko

sa mga lasing na ito. I

can't just leave them
alone here. May
konsensya naman
ako.
"Ma'am paclose na
po kami." sabi ng
huling waiter na

natirang nag-aayos
ng bar.
"Ahh okay sige. Saglit
lang." nag-iisip pa
ako kung paano ko
ilalabas ang mga
pasaway na ito.

Paano ba ito?
Nakakahiya naman
kung hihingi pa ako
ng tulong sa waiter
eh halata namang
pagod na pagod na
siya.
"Hoy Reynaldo!"

Mukha kasing sa
kanilang tatlo siya pa
ang hindi fully
nakakatulog.
"Whuuut Kaney?"

"Kaya mo pang
tumayo?"
"Opkurs."
Sinampa ko si Shane
sa balikat ko. Sht.
This witch needs a
diet.

"Tayo ka, isampa mo

si Mico sa'yo."
Isang malakas na
kalabog ang narinig
ko. At ang end up?
Sa sahig ko na silang
dalawa natagpuan.

"Excuse me,
pwedeng pahingi ng
malamig na malamig
na tubig." I asked the
waiter.
"Sige po saglit lang."

After a couple of
minutes bumalik na
rin siya na may
dalang pitcher ng
tubig na puno ng ice.
Binaba ko si Shane
sa tabi ng dalawa at
pinagbubuhasan ng
tubig. Serves you all

right sa pagpapahirap
sa akin at para na rin
magising kayo.
"Btch" said Shane
"What the f*ck"
commented Mico.

And as for Reynaldo

"Wow, nagiisnow na
sha Philippines ajeje."
Nagising ko nang
kaunti ang diwa nila
pero ganun pa rin,
lasing pa rin naman
sila. At least ngayon
medyo conscious sila

kahit papano. Abot na

siguro ito hanggang
makarating kami sa
hotel.
Ang problema ayaw
ni Mico na silang
dalawa ni Rey ang
magkaalalayan. Ayaw
rin naman ni Shane

na si Rey ang
kasuporta. Ke aarte.
Pero ayoko namang
mag end up na si
Shane at Mico ang
magkasama.
Ang ginawa ko,
Reynaldo sa
pinakagilid tapos ako

then Mico and lastly

Shane.
Wish me luck na
makarating kaming
ligtas.
"Kane..." whispered
Mico

"Hmmm?"
"I'm sorry."
"For what?"
Ito na ba ang
sinasabi nilang, drunk

persons say
unexpected and most
truthful things?
Will it be good or
bad?
"For being a jerk
sometimes."

It was a relief.
"Kane..."
"Hmm?"
"I will be forever your
sun."

Tumango tango lang

ako.
"Kaneeey..."
"Oh?"

"Pag binuhusan ko
ba ng tubig ang Sun
mamatay ang apoy?
Ajeje."
"Ikaw muna ang
mamamatay bago mo
magawa yan. Tss."

"Ahhy shayang.
Maenet kashi. Gusto
ko kagaya kanina na
nagiisnow."
"Hoy Kane!"
"Hoy Shane! Bakit?"

"She'll be back. "

"Who?"
"The one that got
away. Hihihihi. But I'll
bet on you even if it's
50-50."

"Anong pinagsasabi
mo?"
"Wuuulaaah.
Maganda lang talaga
ako hihi." anong
connect? Wireless.
Okay. Ang corny ko.

After few steps na out

balance kami. Peste.
Peste.
"Ahh you need help?"
I slowly looked up. I
saw a dashing dude.

He looks cool at the

same time hot.
"It's rude to stare,
baby." malambing
niyang sabi.
"Sorry. Oo kailangan
ko ng tulong."

He picked up Mico
and Rey while
kinaladkad ko si
Shane. Just kidding. I
slowly put her hands
around my neck at
inalalayan siyang
mabuti.

"I'm Kier."
"Kane." tumango lang
siya.
"You okay?" tanong
ko. Baka kasi
nahihirapan na siya.
Nakakahiya naman.

"Fine."
"Sooo. Bakit gabing
gabi na naglalakad
lakad ka pa?" Do I
sounded nosy?
Awkward kaya kung

ganitong tahimik
geeez.
"Can't sleep."
Kung sa facebook,
sineenzoned ko na
ito.

"Ahhh."
"Saan pala ang hotel
niyo?" asked him.
"Chikasa Hotel"
"Nice. Dun din ako."

"Their family owns it."

I said and looked at
Shane.
"Cool."
Seen 1:06 am.
Geeez.

Nakakakuliglig
kausap ito.
"Nakakatamad kang
kausap." I frankly
said.
"I know."

"Are you broken or

something?"
"Yes I'm hella
broken."
"Mind sharing your
thoughts?"

"Four years ago. She

broke up with me."
"Four years na?"
tumango siya. "So
you're the man who
can't be moved
haha."

"Ironically, her name's

also Kane."
"Baka ako yun.
Hahaha kidding." he
smiled. "So what
happened? Ahh sorry
for being so nosy.
Kung ayaw mong
sagutin ang tanong

ko, wag mo na
sagutin."
"She broke up with
me because she said
she loves someone
else from the past."

"You did not chase

her?"
"I did. But what's the
use of it if she loves
someone else right?"
"That was sad."

"Sad truth."
"You need to move
on. You're handsome,
I can't find anything
wrong sa iyo. You're
awesome. A lot of
girls would die for
your love that's for

sure. Kane wasn't the

only girl in this world."
It was weird calling
my own name.
"But it feels like she's
the only one."

He's sweet. Why did

she left her? He's
almost perfect.
"Is she that good?"
"She too good to be
true. But I can say
she's the truest."

"I don't get it."

"She's pretty and
nice. Mabait. Honest.
You'll not only fall for
her looks but also in
her personality. She
tried to love me as I

wished but I guess I

can never replace
that someone in her
heart."
"It surely hurts.
Please move on."

I plead. I know how

hurtful that was. Sa
tono ng pananalita
niya, dama ko ang
sakit.
"Move on. Easy to
say hard to do." right.

"Sorry, I'm being

dramatic."
"Ayos lang. Let's be
friends. I wanna see
you fully recovered
soon." he smiled and
nodded.

I earned one friend

who seemed so
tough yet a weakling
when it comes to a
girl he truly loved.
Kung hindi ko nakilala
si Mico, he'll surely be
my dream man.

She's Rich, He's

Richer : Chapter 10
~A little spice of life...
*****

We successfully went
back to the hotel. Kier
and I exchanged
numbers since we're
already friends. That
fast? Yes.
Hindi naman
mahalaga kung
gaano kayo katagal

bago naging
magkaibigan, what
matters most is kung
gaano kayo tumagal
bilang magkaibigan.
I have this feeling na
sobrang gaan ngloob
ko sa kanya. I don't
know maybe because

he's a good person to

begin with.
Kinaumagahan,
nagising silang apat
na masakit ang ulo.
Malamang ay
hangover.
Pinagtimpla ko sila
nang tea which was

given by Kier na
mabilis makahilom sa
hangover para na rin
makauwi kami agad.
Mico will drive so
kailangan maayos
siya. It's for our safety
rin naman.

Maghahapon na
when they all
recovered. We
packed our things
and off to our
respective homes.

Walang masyadong
nangyari sa byahe.
Tahimik. Siguro ay
may hangover pa rin
talaga sila at ako
naman ay napuyat at
napagod dahil sa
kanila.

Days smoothly
passed by. Usual
days. Nothing much
extraordinary
happened. Mico was
with his usual sweet
persona.
Si Karen naman ay
pinapakwento ako

kung kamusta raw ba

at kung maganda ba
dun sa pinuntahan
namin.
Same old days kung
saan sabay sabay
kaming kumakain.

Mico would pick me

up everyday after
school.
We did not celebrate
our monthsary since
it really was not our
thing.

Last three weeks of

class nalang pala so
everyone of us
became busy since
this week will be hell.
Which is almost
finished.
The latter week ay
mag-aayos nalang

kami ng
requirements.
Kier and I are texting.
Sometimes he rants
about his things to
me and I'll do the
same.

If he's happy he'll

share it with me. If
naiisip niya si Kane
idadivert ko ang pagiisip niya sa ibang
bagay para hindi siya
gaanong malungkot.
We're plainly friends
orayt? Since I have

my Mico whom I love

so much and he has
not moved on yet
from whoever that girl
was. But hopefully he
will the soonest.
"Kane, ano ba yan
nagtetext ka
nanaman. Sino ba

yang katext mo this

past few days? It's
not my cousin right?
Even he is
complaining about
that eh. Tell me who's
the guy?"
Mico's complaining?

"Oo nga. Ang busy

mo dyan sa phone
mo. Simula nung
bumalik kayo palagi
mo na yang hawak.
Dati naman hindi ah.
Sino ba yan?"

Both Karen and Cass

are curious based on
their facial
expressions.
"Just a friend."
"A friend?" lumingon
ako at nakita ang

nagtatakang mukha
ni Mico.
"Boom lagot."
Cassandra said tsaka
sabay silang tumayo
ni Karen papalayo.

Them too became

fond of Reynaldo
kaya ayan, see the
result for yourselves.
"Hmm oo kaibigan." I
explained.

"A girl?" he sat next

to me.
"Ahmm ahh. A guy."
"Saan mo nakilala?"
ano ito? Hot seat?

"Sa Laguna. Siya

yung tumulong sa
akin sa paghatid sa
inyo sa hotel. He's a
good guy."
"You two are texting?"

"Oo. Wala namang

masama."
"Kailan pa?"
"Since umalis tayo ng
resort. He's plainly a
friend." I defended

"Alam ba niyang may

boyfriend ka na?"
Yun lang. Never
mentioned that. Hindi
naman niya tinanong
kasi eh.

"Ahhh. H-hindi niya

alam."
"Okay." he stood up
and went away.
Is being honest
necessarilly needed?

Should I just lied?

Damn.
I followed him trying
to explain everything.
"Mico! Hindi niya
naman kasi tinanong

eh kung meron o
wala!"
"Still you should have
told him so."
"Pero ang weird
naman na nagtext siy
nang hi then I'll reply I

have a boyfriend. Or
nagtext siya nang
kumain ka na? then
I'll reply, may
boyfriend na ako. Or
sinabi niyang
nakakainis ang prof
ko then I'll tell him, I
already have a
boyfriend named

Mico. Di ba? Ang

weird nun. Pati hindi
naman kasi siya
nagtanong." I joked,
somehow.
He stopped and
faced me.

"You're not plainly

friends Kane, you two
are plainly flirting."
"So you think I'm flirt?
That's absurd!" my
voice broke and
lowered.

"The hell he doesn't

know you have a
boyfriend. You're
texting almost 24/7.
He almost knew what
you're doing, what
you're thinking,
what's happening to
you, where are you,
what's the things in

your life and every

f*cking details about
you except that you
have me! That's more
absurd! You get my
point? The hell that
he's a guy and you
smiled so wide when
you're facing your
phone even inside my

car, even you're with

me. You think I didn't
notice that? I let that
one pass and I
expected that you'll
tell me who was your
new friend but you
never did." he looked
so pissed and
irritated.

Ginulo gulo niya pa

ang buhok niya as a
sign of frustration.
Yes it felt good that
his that jealous but no
I'm not happy. May

kasalanan ako. I'm at

fault.
Hindi ko alam ang
sasabihin ko. After a
minute of silence he
speak again.

"Now you tell me, am

I supposed to be
happy? Am I
supposed to say, oh
can't wait to meet
him. Can't wait to see
him. I wanna be
friends with him
too.Because for sure
all I want is to cut the

neck of that dude.

Come on f*cking tell
me! Should I feel
hapiness?!"
"S-sorry."
"Sorry? Ha. That was
heartwarming Kane. I

don't know. Kailangan

kong magpalamig ng
ulo ko. Hindi ko na
kasi alam kung anong
iisipin ko. You
seemed to like him, I
saw how you smiled
and looked at your
phone. How you get
excited when it

beeps. Inaalis ko sa
isip kong gusto mo
siya to the point na
hindi mo na ako
napapansin pag
kinakausap kita. Me
being sweet to you
sometimes doesn't
give you the same

reaction. Wish I was

just overthinking."
Mico, I love you. And
yes, you're just
overthinking.
I wanted to say that
but I know in his state

right now, that's

useless.
I wanted to say sorry
for letting him feel
that way.
I wanted to say sorry
for hurting him kung

saan hindi ko naman

gusto.
Ang ironic kung
sasabihin kong hindi
ko sinadya. Pero I
didn't mean it.

"Just please, Kane,

please. I need to
think. I'm always
composed but not
now. I can't control it.
My anger's
overpowering me..."
He's so red siguro ay
dahil sa kakasigaw at

galit niya. He looked

frustrated too... and
that was all because
of me. I hit the button.
I was dumbfounded.
He left. Following him
again would be
useless. Mainit ang
ulo niya baka mas

lumala lang so I took

the opposite
direction.
I wanted to run after
him. I want to hug
him real tight and say
how much I love him.

How sure my feelings

towards him.
Everything was all
misunderstanding.
Wrong timing ang
lahat.

Hindi matanggal sa
isip ko ang galit na
mukha ni Mico.
Madalas kasi ay
iritado lang siya but
today's different.
Unti-unti nang tumulo
ang luha ko. I can

feel double the pain I

have caused him.
Dahil love love ko
talaga kayo ? eto
update oh!
Naiintindihan ko
naman kung bakit
kayo nabibitin eh :)

Sorry stressed lang

talaga ako kanina.
------------------I went home, eat,
sleep and yet I can't.

Hindi ko manlang
magalaw ang pagkain
ko. Nakadalawang
subo palang ako pero
pakiramdam ko
busog na ako.
Nakakawalang gana.
Maybe because
nakita kong masama

talaga ang loob niya

kanina. Masama ang
loob ni Mico kanina.
I should have not
kept secrets from
him. Honestly, I really
didn't see this
coming. Hindi ko
alam na magiging big

deal pala itong

pagtext text na ito.
Sana naging mas
sensitive manlang
ako at kahit hindi niya
tinanong ang tungkol
dun ay dapat sinabi
ko pa rin.

Yes may mali ako but

believe it or believe it,
I did not flirt. Never
did I flirt to any other
guy except kay Mico.
Hindi sumagi sa utak
ko ang
makipaglandian kay
Kier.

Having Mico was

enough. He's the best
boyfriend I can ever
had. I won't ask for
more.
He's sweet, caring,
sweet, responsible,
sweet, matalino, and
sweet. Bonus nalang

na gwapo siya. He
has his ways that can
make every girl drool
for him.
He's mostly girls'
dream guy if not
everyone. He is my
dream guy. He is my
best man.

Kier's only a friend. I

want to help him. He
needs a friend that
can fully understand
him.
He's too broke. And
trust me, mahirap

kapag emotional pain

na ang naramdaman
mo.
Madaling gamutin
ang sugat sa labas
pero ang sugat sa
loob ay walang
kasiguraduhan. Much

more complicated
than trigonometry.
May kaibigan din
kayo. I can't let
people suffer if there
are ways I know to
help him or them.

Did I really wronged?

Was that much?
Maybe Mico was just
stressed because of
the paper works.
Posible.
Everything would be
fine later on. Sana.

Hindi niya naman

siguro ako matitiis.
He loves me, I know.
Kaya nga siya
nagselos. He will
understand if I tell
him naman siguro
ang mga reasons ko
diba?

Sana lang ay hindi na

mas lalong maging
worse ang mga
nangyayari.
Pero bakit ngayon
pakiramdam ko

something worse is
yet to happen.
Okay, cut the
overthinking.
Everything would be
just fine.

I prayed before I
sleep.
Morning came. Hell
week was over
yesterday. Karen,
Cassandra and I are
here sa tambayan
namin. Walang iba
kundi sa Canteen.

Ang lugar ng mga

gutumin.
"Saan si Reynaldo
ngayon? Namiss ko
na yung ajejeje niya
eh. Tsaka yung mga
boom panes, aba
matindi, at kung anu-

anong boom boom

boom niya."
"Maghunos dili ka
nga Cass mamaya in
love ka na kay
Reynaldo eh."

"Natutuwa lang ako

sa kanya Karen.
Pwede ba. Kung
gusto mo iyo nalang.
Friends lang kami
nun."
"Asa naman. Dyan
nagsisimula yan sa

friends friends.
Ayieee."
"Kilabutan ka nga.
Anyway." biglang
sumeryoso ang
mukha niya. "Did
Mico and you
fought?" tumango ako
sa tanong ni Cass.

"That explains bakit

badtrip ang pinsan ko
kahapon. At kung
bakit ka haggard
ngayon. So anong
pinag-awayan niyo?"

Ganun ba kasama
ang itsura ko
ngayon?
"Obvious ba? Edi
yung katext ni Kane."
singit ni Karen sabay
kagat sa siopao at
siomai.

"He has a name. It's

Kier." I said.
"Ohhh. Nice name.
So saan kayo
nagkakilala?" asked
Cassandra. Si Karen
naman busy na sa

pagkain pagkatapos
magcomment.
"Laguna. He helped
me carry Mico,
Reynaldo and Shane
when they were
drunk. He's broken.
That's why there's

this urge na tulungan

ko siya."
Tsaka dagdag na rin
siguro na kahit hindi
niya ako kilala ay
tinulungan niya ako
nung araw na iyon.

"You don't always

need to help others
Kane."
"But somethings
telling me too."
Totoo naman kasi.
There's this force na

nagsasabing he
needs help.
"Whatever that force
is, bahala ka nga.
You know what's
best, sana nga lang
hindi mag cause ng
worst."

"Mico will understand

kapag naexplain ko
naman sa kanya ng
ayos. Nakulangan
lang ako sa
explanations
kahapon."

Tumango tango lang

siya at sumipsip sa
shake niya.
"Anong itsura niya?"
"He's handsome and
cool."

"Do you like him?"

diretsang tanong niya
sa akin.
"Of course I like him
but only as a friend.
No more, no less."

"Dyan nagsisimula
ang lahat Kane, sa
pagkakaibigan."
"Well, Mico and I did
not."
Totoo yun, kasi nung
una inis siya sa akin

at badtrip because of
my flaws. May crush
na ako kay Mico una
palang and luckily he
noticed me. So we
did not started as a
friend sa
pagkakatanda ko.

"Good point. So
anong plano mo para
makipagbati sa
pinsan ko?"
"Hindi ko nga din
alam eh. Aantayin ko
bang maging cool
muna siya or hanapin
ko siya?"

"I don't know. Iba rin

ang sapak sa utak ng
pinsan ko eh."
Ano nga kayang
gagawin ko? Bawas
kagandahan naman

itong stress na ito

haay.
"Alam ko na Kane.
Tutal hindi na naman
busy ngayon why not
let's go sa college
nila Mico."

"Paano ko sisimulan?
Anong sasabihin ko?
Anong gagawin ko?
Kinakabahan ako
Cass."
"Chillax. Go with the
flow lang. Tara! Tsaka
may crush kasi ako

dun gusto kong

makita. Hihi."
Ayun naman pala.
Her primary concern
was not us. Yung
crush niya pala.
Napailing nalang ako.

"Karen sama ka?"

tanong niya habang
nag-aayos ng gamit
niya at nagreretouch.
"Ubusin ko na muna
ito. Text nalang kayo."

"Piggy tss. Tara na

nga Kane."
On our way iniisip ko
kung anong sasabihin
ko kay Mico. How do
I approach him? How
should I handle this
one? How should I

say sorry? I'm a

clueless rat!
Basta talaga
pagdating kay Mico
iba ang nagiging
epekto sa utak ko.
Hindi tuloy ako
makapag-isip nang
ayos.

Excited na lumalakad
si Cass. Masyado
siyang enthusiastic.
Inspired nga siguro
siya samantalang ako
expired.

I just followed her

habang marami
akong iniisip. How
should I start oir
convo?
"Oh ayun pala si Mico
oh!"

I can see Mico na

naka sideview.
Parang may kausap
pero hindi ko makita
ang kausap niya kasi
natatakpan nung
bulletin board na
katabi nila.

Mico looks more

frustrated than
yesterday. Parang
ayoko nalang siya
munang puntahan.
Natatakot ako. I'm a
coward sometimes.
Haaay.

Sinilip ni Cassandra
and I did not expect
her reaction to be like
this one I'm seeing.
"Oh my gahd. She's
back." Kitang kita ko
ang shock sa mukha
niya. Namutla rin
siya. She doesn't

know how to react

well. She's confused
kung paano siya
magrereact. Kung
anong sasabihin niya.
Natataranta siya na
akala mo ay hindi
makaanak na pusa.

Pati ako natataranta

sa inaasal niya kasi
hindi ko naman alam
kung bakit ganun ang
reaction niya.
Who is she? Who's
back. Sino ang

tinutukoy niya? Bakit

ganyan siya
makareact?
"Shit. Shit. Shit."
patuloy pa rin siyang
namumutla. Pati ako
kinakabahan.

"Ano ba Cass.
Kinakabahan na ako.
Ano bang
nangyayari?"
"Everything will be
complicated Kane.
Shit."

---------Please like this.

please. please
facebook.com/girlprin
cessstories
Let's be close!

Tsaka may updates

din dyan and fun
facts :))
DEDICATION? Join
the fun and be with
us at
facebook.com/girlprin
cessstories : Games
and some small

prizes, fun facts, cute

pictures, diff stories to
tell and more.
Be Silent No More...
okay? ;)
--------------

Sa mukha at asta ni
Cassandra alam kong
hindi ko
magugustuhan ang
kung sino man ang
kausap ni Mico.
She's probably his ex
and I won't let them

be together again, if
ever.
Real talk, I have been
his ex that's why I'm
scared. I am once his
past.

Akmang pupunta na
ako sa mismong
lugar kung nasaan
sila, I don't know.
Maybe to eavesdrop
or plainly na
magpakita sa kanila.
But Cassandra
stopped me.

"You don't wanna do

that." pagbabanta
nito.
"What do you want
me to do then? Stand
here? Do nothing?
Gusto ko ng sagot sa
kyuryusidad na
meron ako ngayon!"

I can't control my
emotion lalo na at
naguguluhan ako.
Kahit na hindi ko pa
siya nakikita, yung
kung sinoman ang
kausap ni Mico,
nakakaramdam na
ako ng insecurities.

Intuition. Instincts.
Hindi ko alam kung
saan nanggalin yun.
Hindi ko alam kasi
kung ano ba ang
dapat kung isipin at

ano ang tamang

gawin.
"Kane, come with me.
I'll answer every
question you wanna
ask me. Please, think
first before you act.
One wrong move and

everything will be
f*cked up."
She's right. Walang
punto kung susugod
ako. Wala akong
alam eh. I'm clueless.
Bakit ako
manghihimasok sa

usapan ng may
usapan.
No one should be
reckless, we should
be reasonable
instead. Mas
magiging tama ang
lahat kung utak muna
bago emosyon.

Siguro nga yun

dapat.
Baka mas lumaki ang
gulo sa pagitan
namin ni Mico lalo na
at hindi maganda ang

samahan namin
ngayon.
Wala ring magandang
idudulot ang
pagsugod sa gyera
ng walang alam at
hindi alam ang
gagawin.

Cassandra and I went

to a restaurant near
our school. Hindi
matao dito at
madalang ang
pumapasok.

"Who's back?" agad

kong tanong
pagkatapos namin
makapag order.
"Someone special."
"His ex?" Please tell
me not.

"Definitely not. She's

his best friend.
Almost best lover."
Sa totoo lang, I felt
threaten.

The way Cassandra

talks about her,
parang wala akong
kapag-a-pag-asa
kung sakaling
magkaharap kami. I
don't know. It was just
my conclusion.

"B-best friend? B-best

lover?" I said a bit
confused.
"She's Mico's best
friend. Nakita ko kung
gaano sila kaclose.
Kung gaano nila
pinapahalagahan ang
isa't-isa. Pinsan niya

ako pero kung sabay

kaming
mangangailangan ni
Kane, he'll definitely
go to her."
Kane what? Narinig
ko ba iyon ng tama?
Sana hindi. Sana mali
ang masa isip ko.

