dc(this soft copy should be use it wisely)

blacklily-30 Days of May

30 Days of May
Prologue
And they lived happily ever after.
What s after ever after ?
Is there ever such a thing?
Can happiness really last that long?
Can it last forever?
Or and they lived happily ever after just a statement to end a fairytale?
I am May Ayr Dominguez
And I don t believe in happily ever after .
Author's Note:
I have decided to post this story in Wattpad. It is only posted in my blog but s
adly
it got neglected because I seldom visit my blog now. I am also planning of
overhauling that blog for it to be more readable and pleasant in the eyes kasi
masakit sa mata ang font and also the color. Hopefully, by posting this story he
re I
could give more attention to it. Though at first, i hesitated to post it here be
cause of
the mature content of this story but then, maybe, I will just have to restrict s
ome of
the chapters and privatize it.
If you plan of reading this story and you are not used to blunt words, expletive
s,
and adult scenes I advised you not to read it dahil hindi ko babaguhin ang plot
ng
story na to. I will not edit or rephrase the words to make it more acceptable no
r will
I make some scenes less blunt than I intended it to be.
For now this is PG13 but there will come a time that i will have to make it
Restricted.
- 6 -

This is only 30 Chapters and hope I can end it soon.

- 7 -

1st Day
Matagal na siyang nagpapadedicate kaya idedeicate ko sa kanya ang 1st chapter
nito. Aside from that, napapangiti at napapatawa ako ng comments niya. Thanks fo
r
reading and inspiring me po.
1st Day
I patted my feet nervously on the floor as I wait for the elevator. I am 5 minut
es
early but still this is my first day in my first ever job. At least I should be
30 minutes
early pero dahil nga sa Pilipinas ito at Lunes ngayon, kaya matraffic at siksika
n ang
MRT not to mention na halos ithirty minutes akong pumila para makabili ng MRT
card. Hindi ko naman kasi inakala na ganito kahaba ang pila para lang makabili n
g
card. Nasanay kasi akong nilalakad lang ang school mula sa boarding house ko.
At ayaw kong late ako pag-apak ko sa Department kung saan ako naka assign.
Dumadami na din ang nakapila and luckily nasa harap ako.
Ting!
Nagbukas din sa wakas ang elevator. I breath a sigh of relief at agad na pumasok
sa elevator. Nasa pinakalikod ako at may mga tao sa harapan ko. The elevator was
about to close nung may biglang pumigil kaya bumukas ulit. Medyo nairita ako sa
paimportanteng taong pumasok at medyo naiipit ako kasi umuurong ang ibang tao
para bigyan ng space ang papasok. Na curious naman ako kung bakit ganun ang
reaksiyon ng mga tao kaya napatingin ako and my breathing suddenly stopped when
I saw the face of the person na kakapasok lang sa elevator. My heart constricts
and
automatically nagtago ako sa likuran ng tao sa harap ko.
I was biting the inside of my lower lip at yumuko ako at the same time praying n
a
sana hindi ako makita ng taong kakapasok lang sa elevator. And as I did all thos
e
things memories came flooding back to me.
Memories of my not so better past.
Memories of Cloud Elexier Tan.
4 years ago
Bitiwan mo ako Cloud! Hinablot ko ang braso ko na hawak niya. He is
- 8 -

practically dragging me out of the bar and people are staring at us.
I specifically told you not to go. Sinabi ko sayong hintayin mo ako kasi sasamaha
n
kita at wag kang sumama sa mga classmates mo pero anong ginawa mo? At ano
ngayon ang nangyari? Kung hindi ako dumating God knows kung ano na ang
nangyari sayo Ayr! Ahhhh..Galit na nga siya. Ayr na ang tawag niya sa akin eh.
Eh di salamat sa pagdating sa tamang panahon! For saving my ass back there. At
salamat din at nagkaroon ka ng oras sa wakas para sa akin. Makakahanap ka naman
pala ng oras kung gugustuhin mo! I matched his glare. Kung galit siya, galit din
ako! And I will not back down easily. Hindi alng siya ang may temper.
Sinuklay niya ang buhok niya in frustration.
Babalik na naman ba tayo dyan? Ang problema sayo di ka makaintindi. Pinapairal
mo ang pagiging childish at ang pagiging spoiled brat mo! Nagcoconclude ka ng
hindi mo inaalam ang lahat at hindi ka naniniwala sa kahit anong explanation ko.
Hindi pwedeng ganyan Ayr! Alam mong madami akogn trabaho sa opisina. Oo nga
naman. Ilang beses na ba namin pinagtalunan ang tungkol sa kakulangan niya sa
oras sa akin sa pati sabado at linggo hindi kami nagkikita. Yun ang hindi ko
maintindihan kasi nung bago pa lang kami, he always finds time to see me pero
ngayong mahigit 1 year na ang relasyon namin padalang na padalang ang pagkikita
namin. At naiinis ako sa ganun.
Ang problema sa yo, hindi mo inaalala ang damdamin ko. Girlfriend mo nga ako
pero di ko naman nararamdaman. Mas marami ka pang time sa trabaho mo, sa
office affairs mo, at sa mga babae mo sa opisina kesa sa akin! Sabihin mo lang k
ung
ayaw mo na at nang magkaalaman na! naningkit ang mga mata niya sa sinabi ko
pero wala akong pakialaam. Wala na din akong pakialam sa mga taong nakakasaksi
sa sigawan namin sa parking area ng bar.
Kaya ba sumasama ka na lang kahit na kaninong lalaki? Kaya ba kung makadikit
ka sa kanila para ka ng linta? Sinabi ko nang ayaw kong sumasuma ka sa mga lalak
i
lalo na pag kasama mo si Andrew na yun. Alam mong may gusto sayo yung tao pero
instead of turning him down, you are leading him on. Gusto ko siyang sampalin sa
mga pinagsasabi niya. How dare him accused me of that. Para na din niyang
sinabing nilalandi ko si Andrew!
Anong masama kung sasama ako sa mga kaibigan ko? Andrew is my friend and
it s not as if ako lang mag isa ang kasama nilang babae. Madami kami for your
information!
- 9 -

Walang masama kung sana hindi mo hinahayaan na tsansingan ka nila. Kung

hindi mo hinahayaan na hawak hawakn nila ang legs mo. But what? Magkatabi pa
kayo ni Andrew sa upuan habang inaakbayan ka niya and the other guy is holding
your legs. Nagulat ako sa sinabi niya. Uu nga at magkatabi kami ni Andrew but
hindi siya nakaakbay sa akin. Nakalagay ang braso niya sa armrest ng sofa but hi
s
arms are not touching me. As for the guy na kamo humahawak sa legs ko, wala
akong pakialam kasi bading naman yun at mas babae pa sa akin. Obviously
nagconclude lang siya bigla based sa nakita niya at bigla na lang akong kinaladk
ad
palabas ng bar! The nerve! And I would never correct him.
Sinasabi mo bang ginusto ko yun?
Kung di mo yun ginusto sana nagalit ka na! Pero ano? Nakangiti ka pa! Alam mo
ba ang sinasabi nila? Napakalandi ng gf ko! Doon na nagpanting ang tenga ko.
Nanggaling na mismo sa kanya ang salitang yun. I gritted my teeth.
Ahh ganun! Mas iniintindi mo pa ang sasabihin ng iba. Afterall, it all boils down
to that. Ganun din ba ang tingin mo sa akin?
nagtatanong eh totoo naman yun. Kung ayaw mo
na lang tayo at maghanap ka ng matinong gf.
sinabi ko yun. Nainsulto ako sa mga sinasabi

Ohhh..nevermind. Bakit pa ba ako

ng malanding gf eh di maghiwalay
Hindi ko alam pero naiiyak ako nung
niya. Nadisappoint ako na pati pala

siya mababa ang tingin sa akin. At inaamin ko, nasasaktan ako.

Pero mas nasaktan ako sa sumunod niyang sinabi..
Mas mabuti pa nga! I am so tired of having a childish and immature girlfriend.
Saglit akong di makapagsalita. Na shock ang buong sistema ko na ganun lang
kabilis niyang tinanggap yun. Pati ang luha ko umurong. I blink plenty of times
para
hindi tumulo ang luha ko at pinilit kong I control ang emosyon ko.
Ikaw lang ba!? Ako I am tired of having an asshole of a boyfriend.
Napakainsensitive mo pa! I don t need a boyfriend like you!
I hissed at him.
Childish? Immature? What the fuck! After more than a year yun ang maririnig ko s
a
kanya? Fuck You Cloud Elexier Tan. Fuck you!
Asshole?
Oo! Ganun ka! Di mo alam? Pinagtitiisan na lang kita. Kung ayaw mo sa akin mas
ayaw ko na din sayo. Akala mo naman kung sino kang pogi! Tse! Wag ka nang
magpapakita sa akin kahit kailan! Baka masuka lang ako pag nakita ang
pagmumukha mo. Gurang!
- 10 -

Tapos tumalikod na ako at tumakbo pero nahirapan ako dahil mataas ang heels
ko.
Paksyet.
Kaya iniwan ko na lang ang sapatos ko para makatakbo ako ng mabilis. Baka kasi
pag naabutan niya ako makita niya na hindi na tumitigil ang luha ko sa pagtulo.
Ayaw ko ng ganun. Ayaw kong makita niya akong ganito kahina.
Agad akong pumara ng taxi at nung nakasakay na ako nakita ko siyang pinulot
ang sapatos ko.
Cinderella eh?
I snorted.
Because I know that I am not Cinderella and tonight is the end of my fairytale a
nd
my happy ending.
-end of flashback
Ting!
Nagulat ako nung magbukas ang elevator sa 8th floor tapos may bumaba. Nasa
20th Floor ang Department namin and I pray na sana mauna siyang bumaba para
hindi niya ako makita.
Pero dahil malas ako ngayong araw umabot sa 20th Floor na na hindi pa siya
bumababa and worst mag isa lang akong lalabas. At dahil nasa pinakadulo ako,
kailangan kong mag excuse sa mga nasa unahan ko.
Excuse me. Mahina kong sabi pero narinig naman nila kaya tumagilid sila pero
yung sa harap kailangang lumabas kasi nga masikip. Kasama siya sa mga lumabas
para bigyan ako ng daan. Nakayuko akong lumabas and from my peripheral vision, I
saw him na kinakalikot ang cellphone niya.
Please don t look up.
Please don t look up.
Tiningnan ko siya to make sure na hindi siya nakatingin sa akin.
- 11 -

And the odds were not on my favor dahil nung nakalabas na ako at papasok na
siya ng elevator nagdikit ang mga braso namin at para akong kinuryente causing
him to look up at tingnan ako.
Napigil ko ang hininga ko when our eyes met.
Fuck!
Napamura ako when I saw recognition in his face.
Dali dali akong tumalikod at halos lumipad na ako para alng makalayo sa elevator
.
I can still feel his eyes boring on my back habang papasara ang elevator.
Paksyet!
Sana nagkamali lang ako.
Sana hindi niay ako nakilala.
And mas better kung hindi talaga si Cloud yun.
Pero May, sino ang niloloko mo?
- 12 -

2nd Day
2nd Day
Kinabukasan, ang aga kung gumising kaya maaga akong dumating sa office at
laking pasasalamat ko na walang masyadong pila sa elevator. Akalain mo yun, 45
minutes early ako! Nung dumating ang isang elevator sa ground floor sumakay ako
kaagad at napahinga na din ako ng malalim.
Pasara na ang elevator nung biglang nagbukas ulit ito and just like yesterday,
pumasok siya. Yes! Siya. Si Cloud Elexier Tan. This time nagkatinginan kami and
there s a hint of a smile on his lips.
Hindi ba niya ako nakikilala? Sana naman! Nagbago na ba ang mukha ko? Parang
hindi naman. Wala naman akong pinaretoke.
Ano ba! Lalabas na lang kaya ako? Pero kakahiya naman. Masyadong obvious.
Huminga ako ng malalim.
Potang Ina lang! Ba t palaging magkasabay kami sa elevator?
Sinasadya niya ba to?
Sinusundan niya ba ako?
Katulad nung dati? Nung nagkakilala kami?
I bit my lips.
5 years ago
Sinusundan mo ba ako? Tumigil ako sa paglalakad at nilingon ang lalaking
bwisit na sumusunod sa akin. Bwisit talaga! Buti sana kung discreet and pang iis
talk
sa akin pero lantaran eh! Yung tipong pag dumadaan ako sa Architecture building,
malayo ka pa lang titingin na sayo at hindi na inaalis ang tingin. Obvious na ob
vious
na tinitingnan ka. It gives me the creeps. At ngayon, hindi pa nakuntento sa
pagtingin, talagang, sinusundan na ako kahit saan ako pumunta! Wala na bang
magawang matino sa buhay ang lalaking ito?
- 13 -

Gusto niya din na maging biktima?

Hi May! I m Cloud Elexier Tan. He offered his hand para makipagkamay sa akin
pero tinignan ko lang ito tapos tinaasan ko siya ng kilay.
Hindi yan ang sagot sa tanong ko. Anyway, ano ang kailangan mo at sinusundan
mo ako? Ganyan ako kaprangka. Walang pakundangan.
I wanted to formally introduce myself to you. Aaminin ko, pogi ang lalaking to.
Mestizo, singkit at matangkad. At sa totoo lang, kilala ko na siya. Sino ang hin
di
makakakilala sa campus crush and this year s only Summa Cum Laude and one of
the Ten Outstanding Students of the Philippines? Sino ang hindi makakakilala eh
nakabalandra ang napakalaki niyang poster sa harap ng school namin.
Really? Sabi ko pa in my most sarcastic tone tapos ngumiti ako at lumapit sa
kanya. Too close for anyone s comfort and I can see his blush starting to crept up
his
handsome face.
Bakit? Gusto mo din akong matikman? Narinig mo na ba ang news that the
campus flirt have just dumped her current fling? Do you want to be the next? Do
you
want to be number 83?
Muntik na akong mapatawa ng malakas nung nakita ko siyang namutla. He is
shocked! I wonder why? Eh kalat na kalat na sa buong campus ang reputasyon ko.
Simula first year second sem hanggang sa ngayon na second year second sem yun
na ang reputasyon ko. Mahigit isang taon na din pala at hindi ako maniniwala na
hindi niya alam.
Everyone knows that I am a slut. In fact, may counter pa nga sila kung ilang lal
aki
na ang dumaan sa buhay ko. And as of last week, 82 na and gusto atang maging
pang 83 ni Mr. TOSP at Summa Cum Laude! Saan nga ba nagsimula at naging
campus slut ako? It all started when I was in first year and there s a guy na nanl
igaw
sa akin na hindi ko alam na may gf na pala. Sinagot ko ang guy only to be
scandalized by the gf and be branded as slut. Then dahil nga nalaman ko na may g
f
na pala yung guy, I broke up with him kahit ayaw niya at sinabi niyang hiwalay n
a
sila nung girl. Pero nakipaghiwalay pa din ako tapos simula nun nagkalat na easy
to
get daw ako and I am no longer a virgin. Tapos dumami na ang mga lalaking
lumalapit sa akin. Some wanted friendship, others wanted more, and most wanted
my body. And all of them are included in that list. Ang list ng mga lalaking nak
atikim
daw sa akin. Hell! But some of my bf s ay yun ang reason kung bakit ako
nakipaghiwalay sa kanila. Because they wanted it and I don t. Nung una, iyak pa ak
o
ng iyak dahil sa naging reputasyon ko but eventually hinayaan ko na lang. And no
w,
- 14 -

I don t really care and I learn to live with it.

And now, here I am talking to the most respectable guy in the campus. What an
irony!
I don t believe any of those. Those are merely rumors. Napatawa ako ng
malakas. Yung tawang pang maldita at pang malandi. Yung tawang nang iinsulto.
Yung tawang nakakatawag pansin. And so, a lot of eyes are already staring at us.
Lalo na at nasa corridor lang kami ng school. This guys must have been lucky na
wala kami ngayon sa cafeteria.
Really? You know what, you are not the only guy who said that! In fact, one of
them got me by that line. Siya ba ang mentor mo? Nakangiti pa din ako pero
naningkit ang mga mata niya. Mukhang galit na siya. Yay! I made Mr. Tan mad. I a
m
so scared! Hahahaha.
I don t really care about your reputation May. Nakita kong seryoso siya ng
sinabi niya yun but I just laughed it off. Who would take me seriously?
Why indeed Mr. Tan?
I wanted to court you. I heard collective gasps from people around me. Kahit
ako na shock sa sinabi niya. Lahat ng lalaki dito sa school na gustong makuha ako
nagsiskip na panliligaw at gusto agad agad na maging bf ko sila but this guy
specifically told me that he wanted to court me. What the heck! Nung nakarecover
na ako sa shock. I snorted and laughed ang laughed my heart out. Alam kong
nainsulto siya, but the heck!
Siya? Manliligaw sa akin?
Sino ang sira ulong maniniwala sa sinabi niya? Ano ba ang trip niya?
Thanks Mr. Tan. You really made my day. I enjoyed our little chit chat, much as I
wanted to prolong your exposure to the student body, but I m afraid I m already late
for my class.
Tapos tumalikod na ako sa kanya.
Napasimangot ako pagkatalikod ko. The nerve of that guy!
Hindi ko alam kung matatawa ako or magagalit.
But it seems Mr. Tan is serious dahil simula ng araw na yun he d become very
persistent in pursuing me. Rumors spread out and most of the students took pity
on
- 15 -

him because he will be my next victim but he ended the list and he threatened
anyone na magpapaskil pa ng list ko. Inaari ko talaga ang list na yun. Hahahaha.
At
dahil nga karesperespeto siya, almost everyone stopped mocking me, and the
rumors also stopped, or maybe they still do but very discreetly because they are
scared that Mr. Tan might hear them.
2 months of courtship and we became a couple.Who wouldn't fall in love with her
knight in shing armor? Madami ang tumaas ang kilay pero wala na kaming
pakialam. I fall for him and those were the happiest days of my life. Those were
my
Cinderella, Rapunzel, and Snow White days. When I thought fairytales do exists a
nd
happily ever after is indeed true. We fought from time to time but it is easily
resolved. Wala na akong mahihiling pa sa buhay ko. My world revolve around him a
t
alam kong mahal na mahal niya ako. At kahit na nakagraduate na siya, sinusundo p
a
din niya ako sa school kahit nung nagwowork na siya, he always finds time to be
with me. Tumagal kami ng isang taon and by that time, like any other girls, I be
lieve
that we re meant to be and like any other girls, nagkamali ako. Because everything
changed nung lumipat siya ng work. Doon na dumalang ang communication namin
at ang pagkikita namin. Doon na ako nagsimulang magselos at maging insecure.
Doon na siya nagsimulang magselos sa mga lalaking lumalapit sa akin. And our ide
al
relationship cramble. We fall apart
Ting!
Natigil ang pagmumuni muni ko nung magbukas ang elevator . nasa 20th floor na
ako. I blink to clear my mind at nagmadali akong lumabas ng elevator.
Nakahinga ako ng maluwag nung makalabas na ako without any word from him.
But then my relief was short lived dahil bago magsara ang elevator, narinig ko
siyang nagsalita
Nice seeing you again May Ayr Dominguez.
Tumigil ang paghinga ko.
Tumigil ang hakbang ko at pinilit ang sarili ko na hindi lumingon.
Nakikilala pa niya ako.
- 16 -

3rd Day
3rd day
Hindi ako lumingon nung tinawag niya ako. Dirediretso lang ako papunta sa
Department namin at nagbingibingihan. Kasama na din ang pagkukunyaring hindi
ako ang tinawag niya. Nagpapasalamat na lang ako at hindi kami iisa ng
Department.
Ma am May tawag ka sa taas. Sabi sa akin isa sa mga Section Managers. Pag
sinabing sa taas, ibig sabihin sa office of the President na nasa 25th floor. Bu
ong
floor occupied ng office niya kasama na din ang board room, office of the Board
of
Directors at ang dalawang conference room .
First time kong makakaharap ang President at medyo kinakabahan ako. Ang alam
ko lang mabait naman daw siya . Ang nag interview lang kasi sa akin ay ang VP- f
or
Finance na siyang pinakaboss ko. Inayos ko muna ang sarili ko bago ako umakyat.
I
inhaled and exhaled para kumalma ako.
Pagkadating ko sa 25th floor, ngumiti agad sa akin ang receptionist.
Hi Shane, pinapatawag daw ako ni Miss Elly? Ngumiti ako kahit na kinakabahan
ako.
Oo. Pero hindi si Miss Elly ang nagpatawag sayo. Nakaleave kasi siya kaya si Sir
muna ang nag assume ng post niya. Sige pasok ka na. Binuksan niya ang pinto sa
pinakaoffice ng President. Huminga muna ulit ako ng malalim bago pumasok.
Sir, Miss Dominguez is here. Tawag ni Shane sa tao na nasa likod ng desk at
nakaupo sa swivel chair na nakatalikod sa amin at naharap sa glass wall.
Hindi nagsalita ang nasa likod ng desk. Pero si Shane, nag excuse sa akin at
lumabas na ng pinto at isinara ang pinto.
Good morning sir.
Good Morning Ms. Dominguez. Tapos umikot ang swivel chair at parang tinuka
ako ng ahas nung nakita ko kung sino ang nasa likod ng President s desk. No other
than Mr. Cloud Elexier Tan. Nakatingin lang ako sa kanya. Siya, nakatingin haban
g
nakasmirk sa akin. Oo nakasmirk, hindi nakangiti.
- 17 -

I composed and reminded myself to be professional. Kung ano man ang

nararamdaman ko sa mga oras na ito dapat kong ipasantabi.
You called for me Si-Sir? Hindi ko pa din mapigilang mag stammer despite sa
pagpipilit kong kumalma.
I ll go straight to the point Ms. Dominguez, I don t know how my sister hire the
employees here, but I don t agree that a newly graduate should be given the post o
f
a Section Manager. Walang ka-emo-emosyong sabi niya. Nagulat ako.
Kinukwestiyon niya ang kakayahan kong humawak sa posisyong meron ako ngayon?
Did he even look up my credentials?
I don t know what you did to obtain that position but as the CEO of this company,
it is my job to make sure that we only hire competent people. Sinasabi ba niyang
incompetent ako? Is he underestimating my capability to handle such position? Ho
w
dare him! Huminga ako ng malalim at nagbilang ng hanggang sampu para kalmahin
ang sarili ko. May, isipin mo na lang boss mo siya at siya ang nagpapasahod sayo
kaya huminahon ka. Bumuntonghininga ulit ako.
Sir, if you have issues on my competence or lack thereof, I believe you have to
discuss it with Ma am Elly since she s the one who hired me. I said calmly kahit sa
kaibuturan ng pagkatao ko gustong gusto ko na siyang hampasin ng marble
nameplate na nasa harapan niya. Arrogant bastard.
He looked at me thoroughly as if examining every bit of me. Kung dati pag
tinitingnan niya ako ng ganyan todo blush na ako, ngayon I am seething with rage
.
Rage nga ba?
Are you questioning my judgement Miss Dominguez? He asked quizically.
No Sir. Of course not. Who am I to question your judgement? I am merely an
employee of this company, you are the CEO and I am well aware that you have
MORE and PLENTY of experience to back up your judgement." I said in a sarcastic
tone pero nanginginig na ang tuhod ko. Hindi ko alam kung saan ako pupulutin
pagkatapos ng pag uusap naming ito.
Are you being sarcastic Miss Dominguez? Of course he knew when I am being
sarcastic. He knows my patronizing tone dahil isa yun sa mga bagay na pinupuna
niya sa akin dati. What s his exact words before? You are so sarcastic to the point
of
irritation.
No SIR, I wouldn t dare be sarcastic in front of you. Kulang na lang mag smirk
- 18 -

ako. Hindi na talaga ako natuto. Have I forgotten how smart this person is? How
deadly his tongue? Literally and figuratively. Parang nag init ang pisngi ko sa
naalala ko which I abruptly erased in my minbd. Ano ka ba May? You re in the
middle of a war yet, kung ano ano ang iniisip mo.
He looked at me again at sinalubong ko ang tingin niya. Nagsukatan lang kami ng
tingin.
Still as tactless as before May Ayr Dominguez. I raised my eyebrow by his
comment. Tama ba ang naiisip kong naaalala niya nakaraan namin?
Still as judgemental as before Cloud Elexier Tan. It his time now to raised
eyebrows. Sino ba naman kasing sira ulong empleyado na makipagsagutan sa CEO
ng company? Talaga May, gusto mo talaga atang masisante.
Do you know that I have the power to fire you anytime? Sabi pa niya at hindi
nakaligtas sa akin ang threat sa boses niya but now is not the time to back down
and
be threatened.
I am well aware of that fact SIR, and I cannot do anything if you have decided to
fire me but on the other hand for sure you have also heard of the term illegal
termination. Ang kapal ng mukha mo May. Sigaw ng isang bahagi ng utak ko. Tama
ba namang i-threaten ang CEO? You are really out of your mind May Ayr
Dominguez. Naningkit lalo ang singkit niyang mga mata. Sigurado ako na sa buong
panahon niyang pamamalakad sa negosyo na to ngayon lang siya nakarinig ng
threat ng harap harapan mula sa isang empleyado.
You always leave a lasting impression Miss Dominguez. He said while tapping
the pen on his table. Tapos nag isip siya ng ilang saglit.
Very well then I will not fire you but still I wanted to prove your competence.
From now on, you will directly report to me.
Napanganga ako sa narinig ko. Fuck!
Ano ang pumasok sa kukote niya? Ano ang pinaplano niya? Nasisiraan na ba siya ng
ulo? Pupwede ba yun? Ang isang Section Manager magrereport directly sa CEO?
Hindi ba illegal yun?
Hindi agad ako nakapagsalita pero gustong gusto ko ng magmura. What kind of
game are you playing Cloud Elexier Tan?
Do you have any complaints Miss Dominguez? There is a hint laughter in his
voice and he is now smirking. The nerve of this old bastard. I wanted to hurl
profanities at his face right now but I cannot do it dahil ayaw ko naman na yun
ang
- 19 -

gawin niyang rason para patalsikin ako. Pero tangna lang! Tangna lang talaga.
Kung sino pa iniiwasan mo, siya pa tong pinagduduldulan sayo.
Hindi pa din ako nagsalita.
If you don t have any complaints, then you can leave now. Tapos tumalikod na
siya sa akin. Bastos! Walang modo. Nangangati ang kamay kong kuinin ang letter
opener at isaksak sa kanya.
At dahil nga obvious naman na dinismiss na ako, wala na akong magawa kundi
ang lumabas sa office niya. Deep inside, I am seething with rage. Nag uunahan an
g
mga mura sa utak ko. I fonly if only Paksyet! Pinigilan ko dina ng sarili kong
ibagsak ang pinto. Baka mabasag ko pa pag binagsak ko, hindi lang ako
masesesante, magkakautang pa ako.
Hindi ko alam kung ano ang itsura ko paglabas ng office niya pero sinalubong ako
ng secretary.
Ang pogi ni Sir noh? Ako nga nagbablush din pagkinakausap niya. Siya na talaga
ang ideal man ko. She said dreamily. Tiningnan ko lang siya ng masama. Oo
nagbablush ako pero hidni sa kilig kundi sa galit. Ideal man?
Hah! Sabi ko na lang at para na din mapakawalan ang kanina ko pang iniipon na
hininga.
- 20 -

4th Day
Dedicated sa'yo at sa lahat ng nagtyaga ng update nito sa blog.
4th Day
Hindi ko alam kung matinong pasok pa ba ng isang empleyado ang ginagawa ko.
Dapat 8AM ang pasok ko pero 7AM pa lang andito na ako sa building ng opisina
namin. At siguro nga hindi talaga ako matinong empleyado. Sino ba kasing matinon
g
empleyado ang makipagsagutan sa boss. At hindi lang basta boss. Siya ang
pinakabig boss. And to make it worst he is the son of the owner. Utang na loob,
baakit ba kasi sa dinami dami ng kompanyang pwede kong pag applayan ang
kompanya pa na to ang napili ko?
Pagkapasok na pagkapasok ko sa building huminga ako ng malalim. Alam kong
impossible na as in IMPOSSIBLE na magkita pa kaming dalawa sa elevator. Pag
nagkita man kami, for sure sinasadya na niya yun. Oo ang kapal kong sabihin na
sinasadya na niya yun pero ganun na ganun siya dati nung college kami. Na halos
kahit saan ako tumingin nakikita ko ang pagmumukha niya.
Naglakad na ako papuntang elevator, pero before that tumingin muna ako sa
paligid ko, making sure na wala siya. Paranoid na kung paranoid pero ayaw ko na
siyang makasama sa elevator. Pagdating ko sa elevator tsaka pa lang ako nakahing
a
ng maluwag. Thank God at wala siya.
Pinauna ko ang mga nauna sa akin tsaka ako pumasok sa elevator. Pipindutin ko
na sana ang close button nung may pumigil nito and I saw Cloud enter.
"Shit!" Wala sa sariling nasabi ko. Napatingin ang mga kasamahan ko sa elevator
pero mas intense ang tingin ni Cloud sa akin. Pakiramdam ko nag init na naman an
g
buong mukha ko. I didn't intend to say it loudly. Nagulat lang ako sa pagdating
niya.
Naging CEO na nga't lahat, stalker na stalker pa din ang dating. parang tanga la
ng.
"You're saying Miss Dominguez?" nakataas na kilay na sabi niya. Lalo tuloy
napatingin ang ibang tao sa amin. Parang gago talaga itong si Cloud.
"Nothing Sir. May dumi lang kasi ang sapatos ko." Sabi ko na lang. Alangan
naman na aminin ko na napamura ako kasi sumakay siya ng elevator.
Ang awkward ng situation. nasa likod niya ako at amoy na amoy ko siya.
- 21 -

