BRONONDERZOEK ROY ANDERSSON:

YOU THE LIVNG:

Het decor in de film is vrij realistisch weergegeven, doordat de regisseur hierin het dagelijks leven als
uitgangspunt gebruikt. Je ziet beelden van huiskamers, slaapkamers, keukens, cafs, een park, winkels,
straten, een kerk, feestzalen en werkruimtes. Allemaal dagelijkse dingen dus. De regisseur kiest er wel
bewust voor om sommige settings net niet realistisch weer te geven, door bijvoorbeeld een blok
rijtjeshuizen rijdend op het spoor weer te geven, waardoor de setting komisch wordt. Wat me ook
opvalt is dat de decors er vrij somber uitzien. De kleuren zijn veelal grauw en de inrichting is vrij
minimalistisch en gedateerd.

De personages die worden opgevoerd hebben ook als uitgangspunt het dagelijks leven, maar zijn wel
grotesque opgevoerd. De personages zijn namelijk vaak somber en soms ook ontevreden weergegeven,
omdat ze allemaal met een probleem kampen. De een droomt van een onbereikbare liefde, de ander is
zijn werk als psychiater beu, want hij wordt er eigenlijk zelf een beetje depressief van, en de ander vindt
weer dat er nooit naar haar geluisterd wordt en vindt dat ze niets waard is. Dit grotesque komt ook naar
voren in de manier waarop de personages met hun problemen omgaan, want er wordt vaak van een
mug een olifant gemaakt. Zo droomt iemand dat hij wordt gelektrocuteerd, omdat hij 200 jaar oud
servies (bewust) heeft kapot gemaakt en een ander personage staat diep triest voor een kleuterklas,
omdat haar man haar sloerie noemde.

De gebeurtenissen die worden weergegeven zijn vaak heel simpel en oppervlakkig, maar worden op een
wat absurdistische manier weergegeven of uitvergroot, waardoor wij deze gebeurtenissen niet zo snel
op deze manier zullen meemaken in ons dagelijks leven. Zo is er een scne van een bejaarde man achter
een rollator die met een hondje wandelt.. het hondje wandelt alleen niet, want het ligt te kreunen op
zijn rug en wordt meegesleept. Een ander voorbeeld is een scene van een man die in zijn appartement
op zijn tuba speelt (wat een normale weergave is van het dagelijks leven), maar de man die onder hem
woont met zijn muziek verstoord, waardoor die onderbuurman met een bezem tegen het plafond bonst
totdat de lamp en het plafond naar beneden komen vallen. Deze gebeurtenissen zullen wij in ons
dagelijks leven op een andere manier meemaken.

De thematiek van de afzonderlijke gebeurtenissen in de film verschilt van elkaar. Er zijn gebeurtenissen
waarin de dood een belangrijk thema is. Bijvoorbeeld de scene waarin iemand wordt gelektrocuteerd,
een scene met een hoogbejaarde vrouw die levensmoe is en een scene van een vergadering waarin de
gespreksleider een hartaanval krijgt en vervolgens de begrafenis weergeven wordt. Een ander belangrijk
thema is de onbereikbare liefde. Bijvoorbeeld de onbereikbare liefde van een jonge vrouw voor een
beroemde gitarist, de onbereikbare liefde van een onzekere man voor een ordinaire vrouw die hem niet
ziet staan en een scene van een vrijpartij waarin de man met hele andere zaken bezig is dan de liefde
voor zijn vrouw.

De overkoepelende thematiek van de afzonderlijke scnes is het dagelijks leven en de problematiek van
die alledaagse sleur. Zoals ik al benoemde, zijn de personages somber weergegeven en kampen ze
allemaal met, vaak simpele, problemen die erg uitvergroot worden. Denk aan geldzaken, ruzies tussen
partners, een kapper die zijn klant met opzet kaalscheert, een ramenwasser die maar blijft zemen omdat
de klant niet tevreden is en onbereikbare liefdes.

De visie van de regisseur ten aanzien van het onderwerp heeft te maken met het alledaagse leven. In de
wereld waarin wij leven worden al snel problemen gemaakt van simpele situaties en zijn mensen niet
snel tevreden. Het moet altijd meer, meer, meer zijn en men denkt eerder aan wat ze niet hebben dan
hetgeen wat ze wel bezitten. Deze aanname heeft Roy Andersson verwerkt in zijn film, door de
problemen waarmee de personages mee kampen en de manier waarop ze daarmee omgaan
uitvergroot en absurdistisch weer te geven.

De ingezette theatrale en filmische middelen hebben op mij een komisch en soms ook wel akelig effect.
Het komische komt vooral naar voren in de manier waarop de personages met de situaties omgaan. Het
is allemaal vrij absurdistisch. De scnes die ik het meest komisch vond waren de scene van de vrijpartij,
waarin de man het alleen maar heeft over het feit dat de bank een deel van zijn pensioenfonds heeft
verspild en de scene van het blok rijtjeshuizen rijdend op een spoor die stopt voor een menigte mensen
die even komen luisteren naar de muziek van de gitarist die in een van de huizen zijn huwelijksnacht
doorbrengt. Het akelige kwam vooral naar voren in de kleine dingen. Bijvoorbeeld de scene waarin een
man het tafelkleed van een gedekte tafel trok en er hakenkruizen onder het kleed vandaan kwamen en
de scene waarin de hoogbejaarde vrouw levenloos voor zich uit zit te staren. Maar ook het feit dat de
decors in alle scnes erg grauw waren weergegeven had op mij een akelig effect, ik kreeg op die manier
al snel een somber gevoel bij de weergegeven scnes.