"Ganun siya
kaimportante kay
Mico. Best lovers, yes
they love each other
but without
commitment, not until
nasa tamang edad na
sila. Kulang ang mga
salita sa

pagmamahalan nila,
sa nakita ko noon."
she continued.
"K-Kane?" kumunot
ang noo ko habang
nagtataka sa
pangalang sinabi niya
kaninanina lang.

"Kane's her name."

Yumuko siya.
Natahimik ako at
napatunganga.
Kane? Am I just an
option?

Kaya niya lang ba

ako napansin dahil
Kane rin ang
pangalan ko?
Am I just a second
choice? Substitute?
Alernate?

She continued when

she noticed I don't
have plans to
comment on that.
"They were best for
each other Kane.
They're like Batman

and Robin. Kane is

Mico's Kryptonite,
siya ang kahinaan
nito. They are like
peanut butter and
jelly, mas maganda
pag magkasama."
So are they the
perfect two?

Ako ba ang Kane na

panggulo?
"The rest were
history. I don't know
kung nawalan sila ng
communication or
meron ever since.

Yun lang alam ko.

Nasabi ko na ang
lahat. I'm sorry to say
Kane. I'm not taking
any side. Both of you
are my friend. I saw
how Mico loved her
and I also saw Mico
loved you." napayuko
siya.

"P-please be honest
on how do you see...
his love for us"
Ayokong itanong pero
there's this urge
inside me.

I hesitated na sabihin
yun pero I need to
know the truth.
Kung may pag-asa
pa ba kami or what.
Gusto ko lang
malaman kahit na
hindi ko alam kung
ano ang dapat

mangyari, dapat na
gawin o kung ano
pang dapat.
"Kilala mo si Mico
Kane, when he love,
he love. Mahal ka ng
pinsan ko, nakita ko
yun. Pero let's see it
in this way. Hindi

kayo naging
magkaibigan ng
matagal, naging
lovers kayo agad."
She's right. Mabilis
ang pangyayari sa
pagitan namin ni
Mico.

"The other Kane

became his
bestfriend for years
and almost a lover.
Kane, hindi sa
pinapahina ko ang
loob mo pero, yun
ang nakikita ko. Pero
maaari namang

nagbago, maaari
pang magbago.
There's a lot of
posibilities. Magulo.
Mahirap. Hindi kaya
ng isang explanation
kasi maraming
anggulo."

Hindi ko kayang
iabsorb kasi
pinanghihinaan ako
ng loob.
Hindi ko alam na
pwede akong
kabahan ng ganito.
Hanggang sa umabot
sa puntong

namamanhid at
nilalamig ang mga
kamay ko.
Na parang may kung
ano sa tiyan ko na
hindi ko maintindihan.

"Sorry Kane, I can't

give you that much of
a clear explanation,
only an information."
"Can you tell me
about her?" nilakasan
ko na ang loob ko
para tanungin yan.

I just want to know.

"She's too good to be
true. Yet the truest.
She's not someone
you'll hate. She's
humble. She's always
there for others just

like you. She's the

kind of person that is
hard to hate."
So... She can be
everything I'm not.

Mas lalo lang akong

nakaramdam ng
insecurities.
Sa mga sinabi niyang
yun hindi ko alam
kung paano magiging
possible pa ang mga
bagay sa amin ni
Mico.

How will I fight if I

don't know what to
fight for?

I went home. What's

the use of staying at
school if I would just

gonna hurt myself?

So bad.
Pagod na ako.
Masyadong kulang
ang isang araw para
isipin ko ang lahat ng
ito.

Besides hapon na rin

naman. I need sleep.
I am just too tired
and... truly hurt.
Sleep could be the
only thing to do for
me to escape this
reality.

Hours passed, I
heard a knock that
brought me to reality
again.
My eyes were still
tired. Hirap akong
imulat ang mga ito. I

looked at the mirror

and there all I see
was a horrible face.
A face of a broken
girl.
I smiled pero parang
hindi bagay sa

sitwasyon. Parang
mas bumibigat kung
pipilitin ko pa.
Inayos ko ang sarili
ko at nagmadaling
buksan ang pinto.
Tumambad ang
busangot na mukha

ni Christine sa harap
ko.
Sa pagkakaalam ko
broken hearted ata
ang kapatid ko.
Masyado atang
naging playboy si dad
nung kabataan niya

kaya eto bumalik sa

amin. Haaaay.
"Ate, may bisita ka. Si
ate Karen at may
kasama siya, driver
niya ata. Pinapasok
ko na rin. Nandun sila
sa sala. Sige ate ah,

babalik na ako sa
kwarto ko."
"Driver?" I mean,
hindi mayaman ang
pamilya ni Karen
kaya there's no way
na magkaka personal
driver siya unless
nanalo sila sa lotto.

"Ata. Sige na ate.

Just deal with them."
Tumango ako at
umalis na siya.
Malayo palang ay
natanaw ko na si

Karen. May kasama

nga siya. Naka red
and black na
checkered na polo.
Bumaba ako ng
hagdan at nilapitan
sila. Only to find out,
si Reynaldo pala
yung lalaki.

"Are.. err-you guys

dating?"
"Kabahan ka nga
Kane. Jusko. Hindi pa
ako naeengkanto
'no."

"Oy ha! Nandito lang

ako sa tabi mo,
makasalita naman."
"Shut up Reynaldo."
"Karen pakipot pa oh!
You can call me bebe
boy naman. And Ima

call you bebe girl"

then Reynaldo
winked at Karen.
I saw how disgusted
her face was.
"Bakit nga pala kayo
nandito?"

"Hinahanap kita wala

ka kasi sa school. I
asked Rey kung alam
niya kung masaan ka.
Nagkita kasi kami.
Rumoronda ata at
naghahanap ng
mahoholdap sa
school."

"Oy ha. Sumosobra

ka na. Chix hanap ko
'no."
Tiningnan niya lang si
Reynaldo at nag roll
eyes tsaka kinwento

ang susunod na
nangyari.
"So rapist ka na
ngayon? Anyway.
Ayun nga tapos by
chance, nakita ko si
Cassandra, tinanong
ko kung nasaan ka.
Sabi niya umuwi ka

raw at kailangan mo
ako. Eto namang
jejemon na ito,
sumama."
Kailangan? Siguro
nga kailangan ko sila
para mabawasan
manlang itong sakit

na nararamdaman
ko.
Para mabawasan
itong mga negative
thoughts ko.

Ang drama, di ako

sanay. Gusto kong
itawa pero di kaya.
Ganun ba pag
nasasaktan,
masyadong
sentimental at OA
kung malungkot at
mag-isip?

"Ano bang nangyari

Kane?"
Paano ko ba
ieexplain? Parang
ang hirap.

"Ahh yun. Wala nagaway lang kami ni

Mico."
"Lang? Maka lang ha.
Anong pinag-awayan
niyo?"
"Selos."

"Ahhh. Understand
him. He's just jealous
because he cares. He
cares because he
loves you. Mas
nakakaproblema
kung wala na siyang
pakialam. Ibig sabihin

nun hindi ka na niya

mahal."
That hit me.
After niyang makita
ulit si Kane ngayon,
will he still be jealous
because of Kier? Will

he still care for me?

Will he still love me?
Sana.
Pero hindi
magtatapos ang lahat
sa sana, hindi
magtatapos ang lahat

sa paano. Hindi
magtatapos sa
tanong.
Lahat masasagot.
Sana lang nga sapat
ang kahandaan ko.

"Oy Kane. Ang lalim

na ata ng iniisip mo.
May dapat ka bang
sabihin sa akin?"
I looked away.

"Hoy jeje boy

marunong kang
magbake diba?"
"That is my talent. Of
course!"
"Punta ka sa kusina
nila Kane, dun oh.

Kumpleto mga gamit

dyan, kung may
kulang bumili ka. Wag
kang kuripot.
Ipagbake mo kami ng
masarap na cake.
Chocolate cake ha.
Para may magawa ka
namang matino hindi

yung panay GM
inaatupag mo dyan."
"Weeeh? Galit ka
lang kasi di ka
nasama sa GMs ko
eh. Sige na, kawawa
naman si Kaney baka
gutom eh. Ajeje."

Dumiretso na siya sa
kusina. Alam ko
namang inutos lang
yun ni Karen para
kaming dalawa lang
muna ang makapagusap.

"Come on tell me
Kane. I am your
bestfriend after all.
The one you can lean
on to keep your
balance going."
Kinwento ko sa kanya
ang lahat. Lahat lahat

ng sinabi ni
Cassandra.
"Kane, never ever...
As in ever conclude
unless kay Mico
talaga nanggaling."

Tama nga naman

siya pero hindi talaga
maiiwasan eh.
"Karen, ex ni Mico
yun, Kane ang
pangalan. Hindi mo
maiaalis sa akin na
isipin na naattract
lang siya sa akin

dahil parehas kami

ng pangalan ng BFF
niya kuno."
Sana hindi. Ayoko ng
madramang buhay.
Ayoko ng
kumplikado.

"Malay ko ba kung
replacement lang ako
o ano. Na nakikita
lang niya siya sa
akin. Paano kung
tuwing binabanggit
niya ang pangalan ko
may parte na si Kane
ang naiisip niya.
Paano kung sa

tuwing nagiging
sweet siya, hindi ako
yung Kane na nasa
isip niya.
Nakakaparanoid lang
diba?"
She sighed.

"Kane, you love, don't

expect to not be hurt.
Kasi pag hindi ka
nasaktan, hindi
pagmamahal yan."
Alam ko naman eh,
hindi maiiwasang
hindi masaktan. Pero
sa ganitong

sitwasyon? This is
the worst situation I
could ever think of.
Sana ex nalang yung
Kane kasi siguro mas
madali. Kesa sa
ganitong best friend,
best lover na walang

closure. Leche edi

siya na ang best.
"Love comes with the
best and the worst.
You just have to deal
with it." she added.

"Karen, ano ang

dapat kong gawin?
Tapos eto pa nga
magkaaway kami ni
Mico. Hindi ko na
alam eh." yumuko
ako.
"Confrontation Kane."

Nagrereply po ako sa
lahat ng texts niyo.
Pag di po ako
nakareply wala akong
load but I'll reply asap
pag may load na ulit.

Twitter:
@Vevenuusss
Dedication? Facts?
Games? And more.
Join the fun at
facebook.com/girlprin
cessstories

Enjoy HEART
HEART ??
-----------"I-i'll confront him?
Paano kung---"

"That's always the

problem with us
humans. We are
dying to seek the
truth yet afraid of
knowing it." she
sighed heavily.

Tama nga naman

siya. Pero
naduduwag ako.
"Eh kasi parang mas
okay na itong
nasasaktan ako at
least hindi nanggaling
mismo sa bibig niya.
Alam mo yun, at least

may kakapitan pa ako

ng pag-asa."
"Wag ka ngang
duwag." inis niyang
singhap sa akin.
"Kane, wala kang
mapapala kung

tanong ka lang ng
tanong ng what if,
paano, etc. etc.
Iniistress mo lang ang
sarili mo. The sooner,
the better. Bakit
papatagalin ang
isang bagay kung
parehas lang din
naman ang

kalalabasan. I mean,
what's the difference
of asking today or
tomorrow. Magkaiba
ba ang isasagot?
Who knows, pero
pinapatagal mo lang
ang burden mo."

"Okay. Kapag nagkita

kami, i'll try."
Pero sa totoo lang,
hindi ko pa rin alam.
Nakakainis itong
ganito. Maraming
hindi makakaintindi
sa kaguluhan ko kasi

wala naman sila sa

sitwasyon ko.
"No, you do it! Pag
nasaktan ka. Edi
tama na. Bullsht.
Dalawang beses ka
ng naghabol. Di ka ba
nagsasawa? Babae
ka hindi aso. Every

girl deserves the

best. Oo, boto pa rin
ako kay Mico. Pero
kapag sinaktan ka
niya, ako mismo ang
maglalayo sayo sa
kanya. Kahit wala
akong pera, naku,
itatawid kita ng
dagat."

Napangiti ako. Ang

swerte ko mero
akong Karen. Meron
akong bestfriend.
Hindi ko alam kung
ano ang gagawin ko
kung wala siya sa
buhay ko.

That struck me. May

biglang pumasok sa
utak ko.
The other Kane is
Mico's best friend!
Malamang sa
malamang ayaw niya
rin mawala sa buhay

niya ito parang ako

kay Karen.
Naalala ko, Mico told
me that a guy and a
girl can never be just
friends!

Mas lalo na akong

pinanghihinaan ng
loob sa mga naiisip
ko.
"Mukha kang tanga
dyan Kane. Hindi
bagay sa'yo ang nagiisip ng malalim ag
seryoso lalo na kung

halata." she jokingly

said.
Nag-usap naman
kami ng ibang bagay
at nagtawanan. Kahit
papaano ay naaalis
sa utak ko ang mga
what ifs ko. Mabuti na
rin yun para kahit

saglit, mapahinga
naman ang puso ko
sa kakaibang sakit na
nararamdaman nito.
"Salamat Ka. Buti
nakilala kita."

"Buti sinabunutan mo
ako sa jeep noon?
haha."
"Buti nagmamadali
ako kamo."
Sa gitna ng
pagyayakapan at

pagtatawanan namin
ni Karen ay pasulpot
sulpot nanamang
dumating si Rey.
"Oh tama na ang
drama girls. The cake
is ready."

Nakaapron siya at
may hawak na
chocolate cake.
Lumapit siya sa amin
at nilapag ang hawak
na cake sa mesa.
"Kapag natikman niyo
itong cake ko
mawawala ang stress

niyo at mapapasabi
kayo ng... Boom
sarap!"
Tumayo ako at
kumuha ng tatlong
platito, kutsilyo at
utensils. Dinistribute
ko sa aming tatlo.

Hmmm. Mabango ito

at mukhang masarap.
"Choco moist ito
Rey?" tanong ko
habang hinihiwa ang
gitna ng cake.

"Oo tapos may lava

sa gitna na effects.
Ajejeje."
Paghiwa ko biglang
may nag ooze na
chocolates mula sa
loob. Ang galing,
habang medyo
malamig ang outer

chocolate icing ay
mainit naman ang
loob dahilan para
mag ala lava ang
loob.
Sa dami ng natikman
kong cake, ito ang
masasabi kong
unique na combo.

Talagang
nakakatakam.
Walang sinabi ang
triple chocolate roll ni
Kendra.
"Aba jeje boy, mukha
ngang expert ka dito
ah."

Ako ang unang

kumuha ng isang
slice.
Agad kong nilagay sa
plato at tinikman.

P*ksh*t mapapamura
ka sa sarap. Best
cake so far! Must
taste it talaga.
"Grabe Rey, words
can't express kung
gaano kasarap itong
gawa mo!"

"Mas masarap ako

dyan. Ajejeje"
"What the f^&%."
napamura ako at
biglang bumilog ang
singkit kong mata.

"Mas masarap ako

dyan... Magmahal.
Ajejeje. Ikaw naman
napaka greenminded
mo Kaney."
Sabay sabay kaming
tumawa tatlo.

Wala ng imikan dahil

sa sarap nitong cake.
Dahil medyo stressed
ako ag tunay ngang
yummy ito at naka
apat na akong slice,
malapit na ngang
maubos.

Baka pwedeng
gawing personal
baker nalang itong si
Rey dito sa bahay.
Pero wag na,
mahirap baka
madevelop ako sa
kanya.

Alam mo na, kung

ang lalake ay
nakukuha through his
stomach ang babae
ay madalas nakukuha
dahil sa humor ng
lalaki.
Pero iba pa rin si
Mico. Parang

pakiramdam ko na sa
kanya talaga lahat ng
hinahanap ko sa
isang lalaki. Haaay.
Ayan nanaman,
naalala ko nanaman
siya.
"Kane! Nandyan na
ata mom at dad mo."

sambit sa akin ni
Karen na ngayon ay
kakagaling lang sa
kusina para kumuha
ng maiinom.
Meron kasing
sasakyan na
bumusina. Baka sila
na nga iyon.

Agad namang
tumakbo ang isa sa
kasambahay namin
palabas.
"Kane." lumapit ako
kay mommy at
humalik. "Oh, Karen

nandito ka pala." sabi

niya nang makita si
Karen na papalapit.
Nakipag beso naman
si Karen.
"Oh may isa pa pala
kayong kasama." si

daddy naman ngayon

ang nakapansin.
"Ahh opo si Reynaldo
po pala."
pagpapakilala ko.
Tumayo naman si
Rey para makipag
kamay at mag bigay
galang kay dad.

"Meet the parents na

ba ito?" natatawang
kumento ni Karen.
Binatukan ko nga.
Napakabaliw.
"Ano ang ibig mong
sabihin Ka?" tanong

ni mommy na
napakunot ng noo.
"Ahhh kasi tita.
Boyfriend po yan ni
Kane."

Nakita kong medyo

nasamid si mommy at
napaubo si daddy.
"K-kane?"
pagkukumpirma ni
mom.

"Hindi po 'no!
Nagbibiro lang si
Karen. Si Rey po
yung kaibigan ko na
hinihingian ko sa inyo
ng recommendation
sa company buwan
na po ang nakalipas."

Nakita kong lumuwag

ang paghinga ni dad.
Hindi matapobre ang
pamilya ko. Marahil
ay nabigla lang.
Syempre alam nila na
may boyfriend ako
tapos biglang may
bago akong ipapakila
hindi ba?

Abnormal kasi itong

si Karen na
hanggang ngayon ay
tumatawa tawa pa.
"Ay tita, tito, tikman
niyo po itong cake na
gawa ni Rey.

Masarap po ito.
Sobra."
Ikinuha ni Karen sila
mom at dad ng cake.
She's my bestfriend
at kumportable siya
sa pamilya ko at ganu
din sila.

Nakita ko kung gaano

sila kasaya habang
kumakain ng cake.
Pinupuri ni mom ang
lasa ng cake habang
si dad ay tumatango
tango.

Si Reynaldo naman
ay namumula dahil
siguro sa mga
natatanggap niyang
magagandang salita
mula sa mga
magulang ko.

Habang si Karen ay
inaasar si Rey na
namumula raw ito at
parang bakla.
Dumating si Christine
at nakisalo sa cake.
Sarap ma sarap ito at
ngayon ko malang ulit
nakitang ngumiti.

There's a lot of
reasons to be happy.
I joined the fun at
nakipagkulitan.
Pagkatapos ng
mahaba habang oras

ng kwentuhan,
tawanan at bolahan.
Umakyat na para
magpahinga sila
mom, dad at
Christine. Nagpaalam
na si Karen at
Reynaldo.

Hinatid ko sila sa may

gate and waved
goodbye. Bago
tuluyang umalis ay
may pahabol pa si
Karen.
"Basta Kane, no
matter what happen
trust your heart. It

may be located at the

left side of your chest
but most of the time
it's right." she smiled.
---------------------Ang sipag ko 'no? I
DESERVED A HUG!

She's Rich, He's

Richer : Chapter 11
~Two hearts fighting
for one...
*****

This is it. Eto na

talaga yun.
Huminga ako ng
malalim pagkatapos
kong ipasa ang huling
requirement ko sa
sem na ito.

To: Mico <3

Saan ka? Pwede ba
tayong mag-usap?
Nanginginig at
pinagpapawisan ang
kamay ko habang

pinipindot ang Send

button.
Hindi naman ako
pasmado para
magkaganun ang
kamay ko pero over
over na talaga itong
nararamdaman ko.

Tumunog ang
cellphone ko hudyat
na may nagtext.
Binuksan ko ito at
nag expect na
nagreply na agad si
Mico.

gUd m0rnin6 pouwsz.

k43n t4y0.
@Bhouwsz xenxa d
nksama bAsket ball
@k4n3y fayt fayt.
K4y4 mu yn...,
Alalahnin m0 xenabi
ni K4r3n xau. kAlma

k4 l4n6 dn. mgiging

aux lhat
gr0upie ajejeje..,
#gUt0m #lUt0 #k43n
GM.
Bahagya akong
nadismaya pero

natuwa naman ako

sa paalala ni Rey
kahit na medyo
nakakabulag yung
paraan ng pagtype
niya.
Saan ka? Ako na
pupunta sa'yo.

Mabilis kong nireply

si Mico na magkita
nalang kami sa oval.
Walang masyadong
tao dun kaya yun ang
naisip kong pagkitaan
namin.

Naglakad ako agad

papunta sa oval.
Napako agad ang
tingin ko kay Mico na
nakapamulsa at
nakatayo malapit sa
isang poste.
Agad ko siyang
nilapitan. Hindi ko

alam ang sasabihin

ko leche naman oh.
Bahala nalang.
Nang makalapit ako
ramdam ko na ang
tensyon. Malamang
may pinag-awayan
kami nung huli
naming pagkikita at

ito ako para iconfront

siya tungkol dun sa
Kane,
Nang magkaharap na
kami... One word.
Awkward.

Nakatayo ako,
nakatayo siya. Naka
look away pa ako.
Hindi ko siya
matingnan sa mata.
Nararamdaman niyo
ba ang tensyon? Kasi
ako damang dama
ko.

Ramdam kong
nakatingin siya ng
diretso sa akin pero
bakit ngayon sobra
sobra ata akong
naiilang? Hindi kami
ganito. Hindi ako
ganito.

Madalas malakas ang

loob ko. Nasaan na
yun ngayon?
Huminga ako
ngmalalim, tumingin
ako sa kanya at
mahinang sinabi ang
pangalan niya.

"M-mico..."
Pakiwari ko ay wala
siyang balak
magsalita.
Hinahayaan niya
siguro na ako muna
ang magsalita. Alam

niya kasi kung kailan

siya dapat makikinig
at magsasalita.
He's Mico after all.
"S-sino si Kane?" nag
aalangang tanong ko.

"Ikaw." boring at
balewala niyang
sagot.
Naiinis ako kasi
parang wala lang sa
kanya. Nakakairita.

"Alam ko na Mico.
There's another Kane
maliban sa akin.
Hindi ako ang unang
Kane sa buhay mo."
"Don't make issues of
your own Kane."
diretso pa rin ang
tingin niya sa akin.

Siguro nga ako ang

gumagawa ng issue
para sa sarili ko. Pero
hindi yun maiiwasan
lalo na sa sitwasyon
namin.

"Yes, maybe. But can

you blame me?"
Tikom ang bibig niya
at nag-aantay sa
susunod kong
sasabihin. Kaya
sinimulan ko ng
pakawalan ang mga
iniisip ko. Alam kong

magiging parang
armalite ang bibig ko
sa pagkakataong ito.
"Mico. She's Kane,
I'm Kane. May
pinagkaiba ba kami?
Syempre meron. Iba
ako, iba siya. Pero
napilitan ka lang bang

magustuhan ako
dahil kapangalan ko
siya?"
He smirked pero
halata mo sa mukha
niyang ayaw niya sa
mga sinabi ko.
Kinakabahan na ako

pero tinuloy ko lang

ang litanya ko.
"Best friend mo siya!
Best lover din daw!
Pero hindi naging
kayo. Aba matindi.
Tapos wala pang
closure. Tell me
rebound ba ako?

Kaya mo ako
pinatulan kasi Kane
rin ang pangalan ko?
Kaya mo ako
ginerlfriend para may
pumuna sa
pagkukulang niya?
Kapag binabanggit
mo ba ang pangalan
ko siya ang naiisip

mo? Kapag may

sinasabi ka ba sa
akin para sa kanya
dapat yun? Kasi....
diba, siya ang best
sa'yo?"
Ayoko mang tanungin
pero kailangan.

"Tell me, substitute

lang ba ako?"
Ngumiti siya na
parang nakakaloko.
Na alam mong naiinis
siya. Ngiting iritable
siya.

"Ganung klaseng tao

ba ako sa paningin
mo? Mukha bang
ginag*go lang kita
simula noon? Ayos
ah."