Naooverwhelm ako lalo na at mukhang hindi siya nagbago ng pabango. Ito pa din
ang pabango niya nung college na sa sobrang kaadikan ko bumili pa talaga ako par
a
maamoy ko siya palagi kahit hindi kami magkasama. Tawa pa siya dati ng tawa nung
nalaman niya yun. Bakit daw ba kasi hindi ko na lang siya ibalot at ibulsa para
maamoy ko siya palagi.
I shake my head to get rid of the memories na lalong nagpahilo sa akin.
Nangangati na din ang kamay kong sabunutan siya dahil sa iritasyon na
nararamdaman ko. Unti unti kumukonte ang mga to sa elevator aksi nagsibabaan na
sa kani-kanilang floor. At habang umuunti kami, lalo namang lumalakas ang kaba
ko.
Laking pasalamat ko naman nung may naiwan pang ibang empleyado pagdating
namin sa 20th floor. Pagkabukas na pagkabukas ng elevator, daig ko pa ang
hurricane sa bilis ko sa paglabas ng elevator. Todo iwas din ako sa kanya. Ayaw
kong magdikit ang mga balat namin. kahit ang balahibo namin, ayaw kong magdikit.
Nakahinga na lang ako ulit ng maayos nung makapasok na ako sa Department
namin mismo. Hay bwisit! Ke aga aga! Stress!
Umupo na ako sa table ko at mga 5 minutes muna bago ko binuksan ang
computer. Ano kaya kung bukas tanghali na ako papasok? makakasabay ko pa din ba
siya sa elevator? Kung makakasabay ko pa din siya aba, kailangan ko na atang
magpagawa ng sarili kong elevator.
"Ma'am May! Ang aga aga mukhang haggard na haggard kayo ah!" Puna sa akin
ng kapapasok na na kasamahan ko. I smiled at her weakly tapos hindi na lang ako
nagcomment.
Nagsimula na din akong magtrabaho. magb-break na nung umaga nung may
iniabot na memo sa akin ang isang kasamahan namin.
Date: May 4, 2013
For: All Associates
From: Cloud Elexier Tan,CEO
Re: Wearing of proper office attire
We work in an office environment that requires interaction with internal and
- 22 -

external customers; therefore you are expected to dress and conduct yourself in
a
manner that does not bring discredit to our organization. Employees are expected
to
dress in a manner that is consistent with the type of work being performed as
outlined in the Administrative Policy.
Your attire should be neat, clean and not in disrepair. Clothing with language o
r
images that are offensive, discriminatory, threatening, or advocates unlawful
activities, and clothing that is sexually provocative or overly revealing is not
appropriate for the work place. Particularly for the ladies wearing very short
skirts. Such clothing unreasonably interferes with employees work performance
and may create an unproductive and unpleasant work environment in violation of
department policies.
It is therefore ordered that starting tomorrow, May 5, 2013 the following attire
s
are prohibited...
Signed
CET
Napatingin ako sa suot kong palda tapos sa memo. Nagpapatama ba ang
walanghiyang to?? At talagang nakabold ang short skirts. Pakiramdam ko umuusok
ang tenga ko.
Namemersonal ba siya? Gustong gusto kong i-crumple ang memo kaso kailangan
pa itong i route sa ibang Departments. Ang kapal ng mukha niya. I was seething
with anger and trying to calm myself nung tumawag ang secretary ng magaaling sa
CEO.
"ma'am May, pinapaakyat po kayo ni Sir Cloud sa office niya. ASAP daw po."
- 23 -

5th Day
Thanks for the cover sis Casper.
5th day
I am officially working under Mr. Cloud Elixier Tan now. Nung pinaakyat niya ako
kahapon, kinausap niya ako with Miss Elly at doon nga niya sinabi na sa kanya na
ako magrereport. Mabuti naman at kahit papaano ay marunong siyang rumespeto sa
iba. Or baka naman ayaw lang niyang mag away sila ng kapatid niya. Ay ewan!
Bahala na nga sila sa buhay nila. Ang importante, nung pumasok ako kaninang
umaga, hindi kami magkasabay sa elevator.
Ma am, pinapatawag po kayo sa taas. Sa office ni Miss Elly. Pag sinasabing
pinapatawag sa taas, kinakabahan agad ako. Pero nakahinga ako ng maluwag kasi si
Miss Elly pala ang nagpatawag sa akin. I smooth my pants pagkapasok ko a opisina
niya. Yes pants. I am wearing slacks now. Siyempre, sino ba naman ako para
suwayin ang memo ng Presidente ng kompanya di ba?
You may take your seat May. Umupo naman ako sa guest chair na kaharap ng
table niya. She set aside the papers that she s reading and looked at me. I must
admit na malaki ang pagkakahawig nila ni Cloud. She s tall, fair-skinned and tsini
ta
din ang mata. Upturned nose na parang nagpapamaldita sa mukha niya kasi mukha
palaging nang iisnab.
I wopn t beat around the bush May, I am just curious and intrigued. Do you
personally know Cloud? Hindi ako agad nakapagsalita. Ano ang sasabihin ko?
Aamin ba ako sa naging relasyon namin dati? Tiningnan ko siya and she is intentl
y
looking at me. I let out a silent sigh and squared my shoulders.
No Ma am, I don t personally know Sir Cloud. Napasandal si Ma am Elly sa chair
niya habang tumitingin pa din sa akin. Hindi ako makatingin ng diretso sa kanya
and
all the while Cloud s voice echoes in my mind. Ang sinabi niya nung tinawagan ko
siya 2 weeks after we have that fight in the bar.
Who are you? I don t know you.
I gritted my teeth at the memory. Because those words altered my future and
cemented what I am now. Tama nga siguro, sa mahigit isang taon na naging kami,
hindi ko nga kilala si Cloud. He didn t even bother to introduce me to his family.
And
- 24 -

that thought made me bitter again.Kaya tama lang yung sinagot ko na hindi ko siy
a
kilala.
I see. I just find it strange for him to personally ask me for you to be under hi
s
supervision. And akala ko ikaw din yung May na kinukwento niya dati. Anyway,
napakacommon naman kasi ng name na May. Yun lang, I just wanted to satisfy my
curiosity. Thanks May. Ngumiti siya sa akin at ngumiti na din ako sa kanya ng pil
it
tapos umalis na sa opisina niya. Parang wala ako sa sarili ko habang naglalakad.
Nasa hallway na ako papuntang elevator nung makita ko siyang naglalakad.
Patay! Magkakasalubong pa kami. Hindi ko alam kung babalik ba ako o didiretso bu
t
I decided na salubungin na lang siya. Eh ano ngayon kung makakasalubong ko siya?
Wag ka lang papaapekto May. Kahit na nageexude ang buong pagkatao niya ng
charm, kahit na napakaintimidating ng ating niya, wag ka pa din papaapekto. Just
remember that he was the guy who crushed your heart into pieces.
Habang papalapit kami sa isa t isa ramdam na ramdam ko din ang pagbilis ng
tibok ng puso ko, ang pag hitch ng breathing ko at ang pagwawala ng insides ko.
Damn! Bakit ba kasi ganito ang reaksiyon ko sa presensiya niya? Why can t I face
him normally like other people.
And one more thing, babatiin ko ba siya? Double Damn. Mas gugustuhin ko pang
lumindol at kainin ako ng buong building kesa sa maharap sa sitwasyon ko ngayon.
This is sheer torture and this is one experience na hindi ko nanaising balikin.
Good Morning Sir. Mahinang-mahina kong sabi nung mga 2 meters apart na
lang kami. Nenenerbiyos ka nga May kasi na estimate mo pa ang distance eh.
Bumati ako sa kanya pero hindi ako tumingin sa kanya. Hindi siya sumagot, instea
d
nilagpasan lang niya ako. Or so I thought. Dahil bigla na lang niyang hinatak an
g
braso ko kaya napatigil ako sa paglakad.
What are you doing here? He said in an irritated voice. Napatingin ako bigla sa
kanya. What did I do now? Bakit nakakunot na naman ang noo niya?
Ma am Elly called for me. Mahina ko pa ding sabi at pilit na inaalis ang
pagkakahawak niya sa braso ko. Pero habang inaalis ko ang hawak niya allo itong
humihigpit.
Why? Mas lalong nangunot ang noo niya. Ano ba ang problema niya?
She asked me if kilala kita personally. Be clam May. JUST.BE.CALM.
- 25 -

And what did you say?

I said no. Hindi kita kilala. He should be happy. At siguro yun din naman ang
hinihintay niyang isagot ko. His eyes narrowed in anger at hindi ko yun
maintindihan. He should be glad. He was about to say something when my phone
rang. Lihim akong nag thank you sa tumawag.
Excuse me Sir. Binawi ko ulit ang kamay ko and this time, binitiwan na niya. I
fished for my phone in my pocket and answered the call.
Hey Andrew. Remember the Andrew before? Yes, siya yung pinagselosan ni
Cloud before.
Hey May, Are you coming later? Ang ibig niyang sabihin ay kung pupunta ako sa
bar na pagmamay ari niya. From my peripheral vision I saw how Cloud clinched his
jaw. Anong kinagagalit niya?
Sure. Tapos naglakad na ako papuntang elevator at palayo kay Cloud.
Pagkasakay ko ng elevator, doon pa lang ako nakahinga ng maluwag.
Laking pasalamat ko nung natapos ang araw at hindi ako pinapatawag ni Cloud.
By 6PM, nag ayos na ako ng gamit at lalabas na sana ng Department namin nung
tinawag ako ng kasamahan ko.
Ma am May, akyat ka daw sa office ni Sir Cloud. Nagpanting ang tenga ko. At
talaga naman nananadya ang bwisit na yun.
Sige, dadaan na lang ako dun. Thanks. Tapos lumabas na ako ng Department.
Sumakay ako ng elevator pero hindi ako patungo sa floor kung nasaan ang office n
i
Cloud. I pressed Ground floor. Bahala siya sa buhay niya. Pagdating ng elevator
sa
ground floor, nagmamadali akong lumabas at agad pumara ng taxi papunta sa bar ni
Andrew. Papatayin muna ako ni Cloud bago niya ako mapapabalik sa opisina.
Hi May! The usual? Tumango lang ako at dumiretso na sa maliit na office ni
Andrew. He served me food tapos iniwan na ako.You might think that there s
something between us pero wala. Friends lang talaga kami. Although aaminin ko na
after Cloud and I broke up, Andrew started hitting on me pero wala talaga akong
nararamdaman sa kanya maliban sa friendship.
After kong kumain lumabas na ako ng room at umupo doon sa bar counter.
Binigyan na din ako ni Andrew ng inumin.
- 26 -

Mukhang busy ka sa office? I just snorted at him and rolled my eyes na

nagpatawa sa kanya.
Hey what s wrong? Mukhang ready ka ng magresign eh kakahire mo lang di ba?
He chuckled at tumingin sa akin.
Yeah! Kung may choice lang ako, nagresign na ako. Uminom ako ng juice.
Why? Something s wrong with the boss? I rolled my eyes again. Ang galing
talaga manghula nito.
Everything is wrong with the boss. His name si Cloud Elexier Tan. CEO, Son of
the Owner. Napatingin bigla si Andrew sa akin. Amusement in his eyes nd
recognition.
Seriously?
Mukha ba akong nagbibiro? Inirapan ko nga.
That must be destiny! he suddenly blurted out. Nanayo bigla ang balahibo ko sa
sinabi niya. Destiny? Oh C mon. Give me a break.
Shut up Andrew. You are not helping. Naubos ko na ang juice ko kaya nirefill
niya ulit ito.
Baka talagang binibigyan kayong dalawa ng second chance. At siguro chance na
din para mabuo ang
I raised my glass to stop him from talking. Ayaw kong
marinig.
Pwede ba Andrew! I don t wanna hear anything about it. I can t even stand a few
minutes with that asshole in the same room. I don t want anything to do with that
fucking son of a bitch! I blurted out na nagpalingon sa ibang tao na malapit sa a
min
ni Andrew. I don t care kung marinig man nilang lahat ang sinasabi ko. This is a
democratic country and I am free to say whatever I want to say.
That s three cusses directed at me in merely 20 seconds May Ayr Dominguez.
Nabilaukan ako ng juice. And I didn t have to look kung sino ang nagsalita.
What the fuck is he doing here?
- 27 -

6th Day
Thanks for the nice cover. However, I cannot post the link here kasi di daw
nagsastart sa http
6th day
Past 12midnight na ako umalis sa bar ni Andrew. Hinintay ko munang umalis ang
mga kasama ni Cloud. Yes, hindi siya nag iisa. Nung lumingon ako pagkarinig ko n
g
sinabi niya, nakalakad na siya kasama ng iba niyang kasama. Kung hindi ba naman
bastos di ba?
Anyway, mga halos isang oras na sila nakaalis. Hindi ako agad lumabas kasi kilal
a
ko naman si Cloud. Being the stalker that he is baka naghihintay pa siya sa laba
s
kaya nagpalipas muna ako ng isang oras. Hindi naman siya siguro maghihintay ng
isang oras sa labas ng bar di ba? Unless kung ganun siya ka pathetic at
pinangangatawanan talaga niya ang pagiging stalker niya.
Naghihintay na ako sa may labas ng bar para makahanp ng taxi pero punuan lahat
kasi nga naman, Friday night ngayon. Gimikan dito sa Makati. Tapos unti unting
umambon. Patay ako nito mas mahihirapan akong sumakay. Tumingin tingin ako sa
paligid para tingnan kung may masisilungan ako pero ilang meters pa ang layo ng
waiting shed. Wala pa naman akong payong.
Get in! Halos mapatalon ako nung lumingon ako. YOU.MUST.BE.KIDDING.ME!
What the fuck is he still doing here? Ilang seconds ko muna siyang tinitigan to
make
sure na hindia ko pinaglalaruan ng paningin ko.
No thanks. I ll be hailing a taxi. Tapos pinara ang padaan na taxi pero sa
kamalasan may sakay na ito. Unti unti na ding lumalakas ang kanina ambon lang.
Magkakasakit ako nito eh. Bakit kasi di nagdadala ng payong May?
I said get in Ayr! Medyo tumaas na din ang boses niya. Galit na siya niyan? I
pretended not hear him. Hah! Kung dati you can order me around, hindi na ngayon
Cloud.
Do I have to carry you para lang sumakay ka sa kotse? Nababasa ka na kaya wag
mo ng pairalin ang tigas ng ulo mo! Tumaas na talaga ang boses niya at alam kong
galit na siya. Nung hindi ko padin siya pinansin, lumabas na siya ng kotse siya
at
nagmamadaling pumunta sa akin. Pero bago siya makalapit, nagmamadali akong
- 28 -

binuksan ang passenger seat ng kotse niya at agad na sumakay.

Potek! I know that he is serious. Talagang bubuhatin niya ako para lang mangyari
ang kagustuhan niya at ayaw kong mangyari yun. Ayaw kong gumawa ng eksena sa
gitna ng daan. Tapos na ako sa stage na yun. No more hysterics in public place.
At
isa pa, kung maaari lang ayaw kong madikit sa kanya.
Sumakay na din siya sa kotse nung nakasakay na ako.
Tigas ng ulo mo! Seatbelt. Sabi ulit niya na sinunod ko naman. Baka pag
nagmatigas pa ako, siya pa ang magsusuot ng seatbelt sa akin. No way!
Saan ka? he asked nung nagbabyahe na kami.
Sa Cubao lang po Kuya. I said ng hindi tumitingin sa kanya. Sa harap lang ako
nakatingin. Halos hindi na nga ako humihinga. The atmosphere inside the car is s
o
charged na nahihirapan akong huminga.
Are you insulting me? Tiningnan niya ako saglit tapos bumalik ulit ang tingin sa
kalsada.
I m not. I m just answering your question. Walang kaamor amor na sabi ko.
Nakatingin pa in ako sa kalsada.
I m not a damn taxi driver Ayr! Ohhhh please stop calling me by that name.
Don t remind me of the times when you used to call me that.
Talaga? You re not? Eh ano ka lang? Stalker? Hindi ko na napigilan ang sarili ko.
Iwas ako ng iwas sa kanya siya naman sunod ng sunod sa akin. Aba wala kaming
patutunguhan kung ganun. Hindi niya sinagot ang tanong ko. Nakaconcentrate lang
siya sa pagdadrive.
Pinatawag kita sa opisina di ba? Bakit hindi ka pumunta. Ayan na May. He is
going to fire you. Right here. Right now.
You called me after office hours. And the labor code says
Nakita kong
naningkit ang singkit niyang mga mata.
I know what is written in the labor code! Aren t you, even just a little bit afraid
of
me? I could fire you anytime, you know. Sinasabi ko na nga ba. Wala naa akong
trabaho bukas. Bakit ba kasi May hindi mo mapigilan yang bibig mo? At bakit ka b
a
iwas ng iwas sa kanya? Napaghahalatang bitter ka eh. Pero kung tatahimik lang ak
o
- 29 -

at hindi ko sasabihin ang mga gusto kong sabihin, hindi na ako si May.
No I am not a bit scared of you. Yes, you are my boss but you cannot do anything
to me. You can fire me yes, but you know the consequence of firing me. Wala ka n
g
pwedeng gawin na makasakit sa akin. Tapos tumingin na ako sa labas ng bintana.
Napapikit ako. Wala na nga ba May?
Hindi na siya nagsalita pagkasabi ko nun. Ang tahimik ng byahe namin pero
habang tumatagal mas bumibigat ang atmosphere na gusto ko na lang tumalon sa
kotse para hidni ako masuffocate.
Maya maya pa, papasok na kami sa kanto kung saan ako nakatira. Hindi na ako
nagtaka kung bakit alam niya. Stalker nga di ba? Kaya hidni na nakakapagtaka.
Tumigil din siya sa harap ng apartment ko.
You re living in that place? parang hindi makapaniwala na sabi niya.
Hindi! Tiningnan niy ulit ako ng masama. Kung hindi ako dito nakatira, bakit
dito mo ako hinatid? Bakit ka nagtatanong kung alam mo naman ang sagot?
Nakakainis ang ganun. Lalabas na sana ako ng kotse when he suddenly grabbed my
wrist at hinila ako palapit sa kanya. And before I knew it, his lips is already
crushing
mine. And my body, my traitorous body immediately responded. As if he owns it, a
s
if he has authority over it.
Your lips is still as soft and as sweet as it was before. He said when he stopped
kissing me to catch his breath and after he said it he resumed kissing me. Para
akong natauhan sa sinabi niya.
Naitulak ko siya ng malakas and I immediately went out of his car. Nagmamadali
akong binuksan ang unit ko. My hand is trembling. Gusto kong iuntog ang sarili k
o.
Why did I allow him to kiss me? Bakit ko din siya hinalikan?
Nababaliw na ba ako? Hindi na ako natuto. I know how lethal are his kisses and
kanina muntik na naman akong madala. Wala ka talagng kadala dala May.
Pagkapasok ko sa apartment agad akong naupo sa sofa na parang nanghihina.
Isinandal ko ang ulo ko sa sandalan ng sofa and covered my ears with my hands. I
wanted to shout! I wanted to stop the memories from flooding back in my mind. Th
e
memory of that night. That night that sealed my fate, my life. That night that s
tarted
with a kiss
- 30 -

A/N: Hindi pa tapos ang Chapter kasi isusulat ko pa ang flashback. part pa din
siya ng 6th day kaso flashback na alng siya.
- 31 -

7th day
Thanks a lot for the support sa mga stories ko.
7th Day
Miss May, punta ka daw muna dito sa taas. Napakunot ang noo ko nung
tinawagan ako ng secretary ni Cloud. Company outing kasi ngayon and lahat ng
empleyado nasa labas at hinihintay na lang na umalis ang sasakyan papuntang
resort. Ano na naman ang kailangan ng ungas na yun? Ano na naman ang trip niya?
Bwisit talaga. Napasimangot na lang ako at hindi yun nakaligtas sa mga kasamahan
ko.
Sheila, aakyat lang ako sa taas, pinapatawag ako ni Sir. Mukhang nagulat pa
sila sa sinabi ko. Siyempre naman kasi lahat ng mga empleyado nagmamadaling
makasakay sa bus kasi paalis na kami pero ito ako at pinatawag ng big boss.
Pagkaakyat ko sa taas, paalis na din si Sheila para siguro makauna sa upuan ng
bus. Nakalimutan ko pa namang sabihin sa mga kasamahan ko na ireserve ako ng
upuan. Haysss. Nakakaasar talaga. Nung makapasok na ako sa office niya, nakatayo
siya sa gitna at muntik na akong mapasinghap when I saw him. He s wearing a
white polo and a cream shorts. Nasanay akong nakikita ko siyang naka 3-piece sui
t
palagi and his casual attire now almost take my breath away. Kelan ko nga siya
nakitang nakasuot ng ganito? 4 years ago? And yet, my reaction is still the same
.
What is wrong with you May?
Let s go. Tapos nauna na sa akin palabas. Nakatayo lang ako malapit sa pinto.
Ano daw? Anong let s go? Para ano at pinapunta niya ako dito? Nung mapansin niya
atang hindi ako gumagalaw sa kinatatayuan ko bumalik siya at hinatak na lang ako
bigla. Nahimasmasan na lang ako nung malapit na kami sa elevator.
Sir! Inalis ko na din ang pagkakahawak niya sa kamay ko tapos kumunot ang
noo niya.
Bakit mo pa ako pinaakyat sa opisina mo tapos aalis ka rin pala?! Hindi ko
talaga mapigilan na pagtaasan siya ng boses. Kung ano ano na naman kasing
kagaguhan ang pinaggagawa niya. Sinayang ko lang ang oras ko sa pag akyat sa
opisina niya.
Hinihintay lang talaga kita. Baliwalang sabi niya.
- 32 -

Ano!? Lalo namang nagsalubong ang kilay ko sa sinabi niya. Anong hinihintay
niya lang ako? Bwisit! Hindi ko maintindihan ang mood swings niya. Akala ko ba
kilala ko na siya? Bakit ngayon nasusurpresa pa din ako sa mga pinaggagawa niya?
Sa akin ka sasabay sa pagpunta sa resort. Casual pa ding sabi niya. What the
fuck! Bakit ako sasabay sa kanya? Anong trip niya?
Bumukas na ang elevator pero tulala pa din ako kaya hinatak na lang niya ako
papasok. Hindi pupwede ito. Nung last time nga na magkasama kami sa kotse niya
halos hindi na ako makahinga, ngayon pa kayang mga aoat na oras ang byahe
namin? Baka talagang matuluyan ako nito.
Ang ang mga gamit ko
kailangan ko siyang takasan. Sigurado namang ayaw
niyang sumama papuntang Department namin kung ayaw niyang matsismis di ba?
At pagkadating ko doon tsaka ako tatakas.
Napakuha ko na. Pagdating natin sa parking andun na ang mga gamit mo. Sabi
pa niyang diretso lang ang tingin. Hindi ako makapaniwala. He really thinks of
everything para wala na akong mailusot pa. Kung dati I found it thoughtful that
he
was able to look for my needs now I found it scary. And I don t understand why he
is
acting like this. Na para bang hindi nangyari yung apat na taon, na parang hindi
kami nagbreak.
Mabuti sana kung maayos yung paghihiwalay namin kasi iisipin kong ginagawa
niya ito for old time sake kasi magkakilala kami dati pero hindi lang ang nangya
ri sa
bar ang dahilan kung bakit hindi na kami nagkabalikan. Masyadong madaming
nangyari. Too many hurtful words had been said that I found it impossible to be
even friends with him or kahit acquiantance man lang. Kaya hindi ko maintindihan
why he is doing this as if everything didn t happen.
Sir..sasama ako sa ibang empleyadong sasakay ng bus. Pero wala siyang
reaksiyon sa sinabi ko na parang hindi niya ako narinig.
The bus already left. Nagsalita siya sa wakas nung makababa na kami. And true
enough, wala ng nagkukumpulang empleyado sa labas at wala ng bus na
naghihintay. I secretly clenched my fist dahil wala na akong magagawa. Parang
bigla akong napagod na makipagtalo at makipagsagutan sa kanya.
Why are doing this Cloud? I ask softly habang nakasandal sa upuan ng kotse
niya at nakapikit. Nasa EDSA na kami at ngayon lang ako nagsalita ulit simula nu
ng
sumakay ako sa kotse niya.
- 33 -

I think you already know the reason why May.

