4

:
/ ( ) ! "# $ % & '( ) * : :
. & ". / * , -
.5678 '43 : 3 : ( % 12(#
.< 55:; :
9 % 12(#
978-964-2763-58-0 := *
@. : ' 3 '.>?
. :A ? #
* ) :A ? #
/ * /$B C C >* :A ? #
.DB # ". & : / *
PIR I:I / HG 5678 : EF
G7K/JG :
GG:778GJ : L# ( F $*

'43 % (

'( ) *
( * ) ! "# $ )
!=#> :; < "' !3 34 :/ 01 23 '
@ABC ? ; < 2' 9: : 2"78 ) &'5 6
9#E DCCC : >
+ H :F G
.F I "7+ ; < J6
BON%BPQ%DOPA%MN%C :L

( $ &' % $ $ :!"# :'43 % ( E*

. .$ &' % - :!"# $, )* )* + :'43 % ( ! M)
‫ﭘﯿﺸﮕﻔﺘﺎر ‪9 ‬‬

‫ﭘﯿﺸﮕﻔﺘﺎر‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در ﺳـﺎل ‪ 1383‬ﺧﻮرﺷـﯿﺪي ﻫﻔـﺖ ﻓﺼـﻞ ﻧﺨﺴـﺘﯿﻦ از ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎي زرﺗﺸـﺖ ﺑـﺎ‬
‫ﮔﺰارشﻫﺎي دﺳﺘﻮري و ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از درك درﺳﺖ آﻧﻬﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ‬
‫اﻧﺘﺸﺎرات ﺑﻬﺠﺖ در ﺗﻬﺮان ﻣﻨﺘﺸﺮ ﺷﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﭼﻨﺪﺑﺎر ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﯾﺮ ﺳـﺎزﻣﺎنﻫـﺎي اﻧﺘﺸـﺎراﺗﯽ‬
‫ﺑﺪون اﺟﺎزه ﻧﺎﺷﺮ اﺻﻠﯽ ﭼﺎپ و ﺗﻮزﯾﻊ ﮔﺮدﯾﺪ‪ .‬ﺑﺮﮔﺮدان و ﺗﻨﻈﯿﻢ ده ﻓﺼﻞ ﺑﻘﯿـﻪ در دو ﺳـﺎل‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد وﻟﯽ ﺗﻬﯿﻪ ﻧﺮماﻓﺰاري ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭼﺎپ اﻟﻔﺒﺎي اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﻻزم ﺑﻮد و ﺳﺎﯾﺮ‬
‫ﻣﺸﮑﻼت اﻧﺘﺸﺎر‪ ،‬آن را ﺗﺎ اﯾﻦ زﻣﺎن ﺑﻪ ﺗﺎﺧﯿﺮ اﻧﺪاﺧﺖ‪.‬‬
‫از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﭘﮋوﻫﺶ در ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ و ﻓﻠﺴﻔﮥ زرﺗﺸﺖ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ ﺑﺴﯿﺎري از ﻫﻢﻣﯿﻬﻨﺎن‬
‫اﺳﺖ و در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي زﯾﺎد اﻧﺠﺎم ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﯿﺸـﺘﺮ ﻣﻄﺎﻟـﺐ در‬
‫ﺑﺮﮔﺮدان و ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎي ﮐﺘﺎب ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻄـﺮح ﺷـﺪه‪ ،‬وﻟـﯽ ﺗﻮﺿـﯿﺢ ﮐﻮﺗـﺎﻫﯽ ﻻزم ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ‬
‫ﻣﯽرﺳﺪ‪.‬‬
‫‪1‬ـ آﯾﺎ زرﺗﺸﺖ ﭘﯿﺎمآور اﺳﺖ ﯾﺎ ﯾﮏ ﺣﮑﯿﻢ و داﻧﺸﻤﻨﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺮاي اﺻـﻼح ﺟﺎﻣﻌـﻪ داراي‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ اﺳﺖ و آن را آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ؟‬
‫ﻧﻈﺮ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي درك اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر و آﻣﻮزش ﺧﻮد‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺳﺨﻦ او و ﺗﻨﻬﺎ آﻣﻮزش واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ اوﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺧﺪاي زرﺗﺸﺖ ﻧﻤﺎد ﺧﺮد اﺳﺖ و اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ از ﻣﻌﻨﺎي آن ﺑﺮ ﻣﯽآﯾـﺪ‬
‫دارﻧﺪه ﺧﺮد )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ = ‪ = MEDHA‬اوﺳﺘﺎﯾﯽ ‪ (MAZDA‬ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ‬
‫را ﺑﻪ ﮔﺮدش آورده ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ آن ﺷﺶ ﺻﻔﺖ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در راس آﻧﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﯿﻨﻮ‬
‫و ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻘﺪس وﺟﻮد دارد ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﭙﻨﺘﺎ ﻣﺌﯿﻨﯿﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك‪ ،‬ﯾﮏ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﻠﯿـﺪ ﻧﯿـﺰ‬
‫وﺟﻮد دارد ﺑﻪ ﻧﺎم اﻧﮕﺮَﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﺑﺪيﻫﺎ و ﭘﻠﯿﺪي اﺳﺖ‪ .‬آن دو ﮔﻮﻫﺮ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣـﯽ‬
‫آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ ﭼﻮن روﯾﺎ ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ و ﺧﻔﺘﻪ و ﺑﯽاﺛﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﮐﻪ ﻣﺨﺘﺎر و داراي آزادي‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ و اراده ﻣﺴﺘﻘﻞ اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺮﯾﮏ از آن دو را ﭘﺲ از ﺳﻨﺠﺶ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨـﺪ‪ ،‬اﺧﺘﯿـﺎر‬
‫دارد ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك ﯾﻌﻨﯽ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ ﮐﻪ در راس ﻓﺮوزهﻫـﺎي اﻫـﻮراﯾﯽ اﺳـﺖ و ﯾـﺎ‬
‫اﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ) اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ( را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺿﺪ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﻫﺮﯾﻤﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
 ‫‪ 10‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻗﺮار ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ وﺟﻮد دارد و رﻗﯿﺐ و دﺷﻤﻨﯽ اوﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﮑﺘﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﯿﻨﺶ زرﺗﺸﺖ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ و اﻧﺘﺨﺎب آزاد ﺧـﻮد‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺑﺪي و ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺻﻮرت اﻧﺴﺎن ﻣﺴﺌﻮل اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮﯾﺶ اﺳـﺖ و‬
‫ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ او از ﭘﯿﺶ ﻣﻌﯿﻦ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻃﺒﻖ آﻣﻮزشِ زرﺗﺸﺖ اﻧﺴﺎن ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻮﺟﻮد ﺧﺮدﻣﻨﺪ در‬
‫ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺖ و اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﯿﺰ ﻧﻤﺎد و ﺳﻤﺒﻞ ﺧﺮد اﺳﺖ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ اﺻﻮل و‬
‫ﻗﻮاﻧﯿﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﺮد ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد و آن ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ را اداره ﻣﯽﮐﻨﺪ ازﻟـﯽ و‬
‫اﺑﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮده و ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻮن ﺧﺮد ﺑﺎ داﻧﺶ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد و ﻫﺮﻗﺪر اﻧﺴﺎن‬
‫در داﻧﺶ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ درك و ﻓﻬﻢ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﯽ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺑـﺮد و ﺑـﻪ اﺻـﻮل‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﻧﻤﺎد آن ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ دو ﺟﻬﺎن ﺑﺎور دارد‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوزي در ﻫﺮ دو ﺟﻬﺎن‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺶ ﻓﺮوزه ﯾﺎ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﺷﻨﺎﺧﺖ و از آﻧﻬﺎ ﭘﯿﺮوي ﮐﺮد ﮐﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨـﺪ از راﺳـﺘﯽ‪،‬‬
‫ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬رﺳﺎﯾﯽ و ﺟﺎوداﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫـﺮ ﯾـﮏ در ﺑﺮﮔـﺮدان و‬
‫ﻫﻢ در ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي اﺳﺎﺳﯽ ﺑﺮاي درك ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﯽ "‪ "THEOLOGIE‬زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽرﺳﯿﻢ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺧﻮاﻫﯿﺪ دﯾﺪ ﺧﺪاي زرﺗﺸﺖ را ﻧﻤﯽﺗﻮان ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻧﺴـﺎن‬
‫داراي اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﯽ از ﻗﺒﯿﻞ ﺧﺸﻢ‪ ،‬ﮐﯿﻨﻪ‪ ،‬دروغ و ﺳﺎﯾﺮ وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي آدﻣﯽ داﻧﺴـﺖ‪ ،‬ﺟـﺰ ﻓـﺮوزة‬
‫ﺧﺮد ﮐﻪ ﭘﺮﺗﻮي از آن در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﻧﻬﺎده ﺷﺪه و ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا دوﺳﺖ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و اﺷﺎره ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻧﯿـﺰ در ﺧﺮدﻣﻨـﺪي‬
‫ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﺧﺪا دارد ﻫﺮﻗﺪر در آن ﭘﯿﺶ ر‪‬و‪‬د و ﺑﺮ داﻧﺶ ﺧﻮد ﺑﯿﻔﺰاﯾﺪ ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾـﮏﺗـﺮ ﺧﻮاﻫـﺪ‬
‫ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﻓﻬﻢ ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﯽ زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﺳﻨﺠﺶ ﻋﻘﻼﻧﯽ دارد و ﭘﺬﯾﺮش آن آزاد اﺳﺖ ﮔﺮوﻫﯽ‬
‫آن را ﯾﮏ ﻣﮑﺘﺐ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﭼﻮن دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﺟﻨﺒﻪ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ ﻧﺪارد ﻧﺨﺴﺖ ﺑﺎﯾﺪ آن را‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺳﭙﺲ در ﺻﻮرت ﺗﻤﺎﯾﻞ آن را ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ اﮔﺮ دﯾﻦ زرﺗﺸـﺖ را ﺣﺘـﯽ در ﯾـﮏ ﺟﺎﻣﻌـﻪ‬
‫زرﺗﺸﺘﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﭙﺬﯾﺮد ﻫﺮﮔﺰ ﻣﺠﺎزات ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﮔﻔﺘﮕﻮي آزاد اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻈﺮ ﺳـﺎﯾﺮ‬
‫ﻣﮑﺘﺐﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺷﺎﮔﺮدان ﻧﯿﺰ ﺧﻮد ﻣﮑﺘﺒﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﺳﺘﺎد ﺧﻮد اﯾﺠﺎد ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‬
‫ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﻣﻮرد آزار و ﺳﺘﻢ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﯿﻮه آزاداﻧﺪﯾﺸﯽ و اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﻫﻤـﻪ ﺑﺎورﻫـﺎ ﺑﺎﻋـﺚ‬
‫ﺑﺮوز ﻋﻘﺎﯾﺪ و ﻧﻈﺮﯾﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﻨﺠﺶ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻔﺘﺎر ‪11 ‬‬

‫آﻧﻬﺎ را ﺷﻨﺎﺧﺖ و ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﻋﻘﯿﺪه و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺣﻖ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﺎزهاي اﺑﺮاز ﮐﻨﺪ ﯾﮏ ﺟﻤﻮد و ﯾﮑﻨﻮاﺧﺘﯽ ﺣـﺎﮐﻢ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ ﮐـﻪ ﻣـﺎﻧﻊ ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ و‬
‫ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺸﺮي ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫آﻧﺎن ﮐﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﯾﮏ ﻣﮑﺘﺐ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺑﻮده و زرﺗﺸﺖ ﯾـﮏ داﻧﺸـﻤﻨﺪ‬
‫اﺻﻼحﻃﻠﺐ و آﻣﻮزﮔﺎر اﺧﻼق اﺳﺖ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪا و دﯾﻦ اﻋﺘﻘﺎدي ﻧﺪارﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ‬
‫ﻫﺮ ﺣﺎل ﻫﻤﯿﻦ اﻓﺮاد ﻧﯿﺰ ﺧﻮد داراي اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﭘﯿﺮو ﻣﮑﺘﺒﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ اﻋﺘﻘﺎدي ﺑﻪ‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪﮔﯽ و ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي از ﺳﻮي ﯾﮏ ﻗﺪرت ﺑﺰرگ و ﻓﺮاﮔﯿﺮ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ اﺻﻮل‬
‫اﺧﻼﻗﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ زرﺗﺸﺖ را ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ آﻧﺎن ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ را ﭘﯿﺎمآور ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﻧﯿﺰ در اﻧﺘﺨﺎب ﻋﻘﯿـﺪه ﺧـﻮد آزادي ﮐﺎﻣـﻞ‬
‫دارﻧﺪ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ آﻣﻮزشﻫﺎي آن را ﯾﮏ اﺻﻮل دﯾﻨﯽ ﺑﺪاﻧﻨﺪ و ﺑـﺎ ﺳـﺘﺎﯾﺶ و اﻃﺎﻋـﺖ از آن‬
‫ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﻨﺪ ﻧﻪ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺳﻨﺠﺶ و ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮد‬
‫‪2‬ـ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد را واﺳﻄﻪ اﻧﺴﺎن و ﺧﺪا ﻧﻤﯽداﻧﺪ‪ ،‬زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ وﺟﻮد ﺧـﺪا و‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪهاي ﯾﮑﺘﺎ ﭘﯽ ﺑﺮده زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧﺪا رﻓﺘﻪ و او را درﯾﺎﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ‪ .‬رواﯾـﺎت و‬
‫اﺷﺎراﺗﯽ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺖ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ در ﺧﻮاب دﯾﺪ ﯾﺎ ﻓﺮﺷﺘﻪاي ﺑﻪ او اﺑﻼغ ﮐـﺮد دﯾـﺪه‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ ،‬اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ او ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻧﻤـﯽﮐﻨـﺪ‪ ،‬زرﺗﺸـﺖ درﺑـﺎره‬
‫آﻓﺮﯾﻨﺶ و ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﺴﺎﯾﻞ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﭼﻨـﺎن اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺦ را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻫﺮﮔﺰ ادﻋﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻣﺮدم ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧـﺪ وﺳـﺎﻃﺖ ﺧﻮاﻫـﺪ‬
‫ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﺒﺎرﺗﯽ زرﺗﺸﺖ ﺧﺪاي ﺧﻮد را ﺑﺨﺸﻨﺪه ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل‬
‫آن ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺑﺨﺸﻮده ﺷﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد را ﻣﻘﺼﺮ و ﮔﻨﺎﻫﮑﺎر ﻣﯽداﻧﺪ‬
‫و ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ از ﻋﺬاب و ﻋﻘﻮﺑﺖ در ﭘﯽ ﻋﻔﻮ و ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ اﺳﺖ اﯾﻦ ﺷﺨﺺ داراي وﺟﺪان و‬
‫ﺿﻤﯿﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ او را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ او ﻣﺤﮑﻮم وﺟﺪان ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ و ﺑـﺮاي رﻫـﺎﯾﯽ از‬
‫ﺳﺮزﻧﺶ و ﻋﺬاب وﺟﺪاﻧﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﮕﺮش دﯾﻨﯽ ﺧﻮد ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آراﻣﺶ وﺟﺪان اﺳـﺖ‪ .‬در‬
‫آﺋﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻨﺎه ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺣﻖ دﯾﮕﺮان را ﺑﺒـﺮد‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘـﺖ را ﭘﻨﻬـﺎن‬
‫ﮐﻨﺪ و ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺟﺮاﺋﻢ و ﺟﻨﺎﯾﺎت ﺷﻮد‪ .‬آﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻪ و ﻣﻮﺑﺪ ﺗﻮﺳﻂ او ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ ﻣﺘﻮﺳﻞ‬
‫ﺷﻮد ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﻧﺰد اﻫﻮراﻣﺰدا ﺗﻘﺎﺿﺎي ﺑﺨﺸﻮدﮔﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﻮﻧـﻪ رواﯾـﺎت ﺧـﺎرج از ﺣـﻮزه‬
‫ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ و ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫـﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﺑـﻪ ﯾـﮏ ﺷـﯿﻮة‬
 ‫‪ 12‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺮاي ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﮔﻨﺎﻫﺎن ﺑﺮ ﻣﯽﺧﻮرﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮔﻨﺎه و ﺟﺮﻣﯽ اﮔـﺮ آﺷـﮑﺎر‬
‫ﺷﻮد و ﺷﺨﺺ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎر و ﻣﺠﺮم را دﺳﺘﮕﯿﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﻘﺮرات ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻣﺤﺎﮐﻤـﻪ و ﻣﺠـﺎزات‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬وﻟﯽ اﮔﺮ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎري دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻧﺸﺪ و ﯾﺎ از ﻣﺠﺎزات ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﻓـﺮار ﮐـﺮد آﻧﮕـﺎه ﻧـﺰد‬
‫وﺟﺪان ﺧﻮد ﺷﺮﻣﻨﺪه و در ﻋﺬاب ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﺗﻨﻬﺎ راه ﺑﺨﺸﺶ و رﻫﺎﯾﯽ از ﮔﻨﺎﻫﺶ آن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ آن ﺷﺨﺺ آﻧﻘﺪر ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮب اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﮥ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎرﯾﺶ ﻧﺰد وﺟﺪاﻧﺶ ﺑﻪ اﻧﺪازه‬
‫ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ا ز آن ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ اﺣﺴﺎس ﮔﻨﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾـﺪ آن‬
‫اﻧﮕﯿﺰه را ﺑﺎ ﺗﻼش در راه ﺧـﺪﻣﺘﮕﺰاري و ﮐـﺮدار ﭘﺴـﻨﺪﯾﺪه ﺟﺒـﺮان ﮐﻨـﺪ‪ .‬در آﺋـﯿﻦ زرﺗﺸـﺖ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺟﻨﺎﯾﺖ و ﺧﯿﺎﻧﺖ ﮐﺮد و آن را ﺑﺎ اﻟﺘﻤﺎس و ﮔﺮﯾﻪ و زاري ﯾﺎ دادن رﺷﻮه و ﺗﺎوان ﺑـﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد را واﺳﻄﻪ ﺧﺪا ﻣﯽﭘﻨﺪارد از ﻋﻘﻮﺑـﺖ آن رﻫـﺎﯾﯽ ﯾﺎﻓـﺖ‪ .‬ﮔﻨـﺎه را ﮐﺴـﯽ ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺿﺮر دﯾﺪه و رﻧﺞ ﮐﺸﯿﺪه‪ ،‬ﻓﺮدي ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﮐﺮده ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﺎزات ﺷﻮد ﻧﻪ آﻧﮑﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﻓﺮﯾﺐ و ﺧﺪﻋﻪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﮔﻨﺎﻫﯽ ﺑﺰرگﺗﺮ اﺳﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ را آﻟﻮده ﺳﺎزد‪.‬‬
‫‪3‬ـ در آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬ﺷﺮﯾﻌﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬاري ﺑﺮاي اﻣﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮدي و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﻣﺮدم اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﯿﺎز ﺧﻮد و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ‬
‫ﻫﺮ روز رو ﺑﻪ ﮔﺴﺘﺮش اﺳﺖ رواﺑﻂ ﺧﻮد را ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ و ﺑﺎ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزد‪ .‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﮔﺎن‬
‫ﻣﺮدم ﺑﺎﯾﺪ درﺑﺎرة ﻧﯿﺎز و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﺣﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ‬
‫ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ و ﻗﺎﻧﻮنﮔﺰار ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬در ﻫﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻬﻨﻪ ﺷـﻮد ﺑﺎﯾـﺪ ﻗـﺎﻧﻮن ﺗـﺎزه و ﺑﻬﺘـﺮي‬
‫ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آن ﺷﻮد‪ .‬در آﺋﯿﻦ زرﺗﺸﺖ دﺳﺘﻮري درﺑﺎره ﺣﻼل و ﺣﺮام‪ ،‬اﯾﻨﮑﻪ ﭼﻪ ﺑﺨﻮرﯾﺪ و ﭼـﻪ‬
‫ﻧﺨﻮرﯾﺪ ﯾﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﻈﺎﻓﺖ ﮐﻨﯿﺪ وﻧﯿﺰ درﺑـﺎرة ﻣـﻮارد اﻗﺘﺼـﺎدي‪ ،‬ﭘـﻮﻟﯽ و ﺗﻮﻟﯿـﺪي ﻫﯿﭽﮕﻮﻧـﻪ‬
‫ﻣﻘﺮراﺗﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ اﮔﺮ ﻣﻘﺮراﺗﯽ در ﭼﻬﺎر ﻫـﺰار ﺳـﺎل ﭘـﯿﺶ درﺑـﺎره ﻣﺴـﺎﺋﻞ‬
‫ﺑﺎزرﮔﺎﻧﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي‪ ،‬داد و ﺳﺘﺪ و ﻣﺎﻧﻨﺪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﺳﺘﻮري از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺎزل ﺷـﺪه‬
‫ﺑﻮد ﺑﯿﮕﻤﺎن ﺗﺎﮐﻨﻮن از ارزش ﻋﻤﻠﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد و ﺑﻪ اﻋﺘﺒـﺎر و ﻗـﺪرت ﭼﻨـﯿﻦ ﺧـﺪاﯾﯽ ﻟﻄﻤـﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮرد و ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺧﻼف اﺻﻮل ﻋﻘﻠﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي آﻧﭽﻪ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﭘﯿﺶ ﻧﯿﺎﻣﺪه و ﻧﯿـﺎزي ﮐـﻪ در‬
‫آﯾﻨﺪه ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﭼﻨﺪ و ﭼﻮن آن ﻣﺸﺨﺺ ﻧﯿﺴﺖ ﺣﮑﻤﯽ ﺻﺎدر ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻈﻢ و ﻫﻨﺠﺎري ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﻣﻮزش داده ﺷﺪه اﺻﻮﻟﯽ اﺳﺖ ﭘﺎﯾﺪار و ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﮐـﻪ ﻫﺮﮔـﺰ‬
‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮﺧﻼف آن ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮده و ﻫﺮ ﻗﺎﻧﻮن و ﻣﻘﺮراﺗﯽ از ﺳﻮي ﻣﺮدم وﺿﻊ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺎ‬
‫ﻫﻨﺠﺎر اﻫﻮراﯾﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﺷﺶ اﺻﻞ اﺑﺪي ﮐﻪ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا و‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﻣﺒﺎﻧﯽ ﻋﻘﻠﯽ اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ اﺷﺎ‪ ،‬وﻫﻮﻣ‪‬ﻦ ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫﺌَﻮروﺗﺎت و اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت‪ ،‬اﮔـﺮ‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻔﺘﺎر ‪13 ‬‬

‫در ﺗﺪوﯾﻦ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺎﻧﺐ راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري رﻋﺎﯾﺖ ﺷﻮد ﺑﯽﺷﮏ‪،‬‬
‫آن ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و ﻣﺎﻧﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧـﺪ ﺑـﻪ آن اﺷـﺎره‬
‫ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ ﻣﺮدم ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ و ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪيﻫـﺎي ﺧـﻮد در آن اﻧﺪﯾﺸـﻪ‬
‫داﺷﺘﻪ اﺳﺖ و ﭼﻮن در ﺗﺪوﯾﻦ و ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدن آن دﺧﺎﻟﺖ داﺷﺘﻪ ﭘﺲ در ﺣﺴﻦ اﺟﺮاي آن ﻧﯿﺰ‬
‫ﮐﻮﺷﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺷﺮﯾﻌﺖ ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮﺧﯽ از ادﯾﺎن وﺟﻮد دارد در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد وﻟﯽ‬
‫در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﮐﻪ در زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﮔﺮدآوري ﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺘﺎب وﻧﺪﯾﺪاد را ﺟﺎي دادهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻫﯿﭻ روي ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪارد و از اﺣﮑﺎم دﯾﻨﯽ ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ و ﺳﺎﺧﺘﻪ‬
‫و ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﮔﺮوﻫﯽ از ﻣ‪‬ﻐﺎن دوران ﻣﺎدﻫﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﺿﻤﯿﻤﻪ ﮐﺮدن وﻧﺪﯾـﺪاد و ﯾ‪‬ﺸـﺖﻫـﺎ و ﺳـﺎﯾﺮ‬
‫ﺑﺨﺶﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﮔﺮدآوري ﺷﺪ ﺑﻪ دﻟﯿـﻞ از ﻣﯿـﺎن ﺑـﺮدن‬
‫اﺧﺘﻼﻓﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و دﯾﻨﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺣﻤﻠﮥ اﺳﮑﻨﺪر ﺑﻪ ﺗـﺪرﯾﺞ در ﺟﺎﻣﻌـﻪ اﯾﺮاﻧـﯽ رواج‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﺳﮑﻨﺪر و ﺟﺎﻧﺸﯿﻨﺎن او ﻣﻮﺑﺪان را ﮐﺸﺘﻨﺪ و اوﺳﺘﺎ را ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺷـﮑﻠﯽ ﮐـﻪ‬
‫دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ از ﻣﺮﮐﺰﯾﺖ ﺧﻮد ﺧﺎرج ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﻇﻬﻮر دﯾﻦ ﻣﺴﯿﺞ در اواﺳﻂ دورة اﺷﮑﺎﻧﯿﺎن و‬
‫ﺳﻨﺖ آزاداﻧﺪﯾﺸﯽ دﯾﻨﯽ ﮐﻪ در اﯾﺮان وﺟﻮد داﺷـﺖ ﮔﺮوﻫـﯽ از اﯾﺮاﻧﯿـﺎن ﺑـﻪ دﯾـﻦ ﻣﺴـﯿﺤﯽ‬
‫ﮔﺮاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻨﺪ و در ﻏﺎﻟﺐ ﺷﻬﺮﻫﺎي اﯾﺮان و اﺳﺘﺎن ارﻣﻨﺴﺘﺎن‪ ،‬اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻣﺴﯿﺤﯽ ﮐﻪ در ﺟﻨﮓ‬
‫ﺑﺎ رم و ﺑﯿﺰاﻧﺲ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ از ﻫﻢﮐﯿﺸﺎن ﻣﺴﯿﺤﯽ ﺧﻮﯾﺶ ﻃﺮﻓﺪاري ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺑﺪان‬
‫را ﻣﯽﮐﺸﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻌﺎﺑﺪ را وﯾﺮان ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬از ﻫﺮ ﺳـﻮ ﻣـﺬﻫﺒﯽ ﻧﻈﯿـﺮ ﻣﯿﺘﺮاﺋﯿﺴـﻢ‪ ،‬زرواﻧﯿﺴـﻢ و‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺶ اﯾﺰدان ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد وﺣﺪت ﻣﻠﯽ و ﯾﮑﭙـﺎرﭼﮕﯽ اﻓﮑـﺎر‬
‫ﻋﻤﻮﻣﯽ‪ ،‬اﺻﻮل و ﺑﺎورﻫﺎي ﺗﻤﺎم دﯾﻦﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ را در ﮐﺘﺎﺑﯽ واﺣﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم اوﺳﺘﺎ ﮔﺮد آوردﻧﺪ و‬
‫ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﺳﻨﺖ آزاد اﻧﺪﯾﺸﯽ از ﺑﯿﻦ رﻓﺖ و ﺷﺎﭘﻮر دوم )‪ (379-309‬ﮐـﻪ ﭘﺎدﺷـﺎﻫﯽ‬
‫ﻣﻘﺘﺪر ﺑﻮد و ﻣﺪت ﻫﻔﺘﺎد ﺳﺎل ﭘﺎدﺷﺎه ﺷﺪ دﺳﺘﻮر داد ﻫﻤﻪ از ﮐﺘﺎب دﯾﻨـﯽ اوﺳـﺘﺎ ﮐـﻪ در آن‬
‫زﻣﺎن ﮔﺮدآوري ﺷﺪ ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﻨﺪ در ﮐﺘﺎب اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ‪ ،‬ﻫﺮﮐﺲ ﺑﺎ ﻫﺮ دﯾﻨﯽ از ﺟﻤﻠﻪ زرواﻧﯽ –‬
‫ﻣﯿﺘﺮاﺋﯽ ﯾﺎ ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ ﻫﺮ ﯾﮏ از اﯾﺰدان ﻋﻘﯿﺪه ﺧﻮد را ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴـﺖ در آن ﺟﺴـﺘﺠﻮ ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﺑـﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﯾﺸﺖﻫﺎ در ﻣﯽﯾﺎﺑﯿﻢ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ در آﻏﺎز ﻫﻤﮥ اﯾـﺰدان را در اﻧﺪﯾﺸـﮥ ﺳـﺘﺎﯾﺶ‬
‫ﺧﻮد ﺧﺎرج ﮐﺮده ﺑﻮد دﮔﺮﺑﺎر ﺳﻔﺎرش ﺷﺪه ﺗﺎ اﯾﺰدﻣﻬﺮ ﯾﺎ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﯾﺎ واﯾﻮ و ﻏﯿـﺮه را ﺳـﺘﺎﯾﺶ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﺷﺎرهاي ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﻧﻤـﯽﺷـﻮد و ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ را ﺑـﺎ ﺟﺎﯾﮕـﺎه‬
‫اﻧﺪﮐﯽ در ﯾﺴﻨﺎ ﺟﺎي دادﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻦ رو دﯾﻦ زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن و اوﺳﺘﺎي ﮔﺮدآﻣﺪه در آن زﻣـﺎن‬
 ‫‪ 14‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫دﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﯽ و راﺳﺘﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ ﺑﺎ ﻗﺪرت ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ آن زﻣﺎن ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان‬
‫ﺗﻨﻬﺎ دﯾﻦ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﺧﺮاﻓﺎت و وﻧﺪﯾـﺪاد ﯾـﺎ ﻧﯿـﺎﯾﺶﻫـﺎي‬
‫ﯾﺸﺖﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﯿﻨﺶ زرﺗﺸﺖ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ارﺗﺒـﺎﻃﯽ ﻧـﺪارد و آن ﻫﻤـﺎن اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﮔﺮوﻫـﯽ از‬
‫زرﺗﺸﺘﯿﺎن ﺳﻨﺘﯽ و ﭘﺎرﺳﯽﻫﺎي ﺗﻨﺪ رو ﺑﻪ آن ﺑﺎور دارﻧـﺪ وﻟـﯽ در ﺣـﺎل ﺣﺎﺿـﺮ ﮐﺴـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ راﺳﺘﯿﻦ اﯾﺮان زﻣﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻣﯽﭘﺮدازﻧـﺪ و ﺿـﻤﯿﻤﻪﻫـﺎي‬
‫اوﺳﺘﺎ را ﺗﻨﻬﺎ داراي ارزش ﺗﺎرﯾﺨﯽ‪ ،‬ادﺑﯽ و زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬رواﯾﺎت‪ ،‬اﺧﺒﺎر و اﻃﻼﻋـﺎﺗﯽ‬
‫ﮐﻪ درﺑﺎرة دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﯾﺎ ﻣﻐﺎن ﻧﻘﻞ ﺷﺪه ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳﻮي ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن ﻏﯿﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﯾﺎ‬
‫دﺷﻤﻨﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮان ﺑﻮده اﺳﺖ ﺑﻪ آن اﻧﺪازه ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮان‪ ،‬آﺛﺎر داﻧﺸﻤﻨﺪان و ﻣﻮﺑﺪان‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ از زﻣﺎن ﺣﻤﻠﻪ اﺳﮑﻨﺪر ﻣﻘﺪوﻧﯽ ﺗﺎ زﻣﺎن ﻧﺎﺻﺮاﻟﺪﯾﻦ ﺷﺎه ﻗﺎﺟﺎر ﻣﻮرد ﺣﻤﻠـﻪ و در ﺑﺮاﺑـﺮ‬
‫ﻧﺎﺑﻮدي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺸﻮر و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ دﭼـﺎر آﺳـﯿﺐ و ﮐﯿﻨـﻪﺗـﻮزي ﻧﺸـﺪه اﺳـﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬـﺎ‬
‫ﻧﻮﺷﺘﻪاي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﺠﺰهآﺳﺎ و ﺑﺪون دﺳـﺘﺒﺮد از ﺑـﺰرگﺗـﺮﯾﻦ آﻣﻮزﮔـﺎر اﺧـﻼق در اﻣـﻮر‬
‫ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﺎﻧﺪه ﻫﻤﺎن ﮔﺎﺗﺎﻫﺎي زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑـﺎ ارزشﺗـﺮﯾﻦ ﻣﯿـﺮاث‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪4‬ـ ﻧﻘﺶ ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن از ﻫﺮ ﻣﻠـﺖ و ﮐﺸـﻮري در ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ ﭘـﮋوﻫﺶﻫـﺎي اوﺳـﺘﺎﯾﯽ‬
‫ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ اﻧﮑﺎر اﺳﺖ‪ .‬از ﻧﯿﻤﻪ دوم ﻗﺮن ﻫﯿﺠﺪﻫﻢ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن زﯾﺎدي درﺑـﺎره ﺗـﺎرﯾﺦ‬
‫اﯾﺮان‪ ،‬دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ و زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺴـﯿﺎر ﺑـﺎارزش اراﺋـﻪ دادهاﻧـﺪ وﻟـﯽ ﻣﯿـﺎن آن‬
‫ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن و داﻧﺸﻤﻨﺪان‪ ،‬ﺗﻔﺎوتﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﮔﺮوﻫـﯽ از آﻧﻬـﺎ ﺑـﺮاي ﮐﺸـﻒ‬
‫ﺣﻘﺎﯾﻖ ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻋﻠﻤﯽ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑـﺮاي روﺷـﻦ ﺷـﺪن زواﯾـﺎي ﺗﺎرﯾـﮏ‬
‫ﺗﻤﺪن ﻣﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ آﻧﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎارزش ﺑﻮده وﻟﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﮐﻮﺷـﺶﻫـﺎ ﺑـﺮاي‬
‫ﺧﺪﻣﺖ و ﺧﻮشآﻣﺪ ﻣﺮدم ﻧﺒﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاي ﮐﺸﻒ ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻋﻠﻤﯽ و روﺷﻦ ﺷﺪن ﻣﺴـﺎﯾﻠﯽ ﺑـﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﻤﺪن ﺑﺸﺮ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺗﺪرﯾﺠﯽ آن ﺿﺮورت داﺷﺖ و اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﯿـﺰ از اﯾـﻦ رﻫﮕـﺬر‬
‫ﺳﻮد ﻓﺮاوان ﺑﺮدﻧﺪ آﻧﭽﻪ اﻧﮑﺘﯿﻞ دوﭘﺮون و راﻟﯿﻨﺴﻮن اﻧﺠﺎم دادهاﻧﺪ ﺑـﺮاي ﭘـﮋوﻫﺶ در دﯾـﻦ‬
‫زرﺗﺸﺖ و ﺧﻮاﻧﺪن ﺳﻨﮓ ﻧﺒﺸﺘﻪﻫﺎ ﺑﻮد ﺑﺮاي ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻋﻠﻢ و ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺗـﺎرﯾﺨﯽ ﺳـﯿﺮ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي دﯾﻨﯽ و ﮐﺸﻒ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﻫﺪف ﻋﻠﻤﯽ آﻧﺎن ﺑﺎ روﺷـﻦ‬
‫ﺷﺪن ﮔﻮﺷﻪﻫﺎﯾﯽ از ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ داﺷﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ اﯾﺮاﻧﯽﻫـﺎ ﻗـﺮاردادي ﻧﺪاﺷـﺘﻨﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺸﻮر و ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎي ﻣﺎ ﮐﺎر ﮐﻨﻨﺪ و ﺣﻖاﻟﺰﺣﻤﻪاي درﯾﺎﻓـﺖ ﮐﻨﻨـﺪ ﻫـﯿﭻﮐـﺪام ﻧـﻪ‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﻧﻪ زرﺗﺸﺘﯽ‪ ،‬روﺣﯿﻪ و ﮔﺮاﯾﺶ ﻣﻠﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﺒﺎﯾـﺪ اﻧﺘﻈـﺎر‬
‫ﭘﯿﺸﮕﻔﺘﺎر ‪15 ‬‬

‫داﺷﺖ ﮐﻪ آرزوﻫﺎي ﯾﮏ اﯾﺮاﻧﯽ را در زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و دﯾﻨﯽ ﺑﺸﻨﺎﺳـﻨﺪ و ﺑـﻪ آن ﺗﻮﺟـﻪ‬

‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬روﺷﻦ ﺷﺪن وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﻪ وﯾﮋه اﻧﺪﯾﺸـﻪﻫـﺎي دﯾﻨـﯽ و ﻓﻠﺴـﻔﯽ زﻣـﺎﻧﯽ ﺑـﻪ‬
‫درﺳﺘﯽ ﺑﯿﺎن ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ از ﺳﻮي ﺑﺎورﻣﻨﺪان و ﻣﻌﺘﻘﺪان ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘـﮋوﻫﺶ ﺷـﻮد‪ .‬ﻫـﯿﭻ ﮐـﺲ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻋﺘﺒﺎر دﯾﮕﺮي را ﺑﻪ درﺳﺘﯽ درﯾﺎﺑﺪ و ﻣﻨﻌﮑﺲ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﻮارد دﯾﺪه ﺷﺪه ﮐﻪ‬
‫ﻣﻮرخ ﯾﺎ ﺧﺎورﺷﻨﺎس ﺧﺎرﺟﯽ ﻣﻄﻠﺒﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﯾﻨﯽ و ﺑﺎور اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺑﺎ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ و اﻋﺘﻘﺎد اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻧﺪارد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻫﺮﻧﻈﺮ‪ ،‬ﺗـﺰ ﯾـﺎ ﭘـﮋوﻫﺶ را درﺑﺴـﺖ‬
‫ﻗﺒﻮل ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪ .‬از روي اﺣﺘﯿﺎط و ﻣﻨﻄﻖ آن را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ در ﻣﯿﺎن ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﻮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي آﻧﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﺑـﺎارزش و ﺳـﻮدﻣﻨﺪ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ ﻣﺎرﺗﯿﻦ ﻫﺎگ ﮐﺮﯾﺴﺘﯿﺎن ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﮐﺎرل ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﮔﺮوه ﺑﺴﯿﺎري ﮐﻪ ﺑﺪون‬
‫ﻏﺮض و ﮐﯿﻨﻪورزي ﺑﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ در ﺟﻬﺖ روﺷـﻦ ﮐـﺮدن و دﺳـﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑـﻪ ﻣﺒـﺎﻧﯽ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ و آﺋﯿﻦ اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮدهاﻧﺪ از ﻓﺮﯾﺘﺲ وﻟﻒ ﻋﻤﺮي را ﺑـﺮاي ﻧﻮﺷـﺘﻦ‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺴﺎﻣﺪي ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮدوﺳﯽ ﺷﺎﻫﮑﺎر ﺗﺎرﯾﺨﯽ‪ ،‬اﺳﺎﻃﯿﺮي و ﺣﻤﺎﺳﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده‬
‫و ﺑﺎﯾﺪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰار او ﺑﺎﺷﯿﻢ‪.‬‬
‫ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯽﻏﺮض و ﺑﺪون ﺗﻌﺼﺐ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻮرخ ﯾﺎ ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ دﺷﻤﻦ دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮﭼﻪ ﺑﮕﻮﯾﺪ و ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﺛﺮ ﻣﺜﺒﺖ و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ درﺳﺖ در درك ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﺪارد و‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﮔﻤﺮاﻫﯽ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻈﺮﯾﺎت ﺗﻨﻔﺮآﻣﯿﺰ ﺳﻤﻮﺋﻞ ﻧﯿﺒﺮگ درﺑﺎرة زرﺗﺸﺖ و ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﮐـﻪ از‬
‫روي ﻏﺮضورزي و دﺷﻤﻨﯽ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺮدﯾﺪي وﺟﻮد ﻧﺪارد ﮐﻪ ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎي ﻫﺮﺗﺴـﻔﻠﺪ و‬
‫دارﻣﺴﺘﺘﺮ درﺑﺮدارﻧﺪة ﭘﺎرهاي از اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻔﯿﺪ اﺳﺖ وﻟﯽ ﺟﻨﺒﻪﻫـﺎي ﻧﺎدرﺳـﺖ در آن ﺑﺴـﯿﺎر‬
‫دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﭼﻮن ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﻣﻮاﺧﺬ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺮاي ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ و درﺳﺖ درﺑﺎره ﺗـﺎرﯾﺦ و‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ وﺟﻮد دارد وﻇﯿﻔﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ دوﺳﺖ و ﺑﺎورﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﮐـﻪ ﺧـﻮد درﺑـﺎرة‬
‫آﻧﻬﺎ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺗﻤﺪن و ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬ﺑﺎور ﻓﻠﺴﻔﯽ و دﯾﻨﯽ ﺧﻮد را ﺗﻨﻬﺎ از زﺑﺎن دﯾﮕﺮان ﻧﺸﻨﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻧﯿﺒﺮگ در وﺳﻌﺖ اﻃﻼﻋﺎت زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺧﺘﯽ ﯾﮏ ﺧﺎورﺷـﻨﺎس ﺑـﺰرگ اﺳـﺖ وﻟـﯽ آن داﻧـﺶ و‬
‫اﻃﻼﻋﺎت را ﻧﻪ از روي ﻧﺎداﻧﯽ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ دﺷﻤﻦ در ﺗﺨﺮﯾﺐ ﭼﻬﺮه زرﺗﺸﺖ و ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬اﺻﻮل ﻓﻠﺴﻔﯽ و آﺋﯿﻦ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﮔﺮ ﺑﺪون ﭘﯿﺶ ﻗﻀﺎوت ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ و ﻣﻨﻔـﯽ ﺑﺮرﺳـﯽ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﻫﯿﭻ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ اﻧﺼﺎف و ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ آن ﻣﺨﺎﻟﻔـﺖ ﮐﻨـﺪ‪ ،‬ﭼـﻮن ﭼﯿـﺰي ﺟـﺰ‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺻﻠﺢ‪ ،‬ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ در آن دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ درﺳﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺧﺮدورزي و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻧﺪارد ﺑﻪ ﺟـﺰ ﮐﺴـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ‬
 ‫‪ 16‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﯽﺧﺮد و ﺑﺪاﻧﺪﯾﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬ﯾﮏ زرﺗﺸـﺘﯽ آزاداﻧﺪﯾﺸـﯽ ﺑـﺎ ﻫـﯿﭻ ﺑـﺎور و اﻧﺪﯾﺸـﻪاي‬
‫دﺷﻤﻨﯽ ﻧﮑﺮده و ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﮐﻪ در راه رﺳﺎﯾﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺧﻼﻗـﯽ ﺧـﻮد و ﺟﺎﻣﻌـﻪ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮔﺎم ﻣﯽزﻧﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻮد را در ﺑﺪﺑﺨﺘﯽﻫـﺎ ﻣﺴـﺌﻮل و در ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ دﯾﮕـﺮان ﺷـﺮﯾﮏ‬
‫ﺑﺪاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫***‬
‫وﻇﯿﻔﻪ ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﻢ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺑﺮﮔﺮدان و ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﺪن اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﺨﺶ آن‬
‫ﺑﺮاي آﮔﺎﻫﯽ و ﭘﮋوﻫﺶ ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪان ﮐﻤﮏ ﮐﺮدﻧﺪ ﺳﭙﺎﺳـﮕﺰاري ﮐـﻨﻢ‪ .‬ﻫﻤﺴـﺮم ﻣﻬﺮاﻓـﺰون‬
‫ﻓﯿﺮوزﮔﺮ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻓﺮزﻧﺪان و دوﺳﺘﺎن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺸﻮق ﻣﻦ ﺑﻮدﻧﺪ؛ ﭘﺮوﻓﺴﻮر دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ ﮐـﻪ‬
‫از ﺧﻮاﻧﺪن آن و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽﻫﺎي ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺧـﻮد درﯾـﻎ ﻧﮑـﺮدهاﻧـﺪ‪ ،‬دوﺳـﺖ دﯾـﺮﯾﻨﻢ ﺷـﺎدروان‬
‫ﺷﺠﺎعاﻟﺪﯾﻦ ﺷﻔﺎ در ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺘﺎبﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﯾـﺎري داده اﺳـﺖ‪ .‬آﻗـﺎي‬
‫رﻫﺎم اﺷﻪ ﻣﺤﻘﻖ و زﺑﺎنﺷﻨﺎس در ﺑﺮﮔﺮدان ﮐﺘﺎب اول ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻫﻔﺖ ﻫﺎت ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ از‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻮد در ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدن ﻣﻘﺎﻟﻪﻫﺎ و ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و ﻧﺸﺮﯾﻪﻫﺎي ﻋﻠﻤـﯽ ﻫﻤﮑـﺎري ﺑﺴـﯿﺎر‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ و از ﺧﻮاﻧﺪن و ﯾﺎدآوري ﺗﺬﮐﺮ دادن ﻣﻄﺎﻟﺐ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﮑﺮدﻧﺪ ﺧﺎﻧﻢ ﻟﯿﻠﯽ ﺣـﺎج‬
‫ﻋﻈﯿﻤﯽ ﮐﻪ در ﺗﻨﻈﯿﻢ و ﺗﺤﺮﯾﺮ ﺑﺨﺶ ﻫﻔﺖ ﻫﺎت ﺑﺴﯿﺎر ﺻﺮف وﻗﺖ ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬در ﺗﻬﯿﻪ ﻧﺮماﻓﺰار‬
‫اﻟﻔﺒﺎﯾﯽ اوﺳﺘﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﻮﯾﺎ ﺿﯿﺎ‪ ،‬ﺟﻮانِ ﺑﺎاﺳﺘﻌﺪاد ﮐﻮﺷـﺶ ﻓـﺮاوان داﺷـﺘﻨﺪ‪ ،‬در ﺑﺨـﺶ وﯾـﺮاﯾﺶ‪،‬‬
‫ﺑﺎزﺧﻮاﻧﯽ و ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ وﺳﯿﻠﻪ ﭼﺎپ و اﻧﺘﺸﺎر ﮐﺘـﺎب ﺑـﻪ ﺻـﻮرﺗﯽ ﮐـﻪ اﮐﻨـﻮن در اﺧﺘﯿـﺎر‬
‫ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬دوﺳﺖ داﻧﺸﻤﻨﺪ و ﮔﺮاﻧﻤﺎﯾﻪام اﻗﺎي ﮐﻮرش ﻧﯿﮑﻨﺎم ﻫﻤﺖ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐـﻪ اﮔـﺮ ﮐﻮﺷـﺶ‬
‫ﺑﯽدرﯾﻎ اﯾﺸﺎن ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﻮﻓـﻖ ﻧﻤـﯽﺷـﺪم و ﺳـﺮاﻧﺠﺎم آﻗـﺎي ﺑﻬﺠـﺖ ﻣـﺪﯾﺮ‬
‫اﻧﺘﺸﺎرات ﺑﻬﺠﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻟﺴﻮزي و دﻗﺖ ﺑﺴﯿﺎر در ﭼـﺎپ ﻧﺨﺴـﺘﯿﻦ و ﺗﮑﻤﯿـﻞ ﺷـﺪه ﮐﻨـﻮﻧﯽ‬
‫ﻧﻬﺎﯾﺖ ﮐﻮﺷﺶ را ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آوردﻧﺪ‪ .‬از ﻫﻤﮥ آﻧﺎن ﺑﯽﻧﻬﺎﯾﺖ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰارم‪.‬‬
‫آﺑﺘﯿﻦ ﺳﺎﺳﺎﻧﻔﺮ‬
‫ﭘﺎرﯾﺲ‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﺰ ‪ 1389‬ﺧﻮرﺷﯿﺪي‬
‫ﺳﺮآﻏﺎز ‪17 ‬‬

‫ﺳﺮآﻏﺎز‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺳﺮودهﻫﺎي زرﺗﺸﺖ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﮐﻬﻦﺗﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺟﻬـﺎن ﺑـﺮ ﺟـﺎي‬
‫ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﺠﺰه و ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﯿﺮون از ﺗﻮان اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎور داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪ ،‬ﭘﺎﯾـﺪار‬
‫ﻣﺎﻧﺪن ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺲ از ﮔﺬﺷﺖ آن ﻫﻤﻪ روﯾﺪادﻫﺎي وﯾﺮان ﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺧﻮدﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﻌﺠﺰه اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺸﯿﻨﮥ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﻨﺠﯿﻨﮥ داﻧﺶ ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺧﻼﻗﯽ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن ﻏﺮب ﻓﻘﻂ ﺑﻪ دوﯾﺴـﺖ‬
‫ﺳﺎلﭘﯿﺶ ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ را از ‪ 600‬ﺗﺎ ﻧﻪ ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد رواﯾﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬در‬
‫ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﺮرﺳﯽﻫﺎي ﻧﺠﻮﻣﯽ و زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬اﺷـﻮ زرﺗﺸـﺖ ‪ 1768‬ﺳـﺎل ﭘـﯿﺶ از‬
‫ﻣﯿﻼد ﺑﻪ ﺟﻬﺎن آﻣﺪه و در ﺳﻦ ﻫﻔﺘﺎد و ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺟﻬﺎن را ﺑﺪرود ﮔﻔﺘﻪاﺳﺖ‪ .‬ﮔﻮ اﯾـﻦ ﮐـﻪ‬
‫داﻧﺶ اوﺳﺘﺎﺷﻨﺎﺳﯽ در دو ﺳﺪه ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪن اﺳﻨﺎد و ﮐﺸـﻔﯿﺎت ﺟﺪﯾـﺪ ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ وﻟﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ اﻧﺘﻈﺎر داﺷﺖ از راه ﺑﺮرﺳﯽ ﭘﺎرهاي از داﻧﺸﻤﻨﺪان زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ‬
‫اﺳﺖ ﻫﺮﮐﺪام ﺑﻪﻧﻮﺑﮥ ﺧﻮد داراي ﺗﻌﺼﺐ ﻣﺬﻫﺒﯽ و ﻣﻠّﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎو اﻧﺪﯾﺸـﻪﻫـﺎي ﻓﻠﺴـﻔﯽ‬
‫زرﺗﺸﺖ را ﺑﺘﻮان درﺳﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻈﺮﯾـﺎت ﻫﺮﯾـﮏ از زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺳـﺎن وداﻧﺸـﻤﻨﺪاﻧﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪاﻧﺪ در زﻣﯿﻨﮥ اوﺳﺘﺎﺷﻨﺎﺳﯽ ﺗﺌﻮري و ﻋﻘﯿﺪه اراﯾﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ از ﺳﻮي ﮔـﺮوه زﯾـﺎدي‬
‫ﻫﻢ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﺲ از ﻣﺪتﮐﻮﺗﺎﻫﯽ از ارزش اﻓﺘﺎده و اﻋﺘﺒـﺎر ﺧـﻮد را از دﺳـﺖ داده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬در زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ ﻧﯿﺰ ﺗﻤﺎم ﺗﺌﻮريﻫﺎ و ﻧﻈﺮﯾﺎﺗﯽ ﮐﻪ از ﺳﻮي زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﺎن اﻇﻬﺎر ﻣﯽﺷـﻮد‬
‫ﭼﻮن ﺑﻪ اﺻﻮل ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﯽ )ﺗﺌﻮﻟﻮژي( و رﯾﺸﻪﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪارﻧـﺪ‪،‬‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻈﺮاﺗﺸﺎن ﺑﺮﭘﺎﯾﮥ ﺣﺪس و ﮔﻤﺎن اﺳـﺘﻮار اﺳـﺖ و ﻧﺸـﺎندﻫﻨـﺪة ﺷـﮑﻮه اﻧﺪﯾﺸـﻪﻫـﺎي‬
‫اﺷﻮزرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ وﻇﯿﻔﮥ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﺎورﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ در راه ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻫﻮﯾﺖ ﺧـﻮد ﺑﮑﻮﺷـﻨﺪ ﺗـﺎ ﻓﺮﻫﻨـﮓ‬
‫ﺑﺰرگ ﻣﻠّﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ درﺳﺖ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﺧﻮد اراﯾﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ زرﺗﺸﺖ و رﯾﺸﮥ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﻘﻂ ﺟﻨﺒﮥ دﯾﻨﯽ داد ﭼﻮن ﺑﯿﮕﻤﺎن‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪاﯾﻦ ﮐﺎر ﻧﻮﻋﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ دﯾﻨﯽ اﺳﺖ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ‪ ،‬اﯾﺠﺎد ﮐﺸﻤﮑﺶ و‬
‫درﮔﯿﺮي ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖﺑﯿﺶ از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﯾﮏ داﻧﺸﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻓﯿﻠﺴﻮف و‬
 ‫‪ 18‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺣﮑﯿﻢ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺪك ﺧﺮاﻓﺎت ﻣﺬﻫﺒﯽ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺑﻪ ﭼﺸـﻢ ﻧﻤـﯽﺧـﻮرد و از اوﺳـﺘﺎ ﺗﻨﻬـﺎ‬
‫ﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ و دﯾﻦ زرﺗﺸﺘﯽ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد ﻫﻤﺎن ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ دوﻟﺖﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﻧﯿﻤﯽ ازﺟﻬﺎن را زﯾﺮ ﻗﺪرت و ﻧﻔﻮذ اداري ﺧﻮد داﺷـﺘﻨﺪ و‬
‫ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﻣﯿﺴﺮ ﺑﻮد دﯾﻦ ﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮش دﻫﻨﺪ از اﯾﻦ ﮐﺎر ﭘﺮﻫﯿﺰ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬ﺗﺤﻤﯿـﻞ دﯾـﻦ و‬
‫ﻋﻘﯿﺪه ﺑﻪ دﯾﮕﺮان ﯾﮏ اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻏﯿﺮاﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺑﻨﯿﺎن ﻓﮑﺮي و ﻓﻠﺴﻔﯽ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‪،‬‬
‫اﺻﻮﻟﯽ ﮐﻠﯽ و ﺟﻬﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ در ﻫﺮ زﻣﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺣﻘﯿﻘـﺖ آن را درﯾﺎﺑـﺪ‪ ،‬اﮔـﺮ‬
‫ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻮد آن را ﺑﭙﺬﯾﺮد و اﮔﺮ ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﻧﭙـﺬﯾﺮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﯾـﮏاﯾـﺪﺋﻮﻟﻮژي و اﻧﺪﯾﺸـﮥ ﻓﻠﺴـﻔﯽ‪،‬‬
‫آزاداﻧﺪﯾﺸﯽ و ﮔﺰﯾﻨﺶ راه و روش ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از ﺧﺮد‪ ،‬ﯾﮑﯽ از آﻣﻮزشﻫﺎي اﺻﻠﯽ دﯾﻦزرﺗﺸﺖ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺑﻨﯿﺎن ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﻫﺰار و ﻫﻔﺘﺼﺪ ﺳﺎل ﭘـﯿﺶ آﻣـﻮزش‬
‫داده ﺷﺪه ﻫﻨﻮز ﮔﺮوهزﯾﺎدي از اﻧﺴﺎنﻫﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﺟﻬﺎن ﭘﺎي ﺑﻨﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﻧﻮﺷﺘﮥ ﭘﯿﺶ رو ﮐﻪ ﺑﺮﮔﺮدان ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺳﺖ ﻧﻤﻮﻧﻪاي از ﯾﮏ ﺑﺮﮔﺮدان ﺑﻪ ﺷﯿﻮة ﻧﻮﯾﻦ اراﯾﻪ‬
‫ﺷﺪه و ﮐﻮﺷﺶ ﺑﻪ ﮐﺎررﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺳﻮاد ﺧﻮاﻧﺪن و ﻧﻮﺷـﺘﻦ ﻓﺎرﺳـﯽ دارد ﺧـﻮد‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ درﺳﺘﯽ آن را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه در دهﻫﺎ ﺑﺮﮔﺮدان ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺑﻪ زﺑـﺎن ﻓﺎرﺳـﯽ ﯾـﺎ دﯾﮕـﺮ‬
‫زﺑﺎنﻫﺎ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد دﯾﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺗﻔﺎوتﻫﺎﯾﯽ ﻣﯿﺎن آﻧﻬـﺎ وﺟـﻮد دارد ﮐـﻪ‬
‫ﺧﻮاﻧﻨﺪه را دﭼﺎر ﺗﺮدﯾﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬ﺑﺮاي درك اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺑﺎﯾﺪ آﻧﻬـﺎ را ﺑـﻪ زﺑـﺎن و‬
‫ﺧﻂ اﺻﻠﯽ اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮد ﮐﻪ ﮐﺎر دﺷﻮاري ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ وﯾﮋه اﯾﻨﮑﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﺟﻨﺒﺶ‬
‫اوﺳﺘﺎﺷﻨﺎﺳﯽ روﻧﻖ ﻓﺮاوان ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺑﯿﺸﺘﺮدوﺳﺘﺪاران آن ﺑﻪ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﭘﮋوﻫﺸﯽ دﺳﺘﺮﺳﯽ‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺪف اﺻﻠﯽ اﯾﻦ ﻧﻮﺷﺘﻪ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ ﺧﻮاﻧﻨـﺪة اﯾﺮاﻧـﯽ ﺑـﻪ زﺑـﺎن ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ آﺷـﻨﺎ ﺷـﻮد و‬
‫اوﺳـﺘﺎﺧﻮاﻧﯽ از روي ﻣـﺘﻦ اﺻـﻠﯽ و ﺑـﻪ زﺑـﺎن اوﺳــﺘﺎﯾﯽ اﻧﺠـﺎم ﺷـﻮد‪ .‬ﺑـﻪ وﯾـﮋه ﺟﻮاﻧــﺎن و‬
‫داﻧﺶﺟﻮﯾﺎن‪.‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﮥ ﯾﮏ ﺗﺮﺟﻤﮥ واﺣﺪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﻪ از ﺳﻮي ﻫﻤﮕﺎن ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷـﻮد ﯾـﮏ آرزوي ﺑـﺰرگ‬
‫اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺎ ﺑﺮرﺳﯽﻫﺎي داﻣﻨﻪ دار‪ ،‬ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪي از ﺗﻤﺎم ﻣﻨـﺎﺑﻊ دﺳـﺘﻮري و‬
‫زﺑﺎﻧﺸﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه از ﺳﻮي ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان داﻧﺸﻤﻨﺪ اﯾﺮاﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد و آنﮐﻮﺷﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺖ ﺑﺰرگ‪ ،‬وﻗﺖ زﯾﺎد و اﺑﺰار ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ آرزوي ﺑﺰرگ ﺧﻮاه ﻧـﺎﺧﻮاه روزي‬
‫ﺑﺮآوردهﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺰرگ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و‬
‫آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻫﻮﯾﺖ و ﺷﻨﺎﺳﻪ اﯾﺮاﻧﯽﮐﻤﮏ و از آن ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮآﻏﺎز ‪19 ‬‬

‫ﭘﺮوﻓﺴــﻮر دوﺷــﻦ ﮔ ـﯿﻤﻦ زﺑــﺎن ﺷــﻨﺎس )ﻓﯿﻠﻮﻟــﻮگ( و ﭘﮋوﻫﺸــﮕﺮ داﻧــﺶ اوﺳــﺘﺎﯾﯽ و‬

‫اﯾﺮانﺷﻨﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺤﺎﻓﻞﻋﻠﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و ﻣـﻮرد اﺣﺘـﺮام اﺳـﺖ‪ .‬اﯾﺸـﺎن ﮐﺘـﺎب‬
‫ﺣﺎﺿﺮ را ﺑﺎ دﻗﺖ ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮده و ﻧﮕﺎرﻧﺪه را از ﻧﻈﺮاتﺧﻮد آﮔـﺎه ﺳـﺎﺧﺘﻪاﻧـﺪ‪ .‬ﺑﯿﮕﻤـﺎن آﻧﭽـﻪ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ داﻧﺶ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﭼﻮن ﭘﯿﺮوي از ﯾـﮏ دﺳـﺘﻮر و ﺷـﯿﻮة ﮐﻠـﯽ اﺳـﺖ‪ ،‬ﻧﻈـﺮ‬
‫ﻫﻤﮕﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﯾﮑﺴﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ وﻟﯽ از ﺳﺎﯾﺮ ﺟﻬﺎت ﺑﻪ وﯾﮋه زﻣﺎن‬
‫زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﻣﻮرد اﺧﺘﻼف ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان اﺳﺖ ﻧﻈﺮﯾﻪ وﯾﮋهاي دارﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻣﻮرﺧﯿﻦ زﻣﺎن او را‬
‫از ‪ 600‬ﺳﺎل ﺗﺎ ﻧﻪ ﻫﺰار ﺳﺎلﭘﯿﺶ از ﻣـﯿﻼد ﮔـﺰارش ﮐـﺮدهاﻧـﺪ‪ .‬ﻧﻈـﺮ و ﻓﺮﺿـﯿﮥ ﻫﺮﯾـﮏ از‬
‫داﻧﺸﻤﻨﺪان ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ اﯾﺮان ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﺑﺴﯿﺎري ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﭘﺮوﻓﺴﻮر دوﺷـﻦ ﮔـﯿﻤﻦ ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ ﻗـﺪرداﻧﯽ و‬
‫ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري دارم‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﺮايﮐﺎرﻫﺎي ﮔﺮاﻧﻘﺪري ﮐﻪ درﺑﺎره داﻧﺶ اوﺳﺘﺎﯾﯽ و اﯾﺮانﺷﻨﺎﺳﯽ‬
‫از ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﺬاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﻻزم ﻣﯽداﻧﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ اﺷﺎرهﮐﻨﻢ ﮐـﻪ ﻣﻤﮑـﻦ اﺳـﺖ ﻧﮕـﺎه و‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ ﯾﮏ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺎورﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻠﯽ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎ دﯾﺪ و ﺑﺮداﺷﺖ ﯾﮏ ﮐﺎرﺷﻨﺎس‬
‫ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ ﻏﺮﺑﯽ ﮐﻪ ﺑﯿﮕﻤﺎن داراي ﭼﻨﯿﻦ اﻋﺘﻘﺎد و اﺣﺴﺎس ﻣﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻔﺎوت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﻣﺘﻦ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﯾﺎ در ﻣﻘﺪﻣﻪ ﻓﺎﺿﻼﻧﻪاي ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه ﻧﻈـﺮ‬
‫دﯾﮕﺮي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬دﻟﯿﻞ ﺑﺮ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫آﺑﺘﯿﻦ ﺳﺎﺳﺎﻧﻔﺮ‬
‫ﻧﻮروز ‪1383‬‬
 ‫‪ 22‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫دﯾﺒﺎﭼﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻗﻠﻢ ﭘﺮوﻓﺴﻮر دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‬
‫از ﻗــﺪﯾﻤﯽﺗــﺮﯾﻦ ﻣﺘــﻮن دﯾﻨ ـﯽ اﯾ ـﺮان ﺑﺎﺳــﺘﺎن‪ ،‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﯾــﺎ ﺳــﺮودهﻫــﺎي زرﺗﺸــﺖ )ﺑــﻪ‬
‫ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ‪ (Zoroaster‬اﺳﺖ ﮐﻪ زﻣﺎن او ﺑﻨﺎ ﺑﺮﺳﻨﺘﯽ ﮐﻪ دﻟﯿﻞ ﺟﺪي ﺑﺮاي ﺗﺮدﯾـﺪ در آن وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد ﺑﻪ ﺳﺪهﻫﺎي ﻫﻔﺘﻢ و ﻫﺸﺘﻢ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد )رﺟﻮع ﮐﻨﯿـﺪ ﺑـﻪﮐﺘـﺎب ﻧﯿـﻮﻟﯽ‬
‫ﺳﺎل‪ 2000‬ﺑﻪﻧﺎم زرﺗﺸﺖ در ﺗﺎرﯾﺦ( آﻧﻬﺎ ﻣﺘﻮن ﻣﺸﮑﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻗﺎﺑﻞ درك ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﮕﺮ ﺗﺎ ﺣﺪوديﮐﻪ ﺑﺎ زﺑﺎن ﺳﺮودﻫﺎي وداﯾﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﺪﯾﻤﯽﺗـﺮﯾﻦ ﻧﻮﺷـﺘﻪﻫـﺎي دﯾﻨـﯽ ﻫﻨـﺪي‬
‫ﺷﺒﺎﻫﺖ و ﭘﯿﻮﻧﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽﮐﻪ ﻣﯿﺎن زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ و اﯾﺘﺎﻟﯿﺎﯾﯽ وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﺳﺮودﻫﺎي وداﯾﯽ ﺑﺎ ﺳﺮودﻫﺎي زرﺗﺸﺖ از ﻟﺤﺎظ ﺳﺒﮏ و ﻣﺤﺘﻮا ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﻫﺴـﺘﻨﺪ وﻟـﯽ‬
‫در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن ﺗﻔﺎوت ﻋﻤﺪهاي وﺟﻮد دارد‪ .‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺎﺳﺖ داراي ﻫﻔﺪه ﻓﺼﻞ اﺳﺖ وﻟﯽ‬
‫ﺳﺮودﻫﺎي وداﯾﯽ داراي ﯾﮏ ﻫﺰار و ﻫﻔﺪه ﻓﺼﻞ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮودﻫﺎي وداﯾﯽ ﺳﺮودﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ درﻣﺮاﺳﻢ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﺪاﯾﺎن ﺧﻮاﻧﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﻪ اﯾﻨﺪرا ﺧﺪاي رﻋﺪ و ﺟﻨﮓ‪ ،‬ﺑﻪ آﺗﺶ ﮐﻪ داراي ﺗﺸﺨﺺ ﺷﺪه اﺳـﺖ‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻣﻘﺪس »ﺳﺌﻮﻣﺎ« ﮐﻪ ﯾﮏ ﺟﻠﺪ ﮐﺎﻣﻞ از ده ﺟﻠﺪ ﮐﺘﺎب ﺑﻪ او اﺧﺘﺼﺎص ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺳﺮودﻫﺎي وداﯾﯽ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻧﻤﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻣﺠﻤﻮﻋﻪﻫﺎﯾﯽ از ﻣﻌﻤﺎﻫﺎ‪ ،‬دﻋﺎي‬
‫ﺧﯿﺮ ﺑﺮاي ﮔﺎوان‪ ،‬ﺳﺤﺮ واﻓﺴﻮن ﺑﺮ ﺿﺪ ﻣﺮض‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮي‪ ،‬دﺷﻤﻦ و ﻏﯿﺮه دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑـﺮ‬
‫ﺣﺴﺐ رواﯾﺖ‪ ،‬اﯾﻦ اﺷﻌﺎر را ﺑﻪﺑﯿﺶ ازﯾﮑﺼﺪ ﺗﻦ ازﺷﺎﻋﺮان ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪﮐﻪ ﭘﺎرهاي ازاوﻗﺎت‬
‫درﻣﺘﻦ ﺑﻪﻧﺎم آﻧﻬﺎ اﺷﺎره ﻣﯽﺷﻮد وﻟﯽ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﻫﻤﺎن ﻧﺎم ﺑﺎﻗﯽﻧﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﯿﭽﮕﺎه‬
‫ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﻮر و ﻫﯿﺠﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺗﺎرﯾﺦ و دارﻧﺪة ﭘﯿﺎم در ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﻧﻈﺮ اﻓﮑﻨﯿﻢ‪ ،‬زرﺗﺸﺖ در ﺳﺮودهﻫﺎﯾﺶ ﭼﻨﺎن ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ از ﮐـﺎرﺑﺮد‬
‫ﺳﺮودﻫﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ ﮔﺴﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﻓﻘﻂ وزن و ﺗﺼﻮﯾﺮي را ﮐﻪ ﺳﺮودﮔﻮﯾﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣـﯽﺑﺮﻧـﺪ‬
‫دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺜﻼً در ﺳﺘﺎﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﺎن ﺟﺎوﯾﺪان ) اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان ﮐـﻪﺻـﻔﺎت اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ( ﺧﻄﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﺳﺘﻌﺎرهاي از ﺳﺮودﻫﺎي وداﯾﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪» :‬ﭘﯿﮏ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻫﺎﯾﻢ را‬
‫ﺑﺮايﺷﻤﺎ زﯾﻦ و اﻓﺴﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ«‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺳﺮودﮔﻮﯾﺎن ﻫﻨﺪي ﭘﺎرهاي از اوﻗـﺎت ﺳـﺮودي را ﺑـﺎ‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺎداﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮانﭘﯿﺸﻮاي دﯾﻨﯽ )ز‪‬ﺋﻮﺗﺮ ﺑﻪ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﻫﻮﺗَﺮ( ﺣﻖ ﺧﻮد ﻣﯽداﻧﺪ‪،‬‬
‫دﯾﺒﺎﭼﻪ ‪23 ‬‬

‫ﺧﺘﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﺳﺮودﻫﺎي وداﯾﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﻣـﯽداﻧـﺪ ﮐـﻪ‬
‫وﻇﯿﻔﮥ او ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﺣﺮﻓﻪ ايﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬او در درون ﺧﻮد آﮔﺎه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺪاي ﺧـﻮد ﯾـﮏ‬
‫راﺑﻄﮥ ﺷﺨﺼﯽ دارد و ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺎم آور اوﺳﺖ‪ .‬ﺑـﺮﺧﻼف آﻧﭽـﻪ درﺑـﺎرة ﺳـﺮودﻫﺎي‬
‫وداﯾﯽ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﮐﻪ در ﭘﺲ آﻧﻬﺎ ﺷﺨﺼﯿﺘﯽ آﺷﮑﺎر ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﯽﻃﺮﻓﺎﻧﻪ و ﺑﺪون ﯾﮏ‬
‫ﺗﺼﻤﯿﻢ از ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺮﺧﻮرد ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻤﯽﺗﻮان از ﺗﺸﺨﯿﺺ ﯾﮏ ﺣﻘﯿﻘـﺖ ﻣ‪‬ﺴـﻠﻢ ﺧـﻮدداري‬
‫ﮐﺮد ﮐﻪ در ﭘ‪‬ﺸﺖ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﯾﮏﺷﺨﺼﯿﺖ ﯾﮏ ﭘﯿﺎم و ﯾﮏ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﺘﺎ اﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ‬
‫ﺧﻄﻮط‪ ‬ﮐﻠﯽ آن ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ واﻗﻌﯽ ﮐﻮر ﺑﻮد ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ را درك ﻧﮑﺮد‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ در آن ﻣﯽزﯾﺴﺘﻪ اﺳﺖ را اراﯾﻪ دﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﭼﯿـﺰي ﺷـﺒﯿﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻧﺎﺣﯿﻪاي در اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر اﺑﺘﺪاﯾﯽ و ﮐﺎﻣﻼً روﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻮده‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس ﮔﻠـﻪ داري و‬
‫ﭘﺮورش دام وﻟﯽ در ﺣﺎﻟﺖ ﺳﮑﻮﻧﺖ و ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ ﺟﺮﯾﺎنداﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﯾـﻦ ﺟﺎﻣﻌـﻪ دﺷـﻤﻨﺎﻧﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺟﻨﮕﺠﻮ و ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺪوش ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﭙﺎول ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن و رﻣﮥ دﯾﮕﺮان اﺷﺘﻐﺎل داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ‬
‫ﺑﻪﻃﺮﻓﺪاري از داﻣﺪاران و ﺑﺮﻋﻠﯿﮥ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﮔﺎو را ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن آﻧﺎن ﻗﯿﺎم ﮐﺮد‪.‬‬
‫آﻗﺎي ﺳﺎﺳﺎﻧﻔﺮ ﺑﺮاي ﺑﺮﮔﺮدان ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺪون اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻗﺒﻠﯽ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت آن‪ ،‬وﻇﯿﻔﮥ دﺷﻮاري‬
‫ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳـﺖ‪ .‬ﻫـﺮ ﯾـﮏ از واژهﻫـﺎي ﮔﺎﺗـﺎﯾﯽ را ﺗﺠﺰﯾـﻪ و ﺗﺤﻠﯿـﻞ ﮐـﺮده و ﻫﻤـﮥ‬
‫ﺑﺮﮔﺮدانﻫﺎي ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﭘﯿﺸﯿﻦ را ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ و ﺧﻮد را ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﺮﮔﺮدانِ دﻗﯿﻖ واژه ﺑـﻪ‬
‫واژه اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﻔﺎرش ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ زﺑﺎن ﺷﻨﺎس اراﯾﻪ ﺷﺪه ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐـﺮده و ﺗﻤﺎﯾـﻞ‬
‫دارد زرﺗﺸﺖ را ﻣ‪‬ﺪرﻧﯿﺰه ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪﯾـﺪ اراﯾـﻪ دﻫـﺪ ﮐـﻪ ﺧﻮاﻧﻨـﺪه اﻣـﺮوزي ﺑﺘﻮاﻧـﺪ‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً ﺑﻪ آن دﺳﺘﺮﺳﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ را ﻧﺒﺎﯾﺪ از زﻣﺎن و ﻣﺤﯿﻄﯽ ﮐﻪ در‬
‫آن ﻣﯽزﯾﺴﺘﻪ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﮥ اﺑﺘﺪاﯾﯽ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﻌﺎش روزﻣﺮة ﺧﻮد ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﺪا ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫اﻟﺒﺘﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪة اﻣﺮوزي آزاد اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎرا ﺟﺪا از ﺷﺮاﯾﻂ زﻣﺎﻧﯽ و ﻣﮑﺎﻧﯽ آن ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ‬
‫ﻗﺮار دﻫﺪ و ﻓﻘﻂ ﭘﯿﺎمِ آن را ﮐﻪ ﻣﺒﺎرزة ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻋﻠﯿﮥ ﺑﺪي و راﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻧﺎراﺳﺘﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﭙﺬﯾﺮد‪.‬‬
‫ژاك دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‬
Bernabe Brisson
 Henry Lord

Gabriel de Chinon

R. du Mans
Chardin

Thomas Hyde

Magisme
 Frazer

Freret
Abbe Foncher

Anquetill Duperron

Lerou Dechauterayes
Conte de
Caylus

Theologie
William Jones
 Sir

History of Persia
Meiners

Kleuker
(Tychsen)

Hermippe

Sylvestre de Sacy
 (Societe Asiatique)

(Philiologie Comparée)

(Burnouf)
Pere Pqulo

Grotefend

John Leyden
Erskine
Grimm

Eugene Burnouf
 (Neriosangh)

(Bopp)

(Morphologie)
 (Lassen)
(Rawlinson)

(Révérend John Wilson)

(Joseph
(Journal asiatique) Müller)
Etymologie
(Traditionnel)

(Abbé Windischmann)

Speigel

(Westergaard)
 (Justi)

(Manuel de la Language Zend)

Ecole Traditionnelle et Ecole Etymoloqiue

(Bopp)
 (Devas) (Daêvas)

(Benfey)

Geldner Roth
Martin Haug
 West

West

Transcription
The Sacred Book of East

James Darmesteter

Les
Etudes Iraniennes
Altiranischeswoerterbuch
A. Meillet
 K7a

Restitution Metrique
Restitution graphique

Lommel
Weller Hertel
Syllabe

Gerd Groppe
 Friedrich - Carl Andereas

Vulgate

(Phonétique)

(Archétype Arsacide)
Restitution Graphique
The Disintegration of the
Avestic Studies
 ‫‪ 54‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﯾﺎﺳﺎ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺛﭙﺴﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﺎرم‬ ‫اﯾﻦ‪ ،‬او‬

‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺬ ر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫اوﺳﺘﺎن ز‪‬س ﺗُﻮ‬

‫َ‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻒ]·‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽـ ﯾﺎري‬ ‫و دﺳﺘﻬﺎيﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﻮ اوروﯾﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽﻧُﯿﺌﻮش‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﻊ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ذات‬

‫ﺷﯿﯽاُﺗَﻨﺎ‬ ‫وﯾﺲ ﭘِﻨﮓ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺳﭙِﻦﺗَﻬﯿﺎ‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺮﺗَﻮم‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‬

‫اورواﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮشﭼﺎ‬ ‫ﺧﺸﻨ‪‬ﻮﯾﺸﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻋﻘﻌﻌﭙﺪﻏﮏ&‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺍﺯﺩﻏﻌﻊ[ﺯﭖ·‬ ‫ﺛﭗ·‬
‫روانرا‬ ‫ﺟﻬﺎنرا‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖﮐﻨﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪55 ‬‬

‫ﺿﺎﮔﭗ‪ .‬ﺛﭙﺴﭗ‪ .‬ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ‪.‬‬

‫ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻒ]‪ .‬ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﻀﺎﮔﭗ‪.‬‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪ ./‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪ .‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﻊ[ﮎ‪.‬‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻀﺎﮔﭗ‪ .‬ﺿﺰﭖ‪ .‬ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ‪ .‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪.‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» ./‬ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ‪ .‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪.‬‬

‫ﻋﻘﻌﻌﭙﺪﻏﮏ&‬ ‫ﺛﭗ‪ .‬ﺍﺯﺩﻏﻌﻊ[ﺯﭖ‪ .‬ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ‪.‬‬

‫اَﻫﯿﺎ ﯾﺎﺳﺎ ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬

‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺬ ر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﻮ‬ ‫اوﺳﺘﺎنَ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽﻧُﯿﺌﻮش ﻣ‪‬ﺰدا ﭘ‪‬ﺌﻮ اوروﯾﻢ‬

‫وﯾﺲ ﭘِﻨﮓ ﺷﯿﯽاُﺗَﻨﺎ‬ ‫ﺳﭙِﻦﺗَﻬﯿﺎ اَﺷﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺮﺗَﻮم‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮔ‪‬ﺌﻮشﭼﺎ اورواﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾﺎ ﺧﺸﻨ‪‬ﻮﯾﺸﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ و دﺳﺖﻫﺎي ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ‪ ،‬ايﻣﺰدا‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﯾﺎري و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺳﭙِﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ )ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك( را درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﻫﺎ و ﮐﺮدارم ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ اﺷﺎ )راﺳﺘﯽ( ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪان وﺳﯿﻠﻪ ﺧﺮد و‪‬ﻫﻮﻣ‪‬ﻦ و روانِ ﺟﻬﺎن را ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﮐﻨﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 56‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ داراي ﻫﻔﺪه ﻫﺎت ﯾﺎ ﺑﺨﺶ اﺳﺖﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﮔﺮدآوري اوﺳـﺘﺎ آن را در ﻣﯿـﺎن ﯾﺴـﻨﺎ ﺟـﺎي‬
‫دادهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿﺐ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ ﻫﺎت ﯾﺴﻨﺎ ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭘـﺎرهاي‬
‫از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﭼﻨﯿﻦ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﻮن در ﻫﺎت ‪ 29‬از رﻫﺒﺮي زرﺗﺸﺖ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﺷﻮد‬
‫ﺑﺎﯾﺪ آن را ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺨﺶﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ داﻧﺴـﺖ وﻟـﯽ اﯾـﻦ ﻧﻈـﺮ ﻧﺎدرﺳـﺖ اﺳـﺖ و زرﺗﺸـﺖ ﻧﺨﺴـﺘﯿﻦ‬
‫درﺧﻮاﺳﺘﯽ ﮐﻪ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﯽﮐﻨﺪ در ﻫﻤﯿﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ آﻣـﺪه اﺳـﺖ و آن درﺧﻮاﺳـﺖ‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﯾﺎري از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ واژه »ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ« ﯾﻌﻨﯽ »ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ« اﺳﺖ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﭼﻨﯿﻦ درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺎت ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻔﺪه ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﻧﺎم ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ واژهاي ﮐﻪ در آﻏﺎز آن آﻣﺪه ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺷﺪهاﻧـﺪ‪ .‬ﻫـﺎت ‪28‬‬
‫ﺑﻪ ﻧﺎم اﻫﻮﻧَﻮ‪‬د ﯾﺎ اﻫﻮﻧَﻮ‪‬ر اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ واژه ﻧﯿـﺎﯾﺶ ﯾﺘـﺎ اﻫﻮو‪‬ﺋﯿﺮُﯾـﻮ ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ‪ .‬آن‬
‫ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺮاﻣﯽ و ﭘﺮارج اﺳﺖ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ﻫﺎت ‪ 27‬اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺑـﺎ دو ﺑﻨـﺪ دﯾﮕـﺮ آن ﺑـﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﻣﻘﺪﻣﻪ و ﭘﯿﺶ درآﻣﺪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و ﺑﺨﺸﯽ از آن ﺷﺪه اﺳﺖ و اﯾﻦ ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﻨـﺪه آن اﺳـﺖ‬
‫ﮐﻪ از ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر دور و از آﻏﺎز ﺳﺮاﯾﺶ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﺎت ‪ 28‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻮده اﺳـﺖ و‬
‫ﭘﺲ از ﻧﯿﺎﯾﺶ ﯾﺘﺎ اَﻫﻮ و ﻫﺎت ‪ 27‬ﺟﺎي دارد‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ در ﺳﺮﺷﺖ آدﻣﯽ دو ﮔﻮﻫﺮ ﯾﺎ ذات ﻣﯿﻨﻮي و ﻧﺎدﯾﺪﻧﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫ﯾﮑﯽ ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﮐﻪ ﻧﻬﺎد و ﭘﺮﺗﻮي از ذات اﻫﻮرا ﻣﺰدا اﺳﺖ و آن ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﻫﻤـﻪ ﻧﯿﮑـﯽﻫـﺎ‪،‬‬
‫ﭘﺎﮐﯽﻫﺎ و ﺷﺎدي ﻫﺎﺳﺖ و دﯾﮕﺮ اَﻧﮕﺮَﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ )ﺑﻪ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ اﻫﺮﯾﻤﻦ( ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﺷـﺮ‪ ،‬ﭘﻠﯿـﺪي و‬
‫وﯾﺮاﻧﮕﺮي اﺳﺖ‪ .‬آن دو ﮔﻮﻫﺮ ﮐﻪ ﯾﮑﯽﺧﻮب و دﯾﮕﺮي ﺑﺪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دﺷﻤﻦ و رﻗﯿﺒﻨـﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺳﺎن ﻣﺮگ و زﻧﺪﮔﯽ ‪ ،‬ﺳﯿﺎه و ﺳﭙﯿﺪ در دو ﻗﻄﺐ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻗﺮار دارﻧﺪ و ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺳﺎزﺷـﯽ در‬
‫ﻣﯿﺎﻧﺸﺎن ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﺑﺪون ﺣﺮﮐﺖ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روﯾﺎ در ﺣﺎلآراﻣﺶ‬
‫و ﺧﻔﺘﮕﯽ آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ و ﻫﯿﭻ ﺣﺮﮐﺖ و اﺛﺮي از آﻧﻬﺎ ﺑﺮ ﻧﻤﯽآﯾﺪ )ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿـﺪ ﺑـﻪ ﻫـﺎت ‪(30‬‬
‫اﻧﺴﺎن ﮐﻪ در اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮد داراي آزادي و اﺧﺘﯿﺎر اﺳﺖ اﮔﺮ ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ و ﻧﻔﺲ‬
‫ﭘﺎك را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و از آن ﯾﺎري و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻪﺳﻮي راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ ) اَﺷﺎ( رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﮔﺮ اَﻧﮑﺮَﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ) اﻫﺮﯾﻤﻦ( ﯾﻌﻨﯽذات ﺷﺮ و ﭘﻠﯿﺪي را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و از آن ﯾﺎري ﺑﺠﻮﯾـﺪ ﺑـﻪ ﺳـﻮي‬
‫ﻓﺴﺎد و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﺴﺘﻪ و ﮐﺎرش ﺟﺰ وﯾﺮاﻧﮕﺮي و ﺗﺒﻬﮑﺎري ﻧﯿﺴـﺖ‪ .‬در اﯾـﻦ ﺻـﻮرت‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎر و ﮐﮋ اﻧﺪﯾﺶ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺳﻔﺎرش زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﮑﺮار ﻣـﯽﺷـﻮد‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪57 ‬‬

‫آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا روان آﻓﺮﯾﻨﺶ و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن را ﻣﻮرد ﺣﻤﺎﯾﺖ و ﮐﻤـﮏ ﺳ‪‬ـﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﻗـﺮار‬
‫دﻫﺪ ﺗﺎ ﺑﻪﺳﻮي اَﺷﺎ و راﺳﺘﯽ ﮔﺮاﯾﺶ ﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﺧﻮﺷﻨﻮد و ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎ ندو واژة ﮔﺌﻮش اوروان را ﺗﺤﺖاﻟﻔﻈﯽ و واژه ﺑﻪواژه ﺑﻪ »روان ﮔـﺎو«‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪﻣﻌﻨﺎﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﮐﻪ ﺑﺮاي آﻧﻬـﺎ وﺟـﻮد دارد ﮐـﻪ در ﺑﻨـﺪﻫﺎي‬
‫دﯾﮕﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ داده ﺷﺪه اﺳﺖﺑﺮاي اﯾﻦ واژه ﻫﯿﭻ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ آن ﻫﻢ در ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﺎر دﯾﻨﯽ‬
‫و ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺟﺰ ﺟﺎﻣﻌﮥ اﻧﺴﺎﻧﯽ و روان ﺟﻬﺎن ﻣﺘﺼﻮر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ از ﺑﯿﺪادﮔﺮي و آﺷﻔﺘﮕﯽ‬
‫رﻧﺞ ﻣﯽﺑﺮد و در ﺟﺴﺘﺠﻮي راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ اﺧﻼﻗﯽ و آﻣﻮزﮔﺎر اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺻﻠﺢ و آراﻣـﺶ‬
‫ﺑﺮﻗﺮار ﺳﺎزد و ﺟﻬﺎن و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن را ﺧﻮﺷﺒﺨﺖﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ اﻧﺴـﺎﻧﯽاز ﺳ‪‬ـﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﭘﯿـﺮويﮐﻨـﺪ و‬
‫ﮐﺮدارش را ﺑﺎ آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزد ﺑﻪ ﺳﻮي راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯽرود و در اﯾﻦ ﺻﻮرت اﺳـﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺿﻤﯿﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ و روان ﺟﻬﺎن را ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻮﺟﺐ ﺧﻮﺷﻨﻮدي و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻨﯿﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺧﻮﺷﻨﻮدي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ واژة‬
‫ﺧﺸﻨﻮﯾﺸﺎ را ﺑﻪ »ﺧﻮﺷﻨﻮد ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﻨﻢ« در ﺣﺎﻟـﺖ اول ﺷـﺨﺺ ﺗـﮏ‬
‫ﺗﺼﻮر ﮐﺮدهاﻧﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻪﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻣﻌﮑﻮس و ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺎدرﺳﺖ ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦﺗﺮﺗﯿـﺐ ﮐـﻪ‬
‫اﻧﺴﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺧﺪا را ﺷﺎد و ﺧﻮﺷﺒﺨﺖﮐﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮد آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬
‫ﺷﺎدي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اﺳﺖ و ﻧﯿﺎزي ﺑﻪ ﺷﺎد ﺷﺪن از ﺳﻮي اﻧﺴﺎن ﻧﺪارد‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﮔﻔﺘﮕـﻮ از‬
‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي و ﺳﺘﻮدﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آدﻣﯽ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ آن ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺑﻪﺳﻮي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ رﻫﺒﺮي ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ و ﺗﺮﺟﻤﮥ واژهﻫﺎي‪ ،‬ﮔﺌﻮش‬
‫اوروان‪ ،‬ﺑﻪﻏﯿﺮ از روان ﺟﻬﺎن و ﺿﻤﯿﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ و اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺑﺰرگ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﮐﻪ در زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ‪ ،‬ﮔﺎو وﺳﯿﻠﮥ ﺳـﻮدﻣﻨﺪي ﺑـﺮاي‬
‫زﯾﺴﺖ و زﻧﺪﮔﯽ اﻗﺘﺼﺎدي ﺑﻮده اﺳﺖ و ﭼﻮن ﻣﺮدم ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﮕﺮد ﮐﻪ ﮐﺎرﺷﺎن ﭼﭙﺎول ﺑﻮده ﮔـﺎو را‬
‫ﻣﯽدزدﯾﺪهاﻧﺪ و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺎﻣﻮرﯾﺖ زرﺗﺸﺖ آن ﺑﻮده ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن و ﮐﺸﺘﻦ ﮔﺎو را‬
‫ﻧﻬﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﯿﻤﺎر ﮐﺮدن و رﺳﺎﻧﺪن ﻋﻠﻮﻓﻪ ﺑﻪ آن ﭼﺎرﭘـﺎ را آﻣـﻮزشدﻫـﺪ‪ .‬اﯾـﻦ ﻧﻈﺮﯾـﻪ ﺑﺴـﯿﺎر‬
‫ﺳﻄﺤﯽ و ﺑﯽارزش اﺳﺖ و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﯾﮏ آﻣﻮزش اﺧﻼﻗﯽ ﯾـﺎ ﻣﮑﺘـﺐ ﻓﻠﺴـﻔﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ و درك ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯽ و ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ اﺳـﺘﻮار ﺷـﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬دﯾﻦ ﻫﺮﮐﺲ ﺑﺎ وﺟﺪان و ﺿﻤﯿﺮ ﺑﺎﻃﻦ او ﯾﻌﻨﯽ د‪‬ﺋﻨﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎوري ﺷﺨﺼﯽ و‬
‫رﯾﺸﻪدار اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 58‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﭼﻮن ﭘﺎﯾﮥ دﯾﻦ ِ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﺑﻨﯿﺎن داﻧﺎﯾﯽ اﺳﺘﻮار ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ وﺟـﺪان و‬
‫ﺳﺮﺷﺖ آدﻣﯽ ﻧﯿﺰ در اﯾﻦ دﯾﻦ ﺑﺎ ﺧﺮد ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﮐﺎﻣﻞ دارد‪ .‬رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘـﺖ‬
‫در ﻣﺮاﺣﻞ زﻧﺪﮔﯽ و رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻓﻘﻂ از راه درك ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﺑﺮ ﭘﺎﯾـﮥ ﺧﺮدﮔﺮاﯾـﯽ اﻣﮑـﺎن‬
‫دارد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺎﮔﭗ‪»:(ahyā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ‪‬ﺽ‬
‫ﺛﭙﺴﭗ‪» :(yāsā) .‬ﺧﻮاﺳــﺘﺎرم‪ ،‬آرزو دارم« )ﻧﺨﺴــﺖﮐ ـﺲ‪ ،‬زﻣــﺎن ﺣــﺎل‪ ،‬ﺻ ـﯿﻐﻪ ﺧﺒــﺮي‪ ،‬ﻓﻌــﻞ‬
‫ﮔﺬرا(‪‬ﺛﭗ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐـﺮدن« ]ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ ﺑـﻪﭘﯿـﺮوي از ﮐﺎﻧﮕـﺎ آن را از رﯾﺸـﻪ‬
‫ﺛﭙﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬آذرﮔﺸﺴﺐ ﻧﯿﺰ ﺑﻪﭘﯿﺮوي از آﻧﻬﺎ آن را از رﯾﺸﻪ ﯾﺎس ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺧـﻮاﻫﺶ‬
‫ﮐﺮدن و اﻟﺘﻤـﺎس ﮐـﺮدن ﮔﺮﻓﺘـﻪ[‪ .‬ﺛﭗ داراي ﭼﻨـﺪ ﺳـﺘﺎك اﺳـﺖ‪ .‬ﺳـﺘﺎك ﺣﺎﺿـﺮ آن‬
‫ﺛﭙﺴﻀ‪ -‬اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه از آن ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ـ‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ‪» :(nemazhā) .‬ﺑﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻤـﺎز« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »ﻧﯿـﺎﯾﺶ‪،‬‬
‫ﻧﻤﺎز«‬
‫ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻔﺦ‪» :(ustānazastō) .‬ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻔﺾ اﺳﻢ ﻣﺮﮐﺐ اﺳﺖ از واژهﻫﺎيﻋﺴﻔﭙﺪﺽ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ( »دراز ﺷﺪه«‬
‫و ‪.‬ﺿﺴﻔﺾ »دﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(rafəδrahyā‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﯾﺎوري« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪ ‬ــ‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﻤﮏ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﺅ؛ﻉ‪» :(mainyfuš) ·/‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ذات‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﻧﺎآﺷـﮑﺎر« )ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ ـ»ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ«‬
‫ﮐﺾ‪ .‬یﭗ· )‪» :(mazdā‬ايﻣﺰدا« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ· )‪» :(paourvīm‬ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺟﻠﻮﺗﺮ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي و راﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺣﻀﺨﻌﺪﺅﮔﺾ »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺟﻠﻮ«‪.‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄ‪،‬ﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(spəytahyā‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪسﺳﻮد رﺳﺎن‪ ،‬ﻧﯿﮑﯽاﻓﺰا‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه« )ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪59 ‬‬

‫واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ‪ - ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ »ﭘﺎك‪ ،‬ﺳﻮدرﺳﺎن« )ﺻﻔﺖ(‪ .‬اﯾﻦ واژه ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫ﮐﺴﻬﺪﺅﻉ ﺑﻪﮐﺎر ﻣﯽرود ﺑﻪﺷﮑﻞ ﺳﺤﻐﺄ‪،‬ﭘﮑﻀﻬﺪﮔﻊ ﺳ‪‬ـﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ »ﮔـﻮﻫﺮ ﭘـﺎك‪،‬‬
‫روان ﻣﻘﺪس« در ﺑﺮاﺑﺮ اَﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﻧﻔﺲ ﭘﻠﯿﺪ ﯾﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﮐﻪ ﺑﻪﺻﻮرت دو ﮔـﻮﻫﺮ‬
‫ﻫﻤﺰاد در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روﯾﺎ ﺑﺪون ﺣﺮﮐﺖ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪهاﻧـﺪ و اﻧﺴـﺎن ﮐـﻪ‬
‫داراي آزادي و اﺧﺘﯿﺎر اﺳﺖ اﮔﺮ در اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺘـﺎر و ﮐـﺮدار‪ ،‬ﻧﯿﮑـﯽ و ﭘـﺎﮐﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨـﺪ‬
‫ﻫﻤﺮاه و ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ و ﻧﻔﺲِ ﭘـﺎك ﻣـﯽﺷـﻮد و اﮔـﺮ ﺷـﯿﻮة دروغ و ﭘﻠﯿـﺪي را‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و ﭘﯿﺮو اَﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ و اﻫﺮﯾﻤﻦ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت آﻓﺮﯾﻨﻨﺪة ﺑﺪي ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ و‬
‫ﮔﻨﺎه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦدو ﻧﻔﺲ )دو ﮔﻮﻫﺮ – دو ﻣﯿﻨﻮ( وﯾـﮋه ﻧﻬـﺎد و اﺧـﻼق آدﻣـﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ آدﻣﯽ را ﺑﻪﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻـﻔﺎت او ﮐـﻪ اﻣﺸﺎﺳـﭙﻨﺪان ﻫﺴـﺘﻨﺪ رﻫﺒـﺮي‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﮥ اوﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﻪﺧﺪا ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮد‪) .‬ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ 3‬ﻫﺎت‪ 30‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDā‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( )ﻧـﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( )راﺋـﯽ ﮐﺮوﻫـﻪ( ‪ ‬ﺿﺰﺽ ـ)‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ( »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎمﮐﺎﯾﻨﺎت» اَﺷﺎ ﯾﮑﯽاز ﺷﺶاﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان‪ ،‬از ﻓﺮوزهﻫـﺎ‬
‫و ﺻﻔﺎتاﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭ[ ﺳﺢ؛ﺃﻝ‪» :(vispfng) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪرا‪ ،‬ﺑﺮايﻫﻤﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺭ[ ﺳﺤﺾ ـ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﺮ‪ ،‬ﻫﺮ«‪.‬‬
‫ﮊﺅﺿﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(šyaoθanā) .‬ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدارﻫـﺎ‪ ،‬ﮐـﻨﺶﻫـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﮐﺮوﻫـﻪ(‪-‬‬
‫ﮊﺅﺿﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» (vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺣﺎﻟﺖواﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ﯾﺎ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ«‪.‬‬
‫»ﻗﺴﻒ‪,‬ﮎ‪» (xratūm) .‬ﺧﺮد را‪ ،‬ﺧﺮد« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اراده؛ دوﺷﻦﮔﯿﻤﻦ‪ :‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬اراده؛ اﯾﻨﺴﻠﺮ از ﻗﻮلﻫﺎﻧﺲﭘﯿﺘﺮ اﺷﻤﯿﺖ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﺪ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫و وﻇﯿﻔﻪ ﺧﺮﺗﻮم ﺑﺎ دﺋﻨﺎ )یﻀﺜﺪﭖ( ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ دﯾﻦ‪ ،‬ﻧﻬﺎد‪ ،‬ﺳﺮﺷﺖ‪ ،‬وﺟﺪان و ﺿﻤﯿﺮ ﺑﺴﺘﮕﯽ‬
‫دارد[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪ ،‬ﻣــﻨﺶ« )ﺣﺎﻟــﺖواﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ( ]ازي‪ ،‬ﺗــﮏ[ ‪-‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن« )ﻓﻌﻞﻧﺎﮔﺬر(‬
 ‫‪ 60‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺛﭗ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪﺑﺎ آن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪو ﮐﻤﺎﺳﻪ( )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ) ﻧﻬﺎديدومﮐﺲو ﻧﺮﯾﻨﻪ( ‪ -‬ﺛﺾ »ﮐﻪ‪ ،‬آنﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫»ﺯﺩﻏﺆ[ﺯﭖ‪» :(xDnəvīDā) .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﻨﯽ« )ﻓﻌﻞﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬وﺟﻪﺗﻤﻨﺎﺋﯽ‪ ،‬دومﮐﺲ ﺗـﮏ(‬
‫‪» -‬ﺯﺩﻉ »ﺧﺸﻨﻮد ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺮﻏﯿﺐ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺸﻮﯾﻖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺸﺖﮔﺮم‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻧﻮﺷﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﺎنﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ آن را در ﺣﺎﻟـﺖ اول ﺷـﺨﺺ ﺗـﮏ ﺑـﻪﻣﻌﻨـﯽ »ﺧﺸـﻨﻮد ﺳـﺎزم«‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬از ﻟﺤـﺎظ ﻗﻮاﻋـﺪ دﺳـﺘﻮري ﻓﻌـﻞ ﺧﺸـﻨﻮ ‪ xDnu‬ﺑـﻪﻣﻌﻨـﯽ »ﺧﺸـﻨﻮد ﺳـﺎﺧﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﺮدن« ﺗﺎﺑﻊ ﻫﻤﺎن ﻗﻮاﻋﺪ ﮐﻠﯽ دﺳﺘﻮر زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽﮐﻪ ﻫﺮ‬
‫ﻓﻌﻞ داراي ﯾﮏ رﯾﺸﻪ )‪ (root – racine‬ﯾﺎ ﺻﻮرت ﺑﻨﯿﺎدي ﺑﺪون ﺷﻨﺎﺳﻨﺎﻣﻪ اﺳﺖ و ﯾـﮏ‬
‫ﺳﺘﺎك )‪.(stem‬‬
‫ﺳﺘﺎك ﺑﺮ ﺳﻪ ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ 1‬ـ ﺳﺘﺎك ﺣﺎل ﯾﺎ ﺣﺎﺿﺮ )‪.(present stem‬‬
‫‪ 2‬ـ ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ )‪ .(the aoriste stem‬اﯾﻦ ﺳﺎﺧﺘﺎر دﺳﺘﻮري در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪.‬‬
‫‪ 3‬ـ ﺳﺘﺎك وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ )‪.(the perfect stem‬‬
‫ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﭘﺴﻮﻧﺪﻫﺎيﺻﺮﻓﯽ )‪ (ending – desinence‬ﺑﻪﺳﺘﺎك اﻓﺰوده ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻌﻞ را‬
‫در ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﺘﺎك ﺣﺎل ﻓﻌﻞ ﻣﺰﺑﻮر ‪ -‬ﺍﺯﺩﻉ اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪآن ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ‬
‫)زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬وﺟﻪﺗﻤﻨﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬دومﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ( )‪(mid ،singular ،present ،optative‬‬
‫اﻓﺰوده ﺷﺪه و ﺑﻪﺣﺎﻟﺖ »»ﺯﺩﻏﻌﻊ[ﺯﭖ ‪ «xDnəvīDā‬درآﻣﺪه ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ »ﺧﺸﻨﻮدﺳـﺎزي‪،‬‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻧﻤﺎﺋﯽ«‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺣﺎﻟﺖ ﺻﺮﻓﯽ اﯾﻦ ﻓﻌﻞ را ﮐﻪ ﺳـﺘﺎك آن )‪ .u stem‬اﺳـﺖ را ﺑـﺎ‬
‫ﺛﭙﺴﭗ ﮐﻪ ﺳﺘﺎك آن ‪ a stem‬اﺳﺖ ﯾﮑﺴﺎن ﺗﺼﻮر ﮐـﺮد(‪ .‬درﺑـﺎره رﯾﺸـﻪ اﯾـﻦ ﻓﻌـﻞ‬
‫ﺑﻪﺻﻔﺤﻪ ‪ kent 182‬و ‪ 204‬ﻫﻮﻓﻤﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻟﻐﻊ‪» :(gfuD) ./‬آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺪاران‪ ،‬زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺎدر زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﮔـﺎو«‪) .‬ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‬
‫ﺗﮏ( اﯾﻦ واژه در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﺎد و ﻣﻈﻬﺮ آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺪاران و ﺟﻬﺎن زﻧـﺪﮔﺎن اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﻟﻀﺲ‪) .‬ﮔَﻮ‪ (‬ﯾﺎ ﻟﻀﺦ )ﮔﺌﻮ( ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ زﻣﯿﻦ‪ .‬ﻣﺎدر زﻣـﯿﻦ‪ ،‬ﮔـﺎو و در زﺑـﺎن ﻻﺗـﯿﻦ ‪geo‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪61 ‬‬

‫ﺑﻪﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻪﮐﺎر ﺑﺮده ﺷﺪه و واژهﻫﺎي ‪ geographie, geologie‬و ﻏﯿﺮه از آنﺳـﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه و در زﺑﺎن ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ‪ ge‬ﯾﺎ ‪ geie‬ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ زﻣﯿﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ gau‬در زﺑﺎن آﻟﻤﺎﻧﯽﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﻧﺎﺣﯿﻪ‪ ،‬ﻣﻨﻄﻘﻪ‪ ،‬اﯾﺎﻟﺖ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﯽ را ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎرهاي از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎندر ﻫﺮ ﺟﺎيﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ واژه ﮔﺌﻮش ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺑﺪوناﺳـﺘﺜﻨﺎ آن‬
‫را ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﮔﺎو ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ در ﻫﺎتﻫﺎي ‪ 28‬و ‪ 29‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺷﯿﻮة درﺳﺖ‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ و آنﻫﻢ در ﺑﯿﺎن ﯾﮏ اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻓﻠﺴﻔﯽ و ﻣﻌﻨﻮي واژه ﮔﺌﻮش‪ ،‬روان ﺟﺎﻣﻌﻪ ﯾﺎ ﺟﻬﺎن‬
‫ﺟﺎﻧﺪاران ﺑﻪ روان ﮔﺎو ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﻮد؟‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺎم زرﺗﺸﺖ را ﺑﺪﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ ﯾـﺎ ﺷـﯿﻮة ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳـﯽ و ﻓﻠﺴـﻔﮥ‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ را درﺳﺖ درك ﻧﮑﺮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﯾﺎ ﻋﻤﺪاً ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﻧﻮﯾﺴـﻨﺪ ﮐـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي درﺳـﺖ ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪه ﻧﺸﻮد و ﺑﻪﺟﺎي آن ﮐﻪ روان آﻓﺮﯾﻨﺶ و وﺟﺪان ﺟﺎﻣﻌﻪ در ذﻫﻦ و ﺟﻬﺎن ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺎ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬روان ﮔﺎو ﻣﺨﺎﻃﺐ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد در اﯾـﻦ ﺻـﻮرت اﻧﺪﯾﺸـﻪ روﺷـﻦ و‬
‫واﻻي زرﺗﺸﺖ ﺑﻪﮔﻔﺘﻪﻫﺎي ﺑﯽﺟﺎذﺑﻪ و ﺗﻬﯽ از اﻓﮑﺎر ﻓﻠﺴﻔﯽ ﻧﻤﻮده ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﭽـﻪ در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻨﺪ واژة ﮔﺌﻮش ﺑﻪ ﮔﺎو ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺷﻮد‪ ،‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﻫـﺮ ﯾـﮏ از ﭘﯿـﺮوان او دﺳـﺖ‬
‫ﺑﻪﺳﻮي آﺳﻤﺎن دراز ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﻫﺎ را ﮐـﻪ از راﺳـﺘﯽ و ﺧـﺮد ﭘـﺎك ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ ﺗﺎ اﻫﻮراﻣﺰدا روان ﮔﺎو را ﺧﻮﺷـﺒﺨﺖﮐﻨـﺪ!!! ) اﮔـﺮ ﻣﻨﻈـﻮر از‬
‫ﺷﺒﺎن و ﭼﻮﭘﺎن ﮐﻪ ﮔﻠﻪ و رﻣﻪ را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ و ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪ ،‬ﻫﻤـﺎن رﻫﺒـﺮ ﻣﻌﻨـﻮي و‬
‫روﺣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و در ﻏﺎﻟﺐ ﻣـﺬﻫﺐﻫـﺎ ﻧﯿـﺰ ﭼﻨـﯿﻦ اﺷـﺎره و‬
‫ﺗﻤﺜﯿﻠﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﺘﻦ اﺻﻠﯽ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪاي اﻧﺠﺎم ﺷـﻮد ﮐـﻪ ﺧﻮاﻧﻨـﺪه ﻣﯿـﺎن‬
‫ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﺑﺎ ﭼﻮﭘﺎن و ﻣﺮدم ﺑﺎ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن دﭼﺎر اﺷﺘﺒﺎه ﻧﺸﻮد(‬
‫ﺇﭖ‪» (cā) .‬و« )ﺣﺮف‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ادات‪ ،‬واو ﻋﻄﻒ ﯾﺎ ﺑﺮﮔﺮدان ﮐﻪ واژهﻫﺎي ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ‬
‫را ﺑﻪﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫﺪ( ‪ ‬ﺇﺽ )‪» (ca‬و«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺴﭙﺪﻏﮏ‪» :(urvānəm) .‬روان را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ -‬ﻋﻘﺴﻀﺪ »روان« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 62‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫واو‬ ‫يِ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"؛·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺟ‪‬ﺴﺎﯾﯽ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪,‬‬ ‫_ﺿﺴﭙﻪ·‬ ‫·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ‬ ‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮاو‬ ‫داو‪‬ﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽﺑﯿﻮ‬
‫ﺿﺎﺅ|·‬ ‫یﭙﺆﺧﻪ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬
‫دو ﺟﻬﺎن‬ ‫ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﺎ‬ ‫اَﺳﺖ و‪‬ﺗَﺲ ﭼﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻔﻀﺴﺈﭖ·‬
‫ﻣﯿﻨﻮي· ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫و ﻧﯿﺰ آﻧﮑﻪ‬ ‫و ﻣﺎدي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫آﯾﭗﺗﺎ‬
‫"ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ·‬
‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬ ‫از‬ ‫از راه راﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‬

‫ﺧُﻮاﺗﺮِ‬ ‫د‪‬ﺋﯽدﯾﺖ‬ ‫ر‪‬ﭘ‪‬ﻨﺘُﻮ‬

‫ﺓﭘﻮﻗﺐ &‬ ‫·‬ ‫یﻀﻬﯽ[‪،‬‬ ‫ﻗﻀﺤﻀﺄﻑ]·‬
‫ﺷﺎدي‪ ،‬ﺳﺮﺑﻠﻨﺪي‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ· ﭘﺪﯾﺪ آورد‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﺎن‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪63 ‬‬

‫"؛· ﺭ|· ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬

‫ﺣﻀﻬﻖ[ · _ﺿﺴﭙﻪ· ﺭﺧﺎ‪ · ,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬

‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]· یﭙﺆﺧﻪ· ﺿﺎﺅ|·‬

‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻔﻀﺴﺈﭖ· ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬

‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ· ﺿﺰﭖ‪ ·،‬ﺍﺿﺈﭖ· "ﭘﻪ‪·/‬‬

‫یﻀﻬﯽ[‪ · ،‬ﺓﭘﻮﻗﺐ&‬ ‫ﻗﻀﺤﻀﺄﻑ]·‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا اَﻫﻮرا‬ ‫واو‬ ‫يِ‬

‫و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴﺎﯾﯽ‬

‫داو‪‬ﯾﯽ اَﻫﻮاو‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽﺑﯿﻮ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﺎ‬ ‫اَﺳﺖ و‪‬ﺗَﺲ ﭼﺎ‬

‫اَﺷﺎت ﻫ‪‬ﭽﺎ ﯾﺎﺋﯿﺶ‬ ‫آﯾﭗﺗﺎ‬

‫ر‪‬ﭘ‪‬ﻨﺘُﻮ د‪‬ﺋﯽدﯾﺖ ﺧُﻮاﺗﺮِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺸﻮد اياﻫﻮرا ﻣﺰدا ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺎري وﻫ‪‬ﻮﻣﻦ ) اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ( ﺑﻪﺗﻮ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽﻫﺎ و ﭘﺎداﺷﻬﺎﯾﯽ را ﮐﻪ از راه اَﺷﺎ )راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ( ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫در دو ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و ﻣﯿﻨﻮي ارزاﻧﯽ ﺷﻮد‪،‬‬
‫ﮐﻪ از آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﺎن ﺗﻮ ﺧﺮﻣﯽ و ﺳﺮﺑﻠﻨﺪي ﭘﺪﯾﺪ آﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 64‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﻫﺮ ﺑﻨﺪ از ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‪ ،‬از اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎتاو ﯾﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺻـﻔﺎت ﭘﺮوردﮔـﺎر وﯾﮋﮔـﯽﻫـﺎي‬
‫ﻣﯿﻨﻮي و ﻣﺠﺮد ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ذات اﻫﻮراﯾﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ دارﻧﺪ و از او ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺻﻔﺘﯽ از اﻫﻮراﻣﺰدا را ﯾﺎد ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﻪآن ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮد ﯾﻌﻨﯽ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﯾﺎد ﮐﺮده‬
‫و ﺑﻪﺧﺪا ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺴﺘﻪ‪ .‬اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺷـﺶ ﺻـﻔﺖ او ﯾﻌﻨـﯽاَﺷـﺎ‪ ،‬و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺧَﺸـﺘﺮا‪ ،‬اَرﻣ‪‬ﺌﯿﺘـﯽ‪،‬‬
‫ﻫ‪‬ﺌﻮروﺗﺎت‪ ،‬اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸـﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري‪ ،‬رﺳـﺎﯾﯽ و ﺟـﺎوداﻧﯽ« از‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﻔﮑﯿﮏﭘﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و در راس آﻧﻬﺎ ﺳ‪‬ﭙ‪‬ﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ آن ذات و ﮔـﻮﻫﺮ اﻫـﻮراﯾﯽ ﮐـﻪ در‬
‫ﻧﻬﺎدش ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾﺪ و ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪﺻﻔﺎت ﺧﺪاﯾﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬ﮔﺮوﻫﯽ‬
‫اﺷﺎ را ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا و وﻫﻮﻣﻦ را ﮐﻪ ﺑﻌﺪاً ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪه دوﻣﯿﻦ ﺻﻔﺖ ﻗﻠﻤﺪاد‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻣﯿﺎن آن ﺻﻔﺎت ﺗﺼـﻮر ﮐﺮدﻧـﺪ‪ .‬در ﺷـﻤﺮدن اﯾـﻦ‬
‫ﺻﻔﺎت ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﯾﮑﯽ را ﭘﺲ از دﯾﮕﺮي ﺑﺎﯾﺪ ﻧﺎم ﺑ‪‬ﺮد و آن ﺑﺪان ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐـﻪ ﯾﮑـﯽ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ و ﻣﻬﻢﺗﺮ از دﯾﮕﺮي اﺳﺖ آن ﺻﻔﺎت ﺗﺠﺰﯾﻪﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﺟﺪاﻧﺸﺪﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺠﺮد و ذﻫﻨـﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ در راس آﻧﻬﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﯾﺎ ﻣﯿﻨﻮي ﭘﺎك ﻗﺮار دارد‪ .‬زرﺗﺸﺖ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺎري‬
‫و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و ﭘﯿﺮوي از ﺧﺮدﻣﻨﺪي و اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ ﺧـﺪا را ﺑﺸﻨﺎﺳـﺪ و ﺑـﻪ او ﻧﺰدﯾـﮏ ﺷـﻮد و ﺑـﺎ‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ اَﺷﺎ‪ ،‬ﺑﻪآن ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﻫﻨﺠﺎري ﮐﻪ ﺑﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ دارد دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺮايﺟﻬﺎن ﻣﺎديو ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از زﻧﺪﮔﯽ در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻫﻤﺎناﻧﺪازه ارزش ﻗﺎﯾﻞ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﻨﻮي وﺟﻬﺎن دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺗﻌﺎدل ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎﮐﺎري ﻣﻌﻘﻮل وﭘﺴﻨﺪﯾﺪه اﺳﺖ و ﻫـﯿﭻ‬
‫ﯾﮏ را ﻧﺒﺎﯾﺪﻓﺪاي دﯾﮕﺮي ﮐﺮد‪ .‬از اﯾﻨﺮو در دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬رﯾﺎﺿﺖ ﮐﺸﯿﺪن و رﻧﺠﻮر ﮐﺮدن ﺗﻦ‬
‫ﺑﻪاﻣﯿﺪاﻓﺰودن ﺑﻪﺳﺮﻣﺎﯾﮥ ﻣﯿﻨﻮيﮐﺎري ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬زﯾﺮا روان وارادة ﻗﻮي واﺳﺘﻮارﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ در‬
‫ﯾﮏ ﺗﻦ ﻧﺎﺗﻮان و رﻧﺠﻮر ﺟﺎيﮔﺰﯾﻨﺪ‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎدي وﻣﻌﻨﻮي را ﻧﺒﺎﯾﺪ اﻧﺘﺰاﻋﯽ و ﺟﺪا از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‬
‫در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ارﺗﺒﺎط و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد‪ .‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﻣـﺎدي و‬
‫اﻗﺘﺼﺎدي ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻣﯿﻨﻮي و ﮔﺴﺘﺮش اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ اﻧﺴﺎن ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺪام«‪.‬‬
‫ﺭ|· )‪» :(vG‬ﺑﻪﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪، - ‬ﻉ؛ﮎ »ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdH) .‬اي ﻣﺰدا« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﺋﯽ ﺗﮏ( ﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ داﻧﺎ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪65 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪1» :(ahurH) .‬ـ ﺳﺮور‪ ،‬رﻫﺒﺮ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮا‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪2 .‬ـ زﻧﺪﮔﯽﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺟﺎن‬
‫ﺑﺨﺶ‪ ،‬روانﺑﺨﺶ«‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﺣﺎﻟﺖﻧﺪاﺋﯽﺗﮏ(‪ .‬اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ »ﺧﺪاوﻧـﺪ ﺟـﺎنو‬
‫ﺧﺮد« در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮدوﺳﯽ ﺑﻪﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[‪_ .‬ﺿﺴﭙﻪ‪» :(pairī- jasai) .‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم« ]ﺣﻀﻬﻖ[ از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‬
‫ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﺣﺮﮐﺖ ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ ﺑﻪدور ﭼﯿﺰي و _ﺿﺴﭙﻪ ﺑـﻪﻣﻌﻨـﯽ ﺟﻠـﻮ‬
‫رﻓﺘﻦ و ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن[ )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬ﺷﺮﻃﯽ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اول ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﻟﻀﮏ )ﮔَـﻢً(‬
‫»ﮔﺎم زدن‪ ،‬آﻣﺪن» ]ﻣﯿﻠﺰ آن را ﻣﻌﻨﯽﮐﺮده ‪» encercler‬اﺣﺎﻃـﻪﮐـﺮدن« دوﺷـﻦﮔـﯿﻤﻦ‪:‬‬
‫‪» adorer‬ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن«[‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪ .,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(vohk.manazhH) .‬ﯾ ـﺎ وﻫــﻮﻣﻦ‪ ،‬ﻧﯿ ـﮏاﻧﺪﯾﺸ ـﯽ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‬
‫ﺭ]ﺍﻉ‪» .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« ‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]‪» :(maibyō) .‬ﺑﻪﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺴﻮﯾﻢ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺽ‪.‬ﻏﮏ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫یﭙﺆ]ﻩ‪» :(davōi) .‬دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن« )ﻣﺼﺪر( ‪ -‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﺅ|‪» :(ahvG) .‬دو ﺟﻬﺎن« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ( ‪-‬ﺿﺎ »ﺟﻬﺎن‪ ،‬وﺟﻮد‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(hyaucG) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪" ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫»اﻧﺪﯾﺸﻪ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ‪» :(HyaptH) .‬ﭘﺎداشﻫﺎﺋﯽ را‪ ،‬ﺑﺨﺸﺶﻫﺎﺋﯽ را‪ ،‬ﺳﻮد ﻫﺎﺋﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫‪ -‬ﭘﮕﻀﺎﻓﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﭘﺎداش‪ ،‬ﺳﻮد«‪] .‬دوﺷﻦﮔﯿﻤﻦ‪ :‬ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ[‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ‪ -،‬ﺍﺿﺈﭖ‪» :(aDHu-hacH) .‬از راﺳــﺘﯽ‪ ،‬از ﯾــﺎري راﺳــﺘﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﺣﺎﻟــﺖ‬
‫ﻗﯿﺪي(‪ ‬ﺿﺰﭖ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »راﺳﺘﯽ« و »ﺿﺈﭖ » از«‪.‬‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yHiB) ./‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪﯾﺎ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﻗﻀﺤﻀﺄﻑ]· )‪» :(rapaytō‬ﯾﺎران‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎنﻫﺎ‪ ،‬ﯾﺎورﻫﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻗﻀﺢ‬
‫»ﯾﺎريﮐﺮدن«‪ -‬ﻗﻀﺤﻀﺄﻑ »ﯾﺎور‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن«‪.‬‬
‫یﻀﻬﯽ[‪» :(daidīu) · ،‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آورد« )ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎنﺣﺎل‪ ،‬وﺟﻪﺗﻤﻨﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺳﻮمﮐـﺲ ﺗـﮏ(‪‬‬

‫یﻀﯽ )ﻓﻌﻞزﻣﺎنﺣﺎل(‪ - ‬یﭗ »ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬دادن‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آوردن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬

‫ﺓﭘﻮﻗﺐ‪» :(oHrrē) .‬ﺧﺮﻣﯽ‪ ،‬ﺷﺎدي« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ -‬ﺓﭘﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺧﺮﻣﯽ«‪.‬‬
 ‫‪ 66‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫اوﻓﯿﺎﻧﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫واو‬ ‫ي‬
‫ِ‬
‫ﻋﭽﮕﭙﺪ[ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"؛·‬
‫ﺳﺮود ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬ ‫اي اﺷﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﮐﻪ‬

‫َپ اُاوروﯾﻢ‬
‫ا َ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬
‫ﺿﺤﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ )ﺳﺮوده ﻧﺸﺪه(‬ ‫ﻧﯿﮏ را‬ ‫و اﻧﺪﯾﺸﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾ َﻪ ا‪ ‬اي ﺑ‪‬ﯿﻮ‬ ‫اَﻫﻮرِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدام ﭼﺎ‬
‫"ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮑﺈﭖ·‬
‫ﺑﺮاي آﻧﺎﻧﮑﻪ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫و ﻣﺰدا را‬

‫اَﻏﮋَ ﺋُﻮن و‪‬م ﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮم ﭼﺎ‬

‫ﺿﺸﺘﻀﺨﺪﺅﺿﮑﺪﻏﮏ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬
‫ﮐﺎﺳﺘﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن‬ ‫و ﺧﺸﺘﺮا را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫اَرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫و‪‬ر‪‬د‪‬اﯾﺘﯽ‬
‫ﭘﮏ]ﻩ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﻘﻀیﻀﻬﻒ[ ·‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ‬ ‫اَرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﻣﯽﮔﺴﺘﺮاﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‬

‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ز‪‬وِﻧﮓ‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺰراﺋﯽ‬

‫_ﺿﺴﻀﻔﭗ &‬ ‫‪.‬ﺿﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ·‬
‫ﺑﯿﺎﺋﯿﺪ‬ ‫ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪67 ‬‬

‫"؛· ﺭ|· ﺿﺰﭖ· ﻋﭽﮕﭙﺪ[‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ· ﺭﺧﺎ‪ · ,‬ﺿﺤﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮑﺈﭖ· ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ· "ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ· ﺿﺸﺘﻀﺨﺪﺅﺿﮑﺪﻏﮏ·‬

‫ﺭﺿﻘﻀیﻀﻬﻒ[ · ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪ ·/‬ﭘﮏ]ﻩ·‬

‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ· ‪.‬ﺿﺆ؛ﺃﻝ· _ﺿﺴﻀﻔﭗ &‬

‫اوﻓﯿﺎﻧﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ي واو‬

‫ِ‬
‫َپ اُاوروﯾﻢ‬
‫ا َ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ و‪‬ﻫﻮ‬

‫ﯾ َﻪ ا‪ ‬اي ﺑ‪‬ﯿﻮ‬ ‫اَﻫﻮرِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدام ﭼﺎ‬

‫ﺧﺸَﺘﺮم ﭼﺎ اَﻏﮋَ ﺋُﻮن و‪‬م ﻧ‪‬ﻢ‬

‫و‪‬ر‪‬د‪‬اﯾﺘﯽ اَرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ آﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬

‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ز‪‬وِﻧﮓ‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺰراﺋﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را اي اﺷﺎ‪ ،‬اي و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﺳﺮود ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﺳﺮوده ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺸَﺘﺮا و اَرﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯽ را ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي ﮐﺎﺳﺘﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ را ﻣﯽﮔﺴﺘﺮاﻧﺪ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺳﺮود‪ ‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﺎ )ﻣﻦ و ﭘﯿﺮواﻧﻢ(‬
‫ﺑﺮاي ﯾﺎري و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ آﯾﯿﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 68‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ دوﺑﺎره ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﺎت ‪ 28‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺳﺮود ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺳﺖ و ﭘﯿﺶ‬
‫از آن در ﻧﯿﺎﯾﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﺮودي ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸـﺪه اﺳـﺖ‪ .‬در اﯾـﻦ ﺳـﺮود زرﺗﺸـﺖ ﯾـﺎري و‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ اﻫﻮرا و ﺻﻔﺎت او را درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﯾـﺎران زرﺗﺸـﺖ ﯾﻌﻨـﯽ ﭘﺎرﺳـﺎﯾﺎن ﺑﺎﯾـﺪ در‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ و راه و روش ﺧﻮد از ﺳ‪‬ﭙ‪‬ﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد اﻫـﻮراﻣﺰدا در ﻧﻬـﺎد و ﺿـﻤﯿﺮ آدﻣـﯽاﺳـﺖ‬
‫ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي رﺳﺎﯾﯽ و ﮐﻤﺎل راه ﺟﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﯿﻮه ﺑﻪ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎ ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺪام«‪.‬‬
‫ﺭ|· )‪» :(vG‬ﺷﻤﺎ را‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDā‬اي اﺷﺎ‪ ،‬اي راﺳﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﻋﭽﮕﭙﺪ[ · )‪» :(ufyānī‬ﺳﺮود ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣـﺎل ‪ ،‬وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﭽﮕﺾ‪ -‬ﺭﺿﭻ »ﺳﺮودن‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬آﻓﺮﯾﻦ و درود ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ – ﺭﺧﺎ‪» :(manascā - vohū) · ,‬وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﻣﻨﺶ ﭘﺎك« )ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪ .‬ﺭﺧﺎ‪) ,‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﺭﺧﺎﻉ »ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺿﺤﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ· )‪» :(apaourvīm‬ﻧﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( در اﯾﻨﺠـﺎ ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫ﻗﯿﺪي دارد‪ .‬اﯾﻦ واژه از دو ﺑﺨﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﺣﺮف اَ )ﺽ( ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ واژه اﻓﺰوده‬
‫ﺷﺪه و ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻨﻔﯽ ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬دوم از ﺳـﺘﺎك‪ .‬ﺣﻀﺨﻌﻘﺆﮔﺾ ‪) -‬ﭘ‪‬ﺌـﻮاوروﯾﻨﯽ( ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ «ﭘﯿﺶ از ﻫﻤﻪ ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬آﻏﺎز«‪ .‬اَﭘ‪‬ﺌﻮاوروﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﯽآﻏﺎز‪ ،‬ﺑﯽﭘﯿﺸـﯿﻨﻪ‪،‬‬
‫آن ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﭘﯿﺶ از آن ﻧﺒﻮده و ﮔﻔﺘﻪ ﻧﺸﺪه‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮑﺈﭖ‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ· )‪» :(mazdạmcā - ahurem‬و اﻫﻮرا ﻣﺰدا« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ])دوﺷﻦ‬
‫ﮔﯿﻤﻦ‪) :‬ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ([‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪69 ‬‬

‫"ﺿﺜﻬﺬﮒ]· )‪» :(yaeibyō‬ﺑﻪ آﻧﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي آﻧﺎن ﮐﻪ» (ﺑﺮاﺋﯽ‪ .‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪" ‬ﺽ »ﮐـﻪ ‪،‬‬
‫ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺪام«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ· )‪» :(xDarremcā‬وﺧﺸﺘﺮا را‪ ،‬و ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ را‪ ،‬و ﻧﯿـﺮوي ﺧـﺪاﯾﯽ را« )راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪» ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري«‪.‬‬
‫ﺿﺸﺘﻀﺨﺪﺅﺿﮑﺪﻏﮏ· )‪» :(atEaonvamnem‬ﮐﺎﺳﺘﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﺑﯽﭘﺎﯾﺎن« )راﺋﯽ ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﺿﺸﺘﻀﺨﺪﺅﺿﮑﺪﺽ )ﺻﻔﺖ ﻣﺸﺘﻖ از ﻓﻌﻞ( »ﮐﻢ ﻧﺸﺪﻧﯽ‪ ،‬ﮐﺎﺳﺘﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻐیﻀﻬﻒ[ · )‪» :(varedaitI‬ﻣﯿﮕﺴﺘﺮاﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻧﻤﻮ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﻻﻧﺪ« )ﻓﻌﻞ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮐﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪ ‬ﺭﺿﻘﯽ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(ārmaitiB) ·/‬اَرﻣﺌﯿﻨﯽ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان و ﺻﻔﺖ اﻫـﻮرا ﻣـﺰدا ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮدﺑﺎري‪ ،‬ﻣﻬﺮورزي‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬وﻓﺎداري‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ رﺳﺎ‪ ،‬روﺷﻦ‬
‫ﺑﯿﻨﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻘﺾ »رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺴﻨﺪﮔﯽ« و ﮐﻀﻬﻔﻪ »اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻫﻮش‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‪،‬‬
‫داﻧﺶ«‪.‬‬
‫ﭘﮏ]ﻩ· )‪» :(ā - mōi‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ« )ﭖ(‪» :‬ﻧﺰد‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﮎ]ﻩ(‪» :‬ﺑـﺮاي ﻣـﻦ‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ‪.‬ﻏﮏ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ· )‪» :(raferāi‬ﯾﺮاي ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ‪ ،‬ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﺑﺮاي ﯾﺎري« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻗﻀﺢ‪.‬‬
‫»ﯾﺎري ﮐﺮدن« ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﺾ »ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ‪ ،‬دﺳﺘﮕﯿﺮي‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫‪.‬ﺿﺆ؛ﺃﻝ· )‪» :(zavfyg‬ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣـﺎ‪ ،‬درﺧﻮاﺳـﺖ ﻣـﺎ را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ . ‬ﺿﺆﺽ‬
‫»درﺧﻮاﺳﺖ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫_ﺿﺴﻀﻔﭗ· )‪» :(jasatā‬ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ« ) اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪_ - ‬ﺿﺴﺾ »ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ از‬
‫رﯾﺸﻪ ﻟﻀﮏ‪.‬‬
 ‫‪ 70‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﮔَﺌﯿﺮِ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ‬ ‫اورواﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬
‫ﻟﻀﻬﻘﺐ·‬ ‫ﮎ؛ﺩ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﺪﻏﮏ·‬ ‫"؛·‬
‫ﺳﺮود‬ ‫)ﭘﯿﺶ واژه(‬ ‫رواﻧﻢ ر‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺘﺮا‬ ‫د‪‬د‪‬‬ ‫و ﻫﻮ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺍﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫یﻀیﺐ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺳﺮاﺳﺮ‪ ،‬ﯾﮑﺠﺎ‬ ‫داده‪ ،‬ﺳﭙﺮده‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺷﯿ َﻪ ﺋﻮ ﺗَﻦَ ﻧﺎﻧﻢ‬ ‫اَﺷﯿﺶ ﭼﺎ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺰ[‪/‬ﺇﭖ·‬
‫ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐﻨﺶﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدار‬ ‫ﭘﺎداش‬
‫اَﻫﻮر‪ ‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫وﯾﺪوش‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺭ[یﻊ‪·/‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫آﮔﺎه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَو‪‬ت‬ ‫ﺗَﻮاﭼﺎ‬ ‫اﯾﺴﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ت‬
‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﻓﻀﺆﭘﺈﭖ·‬ ‫ﻫﺴﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬
‫ﻫﺮ اﻧﺪازه‬ ‫و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ دارم‬ ‫ﻧﯿﺮو دارم‬ ‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ‬
‫اَﺷﻬ‪‬ﯿﺎ‬ ‫اَ ا‪‬شِ‬ ‫ﺧﺴﺎﺋﯽ‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ &‬ ‫ﺿﺒﺰﺏ·‬ ‫»ﺳﭙﻪ·‬
‫اﺷﺎ‬ ‫در آرزوي‬ ‫در دﯾﺪه دارم‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪71 ‬‬

‫ﻟﻀﻬﻘﺐ·‬ ‫ﮎ؛ﺩ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﺪﻏﮏ·‬ ‫"؛·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪ · ,‬یﻀیﺐ· ﺍﺿﻮﻗﭗ·‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺰ[‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺭ[یﻊ‪·/‬‬

‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﻓﻀﺆﭘﺈﭖ·‬ ‫ﻫﺴﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ &‬ ‫ﺿﺒﺰﺏ·‬ ‫»ﺳﭙﻪ·‬

‫ﮔَﺌﯿﺮِ‬ ‫ي اورواﻧ‪‬ﻢ ﻣ‪‬ﻦ‬

‫و ﻫﻮ د‪‬د‪ ‬ﻫ‪‬ﺘﺮا ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺷﯿ َﻪ ﺋﻮ ﺗَﻦَ ﻧﺎﻧﻢ‬ ‫اَﺷﯿﺶ ﭼﺎ‬

‫اَﻫﻮر‪ ‬ﻫﯿﺎ‬ ‫وﯾﺪوش ﻣ‪‬ﺰداو‬

‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ت اﯾﺴﺎﺋﯽ ﺗَﻮاﭼﺎ اَو‪‬ت‬

‫ﺧﺴﺎﺋﯽ اَ ا‪‬شِ اَﺷﻬ‪‬ﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ رواﻧﻢ را ﺑﺎ ﮐﻤﮏ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ درﺑﺴﺖ و ﺳﺮاﺳﺮ ﺑﻪﺳﺮود ) آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺋﯽ( ﻣﯽﺳﭙﺎرم‬
‫و از ﭘﺎداش اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮاي ﮐﺮدار ﻧﯿﮏ آﮔﺎﻫﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻧﯿﺮو و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ دارم در آرزوي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺳﺮودﻫﺎ را در دﯾﺪه دارم و دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 72‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و ﭘﯿﺮوي از آﻣﻮزشﻫﺎي آن ﺑﯽﭘﺎداش ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎداش و ﺑﺨﺸﺸﯽ ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺪ ﻣﯽدﻫﺪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي رواﻧﯽ و ﺗﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪان وﺳﯿﻠﻪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ‬
‫ﻫﺪف اﺻﻠﯽ آﻣﻮزشﻫﺎ ﮐﻪ رﺳﺎﯾﯽ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ آدﻣﯽاﺳﺖ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭘﺪﻏﮏ· )‪» :(urvānem‬رواﻧﻢ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ »روان« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮎ؛ﺩ· ‪ - ... -‬یﻀیﺚ· )‪» :(mfn...dade‬داده ‪ ،‬ﺳﭙﺮده« ﮎ؛ﺩ )ﻣ‪‬ﻦ( در اﯾﻨﺠﺎ واژه اﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑـﻪ‬
‫واژه یﻀیﺚ )د‪‬د‪ (‬ﻣﯽﭘﯿﻮﻧﺪد ﮐﻪ از واژه ﮐﻀﺪﺿﺎ ﯾﺎ ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ «اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪ ،‬ﯾـﺎد‪،‬‬
‫ﻣﻨﺶ« ﺟﺪا ﺷﺪه اﺳﺖ و ﺧﻮد داراي ﻣﻌﻨﺎ اﺳـﺖ ]ﮐﺎﻧﮕـﺎ واژه ﮎ؛ﺩ را از رﯾﺸـﻪ ﺽ‪.‬؛ﮎ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻦ داﻧﺴﺘﻪ[‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫یﻀیﺚ· )‪ :(dade‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺴﭙﺎرد‪ ،‬داده ﺷﻮد« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫یﭗ »دادن«‪ .‬واژه ﻣﺮﮐﺐ )ﮎ؛ﺩ‪.‬یﭗ( ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ دل ﺳـﭙﺮدن‪ ،‬دل دادن‪ ،‬وﻗـﻒ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﻫﻮش و ﺣﻮاس ﺑﻪ ﭼﯿﺰي دادن اﺳﺖ‪] .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺑـﻪ ﯾـﺎد ﺳـﭙﺮدن[‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺳﻄﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ روان و ﻫﺴﺘﯽ ﺧﻮد را ﯾﮑﺠﺎ و درﺑﺴﺖ ﺑﻪ ﺳﺮودﻫﺎ ﻣﯽﺳـﭙﺎرم و‬
‫وﻗﻒ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻟﻀﻬﻘﺚ· )‪» :(gairc‬ﺳﺮود« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﻖ ‪) gar‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫)ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ‪ .(gir‬در زﻧﺪ ‪ .garodmān‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮود »ﺑﻬﺸﺖ و ﺟﺎﯾﮕﺎه اﻫـﻮرا ﻣـﺰدا«‬
‫آﻣﺪه‪ .‬ﺑﺴﯿﺎري ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ ،‬ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ از آن ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪ ... ,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(wohk...manazhā‬وﻫﻮﻣﻦ ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸـﻪ و ﻣـﻨﺶ ﻧﯿـﮏ« ) ازي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪‬ﺭﺧـﺎﻉ )ﺻﻔﺖ( »ﺧـﻮب‪ ،‬ﻧﯿـﮏ‪ ،‬ﺑـﻪ« و ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ ) ازي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ«‪.‬‬
‫ﺍﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(harrā‬ﯾﮑﺴﺮه ‪ ،‬ﯾﮑﺠﺎ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﺮ‪ ،‬درﺑﺴﺖ ‪ ،‬ﺑﺎﻫﻢ ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣـﺎً« )ﻗﯿـﺪ( ]ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ‪:‬‬
‫‪.[satrā‬‬
‫ﺿﺰ[‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(aDīBcā‬ﭘﺎداش ‪ ،‬ﺑﻬﺮ‪ ،‬ﺑﻬـﺮه‪ ،‬ﺑﺨـﺶ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺰﻩ )ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪73 ‬‬

‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﻣﺰد‪ ،‬ﭘﺎداش« و ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه ﺑﺎ واژه ‪ arati‬در اﺻـﻞ ﯾﮑﺴـﺎن‬
‫اﺳﺖ و از رﯾﺸﻪ ‪ ar -‬ﮐـﻪ در ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪ r -‬و ‪ ar -‬اﺳـﺖ ﺟـﺪا ﺷـﺪه ﮐـﻪ ﯾﮑـﯽ از‬
‫ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي آن «دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن« و »اﻣﺎﻧﺖ ﮔﺬاﺷﺘﻦ« اﺳﺖ‪ .‬ﺑـﺪﯾﻬﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺑـﻪ واژه‬
‫ﺿﺰﻩ ﯾﺎ ﺿﺰﺽ ﺑﺴﺘﮕﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺇﭖ· )‪» :(cā‬و‪ ،‬ﻧﯿﺰ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ادات‪ ،‬واو ﻋﻄﻒ(‪ -‬ﺇﺽ )‪» (ca‬و«‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺪﻣﮏ· )‪» :(Byaorananąm‬ﮐﺎرﻫﺎ ﮐﻨﺶﻫﺎ ﮐﺮدار« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ« ]ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪.[cyautnā‬‬
‫ﺭ[یﻊ‪» :(viduB) ·/‬آﮔﺎه‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(ahurahyā‬اﻫﻮرا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬اﺿﺎﻓﯽ(‪.‬‬
‫"ﺿﺆﺽ‪» :(yavau) ·،‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ« )ﻗﯿﺪ( "ﺿﺆﺿﺄ‪» ،‬ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‪ ،‬ﻫﺮ اﻧﺪازه«‪.‬‬
‫ﻫﺴﭙﻪ· )‪» :(isāi‬ﻧﯿﺮو دارم« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ( ‪ -‬ﻫﺲ‬
‫»ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﻓﻀﺆﭘﺈﭖ· )‪» :(tavācā‬و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ دارم« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬اول ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﻓﻀﺆ‬
‫ﯾﺎ ﻑ‪» ,‬ﺗﻮاﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺆﺽ‪» :(avau) ·،‬ﻫﺮ اﻧﺪازه«‪.‬‬
‫»ﺳﭙﻪ· )‪» :(xsāi‬در دﯾﺪه دارم‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ دارم‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻢ« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ(‪») ‬ﺳﭗ‪] (xsā-‬در زﻧﺪ اﯾﻦ واژه ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ آﻣـﻮﺧﺘﻦ آﻣـﺪه ﮐـﻪ ﻧﺮﯾﻮﺳـﻨﮓ در‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ و ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﻣﻌﺎﺻﺮ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﻮﺳﺘﯽ ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮑـﺎ‪ ،‬ﻣﯿﻠـﺰ و دوﺷـﻦ‬
‫ﮔﯿﻤﻦ از آن ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدهاﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﺿﺒﺰﺏ· )‪» :(acDe‬در ﺟﺴـــﺘﺠﻮي‪ ،‬در آرزوي« )دري‪ ،‬ﺗـ ـﮏ(‪ - ‬ﺿﺒﺰﺽ )ﻧﺮﯾﻨـــﻪ(‬
‫»ﺟﺴﺘﺠﻮ« ]در زﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮاﻫﺶ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﻟﻮﻣﻞ آن را از رﯾﺸﻪ ﻫﺰ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺖ و ﺿﺒﺰﺏ را ﻣﺼﺪر داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ رﯾﺸﻪ‬
‫ﺷﻨﺎﺳﯽ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﺎﻧﮑﺎ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آن را ﺣﺎﻟﺖ دري ﻣﻔﺮد ﻣﯽداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(aDahyā‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬از آن راﺳﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪.‬‬
 ‫‪ 74‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫د‪‬رِﺳﺎﻧﯽ‬ ‫ﺗُﻮا‬ ‫ﮐﺖ‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫یﻀﻘﻐﺴﭙﺪ[ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﯾﺪ· ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‬ ‫ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﮐﯽ‬ ‫اي اﺷﺎ‬

‫و‪‬ا‪‬د‪‬م ﻧُﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬

‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪ]·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﻣﯽﯾﺎﺑﻢ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫و وﻫﻮﻣﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﻮﯾﺸﺘﺎﺋﯽ‬ ‫اﻫﻮراﯾﯽ‬ ‫ﮔﺎﺗﻮم ﭼﺎ‬
‫ﺳﻐﺆﻩ‪/‬ﻓﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭙﻊ·‬ ‫ﻟﭙﻒ‪,‬ﮐﺈﭖ·‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي اﻫﻮرا‬ ‫و راه را‬

‫ﻣﺰداﯾﯽ‬ ‫ﺳﺮَاُﺷ‪‬ﻢ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﺰﻏﮏ·‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺰدا‬ ‫ﺳﺮوش را )ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري را(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮا‬ ‫اَﻧﺎ‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﺪﭖ·‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﭘﯿﺎم ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻦ‬

‫ﻫﯿﺰوا‬ ‫ﺧﺮَﻓﺴﺘﺮا‬ ‫واﺋﻮروﺋﯽ ﻣ‪‬ﺌﯿﺪي‬

‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ&‬ ‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭗ·‬ ‫ﺭﭘﻌﻖ]ﻫﮑﻀﻬﯽ[ ·‬
‫ﺑﺎ زﺑﺎن‬ ‫زﯾﺎﻧﮑﺎران‪ ،‬ﮔﻤﺮاﻫﺎن‬ ‫رﻫﺒﺮي ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﮕﺮواﻧﻢ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪75 ‬‬

‫یﻀﻘﻐﺴﭙﺪ[ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ· ﺭﺧﺎ‪ · ,‬ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪ]·‬

‫ﺳﻐﺆﻩ‪/‬ﻓﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭙﻊ·‬ ‫ﻟﭙﻒ‪,‬ﮐﺈﭖ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﺰﻏﮏ·‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺪﭖ· ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬

‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ&‬ ‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭗ·‬ ‫ﺭﭘﻌﻖ]ﻫﮑﻀﻬﯽ[ ·‬

‫د‪‬رِﺳﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﺖ ﺗُﻮا‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ و‪‬ﻫﻮ و‪‬ا‪‬د‪‬م ﻧُﻮ‬

‫ﮔﺎﺗﻮم ﭼﺎ اﻫﻮراﯾﯽ ﺳ‪‬ﻮﯾﺸﺘﺎﺋﯽ‬

‫ﺳﺮَاُﺷ‪‬ﻢ ﻣﺰداﯾﯽ‬

‫اَﻧﺎ ﻣﺎﻧﺘﺮا ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺧﺮَﻓﺴﺘﺮا ﻫﯿﺰوا‬ ‫واﺋﻮروﺋﯽ ﻣ‪‬ﺌﯿﺪي‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﺷﺎ ﮐﯽ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ ﺳﺮوش را ﺧﻮاﻫﻢ دﯾﺪ و و‪‬ﻫﻮﻣﻦ را درﻣﯽﯾﺎﺑﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬آن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬راه ﺟﻮﯾﻢ‬
‫و ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﻣﯿﻨﻮي‪،‬‬
‫ﮔﻤﺮاﻫﺎن را ﺑﺎ زﺑﺎن ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮز درﺳﺖ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 76‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ از اﺷﺎ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي اﺳﺖ ﻣـﯽﭘﺮﺳـﺪ‪ ،‬ﭼـﻪ زﻣـﺎﻧﯽ ﺑـﺎ راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ ﺗـﻮ و‬
‫ﮔﺴﺘﺮش راه راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺳﺮوش آن ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺣﻖ و ﺣﻘﯿﻘﺖ را در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽﺑﯿﺪار‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و داوري از روي داد و اﻧﺼﺎف را آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﺧﻮاﻫﻢ دﯾﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ وﻫﻮﻣﻦ و درﺳﺖ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﻢ و ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا آن ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوي داﻧﺎﯾﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي راه ﺟﻮﯾﻢ و ﺑﺎ اﯾـﻦ‬
‫ﻣﺎﻧﺘﺮا و ﭘﯿﺎم اﯾﺰدي ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮔﻤﺮاﻫﺎن و زﯾﺎﻧﮑﺎران را ﺑﺎ ﺳﺨﻦ ﺧـﻮﯾﺶ ﺑـﻪ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮز درﺳﺖ اﻧﺪﯾﺸﯽ رﻫﺒﺮي ﮐﻨﻢ‪ .‬زرﺗﺸﺖ اﻫـﻮراﻣﺰدا را ﺑﺮﺗـﺮﯾﻦ ﻧﯿـﺮوي‬
‫داﻧﺎﯾﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻣﯽداﻧﺪ و آن ﺟﺎﯾﮕـﺎﻫﯽ اﺳـﺖ ﺑـﺮاي ﺧـﺪا و آﻓﺮﯾـﺪﮔﺎر ﻫﺴـﺘﯽ‪ .‬ﺑـﺮاي‬
‫ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ اﻫﻮراﻣﺰدا در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﺶ ﺻﻔﺖ او»اﺷﺎ«‪» ،‬وﻫﻮﻣﻨﻪ«‪» ،‬ﺧﺸـﺘﺮا«‪» ،‬اَرﻣﺌﯿﺘـﯽ«‪،‬‬
‫»ﻫﺌﻮروﺗﺎت« و »اﻣﺮﺗﺎت« اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎرهاي از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﺑﻪ ﻏﻠﻂ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷـﺶ ﻓﺮﺷـﺘﻪ ﯾـﺎ ﺷـﺶ‬
‫ﺧﺪاي ﮐﻮﭼﮏ ﻗﻠﻤﺪاد ﮐﺮده اﻧﺪ‪ ،‬اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎ از ﭘﺎﯾﻪ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫـﺎي زرﺗﺸـﺖ ﻣﺨـﺎﻟﻒ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺻﻔﺎﺗﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺮاي اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻌﻨﯽﻫﺎ و ﻣﻔﻬﻮمﻫﺎي‬
‫ﻣﺠﺮدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺮاي ﺷﻨﺎﺧﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر و درك ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻤﮏ ﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺼﻮرات واﻫﯽ ﭘﺎرهاي از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ اوﻗـﺎت ﻧﯿـﺰ ﻧﺎﺷـﯽ از ﻣﺨﻠـﻮط ﮐـﺮدن اﺻـﻮل‬
‫ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺧﻼﻗﯽ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ اﺻﻮل ﮐﯿﺶ ﻣﺰدﯾﺴﻨﺎ ﮔﺮد آﻣﺪه در زﻣﺎن ﺳﺎﺳـﺎﻧﯿﺎن اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﭘﺲ از زرﺗﺸﺖ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﻣﻮﺑﺪان ﮔﻮﻧـﺎﮔﻮن ﺷـﮑﻞ ﮔﺮﻓـﺖ و ﮔـﺮدآوري ﺷـﺪه ﺑـﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﯾﮏ دﯾﻦ ﻧﻮﯾﻦ دوﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﻪ و ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺣﺘﯿﺎﺟﺎت آن زﻣﺎن ﺑﻮده ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‪ .‬آﯾﯿﻦ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺳﺮاﺳﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ و داﻧﺸﯽ اﺳﺖ و آﯾﯿﻦ ﮔﺮدآوري ﺷﺪه رواﯾﺎﺗﯽ ﺧﺮاﻓـﯽ و‬
‫دور از ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي ﻋﻘﻠﯽ اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ ﺧﺪا را از روي ﺻﻔﺎﺗﺶ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺑﻨﺪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
‫ﺗﮑﺮار ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺸﻨﺎﺳﺎﻧﺪ و ﻫﻤﮕﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي او ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﻓﺰاﯾﻨﺪه ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮔﻤﺮاﻫﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ آﻣﯿﺰ و از راه ﺑﯿﺎن و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺗﺒﻠﯿﻎ و اراﯾﻪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﭘﯿﺎم ﺻﻠﺢ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ را ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﺟﻨﮓ و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي ﻫﻤﺮاه و ﺗﺤﻤﯿﻞ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDā‬اي اﺷـﺎ« )ﺣـﺎﻟـﺖ ﻧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ«‪.‬‬
‫ﻧﺾ‪» :(kau) ·،‬ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻗﯿﺪ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ آن را از ﻧﺾ ‪ -‬ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(θβā‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗـﻮ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﻑ‪,‬ﮎ »ﺗـﻮ«‪ -‬ﻭﻇﺾ ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ و‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪77 ‬‬

‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ آن را )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ از ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ«‪.‬‬

‫یﻀﻘﻐﺴﭙﺪ[ · )‪» :(daresānī‬ﺧﻮاﻫﯿﻢ دﯾﺪ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧـﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ(‪ -‬یﻀﻘﻐﺲ »دﯾﺪن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ· )‪» :(manascā‬و اﻧﺪﯾﺸﻪ را‪ ،‬و داﻧﺎﯾﯽ را« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) · ,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ( »ﻧﯿﮏ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪ]· )‪» :(vacdemnō‬ﯾﺎﺑﻨﺪه ‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮا‪ ،‬دارا« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﺽ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﺭ[ﯼ »ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻓﺮاﻫﻢ آوردن«‪.‬‬
‫‪gātu‬‬ ‫ﻟﭙﻒ‪,‬ﮐﺈﭖ· )‪» :(gātumcā‬و راه را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻟﭙﻔـﻊ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( »راه«‪ .‬اﮔـﺮ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺎه ﯾﺎ ﺟﺎي ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻨﻈﻮر روﺷﻨﯽ ﺑﯿﮑﺮان و ﺟﺎي اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭙﻪ· )‪» :(ahurāi‬ﺑﻪ ﺳﻮي او‪ ،‬ﺑﻪ اﻫﻮرا« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﻐﺆﻩ‪/‬ﻓﭙﻪ· )‪» :(seviBtāi‬ﻧﯿﺮوﻣﻨـــﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺗﻮاﻧـــﺎﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗـــﺮﯾﻦ« )ﺑﺮاﺋـــﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ(‬
‫ﺳﻐﺆﻩ‪/‬ﻓﺾ· )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪ - ‬ﺱ‪,‬ﻗﺾ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ«‪.‬‬
‫ﺳﻘﻀﺨﺰﻏﮏ· )‪» :(sraoDem‬ﺳــﺮوش را‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺒﺮداري را« )راﺋ ـﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ ‬ﺳﻘﻀﺨﺰﺽ‬
‫»ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري از دﺳﺘﻮر دﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ· )‪» :(mazdāi‬ﺑﺮاي ﻣﺰدا« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺪﭖ· )‪» :(anā‬ﺑﺎ اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺿﺪﺽ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﭗ· )‪» :(manrrā‬ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﮐﻤﻮﻗﺾ »ﭘﯿﺎم و ﮔﻔﺘﺎر ﻣﯿﻨﻮي«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ· )‪» :(maziBtem‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ« )راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ ‪ ،‬ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ ‪ -‬ﮐﺾ‪» .‬ﺑﺰرگ«‪.‬‬
‫ﺭﭘﻌﻖ]ﻫﮑﻀﻬﯽ[ · )‪» :(vāurōimaidī‬ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻢ‪ ،‬رﻫﺒﺮي ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﮕﺮواﻧﻢ« )ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه را از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔُﺰﯾﺪن‪ ،‬ﮔﺮوﯾـﺪن و‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ‬از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﺭﭘﻌﻘﺾ )ﻓﻌـﻞ زﻣـﺎن ﺣـﺎل( از‬
‫رﯾﺸﻪ ﺭﺿﻖ »ﮔﺮوﯾﺪن‪ ،‬ﮔﺮواﻧﺪن‪ ،‬ﺑﺎور ﮐﺮدن«‬
‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭗ· )‪» :(xrafstrā‬زﯾﺎﻧﮑـﺎران‪ ،‬ﮔﻤﺮاﻫـﺎن« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪» - ‬ﻗﻀﭽﺲ‪،‬ﻗﺾ‬
‫»زﯾﺎن ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻣﻮذي«‪ ».] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬درﻧﺪه‪ ،‬ﺳﺒﻊ‪ ،‬ﺳﺘﻤﮑﺎر« ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬زﯾﺎنآور‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ«‪.‬‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ· )‪» :(hizvā‬زﺑﺎن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﻩ‪) ,.‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »زﺑﺎن«‪.‬‬
 ‫‪ 78‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫داﺋﯿﺪي‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﮔَﺌﯿﺪي‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬
‫یﭙﻬﯽ[ ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻟﻀﻌﯽ[ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬
‫ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﯿﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﯿﮏ‬

‫د‪‬رِﮔﺎﯾﻮ‬ ‫داو‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫یﻀﻘﻐﻠﭙﮓ‪· ,‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫دﯾﺮﭘﺎ‪ ،‬دﯾﺮزﯾﻮي‬ ‫دﻫﺶ‬ ‫اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اوﺧﺰاﺋﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ا‪‬رِش واﺋﯿﺶ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫ﻏﻘﻐﺰﺅﭘﻪ‪·/‬‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫اﮐﻨﻮن‬ ‫راﺳﺘﯿﻦ‪ ،‬واﻻ‬

‫ر‪‬ﻓ‪‬ﻨﻮ‬ ‫اَﺋﻮﺟ‪‬ﻮﻧﮕﻪ و‪‬ت‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﺋﯽ‬

‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]·‬ ‫ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺽ‪·،‬‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬
‫ﯾﺎري‬ ‫ﻧﯿﺮو‪ ،‬زور‬ ‫ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺎ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫اَﻫﻢ َ ﺋﯽ ﺑﯿﺎﭼﺎ‬
‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ )ﯾﺎران زرﺗﺸﺖ(‬

‫ﺗَﺌﻮرو‪‬ﯾﺎﻣﺎ‬ ‫د‪‬و‪ ‬ا‪‬ﺷﺎو‬ ‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺶ و‪‬ﺗﻮ‬

‫ﻓﻀﻌﻘﺆﺿﮕﭙﮑﭗ&‬ ‫یﻀﺆﺿﺒﺰ|·‬ ‫یﻀﻬﺬﻫﺰﺅﺿﻒ]·‬
‫ﭼﯿﺮه ﺷﻮﯾﻢ‬ ‫آزارﻫﺎ‬ ‫دﺷﻤﻦ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪79 ‬‬

‫یﭙﻬﯽ[ ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻟﻀﻌﯽ[ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬

‫یﻀﻘﻐﻠﭙﮓ‪· ,‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫ﻏﻘﻐﺰﺅﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]·‬ ‫ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺽ‪·،‬‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· "ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬

‫ﻓﻀﻌﻘﺆﺿﮕﭙﮑﭗ&‬ ‫یﻀﻬﺬﻫﺰﺅﺿﻒ]· یﻀﺆﺿﺒﺰ|·‬

‫و‪‬ﻫﻮ ﮔَﺌﯿﺪي ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ داﺋﯿﺪي‬

‫د‪‬رِﮔﺎﯾﻮ‬ ‫داو‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اوﺧﺰاﺋﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ا‪‬رِش واﺋﯿﺶ‬

‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﺋﯽ اَﺋﻮﺟ‪‬ﻮﻧﮕﻪ و‪‬ت ر‪‬ﻓ‪‬ﻨﻮ‬

‫اﻫﻮرا ﯾﺎ‬ ‫اَﻫﻢ َ ﺋﯽ ﺑﯿﺎﭼﺎ‬

‫د‪‬و‪ ‬ا‪‬ﺷﺎو ﺗَﺌﻮرو‪‬ﯾﺎﻣﺎ‬ ‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺶ و‪‬ﺗﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ آي و در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ‬
‫دﻫﺸﯽ ارزاﻧﯽ ﺑﺪار ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ دراز ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﮐﻨﻮناي ﻣﺰدا ﺑﻪ ﯾﺎري ﺳﺨﻨﺎن ارزﺷﻤﻨﺪ )وﮔﻔﺘﺎر ر‪‬ﺳﺎ( ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ و ﯾﺎراﻧﺶ ﻧﯿﺮو ﺑﺪه‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ آزارﻫﺎ و ﺳﺘﯿﺰﮔﯽ دﺷﻤﻦ ﭼﯿﺮه ﺷﻮﯾﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 80‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﯿﺶ ﺧﻮد را ﮐﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪاي ﺑﺮ ﻣﺪار راﺳﺘﯽ و درك ﺣﻘﺎﯾﻖ ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﺑـﺮ‬
‫دو ﭘﺎﯾﻪ ﻗﺮار داده اﺳﺖ‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳﺘﺪﻻل و ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ ﮔﺴـﺘﺮش ﻣﺮاﺗـﺐ‬
‫ﻋﻠﻤﯽ‪ ،‬دﯾﮕﺮي ﻣﻬﺮورزي در راه ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ارزشﻫﺎي واﻻي اﺧﻼﻗﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫از ﻋﺎﻟﻢ ﻋﺸﻖ و اﺣﺴﺎس ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ زرﺗﺸﺖ ﺧﻮاﻫﺎن آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺳﺨﻨﺎن رﺳـﺎي او را در راه اﺳـﺘﻮار ﮐـﺮدن و‬
‫ﺑﺮﻧﺸﺎﻧﺪن ﺷﯿﻮهﻫﺎي درﺳﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﭙﺬﯾﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺟﻨﮓ و ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻋﻘﯿﺪه ﻣﺨﺎﻟﻒ اﺳﺖ وﻟـﯽ در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﺮوه ﮔﻤﺮاﻫﺎن ﮐﻪ ﺳﻮد ﺧﻮﯾﺶ را در آزار و ﻧﺎﺑﻮدي دﯾﮕﺮان ﻣﯽداﻧﻨﺪ و ﺑﺎ روش ﺧﺸـﻢ‬
‫آﻟﻮد ﺑﺮ ﺿﺪ راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي ﻣﯽﺳﺘﯿﺰﻧﺪ و ﮐﺎر دﺷﻤﻨﯽ را ﺑﻪ ﻟﺸﮕﺮﮐﺸﯽ و ﮐﺸﺘﺎر ﻣﯽﮐﺸـﻨﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ اﯾﺴﺘﺎد و از ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده و ﺑﺎورﻣﻨﺪان و ﻫﻤﺸﻬﺮﯾﺎن دﻓـﺎع ﮐـﺮد‪ .‬در ﺑﺮاﺑـﺮ ﺣﻤﻠـﻪ و‬
‫ﻫﺠﻮم ﮔﻤﺮاﻫﺎن ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺑﻨﺪ ‪ 18‬ﻫﺎت ‪ 21‬ﻧﯿﺰ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﺎﯾـﺪ آﻧﻬـﺎ را ﮐـﻪ ﺧﺎﻧـﻪ و‬
‫روﺳﺘﺎ و ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر را وﯾﺮان ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎ ﺟﻨﮓ اﻓﺰار ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪» :(vohu‬وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ‪ ،‬داﻧـﺎﯾﯽ‪ ،‬داﻧـﺶ‬ ‫ﮐﻀﺪﺿ ﺠﺎﭖ· )‪... manazhā‬‬ ‫ﺭ]ﺍ‪... ,‬‬
‫اﯾﺰدي« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻟﻀﻬﯽ[ · )‪» :(gaidī‬ﺑﯿﺎ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪ -‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن«‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﮐ ﺲ( ‪‬‬ ‫یﭙﻬﯽ[ · )‪» :(dāidī‬ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‪ ،‬ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﺒﺨﺶ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬دوم‬
‫یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن»‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDā‬اﺷﺎ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ]ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ[ )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﯼ|· )‪» :(dG‬ارزاﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺨﺸﺶ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از یﭙﺎ »ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪ«‪ -‬یﭗ »دادن«‪.‬‬
‫یﻀﻘﻐﻠﭙﮓ‪» :(daregāyk) · ,‬ﭘﺎﯾﺎ‪ ،‬داراي زﻧﺪﮔﯽ دراز‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎﯾـﺪار« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬یﻀﻘﻐﻠﭙﮕﻊ )ﺻﻔﺖ( »دﯾﺮ زﯾﻮي‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎﯾﺎ«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻐﺰﺅﭘﻪ‪» :(ereDvaiB) ·/‬ارزﺷــﻤﻨﺪ‪ ،‬واﻻ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ - ‬ﻏﻘﻐﺰﺅﺽ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »راﺳﺘﯿﻦ‪ ،‬واﻻ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪81 ‬‬

‫ﻑ‪» :(tk) · ,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ .‬ﺗﮏ(‪، -‬ﺅ؛ﮎ »ﺗﻮ« ‪» -2‬اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ‪ ،‬اﮐﻨﻮن« ) ادات( ﮔﺎﻫﯽ از‬
‫ادات ﻣﺘﺼﻞ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -‬ﻉ»ﺻﺾ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﻉ» ﺻﭙﻪ‪» :(uxtHiB) ·/‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳـﺨﻨﺎن« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫»ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdā‬اي ﻣﺰدا« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ ﺗﮏ( ]ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ[‪.‬‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ· )‪» :(zararuBtrāi‬ﺑــﺮاي زرﺗﺸــﺖ‪ ،‬ﺑــﻪ زرﺗﺸــﺖ« )ﺑﺮاﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪-‬‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ ‪.‬‬
‫ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺽ‪» :(aojōnghvau) ·،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬زورﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( »زورﻣﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]· )‪» :(rafenō‬ﮐﻤـﮏ‪ ،‬ﯾـﺎري‪ ،‬ﭘﺸــﺘﯿﺒﺎﻧﯽ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﻗﻀﭽﻐﺪﺿﺎ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺎﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ· )‪» :(ahmaibyHcH‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻣـﺎ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ ‬ﺭﺽ؛ﮎ »ﻣـﺎ‬
‫‪ «We‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ‪ ،‬ﺗﮏ( ]ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ ــ‬
‫ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ـ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫یﻀﻬﺬﻩ‪/‬ﺅ ﺿﻒ]· )‪» :(daibiBvatō‬دﺷــــﻤﻦ« )واﺑﺴــــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــــﻪ(‪- ‬‬
‫یﻀﻬﺬﻩ‪/‬ﺅﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( »دﺷﻤﻦ«‪.‬‬
‫یﺆ ﺿﺒﺰ|· )‪» :(dvacDG‬ﺳـــﺘﯿﺰﮔﯽ‪ ،‬دﺷـــﻤﻨﯽ ﻫـــﺎ« )ﻧﻬـــﺎدي‪ ،‬راﺋـ ـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪‬‬

‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬ﺧﺼﻮﻣﺖ‪ ،‬ﺿﺪﯾﺖ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ«‪.‬‬

‫ﻓﻀﻌﻘﺆﺿﮕﭙﮑﭗ· )‪» :(taurvayHmH‬ﭼﯿﺮه ﺷﻮﯾﻢ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ(‪ -‬ﻓﻀﻌﻘﺆﺽ ﮔﭗ‪ ‬ﻓﻀﻖ »ﭼﯿﺮه ﺷﺪن‪ ،‬ﺷﮑﺴﺖ دادن«‪.‬‬
 ‫‪ 82‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫اَﺷﯿﻢ‬ ‫ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫داﺋﯿﺪي‬
‫ﺿﺰ[ﮎ·‬ ‫ﻓﻤﮏ‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫یﭙﻬﯽ[ ·‬
‫ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺑﻬﺮ‪ ،‬ﺑﺨﺶ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫اي اﺷﺎ‬ ‫ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‬ ‫آﯾﭗ ﺗﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﺪاشﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻮدﻫﺎ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ِ‬ ‫رﻣﺌﯿﺖ‬ ‫آ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫داﺋﯿﺪي‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫یﭙﻬﯽ[ ·‬
‫ار اَرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫اﮐﻨﻮن‬ ‫ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﭙﺎ ﭼﺎ‬ ‫اﯾﺸ‪‬ﻢ‬ ‫وﯾﺸﺘﺎ ﺳﭙﺎﺋﯽ‬

‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫[ﺯﻏﮏ·‬ ‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺤﭙﻪ·‬
‫و ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﺑﻪ وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧَﺶَ ﯾﺎ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫داوس ﺗﻮ‬
‫»ﺯﺿﮕﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﯼ|ﺳﻒ‪· ,‬‬
‫ﺑﺨﻮاه‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺪه‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﺑﺒﺨﺶ‬

‫راداو‬ ‫ﺳﺮِوﯾﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮا‬ ‫وِ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻗﭙﯽ|&‬ ‫ﺳﻘﻐﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﮐﺎم‬ ‫درﯾﺎﺑﯿﻢ‬ ‫ﭘﯿﺎم اﯾﺰدي‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫زاﯾﺪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪83 ‬‬

‫ﺿﺰ[ﮎ·‬‫یﭙﻬﯽ[ · ﺿﺰﭖ· ﻓﻤﮏ‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫یﭙﻬﯽ[ ·‬

‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫[ﺯﻏﮏ·‬ ‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺤﭙﻪ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·»ﺯﺿﮕﭙﺈﭖ·‬ ‫ﯼ|ﺳﻒ‪· ,‬‬

‫ﻗﭙﯽ|&‬ ‫ﺳﻘﻐﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"ﭖ·‬

‫اَﺷﺎ ﺗﺎﻧﻢ اَﺷﯿﻢ‬ ‫داﺋﯿﺪي‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‬ ‫آﯾﭗ ﺗﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ِ‬ ‫رﻣﺌﯿﺖ‬ ‫آ‬ ‫داﺋﯿﺪي ﺗﻮ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﭙﺎ ﭼﺎ‬ ‫وﯾﺸﺘﺎ ﺳﭙﺎﺋﯽ اﯾﺸ‪‬ﻢ‬

‫ﺧَﺶَ ﯾﺎ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫داوس ﺗﻮ‬

‫راداو‬ ‫ﺳﺮِوﯾﻢ‬ ‫ﯾﺎ وِ ﻣﺎﻧﺘﺮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﺷﺎ ﺳﻬﻢ و ﺑﺨﺶ ﻣﺎ را از ﭘﺎداﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‪.‬‬
‫اي آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺑﻪ وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ و ﻣﻦ )زرﺗﺸﺖ( ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺒﺨﺶ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا اﮐﻨﻮن ﮐﺎم ﻣﺎ را ﺑﺮآور‬
‫و ﺑﺨﻮاه ﮐﻪ ﭘﯿﺎم ﻣﯿﻨﻮي را ﺑﺸﻨﻮﯾﻢ و درﯾﺎﺑﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 84‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ در ﻫﺮ ﺑﺨﺶ ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﺷﺨﺼﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮد ﮐﻪ در زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ او ﮐـﻮي‬
‫ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﮐﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﮐـﻮي ﮔﺸﺘﺎﺳـﺐ اﺳـﺖ‪ .‬ﺳﻠﺴـﻠﻪ‬
‫ﮐﯿﺎﻧﯿﺎن را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻣﻨﺴﻮب ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﭼﻬﺎر ﺑﺎر از وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ ﯾﺎد ﻣﯽﺷـﻮد‪ .‬وﯾﺸﺘﺎﺳـﭗ ﺗﻨﻬـﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ ﺑﻮد از ﻣﯿﺎن ﮐﻮيﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﮔﺮوﯾﺪ و ﻧﯿﺮوي ﺧﻮد را در اﺧﺘﯿﺎر او ﮔﺬاﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﮐ ـﯽﮔﺸﺘﺎﺳــﺐ و ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯿ ـﺎن او ﮔﺮوﻫ ـﯽ ﺑﺎورﻣﻨــﺪ ﺑﻮدﻧﺪﮐ ـﻪ در ﭘﯿﺸــﺮﻓﺖ آﻣــﻮزشﻫــﺎي ﮔﺎﺗــﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪﻧﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي او آرزوي ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ دارد ﺗﺎ در ﮔﺴﺘﺮش ﮐﯿﺶ ﺧـﻮﯾﺶ ﭘﯿـﺮوز ﺷـﻮد‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫آﻣﻮزش درﺑﺮدارﻧﺪة ﯾﮏ ﭘﯿﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﭘﺎدﺷﺎه ﮐﺸﻮر ﺑﺎﯾـﺪ از آرﻣﺌﯿﺘـﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ و واﻻﺗﺮﯾﻦ ﺻﻔﺎت اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺖ ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ و ﺑﺎ ﭘﯿﺸـﻪ ﮐـﺮدن وﯾﮋﮔـﯽﻫـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ از آن‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري‪ ،‬از ﺧـﻮد ﮔﺬﺷـﺘﮕﯽ‪ ،‬اﻧﺼـﺎف‪ ،‬ﻣﻬـﺮ‪ ،‬دوﺳـﺘﯽ‪ ،‬ﺻـﻠﺢ و‬
‫ﻓﺪاﮐﺎري ﺧﻮد را ﺧﺪﻣﺘﮕﺬار ﻣﺮدم ﺑﺪاﻧﺪ و ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن و درﯾﺎﻓﺘﻦ اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﺎﻣﻌـﻪ را ﺗـﺄﻣﯿﻦ‬
‫ﺳﺎزد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﮐـﺲ(‪‬‬ ‫یﭙﻬﯽ[ · )‪» :(dHidī‬ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‪ ،‬ﺑﺪه ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺶ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬دوم‬
‫یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اي اﺷﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ])ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ()راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ([‪ -‬ﺿﺰﺽ »راﺳـﺘﯽ‪،‬‬
‫درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ»‪.‬‬
‫ﻓﻤﮏ· )‪» :(tąm‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺿﺰ[ﮎ· )‪» :(aDīm‬ﺑﻬﺮي را‪ ،‬ﺳﻬﻤﯽرا‪ ،‬ﺑﺨﺸﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﻩ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺳﻬﻢ‪،‬‬
‫ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻣﺰد«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ... :(vazhfuB) ·/‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺭ )‪» :(manazhō‬وﻫــﻮﻣﻦ‪ ،‬ﻧﯿـﮏ اﻧﺪﯾﺸـﯽ‪ ،‬داﻧــﺎﯾﯽ‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪي« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﺭﺧﺎﻉ و ﮐﻀﺪ ‪) -‬ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر( »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ· )‪» :(HiiaptH‬ﺳﻮدﻫﺎ‪ ،‬ﭘﺎداشﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻮﻫﺒﺖ‪ ،‬ﻋﻨﺎﯾﺖ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﭘﮕﻀﺤﻔﺾ‬
‫‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺳﻮد‪ ،‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ«‪.‬‬
‫ﻑ‪» :(tk) · ,‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬اﯾﻨﮏ« ) ادات( ‪ 2‬ـ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ· )‪» :(Hrmaitc‬اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ ‪ ،‬اي اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳـﺖ«‪].‬ﻧﻤـﺎد ﺑﺎﻟﻨـﺪﮔﯽ ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﻨـﺪﮔﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪85 ‬‬

‫ﮔﺴﺘﺮش و ﺑﺎروري اﺳﺖ[ )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ -‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ارزﺷﯽ ﺳﺰاوار آن در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺎﭘﻪ· )‪» :(vīBtHspHi‬ﺑﺮاي وﯾﺸﺘﺎﺳـﭗ ‪ ،‬ﺑـﻪ وﯾﺸﺘﺎﺳـﭗ« )ﺑﺮاﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺎﺽ‬
‫[ﺯﻏﮏ· )‪» :(īDem‬ﺗﻮاﻧــﺎﯾﯽ را‪ ،‬ﻧﯿ ـﺮو را‪ ،‬ﻗــﺪرت را‪ ،‬زور را« )راﺋ ـﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ ‬ﻩ‪ /‬ﯾــﺎ [‪/‬‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺧﻮاﻫﺶ‪ ،‬آرزو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ﻧﯿﺰ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد واژهﻫﺎي اﯾﺶ ـ‬
‫‪ ،iD‬ﺧﺸﺘَﺮ ‪ xDarrah‬و ﺳﻮه ‪ savah‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ زور و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ» ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ وﻟﯽ ﻫﺮ ﯾﮏ‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺧﺎﺻﯽ از ﻗﺪرت را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ـ ‪ is‬ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ »ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺟﺴـﻤﯽو‬
‫زور ﺑﺪﻧﯽ« اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ· )‪» :(maibyHcH‬و ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﯼ|ﺳﻒ‪» :(dGstk) · ,‬اﮐﻨﻮن ﺑﺪه ‪ ،‬اﯾﻨﮏ ارزاﻧﯽ دار« )ﺻﯿﻐﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ(‪- ‬‬
‫یﭗ »دادن« ﻑ‪ ) ,‬ادات ﻣﺘﺼﻞ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ])ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ([‪.‬‬
‫»ﺯﺿﮕﭙﺈﭖ· )‪» :(xDayHcH‬ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺪه ‪ ،‬اراده ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺨﻮاه« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬وﺟـﻪ‬
‫اﻣﺮي ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪» ‬ﺯﺽ »ﻓﺮﻣﺎن دادن‪ ،‬ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺘﻦ« ]اﯾﻨﺴﻠ‪‬ﺮ و ﻣﯿﻠﺰ‪) :‬ﻧﺪاﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ( اي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا[‪» - ‬ﺯﺿﮕﺾ »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪،‬‬
‫ﺗﺎ‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﺭ؛· )‪» :(vf‬ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪» (ykEfm) :‬ﺷﻤﺎ«‪.‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﭗ· )‪» :(mąrrH‬ﭘﯿﺎم اﯾﺰدي‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر اﯾﺰدي‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن اﯾﺰدي« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻤﻮﻗﺾ‬
‫ﺳﻘﻐﺆ[ﮐﭗ· )‪» :(srevīmH‬ﺑﺸﻨﻮﯾﻢ‪ ،‬ﮔﺮدن ﻧﻬﯿﻢ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ ﯾﺎ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ‬
‫ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ -‬ﺳﻘﻊ»ﺷﻨﯿﺪن ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن ‪ ،‬ﻧﯿﻮﺷـﯿﺪن‪ ،‬درﯾـﺎﻓﺘﻦ ‪ ،‬درك‬
‫ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﻗﭙﯽ|· )‪» :(rHdG‬ﮐﺎم‪ ،‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﻣﻄﻠﻮب« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻗﭙیﻀﺂ )ﺻـﻔﺖ( »ﺑﺨﺸـﻨﺪه‪،‬‬
‫ﺧﯿﺮﺧﻮاه‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮوا«‪.‬‬
 ‫‪ 86‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﺗُﻮا‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ را‪ ،‬ﺑﻬﺸﺖ را‬

‫ﻫ‪‬ﺰَﺋﻮﺷ‪‬ﻢ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﯾﻢ‬

‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰﻏﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫"؛ﮎ·‬
‫ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫واﺋﻮﻧﻮش‬ ‫ﯾﺎﺳﺎ‬ ‫اَﻫﻮرم‬
‫ﺭﭘﻌﺪﻉ‪·/‬‬ ‫"ﭘﺴﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬
‫از روي ﻣﻬﺮ‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫اﻫﻮرا را‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎ ﭼﺎ‬ ‫ﻓَﺮشَ ﺋُﻮﺷﺘﺮاﺋﯽ‬ ‫ﻧَﺮُﺋﯽ‬

‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺩﺿﻘﺨﻪ·‬
‫و ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ﺑﺮاي دﻟﯿﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫راو‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻨﮓ ﻫﻮﺋﯽ‬ ‫اﯾﺖ‬ ‫يَ ا‪‬اي ﺑﯿﺲ ﭼﺎ‬
‫ﻕ|ﺟﺎﺿﺠﺎ]ﻩ·‬ ‫[‪· ،‬‬ ‫"ﺿﺒﻬﺬﮔﻀﺴﺈﭖ·‬
‫ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‬ ‫اﯾﻦ را‬ ‫و ﺑﺮاي آﻧﺎن ﮐﻪ)ﺑﺮاي ﯾﺎران(‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ي وِ‬

‫َ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ] &‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"ﺿﺆﺏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪87 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬

‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰﻏﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫"؛ﮎ·‬

‫ﺭﭘﻌﺪﻉ‪·/‬‬ ‫"ﭘﺴﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬

‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺩﺿﻘﺨﻪ·‬

‫ﻕ|ﺟﺎﺿﺠﺎ]ﻩ·‬ ‫[‪· ،‬‬ ‫"ﺿﺒﻬﺬﮔﻀﺴﺈﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"ﺿﺆﺏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬

‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﺗُﻮا‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫اَﺷﺎ و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ ﻫ‪‬ﺰَﺋﻮﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾﻢ‬

‫واﺋﻮﻧﻮش‬ ‫اَﻫﻮرم ﯾﺎﺳﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎ ﭼﺎ‬ ‫ﻓَﺮشَ ﺋُﻮﺷﺘﺮاﺋﯽ‬ ‫ﻧَﺮُﺋﯽ‬

‫يَ ا‪‬اي ﺑﯿﺲ ﭼﺎ اﯾﺖ راو‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻨﮓ ﻫﻮﺋﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ي وِ‬
‫َ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻬﺸﺖ «ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ آﻓﺮﯾﺪه« اﻫﻮرا را ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راﺳﺘﯽ ﻫﻤﺮاه و‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
‫از روي ﻣﻬﺮ ﺑﺮاي ﻓَﺮُﺷﻮﺷﺘَﺮ دﻟﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺧﻮدم و ﯾﺎراﻧﻢ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫و ﺑﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﺨﺸﺎﯾﺶ ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ را‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‪.‬‬
 ‫‪ 88‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ در اﯾﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﻪ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻬﺎي ﺧﻮد ﯾـﺎد ﮐـﺮده اﺳـﺖ‪ ،‬از‬
‫ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﯾﺎر و ﮔﺮوﻧﺪهﻫﺎي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ آﯾـﯿﻦ ﺧـﻮﯾﺶ ﻓـﺮشَ اوﺷـﺘﺮُ ﮐـﻪ در زﺑـﺎن ﭘﻬﻠـﻮي‬
‫ﻓَﺮﺷﻮﺷﺘﺮ اﺳﺖ ﻧﺎم ﻣﯽﺑـﺮد‪ .‬ﺑـﺮاي او و ﺳـﺎﯾﺮ ﯾـﺎراﻧﺶ ﺑﻬـﺮوزي و ﭘﯿـﺮوزي آرزو ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ ﺑﺮادر ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ و ﻫﺮ دوي آﻧﻬﺎ از ﻣﻨﺴﻮﺑﯿﻦ زرﺗﺸـﺖ ﺑـﻮده اﻧـﺪ‪ .‬دﺧﺘـﺮ ﻓﺮﺷﻮﺷـﺘﺮ‬
‫ﻫﻤﺴﺮ زرﺗﺸﺖ و دﺧﺘﺮ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬ﭘﻮرﭼﯿﺴﺘﺎ ﻫﻤﺴﺮ ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ ﺑـﻮدهاﻧـﺪ در ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﭘـﻨﺞ ﺑـﺎر از‬
‫ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ ﯾﺎد ﺷﺪه و در ادﺑﯿﺎت ﭘﻬﻠﻮي و ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي اوﺳﺘﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑـﺎر ﺑـﻪ ﺧـﺪﻣﺎت او‬
‫اﺷﺎره و ﻓَﺮُو‪‬ﺷﯽ او ﺳﺘﻮده ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ در ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸـﯿﻦ ﺑـﺮاي وﯾﺸﺘﺎﺳـﭗ ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواي‬
‫ﮐﺸﻮر و در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮاي ﯾﺎران و ﺑﺴﺘﮕﺎن ﺑﺎورﻣﻨﺪ آرزوي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي دارد‪ .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﭘﯿﺮوزي‬
‫را در ﭘﯿﺮوي از ا‪‬ﺷﺎ‪ ،‬وﻫﻮﻣﻦ و آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺳﺮاﺳﺮ ﺑﺮاي ﺑﺎورﻣﻨﺪي‬
‫ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎت اوﺳﺖ‪ .‬ﭘﯿﺮوي از آن ﺻﻔﺎت داراي ﭘﺎداش اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪي‬
‫رواﻧﯽ و ﺑﺪﻧﯽ در ﻣﯿﺪان ﮐﺎرزار زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ· )‪ :(vahiBtem‬ﺑﻬﺸﺖ را‪ ،‬ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ را« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‪ .‬و ﻫﯿﺸﺘﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺳﻪ ﺣﺎﻟﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ‪1 .‬ــ )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪2‬ـ )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ‪3‬ـ )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( در اﯾﻨﺠﺎ ﭼﻮن ﺑﺎ اﻫﻮرم ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫راﯾﯽ دارد در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ ﮔﺮﻓﺖ«‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[‪ - ‬ﻭﻇﺾ »ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(vahiBtH‬ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑــﺎ ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ( ])ﻧــﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ[(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﻬﺸﺖ»‪.‬‬
‫"؛ﮎ· )‪» :(yfm‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ( »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﺮﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(aDH. vahiBtH‬ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪ -‬ﺿﺰﺽ ‪.‬‬
‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰﻏﮏ· )‪» :(hazaoDem‬ﻫﻤﺮاه‪ .‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ‪ ،‬ﻫﻢ اﻧﺪﯾﺶ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪89 ‬‬

‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰﺽ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ· )‪» :(ahurem‬اﻫﻮرا را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"ﭘﺴﭗ· )‪» :(yHsH‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪" - ‬ﭖ‪.‬‬
‫ﺭﭘﻌﺪﻉ‪» :(vHunuB) ·/‬از روي ﻣﻬـﺮ‪ ،‬از روي دوﺳـﺘﯽ« )ﻗﯿـﺪ(‪ -‬ﺭﺿﺪ »ﻣﻬـﺮ ورزﯾـﺪن‪،‬‬
‫دوﺳﺖ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺩﺿﻖ]ﻩ· )‪» :(narōi‬ﻧﺮ‪ ،‬ﻣﺮد‪ ،‬دﻟﯿﺮ‪ ،‬دﻻور‪ ،‬ﭘﻬﻠﻮان‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺩﺿﻖ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫»ﻧﺮ ﻣﺮد‪ ،‬دﻟﯿﺮ«‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ· )‪» :(fraDaoBtrHi‬ﺑﺮاي ﻓـَﺮُﺷﻮﺷـَﺘـَﺮ‪ ،‬ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ· )‪» :(maibiyHcH‬و ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬و ﺑﺮاي ﺧﻮدم«‪ - ‬ﺽ‪.‬ﺇﮎ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫"ﺿﺒﻬﺬﮔﻀﺴﺈﭖ· )‪» :(yacibyascH‬و ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي آﻧـﺎن ﮐـﻪ‪ ،‬ﺑـﺮاي ﮐﺴـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ»‬
‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫[‪» :(īu) · ،‬اﯾﻦ را« ‪1‬ـ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪2‬ـ ) از ادات ﺗﺎﮐﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﻕ|ﺟﺎﺿﺠﺎ]ﻩ· )‪» :(rGzhazhōi‬ﺑﺒﺨﺸﯽ ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﺑـﺪاري« )ﻧﺎﮔـﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬دوم‬
‫ﮐﺲ(‪ - ‬ﻗﭗ »ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ· )‪» :(vjspHi‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ زﻣﺎﻧﻬﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ »ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺮ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﺮ« )ﺻﻔﺖ ﺿﻤﯿﺮي(‪.‬‬
‫"ﺿﺆﺏ· )‪» :(yavc‬و در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬زﻣـﺎن دراز‪ ،‬دﯾـﺮ ﭘـﺎ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪" - ‬ﺿﺆ‬
‫»زﻣﺎن دراز‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﺗﺎ اﺑﺪ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ . /‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(vazhfuB . manazhō‬وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪.‬‬
 ‫‪ 90‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫واو‬ ‫اَﻧﺎﺋﯿﺶ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﻫﺎ‬

‫ز‪‬ر‪‬نَ ا‪‬ﻣﺎ‬ ‫ﯾﺎ ﻧﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﺪﺿﺒﮑﭗ·‬ ‫"ﭘﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫آزرده‬ ‫دﻫﺶﻫﺎ‬ ‫و راﺳﺘﯽ را‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪،/‬ﻏﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫و اﻧﺪﯾﺸﻪ را‬

‫ﺳﺘﻮﺗﺎﻧﻢ‬ ‫د‪‬ﺳ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾﻮﺋﯽ ﺗ‪‬ﻤﺎ‬ ‫وِ‬ ‫ﯾﻮﺋﯽ‬

‫ﺳﻒ‪,‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫یﻀﺴﻐﮑﺐ·‬ ‫"]ﻫﻮﻏﮑﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ‬ ‫در ﭘﯿﺸﮑﺶ‬ ‫ﮐﻮﺷﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫زِوﯾﺶ ﺗﯿﺎوِﻫﻨﮓ ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﻮژِم‬
‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮓ|ﺟﺎ]·‬ ‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ·‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬

‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﻧﮓ ﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮِم ﭼﺎ‬ ‫اﯾﺸُﻮ‬

‫ﺳﻀﺆﺿﻐﺎﻣﮏ &‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫[ﺯ]·‬
‫ﻗﺪرتﻫﺎي ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‬ ‫ﻧﯿﺮوﻫﺎ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪91 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﺪﺿﺒﮑﭗ·‬ ‫"ﭘﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪،/‬ﻏﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﺳﻒ‪,‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫یﻀﺴﻐﮑﺐ·‬ ‫"]ﻫﻮﻏﮑﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"]ﻩ·‬

‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮓ|ﺟﺎ]·‬ ‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ·‬

‫ﺳﻀﺆﺿﻐﺎﻣﮏ &‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫[ﺯ]·‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫واو ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫اَﻧﺎﺋﯿﺶ‬

‫ز‪‬ر‪‬نَ ا‪‬ﻣﺎ‬ ‫ﯾﺎ ﻧﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ ﻫﯿﺖ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺳﺘﻮﺗﺎﻧﻢ‬ ‫د‪‬ﺳ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾﻮﺋﯽ ﺗ‪‬ﻤﺎ‬ ‫وِ‬ ‫ﯾﻮﺋﯽ‬

‫زِوﯾﺶ ﺗﯿﺎوِﻫﻨﮓ ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﻮژِم‬

‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﻧﮓ ﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮِم ﭼﺎ‬ ‫اﯾﺸُﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺷﻤﺎ را اي اَﻫﻮرا ﻣﺰدا‪ ،‬اي اﺷﺎ و اي و‪‬ﻫﻮﻣﻦ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ دﻫﺶﻫﺎ )و ﺑﺨﺸﺶﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ روا داﺷﺘﻪاﯾﺪ( ﻫﺮﮔﺰ آزرده ﻧﺴﺎزﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﮐﻪ در ﭘﯿﺸﮑﺶ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﮐﻮﺷﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﮐﻪ داراي ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ و ﻗﺪرت ﻣﯿﻨﻮي ﻫﺴﺘﯿﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 92‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﺗﻌﺮﯾﻒ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ و ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﯾﻨﺎت را از روي اﻧﺪﯾﺸﻪ و‬
‫ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ آﻓﺮﯾﺪه و ﺑﻪ ﮔﺮدش درآورده اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾـﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘـﺎ را از‬
‫روي ﺻﻔﺎت و ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﻫﺪف اﻧﺴﺎن ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺧـﺪا از راه ﭘﯿـﺮوي‬
‫ﺻﻔﺎت او ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﻮﺷﺶ درﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺨﺸﺶ و دﻫﺸﯽ دارد ﮐـﻪ ﻫﻤﺎﻧـﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪي‬
‫ﺗﻨﯽ و رواﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ دو ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و ﻣﯿﻨﻮي ﺑﺎور دارد‪ .‬ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﺟﻬـﺎن ﻣـﺎدي و‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﯽﺟﺎن ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و رواﺑﻂ ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي ﮐﻪ ﺟﻬﺎن اﻧﺴﺎن ﻫﺎﺳﺖ ﺗﻔﺎوت دارد‪ .‬اﻧﺴﺎن‬
‫از ﻟﺤﺎظ ﮐﺎﻟﺒﺪ و ﺟﺴﻢ ﺧﻮﯾﺶ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي اﺳـﺖ و از ﻟﺤـﺎظ روﺣـﯽ و رواﻧـﯽ و‬
‫آﻧﭽﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﺮد اوﺳﺖ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﻬـﺎن ﻣﯿﻨـﻮي و ﻏﯿﺮﻣـﺎدي اﺳـﺖ‪ .‬ﺟﻬـﺎن‬
‫ﻣﯿﻨﻮي و ﻏﯿﺮﻣﺎدي زرﺗﺸﺖ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷـﺶ ﺻـﻔﺘﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺑـﺮاي اﻫـﻮراﻣﺰدا آﻣـﻮزش‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬آدﻣﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬و رﺳﺘﮕﺎري ﺧﻮد ﺑﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ را ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺿﺪﭘﻪ‪» :(anHiB) ·/‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺿﺪﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »ﺑﺎ اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺭ|· )‪» :(vG‬ﺷﻤﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪," - ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ(‪.‬‬
‫ﺩﺭﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ‪ .‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(ahurH . mazdH‬ﺳﺮور داﻧﺎ‪ ،‬ﺧﺪاي ﯾﮕﺎﻧﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"ﭘﺪﭘﻪ‪» :(yHnHiB) ·/‬دﻫﺶﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺨﺸﺶﻫﺎ‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪﻫﺎ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‬
‫‪" -‬ﭘﺪﺽ )ﻧﺮﯾﻨــﻪ( ]اﯾﻨﺴــﻠﺮ‪ :‬درﺧﻮاﺳــﺖ ‪entreaty‬؛ ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪ :‬ﺧــﻮاﻫﺶ ‪demande‬؛‬
‫ﮐﻮﺗﻮال‪ :‬ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬ﭘﺎداش؛ دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪ :‬ﻟﻄﻒ‪ ،‬اﺣﺴﺎن‪.[faveur‬‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﺪﺿﺒﮑﭗ· )‪» :(zaranacmH‬ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ ﻣﻨﻔﯽ ﺩ]ﻋﻒ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ واژه ﻗﺮار دارد ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ آزرده ﻧﺴﺎزﯾﻢ‪ ،‬ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﻧﮑﻨﯿﻢ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل ‪ ،‬وﺟـﻪ ﺗﻤﻨـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪. - ‬ﺿﻘﻀﺪﺽ ﺳﺘﺎك زﻣﺎن ﺣﺎل‪. ‬ﺿﻖ »آزردن‪ ،‬ﺧﺸﻤﮕﯿﻦ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ· )‪» :(manascH‬و وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬و اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬و ﻣﻨﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪ]‬
‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪ +‬ﺇﭖ )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hyau) ·،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫"ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ( »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪93 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ· )‪» :(vahiBtem‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬

‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬ﮐﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣـﺎ ﮐـﻪ‪ ،‬آﻧـﺎن ﮐـﻪ» (ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ( »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ«‪.‬‬
‫ﺭ؛· )‪» :(vf‬ﺷﻤﺎ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺗﻐﮏ »ﺷﻤﺎ« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑﺮاي‬
‫ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ )ﺑﺮاﺋﯽ([‪.‬‬
‫"]ﻫﻮﻏﮑﭗ· )‪» :(yōiremH‬ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﻢ‪ ،‬ﻣﯽﭘﺮدازﯾﻢ‪ ،‬ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ« )ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﻠﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( از رﯾﺸـﻪ‪" -‬ﺿﻒ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﻣﺮﺗـﺐ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫وﯾﺮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﯿﺰي را ﺑﺮ ﺟﺎي ﺧﻮد ﻧﻬﺎدن‪ ،‬راﯾﺎﻧﺪن«‪.‬‬
‫یﻀﺴﻐﮑﺐ· )‪» :(dasemc‬در ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬در ارﻣﻐﺎن‪ ،‬در ﻫﺪﯾﻪ« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬یﻀﺴﻐﮑﺾ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﻣﯿﻠﺰ واژه را از یﻀﺴﻐﮑﺾ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﻤﺎره دﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ‪in‬‬
‫‪ [the tenth, highest‬از رﯾﺸﻪ ‪ dHs‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪ dHs‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﻫﺪﯾـﻪ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﺗﻘﺪﯾﻢ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺰرگ داﺷﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺳﻒ‪,‬ﻓﻤﮏ· )‪» :(stktąm‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺳﻒ‪,‬ﻑ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ· )‪» :(ykEfm‬ﺷﻤﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮓ|ﺟﺎ]· )‪» :(zevīBtiiGzō‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ‪ ،‬واﻻﺗﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﭼﺎﺑـﮏ ﺗـﺮﯾﻦ ‪،‬‬
‫ورزﯾﺪه ﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ . - ‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮕﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗـﺮﯾﻦ( ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪:‬‬
‫واژه ‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮕﺾ ﮔﺮ ﭼﻪ در ﯾﺴﻦ ‪ 50‬ﺑﻨﺪ ‪ 7‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺎﺑﮑﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ وﻟﯽ در اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ اﺳﺖ[‪ - ‬از ﺳﺘﺎك ‪.‬ﺿﺆﺿﺎ »ﻗﺪرت‪ ،‬ﻧﯿﺮو«‪.‬‬
‫[ﺯ]· )‪» :(iDō‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻗﺪرت« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ])واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ([‪[ ‬ﺯ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﻧﯿـﺮو‪،‬‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬زور ﺟﺴﻤﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت ﻣﺎدي«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ· )‪» :(xDarremcH‬وﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ را« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ«‪.‬‬
‫ﺳﻀﺆﺿﻐﺎﻣﮏ· )‪» :(savazhąm‬ﻗــﺪرت ﻣﯿﻨــﻮي‪ ،‬ﻧﯿــﺮوي ﻣﯿﻨــﻮي«‪ -‬ﺳﻀﺆﺿﺎ ‪-‬‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻗﺪرت ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻣﯿﻨﻮي« اﯾﻦ واژه ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪savas‬‬
‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »زور‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ« در ودا ‪ savas‬اﻧﺪﯾﺸﻪ روﺷﻨﺎﯾﯽ را ﺑﺎ ﻧﯿﺮو‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫﺪ ﯾﻌﻨﯽ »ﻧﯿﺮوي روﺷﻦ‪ ،‬زور درﺧﺸﺎن‪ ،‬زوري ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧـﺮژي روﺷـﻨﯽ ﺑﺨـﺶ‬
‫ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد«‪.‬‬
 ‫‪ 94‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫و‪‬اﯾﺴﺘﺎ‬ ‫اَﺷﺎ اَت ﭼﺎ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬ ‫اَت‬
‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭘﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ‬ ‫از روي راﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ را‬ ‫ﭘﺲ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫داﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎران را‬ ‫از روي ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ا‪‬رت وِﻧﮓ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻏﻘﻐﻮﻅ؛ﺃﻝ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺳﺰاوارﻧﺪ‬

‫ﮐﺎﻣ‪‬ﻢ‬ ‫اَﭘ‪‬ﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﭘِﺮﻧﺎ‬ ‫اَا‪ ‬اي ﺑﯿﻮ‬

‫ﻧﭙﮑﻐﮏ·‬ ‫ﭘﺤﻀﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺪﭖ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫ﮐﺎم را‬ ‫ﺑﺎ ﮔﺸﺎده دﺳﺘﯽ و ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ‬ ‫ﺑﺮآورده ﺳﺎز‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺳﻮﻧﺎ‬ ‫ﺧﺸﻢَ ﺋﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫وِ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺲ‪,‬ﺩﭖ·‬ ‫ﺍﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺳﺮﺷﺎر‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭘﺲ‬

‫ﺳﺮَواو‬ ‫و‪‬اﯾﻦ ﺗﯿﺎ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ر‪ ‬اي ﺗﯿﺎ‬ ‫و‪‬ا‪‬دا‬

‫ﺳﻘﻀﺆ| &‬ ‫ﺭﺿﻬﺄﻓﮕﭗ·‬ ‫ﺑﻀﻘﻀﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎورﻫﺎ‬ ‫ﻣﻬﺮآﻣﯿﺰ و درﺳﺖ‬ ‫ﻫﺪف درﺳﺖ و روﺷﻨﮕﺮ‬ ‫ﻣﯿﺪاﻧﻢ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪95 ‬‬

‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭘﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻏﻘﻐﻮﻅ؛ﺃﻝ·‬

‫ﻧﭙﮑﻐﮏ·‬ ‫ﭘﺤﻀﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺪﭖ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫ﺿﺲ‪,‬ﺩﭖ·‬ ‫ﺍﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺳﻘﻀﺆ| &‬ ‫ﺭﺿﻬﺄﻓﮕﭗ·‬ ‫ﺑﻀﻘﻀﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬

‫و‪‬اﯾﺴﺘﺎ‬ ‫اَﺷﺎ اَت ﭼﺎ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬ ‫اَت‬

‫داﺗ‪‬ﻨﮓ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ا‪‬رت وِﻧﮓ‬

‫ﮐﺎﻣ‪‬ﻢ‬ ‫اَﭘ‪‬ﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﭘِﺮﻧﺎ‬ ‫اَا‪ ‬اي ﺑﯿﻮ‬

‫اَﺳﻮﻧﺎ‬ ‫ﺧﺸﻢَ ﺋﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫وِ‬ ‫اَت‬

‫ﺳﺮَواو‬ ‫و‪‬اﯾﻦ ﺗﯿﺎ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ر‪ ‬اي ﺗﯿﺎ‬ ‫و‪‬ا‪‬دا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﺲ اي اَﻫﻮراﻣﺰدا‪،‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ از روي راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ درﺳﺘﮑﺎر و ﺳﺰاوار ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ‪،‬‬
‫ﮐﺎم و ﻣﺮاد آﻧﺎن را ﺑﺎ ﮔﺸﺎده دﺳﺘﯽ ﺑﺮآورده ﺳﺎز‪.‬‬
‫ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﻧﺰد ﺷﻤﺎ آﻣﻮزشﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎورﻫﺎ و ﻫﺪفﻫﺎي درﺳﺖ ﻣﻮرد ﺑﯽﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 96‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﯿﺮوي از راﺳﺘﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﺟﺮاي اﯾﻦ ﻫﺪف وﻇﯿﻔﮥ آدﻣﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪون ﭼﺸﻢداﺷﺖ ﺑﻪ ﭘﺎداش ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﭘﯿـﺮوي از اﺷـﺎ ﮐـﻪ ﻗـﺎﻧﻮن و ﻫﻨﺠـﺎر‬
‫ﻫﺴﺘﯽ در ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﯿﺠﺎن اﺳﺖ اﻧﺴﺎن را در ﺷـﻨﺎﺧﺘﻦ ﻃﺒﯿﻌـﺖ و ﭘـﯽ ﺑـﺮدن‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ راز آﻓﺮﯾﻨﺶ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ و آدﻣﯽرا داﻧﺎﺗﺮ و از ﻟﺤﺎظ ﻋﻠﻤﯽﺗﻮاﻧﺎﺗﺮ ﻣﯽﺳـﺎزد و ﻧﯿـﺰ‬
‫ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﯾﯽ و ﻧﻤﺎد درﺳﺘﯽ‪ ،‬دادﮔﺮي و ﺣﻘﯿﻘﺖﺟﻮﯾﯽ اﺳﺖ اﻧﺴﺎن را‬
‫از ﻟﺤﺎظ ﻣﯿﻨﻮي و اﺧﻼﻗﯽ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ در آوردﮔﺎه زﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺮوز و ﮐﺎﻣﺮوا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬اﯾﺪون‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف رﺑﻂ( ]ﻧﺮﯾﻮﺳﻨﮓ‪ :‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن[‪.‬‬
‫"؛ﺃﻝ· )‪» :(yfyg‬ﮐﺴﺎﻧﯽ را‪ ،‬آﻧﺎن را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻـﻮﻟﯽ(‬
‫»ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﺾ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(aDHaucH‬از روي راﺳﺘﯽ‪ ،‬از اﺷﺎ« )ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ راﺳﺘﯽ‬
‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ· )‪» :(vōistH‬ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ‪ ،‬داﻧﺴﺘﯽ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﻠﯽ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[ﯼ »داﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ ‪ .‬ﮐﻀﺪﺿﻐﺎ]· )‪» :(vazhfuBcH . manazhō‬وﻫﻮﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ· )‪» :(dHrfng‬رﺳﺘﮑﺎران‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎران‪ ،‬دادﮔﺮان ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺣـﻖ‪ ،‬آﻧﻬـﺎ ﮐـﻪ ﺣـﻖ‬
‫دارﻧﺪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬یﭙﻮﺽ )ﺻـﻔﺖ( »درﺳـﺘﮑﺎر« یﭙﻮﺽ ‪ -‬ﺑـﺎ واژه‬
‫یﭙﻔﺾ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «داد‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن« ارﺗﺒﺎط دارد ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ‪ -‬ﻋﻘﺆﭘﻮﺽ ‪ urvāra‬ﺑـﺎ‬
‫واژه ﻋﻘﺆﭘﻔﺾ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﻗﺎﻋﺪه و ‪ «règle‬ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪي دارد‪ .‬از اﯾﻨـﺮو واژه یﭙﻮﺽ ‪-‬‬
‫‪ dHra‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ داد و ﻗﺎﻧﻮن را رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻏﻘﻐﻮﻅ؛ﺃﻝ· )‪» :(erersfng‬ﺳﺰاواران‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﺎن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﻏﻘﻐﻮﻇﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﺳﺰاوار‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ«‪ -‬ﻏﻘﻐﻮﻇﺾ ﺻـﻔﺘﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ از روي واژه ر‪‬ﺗـﻮ ﻗﻀﻔﻊ ‪-‬‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﯾﻌﻨﯽ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻗﺎﻋﺪه و ﺿﺎﺑﻄﻪ را رﻋﺎﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺗﺎﺑﻊ ﻣﻘﺮرات ﻫﺴـﺘﻨﺪ‬
‫ر‪‬ﺗﻮ ﻗﻀﻔﻊ ‪ -‬واژه اوﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﺖ در زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي ﺑﻪ ﮔﺎه ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه و داراي ﺳـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫اﺳﺖ ‪1‬ـ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺗﺨﺖ‪ ،‬ﻣﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه و راه »ﻟﭙﻔﻊ ‪2 «gHtk‬ــ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﺳـﺮود‬
‫ﻟﭙﻮﭖ ‪ 3‬ـ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي زﻣﺎن ﻣﻘﺮر ﻣﺜﻼ ﺑﺮاي ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﻤﺎز ﻗﻀﻔﻊ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ‪ .‬ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(mazdH . ahurH‬اﻫﻮراﻣﺰدا« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪97 ‬‬

‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(acibyō‬ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺪﭖ· )‪» :(perenH‬ﺑﺮآور‪ ،‬اﺟﺎﺑﺖ ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺮ ﮐﻦ« )ﮔﺬرا‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪ ‬ﺣﻀﻖ »ﭘﺮ‬
‫ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺮآوردن« ‪.‬‬
‫ﭘﺤﻀﺪﭘﻪ‪» :(HpanHiB) ·/‬ﺑـﺎ ﮔﺸـﺎده دﺳـﺘﯽ‪ ،‬ﺑـﺎ رﺳـﺎﯾﯽ» (ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﭘﺤﻀﺪﺽ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮔﺸﺎده دﺳﺘﯽ رﺳﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻧﯿﻞ« از رﯾﺸﻪ ﺿﺢ »دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﻧﭙﮑﻐﮏ· )‪» :(kHmem‬ﮐﺎم را‪ ،‬ﻣﺮاد را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻧﭙﮑﺾ »ﮐﺎم‪ ،‬ﻣﺮاد«‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬اﯾﺪون‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬و« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﺑﺮاي آﻏﺎز ﮐﺮدن ﺟﻤﻠﻪ(‪.‬‬
‫ﺭ؛· )‪» :(vf‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻧﺰد ﺷﻤﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ])ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ[(‪," - ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ«‪.‬‬
‫»ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ· )‪» :(xDmaibyH‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻧﺰد ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺲ‪,‬ﺩﭖ· )‪»:(asknH‬ﺳﺮﺷﺎر‪ ،‬ﻏﻨﯽ‪ ،‬ﭘﺮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ[‪- ‬‬
‫ﺿﺲ‪,‬ﺩﺽ)ﺻﻔﺖ(»ﺳﺮﺷﺎر‪ ،‬ﻏﻨﯽ‪،‬ﭘﺮ« ﺱ‪,‬ﺩﺽ »ﮐﻤﺒﻮد‪ ،‬ﻓﻘﺪان‪ ،‬ﻏﯿﺒﺖ‪ ،‬ﺗﻬﯽﺑﻮدن«‪ .‬ﺿﺲ‪,‬ﺩﺽ‬
‫– ]‪»asuna‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ ،‬ﻧﺎﺧﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺑﯽﻧﯿﺎز« اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﺑﺎ اﯾﻦ رﯾﺸﻪﺷﻨﺎﺳﯽ )ﺽ= ﺣﺮف ﻧﻔﯽ‬
‫‪ +‬ﺱ‪,‬ﺩﺽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺧﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺗﻬﯽ«( ﻣﻮاﻓﻘﻨﺪ و آن را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ‪» skna :‬ﺗﻬﯿﮕﯽ‪،‬‬
‫ﻧﯿﺎز‪ ،‬ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﻓﻘﺪان«( ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮان ﺿﺲ‪,‬ﺩﺽ ‪ -‬را ﺑﺎ ﺓﺿﻘﻀﻬﻮﮔﭗ ﺑـﺮ روي ﻫـﻢ‪،‬‬
‫ﺧﻮب روﺷﻨﮕﺮ« داﻧﺴﺖ ﯾﻌﻨﯽ آﻣﻮزشﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮد و راﺳﺘﯽ ﻗﺮار داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ[‪.‬‬
‫ﺭﺿﺒیﭗ· )‪» :(vacdH‬داﻧﺴﺘﻢ ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬آﮔﺎه ﺷﺪم« )ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﻧﻘﻠـﯽ‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ ‬ﺭ[ﯼ »داﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺓﺿﻘﻀﻬﻮﮔﭗ· )‪» :(maraīryH‬ﺧﻮش ﻧﯿﺖ‪ ،‬داراي ﻫﺪف واﻻ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬

‫ﺓﺿﻘﻀﻬﻮﮔﺾ )ﺻـــﻔﺖ(‪ ‬ﺓﺽ ‪ +‬ﺿﻘﻀﻬﻮﮔﺾ »ﻫـــﺪف ﺧـــﻮب« ]ﻫﻮﻣﺒـــﺎخ‪:‬‬

‫ﺓﺿﻘﻀﻬﻮﮔﺾ ‪ -‬ﻣﺮﮐﺐ اﺳﺖ از‪ - ‬ﺓﺽ »ﺧﻮد‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﺧﻮب« و‪ - ‬ﻗﻀﻬﻮﮔﺾ‬
‫»راﻧﻨﺪه‪ ،‬اراﺑﻪ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪه«‬
‫ﺭﺿﻬﺄﻓﮕﭗ· )‪» :(vaiytiiH‬از روي ﻣﻬﺮ‪ ،‬از روي ﻋﺸـﻖ‪ ،‬ﺑـﺎ ﺧﻠـﻮص ﻧﯿـﺖ و ﺻـﺪاﻗﺖ و‬
‫درﺳﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ - ‬ﺭﺿﻬﺄﻓﮕﺾ )ﺻـﻔﺖ( »ﻋﺎﺷـﻘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻬﺮآﻣﯿـﺰ«‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪» :‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﺎن‪ ،‬اﺳﺘﻐﺎﺛﻪ ﮐﻨﺎن«[‪.‬‬
‫ﺳﻘﻀﺆ|· )‪» :(sravG‬آﻣﻮزشﻫﺎ‪ ،‬ﻋﻘﯿﺪهﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎورﻫﺎ‪ ،‬ﻣﮑﺘﺐﻫـﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺮﯾـﻪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬
‫ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ »آﻣﻮزش‪ ،‬ﻣﮑﺘﺐ ﻓﮑﺮي‪ ،‬ﻋﻘﯿﺪه«‪.‬‬
 ‫‪ 98‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﻧﯽ ﭘﺎ وِﻧﮕﻪِ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺋﯿﺶ‬ ‫ي‬
‫ِ‬
‫ﺩﻫﺢ|ﺟﺎﺏ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﭘﻬﺰ·‬ ‫"؛·‬
‫ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻨﯽ‬ ‫اﺷﺎ را‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﯾﻮ‪‬ﺋﺘﺎاﯾﺖِ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬

‫"ﺿﺆﺿﺒﻔﭙﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫و ﻣﻨﺶ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮِم‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻓﺆ؛ﮎ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬

‫واُﭼ‪‬ﻨﮕﻪِ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﺎت‬ ‫ﺳﯿﺸﺎ‬ ‫ﻓﺮُ· ﻣﺎ‬

‫ﺭﺿﺨﺈﺿﺠﺎﺏ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭙﻒ·‬ ‫ﺱ[ﺯﭖ·‬ ‫ﭼﻖ]·ﮐﭗ·‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‬ ‫از ﺗﻮ‬ ‫آﻣﻮز‬ ‫ﻓﺮا· ﻣﺮا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪ ‬ا‪ ‬آو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬
‫؛ﻍ|ﺟﺎﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺩﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ)ﻩ(‬
‫ﺑﺎ دﻫﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ‬ ‫از‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي‬

‫ﺑ‪‬ﻮ‪‬ت‬ ‫ﭘ‪‬ﺌُﻮﺋﻮروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻧﮕﻬﻮش‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ آ‬

‫ﺫﺿﺆﺽ‪& ،‬‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﺿﺠﺎﻉ‪·/‬‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬ﭖ‬
‫ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪99 ‬‬

‫ﺩﻫﺢ|ﺟﺎﺏ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﭘﻬﺰ·‬ ‫"؛·‬

‫"ﺿﺆﺿﺒﻔﭙﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻓﺆ؛ﮎ·‬

‫ﺭﺿﺨﺈﺿﺠﺎﺏ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭙﻒ·‬ ‫ﺱ[ﺯﭖ·‬ ‫‪.‬‬

‫ﭼﻖ] ﮐﭗ·‬

‫؛ﻍ|ﺟﺎﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺩﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ)ﻩ(‬

‫ﺫﺿﺆﺽ‪& ،‬‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﺿﺠﺎﻉ‪·/‬‬ ‫"ﭘﻪ‪./‬ﭖ‬

‫ﻧﯽ ﭘﺎ وِﻧﮕﻪِ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺋﯿﺶ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﯾﻮ‪‬ﺋﺘﺎاﯾﺖِ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮِم‬

‫واُﭼ‪‬ﻨﮕﻪِ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﺎت‬ ‫ﺳﯿﺸﺎ‬ ‫ﻓﺮُ‪ .‬ﻣﺎ‬

‫ا‪ ‬ا‪ ‬آو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬

‫ﺑ‪‬ﻮ‪‬ت‬ ‫ﭘ‪‬ﺌُﻮﺋﻮروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻧﮕﻬﻮش‬ ‫آ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ )ﺳﺮودﻫﺎ و آﻣﻮزشﻫﺎ( اي اَﻫﻮرا راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ ) اﺷﺎ و و‪‬ﻫﻮﻣﻦ( را‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺮا آﻣﻮزش ﺑﺪه ﺑﺎ دﻫﺎن و ﮔﻔﺘﺎر ﺷﯿﻮا‬
‫از ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي ﺗﻮ ) آﮔﺎﻫﯽ دﻫﻢ(‬
‫ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‬
 ‫‪ 100‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺑﺮﭘﺎﯾﮥ ﮔﺴﺘﺮش راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ و ﺧﻮاﻫﺎن آن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ از آﻧﻬﺎ ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﭘﯿـﺎم اﯾـﺰدي و ﻓﺮﻣـﺎن اﻫـﻮراﻣﺰدا ﺑـﺮاي‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر از زﺑﺎن زرﺗﺸﺖ ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه و راه رﺳﺎﻧﺪن ﭘﯿﺎم اﯾﺰدي ﺗﻨﻬﺎ زﺑﺎن و ﺑﯿـﺎن او ﺑـﻮده‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﻓﺮﻣﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاي آﻣﻮزش راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﺸـﻢ و ﺳـﺘﯿﺰ‬
‫اﺟﺮا ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﻣﯿﻨﻮي ) ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ( ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮه زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‬
‫و آراﻣﺶ را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﯿﺎم او ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﻣﺪه‪ ،‬ﭘﯿﺎم ﺻﻠﺢ و آرزوي‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن اﺳﺖ‪ .‬آﻧﭽﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ روﺣﯽ و ﺟﺴﻤﯽاﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﻤﺮاﻫﺎن ﺑﻪ آرزوي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻـﻮﻟﯽ( »ﮐـﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﭘﻪ‪» :(HiB) ·/‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬اﺷﺎ را‪ ،‬راﺳﺘﯽ را« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺩﻫﺢ|ﺟﺎﺏ· )‪» :(nipGzhc‬ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﯽ ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻨﯽ« )ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪،‬‬
‫دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﭗ »ﭘﺎﺋﯿﺪن‪ ،‬ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﺮدن« اﮔﺮ ﻓﻌـﻞ ﮔـﺬرا ﺑﺎﺷـﺪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ ﺑﺮاي ﺧﻮد«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ ‪ .‬ﺭﺧﺎ‪» :(manascH . vohk) · ,‬و ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ را‪ ،‬و اﻧﺪﯾﺸـﻪ را‪ ،‬وﻫـﻮﻣﻦ را«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ(‪.‬‬
‫"ﺿﺆﺿﺒﻔﭙﻬﻔﺐ· )‪» :(yavactHitc‬ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ‪ ،‬ﺗﺎ اﺑﺪ« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿـﺪي‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ(‪.‬‬
‫ﻓﺆ؛ﮎ· )‪» :(tvfm‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ‪ .‬ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(mazdH . ahurH‬ﻣﺰدا‪ ،‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور داﻧﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪101 ‬‬

‫ﭼﻖ]· )‪» :(frō‬ﻓﺮا‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ‪ ،‬روﺑﺮو« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪ .‬و »ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ« اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﺎ واژه‬
‫زﯾﺮﯾﻦ ﺧﻮد ﻣﯽﭼﺴﺒﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﭼﻖ]‪.‬ﺳﭙﺎ‪» .‬ﻓﺮا آﻣﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬آﻣﻮزش دادن«‪.‬‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﻣﺮا« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ« ‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﮐـﺲ(‪‬‬ ‫ﺱ[ﺯﭖ· )‪» :(sjDH‬ﺑﯿﺎﻣﻮز‪ ،‬آﻣﻮزش ﺑﺪه« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻣﺮي‪ .‬ﺗﮏ‪ ،‬دوم‬
‫ﺱ[ﺯﺽ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ - (aorist‬ﺳﭙﺎ »آﻣﻮﺧﺘﻦ آﻣﻮزش دادن‪ ،‬دﺳﺘﻮر دادن«‪.‬‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭗ‪» :(rvahmHu) ·،‬از ﺗﻮ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﺾ‬
‫ﺭﺿﺨﺈﺽ{ﺍﺏ· )‪» :(vaocawhc‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔـﺘﻦ« )ﻣﺼـﺪر(‪ ‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔـﺘﻦ ‪ ،‬ﺳـﺨﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ« ﺭﺿﺈﺽ{ﺍﭖ )‪» :(vacawhH.‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺨﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ .‬ﺭﺿﺨﺈﺽ{ﺍﺏ‬
‫ﻣﺼﺪر اﺳﺖ از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺈ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻠﻔـﻆ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺑـﺮ‬
‫زﺑﺎن آوردن‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ آن را ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ ﺭﺿﺨﺈﺽ{ﺍﮔﭗ »از راه ﺑﻼﻏﺖ‪ ،‬ﺑـﻪوﺳـﯿﻠﮥ‬
‫ﺳﺨﻨﻮري« از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭﺿﺨﺈﺽ{ﺍﮔﺾ »ﺑﻼﻏﺖ« )ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪.(vacasyH‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifuB) ·/‬ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي‪ .‬ﻣﻌﻨﻮي« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫»ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي«‪.‬‬
‫ﺍﺿﺈﭖ· )‪» :(hacH‬از«‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪،‬‬
‫»ﺷﻤﺎ«[‪ - ‬ﻭﻇﺾ‬
‫؛ﻍ|ﺟﺎﭖ· )‪» :(feGzhH‬ﺑﺎ دﻫﺎن‪ ،‬ﺑـﻪوﺳـﯿﻠﻪ دﻫـﺎن« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﭘﺎ »دﻫـﺎن«‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yHiB) ·/‬ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" -‬ﺽ‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺿﻤﯿﺮ ﻭﻇﭗ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﻉ‪» :(azhuB) ·/‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ‪-‬ﺿﺠﺎﻉ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ«‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]· )‪» :(paouruyō‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﺟﻠﻮﺗﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ‪ .‬آﻏﺎزﯾﻦ« )ﻧﻬـﺎدي ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ«‪.‬‬
 ‫‪ 102‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺫﺿﺆﺽ‪» :(bavau) ·،‬ﭘﺪﯾﺪ آﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪه« )ﮔـﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮمﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺫﺿﺆ‬
‫)ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪ ‬ﺫ‪» ,‬ﺷﺪن« ]ﻟﻮﻣﻞ آن را زﻣﺎن ﺣﺎل وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﻣـﯽﮔﯿـﺮد‪ .‬در اﯾـﻦ‬
‫ﺻﻮرت ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽدﻫﺪ‪» .‬ﻫﺴﺘﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ ﺑﭙﺬﯾﺮد« ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ را ﻧﯿﺰ‬
‫ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽداﻧﺪ[‪.‬‬
 ‫‪ 104‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫ﮔ‪‬ﺮِژدا‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش اوروا‬ ‫ﺧﺸﻢاي ﺑﯿﺎ‬
‫ﻟﻐﻘﻐﺘیﭗ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫»ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬
‫دادﺧﻮﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫روان ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬

‫ﺗَﺸَﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ر‪‬ژدوم‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﮐﻬﻤﺎﺋﯽ‬

‫ﻓﻀﺰﺽ‪·،‬‬ ‫ﻥ؛·ﮐﭗ·‬ ‫ﻭﻇﻀﻖ]ﺗﯽ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ·‬
‫ﺳﺎﺧﺖ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺮا‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﯾﺪ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﺑﺮاي ﭼﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﺰَس ﭼﺎ‬ ‫اَا‪‬ﺷ‪‬ﻤﻮ‪‬‬ ‫آﻣﺎ‬
‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮏ]·‬ ‫ﭖ·ﮐﭗ·‬
‫وﺳﺘﻢ‬ ‫ﺧﺸﻢ‬ ‫ﻣﺮا‬

‫ﺗ‪‬ﻮﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬رِش ﭼﺎ‬ ‫اَﻫﯽ ﺷﺎ ﯾﺎ‬ ‫رِمُ‬

‫ﻓﻐﺆﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻐﻘﻎ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﭘﺎﻫﺰﭘﮕﭗ·‬ ‫ﻗﻐﮏ]·‬
‫ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ‬ ‫درﺷﺖ ﺧﻮﯾﯽ‬ ‫درﺑﻨﺪ و ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﺮده‬ ‫ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﯿﻮ‬ ‫ﺧﺸَﻤ‪‬ﺖ‬ ‫واﺳﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺿﺪﮒ]·‬ ‫»ﺯﺿﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫دﯾﮕﺮي‬ ‫ﺟﺰ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫ﺑﺮاﯾﻢ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‬

‫واﺳﺘﺮﯾﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺳﺎﻧﺴﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫اﺗﺎ‬

‫ﺭﺿﺴﻔﻘﮕﭗ &‬ ‫ﺭ]ﺍ‪· ,‬‬ ‫ﺳﻤﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬
‫راﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﯿﺪ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫ﭘﺲ‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪105 ‬‬

‫ﻟﻐﻘﻐﺘیﭗ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫»ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬

‫ﻓﻀﺰﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﻭﻇﻀﻖ]ﺗﯽ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ·‬

‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮏ]·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﭖ·‬

‫ﻓﻐﺆﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻐﻘﻎ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﭘﺎﻫﺰﭘﮕﭗ·‬ ‫ﻗﻐﮏ]·‬

‫ﺿﺪﮒ]·‬ ‫»ﺯﺿﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺴﻔﻘﮕﭗ &‬ ‫ﺭ]ﺍ‪· ,‬‬ ‫ﺳﻤﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬

‫ﮔ‪‬ﺮِژدا‬ ‫اوروا‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﺧﺸﻢاي ﺑﯿﺎ‬

‫ﺗَﺸَﺖ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ر‪‬ژدوم‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﮐﻬﻤﺎﺋﯽ‬

‫ﻫ‪‬ﺰَس ﭼﺎ‬ ‫اَا‪‬ﺷ‪‬ﻤﻮ‪‬‬ ‫آﻣﺎ‬

‫ﺗ‪‬ﻮﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬رِش ﭼﺎ‬ ‫اَﻫﯽ ﺷﺎ ﯾﺎ‬ ‫ِم‬
‫ر ُ‬

‫اَﻧﯿﻮ‬ ‫ﺧﺸَﻤ‪‬ﺖ‬ ‫واﺳﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫واﺳﺘﺮﯾﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺳﺎﻧﺴﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫اﺗﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ روان ﺟﻬﺎن دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻪ ﻣﺮا آﻓﺮﯾﺪﯾﺪ‪ .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﻣﺮا ﺳﺎﺧﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺮا ﺧﺸﻢ‪ ،‬ﺳﺘﻢ‪ ،‬ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزي‪ ،‬درﺷﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ در ﺑﻨﺪ ﮐﺮده‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯾﻢ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن دﯾﮕﺮي ﺟﺰ ﺷﻤﺎ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﭘﺲ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻧﯿﮏ و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﯿﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 106‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ از ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻫﺎت از ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖ زرﺗﺸﺖ ﺳﺨﻦ رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﻫﺎت ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺼﻮري ﺑﯽاﺳﺎس اﺳﺖ ﭼﻮن در‬
‫ﻫﯿﭻ دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﺎت ‪ 29‬ﭘﯿﺶ از ﻫﺎت ‪ 28‬ﺛﺒﺖ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ روي اﮔﺮ ﻫﺎت ‪ 29‬ﺑﺠﺎي ﻫﺎت ‪ 28‬ﻗﺮار ﮔﯿﺮد ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﯽﺷﻮد وﻟﯽ‬
‫اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد ﮐﻪ ﻗﺮﻧﻬﺎﺳﺖ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ رﻋﺎﯾﺖ ﺷﺪه و ﻣﺴﻠﻤﺎً ﻫﺎت ‪ 29‬ﭘﺲ‬
‫از ‪ 28‬ﻗﺮار داﺷﺘﻪ وﻟﯽ ﭼﻮن ﻫﺮ ﯾﮏ از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ اﻇﻬﺎرﻧﻈﺮ ﺟﺪﯾـﺪي‬
‫ﺑﮑﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﮐﺸﻒ ﺗﺎزهاي در زﻣﯿﻨﻪ داﻧﺶ اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ ﻧﺎﯾﻞ ﮔﺮدﻧﺪ ﺗﺰ ﯾﺎ‬
‫ﺗﺼﻮري ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﭘﺎﯾﻪاي اﺳﺘﻮار ﻧﯿﺴﺖ اراﯾﻪ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬ﭘﺮوﻓﺴﻮر دوﺷـﻦ ﮔـﯿﻤﻦ ﻫـﻢ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻔﺪه ﺳﺮود ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺗﺮﺗﯿﺐ دﯾﮕﺮي اراﯾﻪ داده ﺑﻮدﻧﺪ و ﺟﺎي آﻧﻬﺎ را ﭘﺲ و ﭘـﯿﺶ ﮐـﺮده‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از اﯾﺸﺎن ﭘﺮﺳﯿﺪم دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﺎرﺗﺎن ﭼﻪ ﺑﻮده ﮔﻔﺘﻨﺪ ﻫﯿﭻ دﻟﯿﻞ ﺧﺎﺻـﯽ ﻧﺪاﺷـﺖ‪ ،‬آن را‬
‫ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﻮد ﻫﺮ ﮐﺲ ﮔﻮ اﯾﻦ ﮐﻪ داراي ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺻﻼﺣﯿﺖﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽﺑﺎﺷﺪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ دﺧﻞ و‬
‫ﺗﺼﺮف ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﭘﺎرهاي از اﻓﺮاد ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺑﺨﺶﻫﺎي اوﺳﺘﺎ اﻋﻤﺎل ﺳﻠﯿﻘﻪ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﭼﻨﺎن ﭘﺮاﮐﻨﺪﮔﯽ و آﺷﻔﺘﮕﯽ اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰي از اوﺳﺘﺎ و‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ در دﺳﺖ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻧﭽﻪ از اﯾﻦ ﻫﺎت ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺧـﺪا و آﻓﺮﯾﻨﻨـﺪه‬
‫ﻫﺴﺘﯽ رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ درﺟﻪاي از ﮐﻤﺎل ﻋﻘﻠﯽ و رﺳﺎﯾﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ و درونﻧﮕﺮي رﺳﯿﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ در‬
‫ارﺗﺒﺎط ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ذات ﯾﮑﺘﺎي آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر و ﺻﻔﺎت او ﻧﺎﯾـﻞ‬
‫ﺷﺪه و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬درﺑﺎره واژهﻫﺎي اﺻﻠﯽ و ﮐﻠﯿﺪي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﺦ و زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ و‬
‫اﺻﻮل آﻣﻮزشﻫﺎي او ﻣﯿﺎن ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮﻫﺎي زﯾﺎد و اﺳﺎﺳﯽ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را ﻓﺮاﻣﻮش ﮐﺮد‪ .‬واژه ﮔ‪‬ﺌﻮش را ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺎو ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ ﯾﺎ زﻣـﺎن‬
‫زرﺗﺸﺖ را ﻓﻘﻂ ﺷﺸﺼﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬در ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺘـﺎب ﺑﺎرﻫـﺎ ﺑـﻪ آن‬
‫اﺷﺎره ﺷﺪه‪ ،‬ﮔ‪‬ﺌﻮش ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﻮﺷﺖ و ﮔﺎو اﺳﺖ و در ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺑـﻪ ﻣﻘﺘﻀـﺎي ﺳـﺎﺧﺘﺎر‬
‫ﻓﻠﺴﻔﯽ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑﺎﯾﺪ درﺳﺖ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﻮد و زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ را از ﺷﺸﺼﺪ ﺗﺎ ﻧﻪ ﻫﺰار ﺳﺎل ﭘﯿﺶ‬
‫از ﻣﯿﻼد رواﯾﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ 1768‬ﺳﺎل ﭘـﯿﺶ از ﻣـﯿﻼد‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪107 ‬‬

‫اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎت دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮاي درﻣﺎن دردﻫﺎي اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ «ﺟﻬـﺎن«‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﺎد آن ﮔ‪‬ﺌﻮش اوروان اﺳﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐـﺎر زﺑـﺎﻧﯽ ﺷـﯿﺮﯾﻦ و‬
‫ﮔﻮﯾﺎ ﻣﯽدﻫﻢ ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ ﮔ‪‬ﺌﻮش اوروان را ﺑﻪ روان ﮔﺎو ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻪ ﺿﺮورﺗﯽ دارد ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي ﺗﯿﻤﺎر و ﻧﮕﻬﺪاري او زﺑﺎن ﮔﻮﯾﺎ و ﺷﯿﺮﯾﻦ داده ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺪون ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﺎﯾـﺪ ﮔ‪‬ﺌـﻮش‬
‫اوروان را در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺿﻤﯿﺮ و روان ﺟﻬﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴـﺎﻧﯽ داﻧﺴـﺖ‪ ،‬در ﻏﯿـﺮ اﯾـﻦ ﺻـﻮرت‬
‫وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺎر زرﺗﺸﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﯿﺎن و ﮔﻔﺘﺎر از روي راﺳﺘﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﺮﺧﻼف ﺑﻨﺪﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺻﺮاﺣﺘﺎً ﻧﺎﻣﯽاز اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎت ﺷﺸﮕﺎﻧﻪ او ﺑﺮده‬
‫ﻧﺸﺪه وﻟﯽ ﺿﻤﯿﺮ دوم ﺷﺨﺺ ﺟﻤﻊ «ﺷﻤﺎ« ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎت او‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺑﻨﺪﻫﺎي دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻫﺎت دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺟﻬـﺎن‪ ،‬و ﻧﻤـﺎد‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﭼﯿﺰي ﺟﺰ ﻧﯿﮑﯽ و ﺷﺎدي ﻧﯿﺎﻓﺮﯾﺪه ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺿﻤﯿﺮ و روان ﺟﻬﺎن ﯾﺎ ﺟﺎﻣﻌﮥ اﻧﺴﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ از ﺳﺘﻤﮕﺮي‪ ،‬ﺧﺸﻢ‪ ،‬ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزي و درﺷﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ و ﻫﻤﻪ ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ دﺳﺖ ﺑـﻪ‬
‫داﻣﻦ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪهاي ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ او را ﺳﻪ ﭼﺸﻤﻪ ﻧﯿﮑﯽﻫﺎ و آراﻣﺶ و آﺳﺎﯾﺶ ﻣﯽداﻧﺪ‪.‬‬
‫روان ﺟﻬﺎن ﮐﻪ دﺳﺘﺨﻮش ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽﻫﺎ و دﺷﻮاري ﻫﺎﺳﺖ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ ﺑﺮاي ﭼﻪ و ﺑﺎ ﭼﻪ‬
‫ﻫﺪﻓﯽ ﻣﺮا آﻓﺮﯾﺪه اﯾﺪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ رﻧﺞ و ﺑﯿﺪاد را درﻣﺎن ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬
‫دﯾﮕﺮي ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻣﻮزﮔﺎر و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺟﻬـﺎن را از اﯾـﻦ ﮔـﺮداب‬
‫ﮐﺸﻨﺪه رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﺪ‪ .‬آﻣﻮزش اﯾﻦ ﺑﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐﻪ راﻫﻨﻤﺎي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻤـﻪ ﺻـﻔﺎت‬
‫اﺧﻼﻗﯽ آراﺳﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮدي ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ از ﻫﻢ ﺟﺪا ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺮاي‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ و رﻫﺒﺮي ﻣﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷـﻮﻧﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺮاي ﭘﯿﮑـﺎر ﺑـﺎ ﭘﻠﯿـﺪﯾﻬﺎ داراي ﺗـﻮان و‬
‫ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﻧﯿﺎﯾﺶ ﯾﺘﺎاﻫﻮ ﻧﯿﺰ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﺑـﻪ ﮐـﺎر‬
‫ﺟﻬﺎﻧﺪاري و زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻣـﯽﺷـﻮد و ﺣﺮﮐـﺖ زﻧـﺪﮔﯽ ﻓـﺮدي و‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﻬﺒﻮد و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ داﯾﻢ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷـﻮد‪ .‬ﺗـﺎ‬
‫ﻫﺪف اﺻﻠﯽ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﮐﻪ رﺳﺎﯾﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ ﮔﺮدد‪.‬‬
‫ﭼﻮن در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻓﻠﺴﻔﯽ زرﺗﺸﺖ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ آدﻣﯽﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد اوﺳـﺖ و اﻧﺴـﺎن‬
‫داراي ﻧﯿﺮوي آﻓﺮﻧﺶ ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ و ﺑﺪيﻫﺎ و ﺧﯿـﺮ و ﺷـﺮ اﺳـﺖ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ درﻣـﺎن آﺷـﻔﺘﮕﯽ و‬
‫ﺑﯿﺪادﮔﺮي ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد او اﻧﺠﺎم ﺷﻮد و اﯾﻦ وﻇﯿﻔـﻪ ﺑـﻪ ﻋﻬـﺪه راﻫﻨﻤﺎﯾـﺎن و رﻫﺒـﺮان‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﺎﯾﺪ از ﻣﯿﺎن ﺧﻮد ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از راﺳـﺘﯽ و ﻗـﺎﻧﻮن اﺷـﺎ ﺑـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده از‬
‫آزادي و اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 108‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫»ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ· )‪» :(xDmaibyH‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ دوم ﮐـﺲ(‪ - ‬ﯾـﻮژم‬
‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ«‪ .‬واژه ـ»ﺯﮐﺾ – ‪ xDma‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ‪ .‬در اوﺳﺘﺎي ﻧـﻮ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي آن "ﻋﺰﮐﺾ· )‪ (yuDma‬دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در زﺑﺎن ﭘﺎرﺳﯽ اﻣﺮوز ﺣـﺮفﻫـﺎي خ و‬
‫ي ﻫﺮ دو از ﺳﺮ واژه ﺣﺬف و ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺷﻤﺎ درآﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﮑﻞ ﺟﻤـﻊ در اﯾﻨﺠـﺎ ﻧﺸـﺎن‬
‫دﻫﻨﺪه اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻫﺴﺘﯽ و ﺷﺶ ﺻﻔﺖ او ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻝ؛ﻉ‪ - /‬ﻋﻘﺆﭖ· )‪» :(gfuB. urvH‬روان آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬روان زﻣﯿﻦ‪ ،‬روان ﺟﻬﺎن‪ ،‬روان ﻣﺎدر‬
‫زﻣﯿﻦ« اﺳﻢ ﻣﺮﮐﺐ از«‪.‬‬
‫‪1‬ـ ﻝ؛ﻉ‪) /‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ(‪ ‬ﮔﺎو ‪ gHv‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ آن ‪ gáv‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ زﻣـﯿﻦ‪،‬‬
‫ﻣﺎدر زﻣﯿﻦ‪.‬‬
‫‪2‬ـ ﻋﻘﺆﭖ· ‪» urvH‬روان« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( در اوﺳﺘﺎ ﮔ‪‬ﺌﻮش ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﭼﻬـﺎر‬
‫ﭘﺎي ﮐﻮﭼﮏ و ﺑﺰرگ‪ ،‬ﻣﺤﻠﻪ‪ ،‬روﺳﺘﺎ‪ ،‬ﻣﻘـﺮ ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾـﺎن‪ ،‬ﺷـﯿﺮ و ﻣـﺎه دﯾـﺪه ﻣـﯽﺷـﻮد‪ .‬در‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﮔﺎو ‪» gáv‬ﺟﻤﻊ ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬آب ‪ ،‬ﭘﺮﺗﻮ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪ ،‬زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﺳﺨﻦ‪ ،‬اﯾﺰد‬
‫ﺑﺎﻧﻮيِ ﺳﺨﻨﻮري ‪ ،‬اﻓﺰار ﺣﻮاس«‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺮاي روان و ﻧﻔﺲ )ذات ‪ ،‬ﻣﺌﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ( وﺧﺮد‬
‫واژهﻫﺎي ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ در ﺑﺮﮔﺮدان آﻧﻬـﺎ را ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﺟﺎﺑﺠـﺎ ﻧﮑـﺮد ﺑـﺮاي روان ) اوروان = ‪= urvan‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﺪ‪ .(-‬ﺑﺮاي ﺳﺮﺷﺖ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻧﻔﺲ )ﻣﺌﯿﻨﻮ= ‪ = mainyu‬ﮐﻀﺪﮔﻊ( و ﺑﺮاي ﺧﺮد )ﺧﺮﺗﻮ‬
‫= ‪» = xratu‬ﻗﻀﻔﻊ( وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﻟﻐﻘﻐﺘیﭗ· )‪» :(gereEdH‬ﮔﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( از رﯾﺸﻪ ﻟﻀﻖ‪» garz .‬ﮔﻠﻪ ﮐﺮدن« )ﭘﻬﻠﻮي‪ ،‬ﮔﺮزﯾﺪن( ]واژه ﻓﺎرﺳﯽ‪ ،‬ﮔﻠﻪ ﻧﯿﺰ‬
‫از اﯾﻦ رﯾﺸﻪ ﻣﯽآﯾﺪ‪ .‬در اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻬﻦ‪ - rz‬رز ﺑﻪ ل ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ ‪ marz‬ﮐـﻪ در‬
‫ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﺎل و ﻣﺎﻟﯿﺪن ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ ﻟﻐﻘﻎ‪- .‬‬
‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(kahmHi‬ﺑﺮاي ﮐﻪ ‪ ،‬ﺑﺮاي ﭼـﻪ« )ﺑﺮاﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ اﺳـﺘﻔﻬﺎﻣﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪109 ‬‬

‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﻧﺾ »ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ«‪.‬‬

‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﻣﺮا« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﻭﻇﻀﻖ]ﺗﯽ‪,‬ﮎ· )‪» :(rsarōEdkm‬آﻓﺮﯾﺪﯾﺪ« )ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻭﻇﻀﻘﻐﺲ »آﻓﺮﯾﺪن ‪ ،‬ﺗﺮاﺷﯿﺪن« از ﺳﺘﺎك ‪ s - aoriste‬ﮐﻪ ﺑﻪ‪ s‬ﺱ ﺧـﺘﻢ ﻣـﯽﺷـﻮد ‪-‬‬
‫ﻭﻇﻀﻖ‪ /‬در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ ﻭﻇﻀﻘﻐﺲ »ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺷـﮑﻞ دادن ‪ ،‬ﺗـﺮاش دادن‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿـﺪ‬
‫ﮐﺮدن« واژه ﻓﺎرﺳﯽ ﺗﺮاﺷﯿﺪن از آن ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ »ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ«‪.‬‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﻣﺮا« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬راﺋﯽ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ« ‪.‬‬
‫ﻓﻀﺰﺽ‪» :(taDau) ·،‬ﺳﺎﺧﺖ« )ﻓﻌﻞ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﻀﺰ »ﺳﺎﺧﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺷﮑﻞ دادن‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪن ‪ ،‬ﺗﺮاﺷـﯿﺪن ‪ ،‬ﺑﺮﯾـﺪن‪ ،‬در زﻧـﺪ ﺗﺸـﯿﺪن« دو واژه «ﺗـﻮ‪ ‬ر‪ ‬و ژدوم« و‬
‫»ﺗَﺸَﺖ« ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻢ آﻣﺪه اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﻧﺰد‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ« )ﭘﺲ آﯾﻨﺪ و ﭘﯿﺶ آﯾﻨﺪ( اﯾﻦ ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﮔـﺎﻫﯽ ﭘـﯿﺶ و‬
‫ﮔﺎﻫﯽ ﭘﺲ از واژه ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﻣﺮا« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮏ]· )‪» :(acDemō‬ﺧﺸﻢ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺿﺒﺰﻏﮑﺾ »ﺧﺸﻢ«‪.‬‬
‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺴﺈﭖ· )‪» :(hazascH‬ﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺳﺘﻤﮕﺮي« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ ‬از رﯾﺸـﻪ‬
‫ﺳﻀﺎ ‪» sah‬ﻏﻠﺒﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻮﻓﯿﻖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬زﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺘﻤﮕﺮي«‪.‬‬
‫ﻗﻐﮏ]· )‪» :(remō‬ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻗﻐﮑﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪] .‬ﭘﻮرداود‪ :‬ﺳﻨﮕﺪل[‬
‫]در زﺑﺎن زﻧﺪ‪ :‬رﺷﮓ[‬
‫]ﻫﻮﻓﻤﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده ﮐﻪ ﺑﺎ واژه )‪ (srHmH‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮدن ﻫﻤﺴﺎن‬
‫اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻫﯿﭻ رﯾﺸﻪ درﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺪا ﻧﺸﺪه و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻫﻮﻓﻤﻦ ﻧﯿﺰ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨـﺪه ﻧﯿﺴـﺖ‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ واژه ر‪‬م در ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﮐﺮاه و ﻧﻔﺮت و ﻫﻢ از ﻟﺤﺎظ ﺷﮑﻞ ﺑﺎ اﯾﺮاﻧـﯽ ﮐﻬـﻦ‬
‫‪ rama‬ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 110‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﭖ‪ .‬ﺍﻫﺰﭘﮕﭗ· )‪ :(HhiDHyH‬ﭖ‪+‬ﺍﻫﺰﭘﮕﭗ‪» :.‬ﺑﻪ ﺳﻮي ‪ ،‬ﻧـﺰد‪ ،‬ﻧﺰدﯾـﮏ« )ﺣـﺮف‬

‫ﺗﺎﮐﯿﺪ(‪ .‬ﺍﻫﺰﭘﮕﭗ )‪» :(hiDHyH‬درﺑﻨﺪ ﮐﺮد‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐـﺮد« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﻧﻘﻠﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺍﻩ )‪» (hi‬ﺑﻪ ﺑﻨﺪ اﻧﺪاﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬زﻧﺠﯿﺮ ﮐﺮدن« ) از‬
‫ﺳﺘﺎك ﻧﻘﻠﯽ ﺍﻫﺰﭘﻪ ‪ .(stem perfect‬ﻫﺮﮔﺎه ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﺭﻩ‪ vi ،‬ﺑﻪ رﯾﺸﻪ ﺑﺎﻻ ﺑﭽﺴﺒﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ‪ vihi‬درآﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎز ﮐﺮدن‪ ،‬در ﭘﻬﻠﻮي ﺷﺪه ــ ‪ viBHy‬و »ﮔﺸـﺎي‪ ،‬ﮔﺸـﺎدن‪،‬‬
‫ﮔﺸﻮدن« ﻓﺎرﺳﯽ از آن ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬
‫یﻐﻘﻎ‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(dereBcH‬درﺷﺘﯽ‪ ،‬درﺷﺖ ﺧﻮﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،‬ﺑﻨﻮﻧﯿﺴﺖ‪ - :‬از یﻐﻘﻎ‪) .‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪» .‬ﺑﻨﺪ«( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﺑﯿﮑﺲ‪ :‬از رﯾﺸﻪ یﻀﻖ‪/‬‬
‫‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻌﻨﯽ ﺑﯿﮑﺲ ‪ wantoness outrage‬ﻣﻌﻨـﯽ ﻫﻮﻣﺒـﺎخ ‪ boldness‬و‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ ،to dare‬ﺟﺮات‪ ،‬ﺟﺴﺎرت و ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ اﺳﺖ[‬
‫]دارﻣﺴﺘﺘﺮ‪ - :‬یﻀﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ درﯾﺪن ﮐﻪ ﺑﻪ واژه ﻓﺎرﺳﯽ درﯾﺪﮔﯽ ﻧﺰدﯾﮏ اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﻓﻐﺆﻩ‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(teviBcH‬ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬آزار« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﻐﺆﻩ‪» /‬ﺧﺸـﻮﻧﺖ‪،‬‬
‫ﺗﻨﺪي«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ might :‬زور‪ ،‬ﻧﯿﺮو )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻓﻐﺆﻩ‪[/‬‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ آن را از ‪ taviB‬ﺳﭙﺲ آن را ‪ tHyuB‬ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻪ دزدي ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬دزداﻧﻪ‪ ،‬دزدوار ﮐﻪ‬
‫ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ زﻧﺪ و واژه ‪ truftHr‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دزد‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‬
‫در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ اﯾﻦ واژه ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺜﺒﺖ دارد »ﻗﺪرت‪ ،‬ﺳﻠﻄﻪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« در ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﻢ ﺗﻮش‬
‫و ﺗﻮان ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺜﺒﺖ دارد‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ در واژه دزد در اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﻨﻔﯽ راه ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ) ادات ﻣﻨﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ .‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﭗ· )‪» :(vāstā‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﭘﻨﺎه دﻫﻨـﺪه‪ ،‬ﯾـﺎري دﻫﻨـﺪه‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪارﻧـﺪه‪ ،‬ﺷـﺒﺎن‪ ،‬ﭼﻮﭘـﺎن‪،‬‬
‫ﮐﺸﺎورز« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺭﭘﺴﻔﻀﻖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬آﺑﺎد ﮐﻨﻨﺪه«‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪» ‬ﺯﮐﺾ »ﺷــﻤﺎ«‪‬‬ ‫»ﺯﮐﺾ‪» :(xDmau) ·،‬از ﺷــﻤﺎ‪ ،‬ﺷــﻤﺎ‪ ،‬ﺟــﺰ ﺗــﻮ« ) ازي‪،‬‬
‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪111 ‬‬

‫ﺿﺪﮒ]· )‪» :(anyō‬دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﮐﺲ دﯾﮕﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺪﮔﺾ »دﯾﮕﺮ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺿﻮﭖ· )‪» :(arH‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭘﺲ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﻤﺲ‪،‬ﭖ· )‪» :(sąsuH‬ﻧﺸﺎن دﻫﯿﺪ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﺳﺎزﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬دوم ﮐﺲ( ﺳﻀﺄﯼ »آﺷﮑﺎر ﺷﺪن‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪن«‪.‬‬
‫ﺭ]ﺍ‪» .(vohk) · ,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﺭ]ﺍﻉ‪.‬‬
‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭗ· )‪» :(vHstryH‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬آﺑﺎدﮔﺮ« )ﺑﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ »ﺷﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬آﺑﺎدﮐﻨﻨﺪه«‪.‬‬
 ‫‪ 112‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫ﭘِﺮِﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﺗَﺸﺎ‬ ‫اَدا‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻓﻀﺰﭖ·‬ ‫ﺿیﭗ·‬
‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‬ ‫ﺳﭙﺲ‬

‫ر‪‬ﺗﻮش‬ ‫ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﺘﺎ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬

‫ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫‪]،‬ﻩ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬
‫رﻫﺒﺮ )داور (‬ ‫ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬ ‫اَﺷﺎ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺶَ ﯾﻨﺘُﻮ‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿﻢ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫»ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ]·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن‪ ،‬رﻫﺒﺮان‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫ﺑﺎو‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﺗﻮ‪‬ﺧﺸُﻮ‬ ‫ﮔَﺌُﻮداﯾﻮ‪‬‬ ‫واﺳﺘﺮا‬ ‫ﻫ‪‬ﺪا‬

‫ﻭﻇﺾ»ﺯ]·‬ ‫ﻟﻀﺨیﭙﮕﺦ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ·‬ ‫ﺍﺿیﭗ·‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ‬ ‫آﺑﺎدﮔﺮي ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﯾﺎري‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﻫﻤﺮاه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرِم‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﻥ؛ﮎ·‬
‫ﺳﺮوري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﯽ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﺎري‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﮐﻪ را‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را‬

‫واداﯾﻮ‪‬ﺋﯿﺖ‬ ‫اَا‪‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬د‪‬ﺑﯿﺶ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺭﭘیﭙﮓ]ﻩ‪& ،‬‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ]یﻐﺬ[‪· /‬‬ ‫"؛·‬
‫ﺑﺎز دارد‪ ،‬دور ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺧﺸﻢ را‬ ‫ﻫﻮاداران دروغ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪113 ‬‬

‫ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻓﻀﺰﭖ·‬ ‫ﺿیﭗ·‬

‫ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫‪]،‬ﻩ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬

‫»ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ]·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻭﻇﺾ»ﺯ]·‬ ‫ﻟﻀﺨیﭙﮕﺦ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ·‬ ‫ﺍﺿیﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﻥ؛ﮎ·‬

‫ﺭﭘیﭙﮓ]ﻩ‪& ،‬‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ]یﻐﺬ[‪· /‬‬ ‫"؛·‬

‫ﭘِﺮِﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﺗَﺸﺎ‬ ‫اَدا‬

‫ر‪‬ﺗﻮش‬ ‫ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﺘﺎ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬

‫ﺧﺶ ﯾﻨﺘُﻮ‬
‫َ‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻫﯿﻢ‬
‫ﺗﻮ‪‬ﺧﺸُﻮ‬ ‫ﮔَﺌُﻮداﯾﻮ‪‬‬ ‫واﺳﺘﺮا‬ ‫ﻫ‪‬ﺪا‬

‫اﻫﻮرِم‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﻢ‬

‫واداﯾﻮ‪‬ﺋﯿﺖ‬ ‫اَا‪‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬د‪‬ﺑﯿﺶ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺳﭙﺲ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﺟﻬﺎن از اﺷﺎ )ﻧﻤﺎد راﺳﺘﯽ و ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ( ﭘﺮﺳﯿﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را ﺑﺮاي رﻫﺒﺮي )و داوري( ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن آن ﺑﺎﺷﯿﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﮐﺎر در آﺑﺎدﮔﺮي ﺟﻬﺎن ﺑﮑﻮﺷﺪ‬
‫و ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را ﺑﺮاي ﺳﺮوري ﺧﻮاﺳﺘﺎري‬
‫ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻮاداران دروغ و ﺧﺸﻢ را دور ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 114‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺮاي رﻫﺒﺮي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن و رﻫﺎﯾﯽ آﻧﻬﺎ از ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺪاد و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺴﯽ را ﺟﺴـﺘﺠﻮ ﮐـﺮد ﮐـﻪ‬
‫ﮐﺮدار و رﻓﺘﺎرش ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ اﺷﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر و ﺳﺎزﻧﺪه ﺟﻬﺎن ﺻﻔﺘﯽ را ﮐﻪ ﺑـﺮاي ﭼﻨـﯿﻦ‬
‫رﻫﺒﺮي ﻻزم ﻣﯽداﻧﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ﭘﯿﺮوي او از راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي اﺳﺖ‪.‬‬
‫در آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﮕﺮد ﺑﻪ آﺑﺎدﯾﻬﺎ و ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻫﺠﻮم ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ و اﻣـﻮال و ﭼﺎرﭘﺎﯾـﺎن و‬
‫ﺧﺎﻧﻪﻫﺎي ﻣﺮدم را ﻏﺎرت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ رﻫﺒﺮي ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﻮد ﮐـﻪ دادﮔـﺮ و درﺳـﺘﮑﺎر‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ و آﺑﺎدﮔﺮي راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺘﮑﯽ‬
‫ﺑﻪ زور ﺑﺎزوي ﺧﻮد ﺑﺎﺷﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﯾﺮاﻧﮕـﺮي و ﻏـﺎرت ﻣـﺮدم را ﮐـﻪ از ﻧـﺎداﻧﯽ‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺑﺎ ﻓﺸﺎر و ﺳﺘﻤﮕﺮي ﭘﺎﺳﺦ دﻫﺪ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ راﯾﺰﻧﯽ ﺑﺎ اﺷـﺎ و ﻫﻤـﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑـﺎ آن‬
‫ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺻﻔﺖ ﭼﻨﯿﻦ رﻫﺒﺮي ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ :‬اﺷﺎ‪ ،‬وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﺳﭙﻨﺘﺎآرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫ‪‬ﺌﻮروﺗﺎت و اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت از‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﻔﮑﯿﮏ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة ﯾﮏ ﺣﻘﯿﻘﺖ واﺣﺪﻧﺪ وﻟﯽ ﭘـﺎرهاي از‬
‫ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان وﻫﻮﻣﻦ ﯾﻌﻨﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ و ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮي ﺧﺮد ﮐﻞ را ﭘﯿﺶ از اَﺷﺎ ذﮐﺮ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‬
‫ﭘﺎرهاي دﯾﮕﺮ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺻﻔﺎت ﻣﺮاﺣﻞ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪاي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﭘﯿﻤﻮدن ﯾﮑـﯽ‬
‫از آﻧﻬﺎ اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﮐﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﭘـﺎك و ﻧﻤـﺎد‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا در ﺳﺮﺷﺖ آدﻣﯽاﺳﺖ ﻣﺮدم ﭘﺎرﺳﺎ و ﺧﺮدﻣﻨﺪ آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﻫﻔﺖ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑـﺎور دارﻧـﺪ‬
‫ﮐﻪ از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ ﺷﺮوع ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت ﮐﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺟﺎوداﻧﯽ اﺳﺖ ﻣﯽرﺳﻨﺪ و ﺑﻪ اﺑـﺪﯾﺖ‬
‫ﻣﯽﭘﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﺮ روي ﺗﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از آن ﺻﻔﺎت ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﯾﺎد ﻫﺮ ﯾﮏ از آﻧﻬﺎ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﯾﺎد آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮاﺳﺘﺎر آن اﺳﺖ ﮐﻪ رﻫﺒﺮ ﺑﺮﮔﺰﯾـﺪه ﺑﺎﯾـﺪ ﭘﯿـﺮو اﺷـﺎ و‬
‫راﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ دروغ و ﭘﻠﯿﺪي ﺑﺴﺘﯿﺰد ﺗﺎ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺒﺮد اﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪ او را ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ و ﻧﯿﺮو‬
‫ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪115 ‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿیﭗ· )‪» :(adH‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺳﭙﺲ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫‪ -‬ﻓﻀﺰﺿﺪ »ﺷـﮑﻞ‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﻓﻀﺰﭖ· )‪» :(taDH‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺗﺮاﺷـﻨﺪه« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫دادن‪ ،‬ﺗﺮاﺷﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﻝ؛ﻉ‪» :(gfuB) ·/‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬روان‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﮔﺎو« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ .‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﺆ‬
‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ‪» :(peresau) ·،‬ﭘﺮﺳﯿﺪ« )ﻓﻌﻞ زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ ‪» -‬ﭘﺮﺳﯿﺪن« ) از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ( ﺣﻀﻘﻐﺴﺾ ‪.(paresau) -‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬اﺷﺎ‪ ،‬اﺷﺎ را« ) ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »راﺳﺘﯽ«‪.‬‬
‫یﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر« )ﻗﯿﺪ( ]در زﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﯿﺴـﺖ و ﮐـﯽ آﻣـﺪه‬
‫اﺳﺖ و ﻧﺮﯾﻮﺳﻨﮓ از آن ﭘﯿﺮوي ﮐﺮده و در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺲ آورده[ ﻧﺾ »ﮐﯽ‪،‬‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺪام«‪.‬‬
‫ﻑ]ﻩ· )‪» :(tōi‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ .‬ﺑﺮاﯾﺖ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﻟﻀﺆ]ﻩ· )‪» :(gavōi‬ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﺆ‬
‫ﻗﻀﻔﻊ‪» :(ratuB) ·/‬ﭘﯿﺸﻮا و رﻫﺒﺮ دﯾﻨﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮا‪ ،‬رﻫﺒﺮ‪ ،‬ﺳﺮآﻣﺪ ﮐﺴـﺎن و ﭼﯿﺰﻫـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﻗﻀﻔﻊ »رد‪ ،‬رﻫﺒﺮ‪ ،‬ﺳﺮآﻣﺪ«‪] .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬داوري ـ ‪.[jugement‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hyau) ·،‬ﺗﺎ‪ ،‬زﯾﺮا‪ ،‬زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺍ[ﮎ· )‪» :(hīm‬ﺑﺎو‪ ،‬او را« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﺣـﺮف اﺗﺼـﺎل(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾـﻦ« و ﺍﻩ ‪-‬‬
‫»آن«‪.‬‬
‫یﭙﻔﭗ· )‪» :(dHtH‬ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي ‪ ،‬دوم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﭘﯿﺸﮕﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫»ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ]· )‪» :(xDayaytō‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾـﺎن‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨــﺪان« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪،‬‬
‫»ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ »ﺷﺎه‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا« از رﯾﺸﻪ‪» ‬ﺯﭖ »ﻓﺮﻣﺎن راﻧـﺪن‪ ،‬ﺧﺪاوﻧـﺪ ﺑـﻮدن‪،‬‬
‫ﺷﺎﻫﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 116‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺍﺿیﭗ· )‪» :(hadā‬ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﻬﻤﺮاه ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺮ روي ﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﮕﺎه‪ ،‬ﻫﻤﻮاره« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ· )‪» :(vāstrā‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﯾـﺎوري‪ ،‬ﮐﻤـﮏ« )ﺑـﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ( ]راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ[‪- ‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﭼﺮاﻧﻨﺪه[‪.‬‬
‫ﻟﻀﺨیﭙﮓ]· )‪» :(gaodāyō‬ﭘﺮوراﻧﻨﺪه‪ ،‬آﺑﺎدﮔﺮ ﺟﻬﺎن‪ ،‬داﯾﮕﯽ ﮐﻨﻨﺪه ﺑﺮاي ﮔﺎو« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﺨیﭙﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‪» .‬ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪه ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬ﮔﺎو داﯾﻪ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﭘﺮور‪،‬‬
‫آﺑﺎدﮔﺮ ﺟﻬﺎن« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪه ﭼﻬﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺷﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﭼ‪‬ﺮا[‪.‬‬
‫ﻭﻇﺾ»ﺯ]· )‪» :(rsaxDō‬ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺨﺸﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﮐﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﻨﺐ‬
‫و ﺟﻮش« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺎ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ‪ .‬ﺗﻮﺧﺸﺎﮔﯽ«‪.‬‬
‫ﻥ؛ﮎ· )‪» :(kfm‬ﮐﻪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺸﯽ(‪ ‬ﻧﺾ ‪» -‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ«‪.‬‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(uBtH‬آرزو داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﺎري‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪي ‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه ‪ ،‬از روي ﮐـﺎم و‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﯿﻞ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪي ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ( ﺳﻪ اﺣﺘﻤﺎل وﺟﻮد دارد‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﻗﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »دﻟﺨﻮاه« از روي ﮐـﺎم و ﺧﻮاﺳـﺖ ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻣﯿـﻞ« ) اﻧـﺪري ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ‪‬‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﻪ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﻣﯿﻞ«‪.‬‬

‫‪2‬ـ ) ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( »ﭼﯿﺰﻫﺎي ﺧﻮاﺳﺘﻪ و آورده ﺷﺪه«‪ - ‬ﻉ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫‪3‬ـ ) اﻣﺮي‪ ،‬آرزوﺋﯽ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺎدا«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻏﻘﻐﮏ· )‪» :(ahurem‬اﻫﻮرا را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆ]یﻐﺬ[‪» :(dregvōdebiB) · /‬ﻫﻮاداران دروغ ‪ ،‬زﯾﺎﻧﮑـﺎران‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﮑـﺎران« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ »د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻮاﺧﻮاه دروغ«‪.‬‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ· )‪» :(acDemem‬ﺧﺸﻢ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺒﺰ)ﻍ(ﮐﺾ »ﺧﺸﻢ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﭘیﭙﮓ]ﻩ‪» :(vādāyōiu) ·،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮاري دﻫﺪ‪ ،‬دور ﮐﻨﺪ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪،‬‬
‫وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ ﺭﭘیﭙﮕﺾ ‪ -‬ﺳﻪ اﺣﺘﻤﺎل وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫‪1‬ـ ﺭﺿیﭙﮕﺾ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﻣﺸﺘﻖ از ﻧﺎم ‪ -‬ﺭﺿیﺾ ﯾﺎ ‪ -‬ﺭﺽ‪.‬ﺽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺮز‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪117 ‬‬

‫]ﻧﻈﺮ ﻫﻮﻣﺒﺎخ[‬
‫‪2‬ـ از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﯽ ‪ ،‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪» vadh‬ﮐﺸﺘﻦ« ]ﻧﻈﺮ اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻣﻮﻧﺎ[‪.‬‬
‫‪3‬ـ از رﯾﺸـﻪ ﺭﭘﯽ ‪ ،‬ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪ bHdh ،vadh‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺳـﺘﻢ ﮐـﺮدن‪ ،‬دور ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫زﺧﻤﯽﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﻨﺤﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬آزار دادن‪.‬‬
 ‫‪ 118‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫ﺳ‪‬ﺮِﺟﺎ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ‬
‫ﺳﻀﻘﻎ_ﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﻪ·‬
‫ﭘﯿﻤﺎﻧﺪار‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﻪ او )آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر(‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯽ ﻣﺮَو‪‬ت‬ ‫ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ‬ ‫اَدو‪‬ا‪‬ﺷُﻮ‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[ﮐﻘﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﺿیﺆﺿﺒﺰ]‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‬ ‫ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‬ ‫ﺑﯽآزار‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﺪوﯾﻤﯽ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫اَ و‪ ‬ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬
‫ﺭ[یﻌﮕﺐ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ‬ ‫از اﯾﺸﺎن )از ﻣﺮدﻣﺎن(‬

‫ا‪‬رِش وا وا‪‬ﻧﮕﻬﻮ‬ ‫آدرِﻧﮓ‬ ‫ﺷَﻮ‪‬ﺋﯿﺖِ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻏﻘﻐﺰﺅ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﭘیﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺯﺿﺆﺿﻪ‪،‬ﺏ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪان‬ ‫ﻓﺮودﺳﺘﺎن‬ ‫ﺑﮕﺮداﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَ اُﺟﯿﺸﺖُ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﺎﺗﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﺦ_ﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺍﭘﻔﻤﮏ·‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‬ ‫او‬ ‫ﻣﺮدم‪ ،‬ﻫﺴﺘﺎن‬

‫ﮐﺮِدوﺷﺎ‬ ‫ﺟﯿﻤﺎ‬ ‫ز‪‬وِﻧﮓ‬ ‫ﯾﻬﻤﺎﺋﯽ‬

‫ﻧﻐﻘﻐیﻌﺰﭖ &‬ ‫_ﻫﮑﭗ·‬ ‫‪.‬ﺿﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬
‫ﮔﻮش ﻓﺮا دﻫﯿﻢ‬ ‫ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﻢ‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺪا‬ ‫ﺑﻪ او‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪119 ‬‬

‫ﺳﻀﻘﻎ_ﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﻪ·‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[ﮐﻘﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﺿیﺆﺿﺒﺰ]·‬

‫ﺭ[یﻌﮕﺐ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫ﻏﻘﻐﺰﺅ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﭘیﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺯﺿﺆﺿﻪ‪،‬ﺏ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺿﺦ_ﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺍﭘﻔﻤﮏ·‬

‫ﻧﻐﻘﻐیﻌﺰﭖ &‬ ‫_ﻫﮑﭗ·‬ ‫‪.‬ﺿﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬

‫ﺳ‪‬ﺮِﺟﺎ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ‬

‫ﻣﺮَو‪‬ت‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯽ‬ ‫ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ‬ ‫اَدو‪‬ا‪‬ﺷُﻮ‬

‫وﯾﺪوﯾﻤﯽ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫اَ و‪ ‬ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬

‫ا‪‬رِش وا وا‪‬ﻧﮕﻬﻮ‬ ‫آدرِﻧﮓ‬ ‫ﺷَﻮ‪‬ﺋﯿﺖِ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫اَ اُﺟﯿﺸﺖُ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﺎﺗﺎﻧﻢ‬

