UNHCR: The United Nations High Commissioner for Refugees

Logo

1.0 Sejarah Agensi

UNHCR merupakan agensi yang ditubuhkan dibawah Pertubuhan Bangsa-bangsa

Bersatu (PBB) pada 14 Disember 1950 pada Perhimpunan Agung Persatuan Bang-
Bangsa Bersatu. UNHCR merupakan agensi yang diberi mandat untuk melindungi
pelarian dan menyelesaikan masalah-masalah yang dihadapi pelarian di seluruh
dunia (The UN Refugee Agency (UNHCR), 2001). Agensi ini telah ditubuhkan ketika
Perang Dunia ke-2 dengan mandat selama tiga tahun sebelum dibubarkan untuk
membantu Eropah dalam menangani masalah dan isu kemanusiaan pelarian
perang. Pada tahun berikutnya, iaitu pada 28 Julai 1951, PBB telah menganjurkan
satu konvensyen untuk menggubal undang-undang untuk membantu pelarian dan
juga undang-undang asas untuk melindungi UNHCR.

Pada tahun 1956 pula, pihak UNHCR telah menghadapi cabaran besar yang
pertama berikutan kejatuhan Kuasa Soviet di tangan Revolusi Hungary. Lantas
menolak segala keraguan akan kepentingan dan keperluan dunia kepada agensi ini.
Selain itu, pada 1960-an pula, kebangkitan proses dekolonisasi di Afrika seperti
Afrika Selatan dengan krisis Dasar Apartied yang melebihkan orang kulit putih, krisis
Angola yang menuntut kemerdekaan daripada Portugis dan Gerakan Nasionalisme
Mozambique 1962. Kemudian, sejak dua dekad yang lalu, UNHCR telah terlibat
dalam krisis pelarian di Asia dan Amerika latin dan seterusnya masalah pelarian di
Africa yang meruncing, gelombang baru pelarian di Eropah kerana beberapa siri
peperangan di Rantau Balkan (The UN Refugee Agency (UNHCR), 2005).

Permulaan abad ke-21 telah menyaksikan bahawa UNHCR membantu krisis utama
pelarian di Afrika, seperti Republik Demokratik Congo dan Somalia, dan Asia,
terutama masalah pelarian Afghanistan. Pada masa yang sama, UNHCR telah
diminta untuk menggunakan kepakaran juga membantu menyelesaikan
permasalahan dalaman. Selain itu juga, UNHCR telah memperluaskan peranannya
dalam membantu orang tanpa kerakyatan, yang dinafikan hak-hak asasi mereka
kerana mereka tidak mempunyai apa-apa kewarganegaraan. Di sesetengah tempat
di dunia, seperti Afrika dan Amerika Latin, mandat asal Konvesyen Geneva 1951
telah diperkukuhkan dengan persetujuan melalui undang-undang serantau.

Tahun 1954, UNHCR telah memenangi Anugerah Nobel Keamanan sumbangan

besar agensi ini dalam menangani krisis pelarian di Eropah. Selain itu juga, mandat
yang diberikan oleh PBB juga telah dilanjutkan. Bermula dengan hanya 34 orang
ahli, kini UNHCR telah mempunyai lebih daripada 7,685 ahli dan kakitangan di
peringkat nasional dan antarabangsa termasuk 972 orang di kakitangan yang beribu
pejabat di Geneva. Tambahan itu, UNHCR turut beroperasi di 126 buah negara
dengan 135 pengkalan operasi seperti pejabat cawangan serantau dan cawangan
kecil di kawasan pedalaman dan pejabat lapangan.

1.1 Pesuruhjaya UNHCR

Antnio Guterres telah menjadi Pesuruhjaya UNHCR ke-10 pada 15 Jun, 2005.
Seorang bekas Perdana Menteri Portugal, Guterres telah dipilih oleh Perhimpunan
Agung PBB untuk tempoh lima tahun (The UN Refugee Agency (UNHCR), 2005)
(Visit Terengganu, 2010). Pada bulan April 2010, Perhimpunan Agung memilih
semula Guterres untuk tempoh lima tahun kedua. Sebagai Pesuruhjaya Tinggi,
beliau mengetuai satu daripada organisasi terkemuka di dunia dalam hal
kemanusiaan. UNHCR telah dua kali memenangi Hadiah Nobel Keamanan.