Hindi ako manghuhula. Ayaw kong manghula. Ayaw kong mag assume. Tama na
May., Whatever illusion you ve had before are all illussions na wala ng pag asa pa
ng
maging totoo yun. You ve learned it the hard kaya wala ng rason para paniwalaan
mo pa yun.
I want us to be together again. Napatingin ako bigla sa kanya. Beating around
the bush is really not his style. Hindi pa din siya nagbago. He s always frank and
straightforward. He didn t look at me. Diretso lang ang tingin niya sa kalsada. I
looked at his profile, from his well-shaped brows, his chinky eyes, his prominen
t
nose, and his pinkish lips. Many had envied me before because of him. Many wishe
d
me ill because eof him and during those times I fell like the luckiest girl in t
he world
for having him. Sinabi ko pa dati sa sarili ko na hinding hindi ako magsisisi na
siya
ang minahal ko. But I did more than just regret.
Inalis ko ang tingin ko sa kanya at sumandal ulit sa upuan. A smile smile curved
into my lips, until that smile turned into a grin and into a laughter, an insult
ing
laughter. Until it become a bitter laugh.
You are being funny Cloud. I felt his eyes at me. Hindi ko na kailangang dumilat.
Alam ko kung kelan niya ako tinitingnan.
I am not kidding May. Halos nakikita ko na ang lungkot sa mga mata niya.
I know. That s why you re funny. You really think it s that easy huh? Na isang
salita mo lang, I will come back rushing into your arms? May panunuya na sa boses
ko. Ganun lang ba kadali sa kanya ang lahat?
I didn t expect you to do that May. Hindi maganda ang paghihiwalay natin but
that was all in the past. I wish for us to start anew. My nostrils flared. Start
anew?
Start anew? Pagak akong tumawa. A lump in my throat started to form,
nagsimula na ding mag init ang mga mata ko. He really thinks that we could start
anew? I blink plenty of times para lang mapigil na nagbabadya kong luha.
You really think that we could start anew Cloud? Sa tingin mo ganun kadaling
kalimutan ang lahat? Hindi na ako katulad ng dati Cloud. I am no longer a
lovestruck teenager. I ve learned my lesson the hard way and I don t have any plans
of repeating that mistake again. If you think that it s as easy as it seems, then
you
are more foolish than I thought you are. Binaling ko na ang tingin ko sa bintana
at
hinagilap ang headseat at nagpatugtig sa ipod ko. Start anew? Sino ang sira ulon
g
- 34 -

babalikan ang lahat ng sakit na naramdaman niya dati? Definitely not me. Not eve
r.
- 35 -

8th Day
8th day
Everyone is having fun at the outing. Ako lang ata ang hindi masaya, ako lang an
g
loner , ako lang ang naguguluhan at ako lang ang badtrip. Hindi pa din maalis sa
isip ko ang sinabi ni Cloud. He s proposing na magkabalikan kami. Na parang ganun
lang kadali ang lahat. Na parang ang lahat ng nangyari ay sinulat lang sa buhang
in
na pwedeng mawala pag naabutan ng tubig. Na parang walang nasaktan at
naagrabyado. Na para bang walang may nawalan...
I brushed away the tears before it even fall. Ayaw ko ng umiyak. Tama na yung
ilang taon na pag iyak. Tama na yung pag sisisi. Nalagpasan ko naman di ba?
Nakayanan ko naman? Walang rason para hindi ko makayanan ulit. Kahit na nga ba
parang multong niyang binabalik sa akin ang lahat ng sakit, takot at insecuritie
s,
alam kong kakayanin ko.
May! Bakit ka nagmumukmok dyan? Halika ka, sumali ka dito. Tawag ng isang
ka officemate ko. Nag iinuman sila sa tabing dagat samantalang ako nakaupo sa
isang bato. Tumayo ako at lumapit sa kanila. Nakapalibot sila sa isang bonfire a
t
nagkkwentuhan lang. Walang mga pakialam kahit past 12AM na.
Para sayo May. Iniabot agad sa akin ni Gerald ang isang baso ng kung ano man
ang iniinum nila. I grimaced at the alcohol.
Gerald, hindi na ako umiinom. Kung dati nung college, ang lakas kong makipag
inuman, ngayon hindi na. Nagbabago talaga ang mga tao.
Ito naman. Minsan lang naman mangyari to. Isa lang promise. The others urged
me to drink kahit anong tanggi ko. At dahil nahiya naman ako at ayaw kong
masabihang KJ. Kinuha ko na lang ang baso at ininom ang ibinigay sa akin. At
nasundan pa yun ng isang baso at isa pa. Nung iniabot sa akin ang pangatlong bas
o,
tumanggi na talaga ako at nagpaalam na sa kanila. Inaantok na din naman ako. At
kapag hindi pa ako tumigil, baka hindi na ako makatigil at gugustuhin na lang na
magpakalunod sa alak.
Papasok na sana ako sa cottage kung saan ako nakaassign na room nung my
biglang pumigil sa braso ko. Hindi na ako nagulat kung sino ang gumawa nun kasi
sino pa ba ang may lakas ng loob na gawin yun?
- 36 -

Can you let go of me? Inaantok na ako. Sinabi ko yun ng hindi tumitingin sa
kanya. Pagdating namin kanina sa resort, agad kong binuksan ang pinto ng kotse
niya at lumayo. Pasalamat na nga lang ako at nakatulog ako sa byahe kaya kahit
papaano, hindi ako na stress sa buong apat na oras na byahe. Nung kinuha ko
kanina ang mga gamit ko sa kotse niya, nagpasama pa ako para hindi kami
magkakaroon ng time na makapag usap.
Hindi ka pa rin talaga nagbabago ano? You re still the same. You still love
drinking and hanging out with guys. I slowly faced him. Nangungunot na ang noo
ko then I saw him. His face is grim, his lips is set at ang sama ng tingin niya
sa akin.
Did you come here just to tell me that? Anong bago doon? And besides, ano ba
ang pakialam mo kung makipag inuman man ako sa ibang lalaki? At kahit
makipagsex pa ako sa kanila wala ka pa ring pakialam. Boss lang kita at wala kan
g
pakialam sa pribado kong buhay. Oh my God! I am so tired. Simula ng makita ko
siya ulit wala na akong nakuha kundi stress. It s as if I m walking on a wire every
second of my life. I am trying so hard to ignore him para naman makapagrelax ako
kahit papaano pero lapit naman siya ng lapit. Pakiramdam ko mahuhulog ako
anytime. Pakiramdam ko I will lose all the balance in my life with just a single
flick
of his fingers. And that thought alone is putting me on edge.
I am making it my business Ayr! I flinched at his mention of my name na siya
lang ang gumagamit.
I don t want you hanging out with guys. Any guy in particular. Alam na alam
mong ayaw kong gawin mo yun yet you keep on doing it. I am asking for a second
chance with you, yet you laughed at me. If you want me to apologize for the thin
gs
that happened before, then I m sorry. If I hurt you that much, then I apologize. I
t
may not be enough but what else can I do? Hindi ko na maibabalik ang time na yun
.
And if I could, I would still be mad at you for hanging out with Andrew, I would
still
shout at you for letting them take advantage of you, I would still be selfish fo
r
wanting you for myself alone and I would still be jealous like hell. The only
difference is that I could have looked for you harder. HJis voice is edgy as if o
n the
verge of crying. Napanganga ako sa sinabi niya. Yung kaninang galit na expressio
n
niya now it was replaced by sadness. Na parang hinang hina siya. But what shocke
d
me more is the fact that Cloud Elexier Tan is apologizing to me. He never apolog
ize.
Dati kung nag kakatampuhan kami hindi siya nagsosorry. He would do everything
para maalis ang tampo ko. He would bring me flowers, shower me with gifts, be
sweet to me and even kissed me in public para lang mapatawad ko siya but he woul
d
never say sorry. Dahil alam kong he would never say sorry for the things he did
na
sa tingin niya ay tama.
- 37 -

Hindi ko na din napigilan ang sarili kong mapaluha. Tama siya. If only we can tu
rn
back time. If only
Pero nangyari na ang lahat. Hindi na pwedeng ibalik ang dati at hindi na rin
natin pwedeng ibalik kung ano man tayo noon Cloud. Pinahid ko ang luha sa mga
mata ko.
I don t understand why not. I know you still feel something for me and I feel the
same way. Don t even try to deny it. At tama siya. Hindi ko naman tinatanggi na
may nararamdaman ako sa kanya. Kasi hindi naman ako magkakaganito kung wala.
But I also know na hindi na ito ganun kalalim katulad noon. There s some feeling n
a
mas nangibabaw sa akin. A feeling that I can t ignore.
Because its not as easy as you say it Cloud. And even if I feel something for you
,
hindi na ako pwedeng makipagbalikan sayo. So please wag mo ng ipilit ang sarili
mo sa akin. Hayaan mo na lang ako sa buhay ko kasi parehas lang tayong
masasaktan sa huli.
May
He came nearer. Umatras ako kasi pag hindi ko gagawin yun at kapag
niyakap niya ako, wala na akong magagawa kundi ang sumang ayon sa lahat ng
gusto niya.
Cloud, stop it please We can t be together again. I can no longer feel the
feelings that I had with you once. I lied. Maybe people would think that I'm craz
y
and there's such a thing as a second chance pero alam kong wala ng second chance
.
Second chance would never happen.
I no longer have the capacity to love you back they way I ve loved you before. I
can t even remember how it feels. Before, I fall in love with you, I thought it wa
s the
best feeling that I ve ever felt. But now, when it comes to you, I could no longer
distinguish the best from the worst feelings. But it boils down to one thing. I ll
end
up getting hurt.
Then let me show again how it would feel. Just get back to me. He almost beg
and I almost gave in. I never imagined him begging. He always have his way befor
e
even with me.
Cloud, you don t get it do you? I can t love you unless I forgive myself. And I ve
been doing that for the past 4 years. I am doing quite well, until I saw you aga
in!
And now, bumabalik sa akin ang pagkamuhi ko sa sarili ko. And really, now, I m
starting to believe that I deserve everything that is happening to me.
- 38 -

A/N: Alam kong magulo ang chapter, pasensiya na. Ganyan talaga.
- 39 -

9th Day
A/N: Hindi sana ako ma a- update this week kasi buong linggo akong nasa
Seminar. pero nagkasakit ako ngayon kaya absent ako sa seminar dahil
minamigraine ako. At dahil bored na ako nagsulat na lang ako. Ito ang produkto n
g
migraine ko.
9th day
I kept on running na parang hinahabol ng kung ano. Iyak ako ng iyak habang
tumatakbo. My heart is gripped with fear at hindi ko alam ang gagawin ko. Hindi
ko
alam ang pupuntahan ko. Pagod na pagod na rin ako pero hindi ako pwedeng
tumigil. May gusto akong abutan pero hindi ko alam kung ano. Lalo pang lumakas
ang iyak ko nung nagreplay sa utak ko ang sinabi nina Mommy and Daddy.
You disappoint us May. We never thought that you would allow this to happen to
you. We trusted you. Bakas ang panghihinayang sa boses ni Daddy. Si Mommy
nakatingin lang sa akin na sobrang disappointed ang mukha.
Binigyan mo ng kahihiyan ang pamilya natin May. Sai pa ni Mommy. Lalo lang
tumulo ang mga luha ko. Tinakpan ko ang tenga ko para hindi ko marinig ang boses
nila.
Stop! Stop it! Sigaw ko habang tumatakbo at umiiyak. Ang sikip sikip na ng
dibdib ko. Pakiramdam ko mawawalan na ako ng hininga. Sa kakatakbo ko, nakita
ko ang commotion sa gitna ng daan. It must be instinct pero alam ko agad na may
aksidenteng nangyari sa daan. Lalong lumakas ang kaba ko sa dibdib. Hinawi ko an
g
mga taong nakapaligid sa lugar ng aksidente. May mga pulis, may ambulance.
Nagmamadali ang lahat. The car is a wreckage. Tuping tupi ang harapan nun at
imposibleng makaligtas pa ang nasa front seat.
Then I saw the medics wheeling a stretcher with a bloody woman in it.
Mommy! I whispered nung mapatapat sa akin ang stretcher lalapitan ko sana ito
when Mom sit up straight at tumingin ng diretso sa akin.
You disappointed us May Ayr. Sabi ni Mommy sa malungkot na boses.
Napaatras ako bigla. Pero may nabangga ako sa pag atras ko. Napatingin ako sa
nabangga ko at napasinghap na lang ako when I saw Daddy s bloody face right in
- 40 -

front of me. He didn t say anything pero kitang kita ang paninisi sa mukha niya.
Hindi ko nakayanan nakita ko. Tatakbo sana ako pero hindi ako makatakbo.
Then I saw myself in front of me. My face is bloody. I m still wearing my college
uniform. My face is smeared by tears.
It s all your fault May. It s your fault why they died. You are a shame. You are a
disgrace. Sabi ko sa sarili ko habang umiiyak.
Nooo no
Todo iyak na ako.
And everything will be taken away from you.
Tapos bigla ko na lang nakitang
hawak hawak ng sarili ko ang isang batang lalaki. Mas lumakas ang pag iyak ko.
Wag! Wag please
Humagulgol na ako. Tumalikod ang kamukha ko at ang bata
at dahan dahang naglakad palayo sa akin. I tried reaching out for the child pero
hindi ko na siya maabot. I tried running after them pero hindi ako makaalis sa
kinalalagyan ko. I felt so hopeless. I felt so powerless.
Noooo! Nooooo! Sigaw ako ng sigaw para bumalik sila. Para hindi nila ako iwan
pero patuloy pa din sila sa paglalakad. Napaupo na lang ako habang humahagulgol.
May! May! Napasinghap ako bigla nung may biglang may yumugyog sa akin. I
opened my tear-streaken eyes para makita kong nasaan ako.
Are you having a nightmare? Napatingin ako kay Cloud. Worry is evident on his
face. Tumingin ako sa paligid. Nasa loob ako ng kotse niya. Nakatulog ako sa kot
se
niya. Pauwi na kami ng Maynila at sa kanya ulit ako sumabay kasi wala na naman
akong choice.
Tinakpan ko ang ulo ko ng mga palad ko. That dream was so real. Na parang
kelan lang nangyari. The feeling seems so fresh. The grief, the pain na parang
kahapon lang ang lahat.
Stop the car. Itinigil naman niya agad ang kotse sa gilid ng daan. Agad akong
bumaba sa kotse niya nung itinigil na niya ang sasakyan. At the moment na
nakalabas ako, I immediately bend and throw up everything that I ve eaten. I throw
up everything as if it would ease up every emotions that I have. Na para bang
maaalis ng lahat ng yun ang sakit, ang guilt at ang depression na nararamdaman k
o.
Then I felt him caressing my back. I felt relieved somehow.
- 41 -

Pagod na pagod ako pagkatapos. Inabutan niya ako ng tubig na ininom ko naman
kaagad. Tapos inabutan din niya ako ng tissue.
Are you okay now? Tumango lang ako. Parang naubos ang lakas ko na kahit
pagsasalita hindi ko magawa.
Binuksan niya ang pinto ng kotse at pumasok naman ako. Umikot na din siya para
sumakay sa driver s seat. Hindi siya nagsalita ng mga ilang minute. He is just
looking at me. Pero kitang kita ang pagtataka sa mukha niya. At alam kong he wou
ld
bombard me with questions. Maybe he is just giving me time to composed myself.
What was that all about? Napapikit na lang ako. Ayaw kong tumingin sa kanya
or else he see everything that I am feeling right now. Umiling na lang ako.
Don t make me repeat my question May. This time matigas na ang boses niya na
parang sinasabi that he won t allow me to get away this time.
It was just a bad dream. Yes it was just a bad dream. Is it indeed May? A bad
dream or a nightmare? A nightmare that haunts you and will probably haunt you fo
r
the rest of your God forsaken life. Pero bakit kailangang ngayon pa ito mangyari
?
After so many years na hidni na ito dumadating, bakit ngayon binalikan ako ulit?
Too bad that makes you vomit? What is it all about? Umiling lang ulit ako.
Kailangan ba niyang malaman? Kailangan ba niyang itanong? Kailangan ko bang
uulit ulitin ang nangyari? Hindi ba niya alam kung gaano kasakit para sa akin na
balikan ang lahat ng yun?
Wala. Sinabi ko na lang.
Hindi pwedeng wala lang yun May. Hindi ka iiyak ng ganyan kung wala lang yun.
You wouldn t cry like that even if it was just a dream. Hinarap na niya ako sa kany
a
and forced me to look at him pero iniiwas ko ang tingin ko sa kanya. My tears ar
e
starting again. My God! Kelan mawawala ang sakit? Kelan ako titigilan ng
kunsensiya ko?
Cloud please
I sobbed. Tuluyan ng tumulo ang luha ko. I saw his face soften.
Lumuwag na din ang paagkakahawak niya sa balikat ko.
I wanted to know May. Hindi ako mapakali hangga t hindi ko nalalaman kung
bakit ka nagkakaganyan. I don t want you seeing you like that. Gusto kong malaman
ang lahat ng nangyari sayo sa loob ng apat na taon na yun.
- 42 -

Cloud
Why are you calling your parents in your dream? Why are you living alone?
Where are your parents? Tumingin ako bigla sa kanya. HInayaan ko na lang na
tumulo ang mga luha ko. Pinilit kong magpakatatag. Pinilit kong hindi magstammer
sa sinagot ko sa kanya. I choked on my sob.
They re dead. I am looking at him ut not necessarily at him. Hindi ko siya
kayang tingnan sa mga mata. Pero nakita ko pa din ang shocked sa mukha niya
nung sinabi ko yun.
Dead? When? He tried catching my eyes pero umiiwas ako ng tingin.
Four years ago. Mahinang mahina ang pagkakasabi ko nun. Parang hinihiwa sa
dalawa ang puso ko. Hindi madali. Hindi madaling tanggapin ang lahat. Hindi
madaling harapin ang katotohanan na ako ang dahilan ng pagkamatay ng mga taong
importante sa akin. And now, sa pagbabalik ni Cloud, bumabalik sa akin ang lahat
.
Ang lahat ng pagsisisi, ang lahat ng sakit, ang lahat ng guilt.
Hindi ko ineexpect ang sunod na ginawa niya. Bigla na lang niya akong niyakap ng
mahigpit and kissed my hair.
I m sorry. I m so sorry love.
- 43 -

Part 2 of 9th Day

Part 2 of 9th Day
Flashback 4 years ago.
When I woke up I saw my Dads' angry stare and my Mom is crying. Nasa isang
hopital ako. Ang huling natandaan ko lang ay nasa school ako and suddenly
hinimatay ako. Hindi ko alam kung paano ako nakarating dito sa hospital.
"Mom, Dad...anong nangyari?" Lalong lumakas ang iyak ni Mommy.
"Sino ang ama ng pinagbubuntis mo May?" Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni
Daddy. Buntis ako? Akala ko ang pagkahilo ko every morning ay dahil lang sa wala
akong masyadong tulog dahil sa kakaiyak sa nangyari sa amin ni Cloud.
At sa pagka alala ko sa nangyari, hindi ko napigilan ang mapaiyak. What now?
Anong gagawin ko? Hiwalay na kami and I'm still studying. Paano na ako?
"Si Cloud ba ang ama niyan May Ayr?" galit pa din na sabi ni Daddy. Umiyak lang
ako ng umiyak, ni hindi ko magawang sagutin si Daddy.
"Paano mo nagawa ito? You are still young and..." Naisabunot ni Daddy ang kamay
niya sa buhok niya.
"You disappoint us May. Hindi namin inakalang magagawa mo sa amin ito."
"Ver, tama na!" awat naman ni Mommy kay Daddy.
"Kausapin mo ang anak mo, Lucille. And when your through. Uuwi na tayo." At
umalis si Daddy pero ibinagsak niya ang pinto ng hospiral room.
"Bakit May? Alam mo ang sitwasyon pero bakit?" Umiiyak pa din si Mommy
habang sinasabi niya ang mga yun.
"I'm so sorry Mom." Yun na lang ang kaya kong sabihin. Nag iyakan lang kami ni
Mommy.
Pagdating ni Daddy, lumabas na kami sa hospital. Walang nag uusap sa loob ng
kotse. Pero bigla akong nagpanic nung napansin ko na hindi pauwi sa bahay ang
- 44 -

daan na dinadaanan namin. Kinakabahan ako kasi may idea na ako kung saan
gustong pumunta si Daddy.
"Dad, where are we going?"
"Kailangan panagutan ng lalaking yun ang ginawa niya sayo."
"Dad, umuwi na lang tayo please." Nagmamakaawa na ako kay Daddy. Ayaw kong
makaharap si Cloud. At least hindi ngayon. Ayaw ko ding mapilitan siyang
makipagbalikan sa akin dahil alam niyang buntis ako.
"Nagbreak na po kami Daddy. And I don't know kung papanagutan niya ang bata.
Pero kahit panagutan pa niya, ayaw kong gagawin lang niya yun dahil sa pinilit n
atin
siya. I will face the consequence of my actions kahit ano pa ang kapalit Daddy."
Umiyak lang lalo si Mommy pati ako umiyak na din. Hindi nagsasalita si Daddy.
Then I saw him suddenly gripped his heart tapos namumutla na siya.
"Dad!"
"Ver!"
Everything happens in a blur. Nagpanic na kami ni Mommy. Nabitiwan ni Daddy
ang manibela. Our car swerved to the other lane towards the truck.
Ni hindi ko na narinig ang sigaw ko o ni Mommy.
The next thing I knew, I've lost everything.
A/N:May OST ang story na to. Nasa gilid. Somebody for Someone by the Corrs.
- 45 -

10th Day
10th Day
Tawa ako ng tawa habang kumakain kami sa cafeteria ng office. Kasama ko ang
mga officemates ko na sa hindi maexplain na kadahilanan ay biglang naging close
sa
akin lalo na ang mga lalaki.
Akala ko talaga May snob ka. Minsan ka lang kasi ngumingiti at kadalasan
nakasimangot ka pa. Ngumiti ulit ako.
Bago lang kasi ako kaya medyo nahihiya pa ako. Sabi ko sa kanila at tumango
lang silang lahat.
Pero maiba tayo May. Since close naman na tayo. Matanong ko nga. May
boyfriend ka na ba? Wala kasi kaming nakikitang sumusundo o naghahatid man lang
sayo. Nag init ang mukha ko sa tanong na yun.
Ang bilis mo Carl! Wooo! Nagtawanan ang lahat ng nasa table. Ngumingiti lang
ako. And I felt a little tugging at my heart. It has been a long time since I ve s
miled
at laughed this way. Kung tutuusin nga, wala akong naging close na kaibigan. Ako
ata ang taong walang tinatawag na bestfriend. When my reputation soars during
college, nobody wants to be close to me or even to be associated with me. Si Clo
ud
lang ang nangahas but Cloud is different. I could talk to him but not to the lev
el of
friendship kasi ibang level naman ang relasyon namin.
After Cloud wala na. Si Andrew, I m quite close to him but he s not my bestfriend.
Hindi ko pa din pwedeng sabihin sa kanya ang lahat. Madami siyang alam sa akin
dahil natuklasan niya hindi dahil sinabi ko. Kung tutuusin nga parang ginagamit
ko
lang si Andrew. Pag may problema ako sa kanya ako tumatakbo kasi wala na akong
ibang tatakbuhan.
Nagtaka pa ako nung biglang tumigil sa pagtawa ang mga kasamahan ko.
Napatingin na din ako sa pinagtitinginan nila at muntik na akong mahulog sa
kinauupuan ko when I saw Cloud directly staring at me. Siguro kong nakakamatay
ang tingin kanina pa ako binuburol. Ni hindi ko masalubong ang tingin niya.
Sir
Halos sabay na sabi ng mga kasamahan ko pero hindi niya pinansin ang
mga to. Nakatingin pa din siya sa akin at conscious na concious na ako.
- 46 -

Miss Dominguez, please come to my office, I need to discuss something with

you. Tapos tumalikod na lang siya at iniwan kaming lahat. Mga ilang segundo din
bago nahimasmasan ang lahat.
Grabe! Ngayon ko lang siya nakitang bumaba ng cafeteria. Sabi nung isa kong
ka officemate.
Mukhang bad mood ata. Tapos tumingin sila sa akin na para naaawa na ako ang
pagbuntunan ng galit ng CEO. Ininom ko lang ang tubig tsaka ako tumayo para
sundan ang CEO. Kahit ayaw ko siyang sundan, wala akong magagawa kasi
magtataka ang mga kaofficemate ko kung bakit hindi ko sinusunod ang utos ng big
boss.
Pagdating ko sa floor nila, tiningnan ako ng secretary na parang nakahinga ng
malalim. Ma am pasok na po kayo. Good luck. Sabi pa niya sa akin. Bakit ba
parang takot na takot sila pag nagagalit si Cloud? Ganun ba siya ka scary pag sa
office?
Nung pumasok ako sa office I saw him standing in the middle of it. Tiningnan niy
a
ako nung pumasok ako. I stayed near the door. I don t know pero medyo natakot ako
sa klase ng tingin niya sa akin. Nagkatingin lang kami and then he walked toward
s
me at nilagpasan ako tapos inilock niya ang pinto. Lalo akong kinabahan.
Talaga bang sinusubukan mo ako May? I can sense his anger through his voice
at parang nautal ako. Hindi ko rin alam kong ano ang sinasabi niya. I just looke
d at
him confused. He must have seen that kaya huminga siya ng malalim.
Why do you have to be close to them? Bakit kailangan mong makipagtawanan sa
kanila? Don t you see the effect you have on them? Why do you always have to test
me? He said in a desperate tone. Ano ang sinasabi niya? Hindi ko maintindihan
kong bakit galit siya sa akin.
I don t understand Cloud. Sino ang sinasabi niyang nakipagclose ako. Yung mga
ka-officemate ko? Nagagalit siya dahil nakipagkwentuhan ako sa kanila?
God damn it May! Don t tell me that you don t know that I m jealous. Alam mo
dati pa na ito ang rason kung bakit tayo nag aaway. Dati pa, alam mo na yun but
you
keep on doing it. As if you re testing how far can I endure it! Tumaas na ang bose
s
niya. Galit talaga siya. The same anger that I saw on that night outside the bar
. A
part of me was gald that I could still arouse such emotions from him but a part
of me
is also sad because of the same reason.
- 47 -

You don t own me Cloud. Wala kang karapatang magselos o magalit sa

mang gawin ko at kung kahit sino pa ang kasama ko. Hidni ko na din
sarili kong sumigaw.
Alam ko! Alam kong wala na akong karapatan pero hindi ko mapigilan
kong magselos. Because you could joke at them. You could laugh with

kahit ano
napigilan ang
ang sarili
them but you

can t even smile at me. Because I wanted you to be able to smile with me, laugh wi
th
me and call me selfish but I want to be the only guy who could make you happy.
Natigagal ako sa sinabi niya.
Even before that s what I want and it didn t change even a bit. Yes, I still love
you. So much that I can t control it. But you have to tell May, dahil mababaliw ak
o
sa kakaisip. Tell me, do you still have feelings for me? Even just a little bit.
Kahit
katiting? Hindi ako makapagsalita. I was dumbfounded and my heart is racing dahil
sa sinabi niya. Nagcecelebrate ang puso ko. Nanayo ang lalamunan ko.
Everything in me is shouting na sibihin ko din sa kanya ang nararamdaman ko. Na
mahal ko pa din siya hanggang ngayon. Everything in me is shouting that except f
or
my brain. It remains cynical. Raising it s eyebrows saying, what can I get if I
confess? Would I get my happy ever after? Or would I end up in misery again? Can
I
guarantee it?
May
Hinawakan niya ang magkabilang balikat ko.
None. Mahinang sabi ko. Sabay tulo ng mga luha ko. My heart is already
grieving and bleeding once again.
- 48 -

11th Day
11th Day
Bigla niyang nabitiwan ang balikat ko na para bang sinuntok ko siya. Hindi ako
makatingin sa mga mata niya. He s trying to catch my eyes pero pilit kong iniiwas
ang mata ko dahil mababasa niya ang kung ano mang emosyon na meron ako.
You re lying. Umiling lang ako kasi hindi ko kayang magsalita. At baka iba ang
masabi ko. Baka hindi ko kayang ipagkanulo ang sarili ko.
Anong gusto mong gawin ko para aminin mo sa akin ang totoong nararamdaman
mo? Do you want me to court you again? I will do it. Kung gusto mong pakasalan
kita ngayon gagawin ko. Just tell me what you want. Desperado na ang boses niya.
Cloud, tigilan mo na to. Kung ano ako dati, ganito pa din ako ngayon. I m still a
party animal. I still love to flirt, I still love to drink and I m whoring around.
You
don t like that kind of girl. Hindi I am not a perfect girl for you kaya tigilan mo
na
ako. Ano ba ang pwede kong sabihin para tigilan na niya ako? I don t want to get
involve with him again. There are just too many complications and having him wou
ld
complicate things further.
I don t give a goddamn care who you are. If I have to buy you out for you to be
mine again, gagawin ko. I am that desperate. Just tell me what you want Napatanga
lang ako sa kanya. Gusto ko ng maawa sa kanya. Gusto ko ng maggive up at bigyan
kami ng pagkakataon pero ano ang kahihinatnan ng lahat? Wala pa din.
At kung sabihin ko ba sa kanya ang pinakagusto ko, maibibigay ba niya yun? If I
ask him to ease the pain that I am feeling right now, magagawa ba niya?
Tiningnan ko siya ng ilang saglit then I dabbed away my tears at nagmamadaling
umalis sa opisina niya. He don t give a goddamn care! I massage my temple to ease
my headache that is starting to build up dahil sa pinagsasabi ni Cloud. Pagkalab
as
ko ng opisina niya, I saw his sister and his secretary looking at me.
Tumingin lang ako saglit kay Ma am Elly at nag goodmorning tapos nagmamadali
na akong umalis sa opisinang yun.
Bakit ba ang tigas ng ulo ni Cloud? Bakit hindi niya maintindihan na ayaw ko ng
bumalik sa kanya? Pagbalik ko sa opisina namin tinanong ako ng mga officemate ko
- 49 -

kung bakit namamaga ang mata ko. Hindi ko sila sinagot kaya nagconclude sila na
pinagalitan ako ni Cloud. Hinayaan ko na lang sila. Pero sa loob loob ko,
gustong-gusto ko ng magresign. Parang hindi ko na kayang makita siya araw araw.
Dalawang araw akong hindi pumasok sa opisina. I call in sick leave dahil inaapoy
ako ng lagnat. At nagulat na lang ako nung mapagbuksan ko si Cloud ng pinto ng
apartment kinagabihan on the second day. Medyo okay na ang pakiramdam ko pero
may sinat pa din ako.
Kahit ayaw ko siyang makaharap sa mga panahong ito, wala na akong magagawa
kaya pinapasok ko siya sa apartment ko. He looked at the place and distaste is
evident in his eyes pero hindi siya nagsalita.
Have you seen a doctor? Napaatras ako when he suddenly touched my forehead.
The sudden contact made me shiver. Bakit ganun? Bakit ganun pa din ang epekto
niya sa akin?
Kahapon. Lumayo na ako sa kanya at naupo sa sofa. Parang hindi ako
makahinga pag malapit siya sa akin.
Sino ang kasama mo dito? Inikot niya ulit ang tingin niya sa buong studio type
apartment ko.
Ako lang. Umupo na din siya sa tabi ko. My back straightened.
Gaano katagal ka na dito?
Since I started working at your company. Tumango tango lang siya.
Nung hindi ka pa nagtatrabaho sa amin, mag isa ka lang sa bahay niyo sa
Alabang? Napayuko ako and played my hands in my lap.
Hi-hindi na ako nakatira doon. Apat na taon na
Nakita kong nagulat siya sa
sinabi ko. Lalo akong napayuko nung tiningnan niya ako.
Sino na ang nakatira sa bahay niyo? At saan ka nakatira dati?
I sold it. Sa Tita ko sa side ni Daddy ako nakatira simula nung nung..
aksidente. Yeah, sinabi ko sa kanyang car crash ang kinamatay nina Mommy and
Daddy. Hindi ko nga lang sinabi na ako ang dahilan kung bakit sila namatay.
Napangiwi ako nung naisip ko yun? Kailan ba mawawala ang sakit tuwing naaalala
ko ang bagay na yun.
- 50 -