‫ﺟﯿﻤﺎ ﮐﺮِدوﺷﺎ‬ ‫ز‪‬وِﻧﮓ‬ ‫ﯾﻬﻤﺎﺋﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻪ او ) آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر(‪ ،‬اﺷﺎ ﭘﺎﺳﺦ داد‬
‫ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن از ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺳﺮوري ﭘﯿﻤﺎن دار و ﺑﯽآزار ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮودﺳﺘﺎن را ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫از ﻣﯿﺎن ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎﯾﺪ او ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﺪاﯾﺶ ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﻢ و ﺑﻪ درﺧﻮاﺳﺘﺶ ﮔﻮش دﻫﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 120‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫از راﯾﺰﻧﯽ ﺑﺎ اﺷﺎ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ و ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ دادﮔﺮي اﺳﺖ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮي آن ﮐﺲ ﮐﻪ ﮐﺮدارش ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻤﮑـﻦ ﻧﯿﺴـﺖ‪ ،‬ﭘـﺲ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ از اﯾﻦ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد و ﺑﺎ ﻓﺮوزهﻫﺎي ﻧﯿﮏ اﻫﻮراﯾﯽ راﯾﺰﻧﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ داﺷـﺖ ﺗـﺎ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻧﻬﺎﯾﯽ داﻧﺎﯾﯽ ﻓﺮﻫﯿﺨﺘﻪ و ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺮوري ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ و ﭘﯿﻤﺎﻧـﺪار ﺑﺎﺷـﺪ ﺗـﺎ‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺳﺘﻤﺪﯾﺪﮔﺎن را ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ و در ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻓﺮودﺳﺘﺎن ﺑﮑﻮﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ و راﯾﺰﻧﯽ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﺻﻔﺎت ﺧـﻮد‪ ،‬ﻧﻤﻮﻧـﻪاي از ﺑﺮرﺳـﯽ و ﺗﺄﻣـﻞ ﻧﻔﺴـﺎﻧﯽ را ﻧﺸـﺎن‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﻓﺮدي در ﺿﻤﯿﺮ و ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﺪ ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه را ﭘﺲ از ﺳﻨﺠﯿﺪن‬
‫ﺑﺎ ﻣﻮازﯾﻦ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫از اﯾﻦ ﺗﺄﻣﻞ و راﯾﺰﻧﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن از آﺷـﻮب و ﻓﺴـﺎد و زدودن‬
‫ﺧﺸﻢ و ﺑﯿﺪاد و ﺑﺮﻗﺮاري ﺳﺎﻣﺎن درﺳﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﺑﺸﺮ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺖ اَﺑ‪‬ﺮ ﻣـﺮدي ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﻓﺮاز ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﻧﺪا و ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺶ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺻﻔﺎت آن اَﺑ‪‬ﺮ ﻣﺮد ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﻬﺰ‬
‫ﺑﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي رواﻧﯽ و ﺗﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﺑﺎﺷﺪ از ﻧﻈﺮ داﺷـﺘﻦ ﺧـﺮد و آﮔـﺎﻫﯽ ﺗـﺎ ﻣـﺮدم‬
‫ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر و ﺳﺨﻨﺎن او ﮔﻮش دﻫﻨﺪ و درﺧﻮاﺳﺖ و ﺳﻔﺎرش او را در ﻣﻮرد زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘـﺮ‬
‫و ﺳﺎزﻧﺪهﺗﺮ ﮐﻪ آرﻣﺎن اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ ﭘﺬﯾﺮا ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻫﺎت ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و او زرﺗﺸﺖ‬
‫اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻪ ﺑﻪ راز ﻫﺴﺘﯽ ﭘﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد و ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ دﯾﮕﺮان ﺗﺎﺛﯿﺮﮔﺬار ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(ahmHi‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﻪ اﻫﻮرا« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( ]ﮐﻤﺎﺳـﻪ[ ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ‬
‫‪ to this world‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻬﺎن[ »او‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ازﻟﯽ ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﺑﺎﺋﯽ‪ .‬ﺗﮏ( ]راﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ[‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ) از ادات ﻣﻨﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺳﻀﻘﻎ_ﭖ· )‪» :(sarejH‬ﭘﯿﻤﺎﻧﺪار‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬دﺷﻤﻦ ﺷﮑﻦ‪ ،‬رﻫـﺎﯾﯽ ﺑﺨـﺶ« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪121 ‬‬

‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬اﯾﻦ واژه از دو ﺑﺨﺶ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه‬

‫‪1‬ـ ﺳﻀﻖ »ﺳﺮ«‬
‫‪2‬ـ _ﺿﺪ »ﺷﮑﻨﻨﺪه« ﯾﻌﻨﯽ ﺷﮑﻨﻨﺪه و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨﺪه ‪ ،‬ﺳـﺮ دﺷـﻤﻦ ﺳـﺘﻤﮕﺮ‪ ‬ﺳﻀﻘﻎ_ﺿﺪ ‪-‬‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﻧﻈﺮ ﮐﺎﻧﮕﺎ از ﺳﻮي دﯾﮕﺮان رد ﺷـﺪه اﺳـﺖ[‪» .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ -:‬ﺳﻀﻖ »ﭘﯿﻤـﺎن«‪- .‬‬
‫ﺳﻀﻘﻎ_ﺿﺪ »ﭘﯿﻤﺎن ﺷﮑﻦ«[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬در ﻧﻈﺮ ﺟﺪﯾـﺪش ﺳﻀﻖ را ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﭘﻨﺎﻫﮕـﺎه و‬
‫‪breaking‬‬ ‫ﺳﻀﻘﻎ_ﺿﺪرا ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺗﺤـﺖاﻟﻔﻈـﯽ آن »ﻧــﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨـﺪه‪ ،‬ﭘﻨـﺎه و ﭘﻨﺎﻫﮕـﺎه‬
‫‪ protection‬و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺠﺎزي آن رﻫـﺎﯾﯽ ﺑﺨـﺶ ﮔﺮﻓﺘـﻪ[ ]ﻣﻮﻧـﺎ‪ :‬ﻫﻤﻨﺸـﯿﻦ‪ ،‬ﻫﻤﮑـﺎر‪،‬‬
‫ﺷﺮﯾﮏ ‪] [compagnion‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤـﮏ ‪] [help‬دوﺷـﻦ ﮔـﯿﻤﻦ‪ :‬ﻫﻤـﺮاه‪ ،‬ﻫﻤﮑـﺎر‪،‬‬
‫ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ ‪] [compagnion‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﮐﻤﮏ[ ]ﯾﻮﺳﺘﯽ‪ :‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن[‪.‬‬
‫ﺿیﺆﺿﺒﺰ]· )‪» :(advacDō‬ﺑﺪون دﺷﻤﻦ‪ ،‬ﺑﯽآزار‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎن« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫‪non‬‬ ‫ﺿیﺆﺿﺒﺰﺽ )ﺻﻔﺖ(‪ .‬ﺽ = ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ‪ +‬یﺆﺿﺒﺰﺽ = دﺷﻤﻦ‪» ،‬ﺑﯽ دﺷـﻤﻦ‬
‫‪ «hostile‬زﻧﺪ‪ a-bcBdHr :‬ﺑﯽآزار« ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪» adveDá -‬ﻓﺎرغ از ﺧﺼﻮﻣﺖ ‪ ،‬ﺑـﯽﮐـﯿﻦ ‪،‬‬
‫ﺑﯽدﺷﻤﻦ«‪.‬‬
‫ﻟﻀﺆ]ﻩ· )‪» :(gavōi‬ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻟﻀﺆ ‪-‬‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[‪.‬ﮐﻘﻀﺆﺽ‪» :(paitī.mravvau) ·،‬ﭘﺎﺳــﺦ داد« )ﻓﻌــﻞ ﮔــﺬرا‪ ،‬زﻣــﺎن ﺣــﺎل‪ ،‬ﺻــﯿﻐﻪ‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ :‬ﺣﻀﻬﻒ[ ﭘﯿﺸـﻮﻧﺪ اﺳـﺖ ﺑـﺮاي ﻓﻌـﻞ ﮐﻘﻀﺆﺽ‪  ،‬ﮐﻖ‪» ,‬ﺳـﺨﻦ‬
‫ﮔﻔﺘﻦ« ﺣﻀﻬﻒ[‪.‬ﮐﻖ‪» ,‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﺰﻣﮏ· )‪» :(avacDąm‬آﻧﺎن‪ ،‬اﯾﺸﺎن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﺿﺆﺽ ‪»-‬آن«‪.‬‬
‫ﺩﺧﻪ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ) ادات ﻣﻨﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺭ[یﻌﮕﺐ· )‪» :(vīduyc‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬داﻧﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪ -‬ﺭ[ﯼ »داﻧﺴﺖ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ او‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ او« )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" ‬ﺽ ‪» -‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ«‪.‬‬
 ‫‪ 122‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺯﺿﺆﺿﻬﻔﺐ· )‪» :(Davaitc‬ﺑﮕﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ درآورد« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ .‬ﺣـﺎل ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ« ])اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﺼﺪر( )ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ([ از‬
‫ﺳﺘﺎك ﺣﺎل‪ -‬ﺯﺿﺆﺽ از رﯾﺸﻪ ﺯﻉ ﯾﺎ ﮊﺅﻉ ﺑﻪ ﺟﻨﺒﺶ درآوردن‪ ،‬ﺷﺪن‪ ،‬ﮔﺮوﯾﺪن‪ .‬واژه‬
‫ﻓﺎرﺳﯽ «ﺷﺪن‪ ،‬ﺷﻮ« از اﯾﻦ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘیﻘﻐﺄﻝ· )‪» :(Hdrfyg‬زﯾـﺮ دﺳــﺘﺎن را‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮاﻧــﺎن را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ ‬ﭘیﻘﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »زﯾﺮدﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮان‪ ،‬داراي ﭘﺎﯾﮕﺎه ﭘﺂﯾﯿﻦ و زﯾﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺿﻌﯿﻒ‪ ،‬ﻓﺮودﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻐﺰﺅ|ﺟﺎ]· )‪» :(ereDvGzhō‬ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﯾﮕﺎن‪ ،‬ﻓﺮادﺳﺘﺎن‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪان« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻏﻘﻐﺰﺅﺽ )ﺻﻔﺖ( »ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﯾﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺍﭘﻔﻤﮏ· )‪» :(hHt}m‬از ﻣﺮدﻣﺎن ‪ ،‬از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﺻﻔﺖ‬
‫ﯾﺎ اﺳﻢ ﻣﺸﺘﻖ از ﻓﻌﻞ ﺿﺎ ‪» -‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvō‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ .‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺍﺽ »او‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺿﺦ_ﻩ‪/‬ﻑ]· )‪» :(aojiBtō‬ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ -‬ﺿﺦ_ﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫»ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(yahmHi‬ﮐﻪ ‪ ،‬ﮐﻪ از ﺑﺮاي او‪ ،‬ﮐﻪ از ﺑﻬﺮ او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" ‬ﺽ ‪-‬‬
‫»ﮐﻪ«‪.‬‬
‫‪.‬ﺿﺆ؛ﺃﻝ· )‪» :(zaveyg‬آواﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺪاﻫﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪. -‬ﺿﺆﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺻﺪا‪ ،‬ﻧﺪا«‪.‬‬
‫_ﻫﮑﭗ· )‪» :(jimH‬ﺑﯿﺎﺋﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺮﺳﯿﻢ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن«‬
‫]ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ[‪_ -‬ﻫﮏ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده از ﻟﻀﮏ(‪.‬‬
‫ﻧﻐﻘﻐیﻌﺰﭖ· )‪» :(kereduDH‬ﮔﻮش ﮐﻨﺎن« )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﻐﻘﻐیﻌﺰﭖ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( ]از‬
‫دو واژه ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﯽﺷـﻮد‪- :‬ﻋﺰ »ﮔـﻮش« ﻋﺰﭖ )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( و ﻧﻐﻘﻐﯽ ‪ ‬ﻧﻀﻖ‬
‫»ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﻪ ﺗﻨﺪي‪ ،‬ﺑﻪ ﻓﻮرﯾﺖ‪ ،‬ﺷﺘﺎﺑﺎن‪) ،‬ﻗﯿﺪ([‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ‪ ،‬ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ـ ‪[with eamest‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﺎ ﮔﻮش ﺷﻨﻮا ‪[of ready ear‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪123 ‬‬

‫]ﺑﺎﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺣﻤﺎﯾﺖ‪ ،‬ﮐﻤﮏ‪[help, protection‬‬

‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻧﻐﻘﻐیﺆﺿﺎ ـ ‪) having send out‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ﯾـﺎ ﻧﻐﻘﻐیﻌﺰﺿﺪ ــ‬
‫‪[earning deficent thing‬‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪ :‬ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﯾﺎري‪[aide‬‬
‫]ﺑﻮﯾﺲ‪ :‬ﺑﻪ ﻓﻮرﯾﺖ ‪.[soon‬‬
 ‫‪ 124‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯽ رﯾﺸﺘُﻮ‬ ‫ﺳ‪‬ﺨﺎرِ‬ ‫ﻣﺰداو‬
‫ﮐﻀﻬﻘﻪ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺳﻀﺔﭘﻖ؛·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﯾﺎد دارﻧﺪه‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬روﯾﺪادﻫﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﭼﯿﺖ اﯾﺖ‬ ‫واوِرِز‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎزي‬

‫ﺣﻀﻬﻖ[ · ﺇﻫﻮ[‪،‬‬ ‫ﺭﭘﺆﻏﻘﻎ‪].‬ﻩ·‬ ‫"ﭖ· ‪[.‬‬
‫ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ )در ﮔﺬﺷﺘﻪ دور(‬ ‫اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﯽﮔﻤﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎاﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮااﯾﺶ ﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫و ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫و دﯾﻮان )ﻫﻮاداران دروغ(‬

‫اَﺋﯿﭙﯽ ﭼﯿﺖ اﯾﺖ‬ ‫و‪‬ر‪‬شَ اﯾﺖِ‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬

‫ﺿﻬﺢ[ · ﺇﻫﻮ[‪،‬‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻪ‪،‬ﺏ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ·‬
‫ﭘﺲ از اﯾﻦ )در آﯾﻨﺪه دور(‬ ‫اﻧﺠﺎم ﮔﯿﺮد‪ ،‬آورده ﺷﻮد‬ ‫ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرو‬ ‫وﯾﭽﯿﺮُو‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫﻖ]·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫داور‬ ‫او)ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ(‬

‫و‪‬ﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫نِ‬ ‫اَﺗﺎ‬

‫ﺭﺿﺴﺾ‪& ،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫او‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﺸﻮد‬ ‫ﺑﺮ ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪125 ‬‬

‫ﮐﻀﻬﻘﻪ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺳﻀﺔﭘﻖ؛·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺇﻫﻮ[‪،‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·‬ ‫ﺭﭘﺆﻏﻘﻎ‪].‬ﻩ·‬ ‫‪[.‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﺇﻫﻮ[‪،‬‬ ‫ﺿﻬﺢ[ ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻪ‪،‬ﺏ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫﻖ]·‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﺭﺿﺴﺾ‪& ،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ رﯾﺸﺘُﻮ‬ ‫ﺳ‪‬ﺨﺎرِ‬ ‫ﻣﺰداو‬

‫ﭼﯿﺖ اﯾﺖ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي‬ ‫واوِرِز‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎ زي‬

‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎاﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮااﯾﺶ ﭼﺎ‬

‫ﭼﯿﺖ اﯾﺖ‬ ‫اﯾﺖِ اَﺋﯿﭙﯽ‬ ‫و‪‬ر‪‬شَ‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬

‫اَﻫﻮرو‬ ‫وﯾﭽﯿﺮُو‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬

‫و‪‬ﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ن‬
‫ِ‬ ‫اَﺗﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اَﺷﺎ اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺰدا ﺳﺨﻨﺎن )و آﻣﻮزﺷﻬﺎي( ﺧﻮد را ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﯾﺎد دارد‬
‫و ﺑﯽﮔﻤﺎن ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ از ﺳﻮي دﯾﻮان )ﻫﻮاداران دروغ و ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺘﺎن( ﻣﺮدم ﭘﯿﺮو‬
‫آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﯾﺎ در آﯾﻨﺪه اﻧﺠﺎم ﮔﯿﺮد آﮔﺎه اﺳﺖ‪.‬‬
‫اَﻫﻮرا ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ داور و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺸﻮد ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ او ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 126‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭼﻮن اﺷﺎ‪ ،‬ﻣﺮدي درﺳﺘﮑﺎر و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﻫﻨﺠﺎر راﺳﺖ و درﺳـﺘﯽ ﮐـﻪ‬
‫در ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺮﻗﺮار و اﺳﺘﻮار اﺳﺖ ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬در اﯾﻦ راﯾﺰﻧﯽ ﭼﻨﯿﻦ اداﻣﻪ ﻣـﯽدﻫـﺪ‪ :‬ﻣـﺰدا ﺑـﻪ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي ﺧﻮد و ﻧﯿﺰ روﯾﺪادﻫﺎ و آﻧﭽﻪ از ﺳﻮي ﻫﻮاداران دﯾﻮ دروغ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﭘﯿﺶ آﻣﺪه و در‬
‫آﯾﻨﺪه ﭘﯿﺶ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﺑﻬﺘﺮ از ﻫﺮ ﮐﺲ آﮔﺎه اﺳﺖ و ﺧﻮد ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ داوري ﮐﻨـﺪ و‬
‫آﻧﭽﻪ از ﺳﻮي ﻣﺰدا ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺷﻮد ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻮازﯾﻦ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧﺎﯾﯽ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﺎﮐﯽ و ﻧﯿﮑﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺰدا ﺗﻨﻬﺎ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه و داور اﺳﺖ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾﺴـﺘﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﯾﮑﺘﺎﯾﯽ او اﯾﻤﺎن آورد و آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳﺖ و ارادة اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻗﺒﻮل داﺷـﺖ ﮐـﻪ ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﻪ و اﻧﺘﺨﺎب در اﯾﻦ راﯾﺰﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬آﻧﮕﺎه اﺷﺎ اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﺪ و آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺑﺸﻮد‬
‫ﻫﺮ آﻧﭽﻪ او ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺧﻮاﺳﺖ او از ﺳﻮي ﻣﺎ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫اﺷﺎ از اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ و ﮔﺰﯾﻨﺶ ﮐﺴﯽ ﺑﺮاي رﻫﺒﺮي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺧﻮدداري ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ رﻫﺒﺮ و راﻫﻨﻤﺎي اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا اﻧﺠﺎم ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از اﺷﺎ ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫داراي ﺳﺎﯾﺮ ﺻﻔﺘﻬﺎي اﻫﻮراﯾﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪) .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ اﺷﺎره ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا در اﯾﻦ ﻫﺎت و‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ و راﯾﺰﻧﯽ ﺑﺎ او اﺷﺎره ﺑﻪ ﺧﺮد و ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ(‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ]واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ[‪.‬‬
‫ﺳﻀﺔﭘﻘﻎ· )‪» :(sapHrf‬آﻣﻮزشﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬آﻧﭽﻪ روي داده‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬آﻧﭽﻪ‬
‫ﭘﯿﺶ آﻣﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺳﻀﺠﺎ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ) :‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺳﻀﺔﺿﺪ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ واژه ﮐﻠﻤـﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺘـﺎر‪ ،‬ﮐـﻼم‬
‫‪[word‬‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ uttered indication :‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﺷﺎره اﯾﮑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه و در ﮐﻼم آﻣﺪه[‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» matters :‬ﻣﻄﺎﻟﺐ و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت«[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ plan purpose :‬ﻧﻘﺸﻪ‪ ،‬ﻃﺮح‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮد‪ ،‬و آن را )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﻣﯽداﻧﺪ[‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪127 ‬‬

‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را ﺑﺮاﺑﺮ واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ śasman‬و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺮودﻫﺎ ﯾﺎ ﻧﻤﺎزﻫﺎ ﻣﯽداﻧﺪ[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺧﺸﻢ‪ ،‬ﻇﻠﻢ‪ ،‬ﺗﺠﺎوز[‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﻘﻪ‪/‬ﻑ]· )‪» :(mairiBtō‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺎرﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد دارﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﯾﺎد دارد« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮ‪،‬‬
‫ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﻘﻪ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﺑﻬﺘﺮ ﺑﻪ ﯾﺎد دارﻧﺪه« از رﯾﺸـﻪ ﮐﻀﻖ »ﺑـﻪ ﯾـﺎد‬
‫داﺷﺘﻦ«‪] .‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ‪» smr‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺮدن«[‪.‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫"ﭖ· )‪» :(yā‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻـﻮﻟﯽ‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫"ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫‪» :(zī) · [.‬ﺑﯽ ﮔﻤﺎن‪ ،‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ» (ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﭘﺆﻏﻘﻎ‪].‬ﻩ· )‪» :(vHvverezōi‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﻧﻘﻠـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺭﺿﻘﻎ‪ .‬ﯾﺎ ﺭﺿﻖ‪» .‬ورزﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن«‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻘﻪ· ﺇﻫﻮ[‪» :(pairi.cirīu) · ،‬ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ‪ ،‬در ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎي دور« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﺨﺶ دوم اﯾﻦ واژه را ﻣﺮﮐﺐ از دو ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺇﻫﻮ و [‪ ،‬ﻣـﯽداﻧـﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺎﮐﯿﺪي دارد[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑﺨﺶ دوم را از رﯾﺸﻪ ﺇﻫﻮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آﻣﻮﺧﺘﻦ و درﯾﺎﻓﺘﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ و آن را )ﻓﻌﻞ‪،‬‬
‫ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( ﻣﯽداﻧﺪ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﺑﺎز و ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ[‬
‫]ﺗﺎوادﯾﺎ‪ :‬ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ[‪.‬‬
‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(dacvHiBcā‬و دﯾــﻮان‪ ،‬و ﻫــﻮاداران دروغ‪ ،‬ﺑــﺖ ﭘﺮﺳــﺘﺎن« )ﺑــﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬یﻀﺒﺆﺽ ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »دﯾﻮ‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨـﺪاري ﭘـﯿﺶ از زرﺗﺸـﺖ ﮐـﻪ در زﺑـﺎن‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ‪ Dieu‬ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه اﺳﺖ«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﺗﺎوادﯾﺎ یﻀﺒﺆﭖ را ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﺧـﺪاﯾﺎن ﮔﺮﻓﺘـﻪاﻧـﺪ و ﻫﻮﻣﺒـﺎخ آن را ﺗﺮﺟﻤـﻪ‬
‫ﻧﮑﺮده[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﯾﻦ واژه ﻣﻌﻨﺎي ﺧﺪاي ﺑﺪ و ﺷﺮ را ﻧﻤﯽدﻫﺪ آن ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ادﺑﯿـﺎت‬
‫اﯾﺮان ﭘﺴﯿﻦ ﻧﻤﻮده ﺷﺪه[‬
 ‫‪ 128‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫]ﻣﯿﻠﺰ اﯾﻦ واژه را ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي دﯾﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬

‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه را ﺑﺮاي آﻣﻮزﮔﺎران و ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن دﯾﻨﯽ ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ ﺑـﻪ ﮐـﺎر ﺑـﺮده‬
‫ﻧﻈﯿﺮ ﮐﻮي‪ ،‬ﮐﺮﭘ‪‬ﻦ‪ ،‬اوﺳﯿﭻ[‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺨﺶ از اوﺳﺘﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر دور اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز یﻀﺒﺆﺽ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﺪا و اﯾﺰد را داﺷﺘﻪ و ﻧﻘﺶ ﭘﻠﯿﺪ دﯾﻮ و‬
‫ﺷﯿﻄﺎن را ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد و ﻫﻤﺰﻣﺎن ﺑﺎ ﮐﻬﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶ وداﻫـﺎ در ﺣـﺪود ﻫﯿﺠـﺪه‬
‫ﻗﺮن ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد ﻣﺴﯿﺢ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(maCyHiBcH‬و ﻣﺮدﻣﺎن« )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﮐﻀﮋﮔﺾ »ﻣـﺮدم ‪،‬‬
‫اﻧﺴﺎن«‪.‬‬
‫"ﭘﺈﭖ· )‪» :(yHcH‬و ﮐﻪ‪ ،‬و آﻧﮑﻪ‪ ،‬و آﻧﭽﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" ‬ﺽ‪.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻔﺐ· )‪» :(vareDaitc‬اﻧﺠﺎم ﺷﺪه‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪-‬‬
‫ﺭﺿﻘﻎ‪» .‬ورزﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن«‪.‬‬
‫ﺿﻬﺢ[ · ﺇﻫﻮ[‪» :(aipi.cirīt) · ،‬ﭘﺲ از اﯾﻦ‪ ،‬در آﯾﻨﺪه دور« )ﻗﯿﺪ زﻣـﺎن( اﯾـﻦ واژه از ﺳـﻪ‬
‫ﺟﺰء ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽﺷﻮد‪ :‬ﺿﻬﺢ[ »در آﯾﻨﺪه دور« و ﺇﻫﻮ »دور« و [‪» ،‬ﺣﺘﯽ«‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvō‬او‪ ،‬او ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ‪ ،‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻖ]· )‪» :(vīcirō‬داور‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧـﺪه« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺇﻫﻘﺾ »داور‪،‬‬
‫ﻗﺎﺿﯽ‪ ،‬داﻧﺎ‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧﺪه«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]· )‪» :(ahurō‬اﻫﻮرا« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻏﻘﺾ »ﺧـﺪا‪ ،‬ﺳـﺮور‪ ،‬ﺻـﺎﺣﺐ‪ ،‬ﻣﺎﻟـﮏ‪،‬‬
‫ارﺑﺎب«‪.‬‬
‫ﺿﻮﭖ· )‪» :(arH‬ﭘﺲ‪ ،‬اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬اﯾﺪون‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﺑﺸﻮد‪ ،‬وارد آﯾﺪ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎ‬
‫»ﻫﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ· )‪» :(yarā‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺪان ﺳﺎن ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪129 ‬‬

‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvō‬او‪ ،‬اوﺳﺖ‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬

‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﺭﺿﺴﺾ‪» :(vasau) ·،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬اراده ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺨﻮاﻫﺪ« )ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬اراده ﮐﺮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 130‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اَﻫﻮا‬ ‫اوﺳﺘﺎﻧﺎﺋﯿﺶ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺎﺅﭖ·‬ ‫ﻋﺴﻔﭙﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻫﺮ دو ﻫﺴﺘﯿﻢ‬ ‫ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺲ‬

‫آ‬ ‫اَﻫﻮراﯾﯽ‬ ‫ﻓﺮي ﻧ‪‬ﻢ ﻧﺎ‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﻋﺪﭘﻪ·‬ ‫ﭼﻖ[ﺩﻏﮑﺪﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪·/‬‬
‫را‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ‬ ‫ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَزﯾﺎو‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش ﭼﺎ‬ ‫اوروا‬ ‫مِ‬
‫ﺽ‪.‬ﮒ|·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﮎ؛·‬
‫ﺑﺎرور‬ ‫و ﺟﻬﺎن‬ ‫روان‬ ‫ﻣﻦ‬

‫ﻓﺮَﺳﺎﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫دو‪‬ﺋﯿﺪي‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداﻧﻢ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﭼﻘﻀﺴﭙﺬﮒ]·‬ ‫یﺆﺿﻬﯽ[ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎﯾﻤﺎن‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻣﯽﻧﻬﯿﻢ‬ ‫ﻣﺰدا را‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮَﺟﯿﺎ اي ﺗﯿﺶ‬ ‫ا‪‬رِژي ﺟﯿﻮﯾﯽ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﭼﻘﺾ_ﮔﭙﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﻏﻘﻐﺘﻪ_ﮒ]ﻩ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﮔﺰﻧﺪ‪ ،‬آزار‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺮدم درﺳﺘﮑﺎر )ﭘﺎرﺳﺎ(‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﺳ‪‬ﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺸﻮﯾﻨﺖ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﺣﻀﻬﻖ[ &‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺲ‪· ,‬‬ ‫ﭼﺰﻋﮕﺜﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﭘﯿﺮاﻣﻮن‬ ‫ﺑﺪﮐﺎران‬ ‫ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪131 ‬‬

‫ﺿﺎﺅﭖ·‬ ‫ﻋﺴﻔﭙﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﻋﺪﭘﻪ·‬ ‫ﭼﻖ[ﺩﻏﮑﺪﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪·/‬‬

‫ﺽ‪.‬ﮒ|·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﮎ؛·‬

‫ﭼﻘﻀﺴﭙﺬﮒ]·‬ ‫یﺆﺿﻬﯽ[ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﭼﻘﺾ_ﮔﭙﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﻏﻘﻐﺘﻪ_ﮒ]ﻩ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﺣﻀﻬﻖ[ &‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺲ‪· ,‬‬ ‫ﭼﺰﻋﮕﺜﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫اَﻫﻮا‬ ‫اوﺳﺘﺎﻧﺎﺋﯿﺶ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬

‫آ‬ ‫اَﻫﻮراﯾﯽ‬ ‫ﻓﺮي ﻧ‪‬ﻢ ﻧﺎ‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﺎﺋﯿﺶ‬

‫اَزﯾﺎو‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش ﭼﺎ‬ ‫اوروا‬ ‫ِ‬ ‫م‬

‫ﻓﺮَﺳﺎﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫دو‪‬ﺋﯿﺪي‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداﻧﻢ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﻓﺮَﺟﯿﺎ اي ﺗﯿﺶ‬ ‫ا‪‬رِژي ﺟﯿﻮﯾﯽ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﺳ‪‬ﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ﻓﺸﻮﯾﻨﺖ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﺲ ﻣﺎ ﻫﺮ دو )زرﺗﺸﺖ و ﮔ‪‬ﺌﻮش( ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ اَﻫﻮرا را ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮔﺮﯾﻢ‪.‬‬
‫ﻣﻦ و روان ﺟﻬﺎن ﺑﺎرور )ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ آﺑﺴﺘﻦ ﺗﺤﻮﻻت و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻫﺎﺳﺖ(‬
‫ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ و درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎﯾﻤﺎن را ﺑﻪ ﻣﺰدا ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﻣﯽﻧَﻬﯿﻢ و ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫آﯾﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮدم درﺳﺘﮑﺎر و ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﺑﯽﮔﺰﻧﺪي )و آراﻣﺶ( وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫آﯾﺎ ﺑﺮاي ﻧﮕﻬﺒﺎن و ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺧﻮب‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﺶ را ﺑﺪﮐﺎران ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ دراز ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 132‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺲ از راﯾﺰﻧﯽ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ اﺷﺎ ﺑﺮاي ﯾﺎﻓﺘﻦ رﻫﺒﺮي ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﮐﻪ درﻣﺎن ﺑﺨﺶ آﺷﻔﺘﮕﯽ و ﺑﯽﺳـﺎﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ و ﭘﺎﺳﺦ اﺷﺎ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ را ﺑﺮاي اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑـﺰرگ و دﺷـﻮار ﻧﻤـﯽﺷﻨﺎﺳـﺪ‪ ،‬زرﺗﺸـﺖ و روان‬
‫ﺟﻬﺎن ﺑﺎرور ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﻫﺮ دو در ﺑﺮاﺑﺮ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ او را ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬آﻧﮕـﺎه‬
‫ﭘﺮﺳﺸﻬﺎ و درﺧﻮاﺳﺘﻬﺎي ﺧﻮد را ﭼﻨﯿﻦ ﭘﯿﺶ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪ :‬آﯾﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﭘﺎرﺳﺎ و ﺑـﯽآزار ﮐـﻪ ﺧﻮاﻫـﺎن‬
‫آراﻣﺶ و ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺗﺎ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺎ ﺳـﺎزﻧﺪﮔﯽ و ﺷـﺎدي ﺑـﻪ ﺳـﺮ ﺑﺮﻧـﺪ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑـﺮ ﺳـﺘﻢ‬
‫ﺧﺮاﺑﮑﺎران ﭼﺎرهاي وﺟﻮد ﻧﺪارد؟‪ .‬آﯾﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮان در ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﺰﻧﺪ و آزار دﯾﻮ دروغ راه و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ‬
‫ﮐﺮد؟‪ ،‬آﯾﺎ ﺑﺮاي ﻣﺮدان ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﺎن دﻟﺴﻮز ﮐﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮن آﻧﻬﺎ را ﺑﺪﮐﺎران و ﭘﯿـﺮوان اﻫـﺮﯾﻤﻦ‬
‫ﻓﺮا ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ زﻧﺪﮔﯽ دراز ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ؟ و ﺑﺎ اﯾﻦ ﺧﻮاﺳﺘﻪﻫﺎ و ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﮐﻪ از ﻫﺮ ﺳﻮ ﺑﯿﺎن ﻣﯽﺷـﻮد‬
‫ﺑﺎﯾﺪ راﻫﮑﺎر و ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ دﺳﺖ آﯾﺪ و در ﻧﺘﯿﺠﻪ رﻫﺒﺮي دادﮔﺴﺘﺮ و ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﺑﺮاي راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ‬
‫ﻣﺮدم ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(at) ·،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬اﯾﺪون‪ ،‬آﻧﮕﺎه« )ﺣﺮف ادات(‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎ دو ﺗﺎ« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺑـﻪ راﺳـﺘﯽ ‪«indeed‬‬
‫)ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي([ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﯾﺎ ـ ‪ ) «or‬ادات ﻣﺘﺼﻞ( ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻋﺴﻔﭙﺪﭘﻊ‪» :(ustHnHiB) ·/‬ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻓﻌﻠﯽ( از ﻣﺼﺪر ﻓﻀﺪ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻋﺲ »ﺑﻠﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺿﺎﺅﭖ· )‪» :(ahvH‬ﻣﺎﺋﯿﻢ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﻫﺴﺘﯿﻢ« ) اﺷﺎره ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ و ﮔﺌـﻮش اوروان اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدﻧﺪ( درﺑﺎره اﯾﻦ واژه ﻧﻈﺮﻫﺎ و ﺗﻌﺒﯿﺮﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ وﺟﻮد دارد از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري در‬
‫اﯾﻨﺠﺎ اﺳﻢ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺿﻤﯿﺮ ﺭﭖ ﮐﻪ ﺑﻪ آن اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺮ روي ﻫﻢ ﻣﻌﻨﯽ «ﻣﺎ دو ﺗﺎ‬
‫ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ ،‬ﻣﯽدﻫﺪ«‪.‬‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪) :‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ‪ ،‬ﻧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻤـﻊ( ﮐـﻪ ﻣﻤﮑـﻦ اﺳـﺖ ﻓﻌـﻞ ﻫـﻢ ﺑﺎﺷـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺎ واژه‬
‫ﭼﻖ[ﺩﻏﮑﺪﭖ »ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﺎن« ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮد »ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﺎن ﻫﺴـﺘﯿﻢ[ )ﮔﺮوﻫـﯽ‬
‫اﯾﻦ واژه را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﻧﺪ‪ :‬ﻣﺎ ﻫﺮ دو‪ ،‬ﮔﺎو ﻧﺮ و ﮔﺎو ﻣﺎده ﮐﻪ از جﻫﺎت ﻗﻮاﻋﺪ دﺳﺘﻮري و‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪133 ‬‬

‫ﻣﻌﻨﯽ ﻏﻠﻂ اﺳﺖ(‬

‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪) :‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ ‬ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻮد«[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺑﺎ ﺣﺮارت‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻮر‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺮژي« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﺅﭖ »ﻧﯿﺮوي زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﺎر‬
‫ﻣﺎﯾﻪ[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬دل‪ ،‬ﻗﻠﺐ‪) «heart‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ(‪ ‬ﺿﺎ‪,‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬در اﯾﻨﺠﺎ واژه ‪ -‬ﺿﺎﺅﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻮدن و ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﺳﺘﻤﺮار اﺳﺖ[ ]ﺑﯿﮑﺲ‪:‬‬
‫»ﻣﺎ دو ﺗﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺟﻔﺖ([‬
‫‪nous nous‬‬ ‫]ﮐﻠﻨﺲ‪ :‬ﯾﮏ ﺑﺎر واژه ﺿﺎﺅﭖ را )وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻓﻌﻠﯽ( ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐـﺮده‬
‫‪ tenons depuis longtemps‬و ﺑﺎر دﯾﮕﺮ آن را )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( و ﯾﺎ ﻓﻌﻞ ﻧـﺎﻗﺺ از ﭖ‪+‬ﺿﺎ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد ﮐﻪ ﻧﻈﺮش روﺷﻦ و درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ[‪.‬‬
‫ﭼﻖ[ﺩﻏﮑﺪﭖ· )‪» :(frīnemnH‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﺎن ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮔﺮ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺻﻔﺖ( اﺳـﻢ‬
‫ﻓﻌﻞ ﯾﺎ ﺻﻔﺖ ﻣﺸﺘﻖ از ﻓﻌﻞ ﭼﻖ[ »ﺳﺘﻮدن‪ ،‬آﻓﺮﯾﻦ ﮔﻔﺘﻦ« ) اﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﭖ ﺑﻪ ﮐﺎر رود‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻓﺮﯾﻦ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﺩﻩ ﺑﻪ ﮐﺎر رود ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻔﺮﯾﻦ اﺳﺖ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭙﻪ‪.‬ﭖ· )‪» :(ahurHi . H‬ﺑﺮاي اﻫﻮرا‪ ،‬اﻫﻮرا را« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ﺣﺮف ﭖ در زﺑﺎن ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ‬
‫ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ )‪ (dat.‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻮل زﺑﺎن اﯾﻦ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ از ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ اﻓﺘـﺎده‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮎ؛· )‪» :(mf‬ﻣﻦ‪ ،‬آن ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﮐﺾ »ﻣﺎل ﻣﻦ‪ ،‬آن‬
‫ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭖ· )‪» :(urvH‬روان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ »روان« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(gfuBcH‬و ﺟﻬﺎن‪ ،‬وﺟﻬﺎﻧﯿﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻟﻀﺆ ﯾﺎ ‪ -‬ﻟﺾ]‬
‫ﺽ‪.‬ﮒ|· )‪» :(azyG‬ﺷﯿﺮده ‪ ،‬ﺑﺎرور‪ ،‬اﺑﺴﺘﻦ )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺽ‪) [.‬ﺻﻔﺖ( »ﺑـﺎردار‪،‬‬
‫ﺷﯿﺮدار‪ ،‬آﺑﺴﺘﻦ ﺗﺤﻮﻻت‪ ،‬ﺑﺎرو‪‬ر« ) اﯾﻦ واژه ﺻﻔﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﮔﺌﻮش و ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎرور‬
‫و آﺑﺴﺘﻦ ﺗﺤﻮﻻت و روﯾﺪادﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﮔﺎو و ﯾـﺎ ﭼﺎرﭘـﺎي ﺷـﯿﺮده و‬
‫آﺑﺴﺘﻦ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ(‪.‬‬
 ‫‪ 134‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hyau) ·،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ· )‪» :(mazd}m‬ﻣﺰدا را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫یﺆﺿﻌﯽ[ · )‪» :(dvaidī‬ﻋﺮﺿﻪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻣﯽﻧﻬﯿﻢ« )ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﮐﻮﺷﯿﺪن« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ([‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﯿﻢ« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﻧﻬﺎدن« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ ﯾﺎ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ[‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺴﭙﺬﮒ] )‪» :(frasHbyō‬درﺧﻮاﺳﺘﻤﺎن را« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﭼﻘﻀﺴﭗ )ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‬
‫»ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ«‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﭼﻘﭗ ‪ +‬ﺳﭙﺎ »اﺻﺮار‪ ،‬اﻟﺘﻤﺎس«[‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ«‪.‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫ﻏﺪﻏﺘﻎ_ﮒ]ﻩ· )‪» :(ereEejiiōi‬ﺑﺮاي ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي درﺳﺘﮑﺎر« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻏﻘﻐﺖ)ﻍ(_[ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »راﺳﺖ زي‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﭼﺪﺽ_ﮔﭙﻬﻔﻪ‪» :(frajiiātiB) ·/‬ﮔﺰﻧــﺪ‪ ،‬آﺳــﯿﺐ« )ﺑﺮاﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ ‬ﭼﻘﺾ_ﮔﭙﻬﻔﻪ ‪-‬‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن«[‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪» :‬آزار‪ ،‬ﺷﮑﻨﺠﻪ«[‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪» :‬زﯾﺎن‪ ،‬ﺧﺴﺎرت«[‬
‫]ﺗﺎوادﯾﺎ‪» :‬ﻧﺎﺑﻮدﺳﺎزي«[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬آﯾﻨﺪه«[‪.‬‬
‫اﯾﻦ واژه از دو ﺟﺰء ﺗﺸـﮑﯿﻞ ﺷـﺪه ﭼﻘﺾ ﭘﯿﺸـﻮﻧﺪي اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﺟﻠـﻮ‪ ،‬ﭘـﯿﺶ« و‬
‫»_ﮔﭙﻬﻔﻪ« ﮐﻪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺎﺑﻮد و وﯾـﺮان ﮐـﺮدن و ﻫﻮﻣﺒـﺎخ آن را از‬
‫رﯾﺸﻪ _ﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ زﯾﺴﺘﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ«‪.‬‬
‫ﭼﺰﻋﮕﺒﺄﻓﺐ· )‪» :(fDuyeytc‬ﺷـــﺒﺎن‪ ،‬ﺗﯿﻤـــﺎرﮔﺮ‪ ،‬ﮐﺸـــﺎورز« )ﺑﺮاﺋـــﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪135 ‬‬

‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻑ ) اﺳﻢ ﻓﻌﻞ(‪ ‬ﭼﺰﻉ »ﺗﯿﻤﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﭼﺮاﻧﺪن‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﺮﭘﺮﺳـﺘﯽ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ و ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺲ‪» :(dregvask) · ,‬د‪‬روﻧﺪان‪ ،‬ﺑﺪﮐﺎران‪ ،‬آدﻣﻬﺎي ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﻓﺎﺳﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﮑﺎران« )دري‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ »دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﺑﺪﮐﺎر«‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[ · )‪» :(pairī‬ﭘﯿﺮاﻣﻮن‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬دور‪ ،‬ﮔﺮداﮔﺮد« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 136‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫اَﻫﻮرو‬ ‫و‪‬ﺋُﻮﭼ‪‬ﺖ‬ ‫ا‪‬‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪·،‬‬ ‫؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫آﻧﮕﺎه‬

‫وﯾﺎﻧَﯿﺎ‬ ‫و‪‬ﻓﻮش‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬

‫ﺭﮔﭙﺪﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺭﺿﭻ‪· /,‬‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫ﺑﺎ ﺧﻮد‬ ‫رازﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺮودﻫﺎ‬ ‫داﻧﺎ‪ ،‬آﮔﺎه‬ ‫ﻣﺰداي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﺴﺘُﻮ‬ ‫اَﻫﻮ‬ ‫اَا‪‬وا‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺭ[ﺳﻒ]·‬ ‫ﺿﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺒﺆﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻪ‬ ‫ﭘﯿﺸﻮا‪ ،‬رﻫﺒﺮ‬ ‫ﯾﮏ ﻧﻔﺮ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‬

‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت ﭼﯿﺖ‬ ‫ر‪‬ﺗﻮش‬ ‫نَ ا‪‬دا‬

‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻔﺈ[ﻑ·‬ ‫ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬
‫از‬ ‫روي راﺳﺘﯽ‬ ‫داور‪ ،‬ﺳﺮور روﺣﺎﻧﯽ‬ ‫و ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺸﻮﯾﻦ تَ ا‪ ‬ﭼﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫زي‬ ‫اَت‬
‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄ‪،‬ﺿﺒﺈﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫راﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﯽﮔﻤﺎن‬ ‫ﭘﺲ‬

‫ﺗَﺘَﺸﺎ‬ ‫ﺗُﻮرش ﺗﺎ‬ ‫واﺳﺘﺮ ﯾﺎ اي ﭼﺎ‬

‫ﻓﻀﻔﻀﺰﭖ &‬ ‫ﻭﻅ]ﻗﻎ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭙﻬﺈﭖ·‬
‫ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‬ ‫و ﮐﺸﺎورز )آﺑﺎدﮔﺮ(‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪137 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪·،‬‬ ‫؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺭﮔﭙﺪﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺭﺿﭻ‪· /,‬‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺭ[ﺳﻒ]·‬ ‫ﺿﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺒﺆﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻔﺈ[ﻑ·‬ ‫ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬

‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄ‪،‬ﺿﺒﺈﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻓﻀﻔﻀﺰﭖ &‬ ‫ﻭﻅ]ﻗﻎ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭙﻬﺈﭖ·‬

‫اَﻫﻮرو‬ ‫و‪‬ﺋُﻮﭼ‪‬ﺖ‬ ‫ا‪‬‬ ‫اَت‬

‫و‪‬ﻓﻮش وﯾﺎﻧَﯿﺎ‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬

‫وﯾﺴﺘُﻮ‬ ‫اَﻫﻮ‬ ‫اَا‪‬وا‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت ﭼﯿﺖ‬ ‫ر‪‬ﺗﻮش‬ ‫نَ ا‪‬دا‬

‫ﻓﺸﻮﯾﻦ تَ ا‪ ‬ﭼﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫زي‬ ‫اَت‬

‫ﺗَﺘَﺸﺎ‬ ‫ﺗُﻮرش ﺗﺎ‬ ‫واﺳﺘﺮ ﯾﺎ اي ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﮕﺎه اﻫﻮراﻣﺰداي داﻧﺎي رازﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮد ﮔﻔﺖ‪.‬‬
‫آﯾﺎ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺑﺮاي رﻫﺒﺮي ﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﯽﺷﻮد‬
‫و ﮐﺴﯽ ﺑﺮاي داوري و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ از روي راﺳﺘﯽ ﭘﯿﺪا ﻧﻤﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﯽﮔﻤﺎن آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﺗﻮ را )ﮔ‪‬ﺌﻮش را(‬
‫ﺑﺮاي ﺷﺒﺎن و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ آﺑﺎدﮔﺮ آﻓﺮﯾﺪه ﮐﻪ از ﺗﻮ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 138‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در اﯾﻦ ﻫﺎت ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ ﻣﯿﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎت او از ﯾﮑﺴﻮ و روان ﺟﻬـﺎن از ﺳـﻮي دﯾﮕـﺮ‬
‫درﺑﺎره آﺷﻔﺘﮕﯽ و ﺑﯿﺪادﮔﺮي ﺟﺮﯾﺎن دارد ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺟﺴـﺘﺠﻮ ﻫـﺎ و ﮐﻮﺷـﺶ زرﺗﺸـﺖ‬
‫درﺑﺎرة درك ﻧﻈﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ و ﺑﺮ ﭘﺎداﺷﺘﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي ﺑﯽاﻧﺼﺎﻓﯽ و ﺣﻖ ﮐﺸﯽ اﺳﺘﻮار ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﻨﻨﺪة ﻫﺴﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ داﻧﺎﯾﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ ﺑﺮاﯾﺶ رازي ﭘﻨﻬﺎن و‬
‫ﭘﻮﺷﯿﺪه ﻧﯿﺴﺖ و ﻧﯿﮏ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو راﺳـﺘﯽ اﺳـﺖ ﺑـﺮاي رﻫـﺎﯾﯽ‬
‫ﺟﻬﺎن از آﺷﻔﺘﮕﯽﻫﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ درﺳﺘﯽ و دادﮔـﺮي داوري ﮐﻨـﺪ‪ .‬در اﯾﻨﺠـﺎ ﺑـﻪ‬
‫»ﮔ‪‬ﺌﻮش اوروان« )ﻧﻤﺎد ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺪاران( اﻣﯿﺪ داده ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ رﻫﺒﺮي ﭼﻮن ﮐﺸﺎورز آﺑﺎدﮔﺮ و‬
‫ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ ﭼﻮن ﺷﺒﺎن دﻟﺴﻮز ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺎﻓﺖ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﻧﻈﺎم دادﮔﺮي و درﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ و در‬
‫آﺑﺎداﻧﯽ و آراﻣﺶ ﺟﻬﺎن ﺑﮑﻮﺷﺪ‪.‬‬
‫در ﺑﻨﺪ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻫﺎت از ﻣﺎﻧﺘﺮا و ﭘﯿﺎﻣﯽﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮐﺎرﺑﺮد آن ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿـﺎن‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﺑﻬﺒﻮدي ﻓﺮاﻫﻢ ﮔﺮدد و آن اﻧﺪﯾﺸﻪ اﯾﺴﺖ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ ﮐـﻪ وﻫـﻮﻣﻦ‬
‫»ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ« ﻧﻤﺎد و ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ آن اﺳﺖ‪ .‬آن ﭘﯿﺎم ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﻣﻮزش داده اﺳﺖ‪ .‬آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺟﻨﺒﮥ ﮐﻠـﯽ دارد در‬
‫اﻣﻮر ﺟﺰﯾﯽ زﻧﺪﮔﯽ دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎرﺑﺮد آن آﻣﻮزشﻫﺎ از روي ﺗﺮس ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬
‫داﻧﺎﯾﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﺧﺪاي زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺰاري ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﻠﮑﻪ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﻮي ﺧﻮد ﻣﺮدم و ﺑﺮاي رﻓﻊ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي آﻧـﺎن‬
‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ دﮔﺮﮔﻮﻧﯽﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد و ﺗﺪوﯾﻦ ﺷﻮد و ﺑﺎﯾﺪ آن ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﺮ ﭘﺎﯾـﮥ‬
‫دادﮔﺮي ) اﺷﺎ( و از روي ﺧﺮدﻣﻨـﺪي و داﻧـﺎﯾﯽ )و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ( ﺑﺎﺷـﺪ روﺷـﻦ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻗـﻮاﻧﯿﻦ‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ زرﺗﺸﺖ ﻗﻮاﻧﯿﻨﯽ در ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻫﺰار ﺳـﺎل‬
‫ﭘﯿﺶ ﺑﺮاي ادارة زﻧﺪﮔﯽ اراﯾﻪ ﮐﺮده ﺑﻮد ﺗﺎﮐﻨﻮن ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺎر ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮده ﺑﻮد و دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪه ﺑﻮد‬
‫و ﺑﺮ آن ﻣﻬﺮ اﺑﻄﺎل ﺧﻮرده ﺑﻮد‪ ،‬از اﯾﻦ رو ﭘﯿﺎم و ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ‬
‫ﻋﻠﻢ و داﻧﺎﺋﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺒﺎﯾﺪ دﮔﺮﮔﻮن و ﺑﺎﻃﻞ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ دﺳﺘﻮر زرﺗﺸﺖ آن اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻗﻮاﻧﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﻮي ﺧﻮد ﻣﺮدم در ﻫﺮ زﻣﺎن ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﻮﻧﺪ و ﺑﺮ اﺻﻮل ﮐﻠﯽ دادﮔﺮي‪،‬‬
‫ﻧﻮﮔﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و آراﻣﺶ را در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪139 ‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬ﭘﺲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬اﯾﺪون« )ﺣﺮف ادات(‪.‬‬
‫؛ )‪» :(f‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺽ ‪» -‬اﯾﻦ« در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺗﺎﮐﯿـﺪ آﻣـﺪه اﺳـﺖ«‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺽ‪ ،‬و ؛ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺑﺎﺷﻨﺪ و واژه ﺿﻒ؛ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ واژه ودﯾـﮏ‬
‫‪.[atas‬‬
‫ﺗـﮏ(‪ ‬ﺭﺿﺈ‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪» :(vaocau) ·،‬ﮔﻔﺖ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ‪،‬‬
‫»ﮔﻔﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪.‬ﮐﺾ‪» :(ahurō.mazdG) |#‬اﻫﻮراﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( واژه ﮐﺾ‪#‬ﭖ آن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‬
‫– ‪ nom‬ﺑﺎ اﺳﻤﯽاﺳﺖ‬ ‫‪racine‬‬ ‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﺗﺼﻮر ﮐﺮده داراي ﺳﺘﺎك ﺍ ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ واژه‬
‫ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ رﯾﺸﻪ دارد‪.‬‬
‫ﺭ[یﺆ|· )‪» :(vīdvG‬داﻧﺎ‪ ،‬داﻧﻨﺪه‪ ،‬آﮔﺎه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺭ[یﻊ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »داﻧﺎ «‪.‬‬
‫ﺭﺿﭻ‪» :(vafkB) · /,‬رازﻫﺎ را‪ ،‬ﺳﺮودﻫﺎ را‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي(‪ ‬ﺭﺿﭽﻊ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺳﺮود«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺳﺨﻨﺎن رﺳﻤﯽ و ﺳﻨﮕﯿﻦ[‬
‫]ﺑﯿﮑﺲ‪ :‬ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﻼم ﻣﻘﺪس[‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت و ﺗﻌﻬﺪات[‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪ :‬دﻋﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬اﺣﮑﺎم[‬
‫]ﺷُﻤﯿﺖ‪ :‬آﯾﻨﺪه ﺑﯿﻨﯽ[‪.‬‬
‫ﺑﺎ آن ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از زﺑﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﺮاي اﯾﻦ واژه ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﮔﻮﻧـﺎﮔﻮن داده اﻧـﺪ وﻟـﯽ در‬
‫ﺑﯿﺎن اﻧﺪﯾﺸﻪ و درك ﻣﻄﻠﺐ ﺗﺄﺛﯿﺮي ﻧﺪارد و ﻫﻤﻪ دﻻﻟﺖ ﺑﺮ آﮔﺎﻫﯽ و داﻧﺎﯾﯽ ﺧﺪاوﻧـﺪ )ﺑـﺮ‬
‫ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮد و داﻧﺎﺋﯽ( ﺑـﺮ اَﺳـﺮار و راز آﻓـﺮﯾﻨﺶ دارد‪ .‬اﯾـﻦ واژه از ﻣﺼـﺪر ﺭﺿﭻ »ﯾـﺎﻓﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺳﺮودن« ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬در زﻧﺪ اﯾﻦ واژه از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﺷـﻮب و ﺗﺨﺮﯾـﺐ‬
‫ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 140‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺭﮔﭙﺪﺿﮕﭗ· )‪» :(viiHnaiiH‬ﺑﺎ ﺟﺎن‪ ،‬در ﺟﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ« )دري‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫]ﻟﻮﻣﻞ و ﺑﯿﮑﺲ‪ :‬دري‪ ،‬ﺗﮏ[‪ ‬ﺭﮔﭙﺪﭖ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟـﺎن و ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ ‪ vie‬در‬
‫زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ اﺳﺖ‪ .‬درﺑﺎره ﻣﻔﻬﻮم اﯾﻦ واژه ﻧﻈﺮﯾﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺧﺮد ذاﺗﯽ[‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﻧﯿﺮوي ﺗﺸﺨﯿﺺ و ﺗﻤﯿﺰ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬داﻧﺶ[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬از ﻣﺼﺪر ﺿﺪ ‪ +‬ﺭﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻔﺲ ﮐﺸﯿﺪن[‬
‫]ﺑﯿﮑﺲ‪ :‬ﺻﻼﺣﯿﺖ و ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ[‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪ :‬ﻓﻬﻢ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬دﻗﺖ ﻧﻈﺮ[‬
‫]ﺷﻤﯿﺖ‪ :‬وﺳﻌﺖ درك[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬روان‪ ،‬روح[‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺒﺆﭖ· )‪» :(acvH‬ﯾﮏ ﻧﻔﺮ‪ ،‬ﯾﮏ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺿﺒﺆﺽ »ﯾﮏ« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‬
‫آن را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﭼﻮن ﭘﺎرهاي از ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﺑﺎﯾﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻗﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و‬
‫آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً‪ ،‬واﻗﻌﺎً‪ ،‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪ «really ،‬ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺿﺎ‪» :(ahk) ,‬ﺳﺮدار‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬رﻫﺒﺮ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮا« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻉ »زﻧـﺪﮔﯽ‪،‬‬
‫ﻫﺴﺘﯽ«‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ و دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪) :‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺿﺎﻉ »ﻫﺴﺘﯽ و زﻧﺪﮔﯽ«[‬
‫]ﺑﯿﮑﺲ‪ ) :‬ﮐﻤﺎﺳﻪ([‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﻒ]· )‪» :(vistō‬داﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺟﺴﺘﻪ« )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ(‪ ‬ﺭ[ﯼ »ﭘﯿـﺪا ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺩﺿﺒیﭗ· )‪» :(nacdH‬و ﻧﻪ‪ ،‬و ﻧﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ« )ﺣﺮف ﯾﺎ ادات ﻣﻨﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﻗﻀﻔﻊ‪» :(ratuB) ·/‬ﭘﯿﺸﻮا و راﻫﻨﻤﺎي روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬داور‪ ،‬رد‪ ،‬ﺳﺮور و روﺣﺎﻧﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫‪ -‬ﻗﻔﻀﻔﻊ »رد‪ ،‬داور‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﺳﺮور و روﺣـﺎﻧﯽ«‪] .‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒـﺎخ و دوﺷـﻦ ﮔـﯿﻤﻦ‪:‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪141 ‬‬

‫»داوري ‪.[«jugement‬‬
‫ﺿﺰﭘﻔﺈ[ﻑ· )‪» :(aDHtcīt‬از روي راﺳﺘﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺰﺽ ‪» -‬راﺳﺘﯽ«‪.‬‬
‫ﺍﺿﺈﭖ· )‪» :(hacā‬از« ) از ﺣﺮوف ادات(‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬ﭘﺲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه« ) از ﺣﺮوف ادات(‪.‬‬
‫‪» :(zī) · [.‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﯽﮔﻤﺎن« )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻭﻇﺾ‬ ‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« ]) ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫»آن ﺷﻤﺎ«[ ]) ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﻭﻇﺾ »آن‪ ،‬ﺗﻮ«[‪.‬‬
‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻓﻀﺒﺈﭖ· )‪» :(fDuiiaytaccH‬و ﺑــﺮاي ﺷــﺒﺎن‪ ،‬ﺑــﺮاي ﻧﮕﻬﺒــﺎن‪ ،‬راﻫﻨﻤــﺎ و ﺑــﻪ‬
‫ﮐﺸﺎورز« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭼﺰﻋﮕﻀﺄ‪» ،‬داﻣﺪار‪ ،‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﭼﻮﭘـﺎن‪ ،‬ﮐﺸـﺎورز‪ ،‬ﺑﺮزﮔـﺮ‪،‬‬
‫ﺗﯿﻤﺎر ﮐﻨﻨﺪه ﭼﺎرﭘﺎ‪ ،‬ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒﺎن‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭙﻬﺈﭖ· )‪» :(vastriiHicH‬ﺑﺮاي دام ﭘﺮور‪ ،‬ﮐﺸﺎورز« آﺑﺎدﮔﺮ = )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫ﻭﻅ]ﻗﻎ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(rsōreBtH‬و ﺳــﺎزﻧﺪه‪ ،‬و ﺗﺮاﺷــﻨﺪه‪ ،‬و آﻓﺮﯾ ـﺪﮔﺎر« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﻭﻅ]ﻗﻎ‪/‬ﻓﻀﻖ »آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺳﺎزﻧﺪه« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻓﻀﻔﻀﺰﭖ· )‪» :(tataDH‬ﺷﮑﻞ داد‪ ،‬ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪ« )ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬اﺧﺒﺎري ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ«‪.‬‬
 ‫‪ 142‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫اَﻫﻮرو‬ ‫آزوﺗُﻮاﯾﺶ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﭖ‪,.‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﭘﯿﺸﮑﺶ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫ﻫ‪‬ﺰَﺋُﻮﺷُﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺗَﺸَﺖ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮم‬

‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺰﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ·‬
‫ﻫﻤﺮاه و ﻫﻤﮕﺎم اﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آورد‪ ،‬ﻓﺮاﻫﻢ آورد‬ ‫ﭘﯿﺎم اﯾﺰدي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧُﺸﻮي د‪‬م ﭼﺎ‬ ‫ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬
‫»ﺯﺅ[یﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻬﺒﻮدي‬ ‫ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﺳﺎس ﻧَﯿﺎ‬ ‫ﺳﭙﻨﺘُﻮ‬ ‫اوروشَ ا‪ ‬اي ﺑﯿﻮ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﺳﭙﺴﺪﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﻋﻘﻌﺰﺿﺒﻌﺬﮒ]·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫درس‪ ،‬آﻣﻮزش‬ ‫ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‬ ‫ﺑﺮاي ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪان )ﺧﻮاﺳﺘﺎران(‬ ‫اوﺳﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺴﺖ‬ ‫ﮐ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭ]ﺍ‪· ,‬‬ ‫ﻧﻀﺴﻔﺐ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ از ﺗﻮ‬

‫ﻣ‪‬ﺮِتَ ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ا‪ ‬ا‪ ‬آوا‬ ‫داﯾﺎت‬ ‫يِ اي‬

‫ﮐﻀﻘﻎ‪،‬ﺿﺒﻬﺬﮒ] &‬ ‫؛ﻏﭙﺆﭖ·‬ ‫یﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫"؛·[·‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن‬ ‫ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪143 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﭖ‪,.‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬

‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺰﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ·‬

‫»ﺯﺅ[یﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺳﭙﺴﺪﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﻋﻘﻌﺰﺿﺒﻌﺬﮒ]·‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭ]ﺍ‪· ,‬‬ ‫ﻧﻀﺴﻔﺐ·‬

‫ﮐﻀﻘﻎ‪،‬ﺿﺒﻬﺬﮒ] &‬ ‫؛ﻏﭙﺆﭖ·‬ ‫یﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫‪.‬‬

‫"؛ [·‬

‫اَﻫﻮرو‬ ‫آزوﺗُﻮاﯾﺶ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬

‫ﻫ‪‬ﺰَﺋُﻮﺷُﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺗَﺸَﺖ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮم‬

‫ﺧُﺸﻮي د‪‬م ﭼﺎ‬ ‫ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬

‫ﺳﺎس ﻧَﯿﺎ‬ ‫ﺳﭙﻨﺘُﻮ‬ ‫اوروشَ ا‪ ‬اي ﺑﯿﻮ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ِ‬ ‫ﺴﺖ‬ ‫ﮐ‬

‫ﻣ‪‬ﺮِتَ ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ا‪ ‬ا‪ ‬آوا‬ ‫داﯾﺎت‬ ‫اي‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ ﻣﺎﻧﺘﺮا )ﭘﯿﺎم ﻣﯿﻨﻮي( ﭘﯿﺸﮑﺸﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻫﻮرا ﻫﻤﮕﺎم ﺑﺎ اﺷﺎ ﭘﺪﯾﺪ آورده‬
‫ﻣﺰداي ﭘﺎك ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺑﻬﺒﻮدي را )ﺑﺎ آن ﭘﯿﺎم( ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ‪ ،‬ﮐﻪ آن را ﺑﻪ‬
‫ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪان و ﺧﻮاﺳﺘﺎران آﻣﻮزش دﻫﺪ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﮥ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ‬
‫ﺑﺮاي آﻣﻮزش آن ﺑﻪ آدﻣﯿﺎن ﮐﻤﮏ و ﯾﺎري ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 144‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي در ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ از ﺧﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ آﯾﺎ راﻫﻨﻤﺎ و داوري ﺑﺮاي دردﻫـﺎي‬
‫ﺟﻬﺎن ﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﯽﺷﻮد؟ و در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﯾﺎدآور و ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد آن ﮐﺲ ﮐـﻪ آن ﻣـﺎﻧﺘﺮا و ﭘﯿـﺎم‬
‫ﻣﻌﻨﻮي را ﮐﻪ ﭘﯿﺸﮑﺶ از ﺳﻮي اﻫﻮراﺳﺖ ﺑـﺮاي ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ و ﺑﻬﺒـﻮد ﺟﻬﺎﻧﯿـﺎن ﻓـﺮاﻫﻢ آورد‪.‬‬
‫اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ وﻫﻮﻣﻦ و اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آدﻣﯿﺎن را آﻣﻮزش دﻫﺪ و ﺑﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫ﯾﺎري ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻑ؛ﮎ· )‪» :(tfm‬اﯾﻦ را« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ .‬در آﻏﺎز ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺮاي ﺗﺎﮐﯿﺪ و ﺟﻠﺐ ﺗﻮﺟﻪ‪.‬‬
‫ﭖ‪,.‬ﻑ]ﻩ‪» :(HzktōiB) ·/‬ﭘﯿﺸـﮑﺶ‪ ،‬ﻫﺪﯾـﻪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪) ,. ‬ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪(hu‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ‪ offering sacrifice‬ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدن و ﻓﺪا ﮐﺮدن[ در‬
‫زﺑﺎﻧﻬﺎي ﻓﺮاﻧﺴﻪ و اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ واژه‪ .sacrifice‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻓﺪاﮐﺎري و ﮔﺬﺷﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻫﺪﯾـﻪ و‬
‫ﭘﯿﺸﮑﺶ دادن ﭼﯿﺰي ﺑﺎ ارزش اﺳـﺖ‪ .‬اﯾـﻦ واژه در ﭘـﺎرهاي ﻣـﻮارد ﺑـﺎ واژة »ﺯﺅ[ﯼ‬
‫»ﺷﯿﺮ« ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﮔﺮد ‪ 28/13‬وﻧﺪﯾﺪاد و ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ در وﻧﺪﯾﺪاد ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ واژه آزوﺗُﻮﺋﯿﺶ را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺮﺑﯽ و ﺧْﺸْﻮﯾﺪ را ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺷـﯿﺮ ﮔﺮﻓﺘـﻪ و‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده[ «از ﺳﻮي آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻣﻘﺮر ﺷﺪه ﮐﻪ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺷﯿﺮ و ﮔﻮﺷﺖ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺮدم‬
‫ﺑﺪﻫﻨﺪ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻣﯽﭘﻨﺪارد اﯾﻦ ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﮔﺌﻮش را ﺑﻪ ﮔﺎو ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ و ﮔﺎو ﮐﻪ ﺑﺮاي رﻓﻊ ﺳﺘﻢ ﺑﻪ درﮔﺎه اﻫﻮرا ﺷﮑﺎﯾﺖ ﺑﺮده ﺟﻮاﺑﺶ اﯾـﻦ ﺑﺎﺷـﺪ ﮐـﻪ ﮔـﺎو‬
‫آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪه ﺗﺎ ﺷﯿﺮ و ﮔﻮﺷﺘﺶ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﺎﺷﺪ[ ]آﻧﺪرآس واژه را ﭖ‪,.‬ﻓﻪ و ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﮐﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪ[‪ .‬ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ اﯾﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎ ﻣﺘﻦﻫﺎي ﭘﻬﻠﻮي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺗﻔﺴـﯿﺮ وﻧﺪﯾـﺪاد واژة‬
‫آزوﺗﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺮﺑﯽ و ﭘﻬﻠﻮي آن »‪ «çarpih‬اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺎرﺳﯽ آن ﭼﺮﺑﯽ‪ ،‬ﭼﺮب و ﭘﯿـﻪ‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﮐﻪ ﺑﺮﺧﻼف آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸـﺖ‬
‫اﺳﺖ ﺟﺰء ﻣﺮاﺳﻢ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻫﻤـﯿﻦ واژه در ﯾﺴـﻦ ‪49‬‬
‫ﺑﻨــﺪ ‪ 5‬ﺑــﻪ ﮐـﺎر رﻓﺘــﻪ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣــﻪ آن را ﺑــﻪ «ﻓﺮاواﻧـﯽ و ﺳ ـﯿﺮي« و ﮐﺎﻧﮕــﺎ آن را ﺑــﻪ‬
‫»ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﻧﯿﮏ اﻧﺠﺎﻣﯽ» ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﺎن واژه در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﯾﮏ‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪145 ‬‬

‫ﻣﻌﻨﯽ و در ﯾﺴﻦ ‪ 49‬ﻣﻌﻨﺎي دﯾﮕﺮي داده اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]· )‪» :(ahurō‬اﻫﻮرا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(m}rrem‬ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﻣﻘﺪس« )راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻤﻮﻗﺾ »ﭘﯿـﺎم‬
‫ﻣﯿﻨﻮي« )ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﮐﻼم‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ‬ﮐﻀﺪ ‪» -‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ«[ ]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﮐـﻼم اﻟﻬـﺎم‬
‫ﺷﺪه »‪ « inspired word‬و آن را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺑـﻪ «‪ «manthra of fatness‬ﮐـﻪ در واﻗـﻊ‬
‫ﯾﮏ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ و ﻣﻨﻈﻮر او ﺗﻬﯿﻪ ﻣـﻮاد ﺧﻮارﺑـﺎر و ﭘﯿﺸـﮑﺶ آن ﺑـﺮاي دام و‬
‫ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن اﺳﺖ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻬﺎي دور از واﻗـﻊ و ﻧﺎدرﺳـﺖ ﺑﯿﺸـﺘﺮ از ﺳـﻮي‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﻏﺮﺑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و ﻣﺒﺎﻧﯽ آن را ﻓﻘﻂ از ﻟﺤﺎظ ﻣﺎدي ﻣـﻮرد ﺗﻮﺟـﻪ‬
‫ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻧﺘﺮا »ﮐﻤﻮﻗﭗ« ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة ﺑﻨﯿﺎن اﻋﺘﻘﺎدي و اﻧﺪﯾﺸـﻪﻫـﺎي ﻣﻌﻨـﻮي‬
‫زرﺗﺸﺖ ﯾﻌﻨﯽ اﻫﻮنَ و‪ ‬ﺋﯿﺮيَ )ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه زرﺗﺸﺖ( اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺸـﮑﯿﻞ دﻫﻨـﺪه ﭘﺎﯾـﻪ و‬
‫ي داﻧﺴﺖ‪.‬‬ ‫اﺳﺎس آﻣﻮزشﻫﺎي اوﺳﺖ‪ .‬اﻫﻮنَ و‪ ‬ﺋﯿﺘﯽُ را ﻣﯽﺗﻮان ﮔﺎﺗﺎﻫﺎي اﻫﻮنَ و‪ ‬ﺋﯿﺮ َ‬
‫ﻓﻀﺰﺽ‪» :(taDat) ·،‬ﭘﺪﯾﺪ آورد‪ ،‬ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺗﺮاﺷﯿﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﻀﺰﺽ ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ‪ ‬ﻓﻀﺰ »ﺷﮑﻞ دادن‪ ،‬ﺗﺮاﺷﯿﺪن‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آوردن«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و ﻋﺪاﻟﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺍﺽ‪ .‬ﺿﺨﺰ]· )‪» :(hazaoDō‬ﻫﻤﺮاه ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎم« )ﺻـﻔﺖ ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪/,. ‬‬
‫)ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ (juB‬ﺍﺽ در ﻓﺎرﺳﯽ ﺷﺪه «ﻫــَﻢ« در ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪ sam‬ﮐـﻪ اﻧﮕﯿﺴـﯽ آن‬
‫‪ same‬ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻟﻀﺆ]ﻩ· )‪» :(gavoi‬ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺮدم« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ]واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ[‪ ‬ﻟﻀﺆ ‪-‬‬
‫»ﮔﺎو« ﮐﻨﺎﯾﻪ و اﺷﺎره ﺑﻪ ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن و ﻣﺮدم اﺳﺖ‪ .‬در ﺳﻄﺮ آﺧﺮ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﺟـﺎي‬
‫واژه ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ ﯾﺎ ﮔﺎو واژه ﺑﺮاﺑﺮ و ﻣﺘﺮادف آن ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ] ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺮدﻣـﺎن ﺑـﻪ ﮐـﺎر‬
‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ آن واژه ﺑﻪ ﮔﺎو ﮐﻪ از ﻃﺮف ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﻏﺮﺑـﯽ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﻣﻄﻠﺐ را آﺷﻔﺘﻪ و ﺧﻮاﻧﻨﺪه را ﮔﻤﺮاه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫»ﺯﺅ[یﻐﮑﺈﭖ· )‪» :(xDvīdemcH‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﺑﻬﺒﻮدي ‪ ،‬ﺷـﯿﺮﯾﻨﯽ ‪ ،‬ﺷـﯿﺮﯾﻦ ﮐـﺎﻣﯽ» (راﺋـﯽ ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪» ‬ﺯﺅ[ﯼ »ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ‪ ،‬ﺑﻬﺒﻮد‪ ،‬روﻧﻖ ‪ ،‬ﺷﯿﺮ« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ :‬ﺑﻪ ﺗﺼﻮر ﺷﯿﺮ ﮔﺎو ﻧﺎﮔﺮﯾﺰ‬
 ‫‪ 146‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺷﺪه ﺗﻮﺿﯿﺤﯽ ﺑﺴﺎزد و اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺎده ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺎﯾﻊ ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﭖ‪,.‬ﻓﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺎده ﻏﺬاﯾﯽ ﺟﺎﻣﺪ و ﭼﺮﺑﯽ ﮐﻪ از ﮔﺎو ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ[‪.‬‬
‫ﺍﺅ] )‪» :(hvō‬آن‪ ،‬آن ﯾﮏ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻋﻘﻌﺰﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(uruDacibyō‬ﺑﺮاي ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪان« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ ‬ﻋﻘﻌﺰﺽ‬
‫‪) -‬ﺻﻔﺖ(‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺟﺪا ﺷﺪه از ﺓﺿﻖ ﮐﻪ آن را از ﭘﻬﻠﻮي ‪ partHrHn‬ﺗﺼـﻮر ﮐـﺮده و‬
‫ﺍﺅ] را ﺑﺎ ﺟﺰء ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻦ واژه ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﺗﺮﮐﯿـﺐ ﮐـﺮده و آن را ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ «ﻧﯿﺎزﻣﻨـﺪ‬
‫ﺧﻮرش« ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﮐـﺮده اﺳـﺖ[‪ ..‬ﻣﺸـﮑﻼﺗﯽ ﮐـﻪ ﺑـﺮاي ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ و آﻧـﺪرآس و ﺳـﺎﯾﺮ‬
‫ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﻣﺘﻮن ﭘﻬﻠﻮي ﺗﮑﯿـﻪ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‬
‫ﺋﻮروش ا‪ ‬ﺋﯽ ﺑﯿﻮ » ﻋﻘﻌﺰﺿﺒﻬﺬﮒ]« را ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ »ﻏﻘﻐﺰﺿﺒﻬﺬﮒ]«‬ ‫َ‬ ‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬واژه‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ داراي ﻓﮑـﺮ روﺷـﻦ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﮐـﺮده اﺳـﺖ[‪.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ واژه را ﻣﺸﺘﻖ از ﺭﺿﻖ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﻮﺷﯿﺪن و ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران و ﯾﺎران ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده و ﻧﯿﺰ ﻣﯽﭘﻨـﺪارد ﺍﺅ] از ﻟﺤـﺎظ وزن زاﯾـﺪ اﺳـﺖ و‬
‫ﻣﯽﺗﻮان آن را ﺣﺬف ﮐﺮد ﺑﺪون آن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ زﯾﺎﻧﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]· )‪» :(speytō‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺻﻔﺖ ﺑﺮاي ﻣﺰدا( »ﻣﻘـﺪس‪،‬‬
‫ﭘﺎك« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺳﭙﺴﺪﺿﮕﭗ· )‪» :(sHsniiH‬درس‪ ،‬آﻣﻮزش« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺳﭙﺴﺪﭖ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻧﺾ·‬ ‫‪‬‬ ‫ﻧﻀﺴﻒ؛· )‪» :(kastf‬ﮐـﯿـﺴ ــﺖ‪ ،‬ﭼــﻪ ﮐﺴ ـﯽ اﺳــﺖ« )ﺿــﻤﯿﺮ اﺳــﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪·,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(vohū . manazha‬وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﻧﯿـﮏ اﻧﺪﯾﺸـﯽ‪ ،‬ﻣـﻨﺶ ﻧﯿـﮏ«‬
‫)ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫[ · )‪» :(ī‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ادات ﻣﺘﺼﻞ( ]ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[‪، -‬ﺽ »اﯾﻦ]راﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[‪ ‬ﻩ ‪» -‬اﯾﻦ«[‪.‬‬
‫یﭙﮕﭗ‪» :(dHyHu) ·،‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ« ]ﺑﯿﮑﺲ‪) :‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ([ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ) :‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ([‪.‬‬
‫؛ﻏﭙﺆﭖ· )‪» :(feHvH‬ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ« ]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐـﻪ از دﻫـﺎن اﺳـﺖ[ ]ﮐﺎﻧﮕـﺎ‪ :‬آن را‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪147 ‬‬

‫ﺛﻀﻐﺆﭖ ﺧﻮاﻧﺪه و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده «ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ»[ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ واژه را ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﺆﭖ‬
‫)راﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﮔﺮﻓﺘـﻪ از رﯾﺸـﻪ ﺿﺆﺿﺎ )ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪» (avas‬ﮐﻤـﮏ ﮐـﺮدن ‪ ،‬ﯾـﺎري‬
‫ﮐﺮدن«[‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(maretacibyō‬و ﺑﻪ ﻣﺮدﻣﺎن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( اﯾﻦ واژه ﺑـﻪ ﺟـﺎي‬
‫ﮔَﻮ‪‬ﯾﯽ ﻟﻀﺆ]ﻩ ﮐﻪ در ﺧﻂ دوم ﺳﺮود آﻣﺪه ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ روﺷـﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ دو واژة ﻣﺘﺮادف ﻫﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﮔَﻮ‪‬ﯾﯽ را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑـﻪ ﮔـﺎو ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﮐـﺮد‪ .‬ﻣﻌﻨـﯽ آن‬
‫»ﻣﺮدم‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬آدﻣﯿﺎن« ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ در ﺑﺮﮔـﺮدان ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎي ﺧـﻮد ﺑـﻪ ﻧـﺎم »‪«The Divine Songe of Zarothushtra‬‬
‫ﺻﻔﺤﻪ ‪ 65‬ﯾﺎدآور ﺷﺪه‪» :‬اﯾﻦ ﺳﺮود و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮدن آن ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ و ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻫﺮ ﯾﮏ‬
‫از ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﺎ دﯾﮕﺮي ﺗﻔﺎوت دارد و اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﯿﻠﺰ و ﮐﺎﻧﮕﺎ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﺎﻣﻼً ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﻓﻬﻢ اﺳﺖ و ﮐﺎﻧﮕﺎ از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻧﯿﺰ دﭼﺎر اﺷﺘﺒﺎه و آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺷﺪه‪ .‬ﺗﻌﺪادي از ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎ را‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺮدم وﻟﯽ ﻫﯿﭽﯿﮏ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﻨﻨﺪه ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻓﻘﻂ ﺑـﻪ دﻧﺒـﺎل واژهﻫـﺎﯾﯽ‬
‫رﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﮐﺎﻣﻼً ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺎدﯾﺎت و ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺎدي اﺳﺖ‪ ...‬اداﻣﻪ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑـﺮاي ﺗﺮﺟﻤـﮥ ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ‬
‫ﺳﻪ اﺻﻞ را در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪام‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﻫﺮ واﺣﺪ ﺷﻌﺮي ﮐﻪ داراي ﻗﺎﻓﯿﻪ و آﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ داراي ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪.‬‬
‫‪2‬ـ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺟﻤﻠﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺳﺎده و ﻗﺎﺑﻞ ﻓﻬﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪3‬ـ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻏﯿﺮﻣﺎدي و روﺣﺎﻧﯽ واژهﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ ﯾﮏ ﻣﺴﺌﻠﮥ دﯾﻨﯽ و‬
‫اﺧﻼﻗﯽ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻣﻌﻨﯽﻫﺎي ﻣﺎدي را ﮐﻪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﯿﺴﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 148‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫وﯾﺴﺘُﻮ‬ ‫اﯾﺪا‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫اَ ا‪ ‬م‬
‫ﺭ[ﺳﻒ]·‬ ‫ﻫیﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﮏ·‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ‬ ‫در اﯾﻨﺠﺎ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫آن )ﺷﺨﺼﯽ ﮐﻪ(‬

‫ﮔﻮﺷَﺘﺎ‬ ‫ﺳﺎﺳﻨﺎو‬ ‫اَ ا‪ ‬و‪‬‬ ‫نِ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﻝ‪,‬ﺯﺿﻔﭗ·‬ ‫ﺳﭙﺴﺪ|·‬ ‫ﺿﺒﺆ]·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫"؛·‬
‫ﮔﻮش داد‬ ‫آﻣﻮزشﻫﺎ‬ ‫ﯾﮕﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﭙﯽ ﺗﺎ ﻣ‪‬ﻮ‬ ‫و ز‪‬ر‪‬ﺗﻮ ﺷﺘﺮ‬
‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ]·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬
‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‬

‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﺷﺘﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫نِ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺽ‪/‬ﻑ[ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫و ﺑﺮاي اﺷﺎ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻞ اﺳﺖ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫او )ﺗﻨﻬﺎ(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﺮاو‪‬ﯾﻨﮕﻪِ‬ ‫ﭼ‪‬ﺮِكِ رِﺗﺮا‬
‫ﺳﻘﭙﺆﺿﮕﺐ{ﺍﺏ‬ ‫ﺇﺿﻘﻐﻨﻐﻘﻐﻮﻗﭗ·‬
‫ﺳﺮاﺋﯿﺪن‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺮودﻫﺎي ﻧﯿﺎﯾﺶ‬

‫و‪‬ﺧ‪‬ﺰر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻫﻮد‪‬ﻣ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﺭﺽ»ﻏﺼﻘﻀﺎﮔﭗ&‬ ‫یﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺍﻋیﻐﮑﻐﮏ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺳﺨﻦ را‬ ‫ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺷﻮد‬ ‫ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺷﯿﻮاﯾﯽ‬ ‫ﺑﻪ او‬ ‫از اﯾﻨﺮو‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪149 ‬‬

‫ﺭ[ﺳﻒ]·‬ ‫ﻫیﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﮏ·‬

‫ﻝ‪,‬ﺯﺿﻔﭗ·‬ ‫ﺳﭙﺴﺪ|·‬ ‫ﺿﺒﺆ]·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫"؛·‬

‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ]·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬

‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺽ‪/‬ﻑ[ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﺇﺿﻘﻐﻨﻐﻘﻐﻮﻗﭗ· ﺳﻘﭙﺆﺿﮕﺐ{ﺍﺏ‬
‫ﺍ]ﻩ· ﺍﻋیﻐﮑﻐﮏ· یﮕﭙﻪ· ﺭﺽ»ﻏﺼﻘﻀﺎﮔﭗ&‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫وﯾﺴﺘُﻮ‬ ‫اﯾﺪا‬ ‫اَ ا‪ ‬م ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬

‫ﮔﻮﺷَﺘﺎ‬ ‫ﺳﺎﺳﻨﺎو‬ ‫اَ ا‪ ‬و‪‬‬ ‫ن‬
‫ِ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺳﭙﯽ ﺗﺎ ﻣ‪‬ﻮ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮ ﺷﺘﺮ‬ ‫و‬

‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﺷﺘﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ن‬
‫ِ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﺳﺮاو‪‬ﯾﻨﮕﻪِ‬ ‫ﭼ‪‬ﺮِكِ رِﺗﺮا‬

‫و‪‬ﺧ‪‬ﺰر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻫﻮد‪‬ﻣ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و‪‬ﻫﻮﻣﻦ‪:‬‬
‫آن ﮐﺲ ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ‪،‬‬
‫ﯾﮕﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي ﻣﺎ ﮔﻮش داده‪ ،‬زرﺗﺸﺖ ﺳﭙ‪‬ﻨﺘﻤﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا او ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮاي ﻣﺎ و اَﺷﺎ ﺳﺮودﻫﺎي ﻧﯿﺎﯾﺶ )ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ( ﺑﺴﺮاﯾﺪ‬
‫از اﯾﻦ رو ﺑﻪ او ﺷﯿﻮاﯾﯽ و ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ ﺳﺨﻦ ﺑﺨﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 150‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺴﺘﯽ و آﻓﺮﯾﺪﮔﺎري ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮد‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨـﺎت را ﭘـﯽ اﻓﮑﻨـﺪه‬
‫اﺳﺖ آﮔﺎه ﺷﺪه از روي اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ و در ﭘﺮﺗﻮ ﺻﻔﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻫﻮراﻣﺰدا آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪،‬‬
‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶ راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺷﯿﻮه آﮔﺎﻫﯽ ﮐـﻪ از راه ﺷﻨﺎﺳـﺎﯾﯽ‬
‫ﺧﻮﯾﺸﺘﻦ و ﻓﺮو رﻓﺘﻦ در ﺟﻬﺎن اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ راز ﻫﺴﺘﯽ ﭘﯽ ﺑﺮد‪ ،‬ﺷﯿﻮه اﯾﺴﺖ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪ‬
‫ﺧﺮد ﮐﻪ آدﻣﯽرا ﻣﺴﺘﻘﯿﻤﺎً و ﺑﺪون واﺳﻄﻪ ﺑﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺑﻪ «راﺳﺘﯽ و‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖﺟﻮﯾﯽ« ﺧﻮد ﭘﺎﯾﻪ ﻋﻘﻼﯾﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي دارد و از وﯾﮋﮔﯿﻬﺎي ﻋﺮﻓﺎن اﯾﺮاﻧﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﯿﺎن «ﻋﻘـﻞ و ﻋﺸـﻖ« و درك «اﺳـﺘﺪﻻﻟﯽ و اﺷـﺮاﻗﯽ« در ﺳـﻄﺢ ﺑـﺎﻻي اﻧﺪﯾﺸـﻤﻨﺪي و‬
‫وارﺳﺘﮕﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬از اﯾﻨﺮو در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﯿﺎﯾﺶ‬
‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ دﺳﺘﻮري رﺳﯿﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ او را ﺑﭙﺮﺳـﺘﺪ ﯾـﺎ از او ﺑﺘﺮﺳـﺪ و ﯾـﺎ ﺑـﻪ اﻣﯿـﺪ‬
‫ﭘﺎداشﻫﺎي ﻣﺎدي و ﺑﯽارزش در ﺟﻬﺎن ﭘﺴﯿﻦ ‪ ،‬ﯾﺎ ﺗﺮس از ﮐﯿﻨﻪﻫﺎي ﻋﺬاب آور و ﺑﯽﺗﻨﺎﺳﺐ‪،‬‬
‫آدﻣﯽاز ﻟﺤﺎظ رواﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮر ﺑﻪ اﻃﺎﻋﺖ اﺣﮑﺎم ﺷﻮد‪.‬‬
‫در دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﺎ آزادي و اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺎﻣﻞ ﺑﺎﯾﺪ راه ﺣﻖ را ﺑـﻪ ﺳـﻮي راﺳـﺘﯽ و درﺳـﺖ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و ﻣﺴﺌﻮل ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‪ .‬آدﻣﯽ ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﯾﺎ ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﻨﺶ ﻧﺎدرﺳﺖ ﭘﺪﯾﺪآورﻧﺪة ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ ﮔﺮدد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺧﻮد ﻣﺴﺌﻮل ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ و‬
‫ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و زﻧﺪﮔﯽ ﻓﺮداي ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻋﺮﻓﺎن اﯾﺮاﻧﯽ اﻧﺴﺎن در آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻧﯿﮑﯽﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫـﺮ روز و‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮔﻔﺘﺎر و اﻧﺪﯾﺸﻪ اي ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اَﺷﺎ و و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﺑـﻪ ﺧﺪاوﻧـﺪ ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن و ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ اﻫﻮراﻣﺰدا و درك ﺻﻔﺎت ﺧﺪاﯾﯽ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﺪ و ﻣـﺮز و‬
‫ﻣﺎﻧﻌﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺲ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎرﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد اﯾﻦ ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ در ﻧﻬـﺎد‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ از آدﻣﯿﺎن وﺟﻮد دارد و ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺒﺎﻟﺪ و ﭘﯿﺶ رود‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و رﺳﺘﮕﺎري دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﻧﻤﺎد ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺧﺮد ﮐﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ در راﯾﺰﻧﯽ ﺷﺮﮐﺖ دارد ﻣﯽﮔﻮﯾـﺪ‬
‫آن ﮐﺲ ﮐﻪ ﭘﯿﻤﺎﻧﺪار اﺳـﺖ و ﺷـﯿﻮهﻫـﺎ و دﺳـﺘﻮرﻫﺎي اﻫـﻮراﯾﯽ را ﺑـﺮاي درﻣـﺎن دردﻫـﺎ و‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﻓﻬﻤﯿﺪه زرﺗﺸﺖ اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﺎ ﺳـﺮودﻫﺎي‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪151 ‬‬

‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺧﻮد آن ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي را آﻣـﻮزش ﺑﺪﻫـﺪ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑـﺎ او ﺷـﯿﺮﯾﻨﯽ و ﺷـﯿﻮاﯾﯽ ﺳـﺨﻦ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪه ﺷﻮد‪.‬‬
‫آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎﯾﺪ از راه ﺳﺨﻦ و اﺳﺘﺪﻻل ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻣﻬﺮ و دوﺳﺘﯽ و زﺑﺎﻧﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﮔﺴـﺘﺮش‬
‫ﯾﺎﺑﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ آﻣﻮزﺷﯽ ﺑﺎ ﺑﮑﺎر ﺑﺮدن زور و ﺗﺤﻤﯿﻞ ﺑﺮﺧﻼف ﻃﺒﯿﻌﺖ و ذات اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺟﺎﻣﻌـﻪ‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ و ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻞﻫﺎي اﻧﺘﻘﺎمﺟـﻮﯾﯽ و ﺧﺸـﻮﻧﺖ ﻣـﯽﺷـﻮد و ﺑﺎزﺗـﺎب آن‬
‫آﺷﻔﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﯽﻧﻈﻤﯽ‪ ،‬دروغ و دوروﺋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم را ﻏﺮق در ﻓﺴﺎد و ﭘﻠﯿﺪي ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻓﻘﺮ‬
‫ﺷﺪﯾﺪ روﺣﯽ و ﻣﺎدي ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽآورد‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﮐﻪ وﻫﻮﻣﻦ از ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺄﻣﻮر وﺣﯽ ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ و ﮔﺰﯾﻨﺶ او‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮي ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ و ﻣﮑﺘﺐ ﺧﺮدﮔﺮاﯾـﯽ او ﻣﺨﺎﻟﻔـﺖ‬
‫دارد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺒﮏ· )‪» :(acm‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻤﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﻫیﭗ· )‪» :(idH‬در اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬اﯾﻨﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭﻫﺴﻒ]· )‪» :(vistō‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬دﯾﺪه و ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ ‬ﺭﻫﺴﻔﺾ‬
‫‪) -‬ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ( »ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ«‪ ‬ﺭ[ﯼ »ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ«‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﺎ‪ ،‬آن ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺭﺽ؛ﮎ »ﻣﺎ«‪.‬‬
‫ﺿﺒﺆ]· )‪» :(acvō‬ﯾﮕﺎﻧﻪ‪ ،‬ﯾﮏ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺲ‪ ،‬ﯾﮕﺎﻧﻪ ﮐﺲ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﺿﺒﺆﺽ‬
‫»ﻋﺪد ﯾﮏ در ﺣﺴﺎب‪ ،‬ﯾﮕﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ«‪.‬‬
‫ﺳﭙﺴﺪ|· )‪» :(sHsnG‬آﻣــﻮزشﻫــﺎ را‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎنﻫــﺎ را‪ ،‬دﺳــﺘﻮرﻫﺎ را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﭙﺴﺪﭖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »آﻣﻮزش‪ ،‬دﺳﺘﻮر«‪.‬‬
‫ﻝ‪,‬ﺯﺿﻔﭗ· )‪» :(gkDatH‬ﮔﻮش داد« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ( از‬
 ‫‪ 152‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ‪ ‬ﻝ‪/,‬ﺽ و رﯾﺸﻪ ﻝ‪» /,‬ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔﻮش دادن‪ ،‬ﻧﯿﻮﺷﯿﺪن«‪.‬‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]· )‪» :(zararuBtrk‬زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪. ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ ‪-‬‬
‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ]· )‪» :(spitHmō‬اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﺳﻔﯿﺪ و ﭘﺎك‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻨﺪﻫﺶ ﭘﻬﻠﻮي اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن ﺟﺪ ﻧﻬﻢ زرﺗﺸﺖ ﺑـﻮده اﺳـﺖ‪ .‬در‬
‫ﻫﺎت ‪ 46‬ﺑﻨﺪ ‪ 15‬ﻧﯿﺰ ﻧﺎم ﺳﭙﯿﺘﺎ ﻣﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvō‬او« )ﺿﻤﯿﺮ اﻟﺘﺰاﻣﯽ(‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺭﺽ؛ﮎ »ﻣﺎ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺽ‪/‬ﻑ[ · )‪» :(vaBtī‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺎن اﺳﺖ« )ﮔﺬرا‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬زﻣﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ· )‪» :(aDHicH‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي اﺷﺎ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ »راﺳـﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘـﺖ‪،‬‬
‫ﻋﺪاﻟﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺇﺿﻘﻐﻨﻐﻘﻐﻮﻗﭗ· )‪» :(carekererrH‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﺘﻮدن‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳـﺮودﻫﺎي ﺳـﺘﺎﯾﺶ«‬
‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﭘﻮرداود‪» :‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﺳﮕﺎﻟﯿﺪن«[ از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺇﺿﻘﻐﻨﻐﻘﻐﻮﺽ‬
‫ﺳﻘﭙﺆﺿﮕﺚ{ﺍﺏ· )‪» :(srHvaiiezhc‬ﺳﺮاﯾﯿﺪن‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر ﺳﺒﺒﯽ(‪ ‬ﺳﻘﻊ‬
‫»ﺷﻨﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" -‬ﺽ‬ ‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬از اﯾﻨﺮو« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪،‬‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺍ]ﻩ· )‪» :(hōi‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺮاي آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﻋیﻐﮏ؛ﮎ· )‪» :(hudemfm‬ﺷﯿﻮاﺋﯽ‪ ،‬دﻟﭙﺬﯾﺮي‪ ،‬ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺍﻋیﻐﮑﻀﺪ‬
‫اﮔﺮ اﻣﻼ‪ ،‬واژه ﺑﺎ ﻍ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺍﻋیﻐﮑﻐﮏ ﮐﻪ ﺳﺘﺎك آن ﺍﻋیﻐﮑﺾ ‪ -‬ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد«‪.‬‬
‫یﮕﭙﻪ· )‪» :(diiHi‬ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬درﯾﺎﺑﺪ« )ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪153 ‬‬

‫ﺗﮏ(‬
‫]ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪» dhyH‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن«‪[.‬‬
‫ﺭﺽ»ﻏﺼﻘﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(vaxetrahyH‬زﺑﺎن‪ ،‬دﻫﺎن‪ ،‬اﺑﺰار ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪ -‬ﺭﺽ»ﻏﺼﻘﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫]ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ vaktra‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ وﺳﯿﻠﻪ و اﺑﺰار ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬دﻫﺎن[‪.‬‬
 ‫‪ 154‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ر‪‬ﺋُﻮﺳﺘﺎ‬ ‫اوروا‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫اَت ﭼﺎ‬
‫ﻗﻀﺨﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﺑﺎﻧﮏ ﺑﺮآورد‬ ‫روان‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫و آﻧﮕﺎه‬

‫راد‪‬م‬ ‫ﺧﺸﺎن ﻣ‪‬ﻦِ‬ ‫اَنَ ا‪‬ﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﻗﭙیﻐﮏ·‬ ‫»ﺯﻣﺪﮐﻐﺪﻍ·‬ ‫ﺿﺪﺿﺒﺰﻏﮏ·‬ ‫"؛·‬
‫ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫زﯾﺮ ﺑﺎر ﺑﺮوم‪ ،‬ﺑﭙﺬﯾﺮم‬ ‫ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ را‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺳﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻧ‪‬ﺮِش‬ ‫واﭼِﻢ‬
‫ﺿﺲ‪,‬ﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺩﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺭﭘﺈﻏﮏ·‬
‫ﺿﻌﯿﻔﯽ را‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺳﺨﻦ‬

‫ﺧﺸﺘﺮِم‬ ‫اﯾﺸﺎ‬ ‫و‪‬ﺳ‪‬ﻤﯽ‬ ‫آ‬ ‫ﯾﻢ‬

‫ﺍﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫[ﺯﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫"؛ﮎ·‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را‬ ‫آرزو دارم‬ ‫ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫او ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫ﯾ‪‬ﻮا‬ ‫د‪‬دا‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫"ﺿﺆﭖ·‬ ‫یﻀیﭗ·‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ‬ ‫او‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ‬ ‫ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ‬ ‫ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺠﺎ‬

‫اَو‪‬‬ ‫ز‪‬ﺳﺘَﻮ‪‬ت‬ ‫د‪‬د‪‬ت‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺿﺆ] &‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫یﻀیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬
‫ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ‬ ‫زﯾﺮدﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫ﺑﻪ او‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪155 ‬‬

‫ﻗﻀﺨﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﻗﭙیﻐﮏ·‬ ‫»ﺯﻣﺪﮐﻐﺪﻍ·‬ ‫ﺿﺪﺿﺒﺰﻏﮏ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺿﺲ‪,‬ﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺩﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺭﭘﺈﻏﮏ·‬

‫ﺍﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫[ﺯﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫"؛ﮎ·‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫"ﺿﺆﭖ·‬ ‫یﻀیﭗ·‬

‫ﺿﺆ] &‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫یﻀیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬

‫ر‪‬ﺋُﻮﺳﺘﺎ‬ ‫اوروا‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫اَت ﭼﺎ‬

‫راد‪‬م‬ ‫ﺧﺸﺎن ﻣ‪‬ﻦِ‬ ‫اَنَ ا‪‬ﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫اَﺳﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻧ‪‬ﺮِش‬ ‫واﭼِﻢ‬

‫ﺧﺸﺘﺮِم‬ ‫اﯾﺸﺎ‬ ‫آ و‪‬ﺳ‪‬ﻤﯽ‬ ‫ﯾﻢ‬

‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫ﯾ‪‬ﻮا‬ ‫د‪‬دا‬

‫اَو‪‬‬ ‫ز‪‬ﺳﺘَﻮ‪‬ت‬ ‫د‪‬د‪‬ت‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﮕﺎه روان آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮآورد‬
‫ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ زﯾﺮ ﺑﺎر ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﺑﺮوم و ﺳﺨﻦ ﻣﺮد ﺿﻌﯿﻔﯽ را ﺑﭙﺬﯾﺮم‪،‬‬
‫در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي را آرزو دارم‪.‬‬
‫ﮐﺠﺎ و ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺲ زﺑﺮدﺳﺘﯽ او را )روان آﻓﺮﯾﻨﺶ را( ﯾﺎري ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 156‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺲ از آﻧﮑﻪ وﻫﻮﻣﻦ ﻧﻤﺎد ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ زرﺗﺸﺖ را ﭼﻮن رﻫﺒﺮ و راﻫﻨﻤﺎي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‬
‫و ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ روان ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮﻣﯽآورد ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﺮدي از ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽﻫﺎي ﺧﻮد‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ درﻣﺎن ﺑﺨﺶ دردﻫﺎ ﺑﺎﺷﺪ؟ ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﻫﺴـﺘﻢ ﻧـﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳـﺘﯽ‬
‫ﻧﺎﺗﻮان‪ .‬از ﮐﺠﺎ و ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﯾﺎوري زﺑﺮدﺳﺖ ﻓﺮا ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن را ﯾﺎري ﺑﺨﺸﺪ؟‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(auca‬و آﻧﮕﺎه« ) ادات و ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( ]ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪» atha - ca‬و آﻧﮕﺎه«[‪.‬‬
‫‪» :(gfuB.‬روان آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﻧﻤﺎد و ﻣﻈﻬﺮ ﻣﺮدﻣﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﺟﻬـﺎن«‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪./‬ﻋﻘﺆﭖ· )‪urvH‬‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻗﻀﺨ ﺴﻔﭗ· )‪» :(raostH‬ﺑﺎﻧﮓ ﺑﺮآورد‪ ،‬ﺧﺮوﺷﯿﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻟﯿﺪ« )ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ(‪ ‬ﻗﻌﯽ ‪) -‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪.(rud‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎي ﻗﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود(‪.‬‬
‫ﺿﺪﺿﺒﺰﻏﮏ· )‪» :(anacDem‬ﻧﺎﺗﻮان‪ ،‬ﺳﺴﺖ اراده« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺻﻔﺖ(‪ .‬اﯾﻦ واژه از دو‬
‫ﺑﺨﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺿﺪ = ﺣﺮف ﻧﻔﯽ‪ +‬ﺿﺒﺰﻏﮏ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ« ﺟﺪا ﺷﺪه از‬
‫ﻧﺎم رﯾﺸﻪ [ﺯ »ﺗﻮان‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬اﻗﺘﺪار‪ ،‬اﺳﺘﺤﮑﺎم«‪.‬‬
‫»ﺯﻣﺪﮎ؛ﺩﺏ )‪» :(xD}nmfnc‬زﯾﺮ ﺑﺎر ﺑﺮوم‪ ،‬ﺑﭙﺬﯾﺮم‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬راﺿﯽ ﺷﻮم« )ﻣﺼـﺪر(‬
‫از ﺳﺘﺎك »ﺯﻣﮏ ‪] -‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪.[kD}m‬‬
‫ﻗﭙیﻐﮏ· )‪» :(rHdem‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒﺎن‪ ،‬ارﺑﺎب« در ﯾﺴﻦ ‪ 23‬ﺑﻨﺪ ‪ 19‬اﯾﻦ واژه ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻮاﻇﺐ‪ ،‬ﻧﮕﺎه دارﻧﺪه )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻗﭙیﺾ ﺑﻪ ﻋﻘﯿﺪه ﻫﻮﻓﻤﻦ ‪ rHdem‬ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫ﯾﮏ ﺷﮑﻞ ﻓﻌﻠﯽ ﺑﺎﺷﺪ از رﯾﺸﻪ ‪» rHd‬ﻣﻮاﻇﺒﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺪاري ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺈﻏﮏ· )‪» :(vacem‬ﺳﺨﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ﯾﺎ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﭘﺈ »ﺳﺨﻦ«‪.‬‬
‫ﺩﻏﻘﻎ‪» :(nereB) ·/‬ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﺮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﺮ« در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﺎي‬
‫ﭘﻬﻠﻮان و دﻟﯿﺮ‪.‬‬
‫ﺿﺲ‪,‬ﻗﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(askrahyH‬ﻧﺎﺗﻮان‪ ،‬ﺿﻌﯿﻒ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﺽ = ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ‪+‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪157 ‬‬

‫ﺱ‪,‬ﻗﺾ ‪» -‬زورﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬زﺑﺮدﺳﺖ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ«‪.‬‬

‫"؛ﮎ· )‪» :(yfm‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪] :‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﻣﯿﻠﺰ ﺑﺮﺧﻼف ﮔﻠـﺪﻧﺮ و ﮐﺎﻧﮕـﺎ آن را‬
‫"؛‪.‬ﮐﭗ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﺑﺎ واژه ﺑﻌﺪي ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭖ· )‪» :(ā‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[ · )‪» :(vasemī‬آرزو دارم‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ« )ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﺭﺿﺲ »آرزو داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ«‪.‬‬
‫[ﺯﭖ ‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(īDH - xDarrem‬ﺷﻬﺮﯾﺎر‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬رﻫﺒﺮ ﺗﻮاﻧﺎ« ﮔﻠﺪﻧﺮ اﯾـﻦ واژه‬
‫را دو ﺟﺰء ﺟﺪا از ﻫﻢ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آن را دو ﺟﺰء ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ ﻣـﯽداﻧﻨـﺪ )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪[ - .‬ﺯﭖ از رﯾﺸﻪ [ﺯ »ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻦ»‪.‬‬
‫‪«when‬‬ ‫‪ever‬‬ ‫ﻧﻀیﭗ· )‪» :(kadH‬ﮐ ـﯽ‪ ،‬ﮐﺠــﺎ« )ﻗﯿ ـﺪ( ﻧﻀیﭗ ‪" .‬ﺿﺆﭖ »ﻫﺮﮔــﺎه ﮐ ـﻪ‪،‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪".،‬ﺿﺆﭖ· »ﻫﺮﮔﺰ ‪.«never‬‬
‫"ﺿﺆﭖ· )‪» :(yavH‬زﻣﺎن‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم« )ﺑـﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪" -‬ﺿﺆ »زﻣـﺎن‪ ،‬ﻫﻨﮕـﺎم« ﻧﻀیﭗ ‪.‬‬
‫"ﺿﺆﭖ »ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvō‬او‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ(‪ -‬ﺿﺎ‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )ﮔﺬرا‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪،‬‬
‫»ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺍ]ﻩ· )‪» :(hōi‬ﺑﺎو‪ ،‬او را« ﮔﺌﻮش در ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻮم ﺷﺨﺺ ﺑﻪ ﺧﻮد اﺷـﺎره ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‪) .‬ﺑﺮاﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪.‬‬
‫یﻀیﭗ‪» :(dadHu) ·،‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺸﻮد ﮐﻪ« )ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﺆﺽ‪» :(zastavau) ·،‬ﺑﺎزوان ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬دﺳﺘﺎن ﺗﻮاﻧﺎ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺿﺆ] )‪» :(avō‬ﯾﺎري‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺿﺆﺿﺎ »ﯾﺎري‪،‬‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ«‪.‬‬
 ‫‪ 158‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَا‪‬اﯾﺒﯿﻮ‪‬‬ ‫ﯾﻮژِم‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﺎﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫اَ اُ ﮔُﻮ‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺨﻞ]·‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ را‬ ‫ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ اﺷﺎ‬ ‫ارزاﻧﯽ دارﯾﺪ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَو‪‬ت‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﯿﮏ‬ ‫آﻧﺮا‬

‫دات‬ ‫راﻣﺎﻧﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﻫﻮشاي ﺗﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﻗﭙﮑﻤﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺍﻋﺰﻏﻬﻒ[‪· /‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻫﯿﺪ‬ ‫و آراﻣﺶ‬ ‫ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﻬﺸﺖ آﺳﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫اَزِم ﭼﯿﺖ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺽ‪.‬؛ﮐﺈ[ﮎ·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫او‪» ،‬اﯾﻦ آرزو«‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬

‫و‪‬ا‪‬د‪‬م‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ‬

‫ﺭﺿﺒیﻐﮏ &‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮎ؛{ﺍ[ ·‬ ‫ﻭﻇﻤﮏ·‬
‫دارﻧﺪه‪ ،‬ﻓﺮاز آورﻧﺪه‬ ‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ را‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪159 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺨﻞ]·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬

‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﻗﭙﮑﻤﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺍﻋﺰﻏﻬﻒ[‪· /‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺽ‪.‬؛ﮐﺈ[ﮎ·‬

‫ﺭﺿﺒیﻐﮏ &‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮎ؛{ﺍ[ ·‬ ‫ﻭﻇﻤﮏ·‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَا‪‬اﯾﺒﯿﻮ‪‬‬ ‫ﯾﻮژِم‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫اَ اُ ﮔُﻮ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَو‪‬ت‬

‫دات‬ ‫راﻣﺎﻧﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﻫﻮشاي ﺗﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫اَزِم ﭼﯿﺖ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮاوروﯾﻢ و‪‬ا‪‬د‪‬م‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫روان آﻓﺮﯾﻨﺶ )ﭘﺎﺳﺦ داد(‪:‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﺑﻪ اﯾﻨﻬﺎ )زرﺗﺸﺖ و ﯾﺎراﻧﺶ(‪،‬‬
‫اي اﻫﻮرا در ﭘﺮﺗﻮ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ارزاﻧﯽ دارﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪان وﺳﯿﻠﻪ آﺳﺎﯾﺶ )ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ اﻣﻦ و ﺑﻬﺸﺖ آﺳﺎ( و آراﻣﺶ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺗﻮ را ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﺑﺮ آورﻧﺪه ) اﯾﻦ آرزو( ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 160‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫واژه ﮔﺌﻮش داراي ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ در ﺑﺮﮔﺮدان اﯾﻦ ﺑﻨﺪ از ﻣﻌﻨـﯽ ﮔـﺎو اﺳـﺘﻔﺎده‬
‫ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ رواﯾﺎت اﺳﺎﻃﯿﺮي ﺑﻨﺪﻫﺶ و ﺳﺎﯾﺮ ادﺑﯿﺎت دﯾﻨﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﺎﻧﻮر ﺳـﻮدﻣﻨﺪ‬
‫ﻣﺰدا آﻓﺮﯾﺪه ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎﺷﺪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺗﺼﻮر ﺷﺪه زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﺷـﺒﺎن و ﮔـﺎو ﻣﻈﻬـﺮ‬
‫ﻣﺮدم و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﺪه ﺷﺪهاﻧﺪ وﻟﯽ در آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪي‬
‫و اﺧﺘﯿﺎر اﻧﺴﺎن ﻧﻬﺎده ﺷﺪه ‪ ،‬ﺗﺸﺒﯿﻪ ﮐﺮدن اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﮔﺎو و زرﺗﺸﺖ ﺑـﻪ ﺷـﺒﺎن ﻧـﻮﻋﯽ ﻣﻔﻬـﻮم‬
‫اﺳﺎﻃﯿﺮي دارد ﮐﻪ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر رود‪ .‬ﻣﻄﺎﻟﺐ اﺳـﺎﻃﯿﺮي از دﯾـﻦ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺟﺪاﺳﺖ زرﺗﺸﺖ در ﯾﮏ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﮑﺮي ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ اﻧﺘﺰاﺋﯽو ﻣﺠـﺮد ﻓﻠﺴـﻔﯽ را‬
‫ﻣﺒﻨﺎي آﻣﻮزشﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ ﻗﺮار داد وﻟﯽ ﮔﺮوﻫﯽ از ﭘﯿﺮوان اﯾـﺰدان و اﺳـﻄﻮرهﻫـﺎي ﮐﻬـﻦ‬
‫آرﯾﺎﯾﯽ ﮐﻪ در زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﺑﻪ ﺑﺎورﻫﺎي دﯾﻦﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﺧﻮد ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ آن اﺳﻄﻮرهﻫﺎ‬
‫را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺳﻨﺖﻫﺎ ﺑﻪ دﯾﻦ اﻓﺰودﻧﺪ ﻧﻈﯿﺮ ﯾﺸﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐـﻪ ﻗﺼـﺎﺋﺪي دﻟﮑـﺶ و ﺳﺮاﺳـﺮ‬
‫ﭘﻨﺪﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ و ﺳﺮﺷﺎر از ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯿﻬﺎ و دﻻورﯾﻬﺎ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫـﺎي ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫ﭘﻨﺪاري‪ ،‬دور از ﻣﻨﻄﻖ زرﺗﺸﺖ و ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي اوﺳﺖ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ روان آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺮاي زرﺗﺸﺖ ‪ ،‬ﯾﺎران و ﭘﯿﺮوان او آرزوي ﻗﺪرﺗﯽ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺮ‬
‫راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ «اﺷﺎ« اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻪ ﺑﺮ ﺧﻮدﮐﺎﻣﮕﯽ و ﺧﻮدﺧﻮاﻫﯽ‪ .‬ﯾﺎران زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
‫ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‪ ،‬ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ ﻣﯿﺪﯾﻮﻣﺎه و ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ اﯾـﻦ ﺑﻨـﺪ را‬
‫زرﺗﺸﺖ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﻮدش ﮔﻔﺘﻪ و ﺑﺮاي ﺧﻮد و ﯾﺎراﻧﺶ‪ ،‬آرزوي ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﻧﯿﺮو دارد‪.‬‬
‫اﺳﺘﺎد ﭘﻮر داود ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ و ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﻏﺮﺑﯽ ﺗﺼـﻮر ﻣـﯽﮐﻨـﺪ واژه‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ] »اﯾﻨﻬﺎ« ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد ﺑﻪ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﮐﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈـﺮ ﻧﻤـﯽرﺳـﺪ وﻟـﯽ ﻣﻔﻬـﻮم‬
‫درﺳﺖ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺌﻮش اوروان‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻣﺮدم از درﮔﺎه اﻫﻮراﻣﺰدا ﮐـﻪ او را دارﻧـﺪة‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮو ﻣﯽداﻧﺪ درﺧﻮاﺳﺖ راﻫﻨﻤﺎ و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﺮاي اﺳﺘﻘﺮار اﻣﻨﯿـﺖ و ﻋـﺪاﻟﺖ دارد‪.‬‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﮔﺌﻮش اوروان رﻫﺒﺮي و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ زرﺗﺸﺖ را ﭘﺬﯾﺮا ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪161 ‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ· )‪» :(ykEem‬ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(acibyō‬ﺑﺮاي اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺽ »او‪ ،‬اﯾـﻦ‪ ،‬آن«‬
‫اﺷﺎره ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ و ﯾﺎران اوﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‪ ،‬ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻣﯿﺪﯾﻮﻣﺎه ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫وﯾﮋه از آﻧﺎن در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﯾﺎد ﺷﺪه«‪.‬‬
‫]ﭘﻮرداود ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از ﮔﺮوﻫﯽ از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﺰﺑـﻮر ﺑﺮﻣـﯽﮔـﺮدد ﺑـﻪ‬
‫ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن[‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺨﻞ]· )‪» :(aogō‬ﻧﯿﺮوي ﻣﻌﻨﻮي ‪ ،‬ﺗﻮان« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ ‬ﺿﺨﻠﻀﺎ ‪ -‬ﺗـﻮان‪،‬‬
‫ﻧﯿﺮو‪ ،‬زور«‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه ﻧﯿﺮوي ﻣﯿﻨﻮي را ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻨﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن اﯾﻦ واژه ﺑﺎ‬
‫اﻫﻮرا ﻣﻌﻨﻮي ﺑﻮدن ﻣﻌﻨﯽ آن را ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬واژه ‪ aojah‬ﻧﯿﺮوي ﺗﻨﯽ و ﻣﺎدي را ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ و ﻣﯽاﻓﺰاﯾـﺪ ﯾﺴـﻨﺎ ‪ 31‬ﺑﻨـﺪ ‪ 4‬و‬
‫ﯾﺸﺖ ‪) 13‬ﻓﺮوردﯾﻦ ﯾﺸﺖ( ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن اﯾﻦ واژه ﺑﺎ ﺧﺸﺘﺮا »ﺯﺿﻮﻗﭗ ﻧﯿـﺮو و ﺑﻨﯿـﺎن‬
‫ﺣﯿﺎﺗﯽ در آدﻣﯽرا ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ[‬
‫اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻮان‪ ،‬ﻗﺪرت و ﻧﯿﺮو را دارد و ﺑﺴﺘﮕﯽ آن ﺑﻪ ﺗﻦ ﯾﺎ روان ﺑﺎﯾﺪ در‬
‫ﻣﺘﻦ دﯾﺪه ﺷﻮد‪.‬‬
‫یﭙیﭗ· )‪» :(dādā‬ﺑﺪﻫﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اي اﺷﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ· )‪» :(xDarremcH‬و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را‪ ،‬و ﻧﯿﺮو را‪ ،‬و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري«‪.‬‬
‫ﺿﺆﺽ‪» :(avau) ·،‬آﻧﺮا« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( اﺷـﺎره ﺑـﻪ ﭘـﺎداش اﻫـﻮراﻣﺰدا در‬
‫اﻫﻮنَ روﺋﯿﺮي‪ ، ‬ﺑﻪ آﻧﺎن ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﺸﻨﻮدي ﺧﺪاوﻧﺪ ﺟﺎن و ﺧﺮد ﮐﺎر ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ -‬ﺿﺆﺽ‬
‫اﯾﻦ واژه در ﻣﻮارد دﯾﮕﺮ ﺿﺆﺽ‪ ،‬ﯾﺎ ﻗﯿﺪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «آﻧﻘﺪر‪ ،‬ﻫﻤﺎن اﻧـﺪازه« ﯾـﺎ ﺣـﺮف‬
 ‫‪ 162‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫اﺿﺎﻓﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﻧﯿﺰ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪» :(vohk.‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‪ ،‬وﻫـﻮﻣﻦ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬ ‫ﺭﺧﺎ‪,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪manazha‬‬

‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ آن را ﺑﺎﯾﯽ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﺭﺧﺎ‪ · ,‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ«‪.‬‬

‫"؛· )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﻮن ﻗﯿﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ‪،‬‬
‫آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺍﻋﺰﻏﻬﻒ[‪» :(huDeitīB) · /‬آﺳﺎﯾﺶ‪ ،‬رﻓﺎه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ اﯾﻦ واژه را ﺍﻋﺰﻫﻒ[‪ /‬ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آن را ﺟﺪا ﺷﺪه از ‪ -‬ﺯ[ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ»‪ ،dwell‬ﺟﺎﯾﮕﺎه زﻧـﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺧﺎﻧـﻪ‪ ،‬ﻣﺴـﮑﻦ‪،‬‬
‫ﺟﺎي آرام« ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‬
‫]ﭘﻮرداود‪ :‬ﺧﺎﻧﻤﺎن ﺧﻮب از ‪ -‬ﺯﻩ »ﻧﺸﯿﻤﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺎي ﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬زﻧـﺪﮔﯽ ﮐـﺮدن‪ ،‬آرام‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ«[‬
‫ﺯﺿﮕﻀﺪﺽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺤﻞ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻟﻀﺆﺿﺰﺿﮕﻀﺪﺽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﮔﺎو‪ ،‬ﻃﻮﯾﻠﻪ‪ ،‬ﮔﺎوﮔﺎه و ﭘﺴﻮﻧﺪ ﺷَﻦ در ﮔﻠﺸﻦ ﻓﺎرﺳﯽ از ﻫﻤﯿﻦ واژه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫـﻪ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ -‬ﻗﭙﮑﻀﻖ‬ ‫ﻗﭙﮑﻤﮑﺈﭖ· )‪» :(rHm}mcH‬و آرام را‪ ،‬و راﻣﺶ را« )راﺋﯽ ‪،‬‬
‫»آراﻣﺶ‪ ،‬راﻣﺶ‪ ،‬ﺻﻠﺢ«‪.‬‬
‫ﺳـﻮم ﮐـﺲ(‪ ‬یﭗ‬ ‫یﭗ‪» :(dHu) ·،‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪،‬‬
‫»دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺽ‪.‬؛ﮐﺈ[‪» :(azfmcīu) · ،‬ﻣﻦ ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﺧﻮد ﻣﻦ« )ﭘﺎرهاي از ﻣﺘـﺮﺟﻤﯿﻦ ‪ cīu‬را ﭼﺴـﺒﺎﻧﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ «ﻣﻦ ﺑﺮاﺳﺘﯽ« ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﻨﺪ( )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ‪ ،‬ﺗـﮏ( در‬
‫ﭘﺎرهاي ﻣﻮارد ﺇ[‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﯾﺎ و ﭼﺮا ﻣﯽآﯾﺪ )ﻗﯿﺪ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(ahyH‬او‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ( »ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨـﺪ« ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد ﺑﻪ ﻓﻌﻞ ﮎ؛{ﺍ[ )ﻣ‪‬ﻨْﮕﻬﯽ (‪ ،‬و ﺑﯿﮕﻤـﺎن ﮔ‪‬ﺌـﻮش اوروان از ﺗـﻪ دل‬
‫زرﺗﺸﺖ را ﺑﻪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ و ﭘﯿﺎﻣﺒﺮي ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪163 ‬‬

‫ﻭﻇﻤﮏ· )‪» (rs}m‬ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪.‬‬

‫ﮎ؛{ﺍ[ · )‪» :(mfzhī‬ﻣﯽﭘﺬﯾﺮم‪ ،‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ،‬ارج ﻣﯽﻧﻬﻢ« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ -‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ· )‪» :(paourvīm‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ‪ ،‬ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺻﻔﺖ(‪ -‬ﺣﻀﺨﻌﻘﺆﮔﺾ ‪-‬‬
‫ﺭﺿﺒیﻐﮏ· )‪» :(vacdem‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬دارﻧﺪه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﺭ[ﯼ »داﻧﺴـﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺪﺳـﺖ‬
‫آوردن‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ ﺷﺪن«‪.‬‬
 ‫‪ 164‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺑﯿﺴﺖ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫و‪‬ﻫﻮﭼﺎ‬ ‫اَﺷﻢ‬ ‫ﮐﻮدا‬
‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﻧﻌیﭗ·‬
‫و ﻧﯿﮏ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﮐﺠﺎﯾﯿﺪ‬

‫ﻣ‪‬ﺸﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَت‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮم ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬

‫ﮐﻀﺰﭖ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬
‫ﺑﻪﺳﻮﯾﻢ ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﺪ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫آﻧﮕﺎه‬ ‫وﺧﺸﺘﺮا‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاﺧﺶ ﻧ‪‬ﻨ‪‬ﻪ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾﻮژِم‬
‫ﭼﻘﭙﻮﺯﺩﻏﺪﺏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ·‬
‫ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺷﻤﺎ‬

‫زاﻧَﺘﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯽ‬ ‫آ‬ ‫ﻣ‪‬ﮕﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰُوﯾﯽ‬

‫‪.‬ﭘﺪﺿﻔﭗ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻠﭙﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪].‬ﻩ·‬
‫ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ‬ ‫ﻣﻐﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻐﺎن‬ ‫ﺑﺰرگ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَو‪‬رِ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫ﻧُﻮ‬ ‫اَﻫﻮرا‬
‫ﺿﺆﺿﻖ؛·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﺩ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫اﮐﻨﻮن‬ ‫اي اﻫﻮرا‬

‫ﯾﻮﺷﻤﺎو‪‬ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫راﺗُﻮاﯾﺶ‬ ‫ا‪‬ﻫﻤﺎ‬

‫"‪,‬ﺯﮐﭙﺆﺽ‪،‬ﻣﮏ &‬ ‫ﻗﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫؛ﺍﮐﭗ·‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪﻫﺎي ﺧﻮدﺗﺎن‬ ‫ﻣﻮﻫﺒﺖ اﯾﺰدي‬ ‫ﻣﺎ را‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪165 ‬‬

‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﻧﻌیﭗ·‬

‫ﮐﻀﺰﭖ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬

‫ﭼﻘﭙﻮﺯﺩﻏﺪﺏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ·‬

‫‪.‬ﭘﺪﺿﻔﭗ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻠﭙﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪].‬ﻩ·‬

‫ﺿﺆﺿﻖ؛·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﺩ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬

‫"‪,‬ﺯﮐﭙﺆﺽ‪،‬ﻣﮏ &‬ ‫ﻗﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫؛ﺍﮐﭗ·‬

‫و‪‬ﻫﻮﭼﺎ‬ ‫اَﺷﻢ‬ ‫ﮐﻮدا‬

‫ﻣ‪‬ﺸﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَت‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮم ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬

‫ﻓﺮاﺧﺶ ﻧ‪‬ﻨ‪‬ﻪ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾﻮژِم‬

‫زاﻧَﺘﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯽ‬ ‫آ‬ ‫ﻣ‪‬ﮕﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰُوﯾﯽ‬

‫اَو‪‬رِ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫ﻧُﻮ‬ ‫اَﻫﻮرا‬

‫ﯾﻮﺷﻤﺎو‪‬ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫راﺗُﻮاﯾﺶ‬ ‫ا‪‬ﻫﻤﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ اي اَﺷﺎ‪ ،‬و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و ﺧﺸﺘﺮا ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﺪ‬
‫و ﺷﻤﺎ اي ﻣﺰدا ﻣﺮا ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ و داﻧﺎﺋﯽ ﺧﻮد ﺑﺮاي اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺰرگ ﻣﻐﺎن ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ و از ﺧﻮد ﺑﺪاﻧﯿﺪ‪.‬‬
‫اي اَﻫﻮرا اﮐﻨﻮن ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ )زرﺗﺸﺖ و ﯾﺎراﻧﺶ(‬
‫و ﺑﺨﺸﺸﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﺑﺎ ﺧﻮدﺗﺎن اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ ارزاﻧﯽ دار‪.‬‬
 ‫‪ 166‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﯾﮑﯽ از ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ و ارﮐﺎن ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ زرﺗﺸـﺖ آن اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺧﻮاﺳـﺘﺎر ﻧﺰدﯾﮑـﯽ و ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪي ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺪاﺳﺖ و آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ اﻫﻮرا ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺶ آﯾﺪ‪ ،‬او را ﺑﭙﺬﯾﺮد و از ﻧﻌﻤﺖﻫﺎ‪ ،‬ﺻﻔﺎت و ﺟﻠﻮهﻫـﺎي‬
‫ﺧﻮدش ﺑﻪ او ﺑﺒﺨﺸﺪ و ﻋﻨﺎﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺪاي زرﺗﺸـﺖ ﻣﻈﻬـﺮ و ﻧﻤـﺎد ﺧﺮدﻣﻨـﺪي اﺳـﺖ‪ .‬واژه‬
‫ﮐﻀﻠﺾ )‪ (maga‬ﯾﺎ ﻣﻎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬داﻧﺸﻤﻨﺪ )ﻣﮕﻮﭘ‪‬ﺖ ﯾﺎ ﻣﻮﺑ‪‬ﺪ( راﻫﻨﻤﺎي روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ واژه در ﺑﯿﺸﺘﺮ دﯾﻦﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ و ﻫﺮ ﻣ‪‬ﻐﯽ راﻫﻨﻤﺎي دﯾﻦ ﺧﻮد ﺑﻮده اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻮن اﺻﻮل و ﺳﻨﺖﻫﺎي دﯾﻨﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﻮده‪ ،‬ﻣﻐﺎن و ﺗﻌﻠﯿﻤﺎت آﻧﺎن ﻧﯿـﺰ ﺑـﺎ ﻫـﻢ‬
‫ﻣﺘﻐﺎﯾﺮ و ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺿﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﮐﻬﻦ ﺗﺮﯾﻦ ﻧﺸـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ از واژه ﻣـﻎ در دﺳـﺖ اﺳـﺖ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻗﺮن ﻫﺸﺘﻢ ﭘﯿﺶ از ﻣﯿﻼد اﺳﺖ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﻣﺎدﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻐﺎن ﻃﺒﻘـﻪاي ﺑـﻮدهاﻧـﺪ ﮐـﻪ‬
‫داﻧﺶ دﯾﻨﯽ داﺷﺘﻪاﻧﺪ و ﻣﺮدم را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮده اﻧﺪ‪ .‬و ﺷﺎﯾﺪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ وﻧﺪﯾـﺪاد ﮐـﻪ ﻧـﻮﻋﯽ‬
‫ﺷﺮﯾﻌﺖ دﯾﻨﯽ اﺳﺖ از آﻧﻬﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣ‪‬ﻎ در آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ داﻧﺸﻤﻨﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺮدم را‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ و ﭘﯿﺮوي از راﺳﺘﯽ و ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ ﻓﺮا ﺧﻮاﻫﻨﺪ‪ .‬زرﺗﺸـﺖ ﻧﯿـﺰ داﻧﺸـﻤﻨﺪ و‬
‫ﺣﮑﯿﻢ و راﻫﻨﻤﺎي اﺧﻼﻗﯽ و دﯾﻨﯽ ﺑﻮد و واژه ﮐﻀﻠﺾ ﯾﺎ ﻣ‪‬ﻎ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸـﺖ‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺧﻮد را رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ ﯾﺎ ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿﯿﻨﺖَ ﻣﯽداﻧﺪ در آﺋﯿﻨﯽ ﮐـﻪ ﺑـﻪوﺳـﯿﻠﻪ ﻣﻐـﺎن زﻣـﺎن‬
‫ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﮔﺮدآوري و اﺑﺪاع ﺷﺪ ﺑﺮاي ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﯾﺎ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ ﺟﻨﺒﻪ داﺳﺘﺎﻧﯽ رواﯾﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺳﻪ ﺗﻦ از ﺗﺨﻤﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺮ ﻫﺰار ﺳﺎل ﺑﺮاي اﺻﻼح ﺟﻬﺎن ﻇﻬﻮر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﺮد آﻣﺪه از زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن اﺳﺖ و ﻧﯿﺰ در ادﺑﯿﺎت ﭘﻬﻠﻮي‬
‫ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﭘﺲ از اﺳﻼم اﺳﺖ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي ﺧﺮاﻓﯽ و ﺑﺎورﻫﺎي دﯾﻨـﯽ ﭘـﯿﺶ از‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺴﯿﺎر دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬زﯾﺮا در آن زﻣﺎن دﯾﻦ زرﺗﺸـﺖ دﭼـﺎر ﭘﺮاﮐﻨـﺪﮔﯽ ﺷـﺪه ﺑـﻮد و‬
‫اﻋﺘﻘﺎدﻫﺎي دﯾﻨﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﺎورﻫﺎي اﺳﺎﻃﯿﺮي و داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﯾـﺮان ﺑﺎﺳـﺘﺎن‬
‫زﯾﺎد ﺷﺎﯾﻊ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﺮاي از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدن اﺧﺘﻼف ﻋﻘﯿـﺪه اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ ﻣﯿـﺎن ﻣـﺮدم و ﺟﻠـﻮﮔﯿﺮي از‬
‫ﮔﺴﺘﺮش ان ﻫﻤﻪ ﺑﺎورﻫﺎ و اﻋﺘﻘﺎدات ﺣﺘﯽ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺧﺮاﻓﯽ و ﺑـﯽﭘﺎﯾـﻪ ﺑـﻮد ﮔـﺮدآوري ﺷـﺪ و‬
‫ﻣﻮﺑﺪان و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن زﻣﺎن ﻧﻈﺮﺷﺎن اﯾﺠﺎد وﺣﺪت ﻓﮑﺮي ﺑـﻮد ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﮐﺘـﺎب اوﺳـﺘﺎي‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪167 ‬‬

‫ﻧﻮﯾﻦ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را ﺟﺎي دادﻧﺪ‪ .‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺰ دﺳﺖ ﻧﺨﻮرده و ﺗﻤﺎم و ﮐﻤـﺎل در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﮐﺘﺎب ﯾﺴﻨﺎ ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺶ ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮدﮔﺮاﺋﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﭘﺲ از ﭘﺬﯾﺮش زرﺗﺸﺖ از ﺳﻮي ﮔﺌﻮش اوروان ﯾﻌﻨﯽ روان ﺟﻬﺎن اﻧﺴﺎﻧﯽ اﯾﻨـﮏ‬
‫زرﺗﺸﺖ دﺳﺖ ﺑﻪ داﻣﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎت او ﯾﻌﻨﯽ اﺷﺎ‪ ،‬وﻫﻮﻣﻦ و ﺧﺸﺘﺮا ﻣﯽﺷـﻮد ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻮي او ﺑﺸﺘﺎﺑﻨﺪ و او را ﺑﻪ ﺳﻤﺖ رﻫﺒﺮ و راﻫﻨﻤﺎي روﺣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣ‪‬ﮓ‪ ‬ﯾﺎ ﻣ‪‬ـﻎ‬
‫ﯾﺎ ﻣ‪‬ﮕُﻮﭘﺌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ زﺑﺎن اﻣﺮوزي ﻣﻮﺑﺪ اﺳﺖ ﺑﭙﺬﯾﺮد و ﺑﻪ او و ﯾﺎراﻧﺶ آﻧﻘﺪر ﻧﯿـﺮوي ﻣﯿﻨـﻮي‬
‫ﺑﺒﺨﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑـﻪ اﻫـﻮراﻣﺰدا و ﺻـﻔﺎت او ﻧﺰدﯾـﮏ ﺷـﻮد و ﺑـﻪ ﻫﻤﻨﺸـﯿﻨﯽ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻌیﭗ· )‪» :(kudH‬ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﮐﻮ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬اﺷﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ· )‪» :(vohucH‬و ﻧﯿﮏ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »ﺑـﺎ ﻣ‪‬ﻨُـﻮ واژه ﺑﻌـﺪي ﺗﺮﮐﯿـﺐ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ] )‪» :(manō‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸـﻪ« و‪‬ﻫﻮﭼـﺎﻣ‪‬ﻨﻮ‪» :‬و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ‪،‬‬
‫ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ· )‪» :(xDarremcH‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﻮر« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪» ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫‪» -‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﻮر‪ ،‬ﻧﯿﺮوي اﯾﺰدي‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺮوردﮔﺎر‪ ،‬ﻣﺸﯿﺖ اﻟﻬﯽ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬آﻧﮕﺎه ‪ ،‬آري ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﺑﻌﻼوه‪ ،‬از اﯾﻦ ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ‪ ،‬ﻫـﻢ«‬
‫)ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ·‬ ‫ﺗﮏ([‪‬‬ ‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ( ])ﺑﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻀﺰﭖ· )‪» :(maDH‬ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ‪ ،‬ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﺪ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪» :‬ﺷﺘﺎب ﮐﺮدن‪ ،‬ﺷﺘﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﻠﻮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( »اي ﻣﺮدم«‪ ‬ﮐﻀﮋﮔﭗ[‬
‫ﻣﯿﻠﺰ ﻣﯽﭘﻨﺪارد اﯾﻦ واژه در اﺻﻞ ﮐﭙﮑﻀﺰﭖ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﻼب ﯾﺎ ﻫﺠﺎي اﺿـﺎﻓﯽ‬
 ‫‪ 168‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫آن ﺣﺬف ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﻀﺰﭖ درآﻣﺪه اﺳﺖ[‬

‫]در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪» maks‬ﺗﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺮﯾﻊ«[ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻟُﻮﻣ‪‬ﻞ آن را ﮐﭙﮑﻀﺰﭖ· ﻣـﯽداﻧﻨـﺪ و‬
‫اﯾﻨَﺴ‪‬ﻠ‪‬ﺮ آن را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﺑﯿﺎﯾﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه ﮐﺨﺰ‪ ,‬اوﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ زود‪ ،‬ﺗﻨـﺪ‪ ،‬ﺳـﺮﯾﻊ )ﻗﯿـﺪ( ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﮐﻀﺰﭖ آﻣﺪه اﺳﺖ[‪.‬‬
‫"‪,‬ﺕ؛ﮎ· )‪» :(ykEfm‬ﺷﻤﺎ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﺏ· )‪» :(frHxDnenc‬ﻓﺮا ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪي ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ«‪ ‬ﭼﻘﭗ»ﺯﺩ؛ﺩﺽ ‪-‬‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﻣﺘﻮﺟﻪ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺳﺎ«‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آن را )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﺿﺪ ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ«‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد[‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪].‬ﻩ )‪» :(mazōi‬ﺑﺰرگ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﮐﺾ‪» .‬ﺑﺰرگ‪ ،‬ﻣﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻠﭙﻪ· ﭖ· )‪ (.magi.ā‬ﭘﯿﺮو اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻐﺎن« ﮐﻀﻠﺾ »ﻣﻎ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕـﺎه ﻣﻐـﺎن‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎري و‬
‫آﻣﺮزﮔﺎري دﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎري« )ﻧﺮﯾﻨﻪ( واژهﻫـﺎﯾﯽ ﮐـﻪ ﺳـﺘﺎك آﻧﻬـﺎ ﺑـﻪ ﺽ ﭘﺎﯾـﺎن‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ )‪ (astem‬ﺑﺮاﯾﯽ ﯾﺎ ‪ datif‬آنﻫﺎ ﭘﺴﻮﻧﺪ ﭖ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺿﺎﻋﻘﭙﻪ·ﭖ و‬
‫اﯾﻦ ﻧﺸﺎن ﻗﺪﯾﻢ ﺑﻮدن ﻟﻬﺠﻪ ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻟﻬﺠﻪ اوﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ ‪ maga‬را ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ »ﭘﯿﺸﮑﺶ« ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[ )‪» :(paitī‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻓﻌﻞ« ‪.‬ﭘﺪ· )‪» :(zān‬داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[ ·‪.‬ﭘﺪﺿﻔﺾ· )‪» :(paitī . zānata‬ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺸﺘﺎﺑﯿﺪ‪ ،‬ﻗﺒﻮل ﮐﻨﯿﺪ« )ﮔﺬرا‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻫﻘﭗ· )‪» :(ahurā‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺩ‪» :(nk) · ,‬اﮐﻨﻮن« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺩ|· )‪» :(nG‬ﻣﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪169 ‬‬

‫ﺿﺆﺿﻖ؛· )‪» :(avarf‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺂﯾﯿﻦ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﺎ« )ﻗﯿﺪ( در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ اﯾﻦ واژه ﺑﺎ ﻍ ﻧﻮﺷـﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﯽ «از ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ﭘﺂﯾﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي« ﺗﻮﺿـﯿﺢ آن ﮐـﻪ واژه دﯾﮕـﺮي ﺑـﻪ‬
‫ﺷﮑﻞ ﺿﺆﺿﻘﻎ وﺟﻮد دارد از رﯾﺸﻪ ﺿﺆﺿﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻤﮏ و ﯾﺎري«‪.‬‬
‫؛ﺍﮐﭗ· )‪» :(fhmH‬ﻣﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﻗﭙﻒ]ﻩ‪» :(rHtōiB) ·/‬ﺑﺨﺸﺶ اﯾﺰدي ‪ ،‬ﻧﻌﻤﺖ و ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺧﺪاوﻧﺪي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪-‬‬
‫ﻗﭙﻔﻊ »ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"‪,‬ﺯﮐﭙﺆﺿﻔﻤﮏ· )‪» :(ykDmavat}m‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ‪ ،‬اﻣﺜﺎل و ﻣﺎﻧﻨﺪﻫﺎي ﺷﻤﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫‪ 170‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 172‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫اﯾﺸﻨ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫و‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﻫﺰﻏﺄﻑ]·‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫‪،‬ﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮاﺳﺘﺎران‬ ‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ را‬ ‫اﮐﻨﻮن‬

‫وﯾﺪوشِ‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇ[‪· ،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻮﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺑﺮاي داﻧﺎﯾﺎن‬ ‫و ﻧﯿﺰ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮد‬ ‫آﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮراﯾﯽ‬ ‫ﺳﺘَﺌﻮﺗﺎﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﺈﭖ·‬
‫ﺑﺮاي اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺌﻮش‬ ‫ﯾِﺴﻨﯿﺎﭼﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"ﺛﺴﺪﮔﭙﺈﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫و ﺑﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷﺎﯾﭽﺎ‬ ‫ﻫﻮﻣﺎﻧﺰدرا‬
‫ﺿﺰﭖ·"ﺛﺈﭖ·‬ ‫ﺍﻋﮑﻢ‪#‬ﻗﭗ·‬
‫ﺑﺮاي اﺷﺎ‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ‬

‫اوروازا‬ ‫د‪‬رِﺳ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ر‪‬ﺋُﻮﭼِﺒﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﭖ &‬ ‫یﻀﻘﻐﺴﻀﻔﭗ·‬ ‫ﻗﻀﺨﺈ؛ﺫ[‪· /‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺧﺮﺳﻨﺪي‬ ‫دﯾﺪﻧﯿﻬﺎ )ﻣﺤﺴﻮﺳﺎت(‬ ‫روﺷﻨﯽﻫﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪173 ‬‬

‫ﺽ‪، ·،‬ﭖ· ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ· ﻫﺰﻏﺄﻑ]·‬

‫"ﭖ· ﮐﺾ‪#‬ﭘﻮﭖ· ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇ[‪ ·،‬ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬

‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﺈﭖ· ﺿﺎﻋﻘﭙﻪ·‬
‫"ﺛﺴﺪﮔﭙﺈﭖ· ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬

‫ﺿﺰﭖ· "ﺛﺈﭖ·‬ ‫ﺍﻋﮑﻢ‪#‬ﻗﭗ·‬

‫یﻀﻘﻐﺴﻀﻔﭗ· ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﭖ &‬ ‫ﻗﻀﺨﺈ؛ﺫ[‪·/‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫اﯾﺸﻨ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫و‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫اَت‬

‫وﯾﺪوشِ‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫اَﻫﻮراﯾﯽ‬ ‫ﺳﺘَﺌﻮﺗﺎﭼﺎ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺌﻮش‬ ‫ﯾِﺴﻨﯿﺎﭼﺎ‬

‫اَﺷﺎﯾﭽﺎ‬ ‫ﻫﻮﻣﺎﻧﺰدرا‬
‫اوروازا‬ ‫د‪‬رِﺳ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ر‪‬ﺋُﻮﭼِﺒﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﮐﻨﻮن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﺑﺮاي ﺧﻮاﺳﺘﺎران و ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي داﻧﺎﯾﺎن‪،‬‬
‫درﺑﺎرة اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮد ﻧﻬﺎده ﺷﺪه‬
‫ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ اﻫﻮرا و ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﺮاي و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و اَﺷﺎ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ روﺷﻦ ﺷﺪن دﯾﺪﻧﯽﻫﺎ )ﺣﻘﺎﯾﻖ( ﺧﺮﺳﻨﺪي )رﺿﺎﯾﺖ ﺧﺎﻃﺮ( ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 174‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺲ از ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪن از ﺳـﻮي روان ﺟﻬـﺎن و آﻓـﺮﯾﻨﺶ و ﮔـﺰﯾﻨﺶ او از ﺳـﻮي اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزﺷﻬﺎي ﺧﻮد را آﻏﺎز ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬از ﺧﻮاﻧﺪن و دﻗـﺖ ﮐـﺮدن در ﺑﻨـﺪﻫﺎ و ﻫـﺎتﻫـﺎي‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻓﻠﺴﻔﻪ اﺧﻼﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ او ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﺧـﻮﺑﯽ و آﺳـﺎﻧﯽ‬
‫ﻓﻬﻤﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(at) ·،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬اﯾﻨﮏ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ادات( آري‪.‬‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻨﺪو‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي ﯾﺎ راﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬آن را‬
‫ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﺑﺎ اﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ« ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‪ .‬واژه ﻓﭗ را از ﺟﻬﺖ دﺳﺘﻮري ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ ﮔﺮﻓﺖ ﭼﻮن ﻧﻤﯽﺗﻮان آن را اﺷﺎره ﺑﻪ دو ﻧﯿﺮوي ﺧﻮب و ﺑﺪ داﻧﺴﺖ ﯾـﺎ آﻧﭽﻨﺎﻧﮑـﻪ‬
‫ﮔﺰارش ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﭘﻬﻠﻮي اﯾـﻦ واژه را ﺑﻬﻤـﺮاه واژه ﻣﺰداﺗـﺎ ﮐﺾ‪ #‬ﭘﻮﭖ· اﺷـﺎره ﺑـﻪ دو‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻣﺰدا ﯾﮑﯽ اوﺳﺘﺎ و دﯾﮕﺮي زﻧﺪ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺮودن ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‪ ،‬زﻧﺪ و‬
‫اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭﺿﻮﺯﮔﭗ· )‪» :(vaxDiiH‬ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫آﯾﻨﺪه‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ‪ .‬ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺭﺿﺈ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﺳﺨﻦ ﮔﻔـﺘﻦ« ﺳـﺘﺎك آﯾﻨـﺪه اﯾـﻦ ﻓﻌـﻞ‬
‫ﺭﺿﻮﺯﮔﺾ ‪ -‬اﺳﺖ‪ .‬واژهﻫﺎي ﺑﺎج ‪ ،‬واچ ‪ ،‬ﺑﺎژ و واژه از ﻣﺼﺪر و‪‬چ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ و‪‬ﺧْﺶ ْ ﮐـﻪ‬
‫ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ و ﻓﺮاﻧﺴﻪ و اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ آن ‪ .voice, voix, vox‬ﻣﯽﺑﺎﺷـﻨﺪ از ﻫﻤـﯿﻦ رﯾﺸـﻪ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫و‪‬ﺧْﺸﻮر ﯾﺎ و‪‬ﺧْﺸْﻮ‪‬ر ﮐﻪ ﻟﻘﺐ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﺨﻨﻮري اوﺳﺖ ﻧﯿﺰ از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫]در زﻧﺪ اﯾﻦ واژه را ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﮔﻮﯾﺶ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ اﺳـﺘﺎد ﻣﻘـﺪم ﻧﯿـﺰ از آن ﭘﯿـﺮوي‬
‫ﮐﺮده و آن را ﻧـﺎم ﺟﻔـﺖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺳـﺨﻦ ﮔﺮﻓﺘـﻪ[‪ .‬اﮔـﺮ ﻧﻈـﺮ ﻣﻘـﺪم ﭘﺬﯾﺮﻓﺘـﻪ ﺷـﻮد‬
‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ ﻣﯽﺷﻮد )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( و ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻔﺖ و ﮐﻤﺎﺳﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ او ﺗﺼﻮر‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺰﻏﺄﻑ]· )‪» :(iDeytō‬ﺟﻮﯾﻨﺪﮔﺎﻧﺮا‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﺎراﻧﺮا« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از رﯾﺸـﻪ ﻫﺰ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪175 ‬‬

‫»ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺷﺪن ‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪] .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﺮده‪ :‬اي‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﺎران داﻧﺶ ﯾﺎ اي ﺟﻮﯾﻨﺪﮔﺎن ﺣﻘﯿﻘﺖ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را راﯾﯽ و ﮔﺮوﻫﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﻢ رﯾﺸﻪ ﻫﺰ ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪ » icha‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫آرزو داﺷﺘﻦ و ﺧﻮاﺳﺘﻦ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »ﺧﻮاﺳﺘﺎران ﺷﻨﯿﺪن[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آن را )ﻧﺪاﯾﯽ و ﮔﺮوﻫﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪ از رﯾﺸﻪ ﻫﺰﺽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن[‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yā‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( اﯾﻦ واژه از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞﻫﺎ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ«‪)] :‬راﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( از "ﺽ ‪» -‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‬
‫ﮐﻪ»‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ»ﭖ· )‪» :(mazdHrH‬ﻣﻌﻘﻮﻻت‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎد ﺧﺮد اﺳﺖ‪ ،‬اﺻﻮل و ﻣﺒـﺎﻧﯽ‬
‫ﻋﻘﻠﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ»ﺽ ﻣﯽآﯾﺪ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ ﺟﻔـﺖ –‬
‫ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ ﮔﺮوﻫـﻪ – ﺑـﺎﺋﯽ ﺗـﮏ(‪ .‬واژه ﻣﺰداداﺗـﺎ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﻫـﺮ واژه ﺽ ‪ stem‬ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺷﮑﻞﻫﺎي زﯾﺮا را ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬درﺑﺎره اﯾﻦ واژه ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﺋﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه ﮐـﻪ ﭘـﺎرهاي از‬
‫آﻧﻬﺎ ﯾﺎد ﻣﯽﺷﻮد‪] :‬ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻣﺰدا داﺗﺎ داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ و آن را آﻓﺮﯾﺪه ﻣﺰدا‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده و ﻣﯽﻧﻮﯾﺴﻨﺪ دو ﻧﯿﺮوي ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ ﮐـﻪ آﻓﺮﯾـﺪه ﺧﺪاﺳـﺖ‪ .‬ﻣﻔﺴـﺮﯾﻦ زﻣـﺎن‬
‫ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎي دو ﻧﯿﺮوي ﻣﺘﻀﺎد ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ دو ﭼﯿﺰ ﯾﻌﻨﯽ »اوﺳﺘﺎ و زﻧﺪ« ﮐﻪ از آن ﮐﺘﺎب‬
‫ﻣﻘﺪس زرﺗﺸﺖ و ﺗﻔﺴﯿﺮ آن را در ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻮن ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺳﺮوده ﺷﺪه اوﺳﺘﺎو ﺗﻔﺴﯿﺮ ﭘﻬﻠﻮي آن وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﺷـﺎره ﺷـﻮد[‬
‫]ﺑﻬﺮام ﮔﻮر اﻧﮑﻠﺴﺎرﯾﺎ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻧﯿﺰ از دو ﺑﺨﺶ ﻣﺰدا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺰرگ و داﺗﺎ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫داده و ﺑﺨﺸﺶ ﯾﺎ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده دو ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑﺰرگ و ﻣﻮﺑﺪ آذرﮔﺸﺴﺐ ﻧﯿﺰ‬
‫از او ﭘﯿﺮوي ﮐﺮده و ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﻌﻨﯽ واژه ﻣﺰﺑﻮر را دو داده ﺑﺰرگ ﮐـﻪ آوردة ﺧﺪاوﻧـﺪ اﺳـﺖ‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ[ اﮔﺮ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﻮد ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺧﻼف اﺻـﻮل و ﻓﻠﺴـﻔﻪ‬
‫دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺟﺰ ﻧﯿﮑﯽ ﻧﯿﺎﻓﺮﯾﺪه ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻧﯿﺮوي‬
‫ﺑﺪ را در ردﯾﻒ آﻓﺮﯾﺪهﻫﺎ و دادهﻫﺎي ﻣﺰدا داﻧﺴﺘﻪ‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺑﺪيﻫﺎ و‬
‫ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ را ﮐﯽ آﻓﺮﯾﺪه اﺳﺖ زرﺗﺸﺖ در ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪ 2‬آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ آدﻣﯽ ﺑﺎﯾـﺪ‬
 ‫‪ 176‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻨﺪ و ﭼﻮن آزادي و اﺧﺘﯿـﺎر دارد ﺑﺎﯾـﺪ ﭘـﺲ از داوري ﯾﮑـﯽ از دو راه را‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و در ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪ 3‬آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران ﺑﺎﯾﺪ در اﻧﺪﯾﺸـﻪ و ﮔﻔﺘـﺎر و‬
‫ﮐﺮدار ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از روش درﺳﺖ و ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ راه ﺧﻮب را ﺑﺮ ﮔﺰﯾﻨﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ اﮔﺮ آدﻣﯽ راه‬
‫ﺑﺪ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪي و ﮔﻨﺎه را ﭘﺮورش ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺑﺪي‪،‬‬
‫ﭘﻠﯿﺪي و ﮔﻨﺎه ﻧﯿﺴﺖ اﮔﺮ اﻧﺴﺎن آزاد و ﻣﺨﺘﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ ﮐﯿﻔﺮ ﺑـﺪيﻫـﺎ و ﭘـﺎداش ﺧـﻮﺑﯽﻫـﺎ‬
‫ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻓﻌﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺟﻤﻊ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫‪ You‬از ﻓﻌﻞ ﻣﺰدا ﮐﺾ‪#‬ﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻧﻘﻞ و ﮔﺰارش‬ ‫‪shall report‬‬ ‫ﮔﺰارش ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﮐﺮد‬
‫ﮐﺮدن[‬
‫]ﺑﯿﮑْﺲ‪ :‬ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »آﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ« در ﺣﺎﻟـﺖ ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺟﻤـﻊ و‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »ﭼﯿﺰﻫﺎﺋﯽﮐﻪ ﺑﻪ ذﻫﻦ ﻣﯽآﯾﻨﺪ« در ﺣﺎﻟـﺖ ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺟﻤـﻊ و‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ[‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »آﻧﭽﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮد« در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ ﺟﻤـﻊ و‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ[ در زﻧﺪ ﻫﻮرﻣ‪‬ﺰداد ﯾﺎ داده ﻫ‪‬ﺮﻣ‪‬ﺰ‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇ[‪» :(hyauciu) · ،‬ﺣﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻪ ﺣﺘﯽ‪ ،‬و ﻧﯿﺰ« )ﺣﺮف رﺑﻂ( وﻟـﯽ در ﻣـﻮارد دﯾﮕـﺮ ﺑـﻪ‬
‫ﺷﮑﻞ ﺍﮔﺾ‪ ،‬ﻣﯽآﯾﺪ از ﺳﺘﺎك "ﺽ‪» -‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ و‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪ ﻣﯽﮔﯿﺮد در ﻣﻌﺎﻧﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‪.‬‬
‫ﺭ[یﻌﺰﺏ· )‪» :(vidusē‬ﺑﺮاي داﻧﺎﯾﺎن‪ ،‬آﮔﺎﻫﺎن‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﯽداﻧﻨﺪ )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از‬
‫ﺭ[یﺆﺿﺎ‪» -‬داﻧﺎ« از ﺭ[ﯼ »داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬آﮔﺎه ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﺈﭖ· )‪» :(staotHcH‬ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺒﺎدت«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،‬و ﻣﺮي ﺑﻮﯾﺲ )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ([ ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪) :‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ([ از ﺳﻔﻀﺨﻔﺾ‪-‬‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺳﺘﺎﯾﺶ«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭙﻪ· )‪» :(ahurHi‬ﺑﺮاي اﻫﻮرا« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"ﺛﺴﺪﮔﭙﺈﭖ· )‪» :(yesnyHcH‬ﺑﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ .‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك "ﺛﺴﺪﮔﺾ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪177 ‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(manazhō‬ﻣﻨﺶ ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ .‬دو‬
‫واژه و‪‬ﻧْﮕْﻬِﺌﻮش و ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ ﺑﻪ روي ﻫﻢ ﯾﻌﻨﯽ «ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏ ﻣﻨﺸﯽ و وﻫﻮﻣﻦ« ﮐﻪ‬
‫در ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻬﻤﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان و از ﻓﺮوزهﻫﺎ و ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺍﻋﮑﻢ‪#‬ﻗﭗ· )‪» :(hum}zdrH‬ﺧﺮدﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر آﻣﻮﺧﺘﻪ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫]ﮐﻮﺋﯿﭙﺮ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،‬ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬آن را )ﻧﺪاﯾﯽ‪،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﺎ واژه اﻫﻮراﯾﯽ ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ دﯾﺪﯾﻢ ﻣﺮﺑﻮط داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آن‬
‫را ﺍﻋﮑﻢ‪#‬ﻗﭙﻪ )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫]ﻟﻮﻣﻞ‪) :‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ([‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ« )در ﭘﺎرهاي از دﺳـﺘﻮﻧﯿﺲﻫـﺎ ﺿﺰﭖ"ﺛﺈﭖ ﯾـﺎ ﺿﺰﭖ"ﭘﺈﭖ‬
‫ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ درﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ و ﺑﺮاي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﻫﻮﻓﻤﻦ ﺑﺎ آن ﺗﻮﺟﻪ «و ﺑـﺮاي اﺷـﺎ«‬
‫)ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﺮده( ]ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ ﺧﻮاﻧـﺪه و )ﺑﺮاﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ[‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﻗﻀﺨﺈ؛ﺫ[‪» :(raocfbīB) · /‬روزﻫــﺎ‪ ،‬روﺷــﻨﯽﻫــﺎ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ( از ﻗﻀﺨﺈﺿﺎ »روز‪،‬‬
‫روﺷﻨﯽ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫یﻀﻖ؛ﺳﻀﻔﭗ· )‪» :(darfsatH‬دﯾــﺪﻧﯽﻫــﺎ‪ ،‬ﻣﺤﺴﻮﺳــﺎت« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ( از‬
‫یﻀﻖ؛ﺳﻀﻔﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ(‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﭖ· )‪» :(urvHzH‬ﺧﺮﻣﯽ‪ ،‬ﺧﺸﻨﻮدي‪ ،‬ﺷﺎدي‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪي‪ ،‬اﻃﻤﯿﻨﺎن ﺧﺎﻃﺮ«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪) :‬دري‪ ،‬ﺗﮏ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «در ﺷﺎدي‪ ،‬در ﺧﻮﺷﯽ« از ﺳﺘﺎك ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﺽ ‪[ -‬‬
‫]ﺑﯿﮑﺲْ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪) :‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﭖ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﺎدي[‪.‬‬
 ‫‪ 178‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮﺷﺎاﯾﺶ‬ ‫ﺳﺮَﺋﻮﺗﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ را‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻮشﻫﺎ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﻮﭼﺎ‬ ‫اَو‪‬ا‪‬ﻧَﺘﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺱ‪,‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﺪﺿﻔﭗ·‬
‫ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫روﺷﻦ‬ ‫ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﭽﯽ ﺗَﻬﯿﺎ‬ ‫آو‪‬رِﻧﺎو‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻮﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﭘﺆﺿﻘﻐﺪ|·‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫دو راه )ﻧﯿﮏ و ﺑﺪ(‬

‫ﺗَﻨﻮيِ‬ ‫ﺧُﻮ‪‬ﺧُﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﻧَﺮِم‬ ‫ﻧَﺮِم‬

‫ﻓﻀﺪﻋﮕﺐ·‬ ‫ﻃﻀﺔﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺩﺿﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺩﺿﻖ؛ﮎ·‬
‫ﺗﻦ )ﺧﻮد(‬ ‫ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﯾﮏ‬ ‫ﯾﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺎ و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰِ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮا‬
‫"|ﺟﺎ]·‬ ‫ﮐﺾ‪.‬؛ ·‬ ‫ﺣﻀﻘﭗ·‬
‫ﺟﻨﺒﺶ )آﯾﯿﻨﯽ(‬ ‫ﺑﺰرگ‬ ‫در ﭘﯿﺸﮕﺎه‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ‬

‫ﺑ‪‬ﺌُﻮد‪‬ﻧﺘُﻮ ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﺰدﯾﺎﯾﯽ‬ ‫نِ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬

‫ﺫﺿﺨیﻀﺄﻑ]ﺣﻀﻬﻒ[ &‬ ‫ﺳﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬
‫ﺑﺎ ﻫﻮﺷﯿﺎري‬ ‫آﮔﺎﻫﯽ ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺮاي آن‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪179 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺱ‪,‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﺪﺿﻔﭗ·‬

‫ﺭ[ﺇﻫﻮﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﭘﺆﺿﻘﻐﺪ|·‬

‫ﻓﻀﺪﻋﮕﺐ·‬ ‫ﻃﻀﺔﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺩﺿﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺩﺿﻖ؛ﮎ·‬

‫"|ﺟﺎ]·‬ ‫ﮐﺾ‪.‬؛ ·‬ ‫ﺣﻀﻘﭗ·‬

‫ﺫﺿﺨیﻀﺄﻑ]ﺣﻀﻬﻒ[ &‬ ‫ﺳﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬

‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮﺷﺎاﯾﺶ‬ ‫ﺳﺮَﺋﻮﺗﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﻮﭼﺎ‬ ‫اَو‪‬ا‪‬ﻧَﺘﺎ‬

‫وﯾﭽﯽ ﺗَﻬﯿﺎ‬ ‫آو‪‬رِﻧﺎو‬

‫ﺗَﻨﻮيِ‬ ‫ﺧُﻮ‪‬ﺧُﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﻧَﺮِم‬ ‫ﻧَﺮِم‬

‫ﯾﺎ و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰِ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮا‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺑ‪‬ﺌُﻮد‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫ﺳ‪‬ﺰدﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ِ‬ ‫ن‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﮔﻮش ﻫﻮش ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ )و آﻣﻮزشﻫﺎ( را‪،‬‬
‫ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﮥ روﺷﻦ دو راه ) اﻫﻮراﯾﯽ و اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ را(‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ ﺧﻮدﺗﺎن داوري )و ﮔﺰﯾﻨﺶ( ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻨﺒﺶ ﺑﺰرگ ) آﯾﯿﻨﯽ و ﻓﮑﺮي(‬
‫آن را )ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮد را( ﺑﺎ آﮔﺎﻫﯽ اﻋﻼم ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 180‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ آﻣﻮزش زرﺗﺸﺖ ﻧﺸﺎن دادن دو راه و ر‪‬وﯾﮥ ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي اﺳـﺖ ﯾﮑـﯽ اﻫـﻮراﯾﯽ و‬
‫دﯾﮕﺮي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ‪ .‬در ﻧﻬﺎد ﻫﺮ ﮐﺲ و در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺟﻨﺒﺶ و ﺟﻨﺐ و ﺟﻮﺷﯽ وﺟﻮد دارد ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻤﯿﺰ دادن و ﺳﻨﺠﯿﺪن ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي‪ .‬روﺷﻦ اﺳﺖ از ﻟﺤﻈﻪ اﯾﮑﻪ ﻧﯿﺮوي ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داوري‬
‫در اﻧﺴﺎن ﻧﻬﺎده ﺷﺪه اﯾﻦ ﺟﻨﺒﺶ و اﺣﺴﺎس ﺑﻪ ﻫﻤـﺮاه آن ﻧﯿـﺮو ﭘـﺎ ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﺣﺎﺿـﺮ ﺑـﻮد و‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ آﻣﻮزﮔﺎر‪ ،‬ﺣﮑﯿﻢ و ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ دوﮔﺎﻧﮕﯽ ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي اﺷـﺎره‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در رواﯾﺎت داﻧﺸﻤﻨﺪان وﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ و دﯾﮕﺮان دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد اﻓﻼﻃـﻮن‪،‬‬
‫ﭘﺘﯿﺎﮔﻮر و ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﮥ ﺛﻨﻮﯾﺖ ﯾﺎ دوآﻟﯿﺴﻢ ﺧﻮد را از زرﺗﺸﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ دو آﻟﯿﺴﻢ‪ ،‬ﺛﻨﻮﯾﺖ ﯾـﺎ‬
‫دوﮔﺎﻧﻪ ﮔﺮاﺋﯽ در ﻓﻠﺴﻔﮥ زرﺗﺸﺖ ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻣﻮر اﺧﻼﻗﯽ و در ﻧﻬﺎد اﻧﺴﺎن اﺳـﺖ ﻧـﻪ در‬
‫ﻃﺒﯿﻌﺖ و آﻓﺮﯾﻨﺶ ﮐﺎﺋﻨﺎت ﮐﻪ از آنِ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎ ﯾﻌﻨﯽ اﻫﻮراﻣﺰداﺳـﺖ ﺑـﺮاي ﺳـﻨﺠﺶ راه‬
‫ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﭼﯿﺰﯾﮑﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ و ﻣﺒﺎﻧﯽ ﻋﻘﻠﯽ اﺳﺖ ﻧﻪ ﻣﻨـﺎﻓﻊ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ و اﺣﺴﺎﺳﺎت و ﺗﻌﺼﺐ و ﭘﺲ از ﺳﻨﺠﺶ ﺑـﺎ ﻫﻮﺷـﻤﻨﺪي در آﻧﭽـﻪ ﺷـﻨﯿﺪه و دﯾـﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ آﻧﭽﻪ درﺳﺖ و از روي ﺧﺮد اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارﻧﺪ ﮔﺰﯾﻨﺶ‬
‫ﺷﻮد و اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﺶ آﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﻤﮕﺎن ﺳﻨﺠﺶ و ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻫﺮ ﮐﺲ را ﺑﺪاﻧﻨﺪ و از آن آﮔﺎه‬
‫ﺑﺎﺷﻨﺪ و راﻫﯿﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي اﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ· )‪» :(sraotā‬ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ‪ ،‬ﮔﻮش دﻫﯿﺪ« )دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده ‪ ،‬اﻣـﺮي‪،‬‬
‫ﮔﺬرا( از ﺳﻘﻊ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﻨﯿﺪن و ﮔﻮش دادن )ﺧﺮد در اوﺳﺘﺎ دو ﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ‪ :‬ﺧﺮدي ﮐﻪ از‬
‫راه ﮔﻮش و ﺣﻮاس ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮد اﮐﺘﺴﺎﺑﯽ «ﻟﻀﺨﺰ·ﺳﻖ‪,‬ﻓﻐﮏ·»ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ‬
‫‪ gōBn‬و آﻧــﺪﯾﮕﺮ ﺧــﺮد ﻏﺮﯾــﺰي ﯾــﺎ ﻋﻘــﻞ ﻓﻄــﺮي اﺳــﺖ‬ ‫‪srkd xrad‬‬ ‫و ﭘﻬﻠــﻮي آن‬
‫‪ Hsn‬اﺳـﺖ(‪ .‬اﯾـﻦ دو از اﺻـﻄﻼﺣﺎت ﻣﻬـﻢ‬ ‫‪xrad‬‬ ‫»ﭘﺴﺪ]·»ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ« ﮐﻪ ﭘﻬﻠﻮي آن‬
‫ﻓﻠﺴﻔﯽ در اوﺳﺘﺎ و ادﺑﯿﺎت ﭘﻬﻠﻮي اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬ﭘﻪ‪» :(gfuB.HiB) ·/‬ﺑﺎ ﮔﻮش ﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(vahiBtH‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪181 ‬‬

‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ[‬

‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ آﻣﻮزشﻫﺎ[ از ﺭﺧﺎﻉ ‪ +‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ« )ﺻﻔﺖ ﺗﻔﻀﯿﻠﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺆﺿﺒﺪﺿﻔﭗ· )‪» :(avacnatH‬ﺑﻨﮕﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿـﺪ« )دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده ‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬ﮔﺬرا( از ‪ -‬ﺅﺿﺒﺪﺽ »دﯾﺪن« ﺑﺮاي آن در ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﯿﻦ ﯾـﺎ وﯾـﻦ اﺳـﺖ در‬
‫ﭘﺎرهاي از دﺳﺘﻨﻮﯾﺲﻫﺎ اﯾﻦ واژه ﺑﺪون ﺽ آﻣﺪه اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﺱ‪,‬ﺇﭖ· )‪» :(skcH‬روﺷﻦ‪ ،‬واﺿﺢ‪ ،‬ﺳﻮي ﭼﺮاغ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از ﺱ‪,‬ﺇ ]ﭘﻬﻠﻮي‪[rōBn :‬‬
‫]ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪1 :suc‬ـ ﺻﻔﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي درﺧﺸﺎن ‪2‬ـ ﻧﺎم ﻣﻮﻧﺚ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺷﻌﻠﻪ و ﺣﺮارت[‪.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ واژه را ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺮﺗﻮ‪ ،‬درﺧﺸﺶ و ﺷﻌﺎع ﮔﺮﻓﺘﻪ[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazha‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ذﻫﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﭘﺆﺿﻘﻐﺪ|· )‪» :(HvarenG‬دو راه و روش‪ ،‬دو ﺑﺎور‪ ،‬دو ﺷﯿﻮده« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ( در‬
‫اوﺳﺘﺎ ﭼﻘﻀﺆﺿﻘﭙﺪﺏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﻤﺎن ﻣﯽﺑﻨﺪم و ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﻢ در ﻣﺮاﺳﻢ ﺳﺪره ﭘﻮﺷﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﮐﺎر ﻣﯽرود« ]ﺑﯿﮑﺲْ و اﯾﻨﺴﻠﺮ آن را از ﺳﺘﺎك ﭘﺆﺿﻘﻐﺪﺽ ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺰﯾﻨﺶ و‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﮐﻮﺋﯿﭙﺮ ﻫﻢ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ را ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ از اﯾﻦ ﺳﺘﺎك آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺮف‬
‫| آﺧﺮ واژه ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑـﻪ ﻫﻤـﯿﻦ دﻟﯿـﻞ آن را ﯾـﮏ ﻏﻠـﻂ اﻣﻼﯾـﯽ ﻓـﺮض‬
‫ﮐﺮدهاﻧﺪ[ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﻧﻬﺎدي و راﯾﯽ در ﺽ ‪ stem‬ﺣﺮف ﭖ اﺳﺖ ﻧﻪ | ﺑﺮاي رﻓﻊ اﯾﻦ ﻣﺸـﮑﻞ‬
‫ﻓﺮض ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ در ﭘـﯿﺶ ﻧـﻮﯾﺲ ﭘﺎﯾﺎﻧـﻪ آن ﺣـﺮف ﭖ اﺳـﺖ و | ﻧﺎدرﺳـﺖ اﺳـﺖ‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺳﺘﺎﮐﯽ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻧﮑﺮده وﻟﯽ واژه را )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دﻋـﻮت ﯾـﺎ‬
‫ﺗﺮﺟﯿﺢ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده[ در زﻧﺪ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد ‪ .kHmag ī amH‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﮐـﺎم‪ ،‬اﻧﺘﺨـﺎب و‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﺎ« از اﯾﻨﺮو اﺣﺘﻤﺎل دارد در دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ اوﺳﺘﺎﯾﯽ دوره ﺳﺎﺳـﺎﻧﯽ واژه ﺑـﻪ ﺷـﮑﻞ‬
‫ﭘﺆﺿﻘﻎ ‪ -‬ﺩ| ﺑﻮده ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن واژه ﮐﺎﻣﮏ ﭘﻬﻠﻮي ﺑﺎ ﭘﺆﺿﻘﻎ اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و‬
‫ﺑﺎ ادﻏﺎم ﺿﻤﯿﺮ ﺩ| واژه ﺑﺎﻻ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه اﺳـﺖ در ﺻـﻮرت ﺻـﺤﺖ زﺑـﺎن زﻧـﺪ ﺷـﮑﻞ‬
‫دﺳﺘﻮري آن ﭘﺆﺿﻘﻎ و ﺣﺎﻟﺖ آن )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ( ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻮﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(vīcirahyH‬ﮔﺰﯾﻨﺶ‪ ،‬داوري‪ ،‬ﺗﺼـﻤﯿﻢ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻮﺽ »داوري‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ«‪.‬‬
 ‫‪ 182‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺩﺿﻖ؛ﮎ·ﺩﺿﻖ؛ﮎ· )‪» :(narfm‬ﻫﺮ ﻣﺮد‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﻓﺮد ﻓﺮد» اﯾﻦ دو واژه ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﺑـﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮﻧﺪ«‪.‬‬
‫ﻃﻀﺔﮔﭙﻪ· )‪» :(oapyHi‬ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻮﯾﺶ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ ﺑﺎزﺗـﺎﺑﯽ ‪ ،‬ﺻـﻔﺖ( از ﻃﺾ ‪-‬‬
‫»ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮد«‪.‬‬
‫ﻓﻀﺪﻋﮕﺐ· )‪» :(tanuyc‬ﺗﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﻓﻀﺪ‪» - ,‬ﺗﻦ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺣﻀﻘﭗ· )‪» :(parH‬در ﺑﺮاﺑﺮ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮕﺎه« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( اﯾـﻦ واژه را ﮔﺮوﻫـﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ واژه‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ purH‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺶ از‪ ،‬ﭘﯿﺸﺘﺮ و ﻗﺒﻼً ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻣﯽﺗﻮان آن را ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ واژه‬
‫‪ puras‬داﻧﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺶ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ‪ ،‬در ﭘﯿﺸﮕﺎه‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪.‬؛ · )‪» :(mazf‬ﺑﺰرگ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"|ﺟﺎ]· )‪» :(yHzhō‬ﮐﻮﺷﺶ‪ ،‬ﺟﻨﺒﺶ« )ﻓﮑﺮي‪ ،‬اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ( )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي ‪ ،‬ﺗـﮏ( از‬
‫ﺳﺘﺎك "ﭘﺎ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﺤﺮان‪ ،‬ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻒ[‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ :‬داوري‪ ،‬ﻗﻀﺎوت[‬
‫]ﺑﺮﺧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﯿﺖ و ﮐﻮﺋﯿﭙﺮ اﯾﻦ واژه را از رﯾﺸﻪ "ﭖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي درﺧﻮاﺳـﺖ ﮐـﺮدن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ و رﻗﺎﺑﺖ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺨﺶ و ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدن ‪ share‬ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‬
‫]در زﻧﺪ ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه از رﯾﺸﻪ "ﭖ·ﺍ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻮﺷﯿﺪن و ﮐﺮدن[‪.‬‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(ahmāi‬ﺑﺮاي اﯾﻦ ‪ ،‬ﺑﺮاي آن« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ﺽ ‪» -‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره‪ ،‬ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺣﺮف ﺗﻌﺮﯾﻒ(‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪه‪ ،‬ﺑﺮاي‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‬
‫]ﮐﻮﺋﯿﭙﺮ‪ ،‬آﻧﺪرآس و واﮐﺮﻧﺎﮔﻞ ﺑﺮ آﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺿﺎﮐﭙﻪ·ﺩ؛ در اﺻـﻞ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﺿﺎﮐﭙﻪ‬
‫ﺑﻮده ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ« ﮐﻪ )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ( اﺳﺖ و در واﻗـﻊ ﺩ؛‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ﺑﻌﺪاً ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ و ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﻪ آن اﻓﺰوده ﺷﺪه[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺩ؛ واژهاﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﺪاً اﻓﺰوده ﺷﺪه[ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﺻـﻮرت‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪183 ‬‬

‫ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ« ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺮﻓﺖ[‬

‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺩ؛ ﺿﻤﯿﺮ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﻣﺎ را‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻣـﺎ«‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و در اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ[‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮرد ﻗﺒـﻮل‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ· )‪» :(sazdyHi‬آﮔﺎه ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻮﯾﺪ دادن ‪ ،‬ﺧﺒﺮ دادن« )ﻣﺼﺪر( از ﺳﻀﺠﺎ »آﮔﺎه‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺒﺮ دادن‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن« از رﯾﺸﻪ ﺳﻀﺄﯼ »ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪن‪ ،‬ﭘﺴﻨﺪﯾﺪن«‪.‬‬
‫ﺫﺿﺨیﻀﺄﻑ]· )‪» :(baodaytō‬آﮔﺎﻫﺎن‪ ،‬ﺑﯿﺪاران‪ ،‬ﻫﻮﺷﯿﺎران« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﻧـﺪاﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[ · )‪» :(paitī‬ﻫﺮﮔﺎه اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر رود ﻣﻌﻨﯽ آن «ﺑـﻪ ﺳـﻮي‪ ،‬در ﺑﺮاﺑـﺮ‪،‬‬
‫ﺿﺪ‪ ،‬ﭘﺎد« اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﻓﻌﻞ ﺑﻪ ﮐﺎر رود در ﻣﻮارد ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻣﻌﺎﻧﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺣﻀﻬﻒ[ ·ﻧﻀﻖ »ﺑﺮاﺑﺮي ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ و روﯾـﺎروﯾﯽ ﮐـﺮدن« ﯾـﺎ ﺣﻀﻬﻒ[ ·ﺳﻔﭗ‬
‫»اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 184‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫ﭘ‪‬ﺌﻮاوروي‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫آﻏﺎزﯾﻦ‬ ‫دو ﮔﻮﻫﺮ)دو ﻧﻔﺲ‪ ،‬دو ذات(‬ ‫آن دو‬ ‫آري‬

‫اَﺳﺮوا‪‬ﺗﻢ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ﻓ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﯾﻤﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺿﺴﻘﺆﭘﻔﻐﮏ·‬ ‫ﻃﻀﭽﻐﺪﭖ·‬ ‫"؛ﮐﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫ﻋﺎﻟﻢ ﺗﺠﺮد‪ ،‬روﯾﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺰاد‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬چَ ﻫﯿﭽﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦَ ﻫﯿﭽﺎ‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺎﻫﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺎﻫﺈﭖ·‬
‫در ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫در اﻧﺪﯾﺸﻪ‬

‫اَﮐﻢ ﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﻮ‬ ‫ﻫﯽ‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨُﻮﯾﯽ‬

‫ﺿﻨﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫ﺍ[ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ]ﻩ·‬
‫ﺑﺪ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﯿﮏ اﺳﺖ‬ ‫آن دو‬ ‫در ﮐﺮدار‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮداوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آوس ﭼﺎ‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎ]·‬ ‫|ﺳﺈﭖ·‬
‫ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران‬ ‫و از اﯾﻦ دو‬

‫دوژداوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫وﯾﺸﯿﺎﺗﺎ‬ ‫ا‪‬رِش‬

‫یﻌﺘﯽ|ﺟﺎ] &‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ[ﮊﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬
‫زﯾﺎﻧﮑﺎران‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﺑﺮﻣﯿﮕﺰﯾﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﺷﯿﻮه درﺳﺖ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪185 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﺴﻘﺆﭘﻔﻐﮏ·‬ ‫ﻃﻀﭽﻐﺪﭖ·‬ ‫"؛ﮐﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺭﺿﺈﺿﺎﻫﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺎﻫﺈﭖ·‬

‫ﺿﻨﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫ﺍ[ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ]ﻩ·‬

‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎ]·‬ ‫|ﺳﺈﭖ·‬

‫یﻌﺘﯽ|ﺟﺎ] &‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ[ﮊﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮاوروي‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫اَت‬

‫اَﺳﺮوا‪‬ﺗﻢ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ﻓ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﯾﻤﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫و‪‬چَ ﻫﯿﭽﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦَ ﻫﯿﭽﺎ‬

‫اَﮐﻢ ﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﻮ‬ ‫ﻫﯽ‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨُﻮﯾﯽ‬

‫ﻫﻮداوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آوس ﭼﺎ‬

‫دوژداوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫وﯾﺸﯿﺎﺗﺎ‬ ‫ا‪‬رِش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آري‪ ،‬آن دو ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي آﻏﺎزﯾﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ در ﺣﺎل ﺗﺠﺮد و روﯾﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﭘﺪﯾﺪار و آﺷﮑﺎر ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫در اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﻧﯿﮏ و دﯾﮕﺮي ﺑﺪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫از اﯾﻦ دو ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﻮة درﺳﺖ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﻨﺪ ﻧﻪ زﯾﺎﻧﮑﺎران‪.‬‬
 ‫‪ 186‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺨﺶ ﻣﻬﻤﯽاز آﻣﻮزهﻫﺎ و اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ دﯾـﻦ زرﺗﺸـﺖ در اﯾـﻦ ﻫـﺎت آورده ﺷـﺪه دو‬
‫ﻣﺌﯿﻨﯿﻮ )ﮐﻀﻬﺪﮒ‪ (,‬ﯾﺎ دو ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣـﺎدي‪ ،‬ﯾـﺎ دو ﻧﻔـﺲ ﮐـﻪ در ﻧﻬـﺎد آدﻣـﯽﺟـﺎي دارد از‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﻓﮑﺮي و ﻓﻠﺴﻔﯽ دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ ﺑﺪونﺣﺎﻟﺖﻓﻌﺎﻟﯽ‪ ،‬در‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺠﺮد ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ روﯾﺎ ‪ vision‬ﺑﻪﻫﻤﺮاه ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ درﺳﺮﺷﺖ آدﻣﯽوﺟﻮد دارﻧﺪ و روش وﺷﯿﻮة‬
‫اﺧﻼﻗﯽ اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﯾﮑﯽ از آن دو را از ﺣﺎل ﻏﯿﺮ ﻓﻌﺎﻟﯽ و روﯾﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻓﻌﺎﻟﯽ درآورد‪.‬‬
‫داوري و ﻗﻀﺎوت درﺑﺎرة ﺧﻮب و ﺑﺪ از اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣـﯽﮔﯿـﺮد‪ .‬ﻧﻔـﺲ‬
‫ﺧﻮب ﯾﺎ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ)ﺳﺤﻎﺀﺃﻓﭗ·ﮐﻀﻬﺪﮒ‪ (,‬و ﻧﻔﺲ ﺑﺪ ﯾﺎ اﻧﮑﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ )ﺿﺠﻘﺾ·ﮐﻀﻬﺪﮒ‪(,‬‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺎرﺳﯽ اﻫﺮﯾﻤﻦ اﺳﺖ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ اﺧﻼق و ﻣﻨﺶ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ و اﻧﺴﺎن ﻣﺨﺘـﺎر اﺳـﺖ‬
‫ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ را ﺑﻨﺎ ﺑﻪﻗﻀﺎوت و ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ و ﭘﺮورش دﻫـﺪ درواﻗـﻊ ﯾﮑـﯽ از‬
‫اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ و ﻫﺴﺘﯽ درﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ از ﺳﻮي آدﻣﯽﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس ‪ ،‬اﻧﮕﺮه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺎﭘﺎك و ﭘﻠﯿﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺌﯿﻨﯿﻮ را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺧـﺮد‪،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ و ﻧﻔﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ‪ .‬آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ روان ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﻈـﻮر ﻫﻤـﺎن‬
‫ﻧﻔﺲ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺛﻨﻮﯾﺖ و دو ﮔﺎﻧﮕﯽ در ﻫﻤﻪ ﻣﺬﻫﺐﻫﺎ و ﻣﮑﺘﺐﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ وﺟﻮد دارد و در‬
‫واژه ﻧﺎﻣﻪﻫﺎ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﯿﻦ و ﻣﮑﺘﺐﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ ﺑﺮاي آنﻫﺎ ﻣﻌﻨﯽﻫﺎي ﻓﺮاوان ﯾﺎد ﮐﺮده اﻧـﺪ‪:‬‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻔﺲ اﻋﻠﯽ ـ ﻧﻔﺲ اﻣﺎره ﮐﻪ ﺗﺎﺑﻊ ﻫﻮي و ﻫﻮس اﺳـﺖ و اﻧﺴـﺎن را وادار ﺑـﻪ ﮐﺎرﻫـﺎي‬
‫زﺷﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ـ ﻧﻔﺲ اﻧﺴﺎﻧﯽ ـ ﻧﻔﺲ ﺑﻬﯿﻤﯽـ ﻧﻔﺲ ﺟﺰوي ـ ﻧﻔﺲ ﺣﺴﯽ ـ ﻧﻔﺲ ﺣﯿﻮاﻧﯽ ــ‬
‫ﻧﻔﺲ داﻧﺸﺠﻮي ـ ﻧﻔﺲ رﺣﻤﺎﻧﯽ ـ ﻧﻔﺲ زﮐﯽ ـ ﻧﻔﺲ ﺳﺒﻌﯽ ـ ﻧﻔﺲ ﺳﺘﻮري ـ ﻧﻔﺲ ﺳﺨﻦ‬
‫ﮔﻮي ﯾﺎ ﻧﺎﻃﻘﻪ ـ ﻧﻔﺲ ﺳﻤﺎوي ـ ﻧﻔﺲ ﻋﺎﻗﻞ ﮐﻪ ﻣﺮاد ﻧﻔﺲ ﻧﺎﻃﻘـﻪ اﺳـﺖ و در آن دو ﻧﯿـﺮو‬
‫وﺟﻮد دارد ﯾﮑﯽ ﻧﻈﺮي و دﯾﮕﺮي ﻋﻤﻠﯽ ـ ﻧﻔﺲ ﻓﺎﮐﺮ ـ ﻧﻔﺲ ﻗﺪﺳﯽ ـ ﻧﻔﺲ ﮐﻠـﯽ ﮐـﻪ روح‬
‫ﻋﺎﻟﻢ اﺳﺖ ـ ﻧﻔﺲ ﻟﻮ‪‬ام ﮐﻪ ﺑﺮ اﻓﻌﺎل ﺧﻮد ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و آن ﻣﻘﺪﻣﻪ اﺳﺖ ﺑﺮ ﺗﺴـﻠﻂ ﺧـﻮد‬
‫ﮐﻪ در آن ﻣﺮﺣﻠﻪ آن را ﻧﻔﺲ ﻣﻄﻤﺌﻨﻪ ﮔﻮﯾﻨﺪ ـ ﻧﻔﺲ ﻣﺤﺠﻮب ـ ﻧﻔﺲ ﻣﺮدﻣﯽـ ﻧﻔﺲ ﻧﺒﺎﺗﯽ‪.‬‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺻﻔﺖﻫﺎ و ﻧﺎمﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي ﻧﻔﺲ داده ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﯾﺎد ﺷﺪ در ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺳﻠﺠﻮﻗﻨﺎﻣﻪ ﻇﻬﯿﺮي‪ ،‬اﺳﻔﺎر‪ ،‬ﺟﺎﻣﻊ اﻟﺤﮑﻤﺘﯿﻦ ‪ ،‬ﺣﮑﻤﺖ ﻗﺪﯾﻢ از ﻓﺎﺿﻞ ﺗﻮﻧﯽ‪ ،‬ﺷـﻔﺎ‪ ،‬ﻣﺼـﻨﻔﺎت‬
‫ﺑﺎﺑﺎ اﻓﻀﻞ‪ ،‬ﮐﺸﺎف‪ ،‬رﺳﺎﺋﻞ اﺧﻮان اﻟﺼﻔﺎ‪ ،‬اﮐﺴﯿﺮاﻟﻌﺎرﻓﯿﻦ‪ ،‬اﺧﻼق ﻧﺎﺻﺮي اﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷـﺎﯾﺪ در‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪187 ‬‬

‫دﻫﻬﺎ ﻣﺘﻦ ﻓﻠﺴﻔﯽ دﯾﮕﺮ ﺗﻌﺮﯾﻒﻫﺎﯾﯽ از ﻧﻔﺲ داده ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺣﮑﺎﯾـﺖ از آن دارد‬
‫ﮐﻪ ﻧﻔﺲ‪ :‬ﮔﻮﻫﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺧﻮﺑﯽ‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎري ﯾﺎ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪة ﺑﺪي‪،‬‬
‫ﭘﻠﯿﺪي و ﮔﻨﺎه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺗﻤﺎم ﺗﻌﺮﯾﻒﻫﺎ و ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻧﺠﺎ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐـﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ آﻣـﻮزش‬
‫داده ﺷﺪه و آن ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽدو ﻧﻔﺲ ﺧﻮب و ﺑﺪ ﺳﺮﺷﺘﻪ ﺷﺪه آﻧﭽﻪ ار ﻧﻔـﺲ ﺧـﻮب ﯾـﺎ‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﺳﺮ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺻـﻔﺎت اﻫـﻮراﯾﯽ ﯾﻌﻨـﯽ ﺷـﺶ اﻣﺸﺎﺳـﭙﻨﺪان‪ :‬اﺷـﺎ‪،‬‬
‫وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﺳﭙﻨﺘﺎاَرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت و اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت‪ .‬آن دﯾﮕﺮ ﻧﻔﺲ ﺑﺪ ﯾﺎ اَﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺑﺪﯾﻬﺎ‪ ،‬ﮐﻔﺮ و ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‬
‫ﻫﺮﮔﺎه آدﻣﯽﮐﻪ در ﮔﺰﯾﻨﺶ راه ﺧﻮد آزاد و ﻣﺨﺘﺎر اﺳﺖ از ﻧﻔﺲ ﺑﺪ ﯾﺎ اﻫـﺮﯾﻤﻦ ﭘﯿـﺮوي ﮐﻨـﺪ‬
‫اوﺳﺖ ﮐﻪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪة ﭘﻠﯿﺪي و ﮔﻨﺎه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻮن اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺪي ﻧﯿﺎﻓﺮﯾﺪه و ﮔﻨﺎه ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ‬
‫دوﮔﺎﻧﮕﯽ و ﺛﻨﻮﯾﺖ وﯾﮋه اﺧﻼق و ﻣﻨﺶ آدﻣﯽاﺳﺖ‪ .‬ﮔـﺰﯾﻨﺶ و اﻧﺘﺨـﺎب ﺑـﺮاي ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎي‬
‫ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﻓﺎﻗﺪ ﺧﺮد و ﺷﻌﻮرﻧﺪ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﯾﮏ ﭘﺪﯾﺪه ﻃﺒﯿﻌﯽ راه و روش و آﯾﻨـﺪه ﺧـﻮد را‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﺪ و ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﻃﯽ ﮐﺮدن ﻣﺴﯿﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻋ‪‬ﻠّﯽ ﺑﺮاﯾﺶ از ﭘﯿﺶ‬
‫ﺗﺮﺳﯿﻢ ﮐﺮده اﻧﺪ‪ .‬وﻟﯽ آدﻣﯽﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ درﺑﺎره ﺧﻮب و ﺑﺪ ﻣﺴﯿﺮي ﮐﻪ در ﭘﯿﺶ رو دارد ﻗﻀـﺎوت‬
‫و داوري ﮐﻨﺪ و ﻫﺮ ﮐﺪام را ﮐﻪ اراده ﮐﻨﺪ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﻟﺤﻈـﻪ از زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫آدﻣﯽﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪة ﮐﺸﻤﮑﺶ و ﺟﻨﮓ داﯾﻢ ﻣﯿﺎن ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي اﺳﺖ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﻧﻔﺲ ﺧﻮب اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوز ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻦ دو ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬دو ﮔﻮﻫﺮ و ذات ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه اﻧﺴﺎن و در ﺳﺮﺷﺖ آدﻣﯽﻧﻬﻔﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ و در ﺟﻬﺎن ﺧﺎرج از اﻧﺴﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﺧﻮﺑﯽ ﯾﺎ ﺑﺪي‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ ﯾﺎ ﭘﻠﯿـﺪي اﻣﺮﯾﺴـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط و واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﻀﺎوت اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﺒﺎﺷﺪ در ﺟﻬﺎن ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﺪ ﯾـﺎ‬
‫ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ ﮐﺴﯽ درﺑﺎره زﯾﺎن آوري ﯾﺎ ﺳـﻮدﻣﻨﺪي ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎ و ﺣـﻮادث ﻫﺴـﺘﯽ ﻗﻀـﺎوت‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ داوري ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮي ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ ﮔﺮاﯾﺶ ﭘﯿـﺪا‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻮﺑﯽ ﯾـﺎ ﺑـﺪي را ﻣـﯽآﻓﺮﯾﻨـﺪ‪ .‬اﻧﺘﺨـﺎب اﻧﺴـﺎن‪،‬‬
‫اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﺴﯿﺮ ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﺎآﮔـﺎه و ﺟﺒـﺮي اﺳـﺖ و راﻫـﯽ را ﮐـﻪ‬
‫ﻣﯽروﻧﺪ ﺑﺎ اراده و اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮد اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺣﺮﮐﺖ اﻧﺴﺎن ﺣﺮﮐـﺖ اﺧﺘﯿـﺎري و ﺣﺮﮐـﺖ‬
‫ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﺟﺒﺮي اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 188‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬اﯾﺪون‪ ،‬آري‪ ،‬اﯾﻨﮏ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻦ دو‪ ،‬آن دو« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره( ]اﯾـﻦ واژه از ﻟﺤـﺎظ‬
‫دﺳﺘﻮري ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ و ﮐﻤﺎﺳﻪ( و ﯾﺎ )ﺟﻤﻊ( ﺑﺎﺷﺪ[‪ ‬ﻓﺾ ـ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainyk) · ,‬ﮔﻮﻫﺮﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ( )ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ· )‪» :(paouruiic‬در آﻏﺎز‪ ،‬آﻏﺎزﯾﻦ ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ« )ﺻـﻔﺖ‪ ،‬دري ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫]ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ[ از ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ »آﻏﺎز« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺑﭗ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ ‪ ،‬ﮐﯽ ‪ ،‬ﮐﻪ آن دو ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﮐﻪ آن دو ﺗﻦ« )ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻـﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺟﻔـﺖ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺬﮐﺮ[ ]ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[ ]ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻤﻊ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[ »واژه ﻣﺰﺑﻮر‬
‫از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري در ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد از "ﺽ ‪» -‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ»‪.‬‬
‫"؛ﮐﭗ· )‪» :(yfmH‬ﻫﻤﺰاد‪ ،‬دو ﻗﻠﻮ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﺑﺎ ﻫﻢ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ( از ‪" -‬؛ﮐﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻃﻀﭽﻐﺪﭖ· )‪»:(mafenH‬در روﯾﺎ و ﺧﻮاب ﻣﻌﻨﺎي ﻣﺠﺮد و اﻧﺘﺰاﻋﯽ‪ ،‬ﺑﻪﻃـﻮر ﻏﯿﺮﻣـﺎدي«)ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ( ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺟﺪا ﺷﺪه از ﺓﭖ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ sva‬ﻣﯽداﻧﺪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‬
‫»ﻣﺘﻘﺎﺑﻼً‪ ،‬ﻣﯿﺎن ﺧﻮدﺷﺎن«[ ]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﻫﺮ ﯾﮏ ﻣﺴﺘﻘﻞ در ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ ﺧﻮد و ﭘﯿﺸـﻨﻬﺎدي را‬
‫ﮐﻪ واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ svepah‬ﺑﺎ آن در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ رد ﻣﯽﮐﻨﺪ[ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬اﯾﻦ واژه را در‬
‫ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ واژه ‪ svapna‬ﻣﯽداﻧﺪ و آن را ﺓﺿﭽﺪﭖ ﻣﯿﺨﻮاﻧﺪ )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫»روﯾﺎ‪ ،‬ﺧﯿﺎل ‪] [«vision‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را )دري ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك ﺓﺿﭽﺪﻩ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي‬
‫رﻗﺎﺑﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻً از واژه اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻬﻦ ‪ pafni‬ﻣﯽآﯾـﺪ[ ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬از‬
‫ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺓﺿﭽﺪﭖ را ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ روﯾﺎ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ[ ]ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را‬
‫در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ svepes‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﺎﻫﺮ‪ ،‬ﻣﺎﻫﺮاﻧﻪ« ﻣﯽداﻧﺪ و آن ﭼﻪ را ﮐﻪ‬
‫ﻣﯿﻠﺰ رد ﮐﺮده وارد ﻧﻤﯽداﻧﺪ و ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﻬﻔﺘﻪ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ «اﯾـﻦ دو‬
‫ﮔﻮﻫﺮ ﻫﻤﺰاد ﺑﺎ ﻫﻢ ﺳﺮاﺳﺮ آﻓﺮﯾﻨﺶ را زﯾﺮ ﺗﺴﻠﻂ و ﻓﺮﻣﺎن دارﻧﺪ و ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﮐﻪ در ﯾﺴﻨﺎ‬
‫‪ 57‬ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﻧﯿﺰ آﻣﺪه ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ ﻫﻤﺰاد ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪه‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه و ﺷﮑﻞ دﻫﻨﺪه ﺳﺮاﺳـﺮ‬
‫آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ[‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺮداﺷـﺖﻫـﺎ و ﮔـﺰارشﻫـﺎ ﺑـﺮﺧﻼف ﺷـﯿﻮة‬
‫ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﯽ و ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺗﺌﻮﻟﻮژي زرﺗﺸـﺖ اﺳـﺖ‪ ،‬ﭼـﻮن ﺗﻨﻬـﺎ آﻓﺮﯾﻨﻨـﺪه از ﻧﻈـﺮ زرﺗﺸـﺖ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪189 ‬‬

‫اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ و اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﯾﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻘﺶ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻧﺪارد‪ .‬ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫ﺿﺴﻘﺆﭘﻔﻐﮏ· )‪» :(asrvHtam‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ و ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪﻧﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺟﻤـﻊ‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر( ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮدﻧﺪ«[ ]ﻣﯿﻠـﺰ‪» :‬ﺷـﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷـﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺸـﻬﻮر ﺷـﺪﻧﺪ«[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﺧﻮد را آﺷﮑﺎر ﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪار ﺷﺪﻧﺪ« از ﺳﻖ‪» ,‬ﺷﻨﯿﺪن«[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺎﻫﺈﭖ· )‪» :(manahicH‬و در اﻧﺪﯾﺸﻪ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از ﮐﻀﺪﺿﺎ ‪» -‬اﻧﺪﯾﺸـﻪ«‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺎﻫﺈﭖ· )‪» :(vacahicH‬در ﮔﻔﺘﺎر« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از ﺭﺿﺈﺿﺎ ‪» -‬ﮔﻔﺘﺎر«‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ]ﻩ· )‪» :(Cyaoranōi‬در ﮐـــﺮدار‪ ،‬در ﮐـــﻨﺶ« )دري‪ ،‬ﺗـــﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـــﻪ(‪‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ‪» -‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار«‪.‬‬

‫ﺍ[ · )‪» :(hī‬اﯾﻦ دو« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﮒ]· )‪» :(vahyō‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﻧﯿﮏ ﺗـﺮ‪ ،‬ﺑﻬﺘـﺮ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از‬
‫ﺭﺿﺎﮔﻀﺎ ‪» -‬ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮ«‪.‬‬
‫ﺿﻨﻐﮑﺈﭖ· )‪» :(akemcH‬و ﺑﺪ«)ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ازﺿﻨﺾ‪» -‬ﯾﺪ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫|ﺳﺈﭖ· )‪» :(GscH‬و از اﯾﻦ دو« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از ﺽ ‪» -‬اﯾـﻦ‪،‬‬
‫آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎ]· )‪» :(hudGzhō‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺍﻋیﭙﺎ ‪» -‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬ﺑﻪ ﺷﯿﻮه درﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺎ روش راﺳﺖ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﮊﮔﭙﻔﭗ· )‪» :(viCiiHtH‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﻨﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ﺭ[ﮊﮔﺾ ‪) -‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده( از رﯾﺸﻪ ﺇﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﭼﯿﺪن‪ ،‬ﮔﺰﯾﺪن«‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ) ادات ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫یﻌﺘﯽ|ﺟﺎ]· )‪» :(duEdHzhō‬زﯾﺎﻧﮑﺎران‪ ،‬ﺑﺪﮐﺎران« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( »ﺑﺪﮐﺎر‪ ،‬زﯾﺎﻧﮑﺎر«‪.‬‬
 ‫‪ 190‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫اَت ﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﮔﻮﻫﺮ )ﻧﻔﺲ‪ ،‬دو ذات(‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫اﯾﻦ دو‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‬ ‫و آري‬

‫د‪‬زد‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﺟ‪‬ﺲَ ا‪‬ﺗ‪‬ﻢ‬

‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫_ﺿﺴﻀﺒﻔﻐﮏ·‬
‫ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮد )داده ﻣﯽﺷﻮد(‬ ‫در آﻏﺎز‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺟﯿﺎ اﯾﺘﯿﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬
‫ﺽ_ﮔﭙﻬﻒ[ﮐﺈﭖ·‬ ‫ﻟﻀﺒﮑﺈﭖ·‬
‫ﺗﺎ زﻧﺪﮔﯽ )زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪ(‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ )ﺧﻮب(‬

‫اَﻧﮕﻬﻮش‬ ‫اَﭘِﻤﻢ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﯾﺘﺎﭼﺎ‬

‫ﺿﺠﺎﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫"ﺿﻮﭘﺈﭖ·‬
‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬رِﮔﻮ‪‬ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘُﻮ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻔﻤﮏ·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻑ]‬
‫از آن دروﻏﮕﻮﯾﺎن‬ ‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺷَﺌُﻮنِ‬ ‫اَت‬

‫ﮐﻀﺪ] &‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﺿﻌﺪﺏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ را‬ ‫راﺳﺘﮑﺎران‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪191 ‬‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫_ﺿﺴﻀﺒﻔﻐﮏ·‬

‫ﺽ_ﮔﭙﻬﻒ[ﮐﺈﭖ·‬ ‫ﻟﻀﺒﮑﺈﭖ·‬

‫ﺿﺠﺎﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫"ﺿﻮﭘﺈﭖ·‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻔﻤﮏ·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻑ]·‬

‫ﮐﻀﺪ] &‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﺿﻌﺪﺏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫اَت ﭼﺎ‬

‫د‪‬زد‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﺟ‪‬ﺲَ ا‪‬ﺗ‪‬ﻢ‬

‫اَﺟﯿﺎ اﯾﺘﯿﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬

‫اَﻧﮕﻬﻮش‬ ‫اَﭘِﻤﻢ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﯾﺘﺎﭼﺎ‬

‫د‪‬رِﮔﻮ‪‬ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘُﻮ‬
‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺷَﺌُﻮنِ‬ ‫اَت‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آري‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ اﯾﻦ دو ﻣﯿﻨﻮ )دو ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي‪ ،‬دو ﻧﻔﺲ ﺧﻮب و ﺑﺪ( ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ‬
‫در آﻏﺎز‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ و ﻧﺎ زﻧﺪﮔﯽ داده ﻣﯽﺷﻮد و ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآﯾﺪ )و ﭘﺎﮐﯽ و ﭘﻠﯿﺪي ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮﺧﻮرد‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ(‪.‬‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ از آن دروﻏﮕﻮﯾﺎن و زﯾﺎﻧﮑﺎران‬
‫و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﻨﺶ ﮔﺰﯾﻨﺶ درﺳﺘﮑﺎران ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 192‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﻮرد اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽداﺋﻢ و ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ ﻧﻤﺎد زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎري و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اﺳـﺖ دﯾﮕـﺮي ﻧﻤـﺎد ﻧﯿﺴـﺘﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺎزﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وﯾﺮاﻧﮕﺮي و ﭘﻠﯿﺪي اﺳﺖ اﻧﺴﺎن در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ از زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ﺑـﺮآوردن‬
‫ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪﯾﻬﺎي ﻣﺎدي و روﺣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ و وﺳﺎﯾﻞ ﻻزم را ﻓﺮاﻫﻢ آورد‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ راهﻫﺎ و‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮاي ﺑﺮآوردن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪﯾﻬﺎ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ راهﻫﺎي ﺳﺎده وﻟـﯽ ﻧﺎدرﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر آﺳﺎن وﻟﯽ اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﺑﺮاي ﮔﺰﯾﻨﺶ راه و وﺳـﯿﻠﻪ ﻣﻤﮑـﻦ اﺳـﺖ دﭼـﺎر‬
‫دودﻟﯽ ﺷﻮد‪ .‬آﯾﺎ راه و ﮐﺎر ﻧﺎدرﺳﺖ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و ﻧﯿﺎز ﺧـﻮد را ﺑـﻪوﺳـﯿﻠﻪ دزدي‪ ،‬ﻏـﺎرﺗﮕﺮي و‬
‫ﭘﺎﯾﻤﺎل ﮐﺮدن ﺣﻖ دﯾﮕﺮان ﺑﺮآورد ﯾﺎ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ و از راه ﮐﺎر ﺳﻮدﻣﻨﺪ آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﻧﯿﺎز‬
‫دارد ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزد‪ .‬آﻣﻮزش زرﺗﺸﺖ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن در ﺗﻤـﺎم دوران زﻧـﺪﮔﯽ در اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪،‬‬
‫ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﻧﻔﺲ درﺳﺘﮑﺎر ﯾﻌﻨﯽ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﮐـﻪ ﻧﻤـﺎد و‬
‫ﻣﻈﻬﺮ اﻫﻮراﻣﺰدا در ﻧﻬﺎد اوﺳـﺖ ﮔـﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾـﺪ‪ .‬درﺳـﺘﮑﺎري و ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎري ﯾـﺎ ﻧﺎدرﺳـﺘﯽ و‬
‫زﯾﺎﻧﮑﺎري ﺑﻪ دﺳﺖ آدﻣﯽاﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﺎرﺑﺮد آزادي و اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﯾﮑـﯽ از آن دو راه را‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ از آن ﭘﯿﺮوان دروغ و زﯾﺎﻧﮑﺎران و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ از آن ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ و راﺳﺘﯽ و درﺳﺖ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(aucH‬و آري‪ ،‬اﯾﺪون« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ‪ ،‬از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻨﺪو‪ ،‬آن دو« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍ؛ﮎ· )‪» :(hfm‬ﻫﻢ« )ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻓﻌﻠﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiik) · ,‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي‪ ،‬روان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ( از ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫‪» -‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي‪ ،‬روان«‪.‬‬
‫_ﺿﺴﻀﺒﻔﻐﮏ· )‪» :(jasactem‬ﺑﻪ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬آﯾﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻢ آﯾﻨﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺘﻤﺮاري‪ ،‬زﻣﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ( از ﺳﺘﺎك ‪_ -‬ﺿﺴﺾ )زﻣﺎن ﺣﺎل( از رﯾﺸﻪ ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪193 ‬‬

‫رﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﮓ[ﮎ· )‪» :(paourvīm‬در آﻏﺎز‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫یﺾ‪#‬ﺏ· )‪» :(dazdc‬ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻣﯽآورﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ« )ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬یﻀﯽ )ﺣﺎل( از رﯾﺸﻪ یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫ﻟﻀﺒﮑﺈﭖ· )‪» :(gacmcH‬و زﻧﺪﮔﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﻟﻀﮕﺾ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( »ﺟـﺎن‪،‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ«‪.‬‬
‫ﺽ_ﮔﭙﻬﻒ[ﮐﺈﭖ· )‪» :(ajiiHitīmcH‬و ﻧﺎزﻧﺪﮔﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳـﺘﺎك ﺽ_ﮔﭙﻬﻔﻪ‪-‬‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪ‪ ،‬ﻧﺎزﻧﺪﮔﯽ«‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭘﺈﭖ· )‪» :(yarHcH‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳـﺘﺎك‬
‫‪ -‬ﺿﺠﺎ ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ( از رﯾﺸﻪ ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺤﺠﻀﮑﻐﮏ· )‪» :(apemem‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﻉ‪» :(azhuB) ·/‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺿﺠﺎ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد«‪.‬‬
‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻑ]· )‪» :(aciBtō‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﺑـﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ( ]ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮ ‪ -‬ﺿﻨﺾ ﻣﯽﺷﻮد[‪] .‬ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮ – ﺿﻨﺾ ﻣﯽﺷﻮد ﺿﮋﮔﻀﺎ[‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻔﻤﮏ· )‪» :(dregvat}m‬دروﻏﮕﻮﯾﺎن ‪ ،‬زﯾﺎﻧﮑﺎران« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( »دروﻏﮕﻮ‪ ،‬زﯾﺎﻧﮑﺎر‪ ،‬ﮐﺎﻓﺮ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﻌﺪﺏ· )‪» :(aDaunc‬ﺑﺮاي راﺳـﺘﮑﺎران ‪ ،‬ﺑـﺮاي راﻫﯿـﺎن اﺷـﺎ« )ﺑﺮاﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »راﺳﺘﮕﻮ‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ· )‪» :(vahiBtem‬ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ را‪ ،‬ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ« )راﺋ ـﯽ‪ ،‬ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ( از‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ]· )‪» :(manō‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از ﮐﻀﺪﺿﺎ ‪» -‬اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻨﺶ«‪.‬‬
 ‫‪ 194‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫و‪‬ر‪‬ﺗﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯽ واو‬ ‫اَﯾﺎو‬
‫ﺭﺿﻘﻀﻔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﻫﺆ|·‬ ‫ﺿﮓ|·‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ‬ ‫دو ﻣﯿﻨﻮ )دو ﻧﻔﺲ(‬ ‫از اﯾﻦ دو‬

‫وِرِزﯾﻮ‪‬‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘﺎ‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮒ]·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫"؛·‬
‫ﮐﺮدار‬ ‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ را‬ ‫ﻫﻮاﺧﻮاه دروغ )زﯾﺎﻧﮑﺎر(‬ ‫آن ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﭙِﻨﯽ ﺷﺘُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮش‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬
‫ﭘﺎك ﺗﺮﯾﻦ )اﻓﺰاﯾﻨﺪه ﺗﺮﯾﻦ(‬ ‫ﻣﻨﺶ‬ ‫راﺳﺘﯽ را‬

‫و‪‬ﺳﺖِ‬ ‫اَﺳ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫ﺧﺮَﺋُﻮژدﯾﺶ ﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺭﺿﺴﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺲ؛ﺩ]·‬ ‫»ﻗﻀﺨﺘیﻪ‪/‬ﻑ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺙ·‬
‫در ﺑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺳﻨﮓﻫﺎ را‬ ‫ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦﻫﺎ را‬ ‫آن ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرم‬ ‫ﺧﺸﻦَ ﺋُﻮﺷ‪‬ﻦ‬ ‫يَ ا‪‬ﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﻏﺪ·‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬
‫اﻫﻮرا را‬ ‫ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‬ ‫و ﮐﻪ‬

‫ﻣ‪‬ﺰداﻧﻢ‬ ‫ﻓَﺮﺋُﻮرِت‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮ ﺗَﻨﺎ ﺋﯿﺶ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ &‬ ‫ﭼﻘﻀﺨﻘﻎ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﻣﺰدا را‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺎور ﮐﺎﻣﻞ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫راﺳﺖﻫﺎ )ﺑﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎي راﺳﺖ(‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪195 ‬‬

‫ﺭﺿﻘﻀﻔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﻫﺆ|·‬ ‫ﺿﮓ|·‬

‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮒ]·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫"؛·‬

‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬

‫ﺭﺿﺴﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺲ؛ﺩ]·‬ ‫»ﻗﻀﺨﺘیﻪ‪/‬ﻑ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺙ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﻏﺪ·‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ &‬ ‫ﭼﻘﻀﺨﻘﻎ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭙﻪ‪·/‬‬

‫و‪‬ر‪‬ﺗﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯽ واو‬ ‫اَﯾﺎو‬

‫وِرِزﯾﻮ‪‬‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘﺎ‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺳﭙِﻨﯽ ﺷﺘُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮش‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬

‫و‪‬ﺳﺖِ‬ ‫اَﺳ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫ﺧﺮَﺋُﻮژدﯾﺶ ﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫اَﻫﻮرم‬ ‫ﺧﺸﻦَ ﺋُﻮﺷ‪‬ﻦ‬ ‫يَ ا‪‬ﭼﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺰداﻧﻢ‬ ‫ﻓَﺮﺋُﻮرِت‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮ ﺗَﻨﺎ ﺋﯿﺶ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از اﯾﻦ دو ﻣﻨﺶ )ﮔﻮﻫﺮ ﯾﺎ ﻣﯿﻨﻮي ﺧﻮب و ﺑﺪ(‪،‬‬
‫آن ﮐﺲ ﮐﻪ ﻫﻮاﺧﻮاه دروغ ﺑﻮد ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﮐﺮدار را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‬
‫و آن ﮐﻪ داراي ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ و ﭘﯿﺸﺮوﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﺶ ﺑﻮد‪ ،‬اﺷﺎ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‪،‬‬
‫ﯾﻌﻨﯽ آن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺟﺎﻣﻪاي ﭼﻮن ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﻨﮓ ﺑﺮ ﺗﻦ ﮐﺮده اﺳﺖ )و ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪ‬
‫ﺑﺎور دﯾﻨﯽ رﺳﯿﺪه ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺪي روﯾﺎروﺋﯽ ﮐﻨﺪ(‬
‫آﻧﺎن ﮐﻪ اﻫﻮرا را ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي راﺳﺖ و ﺑﺎ ﺑﺎور و اﯾﻤﺎن ﮐﺎﻣﻞ ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 196‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آن دو ﻣﯿﻨﻮي ﺧﻮب و ﺑﺪ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و‬
‫ﺑﺮﺗﺮي اﻧﺴﺎن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺮﺗﺮ ﺑﯿﻨﺶ زرﺗﺸﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﻣﺼﻤﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ داﻧﺶ ﺧﻮد‪،‬‬
‫آﮔﺎﻫﺎﻧﻪ راه دﺷﻮار ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ و ﭘﯿﺮوزي در اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه راه ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ و‬
‫ﺗﺮﻗﯽ و ﻧﻮﺳﺎزي را ﻫﻤﻮارﺗﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﮓ|· )‪» :(aiiG‬اﯾﻦ دو« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﻫﺆ|· )‪» :(mainivvG‬دو ﻧﻔﺲ‪ ،‬دو ﻣﻨﺶ‪ ،‬دو ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬دو ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺟﻔﺖ( ]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ :‬ﮐﻀﺪﻫﺆ|[‪.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻀﻔﭗ· )‪» :(varatH‬ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺘﻤﺮاري ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﺭﺿﻖ‬
‫»ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫"؛ )‪» :(yf‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( »ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ‪،‬‬
‫آنﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ ﺑﺮاي ﭼﺴﺒﺎﻧﺪن دو واژه ﯾﺎ دو ﺟﻤﻠﻪ(‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|· )‪» :(dregvG‬زﯾﺎﻧﮑﺎر‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ« ‪.‬‬
‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(aciBtH‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از ﺿﻨﺾ ‪» -‬ﺑـﺪ‪،‬‬
‫ﭘﻠﯿﺪ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮒ] )‪» :(verezyō‬ﮐﺮدن‪ ،‬ورزﯾﺪن« )ﻣﺼﺪر( ]ﻣﯿﻠﺰ آن را ﺻﻔﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و »ﻣﻮﺛﺮ‪ ،‬ﮐﺎر‬
‫آﻣﺪ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده[ ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ ـ ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮒ] را اﺳﻢ ﻣﺮﮐـﺐ ‪ ،‬راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ و‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ[ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را ﻧﺎم ﺟﺪا ﺷﺪه از ﻓﻌﻞ ﺭﺿﻘﻎ‪ .‬و ﺑـﻪ ﺷـﮑﻞ‬
‫ﺭﺿﻘﻎ‪.‬ﮔﻀﺎ )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ واژه ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ اﺛﺮ ﻣﯽﮔﺬارد و آن‬
‫را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ »ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﮐﻨﺶ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ«[ از ﺭﺿﻘﻎ‪» .‬ورزﯾﺪن‪ ،‬ﮐﺮدن»‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪» :(mainiiuB) ·/‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻧﻔـﺲ« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ ‪» -‬ﻣﯿﻨـﻮ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪197 ‬‬

‫ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﺳﺮﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻔﺲ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬

‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻑ]· )‪» :(spfniBtō‬ﭘــﺎك ﺗــﺮﯾﻦ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﻨــﺪه ﺗــﺮﯾﻦ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ( از‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yā‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ‪" -‬ﺽ‬
‫»ﻗﻀﺨﺘیﻪ‪/‬ﻑ؛ﺃﻝ· )‪» :(xraoEdiBtfng‬ﺳﺨﺖ ﺗﺮﯾﻦﻫﺎ را« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از‬
‫»ﻗﻀﺨﺘیﻪ‪/‬ﻓﺾ ‪» -‬ﺳﺨﺖﺗﺮﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
‫ﺿﺲ؛ﺩ]· )‪» :(asfnō‬ﺳــﻨﮓ‪ ،‬آﺳــﻤﺎن« )راﺋ ـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ( از ‪ -‬ﺿﺴﻀﺪ »ﺳــﻨﮓ« )ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪.‬‬
‫ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ آﺳﻤﺎن ﻧﯿﺰ از ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭﺿﺴﻔﺐ· )‪» :(vastē‬ﭘﻮﺷﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺭﺿﺎ ‪» -‬ﭘﻮﺷﯿﺪن‪ ،‬ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن‪ ،‬در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫"ﺿﺒﺈﭖ· )‪» :(yaccH‬و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬و آﻧﮑﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ‪" -‬ﺽ »ﮐـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‪.‬‬
‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﻏﺪ· )‪» :(xDnaoDen‬ﺧﺸﻨﻮد ﻣﯿﺴﺎزﻧﺪ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ( از »ﺯﺩﺿﺨﺰ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ (s:aorist‬از »ﺯﺩﻉ »ﺧﺸﻨﻮد ﮐﺮدن»‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ· )‪» :(ahurem‬اﻫﻮرا را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭙﻪ‪» :(hairiiHiB) ·/‬ﺑﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎ و ﮐﺎرﻫﺎي درﺳـﺖ‪ ،‬راﺳـﺖ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( از‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ »راﺳﺖ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(BiiaoranHiB) ·/‬ﺑــﺎ ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﺑــﺎ ﮐﺮدارﻫــﺎ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ( از ‪-‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار«‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺨﻘﻎ‪» :(fraoreu) ·،‬ﺑﺎ ﺑﺎور‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻤﺎن ﮐﺎﻣﻞ« )ﻗﯿﺪ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آن را از رﯾﺸـﻪ ﺭﺿﻖ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده[ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ آن را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ وداﺋﯽ‪ prHvr't‬ﻣﯽداﻧﺪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده‬
‫ﺑﻪ ﻃﻮر داﺋﻢ و ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ آن را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ و از روي اﯾﻤﺎن[‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ· )‪» :(mazd}m‬ﻣﺰدا را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( ‪.‬‬
 ‫‪ 198‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫وﯾﺸﯿﺎﺗﺎ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫اَﯾﺎو‬
‫ﺭ[ﮊﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﮓ|·‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﯿﻮه درﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫اﯾﻦ دو‬

‫آد‪‬ﺑ‪‬ﺌُﻮﻣﺎ‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮاﭼﯿﻨﺎ‬

‫ﭘیﻐﺬﺿﺨﮑﭗ·‬ ‫[‪· /‬‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫یﻀﺒﺆﭘﺈﻫﺪﭖ·‬
‫ﻓﺮﯾﺐ‬ ‫آﻧﺎن‬ ‫زﯾﺮا ﮐﻪ‬ ‫ﻫﻮاﺧﻮاﻫﺎن دﯾﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوﭘﺎﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫ﭘِﺮِس ﻣ‪‬ﻨ‪‬ﻨﮓ‬
‫ﻋﺤﭗ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﮑﻀﺪ؛ﺃﻝ·‬
‫ﻓﺮا رﺳﯿﺪه )ﭼﯿﺮه ﺷﺪه(‬ ‫ﭘﺮﺳﺶ و ﭘﺎﺳﺦ‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫وِرﻧﺎﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺪﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﻦ دوارِﻧﺘﺎ‬ ‫اَا‪‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬ ‫اَت‬
‫ﺍ؛ﺃیﺆﭘﻘﻐﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺷﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺸﻢ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬

‫ﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﻧُﻮ‬ ‫اَﻫﻮم‬ ‫ﺑﺎنَ ﯾﻦ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﮐﻀﻘﻐﻔﭙﺪ] &‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺫﻣﺪﺿﮕﻐﺪ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﻣﺮدم‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺗﺒﺎه ﮐﺮدن‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪199 ‬‬

‫ﺭ[ﮊﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﮓ|·‬

‫ﭘیﻐﺬﺿﺨﮑﭗ·‬ ‫[‪· /‬‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫یﻀﺒﺆﭘﺈﻫﺪﭖ·‬

‫_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﻋﺤﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﮑﻀﺪ؛ﺃﻝ·‬

‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺪﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺍ؛ﺃیﺆﭘﻘﻐﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﻘﻐﻔﭙﺪ] &‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺫﻣﺪﺿﮕﻐﺪ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ا‪‬رِش وﯾﺸﯿﺎﺗﺎ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫اَﯾﺎو‬

‫اﯾﺶ آد‪‬ﺑ‪‬ﺌُﻮﻣﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮاﭼﯿﻨﺎ‬

‫ﭘِﺮِس ﻣ‪‬ﻨ‪‬ﻨﮓ اوﭘﺎﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫وِرﻧﺎﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﻫ‪‬ﻦ دوارِﻧﺘﺎ‬ ‫اَا‪‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬ ‫اَت‬

‫ﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﻧُﻮ‬ ‫اَﻫﻮم‬ ‫ﺑﺎن ﯾﻦ‬
‫َ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از اﯾﻦ دو ﻧﻔﺲ )ﯾﺎ دو ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي( ﮔﻤﺮاﻫﺎن ﺑﻪ ﺷﯿﻮة درﺳﺖ ﺑﺮﻧﮕﺰﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫زﯾﺮا ﻫﻨﮕﺎم ﮔﻔﺘﮕﻮ )و ﭘﺮﺳﺶ و ﭘﺎﺳﺦ( ﺗﺰوﯾﺮ و ﻓﺮﯾﺐ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﭼﯿﺮه ﺷﺪ‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﻣﻨﺶ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ ﻫﻤﺮاه )و ﻫﻢ آواز( ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ را ﺑﻪ ﺗﺒﺎﻫﯽ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 200‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﮓ|· )‪» :(aiiG‬اﯾﻨﺪو« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ( از ﺽ ‪» -‬اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ) ادات ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺷﯿﻮه درﺳﺖ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﮊﮔﭙﻔﭗ· )‪» :(viCiiatH‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭ[ﮊﮔﺾ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده( از رﯾﺸﻪ ﺇﻩ »ﭼﯿﺪن‪،‬ﮔﺰﯾﺪن«‪.‬‬
‫یﻀﺒﺆﭘﺈﻫﺪﭖ· )‪»:(dacvHcinH‬ﮔﻤﺮاﻫﺎن‪،‬دﯾﻮان‪ ،‬ﻫﻮاداراندروغ« از دو واژه درﺳﺖ ﻣﯽﺷﻮد‬
‫یﻀﺐ ﺅﭖ »دﯾﻮ‪ ،‬ﮔﻤﺮاه‪ ،‬ﺧﺪاي ﮔﻤﺮاﻫﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( و ﺇﻫﺪﭖ » ﻧﻪ ﺣﺘـﯽ« ) از‬
‫ادوات ﻧﻔﯽ ﻣﺘﺼﻞ و ﻣﺮﮐﺐ( ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ﻣﺮﮐﺐ ﻣﺎﻧﻨﺪ« ‪ ne ....... pas‬در زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﺑﺮاي‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭼﻮن‪ ،‬زﯾﺮا‪ ،‬از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪي‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ( از ‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫[‪» :(īB) · /‬آﻧﺎن را‪ ،‬اﯾﻨﺎن را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ﯾﺎ ﻣﺎدﯾﻨﻪ( از »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷـﺎره‬
‫ﭼﺴﺒﯿﺪه( در ﺑﺮﺧﯽ از دﺳﺘﻨﻮﯾﺲﻫﺎ ﺍ[‪ /‬ﻧﯿﺰ آﻣﺪه ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ«‪.‬‬
‫ﭘیﻐﺬﺿﺨﮑﭗ· )‪» :(ādebaomā‬ﻓﺮﯾ ـﺐ‪ ،‬ﮔــﻮل« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ( از یﻐﺬﺿﺨﮑﻀﺪ »ﮔــﻮل‪،‬‬
‫ﻓﺮﯾﺐ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﮔﻠﺪﻧﺮ آن را ﻧﺮﯾﻨﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ[‪ .‬ﺣﺮف ﭖ را ﭘـﺎرهاي از زﺑـﺎن‬
‫ﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﻪ واژه ﭼﺴﺒﯿﺪه ﻣﯽداﻧﻨﺪ و ﮔﺮوﻫﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﮐﻮﺋﯿﭙﺮ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ و‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آن را ﺟﺪا ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬درﺑﺎره اﯾﻦ واژه دو ﻧﻈﺮ وﺟﻮد دارد‪1 :‬ـ آن را اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‬
‫ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪﮔﻠﺪﻧﺮ و اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »اﻏﻔﺎل ﮐﻨﻨﺪه و ﻓﺮﯾﺐ دﻫﻨﺪه« ‪2‬ـ آن را اﺳﻢ ﺑﺪاﻧﯿﻢ‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮﺋﯿﭙﺮ ‪ kuiper‬و ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي »اﻏﻔﺎل‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ‪ ،‬ﮔﻤﺮاﻫﯽ« ﺑﯿﺸﺘﺮ واژهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺘﺎك ﮐﻀﺪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ در اوﺳﺘﺎ و ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﻧـﺎم ) اﺳـﻢ ﻣﻌﻨـﯽ( ﻫﺴـﺘﻨﺪ و در‬
‫ﭘﺎرهاي از ﻣﻮارد ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﯾﻨﺴﻠﺮ ﭼﻨﺪ ﻧﻤﻮﻧﻪ آورده اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﮑﻀﺪﻏﺄﻝ· )‪» :(peresmanfyg‬ﭘﺮﺳﻨﺪه‪ ،‬ﭘﺮﺳـﺎن« )وﺟـﻪ وﺻـﻔﯽ‪ ،‬ﺻـﻔﺖ‪ ،‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺣﻐﻘﻐﺴﮑﻀﺪﺽ »ﭘﺮﺳﺎن‪ ،‬ﭘﺮﺳﻨﺪه« از رﯾﺸﻪ ﭼﻘﻀﺲ‪.‬‬
‫ﻋﺤﭗ ‪_ -‬ﺿﺴﺾ‪» :(upH - jasau) ·،‬ﻓﺮا رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﭼﯿﺮه ﺷﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ( از ﻋﺤﭗ )ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻓﻌﻠﯽ( و ‪_ -‬ﺿﺴﺾ )ﺳﺘﺎك زﻣـﺎن ﺣـﺎل( از رﯾﺸـﻪ ﻟﻀﮏ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪201 ‬‬

‫»آﻣﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬از آﻧﺮو‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺭﻏﻘﻐﺪﭘﻔﭗ· )‪» :(verenātā‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﻣﯽﺷـﻮﻧﺪ‪ ،‬روي ﻣـﯽآورﻧـﺪ«‬
‫)زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳـﺘﺎك ﺭﻏﻘﻐﺪ و از رﯾﺸـﻪ‬
‫ﺭﺿﻖ »ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺈﻉ‪/‬ﻓﻐﮏ· )‪» :(aciBtem‬ﺑــﺪﺗﺮﯾﻦ را« )راﺋ ـﯽ‪ ،‬ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ( از ‪ -‬ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫»ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ« از ﺿیﺾ »ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ« ) ﮐﻪ ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮ آن ﻣﯽﺷﻮد( )ﺿﮋﮔﻀﺎ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ]· )‪» :(manō‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ،‬آري‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﯾﺪون‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ· )‪» :(acDemem‬ﺧﺸــﻢ‪ ،‬ﺧﺸــﻮﻧﺖ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ( از ﺿﺒﺰﻏﮑﺾ »ﺧﺸــﻢ‪،‬‬
‫ﺧﺸﻮﻧﺖ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍ؛ﺃیﺆﭘﻘﻐﺄﻓﭗ· )‪» :(heydvHreytH‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺷﺘﺎﻓﺘﻦ ‪ ،‬ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣـﺪن ﺑـﺮاي ﮐـﺎر ﺑـﺪ«‬
‫)زﻣﺎنﺣﺎل ﺳﻮمﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬وﺟﻪﺗﺎﮐﯿﺪي ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( از یﺆﭘﻘﺾ )ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ(»ﺷﺘﺎﻓﺘﻦ«‬
‫ﺍ؛ﺃ »ﺑﺎﻫﻢ‪ ،‬و ﻫﻢ« در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ اﯾﻦ ﻓﻌﻞ از ﮔﺮوه ﻓﻌﻞﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮐﺎرﻫﺎي‬
‫اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ و راﺑﻄﻪ ﺑﺎ دﯾﻮ ﺑﻪﮐﺎر ﻣﯽرود‪ .‬ﻣﻨﻈﻮر ﮔﺮدﻫﻢ آﻣﺪن ﺑﺎ دﯾﻮ و اﻫﺮﯾﻤﻦ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺫﻣﺪﺽ ﮔﻐﺪ· )‪» :(b}naiien‬ﺗﺒﺎه‪ ،‬آﻟﻮده و ﻣﺮﯾﺾ ﮐﺮدن« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ﺳﺒﺒﯽ ﺫﻣﺪﺿﮕﺾ ‪ -‬از رﯾﺸﻪ ﺫﺿﺪ ‪» -‬ﺑﯿﻤﺎر ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ· )‪» :(ahkm‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺿﺠﺎ »ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬وﺟـﻮد«‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻔﭙﺪ]· )‪» :(maretHnō‬ﻣﺮدم ‪ ،‬اﻧﺴـﺎن«‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬اﯾـﻦ واژه را واﺑﺴـﺘﮕﯽ ﺗـﮏ از‬
‫ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮدم و اﻧﺴـﺎن ﻣـﯽداﻧـﺪ[ ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ اﯾـﻦ واژه را ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮدم و اﻧﺴﺎن و از رﯾﺸﻪ ‪ -‬ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺪ ﻣﯽداﻧﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻪ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ ﺑﻪﮔﻮﻧﻪ ﮐﻀﻘﻐﻮﺩﺥ )ﯾﺸﺖ ‪ (13 .87‬آﻣﺪه[ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬‬
‫ﻧﻈﺮ ﻫﻮﻣﺒﺎخ را ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد وﻟﯽ ﻣﯽاﻓﺰاﯾﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻣﻮرد واژه را ﺑﺎﯾﺪ راﯾﯽ ﮔﺮوﻫﻪ ﮔﺮﻓﺖ[‪.‬‬
 ‫‪ 202‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬
‫_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻬﺈﭖ·‬
‫ﻣﯽآﯾﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫و ﺑﻪ اﯾﻦ )ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ(‬

‫اَﺷﺎﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬
‫و راﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺎ ﻣﻨﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوتَ ﯾﻮﯾﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﮐﻬﺮﭘِﻢ‬ ‫اَت‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﻧﻐﺎﻗﺢ؛ﮎ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ )ﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ(‬ ‫ﺗﻦ را )ذات ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ(‬ ‫ﻧﯿﺰ‬

‫آﻧﻤﺎ‬ ‫آرمَ اﯾﺘﯿﺶ‬ ‫د‪‬دات‬

‫ﻣﺪﮐﭗ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫یﻀیﭙﻒ·‬
‫ﺟﺎن را )ذات روﺣﺎﻧﯽ(‬ ‫راﺳﺖ ﻣﻨﺸﯽ‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آ· اَﻧﮕﻬﺖ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫اَا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬
‫ﭖ·ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮاوروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫آداﻧﺎﯾﯿﺶ‬ ‫اَﯾﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺎ‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ] &‬ ‫ﭘیﭙﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬
‫ﭘﯿﺸﯽ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬ ‫ﻟﮕﺎم )اﻓﺴﺎر(‬ ‫ﺑﺎ آﻫﻦ‬ ‫ﭼﻨﺎﺗﮑﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪203 ‬‬

‫_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻬﺈﭖ·‬

‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬

‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﻧﻐﺎﻗﺢ؛ﮎ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻣﺪﮐﭗ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫یﻀیﭙﻒ·‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ] &‬ ‫ﭘیﭙﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬

‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﭼﺎ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬

‫اَﺷﺎﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫اوتَ ﯾﻮﯾﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﮐﻬﺮﭘِﻢ‬ ‫اَت‬

‫آﻧﻤﺎ‬ ‫آرمَ اﯾﺘﯿﺶ‬ ‫د‪‬دات‬

‫آ‪ .‬اَﻧﮕﻬﺖ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫اَا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮاوروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫آداﻧﺎﯾﯿﺶ‬ ‫اَﯾﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و ﺑﻪ اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽآﯾﺪ )ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ و رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ(‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ )ﺧﺸﺘﺮا( و ﭘﺎك ﻣﻨﺸﯽ )وﻫﻮﻣﻦ( و راﺳﺘﯽ ) اﺷﺎ(‬
‫ﺗﻦ را ﻧﯿﺮوي ﺟﻮاﻧﯽ )و ﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ( و روان را راﺳﺖ ﻣﻨﺸﯽ ) آرﻣﺌﯿﺘﯽ( ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ )ﻫﻮاداران دﯾﻮ( ﭘﯿﺸﯽ ﻣﯽﮔﯿﺮد )و ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮد(‬
‫و ﺑﺮاي ﺗﻮ ) اي اﻫﻮرا( آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ آﻫﻦ ﻟﮕﺎم ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و در ﺑﻨﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 204‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ و ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫و در ﺑﻬﺒﻮد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎدي و ﻣﻌﻨﻮي ﻣﺮدم و ﭘﯿﻤﻮدن راه ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ‪ .‬در اﯾـﻦ ﭘﯿﮑـﺎر‬
‫ﺑﺰرگ ﻫﻮاداران راﺳﺘﯽ ﺑﺮ ﻧﯿﺮوﻫﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﭘﯿﺸﯽ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﭼﯿﺮه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و آﻧﻬـﺎ را ﺑـﺎ‬
‫اﻓﺴﺎر آﻫﻨﯿﻦ ﻟﮕﺎم ﻣﯽزﻧﻨﺪ و ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاﺑﺮ آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎ‬
‫و ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي اﺻﻼح و ﺑﻬﺒﻮد ﺟﺎﻣﻌـﻪ ﺧـﻮﯾﺶ ﺑﮑﻮﺷـﺪ و ﺑـﺎ‬
‫ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺧﺸﻢ و ﺑﯿﺪادﮔﺮي ﮐﻪ از ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻓﺴﺎد و ﺗﺒﺎﻫﯽ ﺟﺎري ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﺠﻨﮕﺪ و آﻧﻬﺎ را‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‪ .‬آن ﮐﺲ ﺧﻮد رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ ﺑﺎ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ )ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ(‬
‫ﺧﻮد زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ و ﻫﺮ زن و ﻣﺮد ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬در ﻫﺮ زﻣﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ وﻇﯿﻔﻪ رﻫـﺎﯾﯽ ﺑﺨـﺶ و‬
‫ﻧﺠﺎت ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﺟﺎ آورﻧﺪ‪.‬‬
‫در آﯾﯿﻦ زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي اﺳﺎﻃﯿﺮي و داﺳﺘﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧـﻮد ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﭼﻨـﯿﻦ‬
‫ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﺪه ﮐﻪ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺮ ﻫﺰار ﺳﺎل ﯾﮏ ﻧﻔـﺮ رﻫـﺎﯾﯽ ﺑﺨـﺶ از ﻧﺴـﻞ زرﺗﺸـﺖ ﻇﻬـﻮر‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و در ﺑﻬﺒﻮد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﮐﻪ از ﺟﻬﺎت ﻣﺎدي و اﺧﻼﻗﯽ دﭼﺎر اﻧﺤﻄﺎط ﺷﺪه ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽﮐﻨﺪ و‬
‫آن را ﻧﺠﺎت ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﭘﺮدازيﻫﺎي آﯾﯿﻨـﯽ ﮐـﻪ در زﻣـﺎن ﺳﺎﺳـﺎﻧﯿﺎن ﺑـﻪ ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ‬
‫ﺻﻮرت ﺧﻮد در اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ در‪ 21‬ﻧَﺴﮏ ﺑﺰرگ ﺗﺪوﯾﻦ ﺷﺪه ﺑﻮد در ﺗﻤﺎم دﯾﻦﻫﺎي دﻧﯿـﺎ اﺛـﺮ‬
‫ﮔﺬاﺷﺖ و ﻫﺮدﯾﻨﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮد رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺸﯽ را وﻋﺪه داد‪ ،‬وﻟﯽ در آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﻫﺮﮐﺲ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ و وﻇﯿﻔﻪ دارد در ﻧﻘﺶ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ وارد ﮐﺎر ﺷﻮد و در ﻧﺎﺑﻮدي ﻣﻔﺎﺳﺪ ﺑﮑﻮﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻬﺈﭖ· )‪» :(ahmāicā‬و ﺑﻪ اﯾﻦ‪ ،‬و ﺑﻪ او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ اﻧﺴﺎن و ﻧﻮع ﺑﺸﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽداﻧﺪ[‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﻣﯽﭘﻨﺪارد اﯾﻦ واژه ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﻫﺮ اﻧﺴﺎن ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر ﻧﺎﺷﻨﺎس[‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﮐﻪ ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آن را ﻧﯿﺰ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ اﯾﻦ واژه ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﮐﺴـﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﻨﺪ ‪ 5‬ﯾﺎد ﺷﺪه ﯾﻌﻨﯽ آن ﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮدار ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ راﺳﺘﯽ ﻣﺰدا را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ اﯾﻦ واژه ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد ﺑﻪ ﺿﺎ‪,‬ﮎ »ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ« در‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪205 ‬‬

‫ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ[‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(xDarrH‬ﺑــﺎ ﺷــﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﺑــﺎ ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از‪-‬‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي«‪.‬‬
‫_ﺿﺴﺾ‪» :(jasau) ·،‬ﻣﯽآﯾﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا( از ‪_ -‬ﺿﺴﺾ ﺳـﺘﺎك زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل رﯾﺸﻪ ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺟﻬﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫از رﯾﺸﻪ ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﻣﻨﯿﺪن« )‪.(mind‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) · ,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧـﻮب« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﭘـﺎﮐﯽ ‪ ،‬راﺳـﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﺈﭖ· )‪» :(aDHcH‬ﺑﺎ اﺷﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از ‪ -‬ﺿﺰﺽ »ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬راﺳـﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘـﺖ«‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬اﯾﺪون‪ ،‬آري‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﻧﻐﺎﻗﺢ؛ﮎ· )‪» :(kehrpfm‬ﺗﻦ ‪ ،‬ﺟﺴﻢ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ« )راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ( )‪ (corpus‬از ﻧﻐﺎﻗﺢ ‪-‬‬
‫»ﮐﺎﻟﺒﺪ‪ ،‬ﺟﺴﻢ‪ ،‬ﺑﺪن« )‪) (corp‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ‪» :(utaiikitiB) ·/‬ﺟـــﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺳـــﺮزﻧﺪﮔﯽ« )ﻧﻬـــﺎدي‪ ،‬ﺗـــﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـــﻪ( از‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ· »ﺟﻮان‪ ،‬ﺳﺮ زﻧﺪه« )ﻧﺎم(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را دو ﺑﺨﺶ ﻣﯽداﻧـﺪ ﻋﻔﺾ·ﮒ‪,‬ﻫﻔﻪ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﭘﯿﻮﺳـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﭘﺎﯾﺪاري‪ ،‬دوام‪ .‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﮐﻪ ﮒ‪,‬ﻫﻔﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﮔﻊ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دوام آوردن و ﭘﺎﯾـﺪاري‬
‫ﮐﺮدن ﺑﯿﺎﯾﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺨﺶ اول واژه ﯾﻌﻨﯽ ﻋﻔﺾ ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻪ‬
‫ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﭼﻮن واژه ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻋﻔﺾ وﺟﻮد ﻧﺪارد[‬
‫]‪ ،Bailey‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ‪ juvens‬ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺻﻔﺖ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺪاوم و ﭘﺎﯾﺪار ﻣﯽﮔﯿﺮد‪[.‬‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دوام و اﺳﺘﻤﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺛﺒﺎت و ﭘﺎﯾﺪاري ﻣﯽﮔﯿﺮد[‪.‬‬
 ‫‪ 206‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫یﻀیﭗ‪» :(dadHt) ·،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا( از‬
‫یﭗ ‪» -‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬دادن«‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(HrmaitiB) ·/‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬راﺳـﺖ ﻣﻨﺸـﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ( از ‪ -‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻣﺪﮐﭗ· )‪» :(anmH‬ﺟﺎن‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ذات روﺣﺎﻧﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( اﯾﻦ واژه ﺑـﺎ واژه ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ‬
‫‪ Htman‬ﻫﻢ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ روان‪ ،‬روح ﺑﺎ واژه ﻻﺗـﯿﻦ ‪ ANIMA‬ﺑﺴـﺘﮕﯽ دارد و در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻐﺎﻗﺢ ﮐﻪ ذات ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﺗﻦ اﺳﺖ ﻗﺮار دارد از ﺳﺘﺎك ﻣﺪﮐﻀﺪ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺒﺰﻣﮏ· )‪» :(acDm‬اﯾﺸﺎن‪ ،‬آن اﯾﺸﺎن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺽ ‪» -‬اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﻑ]ﻩ· )‪» :(tōi‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬از آن ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ دوم ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ و واﺑﺴـﺘﮕﯽ‬
‫ﺗﮏ( اﺷﺎره ﺑﻪ اﻫﻮرا« ]ﭼﻮن ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺧﻂ آﺧﺮ دﺷﻮار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ اﯾﻨﺴﻠﺮ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده‬
‫ﮎ]ﻩ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد ﺡ]ﻩ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﺣﻤﺎﯾﺖ[‪.‬‬
‫ﭖ· )‪» :(ā‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺣﺮف ﭖ ﺑﯿﺸﺘﺮ اوﻗـﺎت ﺑـﻪ ﺣﺎﻟـﺖ ﺑﺮاﯾـﯽ ﻣـﯽﭼﺴـﺒﺪ و در اﯾـﻦ ﻣـﻮرد‬
‫ﻑ]ﻩ·ﭖ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽدﻫﺪ« »ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي رﺿﺎي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻮ« از ﻓﺆﻏﮏ »ﺗﻮ«‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﺑﺎﺷﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺿﺎ »ﻫﺴـﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ· )‪» :(yarH‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﺳﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ« )ﻗﯿﺪ ﺑﺎ ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ· )‪» :(aiiyazhH‬ﺑﺎ آﻫﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻠﺰ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( در ﭘﺎرهاي از ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎ درﺑﺎره ﻣﻌﻨﯽ‬
‫اﯾﻦ واژه ﺳﺨﻦ از آزﻣﺎﯾﺶ ﺑﺎ آﻫﻦ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﭘﯿﺶ آﻣـﺪه ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﻣـﻮازﯾﻦ ﻋﻘﻠـﯽ در دﯾـﻦ‬
‫زرﺗﺸﺖ و ﺑﺎ ﻣﺤﺘﻮاي ﻓﮑﺮي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻣﻐﺎﯾﺮت دارد‪.‬‬
‫ﭘیﻀﺪﭘﻪ‪» :(HdanHiB) ·/‬ﺑﺎ ﻟﮕﺎم‪ ،‬ﺑﺎ اﻓﺴﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﻣﯿﻠﺰ اﯾﻦ واژه را از روي زﺑﺎن زﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻓﺮﯾﻨﺶ و ﻫﺴﺘﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ از‬
‫رﯾﺸﻪ‪ -‬یﭗ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ :‬آن را ﺑﺨﺸﺶ و دﻫﺶ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐـﺮده از رﯾﺸـﻪ ‪-‬یﭗ و دوﺷـﻦ ﮔـﯿﻤﻦ از او‬
‫ﭘﯿﺮوي ﮐﺮده[‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪207 ‬‬

‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را »ﺗﻼﻓﯽ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده[‬

‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻘﯿﺪ و زﻧﺠﯿﺮ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ[ ]در ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ اﯾـﻦ اﺣﺘﻤـﺎﻻت‬
‫وﺟﻮد دارد ‪1‬ـ ‪ HdhGna‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي »اﻓﺴﺎر‪ ،‬دﻫﻨﻪ‪ ،‬ﻟﮕﺎم« ‪2‬ـ ‪ ādGna‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﻣﻘﯿـﺪ در‬
‫ﺑﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺴﯿﻢ‪ ،‬اﺧﺘﺼﺎص« ‪3‬ـ ‪ ādhGna‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺟﺎي دادن‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﮐﺮدن« ‪4‬ــ ‪ādāna‬‬

‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﮔﯿﺮا‪ ،‬ﮔﯿﺮﻧﺪه« ‪5‬ـ ‪ ādāna‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺧﺮد ﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻟﻪ ﮐﻨﻨﺪه« ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ‪ 1‬و ‪2‬‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ واژه یﭙﺪﭘﻪ‪ /‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آزﻣﺎﯾﺶ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده[ از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﭘیﭙﺪﺽ )ﺻـﻔﺖ( »در‬
‫ﺑﻨﺪ‪ ،‬در ﻗﯿﺪ«‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]· )‪» :(paouruiiō‬ﭘﯿﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪ ،‬ﺳﺮآﻣﺪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﺟﻠﻮﺗﺮ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﺗـﺮ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ‪ -‬ﺣﻀﺨﻌﻘﺆﮔﺾ »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬آﻏﺎز« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺧﻂ آﺧﺮ دﺷﻮار ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﯾﺪ‪،‬‬
‫آﻧﭽﻪ ﺑﻪ واﻗﻌﯿﺖ ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮ اﺳﺖ از ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﺳﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﺮح‪:‬‬
‫‪"so that throught their (the Davas) being fettered in iron (existence) will‬‬
‫"‪be thy prime one‬‬
 ‫‪ 208‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫اَا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬ ‫ﯾﺪا‬ ‫اَت ﭼﺎ‬
‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬ ‫"ﺿیﭗ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﺑﺮ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‬ ‫و ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‬

‫اَا‪‬ﻧَﻨﮓ ﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ﺟ‪‬ﻢَ اﯾﺘﯽ‬ ‫ﮐﺌ‪‬ﻨﺎ‬

‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫_ﺿﮑﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﻧﻀﺒﺪﭖ·‬
‫ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎن‬ ‫ﻓﺮا رﺳﺪ‬ ‫ﮐﯿﻔﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫ﺗَﺌﯽ ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اَت‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ )ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ(‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫آﻧﮕﺎه‬

‫ِ‬ ‫وﯾﺪاﺋﯿﺖ‬ ‫و‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬

‫ﺭ]ﻫﺆ[یﭙﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭ]ﺍ‪· ,‬‬
‫آﺷﮑﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺳ‪‬ﺴﺖِ‬ ‫اَ ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺳﻀﺴﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫آﮔﺎه ﺷﺪن‬ ‫ﺑﻪ آﻧﻬﺎ‬

‫د‪‬روﺟِﻢ‬ ‫ز‪‬ﺳﺖَ ﯾ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬د‪‬ن‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫یﻘﻊ_ﻏﮏ &‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﮓ]·‬ ‫یﻀیﻐﺪ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻪ·‬ ‫"]ﻩ·‬
‫دروغ را‬ ‫ﯾﻪ دﺳﺖ‬ ‫ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺗﺎ آن ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪209 ‬‬

‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬ ‫"ﺿیﭗ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫_ﺿﮑﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﻧﻀﺒﺪﭖ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺭ]ﻫﺆ[یﭙﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭ]ﺍ‪· ,‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺳﻀﺴﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫یﻘﻊ_ﻏﮏ &‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﮓ]·‬ ‫یﻀیﻐﺪ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻪ·‬ ‫"]ﻩ·‬

‫اَا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬ ‫ﯾﺪا‬ ‫اَت ﭼﺎ‬

‫اَا‪‬ﻧَﻨﮓ ﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ﺟ‪‬ﻢَ اﯾﺘﯽ‬ ‫ﮐﺌ‪‬ﻨﺎ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫ﺗَﺌﯽ ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اَت‬

‫ِ‬ ‫وﯾﺪاﺋﯿﺖ‬ ‫و‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺳ‪‬ﺴﺖِ‬ ‫اَ ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬

‫د‪‬روﺟِﻢ‬ ‫‪‬ﺳﺖ ﯾ‪‬ﻮ‬
‫ز َ‬ ‫د‪‬د‪‬ن‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ ﮐﯿﻔﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎن ﻓﺮا ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه اي ﻣﺰدا ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ وﻫﻮﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ آﮔﺎه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ اي اﻫﻮرا‬
‫ﺗﺎ آن ﮐﻪ دروغ را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ راﺳﺘﯽ ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 210‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬آري‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﯾﺪون« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺇﭖ· )‪» :(cH‬و« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫"ﺿیﭗ· )‪» :(yadH‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‪ ،‬ﭼﻮن« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺿﺒﺰﻣﮏ· )‪» :(acD}m‬ﺑﺮاﯾﺸﺎن‪ ،‬ﺑﺮ آﻧﺎن‪ ،‬ﺑﺮ آﻧﻬﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫از ﺽ ‪» -‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﻧﻀﺒﺪﭖ· )‪» :(kacnH‬ﮐﯿﻔﺮ‪ ،‬ﻣﺠﺎزات‪ .‬ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ واژه ﮐـﯿﻦ و ﮐﯿﻨـﻪ در ﻓﺎرﺳـﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﻧﻀﺒﺪﺽ‬
‫_ﺿﮑﻬﻒ[ · )‪» :(jamaitī‬ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻓﺮا ﺑﺮﺳﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا( از ﻟﻀﮏ »رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن‪ ،‬ﻓﺮا رﺳﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ· )‪» :(acnazh}m‬ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎن ‪ ،‬ﻧﺎداﻧﯽ ﺷـﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻟﺘﺸـﺎن« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳــﻪ( از ﺳــﺘﺎك ﺿﺒﺪﺿﺎ »ﮔﻨــﺎه« )ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ‪] (enas‬دوﺷــﻦ ﮔـﯿﻤﻦ و اﯾﻨﺴــﻠﺮ‪:‬‬
‫ﮔﻨﺎﻫﮑﺎر ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺟﻨﺎﯾﺖ[ ]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﺑﺪﺑﺨﺖﻫﺎ‪ ،‬ﻧﮕﻮن ﺑﺨﺘﺎن[ ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﮔﻨﺎﻫﮑﺎران[‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(at) ·،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬آري« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻓﻀﻬﺬﮒ] )‪» :(taibyō‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( اﺷﺎره ﺑﻪ ﻣﺰدا‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(xDarrem‬ﻧﯿــﺮو‪ ،‬ﻗــﺪرت‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ( از ‪-‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬در اﯾﻨﺠﺎ آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﻗﺎﻧﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪ[ ]در زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر آﻣﺪه اﺳﺖ[ ]ﻧﺮﯾﻮﺳـﻨﮓ‪:‬‬
‫آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان ﺑﺎﯾﺪ از آن ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﻨﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ[‪.‬‬
‫ﺭ]ﺍ‪ ... ,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(wohk manayhH‬وﻫــﻮﻣﻦ‪ ،‬ﻧﯿ ـﮏ اﻧﺪﯾﺸ ـﯽ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻧﻬﺎدي و ﺗﮏ ﻣﯽداﻧﺪ[‪ ».‬از ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧـﻮب‪ ،‬ﺑـﻪ« و ‪-‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫ﺭ]ﻫﺆ[یﭙﻬﻔﺐ· )‪» :(vōivvīdāitc‬آﺷﮑﺎر ﻣﯽﺷﻮد« )ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪211 ‬‬

‫ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ( از ﺭ[ﯼ »ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﺷﺪن‪ ،‬ﮐﺸﻒ ﮐﺮدن« ]ﮔﻠﺪﻧﺮ و ﮐﺎﻧﮕﺎ‬
‫و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آن را ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﻑ[ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ[ ]وِﺳﺘ‪‬ﺮﮔﺎرد‪ ،‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ و اﯾﻨﺴﻠﺮ اﯾـﻦ‬
‫واژه را ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﻓﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ و آن را ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﭘـﺬﯾﺮا و اﻧﻔﻌـﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﯾﺎﻓـﺖ‬
‫ﺷﺪن‪ ،‬ﭘﯿﺪا و آﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﻣﯽداﻧﻨﺪ[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﭙﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ[‪ .‬ﺑـﺮاي واژه ﺭ[ﯼ‬
‫ﺳﻪ رﯾﺸﻪ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ وﺟﻮد دارد ﺑﺎ ﺳﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ‪1‬ــ »داﻧﺴـﺘﻦ« ‪2‬ــ »ﯾـﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿـﺪا‬
‫ﮐﺮدن ‪ ،‬ﺑﺪﺳﺖ آوردن ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬آﺷـﮑﺎر ﺷـﺪن« در ﺣﺎﻟـﺖ ﻧﺎﮔـﺬر ‪3‬ــ »ﺧـﺪﻣﺖ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺎري ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺰرگ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺳﭙﺮدن‪.‬‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(acībyō‬ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﻬﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﻀﺴﻔﺐ· )‪» :(sastc‬آﮔﻬﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺒﺮ دادن‪ ،‬اﻇﻬﺎر داﺷﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر( از ﺳﻀﺠﺎ »آﮔﻬﯽ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋﻼم و اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺒﺮ دادن‪ ،‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬رواﯾﺖ ﮐﺮدن« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را از ﻓﻌﻞ‬
‫ﺳﭙﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻣﻮزش دادن )ﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽو ﻧﺎﮔﺬر ﻣﯽداﻧﺪ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ :‬آن را ﻧﺎم و در ﺣﺎﻟﺖ دري ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «اﻧﺠﺎم‪ ،‬اﺟﺮا« از رﯾﺸـﻪ ‪ -‬ﺳﻀﺄﯼ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ «ﺧﺮﺳﻨﺪي‪ ،‬ﭘﺴﻨﺪﯾﺪن و رﺿﺎﯾﺖ ﺧﺎﻃﺮ« ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد درﺳﺖ ﺑﻮد اﮔﺮ واژه‬
‫ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺳﻀﺄﺳﻔﺐ ﺑﺎﺷﺪ[‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurā‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬ﮐﻪ ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ آن ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از ‪" -‬ﺽ‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﻪ· )‪» :(aDHi‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪ -‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫یﻀیﻐﺪ· )‪» :(daden‬ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﮔـﺬرا( از ‪ -‬یﭗ‬
‫»دادن‪ ،‬ﺳﭙﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﻪ]· )‪» :(zastayō‬در دو دﺳــﺖ‪ ،‬در دﺳــﺖ ﻫــﺎ« )دري‪ ،‬ﺟﻔــﺖ( از ‪. -‬ﺿﺴﻔﺾ‪.‬‬
‫»دﺳﺖ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫یﻘﻊ_ﻏﮏ· )‪» :(drujem‬دروغ را‪ ،‬دﯾﻮ دروغ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪ -‬یﻖ‪» _,‬دروغ‪ ،‬ﮐﻔﺮ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪي«‪.‬‬
 ‫‪ 212‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﺧُﯿﺎﻣﺎ‬ ‫و‪‬ا‪‬م‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬ ‫اَت ﭼﺎ‬
‫ﺓﮔﭙﮑﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺒﮏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﺑﺎﺷﯿﻢ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫از آن ﺗﻮ‬ ‫و ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‬

‫اَﻫﻮم‬ ‫ﮐﺮِﻧَﺌﻮن‬ ‫ﻓﺮَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻧﻐﻘﻐﺪﺿﺨﺪ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰ؛ﮎ·‬ ‫[ﮎ·‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﺟﻬﺎن را‬ ‫ﺳﺎزﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎرو‪‬ر‪ ،‬آﺑﺎد‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫آﻧﺎن ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮراوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداوس ﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ·‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪاﻧﻨﺪ )ﺳﺮوري دارﻧﺪ(‬ ‫ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ‬

‫اَﺷﺎﭼﺎ‬ ‫ﺑ‪‬ﺮَﻧﺎ‬ ‫آ· ﻣ‪‬ﻮﯾﺴﺘﺮا‬

‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺫﺿﻘﻀﺪﭖ·‬ ‫ﭖ·ﮎ]ﮔﻀﺴﻔﻘﭗ·‬
‫و ﺑﺎ ﻧﻈﺎم و ﻫﻨﺠﺎر دادﮔﺮي‬ ‫ﻗﺮار دادن‬ ‫ﻫﻢ ﺳﻨﮓ ـ ﮐﻔﻪ ـ ﻣﻘﺎﺑﻞ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺑ‪‬ﻮ‪‬ت‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﺎو‬ ‫ﻫ‪‬ﺘﺮا‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﺫﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺪ|·‬ ‫ﺍﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ )ﻣﻨﺶ(‬ ‫در آن زﻣﺎن ـ آﻧﮕﺎه‬ ‫زﯾﺮا ﮐﻪ‬

‫ﻣ‪‬ﺎ‪‬ﺗﺎ‬ ‫اَﻧﮕَﻬﺖ‬ ‫ﭼﯿﺲ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬

‫ﮐﻀﺒﻮﭖ &‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺇﻫﺴﻔﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ )ﻫﻢ ﺗﺮاز(‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺎ داﻧﺶ‬ ‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪213 ‬‬

‫ﺓﮔﭙﮑﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺒﮏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻧﻐﻘﻐﺪﺿﺨﺪ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰ؛ﮎ·‬ ‫[ﮎ·‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ·‬

‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺫﺿﻘﻀﺪﭖ·‬ ‫ﮎ]ﮔﻀﺴﻔﻘﭗ·‬ ‫ﭖ·‬

‫ﺫﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺪ|·‬ ‫ﺍﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺒﻮﭖ &‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺇﻫﺴﻔﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬

‫ﺧُﯿﺎﻣﺎ‬ ‫و‪‬ا‪‬م‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬ ‫اَت ﭼﺎ‬

‫اَﻫﻮم‬ ‫ﮐﺮِﻧَﺌﻮن‬ ‫ﻓﺮَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫اَﻫﻮراوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداوس ﭼﺎ‬

‫اَﺷﺎﭼﺎ‬ ‫ﺑ‪‬ﺮَﻧﺎ‬ ‫آ‪ .‬ﻣ‪‬ﻮﯾﺴﺘﺮا‬

‫ﻣ‪‬ﻨﺎو ﺑ‪‬ﻮ‪‬ت‬ ‫ﻫ‪‬ﺘﺮا‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﻣ‪‬ﺎ‪‬ﺗﺎ‬ ‫اَﻧﮕَﻬﺖ‬ ‫ﭼﯿﺲ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن از آن ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺟﻬﺎن را آﺑﺎد و ﺑﺎرور ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪.‬‬
‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ و ﻫﻨﺠﺎر دادﮔﺮي ﺳﺮوري دارﻧﺪ‬
‫زﯾﺮا در آن زﻣﺎن اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻣﻨﺶ‬
‫ﺑﺎ آﮔﺎﻫﯽ و داﻧﺶ ﻫﻤﺮاه و ﻫﻢ ﺳﻨﮓ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 214‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ در آﺑﺎدي و ﺑﺎروري ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﻧﻘـﺶ‬
‫ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ و رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ اﺳـﺖ ﺑﮑﻮﺷـﺪ و ﺑﺪﯾﻨﻮﺳـﯿﻠﻪ از آن اﻫـﻮراﻣﺰدا‪ ،‬و دﺷـﻤﻦ دروغ و‬
‫ﭘﻠﯿﺪي ﺑﺎﺷﺪ‪.‬ﯾﮑﯽ از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﺗﺎزه ﮐﺮدن زﻧﺪﮔﯽ و آﺑﺎد ﮐﺮدن ﺟﻬﺎن‬
‫اﺳﺖ ﻫﺮ زن و ﻣﺮد ﺑﺎﯾﺪ در اﻧﺠﺎم اﯾﻦ وﻇﯿﻔﻪ ﺑﺰرگ ﮐﻮﺷﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ ﺑﺮ ﻣﺪار ﺧﺮد و ﻫﻨﺠﺎر دادﮔﺮي اﺳﺘﻮار ﺷﺪه و ﺑﺎﯾﺪ اﻧﺪﯾﺸﮥ آﺑﺎداﻧﯽ و‬
‫ﻧﻮﺳﺎزي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﻧﺶ و از روي ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﺑـﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿـﺐ در آﯾـﯿﻦ زرﺗﺸـﺖ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﻓﺮداﯾﺶ ﺑﻬﺘﺮ از اﻣﺮوز ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬و در اﯾـﻦ راه از ﺑـﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠـﻪ ﻋﻠﻤـﯽو‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎي ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻬﺮه ﺑﮕﯿﺮد‪ .‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ اﯾﻦ آﯾﯿﻦ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺗﺤﻮﯾﻞ و ﺗﺤﻮل اﺳﺖ و ﻫﺮ‬
‫ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﻟﺤﻈﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﻔﺎوت دارد‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻮﺷﯿﺪ اﻧﺪﯾﺸﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖﻫـﺎي ﻋﻠﻤـﯽﻫـﻢ‬
‫ﺳﻨﮓ و ﻫﻢ ﺳﺎز ﺷﻮد‪ .‬ﺗﻮﻗﻒ واﯾﺴﺘﺎﯾﯽ در زﻣﺎن و در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻮﺟﻮد و در ﺟﺎ زدن ﺧﻮد‪ ،‬ﻧﻮﻋﯽ‬
‫واﭘﺲ ﮔﺮاﯾﯽ و از دﯾﮕﺮان ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﺟﻨﺒﻪﻫﺎي ﮔﻮﻧـﺎﮔﻮن زﻧـﺪﮔﯽ اﻧﺴـﺎن‪ ،‬در‬
‫آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﻫﯿﭻ ﻏﺎﻟﺐ و ﮐﺎدر ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ آدﻣﯽﺗﺤﻤﯿﻞ ﺷـﻮد وﺟـﻮد ﻧـﺪارد‪ .‬در اﻣـﻮر‬
‫ﺟﺰﯾﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮﮔﺰ دﺳﺘﻮر ﻧﻤﯽدﻫﺪ و دﺧﺎﻟﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺰ د‪‬ﮔﻢﻫﺎ و اﺻﻮل ﭘﺎﯾﺪار اﺧﻼﻗﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻠﯽ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ و ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮوي از راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻨﺶ ﻧﯿـﮏ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪي روان و‬
‫ﺗﻦ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﺎوداﻧﯽ و اﻫﻮراﻣﺰدا رﻓﺘﻦ دﺳﺘﻮر دﯾﮕﺮي ﻧﻤﯽدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺪﯾﻬﯽ‬
‫اﺳﺖ آن ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ و اﺻﻮل ﮐﻠﯽ در ﻫﻤﻪ ﺟﺎ و ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﺮاي ﻫﺮ ﮐﺲ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺬﯾﺮش و ﻋﻤﻠـﯽ‬
‫اﺳﺖ وﻟﯽ اﻣﻮر ﺟﺰﯾﯽ و رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﻗﺘﺼﺎدي را اﻧﺴﺎنﻫﺎ‪ ،‬در ﻫﺮ زﻣﺎن ﺑﺮ ﻃﺒـﻖ ﻧﯿـﺎز‬
‫ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ وﺿﻊ و اﺟﺮا ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ ﺑﻪ ﻧﺎم آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ و آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﺟﻨﺒﻪ‬
‫ﺗﺸﺮﯾﻌﯽ و ﻗﺎﻧﻮﻧﮕﺬاري ﻧﺪارد و دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﯾﮏ دﯾﻦ ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻣﻮر ﺟﺰﯾـﯽ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ از ﻗﺒﯿﻞ ﺧﻮردن و ﺧﻮاﺑﯿﺪن و ﻧﻈﺎﻓﺖ ﮐﺮدن و ﻏﯿﺮه ﻣﻘﺮراﺗﯽ وﺿﻊ ﮐﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼـﻮن‬
‫ﻫﺮ ﻣﻘﺮرات و ﻗﺎﻧﻮن ﺟﺰﯾﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ و رواﺑﻂ ﻓﺮدي ﯾﺎ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪيﻫﺎ و‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﻨﺪ و دﮔﺮﮔﻮن ﺷﻮد‪ .‬آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸـﺖ ﺑـﺪﯾﻦ ﺟﻬـﺖ‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ و ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ درﺑﺎره اﺻﻮل اﺧﻼﻗـﯽ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪﻫـﺎي راﺳـﺘﯽ و‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺘﻮار ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(aucH‬و ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‪ ،‬و ﺑﺪﯾﻨﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿـﺐ‪ ،‬ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬آﻧﮕـﺎه آري« )ﺣـﺮف‬
‫اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪215 ‬‬

‫ﻑ]ﻩ· )‪» :(tōi‬آﻧﻬﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ‪ -‬ﻓﺾ »آن«‪.‬‬