Guterres dilahirkan pada 30 April, 1949, di Lisbon dan pendidikan di Instituto

Superior Tcnico, dimana beliau masih seorang profesor jemputan. Beliau telah
berkahwin dan mempunyai dua orang cahaya mata.
Sebelum menyertai UNHCR, Guterres telah berkhidmat lebih daripada 20 tahun
dalam kerajaan dan perkhidmatan awam. Beliau berkhidmat sebagai Perdana
Menteri Portugal daripada 1995 hingga 2002, dimana beliau telah banyak terlibat
dalam usaha antarabangsa untuk menyelesaikan krisis di Timor Timur. Sebagai
Presiden Majlis Kesatuan Eropah pada awal tahun 2000, beliau mengetuai
pelaksanaan Lisbon Agenda dan mempengerusikan bersama sidang kemuncak
pertama Kesatuan Eropah dan Kesatuan Afrika. Beliau juga menubuhkan Majlis
Pelarian Portugal pada tahun 1991 dan merupakan sebahagian daripada Majlis
Negeri Portugal 1991-2002 .

Sejak tahun 1981 hingga 1983, Guterres adalah seorang ahli Dewan Parlimen Majlis
Eropah, serta merupakan pengerusi Jawatankuasa Demography, Migrasi dan
Pelarian. Selain itu, beliau telah aktif dalam Socialist International, sebuah
organisasi bagi parti-parti demokrasi sosial di seluruh dunia. Beliau adalah ahli
lembaga naib presiden dari 1992 hingga 1999 dan Presiden dari tahun 1999
sehingga pertengahan tahun 2005.

1.2 Sejarah UNHCR di Malaysia

UNHCR atau Pesuruhjaya Tinggi Bangsa-Bangsa Bersatu bagi Pelarian telah

bermula di Malaysia pada tahun 1975. Bermula seramai 47 orang warga Vietnam
telah mendarat menggunakan bot di Pulau Bidung, Terengganu selepas perang
yang meletus antara Vietnam dan Amerika Syarikat (Visit Terengganu, 2010).
Kemudian, juga membantu kerajaan Malaysia menerima dan menempatkan semula
lebih 50,000 orang Islam Filipina dari Mindanao ke Sabah pada tahun 1970-an dan
1980-an. Selain itu, pihak UNHCR Malaysia juga membantu kerajaan dalam
menempatkan semula beberapa ribu orang Islam Cham dari Kampuchea pada tahun
1980-an dan beberapa ratus pelarian Bosnia pada 1990-an.

Walaupun Malaysia tidak menganggotai Konvensyen Geneva 1951 (UNHCR, United

Nations High Commissioner for Refugees, 1954) yang merupakan satu dokumen
undang-undang yang menentukan status seorang pelarian, hak-hak mereka dan
kewajipan undang-undang negeri namun, ia tidak menghalang usaha murni Kerajaan
Malaysia untuk terus bekerjasama dengan UNHCR dalam membantu pelarian di
seluruh dunia atas dasar kemanusiaan. Bermula daripada rentetan peristiwa berikut,
UNHCR telah meneruskan usaha-usaha membantu pelarian di seluruh dunia di
Malaysia sehingga sekarang.
2.0 Fungsi dan Peranan UNHCR di Malaysia

Pesuruhjaya Tinggi bagi Pelarian (UNHCR) telah diberi mandat oleh Pertubuhan
Bangsa-Bangsa Bersatu untuk memimpin dan menyelaras tindakan antarabangsa
bagi perlindungan di seluruh dunia pelarian dan menyelesaikan masalah pelarian
(UNHCR Communications and Public Information Service, 1950). Tujuan utama
UNHCR adalah untuk melindungi hak dan kesejahteraan pelarian. Dalam usaha
untuk mencapai matlamat ini, Pejabat berusaha untuk memastikan supaya semua
orang boleh menjalankan hak untuk mendapatkan suaka dan mencari perlindungan
selamat di Negara lain, dan pulang ke rumah secara sukarela. Dengan membantu
pelarian untuk kembali ke negara mereka sendiri atau untuk menetap di negara lain,
UNHCR juga bertujuan penyelesaian berpanjangan kepada masalah mereka.

Jawatankuasa Eksekutif UNHCR dan Perhimpunan Agung PBB telah membenarkan

penglibatan dengan kumpulan-kumpulan lain seperti badan bukan kerajaan. Hal ini
termasuk bekas pelarian yang telah kembali ke tanah air mereka, orang-orang
pelarian, dan orang-orang yang mempunyai kerakyatan atau kewarganegaraan yang
dipertikaikan .