I see. Bukas, wag ka munang pumasok. Pupunta ako bukas ng maaga dito to help
you pack your things. You could just bring your clothes. Wag na ang mga gamit. Y
ou
won t be needing it since fully furnished na ang condo na lilipatan mo
Dire-diretsong sabi niya.
What? Anong sinasabi niyang lilipatan ko?
Alam kong hindi ka sanay na tumira sa ganitong lugar. At hindi ko alam kung
bakit dito mo piniling tumira. But starting tomorrow you would be staying in a
decent place. Well, for someone who doesn t know what happened 4 years ago,
siguro parehas din ang iisipin kay Cloud. Bago ang mangyari ang lahat, we re livin
g
in one of the most exclusive subdivision, para akong prinsesa but with just a bl
ink of
an eye, nawala lahat sa akin. Sa tingin niya magtitiis ako sa apartment na ito k
ung
may pera pa ako?
Hindi mo ako mistress para ibahay. And what s next? The next thing I know
binilhan mo na ako ng kotse at may milyones na ako sa bangko. Para ano? Para
ibigay ko ang gusto mo? Is this part of your desperate act? I saw his eyes narrow
ed
and his jaw clenched.
So you want to be my mistress first before I could provide all those things for
you? If that s what you want then be my mistress May. Naningkit ang mga mata ko
and before I could stop myself, my palm landed on his face. Namula agad ang pisn
gi
niya dahil sa impact ng sampal.
Get out Cloud. Mahinang mahinang sabi ko in between clenched teeth. How
dare him. Oo mahirap na ako ngayon, Oo, nagkakadakuba na ako para suportahan
ko ang sarili ko para makatapos ako sa pag aaral pero kahit kailan, hindi ko gin
amit
ang ibang tao para maibalik ang dati kong estado sa buhay.
Get out! Sumigaw na ako nung hindi pa din siya gumagalaw.
Napaiyak na lang ako sa sofa the moment he closed the door of my apartment.
- 51 -

12th Day
12th day
Maaga akong pumasok sa office kinabukasan. Hindi ko na hinintay na dumating
pa siya para sa sinabi niyang paglilipat bahay. Yes, I don t doubt na totohanin ni
ya
ang sinabi niya. Ni hindi nga ako magtataka kung pati kotse meron na din ako. At
siguro at the mere mention of money he would in an instant deposit millions in m
y
account.
Noon pa, alam ko na yan. He always would go overboard. He was always generous
sa mga bagay bagay. Kaya sobrang nasanay ako sa presensiya niya at kaya
nainsecure ako nung nabawasan at halos mawalan na siya ng oras sa akin. Halos
maging dependent ako sa kanya to the point na natatakot na akong tumawid sa
kalsada mag isa ng hindi siya kasama samantalang nung hindi pa kami
nakikipagpatintero ako sa mga sasakyan. Oo ganun ako ka dependent sa kanya dati.
Ganyan niya ako sinanay that he would provide everything for you in a golden
platter and you would not be needing anything except him. That s why nung nawala
siya sa buhay ko, hindi ko na alam kung paano magsimula. Para akong batang
nag-aaral ulit kung paano maglakad. At ang hirap. Ang hirap tumayo mag isa ng
wala kang kahit isang makakapitan. At ang isang tao na sana dadamay sato ay siya
pang taong ipagtabuyan ka sa mga panahong kailangang kailangan mo siya.
Ngayon, mas gugustuhin ko bang bumalik sa dati? Just when I have started to
stand on my own two feet may gusto ko bang may aagapay na naman sa akin?
Kinakaya ko na di ba at alam kong kakayanin ko kaya bakit ko pa gugustuhing
maging dependent ulit?
Ma am May pinapatawag ka ni Sir Cloud. Halos tumalon ako nung marinig ko
yun. Andito na siya at alam kong galing siya sa apartment dahil pagdating ko wal
a
pa siya kanina sa office. Siguro kakarating lang niya at ayaw ko siyang harapin.
Si-sige. Aakyat ako pagkatapos nito. Sinulyapan ko lang saglit ang staff ko na
nagsalita. Kinuha ko ang mug ko na may laman pang malamig na kape and I noticed
that my hand is shaking. God! I am becoming a nervous wreck because of him.
Nakasalubong ko kanina si Sir Cloud. Narinig kong kwento ng isang staff ko din
sa katabi niya. Hindi naman ako tsismosa pero hindi ko maiwasang hindi marinig
ang sinabi niya lalo na at pagdating kay Cloud nagooverdrive ang lahat ng senses
ko.
- 52 -

Ang pogi niya sa polo at jeans. Kikiligin na sana ako pero magkasalubong na
naman ang kilay niya. Babatiin ko sana pero nakakatakot kasi baka singhalan lang
niya ako.
Hindi ka pa nasanay? Pero kahit na ang seryoso niya palagi, di pa din
maipagkakaila na pogi talaga siya. Alam mo yun? At yung kasungitan niya parang
nagpapadagdag sa appeal niya. Pinilit kong alisin ang atensiyon ko sa dalawa kong
staff na nag uusap at ibinaba ko na din ang hawak kong mug kasi natatakot ako na
baka mabitiwan ko pa.
Nagconcentrate na lang ako sa pagtatrabaho hanggang sa malapit ng maglunch.
Ma am tumawag po ulit sa taas. Tinatanong kung bakit di pa daw kayo
umaakyat. Sabi ulit nung nagsabi sa akin.
Naku! Nakalimutan ko. Sabi ko na lang pero hindi ko talaga nakalimutan. Kahit
mahigit isang oras na ang nakalipas simula nang pinatawag niya ako, hindi ko yun
nakalimutan. Ayaw ko lang siyang makausap. Ayaw ko siyang makaharap dahil
napapagod na akong makipagtalo sa kanya dahil alam ko, anytime I would break
down. Ngayon nacocontrol ko pa ang emosyon ko pero alam kong kapag nasa
harapan na niya ako, mahihirapan na akong gawin yun.
Sige aakyat na ako. Tumayo na ako at naglakad palabas ng Department at
papuntang washroom. Ayaw ko, ayaw kong humarap sa kanya. Hindi sa mga
panahon ngayon. Tumayo lang ako para masabi ng mga tao na pumunta ako sa
office niya. Alam kong hindi mga tanga ang mga tao sa office at alam ko ding
madami na ang nakakapansin ng palaging pagpapatawag ni Cloud sa akin. Alam ko
din na madami na ang nagdududa at nag uusap ng tungkol sa amin pero lahat ng
yun binabaliwala ko. Siguro nga nasanay na ako dahil college pa lang pinag uusap
an
na ako. Ano ang kaibahan ng opisina sa campus?
Medyo nagtagal ako sa washroom. Pinalipas ko ang 30 minutes and when I
entered our Department, nakatingin ang lahat ng tao sa akin na parang natatakot
at
a slight fear crept up in my heart.
Anong problema at ganyan sila makatingin sa akin? Pero nasagot naman agad
ang tanong na nung palapit na ako sa table ko. Sitting in my chair is the CEO of
the
company looking like he s going to eat everyone alive anytime soon.
Ramdam na ramdam ang tensiyon sa buong Department. Lahat ng tao kahit hindi
nakatingin ng diretso, alam kong nakafocus ang buong atensiyon sa amin at sa mga
maaaring mangyari.
- 53 -

Go-Good Morning Sir. Ilang beses akong napalunok. Shit May. Umayos ka, nasa
harap ka ngayon ng mga kaopisina mo at hindi pwedeng ganyan ang reaksiyon mo
sa harap nila.
How many times did I call for you Ms. Dominguez? He asked in stern voice na
kahit sino ay matatakot.
Twice Si-Sir. And now I m regretting why I didn t come when he called.
And do I have to come down here before I could talk to you? Humawak ako sa
pinakamalapit na mesa sa akin just to prevent myself from falling down. God! Hel
p
me.
No.. I barely managed to say. Pero hindi niya ako pinatapos.
Follow me at my office. Ms. Dominguez. Formal pa din na sabi niya at naglakad
na palabas ng Department. Wala na akong nagawa kundi ang sundan siya. I have
seen the look of pity in my co workers eyes before I went out of the Department.
Hinintay niya akong makapasok sa elevator. I stood as far away from him habang
nasa elevator kami and ni hindi ako tumitingin sa kanya. I m just thankful na hind
i
siya nagsasalita pero alam ko that once we re inside his office he would erupt lik
e a
volcano.
Napatigil ang secretary niya sa sasabihin nito sana kay Cloud when she saw his
expression and a look of curiosity upon seeing me tailing his boss.
He held the door open for me and tightly closed it nung makapasok na ako. Mas
lalo akong kinabahan.
Why do you keep on defying me May? Napaatras ako because he was too close
to me. His eyes full of anger.
What is wrong with staying in a decent place? Hindi naman ako humihingi ng
kahit na anong kapalit sa yo. Gusto ko lang na maayos ang tinitirhan mo. Anong
masama doon?
Gusto mo? Ginawa mo yun without informing me dahil lang sa gusto mo? You
didn t even ask me if I like what you re doing or not. Dahil lang sa gusto niya. And
he s doing whatever it is he likes.
Because I don t see the point kung bakit mas gugustuhin mo pang tumira sa
apartment na yun kaysa sa condo na sinasabi ko. Yeah he s right. Sino ang mas
- 54 -

gugustuhing mamuhay sa napakaliit na apartment in an impoverished place kaysa sa

isang spacious,well ventilated and fully furnished condominium?
What do you know about what I lke Cloud? Anong alam mo tungkol sa akin? You
expect me to be the same four years ago? I m sorry but I ve changed. And anyway,
why do you care? Why do you care where I live? Why do you care now when when
you almost throw me out four years ago? Kung nanggaling na din sayo na kahit ano
mang mangyari sa akin wala ka ng pakialam!? I burst out. Sinasabi ko na. Hindi ko
kayang pigilan ang sarili ko pag nagkausap kami. I can t stop myself from voicing
out what I trully feel. And I know that it would hurt him and it would hurt me t
oo.
Nakita ko siyang nautla dahil sa mga sinabi ko. Hindi ko na din pinigilan ang mg
a
luha ko na nag uunahang lumabas. Fuck you! Fuck you Cloud Elixier Tan for
bringing back my miseries.
Bakit ka nakikialam ngayon? Sa tingin mo ba You really think that by doing all
these things you could somehow bring back what was lost before? You really think
na maibabalik mo pa ang dating ako? You can t Cloud. Kahit anong gawin mo hindi
mo na maibabalik ang mga yun. Kahit isampal mo pa sa akin ang lahat ng pera mo,
wala na yung magagawa dahil hindi mo alam kung ano ang nangyari. Wala kang
alam dahil pinairal mo ang pride mo nung araw na yun. Dahil sa mga panahon na
kailangan kita wala ka. Sa mga panahong halos mamatay na ako, wala ka! Sa mga
panahong kinakailangan ko ng makakapitan, wala ka! Ilang beses akong tumawag
sayo pero kahit kunting oras pinagkait mo sa akin. Hindi ko na mapigilang
sumigaw. Ang sakit sakit. Ang sakit sakit maalala ng mga panahon na yun. For
almost a year, halos hindi ko maibangon ang sarili ko. Almost a year of pure mis
ery
at wala akong makapitan kahit isa at ang iisang taong nilapitan ko, pinagtabuyan
ako.
Kung namatay man ako sa mga panahon na yun, hindi ko alam kung sino ang
magpapalibing sa akin? Would someone even care?
Pinahid ko ang mga luha ko.
May
Hinawakan niya ang dalawang balikat ko. Halos hindi na ako makahinga
dahil sa emosyon ko. Itinulak ko siya.
Kahit ano pa ang gawin mo Cloud wala ng mangyayari. You ve wasted your
chance, you ve wasted our time. Apat na taon. You ve wasted it. At ngayon, kahit
balutin mo pa ako ng kayaman mo, it wouldn t change a thing. Matagal na akong
nawala sayo Cloud at kahit kailan hindi mo na kayang ibalik ang dating ako.
- 55 -

13th Day
13th Day
Nagising ako dahil sa pagriring ng cellphone ko. I squinted my eyes para kahit
papaano mabawasan ang sakit ng ulo ko sabay kapkap ng cellphone. Pinilit kong
tingnan kung sino ang tumatawag at parang napaso ako when I saw Cloud s name
on it. Hinayaan kong mag ring ang phone.
Naalala ko pa ang mukha niya kahapon bago ako nagwalkout sa opisina niya.
Alam kong madami siyang hindi naiintindihan pero hindi pa ito ang panahon para
sabihin ko sa kanya. At hindi ko alam kong kakayanin ko bang sabihin lahat sa ka
nya
na hindi nagbbreakdown. At natatakot ako sa maaring mangyari pag nalaman niya
ang lahat. Ang lahat ng nangyari pagkatapos ng aksidente.
Flashback.
Pagkatapos ng accident nila Mommy and Daddy, wala na ako sa sarili ko. I was
hospitalized for 5 days dahil sa mga bruises at sugat ko sa katawan. I was so we
ak at
bedridden ako. Nanganganib na din ang buhay ng anak ko. Inasikaso ng abogado
namin ang lahat hanggang sa pagpapalibing ng parents ko. I was on a wheelchair
nung inilibing sila. Hindi ako pwedeng tumayo at maglakad dahil baka makunan ako
.
It was during the burial that I ve met Andrew. Kasama niya ang Daddy niya na
abogado namin. Nalaman ko na isa siya sa mga nagbantay sa akin when I was on the
hospital, nung wala pa akong malay. Doon niya nalaman ang nangyari sa akin, doon
din niya nalaman na buntis ako. Siguro masuwerte pa din ako kasi kahit papaano,
Andrew is there for me during those times. Na kahit hindi kami sobrang close
andyan pa din siya sa tabi ko.
Sinabi sa akin ni Andrew na tumawag si Cloud while I was unconcious pero nung
sinagot ni Andrew ang phone at sinabi kung sino siya binaba agad ni Cloud and
phone. Ilang beses kong tinry na tawagan si Cloud pero hindi niya sinasagot ang
tawag. And when I am using another phone, kapag nasasagot niya at narinig ang
boses ko, agad niyang pinapatay ang cellphone niya. Malungkot na malungkot ako
nung mga panahong yun. Pakiramdam ko iniwan ako ng lahat. Wala kaming
relatives na pwede kong macontact. Nasa ibang bansa lahat sila. The only brother
of
Mom was in the US and I have no way to contact him.
- 56 -

After 3 days, nakakalakad na ako at kung sa akala ko sobra sobra na ang

naranasan ko, another tragedy came. Kinausap ako ng corporate at family lawyer
namin. I found out that we re bankrupt. Pati ang bahay namin nakasangla at
mareremata na ng bank. Hindi ko na alam ang gagawin ko nung mga panahon na
yun.
With my condition, hindi ako pwedeng magtrabaho. Paano ko bubuhayin ang sarili
ko at ang anak ko?
So I have decided to talk to Cloud. Kakainin ko na ang pride ko for the sake of
my
child. Pumunta ako sa condo niya. Sasamahan pa sana ako ni Andrew pero tumanggi
ako. Alam kong malaki ang galit ni Cloud sa kanya at ayaw kong dagdagan pa yun.
Kinakabahan ako habang pasakay ako ng elevator on the way to his condo. Hindi
naman niya siguro kami matiis ng anak niya di ba? Or kahit sobrang galit siya sa
akin at hindi niya ako mapatawad sana tanggapin pa din niya ang baby. Kasi kung
hindi, papano na? Paano ko bubuhayin ang anak ko? Paano kami kakain? Saan kami
titira? Hindi na sasapat ang kukunting pera na naiwan sa akin nina Mommy and
Daddy.
Tanggap ko naman na hindi na ako makapag aral dahil sa kondisyon ko pero gusto
ko pa ding mabigyan ng magandang kinabukasan ang bata.
Nanginginig ang kamay ko nung pinindot ko ang doorbell sa unit niya.
Pinagpapawisan ako ng malamig at ni hindi ko alam kung paano ko sasabihin and
how to start saying it.
Nakatatlong doorbell pa ako before the door opened at hindi ko alam kung sino
ang mas na shock sa amin.
The girl wearing Cloud shirt who opened the door o ako. Agad na nagbara ang
lalamunan ko at alam ko na kunti na lang iiyak na ako. At hindi ako dapat umiyak
sa
harap ng babaeng to. Dapat pinapakita ko na malakas ako na palaban ako like I
always did pero sa dami ng napagdaanan ko these past week, parang wala na akong
lakas.
Yes? The girl said na nakataas ang kilay.
Si Cloud? Halos hindi ko masabi ang mga salitang yun. Tiningnan ako ng babae
mula ulo hanggang paa at nagbuntunghininga,
Cloud, ikaw ang hinahanap. Tapos tumalikod na siya at iniwan ako sa harap ng
- 57 -

pinto. She didn t even invite me in. Pero siguro nga hindi ko na kaialngang pumaso
k
dahil nakita ko na si Cloud na papalapit sa pinto. Mukhang kagigising lang din n
iya
katulad ng babae.
At first, I saw shock in his eyes upon seeing me pero agad itong napalitan. His
face become emotionless at parang galit pa ata ang nakikita ko sa mga mata niya.
Gusto ko siyang sampalin nung mga oras na yun.
What are you doing here? he said in a cold voice. At hindi ko makakalimutan ang
boses na yun. Parang yelong bumalot sa puso ko ang boses niya. And I swear nung
mga oras na yun, I d rather die. I d rather die than face the pain.
I need to talk to you Cloud.
What for? Bakit nagsawa ka na ba agad kay Andrew? Kaya babalik ka sa akin? DI
ba hindi mo na binabalikan ang mga lalaking dumaan na sayo? Bakit andito ka
ngayon? Just go and find someone else. Hindi ako nakapagsalita dahil sa sinabi
niya. But my hand automatically flew to his face. Tumulo na din ang luha ko na
kanina ko pa pinipiglan.
You son of a Dinuro ko ang dibdib while saying those words pero hindi ko na
tinapos ang sasabihin ko. What for? May magagawa ba ako kung mumurahin ko
siya? Maiiba ba nun ang sitwasyon?
Nagmamadali akong umalis sa building na yun. Hindi ko alam kung paano ako
nakauwi sa bahay na malapit ng kunin ng bank. Dumiretso ako sa kwarto ko at doon
nag iiyak hanggang sa makatulog ako. Hidni ko din alam kung paano ako
nakasurvive sa mga araw na yun. But after a week I found myself in a bus going t
o
Quezon. Sumama ako sa Yaya ko kasi siya lang ang nagoffer na kupkupin ako nung
pinaalis na kami ng bangko sa bahay. Awang awa ako sa sarili ko pero naisip ko
kailangan kong maging matatag.
Surviving those months might have been a miracle. Pero isang bagay ang desidido
akong gawin. Kahit anong mangyari, Kailangan kong maggraduate dahil kailangan
kong bigyan ng magandang kinabukasan ang anak ko.
I stayed there until I gave birth. I gave birth in a public hospital that doesn t
have
the capacity to handle my case. Kaya pinadala ako sa Maynila. Nauna pang
nakalabas ang anak ko sa akin. My yaya called our former lawyer and Andrew came.
All those times, I was unconscious for 2 weeks. I nearly didn t make it. It was al
so
Andrew who urged me to talk to Cloud again at sabihin sa kanya ang sitwasyon
namin ng anak ko. For the sake of the child. At dahil alam kong tama siya, I obl
iged.
- 58 -

I called his office dahil wala na akong cellphone. Binenta ko din yun nung nasa
Quezon na kami. Sa hirap din ng buhay nila Yaya, kailangan ko din tumulong kaya
naubos mga alahas, sapatos, bags at mga gamit ko. Nag iwan lang ako ng mga
kakailanganin ko and I saved some para sa panganganak ko at sa gamit ng anak ko.
But another heartache came the moment I called his office. Dahil ng araw na yun,
he denied me. Babae ang sumagot ng phone which I assume ay kasama niya sa work
or secretary niya.
Sir, a certain May Dominguez is on the line. A leap of hope is hanging on me at
that time.
I don t know anyone by that name. Agad nawala ang kunting pag asa na yun the
moment I heard his voice. At isinumpa ko nung araw na yun na kailanman man
hinding hindi na ako lalapit sa kanya at itataguyod ko mag isa ang anak ko.
Andrew is generous enough to give me money nung makalabas na ako. Bumalik
ako sa Quezon and started working kung ano mang trabaho kayang ioffer ng maliit
na lugar na yun. And after 2 years, I have decided na bumalik sa Maynila para I
continue ang studies ko dahil alam kung wala akong maibibigay sa anak ko kung
habang buhay akong maging saleslady.
Sinugal ko ang naipon ko para makapag aral pero alam kong hindi yun sapat.
Kailangan ko pang magpadala ng pera sa Quezon para sa pangangailangan ng anak
ko. Halos hidni na ako natutulog dahil nagtatrabaho ako sa umaga at nag aaral sa
gabi. I was always sick dahil sa pagod kaya hindi ako nakakapasok sa trabaho at
sa
school. Naisip ko din na matatagalan akong makatapos kung ganito na lang ako
palagi.
Until one of my classmates na nakakaalam sa sitwasyon ko introduce me to the
business of whoring. Yes, whoring. May pumupunta sa school to pick me up.
Nakakasuka man, nakakadiri man pero ginawa ko yun. And because of that I was
able to finish my studies and send money to my child. Kahit hindi ko na kayang
tingnan ang sarili ko sa salamin, sinikmura ko ang lahat ng yun. And after I fin
ished
college I stopped it hanggang sa makahanap ako ng trabaho sa mismong company
nila Cloud.
Akala ko magiging maayos na ang buhay ko. Akala ko tapos na ang paghihirap ko.
Handa na akogn talikuran ang lahat at magsimula ng panibagong buhay ko but on
that fateful day at the elevator, all my nightmares and my fears came back.
Nung araw na yun, gusto ko ng magresign pero hindi ko yun magagawa basta
- 59 -

basta. At kahapon. Kahapon was the last straw. Kung hindi ko napigilan ang saril
i ko
muntik ko ng maipamukha sa kanya ang pagkukulang niya sa anak niya. Kahit sa
anak na lang niya.
Pinahid ko ang luha ko. My phone rang again at kinabahan ako nung makita ko
kung sino ang tumatawag. Sina Yaya. Oo. Sa kanila ko iniwan ang anak ko at hiund
i
sila tatawag kung hindi importante.
Hello, ya?
Hello May, sinugod namin sa hospital si Sky.
- 60 -

14th Day
14th Day
Nagmamadali akong nag ayos at pumuntang bus station para umuwing Quezon.
Hindi ako mapakali buong byahe. Kung pwede ko lang hilahin ang bus para agad
akong makarating sa Quezon ginawa ko na. Kinakabahan ako at ni hindi ko
nagawang matulog sa bus.
Pagdating ko sa Quezon agad akong pumunta sa hospital kung saan dinala ang
anak ko. Naluha ako nung makita ko ang kondisyon niya. Tubes are attached to her
delicate body. Parang hindi ko siya kayang tingnan sa ganyang kondisyon. Parang
pinipiga ang puso ko. Ayaw ko siyang makita na ganyan.
Yaya
Agad akong pumunta kay Yaya at niyakap siya.
May, hindi namin alam pero bigla na lang siyang hinimatay habang naglalaro
siya. Alam kong napamahal na din sa kanila si Sky at nagpapasalamat ako ng lubos
na kunpkop nila kami despite their condition. Kahit kailan hindi ko naramdaman n
a
iba ang turing nilang sa amin.
Gagaling din siya Yaya. Sabi ko na lang para mapanatag siya kahit na ako mismo
hindi mapanatag sa kalagayan ng anak ko. Just looking at her made me wince.
Kakausapin ka daw ng doctor May. Tumango ako at pumunta sa Nurse Station
at mabuti na lang nagrarounds ang doctor na nakatalaga kay Sky. Kinabahan ako
lalo when he ushered me to a room na parang opisina sa gilid ng Nurse Station.
Tinanong niya ako ng medical history ni Sky at ng kondisyon ko nung pinagbubunti
s
ko siya. I answered her questions honestly ans she sighed deeply.
I will be frank with you Ma am. The condition of your child is very delicate. We
don t have the machines to further tests and confirm her condition but based on th
e
initial evaluation we ve done, we suspect she have a Congenital Heart Failure.
Nahihirapan pong mag pump ng blood ang puso niya kaya po siya hinimatay. I
suggests you take her to a hospital in Manila where she can be treated properly
at
para maagapan. Hindi po kaya ng ospital na to ang mga ganyang kaso.
Halos hindi
ako makahinga sa sinabi ng doctor. Automatic na tumulo ang luha ko. Pinapamukha
na naman sa akin ang katayuan ng buhay namin. Ni hindi madala sa private hospita
l
ang anak kaya nagtiis siya sa ward ng isang public hospital. They cannot even
diagnose her properly.
- 61 -

Nanghihina akong bumalik kina Yaya at sinabi ko sa kanya ang balita.

Kailangan siyang madala sa hospital sa Maynila Yaya.
Paano na yan ngayon May? Kung may maitutulong lang sana kami. Malungkot
na sabi niya. Pati sa kanila naaawa na din ako.
Dadalhin ko po siya doon. May kunting naipon naman po ako. Bahala na sa
susunod na gastusin pero kailangan niyang gumaling.
May, bakit hindi mo sabihin sa ama niya ang tungkol kay Sky? Nanlaki ang mga
mata ko sa sinabi ni Yaya. Nakwento ko sa kanya na nagkita kami ni Cloud at sa
kompanya nila ako nagtatrabaho. Nung una kong sinabi yun, pinayuhan niya akong
bumalik na lang sa Quezon at doon na magtrabaho para hindi na ako mahirapan sa
Maynila at para makasama ko na din si Sky. Pero di hamak na mas makakaipon ako
ng pera kung sa Maynila ako magtatrabaho. Kaya hindi ko nagawang magresign.
Pero ngayon, dahil sa sitwasyon ni Sky, siya na ang nagsasabi na ipakilala ko si
Sky kay Cloud. Alam kong kapakanan ni Sky ang iniisip niya pero natatakot ako.
Natatakot akong mawala sa akin ang anak ko. Hindi ko kakayanin pag ganun ang
mangyayari.
No. Hindi maaari Yaya. Paano kong kunin nila si Sky sa akin? Wala akong laban.
Mayaman sila at alam kong gagawin niya ang lahat makuha lang niya ang bata sa
akin. Napabuntonghininga siya sa sinabi ko.
Pero May, para na din sa kinabukasan ni Sky. Para na din sa yo.
Sasabihin ko sa kanya ang lahat Yaya. Pero hindi sa ngayon, wag ngayon, ayaw
kong mawala si Sky sa akin. Siya na lang ang lakas ko at kapag nawala siya
baka baka hidni ko na kayanin Yaya. Hindi na siya nagsalita. Niyakap na lang niya
ako.
Nung araw ding iyon tumawag ako kay Andrew para tulungan akong madala si
Sky sa Maynila. Siya na din ang nag asikaso ng hospital na pagdadalhan sa anak k
o.
She was airlifted from Quezon to Manila the next day and upon arriving at the
hospital agad siyang inasikaso. And after a day, the doctor confirmed my worst f
ear.
She has a CHF and she needs an open heart surgery as soon as possible. Parang
pinagbagsakan ako ng langit ang lupa. Andrew looked at me with pity in his eyes.
He offered help but I refused. Hiyang hiya na ako sa kanya. At isa pa, he s gettin
g
married. Ano na lang ang sasabihin ng mapapangasawa niya? Ang dami ko ng utang
- 62 -

sa kanya at ayaw ko ng dagdagan.