‫ﺭﺿﺒﮏ· )‪» :(vacm‬ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺓﮔﭙﮑﭗ· )‪» :(pyHmH‬ﮐﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺷﯿﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗﻤﻨـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ( از ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﯽ«‪.‬‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬ﮐﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﻪ» (ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫از "ﺽ ‪» -‬آن‪ ،‬اﯾﻦ«‪.‬‬
‫[ﮎ· )‪» :(īm‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﻣﺎﻧﻨﺪ ا‪‬م ﻓﺎرﺳﯽ در اﻣﺴﺎل‪ ،‬اﻣﺸﺐ‪ ،‬اﻣﺮوز‪.‬‬
‫ﭼﻐﻘﻀﺰ؛ﮎ· )‪» :(ferasfm‬آﺑــﺎد‪ ،‬ﻧــﻮ‪ ،‬ﺗــﺎزه« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ( از ‪ -‬ﭼﻘﻀﺰﺽ )ﺻــﻔﺖ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «درﺧﺸﺎن« ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭘﺎرﺳـﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸـﯽ ‪ FraBa‬در ﮐﺘﯿﺒـﻪ‬
‫دارﯾﻮش[ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ اﺳـﺖ از ‪ -‬ﭼﻘﺾ ﺿﻖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫درﻣﺎن و ﺗﻌﻤﯿﺮ ﮐﺮدن[ ]ﻣ‪‬ﻮﻟﻪ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻮﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐـﺮدهاﻧـﺪ[ ]در‬
‫ﻓَﺮُﮐﺮد ﻧﺨﺴﺖ وﻧﺪﯾﺪاد ﺑﺮاي ﺷﺎﻧﺰده ﮐﺸﻮر ﮐﻪ اﻫﻮرا آﻓﺮﯾﺪه در ﭘﺎﯾﺎن آن از ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي‬
‫دﯾﮕﺮي ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﻨﺞ ﺻﻔﺖ داده ‪1‬ـ زﯾﺒﺎ ‪2‬ـ ﮔﺴﺘﺮده و ژرف ‪3‬ـ ﮔﺮاﻣﯽ‪4‬ـ‬
‫ﻓﺮَش ) ﮐﻪ در ﺑﺮﮔﺮدان زﻧﺪ اﺷﺘﺒﺎﻫﺎً آن را از رﯾﺸﻪ ﭘﺮﺳﯿﺪن ﮔﺮﻓﺘﻪ( ‪5‬ـ ﺑﺎﻣﯽ‪ ،‬درﺧﺸﺎن و‬
‫ﺗﺎﺑﺎن‪ .‬در ﻣﻌﻨﺎي ﭼﻬﺎر ﺻﻔﺖ آن اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ درﺑﺎره ﻣﻌﻨـﺎي »ﻓَـﺮَشَ« ﭼﻘﻀﺰﺽ‬
‫ﻧﻈﺮﯾﺎت ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن وﺟﻮد دارد در ﺳﻨﮕﻨﺒﺸﺘﻪ دارﯾﻮش واژه ‪ FraBa‬ﻫﻢ ﺑﺮاي ﮐﺎر اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫و ﻫﻢ ﺑﺮاي ﮐﺎرﻫﺎي دارﯾﻮش ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان ﺻـﻔﺖﻫـﺎي درﺧﺸـﺎن ‪ ،‬ﺗﺎﺑﻨـﺎك‪،‬‬
‫ﺑﺎرور‪ ،‬ﻓﺮاوان را ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از رﯾﺸﻪﻫﺎي دﯾﮕﺮ اﺳﺖ و در ﺑﺎﻻ ﯾﺎد ﺷـﺪ ﺑـﻪ آن ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﺑﺪاﻧﯿﻢ[ ]ﯾﮏ واژه ارﻣﻨﯽ ﺑﺎ اﻣﻼي ‪ Hrashk‬ﮐﻪ از زﺑـﺎن ﭘﻬﻠـﻮي وام ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺷـﺪه و ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﺎي ﻣﻌﺠﺰه اﺳﺖ وﺟﻮد دارد[ ]واژه ‪ Fresh‬اﻧﮕﻠﯿﺴـﯽ و ‪ Frais‬در ﻓﺮاﻧﺴـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﺧﻨﮏ و ﺳﺮد ﺑﺎ اﯾﻦ واژه ﻫﻢ ﺻﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ وﻟﯽ از ﯾﮏ رﯾﺸﻪ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ[‪.‬‬
‫ﻧﻐﻘﻐﺪﺿﺨﺪ· )‪» :(kerenaon‬ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ( از ﻧﻀﻖ »ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ· )‪» :(ahkm‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ· )‪» :(mazdGscH‬روش ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ‪ ،‬ﺷـﯿﻮه ﻋﻘﻼﺋـﯽ« از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫»ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﻋﻘﻞ ﮐﻞ‪ ،‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻓﺮزاﻧﮕﯽ« ﺑﺮاي واژه ﻣﺰدا دو ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﺗـﻮان ﺗﺼـﻮر ﮐـﺮد‪1 :‬ــ‬
‫»ﻋﻘﻞ ﮐﻞ‪ ،‬ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﻣﻨﻄﻖ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﻫﺴﺘﯽ« ﮐﻪ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ آﻓـﺮﯾﻨﺶ و ﮐﺎﯾﻨـﺎت اﺳـﺖ و‬
 ‫‪ 216‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻣﻔﻬﻮﻣﯽاﺳﺖ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪2 ،‬ـ ﻋﻘﻞ ﻋﻤﻠﯽ و ﺷﯿﻮه ﻣﺘﮑﯽ ﺑﻪ ﺧﺮد ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻧـﺪﮔﯽ اﯾـﻦ‬
‫ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ آن اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از راه دﺧﺎﻟـﺖ دادن ﺷـﯿﻮهﻫـﺎي ﻣﻨﻄﻘـﯽ و‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ اﻣﻮر ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ و ﺑﺎ رواﺑﻂ ﻣﻌﻘﻮل و ﻣﻨﻈﻢ اداره ﮐﻨﺪ«‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﮐﺾ‪#‬ﭖ را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻋﻘﻞ ﻋﻤﻠﯽ ﯾﺎ ﻣﻔﻬﻮم ﺟﺰﯾﯽ آن ﺑﮕﯿـﺮﯾﻢ در اﯾـﻦ ﺻـﻮرت‬
‫ﻣﯽﺗﻮان آن را ﺑﻪ ﺻﻮرت اﺳﻢ ﺟﻤﻊ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد و از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻧﯿﺰ اﺷﮑﺎﻟﯽ ﻧـﺪارد و‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﺷﻮد »ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ‪ ،‬روشﻫﺎي ﻋﻘﻼﯾﯽ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﻨﺴﻠﺮ اﯾـﻦ واژه را‬
‫ﻧﻬﺎدي ﺗﮏ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ وﻟﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ[‪ .‬از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري واژه ﻣـﺰدا‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮد ﻧﻬﺎدي ﺗﮏ ـ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ ـ ﻧﻬﺎدي ﮔﺮوﻫﻪ ـ‬
‫راﯾﯽ ﮔﺮوﻫﻪ ـ ﻧﺪاﯾﯽ ﮔﺮوﻫﻪ‪.‬‬
‫ﺇﭖ· )‪» :(cH‬و« )ﺣــﺮف رﺑــﻂ( اﯾــﻦ واژه ﮐــﻪ در ﭘﺎﯾــﺎن ﻣــﺰدا آﻣــﺪه ارﺗﺒــﺎﻃﯽ ﺑــﺎ واژه‬
‫ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎ] ﻧﺪارد زﯾﺮا در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﻪ آن ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯿﺸـﺪ وﻟـﯽ ﺣـﺮف‬
‫ﺇﭖ آن را ﺑﺎ ﺿﺰﭘﺈﭖ در ﺳﻄﺮ دوم ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﮐﻨـﺪ و ﻣﻮﮐـﺪ آن اﺳـﺖ‪ .‬ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ در‬
‫ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺰدا را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ دﺳﺘﻮري ﻧﻬـﺎدي ﺟﻤـﻊ ﺑﮕﯿـﺮﯾﻢ ﯾﻌﻨـﯽ ﻣﺰداﻫـﺎ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫»ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ« در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﯽﺗﻮان آن را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﻫﻮراﻫﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮوران و‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪان ﮐﻪ ﺳﺮوري و ﺣﮑﻮﻣﺖ دارﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد‪ .‬ﻣﻔﻬﻮﻣﯽﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ آن اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ آﺑﺎد و ﻧﻮ ﺷﻮد اﻣﻮر ﻋﻘﻼﯾـﯽ ﺣﺎﮐﻤﯿـﺖ و ﺳـﺮوري ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ و‬
‫ﻧﻈﺎﻣﺎت ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و ﺑﺮ دو اﺻﻞ ﻋﻘﻞ )ﮐﺾ‪#‬ﭖ( و ﻋﺪاﻟﺖ )ﺿﺰﺽ( اﺳﺘﻮار ﺧﻮاﻫﻨـﺪ‬
‫ﺷﺪ‪ .‬ﺿﻤﻨﺎً زرﺗﺸﺖ اﺳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﺿﻤﻨﯽ را ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﺎﻣﺎن و ﻫﻨﺠﺎر ﺟﻬﺎن ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﯾﻦ دو‬
‫اﺻﻞ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ در ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ﭘﺎﺳـﺦ ﻣـﯽدﻫـﺪ‪ :‬ﻫﻤـﺎﻧﻄﻮر ﮐـﻪ ﺑﺎﯾـﺪ اﻧﺪﯾﺸـﻪ و ﻣـﻨﺶ‬
‫)ﮐﻀﺪﺿﺎ( ﺑﺎ آﮔﺎﻫﯽ و داﻧﺶ )ﺇﻫﺴﻔﻪ( ﻫﻤﺮاه و ﻫﻤﺎﻫﻤﮓ ﺑﺎﺷﺪ«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎ]· )‪» :(ahurGzhō‬اﻫﻮراﻫــﺎ‪ ،‬ﺳــﺮوران‪ ،‬ﺧﺪاوﻧــﺪان« )ﻧــﺎم‪ ،‬ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﭼﻮن در ﻣﻌﻨﯽ واژهﻫﺎ ﺗﺮدﯾﺪ داﺷﺘﻪ ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﮐـﺮده اﺳـﺖ «اي ﺧـﺪاي ﻣـﺎده‬
‫)‪ (matter‬و اي ﺧﺪاﯾﺎن زﻧﺪﮔﯽ‪] [«...‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ »اي داﻧﺎي ﮐﻞ و‬
‫اي اﻫﻮراﻫﺎ« ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر آﻧﻬﺎ از داﻧﺎي ﮐﻞ ﻣﺰدا در ﺣﺎﻟﺖ ﺗﮏ و ﻧﺪاﯾﯽ اﺳـﺖ‪ .‬دو اﺷـﮑﺎل‬
‫ﺑﺮاي ﺗﺮﺟﻤﻪ وﺟﻮد دارد ‪1‬ـ واژه ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ ﮐﻪ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ( اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت‬
‫)ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( آورده ﺷﺪه؛ ‪2‬ـ در ﺻﻮرﺗﯽ اﯾﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺇﭖ ﺑﻪ‬
‫اﻫﻮراَﻧْﮕﻬﻮ ﻣﯽﭼﺴﺒﯿﺪ و ﻣﯽﺷﺪ ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎﺿﺴﺈﭖ ﮐـﻪ ﭼﻨـﯿﻦ ﻧﯿﺴـﺖ‪ .‬واژه ﺧـﺪا در‬
‫ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﯿﺰ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر و ﭘﺮوردﮔﺎر ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر رود ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﮏ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪217 ‬‬

‫و ﻣﻔﺮد اﺳﺖ و اﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺎﻟﮏ ‪ ،‬دارﻧﺪه‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﺑﻪ ﮐﺎر رود ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت‬
‫ﺟﻤﻊ و ﮔﺮوﻫﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻈﯿﺮ واژهﻫﺎي ﻣﺮﮐﺐ «ﮐﺪﺧـﺪا« و »دﻫﺨـﺪا« و »ﺧﺎﻧـﻪ ﺧـﺪا« ﯾـﺎ‬
‫ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺻﺎﺣﺒﺎن و دارﻧﺪﮔﺎن ﻧﻈﯿﺮ »ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺴﺘﺎن ﻧﻈﺮ ﮐﺮد و دﯾﺪ«‪.‬‬
‫ﭖ‪.‬ﮎ]ﮔﻀﺴﻔﻘﭙﺬﺿﻘﻀﺪﭖ· )‪» :(H.mōiiastrā.baranā‬ﻫﻤﺮاه ‪ ،‬ﻫﻢ ﺳـﻨﮓ‪ ،‬ﻫـﻢ ﻋـﺮض‪،‬‬
‫ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻫﻢ ﭘﺎﯾﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﭖ‪.‬ﮎ]ﮔﻀﺴﻔﻘﭗ‪.‬ﺫﺿﻘﻀﺪﺽ· ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬‬
‫ﻣﯽﭘﻨﺪارد اﯾﻦ واژه ﭖ·ﮎ]ﻩ· ﺳﻔﭗ ﺑﻮده و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻧﺰد ﻣـﻦ ﺣﺎﺿـﺮ ﺑﺎﺷـﺪ« ﺗﺮﺟﻤـﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ[ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻣﺮﮐﺐ ﻣﯽداﻧﺪ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﺑﺎ او ﻫـﻢ رأي اﺳـﺖ و اﺷـﺎره‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑـﻪ واژه ﻓﺾ‪/‬ﻓﺾ ‪. -‬ﺿﺨﻮﻕ]·ﺫﺿﻘﻀﺪﺽ در وﯾﺴـﭙ‪‬ﺮَد ‪ 10/2‬ﮐـﻪ واژه ﻣﺮﮐـﺐ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﯾﻦ واژه را از رﯾﺸﻪ ‪ -‬ﮐﻬﻮ ﻣﯽداﻧﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ودﯾﮏ ‪ » MITH‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫»ﺟﻔﺖ ﺷﺪن‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮرد ﮐﺮدن‪ ،‬دﮔﺮﮔﻮن ﺷﺪن« آﻧﮕـﺎه واژه ﻣﺮﮐـﺐ ﺑـﺎﻻ را‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »آورﻧﺪه دﮔﺮﮔﻮﻧﯽﻫﺎ«‬
‫ﺿﺰﭘﺈﭖ· )‪» :(aDHcH‬و ﻧﻈﺎمﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮنﻫﺎ«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬زﯾﺮا ﮐﻪ‪ ،‬از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺍﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(harrH‬در آن زﻣﺎن‪ ،‬در ﻫﻤـﺎن ﻫﻨﮕـﺎم‪ ،‬زﻣـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ« )ﻗﯿـﺪ‪ ،‬ﺣـﺮف اﺿـﺎﻓﻪ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ‪ ،‬ﺣﻮاس ﺟﻤﻊ«[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ|· )‪» :(manG‬اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻨﺶﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ ‪ ،‬ﻣﻨﺶ«‪.‬‬
‫ﺫﺿﺆﺽ‪ ،‬ﯾﺎ ﺫﺅﺽ‪» :(bavau) ·،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ«‪) .‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( از‬
‫ﺫ‪» ,‬ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(yarrH‬آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺇﻫﺲ‪،‬ﻩ‪» :(cistiB) ·/‬داﻧﺶ‪ ،‬ﻋﻠﻢ‪ ،‬ﻓﻬﻢ‪ ،‬آﮔﺎﻫﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( از‪ -‬ﺇﻫﺴﻔﻪ‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺴﺖ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺒﻮﭖ· )‪» :(macrH‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻫﻢ ﺗﺮاز‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( واژه ﮐﻀﺒﻮﭖ را‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ آوردهاﻧﺪ‪1 :‬ـ ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﺧﺎﻧـﻪ‪ ،‬ﺟـﺎي زﯾﺴـﺖ )‪2 .(hiving the life‬ــ‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ changes» :‬ﺗﻐﯿﯿﺮات‪ ،‬ﺗﺤﻮﻻت«‪3 .‬ـ در ﻫﺎت‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪» 9‬ﻫﻢ ﺗﺮاز‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ«‪.‬‬
‫‪4‬ـ در ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪» 12‬دو دﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺮدﯾﺪ«‬
 ‫‪ 218‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫د‪‬روجُ‬ ‫اَوا‬ ‫زي‬ ‫اَدا‬
‫یﺪ‪· ]_,‬‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﺿیﭗ·‬
‫دروغ‬ ‫ﻓﺮود ـ زﯾﺮ‬ ‫ﺑﺮاﺳﺘﯽ ـ ﺑﯿﮕﻤﺎن‬ ‫آﻧﮕﺎه ـ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ‬

‫ﺳﭙ‪‬ﯿﺘﺮَﻫﯿﺎ‬ ‫ﺳﮑﻨﺪو‪‬‬ ‫اَو‪‬ﺑﻮ‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬

‫ﺳﺤﻀﮕﻀﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻨﻐﺄﯼ]·‬ ‫ﺿﺆ]ﺫﺅﺿﻬﻒ[ ·‬
‫ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‬ ‫وﯾﺮاﻧﮕﺮي‬ ‫ﻓﺮود آﯾﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺌُﻮﺟ‪‬ﻨﺖِ‬ ‫اَﺳﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَت‬
‫"ﺿﺦ_ﺿﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺿﺴﻪ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫آﻣﺎده ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﺳﺮﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ‬ ‫آﻧﮕﺎه‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌُﻮش‬ ‫آﻫﻮﺷﯽ ﺗُﻮﺋﯿﺶ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭘﺎﻉ‪/‬ﻫﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫از ﺳﺮاي ﻧﯿﮏ )ﺑﻬﺸﺖ و ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﺰدا(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَشَ ﺧُﯿﺎﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬
‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫و اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﺳﺮَو‪‬ﻫﯽ‬ ‫و‪‬ﻧﮓ ﻫﺎو‬ ‫ز‪‬زِﻧﺘﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ‬

‫ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ[ &‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬ ‫‪.‬ﺽ‪.‬ﻏﺄﻑ[ ·‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﻧﺎم آوري )ﺑﻠﻨﺪ آوازي(‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﭘﯿﺸﺘﺮ از دﯾﮕﺮاﻧﻨﺪ‬ ‫آﻧﺎن ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪219 ‬‬

‫یﺪ‪· ]_,‬‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﺿیﭗ·‬

‫ﺳﺤﻀﮕﻀﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻨﻐﺄﯼ]·‬ ‫ﺿﺆ]ﺫﺅﺿﻬﻒ[ ·‬

‫"ﺿﺦ_ﺿﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺿﺴﻪ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭘﺎﻉ‪/‬ﻫﻒ]ﻩ‪·/‬‬

‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ[ &‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬ ‫‪.‬ﺽ‪.‬ﻏﺄﻑ[ ·‬ ‫"]ﻩ·‬

‫د‪‬روجُ‬ ‫اَوا‬ ‫زي‬ ‫اَدا‬

‫ﺳﭙ‪‬ﯿﺘﺮَﻫﯿﺎ‬ ‫ﺳﮑﻨﺪو‪‬‬ ‫اَو‪ ‬ﺑﻮ‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬

‫ﯾﺌُﻮﺟ‪‬ﻨﺖِ‬ ‫اَﺳﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَت‬

‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌُﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آﻫﻮﺷﯽ ﺗُﻮﺋﯿﺶ‬

‫اَشَ ﺧُﯿﺎﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬

‫ﺳﺮَو‪‬ﻫﯽ‬ ‫و‪‬ﻧﮓ ﻫﺎو‬ ‫ز‪‬زِﻧﺘﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﯽﮔﻤﺎن ﺷﯿﻮة ﺗﺒﻬﮑﺎري و وﯾﺮاﻧﮕﺮي‬
‫ﮐﻪ از ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ دروغ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻓﺮو رﯾﺰد‪،‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺗﺮﯾﻦ و ﮐﻮﺷﺎﺗﺮﯾﻦ ﮐﺴﺎن‬
‫ﮐﻪ در ﻧﯿﮏ ﻧﺎﻣﯽو درﺳﺘﮑﺎري ﺑﻠﻨﺪ آوازه و ﭘﯿﺸﺘﺮ از دﯾﮕﺮاﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﻬﺸﺖ آﺳﺎي وﻫﻮﻣﻦ و ﻣﺰدا واﺷﺎ ﮔﺮد ﻫﻢ آﻣﺪه‬
‫دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر )دادﮔﺮي و آﺑﺎداﻧﯽ( ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 220‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﺟﻨﮓ‪ ‬داﺋﻢ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ ﺟﺮﯾﺎن دارد آﻧﻬـﺎ ﮐـﻪ از وﯾﺮاﻧﮕـﺮي و ﺑﯿـﺪاد ﭘﯿـﺮوي‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎرﺷﺎن از دروغ و ﭘﻠﯿﺪي ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ ﻣـﯽﮔﯿـﺮد ﻣﻤﮑـﻦ اﺳـﺖ ﮔـﺎﻫﯽ‬
‫ﮐﺎﻣﯿﺎب و ﭘﯿﺮوز ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬وﻟﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﭘﯿﺮوزي در اﯾﻦ ﺟﻨﮓ از آن ﭘﯿـﺮوان درﺳـﺘﯽ و ﻧﯿـﮏ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ‪ .‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﺑﺴﺎط زورﮔﻮﯾﯽ و ﺗﺒﻬﮑﺎري واژﮔﻮن ﮔﺮدد‪ ،‬ﺟﻬﺎن از آﻟﻮدﮔﯽ روش و‬
‫ﻣﻨﺶ ﭘﯿﺮوان دروغ ﭘﺎك ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ در راه ﭘﯿﺶ‬
‫ﺑﺮد آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﮐﻤﺮ ﻫﻤﺖ ﺑﺮﺑﻨﺪﻧﺪ‪ .‬ﮐﻮﺷﺎﺗﺮﯾﻦ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﻧﯿﮏ ﻧـﺎﻣﯽﺑﻠﻨـﺪ آوازه و‬
‫ﻣﻮرد ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﺮدم ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬در ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺎﺑﻮدي ﭘﻠﯿﺪي و دروغ ﭼﻮن ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﻬﺸﺖ‬
‫آﺳﺎي اﻫﻮراﯾﯽ رﻧﮓ و روﻧﻖ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر دادﮔﺮي و آﺑـﺎداﻧﯽ ﻣـﯽﺷـﻮﻧﺪ‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در راه ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﺮدم وﻇﯿﻔﻪ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ و رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ زن و ﻣـﺮد‬
‫ﺑﺎورﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ آن را ﺑﻪ ﺟﺎي آورﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿیﭗ· )‪» :(adH‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫‪» :(zī) [.‬ﺑﯽ ﮔﻤﺎن‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف رﺑﻂ ﺗﺎﮐﯿﺪي(‪.‬‬
‫ﺿﺆﭖ· )‪» :(avā‬ﻓﺮود‪ ،‬ﭘﺂﯾﯿﻦ‪ ،‬زﯾﺮ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ( اﯾﻦ واژه ﺑﺎ ﻓﻌﻞ ﺫﺅﺿﻬﻒ[‬
‫ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﭘﺂﯾﯿﻦ آﻣﺪن‪ ،‬ﺳﻘﻮط و ﻧﺰول ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺮود ﺷﺪن«‪.‬‬
‫یﻖ‪» :(drūjō) · ]_,‬دروغ ﭘﻠﯿﺪي‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﮑـﺎري« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي ‪ ،‬ﺗـﮏ( از یﻘﻊ_ )ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‬
‫»دروغ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﮔﻨﺎه«‪.‬‬
‫ﺿﺆ] )‪ :(avō‬اﯾﻦ واژه ﺑﺎ واژه ﺿﺆﭖ داراي ﯾﮏ ﻣﻌﻨﯽ و ﺗﮑﺮاري اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺫﺅﺿﻬﻒ[ · )‪» :(bvaitī‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺷﻮد« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا( از‬
‫ﻣﺼﺪر ﺫ‪» ,‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﺳﻨﻐﺄﯼ]· )‪» :(skendō‬وﯾﺮاﺋﯽ‪ ،‬زﯾﺎن ‪ ،‬آﺳﯿﺐ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از‪ -‬ﺳﻨﻐﺄیﺾ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪221 ‬‬

‫ﺳﺤﻀﮕﻀﻮﻗﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(spaiiarrahiiH‬ﭘﯿﺮوزي‪ ،‬ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪:‬‬

‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ‪ ،‬ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ ‪ ،‬داراﺋـﯽ‪ ،‬ﺑﺨـﺖ« ﮐـﻪ ﻫـﻢ رﯾﺸـﻪ آن در‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ) ‪ (śvātrá‬اﺳﺖ[‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﯽ و زوال ﻗﺪرت ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ[‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮدي ﮔﺮاﺋﯿﺪن‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﺮاﻧﯽ و وﯾﺮاﻧﮕﺮي رﺳﯿﺪن ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ[‬
‫]ﺗﯿﻤﻪ ‪ Thieme‬آن را اﺳﻢ ﺧﺎص‪ ،‬ﻓﺮﺷﺘﻪ وﯾﺮاﻧﯽ و وﯾﺮاﻧﮕﺮي ﻣﯽداﻧﺪ[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آن را ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ و ﭘﯿﺮوزي ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه[‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬آن را ﺻﻔﺖ ﺑﺮاي واژه یﻖ‪ ]_,‬و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ وﯾﺮاﻧﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫]دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ‪ :‬ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ و ﭘﯿﺮوزي[‬
‫]زاﻟﻤﻦ‪ :‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ درﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﻧﻤﯽﺗـﻮان ﺑـﻪ دروغ ﺻـﻔﺖ‬
‫ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‪ ،‬داراﯾﯽ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ داد[‬
‫]ﻫﺮﺗﺴﻔﻠﺪ‪ :‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اﯾﻦ واژه ﺑﺎ واژه ﺳﭙﻬﺮ در ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﻢ رﯾﺸﻪ اﺳـﺖ وﻟـﯽ ﻧﻤـﯽﮔﻮﯾـﺪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﯾﻦ ارﺗﺒﺎط را ﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ را ﺗﮑﻤﯿﻞ ﮐﺮده ﮐﻪ اﯾـﻦ واژه ﺑـﺎ واژه وِدﯾـﮏ ‪ śvātrá‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﭘﯿﺮوزي و ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ و ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ ارﺗﺒﺎط دارد[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اﯾﻦ واژه را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ واژه ﺳﺤﻀﮕﺜﻬﻔﻪ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ ﮐﻪ در ﻓﺮﮔﺮد‬
‫‪ 3/41‬وﻧﺪﯾﺪاد آﻣﺪه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺎك ﮐﺮدن ) از ﮔﻨﺎه( ﺷﺴﺘﻦ ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺑﺮي اﻟﺬﻣﻪ ﺷﺪن‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪن از ﮔﻨﺎه ﺳﻨﺠﯿﺪ[‪ .‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ اﺳﺘﺪﻻل ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و اﯾﻨﺴﻠﺮ ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس زﺑﺎن ودﯾـﮏ‬
‫اﺳﺖ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ و ﭘﯿﺮوزي ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮﺗﺴﻔﻠﺪ آن را ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﺳـﭙﻬﺮ و‬
‫ﻗﻠﻤﺮو ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر او ﻗﻠﻤﺮو و ﺣﻮزه دروغ اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻈﺮ دﯾﮕﺮ از آن ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﺳﺖ ﮐـﻪ‬
‫آن را ﺑﺎ واژه دﯾﮕﺮ اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﺳﻨﺠﯿﺪه و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده ﭘﺎك ﮐﺮدن و ﺷﺴﺘﻦ دروغ ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﺑﺎﯾﺪ اﺳﺘﺪﻻل ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﻦ و ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻤﻠﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ ﺗﺮﺟﯿﺢ داد‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬اﯾﻨﮏ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺴﻪ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(asiBtH‬ﺷﺘﺎﺑﺎن ﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺳﺮﯾﻊ ﺗـﺮﯾﻦ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را )دري‪ ،‬ﺗﮏ( و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﭘﺎداش وﻋﺪه ﺷﺪه ﮔﺮﻓﺘﻪ»[‬
 ‫‪ 222‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از ﭘﻬﻠﻮي ﺳﻨﺘﯽ آن را از رﯾﺸﻪ ﭘﺲ‪ ,‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻨﺪ و ﺳﺮﯾﻊ ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده آن را ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ آرزو[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﮐﺎﻧﮕﺎ ﻣﻮاﻓﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ[‪.‬‬
‫"ﺿﺦ_ﺿﺄﻓﺐ· )‪» :(yaojaytc‬دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬آﻣﺎده ﻣﯽﺷـﻮﻧﺪ« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده ‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ‪" -‬ﺿﺦ_ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده( »آﻣﺎده ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻣﺠﻬـﺰ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ« ﺑﺎ واژه ‪ joug‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﯾﻮغ ﻫﻢ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ از "ﻉ_‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﻋﺰﻫﻒ]ﻩ‪» :(huBitōiC) ·/‬ﺳــﺮاي ﺧــﻮب‪ ،‬ﺧﺎﻧﻤــﺎن ﻧﯿــﮏ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕــﺎه ﺑﻬﺸــﺖ آﺳــﺎ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از دو واژه ﺍﻉ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮب و ﺯﻫﻔﻪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﻣﻨـﺰل و ﺳـﺮﭘﻨﺎه‬
‫)ﻣﺎﻧﻨﺪ ‪ Gite‬در ﻓﺮاﻧﺴﻪ( از ‪ -‬ﺍﻉ‪/‬ﻫﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺳﺮاي ﺧﻮب« ﻣﻨﻈﻮر ﺟﺎﯾﮕـﺎه ﻣـﺰدا‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭﺿ ﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﺧﻮب ‪ ،‬ﺑـﻪ ‪ ،‬ﻧﯿـﮏ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﻐﺎ]· )‪» :(manazhō‬ﻣــﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ( از ‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻨﺶ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» |#‬ﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ ﻫﺮﮔـﺎه ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺧـﺮد‪،‬‬
‫ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﻓﺮزاﻧﮕﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر رود اﺳﻢ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﺎدﯾﻨـﻪ اﺳـﺖ‪ ،‬ﻫﺮﮔـﺎه ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي اﻫـﻮراﻣﺰدا و‬
‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﺑﻪ ﮐﺎر رود اﺳﻢ ذات و ﻧﺮﯾﻨﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﮑﭙﺈﭖ· )‪» :(aDapiiHmHcH‬و راﺳـــﺘﯽ« )واﺑﺴـــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ( از ‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﻢ‪ ،‬داد‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن«‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫـﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( از ‪" -‬ﺽ‬ ‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬آﻧﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺎن‪ ،‬ﮐﺴـﺎن« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪.‬‬
‫‪.‬ﺽ‪.‬ﻏﺄﻑ[ · )‪» :(zazentī‬ﭘﯿﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪه ﺷـﺪن‪ ،‬ﭘﺸـﺖ ﺳـﺮ ﮔﺬاﺷـﺘﻦ«‬
‫)زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ‪. -‬ﺽ‪ .‬و از رﯾﺸـﻪ ‪.‬ﭖ »ﭘﺸـﺖ ﺳـﺮ‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪223 ‬‬

‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ ‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪه ﺷﺪن ‪ ،‬اول ﺷﺪن‪ ،‬ﭘﯿﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬رﻫﺎ ﮐﺮدن‪ ،‬ول ﮐﺮدن«‪] .‬از ﻓﻌـﻞﻫـﺎي‬
‫دوﮔﺎﻧﯽ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﮑﺮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از ﺣﺮفﻫﺎي ﺑﯽﺻﺪا ﯾـﺎ ﻫﻤﺨـﻮان آن ﺗﮑـﺮار‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻌﻞ یﻀیﭗ ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ ‪ .‬و ﯼ ﺗﮑﺮار ﺷﺪهاﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ|· )‪» :(vazhG‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﺧـﻮب‪،‬‬
‫ﻧﯿﮏ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ[ · )‪» :(sravahī‬در ﺑﻠﻨﺪ آوازي‪ ،‬در ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪي‪ ،‬در ﺷﻬﺮت‪ ،‬در ﻧﯿﮏ ﻧﺎﻣﯽ«‪.‬‬
 ‫‪ 224‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽام ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﺳ‪‬ﺶَ ﺗﺎ‬ ‫اورواﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺳﻀﺰﺿﻮﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﯿﺪ )ﮔﺮدن ﻧﻬﯿﺪ(‬ ‫ﻓﺮﻣﺎنﻫﺎ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﻫﺮﮔﺎه‬

‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎواَﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬دات‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﮐﻀﮋﮒ|ﺟﺎ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫اي ﻣﺮدم‬ ‫ﻧﻬﺎده ـ داده )ﻣﻘﺮر ﮐﺮده(‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬نِ اﯾﺘﯽ‬ ‫ﺧُﻮﯾﯽ ﺗﯽ ﭼﺎ‬
‫؛ﺩﻏﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺓ[ﻓﻬﺈﭖ·‬
‫ﺑﯿﺮاﻫﻪ ـ دﺷﻮاري‬ ‫راه راﺳﺖ ـ ﺧﻮﺷﯽ‬

‫ر‪‬ﺷُﻮ‬ ‫د‪‬رِﮔُﻮد‪‬ﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫د‪‬رِﮔ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﺎ‬

‫ﻗﻀﺰ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ]·یﻐﺬﮒ]‬ ‫یﻀﻘﻐﻞ؛ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫زﯾﺎن‬ ‫ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوان دروغ‬ ‫دﯾﺮﭘﺎ ـ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷَﻮ‪‬ﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﭼﺎ‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺬﮒ]·‬ ‫ﺳﻀﺆﺿﺈﭖ·‬
‫ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ‬ ‫و ﺳﻮدﻫﺎي ﺑﺰرگ‬

‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَﺋﯿﭙﯽ‬ ‫اَت‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ &‬ ‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﻬﺢ[ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎم ﺑﻮدن‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫از اﯾﻨﺮو‬ ‫آﻧﮕﺎه‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪225 ‬‬

‫ﺳﻀﺰﺿﻮﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﮋﮒ|ﺟﺎ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫؛ﺩﻏﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺓ[ﻓﻬﺈﭖ·‬

‫یﻐﺬﮒ]ﻗﻀﺰ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ]·‬ ‫یﻀﻘﻐﻞ؛ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺬﮒ]·‬ ‫ﺳﻀﺆﺿﺈﭖ·‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ &‬ ‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﻬﺢ[ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺳ‪‬ﺶَ ﺗﺎ‬ ‫اورواﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎواَﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬دات‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ا‪‬نِ اﯾﺘﯽ‬ ‫ﺧُﻮﯾﯽ ﺗﯽ ﭼﺎ‬

‫د‪‬رِﮔُﻮد‪‬ﺑﯿﻮ‪ ‬ر‪‬ﺷُﻮ‬ ‫د‪‬رِﮔ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﺎ‬

‫اَﺷَﻮ‪‬ﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﭼﺎ‬
‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَﺋﯿﭙﯽ‬ ‫اَت‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﺮﮔﺎهاي ﻣﺮدم اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎنﻫﺎ را ﮐﻪ ﻣﺰدا )ﺧﺮد( ﻧﻬﺎده اﺳﺖ ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫و راه راﺳﺖ را از ﺑﯿﺮاﻫﻪ ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ‪،‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﺑﻪ راﺳﺘﯽ زﯾﺎن دﯾﺮ ﭘﺎ از آن ﮔﻤﺮاﻫﺎن‬
‫و ﺳﻮدﻫﺎي ﻓﺮاوان ﺑﻪ ﮐﺎم ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 226‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﺮﻓﺘﻦ آﻣﻮزشﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﺎت ‪ 30‬داده ﺷﺪه‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﻫﺮﮔﺎه‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ )ﻧﻬﺎدي و ﻧﺪاﯾﯽ ﮔﺮوﻫﻪ ـ‬
‫ﻧﻬﺎدي و راﯾﯽ ﺟﻔﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ( از ‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫـﻪ( از ‪ -‬ﻋﻘﺆﭘﻔﺾ‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭗ· )‪» :(urvHtH‬ﻓﺮﻣﺎن ‪ ،‬دﺳـﺘﻮر‪ ،‬ﺣﮑـﻢ ﻗـﺎﻧﻮن« )راﺋـﯽ ‪،‬‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﮑﻢ‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن و ﻓﺮﻣﺎن )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ vratā‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﮑﻢ‪ ،‬اﻣﺮ‪،‬‬
‫ﺳﻮﮔﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻬﺪ و ﭘﯿﻤﺎن(‪.‬‬
‫ﺳﻀﺰﺿﻮﭖ· )‪» :(saDarH‬ﮔﺮدن ﻧﻬﺎدن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻦ در دادن« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬وﺟـﻪ‬
‫اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺳﻀﺰﺽ )زﻣﺎن ﺣﺎل( از رﯾﺸﻪ ﺳﻀﺈ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﭼﯿﺮه ﺷﺪن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺘﻦ‪ .‬اﮔﺮ ﺳﻀﺈ ﺳﺘﺎك ﻣﺠﻬﻮل )‪.(stem passif‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﮑﻠﻒ ﺑﻮدن‪ ،‬وﻇﯿﻔﻪ داﺷﺘﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از ‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdH) ·|#‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﮐﺾ‪#‬ﭖ ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺪاﯾﯽ و راﯾﯽ و ﮔﺮوﻫﻪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ( »ﺧﺪا«‪.‬‬
‫یﻀیﭗ‪» :(dadHu) ،‬ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآورد‪ ،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﻧﻬﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬یﻀﯽ و از رﯾﺸﻪ یﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دادن و ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﮋﮒ|ﺟﺎ]· )‪» :(maCyGzō‬اي ﻣﺮدم« از ‪ -‬ﮐﻀﮋﮔﺾ »ﻣﺮدم‪ ،‬ﻣﺮد« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺓ[ﻓﻬﺈﭖ· )‪» :(miticH‬ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬راه راﺳﺖ و ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‪ ،‬آﺳﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳـﺘﺎك ‪-‬‬
‫ﺓ[ﻑ[ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »راه ﺧﻮب‪ ،‬ﺧﻮﺷﯽ« و آﺳﺎﯾﺶ از رﯾﺸﻪ ﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫؛ﺩﻏﻬﻒ[ · )‪» :(fneitī‬ﺑﯿﺮاﻫــﻪ‪ ،‬ﻧــﺎﻫﻤﻮاري‪ ،‬دﺷــﻮاري« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳــﺘﺎك ‪ -‬؛ﺩﻏﻬﻔﻪ‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( از رﯾﺸﻪ ﻩ »رﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪227 ‬‬

‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(hiiaucH‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬و ﻫﺮﮔﺎه‪ ،‬و آﻧﮕﺎه« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫یﻀﻘﻐﻞ؛ﮎ· )‪» :(daregfm‬دﯾﺮ ﭘﺎ‪ ،‬دراز ﻣﺪت« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ راﯾﯽ و ﺗـﮏ‬
‫ﻧﯿﺰ ﺑﺎﺷﺪ( از ‪ -‬یﻀﻘﻐﻠﺾ )ﺻﻔﺖ( »دراز‪ ،‬دﯾﺮ«‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆ]یﻐﺬﮒ]· )‪» :(drevōdebiiō‬ﺑﺮاي دروﻏﮕﻮﯾﺎن‪ ،‬ﺑـﺮاي ﭘﯿـﺮوان دروغ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ( از ‪ -‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄ‪) ،‬ﺻﻔﺖ( »دروﻏﮕﻮ«‪.‬‬
‫ﻗﻀﺰ]· )‪» :(raDō‬زﯾﺎن‪ ،‬آﺳﯿﺐ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﻗﻀﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »آﺳـﯿﺐ‪،‬‬
‫زﯾﺎن« ﺑﺮاﺑﺮ رﯾﺶ ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ زﺧﻢ‪.‬‬
‫ﺳﻀﺆﺿﺈﭖ· )‪» :(savacH‬ﺳﻮد‪ ،‬ﺑﻬﺮه‪ ،‬ﻧﻔﻊ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺳﻀﺆﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﻮد ﻓﺎرﺳﯽ«‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده رﺳﺘﮕﺎري‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽ[‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺬﮒ]· )‪» :(aDavabiiō‬ﺑــﺮاي ﭘﯿ ـﺮوان راﺳــﺘﯽ« )ﺑﺮاﺋ ـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ( از ﺳــﺘﺎك ‪-‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ( »راﺳﺘﮕﺎر‪ ،‬ﻣﻮﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬آﻧﮕﺎه« )ﺣﺮف ادات(‪.‬‬
‫ﺿﻬﺢ[ · )‪» :(aipī‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬از اﯾﻨﺮو‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﻓﭙﻪ‪» :(tāiB) ·/‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪، -‬ﺽ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ · )‪» :(azhaitī‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ( از‬
‫ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(uBtā‬ﮐﺎم‪ ،‬ﺷﺎدﮐﺎم« از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﺳﻪ ﺣﺎﻟﺖ وﺟﻮد دارد؛ ‪1‬ـ ﯾـﺎ اﯾـﻦ ﮐـﻪ‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل اﻣﺮي دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﺎدﺑﺎد‪ ،‬ﺳﻼﻣﺖ ﺑﺎد‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎد‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬‬
‫!‪ [wish it so‬از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن«‪2 .‬ـ ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﺪاﯾﯽ ﺗﮏ‬
‫اﺳﺖ از ﺳﺘﺎك ﻉ‪/‬ﻓﻪ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آرزو‪ ،‬ﻣﯿﻞ‪ ،‬ﻧﯿﺖ ‪3‬ـ واژه ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺻﺮف و ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫دﻟﺨﻮاه‪ ،‬ﻣﻄﻠﻮب‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﯿﻞ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪.[as desired :‬‬
‫‪ 228‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 230‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺘُﻮ‬ ‫اوروات‬ ‫وِ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﮐﻀﻘﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫ﯾﺎد ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪان‬ ‫دﺳﺘﻮرﻫﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬

‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﻣ‪‬ﻬﯽ‬ ‫و‪‬ﭼﺎ‬ ‫اَﮔﻮﺷﺘﺎ‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﮑﻀﺎ[ ·‬ ‫ﺭﺿﺈ|·‬ ‫ﺿﻠﻌﺰﻓﭗ·‬
‫آﺷﮑﺎر ﻣﯿﮑﻨﯿﻢ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن را‬ ‫ﻧﺎ ﺷﻨﯿﺪه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اورواﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫اَا‪‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‬

‫وي ﻣ‪‬ﺮِن ﭼ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫دروﺟ‪‬ﻮ‬

‫ﺭ[ﮐﻐﻘﻐﺄﺇﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫یﻖ‪· ]_,‬‬
‫ﺑﻪ ﺗﺒﺎﻫﯽ ﻣﯿﮑﺸﻨﺪ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫دروغ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَا‪‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اَت ﭼﯿﺖ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇ[‪· ،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫آﻧﺎن‬ ‫وﻟﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﺰداﯾﯽ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﻦ‬ ‫زر‪‬زداو‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ &‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪·|#‬‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫ﮔﺮوﻧﺪﮔﺎن‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪231 ‬‬

‫ﮐﻀﻘﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﮑﻀﺎ[ ·‬ ‫ﺭﺿﺈ|·‬ ‫ﺿﻠﻌﺰﻓﭗ·‬

‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫ﺭ[ﮐﻐﻘﻐﺄﺇﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫یﻖ‪· ]_,‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇ[‪· ،‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ &‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪·|#‬‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺘُﻮ‬ ‫اوروات‬ ‫وِ‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﻣ‪‬ﻬﯽ‬ ‫و‪‬ﭼﺎ‬ ‫اَﮔﻮﺷﺘﺎ‬

‫اورواﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫اَا‪‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬

‫وي ﻣ‪‬ﺮِن ﭼ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫دروﺟ‪‬ﻮ‬

‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَا‪‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اَت ﭼﯿﺖ‬

‫ﻣ‪‬ﺰداﯾﯽ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﻦ‬ ‫زر‪‬زداو‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ دﺳﺘﻮرﻫﺎ و ﺳﺨﻨﺎن ﻧﺎﺷﻨﯿﺪه را‬
‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﺎدﮐﻨﻨﺪﮔﺎن و ﻫﻮﺷﻤﻨﺪان آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫)و ﻧﯿﺰ( ﺑﺮاي ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ﻧﺎدرﺳﺖ‬
‫ﺟﻬﺎن راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮑﯽ را ﺑﻪ ﺗﺒﺎﻫﯽ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪،‬‬
‫وﻟﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﮔﺮوﻧﺪﮔﺎن ﺑﻪ ﻣﺰدا ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن و آﻣﻮزشﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 232‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن را ﺑﺎ ﺻﻔﺎت و ﻧﯿﺮوﻫﺎي واﻻي اﻫﻮراﯾﯽ آﺷﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐـﻪ از راه اﻧﺪﯾﺸـﻪ‬
‫درﺳﺖ و ﮐﺎرﺑﺮد ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺧـﻮد و ﺟﺎﻣﻌـﻪ را ﻓـﺮاﻫﻢ ﺳـﺎزد‪ .‬در اﯾـﻦ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎ زرﺗﺸﺖ ﻣﺮدم را از ﻧﯿﺮوﻫﺎي واﻫـﯽ و ﭘﻨـﺪاري ﻧﻤـﯽﺗﺮﺳـﺎﻧﺪ و آﻧﻬـﺎ را از ﻋـﺬاب‬
‫ﺳﻮﺧﺘﻦ و ﺷﮑﻨﺠﻪﻫﺎي دروﻏﯿﻦ در ﺟﻬﺎن دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﺮاس و وﺣﺸﺖ ﻧﻤﯽاﻧﺪازد‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑـﻪ‬
‫اﻧﺴﺎن آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﺗﺎ از راه آﮔﺎه ﺷﺪن و ﺑﺎ ﮐﺎراﻓﺰار ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧﺶ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﺑـﺪي و‬
‫ﭘﻠﯿﺪي ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﭘﺮداﺧﺖ ﻧﻪ از روي ﺗﺮس و ﻓﺮوﻣﺎﯾﮕﯽ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻨﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ ‪» -‬اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺭ؛· )‪» :(vf‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﯾﺎ راﺋﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪," ‬ﺗﻐﮏ‬
‫»ﺷﻤﺎ«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭗ· )‪» :(urvHtH‬دﺳﺘﻮرﻫﺎ را‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎنﻫﺎ را‪ ،‬ﺣﮑﻢﻫﺎ را‪ ،‬اﺣﮑﺎم را‪ ،‬ﺗﻌﻠﯿﻢﻫﺎ را‪ ،‬آﻣﻮزشﻫﺎ‬
‫را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻋﻘﺆﭘﻔﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( )در زﻧﺪ‪ :‬ﺑﺎور‪ ،‬اﯾﻤﺎن و اﻋﺘﻘﺎد(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﻐﺄﻑ]· )‪» :(mareytō‬از ﺑﺮ دارﻧﺪﮔﺎن ‪ ،‬ﯾﺎد ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻫﻮﺷـﻤﻨﺪان« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﮐﻀﻘﻀﺄﻑ ‪ -‬از ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﻨﺪه‪ ،‬ﺑـﻪ ﯾـﺎد دارﻧـﺪه‪ ،‬ﻫﻮﺷـﻤﻨﺪ از رﯾﺸـﻪ ﮐﻀﻖ »از ﺑـﺮ‬
‫ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن‪ ،‬ﻫﻮش و ﺣﻮاس داﺷﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﻠﻊ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(aguBtH‬ﻧﺎﺷﻨﯿﺪه را‪ ،‬ﺷـﻨﯿﺪه ﻧﺸـﺪه را‪ ،‬ﺗﻮﺟـﻪ ﻧﺸـﺪه را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺿﻠﻊ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺈﭖ· )‪» :(vacH‬ﺳﺨﻨﺎن را« )راﺋـﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺈﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »ﺳـﺨﻦ ‪ ،‬ﮐـﻼم ‪،‬‬
‫ﺑﯿﺎن«‪.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﮑﻀﺎ[ · )‪» :(sfyghHmahī‬اﻋﻼم ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬اﺑﺮاز ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬آﮔﺎه ﮐﻨـﯿﻢ‪،‬‬
‫آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﯿﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳـﺘﺎك ﺱ؛ﺃﻻﺽ ‪-‬‬
‫و از رﯾﺸﻪ ﺳﻀﺠﺎ »آﮔﺎه ﮐﺮدن‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋﻼم و اﺑﺮاز ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪233 ‬‬

‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(acibyō‬ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﻪ» )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ‪ ،‬ﭼـﻪ‬
‫ﮐﺴﯽ«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭙﻪ‪» :(urvataiC) ·/‬ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺘﻮرﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ آﻣﻮزش ﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫یﻖ‪» :(drkjō) · ]_,‬دروغ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻘﻊ_ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »دروغ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(aDahyH‬راﺳــﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘــﺖ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ«‪.‬‬
‫ﻟﻀﺒﻮ|· )‪» :(gacrG‬ﺟﻬــﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿــﺎن« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬ﻟﻀﺒﻮﭖ· »ﺟﻬــﺎن‪،‬‬
‫ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن«‪.‬‬
‫ﺭ[ﮐﻐﻘﻐﺄﺇﺿﻬﻔﺐ· )‪» :(vīmereycaitc‬ﺗﺒﺎه ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨﺪ« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺣـﺎل ‪ ،‬وﺟـﻪ‬
‫اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ( از ﺳﺘﺎك ﮐﻐﻘﻐﺄﺇ‪ -‬از رﯾﺸﻪ ﮐﻀﻘﻐﺈ »ﺗﺒﺎه و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺽ‪،‬ﺇ[ﻑ· )‪» :(aucīu‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(acibyō‬ﺑﺮاي آﻧﺎن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(vahiBtH‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬آﻧﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫‪.‬ﻗﺾ‪» :(zrazdG) ·|#‬ﻣﻮﻣﻨﺎن‪ ،‬ﮔﺮوﻧﺪﮔﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ﺳـﺘﺎك ‪.‬ﻗﺾ‪#‬ﭖ ‪-‬‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﻣﻮﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘﺪ‪ ،‬ﮔﺮوﯾﺪه«‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﻏﺪ· )‪» :(azhen‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻨﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ( از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺿﺠﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ· )‪» :(mazdāi‬ﺑﺮاي ﻣﺰدا« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺬﮐﺮ(‪.‬‬
 ‫‪ 234‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫اوروانِ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫آﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾﺰي‬
‫ﻋﻘﺆﭘﺪﺏ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺙ‪· [.‬‬
‫رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﻤﻮدن‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ‬

‫و‪‬ﺧﯿﺎو‬ ‫اَﺋﯿﺒﯽ· د‪‬رِﺷﺘﺎ‬ ‫آداو‬

‫ﺭﺿﺔﮒ|·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ ·یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿیﺆ|·‬
‫ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪار‬ ‫راه‪ ،‬راه و روش‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫وﯾﺲ ﭘِﻨﮓ‬ ‫واو‬ ‫اَت‬
‫ﭘﮓ]ﻩ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻣﯽآﯾﻢ‬ ‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻤﺎ‬ ‫آﻧﮕﺎه‬

‫و‪‬ا‪‬دا‬ ‫اَﻫﻮر‪‬و‬ ‫ر‪‬ﺗﻮم‬ ‫ﯾﺘﺎ‬

‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬
‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﻣﯽداﻧﺪ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫داور‪ ،‬رﻫﺒﺮ‬ ‫ﻫﻤﭽﻮن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آن ﺳ‪‬ﯿﺎو‬ ‫اَﯾﺎو‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬
‫ﻣﺴﻀﮓ|·‬ ‫ﺿﮓ|·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺳﻬﻢ‬ ‫ﺑﺮاي ﻫﺮ دو‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﺟﻮاﻣ‪‬ﻬﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﯾﺎ‬

‫_ﺅﭘﮑﻀﺎ[ &‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ‬ ‫از روي‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪235 ‬‬

‫ﻋﻘﺆﭘﺪﺏ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺙ‪· [.‬‬

‫ﺭﺿﺔﮒ|·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ ·یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿیﺆ|·‬

‫ﭘﮓ]ﻩ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬

‫ﻣﺴﻀﮓ|·‬ ‫ﺿﮓ|·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫_ﺅﭘﮑﻀﺎ[ &‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫اوروانِ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﯾﺰي آﺋﯿﺶ‬

‫و‪‬ﺧﯿﺎو‬ ‫اَﺋﯿﺒﯽ‪ .‬د‪‬رِﺷﺘﺎ‬ ‫آداو‬

‫آﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫وﯾﺲ ﭘِﻨﮓ‬ ‫واو‬ ‫اَت‬

‫و‪‬ا‪‬دا‬ ‫اَﻫﻮر‪‬و‬ ‫ر‪‬ﺗﻮم‬ ‫ﯾﺘﺎ‬

‫آن ﺳ‪‬ﯿﺎو‬ ‫اَﯾﺎو‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﺟﻮاﻣ‪‬ﻬﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻨﺎﺗﮑﻪ ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ )ﺳﺨﻨﺎن ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ(‬
‫راه و روش ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺮاي ﭘﯿﻤﻮدن ﺑﺮاﯾﺘﺎن آﺷﮑﺎر ﻧﺸﻮد )و ﻧﺘﻮاﻧﯿﺪ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﮐﻨﯿﺪ(‬
‫آﻧﮕﺎه ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻤﺎ ﻣﯽآﯾﻢ‬
‫ﻫﻤﭽﻮن رﻫﺒﺮ و داوري را ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮاي ﻫﻤﮕﺎن )ﻣﺰدﯾﺴﻨﺎن و دﯾﻮﯾﺴﻨﺎن( ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﻪ ﺳﻬﻢ ﺧﻮد )راه و روش ﺑﻬﺘﺮ را درﯾﺎﺑﯿﺪ(‬
‫و از روي راﺳﺘﯽ و درك ﺣﻘﯿﻘﺖ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 236‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮔﺮوه ﻣﺨﺎﻟﻒ زرﺗﺸﺖ و ﭘﯿﺮوان اﯾﻦ دروغ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪن ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻧﻤﯽﺷـﻮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻠﮑـﻪ ﮐﻮﺷـﺶ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺑﺎ ﻣﻌﯿﺎرﻫﺎي ﺧﺮدﻣﻨﺪي و اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن درﺳﺖ ﺑﻪ راه راﺳﺖ ﻫـﺪاﯾﺖ‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ آﺋﯿﻦ راﺳﺘﯽ ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾﻨﺪ و دﺳﺖ از ﺳﺘﯿﺰ ﺑﺮدارﻧﺪ و ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺑـﻪ‬
‫ﺣﻘﻮق و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﻤﮕﺎن در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺎ ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزش زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺙ‪» :(yezī) · [.‬اﮔﺮ‪ ،‬ﭼﻮن‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف رﺑﻂ( اﯾﻦ واژه )در ارﺗﺒﺎط اﺳـﺖ ﺑـﺎ‬
‫ﺿﻒ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪.(since... therefore‬‬
‫ﭘﻪ‪» :(HiB) ·/‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭘﺪﺏ· )‪» :(urvHnc‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ« ) اﺳﻢ ﻣﺼﺪر ﺑﺮاﺋﯽ( از رﯾﺸﻪ ﺿﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻓﺘﻦ‪،‬‬
‫ﭘﯿﻤﻮدن‪] .‬ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬اﯾﻦ واژه از ‪ stem‬ﯾﺎ ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﻋﻘﺆﺿﺪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ روان ﻣـﯽآﯾـﺪ و آن را‬
‫)دري‪ ،‬ﺗﮏ( ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬ﻣﻮﻟﺘﻮن و اﯾﻨﺴﻠﺮ از ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺘﺎك وﻟـﯽ )ﺑﺮاﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ( ﻣـﯽداﻧﻨـﺪ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را ﻣﺼﺪر‪ infinitif ،‬از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﻖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﮔُﺰﯾـﺪن و اﻧﺘﺨـﺎب ﮐـﺮدن‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ وﻟﯽ ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اﮔﺮ اﯾﻦ واژه از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﻖ ﻣﯽﺑﻮد ﺑﺎﯾـﺪ ﺷـﮑﻞ اﯾـﻦ واژه‬
‫ﺭﺿﻌﻘﺆﭘﺪﺏ ﻣﯽﺑﻮد آﻧﮕﺎه ﻫﻮﻣﺒﺎخ از رﯾﺸﻪ ﺿﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﻨﺒﯿﺪن‪ ،‬ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدن‬
‫و رﺳﯿﺪن« ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺿیﺆ|· )‪» :(advG‬راه‪ ،‬ﻃﺮﯾﻖ‪ ،‬راه و روش« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( از رﯾﺸـﻪ ﺿیﺆﺿﺪ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ راه«‪.‬‬
‫ﺿﻬﺬ[ ·یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(aibī.dereBtH‬ﭘﺪﯾﺪار و آﺷﮑﺎر«‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪) :‬دري ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك‬
‫‪ -‬یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دﯾﺪ‪ ،‬ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﻧﮕﺎه[ اﯾﻦ واژه را ﻣﯽﺗﻮان ﯾﺎ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﮔﺮﻓﺖ از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺿﻬﺬ[ ·یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﺾ· )ﺻـﻔﺖ ﻓﻌﻠـﯽ( ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ دﯾـﺪﻧﯽ‪ ،‬در‬
‫دﯾﺪﮔﺎه‪ ،‬در دﯾﺪرس ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ دﯾﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ روﯾﺖ )دﯾﺪﻧﯿﻬﺎ را(‪ .‬ﯾﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ اﯾﻨﺴﻠﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪) .‬دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪237 ‬‬

‫ﺭﺿﺔﮒ|· )‪» :(vapyG‬ﺑﻬﺘﺮ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( از رﯾﺸـﻪ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫»ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ«‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( اﯾﻦ واژه ﺑﺎ "ﺙ‪ [.‬ارﺗﺒﺎط دارد«‪.‬‬
‫ﺭ|· )‪» :(vG‬ﺷﻤﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬راﺋﯽ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ· )‪» :(vīspfyg‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫـﺮ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﺿﻤﯿﺮي( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺮ‪.‬‬
‫ﭘﮓ]ﻩ· )‪» :(Hyōi‬ﻣﯽآﯾﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺧﺒﺮي ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( از رﯾﺸﻪ ﻩ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ رﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻣﺪن و ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻣﺼـﺪر‬
‫و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻫﺒﺮي و ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ‪.[ā.iyōi‬‬
‫"ﺿﻮﭖ· )‪» :(yarH‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺎن‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ· )‪» :(ratkm‬آﻣﻮزﮔﺎر را‪ ،‬رﻫﺒﺮ را‪ ،‬داور را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ‪1‬ـ آﻣﻮزﮔﺎر‪ ،‬داور‪ ،‬رﻫﺒﺮ ‪2‬ـ رﻫﺒﺮي‪ ،‬آﻣﻮزش‪ ،‬داوري‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]· )‪» :(ahurō‬اﻫﻮرا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻣﺬﮐﺮ( اﻫﻮرا‪.‬‬
‫ﺭﺿﺒیﭗ· )‪» :(vacdH‬ﻣﯽداﻧﺪ‪ ،‬داﻧﺴﺖ« )وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺭﺿﺒﯽ )وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ( از رﯾﺸﻪ ﺭ[ﯼ »داﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﮓ|· )‪» :(ayG‬از اﯾﻦ دو‪ ،‬از ﻫﺮ دو« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺽ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﻣﺴﻀﮓ|· )‪» :(ąsayG‬آن دو ﺑﺨــﺶ‪ ،‬آن دو ﮔــﺮوه« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔــﺖ(‪ -‬ﻣﺴﺾ‬
‫»ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺑﻬﺮ‪ ،‬ﺣ‪‬ﺼﻪ‪ ،‬ﺳﻬﻢ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDHu) ·،‬از روي راﺳﺘﯽ‪ ،‬از روي ﺣﻘﯿﻘﺖ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﺿﺈﭖ· )‪» :(hacH‬از« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫_ﺅﭘﮑﻀﺎ[ · )‪» :(jvHmahī‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﯿﻢ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪» [_ ‬زﯾﺴﺘﻦ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 238‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫آﺗﺮاﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫داو‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬
‫ﭘﻮﻗﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫"ﻣﮏ·‬
‫و آﺗﺶ و روﺷﻨﺎﯾﯽ‬ ‫ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﻣﻨﺶ ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‬ ‫آن را ﮐﻪ‬

‫ﺧﺸﻨﻮﺗ‪‬ﻢ‬ ‫راﻧُﻮﯾﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺶ‬ ‫اﺷﺎﭼﺎ‬

‫ﻭﺯﺩ‪,‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ را‬ ‫دادﮔﺮي و ﺗﻮازن‬ ‫وﻋﺪه ﻣﯽدﻫﯽ‬ ‫و اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭼ‪‬ﺰد‪‬ﻧﮕﻪ و‪‬د‪‬ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اورو‪‬ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﺇﺽ‪]#‬ﺟﺎﺅﺿیﻐﺬﮒ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻔﻐﮏ·‬ ‫ﺍﮔﻀﻒ·‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻮاداراﻧﺖ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬دﺳﺘﻮر‬ ‫ﮐﻪ‬

‫و‪ ‬ﺋُﻮﭼﺎ‬ ‫وﯾﺪو‪ ‬ﻧُﻮﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫نِ‬ ‫ﺗَﺖ‬

‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[یﺆﺿﺪ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﮕﻮ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬ ‫داﻧﺴﺘﻦ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫آن را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آووﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻫﯿﺰوا‬
‫|ﺟﺎ]·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ·‬
‫دﻫﺎن‬ ‫ﺧﻮدت‪ ،‬ﺧﻮد‬ ‫ﺑﺎ زﺑﺎن‬

‫وا اور‪‬ﯾﺎ‬ ‫وﯾﺲ ﭘِﻨﮓ‬ ‫ﺟﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺭﭘﻌﻘﻀﮕﭗ &‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫_ﺅﺿﺄﻑ]·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺑﮕﺮواﻧﻢ ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﻫﻤﮕﺎن را‬ ‫زﻧﺪﮔﺎن را‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪239 ‬‬

‫ﭘﻮﻗﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫"ﻣﮏ·‬

‫ﻭﺯﺩ‪,‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬

‫ﺇﺽ‪]#‬ﺟﺎﺅﺿیﻐﺬﮒ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻔﻐﮏ·‬ ‫ﺍﮔﻀﻒ·‬

‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[یﺆﺿﺪ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫|ﺟﺎ]·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ·‬

‫ﺭﭘﻌﻘﻀﮕﭗ &‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫_ﺅﺿﺄﻑ]·‬ ‫"ﭖ·‬

‫آﺗﺮاﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫داو‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬

‫ﺧﺸﻨﻮﺗ‪‬ﻢ‬ ‫راﻧُﻮﯾﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺶ‬ ‫اﺷﺎﭼﺎ‬

‫ﭼ‪‬ﺰد‪‬ﻧﮕﻪ و‪‬د‪‬ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اورو‪‬ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬

‫و‪ ‬ﺋُﻮﭼﺎ‬ ‫وﯾﺪو‪ ‬ﻧُﻮﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ن‬
‫ِ‬ ‫ﺗَﺖ‬

‫آووﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻫﯿﺰوا‬

‫وا اور‪‬ﯾﺎ‬ ‫وﯾﺲ ﭘِﻨﮓ‬ ‫ﺟﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﻣﻨﺶ ﻣﯿﻨﻮي و روﺷﻨﺎﯾﯽ آﺗﺶ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﺧﺮد و روﺷﻨﮕﺮ اﺳﺖ‪،‬‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ‪ ،‬ﺗﻮازن و دادﮔﺮي وﻋﺪه ﻣﯽدﻫﯽ‪،‬‬
‫دﺳﺘﻮر داﻧﺴﺘﻦ آن را اي ﻣﺰدا آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﮔﻮﯾﯽ از زﺑﺎن و دﻫﺎن ﺧﻮدت ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﻫﻮاداراﻧﺖ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻮﺳﯿﻠﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﻫﻤﮕﺎن را ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻢ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﺑﮕﺮواﻧﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 240‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﻣﮏ· )‪» :(yąm‬ﮐﻪ را‪ ،‬ﮐﺴﯽ را‪ ،‬آن ﮐﻪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪،‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﯼ|· )‪» :(dG‬ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‪ ،‬ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬داده« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainyk) · ,‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﻨﯽ ‪ ،‬ﺑـﻪوﺳـﯿﻠﻪ ﻣـﻨﺶ ﻣﯿﻨـﻮي« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ »ﻣﻨﯿﻮ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻌﻨﻮي«‪.‬‬
‫ﭘﻮﻗﭙﺈﭖ· )‪» :(HrrHcH‬و ﺑﺎ آﺗﺶ ‪ ،‬و ﺑﺎ روﺷﻨﺎﯾﯽ و روﺷﻦ ﺑﯿﻨﯽ« )ﺗﮏ ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ(‪ -‬ﭘﻔﻀﻖ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »آﺗﺶ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﺈﭖ· )‪» :(aDHcH‬و ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬و در ﭘﺮﺗـﻮ ﺣﻘﯿﻘـﺖ« )ﺑـﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫»راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﻢ ‪.droiture ،ordre cosmique ،verité‬‬
‫ﺇ]ﻩ‪» :(cōiB) ·/‬اﺧﺘﺼﺎص ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺳﭙﺎري‪ ،‬وﻋﺪه ﻣﯿﺪﻫﯽ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺇ]ﻩ‪ /‬از رﯾﺸـﻪ ﺇﻩ‪» /‬ﺳـﭙﺮدن‪ ،‬وﻋـﺪه ﮐـﺮدن‪ ،‬واﮔـﺬار‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬اﺧﺘﺼﺎص دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﻗﭙﺪﺧﻬﺬﮔﭗ· )‪» :(rHnōibiiH‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﯾﺎ دادﮔﺮي و ﺗﻮازن‪ ،‬ﺑﺎ ﻋـﺪاﻟﺖ« )ﺑﺮاﯾـﯽ ﯾـﺎ ازي‪،‬‬
‫ﺟﻔﺖ(‪ -‬ﻗﭙﺪﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ران‪ ،‬دو ﺑﻨﺪ ﮐﻔﻪﻫﺎي ﺗﺮازو ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮﻧﺪ« )ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ‪ :‬آن‬
‫را دو ﮔﺮوه ﻧﯿﮑﺎن و ﺑﺪان ﻣﯽداﻧﺪ و آن را از رﯾﺸﻪ ﻗﻀﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻟﺬت ﺑﺮدن ﻣﯽداﻧﺪ ﮐـﻪ‬
‫در وِدا از آن رﯾﺸﻪ واژه ‪ rana‬ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻟﺬت و ﭘﯿﮑﺎري ﮐﻪ ﻫـﺪف آن ﻟـﺬت‬
‫ﺑﺎﺷﺪ[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ اﯾﻦ رﯾﺸﻪ ﻣﻮرد اﺳـﺘﻨﺎد ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ ﺑـﺎ واژه اوﺳـﺘﺎﯾﯽ ﻕ؛ﺩﺽ‬
‫»ﭘﯿﮑﺎرﺟﻮ« ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد ﻧﻪ ﺑﺎ واژه‪ -‬ﻗﭙﺪﺽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ران و دو ﺑﺎزوي ﺗـﺮازو و در ﺟﻤﻠـﻪ‬
‫ﺑﺎﻻ واژه را ) ازي‪ ،‬ﺟﻔﺖ( ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده ‪ according to balance‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺗـﻮازن‬
‫و ﻋﺪاﻟﺖ[ ﻧﻈﺮ ﻫﻮﻣﺒﺎخ از دو ﺟﻬﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ درﺳـﺖ ﺑﺎﺷـﺪ‪.1 .‬ــ ﭼـﻮن ﻕ؛ﺩﺽ و ﻗﭙﺪﺽ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ داراي ﯾﮏ ﻣﻔﻬﻮم ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.2 .‬ـ از ﻟﺤﺎظ ﻣﻨﻄﻘﯽ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪ اﻧﺪازهاي ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫درﺳﺘﮑﺎران و ﺑﻬﺪﯾﻨﺎن ﭘﺎداش ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوان دروغ ﭘﺎداش ﻧﻤﯽدﻫﺪ و آن ﮔﺮوه را ﺑـﺎ‬
‫ﻫﻢ ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻤﯽدارد‪.‬‬
‫»ﺯﺩ‪,‬ﻑ؛ﮎ· )‪» :(xDnktfm‬ﺧﺸﻨﻮدي را‪ ،‬ﺷﺎدي را‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ را« )راﺋﯽ‪ .‬ﺗﮏ(‪» ‬ﺯﺩ‪,‬ﻑ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪241 ‬‬

‫‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﺧﺸﻨﻮدي‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪي«‪.‬‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hyau) ·،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻔﻐﮏ· )‪» :(urvvatem‬دﺳﺘﻮر را‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎن را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﻋﻘﺆﺿﻔﺾ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﺣﮑﻢ‪.‬‬
‫ﺇﺽ‪]#‬ﺟﺎﺅﺿیﻐﺬﮒ]· )‪» :(cazdonzhvadebiiō‬ﺑــﺮاي ﻫﻮاداراﻧــﺖ« )ﺑﺮاﺋ ـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ ‬ﺇﺽ‪ ]#‬ﺟﺎﺅﺿﺪﻑ ‪) -‬ﺻــﻔﺖ(‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣــﻪ‪ :‬ﻣﻌﻨــﯽ ﮐ ـﺮده »داﻧــﺎ‪ ،‬ﻓﺮزاﻧــﻪ‪،‬‬
‫ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ«[ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »ﺑﺎ ﺗﻤﯿﺰ و ﺗﺸﺨﯿﺺ«[ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ »ﻫـﻮادار و ﭘﯿـﺮو«[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﻣﺴﺌﻮل‪ ،‬ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ‪ ،‬ﻣﻮﻇﻒ‪ ،‬وﻇﯿﻔﻪ ﺷﻨﺎس«[‪.‬‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬آن را‪ ،‬آن‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ .‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﻓﺾ »آن‪ ،‬اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻣـﺬﮐﺮ( ‪].‬اﯾـﻦ واژه ‪root noun‬‬

‫اﺳﺖ و ﺷﮑﻞ ﺗﺼﺮﯾﻔﯽ آن ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﭖ ‪ stem‬ﻫﺎ ﻓﺮق دارد‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﭼﻮن ﺗﻔﺎوت ﺻﺮﻓﯽ‬
‫را ﺗﻮﺟﻪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ آن را ﺍ ‪ stem‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎ آﺧﺮ ﻣﺰدا ﺍ را اﻓﺰوده اﺳﺖ ﮐﻪ درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺭ[یﺆﺿﺪ]ﻩ· )‪» :(vidvanōi‬داﻧﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪ ‬ﺭ[ﯼ »داﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocā‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﮐﻦ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ· )‪» :(hizvā‬ﺑﺎ زﺑﺎن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﻩ‪) ,.‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »زﺑﺎن»‪.‬‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(rsahiiH‬آن ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﻮدت« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻭﻇﺾ »آن ﺗﻮ‪،‬‬
‫ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ(‪.‬‬
‫|ﺟﺎﺥ· )‪» :(Gzhō‬دﻫﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﭘﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »دﻫﺎن«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yā‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫_ﺅﺿﺄﻑ]· )‪» :(jvāytō‬زﻧﺪﮔﺎن را‪ ،‬ﺟﺎن داران را‪ ،‬ﻣﺮدم را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫_ﺅﺿﺄﻑ »زﯾﻮﻧﺪه‪ ،‬ﺟﺎﻧﺪار«‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ· )‪» :(vīspeyg‬ﻫﻤﻪ ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫»ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن«‪.‬‬
‫ﺭﭘﻌﻘﻀﮕﭗ· )‪» :(vHuraiiH‬ﺑﮕﺮواﻧﻢ‪ ،‬راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ ﮐـﻨﻢ« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺗﻤﻨـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﻖ »ﮔﺸﺘﻦ‪ ،‬ﮔﺮدﯾﺪن‪ ،‬ﮔﺮوﯾﺪن‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 242‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫زِوﯾﻢ‬ ‫اَﺷـِﻢ‬ ‫ﯾﺪا‬
‫‪.‬ﻏﺆ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫"ﺿیﭗ·‬
‫ﺳﺰاوار ﺗﻮﺳﻞ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫آﻧﮕﺎه‬

‫اَﻫﻮراوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداوس ﭼﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﻦ‬

‫ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪان‬ ‫و ﺧﺮد‬ ‫ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرمَ ﺋﯿﺘﯽ‬ ‫اَﺷﯽ ﭼﺎ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺿﺰﻫﺈﭖ·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﻧﻤﺎد ﺑﺨﺸﺶ و ﭘﺎداش‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اﯾﺶَ ﺳﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻫﺰﺿﺴﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺋُﻮﺟ‪‬ﻮﻧُﮕُﻬﻮ‪‬ت‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑ‪‬ﯿﻮ‬
‫ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺽ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ را‬ ‫ﺧﺸﺘﺮاي‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮد‬

‫دروﺟِﻢ‬ ‫و‪‬نَ ا‪‬ﻣﺎ‬ ‫وِرِدا‬ ‫ﯾِﻬﯿﺎ‬

‫یﻘﻊ_ﻏﮏ &‬ ‫ﺭﺿﺪﺿﺒﮑﭗ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐیﭗ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬
‫ﺑﺮ دروغ‬ ‫ﭘﯿﺮوز ﺷﻮﯾﻢ‬ ‫ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪243 ‬‬

‫‪.‬ﻏﺆ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫"ﺿیﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺿﺰﻫﺈﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻫﺰﺿﺴﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬

‫ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺽ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬

‫یﻘﻊ_ﻏﮏ &‬ ‫ﺭﺿﺪﺿﺒﮑﭗ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐیﭗ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬

‫زِوﯾﻢ‬ ‫اَﺷـِﻢ‬ ‫ﯾﺪا‬

‫اَﻫﻮراوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداوس ﭼﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﻦ‬

‫آرمَ ﺋﯿﺘﯽ‬ ‫اَﺷﯽ ﭼﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اﯾﺶَ ﺳﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫اَﺋُﻮﺟ‪‬ﻮﻧُﮕُﻬﻮ‪‬ت‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑ‪‬ﯿﻮ‬

‫دروﺟِﻢ‬ ‫و‪‬نَ ا‪‬ﻣﺎ‬ ‫وِرِدا‬ ‫ﯾِﻬﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ اﺷﺎ )ﻧﻤﺎد دادﮔﺮي(‪ ،‬اَﺷﯽ )ﻧﻤﺎد دﻫﺶ و ﭘﺎداش(‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ )ﻧﻤﺎد ﻣﻬﺮ و ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ(‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺧﺪاوﻧﺪان ﺧﺮد و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺗﻮﺳﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﻮاﻧﺎ را ﺑﺮاي ﺧﻮد درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ آن ﺑﺮ دروغ و ﭘﻠﯿﺪي ﭘﯿﺮوز ﺷﻮم‪.‬‬
 ‫‪ 244‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ دارﻧﺪﮔﺎن و ﺻﺎﺣﺒﺎن ﺧﺮد‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬دﻫﺶ‪ ،‬دادﮔﺮي و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﺻﻔﺎت و‬
‫ﻓﺮوزهﻫﺎي اﻫﻮراﻣﺰداﯾﻨﺪ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻓﺰاﯾﻨﺪه ﺑﺒﺨﺸﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﮥ آن ﺑﺎ‬
‫دروغ و ﻓﺴﺎد و ﭘﻠﯿﺪي ﺑﺠﻨﮕﺪ و ﭘﯿﺮوز ﺷﻮد‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺮ ﺑﺎﻃﻞ و دادﮔﺮي ﺑﺮ ﺳﺘﻢ و اﻧﺼـﺎف ﺑـﺮ‬
‫ﺣﻖ ﮐﺸﯽ ﭼﯿﺮه ﺷﻮد و ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻫﻤﻪ از ﺳﺮﭼﺸﻤﻪﻫﺎي ﻣﻌﻨﻮي و ﻋﻘﻠﯽ‬
‫اﺳﺖ ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺧﺪﻣﺖ ﻣﺮدم و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوان راه راﺳـﺘﯽ و‬
‫ﮐﯿﺶ زرﺗﺸﺘﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺿیﭗ· )‪» :(yadH‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬اﺷﺎ‪ ،‬اﺷﺎ را« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫‪.‬ﻏﺆ[ﮎ· )‪» :(zevvīm‬ﺳﺰاوار ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن و ﺗﻮﺳـﻞ ﺟﺴـﺘﻦ ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ را ﮐـﻪ ﺑﺎﯾـﺪ ﯾـﺎد ﮐـﺮد‪،‬‬
‫ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪. -‬ﺿﺆﮔﺾ )‪» :(zavya‬ﻓﺮاﺧﻮاﻧـﺪﻧﯽ ‪ ،‬ﯾـﺎد ﺷـﺪﻧﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺰاوار ﺗﻮﺳﻞ« )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬ﻣﻔﻌﻮﻟﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﻏﺪ· )‪» :(azhen‬ﺣﻀﻮر داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ« دو ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫‪1‬ـ )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( »ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﻨﺪ از ﺿﺎ ‪ -‬ﺑﻮدن‪،‬‬
‫ﻫﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫‪.2‬ـ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( »ﻣـﯽاﻓﮑﻨﻨـﺪ‪ ،‬ﻣـﯽﻓﺮﺳـﺘﻨﺪ«‪ ‬ﺿﺎ‬
‫»ﻓﺮﺳﺘﺎدن‪ ،‬اﻓﮑﻨﺪن«‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﻣﻌﻨﯽ دوم را ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ· )‪» :(mazdGscH‬و ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي«‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ|ﺟﺎ]· )‪» :(ahurGzhō‬ﺧﺪاوﻧــﺪان‪ ،‬ﺳــﺮوران‪ ،‬دارﻧــﺪﮔﺎن« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﺾ ‪» -‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ارﺑﺎب«‪.‬‬
‫ﺿﺰﻫﺈﭖ· )‪» :(aDicH‬ﺑﺎ اَﺷﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻈﻬﺮ دﻫﺶ‪ ،‬ﺑـﺎ ﻧﻤـﺎد دﻫـﺶ‪ ،‬ﻧﻤـﺎد ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎري« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪245 ‬‬

‫ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺰﻩ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »دﯾﻨﺪار‪ ،‬ﻣﻮﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ دﻫﺶ و ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬اﯾـﺰد‬
‫ﭘﺎداش«‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ · )‪» :(Hrmaiī‬ﺑـﺎ آرﻣﺌﯿﺘـﯽ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ ‪» -‬اﯾﺜـﺎر‪ ،‬ﻓـﺪاﮐﺎري‪،‬‬
‫ﺗﺴﻠﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺮدﺑﺎري‪ ،‬ﻣﺤﺒﺖ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(vahiBtH‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻩ‪/‬ﺿﺴﭗ· )‪» :(iDasH‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻨﻢ ‪ ،‬ﺑﺨﻮاﻫﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﻫﺘﯽ »درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ رﻓﺘﺎر«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]· )‪» :(maibyō‬ﺑﺮاي ﺧﻮدم‪ ،‬ﺑﺮاﯾﻢ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(xDarrem‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺸﺘﺮا« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﯾـﺎ راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺽ‪» :(aojonghvau) ·،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ« )ﻧﻬـﺎدي ﯾـﺎ راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪-‬‬
‫ﺿﺦ_]ﺃﻻﺅﺿﺄﻑ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪرت«‪.‬‬
‫"ﺛﺎﮔﭗ· )‪» :(yehyH‬ﮐﻪ ﺑﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آن ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺭﻏﻘﻐیﭗ· )‪» :(veredH‬ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ‪ ،‬ﺑـﺎ رﺷـﺪ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭﻏﻘﻐﯽ )ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( »رﺷـﺪ‪،‬‬
‫اﻓﺰاﯾﺶ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺪﺿﺒﮑﭗ· )‪» :(vanacmH‬ﭘﯿﺮوز ﺷﻮﯾﻢ‪ ،‬ﭼﯿﺮه ﺷﻮﯾﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺭﺿﺪ »ﭘﯿﺮوز ﺷﺪن‪ ،‬ﭼﯿﺮه ﺷﺪن«‪.‬‬
‫یﻘﻊ_ﻏﮏ· )‪» :(drujem‬دروغ را‪ ،‬ﺑﺮ دروغ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻘﻊ_ )ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( »دروغ‪ ،‬ﺗﺒـﺎﻫﯽ‪،‬‬
‫ﻓﺴﺎد«‪.‬‬
 ‫‪ 246‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫و‪ ‬ﺋُﻮﭼﺎ‬ ‫وﯾﭽﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﮕﻮ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬ﺗﻤﯿﺰ ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫اﯾﻦ را‬

‫و‪‬ﻫﯿ‪‬ﻮ‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫داده ﺷﺪه‬ ‫در ﭘﺮﺗﻮ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫وﯾﺪويِ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎﻉ·‬ ‫ﺭﻫیﻌﮕﺐ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫داﻧﺴﺘﻦ‬

‫ا‪‬رِﺷﯿﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﯾِﻬﯿﺎ‬ ‫د‪‬ﺋﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ ﭼﺎ‬

‫ﻏﻘﻐﺰﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬ ‫یﻀﻬیﭙﻪ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﺇﭖ·‬
‫ﻓﺮزاﻧﻪ‪ ،‬ﻓﺮزاﻧﮕﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺮدن‬ ‫و در ذﻫﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﺎﭼﯿﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻓﭙﺈ[‪· ،‬‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫از آن‬

‫وا‬ ‫اَﻧﮕَﻪ اﯾﺘﯽ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫وا‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺭ| &‬ ‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﯾﺎ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬ ‫ﺧﻮاه‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪247 ‬‬

‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎﻉ·‬ ‫ﺭﻫیﻌﮕﺐ·‬

‫ﻏﻘﻐﺰﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬ ‫یﻀﻬیﭙﻪ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﺇﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻓﭙﺈ[‪· ،‬‬

‫ﺭ| &‬ ‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫و‪ ‬ﺋُﻮﭼﺎ‬ ‫وﯾﭽﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬

‫و‪‬ﻫﯿ‪‬ﻮ‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ِ‬ ‫وﯾﺪوي‬

‫ا‪‬رِﺷﯿﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﯾِﻬﯿﺎ‬ ‫د‪‬ﺋﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ ﭼﺎ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﺎﭼﯿﺖ‬

‫وا‬ ‫اَﻧﮕَﻪ اﯾﺘﯽ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫وا‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را ﺑﻪ ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ از راه اﺷﺎ ﺗﻤﯿﺰ دادن و ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن آن ﺑﺨﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﺪام اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ از راه وﻫﻮﻣﻦ )و ﻧﯿﮏ ﻣﻨﺸﯽ( ﺑﺪاﻧﻢ و ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺎرم‬
‫ﺗﺎ ﺑﺪاﻧﻮﺳﯿﻠﻪ ﺑﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﺮزاﻧﮕﯽ ﺑﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا آﺷﮑﺎر ﮐﻦ و ﺑﮕﻮ ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎي درﺳﺖ ﮐﺪام اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ ﯾﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 248‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺧﺪاي زرﺗﺸﺖ ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و راﻫﻨﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي راﺳﺘﯽ‪ ،‬داوري درﺳـﺖ‪ ،‬و ﻧﯿـﮏ اﻧﺪﯾﺸـﯽ‬
‫اﺳﺖ و از اﯾﻦ راه اﺳﺖ ﮐﻪ آدﻣﯽﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻓﺮزاﻧﮕﯽ و رﺳﺎﺋﯽ ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬اﻫـﻮراﻣﺰدا دوﺳـﺖ و‬
‫راﻫﻨﻤﺎي آدﻣﯽاﺳﺖ ﺧﺪاﯾﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪه و وﺣﺸﺘﻨﺎك ﻧﯿﺴﺖ ﺟﻨﺒﻪ راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ و آﻣـﻮزش ﺑـﺮاي‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ اﻧﺴﺎن دارد‪.‬‬
‫از راه ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ و ﭘﯿﺮوي از وﻫﻮﻣﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﺗﻤﯿﺰ دادن و ﺳﻨﺠﯿﺪن راه اﺷـﺎﯾﯽ از راه‬
‫اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ رﺳﯿﺪ و در ﮔﺰﯾﻨﺶ درﺳـﺖ از ﻧﺎدرﺳـﺖ ﭘﯿـﺮوز ﺷـﺪ‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﺑﺎرﻫـﺎ زرﺗﺸـﺖ از‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد‪ .‬در ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﯾﮏ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺜﺒﺖ وﻟﯽ‬
‫ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ و ﭘﻮﺷﯿﺪه وﺟﻮد دارد‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺰ ﭘﺎﺳﺦ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺰﯾﻨﺶ درﺳـﺖ از راه ﭘﯿـﺮوي‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺑﺪﺳﺖ آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪ ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ‪ ،‬اول ﺷـﺨﺺ ﺗـﮏ‪ ،‬ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ازي‪،‬‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪ -‬ﺽ‪.‬ﻏﮏ »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺭ[ﺇﻫیﮕﭙﻪ· )‪» :(vīcidiiāi‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن ‪ ،‬ﺟﺪا و اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر(‪) ،‬ﭘﺴﻮﻧﺪ( یﮕﭙﻪ·‬

‫ﯾﮑﯽ از ﻋﻼﻣﺘﻬﺎ و ﭘﺴﻮﻧﺪﻫﺎي ﻣﺼﺪري در زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ اﺳﺖ از ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺭ[ و رﯾﺸﻪ‬
‫ﺇﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي «ﭼﯿﺪن‪ ،‬ﮔﺮد آوردن‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﺶ ﮐﺮدن»‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocā‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﺑﻨﺎﻣﺎﯾـﺎن« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬اﻣـﺮي‪ ،‬دوم ﺷـﺨﺺ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ) ‬از‬
‫ﺳﺘﺎك( ‪ -‬ﺭﺿﺨﺈﺽ ـ )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده( از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺰ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺎ راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫یﭙﻔﭗ· )‪» :(dHtH‬داده ﺷﺪه اﺳﺖ« )ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺗﮏ( از رﯾﺸـﻪ‪ -‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬـﺎدن« اﯾـﻦ‬
‫ﻓﻌﻞ از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ داراي ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي زﯾﺮ ﺑﺎﺷﺪ«‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪2 .‬ـ ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪3 .‬ـ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪4 .‬ــ ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا‪،‬‬
‫اﻣﺮي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪.‬‬
‫»ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را ﻧﺎم )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( از ‪ -‬یﭙﻔﻀﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دادار و آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪249 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﮒ]· )‪» :(vahiiō‬ﺑﻬﺘﺮ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺎﮔﻀﺎ )ﺻـﻔﺖ‬

‫ﺗﻔﻀﯿﻠﯽ( ﺑﻬﺘﺮ‪ ‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﺑﻪ‪ ،‬ﺧﻮب«‪.‬‬
‫ﺭ[یﻌﮕﺐ )‪» :(vīduiic‬داﻧﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر( از رﯾﺸﻪ ﺭ[ﯼ »داﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪ » :(vohk. manazhH‬ﺑﺎ ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻐﺄﺇﭖ· )‪» :(mfycH‬و در ذﻫﻦ« ﮎ؛ﺃ ﯾﺎ ﮎ؛ﺃﻝ ﻗﯿﺪ و ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ در‬
‫ذﻫﻦ و در ﯾﺎد ﮐﻪ ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﺎ یﭗ ﻣـﯽآﯾـﺪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺑـﻪ ﯾـﺎد ﺳـﭙﺮدن و ﺗﺎﻣـﻞ ﮐـﺮدن«‪.‬‬
‫ﮎ؛ﺃﺇﭖ·یﻀﻬیﮕﭙﻪ· »و ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺮدن« )ﻣﺼﺪر(‪.‬‬
‫"ﺛﺎﮔﭗ· )‪» :(yehiiH‬از ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﺑﻪ ﻣﻦ« ) اﯾﻨﺠﺎ از ادات ﺗﺎﮐﯿﺪي(‪.‬‬
‫ﻏﻘﻐﺰﻩ‪» :(ereDiB) ·/‬ﻓﺮزاﻧﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺮﺷﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮاي ﺑـﺰرگ« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻏﻘﻐﺰﻩ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻓﺮزاﻧﻪ« ]آﻧﺪرهآس ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه در اﺻﻞ ‪ urBiB‬ﺑﻮده اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ درزﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﺑﺎ ﺑﺪﺧﻮاﻧﺪن اﻟﻔﺒﺎي اﺷﮑﺎﻧﯽﻏﻘﻐﺰﻩ‪ /‬ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ و آن را ﻫﻤﺴﺎن‬
‫ﺑﺎ ‪ aBiB‬ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎداش ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[ ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﺳﻮد‪ ،‬ﻧﻔﻊ«[‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر ﻣﻌﻨﯽ درﺳﺖ اﯾﻦ واژه و ﺑﺴﺘﮕﯽ آن را ﺑﺎ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ rDi‬ا‪‬رِﺷﯽ ﻧﺸﺎن‬
‫داد و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﻓﺖ[ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬و ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،‬ﻫﻢ رﯾﺸﻪ ﺑﻮدن اﯾـﻦ واژه را ﺑـﺎ ارﺷـﯽ‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ[ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺗﺮﺟﻤﻪﮐﺮده و آن را ﺑﺎ رﺷﮏ ﻫﻢرﯾﺸﻪ داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﻓﭙﺈ[‪» :(tHcīu) · ،‬اﯾﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« ‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdā‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurā‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yā‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ .‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ادات(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ · )‪» :(azhaitī‬ﻣﺎﻧﻨﺪ« ﺿﺠﺎﺽ‪ ،‬و داراي ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ و ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vā‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 250‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺮاي او‬

‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫و‪ ‬ﺋُﻮﭼﺎت‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ‪·،‬‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬
‫راﺳﺘﯿﻦ‬ ‫آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﮕﻮﯾﺪ‬ ‫داﻧﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﺌُﻮرو‪‬ﺗﺎﺗُﻮ‬ ‫ﯾﯿﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮِم‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭙﻒ]·‬ ‫"ﻫﮏ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ·‬
‫رﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﭘﯿﺎم را‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗَﺲ ﭼﺎ‬ ‫اَﺷﻬ‪‬ﯿﺎ‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬
‫و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫اَو‪‬ت‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداﯾﯽ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ·‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫آن‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﺧﺸَﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﯿﺖ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ &‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﺎك‬ ‫ﺑﯿﺎﻓﺰاﯾﺪ‪ ،‬ﮔﺴﺘﺮش دﻫﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي او‬ ‫آن‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪251 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬

‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ‪·،‬‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭙﻒ]·‬ ‫"ﻫﮏ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ·‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ &‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬

‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫و‪ ‬ﺋُﻮﭼﺎت‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﻫﺌُﻮرو‪‬ﺗﺎﺗُﻮ‬ ‫ﯾﯿﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮِم‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗَﺲ ﭼﺎ‬ ‫اَﺷﻬ‪‬ﯿﺎ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫اَو‪‬ت‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداﯾﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﺧﺸَﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﯿﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺮواﻧﺶ‪:‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ )ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﻧﯿﮑﯽ( ﺑﺮاي او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﺑﺮاي داﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎم راﺳﺘﯿﻦ را ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﻨﺪ ) آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ و ﺑﭙﺮاﮐﻨﺪ(‪،‬‬
‫ﭘﯿﺎم زﻧﺪﮔﯽ رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬راﺳﺘﯽ و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ را‪ .‬ﻣﺰدا آن ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را دارد‬
‫ﮐﻪ )ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﻧﯿﮑﯽ را( ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ وﻫﻮﻣﻦ ﺑﺮاي او ﺑﯿﺎﻓﺰاﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 252‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺮواﻧﺶ ﯾﺎدآوري ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﻌﻤﺖ و ﺳـﻌﺎدت ﻧﺼـﯿﺐ آن ﻣـﺮد داﻧـﺎﯾﯽ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺎم ﺧﺪاﯾﯽ و آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ را ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﻨﺪ و ﺑﭙﺮاﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮐـﺲ ﮐـﻪ آن‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎ را ﺗﺒﻠﯿﻎ ﮐﻨﺪ و ﻣﺮدم را از ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي داﻧـﺎﯾﯽ و رﺳـﺘﮕﺎري رﻫﺒـﺮي ﻧﻤﺎﯾـﺪ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ وﻫﻮﻣﻦ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ و ﺳـﻌﺎدﺗﻤﻨﺪي او را‬
‫اﻓﺰون ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻮن زرﺗﺸﺘﯿﺎن در ﻃﻮل ﺗﺎرﯾﺦ ﭘﺲ از ﻫﺠﻮم ﺗﺎزيﻫﺎ و ﻣﻐﻮلﻫـﺎ و ﭘـﺎرهاي از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾـﺎن‬
‫ﻣﺘﻌﺼﺐ از ﺳﻠﺴﻠﻪﻫﺎي ﻏﯿﺮ اﯾﺮاﻧﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻣﻮرد ﺷﮑﻨﺠﻪ و آزار ﺑﻮدهاﻧﺪ ﮐﺘﺎﺑﻬـﺎي آﻧﻬـﺎ را در‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﮐﺘﺎب ﺳﻮزان و ﮐﺘﺎب ﺷﻮران ﯾﺎ آﺗﺶ ﻣﯿﺰدﻧﺪ و ﯾﺎ ﺑﻪ آب ﻣﯽدادﻧﺪ‪ ،‬ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴـﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻫﺰاران دﺷﻮاري و زﯾﺮﮐﯽ ﺧﻮد را از د‪‬م ﺗﯿﻎ دﺷﻤﻨﺎن ﺑﺮﮐﻨﺎر دارﻧﺪ و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ زﻧﺪه ﻣﯽﻣﺎﻧﺪﻧﺪ‬
‫دﯾﮕﺮ اﻣﮑﺎن ﺗﺒﻠﯿﻎ و ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﺑﻪ دﯾﻦ زرﺗﺸﺘﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﺳـﺮزﻣﯿﻦ ﻫﻨـﺪ ﮐـﻮچ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﻣﺤﻠﯽ ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ﺗﺒﻠﯿﻎ و ﮔﺴﺘﺮش دﯾﻦ ﺧﻮد‬
‫ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﻧﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺮﺧﻼف آﻣﻮزش زرﺗﺸﺖ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﻮدﻧﺪ از اﻋﺘﻘﺎد و ﺑﺎور ﺧـﻮد ﺑـﻪ دﯾﮕـﺮان‬
‫ﭼﯿﺰي ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ و اﯾﻦ ﻋﺎدت ﺗﺎﮐﻨﻮن در ﻣﯿﺎن زرﺗﺸﺘﯿﺎن ﻫﻨﺪ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه و آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ‬
‫را ﮐﻪ ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن از ﻓﺴﺎد و ﺗﺒﺎﻫﯽ آﺧﺮﯾﻦ ﭼﺎره دردﻫﺎﺳﺖ ﭘﻨﻬﺎن ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬روﯾﮑﺮد‬
‫ﻣﺮدم ﺑﻪ آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﺧﻮدﺟﻮش اﺳﺖ و ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﺗﺒﻠﯿﻎ از ﺳﻮي زرﺗﺸﺘﯿﺎن ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(ahmāi‬ﺑﺮاي او« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﺧﻮاﻫﺪﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ« )زﻣﺎنﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮمﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ· )‪» :(vahiBtem‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ ‪-‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭ[یﺆ|· )‪» :(vīdvvG‬داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[یﺆﭘﺎ »داﻧـﺎ‪ ،‬آﮔـﺎه‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨـﺪه«‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪253 ‬‬

‫)وﺟﻪ وﺻﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ‪» :(vaocHu) ·،‬ﮔﻔﺖ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺭﺿﺨﺈﭖ‬
‫‪ -‬از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺈ »ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ· )‪» :(hairīm‬راﺳﺖ ‪ ،‬راﺳﺘﯿﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ )ﺻـﻔﺖ( »راﺳـﺖ‪،‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﯽ‪ ،‬راﺳﺘﯿﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(m}rrem‬ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻧﻈﺮﯾﻪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن« )راﺋـﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻤﻮﻗﺾ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"ﻫﮏ· )‪» :(yim‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ را‪ ،‬ﭼﻪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ]· )‪» :(haurvatHō‬رﺳـــﺎﯾﯽ» (واﺑﺴـــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـ ـﮏ(‪ -‬ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺗﻤﺎﻣﯿﺖ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﯿﺖ‪ ،‬ﺻﻮرت ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ‪ ،‬ﺧﺮداد‪ ،‬رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(aDahiiH‬راﺳــﺖ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘــﺖ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ »راﺳــﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻒ‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ· )‪» :(ameretHtascH‬ﺟﺎوداﻧﮕﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪،‬‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﮕﯽ‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ رﺳﺎﯾﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﺑﺮاي ﻣﺰدا« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ »ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻣﺰدا« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺆﺽ‪» :(avau) ·،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺆﺽ »آن«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(xDarrem‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬اﯾﻦ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺰي ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐـﻪ‪،‬‬
‫ﭼﻪ«‪.‬‬
‫ﺍ]ﻩ· )‪» :(hōi‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺍﺽ ‪» -‬او‪ ،‬اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) · ,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« »ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ«‪.‬‬
‫ﺭﺽ»ﺯﺽ‪» :(vaxDau) ·،‬ﺑﯿﻔﺰاﯾﺪ‪ ،‬ﺑﮕﺴﺘﺮاﻧﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ(‪ -‬ﺭﺽ»ﺯ »اﻓﺰودن‪ ،‬رﺷﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬اﻓﺰوده ﺷﺪن‪ ،‬ﻫﻼل ﻣﺎه«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 254‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ ﺗﺎ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﺘﺎ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﭗ·‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‬ ‫آن ﮐﻪ‬

‫ﺧُﻮاﺗﺮا‬ ‫ر‪‬اﯾﺖ وِن‬ ‫ر‪‬ﺋُﻮﭼِﺒﯿﺶ‬

‫ﺓﭘﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻕ]ﻫﻮﻇﻐﺪ·‬ ‫ﻗﻀﺨﺈﻏﺬ[‪· /‬‬
‫ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬آﺳﺎﯾﺶ‬ ‫ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪ‬ ‫روز‪ ،‬روزﮔﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫دان ﻣﯿﺶ‬ ‫ﺧﺮَت وا‬ ‫ﻫﻮ‪‬و‬
‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫یﻤﮑﻪ‪·/‬‬ ‫»ﻗﻀﻮﻇﭗ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺮد‬ ‫او‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫وﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫دار‪‬ﯾﺖ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫یﭙﻘﻀﮕﺾ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﭘﺎﺳﺪاري ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫او ﺧﺸﯿﻮ‬ ‫ﻣﺌﯿﻦﯾﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰِدا‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﻉ»ﺯﮒ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫اﻓﺰون ﺑﺎﺷﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫آن‬

‫ﻫﺎﻣ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺗﻮرِم ﭼﯿﺖ‬ ‫آ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺍﭘﮏ] &‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺩ‪,‬ﻗﻐﮑﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫"؛·‬
‫ﻫﻤﺎن ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﮐﻨﻮن‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪255 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﭗ·‬

‫ﺓﭘﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻕ]ﻫﻮﻇﻐﺪ·‬ ‫ﻗﻀﺨﺈﻏﺬ[‪· /‬‬

‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫یﻤﮑﻪ‪·/‬‬ ‫»ﻗﻀﻮﻇﭗ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫یﭙﻘﻀﮕﺾ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﻉ»ﺯﮒ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﺍﭘﮏ] &‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺩ‪,‬ﻗﻐﮑﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫"؛·‬

‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ ﺗﺎ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﺘﺎ‬

‫ﺧُﻮاﺗﺮا‬ ‫ر‪‬اﯾﺖ وِن‬ ‫ر‪‬ﺋُﻮﭼِﺒﯿﺶ‬

‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫دان ﻣﯿﺶ‬ ‫ﺧﺮَت وا‬ ‫ﻫﻮ‪‬و‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫وﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫دار‪‬ﯾﺖ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫او ﺧﺸﯿﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦﯾﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰِدا‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﻫﺎﻣ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺗﻮرِم ﭼﯿﺖ‬ ‫آ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ روزﮔﺎر )و روزﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ( ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ و آﺳﺎﯾﺶ ﺑﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪ و ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﻧﺪ‪،‬‬
‫ﻫﻢ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ و ﭘﺎﺳﺪار ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا ﺑﺎ آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي اﻧﺪﯾﺸﻪ‪،‬‬
‫اﻓﺰاﯾﻨﺪه و ﺑﺎﻟﻨﺪه ﺑﺎش ﮐﻪ ﺗﺎﮐﻨﻮن ﻫﻤﺎن ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 256‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪ :‬اﻫﻮراﻣﺰدا آن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوي آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﮐﻪ آﻏﺎزش را ﻧﻤﯽداﻧﯿﻢ و‬
‫از ﻓﺮﺟﺎﻣﺶ ﺑﯽﺧﺒﺮﯾﻢ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ را ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ اﻓﺮﯾﺪه اﺳـﺖ‪ .‬ﺑـﺮاي ﺟﻬـﺎن‪،‬‬
‫ﺷﺎدي‪ ،‬آﺳﺎﯾﺶ و آراﻣﺶ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ و آﻧﻬﺎ در ﭘﺮﺗﻮ ﭘﯿﺮوي از ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ «اﺷﺎ« و‬
‫»وﻫﻮﻣﻦ« ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﻨﺪ‪ .‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ و ﻧﯿﺮوﯾـﯽ ﮐـﻪ آن را آﮔﺎﻫﺎﻧـﻪ و ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧـﻪ ﭘـﯽ‬
‫اﻓﮑﻨﺪه اﺳﺖ ﺧﻠﻞ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ و اﺑﺪي اﺳﺖ ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑـﻮده و ﺧﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد‪ .‬ﻫﻤـﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑـﺎ‬
‫ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﺮد آدﻣﯽ را ﻧﯿﺰ ﺑﺎﻟﻨـﺪه و اﻓـﺰون ﻣـﯽﺳـﺎزد و آن را ﺑـﻪ ﺗﮑـﺎﭘﻮ‪،‬‬
‫ﺟﻨﺒﺶ‪ ،‬ﭼﺎرهﺟﻮﯾﯽ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ واﻣﯽدارد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫"ﺿﺴﻔﭗ· )‪» :(yasta‬ﮐﻪ ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺲ«‪" ‬ﺿﺲ »ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« و ﻓﭗ »ﺑﺎ اﯾﻦ« )ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺄﻓﭗ· )‪» :(maytH‬ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﺪ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪ« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪ ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]· )‪» :(paourvyō‬ﻧﺨﺴـــﺘﯿﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴـــﺖ« )ﻧﻬـــﺎدي‪ ،‬ﺗـــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـــﻪ(‪-‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﭘﯿﺶ«‪.‬‬
‫ﻗﻀﺨﺈﻏﺬ[‪» :(raocfbīB) · /‬ﺑﺎ ﻧﻮراﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﻮرﻫﺎ‪ ،‬روزﻫـﺎ« )ﺑـﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﻗﻀﺨﺈﺿﺎ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »روﺷﻨﯽ‪ ،‬روز‪ ،‬روزﮔﺎر«‪.‬‬
‫ﻕ]ﻫﻮﻇﻐﺪ· )‪» :(rōirsen‬ﺑﯿﺎﻣﯿﺰﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺨﻠﻮط ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﻧﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ( ]ﻟﻮﻣﻞ و اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻣﺼﺪر و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮﺑﻮط و ﻣﺘﺼﻞ ﺷﺪن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻓﻌﻞ زﻣﺎن‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي‬
‫آﻣﯿﺨﺘﻦ[ ]ﺑﯿﮑﺲ‪ :‬آن را وﺟﻪ وﺻﻔﯽ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻣﯿﺰش ﮐﻨﺎن ﮔﺮﻓﺘﻪ از‬
‫ﺳﺘﺎك ﻕ]ﻫﻮﻇﻀﺄ‪» - ،‬آﻣﯿﺨﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺨﻠﻮط ﮐﺮدن‪ ،‬ﻗﺎﻃﯽ ﮐﺮدن»‪.‬‬
‫ﺓﭘﻮﻗﭗ· )‪» :(pHrrH‬ﺑﺎ آﺳﺎﯾﺶ ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷـﺎدي ‪ ،‬ﺑـﺎ ﺧﺮﻣـﯽ» (ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺓﭘﻮﻗﺾ ‪-‬‬
‫»آﺳﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺷﺎدي‪ ،‬ﺧﺮﻣﯽ‪ ،‬رﻓﺎه« ‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvō‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫»ﻗﻀﻮﻇﭗ· )‪» :(xrarsH‬ﺑﺎ ﺧﺮد« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻣﺬﮐﺮ( )ﺧﺮد‪ ،‬ﻋﻘﻞ( ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪257 ‬‬

‫یﻤﮑﻪ‪» :(d}miB) ·/‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻤﮑﻪ »آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬دادﮔﺮي« )ﻧﻬﺎدي ﺗﮏ ﯾﺎ راﯾـﯽ ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫یﭙﻘﻀﮕﺾ‪» :(dHrayau) ·،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺪاري ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺪاري ﻣﯽﮐﻨﺪ« )زﻣﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﺳﺒﺒﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ(‪ -‬یﻀﻖ »داﺷـﺘﻦ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاﺷـﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳـﺪاري‬
‫ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ· )‪» :(vahiBtem‬ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ‪،‬‬
‫ﺑﻬﺸﺖ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ]· )‪» :(manō‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﻧﻬﺎدي ﯾﺎ راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »ﻣـﻨﺶ‪،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tā‬ﺑﺎ آن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdā‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainyk) · ,‬ﻧﯿﺮوي ﻣﻌﻨﻮي« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ »ﮔـﻮﻫﺮ‪ ،‬ﻣﯿﻨـﻮ‪ ،‬ذات‪،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻉ»ﺯﮒ]· )‪» :(uxDyō‬اﻓﺰوده ﺷﺪن« )زﻣﺎن ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ(‪‬‬

‫ﺭﺽ»ﺯ »ﻧﻤﻮ و رﺷﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺎﻟﯿﺪن« اﯾﻦ واژه در اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﺎه و در ﮐﺎﻫﺶ ﻣﺎه ﺑﻪ ﮐﺎر‬
‫رﻓﺘﻪ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي« ﭘﯿﺶ واژه اﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﺑـﻪ ﺳـﻮي و ﺗـﺎ« در ﻣﻌﻨـﯽ ﭘـﺎرهاي از‬
‫واژهﻫﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻓﺘﻦ ﭘﻪ ﻣـﯽﺷـﻮد آﻣـﺪن ﯾـﺎ ﻟﻀﮏ »آﻣـﺪن‪،‬‬
‫رﻓﺘﻦ« ﭘﻠﻀﮏ »رﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺑﺎز آﻣﺪن«‪.‬‬
‫ﺩ‪,‬ﻗﻐﮑﺈ[‪» :(nkremcīu) · ،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﻧﯿﺰ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurā‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺍﭘﮏ])‪» :(hāmō‬ﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( واژه ﻋـﺎم‬
‫ﻋﺮﺑﯽ از ﻫﻤﯿﻦ واژه اﺳﺖ‪ -.‬ﺍﭘﮑﺾ »ﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن«‪.‬‬
 ‫‪ 258‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﺘُﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺰوم‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫"ﺽ‪,.‬ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺟﻮان‬ ‫اي ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘﺘَﺮِم‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﻮش‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺣﻔﻀﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫ﺧﻮب‬

‫ﻫ‪‬ﻦ ﮔﺮَﺑﻢِ‬ ‫ﭼ‪‬ﺸﻢَ اﯾﻨﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﺍ؛ﺃﻟﻘﻀﺬﻏﮏ·‬ ‫ﺇﺿﺰﮐﻀﻬﺪ[ ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫درﯾﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﭼﺸﻢ ﺟﺎن‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫ﺗﺮا‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دان ﻣﯿﻢ‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬
‫یﻤﮏ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫راﺳﺘﯿﻦ‬

‫ﺷﯽَ ﺋُﻮﺗَﻦَُ ا‪‬ﺷﻮ‬ ‫اَﻫﻮرِم‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮊﻫﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺒﺰ‪& ,‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻩ‪·/‬‬
‫ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬اﻣﻮر‬ ‫ﺳﺮور‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪259 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫"ﺽ‪,.‬ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺣﻔﻀﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺍ؛ﺃﻟﻘﻀﺬﻏﮏ·‬ ‫ﺇﺿﺰﮐﻀﻬﺪ[ ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫یﻤﮏ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬

‫ﮊﻫﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺒﺰ‪& ,‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻩ‪·/‬‬

‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﺘُﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺰوم‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘﺘَﺮِم‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﻮش‬

‫ﻫ‪‬ﻦ ﮔﺮَﺑﻢِ‬ ‫ﭼ‪‬ﺸﻢَ اﯾﻨﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫دان ﻣﯿﻢ‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬

‫ﺷﯽَ ﺋُﻮﺗَﻦَُ ا‪‬ﺷﻮ‬ ‫اَﻫﻮرِم‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن ﺗﻮ را ﺷﻨﺎﺧﺘﻢاي ﻣﺰدا‬
‫ﮐﻪ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﺑﯽآﻏﺎز و در اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﺟﻮان و ﭘﯿﺸﺮو ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﺎن درﯾﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﺪر و ﭘﺮورش دﻫﻨﺪه ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه راﺳﺘﯿﻦ ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت ﻫﺴﺘﯽ‬
‫و در ﺗﻤﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﺳﺮوري داري‪.‬‬
 ‫‪ 260‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آﻏﺎز و اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﺎﭘﯿﺪاﺳﺖ‪ ،‬آن ﻧﯿﺮو‬
‫را ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺟﺎن و ﺧﺮد‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺄﻣﻞ و دﯾﺪه درون‪ ،‬از روي ﻓﺮوزهﻫـﺎ و ﺻـﻔﺎﺗﺶ‪ :‬اﺷـﺎ‪ ،‬وﻫـﻮﻣﻦ‪،‬‬
‫ﺧﺸﺘَﺮا‪ ،‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت و اَﻣﺮِﺗﺎت ﻣﯽﺗﻮان درﯾﺎﻓﺖ‪ .‬اﻫﻮراﻣﺰدا را در ﭘﺎرهاي از داﺳﺘﺎﻧﻬﺎي‬
‫ﮐﻬﻦ ﺑﻪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه و ﯾﺎ ﭘﺪر آن ﺻﻔﺎت ﺗﺸﺒﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در اﮐﺜﺮ زﺑﺎﻧﻬﺎي ﻫﻨﺪ و اروﭘﺎﯾﯽ واژهﻫﺎ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ اﺷﯿﺎء‪ ،‬ﻧﺎمﻫﺎ‪ ،‬ﺻﻔﺎت و ﺿﻤﺎﺋﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ و ﮐﻤﺎﺳﻪ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺎرهاي از داﺳﺘﺎﻧﻬﺎ ﻧﺮﯾﻨﻪ ﺑﻮدن و ﯾﺎ ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﺑﻮدن واژهﻫﺎ را از ﻗﺎﻟﺐ زﺑﺎن ﺷﻨﺎﺳﯽ و ﻣﻘﺮرات‬
‫دﺳﺘﻮري ﺧﺎرج ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ آﻧﺠﺎ ﻣﯽرﺳﻨﺪ ﮐـﻪ ﻣﯿـﺎن اﻫـﻮراﻣﺰدا ﮐـﻪ ﻧـﺎﻣﯽﻣـﺬﮐﺮ اﺳـﺖ و‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﮐﻪ واژه ﻣﺆﻧﺚ اﺳﺖ ‪ ،‬ﯾﮑﯽ را ﺑﺎ ﺻﻔﺖ ﻣﺮدي و دﯾﮕﺮي را ﺑﺎ ﺻﻔﺖ زﻧﺎﻧﮕﯽ ﻣﻌﺮﻓـﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﮐﻬﻦ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﭘﺪر آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ و آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﯿﻮﻣﺮس ﺑﻪ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮگ ﺗﺨﻤﻪ داد و آن ﺗﺨﻤﻪ در ﭼﺸﻤﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﻧﻤـﺎد اﻫـﻮراﻣﺰدا اﺳـﺖ ﭘـﺎﻻﯾﺶ‬
‫ﯾﺎﻓﺖ و ﭘﺲ از ﭼﻬﻞ ﺳﺎل در زﻣﯿﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد آرﻣﺌﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﺳـﭙﺲ از آن ﺗﺨﻤـﻪ‬
‫ﮔﯿﺎﻫﯽ دو ﺷﺎﺧﻪ ﺑﺴﺎن رﯾﻮاس روﯾﯿﺪه ﺷﺪ ﯾﮑﯽ ﻣﺸﯽ و دﯾﮕﺮي ﻣﺸﯿﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﺧـﻮاﻫﺮ و ﺑـﺮادر‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬از اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪ ﭼﻨﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ رواﺑﻂ زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﻣﯿﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا و آرﻣﺌﯿﺘـﯽ ﺑﺴـﺎن‬
‫آﻣﯿﺰش ﺧﻮرﺷﯿﺪ و زﻣﯿﻦ ﮐﺎري ﻃﺒﯿﻌﯽ و اﻟﻬﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎي ﮐﻬﻦ از زﻣﺎﻧﻬﺎي ﺑﺴﯿﺎر‬
‫دور در ﻣﯿﺎن اﻗﻮام آرﯾﺎﯾﯽ ﻧﯿﺰ رواﯾﺖ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﺎ رﺳﻮم دﯾﻨﯽ و زﻧـﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧـﻪ‬
‫ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬آﻧﮕﺎه« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ« ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در آن ﺻﻮرت ﺣﺎﻟﺖ )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ( دارد‬
‫ﮐﻪ از ‪ -‬ﻭﻇﺾ »ﻣﺎل ﺗﻮ« ﻣﯽآﯾﺪ و ﯾﺎ ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ اﺳﺖ ﮐـﻪ در آن ﺻـﻮرت )راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﺗﻮ را« ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ«‪.‬‬
‫ﮎ؛ﺃﻻ[ · )‪» :(mfyghī‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ· )‪» :(paourvīm‬ﻧﺨﺴــﺖ‪ ،‬ﻗــﺪﯾﻢ‪ ،‬ﭘﯿﺸــﺘﺮ‪ ،‬ﺑــﯽآﻏــﺎز« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪261 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻗﺪﯾﻢ«‪.‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazd‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"ﺽ‪,.‬ﮎ· )‪» :(yazkm‬ﺟﻮان« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪" -‬ﺽ‪.‬ﻉ »ﺟـﻮان« ]ﮔﻠـﺪﻧﺮ آن را "ﺙ‪[.‬ﮎ‬
‫ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮده ﮐﻪ دﯾﮕﺮان ﻧﭙﺬﯾﺮﻓﺘﻪ اﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﺳﻒ]ﻩ· )‪» :(stōi‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ»‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ»‪.‬‬
‫ﺣﻔﻀﻘﻐﮏ· )‪» :(ptarem‬ﭘﺪر را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺣﻔﻀﻖ »ﭘﺪر« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﻐﺎ]· )‪» :(manazhō‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hyau) ·،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺍ؛ﮎ· )‪» :(hfm‬ﻫﻢ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ( ﺍ؛ﮎ و ﺍ؛ﺃ ﮐـﻪ ﻫـﺮ دو ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ را ﺣﺬف ﮐﺮد‪] .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺍ؛ﺃ را ﺣﺬف ﮐﺮدهاﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﺇﺿﺰﮐﻀﻬﺪ[ · )‪» :(caDmainī‬در ﭼﺸﻢ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺍ؛ﺩﻟﻘﻀﺬﻏﮏ· )‪» :(hfngrabem‬درﯾﺎﻓﺘﻢ ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻦ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻟﻘﻀﺬ »ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭼﻨﮓ زدن« ﺍ؛ﺃ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ «ﻫﻢ«‪.‬‬
‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ· )‪» :(hairīm‬راﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ )ﺻﻔﺖ( »راﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(aDahyH‬راﺳــﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘــﺖ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ »راﺳــﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫یﻤﮏ[ﮎ· )‪» :(d}mīm‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻤﮑﻪ »آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر«‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhuB) ·/‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺠﺎﻉ »ﺟﻬﺎن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ· )‪» :(ahurem‬اﻫﻮرا« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻣﺬﮐﺮ( »ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر«‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺩﺿﺒﺰ‪» :(CyaornaeDk) · ,‬در ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬در ﮐــﻨﺶ ﻫــﺎ« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ( ‪-‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ«‪.‬‬
 ‫‪ 262‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫آرﻣﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫اَس‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫ﻭﻅ]ﻩ·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫از آن ﺗﻮ‬

‫اَس ﺧﺮَﺗﻮش‬ ‫ﺗَﺸﺎ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫آ‬ ‫ﺗﻮِ‬

‫ﺿﺲ·»ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﻓﻀﺰﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻭﻅ؛·‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫از آن ﺗﻮ‬
‫ـــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮش‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪·/‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﻌﻨﻮي‬

‫ﭘ‪‬ﺘﺎﻧﻢ‬ ‫د‪‬داو‬ ‫اَﺧﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﺣﻀﻮﻣﮏ·‬ ‫یﻀﯽ|·‬ ‫ﺿﺔﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫راه را‬ ‫ﻣﯿﺪﻫﯽ‬ ‫ﺑﻪ او‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ِ‬ ‫آاﯾﺖ‬ ‫وا‬ ‫واﺳﺘﺮﯾﺎت‬
‫ﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭗ‪·،‬‬
‫رﻓﺘﻦ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫از رﻫﺒﺮ‬

‫واﺳﺘﺮﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫وا‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮓ] &‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"؛·‬
‫رﻫﺒﺮ‪ -‬راﻫﻨﻤﺎ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫از آﻧﮑﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪263 ‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫ﻭﻅ]ﻩ·‬

‫»ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫ﻓﻀﺰﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻭﻅ؛·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪·/‬‬

‫ﺣﻀﻮﻣﮏ·‬ ‫یﻀﯽ|·‬ ‫ﺿﺔﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭗ‪·،‬‬

‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮓ] &‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"؛·‬

‫آرﻣﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ اَس‬

‫اَس ﺧﺮَﺗﻮش‬ ‫ﺗَﺸﺎ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫آ‬ ‫ﺗﻮِ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮش‬

‫ﭘ‪‬ﺘﺎﻧﻢ‬ ‫د‪‬داو‬ ‫اَﺧﯿﺎﺋﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫وا آاﯾﺖِ‬ ‫واﺳﺘﺮﯾﺎت‬

‫واﺳﺘﺮﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫وا‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از آن ﺗﻮﺳﺖ آراﻣﺶ و آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪،‬‬
‫از آن ﺗﻮﺳﺖ آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﺧﺮد ﮐﻪ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا آﻧﮕﺎه ﮐﻪ راه را ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن اراﯾﻪ ﻣﯽدﻫﯽ‬
‫آزاد اﺳﺖ از راﻫﯽ ﺑﺮود ﮐﻪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ در آن ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 264‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫راﻫﯽ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن در زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﭘﯿﻤﺎﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ روح اﯾﻦ آﻣـﻮزش ‪ ،‬ﮐـﻪ ﻫﻤـﺮاه‬
‫اﺳﺖ ﺑﺎ ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ و ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد از ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨـﻮي ﺧـﺮد ﮐـﻪ آﻓﺮﯾﻨﻨـﺪه‬
‫ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮه در ﭘﯿﻤﻮدن آن راه ﭘﯿﺮوي از ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري و ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ آن ﺳﻔﺎرش ﺷﺪه اﺳﺖ اﯾﻦ آﻣﻮزش ﻧﺸﺎن دﻫﻨـﺪه آزادي اﻧﺴـﺎن در‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ راه ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﯿﻮهاي ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﮔﺮاﯾﺶ ﭘﯿﺪا ﮐﻨﺪ ﮐﻪ راه زرﺗﺸـﺖ‬
‫اﺳﺖ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﺸﻢ و ﺑﯽﺧﺮدي ﮐﻪ راه ﮔﻤﺮاﻫﺎن اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻭﻅ]ﻩ· )‪» :(rsōi‬از آن ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻭﻇﺾ »آن ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺲ· )‪» :(as‬ﻫﺴﺖ ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل ‪ ،‬ﻧﺎﻗﺺ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ(‪ -‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ اﯾﻦ واژه در اﺻﻞ ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻮد ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ[‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(ārmaitiB) ·/‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬آراﻣﺶ‪ ،‬ﺻﻠﺢ‪ ،‬ﺧﯿﺮﺧﻮاﻫﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »آراﻣﺶ«‪.‬‬
‫ﻭﻅ؛· )‪» :(rsf‬از آن ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﻭﻇﺾ »ﻣـﺎل ﺗـﻮ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ(‪.‬‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ و ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﻝ؛ﻉ‪» :(gfuB) ·/‬ﮔﺌﻮش‪ ،‬ﺟﻬﺎن ‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻟﻀﺆ »ﮔـﺎو‪ ،‬زﻣـﯿﻦ‪،‬‬
‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﺶ«‪.‬‬
‫ﻓﻀﺰﭖ· )‪» :(taDH‬ﺳﺎزﻧﺪه ‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ‪ ،‬ﺗﺮاﺷـﻨﺪه« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻓﻀﺰﺿﺪ »ﺳـﺎزﻧﺪه ‪،‬‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺗﺮاﺷﻨﺪه«‪.‬‬
‫ﺿﺲ‪».‬ﻗﻀﻔﻊ‪]» :(as.xratuB) ·/‬اﯾﻨﺴﻠﺮ ﻣﯽﭘﻨﺪارد اﯾﻦ واژه در آﻏـﺎز ﺽ‪ /‬ﺑـﻮده و ﺑـﻪ واژه‬
‫ﺍﻗﻀﻔﻊ‪ /‬ﻣﯽﭼﺴﺒﯿﺪه ﻧﻈﯿﺮ ﯾﺸـﺖ دﻫـﻢ ﺑﻨـﺪ ‪ 141‬ﺽ‪»·/‬ﻗﻀﻮﻇﻀﺴﻔﻐﮏ] ﮐـﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﺗﺎﮐﯿﺪي اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺑﺴـﯿﺎر ﺧﺮدﻣﻨـﺪ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ ﻫـﻢ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪265 ‬‬

‫ﺽ‪»·/‬ﻗﻀﻔﻊ‪» :(aBxrātuB) /‬ﺑﺴﯿﺎر ﺧﺮدﻣﻨﺪ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ([‪.‬‬

‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪» :(mainyfuB) ·/‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ذات‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ«‪ )].‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪) /‬ﻧﻬـﺎدي ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdā‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺧﺪا«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurā‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺳﺮور«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hyau) ·،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺿﺔﮔﭙﻪ· )‪» :(apiiHi‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾـﻦ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‪.‬‬
‫یﻀﯽ|· )‪» :(dadG‬ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ﺑﺪﻫﯽ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺣﻀﻮﻣﮏ· )‪» :(par}m‬راه را‪ ،‬ﺟﺎده را« )راﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺣﻀﻮ ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »راه‪ ،‬ﺟـﺎده« )ﺑـﺎ‬
‫واژه اﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ‪ path‬از ﯾﮏ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ(‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭗ‪» :(vHstriiHu) ·،‬ﺷـــﺒﺎن‪ ،‬رﻫﺒـــﺮ‪ ،‬راﻫﻨﻤـــﺎ‪ ،‬آﺑـــﺎدﮔﺮ« ) ازي‪ ،‬ﺗـــﮏ(‪‬‬

‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »ﺷـﺒﺎن‪ ،‬رﻫﺒـﺮ دﯾﻨـﯽ«‪].‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪ :‬اﯾـﻦ واژه را ﻓﻌـﻞ و وﺟـﻪ‬

‫اﻟﺘﺰاﻣﯽﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺷﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬رﻫﺒﺮي ﮐﻨﺪ« ﻓﺮض ﮐﺮده اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ« ) ادات(‪.‬‬
‫ﭘﻪ‪،‬ﺏ· )‪» :(Hīuc‬رﻓﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﯿـﺰي ﮐـﻪ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ« ) ادات(‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ) از ادات ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﺑﺎﺷﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﺗﮏ( ﺩ]ﻩ‪·،‬ﺿﺠﺎﺽ‪،‬‬
‫»ﻧﺒﺎﺷﺪ«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮓ]· )‪» :(vHstriiō‬رﻫﺒــﺮ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ ‬ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ )ﺻــﻔﺖ(‬
‫»رﻫﺒﺮ دﯾﻨﯽ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ‪ ،‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬آﺑﺎدﮔﺮ«‪.‬‬
 ‫‪ 266‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ﻓﺮَو‪‬رِﺗﺎ‬ ‫اَﯾﺎء‬ ‫ﻫﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺿﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫ﺿﮓ|·‬ ‫ﺍ[ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‬ ‫از ﻣﯿﺎن آن دو‬ ‫او‬ ‫آﻧﮕﺎه‬

‫ﻓﺸﻮﯾﻦ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺧُﯿﺎﺋﯽ‬ ‫واﺳﺘﺮﯾﻢ‬

‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺔﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻖ[ﮎ·‬
‫ﺷﺒﺎن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒﺎن‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮد‬ ‫راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬آﺑﺎدﮔﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﻮرِم‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬
‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‬ ‫ﺳﺮوري را‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻓﺸ‪‬ﻨﮓ ﻫﯿﻢ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﭼﺰ؛ﻻ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار‬ ‫ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَواﺳﺘﺮﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺿﺆﭘﺴﻔﻘﮓ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#+‬ﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫وﯾﺮاﻧﮕﺮ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬

‫ﺑ‪‬ﺨﺸﺘﺎ‬ ‫ﻫﻮﻣ‪‬ﺮﺗُﻮﺋﯿﺶ‬ ‫د‪‬واﻧﺲ ﭼﯿﻨﺎ‬

‫ﺫﺽ»ﺯﻓﭗ &‬ ‫ﺍﻋﮑﻐﻘﻐﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫یﻀﺆﻣﺴﺈﻫﺪﭖ·‬
‫ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺷﻮد‬ ‫ذﮐﺮ ﺧﯿﺮ‪ ،‬ﯾﺎد ﺧﻮش‬ ‫ﻫﺮزه ﮔﻮ‪ ،‬ﺑﺪ زﺑﺎن‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪267 ‬‬

‫ﭼﻘﻀﺆﺿﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫ﺿﮓ|·‬ ‫ﺍ[ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺔﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻖ[ﮎ·‬

‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﭼﺰ؛ﻻ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺿﺆﭘﺴﻔﻘﮓ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﺫﺽ»ﺯﻓﭗ &‬ ‫ﺍﻋﮑﻐﻘﻐﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫یﻀﺆﻣﺴﺈﻫﺪﭖ·‬

‫ﻓﺮَو‪‬رِﺗﺎ‬ ‫اَﯾﺎء‬ ‫ﻫﯽ‬ ‫اَت‬

‫ﻓﺸﻮﯾﻦ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺧُﯿﺎﺋﯽ‬ ‫واﺳﺘﺮﯾﻢ‬

‫اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﻮرِم‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻓﺸ‪‬ﻨﮓ ﻫﯿﻢ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫اَواﺳﺘﺮﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﺑ‪‬ﺨﺸﺘﺎ‬ ‫ﻫﻮﻣ‪‬ﺮﺗُﻮﺋﯿﺶ‬ ‫د‪‬واﻧﺲ ﭼﯿﻨﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﮕﺎه روان ﺟﻬﺎن از ﻣﯿﺎن آن دو راﻫﻨﻤﺎي ﺑﺪ و ﺧﻮب‪،‬‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮد زرﺗﺸﺖ را ﺑﺮاي راﻫﻨﻤﺎﺋﯽ آﺑﺎدﮔﺮي ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‬
‫ﮐﻪ او را ﭼﻮن ﺷﺒﺎﻧﯽ ﻧﮕﻬﺒﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮوري ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار وﻫﻮﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ را ﮔﺴﺘﺮش دﻫﺪ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﻫﺮﮔﺰ راﻫﻨﻤﺎي ﻫﺮزه ﮔﻮ و وﯾﺮاﻧﮕﺮ از ﯾﺎد ﺧﻮش ﻣﺮدم ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 268‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫روان آﻓﺮﯾﻨﺶ از درﮔﺎه اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮاﺳﺘﺎر رﻫﺒﺮي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ در آﺑﺎدي ﺑﮑﻮﺷﺪ و ﻧﯿﮏ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ و دادﮔﺮي را ﺑﮕﺴﺘﺮاﻧﺪ و ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن آﻧﺎن ﮐﻪ وﯾﺮاﻧﮕﺮ و ﺑﺪاﻧﺪﯾﺸﻨﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺑﺮﺳﻨﺪ وﻟﯽ رﻫﺒﺮاﻧﯽ ﻧﺎﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬
‫و دروﻏﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي آﻣﻮزشﻫﺎي ﺧﻮد ﻓﺮا ﻣـﯽﺧﻮاﻧـﺪ‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﮐﺸﺎورزان و داﻣﺪاران ﺑﻮدﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ و در ﮐﻨﺎر آﻧﻬﺎ ﺗﯿﺮهﻫﺎ و ﻣﺮدﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ‬
‫ﮐﺎر ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ و از راه ﭼﭙﺎول داراﯾﯽ دﯾﮕﺮان زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬دﺳﺘﺮﻧﺞ دﻫﻘﺎﻧﺎن را وﯾـﺮان‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و رﻣﻪ آﻧﺎن را ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ ﺳﺮﮐﺮدﮔﺎن آﻧﺎن ﻫﻤﺎن راﻫﻨﻤﺎﯾﺎن وﯾﺮاﻧﮕﺮ و دروﻏﯿﻦ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ﺧﻮد آﻧﻬﺎ را راﻫﻨﻤﺎﺋﯽ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬اﯾﺪون« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺍ[ · )‪» :(hī‬او‪ ،‬وي« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( )ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ و ﮐﻤﺎﺳـﻪ‬
‫ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ(‪.‬‬
‫ﺿﮓ|· )‪» :(aiiG‬ﯾﮑﯽ از آن دو‪ ،‬از ﻣﯿـﺎن آن دو« ) ازي‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ(‪ ‬ﺽ ‪» -‬آن‪،‬‬
‫اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺿﻘﻐﻔﭗ· )‪» :(fravvaretH‬ﮔﺰﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ ‬ﺭﺿﻖ »ﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻖ[ﮎ· )‪» :(vastrīm‬ﮐﺸـﺎورز‪ ،‬ﺷـﺒﺎن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒـﺎن« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻧﮕﻬﺒﺎن‪ ،‬ﺑﺮزﮔﺮ‪ ،‬ﮐﺸﺎورز« ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪﮐﺎر ﺗﻮﻟﯿﺪي دارد و ازآن ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽﻣﯽﮐﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺿﺔﮔﭙﻪ· )‪» :(apiiHi‬ﺑﺮاي اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي آن‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪ ‬ﺽ ‪» -‬آن‪،‬‬
‫اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻓﻐﮏ· )‪» :(fDuiiaytem‬ﭼﻮﭘــﺎن‪ ،‬ﺷــﺒﺎن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒــﺎن رﻣــﻪ« )ﺗ ـﮏ‪ ،‬راﺋــﯽ(‪- ‬‬
‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻑ »ﭼﻮﭘﺎن‪ ،‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬داﻣﺪار‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒﺎن‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻆ‪ ،‬ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ· )‪» :(ahurem‬اﻫﻮرا را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ »ﺳـﺮور‪ ،‬ﺧـﺪا‪ ،‬ارﺑـﺎب‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪269 ‬‬

‫ﻣﺎﻟﮏ«‪.‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨـــﻪ(‪‬‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ· )‪» :(aDavvanem‬درﺳـــﺘﮑﺎر را‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐــﺎر را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪،‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ ‪» -‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎر« )ﺻﻔﺖ( ]ﭘﺴﻮﻧﺪ ﺅﺿﺪ ﮐﻪ ﻣﺬﮐﺮ اﺳـﺖ و در ﻣﻮﻧـﺚ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﺧﺪ[ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺿﺰﺿﺨﺪ[ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ([‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ﺭﺧﺎﻉ »ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ«‪.‬‬
‫ﭼﺰ؛ﻻ[ﮎ· )‪» :(fDfghīm‬ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار‪ ،‬ﭘﯿﺮو« ]ﺑﯿﻠﯽ ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ واژه در ﻣﺘﻦ ﭘﻬﻠـﻮي‬
‫وﻧﺪﯾﺪاد و دﯾﻨﮑﺮد وﺟﻮد دارد ﺑﻪﺷﮑﻞ ‪ fBah‬ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ دﻫﻘﺎنﮐﻪ اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از وي آن‬
‫را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺸﺘﮕﺮ و ﮐﺸﺎورز[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬اﯾﻦ واژه را در ارﺗﺒﺎط ﺑـﺎ واژه اوﺳـﺘﺎي‬
‫ﻧﻮ ﭼﺰﺿﺎ وﻧﺪﯾﺪاد ‪ 4/51‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﺑﻨﺪه»[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(manazhō‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪ ،‬ﻣــﻨﺶ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ«‪.‬‬
‫ﺩ]ﻉ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻫﯿﭽﮕﺎه« ) از ادات ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ »ﻣـﺰدا‪ ،‬ﺧـﺪا« )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ] ‪root‬‬
‫‪ noun‬ﯾﺎ ﻧﺎﻣﯽﮐﻪ ﺑﺎ رﯾﺸﻪاش ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اﺳﺖ و دﭼﺎر دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﻧﻤﯽﺷﻮد[‪.‬‬
‫ﺿﺆﭘﺴﻔﻘﮓ]· )‪» :(avvHstriiō‬وﯾﺮاﻧﮕﺮ« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽﺷﻮد از ﺣﺮف‬
‫ﻧﻔﯽ ﺽ و ﺅﭘﺴﻔﻘﮓ] ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آن ﮐﻪ ﻏﯿﺮ دﻫﻘﺎن اﺳﺖ‪» .‬وﯾﺮاﻧﮕﺮ«‪.‬‬
‫یﻀﺆﻣﺴﺈﻫﺪﭖ· )‪» :(davv}scinH‬ﺑﺪﮔﻮ‪ ،‬ﺑﺪ زﺑﺎن« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ ‬یﻀﺆﺿﺄ‪·،‬‬

‫ﭼﻬﺎر رﯾﺸﻪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ یﻊ وﺟﻮد دارد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﻣﺘﻔﺎوت‪1 :‬ـ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ‪2 .‬ــ‬
‫ﺣﻞ و ﻣﺤﻔﻮظﮐﺮدن و آﻣﯿﺨﺘﻦ و ﺷﺴﺘﻦ‪3 .‬ـ دوﯾﺪن ‪4‬ـ ﺑﺮﻫﻢ زدن و ﻟﺮزاﻧﺪن ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪:‬‬
‫ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ واژه را از رﯾﺸﻪ ﭼﻬﺎرم ﻣﯽﮔﯿﺮد[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬از رﯾﺸﻪ اول ﻣﯽﮔﯿﺮد[‪ .‬ﺇﻫﺪ ﺣـﺮف‬
‫اﺿﺎﻓﻪ ﭼﺴﺒﯿﺪه ﻧﻔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩ]ﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود ﻣﺎﻧﻨﺪ ‪ ne... pas‬در زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪.‬‬
‫ﺍﻋﮑﻐﻘﻐﻒ]ﻩ‪» :(humeretōiB) ·/‬ذﮐﺮ ﺧﯿﺮ‪ ،‬ﺧﻮش ﻧﺎﻣﯽ‪ ،‬ﯾﺎد ﺧﻮب ﮐﺮدن« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺫﺽ»‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(baxBtH‬ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺮه ﻣﻨـﺪ ﮐﻨـﺪ« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬از ‪ stem aorist‬ﺫﺽ»‪ /‬از رﯾﺸﻪ ﺫﺽ_ »ﺑﺨﺸﯿﺪن«‪.‬‬
 ‫‪ 270‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻧ‪‬ﻪ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫در آﻏﺎز‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬

‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎس ﭼﺎ‬ ‫ﺗَﺸُﻮ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎس ﭼﺎ‬

‫یﻀﺒﺪ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺰ]·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|ﺳﺈﭖ·‬
‫وﺟﺪانﻫﺎ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶﻫﺎ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪي‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎن زﻧﺪﮔﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺮَﺗﻮش ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬
‫»ﻗﻀﻒ‪/,‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬
‫ﺑﺎ ﺧﺮد‬ ‫ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮد‬

‫اوﺷﺘﻨ‪‬ﻢ‬ ‫د‪‬داو‬ ‫اَﺳﺘﻮ‪‬ن ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﻀﺪﻏﮏ·‬ ‫یﻀﯽ|·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺟﺎن را‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ را‬ ‫آﻓﺮﯾﺪي‪ ،‬دادي‬ ‫ﺟﺴﻢ را‪ ،‬ﺗﻦ را‬ ‫ﭘﺲ آﻧﮕﺎه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﺷﺌﯿﯽ ﺋُﻮﺗَﻨﺎﭼﺎ‬
‫َ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﻣﺴﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدارﻫﺎ‬ ‫از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬

‫ِ‬ ‫داﯾﺖ‬ ‫و‪‬ﺳﺎو‬ ‫و‪‬رِﻧﻨﮓ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬

‫یﭙﮕﺜﻔﺐ &‬ ‫ﺭﺿﺲ|·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺪ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬
‫ﭘﺬﯾﺮد‪ ،‬ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫آرزو‪ ،‬آرزوﻣﻨﺪ‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪271 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫یﻀﺒﺪ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺰ]·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|ﺳﺈﭖ·‬

‫»ﻗﻀﻒ‪/,‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﻀﺪﻏﮏ·‬ ‫یﻀﯽ|·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﻣﺴﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫یﭙﮕﺜﻔﺐ &‬ ‫ﺭﺿﺲ|·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺪﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬

‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻧ‪‬ﻪ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬

‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎس ﭼﺎ‬ ‫ﺗَﺸُﻮ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎس ﭼﺎ‬

‫ﺧﺮَﺗﻮش ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬

‫اوﺷﺘﻨ‪‬ﻢ‬ ‫د‪‬داو‬ ‫اَﺳﺘﻮ‪‬ن ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﺷﺌﯿﯽ ﺋُﻮﺗَﻨﺎﭼﺎ‬

‫َ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ِ‬ ‫داﯾﺖ‬ ‫و‪‬ﺳﺎو‬ ‫و‪‬رِﻧﻨﮓ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ در آﻏﺎز اي ﻣﺰدا‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧﺪاران‪ ،‬وﺟﺪان و ﺳﺮﺷﺖ ﻣﺎ را‬
‫ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﺮد ﺧﻮد آﻓﺮﯾﺪي و آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻦ ﻣﺎ ﺟﺎن ﺑﺨﺸﯿﺪي‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﻧﯿﺰ آرزوﻣﻨﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﮐﺮدارﻣﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎرﻣﺎن و ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻫﺎﯾﻤﺎن‬
‫ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﺮد ﺗﻮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 272‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺰ زرﺗﺸﺖ دوﺑﺎره ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﺄ و ﭘﺎﯾﮥ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ و ﺧـﺮد‬
‫اﻫﻮراﯾﯽ ﻧﻬﺎده ﺷﺪه‪ ،‬ﮔﺮدش ﮐﺎﯾﻨﺎت و ﻣﺪار ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺮ ﻧﻈﺎم دﻗﯿﻖ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳـﺘﻮار اﺳـﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ اﻧﺴﺎن داﻧﺎﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ و ﻧﻈـﺎم ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ را آﻓﺮﯾـﺪه اﺳـﺖ‬
‫آﮔﺎهﺗﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿـﺐ ﺑـﺎ آﯾـﯿﻦ ﭘﯿﺸـﯿﻨﯿﺎن ﮐـﻪ ﺳـﺘﺎﯾﺶ اﯾـﺰدي ﭘﻨـﺪاري و‬
‫اﺳﺎﻃﯿﺮي ﺑﻮد ﺑﻪ ﻣﺒﺎرزه ﭘﺮداﺧﺖ و آﻣﻮزش داد ﮐﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﮐﺎﯾﻨﺎت ﻣﺒﻨـﺎﯾﯽ ﻋﻘﻼﯾـﯽ دارد و‬
‫ﺑﯿﮕﻤﺎن ﺑﺎ داﻧﺶ ﺑﺸﺮ ﮐﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﺣﺎل ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ اﺳﺖ ﺳﺎزﮔﺎر ﻣﯽﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬اﺻـﻮل ﻋﻘﻠـﯽ و‬
‫ﻋﻠﻤﯽ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺖ و ﻋﻤﻮﻣﯿﺖ دارﻧﺪ و ﻫﺮ ﮐﺲ در ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ درﺳﺘﯽ ﯾﺎ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ آﻧﻬﺎ‬
‫را ﺑﺮرﺳﯽ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن داوري ﮐﻨﺪ و ارزش ان را ﺑﺴﻨﺠﺪ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ اﺻﻮل ﮐﻠﯽ ﻣﺮﺑﻮط اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻧﮕﻬﺒﺎﻧﯽ ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ‪ ،‬ﻧﻮﺳـﺎزي ﺟﻬـﺎن و ﺗـﺎزه‬
‫ﮐﺮدن زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ و آدﻣﯽرا در ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر و ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮد آزاد و ﻣﺨﺘـﺎر‬
‫ﻣﯽداﻧﺪ و آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬آﺑﺎدﮔﺮي و ﻧﻮﺳﺎزي ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ازي ﻗﯿﺪ ﺷﺪه اﺳـﺖ(‪" -‬ﺽ‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬از آن ﻣﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ و ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاﯾﮕﺎن« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﺗﻤﺎم ﻧﺎﻣﻬﺎي‬
‫رﯾﺸﻪاي ﭖ ‪ stem‬ﻫﺴﺘﻨﺪ در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي | ﻣﯽﮔﯿﺮﻧـﺪ در ﺣﺎﻟـﺖ ﻧـﺪاﯾﯽ و ﺑـﺎﯾﯽ ﭖ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ(‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ· )‪» :(paourvīm‬در آﻏﺎز‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻬﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫»ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ«‪.‬‬
‫ﻟﻀﺒﻮ|ﺳﺈﭖ· )‪» :(gacrGscH‬زﻧــﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺟﻬــﺎن‪ ،‬ﺟﻬــﺎن زﻧــﺪﮔﺎن« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋــﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻟﻀﺒﻮﭖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻓﻀﺰ]· )‪» :(taDō‬ﺳﺎﺧﺘﯽ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪي« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪ -‬ﻓﻀﺰﺽ‬
‫)ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده( از رﯾﺸﻪ ﻓﻀﺰ‬
‫یﻀﺒﺪ|ﺳﺈﭖ· )‪» :(dacnGscH‬و دﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬و ﺑﯿﻨﺶﻫﺎ‪ ،‬و وﺟﺪان ﻫـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪273 ‬‬

‫یﻀﺒﺪﭖ ‪» -‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﻧﻬﺎد‪ ،‬ﺑﺎﻃﻦ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( از رﯾﺸﻪ ﯼ[ »دﯾﺪن«‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ .‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪ ،‬ﺑـﺎ ﻣـﻨﺶ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ .‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫»ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫»ﻗﻀﻒ‪/,‬ﺇﭖ· )‪» :(xratkBcH‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻋﻘـﻞ« )ﺑـﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪» -‬ﻗﻀﻔﻊ »ﺧـﺮد‪ ،‬ﻋﻘـﻞ«‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ ﮐـﻪ در ﺣﺎﻟـﺖ ازي ﻗﯿـﺪ ﺷـﺪه‬
‫اﺳﺖ(‪" ‬ﺽ ‪» -‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﺿﺴﻔﺆﺿﺄﻓﻐﮏ· )‪» :(astvvaytem‬ﺟﺴﻤﯽ‪ ،‬ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺪﻧﯽ‪ .‬ﻣﺎدي‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎدي« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺴﻔﺆﺿﺄﻑ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬داراي اﺳﺘﺨﻮان«‪.‬‬
‫یﻀﯽ|· )‪» :(dadG‬آﻓﺮﯾﺪي ‪ ،‬دادي« )زﻣﺎن ﺣـﺎل ‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬دوم ﮐـﺲ(‪ -‬یﻀیﭗ‬
‫)زﻣﺎن ﺣﺎل( از رﯾﺸﻪ یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﻀﺪﻏﮏ· )‪» :(uBtanem‬ﺟﺎن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻉ‪/‬ﻓﻀﺪﺽ »ﺟﺎن« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ‪ ،‬از آﻧﺠﺎ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ· )‪» :(CyaoranHcH‬و ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬و ﮐﺮدارﻫﺎ‪ ،‬ﮐـﻨﺶ ﻫـﺎ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﻣﺴﺈﭖ· )‪» :(sfyghąscH‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬اﻇﻬﺎر« )راﯾﯽ ﯾﺎ ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ -.‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ »ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬اﻇﻬﺎر« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(yarrH‬ﺟﺎﺋﯿﮑﻪ‪ ،‬در ﺟﺎﺋﯿﮑﻪ‪ ،‬آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺪ؛ﺃﻝ· )‪» :(varenfyg‬ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻫﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺭﺿﻘﻀﺪﺽ »ﮔﺰﯾﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب‪،‬‬
‫ﺗﺮﺟﯿﺢ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺲ|· )‪» :(vasG‬آرزوﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪) :‬ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ( »آرزوﻣﻨﺪ«[‪.‬‬
‫یﭙﮕﺜﻔﺐ )‪» :(dHiietc‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻫﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ(‪ ‬یﭗ »دادن‪،‬‬
‫ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
 ‫‪ 274‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫ﺑ‪‬ﺮَﺋﯿﺘﯽ‬ ‫واﭼِﻢ‬ ‫اَﺗﺮا‬
‫ﺫﺿﻘﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺭﭘﺈﻏﮏ·‬ ‫ﺿﻮﻗﭗ·‬
‫ﺳﺮ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽآورد‬ ‫ﺳﺨﻦ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫وا‬ ‫ا‪‬رِش و‪‬ﭼﺎو‬ ‫وا‬ ‫ﻣﯿﺘَﻬﻮ‪‬ﭼﺎ‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬ﺅﺿﺈ|·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﮐﻬﻮﺿﺎﺅﺿﺈﭖ·‬
‫ﯾﺎ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر راﺳﺘﮕﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬دروﻏﮕﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا‬ ‫ا‪‬وﯾﺪواو‬ ‫وا‬ ‫وﯾﺪواو‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻏﺆ[یﺆ|·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬
‫ﯾﺎ‬ ‫ﻧﺎدان‪ ،‬ﺟﺎﻫﻞ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫آﮔﺎه‪ ،‬داﻧﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎﭼﺎ‬ ‫زرِداﭼﺎ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪۲‬ﭖ·‬ ‫‪.‬ﻏﻘﻐیﭙﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫ﺑﺎ دل‬ ‫اﯾﻦ‪ ،‬آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯿﺶ‬ ‫آﺋﻮش ﻫ‪‬ﺨﺶ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﭘﺪﻉ‪·/‬ﺍﺽ»‪·/‬‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‬ ‫در ﭘﯽ آن‪ ،‬ﺑﺪﻧﺒﺎل آن‬

‫ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ﯾﺘﺮا‬ ‫ﭘﺮﺳﺎﯾﯿ ِ‬

‫ﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬
‫ﮐﻀﺒﻮﭖ &‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺡ؛ﻕ؛ﺳﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬
‫دو دﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺮدﯾﺪ‬ ‫ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪275 ‬‬

‫ﺫﺿﻘﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺭﭘﺈﻏﮏ·‬ ‫ﺿﻮﻗﭗ·‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺅﺿﺈ|·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﮐﻬﻮﺿﺎﺅﺿﺈﭖ·‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻏﺆ[یﺆ|·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪۲‬ﭖ·‬ ‫‪.‬ﻏﻘﻐیﭙﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺽ»‪·/‬‬ ‫ﭘﺪﻉ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺒﻮﭖ &‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺡ؛ﻕ؛ﺳﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬

‫ﺑ‪‬ﺮَﺋﯿﺘﯽ‬ ‫واﭼِﻢ‬ ‫اَﺗﺮا‬

‫وا‬ ‫ا‪‬رِش و‪‬ﭼﺎو‬ ‫وا‬ ‫ﻣﯿﺘَﻬﻮ‪‬ﭼﺎ‬

‫وا‬ ‫ا‪‬وﯾﺪواو‬ ‫وا‬ ‫وﯾﺪواو‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎﭼﺎ‬ ‫زرِداﭼﺎ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯿﺶ‬ ‫ﻫ‪‬ﺨﺶ‬ ‫آﺋﻮش‬

‫ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ﯾﺘﺮا‬ ‫ِ‬ ‫ﭘﺮﺳﺎﯾﯿﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﺮﮔﺎه آن ﮐﻪ ﻧﺎدرﺳﺖ و ﭘﯿﺮو دروغ اﺳﺖ ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ راﺳﺘﮕﻮ و دﺷﻤﻦ دروغ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آن ﮐﻪ داﻧﺎﺳﺖ ﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺎدان اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ دل و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﻮد ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﮐﺪاﻣﯿﮏ از دو راه را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫و آﻧﮕﺎه ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬دو دﻟﯽ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ از ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي و آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و ﺻﻠﺢﺟﻮﯾﯽ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻨﺪ و راه ﺧﻮد را ﺑﺎ آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزد‪.‬‬
 ‫‪ 276‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻣﯿﺎن اﯾﻦ دو ﺑﻨﺪ ﺑﺎ آﻧﭽﻪ از ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﻫﺎت ‪ 31‬ﺗﺎ اﯾﻨﺠﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑـﻪ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد‪ .‬اﻧﺴﺎن در ﻫﺮ ﭘﺎﯾﻪاي از داﻧﺎﯾﯽ و درﺳـﺘﮑﺎري ﺑﺎﺷـﺪ در ﮔـﺰﯾﻨﺶ راه و روش‬
‫ﺧﻮد ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دﭼﺎر ﺗﺮدﯾﺪ و دو دﻟﯽ ﮔﺮدد در اﯾﻦ ﺻﻮرت زرﺗﺸﺖ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ راه‬
‫درﺳﺖ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ راﻫﯽ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﺻـﻠﺢ و آراﻣـﺶ و ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ و‬
‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري ﻣﯽﭘﯿﻮﻧﺪد‪.‬‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﯾﮑﯽ از ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد و ﻣﻈﻬﺮ ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري‪ ،‬ﺑﺮدﺑـﺎري‪،‬‬
‫وﻓﺎداري‪ ،‬ﻣﻬﺮورزي‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري و ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ و ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ اﺳﺖ آن ﮐﺲ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎم دو دﻟﯽ در ﮔﺰﯾﻨﺶ راه دﻧﺒﺎل ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﭘﺮﺳﺶ اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ از اﯾﻦ آﻣﻮزش ﭘﯿـﺮوي‬
‫ﮐﻨﺪ و راه ﺧﻮد را ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(arrH‬آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﮕﺎه‪ ،‬اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭﭘﺈﻏﮏ· )‪» :(vHcem‬ﺳﺨﻦ را‪ ،‬آواز را‪ ،‬ﺻﺪا را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺈ »ﺳﺨﻦ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺫﺿﻘﻀﻬﻒ[ · )‪» :(baraitī‬ﺑﺒﺮد‪ ،‬ﻣﯿﺒﺮد‪ ،‬ﺳﺮ ﻣـﯽدﻫـﺪ« )ﺣـﺎل‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﺫﺿﻖ »دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﮐﻬﻮﺿﺎﺅﺿﺈﭖ· )‪» :(mirahvvacH‬ﺧــﻼف ﮔــﻮ‪ ،‬دروﻏﮕــﻮ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳــﺖ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻬﻮﺿﺎﺅﺿﺈﺽ‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vā‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪·/‬ﺅﺿﺈﭖ· )‪» :(ereBvvacH‬راﺳــﺘﮕﻮ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ ‬ﻏﻘﻎ‪·/‬ﺅﺿﺈﺿﺎ‬
‫»راﺳﺘﮕﻮ«‪.‬‬
‫ﺭ[یﺆ|· )‪» :(vīdvvG‬آﮔﺎه‪ ،‬داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[یﺆﺿﺎ »آﮔﺎه«‪.‬‬
‫ﻏﺆ[یﺆ|· )‪» :(evvīdvvH‬ﻧﺎدان‪ ،‬ﺟﺎﻫﻞ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻏﺆ[یﺆﺿﺎ »ﻧـﺎدان‪،‬‬
‫ﺟﺎﻫﻞ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(ahiiā‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺽ ‪» -‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪277 ‬‬

‫‪.‬ﻏﻘﻐیﭙﺈﭖ· )‪» :(zeredHcH‬و دل«‪. -‬ﻏﻘﻐﯽ »دل« ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ]در ﺗﺤـﻮل‬
‫زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎﻟﯽ اﺳﺖ در ﻟﻬﺠﻪ ﺟﻨﻮﺑﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎرﺳﯿﮏ و ﭘﺎرﺳـﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸـﯽ ‪z‬‬
‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ‪ d‬و ‪ ered‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ‪ L‬ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ واژه ﺑﺎﻻ ﺑﻪ ‪ del‬دل ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮد[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭘﺈﭖ· )‪» :(manazhHcH‬ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻨﺶ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﭘﺪﻉ‪·/‬ﺍﺽ»ﺯ· )‪» :(HnuB . haxD‬ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻮﺑﺖ‪ ،‬ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻫﻢ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫـﻢ‪ ،‬ﭘـﯽ‬
‫‪root‬‬ ‫در ﭘﯽ‪ ،‬در ﭘﯽ آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﭘﺪﻉ‪·/‬ﺍﺿﺈ »ﭘﯽ درﭘﯽ« ) اﺳﻢ رﯾﺸـﻪ( )‬
‫‪.(noun‬‬
‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(HrmaitiB) ·/‬آرﻣﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﻣﻬــﺮ‪ ،‬وﻓــﺎداري‪ ،‬ﺑﺮدﺑــﺎري« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨــﻪ( »ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري‪ ،‬ﺑﺮدﺑــﺎري‪ ،‬وﻓــﺎداري‪ .‬ﻣﻬــﺮورزي‪،‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ و ﺣﻘﯿﻘﺖ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiik) · ,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ﻧﻔﺲ« )ﺑﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( »ﻣﯿﻨـﻮ‪،‬‬
‫ﮔﻮﻫﺮ«‪.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ ﻫﻔﺐ· )‪» :(peresaitc‬ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻮرت ﻣﯽﮐﻨﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن«‪.‬‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(yarrH‬ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺒﻮﭖ· )‪» :(macrH‬دو دﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺮدﯾﺪ‪ ،‬ﺷﮏ داﺷﺘﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ -‬ﮐﻀﺒﻮﭖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﻣﺮدد‪ ،‬دو دل«[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﺨﺎﻟﻒ[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺳﺘﺎك ﮐﻀﺒﻮﺽ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﺎﺑﺠﺎ ﺷﻮﻧﺪه[‪.‬‬
 ‫‪ 278‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫آوي ﺷﯿﺎ‬ ‫ﻓﺮﺳﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﭘﺆ[ﮊﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫آﺷﮑﺎر‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮ‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﺗَﯿﺎ‬ ‫ِ‬ ‫اﯾﺖ‬ ‫ﭘِﺮِسَ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫وا‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻓﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺷﻮد‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَا‪‬ﻧﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﮐﺲِ اوش‬ ‫وا‬ ‫ي‬
‫ِ‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻧﻀﺲ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"؛·‬
‫ﮔﻨﺎه‬ ‫ﮐﻮﭼﮏ‪ ،‬ﮐﻪ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﺑﻮﺟِﻢ‬ ‫اَيَ مَ ﯾﺖِ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺶ ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫آ‬

‫ﺫ‪_,‬ﻏﮏ·‬ ‫ﺿﮕﻀﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﭖ·‬
‫ﮐﯿﻔﺮ‬ ‫ﺳﺰاوار ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﺎرو‪‬‬ ‫ﺗﻮﯾﺴﺮا‬ ‫ﭼ‪‬ﺸﻤﻨﮓ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺍﭘﻖ]·‬ ‫ﻭﻇﻬﺴﻘﭗ·‬ ‫ﺇﺿﺰﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫ﺑﯿﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ‬ ‫روﺷﻦ‬ ‫ﭼﺸﻢ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫اَاﯾﺒﯽ و‪ ‬ا‪‬ﻧَﻬﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَاﯾﺒﯽ‬

‫ﺭﻫﺴﺤﭗ &‬ ‫ﺿﻬﺬ[ﺭﺿﺒﺪﺿﺎﻩ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ ·‬
‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫»ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ« اي‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪279 ‬‬

‫ﭘﺆ[ﮊﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﻓﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻧﻀﺲ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺫ‪_,‬ﻏﮏ·‬ ‫ﺿﮕﻀﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﭖ·‬

‫ﺍﭘﻖ]·‬ ‫ﻭﻇﻬﺴﻘﭗ·‬ ‫ﺇﺿﺰﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﺭﻫﺴﺤﭗ &‬ ‫ﺿﻬﺬ[ﺭﺿﺒﺪﺿﺎﻩ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ ·‬

‫آوي ﺷﯿﺎ‬ ‫ﻓﺮﺳﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺗَﯿﺎ‬ ‫ﭘِﺮِسَ اﯾﺖِ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫وا‬ ‫ﯾﺎ‬

‫اَا‪‬ﻧﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﮐﺲِ اوش‬ ‫وا‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺑﻮﺟِﻢ‬ ‫ﯾﺖ‬
‫اَيَ مَ ِ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺶ ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫آ‬

‫ﻫﺎرو‪‬‬ ‫ﺗﻮﯾﺴﺮا‬ ‫ﭼ‪‬ﺸﻤﻨﮓ‬ ‫ﺗﺎ‬

‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫اَاﯾﺒﯽ و‪ ‬ا‪‬ﻧَﻬﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَاﯾﺒﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﻪاي ﻣﺰدا اﮔﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ آﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ از ﺟﺪان ﺧﻮﯾﺶ ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺷﻮد‬
‫درﺑﺎره ﮔﻨﺎﻫﯽ ﮐﻮﭼﮏ ﯾﺎ آن ﮐﻪ ﺳﺰاوار ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﮐﯿﻔﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﭼﺸﻢ روﺷﻨﺖ ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ‬
‫و ﻫﻤﻪ را ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻧﻈﺎم راﺳﺘﯽ و اﺷﺎ در ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮي‪.‬‬
 ‫‪ 280‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ اﺷﺎ و ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺘﻮار ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﮥ درﺳﺖ وﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‬
‫از ﻣﻮﺟﻮدات اﯾﻦﺟﻬﺎن ﻓﻘﻂ آدﻣﯽاﺳﺖﮐﻪ درﮔﻔﺘﺎر وﮐﺮدارش از اﺧﺘﯿﺎر و آزادي ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ آﮔﺎه ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﻮﭼﮏ و ﭼﻪ ﺑﺰرگ ﺑﺎﯾﺪ ﺑـﻪ ﺣﺴـﺎب‬
‫آﯾﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﺠﺎد ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﻣﺠﺎزات ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﯾﺎ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ و وﺟﺪاﻧﯽ دارد‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﮔﻨﺎه ﮐﻮﭼﮏ دﭼﺎر ﻋـﺬاب وﺟـﺪاﻧﯽ و‬
‫ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ اﺧﻼﻗﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺠﺎزات اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮرﺳﯽ و ﺳﻨﺠﺶ آن ﮔﻨﺎه ﻧﺰد‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ در ﺳﺮﺷﺖ ﭘﻨﻬﺎن و ﻧﻔﺲ ﭘﺎك وي ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﯽآﯾﺪ و آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮزﻧﺶ وﺟﺪان‬
‫ﺑﺮاي او اﯾﺠﺎد ﻋﺬاب ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪" ‬ﺽ ‪» -‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺴﭗ· )‪» :(frasH‬ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬ﻣﺸﻮرت« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬ﻣﺸﻮرت«‪.‬‬
‫ﭘﺆ[ﮊﮔﭗ· )‪» :(HvviCiiH‬آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﺑﺎز‪ .‬ﮔﺸﻮده« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ ‬ﭘﺆ[ ﮊﮔﺾ‬
‫‪) -‬ﺻﻔﺖ( »آﺷﮑﺎر«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﻀﻬﻔﺐ· )‪» :(peresaitc‬ﻣـﯽﭘﺮﺳـﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن« ])ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ واژه را ﺣﻐﻘﻐﺴﻀﺒﻔﺐ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻮد )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ([‪.‬‬
‫ﻓﻀﮕﭗ· )‪» :(taiiH‬راز‪ ،‬ﺳﺮي ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ«‪ -‬ﻓﻀﮕﺾ )ﺻﻔﺖ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪) :‬ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ([‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﺣﺘﻤﺎﻻً ﻗﯿﺪ اﺳﺖ «در ﺧﻔﺎ و در ﭘﻨﻬﺎن« ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺑﺎﯾـﺪ )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫ﺑﺎﺷﺪ[‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪281 ‬‬

‫ﻧﻀﺲ؛ﻉ‪» :(kasfuB) ·/‬ﮐﻮﭼﮏ‪ ،‬ﺧﺮد‪ ،‬رﯾﺰ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻧﻀﺴﻊ »ﮐﻬﺘـﺮ‪ ،‬ﮐـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻮﭼﮏ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(acnazhō‬ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﮔﻨﺎه« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺒﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮔﻨﺎه«‪.‬‬
‫ﭖ· )‪» :(ā‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺪارد و ﺑﺎ‪ ‬ﺿﮕﻀﮑﻀﻬﻔﺐ در واژه ﺑﻌﺪي‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ· )‪» :(maziBtąm‬ﺑﺰرﮔﺘــﺮﯾﻦ« )ﺻــﻔﺖ ﺑﺮﺗــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮاﺋ ـﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‪-‬‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﮕﻀﮑﻀﻬﻔﺚ· )‪» :(aiiamaitc‬ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘـﺬﯾﺮﻓﺘﻦ ‪ ،‬ﺳـﺰاوار ﺑـﻮدن« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" ‬ﺿﮏ »ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺫ‪_,‬ﻏﮏ· )‪» :(bkjem‬ﮐﻔﺎره‪ ،‬ﺗﺎوان‪ ،‬ﭘﺎداش« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺫ‪» _,‬ﮐﯿﻔﺮ‪ .‬ﮐﻔﺎره‪ ،‬ﺗﺎوان‪ ،‬ﭘﺎداش«‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( در ﻓﺎرﺳﯽ واژه ﭘﻮزش از اﯾﻦ واژه اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺇﺿﺰﮎ؛ﺃﻝ· )‪» :(caDmfyg‬ﭼﺸﻢ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ .‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺇﺿﺰﮐﻀﺪ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﭼﺸﻢ«‪.‬‬
‫ﻭﻇﻬﺴﻘﭗ· )‪» :(rsisrH‬درﺧﺸﺎن ‪ ،‬ﺑﺮا‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﺮﻗﻪ ‪ ،‬روﺷـﻦ« )ﺑـﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻭﻇﻬﺴﻘﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »درﺧﺸﺎن و ﺟﺮﻗﻪ«‪.‬‬
‫ﺍﭘﻖ]· )‪» :(hHrō‬ﺑﯿﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ« ‪0‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺍﭘﻘﺾ )ﺻـﻔﺖ( »ﺑﯿﻨﻨـﺪه‪،‬‬
‫ﻧﺎﻇﺮ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ«‪.‬‬
‫ﺿﻬﺬ[ · )‪» :(aibī‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻌﻠﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﻮد«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬راﺳــﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘــﺖ‪ ،‬ﻧﻈــﺎم ﮐﺎﯾﻨــﺎت» (ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»راﺳﺘﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﻬﺬ[ · )‪ :(aibī‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي» ﺭﺿﺒﺪﺿﺎ[ ‪.‬‬
‫ﺭﺿﺒﺪﺿﺎ[ · )‪» :(vacnahī‬ﻣﯽﺑﯿﻨﯽ« ﺑﺎ ﺑﯿﻦ ﯾﺎ وﯾﻦ ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﻢ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ )ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺒﺪﺽ »دﯾﺪن«‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭗ· )‪» :(vispā‬ﻫﻤﻪ ‪ ،‬ﻫﻤﮕـﺎن ‪ ،‬ﻫﻤﮕـﯽ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫»ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻪ«‪.‬‬
 ‫‪ 282‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫از ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ را‬

‫ﺟِﻨﮓ ﻫ‪‬ﺘﯿﭽﺎ‬ ‫آﺋﯿﺘﯽ‬ ‫زي‬ ‫ﯾﺎ‬

‫_؛ﺃﻻﺿﻔﻬﺈﭖ·‬ ‫ﭘﻬﻒ[ ·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫روي ﺧﻮاﻫﺪ داد‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬د‪‬ﻧﺖ‬ ‫اﯾﺸُﻮد‪‬و‬ ‫ﯾﺎو‬
‫یﻀیﻐﺄﻓﺐ·‬ ‫ﻫﺰﻋﯽ]·‬ ‫"|·‬
‫داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬ ‫ﻧﯿﺮوي ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫آن ﭼﯿﺰﻫﺎ‬

‫اَﺷﺎﺋﻮﻧُﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫داﺗﺮَﻧﺎﻧﻢ‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪ]·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫یﭙﻮﻗﻀﺪﻣﮏ·‬
‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫از‬ ‫ﭘﺎداش ﻫﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬رِﮔﻮد‪‬ﺑﯿﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾﺎوس ﭼﺎ‬
‫یﻐﻘﻐﻠﺆ]·یﻐﺬﮒ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"|ﺳﺈﭖ·‬
‫از ﭘﯿﺮوان دروغ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫اﯾﻨﮑﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‬

‫ﻫﯿﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻦ ﮐﺮِﺗﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﻦ‬ ‫ﺗﺎو‬ ‫ﯾﺘﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪&،‬‬ ‫ﺍﻏﺄﻧﻐﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫ﻑ|·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬ ‫در ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر‬ ‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪283 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫_؛ﺃﻻﺿﻔﻬﺈﭖ·‬ ‫ﭘﻬﻒ[ ·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫یﻀیﻐﺄﻓﺐ·‬ ‫ﻫﺰﻋﯽ]·‬ ‫"|·‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪ]·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫یﭙﻮﻗﻀﺪﻣﮏ·‬

‫یﻐﻘﻐﻠﺆ]· یﻐﺬﮒ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"|ﺳﺈﭖ·‬

‫ﺍﮔﺾ‪&،‬‬ ‫ﺍﻏﺄﻧﻐﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫ﻑ|·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﺟِﻨﮓ ﻫ‪‬ﺘﯿﭽﺎ‬ ‫آﺋﯿﺘﯽ‬ ‫زي‬ ‫ﯾﺎ‬

‫د‪‬د‪‬ﻧﺖ‬ ‫اﯾﺸُﻮد‪‬و‬ ‫ﯾﺎو‬

‫اَﺷﺎﺋﻮﻧُﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫داﺗﺮَﻧﺎﻧﻢ‬

‫د‪‬رِﮔﻮد‪‬ﺑﯿﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾﺎوس ﭼﺎ‬

‫ﻫﯿﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻦ ﮐﺮِﺗﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﻦ‬ ‫ﺗﺎو‬ ‫ﯾﺘﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻨﻬﺎ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫درﺑﺎره آن ﭼﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ و آﻧﭽﻪ روي ﺧﻮاﻫﺪ داد از ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﻣﺮدم‪.‬‬
‫از ﻧﯿﺮوي ﻣﻌﻨﻮي و ﭘﺎداشﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر داده ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬
‫و اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد اي ﻣﺰدا‪ ،‬ﭘﯿﺮوان دروغ آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﻓﺮا ﺑﺮﺳﺪ‪.‬‬
‫»آﯾﺎ ﺑﻪ ﺣﺴﺎﺑﻬﺎ و ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻋﻤﺎل رﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯽﺷﻮد؟«‬
 ‫‪ 284‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﻣﺮدان درﺳﺘﮑﺎر و ﭘﺎرﺳﺎ از ﻧﯿﺮوي ﻣﻌﻨﻮي و ﭘﺎداش ﮐﺮدار ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬زﯾﺎﻧﮑﺎران و ﭘﯿﺮوان دروغ در ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ .‬آﯾﺎ ﺑﻪ ﻋﺬاب و‬
‫ﻣﺠﺎزاﺗﯽ دﭼﺎر ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ؟ ﭼﻮن اﻧﺴﺎن آزاد و ﻣﺨﺘﺎر‪ ،‬ﻣﺴﺌﻮل ﮐﺎر و ﮐـﻨﺶ ﺧـﻮﯾﺶ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮدار ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺴﺌﻮل اﺳﺖ و اﯾﻦ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ را ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﺬاب وﺟﺪان ﻣﯽﺳﺎزد ﮐﻪ دردﻧﺎك ﺗﺮﯾﻦ و ﺗﻠﺦ ﺗﺮﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ رواﻧﯽ ﺑـﺮاي‬
‫ﭘﯿﺮوان دروغ اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر ﻫﻤﺎن ﭘﺎﯾﺎن دوران زﻧﺪﮔﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻫـﺮ ﮐـﺲ در ﺑـﺎﻃﻦ و‬
‫وﺟﺪان ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد آن رﺳﯿﺪﮔﯽ و داوري ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺴﺎ ﮐﺴﺎن ﮐﻪ از ﺑﺪﮐﻨﺸﯽﻫﺎي ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺷﮑﻨﺠﻪ و آزار ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺑﺮرﺳﯽ و داوري ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮاي آن ﮐﻪ ﭘﺎﺑﻨﺪ ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫـﺎي اﺧﻼﻗـﯽ و اﺻـﻮل‬
‫ﻣﯿﻨﻮي ﻫﺴﺘﻨﺪ در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ از ﻟﺤﻈﻪﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ روي ﻣﯽدﻫﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﻣﻌﯿﺎر راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ را از ﺑﺮاﺑﺮ دﯾﺪﮔﺎن ﺧﻮد دور ﻧﻤﯽدارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭗ· )‪» :(tā‬اﯾﻨﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬از ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻭﻇﺾ »ﻣﺎل ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﭼﻘﻀﺲ‬
‫»ﭘﺮﺳﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ »ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاﯾﮕﺎن‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر«‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫‪» :(zī) · [.‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﭘﻬﻒ[ · )‪» :(āitī‬ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻩ »آﻣﺪن‪،‬‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫_؛ﺃﻻﺿﻔﻬﺈﭖ· )‪» :(jfyghaticH‬ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬رخ ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬روي ﺧﻮاﻫﺪ داد‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﺧﻮاﻫﺪ‬
‫داد« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪285 ‬‬

‫"|· )‪» :(yG‬آﻧﭽﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬اﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ«‪.‬‬
‫ﻫﺰﻋﯽ]· )‪» :(iDudō‬ﻧﯿﺮوﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽﻫﺎ‪ ،‬زورﻫﺎ‪ ،‬اﻣﺘﯿﺎزات« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ ‬ﻫﺰﻋﯽ ‪-‬‬
‫»ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬زور‪ ،‬ﻗﺪرت ﻣﻌﻨﻮي«‪.‬‬
‫یﻀیﻐﺄﻓﺐ· )‪» :(dadeytc‬ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻫﻨـﺪ‪ ،‬داده ﺧﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ« )ﺣـﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ(‪ -‬یﭗ »دادن«‪.‬‬
‫یﭙﻮﻗﻀﺪﻣﮏ· )‪» :(dHrranąm‬دﻫﺶﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺨﺸﺶﻫﺎ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﮐﺶ ﻫﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬‬

‫یﭙﻮﻗﺾ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ«‪.‬‬

‫ﺍﺿﺈﭖ· )‪» :(hacH‬از« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪ]· )‪» :(aDHunō‬ﭘﺎرﺳــﺎ‪ ،‬راﺳــﺘﮕﻮ‪ ،‬درﺳــﺘﮑﺎر« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ ﯾــﺎ ازي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪-‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ »راﺳﺘﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر«‪.‬‬
‫"|ﺳﺈﭖ· )‪» :(yHscH‬و آﻧﭽﻪ‪ ،‬و آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﭼـﻪ‪،‬‬
‫آﻧﭽﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫یﻐﻘﻐﻠﺆ]·یﻐﺬﮒ]· )‪» :(deregvvōdebyō‬از ﻧﺎدرﺳــﺘﺎن‪ ،‬از ﮐــﺎﻓﺮان‪ ،‬از زﯾﺎﻧﮑــﺎران«‬
‫) ازي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﻐﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ »دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ«‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ· )‪» :(yarH‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﺴﺎن آﻧﮑﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﻑ|· )‪» :(tG‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬اﯾﺸﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻓﺾ »آن‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﻏﺪ· )‪» :(azhen‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﺍﻏﺄﻧﻐﻘﻐﻔﭗ· )‪» :(heykeretH‬در ﻣﺠﻤـﻮع‪ ،‬در ﮐـﻞ‪ ،‬در ﻧﺘﯿﺠـﻪ‪ ،‬در ﺧﺎﺗﻤـﻪ‪ ،‬در ﭘﺎﯾـﺎن«‬
‫)دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﻏﺄﻧﻐﻘﻐﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »در ﻣﺠﻤﻮع«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
 ‫‪ 286‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫مَ ا‪‬ﻧﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اَو‪‬ت‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬
‫ﮐﻀﺒﺪﻩ‪·/‬‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬
‫ﮐﯿﻔﺮ‬ ‫ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫اﯾﻦ را‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬

‫ﻫﻮﻧﺎاﯾﺘﯽ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫درِﮔﻮاﺋﯿﺖِ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺍﻋﺪﭘﻬﻒ[ ·‬ ‫»ﺯﻫﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫"؛·‬
‫واﮔﺬار ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﮐﺮدار‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫دوش· ﺷَﯿﺌﻮﺗَﻨﺎﯾﯽ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫یﻊ‪·/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﺪﮐﺎر‪ ،‬ﺑﺪﮐﺮدار‬

‫وﯾﻨَﺴﺘﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻨَﺮِ‬ ‫ﺟ‪‬ﯿﻮﺗﻮم‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺭ[ﺩﺿﺴﻒ[ ·‬ ‫ﺁﺿﺪﺿﻘﻎ·‬ ‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"؛·‬
‫ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ‬ ‫ﺑﺪون‪ ،‬ﺑﯽ‬ ‫در زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻫﯿﭻ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَا‪‬ﻧَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫واﺳﺘﺮي ﯾﻬﯿﺎ‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﻀﺎﮔﭗ·‬
‫آزار‬ ‫ﺷﺒﺎن‪ ،‬رﻫﺒﺮي راﺳﺘﯿﻦ‬

‫اَدر‪‬وﺟﯽ ﯾﻨﺘُﻮ‬ ‫وﯾﺮَت ﭼﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺴﺌ‪‬ﻮش‬

‫ﺿیﻘﻊ_ﮔﻀﺄﻑ] &‬ ‫ﺭ[ﻗﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺣﻀﺲ؛ﻉ‪·/‬‬
‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫ﻣﺮدم‬ ‫ﭘﯿﺮوان‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪287 ‬‬

‫ﮐﻀﺒﺪﻩ‪·/‬‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬

‫ﺍﻋﺪﭘﻬﻒ[ ·‬ ‫»ﺯﻫﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫یﻊ‪ ·/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ·‬

‫ﺭ[ﺩﺿﺴﻒ[ ·‬ ‫ﺁﺿﺪﺿﻘﻎ·‬ ‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"؛·‬

‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﺿیﻘﻊ_ﮔﻀﺄﻑ] &‬ ‫ﺭ[ﻗﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺣﻀﺲ؛ﻉ‪·/‬‬

‫مَ ا‪‬ﻧﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اَو‪‬ت‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬

‫ﻫﻮﻧﺎاﯾﺘﯽ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫درِﮔﻮاﺋﯿﺖِ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫دوش‪ .‬ﺷَﯿﺌﻮﺗَﻨﺎﯾﯽ‬

‫وﯾﻨَﺴﺘﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻨَﺮِ‬ ‫ﺟ‪‬ﯿﻮﺗﻮم‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫اَا‪‬ﻧَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬ ‫واﺳﺘﺮي‬

‫اَدر‪‬وﺟﯽ ﯾﻨﺘُﻮ‬ ‫وﯾﺮَت ﭼﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺴﺌ‪‬ﻮش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ ﭼﯿﺴﺖ ﮐﯿﻔﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آدم ﻧﺎدرﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﺪ؟‬
‫اي اﻫﻮرا ﭼﯿﺴﺖ ﮐﯿﻔﺮ ﺑﺪﮐﺮداري ﮐﻪ در زﻧﺪﮔﯽ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽﺟﻮﯾﺪ‪،‬‬
‫ﺮوان رﻫﺒﺮ راﺳﺘﯿﻦ و ﻣﺮدم درﺳﺘﮑﺎر‪.‬‬
‫ﺟﺰ آزار رﺳﺎﻧﺪن ﺑﻪ ﭘﯿ ِ‬
 ‫‪ 288‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽﺛﻨﻮﯾﺖ و دوﮔﺎﻧﻪ ﮔﺮاﯾﯽ اﺧﻼﻗﯽ وﺟﻮد دارد ﮐـﻪ از‬
‫دو ذات ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ،‬ﯾﮑﯽ ﻧﻔﺲ ﭘﺎك )ﺳـﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ( و دﯾﮕـﺮي ﻧﻔـﺲ ﭘﻠﯿـﺪ‬
‫) اَﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬اﻫﺮﯾﻤﻦ( اﯾﻦ دو ﻧﻔﺲ در ﻣﻘﺎﺑﻞ و ﺑﺮ ﺿﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻋﻤﻞ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬واژه درِﮔﻮ‪‬ﻧﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﭘﯿـﺮو دروغ‪ ،‬ﺻـﻔﺖ اﺳـﺖ ﺑـﺮاي اَﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿـﻮ ﯾـﺎ اﻫـﺮﯾﻤﻦ و واژه ﻣﺮﮐـﺐ «دو‪‬ش‬
‫ﺷﺌﯿﻮﺗَﻨﺎﺋﯽ« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺪﮐﺮدار ﻧﯿـﺰ ﺻـﻔﺘﯽ اﺳـﺖ ﺑـﺮاي اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿـﻮ‪ .‬ﻧﻔـﺲ ﭘـﺎك و ﺳـﺘﻮده‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺧﺮد و روان ﻣﯿﻨﻮي اﺳﺖ و ﺑﺮ ﻓﺮاز اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان و ﺻـﻔﺎت اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺟﺎي دارد در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺟﺰﯾﯽ از ﺻﻔﺎت ﺧﺪاﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣـﯽ ﻧﯿـﺰ ﺳﺮﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه و‬
‫ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ واژه »واﺳﺘﺮي ﯾﻬﯿﺎ« را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻫﺒﺮ و راﻫﻨﻤﺎ ﮔﺮﻓﺖ و‬
‫واژه ﭘ‪‬ﺴ‪‬ﺌﻮش را ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮوان و ﻧﺰدﯾﮑﺎن ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳـﺎﯾﺮ واژهﻫـﺎ و ﺑـﺎ ﻣﻌﻨـﯽ ﮐﻠـﯽ اﯾـﻦ ﺑﻨـﺪ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭘﺎرهاي از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن دو واژه ﺑﺎﻻ را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﺒﺎن و ﮔﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺤﺪود و ﺟﺰﯾﯽ ﮐﻠﻤﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻔﺎد و ﻣﺘﻦ ﯾﮏ آﻣﻮزش ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺧﻼﻗﯽ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﭼﻮن اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﺑﻌﺪي ﻫﻤﺮاه و ﻣﮑﻤﻞ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺳﺌﻮال ﻣـﯽﺷـﻮد‬
‫آن راد ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ و ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر را آﺑـﺎد ﻣـﯽﮐﻨـﺪ ﭼـﻪ‬
‫زﻣﺎﻧﯽ از راه ﻣﯽرﺳﺪ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﺧﺎﻧﻪ و ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ و رﻫﺒﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﮐﺎر و‬
‫ﮐﻮﺷﺶ و ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ دارد ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﮔﺮوﻫﯽ ﺷﺒﺎن و ﺑﺮزﮔﺮ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺲ وﺳـﯿﻠﻪ آزار و آﺷـﻔﺘﮕﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺮدم و ﭘﯿﺮوان ﯾﮏ راﻫﻨﻤﺎي راﺳﺘﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺮدارش اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ اﺳـﺖ‪ .‬ﻣﻨﻈـﻮر از آزار و‬
‫آﺷﻔﺘﮕﯽ در اﯾﻨﺠﺎ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﯽ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ و در ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر روي دﻫﺪ‬
‫ﻧﻪ در ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن و رﻣﻪ و ﮔﻠﻪ‪ ،‬از اﯾﻦ رو ﺑﺎﯾﺪ در ﺗﻤﺎم ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻫـﺎﺋﯽ ﮐـﻪ از ﺳـﻮي‬
‫ﭘﺎرهاي از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن و ﯾﺎ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪه ﺑﺎ دﯾﺪه دﻗﺖ و اﺣﺘﯿﺎط ﻧﮕﺮﯾﺴﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺆﺽ‪» :(avvau) ·،‬اﯾﻦ را‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪289 ‬‬

‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﭼﯿﺴﺖ‪ ،‬ﮐﯿﺴﺖ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺒﺪﻩ‪» :(macniB) ·/‬ﮐﯿﻔﺮ‪ ،‬ﻣﺠﺎزات« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺒﻬﺪﻩ »ﮐﯿﻔﺮ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"؛ )‪» :(yf‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ· )‪» :(dregvvHitc‬دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪﮐﻨﺶ‪ ،‬ﺧﻼف ﮐﺎر« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(xDarrem‬ﺗﻮاﻧــﺎﯾﯽ را‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ را‪ ،‬ﺷــﻬﺮﯾﺎري را« )راﺋ ـﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪-‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ«‪.‬‬
‫ﺍﻋﺪﭘﻬﻒ[ · )‪» :(hunHitī‬واﮔﺬار ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﺧﺘﯿﺎر دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰد‪ ،‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ‪ ،‬ﺗـﮏ( از رﯾﺸـﻪ ﺍ‪ ,‬و ﺳـﺘﺎك‪ -‬ﺍﻋﺪﭖ »ﺑـﺮاﻧﮕﯿﺨﺘﻦ‪ ،‬ﺑـﻪ ﺟﻨـﺒﺶ‬
‫درآوردن‪ ،‬واﮔﺬار ﮐﺮدن‪ ،‬اﺧﺘﯿﺎر دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‪.‬‬
‫یﻊ‪·/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ· )‪» :(duB. CiiaoranHi‬ﺑﺪﮐﻨﺶ‪ ،‬ﺑـﺪ ﮐـﺮدار« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻊ‪·/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﺑﺪﮐﺮدار‪ ،‬ﺑﺪﮐﻨﺶ« ‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ »ﺳﺮور‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ارﺑﺎب«‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪» «،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ«‪.‬‬
‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ· )‪» :(jiiōtkm‬زﻧﺪﮔﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪_ -‬ﮔﭙﻔﻊ »زﻧﺪﮔﯽ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﺿﺪﺿﻘﻎ· )‪» :(hanare‬ﺑﺪون‪ ،‬ﺑﯽ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﺩﺿﺴﻒ[ · )‪» :(vīnastī‬ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ« )ﺣﺎل ‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭ[ﯼ »ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮓ"ﺍﮔﭗ· )‪» :(vastriiehiiā‬ﺷــﺒﺎن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒــﺎن‪ ،‬رﻫﺒــﺮ‪ ،‬راﻫﻨﻤــﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ »ﺑﺮزﮔﺮ‪ ،‬ﮐﺸﺎورز‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒﺎن«‪.‬‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(acnazhō‬آزار« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺒﺪﺿﺎ »ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬آزار«‪.‬‬
‫ﺣﻀﺲ؛ﻉ‪» :(pasfuB) ·/‬ﮔﻠﻪ‪ ،‬ﯾﺎران‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮑﺎن« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺣﻀﺴﻊ )ﻣﺬﮐﺮ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﻗﭙﺾ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(virHauca‬و از ﻣﺮد‪ ،‬ﻣﺮدم« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[ﻗﺾ »ﻣﺮد« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿیﻘﻊ_ﮔﻀﺄﻑ]· )‪» :(adrugiiiayto‬درﺳـــﺘﮑﺎر‪ ،‬راﺳـــﺘﮕﻮ« )واﺑﺴـــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ(‪-‬‬
‫ﺿیﻘﻊ_ﮔﻀﺄﻑ )ﺿﻤﯿﺮ(‪.‬‬
 ‫‪ 290‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫اَو‪‬ت‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬
‫ﺍﺅ]·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬
‫او‪ ،‬آن‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫د‪‬ﻣﺎﻧَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫﻮداﻧﻮش‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﻋیﭙﺪﻉ‪·/‬‬ ‫"؛·‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي را‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫راد ﻣﺮدي‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا‬ ‫د‪‬ﺧُﻮ ﯾﺌﻮش‬ ‫وا‬ ‫ﺷﻮﺋﯿﺖ ر‪‬ﻫﯿﺎ‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻀﺔﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺯ]ﻫﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﯾﺎ‬ ‫ﮐﺸﻮر‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺷﻬﺮ‬

‫اَس ﭘِﺮِز‪‬ﺗﺎ‬ ‫ﻓﺮَد‪‬ﺗﺎﺋﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﺿﺴﺤﻐﻘﻎ‪.‬ﺿﻔﭗ·‬ ‫ﭼﻘﻀیﻀﻮﭘﻪ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ‬ ‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‬ ‫اﺷﺎ‪ ،‬دادﮔﺮي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺪا‬ ‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮاواﻧﺲ‬
‫"ﺿیﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬
‫ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ‬

‫ﺷﯽ اُﺗَﻨَﺲ ﭼﺎ‬

‫َ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺴﺈﭖ &‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﺑﺎ ﮐﺪام ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ‬ ‫ﻓﺮ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ‬ ‫او‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪291 ‬‬

‫ﺍﺅ]·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﻋیﭙﺪﻉ‪·/‬‬ ‫"؛ ·‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻀﺔﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺯ]ﻫﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﺿﺴﺤﻐﻘﻎ‪.‬ﺿﻔﭗ·‬ ‫ﭼﻘﻀیﻀﻮﭘﻪ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫"ﺿیﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺴﺈﭖ &‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫اَو‪‬ت‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫د‪‬ﻣﺎﻧَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫﻮداﻧﻮش‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫وا‬ ‫د‪‬ﺧُﻮ ﯾﺌﻮش‬ ‫وا‬ ‫ﺷﻮﺋﯿﺖ ر‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫اَس ﭘِﺮِز‪‬ﺗﺎ‬ ‫ﻓﺮَد‪‬ﺗﺎﺋﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﯾﺪا‬ ‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮاواﻧﺲ‬

‫ﺷﯽ اُﺗَﻨَﺲ ﭼﺎ‬
‫َ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ آن راد ﻣﺮدي ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ دادﮔﺮي‪،‬‬
‫ﺑﺮاي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ اي اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪ ﺗﻮ ﻧﺰدﯾﮏ و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽو ﺑﺎ ﮐﺪام ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ ﻓﺮا ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 292‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﻫﺮﯾﮏ از ﺑﻨﺪﻫﺎي اﯾﻦ ﻫﺎت آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﺎﻣﻌﻪ ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر‪ ،‬از راه درﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ راﻫﻨﻤﺎ و رﻫﺒﺮي اﻣﮑﺎن دارد ﮐﻪ ﭘﺎك‬
‫و درﺳﺘﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ و از اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﭘﺮﺳﺪ ﮐﺪام ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد و ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺟﺎﻣﻌـﻪ‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺑﺎ داﮔﺮي ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﺗﻨﯽ و رواﻧﯽ ﺗﺎﮐﯿﺪ و ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﮔﺮ در اﯾﻦ ﻫﺎت ﺑـﺮ‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﻗﺪرت ﺧﺎﻧﻮاده ﺗﮑﯿﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﮐﺸﻮر ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ و و اﻓﺮاد ﻧﺎﺗﻮان ﺑﻮﺟﻮد آﯾﺪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ واﺣﺪي ﮐﻪ اﻓﺮاد آن ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ داﻧـﺎﯾﯽ و‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ در ﺗﺮﺑﯿﺖ و ﭘﺮورش ﻓﺮزﻧﺪان ﯾﺎ رﯾﺎﺿﺖ ﮐﺸﯿﺪن و آزار دادن ﺑﻪ ﺗـﻦ‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻧﮑﻮﻫﺶ ﺷﺪه‪ .‬ﯾﮏ روان ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮ دﺷﻮارﯾﻬﺎ ﭼﯿﺮه ﺷﻮد ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫در ﯾﮏ ﺗﻦ رﻧﺠﻮر و ﻧﺎﺗﻮان ﺟﺎي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ واﺣﺪﻫﺎي اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ ﺑﺰرﮔﺘـﺮ‬
‫ﮐﻪ ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ از ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ‪ ،‬ﻧﻈﻢ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ آن ﻫﻢ ﯾـﮏ ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ داﺋﻤـﯽو‬
‫ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﻬﺮه ﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر‬
‫از »ﺷﺒﺎن« رﻫﺒﺮ و راﻫﻨﻤﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ و آﻧﺠﺎ ﮐﻪ واژه ﮔﻠﻪ و رﻣﻪ «ﭘﺴﺌﻮش« ﺑـﻪ ﮐـﺎر‬
‫رﻓﺘﻪ ﻣﻨﻈﻮر از آن ﻣﺮدم و ﻧﺰدﯾﮑﺎن و ﭘﯿﺮوان ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﭼﻬﺎرﭼﻮب اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐـﻪ زرﺗﺸـﺖ در‬
‫آن آﻣﻮزش ﻣﯽداده ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌـﻪ ﺧﺎﻧـﻪ ﺑـﻪ دوش و ﮐﻮﭼﻨـﺪه ﻧﺒـﻮده اﺳـﺖ‪ .‬ﺗﻤـﺎم ﻣﻈـﺎﻫﺮ و‬
‫ﺗﻘﺴﯿﻤﺎت ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در ﭼﻨﯿﻦ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﻢ و دادﮔﺮي‬
‫و ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ ﺑﺮ ﻣﺪار راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ ﺿﺮورت دارد‪ .‬ﮐﻮﺷﺶ زرﺗﺸﺖ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﻧﻈﺎم ﻧﻮﯾﻦ‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮ دو ﭘﺎﯾﮥ اﺳﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ و ﻣﻌﻨـﻮي‪ ،‬ﺳـﭙﺲ ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪي و‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻬﺎي ﻣﺎدي و اﻗﺘﺼﺎدي‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺆﺽ‪» :(avvau) ·،‬ﻫﻤﺎﻧﻘﺪر‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ )‪» :(yarH‬ﺑﻬﻤﺎن ﺳﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ« )ﻗﯿﺪ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪293 ‬‬

‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvvō‬او‪ ،‬آن‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺍﻋیﭙﺪﻉ‪» :(hudHnuB) ·/‬رادﻣﺮد‪ ،‬ﺧﯿﺮ‪ ،‬ﻓـﺪاﮐﺎر« )ﻧﻬـﺎدي ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺍﻋیﭙﺪﻉ‬
‫»رادﻣﺮد‪ ،‬ﺧﯿﺮ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫یﻐﮑﭙﺪﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(demHnahiiH‬ﺧﺎﻧــﻪ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬یﻐﮑﭙﺪﺽ ‪» -‬ﺧﺎﻧــﻪ‪،‬‬
‫ﺧﺎﻧﻤﺎن« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(xDarrem‬ﻧﯿﺮو را‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را‪ ،‬ﻗـﺪرت را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫»ﻗﺪرت‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺯ]ﻫﻮﻗﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(DōirrahiiH‬ﺷﻬﺮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺯ]ﻫﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vā‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫یﻀﺔﮒ؛ﻉ‪» :(dapiifuB) ·/‬ﮐﺸﻮر« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬یﻀﺔﮔﻊ »ﮐﺸﻮر« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ«‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀیﻀﻮﭘﻪ· )‪» :(fradarHi‬آﺑﺎدي‪ ،‬آﺑﺎداﻧﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﮔﺴﺘﺮش« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺴﺤﻐﻘﻎ‪.‬ﺿﻔﭗ· )‪» :(asperezatH‬ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬اﺧﺒﺎري ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( ﭘﯿﺶﻓﻌﻠﯽ اﺳﺖﮐﻪﭖ ﺑﻮده و ﺑﻪ رﯾﺸﻪ ﺳﺤﻀﻖ‪» .‬ﮐﻮﺷﯿﺪن« ﭼﺴﺒﯿﺪه اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ· )‪» :(rsHvvąs‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ ﺗﻮ‪ ،‬وﺻﻞ ﺑﻪ ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﻭﻇﭙﺆﺿﺄﻑ »ﭼﻮن ﺗﻮ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ »ﻣﺰدا« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اياﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ »ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاﯾﮕﺎن‪ ،‬اﻫﻮرا« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"ﺿیﭗ· )‪» :(yadH‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ« )ﻗﯿﺪ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvvō‬او‪ ،‬وي« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻓﺮا ﻣﯽرﺳﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎ )ﺑﻮدن(‪.‬‬
‫"ﺽ· ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺴﺈﭖ· )‪» :(yH. BiiaoranascH‬ﺑﺎ ﮐﺪام ﮐﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺪام رﻓﺘﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﭼﻪ رﻓﺘﺎر‬
‫و ﮐﺎري« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﭖ·ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
 ‫‪ 294‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬
‫وا‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫ﮐﺘﺎرِم‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻔﭙﻘﻐﮏ·‬
‫ﯾﺎ‬ ‫درﺳﺖ ﮐﺎر‬ ‫ﮐﺪام ﯾﮏ از دو‬

‫ﻣ‪‬ﺰﯾ‪‬ﻮ‬ ‫وِزِنَ و‪‬ﺋﯿﺖِ‬ ‫وا‬ ‫درِﮔﻮاو‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﮒ]·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺪﺿﺆﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺘﺮ‬ ‫روي ﻣﯽآورد‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻧﺎدرﺳﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺮَﺋُﺘﻮ‬ ‫وﯾﺪوشِ‬ ‫وﯾﺪواو‬
‫ﮐﻘﻀﺨﻒ‪· ,‬‬ ‫ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‬ ‫ﺑﺎ داﻧﺎ‬ ‫داﻧﺎ‬

‫د‪‬ﺑﺎو‪‬ﯾﺖ‬ ‫اﯾﯽ ﭘﯽ‬ ‫ا‪‬وﯾﺪواو‬ ‫ﻣﺎ‬

‫ﯼ؛ﺫﭘﺆﺿﮕﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﻬﺢ[ ·‬ ‫ﻏﺆ[یﺆ|·‬ ‫ﮐﭗ·‬
‫ﺑﻔﺮﯾﺐ‪ ،‬ﮔﻤﺮاه ﮐﻦ‬ ‫ﻣﺒﺎد ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎدان‬ ‫ﺣﺮف ﻧﻔﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫نِ‬ ‫زدي‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫‪·[#‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫ﺑﺎش‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻓﺮَد‪‬ﺧﺸﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮش‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ] &‬ ‫ﭼﻘﻀیﺾ»‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫آﺷﮑﺎر ﮐﻨﻨﺪه‬ ‫ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪295 ‬‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻔﭙﻘﻐﮏ·‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﮒ]·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺪﺿﺆﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬

‫ﮐﻘﻀﺨﻒ‪· ,‬‬ ‫ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬

‫ﯼ؛ﺫﭘﺆﺿﮕﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﻬﺢ[ ·‬ ‫ﻏﺆ[یﺆ|·‬ ‫ﮐﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫‪·[#‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ] &‬ ‫ﭼﻘﻀیﺾ»‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫وا‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫ﮐﺘﺎرِم‬

‫ﻣ‪‬ﺰﯾ‪‬ﻮ‬ ‫وِزِنَ و‪‬ﺋﯿﺖِ‬ ‫وا‬ ‫درِﮔﻮاو‬

‫ﻣﺮَﺋُﺘﻮ‬ ‫ِ‬ ‫وﯾﺪوش‬ ‫وﯾﺪواو‬

‫د‪‬ﺑﺎو‪‬ﯾﺖ‬ ‫اﯾﯽ ﭘﯽ‬ ‫ا‪‬وﯾﺪواو‬ ‫ﻣﺎ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ن‬

‫ِ‬ ‫زدي‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻓﺮَد‪‬ﺧﺸﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از ﻣﯿﺎن درﺳﺘﮑﺎر و ﻧﺎدرﺳﺖ ﮐﺪاﻣﯿﮏ ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮ و درﺳﺖ ﺗﺮ اﺳﺖ روي ﻣﯽآورد‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ داﻧﺎ ﺑﺎ داﻧﺎ )درﺑﺎره آﻧﭽﻪ درﺳﺖ و ﻣﻬﻢ اﺳﺖ( ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﺪ و آن را آﺷﮑﺎر ﮐﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﮐﻪ ﻧﺎدان ﻣﺮدم را ﮔﻤﺮاه ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮاي ﻣﺎ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﻨﺪه ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ ﺑﺎش )و راه درﺳﺘﮑﺎري را آﻣﻮزش ﺑﺪه(‪.‬‬
 ‫‪ 296‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫روي آوردن ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي ﻣﻌﻨﻮي زرﺗﺸﺖ از راه ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻦ ﺳﻄﺢ داﻧﺶ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﻣﮑـﺎن‬
‫دارد‪ .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ داﻧﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪهاﻧﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻓﮑﺮي دارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ درﺳﺖﺗﺮ ﻗﻀـﺎوت‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺑﯽ را از ﺑﺪي ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ و ﺑﻪ آﻧﭽﻪ از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻤﺘﺮ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ راﺳـﺘﯽ و‬
‫دادﮔﺮي ) اﺷﺎ( و ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ )وﻫﻮﻣﻦ( اﺳﺖ روي آورﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻧﻘـﺶ داﻧﺎﯾـﺎن آن‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﮐﺴﺎن ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮدﺷﺎن ﺑﻪ ﺣﻘﺎﯾﻖ اﺧﻼﻗﯽ آﮔﺎﻫﯽ دارﻧﺪ ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾﻨﺪ و‬
‫اﻧﺠﻤﻦ ﮐﻨﻨﺪ و راه را ﺑﺮ ﭘﯿﺮوان دروغ ﺑﺒﻨﺪﻧﺪ ﺗﺎ آﻧﻬﺎ ﻧﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﺮدم را ﺑﻔﺮﯾﺒﻨﺪ و ﮔﻤﺮاه ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در‬
‫اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ دو ﻧﮑﺘﻪ اﺳﺎﺳﯽ دوﺑﺎره ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺷﺪه ‪ ،‬ﮐﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﭘﯿﺎم زرﺗﺸﺖ ﺑـﺎ ﺑـﺎﻻ رﻓـﺘﻦ‬
‫ﺳﻄﺢ ﻓﺮﻫﻨﮓ و داﻧﺶ ﻣﺮدم ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد‪ .‬ﻫﺮ اﻧﺴﺎن ﻓﻬﻤﯿﺪه و ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ‬
‫آن آﻣﻮزشﻫﺎ آﮔﺎه ﺷﻮد ﺑﯿﮕﻤﺎن آﻧﻬﺎ را از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻣﻬﻤﺘﺮ و ﺑﻪ ﻫﺮ آﻣـﻮزش دﯾﮕـﺮ ﺑﺮﺗـﺮي‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﻧﮑﺘﻪ دﯾﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ داﻧﺎ ﺑﺎﯾﺪ در داﻧﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮان ﺑﮑﻮﺷﺪ و اﺻﻮل و ارﮐـﺎن دﯾـﻦ‬
‫زرﺗﺸﺖ را ﺑﮕﺴﺘﺮاﻧﺪ‪ ،‬آﻣﻮزش دﻫﺪ و ﺗﺒﻠﯿﻎ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻀﻔﭙﻖ؛ﮎ· )‪» :(katHrfm‬ﮐﺪاﻣﯿﮏ از دو« )ﻗﯿﺪ( ‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ· )‪» :(aDavvH‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎر« )ﻧﻬﺎدي ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ »درﺳـﺘﮑﺎر«‬
‫)ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|· )‪» :(dregvG‬ﺑــﺪﮐﻨﺶ‪ ،‬ﺑــﺪﮐﺎر‪ ،‬زﯾﺎﻧﮑــﺎر‪ ،‬ﻧﺎدرﺳــﺖ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪-‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭﻏﻘﻐﺪﺿﺆﺿﻬﻔﺐ· )‪» :(verenavvaitc‬روي ﻣﯽآورد« )ﺣﺎل اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ( ﺑﺮاي رﯾﺸﻪ ﺭﺿﻖ ﭼﻬﺎر ﻣﻌﻨﯽ ﯾﺎد ﺷﺪه« ‪.‬‬
‫‪1‬ـ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن‪ ،‬ﭘﻮﺷﺶ ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎز داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪن‬
‫‪2‬ـ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن‬
‫‪3‬ـ ﮔﺮدﯾﺪن‪ ،‬ﭼﺮﺧﯿﺪن‬
‫‪4‬ـ ﮔﺮوﯾﺪن‪ ،‬ﺑﺎورﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺘﻘﺎﻋﺪﮐﺮدن ﮐﻪ درﻓﺎرﺳﯽ ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻧﯿﺰﺳﺎﺑﻘﻪ دارد ]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪:‬اﯾﻦ واژه‬
‫را ﺭﻏﻘﻐﺪﺅﺿﻬﻔﺐ ﻣﯿﺨﻮاﻧﺪ و آنرا از رﯾﺸﻪ اولﻣﯽﮔﯿﺮد[ ]آﻧﺪرآس‪ :‬آن را ﺭﻏﻘﻐﺪﻋﻔﺾ[‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪297 ‬‬

‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و آن را از رﯾﺸﻪدوم ﯾﻌﻨﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن ﻣﯽﮔﯿـﺮد و ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ از او ﭘﯿـﺮوي‬

‫ﻣﯽﮐﻨﺪ[ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آن را از رﯾﺸﻪ ﺳﻮم ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺮدﯾﺪن‪ ،‬ﮔﺮداﻧﺪن‪ ،‬روي آوردن‪ ،‬رد ﮐﺮدن‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد[ ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آن را از رﯾﺸﻪ ﭼﻬﺎرم ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺑﺎور داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺘﻘﺎﻋﺪ ﮐﺮدن ﻣﯽﮔﯿﺮد[‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﮒ] )‪» :(mazyō‬ﺑﺰرﮔﺘــﺮ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺘــﺮ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺻــﻔﺖ ﺑﺮﺗــﺮ ﯾ ـﺎ ﺗﻔﻀ ـﯿﻠﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪‬‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﮔﻀﺎ ‪» -‬ﺑﺰرﮔﺘﺮ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬

‫ﺭ[‪.‬ﺅ|· )‪» :(vīdvvG‬داﻧﺎ‪ ،‬آﮔﺎه« )ﻧﻬﺎدي‪ .‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[یﺆﭘﺎ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﺎﻣﻞ(‪.‬‬
‫ﺭ[یﻌﺰﺏ· )‪» :(vīduDc‬داﻧﺎ‪ ،‬آﮔﺎه« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[یﻊ‪ /‬ﯾﺎ ‪ -‬ﺭ[یﺆﭘﺎ »آﮔـﺎه ‪،‬‬
‫داﻧﺎ« )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﺎﻣﻞ(‪.‬‬
‫ﮐﻘﻀﺨﻒ‪» :(mraotk) · ,‬ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻮﯾـﺪ« ) اﻣـﺮي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﮐﻘﻊ‬
‫»ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ﻣﺠﺪداً ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﺒﺎد‪ ،‬ﻣﺒﺎدا«‪.‬‬
‫ﻏﺆ[یﺆ|· )‪» :(evvīdvvG‬ﻧﺎدان‪ ،‬ﺟﺎﻫﻞ‪ ،‬ﻧﺎآﮔﺎه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭﺿیﺆﭘﺎ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻓﻌﻠﯽ ﮐﺎﻣﻞ(‪.‬‬
‫ﺿﻬﺢ[ · )‪» :(aipī‬از اﯾﻦ ﭘﺲ ‪ ،‬از اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ« ﺑﺎ آﻣﺪن ﺣﺮف ﻧﻔﯽ در ﺑﺎﻻ ﻣﻌﻨﯽ ﻣـﯽدﻫـﺪ‬
‫»ﻣﺒﺎد ﮐﻪ‪ ،‬ﻧﻪ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﻧﻪ ﻫﯿﭻ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ در ﺟﺎي دﯾﮕﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺎﺷﺪ(‪.‬‬
‫ﯼ؛ﺫﭘﺆﺿﮕﺾ‪» :(dfbHvvaiiau)·،‬ﺑﻔﺮﯾﺒﺪ‪ ،‬ﮔﻤﺮاهﮐﻨﺪ« )زﻣﺎنﺣﺎل ﺳﺒﺒﯽ‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬یﻀﺬ)رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻠﯽ( »ﻓﺮﯾﺐدادن‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐﺧﻮردن‪ ،‬ﮔﻤﺮاه ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﻤﺮاه ﺷﺪن«‪.‬‬
‫‪» :(zdī) ·[#‬ﺑﺎش« ) اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎ )رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻠﯽ( »ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀیﺾ»‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(fradaxBtH‬آﻣﻮزﮔﺎر‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺮﺷﺪ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﻨﻨﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀیﺾ»‪/‬ﻓﻀﻖ »آﻣﻮزﮔﺎر‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(manazhō‬ﻣــﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﻣــﻨﺶ‪،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 298‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﺗﻮُ‬ ‫وِ‬ ‫اَت‬ ‫ﻣﺎ – ﭼﯿﺶ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﭗ·ﺇﻩ‪·/‬‬
‫دروﻏﮕﻮ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬ ‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ‬

‫ﺳﺎﺳﻨﺎوس ﭼﺎ‬ ‫ﮔﻮﺷﺘﺎ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮاﻧﺲ ﭼﺎ‬

‫ﺳﭙﺴﺪ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻝ‪/,‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻤﺴﺈﭖ·‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎ را‬ ‫ﮔﻮش دﻫﯿﺪ‪ ،‬ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﺪ‬ ‫و ﭘﯿﺎم ﻫﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا‬ ‫وﯾﺴ‪‬ﻢ‬ ‫د‪‬ﻣﺎﻧ‪‬ﻢ‬ ‫آزي‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﻐﮏ·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﻏﮏ·‬ ‫ﭖ‪· [.‬‬
‫و‬ ‫روﺳﺘﺎ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﭼﻮن‬

‫آدات‬ ‫وا‬ ‫د‪‬ﺧﯿﻮم‬ ‫وا‬ ‫ﺷُﻮﯾﺘﺮِم‬

‫ﭘیﭗ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻀﺔﮒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺯ]ﻋﻮﻗﻐﮏ·‬
‫دﭼﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫و‬ ‫ﮐﺸﻮر‬ ‫و‬ ‫ﺷﻬﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ك ا‪‬ﭼﺎ‬
‫ﻣ‪‬ﺮِ َ‬ ‫دوﺷﯽ ﺗﺎﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻨﻀﺒﺈﭖ·‬ ‫یﻌﺰﻫﻔﭙﺈﭖ·‬
‫وﯾﺮاﻧﯽ‬ ‫ﺑﺪ زﯾﺴﺘﯽ‬

‫ﺳﻨَﺌﯽ ﺗﯿﺸﺎ‬ ‫ﺳﺎز دوم‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫اَﺗﺎ‬

‫ﺳﺪﺿﻬﻮﻫﺰﭖ &‬ ‫ﺳﭗ‪,#‬ﮎ·‬ ‫[‪· /‬‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬
‫ﺑﺎ ﺳﻼح‪ ،‬ﺑﺎ ﺟﻨﮓ اﻓﺰار‬ ‫رﯾﺸﻪ ﮐﻦ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫ﭘﺲ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪299 ‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺇﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ·‬

‫ﺳﭙﺴﺪ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻝ‪/,‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻤﺴﺈﭖ·‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﻐﮏ·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﻏﮏ·‬ ‫ﭖ‪· [.‬‬

‫ﭘیﭗ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻀﺔﮒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺯ]ﻋﻮﻗﻐﮏ·‬

‫ﮐﻀﻘﻐﻨﻀﺒﺈﭖ·‬ ‫یﻌﺰﻫﻔﭙﺈﭖ·‬

‫ﺳﺪﺿﻬﻮﻫﺰﭖ &‬ ‫ﺳﭗ‪,#‬ﮎ·‬ ‫[‪· /‬‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬

‫درِﮔﻮ‪‬ﺗ ُﻮ‬ ‫وِ‬ ‫اَت‬ ‫ﻣﺎ – ﭼﯿﺶ‬

‫ﺳﺎﺳﻨﺎوس ﭼﺎ‬ ‫ﮔﻮﺷﺘﺎ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮاﻧﺲ ﭼﺎ‬

‫وﯾﺴ‪‬ﻢ وا‬ ‫د‪‬ﻣﺎﻧ‪‬ﻢ‬ ‫آزي‬

‫آدات‬ ‫وا‬ ‫د‪‬ﺧﯿﻮم‬ ‫وا‬ ‫ﺷُﻮﯾﺘﺮِم‬

‫ك ا‪‬ﭼﺎ‬
‫ﻣ‪‬ﺮِ َ‬ ‫دوﺷﯽ ﺗﺎﭼﺎ‬
‫ﺳﻨَﺌﯽ ﺗﯿﺸﺎ‬ ‫ﺳﺎز دوم‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫اَﺗﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﺒﺎدا ﮐﺴﯽ از ﺷﻤﺎ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺎم و آﻣﻮزشﻫﺎي ﭘﯿﺮوان دروغ )دﺷﻤﻨﺎن ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ( ﮔﻮش ﻓﺮا دﻫﺪ ﭼﻮن‬
‫ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬روﺳﺘﺎ‪ ،‬ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر را دﭼﺎر ﺑﺪ زﯾﺴﺘﯽ و وﯾﺮاﻧﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﺟﻨﮓ اﻓﺰار ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد و رﯾﺸﮥ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 300‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺎﯾﮥ ﮔﺴﺘﺮش و ﭘﯿﺸﺒﺮد ﺑﺮ آﻣﻮزش اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ‪ ،‬ﺗﺒﻠﯿﻎ و ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ ﻣﺮدم ﮔﻤﺮاه ﺑﻪ اﺻـﻮل‬
‫ﻣﻌﻨﻮي و ﺻﻠﺢ و دادﮔﺮي اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن داﻧﺎ و درﺳﺘﮑﺎر ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮔﻔﺘـﺎر و ﭘﯿـﺎﻣﯽﮐـﻪ ﻣﻮﺟـﺐ‬
‫آﺷﻔﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﺒﺎﻫﯽ و ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﮔﻮش ﻓﺮا دﻫﺪ‪ .‬ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ و ﻧﺎﺳـﺎزﮔﺎر ﺑـﺎ‬
‫داﻧﺶ ﺑﻪ ارﮐﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ واﺣﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬روﺳﺘﺎ‪ ،‬ﺷﻬﺮ و ﻫﻤﻪ ﮐﺸﻮر آﺳـﯿﺐ‬
‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﻓﺘﻨﻪ ‪ ،‬ﻧﺎاﻣﻨﯽ‪ ،‬ﻓﻘﺮ روﺣﯽ و ﻣﺎدي اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ ﺑـﺎ دﯾـﻦ زرﺗﺸـﺖ‬
‫دﺷﻤﻨﯽ ﻣﯽورزﻧﺪ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ آﮔﺎه و ﺑﻪ راه راﺳﺖ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ واژه «ﺳﺎز دوم« را در ﺳﻄﺮ آﺧﺮ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ از رﯾﺸـﻪ «ﺳﭗ ‪ -‬ﺳـﺎ« ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﯾﺪن‪ ،‬ﻗﻄﻊ ﮐﺮدن و رﯾﺸﻪ ﮐﻦ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ اﮔـﺮ ﺗﺒﻠﯿـﻎ ﺑـﻪ راه‬
‫راﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺳﻌﺎدت ﺧﺎﻧﻪ و روﺳﺘﺎ و ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر اﺳﺖ در دﺷﻤﻨﺎن اﺛﺮ ﻧﮑﺮد‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ اﺳﻠﺤﻪ روﺑﺮو ﺷﺪ و اﮔﺮ ﺗﻬﺎﺟﻢ ﮐﺮدﻧﺪ رﯾﺸﻪ آﻧﻬﺎ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮد‪.‬‬
‫آن ﭼﻪ ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ﺑﻮدن آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ اﺳـﺖ‪ .‬دﯾـﻦ زرﺗﺸـﺖ ﯾـﮏ دﯾـﻦ‬
‫ﻗﻮﻣﯽو ﻗﺒﯿﻠﻪاي ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﯾﮏ ﮔﺮوه ﯾﺎ ﺗﯿﺮه ﺧﺎص ﻧﯿﺴﺖ اﺻﻮﻟﯽ اﺳﺖ ﮐﻠﯽ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎﻧﯽ ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ‬
‫ﭘﺬﯾﺮش و اﺟﺮا در ﺗﻤﺎم ﻣﮑﺎنﻫﺎ و زﻣﺎنﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﯾﻞ و اﻣﻮر ﺟﺰﯾﯽ ﻧﻤﯽﭘﺮدازد و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺟﻨﺒﻪ ﻓﻠﺴﻔﯽ و ﻣﮑﺘﺒﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ آورﻧﺪه و آﻣﻮزﻧﺪه اﯾﻦ ﭘﯿﺎم اﺳﺖ ﺧﻮد اﺻﺮار و‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪ در ﮔﺴﺘﺮش و ﺗﺒﻠﯿﻎ آن دارد‪ ،‬اﮔﺮ ﮔﺮوﻫﯽ از زرﺗﺸـﺘﯿﺎن و ﭘﺎرﺳـﯿﺎن ﻣﺨـﺎﻟﻒ ﺗﺒﻠﯿـﻎ و‬
‫ﮔﺴﺘﺮش دﯾﻦ زرﺗﺸـﺖ ﺑﻮدﻧـﺪ دﻟﯿـﻞ روﺷـﻦ و ﺗـﺎرﯾﺨﯽ دارد ﮐـﻪ ﻧﺎﺷـﯽ از دﺷـﻮاريﻫـﺎ و‬
‫دﺷﻤﻨﯽﻫﺎي ﻏﯿﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﻗﻮام ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮده اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻃﻮل ﺳﺎﻟﯿﺎن دراز اداﻣﻪ داﺷﺘﻪ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ ﻫﻤﯿﻦﻗﺪر ﮐﻪ ﮔﺮوه ﻣﻌﺪودي ﺗﻮاﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﺟﺎن ﺳﺎﻟﻢ از اﯾﻦ ﺗﻬـﺎﺟﻢﻫـﺎ ﺑـﺪر‬
‫ﺑﺮﻧﺪ ﺳﺰاوار آﻓﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ و دﯾﮕﺮ ﻓﺮﺻﺖ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺘﯽ ﺑﺮاي ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ و ﺗﺒﻠﯿﻎ ﻧﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪» :(mH.‬ﻣﺒﺎد ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﻣﺒﺎد ﭼﯿﺰي‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﮐﺲ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ .‬ﮐﭗ »ﺣـﺮف‬ ‫ﮐﭗ·ﺇﻩ‪ciB) ·/‬‬

‫ﻧﻔﯽ« ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺇﻩ‪) /‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺇﻩ »ﭼﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ«‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬ﭘﺲ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺭ؛· )‪» :(vf‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪه‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪301 ‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]· )‪» :(dregvvatō‬دروﻏﮕــﻮ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳــﺖ‪ ،‬ﭘﯿ ـﺮو دروغ« )ﺗ ـﮏ‪ ،‬واﺑﺴــﺘﮕﯽ(‪-‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ »دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻤﺮاه«‪.‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﻤﺴﺈﭖ· )‪» :(mąrąrscH‬ﮔﻔﺘﺎرﻫــﺎ را‪ ،‬ﭘﯿـﺎمﻫــﺎ را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ ‬ﮐﻤﻮﻗﺾ ‪-‬‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﭘﯿﺎم‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬اﺻﻮل اﻋﺘﻘﺎدي‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ«‪.‬‬
‫ﻝ‪/,‬ﻓﭗ· )‪» :(gkBtH‬ﮔﻮش دﻫﺪ‪ ،‬ﺗﻤﮑﯿﻦ ﮐﻨﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪-‬‬
‫ﻟﻊ‪» /‬ﮔﻮش دادن‪ ،‬ﺷﻨﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺳﭙﺴﺪ|ﺳﺈﭖ· )‪» :(sHsnGscH‬آﻣﻮزشﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺳﭙﺴﺪﭖ »آﻣﻮزش«‪.‬‬
‫ﭖ‪» :(Hzī) · [.‬ﭼﺮا ﮐﻪ‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫یﻐﮑﭙﺪﻏﮏ· )‪» :(demHnem‬ﺧﺎﻧﻪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻐﮑﭙﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺧﺎﻧﻪ«‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﻐﮏ· )‪» :(vīsem‬روﺳﺘﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[ﺱ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »روﺳﺘﺎ«‪.‬‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺯ]ﻫﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(Dōirrem‬ﺷﻬﺮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺯ]ﻫﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺷﻬﺮ«‪.‬‬
‫یﻀﺔﮒ‪,‬ﮎ· )‪» :(dapiikm‬ﮐﺸﻮر« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻀﺔﮔﻊ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺷﻬﺮ«‪.‬‬
‫ﭘیﭗ‪» :(HdHu) ·،‬ﻣﯽﻧﻬﺪ‪ ،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬دﭼﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ ‬یﭗ »ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫یﻌﺰﻫﻔﭙﺈﭖ· )‪» :(duDitHcH‬دﺷﻮاري ‪ ،‬اﻗﺎﻣﺖ ﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺪ زﯾﺴﺘﯽ« )دري ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬یﻌﺰﻫﻔﻪ‬
‫‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »اﻗﺎﻣﺘﮕﺎه ﺑﺪ و ﻧﺎراﺣﺖ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻧﺎاﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻨﻀﺒﺈﭖ· )‪» :(marekecca‬وﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﺗﺒﺎﻫﯽ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻘﻐﻨﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﻮﭖ· )‪» :(arH‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف رﺑﻂ و ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫[‪» :(īB) · /‬آﻧﻬﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﭗ‪,#‬ﮎ· )‪» :(sHzdkm‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻦ‪ ،‬ﻗﻄﻊ ﮐﻦ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬از رﯾﺸﻪ ﺳﭙﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﯾﺪن‪ ،‬ﻗﻄﻊ ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[ ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬از رﯾﺸـﻪ‬
‫ﺳﻀﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آﻣﻮزش دادن ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺳﺪﺿﻬﻮﻫﺰﭖ· )‪» :(snairiDH‬ﺑﺎ ﺳـﻼح ‪ ،‬ﺑـﺎ اﺳـﻠﺤﻪ‪ ،‬ﺑـﺎ ﺟﻨـﮓ اﻓـﺰار« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﺳﺪﺿﻬﻮﻩ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﺳﻠﺤﻪ‪ ،‬ﺟﻨﮓ اﻓﺰار«‪.‬‬
 ‫‪ 302‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬
‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ ﺗﺎ‬ ‫ي‬
‫ِ‬ ‫ﮔﻮﺷﺘﺎ‬
‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﻝ‪/,‬ﻓﭗ·‬
‫راﺳﺘﯽ را‬ ‫درﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﮔﻮش ﻣﯽدﻫﺪ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫اَﻫﻮم ﺑﯿﺶ‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·ﺫﻩ‪·/‬‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫داﻧﺎ‪ ،‬آﮔﺎه‬ ‫درﻣﺎن ﺑﺨﺶ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮓ ﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ا‪‬رِژوﺧﺬاﯾﯽ‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫ﻏﻘﻐﺖ‪»,‬ﺻﭙﻪ·‬
‫ﺳﺨﻨﺎن‬ ‫ادا و ﺑﯿﺎن درﺳﺖ‬

‫و‪‬ﺳ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﯿﺰُو‬ ‫ﺧﺶَ ﯾﻤﻦُ‬

‫ﺭﺿﺲ]·‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅ]·‬ ‫»ﺯﺿﮕﻀﮑﺪ]·‬
‫از روي اراده‬ ‫زﺑﺎن‬ ‫ﺗﺴﻂ دارد‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺳﻮﺧﺮا‬ ‫آﺗﺮا‬ ‫ﺗﻮا‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺳﻪ»ﻗﭗ·‬ ‫ﭘﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘﺮﺗﻮ‪ ،‬ﻓﺮوزان‬ ‫آﺗﺶ‪ ،‬روﺷﻨﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣﺎل ﺗﻮ‬

‫ران ﻧَﯿﺎو‬ ‫وﯾﺪاﺗﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺎو‬

‫ﻗﻤﺪﺿﮓ| &‬ ‫ﺭ[یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬
‫دو ران ﺗﺮازو از روي دادﮔﺮي‬ ‫ﺗﻘﺴﯿﻢ‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﺧﻮب‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪303 ‬‬

‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﻝ‪/,‬ﻓﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﺫﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬

‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫ﻏﻘﻐﺖ‪»,‬ﺻﭙﻪ·‬

‫ﺭﺿﺲ]·‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅ]·‬ ‫»ﺯﺿﮕﻀﮑﺪ]·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺳﻪ»ﻗﭗ·‬ ‫ﭘﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬

‫ﻗﻤﺪﺿﮓ| &‬ ‫ﺭ[یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬

‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ ﺗﺎ‬ ‫ي‬

‫ِ‬ ‫ﮔﻮﺷﺘﺎ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫اَﻫﻮم ﺑﯿﺶ‬

‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮓ ﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ا‪‬رِژوﺧﺬاﯾﯽ‬

‫و‪‬ﺳ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﯿﺰُو‬ ‫ﺧﺶَ ﯾﻤﻦُ‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺳﻮﺧﺮا‬ ‫آﺗﺮا‬ ‫ﺗﻮا‬

‫ران ﻧَﯿﺎو‬ ‫وﯾﺪاﺗﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺎو‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﮐﻪ داﻧﺎﺳﺖ ﮔﻮش ﻓﺮا ﻣﯽدﻫﺪ‪،‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ را درﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و زﻧﺪﮔﯽ را درﻣﺎن و ﺳﺎﻣﺎن ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ارادة ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي ادا و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺳﺨﻨﺎن درﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮ ﺑﯿﺎن و زﺑﺎﻧﺶ ﺗﺴﻠﻂ دارد‪.‬‬
‫ﻣﺰدا در ﭘﺮﺗﻮ روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﺧﺮد ﺧﻮد‬
‫ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯿﺎن درﺳﺘﮑﺎر و ﻧﺎدرﺳﺖ از روي ﻣﯿﺰان و دادﮔﺮي ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 304‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻣﻨﻈﻮر از ﺷﺨﺺ آﮔﺎه و داﻧﺎ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿـﺎم زرﺗﺸـﺖ را ﮔـﻮش ﻣـﯽدﻫـﺪ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘـﺖ را‬
‫درﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و ﺑﺎ اراده آزاد ﺧﻮد ﺑﺮاي درﻣﺎن ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ آﺷـﻔﺘﮕﯽﻫـﺎي زﻧـﺪﮔﯽ ﺑـﺎ ﺳـﺨﻨﺎن‬
‫ﺳﻨﺠﯿﺪه و ﺗﺴﻠﻂ ﺑﺮ زﺑﺎن و ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮﯾﺶ آن ﭘﯿﺎمﻫﺎ را ﺑﻪ درﺳﺘﯽ و ﺑﺪون اﻓﺰودﮔﯽ و ﮐﺎﺳﺘﯽ‬
‫ﺑﺮاي اﯾﺠﺎد ﻧﻈﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد‪.‬‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا در ﭘﺮﺗﻮ روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ راه راﺳﺖ ﻣﯽروﻧﺪ و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو‬
‫دروغ ﻫﺴﺘﻨﺪ از روي ﻣﯿﺰان و دادﮔﺮي ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ اﻋﻤﺎل و ﮐﺎري‬
‫ﮐﻪ اﻧﺠﺎم داده ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻝ‪/,‬ﻓﭗ· )‪» :(gkBtH‬ﮔﻮش ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﮔﻮش ﻓﺮا ﻣﯽدﻫﺪ« )زﻣﺎن ﺣـﺎل ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﻟﻊ‪) /‬رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻠﯽ( »ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔﻮش دادن«‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ« )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ ﯾـﺎ‬
‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺄﻓﭗ· )‪» :(maytH‬ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﺪ‪ ،‬درﻣﯽﯾﺎﺑﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﮐﻀﺪ )رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻠﯽ( »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬راﺳﺘﯽ را‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ را« )ﻧﻬﺎدي ﯾﺎ راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·ﺫﻩ‪» :(ahkmbiD) ·/‬درﻣﺎن ﺑﺨﺶ زﻧـﺪﮔﯽ‪ ،‬درﻣـﺎن ﻫﺴـﺘﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·ﺫﻩ‪ ) /‬اﺳﻢ رﯾﺸﻪ ‪.(root noun‬‬
‫ﺭ[یﺆ|· )‪» :(vīdvvG‬داﻧﺎ‪ ،‬آﮔﺎه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[یﺆﺿﺎ »داﻧﺎ«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻫﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻏﻘﻐﺘﻊ»ﺻﭙﻪ· )‪» :(ereEuxtHi‬ﺳﺨﻦ راﺳﺖ ‪ ،‬ﺑﯿﺎن درﺳـﺖ ‪ ،‬ﺑﯿـﺎﻧﮕﺮ درﺳـﺖ‪ ،‬ادا و اﻇﻬـﺎر‬
‫درﺳﺖ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻏﻘﻐﺘﻊ»ﺻﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺳﺨﻦ راﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر راﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﻣﮏ· )‪» :(vacazhąm‬ﺳــﺨﻨﺎن« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺈﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪305 ‬‬

‫»ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺑﯿﺎن«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﮕﻀﮑﺪ]· )‪» :(xDaiiamnō‬ﺗﻮاﻧــﺎ‪ ،‬داراي ﻗــﺪرت« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﺯﺿﮕﻀﮑﺪﺽ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺣﺎل(‪.‬‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﺅ]· )‪» :(hizvō‬زﺑﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﻩ‪) ,.‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »زﺑﺎن«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺲ]· )‪» :(vasō‬ﺑﻪ ﻣﯿﻞ ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﺑﻪ اراده ﺧﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺎم ﺧـﻮد‪ ،‬از روي اﺧﺘﯿـﺎر« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ ‬ﺭﺿﺴﻀﺎ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻭﻇﺾ »ﻣﺎل ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﭘﻮﻗﭗ· )‪» :(HrrH‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ آﺗﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻔﻀﻖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »آذر‪ ،‬آﺗﺮ‪ ،‬آﺗﺶ«‪.‬‬
‫ﺳﻊ»ﻗﭗ· )‪» :(suxrH‬ﺳﺮخ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺮخ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺳﻊ»ﻗﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﺳﺮخ« ‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ· )‪» :(vazhHu‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳﺐ» )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺭ]ﺍﻉ ‪» -‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿـﮏ«‬
‫)ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭ[یﭙﻔﭗ· )‪» :(vīdātā‬ﭘﺨﺶ و ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدن ‪ ،‬ﭘﺨﺶ ﮐﺮدن ‪ ،‬ﺗﻮزﯾـﻊ« )دري ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺭ[یﭙﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺗﻮزﯾﻊ و ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﻗﻤﺪﺿﮓ|· )‪» :(rąnaiiG‬دو ﺑﺎزوي ﺗﺮازو‪ ،‬دو ران ﺗﺮازو‪ ،‬دو ﮐﻔﻪ ﻣﯿﺰان ﺗﺰارو« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺟﻔﺖ(‪ - ‬ﻗﭙﺪﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ران‪ ،‬ﺑﺎزوي ﺗﺮازو«‪.‬‬
 ‫‪ 306‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬
‫اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬ ‫آﯾﺖ‬ ‫ي‬
‫ِ‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ·‬ ‫ﭘﮕﺾ‪·،‬‬ ‫"؛·‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫آﯾﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬

‫ﺧﺸَﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اَﭘ‪‬ﺮِم‬ ‫ﻫ‪‬ﻮي‬ ‫دي و‪‬ﻣ‪‬ﻨﻢ‬

‫»ﺯﺿﮓ]·‬ ‫ﺿﺤﻀﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫یﻬﺆﺿﮑﺪﻏﮏ·‬
‫زاري‪ ،‬ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ‬ ‫وﮔﺮﻧﻪ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫روﺷﻨﺎﯾﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آﯾﻮ‬ ‫د‪‬رِﮔ‪‬ﻢ‬
‫ﻓﻐﮑﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﭘﮓ‪· ,‬‬ ‫یﻀﻘﻐﻞ؛ﮎ·‬
‫ﺗﯿﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮑﯽ‬ ‫ﻋﻤﺮ‪ ،‬روزﮔﺎر‬ ‫دراز‬

‫و‪‬ﭼ‪‬ﻮ‬ ‫اَو‪ ‬ا‪‬ﺗﺎس‬ ‫دوش ﺧُﻮ‪‬رِﺗ‪‬ﻢ‬

‫ﺭﺿﺈ]·‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﻔﭙﺲ·‬ ‫یﻊ‪·/‬ﻃﻀﻘﻐﻮ؛ﮎ·‬
‫ﮔﻮﯾﺶ‬ ‫درﯾﻎ‪ ،‬اﻓﺴﻮس‬ ‫ﺑﺪ ﺧﻮراﮐﯽ‪ ،‬ﺗﻨﮓ روزي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫اَﻫﻮم‬ ‫واو‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻤﻒ]·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬
‫ﺑﺪﮐﺎر‪ ،‬ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫اﯾﻦ‬

‫ن ا‪‬ﺷَﺖ‬
‫َ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﺧُﻮاﺋﯿﺶ‬ ‫ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬
‫َ‬
‫&·‬ ‫ﺩﺿﺒﺰﺽ‪،‬‬ ‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﻣﯽراﻧﺪ‬ ‫وﺟﺪان‬ ‫ﺧﻮدﺷﺎن‬ ‫ﮐﺮدار‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ ‪307 ‬‬

‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ·‬ ‫ﭘﮕﺾ‪·،‬‬ ‫"؛·‬

‫»ﺯﺿﮓ]·‬ ‫ﺿﺤﻀﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫یﻬﺆﺿﮑﺪﻏﮏ·‬

‫ﻓﻐﮑﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﭘﮓ‪· ,‬‬ ‫یﻀﻘﻐﻞ؛ﮎ·‬

‫ﺭﺿﺈ]·‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﻔﭙﺲ·‬ ‫یﻊ‪ ·/‬ﻃﻀﻘﻐﻮ؛ﮎ·‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻤﻒ]·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬

‫ﺩﺿﺒﺰﺽ‪& ،‬‬ ‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬ ‫آﯾﺖ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﺧﺸَﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اَﭘ‪‬ﺮِم‬ ‫ﻫ‪‬ﻮي‬ ‫دي و‪‬ﻣ‪‬ﻨﻢ‬

‫ﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آﯾﻮ‬ ‫د‪‬رِﮔ‪‬ﻢ‬

‫و‪‬ﭼ‪‬ﻮ‬ ‫اَو‪ ‬ا‪‬ﺗﺎس‬ ‫دوش ﺧُﻮ‪‬رِﺗ‪‬ﻢ‬

‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫اَﻫﻮم‬ ‫واو‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬

‫ا‪‬ﺷَﺖ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ َ‬
‫ن‬ ‫ﺧُﻮاﺋﯿﺶ‬ ‫ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬
‫َ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ و درﺳﺘﮑﺎر آﯾﺪ‬
‫ﺑﺮاﯾﺶ روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﺷﮑﻮه ﺑﻪ ﺑﺎر آورد وﮔﺮﻧﻪ ﺑﻬﺮه اش زاري و ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫و روزﮔﺎري دراز در ﺗﯿﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺑﺪﺧﻮراﮐﯽ‪ ،‬ﺗﻨﮓ روزي و درﯾﻐﺎﮔﻮﯾﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺬراﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ ﭘﯿﺮوان دروغ را‪ ،‬وﺟﺪاﻧﺘﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﮐﺮدار و اﻋﻤﺎﻟﺘﺎن‪ ،‬ﺑﻪ آن ﻫﺴﺘﯽ ﻧﮑﺒﺖ ﺑﺎر ﻣﯽراﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 308‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻋﺬاب‪ ،‬ﻋﺬاب وﺟﺪان اﺳﺖ ﺟﻬﻨﻤﯽﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎران ﺑﺎﯾﺪ در آن ﺑﺴﻮزﻧﺪ ﻫﻤﺎن ﺣﺎﻟﺖ‬
‫و ﻣﺤﯿﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺮزﻧﺶ وﺟﺪان ﭘﺲ از ﮔﻨﺎﻫﮑﺎري در ﻧﻬﺎد و ﺑﺎﻃﻦ آدﻣﯽاﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺣﺘﯽ ﺟﻨﺎﯾﺘﮑﺎران ﻧﯿﺰ داراي وﺟﺪان و ﺿﻤﯿﺮي ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺎدر ﺑﻪ ﻗﻀﺎوت اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ از ﯾﮏ ﺧﺮد ﺳﻄﺢ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺑﺮﺧﻮردارﻧﺪ ﮐﺮدار ﺧﻮد را ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﯿﺰان درﺳﺖ‬
‫ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ آن ﺿﻮاﺑﻂ ﭘﺎﯾﺒﻨﺪ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ارزﺷﯿﺎﺑﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﻪ ﮔﻨﺎه و ﮐـﺮدار ﻧﺎدرﺳـﺖ‬
‫ﺧﻮد آﮔﺎه ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻧﺰد اﻧﺴﺎنﻫﺎي اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪ اﻟﺒﺘﻪ آﻧﻬﺎ ﮐـﻪ دﭼـﺎر اﻣـﺮاض روﺣـﯽ ﻧﺒﺎﺷـﻨﺪ‪ ،‬آن‬
‫ارزﺷﯿﺎﺑﯽ و ﺳﻨﺠﺶ ﮐﺮدار‪ ،‬ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ ﺷﺪﯾﺪ اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺎﻫﯽ از ﻫﺮ ﺟﻬﻨﻤﯽﺳـﻮزﻧﺪهﺗـﺮ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﯿﭽﯿﮏ از ﻟﺤﻈﻪﻫﺎ اﻧﺴﺎن را رﻫﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬آن ﺟﻬﻨﻢ‪ ،‬ﺟﻬﻨﻢ واﻗﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺎن آدﻣﯽ را ﻋﺬاب ﻣﯽدﻫﺪ و ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﮕﺾ‪» :(Hyau) ·،‬آﯾﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﯾﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬از رﯾﺸﻪ ﻩ »رﻓﺘﻦ«‬
‫)ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﭖ ﻣﯽﺷﻮد ﭘﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻣﺪن(‪.‬‬
‫ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ‬ ‫ﭘﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ· )‪» :(aDavvanem‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬راﺳﺘﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ« )راﺋﯽ ‪،‬‬
‫)ﺻﻔﺖ( »درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر«‪.‬‬
‫یﻬﺆﺿﮑﺪﻏﮏ· )‪» :(divvamnem‬روﺷﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬درﺧﺸﺶ ‪ ،‬ﺷﮑﻮه« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬یﻬﺆﺿﮑﺪﺽ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »روﺷﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻓﺮوزﻧﺪﮔﯽ«‪.‬‬
‫ﺍ]ﻩ· )‪» :(hōi‬او‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺎو« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺤﻀﻘﻐﮏ· )‪» :(aparem‬و ﮔﺮﻧﻪ ‪ ،‬ﺑﻌﻼوه‪ ،‬ﺑﺮﺧﻼف اﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺤﻀﻘﺾ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﻌﺪي‪ ،‬واﭘﺴﯿﻦ‪ ،‬ﻧﻬﺎﺋﯽ[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑﺮﺧﻼف‪ ،‬ﺑﺮ ﺿﺪ‪ ،‬دور از[‪.‬‬
‫»ﺯ)ﺽ(ﮒ] · )‪» :(xD(a)iio‬زاري‪ ،‬ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ و اﯾﻨﺴـﻠﺮ اﯾـﻦ‬
‫واژه را »ﺯﺿﮓ]ﺧﻮاﻧــﺪهاﻧــﺪ و ﮔﻠــﺪﻧﺮ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣــﻪ‪ ،‬ﺑ ـﯿﮑﺲْ و ﻫﻮﻣﺒــﺎخ اﯾ ـﻦ واژه را‬
‫»ﺯﮒ] ﺧﻮاﻧﺪه اﻧﺪ[ ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ ــ ﻣﯿﻠـﺰ‪ :‬ﺗﺨﺮﯾـﺐ ــ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ ‪:‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ ‪309 ‬‬

‫ﺑﯿﭽﺎرﮔﯽ و ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي ـ اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ ـ ﻫﻮﻣﺒﺎخ ‪ :‬آن را از ﺳﺘﺎك‪» -‬ﺯ[ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺷﯿﻮن و ﻣﻮﯾﻪ و ﻧﺎﻟﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد[‪.‬‬
‫یﻀﻘﻐﻞ؛ﮎ· )‪» :(daregfm‬ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬دراز« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻀﻘﻐﻠﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﭘﮓ‪» :(Hiik) ,‬ﻋﻤﺮ‪ ،‬روزﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﻉ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻋﻤﺮ«‪.‬‬
‫ﻓﻐﮑﻀﺠﺎ]· )‪» :(temazhō‬ﺗﯿﺮﮔﯽ ‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮑﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻓﻐﮑﻀﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫»ﺗﯿﺮﮔﯽ«‪.‬‬
‫‪‬‬
‫یﻊ‪·/‬ﻃﻀﻘﻐﻮ؛ﮎ· )‪» :(duB x arerfm‬ﺑــﺪ ﺧــﻮراﮐﯽ‪ ،‬ﺗﻨــﮓ روزي« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫یﻊ‪·/‬ﻃﻀﻘﻐﻮﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺆﺿﺒﻔﭙﺲ· )‪» :(avvactHs‬اﻓﺴﻮس‪ ،‬درﯾﻎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺆﺿﺒﻔﭙﮏ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‬
‫»اﻓﺴﻮس‪ ،‬درﯾﻎ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺈ]· )‪» :(vacō‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬آواز‪ ،‬ﺑﺎﻧﮓ ﺻﺪا‪ ،‬ﮔﻮﯾﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺈﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫»ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻧﮓ‪ ،‬ﮔﻮﯾﺶ«‪.‬‬
‫ﻑ؛ﮎ· )‪» :(tfm‬اﯾﻨﺮا‪ ،‬آﻧﺮا‪ ،‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﺭ|· )‪» :(vG‬ﺷﻤﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ· )‪» :(ahkm‬زﻧﺪﮔﯽ را‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻉ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ«‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]· )‪» :(dregvaytō‬دروﻏﮕﻮﯾــﺎن را‪ ،‬ﮐــﺎﻓﺮان را‪ ،‬ﭘﯿــﺮوان دروغ را« )راﺋ ـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ· )ﺻﻔﺖ( »دروﻏﮕﻮ«‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(CiiaoranHiB) ·/‬ﺑــﺎ ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﺑــﺎ ﮐﺮدارﻫــﺎ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪-‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ«‪.‬‬
‫ﻃﭙﻪ‪» :(pHiB) ·/‬ﺧﻮدﺷﺎن« )ﺿﻤﯿﺮ اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ(‪ -‬ﻃﺾ »ﺧﻮد«‪.‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ)‪» :(dacnH‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ دﯾﻦ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻀﺒﺪﭖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺩﺿﺒﺰﺽ‪» :(nacDau) ·،‬ﻣﯽراﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮐﺸﺎﻧﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫از رﯾﺸﻪ ﺩ[ »ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬راﻧﺪن‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 310‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ‬
‫اَﻫﻮر‪‬‬ ‫د‪‬دات‬ ‫ﻣﺰداو‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗَﺲ ﭼﺎ‬ ‫َه اورو‪‬ﺗُﻮ‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻒ]·‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ‬ ‫رﺳﺎﯾﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَ ﺷَﻪ ﺧُﻮ ﯾﺎﭼﺎ‬ ‫آ‬ ‫ﺑﻮر‪‬اﯾﺶ‬
‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺫ‪,‬ﻕ]ﻩ‪·/‬‬
‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي· ﺑﻪ‬ ‫ﻓﺮاوان‬

‫ﺳ‪‬ﺮو‪‬‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮَﻫﯿﺎ‬ ‫ﺧُﻮاﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎت‬

‫ﺳﻀﻖ]·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺓﭘﺤﻀﻬﻮﮔﭗ‪·،‬‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﺑﺎرور‪ ،‬ﺑﺎر آور‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬زدو‪‬رِ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺽ‪#‬ﺅﺿﻖ؛·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫اورو‪‬ﺗُﻮ‬ ‫ﺷﯿﯽ اُوﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ي‬

‫ِ‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬
‫دوﺳﺖ‬ ‫ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﮐﺴﯽ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ‪311 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻒ]·‬

‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺫ‪,‬ﻕ]ﻩ‪·/‬‬

‫ﺳﻀﻖ]·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺓﭘﺤﻀﻬﻮﮔﭗ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺽ‪#‬ﺅﺿﻖ؛·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬

‫اَﻫﻮر‪‬‬ ‫د‪‬دات‬ ‫ﻣﺰداو‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗَﺲ ﭼﺎ‬ ‫َه اورو‪‬ﺗُﻮ‬

‫اَ ﺷَﻪ ﺧُﻮ ﯾﺎﭼﺎ‬ ‫آ‬ ‫ﺑﻮر‪‬اﯾﺶ‬

‫ﺳ‪‬ﺮو‪‬‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮَﻫﯿﺎ‬ ‫ﺧُﻮاﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎت‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬زدو‪‬رِ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫اورو‪‬ﺗُﻮ‬ ‫ﺷﯿﯽ اُوﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ي‬
‫ِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﻫﻮرا ﻣﺰدا از ﻧﯿﺮوي رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﯽ و راﺳﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ و ﻣﺎﯾﻪ ﺑﺎرآوري و ﻓﺮاواﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‬
‫ﮐﻪ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري و‪‬ﻫﻮﻣﻦ را در ﮐﺎر و ﮐﻨﺶ ﭘﯿﺸﮥ ﺧﻮد ﺳﺎزد‪.‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ در اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻣﻨﺶ دوﺳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 312‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫دوﺳﺘﯽ ﺑﺎ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﭘﺎﯾﮕﺎه ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و ﭘﯿﺮوي از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ اﺳـﺖ‪ .‬دوﺳـﺖ ﻣـﺰدا‬
‫ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧـﻮﯾﺶ را اﻧﺠـﺎم دﻫـﺪ و ﺑـﺎ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري و‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫یﻀیﭗ‪» :(dadHu) ·،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد« )ﺣﺎل ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ ‬یﭗ »دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]· )‪» :(ahurō‬اﻫﻮرا« )ﻧﻬﺎدي‪ .‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻒ]· )‪» :(haurvvatō‬رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﺮداد‪ ،‬ﮐﻤـﺎل‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﯿـﺖ« )ﺗـﮏ ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ· )‪» :(ameretHtascH‬ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯿﻤﺮﮔﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺫ‪,‬ﻕ]ﻩ‪» :(bkrōiB) ·/‬ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﻓﺮاوان‪ ،‬واﻓﺮ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺫ‪,‬ﻫﻘﻪ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﭖ )‪» :(H‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ· )‪» :(aDapiiHcH‬اﺷــﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»راﺳﺘﯽ« ‪.‬‬
‫ﻃﭙﺤﻀﻬﻮﮔﭗ‪» :(pHpairiiHu) ·،‬ﺑــﺎرآور‪ ،‬ﺑــﺎرور« ) ازي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﻃﭙﺤ ﻀﻬﻮﮔﺾ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(xDarrahiiH‬ﻧﯿــﺮو‪ ،‬ﺗــﻮان‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﺗــﮏ‪ ،‬واﺑﺴــﺘﮕﯽ(‪-‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪.‬‬
‫ﺳﻀﻖ]· )‪» :(sarō‬اﺗﺤﺎد‪ ،‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺳﻀﻖ »آﻣﯿﺨـﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺘﺤـﺪ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬اﺗﺤﺎد ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ دادن«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vanzhfuB) ·/‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ‪313 ‬‬

‫ﺭﺽ‪#‬ﺅﺿﻖ؛· )‪» :(vazdvarc‬زﻫــﺪ‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻘــﻮي‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪-‬‬

‫ﺭﺽ‪#‬ﺅﺿﻖ ‪) -‬ﺻﻔﺖ(‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﺎدي‪ ،‬ﺧﺮﻣﯽ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﮐﻪ اﯾﻨﺴﻠﺮ از او ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ ﺑﻪ داﺋﻤﯽ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ[‬
‫ﺑﻪ واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ vedhas‬ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮي ﻣﻌﻨﯽﻫﺎي ﻣﺸﺎﺑﻪ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(manazhō‬ﻣــﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ«‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺍ]ﻩ· )‪» :(hōi‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﻪ او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiik),‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮﻣﺎدي‪ ،‬ﻧﻔﺲ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(CyaoranHiBca‬ﺑـﺎ ﮐﺎرﻫـﺎ‪ ،‬ﺑـﺎ ﮐﺮدارﻫـﺎ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]· )‪» :(urvarō‬دوﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎر وﻓﺎدار«‪.‬‬
 ‫‪ 314‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم‬
‫ﻫﻮداوِﻧﮕﻪِ‬ ‫اي‬ ‫ﭼﯿﺘﺮا‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎﺏ·‬ ‫[·‬ ‫ﺇﻫﻮﻗﭗ·‬
‫ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫روﺷﻦ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﺋ‪‬ﺪ‪‬م ﻧﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾﺘ‪‬ﻨﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭘﻪ·‬ ‫"ﺿﻮﻏﺪﭖ·‬
‫ﺑﺎ ﻣﻨﺶ‬ ‫ﭘﺎﯾﻨﺪه‬ ‫ﮐﻮﺷﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬
‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬
‫اﺷﺎ‬ ‫ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‬ ‫او‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫ﻫ‪‬ﭙﺘﯽ‬ ‫ﺷﯽ اُﺗَﻨﺎﭼﺎ‬

‫َ‬ ‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﺍﺿﺤﻒ[ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬
‫ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫و ﺑﺎ ﮐﺮدار‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫او‬
‫اَﺳﺘﯿﺶ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫وازﯾﺸﺘُﻮ‬
‫ﺿﺴﻔﻪ‪&/‬‬ ‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺭﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]·‬
‫ﻣﻬﻤﺎن‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم ‪315 ‬‬

‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎﺏ·‬ ‫ﺇﻫﻮﻗﭗ· [ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭘﻪ·‬ ‫"ﺿﻮﻏﺪﭖ·‬

‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﺍﺅ]· »ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬

‫ﺍﺿﺤﻒ[ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺍﺅ]· ﻑ]ﻩ·‬

‫ﺿﺴﻔﻪ‪&/‬‬ ‫ﺭﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]· ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ ·‬

‫ﻫﻮداوِﻧﮕﻪِ‬ ‫اي‬ ‫ﭼﯿﺘﺮا‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﺋ‪‬ﺪ‪‬م ﻧﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾﺘ‪‬ﻨﺎ‬

‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬

‫ﻫ‪‬ﭙﺘﯽ‬ ‫ﺷﯽ اُﺗَﻨﺎﭼﺎ‬
‫َ‬ ‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬

‫اَﺳﺘﯿﺶ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫وازﯾﺸﺘُﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﺑﺮاي ﻣﺮد ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر روﺷﻦ اﺳﺖ‪،‬‬
‫او ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ آﻧﻬﺎ را ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ درﯾﺎﺑﺪ‬
‫و ﺑﺎ ﻧﯿﺮو و ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮد ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﺣﻘﯿﻘﺖ و راﺳﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫آن ﮐﺲاي اﻫﻮراﻣﺰدا ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ دوﺳﺖ و ﻣﻬﻤﺎن ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 316‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺇﻫﻮﻗﭗ· )‪» :(cirrH‬روﺷﻦ‪ ،‬آﺷﮑﺎر« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺇﻫﻮﻗﺾ )ﺻﻔﺖ( »روﺷﻦ‪ ،‬آﺷﮑﺎر«‪.‬‬
‫[ · )‪» :(ī‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﯾﺎ راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎﺏ· )‪» :(hudGzhc‬ﺑﺮاي درﺳﺘﮑﺎر« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﻋیﭙﺎ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫"ﺿﻮﻏﻘﭗ· )‪» :(yarenH‬ﮐﻮﺷﺶ«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬واژه را ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ‪ yatna‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻮﺷﺶ و ﺟﻬﺪ ﻣﯽﮔﯿﺮد[‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آن را ﻗﯿﺪ و ﺣﺮف رﺑﻂ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد[‬
‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭘﻪ· )‪» :(vacdemnHi‬ﯾﺎﺑﻨــﺪه‪ ،‬ﭘﯿ ـﺪا ﮐﻨﻨــﺪه« )ﺑﺮاﺋ ـﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﺽ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﯾﺎﺑﻨﺪه« ) از رﯾﺸﻪ ﺭ[ﯼﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸـﻪ ‪ ،‬ﺑـﺎ ﻣـﻨﺶ« )ﺑـﺎﺋﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫»ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) · ,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvvō‬او‪ ،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ .‬ﺗﮏ( )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(xDarrH‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ· )‪» :(aDem‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(vacazhH‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺨﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺈﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮔﻔﺘﺎر‪،‬‬
‫ﺳﺨﻦ«‪.‬‬
‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ· )‪» :(ByaoranHcH‬و ﺑـــﺎ ﮐــﺮدار‪ ،‬و ﺑـــﺎ ﮐــﻨﺶ« )ﺑـــﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮊﮔﻀﺦ»ﺿﺪﺽ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار«‪.‬‬
‫ﺍﺿﺤﻒ[ · )‪» :(haptī‬ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺿﺢ »ﻣﻮاﻇﺒﺖ و ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺍﺅ]· )‪» :(hvvō‬او‪ ،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻑ]ﻩ· )‪» :(tōi‬ﺑﺮاي ﺗﻮ«‪ ‬ﻓﺆﻏﮏ »ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ ﺗﮏ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم ‪317 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]· )‪» :(vHziBtō‬ﺷــﺎﯾﺎن ﺗــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴــﺘﻪ ﺗــﺮﯾﻦ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪-‬‬
‫ﺭﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻀﺎ )ﺻﻔﺖ( »ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺎن«‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[ · )‪» :(azhaitī‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪-‬‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺴﻔﻪ‪» :(astiB) ·/‬ﻣﻬﻤﺎن‪ ،‬ﯾﺎر‪ ،‬دوﺳﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺴﻔﻪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻣﻬﻤﺎن«‪.‬‬
‫‪ 318‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 320‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫ﯾﺎﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﺧﻮاا‪‬ﺗﻮش‬ ‫اَﺧُﯿﺎﭼﺎ‬
‫"ﭘﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﻃﻀﺒﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮاده‬ ‫اﯾﻦ‪ ،‬آن‪ ،‬او‬

‫اَﺋﯿﺮي ﯾﻤﻨﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫وِرِزِﻧ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﻣﺮدم‬ ‫ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﺑﺎ‬ ‫ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠﻪ‬ ‫اﯾﻦ‪ ،‬آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨُﻮﺋﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻬﻤﯽ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮا‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪ]ﻩ·‬ ‫ﮐﻀﺎﮎ[ ·‬ ‫یﻀﺒﺆﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر ﻣﻦ‬ ‫ﻣﺎل ﻣﻦ‬ ‫دﯾﻮان‬ ‫اﯾﻦ‪ ،‬آن‬

‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫اوروازِﻣﺎ‬ ‫اَﻫﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻏﮑﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺧﺮﺳﻨﺪي‬ ‫اﻫﻮرا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آوﻧﮓ ﻫﺎﻣﺎ‬ ‫دوﺗﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬
‫|ﺟﺎﭘﮑﭗ·‬ ‫ﯼ‪,‬ﻑ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﻭﻅ]ﻩ·‬
‫ﺑﺎﺷﯿﻢ‬ ‫ﭘﯿﺎ م رﺳﺎﻧﺎن‬ ‫ﺗﻮ‬

‫د‪‬ﺋﯿﺐ ﺷ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫واو‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫دار‪‬ﯾﻮ‬ ‫ﺗ‪‬ﻨﮓ‬

‫یﻀﻬﺬﺯﻏﺄﻑ[ &‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫یﭙﻘﻀﮓ]·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬
‫دﺷﻤﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫دور ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺮﮐﻨﺎر ﮐﻦ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪321 ‬‬

‫ﻃﻀﺒﻔﻊ‪" ·/‬ﭘﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬

‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪ]ﻩ·‬ ‫ﮐﻀﺎﮎ[ ·‬ ‫یﻀﺒﺆﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻏﮑﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﯼ‪,‬ﻑ|ﺟﺎ]· |ﺟﺎﭘﮑﭗ·‬ ‫ﻭﻅ]ﻩ·‬

‫یﻀﻬﺬﺯﻏﺄﻑ[ &‬ ‫ﺭ|·‬ ‫یﭙﻘﻀﮓ]· "]ﻩ·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬

‫ﯾﺎﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﺧﻮاا‪‬ﺗﻮش‬ ‫اَﺧُﯿﺎﭼﺎ‬

‫اَﺋﯿﺮي ﯾﻤﻨﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫وِرِزِﻧ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮﺋﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻬﻤﯽ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮا‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫اوروازِﻣﺎ‬ ‫اَﻫﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫آوﻧﮓ ﻫﺎﻣﺎ‬ ‫دوﺗﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬

‫د‪‬ﺋﯿﺐ ﺷ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫واو‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫دار‪‬ﯾﻮ‬ ‫ﺗ‪‬ﻨﮓ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي دﯾﻮان‪:‬‬
‫ﻣﺮدم در ﻣﯿﺎن ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠﻪ و ﻣﻠﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن و آﻣﻮزشﻫﺎي ﻣﻦ ﺧﺮﺳﻨﺪي اﻫﻮراﻣﺰدا را ﺧﻮاﺳﺘﺎرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم )ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم( اي ﻣﺰدا ﭘﯿﺎم رﺳﺎﻧﺎن ﺗﻮ ﺑﺎﺷﯿﻢ‬
‫و آﻧﻬﺎ )دﯾﻮان( را ﮐﻪ دﺷﻤﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ دور و ﺑﺮﮐﻨﺎر ﮐﻨﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 322‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺔﮔﭙﺈﭖ )‪» :(apiiHcH‬اﯾﻦ ‪ ،‬آن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺽ »اﯾـﻦ‪ ،‬آن« ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره‪،‬‬
‫ﺣﺮف ﺗﻌﺮﯾﻒ‪ .‬اﺧﯿﺎﭼﺎ‪ :‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره اﺳﺖ و ﮐﺎﻧﮕﺎ آن را ﺑﻪ ﺑﺖ ﭘﺮﺳﺖ ﺑﻪ وﯾﮋه ﺑﻪ »ﺑِﻨﺪوا«‬
‫ﮐﻪ دﺷﻤﻦ زرﺗﺸﺖ ﺑﻮده اﺳﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻃﻀﺒﻔﻊ‪» :(pactuB) ·/‬ﺧــﺎﻧﻮاده« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﻃﻀﺒﻔﻊ »ﺧــﺎﻧﻮاده« )ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪.‬‬
‫ﺧﻮاا‪‬ﺗﻮش‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻣﯿﻠﺰ »ﺳﺮور و ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر« ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ «ﻧﺠﺒﺎ و ﺑﺰرﮔﺎن« ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‬
‫»ﺷﺨﺺ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد و ﻗﺎﺋﻢ ﺑﺎ ﻟﺬات« ﻣﻮﻟﺘـﻮن ﻣـﯽﻧﻮﯾﺴـﺪ واژه ﭘﯿﺸـﻮاﯾﺎن روﺣـﺎﻧﯽ‬
‫»آﺗﺮون« در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪارد و اﯾﻦ ﺑﺪﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ رﻫﺒﺮي ﮐﺮدن و ﻧﯿﻞ‬
‫ﺑﻪ درﺟﻪ ﮐﻤﺎل را وﯾﮋه ﮔﺮوه ﺧﺎﺻﯽ ﻧﻤﯽداﻧﺴﺘﻪ و ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم را ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﻘﺎم‬
‫رﻫﺒﺮي و آﻣﻮزﮔﺎري ﻣﯽداﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﻮﻟﺘﻮن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ اﯾﻦ واﻗﻌﯿـﺖ اﺳـﺖ‬
‫ﮐﻪ در دﯾﻦ زرﺗﺸﺘﯽ ﻣﻘﺎم ﻣﻮﺑﺪي ﻣـﻮروﺛﯽ ﻧﺒـﻮده اﺳـﺖ‪ .‬ﺗﻘﺴـﯿﻢ ﺟﺎﻣﻌـﻪ ﺑـﻪ ﻃﺒﻘـﺎت و‬
‫ﻣﻮروﺛﯽ ﺑﻮدن ﭘﺎرهاي از ﻣﻘﺎﻣﺎت از ﻣﺴﺎﯾﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از زرﺗﺸﺖ ﺟﺰو آﯾـﯿﻦ و ﺳـﻨﻦ‬
‫دﯾﻨﯽ ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻧﺪارد«‪.‬‬
‫"ﭘﺴﺾ‪» :(yHsau) ·،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﺳﺖ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﭖ »درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(ahiiH‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ .‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ »اﯾـﻦ‪ ،‬آن« )ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره‪ ،‬ﺣـﺮف‬
‫ﺗﻌﺮﯾﻒ( اﯾﻦ واژه ﺑﺎ ﺿﺔﮔﭙﺈﭖ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ اﺳﺖ و ﺣﺮف ﺓ ﻧﯿﺰ ﺍ ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد«‪.‬‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﻏﮏ· )‪» :(verezfnem‬ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠﻪ« )ﻧﻬﺎدي ﯾﺎ راﯾﯽ ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺽ »ﻗﺒﯿﻠﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mau) ·،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ‪ ،‬از راه‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﭖ· )‪» :(airiiamnH‬واﺣﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ« از ﻃﻀﺐ‪،‬ﻉ )ﺧـﺎﻧﻮاده( و ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺽ )ﺗﯿـﺮه(‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺜﺒﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺟﺎﻣﻌﻪ آرﯾﺎﯾﯽ« در اوﺳﺘﺎ از ﭼﻬﺎر ﮔﺮوه‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﻪ در ﺟﻐﺮاﻓﯿﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﺎم ﺑﺮده ﺷﺪه اﺳﺖ«‪.‬‬
‫‪1‬ـ دﻣﺎن «یﻐﮑﭙﺪﺽ« ﯾﺎ ﻧ‪‬ﻤﺎن ﮐﻪ ﻣﺤﻞ زﯾﺴـﺖ ﺧـﺎﻧﻮاده اﺳـﺖ و در ﭘﺎرﺳـﯿﮏ ﺑـﻪ آن‬
‫»ﻣﺎن« ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎن و ﻣﺎن در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ‪.‬‬
‫‪2‬ـ وﯾﺲ»ﺭ[ﺱ« ﻣﺤﻞ زﯾﺴﺘﻦ ﭼﻨﺪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻣﺎﻧﻨﺪ ده‪ ،‬دﻫﮑـﺪه و ﺑـﺮزن »‪«commune‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در وﯾﺲ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ راﺑﻄﻪ ﺑﺮزﻧﯽ و ﻣﺤﻠﻪاي داﺷﺘﻨﺪ«‬
‫‪3‬ـ زﻧﺘﻮ »‪.‬ﺿﺄﻑ‪ «,‬ﻣﺤﻞ زﯾﺴﺖ ﺧﺎﻧﻮدهﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر ﮐﻪ ﻣﻤﮑـﻦ اﺳـﺖ از ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ دور‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪323 ‬‬

‫ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﮔﺮوه ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ زﻧﺘﻮ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺋﯿﺮﯾﻤﻦ »ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﺽ« ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫‪4‬ـ دﻫﯿﻮ »یﻀﺎﮒ‪ «,‬ﻣﺤﻞ زﯾﺴﺖ ﻣﺮدم اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﻤﻠﮑﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷـﺪ ﺑـﺮاي اداره دﻫﯿـﻮ‬
‫واژه ﺳﺎﺳﺘَﺮ »ﺳﭙﺴﻔﻀﻖ« وﺟﻮد دارد ﮐﻪ رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي زورﮔﻮ ﻣﻔﻬﻮم‬
‫ﻣﻨﻔﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ وﻟﯽ دﻫﯿﻮﭘﺌﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﮐﺸﻮر ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺜﺒﺖ دارد‪.‬‬
‫ﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(ahiiH‬اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫یﻀﺒﺆﭖ· )‪» :(dacvvH‬دﯾﻮان ‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎن ﻏﯿـﺮ آرﯾـﺎﯾﯽ« )ﻧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي و راﯾـﯽ ﺟﻤـﻊ(‪‬‬

‫یﻀﺒﺆﺽ ‪» -‬دﯾﻮ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬

‫ﮐﻀﺎﮎ[ · )‪» :(mahmī‬ﻣﺎل ﻣﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ »ﻣﺎل ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ]ﻩ· )‪» :(manōi‬در ﭼﻬﺎرﭼﻮب ﺳﺨﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﭖ »ﺳﺨﻦ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(ahurahiiā‬اﻫﻮرا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ »اﻫﻮر‪) «‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻏﮑﭗ· )‪» :(urvvazemH‬ﺑــﻪ ﺷــﺎدي‪ ،‬ﺧﺮﻣــﯽ را‪ ،‬ﺧﺮﺳــﻨﺪي را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪‬‬

‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻏﮏ ‪» -‬ﺷﺎدي‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪي‪ ،‬ﺧﺮﻣﯽ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬

‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﻭﻅ]ﻩ· )‪» :(rsōi‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‪ -‬ﻭﻇﺾ »ﻣﺎل ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﯼ‪,‬ﻑ|ﺟﺎ]· )‪» :(dktGzhō‬ﭘﯿﺎم رﺳﺎن‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎده« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﯼ‪,‬ﻓﺾ »ﭘﯿﺎم رﺳﺎن‪،‬‬
‫ﻓﺮﺳﺘﺎده« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫|ﺟﺎﭘﮑﭗ· )‪» :(GzhHmH‬ﺑﺎﺷﯿﻢ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اول ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺿﺎ‪.‬‬
‫ﻑ؛ﺃﻝ· )‪» :(tfyg‬اﯾﻨﻬﺎ را‪ ،‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﻓﺾ ‪» -‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪.‬‬
‫یﭙﻘﻀﮓ]· )‪» :(dHrayō‬ﺑﺎز دار‪ ،‬دور ﮐﻦ ‪ ،‬ﺑﺮﮐﻨﺎر ﮐﻦ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎش« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬یﻀﻖ »ﺑﺎزداﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮﮐﻨـﺎر داﺷـﺘﻦ‪،‬‬
‫زﯾﺮ ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪" ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺭ|· )‪» :(vG‬ﺷﻤﺎ را‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫یﻀﻬﺬﺯﻏﺄﻑ[ )‪» :(daibDeytī‬دﺷﻤﻨﯽ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ« )ﺣـﺎل‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬یﺆﻩ‪» /‬دﺷﻤﻦ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺿﺪ ﺑﻮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 324‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫اَﻫﻮر‪‬و‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫اَ ا‪‬ﺑﯿﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺸﺎن‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺳﺎرِم ﻧُﻮ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺳﭙﻘﻐﮑﺪ]·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ · ﻣ‪‬ﺮاُت‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮات‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[ ·ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪·،‬‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‬ ‫از‬ ‫ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‬

‫ﺧﻮِن واﺗﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮش ﻫ‪‬ﺨﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﻁ؛ﺩﺅﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺍﻉ‪·/‬ﺍﺽ»ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪﮔﻮﻧﻪ‬ ‫دوﺳﺖ ﺧﻮب‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرم اﯾﺘﯿﻢ‬
‫َ‬ ‫وِ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎﻧﻢ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺅﺣﻐﺄﻓﻤﮏ·‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭘﺎك‪ ،‬اﻓﺰاﯾﻨﺪه‬

‫و‪‬رِﻣ‪‬ﺌﯿﺪي‬
‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ن‬ ‫ﻫﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕُﻮﻫﯿﻢ‬
‫ﺭﺿﻘﻐﮑﻀﻬﯽ[‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ·‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫آن‪ ،‬او‬ ‫·‬
‫ﻧﯿﮏ‬
‫ﺑﺮﻣﯿﮕﺰﯾﻨﯿﻢ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪325 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﭙﻘﻐﮑﺪ]· ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[ · ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪·،‬‬

‫ﻁ؛ﺩﺅﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺍﻉ‪ ·/‬ﺍﺽ»ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺅﺣﻐﺄﻓﻤﮏ·‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﭖ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﮑﻀﻬﯽ[ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ·‬

‫اَﻫﻮر‪‬و‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫اَ ا‪‬ﺑﯿﻮ‬

‫و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﺎرِم ﻧُﻮ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ‪ .‬ﻣ‪‬ﺮاُت‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮات‬