UNHCR bertujuan untuk mengurangkan tekanan dengan menggalakkan negeri-

negeri dan lain-lain institusi untuk mewujudkan keadaan yang kondusif kepada
perlindungan hak asasi manusia dan resolusi pertikaian secara aman. Dalam semua
aktiviti-aktiviti, ia membari perhatian khusus kepada keperluan kanak-kanak dan
bertujuan untuk menggalakkan hak sama rata wanita dan gadis.

UNHCR juga bekerjasama dengan kerajaan-kerajaan, pertubuhan-pertubuhan

serantau, organisasi antarabangsa dan bukan kerajaan. Selain itu komited kepada
prinsip penyertaan, mempercayai bahawa pelarian atau mana pihak yang mendapat
manfaat daripada aktiviti organisasi perlu dirujuk ke atas keputusan kerana memberi
kesan kepada kehidupan mereka.

Dalam konteks Malaysia, UNHCR bertanggungjawab mempromosikan hak asasi

asas bagi setiap pelarian dan pencari suaka dan memastikan mereka tidak dihantar
ke negara asal mereka secara paksa, dimana nyawa mereka akan diancam (The UN
Refugee Agency (UNHCR), 2013).
Tambahan itu, UNHCR juga menyediakan program sokongan kemanusiaan untuk
pelarian, selain bekerjasama dengan pelbagai rakan kongsi termasuk agensi-agensi
kerajaan, pertubuhan bukan kerajaan dan sukarelawan seperti:

1. Memberi bantuan kepada pelarian dalam pelbagai bidang termasuk

kesihatan, pendidikan, bantuan kewangan untuk individu yang lemah,
perlindungan, kaunseling dan keperluan kebajikan yang lain.
2. Menyediakan capaian dan sokongan pembangunan masyarakat kepada
komuniti pelarian.
3. Menjalankan pemantauan tahanan dan campur tangan.
4. Menyediakan perwakilan undang-undang di mahkamah bagi kesalahan di
bawah Akta Imigresen.
5. Menjalankan advokasi, pembinaan keupayaan, latihan dengan pelarian,
kerajaan, media dan masyarakat sivil rakan.
6. Menggembleng sumber termasuk dana korporat dan awam, dan menyokong
penyelesaian tahan lama untuk pelarian, termasuk penempatan semula ke
negara-negara yang terdiri daripada, antara lain, Amerika Syarikat, Australia,
Kanada , Denmark , New Zealand, Sweden, dan Republik Czech.

3.0 Analisis keberkesanan UNHCR dalam menyelesaikan masalah berkaitan

pelarian.

Komunikasi antara UNHCR dan Kerajaan Malaysia telah bertambah baik, namun
merujuk kepada sejarah Malaysia yang tidak menganggotai Konvensyen Pelarian
1951 atau Protokol 1967 dan tidak mempunyai sistem perlindungan untuk mengawal
status dan hak-hak pelarian menyebabkan pelarian terdedah kepada
penyalahgunaan hak asasi manusia mereka. Undang-undang Malaysia contohnya,
tidak membezakan pelarian dengan pendatang tanpa izin (The UN Refugee Agency
(UNHCR), 2013).

3.1 Keperluan dan isu di Malaysia

Kurangnya perlindungan undang-undang di Malaysia bermakna bahawa pelarian di

negara kita menghadapi risiko perlindungan setiap hari. Hal ini demikian adalah
kerana tanpa status undang-undang di negara ini, pelarian menghadapi risiko
Refoulement atau penahanan sewenang-wenangnya, dan mereka tidak mempunyai
perlindungan undang-undang sekiranya mereka menjadi mangsa jenayah (Jeff
Crisp, 2012).

Selain itu, tanpa hak untuk bekerja dan peluang kehidupan yang kurang
menyakinkan, mereka menghadapi kesukaran yang besar dalam mendapatkan
penjagaan kesihatan yang berpatutan dan perkhidmatan sosial, mengakibatkan
jaringan keselamatan sosial sebahagian besarnya tidak wujud untuk wanita dan
kanak-kanak yang berisiko diserang penyakit.