Mommy. I immediately wiped my tears para hindi niya makita na umiiyak ako.
Yes baby? Do you need anything? She smiled gently. Her chinky eyes wrinkled.
The dimple in her right cheek showed. I swallowed a lump in my throat. She looke
d
exactly like him. The eyes, nose, and lips . Halos carbon copy niya ang ama niya
.
No Mommy. Naramdaman kong hinawakan niya ang kamay kong nasa taas ng
bed and she looked at me. It s as if looking straight into Cloud s eyes.
But everything will be alright Mommy. Just like the last time when I fall and I m
hurt because I scraped my knee. You said that everything will be alright because
you re with me. And now that you re here, everything will be alright again. She
smiled again. Hindi ko na napigilan ang mga luha ko. I just nodded and smiled at
her
habang nag uunahan sa pagbagsak ang mga luha ko.
- 63 -

15th Day
15th day
Cloud s POV
Cloud Elexier Tan! You don t shout at my employees like that! Elly shouted
when she stormed into my office.
What is wrong with you? Hindi ko siya pinansin. Itinuon ko lang ang buong
atensiyon ko sa papeles na nasa harap ko. I tried reading pero hindi ma digest n
g
utak ko ang mga binabasa ko.
Oo, tama siya, may sinigawan ako kanina. Sinigawan ko ang HR Manager. Tatlong
araw ng hindi pumapasok si May pero ni hindi niya alam kung bakit. Anong klaseng
HR siya kung hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa mga empleyado? I knew
that I went overboard that s why Elly is fuming right now.
He should know his job and it is his job to know the whereabouts of the
employees. Pinilit kong maging mahinahon kahit na malayo doon ang
nararamdaman ko. I have been at edge for three days now. I am hunted by the
words she said before she left my office.
Frankly Cloud, who is May Ayr Dominguez that you are willing to jeopardize
everyone for her sake? And eveytime she went out of your office, hindi ko pa siy
a
nakitang hindi umiiyak. What is your problem with her? Tumayo ako mula sa upuan
ko by the mere mention of her name.
Is she the same May you re talking about before you were sent to Australia?
Tiningnan ko lang siya ng masama at naglakad palabas ng opisina ko.
Oh my God! I heard her say before I closed the door of my office. Dumiretso ako
sa bar kahit na 4PM pa lang. Kilala ko naman ang may ari kaya pinapasok ako. I
immediately ordered a drink. Iiling iling na binigyan na lang niya ako ng maiino
m.
Ang totoo natatakot ako, sobrang natatakot ako na baka mawala na naman siya.
Hindi ko alam kung kakayanin ko pa.
Dahil ang mga panahon na hindi ko siya nakikita had been pure hell. Hindi ko
naman ginusto na matuloy ang paghihiwalay namin dati. God knows kung gaano ko
pinagsisihan kung bakit pinairal ko ang selos ko sa mga panahong yun. Inaamin ko
- 64 -

din na kasalanan ko dahil hindi ko na siya nabigyan ng atensiyon simula nung

inassume ko ang pamamahala sa company.
Days after naming mag away pinlano ko na ang panunuyo sa kanya kaya hindi ko
nagawang makipagcommunicate kaagad sa kanya kasi may knclose akong deal. I ve
even cancelled all of my meetings for the rest of the afternoon. I was so excite
d dahil
nung araw na yun, plano kong magpropose. Wala akong pakialam kung hindi pa siya
tapos mag aral. I could provide for her. She could study kahit kasal na kami. I
just
want to assure her na siya lang ang babaeng mamahalin ko habangbuhay.
Pero hindi ko inakala na ako ang masusurpresa nung araw na yun. Wala siya sa
school nung pumunta ako, hindi daw siya pumapasok. She s not answeriong my
messages and my calls. Ilang beses akong tumawag at laking tuwa ko nung sinagot
ang phone niya only to be disapppointed dahil lalaki ang sumagot sa tawag ko.
It was Andrew. Umiral ang selos at galit sa puso ko lalo na nung sinabi niyang
tulog si May. Agad kong binaba ang telepono. Halos araw araw akong umiinom ng
mga panahong yun. Hindi ko matanggap na agad agad niya akong ipagpapalit.
Nakakagago lang. Hindi ko sinasagot ang mga tawag niya. At nung pumunta siya sa
condo ko nung araw na yun hindi ko napigilan ang sama ng loob ko. I told her thi
ngs
na alam kong sobrang nakasakit sa kanya. Not knowing na yun ang huling pag
uusap namin.
Sinundan ko siya hanggang sa bahay nila. But again, I saw her and Andrew
hugging bago umalis ang huli sa bahay nila. Kinain na naman ako ng selos. Gusto
kong pumatay ng tao ng mga araw na yun. Hindi pa din ako nakipagcommunicate sa
kanya ng mga ilang araw thinking na siya ang tatawag sa akin pero hindi nangyari
yun.
Nung bumalik ako sa bahay nila, wala ng nakatira. Nagbakasakali ako sa school
pero hindi na daw siya pumapasok. Nung bumalik ako sa bahay nila ulit hindi na a
ko
pinapasok ng guard ng village kasi wala daw akong permission na bumisita. But st
ill
inaabangan ko siya sa school pero wala na akong May na nakita.
Parang bula siya na naglaho na lang bigla at parang mababaliw ako. But still I
kept on looking for her. Ilang beses kong sinubukang tawagan ang number niya.
Then after how many months, I saw her again. With Andrew. Inalalayan siya
nitong makasakay sa kotse nito. They are so intimate na napalitan ng sakit ang
excitement ko pagkakita ko sa kanya. So all along, sa mga buwan na parang baliw
ako sa paghahanap sa kanya, sa paghihintay sa kanya sa school, sa pag aabang sa
kotse nila sa labas ng village nila, all along kasama pala niya si Andrew.
- 65 -

And when she called, I denied her. I want her out of my system. Pinipilit kong
tanggapin na wala na kami. Na tapos na ang lahat sa amin. I wanted to move on.
Kung masaya siya kay Andrew so be it. Pero hindi pala ganun kadali ang lahat. Hi
ndi
pala ganun kadali ang makalimot. Dahil habang tumatagal lalo ko siyang namimiss,
lalo ko siyang hinahanap. At sa kagustuhan kong kalimutan siya I ve become an
alcoholic. Dahil kapag nga naman lasing ako nakakatulog na lang ako at hindi ko
na
siya maaalala.
And before I knew it my condition worsen. Hindi ko na kayang tumigil. Pinatigil
na
din ako ni Daddy sa trabaho dahil kadalasan pumapasok akong lasing sa opisina.
Nung hindi na ako macontrol, pinadala nila ako sa Australia. Pinarehab nila ako
to
get rid of the alcohol in my system. Two years. Dalawang taon ako sa rehab. Afte
r
two years, I started my life again. I put up a business in Australia na lumago n
aman.
After almost 2 years, pinabalik ako ni Daddy para I assume ulit ang position na
iniwan ko 4 years ago. At hindi ko inakala na doon ko siya makikita ulit.
Hindi ko inakalang sa araw na mas pinili kong gamitin ang service elevator kesa
sa private elevator, makikita ko ang babaeng matagal ko ng hinanap at matagl kon
g
pinilit na kalimutan. Upon seeing her, nabaliwala ang dalawang taong pagrerehab,
ang dalawang taon pakikipag usap sa Psychologist. My heart beats abnormally agai
n
nahalos hindi na ako makahinga. The same feeling I had the moment she looked at
me way back in college.
And I found out that she s still unattached. Napahinga ako ng maluwag. I knew at
that time that I was given a second chance. And I wouldn t let that second chance
pass.
Pero hindi ko maintindihan ang mga sinabi niya sa akin the other day.
Nararamdaman ko naman na may feelings pa siya sa akin. Na kahit papaano
parehas pa rin kami ng nararamdaman pero bakit hirap na hirap siyang tanggapin
ako ulit sa buhay niya? Naguguluhan ako.
Siguro nga, kailangan pa niya ng time and I need more effort. Kung kailangan ko
siyang ligawan ulit gagawin ko. I am willingto start again para bumalik lang siy
a sa
akin. At kahit ano pa ang sasabihin niya para lumayo ako, hinding hindi ko na si
ya
lalayuan. Ayaw ko ng maulit ang mga panahon na parang nawalan ako ng hangin,
pagkawala niya sa buhay ko.
Pero ngayon, aligaga na naman ako. Hindi ko maiwasang hindi kabahan. I tried
contacting again her cellphone pero out of coverage pa rin ito.
May, nasaan ka na?
- 66 -

Nagstay pa ako ng dalawang oras sa bar nay un at wala pa sana akong planong
umalis kung hindi lang may tumawag sa akin.
Sir, already have the information you seek about Ms. May Ayr Dominguez.
- 67 -

16th Day
16th day
Cloud s POV:
Idiot! Yun ang unang salitang lumabas sa mga bibig ni Andrew nung kinausap
ko siya kinaumagahan after I receive the report from the PI I hired. Hindi din
maikakaila ang galit sa mga mata niya na lalong nagpadagdag sa nararamdaman ko.
I felt awful.
What an idiot you are. May and I never had a relationship, maybe I flirted with
her pero ni minsan hindi niya ako pinatulan. If she did she wouldn t have been
miserable in her life. At yun ang dahilan kung bakit ilang beses mo siyang ni re
ject?
His eyes is full of contempt pagkatapos niyang marinig ang panig ko. May
pakiramdam pa ako na kunti na lang at susuntukin na niya ako.
Frankly Cloud, I don t see the point of you doing this. Ginugulo mo lang ulit ang
buhay niya.
I love her. He norted na parang natatawa dahil sa sinabi ko. Nainsulto ako.
Love her? I don t mean to insult your so called love, but I m just wondering, what
kind of love is it? Kung talagang mahal mo siya, bakit mo naatim na I reject siy
a sa
mga panahong kailangang kailangan ka niya? She had nothing at that time at ikaw
na lang ang pag asa niya pero ano ang ginawa mo? Yan ba ang pagmamahal na
sinasabi mo? Dahil nagselos ka? Napakababaw mo! Yeah, dapat si May ang
nagsasabi ng mga salitang ito ngayon sayo. Pero hindi ko matiis na hindi sabihin
sayo at dahil alam kong hindi niya makakakayang sabihin ang mga salitang ito sa yo
because despite of your rottenness that poor girl had loved or maybe is still lo
ving
you. Kung alam mo lang kung ano ang pinagdaanan niya nung pinanganak Bigla
siyang natigilan. He hesitated.
Fuck! Yun na alng ang nasabi niya nung narealize niya ang pagkakamali niya.
Alam kong nagkaanak siya. Lalong umigting ang galit sa mga mata niya.
Alam mo ang tungkol kay Skylar at wala kang ginagawa ngayon? At bakit andito
ka at kinakausap ako when you could have gone to your child?
- 68 -

I wanted to know first if she is indeed my child. You see walang father name sa
birth
Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil sinuntok na ako ni Andrew.
Natumba ako at nagulat ang lahat ng tao sa restaurant kung saan kami kumakain.
Puta Putang Ina mo! Tinatanong mo pa yan? Bakit hindi mo puntahan ang anak
mo at ng malaman mo ang katotohanan. Putang Ina! Ako ang magiging
pinakamasayang tao kapag hindi ka pinatawad ni May at hindi na siya bumalik sayo
habang buhay para maging miserable ka hanggang mamatay! Tapos nagmamadali
na siyang umalis ng resto. I brushed the blood in my mouth at binayaran ang kina
in
namin pati ang damage. Then I headed straight to the hospital.
Hindi ko maexplain ang nararamdaman ko. Gusto kong pagsusuntukin ang sarili
ko pero alam kong hindi pa sapat yun para pagbayaran ang lahat ng nagawa ko.
Pagkasakay ko sa kotse, doon ko hinayaang tumulo ang mga luha ko.
Kaya pala ganun na lang ang galit ni may sa akin. Kaya pala mahirap para sa
kanya na makipagbalikan sa akin Sobrang sakit pala ang naibigay ko sa kanya. AT
kahit ilang sorry siguro ang gawin ko at kahit lumuhod pa ako sa harap niya kula
ng
pa. Kung nitong mga nakaraang araw, desidido akong gawin ang lahat para bumalik
lang siya sa akin, ngayon, pakiramdam ko hindi ako karapat dapat.
Dumiretso ako sa hospital na sinabi sa akin ng PI kung nasaan ang anak ko.
Nanlalamig ang mga kamay ko habang nagdadrive. Hindi ko alam kung ano ang
sasabihin ko. She s nearly 4 years old and I know kahit papaano nakakaintindi na
siya. At kung may itatanong siya, ano ang isasagot ko? Kung itatanong niya kung
bakit ngayon lang niya ako nakita, ano ang isasagot ko sa kanya?
I parked at the hospital at habang papalapit ako sa kwarto kung saan nakaconfine
ang anak ko lalong lumalakas ang kaba ng dibdib ko. Kahit kailan hindi pa ako
kinabahan ng ganito. Natatakot ako. The kind of fear that made me want to run
away yet hindi ko magawa dahil mas lamang ang pananabik sa puso ko.
I wonder what she looked like.
I knocked at the door kung saan ang kwarto niya. Naghintay ako ng ilang saglit
bago nagbukas ang pinto. And when the door opened, nakit akong namutla ang
nagbukas nito.
Cloud! Panicked is evident in Yaya Loida s face upon seeing me.
Yaya Loids
Nagkita na kami dati kasi ilang beses din akong pumunta sa bahay
nila May dati. Pumasok na ako ng kwarto when I saw the form lying on the bed.
- 69 -

Parang hinihila ako palapit and I was holding my breath.

Ahmmm Cloud.. pinapunta ka ba dito ni May? Sinabi nya ba sayo
Halatang
natataranta na talaga siya.
No Yaya Loida. Hindi ito alam ni May. I said matter of factly.
Diyos ko. Yun na lang ang nasabi ni Yaya Loida. Hindi ko na din siya masyadong
napansin kasi automatic na tumulo ang mga luha ko habang nakatingin sa tahimik
na batang nakahiga at natutulog sa kama. Parang lumukso ang puso ko pagkakita ko
sa mukha niya.
Naninikip lalo ang dibdib ko. My heart beats loudly. Para akong tumitingin sa
babaeng version ko nung kabataan ko. I wanted to crushed her in my arms kung
hindi lang siya natutulog. At naaawa ako sa sitwasyon niya. She s too young to
experience this thing.
Gustong gusto ko na siyang yakapin pero ang magagawa ko lang ngayon ay
umiyak sa harap niya. My child. My poor child.
S-skylar. Halos hindi ko mabigkas ang pangalan niya dahil sa bumabara sa
lalamunan ko. I kneeled in beside her bed and touched her hand. Hindi ko na
mapigilan ang sarili kong mapahagulgol.
I kissed her small and delicate hand. Aaminin kong masakit nung nagkahiwalay
kami ni May pero mas masakit pala na makita mo ang anak mo sa ganitong
sitwasyon. So helpless and vulnerable.
Daddy will make sure that you ll be alright. I promise. Hinalikan ko ulit ang
kamay niya and held on tight to her.
Nanay Loids
Napatingin ako bigla sa mukha niya. She s already awake at
nakatingin ng diretso sa akin.
May masakit ba sa yo anak? May gusto ka bang kainin? Lumapit agad si Yaya
Loida kaya napilitan akong umusog at biniwan ang kamay niya. Pinahid na din ni
yaya ang luha niya.
No po. Pero sino po ang kasama natin. Yung may hawak po kanina ng kamay ko?
Tumingin siya kay Yaya Loida.
Ahmmm Sky. .. Tumingin si yaya Loida sa akin tapos kay Sky.
- 70 -

Andito na po ba si Mommy? Bakit po hindi ko siya naaamoy? She said and

directly looked at me. And then it hit me.
Para akong pinagbagsakan ng langit at lupa when I realized something.
She s cannot see.
My child is blind.
- 71 -

17th Day
17th Day
Pagkapasok ko sa office, everyone lookd at me in a weird way. Pero halos lahat n
g
tingin nila, hindi ko pinansin. Masyado akong occupied sa mga problema ko na
lutang na lutang ako. Hanggang ngayon hindi ko pa alam kung ano ang gagawin ko.
Kung saan ko kukunin ang panggastos para maoperahan si Sky. Sa dami ng
problema ko, pakiramdam ko, gusto ko ng maggive up, parang hindi ko kakayanin
pero pilit akong nagpapakatatag. Kung nakaya ko dati, walang rason kung bakit
hindi ko makakaya ngayon.
At hanggang ngayon din, hindi pa ako nakapagdecide kung sasabihin ko ba kay
Cloud ang tungkol kay Sky. Kasi siya na lang ang alam kung makakatulong sa akin.
Ayaw ko ng humingi ng tulong kay Andrew. Sobra sobra na pag sa kanya pa din ako
tatakbo.
Ma am May, Ma am May. Napaigtad ako at napatingin sa tumatawag sa akin.
Yes? Kanina pa ata niya ako tinatawag at dahil sa wala nga ako sa sarili ko,
hindi ko napansin ang pagtawag niya.
Ma am pinapatawag ka po sa taas. Agad akong kinabahan sa narinig ko. Biglang
nanlamig ang mga kamay ko.
Sa office po ni Ma am Elly. Doon ako napahinga ng maluwag sa sinabi niya.
Buong akala ko si Cloud ang nagpatawag sa akin. Hindi pa ako handang kausapin
siya. Agad kong inayos ang sarili ko at umakyat sa opisina ni Ma am Elly. Pinapaso
k
ako kaagad sa kanyang office pagdating ko.
She is reading some papers at ni hindi ako tinapunan ng tingin. Kung ganyan siya
kaseryoso, mas nakikita ang similarity nilang magkapatid. They both have chinky
eyes, flawless skin, prominent nose and long lashes. And pagkakaiba alng, mas so
ft
ang features ni Ma am Elly while yung kay Cloud, very masculine.
You may take a seat May. Sabi niya sa akin motioning the chair in front of her
but still unsmiling which is quite odd. Palagi kasi siyang nakangiti. Hindi ko a
lam
kung bakit pero bigla akong nenerbiyos.
Binitiwan niya ang binabasa niya nung nakaupo na ako sa harap niya then she
- 72 -

regarded me seriously.
May, I will no longer beat around the bush, but if you remember, I once asked
you if you know Cloud personally since I noticed that he treated you differently
. And
you said no and I believe you but it seems that you lied at me. Hindi na sana ak
o
makikialam sa drama niyong dalawa kasi drama niyo yan eh. But these past days,
lalo na nung mga araw na wala ka, he had been a mess to thepoint na lahat ng tao
nasisigawan niya. I don t want to meddle but I also don t want na maapektuhan ang
opisina dahil sa problema niyong dalawa. She looked at me sharply at napayuko na
lang ako.
I m sorry Ma am Elly. It s not my intention fo cause havoc . Hindi ko natapos
ang sasabihin ko because she cut me off.
I know and I don t blame you for it. You were hired before Cloud took the
position and you ve been doing well bago siya dumating. Nakita ko din ang pag iwas
mo sa kanya but knowing my brother, alam kong mahirap siyang iwasan. Ilang beses
na din kitang nakitang umiiyak habang palabas ng opisina niya. And gusto ko lang
sabihin ay, pag usapan niyo ang issue niyo dahil biglang kapatid, ayaw ko ng mau
lit
ang depression niya noon. Tumango na lang ako sa sinabi niya. Hiyang hiya ako kay
Ma am Elly. Pagkalabas ko sa opisina niya, dumiretso na ako sa opisina ni Cloud.
Nakapagdesisyon na ako na kakausapin ko siya.
Tama si Ma am Elly siguro nga kailangan na niyang malaman ang tungkol kay
Sky. Dahil sa mga panahong ito, alam kogn siya lang ang makakatulong dito.
Wala pa din siya sabi ng secretary niya at hindi niya alam kung nasaan ito. Hind
i
naman daw kasi nagsabi. Bumalik ako sa table ko pero habang tumatagal lalong
lamalakas ang kaba ko. Hindi ko alam kung bakit.
I was so edgy and fidgety na halos hindi ko na maiintindihan ang ginagawa ko.
And my head is starting to ache dahil sa mga pinag iisip ko. Ang totoo lang gust
o ko
ng umiyak. I wanted to break down. I wanted to release all the frustrations that
I am
feeling para kahit papaano lumuwag ng konti ang dibdib ko.
Nasa ganun akong kalagayan when my cellphone beeped. It was a text message
from Yaya Loida.
May, andito si Cloud sa hospital.
My breath automatically hitched upon reading the message. Iisa lang ang ibig
sabihin kung bakit andun si Cloud sa hospital. Alam na niya ang tungkol kay Sky.
- 73 -

I scrolled for other messages at nabasa ko din ang text ni Andrew na nagkausap
sila ni Cloud at alam na nga ni Cloud ang tungkol kay Sky.
Hindi ko na nakuhang magpaalam sa opisina, agad akong bumaba ng building at
sumakay ng taxi papuntang hospital. Halos lakad takbo ako papunta sa kwarto ni
Sky.
I opened the door with a trembling hand and I caught my breath when I saw him
beside Skys bed.
He is holding her delicate hand while talking to her pero hindi nakaligtas sa
paningin ko ang luha sa mga mata niya. Yaya Loida is at the corner of the room
wiping her tears.
Tapos binaling niya ang tingin niya sa akin. Nagkatinginan kami and my heart
clenched upon seeing the hurt in his eyes.
- 74 -

18th Day
18th day.
I should have been happy. Ilang beses ko bang pinanalangin na sana maranasan
din niya ang sakit na naramdaman ko? Tuwing nakikita ko si Sky na nangangapa,
halos isumpa ko ang ama niya. Sa mga panahong walang wala ako at pinoproblema
ko kung saan ako kukuha ng pampadala para sa gatas niya sinusumpa ko si Cloud na
sana hindi siya kailan man maging masaya, na sana maranasan niya ang
pagkamiserable na naranasan ko. Inaamin ko, isa sa mga rason kung bakit hindi na
ako ulit nagpakita sa kanya after nung huling tawag ko ay dahil sa pride. Kung
tutuusin pwede kong kainin ang pride ko at sabihin sa kanya na nagkaanak kami
para hindi na ako mahirapan. Para hindi maranasan ni Sky ang paghihirap na
naranasan niya. Pero hindi ko ginawa yun. I hang on to my pride na sa tingin ko
ay
yun na lang ang natira sa akin. Pinilit kong kinaya ang lahat dahil sa kaibutura
n ng
puso ko, gusto kong ipakita kay Cloud na kakayanin ko kahit wala siya sa buhay k
o,
namin ng anak niya. Na mabubuhay kami ng anak niya at hindi namin siya
kailangan. Pero ano? Sa huli sa kanya din naman ako tatakbo. Kahit na alam ko
darating ang araw na tatakbo ako sa kanya at kakainin ko ang lahat ng pride ko.
I
just prolonged the agony of my suffering just to save my pride.
At ngayong nakikita ko siyang nasasaktan habang nakatingin sa anak namin.
Dapat masaya ako dahil as wakas nakita ko na din ang sakit sa mga mata niya na
pinapangarap ko dati. Na kahit papaano nakaganti na din ako sa lahat ng pasakit
na
nadanasan ko. Pero bakit ganito? Ngayong nakikita ko na siyang nasasaktan, bakit
hindi ako masaya? Bakit nalulungkot pa din ako? Bakit nasasaktan din ako. And al
so,
I am dreading his words dahil alam kong susumbatan niya ako sa pagtago ko sa
kanya kay Sky.
At ngayon, ni hindi ko maigalaw ang mga paa ko papasok ng room. We just looked
at each other. Muntik pa akong tumakbo palayo nung maglakad siya papunta sa
akin.I am so scared and so guilty.
Can we talk? Sabi niya sa malungkot at gumagaralgal na boses. Napalunok ako
and I just nodded. Sabay kaming naglakad palabas ng hospital papuntang parking.
Do you want to eat first? He asked after he turned on the engine of his car.
No. Hindi ako nagugutom. We can talk here. Ayaw ko ng lumayo kasi kakausapin
ko pa si Sky. Alam ko naman na hindi kami makakapag usap ng maayos kung nasa
- 75 -

restaurant na kami. We need a place na kami lang dalawa na kahit magsigawan

kami walang makakarinig. And we cannot do that in Sky s room nor in a restaurant.
Ayaw ko ring bumalik sa opisina niya o sa condo niya or kahit sa bahay ko. I wan
t
this over and done with right here, right now.
I heard him sigh. Then silence. Walang nagsasalita. Hinihintay kong sigawan niya
ako dahil sa paglilihim ko tungkol sa anak namin. I prepared myself for his wrat
h
habang nasa byahe ako kanina. Naghanda pa ako ng mga isasagot. Kung kailangang
magsumbatan kami, so be it.
I m sorry. Napatingin ako bigla sa sinabi niya. Nagulat ako sa pagsosorry niya.
Hindi ko inakalang yun ang unang salitang sasabihin niya. I expected his wrath.
Nalaman ko lang kagabi ang tungkol kay Sky. No, that s not even an excuse sa
mga ginawa ko sa yo. I should have been mad at you for not telling me about her bu
t
then I realized, wala akong karapatang magalit. His voice broke and fresh tears f
all
down on his face. Naninikip na din ang dibdib ko.
A-At naiintindihan ko na ngayon kung bakit ganun na lang ang pag iwas mo sa
akin. Kung bakit ayaw mo nang makipagbalikan sa akin. I understand, if you could
no longer forgive me kasi kahit ako, hindi ko alam kung papaano ko din patatawar
in
ang sarili ko. At kahit siguro itago mo si Sky sa akin habang buhay, wala pa din
akong karapatang magalit. Kahit gaano kasakit para sa akin, kasi ano ba naman
ngayon ang sakit na nararamdaman ko kumpara sa sakit na dinanas mo. Hindi ko
na napigilan ang pagtulo ng mga luha ko. Kahit siguro gaano kasakit ang ginawa
niya sa akin hindi ko pa din maiiwasang masaktan kapag nakikita ko siyang
nasasaktan dahil hanggang ngayon siya lang ang lalakign minahal ko.
I don t have a plan of keeping Sky from you forever. Dahil alam ko naman na
darating ang panahon na malalaman mo din ang totoo. And I can t change the fact
that you are her father. I said matter of factly and controlling my voice from
cracking.
And I don t deserve it right? I don t deserve to be her father, just like I don t
deserve you. Inihilamos niya ang kamay niya sa mukha niya at sinabunutan ang
sarili niya tapos sumandal sa driver s seat. I wanted to comfort him because I can
almost feel his pain pero I am having second thoughts. Kailangan ba niya ang
comfort na galing sa akin?
Hindi ko alam kung paano bumawi May. I don t even know where to start. Ni
hindi ko alam kung papayagan mong gawin ko yun. But please...I beg you to please
allow me to do so. Hayaan mo akong maging ama kay Sky.
- 76 -

Hindi ko inaasahan na

magmamakaawa siya sa akin. I expected him to be mad at me. Na sigawan niya ako
at pagsasabihan ng mga masasamang salita. But for him to beg like this hindi ko
alam kung ano ang irereact ko. I wasn t prepared for this kind of conversation.
Pero pag ganito na, ano ba dapat ang sasabihin at gagawin ko? Would I still
continue to uphold my pride?Para saan? Para sa ano? Alam kong nasasaktan na siya
at alam ko na kung magmamatigas ako mas lalo ko siyang masasaktan at kahit
papaano makakaganti ako but then again for what? Sasaya ba ako pag makikita ko
siyang naghihirap? Would it give me fulfillment? Di ba napatunayan ko na kanina
na
nasasaktan din ako nung nakita ko siyang nasasaktan. Would I subject ourselves
again to that kind of pain?
At kahit hindi ko na isipin ang sarili ko, ang isipin ko na lang ay ang anak ko.
Hanggang kailan ko ipagkakait sa kanya ang karapatan niyang makilala ang ama
niya? Hanggang kailan ko ipagkakait ang mabigyan siya ng magandang buhay na
hindi ko sigurado kung maibibigay ko sa kanya. Hanggang kailan ko pagkakaitan
ang dalawang taong importante sa buhay ko? Nagbigay na rin lang ako ng
pagmamahal, bakit hindi ko pa lubos lubusin?
Cloud, I know that I ve been selfish for not telling you about Sky. At kahit
baliktarin ko ang mundo hindi mababago ang katotohanan na ikaw ang ama niya
and I think I owe it to her na malaman na may ama siya at maramdaman ang
pagkakaroon ng isang ama. At kahit gustuhin ko pa, hindi ko maiaalis ang karapat
an
mo sa kanya bilang ama at hindi ko na yun ipagdadamot sa yo. I saw relief in his
face.
Thank You May. Nagulat ako when he suddenly hugged me. I wasn t able to
control my tears. Para ding gumaan ang dibdib ko. Ang hirap pala ng ganun. Yung
may tinatago ka sa isang tao. Ang bigat sa dibdib. And now I felt relieved. Hind
i ko
na din mapigilan ang tuwa sa dibdib ko.
I hugged him back and cried more because for the first time after four years, I
felt
like coming home.
- 77 -

19th day
19th day.
It s okay. She ll be okay. He held my hand tightly. Ako naman, namamawis ang
kamay ko, nanginginig ang buong katawan ko. Kung hindi dahil sa yakap ako ni
Cloud kanina pa ako nagcollapse.
Sky is inside the operating room. Dalawang oras na siya doon dahil ngayon ang
schedule ng surgery niya. Nakailang balik na ako sa chapel at pakiramdam ko hind
i
ko na kakayanin. Parang anytime, magcocollapse na ako sa nerbiyos. She s too
young to undergo such a complicated operation.
Paano kung paano kung
Umiyak ako sa dibdib niya. He caressed my hair.
She ll be okay. She s strong, just like you. Alo pa niya sa akin pero ni hindi man
lang nabawasan ng mga sinabi niya ang kaba ko. Pakiramdam ko nasa kabilang
hukay na ang kalahating katawan ko just like the time na pinanganak ko siya.
At ang sinasabi niyang lakas, parang walang natira sa akin. Nababalot ng takot
ang puso ko dahil alam kong hindi ko makakaya pag may nangyaring masama sa
anak ko.
Umalis ako mula sa pagkakayakap niya at tumayo.
May, saan ka pupunta? Hindi ko siya pinansin. Dire diretso ako sa loob ng banyo
and vomitted all the contents of my stomach. Hindi ko macontrol ang nerbiyos na
nararamdaman ko. Cloud followed he at hinaplos ang likod ko. I continued
vomitting.
Naghilamos ako pagkatapos ng ginawa ko at nanghihinang umupo ulit sa sofa.
May
Umupo siya sa tabi ko at hinawakan ulit ang mga kamay ko.
Nararamdaman ko ang init mula sa mga kamay niya and it somehow lessens the
coldness in my hands. Ang lamig lamig ng mga kamay ko. Pinipigil din niya ito sa
panginginig. God! Ilang oras akong magiging ganito.
You need to calm down. Please Umiling ako kasi hindi ko yun magagawa. Hindi
ko magawang maging kalmante habang hinihiwa nila ang dibdib ng anak ko. Iniisip
ko pa lang I fell like throwing up again. Kung pwede pa lang na pigilan ko sila.
Kung
- 78 -

pwede pa lang saluhin ko ang operasyon ginawa ko na.