‫ﺧﻮِن واﺗﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮش ﻫ‪‬ﺨﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫آرم اﯾﺘﯿﻢ‬
‫َ‬ ‫وِ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎﻧﻢ‬
‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ن‬ ‫ﻫﺎ‬ ‫و‪‬رِﻣ‪‬ﺌﯿﺪي‬ ‫و‪‬ﻧﮕُﻮﻫﯿﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻪ اﯾﺸﺎن‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺧﺸﻨﻮدي اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و دوﺳﺖ ﺧﻮب اﺷﺎي ﺧﻮرﺷﯿﺪﮔﻮﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ﭘﺎﺳﺦ داد‪» .‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ اﻓﺰاﯾﻨﺪه و ﻧﯿﮏ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺰﯾﻨﯿﻢ آن ﺷﯿﻮه ﻣﺎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ«‪.‬‬
 ‫‪ 326‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳﯽ زرﺗﺸﺖ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﯿﺎن اﻧﺴﺎن و ﺧـﺪا اﻣﮑـﺎن دارد‪ .‬راه دﺳﺘﺮﺳـﯽ ﺑـﻪ‬
‫ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ و اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﯿﺮوي ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ ﺗﺎ اﻧﺪازه اﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﻪ درﮔـﺎه‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا راه ﯾﺎﺑﺪ و ﺑﺎ او ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬در اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺖِ ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳـﺘﮕﯽ ﺑـﺎ آﻓﺮﯾـﺪﮔﺎر‪،‬‬
‫ﻧﻘﺶ اﺳﺎﺳﯽ ﺑﺎ ﺧﻮد اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺮاﺣﻞ ﮐﻤﺎل را ﺑﭙﯿﻤﺎﯾﺪ و ﺑـﻪ ﻣـﺮز رﺳـﺎﯾﯽ و‬
‫درك آﻓﺮﯾﻨﺶ و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻋﺮﻓﺎن زرﺗﺸﺖ ﯾﮏ ﻋﺮﻓﺎن دﯾﻨﯽ و در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ ﭼﻬﺎرﭼﻮب از ﭘﯿﺶ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﺤﺒﻮس ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ذوق و ﻋﺸﻖ اﻧﺴﺎنﻫﺎ در راه ﭘﯿﻤﻮدن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮑﺴﺎن ﺑﺎﺷﺪ راه ﯾﮑـﯽ اﺳـﺖ‬
‫وﻟﯽ ﺗﻮان رﻫﺮوان ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﺎن ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮوان اﺷﺎ و و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ از‬
‫دوﺳﺘﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(acibyō‬ﺑﺎﯾﺸﺎن‪ ،‬ﺑﺎﯾﻨﻬﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( »اﯾﻦ‪ ،‬آن« ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]· )‪» :(ahurō‬اﻫﻮرا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﭙﻘﻐﮑﺪ]· )‪» :(sHremnō‬ﻣﺘﺤــﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨــﮓ‪ ،‬ﻫﻤﺒﺴــﺘﻪ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﺳﭙﻘﻐﮑﺪﺽ‬
‫»ﻣﺘﺤﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohu) · ,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺮاﺋﯽ ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪ ،‬ﻣـﻨﺶ«‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrHu) ·،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬ﻗـﺪرت« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫»ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﺿﺈﭖ· )‪» :(hacH‬از« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[ ·ﮐﻘﻀﺦ‪» :(paitī . mraou) ·،‬ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽدﻫﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻘﻊ »ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ« ﺣﻀﻬﻒ[ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪327 ‬‬

‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ«‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﻉ‪/‬ﺍﺽ»ﭖ· )‪» :(huB. haxH‬دوﺳﺖ ﺧﻮب« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﻉ‪·/‬ﺍﺽ»ﺽ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﻁ؛ﺩﺅﭘﻔﭗ· )‪» :(pfnvHtH‬ﺧﻮرﺷﯿﺪﮔﻮن‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪ ،‬ﻧﻮراﻧﯽ‪ ،‬ﻓﺮوزان‪ ،‬ﺗﺎﺑﺎن« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮏ· )‪» :(speytąm‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬اﻓﺰاﯾﻨﺪه« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ »ﭘـﺎك‪،‬‬
‫ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﻨﺪه« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭ؛· )‪» :(vf‬ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ· )‪» :(Hrmaitīm‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ· )‪» :(vazuhīm‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺠﻌﺎﻩ »ﺧﻮب« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( اﯾﻦ‬
‫ﺳﺘﺎك ﺑﺮاي ﻣﺎدﯾﻨﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي ﻧﺮﯾﻨﻪ و ﮐﻤﺎﺳﻪ ﺳﺘﺎك)‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻐﮑﻀﻬﯽ[ · )‪» :(varemaidī‬ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﯿﻢ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﭖ· )‪» :(hH‬او‪ ،‬آن« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nf‬ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷـﺪ« )ﺣـﺎل اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن«‪.‬‬
 ‫‪ 328‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫وﯾﺴﭙﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬ا‪‬وا‬ ‫ﯾﻮش‬ ‫اَت‬
‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺟﺎ]·‬ ‫یﻀﺒﺆﭖ·‬ ‫"‪·/,‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻫﻤﻪ‬ ‫اي دﯾﻮﻫﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫اﯾﺪون‪ ،‬ﭘﺲ‬

‫ﭼﯿﺘﺮِم‬ ‫ﺳﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﮐﺎت‬

‫ﺇﻫﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺳﻔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺿﻨﭗ‪·،‬‬
‫ﺗﺨﻤﻪ‪ ،‬ﻧﮋاد‬ ‫ﻫﺴﺘﯿﺪ‬ ‫ﻣﻨﺶ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬زﺷﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺰَﺋﯿﺖِ‬ ‫ﻣ‪‬ﺶ‬ ‫واو‬ ‫ﯾﺲ ﭼﺎ‬
‫"ﺽ‪.‬ﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﺪ‬ ‫ﺳﺮ دﺳﺘﻪ‪ ،‬رﺋﯿﺲ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫آﻧﮑﻪ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﻣ‪‬ﺘُﻮاﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫دروﺟ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫ﺣﻀﻬﻘﻪ·ﮐﻀﻒ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻖ‪_,‬ﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﺑﯽ ارزش‪ ،‬ﭘﺴﺖ‬ ‫دﯾﻮ دروغ‪ ،‬ﻓﺮوﻣﺎﯾﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯽﺗﺎﻧﺎ‬ ‫آاﺑﭙﯽ‬ ‫ﺷﯽَ اوﻣﺎﻧﻢ‬
‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭙﺪﭖ·‬ ‫ﺿﻬﺢ[ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﮑﻤﮏ·‬
‫ﭘﯽ درﭘﯽ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬ ‫ﮐﺮدار‬

‫ﻫ‪‬ﭙﺖَ اﯾﺖِ‬ ‫ﺑﻮﻣﯿﺎﺋﻮ‬ ‫آﺳﺮودوم‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺍﺿﺤﻔﻀﻬﻮﺏ &‬ ‫ﺫ‪,‬ﮎ|·‬ ‫ﺿﺴﻖ‪,‬ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﻫﻔﺘﻤﯿﻦ‪ ،‬ﻫﻔﺖ‬ ‫ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﺑﻮم‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮدار‪ ،‬ﻣﺸﻬﻮر‬ ‫ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪329 ‬‬

‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺟﺎ]·‬ ‫یﻀﺒﺆﭖ·‬ ‫ﺽ‪·/," ·،‬‬

‫ﺇﻫﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· ﺳﻔﭗ·‬ ‫ﺿﻨﭗ‪·،‬‬

‫ﮐﺾ‪" ·/‬ﺽ‪.‬ﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﺣﻀﻬﻘﻪ· ﮐﻀﻒ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻖ‪_,‬ﺿﺴﺈﭖ·‬

‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭙﺪﭖ·‬ ‫ﺿﻬﺢ[ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﮑﻤﮏ·‬

‫ﺍﺿﺤﻔﻀﻬﻮﺏ &‬ ‫ﺫ‪,‬ﮎ|·‬ ‫ﺿﺴﻖ‪,‬ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬

‫وﯾﺴﭙﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬ا‪‬وا‬ ‫ﯾﻮش‬ ‫اَت‬

‫ﭼﯿﺘﺮِم‬ ‫ﺳﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﮐﺎت‬

‫ﯾﺰَﺋﯿﺖِ‬ ‫ﻣ‪‬ﺶ‬ ‫واو‬ ‫ﯾﺲ ﭼﺎ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﻣ‪‬ﺘُﻮاﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫دروﺟ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯽﺗﺎﻧﺎ‬ ‫آاﺑﭙﯽ‬ ‫ﺷﯽَ اوﻣﺎﻧﻢ‬

‫ﻫ‪‬ﭙﺖَ اﯾﺖِ‬ ‫ﺑﻮﻣﯿﺎﺋﻮ‬ ‫آﺳﺮودوم‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي دﯾﻮان! ﺷﻤﺎ ﻫﻤﮕﯽ از ﺗﺨﻤﻪ و ﻧﮋاد ﭘﻠﯿﺪ و ﺑﺪاﻧﺪﯾﺶ ﻫﺴﺘﯿﺪ‬
‫و آن ﺳﺮدﺳﺘﻪ و رﯾﯿﺴﯽ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ را ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﺪ‬
‫ﺧﻮد ﻧﯿﺰ دﯾﻮ دروغ و ﮐﺮدارش ﭘﺴﺖ و ﺑﯽارزش اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎرﻫﺎ ﭘﯽ درﭘﯽ‬
‫در اﯾﻦ ﻫﻔﺘﻤﯿﻦ ﮐﺸﻮر‪) ،‬ﺑﻮم و ﺑﺮ آرﯾﺎﯾﯿﻬﺎ( ﻧﺎﻣﺒﺮدار و ﻣﺸﻬﻮر ﺷﺪهاﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 330‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اي ﺑﺴﺎ ﭘﯿﺮوان دروغ و ﻣﺮدم ﺗﺒﻬﮑﺎر از ﻣﯿـﺎن ﺧـﻮد ﺳﺮدﺳـﺘﻪاي ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﯿـﺪ و داراي ﻧﯿـﺮوي‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮔﺮدﯾﺪﻧﺪ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از آن ﻣﯿﺎن ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ و ﺳﺮﮐﺮدﮔﯽ ﺑﺮﺳﺪ ﮐﻪ د‪‬رو‪‬ﻧﺪان را‬
‫ﺑﺴﺘﺎﯾﺪ‪ .‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎن ﺷﻮد و آﻧﻬﺎ را در ﻫﻤﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﭘﻠﯿﺪ و زﯾﺎن آور ﻫﻤﺮاﻫﯽ و رﻫﺒﺮي‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﭘﯿﺮوان دروغ ﺑﺮﺧﯿﺰد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دﯾﻮ دروغ ﺑﺎﺷﺪ و ﺗـﺎ‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﻣﺮز ﭘﺴﺘﯽ‪ ،‬ﮐﯿﻨﻪ ﺗﻮزي و ﺑﺪﺧﻮاﻫﯽ ﭘﯿﺶ رود‪ .‬در ﭼﭙﺎول و زورﮔﻮﯾﯽ ﺳﺮآﻣﺪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در‬
‫زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺒﺮد آرزوﻫﺎي ﺑﺰرگ اﻧﺴﺎﻧﯽ در راه ﺑﻬﺒﻮد زﻧﺪﮔﯽ و ﺑﺎرو‪‬ري ﺟﻬﺎن‬
‫آﻣﻮزش ﻣﯽداد‪ ،‬ﻣﺮدﻣﯽدروغ ﭘﺮور و ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن ﺗﺒﻬﮑﺎر در ﺳﺮزﻣﯿﻦ اﯾﺮان و ﺑﻮم و ﺑﺮ آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ‬
‫ﭘﯽ درﭘﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﺎﻣﺒﺮدار ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬روﺷﻦ اﺳﺖ ﺳﺮ دﺳـﺘﻪ و ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮ ﮔﺮده ﻣﺮدم ﮔﻤﺮاه ﺳﻮار ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ از ﺷﯿﻮه و اﻧﺪﯾﺸﮥ آﻧـﺎن ﺳـﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨـﺪ‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن از زﯾﺎﻧﻤﻨﺪﺗﺮﯾﻦ و ﮔﻤﺮاه ﺗﺮﯾﻦ آدﻣﯿﺎن دوران ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(at) ·،‬اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬اﯾﺪون« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫"‪» :(ykB) ·/,‬ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫یﻀﺒﺆﭖ· )‪» :(dacvH‬اي دﯾﻮان ‪ ،‬اي ﺧﺪاﯾﺎن ﻏﯿﺮآرﯾﺎﯾﯽ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ ‬یﻀﺒﺆﺽ ‪-‬‬
‫»دﯾﻮ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺟﺎ]· )‪» :(vīspGzhō‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬اي ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫﻤﮕـﯽ« )ﻧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪-‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻﻔﺖ( ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن«‪.‬‬
‫ﺿﻨﭗ‪» :(akat) ·،‬ﺑﺪ‪ ،‬ﺷﺮ‪ ،‬ﺿﺪ ﺭﺧﺎﻉ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﻨﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(manazhō‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫ﺳﻔﭗ· )‪» :(stH‬ﺑﺎﺷﯿﺪ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯿﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﺇﻫﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(cirrem‬ﻧﮋاد‪ ،‬ﺗﺨﻤﻪ‪ ،‬ﭼﻬﺮه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺇﻫﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪.‬‬
‫"ﺿﺴﺈﭖ· )‪» :(yascH‬و ﮐﻪ‪ ،‬و ﮐﯽ‪ ،‬و آن ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺭ|· )‪» :(vG‬ﺷﻤﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪331 ‬‬

‫ﮐﺾ‪» :(maB) ·/‬ﺑﺰرگ‪ ،‬ﺳﺮ دﺳﺘﻪ‪ ،‬رﺋﯿﺲ‪ ،‬ﺳﺎﻟﺨﻮرده‪ ،‬زﯾﺎد‪ ،‬رﺋﯿﺲ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﯾﺎ ﮐﺸﻮر« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪) .‬ﺻﻔﺖ( »ﺑﺰرگ«‪.‬‬
‫"ﺽ‪.‬ﺿﻬﻔﺐ· )‪» :(yazaitc‬ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ‪ .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﺘﻮدن‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫یﻘﻊ_ﺿﺴﺈﭖ· )‪» :(drujascH‬دروغ ﺗﺰوﯾﺮ‪ ،‬دﯾﻮ دروغ ‪ ،‬ﻓﺮوﻣﺎﯾﻪ« ) ازي ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫یﻘﻊ_ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﮑﻤﮏ· )‪» :(Ciiaomąm‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ« )دري ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﮊﮔﻀﺨﮑﻀﺪ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫»ﮐﺎر«‪.‬‬
‫ﺿﻬﺢ[ · )‪» :(aipī‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺰ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭙﺪﭖ· )‪» :(daibitHnH‬دوﺑﺎره‪ ،‬ﭘﯽ درﭘﯽ‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yHiB) ·/‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺴﻖ‪,‬ﯼ‪,‬ﮎ· )‪» :(asrkdkm‬ﻧﺎﻣﺪار ﺷﺪهاﯾﺪ‪ ،‬ﻣﺸﻬﻮر ﺷﺪهاﯾﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪،‬‬
‫دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺳﻘﻊ »ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ« )در اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ(‪.‬‬
‫ﺫ‪,‬ﮐﮓ| )‪» :(bumyG‬ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﻣﺮز و ﺑﻮم‪ ،‬ﻗﺎره« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺫ‪,‬ﮎ[ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﺿﺤﻔﻀﻬﻮﺏ· )‪» :(haptairc‬ﻫﻔـــﺖ« )ﻋـــﺪدﺗﺮﺗﯿﺒﯽ‪ ،‬دري‪ ،‬ﺗـ ـﮏ(‪ -‬ﺍﺿﺤﻔﻀﻬﻮﺽ·‬

‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 332‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ – ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﻓﺮَﻣﯽﻣ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﯾﻮش‬ ‫ﯾﺎت‬
‫ﭼﻘﻀﮏ[ﮐﻀﻮﭖ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫"‪/,‬‬ ‫"ﭖ‪·،‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽدﻫﯿﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬

‫د‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫یﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﻀﮋﮔﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫دﻫﻨﺪه‬ ‫ﭘﻠﯿﺪﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﻣﺮدم‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ا‪‬و‪ · ‬زوﺷﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﺧ‪‬ﺸﻦ تِ‬
‫یﻀﺒﺆ]‪.‬ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﻏﺄﻓﺐ·‬
‫دﯾﻮﭘﺴﻨﺪ‬ ‫اﻓﺰاﯾﺶ دادن‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺳﯿﮋدي ﯾﻢ ﻧﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺱ[ﺗیﮕﻀﮑﺪﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫روي ﮔﺮداﻧﻨﮕﺎن‬ ‫ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫اَﺷﺎﺋَﺖ ﭼﺎ‬ ‫ﻧَﺴﯽ ﯾﻨﺌُﻮ‬ ‫ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش‬

‫ﺿﺰﭘﻀﻔﺈﭖ &‬ ‫ﺩﺿﺴﮕﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺍﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬
‫از اﺷﺎ‪ ،‬از راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي‬ ‫ﮔﻤﺮاه ﺷﻮﻧﺪﮔﺎن‬ ‫ﺧﺮد‪ ،‬ﻋﻘﻞ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ – ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪333 ‬‬

‫ﭼﻘﻀﮏ[ﮐﻀﻮﭖ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫"ﭖ‪·/," ·،‬‬

‫یﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﻀﮋﮔﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫یﻀﺒﺆ]‪.‬ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﻏﺄﻓﺐ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺱ[ﺗیﮕﻀﮑﺪﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫ﺩﺿﺴﮕﻀﺄﻑ]· ﺿﺰﭘﻀﻔﺈﭖ &‬ ‫ﺍﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺗﺎ ﻓﺮَﻣﯽﻣ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ﯾﻮش‬ ‫ﯾﺎت‬

‫د‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫د‪‬ا‪‬و‪ . ‬زوﺷﺘﺎ‬ ‫ت‬

‫و‪‬ﺧ‪‬ﺸﻦ ِ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺳﯿﮋدي ﯾﻢ ﻧﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﻣﺰدا اَﻫﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬
‫اَﺷﺎﺋَﺖ ﭼﺎ‬ ‫ﻧَﺴﯽ ﯾﻨﺌُﻮ‬ ‫ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﻠﯿﺪﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ را ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽدﻫﯿﺪ‪،‬‬
‫ﺗﺎ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ دﯾﻮﭘﺴﻨﺪ اﺳﺖ ﮔﺴﺘﺮش و اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﺑﺪ‬
‫و ﻣﺮدم از ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺧﺮد‪ ،‬روي ﮔﺮدان ﺷﺪه‬
‫از راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي دوري ﺟﻮﯾﻨﺪ و ﮔﻤﺮاه ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 334‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻗﺮنﻫﺎ ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ ﺗﯿﺮهﻫﺎي آرﯾﺎﯾﯽ و اﯾﺮاﻧـﯽ ﺳـﺘﺎﯾﻨﺪة ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎي ﻃﺒﯿﻌـﯽ و اﯾـﺰدان‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﻪ ﻧﺎم اﻫﻮراﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﻣﯿﺎن آن دو ﮔﺮوه‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎري ﻧﯿﺰ ﻫﻮادار د‪‬واﻫﺎ ﺑﻮدﻧـﺪ ﻣﯿـﺎن آن‬
‫دو ﮔﺮوه درﮔﯿﺮيﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﻣﺪ و داﻣﻨﻪ اﺧﺘﻼف روز ﺑﻪ روز ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﻪ‬
‫ﻃﺮﻓﺪاران د‪‬واﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي ﻫﻨﺪ و ﻃﺮﻓﺪاران اﻫﻮراﻫﺎ ﺑﻪ ﻓﻼت اﯾﺮان ﻣﻬﺎﺟﺮت ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺲ از اﯾﻦ ﻣﻬﺎﺟﺮت ﺳﺪهﻫﺎي زﯾﺎد اﯾﺮاﻧﯽﻫﺎ اﯾﺰدان را ﮐﻪ ﺷﻤﺎره آﻧﺎن ﺑﻪ ‪ 30‬ﻣﯽرﺳﯿﺪ و ﻫﺮ‬
‫ﯾﮏ در رأس ﯾﮑﯽ از روزﻫﺎي ﻣﺎه ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﻨﺪيﻫﺎ د‪‬واﻫـﺎ را ﮐـﻪ‬
‫ﺷﻤﺎره آﻧﻬﺎ ‪ 33‬ﺑﻮد ﻣﯽﭘﺮﺳﺘﯿﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﻧﺎم دﯾـﻦ وِداﯾـﯽ در ﻫﻨﺪوﺳـﺘﺎن وﺟـﻮد دارد و‬
‫ادﺑﯿﺎت ﮔﺴﺘﺮده وِداﯾﯽ را ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ رﯾﺸﯽﻫﺎ و ﺷﺎﻋﺮاﻧﯽ ﮐـﻪ ﺑﯿﻨﻨـﺪه ﺣﻘـﺎﯾﻖ ﻫﺴـﺘﯽ ﻗﻠﻤـﺪاد‬
‫ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ ﺑﻮﺟﻮد آوردﻧﺪ‪ .‬در زﻣﺎن ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ اﺧﺘﻼف ﺑﺴﯿﺎري از ﻟﺤﺎظ ﺑﯿﻨﺶ ﻓﻠﺴﻔﯽ و‬
‫دﯾﻨﯽ ﻣﯿﺎن اﯾﺮاﻧﯽﻫﺎ و ﻫﻨﺪيﻫﺎ وﺟﻮد داﺷﺖ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ ﮐﻪ اﻫﻮراﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺰد ﻫﻨـﺪيﻫـﺎ‬
‫ﻣﻮﺟﻮداﺗﯽ ﭘﻠﯿﺪ و د‪‬واﻫﺎي ﻫﻨﺪي ﻧﺰد اﯾﺮاﻧﯽﻫﺎ دﯾﻮ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ و ﺑﻪ آﻣﻮزش ﻣﺮدم ﭘﺮداﺧﺖ اﯾﺮاﻧﯽﻫﺎ ﻃﺮﻓﺪاران اﻫﻮراﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را ﻧﻔﯽ و ﻃﺮد ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻫﺴﺘﯽ ﻓﻘﻂ ﯾﮑﯽ اﺳﺖ و آن اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮوه ﺑﺴﯿﺎري ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻨﺖﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ ﭘﺎي ﺑﻨﺪ ﺑﻮدﻧـﺪ ﺑـﺎ آﻣـﻮزشﻫـﺎ و دﺳـﺘﻮرﻫﺎي‬
‫اﺧﻼﻗﯽ او ﺑﻪ ﺷﺪت ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻣﻮﺟﺐ ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﻣﺮدم ﻣـﯽﺷـﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮدﺳـﺘﻪ آﻧﻬـﺎ‬
‫ﮔﺮِﻫ‪‬ﻢ‪ ،‬اوﺳﯿﭻ و ﺑِﻨﺪو‪ ‬ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎري ﮐﻮيﻫﺎ و ﮐﺮﭘ‪‬ﻦﻫﺎ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي دﯾﻨـﯽ و ﺳﯿﺎﺳـﯽ‬
‫ﺿﺪ زرﺗﺸﺖ را رﻫﺒﺮي ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﭖ‪» :(yHu) ·،‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻘﺪر ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫"‪» :(ykB) ·/,‬ﺷﻤﺎ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻨﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻓﺾ‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﮏ[ﮐﻀﻮﭖ· )‪» :(framīmarH‬ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽدﻫﯿﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ ‬از‬
‫رﯾﺸﻪ ﮐﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﻧﺪازه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﭼﻘﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻓﺮﻣﺎن دادن‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮدن‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ – ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪335 ‬‬

‫"ﭖ· )‪» :(yā‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﮋﮔﭗ· )‪» :(maCiiH‬ﻣﺮدﻣﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﮐﻀﮋﮔﺾ »ﻣﺮدم«‪.‬‬
‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(aciBtH‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ«‪.‬‬
‫یﻀﺄﻑ]· )‪» :(daytō‬دﻫﻨــﺪﮔﺎن« )ﺻــﻔﺖ ﻓﻌﻠ ـﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ‪ ،‬ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬یﻀﺄﻑ‬
‫»دﻫﻨﺪه« ) از رﯾﺸﻪ ‪ -‬یﭗ(‪.‬‬
‫ﺭﺽ»ﺯﻏﺄﻓﺐ· )‪» :(vaxDeytc‬رﺷﺪ ﺑﺪﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﻓﺰاﯾﻨﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﺳﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺽ»ﺯ رﺷﺪ دادن‪ ،‬اﻓﺰودن‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ دادن«‪.‬‬
‫یﻀﺒﺆ]·‪.‬ﻉ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(dacvvō.zuBtH‬دﯾﻮﭘﺴــﻨﺪ‪ ،‬ﻣــﻮرد ﻋﻼﻗــﻪ دﯾ ـﻮ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋ ـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﻀﺒﺆ]‪. .‬ﻉ‪/‬ﻓﺾ دﯾﻮﭘﺴﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪.‬‬
‫ﺱ[ﺗیﮕﻀﮑﺪﭖ· )‪» :(sīEdiiamnH‬دورﺷﻮﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬روي ﮔﺮداﻧﻨﺪﮔﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬‬
‫ﺱ[ﺗیﮕﻀﮑﺪﺽ )ﺻﻔﺖ( »دورﺷﻮﻧﺪه‪ ،‬روي ﮔﺮدان« )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﻧﺎﮔﺬر(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· )‪» :(mananzhō‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) ·|#‬ﻣﺰدا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ‪» :(ahurahiia).‬اﻫﻮرا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪» :(xratfuB) ·/‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻋﻘﻞ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﻗﻀﻔﻊ »ﺧﺮد« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺩﺿﺴﮕﻀﺄﻑ]· )‪» :(nasyaytō‬دورﺷﻮﻧﺪﮔﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺩﺿﺴﮕﻀﺄﻑ ﮔﻤﺮاه‬
‫ﺷﻮدﻧﺪه‪ ،‬دور ﺷﻮﻧﺪه«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﺾ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(aDHaucH‬و از اﺷﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ«‪.‬‬
 ‫‪ 336‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ – ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﺸﯿﻢ‬ ‫د‪‬بِ ﻧَﺌُﻮﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﮐﻀﮋ[ﮎ·‬ ‫یﻐﺬﻏﺪﺿﺨﻔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫ﻣﺮدم را‬ ‫ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﻮﺳﯿﻠﻪ‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗَﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﻫﻮﺟﯿﺎﺗُﻮﺋﯿﺶ‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب )در ﺑﻬﺸﺖ(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَﮐﺎ‬ ‫واو‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﻨﭗ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫زﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺪ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮش‬ ‫اَﮐﺲ ﭼﺎ‬ ‫د‪ ‬ا‪‬وِﻧﮓ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﻨﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬
‫ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺪرا‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫دﯾﻮان‬ ‫آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺷﯽ اُﺗﻨ‪‬ﻢ‬ ‫اَﮐﺎ‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﻏﮏ·‬ ‫ﺿﻨﭗ·‬
‫ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ‬ ‫ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ‬ ‫زﺷﺖ‬

‫ﺧﺸَﯿﻮ‪‬‬ ‫درِ ﮔﻮﻧَﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻓﺮَﭼﯽ ﻧَﺲ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫»ﺯﺿﮓ] &‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺈﻫﺪﺿﺲ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‬ ‫ﻫﻮاﺧﻮاه دروغ‬ ‫ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺂن‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ – ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪337 ‬‬

‫ﮐﻀﮋ[ﮎ·‬ ‫یﻐﺬﻏﺪﺿﺨﻔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﻨﭗ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﻨﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬

‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﻏﮏ·‬ ‫ﺿﻨﭗ·‬

‫"ﭖ· ﭼﻘﻀﺈﻫﺪﺿﺲ· یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ· »ﺯﺿﮓ] &‬

‫ﻣ‪‬ﺸﯿﻢ‬ ‫د‪‬بِ ﻧَﺌُﻮﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗَﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﻫﻮﺟﯿﺎﺗُﻮﺋﯿﺶ‬

‫اَﮐﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫واو‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮش‬ ‫اَﮐﺲ ﭼﺎ‬ ‫د‪ ‬ا‪‬وِﻧﮓ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬

‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺷﯽ اُﺗﻨ‪‬ﻢ‬ ‫اَﮐﺎ‬

‫ﺧﺸَﯿﻮ‪‬‬ ‫درِ ﮔﻮﻧَﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻓﺮَﭼﯽ ﻧَﺲ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺪﯾﻨﻮﺳﯿﻠﻪ ﺷﻤﺎ دﯾﻮان ﻣﺮدم را ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽدﻫﯿﺪ و ﮔﻤﺮاه ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ را از زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب ﺑﻬﺸﺖ آﺳﺎ و ﭘﺎﯾﻨﺪه ﺑﺎز ﻣﯽدارﯾﺪ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ دﯾﻮان ﻧﯿﺰ ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮردة زﺷﺘﯽ و ﺑﺪ اﻧﺪﯾﺸﯽ ﻫﺴﺘﯿﺪ‬
‫از اﯾﻨﺮو اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎرﺗﺎن ﭘﻠﯿﺪ اﺳﺖ‬
‫و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻫﻮادار دروغ را ﺑﺮﺗﺮي ﻣﯽدﻫﯿﺪ و ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 338‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬ﺑﺪﯾﻨﻮﺳﯿﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎ آن« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫یﻐﺬﻏﺪﺿﺨﻔﭗ‪» :(debenaotā) .‬ﻓﺮﯾــﺐ ﻣــﯽدﻫــﺪ« )ﺣــﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿــﺪي‪ ،‬ﮔــﺬرا‪ ،‬دوم ﮐ ـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﻀﺬ »ﻓﺮﯾﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻮل زدن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺰ[ﮎ‪» :(maşīm) .‬ﻣﺮدم را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﮋﮔﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻣﺮدم«‪.‬‬
‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪» :(hujyātōiš) ./‬زﻧــﺪﮔﯽ ﺧــﻮب‪ ،‬ﺑﻬﺸــﺖ آﺳــﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪-‬‬
‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب«‪.‬‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﻀﺴﺈﭖ‪» :(ameretātascā) .‬و ﭘﺎﯾﻨــﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺟــﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯿﻤﺮﮔــﯽ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻒ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬زﯾﺮا ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭ|‪» :(vb) .‬ﺷﻤﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﻨﭗ‪» :(akā) .‬زﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﻨﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻨﺶ«‪ .‬اﮐﻤﻦ دﯾﻮ ﺑﺪ اﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺑﺪﻣﻨﺸﯽ در ﻣﻘﺎﺑﻞ وﻫﻮﻣﻦ ﻗﺮار دارد‪ .‬در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﺮ ﯾﮏ از‬
‫اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان ﯾﮏ ﻧﻤﺎد ﻣﺨﺎﻟﻒ آن وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫"؛ﺃﻝ‪» :(yfyg) .‬آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪،‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬‬
‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ‪» :(daēvvfng) .‬دﯾــﻮان را ﮐــﻪ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬یﻀﺒﺆﺽ )ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‬
‫»ﺧﺪاﯾﺎن آرﯾﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ«‪.‬‬
‫ﺿﻨﻀﺴﺈﭖ‪» :(akascā) .‬و ﺑﺪ را‪ ،‬و ﭘﻠﯿﺪ را« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﻨﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »ﺑـﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿـﺪ‪،‬‬
‫زﺷﺖ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪» :(mainiiuB) ./‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ﻧﻔـﺲ‪ ،‬ﻣﯿﻨـﻮ‪ ،‬ﻣـﻨﺶ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫»ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ«‪.‬‬
‫ﺿﻨﭗ‪» :(akā) .‬زﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﻨﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ – ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪339 ‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﻏﮏ‪» :(Byoθanem) .‬ﮐــﺎر‪ ،‬ﮐــﺎر را‪ ،‬ﮐــﻨﺶ را« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪-‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ‪» :(vacazhā) .‬ﺑــﺎ ﺳــﺨﻦ‪ ،‬ﺑﺎﮔﻔﺘــﺎر« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺈﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر«‪.‬‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﺑﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ آن‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺈﻫﺪﺿﺲ‪» :(fracinas) .‬ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽدﻫﯿﺪ‪ ،‬ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي ﻣﯽدﻫﯿﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺇﻫﻒ »درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﺮدن« ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﭼﻘﺾ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دادن‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي دادن‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ‪» :(dregvvantem) .‬ﻫﻮاﺧﻮاه‪ ،‬دروغ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﮐﺎﻓﺮ‪ ،‬ﺑﺪ ﮐﺮدار«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﮓ]‪» :(xDaiiō) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﮓﺽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 340‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ا‪‬ﻧﺎﺧﺸﺘﺎ‬ ‫اَ ا‪‬ﻧﺎو‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮرو‬
‫؛ﺩﭖ»‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺒﺪ|·‬ ‫ﺣﺨﻌﻖ‪· ,‬‬
‫آﺷﻮﺑﮕﺮي‪ ،‬ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮﯾﯽ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﺎن‬ ‫ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﻓﺮاوان‬

‫اَﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎاﯾﺶ‬ ‫ﯾﺰي‬ ‫ﺳﺮاو‪‬ه ي اﯾﺘﯽ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺙ‪· [.‬‬ ‫ﺳﻘﭙﺆﺿﺎﮔﺜﻬﻒ[ ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﺑﺪان ﺳﺎن‬ ‫ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﺣﺘﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺰ‬ ‫ﻧﺎمﺟﻮﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻫﺎﺗﺎﻣ‪‬ﺮانِ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺍﭘﻔﭙﮏ·ﮐﻀﻘﭙﺪﺏ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﯿﺎد دارﻧﺪه ﭼﯿﺰﻫﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬اﯾﺴﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻣﯿﺪاﻧﯽ‪ ،‬آﮔﺎﻫﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸَﺘﺮُﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫وِ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫در ﺗﻮ‬

‫وﯾﺪاﻧﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬

‫ﺭ[یﻤﮏ&‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻ]·‬ ‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ·‬
‫ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎن‬ ‫ﺑﺮاي اﺷﺎ و دادﮔﺮي‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪341 ‬‬

‫ﺿﺒﺪ|· ؛ﺩﭖ»‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺣﺨﻌﻖ‪· ,‬‬

‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺙ‪· [.‬‬ ‫ﺳﻘﭙﺆﺿﺎﮔﺜﻬﻒ[ ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺍﭘﻔﭙﮏ· ﮐﻀﻘﭙﺪﺏ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬

‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ· ﺱ؛ﺃﻻ]· ﺭ[یﻤﮏ&‬

‫ا‪‬ﻧﺎﺧﺸﺘﺎ‬ ‫اَ ا‪‬ﻧﺎو‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮرو‬

‫اَﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎاﯾﺶ‬ ‫ﯾﺰي‬ ‫ﺳﺮاو‪‬ه ي اﯾﺘﯽ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻫﺎﺗﺎﻣ‪‬ﺮانِ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬اﯾﺴﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫ﺧﺸَﺘﺮُﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫وِ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬

‫وﯾﺪاﻧﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﮔﻨﺎﻫﺎن آﺷﻮﺑﮕﺮي و ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮﯾﯽ را ﮐﻪ دﯾﻮان دروغ ﺑﻪ ﻓﺮاواﻧﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺣﺘﯽ ﺑﺪان ﺳﺎن ﺑﻠﻨﺪ آوازي و ﻧﺎمﺟﻮﯾﯽ ﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﻮ اي اﻫﻮراﯾﯽ ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ آﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﺧﻮب ﻣﯽداﻧﯽ و ﺑﯿﺎد داري‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﺗﻮ‪،‬‬
‫ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ دادﮔﺮي و اﺷﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺖ ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 342‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺣﺨﻌﻖ‪» :(pourrū) .,‬ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﭘﺮ‪ ،‬ﻓﺮاوان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺡ]ﻋﻘﻊ )ﺻـﻔﺖ( »ﺑﺴـﯿﺎر‪،‬‬
‫ﭘﺮ«‪.‬‬
‫ﺿﺒﺪ|‪» :(aēnG) .‬ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺟﻨﺎﯾﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺒﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺧﻄﺎ‪ ،‬ﮔﻨﺎه‪،‬‬
‫ﺟﻨﺎﯾﺖ«‪.‬‬
‫؛ﺩﭖ»‪/‬ﻓﭗ‪» :(fnāxBtā) .‬ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮﯾﯽ‪ ،‬ﻗﻬﺮ‪ ،‬آﺷﻮﺑﮕﺮي‪ ،‬ﻧﺎﺳـﺎزﮔﺎري« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫؛ﺩﭖ»‪/‬ﻓﺾ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yāiB) ./‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اﯾﻨﻬﺎ«‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺳﻘﭙﺆﺿﺎﮔﺜﻬﻒ[‪» :(srāvvahiieitī) .‬ﺷﻬﺮت ﻃﻠﺒﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬ﻧـﺎمﺟـﻮﯾﯽ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ«‬
‫)ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ ‬ﺳﻘﭙﺆﺿﺎﮔﺾ ‪» -‬ﻧـﺎمﺟـﻮﯾﯽ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﺷﻬﺮت ﻃﻠﺒﯿﺪن‪ ،‬ﻧﺎمآوري ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪآوازي ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫"ﺙ‪» :(yezī) .[.‬ﺣﺘﯽ‪ ،‬آﯾﺎ‪ ،‬اﮔﺮ‪ ،‬اﯾﻨﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﻓﭙﻪ‪» :(tāiB) ./‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‪.‬‬
‫ﺿﻔﭗ‪» :(aθā) .‬ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺪاﻧﺴﺎن« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺍﭘﻔﭙﮏ‪» :(hātām) .‬ﻣﻮﺟﻮدات‪ ،‬ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﭼﯿﺰﻫﺎ و ﻣﻮﺟﻮدات ﮐﻪ ﻫﺴـﺘﻨﺪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺍﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا( »ﻣﻮﺟﻮد«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﭙﺪﺏ‪» :(marānē) .‬ﺑﯿﺎد دارﻧﺪه« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻘﭙﺪﻩ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺑﯿﺎد دارﻧـﺪه«‪‬از‬
‫رﯾﺸﻪﮐﻀﻖ »ﺑﯿﺎد داﺷﺘﻦ‪ ،‬ذﮐﺮ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫اﯾﻦ دو واژه در اﺻﻞ ﺍﭘﻔﭙﮏ و ﮐﻀﻘﭙﺪﺏ ﺑﻮده ﮐﻪ در اﺛﺮ ﮐﺜﺮت اﺳﺘﻌﻤﺎل ﺣﺮف ﮎ از‬
‫آﺧﺮ ﺍﭘﻔﭙﮏ ﺣﺬف ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺿﻘﭙﺪﺏ ﺧﻮاﻧﺪه و )دري‪ ،‬ﺗﮏ( ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑـﺎﻻ ﺑﺮﻧـﺪه‪ ،‬ارﺗﻔـﺎع‬
‫دﻫﻨﺪه[ از رﯾﺸﻪ ﺿﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪343 ‬‬

‫ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭ[ﯼ‬ ‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ‪» :(voistā) .‬آﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬ﻣﯽداﻧـﯽ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫»داﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(θvahmī) .‬در ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬در ﺗﻮ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ( »ﻣﺎل‬
‫ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ‪» :(xDaθrōi) .‬در ﻗــﺪرت‪ ،‬در ﻗﻠﻤــﺮو‪ ،‬در ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪي« )دري‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻗﺪرت‪ ،‬ﻗﻠﻤﺮو‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ‪» :(aDāicā) .‬و ﺑﺮاي اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي دادﮔﺮي‪ ،‬ﺑﺮاي ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻ]‪» :(sfyghō) .‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺎم‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺳﺨﻦ‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﺗﻮﺿﯿﺢ«‪.‬‬
‫ﺭ[یﻤﮏ‪» :(vīdąm) .‬ﮔﺴﺘﺮش ﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬ﭘﺨﺶ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮزﯾﻊ ﮐﻨﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬اﻣـﺮي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
 ‫‪ 344‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫نَ ا‪ ‬ﭼﯿﺖ‬ ‫اَ ا ﻧَﻨﮕﻬﺎﻧﻢ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ‬
‫ﺩﺿﺒﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫ﻫﯿﭽﯿﮏ‬ ‫ﮔﻨﺎﻫﺎن‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫ﻫﺎدروﯾﺎ‬ ‫اَُﺋﻮﺟﻮﯾﯽ‬ ‫وﯾﺪواو‬

‫ﺍﭘیﻖ]ﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺦ_]ﻩ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬
‫ﯾﮑﺮﻧﮕﯽ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‬ ‫اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آورﻧﺪه‪ ،‬ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﻮﻧﺪه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﻨﮓ ﻫ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﺟ‪‬ﻮﯾﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫_]ﮔﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﺳﻨﮕﯿﻦﺗﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎه‬ ‫ﮐﻪ‬

‫اﯾﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮ‪ ‬ا‪‬ﻧﺎ‬ ‫ﺳﺮاوي‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺲ‬

‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻃﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[ ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﻓﻠﺰ‪ ،‬آﻫﻦ‬ ‫درﺧﺸﺎن‬ ‫ﻧﺎم ﺑﺮده ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ي ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮐﻪ آﻧﻬﺎ‪ ،‬اﯾﺸﺎن ﮐﻪ‬

‫اَﻫﯽ‬ ‫و‪ ‬ا‪‬دﯾﺸﺘُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اﯾﺮﯾﺨﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺿﺎ[&‬ ‫ﺭﺿﺒیﻪ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻫﻘﻪ»ﻓﻐﮏ·‬
‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫داﻧﺎﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬آﮔﺎهﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﺘﺎﯾﺞ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪345 ‬‬

‫ﺩﺿﺒﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫ﺍﭘیﻖ]ﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺦ_]ﻩ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫_]ﮔﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻃﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[ ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫ﻫﻘﻪ»ﻓﻐﮏ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﺭﺿﺒیﻪ‪/‬ﻑ]· ﺿﺎ[&‬

‫نَ ا‪ ‬ﭼﯿﺖ‬ ‫اَ ا ﻧَﻨﮕﻬﺎﻧﻢ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ‬

‫ﻫﺎدروﯾﺎ‬ ‫اَُﺋﻮﺟﻮﯾﯽ‬ ‫وﯾﺪواو‬

‫ﺳﻨﮓ ﻫ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﺟ‪‬ﻮﯾﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫اﯾﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ا‪‬ﻧﺎ‬ ‫ﺳﺮاوي‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺲ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ‬ ‫ي‬

‫اَﻫﯽ‬ ‫و‪ ‬ا‪‬دﯾﺸﺘُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اﯾﺮﯾﺨﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از روي راﺳﺘﯽ و ﯾﮑﺮﻧﮕﯽ اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫ﻫﯿﭽﯿﮏ از ﮔﻨﺎﻫﺎن را و ﻧﯿﺰ آن ﮔﻨﺎه ﺑﺰرگ را ﮐﻪ ﺑﺮاي آن ﮐﯿﻔﺮ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﻧﺎﻣﺒﺮده و‬
‫ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻧﺪادهام‪.‬‬
‫ﺗﻮ اي اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ آن ﮔﻨﺎﻫﺎن و ﻧﺘﺎﯾﺞ آﻧﻬﺎ آﮔﺎهﺗﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ و آﮔﺎﻫﯽ ﺗﻮ ﺑﺮﺗﺮ از‬
‫آزﻣﺎﯾﺶ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 346‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ را در زﻣﺎن ﺧﻮدش ﺑﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﯽ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﮔﻨﺎﻫـﺎن ﺑـﺰرگ ﯾـﺎ ﮐﺒﯿـﺮه‬
‫ﻣﻌﺮوف ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﺳﻨﺘﻬﺎي ﭘﯿﺶ از زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ ﮐﯿﻔـﺮ آن ﮔﻨﺎﻫـﺎن »آزﻣـﺎﯾﺶ ﻓﻠـﺰ‬
‫ﮔﺪاﺧﺘﻪ« ﯾﺎ »و‪‬ر« ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ رواﯾﺖ ﺷﺪه در اﯾﻦ ﮐﯿﻔﺮ ﻣﻘﺪاري ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﺑـﺮوي‬
‫ﺳﯿﻨﻪ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﯽرﯾﺨﺘﻨﺪ و ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ وي ﺑﯽﮔﻨﺎه ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ او آﺳﯿﺒﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ دﯾﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ ﮐﯿﻔﺮ ﯾﺎ آﺳﺎﻧﺘﺮﯾﻦ آزﻣﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﻣﺘﻮﺟﻪ‬
‫وي ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﻨﺎه ﺑﺰرگ اﻓﺴﺎﻧﻪاي ﺑﻮد ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﺟﻤﺸـﯿﺪ ﭘﺴـﺮ وﯾﻮﻧﮕﻬـﺎن ﺑـﺮاي‬
‫ﮔﻮﺷﺖﺧﻮاري ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽدادﻧﺪ و ﮐﯿﻔﺮ آن آزﻣﺎﯾﺶ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑـﺎ ﻫﻤـﻪ‬
‫ﺳﻨﺘﻬﺎي ﭘﯿﺶ‪ ،‬از ﺟﻤﻠﻪ آزﻣﺎﯾﺶ آﻫﻦ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﺳﺖ و ﻓﻘﻂ داوري اﻫﻮراﻣﺰدا را ﺑﺮاي‬
‫ﮔﻨﺎﻫﺎن و ﮐﯿﻔﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺒﺰﻣﮏ‪» :(aēDam) .‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬اﯾﺸﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺽ ‪ ) -‬اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ‪» :(aēnazhąm) .‬ﮔﻨﺎﻫﺎن‪ ،‬ﺧﻄﺎﻫـﺎ‪ ،‬اﺷـﺘﺒﺎﻫﺎت« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮔﻨﺎه« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺟﻨﺎﯾﺖ[‪.‬‬
‫ﺩﺿﺒﺈ[‪» :(naccīu) .،‬ﺑﻪ ﻫﯿﭻوﺟﻪ‪ ،‬ﻫﯿﭽﮑﺪام« )ﻗﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺭ[یﺆ|‪1 :(vīdvvG) .‬ـ »آﮔﺎه‪ ،‬داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ‪2‬ــ »ﯾـﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺪﺳـﺖ آوردن‪،‬‬
‫ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﺪن«‪ -‬ﺭ[یﺆﺿﺎ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ( »ﺑﺪﺳﺖ آورﻧﺪه‪ ،‬ﯾﺎﺑﻨﺪه‪ ،‬ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺷﻮﻧﺪه«‪.‬‬
‫ﺿﺦ_]ﻩ‪» :(aojōi) .‬ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﻢ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه ﺳﻮم ﮐﺲ اﺳﺖ[‪ ‬ﺿﺦ_ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋـﻼم‬
‫ﮐﺮدن«‪ .‬ﺭﺿﺈ واژه دﯾﮕﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻔﺘﻦ‪.‬‬
‫ﺍﭘیﻖ]ﮔﭗ‪» :(hādrōiiā) .‬در ﮐﻤــﺎل راﺳــﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﺳــﺘﯽ« )دري‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﺍﭘیﻘﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاﻗﺖ« ﺍﭘیﻖ]ﮔﭗ اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ در اﺻـﻞ‬
‫ﺍﭘیﻘﭙﮕﭗ ﺑﻮده و ﺑﺮاي آن ﮐﻪ از ﻟﺤﺎظ ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻟﻔﻈﯽ ﺑﺎ ﺿﺦ_]ﻩ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪347 ‬‬

‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﭘیﻖ]ﮔﭗ ﺷﺪه و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺳﺘﺎك ﺍﭘیﻘﭙﮕﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻓﺘﺎر‬

‫درﺳﺖ ) ﮐﻪ اﺳﻢ ﻣﺮﮐﺐ اﺳﺖ از ـ ﺍﭘیﻘﺾ ‪+‬ﺿﮕﺾ ‪ -‬رﻓﺘﺎر درﺳﺖ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ(‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪:‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ واژه را ﺍﭘیﻖ]ﮔﭗ ﺧﻮاﻧﺪ )دري‪ ،‬ﺗـﮏ( ازــ ﺍﭘیﻘﺾ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ راه راﺳـﺖ و‬
‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ و واژه ﻣﺮﮐﺐ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ از روي ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ‪.‬‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" ‬ﺽ ‪ ) -‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ(‪.‬‬
‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫_]ﮔﭗ‪» :(jōyā) .‬ﺳﻨﮕﯿﻦﺗﺮﯾﻦ ﮔﻨﺎﻫﺎن‪ ،‬ﻧـﺎم ﯾﮑـﯽ از ﮔﻨﺎﻫـﺎن ﺑـﺰرگ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫_]ﮔﺾ ‪] -‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻧﻔﻊ‪ ،‬ﺳﻮد‪ ،‬دﺳﺖ آورد‪ ،‬ﻗﯿﻤﺖ[ ]آﻧﺪرآس و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬زﻧـﺪﮔﯽ و‬
‫ﺑﺮآﻧﻨﺪ ﮐﻪ در اﺻﻞ _[ﺅﮔﺾ ﺑﻮده اﺳﺖ[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺧﺸﻢ‪ ،‬زور[‪.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﻬﻔﺐ‪» :(sfnghaitē) .‬ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﻧﺪه ﻣﯽﺷﻮد« )زﻣﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪،‬‬
‫اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﺎﻣﯿﺪن«‪.‬‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yaiB) ./‬ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﺸﺎن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺳﻘﭙﺆ[‪» :(srāvvī) .‬ﻣﺸﻬﻮر اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧـﺎﻣﺒﺮده ﻣـﯽﺷـﻮد« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺳﻘﻊ ﺷﻨﯿﺪن‪.‬‬
‫ﻃﻀﺒﺪﭖ‪» :(paēnā) .‬ﮔﺪاﺧﺘﻪ‪ ،‬درﺧﺸﺎن« )ﺻﻔﺖ ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻃﻀﺒﺪﺽ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ‪» :(aiiazhā) .‬ﻓﻠﺰ‪ ،‬آﻫﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﮕﻀﺎ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »آﻫﻦ‪ ،‬ﻓﻠﺰ«‪.‬‬
‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ‪» :(yaēDąm) .‬اﯾﺸﺎن ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‪.‬‬
‫ﻑ‪» :(tk) .,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻫﻘﻪ»ﻓﻐﮏ‪» :(inixtem) .‬ﭘـﺲاﻧـﺪاز‪ ،‬اﻧﺪوﺧﺘــﻪ‪ ،‬ﻧﺘﯿﺠـﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻧـﺪه« )ﺻــﻔﺖ ﺗﻔﻀـﯿﻠﯽ‪ ،‬راﺋــﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﻫﻘﻪ»ﻓﺾ »ﭘﺲاﻧﺪاز‪ ،‬اﻧﺪوﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه‪ ،‬ﻧﺘﯿﺠﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪه«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺒیﻪ‪/‬ﻑ]‪» :(vaēdiBtō) .‬داﻧﺎﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( »داﻧﺎﺗﺮﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺎ[‪» :(ahī) .‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯽ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
 ‫‪ 348‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫اَ ا‪ ‬ﻧَﻨﮕﻬﺎﻧﻢ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫ﮔﻨﺎﻫﺎن‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫ﯾﯿﻤ‪‬ﺲ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﺳﺮاوي‬ ‫وي و‪‬ﻧﮓ ﻫﻮﺷُﻮ‬

‫"ﻫﮑﻀﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[ ·‬ ‫ﺭ[ﺅﺿﺠﺎﻉ‪·]/‬‬
‫ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻧﯿﺰ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫وﯾﻮﻧﮕﻬﺎن )ﭘﺪر ﺟﻤﺸﯿﺪ(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭼﯽ ﺧﺸَﻨﻮ ﺷُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺸﯿﻨﮓ‬ ‫ي‬
‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]·‬ ‫ﮐﻀﮋﮒ؛ﺃﻝ·‬ ‫"؛·‬
‫ﺧﻮش آﻣﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﻨﻮدي‬ ‫ﻣﺮدم‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﺧﻮارِم ﻧُﻮ‬ ‫ﺑ‪‬ﮕﺎ‬ ‫ﮔﺎﺋﻮش‬ ‫اَﻫﻤﺎﮐ‪‬ﻨﮓ‬

‫ﻃﭙﻘﻐﮑﺪ]·‬ ‫ﺫﺿﻠﭗ·‬ ‫ﻟﭙﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻦ؛ﺃﻝ·‬
‫ﺧﻮرﻧﺪه‬ ‫ﺑﺰرﮔﺎن‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪان‬ ‫ﮔﻮﺷﺖ‬ ‫ﻣﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻤﯽ‬ ‫آ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ ﭼﯿﺖ‬
‫ﺿﺎﮎ[ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮑﺈ[‪· ،‬‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫و ﻧﯿﺰ در ﺑﺎره آﻧﻬﺎ )ﮔﻨﺎﻫﺎن(‬

‫اَ اﯾﭙﯽ‬ ‫وﯾﭽﯽ ﺗُﻮﻧﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﯽ‬

‫ﺿﻬﺢ[&‬ ‫ﺭ[ﺇﻫﻮ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬
‫در ﺑﺎره آن‪ ،‬ﺑﺮ آن‬ ‫داوري‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪349 ‬‬

‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫"ﻫﮑﻀﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[ ·‬ ‫ﺭ[ﺅﺿﺠﺎﻉ‪·]/‬‬

‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]·‬ ‫ﮐﻀﮋﮒ؛ﺃﻝ·‬ ‫"؛·‬

‫ﻃﭙﻘﻐﮑﺪ]·‬ ‫ﺫﺿﻠﭗ·‬ ‫ﻟﭙﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻦ؛ﺃﻝ·‬

‫ﺿﺎﮎ[ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮑﺈ[‪· ،‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﺭ[ﺇﻫﻮ]ﻩ· ﺿﻬﺢ[&‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬

‫اَ ا‪ ‬ﻧَﻨﮕﻬﺎﻧﻢ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ‬

‫ﯾﯿﻤ‪‬ﺲ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﺳﺮاوي‬ ‫وي و‪‬ﻧﮓ ﻫﻮﺷُﻮ‬

‫ﭼﯽ ﺧﺸَﻨﻮ ﺷُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺸﯿﻨﮓ‬ ‫ي‬

‫ﺧﻮارِم ﻧُﻮ‬ ‫ﺑ‪‬ﮕﺎ‬ ‫ﮔﺎﺋﻮش‬ ‫اَﻫﻤﺎﮐ‪‬ﻨﮓ‬

‫آ اَﻫﻤﯽ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷﺎﻧﻢ ﭼﯿﺖ‬

‫اَ اﯾﭙﯽ‬ ‫وﯾﭽﯽ ﺗُﻮﻧﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﻤﺸﯿﺪ ﭘﺴﺮ وﯾﻮ‪‬ﻫﻤ‪‬ﻨﺖ )وﯾﻮ‪‬ﻧﮕﻬﺎن( ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪه‬
‫آن ﺑﻮده ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﺸﻨﻮدي و ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﻣﺎ ﻣﺮدم و ﺑﺰرﮔﺎن ﻣﺎ ﮔﻮﺷﺖﺧﻮاري ﮐﺮد‪) .‬و ﺑﻪ‬
‫آزﻣﺎﯾﺶ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ(‬
‫در ﺑﺎره آن ﮔﻨﺎﻫﺎن اي ﻣﺰدا ﻣﻦ داوري ﺗﻮ را ﭘﺬﯾﺮا ﻫﺴﺘﻢ )ﻧﻪ آزﻣﺎﯾﺶ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ را(‪.‬‬
 ‫‪ 350‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ و زرﺗﺸـﺖ ﺑـﻪ ﺟﻤﺸـﯿﺪ ﮐـﻪ از ﭘﺎدﺷـﺎﻫﺎن داﺳـﺘﺎﻧﯽ‬
‫ﺗﯿﺮهﻫﺎي آرﯾﺎﯾﯽ اﺳﺖ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ او ﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽدادﻧﺪ ﺑﻪ‬
‫آزﻣﺎﯾﺶ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪ‪ .‬ﮔﻨﺎﻫﯽ ﮐﻪ از ﺟﻤﺸﯿﺪ رواﯾﺖ ﺷﺪه »ﮔﻮﺷﺖﺧﻮاري« ﺑﻮده‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻟﺬﺗﻬﺎي زﻣﯿﻨـﯽ را ﺑـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﻮﯾﺎت ﺑﺮﺗﺮي داده اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻣﻮزش اﯾﻦ ﺑﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﯿﻔﺮﻫﺎي داﺳﺘﺎﻧﯽ و آﻧﭽﻪ در اﺳﺎﻃﯿﺮ ﮐﻬﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ ﻧﺒﺎﯾـﺪ و‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻮازﯾﻦ ﻋﻘﻠﯽ و ﺷﯿﻮهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮد اﺳﺘﻮار اﺳﺖ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ و ﻓﻘـﻂ‬
‫داﺳﺘﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﮐﯿﻔﺮ ﺑﺎ آزﻣﺎﯾﺶ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﯾﮏ داﺳﺘﺎن ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ از دوران آرﯾﺎﯾﯽﻫﺎ‬
‫و زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺲ دور ﺑﻪ ﯾﺎدﮔﺎر ﻣﺎﻧﺪه ﮐﻪ ﺑـﺮاي ﺑﯿﮕﻨـﺎﻫﯽ ﯾـﺎ ﺣﻘﺎﻧﯿـﺖ ﯾـﮏ ﺷـﺨﺺ ﺑـﺮ روي‬
‫ﺳﯿﻨﻪاش ﻣﻘﺪار زﯾﺎدي ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ ﻣﯽرﯾﺨﺘﻨﺪ و ﺑﺎﯾﻦ ﺑﺎور ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺷـﺨﺺ‬
‫ﺑﯿﮕﻨﺎه ﺑﺎﺷﺪ از آن ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ آﺳﯿﺒﯽ ﻧﻤﯽﺑﯿﻨﺪ و اﮔـﺮ ﮔﻨﺎﻫﮑـﺎر ﺑﺎﺷـﺪ ﻣـﯽﺳـﻮزد‪ .‬در زﻣـﺎن‬
‫ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﮐﻪ اوج دوران ﻣﺬﻫﺒﯽ و ﺧﺮاﻓﯽ ﺑﻮد در ﺟﻠﺪ ﭼﻬﺎرم دﯾﻨﮑـﺮد ﺑﻨـﺪ ‪ 27‬ذﮐـﺮ ﺷـﺪه‪،‬‬
‫ﺷﺎﭘﻮر ﭘﺴﺮ ﻫﺮﻣﺰ ﺑﺮاي ﯾﮑﭙﺎرﭼﻪ ﮐﺮدن ﺑﺎورﻫﺎ و از ﻣﯿﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎ و اﺧﺘﻼﻓﺎت دﯾﻨﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن دﺳﺘﻪﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ آذرﺑﺪ ﭘﺴﺮ ﻣﻬﺮاﺳـﭙﻨﺪ دﺳـﺘﻮر داد اوﺳـﺘﺎ را‬
‫ﻣﺮﺗﺐ ﮐﻨﺪ و ﺑﺪرﺳﺘﯽ آن ﮔﻮاﻫﯽ دﻫﺪ و ﺑﺮاي اﻃﻤﯿﻨﺎن از درﺳﺘﯽ ﮐـﺎر در ﮔـﺮدآوري اوﺳـﺘﺎ‬
‫آزﻣﺎﯾﺶ ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ در ﺑﺎره او اﺟﺮا ﺷﺪ و ﺑﺮ ﺳﯿﻨﻪاش ﻣﻘﺪاري روي ﮔﺪاﺧﺘـﻪ رﯾﺨﺘﻨـﺪ و ﺑـﺎو‬
‫آﺳﯿﺒﯽ ﻧﺮﺳﯿﺪ و ﺷﺎﻫﻨﺸﺎه ﺷﺎﭘﻮر ﭘﺴﺮ ﻫﺮﻣﺰ ﮔﻔﺖ »از اﯾﻦ ﭘـﺲ ﮔﻤﺮاﻫـﯽ در دﯾـﻦ ﻧﺸـﺎﯾﺪ«‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻬﯽ اﺳﺖ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮي ﮐﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي او ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮد اﺳﺘﻮار اﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﯾﻞ ﺧﺮاﻓﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎزﻣﺎﻧﺪه دورانﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﺳﺖ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬آن ﺳـﻨﺘﻬﺎي ﺗـﺎرﯾﺨﯽ ﺣﺘـﯽ در‬
‫زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﻫﺰار و ﻫﻔﺘﺼﺪ ﺳﺎل از آن ﻣﯽﮔﺬرد در زﻣـﺮه داﺳـﺘﺎﻧﻬﺎ و‬
‫ﻣﺴﺎﯾﻞ اﺳﺎﻃﯿﺮي ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺿﺒﺰﻣﮏ‪» :(aēDam) .‬اﯾﺸﺎن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺽ »اﯾﻦ«‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻣﮏ‪» :(aēnazhąm) .‬ﮔﻨﺎﻫﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺿﺒﺪﺿﺎ »ﮔﻨﺎه«‪.‬‬
‫ﺗـ ـﮏ(‪‬‬ ‫ﺭ[ﺅﺿﺠﺎﻋﺰ]‪» :(vīvvazhuDō) .‬ﭘﺴـــﺮ و ﯾﻮ‪‬ﻫ‪‬ﻤ‪‬ﻨْـــﺖ« )ﻧﻬـــﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـــﻪ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪351 ‬‬

‫ﺭ[ﺅﺿﺎﺅﺿﺄﻑ ‪ ) -‬اﺳﻢ ﺧﺎص(‪.‬‬

‫ﺳﻘﭙﺆ[‪» :(srāvī) .‬اﻇﻬﺎر ﺷﺪه‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬رواﯾﺖ ﺷﺪه‪ ،‬ﮔﻔﺘـﻪ ﺷـﺪه« )ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺳﻘﭙﻊ از رﯾﺸﻪ ﺳﻖ‪» ,‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن‪،‬‬
‫رواﯾﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫"ﻫﮑﻀﺴﺈ[‪» :(yimascīu) .،‬ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻧﯿﺰ« )ﻣﺬﮐﺮ‪ ،‬اﺳﻢ ﺧﺎص(‪" -‬ﻫﮑﺾ »ﺟﻤﺸﯿﺪ«‪.‬‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﮋﮒ؛ﺃﻝ‪» :(maCiifng) .‬ﻣﺮدم« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﮐﻀﮋﮔﺾ »اﻧﺴﺎن« )ﻣﺬﮐﺮ(‪.‬‬
‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]‪» :(cixDnuDō) .‬ﺧــﻮشآﻣــﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷــﻨﻮدي« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪-‬‬
‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰﻩ »ﺧﻮشآﻣﺪ‪ ،‬ﺧﺸﻨﻮدي« از رﯾﺸﻪ »ﺯﺩﻉ‪.‬‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻦ؛ﺃﻝ‪» :(ahmākfyg) .‬ﻣﺎل ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﺿﺎﮐﭙﻨﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ( »ﻣﺎل ﻣﺎ‪ ،‬آن ﻣﺎ«‪.‬‬
‫ﻟﭙﻊ‪» :(gāuB) ./‬ﮔﻮﺷﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻟﻀﺆ‬
‫ﺫﺿﻠﭗ‪» :(bagā) .‬ﺑﺰرﮔﺎن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﺬﮐﺮ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺫﺿﻠﺾ ‪1‬ـ ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺑﻬﺮ‪ ،‬ﺑﺮخ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪2 .‬ـ »ﺧﺪا‪ ،‬ﺧﺪاﯾﮕﺎن«‬
‫ﻃﭙﻘﻐﮑﺪ]‪» :(xāremnō) .‬ﺧﻮرﻧﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﻃﭙﻘﻐﮑﺪﺽ ‪) -‬ﺻـﻔﺖ ﻓﻌﻠـﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر( رﯾﺸﻪ ﻃﻀﻖ دو ﻣﻌﻨﯽ دارد‪1 :‬ـ ﺧﻮردن و ﻧﻮﺷﯿﺪن ‪2‬ـ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺧﻮردن‪.‬‬
‫ﺿﺒﺰﻣﮑﺈ[‪» :(aēDąmcīu) .،‬و ﻧﯿﺰ آﻧﻬﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‪ ‬ﺽ ‪»-‬اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ« )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﮎ[‪» :(ahmī) .‬ﻫﺴﺘﻢ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ -‬ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(θβahmī) .‬در ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻭﻇﺾ »ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻮ]ﻩ‪» :(vīciθōi) .‬داوري« )دري‪ ،‬ﺗﮏ( ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -.‬ﺭ[ﺇﻫﻮﺽ‬
‫ﺿﻬﺢ[‪» :(aipī) .‬ﺑﺮ« )ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﻗﯿﺪ و ﯾﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺎﺷـﺪ( واژه ﺿﻬﺢ[ ﭘـﯿﺶ‬
‫ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑ‪‬ﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﺿﺎﮎ[ ﻣﯽﺗﻮان آﻧﺮا ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮد »ﻣﻦ ﺑﺮ آﻧﻢ«‪.‬‬
 ‫‪ 352‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﻮرِﻧﺪ‪‬ت‬ ‫ﺳﺮو‪‬او‬ ‫دوش ﺳ‪‬ﺲ ﺗﯿﺶ‬
‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺆ|·‬ ‫یﻊ‪·/‬ﺳﻀﺴﻔﻪ‪·/‬‬
‫ﺗﺤﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن را‬ ‫آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺪ آﻣﻮز‬

‫ﺧﺮَﺗﻮم‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫ‪‬ﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫»ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﺧﺮد‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎﯾﺶ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَپ‪ ‬ﯾﻨﺘﺎ‬ ‫اﯾﺶ ﺗﯿﻢ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَﭘﻮ‪‬‬
‫ﺿﺤﻀﮕﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺿﺢ]·‬
‫ﻣﯽرﺑﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻏﺼﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت‬ ‫ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ‬ ‫دور‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨَﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻫﺎﯾﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫ﺑِﺮِخ زاﻧﻢ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺍﭘﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫آﻧﮑﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻨﺪه‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽ‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻬﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫اوﺧﺰا‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﮐﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫ﻣﺎل ﻣﻦ‬ ‫ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬اﺧﻼﻗﯽ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن‪،‬ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫ﮔَﺮَز‪‬‬ ‫ﯾﻮش ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﻟﻐﻘﻎ‪.‬ﺏ&‬ ‫"‪,‬ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫دادﺧﻮاﻫﯽ و ﮔﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫واﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪353 ‬‬

‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺆ|·‬ ‫یﻊ‪ ·/‬ﺳﻀﺴﻔﻪ‪·/‬‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺪﭘﻪ‪» ·/‬ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺍﺅ]· _ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺿﺤﻀﮕﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺿﺢ]·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺍﭘﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬

‫ﮐﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ· "‪,‬ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ· ﻟﻐﻘﻎ‪.‬ﺏ&‬

‫ﻣ‪‬ﻮرِﻧﺪ‪‬ت‬ ‫ﺳﺮو‪‬او‬ ‫دوش ﺳ‪‬ﺲ ﺗﯿﺶ‬

‫ﺧﺮَﺗﻮم‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫ‪‬ﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫اَپ‪ ‬ﯾﻨﺘﺎ‬ ‫اﯾﺶ ﺗﯿﻢ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَﭘﻮ‪‬‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨَﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻫﺎﯾﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫ﺑِﺮِخ زاﻧﻢ‬

‫ﻣ‪‬ﻬﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫اوﺧﺰا‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﮔَﺮَز‪‬‬ ‫ﯾﻮش ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺪ ﭘﯿﺎم راﺳﺘﯿﻦ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎرش ﺷﯿﻮة درﺳﺖ و ﺧﺮد زﻧﺪﮔﯽ را ﺗﺒﺎه ﻣﯽﺳﺎزد‬
‫و ﻧﯿﺮوي ﮔﺮاﻧﺒﻬﺎي ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ را از آدﻣﯽ دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻨﻮﺳﯿﻠﻪ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎرم ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﻣﯿﻨﻮي و اﺧﻼﻗﯽ دارد‪،‬‬
‫اي ﻣﺰدا و اي اﺷﺎ از رﻓﺘﺎر آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺪ دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 354‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد را آﻣﻮزﮔﺎر ﺷﯿﻮه درﺳﺖاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ ﻣﯽداﻧﺪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﺶ‬
‫از اﺻﻮل و ﭘﺎﯾﻪ ﻫـﺎي اﺧﻼﻗـﯽ و ﻣﻌﻨـﻮي ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ ﻣـﯽﮔﯿـﺮد و ﻫﺮﮔـﺰ اﻧـﺪك ﻧﺸـﺎﻧﯽ از‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي ﺧﺮاﻓﯽ و ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه در آن راه ﻧﺪارد‪.‬‬
‫او ﺑﺎ ﭘﯿﺮوزي از ﻧﻬﺎد ﭘﺎك ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮد را وﻇﯿﻔﻪ دار ﺳﺎﻣﺎن دادن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺮدم ﻣﯽداﻧﺪ و ﺑـﺮ‬
‫ﺿﺪ ﺑﯿﺪاد و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﯽﺟﻨﮕﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ دو ﻧﺒﺮد ﺑﺰرگ درﮔﯿﺮ اﺳﺖ ﻧﺨﺴﺖ ﻣﺒـﺎرزهاي ﮐـﻪ‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ از ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ در ﻧﻬﺎد و ﺿﻤﯿﺮ ﺧﻮد ﺑﺎ ﺑﺪيﻫﺎ و ﭘﻠﯿﺪﯾﻬﺎ اﻧﺠـﺎم ﻣـﯽدﻫﻨـﺪ اﯾـﻦ‬
‫ﻣﺒﺎرزه رواﻧﯽ و ﻧﻔﺴﺎﻧﯽ در ﺗﻤﺎم ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ ﺟﺮﯾﺎن دارد ﭼﻮن ﻫﺮ ﮐﺲ در ﻫﺮ ﻟﺤﻈـﻪ‬
‫از زﻣﺎن ﻣﯽﺑﺎﯾﺴﺖ ﺑﺮاي ﮐﺮدار و رﻓﺘﺎر ﺧﻮد ﯾﮑﯽ از دو راه ﯾﺎ ﭼﻨﺪ راه را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و ﺑﺮاي ﻫﺮ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ آدﻣﯽ در ﺧﻄﺮ وﺳﻮﺳﻪ و ﭘﯿﺮوي از اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫ﺑﺎ آن ﮔﻮﻫﺮ ﻧﺎﭘﺎك ﺳﺘﯿﺰه ﮐﻨﺪ‪ ،‬از آن دوري ﺟﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﺎري دﺷﻮار ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼـﻮن‬
‫وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﭘﺎرهاي از اﻓﺮاد ﮔﯿﺮا و ﺟﺎﻟﺐ اﺳﺖ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺎرﻫﺎ از اﻫﻮرا ﻣﺰدا درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﺗﻮان و ﻧﯿﺮو ﺑﺨﺸﺪ ﺗﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﻓﺴﺎد و ﭘﻠﯿﺪﯾﻬﺎ و وﺳﻮﺳﮥ ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ‪ .‬ﻫﺮ آدم ﺑﺎورﻣﻨﺪي ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﮐﺎرﻫﺎي ﻧﯿﮏ‬
‫ﺧﻮد ﭘﺎداﺷﯽ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ و آن ﭘﺎداش ﻧﯿﺮو و ﺗﻮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﺳﺎز ﺑﺎﺷﺪ و آدﻣـﯽ را در اﯾـﻦ‬
‫ﺟﻨﮓ داﺋﻤﯽ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖﺳﺎز ﭘﯿﺮوز ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺒﺮد دوم زرﺗﺸﺖ ﻧﺒﺮدي ﺧﺎرج از ﺳﺮﺷﺖ و ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ و در ﻋﺮﺻﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﺟﻬﺎن ﭘﺮ آﺷﻮب‬
‫اﺳﺖ وﺳﯿﻠﮥ ﭘﯿﺮوزي در اﯾﻦ ﻧﺒﺮد‪ ،‬آﻣﻮزشﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ و ﻣﻌﻨﻮي از راه ﮔﻔﺘﮕـﻮ و ﺳـﺨﻨﻮري‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوان دﯾﻮ دروغ و اﻫﺮﯾﻤﻦ ﺑﻪ ﮐﺎر آﯾﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﺷﯿﻮهﻫـﺎي ﻣﻨﻄﻘـﯽ و ﺑـﺎ‬
‫دﻟﯿﻞ و ﺑﺮﻫﺎن راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻋﻘﯿﺪه ﺑﺮاي اراﯾﻪ ﯾﮏ روش درﺳﺖ و ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‬
‫ﻣﺮدم و ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ و زورآوري و ﺷﻤﺸﯿﺮﮐﺸﯽ ﻫﻤﺮاه ﻧﯿﺴـﺖ‪.‬‬
‫ﯾﮏ اﻧﺪﯾﺸﮥ درﺳﺖ و رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ از ﺳﺘﻤﮕﺮي را ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﯾﮏ روش ﻧﺎدرﺳﺖ زورﮔﻮﯾﯽ‬
‫و ﺳﺘﻢﭘﯿﺸﮕﯽ ﮔﺴﺘﺮش داد‪ .‬از اﯾﻨﺮو زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﺧﺪاي ﺧﻮد ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‬
‫اﺳﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺪآﻣﻮزي ﭘﯿﺮوان اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎم او را ﺗﺤﺮﯾﻒ و ﺗﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و آﺷﻮﺑﮕﺮي و‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪355 ‬‬

‫ﺑﯿﺪاد را ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻫﻮرا ﻣﺰدا دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي آن ﺗﻨﻬﺎ داور‬
‫ﮐﻪ آدﻣﯽ و ﮐﺎﺋﻨﺎت را آﻓﺮﯾﺪه و ﺧﻮاﻫﺎن رﺳﺎﯾﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﻧﺴﺎن و ﺟﺎﻣﻌـﻪ اﻧﺴـﺎﻧﯽ اﺳـﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻮد او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﻫﻮرا ﻣﺰدا دﺷﻤﻨﺎن را ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﯿﺮوي‬
‫ﮐﺎرﺳﺎز دارد ﮐﻪ ﺧﻮدش و ﭘﯿﺮواﻧﺶ از راه ﮔﻔﺘﺎري دﻟﻨﺸﯿﻦ ﺑﺮ ﭘﺎﯾـﻪ راﺳـﺘﯽ و ﻧﯿـﮏاﻧﺪﯾﺸـﯽ‬
‫دﺷﻤﻨﺎن در راه راﺳﺖ ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن در ﺑﯿﻨﺶ زرﺗﺸﺖ ﺿﺎﻣﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﯾﺎ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ وﻇﯿﻔﮥ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺧﻮد در راهﺟﻮﯾﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬رﻓﺎه و ﺻﻠﺢ و آﺳﺎﯾﺶ ﺑﮑﻮﺷـﺪ‪ .‬ﺑـﻪ ﭘﯿـﺮوان‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ را ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮد درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن ﮐﻮﺷـﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺧﻮﯾﺶ را در ﺧﺮﺳﻨﺪي دﯾﮕﺮان ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻣﯽﮐﻮﺷـﻨﺪ ﺗـﺎ‬
‫دﯾﮕﺮان را ﺧﺮﺳﻨﺪ و راﺿﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫یﻊ‪./‬ﺳﻀﺴﻔﻪ‪» :(duBsastiB) ./‬آﻣﻮزﮔــﺎر ﺑــﺪ‪ ،‬آدم ﺑــﺪ آوز« )ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫یﻊ‪./‬ﺳﻀﺴﻔﻪ »ﺑﺪآﻣﻮز‪ ،‬آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺪ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﻘﻀﺆ|‪» :(sravvG) .‬ﺳــﺨﻨﺎن‪ ،‬آﻣــﻮزشﻫــﺎ‪ ،‬ﭘﯿﺎﻣﻬــﺎ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮔﻮﯾﺶ‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪ‪ ،‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬آﻣﻮزه‪ ،‬ﭘﯿﺎم«‪.‬‬
‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﺾ‪» :(mōrendau) .،‬وﯾﺮان ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺒﺎره ﮐﺮدن‪ ،‬آﺷﻮب ﮐﺮدن« )ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻘﯽ »وﯾﺮان‪ ،‬ﺗﺒﺎه و آﺷﻮب ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮﻫﻢ زدن‪ ،‬ﺧﺮد ﮐﺮدن«‬
‫)ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ mrd‬ﻣﺮد(‪ -‬ﮎ]ﻗﻐﺄیﺾ ﺳﺘﺎك‪ ،‬ﺣﺎل‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ( ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﻧﺰدﯾﮏ‪ -‬ﺍﺽ ﯾﺎ ﻓﺾ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪» :(jiiātfuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ‪ ،‬زﯾﺴﺖ« ) اﺳﻢ ﻣـﺬﮐﺮ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از‬
‫ﺳﺘﺎك‪_ -‬ﮔﭙﻔﻊ )ﻣﺬﮐﺮ( »زﻧﺪﮔﯽ«‪.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺪﭘﻪ‪» :(sfyghanāiB) ./‬آﻣﻮزش‪ ،‬ﺑﯿـﺎن‪ ،‬ﺗﻮﺿـﯿﺢ‪ ،‬اﻇﻬـﺎر« ) اﺳـﻢ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
 ‫‪ 356‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ ‬ﺱ؛ﺃﻻﺿﺪﺽ ‪) -‬ﻧــﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ( آﻣــﻮزش ﻣــﯽﺗﻮاﻧ ـﺪ ﻣــﺮادف ﺑﺎﺷــﺪ‪-‬‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫»ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ‪» :(xraukm) .‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻋﻘﻞ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺢ]‪» :(apō) .‬دور« )ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن(‪.‬‬
‫ﮐﭗ‪) :(mā) .‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‪.‬‬
‫[‪/‬ﻑ[ﮎ‪» :(īBtīm) .‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪/[ -‬ﻓﻪ »ﻗـﺪرت‪ ،‬ﻧﯿـﺮو‪ ،‬دﺳـﺘﻮر‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎن‪،‬‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺣﮑﻢ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺳﺘﺎك اﺳﻤﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺤﻀﮕﻀﺄﻓﭗ‪» :(apaiiaytā) .‬ﺑﻪ زور ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬رﺑﻮدن« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﯾﺎ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪.‬‬
‫ﺿﺤﺾ = ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ‪ +‬ﮔﻀﺄﻓﭗ ﺳﺘﺎك آﺋﻮرﯾﺴﺖ‪ ‬ﮔﻀﮏ ‪ -‬از رﯾﺸﻪ ﮔﻀﮏ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ‪.‬‬
‫ﺫﻏﻘﻎ» ﺻﻤﮏ‪»:(berextąm) .‬ﮔﺮاﻣــﯽ‪ ،‬ﻣﺤﺘــﺮم‪ ،‬ﺑــﺎ اﺣﺘــﺮام« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‪-‬‬
‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺍﭘﻬﻒ[ﮎ‪» :(hāitīm) .‬ﺑﺎﺷﻨﺪه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( از رﯾﺸـﻪ ‪ -‬ﺿﺎ »ﺑـﻮدن‪ ،‬ﻫﺴـﺘﻦ«‬
‫)ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪»:(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﻧﯿـﮏ‪،‬‬
‫ﺧﻮب(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ﻣﻌﻨـﻮي« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫»اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬از رﯾﺸﻪ«‬
‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬اﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﻓﺾ ‪»-‬اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﻉ»ﺻﭗ‪» :(uxtā) .‬ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر« )راﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﻉ»ﺻﺾ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( ﺟﻤﻠـﮥ‬
‫ﮔﺰاره‪ ،‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainyfuB) ./‬اﺧﻼﻗﯽ‪ ،‬ﻣﻌﻨﻮي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫ﻣﯿﻨﻮ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪357 ‬‬

‫ﮐﻀﺎﮔﭗ‪» :(mahyā) .‬ﻣﺎل ﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ »ﻣﺎل ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻣﺬﮐﺮ(‪.‬‬
‫"‪,‬ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ‪» :(ykDmaibiiā) .‬ﺑﺸﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪," - ‬ﺗﻐﮏ ﺷﻤﺎ‪.‬‬
‫ﻟﻐﻘﻎ‪.‬ﺏ‪» :(gerezē) .‬دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮔﻠﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ« )ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( ﻟﻀﻖ‪» .‬ﮔﻠﻪ ﮐﺮدن« ﺳﺘﺎك ﺣﺎل آن‪ -‬ﻟﻐﻘﻎ‪.‬‬
 ‫‪ 358‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺪ‪‬ت‬ ‫ﺳﺮو‪‬او‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬
‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺆ|·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﺗﺤﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬ ‫او‪ ،‬آن‬

‫اَﺋﻮﮔ‪‬ﺪا‬ ‫و‪‬ا‪‬ﻧَﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬

‫ﺿﺨﻠﻐیﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺒﺪﺽ{ﺍﺏ·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫"؛·‬
‫ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽراﻧﺪ‬ ‫دﯾﺪن‬ ‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮ‪‬رِﭼﺎ‬ ‫اَﺷﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫ﮔﺎم‬
‫ﺍﺅﺿﻘﻐﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ ﺑﺪ‬ ‫ﺳﭙﯿﺪهدم‪ ،‬ﺑﺎﻣﺪادان‬

‫د‪‬دات‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫داﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﻣﯽﻧﻬﺪ‬ ‫ﻫﻮاﺧﻮاﻫﺎن دروغ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎران‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﻮاﭘ‪‬ﺖ‬ ‫واﺳﺘﺮا‬ ‫ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬
‫ﺭ[ﺅﭘﺤﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬
‫وﯾﺮان‬ ‫ﮐﺸﺘﺰار‬ ‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻪ‬

‫اَﺷﺎﺋﻮنِ‬ ‫و‪‬اﯾﮋر‪‬ت‬ ‫و‪‬د‪‬رِ‬ ‫ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ&‬ ‫ﺭ]ﻫﺘیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿیﻀﻘﻎ·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‬ ‫ﺑﺮﻣﯿﮑﺸﺪ‬ ‫ﺟﻨﮓاﻓﺰار‬ ‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪359 ‬‬

‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺆ|·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺍﺅ]· ﮐﭗ·‬

‫ﺿﺨﻠﻐیﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺒﺪﺽ{ﺍﺏ·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺍﺅﺿﻘﻐﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]· یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﺭ[ﺅﭘﺤﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬

‫"ﺿﺴﺈﭖ· ﺭﺿیﻀﻘﻎ· ﺭ]ﻫﺘیﺾ‪ ·،‬ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ&‬

‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺪ‪‬ت‬ ‫ﺳﺮو‪‬او‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ ﻣﺎ‬

‫اَﺋﻮﮔ‪‬ﺪا‬ ‫و‪‬ا‪‬ﻧَﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫اَﭼﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬

‫ﻫﻮ‪‬رِﭼﺎ‬ ‫اَﺷﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫ﮔﺎم‬

‫د‪‬دات‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫داﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫وﯾﻮاﭘ‪‬ﺖ‬ ‫واﺳﺘﺮا‬ ‫ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫اَﺷﺎﺋﻮنِ‬ ‫و‪‬اﯾﮋر‪‬ت‬ ‫و‪‬د‪‬رِ‬ ‫ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﻣﺮد ﺑﺪ ﻧﻬﺎد آﻣﻮزشﻫﺎ و ﺳﺨﻨﺎن درﺳﺖ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﺪ و ﺗﺤﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫او ﮐﻪ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﺟﺎدوﯾﯽ را‬
‫در ﺑﺎﻣﺪادان ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم دﯾﺪن ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ ﺑﺪﻧﮕﺮ ﺧﻮد ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽراﻧﺪ‬
‫و ﻫﻮاداران دروغ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺘﻤﮑﺎران ﻣﯽﻧﻬﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻢ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﺰارﻫﺎ را وﯾﺮان ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺑﺮ روي ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ ﺟﻨﮓاﻓﺰار ﺑﺮﻣﯽﮐﺸﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 360‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ او ﺳـﺘﯿﺰه‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﻣﺮدان ﭘﺎرﺳﺎ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﮐﻪ ﯾﺎران زرﺗﺸﺖ در اﺻﻼﺣﺎت اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ ﺑﻮدﻧـﺪ ﺑـﺎ‬
‫ﺑــﺪآﻣﻮزي دراﻓﺘــﺎدﮔﯽ ﻣــﯽﮐﺮدﻧــﺪ‪ ،‬ﮐﺸــﺘﺰارﻫﺎ را وﯾــﺮان و ﭼﺎرﭘﺎﯾــﺎن را در ﻣﺮاﺳــﻢ ﻗﺮﺑــﺎﻧﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺸﺘﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر اوراد ﺟﺎدوﯾﯽ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪﻧﺪ ﻣﺮدم را از ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﮐﺮدار ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه ﺑـﺎز‬
‫دارﻧﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﻪ روي ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ و ﻣﺮدم ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر و آراﻣﺶﺟﻮ ﮐﻪ در آﺑﺎداﻧﯽ ﮐﻮﺷﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺟﻨﮓاﻓﺰار ﺑﺮﻣﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و زﻧﺪﮔﯽ را دﭼﺎر آﺷﻮب و ﻫﺮج و ﻣﺮج ﻣﯽﺳﺎﺧﺘﻨﺪ‪ .‬آﻣﻮزش ﺑـﺰرگ‬
‫زرﺗﺸﺖ در اﻣﻮر اﺧﻼﻗﯽ ﺑﺮاي اﻓﺮاد دوري ﺟﺴﺘﻦ از ﺧﺸﻢ در اﻣﻮر اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﺮﻫﯿﺰ از ﺟﻨـﮓ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺗﺤﻤﻞ و ﺑﺮدﺑﺎري در رواﺑﻂ ﻣﯿﺎن اﻓـﺮاد و اﯾﺠـﺎد ﺻـﻠﺢ و آراﻣـﺶ در رواﺑـﻂ‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ از ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﺅ]‪» :(hvō) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺍﺽ ﯾﺎ ﻓﺾ »اﯾﻦ«‬
‫ﮐﭗ‪) :(mā) .‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‪.‬‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد‪ ،‬ﻗﻬﺮﻣﺎن«‪.‬‬
‫ﺳﻘﻀﺆ|‪» :(sravG) .‬آﻣﻮزشﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﺾ‪» :(mōreydau) .،‬ﺗﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺤﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻘﯽ »وﯾﺮان ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺒﺎه ﮐـﺮدن‪ ،‬آﺷـﻮب ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﺗﺤﺮﯾﻒ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺎﺳﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮﻫﻢ زدن‪ ،‬اﺧﻼل ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺮد ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(aciBtem) .‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪ -‬ﺿﻨﺾ‬
‫ﺭﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ‪»:(vaēnazhē) .‬دﯾﺪن« )ﻣﺼﺪر(‪ -‬ﺭﺿﺒﺪﺽ ﺳﺘﺎك ﺣﺎل‪.‬‬
‫ﺿﺨﻠﻐیﭗ‪» :(aogedā) .‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽراﻧﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺨﻞ‪» .‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ زﺑﺎن آوردن‪ ،‬ﺑﺮ زﺑﺎن راﻧﺪن«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪361 ‬‬

‫ﻟﻤﮏ‪» :(gąm) .‬ﮔﺎو‪ ،‬ﺳﭙﯿﺪهدم« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﺆ ) اﺳﻢ ﻣﺬﮐﺮ ﯾﺎ ﻣﻮﻧﺚ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﻫﺬﮔﭗ‪» :(aDibiiā) .‬ﺑﻪ دو ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺑﺎ دو ﭼﺸﻢ ﺑﺪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪ -‬ﺿﺰ »ﭼﺸﻢ ﺑﺪ«‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( واژه دﯾﮕﺮ ﺑﺮاي ﭼﺸﻢ ﺇﺽ‪/‬ﮐﻀﺪ‬
‫ﺍﺅﺿﻘﻐﺈﭖ‪» :(hvvarecā) .‬و ﺧﻮرﺷﯿﺪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺅﺿﻖ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫"ﺿﺴﺈﭖ‪» :(yacscā) .‬و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬و اﯾﻨﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ‪» :(dāθfyg) .‬درﺳــﺘﮑﺎر‪ ،‬ﺻــﺎﺣﺐ ﺣــﻖ‪ ،‬ﻣﺤــﻖ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬یﭙﻮﺽ‬
‫»درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﻣﺤﻖ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺣﻖ دارد«‪ .‬اﮔﺮ ﺑﻪ یﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ داد‪ ،‬ﺣـﻖ و ﻗـﺎﻧﻮن« ﻭﺽ‬
‫اﻓﺰوده ﺷﻮد ﻣﻌﻨﯽ دارﻧﺪه ﺣﻖ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﺣﻖ و ﻣﺤﻖ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪»:(dregvatō) .‬دروﻏﮕﻮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ »دروﻏﮕﻮ«‪.‬‬
‫یﻀیﭗ‪» :(dadāu) .،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﻧﻬﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك ﺣﺎل‪ ‬یﻀیﭗ از رﯾﺸﻪ یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫"ﺿﺴﺈﭖ‪» :(yascā) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪» :(vāstrā) .‬ﮐﺸﺘﺰار‪ ،‬ﭼﺮاﮔﺎه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﺭ[ﺅﭘﺤﺾ‪» :(vīvvāpau) .،‬وﯾﺮان و ﺧﺮاب ﻣﯽﮐﻨﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ[ »ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ +‬ﺅﭘﺤﺾ‪ «،‬از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺢ »وﯾﺮان ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫"ﺿﺴﺈﭖ‪» :(yascā) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﺭﺿیﻀﻖ؛‪» :(vadare) .‬اﺳﻠﺤﻪ‪ ،‬ﺳﻼح‪ ،‬ﺟﻨﮓ اﻓـﺰار« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭﺿیﻀﻖ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫»ﺳﻼح‪ ،‬اﺳﻠﺤﻪ‪ ،‬ﺟﻨﮓاﻓﺰار«‪.‬‬
‫ﺭ]ﻫﺘیﺾ‪» :(vōiEdau) .،‬ﺑﺮﻣﯽاﻓﺮازد‪ ،‬ﺑﺮﻣﯽﮐﺸﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از رﯾﺸﻪ ﺭﻫﺘﯽ از ﺳﺘﺎك ﺣﺎل‪ ‬ﺭ]ﻫﺘیﺾ ‪ -‬ﺭ]ﻫﺘیﺾ‪» ،‬ﻣﺤﮑﻢ‬
‫در دﺳﺖ ﻣﯽﮔﯿﺮد و در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﻠﺤﻪ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ و ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺘﻦ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ‪» :(aDāunē) .‬ﺑــﺮاي درﺳــﺘﮑﺎر‪ ،‬ﺑــﺮاي ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎر‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎ« )ﺑﺮاﺋــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪-‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ »درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﭘﺎﮐﺪاﻣﻦ«‪.‬‬
 ‫‪ 362‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﺟﯿﻮ‪‬ﺗﻮم‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺪ‪‬ن‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺗَﺎ‪‬ﭼﯿﺖ‬
‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﻐﺪ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﻓﻀﺒﺈ[‪· ،‬‬
‫زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را‬ ‫ﺗﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﻨﺎن ﮐﺴﺎن‪ ،‬آﻧﺎن‬

‫ﭼﯿﮑﻮاﯾﺘﺮِش‬ ‫ﻣ‪‬ﺰﺑﯿﺶ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﺇﻫﻦ]ﻫﻔﻐﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪.‬ﺫ[‪· /‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]·‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﺧﻮدﻧﻤﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﻈﺎﻫﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﯽ‪ ،‬ﺷﮑﻮه‬ ‫ﺑﺪﮐﺎران‬ ‫آﻧﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‪‬س ﭼﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻮﻫﯿﺶ ﭼﺎ‬
‫ﺿﺠﺎﺿﺆﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺠﻌﺎ[‪/‬ﺇﭖ·‬
‫و ﻣﺮدان‪ ،‬ﺧﺪاﯾﮕﺎن‬ ‫زﻧﺎن‪ ،‬ﺧﺪاي ﺑﺎﻧﻮ‬

‫و‪ ‬ا‪ ‬د‪‬م‬ ‫ر‪ ‬ا‪ ‬ﺧ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﭘ‪‬ﻪ ﯾﺌﯿﺘﯽ‬

‫ﺭﺿﺒیﻐﮏ·‬ ‫ﻗﻀﺐ»ﻏﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺿﺤﻀﮕﺜﻬﻒ[ ·‬
‫داراﺋﯽ‪ ،‬اﻣﻮال‬ ‫ارث‪ ،‬ﻣﯿﺮاث‬ ‫دﺳﺘﺒﺮد‪ ،‬رﺑﺎﯾﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷَﺌُﻮنُ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺎت‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﺿﺰﺿﺨﺪ]·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﻒ·‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎران‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﺎن‬ ‫از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫آﻧﺎن‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫رارِش ﯾﺎن‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﻗﭙﻘﻐﮋﮔﻤﺪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫دور ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪363 ‬‬

‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﻐﺪ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﻓﻀﺒﺈ[‪· ،‬‬

‫ﺇﻫﻦ]ﻫﻔﻐﻘﻎ‪·/‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]· ﮐﺾ‪.‬ﺫ[‪· /‬‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﺿﺠﺎﺿﺆﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺠﻌﺎ[‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﻗﻀﺐ»ﻏﺪﺿﺠﺎ]· ﺭﺿﺒیﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺤﻀﮕﺜﻬﻒ[ ·‬

‫ﺿﺰﺿﺨﺪ]·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﻒ·‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﻗﭙﻘﻐﮋﮔﻤﺪ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬

‫ﺟﯿﻮ‪‬ﺗﻮم‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺪ‪‬ن‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺗَﺎ‪‬ﭼﯿﺖ‬

‫ﭼﯿﮑﻮاﯾﺘﺮِش‬ ‫ﻣ‪‬ﺰﺑﯿﺶ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫اﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‪‬س ﭼﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻮﻫﯿﺶ ﭼﺎ‬

‫و‪ ‬ا‪ ‬د‪‬م‬ ‫ر‪ ‬ا‪ ‬ﺧ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﭘ‪‬ﻪ ﯾﺌﯿﺘﯽ‬

‫اَﺷَﺌُﻮنُ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺎت‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫رارِش ﯾﺎن‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻣﻮزﮔﺎران ﺑﺪﻧﻬﺎد ﺑﻪ راﺳﺘﯽ زﻧﺪﮔﯽ را وﯾﺮان ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫آﻧﺎن ﺑﺎ ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﮑﻮه و ﺑﺰرﮔﯽ‪ ،‬ﺑﻪ داراﯾﯽ و ﻣﯿﺮاث و ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﻣﺮدم دﺳﺘﺒﺮد ﻣﯽزﻧﻨﺪ و‬
‫ﺧﻮد را از زﻧﺎن و ﻣﺮدان واﻻ واﻧﻤﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬آﻧﺎﻧﻨﺪ اي ﻣﺰدا ﮐﻪ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎران را از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ دور ﻣﯽدارﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 364‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﻀﺒﺈ[‪» :(taēcīu) .،‬و اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬و اﯾﺸﺎن‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﺴﺎن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬‬
‫ﻓﺾ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﻐﺪ‪» :(mōreyden) .‬ﺗﺒﺎه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺤﺮﯾﻒ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬وﯾـﺮان ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ« )ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ(‪‬از رﯾﺸﻪ ﮐﻀﻘﯽ »ﺗﺒﺎه‪ ،‬وﯾﺮان و ﺗﺤﺮﯾﻒ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ‪» :(jiiōtkm) .‬زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از ﺳـﺘﺎك‪_ -‬ﮔﭙﻔﻊ »زﻧـﺪﮔﯽ‪،‬‬
‫ﻣﻌﯿﺸﺖ‪ ،‬ﻣﻌﺎش« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) ،‬آﻧﺎن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]‪» :(dregvvaytō) .‬ﭘﯿــﺮوان دروغ‪ ،‬ﺑــﺪﮐﺎران« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄ‪» ،‬دروﻏﮕﻮ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﺫ[‪» :(mazbīB) ./‬ﺑﺰرگ‪ ،‬ﮐﺎرﻫﺎي ﺑـﺰرگ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬ﺑـﺎ ﭼﯿﺰﻫـﺎ و‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺰرگ[‪‬از ﺳﺘﺎك‪ ‬ﮐﺾ‪» .‬ﺑﺰرگ« )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺇﻫﻦ]ﻫﻔﻐﻘﻎ‪» :(cikōitereB) ./‬ﺧﻮدﻧﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻈﺎﻫﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣـﯽﺷﻨﺎﺳـﺪ« )وﺟـﻪ‬
‫ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ﮐﺎﻣﻞ‪ -‬ﺇﻫﻦ]ﻫﻒ از رﯾﺸﻪ ﺇﻫﻒ »ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﻧﺸﺎن‬
‫دادن‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮدﻧﻤﺎﺋﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺠﻌﺎ[‪/‬ﺇﭖ‪» :(azuhīBcā) .‬ﺑــﺎﻧﻮ‪ ،‬ﺑــﺎﻧﻮي ﺧــﺪاﯾﮕﺎن« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬ﺿﺠﻌﺎﻩ‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »زن ارﺑﺎب‪ ،‬زن ﺧﺪاﯾﮕﺎن«‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﺿﺆﺿﺴﺈﭖ‪» :(azhavvascā) .‬ﺧﺪاﯾﮕﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﺿﺠﺎﻉ »ﺧـﺪاﯾﮕﺎن‪،‬‬
‫ارﺑﺎب«‪.‬‬
‫ﺿﺤﻀﮕﺜﻬﻒ[‪» :(apaiieitī) .‬دﺳﺘﺒﺮد‪ ،‬رﺑﺎﯾﺶ« ) اﺳـﻢ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از رﯾﺸـﻪ ﺿﺤﺾ ‪+‬‬
‫"ﺿﮏ »رﺑﻮدن‪ ،‬دﺳﺘﺒﺮد زدن«‪.‬‬
‫ﻗﻀﺐ»ﻏﺪﺿﺠﺎ]‪» :(raēxenazhō) .‬ارث‪ ،‬ﻣﯿــﺮاث‪ ،‬ﻣــﺮده رﯾــﮏ« )ﺗــﮏ‪ ،‬واﺑﺴــﺘﮕﯽ(‪‬‬

‫ﻗﻀﺐ»ﻏﺪﺿﺎ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻣﯿﺮاث«‪.‬‬

‫ﺭﺿﺒیﻐﮏ‪» :(vaēdem) .‬ﻣﺎل را‪ ،‬داراﯾﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺒیﺾ »ﻣﺎل‪ ،‬داراﯾﯽ‪ ،‬آﻧﭽﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪365 ‬‬

‫در اﺧﺘﯿﺎر اﺳﺖ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬

‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtau) .،‬از ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ« ) ازي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـــﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ( »ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺨﺪ]‪» :(aDaenō) .‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎران را‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎران را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ‬
‫»درﺳﺘﮑﺎر«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻗﭙﻘﻐﮋﮔﻤﺪ‪» :(rāreCiiąn) .‬دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎز ﻣـﯽدارد« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ( از رﯾﺸﻪ ﻗﻀﺎ ﺑﻤﻌﻨﺎي دور ﮐﺮدن‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻧﯿــﮏ‪ ،‬ﺧــﻮب« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ اﻧﺪﯾﺸــﻪ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 366‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫ﺳﺮَو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫راوﻧﮓ ﻫ‪‬ﯿﻦ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺳﻘﻀﺆﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻕ|ﺟﺎﺿﮕﻐﺪ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺑﺎ ﺳﺨﻦ‬ ‫دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫آن‪ ،‬او‬

‫ﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﻧُﻮ‬ ‫ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎت‬ ‫و‪ ‬ﻫﯿﺸﺘﺎت‬

‫ﮐﻀﻘﻐﻔﭙﺪ]·‬ ‫ﮊﺅﺿﺨﻮﺿﺪﭖ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪·،‬‬
‫ﻣﺮدم را‬ ‫ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﺎر‬ ‫از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺮاَت‬ ‫اَﮐﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺑﯿ‪‬ﻮ‬
‫ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬ ‫ﺿﻨﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫زﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﻪ آﻧﺎن‬

‫ﺟﯿﻮﺗﻮم‬ ‫اورواﺧﺸـ اوﺧﺘﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺪن‬ ‫ﮔﺌﻮش‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ‬

‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ»‪·/‬ﻉ»ﻑ[ ·‬ ‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﻐﺪ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"]ﻩ·‬
‫زﻧﺪﮔﯽ را‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ورد و دﻋﺎي ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ‬ ‫ﮔﺎو‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ر‪‬ﺗﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﮔﺮِﻫﻤﺎ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬
‫ﺭﺿﻘﻀﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﻟﻖ؛ﺍﮐﭗ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺎور ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫از اﺷﺎ‬ ‫ﮔﺮﻫﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬

‫دروﺟِﻢ‬ ‫اﯾﺸَﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫ﮐﺮَﭘﺎ‬

‫یﻖ‪_,‬ﻏﮏ&‬ ‫[ﺯﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﭗ·‬
‫دروغ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﺎران‬ ‫و ﻧﯿﺮو را‬ ‫ﮐﺮﭘﻦ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪367 ‬‬

‫ﺳﻘﻀﺆﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻕ|ﺟﺎﺿﮕﻐﺪ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﮐﻀﻘﻐﻔﭙﺪ]·‬ ‫ﮊﺅﺿﺨﻮﺿﺪﭖ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪·،‬‬

‫ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬ ‫ﺿﻨﭗ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ»‪ ·/‬ﻉ»ﻑ[ ·‬ ‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﻐﺪ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﺭﺿﻘﻀﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﻟﻖ؛ﺍﮐﭗ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﻧﻀﻘﻀﺤﭗ· »ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ· [ﺯﺿﺪﻣﮏ· یﻖ‪_,‬ﻏﮏ&‬

‫ﺳﺮَو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫راوﻧﮓ ﻫ‪‬ﯿﻦ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﻧُﻮ‬ ‫ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎت‬ ‫و‪ ‬ﻫﯿﺸﺘﺎت‬

‫ﻣﺮاَت‬ ‫اَﮐﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺑﯿ‪‬ﻮ‬

‫ﺟﯿﻮﺗﻮم‬ ‫اورواﺧﺸـ اوﺧﺘﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﺪن‬ ‫ﮔﺌﻮش‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ‬

‫و‪‬ر‪‬ﺗﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﮔﺮِﻫﻤﺎ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬

‫دروﺟِﻢ‬ ‫اﯾﺸَﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫ﮐﺮَﭘﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺪ ﺑﺎ ﺳﺨﻦ ﺧﻮد ﻣﺮدم را از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺮدار دور ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺰدا ﮐﺮدار ﭘﻠﯿﺪﺷﺎن را ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻋﻼم و ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﮔﺎو را ﺑﺎ ﺑﺮ زﺑﺎن راﻧﺪن‬
‫و ر‪‬د »اورواﺧﺶ‪ ،‬اوﺧﺘﯽ« و ﻏﺮﯾﻮ ﺷﺎدي ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻨﻮﺳﯿﻠﻪ ﮔﺮوه ﮐﺮﭘ‪‬ﻦ ﮐﻪ ﺿﺪ دﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫و ﮔﺮِﻫﻢ‪ ‬ﮔﺮوه ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮ و آﺷﻮﺑﮕﺮ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﻧﯿﺮوي ﺧﻮاﺳﺘﺎران دروغ ﻣﯽﭘﯿﻮﻧﺪد ﺗﺎ ﺑﻪ اﺷﺎ‪.‬‬
 ‫‪ 368‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫از اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن زرﺗﺸﺖ دو ﮔﺮوه ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﯾﮏ ﮔﺮوه دﯾﻨﯽ ﺑـﻪ ﻧـﺎم‬
‫ﮐﺮﭘﻦ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو اوراد و دﻋﺎﻫﺎي ﺟﺎدوﯾﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ ﺷـﯿﻮه ﻫـﺎي ﻏﯿﺮاﺧﻼﻗـﯽ و ﻣﺨـﺎﻟﻒ ﺧـﺮد‬
‫اﻫﻮراﯾﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي دﯾﻨﯽ ﺧﻮد ﻣﺮدم را ﮔﻤﺮاه ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮوه دﯾﮕﺮ ﮐﻪ داراي ﻧﯿﺮوي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻨﺎم ﮔُﺮَﻫ‪‬ﻢ‪ ‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺘﯿﺰ و آﺷﻮب و ﻏﺎرت‪ ،‬داراﯾـﯽ‬
‫ﻣﺮدم را ﺗﺼﺎﺣﺐ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺳﺒﮑﺴﺮي و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ در ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣـﯽداﺷـﺘﻨﺪ ﺑـﻪ‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺑﻪ وﯾﮋه ﮔﺎو ﻣﯽﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ‪ .‬ﮔﺮوه دﯾﻨﯽ ﮐﺮﭘﻦﻫﺎ ﺑﺎ ﮔـﺮوه ﺳﯿﺎﺳـﯽ ﮔـﺮﻫﻢﻫـﺎ‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪ و ﻫﻤﮑﺎري داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ورد ﯾﺎ دﻋﺎي ﻣﺨﺼﻮص آن را ﮐﻪ »اورواﺧـﺶ‪،‬‬
‫اوﺧﺘﯽ« ﺑﻮد ﺑﺮ زﺑﺎن ﻣﯽراﻧﺪﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ ورد وﯾﮋه ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ را ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺷﺎدي و ﺷﻠﻮﻏﯽ ﻫﻢ ﺑﻮد‬
‫ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ آﻧﺮا ﺑﻪ ﺷﺎدي وﺧﺮﻣـﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧـﺪهاﻧـﺪ و ﭘـﺎرهاي آﻧـﺮا ﯾـﮏ واژه اﻣـﺮي‬
‫داﻧﺴﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺼﺎب و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽﮐﻨﻨﺪه ﺧﻄﺎب ﻣﯽﺷﺪه‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ و ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم آﻣﻮزشﻫﺎ و آﯾﯿﻦﻫـﺎ و‬
‫ﻣﺮاﺳﻢ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﻪ وﯾﮋه ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﺳﺨﺖ در ﺳﺘﯿﺰ ﺑﻮده اﺳﺖ و آن را ﺗﺤﺮﯾﻢ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آن‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻕ|ﺟﺎﺿﮕﻐﺪ‪» :(rGghaiien) .‬دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽﮐﻨـﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬وﺟـﻪ ﺳـﺒﺒﯽ‪،‬‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از رﯾﺸﻪ ﻗﻀﺎ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬اﻧﺪاﺧﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺮﺗﺎب ﮐﺮدن[‪.‬‬
‫ﺳﻘﻀﺆﺿﺠﺎﭖ‪» :(sravazhā) .‬ﺑﺎ ﺳﺨﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtāu) .،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(Ciiaoθanāu) .،‬از ﮐﺎر‪ ،‬از ﮐﻨﺶ« ) ازي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻔﭙﺪ]‪» :(maretānō) .‬ﻣﺮدان را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫»ﻣﯿﺮا‪ ،‬ﻣﯿﺮﻧﺪه‪ ،‬ﻣ‪‬ﺮْد‪.«‬‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]‪» :(aēibiiō) .‬ﺑﺮاي آﻧﺎن‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﺎن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( »آن‪ ،‬او«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﻨﭗ‪» :(akā) .‬ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺪي‪ ،‬ﺑﺎ زﺷﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﻨﺾ »ﺑﺪ‪ ،‬زﺷﺖ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪369 ‬‬

‫ﮐﻘﻀﺦ‪» :(maraou) .،‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از رﯾﺸﻪ ﮐﻖ‪» ,‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﻬﺎ را‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ‬
‫ﻝ؛ﻉ‪» :(gfuB) ./‬ﮔﺎو« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ ‬ﻟﻀﺆ »ﮔﺎو«‬
‫ﮎ]ﻗﻐﺄیﻐﺪ‪» :(mōrfyden) .‬ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از رﯾﺸﻪ ﮐﻀﻘﯽ »ﮐﺸﺘﻦ‪ ،‬از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭖ»‪./‬ﻉ»ﻑ[‪» :(urvvāxB.uxtī) .‬ﻋﻤﻞ ﺑﻪ زﺑﺎن آوردن ﮐﻠﻤﻪ اورواﺧﺶ« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ(‬
‫ﻋﻘﺆﭖ»‪ /‬در زﻧﺪ اﯾﻦ واژه را ﺑﺎ واژه اورواﺧﻤﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﺎدي و ﺧﺮﻣﯽ ارﺗﺒﺎط داده و‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﻧﻈﯿﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﯾﻮﺳﺘﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕـﺎ و اﯾﻨﺴـﻠﺮ از آن ﭘﯿـﺮوي ﮐـﺮدهاﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ آن را ﺑﻪ ﺻﻮرت اﻣﺮي و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺶ ﺑﺮو‪ ،‬اﻗﺪام ﮐﻦ ﺑﮑﺎر ﺑﺮده‪.‬‬
‫_ﮒ]ﻑ‪,‬ﮎ‪» :(jiiōtkm) .‬زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ را« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪_ ‬ﮔﭙﻔﻊ ‪» -‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yāiB) ./‬ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﻟﻖ؛ﺍﮐﭗ‪» :(grfhmā) .‬ﮔَﺮﻫ‪‬ﻢ ﻫﺎ‪ ،‬دﺷﻤﻨﺎن زرﺗﺸﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏــ ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ ‬ﻟﻖ؛ﺍﮐﺾ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺮوﻫﯽ ﮐﻪ ﮔَﺮﻫ‪‬ﻢ ﻧﺎم دارﻧﺪ اﯾﻦ ﺳﺘﺎك از ﻧﻈﺮ ﻫﻮﻣﺒﺎخ‬
‫ارﺗﺒﺎط دارد ﺑﺎ رﯾﺸﻪ اﯾﺮاﻧﯽ ‪ grah‬و ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ gras‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮردن‪ ،‬ﺑﻠﻌﯿﺪن‪ .‬ﮔﺮوﻫﯽ‬
‫ﺑﻮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﺎو را ﺑﺮاي آﯾﯿﻦ و ﺗﺸﺮﯾﻔﺎت دﯾﻨﯽ ﻗﺮﺑﺎن ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDau) .،‬از اﺷﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻀﻔﭗ‪» :(varatā) .‬ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﺪ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﻖ »اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﺰﯾﺪن«‪.‬‬
‫ﻧﻀﻘﻀﺤﭗ‪» :(karapā) .‬ﮔﺮوه دﯾﻨﯽ ﻣﺨﺎﻟﻒ زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ »ﻧـﺎم‬
‫ﮔﺮوه دﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ زرﺗﺸﺖ ﺑﻮدﻧﺪ« داراي ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت و اﻣﺘﯿﺎزات دﯾﻨﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ‪» :(xDaθremcā) .‬و ﻧﯿﺮو را« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ ﯾﺎ راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﻧﯿﺮو‪.‬‬
‫[ﺯﺿﺪﻣﮏ‪» :(iDanąm) .‬ﺧﻮاﺳﺘﺎران« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از‪[ -‬ﺯﺽ‬
‫‪1‬ـ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺧﻮاﻫـﺎن‪ ،‬آرزوﻣﻨـﺪ )ﺻـﻔﺖ(‪2 .‬ــ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺣﺮﮐـﺖدﻫﻨـﺪه‪ ،‬ﻧﯿـﺮوﺑﺨﺶ‪،‬‬
‫ﻓﻌﺎلﮐﻨﻨﺪه‪3 .‬ـ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮﻧﺪه‪.‬‬
‫یﻘﻊ_ﻏﮏ‪» :(drujem) .‬دروغ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻘﻊ_ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
 ‫‪ 370‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫ﻫﯿﺶ‪ ‬ﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﮔﺮِﻫﻤ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮا‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺍ[ﺯﺿﺲ‪·،‬‬ ‫ﻟﻖ؛ﺍﮎ]·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‬ ‫ﮔﺮﻫﻢ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬ﻣﺎنَ‬ ‫اَﭼﯿﺶ ﺗَﻬﯿﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه‬ ‫ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﺧﺘﺎر‪‬و‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻘﻎ»ﻓﭙﻖ]·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﯾﻦ‬ ‫وﯾﺮاﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺗﺒﺎهﮐﻨﻨﺪه‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬

‫ﮐﺎمِ‬ ‫ﺟﯿﮕ‪‬ﺮِز‪‬ت‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾ‪‬ﻪ ا‪‬ﭼﺎ‬

‫ﻧﭙﮑﺐ·‬ ‫_[ﻟﻐﻘﻎ‪.‬ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دوﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮاﻧُﻮ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬
‫ﯼ‪,‬ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭙﺪ]·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﭘﯿﺎمرﺳﺎن‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ‬ ‫ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ‬

‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫د‪‬رِﺳﺎت‬ ‫ﭘﺎت‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫ي‬

‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ&‬ ‫یﻀﻘﻐﺴﭗ‪·،‬‬ ‫ﺣﭗ‪·،‬‬ ‫[‪· /‬‬ ‫"؛·‬
‫اﺷﺎ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‬ ‫از دﯾﺪار‬ ‫ﺑﺎز ﻣﯽدارد‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪371 ‬‬

‫ﻟﻖ؛ﺍﮎ]· ﺍ[ﺯﺿﺲ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ·‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﮐﻀﻘﻎ»ﻓﭙﻖ]· ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﻧﭙﮑﺐ·‬ ‫_[ﻟﻐﻘﻎ‪.‬ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬

‫ﮐﻤﻮﻗﭙﺪ]· ﯼ‪,‬ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﺣﭗ‪ ·،‬یﻀﻘﻐﺴﭗ‪ ·،‬ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ&‬ ‫"؛· [‪· /‬‬

‫ﻫﯿﺶ‪ ‬ﺳ‪‬ﺖ‬ ‫ﮔﺮِﻫﻤ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮا‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬ﻣﺎنَ‬ ‫اَﭼﯿﺶ ﺗَﻬﯿﺎ‬

‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﺧﺘﺎر‪‬و‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﺎمِ‬ ‫ﺟﯿﮕ‪‬ﺮِز‪‬ت‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾ‪‬ﻪ ا‪‬ﭼﺎ‬

‫دوﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮاﻧُﻮ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫د‪‬رِﺳﺎت‬ ‫ﭘﺎت‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫ي‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮔﺮَﻫ‪‬ﻢ ﮐﻪ در ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻗﺮرا دارد‪،‬‬
‫آرزوي ﻧﯿﺮو ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬او ﮐﻪ وﯾﺮانﮐﻨﻨﺪه زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا‪ ،‬دودﻣﺎن ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮان ﺗﻮ درﺧﻮاﺳﺖ دادﺧﻮاﻫﯽ دارد‬
‫ﮐﻪ ﮔَﺮﻫ‪‬ﻢ آﻧﻬﺎ را از دﯾﺪار ﺣﻘﯿﻘﺖ و اﺷﺎ ﺑﺎز ﻣﯽدارد‪.‬‬
‫)زرﺗﺸﺖ ﺗﻠﻮﯾﺤﺎً در اﯾﻨﺠﺎ دادﺧﻮاﻫﯽ دارد ﮐﻪ آرزوي ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﮔَﺮﻫ‪‬ﻢ ﺑﺮآورده ﻧﺸﻮد(‪.‬‬
 ‫‪ 372‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" ‬ﺽ ‪» -‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDaθrā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺑﻪوﺳﯿﻠﻪ ﻧﯿﺮو« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫»ﻗﺪرت‪ ،‬ﻧﯿﺮو«‪.‬‬
‫ﻟﻖ؛ﺍﮎ]‪» :(grfhmō) .‬ﮔﺮﻫﻤﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻟﻖ؛ﺍﮐﺾ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( »ﮔـﺮوه دﯾﻨـﯽ‬
‫دﺷﻤﻦ زرﺗﺸﺖ«‪.‬‬
‫ﺍ[ﺯﺿﺴﺾ‪» :(hīDasau) .،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ ،‬آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﺳﺖ« )زﻣﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬آرزوﺋﯽ‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺍﺿﯽ »ﻧﺸﺴـﺘﻦ« اﮔـﺮ از رﯾﺸـﻪ ﺍﻩ‪/‬‬
‫)دﯾﺪن( ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻣﻌﻨﯽ آن »دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد« ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ‪» :(aciBtahiiā) .‬ﺑــﺪﺗﺮﯾﻦ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ(‪ ‬ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﺾ ‪» -‬ﺑــﺪﺗﺮﯾﻦ«‬
‫ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ از ﺻﻔﺘـ ﺿﻨﺾ‪.‬‬
‫یﻐﮑﭙﺪﺏ‪» :(demānē) .‬در ﺧﺎﻧﻪ« ) اﻧﺪري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬یﻐﮑﭙﺪﺽ ‪» -‬ﺧﺎﻧﻪ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣـﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸـﻪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ«‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺠﺎﻉ ‪ -‬زﻧﺪﮔﯽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﻎ»ﻓﭙﻖ]‪» :(marextārō) .‬ﺗﺒﺎهﮐﻨﻨـﺪﮔﺎن‪ ،‬وﯾـﺮانﮐﻨﻨـﺪﮔﺎن« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪-‬‬
‫ﮐﻀﻘﻎ»ﻓﻀﻖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( از رﯾﺸﻪ ﮐﻀﻘﺈ »وﯾﺮان ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺒﺎه ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahyā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ »اﯾﻦ« ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫"ﺿﺒﺈﭖ‪» :(yaēcā) .‬و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »اﯾﻦ« ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫_[ﻟﻐﻘﻎ‪.‬ﺽ‪» :(jìgerezau) .،‬دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻠﻪ و ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻟﻀﻖ‪» .‬ﮔﻠﻪ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺷـﮑﺎﯾﺖ ﮐـﺮدن‪ ،‬دادﺧـﻮاﻫﯽ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﻧﭙﮑﺐ‪» :(kāmē) .‬ﮐﺎم‪ ،‬اراده‪ ،‬آرزو« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻧﭙﮑﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﮐﺎم‪ ،‬اراده‪ ،‬آرزو«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪373 ‬‬

‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ‪» :(θβahiiā) .‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻭﻇﺾ ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑـﯽ »ﻣـﺎل‬
‫ﺗﻮ«‪.‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﭙﺪ]‪» :(mąθrānō) .‬ﻣﺪاح‪ ،‬ﺛﻨﺎﮔﻮ‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻤﻮﻗﻀﺪ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫»ﻣﺪاح‪ ،‬ﺛﻨﺎﮔﻮ‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ«‪.‬‬
‫ﺗـﮏ(‪ -‬ﯼ‪,‬ﻓﮕﺾ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »ﭘﯿـﺎم«‪ ‬ﯼ‪,‬ﻓﺾ‬ ‫ﯼ‪,‬ﻑ؛ﮎ‪» :(dktfm) .‬ﭘﯿﺎم رﺳﺎن« )راﺋﯽ‪،‬‬
‫»ﭘﯿﺎمرﺳﺎن«‪.‬‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫[‪» :(īB) ./‬آنﻫﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪» [ -‬او«‪.‬‬
‫ﺣﭗ‪» :(pāu) .،‬ﺑﺎز داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺋﯿﺪن‪ ،‬ﺣﻔﻆ و ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﺮدن« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ -‬ﺣﭗ‬
‫»ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺎﺋﯿﺪن‪ ،‬ﺑﺎزداﺷﺘﻦ‪«.‬‬
‫یﻀﻘﻐﺴﭗ‪» :(daresāu) .،‬دﯾﺪار« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻀﻘﻐﺴﺾ ‪) -‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬دﯾﺪار‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‪» :(aDahiiā) .‬اﺷــﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ ‬ﺿﺰﺽ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ( »راﺳــﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ«‪.‬‬
 ‫‪ 374‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫آ· ﻫ‪‬ﻮ اﯾﺘُﻮﯾﯽ‬ ‫ﮔﺮِﻫﻤ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﭖ·ﺍ]ﻫﻮ]ﻩ·‬ ‫ﻟﻖ؛ﺍﮎ]·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫درﺑﻨﺪ‪ ،‬در ﻗﯿﺪ‬ ‫ﮔﺮِﻫﻢ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫د‪‬د‪‬ت‬ ‫ﻧﯽ‬ ‫ﺧﺮَﺗﻮش‬ ‫ﮐﺎو‪ ‬ﯾﺲ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﻧﯽ‬

‫یﻀیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺩ[ ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪· /,‬‬ ‫ﻧﭙﺆﺿﮕﻀﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺩ[ ·‬
‫ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫و ﻧﯿﺰﮔﻮيﻫﺎ‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓَﺮَ اﯾﺪﯾﻮ‪‬‬ ‫و‪ ‬رِ ﭼﺎ ﻫﯿﭽﺎ‬
‫ﭼﻘﻀﻬیﻬﺆﭖ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺈﭖ·ﺍ[ﺇﭖ·‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻮاره‬ ‫اﻋﺘﺒﺎر‪ ،‬اﺣﺘﺮام‬

‫اَو‪‬‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘَﻢ‬ ‫وﯾﺴﻨَﺘﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﺿﺆ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺱ؛ﺃﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ‬ ‫ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎر‬ ‫ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺟﺌﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﮔﺎﺋﻮش‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﺎ‬
‫_ﺿﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﻟﭙﻊ‪·/‬‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﮐﺸﺘﻦ‬ ‫ﮔﺎو‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬

‫اَو‪‬‬ ‫ﺳ‪‬ﺌُﻮﭼ‪‬ﯿﺖ‬ ‫دور‪ ‬اُﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬ ‫ﻣﺮُﺋﻮﯾﯽ‬

‫ﺿﺆ]&‬ ‫ﺳﻀﺨﺈﺿﮕﺾ‪·،‬‬ ‫ﯼ‪,‬ﻗﻀﺨﺰﻏﮏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ[ ·‬
‫ﯾﺎري‬ ‫ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ‬ ‫ﻣﺮگ زدا‪ ،‬ﻫﻮم‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد‪ ،‬ﺗﺨﺮﯾﺐ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪375 ‬‬

‫ﻟﻖ؛ﺍﮎ]· ﭖ· ﺍ]ﻫﻮ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫یﻀیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺩ[ ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪· /,‬‬ ‫ﻧﭙﺆﺿﮕﻀﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺩ[ ·‬

‫ﭼﻘﻀﻬیﻬﺆﭖ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺈﭖ· ﺍ[ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺆ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺱ؛ﺃﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻟﭙﻊ‪_ ·/‬ﺿﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫"؛· ﯼ‪,‬ﻗﻀﺨﺰﻏﮏ· ﺳﻀﺨﺈﺿﮕﺾ‪ ·،‬ﺿﺆ]&‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ[ ·‬

‫آ‪ .‬ﻫ‪‬ﻮ اﯾﺘُﻮﯾﯽ‬ ‫ﮔﺮِﻫﻤ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫د‪‬د‪‬ت‬ ‫ﻧﯽ‬ ‫ﺧﺮَﺗﻮش‬ ‫ﮐﺎو‪ ‬ﯾﺲ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﻧﯽ‬

‫ﻓَﺮَ اﯾﺪﯾﻮ‪‬‬ ‫و‪ ‬رِ ﭼﺎ ﻫﯿﭽﺎ‬

‫اَو‪‬‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘَﻢ‬ ‫وﯾﺴﻨَﺘﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﺟﺌﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﮔﺎﺋﻮش‬ ‫ﻫﯿﺖ ﭼﺎ‬

‫اَو‪‬‬ ‫ﺳ‪‬ﺌُﻮﭼ‪‬ﯿﺖ‬ ‫دور‪ ‬اُﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬ ‫ﻣﺮُﺋﻮﯾﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮔﺮِﻫ‪‬ﻢ و ﮐﻮيﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺧﺮد و اﻋﺘﺒﺎر ﺧﻮد را‬
‫در ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪ اﯾﻦ ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه دروغ ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮو دروغ و ﺑﺎﻃﻞ‪،‬‬
‫در ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﮔﺎو و ﺑﺎ ﺑﮑﺎر ﺑﺮدن ﻋﺒﺎرت ﮔﺎو ﮐﺸﺘﻦ »ﮔﺎﺋﻮش ﺟﺌﯽ دﯾﺎﻧﯽ«‬
‫و آﯾﯿﻦ ﺑﮑﺎر ﺑﺮدن ﻫﻮم و ﺑﺮ آﺗﺶ رﯾﺨﺘﻦ آن ﯾﺎري دﻫﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 376‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺿﻤﯿﺮ »اﻫﯿﺎ« اﺷﺎره ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه دروغ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔ‪‬ﺮﻫﻢ‪ ‬و ﮐﻮيﻫـﺎ ﮐـﻪ رﻫﺒـﺮان‬
‫دﯾﻨﯽ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﻣﺤﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از دﯾﻮ ﺧﺸﻢ و آﺷﻮب در آن ﺟﺎي ﻣـﯽﮔﯿﺮﻧـﺪ و‬
‫ﺗﻤﺎم ﻫﻮش و اﻋﺘﺒﺎر ﺧﻮد را ﺑﺮ ﺳﺮ آن ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻊﮔﯿﺮي اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ و ﻣﺮاﺳـﻢ‬
‫دﯾﻨﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﮔﺎو و ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ و ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻫﻮم‬
‫را ﮐﺎري اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ و آﻧﺮا آﯾﯿﻦ د‪‬روﻧﺪان و دروغﭘﺮﺳﺘﺎن ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬ﻋﺒﺎرت ﮔﺎﺋﻮش ﺟ‪‬ﺌﯽ دﯾﺎﻧﯽ‪.‬‬
‫)ﻟﭙﻊ‪_./‬ﺿﻬیﮕﭙﻪ( ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﮐﺸﺘﻦ ﮔﺎو اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﻌﻨﯽ دﯾﮕﺮ آن آﻏﺎز زﻣﺴﺘﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫در آﻏﺎز زﻣﺴﺘﺎن ﮐﻮيﻫﺎ ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و آرزو ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ زﻣﺴﺘﺎن ﺳـﺮدي در‬
‫ﭘﯿﺶ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ و در اﯾﻦ ﻣﺮاﺳﻢ ﻫﻮم ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺮ آﺗﺶ ﻫﻢ ﻣﯽرﯾﺨﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻟﻖ؛ﺍﮎ]‪» :(grfhmō) .‬ﻧﺎم دﺷﻤﻨﺎن زرﺗﺸﺖ و دﯾﻦ او« )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﭖ‪.‬ﺍ]ﻫﻮ]ﻩ‪» :(ā.hōiθōi) .‬درﺑﻨﺪ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﭖ‪.‬ﺍ]ﻫﻮﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺑﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺩ[‪ :(nī) .‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ اﺳﺘﻌﻤﺎل ﺷﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »زﯾﺮ‪ ،‬ﭘﺂﯾﯿﻦ« در اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ و ﺑـﺎ‬
‫یﻀیﺾ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮد واژه ﻧﻬﺎدي ﻓﺎرﺳـﯽ از ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞ ﺩ[ و رﯾﺸـﻪ یﭗ ﺳـﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺣﺮف دال »ﯼ« در زﺑﺎﻧﻬﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﻣﯿﺎﻧﻪ اﮔﺮ در ﻣﯿﺎن واژه ﻗﺮار ﮔﯿﺮد ﺑﻪ »ي« ﯾﺎ‬
‫»ه« ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬واژه ﻧﯽ دا ﺷﺪه »ﻧﯽﻫـﺎ« و د‪‬ن ﻋﻼﻣـﺖ ﻣﺼـﺪري ﺑـﻪ آن اﻓـﺰوده‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﻧﻬﺎدن ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳـﺘﺎك‪‬‬ ‫ﻧﭙﺆﺿﮕﻀﺴﺈ[‪» :(kāvvaiiascīu) .،‬و ﻧﯿﺰ ﮐـﻮي ﻫـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( از‬
‫ﻧﻐﺆﻩ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‪ ،‬ﭘﺎدﺷﺎه‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ« ﮐﻮي ﻫﺎ در زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﻣﺤﻠـﯽ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ و از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﻓﻘﻂ ﮐﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ‪ ،‬ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ ﮔﺮوﯾﺪ‪.‬‬
‫»ﻗﻀﻒ‪» :(xratkB) ./,‬ﺧﺮد« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪» -‬ﻗﻀﻔﻊ »ﺧﺮد« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫یﻀیﺾ‪» :(dadau) .،‬ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﻀﯽ ﺳﺘﺎك ﺣﺎل از رﯾﺸﻪ‬
‫یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪377 ‬‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺈﭖ‪.‬ﺍ[ﺇﭖ‪» :(varecā.hīcā) .‬ﻋﺰت‪ ،‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﺑﺨـﺶ‬

‫ﻧﺨﺴﺖ واژه از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭﺿﻘﻐﺈﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﻋﺘﺒﺎر‪ ،‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬اﻫﻤﯿﺖ‪ ،‬ﺣﺎﻟـﺖ ﻧـﺪاﺋﯽ و‬
‫راﺋﯽ ﮔﺮوﻫﻪ آن ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺭﺿﻘﻐﺈﭖ‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﻬیﻬﺆﭖ‪» :(fraidivvā) .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻤـﺮاه« )ﻗﯿـﺪ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ ‬ﭼﻘﻀﻬیﮕﻊ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ روزاﻧﻪ‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻗﯿﺪ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود و‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »روزاﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮ روز‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻮاره«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« در اﯾﻨﺠﺎ ﺣﺮف رﺑﻂ ﺑﺮاي اﺗﺼﺎل دو ﺟﻤﻠﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﻐﺄﻓﭗ‪» :(vīseytā) .‬ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧـﺪ‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨـﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬از رﯾﺸﻪ ﺭﻫﺲ »ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻗﺒﻮل ﮐﺮدن« از ﺳﺘﺎك ﺣﺎل‪ -‬ﺭ[ﺳﺾ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ‪» :(dregvvaytem) .‬ﭘﯿﺮو دروغ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‪.‬‬
‫ﺿﺆ]‪» :(avvō) .‬ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺆﺿﺎ ‪) -‬ﻧﺎم ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(hiiaucā) .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﻟﭙﻊ‪» :(gāuB) ./‬ﮔﺎو‪ ،‬ﭼﺎرﭘﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ﺳﺘﺎك اﺳﻤﯽ‪ -‬ﻟﻀﺆ )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫_ﺿﻬیﮕﭙﻪ‪» :(jaidiiāi) .‬ﮐﺸﺘﻦ‪ ،‬زدن‪ ،‬ﺿـﺮﺑﻪ زدن« )ﻣﺼـﺪر(‪‬از رﯾﺸـﻪ _ﺿﺪ »ﮐﺸـﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺿﺮﺑﻪ زدن« )یﮕﭙﻪ = ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﺑﺮاي ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺼﺪر اﺳﺖ(‪.‬‬
‫ﮐﻘﻀﺦ[‪ :(mraoī) .‬اﮔﺮ ﻓﻌﻞ ﺑﺎﺷﺪ »ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ« اﮔﺮ اﺳﻢ ﺑﺎﺷﺪ »ﺑﺎ ﺗﺨﺮﯾﺐ«‪.‬‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‪.‬‬
‫ﯼ‪,‬ﻗﻀﺨﺰﻏﮏ‪» :(dkraoDem) .‬ﻣﺮگزدا‪ ،‬دور ﮐﻨﻨﺪ ﻣـﺮگ‪ ،‬ﻟﻘـﺐ ﻫـﻮم« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از‬
‫واژهﻫﺎي‪ -‬ﯼ‪,‬ﻕ »دور« و ‪ -‬ﺿﺨﺰﺽ »ﻣﺮگ«‪.‬‬
‫ﺳﻀﺨﺈﺿﮕﺾ‪» :(saocaiiau) .،‬ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ« )ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك ﺳﺒﺒﯽ‪ - ‬ﺳﻀﺨﺈﺿﮕﺾ از رﯾﺸﻪ ﺳﻌﺈ »ﺳﻮﺧﺘﻦ« ) از ﺳـﺘﺎك ﺣـﺎل ﺳـﺘﺎك‬
‫ﻓﺮﻋﯽ ﻧﯿﺰ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه(‪1 :‬ـ ﺳﺘﺎك آﯾﻨﺪه ﮐـﻪ در اﯾـﻦ ﺣـﺎل ﭘﺎﯾﺎﻧـﻪ ﮊﮔﺾ ﻣـﯽﮔﯿـﺮد‪.‬‬
‫‪2‬ـ ﺳﺘﺎك ﺳﺒﺒﯽ ﮐﻪ در اﯾﻨﺤﺎل ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ﺿﮕﺾ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺿﺆ]‪» :(avvō) .‬ﯾﺎري‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
 ‫‪ 378‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫وﯾﻨ‪‬ﻨﺎﺳﺎ‬ ‫اَ‬ ‫اَﻧﺎﺋﯿﺶ‬
‫ﺭ[ ·ﺩ؛ﺩﭘﺴﭗ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬
‫زﯾﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ )ﻣﺮاﺳﻢ(‬

‫ﮐﻮﯾﺘﺎوس ﭼﺎ‬ ‫ﮐﺮَﯾﺘﺎوس ﭼﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻧﻐﺆ[ﻑ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺢ]·ﻑ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﮐﻮي ﺑﻮدن‬ ‫ﮐﺮﭘﻦ ﺑﻮدن‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬اﻧﯿﺘﯽ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬ ‫اَﺋﯿﺒﯽ‬ ‫اَو آﺋﯿﺶ‬
‫یﻀﻬﺄﻑ[ ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ ·‬ ‫ﺿﺆﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﺑﺪام ﻣﯿﺎﻧﺪازﻧﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺧﻮدﺷﺎن‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‬ ‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ) آن ﻣﺮاﺳﻢ(‬

‫و‪‬ﺳ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺸَﯿﻢ ﻧﻨﮓ‬ ‫ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﺭﺿﺲ]·‬ ‫»ﺯﺿﮕﻀﮑﺪ؛ﺃﻝ·‬ ‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺑﺎ ﻣﯿﻞ ﺧﻮد‬ ‫ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﯿﺎر و ﺣﺎﮐﻢ ﺑﻮدن‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺑ‪‬ﺌﯿﺮ ﯾﺎوت‪‬‬ ‫آﺑﯿﺎ‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬
‫ﺫﺿﻬﻘﮓ|ﻓﺐ·‬ ‫ﭘﺬﮔﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬
‫رﻫﺒﺮي ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮده ﺷﻮﻧﺪ‬ ‫آن دو‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫د‪‬ﻣﺎنِ‬ ‫آ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻧﯿﮏ‬ ‫در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﻪﺳﻮي‬ ‫ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪379 ‬‬

‫ﺭ[ · ﺩ؛ﺩﭘﺴﭗ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﻧﻐﺆ[ﻑ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺢ]· ﻑ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫یﻀﻬﺄﻑ[ ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ ·‬ ‫ﺿﺆﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﺭﺿﺲ]·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪_ ·،‬ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪» ·/‬ﺯﺿﮕﻀﮑﺪ؛ﺃﻝ·‬

‫ﺫﺿﻬﻘﮓ|ﻓﺐ·‬ ‫ﭘﺬﮔﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﭖ· یﻐﮑﭙﺪﺏ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬

‫اَ وﯾﻨ‪‬ﻨﺎﺳﺎ‬ ‫اَﻧﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﮐﻮﯾﺘﺎوس ﭼﺎ‬ ‫ﮐﺮَﯾﺘﺎوس ﭼﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫د‪‬اﻧﯿﺘﯽ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬ ‫اَﺋﯿﺒﯽ‬ ‫اَو آﺋﯿﺶ‬

‫و‪‬ﺳ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺸَﯿﻢ ﻧﻨﮓ‬ ‫ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﺑ‪‬ﺌﯿﺮ ﯾﺎوت‪‬‬ ‫آﺑﯿﺎ‬ ‫ﺗُﻮﺋﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آ د‪‬ﻣﺎنِ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎ آن ﻣﺮاﺳﻢ دﯾﻨﯽ ﮐﻪ ﮔ‪‬ﺮﻫﻢ‪ ‬ﺑﺮ ﭘﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﺮوه ﮐﺮﭘ‪‬ﻦﻫﺎ و ﮐﻮيﻫﺎ زﯾﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎ آن ﻣﺮاﺳﻢ ﮐﻮيﻫﺎ و ﮐﺮﭘ‪‬ﻦﻫﺎ ﺧﻮد را ﺑﻪ دام ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ‬
‫و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﻣﯿﻞ و اراده‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ اﺧﺘﯿﺎر و ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ آن دو ﮔﺮوه ﺑﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﻣﻨﺶ ﭘﺎك و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ رﻫﺒﺮي ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 380‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮔﺮوه زﯾﺎدي از ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن دﯾﻨﯽ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪاران ﻣﺤﻠﯽ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮدﻧـﺪ و‬
‫دﺳﺖ از ﺑﺎورﻫﺎ و آﯾﯿﻦﻫﺎي دﯾﻨﯽ ﺧﻮد ﻧﻤﯽﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‪ .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم از ﻣﯿﺎن ﮐﻮيﻫﺎ‪ ،‬ﮐﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ‬
‫ﺑﻪ آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﮔﺮوﯾﺪ و در ﮔﺴﺘﺮش آن ﮐﻮﺷﯿﺪ‪ .‬در آﯾﯿﻦ زرﺗﺸـﺖ ﻫـﯿﭻ ﻣﺮاﺳـﻤﯽ وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ ﺟﺰ ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎي ﻣﺘﯿﻦ و ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺑﻪ درﮔﺎه اﻫﻮرﻣﺰدا ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺻﻠﺢ‪ ،‬آراﻣﺶ‪،‬‬
‫ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﭘﯿﺮوي از راﺳﺘﯽ‪ .‬ﭘﺎرهاي از ﺳﻨﺖﻫﺎ ﮐﻪ از زرﺗﺸﺖ ﺑـﻪ ﻧـﺎم ﻣﺮاﺳـﻢ دﯾﻨـﯽ در‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي او رﺧﻨﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﯾﺎدﮔﺎر ﻫﻤﺎن دﯾﻦﻫﺎ و آﯾﯿﻦﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ اﺳﺖ و از آﻣﻮزشﻫﺎي‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺪﭘﻪ‪» :(anāiB) ./‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺿﺪﺽ ‪ -‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﺭ[ ‪.‬ﺩ؛ﺩﭘﺴﭗ‪» :(vīnfnāsā) .‬زﯾﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ« )وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از رﯾﺸﻪ‪ -‬ﺩﺿﺲ »از دﺳﺖ دادن‪ ،‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﮐـﺮدن‪ ،‬از ﻣﯿـﺎن ﺑـﺮدن‪ ،‬زﯾـﺎن‬
‫رﺳﺎﻧﺪن«‪.‬‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﻧﻀﻘﻀﺢ]‪.‬ﻑ|ﺳﺈﭖ‪»:(karapō.tGscā) .‬ﮐﺮﭘ‪‬ﻨﯽ‪ ،‬ﺻﻔﺖ ﮐﺮﭘ‪‬ﻨﯽ ﺷﺪن و ﺑﻮدن« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﻧﻀﻘﻀﺢ]ﻓﭙﻒ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺻﻔﺖ ﮐﺮﭘ‪‬ﻦ ﺷﺪن‪ ،‬ﮐﺮﭘﻨﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺸـﻪ ﮐﺮﭘﻨـﯽ‬
‫اﻧﺠﺎم دادن«‪.‬‬
‫ﻧﻐﺆ[ﻑ|ﺳﺈﭖ‪» :(kevvītGscā) .‬ﺻﻔﺖ ﮐﻮي ﺷﺪن‪ ،‬ﮐـﻮي ﮐـﺮدن« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬‬

‫ﻧﻐﺆ[ﻓﭙﻒ ‪) -‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺻﻔﺖ( »ﺻﻔﺖ ﮐﻮي داﺷﺘﻦ«‬

‫ﺿﺆﭘﻪ‪» :(avāiB) ./‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬اﯾﺸﺎن‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺿﺆﺽ ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره »آن«‪.‬‬
‫ﺿﻬﺬ[‪ :(aibī) .‬در اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ واژه یﻀﻬﺄﻑ[ ﻣﯽﭼﺴﺒﺪ »ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي«‪.‬‬
‫"؛ﺃﻝ‪» :(yfyg) .‬ﮐﻪ را‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ را‪ ،‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ ﮐﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪381 ‬‬

‫ﺿﻬﺬ[‪.‬یﻀﻬﺄﻑ[‪» :(aibīdaiytī) .‬ﺑﻪ ﺗﻠﻪ ﻣﯽاﻧﺪازد‪ ،‬ﻣﻬﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دام ﻣﯽاﻧﺪازﻧﺪ« )زﻣﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ(‪‬از‪ -‬یﭗ »دادن«‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) .،‬ﻫﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻧﻪ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‪.‬‬
‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪» :(jiiātfuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪_ -‬ﮔﭙﻔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »زﻧﺪﮔﯽ«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﮕﻀﮑﺪ؛ﺃﻝ‪» :(xDaiiamyfng) .‬ﻧﻈﺎرتﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺣﺎﮐﻢ ﺑـﺮ ﺳﺮﻧﻮﺷـﺖ ﺧـﻮد ﺑـﻮدن‪،‬‬
‫ﺻــﺎﺣﺐ اﺧﺘﯿــﺎر ﺑــﻮدن« )ﺻــﻔﺖ راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪» -‬ﺯﺿﮕﻀﮑﺪﺽ »ﻧﻈــﺎرت و‬
‫ﺣﮑﻮﻣﺖﮐﻨﻨﺪه« )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺲ]‪» :(vasō) .‬ﺑــﺎ ﻣﯿــﻞ‪ ،‬ﺑــﺎ آرزو« )در اﯾﻨﺠــﺎ ﺣﺎﻟــﺖ ﻗﯿــﺪي دارد‪ ،‬ﺑﺮاﺋــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪-‬‬
‫ﺭﺿﺴﻀﺎ »ﻣﯿﻞ‪،‬آرزو« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ«‪.‬‬
‫ﭘﺬﮔﺾ‪» :(ābiiā) .‬ﺑﺎ اﯾﻨﺪو‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اﯾﻨﺪو‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻨﺪو« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ(‪ -‬ﺽ‬
‫ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ‪.‬‬
‫ﺫﺿﻬﻘﮓ|ﺃﻓﺐ‪» :(bairiiGytē) .‬ﺑﺮده ﺑﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬رﻫﺒﺮي ﺑﺸـﻮﻧﺪ« )زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﻣﺠﻬـﻮل‪،‬‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ(‪‬از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﺫﺿﻬﻘﮕﺾ )ﺳـﺘﺎك ﻣﺠﻬـﻮل( »ﺑـﺮده‬
‫ﺷﺪن«‪‬از رﯾﺸﻪ ﺫﺿﻖ »ﺑﺮدن«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhēuB) ./‬ﺧـﻮب‪ ،‬ﺑــﻪ‪ ،‬ﻧﯿـﮏ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻــﻔﺖ(‬
‫»ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ«‪.‬‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫یﻐﮑﭙﺪﺏ‪» :(demānē) .‬در ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬در ﺟﺎﯾﮕﺎه« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬یﻐﮑﭙﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪ ،‬ﻣــﻨﺶ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫»ﻣﻨﺶ«‪.‬‬
 ‫‪ 382‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و دوم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫وﻫﯿﺸﺘﺎ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﻏﮏ؛ﮎ·‬
‫و ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫ﻫﻤﺎن اﺳﺖ‬

‫د‪‬ﻫﻤ‪‬ﻬﯿﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﯿﺲ ﭼﯿﺖ‬ ‫اوﺷﻮ روﯾِﻪ‬ ‫ي‬

‫یﻀﺎﮐﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﮕﻀﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﻋﺰﻋﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫"؛·‬
‫ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‬ ‫راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺸﻮق‬ ‫ﺑﺎ درﺧﺸﺶ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﺴﻠﻂ‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔﯽ‬

‫دو‪‬ﺋ‪‬ﺘﺎ‬ ‫اَﺋﯽ ﺗﯿﺶ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬

‫یﺆﺿﺒﻮﭖ·‬ ‫ﺿﻬﻮﻩ‪/‬ﺇ[‪· ،‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬
‫ﺗﻬﺪﯾﺪ‬ ‫ﺧﻄﺮ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫اَ ا‪‬ﻧَﻨﮕ‪‬ﻪ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺿﺒﺪﺽ{ﺍﺏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻫﻮاﺧﻮاه دروغ‬ ‫ﮔﻨﺎه‪ ،‬زﯾﺎن‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬

‫اَﻧﮕﻬﺎﯾﺎ‬ ‫اﯾﺸﯽ ﯾﻨﮓ‬ ‫ا‪ ‬ا‪ ‬آ ﻧﻮ‬

‫ﺿﺠﺎﭘﻬﭗ&‬ ‫ﻫﮋﮒ؛ﺃﻝ·‬ ‫؛ﻏﭙﺪ‪· ,‬‬
‫آﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫دﯾﻦ اﺳﺘﻮاران‬ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪383 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﻏﮏ؛ﮎ·‬

‫یﻀﺎﮐﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﮕﻀﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﻋﺰﻋﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·‬

‫یﺆﺿﺒﻮﭖ·‬ ‫ﺿﻬﻮﻩ‪/‬ﺇ[‪· ،‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺿﺒﺪﺽ{ﺍﺏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻫﮋﮒ؛ﺃﻝ· ﺿﺠﺎﭘﻬﭗ&‬ ‫؛ﻏﭙﺪ‪· ,‬‬

‫وﻫﯿﺸﺘﺎ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬

‫د‪‬ﻫﻤ‪‬ﻬﯿﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﯿﺲ ﭼﯿﺖ‬ ‫اوﺷﻮ روﯾِﻪ‬ ‫ي‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ‬

‫دو‪‬ﺋ‪‬ﺘﺎ‬ ‫اَﺋﯽ ﺗﯿﺶ ﭼﯿﺖ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬

‫درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫اَ ا‪‬ﻧَﻨﮕ‪‬ﻪ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫اَﻧﮕﻬﺎﯾﺎ‬ ‫اﯾﺸﯽ ﯾﻨﮓ‬ ‫ا‪ ‬ا‪ ‬آ ﻧﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﺟﺎﯾﮕﺎه و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ درﺧﺸﺶ ﻣﺎ ﻣﺸﻮق و راﻫﻨﻤﺎي ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا ﺗﺮس از ﺧﻄﺮي ﮐﻪ ﻣﺮا ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻮ ﺑﺮ آن ﭼﯿﺮﮔﯽ و ﺗﺴﻠﻂ داري‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎه ﻫﻮاداران دروغ‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﯾﻦ اﺳﺘﻮاران و ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎران ﮐﻪ در ﺟﺎﯾﮕﺎه و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﻗﺮار دارﻧﺪ آﺷﮑﺎر ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 384‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﺿﮏ؛ﮎ‪» :(hamfm) .‬ﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺎن« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺿﮑﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﻧﺰدﯾﮏ ]راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈ[‪» :(vahiBtaciu) .،‬و ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ« ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ‪.‬‬
‫ﻋﺰﻋﻘﻌﮕﺐ‪» :(uDuruiiē) .‬ﺑﺎ درﺧﺸﺶ«‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪) :‬دري‪ ،‬ﺗﮏ( ﻉ‪/‬ﻋﻘﻌﮕﺾ ﮐﻪ آن از ﻋﺰﻋﻘﻊـ ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻄﺒـﻮع و‬
‫ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺎ ﯾﺎ ﻉ‪ /‬ﻣﯽآﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ درﺧﺸﯿﺪن‪ .‬اﺣﺘﻤﺎل‬
‫دﯾﮕﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ از رﯾﺸﻪ ﻉ‪ /‬ﺑﻤﻌﻨﺎي ﺳﻮزاﻧﺪن و ﺗﺨﺮﯾﺐ ﮐﺮدن ﺑﺎﺷﺪ در آن ﺻـﻮرت‬
‫واژه ﻋﺰﻋﻘﻌﮕﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺨﺮﯾﺐ اﺳﺖ[‪ .‬در ﻣﺘﻦ زﻧﺪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻓﺮاخ ﻫﻮﺷﯽ و ﭘﺮ ﻫﻮﺷﯽ‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ‪ ،‬ﮐﺎر‪ ،‬ﻣﺎﯾﻪ‪ ،‬ﻗﻮت‪ ،‬اﻧﺮژي[‬
‫]دار ﻣﺴﺘﺘﺮ‪ :‬ﻫﻮش‪ ،‬ﻋﻘﻞ‪ ،‬ذﮐﺎوت[‪.‬‬
‫ﺳﮕﻀﺴﺈ[‪» :(siiasciu) .،‬راﻫﻨﻤــﺎ‪ ،‬ﻣﺸــﻮق‪ ،‬ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰﻧــﺪه« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ ‬ﺳﮕﺾ ‪-‬‬
‫»راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺸﻮق‪ ،‬ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰﻧﺪه« ]در زﻧﺪ‪ :‬آﻣﻮزش[‪.‬‬
‫یﻀﺎﮐﻀﺎﮔﭗ‪» :(dahmahiiā) .‬ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎر« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬یﻀﺎﮐﺾ‬
‫»ﻣﺮد ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎر‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ«‪.‬‬
‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ‪» :(xDaiiąs) .‬ﻣﺴﻠﻂ‪ ،‬ﭼﯿﺮه‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪» ‬ﺯﺿﮕﻀﺄ‪،‬‬
‫‪) -‬ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ ‬از رﯾﺸﻪ‪» -‬ﺯﭖ »ﻗﺪرت داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭼﯿﺮه‬
‫ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.‬‬
‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(yehiiā) .‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪385 ‬‬

‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﺑﺎ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ »ﻣﺎل ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺿﻬﻮﻩ‪/‬ﺇ[‪» :(aiθiBcīu) .،‬ﺧﻄﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﻬﻮﻩ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺧﻄﺮ«‪.‬‬
‫یﺆﺿﺒﻮﭖ‪» :(dvaēθā) .‬ﺗﻬﺪﯾــﺪ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬یﺆﺿﺒﻮﭖ )ﻣﺎدﯾﻨــﻪ( »ﺗﻬﺪﯾــﺪ‪،‬‬
‫ارﻋﺎب«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ‪» :(aēnazhē) .‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬زﯾﺎن« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺒﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »ﮔﻨـﺎه‪،‬‬
‫زﯾﺎن«‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪» :(dregvatō) .‬ﻧﺎدرﺳــﺖ‪ ،‬ﻫﻮاﺧــﻮاه‪ ،‬دروغ‪ ،‬ﮐ ـﺎﻓﺮ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪-‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( »ﻫﻮاﺧﻮاه دروغ‪ ،‬دروغ ﭘﯿﺸﻪ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻓﺮ«‪.‬‬
‫؛ﻏﭙﺪ‪» :(ēeānk) .,‬ﻣﻄﺎﺑﻖ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي‪ ،‬ﺑﻨﺎ ﺑﺮ‪ ،‬ﺑﺮ ﺣﺴﺐ‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﯿﻞ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‪.‬‬
‫ﻫﮋﮒ؛ﺃﻝ‪» :(i~yēyg) .‬اﺳﺘﻮاران‪ ،‬آﻧﻬـﺎ ﮐـﻪ اﺳـﺘﻮار و ﭘﺮﺷـﻮرﻧﺪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪-‬‬
‫ﻫﮋﮔﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ -:‬ﻩ‪» /‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬اﺳﺘﻮاري«[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬دوﺳﺖ‪ ،‬رﻓﯿﻖ« از رﯾﺸﻪ ﻩ‪» /‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﯿﻞ داﺷﺘﻦ«[‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎﭘﮕﭗ‪» :(azhāiiā) .‬آﺷﮑﺎر« )ﺻﻔﺖ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ) :‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻦ ﺑﺎز ﻣﯿﺪارم[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﮐﻨﻢ« ) آرزوﺋﯽ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ([‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬واژه ﺑﻤﻌﻨﺎي آﺷﮑﺎر و ﭘﯿﺪا ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ودﯾﮏ ‪ āsayā‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﯿﺰي ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ‬
‫ﭼﺸﻢ ﻗﺮار دارد[‪.‬‬
‫‪ 386‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 388‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫و‪‬رِش‪ ‬اﯾﺘ‪‬ﻪ‬ ‫اﯾﺘﺎ‬ ‫آﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻫﻮﭖ·‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬
‫اﺟﺮا ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ‬ ‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮ ﺋﻮ رو ﯾﻬﯿﺎ‬ ‫اﻧﮕﻬِﻮش‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺜﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ازﻟﯽ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮنﻫﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ر‪‬زﯾﺸﺘﺎ‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫ر‪‬ﺗﻮش‬
‫ﻗﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬
‫ﺑﺎ دﻗﺖ‪ ،‬درﺳﺖﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫داور‬

‫اﺷﺎﺋﻮنِ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﭼﺎ‬ ‫در‪‬ﮔﻮ‪‬ﺗَﻪ ا‪ِ‬ﭼﺎ‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻔﻀﺒﺈﭖ·‬
‫ﭘﯿﺮو راﺳﺘﯽ‬ ‫و آﻧﮑﺲ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﯿﺮو دروغ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﻢ ﯾﺎ ﺳ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﯾ‪‬ﺨﯿﺎﭼﺎ‬
‫ﺍ؛ﮎ·ﮔﭙﺴﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫"ﺛﻄﮕﭙﺈﭖ·‬
‫ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬

‫آرِزوا‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ ﭼﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺗَﻬﯿﺎ‬

‫ﭘﻘﻎ‪.‬ﺅﭖ&‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻬﻮﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي درﺳﺖ‬ ‫او‬ ‫و آﻧﮑﻪ‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎي ﻧﺎدرﺳﺖ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪389 ‬‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻫﻮﭖ·‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺜﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﻗﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻔﻀﺒﺈﭖ·‬

‫ﮔﭙﺴﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫"ﺛﻄﮕﭙﺈﭖ·‬

‫ﮐﻬﻮﺿﺎﮔﭗ· "ﭘﺈﭖ· ﺍ]ﻩ· ﭘﻘﻎ‪.‬ﺅﭖ&‬

‫و‪‬رِش‪ ‬اﯾﺘ‪‬ﻪ‬ ‫اﯾﺘﺎ‬ ‫آﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮ ﺋﻮ رو ﯾﻬﯿﺎ‬ ‫اﻧﮕﻬِﻮش‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ر‪‬زﯾﺸﺘﺎ‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫ر‪‬ﺗﻮش‬

‫اﺷﺎﺋﻮنِ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﭼﺎ‬ ‫در‪‬ﮔﻮ‪‬ﺗَﻪ ا‪ِ‬ﭼﺎ‬

‫ﻫ‪‬ﻢ ﯾﺎ ﺳ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﯾ‪‬ﺨﯿﺎﭼﺎ‬

‫آرِزوا‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ ﭼﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﺗَﻬﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻮن رﻫﻨﻤﻮدﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ازﻟﯽ و آﻏﺎزﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻢ آﻫﻨﮓ و ﻗﺎﺑﻞ اﺟﺮا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫داور‪ ،‬ﮐﺮدار ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﭘﯿﺮو راﺳﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫و آﻧﮑﺲ ﮐﻪ از دروغ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫و آﻧﮑﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮب و ﺑﺪش ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮑﺴﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ آن ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ و ﺑﺎ دﻗﺖ‬
‫ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 390‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﺮ ﺑﻨﯿﺎن ﺧﺮد اﺳﺘﻮار ﺷﺪهاﻧـﺪ و ﺑـﺎ ﻫﻨﺠـﺎر آﻏـﺎزﯾﻦ ﻫﺴـﺘﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻧﻤﺎد آن ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎ و ﻗﺎﻧﻮنﻫﺎ ﮐﻪ از ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ روز آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬در ﻫﺮ ﮐﺠﺎ و ﻫﺮ‬
‫زﻣﺎن ﺣﮑﻢ ﻓﺮﻣﺎﺳﺖ اﺷـﺎ )راﺳـﺘﯽ(‪ ،‬و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ )ﻧﯿـﮏاﻧﺪﯾﺸـﯽ(‪ ،‬ﺧ‪‬ﺸـﺘﺮا )ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ( آرﻣﺌﯿﺘـﯽ‬
‫)ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري(‪ ،‬ﻫ‪‬ﺌﻮروﺗَﺎت )ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ(‪ ،‬اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت )ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ( ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫آدﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﻣﻨﺶ و ﮐﺮدارش در راﺳﺘﺎ و ﺑﻪﺳﻮي آن ﺻﻔﺎت اﺳﺘﻮار ﺷﻮد‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن‬
‫و ﻧﻤﺎد اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﮐﺮدار ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎ آﻧﻬـﺎ ﮐـﻪ از‬
‫دروغ و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدار ﺧﻮب و ﺑﺪﺷﺎن ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮑﺴـﺎن اﺳـﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻤﺎن ﻗﺎﻧﻮنﻫﺎ از ﺳﻮي داور ﺑﻪ درﺳﺘﯽ و ﺑﺎ دﻗﺖ ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻫـﺮ ﮐـﺲ ﺳـﺰاوار‬
‫ﭘﺎداﺷﯽ ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ ﮔﻨﺎه و ﻣﺠﺎزات اﺑﺪي وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ ،‬ﮐﯿﻔﺮ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻧﺪازة‬
‫ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫آدﻣﯿﺎن ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﮐﻪ در راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺻﻔﺎت ﺧﺪاﯾﯽ ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ و از ﻣﺮز ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﻧﺎﭘﺴـﻨﺪ‬
‫ﻣﯽﮔﺬرﻧﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ آﻧﻘﺪر ﭘﯿﺶ روﻧﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد ﮐﺮدار ﺧﻮﯾﺶ را ارزﯾﺎﺑﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﭽﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ‬
‫آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ از زﻧـﺪﮔﯽ در ﻧﻬﺎدﺷـﺎن ﺟﻨـﮓ و درﮔﯿـﺮي‬
‫ﺑﺮﭘﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺟﻨﮓ ﻣﯿﺎن ﺳ‪‬ﭙﻨَﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ و اَﻧﮕَﺮَﻣ‪‬ﺌﻨﯿﻮ‪ .‬ﻫﻤﺎن دو ﮔﻮﻫﺮي ﮐﻪ در ذات آدﻣﯿـﺎن ﻧﻬﻔﺘـﻪ‬
‫ﺷﺪه و ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ آزادي و اﺧﺘﯿﺎر ﺧﻮد ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﻫﻤﯿﻦ ﮔﺰﯾﻨﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ راهﻫﺎ ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳ‪‬ﭙ‪‬ﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﮐﻪ‬
‫ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ ﻣﯽروﻧﺪ و ﻫﻮاداران دروغ‪ ،‬اَﻧﮕَﺮَﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬ﻧﻤﺎد اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ را ﺑﺮﻣـﯽﮔﺰﯾﻨﻨـﺪ در‬
‫اﯾﻦ ﺟﻨﮓ دروﻧﯽ ﯾﮑﯽ ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬دﯾﮕﺮي ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯽﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﺎن و ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑـﺮ اﻫـﺮﯾﻤﻦ ﭼﯿـﺮه ﻣـﯽﺷـﻮﻧﺪ و زﻧـﺪﮔﯽ را ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪ‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و آراﻣﺶ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﯿﺪان ﻧﺒﺮد و ﺳﺘﯿﺰ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﭘﺎداﺷﯽ ﺑﺮاي‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ و ﮐﺎر ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮي رﺳﺎﯾﯽ و ﮐﻤﺎل ﭘﯿﺶ ﻣﯽروﻧﺪ ﺑـﯿﺶ از ﭘـﯿﺶ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ارزش ﮐﺎر ﺧﻮد آﮔﺎه ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺎ داوري درﺳـﺖ در اﺻـﻼح و ﺑﻬﺒـﻮد راه و روش‬
‫ﺧﻮﯾﺶ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪391 ‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺿﻮﭖ‪» :(yaθā) .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن‪ ،‬ﺑﺴﺎن‪ ،‬ﺑﺪاﻧﮕﻮﻧﻪ« )ﻗﯿﺪ و ﺣﺮف رﺑﻂ(‪.‬‬
‫ﭘﻪ‪» :(āiB) ./‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫ﻫﻮﭖ‪» :(iθā) .‬ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن« )ﻗﯿﺪ( "ﺿﻮﭖ »ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ آﻧﻬـﺎ«‪" .‬ﺿﻮﭖ‪.‬ﭘﻪ‪:/‬‬
‫اﯾﻦ دو واژه در اوﺳﺘﺎي ﮔﻠﺪﻧﺮ ﺑﺼﻮرت "ﺿﻮﭘﻪ‪ /‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﮐﻪ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿـﺮ از‬
‫آن ﭘﯿﺮوي ﻧﻤﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻔﺐ‪» :(vareDaitē) .‬اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﻮه اﺟﺮا درﻣـﯽآﯾـﺪ« )ﮔـﺬار‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ‪ -‬ﺭﺿﻘﻎ‪» .‬ورزﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن«‪‬‬

‫ﺭﺿﻖ‪) .‬ﻓﻌﻞ(‪.‬‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ«‪.‬‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬داد‪ ،‬ﻗﻮاﻧﯿﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﭙﻔﺾ ) اﺳﻢ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhāuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ«‪ -‬ﺿﺠﺎﻉ »ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺳـﺮو‪‬ر‪،‬‬
‫ﺧﺪا[ )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺜﺎﮔﭗ‪» :(paouruiiehiiā) .‬آﻏﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ازﻟﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ ﺗـﮏ(‪‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »آﻏﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ازﻟﯽ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ«‪.‬‬

‫ﻗﻀﻔﻊ‪» :(ratuB) ./‬داور‪ ،‬زﻣﺎن ﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( »زﻣـﺎن‬
‫ﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر‪ ،‬داور‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ‪ ،‬ر‪‬د‪ ،‬ﺳﺮآﻣﺪ«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(Byaoθanā) .‬ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﮐــﺮدار‪ ،‬ﮐــﻨﺶ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪‬‬

‫ﮊﮔﻀﺦ»ﺿﺪﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ«‬

‫ﻗﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(raziBtā) .‬درﺳﺖ ﺗـﺮﯾﻦ‪ ،‬دﻗﯿـﻖ ﺗـﺮﯾﻦ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﻗﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﻋﺎﻟﯽ( »درﺳﺖ‪ ،‬دﻗﯿﻖ«‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻔﻀﺒﺈﭖ‪» :(dregvataēcā) .‬ﺑﺮاي دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﯿﺮو دروغ« )ﺗـﮏ‪ ،‬ﺑﺮاﺋـﯽ(‪-‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( »د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬دروﻏﮑﺎر‪ ،‬ﭘﯿﺮو دروغ«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(hiiaucā) .‬آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﯾﺎ ﺷﮑﻞ ﻓﻌﻠﯽ ﺑﺮاي ﺿـﻤﯿﺮ‬
 ‫‪ 392‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻧﺴﺒﯽ ‪" -‬ﺽ(‬

‫ﺑﺮاﺋـﯽ(‪‬‬ ‫ﺿﺰﺿﺨﺪﺏ‪» :(aDaonē) .‬درﺳﺖ ﮐﺮدار‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﭘﯿـﺮو راﺳـﺘﯽ‪ ،‬راﺳـﺘﮕﻮ« )ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ ‪) -‬ﺻﻔﺖ(‬
‫"ﺛﻄﮕﭙﺈﭖ‪» :(yēxiiācā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ«‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪" :‬ﺛﺎﮔﭗ[‬
‫ﺍ؛ﮎ‪.‬ﮔﭙﺴﻀﻬﻔﺐ‪» :(hfm.iiāsitē) .‬ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫اﯾﻦ واژه ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﯽﺷﻮد از‪ :‬ﺍ؛ﮎ »ﻫ‪‬ﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫ‪‬ﻢ« ﭘﯿﺶ ﻓﻌـﻞ اﺳـﺖ ﺑـﺮاي ﻓﻌـﻞ "ﺿﮏ‬
‫»ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻫﻢ وزن ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﺛﭙﺴﻀﻬﻔﺐ ﺳﺘﺎك‪ ،‬ﺣﺎل "ﭘﺴﺾ از ﻓﻌﻞ "ﺿﮏ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐﻪ ﺑﻪ "ﺿﮏ ﭘﺴﻮﻧﺪ‬
‫ﺳﺾ اﻓﺰوده ﺷﺪه و ﺑﻪ ﺷﮑﻞ "ﺿﮑﺴﺾ درآﻣﺪه‪ .‬ﭼﻮن ﺣﺮفﻫﺎي ﮎ و ﺱ در ﮐﻨـﺎر ﻫـﻢ‬
‫ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ن )‪ (n nasal‬ﻣﯽﺷـﻮد واژه ﺑـﻪ ﺻـﻮرت "ﺿﺪﺳﺾ در ﻣـﯽآﯾـﺪ و ‪ ablout‬آن‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫"ﭘﺴﺾﮐﻪ ﺳﺘﺎك ﺣﺎل اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ اﻓﺰوده ﺷﺪن ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺍ؛ﮎ در ﺣﺎﻟﺖ )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫ﺣﺎل و ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ( ﻣﻌﻨﯽ آن ﻣﯽﺷﻮد ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺳﻨﺠﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻬﻮﺿﺎﮔﭗ‪» :(miθahiiā) .‬دروغ‪ ،‬ﮐﺬب‪ ،‬ﻏﯿﺮ واﻗﻊ‪ ،‬واروﻧﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪‬‬

‫‪ -‬ﮐﻬﻮﺿﺤﮕﺾ )ﺻﻔﺖ( »دروغ‪ ،‬ﮐﺬب‪ ،‬واروﻧﻪ«‬

‫"ﭘﺈﭖ )‪» :(yācā‬و ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ«‬
‫ﺍﺧﻪ‪» :(hoi) .‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺽ‬
‫ﭘﻘﻎ‪.‬ﺅﭖ‪» :(ārezvvā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬درﺳﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﭘﻘﻎ‪.‬ﺅﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪393 ‬‬
 ‫‪ 394‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫درِﮔﻮاﺋﯿﺖ‪‬‬ ‫اَﮐﻢ‬ ‫ي‬ ‫اَت‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﻨﻐﮏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﺮاي ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺲ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬ ‫وا‬ ‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬
‫ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬رِﺷَﺌﯿﻨﯽ‬ ‫وا‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﻮاي ﺑﯿﺎ‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻒ]ﻫﺬﮔﭗ·‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﻫﺮ دو دﺳﺖ‬

‫اَﺳﺘﯿﻢ‬ ‫ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺖ‪ ‬اﯾﺖ‪‬‬ ‫وا‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺎاو‬

‫ﺿﺴﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺇ]ﻫﻮﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬
‫ﻣﻬﻤﺎن‪ ،‬ﺗﺎزهوارد‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬راه ﻧﺸﺎن دﻫﺪ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫راد‪‬ﻧﺘﯽ‬ ‫واراﯾﯽ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬
‫ﻗﭙیﻐﺄﻑ[ ·‬ ‫ﺭﭘﻘﭙﻪ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬
‫ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ز‪‬ﺋُﻮشِ‬ ‫اَﻫﻮرﻫﯿﺎ‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ &‬ ‫‪.‬ﺿﺨﺰﺏ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ·ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫در ﺗﺎﺋﯿﺪ‬ ‫اﻫﻮرا‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪395 ‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﻨﻐﮏ·‬ ‫ﺽ‪" ·،‬؛·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻒ]ﻫﺬﮔﭗ·‬

‫ﺿﺴﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺇ]ﻫﻮﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬

‫ﻗﭙیﻐﺄﻑ[ ·‬ ‫ﺭﭘﻘﭙﻪ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ· ‪.‬ﺿﺨﺰﺏ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ &‬

‫درِﮔﻮاﺋﯿﺖ‪‬‬ ‫اَﮐﻢ‬ ‫ي‬ ‫اَت‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬ ‫وا‬ ‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬

‫و‪‬رِﺷَﺌﯿﻨﯽ‬ ‫وا‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﻮاي ﺑﯿﺎ‬

‫اَﺳﺘﯿﻢ‬ ‫ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺖ‪ ‬اﯾﺖ‪‬‬ ‫وا‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺎاو‬

‫راد‪‬ﻧﺘﯽ‬ ‫واراﯾﯽ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ز‪‬ﺋُﻮشِ‬ ‫اَﻫﻮرﻫﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺮو دروغ و ﮐﻤﮏ ﺑﻪ او‬
‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر ﯾﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﯾﺎ ﺑﺎ دو دﺳﺘﺶ ﮐﺎر ﻧﺎدرﺳﺖ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪،‬‬
‫ﯾﺎ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺎن و ﺗﺎزه وارد را ﺑﻨﻮازد و ﻫﻤﮕﻨﺎن را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﺮاي ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﮐﺮدار ﺧﻮﯾﺶ اﻧﺪوﺧﺘﻪ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‬
‫و اﻧﺪر ﻣﺤﺒﺖ اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 396‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻫﺮﮔﺎه ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﮐﺴﯽ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري در راه اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺑﻪ ﻧﯿﺖ ﺧﯿﺮ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‬
‫ﻣﻮرد ﭘﺬﯾﺮش ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﭘﺎﯾﮥ داوري ﺧﻮب و ﺑﺪ ﻫﺮ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻧﯿـﺖ‬
‫آدﻣﯽ دارد‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ و ﺑﻪ ﻗﺼﺪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري ﺑﺎﺷﺪ در ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﮐﺮدار‬
‫ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه و ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﺧﺪاوﻧﺪ ﺧﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد‪ .‬اﻧﺪﯾﺸـﻪ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﮔﻔﺘـﺎر و ﮐـﺮدار آدﻣﯿـﺎن را‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰي و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن ﺑﻨﺎ ﺑﺮ آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗـﺎﯾﯽ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪ ﺧـﺮد‬
‫اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻧﻤﺎد اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻓـﺮوزهاي از اﻫﻮراﻣﺰداﺳـﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾـﺪ از راه‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﺷـﯿﻮه ﺧـﺮدورزي و دوري از ﻣﻮﻫﻮﻣـﺎت و آﻧﭽـﻪ ﺑﺎﻃـﻞ و ﺑﯿﻬـﻮده اﺳـﺖ‪ ،‬روان‬
‫ﻫﻤﮕﻨﺎن و ﺗﺎزهواردان را آﻣﺎده ﮐـﺮد و ﺑـﻪ آن ﻧﯿـﺮو داد ﺗـﺎ آﻧﻬـﺎ ﺧﺮاﻓـﺎت و راه ﻧﺎدرﺳـﺖ را‬
‫ﺑﺸﻨﺎﺳﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎور درﺳﺖ از راه اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﻣﻨﺘﻘﻞ ﻣﯽﺷﻮد و ﺳـﺮاﯾﺖ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫اﺳﺎس داوري و ﮔﺰﯾﻨﺶ راه و روش ﺑﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻧﯿﺖ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ‪ .‬دﺳـﺘﻮرﻫﺎي ﮔﺎﺗـﺎﯾﯽ راه‬
‫درﺳﺖ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن را ﻣﯽآﻣﻮزد و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺣﺘﯽ‪ ،‬اﮔﺮ« ) ادات‪ ،‬ﺣﺮف(‪.‬‬
‫"؛‪ :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﮑﺲ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ‬
‫ﺿﻨﻐﮏ‪» :(akem) .‬ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﻨﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ‪» :(dregvvāitē) .‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺒﮑﺎر‪ ،‬ﮐﺎﻓﺮ« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺮاﺋـﯽ(‪-‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ‪» :(vacazhā) .‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺑﯿﺎن‪ ،‬ﮐﻼم« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺈﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه‪ ،‬ﭼﻪ« ) ادات(‬
‫ﺽ‪»:(au) .،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﭘﺲ« ) ادات‪ ،‬ﺣﺮف(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه‪ ،‬ﭼﻪ« ) ادات(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻓﮑﺮ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﺨﻬﺬﮔﭗ‪» :(zastōibiiā) .‬ﺑﺎ ﻫﺮ دو دﺳﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪. -‬ﺿﺴﻔﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪397 ‬‬

‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه‪ ،‬ﭼﻪ« ) ادات‪ ،‬ﺣﺮف(‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻒ[‪» :(vareDaiti) .‬ﺑﻮرزد‪ ،‬ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪ -‬ﺭﺿﻖ‪) .‬ﻓﻌـﻞ( »ﮐـﺮدن‪ ،‬اﻧﺠـﺎم دادن‪ ،‬ورزﯾـﺪن«‪ -‬ﺭﺿﻘﻎ‪/‬‬
‫)ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‬
‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ‪» :(vazhāu) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه‪ ،‬ﭼﻪ« ) ادات(‬
‫ﺇ]ﻫﻮﺿﻬﻔﺐ‪» :(cōiθaitē) .‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻨﻮازد‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ -‬ﺇﻫﻒ )ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‬
‫ﺿﺴﻒ[ﮎ‪» :(astim) .‬ﻣﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻫﻤﮕ‪‬ﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺴﻔﻪ »ﻣﻬﻤـﺎن« )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬آﻧﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﭘﻘﭙﻪ‪» :(vārāi) .‬ﺑﺮاي ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮاي اراده« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﭘﻘﺾ »اراده« )ﻧﺎم(‬
‫ﻗﭙیﻐﺄﻑ[‪» :(rādentī) .‬ﺑﺮﻣﯽآورﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷـﻮﻧﺪ« ) اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪ -‬ﻗﭙﯽ )ﺳـﺘﺎك ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده( »آرزوي ﮐﺴـﯽ را‬
‫ﺑﺮآوردن‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺗﻼش ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ‪» :(ahurahiiā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫‪.‬ﺿﺨﺰﺏ‪» :(zaoDē) .‬ﺗﺼــﻮﯾﺐ‪ ،‬ﺗﺎﺋﯿــﺪ« )دري‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪. -‬ﺿﺨﺰﺽ »ﺗﺼــﻮﯾﺐ و ﺗﺎﺋﯿــﺪ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل ﻗﺮار دادن«‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
 ‫‪ 398‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫وﻫﯿﺸﺘُﻮ‬ ‫اَﺷﺎﺋﻮنِ‬ ‫ي‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ·‬ ‫"؛·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫آﻧﮑﺲ‬

‫وِرِزِﻧﯿ‪‬ﻮ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬ ‫وا‬ ‫ﺧﻮ‪ ‬ا‪‬ﺗﻮ‬

‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﮒ]·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺓﺿﺒﻒ‪· ,‬‬
‫ﻋﻀﻮ ﻗﺒﯿﻠﻪ‪ ،‬ﻫﻢ ﺗﯿﺮه‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫و‬ ‫ﺧﻮاه‬ ‫ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫وا‬ ‫اَﺋﯿﺮي ﯾﻤﻦَ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﺽ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻣﺮدم آرﯾﺎﯾﯽ‬

‫ﮔَﻮ‪‬ﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮ‪‬خ ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وا‬ ‫وﯾﺪاﻧﺲ‬

‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭ[یﻤﺲ·‬
‫ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻮق ﮐﺎر ﮐﺮدن‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫اَﺷﻬ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‪‬‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺟﺎي دارد‬ ‫اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‬ ‫او‬ ‫و‪ ،‬ﯾﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫واﺳﺘ‪‬ﺮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﺐ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫دﺷﺖ‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦ‪ ،‬ﻗﻠﻤﺮو‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪399 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﮒ]·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺓﺿﺒﻒ‪· ,‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﺽ·‬

‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺭ[یﻤﺲ·‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]· ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ· ﺭﭘﺴﻔﻘﺐ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬

‫وﻫﯿﺸﺘُﻮ‬ ‫ي اَﺷﺎﺋﻮنِ‬
‫وِرِزِﻧﯿ‪‬ﻮ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬ ‫وا‬ ‫ﺧﻮ‪ ‬ا‪‬ﺗﻮ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫وا‬ ‫اَﺋﯿﺮي ﯾﻤﻦَ‬

‫ﮔَﻮ‪‬ﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮ‪‬خ ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وا‬ ‫وﯾﺪاﻧﺲ‬

‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫اَﺷﻬ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‪‬‬ ‫اَت‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫واﺳﺘ‪‬ﺮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ درﺳﺘﮑﺎر ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ روي ﻧﯿﮑﯽ ورزد‪،‬‬
‫ﺧﻮاه وي ﯾﮑﯽ از ﺧﻮﯾﺸﺎن ﯾﺎ ﯾﮑﯽ از ﻫﻢ ﺗﯿﺮهﮔﺎن ﯾﺎ از ﻣﺮدم ﺳﺮزﻣﯿﻦ آرﯾﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪،‬‬
‫ﯾﺎ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺷﻮق ﮐﺎر و ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ اي اﻫﻮرا‪،‬‬
‫در ﻗﻠﻤﺮو اﺷﺎ و ﺳﺮزﻣﯿﻦ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﺟﺎي دارد‪.‬‬
 ‫‪ 400‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﮐﺎر ﻧﯿﮏ ﻣﯿﺰان و ﻣﻌﯿـﺎر ﺑـﻪ دﺳـﺖ ﻣـﯽدﻫـﺪ‪ .‬ﻫـﺮ ﮐـﺲ ﺑـﻪ ﺧﻮﯾﺸـﺎوﻧﺪان‪،‬‬
‫ﻫﻢﺗﯿﺮﮔﺎن و ﻣﺮدم ﮐﺸﻮر ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﯾﺎ ﮐﺎري ﺳﻮدﻣﻨﺪ در راه ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و آﺳﺎﯾﺶ ﺟﻬﺎﻧﯿـﺎن‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ ﻣﻮرد ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ اﺷﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺎر ﻧﯿﮏ وﻇﯿﻔﻪ اﯾﺴﺖ ﺑﺮ اﺳﺎس راﺳـﺘﯽ و ﻧﻈـﺎم‬
‫دادﮔﺮي ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ ﺳﺮاﺳﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﮑﻤﻔﺮﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻧﮑﻪ درﺳﺘﮑﺎر اﺳﺖ در ﺳﺮزﻣﯿﻦ و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﻗﻠﻤﺮو اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺟﺎي دارد‪.‬‬
‫ﮐﯿﺶ زرﺗﺸﺖ در ﺑﺮدارﻧﺪة آﻣﻮزشﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﮥ ﺟﻬﺎﻧﯽ دارد‪ .‬ﻫـﺮ‬
‫ﮐﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ در راه ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ واﺑﺴﺘﮕﺎن ﺧﻮد ﺑﮑﻮﺷﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ وﻇﯿﻔﻪ دارد ﺑﺮاي ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ‬
‫و ﺑﺮﻗﺮاي ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﮔﯿﺘﯽ ﺻﻤﯿﻤﺎﻧﻪ و ﺑﺎ ﻧﯿﺖ ﺧﯿﺮ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫واژه ﮔَﻮ‪‬ﺋﯽ »ﻟﻀﺆﺧﻪ« ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ واژه ﮔَﻮ‪» ‬ﻟﻀﺆ« ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﯾﻦ‬
‫واژه ﺳﯽ ﺑﺎر در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻌﻨﯽ واژه ﮔَﻮ‪ ‬ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﮔ‪‬ﺌﻮش ﻣﯽﺷـﻮد در‬
‫ﻫﺎت ‪ 29‬از ﻟﺤﺎظ دﯾﻨﯽ و ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ داراي اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ واژه در زﺑﺎن ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ و در زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ داراي ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ و در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺳﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﺟﻬﺎن ﯾﺎ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ‪2‬ـ ﮔﻮﺷﺖ ‪3‬ـ ﮔﺎو‪ .‬ﮐﻪ در ﺑﻨﺪﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ از آﻧﻬﺎ ﯾﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ ﭘﺎرهاي از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋ‪‬ﻨﺎد ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺮاي اﯾﻦ‬
‫واژه ﻓﻘﻂ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺎو ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺎﻧﻮر ﭼﺎرﭘﺎ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﻨﺪ‪ .‬ﮐﻠﻨﺲ ‪ kellens‬زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ اﺳﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻧﻈﺮﯾﺎت و داوريﻫﺎﯾﺶ در ﺑﺎره ﮐﯿﺶ زرﺗﺸﺖ ﺑﯽارزش اﺳﺖ ﻧﺎﻣﺒﺮده ﺑﺮاي واژه ﮔَﻮ‪ ‬و ﮔ‪‬ﺌﻮش‬
‫و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺸﺘﻘﺎت آن ﻓﻘﻂ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺎرﭘﺎ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﺑـﺮاي واژه ﮔَﺌ‪‬ﺘـﺎ ﻟﻀﺒﻮﭖ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﮔﯿﺘﯽ و ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻣﻌﻨﯽ ر‪‬ﻣﻪ‪ ،‬و ﮔﺮوه ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎرش از ﻟﺤﺎظ‬
‫ﮔﺮاﻣﺮي و ﻗﻮاﻋﺪ دﺳﺘﻮري ﭼﻮن ﺷﺎﮔﺮد دوﺷﻦﮔﯿﻤﻦ‪ ،‬ﻫﻮﻓﻤﻦ و ﻫﻮﻣﺒـﺎخ ﺑـﻮده اﺳـﺖ ﻗﺎﺑـﻞ‬
‫ﻣﺮاﺟﻌﻪ اﺳﺖ وﻟﯽ از ﻟﺤﺎظ ﺗﻌﺒﯿﺮ و ﺗﻔﺴﯿﺮ ﺑﻪ ﮐﻠﯽ دور از واﻗﻌﯿﺖ و ﺑـﯽﻣﻌﻨـﯽ اﺳـﺖ‪ .‬ﭼـﻮن‬
‫ﺟﻬﺖﮔﯿﺮي ﻣﺨﺎﻟﻒ و دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد ﻓﻠﺴﻔﻪ زرﺗﺸﺖ دارد ﮐﺎرش ﺑﻬﯿﭽﻮﺟﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﺗﺤﻘﯿﻘﯽ و‬
‫ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺪارد و ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻪ ﮐﺎرﻫﺎي او اﺷﺎره ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﭼﻮن در دﻧﯿﺎي ﺗﺤﻘﯿـﻖ و ﭘـﮋوﻫﺶ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ روش ﺑﯿﻄﺮﻓﯽ را رﻋﺎﯾﺖ ﮐﺮد‪ .‬داوري ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺑﻐﺾ و ﮐﯿﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﺳﺎﺳﺎً ﯾﮏ ﮐﺎر‬
‫ﻋﻠﻤﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ و ﻧﺒﺎﯾﺪ روي ﻏﺮضورزي ﯾﺎ دوﺳﺘﯽ و دﺷﻤﻨﯽ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ﺳﺘﺎك‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ«‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪401 ‬‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ‪» :(aDāunē) .‬درﺳــﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﯿــﺮو اﺷــﺎ« )ﺑﺮاﺋــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ ‬از ‪ -‬ﺳــﺘﺎك‪-‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻑ]‪» :(vahiBtō) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﺓﺿﺒﻒ‪ » :(oaētk) .,‬ﺧﻮﯾﺸﺎن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺓﺿﺒﻔﻊ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬اﯾﻨﮏ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﮒ]‪» :(verezfniiō) .‬ﻋﻀﻮ ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠﻪ‪ ،‬ﻫـﻢﺗﯿـﺮه« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ ‬از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﮔﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﭖ‪» :(airiiamnā) .‬ﺑﺎ ﻣﺮدم آرﯾﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﯿﺮه آرﯾﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺮدم« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك‬
‫‪ -‬ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﺽ »ﺟﺎﻣﻌﻪ ) آرﯾﺎﯾﯽ(« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه« ) از ﺣﺮوف ادات ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭ[یﻤﺲ‪» :(vidạs) .‬ﺧﺪﻣﺖﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺎريﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺗﯿﻤﺎرﮐﻨﻨـﺪه« )ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ(‪ -‬ﺭ[ﯼ »ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن«‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ« ) از ادات ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺠﺎﭖ‪» :(θβaxDazhā) .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ و ﺷﻮق ﮐﺎر ﮐﺮدن« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ(‪‬از ﺳﺘﺎك‬
‫‪ -‬ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺎ »ﮐﺎر‪ ،‬ﺗﺨﺸﺎﯾﯽ«‬
‫ﻟﻀﺆ]ﻩ‪» :(gavvōi) .‬ﺟﻬﺎن« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪ -‬ﻟﻀﺆ )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬اﯾﻨﮏ‪ ،‬اﻣﺎ« )ﺣﺮف ادات(‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬آن‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‪» :(aDahiiā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎمﻫﺴﺘﯽ« )ﺗﮏ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) .،‬ﺑﺎﺷﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ -‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ‪» :(vazhfuBcā) .‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭ]ﺍﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﺐ‪» :(vāstrē) .‬ﭼﻤﻦزار‪ ،‬ﻗﻠﻤﺮو‪ ،‬دﺷﺖ‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﭘﺴﻔﻘﺾ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
 ‫‪ 402‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫اَﺳﺮوﺷﺘﯿﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬ت‬ ‫ي‬
‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻑ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﺾ‪·،‬‬ ‫"؛·‬
‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬

‫اَﭘﺎ‬ ‫ﯾﺰداﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫اَﮐﻤﭽﺎ‬

‫ﺿﺤﭗ·‬ ‫"ﺽ‪#‬ﭘﻪ·‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫ﺿﻨﻐﮑﺈﭖ·‬
‫دور‪ ،‬ﺑﺮﮐﻨﺎر‬ ‫ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﻢ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗَﺮِم‪ ‬اﯾﺘﯿﻢ‬ ‫ﺧﻮ‪ ‬ا‪‬ت‪ ‬اوﺷﭽﺎ‬
‫ﻓﻀﻖ؛ﮐﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺓﺿﺒﻒ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ‪ ،‬ﺗﺤﻘﯿﺮ‬ ‫ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده‬

‫دروﺟِﻢ‬ ‫ﻧَﺰدﯾﺶ ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫وِرِزِﻧَﺦ ﯾﺎ ﭼﺎ‬

‫یﻘﻊ_؛ﮎ·‬ ‫ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬
‫دروغ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﻧﺰدﯾﮏ‬ ‫اﻓﺮاد ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺑﺮزن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻧَﺪ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫اَﺋﯿﺮي ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬
‫ﺩﺿیﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬
‫آﺷﻮﺑﮕﺮان را‬ ‫ﻣﺮدم آرﯾﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺮدم ﮐﺸﻮر‬

‫ﻣ‪‬ﻨﺘﻮم‬ ‫اَﭼﯿﺶ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫واﺳﺘﺮات‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫ﮐﻀﺄﻑ‪,‬ﮎ&‬ ‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪·،‬‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫ﻧﯿﺖ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ را‬ ‫ﺳﺮزﻣﯿﻦ‪ ،‬دﺷﺖ‬ ‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪403 ‬‬

‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻑ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﺾ‪·،‬‬ ‫"؛·‬

‫ﺿﺤﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺪ]· "ﺽ‪#‬ﭘﻪ·‬ ‫ﺿﻨﻐﮑﺈﭖ·‬

‫ﻓﻀﻖ؛ﮐﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺓﺿﺒﻒ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬

‫یﻘﻊ_؛ﮎ·‬ ‫ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬

‫ﺩﺿیﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ· ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪ ·،‬ﺿﺈﻩ‪/‬ﻑ؛ﮎ· ﮐﻀﺄﻑ‪,‬ﮎ&‬

‫اَﺳﺮوﺷﺘﯿﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬ت‬ ‫ي‬

‫اَﭘﺎ‬ ‫ﯾﺰداﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫اَﮐﻤﭽﺎ‬

‫ﺗَﺮِم‪ ‬اﯾﺘﯿﻢ‬ ‫ﺧﻮ‪ ‬ا‪‬ت‪ ‬اوﺷﭽﺎ‬

‫دروﺟِﻢ‬ ‫ﻧَﺰدﯾﺶ ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫وِرِزِﻧَﺦ ﯾﺎ ﭼﺎ‬

‫ﻧَﺪ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫اَﺋﯿﺮي ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨﺘﻮم‬ ‫اَﭼﯿﺶ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫واﺳﺘﺮات‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ را ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﻢ‪ ،‬ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﻠﯿﺪ را از ﺗﻮ دور ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ و ﮐﻮﭼﮏ ﺷﻤﺮدن ﺧﺎﻧﻮاده‪،‬‬
‫ﭘﻠﯿﺪي و دروﻏﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻢﺗﯿﺮهﻫﺎ و ﺷﻬﺮوﻧﺪان ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد‪،‬‬
‫آﺷﻮﺑﮕﺮان و ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﮐﺸﻮر )ﻣﺮدم آرﯾﺎﯾﯽ( را دور ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻫﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﻠﯿﺪ را از اﯾﻦ ﺳﺮزﻣﯿﻦ و ﺟﻬﺎن ﺑﺮﮐﻨﺎر ﻣﯽدارم‪.‬‬
 ‫‪ 404‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫دوري از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﺳﺘﺎﯾﺶ اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﯾﺎ ﮔﻔﺘﺎر و ﮐـﺮداري ﮐـﻪ ﺑﺎرﻫـﺎ‬
‫ﺗﮑﺮار ﺷﻮد آدﻣﯽ ﺑﻪآن ﺧﻮ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﺟﺰﯾﯽ از ﺻﻔﺎت او ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در آﻣـﻮزشﻫـﺎي‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﻧﯿـﺎﯾﺶ و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ ﺑﺴـﯿﺎر و ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ ﺳـﻔﺎرش ﺷـﺪه اﺳـﺖ و ﻧﯿـﺎﯾﺶ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎت او ﺗﻨﻬﺎ ﻧﯿﺎﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮐـﯿﺶ زرﺗﺸـﺖ وﺟـﻮد دارد‪ .‬ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه آن‬
‫ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻫﺎ وﻇﯿﻔﻪﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﺧﻼﻗـﯽ ﮔﻮﺷـﺰد ﻣـﯽﺷـﻮد‪ .‬ﺣﻔـﻆ اﺣﺘـﺮام و ارزشﻫـﺎي‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ‪ ،‬دور ﮐﺮدن ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ از ﺣﻮزه زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺴﺘﮕﺎن و ﻫﻤﺸﻬﺮﯾﺎن‪ ،‬ﻣﺒﺎرزه ﺑـﺎ‬
‫آﺷﻮﺑﮕﺮان ﮐﻪ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و آراﻣﺶ ﮐﺸﻮر را ﺑﺮ ﻫﻢ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ در ﺑﺎره ﺟﻬـﺎن‬
‫و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن از ﺟﻤﻠﻪ دﺳﺘﻮرﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آن‬
‫ﻓﺮﻣﺎنﻫﺎ ﮔﺮدن ﻧﻬﻨﺪ‪ .‬آﻧﭽﻪ در ﻧﯿﺎﯾﺶ اﯾﺰدان در ﯾﺸﺘﻬﺎ ﮐﻪ در زﻣـﺎن ﺳﺎﺳـﺎﻧﯿﺎن در اوﺳـﺘﺎي‬
‫ﻧﻮﯾﻦ ﮔﺮدآوري و ﺿﻤﯿﻤﻪ ﺷﺪه از آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﯾﺸـﺖﻫـﺎ‪ ،‬وﻧﺪﯾـﺪاد و ﺳـﺎﯾﺮ‬
‫ﺑﺨﺶﻫﺎي اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ از ﺳﻨﺘﻬﺎي آرﯾﺎﯾﯿﺎن و اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸـﺖ ﺑـﻮد ﮐـﻪ ﭘـﺲ از‬
‫ﭘﺮاﮐﻨﺪه ﺷﺪن ﮐﺘﺎب دﯾﻨﯽ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﺣﻤﻠﻪ اﺳﮑﻨﺪر و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻫﺠﻮم ﺗﺎزﯾﺎن دوﺑﺎره در ﺟﺎﻣﻌﻪ‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪﻧﺪ و ﻣﻮﺟﺐ اﺧﺘﻼﻓﺎت زﯾﺎد در اﻓﮑﺎر و ﺑﺎورﻫﺎي ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺑﻮد‪ .‬اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ را‬
‫از ﻣﺠﻤﻮع دﯾﻦﻫﺎ و ﺳﻨﺘﻬﺎي اﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬زر و اﻧﯿﺴﻢ و ﻣﯿﺘﺮاﺋﯿﺴـﻢ و ﺳـﺘﺎﯾﺶ اﯾـﺰدان در زﻣـﺎن‬
‫ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﺑﻪ ﯾﮏ دﯾﻦ و ﯾﮏ ﮐﺘـﺎب واﺣـﺪ ﺑـﺎور داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﻨﺪ و‬
‫اﺧﺘﻼﻓﺎت در اﻓﮑﺎر و ﻋﻘﺎﯾﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ وﺣﺪت ﮐﻠﻤﻪ و ﯾﮑﭙﺎرﭼﮕﯽ دﯾﻨﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛‪»:(yf).‬ﮐﺴﯽﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﺲﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬ازﺳﺘﺎك‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ«‬
‫ﻭﻇﺾ‪» :(θβau) .،‬از ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻑ[ﮎ‪» :(asruBtim) .‬ﺳﺮﮐﺸﯽ‪ ،‬ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻓﻪ )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺳﺮﮐﺸﯽ‪ ،‬ﻟﺠﺎمﮔﺴﯿﺨﺘﮕﯽ« ]ﺑﺮﺧﻼف ﺳﺮوش اﯾﺰد ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري[‬
‫ﺿﻨﻐﮑﺈﭖ‪» :(akemcā).‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﮑﺎر‪ ،‬ﺑﺪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از ﺳﺘﺎك‪-‬ﺿﻨﺾ)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﺪ]‪» :(manō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻓﮑﺮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ«‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪405 ‬‬

‫"ﺽ‪.‬ﭘﻪ‪» :(yazāi) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ« )ﺣﺎل‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ‪" - ‬ﺽ‪.‬ﺽ و رﯾﺸﻪ "ﺽ‪. .‬‬
‫ﺿﺤﭗ‪» :(apā) .‬دور‪ ،‬ﺑﻪ دور‪ ،‬ﺑﺮﮐﻨﺎر« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺓﺿﺒﻒ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ‪» :(maētfuBca) .‬ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺎﻣﯿـﻞ را« )ﺗـﮏ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺓﺿﺒﻔﻊ ‪» -‬ﺧﻮﯾﺸﯽ‪ ،‬ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪي‪ ،‬ﺧﻮدي«‬
‫ﻓﻀﻖ؛ﮐﻀﻬﻒ[ﮎ‪» :(tarfmaitim) .‬ﺗﺤﻘﯿﺮ‪ ،‬ﺑﯽ ﺣﺮﻣﺘـﯽ‪ ،‬ﺑـﯽ اﺣﺘﺮاﻣـﯽ را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ ‬ﻓﻀﻘﻐﮑﻀﻬﻔﻪ »ﺿﺪﯾﺖ‪ ،‬ﺑﯽﺣﺮﻣﺘﯽ‪ ،‬اﻫﺎﻧﺖ‪ ،‬ﺑﯽﺷﺮﻣﯽ‪ ،‬ﻟﺠﺎج‪ ،‬ﺗﺤﻘﯿﺮ‪ ،‬ﭘﺴﺘﯽ«‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺿﺔﮔﭙﺈﭖ‪» :(verezfnapiiācā) .‬اﻓﺮاد ﺑـﺮزن‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠـﻪ‪ ،‬ﺗﯿـﺮه« )ﻧـﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪،‬‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺽ »آﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﺑﺮزن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻓﺮاد‬
‫ﻗﺒﯿﻠﻪ‪ ،‬ﺗﯿﺮه«‬
‫ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ‪» :(nazdiBtạm) .‬ﻧﺰدﯾﮑﺘــﺮﯾﻦ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از ﺳــﺘﺎك‪ -‬ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ( واژه ﻧﺰد و ﻧﺰدﯾﮏ در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ از ﻫﻤﺎن رﯾﺸﻪ اﺳﺖ‬
‫یﻘﻊ_ﻏﮏ‪» :(drujem) .‬دروغ‪ ،‬ﻣﺘﻀﺎد‪ ،‬ﺑﺎ اﺷﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬یﻘﻊ_ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﺿﺴﺈﭖ‪» :(airiiamnascā) .‬ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﻗﻮم‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از ﺳـﺘﺎك‪‬‬

‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﺪﺽ ‪) -‬ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ‪ «aryaman» :‬ﺑﻨﻮﯾﺴﺖ‪[«clan» :‬‬

‫ﺩﺿیﻐﺄﻑ]‪» :(nadeytō) .‬ﺑﺪﮔﻮ‪ ،‬ﻣﻌﺘﺮض‪ ،‬ﻣﻔﺘﺮي‪ ،‬ﺑﺪ زﺑﺎن‪ ،‬ﻓﺤﺎش« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺩﺿیﻀﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( و رﯾﺸﻪ ﺩﺿﯽ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬ﻧﺎﺳـﺰا ﮔﻔـﺘﻦ‪ ،‬ﺗـﻮﻫﯿﻦ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﻫﻮﻓﻤﻦ‪ ،‬ﭘﺮﺧﺎش ﮐﺮدن[‬
‫ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ‪» :(gfuBcā) .‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﺟﺎﻧـﺪار‪ ،‬ﻣـﺮدم‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿـﺎن« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ -‬ﻟﻀﺦ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪» :(vāstrāu) .،‬ﭼﺮاﮔﺎه‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬ازـ ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭﭘﺴﻔﻘﺾ )ﻧﺎم‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(aciBtem) .‬ﺑﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪﺗﺮﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺿﺈﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﺄﻑ‪,‬ﮎ‪» :(maytkm) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺖ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺄﻓﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﭘﻨـﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺻـﯿﻪ‪،‬‬
‫ﻗﺼﺪ ﻧﯿﺖ«‬
 ‫‪ 406‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫وﯾﺴﭗِ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﺖ‪‬‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛·‬ ‫"ﺿﺲ‪،‬ﺏ·‬
‫ﺑﺮﺗﺮ‪ -‬ﺑﺰرﮔﺘﺮ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ‬

‫اَو‪‬ﻧﮓﻫﺎنِ‬ ‫زﺑﯿﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮَ اُﺷ‪‬ﻢ‬

‫ﺿﺆﺿﺠﺎﭘﺪﺏ·‬ ‫‪.‬ﺫﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﻏﮏ·‬
‫در ﭘﺎﯾﺎن‬ ‫ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺟﯿﺎ اﯾﺘﯿﻢ‬ ‫د‪‬رِﮔُﻮ‬ ‫اَﭘﺎﻧُﻮ‬
‫_ﮔﭙﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫یﻀﻘﻐﻠﺦ·‬ ‫ﺿﺤﭙﺪ]·‬
‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫دراز‬ ‫رﺳﯿﺪه‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫اَ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﭖ·‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻧﯿﺮوي‬ ‫ﺑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫ا‪‬رِزوش‬ ‫اَ‬ ‫اَﺷﺎت‬
‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪· /,.‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬
‫راهﻫﺎي‬ ‫ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ‪ ،‬درﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪﺳﻮي‬ ‫از روي راﺳﺘﯽ‬

‫ﺷَﺌ‪‬ﯿﺘﯽ‬ ‫اَﻫﻮر‪‬و‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫ي ا‪‬ﺷﻮ‬

‫ﺯﺿﺒﻬﻒ[&‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫"ﺿﺒﺰ‪· ,‬‬
‫ﺟﺎﯾﮕﺎه دارد‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪407 ‬‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛·‬ ‫"ﺿﺲ‪،‬ﺏ·‬

‫ﺿﺆﺿﺠﺎﭘﺪﺏ·‬ ‫‪.‬ﺫﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﻏﮏ·‬

‫_ﮔﭙﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺤﭙﺪ]· یﻀﻘﻐﻠﺦ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﭖ·‬

‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪· /,.‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬

‫ﮐﺾ‪ ·|#‬ﺿﺎﻋﻖ]· ﺯﺿﺒﻬﻒ[&‬ ‫"ﺿﺒﺰ‪· ,‬‬

‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫وﯾﺴﭗِ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﺖ‪‬‬

‫اَو‪‬ﻧﮓﻫﺎنِ‬ ‫زﺑﯿﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮَ اُﺷ‪‬ﻢ‬

‫ﺟﯿﺎ اﯾﺘﯿﻢ‬ ‫د‪‬رِﮔُﻮ‬ ‫اَﭘﺎﻧُﻮ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫اَ‬

‫ﭘ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫ا‪‬رِزوش‬ ‫اَ‬ ‫اَﺷﺎت‬

‫ﺷَﺌ‪‬ﯿﺘﯽ‬ ‫اَﻫﻮر‪‬و‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫ي ا‪‬ﺷﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻫﻤﻪ و ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽﺑﺮم‪.‬‬
‫در ﭘﺎﯾﺎن دادن ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻮ را ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ دراز دﺳﺖ ﯾﺎﺑﻢ و ﺑﻪ ﻧﯿﺮوي ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ )و‪‬ﻫﻮﻣﻦ(‬
‫و از روي راﺳﺘﯽ ﺑﻪﺳﻮي راهﻫﺎي درﺳﺖ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا در آﻧﻬﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه دارد ﺑﺮﺳﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 408‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎ را ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ و ﺑﺰرﮔﺘـﺮﯾﻦ ﻧﯿـﺮوي ﻫﺴـﺘﯽ‬
‫اﺳﺖ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ از اوﺳﺖ ﮔﺮدش ﮐﺎﺋﻨﺎت از ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺗﺎ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪهﻫـﺎي آن ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺮ ﻫﻨﺠﺎري ﺳﻨﺠﯿﺪه اﺳﺘﻮار ﺷﺪه از اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﺮد او ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ او آﻓﺮﯾـﺪﮔﺎر‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬ﺷﺎدي و راﺳﺘﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن او ﺑﺮاي ﺟﻨﮕﯿﺪن ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ از و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ و‬
‫اَﺷﺎ ﯾﺎري ﺟﺴﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺮوي ﺑﺰرگ ﺟﺎوﯾﺪان و ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ راه راﻫﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﺧﺪا آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺿﺴﻔﺐ‪» :(yastē) .‬آﻧﮑﻪ ﺑﺮاي ﺗﻮ« "ﺿﺲ )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬از ﺳـﺘﺎك‪" -‬ﺽ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐـﻪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ« و ﻓﺐ = ﻑ]ﻩ »ﺑـﺮاي ﺗـﻮ« )ﺗـﮏ‪ ،‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ(‬
‫ﺭ[ﺳﺢ؛‪.‬ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vispf.maziBtem) .‬ﺑﺮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺭﻫﺴﺢ؛‪.‬ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »و ﺑﺮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ«‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﻏﮏ‪» :(seraoDem) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬اﻃﺎﻋـﺖ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﺽ ‪-‬‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »اﻃﺎﻋﺖ‪«obedience,discipline ،‬‬
‫‪.‬ﺫﺿﮕﭗ‪» :(zbaiiā) .‬ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﺻﺪا زدن« )زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك ﺣﺎل‪. -‬ﺫﺿﮕﺾ‪ .‬از رﯾﺸﻪ‪,.‬‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎﭘﺪﺏ‪» :(avvazhānē) .‬در ﻓﺮﺟﺎم‪ ،‬در ﭘﺎﯾـﺎن‪ ،‬ﺑـﺎز ﮐـﺮدن اﺳـﺐ از اراﺑـﻪ« )دري‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك ﺿﺆﺿﺠﺎﭘﺪﺽ ‪ ) -‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﺟﺪا ﮐﺮدن اﺳﺐ از اراﺑﻪ‪ ،‬ﺑﺮداﺷﺘﻦ زﯾﻦ و‬
‫ﯾﺮاق اﺳﺐ در ﭘﺎﯾﺎن ﺳﻔﺮ‪ ،‬ﺟﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬دور ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺤﭙﺪ]‪» :(apānō) .‬رﺳﯿﺪه‪ ،‬ﻧﺎزل ﺷﺪه« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﺿﺤﭙﺪﺽ‬
‫»رﺳﯿﺪه‪ ،‬ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪه«‬
‫یﻀﻘﻐﻞ]‪_.‬ﮔﭙﻬﻒ[ﮎ‪» :(daregō.jyāitim) .‬زﻧـﺪﮔﯽ دراز« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك یﻀﻘﻐﻠﺦ ‪_ .‬ﮔﭙﻬﻔﻪ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »آﻧﮑﻪ ﻃﻮل ﻋﻤﺮ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪409 ‬‬

‫دراز« ﺷﻤﯿﺖ اﯾﻦ واژه را ﺻﻔﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي آﻧﮑﻪ زﻧﺪﮔﯽ دراز دارد ﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬اﻟﺤﺎق(‬
‫ﺗﮏ(‪‬از ﺳـﺘﺎك‪‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‪» :(xDaθrem) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪،‬‬
‫‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي«‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪ ،‬ﻣــﻨﺶ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪‬از ﺳــﺘﺎك‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫»اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﭘﻨﺪار‪ ،‬ﻓﮑﺮ«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDāu) .،‬از راﺳــﺘﯽ‪ ،‬از ﺣﻘﯿﻘــﺖ‪ ،‬از اﺷــﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪‬از ﺳــﺘﺎك‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫»راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ و آﻓﺮﯾﻨﺶ«‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(erezkB) ./,.‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ‪ ،‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬دﻗﯿﻖ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬از ﺳـﺘﺎك‪-‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪.‬ﻉ )ﺻﻔﺖ( »راﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ‪ ،‬درﺳﺖ«‬
‫ﺣﻀﻮ]‪» :(paθō) .‬راهﻫﺎ‪ ،‬ﺟﺎدهﻫﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬از ﺳﺘﺎك ﺣﻀﻮ ‪» -‬راه‪«path ،‬‬
‫"ﺿﺒﺰ‪» :(yaēDk) .,‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺯﺿﺒﻬﻒ[‪» :(Daēiti) .‬ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺎي ﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬ﻣﻨﺰل ﮐﺮدن« )ﮔﺬرا‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﺯﻩ »ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺎي ﮔﺰﯾﺪن«‬
 ‫‪ 410‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ا‪‬رِزوش‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ز‪‬ﺋُﻮﺗﺎ‬ ‫ي‬
‫ﻏﻘﻎ‪.‬ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺨﻔﭗ·‬ ‫"؛·‬
‫راﺳﺘﯿﻦ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﮐﯿﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎت‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﻧﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﺑﺮﺧﻮردارم‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫اﯾﻦ‪ ،‬آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَوا‬ ‫اَﻫﻤﺎت‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫واﺳﺘﺮﯾﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﺘﺎ‬ ‫وِرِزي ﯾﺌﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺜﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﮐﺸﺎورز‬ ‫ﻣﯿﻨﺪﯾﺸﺪ‬ ‫ورزﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫اﯾﺰﯾﺎ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻩ‪.‬ﮔﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫ﻫ‪‬ﻢ· ﭘ‪‬ﺮش ﺗُﻮﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬رش ﺗَﻮﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﺍ؛ﮎ·ﺣﻀﻖ‪/‬ﻑ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ&‬ ‫یﻀﻖ‪/‬ﻑ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫ﻫﻢﭘﺮﺳﯽ‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ‬ ‫دﯾﺪﮔﺎه‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪411 ‬‬

‫ﻏﻘﻎ‪.‬ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫"؛· ‪.‬ﺿﺨﻔﭗ·‬

‫ﻧﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]· ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬

‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺜﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻩ‪.‬ﮔﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· یﻀﻖ‪/‬ﻑ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ· ﺍ؛ﮎ· ﺣﻀﻖ‪/‬ﻑ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ&‬

‫ا‪‬رِزوش‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ز‪‬ﺋُﻮﺗﺎ‬ ‫ي‬

‫ﮐﯿﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎت‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَوا‬ ‫اَﻫﻤﺎت‬

‫واﺳﺘﺮﯾﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﺘﺎ‬ ‫وِرِزي ﯾﺌﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫اﯾﺰﯾﺎ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﻫ‪‬ﻢ‪ .‬ﭘ‪‬ﺮش ﺗُﻮﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﺗَﻮﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬رش‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه راﺳﺘﯿﻦ اَﺷﺎ ﻫﺴﺘﻢ‬
‫از ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﺑﺮﺧﻮردارم‪.‬‬
‫ﺑﺎ آن ﻣﻨﺶ و ﺷﻮر و ﺷﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﺎورزان ﺑﻪ ﮐﺎر آﺑﺎداﻧﯽ ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻨﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺸﺘﺎق و ﺧﻮاﻫﺎن آﻧﻢ اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﺪﮔﺎه ﺗﻮ و ﻫﻢﭘﺮﺳﯽ و راﯾﺰﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮﺳﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 412‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﮔﻮﻫﺮ و ذات اﻫﻮراﯾﯽ را ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﻨﺪ اَﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻤﺎد دادﮔﺮي و ﻧﻈـﺎم راﺳـﺘﯿﻦ ﻫﺴـﺘﯽ را‬
‫ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ از آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮي ﮐﻪ در ﻧﻬﺎدﺷﺎن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن‬
‫اﻧﺪازه ﮐﻪ ﮐﺸﺎورزان ﺑﺮاي آﺑﺎداﻧﯽ ﺟﻬﺎن و دﻓﻊ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪيﻫﺎي ﻣﺎدي ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ در‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮي ﺑﯿﻨﺶ درﺳﺖ و دﺳـﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑـﻪ ﺟﻬـﺎن ﻣﯿﻨـﻮي ﻣـﯽﮐﻮﺷـﻨﺪ ﻫﺮﮔـﺎه در اﻧﺪﯾﺸـﻪ و‬
‫ﮐﺮدارﺷﺎن دو دﻟﯽ و ﺗﺮدﯾﺪ راه ﯾﺎﺑﺪ ﺑﺎ آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮي راﯾﺰﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ در راه رﺳﯿﺪن ﺑـﻪ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﮔﺎم زﻧﻨﺪ و ﺑﻪ او ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛‪» :(yf) .‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬از ﺳﺘﺎك‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫‪.‬ﺿﺨﻔﭗ‪» :(zaotā) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶﮐﻨﻨـﺪه‪ ،‬ﺳـﺘﺎﯾﻨﺪه« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪. -‬ﺿﺨﻔﻀﻖ »ﭘﯿﺸـﻮاي‬
‫دﯾﻨﯽ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﻏﻘﻎ‪.‬ﻉ‪» :(erezuB) ./‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ‪ ،‬راﺳﺖ‪ ،‬دﻗﯿﻖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬از ﺳـﺘﺎك‪ -‬ﻏﻘﻎ‪.‬ﻉ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺍﺽ ‪» -‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifuB) ./‬ﻣﯿﻨـــﻮ‪ ،‬ذات‪ ،‬روان‪ ،‬ﮔـــﻮﻫﺮ« ) ازي‪ ،‬ﺗـ ـﮏ( از ﺳـــﺘﺎك‪-‬‬
‫ﮐﻀﻬﻘﮕﻊ »ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ذات‪ ،‬روان‪ ،‬ﻧﻔﺲ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtāu) .،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﯿﮏ ﺗﺮﯾﻦ« ) ازي‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳـﺘﺎك ‪-‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻧﻀﮕﭗ‪» :(kaiiā) .‬ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﻢ‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردارم« )ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ‪ -‬ﻧﻀﮕﺾ از رﯾﺸﻪ ﻧﭗ »ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﮐﺎم ﮔـﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻟـﺬت ﺑـﺮدن«‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه را »ﻣﯿﻞ ﮐﺮدن«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﺷﻤﯿﺖ )ﺣﺎل‪،‬‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ( از رﯾﺸﻪ ﻧﭙﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﺒـﺮان ﮐـﺮدن و ﺗﻼﻓـﯽ ﮐـﺮدن و‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪413 ‬‬

‫ﻣﺠﺎزات ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺿﺎﮐﭗ‪» :(ahmāu) .،‬اﯾﻦ‪ ،‬او‪ ،‬از او« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ"؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺆﭖ‪» :(avā) .‬آن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺿﺆﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪ ،‬ﻣــﻨﺶ‪ ،‬ﻓﮑ ـﺮ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪‬از ﺳــﺘﺎك‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺜﻬیﮕﭙﻪ‪» :(vereziieidiāi) .‬ورزﯾــﺪن ﮐ ـﺮدن‪ ،‬اﻧﺠــﺎم دادن‪ ،‬ﺑﻌﻤــﻞ آوردن«‬
‫)ﻣﺼﺪر(‪‬از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ‪ -‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺾ ‪-‬‬
‫ﮐﻀﺄﻓﭗ‪» :(maytā) .‬اﻧﺪﯾﺸـﯿﺪ‪ ،‬درﯾﺎﻓــﺖ« )ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﺳــﺎده‪ ،‬وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿــﺪي‪ ،‬ﺳــﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬرا(‪‬از ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ -‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺒﺮ دادن«‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﭗ‪ :(vāstriiā) .‬ﮐﺸﺎورزان‪ ،‬دﻫﻘﺎﻧﺎن« )ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬راﺋﯽ(‪‬ﺳﺘﺎك ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ‬
‫‪» -‬ﮐﺸﺎورز‪ ،‬ﺑﺮزﮔﺮ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬اﯾﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪‬ﺳﺘﺎك‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪ - ‬ﻓﺮ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷـﺨﺺ دوم‬
‫ﮐ ﺲ(‬
‫ﻩ‪.‬ﮔﭗ‪» :(iziiā) .‬ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ‪ ،‬ﻋﻼﻗﻤﻨﺪم« )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ -‬ﭖ‪» .‬ﻣﺸﺘﺎق ﺑﻮدن«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫــﻮرا« )ﻧــﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ »ﺳــﺮور‪ ،‬ﻫﺴــﺘﯽ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧــﺪ«‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ ‪» -‬داﻧﺎ‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ«‬
‫یﻀﻖ‪/‬ﻑ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ‪» :(darBtōiBcā) .‬دﯾﺪﮔﺎه‪ ،‬دﯾﺪ‪ ،‬ﻧﻈـﺮ‪ ،‬ﻧﻈﺮﮔـﺎه« )ﺗـﮏ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ(‪‬از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ -‬یﻀﻖ‪/‬ﻓﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺍ؛ﮎ‪.‬ﺣﻀﻖ‪/‬ﻑ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ‪» :(hfm.parBtōiBcā) .‬ﻫﻢ ﭘﺮﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺸﻮرت‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ« ﺍ؛ﮎ »ﺑـﺎ‬
‫ﻫﻢ« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ( ‪ +‬ﺣﻀﻖ‪/‬ﻑ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ »ﻫﻢﭘﺮﺳﯽ‪ ،‬ﻣﺸﻮرت« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
 ‫‪ 414‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَﺋﯿﺪوم‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﭘﻬﯽ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﭖ·‬
‫اي ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ‬ ‫ﺑﯿﺎﺋﯿﺪ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻪﺳﻮي‬

‫د‪‬رِﺷَﺖ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اَ· ﺧﻮﯾﯽ ﺗﯿﺎ ﭼﺎ‬

‫یﻀﻘﻐﺰﺿﻔﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﭖ·ﺓﺿﻬﻮﮔﭙﺈﭖ·‬
‫ﺑﯽﭘﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﯾﮑﺮﻧﮕﯽ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻮر و ﺧﺮوش )ﻧﻤﺎﯾﺎن(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﮓ‪ ‬اونُ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮِ‬ ‫ﺳﺮوي‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﮐﻀﻠﻀﻌﺪ]·‬ ‫ﺣﻀﻖ؛·‬ ‫ﺳﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺑﺎورﻣﻨﺪان‬ ‫ﻓﺮاﺳﻮي‪ ،‬در وراي‬ ‫ﺷﻨﯿﺪه ﺷﻮم‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﻨﺘُﻮ‬ ‫اَن ﺗَﺮِ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫آوﯾﺶ‬
‫ﺍﻏﺄﻑ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻘﻎ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﭘﺆﻩ‪·/‬‬
‫ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫در ﻣﯿﺎن‬ ‫ﻣﺎ را‬ ‫ﻧﻤﺎﯾﺎن‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ‬

‫راﺗﯿﻮ‪‬‬ ‫ﭼﯿﺘﺮاو‬ ‫ﻧ‪‬ﻢ‪ ‬ﺧﻮ‪ ‬ﺋ‪‬ﯿﺘﯿﺶ‬

‫ﻗﭙﻔﻀﮓ]&‬ ‫ﺇﻫﻮﻕ|·‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺔﺿﻬﻒ[‪· /‬‬
‫ﭘﯿﺸﮑﺶ‬ ‫درﺧﺸﺎن‬ ‫ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪415 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﭘﻬﯽ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﭖ·‬

‫یﻀﻘﻐﺰﺿﻔﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﭖ· ﺓﺿﻬﻮﮔﭙﺈﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫ﮐﻀﻠﻀﻌﺪ]·‬ ‫ﺣﻀﻖ؛·‬ ‫ﺳﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺍﻏﺄﻑ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻘﻎ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﭘﺆﻩ‪·/‬‬

‫ﺇﻫﻮﻕ|· ﻗﭙﻔﻀﮓ]&‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺔﺿﻬﻒ[‪· /‬‬

‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَﺋﯿﺪوم‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَ‬

‫د‪‬رِﺷَﺖ ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫اَ‪ .‬ﺧﻮﯾﯽ ﺗﯿﺎ ﭼﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﮓ‪ ‬اونُ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮِ‬ ‫ﺳﺮوي‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻫ‪‬ﻨﺘُﻮ‬ ‫اَن ﺗَﺮِ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫آوﯾﺶ‬

‫راﺗﯿﻮ‪‬‬ ‫ﭼﯿﺘﺮاو‬ ‫ﻧ‪‬ﻢ‪ ‬ﺧﻮ‪ ‬ﺋ‪‬ﯿﺘﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ آﯾﯿﺪ اي ﻣﺰدا و و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ و ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻪﺳﻮﯾﻢ آﯾﯿﺪ آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﻮر و ﯾﮑﺮﻧﮕﯽ‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ در ﻓﺮاﺳﻮي ﺑﺎورﻣﻨﺪان و ﻫﻤﻮﻧﺪان‪ ،‬دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺰ ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‬
‫و ﺑﺎورﻣﻨﺪي و ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ ﺷﻤﺎ‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﭘﯿﺸﮑﺶﻫﺎي درﺧﺸﺎن و ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ در ﻣﯿﺎن ﻣﺎ ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 416‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﮐﭗ‪ :(mā) .‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﻤﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‬
‫ﭘﻬﯽ‪,‬ﮎ‪» :(āidkm) .‬ﺑﯿﺂﺋﯿﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل ﻧﺎﮔـﺬر(‪ ‬ﻩ ‪» -‬آﻣـﺪن‪،‬‬
‫رﻓﺘﻦ« ﭖ‪.‬ﻫﯽ‪,‬ﮎ »ﺑﯿﺂﺋﯿﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي«‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬از ﺳـﺘﺎك ‪-‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ«‬
‫ﺓﺿﻬﻮﮔﭙﺈﭖ‪» :(maiθiiācā) .‬ﺧﻮدﺗﺎن‪ ،‬ﺷﺨﺼﺎً« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧـﺮا‬
‫از ﺳﺘﺎك ‪-‬ﺓﺿﻬﻮﮔﺾ »ﺧﻮدي‪ ،‬ﺷﺨﺼﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﮔﺮﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‬
‫ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﭼﻮن اﯾﻦ واژه در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﻗﯿﺪ یﻀﻘﻐﺰﺽ‪ ،‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﻗﺎﻃﻌﺎﻧـﻪ‪ ،‬ﺷـﺠﺎﻋﺎﻧﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺴﺘﺎﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺪت و درﺷﺘﯽ« در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﮐﺎرﺑﺮد ﻗﯿﺪي ﭘﯿﺪا ﮐﺮده و ﻣﻌﻨﯽ‬
‫واژه »ﺷﺨﺼﺎً« ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻮﻧﺎ و ﺷﻤﯿﺖ آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ ﺓﺿﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮاﻧﺪن ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‬
‫و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮدهاﻧﺪ »ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﺮوش«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« ) ﻧﺪاﺋﯽ(‬
‫یﻀﻘﻐﺰﺽ‪،‬ﺇﭖ‪» :(dareDaucā) .‬ﺟﺴﻮراﻧﻪ‪ ،‬ﺑﯽﺑﺎك‪ ،‬ﮔﺴﺘﺎخ‪ ،‬ﻗﺎﻃﻊ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﺼﻤﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﯾﮑﺮﻧﮕﯽ«‬
‫)ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺰﺽ‬ ‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﻢ‪ ،‬دادﮔﺮي« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎ‪,‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﻘﻌﮕﺐ‪» :(sruiiē) .‬ﻣﺮا ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻨﯿﺪه ﺑﺸﻮم« )ﺗﮏ‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر( رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻠﯽ ﺳﻘﻊ »ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن«‬
‫ﺣﻀﻖ؛‪» :(parf) .‬روي‪ ،‬ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺑ‪‬ﺮ‪ ،‬ﻓﺮاز« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪417 ‬‬

‫ﮐﻀﻠﻀﻌﺪ]‪» :(magaunō) .‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺸﮕﺮ‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮔﺮوه زرﺗﺸﺖ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﮐﻀﻠﻀﺆﺿﺪ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪) :‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ([‬
‫ﭘﺆﻩ‪» :(āviB) ./‬آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾﺎن‪ ،‬ﻫﻮﯾﺪا )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺩ|‪» :(nG) .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ -‬ﺭﺽ؛ﮎ »ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺿﺄﻓﻀﻘﻎ‪» :(aytare) .‬ﻣﯿﺎن‪ ،‬در زﻣﺮه‪ ،‬ﺑﯿﻦ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺍﻏﺄﻑ‪» :(heytk) .,‬ﺑﺎﺷﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬اﻣـﺮي ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ -‬ﺿﺎ »ﺑـﻮدن‪،‬‬
‫ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺔﺿﻬﻒ[‪» :(nemamaitīB) ./‬ﺳــﺰاوار ﺳــﺘﺎﯾﺶ« )ﻣﺎدﯾﻨــﻪ‪ ،‬ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪-‬‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺔﺿﺄ‪» ،‬ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬اﺣﺘﺮام« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺇﻫﻮﻕ|‪» :(ciθrG) .‬درﺧﺸــﺎن‪ ،‬ﻧﻤﺎﯾــﺎن‪ ،‬ﻫﻮﯾــﺪا« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‪ -‬ﺇﻫﻮﻗﺾ‬
‫»درﺧﺸﺎن‪ ،‬ﺷﺎﯾﺎن ﺗﻮﺟﻪ‪ ،‬ﻣﻤﺘﺎز«‬
‫ﻗﭙﻔﻀﮓ]‪» :(rātaiiō) .‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻫﺎ‪ ،‬ﻫـﺪاﯾﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﻗﭙﻔﻪ »ﭘﯿﺸـﮑﺶ‪،‬‬
‫ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﻧﺬر«‬
 ‫‪ 418‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ‬ ‫اَرِﺗﺎ‬ ‫ﻓﺮَو‪‬اﯾﺰدوم‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬
‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﻘﻐﻮﭖ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺆ]ﻩ‪,#‬ﮎ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﭼﻖ]·‬
‫اﯾﻦ‬ ‫ﻫﺪفﻫﺎ‬ ‫ﻓﺮا ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻓَﺮا‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺷﯿﻮاﯾﯽ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺆﭘﻪ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾﺴﻨ‪‬ﻢ‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"ﺿﺴﺪﻏﮏ·‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﺎﺋﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺶ‬

‫و‪‬ﭼﺎ‬ ‫ﺳﺘَﺌﻮﻣﯿﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬

‫ﺭﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﮑﮕﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶآﻣﯿﺰ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﭘﺲ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎوسﭼﺎ‬ ‫وِ‬ ‫داﺗﺎ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻒ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬
‫ﺟﺎوداﻧﮕﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫داده‪ ،‬ﻧﻬﺎده‬

‫در‪‬ﺋُﻮﻧُﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎس‬ ‫اوت‪ ‬ﯾﻮﺋﯿﺘﯽ‬

‫یﻘﻀﺨﺪ]&‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﺲ·‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[ ·‬
‫ﺑﻬﺮه‪ ،‬ﻧﺼﯿﺐ‬ ‫رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎل‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺪاري‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪419 ‬‬

‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﻘﻐﻮﭖ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺆ]ﻩ‪,#‬ﮎ·‬ ‫ﭼﻖ]· ﮎ]ﻩ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺆﭘﻪ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"ﺿﺴﺪﻏﮏ·‬

‫ﺭﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﮑﮕﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻒ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬

‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﺲ· یﻘﻀﺨﺪ]&‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[ ·‬

‫ﺗﺎ‬ ‫اَرِﺗﺎ‬ ‫ﻓﺮَو‪‬اﯾﺰدوم‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺷﯿﻮاﯾﯽ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﯾﺴﻨ‪‬ﻢ‬

‫و‪‬ﭼﺎ‬ ‫ﺳﺘَﺌﻮﻣﯿﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫وا‬ ‫اَت‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎوسﭼﺎ‬ ‫وِ‬ ‫داﺗﺎ‬

‫در‪‬ﺋُﻮﻧُﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎس‬ ‫اوت‪ ‬ﯾﻮﺋﯿﺘﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا ﺑﻪ ﻫﺪفﻫﺎي ﻣﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫آن ﭘﺮﺳﺘﺸﯽ اﺳﺖ ﺳﺰاوار ﺑﺰرﮔﯽ‪،‬‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﺎ و ﮔﻔﺘﺎر ﺳﺘﺎﯾﺶآﻣﯿﺰي اﺳﺖ ﮐﻪ از راﺳﺘﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻬﺮه ﭘﺎﯾﺪاري در ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺷﻤﺎ‪ ،‬رﺳﺎﯾﯽ و ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻢ ﻧﻬﺎده و ﻣﻘﺮر ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 420‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﭼﻖ]‪ :(frō) .‬ﭘﯿﺶ واژه اﯾﺴﺖ ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﻪ ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻓﺮاز« ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾـﮏ‬
‫ﻓﻌﻞ ﺑﮑﺎر رود ﺑﺎ آن ﯾـﮏ واژه ﻣـﯽﺳـﺎزد و ﺗﺒـﺪﯾﻞ ﻣـﯽﺷـﻮد ﺑـﻪ ﭼﻘﺾ ﯾـﺎ ﭼﻘﭗ ﻣﺎﻧﻨـﺪ‬
‫ﭼﻘﭙﺆﺿﺨﺈﭖ و ﭼﻘﻀﺆﺿﺈﭘﮑﭗ ‪ .‬در ﯾﺴـــــــﻦ ‪ 28/11‬دارﯾـــــــﻢ ﭼﻖ]‪ .‬ﮐﭗ ‪...‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﺽ{ﺍﺏ ﯾﻌﻨﯽ »ﻓﺮا آﻣﻮز ﻣﺮا«‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﭼﻘﺾ‪.‬ﺅ]ﻩ‪,#‬ﮎ‪» :(fra.voisdkm) .‬ﺑﺸﻨﺎﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ و اﻋﺘﻨﺎ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻓﺮا ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ« ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‬
‫ﭼﻘﺾ )دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ -‬ﺭﻫﯽ‬
‫ﺿﻘﻐﻮﭖ‪» :(areθā) .‬ﻫﺪف‪ ،‬ﻧﯿﺖ‪ ،‬ﻗﺼﺪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺿﻘﻐﻮﺽ‬
‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬اﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﺑﻪ ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬ﺻﻔﺖ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوه‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﯽ«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮊﮔﻀﺆﭘﻪ‪» :(~iiavvāi) .‬دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﮑﺎر ﻣﯽاﻧﺪازم« )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ -‬ﮊﮔﻊ »دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻌﻘﯿـﺐ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺑﮑـﺎر اﻧـﺪاﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺑـﻪ اﺟـﺮا‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻦ« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﺿﺴﺪﻏﮏ‪» :(yasnem) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" -‬ﺿﺴﺪﺽ »ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ‪،‬‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻧﺬر‪ ،‬وﻗﻒ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ(‬
‫»‪/‬ﮐﭙﺆﺿﻒ]‪» :(xDmāvvatō) .‬آﻧﮑﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ« )ﺗﮏ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪-‬‬
‫»‪/‬ﮐﭙﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬و‪ ،‬اﯾﺪون‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪421 ‬‬

‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬

‫ﺳﻔﻀﺨﮑﮕﭗ‪» :(staomiia) .‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ آﻣﯿﺰ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( ‪) staomiia‬ﺻـﻔﺖ(‬
‫»ﺳﺘﻮدﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶآﻣﯿﺰ«‬
‫ﺭﺿﺈ|‪» :(vacG) .‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮐﻼم‪ ،‬ﺑﯿﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺈﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬داده‪ ،‬ﻧﻬﺎده« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻒ|ﺳﺈﭖ‪» :(ameretGscā) .‬ﺟــﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨــﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺑﯿﻤ‪‬ﺮﮔــﯽ« )ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﻬــﺎدي(‪-‬‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻒ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[‪» :(utaykitī) .‬ﭘﺎﯾﺪاري« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪) :‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( »ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺷﺎداﺑﯽ‪،‬‬
‫ﺣﺮﮐﺖ و ﺟﻨﺒﺶ داﺋﻢ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪاري‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ و داﺋﻢ‪[.‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﺲ‪» :(haurvatās) .‬ﺗﻨﺪرﺳــﺘﯽ‪ ،‬رﺳــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻤــﺎل« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫یﻘﻀﺨﺪ]‪» :(draonō) .‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺑﻬﺮ‪ ،‬ﻧﺼﯿﺐ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬یﻘﻀﺨﺪﺿﺎ )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
 ‫‪ 422‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮم‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﮔﻮﻫﺮ اﻫﻮراﯾﯽ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫آري‬

‫ﺳ‪‬ﺮِاﯾﺪي ﯾﯿﺎو‬ ‫اَش‪ ‬اُخ ﺷَﯿﻦ ﺗﺎو‬

‫ﺳﻀﻘﻐﻬیﮕﻀﮓ|·‬ ‫ﺿﺰﺿﺦ»ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ|·‬
‫ﻫﻤﮑﺎر‪ ،‬ﻫﻤﺮاه‬ ‫اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﻨﺪه‪ ،‬اﻓﺰاﯾﻨﺪه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ﺧُﻮاﺗﺮا‬
‫ﮐﻀﮕﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺒﻮﭖ·‬ ‫ﺓﭘﻮﻗﭗ·‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ‬ ‫آﺳﺎﯾﺶ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺑ‪‬ﺮِﺗﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺫﺿﻘﻐﻒ‪· ,‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫)ﺑﻪ ﺑﺎر( ﻣﯽآورد‬ ‫ﻧﯿﮏﺗﺮﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﺎﮐﻮرِﻧ‪‬ﻢ‬ ‫آر‪‬ﯾﯽ‬ ‫اَﯾﺎو‬
‫ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﻏﮏ·‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ·‬ ‫ﺿﮓ|·‬
‫ﻫﻤﮑﺎري‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‬ ‫ﻓﺮا رﺳﯿﺪه‬ ‫آﻧﺪو‬

‫اوروان ﻧُﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﯿﻨﺖ‪‬‬ ‫ﯾ‪‬ﯿﺎو‬

‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]&‬ ‫ﺍﺿﺈﻫﺄﻓﺐ·‬ ‫"ﺿﮓ|·‬
‫روانﻫﺎ‬ ‫دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫آﻧﺪو‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪423 ‬‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺳﻀﻘﻐﻬیﮕﻀﮓ|·‬ ‫ﺿﺰﺿﺦ»ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ|·‬

‫ﮐﻀﮕﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺒﻮﭖ·‬ ‫ﺓﭘﻮﻗﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺫﺿﻘﻐﻒ‪· ,‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬

‫ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﻏﮏ·‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ·‬ ‫ﺿﮓ|·‬

‫"ﺿﮓ|· ﺍﺿﺈﻫﺄﻓﺐ· ﻋﻘﺆﻣﺪ]&‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮم‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬

‫ﺳ‪‬ﺮِاﯾﺪي ﯾﯿﺎو‬ ‫اَش‪ ‬اُخ ﺷَﯿﻦ ﺗﺎو‬

‫ﻣ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ﺧُﻮاﺗﺮا‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺑ‪‬ﺮِﺗﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫ﻫﺎﮐﻮرِﺗ‪‬ﻢ‬ ‫آر‪‬ﯾﯽ‬ ‫اَﯾﺎو‬

‫اوروان ﻧُﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﯿﻨﺖ‪‬‬ ‫ﯾ‪‬ﯿﺎو‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آري‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﺖ اي ﻣﺰدا‬
‫آن ﮔﻮﻫﺮ اﻫﻮراﺋﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ دو ﻣﯿﻨﻮي اﻓﺰاﯾﻨﺪه و ﻫﻤﮑﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ‪ ،‬آﺳﺎﯾﺶ‪ ،‬دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ﺳﻮدﻣﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺒﺎر ﻣﯽآورد‪.‬‬
‫ﻫﻤﮑﺎري و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ آن دو ﻣﯿﻨﻮ ﻓﺮا رﺳﯿﺪه اﺳﺖ‬
‫و ﻫﻤﻪ روانﻫﺎي ﭘﺎك آﻧﻬﺎ را ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫) اﺷﺎره ﺑﻪ ﺧﺮداد و اَﻣﺮداد ﮐﻪ از ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﺴﺘﻨﺪ(‬
 ‫‪ 424‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬آري« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ(‬
‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪,‬ﮎ‪» :(mainiikm) .‬روان‪ ،‬روح‪ ،‬ﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ روﺣﺎﻧﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﺿﺰﺿﺦ»ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ|‪» :(aDaoxDaiiantG) .‬اﻓﺰاﯾﻨــﺪه‪ ،‬ﻓﺰوﻧــﯽﺑﺨــﺶ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺿﺰﺿﺦ»ﺯﺿﮕﻀﺪﻑ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( ]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪» :‬اﻓﺰاﯾﻨﺪه‪ ،‬راﺳـﺘﯽ و اﺷـﺎ«‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬اﻓﺰاﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ و از راه راﺳﺘﯽ«[‬
‫ﺳﻀﻘﻐﻬیﮕﻀﮓ|‪» :(sareidiiaiiG) .‬ﻫﻤــﺮاه‪ ،‬ﻫﻤﮑ ـﺎر« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔــﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ ﯾــﺎ‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺳﻀﻘﻐﻬیﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا ﺻﻔﺖ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻫﻤـﺮاه‪ ،‬رﻓﯿـﻖ« ﻫﻮﻣﺒـﺎخ آﻧـﺮا ﺑﻌﻨـﯽ »رﻗﯿـﺐ« و‬
‫ﻣﺎﯾﺮﻫﻮﻓﺮ ﻧﻈﺮ ﻫﻮﻣﺒﺎخ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻮﻧﯿﻪ وﯾﻠﯿـﺎﻣﺰ آﻧـﺮا ﺑﻤﻌﻨـﺎي »ﮔﺴـﺘﺎخ‪ ،‬ﻗـﻮي«‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺷﻤﯿﺖ اﯾﻦ ﻧﻈﺮ را ﻣﯽﭘﺴﻨﺪد‪ .‬ﭼﻮن اﯾﻦ واژه ﺟﻔﺖ ‪ dual‬اﺳﺖ ﺑﺮ ﺳـﺮ آﻧﮑـﻪ دو‬
‫ﻋﻨﺼﺮ اﯾﻦ واژه ﮐﺪاﻣﻨﺪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎداﺗﯽ ﻫﺴﺖ‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﮔﻠﺪﻧﺮ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﻨﻈﻮر از آن آﺗﺶ و ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪2‬ـ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﺧﺮداد و اَﻣﺮداد اﺳﺖ )ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ و ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻒ(‬
‫‪3‬ـ ﺷﻤﯿﺖ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﻣﻨﻈﻮر از آن ز‪‬ﺋﻮﺗَﺮ ﺑﻨﺪ ‪ 6‬و ﻣ‪‬ﮕَﻮ‪‬ن ﺑﻨﺪ ‪ 7‬اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪4‬ـ ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﻣﯽ ﭘﻨﺪارد ﺷﺎﯾﺪ ﺧﻮرﺷـﯿﺪ و ﻣـﺎه ﺑﺎﺷـﻨﺪ ﮐـﻪ ﺷـﺐ و روز ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ را دﻧﺒـﺎل‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫‪5‬ـ اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﺮ آﻧﺴﺖ ﮐﻪ آﻧﺪو آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ و و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺓﭘﻮﻗﭗ‪» :(x{θrā) .‬آﺳﺎﯾﺶ‪ ،‬راﺣﺘﯽ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺓﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﮐﻀﺒﻮﭖ‪» :(maēθā) .‬دﮔﺮﮔﻮن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﮐﻀﺔﻭﺽ ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧﺮا ﺻﻔﺖ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺸﺖ ﻫﻢ آﻣﺪه‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ آﻧﺮا از ﺳﺘﺎك ‪-‬‬
‫ﮐﻀﺒﻮﺽ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺮدﯾﺪ و دودﻟﯽ‪ .‬ﻟﻨﺘﺰ آﻧﺮا ﺑﻤﻌﻨﺎي دروغ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳـﺘﯽ و‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪425 ‬‬

‫ﺧﻼف ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻀﮕﭗ‪» :(maiiā) .‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﺴﯿﺎر« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ]ﻫـﻮﻓﻤﻦ‪ :‬از رﯾﺸـﻪ ﮐﺾ »ﻣـﻦ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ([ ]ﻟﻨﺘﺰ و ﺷﻤﯿﺖ‪ :‬از رﯾﺸﻪ ﮐﻪ »ﮐﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻨـﺰل دادن‪،‬‬
‫ﺗﺤﻘﯿﺮ ﮐﺮدن«[ ]ﮐﻀﮕﭗ ﯾﺎ ﮐﭙﮕﭗ »ﺗﺒﺮك« در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ »ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎن ﺑﯿﺶ‬
‫از ﺣﺪ‪ ،‬ﺧﺮد«[‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗـﺮ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ ]داراي ﺣـﺎﻻت )ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧـﺪاﺋﯽ( و )ﻧﻬﺎدي‪،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ[‪.‬‬
‫ﺫﺿﻘﻐﻒ‪» :(baretk) .,‬ﻣﯽآورد« )ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬اﻣﺮي‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺫﺿﻖ »آوردن‪ ،‬ﮔﻞ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬دادن‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻬﺪه ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺿﮓ|‪» :(aiiG) .‬اﯾﻨﺪو‪ ،‬آﻧﺪو« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﭘﻖ]ﻩ‪» :(ārōi) .‬ﻓﺮا رﺳﯿﺪه« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ -‬ﺿﻖ »ﺑـﻪ ﺣﺮﮐـﺖ‬
‫آوردن‪ ،‬رﺳﯿﺪن‪ ،‬ﻧﺎﯾﻞ ﮔﺸﺘﻦ )ﺑﻪ(‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻻ آﻣﺪن« از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﭘﻖ‬
‫ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﻏﮏ‪» :(hākurenem) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻫﻤﮑﺎري‪ ،‬ﻣﺸﺎرﮐﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﺽ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﯾﺎري ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در زﺑﺎن‬
‫زﻧﺪ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻫﻢﮐﺮداري ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه از رﯾﺸﻪ ﻧﻀﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮدن‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﯾﻦ واژه‬
‫را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دﻧﺒﺎﻟﻪروي ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ از رﯾﺸﻪ ‪ hac‬ﯾﻌﻨﯽ دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‬
‫و ﺷﻤﯿﺖ اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻤﮑﺎري و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫"ﺿﮓ|‪» :(yaiiG) .‬اﯾﻨﺪو« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ‪،‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‬
‫ﺍﺿﺈﻫﺄﻓﺐ‪» :(hacintē) .‬دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﮕﯿﺮي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري ﺣـﺎل‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ -‬ﺍﺿﺈ »دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﮕﯿﺮي و ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿـﺮوي ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﻫﻤﮑﺎري و ﯾﺎري ﮐﺮدن«‬
‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]‪» :(urvạnō) .‬روانﻫﺎ‪ ،‬روحﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻋﻘﺆﺿﺪ »روان«‬
 ‫‪ 426‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ﻫﻮﺟﯽ ﺗَﯿﻮ‪‬‬ ‫ﺳﺘُﻮﺋﯽ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎو‬
‫ﺍﻉ_[ﻓﻀﮓ]·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ|·‬
‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﻫﻤﮕﺎن‬

‫ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫ﯾﺎوس ﭼﺎ‬ ‫آوﻧﮓ ﻫ‪‬ﺮِه‬ ‫ﯾﺎﺋﻮزي‬

‫ﺍﻏﺄﻑ[ ·‬ ‫"|ﺳﺈﭖ·‬ ‫|ﺟﺎﺿﻖ؛·‬ ‫"|‪·[.‬‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻮدهاﻧﺪ‬ ‫و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺑﻮ‪‬ﯾﻨﺘﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾﺎوس ﭼﺎ‬
‫ﺫﺅﺿﻬﺄﻑ[ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"|ﺳﺈﭖ·‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬

‫اَﺑ‪‬ﺨﺸﻮ‪ ·‬ﻫﻮا‬ ‫ز‪ ‬اُش‬ ‫ﻫﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬

‫ﭘﺬﺽ»ﺯ]·ﺍﺅﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺨﺰﺏ·‬ ‫ﺍ[‪· /‬‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬
‫ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‪ ،‬ﺳﻬﯿﻢ ﮐﻦ‬ ‫دوﺳﺘﯽ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫اوﺧﺸﯿﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺎﻟﻨﺪه ﺑﺎش‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫ﺗَﻨﻮم‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫اَﺷﺎﭼﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬

‫ﻓﻀﺪ‪,‬ﮎ&‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬
‫ﺧﻮد را‪ ،‬ﺗﻦ ﺧﻮد را‬ ‫ﺧﻮاﺳﺖ ﻣﻬﺮآﻣﯿﺰ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪427 ‬‬

‫ﺍﻉ_[ﻓﻀﮓ]·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ|·‬

‫ﺍﻏﺄﻑ[ ·‬ ‫"|‪| ·[.‬ﺟﺎﺿﻖ؛· "|ﺳﺈﭖ·‬

‫ﺫﺅﺿﻬﺄﻑ[ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫"|ﺳﺈﭖ·‬

‫ﭘﺬﺽ»ﺯ]· ﺍﺅﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺨﺰﺏ·‬ ‫ﺍ[‪· /‬‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ· ﺿﺰﭘﺈﭖ· ﻉ‪/‬ﻓﭗ· ﻓﻀﺪ‪,‬ﮎ&‬

‫ﻫﻮﺟﯽ ﺗَﯿﻮ‪‬‬ ‫ﺳﺘُﻮﺋﯽ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎو‬

‫ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫ﯾﺎوس ﭼﺎ‬ ‫آوﻧﮓ ﻫ‪‬ﺮِه‬ ‫ﯾﺎﺋﻮزي‬

‫ﺑﻮ‪‬ﯾﻨﺘﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾﺎوس ﭼﺎ‬

‫اَﺑ‪‬ﺨﺸﻮ‪ .‬ﻫﻮا‬ ‫ز‪ ‬اُش‬ ‫ﻫﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫اوﺧﺸﯿﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬

‫ﺗَﻨﻮم‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫اَﺷﺎﭼﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﻤﮥ آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﯿﻮة ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را از دوﺳﺘﯽ ﺧﻮد ﺑﻬﺮﻣﻨﺪ ﮐﻦ و آﻧﻬﺎ را در ﭘﻨﺎه ﺧﻮد ﺑﮕﯿﺮ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه وﻫ‪‬ﻮﻣﻦ‪ ،‬اﺷﺎ و ﺧﺸﺘﺮا‪،‬‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ‪ ‬ﻣﻬﺮآﻣﯿﺰ ﺧﻮد را در ﺑﺎره آﻧﻬﺎ اﻓﺰون ﮐﻦ‪.‬‬
 ‫‪ 428‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺭ[ﺳﺢ|‪» :(vispG) .‬ﻫﻤــﻪ‪ ،‬ﺗﻤــﺎم‪ ،‬ﻫــﺮ ﯾـﮏ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﺆ؛ﮎ ‪ .‬ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ اﯾـﻦ واژه ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺳﻔﺨﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﻮد‪ .‬ﺣﺮف ﺱ ﺑﺮاي اﺗﺼﺎل | و ﻑ اﺳـﺖ‪» .‬ﻫﻤـﻪ آﻧﻬـﺎ‪،‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎن«‪ .‬ﮔﻠﺪﻧﺮ آﻧﺮا واژه ﻣﺮﮐﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺷـﮑﻞ ﺭ[ﺳﺢ|‪.‬ﺳﻔﺨﻪ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‬
‫آﻧﺮا ﺭ[ﺳﺢ|ﺱ‪.‬ﻓﺨﻪ ﺧﻮاﻧﺪهاﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﻧﯿﺰ واژه را ﺑﻪﺷﮑﻞ ﺭ[ﺳﺢ|‪.‬ﺳﻔﺨﻪ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ )ﻣﺼﺪر از رﯾﺸﻪ ﺿﺎ(‪ .‬در زﻧﺪ آﻣـﺪه اﺳـﺖ ‪ ped harvisp estand‬ﯾﻌﻨـﯽ دو‬
‫واژه ﺑﺎﻻ را از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪا ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬از آن ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ در اوﺳﺘﺎي ﻗﺪﯾﻤﯽ اﯾﻦ دو واژه‬
‫از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪا ﺑﻮدهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﺍﻉ_[ﻓﻀﮓ]‪» :(hujītaiiō) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ ﺷﯿﻮه ﺧﻮب‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮش« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺍﻉ_[ﻓﻪ ‪» -‬زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮش« )ﺻﻔﺖ( ﺍﻉ ‪[_ +‬ﻓﻪ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب ﯾﺎ ﭼﯿﺰﻫﺎي ﺧﻮب‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪[_ -1 :‬ﻓﻪ »ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‪ ،‬دﺳﺘﺎورد«‬
‫‪2‬ـ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوي ﺣﯿﺎﺗﯽ‪.‬‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫‪» :(zī) .[.‬زﯾﺮا‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ اﺗﺼﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺗﺎﺋﯿﺪي و ﺗﺮﻏﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﺑـﻪ ﮐـﺎر‬
‫ﻣﯽرود(‬
‫|ﺟﺎﺿﻖ؛‪» :(Gzharf) .‬ﺑﻮدﻧـﺪ« )وﺟــﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳــﻮم ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬ﺿﺎ »ﺑــﻮدن‪،‬‬
‫ﻫﺴﺘﻦ« از ﺳﺘﺎك ‪| -‬ﺟﺎ‬
‫"|ﺳﺈﭖ‪ :(yGscā) .‬ﻫﺮﮔﺎه "| ﺑﮑﺎر رود ﺣﺮف ﺇﭖ ﺑﻪ آن اﻓـﺰوده ﻣـﯽﺷـﻮد‪|" .‬‬
‫»آﻧﺎن ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ«‬
‫ﺍﻏﺄﻑ[‪» :(henti) .‬ﻫﺴﺘﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺣـﺎل ﮔـﺬرا(‪ -‬ﺿﺎ‬
‫»ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻮدن«‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪429 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ(‬

‫ﺫﺅﺿﻬﺄﻑ[‪» :(bvaiyti) .‬ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ ‬ﺫ‪» - ,‬ﺑﻮدن« از ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ -‬ﺫﺿﺆ‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(θβahmi) .‬ﺗﻮ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑـﯽ‪ ،‬دوم‬
‫ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺍ[‪» :(hīB) ./‬اﯾﻦﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺍﻩ »اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪.‬ﺿﺨﺰﺏ‪» :(zaoDc) .‬ﺗﺎﺋﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺐ‪ ،‬ﻣ‪‬ﻬﺮ‪ ،‬دوﺳﺘﯽ‪ ،‬رﺣﻤﺖ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪. -‬ﺿﺨﺰﺽ‬
‫ﭘﺬﺽ»ﺯﺥ‪.‬ﺍﺅﭖ‪»:(ābaxDo.hvvā) .‬ﺳﻬﯿﻢ ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺨﺶ ﮐﻦ‪ ،‬واﮔﺬار ﮐـﻦ‪ ،‬ﺑـﺪه« )وﺟـﻪ‬
‫اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ ﮔﺬرا(‪ ‬ﺫﺽ_ ‪» -‬ﭘﺨﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﻬﯿﻢ ﮐﺮدن‪ ،‬واﮔﺬار ﮐﺮدن«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﻉ»ﺯﮔﭗ‪» :(uxDiiā) .‬ﺑﺎرور ﺷﻮ‪ ،‬اﻓﺰون ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻨﺪه ﺑﺎش« )دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬وﺟـﻪ اﻣـﺮي‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ -‬ﺭﺽ»ﺯ »رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻤﻮ دادن« از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ‪ -‬ﺽ»ﺯﮔﺾ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪ :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ«‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDāθrā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺿﺰﭘﺈﭖ‪» :(aDācā) .‬و‪ ‬اَﺷﺎ‪ ،‬و‪ ‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ‪» :(uBtā) .‬ﻣﯿﻞ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬آرزو« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﻉ‪/‬ﻓﻪ »آرزو‪ ،‬دﻟﺨﻮاه‪ ،‬ﺗﻬﻨﯿـﺖ‪،‬‬
‫آرزوي ﻣﻬﺮآﻣﯿﺰ‪ ،‬ﻣﯿﻞ«‬
‫ﻓﻀﺪ‪,‬ﮎ‪» :(tanūm) .‬ﺗﻦ را‪ ،‬ﺑﺪن را‪ ،‬ﺟﺴﻢ را‪ ،‬ﺧﻮد را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻓﻀﺪ »ﺗـﻦ‪ ،‬ﺑـﺪن‪،‬‬
‫ﺧﻮد‪ ،‬ﺷـﺨﺺ« اﯾﻨﺴـﻠﺮ دو واژه ﺑـﺎﻻ را ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﺷـﮑﻞ ﻉ‪/‬ﻓﭙﻔﻀﺪ‪,‬ﮎ آورده ﮐـﻪ در‬
‫دﺳﺘﻨﻮﯾﺲﻫﺎي ‪ S1, MF1, J2‬دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 430‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺳ‪‬ﻮﯾﺸﺘﻮ‬ ‫ي‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺳﻐﺆﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫"؛·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬

‫آرم‪ ‬اﯾﺘﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداوس ﭼﺎ‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاد‪‬ت ﮔَﺌ‪‬ﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺷﻢ ﭼﺎ‬
‫ﭼﻘﭙیﻀﻒ·ﻟﻀﺒﻮﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﻬﺎن ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫اَﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬
‫و ﺧﺸﺘﺮا‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺮِژداﺗﺎﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮﺋُﻮﺗﺎﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﮐﻐﻘﻐﺘیﭙﻔﭗ·ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ·ﮎ]ﻩ·‬
‫ﺑﻤﻦ ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ ارزاﻧﯽ دارﯾﺪ‬ ‫ﻣﺮا ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﮐﻬﯿﺎﭼﯿﺖ‬ ‫آداﯾﯽ‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[&‬ ‫ﻧﻀﺎﮔﭙﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﭘیﭙﻪ·‬
‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﻫﺮ ﺟﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎداش‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪431 ‬‬

‫ﺳﻐﺆﻩ‪/‬ﻑ]· ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫"؛·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ·‬

‫ﭼﻘﭙیﻀﻒ· ﻟﻀﺒﻮﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﮐﻐﻘﻐﺘیﭙﻔﭗ· ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ· ﮎ]ﻩ·‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[&‬ ‫ﻧﻀﺎﮔﭙﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﭘیﭙﻪ·‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺳ‪‬ﻮﯾﺸﺘﻮ‬ ‫ي‬

‫آرم‪ ‬اﯾﺘﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداوس ﭼﺎ‬

‫ﻓﺮاد‪‬ت ﮔَﺌ‪‬ﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺷﻢ ﭼﺎ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺮِژداﺗﺎﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮﺋُﻮﺗﺎﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﮐﻬﯿﺎﭼﯿﺖ‬ ‫آداﯾﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﯽ‪،‬‬
‫اﺷﺎ و آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﻬﺎن ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪،‬‬
‫و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و ﺧﺸﺘﺮا ﻣﺮا ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﭘﺎداﺷﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري و راﺳﺘﯽ وﺟﻮد دارد‪،‬‬
‫ﻣﺮا از آن ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺳﺎزﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 432‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" ‬ﺽ ‪» -‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﻐﺆﻩ‪» :(seviBtō) .]،/‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮ ﯾﺎ‬
‫ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ(‪ - ‬ﺳﻐﺆﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮ«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬دارا‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ« ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ[‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳ‪‬ﺮور« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ‪» :(mazdGscā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ »ﺧﺪاي داﻧﺎ«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(ārmaitiBcā) .‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻘﻮي آراﻣﺶ‪ ،‬اﻧﺼﺎف‪،‬‬
‫ﭘﺎﮐﺪاﻣﻨﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺿﻘﮑﻀﻬﻔﻪ »ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﻓﺮوزهﻫﺎ و ﺻﻔﺖﻫـﺎي‬
‫اﻫﻮرا ﻣﺰدا«‬
‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ‪» :(aDemcā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬دادﮔﺮي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪-‬‬
‫ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﻓﺮوزه و ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﭼﻘﭙیﺾ‪.،‬ﻟﻀﺒﻮﻏﮏ‪» :(frādau.gaēθem) .‬آﻧﮑﻪ ﺟﻬﺎن را ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺑـﺮد« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﭼﻘﭙیﺾ‪.،‬ﻟﻀﺒﻮﺽ )ﺻﻔﺖ(‪ -‬ﭼﻘﭙﯽ »ﭘﯿﺶ ﺑﺮدن‪ ،‬ﺗﻮﺳﻌﻪ دادن‪ ،‬ﺗﺮﻗﯽ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪن« و ﻟﻀﺒﻮﭖ‪» .‬ﺟﻬﺎن«‬
‫]درﺑﺎره اﯾﻦ واژه ﻧﻈﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن وﺟﻮد دارد‪.‬‬
‫ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺟﻬﺎن‪.‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺟﺎن‪.‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪.‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬رِﻣﻪ‪.‬‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻗﻄﻌﯽ اﯾﻦ واژه در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﻤﺎن ﺟﻬﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺴﺈﭖ‪» :(manascā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭﺧﺎﻉ‪» :(vohū) .‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪433 ‬‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ‪» :(xDaθremcā) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪،‬‬

‫ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﻓﺮوزهﻫﺎي اﻫﻮراﻣﺰدا«‬
‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ‪» :(sraotā) .‬ﮔﻮش ﮐﻨﯿﺪ« )وﺟـﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ -‬ﺳﻘﻊ »ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﺮدن« از ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ -‬ﺳﻘﺾ]‬
‫ﮐﺨﻪ‪» :(moi) .‬ﻣﺮا« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫ﮐﻐﻘﻐﺘیﭙﻔﭗ‪» :(merezdātā) .‬ﻧﯿﮏ ﺑﺨﺘﯽ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﺑﺪارﯾﺪ« ) اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا( از رﯾﺸﻪ ﮐﻀﻘﺘﯽ از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﮐﻐﻘﻐﺘیﺾ »آﻣﺮزﯾﺪن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‬
‫ﭘیﭙﻪ‪» :(ādāi) .‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬ﺟﺒﺮان« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘیﭗ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻧﻀﺎﮔﭙﺈ[‪» :(kahiiācīu) .،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐـﻪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ« )ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﻧﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺠﻬﻮل‪ ،‬ﻣﻄﻠﻖ( ﺇ[‪ ،‬از ادات ﺗﺎﮐﯿﺪ‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[‪» :(paiti) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ و ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ«‬
 ‫‪ 434‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫اوزارِﺷﻮا‬ ‫اوس ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻉ‪.‬ﭘﻘﻐﺰﺅﭖ·‬ ‫ﻋﺴﮏ]ﻩ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﺮﺧﯿﺰ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬

‫د‪‬ﺳﻮا‬ ‫ﺗ‪‬ﻮي ﺷﯿﻢ‬ ‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬

‫یﻀﺴﺆﭖ·‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ ·‬
‫ﺑﺪه‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‬ ‫ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﺳﭗِ ﻧﯿﺸﺘﺎ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ‬

‫آدا‬ ‫ز‪‬و‪‬‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮﯾﺎ‬

‫ﭘیﭗ·‬ ‫‪.‬ﺿﺆ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭗ·‬
‫ﭘﺎداش‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ت‬ ‫ﻫ‪‬ﺰو‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫ﻏﮑﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﺍﺽ‪· ].‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﭼﯿﺮﮔﯽ‬ ‫اﺷﺎ‬

‫ﻓﺴ‪‬ﺮَﺗﻮم‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬

‫ﭼﺴﻐﻘﻀﻒ‪,‬ﮎ&‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬
‫ﺧﺮﺳﻨﺪي‪ ،‬رﺳﺎﯾﯽ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪435 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻉ‪.‬ﭘﻘﻐﺰﺅﭖ·‬ ‫ﻋﺴﮏ]ﻩ·‬

‫یﻀﺴﺆﭖ·‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪· ,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬

‫‪.‬ﺿﺆ]· ﭘیﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭗ·‬

‫ﻏﮑﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﺍﺽ‪· ].‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· ﭼﺴﻐﻘﻀﻒ‪,‬ﮎ&‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫اوس ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ اوزارِﺷﻮا‬

‫ﺗ‪‬ﻮي ﺷﯿﻢ د‪‬ﺳﻮا‬ ‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﺳﭗِ ﻧﯿﺸﺘﺎ‬

‫آدا‬ ‫ز‪‬و‪‬‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮﯾﺎ‬

‫ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ت‬ ‫ﻫ‪‬ﺰو‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﻓﺴ‪‬ﺮَﺗﻮم‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮرا! ﺑﺮﺧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ و »ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري«‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ آن ﻧﯿﺮوي زﻧﺪﮔﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‪.‬‬
‫ﻣﺮا از ﭼﯿﺮﮔﯽ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ‪،‬‬
‫از ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﮐﻦ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎداﺷﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ و ﺧﺮﺳﻨﺪﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 436‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻋﺲ‪» :(us) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﭘﻘﻐﺰﺅﭖ«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣ‪‬ﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬اَزي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( ﻋﺲ »ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪﺳﻮي ﺑﺎﻻ‬
‫و ارﺗﻔﺎع و ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن«‬
‫ﻉ‪.‬ﭘﻘﻐﺰﺅﭖ‪» :(uzareDvvā) .‬ﺑﺮﺧﯿﺰ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻨﺐ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺑﻠﻨـﺪ ﮐـﻦ‪ ،‬ﺧـﻮد را ﺗﮑـﺎن ﺑـﺪه«‬
‫ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه از ﻉ‪ .‬ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﻋﺲ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد ‪ +‬ﭘﻘﻐﺰﺅﭖ »ﺑﻠﻨـﺪ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ« ) اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( ﺿﻖ »ﺑﺮﺧﺎﺳـﺘﻦ« از‬
‫ﺳﺘﺎك‪ -‬ﭘﻖ‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ ‪ us + arz‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻨﺰه«‬
‫ﻣﯿﻠﺰ و داﻻ‪ :‬ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﺑﺮاﻓﺮاز‪.‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ ﺿﻖ ‪ +‬ﻋﺲ و ﭖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﯾﺸﺖ ﻫﺸﺘﻢ ﻧﯿﺰ آﻣﺪه اﺳﺖ[‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺗـﮏ(‪ -‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[‪» :(ārmaitī) .‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ‪» :(tevviDīm) .‬ﻧﯿﺮو و ﺗﻮان ﺑﺪﻧﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻘﺎوﻣﺖ‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ« )راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﻓﻐﺆ[ﺯ[ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫یﻀﺴﺆﭖ‪» :(dasvvā) .‬ﺑﺪه‪ ،‬ﺑِﻨﻪ‪ ،‬ﺑﮕﺬار« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬یﭗ ‪-‬‬
‫»دادن‪ ،‬ﺟﺎي دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(sqfniBtā) .‬ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺪسﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎرﺗﺮﯾﻦ« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪-‬‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(maniiiū) .,‬ﻣﯿﻨــﻮ‪ ،‬روان‪ ،‬ﮔــﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨــﻮي‪ ،‬ذات« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪437 ‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭗ‪» :(vazhuiiā) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫‪.‬ﺿﺆ]‪» :(zavvō) .‬ﺗﻮان زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوي زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﭼﺎﺑﮑﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪. -‬ﺿﺆﺿﺎ )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از ﮐﺎﻧﮕﺎ آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ ‪ ,.‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻤﮏ ﺧﻮاﺳﺘﻦ و ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺴـﺘﻦ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻮش و ﺗﻮان‪ ،‬ﻧﯿﺮوي زﻧﺪﮔﯽ و ﭼﺎﺑﮑﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ[‬
‫ﭘیﭗ‪» :(ādā) .‬ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺗﻼﻓﯽ‪ ،‬ﺟﺒﺮان‪ ،‬ﺳﺰا« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺍﺽ‪» :(hazō) .].‬ﭼﯿﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺗﺴﻠﻂ‪ ،‬ﻧﯿـﺮو‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔـﯽ ﻓﺮاﮔﯿـﺮ‪ ،‬زﺑﺮدﺳـﺘﯽ« )ﺗـﮏ‪ ،‬راﺋـﯽ(‪-‬‬
‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺎ »ﺗﺴﻠﻂ‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺧﺸﻮﻧﺖ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫؛ﮐﻀﺆﺽ‪» :(fmavvau) .،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻓﺬ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬؛ﮐﻀﺆﺿﺄ‪) ،‬ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﭼﺴﻐﻘﻀﻒ‪,‬ﮎ‪» :(fseratūm) .‬ﺧﺮﺳﻨﺪي« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﭼﺴﻐﻘﻀﻒ‪) ,‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( »ﺷـﺎدي‪،‬‬
‫ﻟﺬت‪ ،‬ﻏﻨﺎ«‬
 ‫‪ 438‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫و‪‬ﺋﻮروﭼ‪‬ﺸﺎنِ‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺬراﯾﯽ‬
‫ﺭﺧﻌﻘﻌﺈﺿﺰﭘﺪﺏ·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ·‬
‫دورﻧﮕﺮ‬ ‫ﺑﺮاش ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬

‫اَﺑﯿﻔﺮا‬ ‫ﯾﺎوِ‬ ‫د‪‬وﺋﯿﺸﯽ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﺿﺬﻩ·ﭼﻘﭗ·‬ ‫"ﭖ·ﺭ؛·‬ ‫ﯼ]ﻫﺰ[ ·ﮎ]ﻩ·‬
‫ﺑﯽﻣﺎﻧﻨﺪ را‬ ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻤﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﺘﺮﻫ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﻧﯿﺮوي اﻫﻮراﺋﯽ‬ ‫اﯾﻦﻫﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺌﻮش‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺿﺰﻩ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬ ‫ﭼﻖ]·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺗ‪‬ﻪ‬ ‫ﭘﺎك ‪ -‬ﻣﻘﺪس‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬

‫ﻓﺮَد‪‬ﺧُﺸَﯿﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﭼﻘﻀیﺾ»ﺯﺿﮕﭗ&‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫آﻣﻮزش ﺑﺪه‬ ‫وﺟﺪان‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪439 ‬‬

‫ﺭﺧﻌﻘﻌﺈﺿﺰﭘﺪﺏ·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ·‬

‫ﺿﺬﻩ· ﭼﻘﭗ·‬ ‫"ﭖ· ﺭ؛·‬ ‫ﯼ]ﻫﺰ[ · ﮎ]ﻩ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺿﺰﻩ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﭼﻖ]· ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬

‫ﺿﺰﭖ· یﻀﺒﺪ|· ﭼﻘﻀیﺾ»ﺯﺿﮕﭗ&‬

‫و‪‬ﺋﻮروﭼ‪‬ﺸﺎنِ‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺬراﯾﯽ‬
‫ﯾﺎوِ اَﺑﯿﻔﺮا‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫د‪‬وﺋﯿﺸﯽ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﺘﺮﻫ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺌﻮش‬ ‫ﯾﺎ‬