Napailing siya.
Nagulat ako ng bigla
niyang sinuntok ang
poste sa tabi namin.
"Ganun pala
kababaw ang tingin
mo sa akin Kane."

Napaisip ako. Dapat

ba pinagkatiwalaan
ko siya? Pero
nangamba kasi ako
at kailangan ko ng
sagot. Yung malinaw
na sagot hindi yung
parang nanghuhula
ako.

Kasi anh hirap din

mag-isip ng nega.
Kasi the more na
ayaw kong isipin, the
more na naiisip ko.
Diretsang sagot lang
naman ang hinihingi
ko. Mahirap ba yun?

"Nagtatanong lang
ako. Gusto ko ng
assurance. Hindi mo
maaalis sa akin na
mapaisip. Leche.
Alam mo ba kung
paano siya dinescribe
sa akin? Parang siya
na ang

pinakamagaling at
pinaka perpekto sa
lahat! Kung anong
meron kayo and all!
Hindi maaalis sa akin
na ikumpara ang
sarili ko sa kanya.
She's your bestfriend
muntik maging
girlfriend pero hindi

ko alam kung bakit

hindi natuloy! It was
all left history kung
bakit nga ba. Pero
wala na akong
pakialam kung bakit
di naging kayo. Gusto
ko lang ng
assurance."

Hindi naman sobra

ang hinihingi ko diba?
"Bakit ka ba kasi
nakikinig sa iba? Sila
ba ang boyfriend
mo?! Hindi pa ba
sapat ang pinakita ko
sayo?!"

May punto siya pero

may punto rin ako.
"T.I. naman Mico oh!
Sabihin mo ng
diretso. Hindi yang
ganyang
nagpapaligoy ligoy

ka. Parang mas

iniisip ko tuloy na
nagaalinlangan ka. Ni
hindi mo nga masabi
ng diretso at
dinadaan daan mo pa
sa kung saan! Say it
ng matahimik na
ako!"

Huminga siya ng
malalim.
"Mahal kita Kane.
Ikaw bilang ikaw.
B*llsh*t. Extra nalang
ang iba."

Hi cheescake21. Ito
na yung mention na
promise ko sayo
haha.
Thank you sa support
and promotions and
eveything. :)

To all readers out

there, I couldn't thank
you all enough.
Sobrang natutuwa
ako sa pagappreciate niyo sa
story ko. Lots of
love ??
-------

I can't contain all the

emotions anymore. I
want to walk out but
instead I chose to
hug him.
I don't know, I just
feel that I need to.

Knowing him beside

me can mend this
broken heart and it
also made me realize
that there's nothig to
sober about.

"Sshhh. Stop crying.

I'm sorry."
Pinapatahan niya ako
habang magkayakap
kami. Kumalas siya
and looked at me. He
wiped all my tears
away.

"You're way more

beautiful when you
smile. Kane, beautiful
is an understatement
to describe you."

I smiled. There's no
break up, just make
up.
Nakatulog ako ng
maayos, maganda
ang gising ko at
nakapasok ng maaga
para sa huling mga
linggo ng klase.

"So okay na kayo?"

asked Karen.
Tumango ako bilang
sagot.

"Ahhh kaya pala

blooming. Mabuti yan
Kane."
Kanina pa nga ay
sinundo niya pa ako
sa bahay. Masaya
ako. I think what I feel
right now is beyond
happiness.

"Napaka contagious
niyang mga ngiti mo
Kane ha.
Nakakahawa." Karen
laughed.
Awkwardly, bigla
siyang napatigil sa

pagtawa. Nakatingin
siya diretso sa likod
ko.
"Ahh hello!" may
energetic akong
boses na narinig sa
likod ko.

Lumingon ako only to

find out na may
dalawang babaeng
nakatayo mismo sa
aking likuran. Ang isa
ay si Cassandra at
ang isa ay hindi ko
kilala. Ang ngiti niya
napakalapad. Para

bang walang dapat

ikalungkot.
"Ahhm Kane, this is
Kane." Cassandra
looked away.
"Hi Kane! Ang ganda
ng pangalan natin

'no? Kasing ganda

natin! Haha. Alam mo
bang pinilit ko pa si
Cassandra parang
lang makilala ka? Ang
dami kong naririnig
about you."
"H-hello." Sa dami ng
sinabi niya, yun lang

ang kaya kong

itugon.
"Pwedeng makiupo?"
She smiled so wide.
Paano ko tatanggihan
ang mala anghel na
mukhang yan? Even

if I want to hate her,

parang walang rason
para maramdaman
ko yun dahil sa
pinapakita niya sa
akin.
"Gusto kitang maging
kaibigan alam mo
ba? I want to be

friend with Mico's girl.

Mukhang mabait ka
pa. Sa tingin ko
magc-click tayo."
Sa asta at galaw niya
masasabi mong hindi
siya maarte. Mabait
at friendly pa.

Hindi naman siguro

masama ang
makipagkaibigan sa
kanya diba?
"Oo naman. Ahm
pwede tayong
maging magkaibigan

kung gusto mo.

Haha. Ito pala si
Karen, bestfriend ko."
"Hi Karen! Nice
name. Alam mo ba..."
blablabla.

Kay Karen nanaman

siya nakipag-usap.
Samantalang ako I
looked at Cassandra.
"May problema ba?"
tanong ko ng
mapansing nag-iiwas
siya ng tingin sa akin.

"I'm just sorry Kane.

For all the nega
thoughts I have said.
Mico's mad at me
because of that.
Haaay dapat hindi
nalang ako
nakisawsaw.

Pasensya talaga
Kane."
"Ano ba Cass, wala
yun. Tapos na rin
naman eh. Wag mo
na masyadong
alalahanin."I patted
her and smiled. She
smiled as well.

Nagkwentuhan
kaming apat.
Nagkakatawanan na
rin dahil sa kwela
nitong si Kane, hindi
ako ah. Yung isa.

Minsan tuwing
nasusulyapan ko
itong si Kane, iniisip
ko, ano kaya ang
masinsinan nilang
pinag-usapan ni Mico
nung nakaraang
araw?

Di bale. Hindi na
naman na mahalaga
yun. Maayos naman
na ang lahat eh. Wala
nang dapat
ikaproblema at
ikabahala.

Sarili ko lang ang

papahirapan ko kung
iisipin ko pa yun.
Naramdaman ko
namang nagvibrate
ang phone ko kaya
madali kong kinuha
ito. The sender was

Mico kaya binuksan

ko kaagad.
Lunch?
Napangiti ako at
nagreply agad ng
Okay.

Saan ka?
Canteen.
Dyan nalang kita
sunduin.
Sige.

Hindi nagtagal ay
dumating na si Mico.
He's handsome and
intimadating as ever.
Pero ano rin? Ang
ganda ko kaya.

Okay, ayos na nga

ako. Humahangin
nanaman ang utak ko
eh.
"Kane." banggit ni
Mico.

Sabay kaming
napalingon ni Kane.
"Oyyy Mico. Hindi ka
na nagreply sa text
ko."
"Tss. Non sense
naman kasi."

"Grabe dati naman

kahit anong kawalang
kwenta ng text ko
magrereply at
magrereply ka. Hmp.
Pero kung sabagay
kung itong si Kane
naman ang dahilan
kung bakit di mo ako

nareplyan aba okay

lang. Hahaha."
"Ang ingay mo. Ge
na. Aalis na kami ni
Kane. Tara na?"
Tumango ako.

"Ingat kayo." then she

waved.
Nagpaalam na rin
ako kay Karen at kay
Cass.
In-on ko ang radyo
pagpasok namin ng

sasakyan pero
pinatay rin ito dahil
ang pangit ng kanta.
Mala genre ni
Reynaldo.
"Magkaaway kayo ni
Cass?" tiningnan ko
siya habang
nagdadrive.

"Tampuhan lang
siguro."
"Magbati na kayo."
"It will pass."

"Dapat hindi mo na
siya...." pinutol niya
ang sasabihin ko.
"Kane, let's not talk
about others all right?
Mawawala rin ang
tampuhan namin."

"Okay."
"I love you." he said
out of the blue.
I smiled. "I love you
too."

"Ask me anything.
Sasagutin ko."
Marami akong
gustong itanong but I
chose not to.
I trust him enough.

Answered questions
sometimes just add
more curiousity.
Hindi naman lahat ng
bagay dapat alamin.
There's always a part
of the story that you'll

never know. Those

parts that will always
remain history.

"You sure you don't

want to ask
anything?"

Hindi naman siguro

masama ang
magtanong kahit
konte diba? 'Wag ko
lang gawing OA yung
tanong.
Maging sensitive
nalang siguro ako sa
bibitawan kong salita.

"Kane... About the

other Kane. Ahm. Is
she that special to
you?"
"She will always bear
a special part in my
heart."

Hindi naman masama

yun. Kaibigan siya ni
Mico. She was once
his everything, his
best, I think.

Pero there's a part of

me na syempre
masakit.
"So, she's really
special ha?" pinilit
kong ngumiti.

"Silly." Hininto niya

ang sasakyan saka
humarap sa akin.
"She only holds a part
of it. You hold
everything of it."
Tinanggal niya ang
seatbelt niya tsaka

bumaba at umikot
para pagbuksan ako.
Palihim akong
napangiti. Yun na ba
yung assurance na
gusto ko? Siguro.

"Table for two maam,

sir?" sabi ng waitress
na nagpapacute pa
kay Mico at
nagpapapungay ng
mata.
Mukha bang tatlo
kami? O baka gusto

niyang makikain sa
amin?
O baka may nakikita
siya hindi namin
nakikita? Sana wala.
Tumango lang si
Mico.

The usual lang

naman. Pag upo
namin binigyan kami
ng menu. Pumili.
Inorder. Nagluto.
Habang nag-iintay sa
order
nagkuwentuhan.

Nagserve ng pagkain.
Kumain. Umalis.
Habang nasa loob ng
sasakyan the usual
lang. Yung normal.
"Gusto mo ng
dessert?"

"Ha?"
Lumiko kami sa isang
pamilyar na eskinita.
Bumwelo siya para
magpark and there I

saw my all time

favorite.
Mangga at bagoong
ni aling Elsie.
Lumingon ako sa
kanya at ngumiti ng
napakalaki. Namiss

ko ito. Halos tatlong

taon na akong hindi
nakakapunta dito.
Pakiramdam ko tuloy
highschool ako ulit.
Time really fly so fast.
Nakakamiss yung
mga kalokohan ko
dati.

Hindi ko na inantay
na pagbuksan ako ni
Mico. Dali dali akong
bumaba, agad agad.
Old habits die hard.
Grabe halos tatalon
ang puso ko sa saya.

"Si manang Elsie

po?" tanong ko sa
babaeng
nagbabantay sa
tindahan niya.
"Ahy umalis te eh."

Ako lang ba o
talagang parang tae
lang yung pagbigkas
ng 'te eh'. Pft~
"Saan po pumunta?"
"May date ata po."

"Ahhhh" tumango
tango ako.
"Hi koya. Ano iyo?"
sabay beautiful eyes
niya sa taong
kakarating lang.

"Ako nalang koya.

Libre pa. Ahihihi. Dine
in o take out?" tuloy
nito.
Wow? Nakalimutang
nag eexist ako
ganun? Ang taglandi
talaga ay for all
seasons. Walang

pinipiling panahon,
lugar, time, space.
Lumingon ako at si
Mico pala.
"Girlfriend ko." sabay
akbay niya sa akin.

"Ay shayang."
"Limang order ng
indian mango tsaka
limang bagoong.
Pakidagdagan
nalang. Suki ako dito
eh." sabi ko.

Pinanuod ko lang
maghiwa ng mangga
si ateng tindera.
"Oh ayan na pala si
manang Elsie oh!"
Lumingon ako. Ay
shet. Ang kadate ni

manang Elsie ay si
manong George?
Lumaki ang mata ko
sa nakita ko.
"Mang George?
Seryoso?" napatakip
ako ng bibig ko.
"Kailan pa?"

Hindi pa ata ako

napapansin ni
manang Elsie dahil
nagbayad pa siya sa
tricycle habang si
mang George ay
papunta dito bitbit
ang mga ginrocery na

mga paninda at
pagkain.
"Mga two years na ho
ma'am."
"Bakit niyo po di
nabanggit sa akin?

Huhuhu. Ang daya

niyo naman po."
"Hindi ka naman ho
nagtanong hahaha."
"Hmp. Daya pa rin."

"Kane?!" pasigaw at
gulat na tanong ni
manang Elsie.
Tumawa ako sa
naging reaksyon niya.

"Opo. Hahaha. Kalma

lang po baka
mahighblood kayo."
"Jusko kang bata ka.
Ang tagal mo
bumalik. Hoy Neneng
sapung mangga at
bagoong ang ibigay

mo rito. 'Wag mo
nang pabayarin."
"Naku manang Elsie.
Nakakahiya naman
po."
"Ikaw namang bata
ka. Di ka na naiba sa

akin. Sige lang, libre

ko na yan sa iyo.
Halina kayo rito at
maupo."
Nagkakwentuhan
kami at
nagkatawanan.
Nagbibiruan din.
Napaka sweet pa ni

manong George at
manang Elsie.
Kami naman ni Mico
ay tuwang tuwa sa
pinapakita nila.
Akalain mo nga
naman. Kung kailan

na sila tumanda ay
tsaka pa nila
nahanap ang great
true love nila.
Love is really
timeless.

"Eh manang kailan po

ang kasal?"
"Hindi pa namin
napag-uusapan.
Baka sa susunod na
mga taon kapag
nakaipon. Kayo
kailan ang kasal?"

"Hahaha. Manang
talaga oh. Wala pa
po."
"Ikaw Mico ha. 'Wag
mo nang
papakawalan ito. Ay
naku! Napakaswerte

niyo sa isa't-isa. May

palo talaga kayo sa
akin kapag hindi niyo
ako inimbita sa kasal
niyo."
Nagkatinginan lang
kami ni Mico at sabay
na tumawa.

"Anong nakakatawa.
Seryoso ako. Mga
batang ire talaga."
"Matagal pa po yun
manang."

Nagkakwentuhan si
mang George at Mico
habang kami ni
manang Elsie ay
nasa may kusina at
iba rin ang pinaguusapan. Hanggang
sa lumalim na.

"Basta kahit anong

mangyari, kung
anumang pagsubok
ang pagdadaanan
niyo. 'Wag kayong
bumitaw sa isa't-isa.
Dun, dun masusukat
at mapagtitibay ang
pagmamahalan niyo.
Kaya Kane, kapag

ang sitwasyon naging

magulo at gusto mo
nang bumitaw,
makinig ka muna sa
gusto ng puso mo.
Pag-isipan mong
mabuti ang mga
hakbang na gagawin
mo."

May pinaghuhugutan
ba ito si manang?
Nakakakaba ang mga
pinagsasabi niya.
"Dahil kapag ang
tadhana nagbiro,
mahirap na."

Bigla akong
kinilabutan. Ano ba
itong nararamdaman
ko.
"Osya. Luto na ang
meryenda. Ihatid na
natin ito sa kanila."
ngumiti siya at

ngumiti din ako

pabalik.
Pero hindi ko
maiwasang hindi
talaga kabahan at
kilabutan sa sinabing
iyon ni manang.

Naging maganda ang

takbo ng mga
sumunod na araw.
Natapos na ang
madugong school
year o sem na meron
kami.

Lahat ng
requirements and
stuffs ay napasa
naman ng kumpleto.
All is well kumbaga.
Nagyaya naman si
Kane ng simpleng
sleepover sa bahay
nila. Bonding daw

para sa mga bago

niyang kaibigan.
I'm cool with her.
She's good, really.
Wala akong
mairereklamo sa
kanya. Wala na rin
akong issue sa
kanya.

Kane, nandito kami

sa super market ni
Kane. You want me to
fetch you?
I hate the idea na
magkapangalan kami
simply because it

brings confusions in
both parties.
Nope. Mamaya
nalang ako pag sa
mismong bahay na. :)
As much as I want to
join them pero

matatagalan lang
kung pabalik balik.
Hindi naman talaga
kailangang nandun
ako diba?
Okay. Love you.
Love you too.

Just that. No
complications.
Bumangon na ako sa
kama. 8:30 palang
pala. 1 pm pa ang
usapan.

Naligo ako at nagayos.

Nag-umagahan at
nanuod muna ako ng
TV kasama si
Christine, pamatay
oras lang.

"Ate feeling ko ang

cold mo kuya Mico."
Seriously? Paano
naman niya naiisip
ang mga bagay na
ganun.

"Ha? Hindi naman ah.

Paano mo naman
nasabi?"
"Ewan feel ko lang.
Parang wala ka nang
pake. Hindi gaya ng
dati na bukambibig
mo kung gaano ka
naiistress sa mga

naiisip mo na
possibilities and
such."
"Nasanay ka lang na
OA ako mag-isip.
Mabuti nga itong
ganito eh, less
complications."

Napansin ko rin ang

pagbabagong yun.
Pero isinantabi ko
lang kasi wala
namang problema eh.
I think.

"Hindi kaya ate you're

falling out of love?"
Is she crazy? Of
course not. Hindi na
nga lang siguro ako
showy pero I love
him. Mahal ko si
Mico.

"Baliw ka ba? Of
course I love Mico.
Ilang beses ko siyang
binalik balikan."
Totoo yun.

Kahit na saan ako

mapunta, kay Mico
ang uwi ko.
Kahit sino pa ang
makilala ko, sa kanya
ang balik ko.

"What if, nagsawa ka

na? Sa lahat ng
sakit? Sa lahat ng
dramas. Like that?
That's why you care
less. I mean look,
nung highschool kayo
ikaw first move pati
nung nagbalikan
kayo. Paano kung

challenge lang talaga

ang tingin mo kay
kuya Mico? Paano
kung iniisip mo lang
na mahal mo siya
kasi yun ang
nakasanayan? Paano
kung iba na ang
pinapakita ng kilos
mo?"

Sa totoo lang
naguguluhan na ako
kay Christine. Hindi
ko alam ang
pinapahiwatig niya.
Hindi ko alam kung
anong punto niya.

"Ano ba yang
pinagsasabi mo?"
iritang sabi ko dahil
pointless itong
pinagsasabi niya sa
totoo lang.

"I mean ate.

Observation lang ha.
Dati ang clingy mo
kay kuya Mico.
Ngayon ayos lang
sayo kahit kasama
niya pa yung
pinagseselosan mong
bff niya."

"Cool na kasi ako kay

Kane. Hindi siya
threat sa akin. Mabait
siya at alam niyang
bestfriends lang
talaga sila. Nilinaw na
niya iyon."
"Pero ate iba pa rin
eh. May iba talaga.

Hindi ko lang
maexplain nang
maayos."
"Heck. Edi iexplain
mo. Tss."
Hindi ako interesado
pero curious ako.

"Mahal mo si kuya
Mico, I know. Pero
what if it's not that
enough na?"
"Mahal ko siya and I
know it will always be
enough."

Napangiti siya.
"Oh 'wag mo ng
seryosohin ate.
Masyado ka naman.
Hahaha I am just
testing you. I know
naman kung gaano

mo kamahal si kuya
Mico right from the
start eh."
I glared at her. Kainis
ha.
"Paano ate kung
nakita mong click na

yung other Kane at si

kuya Mico? Will you
set him free?"
"Paano kung nakita
mo na they are better
without you? Paano
kung mas bagay pala
sila? Paano kung
gusto talaga nila ang

isa't-isa pero
nakaharang ka?
Paano kung cause of
delay ka lang sa
relasyon nila?"
"Christine kanino ka
ba talaga boto? Sa
akin o sa isang
Kane?"

"Eto naman.
Nagtatanong lang!
Paano lang naman
eh. Du ko naman
simabing totoo.
Sooo... Handa ka
bang palayain si kuya
Mico kung ganun?"

Sa totoo lang hindi ko

masasagot yun. Kahit
sa akin ay
katanungan pa rin
ang sagot ko para
dun. Simply because,
yun ang
kinakatakutan kong
mangyari. Na ako
pala ang extra,

"Ewan sa'yo
Christine. Matutulog
muna ako.
Nakakaantok ka
kausap! Palibhasa,
broken hearted
nandadamay p. Tse!"

"Tse ka rin ate!"

Malapit na ako sa
huling hakbang nang
bigla nanaman siyang
sumigaw.

"Ate! Masaya siya

sa'yo, ang tanong,
sa'yo lang ba?"
Kumunot ang noo ko
at nilingon siya. Bigla
siyang tumawa nang
malakas.

"Hahahahah joke
lang ito naman. Ge
na. Shoo!"

Umakyat ako sa
kwarto ko at
binalewala ang

pinagsasabi ng
kapatid ko.
Hindi ko na malayan
sa gitna nang
pagbabasa ko ay
nakatulog ako.

Isang malakas na
kanta ang
nakapagbulabog at
nakagising sa akin.
"Hello"
(Papunta na ako.)

"Ang aga pa eh.

Mamaya maya na."
tamad at husky kong
sambit
(Past 12 na Kane.
Ano ka ba?)

"Tao." Parang t*nga

naman nitong tanong
ni Mico.
(Bumangon ka na
kung ayaw mong ako
ang magpabangon pa
sa'yo. Papunta na
ako dyan.)

Minulat ko ang mga

mata ko at tamad na
tiningnan ang oras sa
cellphone ko. Sht.
Past 12 na nga!
Pero @^$#^@$
nabitawan ko ang

cellphone ko kaya
bumagsak sa bibig
ko. Mabuti at di ako
nabungal. Leche
naman oh.
Dali dali kong inayos
ang sarili ko.

Nagsuklay, naglagay
ng BB, nagbihis at
lahat na ng pakulo ko
sa sarili ko tuwing
aalis ako ay ginawa
ko na.
"Ate! Nandyan na si
kuya Mico!"

"Teka! Baba na!"

Bumaba ako. Wala
na siguro akong
nakalimutan. Sana.
Toothbrush, check.
Damit, check. Abubot,
check. Cellphone,

wallet, check. Suklay,

check.
Ayos na siguro ang
mga ito.
"Tara na?" pagyayaya
ni Mico. Tumango
naman ako.

Nauna na ako at
binuksan ang
passenger's seat
pero may nakaupo
nanaman dito.
"Ay sorry Kane, di ko
alam."

Parehas lang naman

ang shotgun at
backseat. Walang
kaso na sa akin ang
maupo sa likod.
"Ayy hindi Kane, dito
ka na sa harap. Kaya

lang naman ako

naupo dito kasi wala
pang tao kanina.
Mico told me that you
want it here sa front
seat."
See? Nagpaubaya
siya. But I'm good sa
likod pero dahil nag

offer na siya ay
nagpasalamat nalang
ako.
We fetch Reynaldo
na rin. Then patungo
na kami ksla Karen.

Cassandra, Marco
(Mico's friend), Shane
ay nakela Kane na
raw for some
reasons.
Oo, of course Shane
will be invited. She's
Mico's childhood

friend and Kane's na

rin siguro.
"Hi Kaney, hi Kane.
Ajeje."
"Hi Rey!" masayang
bati ni Kane dito.

Ngumiti nalang ako

kay Reynaldo.
Mabuti nga at hindi
Kane1 at Kane2 ang
naisip niyang iatawag
sa amin eh.

Itong sleepover na ito

ay parang tanggal
stress na rin sa mga
nakalipas na linggo.
Tsaka ayun nga,
bonding.
Pagdating namin ay
distributions na ng
rooms. Me, Karen

and Shane ay sa
Yellow room. Yung
guest room nila ay
colored, pati nga
mismo pinto ay
nakakulay base sa
kulay ng room.
Kane and Cass ay sa
room ni Kane.

Mico, Marco and Rey

ay sa Blue room.
Dumiretso agad kami
ni Karen sa kwartong
tutulugan namin para
makapag-ayos.

By chance mandun
din si Shane
nakahilata, ahh tulog
siguro?
Naunang bumaba si
Karen, tutulong dahil
siya naman ang
pinakasanay magluto
sa amin. Mga isang

minuto ang nakalipas

ay susunod na rin
sana ako pero
biglang nagsalita
itong si Shane.
"Kane, Kane, isn't it
confusing?"