Kung hindi ko lang iniisip na dahil sa operasyon, aayos ang kalagayan ng anak ko
,
I wouldn t subject her to that kind of pain.
After how many hours of torture, pinuntahan kami ng doctor na nagopera sa anak
ko. Nakahinga ako ng maluwag nung sinabi niyang success ang operation at dinala
na sa recovery room ang anak namin. Parang nabunutan ako ng tinik sa dibdib.
Sky recovered after how many days. Hindi na din ako pinapapasok ni Cloud sa
office at hindi ko na kinontra yun kasi kailangan ko ding bantayan ang anak ko.
Binisita na din ni Ma am Elly si Sky sa hospital. She s teary eyed upon seeing her
niece. Hindi din niya ako sinumbatan sa pagtago ko sa kanila kay Sky. Hindi ko a
lam
kung sinabihan ba siya ni Cloud na wag ng magsalita o naiintindihan niya talaga
ang
sitwasyon ko.
Pagkalabas ni Sky sa hospital doon kami hinatid ni Cloud sa condo na binili niya
para sa akin. Hindi na ako nagmatigas kasi walang point para gawin ko yun lalo n
a
kung kapakanan ni Sky ang pinag uusapan. Sinama na din namin si Yaya Loida kasi
gusto din naman niyang alagaan si Sky. Napamahal na sa kanya ang bata.
Daddy! Tawag ni Sky kay Cloud. Alam na ni Sky na Daddy niya si Cloud. Sinabi
namin bago siya operahan. I was happy nung nakita ko kung gaano kasaya ang anak
ko. Halos ayaw na niyang pakawalan si cloud at ganun din si Cloud sa kanya. Mins
an
nakakapanibugho lalo na at nasanay ako na ako ang palaging tinatawag niya pag
may kailangan siya. Pero ngayon, lahat na lang Daddy. Pero inintindi ko kasi ala
m
kong sabik sila sa isa t isa.
Daddy! Carry. Binuhat naman ito ni Cloud. Nakakatuwa silang panoorin na
dalawa. Parang pinagbiyak na bunga. And when they both laughed parehas na
nawawala ang mga mata nila. Just looking at both of them give me a heartwarming
feeling.
Napangiti ako habang pinapanood ko sila. Ganun din si Yaya Loida.
Kiss!!! Hinalikan ni Sky ang pisngi ni Cloud and Cloud in turn give Sky a loud
kiss on her cheeks which made her giggle.
I love you Daddy! Sabi ni Sky sabay kiss ulit sa pisngi ng ama niya. Ang laki na
ng ngiti ni Cloud. I have never seen him this happy. And I m glad. Really glad na
nakita ko siya na ganito kasaya.
- 79 -

I love you too baby. At pinupog din nito ng halik si Sky.

Do you love Mommy too? Napanganga ako sa tinanong ni Sky. Gusto kong
pigilan ang mga sasabihin niya. She s too smart for her age.
Lumipat ang tingin ko from Sky to Cloud. And he is no longer looking at our
daughter, nakatingin na lang siya ng seryoso sa akin. Parang nanonoot sa buong
katauhan ko ang klase ng tingin niya at wala na akong magawa kundi ang yumuko.
Kahit kailan, hindi ko kayang harapin ang ganyang klaseng tingin niya.
Of course baby. So much. Sabi niya at kahit hindi ako nakatingin ramdam ko na
tinitingnan pa din niya ako. Nag iinit na ang pisngi ko kasi parang hindi si Sky
ang
kinakausap niya kundi ako. At hindi ko mapigilan ang lakas ng tibok ng puso ko.
Hihimatayin ata ako.
Yehey! Sky cheered joyfully.
How about you Mommy? Do you love Daddy too? Napaangat ang tingin ko mula
sa sahig papunta kay Sky. Sinadya kong hindi tingnan si Cloud kasi baka matunaw
ako sa klase ng tingin niya. Naramdaman ko ang tension sa loob ng bahay. Si Sky,
si
Cloud pati si Yaya Loida hinihintay ang sagot ko.
Would I lie to Sky? Would I lie to myself?
Would I tell the truth and gamble again?
- 80 -

20th Day
Hindi ko alam ang isasagot ko and they are all waiting for my answer. I was
looking at them hopelessly and wasn t able to utter a single word when the doorbel
l
rang. Napahinga ako ng malalim. Ito ata talaga ang sinasabi nilang saved by the
bell.
I ll just open the door. Tapos nagmamadali na akong pumunta sa may pinto para
buksan ito. And the moment I opened it, hindi ko alam if I was indeed saved by t
he
bell or mas pinahamak ako ng bell. Because standing in front of me is Ma am Elly
and with her are two people which I assume as her parents at siempre magulang di
n
ni Cloud.
May, Good evening. Pasensiya na kung gabi na kami bumisita, nagmamadali kasi
ang mga to. She motioned her parents na nakatingin lang sa akin, lalo na ang ina
nila. Pakiramdam ko nanliit ako.
Ma am Elly. Pasok po kayo. I said after a while pagkatapos kong matulala.
Mom! Dad! Bulalas ni Cloud pagkakita niya sa parents niya tapos tumingin ng
makahulugan kay Elly.
I m sorry, I slipped nung sinundo ko sila sa airport. Kaya nagpumilit na silang
pumunta dito. Apologetic si Ma am Elly tapos tumingin sa akin.
SO, you don t have plan of telling us that we already have a granddaughter?
Mataray na sabi ng ina ni Cloud sabay tingin sa kay Sky tapos sa akin. Ewan, ko
pero naiilang talaga ako.
Mom, Dad. Si May, May, parents ko and this cute girl here is Sky. Biglang
pakilala ni Cloud sa amin sa mga magulang nila. He totally ignored his Mom at hi
ndi
yun nakaligtas sa akin. Nakipagkamay ako sa ama ni Cloud at nakipagbeso sa Mama
niya and while doing it naramdaman ko ang malamig na pakikitungo nila sa akin.
It s nice meeting you Ma am, Sir. Sabi ko but they ignored it. Ganito ba talaga
ang mga parents niya? I mean, parang pakiramdam ko ang baba ng tingin nila sa
akin.After a while nakipaglaro na sila kay Sky. Kung gaano kalamig ang pakikitun
go
nila sa akin, kabaliktaran naman nun ang pakikitungo nila kay Sky. Giliw na gili
w
sila sa bata and Sky is just thrilled upon knowing na may grandparents pala siya
.
- 81 -

Iniwan ko sila at pumunta akong kitchen para tulungan si Yaya Loida na

magprepare ng food nila. Yaya Loida gave me a weird look.
Okay ka lang ba May? She asked full of concern. Ngumiti lang ako ng tipid.
Okay lang po. Medyo sumasakit lang ang ulo ko. Napabuntonghininga na lang
siya tapos dinala na ang juice papuntang living room para ibigay sa mga bisita.
Maya maya, naramdaman kong bumalik na siya sa kitchen.
Yaya Loids, ako na ang magdadala ng mga sandwiches. Magpahinga ka na lang
po at ako na ang baha
Bakit ngayon mo lang pinakilala si Sky sa anak namin? Hindi ko natapos ang
sinasabi ko kasi obvious na hindi na si Yaya Loida ang pumasok sa kitchen. AT th
e
same time nagulat ako dahil sa bitterness sa tono ng mga salita ng Mommy ni Clou
d.
So, ikaw pala ang May na muntik ng sumira sa buhay ng anak ko. Napatingin
ako bigla sa kanya. Kung kanina, tinatago pa niya ang disgusto sa mukha niya,
ngayon, obvious na obvious na ito. Kung pwede pa lang siguro na sumuka siya,
ginawa na niya.
Hindi ko po kayo maiintindihan. Tumaas ang kilay niya.
My son, suffered a depression 4 years ago dahil sa isang babae. It took a lot of
time bago siya nakarecover. Bilang isang ina, alam kong alam mo na masakit malay
o
sa isang anak pero dahil sa nangyari I have to endure it all. All of us in the f
amily
have to endure it all. It made me curious why my son was so affected. And lookin
g at
you now, hindi ko makita ang dahilan kung bakit nagkaganun si Cloud. And when
everything is back to normal, bumalik ka ulit. Hindi ako nagsalita. I just keep m
um
dahil baka ano pa ang masabi ko. Kahit papaano may respeto pa din ako sa ina ni
Cloud.
Hindi ko maexplain kung gaano ka ka selfish. First, you took two years of my
son s life, then you deprive him of his right as the father of Sky for four years.
Kahit
si Sky, pinagkait mo sa kanya ang karapatan niya sa magandang buhay at makilala
ang iba niyang pamilya. Anong klaseng ina ka? Automatic na tumulo ang mga luha
ko. Pagsabihan lang ako ng kahit ano, wag lang maliitin ang pagiging ina ko. Dah
il
ginawa ko ang lahat para lang sa anak ko, at gagawin ko pa din ang lahat para sa
kanya.
Kung hindi ka ba pinaimbestigahan ni Cloud at hindi niya nalaman ang tungkol
kay Sky, may plano ka bang sabihin sa kanya ang tungkol kay Sky or paiiralin mo
pa
- 82 -

din ang pagkaselfish mo? I was clenching my hand while she was saying those
words. Gusto kong itama ang ang mga sinasabi niya pero ayaw ko siyang sagutin
dahil baka marinig ng mga tao sa labas. And I m afraid na kapag ginawa ko yun,
hindi ko mapigilan ang sarili kong mapahagulgol.
Beatrice. Tawag ng Daddy ni Cloud sa Mommy niya. Yumuko ako para kahit
papaano maitago ko ang pag iyak ko bago pa man siya makapasok sa kitchen. Pero
hindi ko na pala kailangang gawin yun dahil umalis na ang Mommy ni Cloud at
sinalubong ang Daddy niya tapos bumalik na sila sa living room.
Pumasok naman si Yaya Loida at nakita siguro ang pamumula ng mga mata ko.
Anong nangyari? Nagtatakang tanong niya.
Wala po. Masakit lang talaga ang ulo ko. Hihiga muna ako Yaya. Pakiasikaso na
lang po sila. Tapos dumiretso na ako sa kwarto ko at doon nag iiyak. Hindi ko ala
m
kung gaano katagal. I just cried my heart out at dahil siguro sa sobrang pagod
nakatulog ako.
Nagising na lang ako when I felt someone caressing my cheek.
Iminulat ko ang mga mata ko and I saw Cloud tenderly looking at me.
You ve been crying. Again. And I saw the pained expression on his face.
- 83 -

21st Day
Umiling ako sa sinabi niya at tiningnan ang bedside clock and it s already 6AM.
Bakit andito siya ganito kaaga.
Ang aga mo. Sabi ko na lang to divert the topic. Tapos umupo ako sa kama at
sumandal sa headboard.
Dito ako natulog. Hindi ka na alng namin ginising kagabi kasi sabi ni Yaya Loida,
masakit daw ang ulo. And now, I know better. Umiyak ka magdamag. Bakit?
Nakikita ko pa din ang lungkot sa mga mata niya.
Hindi ako umiyak. Kumunot ang noo niya.
I have seen enough of your tears kaya alam ko kung kelan ka umiyak May. Don t
try to deny it. Bakit? Umiling ulit ako. Ayaw kong sabihin sa kanya ang pinag
usapan namin ng Mommy niya.
Dad told me na kinausap ka kagabi ni Mommy. M-May sinabi ba siya sayo?
Umiwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang salubungin ang klase ng tingin na
binibigay niya sa akin. It was full of tenderness that I cannot help myself but
swoon.
Nothing. Paiwas ko pa din na sagot. Umiling siya as if saying that he didn t
believe me a bit.
Nothing? And you cried overnight over that nothing? May, kilala ko si Mommy. I
know how shrewd she is. That s the reason why nag aalangan akong ipakilala ka sa
kanila dati. She got a sharp tongue and I believe she again unleashed it last ni
ght.
But if you didn t want to talk about it, sige pagbibigyan kita. Pero I ll make sure
na
hindi na ito mauulit. Nakahinga naman ako ng malalim dahil sa sinabi niya. Kung
ano man ang sinabi ng ina niya, ayaw ko ng ipagkalat. Kuna ano man ang gagawin
niya para hindi na maulit ang nangyari kagabi, bahala na siya.
May mas interesado akong malaman kaya andito ako ngayon. In fact, yun ang
dahilan kung bakit hindi ko umuwi. You have an unanswered question last night
before my parents arrived and I am dying to hear your answer. Andyan na naman
ang kaba ko katulad ng kagabi. Nagulat din ako sa sinabi niya kasi hindi ko
ineexpect na uungkatin pa niya ang bagay na yun. Akala ko nakatakas na ako, hind
i
pa pala.
- 84 -

Cloud
I was tongue tied just like last night.
May, tatanggapin ko kahit ano man ang sagot mo.
I very well know that he
would exactly do that. Kilala ko siya. Kung maiiwasan niya hindi na niya uulitin
ang
pagkakamali niya at isa na doon ang pagpilit ng mga bagay bagay sa akin. Sinabi
na
niyang wala na siyang hihingin na kahit ano sa akin at alam kong gagawin niya yu
n.
So, kapag sinabi kong hidni ko na siya mahal reresoetuhin niya yun.
But if you say no, it doesn t mean that I would stop loving you. Hihintayin ko
hanggang sa mahalin mo ulit ako. I would wait patiently hanggang sa matutunan mo
ulit akong mahalin. And I know that he meant it. Every word of it.
Cloud, I can no longer teach myself to love you again. Mahinang sabi ko and
agad na rumehistro ang lungkot sa mukha niya. His eyes watered and he blink
plenty of times.
I-It s o-okay. Mahinang sabi niya. Then umiling siya. No! It s not okay. But I
understand. Nirerespeto ko ang desisyon mo. Nanlulumong tumayo siya sa kama.
My heart goes out to him. Kitang kita ang lungkot sa mga mata niya.
At bago pa siya makahakbang papuntang pinto I added,
I could no longer teach myself to love you again, because I never cease loving
you, in the first place. May tumulong luha sa mga mata ko. Ang sakit sakit aminin
ng katotohanang yun. It was so painful yet so liberating. Parang nawala ang mabi
gat
na nakadagan sa dibdib ko. Yet, alam kong sa mga sandaling yun sumuko na ako. I
never thought that such a surrender could give me inner peace. Kaya yung luhang
tumulo sa mga mata ko, hindi ko alam kung dahil ba sa sakit o sa kaligayahan.
He stopped in his track and is frozen for a while. And in a moment naramdaman
ko na lang na yakap yakap na niya ako. Sobrang higpit ng yakap niya na halos hin
di
na ako makahinga. I return his embrace and cried in his shoulders hanggang sa
maramdaman ko na umiiyak na din siya sa balikat ko. We hugged for a long time na
para bang binabawi namin ang mga panahong nawala sa amin.
Saglit siyang bumitaw and brush my tears. Pinunasan ko din ang luha niya.
You re still a crybaby in bed. Tumawa siya ng kunti at alam kong naalala niya
ang sinasabi ko.
Yes, only when it comes to you. Bumababa ang mukha niya as he is saying those
words and I just close my eyes before his lips touched mine. And when our lips
- 85 -

touched, literal na tumayo ang lahat ng balahibo ko sa katawan. Our lips are not
even moving, but I can feel the intensity of our kiss. Yung utak ko, napapasigaw
ng
oh my God! I have never felt such an electrifying kiss before. Kahit ang first k
iss
namin hindi ganito. Our previous kisses just paled in comparison to this kiss. H
ow
could a kiss be so innocent and pure but full of emotion as well?
I love you. He whispered at nakikita ko ang sincerity sa mga mata niya. Yes, we
both suffered these past years and I know this second chance is worth it. At kah
it
matalo pa ako sa sugal na ito, alam kong hindi ko ito pagsisisihan.
I love you too. And it is me who pulled him closer to me so our lips would
touched.
And when his lips moved, I followed suit. When his tongue seek entrance I opened
up. And again, I felt the feeling I have never felt for a long time. I felt love
d and it s
as if he is already making love to me just by kissing me. At kung saan man ang
kahahantungan ng halik namin ngayon, alam kong hindi ko pagsisisihan. Because
how could I regret something that is so beautiful?
- 86 -

22nd Day
I was still catching my breath and his arms
maiwasang mapangiti and I hid it by kissing
pagkakayakap niya akin. His fingers drawing
Kung tatanungin ako, kung nagsisisi ba ako,
.
Kahit kailan, everytime we did it, hindi ko

are still around me. Hindi ko

his bare chest. Humigpit ang
circles on my bare chest.
isang malaking hindi ang isasagot ko
pinagsisihan ang mga yun. Kahit nung

nabuntis ako, hindi ko pa din pinagsisihan kahit na napakasakit ng consequence

niyon.
I felt him kissed my hair and his hands began wondering again. As usual,
naramdaman ko na naman ang kakaibang init at kuryente that was brought about by
his touch.
Cloud..tanghali na. And when I say tanghali, tanghali na talaga. Past 12 noon na
ata samantalang 6AM siya kanina pumasok sa kwarto ko.
Hmmm? Pero lalo lang niyang hinigpitan ang yakap niya sa akin at sinisinghot
ang buhok ko.
Nagugutom na ako. Mahinang reklamo ko pa and I know kapag pinagpatuloy pa
niya ang ginagawa niya, talo talo na. Makakalimutan ko na ang gutom ko.
Me too. Nagugutom pa din ako. Hinampas ko na. Alam ko naman kung anong
klaseng gutom ang sinasabi niya. God! Hindi ba siya napapagod?
Baka hinahanap na tayo nina Yaya Loida at Sky. At nagtataka na nga ako kung
bakit hanggang ngayon hindi pa din sila kumakatok sa kwarto ko gayung tuwing
umaga pag magkakasama kami yun palagi ang gawain nila.
Don t worry. Hindi nila tayo hahanapin. Alam na nila. Naitulak ko siya ng
mahina at tiningnan ko ang nakangiting labi niya pero nakapikit pa din ang mata
niya.
What do you mean alam na nila?
I told Sky that I am going to talk to you and if we don t go out of your room it
means that we are already making her baby brother. Pakiramdam ko nag iinit ang
buong pisngi ko dahil sa sinabi niya. Paano niya nasabi yun sa bata?
- 87 -

Cloud! She s just a child! Dinilat niya ang isang mata niya at pinisil lang ang
ilong ko tapos hinalikan ang dulo nito.
Just kidding. Sinabi kong mag uusap tayo at i-sesettle natin ang lahat. And I als
o
told her something very important at sabi ko pa hindia ko lalabas ng kwarto mo
hanggang sa hindi kita mapapayag. Kaya sigurado akong hindi ka kakatukin nun.
Habang sinasabi niya yun, papalapit na naman ang mukha niya sa mukha ko. I just
want to close my eyes and wait for his lips pero pinilit kong dumilat.
Anong very important thing? Nakita ko na naman siyang ngumiti kahit na
malapit na malapit ang mukha niya sa mukha ko. And his eyes is now staring at my
lips.
too many questions. He said with a very impatient tone.
Cloud!
Hmmm Important thing such as, giving Sky a sibling. Come to think of it my
love, didn t you see how pretty Sky is? Ayaw mo bang ikalat ang lahi natin? Sayang
naman! And he chuckled nung hinampas ko ulit siya.
Cloud! Umayos ka nga! Ngumiti lang ulit siya and to my dismay, binitiwan niya
ako. Nanghinayang talaga ako because I still wanted to be wrapped in his arms an
d
to feel his delicate warmth.
Okay. Teka lang. Tapos bumangon siya at umikot sa kama. I wrapped the
blanket aroung me at tiningnan siya. Nagsuot siya ng boxer niya pati ng pantalon
niya pati na din ng damit niya. Aalis na ba siya?
Are you leaving ? Hindi ko napigilan ang sarili kong magtanong.
No. Not yet. Just being decent. Tumaas ang kilay ko. Nakaupo na ako sa gilid ng
kama sa harap niya. And I saw na parang bigla siyang kinabahan.
Tapos nagulat na lang ako when he kneeled down in front of me and took
something from his pocket. I know what was coming.
At doon ako biglang kinabahan because of what he might do. This time I was
nervous as he is or maybe more. And that nervousness increased when I saw the
hopeful look in his eyes and he offered a solitaire ring in front of me. Hidni k
o alam
ang maramdaman ko.
- 88 -

I know, this is a bit late. This should come before you know that was really
unplanned. Nakita kong namula siya at pati ako nag init ang mukha.
I should have done this after kitang mapaamin but then, it is never too late,
right? So, May Ayr Dominguez, I will have to ask you the most clich and unnvervin
g
question of all time. Will you marry me and would you be wiiling to spend the re
st of
your life with me?
Napatingin ako sa singsing na hawak niya and then sa mukha niya pabalik sa
singsing and again to his face. I swallowed a lump in my throat as I can t seem to
stop the tears from falling in my face as I looked at his expectant eyes.
- 89 -

23rd Day
SPG Ahead:
Ang pilit na BS. Bow!
Cloud I m sorry but I can t Sinabi ko before I chicken out. And I saw
disappointment in his face. But then he was able to check it out tapos tumayo at
umupo sa tabi ko. Alam kong mahirap para sa kanya na tanggapin ang rejection
pero pilit niyang hindi ito pinapakita sa akin dahil sinabi niyang hindi niya ak
o
pipilitin sa mga gusto niya.
Pwede ko bang malaman kung bakit? Because you said you love me and mahal
din kita. Wala akong makitang rason para hindi tayo magpakasal. Para hindi natin
buuin ang pamilya natin. Lalo na at lumalaki si Sky. Bakit ba kailangan ko pa
siyang saktan ng ganito?
Was it because of Mom? Dahil kung dahil sa kanya, I assure you, I will talk to he
r,
I will make sure that she won t meddle with us. I won t let them interfere with our
life. I can sense the desperation in his voice habang nagsasalita at masakit para
sa
akin ang marinig ang mga salitang yun.
No Cloud, hindi dahil sa kanya o kahit sinong kapamilya mo. Hindi ko lang
matanggap ang proposal mo ngayon dahil everything is so sudden. Kahapon lang
tayo nagkaayos and then you proposed. I can only take one major surprise in a da
y.
This is all just too much and too overwhelming that I don t know how to handle it.
Just give me time to digest everything and think about your proposal. When I arr
ived
at a decision, you don t have to propose again, I will tell you immediately. Doon n
a
siya napabuntunghininga. He smiled tenderly at me at ngumiti din ako sa kanya at
inihilig ang ulo ko sa balikat niya.
He combed my hair with his fingers at napapikit ako. What he is doing soothes
me.
I m so sorry if this is all so sudden for you. Naiintindihan kita and I am willing
to
wait till you re ready. Kahit gaano pa katagal. Hinalikan niya ang ulo ko.
It won t take long Cloud. I am sure of that. I hugged him back and we stayed
that way for a while tsaka siya lumabas ng kwarto. I stayed para makaligo na din
at
- 90 -

makapag ayos.
Paglabas ko ng kwarto, Cloud and Sky are playing. Sa totoo lang, wala bang
trabaho ang lalaking ito? Ilang araw na din siyang hindi pumapasok sa opisina
simula pa nung nagkaita kamign dalawa sa hospital.
Andyan na si Mommy. Let s have lunch. Kinarga niya si Sky at iniupo sa chair
nito. Binilhan niya talaga ang bata ng sarili nilang upuan para daw makasabay sa
amin sa pagkain. Siya na din ang nagsusubo dito at napapangiti na lang ako tuwin
g
nakikita ko silang dalawa. Kung titingnan isa na kaming masayang pamilya at sa
ngayon, walang makakapantay sa kaligayahan ko. Hindi ko kailanman naisip na
darating pa ako sa ganitong punto ng buhay ko. Akala ko dati hindi na kami
magkikita ni Cloud. Akala ko habang buhay kami na lang dalawa ni Sky. Akala ko
dati hidni ko na maramdaman ang ganitong kaligayahan. I never thought that I
would be blessed like this.
After namin kumain, kinuha na ni Yaya Loida si Sky at nilinis sa kwarto nila. Ma
ya
maya lang matutulog na yun. Tanghali na din naman kasi.
Niligpit ko na ang mga pinagkainan namin at dinala sa labado para hugasan.
Hidni ko na inaasa ang lahat kay Yaya Loida kahit pa sabihing sinasahuran na siy
a
ulit ni Cloud. Tsaka hindi naman iba ang turing namin sa kanya. Cloud also exten
ded
his generosity at tinulungan ang pamilya nila Yaya Loida.
Pinupunasan ko na lang ang mga hinugasan ko when I felt Cloud embracing me
from the back. Naligo siya kanina pagkatapos kumain. Pinagpawisan din ata sa
paglalaro sa anak niya.
Gusto mong mamasyal Mommy? He kissed the back of my neck. Tumayo ang
mga balahibo ko sa katawan.
Wala ka bang pasok Daddy? Ilang araw ka ng absent. Napapikit na alng ako
when he pulled me closer.
Elly understands kung hindi muna ako papasok. She told me to take my time. And
besides hindi naman malulugi ang company kung wala ako, pero ako alam kung
malulugi pag hindi ko kayo makasama. Napasinghap ako when his hands travelled
to my chest and cupped both of my breast and he gently bid my earlobe. Agad na
umakyat ang init sa katawan ko.
Cloud
I protest but it sounds more like a moan. Sila Yaya..
- 91 -