‫آرﻣﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬

‫ﻓﺮَد‪‬ﺧُﺸَﯿﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراي دورﻧﮕﺮ ﺑﺮاي ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﻦ‪ ،‬آن ﻧﯿﺮوي ﺑﯽﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮدت را‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎداﺷﯽ ﺑﺮاي ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻨَﻤﺎ و ارزاﻧﯽ دار‪.‬‬
‫اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﭘﺎك‪ ،‬وﺟﺪان و اﻧﺪﯾﺸﻪ دروﻧﻢ را ﺑﺎ راﺳﺘﯽ ) اﺷﺎ( آﻣﻮزش ﺑﺪه‪.‬‬
 ‫‪ 440‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ‪» :(rafeδrai) .‬ﮐﻤـﮏ‪ ،‬ﯾـﺎري‪ ،‬ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎﻧﯽ« )ﻧـﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪ ،‬ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﺾ »ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﯾﺎري« از رﯾﺸﻪ ﻗﻀﺢ‬
‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫ﺭﺧﻌﻘﻌﺈﺿﺰﭘﺪﺏ‪» :(vourucaDānf) .‬دورﻧﮕــﺮ‪ ،‬آﯾﻨــﺪهﻧﮕــﺮ‪ ،‬ﺗﯿــﺰﺑﯿﻦ« )ﻧــﺪاﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺭﺧﻌﻘﻊ‪.‬ﺇﺿﺰﭘﺪﻩ ‪» -‬آﯾﻨﺪهﻧﮕﺮ‪ ،‬دوراﻧﺪﯾﺶ‪ ،‬ﺗﯿﺰﺑﯿﻦ‪ ،‬دورﻧﮕﺮ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﯼ]ﻫﺰ[‪» :(doiDī) .‬ﻧﺸﺎن ﺑﺪه‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﻨﻤﺎ‪ ،‬ﭘـﺮده ﺑـﺮدار« )وﺟـﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا( از ﺳﺘﺎك‪ -‬ﯼ]ﻫﺰ از رﯾﺸﻪ یﻬﺲ »ﻧﺸﺎن دادن«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻤﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫"ﭖ‪»:(yā) .‬ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ‪ ،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﯽ‪ ،‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺗﺎ اﯾﻨﮑﻪ«‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪," -‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ«‬
‫ﺿﺬﻫﭽﻘﭗ‪» :(abifrā) .‬ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ‪ ،‬ﺑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪-‬‬
‫ﺿﺬﻫﭽﻘﺾ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻩ ‪ -‬ﭼﻘﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﺮدن ‪ +‬ﺽ ﺣﺮف ﻧﻔﯽ »ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ«[‬
‫"ﭖ‪» :(tā) .‬اﯾﻦﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" ‬ﺽ ‪) -‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ‪» :(xDaθrahiiā) .‬ﺗﻮان ﺧﺪاوﻧﺪي‪ ،‬ﻗـﺪرت‪ ،‬ﺗﺴـﻠﻂ‪ ،‬ﻧﯿـﺮو‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺣﺎﮐﻤﯿﺖ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ(‪" - ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺿﺰﻩ‪» :(aDiB) ./‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺑﻬﺮ‪ ،‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺣﺼﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﻩ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﭼﻖ]‪» :(frō) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه‪ ،‬ﺟﻠﻮ ﺑﻮدن‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﺑﻮدن« اﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺎ اﻣﻼء ﭼﻘﺾ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪441 ‬‬

‫ﭼﻘﭗ ‪ .‬ﭼﻐﻘﺾ‪ .‬ﻧﯿﺰ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ‪» :(ārmaitē) .‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫یﻀﺒﺪ|‪» :(daēnG) .‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬دﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ - ‬یﻀﺒﺪﺽ )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬دﯾﺪ‪ ،‬ﻧﻈﺮﯾﻪ[‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ و ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬دﯾﻦ«[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﺿﻤﯿﺮ ﺑﺎﻃﻦ‪ ،‬ﺧﻮد‪ ‬ﻧﻬﻔﺘﻪ‪ ،‬ﺧﻮد‪ ‬ﻣﻌﻨﻮي و روﺣﺎﻧﯽ اﻧﺴﺎن«[‬
‫ﭼﻘﻀیﺾ»ﺯﺿﮕﭗ‪» :(fradaxDaiiā) .‬ﺑﯿﺎﻣﻮز‪ ،‬آﻣﻮزش ﺑﺪه« ) اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﻧﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪‬از ﺳﺘﺎك‪ ‬یﺾ»ﺯﺿﮕﺾ ‪) -‬ﺣﺎل( از رﯾﺸﻪ یﺾ»ﺯ »آﻣﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬آﻣﻮزاﻧـﺪن«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ آن را )ﺣﺎل‪ ،‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎك‪ - ‬یﺾ»ﺯﺽ )ﺣﺎل( ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫اﺳﺖ[‬
 ‫‪ 442‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬
‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮُو‬ ‫راﺗﺎﻧﻢ‬ ‫اَت‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﻗﭙﻔﻤﮏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﭘﯿﺸﮑﺶ‬ ‫اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‬

‫اوﺷﺘَﻨ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ﺧﯿﺎو‬ ‫ﺗَﻨُﻮ‪‬س ﭼﯿﺖ‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﻀﺪﻏﮏ·‬ ‫ﺓﺿﻄﮓ|·‬ ‫ﻓﻀﺪﺅﺿﺴﺈ[‪· ،‬‬
‫ﺟﺎن را‪ ،‬ﻧﯿﺮوي زﻧﺪﮔﯽ را‬ ‫ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺗﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎﺗ‪‬ﻢ‬ ‫د‪‬داﺋﯿﺘﯽ‬
‫ﺣﻀﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻔﻐﮏ·‬ ‫یﻀیﭙﻬﻒ[ ·‬
‫ﮔﺰﯾﺪه‪ ،‬ﭘﯿﺶﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬

‫ﻣﺰداﯾﯽ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮓ ﻫ‪‬ﺴﭽﺎ‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﺑﻪ ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻣﻨﺶ ﻣﯿﻨﻮي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷﺎﯾﺎﭼﺎ‬ ‫ﺷﯽ او‪‬ﺗَﻨَﻬﯿﺎ‬
‫ﺿﺰﭘﻬﻬﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﺑﺮاي اﺷﺎ‬ ‫ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﺎر‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫ﺳﺮَاُوﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اوﺧﺰَﺧﯿﺎﭼﺎ‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ &‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﺰﻏﮏ·‬ ‫ﻉ»ﺻﻀﻄﮕﭙﺈﭖ·‬
‫و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫و ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‬ ‫و ﮔﻔﺘﺎر‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪443 ‬‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﻗﭙﻔﻤﮏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﻀﺪﻏﮏ·‬ ‫ﺓﺿﻄﮓ|·‬ ‫ﻓﻀﺪﺅﺿﺴﺈ[‪· ،‬‬

‫ﺣﻀﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻔﻐﮏ·‬ ‫یﻀیﭙﻬﻒ[ ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﺿﺰﭘﻌﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﻉ»ﺻﻀﻄﮕﭙﺈﭖ· ﺳﻘﻀﺨﺰﻏﮏ· »ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ &‬

‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮُو‬ ‫راﺗﺎﻧﻢ‬ ‫اَت‬

‫اوﺷﺘَﻨ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ﺧﯿﺎو‬ ‫ﺗَﻨُﻮ‪‬س ﭼﯿﺖ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎﺗ‪‬ﻢ‬ ‫د‪‬داﺋﯿﺘﯽ‬
‫ﻣﺰداﯾﯽ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮓ ﻫ‪‬ﺴﭽﺎ‬

‫اَﺷﺎﯾﺎﭼﺎ‬ ‫ﺷﯽ او‪‬ﺗَﻨَﻬﯿﺎ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫ﺳﺮَاُوﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اوﺧﺰَﺧﯿﺎﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن زرﺗﺸﺖ‬
‫ﺗﻦ و ﺟﺎن ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﮔﺰﯾﺪة ﻣﻨﺶ ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮداري را ﮐﻪ‬
‫ﺑﺮاي راﺳﺘﯽ و در راه ﺷﻬﺮﯾﺎري او اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد‬
‫و ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﺧﻮد را‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺰدا ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 444‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬آري‪ ،‬اﯾﺪون‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﻫﻢ ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﺑﻌﻼوه‪ ،‬از اﯾـﻦ‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻢ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻗﭙﻔﻤﮏ‪» :(rātąnm) .‬ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬ﻧﯿﺎز‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﻗﭙﻔﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻗﭗ »ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺎز«‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]‪» :(zaraθuBtrō) .‬زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﯿﺎز(‪.‬‬
‫ﻓﻀﺪﺅﺿﺴﺈ[‪ :(tanvvascīu) .،‬ﻓﻀﺪﺅﺿﺲ »ﺗﻦ‪ ،‬ﺟﺴﻢ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ﻓﻀﺪﻉ »ﺗـﻦ«‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫]ﻓﻀﺪ‪ ,‬در ﺣﺎﻟﺖ ﺻﺮﻓﯽ واﺑﺴـﺘﮕﯽ ﻓﻀﺪﺅ] اﮔـﺮ ﺑـﻪ آن ‪ cit‬ﯾـﺎ ‪ cā‬اﻓـﺰوده ﺷـﻮد ﺑﺤﺎﻟـﺖ‬
‫ﻓﻀﺪﺅﺿﺲ در ﻣﯽآﯾﺪ[‬
‫ﺓﺿﻄﮓ|‪» :(mapiiG) .‬ﺧــﻮد‪ ،‬ﺧــﻮﯾﺶ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از ﺳــﺘﺎك ﺓﺽ ‪» -‬ﺧــﻮد‪،‬‬
‫ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮدش« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ و اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ و ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ(‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﻀﺪﻏﮏ‪» :(uBtanem) .‬ﺟﺎن‪ ،‬ﻧﯿﺮوي زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻣﺎﯾـﻪ ﺣﯿـﺎت« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳـﺘﺎك ‪-‬‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﺽ »زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺟﺎن«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧَﻔَﺲ و د‪‬م ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ« زرﺗﺸﺖ ﺣﺘـﯽ ﻧﻔـﺲ و دم‬
‫ﺧﻮدش را ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻪ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ارﻣﻐﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ[‬
‫یﻀیﭙﻬﻒ[‪» :(dadāitī) .‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )زﻣﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا( از ﺳﺘﺎك ‪ -‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬واﮔﺬاﺷﺘﻦ و ﺳﭙﺎردن«‬
‫ﺣﻀﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻔﻐﮏ‪» :(paurvatātem) .‬ﺗﻘﺪم‪ ،‬ﭘﯿﺸﯽ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺸﺘﺮ و ﺑﺮﺗﺮ اﺳـﺖ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﯾـﺪه«‬
‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺣﻀﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ »ﺗﻘﺪم‪ ،‬ﭘﯿﺸﯽ« واژه ﺣﻀﻌﻘﺆﺽ ـ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺶ‪،‬‬
‫آﻧﭽﻪ ﺟﻠﻮﺗﺮ و ﭘﯿﺸﺘﺮ و ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻘﺪم‪ ،‬ﻗﺪﯾﻤﯽ« )در ﯾﺸﺖ ‪ (8‬ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ‪» :(manazhascā) .‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪ ،‬ﻣــﻨﺶ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ﻫــﻢ رﯾﺸــﻪ ﺑــﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ] از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻓﮑﺮ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ] ﺑـﻮده‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي اﻓﺰودن ‪ ca‬ﺑﻪ آن ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ درآﻣﺪه اﺳﺖ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪445 ‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿـﮏ‪ ،‬ﺑـﻪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬از ﺳـﺘﺎك ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬

‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻪ‪» :(mazdāi) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬ﺧﺪاي ﯾﮑﺘﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺎﮔﭗ‪» :(Biiaoθanahiiā) .‬ﮐ ـﺎر‪ ،‬ﮐ ـﺮدار« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ( از ﺳــﺘﺎك‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ‪» -‬ﮐﺎر‪ ،‬ﺣﺮﮐﺖ‪ ،‬ﮐﺮدار« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺰﭘﮕﭙﺈﭖ‪» :(aDāiiāca) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈـﺎم ﻫﺴـﺘﯽ‪ ،‬ﻗـﺎﻧﻮن ازﻟـﯽ« )ﺗـﮏ‪ ،‬ﺑﺮاﺋـﯽ(‪-‬‬
‫ﺿﺰﺽ‪ .‬واژه ﻣﺮﮐﺐ ﺿﺰﭘﻪ‪.‬ﭖ‪.‬ﺇﭖ‪ .‬ﺑﻪ ﺿﺰﭘﮕﭙﺈﭖ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ آﻧﺮا ﺿﺰﭘﻪ‪".‬ﭘﺈﭖ‪ .‬ﺧﻮاﻧﺪه‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺣﺮف ﮒ را از ﻣﯿﺎن واژه ﺑﺪﻟﯿﻞ رﻋﺎﯾـﺖ‬
‫وزن ﺷﻌﺮي ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬در ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﮔﻠـﺪﻧﺮ و دﯾﮕـﺮان آﻧـﺮا ﺿﺰﭖ ‪" .‬ﺛﺈﭖ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ[‬
‫ﺗﮏ(‪‬ﺳﺘﺎك ﻉ»ﺻﺾ‬ ‫ﻉ»ﺻﻀﻄﮕﭙﺈﭖ‪» :(uxzapiiācā) .‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺑﯿﺎن‪ ،‬اﻇﻬﺎر« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫‪) -‬ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( )در ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻫﺮﮔﺎه ﺇﭖ ﺑﻪ آن اﻓـﺰوده ﺷـﻮد ﺑـﺎ اﯾـﻦ اﻣـﻼء ﻧﻮﺷـﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد(‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﻏﮏ‪» :(seraoDem) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳـﺘﺎك ‪-‬‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ‪» :(xDaθremcā) .‬ﻧﯿــﺮو‪ ،‬ﺗــﻮان‪ ،‬ﻗــﺪرت‪ ،‬زور« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از ﺳــﺘﺎك ‪-‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫‪ 446‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 448‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺷﯿﺌﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﮔﻔﺘﺎري‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﮐﺎري‬ ‫ﮐﻪ‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗَﺘﺎﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﻨﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻔﻐﮏ·‬ ‫"ﺿﺴﺪﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺸﯽ را‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داوﻧﮓﻫﺎ‬ ‫ﺗَﺌﯽ ﺑﯿﻮ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬
‫ﯼ|ﺟﺎﭖ·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬
‫ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‪ ،‬ﻣﯽدﻫﯽ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫راﺳﺘﯽ را‬

‫ﻫﺌُﻮروو‪‬ﺗﺎﺗﻮ‪‬‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ]·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫رﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را‬ ‫اي ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَ ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫د‪‬ﺳﺖ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﺗ‪‬ﻤﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ا‪‬ﻫﻤﺎ‬

‫یﻀﺴﻔﺐ&‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﻔﻐﮑﭙﻪ‪·/‬‬ ‫؛ﺍﮐﭗ·‬
‫ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻣﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪449 ‬‬

‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻔﻐﮏ·‬ ‫"ﺿﺴﺪﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]· ﯼ|ﺟﺎﭖ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬

‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ]·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫؛ﺍﮐﭗ· ﺣﺨﻌﻘﻌﻔﻐﮑﭙﻪ‪ ·/‬یﻀﺴﻔﺐ&‬

‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺷﯿﺌﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗَﺘﺎﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﻨﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫داوﻧﮓﻫﺎ‬ ‫ﺗَﺌﯽ ﺑﯿﻮ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬

‫ﻫﺌُﻮروو‪‬ﺗﺎﺗﻮ‪‬‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم ﭼﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَ ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬

‫د‪‬ﺳﺖ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﺗ‪‬ﻤﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ا‪‬ﻫﻤﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫ﮐﺎر‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر و ﻧﯿﺎﯾﺸﯽ ﮐﻪ از روي راﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﺗﻮ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪،‬‬
‫ﺗﻮ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‪،‬‬
‫ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر آﻧﻬﺎ را ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺴﯿﺎر ﺗﮑﺮار ﻣﯽﮐﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 450‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻣﺮاﺳﻤﯽ ﮐﻪ در ﮐﯿﺶ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺎده اﺳﺖ و ﺑـﺎ آﻧﭽـﻪ در آﺋـﯿﻦ ﻧـﻮﯾﻦ‬
‫زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﻧﻈﯿﺮ اﺣﮑﺎم و ﺷﺮاﯾﻊ در وﻧﺪﯾﺪاد ﺗﻔﺎوت دارد‪.‬‬
‫ﻧﯿﺎﯾﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺎر و ﮔﻔﺘﺎري ﮐﻪ از روي راﺳﺘﯽ‬
‫اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎداش آن ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ اﻧﺴﺎن در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫دﯾﻮ دروغ و ﭘﻠﯿﺪي اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮ اﻧﺪازه ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎي درﺳﺖ از روي اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﺎك و ﺑﺎور اﺳﺘﻮار ﺑﯿﺸـﺘﺮ ﺑﺮﮔـﺰار ﺷـﻮد ﺗـﻮان‬
‫آدﻣﯽ ﻓﺰوﻧﺘﺮ و ﺑﻬﺮه ﮐﺎرش ﺑﻬﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺳﻮي روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﭘﺸﺖ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺑﺎورﻣﻨﺪان اﯾﺴﺘﺎد‪ ،‬اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﺮﭼﺸـﻤﮥ‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي و راﺳﺘﯽ را ﺳﺘﻮد‪ .‬آن ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ را ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺑﻨﺪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻫـﺮ روز‬
‫ﺧﻮاﻧﺪ و ﺗﮑﺮار ﮐﺮد ﺗﺎ در ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﺿﺪ ﻧﯿﺮوﻫﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮ و ﭘﯿﺮوز ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" -‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ(‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(Ciiaoθanā) .‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫»ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ«‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭖ‪» :(vacazhā) .‬ﮔﻔﺘﺎر« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺈﺿﺎ »ﺳـﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘـﺎر« )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫"ﺿﺴﺪﭖ‪» :(yasnā) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻧﺬر‪ ،‬وﻗﻒ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪" -‬ﺿﺴﺪﺽ »ﻧﯿـﺎﯾﺶ« )ﻧـﺎم ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻔﻐﮏ‪» :(ameretatātem) .‬ﺟـــﺎوداﻧﮕﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨـــﺪﮔﯽ« )ﺗـــﮏ‪ ،‬راﺋـــﯽ(‪- ‬‬
‫ﺿﻔﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭗ »ﺑﯽﻣﺮدﮔﯽ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪاري‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻧﺎم(‬
‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ‪» :(aDemcā) .‬راﺳــﺘﯽ را‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘــﺖ را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ »راﺳــﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪451 ‬‬

‫ﺣﻘﯿﻘﺖ«‬
‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]‪» :(taibiiō) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﯼ|ﺟﺎﭖ‪» :(dGzhā) .‬ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽداري« )ﻧﺎﮔﺬر وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪ -‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺟﺎ دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮑﺈﭖ‪» :(xDaθremcā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻧﯿﺮو‪،‬‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت ﺧﺪاﯾﯽ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ]‪» :(haurvvatātō) .‬رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎل‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳـﺘﯽ« )ﺗـﮏ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺿﺒﺰﻣﮏ‪» :(acD}m) .‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬اﯾﺸﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪ -‬ﻓﺆﻏﮏ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ »ﺳﺮور« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺎﮐﭗ‪» :(ehmā) .‬ﻣﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﻔﻐﮑﭙﻪ‪» :(pourutemāiB) ./‬ﻣﮑﺮر‪ ،‬ﺑﻪ دﻓﻌﺎت‪ ،‬ﺑﺎرﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪-‬‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﻒ؛ﮐﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ واژه ﺣﺨﻌﻘﻊ( »ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﺑﺲ زﯾﺎد‪ ،‬ﻓﺮاوان«‬
‫یﻀﺴﻔﺐ‪» :(dastē) .‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪ -‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدن«‬
 ‫‪ 452‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اي‬ ‫اَت ﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫[·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫آري‬

‫داﺗﺎ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺷﯿﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬ ‫ﻧ‪‬ﺮِش‬ ‫ﺳﭙِﻨﺖ‪ ‬ﺧﯿﺎﭼﺎ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺩﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻀﻄﮕﭙﺈﭖ·‬
‫ﮐﺮدار‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﭘﺎك ﻧﻬﺎد‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‬

‫ﻫ‪‬ﭻ‪ ‬اﯾﺖ‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اوروا‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬

‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دادن‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫رواﻧﺶ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗﻮ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎ‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻘﻬﻠﻀﺒﻮﭖ·‬
‫ﭼﻮن ﺷﻤﺎﺋﯽ‬ ‫در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم‬

‫ﺳﺘﻮﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﮔَﺮُﺑﯿﺶ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﻫﻢِ‬

‫ﺳﻒ‪,‬ﻓﻤﮏ&‬ ‫ﻟﻀﻖ]ﺫﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﺚ·‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶ‬ ‫ﺧﻮش آﻣﺪ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫در ﺳﭙﺎس‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪453 ‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫[·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺩﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻀﻄﮕﭙﺈﭖ·‬

‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬

‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻘﻬﻠﻀﺒﻮﭖ·‬

‫ﺭﺿﺎﮐﺚ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﻟﻀﻖ]ﺫﻩ‪ ·/‬ﺳﻒ‪,‬ﻓﻤﮏ&‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اي‬ ‫اَت ﭼﺎ‬

‫داﺗﺎ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش ﭼﺎ‬

‫ﺷﯿﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬ ‫ﻧ‪‬ﺮِش‬ ‫ﺳﭙِﻨﺖ‪ ‬ﺧﯿﺎﭼﺎ‬

‫ﻫ‪‬ﭻ‪ ‬اﯾﺖ‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اوروا‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬

‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗﻮ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﮔَﺌﺖ‪‬‬

‫ﺳﺘﻮﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﮔَﺮُﺑﯿﺶ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﻫﻢِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آري ﻫﻤﮥ آن ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ را ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‬
‫و از ﮔﻮﻫﺮ ﻧﯿﮏ ﭘﺎك ﻣﯿﻨﻮي ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ،‬ﻣﺮد ﭘﺎك ﻧﻬﺎد ﮐﻪ ﮐﺮدار و رواﻧﺶ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد ﺑﻪ ﺗﻮ ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫و ﭼﻮن ﺷﻤﺎﯾﯽ را اي ﻣﺰدا‬
‫در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺳﭙﺎس ﻣﯽﮔﺬارد و ﺑﺎ ﺳﺮود ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺧﻮش آﻣﺪ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 454‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ‪» :(aucā) .‬و آﻧﮕﺎه‪ ،‬آري‪ ،‬اﯾﺪون‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﮕﻮﻧﻪ« ) ادات‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫[‪» :(ī) .‬آﻧﻬﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ ‬ﺿﮓ؛ﮎ ﯾﺎ ﺽ؛ﮎ )ﺻـﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴـﺒﯿﺪه(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ ‪» -‬ﺗـﻮ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪ ،‬ﻣـﻨﺶ«‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪/‬ﺇﭖ‪» :(mainiiāuBca) .‬ﮔـــﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨـــﻮي‪ ،‬ﻣﯿﻨـــﻮ‪ ،‬ذات‪ ،‬ﻣـــﻨﺶ« )ﺗـــﮏ‪،‬‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ »ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ذات‪ ،‬روان‪ ،‬ﻣﻨﺶ ﻣﯿﻨـﻮي‪ ،‬ﻋـﺎﻟﻢ‬
‫ﻣﻌﻨﻮي« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑـﻪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﻫﺴﺤﭗ‪» :(vīspā) .‬ﻫﻤﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻀﻄﮕﭙﺈﭖ‪» :(spentapiiācā) .‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻔﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘـﺎك« )ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪،‬‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪ -‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ«‬
‫ﺩﻏﻘﻎ‪» :(nereB) ./‬ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﺮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺩﺿﻖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(Ciiaoθanā) .‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪) :‬ﻧﻬﺎدي ﯾﺎ راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(yehiiyā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ﺗـﮏ(‪" -‬ﺽ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪» :(urvvā) .‬روح‪ ،‬روان‪ ،‬ﺧﻮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪455 ‬‬

‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ازﻟﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ‪» :(hacaitē) .‬ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ -‬ﺍﺿﺈ )ﻓﻌﻞ( »ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻮدن«‬
‫ﺣﻀﻬﻘﻬﻠﻀﺒﻮﭖ‪» :(pairigaēθā) .‬در ﻣﯿﺎن ﻣـﺮدم‪ ،‬در ﻣﯿـﺎن ﺟﻬﺎﻧﯿـﺎن« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫ﺣﻀﻬﻘﻬﻠﻀﺒﻮﺽ ‪ :‬ﺣﻀﻬﻘﻪ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮاﻣﻮن دور‪ ،‬ﮔﺮداﮔﺮد‪ ،‬ﺣﺮﮐـﺖ‬
‫دوراﻧﯽ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه در ﺣﺎﻟﺖ د‪‬ري ﺑﮑﺎر رود ﻣﻌﻨﯽ در ﻣﯿﺎن ﺑﻮدن ﻣـﯽدﻫـﺪ‪ .‬ﻟﻀﺒﻮﭖ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﮔﯿﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي‪ ،‬ﻣﺮدم ﯾﺎ ﮔﺮوه و ﺟﻤﻊ زﻧﺪﮔﺎن ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺎدي زﻧﺪﮔﯽ را‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ یﻀﺒﺪ= ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ وﺟﺪان‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ واژه را‬
‫ﮔﻠﺪﻧﺮ در ﭼﻨﺪ دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ دو واژه ﺟـﺪا از ﻫـﻢ ﺣﻀﻬﻘﻪ ‪ +‬ﻟﻀﺒﻮﭖدﯾـﺪه و‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻧﯿﺰ آن را دو واژه ﺟﺪا از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽداﻧﺪ‪ :‬ﻟﻀﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻣﺪن و ﺣﻀﻬﻘﻪ ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ و ﻣﺮاﻗﺒـﺖ از ﻣـﺮدم ﮔﺮﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »‪ «universal glory‬ﺳﭙﺎس ﻫﻤﮕﺎن ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]‪» :(xDmāvvatō) .‬ﻣﺎﻧﻨـــﺪ ﺷـــﻤﺎ‪ ،‬ﭼـــﻮن ﺷـــﻤﺎ« )واﺑﺴـــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪-‬‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( »ﭼﻮن ﺷﻤﺎ«‬
‫ﺭﺿﺎﮐﺐ‪» :(vahme) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺣﻤـﺪ‪ ،‬ﺛﻨـﺎ« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭﺿﺎﮐﺾ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫»ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺣﻤﺪ و ﺛﻨﺎ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻟﻀﻖ]ﺫﻩ‪» :(garōbiB) ./‬ﺧﻮش آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﺳﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺧﯿﺮ ﻣﻘﺪم« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻟﻀﻖ‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺳﻒ‪,‬ﻓﻤﮏ‪» :(stūtąm) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬دﻋﺎ‪ ،‬ﺛﻨﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ‪ -‬یﻒ‪,‬ﻑ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
 ‫‪ 456‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﯿﺰد‪‬م‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﮕﺾ‪#‬ﻏﮏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﭘﯿﺸﮑﺶ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن‬

‫داﻣﺎ‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬ ‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬

‫یﭙﮑﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ·‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬
‫ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارم‬ ‫و ﺑﺮاي اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ و ﻓﺮوﺗﻨﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﺘَﺮُوﯾﯽ‬ ‫آ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎو‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺭﻫﺴﺢ|·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬
‫ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗﺮَﺗُﻮﺷﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﯾﺎو‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻭﻗﻀﺦ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫"|·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﺮوراﻧﺪهاﯾﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮداووِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫زي‬ ‫آروﯾﯽ‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎ]·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ·‬
‫ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران‬ ‫ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪار ﺷﻮد‬

‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬‬ ‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺳﻮ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺳﻀﺆ]&‬ ‫ﺍﺯﮐﭙﺆﺿﺲ‪· ,‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬
‫رﺳﺘﮕﺎر‪ ،‬ﻧﯿﮏﺑﺨﺖ‬ ‫در ﻣﯿﺎن ﭼﻮن ﺷﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪457 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﮕﺾ‪#‬ﻏﮏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫یﭙﮑﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ·‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺭﻫﺴﺢ|·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻭﻗﻀﺦ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫"|·‬

‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎ]·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ·‬

‫ﺳﻀﺆ]&‬ ‫ﺍﺯﮐﭙﺆﺿﺲ‪· ,‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬

‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﯿﺰد‪‬م‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬

‫داﻣﺎ‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ ﭼﺎ‬ ‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺧﺸﺘَﺮُوﯾﯽ‬ ‫آ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎو‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗﺮَﺗُﻮﺷﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﯾﺎو‬

‫ﻫﻮداووِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫زي‬ ‫آروﯾﯽ‬

‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬‬ ‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺳﻮ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن اي اﻫﻮرا‬
‫ﻣﺎ ﻫﻤﻪ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮ ﻫﺴﺘﯿﻢ‬
‫و ﻣﺎ را ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ ﭘﺮوراﻧﺪهاﯾﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺎﯾﺶ و ﻓﺮوﺗﻨﯽ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺗﻮ و اﺷﺎ ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران‬
‫در ﻣﯿﺎن ﭼﻮن ﺷﻤﺎﯾﯽ ) اﺷﺎ‪ ،‬و‪‬ﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺸﺘﺮا( رﺳﺘﮕﺎري ﭘﺪﯾﺪار ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 458‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﻫﺮ ﺑﻨﺪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ از اﻫﻮراﻣﺰدا و ﻓﺮوزهﻫﺎﯾﺶ درﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺷﺪه‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺧﻮاﻧـﺪن ﻫـﺮ‬
‫ﺑﻨﺪي ﺧﻮد ﺗﮑﺮار ﺳﺘﺎﯾﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ از روي ﻓﺮوﺗﻨﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﺎك اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ .‬ﭘﯿﺸﮑﺶ‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎي ﺑﯽآﻻﯾﺶ ﺑﻪ درﮔﺎه آﻓﺮﯾـﺪﮔﺎر‪ ،‬آدﻣـﯽ را ﺑـﺎ اﺷـﺎ‪ ،‬و‪‬ﻫـﻮﻣﻦ و ﺧﺸـﺘﺮا )راﺳـﺘﯽ‪،‬‬
‫ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي( ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫـﺪ و ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‪ .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪي ﭘﺎﯾـﻪ ﭘﯿـﺮوزي و‬
‫رﺳﺘﮕﺎري اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬آري‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن« ) ادات‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﮐﮕﺾ‪#‬ﻏﮏ‪» :(miiazdem) .‬ﭘﯿﺸﮑﺸﯽ‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﻧﯿﺎز« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﮕﺾ‪#‬ﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫اﯾﻦ واژه در ادﺑﯿﺎت ﭘﻬﻠﻮي ﭘﯿﺸﮑﺸﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﻗﺮﺑـﺎﻧﯽ و ﻧـﺬر ﺗﺼـﻮر ﮐـﺮدهاﻧـﺪ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‬
‫ﻣﯽ ﭘﻨﺪارد ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ واژه ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و ﻧﺬر ﺟﺎﻣﺪات اﺳﺖ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ‪.‬ﺿﺨﻮﻗﺾ ﮐﻪ ﻗﺮﺑـﺎﻧﯽ و‬
‫ﻧﺬر ﻣﺎﯾﻌﺎت اﺳﺖ‪ .‬واژه اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﮐﮕﺾ‪#‬ﺽ ﺑﺎ دو واژه ﻓﺎرﺳـﯽ در راﺑﻄـﻪ اﺳـﺖ‪ :‬ﻣﯿـﺰ و‬
‫ﻣﯿﺰﺑﺎن‪ .‬اﯾﻦ واژه ﺑﻪ زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي ‪ mīzd /myazd‬ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻣـﯽﺷـﻮد و ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﻗﺮﺑـﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﻮﺷﺖ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯿﻮه‪ ،‬ﺷﺮاب‪ ،‬ﮔﻞ‪ ،‬ﺷﯿﺮ و ﻧﺎن را در ﺑﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﻫﺎگ ﻣـﯽﭘﻨﺪاﺷـﺖ‬
‫ﮐﻪ ‪ mizd‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻮﺷﺖ و ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ واژه ارﻣﻨﯽ ‪ miz‬اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣ‪‬ﺪي و دﯾﮕﺮان آﻧـﺮا‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯿﻮه ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾـﻦ واژه را ﮎ[‪#‬ﻏﮏ ﻣـﯽﺧﻮاﻧـﺪ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدﻫﺪ ﮎ[‪#‬ﺽ ﭘﺎداش و دﺳﺘﻤﺰدي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺎر ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ داده ﺑﺸﻮد‬
‫و ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ آن در زﺑﺎن وداﺋﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺟﺎﯾﺰه و ﭘﺎداش« اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻬﺮ روي اﻧﺪﯾﺸﻪاي ﮐﻪ‬
‫در اﯾﻦ واژه ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا آﻧﭽﻪ از ﻧﯿﮑﯽ و ﭘﺎﮐﯽ در اﻧﺪﯾﺸﻪ‬
‫و ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار اﺳﺖ ﭘﯿﺸـﮑﺶ ﮐﻨـﺪ‪ .‬از ﺑﻨـﺪﻫﺎي ﻓﺮﺟـﺎﻣﯿﻦ ﺳـﺮود ﺷﺸـﻢ و ﺑﻨـﺪﻫﺎي‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ اﯾﻦ ﻫﺎت ﻧﯿﺰ ﻫﻤﯿﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ دﺳﺘﮕﯿﺮ ﻣﺎ ﻣﯽﺷـﻮد‪ .‬در دﯾـﻦ زرﺗﺸـﺖ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧـﻪ‬
‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬آﻧﭽﻪ ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﺮدار و ﻣﻨﺶ ﻧﯿـﮏ اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪459 ‬‬

‫ﺑﺨﺎﻃﺮ او اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ‪» :(nemazhā) .‬ﺑﺎ ﻧﻤﺎز‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ‪» :(aDaicā) .‬و ﺑﺮاي اﺷﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﭖ‬
‫یﭙﮑﭗ‪» :(dāmā) .‬ﻣﯽدﻫﯿﻢ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارﯾﻢ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪ ‬یﭗ ‪) -‬ﻓﻌﻞ( »دادن«‬
‫ﻟﻀﺒﻮ|‪» :(gaeθG) .‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻟﻀﺒﻮﺽ‬
‫»ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﻣﺨﻠﻮﻗﺎت« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫]ﮐﻠﻨﺲ اﯾﻦ واژه را ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﻠﻪ و ر‪‬ﻣﻪ و ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﺎه ﺑـﺎ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﮑﺮي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻧﺪارد و ﺟﻤﻠﻪاﯾﮑﻪ ﺑﺎ آن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﻣﻬﻤﻞ و دور از‬
‫ﻣﻨﻄﻖ ﻋﻘﻼﻧﯽ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ creatures‬ﯾﻌﻨﯽ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن و ﻣﺮدم ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ heards‬در ﻣﻔﻬﻮم ﻣﺮدم و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺑﮑﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸـﻪ‬
‫ﻧﯿﮏ ﭘﺮورش ﯾﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ[‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻟﻀﺒﻮ| را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺟﺎنﻫﺎ ‪ « Lives‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﯽﭘﻨﺪارد آﻧﭽﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫از ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن ﺧﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺸﮑﺶ و ﻫﺪﯾﻪ اﻧﺘﻈﺎر دارد ﻓﺪا ﮐﺮدن ﺟـﺎن‬
‫اﺳﺖ‪[.‬‬
‫اﯾﻦ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻧـﺪارد‪ .‬ﻟﻀﺒﻮﭖ از رﯾﺸـﻪ _[‬
‫»زﯾﺴﺘﻦ« ﻣﯽآﯾﺪ ﭘﺲ ﻣﻌﻨﯽاش »زﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه« اﺳﺖ و از آن آﻣﺪه‪ :‬ﺟﻬـﺎن‪.‬‬
‫در ﭘﻬﻠﻮي ‪ gēhān‬ﮐﻪ ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﻮﺟﻮدات زﻧﺪه« اﺳﺖ و ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »دﻧﯿﺎ«‬
‫ﺭ[ﺳﺢ|‪» :(vispG) .‬ﻫﻤﮕﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ‪ ،‬ﭘﻬﻠﻮ‪ ،‬ﻧﺰد« )ﻗﯿﺪ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ‪» :(xDaθrōi) .‬در ﺗﻮاﻧــﺎﯾﯽ‪ ،‬در ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ« )دري‪ ،‬ﺗــﮏ( ‪» -‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫»ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺣﻮزه ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ«‬
 ‫‪ 460‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" -‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vōhū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻭﻗﻀﺦ‪/‬ﻓﭗ‪» :(θraoBtā) .‬ﭘﺮورش دادهاﯾﺪ« ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﻣﻮﻧﺎ ) ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا( ]ﺑﯿﮑﺲ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ )ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫»ﭘﺮورش دادن‪ ،‬ﻧﻤﻮ دادن«‪ ‬ﻭﻗﻊ‬
‫ﮐﻠﻨﺲ اﯾﻦ واژه را ‪ engraisser‬ﯾﻌﻨﯽ ﭼﺎق و ﻓﺮﺑﻪ ﮐﺮدن ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﻧﻈﯿﺮ ﮔﺎو و ﺧﻮك ﺗﺮﺟﻤـﻪ‬
‫ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎ ﺣﺎﮐﯽ از ﻟﺠﺒﺎزي و ﻧﺎداﻧﯽ اﺳﺖ و داراي ﻫﯿﭽﮕﻮﻧـﻪ ارزش‬
‫ﺣﻘﯿﻘﯽ و ﻋﻠﻤﯽ ﻧﯿﺴﺖ و ﻧﻤﻮﻧﻪاي از دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ زرﺗﺸﺖ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﭘﻖ]ﻩ‪» :(ārōi) .‬ﭘﺪﯾﺪار ﺷﻮد‪ ،‬ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬ﺑﺮآﯾﺪ« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬وﺟـﻪ وﺻـﻔﯽ‬
‫ﻣﻌﻠﻮم‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آﻧﺮا دري ﺗﮏ از رﯾﺸﻪ ‪ -‬ﭘﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻗﻠﻤﺮو ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻻ« ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ آﻧﺮا رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺴﻨﺪﮔﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺿﻤﺎﻧﺖ ﺷﺪن و ﺗﺄﻣﯿﻦ ﺷﺪن آورده اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﮔﺮوﻫﯽ ﻧﯿﺰ واژه ﺿﻖ را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ rise‬ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﻣﯽﺗﻮان آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ arise‬ﮔﺮﻓﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﭘﺪﯾﺪ آﻣﺪن‪ ،‬ﻧﺎﺷﯽ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮآﻣﺪن و ﺳﺮ زدن از آن ﺑﺪﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ‪.‬‬
‫‪» :(zī) .[.‬زﯾﺮا‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﮐﻪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺟﺎ]‪» :(hudGzhō) .‬ﻧﯿﮑﻮﮐــﺎران‪ ،‬ﺑﺨﺸــﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬اﺣﺴــﺎنﮐﻨﻨــﺪﮔﺎن« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺍﻋیﭙﺎ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﻫﺴﺤﭙﻪ‪» :(vispāiB) ./‬ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ -‬ﺭﻫﺴﺤﺾ »ﻫـﺮ‬
‫ﯾﮏ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﺲ‪» :(xBmāvasū) .,‬ﻫﻤﺎﻧﻨـــﺪ ﺷـــﻤﺎ‪ ،‬ﭼـــﻮن ﺷـــﻤﺎ« )دري‪ ،‬ﺗـــﮏ( ‪-‬‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ( ﯾﺎ "‪,‬ﺯﮐﭙﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪461 ‬‬

‫ﺳﻀﺆ]‪» :(savō) .‬رﺳــﺘﮕﺎر« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺳﻀﺆﺽ )ﻧــﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ( »رﺳــﺘﮕﺎري‪،‬‬

‫ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ‪ ،‬ﺳﻌﺎدت«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﮕﻤﺎن اﯾﻦ واژه در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﻻ و دﻧﯿﺎي‬
‫ﻣﻌﻨﻮي اﺳﺖ و ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ واژه وداﯾﯽ ‪ savas‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﺗﺮي و ﻧﯿﺮوي روﺣﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ ﻧﯿﺰ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﺳﺘﮕﺎري ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ آﻧﺮا از ﺳﺘﺎك ﺳﻀﺆﺿﺠﺎ ‪ -‬ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺳﻮد‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷﺎدي ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
 ‫‪ 462‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَﺗﺮم‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﭘﻔﻘﻐﮏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫آﺗﺶ را‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻨﮏ‬

‫اوﺳ‪‬ﻤ‪‬ﻬﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَ ﺋُﻮﺟ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻪ و‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﻋﺲ؛ﮐﻀﺎ[ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺿﺄﻓﻐﮏ·‬
‫ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬ﻣﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺳﯿﺶ ﺗﯿﻢ‬
‫ﻏﮑﻀﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺲ[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬
‫ﻧﺎﻓﺬﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺷﺘﺎﺑﺎن و ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‬

‫ﭼﯿﺘﺮا اَ و‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ر‪‬ﭘ‪‬ﻨﺖ‪‬‬ ‫ﺳﺘﻮﯾﯽ‬

‫ﺇﻫﻮﻗﭗ·ﺿﺆﺿﺠﺎﻏﮏ·‬ ‫ﻗﻀﺤﻀﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬
‫آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﮐﻤﮏ آﺷﮑﺎر‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫ﺑﻮدن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺶ ﯾﻨﺖ‪‬‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اَت‬
‫یﻀﻬﺬﻫﺰﮔﻀﺄﻓﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﮔﺰﻧﺪ‪ ،‬آﺳﯿﺐ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ‬

‫د‪‬رِﺷﺘﺎ‪ .‬اَ ا‪ ‬ﻧَﻨﮕﻬِﻢ‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﺎ اﯾﺸﺘﺎﺋﯿﺶ‬

‫یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ‪.‬ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻏﮏ&‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪/‬ﻓﭙﻪ‪·/‬‬

‫دﺷﻤﻦ آﺷﮑﺎر‬ ‫ﺑﺎ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ در آﻣﺪه‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺖ ﻓﺮﺳﺘﺎده‬

‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪463 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﭘﻔﻘﻐﮏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻋﺲ؛ﮐﻀﺎ[ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺿﺄﻓﻐﮏ·‬

‫ﻏﮑﻀﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺲ[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬

‫ﺇﻫﻮﻗﭗ· ﺿﺆﺿﺠﺎﻏﮏ·‬ ‫ﻗﻀﺤﻀﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬

‫یﻀﻬﺬﻫﺰﮔﻀﺄﻓﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪/‬ﻓﭙﻪ‪ ·/‬یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ‪.‬ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻏﮏ&‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَﺗﺮم‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬

‫اوﺳ‪‬ﻤ‪‬ﻬﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَ ﺋُﻮﺟ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻪ و‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬

‫ا‪‬ﻣﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺳﯿﺶ ﺗﯿﻢ‬

‫ﭼﯿﺘﺮا اَ و‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ر‪‬ﭘ‪‬ﻨﺖ‪‬‬ ‫ﺳﺘﻮﯾﯽ‬

‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺶ ﯾﻨﺖ‪‬‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اَت‬

‫د‪‬رِﺷﺘﺎ‪ .‬اَ ا‪ ‬ﻧَﻨﮕﻬِﻢ‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﺎ اﯾﺸﺘﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻨﮏ اي اﻫﻮرا‬
‫آﺗﺶ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﺗﻮ را ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﺧﺮد و ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ در ﭘﺮﺗﻮ راﺳﺘﯽ ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ‪،‬‬
‫آﻧﺮا ﮐﻪ ﭼﻮن ﺷﺘﺎﺑﺎنﺗﺮﯾﻦ و ﻧﺎﻓﺬﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﺗﻮﺳﺖ ﮐﻤﮑﯽ آﺷﮑﺎر ﺑﺎﺷﻢ‬
‫و ﻫﻤﺎﻧﺎ در راه ﺗﻮ اي ﻣﺰدا‬
‫ﮔﺰﻧﺪ و آﺳﯿﺒﯽ را ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖ دﺷﻤﻦ آﺷﮑﺎر ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ آﯾﺪ و ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد دور ﮐﻨﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 464‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﺗﺶ ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﺻﻔﺖ ﭘﺎرﺳﺎﯾﺎن ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از ﺧـﺮد و ﺟﻨـﺒﺶ ﻓﺮاﮔﯿـﺮ‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ آﺷﮑﺎر ﺑﺎ ﻫﻮاداران راﺳﺘﯽ اﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷـﺘﺎب و ﺗـﻼش ﻧﯿﺮوﯾـﯽ‬
‫ﻓﺮاﺗﺮ ﮔﺮد آﯾﺪ ﮐﻪ آﺳﯿﺐ و زﯾﺎن دﺷﻤﻦ را دور ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫در روﺷﻨﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آدﻣﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ راه را از ﺑﯿﺮاﻫﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ و ﺑﺎ ﭼﺸﻢ دل ﺑﻪﺳﻮي راﺳـﺘﯽ‬
‫ﮔﺎم زﻧﺪ‪ ،‬در ﻫﻤﻪ ﮐﯿﺶﻫﺎ روﺷﻨﺎﯾﯽ و آﺗﺶ را از ﺗﺎرﯾﮑﯽ و ﺳﯿﺎﻫﯽ ﺑﺮﺗﺮ و ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽداﻧﻨﺪ و ﺑﻪ‬
‫آن ارج ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ‪ .‬در ﻫﺮ ﻧﯿﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ‪ ،‬در ﻫﺮ ﮐﺠﺎي ﺟﻬﺎن ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ اﻓﺮوﺧﺘﻦ ﺷﻤﻊ و ﭼﺮاغ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ اﯾﻦ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ روﺷﻨﺎﯾﯽ و آﺗـﺶ ﻧﺸـﺎن ﻣـﯽدﻫﻨـﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴـﺘﯿﻦ ﺑـﺎر در آﯾـﯿﻦ‬
‫زرﺗﺸﺘﯽ اﯾﻦ ﻧﻤﺎد ﻓﺮوزان ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﺪ و دﯾﮕﺮان از آن ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬اﯾﻨﮏ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬از آن ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ دوم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ(‬
‫ﭘﻔﻘﻐﮏ‪» :(ātrfm) .‬آﺗﺶ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﭘﻔﻘﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺿﺄﻓﻐﮏ‪» :(aojōzhvvaytem) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨـــﺪ را« )راﺋـــﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــــﻪ(‬
‫ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺿﺄﻑ ـ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﻋﺲ؛ﮐﻀﺎ[‪» :(usfmahī) .‬ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ‪ ،‬آرزو دارم« )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﯿﻞ داﺷﺘﻦ‪ ،‬آرزو داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺲ[‪/‬ﻑ[ﮎ‪» :(asīBtīm) .‬ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺘﺎبﺗﺮﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ﮔﻠـﺪﻧﺮ و ﺑﺎﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ آﻧـﺮا‬
‫‪ asiBtem‬ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ از ﺳﺘﺎك ‪ -‬ﺿﺲ[‪/‬ﻓﻪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( اﯾﺴﻨﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧﺮا واژهاي ﻣﺮﮐﺐ‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ ﺽ‪/[./‬ﻓﻪ »ﺑﺲ زورﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺲ ﺗﻮاﻧﺎ«‬
‫؛ﮐﻀﺆﺿﺄﻑ؛ﮎ‪» :(fmavvaytem) .‬ﻧﻔﻮذﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻫﺠﻮم آور‪ ،‬ﭘـﯿﺶ روﻧـﺪه« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪465 ‬‬

‫؛ﮐﻀﺆﺿﺄﻑ ‪) -‬ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﻒ]ﻩ‪» :(stōi) .‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪ - ‬ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻮدن« ]ﮐﺎﻧﮕﺎ اﯾﻦ واژه را ﺑـﺎ‬
‫واژه ﺑﻌﺪي ﮐﻪ ﻗﻀﺎﺿﺄﻑ؛ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ واژه ﻣﺮﮐﺐ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و آﻧﺮا ﺻﻔﺖ ﻣﯽداﻧـﺪ‬
‫ﺑﺮاي »ﭘﻔﻘﻐﮏ« و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺷﺎديﺑﺨـﺶ«‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ آﻧـﺮا در ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫ﺑﺮاﺋﯽ و ﻣﺼﺪر از رﯾﺸﻪ ﺿﺎ ﻣﯽداﻧﺪ وﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑﺎﺷـﺪ«‪ .‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‬
‫آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻫﻤﻮاره‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬داﺋﻤﺎً« ﮔﺮﻓﺘﻪ و آﻧﺮا ﻗﯿﺪ ﻣﯽداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻗﻀﺤﻀﺄﻓﺐ‪» :(rapaytc) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﺣﺎﻣﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﻗﻀﺢ »ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا(‪ -‬ﻗﻀﺤﻀﺄﻑ »ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﺣـﺎﻣﯽ« اﯾـﻦ واژه ﺿـﺪ‬
‫یﻀﻬﺬﻫﺰﺅﺿﺄﻑ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دﺷﻤﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺇﻫﻮﻗﭗ‪.‬ﺿﺆﺿﺠﺎ؛ﮎ‪» :(ciθrā.avvazhem) .‬ﺑــﺎ ﮐﻤـﮏ آﺷـﮑﺎر« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬

‫ﺇﻫﻮﻗﭗ‪.‬ﺿﺆﺿﺎ ‪» -‬ﺑﺎ ﮐﻤﮏ آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ روﺷﻦ و آﺷﮑﺎر« )ﺻﻔﺖ(‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫یﻀﻬﺬﻫﺰﮔﻀﺄﻓﺐ‪» :(daibiDiiantē) .‬ﺑﺮاي دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺮاي آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﺑﺮاي ﮔﺰﻧﺪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬یﻀﻬﺬﻫﺰﺿﮕﻀﺄﻑ ـ ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ(‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪/‬ﻓﭙﻪ‪» :(zastāiBtāiB) ./‬ﺟﻨﺒﻨﺪه ﺑﺎ دﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺮﮐـﺖ درآﻣـﺪه ﺑـﺎ دﺳـﺖ«‬
‫)ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪. -‬ﺿﺴﭙﻪ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ( ﮐﻪ از ﺗﺮﮐﯿﺐ ‪.‬ﺿﺴﻔﺾ و )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻓﻌﻠﯽ( ﻩ‪ /‬ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬اﺷﺎره اﺳﺖ ﺑﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺘﺎن ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ درآﻣﺪهاﻧﺪ‬
‫و ﯾﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﺷﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ‪.‬ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﻏﮏ‪» :(dereBtHaēnanzhem) .‬دﺷﻤﻦ آﺷﮑﺎر‪ ،‬دﺷـﻤﻨﯽ ﮐـﻪ دﯾـﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮد« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ‪.‬ﺿﺒﺪﺿﺎ )ﺻـﻔﺖ( اﯾـﻦ واژه ﺧـﻼف‬
‫‪ ciθrā.avazhem‬اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ آن »ﺑﺎ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ آﺷﮑﺎر« اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ آن »ﺑـﺎ‬
‫دﺷﻤﻦ آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﺑﺎ دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض دﯾﺪ اﺳﺖ« ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺖ واژه یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﺾ از رﯾﺸﻪ یﻀﻘﺲ ﻣﯽآﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﭘﯿﺪا‪ ،‬آﺷـﮑﺎر‪ ،‬ﻣﺮﺋـﯽ« و‬
‫ﺑﺨﺶ دوم واژه ‪ -‬ﺿﺒﺪﺿﺎ »ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺟﻨﺎﯾﺖ‪ ،‬ﺗﺒﻬﮑﺎري« اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 466‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اﯾﺶ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﮐﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫وِ‬ ‫ﮐﺖ‬
‫[‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫ﻧﭗ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬
‫ﻧﯿﺮوي ﻓﺮاﮔﯿﺮ‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔﯽ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭼﻪ‬

‫اَﻫﻤﯽ‬ ‫وا‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺷﯿﺌﻮ‪ ‬ﺗَﻨﺎﺋﯽ‬

‫ﺿﺎﮎ[ ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ·‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺴﺎن‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدﺗﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﺷﺎ‬

‫ﯾﻮﺷﻤﺎﮐﻢ‬ ‫درﯾﮕﻮم‬ ‫ﺗﺮاﯾ‪‬ﻮﯾﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬

‫"‪,‬ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ·‬ ‫یﻘﻬﻞ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻭﻗﭙﮓ]ﻫیﮕﭙﻪ·‬
‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫واﺑﺴﺘﻪ ﻧﺎﺗﻮان‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺮوِﺋُﻮﺧ‪‬ﻤﺎ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ‬ ‫واو‬ ‫ﭘ‪‬ﺮِ‬
‫ﺣﻀﻖ؛ﺭﺿﺦ»؛ﮐﭗ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺣﻀﻖ؛·‬
‫ﻣﯽﮔﻮﯾﯿﻢ‪ ،‬ﻣﯿﺪاﻧﯿﻢ‬ ‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ‬

‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﺧﺮَﻓﺲ ﺗﺮاﺋﯿﺶ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮاﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬

‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ&‬ ‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭙﻪ‪·/‬‬ ‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫ﻣﺮدم )ﭘﯿﺮوان دﯾﻮﻫﺎ(‬ ‫ﭘﻠﯿﺪﻫﺎ‬ ‫دﯾﻮان‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪467 ‬‬

‫[‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫ﻧﭗ·‬ ‫ﺭ؛· »ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬

‫ﺿﺎﮎ[ ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫"‪,‬ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ·‬ ‫یﻘﻬﻞ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻭﻗﭙﮓ]ﻫیﮕﭙﻪ·‬

‫ﺣﻀﻖ؛ﺭﺿﺦ»؛ﮐﭗ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺣﻀﻖ؛·‬

‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ· »ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭙﻪ‪ ·/‬ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ&‬

‫اﯾﺶ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﮐﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫وِ‬ ‫ﮐﺖ‬

‫اَﻫﻤﯽ‬ ‫وا‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺷﯿﺌﻮ‪ ‬ﺗَﻨﺎﺋﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﯾﻮﺷﻤﺎﮐﻢ‬ ‫درﯾﮕﻮم‬ ‫ﺗﺮاﯾ‪‬ﻮﯾﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬

‫ﭘ‪‬ﺮوِﺋُﻮﺧ‪‬ﻤﺎ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ‬ ‫واو‬ ‫ﭘ‪‬ﺮِ‬

‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﺧﺮَﻓﺲ ﺗﺮاﺋﯿﺶ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮاﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻓﺮاﮔﯿﺮي ﺑﺮاي ﺷﻤﺎﺳﺖ اي ﻣﺰدا‬
‫ﮐﻪ ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ را ﭼﻮن ﻣﻦ‪ ،‬ﮐﻪ واﺑﺴﺘﻪ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ‪،‬‬
‫ﺑﺮاي ﮐﺮدارم‪ ،‬در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ و و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎ ﺷﻤﺎ را ﺑﺮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ ﻣﯽداﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺗﺮ از ﻫﻤﻪ دﯾﻮان ) آن ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري( ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺪﻧﺪ و ﻧﯿﺰ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﻮادار آﻧﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 468‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﺾ‪» :(kau) .،‬ﭼﻪ‪ ،‬ﭼﯽ‪ ،‬ﮐﺪام« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﻧﺾ »ﺿـﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸـﯽ و‬
‫ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ«‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‪» :(mxDaθre) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪» ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ ‪) -‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﻧﭗ‪» :(kā) .‬ﭼﻪ‪ ،‬ﮐﺪام‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ و ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫[‪/‬ﻓﻪ‪» :(īBtiB) ./‬ﺑﺮﺗﺮي‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬اراده« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﻩ‪/‬ﻓﻪ »ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﻗﺪرت‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬اراده‪ ،‬ﻧﯿﺮو«‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﮊﺅﺿﺨﻮﺿﺈﺽ‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(Ciioθanāi) .‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪،‬‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫"ﺿﻮﭖ‪» :(yarā) .‬ﻫﻤﭽﻮن‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﺴﺎن‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨـﺪ« )ﻗﯿـﺪ ﺣﺎﻟـﺖ در ارﺗﺒـﺎط ﺑـﺎ ﺿﻮﭖ و‬
‫ﻫﻮﭖ(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ« ) ادات‪ ،‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬
‫ﺿﺎﮎ[‪» :(ahmī) .‬ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ« )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ ‬ﺿﺎ‬
‫‪» -‬ﻫﺴﺘﯽ«‪] .‬اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺷﮑﻞﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ :‬ﺍﺿﺎﮎ[ ﻣﯿﻠﺰ‪:‬‬
‫ﺿﺎﮎ[ ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﻟﻮﻣﻞ‪ :‬ﺍﺽ»ﮎ[ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ وِدﯾﮏ ‪ sac‬ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫اوﺳﺘﺎﯾﯽ آن ﺍﺿﺈ ﯾﺎ ﺍﺿﻦ اﺳﺖ ﻣﯽداﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻤـﺮاه ﺑـﻮدن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ و ﻣﻮاﻓـﻖ‬
‫ﺑﻮدن‪ ،‬ﯾﮕﺎﻧﻪ ﺷﺪن‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧﺮا از واژه ﺍﺿﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮاﺑﯿـﺪن و ﺧﻔـﺘﻦ ﮔﺮﻓﺘـﻪاﻧـﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ اﯾﻦ واژه را ﺿﺎﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ از ﻓﻌﻞ ﺿﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻢ«[‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪469 ‬‬

‫ﻭﻗﭙﮕﺨﻬیﮕﭙﻪ‪» :(θrāiiōidiiāi) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬دﻓﺎع ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﻬـﺪاري‬

‫ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر( ﻭﻗﭗ »ﺣﻤﺎﯾﺖ و دﻓﺎع ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﺮدن«‬
‫یﻘﻬﻞ‪,‬ﮎ‪» :(drigūm) .‬ﺑﯽ ﻧﻮا‪ ،‬ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ دﯾﮕﺮان« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪-‬‬
‫یﻘﻬﻠﻊ »ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ دﯾﮕﺮان‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮان«‬
‫"‪,‬ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ‪» :(myūDmākem) .‬ﺷــﻤﺎ را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪," -‬ﺯﮐﭙﻨﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ( »ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﺷﻤﺎ« اﯾﻦ واژه در ﭘﺎرهاي ﻣـﻮارد ﺑـﺎ اﻣـﻼ‬
‫»ﺯﮐﭙﻨﺾ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﻢ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود‬
‫ﺣﻀﻖ؛‪» :(parf) .‬ﺑﺎﻻي‪ ،‬ﺑﺮﻓﺮاز‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ از« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( ﮐﻪ ﺑﺎ واژهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ راﺋﯽ‬
‫ﯾﺎ ﺑﺮاﺋﯽ دارﻧﺪ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪» :(vispāiB) ./‬ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺣﻀﻖ؛‪» :(parē) .‬ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ‪ ،‬ﺑﺮﻓﺮاز« )ﻗﯿﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﻨﺴﻠﺮ در اﯾﻨﺠﺎ اﯾﻦ واژه را ﺗﮑﺮاري و‬
‫ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻗﻮاﻋﺪ ﺷﻌﺮي ﻣﯽداﻧﻨﺪ[‬
‫ﺭﺿﺦ»ﻏﮑﭗ‪» :(vaōxemā) .‬ﻣﯽ ﮔﻮﺋﯿﻢ‪ ،‬اﻋﻼم ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﺑﻪ آﮔﺎﻫﯽ ﻣﯽرﺳـﺎﻧﯿﻢ« )ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ ﮔﺬرا(‪ -‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋـﻼم ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن«‬
‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(daēvvāiBcā) .‬د‪‬ﺋ‪‬ﻮا‪ ،‬دﯾﻮ‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎن آرﯾﺎﯾﯽ ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ‪ ،‬اﻫـﺮﯾﻤﻦ«‬
‫)ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬یﻀﺒﺆﺽ »دﯾﻮ‪ ،‬ﺧﺪاي ﭘﻨﺪاري«‬
‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭙﻪ‪» :(xrafstrāiB) ./‬آزار دﻫﻨــﺪه‪ ،‬درﻧــﺪه‪ ،‬وﺣﺸــﯽ‪ ،‬ﺧﺸــﻤﮕﯿﻦ‪ ،‬ﺳــﺘﻤﮕﺮ‪،‬‬
‫ﺑﯽ رﺣﻢ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪» -‬ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﺾ »ﺟﺎﻧﻮر آزار دﻫﻨﺪه‪ ،‬وﺣﺸﯽ‪ ،‬ﻣـﻮذي«‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا ﻧﺎم ﻣﯽداﻧﺪ ﭼﻮن در ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎ واژه ﺧﺮَﻓﺲ ﺑﻪ ﻋﻨـﻮان ﺻـﻔﺖ ﺑـﺮاي دﯾـﻮ‬
‫ﻧﯿﺎﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(maCiiāiBcā) .‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﺑﺎ ﻣـﺮدم« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ ‬ﮐﻀﮋﮔﺾ ‪-‬‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻣﺮدان و ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﻫﻮاﺧﻮاه دﯾﻮان ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 470‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ﻫﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﺘﺎ‬ ‫اَﺗﺎ‬ ‫ﺑِﺰي‬
‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﺳﻔﭗ·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫"ﺙ‪· [.‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً‪ ،‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ‬ ‫ﻫﺴﺘﯿﺪ‬ ‫ﻫﻤﺎن‬ ‫ﭼﻮن‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﺗﺎ‬ ‫د‪‬ﺧﺶ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫اَت‬
‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫یﺾ»ﺯﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﯿﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺲ‬

‫ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﺘﺎ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫اَﻧﮕ‪‬ﻬ‪‬ﻮش‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﮐﻀﺒﻮﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ‪ ،‬دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺰِﻣﻨَﺴﭽﺎ‬ ‫واو‬ ‫ﯾﺘﺎ‬
‫"ﺽ‪.‬ﻏﮑﺪﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬
‫و ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﺑﻬﻤﺎن ﺳﺎن‬

‫ﭘﺌﯿﺘﯽ‬ ‫اﯾﻨﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﺘَﻮ‪‬س‬ ‫اورواﯾﯿﺪﯾﺎو‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[&‬ ‫ﺿﮕﺜﺪ[ ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻬیﮓ|·‬
‫ﺑﻪ )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺖ آﯾﻢ‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺶﮐﻨﺎن‬ ‫ﺷﺎديﮐﻨﺎن‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪471 ‬‬

‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﺳﻔﭗ·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫"ﺙ‪· [.‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫یﺾ»ﺯﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺒﻮﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﺭ|· "ﺽ‪.‬ﻏﮑﺪﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[&‬ ‫ﺿﮕﺜﺪ[ ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻬیﮓ|·‬

‫ﻫﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﺘﺎ‬ ‫اَﺗﺎ‬ ‫ﺑِﺰي‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫داﺗﺎ‬ ‫د‪‬ﺧﺶ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫اَت‬

‫ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﺘﺎ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫اَﻧﮕ‪‬ﻬ‪‬ﻮش‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﯾﺰِﻣﻨَﺴﭽﺎ‬ ‫واو‬ ‫ﯾﺘﺎ‬

‫ﭘﺌﯿﺘﯽ‬ ‫اﯾﻨﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﺘَﻮ‪‬س‬ ‫اورواﯾﯿﺪﯾﺎو‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻮن در ﭘﺮﺗﻮ راﺳﺘﯽ و اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ اي ﻣﺰدا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﻫﻤﺎن ﻫﺴﺘﯿﺪ ) ﮐﻪ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ(‬
‫ﭘﺲ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ‬
‫راه راﺳﺖ را )ﺑﻪﺳﻮي رﺳﺘﮕﺎري( ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﯿﺪ و آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺎن‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪،‬‬
‫ﺷﺎديﮐﻨﺎن و ﭘﺮﺳﺘﺶﮐﻨﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻤﺎ آﯾﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 472‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺙ‪» :(yezī) .[.‬زﯾﺮا ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺣﺎل ﮐﻪ‪ ،‬اﮔﺮ‪ ،‬در ﻣﻮرد ﭼﯿﺰي ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺿﻮﭖ‪» :(aθā) .‬ﻫﻤﺎﻧﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺰ« )ﻗﯿـﺪ(‪ -‬ﺿﻮﭖ اﯾـﻦ واژه ﻏﺎﻟﺒـﺎً در‬
‫ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ واژه "ﺿﻮﭖ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود‪.‬‬
‫ﺳﻔﭗ‪» :(stā) .‬ﻫﺴﺘﯿﺪ« )دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺿﺎ »ﻫﺴـﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺑﻮدن«‬
‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ‪» :(haiθīm) .‬ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً‪ ،‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪ ،‬در واﻗﻊ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ‪ -‬ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫»ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬واﻗﻊ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﺷﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬در اﯾﻨﺼﻮرت‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« ) از ادات(‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫یﺾ»‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(daxBtem) .‬ﻋﻼﻣــﺖ‪ ،‬ﻧﺸــﺎن« )ﺑﺮاﺋــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‪ - ‬یﺾ»‪ /‬ﻓﺾ‬
‫»ﻋﻼﻣﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺎن« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬ﺑﺪﻫﯿﺪ« )دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ -‬یﭗ‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azheuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺠﺎﻉ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‪» :(vīspā) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﯾﮑﺎﯾﮏ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫ﮐﻀﺒﻮﭖ‪» :(maēθā) .‬ﺑﺎ دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺒﻮﭖ )ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( در‬
‫ﺑﺎره اﯾﻦ واژه ﻧﻈﺮات ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن وﺟﻮد دارد ﮐﺎﻧﮕﺎ آﻧﺮا از رﯾﺸﮥ ﻓﺮﺿﯽ »ﮐﻬﻮ« ﮐـﻪ ﺑﺮاﺑـﺮ‬
‫آن در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ »‪ «mith‬ﯾﻌﻨﯽ »ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬اﻗﺎﻣﺖ ﮐﺮدن« اﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و آﻧﺮا ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪473 ‬‬

‫»ﻣﯿﻬﻦ‪ ،‬ﻗﺮارﮔﺎه‪ ،‬ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ« ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل«‪ .‬ﻣﻮﻟﺘﻮن‪:‬‬
‫»دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺲﮔﺮاﯾﯽ«‪ .‬در ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﯾﻦ واژه ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ :‬در ﻫـﺎت‬
‫‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪ ،9‬ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ 12‬و ﻫﺎت ‪ 3‬ﺑﻨﺪ ‪ .9‬در ﺗﻤﺎم اﯾﻦ ﺑﻨﺪﻫﺎ ﻣﻔﻬﻮم اﯾﻦ ﻋﺒﺎرت اﯾـﻦ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ دو ﭼﯿﺰ را در ﺑﺮاﺑﺮ ﯾﺎ ﮐﻨـﺎر ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ ﻗـﺮار دادن ﺧـﻮاه آن دو ﭼﯿـﺰ در ارﺗﺒـﺎط‬
‫دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﯾﺎ ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ ﺳﻨﺠﺶ دو ﭼﯿﺰ ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﻣﺜﻼً در ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪ 9‬ﻣﻔﻬـﻮم اﯾـﻦ‬
‫واژه در ﮐﻨﺎر اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺎ داﻧﺶ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ آن دو ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ 12‬در‬
‫ﺑﺎره ﮔﺰﯾﻨﺶ ﯾﮑﯽ از دو راه درﺳﺖ و ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دو دﻟﯽ و ﺗﺮدﯾﺪ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻫﺎت ﻧﯿﺰ دو ﺣﺎﻟﺖ و دو ﺟﻬﺖ درﺳﺖ و ﻧﺎدرﺳﺖ و ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤـﻮﻟﯽ ﮐـﻪ ﻣﻤﮑـﻦ‬
‫اﺳﺖ در ﺟﻬﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ ﻣﻨﻈﻮر اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ واژة ﻣﺰﺑﻮر را ﺑﻤﻌﻨﺎي »دو ﭼﯿـﺰ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﯾﺎ دو ﻋﺎﻣﻞ ﺿﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‪ ،‬دو دﻟﯽ و ﺗﺮدﯾﺪ در ﺑـﺎره ﮔـﺰﯾﻨﺶ و راه درﺳـﺖ ﯾـﺎ‬
‫ﻧﺎدرﺳﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮ و دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ از ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ دﯾﮕﺮ« آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ‪» :(yaθā) .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‪ ،‬ﺑﻬﻤﺎن ﺳﺎن‪ ،‬ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ آن« )ﻗﯿـﺪ‪ ،‬ﺣـﺮف رﺑـﻂ( در ارﺗﺒـﺎط ﺑـﺎ‬
‫ﺿﻮﭖ در ﺑﯿﺖ ﻧﺨﺴﺖ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫"ﺽ‪.‬ﻏﮑﺪﺿﺴﺈﭖ‪» :(yazemnascā) .‬ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ‪ ،‬ﺛﻨﺎﺧﻮان‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﻨﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ‪ .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﯿﺎز دادن‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن«‪" - ‬ﺽ‪.‬ﻏﮑﺪﺽ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ( »ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﻨﺪه«‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻬیﮓ|‪» :(urvvāidiiG) .‬ﺧﻮﺷـــﺤﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺷـــﺎدي« )ﻧﻬـــﺎدي‪ ،‬ﺗـــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـــﻪ(‪‬‬

‫ﻋﻘﺆﭘﻬیﮕﻀﺎ ‪) -‬ﺻﻔﺖ( »ﺧﻮشﺗﺮ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎلﺗﺮ‪ ،‬ﺳﺮﺧﻮشﺗﺮ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎنﺗﺮ«‬

‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ‪» :(stavas) .‬ﭘﺮﺳﺘﺶﮐﻨﺎن« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ﺳﻒ‪) ,‬ﻓﻌـﻞ‬
‫ﮔــﺬرا( »ﻧﻤــﺎز ﮔــﺬاردن‪ ،‬ﺳــﺘﺎﯾﺶ ﮐ ـﺮدن‪ ،‬ﺳــﺘﻮدن‪ ،‬ﭘﺮﺳــﺘﯿﺪن‪ ،‬ﺗﺤﺴــﯿﻦ ﮐ ـﺮدن«‪‬‬

‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺄﻑ ‪) -‬ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ( »ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه«‬

‫ﺿﮕﺜﺪ[‪» :(ayenī) .‬ﺑﯿﺎﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺮﺳﻢ« )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪‬ﻩ »رﻓـﺘﻦ«‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺣﻀﻬﻒ[ »ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺸﻮم‪ ،‬ﺑﺮﺳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺖ آﯾﻢ«‬
‫ﺿﮕﺜﺪ[‪ .‬ﺣﻀﻬﻒ[‪» :(ayenī.paiti) .‬ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺖ آﯾﻢ«‬
 ‫‪ 474‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫اَرِدرا‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻘﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎورﻣﻨﺪان‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﮐﺠﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫و‪ ‬ا‪ ‬د‪‬ﻣﻨﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﯾﻮﺋﯽ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"]ﻩ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫آﻧﺎن ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺳﭙِﻦ ﭼﯿﺖ‬ ‫ر‪ ‬ا‪‬ﺧ‪‬ﻨﺎو‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫﻮش‬
‫ﺿﺴﺢ؛ﺃﺇ[‪· ،‬‬ ‫ﻗﻀﺐ»ﻏﺪ|·‬ ‫ﺳﻐﺄﻻ‪· /,‬‬
‫زﯾﺎنﺑﺨﺶ‬ ‫ﻣﯿﺮاث‪ ،‬ﻣﺮده رﯾﮓ‬ ‫دﺳﺘﻮرﻫﺎ‪ ،‬آﻣﻮزشﻫﺎ‬

‫اوش اورو‬ ‫ﭼ‪‬ﺦ ر‪‬ﯾﻮ‪‬‬ ‫ﺳﺎد راﭼﯿﺖ‬

‫ﻋﺰ؛ﻋﻖ‪· ,‬‬ ‫ﺇﺽ»ﻗﻀﮓ]·‬ ‫ﺳﭙیﻘﭙﺈ[‪· ،‬‬
‫ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ‬ ‫ﺑﺮﮔﺮدان‪ ،‬دﮔﺮﮔﻮن‬ ‫ﮔﺰﻧﺪآور‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﻮﺷﻤ‪‬ﺖ‬ ‫اَن ﯾﻢ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻧَﺌ‪‬ﭽﯿﻢ‬
‫"‪,‬ﺯﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮒ؛ﮎ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﺩﺿﺒﺈ[ﮎ·‬
‫ﺷﻤﺎ‬ ‫دﯾﮕﺮ‬ ‫اﯾﻦ را‬ ‫ﻫﯿﭽﯿﮏ‬

‫ﺗﺮازدوم‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫اَﺗﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫و‪ ‬ا‪‬دا‬

‫ﻭﻗﭗ‪,#‬ﮎ&‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺪان ﺳﺎن‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪475 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻘﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﺿﺴﺢ؛ﺃﺇ[‪· ،‬‬ ‫ﻗﻀﺐ»ﻏﺪ|·‬ ‫ﺳﻐﺄﻻ‪· /,‬‬

‫ﺇﺽ»ﻗﻀﮓ]· ﻋﺰ؛ﻋﻖ‪· ,‬‬ ‫ﺳﭙیﻘﭙﺈ[‪· ،‬‬

‫"‪,‬ﺯﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮒ؛ﮎ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﺩﺿﺒﺈ[ﮎ·‬

‫ﺭﺿﺒیﭗ· ﺿﺰﭖ· ﺿﻮﭖ· ﺩ|· ﻭﻗﭗ‪,#‬ﮎ&‬

‫ﻣﺰدا‬ ‫اَرِدرا‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫و‪ ‬ا‪ ‬د‪‬ﻣﻨﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﯾﻮﺋﯽ‬

‫اَﺳﭙِﻦ ﭼﯿﺖ‬ ‫ر‪ ‬ا‪‬ﺧ‪‬ﻨﺎو‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫﻮش‬

‫اوش اورو‬ ‫ﭼ‪‬ﺦ ر‪‬ﯾﻮ‪‬‬ ‫ﺳﺎد راﭼﯿﺖ‬

‫ﯾﻮﺷﻤ‪‬ﺖ‬ ‫اَن ﯾﻢ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻧَﺌ‪‬ﭽﯿﻢ‬

‫ﺗﺮازدوم‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫اَﺗﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫و‪ ‬ا‪‬دا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﺪ اي ﻣﺰدا‬
‫آن ﺑﺎورﻣﻨﺪان راﺳﺘﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ‪،‬‬
‫دﺳﺘﻮرﻫﺎي زﯾﺎنﺑﺨﺶ را و آﻧﭽﻪ ﻣﺮده رﯾﮓ ﮔﺰﻧﺪآور آﻧﻬﺎﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﻫﻮﺷﻤﻨﺪاﻧﻪ دﮔﺮﮔﻮن و ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺰ ﺷﻤﺎ را ﻧﻤﯽﺷﻨﺎﺳﻢ ﮐﻪ ﻣﺎ را در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ ﺑﺪﯾﻨﺴﺎن ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 476‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻌﻮﻗﭗ‪» :(kuθrā) .‬ﺑﻪ ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﺟﺎﺋﯿﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺂﻧﺠﺎ‪ ،‬ﮐﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﻘﻐیﻘﭗ‪» :(aredrā) .‬ﺑﺎورﻣﻨــﺪ‪ ،‬راﺳــﺘﯿﻦ‪ ،‬وﻓــﺎدار‪ ،‬ﺻــﻤﯿﻤﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸــﺮو« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺿﻘﻐیﻘﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﺑﺎورﻣﻨﺪ‪ ،‬راﺳﺘﯿﻦ ﺑـﺎ اﯾﻤـﺎن« در ﺑـﺎره اﯾـﻦ واژه ﻧﻈﺮﻫـﺎي‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن وﺟﻮد دارد‪ .‬ﭘـﺎرهاي از آﻧﻬـﺎ ﭼﻨـﯿﻦ اﺳـﺖ‪ :‬در ﭘﺸـﺘﻬﺎي ‪ 10‬و ‪ 13‬ﻣﺘـﺮادف ﺑـﺎ‬
‫»ﭼﺎﺑﮏ‪ ،‬ﻣﺒﺎرز‪ ،‬زورﻣﻨﺪ« آﻣﺪه ﻣﯽ ﺗﻮان آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﭘﯿﺸﺮو و ﮐﺎﻣﮑﺎر« ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﻫﻤﻮﺑﺎخ‬
‫آﻧﺮا ﺑﻪ »‪ promotor‬ﭘﯿﺶﺑﺮﻧﺪه‪ ،‬ﺗﺸﻮﯾﻖﮐﻨﻨـﺪه‪ ،‬ﺑﺎﻻﺑﺮﻧـﺪه« ﺣـﺪس زده‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ آﻧـﺮا‬
‫ﺻﻔﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »وﻓﺎدار‪ ،‬ﺻﻤﯿﻤﯽ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻤﺎن و ﺑﺎ ﺻﺪاﻗﺖ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﺎن ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭖ )‪1 :(vacdemnā‬ـ »داراﯾﯽ‪ ،‬ﺛﺮوت‪ ،‬ﺗﺼﺮف‪ ،‬ﺗﻤﻠﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪2‬ـ »داﻧﺶ‪،‬‬
‫آﮔﺎﻫﯽ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﺽ »داراﺋﯽ‪ ،‬ﺛﺮوت‪ ،‬ﻣﺎل«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺱ؛ﺃﻻ‪» :(sfnghūB) ./,‬وﻋﻆ ﻫﺎ‪ ،‬آﻣـﻮزش ﻫـﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺮﯾـﺎت‪ ،‬اﺻـﻮل« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺱ؛ﺃﻻ‪» ,‬ﻣﻮﻋﻈﻪ‪ ،‬اﻋﻼم‪ ،‬اﻟﻬﺎم‪ ،‬آﻣﻮزش‪ ،‬اﻧﺘﻘﺎل داﻧﺶ و اﻧﺪﯾﺸﻪ«‬
‫ﻗﻀﺐ» ﻏﺪ|‪» :(raēxenG) .‬ﻣﯿــﺮاث‪ ،‬ﻣــﺮده رﯾــﮓ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ -‬ﻗﻀﺐ»ﻏﺪﺿﺎ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﻣﯿﺮاث‪ ،‬ﻣﺮده رﯾﮓ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻮروﺛﯽ‪ ،‬ﺗَﺮَﮐﻪ«‬
‫ﺿﺴﺤﻐﺄﺇ[‪» :(aspfnciu) .،‬زﯾﺎنﺑﺨﺶ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﺴﺤﻐﺪ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫»ﺑﺪﺑﺨﺘﯽاور‪ ،‬ﮐﻔﺮآﻣﯿﺰ‪ ،‬زﯾﺎنﺑﺨﺶ« ﺿﺪ ﺳﺤﻐﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﯾﻦ واژه را ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘـﻪ و‬
‫ﺳﺤﻐﺄ ‪ -‬ﻓﺾ را ﺻـــﻔﺖ‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑـ ـﻪ در ﻫـــﺎت ‪ 45‬ﺑﻨـــﺪ ‪ 9‬دارﯾـــﻢ ﺳﺤﻐﺄﺇﭖ‪ .‬و‬
‫ﺿﺴﺤﻐﺄﺇﭖ‪.‬‬
‫ﺳﭙیﻘﭙﺈ[‪» :(sādrāciu) .،‬از دو ﺑﺨﺶ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه ﺳﭙیﻘﭗ »ﮔﺰﻧﺪآور‪ ،‬آﺳﯿﺐرﺳﺎن«‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪477 ‬‬

‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪ +‬ﺇ[ﻑ )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬

‫ﺇﺽ»ﻗﻀﮓ]‪» :(caxraiiō) .‬ﺑﺮﮔﺮدان‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷـﮑﻞ‪ ،‬دﮔﺮﮔـﻮن« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺇﺽ»ﻗﻪ ]ﭼﯿﺰي را ﺑﻪ ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮدن‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه‬
‫را از رﯾﺸﻪ ﻧﻀﻖ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﮐﺮدن«[‬
‫ﻋﺰﻏﻌﻖ‪» :(uDeurū) .,‬ﺷﺎدزﯾﻮي‪ ،‬ﻧﯿﮏﺑﺨﺘـﯽ‪ ،‬ﺷـﯿﻮهﻫـﺎي ﻫﻮﺷـﻤﻨﺪاﻧﻪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻋﺰﻋﻘﻊ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﮑﺮده وﻟﯽ ﻣﯽاﻓﺰاﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻓﻬﻢ و ﺗﻔﺴﯿﺮ‬
‫ﺟﻤﻠﻪ اﺷﮑﺎﻟﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﻤﯽآﯾﺪ‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪي«‪ .‬ﻣﯿﻠﺰ‪» :‬ذﻫﻦ ﺑﺎز و روﺷﻦ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪:‬‬
‫»رﻫﺒﺮ ﺑﻪ ﺳﻮي رﻫﺎﯾﯽ«‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﮐﻨﻨﺪه«[‬
‫ﺩﺿﺒﺈ[ﮎ‪» :(naēcim) .‬ﻫﯿﭻ‪ ،‬ﻫﯿﭽﯿﮏ‪ ،‬ﻫﯿﭽﮑﺲ« )ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﺩﺿﺒﺈﻩ‬
‫اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺻﻮرتﻫﺎي ﺩﺿﺒﺈﻩ‪) /‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ( و ﺩﺿﺒﺈ[‪) ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( دﯾـﺪه‬
‫ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺎ واژه ﺩ]ﻩ‪» ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ( ﻣﺎﻧﻨﺪ »‪ «ne...pas‬در زﺑﺎن‬
‫ﻓﺮاﻧﺴﻪ‪.‬‬
‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬اﯾﻦ را‪ ،‬اﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫ﺿﺪﮒ؛ﮎ‪» :(anyfm) .‬دﯾﮕﺮ‪ ،‬دﯾﮕﺮي« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺿﺪﮔﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫"‪,‬ﺯﮐﺾ‪» :(yūDmāu) .،‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬از ﺷﻤﺎ« ) ازي( ‪," -‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ(‬
‫ﺭﺿﺒیﭗ‪» :(vaēdā) .‬ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﻢ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟـﻪ ﮐﺎﻣـﻞ(‪ -‬ﺭﻫﯽ‬
‫»ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ آﮔﺎﻫﯽ رﺳﯿﺪن«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ]ﻧﺪاﺋﯽ[‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺩ|‪» :(nG) .‬ﻣﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺒﮏ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ( »ﻣﺎ«‬
‫ﻭﻗﺾ‪,#‬ﮎ‪» :(rrazdūm) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺣﻔﻆ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﯿﺪ« )دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬وﺟـﻪ‬
‫اﻣﺮي‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ -‬ﻭﻗﭗ »ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدن«‪ -‬ﻭﻗﭙﺎ )ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده(‬
 ‫‪ 478‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫ﺑﯽﯾﻨﺖ‪‬‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫زي‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬
‫ﺫﮔﺜﺄﻓﺐ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ|·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﯽﮔﻤﺎن‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫اﯾﺖﯾﺠ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي‬ ‫اَس‬ ‫ﯾ‪‬ﺌﺸﻮ‬

‫ﻫﻮﮔﺐ_]·‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺬﺅ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫"ﺿﺒﺰ‪· ,‬‬
‫آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﺧﻄﺮ‬ ‫ﺑﺮاي ﺑﺴﯿﺎري‬ ‫در ﻣﯿﺎن‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫در آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻧﺎﺋﯿﺪاوﻧﮓﻫ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺋﻮ‪‬ﭼﺎ‬ ‫اَس‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺩﭘﻬﯽ|ﺟﺎﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺦ_|·‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻧﺎﺗﻮانﺗﺮ را‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬

‫اورواﺗَﻬﯿﺎ‬ ‫آﻧﺴﺘﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫ﻋﻘﺆﭘﻔﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻣﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬دﺳﺘﻮر‬ ‫ﺑﺎ دﺷﻤﻦ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯽﯾﻨﺘﺎ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﻧﻪ )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬ ‫آﻧﺎن ﮐﻪ‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫اَس‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫دواي رِه‬ ‫اَ ا‪‬ﺋﯿﺒﯿ‪‬ﻮ‬

‫ﮐﻀﺪ]&‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﯼ‪,‬ﻫﻘﺐ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫دور‬ ‫از آﻧﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪479 ‬‬

‫ﺫﮔﺜﺄﻓﺐ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪· [. ·/‬‬

‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺬﺅ]· ﻫﻮﮔﺐ_]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫"ﺿﺒﺰ‪· ,‬‬

‫ﺩﭘﻬﯽ|ﺟﺎﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺦ_|·‬ ‫ﺿﺲ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻋﻘﺆﭘﻔﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻣﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﺿﺲ· ﮐﻀﺪ]&‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· ﯼ‪,‬ﻫﻘﺐ·‬

‫ﺑﯽﯾﻨﺖ‪‬‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫زي‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬

‫اﯾﺖﯾﺠ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي‬ ‫اَس‬ ‫ﯾ‪‬ﺌﺸﻮ‬

‫ﻧﺎﺋﯿﺪﯾﺎُوﻧﮓﻫ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺋﻮ‪‬ﭼﺎ‬ ‫اَس‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫اورواﺗَﻬﯿﺎ‬ ‫آﻧﺴﺘﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯽﯾﻨﺘﺎ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫اَس ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫دواي رِه‬ ‫اَ ا‪‬ﺋﯿﺒﯿ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﯿﺮوان دﯾﻦ دروغ ﺑﯽﮔﻤﺎن ﻣﺎ را‬
‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﺑﺴﯿﺎري ﻣﻮﺟﺐ آﺳﯿﺐ و وﯾﺮاﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ ﻣﺮد زورﻣﻨﺪي ﺑﺮاي دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ اي ﻣﺰدا‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ را ﺑﺘﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫اﯾﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﺷﺎ و راﺳﺘﯽ ﻧﻤﯽاﻧﺪﯾﺸﻨﺪ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ دور ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 480‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫دﺷﻤﻨﺎن زرﺗﺸﺖ ﻣﺮدم را از ﭘﯿﺶ آﻣﺪﻫﺎي ﻧﺎﮔﻮار ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و دﯾﻮان را ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ آﺳﯿﺐﻫﺎ‬
‫و ﮔﺰﻧﺪﻫﺎﯾﯽ واﻧﻤﻮد ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ دﺷﻤﻨﺎن اﯾﺰدان ﭘﻨﺪاري و آﻧﺎن ﮐـﻪ از ﻓﺮﻣـﺎنﻫـﺎي‬
‫اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻓﺮو ﺧﻮاﻫﺪ رﯾﺨﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺗﺮس و ﻫﺮاس ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ ﻣﺮدم را از راه‬
‫درﺳﺖاﻧﺪﯾﺸﯽ ﮐﻪ راه رﺳﺘﮕﺎري اﺳﺖ دور ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭙﻪ‪» :(tāiB) ./‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫‪» :(zi) .[.‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ« ) ادات ﺗﺎﮐﯿﺪي و ﺗﺒﻌﯽ(‬
‫ﺩ|‪» :(nG) .‬ﻣﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬راﺋﯽ(‪ -‬ﺭﺿﺒﮏ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﺘﺼﻞ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(BiiaoθanāiB) ./‬ﺑـــﺎ ﮐﺎرﻫـــﺎ‪ ،‬ﮐﺮدارﻫـــﺎ« )ﺑـــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪-‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﻧﺎﮔـﺬر(‪‬ﺫ[‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬اﺧﺒـﺎري ﺣـﺎل‪،‬‬‫ﺫﮔﺜﺄﻓﺐ‪» :(biientē) .‬ﻣﯽ ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‬
‫»ﺗﺮﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬وﺣﺸﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺘﻮﺣﺶ ﺷﺪن« از ﺳﺘﺎك ﺣﺎل‪ -‬ﺫﮔﺾ‬
‫"ﺿﺒﺰ‪» :(yaēDū) .,‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ در آﻧﻬﺎ« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫ﺿﺲ‪» :(as) .‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﺿﺎ ‪» -‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴـﺘﻦ«‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ اﯾﻦ واژه را دوم ﮐﺲ از ﻓﻌﻞ ﺿﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎدن ﮔﻔﺘﻪ اﺳـﺖ اﯾﻨﺴـﻠﺮ آﻧـﺮا‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ از ﻫﻤﺎن ﻓﻌﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻮدن داﻧﺴﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[‪» :(pairī) .‬در ﻣﯿﺎن‪ ،‬در ﺑﯿﻦ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺬﮒ]‪» :(pourubyō) .‬ﺑﺮاي ﺑﺴﯿﺎري« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ‪ -‬ﺣﺨﻌﻘﻊ »زﯾـﺎد‪،‬‬
‫ﺑﺴﯿﺎر ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ ﭘ‪‬ﺮ ﻓﺎرﺳﯽ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻫﻮﮔﺚ_]‪» :(iθyejō) .‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﺧﻄﺮ‪ ،‬ﮔﺰﻧﺪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻫﻮﮔﺚ_ﺿﺎ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hyau) .،‬ﮐﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪" -‬ﺽ‬
‫ﺿﺦ_|‪» :(aojG) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻗﻮي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺿﺦ_ﺿﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪481 ‬‬

‫ﺩﭘﻬﯽ|ﺟﺎﻏﮏ‪» :(naidGzhem) .‬ﺿﻌﯿﻒﺗـﺮ را‪ ،‬ﻧـﺎﺗﻮانﺗـﺮ را« )ﺗـﮏ‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺩﺿﻬیﮕﻀﺎ »ﻧﺎﺗﻮانﺗﺮ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮي( از ‪ -‬ﭘیﻘﺾ »ﻧﺎﺗﻮان‪ ،‬ﺿﻌﯿﻒ«‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ‪» :(θβahiiā) .‬ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ -‬ﻭﻇﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑـﯽ دوم‬
‫ﮐ ﺲ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا( )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻣﺴﻔﭗ‪» :(ąstā) .‬ﻧﻔﺮت‪ ،‬دﺷﻤﻨﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻔﻀﺎﮔﭗ‪» :(urvvātahiiā) .‬ﺣﮑﻢ‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن« )ﺗـﮏ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ(‪-‬‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪،‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﺎن ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" -‬ﺽ »آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬راﺳﺘﯽ را‪ ،‬اﺷﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻀﺄﻓﭗ‪» :(mainiiaytā) .‬ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ و اﻋﺘﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا( از ﻓﻌﻞ ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﻮش دادن‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ‪ ،‬اﻋﺘﻨﺎ« از‬
‫ﺳﺘﺎك ﺣﺎل ‪ -‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻀﺎ‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]‪» :(aēibyō) .‬از آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ« ) ازي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫ﯼ‪,‬ﻫﻘﺐ‪» :(dūirē) .‬دور‪ ،‬دوردﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺎﻓﺖ دور‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪ زﯾﺎد« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪ ،‬ﻗﯿـﺪ(‬
‫»دور‪ ،‬دوردﺳﺖ«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺲ‪» :(as) .‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺿﺎ )ﻓﻌﻞ( »ﺑﻮدن‪،‬‬
‫ﻫﺴﺘﻦ« ]ﻣﻌﻨﯽ دﯾﮕﺮ ﻓﻌﻞ ﺿﺎ »اﻧـﺪاﺧﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺮﺗـﺎب ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻓﺮﺳـﺘﺎدن[ ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬ﺿﺲ‬
‫ﺑﺠﺎي ﭘﺲ ﺑﮑﺎر ﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »او ﺑﻮد« از رﯾﺸﻪ ﺿﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑـﻮدن‪ .‬ﻫﻤـﻪ ﻣﻌﻨﺎﻫـﺎي‬
‫وﺟﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده )‪ (aorist‬اﯾﻦ ﻓﻌﻞ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﺿﺲ‪ .‬ﻫﻮﮔﺐ_] ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﺑﺎﻋﺚ ﺧﻄﺮ و آﺳﯿﺐ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺧﻄﺮ و آﺳﯿﺐ ﻓﺮﺳﺘﺎده ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ]‪» :(manō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
 ‫‪ 482‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﯿﻢ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫وﯾﺪوﺷُﻮ‬ ‫ﺑِﺮِﺧﺰام‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫ﺭ[یﻌﺰ]·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬
‫داﻧﺎ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‬ ‫ارزﺷﻤﻨﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَو‪‬ز‪‬ز‪‬ت‬ ‫ﺷﯿﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬ ‫دوش‬
‫ﺿﺆﺽ‪.‬ﺽ‪.‬ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﺾ]ﻭﺿﺪﭖ·‬ ‫یﻊ‪·/‬‬
‫از دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ا‪‬وﯾﺴﺘﯽ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻏﺆﻫﺴﻒ[ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫دوري‪ ،‬ﺑﯽﺑﻬﺮﮔﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﯿﺰد‪‬ت‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺶ‬ ‫اَ ا‪‬ﺋﯽﺑﯿ‪‬ﻮ‬
‫ﺳﮕﺾ‪#‬ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪·/‬‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫دوري ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫آﻧﻬﺎ‬

‫ﺧﺮَﻓﺴﺘﺮا‬ ‫اَﺋﻮروﻧﺎ‬ ‫اَﻫﻤﺎت‬ ‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ت‬

‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭗ&‬ ‫ﺿﻌﻘﻌﺪﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬
‫وﺣﺸﯽ‬ ‫ﺟﺎﻧﻮر‬ ‫از ﻣﺎ‬ ‫ﭼﻨﺎن‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪483 ‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﺭ[یﻌﺰ]·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﺿﺆﺽ‪.‬ﺽ‪.‬ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﺾ]ﻭﺿﺪﭖ·‬ ‫یﻊ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻏﺆﻫﺴﻒ[ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺳﮕﺾ‪#‬ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· ﮐﺾ‪·/‬‬

‫"ﺿﺆﺽ‪ ·،‬ﺿﺎﮐﭗ‪ ·،‬ﺿﻌﻘﻌﺪﭖ· »ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭗ&‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﯿﻢ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫وﯾﺪوﺷُﻮ‬ ‫ﺑِﺮِﺧﺰام‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫اَو‪‬ز‪‬ز‪‬ت‬ ‫ﺷﯿﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬ ‫دوش‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ا‪‬وﯾﺴﺘﯽ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﺳﯿﺰد‪‬ت‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺶ‬ ‫اَ ا‪‬ﺋﯽﺑﯿ‪‬ﻮ‬

‫ﺧﺮَﻓﺴﺘﺮا‬ ‫اَﺋﻮروﻧﺎ‬ ‫اَﻫﻤﺎت‬ ‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ت‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ )ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري( را ﮐﻪ ﻧﺰد ﭘﯿﺮوان داﻧﺎي ﺗﻮ ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺮدار ﭘﻠﯿﺪ ﺧﻮد و دوري از اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ از دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪،‬‬
‫از اﺷﺎ و راﺳﺘﯽ آن ﭼﻨﺎن دوري ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺎﻧﻮران وﺣﺸﯽ از ﻣﺎ‪.‬‬
 ‫‪ 484‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﻧﻤﺎد ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري اﺳﺖ‪ ،‬وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎي آن ﭼﻨﺎن ﮔﺴـﺘﺮده اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮان آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﯾﮏ واژه ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ اﯾﻦ ﻧﻤـﺎد ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ ﻣﻬـﺮ ورزﯾـﺪن و‬
‫ﻋﺸﻖ ﺑﻪ ﻣﺮدم‪ .‬ﺷﯿﻮة اﻧﺼﺎف و دادﮔﺮي در ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ .‬ﺣﻖ را ﺑـﻪ ﺣـﻖدار دادن‪ .‬درﺳـﺖ‬
‫دواري ﮐﺮدن‪ .‬ﺻﻤﯿﻤﯽ و ﯾﮑﺮﻧﮓ ﺑﻮدن‪ .‬ﭘﺎﮐﺪاﻣﻨﯽ ﭘﯿﺸﻪ ﮐﺮدن اﺳﺖ‪ .‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ‬
‫ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوان داﻧﺎ ﻫﻤﮕﺎن را ﺑﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ آن ﻓﺮا ﻣـﯽﺧﻮاﻧﻨـﺪ‪ .‬وﻟـﯽ‬
‫دﺷﻤﻨﺎن آﯾﯿﻦ راﺳﺘﯽ و ﮐﯿﺶ زرﺗﺸﺖ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺟـﺎﻧﻮري وﺣﺸـﯽ از آن ﻣـﯽرﻣﻨـﺪ و دوري‬
‫ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮏ‪» :(speytąm) .‬ﺳﻮدﺑﺨﺶ‪ ،‬ﭘﺎك ‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )راﺋـﯽ‪،‬‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ‪» :(armaitīm) .‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري را‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »دﯾﻨﺪاري‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺻﻠﺢ‪ ،‬آراﻣﺶ‪ ،‬دوﺳﺘﯽ«‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ‪» :(θβahiiā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ -‬ﻭﻇﺾ )ﺻﻔﺖ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ( »ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧـﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ ﮐـﻪ ﺑـﺎ واژه وِداﺋـﯽ ‪medhā‬‬
‫ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »داﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪي‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪي« )‪ Renu‬ﺻﻔﺤﻪ ‪(576‬‬
‫ﺫﻏﻘﻎ» ﺻﻤﮏ‪» :(berextąm) .‬ارﺟﻤﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯽ‪ ،‬آﺑﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ« )ﺗﮏ‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪-‬‬
‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﺾ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ(‬
‫ﺭ[یﻌﺰ]‪» :(viduDō) .‬داﻧﺎ‪ ،‬ﻫﻮﺷﯿﺎر« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺭ[یﺆﺿﺎ )ﺻـﻔﺖ ﻓﻌﻠـﯽ(‬
‫»داﻧﻨﺪه‪ ،‬داﻧﺎ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ« ]ﺑﯿﮑﺲ‪ ‬اﯾـﻦ واژه را از ﺳـﺘﺎك ﺭ[ﯼ ﮔﺮﻓﺘـﻪ اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫»داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬آﮔﺎﻫﯽ دادن‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪485 ‬‬

‫ﮊﮔﺾ]ﻭﺿﺪﭖ‪» :(Biiaōθanā) .‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫـﺎ‪ ،‬ﮐـﺮدار« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﮊﮔﺾ]ﻭﺿﺪﺽ‬

‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫یﻊ‪ ./‬ﮊﮔﺾ]ﻭﺿﺪﭖ‪» :(duB.Ciiaōθanā) .‬ﮐﺮدار ﭘﻠﯿـﺪ‪ ،‬ﮐﺎرﻫـﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨـﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬یﻊ‪/ ./‬ﮔﺾ]ﻭﺿﺪﺽ )ﺻﻔﺖ( »ﮐﺎر ﺑﺪ‪ ،‬ﮐﺮدار ﺑﺪ«‬
‫ﺿﺆﺽ‪.‬ﺽ‪.‬ﺿﻒ‪» :(avazazat) .‬رﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬از دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺮك ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ‪. -‬ﺽ‪.‬ﺿﻒ از رﯾﺸﻪ ‪.‬ﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺗﺮك ﮐﺮدن‪ ،‬رﻫﺎ ﮐﺮدن‪،‬‬
‫دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪن« ‪ +‬ﺿﺆﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »آن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫)ﺻﻔﺎ(‬
‫ﻏﺆﻫﺴﻒ[‪» :(evisti) .‬ﮐﻤﺒﻮد‪ ،‬ﻓﻘﺪان‪ ،‬دوري« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻏﺆﻫﺴﻔﻊ )ﻧـﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‬
‫»ﻧﯿﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻧﺠﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﯽﺑﻬﺮه ﺑﻮدن‪ ،‬ﮐﻢ داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺟﻬﻞ داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]‪» :(afibiiō) .‬از اﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬از اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ« ) ازي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ«‬
‫ﮐﺾ‪» :(maB) ./‬ﺑﻪ ﺗﻨﺪي‪ ،‬ﺑﻪ زﯾﺎدي‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﮐﺎﻣﻼً ﺑﮑﻠﯽ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺳﮕﺾ‪#‬ﺿﻒ‪» :(siiazdat) .‬دوري ﻣﯽ ﺟﻮﯾﻨﺪ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ ‬ﺳﮕﺾ‪#‬‬
‫»دوري ﮐﺮدن‪ ،‬دوري ﺟﺴﺘﻦ« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧـﺮا ﻣﺸـﺘﻖ از ﺳﮕﻀﺲ » ‪،shrink away‬‬
‫ﭘﺲ ﮐﺸﯿﺪن‪ ،‬روي ﮔﺮداﻧﺪ‪ ،‬ﺷﺎﻧﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬اﮐﺮاه داﺷﺘﻦ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( از رﯾﺸـﻪ دو‬
‫ﮔﺎﻧﻪ ﺳﻪ‪ - .‬یﭗ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﻨﺪ ‪ 4‬ﻫﺎت ‪ 32‬واژه ﯼ[ﺗیﮕﻀﮑﺪﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ روي‬
‫ﮔﺮداﻧﺪن را از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ ﻣﯽداﻧﺪ‪.‬‬
‫"ﺿﺆﺽ‪» :(yavau) .،‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺿﺎﮐﭗ‪» :(ahaāu) .،‬از ﻣﺎ« ) ازي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺿﻌﻘﻌﺪﭖ‪» :(aurunā) .‬درﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬وﺣﻮش« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺿﻌﻘﻌﺪﺽ »درﻧﺪه‪ ،‬وﺣﺸﯽ«‬
‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﻘﭗ‪»:(xrafstrā).‬ﻣﻮذي‪ ،‬زﯾﺎنآور‪ ،‬ﺟﺎﻧﻮرانزﯾﺎنﺑﺨﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪-‬‬
‫»ﻗﻀﭽﺴﻔﺪﺽ »ﺣﯿﻮان ﻣﻮذي‪ ،‬زﯾﺎنﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺟﺎﻧﻮر زﯾﺎنآور« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬درﻧﺪه‪ ،‬وﺣﺸﯽ[‬
 ‫‪ 486‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﺌﻮش‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫ﻫﻮ‪‬ﺧﺮﺗَﻮش‬ ‫ﮔ‪‬ﺮِﺑﺎﻧﻢ‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼ‪‬ﺖ‬ ‫ﺷﯿﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬

‫ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﻟﻐﻘﻐﺬﻣﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﺑﺪﺳﺖ آوردن‬ ‫اﻧﺪرز ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‬ ‫ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﯿﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻧﻢ ﭼﺎ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮑﺈﭖ·‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎري‬ ‫ﭘﺎك‪ ،‬ﻓﺰاﯾﻨﺪه‬

‫اَﺷﯿﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫﯿﺘﺎﻧﻢ‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫دان ﻣﯿﻢ‬

‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﻫﻮﻣﮏ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫یﻤﮏ[ﮎ·‬
‫اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﻫﻤﮑﺎر‪ ،‬اﻧﺒﺎز‬ ‫داﻧﺎ‪ ،‬داﻧﻨﺪه‬ ‫ﺳﺎزﻧﺪه‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫ﺗﺎﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬ ‫ﻓﭙﺈﭖ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫و آﻧﻬﺎ‬

‫و‪‬ﯾﺘﺮا‬ ‫آ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮوﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗُﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬

‫ﺭ]ﮔﻀﻮﻗﭗ&‬ ‫ﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬
‫در ﭘﻨﺎه‪ ،‬ﺗﺤﺖ ﺣﻤﺎﯾﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي‬ ‫ﻗﻠﻤﺮو‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪487 ‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﻟﻐﻘﻐﺬﻣﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮑﺈﭖ·‬

‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﻫﻮﻣﮏ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫یﻤﮏ[ﮎ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬ ‫ﻓﭙﺈﭖ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· »ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ· ﭖ· ﺭ]ﮔﻀﻮﻗﭗ&‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[ ·‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﺌﻮش‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬

‫ﻫﻮ‪‬ﺧﺮﺗَﻮش‬ ‫ﮔ‪‬ﺮِﺑﺎﻧﻢ‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼ‪‬ﺖ‬ ‫ﺷﯿﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘﺎﻧﻢ ﭼﺎ‬

‫اَﺷﯿﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫﯿﺘﺎﻧﻢ‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫دان ﻣﯿﻢ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫ﺗﺎﭼﺎ‬

‫و‪‬ﯾﺘﺮا‬ ‫آ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮوﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗُﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﺮد ﺧﺮدﻣﻨﺪ اﻧﺪرز ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫ﮐﺮداري را ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪.‬‬
‫داﻧﺎ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺑﺎﯾﺪ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري را‬
‫ﮐﻪ ﺳﺎزﻧﺪه و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه و ﻫﻤﮑﺎر اﺷﺎﺳﺖ از آنِ ﺧﻮد ﮐﺮد‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻪ اي اﻫﻮراﻣﺰدا اﺑﺰار ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﭘﻨﺎه ﺷﻬﺮﯾﺎري ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 488‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺎرﺳﺎ واژهاي ﻓﺮاﮔﯿﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺻﻔﺖ ﻫﺎ و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ آﻣﻮزشﻫـﺎي‬
‫زرﺗﺸﺖ را در ﺑﺮدارد و او ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﻨﺶ و ﮐـﺮدار ﺧـﻮد ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ و ﭘﯿـﺮو ﺳـﭙﻨﺘﺎ‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﻓﺮوزهﻫﺎي اﻫـﻮراﻣﺰدا اﺳـﺖ ﺻـﻔﺎت اﻫـﻮراﻣﺰدا ﺟﻤﻌـﺎً ﺑـﻪ ﻧـﺎم‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ‪ ،‬آن ﻣﯿﻨﻮ و ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا در ﻧﻬـﺎد آدﻣـﯽ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﺘﻮ در رأس ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا در ﺑﺮاﺑﺮ و رﻗﯿﺐ اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﯾﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ آدﻣﯽ‬
‫ﮐﻪ در ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎر و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﻮﯾﺶ آزاد اﺳﺖ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ ﺑـﻪﺳـﻮي اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫ﻣﯽرود اﮔﺮ اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ ﺑﻪﺳﻮي ﭘﻠﯿﺪي و اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﻣﯽرود‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻮﺟﺐ آﻣﻮزشﻫﺎي‬
‫زرﺗﺸﺖ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺧﻮد را ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑـﺎ ﺻـﻔﺎت اﻫـﻮراﻣﺰدا‪ ،‬اﺷـﺎ‪ ،‬وﻫـﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺸـﺘﺮ‪،‬‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻨﻮرو‪‬ﺗﺎت و اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت ﮐﻨﺪ ﮐﻪ درﺑﺎرة آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻻزم داده ﺷﺪه وﻟﯽ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺮا ﺑﻪ آراﻣﺶ‪ ،‬ﺻﻠﺢ‪ ،‬دوﺳﺘﯽ‪ ،‬وﻓـﺎداري‪ ،‬ﭘﺎﮐـﺪاﻣﻨﯽ‪ ،‬اﻧﺼـﺎف‪،‬‬
‫ﺣﻖﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬وﻓﺎي ﺑﻪ ﻋﻬﺪ و ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري‪ ،‬ﺣﺴﻦ ﻧﯿﺖ‪ ،‬ﺑـﺎور‪ ،‬ﻋﻘﯿـﺪه درﺳـﺖ و ﻫـﺮ ﺻـﻔﺖ‬
‫ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎورﻣﻨﺪ زرﺗﺸﺘﯽ و اﻧﺴﺎن ﻣﻮرد اﺣﺘﺮام ﺑﺎﯾﺪ داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ در ﻣﻔﻬـﻮم‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺟﺎي دارد و ﻫﺮ ﮐﺠﺎ ﮐﻪ از اﻧﺴﺎن ﭘﺎرﺳﺎ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺷﻮد ﻣﻨﻈﻮر اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ وﯾﮋﮔﯿﻬﺎي اﺧﻼﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ درﺳﺖ زﯾﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ و ﺷﺎد ﺑﻮدن در زﻧﺪﮔﯽ‬
‫اﺳﺖ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(Biiaoθanā) .‬ﮐﺎرﻫـــﺎ‪ ،‬ﮐـــﺮدار‪ ،‬ﮐـــﻨﺶ« )راﺋـــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪» :(vaocau) .،‬ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻧﺪرز ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا(‬
‫ﻟﻐﻘﻐﺬﻣﮏ‪» :(gerebąm) .‬ﺑﺪﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﭼﻨﮓ زدن‪ ،‬ﺗﻮﺳﻞ ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬از آن ﺧﻮد ﮐـﺮدن«‬
‫)ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ(‪ - ‬ﻟﻐﻘﻐﺬﭖ )درك‪ ،‬ﻓﻬﻢ‪ ،‬درﯾﺎﻓـﺖ‪ ،‬ﺗﻮﺳـﻞ( )ﻧـﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ( از رﯾﺸـﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪489 ‬‬

‫ﻟﻘﻀﺬ )ﻣﺼﺪر در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺋﯽ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻟﺰام و ﺑﺎﯾﺴﺘﻦ اﺳﺖ(‬

‫ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ‪» :(huxratuB) ./‬ﺧﺮدﻣﻨــﺪ‪ ،‬ﻫﻮﺷــﯿﺎر‪ ،‬ﻫﻮﺷــﻤﻨﺪ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪-‬‬
‫ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ ﺧﺮدﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮش ﻓﮑﺮ‪ ،‬ﻣﺼﻤﻢ‪ ،‬ﮐﺎري )ﺻﻔﺖ( از ﺍﻉ ‪» +‬ﻗﻀﻔﻊ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮑﺈﭖ‪» :(speytąmcā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳـﻮدﻣﻨﺪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﻓﺰاﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬درﺳﺖاﻧﺪﯾﺶ‪ ،‬ﮐﺎرﺳﺎز‪ ،‬ﺳﺎزﻧﺪه«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ‪» :(ārmaitim) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ رﺳﺎ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫»ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﮐﻪ ﺑﺎ واژه ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ«‬
‫یﻤﮏ[ﮎ‪» :(dąmim) .‬ﺑﻨﯿﺎﻧﮕﺬار‪ ،‬ﭘﺎﯾﻪﮔﺰار‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻤﮑﻪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭ[یﺆ|‪» :(vidvvG) .‬آﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺪ‪ ،‬داﻧﻨﺪه‪ ،‬داﻧﺸﻤﻨﺪ‪ ،‬داﻧـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭ[یﺆﺽ» )ﺻﻔﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﻠﯽ ﺭﻫﯽ(‬
‫ﺍﻫﻮﻣﮏ‪» :(hiθąm) .‬ﺷﺮﯾﮏ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﻫﻤﮑﺎر« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺍﻫﻮﭖ » ﻫﻤـﺮاه« )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‪» :(aDahiiā) .‬راﺳﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫»راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ﻫﺴﺘﯽ«‬
‫ﻓﭙﺈﭖ‪» :(tācā) .‬و آﻧﻬﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ ‪) -‬ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »آن‪ ،‬او«‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‪» :(vispā) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺲ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬ﺭﻫﺴﺤﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(θβahmī) .‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣ‪‬ﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ‪» :(xDaθrōi) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫»ﻗﺪرت‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺻﻔﺎت ﺷﺶ ﮔﺎﻧﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا«‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪﺳﻮي« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭ]ﮔﻀﻮﻗﭗ‪» :(vōyaθrā) .‬ﭘﻨﺎه‪ ،‬ﺣﻤﺎﯾﺖ‪ ،‬زﯾﺮ ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬در ﭘﻨﺎه ﮔﯿﺮﻧﺪه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬

‫‪ -‬ﺭ]ﮔﻀﻮﻗﺾ »ﭘﻨﺎه‪ ،‬ﺣﻤﺎﯾﺖ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن« ]ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﻣﯿﻠﺰ اﯾﻦ واژه را ﻓﻌﻞ داﻧﺴـﺘﻪاﻧـﺪ و‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »دﭼﺎر ﺗﺮس ﺷﺪن« ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 490‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﻫ‪‬ﺌﻮرواسﭼﺎ‬ ‫او ﺑِﻪ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻋﺬﺏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫رﺳﺎﯾﯽ‬ ‫آن دو‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِت ﺗﺎوشﭼﺎ‬ ‫آ‬ ‫ﺧُﻮ‪‬رِﺗﺎﯾﯽ‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻒ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺓﺿﻘﻐﻮﭘﻪ·‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ‬ ‫ﺑﻪﺳﻮي‬ ‫ﺷﮑﻮه‪ ،‬ﻣﺎﯾﻪ ﺑﺰرﮔﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري ﺧﺪا‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫و‪‬ﺧﺸﺖ‬ ‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﺭﺽ»‪/‬ﻑ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫اﻓﺰونﺳﺎز‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯽ‬ ‫اوﺗَﻪ ﯾﻮ اي ﺗﯽ‬
‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ ·‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[ ·‬
‫ﺗﻮش‪ ،‬ﺗﻮان‬ ‫ﭘﺎﯾﺪاري‬

‫ﺗﻮﯾﯽ اَﻫﯽ‬ ‫وﯾﺪو‪ ‬ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫آ‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﻭﻇﺨﻬﻀﺎ[&‬ ‫ﺭ[یﺆﺿﺒﺰﻣﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﺷﮑﺴﺖ داد‬ ‫دﺷﻤﻦ را‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪491 ‬‬

‫ﺍﺿﻌﻘﺆ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻋﺬﺏ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻒ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺓﺿﻘﻐﻮﭘﻪ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» ·/‬ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬

‫ﺭﺽ»‪/‬ﻑ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬

‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ ·‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[ ·‬

‫ﻓﭙﻪ‪ ·/‬ﭖ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﺭ[یﺆﺿﺒﺰﻣﮏ· ﻭﻇﺨﻬﻀﺎ[&‬

‫ﻫ‪‬ﺌﻮرواسﭼﺎ‬ ‫او ﺑِﻪ‬ ‫اَت ﺗُﻮﯾﯽ‬

‫ﺗﺎوشﭼﺎ‬ ‫اَﻣ‪‬ﺮِت‬ ‫آ‬ ‫ﺧُﻮ‪‬رِﺗﺎﯾﯽ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫و‪‬ﺧﺸﺖ‬ ‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯽ‬ ‫اوﺗَﻪ ﯾﻮ اي ﺗﯽ‬

‫ﺗﻮﯾﯽ اَﻫﯽ‬ ‫وﯾﺪو‪ ‬ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫آ‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﻤﺎﻧﺎ ﮐﻪ دو ﻓﺮوزه رﺳﺎﯾﯽ و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ﻧﻤﺎﯾﺎﻧﮕﺮ ﺷﮑﻮه و ﻣﺎﯾﮥ ﺑﺰرﮔﯽ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ و ﺑﻪ ﻫﻤﺮاﻫﯽ راﺳﺘﯽ و ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﭘﺎﯾﺪاري و ﺗﻮان آﻧﻬﺎ را اﻓﺰون ﺳﺎز‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﺑﺎ اﯾﻦ ﻓﺮوزهﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮان دﺷﻤﻦ را ﺷﮑﺴﺖ داد‪.‬‬
 ‫‪ 492‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اﻧﺴﺎن در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي اﺳﺖ ﺳﭙﺲ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ در‬
‫اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎرﺳﺎ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﺑﺎﺷﺪ و ﺧﻮد را ﺑـﺎ ﺻـﻔﺎت اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺳﺎزد در ﺟﻬﺎن دﯾﮕﺮ رﺳﺘﮕﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬در راه رﺳﯿﺪن اﻧﺴﺎن ﺑﻪ اﯾـﻦ دو ﻫـﺪف‬
‫ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ در اﯾﻨﺠﺎ و رﺳﺘﮕﺎري در آﻧﺠﺎ دو دﺷﻤﻦ آﺷـﮑﺎر وﺟـﻮد دارد ﯾﮑـﯽ ﻧـﺎداﻧﯽ‪،‬‬
‫دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي‪ .‬ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ از ﻧﺎداﻧﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ اﺻﻞ ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ و ﭘﯿﺮوي از داﻧـﺶ ﮔﺮاﯾﯿـﺪ و‬
‫ﺑﺮاي ﻓﺮار از ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي ﮐﻪ ﻓﻘﺮ روﺣﯽ و ﻣﺎدي اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑـﻪ ﺗـﻮاﻧﮕﺮي و ﻧﯿـﺮوي ﺳـﺎزﻧﺪﮔﯽ‬
‫دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا اﺷﺎره ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮوي از آﻧﻬـﺎ اﻧﺴـﺎن‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ و ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪي ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬ﯾﮏ اﻧﺴﺎن ﻧﺎﺗﻮان و زﺑﻮن ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺮو و ﺗﻮان ﺧـﻮد‬
‫ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﻪ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﺘﻮﺳﻞ ﻧﺸﻮد در دو ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و ﻣﯿﻨﻮي ﺑﯽارزش‬
‫اﺳﺖ‪ .‬دو ﺻﻔﺖ ﻫﺌﻮر و‪‬ﺗﺎت )رﺳﺎﺋﯽ( و اَﻣ‪‬ﺮِﺗـﺎت )ﺟـﺎوداﻧﯽ( ﻏﺎﻟﺒـﺎً ﻫﻤـﺮاه ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ ﺑـﻪ ﮐـﺎر‬
‫ﻣﯽروﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(toi) .‬ﺑﺮاي ﺗـﻮ‪ ،‬آن ﺗـﻮ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬ﭼﺴـﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﻋﺬﺏ‪» :(uhē) .‬ﻫﺮ دو‪ ،‬ﻫﺮ روي آﻧﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻋﺬﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆ|ﺳﺈﭖ‪» :(haurvvāscā) .‬رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎل( )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪﺳﻮي‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺓﺿﻘﻐﻮﭘﻪ‪» :(mareθāi) .‬ﻣﻌﺎش‪ ،‬ﺧﻮردﻧﯽ‪ ،‬ﺧﻮراك‪ ،‬ﺧﻮردن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ -‬ﺓﺿﻘﻐﻮﺽ‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از رﯾﺸﻪ ﺓﺿﻖ »ﺧﻮردن«‬
‫اﯾﻦ واژه در زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي و اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ )وﻧﺪﯾﺪاد( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮردن آﻣﺪه ﮐﻪ ﺳﺒﺐ اﺧﺘﻼف‬
‫ﻧﻈﺮ در ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺷﺪه اﺳﺖ ]ﻣﯿﻠﺰ‪» :‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮراك ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﺮﺳﺎن«‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ و‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪493 ‬‬

‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﺑﺮاي ﺧﻮراك‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺎن ﺧﻮراك«[ ﻣﯿﻠﺰ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ اﯾﻨﮕﻮﻧـﻪ ﺗﺮﺟﻤـﻪ‬
‫ﯾﺎدآور ﺑﻨﺪ ‪ 96‬ﯾﺸﺖ ‪) 19‬زاﻣﯿﺎدﯾﺸﺖ( اﺳﺖ »ﻣﻨﺶ ﺑﺪ ﺷﮑﺴﺖ ﺧﻮاﻫﺪ ﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻣﻨﺶ ﺧﻮب‬
‫ﭼﯿﺮه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ ...‬ﺧﻮرداد و اَﻣﺮداد ﻫﺮ دو را ﺷﮑﺴﺖ دﻫﻨﺪ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺗﺸﻨﮕﯽ را‪ .‬ﺧﺮداد‬
‫)ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت( و اَﻣﺮداد ) اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت( ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ و ﺗﺸـﻨﮕﯽ زﺷـﺖ را ﺷﮑﺴـﺖ دﻫﻨـﺪ‪ «...‬ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫ﯾﺎدآور ﺷﺪ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﮐﻪ زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﮔﺮدآوري ﮐﺮدهاﻧﺪ اﺻﻮل ﻫﻤﻪ دﯾﻦﻫـﺎي‬
‫ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ ﯾﮑﺠﺎ ﺑﻪ ﻧﺎم دﯾﻦ ﻣ‪‬ﺰدﯾﺴﻨﺎ در ﻫـﻢ ادﻏـﺎم ﮐﺮدﻧـﺪ ﮐـﻪ ﻣﯿـﺎن ﻫـﻮاداران‬
‫اﻋﺘﻘﺎدات ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﻪ وﺟـﻮد آﯾـﺪ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ اﺻـﻮل ﺧﺪاﺷﻨﺎﺳـﯽ آﺋـﯿﻦ زﻣـﺎن‬
‫ﺳﺎﺳــﺎﻧﯿﺎن در اوﺳــﺘﺎي ﻧــﻮﯾﻦ ﺑــﺎ دﯾــﻦ واﻗﻌــﯽ زرﺗﺸــﺖ ﺗﻀــﺎدﻫﺎي ﮔﻮﻧــﺎﮔﻮن دارد‪ .‬در‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت )ﺧﺮداد( و اَﻣﺮِﺗﺎت ) اَﻣـﺮداد( ﻧﺸـﺎندﻫﻨـﺪه دو ﺻـﻔﺖ از‬
‫ﺷﺶ ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﺳﺎﯾﯽ و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨـﺪه دو ﻣﻔﻬـﻮم‬
‫ذﻫﻨﯽ و ﻣﺠﺮدﻧﺪ‪ .‬وﻟﯽ در دﯾﻦ ﻣﺰدﯾﺴﻨﺎ آن دو ﻣﻔﻬﻮم ﻣ‪‬ﺠﺮد ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﺮﺷﺘﻪ ﯾﺎ اﯾﺰداﻧﯽ‬
‫ﻗﻠﻤﺪاد ﺷﺪهاﻧﺪ ﮐﻪ در ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي ﻧﯿﺰ داراي ﻣﺄﻣﻮرﯾﺖ و ﮐﺎر ﻣﻌﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت )ﺧﺮداد( در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻧﮕﻬﺒﺎن آب و اَﻣ‪‬ﺮﺗﺎت ) اَﻣﺮداد( ﭘﺎﺳـﺒﺎن ﮔﯿـﺎه اﺳـﺖ‪ .‬دﯾـﻮ‬
‫ﺗﺸﻨﮕﯽ )ﺗَﺌﻮروي ‪ taurvi‬ﻓﻀﻌﻘﺆ[( دﺷﻤﻦ ﻓﺮﺷـﺘﻪ ﺧـﺮداد و دﯾـﻮ ﮔﺮﺳـﻨﮕﯽ )ز‪‬ﺋﯿـﺮﯾﭻ‪‬‬
‫‪. ، zairica‬ﺿﻬﻘﻬﺈﺽ( دﺷﻤﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪ اَﻣﺮداد اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ‬
‫ﺷﯿﻮة ﺳﻨﺘﯽ ادﺑﯿﺎت ﭘﻬﻠﻮي ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧـﺎﮔﺰﯾﺮ اﯾـﻦ واژه را از رﯾﺸـﻪ ﺓﺿﻖ )ﭘﻬﻠـﻮي‬
‫ﺧﻮرِﺷﻦ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮراك ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ در ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﻧﻮﺷـﺘﻪ‬
‫دﯾﻨﯽ و ﻣﻌﻨﻮي اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم روﺣﺎﻧﯽ و ﻏﯿﺮﻣﺎدي واژهﻫﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮد ﺑـﻮﯾﮋه ﮐـﻪ در‬
‫زﺑﺎن ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ واژه ﺓﺿﻖ اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ ‪ hvar‬اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »‪ to shine‬ﯾﺎ ‪to‬‬
‫‪ illumine‬درﺧﺸــﯿﺪن‪ ،‬روﺷــﻦ ﮐ ـﺮدن‪ ،‬روﺷــﻨﮕﺮي‪ ،‬ﺗﻮﺿــﯿﺢ و ﺗﻨــﻮﯾﺮ ﻓﮑ ـﺮ« اﺳــﺖ و‬
‫ﺓﺿﻘﻐﻮﺽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ واژه ‪ sūrta‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ درﺧﺸﺎن و ﻣﺘﻀﺎد آن ‪ asūrta‬ﮐﺮاراً در رﯾﮓوِدا‬
‫ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻣﯿﻠﺰ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ‪) hvar‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ (svar‬را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ‬
‫»‪ for glory‬ﺑﺮاي ﺑﺎﻟﯿﺪن‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ‪ ،‬ﻓﺮ وﺷﮑﻮه‪ ،‬ﺳﺮﺑﻠﻨﺪي‪ ،‬ﺳﺮاﻓﺮازي‪ ،‬اﻓﺘﺨﺎر« ﺗﺮﺟﻤﻪﻧﻤﻮد‪.‬‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺑﻪ ﻃﺮف« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻒ|ﺳﺈﭖ‪» :(ameretatāscā) .‬ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯽ ﻣﺮﮔﯽ ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪‬‬

‫‪ -‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭗ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬

 ‫‪ 494‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDaθrā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪-‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬داد‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ‪ ،‬ﻧﻈـﺎم ﮐﺎﺋﻨـﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠـﺎر‪ ،‬ﻫﺴـﺘﯽ«‬
‫)ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mau) .،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﯾﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺋﯽ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود(‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(ārmaitiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ »اﻧﺪﯾﺸﻪ رﺳﺎ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬اﻧﺼﺎف« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺽ»‪/‬ﻑ‪» :(vaxBt) .‬ﺑﯿﻔﺰاﺋﯽ‪ ،‬رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ دﻫﯽ‪ ،‬اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻨﯽ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي ﺳـﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪ - ‬ﺭﺽ»‪» /‬اﻓـﺰودن‪ ،‬اﺿـﺎﻓﻪ ﮐـﺮدن‪ ،‬رﺷـﺪ دادن‪ ،‬ﻧﻤـﻮد‬
‫دادن«‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[‪» :(utaiiūitī) .‬دوام‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪاري‪ ،‬دﯾﺮزﯾﻮي« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪ - ‬ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ‬
‫»زﻧﺪﮔﯽ دراز‪ ،‬ﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺷﺎداﺑﯽ‪ ،‬دوام‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪاري« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[‪» :(teviDī) .‬ﺗــﻮان‪ ،‬ﻧﯿــﺮو‪ ،‬ﻗــﺪرت« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺟﻔــﺖ(‪ - ‬ﻓﻐﺆ[ﺯ[ )ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﯾﺎدآور ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ واژهﻫﺎي اوت‪ ‬ﯾﻮﺋﯿﺘﯽ ‪ +‬ﺗَﻮﯾﺸﯽ ﺑﻪ واژهﻫـﺎي ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗـﺎت و‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﺴﺎن ﻫﺎت ‪ 45‬ﺑﻨﺪ ‪ 10‬و ﻫﺎت ‪ 51‬ﺑﻨـﺪ ‪ 7‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﻧﯿـﺮوي‬
‫ﭘﺎﯾﺪار‪ ،‬ﻗﺪرت ﺑﺎ دوام و ﻻﯾﺰال«‬
‫ﻓﭙﻪ‪» :(tāīB) ./‬آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي‪ ،‬ﺑﻄﺮف« )ﺣﺮف(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ medhā‬اﺳﺖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ داﻧـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻫﻮﺷـﻤﻨﺪي‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨـﺪي‬
‫)‪ Renou‬ﺻﻔﺤﻪ ‪(576‬‬
‫ﺭ[یﺆﺿﺒﺰﻣﮏ‪» :(vīdvafDam) .‬دﺷــﻤﻦ را« )راﺋـــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ ‬ﺭ[یﺆﺿﺒﺰﭖ ‪-‬‬
‫)‪»(vidvaeDH‬دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ«‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪495 ‬‬

‫ﻭﻇﺨﻪ‪.‬ﺿﺎ[‪» :(θβōi.ahi) .‬ﺷﮑﺴﺖ دادن‪ ،‬ﭘﯿﺮوز ﺷﺪن«‬

‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﻣﻮﻧﺎ و ﮔﺮوﻫﯽ دﯾﮕﺮ از ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮدن و ﺗﺠﺰﯾﻪ دﺳﺘﻮري واژه ﻭﻅ]ﻩ ﺻﺮﻓﻨﻈﺮ‬
‫ﮐﺮدهاﻧﺪ‪[.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا ﻣﺼﺪر ﻣﯽداﻧﺪ و ﺑﺎ واژه ‪ ahi‬ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ blessing‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﻣﻮﻟﺘﻮن ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ را در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه ﻣﺼﺪر ﯾﮏ رﯾﺸـﻪ ﻓﻌﻠـﯽ اﺳـﺖ‪ ،‬ﺑـﺪون‬
‫آﻧﮑﻪ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﯿﺸﺘﺮي ﺑﺪﻫﺪ ﻧﺎرﺳﺎ داﻧﺴﺘﻪ و اﺿـﺎﻓﻪ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ ﻣﻤﮑـﻦ اﺳـﺖ از واژه‬
‫ﻭﻇﭗ و رﯾﺸﻪ ﻑ‪ - ,‬ﯾﺎ ﻓﻀﺆ ‪) -‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ (tu، tav‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ و ﭘﺮ ﻗﺪرت‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ دو واژه ﻭﻅ]ﻩ‪ .‬ﺿﺎﻩ را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »ﺗﻮ ﭘﯿﺮوز ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺗﻮ‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﻫﺴﺘﯽ«[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺗﻮ آﻧﺮا ﻣﺮﻋﻮب ﻣﯽﮐﻨﯽ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎﺑﺎرﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺗﻮ ﭘﯿﺮوز ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﻮد‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺗﻮ دﺷﻤﻨﺎن ﻣﺎ را ﺑﻪ ﻟﺮزه ﺧﻮاﻫﯽ اﻧﺪاﺧﺖ[‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨـﺪ آن دو واوژه را ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﺑﺸـﮑﻞ ﻭﻇﺨﮕﻀﺎ[ ﺑﺎﯾـﺪ ﺧﻮاﻧـﺪ[‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ آﻧﺴﺘﮑﻪ واژه ﺿﺎﻩ از ﻟﺤﺎظ ﻫﺠﺎﯾﯽ زاﯾﺪ اﺳﺖ و اﻣﮑﺎن دارد ﺑﻌﺪاً اﺿﺎﻓﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 496‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫و‪‬ﺷﯽ‬ ‫ﮐﺖ‬ ‫راز‪‬رِ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺖ‬
‫ﺭﺿﺰ[ ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬ ‫ﻗﭗ‪.‬ﺿﻘﻎ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫رﻫﻨﻤﻮد‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭼﯿﺴﺖ‬

‫ﯾﺴﻨَﻬﯿﺎ‬ ‫وا‬ ‫ﮐﺖ‬ ‫ﺳﺘﻮﺗُﻮ‬ ‫وا‬ ‫ﮐﺖ‬

‫"ﺿﺴﺪﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻒ‪,‬ﻑ]·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬
‫ﻧﯿﺎﯾﺶ‬ ‫آﯾﺎ‬ ‫ﭼﯿﺴﺖ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ‬ ‫آﯾﺎ‬ ‫ﭼﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاو‪‬ﺋُﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺳﺮوﯾﯽدﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﭼﻘﭙﺆﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺳﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬
‫ﻓﺮاﮔﻮي‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻨﯿﺪن و ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدن‬

‫راﺷﻨﺎﻧﻢ‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫وﯾﺪاﯾﺎت‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻗﭙﺰﺩﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺰ[‪· /‬‬ ‫ﺭ[یﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﻓﺮﻣﺎن‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ارزاﻧﯽ دار‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺘﻮ‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫ﺳﯽ ﺷﺎ‬
‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﺱ[ﺯﭖ·‬
‫راهﻫﺎ را‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺎ را‬ ‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﻮ‪‬اﺗ‪‬ﻨ‪‬ﮓ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﺓﺿﺒﻒ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮔﺬر آﺳﺎن‪ ،‬ﺳﻔﺮ آﺳﺎن‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪497 ‬‬

‫ﺭﺿﺰ[ ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬ ‫ﻗﭗ‪.‬ﺿﻘﻎ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬

‫"ﺿﺴﺪﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺳﻒ‪,‬ﻑ]· ﻧﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬

‫ﭼﻘﭙﺆﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺳﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬

‫ﻗﭙﺰﺩﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺰ[‪· /‬‬ ‫ﺭ[یﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﺱ[ﺯﭖ·‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﺓﺿﺒﻒ؛ﺃﻝ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬

‫و‪‬ﺷﯽ‬ ‫ﮐﺖ‬ ‫راز‪‬رِ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺖ‬

‫ﯾﺴﻨَﻬﯿﺎ‬ ‫وا‬ ‫ﮐﺖ‬ ‫ﺳﺘﻮﺗُﻮ‬ ‫وا‬ ‫ﮐﺖ‬

‫ﻓﺮاو‪‬ﺋُﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺳﺮوﯾﯽدﯾﺎﯾﯽ‬

‫راﺷﻨﺎﻧﻢ‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫وﯾﺪاﯾﺎت‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﭘ‪‬ﺘﻮ‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫ﺳﯽ ﺷﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﻮ‪‬اﺗ‪‬ﻨ‪‬ﮓ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﯿﺴﺖ رﻫﻨﻤﻮد ﺗﻮ اي ﻣﺰدا؟‬
‫ﻓﺮا ﮔﻮي ﻣﺮا‪ ،‬آﯾﺎ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ و ﻧﯿﺎﯾﺶ اﺳﺖ؟‬
‫ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ دﺳﺘﻮرﻫﺎﯾﺖ را ﮔﻮش ﮐﻨﯿﻢ و ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮﯾﻢ؟‬
‫ﺳﻬﻢ ﻣﺎ را اي ﻣﺰدا از ﭘﺎداﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوي از ﻓﺮﻣﺎنﻫﺎي ﺗﻮﺳﺖ ارزاﻧﯽ ﺑﺪار‪،‬‬
‫ﻣﺎ را راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ )و راﺳﺘﯽ(‬
‫راﻫﯽ را ﮐﻪ ﺑﻪﺳﻮي و‪‬ﻫﻮﻣﻦ )و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ( اﺳﺖ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﺑﭙﯿﻤﺎﯾﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 498‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ دﯾﺪه ﺷﺪ در ﺑﻨﺪﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭘﯿﺮوي از ﻓﺮوزهﻫﺎي اﻫﻮراﻣﺰدا ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬در اﯾﻨﺠـﺎ‬
‫ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺶ ﺧﻮد دوﺑﺎره آﻧﺮا ﮔﻮﺷـﺰد ﻣـﯽﮐﻨـﺪ و راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ اﻫـﻮراﻣﺰدا را ﺧﻮاﺳـﺘﺎر ﻣـﯽﺷـﻮد‪.‬‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ او ﭘﯿﺮوي از ﻓﺮﻣﺎن ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬آن ﮔﻮﻫﺮ و ذات ﻣﻌﻨﻮي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺎﻃﻦ و ﻧﻬﺎد‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪه و در ﻫﺮ ﮐﺎر و ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮔﻮش ﻫﻮش از ﻓﺮﻣﺎن و دﺳﺘﻮر او ﭘﯿـﺮوي‬
‫ﮐﺮد ﺗﺎ راه ﺑﻪﺳﻮي ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و درﺳﺘﮑﺎري ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﭘﯿﻤﻮده ﺷﻮد‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﺾ‪» :(kau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼـﻪ‪ ،‬ﭼﯿﺴـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ -‬ﻧﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ و ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴـﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻗﭗ‪.‬ﺿﻘﻎ‪» :(rāzare) .‬رﻫﻨﻤﻮد‪ ،‬دﺳﺘﻮر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻗﭗ‪.‬ﺿﻖ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( از‬
‫رﯾﺸﻪ ﻗﭗ‪) .‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ (rāj‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دو ﭘﺴﻮﻧﺪ ﻗﺾ ﯾﺎ ﺩﺽ ﺑﻪ آن اﻓﺰوده ﺷـﻮد و ﺑـﻪ‬
‫ﺷﮑﻞ ﻗﭗ‪.‬ﺿﻘﺾ ﯾﺎ ﻗﭗ‪.‬ﺿﺪﺽ درآﯾﺪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻫﺮ دو واژه را »ﺣﮑﻢ‪ ،‬اﻣﺮ و ﻓﺮﻣﺎن« ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ اﺧﺘﻼف ﻣﺨﺘﺼﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ »اﺻﻮل‪ ،‬ﺿﻮاﺑﻂ« و »ﺣﮑـﻢ‪،‬‬
‫دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ‪ ،‬رﻫﻨﻤﻮد«‬
‫ﻧﺾ‪» :(kau) .،‬ﭼﯿﺴــﺖ‪ ،‬ﭼــﻪ ﻫﺴــﺖ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿــﻤﯿﺮ‬
‫اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ و ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﺭﺿﺰ[‪» :(vaDī) .‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‪ ،‬اراده ﻣﯽﮐﻨﯽ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪‬‬

‫ﺭﺿﺲ ‪» -‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﯿﻞ داﺷﺘﻦ‪ ،‬اراده ﮐﺮدن« ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺑﺮ آﻧﺴﺘﮑﻪ ﭼﻮن در ﺳﻪ ﺟﻤﻠﻪ‬
‫از اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﺎ واژه ﻧﺾ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺎم و ﻧﻬﺎدي ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ‪ ،‬در ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻬﺎرم ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ آﻧـﺮا‬
‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺎم ﺑﮑﺎر ﺑﺮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯿﻞ‪ ،‬اراده«‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺳﻒ‪,‬ﻑ]‪» :(stūtō) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺳﻒ‪,‬ﻑ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫"ﺿﺴﺪﺿﺎﮔﭗ‪» :(yasnahiiā) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺿﺴﺪﺽ »ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻧﺬر‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪499 ‬‬

‫وﻗﻒ‪ ،‬ﺗﻘﺪس« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( از رﯾﺸﻪ "ﺽ‪» .‬ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﺮدن«‬

‫ﺳﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ‪» :(srūidiiāi) .‬ﺑﺮاي ﮔﻮش ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮاي ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮدن‪ ،‬ﮔﻮش دادن ﺑﻤﻨﻈﻮر‬
‫اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮدن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﻣﺼﺪر(‪ -‬ﺳﻖ‪» ,‬ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﺮدن« )ﻓﻌﻞ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﺋﯽ(‬
‫ﭼﻘﭙﺆﺿﺨﺈﭖ‪» :(frāvvaocā) .‬ﻓﺮاﮔﻮ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﻮ‪ ،‬آﮔﺎه ﮐﻦ« ﺭﺿﺨﺈﭖ ‪ + -‬ﭼﻘﭗ )ﻓﻌﻞ زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل دوم ﮐﺲ ﺗﮏ( )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬
‫ﺭ[یﭙﮕﭗ‪» :(vīdāiiāu) .،‬ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﺨﺶ ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺪه ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﻬﻢ و ﺑﺨﺶ ﻣﺎ را« یﭙﮕﭗ‪،‬‬
‫)ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ ﮔﺬرا‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ -‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬـﺎدن‪ ،‬ﮔﺬاﺷـﺘﻦ ‪+‬‬
‫ﺭ[ »ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ«( »ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﺨﺶ ﮐﻦ‪ ،‬ﺗﺴﻬﯿﻢ ﮐﻦ«‬
‫ﺿﺰ[‪» :(aDīB) ./‬ﭘﺎداشﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺿﺰﻩ »ﭘﺎداش‪ ،‬دﻫﺶ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻗﭙﺰﺩﻣﮏ‪» :(rāDnąm) .‬ﻓﺮﻣﺎن ﻫﺎ‪ ،‬دﺳﺘﻮرﻫﺎ‪ ،‬اﺣﮑﺎم« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﻗﭗ‪.‬ﺿﺪ ‪ -‬ﯾـﺎ‬
‫ﻗﭗ‪.‬ﺿﻖ ـ »ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﺣﮑﻢ‪ ،‬رﻫﻨﻤﻮد« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺱ[ﺯﭖ‪» :(sīDā) .‬آﻣﻮزش ﺑﺪه‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬دوم ﮐﺲ‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺳﻀﺎ »آﻣﻮزش دادن‪ ،‬آﻣﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮدن« )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا(‬
‫ﺩ|‪» :(nG) .‬ﻣﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ« ﯾﺎ »ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫ﺗﮏ ﯾﺎ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺋﻨﺎت ﺑﺮ آن اﺳﺘﻮار اﺳﺖ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﺎم(‬
‫ﺣﻀﻮ]‪» :(paθō) .‬راهﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺣﻀﻮ »راه« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﺧﻮب‪،‬‬
‫ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺓﺿﺒﻒ؛ﺃﻝ‪» :(oaētfng) .‬رﻓﺘﻦ درراﺣﺘﯽ‪ ،‬ﺳﻔﺮ ﺑﻪآﺳﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮔﺬر ﺑﻪآﺳﺎﻧﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺓﺿﺒﻔﺾ ‪» (paēta) -‬ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﮔﺬر ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ راﺣﺘﯽ رﻓﺘﻦ« ﺻﻔﺖ ﺑﺮاي‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
 ‫‪ 500‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَدواﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺿیﺆﭘﺪﻏﮏ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫راه را‬ ‫آن‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣﺮُﺋﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﻢ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫"؛ﮎ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮔﻔﺘﻨﯽ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿﻨﺘﺎﻧﻢ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو‬
‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬
‫ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖﻫﺎ )ﻧﺠﺎتدﻫﻨﺪﮔﺎن(‬ ‫آﻣﻮزشﻫﺎي‬

‫اورواﺧﺸَﺖ‬ ‫اَﺷﺎﭼﯿﺖ‬ ‫ﻫﻮﮐﺮِﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻋﻘﺆﭖ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﮒ‪·،‬‬ ‫ﻧﻐﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫ﺍ‪.,‬‬ ‫"ﭖ·‬
‫دﻧﺒﺎل ﺷﻮد‬ ‫ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اﺷﺎ‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎي ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮداوﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ﭼﯽ وﯾﺸﺘﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺫﮒ]·‬ ‫ﺇﻫﺆﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﺮاي ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران‬ ‫ﻧﻮﯾﺪ دادهاي‬ ‫ﮐﻪ‬

‫د‪‬ﺗﺮِم‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﯿﮋد‪‬م‬

‫یﻀﻮﻗﻐﮏ&‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·‬
‫ﺑﺨﺸﻨﺪه‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘﺎداش‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪501 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺿیﺆﭘﺪﻏﮏ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫"؛ﮎ·‬

‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬

‫ﻋﻘﺆﭖ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﮒ‪·،‬‬ ‫ﻧﻐﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫"ﭖ· ﺍ‪.,‬‬

‫ﺍﻋﯽ|ﺫﮒ]·‬ ‫ﺇﻫﺆﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫یﻀﻮﻗﻐﮏ&‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَدواﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣﺮُﺋﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﻢ‬

‫ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿﻨﺘﺎﻧﻢ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو‬
‫اورواﺧﺸَﺖ‬ ‫اَﺷﺎﭼﯿﺖ‬ ‫ﻫﻮﮐﺮِﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬

‫ﻫﻮداوﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ﭼﯽ وﯾﺸﺘﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬

‫د‪‬ﺗﺮِم‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﯿﮋد‪‬م‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن راه را اي اﻫﻮرا ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ )ﻧﺸﺎن دادي(‬
‫ﮐﻪ راه ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ‪ .‬آﻣﻮزشﻫﺎي ﻧﺠﺎتدﻫﻨﺪﮔﺎن )ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖﻫﺎ( اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﻧﯿﮏ در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ دﻧﺒﺎل ﺷﻮد‪ .‬ﭘﺎداﺷﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران ﻧﻮﯾﺪ‬
‫دادهاي ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺨﺸﻨﺪه و ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ آن ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 502‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ در ﺑﻬﺒﻮد زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ و ﺑﺎ ﭘﻠﯿﺪي و وﯾﺮاﻧﮕﺮي ﭘﯿﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ ﯾـﺎ‬
‫ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺲ ﻫﻢ آﻣﺪه و ﺑﻪ اﻧﺴـﺎن ﺳﻮدرﺳـﺎن ﻣﻘـﺪس‬
‫ﻫﻢ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ ﻣﺮدم از ﺗﯿﺮهروزي و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﺑـﻮد‪ .‬ﻫـﺮ ﮐـﺲ ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﻧﺎﺑﻮدي ﺷﯿﻮهﻫﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨـﯽ ﻓـﺮا ﺧﻮاﻧـﺪ و‬
‫آﻣﻮزش دﻫﺪ‪.‬‬
‫در آﯾﯿﻦ ﻣﺰدﯾﺴﻨﺎ دﯾﻨﯽ ﮐﻪ در زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﻣﺪون ﺷﺪ و از ﺑﺎورﻫﺎي دﯾﻨﯽ ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ‬
‫رﯾﺸﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد ﺑﻪ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ و رﻫﺎﯾﯽﺑﺨـﺶ ﯾـﮏ ﺟﻨﺒـﻪ اﻓﺴـﺎﻧﻪاي داده ﺷـﺪه اﺳـﺖ‪ .‬در‬
‫ﻣﺰدﯾﺴﻨﺎ در ﻫﺮ ﻫﺰار ﺳﺎل ﮐﺴﯽ از ﻧﺴﻞ و ﺗﺨﻤﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﻨﺎم ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻇﻬـﻮر ﮐﻨـﺪ و‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ را از ﻓﺴﺎد و ﭘﻠﯿﺪي رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ ﺻﺮاﺣﺖ دارد ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ راه اﻫﻮراﯾﯽ را در ﻫـﺮ زﻣـﺎن ﺑﭙﯿﻤﺎﯾـﺪ و در‬
‫ﮔﺴﺘﺮش آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﮐﻮﺷﺎ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮد رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿیﺆﭘﺪﻏﮏ‪» :(advvānem) .‬راه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿیﺆﺿﺪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"؛ﮎ‪» :(yfm) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﭼﺴـﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬ ‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣـﻦ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺗﮏ(‬
‫ﮐﻘﻀﺦ‪» mraoB ./‬ﮔﻔﺘﯽ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ - ‬ﮐﻖ‪ ,‬؛ ﻓـﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺣﺮف زدن« ]ﻧﺸﺎن دادن‪ ،‬اراﯾﻪ دادن[‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪503 ‬‬

‫یﻀﺒﺪ|‪ :(dafnG) .‬دﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬آﻣﻮزشﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﻀﺒﺪﭖ »دﯾﻦ‪ ،‬ﻃﺮز‬
‫ﻓﮑﺮ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ادراك‪ ،‬ﻓﻬﻢ ﺗﺼﻮر[‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ و آذرﮔﺸﺴﺐ‪ :‬آﻣﻮزش[‬
‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻓﻤﮏ‪» :(saoCyantąm) .‬رﻫﺎﯾﯽدﻫﻨﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻧﺠﺎتدﻫﻨﺪهﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖﻫـﺎ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺪﻑ ‪ -‬رﻫﺎﻧﻨﺪه‪ ،‬ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪه‪‬ﺱ‪» ,‬ﻧﺠـﺎت دادن‪،‬‬
‫رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮق دادن‪ ،‬ﻫﺪاﯾﺖ ﮐﺮدن«‬
‫]ﺳﻮد رﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪن[‬
‫]ﭘﯿﺶ ﺑﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن‪ ،‬ﺗﻮﻓﯿﻊ دادن‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ دادن[‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" ‬ﺽ ‪) -‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ( ﺣﺎﻟﺖ دﺳﺘﻮري‬
‫]"ﭖ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ را ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ )ﺣﺮف رﺑﻂ( ﻣﯽداﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي »ﯾﻌﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺪان ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ«‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا ﺑﺎ واژه ﺍ‪ ,‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ "ﭘﺎ‪ ,‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺍ‪.,‬ﻧﻐﻘﻐﻔﭗ‪» :(hu.kereta) .‬ﮐﺎرﻫﺎي ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺍ‪.,‬ﻧﻐﻘﻐﻔﺾ ‪» -‬ﮐﺎر‬
‫ﺧﻮب‪ ،‬ﮐﺎر درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﯾﺎﻓﺘﻪ« )ﺻﻔﺖ( از ﺍ‪ + ,‬ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ ﻣﺸﺘﻖ از ﻧﻀﻖ »ﮐـﺮدن«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ اﯾﻦ واژه را ﭼﻨﺎن ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ "ﭘﺎ‪.,‬ﻧﻐﻘﻐﻔﭗ‪ .‬ﮐﻪ ﺑﺎ دﺳﺖﻧـﻮﯾﺲﻫـﺎي ‪ S1‬و‬
‫‪ J2‬ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ دارد‪.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧﺮا ﺍ‪.,‬ﻧﻐﻘﻐﻔﭗ و ﮔﻠﺪﻧﺮ ﺍﻉ‪.‬ﻧﻀﻘﻐﻔﭗ ﺧﻮاﻧﺪه اﺳﺖ[‬
‫ﺿﺰﭘﺈ[‪» :(aDācīu) .،‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﺷﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ .‬ﺇ[‪) ،‬ﺣﺮف اﺷـﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي(‪.‬‬
‫اﻓﺰودن ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺑﻪ ﺿﺰﭖ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن اﻫﻤﯿﺖ آﻧﺴﺖ‪.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ »ﻓﻘﻂ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ اﺷﺎ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ از راه اﺷﺎ«[‬
‫ﻋﻘﺆﭖ»ﺯﺽ‪» :(uvvāxDau) .،‬دﻧﺒﺎل ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﯿﺮوي ﺷﻮد‪ ،‬ﭘﯿﻤﻮده ﺷﻮد«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪) :‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺿﻘﺆﺽ_ »رﻓﺘﻦ‪،‬‬
 ‫‪ 504‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﭘﯿﻤﻮدن‪ ،‬ﺗﻌﻘﯿﺐ و دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺎري را ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدن«[‬

‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﺷﺎدي و ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪» :‬رﺷﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬روﻧﻖ ﯾﺎﻓﺘﻦ«[‬
‫]ﺗــﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺳــﻮم ﮐ ـﺲ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﯾــﺎ ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﺳــﺎده از رﯾﺸــﻪ ﺽ»ﺯ ‪ +‬ﻋﻘــﻊ‬
‫)ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ـ ‪ (uru-akD‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »رﺳﯿﺪن‪ ،‬دﺳﺘﺮﺳﯽ ﯾﺎﻓﺘﻦ« ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺗﺮﮐﯿﺐ اﯾﻦ واژه در ﺑﻨـﺪ ‪ 12‬ﻫـﺎت ‪ 32‬ﮐـﻪ در آن ﻗﺮﺑـﺎﻧﯽ ﮔـﺎو ﻣﻨـﻊ ﺷـﺪه ﺑـﻪ ﺷـﮑﻞ‬
‫ﻋﻘﺆﭖ»ﺯ‪ .‬ﻉ»ﻑ[ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ورد و ﻓﺮﯾﺎد ﺷﺎدي ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﻣـﯽدادهاﻧـﺪ‬
‫آﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺇﻏﺆﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(cevviBtā) .‬ﻧﻮﯾﺪ دادهاي‪ ،‬وﻋﺪه ﮐﺮدهاي« )ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ -‬ﺇﻫﺰ »وﻋﺪه ﮐﺮدن‪ ،‬ﻗﻮل دادن‪ ،‬ﻧﻮﯾﺪ دادن«‬
‫ﺍﻋﯽ|ﺫﮒ]‪» :(hudGbiiō) .‬ﺑﺮاي ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎران« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﺍﻋیﭙﺎ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫»ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر« در ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ﻧﯿﺰ واژه ﺍﻋﯽ|ﺟﺎ] ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎران در ﺑﺮاﺑـﺮ‬
‫واژه یﻌﺘﯽ|ﺟﺎ] ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ زﯾﺎﻧﮑﺎران ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ‪» :(mīEdem) .‬ﭘﺎداش‪ ،‬اﺟﺮ‪ ،‬ﻣﺰد« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﮐﻬﺘیﺾ »ﭘـﺎداش‪ ،‬اﺟـﺮ‪،‬‬
‫ﻣﺰد« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي ﯾﮑﺘﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(yehiiā) .‬ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻑ‪» :(tū) .,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ(‬
‫یﭙﻮﻗﻐﮏ‪» :(daθrem) .‬ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬دﻫﻨﺪه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ -‬یﭙﻮﻗﺾ »ﺑﺨﺸـﯿﺪن‪،‬‬
‫ﻋﻄﺎ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺨﺼﯿﺺ دادن‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه را ﺻﻔﺖ ﻓﺎﻋﻠﯽ و ﻏﯿﺮﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑـﺮاي ﺿـﻤﯿﺮ ﻑ‪ ,‬ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي‬
‫»ﻣﻘﺮر ﻣﯽ داري‪ ،‬ﻣﻌﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﯽ« ﯾﻌﻨـﯽ آﻧﮑـﻪ ﭼﯿـﺰي را ﺗﺨﺼـﯿﺺ ﻣـﯽدﻫـﺪ و ﻣﻘـﺮر‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪505 ‬‬

‫ﻣﯽدارد‪[.‬‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ آﻧﺮا دﻫﻨﺪه و ﻋﻄﺎﮐﻨﻨﺪه ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﻫﺪف و ﻣﻘﺼﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ واژه وِداﯾﯽ ‪ dātra‬ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ »ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰه« ﺑﮑﺎر ﺑﺮده اﺳﺖ‪[.‬‬
 ‫‪ 506‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬
‫و‪‬ﺋﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫زي‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺭﺿﻬﻖ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‪ ،‬دﻟﺨﻮاه‪ ،‬ﻣﻄﻠﻮب‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺮاي‬ ‫آن‬

‫داﺗﺎ‬ ‫اوﺷﺘﺎﻧﺎﯾﯽ‬ ‫اَﺳﺘﻮ‪‬ﺋﯿﺖ‪‬‬

‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﭘﻪ·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻬﻔﺐ·‬
‫ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﺟﺎن‪ ،‬د‪‬م‬ ‫ﺗَﻦ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎدي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺷﯿﯽ‪‬ﺋﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕَﻬﺌﻮش‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫اَزﯾﺎو‬ ‫وِرِزِنِ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫زي‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫ﺽ‪.‬ﮒ|·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺏ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫‪· [.‬‬ ‫"]ﻩ·‬
‫ﺑﺎرور‪ ،‬ﺷﮑﻮﻓﺎ‬ ‫ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم‪ ،‬ﻣﺮدم‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮاي‬ ‫آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻫﻮﭼﯿﺲﺗﯿﻢ‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺍﻋﺈﻫﺴﻒ[ﮎ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﻤﮏ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬درك‬ ‫ﺗﻮ را‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ را‬

‫وِرِزِﻧﺎ‬ ‫ﻓﺮادو‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش‬

‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭖ&‬ ‫ﭼﻘﭙﯽ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬
‫ﻣﺮدم‬ ‫ﭘﯿﺶﺑﺮﻧﺪه‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺧﺮد‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪507 ‬‬

‫ﺭﺿﻬﻖ[ﮎ·‬ ‫ﻓﺾ‪[. ·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫·‬

‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻬﻔﺐ· ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﭘﻪ· یﭙﻔﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺽ‪.‬ﮒ|·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺏ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫‪· [.‬‬ ‫"]ﻩ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺍﻋﺈﻫﺴﻒ[ﮎ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﻤﮏ·‬

‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪ ·/‬ﺿﺰﭖ· ﭼﻘﭙﯽ]· ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭖ&‬

‫و‪‬ﺋﯿﺮﯾﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫زي‬ ‫ﺗَﺖ‬

‫داﺗﺎ‬ ‫اوﺷﺘﺎﻧﺎﯾﯽ‬ ‫اَﺳﺘﻮ‪‬ﺋﯿﺖ‪‬‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺷﯿﯽ‪‬ﺋﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕَﻬﺌﻮش‬

‫اَزﯾﺎو‬ ‫وِرِزِنِ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫زي‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬

‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻫﻮﭼﯿﺲﺗﯿﻢ‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﺎﻧﻢ‬

‫وِرِزِﻧﺎ‬ ‫ﻓﺮادو‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﭘﺎداش ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه و دﻟﺨﻮاه ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد ﺟﺎن و ﺗﻦ اي ﻣﺰدا‬
‫ﺑﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ارزاﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮدارﺷﺎن ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم‪،‬‬
‫ﺟﻬﺎن را ﺷﮑﻮﻓﺎ و ﺑﺎرور ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺧﻮاﺳﺖ و ﺧﺮد ﺗﻮ در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﺮدم و ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﮐﺸﻮر ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 508‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎﯾﺪ در ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺎروري و ﻧﻮﺳﺎزي ﺟﻬﺎن ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮐﺮداري ﮐﻪ از ﻧﯿـﮏاﻧﺪﯾﺸـﯽ‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﮐﻮﺷﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﮐﺎرِ رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻧﺠﺎت ﻣﺮدم‬
‫از ﺗﯿﺮهروزي‪ ،‬ﺳﺮﮔﺮداﻧﯽ و ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﭘـﺎداش او ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ ﺗﻨـﯽ و رواﻧـﯽ اﺳـﺖ ﺗـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﺮدم و ﮐﺸﻮر ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﮐﻤﮏ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺮاﺳﺘﯽ‪ ،‬ﯾﻘﯿﻨﺎً‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً‪ ،‬ﻣﻄﻤﺌﻨﺎً« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ اﻟﺰاﻣﯽ ﯾﺎ ﺗﻤﻨﺎﺋﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬ﺧﺪاي ﯾﮑﺘﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺿﻬﻖ[ﮎ‪» :(vairīm) .‬ﻣﻮرد ﭘﺴﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‪ ،‬دﻟﺨﻮاه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﻬﻘﮕﺾ‬
‫»ﻣﻮرد ﭘﺴﻨﺪ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺴﻨﺪ‪ ،‬درﺧﻮر ﮔﺰﯾﻨﺶ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻬﻔﺐ‪» :(astvvaitē) .‬ﻣﺎدي‪ ،‬ﺗﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻦ‪ ،‬داراي اﺳﺘﺨﻮان‪ ،‬ﺑﺪن« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪- ‬‬
‫ﺿﺴﻔﺆﺿﺪﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﭘﻪ‪» :(uBtānāi) .‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺟﺎن‪ ،‬ﻧﯿﺮوي زﻧـﺪﮔﯽ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ -‬ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﺽ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ اﯾﻦ واژه را ﻧَﻔَﺲ‪ ،‬د‪‬م ‪ breath‬ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ[‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬داده ﻣﯽﺷﻮد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﭗ‪» :(dā) .‬دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن«‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazheuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(Biiaoθanā) .‬ﮐـــﺎر‪ ،‬ﮐـــﺮدار‪ ،‬ﻋﻤـــﻞ‪ ،‬ﮐـــﻨﺶ« )ﺑـــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ(‪‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ‪) -‬ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﻀﺪﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« ‪0‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺮاي‪ ،‬ﺑﺪﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪509 ‬‬

‫ﻝ؛ﻉ‪» :(gfuB) ./‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎن زﻧﺪه‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( »ﺟﻬـﺎن‪ ،‬ﺟﻬـﺎن ﺟﺎﻧـﺪاران‪،‬‬
‫ﺟﻬﺎن آدﻣﯿﺎن درﺳﺘﮑﺎر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯿﻨﺶ ﺻﺤﯿﺢ از آﺑﺎدﺳﺎزي آن ﻫﻮاداري ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ« )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺏ‪» :(verezfnc) .‬ﮔﺮوه‪ ،‬ﺟﻤﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻣـﺮدم‪ ،‬ﺳـﺎﮐﻨﯿﻦ ﺑـﺰرن‪ ،‬ﺗﯿـﺮه‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠـﻪ« )دري‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﻏﺪﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( اﯾﻦ واژه در ﻫﺎت ‪ 32‬ﺑﻨﺪ ‪ 1‬و در ﻫﺎت ‪ 33‬ﺑﻨـﺪ ‪ 3‬و‬
‫‪ 4‬آﻣﺪه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﯿﺮه و ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻣﯽﺑﺎﺷـﺪ ﮐـﻪ ﺳـﺎﮐﻨﯿﻦ ﯾـﮏ ﻧﺎﺣﯿـﻪ ﻫﺴـﺘﻨﺪ و در ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫دﺳﺘﻮري )ﺗﮏ( ﻓﺮد ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﯾﺎ ﻗﺒﯿﻠﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‪ .‬واژه ﺑﺮزن از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺽ‪.‬ﮒ|‪» :(aziiG) .‬ﺑﺎرور‪ ،‬ﺷﮑﻮﻓﻨﺪه‪ ،‬ﺷﮑﻮﻓﺎ‪ ،‬ﺷﯿﺮده« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬ﻩ )ﺻـﻔﺖ‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫»ﺯﮐﭙﻨﻤﮏ‪» :(xDmākąm) .‬آن ﺗــﻮ‪ ،‬ﻣــﺎل ﺗــﻮ‪ ،‬ﺗــﻮ را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫»ﺯﮐﭙﻨﺾ )ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺍﻋﺈﻫﺴﻒ[ﮎ‪» :(hucistīm) .‬ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬درك و ﻓﻬﻢ درﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻔـﺎﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻤـﺪردي‪ ،‬ﻫﻤـﺪﻟﯽ«‬
‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﻋﺈﻫﺴﻔﻪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪» :(xratfuB) ./‬ﺧﺮد ــ اﯾﻨﺠــﺎ در ﺣﺎﻟــﺖ واﺑﺴــﺘﮕﯽ ﺑــﻪ ﻣﻌﻨــﯽ اراده و ﺧﻮاﺳــﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»-‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن اﺑﺪي« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ(‪ -‬ﺿﺰﺽ‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﭼﻘﭙﯽ]‪» :(frādō) .‬ﭘﯿﺶ ﺑﺮﻧﺪه‪ ،‬ﮐﻤﮏﮐﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺮﻗﯽدﻫﻨﺪه« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﭼﻘﭙﯽ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭖ‪» :(verezfnā) .‬ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬اﻫﺎﻟﯽ ﺑﺮزن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺽ »ﮔﺮوه‪ ،‬ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﯾﮏ ﻧﺎﺣﯿﻪ‪ ،‬اﻋﻀﺎي ﺗﯿـﺮه‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠـﻪ« ﭼﻘﭙﯽ]‪ .‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭖ‬
‫»ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺮدم را ﺑﻪﺳﻮي ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ ﻣـﯽﺑـﺮد‪ ،‬ﺗﺮﻗـﯽدﻫﻨـﺪه ﺟﺎﻣﻌـﻪ« اﯾـﻦ دو واژه را‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﯾﮏ واژه ﻣﺮﮐﺐ داﻧﺴﺖ در ﺣﺎﻟﺖ دﺳـﺘﻮري‪) :‬ﺻـﻔﺖ‪ ،‬ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( از‬
‫ﺳﺘﺎك ﭼﻘﭙﯽ] ‪ . -‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺽ‬
 ‫‪ 510‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﺳﯽ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫اﮐﻨﻮن‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﺷﯿﺌﻮﺗَﻨﺎﭼﺎ‬ ‫ﺳﺮَواوسﭼﺎ‬

‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺆ|ﺳﺈﭖ·‬
‫آﻣﻮزش ﺑﺪه‬ ‫ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺗﻮ‪‬‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫»و‪‬ﻫﻮﻣﻦ«‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬

‫ﺳﺘﻮﺗُﻮ‬ ‫اﯾﺸﻮد‪‬م‬ ‫اَﺷﺎﭼﺎ‬

‫ﺳﻒ‪,‬ﻑ]·‬ ‫ﻫﺰﻋیﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶ‬ ‫ﺑﭙﺬﯾﺮ‬ ‫و راﺳﺘﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﭗ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫ﺧﻮدت‪ ،‬ﻣﺎل ﺧﻮدت‬

‫اَﻫﻮم‬ ‫داو‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯿﺘﯽﯾﻢ‬ ‫و‪‬ﺳﺘﺎ‬ ‫ﻓ‪‬ﺮَﺷ‪‬ﻢ‬

‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ&‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮒ؛ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺴﻔﭗ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰ؛ﮎ·‬
‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﺪه‬ ‫واﻗﻌﯿﺖ‬ ‫آرزو‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫درﻣﺎن‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪511 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺆ|ﺳﺈﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﺳﻒ‪,‬ﻑ]·‬ ‫ﻫﺰﻋیﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﭗ·‬

‫ﭼﻐﻘﻀﺰ؛ﮎ· ﺭﺿﺴﻔﭗ· ﺍﺿﻬﻮﮒ؛ﮎ· ﯼ|· ﺿﺎ‪,‬ﮎ&‬

‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﺷﯿﺌﻮﺗَﻨﺎﭼﺎ‬ ‫ﺳﺮَواوسﭼﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺗﻮ‪‬‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﺳﺘﻮﺗُﻮ‬ ‫اﯾﺸﻮد‪‬م‬ ‫اَﺷﺎﭼﺎ‬

‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﺎ‬

‫داو اَﻫﻮم‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯿﺘﯽﯾﻢ‬ ‫و‪‬ﺳﺘﺎ‬ ‫ﻓ‪‬ﺮَﺷ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا اﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار را‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ و راﺳﺘﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫آﻣﻮزش ﺑﺪه و ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﺮا ﺑﭙﺬﯾﺮ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﺧﻮد ﺟﻬﺎن ﻣﺎ را درﻣﺎن ﮐﻦ و آرزوي ﻣﺎ را ﺟﺎﻣﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﺎن‪.‬‬
 ‫‪ 512‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﭘﺎﯾﺎن اﯾﻦ ﻫﺎت زرﺗﺸﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿـﺮوي ﺧـﻮد ﺟﻬـﺎن‬
‫آﺷﻔﺘﻪ را درﻣﺎن ﮐﻨﺪ و ﺑﯿﺪادﮔﺮي و ﺳﺘﻢﭘﯿﺸﮕﯽ را از ﺑﯿﻦ ﺑﺮﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ ﻣﻨﻈﻮر‬
‫از واژه اَﻫﻮم ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻬﺎن و ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﺎن واژة ﮔ‪‬ﺌﻮش اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳـﺎن آن را ﺑـﻪ ﮔـﺎو‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر زﺑﺎﻧﯽ ﺷﯿﺮﯾﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎري رﺳﺎ اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﮐـﺎر و ﻣﺄﻣﻮرﯾـﺖ‬
‫ﺧﻮد ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﺪ و ﭘﯿﺮوز ﺷﻮد‪ .‬ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﺘﺎري و ﺗﯿﻤﺎر ﭼﺎرﭘﺎ روﺷﻦ اﺳﺖ ﻧﯿﺎزي ﺑـﻪ ﮔﻔﺘـﺎر‬
‫ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﮥ درﺳﺖ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ از ﺳﻮي ﮐﺴﺎن ﺑﺎورﻣﻨﺪ و آﮔﺎه ﺑﻪ رﯾﺸﻪﻫـﺎي‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﻪ آن اﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﻪ از آﻣﻮزشﻫﺎي ارزﻧﺪه اﺧﻼﻗﯽ و ﻓﻠﺴـﻔﯽ‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﮐﻨﻮن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻤﻦ‪ ،‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘـــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧـــﻮﺑﺘﺮﯾﻦ« )راﺋـــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮي( از ‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ«‬
‫ﺳﻘﻀﺆ|ﺳﺈﭖ‪» :(sravvGscā) .‬ﮔﻔﺘﺎر« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ( »ﮔﻔﺘـﺎر‪ ،‬آﻣـﻮزش‪ ،‬آﯾـﯿﻦ‪ ،‬ﺑـﺎور‬
‫دﯾﻨﯽ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]ﻣﯿﻠﺰ آﻧﺮا ﻋﻘﯿﺪه‪ ،‬ﻣﺴﻠﮏ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﯾﺎدآور ﻣـﯽﺷـﻮد ﮐـﻪ ﺳـﻪ واژه‬
‫ﮊﺳﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‪ .‬و ﺳﻘﻀﺆﺿﺎ‪ .‬و ﺳﻒ‪,‬ﻓﺦ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ارﺗﺒﺎط دارد ﺑﺎ‬
‫واژهﻫﺎي ﮊﺳﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪ .‬و ﺭﺿﺈﺿﺎ‪ .‬و "ﺿﺴﺪﺽ ﮐﻪ در ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﻨـﺪ اﯾـﻦ ﻫـﺎت‬
‫دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺍﺅﺿﻘﻎ‪/‬ﻓﺾ‪» .‬ﮐﺮدار ﻧﯿﮏ« و ﺍ‪»,‬ﻓﺾ »ﮔﻔﺘﺎر ﻧﯿﮏ«‬
‫و ﺍﻋﮑﻀﻔﺾ »اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ« ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ‪» :(Biiaoθanācā) .‬ﮐﺎرﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ‪» :(vaocā) .‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬آﻣﻮزش دادن« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪513 ‬‬

‫ﮔﺬرا(‪ -‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ«‬

‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬اﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬آنﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻑ‪» :(tū) .,‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﯾﻘﯿﻨﺎً ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي(‬
‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪ .,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ )‪» :(vohū.manazhā‬و‪‬ﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻬﻤﻦ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫‪ -‬ﺭﺧﺎﻉ »ﻧﯿﮏ« ‪ +‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ«‬
‫ﺿﺰﭘﺈﭖ‪» :(aDācā) .‬و ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬و در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪،‬‬
‫ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر آﻓﺮﯾﻨﺶ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﻫﺰﻋیﻐﮏ‪» :(iDudem) .‬ﺗﻮانﺑﺨﺶ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻫﺰﻋﯽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﻧﯿﺮو دادن«‬
‫ﺳﻒ‪,‬ﻑ]‪» :(stūtō) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﺮود ﺳﺘﺎﯾﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺳﻒ‪,‬ﻑ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫»ﺯﮐﭙﻨﭗ‪» :(xDmākā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗـﻮ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( ‪» -‬ﺯﮐﭙﻨﺾ‬
‫»ﻣﺎل ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬آن ﺷﻤﺎ« )ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻗﺪرت« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﭼﻐﻘﻀﺰ؛ﮎ‪» :(feraDfm) .‬آﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺎرور‪ ،‬ﺗﺎزه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﭼﻐﻘﻀﺰﺽ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻮاﻧﺎ ‪ capable‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آﻧﺮا ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ »ﻧﻮ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﺗـﺎزه‬
‫ﮐﻪ آﻣﺎده دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺭﺿﺴﺪﭖ‪» :(vasnā) .‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬آرزو« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮒ؛ﮎ‪» :(haiθiifm) .‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬واﻗﻌﯿﺖ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ - ‬ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ‬
‫»واﻗﻌﯽ‪ ،‬ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﯽ« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه را ﺑﺎ ﯼ| ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﺂن‬
‫واﻗﻌﯿﺖ ﺑﺪه‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﺎن«[‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﺑـﺪار« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ‪» :(ahūm) .‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬وﺟﻮد‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻉ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪ 514‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 516‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ اول‬
‫ﮐﻬﻤﺎﯾﯽ ﭼﯿﺖ‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫ﯾ‪‬ﻬﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬
‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻬﺈﻩ‪·،‬‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ ﮐﺲ‬ ‫آرزوﯾﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫آرزو‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫داﯾﺎت‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﺧَﺸﯿﺎﻧﺲ‬ ‫و‪‬سِ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·‬ ‫ﺭﺿﺲ؛·‬
‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﺑﺮآورد‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽراﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﺳ‪‬ﻤﯽ‬ ‫ﮔَﺖ ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯿﻢ‬ ‫اوت‪ ‬ﯾﻮﯾﯿﺘﯽ‬
‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[·‬ ‫ﻟﺾ‪·،‬ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ·‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[·‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﺎرم‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را‬ ‫ﺳ‪‬ﺮزﻧﺪﮔﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘ‪‬ﻪ‬ ‫داو‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫د‪‬رِاﯾﺪﯾﺎﯾﯽ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ‪.‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫یﻐﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬

‫اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ارزاﻧﯽ دار‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫آن را‬ ‫ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﺮدن‬ ‫اﺷﺎ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﻢ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫راﯾﻮ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﻟﻀﺒﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻩ‪·/‬‬ ‫ﻗﭙﮓ]·‬
‫اﻧﺪﯾﺶ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﭘﺎداشﻫﺎي‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮي‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪517 ‬‬

‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻬﺈﻩ‪·،‬‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·‬ ‫ﺭﺿﺲ؛·‬

‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[·‬ ‫ﻟﺾ‪·،‬ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ·‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ‪.‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫یﻐﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﻟﻀﺒﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻩ‪·/‬‬ ‫ﻗﭙﮓ]·‬

‫اوﺷﺘﺎ اَﻫﻤﺎﯾﯽ ﯾ‪‬ﻬﻤﺎﯾﯽ اوﺷﺘﺎ ﮐﻬﻤﺎﯾﯽ ﭼﯿﺖ‬

‫و‪‬سِ ﺧَﺸﯿﺎﻧﺲ ﻣﺰداو داﯾﺎت اﻫﻮر‪‬‬
‫اوت‪ ‬ﯾﻮﯾﯿﺘﯽ ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯿﻢ ﮔَﺖ ﺗُﻮﯾﯽ و‪‬ﺳ‪‬ﻤﯽ‬
‫اَﺷ‪‬ﻢ د‪‬رِاﯾﺪﯾﺎﯾﯽ ﺗَﺖ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ داو آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘ‪‬ﻪ‬
‫راﯾﻮ اَﺷﯿﺶ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﮔَﺌ‪‬ﻢ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ آرزوﯾﯽ دارد‬
‫ﺑﺸﻮد ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬او ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽراﻧﺪ آن آرزو را ﺑﺮآورد‪.‬‬
‫ﻣﻦ )زرﺗﺸﺖ( ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﺳ‪‬ﺮزﻧﺪﮔﯽ و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را ﺧﻮاﺳﺘﺎرم‪.‬‬
‫اي آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻦ ارزاﻧﯽ دار ﺗﺎ اﺷﺎ را ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻨﻢ‬
‫و در ﭘﺮﺗﻮ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ )وﻫﻮﻣﻦ(‬
‫ﭘﺎداش زﻧﺪﮔﯽ و ﺗﻮاﻧﮕﺮي را ﺑﻪ دﺳﺖ آورم‪.‬‬
 ‫‪ 518‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ‪» :(uBtā) .‬ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻖ ﻣﯿﻞ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻉ‪/‬ﻓﻪ ) ﮐﻤﺎﺳـﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‬
‫»ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﻣﯿﻞ‪ ،‬آرزو« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﯾﻦ واژه را ﻗﯿﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »ﻣﻮاﻓـﻖ ﻣﯿـﻞ‪،‬‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﯿﻞ داﺷﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن«[‪] .‬آﻧﺪرآس آﻧﺮا ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﺣﺎﻟﺖ )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ( و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده ’‪» ،wishes‬ﺧﻮاﺳﺖ ﻫﺎ‪ ،‬ﺗﻤـﺎﯾﻼت‪ ،‬آرزوﻫـﺎ«[‪] .‬ﺗـﺎراﭘﻮراﻻ‪) :‬ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ’‪» illumination‬روﺷـﻦاﻧﺪﯾﺸـﯽ‪ ،‬اﺷـﺮاق‪ ،‬روﺷـﻨﮕﺮي‪،‬‬
‫ﻫﺪاﯾﺖ ﺑﻪ روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﻓﮑﺮ روﺷﻦ«[‪] .‬ﮐﺎﻧﮕـﺎ‪ ،happiness ،prosperity’» :‬ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ‪،‬‬
‫ﺧﺮﺳﻨﺪي‪ ،‬ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ«[‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﻣﻄـﺎﺑﻖ ﻣﯿـﻞ و اراده ﺧـﻮد«[‪] .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪» :‬ﺑـﻪ ﻣﯿـﻞ و‬
‫ارادهاش«[‪] .‬ﺑﻪ ﻫﺎت ‪ 29‬ﺑﻨﺪ ‪ 2‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪1 :‬ـ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪي »ﺑـﻪ دﻟﺨـﻮاه از روي ﮐـﺎم و‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ -‬ﻉ‪/‬ﻓﻪ‪ 2 :‬ـ »آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﺳـﺘﻪ و آرزو ﻣـﯽﺷـﻮد« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺻﻔﺖ( ‪-‬ﻉ‪/‬ﻓﺾ ‪3 :‬ـ »ﺑﺎدا‪ ،‬ﭼﻨـﯿﻦ ﺑـﺎد« )دري([ )ﭼـﻮن ﻫـﺮ ﮐـﺲ آروزي‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﯾﻦ واژه ﺧﺮﺳﻨﺪي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻧﯿﺰ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ(‪.‬‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmāi) .‬ﺑﺮاي آن‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾـﻦ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‪- ‬ﺽ ‪ :‬آن‪ ،‬او )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺣﺮف ﺗﻌﺮﯾﻒ(‪.‬‬
‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(yahmāi) .‬ﺑﺮاي ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ( ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ‪ .‬ﺿﺎﮐﭙﻪ و‬
‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ ﺗﮏ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ از ‪-‬ﺽ ﺟﺪا و ﻣﺸﺘﻖ ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﻪ دﻧﺒـﺎل‬
‫ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﮑﺎر ﻣﯽروﻧﺪ و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »او ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻬﺈﻩ‪» :(kahmāiciu) .،‬و ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ‪ ،‬و ﺑﺮاي ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« ‪ -‬ﮐﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺲ؛‪».‬ﺯﺿﮕﻤﺲ‪» :(vase.xDayąs) .‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواي ﻣﻄﻠــﻖ‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎن راﻧــﺪن ﺑــﺎراده و‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا دو واژه ﺟﺪا از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺭﺿﺲ؛‪» :(vasf) .‬آرزو را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺴﻀﺎ »اراده« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ‪» :(xDayąs) .‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‪ ،‬ﺣﮑﻢﮐﻨﻨﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك‬
‫ـ »ﺯﺿﮕﻀﻤﻒ و رﯾﺸﻪ »ﺯﭖ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺣﮑﻢ راﻧﺪن ﻣﺎﻟﮏ ﺑﻮدن«‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪519 ‬‬

‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬

‫یﭙﮕﭗ‪» :(dāyāt) .،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ ‬یﭗ‬
‫»ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬دادن‪ ،‬ﺑﺮآوردن«‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻑ[‪» :(utayūiti) .‬ﺳﺮزﻧﺪه‪ ،‬دﯾﺮﭘﺎ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪار« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﺳﺮزﻧﺪه‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪار ]اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺿﮓ‪,‬ﻫﻒ[ﮎ[ »ﻧﯿﺮوي ﺟﻮاﻧﯽ و ﭘﺎﯾﺪار«‬
‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ‪» :(teviDim) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻑ؛ﺅ[ﺯ[ »ﻧﯿﺮو«‬
‫ﻟﻀﻒ‪.‬ﻑ]ﻩ‪» :(gat.toi) .‬ﻓﺮا رﺳﯿﺪن‪ ،‬آﻣﺪن‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪن« )ﻣﺼﺪر(‪ - ‬ﻟﻀﮏ آﻣـﺪن‪،‬‬
‫ﻓﺮار رﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﻓﺮا رﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪن‬
‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[‪» :(vasemi) .‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ‪ ،‬آروز دارم« )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر(‪ - ‬ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬اﺷﺎ را‪ ،‬راﺳﺘﯽ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫یﻐﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ‪» :(dereidyāi) .‬اﺳﺘﻮار ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﺮدن« )ﻣﺼـﺪر(‪- ‬‬
‫یﻀﻖ »ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬اﺳﺘﻮار ﮐﺮدن ‪«soutenir, tenir, avoir‬‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬آﻧﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »آن‪ ،‬اﯾﻦ«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(moi) .‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬ﺑﺪه‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﺑﺪار« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪ - ‬یﭗ »دادن«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ‪» :(ārmaitē) .‬اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬اي ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬اي ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري«‬
‫ﻗﭙﮓ]‪» :(rāyō) .‬ﺛﺮوت‪ ،‬داراﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻗﻀﮕﻪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺰﻫﺐ‪» :(aDiB) .‬ﭘﺎداشﻫﺎ را‪ ،‬ﺳﻬﻢ را‪ ،‬ﻗﺴﻤﺖﻫﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺿﺰﻩ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ ﺧﻮب‬
‫ﻟﻀﺒﮏ‪ :(gafm) .‬زﻧﺪﮔﯽ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﮕﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( »زﻧﺪﮔﯽ«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﻣﻨﺶ«‬
 ‫‪ 520‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫وﯾﺴﭙ‪‬ﻨﺎﻧﻢ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اَتﭼﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ را‬ ‫ﻫﺮ ﭼﯿﺰ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋﯽدﯾﺘﺎ‬ ‫ﺧُﻮاﺗﺮِم‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﺧُﻮاﺗﺮو‪‬ﯾﺎ‬
‫یﻀﻬﯽ[ﻓﭗ·‬ ‫ﻃﭙﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﻃﭙﻮﻕ]ﮔﭗ·‬
‫دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫آرزوي ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻨﯽﺷﺘﺎ‬ ‫ﭼﯽﭼﯿﺖوا‬ ‫ﺗﻮا‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺇ[ﺇ[ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‬ ‫داﻧﺎ‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬زﯾﺮك‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‬ ‫ﻣﺎﯾﺎو‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫داو‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﮐﭙﮓ|·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﯼ|·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺷﮕﺮف‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اي اﺷﺎ‬ ‫ارزاﻧﯽ دار‬ ‫ﺑﻪ او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اورواد‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫د‪‬رِﮔﻮﺟﯿﺎﺗﻮﯾﯿﺶ‬ ‫اَﯾﺎرِ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬
‫ﻋﻘﺆﭘیﻀﺠﺎﭖ&‬ ‫یﻀﻖ؛ﻝ]_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﮕﭙﻖ؛·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬
‫ﺑﺎ ﺷﺎدي‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ دﯾﺮﭘﺎ‬ ‫روزﻫﺎ را‬ ‫ﻫﻤﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪521 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫یﻀﻬﯽ[ﻓﭗ·‬ ‫ﻃﭙﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﻃﭙﻮﻕ]ﮔﭗ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺇ[ﺇ[ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﮐﭙﮓ|·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﯼ|·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﻋﻘﺆﭘیﻀﺠﺎﭖ&‬ ‫یﻀﻖ؛ﻝ] _ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﮕﭙﻖ؛·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ·‬

‫اَتﭼﺎ اَﻫﻤﺎﯾﯽ وﯾﺴﭙ‪‬ﻨﺎﻧﻢ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺧُﻮاﺗﺮو‪‬ﯾﺎ ﻧﺎ ﺧُﻮاﺗﺮِم د‪‬ﺋﯽدﯾﺘﺎ‬
‫ﺗﻮا ﭼﯽﭼﯿﺖوا ﺳﭙِﻨﯽﺷﺘﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﻣﺰدا‬
‫ﯾﺎ داو اَﺷﺎ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣﺎﯾﺎو ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‬
‫وﯾﺴﭙﺎ اَﯾﺎرِ د‪‬رِﮔﻮﺟﯿﺎﺗﻮﯾﯿﺶ اورواد‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮاي او ) اﺷﺎره ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ(‬
‫ﮐﻪ آرزوﻣﻨﺪ ﮐﺎﻣﯿﺎﺑﯽ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺸﻮد اﯾﻦ ﻣﺰدا! ﮐﻪ آﮔﺎﻫﯽ‪،‬‬
‫از ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ آﻧﺮا ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮي ﺗﻮ ﺑﻪ دﺳﺖ آورد و ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﻮد‪.‬‬
‫اي اﺷﺎ! آن ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺷﮕﺮف را ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﻣﻨﺶ ﭘﺎك )وﻫﻮﻣﻦ( ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫ﺑﻪ او ارزاﻧﯽ دار‬
‫ﺗﺎ ﻫﻤﻪ روزﻫﺎي ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ دﯾﺮﭘﺎ را ﺑﺎ ﺷﺎدي ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 522‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ‪» :(aucā) .‬ﭘﺲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« ) ادات‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmāi) .‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﻪ اﯾﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪‬ﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺣﺮف ﺗﻌﺮﯾﻒ(‪ ،‬اﺷﺎره ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آرزو ﻣﯽﮐﻨـﺪ و‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ دارد‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ‪» :(vispanąm) .‬ﻫﻤﮥ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ( »ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ«‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘـــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧـــﻮﺑﺘﺮﯾﻦ« )راﯾـــﯽ‪ ،‬ﺗـ ـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮ( »ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ«‬
‫ﻃﭙﻮﻕ]ﮔﭗ‪» :(mārrōyā) .‬آرزوﻣﻨﺪ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ‪ ،‬ﺧﻮاﻫـﺎن آﺳـﺎﯾﺶ و ﺗﻨﺪرﺳـﺘﯽ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﻃﭙﻮﻗﺨﮕﭗ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد‪ ،‬ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﮐﺲ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺩﺿﻖ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﻣﺮد«‬
‫ﻃﭙﻮﻗﻐﮏ‪» :(mrrem) .‬آﺳـﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺷـﺎدﮐﺎﻣﯽ‪ ،‬آﺳــﻮدﮔﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺰﯾﺴـﺘﯽ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻃﭙﻮﻗﺾ )ﻧﺎم(‬
‫یﻀﻬﯽ[ﻓﭗ‪» :(daiditā) .‬دﺳﺖ ﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷـﺎﻧﺪ‪ ،‬دارا ﺷـﻮد« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻗﺮار دادن« )ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬در وِداﺋﯽ‪ :‬ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﺮاي ﺧـﻮد‬
‫‪ atmanepada‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻓﻌﻞیﭗ از ﻟﺤﺎظ دﺳـﺘﻮري ﺣﺎﻟـﺖ ‪ MiD réfléchi‬دارد ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫»ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻮد ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آورد(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ آن ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻭﻇﺾ )ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺇﻫﺈﻫﻮﻇﭗ‪» :(ciciθβā) .‬آﮔﺎه‪ ،‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬زﯾﺮك« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺇﻫﺈﻫﻮﻇﻀﺪ‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﺾ‪» :(spfniBtā) .‬ﺑــﺎ ﭘــﺎكﺗــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑــﺎ ﻣﻘــﺪسﺗــﺮﯾﻦ« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ( »ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺪسﺗﺮﯾﻦ«‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪523 ‬‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(maiyk) .,‬ذات‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨـﻮي‪ ،‬ﻣﯿﻨـﻮ‪ ،‬ﮔـﻮﻫﺮ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ رواﻧﯽ ﺳﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﺑﺮ آن اﺳﺘﻮار ﺑﺸﻮد[‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ او« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" - ‬ﺽ ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬ارزاﻧﯽ دار« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ - ‬یﭗ‬
‫»دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬دادﮔﺮي« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫‪supernatural‬‬ ‫ﮐﭙﮓ|‪» :(māyG) .‬ﻧﯿﺮوﻫﺎي ﺷﮕﺮف‪ ،‬ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿـﺰ و ﻣـﺎﻓﻮق ﻃﺒﯿﻌـﯽ«‬
‫‪» power‬ﻧﯿﺮوي ﺷﮕﺮف و ﺷﮕﻔﺖاﻧﮕﯿﺰ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﮐﭙﮕﭗ )ﻧـﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬آﻧﺮا ﺑﺎ ﻣﺎﯾﻪ در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﻣﯽداﻧﺪ و ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ‪ ،riches‬ﺛـﺮوت‪ ،‬دوﻟـﺖ‪،‬‬
‫داراﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮي‪ ،‬ﻣﺎل و ﻣﻨﺎل ﻣﯽﮔﯿﺮد[‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‪» :(vispā) .‬ﻫﻤﻪ را‪ ،‬ﻫﻤﮕﺎن را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ«‬
‫ﺿﮕﭙﻖ؛‪» :(ayārf) .‬روزﻫﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﮕﭙﻖ »روز« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬‫یﻀﻖ؛ﻝ]‪_.‬ﮔﭙﻒ]ﻩ‪» /‬زﻧــﺪﮔﯽ دراز‪ ،‬زﻧــﺪﮔﯽ دﯾﺮﭘــﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫یﻀﻖ؛ﻝ]‪_.‬ﮔﭙﻔﻪ »ﻃﻮل ﻋﻤﺮ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ دراز« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬یﻀﻖ؛ﻟﺾ_ﮔﭙﻪ‪.‬ﻓﻪ‬
‫ﻋﻘﺆﭘیﻀﺠﺎﭖ‪» :(urvādanhā) .‬ﺑــﺎ ﺷــﺎدي‪ ،‬ﺧﻮﺷــﯽ‪ ،‬ﺳــﻌﺎدت« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﻋﻘﺆﭘیﻀﺎ‬
 ‫‪ 524‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫اَﺋﯽ ﺑﯽﺟﻤﯿﺎت‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‪‬‬ ‫اَت‬
‫ﺿﻬﺬ[ _ﺿﮑﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺧﻮب‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ از‬ ‫او‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﯽﺷُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﭘ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ا‪‬رِزوش‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫ي‬
‫ﺱ[ﺯ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﺳﻀﺆﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/,.‬‬ ‫ﺩ|·‬ ‫"؛·‬
‫آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫راهﻫﺎ‬ ‫رﺳﺘﮕﺎري‬ ‫درﺳﺖ‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮓ ﻫ‪‬ﺲﭼﺎ‬ ‫اَﺳﺖو‪‬ﺗُﻮ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫ﻣﺎدي‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرو‬ ‫آ‪.‬ش‪ ‬ا‪‬اﯾﺘﯽ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬ ‫آﺳﺘﯿﺶ‬ ‫ﻫﺌﯿﺖ‪‬ﯾﻨﮓ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﭖ·ﺯﺿﺒﻬﻒ[·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﭘﺴﻒ[‪·/‬‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮒ؛ﺃﻝ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫آن‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫راﺳﺘﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺳﭙﻨﺘُﻮ‬ ‫ﻫﻮزِﻧﺘﻮشِ‬ ‫ﺗﻮاواﻧﺲ‬ ‫اَرِدرر‪‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ &‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻖ]·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‬ ‫ﺗﺒﺎر آﮔﺎه‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﯽآﻻﯾﺶ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪525 ‬‬

‫ﺿﻬﺬ[ _ﺿﮑﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺱ[ﺯ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﺳﻀﺆﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/,.‬‬ ‫ﺩ|·‬ ‫"؛·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﭖ·ﺯﺿﺒﻬﻒ[··‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﭘﺴﻒ[‪·/‬‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮒ؛ﺃﻝ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ &‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻖ]·‬

‫اَت ﻫ‪‬ﻮ‪ ‬و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش و‪‬ﻫﯿﻮ ﻧﺎ اَﺋﯽ ﺑﯽﺟﻤﯿﺎت‬

‫ي ﻧﺎو ا‪‬رِزوش ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻮ ﭘ‪‬ﺘُﻮ ﺳﯽﺷُﻮﺋﯿﺖ‬
‫اَﻫﯿﺎ اَﻧﮕﻬِﺌﻮش اَﺳﺖو‪‬ﺗُﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮓ ﻫ‪‬ﺲﭼﺎ‬
‫ﻫﺌﯿﺖ‪‬ﯾﻨﮓ آﺳﺘﯿﺶ ﯾﻨﮓ آ‪.‬ش‪ ‬ا‪‬اﯾﺘﯽ اﻫﻮرو‬
‫اَرِدرر‪ ‬ﺗﻮاواﻧﺲ ﻫﻮزِﻧﺘﻮشِ ﺳﭙﻨﺘُﻮ ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺸﻮد آن ﻣﺮد از ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ ﺧﻮﺑﯿﻬﺎ ﺑﻬﺮﻣﻨﺪ ﺷﻮد‪.‬‬
‫او ﮐﻪ راﻫﻬﺎي درﺳﺖ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري و ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را ﺑﺮاي رﺳﺘﮕﺎري در ﺟﻬﺎن ﻣﻌﻨﻮي‬
‫و ﺗﻮاﻧﮕﺮي در ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي ﺑﻪ ﻣﺎ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪،‬‬
‫آن ﺟﻬﺎن راﺳﺘﯿﻦ ﮐﻪ زﯾﺴﺘﮕﺎه واﻻي اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ‬
‫او ﺑﺎورﻣﻨﺪي ﺑﯽآﻻﯾﺶ از ﺗﺒﺎر آﮔﺎه و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺎن ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 526‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭘﺲ« ﺣﺮف ﺑﺮاي ورود ﺑﻪ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻘﺪﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ آﻧـﺮا‬
‫ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvō) .‬آن‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺎ ﯾﮏ‬
‫ﻧﺎم ﺑﮑﺎر رود ﺣﺎﻟﺖ ﺻﻔﺖ ﺗﺄﮐﯿﺪي دارد‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎﺍﺅﺥ‪...‬ﺩﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮد واﻗﻌﯽ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vanzhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭ]ﺍﻉ‬
‫ﺭﺿﺎﮒ]‪» :(vahyō) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺿﺎﮔﻀﺎ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻣﻘﺎﯾﺴﻪاي از ـ ﺭﺧﺎﻉ( »ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮب«‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد‪ ،‬ﮐﺲ‪ ،‬ﺷﺨﺺ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺳﺘﺎكﺩﺿﻖ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﻪ ﻩ[ ‪_.‬ﺿﮑﮕﭗ‪» : .،‬ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد‪ ،‬درﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آورد« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ .‬ﺿﻬﺬ[ )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي ﻓﻌﻞ ﮔـﺬرا(‪_ .‬ﺿﮑﮕﭗ‪ ،‬از‬
‫ﻓﻌﻞﻟﻀﮏ »آﻣﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ« در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬رﺳﯿﺪن و ﻧﺎﺋﻞ ﺷـﺪن اﺳـﺖ‬
‫)ﭼﻮن ﻓﻌﻞﻟﻀﮏ در ﺣﺎﻟﺖ ﮔﺬرا ﺣﺎﮐﻢ ﺑﺮ ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ واژهﺩ| ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ(‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺩ|‪» :(nG) .‬ﻣﺎ را« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﻏﻘﻎ‪»:(erezkB) ./,.‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ـﻏﻘﻎ‪) ,.‬ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﻀﺆﺿﺠﺎ]‪» :(savazhō) .‬رﺳــﺘﮕﺎري‪ ،‬ﺗﻮاﻧــﺎﯾﯽ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬از ﺳــﺘﺎك‬
‫ـﺳﻀﺆﺿﺎ »رﺳﺘﮕﺎري‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬ﺷـﺎدي ﺟـﺎوداﻧﯽ در ﺟﻬـﺎن‬
‫دﯾﮕﺮ‪ .‬ﭘﻮرداوود‪ :‬ﺳﻮد‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ benefit :‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻔﯿﺪ‪ .‬ﻣﻮﺑﺪ آذرﮔﺸﺴﺐ‪ :‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ[‬
‫ﺣﻀﻮ]‪» :(paθō) .‬راهرا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ـﺣﻀﻮ »راه‪ ،‬ﺟﺎده ‪«path‬‬
‫ﺱ[ﺯ]ﻩ‪» :(siDōiu) .،‬رﻫﺒﺮي ﮐﻨﺪ‪ ،‬آﻣﻮزش ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺎن دﻫﺪ« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗﻤﻨـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ ـﺳﭙﺎ »ﯾﺎد دادن‪ ،‬آﻣﻮﺧﺘﻦ«‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahyā) .‬اﯾﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺽ ﯾـﺎ ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪527 ‬‬

‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد‪ ،‬ﺟﻬﺎن« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎ‪,‬‬

‫ﺿﺴﻔﺆﺿﻒ]‪» :(astvatō) .‬ﺗــﻦ‪ ،‬ﺑــﺪن‪ ،‬آﻧﭽــﻪ داراي اﺳــﺘﺨﻮان اﺳــﺖ‪ ،‬ﻣــﺎدي« )ﺣﺎﻟــﺖ‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﺳﺘﺎك ـﺿﺴﻔﺆﺿﺄﻑ »داراي اﺳﺘﺨﻮان« )ﺻﻔﺖ( »ﻣﺎدي«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ‪» :(mananhaseā) .‬اﻧﺪﯾﺸــﻪ« )ﺣﺎﻟــﺖ واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ ‬از ﺳــﺘﺎك‬
‫ـﮐﻀﺪﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »اﻧﺪﯾﺸﻪ«‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮒ؛ﺃﻝ‪» :(haiθyfyg) .‬واﻗﻌﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘـﯽ‪ ،‬راﺳـﺘﯽ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ ‬از‬
‫ﺳﺘﺎكﺍﺿﻬﻮﮔﺾ )ﺻﻔﺖ( »واﻗﻌﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﯽ‪ ،‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺎدﻗﺎﻧﻪ«‬
‫ﭖ‪.‬ﺳﻒ[‪ :(ā.stiB) ./‬ﭖ ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ـﺳﻔﻪ »ﺟﻬﺎن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫"؛ﺃﻝ‪» :(yfyg) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ«‬
‫ﭖ‪.‬ﺯﺿﺒﻬﻒ[‪» :(ā.Daēiti) .‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري ﺳـﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﺯﻩ )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا( »زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن ‪ «habiter‬ﺑﺎ ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞﭖ و ﺣﺎﻟـﺖ راﯾـﯽ‬
‫ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن ﻣﯽﮔﯿﺮد‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﭖ‪.‬ﺯﺿﺒﻬﻒ[‪ .‬ﺟﺎﯾﮕﺎه واﻻي اﻫﻮراﻣﺰدا[‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﻘﻐیﻖ]‪» :(aredrō) .‬ﺑﺎورﻣﻨﺪ‪ ،‬وﻓﺎدار‪ ،‬ﺻﺎدق‪ ،‬ﺻﻤﯿﻤﯽ‪ ،‬ﺑﯽآﻻﯾﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫‪ ‬از ﺳﺘﺎك ـﺿﻘﻐیﻘﺾ )ﺻﻔﺖ(‪» .‬ﺑﺎورﻣﻨﺪ‪ ،‬وﻓﺎدار‪ ،‬ﺑﯽآﻻﯾﺶ‪ ،‬ﺻﻤﯿﻤﯽ«‬
‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ‪» :(rsavąs) .‬ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ ﯾﮑﯽ ﺷﺪن« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬از ﺳﺘﺎك ـﻭﻇﭙﺆﺿﺄﻑ ]ﻣﯿﻠﺮ‪ :‬ﺳـﺰاوار و ﺷﺎﯾﺴـﺘﻪ ﺗـﻮ ‪ worthy‬ﮐﺎﻧﮕـﺎ‪ :‬در‬
‫ردﯾﻒ ﺗﻮ[‪ .‬ﭘﺴﻮﻧﺪ »ﺅﺿﻒ« و »ﺅﺿﺄﻑ« ﻧﺴﺒﺖ و ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪» :(huzfytuB) ./‬دودﻣﺎن‪ ،‬ﺗﺒﺎر‪ ،‬داﻧﺎ‪ ،‬آﮔﺎه‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﻉ‪.‬؛ﻣﻔﻊ )ﺻﻔﺖ(‪ .‬ﺑﺮاي اﯾﻦ واژه ﻣﻌﻨﯽﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اراﯾﻪ ﺷﺪه ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬داراي ﻓﻬﻢ و‬
‫دراﯾﺖ‪ .‬ﻣﯿﻠـﺰ ‪ :‬ﺷـﻬﺮوﻧﺪ ﺧـﻮب »‪ «hu-zantu‬و ﯾـﺎ ﺷﺨﺼـﯽ ﻣﻬﺮﺑـﺎن و رﺋـﻮف ‪noble-‬‬
‫’‪ .hearted‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﺎ ﺗﺪﺑﯿﺮ و ﺧﺮدﻣﻨﺪ اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬دودﻣﺎن و ﺗﺒﺎر ﺧﻮب[‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]‪» :(speytō) .‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎك« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺳﺢ؛ﺃﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ »ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ«‬
 ‫‪ 528‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺳﭙﻨﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﺗَﺦﻣ‪‬ﻢﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﺎﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﻓﺾ»ﮐﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻﭘﻪ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫آري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَواو‬ ‫ﻫ‪‬ﻔﺸﯽ‬ ‫ﯾﺎﺗﻮ‬ ‫ز‪‬ﺳﺘﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﺿﺆ|·‬ ‫ﺍﺿﭽﺰ[·‬ ‫"ﭖ·ﻑ‪·,‬‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫ﻧﮕﻬﻤﯿﺪاري‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻮ‬ ‫دﺳﺖ راﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎ آن‬ ‫ﻫﺮﮔﺎه‪ ،‬اﮔﺮ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷﺎﺋﻮنَ ا‪‬ﭼﺎ‬ ‫درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪‬‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫داو‬ ‫ﯾﺎو‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺿﺒﺈﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺰ[‪·/‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫"|·‬
‫ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ‬ ‫د‪‬رو‪‬ﻧﺪان‬ ‫ﭘﺎداشﻫﺎ را‬ ‫ﺑﺒﺨﺸﯽ‬ ‫ﻫﺮﮔﺎه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺋﻮﺟ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫آﺗﺮو‬ ‫ﮔَﺮِﻣﺎ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬
‫ﺿﺦ_ﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﭘﻮﻕ]·‬ ‫ﻟﻀﻘﻐﮑﭗ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ‬
‫ﻧﯿﺮو ﻣﯽﮔﯿﺮد‬ ‫از‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﺮﻣﺎي‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﺰِ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﺽ‪.‬؛·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫روي ﻣﯽآورد‬ ‫ﺗﻮان‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫آﻧﮕﺎه‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪529 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﻓﺾ»ﮐﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻﭘﻪ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﺆ|·‬ ‫ﺍﺿﭽﺰ[·‬ ‫"ﭖ·ﻑ‪·,‬‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺿﺒﺈﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺰ[‪·/‬‬ ‫ﯼ|·‬ ‫"|·‬

‫ﺿﺦ_ﺿﺠﺎ]·‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ ﻟﻀﻘﻐﮑﭗ· ﭘﻮﻕ]· ﺿﺰﭖ‬
‫ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﮎ]ﻩ · ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﺍﺽ‪.‬؛· _ﻫﮑﺾ‪ ·،‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬

‫اَت ﺗﻮا ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﺎﯾﯽ ﺗَﺦﻣ‪‬ﻢﭼﺎ ﺳﭙﻨﺘ‪‬ﻢ ﻣ‪‬ﺰدا‬

‫ﻫﯿﺖ ﺗﺎ ز‪‬ﺳﺘﺎ ﯾﺎﺗﻮ ﻫ‪‬ﻔﺸﯽ اَواو‬
‫ﯾﺎو داو اَﺷﯿﺶ درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪ ‬اَﺷﺎﺋﻮنَ ا‪‬ﭼﺎ‬
‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ ﮔَﺮِﻣﺎ آﺗﺮو اَﺷﺎ اَﺋﻮﺟ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫ﻫ‪‬ﯿﺖ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻫ‪‬ﺰِ ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آري ﺗﻮ را ﭼﻨﺎن ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻢ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬ﻫﻢ ﭘﺎك و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‬
‫اي ﻣﺰدا ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺎ آن دﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎداشﻫﺎ را ﻧﮕﻪ ﻣﯽداري‬
‫و آﻧﭽﻪ ﻫﺮ ﯾﮏ از ﭘﯿﺮوان دروغ و ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ ﺳﺰاوارﻧﺪ ﺑﺎ ﻫﻤﺎن دﺳﺖ ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‪،‬‬
‫آﻧﮕﺎه ﮔﺮﻣﺎي آﺗﺶ ﺗﻮ ﮐﻪ از اَﺷﺎ ﻧﯿﺮو ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫و ﺗﻮان اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺑﻪ ﻣﻦ روي ﻣﯽآورد‪.‬‬
 ‫‪ 530‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬آري‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« ‪.alors‬‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﮎ؛ﺃﻻﭘﻪ‪» .‬ﭘﯽ ﺑﺮوم‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم‪ ،‬درك ﮐﺮدم‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دادم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن‪ ،‬ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮدن ‪penser,‬‬
‫‪) «to thing, to understand‬ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫ﻓﺾ»ﮐﻐﮑﺈﭖ‪» :(taxmemcā) .‬دﻟﯿﺮ‪ ،‬ﺗﻮاﻧـﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻓﺾ»ﮐﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ .(brave) :‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ .(energetic, powerful) :‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪:‬‬
‫)‪(strong‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ‪» :(spentem) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(Hiiau) .،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه‪ ،‬اﮔﺮ« ‪"‬ﺽ »ﮐﻪ« ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ‬
‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ‪(pro,.de‬‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﭗ‪» :(zastā) .‬دﺳﺖ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﺴﻔﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺬﮐﺮ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬‬
‫"ﭖ·ﻑ‪» :(tk) .,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ« ‪‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺍﺿﭽﺰ[‪» :(hafBī) .‬ﻧﮕﻪ ﻣﯽداري » در ﻧﻈﺮ داري« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﺢ )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،to hold » :‬ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺖ ﻧﮕﻬﺪاﺷـﺘﻦ‪ ،‬در‬
‫ﻧﻈﺮ داﺷﺘﻦ«‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺗﺨﺼﯿﺺ دادن‪ ،‬ﻣﻘﺮر داﺷﺘﻦ ‪[«assign‬‬
‫ﺿﺆ|‪» :(avå ) .‬آﻧﻬﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺆﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره( »آن‪ ،‬آﻧﻬـﺎ را«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا ﺟﺪا ﺷﺪه از )‪ (,‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن« ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫"|‪» :(yG) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‬
‫آﻧﺮا ﺑﻪ ﮔﻮﻧﮥ )ﻗﯿﺪ( و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »وﻗﺘﯿﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ« ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬یﭗ »دادن‪،‬‬
‫ﻗﺮار دادن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪531 ‬‬

‫ﺿﺰ[‪» :(aBīB) ./‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺣ‪‬ﺼﻪ‪ ،‬ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻣﺰد« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﺰﻩ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ‪» :(dregvāitē) .‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﮑﺎر‪ ،‬ﮐﺎﻓﺮ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻤﻒ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺿﺒﺈﭖ‪» :(aāunaēcā) .‬ﭘﯿــﺮو درﺳــﺘﯽ‪ ،‬درﺳــﺘﮑﺎر« )ﺑﺮاﯾــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﭘﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ‪» :(rwahyā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ‪ ،‬ﻣـﺎل ﺗـﻮ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻟﻀﻘﻐﮑﭗ‪» :(garemā) .‬ﮔﺮﻣﺎ‪ ،‬ﺣﺮارت« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﻘﻐﮑﺾ )ﻧﺎم(‬
‫ﭘﻮﻕ]‪» :(ārrō) .‬آﺗﺶ‪ ،‬آذر« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻔﻀﻖ‪ :‬آﺗﺶﻧﻤﺎد ﺟﻨﺒﺶ و ﺧﺮد اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﻫﺮ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﻨﺪ اﺣﺴﺎﺳﯽ را ﻧﯿﺰ ﺑﺎ آﺗﺶ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ ﻣﺎﻧﻨـﺪ آﺗـﺶ ﻋﺸـﻖ و آﺗـﺶ‬
‫ﺧﺸﻢ‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﺗﺶ ﺑﻪ آن ﺷﻮق ﺧﺪاﯾﯽ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد ﭘﺎرهاي از آدﻣﯿﺎن زﺑﺎﻧﻪ ﻣـﯽﮐﺸـﺪ‬
‫اﺷﺎره دارد‪ .‬آﺗﺶ اﯾﻤﺎن ﺟﺮﻗﻪاﯾﺴﺖ ﮐﻪ روح و ﻗﻠﺐ ﺑﺎورﻣﻨﺪان را روﺷﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ راه‬
‫راﺳﺖ روﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﺗﺶ ﻧﻤﺎدي اﺳﺖ اﻧﺘﺰاﻋﯽ از ﺟﻨﺒﺶ‬
‫و ﺷﻮر و ﺷﻮق ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺎدي و ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ آن در ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ وﻫﻮﻣﻦ‪» .‬داﻧﺎﯾﯽ‬
‫و ﻣﻨﺶ ﭘﺎك«‪ ،‬اﺷﺎ‪» .‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ و راﺳﺘﯽ« و ﻧﯿﺰ ﭘﯿﻮﻧﺪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ آﺗﺶ در ﺑﻨـﺪﻫﺎي‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺎزﮔﻮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ‪.‬ﺿﺦ_ﺿﺠﺎ]‪» :(aCā.aogahō) .‬آﻧﮑﻪ از اﺷﺎ ﻧﯿﺮو ﻣﯽﮔﯿﺮد« )ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﻧﯿﻪ(‬
‫‪-‬ﺿﺰﭖ ﺿﺦ_ﺿﺎ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ« )ﺷـﮑﻞ ﻗﯿـﺪي ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ "ﺽ(‪"- ‬ﺽ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻣﻦ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎ‪) ,‬ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺍﺽ‪.‬؛‪» :(hazf) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬زور‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﺗﻮان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺽ‪.‬ﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫_ﻫﮑﺾ‪» :(jimau) .،‬ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽرﺳﺪ‪ ،‬روي ﻣﯽ آورد« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ )‪» (gam‬آﻣﺪن‪ ،‬ﺳﺮ رﺳﯿﺪن‪ ،‬روي آوردن‪ ،‬رواﻧﻪ ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
 ‫‪ 532‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬ ‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﭘﺲ‬ ‫ﭘﺎك‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘﺌﻮاوروﯾﻢ‬ ‫د‪‬رِﺳ‪‬ﻢ‬ ‫زاﻧﺘﻮﯾﯽ‬ ‫اﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫یﻀﻘﻐﺴﻐﮏ·‬ ‫‪.‬ﻣﻮ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫آﻏﺎز‬ ‫دﯾﺪم‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫آﻧﮕﺎه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوﺧﺰا‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬ ‫ﻣﯿﮋد‪‬وان‬ ‫ﺷﯿﺒﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬ ‫داو‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻬﺘیﻀﺆﻣﺪ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎ را‬ ‫ﻣﯽدﻫﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﺌُﻮِ‬ ‫اَﺷﯿﻢ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻮﻫﯿﻢ‬ ‫اَﮐﺎ‬ ‫اَﮐﻢ‬
‫ﺭﺿﺠﺎﺿﺨﺆﺏ·‬ ‫ﺿﺰ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ·‬ ‫ﺿﻨﭙﻪ·‬ ‫ﺿﻦ؛ﮎ·‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮب‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﺧﻮب‬ ‫ﺑﺪ‬ ‫ﺑﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﭘِﻢِ‬ ‫اورو‪ ‬ا‪‬سِ‬ ‫داﻣﻮﯾﯿﺶ‬ ‫ﻫﻮﻧَﺮا‬ ‫ﺗﻮا‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﺚ&‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ·‬ ‫یﭙﮏ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺍﻋﺪﺿﻘﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬
‫ﭘﺎﯾﺎن‬ ‫دوران‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﮐﺎرداﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪533 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ·‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫یﻀﻘﻐﺴﻐﮏ·‬ ‫‪.‬ﻣﻮ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻬﺘیﻀﺆﻣﺪ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎﺿﺨﺆﺏ·‬ ‫ﺿﺰ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ·‬ ‫ﺿﻨﭙﻪ·‬ ‫ﺿﻦ؛ﮎ·‬

‫ﺿﺢ؛ﮐﺚ&‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ·‬ ‫یﭙﮏ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺍﻋﺪﺿﻘﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬

‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘ‪‬ﻢ اَت ﺗﻮا ﻣﺰدا ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ اﻫﻮرا‬

‫ﻫ‪‬ﯿﺖ ﺗﻮا اﻧﮕﻬِﺌﻮش زاﻧﺘﻮﯾﯽ د‪‬رِﺳ‪‬ﻢ ﭘﺌﻮاوروﯾﻢ‬
‫ﻫ‪‬ﯿﺖ داو ﺷﯿﺒﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ ﻣﯿﮋد‪‬وان ﯾﺎﭼﺎ اوﺧﺰا‬
‫اَﮐﻢ اَﮐﺎ و‪‬ﻧﮕﻮﻫﯿﻢ اَﺷﯿﻢ و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﺌُﻮِ‬
‫ﺗﻮا ﻫﻮﻧَﺮا داﻣﻮﯾﯿﺶ اورو‪ ‬ا‪‬سِ اَﭘِﻢِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮرا ﻣﺰدا‬
‫آﻧﮕﺎه ﺗﻮ را ﭘﺎك )و ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ( ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬
‫ﮐﻪ درﯾﺎﻓﺘﻢ ﺗﻮ در آﻏﺎز آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺟﻬﺎن‬
‫ﮐﺎرﻫﺎ و ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ را ﭘﺎداش ﻣﯽدﻫﯽ‪:‬‬
‫ﺑﺪي ﺑﺮاي ﺑﺪ و ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاي ﺧﻮب‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﺎرداﻧﯽ ﺗﻮ‬
‫ﭘﺎﯾﺎن دوران آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 534‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ‪» :(Dpeytem) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫»ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس«‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬در اﯾﻨﺼﻮرت‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬در آن ﻫﻨﮕﺎم« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات(‪ .‬ﮐﻠﻤﻪاﯾﮑﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﮑﺎر ﻧﻤﯽرود‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮎ؛ﺃﻻ[‪» :(mfyghi) .‬ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( ]واژه را ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﺑﺎ اﻣﻼء »ﮎ؛ﻇﺎ[« ﻧﻮﺷﺘﻪ اﺳﺖ[ ‪‬ﮐﻀﺪ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ "ﺽ(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺑﺎ ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬زﻧــﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴــﺘﯽ‪ ،‬وﺟــﻮد« )ﺣﺎﻟــﺖ واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻉ‬
‫»ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد«‬
‫‪.‬ﻣﻮ]ﻩ‪» :(ząrōi) .‬آﻓﺮﯾﻨﺶ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪. - ‬ﻣﻮﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ( »اﯾﺠـﺎد‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿـﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻮﻟﺪ‪ ،‬زاﯾﺶ‪ ،‬آﻏﺎز‪ ،‬ﺷﺮوع‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﺶ«‬
‫یﻀﻘﻐﺴﻐﮏ‪» :(daresem) .‬درﯾﺎﻓﺘﻢ‪ ،‬دﯾﺪم« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﻧـﺎﻣﻌﯿﻦ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﻀﻘﺲ )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا(‪» :‬دﯾﺪن« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ واژه را ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬرا از ﺳﺘﺎك ـیﻀﻘﻐﺲ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ‪» :(pasurvim) .‬آﻏﺎز را‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺸﯿﻦ« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ وﻫﻠﮥ اول‪ ،‬در ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ« )ﻗﯿﺪ([‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiau) .،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺰﻣﺎن ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬دادي‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﮐﺮدي« )دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﺗﺎﮐﯿﺪي(‪- ‬یﭗ‬
‫ﻓﻌﻞ یﭗ داراي ﭼﻬﺎر ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‪1 .‬ـ دادن‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﮐـﺮدن‪ ،‬ارزاﻧـﯽ داﺷـﺘﻦ ‪2‬ــ ﺑﺴـﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪535 ‬‬

‫‪to‬‬ ‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮدن ‪ 3 .to bind‬ــ ﭘﺨـﺶ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺗﻮزﯾـﻊ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺳـﻬﻢ دادن‪،‬‬
‫‪ 4 distribute‬ـ ﺑﻪ دام اﻧﺪاﺧﺘﻦ ‪[ensnare‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(~yaoranā) .‬ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدارﻫﺎ‪ ،‬اﻋﻤﺎل« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﮐﻬﺘیﻀﺆﻣﺪ‪» :(miEdavąn) .‬ﭘــﺎداش‪ ،‬اﺟــﻮر‪ ،‬ﻣــﺰد« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ( )ﺻــﻔﺖ(‪- ‬‬
‫ﮐﻬﺘیﻀﺆﺿﺪﻑ »ﻣﺄﺟﻮر‪ ،‬ﭘﺎداش ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺰاوار ﭘﺎداش«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺇﭖ‪» :(cā) .‬و‪ ) «‬از ادات ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﺣﺮف ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﺇﭖ‬
‫ﻉ»ﺻﭗ‪» :(uxzā) .‬ﮐﻼم‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ‬
‫ﺿﻦ؛ﮎ‪» :(akfm) .‬ﺑﺪ‪ ،‬ﺷﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﻨﺾ »ﺑﺪ‪ ،‬ﺷﺮ‪ ،‬ﺧﺒﯿﺚ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﻨﭙﻪ‪» :(akāi) .‬ﺑﺮاي ﺑﺪ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﻨﺾ »ﺑﺪ‪ ،‬ﺷﺮ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ‪» :(vaηuhīm) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺰ[ﮎ‪» :(a~īm) .‬ﺑﻬﺮه‪ ،‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﻣﺰد‪ ،‬ﭘـﺎداش« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ »ﺑﻬـﺮه‪ ،‬ﭘـﺎداش‪،‬‬
‫ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﻣﺰد« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎﺿﺨﺆﺏ‪» :(vaηhaovē) .‬ﺑﺮاي ﺧﻮب« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(owā) .‬ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺍﻋﺪﺿﻘﭗ‪» :(hunarā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﮐﺎرداﻧﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺮهدﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻨﺮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻋﺪﺿﻘﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫یﭙﮏ]ﻩ‪» :(dāmōiB) ./‬آﻓﺮﯾﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻤﮑﻪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ‪» :(urvaēsē) .‬دوران‪ ،‬زﻣﺎن‪ ،‬ﻧﻘﻄـﻪ ﻋﻄـﻒ« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺾ‬
‫)ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻫﺪف ﻧﻬﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺎن‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،turning point :‬ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄـﻒ‪،‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎم دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آﺧﺮﯾﻦ ‪[.last‬‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﺐ‪» :(apfmē) .‬در ﭘﺎﯾــﺎن‪ ،‬ﺳــﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬واﭘﺴــﯿﻦ« )دري‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ - ‬ﺿﺢ؛ﮐﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،utmost :‬ﻧﻬﺎﯾﺖ‪ ،‬دورﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻏﺎﯾﺖ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﺿﺤﺾ([‬
 ‫‪ 536‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﻮ‬ ‫اورو‪ ‬ا‪‬سِ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺳﭙﻨﺘﺎ‬ ‫ﯾ‪‬ﻬﻤﯽ‬
‫_ﺿﺲ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬ ‫"ﺿﺎﮎ[·‬
‫ﻓﺮا ﻣﯽرﺳﯽ‬ ‫دوران‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫در اﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﻫﻤﯽ‬ ‫ﺧ‪‬ﺸﺘَﺮا‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮو‬ ‫اي ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاد‪‬ﻧﺖ‪‬‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬ ‫ﺷﯿﯽ ﺋﻮ‪‬ﺗﻨﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬
‫ﭼﻘﭙیﻐﺄﻓﺚ ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ| ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪· /‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬
‫ﭘﯿﺶ ﻣﯽروﻧﺪ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻪ اﯾﺘﯽ‬ ‫ر‪‬ﺗﻮش‬ ‫اَ ا‪‬ﺑﯿﻮ‪‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪· /,‬‬ ‫ﺿﺒﻪ‪.‬ﮒ]·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫آﮔﻬﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫داوريﻫﺎ‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داب‪ ‬ﯾﺌﯿﺘﯽ‬ ‫نَ ا‪ ‬ﭼﯿﺶ‬ ‫ﯾﻢ‬ ‫ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﺗﻮﻫﯿﺎ‬
‫یﭙﺬﺿﮕﺜﻬﻒ[&‬ ‫ﺩﺿﺒﺈﻩ‪· /‬‬ ‫"؛ﮎ ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ ·‬
‫ﻓﺮﯾﺐ دﻫﺪ‬ ‫ﻫﯿﭻ‬ ‫ﮐﺲ‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪537 ‬‬

‫_ﺿﺲ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬ ‫"ﺿﺎﮎ[·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫ﭼﻘﭙیﻐﺄﻓﺚ ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ| ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪· /‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪· /,‬‬ ‫ﺿﺒﻪ‪.‬ﮒ]·‬

‫یﭙﺬﺿﮕﺜﻬﻒ[&‬ ‫ﺩﺿﺒﺈﻩ‪· /‬‬ ‫"؛ﮎ ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ ·‬

‫ﯾ‪‬ﻬﻤﯽ ﺳﭙﻨﺘﺎ ﺗﻮا ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ اورو‪ ‬ا‪‬سِ ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﻮ‬

‫ﻣﺰدا ﺧ‪‬ﺸﺘَﺮا اَﻫﻤﯽ و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﯾﻬﯿﺎ ﺷﯿﯽ ﺋﻮ‪‬ﺗﻨﺎﯾﯿﺶ ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو ﻓﺮاد‪‬ﻧﺖ‪‬‬
‫اَ ا‪‬ﺑﯿﻮ‪ ‬ر‪‬ﺗﻮش ﺳ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻪ اﯾﺘﯽ آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬
‫ﺗﻮﻫﯿﺎ ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش ﯾﻢ نَ ا‪ ‬ﭼﯿﺶ داب‪ ‬ﯾﺌﯿﺘﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‪،‬‬
‫در اﯾﻦ دوران زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك ﻣﯿﻨﻮي‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮو و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺧﻮد‪،‬‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن را ﺑﺮرﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﯽ‬
‫و ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﻧﻬﯽ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯽروﻧﺪ‪.‬‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻧﻤﺎد ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬داوريﻫﺎي ﺗﻮ را ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ آﮔﻬﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫و ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﺮد ﺗﻮ را ﻓﺮﯾﺐ دﻫﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 538‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا از ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ روز آﻓﺮﯾﻨﺶ و در ﺗﻤﺎم دورانﻫﺎ ﺣﺎﺿﺮ و ﻧﺎﻇﺮ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﮐﺎر و ﮐﺮدار‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﭘﺎداش ﻣﯽدﻫﺪ ﺧﻮﺑﯽ را ﺑﺎ ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي را ﺑﺎ ﺑﺪي در ﻫﻤﯿﻦ دوراﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺎ زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ وارد و ﻧﺎﻇﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ ﭘﯿﺶ روﻧﺪ‪ .‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺪار ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎري و اﻧﺼﺎف اﺳﺖ ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ و ﺑﺪيﻫﺎ را ﻣﯽﺳﻨﺠﺪ و آﻧﻬﺎ را آﮔﻬﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫و ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ در داوري درﺳﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺗﺰوﯾﺮ و ﻧﯿﺮﻧﮓ ﮐﻨـﺪ‪ .‬ﭘـﺎداش و ﺣـﻖ ﻫـﺮ‬
‫ﮐﺲ روﺷﻦ و ﻣﻌﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺿﺎﮎ[‪» :(yahmi) .‬در اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎك‪ ،‬ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ«‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainyk) .,‬روان‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ‪) «spirit‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫‪-‬ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺾ )ﻧــﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ‪» :(urvaēsē) .‬دوران‪ ،‬زﻣــﺎن )دري‪،‬‬
‫ﭼﺮﺧﺶ‪ ،‬دور‪ ،‬دوره‪.‬‬
‫_ﺿﺲ]‪» :(jasō) .‬ﻣﯽآﯾﯽ‪ ،‬ﻣﯿﺮﺳﯽ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrā) .‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺎﮎ[‪» :(ahmi) .‬ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣﺎﺿـﺮ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(gehiiā) .‬آن‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪539 ‬‬

‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﮊﺅﺿﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoranāiB) ./‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺮدار‪ ،‬ﺑﺎ اﻋﻤﺎل« )ﺑﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﮐﻨﺶ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﻟﻀﺒﻮ|‪» :(gaērG) .‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﯿﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻟﻀﺒﻮﭖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﭼﻘﭙیﻐﺄﻓﺐ‪» :(fradeytē) .‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘـﯿﺶ ﻣـﯽروﻧـﺪ« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﭼﻘﭙﯽ »ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬اﻓﺰون ﺷﺪن‪ ،‬ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]‪» :(aēibiiō) .‬ﺑﻪ آﻧﻬﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺽ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻗﻀﻒ‪» :(ratkB) ./,‬داوران را‪ ،‬رﻫﺒﺮان را« )راﯾﯽ ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻧـﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ])ﻣﯿﻠـﺰ‪،‬‬
‫ﻫﺎگ‪ ،‬دوﻫﺎرﻟﻪ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻗﺎﻧﻮن و دﺳﺘﻮر ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﻣﯿﻠﺰ اﺿﺎﻓﻪ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‬
‫واژه ر‪‬ﺗﻮ ﯾﺎدآور ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ »ﻓﺮَﺷﮑﺮد« ﮐﺮدار اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻮﮐﺮدن و ﭘﺎكﮐـﺮدن‬
‫ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﺎم در اوﺳﺘﺎ ‪ FraBokereti‬در ﭘﻬﻠﻮي ﻓﺮﺷﮑﺮت اﺳـﺖ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ ﻧﯿـﺰ‬
‫واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ داوري و ﻗﻀﺎوت ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﻣﻮﻟﺘﻮن از ﮔﻠﺪﻧﺮ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ واژه ر‪‬ﺗﻮ‬
‫را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »آﻣﻮزﮔﺎر« ﯾﺎ راﻫﻨﻤﺎي دﯾﻨﯽ ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻﺣﺎﻟﺖ دﺳﺘﻮري اﯾـﻦ واژه‬
‫را ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ و ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﮐﻪ ﺻﻔﺘﯽ ﺑﺮاي آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐـﻪ در ﯾﺴـﻨﺎ‬
‫‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ 12‬آﻣـﺪه ﻫﺮﮔـﺎه آدﻣـﯽ در ﮔـﺰﯾﻨﺶ راه و روش دﭼـﺎر ﺗﺮدﯾـﺪ ﺷـﻮد ﺑﺎﯾـﺪ از او‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺧﻮاﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ر‪‬ﺗﻮ را راﻫﻨﻤﺎ و رﻫﺒﺮ روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪[(.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﻬﻒ[‪» :(sēyghaiti) .‬آﮔﻬﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﮔﺬرا( »ﻧﺸﺎن دادن« )ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ ﺳﻀﺎ(‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪ » :(armaitiB) ./‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ‪» :(rwahiiā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬از آن ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻭﻇﺾ‬
‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪» :(xratfuB) ./‬ﺧﺮد‪ ،‬داﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬درك‪ ،‬اراده« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫"؛ﮎ‪» :(yfm) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺩﺿﺒﺈﻩ‪» :(naēciB) ./‬ﻫﯿﭽﮑﺲ‪ ،‬ﻫﯿﭻ‪) «no one, nothing .‬ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫یﭙﺬﺿﮕﺜﻬﻒ[‪» :(dābaiieiti) .‬ﺑﻔﺮﯾﺒﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ دﻫـﺪ‪ ،‬ﺗﻘﻠـﺐ ﮐﻨـﺪ« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﮔﺬرا(‪- ‬یﻀﺬ »ﻓﺮﯾﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻮل زدن‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ دادن‪ ،‬ﺗﻘﻠﺐ ﮐﺮدن«‬
 ‫‪ 540‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬ ‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﭘﺎك‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫ﻓﺮا آﻣﺪ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﯽ‬ ‫ﮐﻬﯿﺎ‬ ‫اَﻫﯽ‬ ‫ﭼﯿﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﭘﺮِﺳ‪‬ﺖ ﭼﺎ‬
‫ﺿﺎ[·‬ ‫ﻧﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺎ[·‬ ‫ﺇﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫از ﭼﻪ ﮐﺲ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﮐﯽ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫و ﭘﺮﺳﯿﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دﯾﺸﺎ‬ ‫ﻓ‪‬ﺮَ ﺳ‪‬ﯿﺎﯾﯽ‬ ‫د‪‬ﺧﺸﺎرا‬ ‫اَﯾﺎرِ‬ ‫ﮐﺘﺎ‬
‫ﯼ[ﺯﭖ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺴﻀﮕﭙﻪ·‬ ‫یﺾ»ﺯﭘﻘﭗ·‬ ‫ﺿﮕﭙﻖ؛·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬
‫در ﻣﯿﺎن ﻣﯽﻧﻬﯽ‬ ‫ﭘﺮﺳﺶ و ﭘﺎﺳﺦ‪ ،‬ﺗﻮﺿﯿﺢ‬ ‫آﺷﮑﺎر ﺷﺪه‪ ،‬ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه‬ ‫روز‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗَﻨﻮﺷﯽ ﭼﺎ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎﻫﻮ‬ ‫ﺗﻮاﻫﻮ‬ ‫اﯾﯿﺒﯽ‬
‫ﻓﻀﺪﻋﺰﻫﺈﭖ&‬ ‫ﻟﻀﺒﻮﭘﺎ‪·,‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﻬﺬ[·‬
‫و در ﻣﯿﺎن ﮐﺴﺎﻧﺖ‬ ‫در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﮔﯿﺘﯽ‬ ‫در ﺗﻮ‬ ‫)ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪541 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺿﺎ[·‬ ‫ﻧﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺎ[·‬ ‫ﺇﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﯼ[ﺯﭖ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺴﻀﮕﭙﻪ·‬ ‫یﺾ»ﺯﭘﻘﭗ·‬ ‫ﺿﮕﭙﻖ؛·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬

‫ﻓﻀﺪﻋﺰﻫﺈﭖ&‬ ‫ﻟﻀﺒﻮﭘﺎ‪·,‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﻬﺬ[·‬

‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘ‪‬ﻢ اَت ﺗﻮا ﻣﺰدا ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ اَﻫﻮرا‬

‫ﻫ‪‬ﯿﺖ ﻣﺎ و‪‬ﻫﻮ ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﭘﺮِﺳ‪‬ﺖ ﭼﺎ ﻣﺎ ﭼﯿﺶ اَﻫﯽ ﮐﻬﯿﺎ اَﻫﯽ‬
‫ﮐﺘﺎ اَﯾﺎرِ د‪‬ﺧﺸﺎرا ﻓ‪‬ﺮَ ﺳ‪‬ﯿﺎﯾﯽ دﯾﺸﺎ‬
‫اﯾﯿﺒﯽ ﺗﻮاﻫﻮ ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎﻫﻮ ﺗَﻨﻮﺷﯽ ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺗﻮ را ﭘﺎك و ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ وﻫﻮﻣﻦ )ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ( ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ آﻣﺪ و ﭘﺮﺳﯿﺪ‬
‫»ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ؟ ﻫﻮادار ﮐﯿﺴﺘﯽ؟‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﻣﺮوز آﻧﭽﻪ ﺑﺮاﯾﺖ آﺷﮑﺎر ﺷﺪه‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ )و ﭘﺮﺳﺶ و ﭘﺎﺳﺦ(‬
‫ﺑﺎ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن و ﮐﺴﺎﻧﺖ در ﻣﯿﺎن ﻣﯽﮔﺬاري«‬
 ‫‪ 542‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻨﺪﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ زرﺗﺸﺖ آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺶ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﻄﺮح‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺮ ﭘﺮﺳﺶ را ﺣﺘﻤﯽ و ﻣﺴﻠﻢ ﻣﯽداﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ‪» :(speytem) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫‪-‬ﺳﺠﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات‪ ،‬و‪‬ﻧﺪ(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« ‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮎ؛ﺃﻻ[‪» :(mfyghi) .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬داﻧﺴـﺘﻢ« )ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن‪ ،‬داﻧﺴﺘﻦ«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﮐﭗ‪»» :(mā) .‬ﻣﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manaznh) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪» :(pairi.jasau) .،‬آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﺮرﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻓﺮاآﻣﺪ‪ ،‬وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺎزلﺷﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ .‬ﺣﻀﻬﻖ[ »ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﺣـﺮف اﺿـﺎﻓﻪ«_ﺿﺴﺾ‪ ،‬ﻟﻀﮏ‬
‫»آﻣﺪن‪ ،‬ﺳﺮرﺳﯿﺪن‪ ،‬ﻓﺮا آﻣﺪن‪ ،‬واردﺷﺪن‪ ،‬ﺑﻪﺳﻮي ﮐﺴﯽ رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻤﻘﺼﺪي ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدن«‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(peresaucā) .‬ﭘﺮﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺌﻮال ﮐﺮد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ )ﺳﺘﺎك ﺣﺎﺿﺮ ﺣﻐﻘﻐﺴﺾ‪ .‬ﺳﺘﺎك ‪ .s-aor‬ﭼﻘﺾ‪./‬ﭼﻐﻘﺾ‪(/‬‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﻤﻦ‪ ،‬ﻣﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺇ[‪» :(eiB) ./‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺇ[‪) /‬ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺿﺎ[‪» :(ahi) .‬ﻫﺴﺘﯽ« )دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﮔﺬرا( »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﻧﻀﺎﮔﭗ‪» :(kahiiā) .‬از ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻮادار ﮐﯿﺴﺘﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ( )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪543 ‬‬

‫اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ( ‪interrogative pronoum‬‬

‫ﺿﺎ[‪» :(ahi) .‬ﻫﺴﺘﯽ«‬

‫ﻧﻀﻮﭖ‪» :(karH) .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر‪ ،‬از ﭼﻪ راه« )ﻗﯿﺪ(‪- ‬ﻧﻀﻮﭖ )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﮕﭙﻖ؛‪» :(aiiārf) .‬روز‪ ،‬روزاﻧﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮕﭙﻖ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫یﺾ»ﺯﭘﻘﭗ‪» :(daxDārā) .‬آﻧﭽﻪ آﺷﮑﺎر ﺷـﺪه‪ ،‬آﻧﭽـﻪ را ﮐـﻪ ﻧﺸـﺎن داده ﺷـﺪ« ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ‬
‫»‪ ،revelations‬ﮐﻼم ﻧﺎزل ﺷﺪه‪ ،‬ﮐﺸﻒ‪ ،‬وﺣﯽ‪ ،‬اﻟﻬﺎم‪ ،‬آﻧﭽﻪ آﺷﮑﺎر ﺷـﺪه« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬یﺾ»ﺯﭘﻘﺾ[ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،expert, zealous » :‬ﺧﺪﻣﺘﮕﺬار‪ ،‬ﺻﻤﯿﻤﯽ‪ ،‬ﺷﺨﺺ ﺗﻮاﻧـﺎ و‬
‫ﺑﺎ ﻫﻤﺖ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺒﺮد ﻫﺪف )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ([ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،» :‬ﻧﺸﺎن‪ ،‬ﻋﻼﻣﺖ« آﻧﺮا ﻫﻤﺮﯾﺸـﻪ‬
‫ﺑــﺎ یﻀﻮﺯﻓﻐﮏ در ﻫــﺎت ‪ 34.6‬و ‪ 51.9‬ﻣــﯽداﻧــﺪ »آﺷ ـﮑﺎر ﮐﻨﯿــﺪ«[ ]ﺗــﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬‬
‫‪ ،indications, paths‬راهﻫﺎ را‪ ،‬ﻧﺸﺎنﻫﺎ و ﻋﻼﻣﺖﻫﺎ را[‬
‫ﭼﻐﻘﻀﺴﻀﮕﭙﻪ‪» :(ferasaiiāi) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ‪ ،‬ﺑﺮاي ﭘﺮﺳﺶ و ﭘﺎﺳﺦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺴﭗ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،explaine, advise » :‬ﺷﺮح و ﺗﻮﺿـﯿﺢ دادن«[ ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪» :‬‬
‫‪ ،consultation‬ﻣﺸﻮرت«[ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﺷﮏ و ﺗﺮدﯾﺪ ‪[«doubts‬‬
‫ﯼ[ﺯﭖ‪» :(dīDā) .‬در ﻣﯿﺎن ﻣﯽﻧﻬﯽ‪ ،‬روﺑﺮو ﻣﯽﺷـﻮي« )دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن« ]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕﺎ اﯾﻦ واژه را ﺗﮏ و ﻧﻬﺎدي ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‬
‫از رﯾﺸﻪﯼ[ﺱ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺸﺎن دادن‪ .‬ﭼﻮن اﯾﻦ واژهﺿﺎ[ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﯽﺑﺎﺷﯽ‪ ،‬ﻫﺴـﺘﯽ«‬
‫)ﻓﻌﻞ دوم ﮐﺲ زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬اﺧﺒﺎري( در ﺳﻄﺮ ﺑﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﺗﻄﺒﯿﻖ ﮐﻨـﺪ‪ ،‬از‬
‫اﯾﻨﺮو ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻬﺎدي و ﺗﮏ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺿﻬﺬ[‪) :(aibi) .‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ دري »‪ «loc‬ﺑﮑﺎر رود ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »درﺑـﺎره‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻮي« ‪with reference to, with regard to‬‬

‫ﻭﻇﭙﺎ‪» :(rsHhk) .,‬درﺧﻮر‪ ،‬ﻣﺎل ﺧﻮدت« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻭﻇﭗ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﻟﻀﺒﻮﭘﺎ‪» :(gaērāhk) .,‬در ﻣﯿﺎن ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن و ﻣﺮدم« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻟﻀﺒﻮﭖ‬
‫واژه ﮔﯿﺘﯽ در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﻀﺪﻋﺰﻫﺈﭖ‪» :(tanuDicā) .‬ﮐﺴﺎن ﺧﻮدت‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﺗـﻦ ﻫـﺎ و ﺑﺴـﺘﮕﺎن ﺧـﻮدت« )دري‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻓﻀﺪﻉ »ﺗﻦ‪ ،‬ﺑﺪن‪ ،‬ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﮐﺲ«‬
 ‫‪ 544‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮو‬ ‫اَﺋﻮﺟﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﺿﺦ_[·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻧَﺨﺴﺖ‬ ‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‬ ‫ﺑﻪ او‬ ‫ﺳﭙﺲ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪‬‬ ‫اﯾﺴ‪‬ﻮﯾﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬ ‫دو‪ ‬ا‪‬ﺷﺎو‬ ‫ﻫﺌﯿﺘﯽ ﯾ‪‬ﻮ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ ·‬ ‫ﻫﺲ]ﮔﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫یﺆﺿﺒﺰ|·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮒ]·‬
‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ دارم‬ ‫دﺷﻤﻨﺎن‬ ‫راﺳﺘﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَ اُﺟ‪‬ﻨﮕﻬﻮ‪‬ت‬ ‫ﺧﯽ ﯾﻢ‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫اَﺷﺎﺋﻮنِ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺽ‪·،‬‬ ‫ﺓﮒ؛ﮎ·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫وﻟﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دﯾﺎ‬ ‫ﺧَﺸﺘﺮﻫﯿﺎ‬ ‫و‪‬ﺳ‪‬ﺲِ‬ ‫آﺑﻮش ﺗﯿﺶ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫یﮕﭗ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺴﻀﺴﻎ·‬ ‫ﭖ·ﺫ‪/,‬ﻑ[‪·/‬‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮم‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﻓﺮاﮔﯿﺮ‬ ‫ﭘﯿﺶ آﯾﺪ‬ ‫ﮐﻪ آﻧﭽﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوﻓﯿﺎﭼﺎ‬ ‫ﺳﺘﺎﺋﻮﻣﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫آ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ت‬
‫ﻋﭽﮕﭙﺈﭖ&‬ ‫ﺳﻔﭙﻌﮏ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬
‫و ﺳﺮود ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﺣﺮف‬ ‫ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪545 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﺿﺦ_[·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ ·‬ ‫ﻫﺲ]ﮔﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫یﺆﺿﺒﺰ|·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮒ]·‬

‫ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺽ‪·،‬‬ ‫ﺓﮒ؛ﮎ·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫یﮕﭗ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺴﻀﺴﻎ·‬ ‫ﭖ·ﺫ‪/,‬ﻑ[‪·/‬‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻋﭽﮕﭙﺈﭖ&‬ ‫ﺳﻔﭙﻌﮏ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬

‫اَت ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ اَﺋﻮﺟﯽ ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮو ﭘ‪‬ﺌﻮاوروﯾﻢ‬

‫ﻫﺌﯿﺘﯽ ﯾ‪‬ﻮ دو‪ ‬ا‪‬ﺷﺎو ﻫ‪‬ﯿﺖ اﯾﺴ‪‬ﻮﯾﺎ درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪‬‬
‫اَت اَﺷﺎﺋﻮنِ ر‪‬ﻓ‪‬ﻨُﻮ ﺧﯽ ﯾﻢ اَ اُﺟ‪‬ﻨﮕﻬﻮ‪‬ت‬
‫ﻫﯿ‪‬ﺖ آﺑﻮش ﺗﯿﺶ و‪‬ﺳ‪‬ﺲِ ﺧَﺸﺘﺮﻫﯿﺎ دﯾﺎ‬
‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ت آ ﺗﻮا ﻣﺰدا ﺳﺘﺎﺋﻮﻣﯽ اوﻓﯿﺎﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ آﻧﮑﻪ زرﺗﺸﺖ ﻫﺴﺘﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺗﻮان دارم‬
‫از دﺷﻤﻨﺎن راﺳﺘﯿﻦ دروﻏﮑﺎر و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد‬
‫اﮔﺮ در آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ از آن ﻧﯿﺮوي ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮم‬
‫ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺗﻮان دارم اي ﻣﺰدا ﺗﻮ را ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫و ﺑﺮاﯾﺖ ﺳﺮود ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 546‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‪ ،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬وﻟﯽ« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﻪ او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره ﻣﺘﺼـﻞ(‪- ‬ﺍﺽ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺦ_[‪» :(aojī) .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﺮدم« )ﻓﻌﻞ زﻣﺎن ﺣﺎل ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ(‪- ‬ﺿﺦ_‬
‫»ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋﻼم داﺷﺘﻦ«‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]‪» :(zararuBtro) .‬زرﺗﺸﺖ« )ﻧﺎم ﺧﺎص‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ‪» :(paourvvīm) .‬ﻧﺨﺴــﺖ‪ ،‬ﭘــﯿﺶ از ﻫــﺮ ﭼﯿــﺰ‪ ،‬در وﻫﻠــﻪ اول‪ ،‬زودﺗــﺮﯾﻦ‪،‬‬
‫‪-‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ »ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬اﺳﺎﺳـﯽ‪،‬‬ ‫ﻗﯿﺪي(‪‬‬ ‫ﭘﯿﺶﺗﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ‬
‫ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮒ]‪» :(hairiiō) .‬ﺣﻘﯿﻘﯽ‪ ،‬واﻗﻌـﯽ‪ ،‬اﺳـﺘﻮار‪ ،‬ﺑﺮﻗـﺮار« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫‪-‬یﺆﺿﺒﺰﺿﺎ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ دو‬ ‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬‬ ‫یﺆﺿﺒﺰ|‪» :(dvvaéDG) .‬دﺷﻤﻨﺎن« )راﯾﯽ‪،‬‬
‫واژه ﺍﺿﻬﻮﮒ]‪.‬یﺆﺿﺒﺰ| را ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﮏ واژه ﻣﺮﮐﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »دﺷـﻤﻦ‬
‫واﻗﻌﯽ« ﯾﺎ دﺷﻤﻨﯽ آﺷﺘﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ‪-‬ﺍﺿﻬﻮﮔﺦ‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺎ )ﺻﻔﺖ([‬
‫ﺍﮔﺾ‪ :(hiiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ زﻣـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ« )ﺷـﮑﻞ ﻗﯿـﺪي‬
‫ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ"ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«(‬
‫ﻫﺲ]ﮔﭗ‪» :(isōiiā) .‬ﺗﻮان دارم« )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل(‪- ‬ﻩ‪/‬‬
‫»ﺗﻮان داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻦ«‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬از رﯾﺸﻪﻩ‪ /‬و ﺳـﺘﺎك ﺣﺎﺿـﺮ ـﻫﺴﭗ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »‪ ،seek‬ﺟﺴـﺘﺠﻮ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻦ«[‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪547 ‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ‪» :(dregvvāitē) .‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬ﻫﻮادار دروغ‪ ،‬ﻣﺮد ﻧﺎدرﺳﺖ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬اﻣﺎ‪ ،‬وﻟﯽ‪ ،‬ﭘﺲ« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات‪ ،‬ﺣﺮف ﻋﻄﻒ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ‪» :(aDāunē) .‬ﭘﯿــﺮو اﺷــﺎ‪ ،‬درﺳــﺘﮑﺎر‪ ،‬ﻫــﻮادار ﺣﻘﯿﻘــﺖ« )ﺑﺮاﯾــﯽ‪،‬‬
‫ﺿﺰﭘﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]‪» :(rafenō) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﻀﭽﻐﺪﺿﺎ‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺷﺎدي دروﻧﯽ و ﺑﺎﻃﻨﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪[«the joy of innerlife‬‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪» :‬ﮐﻤﮏ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ‪[.«mighty help and joy‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪[.«powerful support» :‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ [«strong support» :‬اﯾﻦ واژه در ﻫﺎت ‪ 28‬ﺑﻨﺪ ‪ 6‬ﻧﯿﺰ آﻣﺪه و ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﯾـﺎري‪،‬‬
‫ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺓﮒ؛ﮎ‪» :(|iifm) .‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻮد« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬وﺟـﻮد داﺷـﺘﻦ‪ ،‬ﻫﺴـﺘﻦ« )در ﺣﺎﻟـﺖ ﺑﺮاﯾـﯽ »‪ «dative‬از اﯾـﻦ ﻓﻌـﻞ‪،‬‬
‫ﮔﺮاﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﺜﺒﺖ و ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد(‬
‫ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺽ‪» :(aojōzvvau) .،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫‪-‬ﺿﺦ_]ﺟﺎﺅﺿﺄﻑ »ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬زور«‬
‫ﺍﮔﺾ‪» ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻨﺎن ﮐﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ "ﺽ(‬
‫ﭖ‪.‬ﺫ‪/,‬ﻑ[‪ :(ā.bkBtīB) ./‬ﭖ‪ .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي یﮕﭗ‪.‬‬
‫‪/,‬ﻑ[‪» ./‬آﻧﭽﻪ در آﯾﻨﺪه ﭘﯿﺶ آﯾﺪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪[.«things to come prosperity» :‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ «endeavors» :‬ـ ﺗﻼش‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ‪ ،‬ﺟﺪ و ﺟﻬﺪ‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ «to adorn» :‬آراﺳﺘﻦ‪ ،‬زﯾﻨﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻠﻮه دادن‪ ،adornments ،‬ﺗﺰﺋﯿﻨﺎت‪ ،‬ﻣﺰﯾﻦ‬
‫ﺷﺪه از رﯾﺸﻪﺫ‪) /,‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪» (bhus‬آراﺳﺘﻦ‪ ،‬زﯾﻨﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن«[‬
 ‫‪ 548‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آﻧﺮا از رﯾﺸﻪﺫ‪ ,‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ bhu‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑـﻮدن و ﺳـﺘﺎك ‪ s-aor-‬در ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫)راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ future things, things to be‬ــ آﻧﭽـﻪ را ﮐـﻪ در آﯾﻨـﺪه‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﯾﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪[.‬‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ ـﺫ‪) /,‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ (bhus‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آراﺳﺘﻦ و زﯾﻨﺖ ﺑﺨﺸﯿﺪن ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »‪ «preparation‬ـ آﻣﺎدﮔﯽ‪ ،‬ﺗﻬﯿﻪ و ﺗﺪارك‪[.‬‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬آﻧﺮا از ﻫﻤﺎن رﯾﺸﻪ ﺫ‪/,‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »‪ «splendeur‬ـ ﺷﮑﻮه[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ را ﺗﺎﯾﯿﺪ ﮐﺮده و آﻧـﺮا در ﺣﺎﻟـﺖ راﯾـﯽ ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﺮده‬
‫»‪ «for all time‬ـ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬در آﯾﻨﺪه‪[.‬‬
‫ﺭﺿﺴﻀﺴﻎ·»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‪» :(vasase.xDarrahiia) .‬ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪن‪ ،‬ﺑـﻪ اراده ﺧـﻮد«‬
‫‪ -‬ﺭﺿﺴﻀﺴﻎ·»ﺯﺿﻮﻗﺾ· »ﻓﺮﻣـﺎن راﻧـﺪن ﺑﻤﯿـﻞ و اراده ﺧـﻮد‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫‪ «qui dispose à volonté de, ruling at will‬از ﺳﺘﺎك ــ »ﺭﺿﺴﻀﺎ دﻟﺨـﻮاه‪ ،‬آرزو«‬
‫وﺍﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ :‬دو واژه را ﺟﺪا از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ »ﻓﺮﻣـﺎن رواﯾـﯽ و‬
‫ﺗﺴﻠﻂ ﻧﺎﻣﺤﺪود«[‬
‫]اﯾﻨﺴــﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪ :‬آﻧــﺮا ﯾ ـﮏ واژه ﻣﺮﮐـﺐ ﻣــﯽداﻧﻨــﺪ ﺑــﻪ ﻣﻌﻨــﯽ »‪«ruling at will‬‬
‫»‪» «exercising power at will‬ﻓﺮﻣﺎن راﻧـﺪن ﺑـﻪ اراده ﺧـﻮد« ﺑﻬـﺮ روي ﻧﺸـﺎن دادن‬
‫ﻧﯿﺮوي ﻧﺎﻣﺤﺪود اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫یﮕﭗ‪ :(diiā) .‬ﺑﺎ ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪﭖ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از واژهﺫ‪/,‬ﻑ[‪ /‬در ﻫﻤﯿﻦ ﺳﻄﺮ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘـﻪ‬
‫‪-‬یﭗ ‪:‬‬ ‫ﻧﺎﮔـﺬر(‪‬‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﻪ دﺳﺖ آورم‪ ،‬ﺑﺮﺧـﻮردار ﮔـﺮدم« )ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫»ﻧﻬﺎدن‪ ،‬دادن« در ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ و ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﺣﺮفﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﺪن«‬
‫"ﺿﺆﺽ‪» :(yavvau) .،‬ﺗﺎ زﻣـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ‪ ،‬ﺗـﺎ اﻧـﺪازهاي ﮐـﻪ ‪) «so long as, autant que‬ﻗﯿـﺪ‬
‫ﮐﻤﯿﺖ(‬
‫ﭖ‪) :(H) .‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺴﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞ ﺑـﺮاي ﺳﻔﭙﻬﮏ[( ﺣـﺮف اﺿـﺎﻓﻪ‪» :‬ﺑـﻪ ﺳـﻮي‪ ،‬ﺗـﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪549 ‬‬

‫‪«vers, jusqu’à‬‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را‪ ،‬ﺗﻮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣــﺰدا« )ﻧــﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ ]اﯾــﻦ واژه ﻫﻤﺮﯾﺸــﻪ ﺑــﺎ واژه‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ medhā‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺧﺮدﻣﻨـﺪي‪ ،‬داﻧـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻫﻮﺷـﻤﻨﺪي ‪intelligence, sagesse‬‬

‫اﺳﺖ )ص ‪ 576‬دﯾﮑﺴﻮﻧﺮ ‪[(Renau‬‬

‫ﺳﻔﭙﻬﮏ[‪» :(stāiimi) .‬ﻣﯽﺳﺘﺎﯾﻢ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﻒ‪» ,‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﺘﻮدن«‬
‫ﻋﭽﮕﭗ‪» :(ufiiā) .‬ﺳﺮود ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﭻ »ﺑﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺎﺑﯿﺪن‪ ،‬ﺳﺮود ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬واژهﻫﺎ را ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ«‬
‫ﺇﭖ‪» :(cā) .‬و« )واو ﻋﻄﻒ(‬
 ‫‪ 550‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗُﻮا‬ ‫اَت‬ ‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ آﻣﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﺷﯽ‬ ‫وي وﯾﺪ ويِ‬ ‫ﮐَﻬﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ﻓﺮَﺳﻢ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﺭﺿﺰ[·‬ ‫ﺭ[ﺅ[یﻌﮕﺐ·‬ ‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺲ؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن‬ ‫ﺑﺮاي ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺮﺳﯿﺪ‬ ‫آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﻮ‬ ‫راﺗﺎﻧﻢ‬ ‫آﺗ‪‬ﺮ‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫آ‬ ‫اَت‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﻗﭙﻔﻤﮏ·‬ ‫ﭘﻮﻗﺐ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻧﻤﺎز‬ ‫ﻧﺜﺎر‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻦ ﯾﺎﯾﯽ‬ ‫اﯾﺴﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾﻮ‪‬ت‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﮔﭙﻪ&‬ ‫ﻫﺴﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬
‫ﺗﯿﻤﺎر ﮐﻨﯿﻢ‬ ‫ﺗﻮان دارم‬ ‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫)ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪551 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺰ[·‬ ‫ﺭ[ﺅ[یﻌﮕﺐ·‬ ‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺲ؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬

‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﻗﭙﻔﻤﮏ·‬ ‫ﭘﻮﻗﺐ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﮔﭙﻪ&‬ ‫ﻫﺴﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﺳ‪‬ﭙﻨﺘ‪‬ﻢ اَت ﺗُﻮا ﻣﺰدا ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ اﻫﻮرا‬

‫ﻫ‪‬ﯿﺖ ﻣﺎ و‪‬ﻫﻮ ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫اَﻫﯿﺎ ﻓﺮَﺳﻢ ﮐَﻬﻤﺎﯾﯽ وي وﯾﺪ ويِ و‪‬ﺷﯽ‬
‫اَت آ ﺗﻮﻫﻤﺎﯾﯽ آﺗ‪‬ﺮ راﺗﺎﻧﻢ ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﻮ‬
‫اَﺷَﻬﯿﺎ ﻣﺎ ﯾﻮ‪‬ت اﯾﺴﺎﯾﯽ ﻣ‪‬ﻦ ﯾﺎﯾﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮرا ﻣﺰدا‬
‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺗﻮ را ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ »وﻫﻮﻣﻦ« ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﻓﺮا آﻣﺪ‬
‫»ﭘﺮﺳﯿﺪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري ﮐﻪ را آرزو داري؟‬
‫ﭘﺎﺳﺦ دادم‪ ،‬آﺗﺶ ﺗﻮ را ﮐﻪ ﻧﻤﺎزم را ﺑﻪ او ﻧﺜﺎر ﮐﻨﻢ‪،‬‬
‫و اﺷﺎ را‪ ،‬ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺗﻮان دارم‪ ،‬ﺗﯿﻤﺎرش ﮐﻨﻢ‪«.‬‬
 ‫‪ 552‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارس دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ‪» :(speytem) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﺲ‪) «alors, then, but ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ادات(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﮎ؛ﺃﻻ[‪» :(mfyghi) .‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم‪ ،‬داﻧﺴـﺘﻢ« )ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن« )ﮎ؛ﺃﻻ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬ﺳﺮور‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮا‪ ،‬ﺧﺪا‪) «lord maître ،‬ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺮا‪ ،‬ﻣﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪» :(pairi.jasau) .،‬ﻓﺮا آﻣﺪ‪ ،‬وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮ رﺳﯿﺪ«ﺣﻀﻬﻘﻪ · )ﺣـﺮف اﺿـﺎﻓﻪ‪،‬‬
‫ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‪ .‬ﺑﺮاي _ﺿﺴﺾ‪» ،‬آﻣﺪ‪ ،‬وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ »رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( »اﻧﺪﯾﺸﻪ«‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﭼﻐﻘﻀﺲ؛ﮎ‪» :(ferasfm) .‬ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬ﺳﺌﻮال ‪) «question‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن«‬
‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ‪» :(kahmāi) .‬ﺑﺮاي ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻧﺾ »ﮐﯽ«‬
‫ﺭ[ﺭ[یﻌﮕﺐ‪» :(vividuiie) .‬ﺧﺪﻣﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺼﺪر( در ﺣﺎﻟﺖ ‪ dat‬ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪﺭ[ ﻣﺼـﺪر‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﺭ[ﯼ‪ .‬اﯾﻦ واژه داراي ﺳﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ‪ 1 :‬ـ داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ 2 ،‬ـ ﺟﺴـﺘﻦ‪ ،‬ﯾـﺎﻓﺘﻦ‪،‬‬
‫ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ 3 .‬ـ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ آورده »ﺑﺮاي‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮي«‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬داﻧﺴﺘﻦ ‪ .«to know‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪» :‬ﺧـﺪﻣﺖ ﮐـﺮدن ‪to‬‬

‫‪ .«serve‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ ﮐـﻪ در زﺑـﺎن ﮔﺎﺗـﺎﯾﯽ واژهﺭ[ﯼ ﻫﻤﺮﯾﺸـﻪ ﺑـﺎ »‪vidh‬‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ« و ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﭘﺮﺳـﺘﺶ ﮐـﺮدن ‪ to worship‬و اﺣﺘـﺮام ﮔﺬاﺷـﺘﻦ ‪to hold in‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪553 ‬‬

‫‪ «honour‬اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺑﺪ آذرﮔﺸﺴﺐ‪ :‬ﻧﻤﺎزﮔﺰاردن‪.‬‬

‫ﺭﺿﺰ[‪» :(vaDī) .‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﺲ‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‪ ،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬وﻟﯽ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ادات‪ ،‬ﻋﻄﻒ‪ ،‬اﻟﺤﺎق‪ ،‬اﻟﺼﺎق(‬
‫ﭖ‪) :(H) .‬ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺴﻮﻧﺪ(‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ و اﯾﻨﺴﻠﺮﺿﻒ‪.‬ﭖ را ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﯾﮑﯽ از‬
‫دﺳﺘﻨﻮﺷﺘﻪﻫﺎ ﺿﮑﭗ ﯾﺎ ﺿﺼﭗ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ thenceforth» :‬از اﯾﻦ ﭘﺲ«‪.‬‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭙﻪ‪» :(rsahmai) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﺷﺨﺺ(‬
‫ﭘﻮﻗﺐ‪» :(ārrē) .‬آﺗـﺶ‪ ،‬آذر« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﭘﻔﻀﻖ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( »آﺗـﺶ‪ ،‬ﻧﻤـﺎد‪ ،‬اﺷـﺎ و‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ« در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و اوﺳﺘﺎي ﮐﻬﻦ آﺗـﺶ داراي ﻣﻌﻨـﺎ و ﻣﻔﻬـﻮم ﻏﯿﺮﻣـﺎدي اﺳـﺖ و اﺷـﺎره‬
‫ﺑﺎﺣﺘﺮام دروﻧـﯽ و روﺣـﺎﻧﯽ ﺑـﺮاي اﺷﺎﺳـﺖ در آﯾـﯿﻦ ﻣﺰدﯾﺴـﻨﺎ اﯾـﺰد ﻣﻘـﺪس و ﺟﺎوﯾـﺪان و‬
‫اﺷﺎوﻫﯿﺸﺘﺎ= اردﯾﺒﻬﺸﺖ‪ ،‬ﺑﺎ آﺗﺶ ﻣﻘﺪس ﻣﻌﺮﻓﯽ و ﻧﻤﻮده ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻗﭙﻔﻤﮏ‪» :(rātąm) .‬ﻧﯿﺎز‪ ،‬اﻫﺪا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﭙﻔﭗ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪ«‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]‪» :(nemazhō) .‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﻧﻤﺎز« )ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ »ﻧﻤـﺎز«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ‪ .adoration‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺣﺮﻣﺖ‪ ،‬اﺣﺘﺮام داﺷﺘﻦ ‪[.reverence‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‪» :(aDahiiā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﺣﺮف ﺗﺄﮐﯿﺪ«‬
‫"ﺿﺆﺿﻒ‪» :(yavvat) .‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ‪) «how far, as far as‬ﻗﯿﺪ در ارﺗﺒﺎط ﺑـﺎ ﻣﻘـﺪار ﻣﺎﻧﻨـﺪ‬
‫‪(autant que‬‬
‫ﻫﺴﭙﻪ‪» :(isāi) .‬ﺗﻮان دارم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﻫﺲ‬
‫»ﺗﻮان‪ ،‬ﻗﺪرت« ‪ ،pouvoir‬در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻦ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﮔﭙﻪ‪» :(maniiai) .‬ﺗﻮﺟﻪ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﯿﻤﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( ـ ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن‪ ،‬درك ﮐﺮدن« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻦ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه‬
‫واژهﮐﻀﺪ ﺑﺎ واژهاي در ﺣﺎﻟﺖ )واﺑﺴﺘﮕﯽ( ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﻮد ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن«[‬
 ‫‪ 554‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ز‪‬ﺋﻮز‪‬ﺋﻮﻣﯽ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫داﯾﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اَت‬
‫‪.‬ﺿﺦ‪.‬ﺿﺨﮏ[·‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫یﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺣﺮف ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫اﺷﺎ را‬ ‫آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬ ‫ﺑﺮاﯾﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺲ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرِم‬ ‫اﯾﺖ‬ ‫ﻫﯿﭽِﯿﻢ ﻧﻮ‬ ‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬
‫ﭘﻘﻐﮏ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﻫﮑﺪﺥ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[·‬
‫ﺳﺰاوار آﻧﻢ‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ‬ ‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺮﺷﺘﺎ‬ ‫ا‪‬ﻫﻤﺎ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎﭼﺎ‬
‫ﺣﻀﻖ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫؛ﺍﮐﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭙﺈﭖ·‬
‫ﭘﺮﺳﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻣﺎ را ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﭙﺮس‪ ،‬دوم ﮐﺲ اﻣﺮي درﻣﯿﺎنﮔﺬار‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ﺗﺎم‬ ‫ﺗﺖ‬ ‫ﯾﺘَﻨﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫زي‬ ‫ﭘ‪ِ‬ﺮﺷﺘ‪‬ﻢ‬
‫؛ﮐﻀﺆﺿﻔﻤﮏ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫"ﺿﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺣﻀﻖ‪/‬ﻑ؛ﮎ·‬
‫ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ‬ ‫آن‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﺎن‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬ﺳﺌﻮال زﯾﺮا ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬ ‫دﯾﺎت‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫؛ﮐﻀﺆﺿﺄﻓﻐﮏ&‬ ‫یﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮏ·‬ ‫»ﺯﺿﺆﻣﺲ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺗﻮاﻧﺎ را‬ ‫ﻗﺎدر‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ ارزاﻧﯽ دارد‬ ‫ﻓﺮﻣﺎنروا‬ ‫ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ‬ ‫آن ﮐﺲ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪555 ‬‬

‫‪.‬ﺿﺦ‪.‬ﺿﺨﮏ[·‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫یﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﭘﻘﻐﮏ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﻫﮑﺪﺥ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[·‬

‫ﺣﻀﻖ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫؛ﺍﮐﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭙﺈﭖ·‬

‫؛ﮐﻀﺆﺿﻔﻤﮏ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫"ﺿﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺣﻀﻖ‪/‬ﻑ؛ﮎ·‬