"Stop btching Shane."

"I am not.
Nagtatanong lang.
Boto pa naman ako
sa'yo."
"I am flattered. Pero
hindi eleksyon ito na

mananalo ang mas

maraming boto."
"Well, correct. Dahil
ang mananalo ay
kung sinong mas
mahalaga. Kung
sinong mas bagay.
Kung sino ang mas
sa LAHAT ng bagay.

Hindi ibig sabihin na

boto ako sa'yo
lamang ka na. Right?
Be observant so
you'll know when to
fight, when to quit
and when to be
confident. Payong
kaibigan."

People nowaday are

hard to get. Gusto
nilang twisted ang
utak ko sa mga
pinagsasabi nila.
Lahat nalang
dinadaan sa logic.
Ang hirap iunlock ng
codes. Badtrip.

Lumabas na siya.
Lalabas na sana ako
ulit pero pumasok
naman si Cassandra
at nilock ang pinto.

"Kane, have you ever

thought na kailangan
din nila ng quality
time sa isa't-isa?"
Well di na niya
kailangan mag name
drop dahil alam ko
naman kung sino ang

tinutukoy niya sa
'nila'.
"What if they really
love each other but
just clouded of the
thought na naaawa
sila sa iyo? Na ayaw
ka nilang masaktan
kaya pinili nalang

nilang maging kung

ano sila ngayon?
Kane what if... Ikaw
talaga ang sagabal?
Kasi sa totoo lang
kung nakikita mo,
Mico is really happy
beside her. Hindi lang
nila maiexpress ang
nararamdaman nila

because of you. Sorry

for this, I am sorry for
letting my mind speak
without thinking
twice."
Lumabas siya bigla
na parang nagsisisi
sa mga sinabi niya.

Ang daming
pahiwatig, ang
daming sinasabi di
naman kinaklaro.
Nakakabwisit lang.
Wala na naman
kasing issue bakit

kailangan pang
binabalik balik?
Nakakairita.
Nakakasawa.
Bumaba ako na
iritable.

"Kane, tulungan mo
naman ako sa
pagbitbit nito oh."
salubong sa akin ni
Karen na may bitbit
ng mga junk foods at
popcorns.
Kinuha ko ang
kalahati sa mga bitbit

niya. Dumiretsi kami

sa theater room kuno.
May malaking flat
screen TV dun, wala
na akong panahon
para sukatin kung
ilang inches dahil
hindi naman ako

walking ruler at wala

rin akong dala nun.
Basta makanuod
nang malinaw ay
ayos na sa akin, wala
na akong pake sa
laki.

Isa pa, awkward

naman na sukatin ko
pa yun,
magmumukha akong
t*nga sa harap nila.
May jelly beans na
hugis na mga upuan
at isang malaking
curve na sofa.

Nasa green na jelly

bean si Rey at si
Marco sa black. Si
Mico at Kane ay
magkatabi sa sofa at
nasa gilid nila si
Shane at Cass.

Nilapag namin ang

mga pagkain sa
lamesang nasa gitna
ng mga upuan.
Umupo ako sa red na
jelly bean katabi ni
Reynaldo. Mico
offered me to sit
beside him, I refused.

Nagrason nalang ako

na gusto ko ang
pwesti ko dito at mas
kumportable.
"Anong magandang
panuorin?" tanong ni
Marco

"Father Jejemon!"
suhestyon ni
Reynaldo.
"A Walk to
Remember Kaya?"
ani ni Cass

Sa dalawang yun,
malamang kay Cass
sasang-ayon ang
lahat.
Hindi ko maiwasang
mapasulyap kay
Kane at Mico.

Share sila sa iisang

popcorn. Tumatawa
si Mico dahil may
inaaction si Kane
habang puno ang
bibig nito.
Pinapatahan ni Mico
si Kane habang
umiiyak ito at siya

naman ay tawa ng
tawa sa naging
reaksyon nito.
Nakita ko kung anong
asta nila sa isa't-isa
sa buong duration ng
movie, kung paano
nila daluhan ang isa't-

isa. Minsan nga nagaasaran pa sila.

Hindi ko alam kung
selos, insecurity,
pagiging guilty sa
bagay na di ko alam
kung anuman yun o
ano ba itong
nararamdaman ko,

Basta para bang

she's too good
compare to me. She's
better with him. She's
best when they're
together.

Ako nga ata ang

panggulo.
"Ate! Masaya siya
sa'yo, ang tanong,
sa'yo lang ba?"
Hindi yun ang tanong
eh, ang tanong

kanino siya MAS

masaya.
Paano kung tama si
Cass, ako ang
nagsisilbing barrier sa
pagitan nila.

Wala akong kalaban,

hindi si Cassandra o
si Kane. Ang puso at
utak ko ang tanging
naglalaban sa
desisyong gagawin
ko.

She's Rich, He's

Richer : Chapter 12
~She's gone...
*****
Don't blame me for
my decisions,

matagal kong pinagisipan ito. Bibigyan ko

lang ng oras ang
sarili ko pati na rin si
Mico.

This love was surely

worth fighting for, but

I have been fighting

long enough, hard
enough.

Mangga at bagoong
nga siguro kami,
bagay.

Pero bakit di ko
naisip, ang mangga
masarap din sa toyo
na may asukal, sa
asin, sa toyo at suka,
sa suka. Peste
nangangasim na ako
pero totoo yun. Ang

bagoong pwede rin

sa hilaw na saging.
Ganun.

Pero hindi pagkain

ang issue ko pala
ngayon. Love life ko
pala.

I decided to not break

up with him before I
leave. Selfish ba?
Damn. I have been
selfless long enough
for this love. Ibalato
nalang sa akin ito. A

month or two, I'll be

coming back to see if
everything will be
worth a try again.

I have proved
enough.

Hindi ko na kayang
iexpress ang
nararamdaman ko,
ang nasa isip ko.

Random thoughts are

keep on coming but I
already made up my
mind.

Heartbreaking yet my
decisions were final.

------

1 year later

Maria Karen
Reynoso's Point of
View

Masyadong matagal
nang wala si Kane.
As her bestfriend
sinabi niya sa akin

ang plano niya. Pero

hindi lahat umayon
dito. Sabi niya babalik
siya after 2 months.

Pero anong
nangyari? Biglang
nawala ang

komunikasyon namin
paglipas ng dalawang
buwan.

First week na wala

siya nagtatanong na
agad sa akin si Mico.

Halos araw-araw ako

kinukulit.

Bilang summer,
syempre marami ang
pwedeng irason.
Kaya sinagot kong

nagbakasyon lang at
uuwi rin agad.

Mga dalawang buwan

lang naman ang
nasabing bakasyon,
ganun. Gaya ng
sinabi niya sa akin.

Pero lintek, umasa rin

kasi akong babalik
siya.

Etong iniwan niyang

boyfriend inis na inis
bakit hindi siya
sinabihan o

nagpaalam man lang

daw. Kung anu-ano
nang kadramahan
ang pinagbubulyaw.

Pero peste nga, bakit

hindi na siya
nagpaparamdam?

Halos magkaphone
pal na kami ni Mico
sa tawag na
natatanggap ko arawaraw.

Tanong ng tanong
kelan ang uwi niya.

Magpapasukan
hanggang sa
enrollment at unang
araw ng mga klase.

Walang Kane na
nagpakita.

Graduate na kami ng
college, ano? Ayun,
wala na siya.

Hindi ko alam kung

kamusta na siya,
anong nangyari sa
kanya, okay ba siya?

Pumunta kami sa
bahay nila pero

lumipat na raw sila at

walang makapagsabi
ng ibang
impormasyon.

Kahit ang mga

kumpanya nila di
namin pinatawad

pero nakaprivate
lahat.

Si Mico, eto ngayon,

nagpapakalunod sa
alak. Bakit?

Nagtext sa kanya si
Kane. Nakipagbreak.
Roaming ang number
na gamit. Ibig sabihin
wala siya sa Pilipinas.

"Naiinis ako kay Kane

bakit naman niya
iniwan ang pinsan
ko? I mean
pagkatapos niyang
mawala, through text
pa siya
nakipagbreak? Btch."

"'Wag mo masabi
sabi yan sa harap ko
Cassandra baka di
kita matantsa."
bulyaw ko sa kanya.

"Bakit? Totoo naman

ah! Pinaasa niya lang
si Mico!"

"Tumigil nga kayong

dalawa." ismid ni
Shane. "Lalo ka na
Cassandra. Akala mo

hindi ko narinig ang

mga pinagsasabi mo
kay Kane nung
nakela Kane tayo?
Ikaw ang btch. Baka
dahil nga sayo kaya
umalis si Kane eh."

Nagpipigil ako para

sabunutan ng matindi
si Cassandra.
Nabubwisit ako sa
kanya sagad
hanggang kalamnan.

Ayaw ko lang
dagdagan ang
problema ni Mico sa
ngayon dahil alam ko
hindi niya
madadaluhan itong
lintek niyang pinsan
sa ospital pag
nagkataong malasog

lasog ang katawan

nito.

Akala ko si Shane
ang bwisit dati eh,
well, she's good. Siya
yung masasabi mong
secretly, tunay palang

kaibigan. Kahit na
maarte at ewan
minsan.

"Paano yan,
mukhang wala ng
balak si Kane

magpakita." nagaalalang sinabi ko.

Syempre, miss ko na
siya. Ikaw bang
mawalan ng
bestfriend. Kung hindi
dahil sa pamilya niya

malamang di ako
nakagraduate ng
college na hindi
naghihirap.

Isang ideya ang

pumasok sa utak ko.
Tumayo ako ay

tumungo sa lamesa
kung saan naroon si
Mico.

I need to ignite the

spark to turn it into a
bigger flame.

"Hoy! Madaming
beses ka nang
hinabol ni Kane.
Don't you think it's
time for you to return
all the sacrifices?
Chase her and be a
man. Pag ikaw

naunahan, hindi siya

ang nawalan. Ikaw.
Ikaw nanaman Mico.
Lagi nalang siya eh.
Intindihin mo rin siya.
Chase her like she's
the only girl in this
world. She already
did her part, it's your
turn now."

Pagkatapos ko
sabihin yun bumalik
ako sa table namin.

"She's rich, kaya

niyang magtago kahit
saan. Hangga't kaya
niyang tumakbo,
lalayo siya sa inyo.
She didn't value all of
you."

My middle finger
alone salutes
Cassandra. Bago pa
ako makapag salita
inunahan na ako ni
Shane at mariing
binanggit ang bawat
salita.

"He's richer, Cass.

Don't forget that.
Mamumulubi muna si
Kane kakatago. Kilala
mo ang pinsan mo.
When he love, he
love. I doubt na hindi
niya hahanapin si
Kane. Kung nakikita

mo lang kung gaano

ka wasted yan
ngayong gabi at nung
mga nakalipas na
buwan, ha! I am a
hundred percent
sure, hahalughugin
niyan ang mundo
mahanap lang si
Kane. Kung ayaw

may dahilan, kung

gusto maraming
paraan. At pagdating
sa pinsan mo, kahit
walang paraan,
mahahanapan niya.
Trust me. I know a lot
more."

Tumawa si
Cassandra na parang
baliw.
"She's rich and
breaking his heart
was her biggest
mistake. Hindi na siya
dapat habulin pa ni
Mico. Dapat

magsettle na si Mico
sa the best and it's
Kane Lee not Kane
Sy."
Sasabat na sana ako
pero naunahan
nanaman ako ng
armalite na bibig ni
Shane.

Seriously?
"He's Richer, he'll do
everything to win her
back. That's for sure.
Pinsan ka
lang."mariin na sinabi
ni Shane.

Alam kong
nagkakainitan na sila
lalo na at nakainom
sila kahit papano.
Gusto ko sana awatin
pero di ako
makasingit.

"Bakit sino ka ba?

Childhood friend ka
lang, kababata.
Minsang nagkagusto
sa kanya. If I know
kaya ka lang boto kay
Kane kasi mas
madali mo siyang
maaagaw dun. Ha
ha. Pathetic."

Halatang nainis si
Shane at kulang
nalang ay sabunutan
na niya si Cass pero
kahit papaano ay
nakikita kong
nagpipigil pa siya.

"P*kyu with all my

guts. Nambubwisit
lang ako simula
palang at hindi ako
nagkagusto kay Mico.
I just like how Kane
reacts and
everything. Tanga mo
para isiping totoo
yun."

"Sorry ha. Para

kasing totoo."
"Edi totoo!"
"Stop!" pagpigil ko sa
dalawa. Ayoko

namang magkaroon
ng catfight dito.
Mahirap awatin lalo
na at mas matangkad
sila sa akin. Height
matters!

"Anong nangyayari?"
pag-uusisa ni Kane
nang dumating na
may hawak na mga
pagkain.
"Wala! Pwede ba
lumayo ka muna.
Naalibadbaran ako
sa'yo."

Sa totoo lang nung

una nakakapagtaka
bakit biglang gusto ni
Shane itong si Kane,
Kane na bestfriend
ko. I figured out that
she was just a secret
friend.

Secretly caring
without anyone
knowing. Simula
palang gusto na ni
Shane si Kane. Pero
di niya lang
pinapadama.
Kunwari galit, kunwari
ayaw pero ang totoo

she cares because

she finds that person
worth of something.
Yun ang naobserve
ko sa kanya.
"Shane! Walang
ginagawa sa'yo si

Kane. Tumigil ka
nga."
"A-ahh s-sige dun
muna ako sa table
nila Mico."
Kane has been
nowhere and I don't

know what this

Kane's up to. Wala
naman akong
nakikitang masamang
ginagawa niya.
Usual lang ang pag
arte niya. Nothing's
strane.

"At ikaw naman

Cassandra, ano ba
ang problema mo kay
Kane? Pagkakatanda
ko ayos naman siya
sa'yo dati ah." baling
ko kay Cassandra.

"Well, wala akong

problema sa kanya.
Ayos ako sa kanya.
But I am siding the
other Kane. That's it. I
am just a confuse
friend. That's it."
depensa nito.

"Hi girls. Am I late?

Ajejeje." ngiting ngiti
nitong sabi.
Eto nanaman siya
mukha paring tanga.

"So what's up?"

masayang tanong
niya.
"Nakaka down ang
mukha mo." sambit ni
Shane sabay roll
eyes.

"Grabe naman kayo.

Oh? Anyare kay
Mico? Nacontact na
ba si Kaney? Kailan
daw balik niya? Miss
ko na pa naman siya.
Ajujuju. Sana balikan
niya na ako. I'm
incomplete without
she."

"Her!" pagtatama ni
Shane.
"Galit? Agad agad?
Selos ka?"
"Asa ka namang
jejemon ka. Suntok

sa buwan kung
magseselos ako para
sa'yo."
"Aba nasaan ang
buwan at susuntukin
ko para magselos ka.
Ajejeje." sabay kindat
nito.

Tumawa siya at
biglang lumungkot
ang mukha.
"Miss ko na talaga si
Kaney."

Bigla siyang tumayo

at pumunta kay Mico.
Ikinagulat nalang
namin ang sumunod
niyang ginawa.
Bigla niyang
kinuwelyuhan si Mico
at sinuntok kaya
napaupo ito.

"Hoy Mico! Kung

mahal mo si Kaney
hanapin mo siya.
Mag effort ka naman!
Lalake ka! Akala ko
ba kung mahal mo,
mahal mo? Lagi kong
naririnig yan eh.
Hanggang salita ka

lang ba? Gawa gawa

din pag may time.
Iinom ka lang?
Mahahanap mo siya
gamit ang alak? Aba
g*go walang
magagawa ang
kagwapuhan mo
kung di mo gagamitin
sa tama. Ang gwapo

mo pero mas gwapo

pa rin ako sabi ni
mama. Walang
connect yun. Pero
Mico, payong lalake
at kaibigan lang ha.
Hanapin mo na rin si
Kane. Isang taon na
oh! Effort effort din.
Akala ko mahal mo?

Edi simulan mo na
kumilos!! Gawin mo
na lahat kung totoong
mahal mo siya!"
Pinahid ni Mico ang
bibig niyang may
dugo at tumayo.
Tiningnan niya nang
matalim si Reynaldo.

"Alam ko. Alam ko

ang gagawin ko."
atsaka umalis na
siya.
Pero teka? Sinong
magbabayad ng bill
namin?! T@$#)(&

Humarap ako kay jeje

boy.
"Oh ano? Galing mo
rin 'no? Anong
klaseng payo yun?
Feeling mo love guru

ka na? Sino na
ngayon ang
magbabayad sa mga
kinain natin? Ikaw?"
inis kong sabi.
Medyo nakainom ako
kaya iba na rin ang
tono ng pananalita
ko. Hindi ko alam

kung paano ko
nadeliver ang mga
sinabi ko pero sa
palagay ko ay
masyadong bitchy
ang dating nun.
"Sinabi ko lang ang
dapat kong sabihin.
Tsaka kanina pa

bayad ang bill.

Mauuna na ako
mukhang sadyang
mainit ang ulo ng
mga tao."
Nagpaalam na siya.

Nanghiram ako ng
pera kay Shane pang
taxi atsaka pumunta
sa bahay nila.
Nang makarating ako
sa harap ng gate ay
agad akong nagdoor
bell.

Saglit lang akong

nag-antay at agad din
namang may
nagbukas.
"Sino po ang hanap
nila?" tanong ng
babaeng nakauniform

na sa palagay ko ay
kasambahay nila.
Kaedad ko lang
siguro ang babaeng
iyon.
"Si Mico, nandyan
ba?"

"Ano ka niya?" panguusisa niya.

Ako lang ba o
sadyang iba rin ang
tono ng pananalita
niya?

"Kailan pa naging
sagot sa tanong ang
isa pang tanong?
Papasukin mo nalang
ako at wala akong
planong makipagtalo
sa'yo. Kay Mico ko
balak makipagtalo,
hindi sa'yo."

Balita ko ay si Mico at
ang kapatid niya lang
ang nandito sa
ngayon at sa mga
susunod na linggo
kaya malakas ang
loob kong pumasok
ng hindi nagaatubili.

Pagpasok ko palang
at nakita ko siya agad
na nakaupo sa sala.
Mukha siyang
wasted.
"Bakit ka nandito?"

"Una, ang maldita

nung nagbukas ng
gate. Paano kung si
Kane ang pumunta
dito? Pangalawa, ano
ang balak mong
gawin? Pangatlo,
wala lang. Para hindi
bitin."

Umupo ako sa sofa

na kaharap ng
kinauupuan niya.
"Pumunta ka dito
para tanungin yan?"
"Bakit hindi?"

Tinaasan ko siya ng
kilay pero nakatungo
lang siya sa akin.
Nababaliw na ba ang
lalaking ito?
"Tinatanong kita. May
plano ka ba?"

"Ano sa palagay
mo?"
Uso ba ang pagsagot
ng tanong sa isang
tanong? Nakakairita.
"Kaya nga ako
nagtatanong para

malaman ko hindi
para maguluhan lalo."
"Hahanapin ko siya."
ang natatangi niyang
sagot sa akin.
"Saan? Saan mo siya
balak hanapin?"

"Kahit saan."
Oo na makulit ako.
Eh sa gusto ko na ulit
makita ang bestfriend
ko. Masyado na
siyang matagal na

nawala. Gusto ko na
siyang makita.
Gusto ko rin
malaman kung
kamusta na siya,
anong mga
pinagkakaabalahan
niya, may mga bago

ba siyang kaibigan at
iba pa.
"Alam mo ba kung
nasaan siya?"
"Hindi."

Minsan
nakakawalang pagasa ang mga
sinasagot niya sa
akin pero he's Mico,
he can find ways.
Yun nalang ang
pinanghahawakan ko.

"Paano kung ayaw

niyang magpakita
sa'yo? Paano mo
siya mahahanap?"
"Impusible."
"Anong impusible?"

"Impusibleng hindi ko
siya mahahanap.
Bakit ba ang kulit
niyo? Alam ko nga
sabi ang gagawin ko!
Stop pestering me!"

"Kailan mo balak
magsimula? Simulan
yang mga sinasabi
mo?! Kung may pera
lang ako matagal ko
na hinanap si Kane o
kinontact manlang!
Pero wala eh, hindi
naman ako
biniyayaan ng pera

kaya ang magagawa

ko lang ay
maghintay." Tumayo
ako mula sa
pagkakaupo.
"Alam mo naman
siguro ang number ko
hindi ba? Itext mo
ako sa mga balak

mo. Kung may

maitutulong ba ako.
Sabihin mo sa akin
ang mga bagay kung
sa tingin mo ay dapat
kong malaman.
Umaasa ako Mico na
gagawin mo ang
lahat. Sana simulan
mo na."

Pagod at inaantok na
ako kaya hindi na ako
nagtagal pa.
Ang tanging bitbit ko
lang ngayon ay pagasa. Pag-asang

magiging ayos na
ang lahat.
Pag-asang magiging
masaya ulit kami,
kaming lahat.
Sorry guys kung
masyado kayong

naiinip sa bagal kong

mag-update (_ _)
Spoiler: Chap 13 pa
ang POV ni Kane
since ang title ng
chap na ito ay She's
Gone. Alam kong
miss niyo na siya
pero kailangang

mapanindigan ang
plot.
---------

Reynaldo Ajinomoto's
Point of View

Nagsimula na akong
lumakad palabas
pagkatapos kong
sagutin nang maayos
si Karen.

Ewan ko ba bakit ang

init ng ulo ng
babaeng yun sa akin.

Ano bang ginawa

kong kasalanan sa
kanya? Ang pagiging
pogi ko lang naman

ang naiisip at ang sa

tingin kong natatangi
kong kasalanan.

Hirap talaga maging

gwapings, maGM
nga.

h4isxtz.., b4@kit k4y4

aqoue pIn4n6@nak
nuAh Gwapingz..,?
0wh k4@y h3R4@p
m4@6iN6 fUg333h..,

uF 2 sumwhir
g3-3m!!!,
#R3yn@ldo

(Translation from jeje

to normal language
due to insistent public

demand: Haist. Bakit

kaya ako pinanganak
na gwapo? Oh kay
hirap maging pogi.
Off to somewhere.
GM. #Reynaldo)

Tinungo ko ang usual

na madilim na
eskinita papunta sa
maliit kong bahay.

Nakapamulsa ako
habang naglalakad,

para cool at dagdag

pogi points.

Napansin kong may

babaeng naglalakad
sa unahan ko, hindi
ganoong kalayuan
mula sa akin.

Lingon siya ng lingon

sa direksyon ko.
Mukhang takot. Takot
na takot.

Akala niya ba ay
kriminal ako? O balak
ko siyang gawan ng
masama?

Binilisan ko ang lakad

ko patungo sa kanya
para matestingan

kung tama ba ang

hinala kong
pinagsususpetsahan
niya nga ba niya
talaga ako.

Nakaka limang
mabilis at malalaking

hakbang palang ako

ay nagtitili at
nagtatakbo na siya.

"Tulooong!
Tulooooong! Rape!
Holdaper! Kidnapper!
Pulis!!! Aaahhh."

Aba iniisip niya ngang

gagawan ko siya ng
hindi maganda. Bakit
ba napaka
judgemental ng mga
tao? Kadalasan ay
kay kikitid ng nga

utak. Hindi na sila

resonable
(reasonable). Sana
minsan maging fair
naman sila sa iba.
Hindi porque yun ang
iniisip nila ay yun na
ang totoo o tama.

Oo hindi ako kasing

gwapo ni Mico pero
medyo magkalapit
lang naman ang
looks namin ajeje.
Aykn sa paniniwala
ko lang naman.

Ang ibig kong sabihin

talaga ay oo di ako
ganun kakinis o
kaputi, medyo dugyot
man akong tingnan
paminsan pero hindi
ibig sabihin nun ay
isa akong masamang
tao.

Bakit ba sa anyo
nalang laging
nakabase?