Mereka juga tidak dibenarkan menghadiri sekolah-sekolah kerajaan menjadikan

kanak-kanak pelarian tidak mempunyai akses kepada pendidikan asas. Mereka
dihantui kebimbangan kepada penahanan dan kekurangan status undang-undang
juga mengekang keupayaan komuniti pelarian daripada untuk membantu diri mereka
sendiri. Langkah penyelesaian untuk jangka masa yang panjang juga semakin
mencabar bagi penduduk pelarian bukan hanya jumlah populasi mereka, malah
kerana keadaan di negara-negara asal mereka yang masih bergolak dan belum
stabil.

3.2 Langkah diambil UNHCR di Malaysia

Memandangkan ketiadaan rangka kerja perundangan dan pentadbiran untuk

melindungi pelarian, UNHCR akan terus mendaftar tempat perlindungan,
melaksanakan dokumen pengenalan RSD. Pendaftaran akan berterusan untuk baki
tidak berdaftar pencari suaka atau pencari perlindungan di negara ini serta
pendatang baru. UNHCR akan terus campur tangan untuk mengelakkan
penangkapan, penahanan dan refoulement pelarian, serta bagi mendapatkan
pembebasan mereka dimana perlu.

UNHCR akan terus menggesa pihak Kerajaan untuk menggubal satu rangka kerja
undang-undang untuk melindungi orang-orang yang berkaitan, dan dimasukkan ke
dalam rangka kerja pentadbiran untuk memastikan pelaksanaan undang-undang
pelarian, di samping menyokong untuk pelarian mempunyai hak untuk bekerja dan
akses kepada perkhidmatan. Ia akan mengekalkan matlamat jangka panjang yang
mempunyai Kerajaan menyertai Konvensyen Pelarian Geneva 1951 dan Protokol
1967.
Namun begitu, hubungan kerja antara UNHCR dan Kerajaan Malaysia telah
bertambah baik, dengan penglibatan konstruktif dalam pelbagai bidang, termasuk
pengiktirafan UNHCR dengan membenarkan dokumentasi dan akses kepada
pelarian di pusat tahanan imigresen. Walau bagaimanapun, banyak lagi bahagian-
bahagian lain, termasuk pendidikan, penjagaan kesihatan dan pekerjaan yang masih
memerlukan perhatian lanjut.

Dalam masa yang sama, UNHCR akan terus menggalakkan penyelesaian jangka
panjang untuk semua penduduk pelarian di Malaysia. Memandangkan kekurangan
prospek bagi integrasi tempatan, penempatan semula dan kembali secara sukarela
adalah pilihan yang paling berdaya maju dan sesuai bagi kebanyakan pelarian.

Bagi mempelbagaikan penempatan semula kepada pelbagai negara penempatan

semula, termasuk pelarian yang baru, UNHCR akan menggalakkan peluang
penempatan semula yang adil dan seimbang bagi pelarian dari Myanmar dan
negara-negara lain.

UNHCR juga akan terus menyokong komuniti pelarian, sementara bekerja dan
berkolaborasi dengan rakan-rakan untuk memberi bantuan dalam bidang keperluan
asas dan akses kepada perkhidmatan penting, dengan tumpuan khusus kepada
kesihatan, pendidikan, pembangunan masyarakat pelarian untuk hidup berdikari.

Tambahan pula, UNHCR sentiasa menyokong Kerajaan Malaysia untuk

membolehkan orang Islam Filipina di Sabah dan penduduk kerakyatan lain untuk
kekal di negara ini. Hal ini juga akan mendidik komuniti masyarakat setempat untuk
mendapatkan pemahaman yang lebih baik tentang pelarian, dan mengenal pasti
sebarang potensi untuk perubahan yang boleh diguna pakai untuk membantu
masyarakat pelarian. Hasilnya pihak UNHCR juga akan meningkatkan lebih banyak
aktiviti bertumpu di Sabah (The UN Refugee Agency (UNHCR), 2013).