‫؛ﮐﻀﺆﺿﺄﻓﻐﮏ&‬ ‫یﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮏ·‬ ‫»ﺯﺿﺆﻣﺲ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫اَت ﺗﻮ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ داﯾﯿﺶ اَﺷ‪‬ﻢ ﻫ‪‬ﯿﺖ ﻣﺎ ز‪‬ﺋﻮز‪‬ﺋﻮﻣﯽ‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﻫﯿﭽِﯿﻢ ﻧﻮ اﯾﺖ آرِم‬
‫ﭘِﺮِﺳﺎﭼﺎ ﻧﺎو ﯾﺎ ﺗُﻮﯾﯽ ا‪‬ﻫﻤﺎ ﭘ‪‬ﺮﺷﺘﺎ‬
‫ﭘ‪ِ‬ﺮﺷﺘ‪‬ﻢ زي ﺗﻮا ﯾﺘَﻨﺎ ﺗﺖ ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ﺗﺎم‬
‫ﻫ‪‬ﯿﺖ ﺗﻮا ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ اَ ا‪ ‬ﺷ‪‬ﻢ دﯾﺎت ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﺲ اﺷﺎ را ﮐﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺳﺰاوار آﻧﻢ‬
‫از ﻣﺎ ﺑﺨﻮاه )ﭼﻪ ﮐﺮدهاﯾﻢ( و ﭼﻪ ﭘﺮﺳﺶﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺬارﯾﻢ‬
‫زﯾﺮا ﭘﺮﺳﺶ ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﭘﺮﺳﺶ ﮐﺴﯽ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را ارزاﻧﯽ دارد‪.‬‬
 ‫‪ 556‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﺶ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣـﯽ ﺟـﺎي دارد‪ .‬ﺳـﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﻧﻤـﺎد‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا و داراي ﻫﻤﺎن ﻓﺮوز و ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه ﺷﺨﺼﯽ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺑﯽ ﭘﺮوا ﮐﻪ زﺑﻮﻧﯽ‬
‫و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ در آن راه ﻧﺪارد ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻨﺪ آن ﭘﺮﺳﺶ از ﺳﻮي ﭘﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﺑﻠﻨﺪ و اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬از‬
‫ﺳﻮي ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﺋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻫﺴﺘﯽ ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ دارد و در ﺑـﺎره ﻣﺴـﺎﯾﻞ ﮐﻠـﯽ و‬
‫آﻣﺮزشﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن آورده ﺷﺪه ﮐﻪ داراي ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ارزشﻫـﺎي‬
‫اﺧﻼﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ و ﺻﻠﺢ و ﺳـﺎزﻧﺪﮔﯽ اﺳـﺖ‪ .‬آﻧﭽـﻪ از‬
‫ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺷﻮد در ﺟﻬﺖ ﮐﺎرﻫﺎي درﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸـﯽ اﺳـﺖ‬
‫ﮐﻪ در اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن و ﺑﯿﺪار ﮐﺮدن وﺟﺪان اﻧﺴﺎن ﻣﺆﺛﺮ اﺳـﺖ ﮐـﻪ آﯾـﺎ ﺑـﻪ ﺧـﺪﻣﺘﮕﺰاري اﺷـﺎ و‬
‫ﮐﻮﺷﺶ در رﺳﯿﺪن ﺑﻪ درﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﯾﺎ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺰ در‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ )ﻫﺎت ‪ 19 ،31/15 ،31/14‬ـ ‪ 44/1‬و ﺳﺎﯾﺮ ﻫﺎتﻫـﺎ( در ﺑـﺎره ﺑﺴـﯿﺎري از ﻣﺴـﺎﯾﻞ از‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﻤﯽﺷﻨﻮد‪ ،‬زﯾﺮا اﮔﺮ در زﻣﺎن او ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ﭼﻬﺎر ﻫﺰار‬
‫ﺳﺎل از آن ﻣﯽﮔﺬرد ﻣﺜﻼً در ﺑﺎره آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺟﻬﺎن و اﻧﺴﺎن ﮐـﻪ از ﭼﯿﺴـﺖ و ﭼﮕﻮﻧـﻪ آﻓﺮﯾـﺪه‬
‫ﺷﺪه ﺑﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ اﺷﺎره ﻣﯽﺷﺪ ﻣﺴﻠﻤﺎً ﺑﺎ داﻧﺶ اﻣﺮوزي و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎي ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‬
‫ﻧﺪاﺷﺖ و آﻧﮕﺎه ﭘﺎﺳﺦ اﻫﻮراﻣﺰدا ﮐﻪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪهاي داﻧﺎ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﭘﺮﺳﺶ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣـﯽ ﺟـﺎي دارد‪،‬‬
‫اﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪ ،‬دﺷﻤﻦ و رﻗﯿﺐ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ‪ ،‬اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﻮ‬
‫ﯾﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ در رأس ﻓﺮوزه ﻫﺎ و ﺻﻔﺎت او ﻗﺮار دارد‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﻧﻤﺎد ﻫﻤﻪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﻗﺪرت اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮﮔﺎه ﺷﺨﺼﯽ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ و‬
‫ﺑﯽ ﭘﺮوا ﮐﻪ زﺑﻮﻧﯽ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ در آن راه ﻧﺪارد ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺎﯾﮕـﺎه و ﺗﻮاﻧﻤﻨـﺪي او ﻣﺘﻨﺎﺳـﺐ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﺌﻮال ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ از ﺳﻮي ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮواﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑـﺮ ﺗﻤـﺎم ﻫﺴـﺘﯽ ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ‬
‫دارد‪ .‬در ﺑﺎره رﻫﻨﻤﻮدﻫﺎ و آﻣﻮزشﻫﺎاﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﻬﺎﻧﯿـﺎن آورده ﺷـﺪه‪ ،‬داراي‬
‫ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ارزشﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺑﺮﻗﺮاري ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‪ .‬آﻧﭽـﻪ از ﺳـﻮي‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﯿﺪه ﺷﻮد در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي درﺳﺖ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ ﮐـﻪ‬
‫در ﺑﯿﺪار ﮐﺮدن وﺟﺪان ﺑﺎورﻣﻨﺪان ﻣﺆﺛﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﺎ در ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري و ﭘﯿـﺮوي از اﺷـﺎ ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫ﮔﺴﺘﺮش درﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي ﮐﻮﺷﯿﺪه ﯾﺎ ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪557 ‬‬

‫زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺰ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎي ‪ 31/14‬ـ ‪ 31/15‬ـ ‪ 44/1/19‬و ﺳﺎﯾﺮ ﻫﺎتﻫـﺎ در ﺑـﺎره ﺑﺴـﯿﺎري از‬
‫ﻣﺴﺎﯾﻞ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﭘﺎﺳﺨﯽ ﻧﻤﯽﺷﻨﻮد‪ .‬زﯾﺮا ﮐﻪ در آن زﻣﺎن ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از‬
‫ﭼﻬﺎر ﻫﺰار ﺳﺎل از آن ﻣﯽﮔﺬرد در ﺑﺎره ﻫﺮ ﭘﺮﺳﺶ ﻣﺜﻼً آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕـﺎه اﻧﺴـﺎن در‬
‫ﺟﻬﺎن ﯾﺎ ﻫﺮ ﻣﺴﺌﻠﻪ دﯾﮕﺮ ﭘﺎﺳﺨﯽ داده ﻣﯿﺸﺪ ﯾﺎ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ روزاﻧﻪ و اﻣﻮر ﺟﺰﺋـﯽ از ﺳـﻮي‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا دﺳﺘﻮري ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻗﺎﻧﻮن اﻋﻼم ﻣﯽﺷﺪ ﺗﻤﺎم آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫـﺎي‬
‫ﻋﻠﻤﯽ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ دﺳﺘﻮرﻫﺎ و ﭘﺎﺳﺦﻫﺎي ﺳﺎﯾﺮ ادﯾﺎن در ﺑﺎره ﻣﺴﺎﯾﻞ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن‬
‫ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺗﻌﺎرض آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ از ارزش اﻓﺘﺎده اﺳﺖ‪ .‬آﻣﻮزشﻫﺎي اﻫـﻮراﻣﺰدا و‬
‫دﺳﺘﻮرﻫﺎي دﯾﻨﯽ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ در ﺑﺎره ﻣﺴﺎﯾﻞ ﮐﻠﯽ اﺳﺖ و در ارﺗﺒﺎط ﺑـﺎ ﻓـﺮوزهﻫـﺎي او ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اوﺳﺖ‪ .‬در ﺑﺎره آﻧﻬﺎ ﯾﻌﻨﯽ اﺷﺎ ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ و ﻗﺎﻧﻮن ﻻﯾﺰال ﮐﺎﯾﻨﺎت‪،‬‬
‫وﻫﻮﻣﻦ ﻧﻤﺎد ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬ﺧﺸﺘﺮا ﻧﯿﺮوي ﮐﺎﺳﺘﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮ و ﻓﺮاﮔﯿﺮ اﻫﻮراﯾﯽ‪ ،‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫﺌﻮروﺗﺎت‬
‫و اَﻣ‪‬ﺮﺗﺎت در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﺮاراً اﺷﺎره ﺷﺪه‪ .‬اﺻﻮل آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺻﻔﺎت اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫و ﭘﯿﺮوي از آﻧﻬﺎﺳﺖ در دﯾﻦ زرﺗﺸﺘﯽ ﺑﺮﺧﻼف ﺳﺎﯾﺮ دﯾﻦﻫﺎ ﺑﺮاي ﺟﺰﺋﯿﺎت زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ‬
‫در ﺗﻐﯿﯿﺮ اﺳﺖ دﺳﺘﻮري داده ﻧﺸﺪه در ﺑﺎره ﺧﻮراك و ﭘﻮﺷﺎك و ﻧﻈﺎﻓﺖ و ﻏﯿـﺮه ﻣﻘﺮراﺗـﯽ در‬
‫اﯾﻦ دﯾﻦ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﺣﺮام و ﺣـﻼل و اﻧﺘﺨـﺎب ﺧـﻮراك و ﭘﻮﺷـﺎك و ﭼﮕـﻮﻧﮕﯽ ﻧﻈﺎﻓـﺖ و‬
‫ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺮﯾﻌﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ زﻧـﺪﮔﯽ را ﺑﻨـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ و ﻧﯿﺎزﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻣﻨﻄﻘﻪاي‪ ،‬ﺧﻮد ﻣﺮدم و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎن آﻧﻬـﺎ وﺿـﻊ و‬
‫ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﻫﺮﮔﺎه ﻻزم ﺑﻮد آﻧﻬﺎ را ﻧﺴﺦ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ ﻋﻤﻠﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻄﻘﯽ و ﻣﻮرد ﻧﯿﺎز‬
‫اﺳﺖ ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﺧﺮدﻣﻨﺪي و رﺷﺪ اﺧﻼﻗﯽ اﻧﺴـﺎن دﺳـﺘﻮر‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ ﻧﻪ ﺑﺮاي ﺧﻮرد و ﺧﻮاب و اﻣﻮر ﭘﯿﺶ ﭘﺎ اﻓﺘﺎده‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺶ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺮﺳﺶ و راﯾﺰﻧﯽ ﺑﺎ ﻧﻤﺎد و ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧـﺎﯾﯽ‪ .‬ﯾﻌﻨـﯽ ﭘﺮﺳـﺶ و‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﮐﻪ در ﻧﻔﺲ و ﻧﻤﺎد آدﻣﯽ ﺟـﺎي دارد و او را ﺑـﻪ ﺳـﻮي ﻧﯿﮑـﯽ و ﭘـﺎﮐﯽ‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن ازاد و ﻣﺨﺘﺎر ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﺑﻪ ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻣﺠﻬﺰ اﺳﺖ در ﮔـﺰﯾﻨﺶﻫـﺎي‬
‫ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮي آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﻣﯿﻨﻮي ﻣﻘﺪس ﻣﯽرود اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺟﻨﮓ اﻓﺰار ﺧﺮد و ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺑﺮ‬
‫وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ راه ﺧﻮد را ﺑﻪ ﺳﻮي اﺷﺎ و آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻫﻤﻮار ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪ .‬زرﺗﺸـﺖ آﻣـﻮزش‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ ﻫﺮﮔﺎه در ﮔﺰﯾﻨﺶ راه و روش ﺧﻮد دودل و ﻣﺮدد ﺷﻮﯾﺪ ﺑﺎ ﺧﺮد ﺧﻮد راﯾﺰﻧـﯽ و از آن‬
‫ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮي را ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد ﺧﻮدﺗﺎن وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮي‬
‫ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﻧﯿﺮوﻫﺎي اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻫﺮي ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﻋﻘﻞ ﮐﻞ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از‬
 ‫‪ 558‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫اﺷﺎ ﺑﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ و راﺳﺘﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣـﯽﺷـﻮد و ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮوي از آرﻣﺌﯿﺘـﯽ ﺑـﻪ ﺻـﻔﺎت ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺟﻮاﻧﻤﺮدي‪ ،‬اﻧﺼﺎف و ﭘﺎﮐﺪاﻣﻨﯽ ﻣﺠﻬﺰ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺎ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬آن ﻧﯿﺮوي ﻻﯾﺰال و‬
‫ﮐﺎﺳﺘﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮ ﮐﻪ از آن اﻫﻮراﻣﺰدا و در ﻧﻬﺎد آدﻣـﯽ ﻣﻮﺟـﻮد اﺳـﺖ ﺑـﺮ ﺧـﻮد ﭼﯿـﺮه و ﻣﺴـﻠﻂ‬
‫ﻣﯽﮔﺮدد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ از اﻫﻮراﻣﺰدا ذﮐﺮي ﻧﺸﺪه و آن از اﺳﺘﺜﻨﺎﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺳﺖ و ﺗﺎﯾﯿﺪ و ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﺮ آﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ از اﺷﺎ و آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﭙﺮﺳﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﻪ وﻇﺎﯾﻒ ﺧﻮد ﻋﻤﻞ ﮐﺮده‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي راﺳﺘﯽ و‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ رﻓﺘﻪ ﯾﺎ در اﯾﻦ راه ﮐﺎﻫﻠﯽ و ﮐﻮﺗﺎﻫﯽ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶﻫـﺎ از ﺳـﻮي اﻧﺴـﺎن‬
‫ﺑﺎورﻣﻨﺪ ﭘﺮﺳﺶ از ﺧﺮد ﺧﻮش اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮواﯾﺴـﺖ ﮐـﻪ ﻫﺴـﺘﯽ را آﻓﺮﯾـﺪه و‬
‫ﮐﺎﯾﻨﺎت را ﺑﻪ ﮔﺮدش آورده‪ .‬ﻓﺮﻣﺎنرواﯾﯽ اﺳﺖ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﺮو ﺑﺨﺸﺪ ﭘﯿﺮوي‬
‫از آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﻌﻨﻮي و آن ﻧﯿﺮوي ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮوي از اﻫـﻮراﻣﺰدا‪ .‬دﯾـﻦ زرﺗﺸـﺖ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﮥ‬
‫ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ اﺳﺘﻮار ﺷﺪه و ﺧﺮدﻣﻨﺪي در ﺟﻬﺎن آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻓﻘﻂ وﯾﮋه اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻫﯿﭻ ﻣﻮﺟـﻮد‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﺟﺰ اﻧﺴﺎن در ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺴﺘﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ دﯾﻦ اﻧﺴﺎنﻣـﺪاري‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن زرﺗﺸﺖ در ﮐﺎﻧﻮن ﺗﻤﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎي ﻋﻘﻠﯽ و ﻋﻠﻤﯽ و ﻓﻠﺴـﻔﯽ ﻗـﺮار دارد‪ .‬دﯾـﻦ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ اﻧﺴﺎن ﺧﺮدﻣﻨﺪ و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ ﭘﯿﺶ ﻣﯽﺑﺮد‬
‫و ﺗﻨﻬﺎ دﯾﻨﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن را ﺗﺄﻣﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﺮاي‪ ،‬از اﯾﻨﺮو« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻑ‪» :(tk) .,‬ﺗﻮ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪاي ﮐﻪ ﺣﺎﮐﯽ از ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ و دﻋﻮت ﺑﻪ ﭼﯿﺰ ﯾﺎ ﮐﺎرﯾﺴﺖ‪ ،‬ﻏﺎﻟﺒﺎً ﺑﻪ‬
‫ﻋﻨﻮان ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ از آن ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣـﯽﺷـﻮد ‪enclitic, particle, as an invitation or‬‬
‫‪(exhortation, often interpreted as a 2end person. pronou‬‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﺗﮏ(‬
‫یﭙﻪ‪» :(dāiB) ./‬آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪ ،‬ﻧﺸﺎن ﺑﺪه‪ ،‬ﻓﺎش ﮐﻦ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﻣﺮي دوم ﮐﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪- ‬یﻬﺲ »ﻧﺸﺎن دادن‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬اﺷﺎ را‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ )در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﺷﺎ ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﯽ‬
‫و ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳـﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺗـﺮﯾﻦ و ﺑـﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺻـﻔﺖ و ﻣﻈﻬـﺮ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪559 ‬‬

‫اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬آﻧﮑﻪ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ( »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ‪،‬‬
‫آﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ«‬
‫ﮐﭗ‪) :(mā) .‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ( ) از ادات ﺗﺸﺪﯾﺪي ‪ (intensive‬ﮐﻪ وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺣﺎل را ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ »‪ «parfait‬درﻣﯽآورد‪ perfect, parfait .‬وﺟﻪ ﮐﺎﻣـﻞ‪ ،‬وﺟـﻪ ﻧﻘﻠـﯽ )ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﻧﻘﻠﯽ ﻣﻦ رﻓﺘﻪام ‪(I have gone‬‬
‫‪.‬ﺽ]‪.‬ﺿﺨﮏ[‪» :(zaōzaomi) .‬ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‪ ،‬آرزو ﻣﯽﮐـﻨﻢ‪ ،‬ﺻـﺪا ﻣـﯽزﻧـﻢ )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐ ﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل( ﮐﻪ ﺑﺎ واژه ﮐﭗ ) از ادات ﺗﺸـﺪﯾﺪ( ﻣﻌﻨـﯽ وﺟـﻪ ﮐﺎﻣـﻞ ‪parfait‬‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ ‪» ,. -‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن«‬

‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬اﺣﻀﺎر ﮐﺮدن« ‪[.summon‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺻﺪا زدن‪ ،‬ﻧﺎﻣﯿﺪن‪ ،‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن »‪.[«to call‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[‪» :(ārmaiti) .‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫»اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ و ﺑﺠﺎ‪ ،‬ﻓﺪاﮐﺎري‪«right-mindedness, devotedness, piety ،‬‬
‫ﺍﺿﺈﻫﮑﺪ]‪» :(hacimnō) .‬ﯾﺎري‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺍﺿﺈ‬
‫»ﻫﻤﺮاﻫـﯽ و ﯾـﺎري ﮐـﺮدن« ‪» ،to accompany‬ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ ﺑـﻮدن ‪.«to be in accord‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ ‪accompanion ship‬‬

‫[‪» :(īu) .،‬ﺣﺮف ﺗﺄﮐﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺗﺸﺪﯾﺪ ﺑـﻪ‬
‫ﺻﻮرت ﺣﺮف ﻣﺘﺼﻞ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ در اﺑﺘﺪاي ﺟﻤﻠﻪ ﻗﺮار ﻧﻤﯽﮔﯿﺮد‪[.‬‬
‫ﭘﻘﻐﮏ‪» :(ārem) .‬ﺳﺰاوار آﻧﻢ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ آﻧﻢ‪ ،‬اﺳﺘﺤﻘﺎق دارم« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﻖ ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪:‬ﭘﻘﻐﮏ را از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻗﯿـﺪ و ﻣﺸـﺎﺑﻪ واژه‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ aram‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »ﮐﺎﻣﻼً«‪.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آﻧﺮا ﻓﻌﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ از رﯾﺸﻪﺿﻖ )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ـ ‪ (ar‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬رﻓﺘﻦ‪،‬‬
‫آﻣﺪن‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »اﺳﺘﺤﻘﺎق داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺰاوار ﺑﻮدن« »‪ «to deserve‬ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﻣﻮﻧـﺎ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻻ آﻣﺪن »‪[.«to rise‬‬
 ‫‪ 560‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻣﺪن از رﯾﺸﻪﺿﻖ[‬

‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آﻧﺮا از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻓﻌﻞ ﮔﺮﻓﺘﻪ از رﯾﺸﻪﺿﻖ و ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ و ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ و ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را از رﯾﺸﻪﺿﻖ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺰاوار و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﭘﺎداش ﺑﻮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭙﺈﭖ‪» :(peresācā) .‬ﺑﭙﺮس‪ ،‬ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻦ‪ ،‬ﺳﺌﻮال ﮐﻦ‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﮔﺬار« )دوم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن ﺳﺌﻮال ﮐﺮدن«‬
‫ﺩ|‪» :(nG) :‬ﻣﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺭﺿﻐﮏ »ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ و ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻓﺨﻪ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ و واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗـﻮ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫؛ﺍﮐﭗ‪» :(fhmā) .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺭﺽ؛ﮎ »ﻣﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺣﻀﻖ‪/‬ﻓﭗ‪» :(parŝtā) .‬ﭘﺮﺳـﺶ‪ ،‬ﺳـﺌﻮال« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺣﻀﻖ‪/‬ﻓﭗ‬
‫»ﺳﺌﻮال‪ ،‬ﭘﺮﺳﺶ« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،counsel :‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ([‪.‬‬
‫ﺣﻀﻖ‪/‬ﻑ؛ﮎ‪» :(parŝtfm) .‬ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬ﺳﺌﻮال« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺣﻀﻖ‪/‬ﻓﺾ‬
‫‪) :(zī) .[.‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي( »زﯾﺮا‪ ،‬زﯾﺮا ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ«‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺻـﻔﺖ ﻣﻠﮑـﯽ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ(‬
‫"ﺿﻮﺿﺪﭖ‪» :(yarazH) .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ آن اﺳﺖ ﮐﻪ« ) ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣـﺮف رﺑـﻂ‬
‫‪(conjonction‬‬
‫اﯾﻦ واژه در اوﺳﺘﺎي ﮔﻠﺪﻧﺮ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﻣﻼ آﻣﺪه وﻟﯽ ﻫﻮﻣﺒﺎخ آﻧـﺮا ﺑـﺎ اﻣـﻼي"ﺿﻮﻏﺪﭖ‬
‫ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه ازﺍﮔﺾ‪ - ،‬ﺩﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »‪» «like as‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ‬
‫آﻧﮑﻪ« آورده اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ » ‪ ،effort‬ﮐﻮﺷﺶ‪ ،‬ﺗﻼش« ﮔﺮﻓﺘﻪ‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬ﺣـﺮف اﺿـﺎﻓﻪ ﻣﺘﺼـﻞ‬
‫)(ﺩﭖ را ﺑﺎ ﻗﯿﺪ"ﺿﻮﭖ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »‪ ،as it were‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﺑﻮد« ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪561 ‬‬

‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ از او ﭘﯿﺮوي ﮐﺮده و اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪﺩﭖ ﺑﺎ ‪ ná‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ »‪،like‬‬

‫ﻫﻤﭽﻮن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ« داراي ﯾﮏ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ"ﺿﻮﺿﺪﭖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »‪،like as if‬‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮔﻮﺋﯽ ﮐﻪ« در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮ در وﻧﺪﯾﺪاد و ﯾﺸﺖ واژه"ﺿﻮﺩﭖ آﻣﺪه اﺳﺖ[‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ ﺗﺮﮐﯿﺒﯽ اﺳﺖ از"ﺽ‪ ،‬و ﺩﭖ‪[.‬‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي و راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫؛ﮐﻀﺆﺿﻔﻤﮏ‪» :(fmavvatąm) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬؛ﮐﻀﺆﺿﺪﻑ‬
‫»ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﻓﺬ ‪«powerful, fort‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺻﻔﺖ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ(‬
‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ‪» :(xDaiiąs) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‪ ،‬دﺳﺘﻮردﻫﻨﺪه‪ ) «ruling one, suprem ،‬اﺳﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺯﺿﮕﻀﺄﻑ از ﻓﻌﻞ»ﺯﭖ »ﻓﺮﻣـﺎن راﻧـﺪن‪ ،‬ﻧﯿـﺮو‬
‫داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺗﺴﻠﻂ داﺷﺘﻦ‪ ،‬دﺳﺘﻮر دادن‪ ،‬اﻣﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺣﮑﻢ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮدن«‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮏ‪» :(aēDeu) .‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻗﺎدر‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺒﺰﺽ و ﺑﺪﻫـﺪ‪ ،‬ارزاﻧـﯽ‬
‫دارد‪ ،‬ﺑﺮﺧﻮردار ﮐﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺒﺰﺽ‬
‫؛ﮐﻀﺆﺿﺄﻑ؛ﮎ‪» :(fmavvaytem) .‬ﺗﻮاﻧــﺎ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨــﺪ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪ« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ‪- ‬‬
‫؛ﮐﺆﺿﺄﮎ »ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ‪) «fort ،‬ﺻﻔﺖ(‬
 ‫‪ 562‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺠﻐﺄﻓﻐﮏ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﭘﺎك‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ آﻣﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫دﯾﺪ‪‬اﯾﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫اوﺧﺰاﯾﯿﺶ‬ ‫ﺧُﺸُﻤﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﯼ[یﻀﻪ{ﺍﺏ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫»ﺯﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫آﻏﺎزﯾﻦ را‬ ‫درﯾﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎرت‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ز‪‬ر‪‬زدﯾﺎاﯾﺘﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺸﯽ ﯾﺌﺴﺘﻮ‬ ‫ﺳﺎﻧﺲ‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ﺳﺎدرا‬
‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪#‬ﭘﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﮋﮔﻀﺒﺰ‪·,‬‬ ‫ﺳﻤﺲ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺳﭙیﻘﭗ·‬
‫ﺑﺎور ـﺎﯾﻤﺎن‬ ‫در ﻣﺮدم‬ ‫ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ‬ ‫ﺑﺮاﯾﻢ‬ ‫دﺷﻮار‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮَ اُﺗﺎ‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫وِرِز‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺪﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺨﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﺿﺜﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﮔﻔﺘﯿﺪ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫ﭼﻮن‬ ‫ﺑﮑﺎر ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺴﺖ‬ ‫آن را‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪563 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺠﻐﺄﻓﻐﮏ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﯼ[یﻀﻪ{ﺍﺏ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫»ﺯﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪#‬ﭘﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﮋﮔﻀﺒﺰ‪·,‬‬ ‫ﺳﻤﺲ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺳﭙیﻘﭗ·‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺨﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﺿﺜﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺳﭙِﻨﺘ‪‬ﻢ اَت ﺗﻮا ﻣﺰدا ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ اَﻫﻮرا‬

‫ﻫﯿﺖ ﻣﺎ و‪‬ﻫﻮ ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﻫﯿﺖ ﺧُﺸُﻤﺎ اوﺧﺰاﯾﯿﺶ دﯾﺪ‪‬اﯾﻨﮕﻪ‪ ‬ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬
‫ﺳﺎدرا ﻣﻮﯾﯽ ﺳﺎﻧﺲ ﻣ‪‬ﺸﯽ ﯾﺌﺴﺘﻮ ز‪‬ر‪‬زدﯾﺎاﯾﺘﯿﺶ‬
‫ﺗَﺖ وِرِز‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺪﯾﺎﯾﯽ ﻫﯿﺖ ﻣﻮﯾﯽ ﻣ‪‬ﺮَ اُﺗﺎ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺗﻮ را ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ وﻫﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﻓﺮا آﻣﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎرت راﺳﺘﯽ )ﺣﻘﯿﻘﺖ(‬
‫آﻓﺮﯾﻨﺶ آﻏﺎزﯾﻦ را درﯾﺎﻓﺘﻢ‬
‫ﺑﺎ آﻧﮑﻪ ﺑﺮاﯾﻢ دﺷﻮار ﻣﯽآﯾﺪ آن ﺑﺎور را در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺑﭙﺮاﮐﻨﻢ‬
‫وﻟﯽ آﻧﭽﻪ را ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯿﺪ ﺑﮑﺎر ﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺴﺖ‬
‫زﯾﺮا ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 564‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ‪» :(speytem) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫‪-‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ( ]ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،divine » :‬ﺧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬اﻟﻬـﯽ‪ ،‬آﺳـﻤﺎﻧﯽ«‪ .‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪:‬‬
‫»‪ ،virtuous‬ﭘﺎﮐ ـﺪاﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري«‪ .‬ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪ ،prosperses spirit» :‬روان ﮐ ـﺎﻣﺮوا و‬
‫ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪ‪ ،‬روان ﭘﯿﺸﺮو و رو ﺑﻪ ﺗﺮﻗﯽ‪ «.‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،holy» :‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻣﻨﺰه‪ ،‬ﭘﺎك«‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )و‪‬ﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺮف‪ ،‬ادات(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧﺎﯾﯽ« ‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮎ؛ﺃﻻ[‪» :(mfyghi) .‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم‪ ،‬داﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن«)ﮎ؛ﺃﻻ ‪(s-aorist‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫــــﻮرا‪ ،‬ﺳــــﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧــــﺪ« )ﻧــــﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗــــﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬و‪ ،‬ﭼﻮن‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﺷـﮑﻞ ﻗﯿـﺪي‬
‫ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪» :(pairi.jasau) .،‬ﻓﺮا آﻣﺪ‪ ،‬آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﺮ رﺳﯿﺪ‪ ،‬وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﻧـﺎزل ﺷـﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﺷﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ .‬ﺣﻀﻬﻖ[ )ﺣﺮف اﺿـﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞ‬
‫ﺑﺮاي_ﺿﺴﺾ‪ ،‬ﮐﻪ از رﯾﺸﻪﻟﻀﮏ »آﻣﺪن« ﺟﺪا ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺷﺎﯾﺪ ﭘ‪‬ﺌﯿـﺮي ﺑـﺎ ﭘﯿﺮاﻣـﻮن و‬
‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ ﺑﺎ ﺟ‪‬ﺴﺘﻦ ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‪"- ‬ﺽ‬
‫»ﺯﮐﭗ‪.‬ﻉ»ﺻﭙﻪ‪» :(xDmā.uxδāiB) ./‬ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﻼم« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‬
‫‪» -‬ﺯﮐﭙﻊ»ﺻﺾ »ﺑــﺎ ﺳــﺨﻨﺎن« )واژه ﻣﺮﮐــﺐ از »"‪,‬ﺕ؛ﮎ‪ ،‬ﯾــﻮژم‪ ،‬ﺷــﻤﺎ« و‬
‫»ﻉ»ﺻﺾ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮐﻼم«‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪565 ‬‬

‫ﯼ[یﻀﻪ{ﺍﺏ‪» :(didaizhē) .‬آﻣﻮﺧﺘﻢ‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر( یﻤﺎ ) آﻣﻮزش ﯾﺎﻓﺘﻦ و ﺗﻌﻠﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻦ ‪(to learn‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ‪» :(paourvvīm) .‬ﻧﺨﺴــﺖ‪ ،‬اﺻــﻠﯽ‪ ،‬اﺳﺎﺳــﯽ‪ ،‬آﻏــﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴــﺘﯿﻦ‪first, ،‬‬

‫‪) «primeval‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻗﯿﺪ(‪- ‬ﺣﻀﻌﻘﻌﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬

‫ﺳﭙیﻘﭗ‪» :(sādrā) .‬دﺷﻮار‪ ،‬رﻧﺞآور‪ ،‬ﭘﺮدردﺳـﺮ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺳﭙیﻘﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(moi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺳﻤﺲ‪» :(sąs) .‬ﺑﻨﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﺄﯼ »ﺑﻨﻈﺮ رﺳﯿﺪن« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪:‬‬
‫ﻣﺼﺪر از رﯾﺸـﻪﺳﻀﺪﯼ )‪ (s-aorist‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »‪ ،to bring about‬آوردن‪ ،‬ﺑﺎﻋـﺚ ﺷـﺪن‪،‬‬
‫ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪن« ﻣﯿﻠﺰ‪ ،declare» :‬اﻇﻬﺎر و ﺑﯿﺎن«‪ .‬ﮐﺎﻧﮕـﺎ‪» :‬آﻧﭽـﻪ آﻣـﻮزش دادهاي ‪thou‬‬

‫‪ «hast taught‬از رﯾﺸﻪﺳﭙﺎ »آﻣﻮﺧﺘﻦ«[‬

‫ﮐﻀﮋﮔﻀﺒﺰ‪» :(ma~iiaēDk) .,‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮد اﻧﺴﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﯿﺮﻧﺪه« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﮐﻀﮋﮔﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪#‬ﭘﻬﻔﻪ‪» :(zarazdāitiB) ./‬ﺑـــﺎور‪ ،‬اﯾﻤـــﺎن‪ ،‬اﻋﺘﻘـــﺎد«‪) .‬ﻧﻬـــﺎدي‪ ،‬ﺗـ ـﮏ(‪- ‬‬
‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪#‬ﭘﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي و راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﺿﺜﻬیﮕﭙﻪ‪» :(verezaeidiiai) .‬ﮐﺮدن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن‪ ،‬ﺑﮑﺎر ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ورزﯾﺪن« )ﻣﺼﺪر‬
‫ﺑﺮاﯾﯽ(‪- ‬ﺭﺿﻖ‪» .‬ﮐﺮدن‪ ،‬ورزﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن«‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(moi) .‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﻤﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼـﻞ(‪"- ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻘﻀﺨﻔﭗ‪» :(mraotā) .‬ﺑﯿﺎنﮐﺮدﯾﺪ« )دومﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻖ‪) ,‬ﮔﻔﺘﻦ(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧﯿﻠــﯽ ﺧــﻮب« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ( از ﺳﺘﺎك ﺭﺧﺎﻉ‪.‬‬
 ‫‪ 566‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫ﻓﺮاﺧﺶ ﻧ‪‬ﻨ‪‬ﻪ‬ ‫ﺟ‪‬ﺲ‪‬‬ ‫اَﺷﻢ‬ ‫ﻣﺮَﺋُﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖﭼﺎ‬
‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﺏ·‬ ‫_ﺿﺴﺦ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫آﻣﻮزش ﯾﺎﻓﺘﻦ‬ ‫ﺑﯿﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي اﺷﺎ‬ ‫ﮔﻔﺘﯽ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي اوﻏﮋا‬ ‫اَﺳﺮوﺷﺘﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اَت‬
‫ﺣﻀﻬﻘﮓ·ﺿﺨﺸﺘﭗ·‬ ‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫دﺳﺘﻮري دادي‬ ‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺳﭙﺲ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﺟﯿﻤ‪‬ﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮا‬ ‫اوزي رِاﯾﺪﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﭖ·_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻘﭗ·‬ ‫ﻉ‪.‬ﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ·‬
‫ﻣﯽرﺳﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫در ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﭽﯿﻢ ﻧُﻮ‬ ‫ﻣﺎﻧﺰا ر‪‬ﯾﺎ‬ ‫اَﺷﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮَ اُش‪‬‬
‫ﺍﺿﺈﻫﮑﺪ]·‬ ‫ﮐﻢ‪.‬ﭖ·ﻗﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺿﺰ[·‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰ]·‬
‫ﻫﻤﺮاه‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮي ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﺪاﯾﺎت‬ ‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﯾﯽ‬ ‫راﻧُﻮ اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫وي‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺭ[یﭙﮕﭗ‪&،‬‬ ‫ﺳﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﺿﺰ[ﺯ·‬ ‫ﺭ[·‬ ‫"ﭖ‬
‫ﻣﯽدﻫﯽ‬ ‫ﺳﺰاوارﻧﺪ‬ ‫)ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران و ﺑﺪﮐﺎران(‬ ‫ﭘﺎداشﻫﺎ را دو ﮔﺮوه‬ ‫)ﭘﺨﺶ(‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪567 ‬‬

‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﺏ·‬ ‫_ﺿﺴﺦ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﺣﻀﻬﻘﮓ·ﺿﺨﺸﺘﭗ·‬ ‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﭖ·_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻘﭗ·‬ ‫ﻉ‪.‬ﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ·‬

‫ﺍﺿﺈﻫﮑﺪ]·‬ ‫ﮐﻢ‪.‬ﭖ·ﻗﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺿﺰ[·‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰ]·‬

‫ﺭ[یﭙﮕﭗ‪&،‬‬ ‫ﺳﻀﺆ]ﻩ·‬ ‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﺿﺰ[ﺯ·‬ ‫ﺭ[·‬ ‫"ﭖ‬

‫ﻫ‪‬ﯿﺖﭼﺎ ﻣﻮﯾﯽ ﻣﺮَﺋُﻮش اَﺷﻢ ﺟ‪‬ﺲ‪ ‬ﻓﺮاﺧﺶ ﻧ‪‬ﻨ‪‬ﻪ‬

‫اَت ﺗﻮ ﻣﻮﯾﯽ ﻧﻮﺋﯿﺖ اَﺳﺮوﺷﺘﺎ ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي اوﻏﮋا‬
‫اوزي رِاﯾﺪﯾﺎﯾﯽ ﭘ‪‬ﺮا ﻫﯿﺖ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ آﺟﯿﻤ‪‬ﺖ‬
‫ﺳ‪‬ﺮَ اُش‪ ‬اَﺷﯽ ﻣﺎﻧﺰا ر‪‬ﯾﺎ ﻫ‪‬ﭽﯿﻢ ﻧُﻮ‬
‫ﯾﺎ وي اَﺷﯿﺶ راﻧُﻮ اي ﺑﯿ‪‬ﻮ ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﯾﯽ وﯾﺪاﯾﺎت‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺘﯽ‬
‫ﺑﺮاي آﻣﻮزش ﯾﺎﻓﺘﻦ ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي اَﺷﺎ‬
‫ﺳﭙﺲ دﺳﺘﻮر دادي از اﺷﺎ »ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ و دادﮔﺮي« ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ ﻧﺸﺎﯾﺪ‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺷﺘﺎب در اﯾﻦ ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﺑﺮاﯾﻢ ﭘﺎداش ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ‬
‫ﻫﻤﺮاه آن ﭘﺎداش‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮي و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫و ﭘﺎداشﻫﺎي ﻫﺮ دو ﮔﺮوه )ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران و ﺑﺪﮐﺎران( را‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﻣﯽدﻫﯽ ﮐﻪ ﺳﺰاوارﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 568‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(hiiatcā) .‬و آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫ﮐﻘﻀﺦ‪» :(mraoB) ./‬ﮔﻔﺘﻨﯽ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻖ‪» ,‬ﮔﻔﺘﻦ«‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(a~em) .‬اَﺷـﺎ‪ ،‬اَﺷــﺎ را‪ ،‬راﺳﺘــﯽ‪ ،‬ﻧﻈــﺎم ﻫﺴـﺘﯽ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ )‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫_ﺿﺴﺦ‪» :(jaso) .‬ﺑﯿﺎ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ »رﻓﺘﻦ‪،‬‬
‫آﻣﺪن«‬
‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﺏ‪» :(frāx~nenē) .‬آﻣــﻮزش ﯾــﺎﻓﺘﻦ« )ﻣﺼــﺪر‪ ،‬راﯾــﯽ(‪- ‬ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﺽ‬
‫)ﺻﻔﺖ( راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺷﺪه‪ ،‬آﻣﻮﺧﺘﻪ‪ ،‬آﻣﻮزش ﯾﺎﻓﺘﻪ« از رﯾﺸﻪ ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻫﺪ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪) :‬ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ( »ﺑﺮاي آﻣﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي آﻣﻮزش ﯾﺎﻓﺘﻦ«‪[.‬‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻼً‪ ،‬ﺑﻪ ﺣﺪ ﮐﻤﺎل« اﺳـﺖ‬
‫وﻟﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »اﯾﻦ روﺷﻨﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺑﻪ روﺷﻨﺎﯾﯽ رﺳﯿﺪن«[‬
‫]ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ‪» :‬ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر آﻧﮑﻪ درﺑﺎرة اﺷﺎ ﺑﯿﺎﻣﻮزي«[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪﺿﺰﻏﮏ ﻣﻔﻌـﻮل_ﺿﺲ] اﺳـﺖ »ﺑﯿـﺎ ﺑـﻪ ﺳـﻮي اﺷـﺎ ﺑـﺮاي‬
‫دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ داﻧﺎﯾﯽ«‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه را از رﯾﺸﻪ»ﺯﺩﭖ ﺑﺎ ﭘﯿﺶوﻧﺪﭼﻘﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﺧﺮد‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪي ‪ wisdom‬ﯾﺎ آﻣﻮزش ﻣﻘﺪس ‪[.«sacret teaching‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،discernement» :‬ﺑﺼﯿﺮت‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬ﻧﯿﺮوي ﺗﻤﯿﺰ و ﺗﺸﺨﯿﺺ«‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،foresight» :‬ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬آﯾﻨﺪة ﻧﮕﺮي‪ ،‬دوراﻧﺪﯾﺸﯽ«[‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪ ،care» :‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن«[‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬و‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )و‪‬ﻧﺪ‪ ،‬ﺣﺮف‪ ،‬ادات(‬
‫ﻑ‪» :(tk) .,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻤﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪569 ‬‬

‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻫﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﺎ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬

‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻓﭗ‪» :(asruBtā) .‬ﻧﺎﻓﺮﻣــﺎن‪ ،‬ﺳــﺮﮐﺶ« )ﺣﺎﻟــﺖ دري‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪- ‬ﺿﺴﻖ‪/,‬ﻓﻪ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺣﻀﻬﻘﮓ‪.‬ﺿﺨﺸﺘﭗ‪» :(pairii.aoγżā) .‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬دﺳﺘﻮر دادي‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن دادي« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪،‬‬
‫دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه از ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞﺣﻀﻬﻖ[ »ﭘﯿﺮاﻣﻮن‪ ،‬ﮔﺮداﮔﺮد‪،‬‬
‫در اﻃﺮاف ‪+‬ﺿﺨﺸﺘﭗ از ﻓﻌﻞﺿﺦ_ ﯾﺎ ﺿﺨﻞ »ﺣﺮف زدن‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺑﯿـﺎن‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬اﻇﻬﺎر داﺷﺘﻦ‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﻉ‪.‬ﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ‪» :(uzireidiiāi) .‬ﺑﭙﺎ ﺧﺎﺳـﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺧﺎﺳـﺘﻦ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿـﺪن‪ ،‬ﺑﻠﻨـﺪ ﺷـﺪن‪ ،‬ﺷـﺘﺎب‬
‫‪-‬ﺿﻖ ﭼﻮن ﺑﺮ ﺳﺮ واژه ﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞﻉ‪ .‬اﻓـﺰوده‬ ‫ﺑﺮاﯾﯽ(‪‬‬ ‫ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر‬
‫ﺷﺪه ﺑﺼﻮرت ﻣﺼﺪر درآﻣﺪه اﺳﺖ‪.‬ﻉ‪ .‬ﺑﺎ رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻞﺿﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ )ﺧﻮد را ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن‪ ،‬ارﺗﻔﺎع‬
‫دادن‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮدن( اﺳﺖ‪.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻫﺮ دو ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪن و ﻓﺮو ﻧﺸﺴﺘﻦ آﻓﺘﺎب اﺳﺖ‬
‫و آﻧﺮا در ﺣﺎﻟﺖ اﻣﺮي »‪ «imper‬ﺑﺮﺧﯿﺰ‪ ،‬ﺷﺘﺎب ﮐﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣـﯽدﻫـﺪ ﮐـﻪ اراده‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮ آﻧﺴﺖ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎﯾﺪ در ﮐﺎر ﮔﺴﺘﺮش و اﯾﻦ ﭘﯿﺎم ﻧﻮ و ﺗﺎزه ﺳﺎﺧﺘﻦ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺷﺘﺎب ﮐﻨﺪ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آﻧﺮا ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »‪ in order that I may bestir myself‬ﻣـﻦ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑﺨـﻮد‬
‫آﯾﻢ و ﺑﺠﻨﺒﻢ«‪ .‬اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﺑﺮﻗﺮاري و ﺑﻨﯿﺎدﮔﺬاري اﯾﻦ ﭘﯿﺎم و ﻧﻈﻢ ﻧﻮﯾﻦ ﮐﻪ‬
‫زرﺗﺸﺖ آورده ﺟﻨﺒﯿﺪ و ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮد[‬
‫)ﻫﻤﯿﻦ دﺳﺘﻮر در ﺑﻨﺪ ‪ 2‬و ﺑﻨﺪ ‪ 9‬ﻫﺎت ‪ 30‬ﻧﯿﺰ آﻣﺪه اﺳﺖ‪(.‬‬
‫ﺣﻀﻘﭗ‪» :(parā) .‬ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﯿﺶ« ) ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬و راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(moi) .‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﮐ ﺲ(‬
 ‫‪ 570‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﭖ‪_.‬ﻫﮑﺾ‪» :(ā.jimat) .،‬ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽرﺳﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده(‬
‫‪-‬ﻟﻀﮏ »رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن« )‪(saorist‬‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰ]‪» :(seraoDō) .‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬اﻃﺎﻋـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﺽ‬
‫»ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ .‬اﯾﻦ واژه ﻣﺘﻀﺎد واژه ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻓﭗ اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫در ﺑﺎﻻ آﻣﺪه‪ .‬ﺣﺮف ﺽ در اول واژه ﺣﺮف ﻧﻔﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫در رواﯾﺎت ﺳﻨﺘﯽ ﺳ‪‬ـﺮﺋﻮش را ﻧﺸـﺎن دﻫﻨـﺪه و ﻧﻤـﺎدي از ﮐـﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳـﺐ )وﯾﺸﺘﺎﺳـﭗ(‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن زرﺗﺸﺖ ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺰ[‪» :(aDī) .‬دﻫﺶ‪ ،‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺳﻬﻢ ‪) «reward, part‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ در ادﺑﯿـﺎت‬
‫ﺳﻨﺘﯽ ﻧﺎم اﯾﺰدي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺛﺮوت‪ ،‬روﻧﻖ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و آﺳﺎﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬در ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج‬
‫و ﭘﯿﻮﻧﺪ زﻧﺎﺷﻮﺋﯽ ﺑﻪ آن ﺗﻮﺳﻞ ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ و دﺳﺖ ﺑﺪاﻣﺎن ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻢ‪.‬ﭖ‪.‬ﻗﻀﮕﭗ‪» :(mązā.raiiā) .‬ﺗﻮاﻧﮕﺮي« ‪) Granting wealth, reward‬ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬ﮐﻢ‪.‬ﭖ‪.‬ﻗﺾ[ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺍﺿﺈﻫﮑﺪ]‪» :(hacimnō) .‬ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ‪ ،‬دﻧﺒﺎل« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺿﺈ‬
‫»ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدن‪ ،‬دﻧﺒﺎل رﻓﺖ«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬وﻗﺘﯿﮑﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ‪،‬‬
‫آﻧﮑﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ«‬
‫ﺭ[‪» :(vī) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺣﺎﮐﯽ از ﺣﺮﮐﺖ ﺑﺮاي دادن‪ ،‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺨﺶ و ﺗﻮزﯾـﻊ ﮐـﺮدن« )ﭘـﯿﺶ‬
‫ﻓﻌﻞ(‬
‫ﺿﺰ[ﺯ‪» :(aDīD) .‬ﭘﺎداشﻫﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﺰﻩ »ﭘﺎداش‪ ،‬ﺳﻬﻢ«‬
‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮒ]‪» :(rānōibiiō) .‬دو ﮔﺮوه ﻧﯿﮑﺎن و ﺑﺪان‪ ،‬ران‪ ،‬دو ﺑﻨﺪ ﺗﺮازو« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫‪-‬ﻗﭙﺪﺽ‬
‫ران در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ legs‬از اﻋﻀﺎي ﺑﺪن اﻧﺴﺎن از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻀﺆ]ﻩ‪» :(savvōi) .‬ﺳﺰا‪ ،‬ﺳﺰاوار‪ ،‬ﭘﺎداش ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﮐﺎر ﺧﻮب ﯾـﺎ ﮐـﺎر ﺑـﺪ« )ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪571 ‬‬

‫دري ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﺆﺽ ‪) :‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﭘﺎداش و ﺳﺰاي ﻣﻨﺎﺳﺐ« ﺑﺮاي ﺧﻮﺑﯽ ﺧـﻮب‬
‫و ﺑﺮاي ﺑﺪي ﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺭ[یﭙﮕﭗ‪» :(vidāiiāt) .،‬ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪-‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
 ‫‪ 572‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬ ‫ﺳﭙِﻦ ﺗﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﺑﺮاي‬ ‫ﭘﺎك‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭘﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻓﺮا آﻣﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﺗﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﮐﺎﻣ‪‬ﻬﯿﺎ‬ ‫و‪‬اﯾﺰدﯾﺎﯾﯽ‬ ‫اَرِﺗﺎ‬
‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﻧﭙﮑﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭ]ﻩ‪#‬ﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺿﻘﻐﻮﭖ·‬
‫ﺑﺮآورﯾﺪ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫اﯾﻨﺮا‬ ‫ﮐﺎم‬ ‫آﮔﺎه ﺷﺪن‬ ‫آرزوﻫﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دارِﺷﺖ اﯾﺖ‪‬‬ ‫ﻧَﻪ ا‪‬ﭼﯿﺶ‬ ‫واو‬ ‫ﯾﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﺌﻮش‬ ‫د‪‬رِﮔَﻬﯿﺎ‬
‫یﭙﻘﻎ‪/‬ﻑ·ﻫﻔﺐ·‬ ‫ﺩﺿﺒﺈ[‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"؛ﮎ ·‬ ‫"ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫یﻀﻘﻐﻠﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﺑﺎز دارد‬ ‫ﻫﯿﭽﮑﺲ‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫دراز‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫واﭼﯽ‬ ‫ﺧﺸﺘﺮوﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺳﺘُﻮاﯾﺶ‬ ‫و‪‬اﯾﺮﯾﺎو‬
‫ﺭﭘﺈ[&‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﺨﻪ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫"ﭖ ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﻬﻘﮓ|·‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ‬ ‫ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪573 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﻧﭙﮑﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭ]ﻩ‪#‬ﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺿﻘﻐﻮﭖ·‬

‫یﭙﻘﻎ‪/‬ﻑ·ﻫﻔﺐ·‬ ‫ﺩﺿﺒﺈ[‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫"؛ﮎ ·‬ ‫"ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫یﻀﻘﻐﻠﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﺭﭘﺈ[&‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﺨﻪ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫"ﭖ ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﻬﻘﮓ|·‬

‫ﺳﭙِﻦ ﺗﻢ اَت ﺗﻮا ﻣﺰدا ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ اﻫﻮرا‬

‫ﻫﯿﺖ ﻣﺎ و‪‬ﻫﻮ ﭘﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫اَرِﺗﺎ و‪‬اﯾﺰدﯾﺎﯾﯽ ﮐﺎﻣ‪‬ﻬﯿﺎ ﺗ‪‬ﻢ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ داﺗﺎ‬
‫د‪‬رِﮔَﻬﯿﺎ ﯾ‪‬ﺌﻮش ﯾﻢ واو ﻧَﻪ ا‪‬ﭼﯿﺶ دارِﺷﺖ اﯾﺖ‪‬‬
‫و‪‬اﯾﺮﯾﺎو ﺳﺘُﻮاﯾﺶ ﯾﺎ ﺗﻮﻫﻤﯽ ﺧﺸﺘﺮوﯾﯽ واﭼﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا!‬
‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺗﻮ را ﭘﺎك و ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ وﻫﻮﻣﻦ »اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ« ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﻓﺮا آﻣﺪ‬
‫ﺑﺮاي آﮔﺎه ﺷﺪن ﺑﻪ آرزوﻫﺎي ﻣﻦ‪،‬‬
‫ﮐﺎﻣﻢ را ﺑﺮآرﯾﺪ و آﻧﻬﺎ را ارزاﻧﯽ دارﯾﺪ‪:‬‬
‫»ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ دراز ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺗﻮ را از آن ﺑﺎز ﻧﻤﯽدارد‬
‫و ﺧﻮاﺳﺘﻪاي ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه و ﮔﺰﯾﺪﻧﯽ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺗﻮ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 574‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ‪» :(speytem) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﮎ؛ﺃﻻ[‪» :(mfyghi) .‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬داﻧﺴﺘﻢ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪم« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﻓﮑﺮ ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺮا« )ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ(‪) - ‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohō) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[ ‪_.‬ﺿﺴﺾ‪» :(pairi.jasat) .،‬ﻓﺮا آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﺮ رﺳﯿﺪ‪ ،‬آﻣﺪ‪ ،‬وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﯾـﮏ ﺷـﺪ‪ ،‬ﻧـﺎزل‬
‫ﺷﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻓﻌﻞ ﮔـﺬرا(‪ .‬ﺣﻀﻬﻖ[ )ﺣـﺮف اﺿـﺎﻓﻪ‬
‫ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي اﻓﻌﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺣﺮﮐـﺖ دوراﻧـﯽ و ﭘﯿﺮاﻣـﻮﻧﯽ را ﻣـﯽرﺳـﺎﻧﻨﺪ( ‪_+‬ﺿﺴﺾ‪ ،‬از‬
‫رﯾﺸﻪﻟﻀﮏ »آﻣﺪن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﻘﻐﻮﭖ‪» :(arerH) .‬ﻫﺪفﻫﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺖﻫﺎ‪ ،‬آرزوﻫﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﻘﻐﻮﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺭ]ﻩ‪#‬ﮔﭙﻪ‪» :(vōizdiiāi) .‬داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬آﮔﺎه ﺷﺪن‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ(‬
‫‪-‬ﺭﻫﯽ‬
‫ﻧﭙﮑﻀﺎﮔﭗ‪» :(kāmahiiā) .‬ﮐﺎم‪ ،‬ﻣﺮاد‪ ،‬آرزو‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ« )ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻧﭙﮑﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﮐﺎم‪ ،‬ﻣﺮاد‪ ،‬ﻣﻘﺼﻮد‪ ،‬آرزو«‬
‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻨﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻤﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ( )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬ﺑﺪﻫﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺮآورﯾـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﻤﻨـﺎﯾﯽ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪575 ‬‬

‫ﮔﺬرا(‪-‬یﭗ‬
‫یﻀﻘﻐﻠﻀﺎﮔﭗ‪» :(daregahiiā) .‬دراز‪ ،‬ﻃﻮﻻﻧﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﻘﻐﻠﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »دراز‪ ،‬ﻃﻮﻻﻧﯽ«‬
‫"ﺿﺦ‪» :(yaoB) ./‬زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻋﻤﺮ‪ ،‬دور زﻧﺪﮔﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﻉ )ﻧﺎم‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫"؛ﮎ‪» :(yfm) .‬ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﺩﺿﺒﺈ[‪» :(naēcīB) ./‬ﻫﯿﭽﮑﺲ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ‪ nōit‬ﺑﺎ ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ ‪(ka‬‬
‫یﭙﻘﻎ‪/‬ﻑ‪» :(dāreBt) .‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎز دارد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﺳــﺎده‪ ،‬ﮔــﺬرا(‪- ‬یﻀﻖ ]ﺗــﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ) :‬اﯾــﻦ واژه را ﺑــﻪ ﭘﯿــﺮوي از آﻧــﺪرآس از‬
‫رﯾﺸﻪیﻀﻘﻐﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﺮأت ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ( اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،dare) :‬ﺟﺮأت ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺎ ﭼﯿﺰي ﯾﺎ‬
‫ﮐﺴﯽ( ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪) :‬ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮدن ‪[(to compel‬‬
‫ﻫﻔﺐ‪» :(itē) .‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪن« »آﻣﺪن« )ﻣﺼﺪر( ﻓﻌﻞ ﮔﺬراي )ﻩ( ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺎ‬
‫واژهاي در ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ )‪ (.acc‬ﺑﮑﺎر رود ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي »آﻣﺪن ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬آﻣﺪن در ﺟﺴـﺘﺠﻮي‪،‬‬
‫آﻣﺪن در ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻧﺠـﺎم رﺳـﺎﻧﺪن‪ ،‬ﻣﺘﻮﺳـﻞ ﺷـﺪن« ﻣﻌﻨـﯽ ﻣـﯽدﻫـﺪ‪ .‬ﺿﺒﺈ[‪/‬‬
‫‪.‬یﭙﻘﻎ‪/‬ﻑ‪.‬ﻫﻔﺐ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﺪ‪» .‬ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ‬
‫ﺑﻪ اﻧﺠﺎم رﺳﺎﻧﺪن آﻧﺮا ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮد‪ ،‬ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﺎز ﻧﻤﯽدارد«‬
‫ﺭﺿﻬﻘﮓ|‪» :(vairiiG) .‬ﺳﺰاوار ﮔﺰﯾﻨﺶ‪ ،‬ﻣﻄﻠﻮب‪ ،‬ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه‪ ،‬دﻟﺨﻮاه‪ ،‬ﺧﻮاﺳـﺘﻦ‪ ،‬ﮔﺰﯾـﺪﻧﯽ«‬
‫)ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺿﻬﻘﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﻔﺨﻪ‪» :(stoiB) ./‬ﯾﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎزﯾﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﺎل ﺧﻮاﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮدي« )ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪن‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮدن«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(rsahmi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻭﻇﺾ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺨﻪ‪» :(xDarroi) .‬ﻗــﺪرت‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷــﻬﺮﯾﺎري« )ﺣﺎﻟــﺖ دري ﺗ ـﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺭﭘﺈ[‪» :(vāci) .‬ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪- ‬ﺭﺿﺈ‬
 ‫‪ 576‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬
‫د‪‬ﺋﯿﺪﯾﺖ‬ ‫اﯾﺴﻮا‬ ‫و‪ ‬ا‪‬د‪‬ﻣﻨُﻮ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫یﻀﻬﯽ[‪·،‬‬ ‫ﻫﺴﺆﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻀﮑﺪ]·‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﻪ ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮ‬ ‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫ﺑﺮاي دوﺳﺘﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاﺧﺶ ﻧ‪‬ﻨ‪‬ﻢ‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫ﺗَﻮا‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﯿﻮ‬
‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﻏﮏ·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬
‫ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺧﻮدت‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاﻧﺶ ﺗﺎ‬ ‫ﻫﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻫ‪‬ﯿﺖ‬
‫ﭼﻘﻢ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ‬ ‫از‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫آن را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻪ‪ ‬ﻫ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮِد‪‬ﻧﺎو‬ ‫اَزِ‬ ‫اوزي رِاﯾﺪﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻀﻘﻐیﻀﺪ|·‬ ‫ﺽ‪.‬؛·‬ ‫ﻉ‪.‬ﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ·‬
‫آﻣﻮزش‬ ‫ﻫﻤﺎوردان‬ ‫دور ﮐﻢ‬ ‫ﺑﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺮﻧْﺘﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮا‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﺗﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬
‫ﮐﻀﻘﻐﺄﻑ[&‬ ‫ﮐﻤﻮﻕ|·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﯿﺎد ﻣﯽاورﻧﺪ‬ ‫ﭘﯿﺎم‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻫﻤﮕﯽ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻫﻢ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪577 ‬‬

‫یﻀﻬﯽ[‪·،‬‬ ‫ﻫﺴﺆﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻀﮑﺪ]·‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﻏﮏ·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬

‫ﭼﻘﻢ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻀﻘﻐیﻀﺪ|·‬ ‫ﺽ‪.‬؛·‬ ‫ﻉ‪.‬ﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ·‬

‫ﮐﻀﻘﻐﺄﻑ[&‬ ‫ﮐﻤﻮﻕ|·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬

‫ﻫﯿﺖ ﻧﺎ ﻓﺮﯾﺎﯾﯽ و‪ ‬ا‪‬د‪‬ﻣﻨُﻮ اﯾﺴﻮا د‪‬ﺋﯿﺪﯾﺖ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯿﯿﻮ ﻣ‪‬ﺰدا ﺗَﻮا ر‪‬ﻓ‪‬ﻨُﻮ ﻓﺮاﺧﺶ ﻧ‪‬ﻨ‪‬ﻢ‬
‫ﻫ‪‬ﯿﺖ ﺗﻮا ﺧﺸﺘَﺮا اَﺷﺎت ﻫﭽﺎ ﻓﺮاﻧﺶ ﺗﺎ‬
‫اوزي رِاﯾﺪﯾﺎﯾﯽ اَزِ ﺳ‪‬ﺮِد‪‬ﻧﺎو ﺳ‪‬ﻨﮕﻪ‪ ‬ﻫ‪‬ﯿﺎ‬
‫ﻣ‪‬ﺖ ﺗﺎﯾﯿﺶ وﯾﺴﭙﺎﯾﯿﺶ ﯾﻮﯾﯽ ﺗﻮﯾﯽ ﻣﺎﻧﺘﺮا ﻣ‪‬ﺮﻧْﺘﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﻤﭽﻮن ﻣﺮد ﺗﻮاﻧﮕﺮي‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﮐﺴﯽ را ﺑﻪ دوﺳﺘﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ و او را ﯾﺎري ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫ﺗﻮ ﻧﯿﺰ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮدت را ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﯿﻨﺶ و داﻧﺎﯾﯽ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻦ ارزاﻧﯽ دار‬
‫آن )ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ( ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ از روي راﺳﺘﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮﭘﺎﺧﺎﺳﺘﻦ ﺧﻮد دﺷﻤﻨﺎن و ﻫﻤﺎوردان آﻣﻮزش ﺗﻮ را دور ﮐﻨﻢ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺎم ﺗﻮ را ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽآورﻧﺪ و ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 578‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪-‬ﭼﻘﮕﺾ )ﺻـﻔﺖ‪،‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﻪ‪» :(friiai) .‬ﺑﺮاي دوﺳﺖ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﻪ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﺿﺒیﻀﮑﺪ]‪» :(vaēdamnō) .‬ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺭﻫﯽ‬
‫‪1‬ـ داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن‪.‬‬
‫‪2‬ـ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪.‬‬
‫‪ 3‬ـ ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬وﻗﻒ ﮐﺮدن‪ ،‬اﺧﺘﺼﺎص دادن‪.‬‬
‫ﭘﺴﻮﻧﺪﺿﺪﻑ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ ﻧﺎﮔﺬر و ﭘﺴﻮﻧﺪﮐﺪ] ﻧﺸـﺎندﻫﻨـﺪه اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ ﮔـﺬرا‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ واژه در ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽدﻫﺪ »ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ در ﺟﺮﮔﻪ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﻣﺮد ﺗﻮاﻧﮕﺮي ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺷﻮد ﻣﻮرد ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﺣﻤﺎﯾﺖ او ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺴﺆﭖ‪» :(isvvā) .‬ﺗﻮاﻧﮕﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻫﺴﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﻗﺎدر‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ‪[.«able ،‬‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪» :‬دارﻧﺪه و ﻣﺎﻟﮏ ﭼﯿﺰي‪[.«being lord of ،‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ‪[.«wealthy ،‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ‪[.«powerful, mighty ،‬‬
‫یﻀﻬﯽ[‪» :(daidit) .،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﻓﻌﻞ ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬یﭗ‬
‫‪1‬ـ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫‪2‬ـ »ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻫﻤﺴﺮي ﺑﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]‪» :(maibiiō) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪579 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﺻﻔﺖ( »داﻧـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨـﺪي‪،‬‬
‫ﻫﻮﺷﻤﻨﺪي«‬
‫ﻓﻀﺆﭖ‪» :(tavvā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺪ]‪» :(rafenō) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﻀﭽﻐﺪﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﻏﮏ‪» :(fraxDnenem) .‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ‪ ،‬دﻟﺴﻮزي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﭼﻘﭗ»ﺯﺩﻏﺪﺽ‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬ﺑﺼﯿﺮت‪[.«discernement ،‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬دوراﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬آﯾﻨﺪه ﻧﮕﺮي‪ ،‬ژرفﺑﯿﻨﯽ ‪[«foresight‬‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪» :‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن‪[«care ،‬‬
‫‪"-‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ(‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬آﻧﮑﻪ را‪ ،‬آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫‪-‬ﻭﻇﺾ )ﺻـﻔﺖ‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪،‬‬
‫ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrā) .‬ﺑــﺎ ﻧﯿــﺮوي ﺗــﻮ‪ ،‬ﺑــﺎ ﺗــﻮان و ﻓﺮﻣــﺎن ﺗــﻮ« )ﺑــﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDāt) .،‬از روي راﺳﺘﯽ‪ ،‬از راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﺈﭖ‪» :(hacā) .‬از« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ازي اﻓﺰوده ﻣﯽﺷﻮد ‪(prep +‬‬
‫ﭼﻘﻢ‪/‬ﻓﭗ‪» :(frąBtā) .‬در دﺳﺘﺮس ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽرﺳﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽ آﯾـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﮥ ﺳـﺎده( واژه ﺗﺮﮐﯿـﺐ ﺷـﺪه ازﺽ‪/‬ﻓﭗ ‪ +‬ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞ‬
‫ﭼﻘﭗ‪‬ﺩﺿﺲ در ﺣﺎﻟﺖ )راﯾﯽ( »دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬و ﺑﭽﯿﺰي رﺳﯿﺪن«‪ ،‬در ﺣﺎﻟﺖ )ﺑﺎﯾﯽ( »ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺒﺐ ﭼﯿﺰي«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬از رﯾﺸﻪﻣﺲ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞﭼﻘﭗ »اﻓﺰوده ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪن«[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﮐﺴﺐ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪[.«to obtain ،‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﻧﺎﯾﻞ ﺷﺪن ﺑﻪ‪ ،‬رﺳﯿﺪن‪.[«to attain ،‬‬
 ‫‪ 580‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻉ‪.‬ﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ‪» :(uzireidiiai) .‬ﺑﭙﺎ ﺧﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺟﻨﺒﯿﺪن‪ ،‬ﺟﻬﯿﺪن« )ﻣﺼـﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﯾـﯽ(‪- ‬ﺿﻖ‬

‫ﻣﺼﺪر آنﻫﻘﻐﻬیﮕﭙﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ آن ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞﻉ‪ .‬اﻓﺰوده ﺷﺪه ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺼـﺪر‬
‫ﻓﻌﻞ ﻧﺎﮔﺬر اﺳﺖ )ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ 12‬ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎت ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ(‬
‫ﺽ‪.‬؛‪» .‬دور ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺮاﻧﻢ« ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ) :‬از رﯾﺸﻪ‪.‬ﭖ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﭖ( »ﺣﺮﮐﺖ دادن«‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕﺎو آﻧﺪارآس‪ :‬آﻧﺮاﺽ‪.‬؛ﮎ ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺑﺮ آﻧﺴﺖ ﮐﻪ در اﯾﻨﺼﻮرت وﺟﻮد ﯾﮏ ﻓﻌﻞ در وﺟﻪ ﻣﻌﯿﻦ و ﮐﺎﻣـﻞ ﺿـﺮورت‬
‫دارد ﮐﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﭽﺸﻢ ﻧﻤﯽﺧﻮرد‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آﻧﺮا ﻣﺼﺪر ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻔﻬﻮم اﯾﻦ ﺑﻨﺪ را ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ‪ 3‬ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ واژهﺽ‪.‬؛ را ﻣﺼﺪر ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﺪور راﻧﺪن« ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫ﺳﻀﻘﻐیﻀﺪ|‪» :(saredanG) .‬ﻫﻤﺎوردان‪ ،‬رﻗﺒـﺎ‪ ،‬ﺣﺮﯾـﻒ ﻫـﺎ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔـﺎن‪ ،‬دﺷـﻤﻨﺎن« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫گـروهـه(‪- ‬ﺳﻀﻘﻐیﻀﺪﺽ‪) :‬مـاديـنـه(‬
‫]ﺑﺎرﺗـﻮﻟـﻮﻣـﻪ‪ :‬آﻧـﺮا ﺑـﺎواژه)‪(s’ardh‬ـ ‪» s'rdh‬ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ‪ ،‬ﺑﻤﺒﺎرزه ﻃﻠﺒﯿﺪن« از ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﯽداﻧﺪ‪[.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ‪» :(sfnghahaiiā) .‬آﻣﻮزش‪ ،‬ﻃﺮز ﻓﮑﺮ‪ ،‬ﺗﻌﻠﯿﻢ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ(‬
‫‪-‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺬﮐﺮ(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mat) .،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﻬﻤﺮاه« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( ‪ -‬ﮐﺾ‪.،‬‬
‫ﻓﭙﻪ‪» ./‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ ﮐﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬آن«‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪» :(vispāiB) ./‬ﻫﻤﻪ آﻧﻬـﺎ‪ ،‬ﻫﻤﮕـﯽ‪ ،‬ﻫﻤـﻪ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ« )ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي واﺑﺴﺘﮕﯽ و ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﻤﻮﻕ|‪» :(mąθrā) .‬ﻣﺎﻧﺘﺮا‪ ،‬ﭘﯿﺎم‪ ،‬ﻓﻮرﻣﻮل‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪه‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﮐﻤﻮﻗﺾ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪581 ‬‬

‫»ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺎم و آﻣﻮزش ﮐـﻪ ﺑﻄـﻮر ﮐﻮﺗـﺎه ﻣـﻨﻈﻢ ﺷـﺪه و ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ﻗﺎﻋـﺪه و ﻗـﺎﻧﻮن‬
‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه و ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﯾﮏ ﻃﺮز ﻓﮑﺮ اﺧﻼﻗﯽ و دﯾﻨﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻀﻘﻐﺄﻑ[‪» :(mareyti) .‬ﺑﯿﺎد ﻣﯽآورﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﺳـﭙﺎرﻧﺪ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري ﺳـﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻀﻖ )ﺑﯿﺎد ﺳﭙﺮدن‪ ،‬از ﺑﺮ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﯿﺎﯾﺶ(‬
 ‫‪ 582‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫اَت‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫روي آورد‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮﺷﻨﺎ‬ ‫اوﺷﯿﺎﯾﯽ‬ ‫د‪‬ﺧﺸَﺖ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﻓﻌﺰﺩﭖ·‬ ‫ﻋﮋﮔﭙﻪ·‬ ‫یﺾ»ﺯﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﺪ‬ ‫آراﻣﺶ‬ ‫ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‬ ‫ﺳﻔﺎرش ﮐﺮد‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭼﯿﺨﺶ ﻧﻮﺷُﻮ‬ ‫ﺧﯿﺎت‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروش‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]·‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺣﺨﻌﻖ‪·/,‬‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫ﺑﺎدا‬ ‫ﭘﯿﺮوان دروغ‬ ‫ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﻣ‪‬ﺮد‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آد‪‬رِ‬ ‫اَﺷَﺌﻮنُ‬ ‫اَﻧﮕﺮِﻧﮓ‬ ‫وﭘﺴﻨﮓ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﭘیﻀﻖ؛&‬ ‫ﺿﺰﺿﻌﺪ]·‬ ‫ﺿﺄﻟﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ را ﻣﯽاﻧﮕﺎرﻧﺪ‬ ‫ﺑﺪﺧﻮاﻫﺎن‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﭼﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪583 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮎ؛ﺃﻻ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻐﮏ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﻓﻌﺰﺩﭖ·‬ ‫ﻋﮋﮔﭙﻪ·‬ ‫یﺾ»ﺯﺽ‪·،‬‬

‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]·‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺣﺨﻌﻖ‪·/,‬‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﭘیﻀﻖ؛&‬ ‫ﺿﺰﺿﻌﺪ]·‬ ‫ﺿﺄﻟﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺳﭙِﻨﺘ‪‬ﻢ اَت ﺗﻮا ﻣﺰدا ﻣ‪‬ﻨﮕﻬﯽ اﻫﻮرا‬

‫ﻫﯿﺖ ﻣﺎ و‪‬ﻫﻮ ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫د‪‬ﺧﺸَﺖ اوﺷﯿﺎﯾﯽ ﺗﻮﺷﻨﺎ ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ وﻫﯿﺸﺘﺎ‬
‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ ﻧﺎ ﭘ‪‬ﺌﻮروش درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ ﺧﯿﺎت ﭼﯿﺨﺶ ﻧﻮﺷُﻮ‬
‫اَت ﺗﻮﯾﯽ وﭘﺴﻨﮓ اَﻧﮕﺮِﻧﮓ اَﺷَﺌﻮنُ آد‪‬رِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺗﻮ را ﭘﺎك و ﺳﺰاوار ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‬
‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ وﻫﻮﻣﻦ )ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ( ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﻓﺮا آﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻔﺎرش ﮐﺮد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰ ﺑﺮاي ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن در آراﻣﺶ اﺳﺖ‬
‫»ﻣﺒﺎد ﻣﺮدي ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﭘﯿﺮو دروغ را ﺧﺸﻨﻮد )و از ﺧﻮد راﺿﯽ( ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﻤﻪ درﺳﺘﮑﺎران )و ﭘﯿﺮوان اﺷﺎ( را‬
‫ﺑﺪﺧﻮاه )و دﺷﻤﻦ( ﻣﯽاﻧﮕﺎرﻧﺪ«‪.‬‬
 ‫‪ 584‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﺢ؛ﺃﻓﻐﮏ‪» :(speytfm) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺢ؛ﺃﻓﺾ‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺑﺮاي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧﺎﯾﯽ« ‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮎ؛ﺃﻻ[‪» :(mfyghi) .‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ‪ ،‬داﻧﺴﺘﻢ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[ ‪_.‬ﺿﺴﺾ‪» :(pairi.jasat) .،‬آﻣﺪ‪ ،‬وارد ﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺮ رﺳﯿﺪ‪ ،‬ﻧﺎزل ﺷﺪ«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫یﺾ»ﺯﺽ‪» :(dax~at) .،‬آﻣﻮزش داد‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳﺐ داﻧﺴـﺖ‪ ،‬ﺗﻮﺻـﯿﻪ و ﺳـﻔﺎرش ﮐـﺮد« )وﺟـﻪ‬
‫ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﺾ»‪» /‬آﻣﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎد دادن‪ ،‬آﻣﻮزش دادن«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن‪ ،‬ﺷﺮح دادن‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬روﺷﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ«‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻣﯽﭘﻨﺪارد‬
‫ﺑﺎ واژهیﻬﺲ )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ -‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﻧﺸـﺎن دادن ‪ «to point out‬ﻫﻤﺮﯾﺸـﻪ ﺑﺎﺷـﺪ(‪.‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﻣﻨﺎﺳﺐ و ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﻮدن ‪ ،suit‬ﺟﻮر ﮐﺮدن‪[«fil ،‬‬
‫ﻋﮋﮔﭙﻪ‪» :(u~iiāi) .‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻋﺰﮔﺾ ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﻧـﺮا از ﺳـﺘﺎك‬
‫ـﻋﮋﮔﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ ﯾﺎ ﻫﻮﺷﯿﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ‪:‬ﻋﮋﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻮش[‬
‫ﻓﻌﺰﺩﭖ‪.‬ﮐﻀﻬﻔﻪ‪» :(tuDnā.maīis) ./‬اﻧﺪﯾﺸـــﻪ آرام‪ ،‬ﺗﺄﻣـــﻞ‪ ،‬درﻧـــﮓ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸـــﯿﺪن در‬
‫ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﻌﺰﺩﭖ‪.‬ﮐﻀﻬﻔﻪ‪] .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﻧﺮا دو واژه ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘـﻪ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »اﻧﺪﯾﺸﻪ در آراﻣﺶ و ﺳﮑﻮت«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﺘﻔﮑﺮ‪ ،‬ﻓﮑـﻮر ‪meditative‬‬

‫‪ .«one‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﮐﻀﻬﻔﻪ ﺗﻔﮑﺮ‪ ،‬ﺗﺄﻣﻞ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒـﻪ ‪ meditation‬وﻓﻌﺰﺩﭖ ﺳـﺎﮐﺖ« و‬

‫ﻣﯽﭘﻨﺪارد اﻧﺪﯾﺸﻪاي ﮐﻪ در اﯾﻦ واژه ﻧﻬﻔﺘـﻪ اﺳـﺖ‪ ،‬رﺳـﺎﯾﯽ و رﺷـﺪ دروﻧـﯽ روان از راه‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪585 ‬‬

‫اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن در ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻨـﺎم ﺑـﺎﻧﻮي ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري ﮐـﻪ در‬
‫ﯾﺸﺖ ﺳﯿﺰدﻫﻢ )ﻓﺮوردﯾﻦ ﯾﺸﺖ( ﺑﻨﺎم ﺗﻮﺷﻨﺎﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﮐﻪ داراي رواﻧﯽ ﺧﺮﺳﻨﺪ ﺑﻮده‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ﺣﺮف ﻧﻔﯽ‪.‬‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺣﺨﻌﻖ‪» :(pourkB) ./,‬زﯾﺎد‪ ،‬ﭘ‪‬ﺮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﺨﻌﻘﻊ )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪» :(dregvvatō) .‬ﻫﻮاﺧﻮاهدروغ«)راﯾﯽ‪،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺓﮔﭗ‪» :(|iiāu) .،‬ﺑﺎدا‪ ،‬ﺑ‪‬ﻮ‪‬د« ﭼﻮن ﺑﺎ ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ »ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺒﺎد‪ ،‬ﻧَﺒ‪‬ﻮ‪‬د« )وﺟﻪ‬
‫ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑـﻮدن‪ ،‬ﻫﺴـﺘﻦ« ﺗﻠﻔـﻆ اﯾـﻦ واژه‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺍ اﺳﺖ و ﺑﻬﻤﺮاهﺩ]ﻩ‪) ،‬ﺣﺮف ﻧﻔﯽ( ﻓﻌﻞﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ] را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻣﻨﻔﯽ‬
‫درﻣﯽآورد »ﻣﺒﺎد ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]‪» :(cixDnuDō) .‬ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬راﺿﯽ ﮐﻨﻨﺪه« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ ﺣـﺎل‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺘﺎك(‪»- ‬ﺯﺩ‪» ,‬ﺧﺸﻨﻮد ﮐﺮدن‪ ،‬راﺿﯽ ﮐﺮدن«‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬آﻧﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ‪» :(vispfng) .‬ﻫﻤﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‪.‬‬
‫ﺿﺄﻟﻖ؛ﺃﻝ‪» :(aygrfyg) .‬زﯾﺎنآور‪ ،‬دﺷﻤﻦ‪ ،‬ﺧﺒﯿـﺚ‪ ،‬ﺷـﺮور‪ ،‬ﺑـﺪذات« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺄﻟﻘﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺰﺿﻌﺪ]‪» :(aDaunō) .‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﻫﻮادار اﺷﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﭘﺆﺿﺪ‬
‫ﭘیﻀﻖ؛‪» :(ādarf) .‬ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻦ‪ ،‬اﻧﮕﺎﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﻨﺪاﺷﺘﻦ« وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﻘﻠﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬر(‪- ‬ﺿﯽ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺖ زدن‪ ،‬ﭘﻨﺪاﺷﺘﻦ«‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬از رﯾﺸﻪ ـ یﭗ ‪+‬ﭖ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ ـ‬
‫ﻕ؛ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ـ ‪ Mr‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻦ«‪ ،‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ از او‬
‫ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﮔﻔﺘﻦ ‪ .«to say‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬اﻋﻼم و اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن ‪«to declare‬‬
 ‫‪ 586‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮو‪‬‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﻮم‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَت‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﭘﺲ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﭙِﻨﯿﺶ ﺗﻮ‬ ‫ﭼﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﯾﺴﺖ‪‬‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وِرِﻧﺖ‪‬‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺇﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺄﻓﺐ·‬
‫ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺋﻮﺟ‪‬ﻨﮕﻬﻮ‪‬ت‬ ‫اوﺷﺘﺎﻧﺎ‬ ‫ﺧﯿﺎت‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اﺳﺘﻮ‪‬ت‬
‫ﺿﺦ_]ﺟﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﭖ·‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺽ‪·،‬‬
‫ﺳﺮﺷﺎر از ﻧﯿﺮو‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺑﺸﻮد ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎد‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭘﯿﮑﺮ‪ ،‬ﺟﺴﻢ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﺧﯿﺎت‬ ‫ﺧﺸﺘﺮوﯾﯽ‬ ‫د‪‬رِﺳﻮ‪‬ﯾﯽ‬ ‫ﺧﻮِﻧﮓ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫یﻀﻘﻐﺲ]ﻩ·‬ ‫ﻁ؛ﺃﻝ·‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ‬ ‫در ﻗﻠﻤﺮو ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫درﺧﺸﺎن‬ ‫ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫د‪‬ﺋﯿﺪﯾﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨﺎاﯾﺶ‬ ‫اَﺷﯿﻢ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫یﻀﻬﯽ[‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰ[ﮎ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎي‬ ‫ﭘﺎداش‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪587 ‬‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺇﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺄﻓﺐ·‬

‫ﺿﺦ_]ﺟﺆﺽ‪·،‬‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﭖ·‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫ﺿﺴﻔﺆﺽ‪·،‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫یﻀﻘﻐﺲ]ﻩ·‬ ‫ﻁ؛ﺃﻝ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫یﻀﻬﯽ[‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰ[ﮎ ·‬

‫اَت اَﻫﻮرا ﻫ‪‬ﻮ ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﻮم ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮو‪‬‬

‫وِرِﻧﺖ‪ ‬ﻣﺰدا ﯾﺴﺖ‪ ‬ﭼﯿﺶ ﭼﺎ ﺳﭙِﻨﯿﺶ ﺗﻮ‬
‫اﺳﺘﻮ‪‬ت اَﺷ‪‬ﻢ ﺧﯿﺎت اوﺷﺘﺎﻧﺎ اَﺋﻮﺟ‪‬ﻨﮕﻬﻮ‪‬ت‬
‫ﺧﻮِﻧﮓ د‪‬رِﺳﻮ‪‬ﯾﯽ ﺧﺸﺘﺮوﯾﯽ ﺧﯿﺎت آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬
‫اَﺷﯿﻢ ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻨﺎاﯾﺶ و‪‬ﻫﻮ د‪‬ﺋﯿﺪﯾﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﺲ اي اﻫﻮرا‬
‫زرﺗﺸﺖ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﺗﻮ را )ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ( ﮐﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ از ﻫﻤﻪ ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﺷﺎ ﺗَﻦ و ﭘﯿﮑﺮم را ﺑﺎ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺮﺷﺎر از ﻧﯿﺮو و ﺷﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯿﺎراﯾﺪ‬
‫ﺑﺸﻮد ﮐﻪ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ در ﻗﻠﻤﺮو ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺗﻮ‬
‫ﮐﻪ ﭼﻮن ﺧﻮرﺷﯿﺪ درﺧﺸﺎن اﺳﺖ‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ ﮐﺮدار ﻣﺮا ﭘﺎداش دﻫﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 588‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪,‬ﮎ‪» :(mainiikm) .‬روان‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ »روان‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ«‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ روان ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ »ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻑ]«‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]‪» :(zararuBtrō) .‬زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﺭﻏﻘﻐﺄﻓﺐ‪» :(vereytē) .‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮد« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺭﺿﻖ »ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣ‪‬ﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫"ﺿﺴﻔﺐ‪» :(yastē) .‬ﺑﺮاي اوﺳﺖ‪ ،‬اوﺑﺮاي او"ﺿﺲ ‪+‬ﻓﺐ « )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫"ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( ‪+‬ﻑ؛ »ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪.‬‬
‫ﺇﻩ‪/‬ﺇﭖ‪» :(ciBeā) .‬ﻫﺮ ﮐﺪام ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺇﻩ‪/‬‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻑ]‪» :(spfniBto) .‬ﻣﻘــﺪسﺗــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﭘــﺎﮐﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎرﺗﺮﯾﻦ« )ﺻــﻔﺖ ﺑﺮﺗــﺮﯾﻦ‬
‫‪ .superl‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﺾ‪ :‬اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪ 5‬از آن ﯾﺎد ﺷﺪه ﮐﻪ در اﻧﺴﺎن دو ﮔﻮﻫﺮ ﯾﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮب و ﺑـﺪ ﻧﻬـﺎده‬
‫ﺷﺪه‪ ،‬آﻧﮑﻪ از ﻣﻨﺶ و ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك »ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ« ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ ﯾﺎر و ﭘﯿﺮو اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳـﺖ و‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ »اﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬اﻫﺮﯾﻤﻦ« ﺑﺠﻨﮕﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺴﻔﺆﺽ‪» :(astvvat) .،‬ﻣﺎدي‪ ،‬داراي اﺳﺘﺨﻮان‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺮ ﻣﺎدي آراﺳـﺘﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﺴﻔﺆﺿﻒ »آن ﮐﻪ ﻣﺠﺴﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻮرت ﺧﺎرﺟﯽ دادن‪ ،‬ﻋﯿﻨﯿـﺖ دادن‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎﻟﺒﺪ آراﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﯿﮑﺮ آوردن‪ ،‬داﺷﺘﻦ‪ ،‬دارا ﺑﻮدن‪ ،‬در ﺑﺮداﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻈﻬﺮ ﭼﯿـﺰي ﺑـﻮدن‪،‬‬
‫ﺗﺠﺴﻢ ﭼﯿﺰي ﺑﻮدن‪ ،‬ﮔﻨﺠﺎﻧﺪن‪ ،‬ﺟﺎي دادن‪ ،‬ﺗﺠﺴﺪ دادن‪«embody ،‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮋﺽ ) ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺓﮔﭗ‪» :(|iiāt) .،‬ﺑﺸﻮد‪ ،‬ﺑﺎدا ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ = ‪ hiiāu‬ﯾﺎ ‪) h’iiāu‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬وﺟـﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪589 ‬‬

‫آرزوﯾﯽ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬

‫‪life, vital‬‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﭖ‪» :(uBtānā) .‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوي ﻻزم ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺷﻮر و ﺷﻮق زﻧﺪﮔﯽ‬
‫‪] «power‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ، breath:‬د‪‬م‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺣﯿﺎت‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﺽ‬
‫‪-‬‬ ‫)ﺻــﻔﺖ(‪‬‬ ‫ﺿﺨﺈ]ﺟﺆﺽ‪» :(eojōzvveu) .،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧــﺎ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‬
‫ﺿﺨﺈ]ﺟﺆﺿﺄﻑ‪ .‬ﻉ‪/‬ﻓﭙﺪﭖ‪ .‬ﺿﺨﺈ]ﺟﺎﺅﺽ‪] [،‬ﻣﯿﻠــﺰ‪ :‬دو واژه را ﺑــﺎ ﻫــﻢ ﺣــﺮف‬
‫ﻣﺮﮐﺐ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ life-strong‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪[.‬‬
‫ﻁ؛ﺃﻝ‪+‬یﻀﻘﻐﺲ]ﻩ‪» :(mcyg + daresōi) .‬ﺧﻮرﺷﯿﺪﮔﻮﻧﻪ‪ ،‬ﺧﻮرﺷـﯿﺪﻧﻤﺎ‪ ،‬ﭼـﻮن ﺧﻮرﺷـﯿﺪ‪،‬‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪﺳﺎن« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻁ؛ﺃﻝ‪.‬یﻀﻘﻐﺴﺾ‬
‫یﻀﻘﻐﺲ]ﻩ‪» :(daresōi) .‬دﯾﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه‪ ،‬ﻧﻈﺮ« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﻘﻐﺴﺾ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﻣﯿﻠﺰ و ﮐﺎﻧﮕﺎ دو واژه را ﺑﺼﻮرت ﻣﺮﮐﺐ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﮔﻠﺪﻧﺮ آﻧﻬﺎ را دو واژه ﺟـﺪا‬
‫ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﻁ؛ﺃﻝ‪ ‬ﻃﻀﻖ ﺧﻮر‪ ،‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ‪» :(x~arrōi) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ‪) «pouvoir‬ﺣﺎﻟﺖ‬
‫دري‪،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ )ﻧﺎم‪،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪» .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ«‬
‫ﺓﺅﺽ‪» :(|iiāt) .،‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑ‪‬ﻮ‪‬د‪ ،‬ﺑﺎد‪ ،‬ﺑﺸﻮد« )وﺟﻪ آرزوﯾﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﻣﻬﺮ و از ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺿﮋ[ﮎ‪» :(aBim) .‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺣﺼ‪‬ﻪ‪ ،‬ﻣﺰد« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ »اﯾﺰد ﺑﺨﺸـﻨﺪﮔﯽ«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﭘﺎداش‪ ،‬اﺟﺮ‪ ،‬ﻣﺰد ‪ reward‬ﯾﺎ ﻗﺴﻤﺖ‪ ،‬ﺗﻘﺪﯾﺮ‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ‪[«destiny‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoranāiB) ./‬ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐـﻨﺶﻫـﺎ‪ ،‬ﮐـﺮدار« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﻋﻤﻞ‪ ،‬ﮐﻨﺶ«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﺪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫یﭙﻬﯽ[‪» :(dāidit) .،‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ دارد« )وﺟﻪ آرزوﯾﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫‪ 590‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 592‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ اول‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗﻮ‬ ‫ﻧ‪‬ﻢِ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺎ‬ ‫آ‬ ‫ﻧ‪‬ﻤﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺩﻏﮏ؛·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]·‬
‫ﮐﺴﯽ ﭼﻮن ﺗﻮ‬ ‫ﻧﻤﺎز‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻮ‪‬اﯾِﺖ‬ ‫ﺳ‪‬ﺨﯿﺎت‬ ‫ﺗﻮاواﻧﺲ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﮐﻀﺆﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺳﻀﺔﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ‬ ‫آﮔﺎه ﮐﻨﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺮاي دوﺳﺖ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﺎﮐﻮرِﻧﺎ‬ ‫د‪‬زدﯾﺎﺋﯽ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫نِ‬ ‫اَت‬
‫ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﭖ·‬ ‫یﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ·‬ ‫ﭼﻘﮕﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻫﻤﮑﺎري‬ ‫ارزاﻧﯽ ﺷﻮد‬ ‫دوﺳﺘﺎﻧﻪ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫آ‬ ‫نِ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬
‫ﻣﻨﺲ ﭼﺎ‬ ‫روي آورد‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪593 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺩﻏﮏ؛·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]·‬

‫ﮐﻀﺆﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺳﻀﺔﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬

‫ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﭖ·‬ ‫یﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ·‬ ‫ﭼﻘﮕﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﻧ‪‬ﻤﻨﮕﻬ‪‬ﻮ آ ﯾ‪‬ﺘﺎ ﻧ‪‬ﻢِ ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗﻮ‬
‫ﻣﺰدا ﻓﺮﯾﺎﺋﯽ ﺗﻮاواﻧﺲ ﺳ‪‬ﺨﯿﺎت ﻣ‪‬ﻮ‪‬اﯾِﺖ‬
‫اَت نِ اَﺷﺎ ﻓﺮﯾﺎ د‪‬زدﯾﺎﺋﯽ ﻫﺎﮐﻮرِﻧﺎ‬
‫ﯾﺘﺎ نِ آ و‪‬ﻫﻮ ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا! ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﭼﻮن ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺷﻮد‪ .‬اي ﻣﺰدا‬
‫ﻣﺮا آﮔﺎه ﮐﻦ ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ‪ ،‬دوﺳﺖ ﺗﻮ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﭼﻮن ﺗﻮ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﻫﻤﮑﺎري دوﺳﺘﺎﻧﻪ اﺷﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ارزاﻧﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ وﻫﻮﻣﻦ )ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ( ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺎ روي آورد‪.‬‬
 ‫‪ 594‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‬
‫ﺭﺿﺈ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]· )‪» :(nemazhō‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﻧﻤﺎز« )ﺣﺎﻟﺖ ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺣﺘﯽ« )ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ و ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺎﺷﺪ‪(.‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ واژه ﻧ‪‬ﻤﻨﮕﻬﻮ ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ازي دارد ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ· )‪» :(yarH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺎن ‪) «comment‬ﻗﯿﺪ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺩﻏﮏ؛· )‪» :(nemH‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﻧﻤﺎز« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]· )‪» :(xDmHvvatō‬ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺗــﻮ‪ ،‬ﭼــﻮن ﺗــﻮ« )ﺣﺎﻟــﺖ واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﺄﻑ· )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ( »ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﭼﻘﮕﭙﻪ· )‪» :(friiHi‬ﺑﺮاي دوﺳﺖ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ ‬ﭼﻘﮕﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ· )‪» :(rsHvvąs‬ﮐﺴﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮف ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑـﺎ ﺗـﻮ ﯾﮑـﯽ ﺷـﺪه«‬
‫)ﻧﻬﺎدي ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﭙﺆﺿﺄﻑ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨـﺪ در ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﻫﺮﮐﺠـﺎ‬
‫اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ واژه ﻣﺰدا ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺳﻀﺔﮔﭗ‪» :(saoiiHu) ·،‬آﮔﺎه ﮐﻦ‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﻦ« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ ﺳﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ ‬ﺳﻤﺎ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﻋﻼم ﮐﺮدن ‪[declare‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪595 ‬‬

‫ﮐﻀﺆﺿﻬﻔﺐ· )‪» :(mavvaitf‬ﭼﻮن ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﮐﻀﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﺳﭙﺲ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺩ؛· )‪» :(nH‬ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬دادﮔﺮي‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﭼﻘﮕﭗ· )‪» :(friiH‬دوﺳﺘﺎﻧﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﭼﻘﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ· )‪» :(dazdiiHi‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬واﮔﺬار ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬دادن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ«‬
‫)ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﭖ· )‪» :(hakuranH‬ﮐﻤــﮏ‪ ،‬ﻫﻤﯿــﺎري‪ ،‬ﻫﻤﮑــﺎري‪ ،‬ﻣﺸــﺎرﮐﺖ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﺋــﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺍﭘﻨﻌﻘﻐﺪﭖ‪ .‬ﮐﺎﻧﮑﺎ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ واژه را ﺟﺪا ﺷﺪه از ﺍﭖ ‪ -‬ﻧﻌﻖ و‬
‫از رﯾﺸﻪ ﻧﻀﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮدن و اﻧﺠﺎم دادن ﮔﺮﻓﺘﻪ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﭘﻨﺎه‪ ،‬ﺗﮑﯿـﻪﮔـﺎه‪ ،‬ﺣﻤﺎﯾـﺖ‪،‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﮐﺎر ﻣﺸﺘﺮك ‪ ،combind work‬ﻫﻤﮑﺎري‪ ،‬ﻫﻤﯿـﺎري‪ Cooperation ،‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪:‬‬
‫ﻣﺸﺎرﮐﺖ ‪ .association‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﯾﺎري ‪[.fellowship‬‬
‫"ﺿﻮﭖ· )‪» :(yarH‬ﺑﺴﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ وﺻﻔﯽ(‬
‫ﺩ؛· )‪» :(ne‬ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭ]ﺍ‪» :(vohk) ·,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ .‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫_ﻫﮑﺾ‪» :(jimat) ·،‬ﺑﯿﺎﯾﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ ‬ﻟﻀﮏ‬
‫»آﻣﺪن« ]ﻟﻮﻣﻞ ﻓﺎﻋﻞ اﯾﻦ ﻓﻌﻞ را اَﺷﺎ ﻣﯽداﻧﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻓﺎﻋﻞ ﻓﻌﻞ آﻣﺪن را‬
‫»و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ‪ «vohk.manazhH‬ﮐﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺋﯽ ‪ instrumental‬اﺳﺖ ﻣﯽداﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 596‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘَﻬﯿﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬
‫اﺳﺎس‪ ،‬ﺷﺎﻟﻮده‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ در ﺟﻬﺎن‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺸﺎت‬ ‫اي‬ ‫يِ‬ ‫ﺳﻮﺋﯿﺪﯾﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﺎت‪‬‬
‫ﺣﻀﻬﻔﻬﺰﭖ‪·،‬‬ ‫[·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺱ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﻧﭙﻮ؛·‬
‫ﺗﻼش ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮاي اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫دور از ﮔﺰﻧﺪ‬ ‫ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﺴﭙﻮ اﯾﺒﯽ ﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اﯾﺮﯾﺨﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘُﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫زي‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬
‫ﺭ[ﺳﺢ]ﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﻫﻘﻪ»ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺳﺤﻎ=ﻑ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﺮده رﯾﮓ – ﻣﯿﺮاث‬ ‫ﻣﻘﺪس – ﭘﺎك‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫اورو‪‬ﺗﻮ‬ ‫اَﻫﻮم ﺑﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮ‬ ‫ﻫﺎرو‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ&‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮐﺬﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺍﭘﻖ]·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ‬ ‫درﻣﺎن ﺑﺨﺶ زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫ﭘﺎﺳﺪار‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪597 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬

‫ﺣﻀﻬﻔﻬﺰﭖ‪·،‬‬ ‫[·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺱ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﻧﭙﻮ؛·‬

‫ﺭ[ﺳﺢ]ﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﻫﻘﻪ»ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺳﺤﻎ=ﻑ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ&‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮐﺬﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺍﭘﻖ]·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺘﺎ اَﻧﮕﻬِﺌﻮش و‪‬ﻫﯿﺸﺘَﻬﯿﺎ ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬
‫ﮐﺎت‪ ‬ﺳﻮﺋﯿﺪﯾﺎﺋﯽ يِ اي ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺸﺎت‬
‫ﻫﻮ‪ ‬زي اَﺷﺎ ﺳﭙِﻨﺘُﻮ اﯾﺮﯾﺨﺘ‪‬ﻢ وﯾﺴﭙﻮ اﯾﺒﯽ ﯾ‪‬ﻮ‬
‫ﻫﺎرو ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮ اَﻫﻮم ﺑﯿﺶ اورو‪‬ﺗﻮ ﻣﺰدا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮرا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻨﯿﺎد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ زﻧﺪﮔﯽ در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﭼﮕﻮﻧﻪ اﺳﺖ؟‬
‫آﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﺨﻮاﻫﺪ و ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن آﻧﻬﺎ ﺗﻼش ﮐﻨﺪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ دور از ﮔﺰﻧﺪ ﺑﻤﺎﻧﺪ؟‬
‫»او ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﻣﺮدي ﭘﺎك و ﭘﺎﺳﺪار ﻣﺮده رﯾﮕﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤﮕﺎن اﺳﺖ«‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا او درﻣﺎن ﺑﺨﺶ زﻧﺪﮔﯽ و ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 598‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح‪ ،‬و راﺳﺖ ‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐﻪ در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ زرﺗﺸﺖ دﯾﻦﻫﺎ و ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪[.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪ -‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣـﻦ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬از ﭼﻪ راه‪ ،‬ﭼﻄﻮر« )ﻗﯿﺪ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhHuB) ·/‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وﺟﻮد ﻣﺎدي« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻉ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را ﻫﺴﺘﯽ ﭘﺲ از اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﻣﯽﭘﻨﺪارد‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ زﻧﺪﮔﯽ روﺣﺎﻧﯽ[‪.‬‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ دو ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺴﺘﯽ اﺷﺎره ﺷﺪه‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﻫﺴﺘﯽ ﻣﺎدي »ﺿﺴﻔﻌﺆﺿﺄﻑ« ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﺴﻢ اﻧﺴﺎن و ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي‪.‬‬
‫‪2‬ـ ﻫﺴﺘﯽ ذﻫﻨﯽ »ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ] ﯾـﺎ ﮐﻀﺪﺿﺎﮔﺾ« ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﺟﻬـﺎن اﻧﺪﯾﺸـﻪ و روان‬
‫اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﺎﻣﻞ اﺳﺎﺳﯽ »ﺣﻀﻌﻘﮕﺾ« و ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪه روش و روﯾﻪ او در ﺳﻪ ﺑﻌﺪ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪599 ‬‬

‫»اﻧﺪﯾﺸﻪ= ﮐﻀﺪﺿﺎ« »ﮔﻔﺘﺎر= ﺭﺿﺜﻀﺎ« ﯾﺎ »ﻉ»ﺻﺾ« و »ﮐﺮدار= ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ«‬

‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻫﺴﺘﯽ »=ﺿﺎﻉ« آﻧﭽﻪ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿـﺖ ذﻫﻨـﯽ و رواﻧـﯽ اﺳـﺖ‬
‫»ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ = ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺥ« و آﻧﭽﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي »اًﻧﮕ‪‬ﻬﺌـﻮش = ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪«/‬‬
‫اﺳﺖ ﻫﺮ دو دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫در ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ 8‬واژه ﺷﯿ‪‬ﺌﻮﺗﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺎر و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ اﻧﺴﺎن در ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي اﺳﺖ و در‬
‫ﻫﺎت ‪ 53‬ﺑﻨﺪ ‪ 5‬اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﮔﻔﺘﺎر را ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﺟﻮد ذﻫﻨﯽ و آن را ﻧﯿـﺰ ﺑـﻪ اﻫـﻮ »ﺿﺎﻉ«‬
‫ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(vahiBtahiiH‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ«)ﺣﺎﻟﺖواﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫»ﺻﻔﺖ«‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ· )‪» :(paōurvvjm‬ﺳﺮآﻏﺎز‪ ،‬ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺷﺎﻟﻮده‪ ،‬اﺳﺎس‪ ،‬ﺑﻨﯿـﺎد‪ ،‬ﭘﺎﯾـﻪ‪،‬‬
‫‪) «fordement‬ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻬﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪ 7‬ﻧﮕﺎه‬
‫ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »درآﻏـﺎز ‪ «at the begining‬ﮔﺮﻓﺘـﻪ )راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ([‬
‫ﻧﭙﻮ؛· )‪» :(kHrH‬ﺧﻮاﻫﺎن‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻧﭙﻮﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬ﺗﺎوان‪ ،‬ﺳﺰا‪ ،‬ﺗﻼﻓﯽ‪ ،‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﮐﯿﻔﺮ ‪[.retribution requtial‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ و ﻗﯿﺪ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﭼﮕﻮﻧـﻪ‪ ،‬ﭼﻄـﻮر‬
‫‪[.comment‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺳﻮد ﺑﺮدن‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬دوﺳﺘﺪار‪ ،‬ﻣﺸﺘﺎق‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪ‪[.‬‬
‫ﺱ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ· )‪» :(skidııHi‬در اﻣﺎن ﺑﻮدن‪ ،‬از ﮔﺰﻧﺪ رﻫـﺎ ﺑـﻮدن‪ ،‬از آﺳـﯿﺐ ﺑﺮﮐﻨـﺎر ﺑـﻮدن«‬
‫)ﻣﺼﺪر(‪) - ‬ﺱ‪(,‬‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬رﻫﺎﺋﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬رﻫﺎ ﺷﺪن‪ ،‬ﻧﺠﺎت دادن‪ ،‬ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪ‬
‫ﺷﺪن‪ ،‬ﻗﻮي ﮐﺮدن‪ ،‬ﻗﻮي ﺷﺪن‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﻧﺠﺎت ﯾﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬رﻫﺎ ﺷﺪه ‪[.«to be saved‬‬
 ‫‪ 600‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺳﻮد ﺑﺮدن‪ ،‬اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮدن«[‬

‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪن ‪[.«attainment‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﮐﺎﻣﯿﺎب ﺷﺪن ‪ .«to prosper‬آذرﮔﺸﺴﺐ‪» :‬ﭘﺎداش«[‪.‬‬
‫"؛· )‪» :(yH‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫[· )‪» :(j‬اﯾﻦﻫﺎ را« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ"؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫ﺣﻀﻬﻔﻬﺰﭖ‪» :(paitıDau) ·،‬ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﺪ« ﻩ‪/‬ﭘﻒ ‪ +‬ﺣﻬﻒ[‪ .‬ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ‪ +‬اﯾﺸـﺎت )وﺟـﻪ‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻓﻌـﻞ ﮔـﺬرا(‪ - ‬ﻫﺰ »ﮐﻮﺷـﯿﺪن‪ ،‬ﺟـﺪ و ﺟﻬـﺪ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬در ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻮدن«‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬او« )ﻧﻬﺎدي ﺗﮏ‪ .‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬او« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬در‬
‫ﯾﺎدداﺷﺖ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺻﻔﺤﻪ ‪ 67 ،68‬ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ اﯾـﻦ ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره ﺑـﻪ زرﺗﺸـﺖ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮﺧﻼف اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻫﺮ ﺷﺨﺺ ﮐﻮﺷﺎ و ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮي در اﯾـﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿـﺖ ﻗـﺮار‬
‫ﮔﯿﺮد‪ .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ ﻫﺮﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻧﺎداﻧﯽ و ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ ﺑﺠﻨﮕﺪ و در ﺻـﻮرﺗﯽ ﮐـﻪ در ﻣﻘـﺎم‬
‫راﻫﻨﻤﺎ و رﻫﺒﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪[.‬‬
‫‪» :(zj) ·[.‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺳﺤﻎ=ﻑ]·)‪» :(speytH‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎر‪ ،‬ﭘﺎرﺳـﺎ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎر‪ ،‬ﭘـﺎك« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﺽ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻫﻘﻪ»ﻓﻐﮏ· )‪» :(irixtem‬ﻣﯿﺮاث‪ ،‬ﻣﺮده رﯾـﮓ‪ ،‬آﻧﭽـﻪ ﺑـﺎﻗﯽ ﻣـﯽﻣﺎﻧـﺪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻫﻘﻪ»ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ از )ﻗﻬﺈ ﯾﺎ ﻗﻬﻦ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﺎﻗﯽ ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬رﯾﮓ در واژه ﻣـﺮده‬
‫رﯾﮓ از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ‪ ،‬ﺗﺨﻠﻒ‪ ،‬ﺗﺠﺎوز ‪ transgression‬وﻟﯽ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎي اﺻﻠﯽ واژه‬
‫»ﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬ﻓﺮﺟﺎم‪ ،‬ﻓﺎﺗﺤﻪ ‪ ending‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ«‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﺑﺪ‪ ،‬زﯾﺎنآور ‪ «evil‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺳـﺮﻣﺎﯾﻪ‬
‫ﺧﺎﻟﺺ‪ ،‬ﭼﯿﺰ ﺑﺎ ارزش ‪[«net assets‬‬
‫]ﭘﺎرهاي ﺑﺮ آﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺮاث اﻋﻢ اﺳﺖ از ﭼﯿﺰ ﺧﻮب و ﺑﺪ[‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪601 ‬‬

‫ﺭ[ﺳﺢ]ﻫﺬﮒ]·)‪» :(vispōıbiiō‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺮﯾﮏ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬

‫ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫ﺍﭘﻖ]· )‪» :(hHrō‬آﻧﮑﻪ ﭘﺎﺳﺪاري ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬دﯾﺪهﺑﺎن ﻣﺮاﻗـﺐ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﭘﻘﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiik) ·,‬ذات‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮐﺬﻩ‪» :(ohkmbiB) ·/‬در آن ﺑﺨﺶ زﻧـﺪﮔﯽ و ﺟﻬـﺎن« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ‪.‬ﺫﻩ‪) /‬ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·)‪» :(urvvarō‬دوﺳﺖ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺤـﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺒﺴـﺘﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ .‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮﺽ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
 ‫‪ 602‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اﺷﻬﯿﺎ‬ ‫ﭘﺘﺎ‬ ‫زاﻧﺘﺎ‬ ‫ﮐَﺴﻨﺎ‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺣﻔﭗ·‬ ‫‪.‬ﻣﻮﭖ·‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ·‬
‫آﻏﺎز‬ ‫ﺳﺎﻣﺎن ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَدواﻧ‪‬ﻢ‬ ‫دات‬ ‫ﺳﺘﺮِم ﭼﺎ‬ ‫ﺧ‪‬ﻮﻧﮓ‬ ‫ﮐَﺴﻨﺎ‬
‫ﺿیﺆﭘﺪﻏﮏ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﺳﻔﻖ؛ﮐﺈﭖ·‬ ‫ﺓ؛=ﻝ·‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ ·‬
‫ﻣﺴﯿﺮ‪ ،‬راه‬ ‫ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد‬ ‫ﺳﺘﺎرﮔﺎن‬ ‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗﻮات‬ ‫ﻧ‪‬ﺮف ﺳ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫اوﺧﺸﯽ ﯾِﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﻣﺎو‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﮐ‪‬ﻪ‬
‫ﻭﻇﭗ‪·،‬‬ ‫ﺩﻏﻘﻐﭽﺴﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻉ»ﺯﮔﺜﻬﻒ[·‬ ‫ﮎ|·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﮔﻬﮕﺎه‬ ‫ﻣﯽﮐﺎﻫﺪ‬ ‫ﻣﯿﺎﻓﺰاﯾﺪ‬ ‫ﻣﺎه‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﺪوﯾﻪ‬ ‫اَﻧﯿﺎﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﺳ‪‬ﻤﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﺎﭼﯿﺖ‬
‫ﺭ[یﻌﮕﺐ&‬ ‫ﺿﺪﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻓﭙﺈ[‪·،‬‬
‫داﻧﺴﺘﻦ‬ ‫و دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰﻫﺎ را‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ را‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪603 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺣﻔﭗ·‬ ‫‪.‬ﻣﻮﭖ·‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ·‬

‫ﺿیﺆﭘﺪﻏﮏ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﺳﻔﻖ؛ﮐﺈﭖ·‬ ‫ﺓ؛=ﻝ·‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ ·‬

‫ﻭﻇﭗ‪·،‬‬ ‫ﺩﻏﻘﻐﭽﺴﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻉ»ﺯﮔﺜﻬﻒ[·‬ ‫ﮎ|·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﺭ[یﻌﮕﺐ&‬ ‫ﺿﺪﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻓﭙﺈ[‪·،‬‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺴﻨﺎ زاﻧﺘﺎ ﭘﺘﺎ اﺷﻬﯿﺎ ﭘ‪‬ﺌﻮروﯾ‪‬ﻮ‬
‫ﮐَﺴﻨﺎ ﺧ‪‬ﻮﻧﮓ ﺳﺘﺮِم ﭼﺎ دات اَدواﻧ‪‬ﻢ‬
‫ﮐ‪‬ﻪ ﯾﺎ ﻣﺎو اوﺧﺸﯽ ﯾِﺌﯿﺘﯽ ﻧ‪‬ﺮف ﺳ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺗﻮات‬
‫ﺗﺎﭼﯿﺖ ﻣﺰدا و‪‬ﺳ‪‬ﻤﯽ اَﻧﯿﺎﭼﺎ وﯾﺪوﯾﻪ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﺮاﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ )ﭘﺪر( ﺳﺎﻣﺎن و ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ ) اﺷﺎ( در آﻏﺎز آﻓﺮﯾﻨﺶ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﺳﺘﺎرﮔﺎن را ﺑﻨﯿﺎد ﻧﻬﺎده‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺎه ﮔﻬﮕﺎه ﻣﯽاﻓﺰاﯾﺪ و ﻣﯽﮐﺎﻫﺪ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا داﻧﺴﺘﻦ اﯾﻨﻬﺎ و ﭼﯿﺰﻫﺎي دﯾﮕﺮ را آرزو دارم‪.‬‬
 ‫‪ 604‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﺴﺪﭖ· )‪» :(kasnH‬ﮐﯿﺴﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫‪.‬ﻣﻮﭖ·)‪» :(ząrH‬آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬اﯾﺠـﺎد« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪. - ‬ﻣﻮﺽ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬زادن‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿـﺪ‬
‫ﮐﺮدن‪ .‬ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﻫﻤﭽﻮن ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪهاي ﮐﺎﻧﮑﺎ‪ :‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﻮﺟـﺪ‪،‬‬
‫ﻣﻮﻟﺪ‪ .‬آذرﮔﺸﺴﺐ‪ :‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ[‪.‬‬
‫ﺣﻔﭗ· )‪» :(ptH‬ﭘﺪر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺣﻔﻀﻖ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﮔﻠﺪﻧﺮ ﺑـﻪ اﺳـﺘﻨﺎد ﭼﻨـﺪ‬
‫دﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻪ اﯾﻦ واژه را ﺑﺎ اﻣﻼء »ﺣﻀﻔﭗ« ﻧﻘﻞ ﮐـﺮده ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ و آذرﮔﺸﺴـﺐ از او‬
‫ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎ واژه ﭘﺪر ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺪر ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﯾـﺎ ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻓﺮزﻧﺪ ﻣﯽآورد ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﺷﺎرهاي اﺳﺖ ﻣﺠﺎزي ﻣﺎﻧﻨﺪ »ﭘﺪر ﺑﻤﺐ اﺗﻤﯽ«‪» ،‬ﭘﺪر ﺻﻨﺎﯾﻊ ﻓﻮﻻد«‬
‫و ﻏﯿﺮه‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺪر ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺜﻞ در ﻃﺒﯿﻌﺖ دارد ﺑﻪ‬
‫ﻣﻔﻬﻮم ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ‪ ،‬ﺑﻪ وﺟﻮد آورﻧﺪه‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(aDahiiH‬اﺷﺎ‪ ،‬ﺳﺎﻣﺎن ﻫﺴﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﯾﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪605 ‬‬

‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·)‪» :(pouruiiō‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬در آﻏـﺎز« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺣﻌﻘﻌﮕﺾ‪.‬‬

‫ﮔﻠﺪﻧﺮ اﯾﻦ واژه را »ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺦ« و اﯾﻨﺴـﻠﺮ » ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ؛« ﻧﻮﺷـﺘﻪاﻧـﺪ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪،‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،‬آذرﮔﺸﺴﺐ »ﺣﺨﻌﻘﻌﮕﺦ« ﻧﻮﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از دﺳﺘﻨﻮﯾﺲﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ‪.‬‬
‫ﻧﻀﺴﺪﭖ ·)‪» :(kasnH‬ﮐﯿﺴﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺠﻬﻮل اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺓ؛=ﻝ·)‪» :(mHyg‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺓﺿﺪ ﮐـﻪ ﺷـﮑﻞ ﮔﺎﺗـﺎﺋﯽ واژه‬
‫اﺳﺖ و در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ »»ﺅﺿﻖ« اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻢرﯾﺸﻪ ﺑﺎ ﺧﻮر در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ‪.‬‬
‫ﺳﻔﻖ؛ﮐﺈﭖ·)‪» :(strHmcH‬و ﺳﺘﺎرﮔﺎن« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺳﻔﻀﻖ »ﺳﺘﺎره«‬
‫یﭗ‪» :(dHu)·،‬ﺑﻨﯿﺎد ﻧﻬﺎد‪ ،‬ﻗﺮار داد‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﻗﺮار دادن‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎد ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮدن«‬
‫ﺿیﺆﭘﺪﻏﮏ·)‪» :(advvHnet‬راه‪ ،‬ﻣﺴﯿﺮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿیﺆﺿﺪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﻥ؛·)‪» :(kH‬ﮐﯿﺴﺖ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬یﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ ﻣﺠﻬﻮل(‬
‫"ﭖ·)‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮎ|·)‪» :(mG‬ﻣﺎه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﭙﺎ‬
‫ﻉ»ﺯﮔﺜﻬﻒ[·)‪» :(uxDiieıti‬ﻣﯽآﻓﺮﯾﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا( »اﻓﺰودهﺷﺪن‪ ،‬رﺷﺪﮐﺮدن« ‪ - ‬ﺭﺽ»‪» /‬اﻓﺰودن‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ دادن«‬
‫ﺩﻏﻘﻐﭽﺴﻀﻬﻒ[·)‪» : (narefsaıtj‬ﻣﯽﮐﺎﻫﺪ‪ ،‬ﮐﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽﺷﻮد« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ .‬ﺳﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔـﺬر(‪ - ‬ﺩﻏﻘﻐﺢ‪» .‬ﮐﺎﺳـﺘﻪ ﺷـﺪن‪ ،‬ﮐـﻢ ﺷـﺪن‪،‬‬
‫ﻧﻘﺼﺎن ﯾﺎﻓﺘﻦ ‪ «to wane‬ﭼﻨﯿﻦ رﯾﺸﻪاي ﺑﺮاي اﯾﻦ واژه در زﺑﺎن ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(rwHu)·،‬ﮔﺎه ﮔﺎه‪ ،‬دوﺑﺎره‪ ،‬ﻣﺘﻨﺎوﺑﺎً ‪) «alternately. Then again‬ﻗﯿﺪ(‬
‫ﻓﭙﺈ[‪» tH+cit : (tHcju)·،‬و اﯾﻦﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ]در ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ m‬ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود[ ‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ · )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﺴﻐﮏ[·)‪» :(vasemı‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ‪ ،‬آرزو دارم« )وﺟﻪاﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖﮐﺲ ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺭﺿﺲ‬
‫ﺿﺪﮔﭙﺈﭖ·)‪» :(aniiHcH‬و دﯾﮕﺮ ﭼﯿﺰﻫﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﺪﮔﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭ[یﻌﮕﺐ‪» :(viduiic) .‬ﺑﺮاي داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬آﮔﺎه ﺷﺪن« )ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‬
 ‫‪ 606‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻧَﺒﺎوس ﭼﺎ‬ ‫اَد‪‬‬ ‫زاﻧﻢ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬رِﺗﺎ‬ ‫ﮐَﺴﻨﺎ‬
‫ﺩﺿﺬ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﯽ؛·‬ ‫‪.‬ﻣﮑﺈﭖ·‬ ‫یﻐﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ ·‬
‫و آﺳﻤﺎنﻫﺎ را‬ ‫ﭘﺎﺋﯿﻦ‬ ‫و زﻣﯿﻦ را‬ ‫ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارد‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اورو‪‬راوس ﭼﺎ‬ ‫اَﭘﻮ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫اَو‪‬ﭘ‪‬ﺴﺘﻮﺋﯿﺶ‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺢ]·‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﺿﺆﺿﺤﻀﺴﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫ﮔﯿﺎه‬ ‫آب‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬ ‫ﻓﺮو اﻓﺘﺎدن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﺳﻮ‬ ‫ﯾ‪‬ﺌﻮ‪‬ﮔ‪‬ﺖ‬ ‫دوان ﻣ‪‬ﺌﯿﺒﯽ ﯾ‪‬ﺴﭽﺎ‬ ‫واﺗﺎﺋﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﭘﺲ‪·,‬‬ ‫"ﺿﺨﻠﻎ‪·،‬‬ ‫یﺆﻣﺪﮐﻀﻬﺬﮔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭﭘﻔﭙﻪ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﺗﻨﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻟﮕﺎم ﻣﯽﮐﺸﺪ‬ ‫اﺑﺮﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎد‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫دان ﻣﯿﺶ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﮐَﺴﻨﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫یﻤﮑﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ ·‬
‫ﻣﻨﺶ‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪607 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺩﺿﺬ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﯽ؛·‬ ‫‪.‬ﻣﮑﺈﭖ·‬ ‫یﻐﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ ·‬

‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺢ]·‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﺿﺆﺿﺤﻀﺴﻒ]ﻩ‪·/‬‬

‫ﭘﺲ‪·,‬‬ ‫"ﺿﺨﻠﻎ‪·،‬‬ ‫یﺆﻣﺪﮐﻀﻬﺬﮔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭﭘﻔﭙﻪ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫یﻤﮑﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻧﻀﺴﺪﭖ ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺴﻨﺎ د‪‬رِﺗﺎ زاﻧﻢ ﭼﺎ اَد‪ ‬ﻧَﺒﺎوس ﭼﺎ‬
‫اَو‪‬ﭘ‪‬ﺴﺘﻮﺋﯿﺶ ﮐﻪ اَﭘﻮ اورو‪‬راوس ﭼﺎ‬
‫واﺗﺎﺋﯽ دوان ﻣ‪‬ﺌﯿﺒﯽ ﯾ‪‬ﺴﭽﺎ ﯾ‪‬ﺌﻮ‪‬ﮔ‪‬ﺖ آﺳﻮ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﮐَﺴﻨﺎ وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣﺰدا دان ﻣﯿﺶ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﻪ ر اﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ زﻣﯿﻦ را در ﭘﺎﺋﯿﻦ و آﺳﻤﺎنﻫﺎ را در ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﻣﯽدارد‪.‬‬
‫و ﻧﯿﺰ آبﻫﺎ و ﮔﯿﺎﻫﺎن را ﮐﻪ ﻓﺮو ﻧﯿﻔﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ اﺑﺮﻫﺎ و ﺑﺎد ﺗﻨﺪ رو را ﺑﻪ ﻟﮕﺎم ﻣﯽﮐﺸﺪ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﮐﯿﺴﺖ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ‪.‬‬
 ‫‪ 608‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح‪ ،‬راﺳﺖ ‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳـﺖ ﮐـﻪ در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ زرﺗﺸﺖ دﯾﻦﻫﺎ و ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﺮد‪[.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﺴﺪﭖ· )‪» :(kasnH‬ﮐﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ ﻣﺠﻬﻮل(‬
‫یﻐﻘﻐﻔﭗ· )‪» :(deretH‬ﻧﮕﻪ ﻣﯽدارد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪‬‬

‫‪ -‬یﻀﻖ )ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺗﮑﯿﻪ ﮐﺮدن ‪(tenis to hold up, to support‬‬

‫‪.‬ﻣﮑﺈﭖ· )‪» :(ząmcH‬زﻣﯿﻦ‪ ،‬و زﻣﯿﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪. - ‬ﺿﮏ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻪ(‬
‫ﺿﯽ؛· )‪» :(adH‬ﭘﺎﺋﯿﻦ‪ ،‬زﯾﺮ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﺇﭖ‪ .‬ﺿﯽ »و ﺣﺘﯽ« ﮔﺮﻓﺘﻪ[‬
‫ﺩﺿﺬ|ﺳﺈﭖ· )‪» :(nabGscH‬آﺳﻤﺎن‪ ،‬ﺳﭙﻬﺮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺩﺿﺬﺿﺎ‪.‬‬
‫ﺿﺆﺿﺤﻀﺴﻒ]ﻩ‪» :(avvapastōıB) ·/‬اﻓﺘﺎدن‪ ،‬ﺳﺮازﯾﺮ ﺷﺪن« )ﻣﺼﺪر(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬رﯾﺸﻪ ﺣﻀﻒ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ واژه ﺿﺆﺽ‪[.‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪609 ‬‬

‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ from falling» :‬از اﻓﺘﺎدن«[‪.‬‬

‫ﻥ؛· )‪» :(kH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺿﺢ]·)‪» :(apō‬آب را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺿﺢ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|ﺳﺈﭖ· )‪» :(urvvarGscH‬ﮔﯿﺎه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻋﻘﺆﺿﻘﭗ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kH‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﺭﭘﻔﭙﻪ· )‪» :(vHtHi‬ﺑﺎد« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﭘﻔﺾ‬
‫یﺆﻣﺪﮐﻀﻬﺬﮔﻀﺴﺈﭖ· )‪» :(dvvąnmaibııascH‬و اﺑﺮﻫﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﺆﻣﺪﮐﺾ‬
‫]ﺳﯿﻠﻤﻦ ‪ Salemann‬درﮔﺮاﻣﺮ زﺑﺎن ﺧﻮد ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ ﻧـﺎم ﮐـﻮه دﻣﺎوﻧـﺪ ﭘﻮﺷـﯿﺪه از اﺑـﺮ‬
‫ﻫﻢرﯾﺸﻪ ﺑﺎ واژه اوﺳﺘﺎي ‪ dunma vand‬اﺳﺖ[‬
‫"ﺿﺨﻠﻎ‪» :(yaogeu) ·،‬ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪ‪ ،‬ﯾﻮغ زد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪" - ‬ﻉ_ »ﺑﺴـﺘﻦ ﮔـﺎري ﺑـﻪ اﺳـﺐ‪ to yoke ،‬ﯾـﻮغ زدن و ﺑﺴـﺘﻦ اﺳـﺐ‬
‫‪(atteler‬‬
‫ﭘﺲ‪» :(Hsk) ·,‬ﺗﻨﺪ‪ ،‬ﺳﺮﯾﻊ‪ ،‬ﺳﺮﮐﺶ« )ﺻﻔﺖ( ﻫﻢرﯾﺸﻪ ﺑﺎ آﻫﻮ در زﺑـﺎن ﻓﺎرﺳـﯽ ‪“speed‬‬
‫”‪swift rapide‬‬
‫ﻧﻀﺴﺪﭖ· )‪» :(kasnH‬ﮐﯿﺴﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(kasnH) ·/‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﺪ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫یﻤﮑﻪ‪» :(dąmiB) ·/‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬ﭘﺎﯾﻪﮔﺬار« )ﺻﻔﺖ(‪ - ‬یﻤﮑﻪ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 610‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗ‪‬ﻤﺎوﺳﭽﺎ‬ ‫رﺋﻮﭼﺎوس ﭼﺎ‬ ‫ﻫﻮاﭘﺎو‬ ‫ك‪‬‬
‫ﻓﻐﮏ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻗﻀﺨﺈ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺅﭘﺢ|·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ را‬ ‫روﺷﻨﺎﺋﯽ‬ ‫اﺳﺘﺎد ﮐﺎر‬ ‫ﮐﺪام‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ز‪‬ﺋ‪‬ﻤﺎﭼﺎ‬ ‫دات‬ ‫ﺧَﻮ‪‬ﻓ‪‬ﻨ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮاﭘﺎو‬ ‫ك‪‬‬
‫‪.‬ﺿﺒﮑﭙﺈﭖ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﻃﻀﭽﻐﺪﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺅﭘﺢ|·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﺑﯿﺪاري‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ آورد‬ ‫ﺧﻮاب‬ ‫اﺳﺘﺎد ﮐﺎر‪ ،‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ‬ ‫ﮐﺪام‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﺎﭘﺎﭼﺎ‬ ‫اَرِم ﭘﯿﺘﻮا‬ ‫اوﺷﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ك‪‬‬
‫»ﺯﺿﺤﭙﺈﭖ·‬ ‫ﺿﻖ؛ﮐﺤﻬﻮﻇﭗ·‬ ‫ﻋﺰ|·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫و ﺷﺐ‬ ‫و ﻧﯿﻤﺮوز‬ ‫ﺑﺎﻣﺪاد‬ ‫او‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَرِﺗَﻬﯿﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﺰدوﻧﮕﻬﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﺌُﻮﺗﺮﯾﺶ‬ ‫ﯾﺎو‬
‫ﺿﻘﻐﻮﺿﺎﮔﭗ&‬ ‫ﺇﺽ‪]#‬ﺃﻻﺅﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺨﻮﻕ[‪·/‬‬ ‫"|·‬
‫وﻇﯿﻔﻪ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه‬ ‫ﯾﺎدآور ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪611 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﻓﻐﮏ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﻗﻀﺨﺈ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺅﭘﺢ|·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫‪.‬ﺿﺒﮑﭙﺈﭖ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﻃﻀﭽﻐﺪﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺅﭘﺢ|·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫»ﺯﺿﺤﭙﺈﭖ·‬ ‫ﺿﻖ؛ﮐﺤﻬﻮﻇﭗ·‬ ‫ﻋﺰ|·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﺿﻘﻐﻮﺿﺎﮔﭗ&‬ ‫ﺇﺽ‪]#‬ﺃﻻﺅﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺨﻮﻕ[‪·/‬‬ ‫"|·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ك‪ ‬ﻫﻮاﭘﺎو رﺋﻮﭼﺎوس ﭼﺎ ﺗ‪‬ﻤﺎوﺳﭽﺎ‬
‫ك‪ ‬ﻫ‪‬ﻮاﭘﺎو ﺧَﻮ‪‬ﻓ‪‬ﻨ‪‬ﻢ ﭼﺎ دات ز‪‬ﺋ‪‬ﻤﺎﭼﺎ‬
‫ك‪ ‬ﯾﺎ اوﺷﺎ اَرِم ﭘﯿﺘﻮا ﺧﺸﺎﭘﺎﭼﺎ‬
‫ﯾﺎو ﻣ‪‬ﻨَﺌُﻮﺗﺮﯾﺶ ﭼ‪‬ﺰدوﻧﮕﻬﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ اَرِﺗَﻬﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﮐﺪام اﺳﺘﺎد ﮐﺎر روﺷﻨﺎﺋﯽ و ﺗﺎرﯾﮑﯽ را ﺑﻨﯿﺎن ﻧﻬﺎد‪.‬‬
‫ﮐﺪام اﺳﺘﺎد ﮐﺎر ﺧﻮاب و ﺑﯿﺪاري را ﭘﺪﯾﺪ آورد‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ او ﺑﺎﻣﺪاد‪ ،‬ﻧﯿﻤﺮوز و ﺷﺐ وﺟﻮد دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺳﺘﺎﯾﻨﺪه را ﯾﺎدآور ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ ﺑﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﺧﻮد »ﺳﺘﺎﯾﺶ« ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 612‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح‪ ،‬راﺳﺖ ‪[.plainly‬‬
‫ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ زرﺗﺸﺖ دﯾﻦﻫﺎ و ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏـﯿﻦ وﺟـﻮد‬
‫داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺍﺅﭘﺢ|· )‪» :(hvvHpG‬اﺳﺘﺎدﮐﺎر‪ ،‬ﻣﻌﻤﺎر‪ ،‬ﺻﻨﻌﺖﮔﺮ‪ ،‬اﺳﺘﺎد« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﺅﭘﺤﻀﺎ )ﺻﻔﺖ( »اﺳﺘﺎد ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺎردان«‬
‫ﻗﻀﺨﺈ|ﺳﺈﭖ· )‪» :(raocGseH‬روﺷﻨﺎﺋﯽ را« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻗﻀﺨﺈﺿﺎ‬
‫ﻓﻐﮏ|ﺳﺈﭖ· )‪» :(temGscH‬داد‪ ،‬ﻧﻬﺎد‪ ،‬اﺧﺘﺼﺎص داد‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آورد‪ ،‬آﻓﺮﯾـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪ - ‬ﻓﻐﮑﻀﺎ‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺍﺅﭘﺢ|· )‪» :(hvvHpG‬اﺳﺘﺎدﮐﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺅﭘﺤﻀﺎ‬
‫ﻃﻀﭽﻐﺪﻏﮑﺈﭖ· )‪» :(mafemcH‬ﺧﻮاب« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻃﻀﭽﺪﺽ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪613 ‬‬

‫یﭗ‪» :(dHu) ·،‬داد‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آورد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ .‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫یﭗ‬
‫‪.‬ﺿﺒﮑﭙﺈﭖ· )‪» :(zaemaca‬و ﺑﯿﺪاري« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪. - ‬ﺿﺒﮑﻀﺪ‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﻪ‪) «qui ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻋﺰ|· )‪» :(uDG‬ﺑﺎﻣﺪاد ‪) «aurore, daun‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﺰﺿﺎ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﻖ؛ﮐﺤﻬﻮﻇﭗ· )‪» :(arHm.pirsH‬ﻧﯿﻢروز‪ ،‬ﻇﻬﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﻖ؛ﮎ‪ .‬ﺣﻬﻮﻇﭗ‬
‫»ﺯﺿﺤﭙﺈﭖ· )‪» :(xDapHcH‬ﺷﺐ‪ ،‬و‪‬ﺷﺐ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﺯﺿﺤﻀﺪ‬
‫"|· )‪» :(yG‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺨﻮﻕ[‪» :(manaorrıB) ·/‬ﯾﺎدآوري ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ nemindnd :‬ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮدن‪ ،‬ﻫﺸﺪار دادن ‪[«to admanish‬‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﺮدن ‪ - [montor‬ﮐﻀﺪﺿﺨﻮﻕ[‬
‫ﺇﺽ‪]#‬ﺃﻻﺅﺿﺄﻓﻐﮏ· )‪» :(cazdōyghvvaytem‬ﺑــﺮاي داﻧﺎﯾــﺎن‪ .‬ﺑــﺮاي ﺳــﺘﺎﯾﻨﺪﮔﺎن«‬
‫]ﮐﻠﻨﺲ‪ :‬ﺧﻮاﺳﺘﺎران ‪[.desirenin‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن ‪[.worshiper‬‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪ rospansabl intelligent pruduct :‬ﻣﺴﺌﻮل‪ .‬ﻫﺸﯿﺎر‪ ،‬ﻣﺤﺘﺎط[‪) .‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺇﺽ‪]#‬ﺃﻻﺅﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫‪) «duty,‬ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬ ‫‪aim. purpose‬‬ ‫ﺿﻘﻐﻮﺿﺎﮔﭗ‪» :(arerahııH) .‬ﻫﺪف‪ ،‬وﻇﯿﻔﻪ‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﻘﻐﻮﺽ‬
 ‫‪ 614‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎ‬ ‫اَﺗﺎ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﯾِﺰي‬ ‫ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫"ﭖ ·‬
‫راﺳﺖ اﺳﺖ‬ ‫ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن‬ ‫اﯾﻦﻫﺎ‬ ‫آﯾﺎ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫د‪‬ﺑﺎﻧﺰَﺋﯿﺘﯽ‬ ‫ﺷﯿ‪‬ﺌﻮﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫یﻐﺬﻡ‪.‬ﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ)ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ(‬ ‫اﺳﺘﺤﮑﺎم ﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي‬ ‫اﺷﺎرا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭼﯿﻨﺎس‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮِم‬ ‫ﺗَﺌﯽ ﺑﯿﻮ‪‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺇﻫﺪﺿﺲ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ ·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﻮﯾﺪ دادي‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ‬ ‫ﻣﻦ ﺑﺴﻮي ﺗﻮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗَﺸﻮ‪‬‬ ‫ﮔﺎﻧﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﮑ‪‬ﺮاﯾﺘﯿﻢ‬ ‫راﻧﯿﻮ‪‬‬ ‫اَزﯾﻢ‬ ‫ك‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺒﯿﻮ‪‬‬
‫ﻓﻀﺰ]&‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻗﭙﺪﮒ]·‬ ‫ﺽ‪[.‬ﮎ·‬ ‫ﻧﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫آﻓﺮﯾﺪي‬ ‫ﺟﻬﺎن را‬ ‫ﺷﺎدي ﺑﺨﺶ‬ ‫ﺑﺎرور‬ ‫ﺑﺮاي ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪615 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫"ﭖ ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫یﻐﺬﻡ‪.‬ﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺇﻫﺪﺿﺲ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ ·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·‬

‫ﻓﻀﺰ]&‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻗﭙﺪﮒ]·‬ ‫ﺽ‪[.‬ﮎ·‬ ‫ﻧﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﯾﺎ ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ ﯾِﺰي ﺗﺎ اَﺗﺎ ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎ‬
‫اَﺷ‪‬ﻢ ﺷﯿ‪‬ﺌﻮﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ د‪‬ﺑﺎﻧﺰَﺋﯿﺘﯽ آرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬
‫ﺗَﺌﯽ ﺑﯿﻮ‪ ‬ﺧﺸَﺘﺮِم و‪‬ﻫﻮ ﭼﯿﻨﺎس ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ك‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺒﯿﻮ‪ ‬اَزﯾﻢ راﻧﯿﻮ‪ ‬ﺳ‪‬ﮑ‪‬ﺮاﯾﺘﯿﻢ ﮔﺎﻧﻢ ﺗَﺸﻮ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮرا! ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫آﯾﺎ اﯾﻨﻬﺎ ﺑﺪﯾﻦﺳﺎن ﮐﻪ در زﯾﺮ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ درﺳﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﯾﺎ ﮐﺎرﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ ) آرﻣﯿﺌﺘﯽ( ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ اﺷﺎ را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫آﯾﺎ ﻧﻮﯾﺪ )وﻋﺪه( دادي ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي وﻫﻮﻣﻦ )ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ(‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﺑﻪ ﻗﻠﻤﺮو ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ ﺗﻮ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ زﻣﯿﻦ ﺑﺎرور و ﺷﺎديﺑﺨﺶ را آﻓﺮﯾﺪي‪.‬‬
 ‫‪ 616‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﭘﺎﺳﺦ روﺷﻦ دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد وﻟﯽ آﺧﺮﯾﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﻤﻪ ﭘﺎﺳﺦﻫﺎ را در ﺑـﺮدارد‬
‫ﮐﻪ زﻣﯿﻦ ﺑﺎرور و ﻫﻤﻪ ﺷﺎديﻫﺎي آن و زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب از آن ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﺎرﺷﺎن ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ و ﭘﯿﺮوي از وﻫﻮﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ ) آﯾﺎ ﻧﻪ ﺑﺮاي آﻧﺎن اﺳﺖ؟(‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح‪ ،‬راﺳﺖ ‪[.plainly‬‬
‫ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ زرﺗﺸﺖ دﯾﻦﻫﺎ و ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏـﯿﻦ وﺟـﻮد‬
‫داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"ﭖ · )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪617 ‬‬

‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ· )‪» :(fravvaxBııH‬ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬زﻣـﺎن‬

‫آﯾﻨﺪه‪ .‬ﮔﺬر(‪ - ‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔـﺘﻦ« از ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ )ﺳـﺘﺎك زﻣـﺎن ﺣـﺎل‬
‫ﺭﺿﺈ و ﭼﻘﺾ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬
‫"ﺙ‪» :(yezj) ·[.‬آﯾﺎ ‪) «whether‬ﺣﺮف رﺑﻂ( ﭼﻮن ﮐﻪ‪ ،‬زﯾﺮا‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه‪ ،‬آﯾﺎ‬
‫‪) «then,‬ﻗﯿﺪ( ]اﺷﺎره ﺑﻪ آﻧﭽﻪ در زﯾﺮ ﮔﻔﺘﻪ‬ ‫‪likewise‬‬ ‫ﺿﻮﭖ· )‪» :(arH‬و‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﺳﺎن‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ[‬
‫ﻓﭗ· )‪» :(tH‬اﯾﻦﻫﺎ « )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪‬‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ· )‪» :(hairiiH‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﯽ ‪) «true.real‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫‪ -‬ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ‬
‫ﻫﻤﻪ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﺎن از ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﺗﺎرﭘﻮرواﻻ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،‬دوﺷﻦ ﮔﯿﻤﻦ و دﯾﮕﺮان اﯾـﻦ‬
‫واژه را ‪ true, truth,real‬ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫در زﺑﺎن ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﻧﯿـﺰ »’‪ «satya‬ﺑـﻪ ﻫﻤـﯿﻦ ﻣﻌﻨـﯽ اﺳـﺖ وﻟـﯽ »ﮐﻠﻨـﯿﺲ ‪«kellns‬‬
‫ﺑﺮﺧﻼف ﻫﻤﻪ آن را‪ qui se rapp orte ast aux hayt, cultuel :‬ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ · )‪» :(aBem‬اَﺷﺎ‪ ،‬ﺳﺎﻣﺎن ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(CiiaoranHiB) ·/‬ﺑـــﺎ ﮐﺎرﻫـــﺎي‪ ،‬ﮐـــﺮدار« )ﺑـــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﻋﻤﻞ(‬
‫یﻐﺬﻡ‪.‬ﺿﻬﻒ[· )‪» :(debązaitj‬اﺳﺘﻮار ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﺳﺘﺤﮑﺎم ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر(‪ - ‬یﻐﺬﻡ‪.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ رﯾﺸﻪ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ »ﺫﻡ‪ «.‬ﺷﺪه و آن را‬
‫‪ .« to‬رﯾﺸﻪ ﺫﻡ‪ .‬در وﻧﺪﯾـﺪاد‬ ‫‪support,‬‬ ‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮐﻤﮏ دادن‬
‫‪ 13/9‬ﺑﺎ ﺣﻀﻬﻔﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ‪[.‬‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬زﯾﺎد ﮐﺮدن‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ دادن و ﻣﯽﭘﻨﺪارد واژه ﺫﻡ‪/‬ﺩﻉ‪» ،‬ژرﻓﺎ« در وﻧﺪﯾـﺪاد ‪2/22‬‬
‫از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
 ‫‪ 618‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴـﺖ اﯾـﻦ واژه را ﺣـﺬف ﻣـﯽﮐﻨـﺪ و آن را »ﺫﻡ‪ .‬ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ‬

‫‪ «bamh‬ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﺷﺪ دادن‪ ،‬اﻓﺰون ‪.[to grow, toincrease‬‬
‫ﻓﺎﻋﻞ اﯾﻦ ﻓﻌـﻞ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘـﯽ اﺳـﺖ‪ .‬ارﻣ‪‬ﺌﯿﺘـﯽ ﻧﻤـﺎد راﺳـﺖ ﻣﻨﺸـﯽ‪ ،‬رﺳـﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺧﯿﺮﺧـﻮاﻫﯽ‪،‬‬
‫ﺧﻮشﻧﯿﺘﯽ‪ ،‬وﻓﺎداري و ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺴﯽ ﮐـﻪ ﮐـﺎر و ﮐـﻨﺶ او ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ ﺑـﺎ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ دﺳﺘﺮﺳﯽ او ﺑﻪ اﺷـﺎ و رﺳـﯿﺪن ﺑـﻪ ﺣﻘﯿﻘـﺖ و ﻧﻈـﺎم ﮐﺎﺋﻨـﺎت را اﻓـﺰاﯾﺶ‬
‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ و ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻪﻧﯿﺮوي ﻓﻮقاﻟﻌﺎده ﻣﻌﻨﻮي و رواﻧﯽ‪ ،‬اراده اﺳﺘﻮار ﻣﺠﻬﺰ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(HrmaitiB) ·/‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·)‪» :(taibiiō‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ · )‪» :(xDarret‬ﻧﯿــﺮو‪ ،‬ﻗــﺪرت‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﻫــﺎ‪ ،‬ﺷــﻬﺮﯾﺎري« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ‪ ،‬ﻗﻠﻤﺮو ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗـﺪرت ﺧـﺪاﺋﯽ‪،‬‬
‫ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﺻﻔﺖ ﯾﺎ ﻓﺮوزه اﻫﻮراﻣﺰدا‪«.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) ·,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺇﻫﺪﺿﺲ· )‪» :(cinas‬ﻧﻮﯾﺪ‪ ،‬ﻣﮋده دادي« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر(‬
‫»اﯾﻨﺴﻠﺮ« واﺿﺢ و روﺷﻦ ﮐﺮدن‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻦ ‪[.make clear‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬وﻋﺪه دادن‪ ،‬ﻗﻮل دادن‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪ ﮐﺮدن ‪[.«to promise‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ »از رﯾﺸﻪ ﻧﻀﺒﺰﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﺒﺮ دادن‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن«[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ · )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﻧﻀﺒﻬﺬﮒ]·)‪» :(kacibiio‬ﺑﺮاي ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﭼﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﺽ‪[.‬ﮎ· )‪» :(azjm‬ﺑﺎرو‪‬ر‪ ،‬ﺑﺎردار‪ ،‬آﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﯿﺮده« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬ﻩ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﻗﭙﺪﮒ]·ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ· )‪» :(rHniio.skereitim‬ﺷﺎديﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺷﺎد ﮐﻨﻨﺪه« )راﺋﯽ‪،‬‬
‫‪ -‬ﻗﭙﺪﮒ]·ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻔﻪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪619 ‬‬

‫اﯾﻦ واژه از دو ﺟﺰء ﻗﭙﺪﮒ] از رﯾﺸﻪ – ﻗﻀﺪ »ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﺷﺎدي و ﻧﻐﻘﻐﻔﻪ از رﯾﺸﻪ‬
‫»ﻧﻀﻖ‪ ،‬ﮐﺮدن« آﻣﺪه‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺷﺎديآور ‪[.joy bringing‬‬
‫]آذرﮔﺸﺴﺐ‪ :‬ﺷﺎدي آﻓﺮﯾﻦ‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺷﺎدي ‪[.joy-providing‬‬
‫]ﭘﻮرداود‪ :‬ﺧﺮﻣﯽ ﺑﺨﺶ[‪.‬‬
‫ﻟﻤﮏ· )‪» :(gąm‬زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﺎو« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﺦ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫‪» :‬ﺳﺎﺧﺘﯽ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪي‪ ،‬ﺷﮑﻞ دادي« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬ ‫)‪(taDō‬‬ ‫ﻓﻀﺰ]‪.‬‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﻓﻀﺰ‪.‬‬
 ‫‪ 620‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯿﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮا‬ ‫ﺗﺎﺷﺖ‬ ‫ﺑِﺮِﺧﺰاﻧﻢ‬ ‫ﮐ‪‬ﻪ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻓﭗ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ .‬ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘﺮاي‬ ‫آﻓﺮﯾﺪ‬ ‫ارﺟﻤﻨﺪ را‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘﯿﺘﺮ‬ ‫ﭘﻮﺗﺮِم‬ ‫وﯾﺎﻧَﯿﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﻮرِت‬ ‫اوزِﻣ‪‬ﻢ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺣﻬﻮﻗﺐ·‬ ‫ﺣﻌﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﮔﭙﺪﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺇ]ﻗﻎ‪·،‬‬ ‫ﻉ‪.‬ﻏﮏ؛ﮎ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﺑﺎ ﭘﺪر‬ ‫ﭘﺴﺮ را‬ ‫ﺷﻮر و ﺷﻮق‪ ،‬ﻋﺸﻖ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪ‬ ‫ارﺟﻤﻨﺪ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫اَواﻣﯽ‬ ‫ﻓﺮاﺧﺶﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَزِم‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺆﭘﮏ[·‬ ‫ﭼﻘﺾ»ﺯﺩ[·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺽ‪.‬؛ﮎ·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﺗﺎرِم‬ ‫وﯾﺴﭙ‪‬ﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬
‫یﭙﻔﭙﻘﻐﮏ&‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬دادار‬ ‫ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات‬ ‫ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪621 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻓﭗ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﺣﻬﻮﻗﺐ·‬ ‫ﺣﻌﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﮔﭙﺪﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺇ]ﻗﻎ‪·،‬‬ ‫ﻉ‪.‬ﻏﮏ؛ﮎ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺆﭘﮏ[·‬ ‫ﭼﻘﺾ»ﺯﺩ[·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺽ‪.‬؛ﮎ·‬

‫یﭙﻔﭙﻘﻐﮏ&‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐ‪‬ﻪ ﺑِﺮِﺧﺰاﻧﻢ ﺗﺎﺷﺖ ﺧﺸَﺘﺮا ﻣ‪‬ﺖ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯿﻢ‬
‫اوزِﻣ‪‬ﻢ ﭼ‪‬ﻮرِت وﯾﺎﻧَﯿﺎ ﭘﻮﺗﺮِم ﭘﯿﺘﺮ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫اَزِم ﺗﺎﺋﯿﺶ ﺗﻮا ﻓﺮاﺧﺶﻧﯽ اَواﻣﯽ ﻣﺰدا‬
‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ وﯾﺴﭙ‪‬ﻨﺎﻧﻢ داﺗﺎرِم‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮرا! ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺧﺸﺘﺮاي ﮔﺮانﻣﺎﯾﻪ ) ﻧﯿﺮوي ﻧﯿﺴﺘﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮ( را ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﯿﺎﻓﺮﯾﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺷﻮر و ﻋﺸﻖ ﭘﺮارج ﭘﺴﺮ را ﺑﺮاي ﭘﺪر ﭘﺪﯾﺪ آورد‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ )ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ( اي ﻣﺰدا در ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ )و درﯾﺎﻓﺘﻦ( ﺗﻮ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﺧﻮد آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 622‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﮔﻮﻫﺮ ذات و ﭘﺎك اﻫﻮرا ﻣﺰدا اﺳﺖ ﮐﻪ از ﺧﺮد او ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣـﯽﮔﯿـﺮد و در راس‬
‫ﺷﺶ ﺻﻔﺖ او ) اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان( ﻗﺮاردارد‪ .‬اﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي‬
‫ﺟﺰ ﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮑﯽ‪ ،‬ﺷﺎدي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻧﻤﯽآﻓﺮﯾﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ذات ﭘﺎك و ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨـﻮي در ﺑﺮاﺑـﺮ و‬
‫ﺑﺮﺿﺪ اﻧﮕﺮَﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﯾﺎ اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و دﺷﻤﻦ و رﻗﯿﺐ ﯾﮕﺪﯾﮕﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ« )ﻗﯿﺪ(‪ .‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿـﻞ آن اﺳـﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ· )‪» :(berextąm‬ارﺟﻤﻨﺪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺫﻏﻘﻐﺎﺻﺾ )ﺻﻔﺖ(‪ .‬از‬
‫رﯾﺸﻪ »ﺫﺿﻖ_«‪] .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬از رﯾﺸﻪ – ﺫﺿﻘﻐﻞ ﯾﺎ ﺫﺿﻘﻎ‪» .‬ﺳـﺰاوار اﺣﺘـﺮام‪ ،‬ارﺟﻤﻨـﺪ‪،‬‬
‫ﻣﺤﺘﺮم‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯽ«‬
‫ﻓﭗ‪/‬ﻑ· )‪» :(tHBt‬ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺷﮑﻞ داد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(xDarrH‬ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺍﺯﺿﻮﻗﺾ‪) .‬از ﺻـﻔﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﮐﻪ داراي ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوي آﻓﺮﯾﻨﻨﺪﮔﯽ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ در آﻓﺮﯾﻨﺶ اﺳﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mat) ·،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪623 ‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ· )‪» :(Hrmaitjm‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎري« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬

‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭼﯿﺴﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ‬
‫ﻉ‪.‬ﻏﮏ؛ﮎ· )‪» :(uzemfm‬ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم‪ ،‬ﺑﺎ ارزش‪ ،‬ارﺟﻤﻨـﺪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﻉ‪.‬ﻏﮑﺾ از‬
‫رﯾﺸﻪ ﻉ‪» .‬اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
‫ﺇ]ﻗﻎ‪» :(coret) ·،‬ﺳﺎﺧﺖ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪ‪ ،‬ﮐﺮد‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ آورد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﻧﻀﻖ ) ﮐﺮدن(‬
‫ﺭﮔﭙﺪﺿﮕﭗ· )‪» :(viiHnaiiH‬ﻋﻼﻗﻪ و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ ﺷـﺪن و ﺷـﻮر« )ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﮔﭙﺪﭖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﺮاﻗﺒﺖ‪ ،‬ﻣﻮاﻇﺒـﺖ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬ﺑـﺎ ﺷـﻮق و ﺷـﻮر‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﺎ ﺗﺪﺑﯿﺮ و ﺧﺮد ﺧﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻌﻮﻗﻐﮏ· )‪» :(purrem‬ﭘﺴﺮ را‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﻌﻮﻗﺾ )ﻧﺎم ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺣﻬﻮﻗﺐ· )‪» :(pirrc‬ﺑﺎ ﭘﺪر« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺣﻔﻀﻖ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺽ‪.‬؛ﮎ· )‪» :(azHm‬ﻣﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﻓﭙﻪ‪» :(tHıB) ·/‬اﯾﻦﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﭼﻘﺾ»ﺯﺩ[· )‪» :(fraxDni‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ دري(‪» - ‬ﺯﺩﭖ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‬
‫ﭼﻘﭗ‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬دركﮐﺮدن‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪:‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪:‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دادن‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﭘﯿﺶﺑﯿﻨﯽ[‪.‬‬
‫ﺿﺆﭘﮏ[· )‪» :(avvHmj‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎﯾﻞ دارم‪ ،‬ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ‪ ،‬ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪] , - ‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﮐﻮﺷﯿﺪن«‪ .‬ﮐﺎﻧﮑﺎ‪» :‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ« ﻟﻮﻣﻞ‪:‬‬
‫»ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺗﻤﺎﯾﻞ داﺷﺘﻦ«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن«[‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ· )‪» :(speytH‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiik) ·,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ· )‪» :(vispanąm‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ« )ﮔﺮوﻫﻪ‪ .‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﭙﻔﭙﻘﻐﮏ‪» :(dHtHrem) .‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬داداره« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﭙﻔﻀﻖ ]ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫دﺳﺘﻮري اﯾﻦ واژه ﺑﺎﺋﯽ اﺳﺖ وﻟﯽ ﮐﺎﻧﮕﺎ و دﯾﮕﺮان آن را در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﺋﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدهاﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 624‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آدﯾﺶ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ داﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ‬
‫ﭘیﻪ‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫"ﭖ ·‬ ‫ﮐﻐﺄیﭙﻬیﮕﭙﻪ·‬
‫آﻣﻮزش‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺮدن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮَﺷﯽ‬ ‫اوﺧﺬا‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺰ[·‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫"ﭘﺈﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫راﯾﺰﻧﯽ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫و آﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﺋ‪‬ﺪﯾﺎﺋﯽ‬ ‫اَرِم‬ ‫اﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬
‫ﺭﺿﺒیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬
‫دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‬ ‫ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﮔ‪‬ﻤ‪‬ﺖ ﺗﺎ‬ ‫اورواﺧﺸَﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اوروا‬ ‫مِ‬ ‫ﮐﺎ‬
‫ﭘﻠﻐﮑﺾ‪·،‬ﻓﭗ&‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﮎ؛·‬ ‫ﻧﭗ·‬
‫درﯾﺎﺑﺪ‬ ‫ﭘﯿﺶ رود‬ ‫ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ را‬ ‫روان‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﭼﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪625 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﭘیﻪ‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫"ﭖ ·‬ ‫ﮐﻐﺄیﭙﻬیﮕﭙﻪ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺰ[·‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫"ﭘﺈﭖ·‬

‫ﺭﺿﺒیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬

‫ﭘﻠﻐﮑﺾ‪·،‬ﻓﭗ&‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﮎ؛·‬ ‫ﻧﭗ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﻣ‪‬ﻦ داﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺗﻮﺋﯽ ﻣﺰدا آدﯾﺶ ﺗﯿﺶ‬
‫ﯾﺎﭼﺎ و‪‬ﻫﻮ اوﺧﺬا ﻓﺮَﺷﯽ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﯾﺎﭼﺎ اﺷﺎ اﻧﮕﻬِﺌﻮش اَرِم و‪‬ﺋ‪‬ﺪﯾﺎﺋﯽ‬
‫ﮐﺎ مِ اوروا و‪‬ﻫﻮ اورواﺧﺸَﺖ آﮔ‪‬ﻤ‪‬ﺖ ﺗﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮرا! ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ آﺷﮑﺎرﮐﻦ‪.‬‬
‫ﮐﻪ آﯾﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺮدن آﻣﻮزش ﺗﻮ اي ﻣﺰدا!‬
‫آﯾﺎ راﯾﺰﻧﯽ ﺑﺎ وﻫﻮﻣﻦ و اﺷﺎ در ﮐﺎرﺑﺮد ﺳﺨﻨﺎن و آﻣﻮزشﻫﺎي ﺗﻮ ﺑﺮاي دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‬
‫ﺑﻪ ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ) ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ(‬
‫رواﻧﻢ در ﭼﻪ راﻫﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﭘﯿﺶ رود ﮐﻪ ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ را درﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 626‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﮐﻐﺄیﭙﻬیﮕﭙﻪ· )‪» :(mendHıdiiHı‬ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺳﭙﺎردن‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن« )ﻣﺼـﺪر‪،‬‬
‫ﺑﺮاﺋﯽ(‪ - ‬ﮎ؛ﺃ‪ ‬ﮎ؛ﺃﻝ ‪ +‬یﭗ ]ﺑﺎﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻣﺼﺪر ﺑﺮاﺋﯽ از رﯾﺸﻪ دوﮔﺎﻧـﻪ ﮎ؛ﺃ ‪-‬‬
‫یﭗ»ﺑﻪ ﯾﺎد آوردن«[‪ .‬اﯾﻦ واژه در ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ 5‬ﻧﯿﺰ آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي‬
‫آن را »ﺡ؛ﺃ« ﺧﻮاﻧﺪهاﻧﺪ زﯾﺮا ﺑﻨﺎ ﺑﺮ رواﯾﺖ ﻣﺎرﺗﯿﻦ ﻫﺎك ﮐﻪ ﮐﺎﻧﮕﺎه ﻫﻢ آن را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘـﻪ‬
‫اﺷﺎره ﺑﻪ ﭘﻨﺞ ﻧﻮﺑﺖ ﻧﻤﺎز روزاﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ در آﺋﯿﻦ ﻣﺰدﯾﺴﻨﺎ در زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن رواج ﯾﺎﻓﺘـﻪ‬
‫ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ ﻗﺮاﺋﺖ و ﺗﺮﺟﻤﻪ درﺳﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﻮن ﺑﺎ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﺮﯾﻮﺳﻨﮓ ﻣﻐﺎﯾﺮت دارد‪.‬‬
‫"ﭖ · )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻑ]ﻩ· )‪» :(tōi‬ﺗﻮ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ دوم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﭘیﻪ‪/‬ﻓﻪ‪» :(HdıBtiB) ·/‬آﻣﻮزش« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘیﻪ‪/‬ﻓﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪627 ‬‬

‫"ﭘﺈﭖ· )‪» :(yHcH‬ﮐﻪ« ‪) which‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ ‪) qui‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬

‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) ·,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﻉ»ﺻﭗ· )‪» :(uxtH‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬دﺳﺘﻮرﻫﺎ« )راﺋﯽ ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻋﺎﺻﺾ‪ ) .‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﭼﻘﻀﺰ[· )‪» :(fraDj‬ﭘﺮﺳﺶ ﮐﺮدم‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﺮدم« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ - (med‬ﭼﻘﻀﺲ )ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﺮدن(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ · )‪» :(manazhH‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﭘﺈﭖ· )‪» :(yHcH‬ﮐﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ »ﮐﻪ«(‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhHuB) ·/‬زﻧﺪﮔﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺠﺎﻉ‬
‫ﺿﻖ؛ﮎ· )‪» :(arHm‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‪ ،‬درﺧﻮر« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭﺿﺒیﮕﭙﻪ· )‪» :(vacdiiHi‬ﺑــﻪ دﺳــﺖ آوردن‪ ،‬ﯾــﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻟــﮏ ﺷــﺪن‪ ،‬دﺳــﺖ ﯾــﺎﻓﺘﻦ«‬
‫ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪ - ‬ﺭﻫﯽ »ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ ﺷﺪن«‪ .‬ﻣﻌﻨﯽ دﯾﮕـﺮ‬
‫اﯾﻦ واژه »داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬آﮔﺎه ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻧﭗ· )‪» :(kf‬ﮐﻪ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ »ﮐـﯽ‪ ،‬ﮐـﺪام‪ ،‬ﭼـﻪ ﮐﺴـﯽ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﮎ؛· )‪» :(mH‬ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭖ· )‪» :(urvvH‬روان‪ ،‬روح« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﻠﻨﺲ‪ :‬ﺑﻪ ﺟﺎي ﻣﻦ روان ﯾﺎ روح ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻣﻌﻨﯽ »‪ «etre‬را ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐـﺮد‬
‫ﮐﻪ ﯾﮏ اﺻﻞ ﻣﺸﺘﺮك ﻣﯿﺎن ﻣﻮﺟﻮدات ﺟﺎﻧﺪار اﺳـﺖ‪ .‬ﮐﻠـﻨﺲ در وﺟـﻮد زرﺗﺸـﺖ ﺷـﮏ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﯾﮏ ﺷﺨﺺ ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺑـﻪ ﻧـﺎم زرﺗﺸـﺖ وﺟـﻮد ﻧﺪاﺷـﺘﻪ و رواﯾـﺎت‬
‫ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ ﻧﯿﺒﺮگ را ﺑﻪ ﺻﻮرت دﯾﮕﺮي اراﺋﻪ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐـﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ادﻋﯿـﻪ و اورادي اﺳـﺖ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺟﻦﮔﯿﺮي‪ ،‬ﺟﺎدوﮔﺮي و ﺧﺮاﻓﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺬﻫﺒﯽ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎده دارد در‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ واژهﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﯾﯽ ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ در داﻧﺶ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳـﯽ ﺑﻀـﺎﻋﺘﯽ دارد وﻟـﯽ از روي‬
‫ﻏﺮض و ﺗﻌﺼﺐ ﮐﻪ ﺧﻮد ﮔﻮﻧﻪاي از ﻧﺎداﻧﯽ و ﺑﯽﺧﺮدي اﺳﺖ ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﻏﻠﻂ‪ ،‬ﺑـﯽﻣـﻮرد و‬
‫دور از ﻣﻨﻄﻖ ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﻓﻠﺴﻔﯽ اراﺋﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 628‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻧﻈﯿﺮ اﯾﻦ ﻣﻮﺟـﻮدات ﻧـﺎﭼﯿﺰ ﮐـﻪ ﺑـﺎ ﻓﺮﻫﻨـﮓ و ﻓﻠﺴـﻔﻪ و ﺗـﺎرﯾﺦ اﯾـﺮان ﺑـﯽﺟﻬـﺖ‬
‫ﻏﺮضورزي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻢ ﻧﺒﻮدهاﻧﺪ و ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺮاي اﯾﻦ رﻓﺘﺎر اﺑﻠﻬﺎﻧﻪ ﺧـﻮد دﻟﯿﻠـﯽ دارﻧـﺪ‪.‬‬
‫وﻟﯽ ﮐﻠﻨﺲ ﺑﺮاي اﯾﻨﮑﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﮕﻮﯾﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان ﻧﮕﻔﺘﻪاﻧـﺪ و ﺧـﻮد را ﻣﻄـﺮح ﮐﻨـﺪ ﺑـﻪ‬
‫اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ اﻗﺪاﻣﺎت زﻧﻨﺪه و ﺣﻘﯿﺮاﻧﻪ ﻣﯽﭘﺮدازد‪ .‬از ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﯽ دراز در داﻧﺸﮕﺎهﻫـﺎي ﺑـﯽﺷـﻤﺎر‬
‫اروﭘﺎ و آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺻﺪﻫﺎ ﺗﻦ ﺑﻪ ﻋﻠﻢ اوﺳﺘﺎﺷﻨﺎﺳﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪاﻧـﺪ ﮐـﻪ ﮐﻮﺷـﺶ درﺧﺸـﺎن آﻧﻬـﺎ‬
‫ﺑﻦﻣﺎﯾﻪاي اﺳﺖ ﺑﺮاي آﮔﺎﻫﯽ و ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻓﻠﺴﻔﻪ اﯾﺮاﻧـﯽ ﮐـﻪ ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ داﻧـﺶ اﻣـﺮوزي‬
‫ﻣﺎﺳﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن از آزاداﻧﺪﯾﺸـﯽ و ﺷـﺮاﺋﻂ ﻣﺴـﺎﻋﺪ اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ در ﺗﺤﻘﯿﻘـﺎت ﻋﻠﻤـﯽ‪،‬‬
‫ﭘﺎرهاي اﻓﺮاد ﻧﺎﺑﺎب ﮐﻪ واﺑﺴﺘﮕﯽ آﻧﻬﺎ ﻣﻌﻠﻤﻮم ﻧﯿﺴـﺖ و ﻫـﯿﭻﮔﻮﻧـﻪ ﻫﻮﯾـﺖ و ﺷﺨﺼـﯿﺖ‬
‫ﻓﮑﺮي و ﻓﻠﺴﻔﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﺪارﻧﺪ ﺳﻮء اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺧﻮد را از راهﻫـﺎي ﻧﺎدرﺳـﺖ‬
‫ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮاً ﺟﻨﺒﻪ ﻋﻠﻤﯽ دارد وﻟﯽ ﺑﺎﻃﻨﺎً از ﻫﺰاران ﻓﺤﺎﺷﯽ و ﻧﺎﺳﺰا ﺑﺪﺗﺮ اﺳـﺖ ﺑﺸﻨﺎﺳـﺎﻧﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﻮﻧﺎﻧﯿﺎن ﮐﻪ ﺧﻮد از ﻫﺮ ﺟﻬﺖ رﻗﯿﺐ و دﺷﻤﻦ اﯾﺮان ﺑﻮدهاﻧﺪ ﺑﺎرﻫﺎ ﮔﻮاﻫﯽ و ﺗﮑﺮار ﮐﺮدهاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻓﻼﺳﻔﻪ ﺑﺰرگ آﻧﻬﺎ ﻧﻈﯿﺮ اﻓﻼﻃـﻮن و ﭘﯿﺘـﺎﮔﻮر ﻧﻈـﺮات ﻓﻠﺴـﻔﯽ ﺧـﻮد را از زرﺗﺸـﺖ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺣﺘﯽ ﺷﺎﮔﺮد زرﺗﺸﺖ ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ .‬از ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن ﭘﯿﺶ از ﺳﻘﺮاط‪ ،‬ﻓﻘـﻂ ﭼﻨـﺪ‬
‫ﺟﻤﻠﻪاي ﯾﺎ ﻗﻄﻌﻪ »‪ «fragment‬ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪه ﻧﻈﯿﺮ ﻫﺮاﮐﻠﯿﺖ ﮐﻪ آن را ﭘﺎﯾﻪﮔﺬار دﯾﺎﻟﮑﺘﯿﮏ‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ ،‬در اﯾﻦﺑﺎره ﺟﻤﻠﻪاي از او رواﯾﺖ ﺷﺪه ﮐﻪ »ﯾﮏ ﺷـﺨﺺ ﻧﻤـﯽﺗﻮاﻧـﺪ دوﺑـﺎر در‬
‫رودﺧﺎﻧﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑﺎر دوم ﻧﻪ آن آب ﻫﻤﺎن آب اﺳﺖ و ﻧﻪ آن اﻧﺴﺎن ﭼﻮن ﻫـﺮ دو‬
‫ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮدهاﻧﺪ« ﺑﺪﯾﻦﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿـﺰ در ﺣـﺎل ﺗﻐﯿﯿـﺮ ﯾـﺎﻓﺘﻦ و دﮔﺮﮔـﻮن ﺷـﺪن ﯾـﺎ‬
‫»ﺷﺪن« اﺳﺖ‪ .‬از اﯾﻦﮔﻮﻧﻪ اﺷﺎرات ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ در ﺣـﺎﻟﯽ ﮐـﻪ زرﺗﺸـﺖ ﮐـﻪ زﻣـﺎﻧﺶ ﺑـﻪ‬
‫ﺗﺤﻘﯿﻖ ﭘﯿﺶ از ﻫﻤﻪ آن ﻓﯿﻠﺴﻮﻓﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﯾﮏ دﺳﺘﮕﺎه ﻓﻠﺴﻔﯽ ﮐﺎﻣﻞ اراﺋﻪ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﻧﻪ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ را در ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ و ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل ﻣﯽداﻧﺪ ﺑﻠﮑـﻪ ﺑـﺮاي ﺣﺮﮐـﺖ ﻧﯿـﺰ‬
‫ﺳﻤﺖ و ﺟﻬﺘﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺗﮑﺎﻣﻞ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ در ﺟﻤﻠﻪ ﯾﺎد ﺷﺪه از ﭘﺪر دﯾﺎﻟﮑﺘﯿـﮏ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺘﯽ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد‪ .‬زرﺗﺸﺖ درﺑﺎره آﻓﺮﯾﻨﺶ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد ﻣـﺎدي و ﻏﯿﺮﻣـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﺤﻮل ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺣﺮﮐﺖ ﺟﺒﺮي آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻧﻘﺶ اﻧﺴﺎن در ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ زﻧﺪﮔﯽ و ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺎدي‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮل ارادي ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻧﺴﺎن و ﺟﻬﺎن اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻧﻈـﺮي روﺷـﻦ‬
‫اراﺋﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﻧﺴﺎن را از ﻟﺤﺎظ ﺟﺴﻢ و ﺑﺪن ﻣﺎدي ﺗﺎﺑﻊ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻋﻠّﯽ و ﺟﺒﺮي ﻣـﯽداﻧـﺪ‬
‫وﻟﯽ از ﻟﺤﺎظ رواﻧﯽ داراي اﺧﺘﯿﺎر و آزادي اراده اﺳـﺖ و ﺣـﺮﮐﺘﺶ ﺗـﺎﺑﻊ ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺒـﺮي‬
‫ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻣﺎدي ﻧﯿﺴﺖ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺴﯿﺮ ﺧﻮد را ﻣﻌﯿﻦ ﮐﻨﺪ و آﯾﻨﺪه ﺧﻮﯾﺶ و ﺟﻬﺎن ﻓﺮدا‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪629 ‬‬

‫را ﺑﻬﺘﺮ و ﮐﺎﻣﻠﺘﺮ ﺳﺎزد‪ .‬ﺳﻤﺖ و ﺟﻬﺖ ﺣﺮﮐﺖ آدﻣﯽ را آﻣﻮزش داده و ﺷﺶ اﺻﻞ ﺑﻨﯿﺎدي‬
‫را ﮐﻪ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻣﺠﺮد و اﻧﺘﺰاﻋﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯾﺎدآور ﻣﯽﺷـﻮد‪ .‬ﺷـﻨﺎﺧﺖ و ﭘﯿـﺮوي از آن ﺷـﺶ‬
‫اﺻﻞ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺻﻔﺎت و ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽداﻧﺪ ﺿﺎﻣﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬ﺷﺎدي‬
‫و رﺷﺪ ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي ﮐﻤﺎل اﺳﺖ اﯾﻦ ﻓﻠﺴﻔﻪ و دﯾﺪﮔﺎه زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻋﻠﻮم‬
‫و داﻧﺶ ﺑﺸﺮي ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد و در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺣﺘﯽ ﯾـﮏ ﺟﻤﻠـﻪ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘـﯽ دﯾـﺪه‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺟﻬﺎن را ﻧﺎﺷﯽ از ﯾﮏ ﺧﺮد و ﻋﻘﻞ ﮐﻠﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﺟﺰﺋﯿـﺎت ﻫﺴـﺘﯽ‬
‫ﺗﺴﻠﻂ دارد ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬ﻣﺴﻠﻤﺎً ﭘﺲ از ﯾﮏ دوره دراز ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﮐـﻪ از ﺑـﺪ ﺣـﻮادث‪ ،‬ﺑﺮرﺳـﯽ‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ از ﯾﺎد رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺳﭙﺮده ﺷﺪه ﺑﻮد در اﯾﻨﺪه ﻧﻪ ﭼﻨـﺪان دور‬
‫ﺻﺪﻫﺎ ﺑﺮرﺳﯽ و ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و اﺧﻼﻗﯽ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ در‬
‫ﻇﺮف ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ اﯾﻦ ﮔﻨﺠﯿﻨﻪ ﭘﺮ ارزش ﻋﻠﻤﯽ و اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﻫﻤﺎن ‪ 14‬ﻗﺮن‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮده و اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﺎﻫﻤﺖ ﮐﻪ ﺗﺸﻨﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ ﻫﻮﯾﺖ ﻣﻠﯽ و رﯾﺸـﻪ‬
‫ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﺧﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ در اﯾﻦ راه ﺑﺎ ﺷﺘﺎب ﮔـﺎم ﻣـﯽزﻧﻨـﺪ‪ .‬در اﯾـﻦ ﻣﯿـﺎن اﻓـﺮاد ﻧـﺎﭼﯿﺰ و‬
‫ﺑﯽارزﺷﯽ ﮐﻪ از آﻧﻬﺎ ﯾﺎد ﺷﺪ ﺑﺎ ﻫﺬﯾﺎنﮔﻮﺋﯽ و ﻏﺮضورزي‪ ،‬ﮐﻤﺘﺮﯾﻦ اﺛﺮ ﻣﻨﻔﯽ و ﺑﺎزدارﻧﺪه‬
‫در ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﯽ زرﺗﺸﺖ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) ·,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﻋﻘﺆﭖ»ﺯﺽ‪» :(urvvHxDat) ·،‬ﭘﯿﺶ رود‪ ،‬ﺣﺮﮐﺖ ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬر(‪ - ‬ﻋﻘﺆﺽ_ »ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻦ‪ ،‬رﻫﺴﭙﺎر ﺷﺪن‪ ،‬ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺶ رﻓﺘﻦ‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬رﺳﯿﺪن« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را ﺻﻔﺖ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺑـﺮاي ﺗﻌﺮﯾـﻒ ﺭﺧﺎ‪ ,‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫»روزاﻓﺰون‪ ،‬اﻓﺰاﯾﻨﺪه ‪[«gui-ving increase‬‬
‫ﭘﻠﻐﮑﺾ‪·،‬ﻓﭗ‪» :(Hgemau.ta) .‬ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬درﯾﺎﺑﺪ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻠﻐﮑﻀﻔﻪ »رﺳﯿﺪن‪،‬‬
‫درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻫﺪف«‬
 ‫‪ 630‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دانِ‬ ‫ﯾ‪‬ﺌُﻮژ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﺗﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫یﭙﺪﺏ·‬ ‫"ﺿﺨﺖ·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫"ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫"ﻣﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬
‫رﺳﺎﻧﻢ‬ ‫ﺑﻪ رﺳﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﯿﻨﺶ ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧَﺸﺘَﺮم ﻫﯿﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﺨﯿﺎت‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶِ‬ ‫ﻫﻮداﻧَﺌﻮش‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻀﺔﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻔﻪ‪/‬ﻍ·‬ ‫ﺍﻋیﭙﺪﺿﺦ‪·/‬‬ ‫"ﻣﮏ ·‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‬ ‫آﮔﺎه ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺳﺮور‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫اﺳﯿﺶ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮاواﻧﺲ‬ ‫ﺧَﺸﺘﺮا‬ ‫ا‪‬رِﺷﻮا‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺲ[‪/‬ﻑ[‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻏﻘﻐﺰﺅﭖ·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‬ ‫ﺑﻠﻨﺪ ﭘﺎﯾﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺷﯿﺎﻧﺲ‬ ‫و‪‬ﻫﻮﭼﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺪ‪‬ﻣﻮﺋﯽ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ &‬ ‫ﮊﮔﻤﺲ·‬ ‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﺍﺿیﻐﮏ]ﻩ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ‬ ‫زﯾﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪه‬ ‫و ﻧﯿﮏ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭘﺎﯾﮕﺎه‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪631 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫یﭙﺪﺏ·‬ ‫"ﺿﺨﺖ·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫"ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫"ﻣﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻀﺔﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻔﻪ‪/‬ﻍ·‬ ‫ﺍﻋیﭙﺪﺿﺦ‪·/‬‬ ‫"ﻣﮏ ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺲ[‪/‬ﻑ[‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻏﻘﻐﺰﺅﭖ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ &‬ ‫ﮊﮔﻤﺲ·‬ ‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﺍﺿیﻐﮏ]ﻩ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺘﺎ ﻣﻮﺋﯽ ﯾﺎﻧﻢ ﯾ‪‬ﺌﻮش د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﺗﻢ ﯾ‪‬ﺌُﻮژ دانِ‬
‫ﯾﺎﻧﻢ ﻫﻮداﻧَﺌﻮش ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶِ ﺳ‪‬ﺨﯿﺎت ﺧَﺸﺘَﺮم ﻫﯿﺎ‬
‫ا‪‬رِﺷﻮا ﺧَﺸﺘﺮا ﺗﻮاواﻧﺲ اﺳﯿﺶ ﺗﯿﺶ ﻣﺰدا‬
‫ﻫ‪‬ﺪ‪‬ﻣﻮﺋﯽ اﺷﺎ و‪‬ﻫﻮﭼﺎ ﺷﯿﺎﻧﺲ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮرا! ﺑﺮاﯾﻢ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺮاﯾﻢ )ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽﺷﻮد(‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﯿﻨﺶ ﻣﻌﻨﻮي )دﺋﻨﺎ( ﺧﻮد‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺨﺸﻢ و ﺑﻪ رﺳﺎﯾﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﮐﻪ ﺳﺮور ﺧﺮدﻣﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻣﺮا آﮔﺎه ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫او ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮﺳﺖ اي ﻣﺰدا‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﺑﺪون ﻣﺮز ﺧﻮد در ﭘﺎﯾﮕﺎﻫﺶ ﺑﺎ اﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 632‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح‪ ،‬راﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬از ﭼﻪ راه« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮎ]ﻩ · )‪» :(mōi‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫"ﻣﮏ· )‪» :(yąm‬ﮐﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫"ﺿﺦ‪» :(yaoB) ·/‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﺎودان ﺳﺎﺧﺘﻦ« ]ﻣﻮﻧﺎ‪1:‬ـ زﻧـﺪﮔﯽ‪،‬‬
‫ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‪ ،‬ﺷﻮر و ﺷـﻮق ﻫﻤﯿﺸـﮕﯽ و داﺋﻤـﯽ ‪ .life‬ﺗﻨﺪرﺳـﺘﯽ‪ ،‬ﺳـﻼﻣﺘﯽ ‪) .[health‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫‪yōs‬‬ ‫ﺗﮏ(‪" - ‬ﺿﺆ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬واژهاي اﺳﺖ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺻﺮف ﻣﺘﺮادف ﺑﺎ واژه وداﻧﯽ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﻬﺰﯾﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪي‪ ،‬ﺷﺎدي«‬
‫یﻀﺒﺪﻣﮏ· )‪» :(dacnąm‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬آﺋﯿﻦ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ دﯾﻨﯽ و ﻣﻌﻨﻮي« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ )ﻧﺎم‪ .‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﺮاي د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ دو ﻣﻌﻨﯽ داده ‪1‬ـ دﯾﻦ ‪2‬ــ ﺷـﺨﺺ‪ ،‬ﻓـﺮد‪،‬‬
‫ﻧﻔﺲ‪ ،‬ﺧﻮد‪ ‬دروﻧﯽ‪ ،‬در اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ ﻣﻔﻬﻮم ﻓﻠﺴﻔﯽ و داﻧﺶ اﻟﻬﯽ ‪ theologique‬دارد ﮐﻪ‬
‫وﯾﮋﮔﯽﻫﺎ و ﺻﻔﺎت روﺣﯽ و ﻣﻌﻨﻮي ﺷﺨﺺ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬د‪‬ﺋ‪‬ﻨـﺎ در ﺑﺮاﺑـﺮ ﮔَﺌ‪‬ﺘـﺎ ﻗـﺮار‬
‫دارد‪ .‬دﺋﻨﺎ ﺑﺨﺸﯽ از اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﺧﺮد واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ و ﮔَﺌ‪‬ﺘـﺎ )ﮔﯿﺘـﯽ(‬
‫ﺑﺨﺶ زﻣﯿﻨﯽ و ﻣﺎدي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ وﺟﻮد اﺳﺖ‪.‬‬
‫"ﺿﺨﺖ· یﭙﺪﺏ· )‪» :(yoż.dHnf‬ﺑﻪ رﺳﺎﺋﯽ رﺳﺎﻧﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪633 ‬‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪" - ‬ﺿﺨﭻ‪.‬یﭗ ]ﻟﻮﻣﻞ ‪ ،I would dedica to purity‬ﻣﯽﺧـﻮاﻫﻢ‬

‫ﻧﺜﺎر ﭘﺎﮐﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﻤﺎل ﺑﺮﺳﺎﻧﻢ ‪.[I would bring to perfection‬‬
‫"ﻣﮏ· )‪» :(yąm‬ﮐﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ‬
‫ﺍﻋیﭙﺪﺿﺦ‪» :(hudHnaoB) ·/‬داﻧﺎ‪ ،‬داراي ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬ﺷﻮر« )ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺍﻋیﭙﺪﻉ )ﺻﻔﺖ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺧﻮﺷـﺒﺨﺖ‪ ،‬ﻣﻘـﺪس‪ ،‬ﺳـﻌﺎدﺗﻤﻨﺪ ‪.«blessed‬‬
‫ﻣﻮﻧﺎ‪» :‬ﻋﺎﻗﻞ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻌﻮر‪ ،‬داراي ﻗﻮه ﺗﻤﯿﺰ ‪ .«judicious‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬داراي ﺑﯿﻨﺶ ‪possessed‬‬
‫‪.[«a good insight‬‬
‫ﺣﻀﻬﻔﻪ‪/‬ﻍ· )‪» :(paitiBe‬ﺳﺮور‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﺳﻀﺔﮔﭗ‪» :(saoiiHu) ·،‬آﮔﺎه ﮐﻨﺪ« )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺳﻤﺎ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(xDarrahiiH‬ﻧﯿﺮو« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﻏﻘﻐﺰﺅﭖ· )‪» :(ereDvvH‬ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ‪ ،‬رﻓﯿﻊ‪ ،‬ﺳﺮﺑﻪ ﻓﻠﮏ ﮐﺸﯿﺪه« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻏﻘﻐﺰﺅﺽ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﺑﯽﺣﺪ و ﺣﺼﺮ‪ .‬ﺑﺪون اﻧﺪازه و ﻣﺮز«‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ· )‪» :(xDarrH‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻧﯿﺮو« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ· )‪» :(rsHvvąs‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺗـﻮ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻭﻇﭙﺆﺿﺄﻑ ﺑﻪ ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري ﻫﺎت ‪ 44‬ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺲ[‪/‬ﻑ[‪» :(asıBtıB) ·/‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽراﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬ﺣﮑـﻢ‪ ،‬دﺳـﺘﻮر‪ ،‬ﻓﺘـﻮا دادن«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺲ[‪/‬ﻓﻪ )ﻓﺮﻣﺎنروا‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﻓﺘﻮا دﻫﻨﺪه(‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺍﺿیﻐﮏ]ﻩ· )‪» :(hademōi‬ﺟﺎﯾﮕﺎه« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﺿیﻐﮑﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ · )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ · )‪» :(vohucH‬و ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺯﺧﺎﻉ‬
‫ﮊﮔﻤﺲ· )‪» :(Biiąs‬زﯾﺴﺖ ﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺳﮑﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ« ) اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪،‬‬
‫ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ ‪ - past.mon.)‬ﺯﻩ )ﻓﻌﻞ ﮔﺬرا( »ﺳﺎﮐﻦ ﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhH) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 634‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺎ‬ ‫ﻫﺎﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫دﺋ‪‬ﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﺗﺎﻧﻢ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﭘﻔﻤﮏ·‬ ‫"ﭖ ·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻓﻤﮏ ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫وﺟﻮد دارﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫آﺋﯿﻦ‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﭽِﻢ ﻧﺎ‬ ‫ﻓﺮادوﺋﯿﺖ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺍﺿﺈ؛ﮐﺪﭖ·‬ ‫ﭼﻘﭙﯽ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫"ﭖ ·‬
‫ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋﯿﺪﯾ‪‬ﺖ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﺷﯽ ﯾ‪‬ﺌﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ‬ ‫اوﺧﺰاﺋﯿﺶ‬ ‫آرﻣ‪‬ﻪ ﺗﻮﺋﯿﺶ‬
‫یﻀﻬیﮕﺾ‪·،‬‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ دارﻧﺪ‬ ‫درﺳﺖ‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫اوﺳ‪‬ﻦ‬ ‫اﯾﺶ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﭼﯿﺲ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺨﯿﺎو‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ&‬ ‫ﻋﺲ؛ﺩ·‬ ‫[‪/‬ﻑ[‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺔﮒ|·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫آرزو‬ ‫ﻧﯿﺮوي‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪635 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﭘﻔﻤﮏ·‬ ‫"ﭖ ·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻓﻤﮏ ·‬

‫ﺍﺿﺈ؛ﮐﺪﭖ·‬ ‫ﭼﻘﭙﯽ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫"ﭖ ·‬

‫یﻀﻬیﮕﺾ‪·،‬‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ&‬ ‫ﻋﺲ؛ﺩ·‬ ‫[‪/‬ﻑ[‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺔﮒ|·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﺗﺎﻧﻢ دﺋ‪‬ﻨﺎﻧﻢ ﯾﺎ ﻫﺎﺗﺎﻧﻢ و‪‬ﻫﯿﺸﺎ‬
‫ﯾﺎ ﻣﻮﺋﯽ ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو اَﺷﺎ ﻓﺮادوﺋﯿﺖ ﻫ‪‬ﭽِﻢ ﻧﺎ‬
‫آرﻣ‪‬ﻪ ﺗﻮﺋﯿﺶ اوﺧﺰاﺋﯿﺶ ﺷﯽ ﯾ‪‬ﺌﻮ‪‬ﺗَﻨﺎ ا‪‬رِش د‪‬ﺋﯿﺪﯾ‪‬ﺖ‬
‫ﺗﻮا اﯾﺶ ﺗﯿﺶ اوﺳ‪‬ﻦ ﻣﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺨﯿﺎو ﭼﯿﺲ ﺗﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮرا! ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﯽ »اﯾﻦ آﺋﯿﻦ را از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﮐﻪ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ«‬
‫ﮐﻪ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن ﻣﺮا‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﺑﺎ اﺷﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫و ﺑﻪ ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮداري ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﺗﻮﺟﻪ دارﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ«‬
‫ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺗﻮ در آرزوي ﻧﯿﺮوي ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 636‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻓﻤﮏ · )‪» :(tąm‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره »اﯾﻦ«(‬
‫یﻀﺒﺪﻣﮏ· )‪» :(dacnąm‬ﺑﯿﻨﺶ ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬دﯾﺪﮔﺎه‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬ﻣﺬﻫﺐ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]دﯾﻦ ﯾﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﻌﻨﻮي ﮐﻪ ﺑﺨﺶ اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪ و ﻣﺘﻔﮑـﺮ اﻧﺴـﺎن را‬
‫ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻤﺎل ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽدﻫﺪ[‪.‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍﭘﻔﻤﮏ· )‪» :(hHtąm‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻨﺪ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ ‪ - (pasticipopren pln.m‬ﺿﺎ )ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬وﺟﻮد داﺷﺘﻦ(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ· )‪» :(vahıBtH‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ(‬
‫"ﭖ · )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ(‬
‫ﻟﻀﺒﻮ|· )‪» :(gactG‬آﻓﺮﯾــﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺧﻼﺋــﻖ‪ ،‬ﻣــﺮدم« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ - ‬ﻟﻀﺒﻮﭖ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬اﯾﻦ واژه ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و در ﭘﻬﻠﻮي ﺑﻪ ‪ gchHn‬ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪637 ‬‬

‫ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي ﮐﻪ در آن زﻧﺪﮔﯽ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد[‪.‬‬

‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﭼﻘﭙﯽ]ﻩ‪» :(frHdōıu) ·،‬روﻧﻖ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ آرزوﯾﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﭼﻘﭙیﺾ روﻧﻖ دادن‪ ،‬رﺷﺪ دادن‪ ،‬آﺑﺎدان ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﺮدن‬
‫ﺍﺿﺈ؛ﮐﺪﭖ· )‪» :(hacHmnH‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺍﺿﺈ‬
‫»ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻮدن‪ ،‬ﭘﯿﺮو ﺑﻮدن‪ ،‬ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن ﺑﻮدن«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(armatōiB) ·/‬ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻓﺪاﮐﺎري« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪» :(uxtHiC) ·/‬ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬دﺳﺘﻮرﻫﺎ‪ ،‬آﻣﻮزشﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻉ»ﺻﺾ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ· )‪» :(CiiaoranH‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫یﻀﻬیﮕﺾ‪» :(daidiiau) ·،‬ﻣﯽﺑﯿﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ - puls.)‬ﯼ[ )دﯾﺪن‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮدن(‬
‫ﮐﻀﺔﮒ|· )‪» :(mapiiG‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﮐﺾ )ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ(‬
‫ﺇﻫﺴﻒ]ﻩ‪» :(cistōiB) ·/‬داﻧــﺶ‪ ،‬ﺷــﻨﺎﺧﺖ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬ﺇﻫﺴﻔﻪ »ﻓﮑــﺮ‬
‫‪ ،thought‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ‪ ،insight‬ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻓﻬﻢ‪ ،‬درك‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ ‪ doctrine‬ﻣﮑﺘﺐ‪ ،‬ﻧﻈﺮﯾـﻪ‪ ،‬ﻃـﺮز‬
‫ﻓﮑﺮ‪ ،‬اﻋﺘﻘﺎد ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آﻣﻮزش‪ ،‬آﺋﯿﻦ[ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺇﻫﺴﻔﻪ »درك‪ ،‬داﻧﺶ‪ ،‬اﺳﺘﻨﺒﺎط« و‬
‫یﻀﺒﺪﭖ »ﺑﯿﻨﺶ ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬دﯾﻦ در ﮐﻨﺎر ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻗﺮار دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· [‪/‬ﻑ[‪» :(rsH.jBtjB) ·/‬ﻧﯿــﺮوي ﺗــﻮ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﭗ[‪/‬ﻓﻪ‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬دو واژه »ﻭﻇﭗ« و »[‪/‬ﻑ[‪ «/‬را روي ﻫﻢ ﯾـﮏ واژه ﻣﺮﮐـﺐ ﮔﺮﻓﺘـﻪ از‬
‫ﺳﺘﺎك ﻭﻇﭗ[‪/‬ﻓﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻧﯿﺮوي ﺗﻮ«‪) .‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪] .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﻧﻬﺎ را دو واژه‬
‫ﺟﺪا از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻣﯽداﻧﺪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »ﻧﯿﺮوي ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻣﻦ ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻮ«[‬
‫ﻋﺲ؛ﺩ· )‪» :(usHn‬ﺧﻮاﻫﺎن‪ ،‬در آرزوي« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﺴﻀﺪ »ﺗﻘﺎﺿﺎ‪ ،‬ﺗﻤﺎﯾﻞ‪ ،‬آرزو«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdH) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
 ‫‪ 638‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫وي ﺟِﻤﯿﺎت‬ ‫آ‬ ‫ﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ[_؛ﮐﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺑﯿﺎﯾﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬ ‫و‪‬ﺷﯽ ﯾِﺖ‪‬‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾ‪‬ﺌ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﻮ‪‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﮋﮔﺜﻔﺐ·‬ ‫ﻭﻅ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫"ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫آﺋﯿﻦ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓَﺮو‪‬اﯾﻮﯾﺪ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﯾﻮ‪‬‬ ‫آﺋﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ‬ ‫اَزِم‬
‫ﭼﻘﻀﺆ]ﻫﺆ[یﺐ·‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪.‬؛ﮎ·‬
‫درﯾﺎﻓﺘﻢ‬ ‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬ ‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دو‪‬ا‪‬ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﭙ‪‬ﺲ ﯾﺎ‬ ‫ﻣﺌﯿﻦ ﯾِﺌﻮش‬ ‫اَﻧﯽ ﯾِﻨﮓ‬ ‫وﯾﺴﭙِﻨﮓ‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﺳﺤﻀﺴﮕﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺪﮒ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬

‫ﺑﺎ ﻧﻔﺮت‬ ‫ﻣﯽﻧﮕﺮم‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫دﯾﮕﺮان را‬ ‫ﻫﻤﮕﯽ را‬

‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪639 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ[_؛ﮐﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬

‫یﻀﺒﺪﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﮋﮔﺜﻔﺐ·‬ ‫ﻭﻅ]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫"ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫ﭼﻘﻀﺆ]ﻫﺆ[یﺐ·‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪.‬؛ﮎ ·‬

‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﺳﺤﻀﺴﮕﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺪﮒ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺘﺎ ﺗ‪‬ﻨﮓ آ وي ﺟِﻤﯿﺎت آرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬
‫ي ﯾ‪‬ﺌ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﻮ‪ ‬ﻣﺰدا ﺗﻮ‪‬ﺋﯽ و‪‬ﺷﯽ ﯾِﺖ‪ ‬د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬
‫اَزِم ﺗﻮﺋﯽ آﺋﯿﺶ ﭘ‪‬ﺌﻮروﯾﻮ‪ ‬ﻓَﺮو‪‬اﯾﻮﯾﺪ‪‬‬
‫وﯾﺴﭙِﻨﮓ اَﻧﯽ ﯾِﻨﮓ ﻣﺌﯿﻦ ﯾِﺌﻮش ﺳﭙ‪‬ﺲ ﯾﺎ دو‪‬ا‪‬ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ اي اﻫﻮرا ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮد آرﻣﺌﯿﺘﯽ و ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي آﻧﺎن ﻓﺮا آﯾﺪ‪.‬‬
‫آﻧﺎن ﮐﻪ آﺋﯿﻦ ﺗﻮ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﻫﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ آﺋﯿﻦ ﺗﻮ را درﯾﺎﻓﺘﻢ‪.‬‬
‫و دﯾﮕﺮان ﻫﻤﮕﯽ را ﺑﺎ ﻧﻔﺮت ﻣﯽﻧﮕﺮم‪.‬‬
 ‫‪ 640‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬از ﭼﻪ راه‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﻑ؛ﺃﻝ· ﭖ· )‪ :(tHyg.H‬ﭖ »ﭘﯿﺶواژه ﺑﺮاي ﺣﺎﻟﺖ راﺋﯽ« ‪ +‬ﻑ؛ﺃﻝ »اﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬آنﻫﺎ« )راﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭ[_؛ﮐﮕﭗ‪» :(vıjHmiiHu) ·،‬ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻓﺮآﯾﺪ« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﻟﻀﮏ ) آﻣﺪن(‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(HrmaitiB) ·/‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﻘﮑﻀﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫"ﺿﺒﻬﺬﮒ]·)‪» :(yacıbiiō‬آﻧﻬﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻭﻅ]ﻩ· )‪» :(rsōi‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ )ﻧﺪاﺋﯽ ‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ([‬
‫ﺭﺿﮋﮔﺜﻔﺐ· )‪» :(vaCiietc‬ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬آﻣﻮزش داده ﺷﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪641 ‬‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪ - ‬ﺭﺿﺈ )ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬آﻣﻮزش دادن‪ ،‬درس دادن( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬از‬
‫ﻓﻌﻞ ﺭﺿﺄﺇ )‪ (vayc‬ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ· )‪» :(dacnH‬آﺋﯿﻦ‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬و‪‬ﺟﺪان‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬درون‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ 9‬ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎت ﻧﮕـﺎه‬
‫ﮐﻨﯿﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻀﺒﺪﭖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺽ‪.‬؛ﮎ · )‪» :(azHm‬ﻣﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ ﺷـﺨﺺ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ ﺗـﮏ‬
‫‪(pron.pass.‬‬
‫ﻑ]ﻩ· )‪» :(tōi‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫ﭘﻪ‪» :(aiB) ·/‬اﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺽ ﯾـﺎ ‪ -‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·)‪» :(pouruiiō‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ‪ ،‬اﺻﻠﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸﯿﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺣﻀﻌﻘﻌﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﭼﻘﻀﺆ]ﻫﺆ[یﺐ· )‪» :(fravvōivvıdc‬درﯾﺎﻓﺘﻢ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳـﺖ آوردم« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ - )‬ﺭﻫﯽ ‪ +‬ﭼﻘﺾ )ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن(‬
‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ· )‪» :(vispHyg‬ﻫﻤــﻪ را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ - ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻــﻔﺖ(‬
‫»ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﻫﺮﯾﮏ«‬
‫ﺿﺪﮒ؛ﺃﻝ· )‪» :(ariieyg‬دﯾﮕﺮان را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺪﮔﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainHuB) ·/‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ذات« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﺳﺤﻀﺴﮕﭗ· )‪» :(spasiiō‬ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯿﻨﮕﺮم‪ ،‬ﻣﯽﭘﻨﺪارم« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫ﺗﮏ زﻣﺎن ﺣﺎل ﮔﺬر(‪ - ‬ﺳﺤﻀﺲ )ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻦ‪ ،‬ﭘﻨﺪاﺷﺘﻢ(‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ‪» :(dvvacDazhH) .‬ﺑﯿــﺰاري‪ ،‬ﻧﻔــﺮت‪ ،‬اﻧﺰﺟــﺎر ‪ ،hatend‬ﻓﺎﺟﻌــﻪ‪ ،‬ﻣﺼــﯿﺒﺖ‬
‫‪) «disastes‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﺆﺿﺒﺰﺿﺎ »دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻨﻔﺮ‪ ،‬اﻧﺰﺟﺎر«‬
 ‫‪ 642‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫ﮐ‪‬ﻪ‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭙﻪ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﯾﺎ‬ ‫در وﻧﺪ‪ ،‬دﺷﻤﻨﯽ اﺷﺎ‬ ‫راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﭘﺮواﺷﺎ درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﮕﺮو‪‬‬ ‫وا‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫وا‬ ‫اَﻧﮕﺮو‪‬‬ ‫آ‬ ‫ﮐَﺘﺎرِم‬
‫ﺿﺄﻟﻖ]·‬ ‫ﺭﭖ ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺭﭖ ·‬ ‫ﺿﺄﻟﻘﺦ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻔﭙﻖ؛ﮎ·‬
‫ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫آﻧﺪو ﯾﮑﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﮐﺪاﻣﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬رِت‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﻮا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫درﮔﻮاو‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫يِ‬
‫ﻏﻘﻐﻔﺐ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﺳﻀﺆﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"؛·‬
‫ﺑﺒﻨﺪد‬ ‫ﻣﺎﯾﻪ و راه رﺳﺘﮕﺎري‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫دروﻧﺪ‬ ‫او ﮐﻪ ﺑﺮرﺳﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾِﺖ‪‬‬ ‫اَﻧﮕﺮو‬ ‫اَﯾِﻢ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫ﭼﯿ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﺖ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﺛﻐﻒ؛&‬ ‫ﺿﺄﻟﻖ]·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺇﮔﻀﺠﺎﺽ‪·،‬‬
‫ﻣﯿﺎﻧﺪﯾﺸﺪ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‬ ‫او‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪643 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭙﻪ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﺿﺄﻟﻖ]·‬ ‫ﺭﭖ ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺭﭖ ·‬ ‫ﺿﺄﻟﻘﺦ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻔﭙﻖ؛ﮎ·‬

‫ﻏﻘﻐﻔﺐ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﺳﻀﺆﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"؛·‬

‫ﮐﻀﻬﺪﺛﻐﻒ؛&‬ ‫ﺿﺄﻟﻖ]·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺇﮔﻀﺠﺎﺽ‪·،‬‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐ‪‬ﻪ اَﺷَﻮا ﯾﺎﺋﯿﺶ ﭘِﺮِﺳﺎﺋﯽ درِﮔﻮاو وا‬
‫ﮐَﺘﺎرِم آ اَﻧﮕﺮو‪ ‬وا ﻫﻮ‪ ‬وا اَﻧﮕﺮو‪‬‬
‫ﺳ‪‬ﻮا ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ا‪‬رِت‪‬‬ ‫يِ ﻣﺎ درﮔﻮاو ﺗﻮا‬
‫ﭼﯿ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﺖ ﻫﻮ‪ ‬ﻧُﻮﺋﯿﺖ اَﯾِﻢ اَﻧﮕﺮو ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾِﺖ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ اي اﻫﻮرا‪.‬‬
‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ درﺳﺘﮑﺎر اﺳﺖ ﯾﺎ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ دروﻧﺪ اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺎ ) ﮐﺪام ﯾﮏ از( آﻧﻬﺎ راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﮐﺪام ﯾﮏ از آن دو ﭘﻠﯿﺪ اﺳﺖ اﯾﻦ ﯾﮑﯽ ﯾﺎ آن دﯾﮕﺮ‪.‬‬
‫درو‪‬ﻧﺪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ راه رﺳﺘﮕﺎري ﺗﻮ را ﺑﺒﻨﺪد )ﺑﺎ آﻣﻮزش ﺗﻮ ﭘﯿﮑﺎر ﮐﻨﺪ(‬
‫او دروﻧﺪ و ﭘﻠﯿﺪ اﺳﺖ ﻧﻪ آن دﯾﮕﺮ‬
 ‫‪ 644‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ· )‪» :(aDavvH‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺰﺿﺆﺽ‪,‬‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yHıB) ·/‬ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭙﻪ· )‪» :(peresHi‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﭙﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﭼﻘﻀﺲ )ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮدن(‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|· )‪» :(dregvvG‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻮادار دروغ‪ ،‬ﭘﯿﺮو ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ ‪) «or‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻧﻀﻔﭙﻖ؛ﮎ· )‪» :(katHrfm‬ﮐﺪام ﯾﮏ از آن دو‪ ،‬ﮐﺪام ﯾﮏ از دو ﭼﯿﺰ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از دو ﭼﯿﺰ« )ﻗﯿﺪ‬
‫ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ »ﺭﭖ ‪ ...‬ﺭﭖ« ﯾﺎ اﯾﻦ ﯾﺎ آن ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود(‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﻗﯿﺪ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ و ﭘﺴﻮﻧﺪ« )روي‪ ،‬ﺑﺮ‪ ،‬در‪ ،‬ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﺑﺮ روي‪ ،‬درﺑﺎره‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي(‬
‫ﺿﺄﻟﻘﺦ· )‪» :(angro‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬زﺷﺖ‪ ،‬ﺧﺒﯿﺚ‪ ،‬ﻧﺎﺑﮑﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺪﻟﻘﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪645 ‬‬

‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ ‪) «or‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬

‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﭖ· )‪» :(vH‬ﯾﺎ ‪) «or‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺄﻟﻖ]·)‪» :(aygrō‬ﺧﺒﯿﺚ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺪﮐﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺄﻟﻘﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫"؛· )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|· )‪» :(dregvvG‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬دروﻏﮑﺎر‪ ،‬ﻫﻮادار ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻭﻇﭗ · )‪» :(rsH‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﭗ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‬
‫ﺳﻀﺆﭖ· )‪» :(savvH‬رﻫﺎﺋﯽ‪ ،‬رﺳﺘﮕﺎري« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺳﻀﺆﺽ‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[· )‪» :(paitı‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ و ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ«‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[· ﻏﻘﻐﻔﺐ· )‪» :(paitı.eretc‬ﺑﺒﻨﺪد‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺘﺎزد« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬرا(‪ - ‬ﺿﻖ »راه ﺑﻨﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺷﻮرش ﮐﺮدن‪ ،‬روي ﮔﺮداﻧﺪن‪،‬‬
‫ﺗﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺟﻨﮕﯿﺪن‪ ،‬ﭘﯿﮑﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮدن«‬
‫ﺇﮔﻀﺠﺎﺽ‪» :(ciiazhau) ·،‬ﮐﺪام ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﮐﺪام ﯾﮏ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا( ]اﯾـﻦ ﭘﯿﺸـﻨﻬﺎد از ﻣﯿﻠـﺰ اﺳـﺖ ﮐـﻪ واژه ﺗﺮﮐﯿـﺐ ﺷـﺪه از‬
‫»ﺇﻩ‪.‬ﺿﺠﺎﺽ‪ ،«،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻧﯿﺰ آن را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ .‬ﺿﺠﺎﺽ‪  ،‬ﺿﺎ ﺑﺎ ﺇﻩ‬
‫»ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪاي ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺸﯽ را ﻣﻄﺮح ﮐﻨﺪ«‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺿﮓ؛ﮎ · )‪» :(aiiHm‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺄﻟﻖ]·)‪» :(aygrō‬ﺧﺒﯿﺚ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺪﮐﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺄﻟﻘﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﺛﻐﻒ؛‪» :(mainyeyf) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن«‬
 ‫‪ 646‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻧﺎﺷﺎﻣﺎ‬ ‫ﻧﯿﺶ‬ ‫آ‬ ‫اَﻫ‪‬ﻤﺖ‬ ‫ﻧﯿﺶ‬ ‫دروﺟِﻢ‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫ﺩﭘﺰﭘﮑﭗ·‬ ‫ﺩ[‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺩ[‪·/‬‬ ‫یﻘﻊ_ﻏﮏ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬
‫دور ﮐﺮدن‬ ‫ﭘﯿﺶواژه‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ‬ ‫از ﻣﺎ‬ ‫ﭘﯿﺶ واژه‬ ‫دروغ را‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘِﺮِﻧﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺳﺮوﺷﺘُﻮﺋﯿﺶ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫اَوا‬ ‫آ‬ ‫ﺗ‪‬ﻨﮓ‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺪ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬
‫ﭘﺮ از‪ ،‬ﭘﺎﻓﺸﺎري‬ ‫ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﭽِﻨﺎ‬ ‫آدﯾﻮي ﯾﯿﻦ ﺗﯽ‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺍﺿﺈ؛ﺩﭖ·‬ ‫ﭘﯽ[ﺭﮔﺜﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺑﺎ ﯾﺎري‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫ﮔﺮاﯾﺶ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫ﭼﺎخ ﻧَﺮِ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻓﺮَﺳ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﺇﭖ»ﺩﺿﻘﻎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﻬﺮه‬ ‫ﻧﯿﮏ ﻣﻌﻨﯽ‬ ‫ﻫﻢ ﭘﺮﺳﺸﯽ‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ‬ ‫ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪647 ‬‬

‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺩﭘﺰﭘﮑﭗ·‬ ‫ﺩ[‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺩ[‪·/‬‬ ‫یﻘﻊ_ﻏﮏ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬

‫ﺣﻐﻘﻐﺪ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬

‫ﺍﺿﺈ؛ﺩﭖ·‬ ‫ﭘﯽ[ﺭﮔﺜﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﺇﭖ»ﺩﺿﻘﻎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻀﮕﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬

‫ﮐَﺘﺎ دروﺟِﻢ ﻧﯿﺶ اَﻫ‪‬ﻤﺖ آ ﻧﯿﺶ ﻧﺎﺷﺎﻣﺎ‬
‫ﺗ‪‬ﻨﮓ آ اَوا ﮐﻪ اَﺳﺮوﺷﺘُﻮﺋﯿﺶ ﭘِﺮِﻧﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫ﻧﻮﺋﯿﺖ اَﺷَﻬﯿﺎ آدﯾﻮي ﯾﯿﻦ ﺗﯽ ﻫ‪‬ﭽِﻨﺎ‬
‫ﻧﻮﺋﯿﺖ ﻓﺮَﺳ‪‬ﯿﺎ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﭼﺎخ ﻧَﺮِ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا! اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ .‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﯿﻢ دﯾﻮ دروغ را از ﺧﻮد دور ﮐﯿﻨﻢ‪.‬‬
‫و ﻧﯿﺰ از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ و ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﮔﺮاﯾﺶ ﻧﺪارﻧﺪ و ﺑﺎ آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫از راﯾﺰﻧﯽ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ »وﻫﻮﻣﻦ« ﺑﻬﺮه ﻧﻤﯽﮔﯿﺮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 648‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﻧﺸﺎن دادن راه راﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪ ،‬آﻣﻮزشﻫﺎي او ﺑﺮاي اﺳﺘﻮاري‬
‫و ﭘﺎﯾﺪاري آراﻣﺶ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ در ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔـﺎن او ﮐـﻪ از آﺷـﻔﺘﮕﯽ و ﻫـﺮج و ﻣـﺮج‬
‫اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽﺑﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ زورﮔﻮﯾﯽ و ﻗﺘﻞ و ﻏﺎرت ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ در ﻧﺎﻓﺮﻣﺎﻧﯽ از ﻗﺎﻧﻮن و ﻧﻈﻢ‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﭘﺎﻓﺸﺎري و اﺻﺮار ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ ﺑﻪ آﻧﻬﺎ آﻣﻮزش ﻣﯽداد ﮐﻪ از اﺷﺎ‬
‫و وﻫﻮﻣﻦ ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﻨﺪ و در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺑﺎ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي راﯾﺰﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺷﯿﻮه و روش را ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺭﺿﺈ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬

‫ﻧﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬از ﭼﻪ راه« )ﻗﯿﺪ(‬
‫یﻘﻊ_ﻏﮏ· )‪» :(kalH‬دروغ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ‪ ،‬ﺗﻘﻠﺐ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬یﻘﻌﻞ‬
‫ﺩ[‪» :(nıB) ·/‬ﺑﻪ دور از« )ﻗﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ازي ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود(‬
‫ﺿﺎﮐﺾ‪» :(ahmau) ·،‬ﻣﺎ‪ ،‬از ﻣﺎ« ) ازي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﻋﯿﻨﺎً« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي(‬
‫ﺩ[‪» : (nıB)·/‬ﺑﻪ دور از‪ ،‬ﺧﺎرج از‪ ،‬ﺟﺪا از« )ﻗﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ازي ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود(‬
‫ﺩﭘﺰﭘﮑﭗ· )‪» :(nHDHmH‬دور ﮐﻨﯿﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎدﻫﻒ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪649 ‬‬

‫ﮔﺬرا‪ - plun.)‬ﺩﺿﺲ »ﺑﺮدن« ﺩﺿﺲ ‪ +‬ﺫﺿﻖ »ﺑﺮدن‪ ،‬ﺣﻤﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺎر ﮐﺮدن« ﺩﺿﺲ ‪+‬‬
‫ﭖ »اﮔﺮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ راﺋﯽ ﺑﻪ راﺋﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر رود ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آوردن ‪ «apparter‬اﮔﺮ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ازي‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر رود »ﻣﺎﻧﻊ را ﺑﺮداﺷﺘﻦ‪ ،‬رﻓﻊ ﮐﺮدن ‪ debarrasser‬از ﭼﯿﺰي رﻫﺎ ﺷﺪن اﺳﺖ«‬
‫ﻑ؛ﺃﻝ· )‪» :(tHyg‬اﯾﻨﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﻋﯿﻨﺎً« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي(‬
‫ﺿﺆﭖ· )‪» :(avvH‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻑ]ﻩ‪» :(asruBtōiB) ·/‬ﺳﺮﮐﺸﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺴﻘﻊ‪/‬ﻓﻪ‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺪ|ﺟﺎ]·)‪» :(perenHzhō‬ﭘﺮﺷﺪه از‪ ،‬ﭘﺎﻓﺸﺎري‪ ،‬اﺻﺮار ﺑﺴﯿﺎر« ) اﺳﻢ ﻣﻔﻌﻮل‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺣﻀﻖ )ﭘﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺮ ﺷﺪن اﺻﺮار و ﻟﺠﺎج ﮐﺮدن(‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(aDahiiH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﭘﯽ[ﺭﮔﺜﻬﺄﻑ[· )‪» :(Hdivviiyiytı‬ﮔﺮاﯾﺶ ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ« ) اﺧﺒﺎري ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر(‪ - ‬درﺑﺎره اﯾﻦ واژه ﭼﻨﺪ ﻧﻈﺮ وﺟﻮد دارد ]‪1‬ـ اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه‬
‫داراي دو ﺑﺨــﺶ اﺳــﺖ ﭘﯽ[‪ +‬ﺭﮔﺜﻬﺄﻑ[ »ﺑــﻪ دﻧﺒــﺎل ﭼﯿــﺰي رﻓــﺘﻦ ‪«pursue‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﮐﻮﺷﺶ ﺗﻼش ﺑﺮاي ﭼﯿﺰي« واژه یﻌﮕﺾ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﺑﺎ آن ﻫـﻢرﯾﺸـﻪ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬از ﺳﺘﺎك یﻬﺆ ‪ +‬ﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮدن‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ »ﮐﻮﺷﺶ ‪«strive‬‬
‫ﺍﺿﺈ؛ﺩﭖ· )‪» :(hacfnH‬ﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧــﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫــﯽ‪ ،‬ﯾــﺎري« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬ﺍﺿﺈ؛ﺩﺽ‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬واژه را ﺍﺿﺈ؛ﮐﺪﭖ ﺧﻮاﻧﺪه از ﻓﻌﻞ ﺍﺿﺈ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدن«‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﭼﻘﻀﺴﻀﮕﭗ· )‪» :(frasaiiH‬ﭘﺮﺳﺶ‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﭘﺮﺳﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭼﻘﻀﺴﭗ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺇﭖ»ﺩﺿﻘﻎ· )‪» :(cHxnare‬ﺷﺎد ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮐﺎﻣـﻞ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬر(‪ - ‬ﻧﻀﺪ »ﺷﺎد ﺷﺪن‪ ،‬ﻟﺬت ﺑﺮدن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō).‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 650‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ز‪‬ﺳﺘَﯿﻮ‪‬‬ ‫دﯾﺎﻧﻢ‬ ‫دروﺟِﻢ‬ ‫اَﺷﺎﯾﯽ‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﮓ]·‬ ‫یﮕﻤﮏ ·‬ ‫یﻘﻊ_؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻪ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬
‫دﺳﺖﻫﺎي‬ ‫ﺑﺴﭙﺎرﯾﻢ‬ ‫دروغ را‬ ‫ﺑﻪ اﺷﺎ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻪ‪ ‬ﻫ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮاﺋﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﻧﮋدﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﻢ‬ ‫ﻧﯽ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻐﻘﻤﺘیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫ﺩ[·‬
‫آﻣﻮزش‬ ‫ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫زدودن‬ ‫او را‬ ‫آﻧﺮا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﺳﻮ‬ ‫داو‪‬ﯾﯽ‬ ‫ﺳﯿﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ﺋﯽ ﺗﯿﻢ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺲ‪·,‬‬ ‫یﭙﺆ]ﻩ·‬ ‫ﺳﻬﺪﻣﮏ·‬ ‫؛ﮐﻀﺆﺿﻬﻒ[ﮎ·‬
‫در ﻣﯿﺎن دروﻧﺪان‬ ‫ﺑﺮاي وارد آوردن‬ ‫دودﺳﻨﮕﯽ‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺴﺘﺮده‪ ،‬ﻓﺮاﮔﯿﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﻧﺲ ﺗﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬ ‫اَﻧﺎشِ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫دو‪‬ﻓ‪‬ﺸﻨﮓ‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫آ‬
‫ﻣﺴﻔﻤﺴﺈﭖ&‬ ‫ﺿﺪﭘﺰﺏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫یﺆﺿﭽﺰ؛ﺃﻝ·‬ ‫[‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬
‫دﺷﻤﻨﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮدن‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫رﻧﺞ‪ ،‬ﺑﻼ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﺮ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪651 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﮓ]·‬ ‫یﮕﻤﮏ ·‬ ‫یﻘﻊ_؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻪ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻐﻘﻤﺘیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫ﺩ[·‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺲ‪·,‬‬ ‫یﭙﺆ]ﻩ·‬ ‫ﺳﻬﺪﻣﮏ·‬ ‫؛ﮐﻀﺆﺿﻬﻒ[ﮎ·‬

‫ﻣﺴﻔﻤﺴﺈﭖ&‬ ‫ﺿﺪﭘﺰﺏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫یﺆﺿﭽﺰ؛ﺃﻝ·‬ ‫[‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺘﺎ اَﺷﺎﯾﯽ دروﺟِﻢ دﯾﺎﻧﻢ ز‪‬ﺳﺘَﯿﻮ‪‬‬
‫ﻧﯽ ﻫﯿﻢ ﻣ‪‬ﺮِﻧﮋدﯾﺎﯾﯽ ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ ﻣﺎﻧﺘﺮاﺋﯿﺶ ﺳ‪‬ﻨﮕﻪ‪ ‬ﻫ‪‬ﯿﺎ‬
‫ا‪‬ﻣ‪‬ﻮ‪‬ﺋﯽ ﺗﯿﻢ ﺳﯿﻨﺎﻧﻢ داو‪‬ﯾﯽ درِﮔﻮ‪‬ﺳﻮ‬
‫آ اﯾﺶ دو‪‬ﻓ‪‬ﺸﻨﮓ ﻣﺰدا اَﻧﺎشِ آﻧﺲ ﺗﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎرﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮان دﯾﻮ دروغ را ﺑﻪ دﺳﺖ اﺷﺎ داد‪.‬‬
‫ﺗﺎ زدودن آن ﺑﺎ آﻣﻮزش ﭘﯿﺎمﻫﺎي ﻣﯿﻨﻮي ﺗﻮ‪،‬‬
‫و وارد آوردن دو دﺳﺘﮕﯽ و ﺷﮑﺎف ﺑﺰرگ ﻣﯿﺎن ﭘﯿﺮوان دروغ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد‪.‬‬
‫و ﺑﻼ و دﺷﻤﻨﯽ را اي ﻣﺰدا ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 652‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬از ﭼﻪ راه« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﺰﭘﻪ· )‪» :(aDHi‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻗﻮاﻧﯿﻦ ازﻟﯽ ﻫﺴﺘﯽ ﮐـﻪ ﻫﻤﯿﺸـﻪ ﯾﮑﺴـﺎﻧﻨﺪ و‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻫﻢ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫یﻘﻊ_؛ﮎ· )‪» :(drujfm‬دروغ‪ ،‬دﯾﻮ دروغ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪي‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ و اﻓﺴـﺎﻧﻪاي« )راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬یﻘﻌﻞ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫یﮕﻤﮏ · )‪» :(diiąm‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺴﭙﺎرد« )وﺟـﻪ آرزوﺋـﯽ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺳﭙﺮدن«‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﻀﮓ]·)‪) :(zastaiiō‬ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪. - ‬ﺿﺴﻔﺾ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺩ[· )‪» :(nı‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي زدودن‪ ،‬ﭘﺎك ﮐﺮدن – از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدن«‬
‫ﺍ[ﮎ· )‪» :(him‬او را‪ ،‬آن را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻐﻘﻤﺘیﮕﭙﻪ· )‪» :(merąEdiiHi‬زدودن‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬آن را‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪653 ‬‬

‫ﺟﺎ ﺷﺪه از ﮐﻀﻘﻎ‪ ..‬ﻣﻮﻧﺎ ﻣﺼﺪر ﮐﻐﻘﻤﭽیﮕﭙﻪ‪ - ‬ﮐﻐﻘﻎ‪» .‬ﺑﻪ دور اﻓﮑﻨﺪن‪ ،‬وﯾﺮان‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺒﺎه ﮐﺮدن[‪ .‬ﺩ[ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﻌﻞ ﮐﻀﻘﻎ‪ .‬ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ· )‪» :(rsahiiH‬ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﺾ‬
‫ﮐﻤﻮﻗﭙﻪ‪» :(mąrrHiB) ·/‬ﭘﯿــﺎم‪ ،‬ﭘﯿــﺎم ﻣﯿﻨــﻮي‪ ،‬اﺻــﻞ‪ ،‬دﺳــﺘﻮر« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﺾ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(sfyghahiiH‬آﻣـــﻮزش« )ﺣﺎﻟــــﺖ واﺑﺴـــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺽ »آﻣﻮزش‪ ،‬ﺗﻌﻠﯿﻢ« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫؛ﮐﻀﺆﺿﻬﻒ[ﮎ· )‪» :(fmavvaıtjm‬ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪ‪ ،‬ﻣﻬــﻢ‪ ،‬ﮔﺴــﺘﺮده« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫؛ﮐﻀﺆﺿﺪﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﻬﺪﻣﮏ· )‪» :(sinamąm‬وﯾﺮاﻧــﯽ‪ ،‬ﻓﺮوﭘﺎﺷــﯽ‪ ،‬دو دﺳــﺘﮕﯽ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬ﺳﻬﺪﭖ‬
‫)ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬اﻧﻬﺪام‪ ،‬ﺗﺨﺮﯾﺐ ‪ .destruction‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ .frustration :‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪ :‬ﺟـﺪاﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﻔﺮﻗﻪ‪[schism ،‬‬
‫یﭙﺆ]ﻩ· )‪» :(dHvvōi‬دادن« )ﻣﺼﺪر ﺑﺮاﺋﯽ(‪ - ‬یﭗ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺲ‪» :(dregvvasō) ·,‬در ﻣﯿـــﺎن دروﻧـــﺪان‪ ،‬ﭘﯿـــﺮوان دروغ« )ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺪﻑ »ﭘﯿﺮو دروغ‪ .‬ﻫﻮادار دﯾﻮ دروغ و ﺧﺪاﯾﺎن اﻓﺴﺎﻧﻪاي‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺧﺒﯿﺚ‪) ،‬ﺻﻔﺖ(‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﻋﯿﻨﺎً« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي(‬
‫[‪» :(iB) ·/‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره‪،‬‬
‫ﺻﻔﺖ(‬
‫یﺆﺿﭽﺰ؛ﺃﻝ· )‪» :(dvvafDfyg‬ﻣﺮض‪ ،‬ﺑﻼ« )دوﺷﻦ ﮔـﯿﻤﻦ‪ :‬ﺷـﮑﻨﺠﻪ‪ ،‬ﻋـﺬاب‪ ،‬ﻣـﺮض‪،‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬درد‪ ،‬رﻧﺞ( )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﺆﺿﭻ‪/‬ﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺪﭘﺰﺏ· )‪» :(anHDc‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد ﺑﺮدن ‪ - ‬ﺩﺿﺲ«‬
‫ﻣﺴﻔﻤﺴﺈﭖ‪» :(ąstas) .‬ﮔﻨﺎه‪ ،‬ﺑﻼ‪ ،‬ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ‪ ،‬ﺷﯿﻄﺎن ﺻﻔﺘﯽ« ‪] evil‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،harm ،‬آزار‪،‬‬
‫زﯾﺎن‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﺻﺪﻣﻪ[‪.‬‬
 ‫‪ 654‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺶ‪ ‬ﯾِﻬﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫ﭘ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫ﯾِﺰي‬
‫»ﺯﺿﮕﺜﺎ[·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺡ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ داري‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﭘﺎﺳﺪاري‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫آﻧﺎن‬ ‫ﭼﻮن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺟ‪‬ﻢ‪ ‬ا‪‬ت‪‬‬ ‫اَنَ ﺋﻮﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﭙﺎدا‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫_ﺿﮑﻀﺒﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺪﺿﺨﺈﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﺤﭙیﭗ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر‬ ‫دو ﺳﭙﺎه‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯿﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دي وِرِژو‪‬‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾﺎﺗﻮ‬ ‫اورواﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَواﺋﯿﺶ‬
‫ﯼ[یﻐﻘﻐﺖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫"ﭘﻒ‪·,‬‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺆﭘﻪ‪·/‬‬
‫اﺳﺘﻮار ﮐﺮدهاي‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺎ دﺳﺘﻮرﻫﺎي‬ ‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬داو‬ ‫و‪‬ﻧَﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﮐَﻬﻤﺎﺋﯽ‬ ‫اَﯾﺎو‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬
‫یﻀﯽ|&‬ ‫ﺭﺿﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺿﮓ|·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬
‫ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‬ ‫ﭘﯿﺮوزي‬ ‫ﺑﺮاي ﮐﺪام‬ ‫آن دو‬ ‫ﮐﺠﺎ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪655 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫»ﺯﺿﮕﺜﺎ[·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺡ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬

‫_ﺿﮑﻀﺒﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺪﺿﺨﺈﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﺤﭙیﭗ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﯼ[یﻐﻘﻐﺖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫"ﭘﻒ‪·,‬‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺆﭘﻪ‪·/‬‬

‫یﻀﯽ|&‬ ‫ﺭﺿﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺿﮓ|·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﯾِﺰي اَﻫﯿﺎ اَﺷﺎ ﭘ‪‬ﻮﺋﯽ ﻣ‪‬ﺖ ﺧﺶ‪ ‬ﯾِﻬﯽ‬
‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻫ‪‬ﻢ ﺳﭙﺎدا اَنَ ﺋﻮﭼ‪‬ﻨﮕﻬﺎ ﺟ‪‬ﻢ‪ ‬ا‪‬ت‪‬‬
‫اَواﺋﯿﺶ اورواﺗﺎﺋﯿﺶ ﯾﺎﺗﻮ ﻣﺰدا دي وِرِژو‪‬‬
‫ﮐﻮﺗﺮا اَﯾﺎو ﮐَﻬﻤﺎﺋﯽ و‪‬ﻧَﻨﺎﻧﻢ د‪‬داو‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎرﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﺗﻮ در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ داري ﺑﻪ ﺳﻮي آﻧﻬﺎ‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ دو ﺳﭙﺎه ﺧﻮب و ﺑﺪ ﺑﻪ ﻫﻢ رﺳﻨﺪ و ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮﻧﺪ‬
‫ﺑﺮ ﻃﺒﻖ ﻗﺎﻧﻮن ﮐﻪ ﺗﻮ اي ﻣﺰدا ﻧﻬﺎدهاي‬
‫ﮐﯽ و ﮐﺪام ﯾﮏ از آن دو را ﺗﻮ ﭘﯿﺮوزي ﻣﯽدﻫﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 656‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"ﺙ‪» :(yezj) ·[.‬ﭼﻮن‪ ،‬زﯾﺮا‪ ،‬اﮔﺮ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺿﺎﮔﭗ· )‪»:(ahyā‬اﯾﻦ« )ﺣﺎﻟﺖواﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮاﺷﺎره(ﻣﯽﺗﻮان‪- ‬ﺽ‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺡ]ﻩ· )‪» :(pōi‬ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﯽ و ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺎﺋﯿﺪن‪ ،‬ﭘﻨﺎه دادن‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﯾـﺪن« )ﻣﺼـﺪر(‪- ‬‬
‫ﺣﭗ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mat) ·،‬ﺑﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬اﻟﺼﺎق( ﺑﻪ واژه ‪_ - ‬ﺿﮑﻀﻬﻔﺐ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮد‬
‫»ﺯﺿﮕﺜﺎ[· )‪» :(xDaiiehj‬ﻧﯿﺮو و ﺗﻮان داري‪ ،‬ﻣﯽﺗﻮان‪ ،‬ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ داري« )وﺟﻪ‬
‫اﺧﺒﺎري دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر(‪» - ‬ﺯﭖ »ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ ﮐﺮدن‪،‬‬
‫ﺗﺼﺮف و ﺗﻤﻠﮏ داﺷﺘﻦ« )ﺗﻮ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ داري(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ‪) «when‬ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ "ﺽ(‬
‫ﺍ؛ﮎ· )‪» :(hfm‬ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪657 ‬‬

‫ﺳﺤﭙیﭗ· )‪» :(spadH‬ﺳﭙﺎه‪ ،‬ﻟﺸﮑﺮﯾﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪ - ‬ﺳﺤﭙیﺾ )ﻫﻢرﯾﺸﻪ ﺑﺎ ﺳﭙﺎه‬

‫در ﻓﺎرﺳﯽ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬دو ﺳﭙﺎه و ﻧﯿﺮوي ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﺷﺎ و دروج‪ .‬ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﺳﭙﺎه ﻣﺰدﯾﺴﻨﺎن ﺑﺮ‬
‫ﺿﺪ دﯾﻮ ﻧﺴﯿﺎن ﯾﺎ دو ﻧﯿﺮوي رواﻧﯽ ﮐﻬﻨﻪﭘﺮﺳﺘﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻮﮔﺮاﺋﯽ[‬
‫ﺿﺪﺿﺨﺈﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(anaocanhH‬ﻧﺎﺳــﺎزﮔﺎر‪ ،‬ﻣﺨــﺎﻟﻒ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺟﻔــﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺪﺿﺨﺈﺿﺎ )ﺻﻔﺖ(‬
‫_ﺿﮑﻀﺒﻔﺐ· )‪ :(jamaıtc‬ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺍ؛ﮎ »ﺑﻪ ﻫﻢ آﯾﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻢ ﺑﺮﺳﻨﺪ« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﻟﻀﮏ ) آﻣﺪن(‬
‫ﺿﺆﭘﻪ‪» :(avvHıB) ·/‬آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﺆﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »آن‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ«‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻔﭙﻪ‪» :(urvvHtHıB) ·/‬دﺳــﺘﻮر‪ ،‬ﻗــﺎﻧﻮن‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎن‪ ،‬ﺣﮑــﻢ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻔﺾ‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﻑ‪» :(tō) ·,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﯼ[یﻐﻘﻐﺖ]·)‪» :(didereżō‬اﺳﺘﻮار ﮐﺮهاي‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮدهاي« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬یﻀﻘﻎ‪.‬‬
‫ﻧﻌﻮﻗﭗ· )‪» :(kurrH‬ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﮓ|· )‪» :(aııG‬اﯾﻦ دو‪ ،‬اﯾﻦﻫﺎ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(kahmai‬ﺑﺮاي ﮐﺪام« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ ﮐﺪام )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺭﺿﺪﺿﺪﻣﮏ· )‪» :(vananąm‬ﭘﯿﺮوزي« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺪﺿﺪﭖ‬
‫یﻀﯽ|‪» :(dadG) .‬ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا‪(.‬‬
 ‫‪ 658‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫وِرِﺗﺮِم ﺟﺎ‬ ‫ك‪‬‬
‫ﺍﻏﺄﻑ[·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﭖ·‬ ‫ﺡ]ﻩ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﻮﻗﻐﮏ_ﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫آﻣﻮزش‬ ‫ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﺮدن‬
‫ﺗﻮ‬ ‫دﻻور‪ ،‬زورﻣﻨﺪ‪ ،‬دﻟﯿﺮ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭼﯿﮋدي‬ ‫ر‪‬ﺗﻮم‬ ‫اَﻫﻮم ﺑﯿﺶ‬ ‫داﻧﻢ‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﭼﯿﺘﺮا‬
‫ﺇ[ﺗﯽ[·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮐﺬﻩ‪·/‬‬ ‫یﻤﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺇﻫﻮﻗﭗ·‬
‫ﻣﮋده ﺑﺪه‬ ‫داور‪ ،‬رﻫﺒﺮ‬ ‫ﺟﻬﺎن ﭘﺮور‬ ‫ﺧﺎﻧﻤﺎن‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺟ‪‬ﻦ ﺗﻮ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮَاُﺷُﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫_ﺿﺄﻑ‪·,‬‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰ]·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﯽ‬ ‫روي آورد‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺮاي او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﮐَﻬﻤﺎﺋﯽ ﭼﯿﺖ‬ ‫و‪‬ﺷﯽ‬ ‫ﯾﻬﻤﺎﺋﯽ‬ ‫اﻫﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻬﺈ[‪&،‬‬ ‫ﺭﺿﺰ[·‬ ‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬
‫و ﺑﺮاي ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‬ ‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫اي ﻣﺰدا‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪659 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺍﻏﺄﻑ[·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﭖ·‬ ‫ﺡ]ﻩ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﻮﻗﻐﮏ_ﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﺇ[ﺗﯽ[·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮐﺬﻩ‪·/‬‬ ‫یﻤﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺇﻫﻮﻗﭗ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫_ﺿﺄﻑ‪·,‬‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰ]·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻬﺈ[‪&،‬‬ ‫ﺭﺿﺰ[·‬ ‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ك‪ ‬وِرِﺗﺮِم ﺟﺎ ﺗﻮا ﭘ‪‬ﻮﺋﯽ ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎ ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬
‫ﭼﯿﺘﺮا ﻣﻮﺋﯽ داﻧﻢ اَﻫﻮم ﺑﯿﺶ ر‪‬ﺗﻮم ﭼﯿﮋدي‬
‫اَت ﻫﻮﯾﯽ و‪‬ﻫﻮ ﺳ‪‬ﺮَاُﺷُﻮ ﺟ‪‬ﻦ ﺗﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﻣﺰدا اﻫﻤﺎﺋﯽ ﯾﻬﻤﺎﺋﯽ و‪‬ﺷﯽ ﮐَﻬﻤﺎﺋﯽ ﭼﯿﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎرﮐﻦ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ آن زورﻣﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از آﻣﻮزش ﺗﻮ‪.‬‬
‫از ﮐﺴﺎن ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ )و روﺷﻦ ﺑﯿﻦ( ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻤﺎن و ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﺟﻬﺎن ﭘﺮور و درﻣﺎنﺑﺨﺶ ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬رﻫﺒﺮ و داوري را ﻧﻮﯾﺪ ﺑﺪه ﮐﻪ در ﭘﻨﺎه وﻫﻮﻣﻦ‬
‫از او ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮﻧﺪ )ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري ﺑﻪ ﺳﻮي او آﯾﺪ(‬
‫ﺑﺮاي او اي ﻣﺰدا! ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‬
 ‫‪ 660‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح‪ ،‬راﺳﺖ‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺭﻏﻘﻐﻮﻗﻐﮏ‪_.‬ﭖ· )‪» :(varerrem.jH‬زورﻣﻨﺪ‪ ،‬دﻟﯿﺮ‪ ،‬دﻻور‪ ،‬ﭘﯿﺮوزﻣﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬

‫‪ -‬ﺭﻏﻘﻐﻮﻗﻐﮏ_ﺿﺪ )ﺻﻔﺖ( ]در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﺭﻏﻘﻐﻮﻗﺾ_ﺿﺪ و ﻧﯿـﺰ ﺭﻏﻘﻐﻮﻗﻀﺸﺪﺽ ﺑـﻪ‬

‫ﻣﻌﻨﺎي ﭘﯿﺮوزي دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻧﺎم اﯾﺰد ﭘﯿﺮوزي اﺳﺖ در ﭘﻬﻠﻮي و‪‬ﻫـﺮان و در ﻓﺎرﺳـﯽ‬
‫ﺑﻬﺮام ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﺾ )ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺡ]ﻩ· )‪» :(pōı‬ﭘﺎﺋﯿﺪن‪ ،‬ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪار ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر(‪ - ‬ﺣﭗ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭖ· )‪» :(sfyghH‬آﻣﻮزش« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōı‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ‬
‫ﺍﻏﺄﻑ[· )‪» :(hayti‬ﻫﺴﺘﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪) - ‬ﺿﺎ(‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺇﻫﻮﻗﭗ· )‪» :(cirrH‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬روﺷﻨﻔﮑﺮ ‪) «bright‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺇﻫﻮﻗﺾ‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫یﻤﮏ· )‪» :(dąm‬ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬زﯾﺴﺘﮕﺎه‪ ،‬ﺧﺎﻧﻤﺎن« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬یﻀﮏ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ( ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪،‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ و ﻣ‪‬ﻨﺎ‪» :‬ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﺤﻞ زﯾﺴﺖ«‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ از ﺳـﺘﺎك – یﭗ در ﺣﺎﻟـﺖ ﻣﺼـﺪري‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪661 ‬‬

‫ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬از ﺳﺘﺎك یﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﻧﺪﯾﺸﻤﻨﺪ ‪.[wise‬‬

‫ﺿﺎ‪,‬ﮐﺬﻩ‪» :(ohkmbiB) ·/‬درﻣﺎن ﺑﺨﺶ ﺟﻬﺎن‪ ،‬درﻣﺎن ﺑﺨـﺶ زﻧـﺪﮔﯽ‪ ،‬رﻫـﺎﺋﯽ ﺑﺨـﺶ«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎ‪,‬ﮐﺬﻩ‪/‬‬
‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ· )‪» :(ratkm‬رﻫﺒﺮ‪ ،‬داور‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻗﻀﻔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪:‬‬
‫آﻣﻮزﮔﺎر‪ ،‬ر‪‬د‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﭘﻮرداود‪ ،‬آذرﮔﺸﺴﺐ »ﻣﻨﻈﻮر از رﻫﺒﺮي زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ«[‪.‬‬
‫ﺇ[ﺗﻒ[· )‪» :(ciżdj‬ﻗﻮل ﺑﺪه‪ ،‬وﻋﺪه ﺑﺪه‪ ،‬ﻣﮋده ﺑﺪه‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪ ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺇﻩ‪ ./‬ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﮋده دادن‪ .‬ﻧﻮﯾﺪ دادن‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﻫﺮ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍ]ﻩ· )‪» :(hōi‬ﺑﺮاي او‪ ،‬او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) ·,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰ]·)‪» :(seraoDō‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬ﺗﺴﻠﯿﻢ ﺑﻪ ﺣﻖ و ﺣﻘﯿﻘـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺦ‪/‬ﺽ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻌﺪ از اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان ﯾﻌﻨﯽ ﺷـﺶ ﺻـﻔﺖ اﻫـﻮراﻣـﺰدا از آﺗـﺶ و‬
‫ﺳﺮوش ﻧﯿﺰ ﯾﺎد ﺷﺪه‪ .‬در آﺋﯿﻦ زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺳﺮوش ﻧﮕﻬﺒﺎن روان آدﻣﯽ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺪون آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاب رود از ﻫﻤﻪ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺮدم ﭘـﺎك و ﭘﺎرﺳـﺎ را در‬
‫ﭘﻨﺎه ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫_ﺿﺄﻑ‪» :(jaytk) ·,‬ﺑﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬روي آورد« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﻟﻀﮏ ) آﻣﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(ahmaj‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬او«‬
‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ· )‪» :(yahmai‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي آنﮐﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ‬
‫ﺭﺿﺰ[· )‪» :(vaDj‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯽ‪ ،‬آرزو ﻣﯽﮐﻨﯽ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل ﮔﺬر(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن«‬
‫ﻧﻀﺎﮐﭙﻬﺈ[‪» :(kahmaıcıu) . ،‬و ﺑﺮاي ﻫﺮﮐﺲ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ‬
 ‫‪ 662‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﻤ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﺮاﻧﯽ‬ ‫ز‪‬رِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫ﻭﺯﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺇﺿﻘﭙﺪ[·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬
‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‬ ‫ﭘﯿﺶ روم‬ ‫ﻫﺪف‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَا‪‬ﺷُﻮ‬ ‫واﺧﺶ‬ ‫ﺧﯿﺎت‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﭼﺎ‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﺎم‬ ‫آﺳﮏ‪ ‬اي ﺗﯿﻢ‬

‫ﺿﺒﺰ]·‬ ‫ﺭﭘﻮ‪·/‬‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻭﺯﮐﭙﻨﻤﮏ·‬ ‫ﭘﺴﻨﻐﻬﻒ[ﮎ ·‬

‫ﮔﯿﺮا )ﻧﺎﻓﺬ(‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن‬ ‫ﺑﺸﻮد‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎ‬ ‫ﺑﻮژدﯾﺎﺋﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮُوﺋﯽ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺫ‪,‬ﺗیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺳﻀﻖ]ﻩ·‬
‫ﺑﺎ ﺟﺎوداﻧﮕﯽ‬ ‫ﺑﺎ رﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﺷﺪن‬ ‫ﺑﺮاي ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫راﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻮ‬ ‫يِ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮا‬ ‫اَوا‬
‫ﺍﺿﺈﭖ&‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﻗﭙﻮﻏﮏ]·‬ ‫"؛·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬
‫ﺑﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫واﺑﺴﺘﻪ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ آن‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪663 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﻭﺯﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺇﺿﻘﭙﺪ[·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬

‫ﺿﺒﺰ]·‬ ‫ﺭﭘﻮ‪·/‬‬ ‫ﺓﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻭﺯﮐﭙﻨﻤﮏ·‬ ‫ﭘﺴﻨﻐﻬﻒ[ﮎ ·‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺫ‪,‬ﺗیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺳﻀﻖ]ﻩ·‬

‫ﺍﺿﺈﭖ&‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﻗﭙﻮﻏﮏ]·‬ ‫"؛·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﺆﭖ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺘﺎ ﻣ‪‬ﺰدا ز‪‬رِم ﭼ‪‬ﺮاﻧﯽ ﻫ‪‬ﭽﺎ ﺧﺸﻤ‪‬ﺖ‬
‫آﺳﮏ‪ ‬اي ﺗﯿﻢ ﺧﺸﻤﺎﮐﺎم ﻫﯿ‪‬ﺖ ﭼﺎ ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ ﺧﯿﺎت واﺧﺶ اَا‪‬ﺷُﻮ‬
‫ﺳ‪‬ﺮُوﺋﯽ ﺑﻮژدﯾﺎﺋﯽ ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎ اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬
‫اَوا ﻣﺎﻧﺘﺮا يِ راﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻮ اَﺷﺎت ﻫ‪‬ﭽﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎرﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اي ﻣﺰدا ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻫﺪﻓَﻢ ﭘﯿﺶ روم‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﻢ ﮔﯿﺮا )و ﻧﺎﻓﺬ( ﺷﻮد‬
‫ﺑﺮاي )ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر( ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﺎ رﺳﺎﯾﯽ و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ آن ﻣﺎﻧﺘﺮا )ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي( ﮐﻪ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎﺳﺖ‬
 ‫‪ 664‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﺶﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ در ﻫﺎت ‪ 44‬ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷﺪه درﺑﺎره رﻓﺘﺎر آدﻣﯽ اﺳـﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ ﺑﻬﺮه و ﺳﻮد آن رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﮐﻤـﺎل و ﺟـﺎوداﻧﯽ ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬از ﻣﯿـﺎن ﺷـﺶ ﺻـﻔﺖ و‬
‫ﻓﺮوزهاي ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪ ﻫﺌﻮروﺗـﺎت)ﺧـﺮداد( و اﻣﺮﺗـﺎت)ﻣـﺮداد(‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺌﻮرﺗﺎت ﯾﻌﻨﯽ رﺳﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎل‪ ،‬آراﺳﺘﻪ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺗﻤـﺎم ﺻـﻔﺎت و ﻋـﻮاﻣﻠﯽ ﮐـﻪ ﻣﻮﺟـﺐ‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﺴﻢ و ﺗﻦ آدﻣﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ و ﺳﻼﻣﺘﯽ ﻫﻢ ﻫﺴﺖ‪ .‬اﻣﺮﺗـﺎت‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯿﻤﺮﮔﯽ و ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﻮﺟﻮد ﺑﻮدن اﺳﺖ و ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ روان آدﻣـﯽ ﺟﺮﯾـﺎن‬
‫ﻣﺪاوم آﻓﺮﯾﻨﺶ اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﻣﻮﺟﻮد اﻧﺴﺎﻧﯽ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه از ﺗﻦ و روان ﻣﯽداﻧـﺪ و ﺑـﺮاي‬
‫ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﯾﮏ اﻧﺪازه ارزش ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﻨـﺪ ﻫﻔـﺪه از ﻫـﺎت ‪ 44‬ﻣـﯽﭘﺮﺳـﺪ از ﭼـﻪ راه‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﺷﻤﺎ اي اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪ ﺳﻮي ﻫﺪﻓﻢ ﭘﯿﺶ روم‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ درﺑﺎره ﻫﺪف ﺧﻮد‬
‫و راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﺪف او ﯾﮑﯽ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ رﺳﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از‬
‫ﺳﻼﻣﺘﯽ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ اﺳﺖ و دﯾﮕﺮ آن ﮐﻪ ﺑﺎ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ رﺳﺎﺋﯽ و ﮐﻤﺎل رواﻧـﺶ‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎوداﻧﮕﯽ و ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ و ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪء ﺑﯿﻤﺮﮔﯽ و اﺑﺪﯾﺖ ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬راه رﺳﯿﺪن ﺑـﻪ اﯾـﻦ ﻫـﺪف را‬
‫ﺳﺨﻦ ﮔﺮم و ﻧﺎﻓﺬ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم از راه ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺑﯿﺎن روﺷﻦ و ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﺎ ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي ﺧﻮد‬
‫)ﻣﺎﻧﺘﺮا( آﺷﻨﺎ ﮐﻨﺪ و آﻧﻬﺎ را از ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي اﺷـﺎ »ﺣﻘﯿﻘـﺖ ﻫﺴـﺘﯽ و ﻧﻈـﺎم ﮐﺎﺋﻨـﺎت« و‬
‫وﻫﻮﻣﻦ »ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داوري درﺳﺖ اﺳـﺘﻮار ﺑﺎﺷـﺪ« رﻫﺒـﺮي‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﺑﻌﺪي داراي ﺗﻨﺎﺳﺐ و ﭘﯿﻮﻧـﺪ ﻣﻨﻄﻘـﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ در آن زرﺗﺸـﺖ ﺑـﺮاي‬
‫رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﯾﻦ ﻫﺪف ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺳﺨﻦ ﻧﺎﻓﺬ درﺧﻮاﺳﺖ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و روﺷﻦ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬آﺷﮑﺎرا‪ ،‬ﺑﻪ وﺿﻮح‪ ،‬راﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ«‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪665 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬

‫ﻧﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬از ﭼﻪ راه « )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·)‪» :(mazdH‬اي ﻣﺰدا « )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪.‬ﺿﻘﻐﮏ·)‪» :(zarem‬ﻫﺪف« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪. -‬ﺿﻘﺾ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﯿﻘﺮار‪ ،‬ﻧﺎﺷﮑﯿﺒﺎ[‬
‫ﺇﺿﻘﭙﺪ[·)‪» : (carHnj‬ﺑﮑﻨﻢ‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﻢ« )ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ -‬ﻧﻀﻖ‪.‬‬
‫ﺍﺿﺈﭖ·)‪» :(hacH‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ‪ ،‬از« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﻭﺯﮐﺾ‪» :(xDmHu)·،‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪," -‬ﺕ؛ﮎ‪) .‬ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﭘﺴﻨﻐﻬﻒ[ﮎ ·)‪» :(Hskeitjm‬دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬اﺗﺤﺎد« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺴﻨﻐﻬﻔﻪ‬
‫ﻭﺯﮐﭙﻨﻤﮏ·)‪» :(xDmHkąm‬ﺷﻤﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ -‬ﻭﺯﮐﭙﻨﺾ‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·)‪» :(hiiaucH‬و آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎ دﻟﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ(‬
‫ﮎ]ﻩ·)‪» :(mōi‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‪.‬‬
‫ﺓﮔﭗ‪» :(piiHu)·،‬ﺑﺸﻮد« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﺋﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺿﻮ »ﺑﻮدن«‬
‫ﺭﭘﻮﺯ·)‪» :(vHxD‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺣﺮف‪ ،‬ﺑﯿﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺈ »ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ«‬
‫ﺿﺒﺰ]·)‪» :(acsō‬ﻣﻮﺛﺮ‪ ،‬ﻧﺎﻓﺬ‪،‬ﮔﯿﺮا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺒﺰﺽ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﻀﻖ]ﻩ·)‪» :(sarōi‬ﺑﺮاي ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاي اﺗﺤﺎد« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺳﻀﻖ‬
‫ﺫ‪,‬ﺗیﮕﭙﻪ·)‪» :(bkEdiiai‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﺷﺪن« )ﻣﺼﺪر(‪ -‬ﺫ‪/,‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·)‪» :(haurvvatG‬رﺳﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·)‪» :(ameretHtH‬ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯽﻣﺮﮔﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻒ‬
‫ﺿﺆﭖ· )‪» :(avvH‬آن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﺆﺽ »ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره«‬
‫ﮐﻤﻮﻗﭗ· )‪» :(marrH‬ﭘﯿﺎم‪ ،‬ﭘﯿﺎم ﻣﻌﻨﻮي« )ﺑﺎﺋﯽ(‪ - ‬ﮐﻤﻮﻗﺾ‬
‫"؛· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﻗﭙﻮ؛ﮎ]· )‪» :(rHremō‬واﺑﺴﺘﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻗﭙﻮﻏﮑﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDau) ·،‬اﺷﺎ‪ ،‬از اﺷﺎ‪ ،‬از راﺳﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺍﺿﺈﭖ· )‪» :(hacH‬از‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﺑﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
 ‫‪ 666‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﻨﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﯿﮋد‪‬م‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫ﺍﺿﺪﭘﺪ[·‬ ‫ﮎ[ﺗﯽ؛ﮎ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ آورم‬ ‫ﭘﺎداش‪ ،‬ﻣﺰد‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوﺷﺘ‪‬ﺮم‬ ‫اَرﺷﻦَ و‪‬ﺋﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫اﺳﭙﺎو‬ ‫د‪‬ﺳﺎ‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺿﻘﺰﺩﺿﺆﻫﻒ[‪·/‬‬ ‫ﺿﺴﺢ|·‬ ‫یﻀﺴﭗ·‬
‫ﺷﺘﺮ )ﺣﺲ روﺷﻦ ﺑﯿﻨﯽ(‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻧﺮﯾﻨﻪ آﻧﻬﺎ )ﺣﺲ ﺟﻨﺒﺶ(‬ ‫ﻣﺎدﯾﺎن‬ ‫ده‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت‬ ‫اَﭘﯽ و‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺤﻬﺆﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫رﺳﺎﻧﯽ‬ ‫اﻟﻬﺎم ﺑﺨﺸﺪ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫آن ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫ﺗَﺌﯽ ﺑﯿ ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺎ‬ ‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت‬
‫ﯼ|ﺟﺎﭖ&‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺍ[·‬ ‫"ﺿﻮﭖ ·‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ آوردهاي‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮدت‬ ‫آن دو را‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ‬ ‫ﺟﺎوداﻧﯽ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪667 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺍﺿﺪﭘﺪ[·‬ ‫ﮎ[ﺗﯽ؛ﮎ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺿﻘﺰﺩﺿﺆﻫﻒ[‪·/‬‬ ‫ﺿﺴﺢ|·‬ ‫یﻀﺴﭗ·‬

‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺤﻬﺆﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﯼ|ﺟﺎﭖ&‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺍ[·‬ ‫"ﺿﻮﭖ ·‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﮐَﺘﺎ اﺷﺎ ﺗَﺖ ﻣﯿﮋد‪‬م ﻫ‪‬ﻨﺎﻧﯽ‬
‫د‪‬ﺳﺎ اﺳﭙﺎو اَرﺷﻦَ و‪‬ﺋﯽ ﺗﯿﺶ اوﺷﺘ‪‬ﺮم‬
‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻣﻮﺋﯽ ﻣﺰدا اَﭘﯽ و‪‬ﺋﯿﺘﯽ ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت ﯾ‪‬ﺘﺎ ﻫﯽ ﺗَﺌﯽ ﺑﯿﻮ‪ ‬داو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎرﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ اﯾﻦ ﭘﺎداش را ﺑﻪ دﺳﺖ آورم‪.‬‬
‫ده ﻣﺎدﯾﺎن‪ ،‬ده ﻧﺮﯾﺎن ) اﺳﺐ ﻧﺮ( و ﯾﮏ ﺷﺘﺮ‪.‬‬
‫ﭘﺎداﺷﯽ ﮐﻪ اي ﻣﺰدا ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﺎﺋﯽ و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ را اﻟﻬﺎم ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ آن دو را ﺗﻮ ﺑﺮاي ﺧﻮدت ﺑﻪ دﺳﺖ آوردي‪.‬‬
 ‫‪ 668‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫درﺑﺎره اﯾﻦ ﺑﻨﺪ از ﺳﺮود دﯾﺪﮔﺎهﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن وﺟﻮد دارد‪ .‬ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان و زﺑﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎن ﻏﺮﺑﯽ‬
‫ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻇﺎﻫﺮي واژه ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و اﺳﺐ ﻣﺎده و ﻧﺮ و ﺷﺘﺮ را ﻫﻤـﺎﻧﻄﻮر ﮐـﻪ در ﻋـﺎﻟﻢ‬
‫ﻣﺤﺴﻮس و در ﭼﺮاﮔﺎه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺟﺎﻧﻮران ﭼﺎرﭘﺎ ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ و ﭘﺎﻓﺸﺎري ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ واژه ﻫﻤﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﺧـﻮدش ﻣـﺰد و ﭘﺎداﺷـﯽ ﺑﺮاﺑـﺮ ده‬
‫ﻣﺎدﯾﺎن و ده ﻧﺮﯾﺎن و ﯾﮏ ﺷﺘﺮ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﯾﮏ زﺑﺎن ﺷـﻨﺎس و ﯾـﺎ ﻫـﺮ‬
‫ﮐﺲ دﯾﮕﺮي اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ و اﻧﺪﯾﺸﻪﻫـﺎي زرﺗﺸـﺖ آﮔـﺎﻫﯽ ﻧـﺪارد و ﺣﺘـﯽ از درك و‬
‫آﻣﯿﺨﺘﻦ ﻧﮑﺎت ﻣﻮﺟﻮد در اﯾﻦ ﺳﺮود ﻋﺎﺟﺰ و درﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ درﺧﻮاﺳـﺖ را از‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﻣﯽﮐﻨﺪ آﯾﺎ او ﺑﻪ اﯾﻦ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﻧﯿﺎز دارد؟ آﯾﺎ ﮐﺎر و ﺧﺪﻣﺖ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﻣﺒـﺎرزه ﺑـﺎ‬
‫دروغ و ﭘﻠﯿﺪي و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﯾﮏ ﺟﻬﺎن ﻧﻮ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖﻫـﺎي اﺧﻼﻗـﯽ و اﻗﺘﺼـﺎدي داراي‬
‫ارزش ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺑﻬﺎي اﯾﻦ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن اﺳﺖ؟ در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﮐﺮاراً در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ زرﺗﺸﺖ از اﻫـﻮرا ﻣـﺰدا‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﯾﺎ آرزوي زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﻧﻔﻮذ ﮐـﻼم دارد ﺗـﺎ ﭘﯿـﺎم‬
‫ﺧﻮد را ﺑﮕﺴﺘﺮاﻧﺪ و ﺑﺎ آن ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ ﺑﺮﻗﺮار ﮐﻨﺪ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ از ﺳﺮود ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ در ﻫﻤﻪ‬
‫ﺳﺮودﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ و ﻧﻈﻢ ﻣﻨﻄﻘﯽ وﺟﻮد دارد‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ ﻣﯿﺎن واژهﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘـﻪاﻧـﺪ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ اﺷﺎ‪ ،‬اﺳﺐ ﻣﺎده‪ ،‬و ﻧﺮ‪ ،‬ﺷﺘﺮ‪ ،‬رﺳﺎﺋﯽ )ﻫﺌﻮروﺗﺎت( و ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ) اﻣﺮﺗﺎت(‪ ،‬ﯾﮏ ﭘﯿﻮﺳـﺘﮕﯽ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﯾﺎ ﺧﻮاﺳﺘﯽ را ﻧﺸﺎن ﺑﺪﻫﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ آﯾﺪ و ﺑﺎ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸـﺖ از اﻫـﻮرا ﻣـﺰدا‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫واژهﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﺎم ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن اﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺪام داراي ﯾﮏ ﻣﻌﻨﺎي ﻣﺠﺎزي و اﺳﺘﻌﺎرهاي‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬در ادﺑﯿﺎت اﺳﺎﻃﯿﺮي و اﻓﺴﺎﻧﻪاي اﯾﺮان ﮐﻬﻦ ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ ﻫﺮ ﭼﺎرﭘﺎﺋﯽ را ﻧﻤـﺎد و‬
‫ﻧﺸﺎﻧﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﯽﮔﺮﻓﺘﻨﺪ در ﺑﻨﺪﻫﺶ)ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﻬﺮداد ﺑﻬﺎر( ﺑﺨﺶ ﻫﺸﺘﻢ درﺑﺎره ﻧﺒﺮد آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‬
‫ﺑﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ در ﯾﮏ داﺳﺘﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ».‬ﺗﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮاي ﺑﺮدن آن زﻫﺮ از زﻣﯿﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ‬
‫اﺳﺐ ﺳﻔﯿﺪ و دراز د‪‬ﻣﺒﯽ در درﯾﺎ ﻓﺮوﺷﺪ‪ ،‬اﭘﻮش‪ ،‬دﯾﻮي ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي اﺳﺐ ﺳﯿﺎه و ﮐﻮﺗﺎه د‪‬ﻣﺒﯽ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺘﺎﺧﺖ‪ .‬او ﺗﯿﺸﺘﺮ را ﯾﮏ ﻓﺮﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﺳﺘﻮﻫﯽ ﺑﺮاﻧﯿﺪ‪ .‬ﺗﯿﺸﺘﺮ از ﻫﻮرﻣﺰد ﺗﻮان ﺧﻮاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺮﻣﺰد ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي را ﺑﺮ او ﺑﺒﺮد ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﻪ در زﻣﺎن‪ ،‬ﻧﯿﺮوي ده اﺳﺐ ﻧﺮ‪ ،‬ده ﺷـﺘﺮ ﻧـﺮ‪ ،‬ده‬
‫ﮔﺎو ﻧﺮ‪ ،‬ده ﮐﻮه و ده رود ﺑﺮ ﺗﯿﺸﺘﺮ آﻣﺪ‪ «.‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ در داﺳﺘﺎنﻫﺎ و ادﺑﯿﺎت اﺳﺎﻃﯿﺮي ﻫﺮ ﯾﮏ از‬
‫ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن و ﺟﺎﻧﻮران ﯾﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻮه و رود ﻧﻤﺎد ﯾﺎ ﻧﺸﺎﻧﯽ از ﯾﮏ ﭼﯿﺰ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪669 ‬‬

‫ﻧﻈﯿﺮ ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺧﺮد و ﻣﺤﺒﺖ و ﻏﯿﺮه ﯾﺎد ﺷﺪه ﻣﺜﻼً اﺳﺐ ﯾﮑﯽ از ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﻧﯿﺮو‪ ،‬آﺗـﺶ ﯾﮑـﯽ از‬
‫ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﺧﺮد اﺳﺖ‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻫﻢ‪ ،‬اﺳﺐ ﻣﺎده )ﻣﺎدﯾﺎن( ﻧﺸﺎن ﺗﻨﺪروي و ﺳﺮﮐﺸﯽ‪ ،‬اﺳﺐ ﻧﺮ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﭘﺎﺋﯿﺪن ) ﮐﻨﺘﺮل( و ﺷﺘﺮ ﻧﺸﺎن روﺷﻨﺎﺋﯽ و درﺧﺸﯿﺪن اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ و‬
‫اﺷﺎرهﻫﺎ در زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ داراي ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﻌﯿﻦ و ﻣﻌﻨﺎي روﺷﻨﯽ ﺑـﻮدهاﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺣﺘـﯽ در زﻣـﺎن‬
‫ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬اﮐﺜﺮ زﺑﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎن ﻏﺮﺑﯽ ﮐﻮﺷﺸﯽ در ﻓﻬﻢ ﻣﻌﻨﺎي ﻣﻨﻄﻘـﯽ ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ‬
‫ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ و ﭘﺎرهاي از آﻧﻬﺎ ﻧﻈﯿﺮ ﻧﯿﺒﺮگ ﻋﻤﺪاً ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ را ﻃﻮري ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﯾﺎ آﻧﻘﺪرآﺷﻔﺘﻪ و‬
‫ﻧﺎدرﺳﺖ واژهﻫﺎ را ﺳﺮ ﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ اﻧﺪﯾﺸﻪء اﺧﻼﻗﯽ و ﻓﻠﺴـﻔﯽ از زرﺗﺸـﺖ دﯾـﺪه و‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬در ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺑﺮ ﻫﻤﮕﺎن روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ از اوﺳﺘﺎي ﻣﻮﺟﻮد ﻓﻘﻂ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻣﺘﻌﻠﻖ‬
‫ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ و در ﺑﺮ دارﻧﺪه آﻣﻮزشﻫﺎي اوﺳﺖ و ﺳﺎﯾﺮ ﻧﻮﺷﺘﻪﻫﺎ و ﻣﺘﻮن اﻓﺰوده ﺷﺪه در اوﺳﺘﺎ‬
‫ﯾﺎدﮔﺎر دورانﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎن ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ ﯾﺎ ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﻣﻮﺑﺪاﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ دﯾﻦﻫـﺎي‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ دﯾﮕﺮ ﺑﺎور داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬وﻟﯽ اﮐﺜﺮ زﺑﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎن ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺳﺎﺑﻘﻪ ذﻫﻨﯽ‬
‫ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ ﻧﺪارﻧﺪ ﺑﻪ ﻋﻠﺖﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ از ﻗﺒﯿﻞ اﻋﺘﻘﺎد ﺷﺪﯾﺪ ﺑﻪ دﯾﻦ ﻋﯿﺴـﻮي ﯾـﺎ ﺑـﻪ‬
‫دﻟﯿﻞ ﻋﺪم آﺷﻨﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺗﺎرﯾﺨﯽ و ﭘﺎﯾﮕﺎه ﺑﻠﻨﺪ داﻧﺶ ﻓﻠﺴﻔﯽ اﯾﺮان و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ آﻧﻬﺎ ﺧﻮد را‬
‫وارث ﻓﻠﺴﻔﮥ ﯾﻮﻧﺎﻧﯽ ﻣﯽداﻧﻨﺪ و در اﯾﻦ راه ﺗﻌﺼﺐ ﺷﺪﯾﺪ ﻣﯽورزﻧﺪ‪ ،‬ﻗﺼﺪ دارﻧﺪ آﻧﭽﻪ ﻣﺮﺑـﻮط‬
‫ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ ﻧﺎﭼﯿﺰ و ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺑﯽاﻫﻤﯿﺖ ﺟﻠﻮه دﻫﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ و ﺗﻌﺒﯿـﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ از‬
‫ﻣﺴﺎﺋﻞ اﺳﺎﻃﯿﺮي و ﯾﺎ اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ و ﺑﺨﺸﯽ از ادﺑﯿﺎت ﭘﻬﻠﻮي ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧـﺪ در ﺣﺎﻟﯿﮑـﻪ‬
‫ﺗﻤﺎم آﻧﻬﺎ ﻣﺒﺎﯾﻦ و ﻣﺨﺎﻟﻒ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ و آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸـﺖ اﺳـﺖ‪ .‬زرﺗﺸـﺖ ﺗﻤـﺎم اﯾـﺰدان‬
‫اﺳﺎﻃﯿﺮي را ﮐﻪ ﺷﻤﺎره آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﺳﯽ ﻣﯽرﺳﺪ ﻧﻔﯽ ﮐﺮد و آﻧﻬﺎ را ﺧﺪاﯾﺎن ﺑﺎﻃﻞ و ﭘﻨﺪاري ﺷﻤﺮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﯿﺴﺖ و ﭼﻬﺎر اﯾﺰد از ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﻧﯿﺎﯾﺸﯽ ﺑﺎﻗﯿﻤﺎﻧﺪه ﮐﻪ در ﯾﺸـﺖﻫـﺎ ﻣـﺪون ﺷـﺪه و‬
‫ﺿﻤﯿﻤﻪ اوﺳﺘﺎي ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﯿـﺎﯾﺶﻫـﺎ و ﯾﺸـﺖﻫـﺎ ﮐـﻪ داراي ارزش واﻻي ادﺑـﯽ و‬
‫ﺗﺎرﯾﺨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺑﺴﺘﮕﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻧﺪارﻧﺪ و ﻣﺘﻦ آﻧﻬﺎ ﮐﺎﻣﻼً ﺑﺮ ﺧﻼف و‬
‫ﺿﺪ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن و ﻧﻮﺷـﯿﺪن ﻧﻮﺷـﺎﺑﻪ‬
‫ﺳﮑﺮآور ﻫﻮم را ﺷﺪﯾﺪاً و ﮐﺮاراً ﻣﻤﻨﻮع ﮐﺮده اﺳﺖ وﻟﯽ زﺑﺎن ﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ آن ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ‬
‫و داﺳﺘﺎنﻫﺎي ﺗﺎرﯾﺨﯽ را ﺑﺎ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ از آﻧﻬـﺎ اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨـﺪ‬
‫ﻣﺜﻼً ﺑﺮاي ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﻨﺪ ‪ 18‬از ﻫﺎت ‪ 44‬ﻣﯿﻠﺰ ﮐﻪ از ﺧﺎورﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﯽﻗﺮض اﺳﺖ ‪ ustra‬را‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﺘﺮ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎي اوﺳﺘﺎ ﺑﺮاي آن ﻣﻌﻨﯽ دﯾﮕﺮي دﯾـﺪه‬
‫ﻧﻤﯽﺷﻮد و ﻧﯿﺰ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺮ ﻃﺒﻖ رواﯾﺎت ﻫﺮودوت‪ ،‬اﺳﺐ ﻣﻮﺟﻮدي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻣﺮاﺳـﻢ‬
 ‫‪ 670‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﻣﻌﻨﯽ دﯾﮕﺮي ﺟﺰ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﻧﻮر ﭼﺎرﭘﺎ ﻧـﺪارد و ﻗﺮﺑـﺎﻧﯽ ﮐـﺮدن‬
‫اﺳﺐ را از ﯾﺸﺖﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ در اﮐﺜﺮ آﻧﻬﺎ ﻧﻈﯿﺮ ﻣﻬﺮﯾﺸـﺖ اﺷـﺎرهﻫـﺎﯾﯽ وﺟـﻮد دارد ﮐـﻪ ﺑـﺎ‬
‫اﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﻫﯿﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ « )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮎ[ﺗﯽ؛ﮎ· )‪» :(mjżdem‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﻣﺰد‪ ،‬اﺟﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮎ[ﺗیﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺍﺿﺪﭘﺪ[· )‪» :(hanHnj‬ﺑﻪ دﺳﺖ آورم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﺪ‬
‫یﻀﺴﭗ· )‪» :(dasH‬ده‪ ،‬ﺷﻤﺎره ده ‪«dix.ten‬‬
‫ﺿﺴﺢ|· )‪» :(aspG‬اﺳﺐ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﺎن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺿﺴﺤﺾ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪671 ‬‬

‫ﺿﻘﺰﺩﺿﺆﺿﻬﻒ[‪» :(asDnavvaıtjB) ·/‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﻧﺮﯾﻨﻪ « )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬‬

‫ﺿﻘﺰﺛﺆﺿﺄﻑ »ﻫﻤﺮاه ﯾﮏ ﻧﺮ« ]ﮔﻠـﺪﻧﺮ و اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪ :‬ﺿﻘﺰﺩﺿﺆﺿﻬﻒ[‪/‬ﺧﻮاﻧـﺪهاﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻗﺮاﺋﺖ ﻣﺘﻦ‪[.‬‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮑﺈﭖ· )‪» :(uBtremcH‬ﺷــﺘﺮ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬ﺽ‪/‬ﻓﻘﺾ ]ﻧﻤــﺎد روﺷــﻨﺎﺋﯽ و‬
‫روﺷﻨﮕﺮي[‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ( آن‬
‫ﭘﺎداﺷﯽ ﮐﻪ‬
‫ﮎ]ﻩ · )‪» :(mōi‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‬
‫ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺤﻬﺆﺿﻬﻒ[· )‪» :(apivvaitj‬اﻟﻬﺎم ﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻣﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﻣﻮزد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﺭﺿﻒ »اﻟﻬﺎم ﺷﺪن‪ ،‬اﺑﻘﺎء ﺷﺪن‪ ،‬دم ﻓﺮو ﺑﺮدن‪ ،‬ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻦ ‪ +‬ﺿﻬﺢ[«‬
‫ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺭﺿﻒ‪ +‬ﺿﻬﺢ[ »و‪‬ﻋﺪه ﺷﺪه ﺑﻮد« و ﯾﺎدآور ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ واژه ﺭﺿﻒ‬
‫ﻫﯿﭻ ﮔﺎه ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻧﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺿﺤﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷـﺪ ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ »ﻓﻬﻤﯿﺪن ‪ « to understand‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ آن در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ[‪.‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ· )‪» :(haurvvatH‬رﺳـــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻣـــﻞ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳـــﺘﯽ« )ﺑـــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ· )‪» :(ameretHtH‬ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯽﻣﺮﮔﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻒ‬
‫"ﺿﻮﭖ · )‪» :(yarH‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎنﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ وﺻﻔﯽ(‬
‫ﺍ[· )‪» :(hj‬اﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬اﯾﻦ دو« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪ - ‬ﺍﻩ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]·)‪» :(taibiiH‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﯼ|ﺟﺎﭖ‪» :(dGzhH) .‬دادهاي‪ ،‬ﺑــﺮاي ﺧــﻮدت دادهاي« )وﺟــﻪ ﺗﺎﮐﯿــﺪي دوم ﮐــﺲ ﺗــﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
 ‫‪ 672‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﯾﻦ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﺋﯿﺘﯽ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﻨ‪‬ﻨﺖ‪‬‬ ‫ﻣﯿﮋد‪‬م‬ ‫ﯾ‪‬ﺲ ﺗَﺖ‬
‫یﭙﻬﻒ[·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺪﻏﺪﻓﺐ·‬ ‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﺾ‪·،‬‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﺳﺰاوار‬ ‫ﯾﺎ دوش‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﺋﯿﺖ‪‬‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ا‪‬رِژوﺧﺰا‬ ‫اﻫﻤﺎﺋﯽ‬ ‫اﯾﺖ‬ ‫يِ‬
‫یﭙﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﻏﻘﻐﺘﻊ»ﺻﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫"؛·‬
‫ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫او را‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﺨﻦ و ﻫﻤﺎن درﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاورويِ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﻨﯿﺶ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫ﺗﻢ‬ ‫ﮐﺎ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺒﺪﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﻧﭗ·‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﯿﻔﺮ‪ ،‬ﻣﺠﺎزات‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫او را‬ ‫ﭼﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﭘِﻤﺎ‬ ‫اَﻧﮕَﻬﺖ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﻢ‬ ‫اَواﻧﻢ‬ ‫وﯾﺪاو‪‬‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﭗ&‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·[ﮎ·‬ ‫ﺿﺆﻣﮏ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮاي او‬ ‫آﻧﭽﻪ را‬ ‫آﮔﺎﻫﻢ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪673 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫یﭙﻬﻒ[·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺪﻏﺪﻓﺐ·‬ ‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﺾ‪·،‬‬

‫یﭙﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﻏﻘﻐﺘﻊ»ﺻﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫"؛·‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺒﺪﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﻧﭗ·‬

‫ﺿﺢ؛ﮐﭗ&‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫"ﭖ·[ﮎ·‬ ‫ﺿﺆﻣﮏ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬

‫ﺗَﺖ ﺗﻮا ﭘِﺮِﺳﺎ ا‪‬رِش ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ و‪‬ﺋﻮﭼﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﯾ‪‬ﺲ ﺗَﺖ ﻣﯿﮋد‪‬م ﻫ‪‬ﻨ‪‬ﻨﺖ‪ ‬ﻧﻮﺋﯿﺖ داﺋﯿﺘﯽ‬
‫يِ اﯾﺖ اﻫﻤﺎﺋﯽ ا‪‬رِژوﺧﺰا ﻧﺎ داﺋﯿﺖ‪‬‬
‫ﮐﺎ ﺗﻢ اَﻫﯿﺎ ﻣ‪‬ﺌ‪‬ﻨﯿﺶ اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ ﭘ‪‬ﺌُﻮاورويِ‬
‫وﯾﺪاو‪ ‬اَواﻧﻢ ﯾﺎﺋﯿﻢ اَﻧﮕَﻬﺖ اَﭘِﻤﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ را از ﺗﻮ ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬اي اﻫﻮرا ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫آﻧﮑﻪ ﭘﺎداش ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ ﺑﺮاي درﯾﺎﻓﺖ آن ﺳﺰاوار اﺳﺖ ﻧﻤﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫آن ﭼﯿﺰي را ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ ﺳﺨﻦ )و ﭘﯿﻤﺎن( درﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮐﯿﻔﺮ او ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻣﻦ آﮔﺎﻫﻢ آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺳﺰاوار او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ]ﻧﻔﺮﯾﻦ و ﻟﻌﻨﺖ[‪.‬‬
 ‫‪ 674‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪.‬‬
‫ﻭﻏﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﻮال ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ·/‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻـﺤﯿﺢ« )ﻗﯿـﺪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬آﺷـﮑﺎرا‪ ،‬ﺑـﻪ وﺿـﻮح‪ ،‬راﺳـﺖ‬
‫‪ .plainly‬ﮐﺎرﺑﺮد اﯾﻦ واژه ﺑﻪ دﻟﯿﻞ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﺮاﺑـﺮ زرﺗﺸـﺖ دﯾـﻦﻫـﺎ و ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫دروﻏﯿﻦ وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ و او راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮎ]ﻩ· )‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ· »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﺈﭖ· )‪» :(vaocH‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ ﺑﺪه‪ ،‬ﮔﻮ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺈ· »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺦ دادن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"ﺿﺴﻔﺾ‪" :(yastau) ·،‬ﺿﺲ ‪ +‬ﻓﺾ‪» ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ‬
‫»ﮐﻪ« و – ﻓﺾ »آن«‬
‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ· )‪» :(mıżdem‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﻣﺰد« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮎ[ﺗیﺾ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺍﺿﺪﻏﺪﻓﺐ· )‪» :(hanentc‬ﺳﺰاوار‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪه‪ ،‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﻣ‪‬ﺤ‪‬ﻖ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬

‫‪ -‬ﺍﺿﺪ »ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺳﺰاوار ﺑﻮدن‪ ،‬ﺣﻖ داﺷﺘﻦ«‬

‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫یﭙﻬﻒ[· )‪» :(dHiti‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫"؛· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻـﻮﻟﯽ( »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ‪،‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ«‬
‫[‪» :(ju) ·،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ﻣﺴﻠﻤﺎً« )ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·)‪» :(ahmaı‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ ﯾﺎ ﺿﮓ؛ﮎ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪675 ‬‬

‫ﻏﻘﻐﺘﻊ»ﺻﭗ· )‪» :(ereżuptH‬ﺳﺨﻦ راﺳﺖ‪ ،‬ﺣﺮف راﺳﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻏﻘﻐﺘﻊ»ﺻﺾ‬

‫ﺩﭖ· )‪» :(nH‬او را‪ ،‬او« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪ - ‬ﺭﺿﺒﮏ )ﺿـﻤﯿﺮ ﺷـﺨﺺ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﭗ‬ ‫یﭙﻬﻔﺐ· )‪» :(dHıtc‬ﺑﺪﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺳﻮم‬
‫»دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﻧﭗ· )‪» :(kH‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ‪ ،‬ﻣﺠﻬﻮل(‬
‫ﻑ؛ﮎ· )‪» :(tem‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺎﮔﭗ · )‪» :(ahiiH‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﺒﺪﻩ‪» :(macniB) ·/‬ﻣﺠﺎزات‪ ،‬ﮐﯿﻔﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺒﺪﻩ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhat) ·،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ )ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ(‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ· )‪» :(paouruııc‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬اﺻﻠﯽ‪ ،‬اﺳﺎﺳـﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸـﯿﻦ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ‬
‫ﺭ[یﺆ|· )‪» :(vjdvvG‬داﻧﺎ‪ ،‬آﮔﺎه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺭ[یﺆﺿﺎ‬
‫ﺿﺆﻣﮏ· )‪» :(avvąm‬آن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺆﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ‬
‫[ﮎ· )‪» :(jm‬او« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) ·،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ«‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﭗ‪» :(apfmH) .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬در آﺧﺮ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺎن ﮐﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺿﺢ؛ﮐﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
 ‫‪ 676‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭼﻬﺎرم ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬
‫آوﻧﮓ ﻫ‪‬ﺮِ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮا‬ ‫ﻫﻮﺧﺸَﺘﺮا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﯽ ﺗ‪‬ﻨﺎ‬
‫|ﺟﺎﺿﻖ؛·‬ ‫یﻀﺒﺆﭖ·‬ ‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺇﻫﻮﻏﺪﭖ·‬
‫ﺑﻮدهاﻧﺪ‬ ‫دﯾﻮان‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺧﻮب‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﮐﺎﻧﻢ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺋﯽ ﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫ﭘﯿﺶ يِ اﯾﻨﺘﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎ‬ ‫اﯾﺖ‬ ‫اَت‬
‫ﻧﻤﮏ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺣﻬﮋﮔﺒﻬﺄﻑ[·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣﺎﻧﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫اﯾﻦ را‬ ‫وﻧﯿﺰ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﺗﺎ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷ‪‬ﻤﺎﺋﯽ‬ ‫اوﺳﯿﺨﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﮐَﺮَﭘﺎ‬ ‫ﮔﺎﻧﻢ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬
‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺒﺰ؛ﮐﭙﻪ·‬ ‫ﻋﺴﻪ»‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﭗ·‬ ‫ﻟﻤﮏ ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﻣﯽﺳﭙﺎرﻧﺪ‬ ‫ﺧﺸﻢ‬ ‫او ﺳﯿﺞ‬ ‫ﮐﺮﭘﻦ‬ ‫ﺟﻬﺎن را‬ ‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫او رود‪ ‬ﯾ‪‬ﺘﺎ‬ ‫آن ﻣ‪‬ﻦِ‬ ‫ﮐَﻮا‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬
‫ﻋﻖ‪,‬ﯼ]ﮔﻀﻔﭗ·‬ ‫ﻣﺪﮎ؛ﺩﺏ·‬ ‫ﻧﻀﺆﭖ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬
‫زاري‪ ،‬ﺳﻮﮔﻮاري‬ ‫روان ﮔﺎو و ﺟﻬﺎن را ﺑﺎز ﻣﯿﺪارﻧﺪ از ﮐﺎﻣﺠﻮﺋﯽ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‬ ‫آﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاد‪‬اﯾﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫واﺳﺘ‪‬ﺮم‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﯿﺰن‬ ‫ﻫﯿﻢ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﭼﻘﭙیﻀﻬﻈﺎﺏ&‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮎ[‪.‬؛ﺩ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫آرزو ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫او را‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ ‪677 ‬‬

‫|ﺟﺎﺿﻖ؛·‬ ‫یﻀﺒﺆﭖ·‬ ‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺇﻫﻮﻏﺪﭖ·‬

‫ﻧﻤﮏ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺣﻬﮋﮔﺒﻬﺄﻑ[·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫یﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺒﺰ؛ﮐﭙﻪ·‬ ‫ﻋﺴﻪ»‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﭗ·‬ ‫ﻟﻤﮏ ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﻋﻖ‪,‬ﯼ]ﮔﻀﻔﭗ·‬ ‫ﻣﺪﮎ؛ﺩﺏ·‬ ‫ﻧﻀﺆﭖ·‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬

‫ﭼﻘﭙیﻀﻬﻈﺎﺏ&‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮎ[‪.‬؛ﺩ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﭼﯽ ﺗ‪‬ﻨﺎ ﻣﺰدا ﻫﻮﺧﺸَﺘﺮا د‪‬ﺋ‪‬ﻮا آوﻧﮓ ﻫ‪‬ﺮِ‬

‫اﯾﺖ ﭘِﺮِﺳﺎ ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ ﭘﯿﺶ يِ اﯾﻨﺘﯽ اَ ا‪ ‬ﺋﯽ ﺑﯿﻮ‪ ‬ﮐﺎﻧﻢ‬ ‫اَت‬
‫ﯾﺎﺋﯿﺶ ﮔﺎﻧﻢ ﮐَﺮَﭘﺎ اوﺳﯿﺨﺶ ﭼﺎ اَ ا‪ ‬ﺷ‪‬ﻤﺎﺋﯽ داﺗﺎ‬
‫ﯾﺎﭼﺎ ﮐَﻮا آن ﻣ‪‬ﻦِ او رود‪ ‬ﯾ‪‬ﺘﺎ‬
‫ﻧﻮﺋﯿﺖ ﻫﯿﻢ ﻣﯿﺰن اَﺷﺎ واﺳﺘ‪‬ﺮم ﻓﺮاد‪‬اﯾﻨﮕﻪ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا! ﭼﮕﻮﻧﻪ دﯾﻮان دروغ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮدهاﻧﺪ؟‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺎ آن )دروغ ﭘﺮدازيﻫﺎ( ﻣﺎﻧﻊ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‬
‫و ﺑﺎ دﺳﺘﯿﺎري ﮐَﺮﭘ‪‬ﻦ و اوﺳﯿﺞ ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧَﺸﻢ ﻣﯽﺳﭙﺎرﻧﺪ‬
‫و ﻧﯿﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ ﮐﻪ روان او را )ﺟﻬﺎن را( از ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ ﺑﺎز ﻣﯽدارد‬
‫آﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ در آرزوي آن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ اَﺷﺎ )ﺟﻬﺎن( ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 678‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺇﻫﻮﻏﺪﭖ· )‪ :(cirenH‬ﺇ[‪ + ،‬ﺩﭖ »ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭗ · )‪» :(huxDarrH‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾــﺎن ﺧــﻮب« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺧﻮب« )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﻀﺒﺆﭖ· )‪» :(dacvvH‬دﯾﻮان‪ ،‬ﻫﻮاداران دروغ« )ﻧﻬﺎدي ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﻀﺒﺆﺽ »ﺧـﺪاﯾﺎن‬
‫ﭘﻨﺪاري«‬
‫|ﺟﺎﺿﻖ؛· )‪» :(Gzharf‬ﺑﻮدهاﻧﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪،‬‬
‫ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺽ‪» :(au) ·،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬و‪) «‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫[‪» :(ju) ·،‬اﯾﻦ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﭗ· )‪» :(peresH‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﻣﯽﺷﻮم« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﭼﻘﻀﺲ‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōı‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﺣﻬﮋﮔﺒﻬﺄﻑ[· )‪» :(piCiiciyti‬ﺑﺎ ﺗﺎﺧﺖ و ﺗﺎز‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺘﯿﺰ« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺣﻬﺰﮔﺾ‬
‫]ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪ :‬ﺣﻬﺰﮔﺾ »روﺑــﺮو ﺷــﺪن‪ ،‬ﺑــﺎز داﺷــﺘﻦ« ﻣــﺎﻧﻊ ﺷــﺪن‪ ،‬ﻣﺴــﺪود ﮐــﺮدن‬
‫‪ to face. To appose. To block‬ﯾــﺎ »دﯾــﺪن‪ ،‬ﻣﺸــﺎﻫﺪه ﮐــﺮدن‪ ،‬ﻧﮕــﺎه ﮐــﺮدن‬
‫‪[«To look at to see. To abserve.‬‬
‫‪paıBiya‬‬ ‫]ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽآﯾﺪ از ﻫﻤﺎن رﯾﺸﻪ اﺳﺖ ﺣﻀﺐ‪//‬ﺣﻪ‪ /‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ‬
‫ﯾﺎ ﻓﺎرﺳﯽ ﻣﯿﺎﻧﻪ ‪» pcB‬ﭘﯿﺶ‪ .«before ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬واژه را ﺣﻬﺴﮕﺒﻬﺄﻓﻪ ‪ ‬ﺣﻬﺲ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ »دروغ ﮔﻔﺘﻦ ‪[.«to lie‬‬
‫‪ -‬ﺣﭙﺎ »دﯾﺪن« ﻣﯽﭘﻨﺪارد‪[.‬‬ ‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬‬ ‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬واژه را )ﺑﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ ‪679 ‬‬

‫]ﻣﯿﻠﺰ و ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺣﻎ‪/‬ﺿﺪﭖ »ﺟﻨﮓ« ﻣﯽداﻧﻨـﺪ از ﺳـﺘﺎك ﺣﻀﻘﻐﻒ‬
‫»ﺟﻨﮓ ﮐﺮدن«‪[.‬‬
‫»‪pDt‬‬ ‫]ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑـﺮ آن اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺳـﺘﺎك ﺣﻀﻘﻐﻒ در زﺑـﺎن اوﺳـﺘﺎﯾﯽ و ﻣﻌـﺎدل آن‬
‫ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ« داراي ﺷﮑﻞﻫﺎي ﺻﺮﻓﯽ ﺑﺮاي ﻓﻌﻞ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﻣﯿﻠﺰ را وارد‬
‫‪ to‬ﮔﺮﻓﺘـﻪ‬ ‫‪array‬‬ ‫ﻧﻤﯽداﻧﺪ و آن را از ﺳﺘﺎك ﺣﻬﺲ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ آراﺳـﺘﻦ ﯾـﺎ ﺻـﻒآراﺋـﯽ‬
‫اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· )‪» :(acibiiō‬آﻧـﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي آﻧــﻬﺎ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾــﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره«‬
‫ﻧﻤﮏ· )‪» :(kąm‬ﮐﺎﻣﺠﻮﺋﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي‪ ،‬ﻟﺬت« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻧﻀﮏ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪:‬‬
‫‪ ،rootnoun‬ﻧﺎم رﯾﺸﻪ[‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yHıB)·/‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐـﯽ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻟﻤﮏ · )‪» :(gąm‬ﺟﻬﺎن را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﺦ‬
‫ﻧﻀﻘﻀﺤﭗ· )‪» :(karapH‬ﭘﯿﺸﻮاي د‪‬ر‪‬وﻧﺪان‪ .‬ﻧﺎم رﻫﺒﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ زرﺗﺸﺖ ﺑﻮدﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ‬
‫ﻋﺴﻪ»‪/‬ﺇﭖ· )‪» :(usixBcH‬ﻧﺎم رﻫﺒـﺮان دﯾﻨـﯽ ﻣﺨـﺎﻟﻒ زرﺗﺸـﺖ« )ﻧــﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻋﺴﻪ_‬
‫ﺿﺒﺰ؛ﮐﭙﻪ· )‪» :(acDemai‬ﺧﺸــﻢ‪ ،‬ﺧﺸــﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺷــﻬﺮت ﺷــﺪﯾﺪ« )ﺑﺮاﺋـــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺽ؛‪/‬ﻏﮑﺾ‬
‫یﭙﻔﭗ· )‪» :(dHtH‬ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺳﭙﺎرﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽﻧﻬﻨـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﭗ‬
‫"ﭘﺈﭖ· )‪» :(yHcH‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﻧﻀﺆﭖ· )‪» :(kavvH‬ﭘﺎدﺷﺎﻫﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻮادار ﻣﺬﻫﺐ دﯾﻮان ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬ﮐَﻮي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
 ‫‪ 680‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻧﻐﺆﻩ »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺿﺪ زرﺗﺸﺖ«‬

‫ﻣﺪﮎ؛ﺩﺏ· )‪» :(ąnmfnc‬روان‪ ،‬روح ‪) «spirit roul‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻣﺪﮐﻀﺪ‬
‫در ﺑﻨﺪ ‪ 7‬ﻫﺎت ‪ 30‬اﯾﻦ واژه در ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻐﺎﻗﺢ »ﺟﺴﻢ‪ ،‬ﭘﯿﮑﺮ« ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﺑـﺎ واژه‬
‫‪ HtmHn‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻄﺒﯿﻖ ﺑﺎﺷﺪ )ﻧَﻔَﺲ ‪(souffl‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ‪ ،‬داﺋﻤﺎً از ﺳﺘﺎك ﻣﺪﮐﻀﺪ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آن را از رﯾﺸﻪ – ﺩﺿﮏ ﺑﺎ ﭖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﻧﻘﯿﺎد‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »در ﻗﯿـﺪ و‬
‫ﺑﻨﺪ ‪[.«in bandage‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻧﻈﺮ ﮔﻠﺪﻧﺮ را در ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﺪﮐﻐﺪ[ ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﯽﭘﻨﺪارد‬
‫ﺑﺎ واژه ﻣﺪﮐﻀﺪ »ﻧَﻔَﺲ‪ ،‬ﺑﺎد« ﻫﻢرﯾﺸﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]اﯾﻨـﺴﻠـــﺮ‪ :‬دو واژه ﻣﺪﮎ؛ﺩﺏ‪.‬ﻋﻖ‪,‬ﯼ]ﮔﻀﻔﭗ را ﻣـﺒﻬـــﻢ و ﻏﯿـﺮﻗﺎﺑـــﻞ ﺗﻮﺿــﯿﺢ‬
‫ﻣﯽداﻧـﺪ[‪.‬‬
‫ﻋﻖ‪,‬ﯼ]ﮔﻀﻔﭗ· )‪» :(urkdōiiatH‬ﺑﺎز ﻣﯽدارد‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣـﺎﻧﻊ ﻣـﯽﺷـﻮد« )وﺟـﻪ‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﻗﻌﯽ‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ to bewail, to wail, mourn :‬ﺳـﻮﮔﻮاري‪ ،‬ﻣـﺎﺗﻢ‪ ،‬زاري و‬
‫ﺷﯿﻮن[‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺍ[ﮎ· )‪» :(him‬او را‪ ،‬آن را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ‬
‫ﮎ[‪.‬؛ﺩ· )‪» :(mjzfm‬ﺑﺎ ﺣﺮف ﻧﻔﯽ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻞ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬آرزو ﻧﺪارﻧﺪ« )ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﮎ[‪.‬؛ﺩ‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻐﮏ· )‪» :(vHstrem‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒـﺎن‪ ،‬ﻣﺤـﺎﻓﻆ‪ ،‬ﻣﺮاﻗـﺐ‪ ،‬ﭘﺸـﺖ و ﭘﻨـﺎه‪ ،‬ﺑﯿﺸـﺘﺮ«‬
‫ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﻏﺮﺑﯽ واژه ﻣﺰﺑﻮر را ﺑﻪ ﮐﺎر ﭼﻮﭘﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺷﺒﺎﻧﯽ و ﭼﺮا ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮاﻗﺒـﺖ‬
‫از ﮔﻠﻪ و ﻣﺰرﻋﻪ ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ ‪681 ‬‬

‫در ﻧﯿﺎﯾﺶ اﻫﻮنَ وﺋﯿﺮي واژه و اﺳﺘﺎرِم ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷـﺒﺎن‪ ،‬آﺑـﺎدﮔﺮ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺒـﺎن و ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎن‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻘﭙیﻀﻪ{ﺍﺏ‪» :(frHdaizhc) .‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﻠﻮ رﻓﺘﻦ « )ﻣﺼﺪر‪ ،‬ﺑﺮاﺋﯽ(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﭙﯽ‬
‫‪ 682‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 684‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ‬
‫ﺳﺮَﺋﻮﺗﺎ‬ ‫ﻧﻮ‬ ‫ﮔﻮﺷُﻮدوم‬ ‫ﻧﻮ‬ ‫ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ·‬ ‫ﺩ‪·,‬‬ ‫ﻝ‪,‬ﺯ]·ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺩ‪·,‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ‬ ‫اﮐﻨﻮن‬ ‫ﮔﻮش ﻓﺮا ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫اﮐﻨﻮن‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬ ‫و‪‬‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﯾﺸَﺘﺎ‬ ‫دورات‬ ‫ي ا‪‬ﭼﺎ‬ ‫اَﺳﻨﺎت‬ ‫ي ا‪‬ﭼﺎ‬
‫ﻫﺰﺿﻮﭖ·‬ ‫ﯼ‪,‬ﻗﭗ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ ·‬ ‫ﺿﺴﺪﭖ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫دور‬ ‫و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﺰدﯾﮏ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دوم‬ ‫ﻣﺰداوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫زي‬ ‫ﭼﯿﺘﺮِ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﻧﻮ‬
‫ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺟﺎ]·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺇﻫﻮﻕ؛·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‬ ‫[ﮎ·‬ ‫ﺩ‪·,‬‬
‫ﺑﯿﺎد ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ‬ ‫ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‬ ‫روﺷﻦ‬ ‫ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ را‬ ‫اﮐﻨﻮن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺮاﻧﺶ ﯾﺎت‬ ‫اﻫﻮم‬ ‫ﺳ‪‬ﺲ ﺗﯿﺶ‬ ‫دوش‬ ‫د‪‬ﺋﯿﺒﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﮐﻐﻘﻤﮋﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺳﻀﺴﻔﻪ‪·/‬‬ ‫یﻊ‪·/‬‬ ‫یﻀﻬﺬﻫﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫وﯾﺮان ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫دروغ ﭘﺮﺳﺖ‬ ‫آﻣﻮزﮔﺎر‬ ‫ﺑﺎر دوم‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آوِرِﺗﻮ‪‬‬ ‫ﻫﯿﺰوا‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫و‪‬ر‪‬ﻧﺎ‬ ‫اَﮐﺎ‬
‫ﭘﺆﻏﻘﻐﻒ]&‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﺭﺿﻘﻀﺪﭖ·‬ ‫ﺿﻨﭗ·‬
‫ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺨﻦ‬ ‫د‪‬رو‪‬ﻧﻪ‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﺶ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪685 ‬‬

‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ·‬ ‫ﺩ‪·,‬‬ ‫ﻝ‪,‬ﺯ]·ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺩ‪·,‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻫﺰﺿﻮﭖ·‬ ‫ﯼ‪,‬ﻗﭗ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ ·‬ ‫ﺿﺴﺪﭖ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬

‫ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺟﺎ]·‬ ‫‪·[.‬‬

‫ﺩ‪[ ·,‬ﮎ· ﺭ[ﺳﺤﭗ‬ ‫ﺇﻫﻮﻕ؛·‬

‫ﺩ]ﻩ‪ ·،‬یﻀﻬﺬﻫﻒ[ﮎ· یﻊ‪ ·/‬ﺳﻀﺴﻔﻪ‪ ·/‬ﺿﺎ‪,‬ﮎ· ﮐﻐﻘﻤﮋﮔﭗ‪·،‬‬

‫ﺿﻨﭗ· ﺭﺿﻘﻀﺪﭖ· یﻘﻐﻠﺆ|· ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ· ﭘﺆﻏﻘﻐﻒ]&‬

‫اَت ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ ﻧﻮ ﮔﻮﺷُﻮدوم ﻧﻮ ﺳﺮَﺋﻮﺗﺎ‬

‫ي ا‪‬ﭼﺎ اَﺳﻨﺎت ي ا‪‬ﭼﺎ دورات اﯾﺸَﺘﺎ‬
‫ﻧﻮ اﯾﻢ وﯾﺴﭙﺎ ﭼﯿﺘﺮِ زي ﻣﺰداوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ دوم‬
‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ د‪‬ﺋﯿﺒﯽ ﺗﯿﻢ دوش ﺳ‪‬ﺲ ﺗﯿﺶ اﻫﻮم ﻣ‪‬ﺮاﻧﺶ ﯾﺎت‬
‫اَﮐﺎ و‪‬ر‪‬ﻧﺎ درِﮔﻮاو ﻫﯿﺰوا آوِرِﺗﻮ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﮐﻨﻮن ﺑﺮاﯾﺘﺎن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪.‬‬
‫ﮔﻮش ﻓﺮا دﻫﯿﺪ و ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ اي ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ از راه دور و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﺮاي ﺟﺴﺘﺠﻮ آﻣﺪهاﯾﺪ‬
‫ﻫﻤﻪ ﺷﻤﺎ اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﮐﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ آﺷﮑﺎر و روﺷﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ و ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮﯾﺪ‬
‫ﺗﺎ آﻣﻮزﮔﺎر دروغﭘﺮﺳﺖ دوﺑﺎره ﺟﻬﺎن را وﯾﺮان ﻧﮑﻨﺪ‬
‫ﻫﻤﺎن د‪‬رو‪‬ﻧﺪي ﮐﻪ ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﭘﻠﯿﺪ ﺧﻮد‬
‫ﺳ‪‬ﺨﻨﺶ ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 686‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن و دﺷﻤﻨﺎن زرﺗﺸﺖ اﯾﺰداﻧﯽ را ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮدﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺷﻤﺎرة آﻧﻬﺎ ﻧﺰد اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺳﯽ و ﻧﺰد ﻫﻨﺪيﻫﺎ در دﯾﻦ وِداﯾﯽ ﺳﯽ و ﺳﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ آن اﯾﺰدان را ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري داﻧﺴﺖ ﭘﺮﺳﺘﺶ آﻧﻬﺎ را ﻧﻬﯽ و ﻧﮑﻮﻫﺶ ﮐﺮد و ﻣﺮدم را‬
‫ﺑﻪ ﺳﺘﺎﯾﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎ دﻋﻮت ﮐﺮد‪ .‬زرﺗﺸﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻧﻤﺎد ﺧﺮد و ﺑﺰرﮔﺘـﺮﯾﻦ‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ را ﺳﺎﻣﺎن داده و ﻗﺎﻧﻮن ﻻﯾﺰال و ﻓﺮاﮔﯿﺮي ﮐﻪ ﺑﺮ ﮐﺎﯾﻨﺎت ﺣﮑﻮﻣﺖ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم اﺷﺎ ﯾﮑﯽ از ﺻﻔﺎت و وﯾﮋﮔﯿﻬﺎي اوﺳﺖ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ از راه ﺑﺮرﺳﯽ و اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮد ﺑﻪ وﺟﻮد ﯾﮏ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎ و ﺳـﺎﻣﺎنﺑﺨـﺶ‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ﭘﯽ ﺑﺮد ﻧﻪ از راه وﺣﯽ و ﺗﺼﻮرات ﺑﯽاﺳﺎس‪ ،‬در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﯾﺎدآور ﻣﯽﺷـﻮد آﻣﻮزﮔـﺎراﻧﯽ‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺶ اﯾﺰدان ﭘﻨﺪاري و ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ را آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﭘﯿﺮوان دﯾـﻦ دروغ و ﺑﺎﻃـﻞ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ وﯾﺮاﻧﯽ و ﺳـﺘﻤﮑﺎري ﺑـﻮده و ﻫﺴـﺘﻨﺪ و ﻧﺒﺎﯾـﺪ دوﺑـﺎره در دام ﺳـﺨﻨﺎن‬
‫ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه آﻧﺎن اﻓﺘﺎد‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﻣﺮدم را ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﮐﻪ از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس ﮐﻪ ﻧﻤـﺎد اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫در ﻧﻬﺎد و ﻧﻔﺲ آدﻣﯽ ﺟﺎي دارد و او را ﺑﻪ ﺳﻮي راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎﮐﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري ﻣﯽﺑﺮد ﭘﯿـﺮوي‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ اﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ ﯾﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﻧﻤﺎد ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ و وﯾﺮاﻧﮕﺮي ﻧﯿﺰ ﺟﺎي دارد ﮐﻪ دﺷﻤﻦ‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ و ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﻧﺎداﻧﯽ‪ ،‬وﯾﺮاﻧﮕﺮي و ﺗﺒﻬﮑﺎري ﺑﺠﻨﮕـﺪ و او را از ﺧـﻮد دور ﮐﻨـﺪ‬
‫آﻣﻮزش ﻫﺎي آﻣﻮزﮔﺎران دﯾﻦ دروغ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺗﻮان ﻧﺘﯿﺠـﻪ ﮔﺮﻓـﺖ‬
‫ﮐﻪ ﮐﺎر و وﻇﯿﻔﻪ زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش و آﻣﻮزﮔﺎري اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ راه راﺳﺖ و ﻣﺎﻧﻨﺪ‬
‫ﺑﺮﺧﯽ دﯾﻦﻫﺎ ﺗﻌﺒﺪي و ﺗﺤﻤﯿﻠﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬او ﺑﻪ اﻧﺴﺎن آزادي ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﯽدﻫﺪ ﺗﺎ ﺧﻮدﺷـﺎن ﺑـﺎ‬
‫اﺧﺘﯿﺎر راﺳﺘﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﻨﺪ و اﮔﺮ ﻣﺎﯾﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﮐﮋاﻧﺪﯾﺸﯽ روي آورﻧـﺪ ﺑـﺎ اﯾـﻦ‬
‫ﺑﯿﻨﺶ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ اﻧﺴﺎن در ﮔﺮو ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ و دروﻏﮑﺎر ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در رﻧـﺞ و ﻋـﺬاب‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪687 ‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬از اﯾﻨﺮو‪ ،‬اﻣﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( ﺑﺮاي آﻏﺎز ﮐﺮدن ﮔﻔﺘﮕﻮ در ﺟﻤﻠﻪ‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ‪» :(fravvaxDiiā) .‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن آﯾﻨﺪه ﮔﺬرا( »ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ ‪ +‬ﭼﻘﺾ‪] .‬ﭼﻘﺾ‪ .‬ﭼﻘﭗ‪.‬ﭼﻘﺦ وﭼﻐﻘﺾ ﻗﯿﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑـﺮ‬
‫ﺳﺮ ﻓﻌﻞ و واژه ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ[‬
‫ﺩ‪» :(nk) .,‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﺣﺎل« )ﻗﯿﺪ زﻣﺎن(‬
‫ﻝ‪. ]/,‬ﯼ‪,‬ﮎ‪» :(gkBōdkm) .‬ﮔﻮش ﻓﺮا ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﻝ‪] /,‬ﻝ؛ﻉ‪/‬ﺽ‪» .‬ﮔﻮش«[‬
‫ﺩ‪» :(nk) .,‬اﮐﻨﻮن« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺳﻘﻀﺨﻔﭗ‪» :(sraotā) .‬ﺑﺸﻨﻮﯾﺪ‪) «to hear ،‬وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﻘﻊ »ﺷﻨﯿﺪن«‬
‫"ﺿﺒﺈﭖ‪":(yaēeā) .‬ﺿﺐ ‪ +‬ﺇﭖ‪» .‬و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾـﯽ و ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫"ﺽ‬
‫ﺿﺴﺪﭖ‪» :(asnāt) .،‬ﻧﺰدﯾﮏ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫"ﺿﺒﺈﭖ‪» :(yaēcā) .‬و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ«‪" - ‬ﺽ‬
‫ﯼ‪,‬ﻗﭗ‪» :(dkrāt) .،‬دور‪ ،‬از راه دور« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﯼ‪,‬ﻗﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻩ‪/‬ﺿﻮﭖ‪» :(iBarH) .‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﯿﺪ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﻩ‪» /‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻞ ﺑﻮدن‪ ،‬آرزو داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدن«‬
‫ﺩ‪» :(nu) .,‬اﮐﻨﻮن«‬
‫[ﮎ‪» :(īm) .‬اﯾﻨﻬﺎ را‪ ،‬اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﺨﻨﺎن زرﺗﺸﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪- ‬ﻓﺾ‬
‫»اﯾﻦ«‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‪» :(vispā) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺇﻫﻮﻕ؛‪» (cirrf) .‬روﺷﻦ‪ ،‬آﺷﮑﺎر‪ ،‬واﺿﺢ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺇﻫﻮﻗﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
 ‫‪ 688‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ﺑﺮاي« )ﺣﺮف ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‬

‫ﮐﺾ‪|#‬ﺟﺎ]‪.‬ﯼ‪,‬ﮎ‪» :(mazdGzhō.dkm) .‬ﺑﯿﺎد ﺑﺴﭙﺮﯾﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮﯾﺪ« )وﺟﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬دوم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﺾ‪|#‬ﺟﺎ]‪.‬ﯼ‪,‬ﮎ‪» .‬ﺑﯿﺎد ﺳﭙﺮدن‪ ،‬ﺑﯿﺎد داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōīt) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫یﻀﻬﺬﻫﻒ[ﮎ‪» :(daibitīm) .‬ﺑﺮاي ﺑﺎر دوم‪ ،‬دوﻣﯿﻦ ﺑﺎر« ) ﻗﯿﺪ(‪- ‬یﻀﻬﺬﻫﻒ[ﮎ‬
‫یﻊ‪/‬ﺳﻀﺴﻔﻪ‪» :(duBsastiB) ./‬آﻣﻮزﮔــﺎر ﺑــﺪﮐﺎر‪ ،‬آﻣﻮزﮔــﺎر ﺷــﯿﻮه اﻫــﺮﯾﻤﻦ‪ ،‬آﻣﻮزﮔــﺎر‬
‫دروغﭘﺮﺳﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻊ‪/‬ﺳﻀﺴﻔﻪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫‪-‬ﺿﺎﻉ »ﻫﺴـﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻬـﺎن«‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ‪» :(ahkm) .‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺟﻬـﺎن‪ ،‬ﻫﺴـﺘﯽ« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫]»ﺧﺪاﯾﮕﺎن‪ ،‬ارﺑﺎب‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬اﺳﺘﺎد[‪.‬‬
‫ﮐﻐﻘﻤﮋﮔﭗ‪» :(merą~iiat) .،‬وﯾﺮان ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ آرزوﯾﯽ ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻐﻘﻐﺈ »وﯾﺮان ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺮاب ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﻨﭗ‪» :(akā) .‬ﺑﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻧﻬﺎد‪ ،‬ﺧﺒﯿﺚ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﻨﺾ »ﺑﺪﻧﻬﺎد‪ ،‬ﺧﺒﯿﺚ«‬
‫ﺭﺿﻘﻀﺪﭖ‪» :(varanā) .‬ﮔﺰﯾﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﻘﻀﺪﺽ‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|‪» :(dregvvG) .‬ﻫﻮادار دروغ‪ ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬دروغ ﭘﺮﺳﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ‪.‬ﭘﺆﻏﻘﻐﻒ]‪» :(hizvvā.āvveretō) .‬ﮔﻤﺮاهﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎ زﺑﺎن‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻤـﺮاهﮐﻨﻨـﺪه«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﻩ‪.‬ﺅ|ﭘﺆﻏﻘﻐﻔﺾ‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬آﻧﺪرآس و ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ :‬واژه ﺍﻩ‪.‬ﭖ راﺍﻩ‪ |.‬و ﺣﺎﻟـﺖ ﺑـﺎﯾﯽ ﺗـﮏ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر«[‬
‫]ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺑﻨﺪ ‪ 5‬از ﻫﺎت ‪ 28‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﻫﻢ زﺑﺎن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺨﻦ و ﮔﻔﺘـﺎر ﺑﮑـﺎر‬
‫ﻣﯽرود‪ .‬در ﺑﺎره واژهﭘﺆﻏﻘﻐﻒ] ﻧﯿﺰ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ ‪ āvereti‬و در ﺣﺎﻟـﺖ دري‪،‬‬
‫ﺗﮏ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﯽاﻓﺰاﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﯽ ‪ akā.varana‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد‪[.‬‬
‫]ﻟﻮﻣﻞ‪ ،‬ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ را رد ﮐﺮده و دو ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از رﯾﺸﻪ ‪ vereti‬ﺑﺎ ‪ ā‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﮑﻢ ‪689 ‬‬

‫‪ 2‬ـ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻧﻬﺎدي ﺗﮏ از رﯾﺸﻪ ‪ tar‬ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﺷﮑﻞ واژه ﺑﺎﯾـﺪ ‪ āveretā‬ﺑﺎﺷـﺪ ﮐـﻪ ﭼﻨـﯿﻦ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ āveretō :‬را زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ‪ ā-var‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »دﻋﻮت‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬وﺳﻮﺳﻪ ﮐﺮدن‪،‬‬
‫ﭘﺴﻨﺪﯾﺪن ‪ «to invite, perfer‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و آﻧﺮا ﺗﻄﺒﯿﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎ ﺑﻨـﺪ ‪ 2‬و ‪ 3‬ﻫـﺎت ‪ 30‬واژه‬
‫‪» āvvaranG‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي و رﺟﺤﺎن دادن«‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴــﻠﺮ‪ :‬واژه ‪ āveretō‬را ﻣﺎﺿــﯽ ﺑﻌﯿــﺪ از ‪ ā var‬ﮔﺮﻓﺘــﻪ و آﻧــﺮا ﺗﻄﺒﯿــﻖ ﻣــﯽﮐﻨــﺪ ﺑــﺎ‬
‫‪ vāurōmaidi‬در ﺑﻨﺪ ‪ 5‬ﻫﺎت ‪[.28‬‬
 ‫‪ 690‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻪ‪‬‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫اﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬آﻏﺎزﯾﻦ‬ ‫دو ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬ ‫و‪‬‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﮕﺮِم‬ ‫ﯾﻢ‬ ‫ﻣﺮَو‪‬ت‬ ‫او اﯾﺘﯽ‬ ‫ﺳﭙ‪‬ﻦ ﯾﺎو‬ ‫ﯾ‪‬ﯿﺎو‬
‫ﺿﺄﻟﻘﻐﮏ·‬ ‫"؛ﮎ ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫‪,‬ﻫﻒ[·‬ ‫ﺳﺤﻀﺪﮒ|·‬ ‫"ﺿﮓ|·‬
‫ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫آﻧﮑﻪ را‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ‬ ‫ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﯾﮑﯽ از آﻧﺪو‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺮَت‪ ‬و‪‬‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﺎو‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫»ﻗﻀﻔﻀﺆ]·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺪ|·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺧﺮد‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫آﻣﻮزشﻫﺎ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺷَﯿﺌُﻮﺗﻨﺎ‬ ‫ﻧَﺌ‪‬ﺪا‬ ‫اوﺧﺬا‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫و‪‬ر‪‬ﻧﺎ‬ ‫ﻧَﺌ‪‬ﺪا‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﻘﻀﺪﭖ ·‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬
‫ﮐﺮدار‬ ‫و‪ ‬ﻧﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎ‬ ‫و‪ ‬ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﭻ‪ ‬اﯾﻨﺖ‪‬‬ ‫اورواﻧُﻮ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺍﺿﺈﺿﻬﺄﻓﺐ&‬ ‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺳﺎزﮔﺎري‬ ‫روانﻫﺎي‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫اﯾﯿﻦ‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪691 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﺄﻟﻘﻐﮏ·‬ ‫"؛ﮎ ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺆﺽ‪·،‬‬ ‫‪,‬ﻫﻒ[·‬ ‫ﺳﺤﻀﺪﮒ|·‬ ‫"ﺿﮓ|·‬

‫»ﻗﻀﻔﻀﺆ]·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺪ|·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﻘﻀﺪﭖ ·‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬

‫ﺍﺿﺈﺿﻬﺄﻓﺐ&‬ ‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫اَت ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ اﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻪ‪‬‬

‫ﯾ‪‬ﯿﺎو ﺳﭙ‪‬ﻦ ﯾﺎو او اﯾﺘﯽ ﻣﺮَو‪‬ت ﯾﻢ اَﻧﮕﺮِم‬
‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ ﻧﺎ ﻣ‪‬ﻨﺎو ﻧﻮﺋﯿﺖ ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎ ﻧﻮﺋﯿﺖ ﺧﺮَت‪ ‬و‪‬‬
‫ﻧَﺌ‪‬ﺪا و‪‬ر‪‬ﻧﺎ ﻧﻮﺋﯿﺖ اوﺧﺬا ﻧَﺌ‪‬ﺪا ﺷَﯿﺌُﻮﺗﻨﺎ‬
‫ﻧﻮﺋﯿﺖ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو ﻧﻮﺋﯿﺖ اورواﻧُﻮ ﻫ‪‬ﭻ‪ ‬اﯾﻨﺖ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﮐﻨﻮن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬
‫درﺑﺎره دو ﮔﻮﻫﺮ ﻏﯿﺮﻣﺎدي ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬
‫ﮐﻪ ﺑﻨﯿﺎد ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﯾﮑﯽ از آن دو ﮐﻪ ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ آﻧﮑﻪ ﭘﻠﯿﺪ )و ﺗﺒﻬﮑﺎر( اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ :‬ﻧﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي ﻣﺎ‪،‬‬
‫ﻧﻪ ﺧﺮد ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎي ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي ﻣﺎ‪ ،‬ﻧﻪ ﮐﺮدار ﻣﺎ‪،‬‬
‫ﻧﻪ آﯾﯿﻦ ﻣﺎ و ﻧﻪ روانﻫﺎي ﻣﺎ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪارﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 692‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﺷﺎره ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر و وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﻏﯿﺮﻣﺎدي اﻧﺴﺎن اﺳـﺖ‪ .‬اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪ ،‬آﻣـﻮزش‪ ،‬ﺧـﺮد‪ ،‬ﮔـﺰﯾﻨﺶ‪،‬‬
‫ﮔﻔﺘﻪﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬آﯾﯿﻦ‪ ،‬روان‪ ،‬ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮﻣﺎدي و ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﺟﻬـﺎن ﻣﯿﻨـﻮي و‬
‫روان اﻧﺴﺎن اﺳﺖ زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ دو ﭘﺪﯾﺪه ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﯾﮑﯽ ﺗﻦ‪ ،‬دﯾﮕﺮي روان ﮐﻪ ﻫﺮ‬
‫ﮐﺪام ﺗﺎﺑﻊ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﻌﯿﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬وﻟﯽ‪ ،‬و« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( ﺑﺮاي ﺷﺮوع ﻣﻄﻠﺐ آورده ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ‪» :(fravvaxDiiā) .‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« )ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiik) .,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔـﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ ]اﺷـﺎره ﺑـﻪ دو‬
‫ﻣﯿﻨــﻮي ﺧــﻮب و ﺑــﺪ ﮐـﻪ در ﻧﻬــﺎد آدﻣــﯽ وﺟــﻮد دارﻧــﺪ و ﺑﺮﺧــﯽ آﻧــﺮا ﺑــﻪ روان ‪spirit‬‬
‫ﺑﺮﻣﯽﮔﺮداﻧﻨﺪ‪[.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺐ‪» :(paouruiiē) .‬آﻏﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺸﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎدي‪ ،‬اﺳﺎﺳﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫"ﺿﮓ|‪» :(yaiiG) .‬از آﻧﺪو‪ ،‬آﻧﺪو ﮐﺲ‪ ،‬آﻧﺪو ﮐـﻪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﺳﺤﻀﺪﮒ|‪» :(spaniiG) .‬ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺪسﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺤﻀﺪﮔﻀﺎ )ﺻﻔﺖ ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ(‬
‫‪,‬ﻫﻒ[‪» :(kiti) .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﻃﺮﯾﻖ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ « )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﻘﻀﺆﺽ‪» :(mravvat) .،‬ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ ،‬ﮔﻔﺖ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﮐﻖ‪» ,‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻦ«‬
‫"؛ﮎ‪» :(yfm) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﺿﺄﻟﻘﻐﮏ‪» :(aygrem) .‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺒﻬﮑﺎر‪ ،‬ﺧﺒﯿﺚ‪ ،‬ﺷﺮﯾﺮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺄﻟﻘﺾ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪693 ‬‬

‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬

‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻧﻪ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ﻣﻮ ﮐﻪ ﭘﺲ از واژه ‪ nōit‬ﮐﻪ ﺧﻮد ﺣﺮف ﻧﻔﯽ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﻫﺮﮔـﺰ‬
‫اﺳﺖ(‬
‫ﮐﻀﺪ|‪» :(manG) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺩ]ﻩ‪ .،‬اﯾﻦ واژه ﺷﺶ ﺑﺎر در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺗﮑﺮار ﺷﺪه‪ ،‬ﺗﻐﯿﯿـﺮي در ﺣﺎﻟـﺖ دﺳـﺘﻮري آن وﺟـﻮد‬
‫ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭖ‪» :(sfyghā) .‬آﻣــﻮزشﻫــﺎ« ]ﺣﮑ ـﻢﻫــﺎ‪ ،‬ﻓﺘــﻮيﻫــﺎ[ )راﯾــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫»ﻗﻀﻔﻀﺆ]‪» .‬اراده‪ ،‬ﻗﺼﺪ‪ ،‬ﻧﯿﺖ‪ ،‬آﻫﻨـﮓ« ــ ﻓﻬـﻢ‪ ،‬ﻋﻘـﻞ‪ ،‬ﺷـﻌﻮر‪ ،‬د‪‬رك‪ ،‬ﻃـﺮح‪ ،‬ﻧﻘﺸـﻪ«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪»- ‬ﻗﻀﻔﻊ »ﺧﺮد«‬
‫ﺩﺿﺒیﭗ‪» :(naēdā) .‬و ﻧﻪ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ‪ ،‬اﯾﻦ واژه دو ﺑﺎر در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺗﮑﺮار ﺷﺪه(‬
‫ﺭﺿﻘﻀﺪﭖ‪» :(varanā) .‬ﮔﺰﯾﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺭﺿﻘﻀﺪﺽ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺿﻖ‪.‬‬
‫ﻉ»ﺻﭗ‪» :(uxzā) .‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺗﻔﺴﯿﺮ‪ ،‬ﺑﯿﺎن‪ ،‬اﻋﻼم« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(Biiaoranā) .‬ﮐ ـﺎر‪ ،‬ﮐ ـﺮدار‪ ،‬ﮐ ـﻨﺶ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬راﯾــﯽ‪،‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫یﻀﺒﺪ|‪» :(daēnG) .‬دﯾﻦ‪ ،‬اﯾﯿﻦ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ﻃﺮف ﻓﮑﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]‪» :(urvvąnō) .‬روان‪ ،‬روح« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ‬
‫ﺍﺿﺈﺿﻬﺄﻓﺐ‪» :(hacaiytē) .‬ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن‪ ،‬ﭘﯿﺮو ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻤـﺎﻫﻨﮕﯽ‬
‫داﺷﺘﻦ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪.‬‬
 ‫‪ 694‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫آن‪ ،‬اﯾﻦ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرو‬ ‫و‪‬ﺋﻮﭼ‪‬ﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ ﻧﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫"ﻣﮏ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮد‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫داﻧﻨﺪه‪ ،‬داﻧﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻪ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬رِﺷ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮِم‬ ‫اﯾﺘﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫وِ‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﻏﺄﻑ[·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻫﻮﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"]ﻩ ·‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ‬ ‫اﯾﯿﻦ‬ ‫درﺳﺖ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﺋﻮچ‪ ‬ﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﺎ اﯾﭽﺎ‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬
‫ﺭﺿﺨﺈﺿﺈﭖ·‬ ‫ﮎ؛ﺩﭘﻬﺈﭖ·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬
‫ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻢ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫ﺑﺴﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَپِ ﻣ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫اَو‪‬ﯾﯽ‬ ‫اَﻧﮕﻬﻪ اوش‬ ‫اَ ا‪ ‬اﯾﺒﯿ‪‬ﻮ‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ&‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺆ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫اﻓﺴﻮس‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪695 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫"ﻣﮏ·‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺰﻏﺄﻑ[·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻫﻮﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"]ﻩ ·‬

‫ﺭﺿﺨﺈﺿﺈﭖ·‬ ‫ﮎ؛ﺩﭘﻬﺈﭖ·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬

‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ&‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺆ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫اَت ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ اَﻧﮕﻬِﺌﻮش اَﻫﯿﺎ ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬

‫ﯾﺎ ﻧﻢ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ وﯾﺪواو ﻣﺰدا و‪‬ﺋﻮﭼ‪‬ﺖ اَﻫﻮرو‬
‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ اﯾﻢ وِ ﻧﻮﺋﯿﺖ اﯾﺘﺎ ﻣﺎﻧﺘﺮِم و‪‬رِﺷ‪‬ﻨﺘﯽ‬
‫ﯾﺘﺎ اﯾﻢ ﻣ‪‬ﻨﺎ اﯾﭽﺎ و‪‬ﺋﻮچ‪ ‬ﭼﺎ‬
‫اَ ا‪ ‬اﯾﺒﯿ‪‬ﻮ اَﻧﮕﻬﻪ اوش اَو‪‬ﯾﯽ اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ اَپِ ﻣ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﮐﻨﻮن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬
‫از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﺑﻨﯿﺎد ﻫﺴﺘﯽ )و وﺟﻮد( اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ از ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ) اﺻﻮل( اﯾﻦ آﯾﯿﻦ را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم ﻧﺪﻫﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ آن ﺳﺎن ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻢ )درك ﮐﺮدهام(‬
‫و ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﻢ ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‬
‫در ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻫﺴﺘﯽ آه و اﻓﺴﻮس ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
 ‫‪ 696‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻧﺠﺎم ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮر از ﭘﺎﯾﺎن زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮﮔﺎه آدﻣﯽ از وﺟـﺪان ﺧـﻮﯾﺶ ﺑـﻪ ﺣﺴـﺎب‬
‫ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮد ﺑﭙﺮدازد ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ از آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ درﺳﺖ ﭘﯿـﺮوي ﻧﮑـﺮده‬
‫ﺑﺎﺷﺪ آﻧﮕﺎه اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﯿﻤﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و در آن ﻟﺤﻈﻪﻫﺎي واﭘﺴﯿﻦ دﯾﮕﺮ ﭼﺎرهاي ﺟـﺰ آه و‬
‫اﻓﺴﻮس ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬وﻟﯽ‪ ،‬اﮐﻨﻮن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ‪» :(fravvaxDiiā) .‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« )ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﯾﮏ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻉ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahīiā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ اﺷـﺎره(‬
‫»اﯾﻦ« ]ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺟﺪا ﺷﺪه از ﺿﻤﯿﺮﺿﮓ؛ﮎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ آن ﻫﻢ درﺳﺖ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ‪» :(paourvvīm) .‬آﻏـﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺘﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻨﯿـﺎدﯾﻦ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ‬
‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬ﮐﻪ را‪ ،‬ﮐﺴﯽ را‪ ،‬ﮐﺴﯽ را ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫‪-‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣـﻦ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬ ‫ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪‬‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﻣـﻦ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ«‬
‫ﺭ[یﺆ|‪» :(vidvvG) .‬داﻧﻨﺪه‪ ،‬آﮔﺎه‪ ،‬داﻧﺎ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭ[یﺆﺿﺎ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣ‪‬ﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﺨﺈﺽ‪» :(vaocat) .،‬ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﺈ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪697 ‬‬

‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫[ﮎ‪» :(īm) .‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ( )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« ) از ادات ﻧﻔﯽ(‬
‫ﻫﻮﭖ‪» :(irā) .‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ دﻗﺖ‪ ،‬ﺑﺎ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ« )در ﻣﻨﺎﺳﺒﺖ ﻣﻨﻄﻘﯽ "ﺿﻮﭖ‪،‬‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎ ﺳﺘﺎكﻫﺎي ﺿﻤﯿﺮي ﺑﮑﺎر رود ﻗﯿﺪ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد(‬
‫ﮐﻤﻮﻗﻐﮏ‪» :(mąrrem) .‬ﭘﯿﺎم‪ ،‬ﻣﺎﻧﺘﺮا‪ ،‬اﺻﻮل ﻓﮑﺮي و اﯾﯿﻨﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻤﻮﻗﺾ‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﻏﺄﻑ[‪» :(vareDeytī) .‬ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﻨـﺪ« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﻖ‪» .‬ﮐﺮدن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن‪ ،‬ﺑﺠﺎ آوردن« ب واژه ﻧﻮﺋﯿﺖ‪ ،‬ﺣـﺮف ﻧﻔـﯽ‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از آن آﻣﺪه ﯾﻌﻨﯽ »اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ«‬
‫"ﺿﻮﭖ‪» :(yarā) .‬ﺑﺴﺎن آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ ﺗﺸـﺒﯿﻪ‪ ،‬ﺣـﺮف رﺑـﻂ(‪- ‬‬
‫"ﺿﻮ‬
‫[ﮎ‪» :(īm) .‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮎ؛ﺩﭘﻬﺈﭖ‪» :(mfnai-cā) .‬ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬درك ﮐﺮدن«‬
‫ﺭﺿﺨﺈﺿﺈﭖ‪» :(vaocacā) .‬ﮔﻔﺘﻢ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮدم« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]‪» :(aēibiiō) .‬ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﮐﺾ »اﯾـﻦ‪ ،‬آن« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻉ‬
‫ﺿﺆ]ﻩ‪» :(avvōi) .‬اﻓﺴﻮس ‪ ) «hélas‬از اﺻﻮات‪ ،‬ﺣﺮف ﻧﺪا(‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(anhat) .،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ‪» :(apfmem) .‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒﺖ‪ ،‬در آﺧﺮ ﮐﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
 ‫‪ 698‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫آن‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬ ‫اﮐﻨﻮن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دات‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ي‬ ‫و‪ ‬ا‪‬دا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬
‫یﭗ‪·،‬‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬
‫آﻓﺮﯾﺪه‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬رِز‪‬ﯾﻨﺘُﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﭘ‪‬ﺘَﺮِم‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻎ‪.‬ﺿﮕﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺣﻀﻔﻀﻖ؛ﮎ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﮐﺎرآﻣﺪ‪ ،‬ﺳﻮدﺑﺨﺶ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﭘﺪر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﻫﻮش ﯾﺌُﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫دوﮔ‪‬ﺪا‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﻋﮋﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫یﻌﻠﻐیﭗ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‬ ‫دﺧﺘﺮ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮر‪‬‬ ‫ﻫﯿﺸﺲ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬ ‫دﯾﻮژَ ﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫ﺍﻫﺰﺿﺲ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‬ ‫یﻬﻈﺘﻀﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻫﻤﻪ داﻧﺎ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﺑﯿﻨﺎ‬ ‫ﻓﺮﯾﺐ‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪699 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫یﭗ‪·،‬‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻎ‪.‬ﺿﮕﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺣﻀﻔﻀﻖ؛ﮎ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﻋﮋﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫یﻌﻠﻐیﭗ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫ﺍﻫﺰﺿﺲ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‬ ‫یﻬﻈﺘﻀﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫اَت ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ اَﻧﮕﻬِﺌﻮش اَﻫﯿﺎ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫اَﺷﺎت ﻫ‪‬ﭽﺎ ﻣﺰدا و‪ ‬ا‪‬دا ي اﯾﻢ دات‬
‫ﭘ‪‬ﺘَﺮِم و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش و‪‬رِز‪‬ﯾﻨﺘُﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫اَت ﻫﻮﯾﯽ دوﮔ‪‬ﺪا ﻫﻮش ﯾﺌُﻮﺗَﻨﺎ آرﻣ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺶ‬
‫ﻧﻮﺋﯿﺖ دﯾﻮژَ ﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ وﯾﺴﭙﺎ ﻫﯿﺸﺲ اَﻫﻮر‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﮐﻨﻮن ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬
‫از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ در ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ اﺷﺎ )ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت( اﺳﺖ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آﻧﺮا ) اﺷﺎ را( آﻓﺮﯾﺪه ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‬
‫او ﭘﺪر )ﺑﻮﺟﻮد آورﻧﺪه( وﻫﻮﻣﻦ ﮐﺎرورز و ﺳﻮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫و ﻧﯿﺰ دﺧﺘﺮش آرﻣﺌﯿﺘﯽ ) ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ( ﻧﯿﮑﻮﮐﺎري و ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ اﺳﺖ‬
‫اﻫﻮراي ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﻨﺎ ﻧﻤﯽﺷﻮد ﻓﺮﯾﺐ داد‪.‬‬
 ‫‪ 700‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ را‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﻔﺎﺗﯽ ﮐﻪ دارد‪ :‬اﺷﺎ‪ ،‬وﻫـﻮﻣﻦ‪ ،‬آرﻣﺌﯿﺘـﯽ ﻧﻤـﯽﺗـﻮان ﻓﺮﯾـﺐ داد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮوان دروغ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﭘﯿﺮوان اﻫﻮراﻣﺰدا را ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن ﻧﺎروا و ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎي ﻧﺎدرﺳﺖ ﮔﻤﺮاه ﮐﻨﻨـﺪ‪.‬‬
‫دﺧﺘﺮ اﻫﻮراﻣﺰدا اﺷﺎره ﺑﻪ آرﻣﺌﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﭘﺪر وﻫﻮﻣﻦ و آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻣﻨﻈﻮر ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ و ﻣﻨﺒﻊ اﺻﻠﯽ‬
‫اﺳﺖ و ﯾﮏ اﺷﺎره ﺳﻤﺒﻠﯿﮏ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬وﻟﯽ‪ ،‬اﮐﻨﻮن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ‪» :(fravvaxDiiā) .‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬آﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ .‬ﺑﻪ‬
‫ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻉ‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮﻫﺎي اﺷﺎره(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮي از ﺳﺘﺎكﺭﺧﺎﻉ »ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ«(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDāt) .،‬اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘـﺖ« ) ازي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺍﺿﺈﭖ‪» :(hacā) .‬از‪ ،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ«‪) .‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﺒیﭗ‪» :(vaēdā) .‬ﻣﯽداﻧﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل(‬
‫‪-‬ﺭﻫﯽ »داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬آﮔﺎه ﺑﻮدن«‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ( »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫[ﮎ‪» :(īm) .‬آﻧﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﺑﺮاي اﺷﺎ«‬
‫یﭗ‪» :(dāt) .،‬داد‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺣﻀﻔﻀﻖ؛ﮎ‪» :(paterfm) .‬ﭘﺪر« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺣﻔﻀﻖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪701 ‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬

‫ﺭﺿﻘﻎ‪.‬ﺿﮕﻀﺄﻑ]‪» :(varezaiiaytō) .‬ﮐﺎرآﻣﺪ‪ ،‬ﮐﺎرآ‪ ،‬ﮐﺎرورز‪ ،‬ﺛﻤـﺮﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺳـﻮدآور‪ ،‬آﻧﮑـﻪ‬
‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ آﺳﺎﯾﺶ و ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﯽآورد« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﺿﮕﮕﻀﺄﻑ ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬دﻫﻨﺪه ﻧﻌﻤﺖ‪ ،‬ﻓﺮاواﻧﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬و« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﻓﺾ‬
‫یﻌﻠﻐیﭗ‪» :(dugedā) .‬دﺧﺘﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻌﻠﻐیﻀﻖ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺍﻋﮋﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(huDiiaoranā) .‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬ﺧﻮشﮐﺮدار« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﻋﮋﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ )ﺻﻔﺖ( »آﻧﮑﻪ ﺧﻮش رﻓﺘﺎر و ﻧﯿﮑﻮ ﮐﺮدار اﺳﺖ«‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(ārmaitiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐ ـﺎري‪ ،‬ﻧﻤــﺎد ﻣﻬــﺮ و دوﺳــﺘﯽ و‬
‫ﻓﺪاﮐﺎري«‪‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫یﻬﻈﺘﻀﻬیﮕﭙﻪ· )‪» :(dißżaidiiai‬ﻓﺮﯾﺐ دادن‪ ،‬ﮔﻮل زدن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬یﻀﺬ‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‪.‬ﺍﻫﺰﺿﺲ‪» :(vispā.hiDas) .‬ﻫﻤﻪ ﺑﯿﻨﺎ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ آﮔﺎه‪ ،‬ﺑـﻪ ﻫﻤـﻪ ﭼﯿـﺰ داﻧـﺎ‬
‫‪ .«all-comprehending all observing‬ﺻﻔﺖ اﺳﺖ ﺑﺮاي اﻫﻮراﻣﺰدا ﮐﻪ در اﯾﻦ ﻫـﺎت و‬
‫ﻫﺮﻣﺰدﯾﺸﺖ ﺑﻨﺪ ‪ 8‬دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﺪ »ﻫﻤﻪ را ﻧﮕﻬﺒﺎن اﺳﺖ« ﮐـﻪ ﻫﻔـﺪﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﻧﺎم اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪ .‬در ﭘﻬﻠﻮي »ﻫﻤﻪ ﺑﯿﻨﺎ« ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﺷـﺪه‪ .‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪،All-prevailing :‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﭘﯿﺮوز و ﺣﺎﮐﻢ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 702‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﺳﭙِﻨﺘُﻮﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻮ‬ ‫ﻣﺮَاُت‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·ﻓﻐﮑﺦ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬ ‫اﮐﻨﻮن ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِت‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺒﯿﻮ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬ ‫ﺳﺮواﯾﺪﯾﺎﯾﯽ‬ ‫و‪‬چِ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺭﺿﺈ؛·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺮدم‬ ‫آن‬ ‫ﺷﻨﯿﺪن‬ ‫ﮔﻔﺘﺎري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭼ‪‬ﺌﯿﺲ ﭼﺎ‬ ‫داﻧﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮَ اُﺷ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﺇﺿﮕﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫یﻤﮏ·‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫"]ﻩ ·‬
‫ﮔﺮاﻣﯽ داﺷﺖ‬ ‫ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآورﻧﺪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‬ ‫ﺑﺮاي او )ﻣﺰدا(‬ ‫درﻣﻦ‬ ‫آن )ﺳﺨﻨﺎن(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﻮرواﺗﺎ‬ ‫اوﭘﺎﺟﯿﻤ‪‬ﻦ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﻋﺤﭗ·_ﻫﮑﻐﺪ·‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ‬ ‫رﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﺷﯿﯽ اوﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬روان‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪703 ‬‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·ﻓﻐﮑﺦ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬
‫ﺽ‪ ·،‬ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ · ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﮎ]ﻩ‬
‫ﺭﺿﺈ؛· ﺳﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ· ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ]· ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬

‫"]ﻩ · ﮎ]ﻩ · ﺿﺎﮐﭙﻪ · ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﻏﮏ· یﻤﮏ· ﺇﺿﮕﻀﺴﺈﭖ·‬

‫ﻋﺤﭗ·_ﻫﮑﻐﺪ· ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ· ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪ ·/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪ ·/‬ﮐﺾ‪ ·|#‬ﺿﺎﻋﻖ]&‬

‫اَت ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ ﻫﯿﺖ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ ﻣﺮَاُت ﺳﭙِﻨﺘُﻮﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻮ‬

‫و‪‬چِ ﺳﺮواﯾﺪﯾﺎﯾﯽ ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﺮِت‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺒﯿﻮ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ اَﻫﻤﺎﯾﯽ ﺳ‪‬ﺮَ اُﺷ‪‬ﻢ داﻧﻢ ﭼ‪‬ﺌﯿﺲ ﭼﺎ‬
‫اوﭘﺎﺟﯿﻤ‪‬ﻦ ﻫ‪‬ﺌﻮرواﺗﺎ اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬
‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش ﺷﯿﯽ اوﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ ﻣﺰداو اﻫﻮر‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﮐﻨﻮن ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬
‫از آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ ) اﻫﻮراﻣﺰدا( ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﮔﻔﺘﻪاي ﮐﻪ ﮔﻮش دادن ﺑﻪ آن‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آن )ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ( درﻣﻦ ﺑﺮاي او ) اﻫﻮراﻣﺰدا(‬
‫اﺣﺴﺎس ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري و ﮔﺮاﻣﯽداﺷﺖ ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآورﻧﺪ‬
‫و )ﻣﺮدم را( ﺑﻪ رﺳﺎﯾﯽ و ﺟﺎوداﻧﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 704‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎﮐﺶ )ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ( ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮐﺮدار ﻧﯿﮏ اﺳﺖ‪) .‬ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و‬
‫ﺳﺘﻮدهاي ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﻤﺎد و ﻣﻈﻬﺮ اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن را ﺑﻪ ﺳـﻮي‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎي درﺳﺖ و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﮐﺮدار راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ(‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ‪» :(fravvaxDiiā) .‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« )ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬آﻧﭽﻪ را‪ ،‬آﻧﮑﻪ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫‪-‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬ ‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪‬‬ ‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻤﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺗﮏ( »ﻣﻦ«‬
‫ﮐﻘﻀﺦ‪» :(mraot) .،‬ﮔﻔﺖ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻖ‪,‬‬
‫ﺳﺢ؛ﺃﻓﺦ·ﻓﻐﮏ]‪» :(speyto.temō) .‬ﭘﺎك ﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺪس ﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺳـﻮدﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺦ·ﻓﻐﮑﺾ· )ﺻﻔﺖ ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ‪ ،‬ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﺭﺿﺈ؛‪» :(vacf) .‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺈﺿﺎ »ﺳـﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘـﺎر« )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺳﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ‪» :(sruidiiai) .‬ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔﻮش دادن‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺳﻘﻊ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ]‪» :(maretaēibiiō) .‬ﻣﺮدم‪ ،‬اﻧﺴﺎن‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻣﯿﺮﻧـﺪه و ﻓﻨﺎﭘـﺬﯾﺮ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﮐﻀﻘﻐﻔﺾ »ﻣﯿﺮا‪ ،‬ﻣﯿﺮﻧﺪه‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻓﻨﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﺑﺸﺮ«‪homme mortel .‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬

‫"]ﻩ‪» :(yoi) .‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪705 ‬‬

‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣﻦ‪ ،‬در ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmāi) .‬آن‪ ،‬اوﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﻏﮏ‪» :(seraoDem) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬اﻃﺎﻋﺖ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫یﻤﺪ‪» :(dąn) .‬ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽآورﻧﺪ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪ -‬یﭗ‬
‫ﺇﺿﮕﻀﺴﺈﭖ‪» :(caiiascā) .‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯽداﺷﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺇﺿﮕﻀﺎ‬
‫ﻋﺤﭗ‪_.‬ﻫﮑﻐﺪ‪» :(upā.jimen) .‬ﻣﯽآﯾﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽرﺳﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ ﺑﺎﻋﺤﭗ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﮐﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨـﺪه ﺣﺮﮐـﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻮي ﭘﯿﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ‪» :(haurvvātā) .‬رﺳـــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳـــﺘﯽ‪ ،‬ﮐﻤـــﺎل« )راﯾـــﯽ‪ ،‬ﺟﻔـــﺖ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ‪» :(ameretātā) .‬ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯽﻣﺮﮔﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪- ‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻒ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfμB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifμB) ./‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات‪ ،‬روان« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫــــﻪ(‪‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(BiiaoranāiB) ./‬ﮐﺎرﻫـــﺎ‪ ،‬ﮐـــﺮدار« )ﺑــــﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﻘﺾ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﺻﺎﺣﺐ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﭗ‬
 ‫‪ 706‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫وﯾﺴﭙ‪‬ﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ )ﻧﯿﺮو(‬ ‫از ﻫﻤﻪ‬ ‫ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬ ‫اﮐﻨﻮن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﻮداو‬ ‫ي‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺳﺘَﻮ‪‬س‬
‫ﺍﻏﺄﻑ[·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﺍﻋﯽ|·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ·‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ )آدﻣﯿﺎن(‬ ‫آﻧﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏﺧﻮاه‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﺳ‪‬ﺮاُﺗﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪·,‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫ﭘﺎك‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮَﺷﯽ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﻢِ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺰ[·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﺐ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫راﯾﺰﻧﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫در ﭘﺮﺗﻮ ﺷﮑﻮه‬ ‫او ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﺳﺎﺳﺘُﻮ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻓﺮُ‬ ‫ﺧﺮَﺗﻮ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ &‬ ‫ﺳﭙﺴﻒ‪·,‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﭼﻘﺦ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪·,‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ را‬ ‫ﺑﯿﺎﻣﻮز‪‬د‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ( ﻣﺮا‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪707 ‬‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺍﻏﺄﻑ[·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﺍﻋﯽ|·‬ ‫"؛·‬

‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ· ﺿﺰﭖ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ · ﮐﻀﻬﺪﮒ‪ ·,‬ﺳﻘﻀﺨﻒ‪ ·,‬ﮐﺾ‪ ·|#‬ﺿﺎﻋﻖ]·‬

‫"ﺛﺎﮔﭗ · ﺭﺿﺎﮐﺐ· ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﭼﻘﻀﺰ[· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬

‫ﺿﺎﮔﭗ · »ﻗﻀﻒ‪ ·,‬ﭼﻘﺦ· ﮐﭗ · ﺳﭙﺴﻒ‪ ·,‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ &‬

‫اَت ﻓﺮَو‪‬ﺧﺸﯿﺎ وﯾﺴﭙ‪‬ﻨﺎﻧﻢ ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺳﺘَﻮ‪‬س اَﺷﺎ ي ﻫﻮداو ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬
‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ ﻣ‪‬ﺌﯽ ﻧﯿﻮ ﺳ‪‬ﺮاُﺗﻮ ﻣﺰداو اﻫﻮر‪‬‬
‫ﯾﻬﯿﺎ و‪‬ﻫﻢِ و‪‬ﻫﻮ ﻓﺮَﺷﯽ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫اَﻫﯿﺎ ﺧﺮَﺗﻮ ﻓﺮُ ﻣﺎ ﺳﺎﺳﺘُﻮ و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﮐﻨﻮن ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‬
‫از ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮو در ﻫﻤﻪ ﻫﺴﺘﯽ ) اﻫﻮراﻣﺰدا(‬
‫او را در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﮏﺧﻮاه ﻫﺴﺘﯽ ﯾﺎﻓﺘﮕﺎن ) آدﻣﯿﺎن( اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎﮐﺶ ﺑﺸﻨﻮد ) آرزوي ﻣﺮا(‬
‫او ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ ﺑﺰرﮔﯽ و ﺷﮑﻮﻫﺶ ﺑﺎ وﻫﻮﻣﻦ ) اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ(‬
‫راﯾﺰﻧﯽ ﮐﺮدم ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ را ﺑﺎ ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﻣﻮزد‪.‬‬
 ‫‪ 708‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪«‬‬
‫ﭼﻘﻀﺆﺽ»ﺯﮔﭗ‪» :(fravvaxDiiā) .‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ«‬
‫ﺭ[ﺳﺤﻀﺪﻣﮏ‪» :(vispanąm) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(masiBtem) .‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ‪» :(stavvas) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶﮐﻨﺎن‪ ،‬ﺛﻨﺎﮔﻮﯾﺎن‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶﮐﻨﻨﺪه« ) اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﻔﻊ »ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺛﻨﺎ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬دﻋﺎ ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍﻋﯽ|‪» :(hudG) .‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬ﻧﯿﮏﺧﻮاه‪ ،‬ﺑﺰرﮔﻮار‪ ،‬ﮔﺸﺎده اﺳﺖ«‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺳﻨﺘﯽ از ﭘﻬﻠﻮي »داﻧﺎ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪ‪ ،‬اﺷﺎره ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا«[‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﻋیﭙﺎ ‪) généreux, beneficent, munificent -‬ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫"][‪» :(yōi) .‬آﻧﺎﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍﻏﺄﻑ[‪» :(heytī) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ ﯾﺎﻓﺘﮕﺎن‪ ،‬آدﻣﯿﺎن« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiiū) .,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬روان« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔـﺬرا(‪‬‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪» :(sraotū) .,‬ﺑﺸﻨﻮد« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﺳﻘﻊ »ﮔﻮش دادن‪ ،‬ﺷﻨﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪709 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬

‫"ﺑﺎﮔﭗ‪» :(yēhiia) .‬او ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺿﺎﮐﺐ‪» :(vahmē) .‬ﺷﮑﻮه‪ ،‬ﻋﻈﻤﺖ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ‪ ،‬ﺟﻼل« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﮐﺾ‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ to love :‬و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده ‪ -  regarding devotion‬ﺭﺿﺎ[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ .glory :‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪[laudation :‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﭼﻘﻀﺰ[‪» :(fraDī) .‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﺮدم‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪم« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬر‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ »راﯾﺰﻧﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﻣﺸﻮرت ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬آن‪ ،‬او« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ‬
‫»ﻗﻀﻒ‪» :(xratū) .,‬ﺧﺮد‪ ،‬اراده‪ ،‬ﻗﺼﺪ‪ ،‬ﻧﯿﺖ‪ ،‬درك‪ ،‬روان« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﻗﻀﻔﻊ‬
‫ﺳﭙﺴﻒ‪» :(sāstū) .,‬آﻣﻮزش دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﻣﻮزد‪ ،‬دﺳﺘﻮر دﻫﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﭙﺎ ﺑﺎﺿﺎﻓﻪ ﭼﻘﺦ »ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ«‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺮا‪ ،‬ﻣﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﺗﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
 ‫‪ 710‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫راد‪َ‬ﻧﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫اﯾﺸﺎﻧﺘﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﻮا‬ ‫ﯾِﻬﯿﺎ‬
‫ﻗﭙیﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﻫﺰ|ﺃﻑ[·‬ ‫ﺳﻀﺆﭖ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬
‫ﭘﻨﺎهدﻫﻨﺪه‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫رﺳﺘﮕﺎري‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺑﻮ‪ ‬اﯾﻨﺘﯽ ﭼﺎ‬ ‫آوﻧﮓ ﻫ‪‬ﺮﭼﺎ‬ ‫ﺟﻮا‬ ‫زي‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ‬
‫ﺫﺅﺿﻬﺄﻓﻬﺈﭖ·‬ ‫|ﺟﺎﺿﻘﻐﺈﭖ·‬ ‫_ﺅﭖ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫"]ﻩ ·‬
‫وﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‬ ‫و ﺑﻮدهاﻧﺪ‬ ‫زﻧﺪه اﻧﺪ‬ ‫آﻧﺎﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَ ا‪‬ﺷُﻮ‬ ‫اوروا‬ ‫اَﺷﺎﺋﻮﻧُﻮ‬ ‫اَﻣ‪‬ﺮِ ﺗﺎ اﯾﺘﯽ‬
‫ﺿﺒﺰ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪ]·‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻬﻒ[·‬
‫ﺗﻮاﻧﺎ‬ ‫روان‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫ﺟﺎوداﻧﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮ‪ ‬ﺗُﻮ‬ ‫ﺳﺎدرا‬ ‫ﻧ‪‬ﺮاﻧﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اوت‪ ‬ﯾﻮﺗﺎ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺳﭙیﻘﭗ ·‬ ‫ﺩﻏﻘﻢ‪·/‬‬ ‫"ﭖ‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻓﭗ·‬
‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫رﻧﺞ‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫آﻧﺎن‬ ‫دﯾﺮﭘﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرو‪‬‬ ‫داﻧﻤﯿﺶ‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﺧَﺸﺘﺮا‬ ‫ﺗﺎﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫یﻤﮑﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﻓﭙﺈﭖ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫و اﯾﻨﺮا‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪711 ‬‬

‫ﻗﭙیﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﻫﺰ|ﺃﻑ[·‬ ‫ﺳﻀﺆﭖ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬

‫ﺫﺅﺿﻬﺄﻓﻬﺈﭖ·‬ ‫|ﺟﺎﺿﻘﻐﺈﭖ·‬ ‫_ﺅﭖ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫"]ﻩ ·‬

‫ﺿﺒﺰ]·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪ]·‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻬﻒ[·‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺳﭙیﻘﭗ ·‬ ‫ﺩﻏﻘﻢ‪·/‬‬

‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻓﭗ· "ﭖ‬
‫ﻓﭙﺈﭖ· »ﺯﺿﻮﻗﭗ · ﮐﺾ‪ ·|#‬یﻤﮑﻪ‪ ·/‬ﺿﺎﻋﻖ]&‬

‫ﯾِﻬﯿﺎ ﺳ‪‬ﻮا اﯾﺸﺎﻧﺘﯽ راد‪َ‬ﻧﮕﻬﻮ‪‬‬

‫ﯾ‪‬ﻮﯾﯽ زي ﺟﻮا آوﻧﮓ ﻫ‪‬ﺮﭼﺎ ﺑﻮ‪ ‬اﯾﻨﺘﯽ ﭼﺎ‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِ ﺗﺎ اﯾﺘﯽ اَﺷﺎﺋﻮﻧُﻮ اوروا اَ ا‪‬ﺷُﻮ‬
‫اوت‪ ‬ﯾﻮﺗﺎ ﯾﺎ ﻧ‪‬ﺮاﻧﺶ ﺳﺎدرا درِﮔﻮ‪ ‬ﺗُﻮ‬
‫ﺗﺎﭼﺎ ﺧَﺸﺘﺮا ﻣﺰداو داﻧﻤﯿﺶ اﻫﻮرو‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫او ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮي رﺳﺘﮕﺎري ﻫﺴﺘﻨﺪ ﭘﻨﺎه ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫ﭼﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ زﻧﺪهاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻮدهاﻧﺪ‪ ،‬ﯾﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ روان ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر در ﺟﺎوداﻧﮕﯽ ﺗﻮاﻧﺎ )و ﭘﯿﺮوز( ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫و رﻧﺞ دﯾﺮﭘﺎي از آن ﻣﺮداﻧﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﭘﯿﺮو دروغ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﯾﻦ را )ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺪ ﮐﻨﺪ ﺑﺪ ﺑﯿﻨﺪ(‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮد آﻓﺮﯾﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 712‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺑﺎﮔﭗ‪» :(yēhiiā) .‬او‪ ،‬او ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﻀﺆﭖ‪» :(savvā) .‬رﺳﺘﮕﺎري‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺳﻀﺆﺽ ) ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪:‬‬
‫ﺑﻬﺮه‪ ،‬ﺳﻮد‪ «benefit ،‬از ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺮاي آدﻣﯽ ﻣﻌﯿﻦ و ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪[.‬‬
‫ﻫﺰ|ﺃﻑ[‪» :(iDGytī) .‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻫﺰ‪] :‬ﻟﻮﻣﻞ‪ ،‬ﺗﻼش ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬رﺳﯿﺪن‪ ،‬دﺳﺖ ﯾـﺎﻓﺘﻦ‪.‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪[.‬‬
‫ﻗﭙیﻀﺠﺎ]‪» :(radazhō) .‬ﭘﺎﺳﺪار‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪار‪ ،‬ﭘﻨﺎهدﻫﻨﺪه« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻗﭙیﻀﺎ‬
‫]ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬آﻣﺎده ﺑﻮدن‪ ،‬ﺑﺎ ﻣﯿـﻞ و رﻏﺒـﺖ در اﺧﺘﯿـﺎر ﮐﺴـﯽ ﺑـﻮدن‪gracious disposition, ،‬‬
‫‪ .readiness‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻣﺮاﻗـﺐ و ﭘﺎﺳـﺪار ﺑـﻮدن ‪.offering care, solicitude‬‬
‫ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﺧﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر ‪ ،charitable‬ﯾﺎ ‪ liberal‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺸﺎده اﺳـﺖ‪ ،‬آزادﻣـﻨﺶ‪.‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺻﻔﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺮاي اﻫﻮراﻣﺰدا »ﻣﻘﺪر داﺷـﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻘـﺮر ﮐـﺮدن ‪- «to ordain‬‬
‫ﻗﭙﯽ »آﻣﺎدﮔﯽ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮدن ‪ .«to be ready‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،seeker»:‬ﺟﻮﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺟﻮﯾـﺎ‬
‫آﻧﮑﻪ ﺧﻮدش را ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ آﻣﺎده ﻣﯽﮐﻨﺪ«[‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﺎﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬زﯾﺮا« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫_ﺅﭖ‪» :(jvvā) .‬زﻧﺪﮔﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪_- ‬ﺅﺽ )ﺻﻔﺖ( »زﻧﺪه«‬
‫|ﺟﺎﺿﻘﻐﺈﭖ‪» :(Gzhareca) .‬و ﺑﻮدهاﻧﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫ﺫﺅﺿﻬﺄﻓﻬﺈﭖ‪» :(bvvaiyticā) .‬ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬ﺫﻉ »ﺷﺪن‪ ،‬ﺑـﻮدن« ) ﺫﺿﺆ ﺳـﺘﺎك اَﺋﻮرﯾـﺖ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬اﺷـﮑﺎل‬
‫ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن از رﯾﺸﻪ »ﺫﻉ« ﻏﺎﻟﺒﺎً در زﻣﺎن آﯾﻨﺪه ﺑﮑﺎر ﻣﯽروﻧﺪ‪ .‬در ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ 10‬ﻧﯿﺰ ﺳـﻪ‬
‫زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺣﺎل و آﯾﻨﺪه در ﺟﻤﻠﻪ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪713 ‬‬

‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻬﻒ[‪» :(ameretāiti) .‬ﺟـــﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑـــﯽﻣﺮﮔـــﯽ« )ﺣﺎﻟـــﺖ دري‪،‬‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻒ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪ]‪» :(aDāunō) .‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ‪ ،‬اَﺷَﻮ‪‬ن‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪» :(urvvā) .‬روان« ‪) soul‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺒﺰ]‪» :(aéDō) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺗﻮان‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺒﺰﺽ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪،‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬از ﺳﺘﺎك[ﺱ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪[.‬‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻓﭗ‪ 1] «» :(utaiiūtā) .‬ــ ﺳــﺮ زﻧـﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻧﺸــﺎط ﺟـﻮاﻧﯽ ‪freshness of youth‬‬
‫‪ 2 .Jouvence‬ـ ﺑﺎ دوام ﻃﻮﻻﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ‪ 3 .lasting‬ـ اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪ :‬دﯾﺮﭘـﺎ‪ ،‬ﭘﺎﯾـﺪار‪ ،‬ﻣﺎﻧـﺪﮔﺎر‬
‫‪ 4 .enduring‬ـ ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑﻄﻮر ﺛﺎﺑﺖ و داﺋﻢ ‪ [.stability‬ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ )ﺻﻔﺖ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪"- ‬ﺽ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺑﺮ آن اﺳـﺖ ﮐـﻪ در اﯾﻨﺠـﺎ‬
‫ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﻣﺆﮐﺪ اﺳﺖ و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ‪ «indeed‬ﯾﺎ »ﺑـﻪ راﺳـﺘﯽ ﮐـﻪ‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫راﺳﺘﯽ آﻧﺎﻧﮑﻪ«‬
‫ﺩﻏﻘﻢ‪» :(nerąB) ./‬ﻣﺮدان را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﺮ«‬
‫ﺳﭙیﻘﭗ‪» :(sādrā) .‬رﻧﺞ‪ ،‬زﯾﺎن« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺳﭙیﻘﺾ »ﻏـﻢ‪ ،‬درد‪،‬‬
‫اﻧﺪوه‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬آزار« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﺑﺎﯾﺪ )راﯾﯽ( ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﻧﯿﺰ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻧﻈﺮ را دارد[‪.‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪» :(dregvvatō) .‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬زﯾﺎﻧﮑﺎر‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻓﭙﺈﭖ‪» :(tacā) .‬و اﯾﻨﺮا« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDaθrā) .‬ﺧﺸﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺷـﻬﺮﯾﺎري« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫یﻤﮑﻪ‪» :(dąmiB) ./‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎنﮔﺬار« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬یﻤﮑﻪ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 714‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫آ‪ .‬وي و‪ ‬د‪‬ﺷُﻮ‬ ‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺳﺘَﺌﻮﺗﺎﯾﯿﺶ‬ ‫نِ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬
‫ﭖ·ﺭ[ﺅﺿﻘﻐﺰ]·‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬
‫ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺮود‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮد‬ ‫او را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﺎ د‪‬رِﺳ‪‬ﻢ‬ ‫ﭼ‪‬ﺸﻢ‪ ‬اﯾﻨﯽ‬ ‫زﯾﺖ‬ ‫ﻧﻮ‬
‫ﺭﮔﭙیﻀﻘﻐﺴﻐﮏ·‬ ‫ﺇﺿﺰﮐﻀﻬﺪ[·‬ ‫‪·،[.‬‬ ‫ﺩ‪·,‬‬
‫ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‬ ‫در ﭼﺸﻢ‬ ‫زﯾﺮا ﻫﻢ اﮐﻨﻮن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوخ ز‪‬ﺧﯿﺎﭼﺎ‬ ‫ﺷﯿﺌُﻮ ﺗَﻨَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫ﻉ»ﺻﻀﺔﮔﭙﺈﭖ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫و ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداﻧﻢ‬ ‫ﯾﻢ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫وﯾﺪوش‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ·‬ ‫"؛ﮎ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭ[یﻊ‪·/‬‬
‫اﻫﻮرا را‬ ‫ﻣﺰدا را‬ ‫او را ﮐﻪ‬ ‫اﺷﺎ را‬ ‫آﮔﺎه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻧﯿﺪاﻣﺎ‬ ‫ﮔَﺮو‬ ‫د‪‬ﻣﺎنِ‬ ‫و‪‬ﻫﻤ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺩﻫیﭙﮑﭗ&‬ ‫ﻟﻀﻖ]·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﺳﺮود‬ ‫در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ را‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫آري‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪715 ‬‬

‫ﭖ·ﺭ[ﺅﺿﻘﻐﺰ]·‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬

‫ﺭﮔﭙیﻀﻘﻐﺴﻐﮏ·‬ ‫ﺇﺿﺰﮐﻀﻬﺪ[·‬ ‫‪·،[.‬‬ ‫ﺩ‪·,‬‬

‫ﻉ»ﺻﻀﺔﮔﭙﺈﭖ ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﻣﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭖ· "؛ﮎ ·‬ ‫ﺭ[یﻊ‪·/‬‬

‫ﺩﻫیﭙﮑﭗ&‬ ‫ﻟﻀﻖ]·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺗ‪‬ﻢ نِ ﺳﺘَﺌﻮﺗﺎﯾﯿﺶ ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ آ‪ .‬وي و‪ ‬د‪‬ﺷُﻮ‬

‫ﻧﻮ زﯾﺖ ﭼ‪‬ﺸﻢ‪ ‬اﯾﻨﯽ وﯾﺎ د‪‬رِﺳ‪‬ﻢ‬
‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش ﺷﯿﺌُﻮ ﺗَﻨَﻬﯿﺎ اوخ ز‪‬ﺧﯿﺎﭼﺎ‬
‫وﯾﺪوش اَﺷﺎ ﯾﻢ ﻣ‪‬ﺰداﻧﻢ اﻫﻮرِم‬
‫اَت ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ و‪‬ﻫﻤ‪‬ﻨﮓ د‪‬ﻣﺎنِ ﮔَﺮو ﻧﯿﺪاﻣﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫او را ﺑﺎ ﺳﺮود و ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬
‫زﯾﺮا ﻫﻢ اﮐﻨﻮن او را در ﭼﺸﻢ )دل و اﻧﺪرون( ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا را ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﺎ آﮔﺎه اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﮔﺎه اﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎري ﮐﻪ از ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك )ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ( ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫آري آن ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ را‬
‫ﺑﺮاي او در ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮود ﭘﯿﺸﮑﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
 ‫‪ 716‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ را‪ ،‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪-‬ﺭﺽ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ‬ ‫ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪‬‬‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺧﻮدﻣـﺎن« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﻪ‪» :(staotāiB) ./‬ﺳـﺮود‪ ،‬ﺳـﺮود ﺳـﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳـﺘﺎﯾﺶ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﻔﻀﺨﻔﺾ‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎ]‪» :(nemazhō) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﭘﺮﺳـﺘﺶ‪ ،‬اﺣﺘـﺮام‪ ،‬ﻧﻤـﺎز« ) ازي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ‬
‫) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي«‬
‫ﺭ[ﺅﺿﻘﻐﺰ‪» :(vivvareDō) ].‬ﻓﺮا ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﺑﮕﺮداﻧﻢ‪ ،‬ﺟﻠﺐ ﮐﻨﻢ« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪] - ‬ﻣﻮﻧﺎ‪ a.vīvvareDō :‬ﺭﺿﻖ »ﺑﺮﮔﺮدان‪ ،‬دﮔﺮﮔﻮن ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺒﺪﯾﻞ ﮐﺮدن«‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬دﻋﻮت ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻓـﺮا ﺧﻮاﻧـﺪن‪ ،‬رﻫﺒـﺮي ﮐـﺮدن ‪ to invite‬ﭖ ‪ -‬ﺭﺿﻖ و ﯾـﺎ‬
‫‪‬ﭖ‪.‬ﺭﺿﻖ »ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن‪ ،‬در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ« واژهﺭﺿﻖ داراي ﺳﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ‪1‬ـ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن‪2 .‬ــ‬
‫در ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻦ‪3 .‬ـ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﯿﺰي ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪن‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺑﻪ ﺳﻮﺋﯽ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎﯾﯽ‬
‫ﮐﺸﯿﺪن‪ ،‬ﻣﺘﻮﺟﻪ و ﺟﻠﺐ ﮐﺮدن ‪[«to turn‬‬
‫ﺭ[‪ :(vī) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻔﻬﻮم ﭘﺮاﮐﻨﺪن و ﻧﺸﺮ دادن و اﺷﺎﻋﻪ دادن را ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ‬
‫از ﻓﻌﻞﺭﺿﻖ‪.‬‬
‫ﺩ‪» :(nū) .,‬اﮐﻨﻮن« )ﻗﯿﺪ(‬
‫‪» ،[+ [.= (zīt) .،[.‬ﻫﻢ اﮐﻨﻮن« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» [.:‬ﺑﺮاي‪ «for ،‬ــ [‪» .،‬اﯾـﻦ« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« از ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره[ ﻟﻮﻣﻞ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐـﻪ ﺳـﻪ‬
‫واژه ﺩ‪ ،[+ [.+ ,‬را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻫﻢ اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ‪«for verily now‬‬
‫ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺇﺿﺰﮐﻀﻬﺪ[‪» :(caDmainī) .‬در ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﭼﺸﻢ دل« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺇﺿﺰﮐﻀﺪ‬
‫ﺭﮔﭙیﻀﻘﻐﺴﻐﮏ‪» :(viadaresem) .‬دﯾﺪم‪ ،‬ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪717 ‬‬

‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﻀﻘﻐﺲ ‪+‬ﺭ[ ‪ +‬ﭖ‪.‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifuB) ./‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات‪ ،‬روان« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺎﮔﭗ‪» :(Ciiaoθanahiiā) .‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ‪ ،‬ﮐﺮدار« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﻉ»ﺻﻀﺔﮔﭙﺈﭖ‪» :(uxza|iiāca) .‬و ﮔﻔﺘﺎر« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ‬
‫ﺭ[یﻊ‪» :(viduB) ./‬آﮔﺎه‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺪ ‪) «knowing‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭ[یﻊ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪:‬‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آﻧﺮا ﻣﺎﺿﯽ ﺑﻌﯿﺪ‪ .passé composé – perfect participle ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪:‬‬
‫»ﺷﺎﻫﺪ‪ ،‬ﮔﻮاه«[‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫‪"-‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬
‫"؛ﮎ‪» :(yfm) .‬ﮐﻪ را‪ ،‬او را‪ ،‬ﺧﻮد را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ‪» :(ahurem) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬و‪) «‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍﺧﻪ‪» :(hoi) .‬او‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻓﺾ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﺿﺎﮎ؛ﺃﻝ‪» :(vahmfyg) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯽداﺷﺖﻫﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﻦﻫﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﮐﺾ‬
‫یﻐﮑﭙﺪﺏ‪» :(demānē) .‬ﺧﺎﻧﻪ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻐﮑﭙﺪﺽ‬
‫ﻟﻀﻖ]‪» :(garō) .‬ﺳﺮود‪) «song, hymn ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﻖ‬
‫ﺩﻫیﭙﮑﭗ‪» :(nidāmā) .‬در ﭘﯿﺶ ﻧﻬﯿﻢ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﻨـﯿﻢ« ﺑـﺎ ﺳـﺮ واژهﺩﻩ )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬دادن«‪.‬‬
 ‫‪ 718‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﭼﯿﺨﺶ ﻧﻮﺷُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫نِ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬
‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻑ؛ﮎ ·‬
‫ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزﯾﻢ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮد‬ ‫او را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺳﭙِﻦ ﭼﺎ‬ ‫ﺳﭙِﻦ ﭼﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﺮِت‬ ‫اوﺳ‪‬ﻦ‬ ‫نِ‬ ‫ي‬
‫ﺿﺴﺢ؛ﺩﺇﭖ·‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﺇﭖ·‬ ‫ﺇ]ﻗﻎ‪·،‬‬ ‫ﻋﺲ؛ﺩ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫"؛·‬
‫و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ را‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ را‬ ‫ﻗﺮار داد‪ ،‬ﻧﻬﺎد‬ ‫در ﮔﺰﯾﻨﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫او ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫دﯾﺎت‬ ‫و‪‬رِزي ﻧﺎو‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﻣﺰداو‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﻘﻎ‪[.‬ﺩ|·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ارزاﻧﯽ دارد‬ ‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﺮوي ﮐﺎر‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاد‪‬ﺗﺎﯾﯽ‪ .‬آ‬ ‫اَﻫﻤﺎﮐﻨﮓ‬ ‫وﯾﺮِﻧﮓ‬ ‫ﭘ‪‬ﺴﻮش‬
‫ﭼﻘﻀیﻀﻮﭘﻪ·ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻦ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ[ﻕ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺣﻀﺲ‪·/,‬‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‬ ‫ﻣﺎ را‬ ‫اﻧﺴﺎنﻫﺎ‬ ‫ﮔﺮوه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌُﻮزاﻧﺖ و‪‬ت‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺍﺿﺦ‪.‬ﻣﻮﻇﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﯿﻮﻧﺪ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪719 ‬‬

‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻑ؛ﮎ ·‬

‫ﺿﺴﺢ؛ﺩﺇﭖ·‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﺇﭖ·‬ ‫ﺇ]ﻗﻎ‪·،‬‬ ‫ﻋﺲ؛ﺩ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫"؛·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﻘﻎ‪[.‬ﺩ|·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﭼﻘﻀیﻀﻮﭘﻪ·ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻦ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ[ﻕ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺣﻀﺲ‪·/,‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺍﺿﺦ‪.‬ﻣﻮﻇﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﺗ‪‬ﻢ نِ و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ ﭼﯿﺨﺶ ﻧﻮﺷُﻮ‬

‫ي نِ اوﺳ‪‬ﻦ ﭼ‪‬ﺮِت ﺳﭙِﻦ ﭼﺎ اَﺳﭙِﻦ ﭼﺎ‬
‫ﻣﺰداو ﺧﺸﺘَﺮا و‪‬رِزي ﻧﺎو دﯾﺎت اﻫﻮر‪‬‬
‫ﭘ‪‬ﺴﻮش وﯾﺮِﻧﮓ اَﻫﻤﺎﮐﻨﮓ ﻓﺮاد‪‬ﺗﺎﯾﯽ‪ .‬آ‬
‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش اﺷﺎ ﻫ‪‬ﺌُﻮزاﻧﺖ و‪‬ت آ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﺎ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﻢ او را ﺑﺮاي ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺧﻮﺷﻨﻮد ﮐﻨﯿﻢ‬
‫او ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ را )ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي را(‬
‫در ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﺎ ﻧﻬﺎده و ﺑﻪ ﻣﺎ واﮔﺬار ﮐﺮده اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮد‬
‫ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﺮوي اﯾﻦ ﮐﺎر را ارزاﻧﯽ دارد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ اﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ‬
‫ﮔﺮوه ﻣﺎ اﻧﺴﺎنﻫﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي )ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮب و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ( ﭘﯿﺶ رود‪.‬‬
 ‫‪ 720‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ اﻧﺴﺎن ﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ آﻧﻬﺎ و ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎي آﻧﻬﺎﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾـﺪ‬
‫ﺧﻮد ﻣﯿﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ را ﺑﺴﻨﺠﺪ و ﺑﺎ ﺿﻮاﺑﻂ و ﻣﻌﯿﺎرﯾﻬﺎي ﻋﻘﻠﯽ و آﻧﭽﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﻣﺪه ﯾﻌﻨﯽ‬
‫ﭘﯿﺮوي از ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮب را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »او‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﺭﺽ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mat) .،‬ﺑﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺇﻩ»ﺯﺩﻋﺰ]‪» :(cixDnuDō) .‬ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻨﯿﻢ« )ﺻﻔﺖ ﻓﺎﻋﻠﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺩﻉ‬
‫"؛‪» .‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬؛ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ«‬
‫ﻋﺲ؛ﺩ‪» :(usfn) .‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﺶ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬از ﺳﺘﺎكﻋﺴﻀﺪ »آرزو ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺇ]ﻗﻎ‪» :(coret) .،‬ﮐﺮد‪ ،‬اﻧﺠﺎم داد‪ ،‬ﻗﺮار داد« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﻧﻀﻖ »ﮐﺮدن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻟﻮﻣـﻞ ﮐـﻪ اﯾـﻦ واژه را آﻓﺮﯾـﺪن‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده ﺧﺮده ﮔﺮﻓﺘﻪ زﯾﺮا ﻫﺮﮔﺰ دﯾﺪه ﻧﺸﺪه واژه ﮔﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و ﻣﯽ ﭘﻨﺪارد اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي را ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﻧﯿﺎﻓﺮﯾﺪ‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ آﻧﺮا ﺑـﻪ اﺧﺘﯿـﺎر اﻧﺴـﺎن‬
‫واﮔﺬار ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﯿﺎن آﻧﺪو ﯾﮑﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪ [.‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺮداﺷﺖ ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺑﺪيﻫﺎ و ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ را ﺑﺎ اراده ﺧﻮد ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن آﻓﺮﯾﺪه اﺳﺖ ﺑﻪ راه ﺧﻄـﺎ رﻓﺘـﻪاﻧـﺪ‪ .‬آن دو‬
‫ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي و ﻣﺠﺮد ﯾﻌﻨﯽ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎﮐﯽ و ﻧﯿﮑﯽ و اﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾـﻮ ﯾـﺎ اﻫـﺮﯾﻤﻦ‬
‫ﮔﻮﻫﺮ ﭘﻠﯿﺪي و ﺑﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﺟﺎ دارﻧﺪ و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪة ﭘﺎﮐﯽ و ﻧﯿﮑﯽ ﯾﺎ زﺷﺘﯽ‬
‫و ﭘﻠﯿﺪي ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻫـﻢ و رﻗﯿـﺐ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧـﺪ وﻟـﯽ اﻫـﻮراﻣﺰدا ﮔـﻮﻫﺮ و ذات‬
‫ﯾﮑﺘﺎﺳﺖ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮﺧﻮد رﻗﯿﺒﯽ ﻧﺪارد و ﺗﻨﻬﺎ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﮐﺎﯾﻨﺎت اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮدي ﺧﻮد ﻫﻤﻪ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪721 ‬‬

‫ﭼﯿﺰ آن ﺑﺮ اﺳﺎس ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﯾﻌﻨﯽ اَﺷﺎ ﻣﻨﻈﻢ و ﺑﺮﻗﺮار ﺷـﺪه‪ .‬ﺧـﻮﺑﯽ و‬
‫ﺑﺪي ﯾﺎ ﭘﺎﮐﯽ و ﭘﻠﯿﺪي ﻓﻘﻂ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ اﻧﺴﺎن و در ﻧﻬﺎد اوﺳﺖ‪ .‬در ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﺗﻤﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‬
‫اﮔﺮ اﻧﺴﺎن‪ ،‬داوري و ﮔﺰﯾﻨﺶ او وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺧﻮب ﯾﺎ ﺑﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﺇﭖ‪» :(spfncā) .‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺮوزي« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺢ؛ﺩ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺴﺢ؛ﺩﺇﭖ‪» :(aspfncā) .‬ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ‪ ،‬ﻧﺎﮐﺎﻣﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺴﺢ؛ﺩ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDaθrā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ ‪ -‬ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا »ﻧﯿﺮوي ﻧﯿﺴﺘﯽ ﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ‬
‫وﯾﮋه آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر اﺳﺖ‪ ،‬ﻗﺪرت اﻟﻬﯽ« ) ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺭﺿﻘﻎ‪. [.‬ﺩ|‪» :(varezī.nG) .‬ﻧﯿﺮوي ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺎراﯾﯽ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﻘﻎ‪) .‬ﻧﯿـﺮو‪ ،‬ﺗـﻮان‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﻟﻮﻣﻞ آﻧـﺮاﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﮒ| ﺧﻮاﻧـﺪهاﻧـﺪ‪ .‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪» :‬ﮐـﺎراﯾﯽ ‪.effectiveness‬‬
‫ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺗﺎزﮔﯽ‪ ،‬ﺷﺎداﺑﯽ‪ ،‬ﺗﺮاوت«[‬
‫یﮕﭗ‪» :(diiāt) .،‬ﺑﺪﻫﺪ« )وﺟﻪ آرزوﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺣﻀﺲ‪» :(pasūB) ./,‬ﮔﺮوه‪ ،‬دﺳﺘﻪ‪ ،‬ﮔﻠﻪ‪ ،‬رﻣﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺣﻀﺴﻊ‬
‫ﺭ[ﻕ؛ﺃﻝ‪» :(vīrfyg) .‬ﻣﺮدان را‪ ،‬ﻣﺮدم را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺭ[ﻗﺾ‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻦ؛ﺃﻝ‪» :(ahmakfng) .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺎﮐﭙﻨﺾ‬
‫ﭼﻘﻀیﻀﻮﭘﻪ‪.‬ﭖ‪» :(fradaθāiG) .‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺳﺎﻣﺎن‪ ،‬ﺗﺮﻗﯽ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت«‪) .‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﺦ‪.‬ﻣﻮﻇﭗ‪» :(haoząθβāt) .،‬ﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺿﺦ‪.‬ﻣﻮﻇﺾ‬
‫ﭖ‪ :(ā) .‬ﭘﺴﻮﻧﺪ ﯾﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ‪ ablative‬ﺑﻪ ﮐﺎر رود ﻣﻌﻨﯽ »از‪ ،‬ﺗﺎ‪ ،‬ﺗﻮي« ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 722‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ﻣﯽ ﻣ‪‬ﻐﮋو‪‬‬ ‫آرم‪ ‬ﺗﻮﯾﯿﺶ‬ ‫ﯾﺴﻨﺎﯾﯽش‬ ‫نِ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬
‫ﮐﻬﮑﻀﺸﺖ]·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫"ﺿﺴﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻑ؛ﮎ ·‬
‫ﺑﺰرگ‪ ،‬ارﺟﻤﻨﺪ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫او را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮر‪‬‬ ‫ﺳﺮاوي‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫آن ﻣ‪‬ﻨﯽ‬ ‫ي‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻣﺪﮎ؛ﺩ[·‬ ‫"؛·‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪ‬ ‫ﻧﺎﻣﺒﺮدار اﺳﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‪ ،‬داﻧﺎ‬ ‫در ذات ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫او ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺸﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮﭼﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺶ‬ ‫ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ‬ ‫و ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺎ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﻪ او‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮو‪‬ﺋﯽ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ ·‬
‫دﯾﺮ زﯾﻮي را‬ ‫ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ را‬ ‫ﺧﻮد‬ ‫ﮔﺴﺘﺮه ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوت‪ ‬ﯾﻮﯾﯿﺘﯽ‬ ‫ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯽ‬ ‫داﻧﻢ‬ ‫ﺳﺘُﻮﯾﯽ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[&‬ ‫ﻑ؛ﺅ[ﺯ[·‬ ‫یﮑﺪ·‬ ‫ﺳﻒ]·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬
‫ﺷﺎداب‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺑﻮدن‬ ‫ﺑﻪ او‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪723 ‬‬

‫ﮐﻬﮑﻀﺸﺖ]·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫"ﺿﺴﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻑ؛ﮎ ·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻣﺪﮎ؛ﺩ[·‬ ‫"؛·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬ﺇﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ ·‬

‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[&‬ ‫ﻑ؛ﺅ[ﺯ[·‬ ‫یﮑﺪ·‬ ‫ﺳﻒ]·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬

‫ﺗ‪‬ﻢ نِ ﯾﺴﻨﺎﯾﯽش آرم‪ ‬ﺗﻮﯾﯿﺶ ﻣﯽ ﻣ‪‬ﻐﮋو‪‬‬

‫ي آن ﻣ‪‬ﻨﯽ ﻣﺰدا ﺳﺮاوي اَﻫﻮر‪‬‬
‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻫﻮﯾﯽ اﺷﺎ و‪‬ﻫﻮﭼﺎ ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺸﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﺧﺸَﺘﺮو‪‬ﺋﯽ ﻫﻮﯾﯽ ﻫ‪‬ﺌﻮرو‪‬ﺗﺎ اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬
‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ ﺳﺘُﻮﯾﯽ داﻧﻢ ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯽ اوت‪ ‬ﯾﻮﯾﯿﺘﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫او را ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺑﻪ آرﻣﺌﯿﺘﯽ )ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ( ارج ﻣﯽﮔﺬارﯾﻢ او‪،‬‬
‫ﺧﺪاوﻧﺪي ﮐﻪ در ذات ﻣﯿﻨﻮي ﺧﻮد ﺑﻪ داﻧﺎﯾﯽ ﻧﺎﻣﺒﺮدار اﺳﺖ‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ ) اﺷﺎ( و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ )وﻫﻮﻣﻦ(‬
‫ﺑﻪ او ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﭙﺎرد ﺑﻪ آﻧﮑﺲ در ﮔﺴﺘﺮه ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺧﻮد )ﺧﺸﺘﺮا(‬
‫ر‪‬ﺳﺎﯾﯽ و دﯾﺮ زﯾﻮي‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﺷﺎداﺑﯽ ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‪.‬‬
 ‫‪ 724‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »او‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﻣﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﺭﺽ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫"ﺿﺴﺪﭘﻪ‪» :(yasnāiB) ./‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪"- ‬ﺿﺴﺪﺽ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(ārmalōiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎري« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﮐﻬﮑﻀﺸﺖ]‪» :(mimaγżō) .‬ﺑﺰرگ‪ ،‬ارﺟﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﻝ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬او ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﻣﺪﮎ؛ﺩ[‪» :(ąnmfnī) .‬روان‪ ،‬ﺟﺎن‪ ،‬وﺟﻮد ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬ذات روﺣﺎﻧﯽ« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻣﺪﮐﻀﺪ‬
‫در ﺑﻨﺪ ‪ 7‬ﻫﺎت ‪ 30‬اﯾﻦ واژه ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ »‪ ،kehrp‬ﺑﺪن‪ ،‬ﺟﺴﻢ‪ ،‬ﮐﺎﻟﺒﺪ« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪:‬‬
‫ﺑﺎد‪ .‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻧَﻔَﺲ ﮐﺸـﯿﺪن و ﻧَﻔَـﺲ »ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ‪ ‘an :‬و ‪ «ātmán‬ﻧﯿـﺰ ارﺗﺒـﺎط‬
‫دادهاﻧﺪ‪ .‬در اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎد ﻧَﻔَﺲِ اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارد در اﯾﻦ‬
‫واژه ﻣﻔﻬﻮم ﺗﺪاوم و اﺳﺘﻤﺮار وﺟﻮد دارد و آﻧﺮا از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻗﯿـﺪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﺑـﺮاي‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ‪ «for ever‬ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﻘﭙﺆ[‪» :(srāvvī) .‬ﻧﺎﻣﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧﺎﻣﺒﺮدار اﺳﺖ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻣﺠﻬﻮل(‪- ‬ﺳﻘﻊ »ﺷﻨﯿﺪن« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺷﻬﺮت داﺷﺘﻦ[‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬او ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ(‬
‫»ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« ]ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ "ﺽ‪[.‬‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ‪» :(vohucā) .‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ‪» :(cōiBt) .‬ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﭙﺎرد‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪ ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺇﻩ‪» /‬ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻗﻮل دادن‪«to promise ،‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪725 ‬‬

‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ‪» :(xDarrōi) .‬در ﻗﻠﻤــﺮو ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬در ﺷــﻬﺮﯾﺎري« )دري‪،‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻗﺪرت اﻟﻬﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﯽﻣﺮز ﮐﻪ از آن اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ«‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬ﺑﻪ او‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬آن او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ‪» :(haurvvātā) .‬ﺧـــﺮداد‪ ،‬رﺳـــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻨـــﺪﮔﯽ« )راﯾـــﯽ‪ ،‬ﺟﻔـــﺖ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ‪» :(ameretātā) .‬ﺟــﺎوداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﯿﻤﺮﮔــﯽ‪ ،‬اﻣــﺮداد« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺟﻔــﺖ(‪- ‬‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻒ‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmai) .‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‬
‫ﺳﻒ]ﻩ‪» :(stōi) .‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺑﻮدن« )ﻣﺼﺪر ﺑﺮاﯾﯽ(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫یﻤﺪ‪» :(dąn) .‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬر(‪- ‬یﭗ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬واژه ‪ dan‬را در ﺣﺎﻟﺖ )دري‪ ،‬ﺗﮏ و ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫»ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه«‪ .‬ﻟﻮﻣﻞ ﺑﺎ ﭘﺬﯾﺮش اﯾﻦ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﭘﺮﺳـﺪ ﻣﻨﻈـﻮر از ﺟﺎﯾﮕـﺎه آﯾـﺎ ﺑﻬﺸـﺖ در‬
‫ﺟﻬﺎن دﯾﮕﺮ اﺳﺖ ﯾﺎ در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﻣﺎ وﺟﻮد دارﯾﻢ‪ .‬ﻣﯿﻠﺰ و ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬اﯾﻦ واژه را در ﺣﺎﻟﺖ‬
‫)راﯾﯽ و ﻣﺼﺪري( از ﺳﺘﺎك ـ یﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺑﺨﺸﯿﺪن و دادن« ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ و ﺑﻪ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‬
‫اﺳﺘﻨﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﭘﺴﻮﻧﺪ »ﻣﺪ« در ﺣﺎﻟﺖ )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ( ﺗﺒـﺪﯾﻞ ﺑـﻪ »ﻣﺪ«‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ ﻫﺎت ‪ 47‬ﺑﻨﺪ اول »ﺿﺎﮐﭙﻪ‪ .‬یﻤﺪ« ﮐﻪ اﯾﻦ واژه را ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده از ﺳﺘﺎك یﭗ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤـﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿـﺐ در ﻫـﺎت ‪ 45‬ﺑﻨـﺪ ‪.(5‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه رایﻤﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪[.‬‬
‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[‪» :(tevvīDī) .‬ﻧﯿﺮوي ﺗﻨﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﺑـﺪﻧﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾـﺪاري‪ ،‬ﺗـﺎب و ﺗـﻮان«‬
‫)راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪- ‬ﻓﻐﺆ[ﺯ[ »ﺗﺎب و ﺗﺤﻤﻞ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪاري‪ ،‬ﻧﯿﺮوي ﺗﻦ« ﮐﻪ در ارﺗﺒـﺎط ﺑـﺎ‬
‫»ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ و ﭘﺎﯾﺪاري« اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[‪» :(utaiiūitī) .‬ﺳـﺮزﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺷــﺎداﺑﯽ‪ ،‬ﻧﯿــﺮوي ﺟــﻮاﻧﯽ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺟﻔــﺖ(‪- ‬‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( »روﺣﯿﻪ ﺟﻮاﻧﯽ و ﺷﺎداﺑﯽ و دﯾﺮزﯾﺴﺘﯽ ﮐﻪ در ارﺗﺒـﺎط اﺳـﺖ ﺑـﺎ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻒ »ﺑﯿﻤﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﯽ‪ ،‬دﯾﺮﭘﺎﯾﯽ‪ ،‬دﯾﺮزﯾﻮي«‪.‬‬
 ‫‪ 726‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﭘﻨﺠﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬ ‫اَﭘ‪‬ﺮُ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮِﻧﮓ‬ ‫ﯾﺴﺘﺎ‬
‫ﮐﻀﮋﮔﻤﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺤﻀﻖ]·‬ ‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﭗ·‬
‫و ﻣﺮدم )ﭘﯿﺮوان(‬ ‫ﺑﺰﻫﮑﺎر‬ ‫ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﻨﺘﺎ‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗَﺮِﻣﺎﻧﺴﺘﺎ‬
‫ﻓﻀﻖ؛·ﮐﻀﻬﺪﮔﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﻓﻀﻖ؛·ﮐﻤﺴﻔﭗ·‬
‫ﺑﺎور ﻧﺪارد‬ ‫او را‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺎﺗﺎ‬ ‫اَرِم‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ي‬ ‫اﻫﻤﺎت‬ ‫اَن ﯾﻨﮓ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﭘﻘﻐﮏ ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮒ؛ﺃﻝ·‬
‫ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﺪ‬ ‫درﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫از آﻧﮑﺲ‬ ‫ﺟﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﺳﭙﻦ ﺗﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺘُﻮاﯾﺶ‬ ‫د‪‬ﻧﮓ‬ ‫ﺳ‪‬ﺌُﻮ ﺷﯿﻦ ﺗُﻮ‬
‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﺳﺢ؛ﺃﻓﭗ·‬ ‫ﺣﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﯼ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻓﺦ·‬
‫اﯾﯿﻦ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫ﺳﺮور‬ ‫ﺳﺮا‬ ‫رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وا‬ ‫ﭘ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫ﺑﺮاﺗﺎ‬ ‫اورو‪‬ﺗُﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ &‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﭖ‬ ‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﺫﻗﭙﻔﭗ·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﻠﮑﻪ‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫ﺑﺮادر‬ ‫دوﺳﺖ‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪727 ‬‬

‫ﮐﻀﮋﮔﻤﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺤﻀﻖ]·‬ ‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺴﻔﭗ·‬

‫ﻓﻀﻖ؛·ﮐﻀﻬﺪﮔﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫[ﮎ ·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﻓﻀﻖ؛·ﮐﻤﺴﻔﭗ·‬

‫ﮐﻀﻬﺪﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﭘﻘﻐﮏ ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮒ؛ﺃﻝ·‬

‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﺳﺢ؛ﺃﻓﭗ·‬ ‫ﺣﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﯼ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻓﺦ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ &‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﭖ‬ ‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﺫﻗﭙﻔﭗ·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬

‫ﯾﺴﺘﺎ د‪‬ﺋ‪‬ﻮِﻧﮓ اَﯾﮋُ ﻣ‪‬ﺸﯿﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬

‫ﺗَﺮِﻣﺎﻧﺴﺘﺎ ﯾﻮﯾﯽ اﯾﻢ ﺗﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﻨﺘﺎ‬
‫اَن ﯾﻨﮓ اﻫﻤﺎت ي ﻫﻮﯾﯽ اَرِم ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺎﺗﺎ‬
‫ﺳ‪‬ﺌُﻮ ﺷﯿﻦ ﺗُﻮ د‪‬ﻧﮓ ﭘ‪‬ﺘُﻮاﯾﺶ ﺳﭙﻦ ﺗﺎ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬
‫اورو‪‬ﺗُﻮ ﺑﺮاﺗﺎ ﭘ‪‬ﺘُﻮ وا ﻣﺰدا اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ و ﭘﯿﺮوان ﺑﺰﻫﮑﺎر او را ﻧﻔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫و ﻧﯿﺰ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ او را )زرﺗﺸﺖ( ﻫﻢ ﺑﺎور ﻧﺪارﻧﺪ‬
‫ﺟﺪا ﻫﺴﺘﻨﺪ از آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮاي او )زرﺗﺸﺖ( درﺳﺖ ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﺪ )و او را ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ(‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﺑﺎور ﺑﻪ آﯾﯿﻦ ﭘﺎك ﺗﻮ‪،‬‬
‫رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ )ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ( ﻣﺮدم اﺳﺖ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا! او ﭼﻮن دوﺳﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺮادر و ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺪر )ﺑﺮاي ﻣﺮدم( در ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮ ﺟﺎي دارد‪.‬‬
 ‫‪ 728‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﺖ ﭼﻮن ﺑﺎد و ﺧﻮرﺷﯿﺪ و ﻣﺎه ﺑﻌﻨﻮان د‪‬ﺋ‪‬ﻮ‪ daeva ‬ﯾـﺎ‬
‫ﺧﺪا ﮐﻪ در زﺑﺎن ﻓﺮاﻧﺴﻪ ‪ Dieu‬ﺷﺪه اﺳﺖ ﺑﺎور داﺷـﺘﻨﺪ وﻟـﯽ در ﻣﯿـﺎن ﻣـﺮدم آن زﻣـﺎن ﻧﯿـﺰ‬
‫اﺧﺘﻼف ﻧﻈﺮ وﺟﻮد داﺷﺖ و ﮔﺮوﻫﯽ آن ﻧﻤﺎدﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺧﺪا ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻨﺪ و در‬
‫ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻫﻢ ﺑﺎور ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ اﻋﻼم ﺷﺪه ﮐﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ و اﺻﻞ ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ و اﻧﺪﯾﺸﮥ درﺳـﺖ را ﭘـﺬﯾﺮا ﻧﯿﺴـﺘﻨﺪ ﺟـﺪا ﻫﺴـﺘﻨﺪ از‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آﯾﯿﻦ ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس زرﺗﺸﺖ را ﺑﺎور دارد ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨـﺶ ﻣـﺮدم از ﺑﻨـﺪ‬
‫ﺗﺒﺎﻫﯽ و ﭘﻠﯿﺪي و ﺑﺪاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ ﯾﺎ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﻫﺮ زن و ﻣـﺮدي اﺳـﺖ ﮐـﻪ در‬
‫اﺻﻼح و ﭘﺎﻻﯾﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮑﻮﺷﺪ و ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫دوﺳﺖ و ﻫﻤﮑﺎر ﻣﺮدم ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮادر و ﭘﺪر آﻧﻬﺎ اﺳﺖ ﮐﻪ در درﮔﺎه ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﮥ ﻣـﺰدا‪ ،‬ﺧـﺪاي داﻧـﺎ‪،‬‬
‫ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و درﺳﺖاﻧﺪﯾﺸﯽ ﺟﺎي دارد‪.‬‬
‫ﻣﻔﻬﻮم اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ و ﺑﺪون ﮔﻢ ﺷﺪن در ﺗﺼﻮرات ﺑﯽﺣﺎﺻـﻞ روﺷـﻦ‬
‫اﺳﺖ وﻟﯽ در ﺗﺮﺟﻤﻪ آن ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ ،‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،‬ﻟﻮﻣﻞ و ﻧﯿﺰ ﭘﮋوﻫﺸـﮕﺮان ﺟﺪﯾـﺪ‬
‫ﻧﻈﯿﺮ ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﺴﻨﻠﺮ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﮐﺮدهاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﻨـﺎﻗﺾ ﻓـﺮاوان دارد‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم ﺳﺮودﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﭘﯽ ﺑﺒﺮﻧﺪ و ﺑﺎ ﺑﻬـﺮهﮔﯿـﺮي از ﻧﻈﺮﯾـﺎت‬
‫دﯾﮕﺮان اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ و آﻣﻮزش زرﺗﺸﺖ را ﺑﻪ روﺷﻨﯽ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬در اﯾﻦ ﻣﯿـﺎن ﻫـﺮ ﮐـﺲ‬
‫ﺳﻠﯿﻘﻪ و ﺑﺮداﺷﺘﯽ دارد ﮐﻪ ﻧﺘﯿﺠﮥ آن اﺧﺘﻼف ﻣﯿﺎن ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻨﻬـﺎ ﮐﺴـﯽ‬
‫ﮐﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺟﻨﺒﮥ ﺧﺮاﻓﯽ و رﺳﻮم ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺑﺪﻫﺪ و ﯾﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ وﺟﻪ ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ از ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﯿﺎﯾﺪ ﺷﺨﺼﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم ژان ﮐﻠﻨﺲ اﺳﺖ ﮐـﻪ‬
‫زﺑﺎنﺷﻨﺎس اﺳﺖ و ﺗﺄﻟﯿﻔﺎﺗﯽ ﻫﻢ در زﻣﯿﻨﻪ دﺳﺘﻮر زﺑﺎن اوﺳـﺘﺎﯾﯽ دارد وﻟـﯽ ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺳـﻤﻮﯾﯿﻞ‬
‫ﻧﯿﺒﺮگ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و آﻣﻮزشﻫﺎي ﻓﻠﺴﻔﯽ زرﺗﺸﺖ را ﺑﯽارزش و ﺧﺎﻟﯽ از ﻣﻌﻨﯽ و‬
‫ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻠﻮه دﻫﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ در رﺷﺘﻪ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﯽ و دﺳﺘﻮر زﺑﺎنﻫﺎي ﺑﺎﺳـﺘﺎﻧﯽ‬
‫اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ وﻟﯽ ﭼﻮن از ﻟﺤﺎظ ﻓﮑﺮي‪ ،‬ﻓﻠﺴـﻔﯽ و ﺗـﺎرﯾﺨﯽ ﺑـﺎ زرﺗﺸـﺖ و آﯾـﯿﻦ‬
‫اﯾﺮاﻧﯽ دﺷﻤﻨﯽ دارﻧﺪ‪ ،‬ﮐﺎرﺷﺎن ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻨﺒﮥ ﭘﮋوﻫﺸﯽ و ﻋﻠﻤﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﭼﻮن ﺑﯽﻃﺮﻓـﯽ‬
‫را ﮐﻪ ﻻزﻣﻪ ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ اﺳﺖ رﻋﺎﯾﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ ﺟﺒﻬﻪﮔﯿﺮي در ﺑﺮاﺑـﺮ ﯾـﮏ اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪،‬‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪729 ‬‬

‫دروغ ﭘﺮدازي‪ ،‬دﺷﻨﺎم دادن‪ ،‬اراﯾﻪ ﻓﺮﺿﯿﻪ ﻫﺎي ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﯾﮏ ﮐﺎر ﻋﻠﻤﯽ و ﺗﺤﻘﯿﻘـﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺿﺴﻔﭗ‪» :(yastā) .‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‪.‬ﻓﭗ )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﻓﺾ‬
‫»او‪ ،‬آن«"ﺿﺲ »ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ« واژه"ﺿﺴﻔﭗ‬
‫ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه از"ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( وﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( ﺣـﺮفﺱ ﺑـﺮاي ارﺗﺒـﺎط دو واژه‬
‫ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬واژهﻓﭗ را در اﯾﻨﺠﺎ ﻗﯿﺪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ[‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ‪» :(daēvvfyg) .‬دﯾﻮان‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ و ﭘﻨـﺪاري« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫یﻀﺒﺆﺽ‬
‫ﺿﺤﻀﻖ]‪ :(aparō) .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬ﭘﺤﻀﻖ] = ﭖ‪.‬ﺣﻀﻖ]‪» .‬ﺗﺒﻬﮑﺎر‪ ،‬ﮔﻨﻬﮑـﺎر‪ ،‬ﮔﻨـﺎه آﻟـﻮد‪،‬‬
‫ﻣﺠﺮم« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﭖ‪.‬ﺣﻀﻖ »ﺑﺰﻫﮑﺎر‪ ،‬ﮔﻨﺎهآﻟﻮد‪ ،‬ﺗﺒﻬﮑﺎر« )ﻧﺎم رﯾﺸﻪ ‪(rootnaun‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬واژهﺿﺤﻀﻘﺾ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »دﯾﮕﺮي‪ ،‬آﻧﺪﯾﮕﺮ«[‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﮐﻀﮋﮔﻤﺴﺈﭖ‪» :(maCiiascā) .‬ﻣﺮدم‪ ،‬اﻧﺴﺎن‪ ،‬اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﯽ‪ ،‬آدمﻫﺎ« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻀﮋﮔﺾ ﻣﺮدم‪ ،‬اﻧﺴﺎن‪ ،‬آدم‪.‬یﻀﺒﺆﺽ و ﮐﻀﮋﮔﺾ‪ .‬دﯾﻮان و ﻣﺮدم ﮔﺎﻫﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽروﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻫﺒﺮان دﯾﻦ ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ‪ .‬آﻣﻮزﮔﺎران دروغ ﮐﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪﻫـﺎي‬
‫ﻧﺎدرﺳﺖ را آﻣﻮزش ﻣﯽدادﻧﺪ و ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ از آﻧﻬﺎ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻓﻀﻖ؛‪.‬ﮐﻤﺴﻔﭗ‪» :(tarf.mąnstā) .‬ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮد‪ ،‬رد و ﻧﻔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ«‪ .‬از دو‬
‫واژه ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﮐﻤﺴﻔﭗ‪) .‬ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪- aorist.) ‬ﮐﻀﺪ‬
‫»اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻮاﻫﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫‪2‬ـ ﻓﻀﻖ؛ ﮐﻪ ﺑﻪ آن اﻓﺰوده ﺷﺪه واژه ﻣﺴﺘﻘﻠﯽ اﺳﺖ ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ واژه ﺳﺎﻧﺴـﮑ ﺮﯾﺖ ‪tirás‬‬
‫ﺑــﻪ ﻣﻌﻨــﯽ »ﻣﺨﺎﻟﻔــﺖ ﮐــﺮدن‪ ،‬ﺿــﺪ ﺑــﻮدن‪ ،‬در ﺑﺮاﺑــﺮ ﭼﯿــﺰي ﻗــﺮار ﮔــﺮﻓﺘﻦ« واژه‬
‫اوﺳﺘﺎﯾﯽﻓﻀﻖ؛‪.‬ﮐﻀﺪ ﻧﯿﺰ داراي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻔﻬﻮم »ﻣﺨـﺎﻟﻒ اﻧﺪﯾﺸـﯿﺪن‪ ،‬ﺑـﺮ ﺿـﺪ و در ﺑﺮاﺑـﺮ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪاي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ«‪.‬‬
 ‫‪ 730‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻟﻮﻣﻞ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ واژهﺿﻖ؛ﮎ »درﺳﺖ و راﺳﺖ« ﮐﻪ در ﺳﻄﺮ ﺳﻮم اﯾـﻦ ﺑﻨـﺪ آﻣـﺪه‬
‫ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺿﺪﯾﺖ و ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻓﻀﻖ]ﮐﭙﻬﻔﻪ »ﻧﻤـﺎد ﺑﺪاﻧﺪﯾﺸـﯽ‪ ،‬ﮔﻨﺎﻫﮑـﺎري‪،‬‬
‫ﻫﺮزﮔﺮدي اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آرﻣﺌﯿﺘﯽ »ﻧﻤﺎد ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ« ﻗﺮار دارد )ﺳـﻄﺮ‬
‫زﯾﺮﯾﻦ( ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ در ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﯾﺎد ﺷﺪه ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎن ﺷﻮد اﻫﻮراﻣﺰدا او‬
‫را از دﻫﺶرﺳﺎﯾﯽ و دﯾﺮزﯾﻮي ﺑﻬﺮﻣﻨﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪[.‬‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫[ﮎ‪» :(īm) .‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪-m. ic) ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷـﺎره(‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره اﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺨﺺ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﯾﺎ رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ و ﻧﺠﺎتدﻫﻨﺪه‪.‬‬
‫ﻓﻀﻖ؛‪.‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻀﺄﻓﭗ‪» :(trf.mainiiaytā) .‬ﺑﺎور ﻧﺪارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻔﻨﺪ‪ ،‬ر‪‬د و ﻧﻔﯽ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ در‬
‫ﺑﺮاﺑﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪاي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﮐﺴﯽ ﺑـﺪ ﺑـﻮدن« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬درك ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔـﻮاﻫﯽ دادن«‬
‫ﺑﺎ واژهﻓﻀﻖ؛ ﮐﻪ ﺑﻪ آن در ﺑﺎﻻ اﺷﺎره ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺿﺪﮒ؛ﺃﻝ‪» :(aniifyg) .‬ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺟﺪا‪ ،‬ﺳﻮا‪ ،‬دﯾﮕﺮ‪ ،‬دﯾﮕﺮي‪ ،‬ﺟﺰ‪ ،‬ﻏﯿﺮ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﺪﮔﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺎﮐﭗ‪» :(ahmāt) .،‬از او‪ ،‬از آن« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ ﺳﻮم‬
‫ﮐ ﺲ(‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬ﺑﺮاي او‪ ،‬او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره«‬
‫ﺿﻖ؛ﮎ‪» :(arfm) .‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﭙﻔﭗ‪» :(mainiiātā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽ اﻧﺪﯾﺸﺪ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻀﺪ‬
‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻓﺦ‪» :(sao~iiayto) .‬ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ‪ ،‬رﻫـﺎﯾﯽﺑﺨـﺶ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ )ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ آﻣﻮزش زرﺗﺸﺖ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﯾﺎ رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐـﻪ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﻠﯿﺪي‪ ،‬ﺗﺒﺎﻫﯽ‪ ،‬ﻓﺴﺎد‪ ،‬زﯾﺎن و آزاري ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم و ﮔﺮوه آدﻣﯿﺎن وﺟﻮد دارد‬
‫ﺳﺮود دﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪731 ‬‬

‫ﺑﺮﺧﯿﺰد درﺳﺖ ﺑﮑﺎر ﭘﺎﻻﯾﺶ‪ ،‬آﺑﺎدﮔﺮي ﺷﻮد‪ :‬ﺑﺎ آﻧﭽﻪ زﯾﺎن آور اﺳﺖ ﺑﺴﺘﯿﺰد و آﻧﻬﺎ را ﻧﺎﺑﻮد‬
‫ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ و رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي‬
‫از ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎر دﺳﺖ زﻧﺪ و رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﺷـﺎره ﻧﺸـﺪه‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ در زﻣﺎن آﯾﻨﺪه ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ .‬در ﻫﺮ زﻣﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑﯿﺎﯾـﺪ و ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬در‬
‫اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ واﻻي زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎي ﺧﺮاﻓﯽ ﮐﻬﻦ آﻣﯿﺨﺘﻪ ﺷﺪه و ﮔﻔﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺳﻪ ﺗﻦ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ از ﻧﺴﻞ زرﺗﺸﺖ در ﭘﺎﯾﺎن ﻫﺮ ﻫﺰار ﺳـﺎل ﺑـﺮاي اﺻـﻼح و‬
‫ﭘﺎﻻﯾﺶ ﺟﺎﻣﻌﻪ از آﻟﻮدﮔﯽ و ﭘﻠﯿﺪي ﻇﻬﻮر ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﯼ؛ﺃﻝ‪» :(dfyg) .‬ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺮاي‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﮏ‬
‫ﺣﻀﻒ]ﻩ‪» :(patōīB) ./‬ﺳ‪‬ﺮو‪‬ر‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺷﻮﻫﺮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺣﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺢ؛ﺃﻓﺾ‬
‫یﻀﺒﺪﭖ‪» :(daēnā) .‬اﯾﯿﻦ‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬دﯾﺪﮔﺎه« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]‪» :(urvvaθō) .‬ﻫﻤﮑﺎر‪ ،‬دوﺳـﺖ‪ ،‬ﻣﺘﺤـﺪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﻔﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺫﻗﭙﻔﭗ‪» :(brātā) .‬ﺑﺮادر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺫﻗﭙﻔﻀﻖ‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر‪ ،‬اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫‪ 732‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 734‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬
‫اَﯾِﻨﯽ‬ ‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬ ‫زاﻧﻢ‬ ‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﮐﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﮕﺜﺪ[ ·‬ ‫ﺩﻏﮏ]ﻩ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬ ‫‪.‬ﻣﮏ·‬ ‫ﺩﻏﮏ]ﻩ·‬ ‫ﻧﻤﮏ·‬
‫ﺑﺮوم‬ ‫روي آورم‬ ‫ﮐﺠﺎ‬ ‫ﺳﺮزﻣﯿﻨﯽ‬ ‫روي آورم‬ ‫ﮐﻪ ام‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬د‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬ ‫اَﺋﯿﺮﯾﺌﯽ ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﺧﻮ‪‬ا‪‬ﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﭘﺌﯿﺮي‬
‫یﻀیﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﻃﻀﺒﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·‬
‫دور ﻣﯿﺪارد‬ ‫دودﻣﺎن‬ ‫ﺧﺎﻧﻮاده‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫وِرِزِﻧﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺧﺸﻨﺎﺋﻮش‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺍ؛ﺇﭖ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫»ﺯﺩﭘﻌﺰ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺳﺮ و ﮐﺎر دارم‬ ‫ﻣﺮدم ﮐﻮي و ﺑﺮزن‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ‬ ‫ﺧﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬ ‫ﺳﺎﺳﺘﺎرو‪‬‬ ‫ﯾﻮﺋﯽ‬ ‫د‪‬ﺧﯽ ﯾ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻧَﺌ‪‬ﺪا‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]·‬ ‫ﺳﭙﺴﻔﭙﻖ]·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫یﻀﺔﮔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬
‫دروغ ﭘﺮور‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﮐﺸﻮر‬ ‫و ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﻦَ اُﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﮐَﺘﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﭘﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻨﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮرد‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪735 ‬‬

‫ﺿﮕﺜﺪ[ ·‬ ‫ﺩﻏﮏ]ﻩ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬ ‫‪.‬ﻣﮏ·‬ ‫ﺩﻏﮏ]ﻩ·‬ ‫ﻧﻤﮏ·‬

‫یﻀیﻀﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﻃﻀﺒﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[ ·‬

‫ﺍ؛ﺇﭖ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫»ﺯﺩﭘﻌﺰ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]·‬ ‫ﺳﭙﺴﻔﭙﻖ]·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫یﻀﺔﮔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﭘﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ·‬

‫ﮐﻮﺗﺮا ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻮﺋﯽ اَﯾِﻨﯽ‬ ‫ﮐﺎﻧﻢ ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻮﺋﯽ زاﻧﻢ‬

‫ﭘﺌﯿﺮي ﺧﻮ‪‬ا‪‬ﺗ‪‬ﺌﻮش اَﺋﯿﺮﯾﺌﯽ ﻣ‪‬ﻨَﺲ ﭼﺎ د‪‬د‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬
‫ﻧﻮﺋﯿﺖ ﻣﺎ ﺧﺸﻨﺎﺋﻮش ﯾﺎ وِرِزِﻧﺎ ﻫ‪‬ﭽﺎ‬
‫ﻧَﺌ‪‬ﺪا د‪‬ﺧﯽ ﯾ‪‬ﺌﻮش ﯾﻮﺋﯽ ﺳﺎﺳﺘﺎرو‪ ‬درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘُﻮ‬
‫ﮐَﺘﺎ ﺗﻮا ﻣﺰدا ﺧﺸﻦَ اُﺷﺎﺋﯽ اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻪ ﮐﺪام ﺳﺮزﻣﯿﻦ روي آورم‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺠﺎ روم‪.‬‬
‫ﻣﺮا از ﺧﺎﻧﻮاده و دودﻣﺎﻧﻢ دور ﻣﯽدارد‪.‬‬
‫از ﻣﺮدم ﮐﻮي و ﺑﺮزن ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺳﺮ و ﮐﺎر دارم‪.‬‬
‫و از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن دروغ ﭘﺮور ﮐﺸﻮر ﺧﺮﺳﻨﺪ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا ﻣﺰدا ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺗﻮ را ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻨﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 736‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻣﻮزشﻫﺎي رﻫﺎﺋﯽﺑﺨﺶ زرﺗﺸﺖ ﻣﯽاﯾﺴﺘﺪ د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬دروغﭘﺮور و ﭘﯿﺮو دﯾﻦ‬
‫دروﻏﯿﻦ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﺰداﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﻓﺮﯾﺐ و ﻧﺎداﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻫﻮاداران آﻧﻬﺎ راﺳـﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘـﺖ را‬
‫ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺎزﮔﺎري و دوﺳﺘﯽ و ﮔﺴﺘﺮش ﺷﺎدي و آﺑﺎداﻧﯽ ﺳﺘﯿﺰه ﻣﯽﮐﻨﯿـﺪ‪ .‬ﭘﯿﺸـﮥ آﻧﻬـﺎ‬
‫ﺳﺘﻤﮕﺮي و ﻏﺎرت دﺳﺘﺮﻧﺞ دﯾﮕﺮان اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ در ﻣﯿﺎن ﭼﻨﯿﻦ ﻣﺮدﻣﯽ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﺎﺳﺖ و آﻧﺎن‬
‫را ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از راه و روش درﺳﺖ و ﺳﺎﻣﺎن دادن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎي دادﮔﺮي و ﺧﺮدﻣﻨـﺪي‬
‫ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎﻧﺸﺎن ﮐﻪ ﺑﻪ ﺑﺎورﻫﺎ و ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﭘﻠﯿﺪ ﺧﻮد ﺧﻮ ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﭘـﺎيﺑﻨـﺪ‬
‫ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﺧﺸﻢ و درﺷﺘﯽ ﻣﯽﺗﺎزﯾﺪﻧﺪ و دﺷﻤﻨﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﺑﺎ اﯾﻨﮑـﻪ ﻣﯿـﺪان ﮐـﺎر و‬
‫زﻧﺪﮔﯽ روز ﺑﻪ روز ﺑﺮ او ﺗﻨﮕﺘﺮ ﻣﯽﺷﺪ وﻟﯽ اﻣﯿﺪ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي را از دﺳـﺖ ﻧﻤـﯽداد و در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﺧﯿﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن ﺑﺎ دﻟﯿﺮي و ﭘﺎﯾﻤﺮدي آﻣﻮزشﻫﺎي ﺧﻮد را ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽداد‪ .‬ﮔﻼﯾﻪ او از ﺧَﺸـﻢ‬
‫دﺷﻤﻨﺎن و ﺳﺘﻢﭘﯿﺸﮕﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوﯾﺎن‪ ،‬ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪة دﺷﻮاري ﭘﯿﮑﺎر در ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه ﮐﻬﻨﻪﭘﺮﺳـﺘﺎن‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺳﺮﺳﺨﺘﯽ و ﮐﻮﺷﺶ زرﺗﺸﺖ در ﺳﺘﯿﺰ ﺑﺎ ﺑﯿﺪاد و ﭘﻠﯿﺪي و ﺳﺮاﻧﺠﺎم رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬آﻣﻮزش ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ در ﻓﺮداﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑﮑﻮﺷـﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ و ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺎاﻣﯿﺪ ﻧﺸﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪‬‬
‫ﻧﻤﮏ· )‪» :(kąm‬ﺑﻪ ﮐﺪام‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ« ﻧﻤﮏ ‪. ...‬ﻣﮏ »ﺑﻪ ﮐﺪام زﻣﯿﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺾ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺩﻏﮏ]ﻩ· )‪» :(nemōi‬ﻓﺮار ﮐﻨﻢ‪ ،‬روي آورم« ]ﻟﻮﻣﻞ‪ ) :‬اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ ﺣـﺎل(‪‬‬

‫ﺩﺿﮏ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻣﺼﺪر←ﺩﺿﮏ »ﻓﺮار ﮐﺮدن«[ ←‪ -‬ﺩﻏﮏ]ﻩ »ﻗﺪم ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬روي آوردن«‬
‫‪.‬ﻣﮏ· )‪» :(ząm‬زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪. ‬ﺿﮏ‬
‫ﻧﻌﻮﻗﭗ· )‪» :(kurrH‬ﮐﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬ ‫ﺩﻏﮏ]ﻩ· )‪ :(nemōi‬ﺑﻪ ﺳﻄﺮ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه‬
‫ﺿﮕﺜﺪ[· )‪» :(aiienj‬ﺑﺮوم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰام ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ ﮔﺬر( ‪» -‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن«‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[· )‪ :(pairj‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي ﻓﻌﻞ یﻀیﻀﻬﻔﻪ ‪-‬یﭗ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪737 ‬‬

‫ﻃﻀﺒﻒ؛ﻉ‪» :(maētHuB) ·/‬ﺧﻮدي‪ ،‬ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺛﻀﺒﻔﻊ‬

‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪﺿﺴﺈﭖ· )‪» :(airiiamanascH‬دودﻣــﺎن‪ ،‬ﺧﺎﻧــﺪان‪ ،‬اﯾــﻞ‪ ،‬ﻫــﻢ ﺗﯿــﺮه« ) ازي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪ‪ .‬دودﻣﺎن‪ ،‬ﻗﺒﯿﻠﻪ‪ ،‬ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﺧﺎﻧﺪان‪.‬‬
‫یﻀیﻀﻬﻔﻪ· )‪ :(dadaiti‬ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺣﻀﻬﻖ[ »دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻓﺮار ﻣﯽدﻫﺪ‪) «.‬وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ -‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) ·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‪ ،‬ﻫﯿﭻ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﻤﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ( ‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ »ﻣﻦ«‬
‫»ﺯﺩﭘﻌﺰ· )‪» :(xDnHuD‬ﺧﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎن‪ ،‬راﺿـﯽ« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪.‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ .‬ﮔﺬرا(‪» -‬ﺯﺩ‪,‬‬
‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﺎﺳﻪ(‪" -‬ﺽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬اوﮐﻪ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭖ· )‪» :(verezfmH‬ﮐﻮي‪ ،‬ﺑﺮزن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ -‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺽ‬
‫ﺍ؛ﺇﭖ· )‪» :(hHcH‬ﭘﯿﻮﻧﺪ دارم‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻫﺴﺘﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ -‬ﺍﺿﺈ ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺮ و ﮐﺎر داﺷﺘﻦ‬
‫ﺩﺿﺒیﭗ· )‪» :(nacdH‬و ﻧﻪ‪ ،‬ﻧﻪ اﯾﻨﮑﻪ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫یﻀﺔﮒ؛ﻉ‪» :(daoiifuB) ·/‬ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ -(،‬یﻀﺔﮔﻊ‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōi‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﭙﺴﻔﭙﻖ]· )‪» :(sHstHsō‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ -‬ﺳﭙﺴﻔﻀﻖ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]· )‪» :(dregvvaytō‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دروغ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫یﻀﻮﭖ· )‪» :(karH‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر« )ﻗﯿﺪ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﻭﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺴﯽ ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﭘﻪ· )‪» (xDmaDHi‬ﺧﺸﻨﻮد ﺳـﺎزم‪ ،‬ﺧﺸـﻨﻮد ﺗـﻮاﻧﻢ ﮐـﻦ‪ ،‬راﺿـﯽ ﮐـﻨﻢ« )وﺟـﻪ‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﻪ در‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر« )ﻧﺪاﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ -‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 738‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫اَنَ ا‪‬ﺷُﻮ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اَﻫﻤﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫و‪‬ﺋ‪‬ﺪا‬
‫ﺿﺪﺿﺒﺰ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬
‫ﻧﺎﺗﻮان‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﺴﺘﻢ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫اﯾﻦ را‬ ‫ﻣﯽداﻧﻢ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻤﯽ‬ ‫ﮐَﻢ ﻧﺎﻧﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﭼﺎ‬ ‫ﮐَﻢ ﻧَﻘﺶ وا‬ ‫ﻣﺎ‬
‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫ﻧﻀﮑﺪﭘﺪﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻧﻀﮑﺪﺿﭽﺰﺅﭖ·‬ ‫ﮐﭗ·‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‬ ‫ﮐﻢ ﯾﺎر و ﯾﺎور‬ ‫و آن ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ر‪‬ﻣﻪ ﻧﺎﭼﯿﺰ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫اَو‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬ ‫اﯾﺖ‬ ‫آ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ‬ ‫ﮔ‪‬ﺮِز‪‬ﺋﯽ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﺪﭖ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻟﻐﻘﻎ‪].‬ﻩ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫رﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻨﯽ‬ ‫آن‬ ‫درﺑﺎره‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دﺋﯿﺪﯾﺖ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎﺋﯽ‬ ‫ﻓﺮﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬ ‫ﭼ‪‬ﮕﻮاو‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺰرِم‬
‫یﻀﻬﯽ[‪·،‬‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﻪ·‬ ‫ﭼﻘﮓ]·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺇﺿﻠﺆ|·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻖ؛ﮎ·‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ‬ ‫دوﺳﺘﯽ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﺪه ﺑﺒﺨﺶ‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫اﯾﺶ ﺗﯿﻢ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫آﺧﺴ‪‬ﻮ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭖ»ﺱ]·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﯾﺎري ﮐﻨﯽ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪739 ‬‬

‫ﺿﺪﺿﺒﺰ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬

‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫ﻧﻀﮑﺪﭘﺪﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻧﻀﮑﺪﺿﭽﺰﺅﭖ·‬ ‫ﮐﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺿﺆﺿﺒﺪﭖ·‬ ‫[‪·،‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻟﻐﻘﻎ‪].‬ﻩ·‬

‫یﻀﻬﯽ[‪·،‬‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﻪ·‬ ‫ﭼﻘﮓ]·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺇﺿﻠﺆ|·‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻖ؛ﮎ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭖ»ﺱ]·‬

‫و‪‬ﺋ‪‬ﺪا ﺗَﺖ ﯾﺎ اَﻫﻤﯽ ﻣﺰدا اَنَ ا‪‬ﺷُﻮ‬

‫ﻣﺎ ﮐَﻢ ﻧَﻘﺶ وا ﻫﯿ‪‬ﺖ ﭼﺎ ﮐَﻢ ﻧﺎﻧﺎ اَﻫﻤﯽ‬
‫ﮔ‪‬ﺮِز‪‬ﺋﯽ ﺗﻮﺋﯽ آ اﯾﺖ اَو‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ اﻫﻮرا‬
‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺰرِم ﭼ‪‬ﮕﻮاو ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻓﺮﯾ‪‬ﻮ ﻓﺮﯾﺎﺋﯽ دﺋﯿﺪﯾﺖ‬
‫آﺧﺴ‪‬ﻮ وﻧﮕﻬِﺌﻮش اﺷﺎ اﯾﺶ ﺗﯿﻢ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا اﯾﻦ را ﻣﯽداﻧﻢ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻧﺎﺗﻮان ﻫﺴﺘﻢ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ر‪‬ﻣﻪ )و ﺧﻮاﺳﺘﻪام( ﻧﺎﭼﯿﺰ و ﺷﻤﺎر ﯾﺎراﻧﻢ اﻧﺪك اﺳﺖ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا ﺑﻪ ﺗﻮ دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬درﺑﺎره آن رﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﻣﺮا ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﺑﺎش ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ دوﺳﺘﯽ ﺑﻪ دوﺳﺘﺶ ﮐﻤﮏ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي وﻫﻮﻣﻦ )ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺶ( ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ ﻣﺮا ﯾﺎري ﮐﻦ‪.‬‬
 ‫‪ 740‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي را در ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ ﺑﺪﻧﯽ و ﻧﯿﺮوي رواﻧـﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾـﻪﻫـﺎي‬
‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻫﺪف ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬اﺳﺎس اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽﻫﺎ در داﺷﺘﻦ وﺳﺎﯾﻞ و اﺑﺰار اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ﻓﺮاﻫﻢ ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ و وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺎر ﮐﻪ زﻣﺎﻧﯽ رﻣﻪ و ﮔﻠﻪ‬
‫ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺑﻮد و زﻣﺎنﻫﺎي دﯾﮕﺮ وﺳﺎﺋﻞ دﯾﮕﺮ از ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ دﺳﺖاﻓﺰارﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ و ﻣﺒـﺎرزه‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ از وﺳﺎﯾﻞ و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﻣﺎﻟﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازة ﻫﻮش و آﮔﺎﻫﯽ ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﮐﻪ در ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪي ﻣﺎﻟﯽ و ﺗﻨﯽ و ﺑﺪﻧﯽ ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه در ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن داﻧﺶ و ﮔﺴﺘﺮش داﻧﺎﺋﯽ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﯾﮏ زرﺗﺸﺘﯽ ﺑﺎورﻣﻨﺪ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن ﺧﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي رﻓﻊ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي و ﻧﺎداﻧﯽ دﯾﮕﺮان ﭼﺎرهﺟـﻮﺋﯽ‬
‫ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راه اﺻﻼح ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ و دروغ و دزدي‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮي و داﻧﺸﻤﻨﺪي‬
‫اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﭘﺮورش زﻧﺎن و ﻣﺮداﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﺳﺮﻓﺮازي و ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ‬
‫ودر ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﺮداﺋﯽ ﺑﻬﺘﺮ و ﺟﻬﺎﻧﯽ آﺑﺎد و آزاد ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺗﻮاﻧـﺎﺋﯽ و داﻧـﺎﺋﯽ را‬
‫ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﺪ و راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن را آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﺪاي داﻧﺎ دوﺳﺖ آدﻣﯿﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ ﻓﺮﻣﺎن ﺻﺎدر ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‪ .‬آﻧﻬﺎ را از ﻋـﺬاب‬
‫آﺗﺶ در آﺧﺮت ﻧﻤﯽﺗﺮﺳﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮاي ﮐﯿﻨﻪﺗﻮزي و ﮐﺸﺘﺎر ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ دﺳﺘﻮر ﻧﻤﯽدﻫﺪ‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ‬
‫از ﯾﮏ دوﺳﺖ ﻓﺪاﮐﺎر‪ ،‬ﺧﯿﺮﺧﻮاه و ﭼﺎرهﺳﺎز اﻧﺘﻈﺎر ﮐﻤﮏ و راﻫﻨﻤﺎﺋﯽ دارد اﻧﺴﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺴـﺘﯽ‬
‫ﺑﺎ درﺳﺘﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮐﺎري و ﭘﯿﺮوي از ﻣﻨﺶ ﭘﺎك ﺑﻪ آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﺧﻮد اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻧﻘﺶِ‬
‫دوﺳﺖ‪ ،‬ﯾﺎر و ﻫﻤﺮاه را دارد ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد و از او ﮐﻤﮏ و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﮔـﺬر(‪‬‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ· )‪» :(vafdH‬ﻣﯽداﻧﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬وﺟـﻪ ﮐﺎﻣـﻞ‪،‬‬
‫ﺭﻫﯽ »داﻧﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) ·،‬اﯾﻦ را‪ ،‬اﯾﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪741 ‬‬

‫"ﭖ· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ ﯾـﺎ‬
‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﺿﺎﮎ[· )‪» :(ahmj‬ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻮدن«‬
‫ﺿﺪﺿﺒﺰ]· )‪» :(anacDō‬ﻧﺎﺗﻮان‪ ،‬ﺿﻌﯿﻒ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺪﺿﺒﺰﺽ‬
‫ﮐﭗ· )‪» :(mH‬ﻣ‪‬ﻦ« »ﺻﻔﺖ و ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ«‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬اﯾﻦ واژه را در اﺑﺘﺪاي ﺟﻤﻠﻪ ﺿﻤﯿﺮ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﻣﯽداﻧﺪ‪[.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪) :‬ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ([‬
‫ﻧﻀﮑﺪﺿﭽﺰﺅﭖ· )‪» :(kamnafDvvH‬ﮐَﻢ ر‪‬ﻣﻪ‪ ،‬دارﻧﺪه ﮔﻠﻪ و رﻣﻪ ﻧﺎﭼﯿﺰ‪ ،‬ﮐـﻢ ﻣـﺎل و ﻣﻨـﺎل«‬
‫)ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻧﻀﮑﺪﺿﭽﺰﺅﺽ‬
‫ﺍﮔﺾ‪،‬ﺇﭖ· )‪» :(hiiaucH‬و آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪،‬‬
‫آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﻧﻀﮑﺪﭘﮑﭗ· )‪» :(kamnHmH‬آﻧﮑﻪ ﻣﺮدان ﮐﻤﯽ در اﺧﺘﯿﺎر دارد‪ ،‬ﮐﻢ و ﯾﺎر و ﯾﺎور« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﻧﻀﮑﺪﭘﺪﺿﻖ‬
‫ﺿﺎﮎ[· )‪» :(ahmj‬ﻫﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ« )ﺑﻪ ﺳﻄﺮ ﺑﺎﻻ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ(‬
‫ﻟﻐﻘﻎ‪].‬ﻩ· )‪» :(gerezōi‬دادﺧﻮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﮔﻠﻪ دارم‪ ،‬ﺷﮑﺎﯾﺖ ﻣﯽﺑﺮم‪ ،‬ﮔـﺮز‪‬ش و ﻧـﺎﻟﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫ﻑ]ﻩ· )‪» :(tōi‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ دوم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﭖ· )‪» :(H‬درﺑﺎره‪ ،‬راﺟﻊ ﺑﻪ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺴﻮﻧﺪ(‬
‫[‪» :(ju) ·،‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷـﺎره( ]‪- ‬‬
‫ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره([‬
‫ﺽ‪.‬ﺅﺿﺒﺪﭖ· )‪ :(a.vvacnH‬ﺑﺎ ﺽ »آﮔﺎه ﺑﺎش‪ ،‬رﺳﯿﺪﮔﯽ ﮐﻦ« )وﺟـﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
 ‫‪ 742‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺭﺿﺒﺪﺽ »دﯾﺪن‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺘﻦ‪ ،‬آﮔﺎه ﺑﻮدن‪ ،‬اﻃﻼع و ﺧﺒﺮ داﺷﺘﻦ‪ ،‬رﺳﯿﺪﮔﯽ‬
‫ﮐﺮدن«‬
‫]ﻟﻮﻣﻞ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد ده دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ ﭘﺆﺿﺒﺪﭖ ﺧﻮاﻧﺪه‪[.‬‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و دﯾﮕـﺮان ﺿﺆﺿﺒﺪﭖ ﺧﻮاﻧـﺪهاﻧـﺪ‪ ،‬ﺣـﺮف ﺻـﺪادار ﺽ ﺑﻨـﺎ ﺑـﻪ ﺿـﺮورت‬
‫ﺷﻤﺎرهﻫﺎي ﻫﺠﺎﺋﯽ اﺳﺖ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺬف ﺷﻮد‪[.‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻖ؛ﮎ‪» :(rafezrfm) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﺾ‬
‫ﺇﺿﻠﺆ|‪» :(agvvG) .‬ﺗﺨﺼﯿﺺ‪ ،‬وﯾﮋه‪ ،‬ﺑﺨﺸﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺇﺿﺒﺆﺿﺎ‬
‫»ﺑﻪ ﮐﺴﯽ اﺧﺘﺼﺎص دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬وﯾﮋﮔﯽ دادن‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋﻄﺎء ﮐﺮدن‪ ،‬دادن«‬
‫ﭼﻘﮓ]· )‪» :(friiō‬دوﺳﺖ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﭼﻘﮕﺾ »دوﺳﺖ«‬
‫ﭼﻘﮕﭙﻪ· )‪» :(friiHi‬ﺑﺮاي دوﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ دوﺳﺖ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﭼﻘﮕﺾ‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ و ﺗﻨﯽ ﭼﻨﺪ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از او اﯾﻦ واژه را دﻟﺒﺮ‪ ،‬دﻟﺪاده‪ ،‬ﻋﺎﺷﻖ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ ﭼﻮن اﻫﻮراﻣﺰدا در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ دوﺳﺖ اﻧﺴﺎن و دوﺳﺖ زرﺗﺸـﺖ‬
‫اﺳﺖ ﺑﻪ وﯾﮋه ﮐﻪ اﯾﻦ واژه از ﻧﻈﺮ دﺳﺘﻮري ﻧﺮﯾﻨﻪ و ﻣﺬﮐﺮ اﺳﺖ‪ .‬دﻟﺒـﺮي و دﻟـﺪادﮔﯽ ﺧـﻼف‬
‫ﺟﻨﺴﯿﺖ اﯾﻦ واژه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮدان ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ از ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺎم دﻗﺖ دﺳﺘﻮري و ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺗﻌﺼﺐ دﯾﻨـﯽ‬
‫ﺟﻨﺒﻪ ﺧﺮدﮔﺮاﺋﯽ و ﻓﻠﺴﻔﯽ آن را ﺗﻀﻌﯿﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﺎت ‪ 43‬ﺑﻨﺪ ‪ 14‬ﻧﯿﺰ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر رود‪[.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) ·،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪،‬‬
‫آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫یﻀﻬﯽ[‪» :(daidıu) ·،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
‫ﭖ»ﺱ]· )‪» :(Hxsō‬آﻣﻮزش ﺑﺪه‪ ،‬ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﯽ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪» - ‬ﺳﭗ »در دﯾﺪه داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎري ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬آﻣﻮﺧﺘﻦ‪ ،‬دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪743 ‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ·/‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬

‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ازﻟﯽ ﮐﺎﺋﻨـﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠـﺎر آﻓـﺮﯾﻨﺶ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫[‪/‬ﻑ[ﮎ· )‪» :(jBtjm‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬اراده‪ ،‬آرزو‪ ،‬اﻣﯿﺪ ‪) «aspiration‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪/[ - ‬ﻓﻪ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·)‪» :(manazhō‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 744‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫اﺳﻨﺎﻧﻢ‬ ‫اوﺧﺸﺎﻧُﻮ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐَﺪا‬
‫ﺿﺴﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻉ»ﺯﭘﺪ]·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬
‫روزﻫﺎ‬ ‫ﺳﭙﯿﺪه درﺧﺸﺎن‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮارِﻧ‪‬ﺖ‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬ ‫د‪‬رِﺗﺮاﺋﯽ‬ ‫اَﻧﮕ‪‬ﺌﻮش‬
‫ﭼﻘﭙﻘﻐﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻖ]·‬ ‫یﻀﻘﻐﻮﻗﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﻣﯿﺪ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺮَﺗَﻮ‪‬‬ ‫ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿ‪‬ﻦ ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﺋﯿﺶ‬ ‫وِرِزداﺋﯿﺶ‬
‫» ﻗﻀﻔﻀﺆ]·‬ ‫ﺳﻀﺨﺰﮔﻀﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪#‬ﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ‬ ‫ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖﻫﺎ رﻫﺎﻧﻨﺪهﻫﺎ‬ ‫آﻣﻮزشﻫﺎي‬ ‫ﭘﺮ ارج‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اوﺗﺎﺋﯽ‬ ‫ك ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫‪,‬ﻭﭘﻪ·‬ ‫ﻧﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫آﯾﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﯾﺎري‬ ‫آﻧﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫وِرِنِ‬ ‫ﺳﺎﻧﺴﺘﺮاﺋﯽ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫م‪ ‬اي ﺑﯿﻮ‪‬‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺪﺏ·‬ ‫ﺳﻤﺴﻔﻘﭙﻪ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﯽﮔﺰﯾﻨﯿﻢ‬ ‫آﻣﻮزش‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪745 ‬‬

‫ﺿﺴﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻉ»ﺯﭘﺪ]·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬

‫ﭼﻘﭙﻘﻐﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻖ]·‬ ‫یﻀﻘﻐﻮﻗﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫»ﻗﻀﻔﻀﺆ]·‬ ‫ﺳﻀﺨﺰﮔﻀﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪#‬ﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫‪,‬ﻭﭘﻪ·‬ ‫ﻧﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺪﺏ·‬ ‫ﺳﻤﺴﻔﻘﭙﻪ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬

‫ﮐَﺪا ﻣﺰدا ﯾ‪‬ﻮﺋﯽ اوﺧﺸﺎﻧُﻮ اﺳﻨﺎﻧﻢ‬

‫اَﻧﮕ‪‬ﺌﻮش د‪‬رِﺗﺮاﺋﯽ ﻓﺮو‪ ‬اَﺷَﻬﯿﺎ ﻓﺮارِﻧ‪‬ﺖ‬
‫وِرِزداﺋﯿﺶ ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﺋﯿﺶ ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿ‪‬ﻦ ﺗﺎﻧﻢ ﺧﺮَﺗَﻮ‪‬‬
‫ك ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ اوﺗﺎﺋﯽ و‪‬ﻫﻮ ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫م‪ ‬اي ﺑﯿﻮ‪ ‬ﺗﻮا ﺳﺎﻧﺴﺘﺮاﺋﯽ وِرِنِ اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺳﭙﯿﺪهدم درﺧﺸﺎن روزﻫﺎ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ اﺷﺎ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺗﺎﺑﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ﭘﺮارج و ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖﻫﺎ‪.‬‬
‫ﻣﺮدم ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﯿﺰﻧﺪ و وﻫﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﯾﺎري آﻧﻬﺎ آﯾﺪ‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن ﻣﻦ آﻣﻮزشﻫﺎي ﺗﻮ را ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺰﯾﻨﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 746‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ‪ ،‬آﻣﻮزﮔﺎري رﻫﺎﺋﯽﺑﺨﺶ از ﻧﺎداﻧﯽﻫﺎ و ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬او ﺳﻮﺷـﯿﺎﻧﺖ و ﻧﺠـﺎتدﻫﻨـﺪه‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎﻣﺪاد درﺧﺸﺎن ﭘﯿﺮوزي ﺑﺪﻣﺪ ﺗﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي او و ﺳﺎﯾﺮ ﺳﻮﺷـﯿﺎﻧﺖﻫـﺎ را‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮد اﺳﺘﻮار اﺳﺖ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن و ﻣﺮدم درﯾﺎﺑﻨﺪ و اﺷـﺎ را ﮐـﻪ ﻧﻈـﺎم ﻫﺴـﺘﯽ و ﭘﺎﯾﮕـﺎه‬
‫راﺳﺘﯿﻦ آﻓﺮﯾﻨﺶ اﺳﺖ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﻨﺶ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺑﻪ ﺳﻮي آﻧـﺎن آﯾـﺪ‪ .‬زرﺗﺸـﺖ‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ او ﻫﻤﺎن آﻣﻮزشﻫﺎ را ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن و ﻧﻈـﺎم آﻓـﺮﯾﻨﺶ اﺳـﺖ و از‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﻤﺎد داﻧﺎﺋﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ و آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻀیﭗ· )‪» :(kadH‬ﮐ‪‬ﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫"]ﻩ· )‪» :(yōı‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﻉ»ﺯﭘﺪ]· )‪» :(uxDHnō‬ﺳﭙﯿﺪه دم‪ ،‬دﻣﯿﺪن ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪ ،‬ﻃﻠﻮع‪ ،‬ﺑﺎﻣﺪاد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬‬
‫ﻉ»ﺯﺿﺪ ]اﯾﻦ واژه داراي دو ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ‪ -1‬ﮔﺎو ‪ -2‬ﺳﭙﯿﺪه دم‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻧﺨﺴﺖ آن را ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺎو ﮔﺮﻓﺘﻪ وﻟﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده ﺳﭙﯿﺪه دم ﯾﺎ ﭘﮕﺎه در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ )رﯾﮓ ودا ‪(RV.V.47.3‬‬
‫ﻧﯿﺰ ‪ urDHm‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﺳﺖ‪ .‬در وﻧﺪﯾﺪاد ‪ 9/37‬و ‪ 19/21‬و ﻏﯿﺮه ﻉ»ﺯﺿﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﮔﺎو آﻣﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ از اﯾﻦ واژه در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﻧﯿﺮوي ﻻﯾـﺰال او‬
‫اراده ﺷﺪه‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ آن را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺎو ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ »ﮐﯽ و ﭼﻪ ﻫﻨﮕـﺎم‬
‫ﮔﺎوان روز ﺑﺮ ﻣﯽﺧﯿﺰﻧﺪ ﺗﺎ ﻣﺮدم اﺷﺎ را درﯾﺎﺑﻨﺪ«!![ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﺑﺮداﺷﺘﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽﺗﻮان‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ و آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ را درك ﮐﺮد و اﻧﺘﻘﺎل داد‪.‬‬
‫ﺿﺴﺪﻣﮏ· )‪» :(asnąm‬روزﻫﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬ﺿﺪ »روز«‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhHuB) ·/‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻉ »ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬زﻧـﺪﮔﯽ‪،‬‬
‫آﻓﺮﯾﻨﺶ« ]ﻣﻮﻧﺎ ‪ - ‬ﺿﺠﺎﻉ[‬
‫یﻀﻘﻐﻮﻗﭙﻪ· )‪» :(darerrHi‬ﻧﮕﻬﺪاري‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺒﺎﻧﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻀﻘﻎ»ﻗﺾ‪.‬‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· )‪» :(aDahiiH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪747 ‬‬

‫ﭼﻘﭙﻘﻐﺄﻓﺐ· )‪ :(frHrentc‬ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﭼﻖ] »ﺧﻮاﻫﻨﺪ دﻣﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﯽﺧﯿﺰﻧـﺪ‪ ،‬ﺑـﺎﻻ ﻣـﯽآﯾﻨـﺪ«‬
‫)وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﺿﻖ »دﻣﯿﺪن‪ ،‬ﻃﻠﻮع ﮐﺮدن«‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪#‬ﭘﻪ‪» :(verezdHiB) ·/‬ﺑﺎﻟﻎ‪ ،‬ﭘﺨﺘﻪ‪ ،‬آزﻣﻮده‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ارزﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﺛﺮ‪ ،‬ﭘـﺮارج« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺭﻏﻘﻎ‪#‬ﺽ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﻪ‪» :(scyghHiB) ·/‬آﻣﻮزش‪ ،‬آﺋـﯿﻦ‪ ،‬ﺗﻌﻠـﯿﻢ‪ ،‬اﻋﺘﻘـﺎد« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫ﺳﻀﺨﺰﮔﻀﺄﻓﻤﮏ· )‪» :(saoDiiaytąm‬رﻫــﺎﺋﯽﺑﺨــﺶﻫــﺎ‪ ،‬ﺳﻮﺷــﯿﺎﻧﺖﻫــﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺳﻀﺨﺰﮔﻀﺄﻑ‬
‫»ﻗﻀﻔﻀﺆ]· )‪» :(xratavvō‬ﺧﺮد‪ ،‬درك‪ ،‬ﻫﻮش‪ ،‬داﻧﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪» - ‬ﻗﻀﻔﻊ‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬ ‫ﻧﻀﺒﻬﺬﮒ]·)‪» :(kacibiio‬ﺑﺮاي ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي ﮐﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫‪ -‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ و ﻣﺠﻬﻮل(‬
‫‪»,‬ﭘﻪ· )‪» :(krHi‬ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ ﯾﺎري آﻣﺪن‪ ،‬دﻟـﺪاري و ﺗﺴـﻠﯽ دادن« )ﻣﺼـﺪر(‪, - ‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ و ﮐﻠﻨﺲ اﯾﻦ واژه را ﭼﺮﺑﯽ و روﻏﻦ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮدهاﻧﺪ از رﯾﺸـﻪ ‪, -‬ﻭﺽ ﮐـﻪ درﺳـﺖ‬
‫ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﺗﺎراﭘﻮر واﻻ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و اﮐﺜﺮ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳﺎن اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohk) ·,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬و‪‬ه« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ - ‬ﻟﻀﮏ‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪» :(jimat) ·،‬ﻣﯽآﯾﺪ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫»آﻣﺪن« ]درﺑﺎره ﻓﺎﻋﻞ ﻓﻌﻞ آﻣﺪن‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﻫﻮراﻣﺰدا‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ را رﻫﺒـﺮي‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﻮﻣﻞ‪ :‬اﺷﺎ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬وﻫﻮﻣﻦ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺧﺮد ﮐﻪ در ﺳﻄﺮ ﺳﻮم ذﮐﺮ ﺷﺪه‪[.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]· )‪» :(maibiiō‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫»ﻇﭗ· )‪» :(rsH‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﮐﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺳﻤﺴﻔﻘﭙﻪ· )‪» :(sąstrHi‬آﻣﻮزش« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺳﻤﺴﻔﻘﺾ‬
‫ﺭﻏﻘﻐﺪﺏ· )‪» :(verenc‬ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺰﯾﻨﯿﻢ« )ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﺭﺿﻖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 748‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫ﭘﺎت‬ ‫و‪‬ژدرِﻧﮓ‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫ﯾِﻨﮓ‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫ﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫اَت‬
‫ﺣﭗ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺘیﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﺎز ﻣﯽدراد‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ .‬دروغﭘﺮﺳﺖ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫و‪‬‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا‬ ‫د‪‬خ ﯾِﺌﻮش‬ ‫وا‬ ‫ﺷﻮﺋﯿﺘﺮَﻫﯿﺎ‬ ‫ﻓﺮُرِﺗﻮﺋﯿﺶ‬ ‫ﮔﺎو‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻀﺔﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺯ]ﻫﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻖ]ﻗﻐﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻝ|·‬
‫و‬ ‫ﮐﺸﻮر‬ ‫و‬ ‫در ﺷﻬﺮ‬ ‫آﺑﺎداﻧﯽ – ﺷﮑﻮﻓﺎﺋﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎن را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫ‪‬ﻤﻮﺳﺘﻮ‬ ‫ﺷﯿﺌﻮﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﺧﻮاﺋﯿﺶ‬ ‫ﻫﺎﻧﺲ‬ ‫دوژَ ز‪‬ﺑﺎو‬
‫ﺿﺎ؛ﮐﻌﺴﻒ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﻣﺲ·‬ ‫یﻌﺘﺾ‪].‬ﺫ|·‬
‫دﺷﻤﻦ وار‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺮدار‬ ‫ﺧﻮﯾﺶ‬ ‫ﺑﻮدن‬ ‫زﺷﺖ ﮐﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا‬ ‫ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ ﺗَﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮات‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﺘ‪‬ﻢ‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻫﻮﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺴﻒ؛ﮎ·‬
‫ﮔﺬران زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺑﺎز دارد‬ ‫از ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪن اي ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭼ‪‬ﺮَت‬ ‫ﻫﻮﭼﯿﺲ ﺗُﻮﺋﯿﺶ‬ ‫ﭘ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﻓﺮُ ﮔﺎو‬ ‫ﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬
‫ﺇﺿﻘﻀﻒ&‬ ‫ﺍﻋﺈﻫﺴﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺣﻀﻮﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﭼﻘﺦ·ﻝ|·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫آزاد‪ ،‬رﻫﺎ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ درﺳﺖ‬ ‫ﭘﺮواز‪ ،‬راهﯾﺎﺑﯽ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن را‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪749 ‬‬

‫ﺣﭗ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺘیﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺽ‪ ·،‬ﻑ؛ﺃﻝ· یﻘﻐﻠﺆ|·‬

‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫یﻀﺔﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﺯ]ﻫﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻖ]ﻗﻐﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻝ|·‬

‫ﺿﺎ؛ﮐﻌﺴﻒ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﻣﺲ·‬ ‫یﻌﺘﺾ‪].‬ﺫ|·‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻫﻮﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺴﻒ؛ﮎ·‬

‫ﺍﺅ]· ﻑ؛ﺃﻝ· ﭼﻘﺦ·ﻝ|· ﺣﻀﻮﮎ؛ﺃﻝ· ﺍﻋﺈﻫﺴﻒ]ﻩ‪ ·/‬ﺇﺿﻘﻀﻒ&‬

‫اَت ﺗ‪‬ﻨﮓ درِﮔﻮاو ﯾِﻨﮓ اَﺷَﻬﯿﺎ و‪‬ژدرِﻧﮓ ﭘﺎت‬

‫ﮔﺎو ﻓﺮُرِﺗﻮﺋﯿﺶ ﺷﻮﺋﯿﺘﺮَﻫﯿﺎ وا د‪‬خ ﯾِﺌﻮش وا‬
‫دوژَ ز‪‬ﺑﺎو ﻫﺎﻧﺲ ﺧﻮاﺋﯿﺶ ﺷﯿﺌﻮﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ اَﻫ‪‬ﻤﻮﺳﺘﻮ‬
‫ﯾ‪‬ﺴﺘ‪‬ﻢ ﺧﺸَﺘﺮات ﻣﺰدا ﻣﻮﺋﯽ ﺗَﺖ ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش وا‬
‫ﻫﻮ‪ ‬ﺗ‪‬ﻨﮓ ﻓﺮُ ﮔﺎو ﭘ‪‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨﮓ ﻫﻮﭼﯿﺲ ﺗُﻮﺋﯿﺶ ﭼ‪‬ﺮَت‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و اﻣﺎ د‪‬رو‪‬ﻧﺪ آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن اﺷﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ )و ﺑﺎر راﺳﺘﯽ را ﺑﻪ دوش ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ(‬
‫از ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و ﺷﮑﻮﻓﺎﺋﯽ ﺟﻬﺎن در ﺷﻬﺮ و ﮐﺸﻮر ﺑﺎز ﻣﯽدارد‪.‬‬
‫ﻫﻢ اوﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮدار دﺷﻤﻦوار ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻪ زﺷﺘﮑﺎري و ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮﺋﯽ ﻧﺎﻣﻮر ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ او را از ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﺑﻪ اﺑﺰار زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎز دارد‪.‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را ) ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن اﺷﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ( رﻫﺎﺋﯽ ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺷﻨﺎﺧﺖ و آﻣﻮزش درﺳﺖ راه ﺟﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 750‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ از ﻫﻮﭼﯿﺴﺘﯽ و درك و ﺷﻨﺎﺧﺖ درﺳﺖ و دﯾﺪﮔﺎه و داﻧﺶ ﺷﺎﯾﺴـﺘﻪ‪ ،‬و ﻧﯿـﺰ از د‪‬ﺋ‪‬ﻨـﺎ‬
‫»دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬روﺷﻦ‪ ،‬وﺟﺪان و ﺿﻤﯿﺮ آﮔﺎه« ﺑﺎرﻫﺎ ﯾﺎد ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ دو ﻋﺎﻣﻞ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ و‬
‫ﺑﯿﻨﺶ درﺳﺖ از وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي اﻧﺴﺎن و ﺟﻬﺎن اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ .‬در ﺧﺎرج از ذﻫـﻦ اﻧﺴـﺎن‪ ،‬ﻣﯿـﺎن‬
‫ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﻏﯿﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ وﺟﻮد ﻧﺪارد‪ .‬دﯾﻦ و ﺑﺎور آدﻣﯽ ﮐﻪ در ﺿﻤﯿﺮ و ﻧﻬﺎد او ﺟـﺎي‬
‫دارد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﻓﻬﻢ و درك درﺳﺖ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﻣـﯽدﻫـﺪ ﮐـﻪ ﺗﻤـﺎم‬
‫ﻫﺴﺘﯽ و ﮐﺎﺋﯿﻨﺎت ﺑﺮ ﻣﺪار ﻧﻈﺎم و ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﺳﺘﻮار ﺷﺪه ﮐﻪ از آﻏﺎز آﻓـﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﺗـﺎ ﭘﺎﯾـﺎن ﺟﻬـﺎن‬
‫ﺣﺎﮐﻢ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺳﺖ ﺟﻨﺒﺶ ﻫﺮ ﭘﺪﯾﺪه در ﻫﺴﺘﯽ از ﮐﻮﭼﮏﺗﺮﯾﻦ ﺗﺎ ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺗﺎﺑﻊ آن ﻧﻈﺎم‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ آن را اﺷﺎ ﻣﯽﻧﺎﻣﺪ‪ .‬آن ﭼﯿﺰي راﺳﺖ و درﺳﺖ اﺳﺖ و ﺣﻘﯿﻘﺖ دارد ﮐـﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه اﯾﻦ ﻧﻈﺎم ﺧﺮد اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ ﻫـﺮﮐﺲ ﺑـﺎ‬
‫آن ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷﺪ از ﻣﺴﯿﺮ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﺑﯿﺎن ﻋﻠﻤﯽ ﺣﻮادث و رواﺑـﻂ ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎي ﻃﺒﯿﻌـﯽ و‬
‫اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﻨﺤﺮف ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬د‪‬روﻧﺪان و ﭘﯿﺮوان ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﻏﯿﺮﻋﻘﻼﻧﯽ ﻫﻮاداران ﻗﺪرتﻫﺎي‬
‫دروﻏﯿﻦ و ﻧﺎدرﺳﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﺷﯿﻮه داﻧﺸﯽ و ﻋﻠﻤﯽ ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺟﺎي ﮔﻔﺘﮕﻮ‬
‫و ﺑﻬﺮهوري از زﺑﺎن ﺧﻮش و داﻧﺶ درﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮﺋﯽ و ﺧﺸﻢ و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻣﯽﭘﺮدازﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﺮد و راه ﺑﻬﺮهوري از زﻧﺪﮔﯽ و اﻣﮑﺎﻧﺎت اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ را ﺑـﻪ روي آﻧﻬـﺎ‬
‫ﺑﺴﺖ‪ .‬ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺮد و ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺻﻠﺢ و دوﺳﺘﯽ ﻓـﺮا ﺧﻮاﻧـﺪ و در رواﺑـﻂ ﻣﯿـﺎن ﻣـﺮدم و‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ﺗﻌﺎدل ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮد‪ .‬ﻫﻤﭽﻨﺎﻧﮑﻪ اﯾﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮐﺎﺋﻨـﺎت‬
‫از آﻏﺎز آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮﮐﺲ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ و ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ اﻫﻮرا ﻧﻤﺎد‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬از اﯾﻦ رو‪ ،‬اﻣﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻑ؛ﺃﻝ·)‪» :(tfyg‬آﻧﺎن را‪ ،‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »آن‪ ،‬اﯾﻦ«‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|·)‪» :(dregvvG‬ﻫﻮادار دروغ و ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪751 ‬‬

‫"؛ﺃﻝ·)‪» :(yfyg‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ‪ ،‬او ﮐـﻪ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ(‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·)‪» :(aDahiiH‬اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻻﯾﺰال ﮐﺎﺋﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬راﺳـﺘﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺿﺘیﻖ؛ﺃﻝ·)‪» :(vaEdrfyg‬ﭘﯿﺶ ﺑﺮﻧﺪه‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﺑﺮﻧﺪه ﺑﺎز« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﭽیﻘﺾ )ﺻﻔﺖ(‪] .‬ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬ﭘﯿﺶ ﺑﺮﻧـﺪه‪ ،‬ﺑـﻪ ﺟﻠـﻮ راﻧﻨـﺪه ‪ .driver funtheses‬ﺗـﺎرﭘﻮرواﻻ‪:‬‬
‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬آن را از ﺳﺘﺎك – ﺭﺽ‪) .‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ (vah‬ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﺑـﺮدن‪ ،‬ﺣﻤـﻞ‬
‫ﮐﺮدن« ﮐﺴﯽ را در ﺑﺮدن ﺑﺎر ﯾﺎ در ﮐﺎري ﮐﻤﮏ و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدن‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻐـﻮي‬
‫آن را ﮔﺎو ﯾﺎ ﭼﺎرﭘﺎي ﺑﺎرﺑ‪‬ﺮ ‪ draftoxen‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨـﺪ »اﺳـﺘﻌﺎره اﺳـﺖ ﺑـﺮاي«‬
‫ﺑﺎورﻣﻨﺪ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﺎر ﺣﻘﯿﻘﺖ و راﺳﺘﯽ را ﺑﻪ دوش ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﺑـﺮاي رﺳـﯿﺪن ﺑـﻪ اﺷـﺎ‬
‫ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑ‪‬ﺮَﻧﺪه و اﻧﺘﻘﺎل دﻫﻨﺪه راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ‪.‬‬
‫ﺣﭗ‪» :(pHu)·،‬ﺑﺎز ﻣﯽدارد‪ ،‬دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر(‪ - ‬ﺣﭗ »دور ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺎز داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻝ|·)‪» :(gG‬ﮔﺎو‪ ،‬ﺟﺎﻧﻮر ﺑﺎرﺑ‪‬ﺮ‪ ،‬ﺣﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪه« ]ﺣﻤﻞ ﮐﻨﻨﺪه و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن اﺷﺎ ﮐﻨﺎﯾـﻪ از ﮐﺴـﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ اﺷﺎ را ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺎر دﯾﻦ را ﺑﻪ دوش ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺮدم ﺑﺎورﻣﻨﺪ[ )راﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻟﻀﺆ‬
‫ﭼﻖ]ﻗﻐﻒ]ﻩ‪» :(frōretōiB)·/‬ﭘﯿﺸـــﺮﻓﺖ‪ ،‬آﺑـــﺎداﻧﯽ‪ ،‬ﺷـــﮑﻮﻓﺎﯾﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗـــﮏ(‪- ‬‬
‫ﭼﻖ]ﻗﻐﻬﻔﻪ ‪ ‬ﭼﻘﭗ ‪ +‬ﺿﻖ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ آن را ﻣﺼﺪر ازي رﻓﺘﻪ از ﺳﺘﺎك – ﺿﻖ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‬
‫ﭼﻘﭗ »از ﺷﮑﻮﻓﺎﺋﯽ‪ ،‬از ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ«‬
‫ﺯ]ﻫﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·)‪» :(DōirrahiiH‬ﺷـــﻬﺮ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕـــﺎه زﻧـــﺪﮔﯽ« )واﺑﺴـــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺯ]ﻫﻮﻗﺾ‬
‫ﺭﭖ·)‪» :(vH‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬از ادات(‬
‫یﻀﺒﮓ؛ﻉ‪» :(dupiifuD)·/‬ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻀﺒﮕﻊ‬
‫ﺭﭖ·)‪» :(vH‬و‪ ،‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
 ‫‪ 752‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫یﻌﺘﺾ‪].‬ﺫ|·)‪» :(dużazōbG‬ﺑﺪﻧﺎم‪ ،‬رﺳﻮا‪ ،‬ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ ﻫﻤﮑـﺎري و ﻧﺰدﯾـﮏ ﺷـﺪن ﺑـﻪ او‬
‫ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ« ﻣﺸﻬﻮر ﺑﻪ ﺑـﺪﻧﺎﻣﯽ و زﺷـﺘﮑﺎري‪ ،‬ﺳـﺘﯿﺰهﺟـﻮي ﻟﺠﺒـﺎز )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬یﻌﺘﺾ‪].‬ﺫﺿﺎ ]ﮔﺮوﻫﯽ از ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان اﯾﻦ واژه را از دو ﺑﺨـﺶ یﻌﺖ ‪+‬‬
‫ﺽ‪].‬ﺫ| ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻣﯿﻠﺰ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ و ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ .‬ﺣﺎﻟﺖ واژه یﻌﺖ روﺷـﻦ اﺳـﺖ‬
‫وﻟﯽ ﺷﺮح واژه ﺽ‪].‬ﺫ| از ﺳﺘﺎك ‪. ،,.‬ﺽ] ﯾﺎ ‪.‬ﺫﺿﺚ ﻣﻮرد ﮔﻔﺘﮕﻮ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺍﻣﺲ·)‪» :(hąs‬ﺑﻮدن« ‪ ) being‬اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ از ﻓﻌﻞ ﺿﺎ( »ﺑـﻮدن‪ ،‬ﻫﺴـﺘﻦ«‪ - ‬ﺍﺿﺄﻑ‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ]»یﻌﺘﺾ‪].‬ﺫ| ﺍﻣﺲ« دﺷﻮار ﺑﻮدن‪ ،‬ﺳﺘﯿﺰهﺟﻮﺋﯽ و ﻣﺒﺎرزه ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮو‬
‫دروﻏﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ آﺋﯿﻦ ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري ﺑﺎور دارد و ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ درﺷﺘﮑﺎري ﻣﺸﻬﻮر اﺳـﺖ‪،‬‬
‫دﻋﻮت او ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎري و ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ او ﺧﻄﺮﻧﺎك اﺳﺖ[‬
‫ﻃﭙﻪ‪» :(mHiB)·/‬ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮد« )ﺿﻤﯿﺮ اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ(‪ - ‬ﻃﺾ »ﺧﻮد«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(CiiaoranHiB)·/‬ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﮐــﻨﺶ‪ ،‬ﮐــﺮدار« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﺿﺎ؛ﮐﻌﺴﻒ]·)‪» :(ahfmustō‬دﺷــﻤﻦوار‪ ،‬ﭘﺮﺧﺎﺷــﺠﻮ‪ ،‬ﺳــﺘﯿﺰه ﮔــﺮ‪ ،‬دﺷــﻤﻦ ﺳــﺘﯿﺰه ﺟــﻮ«‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣــﻪ و ﻣﻮﻧــﺎ‪ :‬ﺗﻨﻔــﺮآور‪ ،‬زﻧﻨــﺪه‪ .repellant, repulsive ،‬ﺗــﺎراﭘﻮرواﻻ و آذرﮔﺸﺴــﺐ‪:‬‬
‫ﻧﺎدوﺳﺘﺎﻧﻪ و ﺧﺼﻤﺎﻧﻪ‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻧﺰاع ﺟﻮ و واژه را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ »ﭖ·ﺍ؛ﮎ·ﻋﺴﻒ]« ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪.‬‬
‫"ﺿﺴﻒ؛ﮎ·)‪» :(yastfm‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( "ﺿﺲ ‪- ‬‬
‫"ﺽ »ﮐﻪ« ‪ +‬ﻑ؛ﮎ‪ ‬ﻓﺾ »آن«‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrHu)·،‬از ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﺋﯽ‪ ،‬از ﻧﯿــﺮو‪ ،‬از ﭘﺎﯾﮕــﺎه ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪي و ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﺋﯽ«‬
‫)ﺣﺎﻟﺖ ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﮎ]ﻫﻮﺽ‪» :(mōirau)·،‬ﻣﺤﺮوم ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎز دارد‪ ،‬ﺑﺮاﻧﺪ‪ ،‬دور ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﮐﻬﻮ »ﻣﻮﻧﺎ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﺤﺮوم وﻟﯽ ﺑﻬﺮه ﮐﺮدن ‪،to rob of‬‬
‫‪ .to deprive‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﻣﻨﻔﺼﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﯿﺮون راﻧﺪن« ‪ .to expel‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ و آذرﮔﺸﺴﺐ‪:‬‬
‫»ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪753 ‬‬

‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪» :(jiiHtHuB)·/‬وﺳﯿﻠﻪ و اﺑﺰار زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻣﻌﺎش‪ ،‬ﮔﺬران زﻧﺪﮔﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫_ﮒ=ﻓﻊ‬
‫ﺭﭖ·)‪» :(vH‬ﯾﺎ‪ ،‬و« ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬اﯾﻦ ﮐﺲ‪ ،‬او‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﻑ؛ﺃﻝ·)‪» :(tfyg‬آﻧﺎن را‪ ،‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ‬
‫ﭼﻘﺦ·ﻝ|·)‪ :(frogG‬ﺑﺎﯾــﺪ ‪ gH‬ﺧﻮاﻧــﺪه ﺷــﻮد‪ .‬ﻟﭗ »ﭼﺎرﭘــﺎ‪ ،‬ﺟﻬــﺎن« ‪ -‬ﭼﻖ] »ﺇﺿﻘﻀﻒ«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﺮ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟﻤﻠﻪ »ﭼﻖ]ﻝ| ‪ ...‬ﺇﺿﻘﻀﻒ« ﺑﺎﯾـﺪ ﺟـﺪا از ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ ﺧﻮاﻧـﺪه‬
‫ﺷﻮد‪ .‬ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﭼﻖ]ﻟﭗ ‪ ...‬ﺇﺿﻘﻀﻒ و ﺗﺮﮐﯿـﺐ ﭼﻖ] ‪ ...‬ﺇﺿﻘﻀﻒ ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ آن در زﺑـﺎن‬
‫وداﺋﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ رﻫﺎﮐﺮدن‪ ،‬آزاد ﮐﺮدن اﺳﺖ‪» .‬آن ﮐﺲ ﮐﻪ د‪‬رو‪‬ﻧـﺪ و ﭘﯿـﺮو دروغ را دور و‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‪ ،‬اوﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن اﺷﺎ و ﺑ‪‬ﺮَﻧﺪه ﺑﺎر راﺳﺘﯽ را از ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪ اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ رﻫـﺎ و آزاد‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ«‪.‬‬
‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪frō ‬‬ ‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﭼﻖ]ﻝ|·)‪» :(frōgG‬ﭼﺎرﭘﺎي ﭘﯿﺸﺮو‪ ،‬رﻫﺒﺮ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ« )راﺋـﯽ‪،‬‬
‫‪ gau‬ﯾﺎ ‪ frō gu‬از ﯾﮏ ﻫﭙﺎﮐﺲ ‪» frō.gH‬ﺟﻠﻮﺗﺮ و ﭘﯿﺸﺘﺮ از دﯾﮕﺮان رﻓﺘﻦ از رﯾﺸـﻪ ﻟﭗ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »رﻓﺘﻦ ‪[«to go‬‬
‫ﺣﻀﻮﮎ؛ﺃﻝ·)‪» :(parmfyg‬ﭘﺮواز‪ ،‬ﺟﻨﺒﺶ ﺗﻨﺪﺑﺎد و ﺷﺮاره آﺗـﺶ راه ﺟﺴـﺘﻦ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﻀﻮﮐﻀﺪ‬
‫ﺍﻋﺈﻫﺴﻒ]ﻩ‪» :(hucistōiB)·/‬ﺷــﻨﺎﺧﺖ درﺳــﺖ‪ ،‬درﯾﺎﻓــﺖ ﺑﻬﺘــﺮ‪ ،‬دﯾــﺪﮔﺎه ﺷﺎﯾﺴــﺘﻪ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﻋﺈﻫﺴﻔﻪ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آﻣﻮزش درﺳﺖ‪ .‬ﻟﻮﻣﻞ‪ :‬ﺑﯿﻨﺶ درﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺇﺿﻘﻀﻒ·)‪» : (carat‬ﺣﺮﮐﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﺎم زدن‪ ،‬ﻃﯽ ﮐﺮدن«‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﭼﻖ] ‪ ...‬ﺇﺿﻘﻀﻒ »رﻫﺎ و آزاد ﮐﺮدن«‪ .‬ﻟﭗ ﭼﻬﺎرﭘﺎ ﮐـﻪ اﺳـﺘﻌﺎره اﺳـﺖ ﺑـﺮاي‬
‫ﺟﻬﺎن و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن[‬
 ‫‪ 754‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اَﯾ‪‬ﻦ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫درﯾﺘﺎ‬ ‫اَداﻧﺲ‬ ‫ﺧَﺸﯿﺎﻧﺲ‬ ‫وا‬ ‫يِ‬
‫ﺿﮕﻀﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫یﻖ[ﻓﭗ·‬ ‫ﺿیﻤﺲ·‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"؛·‬
‫روي آورﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎ اﺣﺘﺮام‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮ – دارﻧﺪه‬ ‫اﻣﺎ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا‬ ‫ﻣﯿﺘﺮوﺋﯽ ﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫ﻫﻮزِن ﺗﻮش‬ ‫وا‬ ‫اورو‪‬ﺗﻮﺋﯿﺶ‬
‫ﺭﭖ·‬ ‫ﮐﻬﻮﻕ]ﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫ﯾﺎ‬ ‫ﭘﯿﻤﺎن و ﻗﺮارداد‬ ‫آﺷﻨﺎ ﺑﻪ اﻣﻮر‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫دﺳﺘﻮر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫يِ‬ ‫ﺟﻮاﻧﺲ‬ ‫ر‪‬ﺷﻨﺎ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫"؛·‬ ‫_ﺅﻣﺲ·‬ ‫ﻗﻀﺰﺩﭖ·‬
‫د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‬ ‫ﭘﯿﺮو اَﺷﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﺑﺎ ﺻﺪاﻗﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺮوﯾﺎت‬ ‫ﺧﻮ‪‬ا‪‬ﺗَﻮِ‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫ﻫﺎﻧﺲ‬ ‫وي ﭼﯿﺮو‪‬‬
‫ﮐﻘﻌﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﻃﻀﺒﻔﻀﺆﺏ·‬ ‫ﭼﻖ]·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﻣﺲ·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫﻖ]·‬
‫ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﻧﻬﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮاده‬ ‫آن را‬ ‫ﺑﻮدن‬ ‫درﯾﺎ ﺑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺮوﻧﯿﺎت‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫اوز او اي ﺗﯿ‪‬ﻮﺋﯽ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫»ﻕ‪,‬ﺩﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫[ﮎ·‬ ‫ﻉ‪,.‬ﻫﻮﮒ]ﻩ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫آﺳﯿﺐ ﻧﺎﺑﻮدي‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫آن را‬ ‫رﻫﺎﻧﯿﺪن‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪755 ‬‬

‫ﺿﮕﻀﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫یﻖ[ﻓﭗ·‬ ‫ﺿیﻤﺲ·‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺭﭖ·‬ ‫ﮐﻬﻮﻕ]ﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻒ]ﻩ‪·/‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫"؛·‬ ‫_ﺅﻣﺲ·‬ ‫ﻗﻀﺰﺩﭖ·‬

‫ﮐﻘﻌﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﻃﻀﺒﻔﻀﺆﺏ·‬ ‫ﭼﻖ]·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﻣﺲ·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫﻖ]·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫»ﻕ‪,‬ﺩﮔﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫[ﮎ·‬ ‫ﻉ‪,.‬ﻫﻮﮒ]ﻩ·‬

‫يِ وا ﺧَﺸﯿﺎﻧﺲ اَداﻧﺲ درﯾﺘﺎ اَﯾ‪‬ﻦ ﺗ‪‬ﻢ‬

‫اورو‪‬ﺗﻮﺋﯿﺶ وا ﻫﻮزِن ﺗﻮش ﻣﯿﺘﺮوﺋﯽ ﺑﯿﻮ‪ ‬وا‬
‫ر‪‬ﺷﻨﺎ ﺟﻮاﻧﺲ يِ اَﺷَﻮا درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬
‫وي ﭼﯿﺮو‪ ‬ﻫﺎﻧﺲ ﺗَﺖ ﻓﺮو‪ ‬ﺧﻮ‪‬ا‪‬ﺗَﻮِ ﻣﺮوﯾﺎت‬
‫اوز او اي ﺗﯿ‪‬ﻮﺋﯽ اﯾﻢ ﻣﺰدا ﺧﺮوﻧﯿﺎت اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻪ و از ﺗﯿﺮه ﺧﻮب اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ آن ﮐﺲ را ﮐﻪ ﺑﻪ او روي ﻣﯽآورد ﺑﺎ آﺑﺮوﻣﻨﺪي و ﮔﺸﺎدهدﺳﺘﯽ ﺑﭙﺬﯾﺮد‪.‬‬
‫ﺧﻮاه ﺑﺮاﺳﺎس دﺳﺘﻮر ﮐﺎر و ﭘﯿﺸﮥ او ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﭘﯿﻤﺎن و رﺳﻮم ﺟﺎري‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎري ﮐﻪ ﺑﺮ اﺳﺎس درﺳﺘﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫درﯾﺎﺑﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧﺰد او آﻣﺪه ﻓﺮﯾﺒﮑﺎر و درو‪‬ﻧﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ آن را ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮد ﺑﮕﻮﯾﺪ و در ﻣﯿﺎن ﻧﻬﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ اي اﻫﻮرا!‬
‫آﻧﻬﺎ را از آﺳﯿﺐ ﻧﺎﺑﻮدي ﺑﺮﻫﺎﻧﺪ و ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 756‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﺴﺒﯽ(‬ ‫"؛· )‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﺭﭖ·)‪» :(vf‬ﯾﺎ‪ ،‬و‪) «‬ﺣﺮف( ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،howevere» :‬ﻟﮑﻦ‪ ،‬وﻟﯽ‪ ،‬ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ«[‪.‬‬
‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·)‪» :(xDaiiąs‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ارﺑﺎب‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ ﻗﺪرت و ﻧﯿﺮو« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫‪» -‬ﺯﺿﮕﻀﺄﻑ ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ از ﺳﺘﺎك ﺍﺯﭖ( »آﻧﮑﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮ«‬
‫ﺿیﻤﺲ·)‪» :(adąs‬ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه زﻧـﺪﮔﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬یﻀﮏ »ﺧﺎﻧـﻪ« اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪:‬‬
‫ﺿیﻤﺲ ﯾﮏ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﺗﺤﺮﯾﺮي اﺳﺖ از اﺻﻞ واژه ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﭘیﻤﺲ ﺑـﻮد‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻄﺒﯿﻖ ﺑﺎ واژه یﻖ[ﻓﭗ‪» .‬ﺯﺿﮕﻤﺲ ‪ ...‬یﻤﺲ»ﻣﺎﻟﮏ ﺑﺰرگ ﺧﺎﻧﻪ«‬
‫یﻖ[ﻓﭗ·)‪» :(drjtH‬اﺣﺘﺮام ﺑﮕﺬارد‪ ،‬ﺑﺎ آﺑﺮوﻣﻨﺪي ﺑﭙﺬﯾﺮد« )وﺟﻪ آرزوﯾﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﻀﻖ »ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﺣﻔﻆ و ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﺮدن« اﺣﺘﺮام‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺎ اﺣﺘﺮام ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ ]واژه یﻀﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دوﺳﺘﺎﻧﮥ آن ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ و اﺣﺘﺮام ﮐـﺮدن و‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻏﯿﺮ دوﺳﺘﺎﻧﮥ آن ﻧﮕﻪ داﺷﺘﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ زور اﺳﺖ[‪.‬‬
‫ﺿﮕﻀﺄﻓﻐﮏ·)‪» :(aiiantem‬روي آورﻧﺪه‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬آن ﮐﻪ ﺑـﺮاي رﻓـﻊ ﻧﯿـﺎز ﻣـﯽآﯾـﺪ«‬
‫)راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻩ »آﻣﺪن« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ واژه را ﻣﺸﺘﻖ از "ﭖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ از‬
‫رﯾﺸﻪ "ﺽ اﺳﺖ‪) :‬از واژه "ﺽ‪ ۹ ،‬واژه ﻓﺮﻋﯽ دﯾﮕـﺮ وﺟـﻮد دارد‪" :‬ﺽ‪" ،،‬ﺿﻮﭖ –‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ – "ﺿیﭗ – "ﺿﺆﺽ‪" - ،‬ﭘﺾ‪" - ،‬ﭘﻪ‪" - /‬؛ ‪" -‬؛‪ [.‬ﮐﻪ‬
‫داراي ﻣﻌﻨﯽﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ آنﻫﺎ ﺟﻨﺒﻪ ﻗﯿﺪي دارﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻒ]ﻩ‪» :(urvvHtōıB)·/‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪه‪ ،‬ﺷﺮط – آﻧﭽﻪ ﻻزم ﺑﺮاي ﮐﺎر ﯾﺎ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫‪) «vow order sule‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﻘﺆﭘﻔﻪ‬
‫ﺭﭖ ·)‪» :(vH‬ﯾﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺧﻮاه« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪» :(huzfytuB)·/‬ﺗﺒﺎر ﺧﻮب‪ ،‬ﺗﯿﺮه آﻣﻮزش دﯾـﺪه‪ ،‬آﺷـﻨﺎ ﺑـﻪ ﭼﯿﺰﻫـﺎ و ﮐﺎرﻫـﺎ«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ ]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬داراي ﺑﯿﻨﺶ درﺳﺖ« ﻣﯿﻠﺰ‪ :‬ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻦ ﺧـﻮب‪،‬‬
‫داراي دل ﻣﻬﺮﺑﺎن ‪ (noble-hearted‬آﻧﺪرآس‪» :‬ﻧﺠﯿﺐزاده ‪«noble born‬‬
‫ﮐﻬﻮﻕ]ﻫﺬﮒ]·)‪» :(mirrōibiō‬ﻋﻬﺪ و ﭘﯿﻤﺎنﻫـﺎ‪ ،‬ﻗـﻮل و ﻗﺮارﻫـﺎ« ) آزي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪757 ‬‬

‫ﮐﻬﻮﻗﺾ )ﭘﯿﻤﺎن‪ ،‬ﻗﺮارداد‪ ،‬ﻋﻬﺪ(‬

‫ﺭﭖ·)‪» :(vH‬ﯾﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺧﻮاه« ) از ادات‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻗﻀﺰﺩﭖ·)‪» :(raDnH‬درﺳﺘﮑﺎر« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻗﻀﺰﺩﭖ‬
‫_ﺅﻣﺲ·)‪» :(Jvvąs‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪_ - ‬ﺅﺿﺄﻑ‬
‫"؛·)‪» :(yf‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·)‪» :(aDavvH‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﻫﻮادار اﺷﺎ‪ ،‬ﭘﯿﺮو راﺳـﺘﯽ« )ﻧﻬـﺎديف ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ( »ﭘﯿﺮو راﺳﺘﯽ‪ ،‬راﺳﺘﮕﻮ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر«‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·)‪» :(dregvvaytem‬درو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻖ]·)‪» :(vjeırō‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨـﺪ‪ ،‬درﯾﺎﺑـﺪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻘﺾ »داوري ﮐﺮدن ﻣﯿﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب و ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﯿﺎن دو ﭼﯿﺰ«‬
‫ﺍﻣﺲ·)‪» :(hąs‬ﺑﻮدن ‪) «being‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ(‪ - ‬ﺿﺎ‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau)·،‬او‪ ،‬آن را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﭼﻖ]·)‪ :(frō‬ﭘﯿﺶ واژه ﺑﺮاي ﻓﻌﻞ‬
‫ﻃﻀﺒﻔﻀﺆﺏ·)‪» :(mactavvé‬ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﻓﺎﻣﯿﻞ‪ ،‬اﻋﻀﺎي ﯾـﮏ ﺧـﺎﻧﻮاده« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺛﻀﺒﻔﻊ »ﺧﻮﯾﺸﺎن‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬ﻓﺎﻣﯿﻞ‪ ،‬اﻋﻀﺎي ﯾﮏ ﺧﺎﻧﻮاده«‪.‬‬
‫ﮐﻘﻌﮕﭗ‪» :(mruiiHu)·،‬ﺑﮕﻮﯾﺪ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﮐﻖ‪» ,‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﮐﺮدن ‪ +‬ﭼﻖ] )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن دﻫﻨـﺪه ﺣﺮﮐـﺖ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﯿﺶ اﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﻄﺮح ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﯿﺎن ﮔﺬاﺷﺘﻦ(‬
‫ﻋﺬ‪,‬ﻫﻮﮒ]ﻩ·)‪» :(uzkiriiōi‬ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ و ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﺮدن‪ ،‬رﻫﺎﻧﯿﺪن‪ ،‬ﻧﺠﺎت دادن« )ﻣﺼﺪر‬
‫ﺑﺮاﺋﯽ(‪ , - ‬ﯾﺎ ﺿﺆ ‪ +‬ﻉ‪» .‬ﺑﺮاي رﻫﺎﻧﯿﺪن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺣﻔﻆ و ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﺮدن«‬
‫[ﮎ·)‪» :(jm‬آن را‪ ،‬او را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ (‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫»ﻕ‪,‬ﺩﮔﭗ‪» :(xrkniiau)·،‬ﯾﻮرش‪ ،‬ﺣﻤﻠﻪ‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﮔﺰﻧﺪ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﻕ‪,‬ﺩﮔﺾ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» : (ahurH).‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 758‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫آﯾﺎت‬ ‫اﯾﺴ‪‬ﻢ ﻧﻮ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَت‬
‫ﭘﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﻫﺴﻐﮑﺪ]·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺴﻒ؛ﮎ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫آﯾﺪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫آن ﮐﺲ )ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ(‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﮔﺎت‬ ‫ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﺘَﻬﯿﺎ‬ ‫داﻣﺎن‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫دروج‪‬‬
‫ﻟﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﺽ؛ﻭﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫یﭙﮑﻤﺪ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫یﻖ‪· ]_,‬‬
‫ﮔﺎت‬ ‫اﺳﯿﺮ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘﺎر‬ ‫دام‬ ‫او‬ ‫دروغ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﻮ‬ ‫درِﮔﻮا اﯾﺖ‪‬‬ ‫يِ‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫زي‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫"؛·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺮاي ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫زﯾﺮا‬ ‫آن ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮي ﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫ﯾ‪‬ﻬﻤﺎﺋﯽ‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬
‫ﭼﻘﮓ]·‬ ‫·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ‬ ‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫دوﺳﺖ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎ‬ ‫آن ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫داو‬ ‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاور وﯾﺎو‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ &‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ|·‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫آﻓﺮﯾﺪي‬ ‫آﻏﺎز‬ ‫ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪759 ‬‬

‫ﭘﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﻫﺴﻐﮑﺪ]·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺴﻒ؛ﮎ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻟﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﺽ؛ﻭﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫یﭙﮑﻤﺪ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫یﻖ‪· ]_,‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫"؛·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫‪· [.‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﭼﻘﮓ]·‬ ‫ﺍﺅ]· ﺿﺰﺿﺆﭖ · "ﺿﺎﮐﭙﻪ· ﺿﺰﺿﺆﭖ‬

‫·‬

‫ﺍﮔﺾ‪ ·،‬یﻀﺒﺪ|· ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ|· ﯼ|· ﺿﺎﻋﻘﭗ &‬

‫اَت ﯾ‪‬ﺴﺘ‪‬ﻢ ﻧﻮﺋﯿﺖ ﻧﺎ اﯾﺴ‪‬ﻢ ﻧﻮ آﯾﺎت‬

‫دروج‪ ‬ﻫﻮ‪ ‬داﻣﺎن ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﺘَﻬﯿﺎ ﮔﺎت‬
‫ﻫﻮ‪ ‬زي درِﮔﻮاو يِ درِﮔﻮا اﯾﺖ‪ ‬و‪‬ﻫﯿﺸﺘﻮ‬
‫ﻫﻮ‪ ‬اَﺷَﻮا ﯾ‪‬ﻬﻤﺎﺋﯽ اَﺷَﻮا ﻓﺮي ﯾ‪‬ﻮ‬
‫ﻫﯿ‪‬ﺖ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو ﭘ‪‬ﺌُﻮاور وﯾﺎو داو اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ آن ﮐﺲ )ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ( ﻧﺰد ﻣﺮد ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﻧﯿﺎﯾﺪ‪.‬‬
‫او اﺳﯿﺮ دام دروغ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﻪ ﺳﻮي آن ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ‪.‬‬
‫زﯾﺮا ﭘﯿﺮو دروغ ﺑﺮاي ﭘﯿﺮو دروغ‪ .‬و ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺮاي ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ دوﺳﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻪ اي اﻫﻮرا از آﻏﺎز‪،‬‬
‫وﺟﺪان و ﺑﯿﻨﺶ ﻣﺎ را ﭼﻨﯿﻦ آﻓﺮﯾﺪي‪.‬‬
 ‫‪ 760‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) ·،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬از اﯾﻦ رو‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﭼﻨﺎن ﭼﻪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫‪‬‬ ‫"ﺿﺴﻒ؛ﮎ·)‪» :(yastfm‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﺲ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( "ﺿﺲ‬
‫"ﺽ ‪ +‬ﻑ؛ﮎ ‪ ‬ﻓﺾ‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu)·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺩﭖ·)‪» :(nH‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺩﺿﻖ‬
‫ﻫﺴﻐﮑﺪ]·)‪» :(isemnō‬ﺗﻮاﻧﮕﺮ‪ ،‬آن ﮐﺲ ﮐﻪ ﻣﺎﻟﮏ و داراي ﻧﻔـﻮذ و ﺗﻮاﻧـﺎ اﺳـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﻫﺲ »ﻗﺎدر و ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن«‪] .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن ‪‬‬

‫‪[ -‬ﺱ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ -  :‬ﻩ‪» /‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدن ﺑﺮاي رﻓﻊ ﻧﯿﺎزﻣﻨـﺪي«‪ .‬ﻟﻮﻣـﻞ‪:‬‬
‫‪ - ‬ﻩ‪» /‬در ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻮدن‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬در ﺟﺴﺘﺠﻮ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﭼﯿﺰي ﺑﻮدن ﺑﺮاي رﻓـﻊ‬
‫ﻧﯿﺎز‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﻣﻮﻧﺎ‪ -  :‬ﻫﺲ »ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن«‬
‫ﭘﮕﭗ‪» :(HiiHu)·،‬آﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽآﯾﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ - ‬ﻩ‬
‫»آﻣﺪن‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن« ]ﺩ]ﻩ‪) ،‬ﺣﺮف ﻧﻔﯽ( ‪ +‬ﭘﮕﭗ‪» ،‬ﻧﯿﺎﯾﺪ‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ ﻧﺸﻮد«[‬
‫یﻖ‪» : (drkjō)·][_,‬دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﮔﻮل‪ ،‬اﻏﻔﺎل« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬یﻖ‪,‬ﻝ‬
‫]دﯾﻮ دروغ‪ :‬ﻧﻤﺎد ﻧﺎدرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﮔﻤﺮاﻫﯽ‪ ،‬دﺷﻤﻦ راﺳﺘﯽ و اًﺷﺎ‪ ،‬آن ﮐﻪ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﻣﯽﭘﻮﺷﺎﻧﺪ و‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻫﺮﯾﻤﻦ[‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬او‪ ،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫یﭙﮑﻤﺪ·)‪» :(dHōmąn‬ﺧﺎﻧﻪ و ﺟﺎﯾﮕـﺎه ﭘﯿـﺮوان دروغ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ - ‬یﭙﮑﻀﺪ ]در‬
‫اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ یﭙﮑﻀﺪ ﯾﺎ یﻤﮑﻀﺪـ»آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮد آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪه« ﻟﻮﻣـﻞ‪ :‬در اﯾﻨﺠـﺎ‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »آﻓﺮﯾﻨﺶ« ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺟﺎﯾﮕﺎه دروغ‪ ،‬ﻣﺴﮑﻦ ﭘﯿﺮوان دروغ[‪.‬‬
‫ﺍﺽ؛ﻭﺿﺎﮔﭗ·)‪» :(hafrahiiH‬در ﺑﻨــﺪ‪ ،‬ﮔﺮﻓﺘــﺎر‪ ،‬در زﻧﺠﯿــﺮ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﺽ؛ﻭﺽ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬از ﺳﺘﺎك ﺍﺿﻪ ﯾﺎ ﺍﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺑﺴـﺘﻦ‪ ،‬ﻣـﺮﺗﺒﻂ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺑـﻪ ﻫـﻢ‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده ﺷـﺮﯾﮏ‪ ،‬اﻧﺒـﺎز‪ .‬در اﯾـﻦ ﻣـﻮرد واژه ﺍﺽ؛ﻭﺿﺎﮔﭗ از‬
‫رﯾﺸﻪ ﺍﺽ؛ﻭﺿﺎﮔﺾ )ﺻﻔﺖ( ﺟﺪا ﻣﯽﺷﻮد ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﮐﻀﺪﺿﺎﮔﭗ از رﯾﺸﻪ ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﻟﭗ‪» :(gHu)·،‬ﻣﯽرود‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﻟﭗ »رﻓﺘﻦ«‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪761 ‬‬

‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬او‪ ،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬او«‬
‫‪» : (zj)·[.‬زﯾﺮا‪ ،‬ﺑﺮاي آن ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻮن ﮐﻪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|·)‪» :(dregvvG‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻮادار ﻧﺎدرﺳﺘﯽ و ﻓﺮﯾﺐ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫"؛·)‪» :(yf‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐـﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ ﯾـﺎ‬
‫ﻣﻮﺻﻮﻟﯽ ‪(pro‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·)‪» :(dregvvHitc‬ﺑﺮاي ﻫﻮادار دروغ‪ ،‬ﺑـﺮاي د‪‬رو‪‬ﻧـﺪ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻑ]·)‪» :(vahiBtō‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪(super‬‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬او‪ ،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬او«‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·)‪» :(aDavvH‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﻫﻮادار راﺳـﺘﯽ‪ ،‬ﭘﯿـﺮو اﺷـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ‬
‫"ﺿﺎﮐﭙﻪ·)‪» :(yahmai‬ﺑﺮاي او ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺮاي آن ﮐﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ( »او ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ«‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·)‪» :(aDavvH‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﭼﻘﮓ]·)‪» :(friiō‬دوﺳﺖ‪ ،‬دوﺳﺘﺎﻧﻪ‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﭼﻘﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau)·،‬ﮐﻪ‪ ،‬از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪي از – "ﺽ(‬
‫یﻀﺒﺪ|·)‪» :(dacnG‬ﺑﯿﻨﺶﻫﺎ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮﻫـﺎ‪ ،‬وﺟـﺪانﻫـﺎ‪ ،‬ﺳﺮﺷـﺖﻫـﺎ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ|·)‪» :(paourviiG‬آﻏــﺎز‪ ،‬اﺳــﺎس‪ ،‬ﭘﺎﯾــﻪ‪ ،‬ﻧﺨﺴــﺖ‪ ،‬ﭘﯿﺸــﯿﻦ‪ ،‬آﻏــﺎزﯾﻦ‪ ،‬زﻣــﺎن‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﯼ|·)‪» :(dG‬دادي‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮدي‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪي« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮدن‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪن«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurH) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 762‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫د‪‬داو‬ ‫ﭘﺎﯾﻮم‬ ‫ﻣ‪‬ﻮ‪‬اﯾﺖ‪‬‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐ‪‬ﻢ ﻧﺎ‬
‫یﻀﯽ|·‬ ‫ﺣﭙﮓ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﻀﺆﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬ ‫ﻥ؛ﮐﺪﭖ·‬
‫ﻣﯽﮔﻤﺎري‬ ‫ﭘﻨﺎهدﻫﻨﺪه‬ ‫ﺑﺮاي ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺲ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَ ا‪ ‬ﻧَﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫دي د‪‬رِﺷَﺘﺎ‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ·‬ ‫ﯼ[یﻀﻘﻐﺰﺿﻔﭗ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﺮاي آزار‬ ‫آﻣﺪه ﺷﻮد‬ ‫ﭘﺮ و دروغ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬ ‫آﺗﺮَﺳﭽﺎ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﺎت‬ ‫اَﻧﯿِﻢ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﭘﻮﻗﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮒ؛ﮎ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻓﺮوغ‬ ‫از ﺗﻮ‬ ‫دﯾﮕﺮي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺗﺮَاُﺷﺘﺎ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﺷﯽ‪ ‬اُﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾ‪‬ﯿﺎو‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﻭﻗﻀﺦ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺿﮓ|·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‬ ‫آﺋﯿﻦ دوﺳﺘﯽ را‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي‬ ‫اﯾﻦ دو‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاو‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﯿﺎﺋﯽ‬ ‫داﻧﺲ ﺗﻮام‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﻘﭙﺆﺿﺨﺈﭖ&‬ ‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ·‬ ‫یﻤﺴﻔﺆﻣﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﻤﮏ·‬
‫آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬ ‫ﺑﯿﻨﺶ ـ ﻧﻬﺎد‬ ‫آﻣﻮزش را‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫آن را‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪763 ‬‬

‫یﻀﯽ|·‬ ‫ﺣﭙﮓ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﻀﺆﺿﻬﻔﺐ·‬

‫ﻥ؛ﮐﺪﭖ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬ ‫·‬

‫ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﮐﭗ· یﻘﻐﻠﺆ|· ﯼ[یﻀﻘﻐﺰﺿﻔﭗ· ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ·‬

‫ﺿﺪﮒ؛ﮎ· ﻭﻇﻀﺎﮐﭗ‪ ·،‬ﭘﻮﻗﻀﺴﺈﭖ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·‬

‫"ﺿﮓ|· ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪ ·/‬ﺿﺰﻏﮏ· ﻭﻗﻀﺦ‪/‬ﻓﭗ· ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬

‫ﻓﻤﮏ· ﮎ]ﻩ· یﻤﺴﻔﺆﻣﮏ· یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ· ﭼﻘﭙﺆﺿﺨﺈﭖ&‬

‫ﮐ‪‬ﻢ ﻧﺎ ﻣﺰدا ﻣ‪‬ﻮ‪‬اﯾﺖ‪ ‬ﭘﺎﯾﻮم د‪‬داو‬

‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻣﺎ درِﮔﻮاو دي د‪‬رِﺷَﺘﺎ اَ ا‪ ‬ﻧَﻨﮕﻪ‪‬‬
‫اَﻧﯿِﻢ ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﺎت آﺗﺮَﺳﭽﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬
‫ﯾ‪‬ﯿﺎو ﺷﯽ‪ ‬اُﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ اَﺷ‪‬ﻢ ﺗﺮَاُﺷﺘﺎ اﻫﻮرا‬
‫ﺗﺎﻧﻢ ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ داﻧﺲ ﺗﻮام د‪‬ﺋ‪‬ﻨﯿﺎﺋﯽ ﻓﺮاو‪‬ﺋﻮﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ را ﭘﻨﺎهدﻫﻨﺪه او ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻣﯽﮔﻤﺎري‪.‬‬
‫آن ﮔﺎه ﮐﻪ ﭘﯿﺮو دروغ ﺑﺮاي آزار ﻣﻦ آﻣﺎده ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﺟﺰ ﻓﺮوغ ﺗﻮ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﻮ )ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎه ﻣﻦ( ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ دو اي اﻫﻮرا ﺑﺎ ﮐﺎرآﯾﯽ ﺧﻮد آﺋﯿﻦ راﺳﺘﯽ را ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫آن آﻣﻮزش را ﺑﺮاي )ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ( ﺳﺮﺷﺖ و وﺟﺪان ﻣﻦ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
 ‫‪ 764‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻥ؛ﮐﺪﭖ·)‪» :(kHmmH‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ( ‪ +‬ﺩﭖ »ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﮐﻪ‬
‫ﺿﻤﯿﺮ ﻥ؛ﮎ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫‪enelitic‬‬ ‫ﭘﺲ از ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود و ﺟﺰ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﯾﺎ‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺟﺰء ﺩﭖ در واژه ﻥ؛ﮎ ﺣﺎﻟﺖ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ﺳﺘﺎك ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد« ﻧﻤﯽﺑﺎﺷﺪ ﺑﻠﮑﻪ‬
‫ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻀﺴﺪﭖ در ﻫﺎت ‪ 44‬ﺑﻨﺪ ‪.[3‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﮐﻀﺆﺿﻬﻔﺐ·)‪» :(mavvaitf‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻣـﻦ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ ﭼـﻮن ﻣـﻦ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﮐﻀﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺣﭙﮓ‪,‬ﮎ·)‪» :(pHiikm‬ﻧﮕﻬﺒﺎن‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻆ‪ ،‬ﭘﻨﺎه دﻫﻨﺪه‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﭙﮕﻊ‬
‫»ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ ﭘﺎﺋﯿﺪن و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ دارد‪ .‬ﮐﺴﯽ ﭘﻨﺎه ﻣﯽدﻫﺪ«‬
‫یﻀﯽ|·)‪» :(dadG‬ﻣﯽﮔﻤﺎري‪ ،‬ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﯽ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬یﭗ‪» .‬دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﮔﻤﺎردن‪ ،‬ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﺮدن«‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau)·،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ«‬
‫ﮐﭗ·)‪» :(mH‬ﻣﺮا‪ ،‬ﻣﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‪) .‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|·)‪» :(dregvvG‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬دروغ ﭘﺮﺳﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﯼ[یﻀﻘﻐﺰﺿﻔﭗ·)‪» :(djdareDatH‬ﭘ‪‬ﺮوا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺟﺮات ﮐﻨﺪ‪ ،‬آﻣﺎده ﺳـﺘﯿﺰ ﺷـﻮد‪ ،‬ﺗﻬﺪﯾـﺪ ﮐﻨـﺪ«‬
‫)وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﻀﻖ »ﺑﯽﺣﺮﮐﺖ ﻧﮕﺎه داﺷـﺘﻦ‪،‬‬
‫ﻣﺠﺒﻮر ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﺟﺮات دادن‪ ،‬ﭘﺮواي ﮐﺎري ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻬﺪﯾﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮاي ﮐﺎري آﻣﺎده‬
‫ﺷﺪن«‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ·)‪» :(acnazhc‬ﺑﺮاي آزار‪ ،‬ﺑﺮاي آﺳﯿﺐ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﺒﺪﺿﺎ »زﯾـﺎن‬
‫رﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬ﮔﻨﺎه ﮐﺮدن‪ ،‬در ﻫﺎت ‪ 32‬ﺑﻨﺪ ‪ 16‬ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ«‬
‫ﺿﺪﮒ؛ﮎ·)‪» :(aniifm‬دﯾﮕﺮ‪ ،‬دﯾﮕﺮي« )ﺻﻔﺖ(‪ - ‬ﺿﺪﮔﺾ‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭗ‪» :(rsahmHt)·،‬از ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﻭﻇﺾ »ﺗـﻮ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪765 ‬‬

‫ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬

‫ﭘﻮﻗﻀﺴﺈﭖ·)‪» :(HrraseH‬ﻓﺮوغ‪ ،‬روﺷﻨﺎﺋﯽ‪ ،‬آﺗﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻔﻀﻖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·)‪» :(manazhaseH‬ﻣﯿــﻞ‪ ،‬ﻧﻈــﺮ‪ ،‬ﻧﯿــﺖ‪ ،‬راي – اﻧﺪﯾﺸــﻪ‪ ،‬ﺧﯿــﺎل‪ ،‬ﻓﮑــﺮ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﻧﻈﺮ‪ ،‬ﻧﯿﺖ‪ ،‬راي – اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ‪ ،‬ﺧﯿﺎل‪ ،‬ذﻫﻦ« ]در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫اﻧﮕﺮَﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬ﻧﺎداﺋﯽ واﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﺎﯾﺪاري ﮐﻨﺪ و ﭘﯿﺮوز ﺷﻮد‪ .‬روﺷﻨﺎﺋﯽ‬
‫و آﺗﺶ ﻧﻤﺎد داﻧﺎﯾﯽ ﻓﺮاﮔﯿﺮ اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ را ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ و ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﭼﯿﺮﮔـﯽ‬
‫دارد‪ .‬آﺗﺶ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ داراي ﯾﮏ ﻣﻌﻨﯽ ذﻫﻨﯽ و ﺑﺎﻃﻨﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺎ دﯾﺪ و دل روﺷـﻦ اﺳـﺖ‬
‫ﮐﻪ آدﻣﯽ ﺑﻪ اﺷﺎ و ﺣﻘﯿﻘﺖ ﭘﯽ ﻣﯽﺑﺮد و ﺑﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﻧﻤﺎد ﭘﻠﯿﺪي و ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﺳﺘﯿﺰ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫"ﺿﮓ|·)‪» :(yaııG‬اﯾﻦ دو‪ ،‬اﯾﻦ دو ﮐﺲ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(CiiaoranHiB)·/‬ﺑــﺎ ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﺑــﺎ ﮐــﺮدار« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫"ﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺰﻏﮏ·)‪» :(aBem‬اﺷﺎ‪ ،‬آﺋﯿﻦ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻭﻗﻀﺦ‪/‬ﻓﭗ·)‪» :(rraoDtH‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ رﺳﺎﺋﯽ ﻣﯽرﺳـﺎﻧﻨﺪ« )وﺟـﻪ‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا( »ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ دادن‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن‪ ،‬رﺳﺎ و ﮐﺎﻣﻞ‬
‫ﮐﺮدن ﺑﻪ ﺗﺮﻓﯿﻊ و ﺗﺮﻗﯽ رﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬ﭘﺮوراﻧﺪن«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اي اﻫﻮرا‪ ،‬اي ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻓﻤﮏ·)‪» :(tąm‬آن‪ ،‬آن را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮎ]ﻩ·)‪» :(mōi‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫یﻤﺴﻔﺆﻣﮏ·)‪» :(dąstvvąm‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬آﻣﻮزش‪ ،‬ﭘﯿﺎم‪ ،‬آﮔﺎﻫﯽ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫یﻀﺠﺎ »آﻣﻮزاﻧﺪن‪ ،‬ﻧﺸﺎن دادن« ]در ﭘﻬﻠﻮي د‪‬ﺳﺘُﻮﺑ‪‬ﺮ و در ﻓﺎرﺳﯽ دﺳﺘﻮر ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻗﺎﻋﺪه‬
‫و ﻗﺎﻧﻮن وﮐﺴﯽ ﮐﻪ در ﮐﺎرﺑﺮد آﻣﻮزش ﻗﻮاﻋﺪ و ﻗﻮاﻧﯿﻦ دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﻧﻈﺎرت ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي‬
‫ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﯿﺸﺘﺮ‪ ،‬ﯾﺎدداﺷﺖﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎي ﭘﻮرداود[‪.‬‬
‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ·)‪» :(dacnaiiHi‬ﺑﺮاي دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي وﺟﺪان و ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‪ ،‬ﺳـﺮﻋﺖ‪ ،‬ﻧﻬـﺎد«‬
‫)ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻀﺒﺪﭖ‪.‬‬
‫ﭼﻘﭙﺆﺿﺨﺈﭖ‪» : (frHvvaocH).‬آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ‪ - «proerlamer‬ﺭﺿﺈ‬
 ‫‪ 766‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫اَ ا‪‬ﻧَﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫د‪‬زد‪‬‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬ ‫ﯾﺎو‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫وا‬ ‫يِ‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ·‬ ‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫"|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"؛·‬
‫آزار‬ ‫ﺑﭙﺮوراﻧﺪ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﻫﺮ آﯾﻨﻪ‬ ‫ﮐﺴﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮُﺳﯿﺎت‬ ‫ﺷﯿﯽ‪ ‬اُﺗَﻨﺎﻧﺌﯿﺶ‬ ‫آﺗﺮﯾﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﭼﻖ]ﺳﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﭘﻮﻗﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫رﺳﺪ‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎي‬ ‫آﺳﯿﺐ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫آن‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دو‪ ‬ا‪‬ﺷﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﻮاﯾﺖ‬ ‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺖ ي‪ ‬اُﮔ‪‬ﺖ‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫_ﺿﺲ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻔﮕﻀﺨﻠﻎ‪·،‬‬
‫دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬ﻧﻔﺮت‬ ‫ﺑﯿﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﺑﺎ آن‬ ‫در ﭘﺎﺳﺦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘﺎﯾﺎت‬ ‫ﻫﻮﺟﯿﺎﺗﻮﺋﯿﺶ‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫آ‬ ‫ﺗَﻨﻮِم‬
‫ﺣﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫[ﮎ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺪﺅ؛ﮎ·‬
‫دور ﺷﻮد‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب‬ ‫او‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ‬ ‫ﺗﻦ‪ ،‬ﺧﻮد‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دو‪‬ا‪‬ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺎﭼﯿﺖ‬ ‫دوژﺟﯿﺎﺗﻮﺋﯿﺶ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻧﭙﺈ[‪·،‬‬ ‫یﻌﺖ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺑﺎ دﺷﻤﻨﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪ‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪767 ‬‬

‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ·‬ ‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫"|·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"؛·‬

‫ﭼﻖ]ﺳﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﭘﻮﻗﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫_ﺿﺲ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻔﮕﻀﺨﻠﻎ‪·،‬‬

‫ﺣﭙﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫[ﮎ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺪﺅ؛ﮎ·‬

‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻧﭙﺈ[‪·،‬‬ ‫یﻌﺖ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﯾﺎو ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو د‪‬زد‪ ‬اَ ا‪‬ﻧَﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫يِ وا ﻣﻮﺋﯽ‬

‫ﻧﻮﺋﯿﺖ اَﻫﯿﺎ ﻣﺎ آﺗﺮﯾﺶ ﺷﯿﯽ‪ ‬اُﺗَﻨﺎﻧﺌﯿﺶ ﻓﺮُﺳﯿﺎت‬
‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺖ ي‪ ‬اُﮔ‪‬ﺖ ﺗﺎ اَﻫﻤﺎﺋﯽ ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﻮاﯾﺖ دو‪ ‬ا‪‬ﺷﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﺗَﻨﻮِم آ ﯾﺎ اﯾﻢ ﻫﻮﺟﯿﺎﺗﻮﺋﯿﺶ ﭘﺎﯾﺎت‬
‫ﻧﻮﺋﯿﺖ دوژﺟﯿﺎﺗﻮﺋﯿﺶ ﮐﺎﭼﯿﺖ ﻣﺰدا دو‪‬ا‪‬ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﺮ آﯾﻨﻪ ﮐﺴﯽ آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ از آنِ و ﻫﺴﺘﯽِ ﻣﻦ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ در ﺳﺮ ﺑﭙﺮوراﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ آن آزار و ﮐﺎرﻫﺎي زﯾﺎنﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﺧﻮد او ﺑﺮﮔﺮدد‪.‬‬
‫و آن آزارﻫﺎ در ﭘﺎﺳﺦ ﮐﺮدارش ﺑﺎ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﻪ ﺳﻮي او ﺑﺮود‪.‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب از ﺗﻦ و وﺟﻮد او دور ﺷﻮد ﻧﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ دﺷﻤﻨﯽ و ﻧﻔﺮت اي ﻣﺰدا‪.‬‬
 ‫‪ 768‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛·)‪» :(yf‬آن ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﭖ ·)‪» :(vH‬ﻫﺮ آﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي(‬
‫ﮎ]ﻩ·)‪» :(mōi‬ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖﻫـﺎي واﺑﺴـﺘﮕﯽ و ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳـﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫"|·)‪» :(yG‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬آن ﮐـﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻟﻀﺒﻮ|·)‪» :(gactG‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﻣـﺮدم« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻟﻀﺒﻮﭖ ]در ﯾﺴﻨﺎ ‪ 31‬ﺑﻨﺪ اول ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﺮﺧﯽ اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ »ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺖ‪،‬‬
‫زﯾﺴﺘﮕﺎه‪ ،‬اﻣﻼك‪ ،‬ﮔﻠﻪ و رﻣﻪ« ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪهاﻧﺪ[‪.‬‬
‫یﺾ‪#‬ﺏ·)‪» :(dazdc‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻗﺮار دﻫﺪ‪ ،‬در ﺳـﺮ ﺑﭙﺮوراﻧـﺪ‪ ،‬اراده ﮐﻨـﺪ‪ ،‬در ﻧﻈـﺮ ﮔﯿـﺮد« )وﺟـﻪ‬
‫اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﺿﺒﺪﺿﺠﺎﺏ·)‪» :(acnazhc‬آزار‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬دﺳﺖ درازي‪ ،‬ﺗﺠﺎوز« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺒﺪﺿﺎ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻣﺼﺪر ﺑﺮاﺋﯽ »ﺑﺮاي آزار‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﺠﺎوز ﮐﺮدن«[‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu)·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺿﺎﮔﭗ·)‪» :(ahiiH‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ ﯾﺎ ﺽ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﮐﭗ·)‪» :(mH‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﭘﻮﻗﻪ‪» :(HrrıB)·/‬ﮔﺰﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻄﺮ‪ ،‬ﺑﻼ‪ ،‬آﻓﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻮﻗﻪ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬از رﯾﺸﻪ‬
‫ﭘﻮ »ﺻﺪﻣﻪ زدن« ﻣﯿﻠﺰ و ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬از رﯾﺸﻪ ﭘﻔﻀﻖ »آﺗﺶ«‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آن را ﻫﻢرﯾﺸـﻪ‬
‫واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ athari‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﻌﻠﻪ ﯾﺎ آﺗﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده »آﺗﺶ ﺧﺸﻢ«‪.‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(CiiaoranHiB)·/‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺑـﺎ ﮐـﺮدار‪ ،‬ﮐـﺎر‪ ،‬ﮐـﺮدار‪ ،‬ﻋﻤـﻞ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ‪ ،‬ﻋﻤﻞ(‬
‫ﭼﻖ]ﺳﮕﭗ‪» :(frōsiiau)·،‬ﺑﺮﺳﺎد‪ ،‬ﺑﺮﺳﺪ« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺩﺿﺲ)ﻣﺲ(‪] .‬ﭼﻘﺾ ‪ +‬ﺿﺴﮕﭙﻒ[‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪769 ‬‬

‫ﺣﻀﻬﻔﮕﻀﺨﻠﻎ‪» :(paitiiaogeu)·،‬در ﻋــﻮض‪ ،‬در ﭘﺎﺳــﺦ‪ ،‬ﺑﺮﮔﺸــﺖ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪،‬‬

‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺣﻀﻬﻔﮕﻀﺨﻞ »در ﺟﻮاب‪ ،‬ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪن ﭼﯿﺰي ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻋﺮض و ﭘﺎﺳﺦ‬
‫و ﺗﻼﻓﯽ«‬
‫ﻓﭗ·)‪» :(tH‬آن‪ ،‬ﺑﺎ آن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪:‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ :‬ﺣﻀﻬﻔﮕﻀﺨﻠﻎ‪.،‬ﻓﭗ‪ .‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑـﺮﺧﻼف ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ ،‬ﻟﻮﻣـﻞ و‬
‫ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ اﯾﻦ واژه را »ﺍﭖ« ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و آن را ﺑﻪ واژه ﭘﻮﻗﻪ‪ /‬رﺑﻂ ﻣﯽدﻫﺪ[‪.‬‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·)‪» :(ahmaı‬او‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺮاي آن« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ‬
‫_ﺿﺲ]ﻩ‪» :(jasōiu)·،‬ﺑﯿﺎﯾﺪ« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ - ‬ﻟﻀﮏ‬
‫»آﻣﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﮔﺎم زدن«‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ·)‪» :(dvvacDazhH‬دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬ﻧﻔﺮت‪ ،‬ﮐﯿﻨﻪ‪ ،‬ﺑﻼ‪ ،‬ﻣﺼﯿﺒﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺎ‬
‫ﻓﻀﺪﺅ؛ﮎ·)‪» :(tanvvfm‬ﺗﻦ‪ ،‬ﺧﻮد‪ ،‬ﺷﺨﺺ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﻀﺪ‪» ,‬ﺗﻦ« )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﭖ·)‪» :(H‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫"ﭖ·)‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ واﺑﺴﺘﮕﯽ(‬
‫[ﮎ ·)‪» :(im‬او« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ (‪ - ‬ﻓﺾ‬
‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪» :(hujiiHtōiB)·/‬زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ و ﭘﺴﻨﺪﯾﺪه« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﻉ_ﮔﭙﻬﻔﻪ‬
‫ﺣﭙﮕﭗ‪» :(pHiiau)·،‬ﺑﺮﮐﻨﺎر دارد‪ ،‬دور دارد‪ ،‬ﻧﮕﻪ دارد« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا ‪ (Oopt.‬دور ﮐﺮدن از ﺑﺪي ﯾﺎ ﺧﻮﺑﯽ »ﺑﺮﮐﻨﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺎﺋﯿﺪن«‪.‬‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu)·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫یﻌﺖ_ﮔﭙﻒ]ﻩ‪» :(dużjiitōıB)·/‬زﻧــــﺪﮔﯽ ﺑــــﺪ و آﻟــــﻮده« ) ازي‪ ،‬ﺗــــﮏ(‪- ‬‬
‫یﻌﭻ_ﮔﭙﻬﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻧﭙﺈ[‪»: (kacju)·،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ و ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‪ - ‬ﻧﭗ ‪ +‬ﺇﻩ‪» ،‬ﻫﺮآﻧﭽﻪ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮد«‬
‫یﺆﺿﺒﺰﺿﺠﺎﭖ‪» : (dvvacDazhH).‬دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬ﻧﻔﺮت« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﺆﺿﺒﺰﺿﺎ‬
 ‫‪ 770‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮ اوروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﭼﻮﺋﯽ ﺗَﺖ‬ ‫اَرِد رو‪‬‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫يِ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫ك‪‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﺇ]ﻫﻮﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﻘﻐیﻖ]·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‬ ‫آﮔﺎه ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎورﻣﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫او‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوزِﻣ‪‬ﻮﻫﯽ‬ ‫زِوﯾﺸﺘﯿﻢ‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺎ‬
‫ﻉ‪.‬؛ﮎ]ﺍ[ ·‬ ‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫·‬ ‫"ﺿﻮﭖ‬
‫ارج ﮔﺰاردم‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﻮرِم‬ ‫ﺳﭙِﻦ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﺷﯿﯽ‪ ‬ﺋﻮﺗَﻨﻮﺋﯽ‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ]ﻩ·‬
‫اﺷﺎرا‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫در ﮐﺮدار‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺮاُت‬ ‫ﺗَﺸﺎ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫اَﺷﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬ ‫ﻓﻀﺰﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭘﻪ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫آﺷﮑﺎر ﮐﺮد‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮاي اﺷﺎ‬ ‫آن ﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫از آن ﺗﻮﺳﺖ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وﻫﻮ‬ ‫ﺗﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اﯾﺸ‪‬ﻦ ﺗﯽ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﻫﺰﻏﺄﻑ[ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫از آن ﺗﻮ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬ ‫ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‬ ‫ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪771 ‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﺇ]ﻫﻮﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﻘﻐیﻖ]·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﻉ‪.‬؛ﮎ]ﺍ[ ·‬ ‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻑ[ﮎ·‬
‫"ﺿﻮﭖ‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫·‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ]ﻩ· ﺳﺤﻐﺄﻑ؛ﮎ· ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ· ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ·‬

‫"ﭖ· ﻑ]ﻩ· ﺿﺰﭖ· "ﭖ· ﺿﺰﭘﻪ· ﻝ؛ﻉ‪ ·/‬ﻓﻀﺰﭖ· ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬

‫ﻫﺰﻏﺄﻑ[ · ﮐﭗ· ﻓﭗ· ﻑ]ﻩ· ﺭﺧﺎ‪ · ,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬

‫ك‪ ‬ﻫﻮ‪ ‬يِ ﻣﺎ اَرِد رو‪ ‬ﭼﻮﺋﯽ ﺗَﺖ ﭘ‪‬ﺌُﻮ اوروﯾ‪‬ﻮ‬

‫ﯾ‪‬ﺘﺎ ﺗﻮا زِوﯾﺸﺘﯿﻢ اوزِﻣ‪‬ﻮﻫﯽ‬
‫ﺷﯿﯽ‪ ‬ﺋﻮﺗَﻨﻮﺋﯽ ﺳﭙِﻦ ﺗ‪‬ﻢ اَﻫﻮرِم اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬
‫ﯾﺎ ﺗﻮﺋﯽ اَﺷﺎ ﯾﺎ اَﺷﺎﺋﯽ ﮔ‪‬ﺌﻮش ﺗَﺸﺎ ﻣ‪‬ﺮاُت‬
‫اﯾﺸ‪‬ﻦ ﺗﯽ ﻣﺎ ﺗﺎ ﺗﻮﺋﯽ وﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﯿﺴﺖ آن ﻣﺮد ﺑﺎورﻣﻨﺪي ﮐﻪ ﻣﺮا در ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﮔﺎم آﮔﺎه ﮐﻨﺪ‪،‬‬
‫ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻮ را‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮﯾﻦ را ارج ﮔﺰاردم‪.‬‬
‫اﻫﻮرا را ﮐﻪ ﻧﻤﺎد راﺳﺘﯽ و ﮐﺮدار ﭘﺎك اﺳﺖ‪.‬‬
‫آنﻫﺎ آن ﭼﻪ را ﮐﻪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺟﻬﺎن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ اﺷﺎ اﻋﻼم ﮐﺮده‪.‬‬
‫و آن ﭼﻪ از آن ﺗﻮ ﺑﺎ وﻫﻮﻣﻦ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 772‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬آن‪ ،‬او«‬
‫"؛·)‪» :(yH‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﭗ·)‪» :(mH‬ﻣﺮا‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺺ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﻘﻐیﻖ]·)‪» :(aredrō‬ﺑﺎورﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻤـﺎن‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘـﺪ‪ ،‬ﺑﺰرﮔـﻮار« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﻘﻐیﻘﺾ‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺻﻤﯿﻤﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﻣﺒﺎخ‪ :‬ﭘﺮﺷﻮر‪ ،‬ﺗﺎراﭘﻮ واﻻ‪ :‬ﻓﺪاﺋﯽ و ﺟﺎنﻧﺜﺎر‪ .‬ﻣﻮﻧﺎ‪ :‬وﻓﺎدار و ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻠﻨﺲ ]»‪ ) «qui obtient le success eitued‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ در اﻧﺠﺎم آداب و رﺳﻮم ﻣـﺬﻫﺒﯽ‬
‫ﺗﻮﻓﯿﻖ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورد([ ﮐﻠﻨﺲ در ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﻮارد ﻧﺘﻮاﻧﺴﺘﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﯾﮏ واژه ﮔﺎﺗﺎﺋﯽ ﯾﮏ‬
‫ﮐﻠﻤﮥ ﺑﺮاﺑﺮ و درﺳﺖ ﺑﯿﺎورد و ﺑﺎ ﯾﮏ ﺟﻤﻠﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﻔﻬﻮم واژه را ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﺑـﺎ‬
‫ﻧﯿﺖ ﺳﻮء و ﺿﺪ زرﺗﺸﺖ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ واﻧﻤﻮد ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺧﺎﻟﯽ از آﻣﻮزشﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ و‬
‫ﻓﻠﺴﻔﯽ اﺳﺖ و ﺗﻤﺎﻣﯽ آن ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آداب و رﺳﻮم دﯾﻨﯽ و ﺧﺮاﻓﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑـﺮاي ﻫـﺮ واژه‬
‫ﮔﺎﺗﺎﺋﯽ‪ ،‬دهﻫﺎ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮ و زﺑﺎنﺷﻨﺎس ﯾﺎ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ واژهﻫﺎي زﺑﺎن ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ و ﯾـﺎ ﺑـﺎ‬
‫اﺳﺘﻔﺎده از رﯾﺸﮥ آن در زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﮥ ﻣﻌﯿﻦ و روﺷﻨﯽ ﺑﺮاي ﻫﺮ واژه ﮔﺎﺗﺎﺋﯽ اراﺋـﻪ‬
‫دادهاﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺒﯽ ﮐﻪ ﮐﻠﻨﺲ اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺮده ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﺷﺪه و ﺧﻮد او ﻫﻢ از‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ آن ﻋﺎﺟﺰ ﻣﺎﻧﺪه و آنﺟﺎ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪاي ﮐﺮده اﺳﺖ ﺳﺮاﺳﺮ ﺑﯽﻣﻌﻨﯽ‪ ،‬ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ‬
‫و دور از ﻋﻘﻞ و واﻗﻌﯿﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺇ]ﻫﻮﺽ‪» :(cōırat)·،‬آﮔﺎه ﮐﻨﺪ‪ ،‬آﻣﻮزش دﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺇﻫﻮ »آﻣﻮزش دادن‪ ،‬آﮔﺎه ﮐﺮدن« ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪.‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·)‪» :(paouruiiō‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬در آﻏﺎز‪ ،‬از ﭘﺎﯾﻪ و اﺳﺎس« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬

‫‪ -‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬آﻏﺎز‪ ،‬ﭘﯿﺸﯿﻦ‪ ،‬آﻏﺎزﯾﻦ‪ ،‬اﺻﻠﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﻪ‪ ،‬اﺳﺎس«‬

‫"ﺿﻮﭖ·)‪» :(yarH‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺎن« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﻭﻇﭗ·)‪» :(rsH‬ﺗﻮ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻑ[ﮎ·)‪» :(zevvıBtjm‬ﺗﻮاﻧﺎﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺗﻨـﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﭼﺎﺑـﮏﺗـﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗـﺮﯾﻦ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪. - ‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮕﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ( »ﺳﺮﯾﻊﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ«‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪773 ‬‬

‫ﻉ‪.‬؛ﮎ]ﺍ[·)‪» : (uzfmōhj‬ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ارج ﮔﺰارم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ ‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻉ‪ ..‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻉ‪.‬؛ﮐﻀﺎ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻉ‪-.‬ﮐﭗ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ]ﻩ·)‪» :(Ciiaoranōi‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮊﮔﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ؛ﮎ·)‪» :(speytem‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺑﺰرﮔﻮار« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺳﺤﻐﺄﺽ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻐﮏ·)‪» :(ahurem‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ را‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ·)‪» :(aDavvanem‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺰﺿﺆﺩ‬
‫"ﭖ·)‪» :(yH‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻑ]ﻩ·)‪» :(tōi‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ‪ ،‬از آن ﺗﻮ‪ - «end‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫"ﭖ·)‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪" - ‬ﺽ‬
‫ﺿﺰﭘﻪ·)‪» :(aDHi‬ﺑﺮاي اﺷﺎ‪ ،‬اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﻪ اﺷﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻝ؛ﻉ‪» :(gfuB)·/‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻀﺆ ﯾﺎ ﻟﻀﺦ »زﻣﯿﻦ‪ ،‬ﮔﺎو«‬
‫ﻓﻀﺰﭖ·)‪» :(taDH‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه زﻣﯿﻦ‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺟﻬﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺾ‪/‬ﺿﺪ‬
‫ﮐﻘﻀﺦ‪» :(mraot)·،‬ﮔﻔﺖ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﺮد« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ - pren.)‬ﮐﻖ‪» ,‬ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﮐﺮدن« آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن‬
‫ﻫﺰﻏﺄﻑ[·)‪» : (iDeytj‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻨﺪ‪ ،‬اﺷﺘﯿﺎق دارﻧﺪ‪ ،‬ﺗﻼش ﻣﯽﮐﻨـﺪ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا( »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻼش ﮐﺮدن‪ ،‬رﺳﯿﺪن‪ ،‬آﻣﺪن«‬
‫ﮐﭗ·)‪» :(mH‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ«‬
‫ﻓﭗ·)‪» :(tH‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬اﯾﻦﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]در ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﺑﺎﺋﯽ و واﺑﺴﺘﮕﯽ ﻧﯿﺰ‬
‫دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد[ ‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻑ]ﻩ·)‪» :(tōi‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» : (vohk)·,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬وِه« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhH) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 774‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وا‬ ‫ﮔ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ‬ ‫وا‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻟﻐﺪﭖ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫زن‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫او ﮐﻪ آنﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫و‪ ‬اﯾﺴﺘﺎ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫داﯾﺎت‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫یﭙﮕﭗ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬ﻣﯽداﻧﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫آن ﮐﻪ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وﺟﻮد‬ ‫ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮِم‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اﺷﺎﺋﯽ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭘﻪ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺮاي راﺳﺘﯽ‬ ‫راﺳﺘﯽ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﻤﺎﺋﯽ آ‬ ‫ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﻫﺨﺸﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ·ﭖ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻔﻤﮏ·‬ ‫ﺍﺽ»ﺯﭘﻪ·‬ ‫"ﻣﺴﺈﭖ·‬
‫ﺳﺘﻮدن‬ ‫ﮐﺴﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻫﻤﺮاه ﻣﯽﺷﻮم‬ ‫آنﻫﺎ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘِﺮِﺗﻮم‬ ‫ﻓﺮَﻓﺮا‬ ‫ﭼﯿﻨﻮ‪‬ت‪‬‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﻒ‪,‬ﮎ&‬ ‫ﭼﻘﻀﭽﻘﭗ·‬ ‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﭼﻖ]·‬
‫ﮔﺬر ﻣﯽﮐﻨﻢ ﭘﻞ‪ ،‬ﮔﺬرﮔﺎه‪ ،‬ﻣﺮز‬ ‫ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه‬ ‫ﻫﻤﮕﯽ‬ ‫ﺑﻪ آنﻫﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﯿﺶ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪775 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻟﻐﺪﭖ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫یﭙﮕﭗ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﺿﺰﭘﻪ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬

‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ·ﭖ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻔﻤﮏ·‬ ‫ﺍﺽ»ﺯﭘﻪ·‬ ‫"ﻣﺴﺈﭖ·‬

‫ﺣﻐﻘﻐﻒ‪,‬ﮎ&‬ ‫ﭼﻘﻀﭽﻘﭗ·‬ ‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﭼﻖ]·‬

‫ﯾﺎ وا ﻣ‪‬ﻮﺋﯽ ﻧﺎ ﮔ‪‬ﻨﺎ وا ﻣﺰدا اﻫﻮرا‬

‫داﯾﺎت اﻧﮕﻬِﺌﻮش ﯾﺎ ﺗﻮ و‪ ‬اﯾﺴﺘﺎ و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬
‫اَﺷ‪‬ﻢ اﺷﺎﺋﯽ و‪‬ﻫﻮ ﺧﺸَﺘﺮِم ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﯾﺎﻧﺲ ﭼﺎ ﻫﺨﺸﺎﺋﯽ ﺧﺸﻤﺎو‪‬ﺗﺎﻧﻢ و‪‬ﻫﻤﺎﺋﯽ آ‬
‫ﻓﺮو‪ ‬ﺗﺎﺋﯿﺶ وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ ﭼﯿﻨﻮ‪‬ت‪ ‬ﻓﺮَﻓﺮا ﭘِﺮِﺗﻮم‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮرا ﻣﺰدا‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﺧﻮاه زن ﯾﺎ ﻣﺮد‪.‬‬
‫آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺮاي زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﯽداﻧﯽ اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪:‬‬
‫»راﺳﺘﯽ را ﺑﺮاي راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي را ﻫﻤﺮاه اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ«‪.‬‬
‫ﻣﻦ آﻧﻬﺎ را ﺑﺮاي ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻫﻤﭽﻮن ﺷﻤﺎﯾﯽ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫و ﺑﺎ آنﻫﺎ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ را از ﮔﺬرﮔﺎه ﭼﯿﻨﻮت )ﻣﺮز ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ از ﺑﺪيﻫﺎ( ﮔﺬر ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 776‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﭖ·)‪» :(yH‬آن ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﭖ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﭖ ·)‪» :(vH‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺧﻮاه« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﮎ]ﻩ ·)‪» :(mōi‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‬
‫ﺩﭖ·)‪» :(nH‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺩﺿﻖ‬
‫ﻟﻐﺪﭖ·)‪» :(genH‬زن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻟﻐﺪﭖ‬
‫ﺭﭖ ·)‪» :(vH‬ﯾﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫یﭙﮕﭗ‪» :(daııHu)·،‬ﺑﺪﻫﺪ« )وﺟﻪ آرزوﺋﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬یﭗ‬
‫»دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhHuB)·/‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺿﺠﺎﻉ »زﻧـﺪﮔﯽ« ﯾـﺎ –‬
‫ﺿﺎﻉ »وﺟﻮد«‬
‫"ﭖ·)‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻑ‪» : (tō)·,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ( »ﺗﻮ«‬
‫ﺭ]ﻫﺴﻔﭗ·)‪» :(voistH‬ﻣﯿﺪاﻧﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ‪ ،‬ﮔﻮاﻫﯽ ﻣﯽدﻫﯽ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﻠﯽ‪ ،‬ﮔﺬر(‪ - ‬ﺭﻫﯽ‪» .‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻮاﻫﯽ دادن‪ ،‬ﺗﺼﺪﯾﻖ ﮐﺮدن«‬
‫]ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي دﯾﮕﺮي ﻫﻢ دارد[‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·)‪» :(vahıBtH‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ - ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺰﻏﮏ ·)‪» :(aBem‬اﺷﺎ را‪ ،‬راﺳﺘﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑـﻪ دﺳـﺘﻨﻮﯾﺲ ‪57‬‬
‫اﺳﺘﻨﺎد ﮐﺮده[‬
‫ﺿﺰﭘﻪ·)‪» :(aDHi‬اﺷﺎ را‪ ،‬راﺳﺘﯽ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ«‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪777 ‬‬

‫ﺭﺧﺎ‪» : (vohk)·,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭ‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·)‪» :(xDarrem‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﻮر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﺋـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﻣﺴﺈﭖ·)‪» :(yąscH‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ ‪) -‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍﺽ»ﺯﭘﻪ·)‪» :(haxDHi‬ﻫﻤﺮاه ﻣﯽﺷﻮم‪ ،‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﺍﺿﺈ »ﻫﻤﺮاه ﺷﺪن‪ ،‬ﺷﺮﯾﮏ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺳﻬﻢ داﺷﺘﻦ«‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻔﻤﮏ·)‪» :(xDmavvatąm‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨـﺪ ﺷـﻤﺎ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﺪ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ· ﭖ·)‪» :(vahmai.H‬ﺑﺰرگ داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑـﺰرگ ﺧﻮاﻧـﺪن‪ ،‬ﺳـﭙﺎس ﮔﻔـﺘﻦ‪ ،‬ﺳـﺘﻮدن«‬
‫)ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺎﮐﺾ‬
‫ﭼﻖ]·)‪» :(frō‬ﺑﻪ ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﻓﺮاز‪ ،‬واژهاي اﺳﺖ ﮔﺎﺗﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻓﻌﻞ ﺑﻪ ﮐﺎر رود‬
‫ﺑﺎ آن ﯾﮏ واژه ﻣﯽﺳﺎزد و ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﭼﻘﺾ ﯾﺎ ﭼﻘﭗ«‬
‫ﻓﭙﻪ‪» :(tHıB)·/‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﺎن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره«‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪» :(cispaiB)·/‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ »ﻫﻤـﻪ‪،‬‬
‫ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﺗﻤﺎس‪ ،‬ﻫﺮﯾﮏ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·)‪» :(cinvvatō‬ﺟﺪا ﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺳﻮاﮐﻨﻨﺪه« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺇﻫﺪﺅﺿﺄﻑ‬
‫)ﺻﻔﺖ( ‪ ‬از ﺳﺘﺎك ﺇ[ »ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﯿﺪن‪ ،‬ﺟﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﻮا ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮﯾﺪن‪ ،‬روي ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‬
‫ﭼﯿﻦ«‪.‬‬
‫ﭼﯿﻨﻪﮐﺶ‪ ،‬ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮده ﺧﺎك و ﮔ‪‬ﻞ را روﯾﻢ ﻣﯽﮔﺬارد‪ .‬ﭼﯿﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺑﺮداﺷـﺖ‬
‫ﻓﺮآوردهﻫﺎي ﮐﺸﺎورزي در دﻓﻌﺎت ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﭼﯿﻦ ﺑﺮاي ﯾﻮﻧﺠﻪ‪ .‬وﺟـﻪ اﻣـﺮي آن‬
‫»ﺑﭽﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺒ‪‬ﺮ« ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺪا ﮐﻦ ﯾﺎ ﭼﯿﺪن و ﻣﺮﺗﺐ ﮐﺮدن ﻣﺜﻼً ﻇﺮوف در ﺟﺎي ﺧـﻮد‪ .‬ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫دﯾﮕﺮ آن ﺑﻨﺎء و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺗﻮده ﺧﺎك را روي ﻫﻢ ﭘ‪‬ﺸﺘﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ و دﯾﻮار ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﭼﯿﻨـﻪ‬
‫ﻣﯽﺳﺎزد‪ ،‬ﭼﯿﻨﻪﮐﺶ ﺻﻔﺖ آن اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 778‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ واﻧﻤﻮد ﺷﺪه ﮐﻪ روز واﭘﺴـﯿﻦ ﻧﯿﮑﻮﮐـﺎران را از ﺑﺰﻫﮑـﺎران ﺑـﺮاي‬
‫ﭘﺎداش و ﮐﯿﻔﺮ ﮐﺮدارﺷﺎن از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪا ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺎ داوري ﺳﻪ اﯾﺰد ﺳـﺮوش‪،‬‬
‫ﻣﯿﺘﺮا و ر‪‬ﺷﻦ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬و ﺑﺎور دارﻧﺪ ﮐﻪ در روز واﭘﺴﯿﻦ ﻫﻤﮕـﺎن ﺑﺎﯾـﺪ از ﮔـﺬرﮔﺎه و‬
‫ﭘ‪‬ﻠﯽ ﻋﺒﻮر ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬آﻧﺎن ﮐﻪ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎرﻧﺪ ﭘ‪‬ﻞ ﺑﺮاﯾﺸﺎن ﭘﻬﻦﺗﺮ و ﮔﺬر از آن آﺳـﺎن ﻣـﯽﺷـﻮد و‬
‫ﺑﺮاي ﺑﺰﻫﮑﺎران ﭘﻬﻨﺎي آن ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﯿﻐﻪ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﻧﺎزك ﻣﯽﺷﻮد و از آن ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﻬـﻨﻢ‬
‫ﺳﺮازﯾﺮ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻮﻟﺘﻮن و ﮔﺮوﻫﯽ از داﻧﺸﻮران ﺑﺎور دارﻧﺪ اﻧﺪﯾﺸﻪ اﯾﻦ ﭘﻞ ﺑﻪ زﻣﺎنﻫﺎي دور و دراز ﭘـﯿﺶ‬
‫از زرﺗﺸﺖ ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد و ﺷﺎﯾﺪ رﯾﺸﻪ آن از ﻧﮕﺮﯾﺴﺘﻦ ﺑﻪ آﺳﻤﺎن و دﯾﺪن راه ﺷﯿﺮي ﺑﺎﺷـﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن رﺷﺘﻪاي از اﻧﺒﻮه ﺳﺘﺎرﮔﺎن‪ ،‬ﮔﺬرﮔﺎﻫﯽ روﺷﻦ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺟﻬﺎﻧﯽ ﻧﺎﭘﯿـﺪا ﻧﺸـﺎن‬
‫ﻣﯽداده و در اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﻠﯽ ﻣﯿﺎن زﻣﯿﻦ و ﺟﻬﺎن دﯾﮕﺮ ﯾﺎد ﻣﯽﺷﺪه ﮐﻪ‬
‫روان اﻧﺴﺎن ﭘﺲ از ﻣﺮگ از آن ﮔﺬر ﻣﯽﮐﺮده‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺳﻪ ﺑﺎر از ﭼﯿﻨﻮت ﯾﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ اﻓﺴﺎﻧﻪاي را ﻧﻔﯽ ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﭼﯿﻨﻮت ﻣﺮز ﺧﻮﺑﯽ از ﺑﺪي‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎري از ﺑﺰﻫﮑﺎري را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫـﺪ‪ .‬ﭼﯿﻨـﻮت‪ ،‬ﮔـﺬرﮔﺎه‬
‫ﻣﺮز‪ ،‬ﭘﻞ ﯾﺎ دﯾﻮارﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺳﻮي آن ﭘﺎﮐﯽ و ﺧﻮﺑﯽ و ﺳـﻮي دﯾﮕـﺮ ﭘﻠﯿـﺪي و ﺑـﺪي‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﻣﺮز ﺑﺪي‪ ،‬ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﮔﺬر ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮي‬
‫راﺳﺘﯽ ) اﺷﺎ( و ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ )وﻫﻮﻣﻦ( ﮔﺮاﯾﺶ ﯾﺎﺑﺪ‪ .‬داوري ﻣﯿﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ ﭘﺎك و ﻧﺎﭘﺎك‬
‫در ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪه ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎت ﺑﺎ اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ آن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي اﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﻮ ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ آن‬
‫ﻣﯿﻨﻮ و ﮔﻮﻫﺮ اﻫﻮراﯾﯽ را ﮐﻪ دﺷﻤﻦ و رﻗﯿﺐ اﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ) اﻫﺮﯾﻤﻦ( ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮﻣﯽﮔﺰﯾﻨﺪ‪ .‬و‬
‫اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ و ﭘﯿﺸﻪ ﮐﺮدن ﻣـﻨﺶ‬
‫ﭘﺎك ﺑﺎﯾﺪ از ﻣﺮز ﺑﺪي ﺑﮕﺬرد و اﯾﻦ ﮔﺬر ﯾﮏ ﮔﺬر داﺋﻤـﯽ ﻫﻤـﺮاه ﺑـﺎ ﺟﻨـﮓ و ﺳـﺘﯿﺰ ﺑـﺎ‬
‫ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺘﯽ و ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﮔﺰﯾﻨﺶ و داوري ﺑﻪ دﺳﺖ اﻧﺴﺎن اﺳـﺖ‪ .‬ﮐـﺎري‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد و روان و ﺳﺮﺷﺖ آدﻣﯽ اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪي داوري از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪ .‬ﭘﻞ ﭼﯿﻨﻮت‪ ،‬ﻣﺮز ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺪي ﮐـﻪ‬
‫ﯾﮏ اﺳﻄﻮره و اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ ﭘـﯿﺶ از زرﺗﺸـﺖ ﺑـﻮد و از ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎي ﻃﺒﯿﻌـﺖ اﻟﻬـﺎم‬
‫ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ اﻣ‪‬ﺎ در آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﺋﯽ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬ﯾﮏ ﻧﻬﺎد رواﻧﯽ و اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻀـﺎوت‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪779 ‬‬