Halimbawa.
Halimbawa lang.
Papasok kami ni Mico
sa iisang restaunt, ito
ang magiging
scenario.

Imagination

*Mico enters*
"Hi sir. Table for how
many? May
reservation na po ba
kayo? Dito po ang
VIP area." sabay

pakita ng
mapupungay na mga
mata.

*Me enters the

dragon*

"May CCTV dito, 'wag

mo na tangkaing dito
pa isagawa ang
modus mo."
o kaya
"Ikaw ba ang
tinawagan naming

tubero? Sumunod ka,

dito ang kusina"

Haaaay.
Napakaraming taong
mapang mata.

Bigla ko tuloy namiss

si Kaney.

Isa kasi siya sa mga

taong hindi humusga
sa akin. Rumespeto,
naniwala at nagtiwala

siya sa akin. Sa mga

kakayahan ko.

Tinuring niya akong

kaibigan kahit na ang
layo ng pagitan ng
estado namin sa
buhay.

Hindi siya perpekto

pero isa siyang
inspirasyon.

Gusto ko na siyang
makita. Miss ko na
siya, sobra. Sana ay
ayos siya kung
nasaan man siya.
Sana mahanap at
mapauwi na siya sa
lalong madaling
panahon.

Ako man na gusto

kong gumawa ng
paraan ay walang
anumang magagawa
kundi ang maghintay
sa mga mangyayari.

'Pag-asa'. Yan ang

kinakapitan ko
ngayon.

Haaaay Kaney, miss

ka na ng lahat.
Ajujujuju.

MaGM nga.

Kindly follow us on
twitter:
@CokaneNation &
@Vevenuusss :)

Like us on fb:
facebook.com/girlprin
cessstories
add me on fb:
girlprincesswattpad@
yahoo.com
USEFUL IN TERMS
OF INFOS IN THE
NEAR FUTURE

specially the fan page

po.
-----------------

Karen's POV

Nag-abang ako ng
jeep kaso wala
naman nang
dumadaan. Napagabi
na ata ako masyado
ng uwi ah. Kasya pa
kaya ang pera ko
pang taxi?

Dumukot ako sa
bulsa ko at nakakuha
ng thirty pesos.
Napailing ako.
Walang pag-asang
makakasakay pa ako.
Sisimulan ko na nga
lang maglakad.

Habang naglalakad
lakad nagmumuni
muni na rin ako
habang sinisipa sipa
yung lata ng coke na
nakakalat sa
dinaraan ko.

Graduate na ako pero

di pa rin pumapasok
sa isip ko ang
maghanap ng
trabaho dahil mas
gusto ko munang
hanapin si Kane.

Pero paano mo nga

naman mahahanap
kung ayaw namang
magpakita? Ayaw
niya nga kayang
magpakita o may
plano siya? Aba
malay ko.

Pero sana naman

tawagan o itext niya
manlang ako. Bilang
bestfriend niya hindi
niya ba naiisip na
nag-aalala ako para
sa kanya?

Paano kung
nakahanap na siya
ng ibang bestfriend?
Hindi. Impusible.
Hindi ako ipagpapalit
nun. Tsaka
irreplaceable kaya
ako.

Napag-isipan kong sa
eskinita nalang nila
Rey dumaan. Yun
kasi ang shortcut
papunta sa amin.
Pero ang dilim kasi.
Bahala na.

Nasa bandang
kalagitnaan na ako
ng eskinita ng
makaramdam ng
kaba. Ano ba. Simula
palang dapat di na
ako napadaan pa
dito. Kinakabahan na
ako.

Luminga linga ako at

nakakita ng lalaki.
Patuloy pa rin ako sa
paglinga. Pagtalikod
ko naramdaman kong
binilisan ng lalaki sa
likod ko ang lakad

niya kaya nagtatakbo

at nagtitili na ako
palayo.

"Tulooong!
Tulooooong! Rape!
Holdaper! Kidnapper!
Pulis!!! Aaahhh."

Hingal na hingal ako

nung makalabas ako
sa eskinitang iyon.
Mabuti at di na ako
hinabol ng lalaki.
Kinabahan talaga ako
ng bongga. Hinding

hindi na ako dadaan

sa lugar na yun kung
mag-isa lang at
walang kasama.
Juice ko mahaheart
attact ako.

Binuksan ko ang
gate, pumasok at
isinara.

"Bakit ngayon ka
lang?" pambungad ni
mama habang
nandito pa ako sa

labas at siya ay
nakaharang sa pinto
ng aming bahay.

Mapilosopo nga.

"Dumating sa buhay
ko. Pilit binubuksan
ang sarado mong
pinto. Awooooo."

"Tigil tigilan mo ako

sa pamimilosopo mo
Maria Karen ha."

"Maaa! Pwede bang

'wag mo naman
buohin yung
pangalan ko. Ang
bantot. Tsaka bakit
gising ka pa? Dapat
ay tuloy ka na kaya."

"'Wag mo ngang
sagutin ang tanong
ko ng isa pang
tanong!" Aba.
Magnanay nga kami.

"Dapat ho kasi tulog

ka na kanina pa.
Hindi ka ba pagod
ngayon at walang
masyadong ginawa?"

"Aba. Umayos ka
nga! Saan ka ba
nanggaling na bata
ka?!"

"Pag gabi ng nakauwi

bata pa,
paginuutusan ang

tanda tanda ko na.

Mama naman eh.
Nagsisimula
nanaman
magbunganga."

Nirolyo niya yung

dyaryong hawak niya

atsaka ipinukpok sa
ulo ko. Ang sadista
naman nitong nanay
ko. Aish.

"Sumasagot ka pa
ha."

"Aray naman ma!"

Daing ko. Paano ang
lakas nun. Seryoso
yun ah! Kainis. Aish.
Ang sakit.

Hinimas ko ang ulo

ko baka sakaling
mabawasan ang after
effect.

"Saan ka nga
nanggaling?!" Bulyaw
nito sa akin ng

maalala nanaman
ang isa pa niyang
tanong.

Yung totoo ma? Ano

kayang trip nito. First
time itong ganito si

mama, ano kayang

trip nito sa buhay?

"Diba po nagpaalam
ako na nagkayayaan
kaming
magbabarkada?"

Totoo naman kasi,

nagpaalam naman
talaga akong
gagabihin ako eh.
Ewan ko ba kay
mama, hindi naman
siya palaging
ganitong gising

hanggang gabi.
Kadalasan ay maaga
naman itong
natutulog.

"Ahy oo nga pala."

"Eh bakit nga po

gising pa kayo?"

"Bakit ganyan ang

itsura mo? Para kang
hinabol ng kung
sinuman."

"Naubusan kasi ako

ng pamasahe."
Pagpapaliwanag ko.
Bigla namang
kumunot ang noo
niya.

"Ano?! Naglakad ka
lang? Kegabi gabi na
at delikado sa daan
tapos naglakad ka?!
Babae ka pa! Ikaw
talaga kahit kailan
hindi nag-iisip." sabay

pinukpok niya ulit ako

ng dyaryo sa ulo.

"Mama! Nakakarami
ka na ah!" Pinukpok
niya ulit ako.

"Sinisigawan mo ba
ako? Hindi kita
pinalaking ganyan
ha!"

"Eh kasi naman eh.

Kalma naman po sa

pagpukpok sa ulo ko.

Mamaya mabugbog
na ang utak ko dyan."

"Aba meron ka pala

nun anak?"

"Mama naman eh!"

Sinimangutan ko
siya.

Pansin ko lang ha.

Gabing gabi na
nagsisigawan pa

kami. Malamang
nakakaisturbo na
kami ng kapitbahay.
Tsaka bakit ba hindi
muna ako hinayaang
makapasok niton si
mama bago
nagsermon?

"Ma, wala ka bang

balak papasukin
muna ako?"

Bigla kuminang ang

mata niya at parang

sinisigaw ang salitang

EUREKA!

"Ay buti nabanggit mo

yan. May bisita ka
pala. Kanina pa
nandito kaya pala
inantay kitang

makauwi. Sinamahan
ko siya muna habang
wala ka kaya gising
pa ako."

"Bisita?"

Si Mico kaya?

"Oo kanina pa siya

naghihintay mga
mag-aapat na oras
na." Tsaka siya

ngumiti ng pagkalaki
laki.

Impusibleng si Mico.
O si Shane, o si Rey
o si Cass.

Umalis na si mama
sa may pintuan. Agad
ko namang hinubad
ang sapatos ko at
pumasok.

Nagulat ako at
napaluha sa sobrang
tuwa pagkakita ko sa
babaeng nakaupo.

"KANE?!"

She's Riche, He's

Richer : Chapter 13
~Playing hard to
get...
*****

Kane Michelle Sy's

Point of View

"KANE?!"
pambungan na sigaw
sa akin ni Karen.

Makikita ko sa mukha
niya na shock na
shock siya at halos
maluha.

Hindi ko mapigilan
ang sarili kong
mapangiti. Sulit ang

matagal kong
paghihintay sobra ko
siyang namiss.

Napansin kong
pagkatapos niyang
isigaw ang pangalan
ko ay hindi na siya

makagalaw sa
pwesto niya. Wari'y
naestatwa. Parang
hindi
makapaniwalang
nandito ako sa harap
niya, sa ganitong sa
oras, sa bahay niya,
ngayon mismo.

"N-nanaginip ba
ako?" nakatulala
niyang sinabi na
parang wala sa sarili.

Buti ay nakapagpigil
ako dahil gustong
gusto ko siyang
sampalin para
malaman niyang
totoo ito. Ngunit
subalit ay niyakap ko
siya. Grabe, it's so
good to be back.

"K-kane.."
nanginginig ang
boses niya. "Seryoso,
ikaw ito? Hindi ako
nananaginip o
nagiilusyon? Hindi
kaya puyat lang
ako?" patuloy siyang

nagsasalita habang
magkayakap kami.

Kumalas ako sa
pagkayakap at
hinarap siya. *PAK*
Sinampal ko siya.

"Aray! Bakit mo ako

sinampal?!"

"Para malaman mong

totoo ito. Totoong
nandito na ako.

Namiss mo ba ako?"
Ngumiti ako nang
malapad at nakitang
ang kanina lang na
nangingilid niyang
luha ay tumulo na.
"Namiss mo nga ako
'no? Kaya tumulo ang
luha mo 'no?" saka
ngumiti ako ulit.

"Ilusyonada ka. Hindi

ako naiyak sa
sobrang lungkot. Oo
nangilid ang luha ko
nang makita kita.
Pero sa lakas ng
sampal mo sinong

hindi maiiyak? Sa
sakit nun, paanong
hindi babagsak ang
luha ko? Kaya ko na
ngang ihold back
pero sinampal mo
ako! Walangya Kane
Sy ang sakit!" daing
at bulyaw niya sa
akin.

I missed her. I really

do. Grabe, parang
sobrang tagal kong
nawala.

"Aww I miss you too."

the I hugged her and
finally, she hugged
me back. Pero wala
pa isang minuto ay
kumalas na siya sa
pagkakayakap at
seryoso akong
tiningnan.

"Explain." Diretsong
tingin niya sa mga
mata.

"Woaaaah! Scary."
Asa naman. So I

flashed a poker face,

isang sign na mukha
siyang tanga dahil
feeling niya'y
matatakot ako which
is hindi naman.

"Seryoso ako. I need

an explaination. I
need an acceptable
explaination!"

"Tigilan mo nga ako.

Times two ka pang
nagmukhang tanga."

Alam ko naman na
hihingi siya o sila ng
explaination eh. Mageexplain naman
talaga ako.

Umupo kami sa sofa

nila at sinimulan na
niyang tanungin ako
ng tanungin.

"Sabi mo two months

lang? Bakit tumagal

ng mahigit isang
taon?" nanunumbat
ba ito o ano? "Ha?!"
Teka bakit ang baho?

"Galit? Agad agad?

Nagtoothbrush ka na
ba? Ano ba ang

kinain mo. Ang baho

ng hininga mo Karen
pwede ba
magtoothbrush ka
muna! Maka huh huh
ka sa mukha ko.
Juice ko gusto ko
pang mabuhay at
walang balak
mamatay dahil sa

mabahong hininga ng
kausap! Ang baboy
ha."

Itinapat naman niya

ang palad niya sa
bibig niya at huminga.
Pag-amoy niya ay

wari'y umiba ang

itsura niya.

"Ahh oo nga. Kumain

kasi ako ng sibuyas
nung nasa beef steak
kanina sa bar tapos
garlic rice pa. Teka

lang nga." tumayo

siya at
nagtoothbrush.

"Game! Bakit tumagal

ka ng halos isang
taon at kalahati? Sabi

mo two months lang

ah."

"I came back."

tiningnan niya ako na
parang nagtataka.
"Weh?" Yes, I really

did. But none of them

knew.

"Kung totoong
bumalik ka bakit
umalis ka kaagad at
wala ka manlang

pasabi na nandito ka
na?"

"You see when I

came back here,
magpapaalam lang
sana akong
magtatagal ako sa

US, kasi dun ko

tatapusin ang pagaaral ko. Pero hindi
na ako
nakapagpaalam kasi
hindi magandang
scenario ang
inabutan ko."

Nakatingin lang siya

sa akin at maiging
nakikinig at nagaantay sa susunod
kong sasabihin kaya
tinuloy ko nalang.

"I was about to

surprise him, Mico
but then naudlot.
Why? Kane the bff
and him, masaya
silang nag-uusap sa
garden nila Mico
pagdating ko. Hindi
nila ako nakita pero
ako pinagmamasdan

ko lang. They seem

to be happy. I felt
worthless that time.
Biruin mo, umalis ako
pero hindi manlang
niya ako hinanap or
nagworry or
naghanap ng way
para maka keep in
touch sa akin or what.

I mean, nandito man

ako o wala, masaya
siya. So pakiramdam
ko hindi naman pala
niya ako kailangan, it
will be the same if I'm
with him or not."

"No Kane, mali ka.

Hinanap ka sa akin ni
Mi---" I cut her off.

"Yes Karen, hinanap

niya ako sa'yo.
Nagtanong siya
sa'yo. May ginawa ba

siya? You see, words

aren't enough."
Natameme siya.
Bull's eye. I hit the
right words.I
continued.

"It sucks, reality

sucks. Tinanong ko
ang sarili ko, am I not
worth of his efforts?
I'm hurt back then so
I went away without
any single word.
Nagbilin din ako sa
guard na 'wag
sasabihin na

nanggaling ako dun.

Sorry Karen hindi kita
nacontact, I lost my
mind, nagbook ako
agad ng ticket paalis.
Nagfocus nalang ako
sa pag-aaral ko dun.
Sa sobra kong
focused hindi na ako

nakapagtext o ano sa
inyo. I'm sorry."

"At least medyo

naliwanagan na ako.
Pero Kane, bakit after
a year ka na bago
nakipagbreak kay

Mico, bakit hindi yung

time na bumalik ka?"

"I've been always

selfless, I have
thought it's already
time to be selfish, just
for once. Gusto kong

habulin niya rin ako.

Yung siya nanaman
ang gagawa ng mga
paraan. Yung ako
ang magmamatigas
pero syempre in the
end or in no time
bibigay rin naman
ako. He has the
money and all. Kaya

niyang gawin kung

anong gusto niya
basta gugustuhin
niya, you know the
song lyrics kung
ayaw may dahilan,
kung gusto palaging
merong paraan. Pero
wala eh. Nagsawa na

rin ako, so I broke up

with him."

"Hindi mo lang alam

Kane, he wants you
back."

"He wants me back

but never made a
move. It sucks." I
smiled bitterly

"He's on the process

na. Ay leche napapa

english din tuloy ako.

Ikaw kasi eh."

"He's on the process

but it's too late." My
smile slowly faded
away.

-----------------------------

Correct me if there
are typos or wrong
grammars, madaling

araw ko ito ginawa.

*Yawns* hihi.

"Anong it's too late

ang ibig mong
sabihin?"

Tila curious at
naguguluhan niyang
tanong. Yumuko ako
saglit atsaka tumingin
pabalik sa kanya.

Hinanda ko ang sarili

kong sagutin siya at
panindigan ito. Eto na
'to.

"Buntis ako." Seryoso

kong tugon.

"Ano?! Bakit?
Paano?!"

Pasigaw niyang
tanong. Hawak niya
ang magkabila kong

braso at patuloy
akong inaaalog. Ugh.
Nahihilo na ako.

"Karen! 'Wag mo nga

ako masyadong
yugyugin.

Makakasama sa
bata."

"Kane. Bakit?
Paano? Saan?"
Sunod sunod niyang
tanong sa akin.

"Anong saan? Anong

paano ang
pinagsasabi mo?"
Pinanlakihan ko siya
ng mata. Napaka OA
pero hindi ko siya
masisisi.

"Kane! Paanong
nangyari?" tila gulat
niya pa ring tanong.
Hindi pa rin
nakakarecover sa
mga sinabi ko.

Kung sa bagay sino

nga bang hindi
magugulat hindi ba?

"Aksidente ang
lahat." pag-eexplain
ko sa kanya.

"Ano yun nadapa ka

and boom. Shoot!"

Sarcastic niyang
tugon. Ha ha.
Nakakatawa.

"Karen! Gusto mo ba
idetalye ko pa sa'yo
ang buong
panguayari? Ugh."

"Hindi naman. I
mean. Shete Kane.
Hindi ko alam ang
sasabinin ko. Teka
nga. Seryoso ka ba?"
Dahan dahan akong
tumango.

"Kaya ka na
nakipagbreak kay
Mico kamakailan lang
ay dahil dyan sa
batang dinadala mo?"

Tumango ako ulit.

Nanlaki ang mga
mata niya muli.

"Baliw ka ba?!"
tinakpan ko ang
tenga ko.

"Nagpabuntis ka lang
doon? Akala ko nagaral ka lang? Ano
yang inuwi mo? Yan
ba ang diploma dun
sa school niyo? Aba
matinde ka Kane."

Yung bibig niya tuloy

na sa kararatatat.
Kung anu-ano ng
litanya ang
pinagsasabi. Hindi na
natikom. I rolled my
eyes.

Sa wakas tumigil na
rin siya kakadadak.

"Oh? Tapos ka na?"

seryosong tanong ko
sa kanya.

"Medyo. Bukas na
ulit. Pero grabe Kane,
hindi ko pa rin
maabsorb."

"Akala mo ikaw lang?

Ako rin naman eh."

"Grabe Kane. Grabe

talaga. Huuu. Teka
kukuha muna akong
tubig baka sakaling
malunok ko na ang

katotohanan.
Bumabara talaga eh.
Aish. Ambot sa imo."

Tumayo siya at
pinaypayan ang
mukha gamit ang
kamay niya.

Hindi niya ba
tatanungin kung
sinong tatay?

Bumalik siya na may

dalang dalawang
malamig na tubig.
Kinuha ko ang isa at
ininom. Tamang tama
sobrang nauhaw rin
ako sa pakikipagusap sa kanya.

Pagkaupo niya ay
iinumin na sama nya
ang tubig na kinuha
niya pero nagsalita
ako at tinanong siya.

"Hindi mo tatanungin
kung sinong tatay?"

"Oo nga pala. Sino

ang tagay niyang
dinadala mo? Pero
Kane pwede ba kahit
iba ang tatay si Mico

pa rin pakasalan
mo?" kumunot ang
noo ko. "Lol just
kidding lmao. Nvm.
So sinong tatay?"

Huminga ako ng
malalim. Ito na 'to.

Habang tinutungga
niya ang tubig ay
pinangalanan ko na
nga ang nasabing
ama nitong
pinagbubuntis ko.

"Si Damon. Damon

Salvatore. Rawr.
Hahahahaha." bigla
niyang nabuga ang
tubig sa akin. Tsaka
umubo ng umubo.

Dinaluhan ko siya
dahil mukhang
nahirapan siyang
huminga.

"Ehem. Oy ayos ka
lang?"

"P&*^/ta. Anong
sapak mo sa utak?"

"Aray bitiwan mo ang

buhok ko Karen!"

"Buset. Halos atakihin

ako pagsabi mong
buntis ka tapos
muntik na akong
mamatay nung sinabi
mo kung sinong tatay.
Leche ka! Leche!"

Nang makarecover
na siya, binitiwan niya
na ang buhok ko,
umupo ng maayos at
seryoso niya akong
hinarap.

"Pero di nga? Buntis

ka ba talaga?"

"Duh! Hindi ah!"

Bigla niya akong

sinipa.

"Aray. Kalma naman."

"Eh ano nga yung

pinagsasabi mong
too late? O joke lang
din yun?"

Bumuntong hininga
ako.

"I've got tired of

waiting. Wondering if
he would ever coming
around. My faith in
him was fading..."

Binato niya ako ng

THROW pillow. Wow.
Nagamit ng tama ang
throw pillow nila. At
sosyal may throw
pillow.
#BracketAKaNa.

"Para kang tanga."

And I flashed my evil
grin. "Akala ko
nagmature ka na.
Childish pa rin. Hmp."

"I guess I will always

be Kane. No matter
what." I winked.

"What do you mean

by that?" She asked.
Naks umeenglish ang
bestfriend ko.

"Talaga nga naman.

Mga ilang oras mo
nabuo yang straight

english mo?" pabiro

kong tanong. Wala
lang gusto ko lang
iligaw ang usapan
namin.

Nakita ko namang
nagbilang siya bago
ako sinagot.

"Mga three hours

lang naman."
humagikhik ako dahil
hindi ko naman alam

na papatulan niya
pala ang kalokohang
tanong ko. Actually,
mukhang wala siya
sa sarili niyang
sumagot atsaka
palang narealize na
ginag*go ko lang
siya.

"Bw*sit! Seryoso na
nga! Ano bang ibig
mong sabihin na
you'll always be Kane
no matter what? May
laman yung sinabi mo
eh. Nararamdaman
ko."

"Simple. I'll always be

Kane because I'll
never be you or
anyone else. I'm
Kane and will never
be Karen. Can Kane
be Karen? No. Can

someone be anyone?
Never. Can Karen be
Reynaldo? They are
so much alike but still
different in a way.
Like, Rey is funnier,
more good looking...
Aray! Bakit
naninipa?"

"Kanina ka pa
nakakainsulto ah!
Napapansin kong
kanina mo pa ako
inaaway!"

"Ikaw ha. Napapansin

kong napaka
judgemental mo lagi
pag dating kay Rey.
Ikaw ba ay nakiki love
triangle sa tambalang
Rey Or Shane. Ha?
Ha? Aray!
Nakakarami ka na
ah!"

Parang kabayo kung

makapanipa. Ang
sakit.

"Asa naman! Seryoso

na kasi!" she said
with frustration.
Naawa na rin ako sa
kaibigan kong sagad
ang curiousity sa
katawan kaya
seryoso ko na siyang
sinagot.

"Okay. Simula palang

naman alam mo na
kung ano ang ibig
kong sabihin. Kane
will always be Kane
no matter what it's
meaning is equal to
Kane will always love

Mico no matter what.

No heart change."

"Oh yun naman pala

eh. Dapat sa bahay
ka na ni Mico
dumiretso at
nagpakita!"

"I'm playing hard to

get. Umeffort naman
siya 'no. Ang swerte
niya na masyado sa
akin, maganda,
matalino, maya---"

"Mayabang. Ewan
sa'yo ha.
Napakachildish mo
pa rin nga talaga. Eto
ha. Bigla kong naisip.
Ang childish mo plus
ang mature ni Mico.
Perfect couple but

very hard to
understand at ang
daming
circumstances. May
pros and cons. Ewan
ang hirap niyo igets."

Wala naman kasing

nag-uutos sa kanya
na igets kami.

"Oo nga pala dito ako

matutulog. Nilatagan
ka na sa sahig ni tita
kasi ako ang sa

kama. Good night!

Mwa!" Tumakbo ako
papasok sa kwarto
niya at tumalon sa
kama.

Ako ang nanalo pero

syempre nagrumble

muna kami,
nagtulakan at nagagawan sa kama
bago namin
naisipang matulog.