Selain itu, pihak UNHCR telah mewujudkan sekolah-sekolah yang ditadbir oleh
masyarakat pelarian sendiri. Hal ini bagi membolehkan kanak-kanak pelarian
menerima pendidikan dan tidak tercicir dalam pelajaran. Tambahan itu, hal ini dapat
membantu para ibu bapa yang tidak mahu anak-anak mereka ke sekolah kerana
bimbang akan diperlakukan dengan sewenang-wenangnya oleh orang awam dan
pihak sekolah itu sendiri. Sebagai contoh, Chin Students Organisation (CSO) iaitu
kumpulan pelarian daripada Myanmar telah menubuhkan sekolah di atas sebuah
rumah kedai di pusat bandar Kuala Lumpur. Hampir 200 kanak-kanak pelarian duduk
di atas lantai di dalam kelas kecil untuk belajar bahasa Inggeris, matematik, sains
dan kajian budaya Chin. Sesi sukan sekali seminggu juga merupakan sebahagian
daripada kurikulum. Sekolah ini menerima tenaga pengajar daripada sukarelawan
tempatan dan masyarakat mereka sendiri. Ibu bapa hanya perlu membayar kira-kira
USD5 dan selebihnya ditanggung Kerajaan Malaysia dan badan bukan kerajaan lain.
Selain itu, pihak UNHCR menyediakan buku teks yang digunakan dalam sistem
pelajaran di Malaysia bagi kegunaan mereka (Ismail, 2010).

Bagi membantu masyarakat pelarian dari segi ekonomi, pihak UNHCR akhirnya
berjaya meyakinkan apabila Kerajaan Malaysia bersetuju untuk mengeluarkan permit
kerja kepada pelarian. Hal ini telah dibangkitkan Suruhanjaya Hak Asasi Manusia
(SUHAKAM) yang juga agensi kerajaan yang turut sama membantu UNHCR di
Malaysia. SUHAKAM juga cakna akan keperluan pekerjaan dan juga ekploitasi
majikan kepada pelarian kerana ketiadaan permit kerja. Namun demikian hal ini
diharapkan dapat direalisasikan dengan pantas selepas Presiden SUHAKAM
mengulas kenyataan Menteri Dalam Negeri, Datuk Seri Dr Ahmad Zahid Hamidi
yang mahu kerajaan mempertimbangkan kerjasama yang lebih erat antara UNHCR
dan Kerajaan Persekutuan dalam membenarkan pelarian untuk bekerja berikutan
dengan keperluan tenaga asing yang mendesak dalam sektor pembinaan dan
pembuatan (The Malaysian Insider, 2013).

Bagi mengurangkan jurang komunikasi, pihak UNHCR telah mengambil sebahagian

pelarian untuk berkerja dengan UNHCR sebagai jurubahasa, field-worker dan
pekerja kesihatan masyarakat, manakala tambahan 140 telah bekerja sebagai guru
di sekolah-sekolah pelarian, dibayar sama ada oleh UNHCR atau badan
bertanggungjawab yang bersama dengan UNHCR. Selain dapat menyediakan
pelarian dengan pendapatan yang berguna, hal ini juga membolehkan mereka untuk
meningkatkan kemahiran mereka, untuk mengukuhkan keupayaan pelarian
masyarakat dan mengukuhkan hubungan UNHCR dengan melibatkan mereka
secara langsung dalam mengukuhkn organisasi sosial mereka agar bantuan mudah
disalurkan. Disamping itu, pihak UNHCR sentiasa bekerjasama erat dengan badan
bukan kerajaan ataupun agensi kerajaan dalam membantu pelarian di Malaysia.
Hasil yang sangat membanggakan walaupun agensi domestic mempunyai kekangan
kewangan yang besar namun sejumlah besar NGO dan agensi kerajaan berusaha
keras untuk membantu dari segi aspek selain kewangan seperti pendidikan.
Tambahan itu, bagi meningkatkan tahap keberkesanan dan komunikasi antara
badan berikut, pihak UNHCR telah menubuhkan dua jenis pasukan iaitu pasukan
pelaksana dan pasukan operasi atau field-work team. Pasukan pelaksana
dianggotai oleh Future Global Network; Harvest Centre Berhad; Kumpulan ACTS (A
Call to Serve) SdnBhd; Partnership in Enterprise; Taiwan Buddhist Tzu-Chi
Foundation dan UNOPS; UNV/UNDP. Manakala pasukan operasi pula dianggotai
oleh Agape Home; AMRUT; AOHD; Bless Community Service; Convalescence
Home; Divine Life Society; Federation of Malaysian Sri Lankan Organisations;
Federation of Reproductive Health Associations Malaysia; Good Shepherd; Grace
Destiny; Health Equity Initiative; Kiwanis Damansara; Malaysian Social Research
Institute; Mercy Malaysia; Migrant Ministries of Klang; Mobilisation Network; Muslim
Aid Malaysia; Muslim Relief Agency; Nur Salam; PJ Caring Home; Positive Living
Community Home; Psychiatric Homecare Services; Rumah Ozanam; Salvation
Army; Shelter; Soroptomist International Johor Baru; Taiwan Buddhist Tzu-Chi
Foundation; Tenaganita; Ti-Ratana; Women's Aid Organisation selain dibantu oleh
UNFPA; UNICEF; WHO.