I bet they are already asleep Mommy. Napasandal na alng ako sa kanya nung
pinasok niya ang mga kamay niya sa loob ng shirt ko. And the heat that I am feel
ing
intensified when I felt something poking my backside.
What if they re not? Lumalalim na ang hininga ko dahil sa ginagawa niya lalo na
nung pinaghiwalay niya ang hook ng bra ko. Pinaharap niya ako sa kanya and I was
pinned between the faucet and his body.
Yes they are, sinilip ko bago ako pumunta dito. And he claimed my lips and I
accepted his kiss. Again I savor the sweetness of his lips at ikinawit ko ang br
aso ko
sa leeg niya and pulled him towards me. Our bodies are so close na wala ng hangi
ng
makakadaan sa gitna namin.
When he pinched one of my nipples napaliyad ako. I was heedy with sensation and
it escalated when he deepened the kiss. I kissed him back the way he kissed me.
Then he cupped by buttocks at iniupo ako sa may kitchen counter then itinaas niy
a
ang shirt ko enough to expose my now bare chest.
C-Cloud. I was still hesistant kasi natatakot akong baka lumabas si Yaya Loida at
makitakami sa sitwasyon naming. Masyadong nakakahiya. But the hesitation was
immediately forgotten when it was replaced by a burning fire that travel to my c
ore
from my breast in which he is now blessfully sucking.
I suppressed my moan.
C-Cloud! Na-nasa kitchen tayo. Akala ko hindi niya narinig ang sinabi ko dahil
mula sa dibdib ko he again kissed me at cupped my buttocks.
I know love. I know. Ipinulupot ko ang legs ko sa bewang niya nung
naramdaman kong binubuhat niya ako.He continued kissing me habang naglalakad
papuntang kwarto.
Pagkapasok na pagkapasok namin sa kwarto, he immediately closed the door
using his feet at isinandal ako sa likod ng pinto. I then heard the click of the
lock. He
pinned me between the door and his body at agad na inalis ang shirt ko kasama ng
bra ko na kanina pa niya nakalas. I also started undoing his shirt. We didn t stop
ped
kissing hanggang sa makarating kami sa kama and he laid me down gently.
He kissed my neck, down to my breast which made me arched my back.
Ilang seconds din siyang nakatingin sa katawan ko and I saw the admiration and
desire in his eyes. But I can no longer contain myself. Something deep inside me
- 92 -

wanted more of him kaya ikinawit ko ulit ang kamay ko sa leeg niya and pulled hi
m
towards me. Napapikit ako as his chest touched mine.
I love you, love. He said before he kissed me. It s always been love. That was our
endearment to each other when we were still together and I miss hearing him
calling me that.
I love you too, love. I stared back at him and I saw the overflowing love that he
felt for me.
I could no longer take it kapag nawala ka sa akin ulit. So, I am willing to wait,
no
matter how long, as long as you are mine. He added and kissed the hollow of my
neck. I tipped hy head to give him more access and I arched my back when he
starting kissing the side of my breast up to my tips. The sensation was heady an
d I
felt a raw heat flow from my chest down to my core. He stayed there for a long t
ime
giving attention to both tips.
His hands are roaming all over my body and is now unbuttoning my denim short. I
helped him get rid of it as he kneeled in front of me then he throw it somewhere
in
the room. Napasinghap na lang ako when he put his hands on top of my undies and
gently massage my center. I whimpered at hindi ko na alam kung saan ko ibabaling
ang ulo ko.
Then I felt him get rid of my lower undergarments and started kissing my toes up
to my thigh. I can t help my moan and I am not aware na halos hindi na ako
humihinga ng dahil sa ginagawa niya. It was tickling me yet dinadanig ito ng
kakaibang sensasyon sa katawan ko.
C-Cloud!
Hindi ko napigilang mapasabunot sa kanya when his mouth touched
my folds. That was the first time that he did it to me and the feeling is beyond
imagination. And I wanted more, I wonder how could I feel such a wonderful feeli
ng
yet I still wanted more.
When he inserted his finger on me napasinghap ako because his finger touched
something inside me that made me want to shutter inside. He started moving his
fingers and his tongue in a synchronized motion and I felt a building sensation
inside
me and I know I am about to reach my release.
Cloud! Stop! Ohh God! But he didn t listen. He just continued whatever he is
doing until I can no longer control it. I shattered, convulsed, and poured my ju
ices
on him. I just have my earth shattering release pero hindi pa din siya tumitigil
and
my orgasm seemed to goes on forever.
- 93 -

I was already so weak when he stopped and went up on top of me. Halos hidni ko
na mabuksan ang mga mata ko but still I was able to see his smile.
How are you? He said while kissing my cheek. Gusto ko siyang batukan sa
pagtatanong niya sa akin ng ganun. Kung hindi nga lang ako masyadong mahina
ngayon. Still I managed to roll my eyes in which he laughed and then captured my
lips for a playful kiss.
And that playful kiss deepened until I once again felt that familiar need lalo n
a
nung maramdaman ko that something is poking on my center. Ni hindi ko man lang
namalayan na nahubad na niya ang lahat ng damit niya.
My hand travelled downward, until it reached his manhood and I began stroking
up and down. I saw him close his eyes and his breathing hitched. His kiss becomi
ng
intense and his tongue mimicking the movement of my hand.
Bumaba ulit ang halik niya sa dibdib ko and I let go of his shaft as he position
ed
himself between my legs. Napahawak ako sa buhok niya when I felt him poke the
entrance of my center. And when he totally entered me pinulupot ko ang dalawa
kong binti sa bewang niya.
And I met his every thrust. All the while, he is looking at me and I was looking
at
him never breaking eye contact. I can see his every expression , the build up of
pleasure in his face and it was so beautiful that I wanted to give him more. I c
an see
the shift of his emotions as his movements hasten.
Napapikit ako at napapikit then siya. Our breathing are synchronized. Then we
both open our eyes again and we both know without talking that we have to come
together.
When he lowered his face and kissed me, I answered his kisses as deeply.
Oh God! May! His rhythm increased and build up of sensation inside me
escalates.
He gave a few more strokes before we both grunted and shouted each others
name as together we reached our release. After a few moments he laid motionless
on top of me. Our bodies still joined. His face buried in the hollow of my neck.
Habol
naming dalawa ang hininga namin.
Mommy, when are you marrying me again? Napangiti na lang ako sa sinabi
niya? Why is he always proposing after we make love?
- 94 -

Hindi kaya pagod ka lang Daddy? Pabirong tanong ko sa kanya.

No I m not! I feel felt him stirred to life inside me. Nanlaki na lang ang mga
mata ko.
A/N: I am not satisfied sa kinalabasan nito. Pero wala na akong mapipiga sa
greenmind ko. Kaya yan na lang. pagtyagaan niyo. Hindi ko na rin nirestrict kasi
restricted na ang buong story.
- 95 -

24th Day
Cloud POV
Ilang minutong tiningnan ko lang siya habang mahimbing na natutulog. Hindi
maalis alis ang ngiti sa mga labi ko. Yes, my marriage proposal was rejected per
o
masaya ako because it was not a total rejection. She said she will think about i
t and I
am willing to wait. I am willing to take whatever it is that she s willing to give
. Dahil
kahit gaano kaunti pa ang ibibigay niya sa akin, it still gives me utter happine
ss. Just
being beside her fills my heart with joy. At alam kong darating ang araw na
papaytag din siya na magpakasal sa akin. Siguro nga masyado lang siyang
naoverwhelm sa mga nangyari. Ang importante ngayon, tinanggap niya ako ulit sa
buhay niya. At wala na akong mahihiling pa. Her acceptance to my marriage
proposal is just a bonus but I will be very glad if she will accept it. Gustong
gusto ko
ng mabuo ang pamilya namin.
I kissed her closed eyelids at lalo siyang nagsumiksik sa dibdib ko. I tightened
my
embrace at enhaled her sweet scent. Hindi ako magsasawa sa amoy niya.
Umabot pa ako ng mga 30 minutes bago ko napagdesisyunan na tumayo at
pumasok na ako sa banyo para maligo. Kailangan kong bumalik sa condo ko para
kumuha ng mga damit kung gusto kong dito na tumira. Dadaan na din ako sa office
para asikasuhin ang ilang mga bagay.
Pero ang pinakaimportanteng kailangan kong gawin ay ang kausapin si Mommy.
Hindi ko alam kung ano ang sinabi niya kay May pero alam kong nasaktan niya ito.
And I won t allow that. Hindi niya alam ang totoong nangyari and I have to correct
her impression of May.
Pagkatapos kong magbihis, I kissed her lips once more, at lumabas na ng kwarto.
Nagbbreakfast na sina Sky at Yaya Loida. Nagpaalam ako sa kanila at nagsabing
sabihin kay May kung nasaan ako pag gumising siya. Hindi pa ako nakakalabas sa
building ng condo namimiss ko na agad sila.
Dumiretso ako sa condo ko at kumuha ng mga damit. Then I headed to the office
to sign some papers at kinausap si Elly regarding my extended vacation. Tapos
dumiretso na ako sa bahay namin.
Pagdating ko nakita ko sina Mommy at Daddy na naglulunch. They invited me to
eat with them which Ibgladly accepted kahit na gustong gusto ko na silang kausap
in
- 96 -

agad para makabalik na ako sa mag ina ko. I must be insane for missing them so
much gayung wala pang anim na oras akong nawala sa tabi nila.
After ng lunch kinausap ko si Mommy sa harap ni Daddy. Tianong ko kung ano
ang sinabi niya kay May. At first she got mad dahil nagsumbong daw si May sa aki
n
pero sinabi kong hindi that s why I m asking her. Sa huli umamin din siya ng mga
pinagsasabi niya kay May at nagalit mismo si Daddy. I know how much my Dad
loved and spoiled my Mom pero sa mga ganitong bagay hindi niya ito tinotolerate
at
kapag galit na si Daddy wala ng nagagawa pa si Mommy.
Kinuwento ko sa kanila ang buong nangyari simula nung naghiwalay kaming
dalawa. Ang mga nangyari kay May. Kung paano siya naghirap dahil sa kagagawan
ko. That it was all my fault. Ang hindi ko lang sinabi ay ang mga sakripisyo nit
o
ginagawa nung nagaaral siya para lang matustusan ang anak namin at ang pag aaral
niya. Yes, alam ko ang bagay na iyon. And I kept it to myself dahil kapag naaala
la ko
ang mga ginawa niya mas sumisidhi ang pagkaguilty ko at nagagalit ako sa sarili
ko
to the point na hirap akong patawarin ang sarili ko.
Hindi ko din sinabi kay May na alam ko ang bagay na yun. I believe na mas
mabuting hindi ko yun sabihin sa kanya kasi alam kong yun ang isang bagay na
ayaw na niyang maalala.
Nung narinig ni Mommy ang buong kwento, siya na mismo ang nagsabi na
kakausapin niya si May para humingi ng tawad. And I m glad that she had accepted
her fault.
Pagkatapos naking mag usap, dumiretso na ako sa condo. Gusto kong ipasyal ang
mag ina ko. I want us to go somewhere where we could relax. I asked my secretary
to book a beach resort for us in Palawan. I want to spend a few days with them
before I return to the office. Gusto kong mag enjoy kaming pamilya.
I was so excited to tell them my plan pero sina Yaya Loida at Sky lang ang
nadatnan ko sa bahay.
Nasaan si May Yaya? Tanong ko nung hindi ko siya nakita sa loob ng kwarto
niya.
Umalis lang saglit. May pupuntahan lang daw at babalik rin kaagad. May bibilhin
ata. Tumango lang ako nakipaglaro na kay Sky.
But the hours past na walang May na dumadating. Nagdinner na kami pero wala
pa din siya. Even Sky is asking kung saan ang Mommy niya. Nagrason na lang ako
- 97 -

ng kung ano ano. Ako na din ang nagpatulog sa bata. Pero nakatulog na si Sky hin
di
pa din dumadating si May. Ilang beses ko ng tinawagan ang phone niya pero
nakapatay ito.
Nasaan na siya? Nagsimula akong kabahan lalo na ata wala man lang text o tawag
mula sa kanya. I contacted Andrew pero pati siya hindi alam kung nasaan si May.
Mas lalo akong kinabahan. I wasn t able to sleep that night. At dumating ang umaga
pero walang May na dumating. I called the police to have it blottered. Tinawagan
ko
ang investigator na kinuha ko dati at pinahanap si May.
Sky is becoming more agitated at halos oras oras niyang tinatanong sa akin kung
nasaan ang Mommy niya. Nauubusan ako ng sagot at pati sarili ko kinukumbinsi ko
sa mga sinasagot ko sa anak namin. Habang tumatagal lalong sumisidhi ang kaba
ko.
At nung kinahapunan, nagulat kaming lahat nung pumasok si May sa condo. Hindi
ko napigilan ang sarili ko. Niyakap ko kaagad siya at halos sabay kami ni Sky na
yumakap sa kanya. Hindi ko alam kung ilang tinik ang nawala sa dibdib ko.
Where have you been? We re all so worried. Ngumiti siya ng tipid sa akin
habang hinahalikan ang pisngi ni Sky na karga karga niya.
I m sorry kung hindi ako nagsabi. It was a spur of the moment decision. Napag
isipan kung pumunta sa isang lugar wherein I could think about about your
proposal. Nalowbat ang phone ko nung andun na ako kaya hindi na ako nakatawag
at nakapagpaalam sa inyo. I m sorry kung nagworry kayo. I embraced her and Sky.
It s okay love, It s okay now that you re here. And really, you don t have to rush
your decision regarding my proposal. Ngumiti lang ulit siya at hinalikan ang pisn
gi
ko.
Niyaya ko na din silang doon magdinner sa bahay namin kasi inimbitahan kami ng
parents ko. At first I saw her tensed but when I mentioned ang dahilan ng pag
iimbita ni Mommy, kumalma bigla ang mukha niya.
Magiliw ang pagtanggap nina Mommy at Daddy kay May at kay Sky. Tuwang tuwa
ang sila sa kay Sky.
Cloud.. Napatingin ako kay Mommy pagkalabas niya sa lanai. Doon niya niyaya
si May para kausapin ito at humingi na din ng tawad. Hinayaan namin silang mag
usap na dalawa.
- 98 -

Yes Mom?
May looked so tired. Why don t you stay here for the night? Para na din makatabi
namin ang apo namin. Napatingin ako kay May pagkasabi nun ni Mommy. Indeed
she looked tired. Kanina ko pa nga napapansin na parang matamlay siya.
Love? I asked her permission.
O-okay lang. She smiled faintly. Napalapit ako bigla sa kanya when she swayed
at humawak sa gilid ng sofa.
Are you okay? Inalalayan ko siyang maupo sa sofa.
Yes. I m okay. Napagod lang siguro ako sa byahe. Isinandal niya ang ulo niya sa
sofa at pumikit. She indeed looked so tired. Dapat pala pinapagliban na lang nam
in
ang dinner na to. Siguro ikacancel ko na alng muna ang vacation namin.
Sa kwarto ka na lang magpahinga. At bigla ko na lang siya binuhat sa gulat niya.
Cloud! She shrieked and I just laugh. You don t have to carry me.
Ssshh Relax and just rest.
Nakakahiya
Patuloy na protesta niya. I can see her blushing. Hindi ko
mapigilang mapangiti.
There s nothing to be ashamed love. It s a common sight here. My dad do it all
the time specially when Mom is having her tantrums.
Kaya ko naman maglakad.
At kaya ko ring buhatin ka. Ang gaan gaan mo kaya. And I would do everything in
my power just to make your life easier. Now stop protesting at hayaan mo na alng
ako dahil kaligayahan ko to. Napabuntunghininga na lang siya and clung to me
tighter. She also buried her face in my neck.
Dinala ko siya sa dating kwarto ko and gently laid her down in my bed. Tumabi
ako sa kanya and we cuddle. Mukhang pagod na pagod nga siya dahil after a few
minutes, I heard her calm breathing indicating na tulog na siya.
- 99 -

25th Day
Cloud s POV.
Umuwi na kami kinatanghalian. Hinatid ko sila sa condo at umalis ako at pumunta
ng opisina dahil nagkaproblema. I stayed there for about an hour tapos bumalik n
a
agad ako sa condo. Papasok na ako sa parking when I saw her outside the building
waiting for a taxi. Hindi ako lumabas ng sasakyan kasi nagtaka ako kung bakit hi
ndi
man lang siya nagsabi sa akin na aalis pala siya.
She could have told me para ihatid ko man siya kung saan siya papunta. But
instead of approaching her, pinanood ko lang siya hanggang sa makasakay siya ng
taxi. Then I followed the taxi she s riding.
Habang nagdadrive, tinawagan ko ang bahay at sinagot ito ni Yaya Loida.
Yaya, andiyan ba si May? Hindi ko sinabing alam kong wala siya sa bahay. Hindi
ko alam kung ano ang gusto kong iprove kaya ko to ginagawa but something inside
me tells me that I am doing the right thing.
Ahh..umalis saglit Cloud. May pupuntahan lang daw. Binaba ko na ang phone
pagkarinig ko nun kay Yaya Loida.
Doubts started creeping in my mind. Simula nung isang gabi na hidni siya umuwi,
tumubo na ang pagdududa sa puso ko. Alam kong mali kaya hindi ko siya
inaapproach kasi ayaw kong pag awayan namin ang bagay na yun. Ayaw kogn maulit
ang nangyari dati. Pero hindi ko maiwasan ang mag isip lalo na at tinanggihan ni
ya
ang alok kong kasal.
May iba na ba siyang gusto kaya siya nagdadalawang isip magpakasal sa akin? I
tried to erase that thought from my mind. Dapat pagkatiwalaan ko siya dahil ang
pagdududa ko ay hindi makakatulong sa relasyon na sinisimulan pa lang naming
buuin.
Titigilan ko na sana ang pagsunod sa kotseng sinasakyan niya dahil sa tingin ko
ay
pointless itong ginagawa ko when I saw her taxi entered the compound of a hospit
al.
What is she going to do in a hospital? Hindi ito ang ospital kung saan dinala si
Sky
dati. Ano ang gagawin niya dito. Pagkababa niya sa kotse, agad akong tumigil at
binigay sa valet ang kotse at nagmamadali akong sundan siya. Hindis iya dumirets
o
- 100 -

sa main hospital. Instead she came to a building which house the clinics of the
doctors. She took the stairs and I followed her hanggang sa makarating siya sa r
oom
2017.
Lumapit ako sa pinto kung saan siya pumasok at lalong nangunot ang noo ko
when I saw the name outside the door.
Ricardo S. Chiong, Neuro-Oncologist
Kung kanina mabilis ang tibok ng puso ko, ngayon halos hindi na ako makahinga.
Ano ang ginagawa niya sa ganitong klaseng clinic? I have a hunch pero ayaw kong
eentertain ang bagay na yun. I am too scared to even think of it. Hidni ko kayan
g
tanggapin dahil pagnagkatotoo ang hinala ko, ikamamatay ko.
Tumalikod ako sa clinic at hinintay na lumabas siya. After 30 minutes, she went
out. Nakayuko siya and her shoulders are hunched. Gusto ko siyang lapitan at
tanungin pero hindi ko ginawa. Lumiko siya sa isang lobby at nung nakita kong hi
ndi
na niya ako mapapansin, pumasok ako sa clinic na pinanggalingan niya.
Good afternoon Sir. May appointment po kayo? Bungad sa akin ng secretary
nung doctor pagkapasok ko sa clinic.
No. But I would like to ask something? Patient niyo ba si Miss Dominguez? Yung
kakalabas alng kanina. And I m hoping against hope na sana sabihin niyang hindi.
Ahh, si Ma am May. Yes Sir. Hindi na siya nagsalita at tiningnan ako.
Can I talk to her doctor? Agad naman tumango ang secretary at pumasok sa
inner office which I assume ay ang office ng doctor.
Sir, pasok na daw po kayo. And she lid me in. Habang naglalakad ako, hindi
maalis alis ang kaba ko. Hindi mawala ang kutob ko at pakiramdam ko lulukso ang
puso ko sa mga nangyayari.
Good afternoon Doc. I m Cloud Elixier Tan. Nagkamay kami ng doctor atpos he
motioned me to sit down.
Naupo ako sa upuan sa harap ng doctor s table and the doctor na sa tingin ko ay
nasa 50 years old na regarded me seriously.
What can I do for you Mr. Tan? Seryoso pa ding sabi niya.
- 101 -

I am the boyfriend of Ms. Dominguez at gusto ko pong malaman bakit siya

pumunta dito sa clinic niyo. Kumunot ang noo ng doctor dahil sa sinabi ko.
That is confidential Mr. Tan. I am not allowed to tell you the medical condition
of
my patient. Parang sumabog ang mundo ko sa narinig ko mula sa kanya. My
patient. Sa sinabi niya para na din niyang inamin na totoo ang hinala ko.
Doc
Kung kailangan magmakaawa gagawin ko.
But at this point in time May needed someone even if she doesn t want to admit
it. Lalo akong kinabahan dahil sa mga sinasabi niya. Ramdam na ramdam ko ang
panginginig ng buong katawan ko at hindi ko alam kung kakayanin ko pang tumayo.
Matagal ko na siyang pasyente. Nawala siya ng tatlong taon and when she came
back it was too late. Napabuntunghininga ang doctor habang ako halos hindi na
humihinga.
Miss Dominguez have a Glioblastoma multiforme . Siguro nakita niya ang
pagkalita sa mukha ko.
She have a malignant brain tumor stage 4. Sa narinig ko parang pinagbagsakan
ako ng langit at lupa.
- 102 -

26th Day
Cloud POV
Kusang tumulo ang mga luha ko. Hindi ko napigilang umiyak sa harap ng doctor
ni May. Nakita ko ang lungkot sa mga mata niya.
My God! Yun na lang ang nasabi ko. Parang pinipiga ang puso ko sa sinabi niya.
She have cancer at hindi niya sinasabi. Kaya ba nung nag outing ang company, she
ask me to pull off at nagsusuka siya. Kaya ba ang payat niya at mukhang palaging
matamlay?
Gusto ko ng umalis kaagad sa clinic ng doctor at puntahan siya to shake her at
pagalitan siya at ibuhos lahat ng hinanakit na nararamdaman ko dahil sa nalaman
ko
ngayon. But I need to know everything. Kailangan kong malaman dahil hindi ako
makakapayag na hindi labanan ang sakit niya. Ngayon lang kami nagkaayos at hindi
ko hahayaang mawala siya sa akin. Not again. No! Never.
Kailangan namin siya ni Sky.
She had been my patient four years ago. Kasama niya ang parents she s under
medication for her brain tumor hoping na maaalis at matutunaw ito because its no
t
malignant. She is taking it oral medicine to get rid of the tumor and we have hi
gh
hopes na maaalis yun. Sabi ng doctor nung tinanong ko kung kelan pa ni May
nalaman ang sakit niya.
She s doing quite well at natunaw na ang tumor. Kailangan na lang niya ng
maintenance at follow up when we found out that she s pregnant. She could no
longer take the necessary drugs to totally erase any traces of the tumor and to
prevent it recurrence. Or we could have the fetus aborted for her to continue he
r
medication. Nanggilalas ako sa sinabi ng doctor. But then kung andun ako sa
sitwasyon na yun, maybe I would also choose abortion.
She adamantly refused abortion. I remember her exact words when her parents
persuade her to have the baby aborted. She is hysterical, Bubuhayin ko ang anak k
o
even if it will cause me my life . That s her exact words and I never seen such a
brave girl. Habang humahaba ang kwento niyo lalong sumisikip ang dibdib ko but
then I have to endure it. Dahil kulang na kulang ang sakit na nararamdaman ko
ngayon kumpara sa sakit na naramdaman niya noon. At ngayon lang lalong tumino
sa isip ko ang sinabi niya na wala ako nung mga panahon na kailangan niya ako.
- 103 -

Now I realized how much she needed me and I drove her away.
Nung araw na nalaman niyang buntis siya, it was the day, that she give up her li
fe
for Sky. For my child at wala akong ginawa. Gusto kong iuntog ang sarili ko sa
pader.
When she came back after 3 years, doon ko nalaman that her parents died that
day. She stopped her medication and she never came back.And when she came back
we found out na may tumubong tumor ulit sa utak niya. This time it was malignat
tumor grade 4. Glioblastoma Multiforme. Hindi na kaya ng operasyon. And she
refused the radiation theraphy because it was expensive. She is not taking any
medication now. Just painkillers for her to endure the pain. But there will come
a
time, that even painkillers won t have an effect. And that happened a day ago. She
suddenly blacked out. Mabuti na lang at nasa vicinity pa siya ng hospital. I
clenched my hand tightly.
Kaya pala hindi siya nakauwi. At ang sabi niya nagbakasyon siya. Paano na lang
kung ahhh I don t want to think about that possibility.
She endured everything on her own. Kahit siguro sina Yaya Loida, hindi alam ang
kondisyon niya.
Doc ano pa ang ibang paraan para gumaling siya? I said desperately. Dahil
hindi ako basta basta susuko. Gagawin ko ang lahat para gumaling lang siya.
I m sorry Mr. Tan. At ayaw kong marinig ang sagot na yun. God! Ayaw kong
marinig na wala na siyang pag asa. Kung kailangang ibigay ko ang buhay ko para
gumaling lang siya ibibigay ko pero hindi ko matanggap na wala na akong
magagawa para sa kanya.
She can t die Doc. Our child needs her. I need her. Nagsisimula pa lang
kami she just can t
I choked my words. Gusto kong magwala. Gusto kong
sumigaw.
The only thing that we can do is to support her and to make her feel how much
we love and care for her. At least for the remaining days of her life. But as fa
r as
science is concerned we can t do anything about her condition. Not anymore.
How many years doc? Because I will make sure that every day of the remaining
years of her life she wioll feel nothing but happiness.
Nakita ko ang malungkot na mukha ng doctor.
- 104 -

Her first check up a few months back. I give her 17 weeks. 17 weeks? 17
freaking weeks? A few months back?
We could prolong it for 30 weeks if she would undergo radiation theraphy but as
I said she refused it and I couldn t do anything about it. That s her decision. We
couldn t force it on her. Malungkot pa ding sabi ng doctor.
Ilang weeks na lang ang natitira doc? Bumuntunghinga ang doctor.
Not weeks Mr. Tan. Days. To be specific, 3 days. And that very moment, my
world crumbled and right in front of her doctor I sobbed.
- 105 -

27th Day
May s POV:
Naramdaman ko ang pag alis ni Cloud sa tabi ko nung umagang iyon. At sabay ng
pagdilat ng mga mata ko ang matinding kirot sa ulo ko. I was out of breath sa
sobrang sakit. I tried to stand up para kunin ang mga gamot ko but my feet faile
d
me. Natumba ako sa sahig. And I crawled palapit sa bag ko and pour its contents
para mas madali kong makuha ang mga gamot.
I immediately took the medicines at ininom ito kahit na walang tubig and crawled
back to my bed. Humiga ako until the pain subsides. I stopped myself from
screaming dahil sa sakit. This is the effect kapag hindi ako nakakinom ng painki
llers.
The painkillers only last for hours and I am sure as hell na sasakit ang ulo ko
kapag
hindi ako nakainom. At yun ang nangyayari ngayon dahil hindi ako nakainom ng
painkiller kagabi.
Pero naramdaman kong isang oras na akong nakahiga pero masakit pa din ang ulo
ko. Although the pain had somewhat subside but still masakit pa din. Hindi katul
ad
nung dati na nawawala talaga.
Nung naramdaman kong kaya ko ng tumayo, Nag ayos ako at nagpaalam kina
Yaya na aalis lang saglit. At dumiretso ako sa kay Dr. Chiong. I need a stronger
painkiller. Bakit hindi na umeepekto ang mga gamot ko?
May, you need to be admitted. Yun ang sinabi ni Doc sa akin nung sinabi ko sa
kanya ang nangyari. But I refused. Para saan? To prolong my life?
After namin mag usap ni Doc, sinamahan ako ng secretary niya para sa mga tests
na kailangan kong gawin. But on the way to the laboratories kasama ang secretary
ni Doc, inatake na naman ako ng sakit ng ulo ko and this time I blacked out.
Nagising ako kinabukasan at pinilit kong lumabas ng hospital kahit ayaw ng
doctor ko dahil alam kong nagwoworry na ang mag ama ko. Hindi nila alam kung
nasaan ako at baka sobrang nagwoworry na sila. Binigyan naman ako ni Doc na mas
strong na painkiller habang umiiling. Alam ko na nagiging matigas ang ulo ko per
o
gusto kong makasama ang pamilya ko on the last days of my life. At ayaw kong
makasama ko sila sa loob ng hospital. It wouldn t be healthy for Sky. Ayaw kong
alalahanin niyang huli niya akong nakita nanghihina sa loob ng hospital suite.
- 106 -

Nung nakauwi na ako, pinilit kong umaktong okay sa harap nilang tatlo kahit na
hinang hina pa ako at kahit gustong gusto ko na lang humilig sa kay Cloud at umi
yak
sa balikat niya. I needed his strenth at that moment pero hindi ko magawang sabi
hin
sa kanya ang totoo. I fear his reaction, I fear his pain. Oo nga at naging malak
as ako
nitong nakaraang taon pero pagdating sa kanilang dalawa ni Sky alam ko kung
gaano ako kahina.
At iniisip ko pa lang ang sakit na mararamdaman niya pag nalaman niya ang
kundisyon ko, nasasaktan na ako at nung mga panahong yun I cannot bear it kapag
nakita ko siyang masaktan. Hindi ko kakayanin yun. Kaya hindi ko sinabi sa kanya
hanggang sa magdinner kami sa kanila. Nagkausap kami ng Mommy niya at
nagkapatawaran. Pero hindi nakaligtas sa akin ang mataman na pagsulyap sa akin
ng ina niya. Ilang beses niyang tinanong kung okay lang ako. I said I am okay ka
hit
ng mga panahon na yun gustong gusto kong mahiga.
Kinabahan pa ako nung sinabi niya kay Cloud ang kundisyon ko, I was just too
glad when he didn t ask more. He just carried me to bed at pinatulog ako which is
whatvmy body needed.
Kaya kanina, bumalik ako kay Doctor Chiong para malaman ang result ng mga
tests at nanlumo ako sa nalaman. I have no hope. Just 3 more days just as predic
ted.
Halos hidni ko matanggap kahit alam ko na. I expected a few more days. Pinilit k
ong
hindi umiyak. Pinili kong magpakatatag because I need it. Kailangan kong
magpakatatag dahil kailangan kong sabihin sa kanila ang totoo. I need to be stro
ng
for them kahit hindi ko alam ang sasabihin ko.
How am I supposed to tell Cloud? That I cannot accept his proposal because I wil
l
die in three days time?
How am I able to talk to Sky? Paano ko maipaintindi sa kanya that Mommy would
no longer be there for her?
Iniisip ko pa lang parang hindi ko na kaya kailangan kong magpakatatag because I
might break kapag nakita ko silang umiiyak.
Because having this disease is not the hardest part of it all, ang pinakamahirap
at
ang pinakamasakit ay ang pagsabi ng katotohanan sa mag mahal mo sa buhay. Dahil
doble ang sakit na mararamdaman mo. The physical pain and emotional pain that
you are feeling at ang sakit na nararamdaman nila.
Because if I have accepted it, hindi ko alam kung paano nila tatanggapin.
- 107 -