"Kane! Kane! Gising!

Gising! Bilis! Nagtext
si Mico!"

Hindi ko maimulat
ang mata ko at
ramdam na ramdam
ko pa ang antok kaya

tinaklob ko ang kumot

sa buong mukha ko.

"Kane! Si Mico nga

nagtext!"

"Kanino?" I lazily
asked.

"Sa akin! Kane

nagtext siya! Bangon
dali. Gising! Nagtext
siya!"

Eh sa kanya naman
pala nagtext bakit
kailangan niya pang
mang isturbo ng tulog
ng may tulog. Tss.

"Oh edi ireply mo.

Sa'yo pala nagtext
eh. 'Wag kang
mandamay please.
Inaantok pa ako. Text
mo si Reynaldo kung
wala kang magawa.
Tss."

"Kane!"

Bumangon ako dahil

sa irita ko sa matinis
niyang boses at sa
pagyugyug niya sa
akin. Napaka OA din

talaga ni Karen
minsan, nakakaiyak.

"Gaano ba
kaimportante niyan?
Kailangan ba
talagang mangisturbo

pa ng tulog ng may
tulog?"

Biglang itinapat niya

ang cellphone na
hawak hawak niya sa
mukha ko. Nanlalabo
pa ang mga mata ko

kaya hindi ko ito

mabasa ng ayos.
Pero nung sa wakas
ay luminaw na ay...

"Yun lang naman

pala eh. Tss. What's
the fuss?"

"Anong what's the

fuss? Pupunta siyang
America para
hanapin ka! Nandito
ka naman na eh.
Hahayaan mo lang

ba siyang maghanap
dun sa wala?"

Nagkibit balikat ako.

"Hindi ko siya
inutusang maghanap
or what. Masyadong
mabagal ang lipad ng
balita papunta sa
kanya kaya
nagkasalisihan kami.
Alangan namang
habulin ko pa siya sa
airport. Ano ako

nanaman ang
maghahabol? Oh
please, naka leave
muna ako sa trabaho
kong yun."

Can't I be selfish just

for once? Like what I
have said I've been
always selfless I think
it's time na isipin ko
naman ang ego ko
'no.

"Kane?! Hindi ka ba
naaawa kay Mico?
Pupunta siya dun for
nothing. Wala siyang
makikita dun kasi
nandito ka na
naman."

"Let him do his part.

Let him do the efforts
for once or twice and
so. Matanda na siya.
Let him prove me
how much he loves
me. Let him show
how willing he is to
win me back. Pahard

to get nga ako

remember?"

"Eh paano kung

nagsawa na yung tao
kakahabol sa'yo?"

"I know my limits

Karen so don't worry.
Kung nagsawa na
siya bago pa maabot
ang limit na tinatawag
ko, maybe hindi nga
kami para sa isa't-isa.
If he'll just quit
malamang he's not

really worthy of my
love. Pero I'm hoping
na he'll surpass all
my expectations. And
I know he will."

"So you want the

chase? Why? Pwede

namang iwork niyo

nalang agad agad
ang mga bagay. Bakit
kailangan pang
ganun?"

"I need assurance na

mahal niya nga ako.

Assurance at effort
lang naman hinihingi
ko. In return ibibigay
ko sa kanya ang
tiwala at pagmamahal
ko. Tapos happily
ever after na. Kung
may problema mang
dumating at least
alam na namin na

mas strong na kami

kesa noon. Mahirap
kasi kung siya lang
ang may assurance
sa akin, syempre I
need assurance from
him also."

Tumango tango lang

siya.

"Atsaka, yes, I really

want the chase.
Know why? Because
I believe that in every
love story, the chase

or journey is always
more meaningful than
the ending itself."
Medyo sabaw ang
Update sorry. Babawi
nalang po :)

--------------------------------

Bumangon na ako
tutal nawala na rin
ang antok ko. Ang
bunganga naman
kasi ni Karen ratatat

kung ratatat. Daig pa

ang armalite. Kala mo
world war III. Oo,
bunganga talaga
dahil hindi lang
ordinaryong bibig ang
taglay nitong kaibigan
ko kundi bunganga!

Tumayo nalang ako

at inayos ang
pinaghigaan ko.
Nakakahiya naman
sa kanya mamaya
may maireklamo pa.

Habang nag-aayos
ako ng kama ay
inaayos niya rin yung
kutson niya sa baba
habang nagtetext.
Malamang ay
nireplyan niya si
Mico. Mahigpit ko
namang binilin na
huwag sabihin

nandito ako sa
Pilipinas kong mahal.

Makalipas ang ilang

sandali ay biglang
tumunog ang
cellphone ni Karen.
Pero mas kapansin

pansin ang ring tone

niyang Panunumpa
sa Katapatan ng
Watawat ng Pilipinas.
!@#$%^&*( sinong
nasa matinong isip
ang magriring tone ng
ganun?

Like what the f--talaga.

"Teka Kane
tumatawag si Mico"

"Seryoso ka ba
dyan?"

"Oo nga."

"Hindi sa tawag ni
Mico. Seryoso ka
bang ganyan talaga
ang ring tone mo?
Nakahithit ka ba ng
Cocaine?" tulala kong
sabi sa kanya.

Sinenyasan niya
akong tumahimik
dahil sasagutin niya
na ang tawag ni Mico.
Napatikom naman
agad ang bibig ko.
Mahirap nang
mabuko agad agad.
Niloud speaker
naman niya para na

rin siguro marinig ko

pati ang sinasbai ni
Mico sa kabilang
linya.

"Hello Mico.
Napatawag ka?"

(Bakit parang
natataranta ka?) Nag
make faces nalang
ako tutal hindi ako
makakapagsalita.
Napaka keen
observer niya naman

para mapansin pati

yun. Edi siya na.

"Ahh wala yun. So,

ahh, ano na ang
balita?"

(I'm with Rey.) Sabay

na lumaki ang mata
namin ni Karen dahil
sa gulat.

"Ano? Kasama mo si
Reynaldo?"

(Yep. Sasama siya sa

akin.)

"Bakit? Paano? May

Visa at passport ba

siya? Eh yung
pamasahe?"

(Yes, may Visa and

passport siya.)

Bumulong ako kay

Karen na tanungin
niya kung paano
nagkaroon si Rey.
Napaka-aga naman
kung ganun. Parang
ang impusible.

"Ha? Paano
nagkaroon ng
passport at Visa agad
agad si Rey? Parang
ang impusible naman
ata."

(Before he met Kane,

mangingibang bansa
sana siya pero di
natuloy I don't know
why. Hindi naman
ako tsismoso para
alamin pa yun. Next
year pa ang
expiration ng
passport niya. Sa

Visa naman
nakakuha na rin siya
bago pa man
kailanganin.)

Ahhh kaya pala may

mga NBI clearance at
medical stuffs siya

nung mga araw na

yun, years ago. If
you know what I
mean. I wonder bakit
hindi natuloy. Anyway
it's not my story to tell
at napakatsismosa ko
naman kung ganun.

Pero what the fish?

Pati si Rey pupunta
dun? Seryoso? Bakit
naman naisipan ni
Mico na isama si
Rey?

"Itanong mo kung
bakit kailangan pang
sumama ni
Reynaldo." bulong ko
kay Karen.

"Bakit kasama si
Reynaldo?"

(I don't know. But he

insisted. Except that
he wants to see Kane
gusto niya rin daw
makakita ng snow
and blonde girls
perhaps. Tsaka all

expenses paid pa
raw. He's one smart
as*. That's all.)

"Kailan alis niyo?"

Karen asked.

(Mamaya maya.
Malapit na
magboarding. Sh*t
Reynaldo! What the
eff are you doing?!)

Bigla namang nag

tooot tooot na yung
phone. Ano nanaman
kayang nangyari
dun? Oh my! If Mico
plus me equals
L.O.V.E.

Ano ang Mico plus

Reynaldo? Gulo yun!
Magrerepel ang ugali
nila tho hindi same
charges.

"Kane, kung hindi

man makabalik ng

buhay si Reynaldo,
magpakape at
tinapay ka manlang.
Sure ball ubos ang
pasensya ni Mico. At
trivia lang ha,
nasapak ni Reynaldo
si Mico pala nung
nakaraan. Grabe
maaksyon talaga si

jeje boy. Pero Kane

tanong lang may
balak ka bang
sumunod dun?"

Napaisip ako. Dapat

nga ba akong
sumunod? Syempre

hindi. Edi ako ulit

naghabol.

"Kane, psssst. Paano

kung magkadevelopan si Mico at si
Reynaldo?"

Imagination

"Mico bebe boy you

want some ahh-pols?
Ajejejejeje"

"No babe, you're

enough coz you're
the apple of my eye."
*winks*

End of imagination

Bigla kong nabato si

Karen ng unan.

"Bwisit ka Karen!
Dinumihan mo ang
utak ko. Yuck yuck!

Kadiri. Huhuhu hindi

bagay."

"Parang t*nga. Joke

yun. Joke. Huwag ka
ngang paranoid.
Impusible namang
mangyari yun. Tah?

Ano na ang plano

mo?"

Wala. Dapat ba
akong magplano?
Trabaho na ni Mico
yun ano. I'll just live
at peace. Yey.

"Hindi na ako
susunod. Sayang
pera. Tsaka alam ko
namang malalaman
din naman agad ni
Mico na nandito na
ako. Ano kayang

magiging reaksyon
niya na
nagkasalisihan lang
pala kami? Hahaha
priceless."

"You really like

playing that game
ha?"

"No Karen. I love it!"

inemphasize ko pa
ang word na 'love'.
Sadista ba ako? O

yun ba ang tamang

tawag sa ginagawa
ko? Nalampasan ko
na ba ang dapat
limits ko? Sumosobra
na ba ako at dapat ng
itigil? Parang hindi pa
naman. Ata.

"Kaaaah! Labas tayo.

Mall! Ang boring eh."
pagyayaya ko.

Naligo, nagbihis at
nagprepare kami.
Naglakad lakad kami

sa mall at naglibot
libot. Dito na rin
siguro kami
magbabrunch.

Siya greenwich
namin
napagdesisyunang

kumain. Si Karen ang

umorder at ako ang
naghanap ng
mauupuan. Ilang
minutes lang ay
nakabalik na siya na
may dalang number.

Habang naghihintay
ng order namin ay
usual lang na
nagkukwentuhan
kami.

"Kamusta pala kayo

nung wala ako? Sila

Shane, Cass at
Kane?"

"Mabuti at naisipan
mong magtanong ng
ganyan at
mangamusta. Kaloka.
Ayun ayos lang na

medyo hindi. Si
Shane, concern sa
iyo at pinagtatanggol
ka. Weird ano? Pero
nakakatuwa pala ang
maarteng yun. Si
Kane naman, ayun
medyo tahimik lang at
silent hindi naman

nambib*tch pero si
Cassandra, ay naku."

"Ano ako Karen?"

nilingon ko ang
nagsalita. Karen and I
are both shocked. I
saw Cassandra and

Kane na nakatayo
beside us.

Mabilis na nakabawi
ng gulat si Karen
kumpara sa akin.
Kinakabahan na rin
talaga ako dahil

tantya ko'y may hindi

magandang
mangyayari. Oh
please sana wala
naman.

"Ano nga ba ako

Karen? Ituloy mo

lang. Sige na." inis na

sambit ni Cassandra.

"Tama na Cass,
umupo nalang tayo."
bulong sa kanya ni
Kane.

"Hayaan mo kami.
Ano Karen? Ano ako?
Sige na sabihin mo
makikinig ako."

"Speaking of the devil

ba ang drama natin
ngayon? Tama bang
makinig sa pinaguusapan ng iba?
Mind your own
business Cassandra.
Huwag kang
masyadong
eskandalosa."

"Hindi pa ako
nakapag eeskandalo
sa tanang buhay ko
Karen pero baka
ngayon matesting-an
ko." Pilit na hinihila ni
Kane si Cass para

lumayo na. Ako

naman nakaupo. Sus
kaya na ni Karen yan.
Go bestfriend! Moral
support nalang.

Pero syempre joke

lang yun.

"Kah alis nalang kaya

tayo?" suggestion ko.
Para wala nalang
away. Nakakahiya
kasi ang daming tao
baka may kakilala pa
ako. Dapat kung

mag-aaway yung
kami kami lang para
rumble mwahaha
jokie.

"Bakit kayo aalis?

Para sa ibang
restaurant niyo

nanaman ako paguusapan? Go pagusapan niyo lang ako

at dito nalang kaya
kayo para marinig ko
naman." Palaban at
matapang na
panghahamon niya
sa amin.

"Oo nga, bakit kami

aalis? Nauna naman
kami dito ah. Kayo
mag adjust. Move on
move on din kasi pag
may time. Gusto
mong maprangka?
Ang b.tch mo. Hindi

ko alam kung saan

mo hinuhugot yan
pero girl, ang lalim ng
pinaghuhugutan mo.
Bakit ba tutol ka ng
tutol kay Mico at
Kane? May porsyente
ko ba kapag si Kane
Lee ang nakatuluyan
ni Mico? Hindi kasi

kita magets eh. Ang

bait mo naman sa
amin dati pero anong
nangyari? Para kang
t*nga na hindi nalang
tanggapin na hindi
nga si Kane Lee at
Mico ang para sa
isa't-isa. Tapos yung
bunganga mo pa,

sobrang kinikimkim
ko nalang yung pikon
ko para sa'yo.
Nanggigigil ako.
Sorry ha. Pero ang
b.tch b.tch mo kasi
talaga."

"Kah, tama na. Ano,

Cass, aalis nalang
kami." mahinahon
kong paalam kay
Cassandra.

"Shut up Kane." Aba

gaga, inano ko ba

siya? "Nakakainis
kayong
magbestfriend. Kane,
sa simula gusto kita.
Oo okay ako sa'yo,
noong una. Pero
bakit nga ba biglang
ayaw ko na sa'yo?
Kasi habang
tumatagal

pakiramdam ko hindi
ka worth it sa
pagmamahal ni Mico.
Bakit? Dahil sa pangiiwan mo sa kanya
noon at hindi
malabong mangyari
ulit. At ayan nangyari
nga."

Luh? Papansin?
Hindi nga ako dapat
kasali, moral support
nga lang kasi ako.
Ano ba yan. Edi siya
na. Honestly
naiintindihan ko
naman ang

pinaghuhugutan niya
pero parang ang lalim
na ata masyado
tapos naghuhukay pa
siya.

"Ikaw naman Karen,

dukha ka lang naman

diba? Kaya mo lang

binestfriend si Kane
kasi may pera? Diba
siya yung tumulong
para makapag-aral ka
ng college? User ka
rin na----- What the
f---?!"

Ayos lang na kantiin

niya ako pero ang
sakit na nung mga
sinasabi niya kay
Karen. Hindi na ata
tama yun. Hindi ko na
kayang manahimik
lang at maging moral

support kaya ayun

nasampal ko siya.

"Bakit mo ako
sinampal?!" Aba at
siya pa ang galit.

"At bakit hindi?

Sumosobra ka na
Cassandra."

Kulang pa nga yun

eh. Mas masakit yung
binibitawan niyang

salita kesa sa sampal

ko
ng yun.

"Kane Sy! Hindi mo

dapat ginawa yun."

"Bakit Kane Lee ano

ba ang dapat kong
gawin? Ininsulto niya
ako. Oo sige, okay
lang yun. Pero yung
pagsalitaan si Karen
ng ganun? Aba ibang
usapan na yun."

"Pero hindi tamang

manampal ka sa
harap ng ibang tao.
Mali yun." Mali?
Siguro nga pero hindi
ko na napigilan. Para
bang may sariling
utak ang mga kamay

ko at kusang
gumalaw.

O sige na nga. Mali

na ako. Tama na siya.
Mabait na siya.
Bw*sit!

"Ma'am yung order

niyo po."

"Shut up!" Karen,

Cassandra and I said
in unison.

Pinagtitinginan na
tuloy kami ng mga
tao. Pasensya naman
yung dugo ko umabot
na sa ulo ko. Uminit
talaga siya nang dahil
ka Cassandra.

"Ate pakilagay nalang

po. Pasensya na
medyo mainit po kasi
ang ulo nila" saad ni
Kane Lee. Tumango
naman ang waitress.
Gusto ko ring humingi

ng tawad pero sige

na, nakahingi na rin
naman si Kane Lee.
Nakakahiya naman
kay ateng waitress
baka maubusan siya
kakahingi namin ng
tawad.

Bigla akong
napatingin kay Kane
at wari ba'y
ineexamine siya. Yes,
she's really nice. I
don't know kung
hanggang saang
point o kung paano
pero hindi ko siya

magets at ang
kabaitan niya.

"Ano Cassandra,
tapos ka na ba?
Pwede na ba kaming
kumain? Nandito na
ang order namin.

Sana magpaubaya
nalang kayo. Tutal
naman sobrang bait
mo Kane, pwede
bang pakihila nalang
si Cassandra palayo,
please?"

"Hihilain ko na ba?"
panlolokong tanong
ko kay Karen kahit na
alam kong si Kane
Lee ang tinutukoy
niya.

"Tigilan mo ako. Ang

sabi ko yung sobrang
mabait na Kane.
Sumosobra ka lang,
walang mabait."
Tumawa nalang ako.

"Sige na Kane, kung

ayaw mong
magkagulo, kasi
pasensya na ako rin
ay umiinit na ang ulo
ko. Kaya sana sa
susunod nalang tayo
mag-usap apat.
Salamat" Mahinahon
kong paki-usap.

"Sige pasensya na
ulit kung naabala
namin kayo."
Tumango at ngumiti
nalang siya at hinila
si Cassandra na
nakabusangot.

"Dapat hindi ka na
humingi ng tawad.
Ugh."

"Cool down Cass." At

unti-unti na silang
nakalayo.

"Grabe imbis na
mawalan ng gana
mas nagutom ako.
Oh ano Kane?
Kailangan ko pa ba
sabihin kung kamusta
o anong nangyari kay
Cass? Obvious na ba

kung ano ang inasal

niya nung nawala ka
at pati ngayong
nandito ka? Ewan.
Nastress ang dukha
but rich beauty ko."

"Oh kalma na. Kain

nalang tayo. Next
topic. Kamusta si
Reynaldo?"

"Oh please Kane

'wag na si Reynaldo
ang tanungin mo.

Baka mamaya
biglang umappear din
yun."

"Ay Karen akin

nalang yung
pineapple dyan sa
piz----"

Panunumpa ng
Katapatan sa
Watawat ng Pilipinas.
Ako ay Pilipino.
Buong katapatang
nanunumpa-----

"Teka Kane
tumatawag si Mico.
Hello?"

(Kasama mo ba si
Kane? Nasaan
kayo?!)

Paano niya nalamang

nandito ako?!

ATTENTION: Attitude
Problem <--- My new
story. Hope you guys
will support it just like
how you support(ed)
SRHR. Thank you
^_^ Follow
@Vevenuusss on
Twitter. Yey.

------------------------

She's Rich, He's

Richer : Chapter 14
~Hide and seek...

*****

"Mico b-baka naman

n-nagkakamali ka"
Nilakihan ko ng mata
si Karen. Ang obvious

kasi yung boses niya

nanginginig. Halata
mong
nagsisinungaling.

(You should have

tried harder if you
want me to believe

you. Ngayon, nasaan

kayo?!)

Hindi na ako nakatiis

at hinablot ko na ang
cellphone kay Karen.
Alam na rin naman
niya. At lalong hindi

naman na yun
magpapauto kahit
ano pang palusot ang
sabihin namin.

"Hanapin mo! Leche

ka!" Pasigaw kong
saaad tsaka siya

binabaan ng
telepono. Hihi pero sa
loob loob ang sarap
sabihing, "Nandito sa
greenwich sa MOA.
Love you."

Pero paano niya kaya

nalamang nandito na
ako sa Pilipinas?

"Sa tingin mo Kane,

paano niya nalamang
nakauwi ka na?"

"Yan din ang iniisip

ko. Hindi kaya sinabi
ni Cassandra?"

"Hello to Earth
naman. Sa tingin mo

paglalapitin niya kayo

ni Mico? Asa naman
girl." May point nga
naman siya.

"Ano magtatago na
ba tayo?" tanong ni
Karen as if

mamamatay tao ang

pinagtataguan namin.
Wow ha. Kinareer
niya na talaga.

"Hindi ah. As if
naman malalaman
niyang nandito tayo.

Kainin nalang natin

itong mga pagkain
sayang naman kung
iiwanan natin. Haler.
Marami kayang taong
nagugutom."

"Kapag kinain ba
natin yan mabubusog
sila? IpaLBC mo
nalang kaya. Tss."

"Oh ano pong

pinaglalaban mo?
Kumain ka nalang

kesa nagbubunganga
ka."

Tumahimik din
naman siya at
pinagpatuloy namin
ang paglamon na
para bang walang

bukas. Brunch na
kaya ito at talaga nga
namang gutom na
gutom ako. Mga
halos sampung
minuto kaming
walang imikan
pagkatapos ay balik
nanaman sa
chikahan hanggang

sa maubos na namin
ang chicken, kanin,
spaghetti pati
barkada size na
hawaiian pizza.
Nakatatlong iced tea
naman ako kaya
medyo ramdam ko
nang naiihi na ako.

"Teka Kah, CR muna

ako. Ihing ihi na ako
talaga ako eh."
Tumango naman siya
bilang tugon.

Lumabas ako ng
greenwich at
naghanap ng comfort
room. Habang
hinahalungkat ko ang
bag ko at
naghahanap ng
tissue ay may
pamilyar na mukha
akong nakita at sa

tingin ko ay nakita
niya rin ako.

Nginitian niya ako

kaya ngumiti rin ako
pabalik. Patungo siya
sa direksyon na hindi

kalayuan mula sa
kinatatayuan niya.

"Oy Kier, kamusta?"

"Hi Kane.
Gumaganda ka ah."

"Ikaw naman. Ikaw

nga itong gumwapo.
Kamusta?" Syempre I
must return the favor.
Sinabihan niya akong

gumanda kaya
sasabihin ko ring
gumwapo siya. Well,
totoo rin naman
talaga.

"Ayun, ayos naman."

"Mukhang masaya ka
ah. May girlfriend ka
na 'no?" PaFC kong
tanong habang
tumatawa tawa.

"Wala pa. Actually

nakita ko nga yung ex
ko kanina na
kapangalan mo." Ex
niya na kapangalan
ko?

Oh! Right. Ang

pangalan nga pala ng
ex niya ay Kane rin.
Teka, di ba nandito
rin si Kane at
Cassandra?

"Kier, by any chance,

is Kane Lee your ex?"
he look surprised.

"What a small world.

You know her?"

"Yes. She's my ex's

bestfriend." I don't
like the sound of ex
geeez.

"Ex?" Tumango ako.

"No, I mean, is he the

ex you're talking
about?" Nacurious
naman ako dun kaya
lumingo ako sa
direksyon na
tinitingnan ni Kier.

Lumaki ang mga

mata ko. Oh sh*t.
Bigla kong binalik ang
tingin ko kay Kier
dahil napansin kong
napatingin si
Reynaldo sa
direksyon namin.

"Hindi Kier. Hindi ka

nagkakamali. Can
you help me? Pwede
bang umikot ka muna
at umalis tayo sa
direksyong ito.
Please."

It would be rude kung

iiwanan ko nalang
siya bigla so humingi
nalang ako ng favor.

"But if you're bus---"

"No I'm okay. Let's

go." Tumalikod nga
siya at hinila ako
palayo. Ngunit ng
hindi pa kami
nakakalayo may
biglang sumigaw.

"Kaney!" If I am not
mistaken, it's
definitely Reynaldo.

"Can we run?" Asked

Kier.

"Should we?" He just

shrugged.

"The one who called

your name is heading
towards our direction.

You wanna be
caught?"

"Absolutely no. I'm

still playing hide and
seek with someone I
know."