Dalam aspek kesihatan pula, pihak UNHCR bersama-sama dengan badan-badan

berkaitan telah memastikan penjagaan kesihatan boleh dicapai dan berpatutan
dengan beberapa cara. Dua klinik statik telah ditubuhkan di Kuala Lumpur, satu
daripadanya ditubuhkan oleh NGO ACT (A Call to Serve) dan lain-lain oleh Taiwan
Buddhist Tzu Chi Foundation. Pada tahun 2010, dua klinik ini menerima sejumlah
24,000 kes. ACT juga menyediakan perkhidmatan klinik bergerak di Lembah Klang
dan beberapa bahagian lain di negara ini, serta rumah pemulihan di luar Kuala
Lumpur. Perkhidmatan kesihatan seksual dan reproduksi yang disediakan oleh tiga
Klinik Perancangan Keluarga. Disamping itu, UNHCR telah menyokong program
pendidikan kesihatan yang sangat aktif, untuk mendidik pelarian daripada
memperolehi perkhidmatan perubatan. Kira-kira 25 pelarian menjadi pekerja pusat
kesihatan telah diupah dan terlatih, untuk memeriksa kira-kira 5,000 orang setiap
bulan melalui aktiviti mereka. Kira-kira 15 pekerja komuniti tambahan, yang disertai
oleh Malaysia Care, memberikan maklumat, kaunseling dan sokongan kepada para
pelarian, yang kira-kira 350 daripadanya adalah kes-kes HIV yang aktif.

Akhir sekali, strategi operasi UNHCR Malaysia akan sentiasa memerlukan

kerjasama yang kukuh dengan rakan-rakan agensi kerajaan dan bukan kerajaan.
Sumbangan daripada masyarakat dan NGO, Kerajaan Malaysia dan komuniti
pelarian sendiri akan menjadi titik tolak kepada usaha bersama. Pada peringkat
operasi, memandangkan sejumlah besar pelarian bandar dan pencari suaka,
komuniti pelarian sendiri adalah rakan penting dalam usaha berterusan untuk
menangani pelbagai isu perlindungan dan bantuan.
Rujukan

The UN Refugee Agency (UNHCR). (2001). History of UNHCR. Retrieved

September 27, 2013, from UNHCR:
http://www.unhcr.org/pages/49c3646cbc.html

The UN Refugee Agency (UNHCR). (2005, June 15). The High Commissioner.
Retrieved September 27, 2013, from UNHCR:
http://www.unhcr.org/pages/49c3646c8.html

Visit Terengganu. (2010). Pulau Bidung - Memori Orang Hanyut. Retrieved

September 20, 2013, from Visit Terengganu: http://www.visit-
terengganu.net/pulau-bidong-memori-orang-hanyut/

UNHCR, United Nations High Commissioner for Refugees. (1954, April 22). About
Us. Retrieved September 20, 2013, from UNHCR:
http://www.unhcr.org/3b73b0d63.html

UNHCR Communications and Public Information Service. (1950, December 14).

About Us - UNHCR Statue. Retrieved September 23, 2013, from UNHCR:
http://www.unhcr.org/3b66c39e1.html

The UN Refugee Agency (UNHCR). (2013). 2013 UNHCR country operations profile
- Malaysia. Retrieved September 27, 2013, from UNHCR:
http://www.unhcr.org/cgi-bin/texis/vtx/page?page=49e4884c6&submit=GO

Jeff Crisp, N. U. (2012). But when will our turn come? A review of the implementation
of UNHCRs urban refugee policy in Malaysia. UNHCR.

The UN Refugee Agency (UNHCR). (2013). Strategy and Activities in 2013.

Retrieved September 23, 2013, from UNHCR: http://www.unhcr.org/cgi-
bin/texis/vtx/page?page=49e4884c6&submit=GO

Ismail, Y. (2010, January 7). New Stories - Refugee-run school gives children a
chance at education in Malaysia. Retrieved September 20, 2013, from UNHCR:
http://www.unhcr.org/4b45dcc29.html

The Malaysian Insider. (2013, July 12). Suhakam puji kerajaan benarkan pelarian
bekerja di Malaysia. BAHASA . (A. Iskandar, Ed.) Kuala Lumpur.