Professional Documents
Culture Documents
Ορθόδοξης Εκκλησίας
Οι Χριστιανοί έχουμε διαφόρων ειδών Συνόδους. Έχουμε τις Αποστολικές, τις
Οικουμενικές, τις Τοπικές και τις Πανορθόδοξες. Όλες αυτές έχουν την ίδια
εγκυρότητα, αρκεί να τις αναγνωρίσει το Σώμα της Εκκλησίας ως έγκυρες. Στο
άρθρο αυτό, θα κάνουμε μια γνωριμία με τις Οικουμενικές Συνόδους της
Εκκλησίας.
Η Εκκλησία του Χριστού εκφράζεται Συνοδικά. Από την αρχή ως σήμερα. Αλλά από
τη στιγμή που το Ρωμαϊκό κράτος αγκάλιασε την Εκκλησία, και οι Συνοδικοί της όροι
έγιναν νόμοι του κράτους, απέκτησε νόημα η έννοια: "Οικουμενική Σύνοδος".
1η Οικουμενική Σύνοδος: 325 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας. Συνεκλήθη από τον Μέγα
Κωνσταντίνο. Έλαβαν μέρος 318 επίσκοποι. Ασχολήθηκε με τη βλασφημία του
Αρείου ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι κτίσμα και όχι ομοούσιος του Πατρός.
Κανόνισε και την ημερομηνία του εορτασμού του Πάσχα. Τότε άρχισε να γράφεται το
Σύμβολο της Πίστεως.
3η Οικουμενική Συνόδος: 431 μ.Χ. Έφεσσος. Συνεκλήθη από τον Θεοδόσιο τον Β΄.
Δογμάτισε κατά του Νεστοριανισμού, στο Ναό της Βασιλικής της Παναγίας με 200
επισκόπους. Καταδίκασε τον Νεστόριο επίσκοπο Κωνστ/πολης, και δογμάτισε ότι
μπορεί η Παναγία να ονομάζεται και Θεοτόκος.
1
6η Οικουμενική Σύνοδος: 680 μ.Χ. Κωνσταντινούπολις. Συνεκλήθη από τον
αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο. Παραβρέθηκαν από 150 – 289 επίσκοποι.
Καταδίκασε την αίρεση του Μονοθελητισμού. Η Σύνοδος αυτή διατύπωσε ότι ο
Χριστός έχει και Θεία και ανθρώπινη θέληση, η οποία υποτάσσεται στη Θεία.
7η Οικουμενική Σύνοδος: 787 μ.Χ. Νίκαια της Βιθυνίας, στο ναό της Αγίας Σοφίας.
Συνεκλήθη από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και τη μητέρα του Ειρήνη την
Αθηναία. Παρεβρέθηκαν 367 πατέρες. Στερέωσε και προφύλαξε τις εικόνες
αναθεματίζοντας την εικονομαχία και καταδικάζοντας την ιδέα της σχηματοποίησης
της αόρατης και άυλης Τριάδος. Εκεί εκφράσθηκε η θεολογία περί της
εικονογράφησης του Χριστού και των Αγίων ως κάτι που είδαμε.
9η Οικουμενική Σύνοδος: 1341 μ.Χ. Δογμάτισε για την άκτιστη Ουσία και την
άκτιστη Ενέργεια του Θεού, καθώς επίσης και για τον Ησυχασμό, καταδικάζοντας τον
αιρετικό Βαρλαάμ τον Καλαβρό. Έτσι η Σύνοδος αυτή ασχολήθηκε με θεολογικά
ζητήματα, συγκλήθηκε από αυτοκράτορα, (Συνοδικός Τόμος του 1341) και
συμμετείχε Θεούμενος (Άγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς), και οι αποφάσεις της έγιναν
δεκτές από ολόκληρη την Εκκλησία. Συνεπώς και η Σύνοδος αυτή έχει αξία
Οικουμενικής Συνόδου.
2
σημαίνει «Αυτοκρατορικές» επειδή οι αποφάσεις αυτών των Συνόδων γίνονταν
τμήμα του Ρωμαϊκού Δικαίου. Με άλλα λόγια οι αποφάσεις των ρωμαϊκών Συνόδων
μετά το 1453 είναι τμήματα του Εκκλησιαστικού Δικαίου, αλλά όχι πλέον του
αυτοκρατορικού Δικαίου. Δεν υπήρχε πλέον Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και ρωμαίος
αυτοκράτορας να εκδίδει ρωμαϊκούς Νόμους. Έτσι αυτές οι Εννέα Οικουμενικές
Σύνοδοι ήταν ταυτόχρονα και εκκλησιαστικοί Νόμοι και ρωμαϊκοί Νόμοι. Οι Σύνοδοι
που συνήλθαν μετά το 1453 είναι τμήματα του Εκκλησιαστικού Δικαίου με όχι
μικρότερο κύρος από τις Οικουμενικές Συνόδους, εκτός από τη φαντασία των
συγχρόνων Ορθοδόξων που έχουν εξαπατηθεί από την ρωσική Ορθοδοξία του Μέγα
Πέτρου.
Για περισσότερα:
http://www.romanity.org/htm/rom.e.00.vasikes_theseis_autou_tou_website.htm
http://www.oodegr.com/oode/dogma/synodoi/synodoi1.htm