"Then we should."
Bigla nalang siyang
tumakbo at dahil
hawak niya ang wrist
ko ay bonggang
bonggang nadala
naman ako.

"Kaney!" patuloy na
tawag ng boses na
nanggagaling sa likod
namin.

We made turns and

run and run and run

and we lost them or

maybe just him, Rey
alone. I don't know,
hindi naman ako
lumingon.

Hingal na hingal ako.

Grabe.

"Are you okay?"

"Grabe. Ang bilis mo

tumakbo. Are you
some kind of a horse

or what? Kabayo ka
ba nung past life
mo?" Hingal na hingal
kong sinabi. Bigla
niya akong iniwan
kaya sinundan ko
siya ng tingin.
Pumunta siya sa stall
ng potato corner at
bumili ng tubig.

"Oh. Inom ka muna."

nginitian ko siya at
nagpasalamat.

"Sweet naman
haha." Pabiro kong
sabi. "Sorry pala sa
abala." Ininom ko na
rin ang tubig na
binigay niya.

"Wala yun. Wala

naman akong
ginagawa. Nga pala,
bakit hindi ka na
nagtetext?"

"Ahh yun ba? Ano

kasi. Umalis ako,

nasa US ako ng one

year. Kaya ayun,
wala akong
masyadong
connections
dito.Tsaka mahal ang
calls and texts pag
nasa ibang bansa.
Haha. Pasensya."

Hashtag, medyo
kuripot na palusot.

"Hindi ayos lang.

Nakakapagtaka lang.

Yun pa rin ba yung

number mo?"

"Ahh oo. Yung dating

sim ko pa rin ang
gamit ko." Ngumiti
naman siya at
tumango. May hidden

desire kaya ito sa

akin? Ha ha ang
feeler mo Kane.
Napakamalisyosa ko
naman.

Maya maya napansin

kong ngumunguso
nguso si Kier.

"Ha? Ano? Gusto mo

ng kiss? Hindi
pwe----"

"Anong kiss?!"
P*ksh*t. S-si Mico!
Lagot na. Huhu.

Lilingon o tatakbo?

---------------------------------------------

Ako po ang reyna ng

mga cliff hangers.
Kung bitin lang po
ang icocomment niyo,

'wag na po. Sayang

effort niyo, alam ko
na rin naman po.
Hahaha. Tsaka
mabibitin at mabibitin
kayo kasi di pa
ending. Kapag di na
kayo nabitin,
malamang ending na
yun ^_^.

Male readers: I need

an OP for Mico, you
may PM me :) Thank
you.
------------------------------------------------------

Lilingon nga ba o
tatakbo?

Para namang
pagtumakbo ako
hindi niya ako
maabutan. Asa

naman. Ang bilis ni

Mico nga diba sabi sa
commercial ng
Bonakid? Hihi. Si
Mico ang gwapong
may laban. Laban
para sa puso ko hihi
ulit.

Naalala ko nung nasa

bahay kami nila Kane
Lee, yung
pinapatahan niya
(Mico) siya(Kane
Lee). Yung lahat lahat
ng mga nangyari
nung mga oras na
yun. Kaya naisip ko

mag-inarte rin kaya

ako? Wala namang
nakakakilala sa akin
dito sa mall eh. Wala
naman sila pake sa
akin.

Mwahahha two can

play that game Mico.
Gusto mo ng
inaartehan ka ha?

"Uwaaaaah!"
malakas kong iyak
habang nakapikit

sabay yakap kay Kier.

"Kier, waaaaaah.
Huhuhu. 'Wag mo
muna akong ibigay sa
kanya. Sinaktan niya
ako ay ang puso ko.
Ahuhuhu."

Natutunan ko ito sa
America tuwing
nakakasali at nakaka
audition ako sa mga
plays. Atsaka kasi
kung lumingon ako
baka malusaw
nanaman ang puso
ko sa mga titig niya
palang.

I rested my head sa
dibdib ni Kier at
pinagpatuloy ko ang
pag-arte ko at ang
iyak marathon ko.
Minulat ko ang isang
mata ko at nakitang

maraming taong
napapatingin sa
direksyon namin.
Yung iba naman
napapanganga. Yung
iba tuloy sa
paglalakad pero
namimilipit ang leeg
kakalingon sa amin.

Malamang hiyang
hiya na si Mico
hahaha.

"Kane, ano bang

ginagawa mo?"

Bulong ni Kier.
"Sumakay ka
nalang." Mahina at
mariin kong tugon.

"Kier, huhuhuhu. Ilayo

mo muna ako sa
kanya." Humagulgol

na rin ako ng iyak.

"Kier, dito ka lang
muna sa tabi ko. Ang
lungkot lungkot ng
puso ko."

"What the f--k?"

Daing at mura ni Mico

mula sa likod ko. Is

he confuse? Fuming
mad? Naiirita ba
siya? O nahihiya na
dahil sa
pinagtitinginan na
kami?

"Sayang ang gwapo

pa naman pero
mukhang sinaktan
niya yung babae."

"Gwapo rin naman

yung kayakap nung
babae. Pwede ng

pamalit. Hindi na rin

lugi. Kung dun na ba
naman siya sasaya
diba?"

"Ano bang
nangyayari? Kawawa
naman si girl. Hindi

niya na siguro
nacontrol yung
emosyon niya nung
nakita niya si gut."

"Swerte naman. Ang

gagwapo ng
nabingwit. Inggit me.

Di bale ng nasaktan
ako, babalikan ko
yan."

"Gwapo rin kaya ng

isa. Kung ako
magmomove on ako

kasama yung isang

guy."

Iba't-iba ang mga

kumento ng mga tao
sa paligid. Yung iba
hindi ko na narinig
kasi nga sa sobrang

daming bulung
bulungan.

"Naku atey. Mag

choosy ka na agad
between sa dalawang
fafas. Tapos akiney
nalang yung isa. Ang

fufugi. Kyaaaah.
Ganders mo atii 'wag
na mag-inartiii.
Kalurky ditey. Supah
hotness overload ang
mga fafas."

Kinikilig na sabi ng
beki na napadaan.
Ambisyosyang
froglet. Tse!

Sari sari pang

reaksyon ang mga
naririnig ko pero

patuloy lang ako sa

paghagulgol.
Malamang bwis*t na
bwis*t na si Mico.
Unti-unti akong
lumingon para
tingnan ang reaksyon
niya. Napansin kong
papalapit na siya lalo
kaya binalik ko ang

mukha ko sa may
dibdib ni Kier.

"Uwaaaaaah. Tama
na please. Huhuhu. I
need space huhuhu."

"Tigilan mo na nga
ang pag-arte Kane.
Tss."

"Uwaaah. Huhuhuh.
Kier. Huhuhu."
Parang adik naman

itong si Kier hindi

manlang ang
sinusuportahan.

Bigla nalang may

humablot sa kamay
ko kaya napalingon
na ako sa taong

humablot sa akin. Na
walang iba kundi si
Mico. Ambang
hihilahin niya na sana
ako palayo ngunit
nahawakan ni Kier
ang kabila kong
kamay.

"Let her go." Mariin at

matapang na saad ni
Mico.

"Why not let her go?

Ex ka nalang diba?"

Ouch! Aray naman sa

part ni Mico.

I'm aware that we're

already creating a
scene at oo na
kasalanan ko na.
Artistahin kasi ako.

Ambang susugod na
sana si Mico ngunit
mabilis kong hinarang
ang sarili ko. Sayang
ang mga mukha nila
kung masisira lang
kaya I decided na

tapusin na muna ang

pag-iinarte ko.
Mamaya nalang ulit.

"Mico! Tama na nga!

Sige Kier. Sorry sa
abala. Ayos lang
ako." binitaw ko na

ang kamay ko mula

sa pagkakahawak ni
Kier at nagpahila na
kay Mico.

"Hi Kaney."
Masayang bati ni
Reynaldo at

kumaway pa ng
mapadaan kami sa
kanya. Hi hi ka dyan.
Ang ingay ingay mo
kaya, kaya ako nakita
ni Mico for sure.

"Nasa greenwich si
Karen, sunduin mo at
sabihing magkasama
na kami ni Kane.
Sabay na lang
kayong umuwi.
Bahala kayo sa
buhay niyo."

"Aye aye Mico!

Ajejeje."

Aish. Nagmake faces

nalang ako sa likod
niya. Kahit kailan

talaga diktador. Hindi

nagbabago.

Nakarating kami sa
labas ng mall malapit
sa pilahan ng taxi.

"Sakay."

Umikot ako at
binuksan ang pinto
ng taxing malapit sa
amin at sumakay.
Namaywang siya at

tumingala tsaka
huminga ng malalim
na para bang
nauubos na ang
pasensya niya.
Sumunod at sumakay
naman ako ah?

"Hindi diyan. Sa
kotse." Gigil na gigil
at inis na inis niyang
sabi habang tinuturo
ang sasakyan niya.

"Ahhh haha. Dun ba?

Klaruhin mo kasi.

Leche. Sayang effort.

Pasensya na manong
ha. Kulang kulang
kasi itong kasama
ko." Tumango nalang
si manong at ngumiti.
Nasindak din ata sa
aura ni Mico loves.

Lumabas ako at
pumunta sa sasakyan
niya.

"Hindi mo ba ako
pagbubuksan?"
Kumunod ang noo at

kilay niya tsaka

huminga ng malalim
at binuksan ang pinto
ng sasakyan.

Habang umaandar
ang sasakyan tahimik
lang kami.

"What kiss are you

talking about earlier?"

May ideyang
pumasok sa utak ko
kaya napangiti ako.

"Ano bang pake mo?

You're just my ex."
Like what he said to

me a year or years
ago.

Mico's Reaction at
the side or top (if
you're using wattpad
app)

------------------------------

"Oh, yea. I
remembered. I'm the
rule and you're the

rule breaker. And yes,

you're literally
breaking the rule. My
heart Kane, you're
freaking breaking my
heart." Halos pasigaw
niyang sinabi.

Mabuti naman at
marunong din naman
pala siyang
masaktan. Pwede
bang sulitin ko muna?
Sadista ba? Kasi ang
gwapo niya sa
reaksyon niyang
ganun eh. Natutuwa
ako.

"You also did that to

me Mico. You also
broke my heart. Many
times. So so many
times."

Sa totoo lang hindi ko

alam kung saan
mapupunta ang
usapan. Kung sa
sumbatan o sa kung
saan. Bahala na.

"Bakit ka umalis ng
walang pasabi?"

"Wala lang." Wala

kasi akong maisagot.

Mali pala na wala

akong masagot.
Marami akong
pwedeng isagot pero
hindi ko alam kung
paano ko bubuuin.
Medyo nakakatamad
din kasi bumuo ng
tamang salita kung
bakit nga ba ako

umalis ng walang
paalam.

At least he cared. At
least he cares.

Medyo masaya na
akong malamang
may pake rin pala
siya sa akin. Though
hindi ibig sabihin nun
na ako talaga. Ako na
talaga simula umpisa
hanggang huli ang
mamahalin niya but
at least he has that

something for me. Or

he always did?
Siguro. Ramdam ko
naman eh.
Nakulangan lang ako.

O nainsecure lang
siguro ako sa bagay

na hindi naman dapat

kainsecure-an. Ewan.
Ang dami kasing
pwedeng point of
views.

"Anong wala lang?

Anong klaseng rason

yan? At least give me

an explaination. Hindi
yung wala lang."

"You need quality

time with Kane Lee."
That's what I mean. In-s-e-c-u-r-i-t-y

"What?!"

"I think you need a

quality time with her.

Nakakaisturbo kasi
ata ako."

"Ang babaw.
Napakababaw. How
can you come up with
that stupid reason

Kane? Nakakat*ng*n*
lang."

Bakit siya nagagalit?

Ayaw niya? Baka nga
ginusto niya pa eh.
Seeing his smiles

when he's with her?

T*ng*n* rin.

"Ayaw mo ba?
Mukhang masaya ka
naman nung wala
ako."

"Sa tingin mo sa
itsura kong ito, saya
ang nararamdaman
ko ngayon? Edi p!
@$#%&^ ang saya
saya ko."

Gusto kong sabihin

sa kanya na
pareparehas lang
naman kasi ang
emosyon niya
whether masaya siya
o malungkot o kung
ano pa man. Well,
hindi naman palagi
pero kadalasan.

Ilang sandali
natahimik kami. Hindi
ko rin naman alam
kung anong
sasabihin.

"Why do you always

leave me? When will
be the next time you'll
do it? Sabihin mo
para mauna na ako
tapos aantayin
nalang kita."

Hindi ako makatingin

sa kanya kasi tama
siya.

Ako nga naman ang

laging nang-iiwan. I
felt sorry for that.

Highschool, iniwan ko
siya dahil sa
mababaw na rason
tapos last year ganun
din.

Twice na akong
nakipagbreak sa
kanya pero ngayon
ko lang narealize na
still, lagi pa rin siyan
nandito sa tabi ko.

He never left me. He

had been always
waiting for me.

Sudden realization hit

me. Wala naman
siyang pagkukulang.
He was always there

and always will. I'm

just so full of myself
na gusto ko nasa akin
lagi ang atensyon
niya.

Nainsecure ako, nagoverthink ako, naging

makasarili ako. It was

all my fault. And I'm
really sorry for
thinking that way and
for being selfish. Ang
sensitive ko pala.

Ngayon gusto kong

magsorry pero
paano?

Sorry Mico kasi ang

ganda ko kaya dapat
habulin mo ako?

Kane naman eh.

Baka naman
pagsinabi ko yun ay
mauntog siya sa
katotohanan at bigla
niya nalang akong
iwanan.

Teka? Break na pala

kami diba?

"Liligawan mo ako
ulit?"

Nanlaki ang mga

mata ko ng narealize
kung ano nga ba ang
nasabi ko. Sh*t na
bibig. Mali, maling
mali. Namula ako sa
kahihiyan. Feeling ko
namumula ako. Ang
init ng pisngi ko at

nararamdaman ko
yun.

Tumingin nalang ako

sa labas para
maiiwas ko ang tingin
ko. Kane naman bakit

ba hindi ka nag-iisip
bago ka nagsasalita.

Bakit naman kasi

mas mabilis pa ang
bibig ko kesa sa utak
ko minsan. Ughh.

Nakita ko sa
peripheral vision ko
na napatingin siya sa
akin. Nahihiya
nanaman ako bigla.

"Easy to get, hard to

forget and harder to
chase. Because
someone's always
leaving for nonsense
reasons. Tss."

Ang hirap naming

basahin, pakiramdam
ko lang naman. Hindi
mo malalaman kung
anong mangyayaring
susunod.

Parang roller coaster

din, mapa pababa o
mapa pataas ang ride
namin we always
enjoy it. We always
find it fun. Parang lagi
ring nasisingitan ng
kalokohan. Minsan
lang serious but most

of the time, we're

weird.

Para sa akin lang

naman, ewan ko kay
Mico kasi nga yung
reaction niya limited
edition ata.

Pakiramdam ko we
have the weirdest
relationship. Ups and
downs, twists and
turns. Minsan
nagiging seryoso but
later on it's not at all.

"Okay na tayo?"
tanong ko ng
naguguluhan.

"Not until you admit

that you're sorry."

"Ano?! Ako pa?!"

"Bakit hindi? Alam mo

naman sa sarili mo."

"Hoy lalaki, may

kasalanan ka rin 'no.
Quits lang. Tsaka
ikaw ang nanliligaw.
Umayos ka nga

mamaya hindi kita

sagutin eh."

Hah. May alas pa rin

ako mwahaha.

"Sinong may sabing

nililigawan kita?"

At dun ako parang

binagsakan ng langit
at lupa.

"Bwis*t ka talaga!
Bahala ka nga sa
buhay mo! Ihinto mo
ang sasakyan.
Bababa ako. Leche."

"Saan bahay niyo?"

"Dun pa rin.
Malamang."

"Bakit nung pumunta

kami sabi..."

"Naniwala naman
kayo. Sus. Syempre
pahard to get, I mean
pa hard to chase ako.
Syempre ipapa
cocover up ko lahat."

Sa tingin ko okay na
kaming dalawa. Hindi
ito yung ineexpect ko
huhu. Dapat lovehate relationship pa
kami. Bakit ganun?
Dapat chasing
pavements pa ang

peg namin. Di bale,

liligawan din naman
niya ako eh. Sana.

Nanahimik na naman
na ako habang
nagdadrive siya
hanggang sa

mapansin kong bigla

kaming nag u-turn.

"Oy oy teka. Hindi

dyan ang daan pauwi
sa bahay ah!"

Reklamo ko ng
mapansing ibang
direksyon na ang
tinatahak namin.
Don't tell me balak
niya akong kidnap-in?
Nah. O baka naman
gusto niya akong
itanan? Sana.

Hindi niya pa rin ako

kinikibo at seryoso pa
rin siyang
nagdadrive. Yung
totoo? Kausap ko
sarili ko? Baka akala

niya wala siyang

kasama.

Hello to Earth naman

Mico, may dyosa
kang kasama tapos
hindi mo lang
papansinin? Grabe.

Ibang level ka talaga

ang sarap mong
bugbugin.... ng
pagmamahal hihi.

Okay tama na.

Seriosly, may balak
kaya siyang sagutin

manlang ako kung

sakaling
magtatanong ako
ulit? Still, I'll try. Malay
natin.

"Mico, ano ba, saan

tayo pupunta?" Wala

pa rin siyang kibo.

Ughh. Napipikon na
ako ha. Konti nalang.

"Oy, saan nga tayo

pupunta?" For the
last time,
magtatanong ako ng

maayos at pag wala

pa rin ewan nalang.

"Oy oy oy. Saan tayo

pupunta?" Pero
seryoso pa rin siyang
nagdadrive at walang
kareareaksyon. Okay

that's enough. Naiinis

na talaga ako.

"Ano ba Mico! Saan

nga tayo pupunta?
Alam mo bang iba
ang taong bingi sa
taong

nagbibingibingihan?
Pwede ba sagutin mo
naman ako.
Nakakairita na ha.
Nagtatanong na ako
ng maayos ayaw mo
pa rin kumibo. Hello,
may kasama ka dito.
Sana manlang bigyan
mo ako ng hindi kung

saan tayo pupunta!

Leche naman oh."

Imbis na sagutin ako

ay kumunot lang ang
noo niya. Napakunot
din tuloy ang noo ko.

Naiinis, naiirita,
nabubwis*t at lahat
na ng negative vibes
nararamdaman ko.
Kulang nalang sipain
ko yung pagkalalaki
niya para lang
mapansin niya ako.

Ano ba ang iniisip

niya? Ano ba ang
gusto niyang gawin?
Bakit ba niya ako
hindi kinikibo?

Hindi naman pang

board exam ang
tanong ko ah. Hindi
naman mala x plus y
plus z minus 10
watermelons plus 2
irons times the age of
Lapu lapu when his
brother is four times

as old as he is 201
years ago raise to the
number of moons the
universe has divided
by the number of rats
in the world plus the
circumference of the
moon ang tanong ko
ah.

Sa totoo nga lang

hindi na kailangang
pag-isipan ang sagot
sa tanong ko kasi una
palang malamang
dapat alam na niya
ang sagot.

"Mico! May balak ka

bang kibuin ako?!"

"Don't shout will

you?" Aba aba ang
lalaking ito talagang

namumuro na sa
akin.

"Paanong hindi ako

sisigaw eh hindi mo
nga ako pinapansin?
Parang t*nga lang
akong sige kasalita

dito tapos ikaw itong

parang walang
kasama kung
makaasta. Yung
totoo? Anong planeta
na ba ang narating ng
utak mo at nawalan
ka na ata sa Earth?"

"I'm thinking Kane.

I'm thinking real hard
kung ano ba ang
tamang gagawin. I'll
make everything right
so please just please
keep quiet even just
for a while. Tapusin
na natin lahat ng

misunderstanding na
meron tayo."

Seryoso niyang saad

tsaka humarap sa
akin gamit ang
seryoso niyang
mukha.

Natikom naman ang

bibig ko sa sinabi
niyang iyon. Pero sa
ngayon ako na ata
ang medyo
naguluhan. Dapat

pala di na ako
nagtanong. My bad.

Pero seryoso na,

anong, paanong
aayusin niya? Anong
balak niyang gawin?

Balak ko pa sanang
magtanong kaso
mukhang seryosong
nag-iisip siya at
tinatantya niya ang
gagawin niya kaya
minabuti ko nalang
na tumahimik kahit

saglit. Di ko naman
siguro ikamamatay
ang pagtahimik kahit
saglit.

Ayoko naman ipush

siya sa limit niya kung
saan maiisipan niya

nalang na istapler
ang bibig ko para
lang matikom. Tsaka
halata namang
medyo malalim nga
naman talaga ang
iniisip niya. Sumandal
nalang ako at
nagbuntong hininga.
Iniikot ko nalang ang

leeg ko para sulyap

sulyapan siya.

Maya maya ay kinuha

niya ang cellphone
niya at dinial.

"Reynaldo nasaan
ka? Magkita tayo sa
Midnight Owl. Oo,
kasama ko siya.
Kasama mo ba si
Karen? Sige, contactin mo nalang siya at
hanapin. Sabihin
mong kasama ko si

Kane. Pumunta na
kayo agad dun.
Bilisan mo, magaantay kami."

Pinatay na niya yung

tawag at nagdial ulit.

"Cassandra, are you

with Kane Lee? Okay.
Midnight Owl, now.
Just continue
shopping next time.
Go.There.Now."
Pagkatapos nun ay
nagdial ulit siya.

"Shane. Midnight
Owl. I don't care if
you're doing
something. Yes, I
found Kane. Okay.
Thank you."

Ano ba ang balak

niyang gawin? May
meeting de avance
ba? May eat all you
can buffet? May
party? May get
together? May
reunion? Bakit bigla

bigla nalang niyang

pinagtatawagan ang
mga taong yun?

"Anong ginagawa
mo?" Tanong ko na
parang t*nga.

"Nagdadrive." Sagot
niya rin na parang
t*nga. It's a tie.

"Hindi yun." I sighed

and rolled my eyes.

"Bakit mo sila
pinagtatawagan?"

"Nasabi ko na diba?"
Yung totoo?
Magtatanong ba ako
kung klaro sa akin
ang sinabi niya?

Hindi ko alam kung

sino ang mas
kumplikado sa aming
dalawa eh.

"Sumagot ka nalang
kasi."

"Malalaman mo rin
yan pag nandun na
tayo. Again Kane,
please keep quiet
and just save all your
words. It might be
useful later than at
this time."

I gave up. Sumandal

nalang ako sa upuan,
tumahimik at nagantay na makarating
sa lugar kung saan
kami papunta.

Mabagal ang naging

usad ng traffic kaya
medyo nabored ako.
Dahil itong driver ko
ay ayaw naman ng
maingay at wala
naman akong ibang
makausap ay naglaro

nalang ako ng
cellphone. Mas okay
na rin kesa
makipagtitigan sa
mga dumadaang
motorista.

Matiwasay naman
kaming nakarating sa
Midnight Owl kuno na
restaurant. Pumasok
kami at winelcome ng
mga tao dun. Ngumiti
nalang ako sa bawat
pagbati, pwede na
nga akong maaward-

an bilang miss
congeniality.

Pambawi manlang at
pang balance dahil
itong kasama ko ay
nakakaintimidate na
nga dahil sa seryoso

niyang aura, mukha

pang nakakatakot.

Kumuha kami ng
private area na pang
5-10 persons. Hindi
karamihan ang tao
ngayon kaya mabilis

kaming naassist.
Napansin kong may
sinasabi si Mico sa
isa sa mga nagaassist sa amin pero
hindi ko na narinig.

Hindi ko na rin naman

pinakinggan pa kasi
hindi pa naman ako
ganun katsismosa.
Nakita ko nalang na
tumango ito at umalis
na rin.

Pinigilan ng
nakausap ni Mico ang
waiter na magbibigay
sana ng menu sa
amin. Siguro sinabi
na ni Mico ang order
o kung ano man ang
kailangan siguro
namin. Baka nga isa
sa mga inorder niya

ay 'katahimikan', biro
lang.