Kaya umuwi ako sa dati kong apartment dahil hindi ko kayang umuwi sa condo. I
need time to myself para kumuha ng kunting lakas. To compose myself para pag
humarap ako sa kanila, I still have some strenth dahil ayaw kong sabihin sa kani
la
na hinang hina ako at umiiyak. At least sa pamamagitan nito, maipapakita ko sa
kanila na tanggap ko na ang kalagayan ko and they should accept it too. They sho
uld
accept with an open heart dahil kahit mamatay man ako, naging masaya naman ako.
Yes, I ve been happy pero hindi ko pa din mapigilan ang mapaluha. Ganito ata talag
a
pag alam mong aalis ka na.
Pinikit ko ang mga mata ko at pinakiramdaman ang mga luhang umaagos sa
pisngi ko. It might also be my last tears. I was still one of the lucky few to b
e able to
seal my own fate and write my own death. It might sound suicide nut no, it is
acceptance.
At hindi ako dapat nanghihinayang. I shouldn t hope for a longer life though I sti
ll
wished it. It was too much to ask for it because I ve been happy. I ve been happy
with Cloud during our college years, I ve been happy when I first saw Sky despite
the hardships. I ve been happy during the years that Sky and I we re together. And
I ve been happy for the last days na magkasama kaming tatlo.
What more could I ask? Why would I ask for a longer life kung alam kong
magiging masaya ako na may tao akong mapapasaya sa pag alis ko? Because really,
for me, life is more meaningful and joyful if you ve brought joy to someone else s
life.
Kaya dapat hindi ako manghihinayang, dapat hindi ako malulungkot. Sa loob ng
twenty-two years naging masaya ako. I ve been blessed because I was able to
survived it. Nakilala ko si Cloud and Sky was given to me and that is enough. Da
hil
lahat ng tao namamatay, it just so happen that mine will come earlier.
Pinahid ko ang mga luha ko and manage a smile. Dahil alam kong hindi ko
pagsisisihan ang bagay na ito.
As I was wiping my tears, my heart suddenly stopped when I heard Cloud say
Why didn t you tell me?
- 108 -

28th Day
Cloud POV
Halos magunaw ang mundo ko dahil sa sinabi ng doctor ni May. Hindi ko alam
kung gaano ako katagal umiyak sa harap niya. Nung medyo naging okay na ang
pakiramdam ko, tinawagan ko si Yaya Loida at tinanong kung umuwi na ba si May at
sinabi niyang hindi pa.
Wala ako sa sarili na lumabas ng clinic ng doctor ni May. Hindi ko alam kung saa
n
ako pupunta. AT isang himala na hindi ako naaksidente habang nagdadrive ako. I
felt so empty na parang nawalan ako ng ganang mabuhay. Na parang walang sence
ang buhay ko. Aside from the emptiness that I am feeling, nakaramdam ako ng gali
t.
Galit para sa sarili ko at galit para kay May for keeping everything from me.
Ilang beses akong tumigil sa gilid ng daan para umiyak hanggang sa wala na
akogn maiyak. Hanggang sa makarating ako sa tapat ng apartment na nirentahan
niya. I composed myself bago ako lumabas ng kotse. Kahit sa labas naririnig ko a
ng
lakas ng volume ng TV kaya alam kung nasa loob siya. She still manage to wathc T
V
despite her condition. I thought sarcastically.
I pushed on the door at napansin kong hindi ito nakalock. Napailing na lang ako.
She didn t even notice nung buksan ko ang pinto dahil sa lakas ng TV. And I saw he
r
lying on her sofa. Almost motionless that I almost panicked. Kung hindi ko narin
ig
ang hikbi niya tumakbo na sana ako palapit sa kanya. Nakatalikod siya sa pinto k
aya
hidni pa niya ako nakikita pero alam kogn umiiyak siya dahil sa hikbi niya.
My heart constricts and my tears fall lalo na nung pinunasan niya ang luha niya.
Hidni ko na napigilan ang sarili kong magsalita.
Why didn t you tell me? Alam kong ramdam sa salita ko ang hinanakit na
naramdaman ko na hidni ko naman talaga alam kung ano ang dapat kong
maramdaman. What would you indeed feel kapag nalaman mo na ang babaeng
pinakamamahal mo ay mamamatay sa loob ng tatlong araw?
I cannot describe what I feel because it is not merely pain. It was beyond that
because I also felt numbness, remorse , hatred, guilt and pity. Kaya hindi ko al
am
ang nararamdaman ko because how could a normal person feel all those feelings at
the same time?
- 109 -

I saw her sit up pagkarinig ng boses ko. Napatingin siya sa akin na nanlalaki an
g
mga mata.
C-Cloud. Mas lalo niyang pinunasana ng mga luha niya.
Bakit mo tinago sa akin? Kelan mo planong ipaalam sa akin? Kung kelan na
naghihingalo or gusto mo kaming gulatin at mabalitaan na lang namin na wala ka
na? Puno ng hinanakit ang boses ko and I saw her hand trembling and fear in her
eyes.
Why May? Lumapit na ako sa kanya hanggang sa harap ko na siya at halos hidni
ko matagalan ang pagtingin sa kanya dahil pag tiningnan ko siya hidni ko
mapipigilan ang luha ko. No wonder she is so thin and so light. Since college sh
e is
always thin and light? Why haven t I noticed it? Am I that insesitive when it come
s to
her?
Because I didn t want you to know. Mahinang sabi niya. Her voice choked and
napalunok ako. I clenched my hand to control myself and to prevent myself from
trembling.
Damn you! Hindi ko mapigilan ang sarili ko. At pagkasabi ko nun tumulo ang
mga luha ko. Yes. Damn her! Damn her for keeping it from me. Damn her for
keeping it all to herself. Damn her for making me feel worthless. Damn her for n
ot
fighting.
I-Im sorry. Napatingala siya sa akin and I wanted to hug her pero parang hindi
ko kaya and at the same time I am so scared to breaking her. Breaking her delica
te
body dahil kapag niyakap ko siya I am afraid that I could no longer let go. Na h
indi
ko na siya kayang pakawalan hanggang sa matapos ang taning sa buhay niya.
My God! But 3 days is not enough to compensate for the last four years we ve
been apart. It s not fucking enough. And I wanted to hate God for doing this to us
.
Kung kelan pa nagkaayos na kami. Kung kelan pa nagkaroon kami ng chance na
maging maligaya tsaka pa umabot sa ganito. Kung magbibigay na rin lang siya ng
panahon para maging masaya kami, bakit ganito kaiksi? Bakit naging sobrang damot
naman ata ng tadhana sa amin? And why her? Madami namang masasama sa mundo
bakit si May?
And she s now saying what? Sorry? Siya pa ang nanghihingi ng sorry. Ohhh God!
Damn you! Damn you May. At unti unti akong lumuhod sa harap niya hanggang
sa magkalevel ang mukha namin. I took her face into my hands at pinunasan ang
- 110 -

luha niya. Nagbablur na ang paningin ko sa kanya dahil din sa luha sa mga mata k
o.
Alam kong naging selfish ako sa yo. Alam kong nasaktan kita at si Sky. Alam
kong hindi ako karapat dapat na mahalin mo pero sana hindi mo ipinagkait sa akin
ang kalagayan mo at ang mga panahong maalagaan kita. Sana man lang binahagi ko
sa akin ang sakit mo para kahit papaano makatulong ako. But you ve been too
selfish, May. You choose to keep it from me? Am I that undeserving na pati yun h
indi
mo masabi sa akin? Kandailing siya sa sinabi ko.
No Cloud! Kahit kailan hindi ko naisip na undeserving ka. Kahit na anong galit ko
sayo dati hindi ko naisip na hindi ka karapat dapat sa akin at sa amin ni Sky. I
didn t
tell you because I am scared. Ayaw kong makita kang nagkakaganito. I dread the
day that you would know dahil alam ko ito ang magiging reaction mo. Oo aaminin k
o
noong una tayong nagkita ulit at gusto mong magkabalikan tayo, hindi ko sinabi
sayo dahil ayaw kong maawa ka sa akin. I don t want you to look at me with pity in
your eyes like what you re doing right now. But most importantly ayokong sabihin
sa yo dahil ayokong pigilan mo ako. Because I know that you will do everything par
a
lang hindi ako mamatay. Yayakapin ko na sana siya but she stopped me.
What do you mean?
Ayokong habang buhay na maging bulag si Sky, Cloud. Bilang ina, hindi ko
makakayang hayaan ang anak ko sa ganyang sitwasyon. She s still young and full of
life. Kung kinaya kong buhayin siya, hindi ko ipagkakait sa kanya ang karapatan
para makita nag kagandahan sa mundo. Dahil ibibigay ko ang lahat masigarado ko
lang na maging maayos ang buhay niya. Kahit wala na a-ako. And her voice broke
as she sobbed. Hindi ko na din macontrol ang emosyon ko. Sobrang naninikip ang
dibdib ko at sumasakit ang lalamunan ko dahil kanina ko pa pinipigil ang emosyon
ko.
How could I ever deserve someone like her?
No May. And no, she didn t give up her life, simula nung nalaman niyang buntis
siya, she already sacrificed herself. And nung nalaman niyang bulag si Sky, she
wanted to give her eyes to our child. Kahit kailan hindi ko kayang pantayan ang
klase ng sakripisyong binigay niya para sa anak namin.
No! I won t allow it. I won t allow you to give your eyes to Sky. Maraming
magdodonate, we could find someone else s but I will do everything para hindi ka
mawala. We could do both . Make you live and give Sky her sight. Dahil hindi ko
mapapayagan.
- 111 -

I ve been waiting for four years yet wala akong nakitang donor. And its okay,
Cloud. Tanggap ko na.
Well I haven t. Hindi ko pa tanggap May. At kahit kailan hindi ko matatanggap.
Sumubsob ako sa mga palad ko to control my sob.
No it s not okay. It will never be okay May. She reached out at niyakap ako and I
cannot stop myself from crying in her lap. How ironic. I should be the one
comforting her pero ito kami, she is the one comforting me. Yes, I would love to
trade places with her. Kung saan ako ang mamamatay at siya ang maiiwan. But I be
t
she doesn t want that. Dahil mas masakit nga naman ang maiwan because you have
to move on. At hindi ko alam kung kailan ako makakamove on at kung kaya ko pa
bang magmove on.
My life would never be okay without you beside me.
Sky s life would not be okay without you.
- 112 -

29th Day
I opened my eyes dahil sa liwanag ng ilaw sa kwarto.
Mommy! Mommy! Naramdaman ko ang paghalik ni Sky sa pisngi ko at
napangiti ako.
Mommy! Mommy! At lalo akong napangiti when I felt Cloud s lips on my other
cheek. And I m happy. Yes, truly happy just looking at the faces of the two most
beautiful persons in my life.
Look at what I ve got. And she showed me a piece of long stemmed white rose.
Namula naman ako at napatingin kay Cloud na nakangiti sa tabi ko. Kahapon, yes
kahapon lang nangyari nung nag usap kami sa apartment ko. Hindi ko alam kung
nawalan ba ako ng malay o nakatulog ako but when I woke up in the middle of the
night, I am already in a hotel suite.
It was literally a suite with a 1 bedroom guest room, dining area, kitchen and a
jacuzzi for God s sake! Yes, I was able to tour it last night. And last night napa
payag
niya akong mag undergo ng mga tests as well as theraphy to somehow as they say
prolong my life.
Umupo ako sa bed ,ngumiti ako kay Sky and took the rose. I then kissed her
cheek.
Thank you Baby. Ba t ang aga mo ata pumunta dito? Nakausap ko kasi siya
kagabi at sabi niya bibisitahin niya ako sa new house ko. Hindi ko alam kung ano
ang sinabi ni Cloud sa kanya para yun ang isipin niya pero hinayaan ko na lang.
Daddy bought it. At namula ang pisngi niya. Ang cute cute lang. Napahalakhak
na lang ako at tiningnan ng makahulugan si Cloud who is no longer smiling. Inste
ad,
mukhang nenenerbiyos siya.
And bought a
Pero hindi na natuloy ni Sky ang sasabihin niya dahil biglang
pumasok si Elly sa room. Nagulat pa nga ako na andito pala sila pati ang Mommy a
t
Daddy ni Cloud. She run towards Sky at bigla na lang itong kinarga.
You want to swim baby? Ngumiti sa akin si Elly at ngumiti din ako sa kanya pero
hindi nakaligtas sa akin ang makahulugang tinginan nila si Cloud.
- 113 -

Swim? Sky shrieked excitedly. Gusto ko yun! She then clapped her hands at
nafocus na ang attention niya kay Elly nag buhat buhat si Sky palabas ng kwarto
ko
papuntang living room ng suite.
Yes, and a lot of bubbles too!
Yeheeyyy! Narinig ko pang usapan nila bago sila lumabas mismo ng room.
Iniadjust ko ang bed para may masandalan ako at tiningnan si Cloud na halatang
kinakabahan na talaga.
And you bought? Nakataas ang kilay ko habang nakatingin sa kanya.
Ahmmm.. food. I bought food for your breakfast. Halos hidni niya makuhang
tumingin sa akin.
Ahhhh Mr. Tan you re lying through your teeth. Napakamot na lang siya ng ulo.
Cloud
Why am I always nervous when I m doing this? Nagtaka ako sa sinabi niya. Then
I gaped when he kneeled down in front of me. Ilang beses na ba niyang ginawa yan
pero nagugulat ako palagi pag ginagawa niya yan.
Cloud! Napahawak ako sa damit niya para patayuin siya. Bakit nga ba siya
lumuluhhod sa harap ko> Don t tell me he s proposing again? But he already did
that before. He can t be proposing again.
Whew! Huminga siya ng malalim.
First and foremost, hindi ko ginagawa ito dahil kinakaawaan kita. I now
understand your reason for not accepting my marriage proposal the last time.
Napanganga ulti ako. He is indeed proposing. Again! Hindi ako makapagsalita.
Hindi lahat ng babae makakaranas ng series of proposal from their guys. Hindi at
a
napapagod sa pagpropose itong si Cloud.
In fact, I am very selfish that s why I m doing this. And please let me be selfish
this time. Let me do what I want to do. And I wanted to marry you. Whether you l
ike
it or not May. Yes, I don t need your consent for me to do it, I am not asking you
r
consent but still, I am willing to beg. Hindi ko na napigilan ang luha ko. At the
same time I am smiling.
Please May.. I beg you.. Please Marry me. Dahil kapag hindi...baka mauna pa
- 114 -

akong mamatay..
Yes. Nakangiting sabi ko na nagpatigil sa kung ano pang sasabihin niya. He
looked at me gaping na parang hindi makapaniwala sa kanyang narinig.
What? Gusto ko ng matawa sa reaksiyon niya dahil sa sinabi ko.
I said yes. Yes, I m going to marry you. I saw a blush creeped in his cheeks and
then he smiled. The most glorious smile he had given me simula nung nagkita kami
ulit. And I know that I made him happy. At masaya ako kasi napasaya ko siya.
Seriously? Doon na ako tuluyang natawa.
Seriously. Cross my heart, hope to pero hindi ko na natapos ang sinabi ko dahil
hinalikan na niya ako which I accepted with all my heart. It was all surreal, ca
n a
dying person be this happy? Surely if I die tomorrow, I will have a smile in my
lips.
Ako lang ata ang mamamatay na may ngiti sa mga labi. I must be nuts but right
now, I just can t contain my happiness. And yes, despite all this, I m thankful. I a
m
indeed very thankful.
- 115 -

30th Day
A day after his proposal, kinasal kami. It was not a grand wedding but it was my
dream wedding. And I couldn t be happier at wala na ata akong ginawa nung araw
na yun kundi ang umiyak. Hindi dahil sa sakit kundi dahil sa kasiyahan. Hindi ko
inakala na darating ako sa araw na yun. Ang araw na matagal ko ng pinapangarap,
ang araw na akala ko hindi na kailanman darating. The day that I become Mrs.
Cloud Elexier Tan.
Hindi ko din alam kung nahawa ba ang lahat sa kaiiyak ko but everyone cried
during our wedding. It was such an emotional and heartwarming ceremony.
And on our honeymoon, we went to the hospital to start my radiotheraphy. He said
he doesn t want to waste time because that next day will be my 30th day. Halos
hindi niya ako iniwan nung araw na yun. Kulang na lang ayaw niya akong patulugin
just to make sure na walang mangyayaring masama sa akin. He was so worried
because I was so weak dahil sa radiotheraphy. Bakit parang nanghina daw ako?
He didn t sleep. Binantayan lang niya ako on my 30th day. And when the clock
strikes twelve, I felt him kissed my forehead and whispered.
You survived it love. I know that he d been crying dahil nanginginig ang boses
niya. Doon ko lang narealize ang klase ng takot na naramdaman niya sa buong araw
na yun. Or maybe nitong mga nakaraang araw simula nung nalaman niya ang
tungkol sa kundisyon ko. I might have been prepared sa mangyayari sa akin but he s
not and he is so scared of what might happen. Doon ko lang naintindihan yun.
After that 30th day, my 1st day began. Sino ang magaakalang malalagpasan ko
ang taning sa akin? And starting that day I started counting every second, every
minute, every hour and everyday of my life. Filling each with happy and joyful
memories with the people I love the most. Dahil hindi lahat ng tao nabibigyan ng
pagkakataon. Hindi lahat ng tao naeextend ang buhay. And I felt so lucky to be o
ne
of them at wala na akong mahihiling pa. Because a year is more than enough.
Yes, it has been a year simula nung natapos ang 30 days ko. A year of pure
blessings. Even the painful days of radiotheraphy is a blessing because despite
the
vomiting, the tiredness, the loss of appetite and the hair loss means a chance t
o
extend my life.
Love
I felt him tightened his hold on my hand. Naririnig ko ang paghikbi niya,
- 116 -

ang pagtulo ng mga luha niya sa kamay ko. I can even feel his overwhelming love
on
me. I wanted to open my eyes para makita ang mukha niya but I can t barely open
my eyelids.
Cloud Hindi ko alam kung narinig niya ang sinabi ko o kung may boses bang
lumabas sa bibig ko.
Be strong May. Mas lalo niyang hinigpitan ang hawak niya sa kamay ko and
kissed the tip of my nose. I smiled which I don t if my lips was able to show it.
But I
am happy. Because those days for a year have been the happiest days of my life.
Hindi ko nga alam kasi sa paningin ko ang bawat araw ay siyang pinakamasayang
araw sa buhay ko yet the next day would surpassed the happiness that I ve felt the
previous day. He made sure of that. AT kahit siguro hindi na siya mageffort
mapapasaya niya pa din ako. Just by looking at him made me happy. His smile made
me happier and when he laughed with all his heart it made me the happiest.
I have been strong for the whole year Cloud. And we both know that it will end
up into this. Let us accept it. Let us not be selfish. This time ako naman ang
humawak sa kamay niya with both of my hands. Nakaramdam ako ng comfort when
I felt the warmth of his hands.
Please
He was not able to finish what he was saying dahil lalo siyang umiyak.
Sshhh. Wag kang umiyak. I know it s hard but Daddy, we should be thankful.
Because we were given a year. We couldn t asked for more that would be too much.
My life should have been over a year ago but I was given an extension. And that
is
enough or maybe too much. He had been good to us, too good that I would forever
be grateful that He had given me a chance to be with you and Sky for a year long
er.
Wag mong iyakan ang pagkawala ko because my death wouldn t be useless.
Remember our child, remember Sky. She wouldb be able to see the world and I
would be the happiest mother because until my death I am able to give light to m
y
child. Hindi lahat nabibigyan ng ganitong pagkakataon. Hinawakan ko ang pisngi
niya na punong puno ng luha. And memories from the first time he d approach me
flooded in my mind and my heart overflowed with love for this man. Pinahid ko an
g
mga luha niya.
Don t cry my love. I don t want to remember your tears during my last breath.
Mas gusto kong maalala ang pagmamahal mo sa akin. Kaya please, don t cry, just
kissed me. And he did. I can feel his lips trembling when it touched mine. Dahil
siguro sa pagpipigil niyang umiyak. Nonetheless, it was the most beautiful kiss
he
had given me. And once again, by his kiss naramdaman ko kung gaano niya ako
kamahal. Kung gaano niya ako pinahalagahan, kung gaano niya ako pinasaya.
- 117 -

Maybe some people would say how unlucky I am dahil naramdaman ko ang lahat
ng pasakit sa buhay but I would definitely say otherwise. Because those pain pal
ed
in comparison to the happiness I ve felt when I am with my husband and my
daughter. And would you believe kapag sinabi kong naging complete ang buhay ko
kahit maiksi lang ito? You may not believe it pero yun ang naramdaman ko. Becaus
e
I am loved by the persons that matters most to me.
Yes, the doctor said I only have 30 days to live. But see what love could do? It
could defy science. It could extend life. It is a miracle. That s why it can t be
explained, that s why it can t be measured. That s why it is eternal. That s why it s a
gift that should be treasured.
Napangiti ako when he stopped kissing me and I took his face in my hand and
wipe his tears.
I love you. I whispered to him.
I love you too. And that is enough.
I took my last breath with contentment and joy in my heart.
- 118 -

Epilogue
Epilogue.
Daddy, won t you even get married? the bride asked her father as they are
walking down the aisle to her waiting groom.
Darling, you won t be looking for anything else once you have the taste of
perfection. And the father smiled at his daughter and looked into her eyes with
adoration. Then he handed her a small notebook that looked like a diary. Sa laba
s
nakaembossed and pangalan ng isang taong importante sa buhay nilang dalawa.
May Ayr Dominguez Tan
Mom s diary?
Her journal. Kumunot ang noo ng dalaga and she looked at her Dad.
Why are you giving me Mom s Journal? Ngumiti lang ang ama niya.
Because I want you to know what perfection is. And he gently kissed her cheek
and handed her to the man she s going to spend the rest of her life with.
CLoud POV (22 years go)
My hands are trembling while I open the journal she had given me a day before
she died. Kabilin bilinan niyang hindi ko bubuksan ang journal niya hanggang hin
di
dumadating ang araw. And I know what day she is referring to. Because she knows
when will it be.
April 30
Death they say is unpredictable. It will come in an unexpected time and date. Bu
t
guess what? Not in my case. Because I know when will I die. 30 days from now.
Yan ang nakasulat sa unang page ng journal. I flipped through the next pages and
what was written there was the daily events of her life and the first day starts
on the
day she saw me on the elevator. Binasa ko ang lahat ng entry kahit nanlalabo ang
mga mata ko hanggang sa makarating ako sa page after the 30th day ang araw ng
kasal naming. But entry is not dated. It is obvious that she stopped writing in
her
- 119 -

journal after our wedding. It was dated the day before Sky s operation, the day
before she died. And that was only yesterday. Fresh tears fall from my eyes.
I am writing this final entry on the day before I finally lost my sight and this
may
be my last day too because I can almost fell it coming.
I still don t believe that there is such a thing as happily ever after because of
the
factors such as death which is very certain to arrive, but on our life s journey w
e
could make our daily life a joyful and happy one. And maybe, just maybe
accumulating that daily happiness could last us a lifetime or maybe much much
more.
I never knew how to describe the day that I saw him again. At first I thought it
was the most dreadful day of my life because I saw him and because it was also t
he
day that I felt that the painkillers are no longer effective. My headaches are m
ore
frequent and the vomiting too. 17 weeks are almost over. Just 30 more days. I do
n t
know how to deal with it. I don t know how to face it. On how could my child live
without me. She hadn t even seen the beauty of the world. But it wasn t that
dreadful after all. Because on the day that I saw him, I am unconsciously living
my
life again. He scare the hell out of me yet, he awakens something in me that I h
ave
kept locked at the very back of my mind and heart. My love for him.
I have searched everywhere for someone who could replace him. Who could
touched my heart the way he did but I failed. They all end up short. That s why I
kept on searching. Others call it whoring but I don t care. I just wanted to fill
the
space he left.
I wanted to hate him. I wanted him out of our lives because of the pain he d cause
me. But I can t. I just can t because after all these years he is the only guy that
has
touched my heart.
The only guy that I love.
Until I have decided not to waste anymore time. I have decided to spend the rest
of my short life with him and I know this time I wouldn t go wrong.
Because my heart will finally find its missing piece.
To Skylar, I apologize for the times that I am not at your side. To guide you an
d to
teach you things. I know that you are too young to understand but when you grew
up, I know that you would understand what I have done. There s still hope in you
and there s none in me. I knew it the day that I found out that I am pregnant. I k
new
- 120 -

the risk I have taken when I ve decided that I ve got to have you, no matter what it
takes. Even if it takes my life. Ive got to have you. When I ve decided to quit my
medication. Your grandparents might not understand the decision that I have made
but your life is as important to me as my life. I have live a full 18 years of l
ife at that
time and you haven t even started yours. It would be very selfish of me not to all
ow
you to experience life. I love you baby.
To Cloud, I am sorry if I made things hard for you. I d seen your effort and I oft
en
wondered what it would be like to just give in, to just allow you to be in my li
fe
again. Everyday, since I ve seen you in that elevator made me contemplate on that.
I
am not even scared that you would leave me again. I am not scared to get hurt bu
t
I m scared of what you would feel. The moment you told me that you love me, my
heart swelled with both happiness and sadness. Sadness because I know how much
heartache I would eventually bring into your life. So I declined, thinking that
if you
would hate me, it wouldn t be too painful on your part when I m gone.
But you gave me hope and you never gave up. I dread to see the day that you
would cry in front of me because of my condition, I dread to see the pity in you
r
eyes.
I m sorry if I couldn t be beside you forever. Thank you for making me happy for
the remaining days of my life. It may be the shortest year of my life but the
happiness you ve given me is enough to last me a lifetime.
I depart this life with a smile in my lips and with a heart that is full of love
and joy
because I know that you are there to take care of Skylar, because I know that wh
en
she grows up, she will be there to take care of you too. And my only wish and ma
ybe
my last one too is for both of you to support each other. Be strong for her Clou
d
because she needs you. As strong as the times when you controlled your tears in
front of me when I succumbed to my sickness. As strong as the time when you
control your cries when I writhe in pain.
Alam kong mahirap gawin but after I left, live your life again. Wag mong isiping
di
mo kaya. I know kaya mo dahil malakas ka. If you are not strong you wouldn t marry
a dying person at saluhin ang lahat ng sakit na ibibigay ng sakit ko. I know you
are
strong because you are my pillar when I myself would love to give up. Be happy f
or
her and for me. Please.
Wag kang manghinayang becausethat one year of pure happiness and love that
I ve stayed with you and Sky at my side is enough to last me a second lifetime.
And despite and inspite of everything my love for you never waver instead it
- 121 -

becomes stronger. And if I will be given a second lifetime, I would still choosa
e to
love you.
I love you Daddy.
-ENDA/
N: i never thought na madami ang magbabasa ng story na to. Ang story na
kinaligtaan ko sa blog kasi masaydong mabigat ang plot at ayaw kong isulat dahil
ayaw kong parang baliw na nagiiyak at sinisipon habang nagsusulat katulad ng
nangyari sa akin sa TOA. Pero hindi ako pinatahimik ng story. Everytime na
bubuksan ko ang folder ng mga stories ko ito ang una kong nakikita na parang
nagpapapansin. Kaya ito, sinulat ko para matapos na.
Kaya nagpapasalamat ako sa mga nagbasa ng story na ito na hidni ko inakalang
dadami. Naisip ko madami pala ang gustong umiyak. Well, sometimes we need those
tears to cleanse our eyes.
- 122 -