Pabilog ang style

pala nung table, wala
lang napansin ko
lang. Nagserve na rin
ng drinks yung waiter.

Maya maya napansin

ko namang
napatingin siya sa
akin. 1 second, 2
seconds, 3 seconds.

"Ano ba? Magtititigan

nalang ba tayong

dalawa?" Kala niya

kasi cute siya sa
pagtitig niyang
ganun, pogi kaya.

"Sorry." Naguilty
naman ako dun.

"Ma'am this way po."

Narinig kong sabi ng
isa sa mga waiter
kaya napalingon ako.
I saw Shane. I smiled
at her. Alam ko
naman kung paano
niya ako

sinuportahan noong
bago pa ako umalis
at nakaalis na ako.

She did not smile in

return.

"Hi Mico." Tumango

naman si Mico as a
sign na na
acknowledge niya
ang presence ni
Shane.

Napabaling agad siya

kay Mico maging ako
ng magring ang
cellphone nito.

"Excuse me."
Tumango naman
kaming dalawa. Wow,

sige nalang katango,

speechless ang lahat.
Ang awkward ng
ganito. Parang
masyadong formal
para sa akin.

Pagkaalis na
pagkaalis ni Mico ay
bumaling sa akin si
Shane.

"Hindi ko gusto ang

ginawa mong
pagtakbo sa

problema mo.
Nonetheless, I'm still
on your side. Naging
b*tch at ininis man
kita noon I swear I
like you as a friend.
Kaya ituring mo
akong kaibigan kung
gusto mo."

Yan siguro ang

magugustuhan ko sa
kanya bilang
kaibigan. She's not
plastic. She's
straightforward. She
may be mistaken as a
b*tch but at least she

knows what she feels

at handa siyang
panindigan yun.

Saglit lang nawala si

Mico at bumalik din
naman agad.
Kasama na rin niya

pagbalik niya si
Cassandra at Kane
Lee.

Inirapan lang ni
Shane si Cassandra
at ganun din naman
ang ginawa ni Cass

kay Shane, MU sila.

Kane Lee smiled at
me so I smiled back,
MU rin ba kami?

Tahimik lang kami

habang inaantay si
Rey at Karen. Minsan

napapasipsip sa
Juice, minsan nagiirapan si Shane at
Cass, kapag
nagkakasalubong
ang tingin namin ni
Kane Lee ay
nagngingitian lang
kami.

Si Mico tahimik lang

na nagbabasa ng
newspaper na hiningi
niya ngayon ngayon
lang.

Sa totoo lang parang

ang tagal ni Karen at
Reynaldo. Malapit na
mag cat fight si
Shane at Cass,
mapupunit na ang
labi namin ni Kane
Lee kakangitian
tuwing
nagkakatitigan. Si

Mico naman patapos

na sa binabasa niya.
Yung totoo? Saang
ilalim ng lupa pa
nagmula ang
dalawang yun?

"Ano ba jejemon!
Sigurado kang ito na
yun?"

"Oo. Basahin mo nga!

Midnight Owl."

"Sir/Ma'am this way

po, kanina pa nila
kayo inaantay."

"Paano itong jejemon

na ito sabi alam niya
raw kung nasaan.

Tapos malaman
laman ko nalang na
naligaw na pala kami
tapos naubusan pa
kami ng pamasahe.
Ughh nakaka-asar
talaga."

"Hindi naman tayo

maliligaw kung hindi
ka nagsuggest ng
shortcut."

"Ewan sa'yo."

Pansamantalang
natigil naman ang
bangayan nila at
umupo sa bakanteng
upuan. Napansin
kong halos lahat ng
tao ay maiinit ang ulo.
Kung mag-uusap
usap na kami ay

malamang sa away
lang mapupunta kaya
sinuggest ko na
kumain na muna
kami tutal nakaserve
na rin naman ang
mga pagkain.
Pampabawas init ng
ulo manlang ba.

Kumain kami ng
tahimik. Nang
matapos kami sa
pagkain ay binasag
ko na ang
katahimikan.

"Mico, bakit ba tayo

nandito?"

"Cassandra, tell us all

your issues." Mico
said with authority.

"What? Ako? Why

me?"

"Bakit hindi ikaw?

Ikaw naman talaga
maraming issues tss.
Ikaw naman talaga

ang nagpalala ng
sitwasyon ah. Ikaw
rin pala ang
nagsimula. Without
you everything could
have been better.
Tss." Pagsingit ni
Shane. Napansin
kong medyo napikon
si Cassandra and

she's ready to blow

her anger out pero
umeksena na si Mico.

"Stop it! We're here to

make everything
clear. Hindi para
palalain pa ang away

at gulo. Sige na
Cassandra."

"Okay fine. To make it

short at first I like
Kane Sy. Pero it
changed. Narealize
kong I like Kane Lee

for Mico. I think Kane

Lee and Mico are
better together. Kaya
gumawa at nagsalita
ako ng kung anu-ano
para mag overthink si
Kane Sy. Yun lang
yun. Yun na ang
summary nun.
Hanggang ngayon

hindi pa rin
nagbabago, I'm still
rooting for Kane Lee
para kay Mico kahit
na she's back."

Napatingin ako kay

Mico na halatang

kinocompose at
pinapakalma ang
sarili niya.

"Cassandra, you
know that you are
only my cousin. You
can't decide kung

sino ang mamahalin

ko o ang
papakasalan ko.
Hindi mo pwedeng
pakialaman ang
buhay ko the way you
did. Hindi mo
pwedeng sabihin
kung sinong mas
bagay sa akin o hindi.

Only I can. Malinaw

ba sa iyo yun?"

"Pero noon palang

espesyal ka na para
kay Kane, hindi mo
ba nararamdaman
yun? Alam ko kung

gaano ka kamahal ni
Kane noon pa. Siya
naman ang nauna
kesa kay Kane Sy ah.
She deserves you
more!"

"Naintindihan mo ba
ang sinabi ko kanina
o kailangan ko pang
ulitin?"

"Pero Mi---"

"You can't speak that

for me Casssandra
because my heart
has spoken already.
Get that?"

"Mi---"

"Uulitin ko. Wala kang

karapatang diktahan
ako. Buhay ko ito.
'Wag kang
magmarunong
Cassandra. 'Wag

kang mangialam.
Malinaw?!"

Cassandra was left

with no choice kung
hindi ang tumango
dahil sa pakiwari ko
ay pwedeng

sumabog sa galit si
Mico in any moment.

"Just to make things

clear. Kane Lee is
only my bestfriend.
No more, no less. I
love her as a friend.

And all of you know

who I'm seeing my
future with. It's all
clear Kane Sy so stop
bothering yourself
and overthinking
things that didn't even
existed on the first
place."

Somehow nahiya ako

dahil naririnig nila ang
kacheesyhan ni Mico
and at the same I'm
proud na proud siya
sa pagmamahal niya
sa akin. And also I'm
proud sa guts na

pinakita niya para sa

kapakanan ng lahat.

Nagulat naman ako

ng nagsalita si Kane
Lee na halos iiyak na.

"Actually Mico, I'm

seeing you more than
as a friend." At bigla
nalang tumulo ang
luha ni Kane pero she
managed to smile.

"But it's okay. I'm

happy that you are so
sure of what you feel.
I am happy that you
can see your future
with her. I am happy
because I know you
will be happy."

Pinahid niya yung

luha niya pero tuloy
tuloy pa rin ang labas
ng marami pa niyang
luha.

"Sorry. Hindi ko lang

mapigilan haha.
Mukha siguro akong
pathetic ngayon. Pero
I accept naman na
hanggang bestfriend
lang ako. I wish both
of you a happy life.
Promise wala naman
talaga akong balak

manggulo. Sorry kasi

yun ang naging come
out. Sorry talaga."
Patuloy lang siya sa
pag-iyak.

Dinaluhan naman
siya ni Cassandra.

"Sorry Kane, it was

also my fault." sabi
nito kay Kane Lee.
"Sorry kasi I
encouraged you and
it ended up na
pinaasa lang kita.

Sorry Mico sa
pangingialam. Sorry
Kane for being such a
b*tch. Sorry sa lahat,
I admit it. Nagkamali
ako. It was a big
mistake and I'm really
really sorry."

"To Shane, I hate to

say sorry but okay,
sorry na rin."

"Napilitan?" Sarcastic
na tanong ni Shane.

"Oo." Sarcastic na
sagot ni Cass.

I think sa ginawa
nilang yun, they're
both good with each

other. Ayos na sila.

Kane Lee will start to
move on, Mico and I
will start our
relationship again, I
think. Cassandra,
Shane and the rest of
the gang are good
again. Masaya na ulit
lahat.

Pero teka, si Rey at

Karen?

"Oy kayong dalawa?

Rey, Kah!" Pagpansin
ko sa dalawa.

"Okay, sorry jejemon

dahil lagi akong
bw*sit sa mukha mo."

"Okay lang yan MU

naman tayo
ajejejeje." Mapangasar na tugon nito.
"So everybody happy
na ba?" Masiglang
tanong ni Rey.

We all responded
with a smile, si Mico
naman medyo
konting smile. Si
Kane na medyo
umiiyak pa ay
napapatahan na.

So I guess,
everybody happy na?

Dahil dun we started

eating desserts.

Nagkwentuhan
tungkol sa last year
ng college nila at
nagtanong din sila ng
kung anong nangyari
sa akin. Marami pa
kaming pinagusapan, nagbiruan at
nagtawanan.

Nang matapos
kaming kumain,
nagpaalam na kami
sa isa't-isa. But
there's only one favor
I needed to ask to
Mico.

"Mico, 'wag mo na
muna akong ihatid.
Have a closure with
Kane, please make
her feel better. Magusap kayo. Promise, I
won't overthink.
Please make things
clearer para mas

masaya na tayong
lahat. Please? Do
what you need to do."

Kasi naramdaman ko
yung sakit na
dinadala ni Kane

nung umamin siya

kanina.

What if ako ang nasa

kalagayan niya?
Swerte ko lang na
hindi ako.

She deserves the

closure at hindi ko
ipagkakait sa kanya
ang peace of mind
and heart. I'm mature
enough para maisip
yun and now, I can

say that I'm proud of

myself.

That day, naging

maayos ang lahat. No
hard feelings, no
misunderstandings,
no more complicated

things.
Pagmamahalan na
ang nagwagi sa puso
naming lahat.

The day after,

nagrelax kaming
magbabarkada.

Nagpa Spa kami,

nagpamassage,
naghot spring at
gumawa ng mga
bagay na
nakakarelax.
Pagkatapos namin
mastress sa isa't-isa
ay ayun nga,

nagrelax kami ng
sama-sama.

Pumunta rin kaming

amusement park at
nag road trip. Hindi
mo masusukat kung
gaano kami kasaya.

Gaano ka okay ang

lahat. For the whole
week nagbonding
lang kami at
masasabi kong mas
lalo kaming naging
close.

After that fun week,

kailangan kong
umalis at aayusin ko
ang papers ko sa US.
Hindi naman legal
papers na dun ako
titira or what na
sobrang serious.
More like school
papers.

Dapat ko kasing
ayusin ang mga
dapat ayusin at
magcocomply pa ako
sa mga kailangan ng
university na
pinasukan ko para

makapagtapos ng
matiwasay.

As usual, Mico being

clingy sumama siya.
Sumama rin si
Reynaldo since the
last time na

makakaalis na sana
siya ng bansa ay
nabulilyaso pa kaya
para sa ikasasaya
niya ay sinama na rin
namin siya. Dahil
magmumukhang OP
si Rey sa amin ni
Mico, isinama ko si
Karen. At dahil dun,

buong barkada na
ang sumama.

Nagkaroon pa ng
extension ang
bonding moments
naming
magbabarkada.

Habang ako
nagpapakastress sa
requirements, sila,
bilang graduate na ay
naglalakwatsa
nalang. Good thing
Mico's here to assist
me.

Nagpaalam siya na
bibili ng merienda,
tumango naman ako
dahil busy ako sa
pagbabasa.

Naiinis ako dahil ang

haba pa ng
babasahin ko tho
nakakalahati na yata
ako sa librong
binabasa ko ngayon
pero naiistress pa rin
ako dahil may
dalawang libro pa
akong babasahin.

"Hi." A white guy

approached me. "So
are you alone? You
know, I find Asian
girls really attractive.
You wanna hang
out?"

"You want to hang out

with her? Let me
hang you outside
first."

"I'm sorry bro.

Thought she was
alone." The guy
disappeared so quick.

Well, Mico's tall but

the white guy seemed
taller pero mga 2

inches lang ata.

Anyway, nakakatakot
nga naman siyang
tingnan with his
serious face so
maybe that dude
probably really lost
his balls lol. Just
kidding.

"Taray ha."

"What's mine is mine

alone. I don't do
sharing." Then he sat
next to me.

"Madamot ka pala.
Baka pagdamutan
mo rin ako" Pabirong
kong sinabi at
ngumuso.

"Don't worry. I'm

willing to share my
life with you." Ihhhh
Mico naman eh.

"Tse. Bumabanat pa."

"Sige na tapusin mo
na yan."

Many sleepless
nights have passed at
sa wakas nakaraos

din ako. Bago kami

umuwi ng Pinas ay
nag one last wave pa
kami ng lakwatsa.
This year really is a
great year. Sobrang
saya ko. Sobrang
saya namin. Lahat ng
mga hindi
magagandang

nangyari ay bawing
bawi na.

Pag-uwi namin ng
Pinas ay bilang tapos
na kami sa pag-aaral
namin ay kailangan
na naming

magtrabaho.
Syempre hindi
pwedeng forever
nalang kaming
magpakasaya. We
need to work hard
also para
makapagsaya kami
ulit.

Sobrang busy naming

lahat. Naging busy na
rin ako at ganun din
si Mico but we always
find time for each
other. Tulad ngayon,
nagdidinner kami sa
Midnight Owl.

"Kane, tomorrow I'll

be leaving. At exactly
three in the morning."

"Ha? Ang aga naman.

Saan ka pupunta?
Bakit?"

"Because of work.
Singapore, dun
itatayo ang bago
naming company and

I need to take a
survey at may mga
kakausapin at
icoclose pa akong
deals."

"Do I need to come

with you?"

"No, no. I'm fine. I'll

be back after a
week."

Unlike dati, nung

highschool na
pinagseselosan ko
ang paperworks niya,
ngayon hindi na.
Hindi na ako inis sa
trabaho niya and I
understand him and
his works completely.

I really did mature

enough.

Naisip ko na imbis na
maistress siya dahil
sa akin, bakit hindi ko
nalang siya
suportahan? Tutal

para sa future rin

naman namin itong
ginagawa niya.

Sa dalawang beses
naming nagbreak,
wala eh, at the end of
the day, sa isa't-isa

pa rin ang bagsak

namin. Kahit ilang
beses pa ata kaming
maghiwalay, babalik
at babalik pa rin kami
sa isa't-isa.

Because true love

always find it's way
back.

"Mag-ingat ka dun
ha?" I smiled. He
nodded and smiled
back.

We finished eating
our dinner at hinatid
na niya ako pauwi.
Habang nasa loob ng
sasakyan ay naisipan
kong magpacute.

"Mico."

"Hmm?"

"Paano kung
maraming
magagandang babae
dun?"

"Ikaw at ikaw lang

ang uuwian ko Kane.
You have nothing to

worry about." *Kilig*

Umepekto ang
pagpapacute effect
ko.

Nang makarating ay
agad niya akong
pinagbuksan.

"Papasok ka pa?" I
asked him.

"Hindi na. Mag-aayos

pa ako ng gamit ko."

"Sige bye. See you

next week?"

"Aha. I love you

Kane."

"I love you too Mico.

Goodnight." And I
gave him a long good
night kiss. Nakitang
kong lumapad ang
ngiti niya dahilan para
magblush ako.

"Magandang pabaon
yan ah. Can I request
for another one?"

"Pagbalik mo na."

"Ang damot pa rin!"

Natawa nalang ako.

He started the engine

and I waved

goodbye. Masaya
akong pumasok sa
gate at nasalubong
ko si Christine.

"Mukhang ang saya

mo ate ah. Kung
sabagay, kung ikaw

ba namang may Mico

sa buhay mo hindi ka
pa ba sasaya?"

"Don't worry Tin,

magkaka 'Mico' ka rin
someday."

"How I wish. Sige na

ate. Goodnight na,
iinom pa akong
tubig."

Habang paakyat sa
kwarto ay
naramdaman kong
nagvibrate ang
cellphone ko.

I love you. Please

always think about
me. Only me.

I love you too. Opo,

ikaw palagi :*

With that, nakatulog

akong nakangiti.

"Ate! Ate! Si Ate

Cassandra
tumawag!"

"Hmmm. Mamaya na,

inaantok pa ako."

"Ate! Tungkol kay

kuya Mico! May
masamang nangyari!"

Bumilis ang tibok ng

puso ko. Namanhid
bigla ang katawan ko.
Kinabahan ako sa
binitawang salita ni
Christine.

"Bakit?! Anong
nangyari?!"

"Basta ate. Tawagan

mo nalang si ate
Cassandra!" As fast
as lightning I picked
up my phone and

dialed Cassandra's
number.

"Kane buti tumawag

ka na. Kanina pa
kami natataranta dito.
Aware ka naman na
papuntang Singapore

si Mico kanina diba?

Nareport na
bumagsak ang
eroplanong
sinasakyan niya. Ang
balita, kahit isa
walang survivor."
Narinig ko ang iyak ni
Cassandra sa
kabilang linya.

Nabitawan ko ang
cellphone ko. Gusto
kong magmura at
sumigaw pero tuluyan
na akong natulala at
hindi makagalaw.

Sunod sunod na ang

pagtulo ng luha ko.

Bakit? Bakit
kailangan pang
mangyari ito? I found
myself crying so hard.
So bad. Nagwawala

na ako. Hinila ko na
ang sapin sa kama ko
at pinaghahagis ang
mga ito. Hinila ko ang
isang unan at niyakap
tsaka tumuloy sa
paghagulgol.

Hindi ko kaya ang

sakit. Sana panaginip
lang ang lahat. Sana
magising na ako.
Sana joke lang ito.
Sana. Sana. Sana.

Pero p!@#$
%^&*( alam kong
totoo ito.

"Ate." Napansin kong

naiiyak na rin si
Christine habang
pinagmamasdan ako.

Lumapit siya sa akin

at niyakap ako.
Kumakawala ako sa
yakap niya sobra
talaga akong
nasasaktan.

"Shhh ate. Ayaw ni

kuya Mico na
nagkakaganito ka."

"Dapat nagpaka
immature nalang ako
at hindi siya
pinayagang umalis. O

di kaya sana sumama

nalang ako. Ang daya
naman eh." T@$
%^&* kasi. Akala ko
ba walang iwanan.
Akala ko ba he'll
share his life with
me?

Akala ko ba lagi niya

akong aantayin. Bakit
siya nang-iwan? Bakit
ngayong ayos na ang
lahat tsaka niya pa
naisipang mangiwan? Bakit kung
kailan sobrang saya
na namin tsaka pa

siya mawawala?
Bakit kung kailan
okay na ang lahat
tsaka pa niya sisirain
ang lahat ng iyon?

Mico bakit? Bakit?

Ang daming beses

nating nagkahiwalay.
Ang dami nating
sinayang na
pagkakataon, na
panahon. Akala ko ba
pupunan na natin ang

lahat ng iyon? Bakit

hindi ka tutupad?

"Nakakainis siya. Ang

daya daya niya!"
Sigaw ko habang
umiiyak at
nagtatantrums na

parang batang
naagawan ng laruan.

Pero hindi laruan ang

kinuha sa akin,
parang buhay ko na
ang kinuha sa akin.
Hindi. Hindi Mico.

Hindi mo ako
pwedeng iiwan! Isang
buong team pa ang
magiging anak natin.
Magkakapamilya pa
tayo.

Hindi kasi pwede.

Hindi. Hindi pwede.

Ang sakit. Ang sakit

sakit. Mas gugustuhin
ko pang hindi kami
ang magkatatuyan at
mapunta siya sa iba

kesa tuluyan siyang

mawala.

Sobrang sakit na.

Sobra. Sobra. Mico?
Akala ko ba mahal
mo ako? Mahal mo
ako diba? Hindi mo

ako iiwan dapat.

Hindi mo ako
hahayaang mag-isa.

"AHHHH!" bigla
akong napabangon
sa kama. Hingal na
hingal.

"Ate! Anong
nangyari? Kanina ka
pa sumisigaw. Naano
ka? Kanina pa rin kita
ginigising."

"Si Mico?"

"Nasa Singapore na
ata." Agad kong dinial
ang number ni
Cassandra.

"Cass. Si Mico?"

"Ahhh. Nasa
Singapore na. Hindi
ka ba niya tinext o
tinawagan?"

"Sige salamat."

"Ano bang
nangyayari sa iyo
ate?"

"Panaginip lang
pala." Naramdaman
kong pawis na pawis
ako. Isang
masamang panaginip
lang pala. Salamat,
salamat talaga.

Tiningnan ko ang call

logs at messages,
walang text o tawag
manlang si Mico.
Sana manlang
nagtext siya kung
nasaan na siya at

iupdate manlang ako

ng makasigurong
okay lang talaga siya.

Okay Kane wag ka

ngang paranoid.
Panaginip lang yun.
Nang malaman kong

ayos lang naman

pala si Mico ay
nakahinga akong
maluwag. Pagharap
ko kay Christine
nakaformal siya.

"Anong meron bakit

ka naka ganyan?"

"Ahhm ano, may

meeting sa company.
Oo tama! Pinapasabi
ni mommy na
magbihis ka na pala.

May pinadala rin

siyang make up
artists at stylists para
sa'yo"

Meeting lang tapos

may stylists at make
up artists pa. Ang

garbo naman. Hindi

na rin ako nagtanong.
Bahala nalang. Basta
masaya na akong
okay si Mico.

Pagkatapos akong
maayusin ay

nagpahatid na kami
ni Christine kay
manong George.

"Saan ba ang
meeting? Tsaka bakit
ganito kaformal?"

"Basta." Ngingiti
ngiting sabi nito.

Mga kalahating oras

na ang nakalipas
bago huminto ang

sasakyan.
Pakiramdam ko nga
parang may kakaiba.
Parang kinakabahan
ako, ewan ba. Ngunit
ipinagsawalang
bahala ko nalang ang
nararamdaman ko.

Binuksan ko ang
pintuan ng entrance
at napatakip nalang
ako ng bibig ko sa
nakita ko.

Ang daming tao. Si

Mommy at daddy,
ang mom and dad ni
Mico, si Chiara,
highschool friends,
college friends, ang
barkada namin, si
manang Elsie, at ang
iba ay hindi ko kilala.

Napatingin naman
ako sa daraanan
kong carpet. Para
siyang life event.
Sunod sunod ang
mga pangyayari dun.
Bawat hakbang may
mga pangyayari

hanggang sa
makarating ako kung
saan naghihintay si
Mico.

Yung pagkikita
namin, yung tungkol
sa pagtuturo niya sa

akin, yung pagtuturo

ko sa kanya sa
happiness na
paraparaan ko lang,
yung mga dates
namin, yung break
ups, yung ligawan,
halos lahat.

Naramdaman kong
bumagsak na ng
tuluyan ang luha ko.
This time, it's
because of hapiness.
Ang saya saya. Ang
saya. Humagulgol na
ako dun. Wala mang
poise pero sobrang

ligaya ko talaga na
hindi ko na kayang
itago pa.

Nang makarating ako

sa harap ni Mico ay
bigla itong lumuhod.

"We've been through

ups and downs. So
many break ups and
make ups. But I
guess, true love really
find it's way back
right? That's why ang
bagsak natin ay sa

isa't-isa pa rin. I told

you my love is true.
When I love, I love. I
really do. That's why
I'm here in front of
you. Kane, will you
marry me?"