‫ﺧﻮب از ﺑﺪ ﺑﻪ وﺟﺪان آدﻣﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ و ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ واﮔﺬار ﺷﺪهاﻧﺪ‪ .‬ﻧﻪ‬
‫در روز واﭘﺴﯿﻦ و ﺑﺎ ﻗﻀﺎوت اﯾﺰدان ﻣﻬﺮ و ﺳﺮوش و رﺷﻦ‪ ،‬ﮐـﻪ زرﺗﺸـﺖ آنﻫـﺎ و اﯾـﺰد‬
‫دﯾﮕﺮان را در آﻣﻮزشﻫﺎي ﺧﻮد‪ ،‬وازده و ﻧﻔﯽ ﮐﺮده و ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ اﻫﻮراﻣـﺰدا ﺧـﺪاي واﺣـﺪ و‬
‫ﺑﯽرﻗﯿﺐ ﺑﺎور دارد‪.‬‬
‫داوري ﺧﻮب و ﺑﺪ در ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺎن و در زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ آن رﺳـﯿﺪﮔﯽ ﺷـﻮد‪ .‬ﮐﯿﻔـﺮ‬
‫ﺑﺪيﻫﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ از ﺳﻮي ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻗﺎﻧﻮنﮔﺬار ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻌﯿﻦ ﺷـﺪه ﻣﺠـﺎزات‬
‫ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﺑﻪ ﺑﺪﻧﺎﻣﯽ ﺷُﻬﺮه ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬
‫از ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران و ﭘﯿﺮوان اَﺷﺎ ﭼﻨﺎن ﮐﻪ ﮔﻨﺎه و ﺧﻄـﺎﯾﯽ ﺳـﺮ ﺑﺰﻧـﺪ و ﺑـﻪ آن آﮔـﺎه ﺷـﻮﻧﺪ و‬
‫وﺟﺪاﻧﺸﺎن آنﻫﺎ را ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ آن ﮔﻨﺎه آنﻗﺪر ﮐﺎر ﺧﻮب و ﻣﻔﯿـﺪ اﻧﺠـﺎم‬
‫ﺑﺪﻫﻨﺪ ﮐﻪ وﺟﺪاﻧﺸﺎن راﺣﺖ و راﺿﯽ ﺷﻮد و در ﻫﻤﯿﻦ دﻧﯿﺎ ﮐﯿﻔﺮ ﺑـﺪي و ﭘـﺎداش ﺧـﻮﺑﯽ‬
‫درﯾﺎﻓﺖ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﭽﻘﭗ·)‪» :(FrafrH‬ﮔﺬر ﻣﯽﮐﻨﺪ«‬
‫ﺣﻐﻘﻐﻒ‪,‬ﮎ‪» : (peretlm).‬ﭘﻞ‪ ،‬ﻣﺮز‪ ،‬ﮔﺬرﮔﺎه« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﻐﻘﻐﻔﻊ‬
 ‫‪ 780‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫ﮐﺎو‪‬ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﮐَﺮَﭘ‪‬ﻨﻮ‪‬‬ ‫ﯾﻮﺟِﻦ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮاﺋﯽ‬
‫ﻧﭙﺆﺿﮕﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]·‬ ‫"‪_,‬؛ﺩ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭙﻪ·‬
‫ﮔﻮيﻫﺎ‬ ‫ﮐﺮﭘﻦﻫﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺸﯿﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِن ﮔ‪‬ﺌﯿﺪﯾﺎﻧﯽ‬ ‫اَﻫﻮم‬ ‫ﺷﯿ‪‬ﺌُﻮ ﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫اَﮐﺎﺋﯿﺶ‬
‫ﮐﻀﺰ[ﮎ·‬ ‫ﮐﻐﻘﻐﺄﻝ؛ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﻨﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﻣﺮدم‬ ‫ﻧﺎﺑﻮدي‬ ‫ﺟﻬﺎن را‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدار‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﺧﺮَ اُد‪‬ت‬ ‫ﺧﻮاَ ا‪‬ﭼﺎ‬ ‫اوروا‬ ‫ﺧﻮا‪‬‬ ‫ﯾِﻨﮓ‬
‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫»ﻗﻀﺨیﺾ‪·،‬‬ ‫ﻃﻀﺒﺈﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﻁ؛·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬
‫وﺟﺪان‬ ‫ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫او ﺧﻮدش‬ ‫روان‬ ‫او‪ ،‬ﺧﻮدش‬ ‫آنﻫﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘِﺮِﺗﻮش‬ ‫ﭼﯿﻨﻮ‪‬ثُ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬ ‫اَﺋﯿﺒﯽ ﮔ‪‬ﻤ‪‬ﻦ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺣﻐﻘﻐﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ﻟﻐﮑﻐﺪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻣﺮز‪ ،‬ﭘﻞ‬ ‫ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه‬ ‫ﺟﺎﺋﯽﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮﺳﻨﺪ‬ ‫آنﮔﺎه ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺳﺘَﯿﻮ‪‬‬ ‫د‪‬ﻣﺎﻧﺎﺋﯽ‬ ‫دروج‪‬‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ﺋﯽ‬
‫ﺿﺴﻔﻀﮓ]&‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﭘﻪ·‬ ‫یﻖ‪· ]_,‬‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆ]ﻩ·‬
‫ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر‪ ،‬ﻣﻘﯿﻢ‪ ،‬ﺳﺎﮐﻦ‬ ‫ﺟﺎﯾﮕﺎه‬ ‫دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ‬ ‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم‬ ‫ﻋﻤﺮ‪ ،‬زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪781 ‬‬

‫ﻧﭙﺆﺿﮕﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]·‬ ‫"‪_,‬؛ﺩ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭙﻪ·‬

‫ﮐﻀﺰ[ﮎ·‬ ‫ﮐﻐﻘﻐﺄﻝ؛ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﻨﭙﻪ‪·/‬‬

‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫»ﻗﻀﺨیﺾ‪·،‬‬ ‫ﻃﻀﺒﺈﭖ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ·‬ ‫ﻁ؛·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬

‫ﺣﻐﻘﻐﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[ﻟﻐﮑﻐﺪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺿﺴﻔﻀﮓ]&‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﭘﻪ·‬ ‫یﻖ‪· ]_,‬‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆ]ﻩ·‬

‫ﺧﺸَﺘﺮاﺋﯽ ﯾﻮﺟِﻦ ﮐَﺮَﭘ‪‬ﻨﻮ‪ ‬ﮐﺎو‪‬ﯾ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬

‫اَﮐﺎﺋﯿﺶ ﺷﯿ‪‬ﺌُﻮ ﺗَﻨﺎﺋﯿﺶ اَﻫﻮم ﻣ‪‬ﺮِن ﮔ‪‬ﺌﯿﺪﯾﺎﻧﯽ ﻣ‪‬ﺸﯿﻢ‬
‫ﯾِﻨﮓ ﺧﻮا‪ ‬اوروا ﺧﻮاَ ا‪‬ﭼﺎ ﺧﺮَ اُد‪‬ت د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬
‫ﻫﯿ‪‬ﺖ اَﺋﯿﺒﯽ ﮔ‪‬ﻤ‪‬ﻦ ﯾ‪‬ﺘﺮا ﭼﯿﻨﻮ‪‬ثُ ﭘِﺮِﺗﻮش‬
‫ﯾ‪‬ﻮ‪‬ﺋﯽ وﯾﺴﭙﺎﺋﯽ دروج‪ ‬د‪‬ﻣﺎﻧﺎﺋﯽ اَﺳﺘَﯿﻮ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐَﺮﭘ‪‬ﻦﻫﺎ )رﻫﺮوان دﯾﻦ دروغ( و ﮐَﻮيﻫﺎ )ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن دﺷﻤﻦ زرﺗﺸﺖ(‬
‫ﻣﺮدم را ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ ﺧﻮد ﺑﻪ ﯾﻮغ ﺑﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﺮدار ﭘﻠﯿﺪﺷﺎن ﺟﻬﺎن را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻧﺎﺑﻮدي ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮز ﺳﻨﺠﺶ ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ از ﺑﺪيﻫﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪.‬‬
‫وﺟﺪان و رواﻧﺸﺎن آﻧﻬﺎ را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ و آزار ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫در ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ و زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ در ﺟﺎﯾﮕﺎه دروغ )ﺟﻬﻨﻢ( ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 782‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﭙﻪ·)‪» :(xDarraiB‬ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺪرت« )ﺑﺎﺋﯽ ﮔﺮوﻫﻪ(‪» - ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫"‪_,‬؛ﺩ·)‪» :(ykjfn‬ﺑﻪ زﯾﺮ ﯾﻮق درآوردن‪ ،‬ﺑﻪ ﻗﯿﺪ و ﺑﻨﺪ ﮐﺸﯿﺪن‪ ،‬اﻓﺴﺎر زدن« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪" - ‬ﻉ_‪ .‬ﯾﻮغ‪ ،‬ﭼﻮﺑﯽ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﮔـﺮدن دو ﮔـﺎو‬
‫ﺷﺨﻢ زن ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ‪ ،‬ﯾﺮاق ﮐﺮدن‪ ،‬اﻓﺴﺎر ﺑﺴﺘﻦ ﺑﻪ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن‬
‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]·)‪» :(karapanō‬ﮐَﺮﭘ‪‬ﻦﻫﺎ‪ ،‬ﯾﮏ ﻣﻘﺎم روﺣﺎﻧﯽ در دﯾﻦ ﻣﺨﺎﻟﻒ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎي‬
‫دﯾﻨﯽ ﭘﯿﺮوان دروغ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻧﻀﻘﻀﺎﺿﺪ »رﻫﺒﺮان ﭘﯿﺮوان دروغ ﮐﻪ رﻗﯿﺐ‬
‫و ﺿﺪ زرﺗﺸﺖ ﺑﻮد«‬
‫ﻧﭙﺆﺿﮕﻀﺴﺈﭖ·)‪» :(kavvaııascH‬ﮐﻮيﻫﺎ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻫﻮادار دﯾﻦ دروغ ﺑﻮدهاﻧـﺪ‪،‬‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﻣﺨﺎﻟﻒ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬از ﻣﯿﺎن ﮐـﻮيﻫـﺎ ﮐـﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾـﺎن ﻧـﻮاﺣﯽ و ﮐﺸـﻮرﻫﺎي‬
‫ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻮدﻧﺪ ﻓﻘﻂ ﮐﻮي ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﯾﺎ ﮐﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ را ﭘـﺬﯾﺮﻓﺖ از ﺳﻠﺴـﻠﻪ‬
‫ﮐﯿﺎﻧﯿﺎن«‬
‫ﺿﻨﭙﻪ‪» :(akHiB)·/‬ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬زﺷﺖ‪ ،‬ﻧﺎﭘﺎك« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﻨﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(CiiaoranHiB)·/‬ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﮐــﺮدار‪ ،‬اﻋﻤــﺎل« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﻨﺶ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·)‪» :(ahkm‬وﺟﻮد‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻬﺎن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻉ »وﺟﻮد ﻣـﺎدي و ﺟﺴـﻤﯽ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﻀﺪﺿﺎ‪ ،‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪ ،‬ﮐﻀﺪﺿﺎﮔﺾ ﮐﻪ وﺟﻮد و ﻫﺴﺘﯽ ﻏﯿﺮ ﻣﺎدي و ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ‬
‫روان و اﻧﺪﯾﺸﻪ آدﻣﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮐﻐﻘﻐﺄﻝ؛ﻫیﮕﭙﻪ·)‪» :(mereygeıdiiHi‬ﻧﺎﺑﻮدي‪ ،‬ﻧﯿﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣـﺮگ« )ﻣﺼـﺪر(‪ - ‬ﮐﻀﻘﻦ‬
‫»ﻣﺮگ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮدي«‬
‫ﮐﻀﺰ[ﮎ·)‪» :(maDjm‬ﻣﺮدم‪ ،‬آدﻣﯽ‪ ،‬ﻧﻮع ﺑﺸﺮ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﭙﮋﮔﺾ‬
‫"؛ﺃﻝ·)‪» :(yHyg‬آنﻫﺎ را‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻁ؛·)‪» :(mH‬ﻣﺎل ﺧﻮدش‪ ،‬از آن ﺧﻮدش‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮدش« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺛﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﻣﻠﮑﯽ اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ(‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪783 ‬‬

‫ﻋﻘﺆﭖ·)‪» :(urvvH‬روان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ »روح‪ .‬روان‪ ،‬ﺧﻮد«‬

‫ﻃﻀﺒﺈﭖ·)‪» :(maccH‬ﻣﺎل ﺧﻮدش‪ ،‬از آن ﺧﻮدش« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺛﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ‪(pass.seflech‬‬
‫»ﻗﻀﺨیﺾ‪» :(xraodau)·،‬ﺳﺮزش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬دﮔﺮﮔﻮن ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬آزار ﻣﯽدﻫﺪ و ‪ chide‬و ‪«vex‬‬
‫)وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪» - ‬ﻗﻌﯽ »دﮔﺮﮔـﻮن ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫ﻫﺮاس اﻧﺪاﺧﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻨﻘﻠﺐ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬آزار دادن«‬
‫یﻀﺒﺪﭖ·)‪» :(dacnH‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau)·،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ – "ﺽ‪،‬‬
‫ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن(‬
‫ﺿﻬﺬ[‪.‬ﻟﻐﮑﻐﺪ·)‪» :(aibi.gemen‬آﻧﻬﺎ ﺑﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا( ‪ -‬ﻟﻀﮏ ) آﻣﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬رﺳﯿﺪن(‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ·)‪» :(yarrH‬آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·)‪» :(cinvvatō‬ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺳﻮا ﮐﻨﻨﺪه« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺇﻫﺪﺅﺿﺪﻑ‬
‫ﺣﻐﻘﻐﻔﻊ‪» :(peretuB)·/‬ﭘﻞ‪ ،‬ﻣﺮز« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺣﻐﻘﻐﻔﻊ‬
‫"ﺿﺆ]ﻩ·)‪» :(yavvōi‬وﻗﺖ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم‪ ،‬زﻣﺎن‪ ،‬دوران زﻧﺪﮔﯽ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﻉ‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·)‪» :(vispHi‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﺗﻤﺎم« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫یﻖ‪» : (drkjō)·][_,‬دروج‪ ،‬دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻘﻊ_‬
‫یﻐﮑﭙﺪﭘﻪ·)‪» :(demHnHi‬ﺟﺎﯾﮕﺎه‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻐﮑﭙﺪﺽ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺣﺎﻟﺖ دري‬
‫‪ loc‬یﻐﮑﭙﺪﺏ[‬
‫ﺿﺴﻔﻀﮓ]‪» : (astHiiō).‬ﺳﺎﮐﻨﺎن‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن‪ ،‬ﺑﺎﺷﻨﺪﮔﺎن« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ - ‬ﺿﺴﻔﻪ‬
‫»ﺳﺎﮐﻦ‪ ،‬ﻣﻘﯿﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺷﻨﺪه‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎن ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر« ]ﺑﻪ ﺳـﺮ ﺑـﺮدن‪ ،‬ﻣﺎﻧـﺪﮔﺎر ﺷـﺪن[ ]د‪‬ﺋ‪‬ﻨـﺎ و اوروا‬
‫»یﻀﺒﺪﭖ و ﻋﻘﺆﭖ« دو ﭘﺪﯾﺪه ﯾﺎ دو ﻋﻨﺼﺮ اﺳﺎﺳﯽ از وﺟﻮد آدﻣﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ دﺋ‪‬ﻨـﺎ را ﺑـﻪ‬
‫دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎور‪ ،‬ﻧﻈﺮ و ﻃﺮز ﻓﮑﺮ‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺎﻃﻦ‪ ،‬ﻧﻬﺎد و ﺑﯿﻨﺶ ﻣﯽﺗﻮان ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 784‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫ﻧَﻔﺸﻮﭼﺎ‬ ‫ﻧَﭗ ﺗﯿ‪‬ﯽ ا‪‬ﺷﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اوس‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺩﺿﭽﺰﻋﺈﭖ·‬ ‫ﺩﺿﺤﻔﮕﻀﺒﺰ‪· ,‬‬ ‫·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﻋﺲ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻧﻮادﮔﺎن‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭘﯿﺶ آﯾﺪ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَ اُﺟﯽ ﯾ‪‬ﺌ‪‬ﺸﻮ‬ ‫ﻓﺮﯾﺎﻧﻬﯿﺎ‬ ‫اوزﺟِﻦ‬ ‫ﺗﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬
‫ﺿﺦ_ﮔﻀﺒﺰ‪· ,‬‬ ‫ﭼﻘﮕﭙﺪﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻉ‪_.‬؛ﺩ·‬ ‫ﻑ‪,‬ﻗﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﻧﺎﻣﺪار‪ ،‬ﺷﺎﯾﺎن ﺗﻮﺟﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪان ﻓﺮﯾﺎ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﯿﺶ آﯾﺪ‬ ‫ﺗﻮراﻧﯿﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗﻮ‪‬خ ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮاوو‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬ ‫اَرم‪ ‬ﺗﻮﺋﯿﺶ‬
‫ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﭼﻘﭙﯽ]·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫ﺿﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫ﮐﻮﺷﺶ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‬ ‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم‬ ‫آرﻣﺌﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺎد دوﺳﺘﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ اَﺋﯿﺒﯽ ﻣﻮﺋﯿﺴﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫اَت‬
‫·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‬ ‫ﮎ]ﻫﺴﻒ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ· ﺿﻬﺬ[ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫[‪· /‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﮔﺮد ﻣﯽآورد‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫آنﻫﺎ را‬ ‫آن ﮔﺎه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﺳ‪‬ﺴﺖ‪‬‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺬراﺋﯽ‬ ‫اَ ا‪ ‬اﯾﺒﯿﻮ‪‬‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫ﺳﻀﺴﻔﺐ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫آﮔﺎه ﮐﺮدن‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫ﺑﺮاي آنﻫﺎ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪785 ‬‬

‫ﺩﺿﭽﺰﻋﺈﭖ·‬ ‫ﺩﺿﺤﻔﮕﻀﺒﺰ‪· ,‬‬‫ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﻋﺲ· ﺿﺰﭖ‬

‫·‬

‫ﻑ‪,‬ﻗﻀﺎﮔﭗ· ﻉ‪_.‬؛ﺩ· ﭼﻘﮕﭙﺪﺿﺎﮔﭗ· ﺿﺦ_ﮔﻀﺒﺰ‪· ,‬‬

‫ﺿﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪ ·/‬ﻟﻀﺒﻮ|· ﭼﻘﭙﯽ]· ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺠﺎﭖ·‬

‫ﺽ‪ · /[ ·،‬ﺭﺧﺎ‪ · ,‬ﺍ؛ﮎ· ﺿﻬﺬ[ · ﮎ]ﻫﺴﻒ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬

‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]· ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ· ﮐﺾ‪ ·|#‬ﺳﻀﺴﻔﺐ· ﺿﺎﻋﻖ]&‬

‫ﻫﯿ‪‬ﺖ اوس اَﺷﺎ ﻧَﭗ ﺗﯿ‪‬ﯽ ا‪‬ﺷﻮ ﻧَﻔﺸﻮﭼﺎ‬

‫ﺗﻮر‪‬ﻫﯿﺎ اوزﺟِﻦ ﻓﺮﯾﺎﻧﻬﯿﺎ اَ اُﺟﯽ ﯾ‪‬ﺌ‪‬ﺸﻮ‬
‫اَرم‪ ‬ﺗﻮﺋﯿﺶ ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو ﻓﺮاوو ﺗﻮ‪‬خ ﺷَﻨﮕﻬﺎ‬
‫اﯾﺶ و‪‬ﻫﻮ ﻫ‪‬ﻢ اَﺋﯿﺒﯽ ﻣﻮﺋﯿﺴﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَت‬
‫اَ ا‪ ‬اﯾﺒﯿﻮ‪ ‬ر‪‬ﻓ‪‬ﺬراﺋﯽ ﻣﺰداو ﺳ‪‬ﺴﺖ‪ ‬اﻫﻮر‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﻓﺮزﻧﺪان و ﻧﻮادﮔﺎن ﺗﻮراﻧﯿﺎن آﻧﮑﻪ ﻧﺎﻣﺪار اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺴﺮ ﻓﺮﯾﺎن‪ ،‬در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ ﺑﻪ ﭘﺎ ﺧﯿﺰد‪ .‬و در ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﺮدم در ﺳﺎﯾﻪ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺑﮑﻮﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آنﻫﺎ را ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از ﻣﻨﺶ ﻧﯿﮏ )وﻫﻮﻣﻨﯽ( ﮔﺮد آورد‪.‬‬
‫و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﺧﻮد را از آنﻫﺎ آﮔﻬﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 786‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau)·،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ زﻣﺎن‪ ،‬ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪي(‬
‫ﻋﺲ·)‪» :(us‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﺑﺎﻻ و ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﭘﯿﺶ«‬
‫ﺿﺰﭖ·)‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺩﺿﺤﻔﮕﻀﺒﺰ‪» : (naptiiacDk)·,‬ﻧﺴﻞ‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪان« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺩﺿﺤﻔﮕﺾ‬
‫ﺩﺿﭽﺰﻋﺈﭖ·)‪» :(nafDu‬ﻧﻮه‪ ،‬ﻓﺮزﻧﺪ ﭘﺴﺮ‪ ،‬ﻧﻮاده« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺩﺿﺤﭙﻒ‬
‫ﻑ‪,‬ﻗﻀﺎﮔﭗ·)‪» :(tkrahiiH‬ﺗﻮراﻧﯿــﺎن« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬ﻑ‪,‬ﻗﺾ »ﺗــﻮراﻧﯽ«‪ ،‬اﻫــﺎﻟﯽ‬
‫ﺗﻮران«‬
‫ﻉ‪_.‬؛ﺩ·)‪» :(uzjfn‬ﻧﯿﺎﯾﺪ« »ﻉ‪ «.‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﻧﺸـﺎن دﻫﻨـﺪه ﺣﺮﮐـﺖ ﺑـﻪ ﺟﻠـﻮ ‪ +‬ﻓﻌـﻞ ﻟﻀﮏ‬
‫»آﻣﺪن« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ«‬
‫ﭼﻘﮕﭙﺪﺿﺎﮔﭗ·)‪» :(friianahiiH‬ﻓﺮزﻧـﺪ ﻓﺮﯾــﺎن‪ ،‬ﭘﺴـﺮ ﻓﺮﯾــﺎن« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﮕﭙﺪﺽ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﯾﮑﯽ از ﻓﺮزﻧﺪان ﻓﺮﯾﺎن ﺑﻪ ﻧﺎم »ﯾ‪‬ﻮاﯾﺸﺖ‪ «yōiBta ‬اﺳﺖ ﮐﻪ‬
‫در آﺑﺎن ﯾﺸﺖ و ﻓﺮوردﯾﻦ ﯾﺸﺖ از آن ﯾﺎد ﺷﺪه ﮐﻪ ﺑﻪ ‪ 99‬ﻣﻌﻤﺎي ﺟﺎدوﮔﺮ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﺑﻪ ﻧﺎم‬
‫»آﺧﺘﯿﺎ ‪ «axtya‬ﭘﺎﺳﺦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ و ﻧﯿﺮوي او را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﻓﺎرﺳـﯽ آن ﺑـﻪ ﻧـﺎم‬
‫ﯾﻮﺷﺖ ﻓﺮﯾﺎن ﭼﺎپ ﺷﺪه‪ ،‬ﺗﻮراﻧﯽﻫﺎ از دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺑﻮدهاﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨـﺪ اﻓﺮاﺳـﯿﺎب‬
‫»ﻓﺮﻧﮕﺮﺳﯿﺎن ‪ «frangrasyan‬و ارﺟﺎﺳﺐ »‪ «arjat-aspa‬دﺷﻤﻨﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ و دﯾﻨﯽ ﺑـﻮد‬
‫ﻣﯿﺎن ﺳﺘﺎﯾﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا و د‪‬ﺋ‪‬ﻮا ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺪاي واﺣﺪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﻤـﺎد ﺧـﺮد ﮔﺮاﺋـﯽ ﺑـﺮ ﺿـﺪ‬
‫اﯾﺰدان ﭘﻨﺪاري ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﯾﺎ ﺑﺖﻫﺎي اﻧﺴﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد‪ .‬اﯾﻦ دﺷﻤﻨﯽ و‬
‫اﺧﺘﻼف ﻣﯿﺎن ﮐﺸﺎورزان آﺑـﺎدﮔﺮ ﮐـﻪ ﺳـﺎﮐﻦ روﺳـﺘﺎﻫﺎ ﺑﻮدﻧـﺪ و ﺗﯿـﺮهﻫـﺎي ﺑﯿﺎﺑـﺎﻧﮕﺮد و‬
‫ﭼﺎدرﻧﺸﯿﻦ ﮐﻪ از راه ﻏﺎرت و ﭼﭙﺎول زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺎن از ﮔﺮوه ﺗﻮراﻧﯿﺎﻧﯽ ﺑﻮد ﮐـﻪ‬
‫اﻣﮑﺎن ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﺑﺎور ﻣﺰداﺋﯽ داﺷﺖ‪.‬‬
‫‪» :‬ﺷﺎﯾﺎن ﺗﻮﺟﻪ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺪار‪ ،‬ﻗﺎﺑـﻞ ﻣﻼﺣﻈـﻪ‪ ،‬ﻗﺎﺑـﻞ ذﮐـﺮ‪ ،‬ﻗﺎﺑـﻞ‬ ‫ﺿﺦ_ﮔﻀﺒﺰ‪(aojiiacDk)·,‬‬

‫ﺗﺤﺴﯿﻦ« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﺨﮕﺾ )ﺻﻔﺖ(‬

‫ﺿﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(armaıtoiB)·/‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻤـﺎد دوﺳـﺘﯽ‪ ،‬آراﻣـﺶ و ﭘﺎرﺳـﺎﺋﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪787 ‬‬

‫ﻟﻀﺒﻮ|·)‪» :(gactG‬ﻣــﺮدم‪ ،‬ﻣﺨﻠــﻮق‪ ،‬آﻓﺮﯾــﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿــﺎن« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬

‫ﻟﻀﺒﻮﺽ‬
‫ﭼﻘﭙﯽ]·)‪» :(frHdō‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺗﺮﻗﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﭼﻘﭙﯽ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﻭﻇﺾ»ﺯﺿﺠﺎﭖ·)‪» :(rsaxDazha‬ﺷﻮر‪ ،‬ﺷﻮﻗﻒ ﺟﺎﻧﻔﺸﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﻌﺼﺐ‪ ،‬ﻏﯿﺮت‪ ،‬ﻋﻼﻗﻪﻣﻨﺪي‪،‬‬
‫ﺗﻮﺟﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻭﻇﻀﺎﺯﺿﺎ »ﮐﺎر دﺷﻮار‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‪ ،‬ﺷﻮر وﺷﻮق‪ ،‬ﺗﻌﺼـﺐ و‬
‫ﺣﻤﯿﺖ«‬
‫ﺽ‪» :(au)·،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬آﻧﮕﺎه« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫[‪» : (iB)·/‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭼﺴـﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾـﻦ‪ ،‬آن«‬
‫ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‬
‫ﺭﺧﺎ‪» : (vohk)·,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﺪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺍ؛ﮎ· )‪» :(hfm‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺸﯽ ﮔﺮوﻫﯽ و ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ« ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از‬
‫ﻓﻌﻞ ﮐﻬﻮ ﺟﺎي ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺿﻬﺬ[· )‪» :(aibj‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﮐﻪ ﺣﺮﮐﺘﯽ را ﺑﻪ ﺟﻬﺖ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻌﻞ ﮐﻬﻮ‬
‫ﮎ]ﻫﺴﻒ· )‪» : (mōist‬ﮔﺮد ﻣﯽآورد‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﮐﻬﻮ )‪» :(mir‬ﮔﺮد آوردن‪ -‬ﻣﺘﺤـﺪ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧـﺪ‬
‫دادن« )ﺍ؛ﮐﻀﻬﺬ[ﮎ]ﻫﺴﻒ »آﻧﻬﺎ را ﻫﻤﺴﻮ و ﻣﺘﺤﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬دو ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺎ آن ﺑـﻪ‬
‫ﮐﺎر رﻓﺘﻪ« ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ راﺋﯽ را ﺑﺎ ﺣﺎت ﺑﺎﺋﯽ ﯾﮑﺴﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺿﺒﻬﺬﮒ]·)‪» :(acibiiō‬ﺑﺮاي آﻧﻬـﺎ‪ ،‬آﻧﻬـﺎ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ »آن«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﭙﻪ·)‪» : (rafetrHi‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﺣﻤﺎﯾﺖ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﺾ‬
‫ﮐﺾ‪» : (mazdG)·|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﻀﺴﻔﺐ·)‪» : (sastc‬آﮔﺎه ﮐﺮدن‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن‪ ،‬آﮔﻬﯽ ﮐﺮدن« )ﻣﺼـﺪر(‪ - ‬ﺳﻀﺠﺎ ﯾـﺎ‬
‫ﺳﻤﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» : (ahurō).‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 788‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬
‫را‪‬د‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘ‪‬ﺮم‬ ‫ﺳﭙﯿﺘﺎﻣ‪‬ﻢ‬ ‫يِ‬
‫ﻗﭙیﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻐﮏ·‬ ‫"؛·‬
‫ﯾﺎري‬ ‫زرﺗﺸﺖ را‬ ‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺎن را‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬رِت و‪‬‬ ‫ﻓﺮَس روﺋﯽ دﯾﺎﺋﯽ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫ﺧﺸﻨﺎﺋﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِت‪ ‬ا‪‬ﺷﻮ‬
‫ﻏﻘﻐﻮﻅ]·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫»ﺯﺩﭘﻊ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﺰ‪· ,‬‬
‫ﺳﺰاوار‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬ ‫ﻧﺎﻣﻮر ﺷﺪن‬ ‫ﻣ‪‬ﺮد‬ ‫آن‬ ‫ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزد‬ ‫در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرو‪‬‬ ‫د‪‬دات‬ ‫اَﻫﻮم‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﻮﺋﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ‬ ‫·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ارزاﻧﯽ دارد‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮاد‪‬ت‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو‬ ‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﭼﻘﭙیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻟﻀﺒﻮ|·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﮐﺎﻣﺮوا ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‬ ‫ﺑﺮاي او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮش ﻫ‪‬ﺨﺎﺋﯿﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻬﻢ‪ ‬اﯾﺪي‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫وِ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬
‫ﺍﻉ‪/‬ﺍﺽ»ﭘﻬﮏ&‬ ‫ﮎ؛ﺍﮐﻀﻬﯽ[ ·‬ ‫·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬
‫دوﺳﺖ‬ ‫ارج ﻣﯽﻧﻬﯿﻢ‬ ‫اي اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫او را‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪789 ‬‬

‫ﻗﭙیﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮏ·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻐﮏ·‬ ‫"؛·‬

‫ﻏﻘﻐﻮﻅ]·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫»ﺯﺩﭘﻊ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﺰ‪· ,‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬
‫ﺽ‪ ·،‬ﺍ]ﻩ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺿﺎ‪,‬ﮎ‬
‫·‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ· ﻟﻀﺒﻮ|· ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﭼﻘﭙیﺾ‪ ·،‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬

‫ﻑ؛ﮎ· ﺭ؛· ﺿﺰﭖ · ﮎ؛ﺍﮐﻀﻬﯽ[ · ﺍﻉ‪/‬ﺍﺽ»ﭘﻬﮏ&‬

‫يِ ﺳﭙﯿﺘﺎﻣ‪‬ﻢ ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘ‪‬ﺮم را‪‬د‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬

‫ﻣ‪‬ﺮِت‪ ‬ا‪‬ﺷﻮ ﺧﺸﻨﺎﺋﻮش ﻫﻮ‪ ‬ﻧﺎ ﻓﺮَس روﺋﯽ دﯾﺎﺋﯽ ا‪‬رِت و‪‬‬
‫اَت ﻫﻮﺋﯽ ﻣﺰدا اَﻫﻮم د‪‬دات اَﻫﻮرو‪‬‬
‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎو و‪‬ﻫﻮ ﻓﺮاد‪‬ت ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﺗ‪‬ﻢ وِ اَﺷﺎ ﻣ‪‬ﻬﻢ‪ ‬اﯾﺪي ﻫﻮش ﻫ‪‬ﺨﺎﺋﯿﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن را ﯾﺎري دﻫﺪ و ﺧﺸﻨﻮد ﺳﺎزد‪.‬‬
‫آن ﻣﺮد در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺳﺰاوار ﻧﺎﻣﻮري اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاي او اﻫﻮراﻣﺰدا زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‪.‬‬
‫و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن )و ﺑﺴﺘﮕﺎﻧﺶ( را در ﭘﺮﺗﻮ وﻫﻮﻣﻦ ﮐﺎﻣﺮوا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اي اﺷﺎ ﻣﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ را ﻫﻤﭽﻮن دوﺳﺖ ﺧﻮب ﺗﻮ ارج ﻣﯽﻧﻬﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 790‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛·)‪» :(yH‬ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻐﮏ·)‪» : (spitamem‬ﺳﭙﻨﺘﻤﺎن را« ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ زرﺗﺸﺖ )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮏ·)‪» : (zaratuBtrem‬زرﺗﺸﺖ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪. - ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﻗﭙیﻀﺠﺎﭖ·)‪» : (rHdazhH‬ﯾﺎري‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﻗﭙیﻀﺎ »ﯾـﺎري‪،‬‬
‫ﺧﺪﻣﺖ‪ ،‬ﺳﭙﺎس«‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻔﻀﺒﺰ‪» : (maretacDk)·,‬ﻣــﺮدم‪ ،‬ﻣــﺮدان‪ ،‬اﻓــﺮاد ﺑﺸــﺮ« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪- (pl‬‬
‫ﮐﻀﻘﻐﻔﺾ‬
‫»ﺯﺩﭘﻊ‪» : (xDnauB)·/‬ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮاﺋﯽ ﮐﻨﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ »ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬او‪ ،‬آن«‬
‫ﺩﭖ·)‪» :(nH‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺩﺿﻖ )ﻣﺮد‪ ،‬ﻧَﺮ(‬
‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·)‪ : (frasrkidiiHi‬ﺳﻘﻊ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﭼﻘﺾ‪ .‬ﺳﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ )ﻣﺼﺪر(‪- ‬‬
‫ﺳﻘﻊ »ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮش رﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷـﺪن‪ ،‬ﻧـﺎﻣﻮر ﺷـﺪن‪ ،‬ﺷـﻬﺮت‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻦ«‬
‫ﻏﻘﻐﻮﻅ]·)‪» :(erersō‬ﺳﺰاوار‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻏﻘﻐﻮﻇﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺽ‪» :(au)·،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍ]ﻩ·)‪» :(hōi‬اﯾﻦ‪ ،‬او‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdH) ·|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ ·)‪» :(ahkm‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻉ »زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏ ﺑﺨﺘـﯽ و‬
‫ﺳﺮاﻓﺮازي«‬
‫یﻀیﭗ‪» : (dadHu)·،‬ارزاﻧﯽ دارد‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺪﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬یﭗ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]·)‪» :(ahurō‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·)‪» :(ahmaı‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪791 ‬‬

‫ﻟﻀﺒﻮ|·)‪» :(gactG‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﯿﺘﯽ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻟﻀﺒﻮﭖ‬

‫ﺭﺧﺎ‪» : (vohk)·,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﭼﻘﭙیﺾ‪» : (frHdau)·،‬ﮐﺎﻣﯿﺎب ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮوا ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻮﻓﻖ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺮﻗﯽ دﻫـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﭼﻘﭙﯽ »ﮐﺎﻣﯿﺎب ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺮﻗﯽ دادن‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮوا ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﻑ؛ﮎ·)‪» :(tem‬او را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »او‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭ؛·)‪» :(vH‬ﺷﻤﺎ« )ﺣﺎﻟﺖﻫﺎي ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ ﭼﺴـﺒﯿﺪه(‪," - ‬ﭺ؛ﮎ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮎ؛ﺍﮐﻀﻬﯽ[·)‪» : (mfhmaidj‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﻢ‪ ،‬ﻣﯽاﻧﺪﯾﺸﯿﻢ‪ ،‬ارج ﻣﯽﻧﻬـﯿﻢ‪ ،‬ﮔﺮاﻣـﯽ ﻣـﯽدارﯾـﻢ«‬
‫)وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﮐﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر(‪ - ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸـﯿﺪن‪،‬‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ارج ﻧﻬﺎدن‪ ،‬اﺣﺘﺮام ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
‫ﺍﻉ‪/‬ﺍﺽ»ﭘﻬﮏ‪» :(huBhaxHim).‬دوﺳـــﺖ ﺧـــﻮب« )راﺋـــﯽ‪ ،‬ﺗـــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﻉ‪./‬ﺍﺽ»ﻩ‬
 ‫‪ 792‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬
‫اورو‪‬ﺗُﻮ‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫ﮐَﺴﺖ‪‬‬ ‫زرﺗﻮﺷﺘﺮا‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫ﻧﻀﺴﻔﺐ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﺾ»ﻉ‪/‬ﻓﻘﭗ·‬
‫دوﺳﺖ‬ ‫راﺳﺘﮕﻮ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬ ‫اي زرﺗﺸﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﺷﺘﯽ‬ ‫ﻓﺮَس روﺋﯽ دﯾﺎﻧﯽ‬ ‫وا‬ ‫ك‪‬‬ ‫ﻣ‪‬ﮕﺎﺋﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰُﺋﯽ‬
‫ﺭﺽ‪/‬ﻑ[ ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫·‬ ‫ﺭﭖ‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﮐﻀﻠﭙﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪].‬ﻩ·‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺳﺮاﻓﺮازي‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﻣﻐﺎن‬ ‫ﺑﺰرگ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺎﻫﯽ‬ ‫وﯾﺸﺘﺎﺳﭙﻮ‪‬‬ ‫ﮐَﻮا‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫اَت‬
‫"ﭘﺎ[ ·‬ ‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]·‬ ‫ﻧﻀﺆﭖ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫دوﺳﺖدار‬ ‫ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ‬ ‫ﮐَﻮي‬ ‫او‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫ﻣﯿﻨَﺶ‬ ‫ﻫ‪‬ﺪ‪‬ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾِﻨﮕﺴﺘﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﮐﻬﺪﺽ‪·/‬‬ ‫ﺍﺿیﻐﮏ]ﻩ·‬ ‫·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬ ‫"؛ﺃﻟﺴﻒ‪· ,‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺟﺎي ﻣﯽدﻫﯽ‬ ‫در ﺳﺮاي‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺴﺎﻧﯽ را ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‬ ‫اﺧﻮذاﺋﯿﺶ‬ ‫وﻧﮕﻬﻮش‬ ‫زﺑ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﺗ‪‬ﻨﮓ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫‪.‬ﺫﺿﮕﭗ·‬ ‫ﻑ؛ﺃﻝ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ‬ ‫آنﻫﺎ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪793 ‬‬

‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫ﻧﻀﺴﻔﺐ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﺾ»ﻉ‪/‬ﻓﻘﭗ·‬

‫ﺭﺽ‪/‬ﻑ[ ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬
‫ﮐﺾ‪].‬ﻩ· ﮐﻀﻠﭙﻪ· ﻥ؛· ﺭﭖ‬
‫·‬

‫ﺽ‪ ·،‬ﺍﺅ]· ﻧﻀﺆﭖ· ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]· "ﭘﺎ[ ·‬

‫"؛ﺃﻟﺴﻒ‪ · ,‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺍﺿیﻐﮏ]ﻩ· ﮐﻬﺪﺽ‪ ·/‬ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬

‫ﻑ؛ﺃﻝ· ‪.‬ﺫﺿﮕﭗ· ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﻉ»ﺻﭙﻪ‪ ·/‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬

‫زرﺗﻮﺷﺘﺮا ﮐَﺴﺖ‪ ‬اَﺷَﻮا اورو‪‬ﺗُﻮ‬

‫ﻣ‪‬ﺰُﺋﯽ ﻣ‪‬ﮕﺎﺋﯽ ك‪ ‬وا ﻓﺮَس روﺋﯽ دﯾﺎﻧﯽ و‪‬ﺷﺘﯽ‬
‫اَت ﻫﻮ‪ ‬ﮐَﻮا وﯾﺸﺘﺎﺳﭙﻮ‪ ‬ﯾﺎﻫﯽ‬
‫ﯾِﻨﮕﺴﺘﻮ ﻣﺰدا ﻫ‪‬ﺪ‪‬ﻣﻮﺋﯽ ﻣﯿﻨَﺶ اَﻫﻮرا‬
‫ﺗ‪‬ﻨﮓ زﺑ‪‬ﯿﺎ وﻧﮕﻬﻮش اﺧﻮذاﺋﯿﺶ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي زرﺗﺸﺖ دوﺳﺖ راﺳﺘﮕﻮي ﺗﻮ ﮐﯿﺴﺖ؟‬
‫ﮐﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺳﺮاﻓﺮازي اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺰرگ ﻣﻐﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫او ﮐَﻮي وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ دوﺳﺖدار ﺗﻮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫از ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اي اﻫﻮراﻣﺰدا آنﻫﺎ را در ﺑﺎرﮔﺎه ﺧﻮدت ﺟﺎي ﺧﻮاﻫﯽ داد‪.‬‬
‫ﻣﻦ آنﻫﺎ را ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎﻧﯽ‬
‫ﮐﻪ از وﻫﻮﻣﻦ ) اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ( ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ ﻓﺮاﻣﯽﺧﻮاﻧﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 794‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﺧﻮد رﻫﺎﻧﻨﺪه ﻣﺮدم از ﮔﻤﺮاﻫﯽ‪ ،‬دروغ و ﭘﻠﯿﺪي اﺳﺖ‪ ،‬از ﯾـﺎران راﺳـﺘﯿﻨﺶ ﺑـﺮاي‬
‫ﭘﯿﺸﺒﺮد اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺰرگ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪.‬ﺿﻘﺾ»ﻉ‪/‬ﻓﻘﭗ·)‪» : (zararuBtrH‬اي زرﺗﺸﺖ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪. - ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﻧﻀﺴﻔﺐ·)‪» : (kastc‬ﮐﯿﺴﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ »ﮐـﯽ« )ﺻـﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·)‪» :(aDavvH‬ﻫﻮادار و ﭘﯿﺮو اﺷﺎ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬راﺳﺘﮕﻮ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·)‪» :(mrvvarō‬دوﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻋﻘﺆﺿﻮﺽ‬
‫ﮐﺾ‪].‬ﻩ·)‪» : (mazoi‬ﺑﺰرگ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪.‬‬
‫ﮐﻀﻠﭙﻪ·)‪» : (magai‬ﻣﻐﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻐـﺎن« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﻠﺾ »ﻣ‪‬ـﻎ« ]اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪:‬‬
‫وﻇﯿﻔﻪ ‪ ،task‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» offering :‬ﭘﯿﺸـﻨﻬﺎد‪ ،‬ﻫﺪﯾـﻪ«‪ .‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﺑـﺮادري‪ ،‬اﺷـﺎره ﺑـﻪ‬
‫اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺮادري ﻣﻐﺎن ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﭘﺎﯾﻪﮔﺬار آن ﺑﻮد«‪» .‬ﻣﻎ ﺑﻪ ﺗـﺎزي ﻣﺠـﻮس و ﺻـﺎﺣﺐ‬
‫ﮐﺘﺎب اﺳﺖ‪ .‬ﻣ‪‬ﮓ ﺑﻪ ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﯿﺰ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪه‪ .‬واژه ﻣ‪‬ـﻎ ﺑـﻪ ﻓﺎرﺳـﯽ‬
‫ﻣﻮﺑ‪‬ﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ داﻧﺎي اﻣﻮر دﯾﻨﯽ اﺳﺖ‪ .‬در ﺑﯿﺸﺘﺮ دﯾﻦﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ در زﻣﺎنﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﻪ‬
‫رﻫﺒﺮان دﯾﻦ ﻣﻎ ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﻈﯿﺮ ﻣﻐﺎن ﻣﺎدي‪ ،‬اﺷﮑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺎﺳﺎﻧﯽ«‪.‬‬
‫ﻥ؛· )‪» :(kf‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ(‬
‫ﺭﭖ ·)‪» :(vH‬ﯾﺎ‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬
‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·)‪» : (frasrkidiiai‬ﺳﺮﻓﺮازي‪ ،‬ﻧﺎﻣﻮري‪ ،‬ﺷﻬﺮت« )ﻣﺼﺪر(‬
‫ﺭﺽ‪/‬ﻑ[·)‪» : (vaBtj‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ ،‬ﻧﺨﻮاﻫﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺲ‬
‫ﺽ‪» :(au)·،‬ﭘﺲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪) «‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍﺅ]·)‪» :(hvvō‬آن‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪795 ‬‬

‫ﻧﻀﺆﭖ·)‪» : (kavvH‬ﮐَﻮي‪ ،‬ﮐ‪‬ﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬یﻀﺆﻩ »ﻟﻘﺐ ﯾـﺎ و‪‬رﻧـﺎم ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾـﺎن‬
‫ﻣﺤﻠﯽ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ زرﺗﺸﺖ ﺑﻮدﻧﺪ«‬
‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]·)‪) :(vistaspō‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺤﺾ »ﻧﺎم ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ از ﻣﯿﺎن ﮐَﻮيﻫﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ از زرﺗﺸﺖ ﻫﻮاداري ﮐـﺮد و ﺑـﻪ آﻣـﻮزشﻫـﺎي او‬
‫ﮔﻮش ﻓﺮا داد‪ ،‬ﮐﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ از ﺳﻠﺴﻠﻪ ﮐﯿﺎﻧﯿﺎن«‬
‫"ﭘﺎ[·)‪» : (yHhi‬ﯾﺎر‪ ،‬ﻫﻤﮑﺎر‪ ،‬دوﺳـﺘﺪار« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪" - ‬ﺿﺎ ]"ﭘﺎ ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪:‬‬
‫»ﺑﺨﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدن« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﯾﺎري ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪن‪ ،‬واژه را‬
‫"ﭖ‪.‬ﺿﺎ[ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آن را در ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ داوري و ﺗﺼـﻤﯿﻢ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫"؛ﺃﻟﺴﻒ‪» : (yfygstk)·,‬آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ‬
‫ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺍﺿیﻐﮏ]ﻩ·)‪» :(hademōi‬ﺟﺎﯾﮕﺎه‪ ،‬ﺳﺮا‪ ،‬ﻣﻨﺰل« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﺿیﻐﮑﺾ‬
‫ﮐﻬﺪﺽ‪» : (mınaB)·/‬ﺟﺎي ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ﻧﮕﻪ ﻣﯽداري« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﮐﻪ‪) .‬ﺟﺎي دادن‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﺎﻫﺪاري ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺪا درآوردن(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ· )‪» :(ahurH‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻑ؛ﺃﻝ·)‪» : (tHyg‬آﻧﻬﺎ را« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »آن‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪.‬ﺫﺿﮕﭗ·)‪» : (zbaiiH‬ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‪ ،‬دﻋﻮت ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر‪» ,. - )‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬دﻋﻮت ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ«‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB)·/‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪» :(uxtHiC)·/‬ﺑﺎ ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎرﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻋﺎﺻﺾ »ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪،‬‬
‫ﻧﻄﻖ‪ ،‬ﺑﯿﺎن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō).‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 796‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫ﺳﭙﯽﺗﻤﺎﻧﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫وِ‬ ‫و‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫اَﺳﭙﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﭽ‪‬ﺖ‬
‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮏ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺴﺤﭗ·‬ ‫ﺍﺿﺒﺈﺽ‪·،‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮاده ﺳﭙﯿﺘﺎم‪‬‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫اﺳﭙﻪ‬ ‫ﻫﯿﭽﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَداﺗﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬ ‫وﯾﭻ‪ ‬ﯾ‪‬ﺘﺎ‬ ‫داﺗ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺿیﭙﻮﻣﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺇﺿﮕﻀﻮﭖ·‬ ‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻧﺎدرﺳﺖﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ‬ ‫درﺳﺖﻫﺎ را‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬دويِ‬ ‫ﺧُﺸُﻢ‪ ‬اي ﺑﯿﺎ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﺷﯿ‪‬ﺌﻮﺗﻨﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾﻮش‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬
‫یﻀیﻌﮕﺐ·‬ ‫»ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﮊﮔﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫"‪·/,‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺧﻮدﺗﺎن‬ ‫راﺳﺘﯽ را‬ ‫ﮐﺮدار ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺎ آنﻫﺎ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌُﻮ اوروﯾﺎﺋﯿﺶ‬ ‫داﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎﺋﯿﺶ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ&‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﭙﻪ‪·/‬‬ ‫یﭙﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫آﻏﺎزﯾﻦ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪797 ‬‬

‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮏ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺴﺤﭗ·‬ ‫ﺍﺿﺒﺈﺽ‪·،‬‬

‫ﺿیﭙﻮﻣﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺇﺿﮕﻀﻮﭖ·‬ ‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫یﻀیﻌﮕﺐ·‬ ‫»ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫ﮊﮔﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫"‪·/,‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ&‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﭙﻪ‪·/‬‬ ‫یﭙﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﭽ‪‬ﺖ اَﺳﭙﺎ و‪‬ﺧﺸﯿﺎ وِ ﺳﭙﯽﺗﻤﺎﻧﮕﻬﻮ‪‬‬

‫ﻫﯿ‪‬ﺖ داﺗ‪‬ﻨﮓ وﯾﭻ‪ ‬ﯾ‪‬ﺘﺎ اَداﺗﺎﻧﺲ ﭼﺎ‬
‫ﺗﺎﺋﯿﺶ ﯾﻮش ﺷﯿ‪‬ﺌﻮﺗﻨﺎﺋﯿﺶ اَﺷ‪‬ﻢ ﺧُﺸُﻢ‪ ‬اي ﺑﯿﺎ د‪‬دويِ‬
‫ﯾﺎﺋﯿﺶ داﺗﺎﺋﯿﺶ ﭘ‪‬ﺌُﻮ اوروﯾﺎﺋﯿﺶ اﻫﻮر‪‬ﻫﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ اي ﺧﺎﻧﺪان ﻫﯿﭽ‪‬ﺖ اَﺳﭙﺎ و ﻧﻮادﮔﺎن ﺳﭙﯿﺘﺎﻣﺎ ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫آﻧﭽﻪ ﮐﻪ درﺳﺖ اﺳﺖ از ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﺎزﺷﻨﺎﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي درﺳﺖ ﺧﻮدﺗﺎن اﺷﺎ )راﺳﺘﯽ( را ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﺪ )و از آن ﺧﻮد ﺳﺎزﯾﺪ(‪.‬‬
‫آﻧﮑﻪ ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن آﻏﺎزﯾﻦ اﻫﻮراﺋﯽ )ﺧﺮدﻣﻨﺪي( ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 798‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﺿﺒﺈﺽ‪ ·،‬ﺿﺴﺤﭗ· )‪» : (haccau.aspH‬اي ﺧﺎﻧﺪان ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﭽ‪‬ﺖ اَﺳﭙﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‬
‫‪ - (voe.m‬ﺍﺿﺒﺈﺽ‪.،‬ﺿﺴﺤﺾ ‪ .‬ﻧﺎم ﭘﺪرﺑﺰرگ زرﺗﺸﺖ ﮐـﻪ از ﭘـﻨﺞ ﻧﺴـﻞ ﭘـﯿﺶ از‬
‫اوﺳﺖ ﮐﻪ وي ﻧﯿﺰ از ﻧﻮادﮔﺎن ﭘﻨﺞ ﻧﺴﻞ ﮔﺬﺷﺘﻪ وي ﺑﻪ ﻧﺎم ﺳﭙﯿﺘﺎﻣﺎ اﺳﺖ‪ .‬ﻧـﺎم ﭘﯿﺸـﯿﻨﯿﺎن‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ در ﺑﻨﺪﻫﺶ ﯾﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ـ زرﺗﺸﺖ‬
‫ـ ﭘﻮ روﺷَﺴﺐ‪‬‬
‫ـ اَﺋﻮرو‪‬ت اَﺳﭗ‪‬‬
‫ـ ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﭽ‪‬ﺖ اَﺳﭗ‪‬‬
‫ـ ﭼ‪‬ﺨﺸﻨﻮش‬
‫ـ ﭘﺌﯽ ﺗﯿﺮ اَﺳﭗ‪‬‬
‫ـ ﻫ‪‬ﺮو‪‬رﺷﻦ‬
‫ـ ﻫ‪‬ﺮﯾﺪار‬
‫ـ ﺳﭙﯿﺘﺎم‪.‬‬
‫ﻧﺎمﻫﺎﺋﯽ ﮐﻪ داراي ﭘﺎﯾﺎﻧﻪ اَﺳﭗ‪ ‬اﺳﺖ ﻧﺸـﺎندﻫﻨـﺪه ﻟﻘـﺐ و و‪‬ر ﻧـﺎﻣﯽ اﺳـﺖ واﺑﺴـﺘﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎي ارﺗﺸﯽ و ﺟﻨﮕﺎور‪.‬‬
‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ·)‪» : (vaxDiiH‬ﺳﺨﻦ ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن آﯾﻨﺪه‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﮔﻮﺷﺰد ﮐﺮدن«‬
‫ﺭ؛·)‪» : (vf‬ﺷﻤﺎ« )ﺑ‪‬ﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭼﺴـﺒﯿﺪه(‪," - ‬ﺗﻐﮏ )ﺿـﻤﯿﺮ دوم‬
‫ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮏ|ﺟﺎ]·)‪» :(spitamGzhō‬ﺑﺴــﺘﮕﺎن ﺧــﺎﻧﻮادﮔﯽ زرﺗﺸــﺖ« )ﻧــﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﺾ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻫﻔﺖ ﺑﺎر از ﺧﺎﻧﻮاده زرﺗﺸﺖ ﯾﺎد ﺷﺪه‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau)·،‬ﮐﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﭙﻮ؛ﺃﻝ·)‪» : (dHrfyg‬درﺳـﺖﻫـﺎ را‪ ،‬درﺳـﺖ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪ - ‬یﭙﻮﺽ‬
‫»درﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻄﻘﯽ«‬
‫ﺭ[ﺇﺿﮕﻀﻮﭖ·)‪» : (vicaiiatH‬ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺳﯿﺪ‪ ،‬ﺗﻤﯿﺰ دﻫﯿﺪ‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دﻫﯿﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪799 ‬‬

‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺇﻩ‪.‬ﺇﺿﮕﻀﻮﭖ ﺑﺎ ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﺭ[‬

‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬ ‫ﺿیﭙﻮﻣﺴﺈﭖ·)‪» : (adHrąscH‬ﻧﺎدرﺳﺖﻫﺎ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫‪ -‬ﺿیﭙﻮﺽ ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎراﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻓﭙﻪ‪» :(tHıB)·/‬آنﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫"‪» : (ykB)·/,‬ﺷﻤﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪," - ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﮊﮔﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» : (CiiaoranHiB)·/‬ﺑـــﺎ ﮐـــﺮدار‪ ،‬ﺑـــﺎ ﮐﺎرﻫـــﺎ« )ﺑـــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪- ‬‬
‫"ﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﻋﻤﻞ«‬
‫ﺿﺰﻏﮏ·)‪» :(aBem‬اﺷﺎ را‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫»ﺯﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·)‪» : (xDmaıbiiG‬ﺑﺮاي ﺧﻮدﺗﺎن‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪," - ‬ﺕ؛ﮎ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫یﻀیﻌﮕﺐ·)‪» : (daduiic‬ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورﯾﺪ« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ﻧﺎﮔﺬر‪ - )‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yHıB)·/‬ﮐﻪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﭙﻔﭙﻪ‪» : (dHtHiB)·/‬ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪه‪ ،‬ﻧﻈﻢ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﭙﻔﺾ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﭙﻪ‪» : (paouruiiHıB)·/‬آﻏﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬اﺻﻠﯽ‪ ،‬اﺳﺎﺳﯽ« )ﺑـﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ »ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬آﻏﺎز‪ ،‬اﺻﻞ‪ ،‬اﺳﺎس‪ ،‬ﭘﺎﯾﻪ‪ ،‬آﻏﺎزﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﻀﺎﮔﭗ‪» : (ahurahiiH).‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﯾﮑﺘﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬

‫* اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﺮﺧﻼف ﺑﻨﺪﻫﺎي اﯾﻦ ﻫﺎت ﮐﻪ ﻫﻤﻪ داراي ﭘﻨﺞ ﺳﻄﺮ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﻓﻘـﻂ داراي ﭼﻬـﺎر‬
‫ﺳﻄﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 800‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬
‫اﯾﺪي‬ ‫اَردراﺋﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اَﺗﺮا‬ ‫ﻓﺮَش‪ ‬اوﺷﺘﺮا‬
‫ﻫﯽ[ ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻘﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭗ·‬
‫ﺑﺮو‬ ‫دﯾﻦداران ﺑﯽرﯾﺎ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫آنﺟﺎ‬ ‫اي ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﺘﻮﺋﯽ‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫اوﺳﻮ‪‬ﻫﯽ‬ ‫ﯾﻨﮓ‬ ‫ﺗﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﻫﻮ‪‬ﮔﻮا‬
‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﻋﺴﺆﺿﺎ[ ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]ﻟﺆﭖ·‬
‫ﺑﻮدن‬ ‫ﺧﻮاﻫﺎﻧﯿﻢ‬ ‫ﻫﺮ دو ﺧﻮاﺳﺘﺎرﯾﻢ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎ آنﻫﺎ‬ ‫اي ﻫﻮ‪‬ﮔﻮا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرم‪ ‬ﺋﺘﯿﺶ‬ ‫ﻫ‪‬ﭻ‪ ‬اﯾﺖ‪‬‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ‬
‫ﺑﺎ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﻫﻤﺮاه‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫آنﺟﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸَﺘﺮِم‬ ‫اﯾﺸﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬
‫·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‬ ‫ﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ‬ ‫در ﺗﻮانِ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫آنﺟﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ش ا‪ ‬اﯾﺘﯽ‬ ‫و‪‬رِد‪‬ﻣﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ &‬ ‫ﺯﺿﺒﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐیﻐﮑﻤﮏ·‬ ‫·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬ ‫·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺟﺎﯾﮕﺎه‬ ‫ﺑﺎ ﺷﮑﻮه‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫آنﺟﺎ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪801 ‬‬

‫ﻫﯽ[ ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻘﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﻑ‪· ,‬‬ ‫ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭗ·‬

‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﻋﺴﺆﺿﺎ[ ·‬ ‫"؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]ﻟﺆﭖ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ·‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫·‬

‫"ﺿﻮﻗﭗ · ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· ﻩ‪/‬ﻓﭗ· »ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ ·‬

‫"ﺿﻮﻗﭗ · ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺭﺿﻘﻐیﻐﮑﻤﮏ· ﺯﺿﺒﻬﻒ[ · ﺿﺎﻋﻘﭗ &‬

‫ﻓﺮَش‪ ‬اوﺷﺘﺮا اَﺗﺮا ﺗﻮ اَردراﺋﯿﺶ اﯾﺪي‬

‫ﻫﻮ‪‬ﮔﻮا ﺗﺎﺋﯿﺶ ﯾﻨﮓ اوﺳﻮ‪‬ﻫﯽ اوﺷﺘﺎ ﺳﺘﻮﺋﯽ‬
‫ﯾ‪‬ﺘﺮا اﺷﺎ ﻫ‪‬ﭻ‪ ‬اﯾﺖ‪ ‬آرم‪ ‬ﺋﺘﯿﺶ‬
‫ﯾ‪‬ﺘﺮا و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﻮ اﯾﺸﺘﺎ ﺧﺸَﺘﺮِم‬
‫ﯾ‪‬ﺘﺮا ﻣﺰدا و‪‬رِد‪‬ﻣﺎﻧﻢ ش ا‪ ‬اﯾﺘﯽ اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ ﺟﺎﺋﯽ ﺑﺮو ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﻨﺪاراﻧﯽ ﺑﯽرﯾﺎ ﺑﺎﺷﯽ‪.‬‬
‫اي ﻫ‪‬ﻮﮔﻮا ﺑﺎ آنﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ دو ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي ﺑﺎ آنﻫﺎ را آرزو دارﯾﻢ‪.‬‬
‫آﻧﺠﺎ ﮐﻪ آرﻣﺌﯿﺘﯽ )ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ( و اﺷﺎ )راﺳﺘﯽ( ﺑﺎ آنﻫﺎ ﻫﻤﺮاﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫آنﺟﺎ ﮐﻪ در ﺣﻮزه ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ و ﻧﯿﺮوي وﻫﻮﻣﻦ ) اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ( اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه ﭘﺮﺷﮑﻮه اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 802‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭗ·)‪» :(fraDaōBtrH‬اي ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﺿﻮﻗﭗ·)‪» : (arrH‬آﻧﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن(‬
‫ﻑ‪» : (tk)·,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﻘﻐیﻘﭙﻪ‪» : (aredrHiB)·/‬ﺑﺎ دﯾﻨﺪاران‪ ،‬وﻓﺎدارن‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐـﻪ ﺻـﻤﯿﻤﯽ و ﺑـﯽرﯾـﺎ و راﺳـﺘﮕﻮ‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺿﻘﻐیﻘﺾ )ﺻﻔﺖ( »دﯾﻨﺪار‪ ،‬وﻓﺎدار‪ ،‬ﺻﻤﯿﻤﯽ‪ ،‬راﺳﺘﮕﻮ‪،‬‬
‫ﺑﯽرﯾﺎ«‬
‫ﻫﯽ[·)‪» : (idj‬ﺑﺮو« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﻩ )رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن(‬
‫ﺍﺅ]ﻟﺆﭖ·)‪» : (hvvō.gvvH‬ﭘﺴــﺮ ﻫﻮﮔــﻮ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ - ‬ﺍﺅ]‪ .‬ﻟﺆﺽ‬
‫)دارﻧﺪه ﮔﺎو زﯾﺒﺎ(‬
‫ﻓﭙﻪ‪» :(tHıB)·/‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫"؛ﺃﻝ·)‪» : (yfyg‬ﺑﺮاي آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﺸﺎن« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪،‬‬
‫آن ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻋﺴﺆﺿﺎ[·)‪» : (usvahj‬ﻫﺮ دو ﺧﻮاﻫﺎﻧﯿﻢ‪ ،‬ﻫـﺮ دو ﻣـﺎﯾﻠﯿﻢ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺟﻔـﺖ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ - du.)‬ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﺑـﻮدن‪ ،‬ﮔﻠـﺪﻧﺮ ﻣـﯽﭘﻨـﺪارد »ﻫـﺮ دو« ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدان و زرﺗﺸﺖ وﻟﯽ ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ ﻧﯿﺰ از ﺟﻬـﺖ اﯾﻤـﺎن و اﺳـﺘﻮاري در دﯾـﻦ ﻫﻤﭙﺎﯾـﻪ‬
‫آﻣﻮزﮔﺎر ﺧﻮد زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ«‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·)‪» : (uBtj‬دﻟﺨﻮاه‪ ،‬آزرو‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ« )دري‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﻉ‪/‬ﻓﻪ ‪ - ‬ﺭﺿﺲ‬
‫ﺳﻒ]ﻩ·)‪» : (stōi‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪ - ‬ﺿﺎ‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ ·)‪» : (yarra‬ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن ‪(advebe de lieu‬‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ·)‪» : (hacaitc‬ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ اﺳﺖ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪ - ‬ﺍﺿﺈ »ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻮدن«‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪803 ‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(HrmaitiB)·/‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻓﺪاﮐﺎري‪ ،‬وﻓـﺎداري« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ ·)‪» :(yarra‬آﻧﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB)·/‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·)‪» :(manazhō‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﻩ‪/‬ﻓﭗ·)‪» : (iBtH‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬اراده‪ ،‬ﻗـﺪرت« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﻩ‪/‬ﻓﻪ »آرﻣـﺎن‪ ،‬آرزو‪،‬‬
‫اﻣﯿﺪ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺷﻮر‪ ،‬ﻧﺸﺎط«‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ ·)‪» :(xDarrem‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﺷـﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿـﺮو« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ ·)‪» :(yarra‬آﻧﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﻘﻐیﻐﮑﻤﮏ·)‪» : (varedemąm‬اﻓﺰوﻧﯽ‪ ،‬ﺷﮑﻮه‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﻘﻐیﻐﮑﻀﺪ‬
‫ﺯﺿﺒﻬﻒ[·)‪» : (Baciti‬ﺟﺎﯾﮕﺎه دارد‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ و ﻣﻨﺰل دارد« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺯ[ »ﺟﺎﯾﮕﺎه داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻨﺰل و ﻣﺄوي و ﻣﺴﮑﻦ داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurH) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪا‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 804‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬
‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﻧﯽ‬ ‫اَﻓﺸﻤﺎﻧﯽ‬ ‫وِ‬ ‫ﯾ‪‬ﺘﺮا‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﺪ[ ·‬ ‫ﺿﭽﺰﮐﭙﺪ[ ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫·‬ ‫"ﺿﻮﻗﭗ‬
‫ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫در ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ‬ ‫ﺑﻪ ﺷﻤﺎ‬ ‫اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮ‪‬ﮔﻮا‬ ‫د‪‬ﺟﺎﻣﺎﺳﭙﺎ‬ ‫اَﻧَﻔﺶ ﻣﺎﻧﻢ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﺍﺅ]·ﻟﺆﭖ·‬ ‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺤﭗ·‬ ‫ﺿﺪﺿﭽﺰﮐﻤﮏ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫از ﺧﺎﻧﺪان ﻫﻮﮔﻮ‪‬‬ ‫اي ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ داﻧﺎ‬ ‫در ﺑﯿﮑﺎري‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫راد‪‬ﻧﮕﻬﻮ‪‬‬ ‫ﺳ‪‬ﺮَاُﺷﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻤ‪‬ﻨﮓ‬ ‫وِﺳﺘﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺪا‬
‫ﻗﭙیﻀﺠﺎ]·‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﭖ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺭ؛ﺳﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿیﭗ·‬
‫آﻣﺎده‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻨﯿﺪن )ﭘﯿﺎم اﻫﻮرا(‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ‬ ‫درونِ آﮔﺎه‬ ‫ﺑﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَداﺗ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬ ‫داﺗ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬ ‫وﯾﭽﯽ ﻧَﺌﻮت‬ ‫يِ‬
‫ﺿیﭙﻮﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫یﭙﻮﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫﺪﺿﺦ‪·،‬‬ ‫"؛·‬
‫ﻧﺎدرﺳﺖ را‬ ‫درﺳﺖ را‬ ‫ﺑﺎز ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﺘﻮ‬ ‫د‪‬ﻧﮕﺮا‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﮐﻀﺄﻑ‪· ,‬‬ ‫یﻀﺄﻟﻘﭗ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫راﯾﺰﻧﯽ‬ ‫دوراﻧﺪﯾﺶ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪805 ‬‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﺪ[ ·‬ ‫ﺿﭽﺰﮐﭙﺪ[ ·‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫·‬

‫ﺩ]ﻩ‪ ·،‬ﺿﺪﺿﭽﺰﮐﻤﮏ· ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺤﭗ· ﺍﺅ]·ﻟﺆﭖ·‬

‫ﺍﺿیﭗ· ﺭ؛ﺳﻔﭗ· ﺭﺿﺎﮎ؛ﺃﻝ· ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﭖ· ﻗﭙیﻀﺠﺎ]·‬

‫"؛· ﺭ[ﺇﻫﺪﺿﺦ‪ ·،‬یﭙﻮﻏﮑﺈﭖ· ﺿیﭙﻮﻏﮑﺈﭖ·‬

‫یﻀﺄﻟﻘﭗ· ﮐﻀﺄﻑ‪ · ,‬ﺿﺰﭖ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﺿﺎﻋﻖ]&‬

‫ﯾ‪‬ﺘﺮا وِ اَﻓﺸﻤﺎﻧﯽ ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎﻧﯽ‬

‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ اَﻧَﻔﺶ ﻣﺎﻧﻢ د‪‬ﺟﺎﻣﺎﺳﭙﺎ ﻫﻮ‪‬ﮔﻮا‬
‫ﻫ‪‬ﺪا وِﺳﺘﺎ و‪‬ﻫﻤ‪‬ﻨﮓ ﺳ‪‬ﺮَاُﺷﺎ راد‪‬ﻧﮕﻬﻮ‪‬‬
‫يِ وﯾﭽﯽ ﻧَﺌﻮت داﺗ‪‬ﻢ ﭼﺎ اَداﺗ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬
‫د‪‬ﻧﮕﺮا ﻣ‪‬ﻨﺘﻮ اﺷﺎ ﻣﺰداو اﻫﻮر‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﻢ‪:‬‬
‫در ﮐﺎر ﮐﺮدن ﺑﮑﻮﺷﯿﺪ‪ .‬ﻧﻪ در ﺑﯿﮑﺎري و ﺗﻨﺒﻠﯽ‪،‬‬
‫اي ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ داﻧﺎ از ﺧﺎﻧﺪان ﻫﻮ‪‬ﮔﻮ‪.‬‬
‫ﺑﺎ درونِ آﮔﺎه و ﺷﻨﯿﺪن ﭘﯿﺎم اﻫﻮراﺋﯽ آﻣﺎده ﻧﯿﺎﯾﺶ او ﺑﺎﺷﯿﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﺎن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ درﺳﺖ را از ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﺎزﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬
‫او اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ دوراﻧﺪﯾﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 806‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﻬﺮهوري از زﻧﺪﮔﯽ اﯾﻦ ﺟﻬﺎن را ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ ﻣﺮدم آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ روزي ﻓﺮاخ از ﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ و ﺷﺎدي ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬زﻧﺪﮔﯽ در ﭼﻨﯿﻦ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ‬
‫آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺮدم و ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﻮد ﺳﻔﺎرش ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐـﺎر‬
‫ﮐﻨﻨﺪ و از ﺑﯿﮑﺎري و ﺗﻦﭘﺮوري ﺑﭙﺮﻫﯿﺰﻧﺪ‪ .‬رﯾﺎﺿﺖ و آزردن ﺗـﻦ ﺑـﻪ اﻣﯿـﺪ ﻧﯿـﮏﺑﺨﺘـﯽ روان‬
‫ﭼﯿﺰي واﻫﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪاي ﺑﯽارزش اﺳﺖ از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﻣﺎلاﻧﺪوزي از راه ﻧﺎدرﺳـﺖ ﮔﻨـﺎﻫﯽ‬
‫ﺑﺰرگ و ﭘﯿﺮوي از دﯾﻮ »آز« اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤـﺎد ﺑﺰرﮔﺘـﺮﯾﻦ ﭘﻠﯿـﺪيﻫـﺎ اﺳـﺖ‪ .‬ﭘـﺲ ﺑﺎﯾـﺪ ﯾـﮏ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ در زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي اﻗﺘﺼﺎدي و ﺑﻬﺮهﮔﯿـﺮي از دادهﻫـﺎي ﻓـﺮاوان‬
‫ﺟﻬﺎن از ﯾﮏ ﺳﻮ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از درﺳﺘﮑﺎري و ﭘﯿﻤﺎﻧﺪاري از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ زﻧـﺪﮔﯽ روزاﻧـﻪ‬
‫زرﺗﺸﺘﯿﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺧﻮد‪ ،‬ﺧﺎﻧﻮاده و دﯾﮕﺮان را ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ و ﺷﺎدﻣﺎن ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن زرﺗﺸﺘﯿﺎن ﺑﺎﯾﺪ‬
‫در ﺑﯽﻧﯿﺎزي و داﻧﺎﺋﯽ ﻫﻤﻪ ﮐﺴﺎن و ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯿﺎن ﺧﻮﯾﺶ ﺳﺨﺖﮐﻮش ﺑﺎﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺿﻮﻗﭗ ·)‪» :(yarra‬ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي‪ ،‬آﻧﮕﺎه آﻧﺠﺎ‪ ،‬اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭ؛·)‪» :(vf‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪," - ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷـﻤﺎ« )ﺿـﻤﯿﺮ ﺷـﺨﺺ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺿﭽﺰﮐﭙﺪ[·)‪» : (afBmHnj‬ﮐﺎر‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺢ »ﮐـﺎر‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﯿـﺖ و‬
‫ﮐﻮﺷﺶ«‬
‫]درﺑﺎره ﺳﺘﺎك اﯾﻦ واژه دﯾﺪﮔﺎهﻫﺎ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﺳﺖ‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎو ﻣﯿﻠﺰ‪» :‬ﺷﻌﺮ و ﺳﺨﻦ ﻣـﻮزون«‪.‬‬
‫ﻧﺮﯾﻮﺳﻨﮓ‪» :‬ﺗﻮاﻧﺎﺋﯽ« ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﺧﻄـﺎ‪ ،‬ﮔﻨـﺎه«‪ .‬ﻟﻮﻣ‪‬ـﻞ‪» :‬ﺷﺎﯾﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺳـﺰاوار ﺑـﻮدن«‪.‬‬
‫ﺟﮑﺴﻮن‪» :‬اﻣﺮ‪ ،‬ﺣﮑﻢ‪ ،‬دﺳﺘﻮر«‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮر واﻻ‪ :‬دﯾﺪﮔﺎهﻫﺎي ﺑﺎﻻ را رد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ وﯾـﮋه ﮐـﻪ‬
‫اﮔﺮ ﺗﺼﻮر ﺷﻮد اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ روز داوري ﭘﺴﯿﻦ و زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوان ﺧﻮد‬
‫ﻧﺰد اﻫﻮراﻣﺰدا ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎن را ﺑﺒﺨﺸﺎﯾﺪ‪[.‬‬
‫اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺑﺮ ﺧﻼف آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﭼـﻮن ﺑﺨﺸـﻮدن ﮔﻨـﺎه از‬
‫ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا در دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ وﺟﻮد ﻧﺪارد و زرﺗﺸﺖ واﺳﻄﻪ و راﺑﻄﻪاي ﻣﯿﺎن ﻣـﺮدم و‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﯿﺴﺖ و در ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران ﺑﻬﺸﺖ را و ﺑﺰﻫﮑﺎران ﺟﻬـﻨﻢ را‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪807 ‬‬

‫ﺑﺮاي ﺧﻮد ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ‪.‬‬

‫]ﺗﺎراﭘﻮر واﻻ رﯾﺸﮥ اﯾﻦ واژه را ﺿﺢ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐـﻪ در اﯾـﻦ‬
‫ﺻﻮرت اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ داراي ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم درﺳﺖ و ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫـﺎي‬
‫زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺑﺎﯾﺪ از دﻧﯿﺎ و ﻧﻌﻤﺖﻫﺎي آن ﻟﺬت ﺑﺒـﺮد و ﺑـﺎ ﻧـﺎداﻧﯽ و ﻧﯿﺎزﻣﻨـﺪي‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﮐﺎﻣﻞ دارد‪[.‬‬
‫]ﻧﯿﺒﺮگ‪» :‬ﺷﺎﻋﺮي‪ ،‬ﮐﻼم ﻣﻮزون« و ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از او ﮐﻠـﻨﺲ ﻧﯿـﺰ از دﺷـﻤﻨﺎن ﺳﺮﺳـﺨﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﻮد‪ ،‬ﺑﻪ ﻏﯿﺮ از زﺑﺎنﻫﺎي ﻋﺒﺮي و ﻋﺮﺑﯽ در ﺣﻮزه زﺑﺎنﻫـﺎي اﯾﺮاﻧـﯽ ﺑﺴـﯿﺎر ﮐـﺎر‬
‫ﮐﺮده ﺑﻮد و از ﭘﻬﻠﻮيﺷﻨﺎﺳﺎن ﺑﻨﺎم ﺑﻮد وﻟﯽ ﭼﻮن ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﺮد ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻧﺎزيﻫﺎ در آﻟﻤﺎن‬
‫ﮐﻪ رﯾﺸﻪ ﻧﮋادي داﺷﺖ و ﺧﻮدﺷﺎن را آرﯾﺎﺋﯽ ﻣﯽداﻧﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﮐـﻪ ﺑـﺮ‬
‫اﺳﺎس ارزشﻫﺎي اﻧﺴﺎن و ﺷﯿﻮة اﻧﺴﺎنﻣﺪاري اﺳﺖ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد‪ .‬ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﯾـﻦ ﮔﻮﻧـﻪ‬
‫ﺗﻮﻫ‪‬ﻢ ﻧﺎدرﺳﺖ آن ﭼﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ از زرﺗﺸﺖ و ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و آﻣﻮزشﻫﺎي او اﻧﺘﻘﺎد ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ و‬
‫ﺑﺪﮔﻮﺋﯽ ﮐﺮد و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺳﺮاﺳﺮ ﻣﺨﻠﻮط و ﺑﯽرﺑﻄﯽ از ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ داده ﮐـﻪ ﺳـﺮ و ﺗـﻪ ﻧـﺪارد و‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻓﺘﺮا و ﺗﻬﻤﺖ و دروغ اﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻠﻨﺲ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ او اﺳﺘﻨﺎد ﻣـﯽﮐﻨـﺪ زﺑـﺎنﺷـﻨﺎس‬
‫ﻣﺘﻮﺳﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي زرﺗﺸﺖ ﯾﮏ ﺷﺨﺼﯿﺖ ﺗـﺎرﯾﺨﯽ ﻗﺎﺋـﻞ ﻧﯿﺴـﺖ و ﺑـﺮاي اﯾﻨﮑـﻪ‬
‫ﺧﻮدي ﻧﺸﺎن داده ﺑﺎﺷﺪ و ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﺪ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان ﻧﮕﻔﺘﻪاﻧﺪ ﺧﻮد زرﺗﺸﺖ را اﻧﮑﺎر و ﻧﻔـﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﮋوﻫﺶﻫﺎ و ﻧﻈﺮﯾﺎت اﯾﻦ اﻓﺮاد ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ داراي ﺻﻼﺣﯿﺖ زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳـﯽ ﺑﺎﺷـﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻮن آﻟﻮده ﺑﺎ ﻏﺮضورزي و دﺷﻤﻨﯽ اﺳﺖ و ﺟﺎﻧﺐ ﺑﯽﻃﺮﻓﯽ‪ ،‬ﻧﺰاﮐﺖ و ﺣﻘﯿﻘﺖ را رﻋﺎﯾﺖ‬
‫ﻧﮑﺮدهاﻧﺪ داراي ﻫﯿﭻﮔﻮﻧﻪ ارزش ﺗﺎرﯾﺨﯽ‪ ،‬اﺧﻼﻗﯽ و ﻓﻠﺴـﻔﯽ ﮐـﻪ ﻧﺸـﺎندﻫﻨـﺪة ﺟﺎﯾﮕـﺎه‬
‫واﻻي زرﺗﺸﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﯿﺴﺖ‪[.‬‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﺪ[·)‪» : (sfyghHnj‬آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬ﺑﯿﺎن ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﺑﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺳﻤﺎ »آﺷﮑﺎر ﺳﺎﺧﺘﻦ روﺷﻦ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻮﺿﯿﺢ دادن‪،‬‬
‫آﻣﻮزش دادن‪ ،‬ﯾﺎد دادن«‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu)·،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺿﺪﺿﭽﺰﮐﻤﮏ·)‪» : (anafDmąm‬ﺑﯽﮐﺎري‪ ،‬ﺗﻨﺒﻠﯽ‪ ،‬وﻇﯿﻔﻪ ﻧﺸﻨﺎس« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺤﭗ·)‪» : (dfjamaepH‬ﺟﺎﻣﺎﺳﭗ‪ ،‬ﺟﺎﻣﺎﺳـﺖ داﻧـﺎ‪ ،‬ﺟﺎﻣﺎﺳـﭗ ﺣﮑـﯿﻢ« )ﻧـﺪاﺋﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪ - ‬ﯼ؛‪_.‬ﭘﮑﭙﺴﺤﺾ »ﻧﺎم ﺧﺎص« ]ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ در ﺳﻨﺖ ﺗﺎرﯾﺨﯽ اﯾـﺮان ﻣﻌـﺮوف‬
 ‫‪ 808‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫اﺳﺖ ﺑﻪ ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ ﺣﮑﯿﻢ ﯾﺎ داﻧـﺎ‪ .‬آﻧـﺪرآس‪_ :‬ﭘﮑﭙﺴﺤﺾ ﺟـﺪا ﻣـﯽﺷـﻮد از "ﭘﮑﭗ‬

‫ﺿﺴﺤﺾ دارﻧﺪ اﺳﺐ ﺗﻌﻠﯿﻢ ﯾﺎﻓﺘﻪ‪ .‬ﭘﻮﺳﺘﯽ‪» :‬دارﻧﺪه اﺳﺐ ﻧﮋاده[‬
‫ﺍﺅ]·ﻟﺆﭖ·)‪» : (hvvōgvvH‬ﻫﻮﮔﻮا« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺍﺅ]ﻟﺆﭖ )ﻧﺎم ﺧﺎص‪ ،‬ﭘﺴﺮ‬
‫ﺍﻋﻠﺆﺽ ﺟﺪا ﺷﺪه از ﺍﻋﻠﻊ ﯾﺎ ﺍﻋﻠﺆﺽ »دارﻧﺪه ﮔﺎو و زﯾﺒﺎ«‬
‫ﺍﺿیﭗ·)‪» : (hadH‬ﺑﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه« )ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺭ؛ﺳﻔﭗ·)‪» : (vfstH‬در ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬در اﻧﺪرون آﮔﺎه« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫]ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ ،‬ﮔﻠﻪ ﻧﺮ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﻟﻮﻣﻞ آن را ﺑﻪ اﺳﺘﻨﺎد دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ ‪ s1‬و ﻫﺸﺖ ﻧﺴﺨﻪ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﻣﯿﻠﺰ‬
‫آن را ‪ vistH‬ﺑــﻪ اﺳــﺘﻨﺎد دﺳــﺘﻨﻮﯾﺲ ‪ k4‬و دو دﺳــﺘﻨﻮﯾﺲ دﯾﮕــﺮ‪ ،‬اﯾﻨﺴــﻠﺮ آن را ‪vasta‬‬
‫ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪاﻧﺪ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آن را واژه ﻣﺮﮐﺐ از دو ﺑﺨﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪1 :‬ـ ﺭ؛ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﮥ ﺷﻤﺎ(‬
‫‪2‬ـ ﺳﺘﺎك ﻫﻔﭗ »اﯾﺴﺘﺎدن‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺷﺪن« و ﻣﻌﻨﯽ دو ﺑﺨﺶ را روي ﻫﻢ رﻓﺘﻪ »اﯾﺴﺘﺎ و‬
‫ﻣﺴﺘﻘﺮ در ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﻮﺟﻮد در ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه در ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣـﯽداﻧـﺪ‪» [.‬در ﺿـﻤﯿﺮ روﺷـﻦ‪ ،‬در‬
‫اﻧﺪرونِ آﮔﺎه«‬
‫ﺭﺿﺎﮎ؛ﺃﻝ·)‪» : (vahmfyg‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﺭﻫﺎﮐﺾ‬
‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﭖ·)‪» : (seraoDH‬ﭘﯿﺮوي از ﭘﯿﺎم اﻫﻮراﺋﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري‪ ،‬ﺷﻨﻮاﺋﯽ« )ﺑﺎﺋﯽ‪،‬‬
‫‪ -‬ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﺽ از رﯾﺸــﻪ ﺳﻘﻊ»ﺷــﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔــﻮش ﮐــﺮدن«‪ ،‬ﭘﯿــﺮوي از دﺳــﺘﻮرﻫﺎي‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا‪.‬‬
‫در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﺳﺮوش ﯾﮑﯽ از ﻓﺮﺷﺘﮕﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ از ﭘﻞ ﭼﯿﻨﻮت‪ ،‬ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮب‬
‫و ﺑﺪ را داوري ﻣﯽﮐﻨﺪ وﻟﯽ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺮوي و ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮي از دﺳﺘﻮر و اﻣﺮي اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ از ﺟﺎﻧﺐ ﺧﺮد اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺻﺎدر ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﭘﯿﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ درون و ﺿﻤﯿﺮ اﻧﺴﺎﻧﯽ را از ﺧﺒﺮ‬
‫و دﺳﺘﻮر ﺧﻮب آﮔﺎه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻗﭙیﻀﺠﺎ]·)‪» :(rHdazhō‬آﻣﺎدﮔﯽ‪ ،‬آﻣﺎده‪ ،‬راﺿﯽ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻞ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺩﭘیﻀﺎ‬
‫"؛·)‪» :(yf‬آن ﮐﺲ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﮐﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭ[ﺇﻫﺪﺿﺦ‪» : (vjcinaou)·،‬ﺑﺎز ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺗﻤﯿﺰ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪا‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪809 ‬‬

‫ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ - ‬ﺇﻩ ﺑـﺎ ﭘﯿﺸـﻮﻧﺪ ﺭ[‪.‬‬
‫)ﺑﺎزﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻤﯿﺰ و ﺗﺸﺨﯿﺺ دادن‪ ،‬از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺟﺪا و ﺳﻮا ﮐﺮدن‪.‬‬
‫یﭙﻮﻏﮑﺈﭖ·)‪» : (dHremcH‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟـﺎ‪ ،‬ﺳـﺎﻟﻢ‪ ،‬ﺑـﯽﻋﯿـﺐ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫یﭙﻮﺽ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿیﭙﻮﻏﮑﺈﭖ·)‪» : (adHremcH‬ﻧﺎدرﺳــﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺳــﺎﻟﻢ« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪ - ‬ﺿیﭙﻮﺽ‬
‫»ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ‪ ،‬ﻣﻌﯿﻮب« )ﺻﻔﺖ(‬
‫‪» :‬ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪ‪ ،‬ﺷــﮕﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺷــﮕﻔﺖ‪ ،‬دوراﻧــﺪﯾﺶ« )ﺑــﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬ ‫یﻀﺄﻟﻘﭗ·)‪(daygrH‬‬

‫یﻀﺄﻗﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﻣﺤﺘﺎط«‪ .‬ﻟﻮﻣﻞ‪» :‬ﻧﯿﺮوي ﺷﮕﻔﺖ آور« ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ آﮔﺎه«[‬
‫ﮐﻀﺄﻑ‪» : (mantk)·,‬اراده‪ ،‬آﮔﺎﻫﯽ‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ‪ ،‬راﯾﺰن« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺄﻓﻊ‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō).‬اﻫﻮرا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 810‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫اَس ﭼﯿﺖ‬ ‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫يِ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬ ‫"؛·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ را‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﯾﺎري دﻫﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭼﻮاﯾﺸ‪‬ﻢ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اﯾﺶ ﺗُﻮاﯾﺶ‬ ‫ﻣﺨﯿﺎو‬
‫·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‬ ‫ﺇ]ﻫﺰﻏﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪· ,‬‬ ‫ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺔﮒ|·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﻮﯾﺪ ﻣﯽدﻫﻢ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺗﻮان‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪ ‬اي دﯾﺘﺎ‬ ‫آﻧﺴﺘﺎﺋﯽ‬ ‫يِ ﻧﺎو‬ ‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ‬ ‫آﻧﺲ ﺗ‪‬ﻨﮓ‬
‫یﻀﻬﯽ[ﻓﭗ·‬ ‫ﻣﺴﻔﭙﻪ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫"؛·‬ ‫·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‬ ‫ﻣﺴﻒ؛ﺃﻝ·‬
‫ﻣﯽرﺳﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣﯽدﻫﻢ‬ ‫آزار‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺎ را‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫دﺷﻤﻨﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸﻦ اﺷ‪‬ﻢ ﻧﻮ‬ ‫وارِم‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﻏﮑﺪ]·‬ ‫ﺭﭘﻘﻐﮏ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬
‫ﺑﺮآورده ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬راﺿﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫اراده‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫ﺑﺎ ﺷﺎ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وي ﭼﯽ ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮓ ﻫ‪‬ﺴﭽﺎ‬ ‫ﺧﺮَت‪ ‬اوش‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻮﻏﮏ&‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫·‬ ‫ﮎ]ﻩ‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫داوري‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪811 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺴﺈ[‪· ،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·‬ ‫"؛·‬

‫·‬ ‫ﮐﻀﺔﮒ|· ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪ ·/‬ﺭﺧﺎ‪ · ,‬ﺇ]ﻫﺰﻏﮏ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‬

‫ﻣﺴﻒ؛ﺃﻝ· ﺿﺎﮐﭙﻪ · "؛· ﺩ|· ﻣﺴﻔﭙﻪ· یﻀﻬﯽ[ﻓﭗ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· ﺿﺰﭖ· »ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ· ﺭﭘﻘﻐﮏ· »ﺯﺩﺿﺨﺰﻏﮑﺪ]·‬

‫ﻓﺾ‪ ·،‬ﮎ]ﻩ · »ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪ ·/‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ· ﺭ[ﺇﻫﻮﻏﮏ&‬

‫يِ ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎ ﯾ‪‬ﺌﻮش اَﻫﻤﺎﺋﯽ اَس ﭼﯿﺖ و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬

‫ﻣﺨﯿﺎو اﯾﺶ ﺗُﻮاﯾﺶ و‪‬ﻫﻮ ﭼﻮاﯾﺸ‪‬ﻢ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫آﻧﺲ ﺗ‪‬ﻨﮓ اَﻫﻤﺎﺋﯽ يِ ﻧﺎو آﻧﺴﺘﺎﺋﯽ د‪ ‬اي دﯾﺘﺎ‬
‫ﻣﺰدا اَﺷﺎ ﺧﺸﻤﺎﮐ‪‬ﻢ وارِم ﺧﺸﻦ اﺷ‪‬ﻢ ﻧﻮ‬
‫ﺗَﺖ ﻣﻮﺋﯽ ﺧﺮَت‪ ‬اوش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮓ ﻫ‪‬ﺴﭽﺎ وي ﭼﯽ ﺗ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎري دﻫﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺮاي او ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭼﯿﺰﻫﺎ را ﮐﻪ‪ .‬در ﺗﻮان ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫در ﭘﺮﺗﻮ و‪‬ﻫﻮﻣﻦ ) اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ( ﺑﻪ او ﻧﻮﯾﺪ ﻣﯽدﻫﻢ‪.‬‬
‫و آﻧﮑﺲ ﮐﻪ دﺷﻤﻨﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﺎ را آزار رﺳﺎﻧﺪ ﺑﻪ او آزار ﻣﯽرﺳﺎﻧﻢ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ اراده ﺷﻤﺎ را ﺑﺮآورده ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫اﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ اﻧﺪﯾﺸﻪ و داروي ﻣﻦ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 812‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﻣﻮزش زرﺗﺸﺖ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺗﻌﺎدل و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻣﯿﺎن رواﺑﻂ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آنﮐﺲ ﮐﻪ ﺑﺪﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪ ﺑﺒﯿﻨﺪ و آنﮐﺲ ﮐﻪ ﯾﺎري دﻫﺪ و دوﺳﺘﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ او دوﺳـﺘﯽ و‬
‫ﯾﺎري ﺑﯿﺸﺘﺮﻧﺸﺎن داد‪ .‬ﺑﺎ اوﮐﻪ ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮدﺷﻤﻨﺎن ﭼﯿﺮهﺷﺪ و ﺑﺪي و ﺑﺪﮐﻨﻨﺪه را از‬
‫ﺧﻮد دورﮐﺮد‪ .‬اﯾﻦ ﻗﺎﻧﻮن ازﻟﯽ وﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑﺮ ﺗﻤﺎم ﻫﺴﺘﯽ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽراﻧﺪ و در ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﮐﺎﺋﻨﺎت‬
‫وﻫﻤﻪ زﻣﺎنﻫﺎ اﺟﺮاء ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ دﺳﺘﻮر ﺧﺮد اﺳﺖ ﮐﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ آن اﺳﺘﻮار ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫"؛·)‪» :(yf‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭗ·)‪» : (maıbiiH‬ﺑﺮاي ﻣـﻦ« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣ‪‬ـﻦ«)ﺿـﻤﯿﺮ ﺷـﺨﺺ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫"ﺿﺦ‪» :(yaoB)·/‬ﺑﺎورﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻌﺘﻘـﺪ‪ ،‬ﯾـﺎر‪ ،‬آﻧﮑـﻪ ﺑﭙﯿﻮﻧـﺪد« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺻـﻔﺖ ﻓﻌﻠـﯽ(‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯿﺖ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻤﺎم وﺟﻮد«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻋﻤﺮ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﺎور‬
‫و اﻋﺘﻘﺎد‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﻔﯿﺪ و ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻮدن‪[.‬‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·)‪» :(ahmaı‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬اﯾـﻦ«‬
‫)ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺴﺈ[‪» : (ascju)·،‬ﻣ‪‬ﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣ‪‬ﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺺ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ·)‪» :(vahıBtH‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫـﺎ را« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣ‪‬ـﻦ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺸﺨﺺ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﮐﻀﺔﮒ|·)‪» : (mapiiG‬ﺧﻮدم‪ ،‬ﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﮐﭗ )ﺻـﻔﺖ ﻣﻠﮑـﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪» : (iBtōiB)·/‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬اﻣﮑﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻩ‪/‬ﻓﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» : (vohk)·,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺇ]ﻫﺰﻏﮏ·)‪» : (coiBem‬ﻧﻮﯾﺪ ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬وﻋﺪه ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬ﻗﻮل ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬ﻋﻬﺪ ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟـﻪ‬
‫ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺇﻩ‪» /‬ﻋﻬﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬وﻋﺪه و ﻧﻮﯾﺪ‬
‫دادن‪ ،‬ﻗﻮل دادن(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· )‪» :(manazhH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪813 ‬‬

‫ﻣﺴﻒ؛ﺃﻝ·)‪» : (ąstfyg‬دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬آزار‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﺻﺪﻣﻪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻣﺴﻔﺾ‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·)‪» :(ahmaı‬ﺑﺮاي او« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ‬
‫"؛·)‪» :(yf‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺩ|·)‪» : (nG‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪ - ‬ﺭﺽ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺺ ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﻣﺴﻔﭙﻪ·)‪» : (ąstHı‬دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬آزار‪ ،‬آﺳﯿﺐ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻣﺴﻔﺾ »دﺷﻤﻨﯽ‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪،‬‬
‫آزار‪ ،‬ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ«‬
‫یﻀﻬﯽ[ﻓﭗ·)‪» : (daidjtH‬ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬ﻣﯽرﺳﺎﻧﻢ‪ ،‬وﻋﺪه ﻣﯽدﻫﻢ« )وﺟﻪ آرزوﺋـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ - )‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﮐﺮدن‪ ،‬وﻋﺪه دادن‪ ،‬رﺳﺎﻧﺪن«(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺰﭖ· )‪» :(aDH‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﺋﻨﺎت« )ﺑﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫»ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ·)‪» : (xBmHkem‬ﺷـﻤﺎ را‪ ،‬آن ﺷــﻤﺎ را‪ ،‬ﻣـﺎل ﺷـﻤﺎ را« )راﺋــﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪» - ‬ﺯﮐﭙﻨﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺭﭘﻘﻐﮏ·)‪» : (cHrem‬اراده‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﭘﻘﺾ ) اراده(‬
‫»ﺯﺩﺿﺨﺰﻏﮑﺪ]·)‪» :(xDnaoDemno‬ﺧﺸﻨﻮدي‪ ،‬رﺿﺎﯾﺖ‪ ،‬ﺑﺮآورد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫»ﺯﺩ‪» :(xDnk)· ,‬ﺧﺸﻨﻮد ﮐﺮدن‪ ،‬راﺿﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺴﯽ را ﺑﺮآورد ﮐـﺮدن‪ ،‬ﭘـﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪،‬‬
‫ﭘﺬﯾﺮاﺋﯽ«‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau)·،‬اﯾﻦ‪ ،‬اﯾﻦ اﺳﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﮎ]ﻩ·)‪» :(mōi‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي( »ﺑـﺮاي ﻣـﻦ«‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪» : (xratfuB)·/‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﻓﻬﻢ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» - ‬ﺩﺿﻔﻊ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺿﺴﺈﭖ·)‪»:(manazhascH‬اﻧﺪﯾﺸﻪ«)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ«‬
‫ﺭ[ﺇﻫﻮﻏﮏ‪» : (vıcırem).‬ﺗﺼــﻤﯿﻢ‪ ،‬داوري« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪ - ‬ﺭ[ﺇﻫﻮﺽ »ﺗﺼــﻤﯿﻢ‪،‬‬
‫داوري‪ ،‬ﯾﮏدل ﺷﺪن در اﻧﺠﺎم ﮐﺎري ﺑﺪون رويﮔﺮداﻧﯽ«‬
 ‫‪ 814‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﺷﺸﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬
‫و‪‬رِش اﯾﺘﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫يِ‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫·‬ ‫ﮎ]ﻩ‬ ‫"؛·‬
‫ﺑﻪ ﺟﺎي آورد‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‬ ‫از‬ ‫درﺳﺘﯽ‪ ،‬از ﺗﻪ دل‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ از روي اﺷﺎ‬ ‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮَش‪ ‬ﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬ ‫و‪‬ﺳﻨﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﺋﯽ‬
‫ﭼﻘﻀﺰ]ﻓﻐﮑﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺴﺪﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬
‫درﻣﺎنﺑﺨﺶﺗﺮﯾﻦِ‬ ‫آرزو‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺮاي زرﺗﺸﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺮاﻫﻮم‬ ‫ﻫ‪‬ﻨ‪‬ﻨﺖ‪‬‬ ‫ﻣﯿﮋد‪‬م‬ ‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ‬
‫ﺣﻀﻘﭙﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺍﺿﺪﻏﺄﻓﺐ·‬ ‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽرﻧﺞ‬ ‫ﺳﺰاوار‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﺑﺮاي او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَزي‬ ‫ﮔﺎوا‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﻦِ وﯾﺴﺘﺎﺋﯿﺶ‬
‫ﺽ‪· [.‬‬ ‫ﻟﭙﺆﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﺪ؛ﺭﻫﺴﻔﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﺑﺎرو‪‬ر‬ ‫دو ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽﻫﺎ )ﮐﻪ در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽﮔﺬرد(‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ا‪‬دﯾﺸﺘﻮ‪‬‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮم‬ ‫ﺳﺎﻧﺲ‬ ‫ﻣﻮﺋﯽ‬ ‫ﺗﺎﭼﯿﺖ‬
‫ﺭﺿﺒیﻪ‪/‬ﻑ]&‬ ‫·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬ ‫ﻓﺆ؛ﮎ·‬ ‫ﺳﻤﺲ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﭙﺈ[‪· ،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽداﻧﯽ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫آﺷﮑﺎر ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫اﯾﻦﻫﺎ را ﻫﻤﻪ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪815 ‬‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻒ[ ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬

‫"؛· ﮎ]ﻩ‬ ‫·‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ· ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﺭﺿﺴﺪﭖ· ﭼﻘﻀﺰ]ﻓﻐﮑﻐﮏ·‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ· ﮎ[ﺗیﻐﮏ· ﺍﺿﺪﻏﺄﻓﺐ· ﺣﻀﻘﭙﺎ‪,‬ﮎ·‬

‫ﮐﻀﺪ؛ﺭﻫﺴﻔﭙﻪ‪ ·/‬ﮐﺾ‪ ·،‬ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪ ·/‬ﻟﭙﺆﭖ· ﺽ‪· [.‬‬

‫ﻓﭙﺈ[‪ · ،‬ﮎ]ﻩ· ﺳﻤﺲ· ﻓﺆ؛ﮎ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺭﺿﺒیﻪ‪/‬ﻑ]&‬

‫يِ ﻣﻮﺋﯽ اَﺷﺎت ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ ﻫ‪‬ﭽﺎ و‪‬رِش اﯾﺘﯽ‬

‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﺋﯽ ﻫﯿ‪‬ﺖ و‪‬ﺳﻨﺎ ﻓﺮَش‪ ‬ﺗ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬
‫اَﻫﻤﺎﺋﯽ ﻣﯿﮋد‪‬م ﻫ‪‬ﻨ‪‬ﻨﺖ‪ ‬ﭘ‪‬ﺮاﻫﻮم‬
‫ﻣ‪‬ﻦِ وﯾﺴﺘﺎﺋﯿﺶ ﻣ‪‬ﺖ وﯾﺴﭙﺎﺋﯿﺶ ﮔﺎوا اَزي‬
‫ﺗﺎﭼﯿﺖ ﻣﻮﺋﯽ ﺳﺎﻧﺲ ﺗﻮم ﻣﺰدا و‪‬ا‪‬دﯾﺸﺘﻮ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ از اﺷﺎ ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫اﮔﺮ از ﺗﻪ دل آن آﻣﻮزشﻫﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎي آورد‪.‬‬
‫آنﭼﻪ را ﮐﻪ ﺑﺮاي زرﺗﺸﺖ درﻣﺎنﺑﺨﺶﺗﺮﯾﻦ آرزوﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺎداش ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ او ﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ آرام و ﺑﯽرﻧﺞ اﺳﺖ‪.‬‬
‫و ﻧﯿﺰ ﻫﻤﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽﻫﺎﺋﯽﮐﻪ در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﮔﺬرد در دو ﺟﻬﺎن ﺑﺎرو‪‬ر ﺑﻬﺮه او ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﺗﻮ ﻫﻤﻪ اﯾﻦﻫﺎ را ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎر ﺷﺪ از ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽداﻧﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 816‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛·)‪» :(yf‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪" - ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮎ]ﻩ ·)‪» :(mōi‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺖﻫـﺎي ﺟـﻮاﻧﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ ﻣـﻦ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDau)·،‬از روي راﺳﺘﯽ‪ ،‬از روي اَﺷﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·)‪» : (haırim‬درﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً‪ ،‬ﺑﻪ راﺳـﺘﯽ« )راﺋـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ‬
‫ﺍﺿﺈﭖ· )‪» :(haca‬از«‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﺿﻬﻒ[·)‪» : (vareBailı‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎ آورد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺭﺿﻖ‪» .‬و‪‬رزﯾﺪن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن‪ ،‬ﺑﻪ ﺟﺎ آوردن‪ ،‬ﻋﻤﻞ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·)‪» : (zararuBtrai‬ﺑﺮاي زرﺗﺸﺖ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪. - ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪) :(hiiau)·،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪" - ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آن ﮐﻪ‪ ،‬آن ﭼﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺿﺴﺪﭖ·)‪» : (vasnH‬آرزو‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺭﺿﺴﺪﺽ درﺳﻨﮓﻧﺒﺸﺘﻪﻫﺎي ﭘﺎرﺳﯽ‬
‫ﻫﺨﺎﻣﻨﺸﯽ اﯾﻦ واژه اﺷﺎره ﺑﻪ اراده اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ‪ «vHBnH.ahuramazdHha» .‬وﻟﯽ اﯾﻨﺠﺎ‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آرزو و ﺧﻮاﺳﺖ زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ دارد ﮐـﻪ ﻣـﯽﮔﻮﯾـﺪ‬
‫ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺑﻪ او ﺑﭙﯿﻮﻧﺪد و ﯾﺎري دﻫﺪ آﻧﭽﻪ در ﺗﻮان و اﻣﮑﺎن دارد ﺑﻪ او وﻋﺪه ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻘﻀﺰ]ﻓﻐﮑﻐﮏ·)‪» : (fraBō.temem‬درﻣﺎنﺑﺨﺶﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺷﻔﺎﺑﺨﺶﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﺑﺨﺶﺗـﺮﯾﻦ«‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬درﺧﺸﺎنﺗﺮﯾﻦ«[ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﮔﺰارش ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻨﺪ ‪) 9‬راﺋﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫‪ - ‬ﭼﻘﻀﺰ‪.‬ﻓﻐﮑﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ ﭼﻐﻘﻀﺰﺽ »ﺗﺎزه ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻮ ﮐﺮدن – درﻣﺎن ﮐﺮدن‪،‬‬
‫ﻣﺮﻣﺖ و اﺻﻼح ﮐﺮدن«(‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ·)‪» :(ahmaı‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·)‪» :(mıżdem‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﻣﺰد« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮎ[ﺗیﺾ‬
‫ﺍﺿﺪﻏﺄﻓﺐ·)‪» : (haneytc‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺳﺰاوار« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺍﺿﺪ‬
‫ﺣﻀﻘﭙﺎ‪,‬ﮎ·)‪» : (parHhkm‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﺑﯽ رﻧﺞ و ﺑﻪ دور از ﮔﺰﻧﺪ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪‬‬

‫‪ -‬ﺣﻀﻘﭙﺎ‪,‬ﮎ‬
‫ﺳﺮود ﯾﺎزدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪817 ‬‬

‫ﮐﻀﺪ؛ﺭﻫﺴﻔﭙﻪ‪»: (manf.vistaiB)·/‬آﻧﭽﻪ در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﮔﺬرد‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽﻫﺎ« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬

‫ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﮐﻀﺪ؛ﺭﻫﺴﻔﺾ »ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮر‪ ،‬ﻣﻮرد ﺗﺼﻮر‪ ،‬ﻫﺮﭼﻪ ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽ اﺳـﺖ و‬
‫در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻣﯽآﯾﺪ« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آن را دردو واژه ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﺎﯾﻤﻠﮏ‪ ،‬آﻧﭽـﻪ داراﺋـﯽ‬
‫اﻧﺴﺎن اﺳﺖ[‬
‫ﮐﺾ‪» :(mat)·،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪» : (vispaiB)·/‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻼً« )ﺑﺎﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬

‫‪ -‬ﺭ[ﺳﺤﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﻠﯽ«‬

‫ﻟﭙﺆﭖ·)‪» :(gavvH‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬دوﺟﻬﺎن‪ ،‬ﻫﺮ دوﺟﻬﺎﻧﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪ - ‬ﻟﻀﺆ »ﺟﻬﺎن‪،‬‬
‫ﮔﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫﺮ دو ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﺎو« ]ﮔﺎو ﻧﻤﺎد و ﻣﻈﻬﺮ ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺮﺧﯽ از ﻣﺘـﺮﺟﻤﯿﻦ‬
‫ﻏﺮﺑﯽ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ اﺳﺘﻌﺎره ﺑﻮدن آن اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬اﯾﻦ واژه را ﺑﺎ ﻫﻤـﯿﻦ اﻣـﻼء ﮔـﺎو در‬
‫ﺟﻤﻠﻪ ﻣﯽآورﻧﺪ ﮐﻪ در ﯾﮏ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻓﻠﺴﻔﯽ‪ ،‬اﺧﻼﻗﯽ ﯾﺎ دﯾﻨﯽ‪ ،‬ﻏﯿﺮﻋﺎدي و ﻧﺎﻫﻨﺠﺎر اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺽ‪» : (azi)·[.‬ﺑﺎرو‪‬ر‪ ،‬ﺷﯿﺮده‪ ،‬ﺑﺎردار« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔـﺖ(‪ - ‬ﺽ‪.‬ﻩ ]در اﯾـﻦ ﺑﻨـﺪ ﻫـﯿﭻ ﺗﺮﺟﻤـﻪ‬
‫ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺟﺰ ﺟﻬﺎن ﺑﺎرو‪‬ر‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﻤﯽرﺳﺪ‪ .‬ﻣﻔﻬﻮم دو ﺟﻬﺎن روﺷﻦ اﺳﺖ ﭼﻮن در ﻫﻤـﯿﻦ‬
‫ﺑﻨﺪ در ﺳﻄﺮ ﺑﺎﻻﺗﺮ اﺷﺎره ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺑﻬﺘﺮ و ﺑﻪ ﻗﻮل اﯾﻨﺴﻠﺮ ﻫﺴﺘﯽ و زﻧﺪﮔﯽ آﯾﻨﺪه ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻨﻈﻮر زﻧﺪﮔﯽ و ﺟﻬﺎن ﻣﻮﺟﻮد و آن دﯾﮕﺮ ﺟﻬـﺎن آﯾﻨـﺪه اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮوي از‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي درﺳﺖ و ﮐﻮﺷﺶﻫﺎي ﮔﺮوﻫﯽ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﻬﺘﺮ و زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎدﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ‪[.‬‬
‫ﻓﭙﺈ[‪» : (tHcju)·،‬اﯾﻦﻫﺎ ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮥ اﯾﻦﻫﺎ« )راﺋﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ - ‬ﻓﭗ »ﺻـﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره« و »ﺇ[‪) «،‬ﺣﺮف ﺗﺎﮐﯿﺪ(‬
‫ﮎ]ﻩ·)‪» :(mōi‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﺋﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺳﻤﺲ·)‪» : (sąs‬آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﮐﺮدن« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪ - ‬ﺳﻀﺄﯼ »آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ رﺳﯿﺪن‪ ،‬ﻧﻤﻮدن«‬
‫ﻓﺆ؛ﮎ·)‪» : (tvvfm‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ· )‪» :(mazdH‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﺒیﻪ‪/‬ﻑ]‪» : (vacdiBtō).‬ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽداﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺒیﻪ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ( از رﯾﺸﻪ ﺭﻫﯽ »درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ«‬
‫‪ 818‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 820‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺶ ﺗﺎﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺳﺮﺷﺖ‬ ‫ﭘﺎك‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮓ ﻫﺎﭼﺎ‬ ‫ﺷﯽي‪ ‬اُ ﺗَﻨﺎﭼﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﻫﭽﺎ‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ ·‬
‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫از روي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﻮرواﺗﺎ‬ ‫دان‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫یﻤﺪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬
‫ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ‬ ‫رﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‬ ‫ﺑﺮاي او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرو‬ ‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮا‬ ‫ﻣﺰداو‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫اﻫﻮر‬ ‫ﻣﻬﺮ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪821 ‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬

‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ ·‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫یﻤﺪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]&‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ و‪‬ﻫﯿﺶ ﺗﺎﭼﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﻫﭽﺎ اَﺷﺎت ﺷﯽي‪ ‬اُ ﺗَﻨﺎﭼﺎ و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮓ ﻫﺎﭼﺎ‬
‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ دان ﻫ‪‬ﺌﻮرواﺗﺎ اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬
‫ﻣﺰداو ﺧﺸَﺘﺮا آرﻣﺌﯿﺘﯽ اَﻫﻮرو‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﮑﻪ ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮﺷﺖ‬
‫و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎري ﮐﻪ از اﺷﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫ﺑﺮاي ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫رﺳﺎﯾﯽ و ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ را‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﻣﻬﺮ ﺧﻮد ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‪.‬‬
 ‫‪ 822‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﺳﺮاﺳﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﺎور ﺧﻮد را در ﺑﺎره آﻓﺮﯾﻨﺶ اﻧﺴﺎن‪ ،‬ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ و وﻇﯿﻔﻪ او ﺷﺮح‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ اﺻﻞ و ﺑﻨﯿﺎد ﻓﻠﺴﻔﮥ او آزادي اراده و اﺧﺘﯿﺎر اﻧﺴﺎن در اﻧﺘﺨﺎب و ﮔـﺰﯾﻨﺶ‬
‫راه و روش او در زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺨﺼﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺮﺧﻼف ﻫﻤﻪ ﭘﺪﯾﺪه ﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ‬
‫داراي ﺧﺮد و روان اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ او ﻧﯿﺮوي ﺳﻨﺠﯿﺪن و ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﯽدﻫﺪ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮﺑﯽﻫﺎ را‬
‫از ﺑﺪيﻫﺎ ﺗﻤﯿﺰ دﻫﺪ و از دو ﻣﯿﻨﻮي ﺧﻮب و ﺑﺪ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد اوﺳﺖ ﺑﺮ ﻃﺒـﻖ ﺧﻮاﺳـﺖ و اراده‬
‫ﺧﻮد ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ اﮔﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﺧﻮب و ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ ﭘﺎرﺳﺎ و رﺳﺘﮕﺎر اﺳﺖ‬
‫اﮔﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﺑﺪ اﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ ﺑﺰﻫﮑﺎر و ﭘﯿﺮو دروغ و ﮔﻨﺎه اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﭘﺎﯾﻪ و اﻧﺪﯾﺸﮥ و آﻣﻮزش زرﺗﺸﺖ وﺟﻮد ﻫﻤﯿﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ و ذات ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ در ﻧﻬﺎد اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪،‬‬
‫اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ دﺷﻤﻦ و ﺑﺮ ﺿﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺎزش ﻣﯿﺎن آﻧﻬـﺎ ﺑﺮﻗـﺮار ﻧﻤـﯽﺷـﻮد ﻣﺎﻧﻨـﺪ‬
‫روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﻣﻄﻠﻖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ ﻧﻤﺎد و ﻧﺸﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ اﺷﺎ‪ ،‬وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺸﺘﺮا و آرﻣﺌﯿﺘﯽ و ﻫﺌﻮروﺗﺎت و اَﻣ‪‬ﺮﺗﺎت )راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏ اﻧﺪﯾﺸﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ(‪ .‬اَﻧﮕَﺮﻣﺌﯿﻨﻮ ﻧﻤﺎد و ﻧﺸﺎن ﻫﻤﻪ ﭘﻠﯿﺪي‪ ،‬زﺷﺘﯽ و وﯾﺮاﻧﮕـﺮي اﺳـﺖ‪.‬‬
‫اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ ﯾﺎ ذات در ﻣﻘﺎﺑﻞ و ﺑﺮ ﺿﺪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻋﻤـﻞ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ و ﻣـﯽﮐﻮﺷـﻨﺪ اﻧﺴـﺎن را‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ ﮔﺰﯾﻨﺶ راه و روش ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﺑﺒﺮﻧﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ ﻫﺮ روز و‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎﯾﺪ در ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮد ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﮕﯿﺮد و راﻫﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ و در آن ﮔﺎم ﺑـﺮدارد‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫـﺪ راه راﺳـﺘﯽ و ﻧﯿـﮏ اﻧﺪﯾﺸـﯽ و ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ را ﮔـﺰﯾﻨﺶ ﮐﻨـﺪ ﺑـﻪ ﺳـﻮي‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ و ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك ﻣﯽرود و اﯾﻦ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﻗﺪرت را دارد ﮐﻪ ﺑﺎ اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ) اﻫـﺮﯾﻤﻦ(‬
‫ﺑﺠﻨﮕﺪ و ﺑﺴﺘﯿﺰد و ﺑﺮ او ﭼﯿﺮه ﺷﻮد‪.‬‬
‫در ﺟﻬﺎن ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻫﯿﭻ ﭘﺪﯾﺪهاي ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺒﺮي ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ اﻧﺴـﺎن آﻧﻘـﺪر‬
‫آزاد و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮﺧﻼف و ﺑﺮ ﺿﺪ ﺗﻤﺎﯾﻼت و ﺧﻮاﺳـﺖ اﻫـﺮﯾﻤﻦ ﺑﺎﯾﺴـﺘﺪ و‬
‫ﻣﺒﺎرزه ﮐﻨﺪ ﺣﺘﯽ ﻗﺪرت دارد آﻧﻘﺪر ﻧﺨﻮرد و ﻧﯿﺎﺷﺎﻣﺪ ﺗﺎ ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮد و ﻧﯿﺰ ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ زﻧـﺪﮔﯽ و‬
‫آﯾﻨﺪه ﺧﻮد را ﺑﺴﺎزد و ﺑﻪ آن رﻧﮓ ﺷﺎدي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و آراﻣﺶ ﺑﺰﻧﺪ ﯾﺎ زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ‬
‫ﺷﯿﻮهﻫﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺣﺮص و آز ـ دﺷﻤﻨﯽ و ﮐﯿﻨﻪﺗﻮزي ـ ﭘﯿﺮوي از ﺧﺸﻢ و ﺧﻮدﺧﻮاﻫﯽ‬
‫ﺗﯿﺮه و ﺗﺎر ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و آﯾﻨﺪه ﺧﻮب و ﺑﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺑﻪ وﯾﮋه اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﺪاي زرﺗﺸﺖ ﻫﺮﮔـﺰ ﺑـﺪي ﻧﯿﺎﻓﺮﯾـﺪه و ﺑـﺮاي ﮐﺴـﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷـﺖ ﻧـﺎﮔﻮار‬
‫ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ .‬اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺷﺎدي و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮواﯾﯽ و ﭘﯿﺮوزي اﺳﺖ‪ .‬ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ‪،‬‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪823 ‬‬

‫ﻣﯿﻨﻮ و ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك‪ ،‬ﺣﺎﺻﻞ و در ﺑﺮدارﻧﺪه ﺻﻔﺎت اﻫﻮرازﻣﺰداﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺮ اﻧﺪازه اﻧﺴﺎن از اﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن اﻧﺪازه ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﻌﻨـﯽ‬
‫ﺧﺮد و داﻧﺎﯾﯽ ﮐﻞ ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮوي اﻧﺴﺎن ﺑﻪ ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا ﮔﺎم زدن ﺑـﻪ ﺳـﻮي‬
‫رﺳﺎﯾﯽ و ﮐﻤﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺪ و ﺣﺪودي ﻧﺪارد‪ .‬اﻧﺴﺎن در اﯾﻦ راه ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آﻧﻘﺪر ﭘﯿﺶ رود ﮐﻪ‬
‫ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺮﺳﺪ و در آﺳﺘﺎن اﻫﻮراﻣﺰدا ﺟﺎي ﮔﯿﺮد و ﻣ‪‬ﺴﮑﻦ ﮔﺰﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺳﺢ؛ﺃﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiiū) .,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ﺳﺮﺷﺖ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈﭖ‪» :(vahiBtācā) .‬و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺍﺿﺈﭖ‪» :(hacā) .‬از‪ ،‬ﺑﯿﺮون از‪ ،‬از روي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDāu) .،‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻫﺴﺘﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ‪» :(Ciiaoθenāeā) .‬ﺑــﺎ‪ ،‬ﺑــﺎ ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﺑــﺎ ﮐ ـﺮدار« )ﺑــﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭘﺈﭖ‪» :(vaeanzhcā) .‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺑﯿﺎن‪ ،‬ﮐﻼم« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺈﺿﺎ‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmai) .‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬آن«‬
‫یﻤﺪ‪» :(dąn) .‬ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽ دارﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯿﺒﺨﺸﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا (‪- ‬یﭗ‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ‪» :(haurvvātā) .‬رﺳﺎﯾﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪- ‬ﺍﺿﻌﻘﺆﺿﻔﭙﻒ‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ‪» :(ameretātā) .‬ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﮕﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪- ‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﻀﻔﭙﻒ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺍﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDaθrā) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[‪ » :(armaitī) .‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 824‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﺳﭙِﻨﯿﺶ ﺗَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾِﺌﻮش‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ ·‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺳﺮﺷﺖ‬ ‫آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ا‪ ‬ا‪ ‬آﻧﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اوﺧﺰاﯾﯿﺶ‬ ‫ﻫﯿﺰوا‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫؛ﻏﭙﺪ‪·,‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫ﺧﻮب‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫زﺑﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وِرِزﯾ‪‬ﺖ‬ ‫ﺷﯿ‪‬ﺌﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫ز‪‬ﺳﺘُﻮاي ﺑﯿﺎ‬ ‫آرم‪ ‬ﺗُﻮﯾﯿﺶ‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻒ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫دو دﺳﺖ‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺰداو‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺘﺎ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫ﭼﯿﺴﺘﯽ‬ ‫اُﯾﺎ‬
‫ﮐﺾ‪&|#‬‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺣﻀﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[·‬ ‫]ﮔﭗ·‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫او‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺗﻨﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪825 ‬‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ ·‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫؛ﻏﭙﺪ‪·,‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ ·‬

‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻒ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬

‫ﮐﺾ‪&|#‬‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺣﻀﻔﭗ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[·‬ ‫]ﮔﭗ·‬

‫اَﻫﯿﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾِﺌﻮش ﺳﭙِﻨﯿﺶ ﺗَﻬﯿﺎ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﻫﯿﺰوا اوﺧﺰاﯾﯿﺶ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ا‪ ‬ا‪ ‬آﻧﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫آرم‪ ‬ﺗُﻮﯾﯿﺶ ز‪‬ﺳﺘُﻮاي ﺑﯿﺎ ﺷﯿ‪‬ﺌﻮﺗَﻨﺎ وِرِزﯾ‪‬ﺖ‬
‫اُﯾﺎ ﭼﯿﺴﺘﯽ ﻫﻮ‪ ‬ﭘ‪‬ﺘﺎ اَﺷَﻬﯿﺎ ﻣﺰداو‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﺷﺖ‬
‫ﮔﻔﺘﺎري اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ از زﺑﺎن ﺟﺎري ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮐﺮداري اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺖﻫﺎ اﻧﺠﺎم ﭘﺬﯾﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﯿﻨﺶ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﭘﺪر و ﺗﻨﻬﺎ ﭘﺪﯾﺪآورﻧﺪه اﺷﺎﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 826‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮﺷﺖ و ﮔﻮﻫﺮي ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ اﺳﺖ ﺳـﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ‪ ،‬ﻧﻤـﺎد اﻫـﻮراﻣﺰدا و ﺻـﻔﺎت‬
‫اوﺳﺖ ﮐﻪ رﻗﯿﺐ و دﺷﻤﻦ اَﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ) اﻫﺮﯾﻤﻦ( اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾـﺪ ﮔﻔﺘـﺎري ﮐـﻪ از زﺑـﺎﻧﺶ‬
‫ﺟﺎري ﻣﯽﺷﻮد ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از وﻫﻮﻣﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻓﺮاﮔﯿﺮ در ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ و ﮐﺎري‬
‫ﮐﻪ از دﺳﺘﻬﺎﯾﺶ ﺑﺮﻣﯽآﯾﺪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻤﺎد ﻣﻬﺮ و ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑـﺎور‬
‫ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه اﺷﺎ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﻈﺎم و ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺳﺮاﺳﺮ ﻫﺴـﺘﯽ‬
‫اﺟﺮا ﻣﯽﺷﻮد و از آﻏﺎز آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺗﺎ ﭘﺎﯾـﺎن ﻫﺴـﺘﯽ ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ دارد‪ .‬اﻧﺴـﺎن ﺑﺎﯾـﺪ از ﺻـﻔﺎت‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﮐﻪ در رأس آﻧﻬﺎ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﯿﺌﻨﯿﻮ اﺳﺖ ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ ﺗﺎ رﺳﺘﮕﺎر ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾـﻦ‪ ،‬او«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifuB) ./‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات‪ ،‬ﻧﻔﺲ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﻀﺎﮔﭗ‪» :(spfniBtahiia) .‬ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺪسﺗﺮﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪(.. super‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ‪» :(hizvvā) .‬زﺑﺎن« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻩ‪,.‬‬
‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪» :(uxδāiB) ./‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ »ﺑﯿـﺎن ﮐـﺮدن‪ ،‬اﻇﻬـﺎر‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﻧﻤﻮدن‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻦ«‬
‫؛ﻏﭙﺪ‪» :(feanū) .,‬ﺑﺮاﺑﺮ‪ ،‬ﺑﺮﻃﺒﻖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(armatōiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏﺧﻮاﻫﯽ‪ ،‬ﻣﻬـﺮ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫‪.‬ﺿﺴﻒ]ﻫﺬﮔﭗ‪» :(zastōiBiiā) .‬دو دﺳﺖ‪ ،‬دﺳﺘﻬﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺻﻔﺖ ‪.-‬ﺿﺴﻔﺾ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪827 ‬‬

‫ﮊﮔﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(~iiaōθanā) .‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﺎر« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬

‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺾ‪» :(vereziiau) .،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﻖ‪» .‬ورزﯾﺪن‪ ،‬ﮐﺮدن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آوردن«‬
‫]ﮔﭗ‪» :(ōiiā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ ‪‬ﺿﮓ؛ﮎ »ﯾﮏ‪ ،‬ﺗﻨﻬﺎ‪ ،‬ﻓﻘﻂ«[‬
‫ﺇﻫﺴﻒ[‪» :(cistī) .‬ﺑﯿـﻨﺶ‪ ،‬ﺷـﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬درك‪ ،‬ﻓﻬـﻢ‪ ،‬درﯾﺎﻓـﺖ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸـﻪ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺇﻫﺴﻔﻪ‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬او‪ ،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪-‬ﺣﻔﻀﻖ »ﭘــﺪر‪،‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬
‫ﺣﻀﻔﭗ‪» :(Patā) .‬ﭘــﺪر‪ ،‬ﺳﺮﭼﺸــﻤﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺒ ـﻊ‪ ،‬ﻣﻨﺸــﺎء« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ«‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‪» :(aDahiiā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﻫﺴﺘﯽ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
 ‫‪ 828‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫ﺳﭙِﻨﺘُﻮ‬ ‫)پ( ﺗﺎ‬ ‫اَﻫﯽ‬ ‫ﺗﻮِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯽ ﯾﺌﻮش‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫)ﺡ(‬ ‫ﺿﺎ[·‬ ‫ﻓﺆ؛ﮎ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬

‫ﭘﺎك‬ ‫ﭘﺪر‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﻢ ﺗﺸَﺖ‬ ‫راﻧﯿﻮ‪ ‬ﺳﮑﺮِ اي ﺗﯿﻢ‬ ‫ﮔﺎﻧﻢ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ي‬
‫ﺍ؛ﮎ·ﻓﻀﺰﺽ‪·،‬‬ ‫ﻗﭙﺪﮒ]·ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫"؛·‬
‫ﻣﯿﺂﻓﺮﯾﻨﺪ‬ ‫ﺷﺎدي‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫ﺑﺮاي اﯾﻦ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرم‪ ‬اي ﺗﯿﻢ‬ ‫راﻣﺎداو‬ ‫واﺳﺘﺮاﯾﯽ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻗﭙﮑﭙﯽ|·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫آراﻣﺶ ﻣﯿﺒﺨﺸﯽ‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻓﺮَﺷﺘﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢِ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﭼﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ؛·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫راﯾﺰﻧﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪829 ‬‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫)ﺡ(‬ ‫ﺿﺎ[·‬ ‫ﻓﺆ؛ﮎ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬

‫ﺍ؛ﮎ·ﻓﻀﺰﺽ‪·،‬‬ ‫ﻗﭙﺪﮒ]·ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫"؛·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻗﭙﮑﭙﯽ|·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﭼﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍ؛ﮎ؛·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫اَﻫﯿﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯽ ﯾﺌﻮش ﺗﻮِم اَﻫﯽ )پ( ﺗﺎ ﺳﭙِﻨﺘُﻮ‬

‫ي اَﻫﻤﺎﯾﯽ ﮔﺎﻧﻢ راﻧﯿﻮ‪ ‬ﺳﮑﺮِ اي ﺗﯿﻢ ﻫ‪‬ﻢ ﺗﺸَﺖ‬
‫اَت ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ واﺳﺘﺮاﯾﯽ راﻣﺎداو آرم‪ ‬اي ﺗﯿﻢ‬
‫ﻫﯿﺖ ﻫ‪‬ﻢ و‪‬ﻫﻮ ﻣﺰدا ﻫ‪‬ﻢِ ﻓﺮَﺷﺘﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك )ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ(‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮ ﭘﺪر و ﭘﺪﯾﺪآورﻧﺪه آن ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮاي اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷﺎدي ﻣﯽآﻓﺮﯾﻨﺪ‬
‫و ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن آﻧﺴﺖ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻤﮏ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ آراﻣﺶ ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ اي ﻣﺰدا‬
‫ﺑﺎ ﮐﻤﮏ وﻫﻮﻣﻦ ﺑﺎ آن )ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ( راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 830‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﻧﻤﺎد )و ﺟﻠﻮه( اﻫﻮراﻣﺰدا در وﺟﻮد اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ در رأس ﺻـﻔﺎت او ﻗـﺮار دارد‪.‬‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺪﯾﺪآورﻧﺪه آن ﻣﯿﻨﻮي ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﺮوي از آن ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‬
‫و ﺷﺎدي اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن آن ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ آراﻣﺶ ﻣﯽرﺳﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕـﺎم دو دﻟـﯽ و‬
‫ﺗﺮدﯾﺪ در ﮔﺰﯾﻨﺶ راه ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ آن ﮐﻪ ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺮد ﮐﻞ اﺳﺖ راﯾﺰﻧﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﺑﻪ راه‬
‫درﺳﺖ رﻓﺖ و آراﻣﺶ ﯾﺎﻓﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifuB) ./‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬ذات« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﻓﺆ؛ﮎ‪» :(tvvfm) .‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺎ[‪» :(ahī) .‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﯽ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬ﭘﺪر‪ ،‬ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ‪ ،‬ﺑﻨﯿـﺎن‪ ،‬ﭘﺎﯾـﻪ‪ ،‬اﺳـﺎس« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ( )درﺟـﻪ ﺿـﻌﯿﻒ واژه‬
‫ﺣﻬﻔﭗ‪.‬ﺣﻀﻔﭗ(‬
‫ﺳﺢ؛ﺃﻑ]‪» :(speytō) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺢ؛ﺃﻓﺾ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ«‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmai) .‬ﺑﺮاي اﯾﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﻟﻤﮏ‪» :(gąm) .‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﯿﺘﯽ‪ ،‬زﻣﯿﻦ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻟﻀﺦ »زﻣـﯿﻦ‪ ،‬ﻣـﺎدر زﻣـﯿﻦ‪،‬‬
‫ﺟﻬﺎن‪ ،‬ﮔﺎو« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻗﭙﺪﮒ]‪.‬ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ‪» :(raniiō.skereitīm) .‬ﺷﺎديآﻓﺮﯾﻨﯽ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ ‬ﻗﭙﺪﮒ]‪.‬ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻔﻪ ‪» .-‬آﻧﮑـﻪ ﺷـﺎدي ﻣـﯽآﻓﺮﯾﻨـﺪ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ‬
‫ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪831 ‬‬

‫ﺍ؛ﮎ‪.‬ﻓﻀﺰﺽ‪» :(hfm.taDau) .،‬ﻣﯽآﻓﺮﯾﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺳﺎزد‪ ،‬ﺷﮑﻞ ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳـﻮم‬

‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻓﻀﺰ »ﺳﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﭘـﺮداﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺷـﮑﻞ دادن« ﺑـﺎﺍ؛ﮎ‬
‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ( »ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻢ ‪ ) «together‬اﯾﻦ ﭘﯿﺶ ﻓﻌـﻞ ﻧﺸـﺎندﻫﻨـﺪه ﮐـﺎر و ﻓﻌﺎﻟﯿـﺖ‬
‫ﻣﺸﺘﺮك اﺳﺖ(‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﭘﺲ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ‪ ،‬آن‪ ،‬او«‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭙﻪ‪» :(vāstrai) .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﭘﺎﺳﺪار‪ ،‬ﺗﯿﻤﺎرﮔﺮ‪ ،‬آﺑﺎدﮔﺮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﺾ »ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﺷﺒﺎن‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎ‪ ،‬ﮐﺸﺎورز« ﮐﺎر ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺤﺎﻓﻈﺖ دام و ﭼﺮاﮔـﺎه‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﭼﺮاﮔﺎه‪ ،‬ﻣﺮﺗﻊ« واژهﺭﭘﺴﻔﻘﺾ را اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﺒﺎن و راﻫﻨﻤﺎي روﺣﺎﻧﯽ‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻪ و در اﯾﻨﺠﺎ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﻣﻨﻈﻮر ﺧﻮد زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﻟﻤﮏ« را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ‬
‫ر‪‬ﻣﻪ و »ﺭﭘﺴﻔﻘﺾ« را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺮاﮔﺎه ﮔﺮﻓﺘﻪ[‪.‬‬
‫ﻗﭙﮑﭗ‪» :(rāmā) .‬آراﻣﺶ‪ ،‬ﺻﻠﺢ‪ ،‬آراﻣﯽ‪ ،‬آﺳﻮدﮔﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﭙﮑﻀﺪ‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﯽ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽداري« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ‪» :(ārmąitim) .‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮑﺨﻮاﻫﯽ‪ ،‬درﺳﺘﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺎه ﮐﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻗﯿﺪي از ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ "ﺽ‪(.‬‬
‫ﺍ؛ﮎ‪) :(hfm) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﻪ ﮐﺎر ﯾﺎ ﺣﺮﮐﺖ ﮔﺮوﻫﯽ و ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭ]ﺍﻉ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ »ﺧﺪاي داﻧﺎ«‬
‫ﺍ؛ﮐﻎ‪.‬ﭼﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ‪» :(hfme.fraBtā) .‬ﻫﻢ ﭘﺮﺳﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ« ) ﺍ؛ﮐﻎ »ﭘﯿﺶ‬
‫ﻓﻌﻞ«(‬
‫ﭼﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ‪) :‬وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 832‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺖ‪‬‬ ‫رارش ﯾِﻪ اﯾﻦﺗﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫اَﻫﻤﺎت‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]·‬ ‫ﻗﭙﻘﻐﺰﮔﺒﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬
‫ﭘﯿﺮوان دروغ‬ ‫دوري ﻣﯿﺠﻮﯾﻨﺪ‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫از اﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اش‪ ‬اُنُ‬ ‫اﯾﺘﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎت‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﺿﺰﺿﺨﺪ]·‬ ‫ﻫﻮﭖ ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬
‫ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ‬ ‫اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻧﮕﻬﺖ‬ ‫ﮐﺎت‪‬‬ ‫اَﺷﺎﺋﻮنِ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﮐﺲِ اوش ﭼﯿﺖ‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﻧﭙﻮﺏ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﻧﻀﺲ؛ﻉ‪/‬ﺇ[‪·،‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫در دوﺳﺘﯽ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺗﻨﮕﺪﺳﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪‬‬ ‫اَﮐﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮَ اُش‬ ‫ﻫﺎﻧﺲ‬ ‫اﯾﺴﻮاﭼﯿﺖ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ&‬ ‫ﺿﻦ]·‬ ‫ﺣﻀﻘﻀﺦ‪·/‬‬ ‫ﺍﻣﺲ·‬ ‫ﻫﺴﺆﭘﺈ[‪·،‬‬
‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﭘﺮ درآﻣﺪ‬ ‫ﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪833 ‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]·‬ ‫ﻗﭙﻘﻐﺰﮔﺒﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬

‫ﺿﺰﺿﺨﺪ]·‬ ‫ﻫﻮﭖ ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﻧﭙﻮﺏ·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﻧﻀﺲ؛ﻉ‪/‬ﺇ[‪·،‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ&‬ ‫ﺿﻦ]·‬ ‫ﺣﻀﻘﻀﺦ‪·/‬‬ ‫ﺍﻣﺲ·‬ ‫ﻫﺴﺆﭘﺈ[‪·،‬‬

‫اَﻫﻤﺎت ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش رارش ﯾِﻪ اﯾﻦﺗﯽ درِﮔﻮ‪‬ﻧﺖ‪‬‬

‫ﻣﺰدا ﺳﭙِﻨﺘﺎت ﻧﻮﺋﯿﺖ اﯾﺘﺎ اش‪ ‬اُنُ‬
‫ﮐﺲِ اوش ﭼﯿﺖ ﻧﺎ اَﺷﺎﺋﻮنِ ﮐﺎت‪ ‬اﻧﮕﻬﺖ‬
‫اﯾﺴﻮاﭼﯿﺖ ﻫﺎﻧﺲ ﭘ‪‬ﺮَ اُش اَﮐﻮ درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﯿﺮوان دروغ از اﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ دوري ﻣﯽﺟﻮﯾﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻪ ﭘﺎك و ﺳﺘﻮدﻧﯽ اﺳﺖ‪.‬‬
‫وﻟﯽ اي ﻣﺰدا ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوان راﺳﺘﯽ اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ ﻧﯿﺴﺖ‬
‫دو ﻣﺮد ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺗﻨﮕﺪﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎﮐﯽ ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾﺪ‬
‫و دوﺳﺖ درﺳﺘﮑﺎران ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و ﻧﯿﺰ ﻣﺮد ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﭘﺮ درآﻣﺪ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﭘﻠﯿﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوان دروغ درﺳﺘﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 834‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺮﺧﯽ از ﺑﺮداﺷﺖﻫﺎي اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐـﻪ ﺗﺼـﻮر ﻣـﯽﺷـﻮد درﺳـﺘﮑﺎري و ﺑﺰﻫﮑـﺎري ﺑـﺎ‬
‫ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ داري و ﺗﻨﮕﺪﺳﺘﯽ ارﺗﺒﺎط دارد در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﻦﻣﺎﯾﻪ اﯾﻦ آﻣﻮزش ﭼﻨﺎن اﺳﺖ ﮐـﻪ ﻣـﺮد‬
‫ﺧﻮاه ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﯾﺎ ﺗﻨﮕﺪﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﯾﺪ در رﻓﺘﺎر و ﻣﻨﺶ ﺧـﻮﯾﺶ ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮوي از اﻧﺪﯾﺸـﻪ ﻧﯿـﮏ و‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﺧﻮﺑﯿﻬﺎ و ﭘﺎﮐﯽﻫﺎ را ﮔﺰﯾﻨﺶ ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﻮي ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﺳﺘﻮدﻧﯽ‬
‫ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫در ﭘﺎرهاي از ﺑﺮﮔﺮداﻧﻬﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺳﻄﺮ ﺳـﻮم و ﭼﻬـﺎرم اﯾـﻦ ﺑﻨـﺪ ﻧﺎﺳـﺎزﮔﺎر ﺑـﻪ ﻧﻈـﺮ‬
‫ﻣﯽرﺳﺪ‪ :‬وي ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺧﻮد ﻣﯿﭙﻨﺪارد‪» :‬ﻣﺮد ﺗﻨﮕﺪﺳﺖ و ﮐﻢ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ‪ ،‬دوﺳﺖ درﺳﺘﮑﺎر‬
‫اﺳﺖ و آﻧﮑﻪ ﺗﻮاﻧﮕﺮ و ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ اﺳﺖ ﭘﻠﯿﺪ و دوﺳﺖ دروﻧﺪان و ﻫﻮاداران دروغ اﺳﺖ‪«.‬‬
‫در آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻓﺮداﯾﯽ ﺑﻬﺘﺮ‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ در آﺑﺎداﻧﯽ‬
‫و ﺗﻮاﻧﮕﺮي ﺳﻔﺎرش ﺷﺪه ﭼﻮن ﺑﺪون ﺛﺮوت و ﺗﻮان ﮐﻪ وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺎر اﺳﺖ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آن آرزوﻫﺎ‬
‫ﻣﯿﺴﺮ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن داراﯾﯽ و ﺛﺮوت ﺑﺎﯾﺪ از راه درﺳﺖ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ‬
‫ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺮداﺷﺖ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاﯾﺴﺖ‪» :‬ﻣﺮد ﺧﻮاه داراﯾﯽ زﯾﺎد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﯾﺎ ﮐﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ درﺳﺘﮑﺎر‬
‫ﻣﻬﺮ ﺑﻮرزد و ﺑﻪ دروﻧﺪ و ﺑﺰﻫﮑﺎر آﺳﯿﺐ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ‪ «.‬اﯾﻨﺴﻠﺮ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﮐﻪ دو ﺳﻄﺮ ﺳﻮم و ﭼﻬﺎرم‬
‫ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨﺸﯽ از ﺳﺒﮏ ﻧﯿﺎﯾﺸﯽ )ﻣﺎﻧﺘﺮا‪ ،‬ﻓﺮﻣﻮل‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪه‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬دﻋﺎ ﯾﺎ ورد( ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺳـﺒﮏ‬
‫ﻧﮕﺎرش ﺳﻄﺮ دوم ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ دارد و ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻄﺎب ﻣﯽﺷﻮد در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺳﻄﺮ ﺳﻮم‬
‫و ﭼﻬﺎرم روي ﺳﺨﻨﺶ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﻧﺴﯿﺖ و اﻧﺪﯾﺸﻪاي ﮐﻠﯽ را ﺑﺼﻮرت ﯾﮏ دﺳﺘﻮر اﺧﻼﻗﯽ ﺑﯿﺎن‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎﮐﯽ و ﭘﻠﯿﺪي ﮐﻪ دو ﺻﻔﺖ ﺧﻮب و ﺑﺪ اﺳﺖ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻌﺮف اﻧﺴـﺎن ﺧـﻮب ﯾـﺎ ﺑـﺪ‬
‫ﯾﺎﺷﺪ و از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ اﻣﺮي ﮐﻠﯽ و ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ و اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻫﺎت ‪ 47‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ در ﺑﺮدارﻧﺪه ﺗﻌﺮﯾﻒ و وﯾﮋﮔﯿﻬﺎي آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﺳﺘﻮدﻧﯽ ﺑﻨﺎم ﺳـﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺰاد ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮي دﯾﮕﺮ ﺑﻨﺎم اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ وﺟﻮد دارد‪ .‬اﯾﻦ دو ﮔـﻮﻫﺮ ﯾـﺎ‬
‫دو ذات و روان ﺧﻮب و ﺑﺪ ﺧﻮد ﺑﺨﻮد ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ ﺣﺮﮐﺖ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﯽ ﻧﺪارد و اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺳﻮي اﯾﻦ ﯾﺎ آن ﻣﯽرود‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮب ﺑـﻪ‬
‫ﺳﻮي ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎﮐﯽ و ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﻣﯽرود و ﺑﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﻣـﻨﺶ و روش ﭘﻠﯿـﺪ ﺑـﻪ ﺳـﻮي ﮔـﻮﻫﺮ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪835 ‬‬

‫ﻧﺎﭘﺎك ﯾﺎ اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ و اﻫﺮﯾﻤﻦ ﮐﺸﯿﺪه ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬اﯾﻦ دو ﮔﻮﻫﺮ ﮐـﻪ در ﻧﻤـﺎد و اﺧـﻼق آدﻣـﯽ‬
‫اﺳﺖ ﭘﺎﯾﻪ و اﺳﺎس ﻓﻠﺴﻔﻪ دوﮔﺎﻧﻪﮔﺮاﯾﯽ و ﺛﻨﻮﯾﺖ اﺧﻼﻗﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﮑﺘـﻪ ﻓﻠﺴـﻔﯽ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺪﯾﻬﯽ و روﺷﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﻮﻫﺮ ﺧﻮب و ﺑﺪ ﻓﻘﻂ در ﻧﻬﺎد آدﻣـﯽ و‬
‫ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﯿﭻ ﭘﺪﯾﺪه دﯾﮕﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮔﻮﻫﺮ ﺧﻮب و ﺑﺪ و ﻧﯿﺮوي ﮔﺰﯾﻨﺶ وﺟـﻮد ﻧـﺪارد‪ .‬ﻫـﯿﭻ ﭘﺪﯾـﺪه‬
‫ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻗﺪرت ﻗﻀﺎوت و ﺗﺼﻤﯿﻢﮔﯿﺮي ﻧﺪارد‪ .‬ﺣﺮﮐﺖ و ﻣﺴﯿﺮ آﻧﻬﺎ ﺟﺒﺮي و ﺗﺎﺑﻊ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﻬﺎن‬
‫ﻣﺎدي و ﺑﯿﺠﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن از ﻟﺤﺎظ ﺟﺴﻤﯽ و ﺗﻦ ﺧﻮﯾﺶ ﺗﺎﺑﻊ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺟﺒﺮي ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و‬
‫از ﻟﺤﺎظ رواﻧﯽ ﻣﺨﺘﺎر و آزاد اﺳـﺖ و ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ راه و روش و ﻣﺴـﯿﺮ ﺧـﻮﯾﺶ را ﺑﺴـﻨﺠﺪ و‬
‫ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ دوﮔﺎﻧﻪﮔﺮاﯾﯽ و ﺛﻨﻮﯾﺖ در ﺧﺎرج از اﻧﺴﺎن وﺟﻮد ﻧﺪارد و اﮔـﺮ اﻧﺴـﺎن از‬
‫ﺻﺤﻨﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﺬف ﺷﻮد داوري در ﺑﺎره ﺧﻮب و ﺑﺪ و ﭘﺎك و ﭘﻠﯿﺪ ﻧﯿﺰ وﺟﻮد ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ‪.‬‬
‫ﺧﻮﺑﯽ و ﺑﺪي زاﯾﯿﺪه و ﻣﺨﻠﻮق اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﻫـﺮﯾﻤﻦ ﻫـﻢ زاﯾﯿـﺪه و ﻣﺨﻠـﻮق راه و روش و‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ اﻧﺴﺎن اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻧﭽﻪ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺳﺘﺎرﮔﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ درﺑﺎره ﻋﻮاﻣـﻞ ﻃﺒﯿﻌـﯽ اﻫﺮﯾﻤﻨـﯽ ﯾـﺎ‬
‫اﻫﻮراﯾﯽ ﯾﺎد ﺷﺪه ﺑﺮﺧﻼف آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ و ﻓﻠﺴﻔﻪ ﺧﺮدﮔﺮاﯾـﯽ اوﺳـﺖ‪ .‬در ﻃﺒﯿﻌـﺖ و‬
‫آﻓﺮﯾﻨﺶ ﮐﺎﯾﻨﺎت ﻗﻮاﻧﯿﻦ ازﻟﯽ و اﺑﺪي وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﺑﺮ ﺳﺮاﺳﺮ ﻫﺴﺘﯽ ﺣﮑﻤﺮواﯾـﯽ دارد‪ .‬ﻫـﺮ‬
‫ﻣﻬﺮهاي ﺑﺠﺎي ﺧﻮد ﻣﯽﭼﺮﺧﺪ و ﻫﺮ راﺑﻄﮥ ﻣﯿﺎن ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎ ﺗﺤﺖ ﻧﻈﺎم و ﻗﺎﻋـﺪه ﻣﻌـﯿﻦ ﮐـﻪ از‬
‫ﭘﯿﺶ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ و وﺟﻮد ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن ﻓﻘﻂ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آن ﻗﻮاﻧﯿﻦ و رواﺑﻂ ﻣﯿﺎن ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ را ﺑﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎي ﻋﻠﻤﯽ و‬
‫ﺑﺮ اﺳﺎس ﻣﻌﯿﺎر و ﻣﻘﯿﺎس ﺧﻮد ﮐﺸﻒ و درك ﮐﻨﺪ‪ .‬وﻟﯽ در رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻣﯿﺎن اﻧﺴﺎنﻫـﺎ‬
‫ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﻮد اﻧﺴﺎن و ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﻧﯿـﺎز او وﺿـﻊ و اﯾﺠـﺎد ﺷـﻮد و ﻫـﺮ ﻗـﺎﻧﻮﻧﯽ را‬
‫ﻣﯽﺗﻮان ﻓﺴﺦ و ﺑﺎﻃﻞ ﮐﺮد و ﻗﻮاﻧﯿﻦ دﯾﮕﺮي ﺑﻮﺟﻮد آورد وﻟﯽ ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‬
‫از ﺣﺪود دﺧﺎﻟﺖ و ﺗﺼﻮر اﻧﺴﺎن ﺧﺎرج اﺳﺖ‪ .‬ﻗﻮاﻧﯿﻦ ﻋﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯽ در ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت ﺑﺮ ﻣﺪار ﺧﺮد‬
‫اﺳﺘﻮار ﺷﺪه ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ آن اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﺪاي واﺣﺪ و ﯾﮕﺎﻧﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ رﻗﯿﺒﯽ ﻧـﺪارد وﻟـﯽ در‬
‫ﻧﻬﺎد اﻧﺴﺎن آن دو ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬دﺷﻤﻦ و رﻗﯿﺐ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮﻧﺪ و اﻧﺴﺎن ﺑـﺎ ﮔـﺰﯾﻨﺶ ﻫـﺮ ﯾـﮏ از آﻧﻬـﺎ‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺻﻔﺖ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪﮔﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺧﻮﺑﯽ‪ ،‬ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬آﺑﺎداﻧﯽ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﯾﺎ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪة ﭘﻠﯿﺪي‪ ،‬ﺧﺸﻢ‪ ،‬وﯾﺮاﻧﮕﺮي و ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 836‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻓﻠﺴﻔﮥ زرﺗﺸﺖ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻧﺴﺎنﻣﺪاري و ﺳﻤﺖ و ﺟﻬﺖ آن ﺑﻪ ﺳﻮي رﺳﺎﯾﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ آدﻣـﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﺑﺮﻣﺮد‪ ‬زرﺗﺸﺖ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳﺖ ﺧﺮدﻣﻨﺪ و داﻧﺎ ﮐﻪ ﺑﺎﯾـﺪ ﺗﻮاﻧـﺎ و ﺗـﻮاﻧﮕﺮ ﺑﺎﺷـﺪ ﺗـﺎ ﺑﺘﻮاﻧـﺪ‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺧﻮﯾﺶ و ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺻﻠﺢﺟﻮﺋﯽ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ و ﻧﻮﺳـﺎزي ﺗـﺄﻣﯿﻦ ﮐﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻨﯿﻦ اﻧﺴﺎن ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺎ ﺧﺸﺘﺮا و ﺗﻮان اﻫﻮراﯾﯽ ﻫﻤﺮاه ﺷﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﺗﻤﺎﯾﻼت ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ‬
‫و ﻣﺨﺮب ﺧﻮد ﭼﯿﺮه ﺷﻮد و ﺑﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ ﮐﻪ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺷﺮ و ﭘﻠﯿﺪي اﺳﺖ ﺑﺠﻨﮕﺪ‪ .‬اﯾـﻦ ﺟﻨـﮓ‬
‫آدﻣﯽ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﭘﻠﯿﺪ و ﮔﻮﻫﺮ ﻧﺎﭘﺎك ﯾﮏ ﺟﻨﮓ ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ اﺳﺖ و در ﺗﻤﺎم ﻟﺤﻈﻪﻫﺎي زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫اﻧﺴﺎن ﺑﺮ ﺳﺮ دو راﻫﯽ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮب از ﺑﺪ ﻗﺮار دارد‪ .‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﮔﺰﯾﻨﺶﻫـﺎ ﮐـﺮدار و‬
‫رﻓﺘﺎر ﺧﻮد دﭼﺎر ﺗﺮدﯾﺪ و دو دﻟﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻧﺒﺎﯾﺪ وﺳﻮﺳﻪﻫﺎي اﻫﺮﯾﻤﻦ ﺑﺮ او ﭼﯿـﺮه ﺷـﻮد‪ ،‬در اﯾـﻦ‬
‫ﻧﺒﺮد داﯾﻤﯽ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﺟﺮﯾﺎن دارد در ﺳﺮ ﻫﺮ دو راﻫﯽ ﺗﺮدﯾـﺪ آدﻣـﯽ ﺑﺎﯾـﺪ ﺑـﺎ ﺧـﺮد‬
‫ﺧﻮﯾﺶ ﻣﺸﻮرت ﮐﻨﺪ و ﺑﻪ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﻧﻤﺎد ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬رﺳﺎﯾﯽ‬
‫و ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﺻﻔﺎت‪ ،‬ﻣﺠﺮد و واﺑﺴﺘﻪ ﺑﺨﻮد ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻫﺮ اﻧﺪازه اﻧﺴﺎن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﻧﺰدﯾـﮏ‬
‫ﺷﻮد ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي ﺑﯽﻫﻤﺘﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮد و اﯾﻦ ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﺧﺪا ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﻣﻘﯿﺪ و‬
‫ﻣﺤﺪود ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ در اﯾﻦ راه اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آﻧﻘﺪر ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﻫﻤﺠﻮار اﻫﻮراﻣﺰدا ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪-‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾـﻦ«‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪» :(ahmāu) .،‬اﯾﻦ‪ ،‬از اﯾـﻦ« ) ازي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪،‬‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifuB) ./‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬روان« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﻗﭙﻘﻐﺰﮔﺒﻬﺄﻓﻪ‪» :(rāreDiiēinti) .‬دوري ﻣﯿﺠﻮﯾﻨﺪ‪ ،‬ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻗﻀﺎ »ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﺑﻮدن‪ ،‬دوري ﺟﺴﺘﻦ«‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ]‪» :(dregvvaytō) .‬ﭘﯿﺮوان دروغ‪ ،‬د‪‬روﻧﺪان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫یﻖ؛ﻟﺆﺿﺄﻑ »ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬ﻫﻮاﺧﻮاه دروغ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺖ‪ ،‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﺑﯽاﯾﻤﺎن‪ ،‬ﮐﺎﻓﺮ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytāu) .،‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪837 ‬‬

‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬

‫ﻫﻮﭖ‪» :(iθā) .‬ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬اﯾﻨﻄﻮر‪ ،‬اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﺰﺿﺨﺪ]‪» :(aDaonō) .‬ﭘﯿﺮوان اﺷﺎ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎران« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﭘﺆﺿﺪ‬
‫ﻧﻀﺲ؛ﻉ‪/‬ﺇ[‪» :(kasfuBcīu) .،‬ﺗﻨﮕﺪﺳﺖ‪ ،‬ﺑﯽﺑﻀﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻧﺎدار« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫‪-‬ﻧﻀﺴﻊ )ﺻﻔﺖ( ‪+‬ﺇ[‪) ،‬ﺣﺮف ﺗﺄﮐﯿﺪ( »ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﯽﺳﺮﻣﺎﯾﻪ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺗﻨﮕﺪﺳـﺖ‪،‬‬
‫ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ«‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ‪» :(aDāunē) .‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﭘﺆﺿﺪ‬
‫ﻧﭙﻮﺏ‪» :(kāθe) .‬دوﺳﺘﺪار‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ( ]دري‪ ،‬ﺗﮏ[ ‪‬ﻧﭙﻮﺽ‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(anzhau) .،‬ﺑﺎﺷﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫ﻫﺴﺆﭘﺈ[‪» :(isvvāeīu) .،‬ﺗــﻮاﻧﮕﺮ‪ ،‬ﺑــﻪ راﺳــﺘﯽ ﺑــﯽﻧﯿــﺎز« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪،‬‬
‫ﻫﺴﺆﺿﺪ‪+‬ﺇ[‪) ،‬ﺣﺮف ﺗﺄﮐﯿﺪ( »ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺗﻮاﻧﮕﺮ و ﺑﯽﻧﯿﺎز«‬
‫ﺍﻣﺲ‪» :(hąs) .‬ﺑﺎﺷﻨﺪه‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬ﺣﻀﻘﻊ »ﭘﺮ‪ ،‬زﯾـﺎد« اﯾـﻦ‬ ‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪‬‬ ‫ﺣﻀﻘﻀﺦ‪» :(paraoB) ./‬ﭘﺮ درآﻣﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫واژه ﻣﺘﻀﺎد ﻧﻀﺲ؛ﻉ‪/‬اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺿﻦ]‪» :(akō) .‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﻨﺾ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ‪» :(dregvvāitē) .‬ﭘﯿــﺮو دروغ‪ ،‬د‪‬روﻧــﺪ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳــﺖ« )ﺑﺮاﯾــﯽ‪،‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺪﻑ‬
 ‫‪ 838‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬ ‫ﺗﺎﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬ ‫ﻓﭙﺈﭖ ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫آﻧﭽﻪ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫ﭼﯽﭼﺎ‬ ‫زي‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﭼﻮاﯾﺶ‬ ‫اَﺷﺎﺋﻮنِ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬ ‫ﺇ[ﺇﭖ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫"ﭖ‬ ‫ﺇ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ ·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻧﻮﯾﺪ دادي‬ ‫ﭘﯿﺮو اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺑﺨﺶ‪ ‬اﯾﺘﯽ‬ ‫درِﮔﻮاو‬ ‫ز‪ ‬اُﺷﺎت‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﺎت‬ ‫ﻫ‪‬ﻨَﺮِ‬
‫ﺫﺽ»ﺯﺿﻬﻒ[·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫‪.‬ﺿﺨﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﺪﺿﻘﻎ·‬
‫ﺑﻬﺮه ﻣﯽﺑﺮد‬ ‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﻧﻮﯾﺪ‬ ‫از‬ ‫ﺑﯽ )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺷﯿﺎﻧﺲ‬ ‫آ‬ ‫اَﮐﺎت‬ ‫ﺷﯿﺌﻮ‪ ‬ﺗَﻨﺎاﯾﺶ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﮊﮔﻤﺲ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﻨﭗ‪·،‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺮدار‬ ‫او‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪839 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬ ‫ﻓﭙﺈﭖ ·‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬ ‫ﺇ[ﺇﭖ·‬ ‫‪·[.‬‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ · ﺇ]ﻩ‪" ·/‬ﭖ‬
‫ﺍﺿﺪﺿﻘﻎ· ﻭﻇﻀﺎﮐﭗ‪. ·،‬ﺿﺨﺰﭖ‪ ·،‬یﻘﻐﻠﺆ|· ﺫﺽ»ﺯﺿﻬﻒ[·‬

‫ﺿﺎﮔﭗ · ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪ ·/‬ﺿﻨﭗ‪ ·،‬ﭖ· ﮊﮔﻤﺲ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬

‫ﺗﺎﭼﺎ ﺳﭙِﻨﺘﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﻣﺰدا اﻫﻮرا‬

‫اَﺷﺎﺋﻮنِ ﭼﻮاﯾﺶ ﯾﺎ زي ﭼﯽﭼﺎ و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬
‫ﻫ‪‬ﻨَﺮِ ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﺎت ز‪ ‬اُﺷﺎت درِﮔﻮاو ﺑﺨﺶ‪ ‬اﯾﺘﯽ‬
‫اَﻫﯿﺎ ﺷﯿﺌﻮ‪ ‬ﺗَﻨﺎاﯾﺶ اَﮐﺎت آ ﺷﯿﺎﻧﺲ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا‪،‬‬
‫آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر )ﭘﯿﺮو اﺷﺎ( ﻧﻮﯾﺪ دادي‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﭘﯿﺮو دروغ اﺳﺖ‬
‫از آن ﻧﻮﯾﺪﻫﺎ ﺑﯽﺑﻬﺮه ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‬
‫و ﺑﺎ ﮐﺮداري ﮐﻪ از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﻠﯿﺪش ﻣﺎﯾﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺳﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 840‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭙﺈﭖ‪» :(tāca) .‬و‪ ‬آن‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( ]ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ[‪.‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiiū) .,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات‪ ،‬ﻧﻔﺲ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﭘﺮودرﮔﺎر‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪﺏ‪» :(aDāunf) .‬ﺑﺮاي درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺇ]ﻩ‪» :(coiB) ./‬ﻧﻮﯾﺪ دادي« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا( »ﻧﻮﯾـﺪ‬
‫دادن‪ ،‬ﻗﻮل دادن‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﻤﺎن دادن و ﺑﺴﺘﻦ«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ«‬
‫‪-‬ﺇ[‪» /‬ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﻤﮕـﯽ«‬ ‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪‬‬ ‫ﺇ[ﺇﭖ‪» :(cīeā) .‬ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺠﻬﻮل‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‪- ‬ﺇ[‪] /‬ﺇ[‪.‬ﺇﭖ[‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ را« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﺍﺿﺪﺿﻘﻎ‪» :(hanare) .‬ﺑــﯽ‪ ،‬ﺑــﺪون« )ﺣــﺮف ﻧﻔــﯽ‪ ،‬ﺣــﺮف اﺿــﺎﻓﻪ ‪ +‬ﺣﺎﻟــﺖ ازي(‪] .‬واژه‬
‫»ﺫﺽ»ﺯﺽ« را در آﺧﺮ ﺟﻤﻠﻪ ﻣﻨﻔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ[‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮐﭗ‪» .،‬از ﺗﻮ‪ ،‬از آن ﺗﻮ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ دوم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‬
‫‪.‬ﺿﺨﺰﭖ‪» :(zaoDat) .،‬ﺗﺼﻮﯾﺐ‪ ،‬ﺗﻤﺎﯾﻞ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﻮب و ﭘﺴـﻨﺪﯾﺪه‪ ،‬ﻧﻮﯾـﺪ ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ«‬
‫) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﺨﺰﺽ‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|‪» :(dzegvvG) .‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬ﺑﺰﻫﮑﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪841 ‬‬

‫ﺫﺽ»ﺯﺿﻬﻒ[‪» :(baxDaiti) .‬ﺑﻬﺮه ﻣﯽﺑﺮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا ـ ﯾﺎ وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ زﻣﺎن ﺣﺎل(‪- ‬ﺫﺽ_ ﺳـﺘﺎك ﺣﺎﺿـﺮ‪ :‬ﺫﺽ»ﺯﺽ‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎك ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪:‬ﺫﺽ»ﺯ »ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬دادن‪ ،‬ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﻬﻢ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻬـﺮهدادن‪،‬‬
‫ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoθanāiB) ./‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺮدار‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‬
‫‪-‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﺿﻨﭗ‪» :(akāu) .،‬ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺪﮐﺎر‪ ،‬زﺷﺖ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﻨﺾ )ﺻﻔﺖ(‪.‬‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﮊﮔﻤﺲ‪» :(~iiąs) .‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺯ[ »زﯾﺴﺘﻦ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺮدن«‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 842‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﻔﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬ ‫داو‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪاي‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫رانُ اي ﺑﯿﺎ‬ ‫وﯾﺪا اي ﺗﯿﻢ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﺎو‬ ‫آﺗﺮا‬
‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺭ[یﭙﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬ ‫ﭘﻮﻗﭗ·‬
‫دو ﮔﺮوه‬ ‫ﺳﻬﻢ‬ ‫ﺧﻮﺑﯽ‬ ‫آﺗﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷَﺦ ﯾﺎ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬ﺑﺎن ز‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫آرم‪ ‬ﺗﻮﯾﯿﺶ‬
‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫یﻐﺬﻡ‪.‬ﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫اﺷﺎ‬ ‫ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‬ ‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وا اوراﯾﯿﺖ‪‬‬ ‫اﯾﺸ‪‬ﻨﺘُﻮ‬ ‫پ‪ َ‬اوروش‬ ‫زي‬ ‫ﻫﺎ‬
‫ﺭﭘﻌﻘﭙﻬﻔﺐ&‬ ‫ﻫﺰﻏﺄﻑ]·‬ ‫ﺣﺨﻌﻖ‪·/,‬‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﭖ·‬
‫ﮔﺮاﯾﺶ ﻣﯿﺠﻮﯾﺪ‬ ‫ﺟﻮﯾﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ﺑﺴﯿﺎري‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪843 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬ ‫ﯼ|·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫ﺭ[یﭙﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬ ‫ﭘﻮﻗﭗ·‬

‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ·‬ ‫یﻐﺬﻡ‪.‬ﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬

‫ﺭﭘﻌﻘﭙﻬﻔﺐ&‬ ‫ﻫﺰﻏﺄﻑ]·‬ ‫ﺣﺨﻌﻖ‪·/,‬‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﭖ·‬

‫ﺗﺎ داو ﺳﭙِﻨﺘﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﻣﺰدا اﻫﻮرا‬

‫آﺗﺮا و‪‬ﻧﮕﻬﺎو وﯾﺪا اي ﺗﯿﻢ رانُ اي ﺑﯿﺎ‬
‫آرم‪ ‬ﺗﻮﯾﯿﺶ د‪‬ﺑﺎن ز‪‬ﻧﮕﻬﺎ اَﺷَﺦ ﯾﺎ ﭼﺎ‬
‫ﻫﺎ زي پ‪ َ‬اوروش اﯾﺸ‪‬ﻨﺘُﻮ وا اوراﯾﯿﺖ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎ اﯾﻦ ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك‬
‫و در ﭘﺮﺗﻮ آﺗﺶ ﺧﻮد اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺳﻬﻤﯽ را ﺑﺮاي ﻫﺮ دو ﮔﺮوه ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ و درﺳﺘﯽ ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪاي‬
‫آن ﺳﻬﻢ ﺑﺮاﺑﺮ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﻫﻨﺠﺎر‬
‫ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﺴﯿﺎري از ﺟﻮﯾﻨﺪﮔﺎن و ﺧﻮاﺳﺘﺎران ﺑﻪ اﺷﺎ ﻣﯽﮔﺮوﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 844‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در اﯾﻦ ﻫﺎت ﺳﺨﻦ از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﻣﻘﺪس اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﻫﻤـﺮاه و‬
‫ﻫﻤﺰاد ﺑﺎ اﻧﮕﺮﻣ‪‬ﺌﯿﻨﯿﻮ ﯾﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ اﺳﺖ‪ .‬آن دو ﮔﻮﻫﺮ ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ ﺣﺮﮐﺖ‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ و ﯾﺎ ﺧﺎﺻﯿﺘﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪه و اﻧﺴﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻫﺮ ﯾﮏ از‬
‫آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺣﺮﮐﺖ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ وادار ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ آﻣﻮزش روﺷﻨﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻫـﺮ ﮐـﺲ از ﺳـﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﭘﯿـﺮوي ﮐﻨـﺪ داراي‬
‫ﺳﻬﻤﯽ از ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ درﺳﺘﮑﺎري ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﯿﺰان ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ ﻫـﺮ ﮐـﺲ ﺑﺮاﺑـﺮ و ﻣﻌـﺎدل‬
‫ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﺷﺎ و آرﻣﺌﯿﺘﯽ اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري ﭘﯿﻮﻧـﺪ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺳﻬﻢ ﺑﯿﺸـﺘﺮي از ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬آراﻣـﺶ دروﻧـﯽ و ﻧﯿـﮏﻧـﺎﻣﯽ ﺧﻮاﻫـﺪ داﺷـﺖ‪.‬‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ روان ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ و ﻧﻔﺲ ﭘـﺎك‬
‫ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ و در رأس آﻧﻬﺎ ﻗﺮار دارد‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي ﻫﺮ ﮐﺲ از ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و رﺳـﺘﮑﺎري ﺑـﻪ ﻣﯿـﺰان ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎﻧﯽ و ﭘﯿـﺮوي او از‬
‫ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﺮدم ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺎن ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺟﻮﯾﻨﺪﮔﺎن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﺑﺎ درك اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ و آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ دﺳﺖ از ﭘﯿﺮوي ﺷﯿﻮهﻫـﺎي‬
‫اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ و ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺧﻮد و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﻪ ﺷﯿﻮهاي ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾـﻪ ﺧـﺮد و‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﺎك اﺳﺘﻮار ﺷﺪه روي ﻣﯽآورﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ داﻧﺶ و درﺳﺘﮑﺎري ﭘﺎﯾﻪﮔﺬاري ﺷﺪه ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬دادهاي‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﮐﺮدهاي« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺮر و ﻣﻌﯿﻦ ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻘﺪس« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiiū) .,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ذات‪ ،‬ﻧﻔﺲ‪ ،‬روان« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﺮود دوازدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪845 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﭘﻮﻗﭗ‪» :(aθrā) .‬آذر‪ ،‬آﺗﺶ‪ ،‬ﻧﻤﺎد روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﻧﻮر« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻔﻀﻖ )ﭘﻔﻐﻘﻎ(‬
‫ﺭﺿﺤﺎﭘﻊ‪» :(vahāu) .‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺭ[یﭙﻬﻒ[ﮎ‪» :(vīdāitīm) .‬ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺗﻘﺴﯿﻢ‪ ،‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺑﻬﺮه« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺭ[یﭙﻬﻔﻪ )ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( از »ﺭ[ ‪ +‬یﭗ«‬
‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮔﭗ‪» :(rānōibiiā) .‬دو ﮔـﺮوه‪ ،‬دو دﺳـﺘﻪ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ(‪- ‬ﻗﭙﺪﺽ )ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫»ﺣﺮﯾﻒ‪ ،‬رﻗﯿﺐ‪ ،‬رزﻣﻨﺪه‪ ،‬ران‪ ،‬ﺑﺎزوي ﺗﺮازو‪ ،‬دو ﭼﯿﺰ ﯾﺎ دو ﮐﺲ ﻫﻤﭙﺎﯾﻪ« ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ ران‪،‬‬
‫دو اﻧﺪام ﺑﺮاﺑﺮ در ﺑﺪن اﻧﺴﺎن‪.‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(armatōiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻘﻮا‪ ،‬دﯾﻨﺪاري« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫یﻐﺬﻡ‪.‬ﺿﺠﺎﭖ‪» :(debązazhā) .‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ‪) «solidarité‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻐﺬﻡ‪.‬ﺿﺎ‬
‫ﺿﺰﺿﺔﮔﭙﺈﭖ‪» :(aDah (x) iiacā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﭖ‪» :(hā) .‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﻫﻤﺎﻧﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ‪(particule emphatique‬‬
‫ﺣﺨﻌﻖ‪» :(pourūB) ./,‬ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬زﯾﺎد‪ ،‬ﻓﺮاوان‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ‪ ،‬ﭘﺮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺣﺨﻌﻘﻊ‬
‫ﻫﺰﻏﺄﻑ]‪» :(iDeytō) .‬ﺧﻮاﺳﺘﺎران‪ ،‬ﺟﻮﯾﻨـﺪﮔﺎن« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬ﻩ‪» /‬ﺧﻮاﺳـﺘﻦ‪،‬‬
‫ﺟﺴﺘﺠﻮﮐﺮدن«‬
‫ﺭﭘﻌﻘﭙﻬﻔﺐ‪» :(vāurāitē) .‬ﮔﺮاﯾﺶ ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽﭘﯿﻮﻧﺪد‪ ،‬ﻣﯽﮔﺮود« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫‪ 846‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 848‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬
‫وِﻧﮓ ه‪ ‬اﯾﺘﯽ‬ ‫دروﺟِﻢ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَداﯾﯿﺶ‬ ‫ﯾﺰي‬
‫ﺭ؛ﺃﻻﺿﻬﻒ[·‬ ‫یﻘﻊ_ﻏﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﭘیﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺏ‪·[.‬‬
‫ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺪﻫﺪ‬ ‫دروغ را‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮَاُﺧﺘﺎ‬ ‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺘﺎﻧﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫آﻧﺲ‪ ‬ﺷﻮﺗﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﭼﻘﻀﺦ»ﻓﭗ·‬ ‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭙﺪﭖ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻣﺴﻀﺰﻋﻔﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫ﺑﺎرﻫﺎ‬ ‫آﻧﺮا‬ ‫درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫او ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺶ ﯾﺎ اﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫د‪ ‬ا‪ ‬وا اﯾﺶ ﭼﺎ‬ ‫اًﻣﺮه ﺗﺎ اي ﺗﯽ‬
‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻬﻒ[·‬
‫و ﻣﺮدم ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫و دﯾﻮان‬ ‫ﺟﺎوداﻧﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫وﺧﺸﺎت‬ ‫وﻫﻤ‪‬ﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﻮا اﯾﺶ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫ات‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﭖ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﻐﮏ·‬ ‫ﺳﻀﺆﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﺗﻮ‬ ‫آﻧﮕﺎه‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪849 ‬‬

‫ﺭ؛ﺃﻻﺿﻬﻒ[·‬ ‫یﻘﻊ_ﻏﮏ·‬
‫"ﺏ‪ ·[.‬ﭘیﭙﻪ‪ ·/‬ﺿﺰﭖ‬
‫ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﻣﺴﻀﺰﻋﻔﭗ· "ﭖ· یﻀﻬﺬﻫﻔﭙﺪﭖ· ﭼﻘﻀﺦ»ﻓﭗ·‬

‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻬﻒ[· یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ· ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﺽ‪ ·،‬ﻑ]ﻩ· ﺳﻀﺆﭘﻪ‪ ·/‬ﺭﺿﺎﮐﻐﮏ· ﺭﺽ»ﺯﭖ‪ ·،‬ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬

‫ﯾﺰي اَداﯾﯿﺶ اَﺷﺎ دروﺟِﻢ وِﻧﮓ ه‪ ‬اﯾﺘﯽ‬

‫ﻫﯿ‪‬ﺖ آﻧﺲ‪ ‬ﺷﻮﺗﺎ ﯾﺎ د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺘﺎﻧﺎ ﻓﺮَاُﺧﺘﺎ‬
‫اًﻣﺮه ﺗﺎ اي ﺗﯽ د‪ ‬ا‪ ‬وا اﯾﺶ ﭼﺎ ﻣ‪‬ﺶ ﯾﺎ اﯾﺶ ﭼﺎ‬
‫ات ﺗﻮﯾﯽ ﺳ‪‬ﻮا اﯾﺶ وﻫﻤ‪‬ﻢ وﺧﺸﺎت اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ ) ﮐﺮدار درﺳﺖ(‬
‫و ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي اﺷﺎ ﮐﺴﯽ دروغ را ﺷﮑﺴﺖ دﻫﺪ‬
‫وي ﮐﻪ ﭘﺎداش آﻧﺮا درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫درﻣﯽﯾﺎﺑﺪ آﻧﭽﻪ از ﺳﻮي دﯾﻮان و ﻣﺮدم ﭘﯿﺮو آﻧﻬﺎ‬
‫ﺑﺎرﻫﺎ در ﺑﺎره ﺟﺎوداﻧﯽ ﺧﻮد ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫آﻧﮕﺎه اي اﻫﻮرا او )ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر(‬
‫ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎي ﺧﻮد ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ ﺗﻮ را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 850‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺮاي ﭼﯿﺮه ﺷﺪن ﺑﺮ دﯾﻮ دروغ از اﺷﺎ و راﺳﺘﯽ ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ و ﮐﺮدار و رﻓﺘﺎر اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ‬
‫را ﻧﺎﺑﻮد ﺳﺎزد از ﭘﺎداش آن ﮐﻪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ و آﺳـﺎﯾﺶ و آراﻣـﺶ اﺳـﺖ ﺑﻬـﺮهﻣﻨـﺪ‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ و ﻫﻨﮕﺎم رﺳﯿﺪن ﺑﻪ آﻧﻬﺎ از آﻧﭽﻪ ﮐـﻪ آﻣﻮزﮔـﺎران ﺷـﯿﻮهﻫـﺎي دروﻏـﯿﻦ در ﺑـﺎره‬
‫ﺟﺎوداﻧﯽ ﺧﻮد ﺑﺎرﻫﺎ ﺗﮑﺮار ﮐﺮدهاﻧﺪ ﻋﻤﻼً آﮔﺎه ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺎ ﭘﯿﺮوزي ﺧﻮد ﺑﺮاﯾﺶ ﺛﺎﺑﺖ ﺧﻮاﻫـﺪ‬
‫ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺮاﺳﺮ آن آﻣﻮزشﻫﺎ ﻧﺎﺷﯽ از دوروﯾﯽ و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﺑﻮد‪ ،‬ﭘﺲ آﻧﮕﺎه ﺑـﺮاي ﺑﺰرﮔﺪاﺷـﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺷﮑﻮه آﻣﻮزشﻫﺎ و ﺻﻔﺎت او ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺧـﻮد را اﻓـﺰون ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ و ﺑـﺎ ﺳـﻨﺠﺶ‬
‫ﮔﻔﺘﻪﻫﺎي درﺳﺖ ﺑﺎ ﻧﺎدرﺳﺖ درﻣﯽﯾﺎﺑﺪ ﮐﻪ ﺟﺎوداﻧﯽ و ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ از آن اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺷﯿﻮهﻫـﺎي‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ اﺳﺖ‪ .‬اﻫﺮﯾﻤﻦ و آﻣﻮزشﻫﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ آﻧﭽﻨﺎﻧﮑﻪ زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش داده ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ‬
‫ﺷﮑﺴﺖ و ﻧﺎﺑﻮدي اﺳﺖ و ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و آﻧﭽﻪ از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮد و ﭘﺎﯾﺪار ﻣﯽﻣﺎﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺏ‪» :(yezi) .[.‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻮن‪ ،‬اﮔﺮ‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﺣﺮف ﻋﻄﻒ(‬
‫ﺿیﭙﻪ‪» :(adāiB) ./‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬ﺿﻒ ﯾﺎ ﻓﭗ ‪ au:‬در ارﺗﺒﺎط اﺳـﺖ ﺑـﺎ‬
‫ﺣﺮف رﺑﻂ »‪ «yezi‬و ﭘﻪ‪» /‬اﯾﻨﻬﺎ« ‪ -‬ﻓﺾ »ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ«‪.‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻃﻮل آن ﮐﺎري اﻧﺠﺎم ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﺮد »ﻫﻨﮕـﺎم ﭘـﺎداش‬
‫دادن« و آﻧﺮا از ﺳﺘﺎكیﭗ ﺑﺎ ﭖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ )‪» .(ā-dhā‬ﭘﺎداش دادن و ﺗﻘﺴﯿﻢ‬
‫ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺎ راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫یﻖ‪_,‬ﻏﮏ‪» :(drūjem) .‬دروغ‪ ،‬دﯾﻦ دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ‪ ،‬ﺑﺎﻃﻞ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻊ_‬
‫ﺭ؛ﺃﻻﺿﻬﻒ[‪» :(vfyghaitī) .‬ﺷﮑﺴﺖ ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﭼﯿﺮه ﺷﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﺪ »ﺷﮑﺴﺖ دادن‪ ،‬ﭼﯿﺮه ﺷﺪن‪ ،‬ﭘﯿﺮوز ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻣﺴﻀﺰﻋﻔﭗ‪» :(ąsaDutā) .‬ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورد‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺳﻬﻢ و ﭘـﺎداش ﺧـﻮد را«‬
‫)وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﻣﺲ ﯾﺎ ﺩﺿﺲ‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﻣﯽﭘﻨـﺪارد ﺣـﺮف‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪851 ‬‬

‫»ﻉ« زاﯾﺪ اﺳﺖ و اﯾﻦ واژه در اﺻﻞﻣﺴﻀﺰﻓﭗ ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬ﻫﻤـﯿﻦ ﻧﻈـﺮ را‬
‫ﺗﺎﯾﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪:‬ﻣﺴﻀﺰﻋﻔﭗ ﺗﺤﺮﯾﻒ ﺷﺪه واژه »ﻣﺴﻀﺰ‪.‬ﻓﭗ«‪»/‬ﻣﺴﻀﺰﻓﭗ«‬
‫ﯾــﺎ »ﻣﺴﻀﺰﻑ ﻓﭗ« ﻣــﯽﺑﺎﺷــﺪ و ﻣﺴﻀﺰ‪ .‬ﻓﭗ ‪ /‬ﻣﺴﻀﺰﻑ از رﯾﺸــﻪ ﻣﺲ‬
‫ﯾﺎﺩﺿﺲ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮدن‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ »ﻣﺲ‪-‬‬
‫ﺯﻋﻔﻪ« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﮐﺎر اﻫﺮﯾﻤﻦ« ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪﻣﺴﻀﺰﻋﻔﭗ ﺣﺎﻟﺖ دري آن اﺳﺖ‪.‬‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‪ :‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭙﺪﭖ‪» :(daibitānā) .‬ﮐﺮاراً‪ ،‬ﻣﮑﺮر‪ ،‬دوﺑﺎره« )ﻗﯿﺪ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ »زﻣﺎﻧﯽ دراز ‪ .for a long time, long since‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﻪ ﭘﯿﺮوي از آﻧﺪرآس »دو‬
‫رو داﺷـﺘﻦ‪ ،‬دو ﮔﻮﻧـﻪ ﺑـﺎزي ﮐـﺮدن« ‪ double dealing, double jeu‬ــ و ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﺮده‬
‫‪ ،delusion‬ﺗﻮﻫﻢ‪ ،‬ﺧﯿﺎل واﻫﯽ‪ ،‬ﺗﺼﻮر ﺑﺎﻃﻞ‪.‬‬
‫‪proclamer,‬‬ ‫ﭼﻘﻀﺨﺎﻓﭗ‪» :(fraoxtā) .‬ﺑﯿﺎن ﺷﺪه‪ ،‬اﻇﻬﺎر ﺷﺪه‪ ،‬آﮔﻬﯽ ﺷﺪه‪ ،‬اﻋـﻼم ﺷـﺪه‬
‫‪) «déclarer‬ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺈ ‪ +‬ﭼﻘﭗ‪.‬‬
‫ﺻﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻬﻒ[‪» :(ameretāitī) .‬در ﺑﺎره ﭘﺎﯾﻨﺪﮔﯽ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻒ‬
‫یﻀﺒﺆﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(daēvvaiBca) .‬ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪ دﯾﻮان‪ ،‬ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ و ﭘﻨﺪاري« )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬یﻀﺰﺅﺽ »دﯾﻮ‪ ،‬ﺧﺪاي ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬ﺧﺪاي دروﻏﯿﻦ« )ﻧﺎم‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.‬‬
‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(ma~iiāiBcā) .‬ﻣــﺮدم‪ ،‬اﻧﺴــﺎن ﻓــﺎﻧﯽ‪ ،‬آدم« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮐﻀﮋﮔﺾ ]ﻫﺮ ﮔﺎه دو واژهیﻀﺒﺆﺽ وﮐﻀﮋﮔﺾ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﮐﺎر روﻧﺪ ﯾﻌﻨـﯽ دﯾـﻮان و‬
‫ﻣﺮدم ﭘﯿﺮو آﻧﻬﺎ[‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬ﺑﻌﺪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ( »ﺗﻮ«‬
‫ﺳﻀﺆﭘﻪ‪» :(savvāiB) ./‬ﺳﭙﺎس‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺳﻀﺆﺽ‬
‫ﺭﺿﺎﮐﻐﮏ‪» :(vahmem) .‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯽداﺷﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﮐﺾ‬
‫ﺭﺽ»ﺯﭖ‪» :(vaxDau) .،‬اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬اﻓﺰون ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬رﺷﺪ ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺽ‪+‬ﺯ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 852‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫وﯾﺪوا‬ ‫ﺗﻮِم‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫و‪ ‬اًﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﻓﺆ؛ﮎ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫آﮔﺎﻫﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫آﻧﭽﻪ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺟﯿﻤ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﭘِﺮِﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎﻣ‪‬ﻨﮓ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮا‬
‫_ﻫﮑﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻮﭖ·‬ ‫"ﭘﮏ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻘﭗ·‬
‫ﺑﺮﺳﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن‬ ‫دوران زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬ ‫ﭘﯿﺶ از آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درﮔﻮ‪‬ﻧﺘﻢ‬ ‫وِﻧﮓ ﻫ‪‬ﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اَﺷَﻪ وا‬ ‫ﮐَﺖ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﺭ؛ﺃﻻﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﺮ ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫ﭼﻪ زﻣﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﮐ‪‬ﺮِﺗﯿﺶ‬ ‫وﯾﺴﺘﺎ‬ ‫وﻧﮕﻮﻫﯽ‬ ‫اَﻧﮕ‪‬ﻬﻮش‬ ‫زي‬ ‫ﻫﺎ‬
‫ﭘﻨﻐﻘﻐﻔﻪ‪&/‬‬ ‫ﺭﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﭖ·‬
‫ﻓﺮﺟﺎم‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪853 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﻓﺆ؛ﮎ·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﺭﺿﺨﺈﭖ·‬

‫_ﻫﮑﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻮﭖ·‬ ‫"ﭘﮏ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺣﻀﻘﭗ·‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﺭ؛ﺃﻻﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬

‫ﭘﻨﻐﻘﻐﻔﻪ‪&/‬‬ ‫ﺭﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﭖ·‬

‫و‪ ‬اًﭼﺎ ﺗُﻮﯾﯽ ﯾﺎ ﺗﻮِم وﯾﺪوا اﻫﻮرا‬

‫ﭘ‪‬ﺮا ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻣﺎ ﯾﺎﻣ‪‬ﻨﮓ ﭘِﺮِﺗﺎ ﺟﯿﻤ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬
‫ﮐَﺖ اَﺷَﻪ وا ﻣﺰدا وِﻧﮓ ﻫ‪‬ﺖ درﮔﻮ‪‬ﻧﺘﻢ‬
‫ﻫﺎ زي اَﻧﮕ‪‬ﻬﻮش وﻧﮕﻮﻫﯽ وﯾﺴﺘﺎ آﮐ‪‬ﺮِﺗﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮرا آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺗﻮ آﮔﺎﻫﯽ ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ دوران زﻧﺪﮔﯿﻢ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر‬
‫ﺑﺮ ﭘﯿﺮو دروغ ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮد؟‬
‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ اﯾﻦ ﻓﺮﺟﺎﻣﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ ﻧﯿﮏ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪.‬‬
 ‫‪ 854‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﺮﺳﺶ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر ﭼﻪ زﻣﺎن ﺑﺮ ﭘﯿﺮو دروغ ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭘﯿﺮوزي ﺳـﺮاﻧﺠﺎم از‬
‫آن ﻣﺮد درﺳﺘﮑﺎر اﺳﺖ و ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ دوران زﻧﺪﮔﯿﺶ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن رﺳﺪ ﺑﻪ آن ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺶﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﭼﻨﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺦ اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻌﻘﻮل و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﺧﺮد‬
‫در آن ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﻣﺮد ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آﻧﺮا درﯾﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻓﻠﺴﻔﯽ زرﺗﺸﺖ ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ ﯾﮏ ﻣﯿﺪان ﻧﺒﺮد ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﻣﯿﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫دو ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك و ﭘﻠﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن آﻧﻬﺎ ﻫﺮﮔﺰ ﺳﺎزش و آﺷﺘﯽ اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد ﻫﺮ ﯾـﮏ ﻣـﯽﮐﻮﺷـﺪ‬
‫آدﻣﯽ را ﺑﻪ ﺳﻮي ﺧﻮد ﺑﮑﺸﺪ‪ .‬ﻧﯿﺮوي اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﯿﺮاﺳﺖ و ﻧﺰد ﺑﺴـﯿﺎري ﺧﻮﺷـﺎﯾﻨﺪ‬
‫اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ذات ﭘﺎك ﯾﺎ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﻣﯽﮐﻮﺷﺪ اﻧﺴﺎن را از آن وﺳﻮﺳﻪﻫـﺎي اﻫﺮﯾﻤﻨـﯽ‬
‫دور ﮐﻨﺪ اﯾﻦ ﺟﺪال داﺋﻢ ﻟﺤﻈﻪاي ﺗﻮﻗﻒ ﻧﺪارد و آدﻣﯽ را آرام ﻧﻤﯽﮔـﺬارد‪ .‬زرﺗﺸـﺖ آﻣـﻮزش‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ در اﯾﻦ ﭘﯿﮑﺎر ﺑﯽاﻣﺎن ﮔﻮ اﯾﻨﮑﻪ ﻧﯿﺮوي ﻧﻔﺲ ﺑﺰﻫﮑﺎر ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺮ ﺗﻼش و ﻓﺮاﮔﯿﺮ اﺳـﺖ‬
‫وﻟﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ ﭘﯿﺮوزي از آن ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ و ﺷﮑﺴـﺖ از آن اﻫـﺮﯾﻤﻦ اﺳـﺖ‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﭘﺎﯾﺎن و ﻓﺮﺟﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤـﺮاه ﭘﯿـﺮوزي و ﺗﺴـﻠﻂ ﻧﯿﮑـﯽ و ﺷﮑﺴـﺖ ﭘﻠﯿـﺪي و‬
‫ﻧﺎدرﺳﺘﯽ اﺳﺖ‪ .‬و ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺮ ﻣﺮد ﺑﺰﻫﮑﺎر ﭘﯿﺮوز ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﺮاراً زرﺗﺸﺖ ﭘﺮﺳﺶ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﭘﺎﺳﺦ آن ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﭘﻮﺷﯿﺪه و ﭘﻨﻬﺎن ﻣﺜﺒﺖ اﺳﺖ و ﭘﯿـﺮوزي ﭘﺎرﺳـﺎﯾﺎن و ﺑﺰﻫﮑـﺎران‬
‫ﺣﺘﻤﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺭﺿﺨﺈﭖ‪» :(vaoca) .‬ﺑﮕﻮ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﺮدن«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻤﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪ - ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻓﺆ؛ﮎ‪» :(tvvfm) .‬ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺭ[یﺆ|‪» :(vidvvG) .‬آﮔﺎه‪ ،‬داﻧﻨﺪه‪ ،‬داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭ[یﺆﺿﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪855 ‬‬

‫ﺣﻀﻘﭗ‪» :(parā) .‬ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﭘﯿﺶ از« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﺣﺮف ﻋﻄﻒ‪ ،‬ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ( "ﺽ‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﺑﻤﻦ‪ ،‬ﻣﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫"ﭖ‪ (ya) .‬ﮎ؛ﺃﻝ‪» :(mfyg) .‬واژه ﻣﺮﮐﺐ«‬
‫"ﭘﮏ؛ﺃﻝ‪» :(yāmfyg) .‬دوره‪ ،‬ﻃﻮل و اﻣﺘﺪاد زﻧﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﭘﮑﻀﺪ‬
‫ﺣﻐﻘﻐﻮﭖ‪» :(peretā) .‬ﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬اﻧﺠﺎم‪ ،‬اﻧﺘﻬﺎ‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ ﺣﺪ‪ ،‬ﭘ‪‬ﺮ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺣﻐﻘﻐﻮﺽ‬
‫‪pāre‬‬ ‫»ﭘﺮ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﺗﻤﺎم‪ ،‬اﻧﺘﻬﺎ‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ ﺣﺪ« ﺑﺮاﺑﺮ واژه وِداﺋﯽ‬
‫_ﻫﮑﻀﻬﻒ[‪» :(jimaitī) .‬ﺑﺮﺳﺪ‪ ،‬ﻓﺮا رﺳﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﯾﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن‪ ،‬رﺳﯿﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ«‬
‫ﻧﺾ‪» :(kau) .،‬آﯾﺎ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ زﻣﺎن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ‪ ،‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪(kád‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ‪» :(aDavvā) .‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ‪ ،‬ﭘﯿـﺮو راﺳـﺘﯽ‪ ،‬درﺳـﺘﮑﺎر« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ »درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭ؛ﺃﻻﺽ‪» :(vfyghau) .،‬ﭘﯿﺮوز ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺷﮑﺴﺖ ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﺪ »ﭘﯿﺮوز ﺷﺪن‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮي ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﮑﺴﺖ دادﻧﺪ«‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺪﻓﻐﮏ‪» :(dregvvantem) .‬ﭘﯿــﺮو دروغ‪ ،‬د‪‬روﻧــﺪ‪ ،‬ﺑﺰﻫﮑــﺎر« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻖ؛ﺍﺅﺿﺪﻑ )ﺻﻔﺖ( »دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬د‪‬روﻧﺪ«‬
‫ﺍﭖ‪» :(hā) .‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﻫﺮ آﯾﻨﻪ‪ ،‬ﺑﯿﮕﻤﺎن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬از ادات ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺠﺎﻉ )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[‪» :(vaηuhī) .‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎ‪,‬‬
‫ﺭﻫﺴﻔﭗ‪» :(vistā) .‬ﯾﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻪ‪ ،‬داﻧﺴﺘﻪ‪ ،‬داﻧﺴﺘﻪ ﺷﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺻـﻔﺖ ﻓﻌﻠـﯽ( از‬
‫رﯾﺸﻪ ﺭﻫﯽ‪» .‬داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻦ«‬
‫ﭘﻨﻐﻘﻐﻔﻪ‪» :(ākeretiB) ./‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬اﻧﺠﺎم« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻧﻀﻖ ‪ +‬ﭖ‪.‬‬
 ‫‪ 856‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫ﺳﺎﻧَﻨﺎﻧﻢ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫و‪ ‬ا‪ ‬د‪‬م ﻧﺎﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺳﭙﺴﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭘﻪ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﭙﺬﯾﺮد‬ ‫آري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻫﻮرا‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺳﺎﺳﺘﯽ‬ ‫ﻫﻮداو‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺳﭙﺴﻒ[·‬ ‫ﺍﻋﯽ|·‬ ‫"ﻣﮏ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﺨﺸﻨﺪه‬ ‫آﻧﭽﻪ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﮔﻮزرا‬ ‫ي ا‪‬ﭼﯿﺖ‬ ‫وﯾﺪواو‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘُﻮ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﻝ‪.,‬ﻗﭗ·‬ ‫"ﺿﺒﺈ[‪·،‬‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎ‬ ‫ژرف‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫داﻧﺎ‬ ‫ﭘﺎك ﺳﺮﺷﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺮَﺗﻮ‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮاواﻧﺲ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪·,‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪857 ‬‬

‫ﺳﭙﺴﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭘﻪ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺿﺰﭖ · ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﺳﭙﺴﻒ[·‬ ‫ﺍﻋﯽ|·‬ ‫"ﻣﮏ·‬

‫ﺱ؛ﺃﻻ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﻝ‪.,‬ﻗﭗ·‬ ‫"ﺿﺒﺈ[‪·،‬‬ ‫ﺭ[یﺆ|·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪·,‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ·‬

‫اَت و‪ ‬ا‪ ‬د‪‬م ﻧﺎﯾﯽ و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ ﺳﺎﻧَﻨﺎﻧﻢ‬

‫ﯾﺎﻧﻢ ﻫﻮداو ﺳﺎﺳﺘﯽ اَﺷﺎ اَﻫﻮرا‬
‫ﺳﭙِﻨﺘُﻮ وﯾﺪواو ي ا‪‬ﭼﯿﺖ ﮔﻮزرا ﺳ‪‬ﻨﮕﻬﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫ﺗﻮاواﻧﺲ ﻣﺰدا وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﺧﺮَﺗﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آري اﯾﻦ آﻣﻮزشﻫﺎ‬
‫ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﭙﺬﯾﺮد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ اﻫﻮراي ﺑﺨﺸﻨﺪه در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫آن ﻣﺮد داﻧﺎي ﭘﺎك ﺳﺮﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ژرف و در ﭘﺮﺗﻮ ﺧﺮد و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‬
‫اي ﻣﺰدا ﮐﺴﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 858‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﺗﻌﺒﺪي ﻧﯿﺴﺖ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮ ﮐﺴﯽ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻧﺸـﺪه‪ ،‬ﭘـﺬﯾﺮﻓﺘﻦ آن ﺑـﺎ اﻧﺪﯾﺸـﯿﺪن و‬
‫ﺳﻨﺠﯿﺪن ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮد اﺳﺘﻮرا اﺳﺖ‪ .‬آزاداﻧﺪﯾﺸﯽ از وﯾﮋﮔﯿﻬﺎي اﯾﻦ آﯾﯿﻦ اﺳﺖ و ﻫﻤﻪ ﭘﺎﯾﻪﻫﺎ و‬
‫اﺻﻮل آن ﺑﺮ اﺳﺎس اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﺮدﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻧﻬﺎده ﺷﺪه‪ .‬در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭽﮕﻮﻧﻪ اﻣـﺮ و ﻓﺮﻣـﺎﻧﯽ‬
‫ﺻﺎدر ﻧﺸﺪه اﺷﺎره ﺑﺮ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ آﻣﻮزشﻫﺎي اﻫـﻮراﻣﺰدا را ﮐـﻪ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﮥ راﺳـﺘﯽ و‬
‫ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد ﺑﭙﺬﯾﺮد‪ ،‬آﻧﮑﺲ داﻧﺎي ﭘﺎك ﺳﺮﺷﺘﯽ اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ژرف و ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﺧﺮد و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﺳﻮي ﮐﻤـﺎل و‬
‫رﺳﺎﯾﯽ ﭘﯿﺶ رود و ﺑﻪ ﺧﺪا ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮد ﺗﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﭙﺎﯾﮕﯽ و ﻫﻤﺎﻧﻨﺪي او ﺑﺮﺳﺪ‪ .‬آﯾـﯿﻦ زرﺗﺸـﺖ‬
‫ﺑﺮاي اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ رﻓﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮد را ﺑﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﯿﻬﺎيآن ﮔﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨﻮي ﭘﺎك ﯾﻌﻨﯽ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﺪ ارزش ﺑﺴﯿﺎر و ﺣﺘﯽ ﻧﺎﻣﺤﺪود ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪاﯾﺴﺖ ﻓﻠﺴﻔﯽ و ﻋﺮﻓـﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ اﻧﺴﺎنﻣﺪاري ﮐﻪ ﻋﻘﻞ و ﻋﺮﻓﺎن را ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﺑﺠﺎي ﻋﺮﻓـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ ﻣﻨﺸـﺎء دﯾﻨـﯽ‬
‫داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﻨﺸﺎء ﻋﻘﻠﯽ دارد آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﻋﻘﻞ و ﻋﺸﻖ ﯾﮑﺴـﺎن ﺗﻮﺟـﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬و‪ ،‬آري‪ ،‬داﻧﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪﭘﻪ‪» :(vaēdemnāi) .‬ﭘﺬﯾﺮا‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻧﺪه‪ ،‬درﯾﺎﺑﻨﺪه‪ ،‬ﯾﺎﺑﻨﺪه‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐـﻪ ﻣـﯽ ﭘـﺬﯾﺮد‪،‬‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽآورد« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﻫﯽ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫اﯾﻦ واژه در ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﺻﺮف ﺷﺪه ـ )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ ـ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ ـ ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ـ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ـ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺳﭙﺴﺪﺿﺪﻣﮏ‪» :(sāsnanąm) .‬آﻣﻮزشﻫﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺳﭙﺴﺪﭖ ]اﯾﻦ واژه‬
‫را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي »درس‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬دﺳﺘﻮر ﺑﮑﺎر ﺑﺮدهاﻧﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﺑﻌﻨـﻮان آﻣﻮزﮔـﺎر و‬
‫راﻫﻨﻤﺎ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﺷﻮد ﻧـﻪ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻓﺮﻣﺎﻧـﺪه و دﺳـﺘﻮر دﻫﻨـﺪه‪ .‬ﭘـﺬﯾﺮش ﺗﻌﻠﯿﻤـﺎت و‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺗﻌﺒﺪي و ﺣﺎﮐﯽ از اﻣﺮ و ﻧﻬﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﭘﺬﯾﺮش آﻧﻬﺎ اﺧﺘﯿـﺎري و‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪859 ‬‬

‫ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ دوﺳﺘﺪاران و ﺧﻮاﺳﺘﺎران آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪[.‬‬

‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍﻋﯽ|‪» :(hudG) .‬ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬ﺳ‪‬ﺨﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﻋیﭙﺎ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺳﭙﺴﻒ[‪» :(sāsti) .‬آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽآﻣﻮزد« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﻀﺎ »آﻣﻮزش دادن‪ ،‬ﯾﺎد دادن‪ ،‬ﺗﻌﻠﯿﻢ دادن« ]دﺳﺘﻮر دادن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن دادن[‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺳﺤﻐﻤﻒ]‪» :(speytō) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﻀﯿﻠﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﺭ[یﺆ|‪» :(vidvvG) .‬داﻧﻨﺪه‪ ،‬داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺭﻫیﺆﺿﺎ )وﺟـﻪ ﻧﻘﻠـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﻠﯽ‪ ،‬وﺟﻪ ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬اﺳﻢ و ﺻﻔﺖ ﻣﺸﺘﻖ از ﻓﻌﻞ( »داﻧﺴﺘﻦ«‬
‫"ﺿﺒﺈﻩ‪» :(yaēciu) .،‬و آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺴـﺒﯽ( ‪+‬‬
‫ﺇﻩ‪.،‬‬
‫ﻝ‪.,‬ﻗﭗ‪» :(gūzrā) .‬ﻧﻬﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﻬﻔﺘﻪ‪ ،‬ﭘﻨﻬﺎن‪ ،‬ژرف‪ ،‬ژرﻓﺎ‪ ،‬ﻋﻤﻖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﻝ‪.,‬ﻗﺾ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻ|ﺟﺎ]‪» :(sfyghGhō) .‬آﻣﻮزش ﻫﺎ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻫﺎ‪ ،‬اﯾﯿﻦ ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﺴﻠﮏ ﻫﺎ‪ ،‬ﺣﮑﻤﺖ ﻫﺎ‪،‬‬
‫‪) «doctrine, révélation, proclamation, explication, définition‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‬
‫‪-‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫ﻭﻇﭙﺆﻣﺲ‪» :(θβāvvąs) .‬ﮐﺴﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫‪-‬ﻭﻇﭙﺆﺿﺄﻑ )ﺻﻔﺖ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣـﺰدا‪ ،‬اي ﺧـﺪاي داﻧـﺎ‪ ،‬اي داﻧـﺎي ﺑـﺰرگ« )ﻧـﺪاﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vahfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺍﻗﻀﻮﻇﭗ‪» :(xraθβā) .‬ﺧﺮد« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻗﻀﻔﻊ »اراده‪ ،‬ﻋﻘﻞ‪ ،‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻓﻬﻢ‪ ،‬ﺷﻌﻮر«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 860‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫اَش ﯾﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﻫﯿﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫دات‬ ‫ي‬
‫ﺿﮋﮔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫"؛·‬
‫و ﯾﺎ ﺑﺪﺗﺮ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﮑﺎر ﻣﯿﺒﺮد اﻧﺪﯾﺸﻪاش‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮓﻫﺎﭼﺎ‬ ‫ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎﭼﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎم‬ ‫ﻫ‪‬ﻮ‪‬‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﮐﺮدار‬ ‫وﺟﺪان‪ ،‬ﻣﻨﺶ دروﻧﯽ‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﭻ‪‬اﯾﺖ‪‬‬ ‫و‪‬رِﻧ‪‬ﻨﮓ‬ ‫اوش ﺗﯿﺶ‬ ‫ز‪‬ﺋُﻮﺷ‪‬ﻨﮓ‬ ‫اﻫﯿﺎ‬
‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺪ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫‪.‬ﺿﺨﺰ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬
‫دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎ‬ ‫آرزوﻫﺎ‬ ‫ﮔﺮاﯾﺶﻫﺎ‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻧَﻨﺎ‬ ‫ا‪‬ﭘﻤ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﺮَﺗﺎو‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪&،‬‬ ‫ﺩﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ|·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫ﺟﺪا‬ ‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫در ﻧﺰد ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪861 ‬‬

‫ﺿﮋﮔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫"؛·‬

‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺪ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫‪.‬ﺿﺨﺰ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪&،‬‬ ‫ﺩﺿﺪﭖ·‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ|·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬

‫ي دات ﻣ‪‬ﻨُﻮ و‪‬ﻫﯿﻮ ﻣﺰدا اَش ﯾﺲ ﭼﺎ‬

‫ﻫ‪‬ﻮ‪ ‬د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎم ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎﭼﺎ و‪‬ﭼ‪‬ﻨﮓﻫﺎﭼﺎ‬
‫اﻫﯿﺎ ز‪‬ﺋُﻮﺷ‪‬ﻨﮓ اوش ﺗﯿﺶ و‪‬رِﻧ‪‬ﻨﮓ ﻫ‪‬ﭻ‪‬اﯾﺖ‪‬‬
‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ ﺧﺮَﺗﺎو ا‪‬ﭘﻤ‪‬ﻢ ﻧَﻨﺎ اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا آﻧﮑﺲ ﮐﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪاش را در راه ﺑﻬﺘﺮ ﯾﺎ ﺑﺪﺗﺮ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد‬
‫ﻣﻨﺶ دروﻧﯽ‪ ،‬ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎرش‪،‬‬
‫ﮔﺮاﯾﺶﻫﺎ‪ ،‬آرزوﻫﺎ و ﮔﺰﯾﻨﺶﻫﺎﯾﺶ ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺎن را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﺰد ﺧﺮد و داوري ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم آﻧﻬﺎ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 862‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﭗ‪» :(dāu) .،‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﯿﺎﻧﺪازد‪ ،‬ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﻗﺮار دادن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺑﮑﺎر اﻧﺪاﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮدن«‬
‫ﮐﻀﺪ]‪» :(manō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﮒ]‪» :(vahiiō) .‬ﺑﻬﺘﺮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﮔﻀﺎ )ﺻﻔﺖ ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﮋﮔﻀﺴﺈﭖ‪» :(a~iiascā) .‬ﺑــﺪﺗﺮ« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‪- ‬ﺿﮋﮔﻀﺎ )ﺻــﻔﺖ‬
‫ﺗﻔﺼﯿﻠﯽ(‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او‪ ،‬او ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫یﻀﺒﺪﻣﮏ‪» :(daēząm) .‬وﺟﺪان‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﺑﺎﻃﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ‪» :(~iiaoθanācā) .‬و ﮐﺎرﻫﺎي‪ ،‬ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﮐﺮدار« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﻋﻤﻞ«‬
‫ﺭﺿﺈﺿﺠﺎﭘﺈﭖ‪» :(vacazhacā) .‬و ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺈﺿﺎ‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او‪ ،‬آن« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪ ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫‪.‬ﺿﺨﺰ؛ﺃﻝ‪» :(zaoDfyg) .‬ﭘـﺬﯾﺮش‪ ،‬ﻣﯿـﻞ‪ ،‬ﺗﺼـﻮﯾﺐ‪ ،‬ﮔـﺮاﯾﺶ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫‪.‬ﺿﺨﺰﺽ »ﺑﺎ ﻣﯿﻞ و اﺧﺘﯿﺎر ﭼﯿﺰي را ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺼﻮﯾﺐ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮔﺮاﯾﺶ داﺷﺘﻦ‪ ،‬اﺧﺘﯿـﺎر‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﻗﺒﻮل ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﯿﻞ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮش ﺑﻮدن‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﯿﺰي دل ﺑﺴﺘﻦ« ‪.préférence‬‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﻪ‪» :(uBtiB) ./‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬آرزو‪ ،‬ﻣﯿﻞ ‪) «loisir‬راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻉ‪/‬ﻓﻪ ]ﺟﺪا ﺷﺪه از‬
‫ﺭﺿﺲ[‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺪ؛ﺃﻝ‪» :(varenfyg) .‬اﻧﺘﺨﺎب‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﺶ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺭﺿﻘﻀﺪﺽ‬
‫ﺍﺿﺈﺿﻬﻔﺐ‪» :(hacaitē) .‬دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر (‪- ‬ﺍﺿﺈ »دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن«‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪863 ‬‬

‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(rsahmi) .‬در ﻧﺰد ﺗﻮ‪ ،‬در ﻧﻈﺮ ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻈﺾ‬
‫»ﻗﻀﻒ|‪» :(xratG) .‬ﺧﺮد« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻗﻀﻔﻊ »ﺧﺮد‪ ،‬ﻓﻬﻢ‪ ،‬ﺷﻌﻮر‪ ،‬درك«‬
‫‪-‬‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ‪» :(apfmem) .‬اﻧﺠﺎم‪ ،‬ﺳﺮاﻧﺠﺎم‪ ،‬ﻋﺎﻗﺒـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪،‬‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﺾ‬
‫ﺩﺿﺪﭖ‪» :(nzanā) .‬ﺟﺪا‪ ،‬ﺳﻮا‪ ،‬ﻣﺘﻔﺎوت‪ ،‬ﻣﺘﻤﺎﯾﺰ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(ahau) .،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪ ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن«‬
 ‫‪ 864‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﺧﺸ‪‬ﻦﺗﺎ‬ ‫دوشِ ﺧﺸَﺘﺮا‬ ‫نِ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﺧﺸ‪‬ﻦ ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﻫﻮﺧﺸَﺘﺮا‬
‫»ﺯ؛ﺃﻓﭗ·‬ ‫یﻊ‪/‬ﻍ·»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫»ﺯ؛ﺃﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬
‫ﻓﺮﻣﺎن راﻧﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺑﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫ﻣﺒﺎد‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺧﻮب‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎاﯾﺶ‬ ‫ﭼﯿﺴﺘُﻮاﯾﺶ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮﯾﺎو‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮓ|·‬
‫اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺮداري‬ ‫ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬داﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﺧﻮب‪ ،‬درﺳﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬ ‫زاﻧﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اﯾﯿﭙﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺸﯿﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾﺌُﻮژداو‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬ ‫‪.‬ﻣﻮﻏﮏ·‬ ‫ﺿﻬﺢ[·‬ ‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺨﺘﯽ|·‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫زاﯾﺶ‬ ‫از )ﻫﻨﮕﺎم(‬ ‫ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن‬ ‫ﭘﺎﮐﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺸﻮﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﻮ‪‬رِﺗﺎﯾﯽ‬ ‫نِ‬ ‫ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫وِرِزﯾﺎﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﮔَﻮ‪‬ﯾﯽ‬
‫ﭼﺰﻋﮓ]&‬ ‫ﻃﻀﻘﻐﻔﭙﻪ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﭙﻔﻤﮏ·‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬
‫ﺷﮑﻮﻓﺎﯾﯽ‬ ‫ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ‬ ‫ﻧﯿﺰ‬ ‫آن را‬ ‫ﺑﮑﺎر ﺑﺮد‬ ‫ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪865 ‬‬

‫»ﺯ؛ﺃﻓﭗ·‬ ‫یﻊ‪/‬ﻍ·»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫»ﺯ؛ﺃﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮓ|·‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬ ‫‪.‬ﻣﻮﻏﮏ·‬ ‫ﺿﻬﺢ[·‬ ‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺨﺘﯽ|·‬

‫ﭼﺰﻋﮓ]&‬ ‫ﻃﻀﻘﻐﻔﭙﻪ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﭙﻔﻤﮏ·‬ ‫ﻟﻀﺆ]ﻩ·‬

‫ﻫﻮﺧﺸَﺘﺮا ﺧﺸ‪‬ﻦ ﺗﺎﻧﻢ ﻣﺎ نِ دوشِ ﺧﺸَﺘﺮا ﺧﺸ‪‬ﻦﺗﺎ‬

‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮﯾﺎو ﭼﯿﺴﺘُﻮاﯾﺶ ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎاﯾﺶ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺖ‪‬‬
‫ﯾﺌُﻮژداو ﻣ‪‬ﺸﯿﺎﯾﯽ اﯾﯿﭙﯽ زاﻧﺘ‪‬ﻢ و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬
‫ﮔَﻮ‪‬ﯾﯽ وِرِزﯾﺎﺗﺎﻧﻢ ﺗﺎﻧﻢ نِ ﺧﻮ‪‬رِﺗﺎﯾﯽ ﻓﺸﻮﯾ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺸﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬
‫ﺑﺮ ﻣﺎ ﻓﺮﻣﺎن راﻧﻨﺪ ﻧﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﻧﺎدرﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺮداري ﮐﻪ از ﺑﯿﻨﺶ ﺧﻮب و داﻧﺎﯾﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ! ﭘﺎﮐﯽ و دوري از ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ از ﻫﻨﮕﺎم زاﯾﺶ ﺑﺮاي ﻣﺮدم‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ آﻧﺮا ﺑﮑﺎر ﺑﺮد‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎﻟﻨﺪه و ﺷﮑﻮﻓﺎ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 866‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(huxDaθrā) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾــﺎن ﺧــﻮب« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪،‬‬
‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﺾ )ﺻﻔﺖ( »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺧﻮب« ازﺍﻉ ‪»+‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‪.‬‬
‫»ﺯ؛ﺃﻓﻤﮏ‪» :(xDfytąm) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪»- ‬ﺯﭖ »ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﺑﻮدن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ داﺷﺘﻦ«‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺒﺎد ﮐﻪ‪ ،‬ﻣﺒﺎدا‪ ،‬ﻣﺒﺎﺷﺪ ﮐﻪ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮ ﻣﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ( »ﻣﺎ«‪‬ﺭﺽ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫یﻌﺰﻍ»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(dusexDaθrā) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾــﺎن ﺑــﺪ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫یﻌﺰﻍ‪».‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‪» .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺑﺪ« )ﺻﻔﺖ(‬
‫»ﺯ؛ﺃﻓﭗ‪» :(xDfytā) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﺑﺎﺷﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫‪»-‬ﺯﭖ »ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﺑﻮدن«‬
‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮓ|‪» :(vazhuiiG) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎ‪,‬‬
‫ﺇﻫﺴﻒ]ﻩ‪» :(cistōiB) ./‬ﺑﺼﯿﺮت‪ ،‬ﺑﯿﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ادراك‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻓﻬﻢ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺇﻫﺴﻔﻪ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪:‬ﺭﺿﺠﺎﻋﻪ‪.‬ﺇﻫﺴﻔﻪ ﻣﺘﺮادف اﺳﺖ ﺑـﺎﺭﺿﺠﺎﻋﻪ‪.‬یﻀﺰﺩﭖ ﺑﯿـﻨﺶ‬
‫درﺳﺖ‪ ،‬دﯾﻦ درﺳﺖ[‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoθanāiB) ./‬ﺑــﺎ ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﺑــﺎ ﮐــﺮدار« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار‪ ،‬ﻋﻤﻞ«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ‪» :(armaitē) .‬اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬ﺗﻘﻮي« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ ﺧﻮاﻧﺪه ﺑﺎﺳﺘﻨﺎد دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ )‪ J2) Jp1‬در ﺣﺎﻟـﺖ )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‬
‫"ﺿﺨﺘﯽ|‪» :(yaożdG) .‬زﻧﺪﮔﯽﺑﺨﺶ‪ ،‬رﺳﺎﯾﯽﺑﺨﺶ‪ ،‬ﭘﺎك‪ ،‬ﺑﯽآﻻﯾﺶ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺿﺨﺘیﻀﺎ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬واژه ﻣﺮﮐـﺐ اﺳـﺖ از دو رﯾﺸـﻪ"ﺿﺨﺖ ‪+‬‬
‫یﭗ‪ .‬ﺑﻪ ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري ﻫﺎت ‪ 44‬ﺑﻨﺪ ‪ 9‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪867 ‬‬

‫ﮐﻀﮋﮔﭙﻪ‪» :(ma~iiāi) .‬اﻧﺴﺎن‪ ،‬آدم‪ ،‬ﻣﺮدم« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬ﮐﻀﮋﮔﭗ )ﻧـﺪاﯾﯽ‪،‬‬

‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ [.‬ﮐﻀﮋﮔﺾ »اﻧﺴﺎن ﻓﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﺸﺮ‪ ،‬اﻧﺴﺎن«‬
‫ﺿﻬﺢ[ ‪..‬ﻣﻮﻏﮏ‪» :(aipi.ząrem) .‬از ﺗﻮﻟــﺪ‪ ،‬از ﻫﻨﮕــﺎم زاﯾــﺶ« ]ﺗــﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﺳﺮاﺳــﺮ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ«[ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬دو واژه را ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﻧـﻮزادي و ﺗﻮﻟـﺪ‬
‫آﯾﻨﺪه«[‪.‬ﺿﻬﺢ[ »از‪ ،‬ﺣﺘﺎ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ & ‪ .(adverbe‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺣﺮف‬
‫اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ‪» (emphatic‬ﭘﺎﮐﯽ از آﻏﺎز ﺗﻮﻟﺪ ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ اﺳـﺖ« ‪.‬ﻣﻮﻏﮏ‪.‬‬
‫»ﺗﻮﻟﺪ‪ ،‬زاﯾﺶ«‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬زﻧﺪﮔﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﻣﻮﺽ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahiBtā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﻟﻀﺆ]ﻩ‪» :(gavvōi) .‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬دﻧﯿﺎ‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﺾ] ﯾﺎ ﻟﭙﺆ ‪gāv -‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﺤﻠﻪ‪ ،‬روﺳﺘﺎ‪ ،‬ﻗﺮارﮔﺎه و ﻣﺤﻞ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬ﻣﺎه‪ ،‬ﭼﺎرﭘﺎي ﮐﻮﭼﮏ و ﺑـﺰرگ‪ ،‬ﮔـﺎو‪،‬‬
‫ﮔﻮﺷﺖ‪ ،‬ﺷﯿﺮ‪ ،‬ﺟﻬﺎن و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽرود«‬
‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﭙﻔﻤﮏ‪» :(vereziiātąm) .‬ﺑﻪ ﮐﺎر آﯾﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﭘﺬﯾﺮد‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺎر رود« )ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬ﮔﺾ ﺳـﺘﺎك ﺣﺎﺿـﺮﺭﻏﻘﻎ‪» .‬ﮐـﺎر ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن‪ ،‬ورزﯾﺪن«‬
‫ﻓﻤﮏ‪» :(tąm) .‬او را‪ ،‬آﻧﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ« ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪.‬‬
‫ﻃﻀﻘﻐﻔﭙﻪ‪» :(maretai) .‬ﺷﮑﻮه‪ ،‬درﺧﺸﻨﺪﮔﯽ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺛﻀﻘﻐﻔﺾ درﺑﺎره اﯾﻦ واژه‬
‫ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ‪ 11‬ﻫﺎت ‪] .34‬در زﺑﺎن ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ واژه ﻃﻀﻖ در اوﺳﺘﺎ ﻫﻢرﯾﺸﻪ اﺳـﺖ‬
‫ﺑﺎ ‪ hvar‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »درﺧﺸﯿﺪن‪ ،‬روﺷﻦ ﮐﺮدن و ﻃﻀﻘﻐﻮﺽ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ واژه ‪ sūrta‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫درﺧﺸﺎن ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ در رﯾﮓ ودا ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﻣﯿﻠﺮ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ‪ hvar‬را ﻣـﯽﺗـﻮان ﺑـﻪ‬
‫»‪» «for glory‬ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ‪ ،‬ﺳﺮاﻓﺮازي« ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﺰﻋﮓ]‪» :(fDuiiō) .‬ﭘﺮورش ﺑﺪه‪ ،‬ﺷﮑﻮﻓﺎ ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻨﺪه ﮐﻦ« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪ .‬اﺷﺎره ﺑﻪ آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬
 ‫‪ 868‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫اوت‪ ‬ﯾﻮﯾﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫نِ‬ ‫ﻫﺎ‬ ‫ﻫﻮﺷُﻮاﯾﺘ‪‬ﻤﺎ‬ ‫نِ‬ ‫زي‬ ‫ﻫﺎ‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﭖ·‬ ‫ﺍﻋﺰ]ﻫﻮﻏﮑﭗ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﭖ·‬
‫ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪاري‬ ‫او‬ ‫ﺟﺎﯾﮕﺎه آرام‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺑِﺮِﺧﺰِ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯿﻢ‬ ‫دات‬
‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬
‫ﺳﺘﻮده‪ ،‬ارزﺷﻤﻨﺪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﺧﺸَﺖ‬ ‫اورو‪ ‬راو‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اَﺧﯿﺎﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺭﺽ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﺿﺔﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫روزي‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ اَﺷﺎ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻬﯿﺎ‬ ‫زاﻧﺘُﻮﯾﯽ‬ ‫اﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اﻫﻮر‪‬‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺜﺎﮔﭗ&‬ ‫‪.‬ﻣﻮ]ﻩ ·‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬
‫آﻏﺎز‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﺶ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫اﻫﻮرا‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪869 ‬‬

‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺍﭖ·‬ ‫ﺍﻋﺰ]ﻫﻮﻏﮑﭗ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﭖ·‬

‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬

‫ﺭﺽ»ﺯﺽ‪·،‬‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺽ‪ ·،‬ﺿﺔﮔﭙﻪ· ﺿﺰﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]· ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪. ·/‬ﻣﻮ]ﻩ · ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺜﺎﮔﭗ&‬

‫ﻫﺎ زي نِ ﻫﻮﺷُﻮاﯾﺘ‪‬ﻤﺎ ﻫﺎ نِ اوت‪ ‬ﯾﻮﯾﯽ ﺗﯿﻢ‬

‫دات ﺗ‪‬ﻮﯾﺸﯿﻢ وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ ﺑِﺮِﺧﺰِ‬
‫اَت اَﺧﯿﺎﯾﯽ اَﺷﺎ ﻣ‪‬ﺰداو اورو‪ ‬راو و‪‬ﺧﺸَﺖ‬
‫اﻫﻮر‪ ‬اﻧﮕﻬِﺌﻮش زاﻧﺘُﻮﯾﯽ ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻬﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫او ) آرﻣﺌﯿﺘﯽ( ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺑﺮاي ﻣﺎ ﺟﺎﯾﮕﺎه آرام ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫و ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﺎﯾﺪاري ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ ارزﺷﻤﻨﺪ ﮐﻪ از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‬
‫و ﻣﺰدا در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ ﺑﺮاي او )ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن(‬
‫وﺳﺎﯾﻞ و روزي را اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫اﻫﻮرا در آﻓﺮﯾﻨﺶ زﻧﺪﮔﯽ‬
‫از آﻏﺎز ﭼﻨﯿﻦ ﺑﻮده اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 870‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﯾﻦ ﺑﻨﺪ را ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ و ﭘﺴﯿﻦ آن ﺑﺎ ﻫﻢ و ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﯾﮑـﺪﯾﮕﺮ ﻧﮕـﺎه ﮐـﺮد‪ .‬در ﺑﻨـﺪ ‪5‬‬
‫ﮔﻔﺘﮕﻮ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ اﺳﺖ و آرزو ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾـﺎن ﺧـﻮب ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮوي از‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري و آراﻣﺶ اﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﺮداري ﺷﺎﯾﺴـﺘﻪ و ﺑﯿﻨﺸـﯽ درﺳـﺖ ﺑـﺮ ﻣـﺎ‬
‫ﻓﺮﻣﺎن راﻧﻨﺪ و ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬دور از ﭘﻠﯿﺪي ﺑﺮاي اﻧﺴﺎن از زﻣﺎن زاﯾـﺶ ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ‬
‫دﺳﺘﻤﺎﯾﻪ زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﻧﯿﺰ در ﮔﺴﺘﺮه ﺟﻬﺎن ﺑﻪ ﮐﺎر رود و آﻧـﺮا ﺷـﮑﻮﻓﺎ و ﺑﺎﻟﻨـﺪه و درﺧﺸـﺎن‬
‫ﺳﺎزد‪.‬‬
‫اﯾﻦ آرزو در ﺑﻨﺪ ‪ 6‬دﻧﺒﺎل ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﭘﯿﺮوي از آرﻣﺌﯿﺘﯽ در ﭘﯿﺮاﻣـﻮن اﻧﺴـﺎن و زﯾﺴـﺘﮕﺎه او‪،‬‬
‫ﺻﻠﺢ و ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ و ﭘﺎﯾﺪاري ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي اﻫﻮراﯾﯽ ﮐـﻪ از اﻧﺪﯾﺸـﮥ ﻧﯿـﮏ ﺳﺮﭼﺸـﻤﻪ‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ،‬روزي و وﺳﺎﯾﻞ زﻧﺪﮔﯽ و آﺳﺎﯾﺶ ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭘﺎرهاي از زﺑﺎنﺷﻨﺎﺳـﺎن در اﯾـﻦ‬
‫ﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ از ﮔﺎو و ﭼﺎرﭘﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻬﺎي ﻧﺎدرﺳﺖ در ﺳﺎﯾﺮ ﺑﻨﺪﻫﺎ دﭼـﺎر‬
‫اﺷﮑﺎل ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﭖ‪» :(hā) .‬آن‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬زﯾﺮا‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﭼﻮﻧﮑﻪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺭﺽ؛ﮎ »ﻣﺎ«‬
‫ﺍﻋﺰ]ﻫﻮﻏﮑﭗ‪» :(huDōiθemf) .‬زﯾﺴﺘﮕﺎه آرام‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آراﻣﺶ و ﺻـﻠﺢ ﻫﻤـﺮاه‬
‫اﺳﺖ‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮب‪ ،‬ﺟﺎي اﻣﻦ و آﺳﻮده« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻋﺰ]ﻫﻮﻏﮑﻀﺪ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[ﮎ‪» :(utaiiūitīm) .‬ﻧﯿﺮوي ﺟﻮان‪ ،‬ﭘﺎﯾـﺪاري‪ ،‬ﺳـﺮزﻧﺪﮔﯽ« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻔﻪ‬
‫یﭗ‪» :(dāt) .،‬داد‪ ،‬داده‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا)‪3‬‬

‫‪-‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ«‬

‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ﮎ‪» :(tevviDīm) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬زور‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﺤﻤـﻞ‪ ،‬دوام« )راﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[ ‪] .-‬ﺑﺎ آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽﺷﻮد[‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪871 ‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫‪-‬‬ ‫ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﺐ‪» :(berexδf) .‬ﭘﺮ ارج‪ ،‬ﺑﺎ ارزش‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم‪ ،‬ارﺟﻤﻨﺪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ‪،‬‬
‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﺾ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آﻧﺮا ﻧﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﺮاﻣﯽ و ﻋﺰﯾـﺰ در‬
‫ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ وﻫﻮﻣﻦ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه ﺻﻔﺖ اﺳﺖ در ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ و ﺑﺮﻣﯽﮔﺮدد ﺑﻪ‬
‫‪ utaiiūitim‬و ‪ tevviDim‬ﮐــﻪ دو دﻫــﺶ وﻫــﻮﻣﻦ ﻫﺴــﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒــﺎخ آﻧــﺮا ﺑــﻪ ﻣﻌﻨــﯽ‬
‫»‪ ،esteemed‬ﻣﺤﺘﺮم‪ ،‬ﺳﺘﻮده‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯽ و در ﺣﺎﻟﺖ »‪ ،vocative‬ﻧـﺪاﯾﯽ« ﮔﺮﻓﺘـﻪ و ﻧﺴـﺒﺖ‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﻪ آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ اﺳﺖ ﮐـﻪ ﺑـﻪ اﻧﺴـﺎن ﻧﯿـﺮوي ﻗﺎﺑـﻞ اﺣﺘـﺮام و‬
‫ﭘﺎﯾﺪاري ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺑﺎور اﯾﻨﺴﻠﺮ واژهﻋﻘﺆﺿﻖ| »راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ« ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮔﯿﺎه اﺳـﺖ‬
‫اﺳﺘﻌﺎره اﯾﺴﺖ از ﺑﺎورﻣﻨﺪان ﮐﻪ ﻫﺮ اﻧﺪازه ﺷﻤﺎره آﻧﻬﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﺑﺪ ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎﻧﯽ از داﻧـﺎﯾﯽ و‬
‫ﺑﯿﻨﺶ درﺳﺖ در ﺟﻬﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪ [.‬ﻧﯿﺮو و ﺗﻮان اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳـﺖ ﺧـﻮب‪ ،‬ﺑـﺎ‬
‫ارزش و ﻣﺤﺘﺮم ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﭘﺎك و اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺪ و اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬و« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺔﮔﭙﻪ‪» :(a|iiāi) .‬ﺑﺮاي او‪ ،‬او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت«‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|‪» :(urvvarG) .‬اﺑﺰار و وﺳﺎﺋﻞ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬روزي« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬آﻓﺮﯾـﺪه ﻫـﺎ و ﻣﻮﺟـﻮدات«‬
‫اﺷﺎره و اﺳﺘﻌﺎره ﺑﻪ ﺑﺎورﻣﻨﺪان و ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاران[ )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ .‬ﻋﻘﺆﺿﻘﭗ‪.‬‬
‫ﺭﺽ»ﺯﺽ‪» :(vaxDau) .،‬اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺽ»‪» /‬اﻓﺰاﯾﺶ دادن‪ ،‬زﯾﺎد ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺰرگ ﺷﺪن«‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺠﺎﻉ‬
‫‪.‬ﻣﻮ]ﻩ‪» :(ząθōi) .‬ﺗﻮﻟﺪ‪ ،‬زاﯾﺶ‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﺶ‪ ،‬اﯾﺠﺎد« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﻣﻮﺽ‬
‫ﺣﻀﻌﻘﻌﮕﺜﺎﮔﭗ‪» :(pauruiiehiiā) .‬آﻏﺎز‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ روزﮔﺎر ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺟﻬـﺎن‪،‬‬
‫ﭘﯿﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎدي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻀﻌﻘﻌﮕﺾ‬
 ‫‪ 872‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫دﯾﺎﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﻧﯽ‬ ‫اَ ا‪ ‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻮ‬ ‫ﻧﯽ‬
‫یﮕﭙﻔﻤﮏ·‬ ‫ﺩ[·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮏ]·‬ ‫ﺩ[·‬
‫ﺑﻪ زﯾﺮ اﻓﮑﻨﯿﺪ‬ ‫ﺧﺸﻢ‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬
‫ﺳﯿﻮدوم‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫رِﻣ‪‬ﻢ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬
‫ﺳﮓ]ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻗﻐﮑﻐﮏ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬
‫دور ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دﯾﺪر‪‬غ ژو‪ .‬دويِ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫آ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬
‫ﯼ[یﻘﻀﺸﺖ]یﻌﮕﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫"]ﻩ ·‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪﯾﺪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﭙﻨﺘُﻮ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﻫﯿﺘﺎﺋﻮش‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬ ‫وﯾﺎﻧﻢ‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺍﻫﻮﭘﻊ‪·/‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺭﮔﻤﮏ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬
‫ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ‬ ‫او‬ ‫ﮔﺮاﯾﺶ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫داﻧﻢ‬ ‫آ‬ ‫ﺗﻮﻫﻤﯽ‬ ‫داﻣﺎﻧﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫یﻤﮏ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫یﭙﮑﻤﮏ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺳﺮا‬ ‫در‬ ‫در ﺗﻮ‬ ‫ﺟﺎﯾﮕﺎه‬ ‫او‬ ‫و‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪873 ‬‬

‫ﺳﮓ]ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻗﻐﮑﻐﮏ·‬ ‫یﮕﭙﻔﻤﮏ· ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﺩ[·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮏ]·‬ ‫ﺩ[·‬

‫ﯼ[یﻘﻀﺸﺖ]یﻌﮕﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫"]ﻩ ·‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺩﭖ·‬ ‫ﺍﻫﻮﭘﻊ‪·/‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬

‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﺭﮔﻤﮏ·‬

‫ﺽ‪ ·،‬ﺍ]ﻩ· یﭙﮑﻤﮏ· ﻭﻇﻀﺎﮎ[· ﭖ· یﻤﮏ · ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬

‫ﻧﯽ اَ ا‪ ‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻮ ﻧﯽ دﯾﺎﺗﺎﻧﻢ ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ رِﻣ‪‬ﻢ ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺳﯿﻮدوم‬

‫ﯾﻮﯾﯽ آ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ دﯾﺪر‪‬غ ژو‪ .‬دويِ‬
‫اَﺷﺎ وﯾﺎﻧﻢ ﯾﻬﯿﺎ ﻫﯿﺘﺎﺋﻮش ﻧﺎ ﺳﭙﻨﺘُﻮ‬
‫اَت ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ داﻣﺎﻧﻢ ﺗﻮﻫﻤﯽ آ داﻧﻢ اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺧﺸﻢ را ﺑﻪ زﯾﺮ اﻓﮑﻨﯿﺪ‪،‬‬
‫ﺗﻨﺪﺧﻮﺋﯽ را دور ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻣﯽﮐﻮﺷﯿﺪ ﺑﻪ وﻫﻮﻣﻦ ) اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ( ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﯾﺪ‬
‫و ﺑﻪ اﺷﺎ ﮔﺮاﯾﺶ دارﯾﺪ‬
‫ﻫﻢ اﻧﺪﯾﺶ ﻣﺮد ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر ﻫﺴﺘﯿﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺟﺎﯾﮕﺎه او اي اﻫﻮرا در ﺳﺮاي ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 874‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾﺪ ﭘﯿﺮو وﻫﻮﻣﻦ و اﺷﺎ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد ﻣﺮدي ﻧﯿـﮏاﻧـﺪﯾﺶ و‬
‫درﺳﺘﮑﺎر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﻮ ﺧﺸﻢ و ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ ﻣﯽﺟﻨﮕﺪ او ﺑﺎ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎران ﻫﻤـﺮاه و ﻫـﻢاﻧـﺪﯾﺶ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه و در ﺳﺮاي او ﮐـﻪ ﺟﻬـﺎﻧﯽ دور از ﺧﺸـﻢ و‬
‫ﺳﺘﻢ و آراﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﺶ راﺳﺘﯽ و دادورزي ) اﻧﺼﺎف( اﺳﺖ ﺟﺎي ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺩ[‪» :(nī) .‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﺑﺮاي ﻓﻌﻠﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﮐﯽ از ﻧﺰدﯾﮑﯽ و ﻣﺠﺎورت ﺑﺎ زﻣﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬زﯾﺮ‪ ،‬ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮏ]‪» :(afBemō) .‬ﺧﺸـﻢ‪ ،‬ﺧﺸـﻮﻧﺖ‪ ،‬ﻏﻀـﺐ‪ ،‬ﺟﻨـﻮن آﻧـﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮑﺾ‬
‫ﺩ[‪:(nī) .‬‬
‫یﮕﭙﻔﻤﮏ‪» :(diiātąm) .‬ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞﺩ[ ﺑﻪ زﯾﺮ اﻓﮑﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎزدارﯾﺪ‪ ،‬ﻣﺘﻮﻗﻒ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ‬
‫اﻧﺪازﯾﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[‪» :(paitī) .‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻓﻌﻞ ﮐﻪ ﺣـﺎﮐﯽ از ﺣﺮﮐـﺖ و در ﺟﻬـﺖ ﻣﺨـﺎﻟﻒ ﺑﺎﺷـﺪ »ﺿـﺪ‪،‬‬
‫ﺧﻼف‪ ،‬ﻣﻐﺎﯾﺮ‪ ،‬دو رو« ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ‪préposition‬‬

‫‪-‬ﻗﻀﮑﺾ اﯾـﻦ‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﻗﻐﮑﻐﮏ‪» :(remem) .‬ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﻧﻔﺮت‪ ،‬ﮐﯿﻨﻪﺟﻮﺋﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪﺧﻮﺋﯽ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪،‬‬
‫واژه در ﻫﺎت ‪ 29‬ﺑﻨﺪ ‪ 1‬ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[‪ :(paiti) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‬
‫ﺳﮓ]ﯼ‪,‬ﮎ‪» :(siiōdūm) .‬ﻗﻄﻊ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺮﯾﺪ‪ ،‬دور ﮐﻨﯿﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﭗ »دور ﮐﺮدن‪ ،‬ﻗﻄـﻊ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺑﺮﯾـﺪن« ) ﺳﭙﺲ‪s. ،‬‬

‫‪ aorist.‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده ﺑﺎ ﺱ(‬

‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﺴﻮﻧﺪ ‪( préposition, postposition‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭ]ﺍﻉ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪875 ‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬

‫ﯼ[یﻘﻀﺸﺖ]‪.‬یﻌﮕﺰ‪» :(didraγżo.duiiē) .‬ﺑﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪﯾﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﯾﺪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﺤﮑﻢ داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﯿﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر‪ ،‬ﺗﻤـﺎﯾﻠﯽ(‪] - ‬ﺣﺎﻟـﺖ ﺗﻤـﺎﯾﻠﯽ‬
‫‪ désidératif‬ﺷﮑﻞ ﻓﻌﻠﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺗﻤﺎﯾﻞ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ ﭘﺴﻮﻧﺪ وﯾﮋهاي ﻫﻤﺮاه‬
‫اﺳﺖ[‪ - ‬یﻘﻀﺄ_ »ﺑﻬﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ اﺳﺘﻮار و ﻣﺤﮑﻢ ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﮔﻤﮏ‪» :(viiąm) .‬ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﻣﺘﻤﺎﯾﻞ‪ ،‬ﮔﺮاﯾﺶ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺭﮔﭗ »ﻫﻤـﺮاه ﺑـﻮدن‪،‬‬
‫ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن‪ ،‬اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﮔﺮاﯾﺶ داﺷﺘﻦ«‬
‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(yehiiā) .‬او ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍﻫﻮﭘﻊ‪» :(hiθāuB) ./‬ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﻫﻢﻧﺸﯿﻦ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺴﻔﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻫﻮﺿﺦ‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]‪» :(speytō) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﺲ از آن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬آن« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫یﭙﮑﻤﮏ‪» :(damąm) .‬ﺟﺎﯾﮕﺎه‪ ،‬ﺟﺎي‪ ،‬زﯾﺴﺘﮕﺎه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬یﭙﮑﻀﺪ‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(θβąhmi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬در ﺗﻮ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑـﯽ دوم‬
‫ﮐ ﺲ(‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬در‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن(‬
‫یﻤﮏ‪» :(dąm) .‬ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺮا‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه« )ﺣﺎﻟﺖ دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﮏ »ﺧﺎﻧﻪ«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬ﺳﺮور‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 876‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫اﯾﺶ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮَﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺎ‬
‫[‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﭗ·‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫ﺧﻮب‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮐﺪاﻣﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽﺑﯿﻮ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﺧﯿﺎو‬ ‫اَﺷﻮ‪‬ﺋﯿﺶ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﻭﻇﻀﺔﮒ|·‬ ‫ﺿﺰ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﭗ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﺮايﻣﻦ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭼﯿﺴﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﯾﺸﯿﺎ‬ ‫اَرِدرِﻧﮓ‬ ‫آﮐﺎو‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺎ‬
‫ﻫﮋﮔﭗ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﭘﻦ|·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﭗ·‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﺑﺎورﻣﻨﺪان‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺟ‪‬ﻮ‪‬رو‪‬‬ ‫ﺷﯽ ﯾﺌُﻮﺗَﻦَ ﻧﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫_ﺿﺆﺿﻖ]&‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬
‫اﻧﮕﯿﺰه‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫روان ﭘﺎك‬ ‫ﺧﻮب‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪877 ‬‬

‫[‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﭗ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﻭﻇﻀﺔﮒ|·‬ ‫ﺿﺰ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﭗ·‬

‫ﻫﮋﮔﭗ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﭘﻦ|·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﭗ·‬

‫_ﺿﺆﺿﻖ]&‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺪﻣﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫ﮐﺎ ﺗُﻮﯾﯽ وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣﺰدا ﺧﺸَﺘﺮَﻫﯿﺎ اﯾﺶ ﺗﯿﺶ‬

‫ﮐﺎ ﺗﻮﯾﯽ اَﺷﻮ‪‬ﺋﯿﺶ ﺗﻮ‪‬ﺧﯿﺎو ﻣ‪‬ﺌﯽﺑﯿﻮ اﻫﻮرا‬
‫ﮐﺎ ﺗﻮﯾﯽ اﺷﺎ آﮐﺎو اَرِدرِﻧﮓ اﯾﺸﯿﺎ‬
‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﺌﯿﻦ ﯾﺌﻮش ﺷﯽ ﯾﺌُﻮﺗَﻦَ ﻧﺎﻧﻢ ﺟ‪‬ﻮ‪‬رو‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا!‬
‫ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺧﻮب و ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺪاﻣﺴﺖ؟‬
‫اي اﻫﻮرا! ﭘﺎداش ﺗﻮ ﺑﺮاي ﻣﻦ ) ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ و ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮ را ﺑﮑﺎر ﻣﯽﺑﻨﺪد( ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺗﻮ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎ )راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي( ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ‪،‬‬
‫ﭘﺎداش ﺑﺎورﻣﻨﺪان را ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﯽﻧﻬﺪ و آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ؟‬
‫ﺗﺎ اﻧﮕﯿﺰه آﻧﻬﺎ در ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ از روان ﭘﺎك )ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ( ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺑﮕﯿﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 878‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ آن ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك )ذات ﻣﻘﺪس( اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﺎد و ﺟﻠـﻮه اﻫـﻮراﻣﺰدا در ﻧﻬـﺎد آدﻣـﯽ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﮐﻪ داراي آزادي و اﺧﺘﯿﺎر اﺳﺖ ﺑﺎﯾـﺪ در ﺗﻤـﺎم ﮐﺎرﻫـﺎي زﻧـﺪﮔﯽ ﺑـﻪ ﺳـﻮي او‬
‫ﮔﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾﺪ و از ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ اﻧﮕﺮﻣﺌﯿﻨﯿﻮ ) اﻫﺮﯾﻤﻦ و ذات ﭘﻠﯿـﺪ( ﺑﭙﺮﻫﯿـﺰد‪ .‬ﭘـﺎداش او‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و درﺳﺘﮑﺎري اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ در ﺑﺮاﺑﺮ او آﺷﮑﺎر و ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪-‬ﻧﺾ )ﺿــﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸــﯽ‬ ‫ﻣﺎدﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫ﻧﭗ‪» :(kā) .‬ﭼــﻪ‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧــﻪ‪ ،‬ﮐـﺪام« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫‪(interroga.‬‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆﻏﮏ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم‬
‫ﮐ ﺲ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻀﺎﮔﭗ‪» :(xDaθrahiia) .‬ﻧﯿــﺮو‪ ،‬ﺗــﻮان‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔــﯽ‪ ،‬ﺣﺎﮐﻤﯿــﺖ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪن‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري داﺷـﺘﻦ‪ ،‬ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﻗﺎﻋﺪه‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن«‬
‫ﻩ‪/‬ﻓﻪ‪» :(iBtiB) ./‬آرزو‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻩ‪/‬ﻓﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﻧﭗ‪» :(kā) .‬ﭼﯿﺴﺖ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‪- ‬ﻧﺾ »ﭼﻪ‪ ،‬ﭼﯽ‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺘﺼﻞ ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ دوم‬
‫ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺰ]ﻩ‪» :(aDōiB) ./‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﭘﺎداش‪ ،‬دﻫﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ‬
‫ﻭﻇﻀﺔﮒ|‪» :(rsa|iiG) .‬ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ(‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]‪» :(maibiiō) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ(‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪879 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬

‫ﻧﭗ‪» :(kā) .‬ﭼﯿﺴﺖ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‪- ‬ﻧﺾ‬
‫ﻭﻅ]ﻩ‪» :(θβōi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‪- ‬ﻭﻇﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﭘﻦ|‪» :(ākG) .‬در ﺑﺮاﺑــﺮ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑــﻞ« )ﻗﯿــﺪ( ]ﺗــﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آﻧــﺮا ﻧــﺎم ﮔﺮﻓﺘــﻪ ﺑــﻪ ﻣﻌﻨــﯽ‬
‫‪» ،manifestation‬آﺷﮑﺎر‪ ،‬ﻇﺎﻫﺮ« و اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن و آﺷﮑﺎر ﺷﺪن ﻧﯿﺮو و‬
‫ﻗﺪرت اﻟﻬﯽ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﯽ وﻟﯽ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑـﻪ وﻧﺪﯾـﺪاد و آﺷـﮑﺎر ﺷـﺪن‬
‫آﻧﭽﻪ در روز داوري ﭘﯿﺶ ﻣﯽآﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐـﺮدار ﺧـﻮب و ﺑـﺪ ﺧـﻮﯾﺶ را ﻣﺸـﺎﻫﺪه‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ!!![‬
‫ﺿﻘﻐیﻖ؛ﺃﻝ‪» :(aredrfyg) .‬ﺑﺎورﻣﻨﺪان‪ ،‬وﻓﺎداران‪ ،‬آﯾﯿﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﻘﻐیﻘﺾ )ﻧﺎم‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ( ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﺎﻫﺰﮔﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »‪ «welcom to devotees‬ﻣـﻮرد‬
‫آرزو و ﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ ﻫﻮاداران‪.‬‬
‫ﻫﺰﮔﭗ‪» :(iDiiā) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻫﺰﮔﺾ )ﺻﻔﺖ‪ .‬اﯾـﻦ‬
‫واژه در ﻫﺎت ‪ 27/5‬و ‪ 45/1‬در ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي ﺻﺮﻓﯽ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ(‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭ]ﺍﻉ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ؛ﻉ‪» :(mainiifuB) ./‬روان‪ ،‬ذات‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺿﺪﻣﮏ‪» :(~iiaoθananąm) .‬ﮐﺎرﻫﺎي‪ ،‬ﮐﺮدار« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫_ﺿﺆﺿﻖ]‪» :(javvarō) .‬ﺑﺮاﻧﮕﯿﺰﻧﺪه‪ ،‬ﻣﺤﺮك‪ ،‬ﻣﺸﻮق« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪_- ‬ﺿﺆﺿﻘﺾ‬
 ‫‪ 880‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﺧﺶ‪‬ﯾﺘﺎ‬ ‫ﭼﻬﯿﺎ‬ ‫ﯾﺰي‬ ‫و‪ ‬ا‪‬دا‬ ‫ﮐﺪا‬
‫»ﺯﺿﮕﻀﻮﭖ·‬ ‫ﺇﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬
‫ﭼﯿﺮه ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫آﯾﺎ‬ ‫ﺧﻮاﻫﻢ داﻧﺴﺖ‬ ‫ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دو‪ ‬ا‪‬ﺗﺎ‬ ‫آﯾﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫یﺆﺿﺒﻮﭖ·‬ ‫ﭘﻬﻮﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬
‫ﺗﻬﺪﯾﺪ‬ ‫ﺧﻄﺮ‪ ،‬آﺳﯿﺐ‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻓﻮش‬ ‫ا‪ ‬رِژ ـ اوﭼﺎﻧﻢ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ا‪ ‬رِش‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺘﻊ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫‪,‬ﺇﻣﮏ·‬ ‫)ﻏﻘﻐﺖ(‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫آﻣﻮزش‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫درﺳﺖ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫اَﺷﯿﺶ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﺌﻮﺷﯿﺎﻧﺲ‬ ‫وﯾﺪﯾﺎت‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪&،‬‬ ‫ﺿﺰ[‪·/‬‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﺄﺱ·‬ ‫ﺭ[یﮕﭗ‪·،‬‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ‬ ‫ﻣﯿﺪاﻧﺪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪881 ‬‬

‫»ﺯﺿﮕﻀﻮﭖ·‬ ‫ﺇﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬

‫یﺆﺿﺒﻮﭖ·‬ ‫ﭘﻬﻮﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺿﺰﭖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺘﻊ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫) ﻏﻘﻐﺖ(‪,‬ﺇﻣﮏ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪ ·/‬ﮎ]ﻩ ·‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪&،‬‬ ‫ﺿﺰ[‪·/‬‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﺄﺱ·‬ ‫ﺭ[یﮕﭗ‪·،‬‬

‫ﮐﺪا و‪ ‬ا‪‬دا ﯾﺰي ﭼﻬﯿﺎ ﺧﺶ‪‬ﯾﺘﺎ‬

‫ﻣﺰدا اَﺷﺎ ﯾﻬﯿﺎ ﻣﺎ آﯾﯽﺗﯿﺶ دو‪ ‬ا‪‬ﺗﺎ‬
‫ا‪ ‬رِش ﻣﻮﯾﯽ ا‪ ‬رِژ ـ اوﭼﺎﻧﻢ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش و‪‬ﻓﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫وﯾﺪﯾﺎت ﺳ‪‬ﺌﻮﺷﯿﺎﻧﺲ ﯾﺘﺎ ﻫﻮﯾﯽ اَﺷﯿﺶ اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺪاﻧﻢ ﺧﻄﺮي ) ﮐﻪ از ﺳﻮي ﭘﯿﺮوان دروغ( ﻣﺮا ﺗﻬﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻪ زﻣﺎن ﺑﺎ ﻫﻤﺮاﻫﯽ اﺷﺎ ﺑﺮ آن ﭼﯿﺮه ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ‪.‬‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي درﺳﺖ و ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ را‬
‫ﮐﻪ از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﺑﺮاﯾﻢ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‪.‬‬
‫رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ )زرﺗﺸﺖ( ﻣﯽداﻧﺪ‬
‫ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﺑﮑﺎر ﺑﺮد‬
‫ﭼﻪ ﭘﺎداﺷﯽ ﻣﻘﺮر ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 882‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻀیﭗ‪» :(kadā) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ‪) «when‬ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭﺿﺒیﭗ‪» :(vaēdā) .‬ﺧﻮاﻫﻢ داﻧﺴﺖ‪ ،‬در ﻣﯽﯾـﺎﺑﻢ« )وﺟـﻪ اﻧﺸـﺎﺋﯽ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﻫﯽ )داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ(‬
‫"ﺙ‪» :(yezī) .[.‬اﮔﺮ‪ ،‬آﯾﺎ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬زﯾﺮا‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻮن« )ﺣﺮف رﺑﻂ ‪(.conj‬‬
‫ﺇﺿﺎﮔﭗ‪» :(cahiiā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐـﺲ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬یﺾ )ﺻـﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫»ﺯﺿﮕﻀﻮﭖ‪» :(xDaiiaθā) .‬ﭼﯿﺮه ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ‪ ،‬دﺳﺖ ﻣﯽاﺑﯿﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫‪-‬ﺍﺯﭖ »ﺗﺴﻠﻂ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭼﯿﺮه ﺷـﺪن‪ ،‬ﺗﺼـﺎﺣﺐ ﮐـﺮدن‪ ،‬دﺳـﺖ‬ ‫ﮔﺬرا(‪‬‬ ‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪،‬‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻦ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫‪"-‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(yehiiā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﭘﻬﻮﻩ‪» :(āiθiB) ./‬ﺧﻄﺮ‪ ،‬ﺑﯿﻢ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻬﻮﻩ »ﺧﻄﺮ‪ ،‬ﺑﯿﻢ«‬
‫یﺆﺿﺒﻮﭖ‪» :(dvvaerH) .‬ﺗﻬﺪﯾﺪ‪ ،‬ﺗﺮس« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﺆﺿﺒﻮﭖ‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ./‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﯽ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫‪-‬ﺽ‪.‬؛ﮎ ]ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻤﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ[‬
‫)ﻏﻘﻐﺖ(‪,‬ﺇﻣﮏ· )‪, :(ereż-ucąm‬ﺇﻣﮏ »ﺑﮕﻮ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫‪-‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬـﺎر ﮐـﺮدن‪ ،‬ﺑﯿـﺎن ﮐـﺮدن‪ ،‬آﺷـﮑﺎر ﮐـﺮدن«‪.‬‬ ‫ﻧﺎﮔﺬر(‪‬‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﻫﺠﺎي ﻧﺨﺴـﺖ را ﻣﯿـﺎن ﮐﻤﺎﻧـﮏ )ﻏﻘﻐﺖ( ﮔﺬاﺷـﺘﻪاﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪883 ‬‬

‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﻣﯿﭙﻨﺪارد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻫﺠﺎ ﺗﮑﺮاري و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺿﺮورت ﺷﻌﺮي آورده ﺷﺪه[‪.‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )ﺣﺎﻟﺖ واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺭﺿﭽﻊ‪» :(vafuB) ./‬رازﻫﺎ‪ ،‬دﺳﺘﻮرﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺮودﻫﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ‪ ،‬آﻣﻮزشﻫﺎ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪- ‬‬
‫ﺭﺿﭽﻊ ‪ -‬از ﻣﺼﺪرﺭﺿﭻ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺮودن«‬
‫]ﺑﺮاي ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري ﻫﺎت ‪ 29‬ﺑﻨﺪ ‪ 6‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ[‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭ[یﮕﭗ‪» :(vīdiiāu) .،‬ﻣﯽداﻧﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ داﻧﺴﺖ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﻫﯽ »داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ«‬
‫ﺳﻀﺨﮋﮔﺄﺱ‪» :(sao~iiąC) .‬رﻫﺎﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻧﺠﺎت دﻫﻨﺪه‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﻧﺠﺎت ﻣﯽدﻫـﺪ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ »رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ«‬
‫)زرﺗﺸﺖ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ اﺳﺖ و ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﻫـﺮ زن ﯾـﺎ ﻣـﺮد ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﺎ‬
‫ﺟﻨﮕﯿﺪن ﺑﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﺮدم ﺑﻪ ﺳـﻮي آﯾـﯿﻦ راﺳـﺘﯽ و آﻓـﺮﯾﻨﺶ ﻧﯿﮑـﯽ ﻫـﺎ و‬
‫ﮐﻮﺷﺶ در راه ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮد‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ و ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﺑﺎﺷﺪ‪(.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ‪» :(yaθā) .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺴﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬آن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺰﻩ‪» :(aDiB) ./‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺳﻬﻢ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) .،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
 ‫‪ 884‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ – ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫وﯾﺴ‪‬ﻨﺖ‪‬‬ ‫ﻧَﺮُ‬ ‫ﻣﺎﻧﻢ ﻧَﺮُﺋﯿﺶ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺪا‬
‫ﺭ[ﺳﻐﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺩﺿﻖ]·‬ ‫ﮐﻤﺪﺿﻖ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬
‫ﻓﺮا ﻣﯿﺮﺳﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫ﺑﺎورﻣﻨﺪ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﻪ زﻣﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﺪ‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣﻮﺗ‪‬ﺮم‬ ‫اَﺟِﻦ‬ ‫ﮐﺪا‬
‫ﮐﻀیﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﮎ‪,‬ﻭﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺽ_؛ﺩ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬
‫ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽآور )زﻫﺮآﮔﯿﻦ(‬ ‫آن را‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﭼﻪ زﻣﺎن ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوروپ‪ ‬ﯾﺌﯿﻦ ﺗﯽ‬ ‫ﮐﺮَﭘ‪‬ﻦُ‬ ‫اَﻧﮕﺮَﯾﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﻋﻖ‪,‬ﺣﻀﮕﺜﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]·‬ ‫ﺿﺄﻟﻘﻀﮕﭗ·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ‬ ‫ﮐﺮَﭘ‪‬ﻦﻫﺎ‬ ‫ﺑﺪﮐﺎر‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪َ‬ﺧﯿﻮﻧﺎﻧﻢ‬ ‫دوشِ ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﺧﺮَﺗﻮ‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬
‫یﻀﺔﮔﻌﺪﻣﮏ&‬ ‫یﻊ‪/‬ﻍ»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪·,‬‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬
‫ﮐﺸﻮرﻫﺎ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺑﺪﮐﺎر‬ ‫ﻧﯿﺖ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪885 ‬‬

‫ﺭ[ﺳﻐﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺩﺿﻖ]·‬ ‫ﮐﻤﺪﺿﻖ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬

‫ﮐﻀیﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﮎ‪,‬ﻭﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺽ_؛ﺩ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬

‫ﻋﻖ‪,‬ﺣﻀﮕﺜﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]·‬ ‫"ﭖ· ﺿﺄﻟﻘﻀﮕﭗ·‬

‫یﻀﺔﮔﻌﺪﻣﮏ&‬ ‫یﻊ‪/‬ﻍ»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ‪·,‬‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬

‫ﮐﺪا ﻣﺰدا ﻣﺎﻧﻢ ﻧَﺮُﺋﯿﺶ ﻧَﺮُ وﯾﺴ‪‬ﻨﺖ‪‬‬

‫ﮐﺪا اَﺟِﻦ ﻣﻮﺗ‪‬ﺮم اَﻫﯿﺎ ﻣ‪‬ﺪ‪‬ﻫﯿﺎ‬
‫ﯾﺎ اَﻧﮕﺮَﯾﺎ ﮐﺮَﭘ‪‬ﻦُ اوروپ‪ ‬ﯾﺌﯿﻦ ﺗﯽ‬
‫ﯾﺎﭼﺎ ﺧﺮَﺗﻮ دوشِ ﺧﺸﺘَﺮا د‪َ‬ﺧﯿﻮﻧﺎﻧﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا!‬
‫ﭼﻪ زﻣﺎن ﻣﺮدان ﺑﺎورﻣﻨﺪ ﻓﺮا ﻣﯽرﺳﻨﺪ‬
‫ﭼﻪ زﻣﺎن آن ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ زرد رﻧﮓ زﻫﺮآﮔﯿﻦ را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﮐﺮﭘﻦﻫﺎي ﺑﺪآﻣﻮز‬
‫و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺑﺪﮐﺮدار ﮐﺸﻮرﻫﺎ‬
‫ﺑﺎ ﮐﮋاﻧﺪﯾﺸﯽ ﻣﺮدم را ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 886‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻀیﭗ‪» :(kadā) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ‪) «when ،‬ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﮐﻤﺪﺿﻖ]ﻩ‪» :(mąnarōiB) ./‬از ﺑﺮ دارﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺑﺎورﻣﻨـﺪان‪ ،‬ﭘﺎرﺳـﺎﯾﺎن« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪to‬‬ ‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ازﮐﻤﺪﺿﻘﻪ و ﺳـﺘﺎكﮐﭙﮑﻘﻪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﺑﯿـﺎد آوردن‪ ،‬در ﺑـﺮ داﺷـﺘﻦ‪» ،‬‬
‫‪) .«to memorize, remember‬ﻣﻨﻈﻮر از ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ و ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ را از ﺑﺮ دارﻧـﺪ و‬
‫از ﺑﺎورﻣﻨﺪان ﻫﺴﺘﻨﺪ(‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﮐﺸﺘﻦ‪ ،‬ﻗﺘﻞ‪ ،‬ﮐﺸﺘﺎر«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑـﺎ اﺷـﺎره ﺑـﺮ رﯾـﮓوِدا ) ‪I‬‬

‫‪ (37.7‬و )‪ (VIII7.34ac‬و )‪ (I9122d‬و ﭘﺎرهاي ﺗﺸﺎﺑﻬﺎت دﺳﺘﻮري و ﻧﺤﻮي اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺸﺘﺎر ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﻣﻔﻬﻮم ﺟﻤﻠﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻣﯽﺷﻮد‪» .‬ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﺮدان ﯾﺎ ﻣﺮدم از ﮐﺸـﺘﺎر‬
‫دﺳﺖ ﻣﯽﮐﺸﻨﺪ« ﻣﻌﻠﻮم ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮر از ﻗﺘﻞ ﻧﻔﺲ اﺳﺖ ﯾﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ و ﮐﺸـﺘﻦ ﮔـﺎو ﺑـﻪ‬
‫دﺳﺖ ﭘﯿﺮوان دروغ و ﮐﺮﭘﻦﻫﺎ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬از ﺳﺘﺎكﮐﻀﻖ )ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ــ ‪» ( sm R.‬ﺑﯿـﺎد‬
‫آوردن‪ ،‬ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺳﭙﺮدن ﭘﯿـﺎم« ﯾﻮﺳـﺘﯽ‪ :‬از رﯾﺸـﻪﮐﻀﺪ »ﺑﺠـﺎي ﻣﺎﻧـﺪن آورده و ﻣﻘﺎﯾﺴـﻪ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﺎ واژه ﻣﺎﻧﺪن در زﺑﺎن ﭘﺎرﺳﯽ و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﺑﻮدن‪ ،‬ﮔﺴﺘﺮاﻧﺪن«‪.‬‬
‫ﺩﺿﻖ]‪» :(marō) .‬ﻣﺮدان‪ ،‬آدﻣﯿﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( »ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﺮ« ‪ -‬ﺩﺿﻖ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪:‬‬
‫ﻣﺮدان ﺷﺮﯾﻒ ‪ :nobles‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﻣﺮدان ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪه و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﺎن‪[.‬‬
‫ﺭ[ﺳﻐﺄﻓﺐ‪» :(vīseytf) .‬ﭘﺬﯾﺮا ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺟﺎي ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر (‪- ‬ﺭﻫﺲ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ - :‬ﺭﻫﯽ »داﻧﺴـﺘﻦ‪ ،‬آﮔـﺎه‬
‫ﺷﺪن«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »دﺳﺖ ﮐﺸﯿﺪن‪ ،‬دوري ﺟﺴﺘﻦ‪ To desist ،‬ﮔﺮﻓﺘﻪ و‬
‫ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﺑﺎ واژه ‪ niviśate‬در زﺑﺎن وداﯾﯽ ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺮف ‪ ni‬از ﺳﺮ آن ﺣﺬف ﺷﺪه[‪.‬‬
‫ﻧﻀیﭗ‪» :(kadā) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ‪) when ،‬ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺽ_؛ﺩ‪» :(ajfn) .‬ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺷﮑﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺮد ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪_- ‬ﺿﺪ ﺑﺎ ﺣﺮفﭖ »ﺷﮑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺧﺮد ﮐﺮدن‪) « ،‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪(ā-han‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آﻧﺮا ﻣﯿﺘﻮان از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﺑﻪ ﺻﻮرت )ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا( ﮔﺮﻓﺖ »ﻣﯽﺷﮑﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ«[‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪887 ‬‬

‫ﮎ‪,‬ﻭﻗﻐﮏ‪» :(muθrem) .‬ﭘﻠﯿﺪي‪ ،‬ﮐﺜﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻧﺠﺎﺳﺖ‪ ،‬ادرار« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮎ‪,‬ﻭﻗﺾ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪:‬‬
‫ﻣﻨﻈﻮر ﻫﻮم زرد ﭘﺮ رﻧﮓ اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺳﻮﻣﺎ در زﺑﺎن وداﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﺑﺮ اﺳﺖ ﺑـﺎ ادرار دﯾـﻮ‬
‫ﻣﺴﺘﯽ[ در ﻫﺎت ‪ 32‬ﺑﻨﺪ ‪ 4‬واژه ﯼ‪,‬ﻗﻀﺨﺰﻏﮏ »ﻣﺮگ زدا‪ ،‬دور ﮐﻨﻨﺪه ﻣﺮگ« ﻟﻘﺐ ﻫﻮم‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ از واژهﻫﺎي »ﯼ‪,‬ﻕ دور« و »ﺿﺨﺰﺽ ـ ﻣﺮگ« ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﺪه‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه‬
‫را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎي ‪ ،folly‬دﯾﻮاﻧﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻨﻮن‪ ،‬اﺑﻠﻬﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او‪ ،‬آن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ ﯾﺎ ﺿﺒﮏ ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‬
‫ﮐﻀیﻀﺎﮔﭗ‪» :(madahiiā) .‬ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻣﺴﺖﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ زﻫـﺮآﮔﯿﻦ« )ﺣﺎﻟـﺖ واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗـﮏ(‪- ‬ﮐﻀیﺾ »ﻧﻮﺷـﺎﺑﻪ‪ ،‬ﻣﺸـﺮوب‪ ،liqueur ،‬ﻫـﻮم« ]ﮔﻠـﺪﻧﺮ آﻧـﺮا ﺑﺎﺳـﺘﻨﺎد ﯾﮑـﯽ از‬
‫دﺳﺘﻨﻮﯾﺲ ﻫﺎ )‪ (magahiiā‬ﺧﻮاﻧﺪه وﻟﯽ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،‬ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﮐﺎﻧﮕـﺎ ﺑﺎﺳـﺘﻨﺎد ﭼﻨـﺪ‬
‫دﺳﺘﻨﻮﺷﺘﻪ دﯾﮕﺮ آﻧﺮا )‪ (madahiia‬ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ در ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﻧﯿﺰ رﯾﺸـﻪ آن ‪ mada‬اﺳـﺖ‬
‫ﺑﻪ دو ﻣﻌﻨﯽ »ﻧﻮﺷﺎﺑﻪ ﻣﺴﺘﯽآور« و »دﯾﻮاﻧﮕﯽ«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺿﺄﻟﻘﻀﮕﭗ‪» :(aygraiiā) .‬ﺑﺪﮐﺎر‪ ،‬زﯾﺎنﺑﺨﺶ‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮان« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺄﻟﻘﮕﺾ‬
‫ﻧﻀﻘﺤﻀﺪ]‪» :(karpanō) .‬ﮐﺮﭘ‪‬ﻦ ﻫﺎ‪ ،‬رﻫﺒﺮان دﯾﻦ دﺷـﻤﻦ زرﺗﺸـﺖ‪ ،‬رﻫﺒـﺮان دﯾـﻦ دروغ«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( ]ﮐﺮﭘﻦﻫﺎ‪ ،‬رﻫﺒﺮان روﺣﺎﻧﯽ ﻫﻤﮑﺎر ﮐﻮيﻫﺎ ﺳﯿﺎﺳﯽ دﺷﻤﻦ زرﺗﺸﺖ[‬
‫ﻋﻖ‪,‬ﺣﻀﮓ"ﻫﺄﻑ[‪» :(urūpaiieintī) .‬ﻓﺮﯾﺐ ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﮔﻮل ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪ ،‬ﺷﯿﻔﺘﻪ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ«‬
‫)وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻗﻌﺢ »ﻓﺮﯾﺐ دادن‪ ،‬ﮔﻮل زدن«‬
‫"ﭘﺈﭖ‪» :(yācā) .‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫»ﻗﻀﻒ‪» :(xratū) .,‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻧﯿﺖ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﻗﻀﻔﻊ »ﺧﺮد‪ ،‬ﻫﻮش‪ ،‬ﻧﯿﺖ«‬
‫یﻊ‪/‬ﻍ»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(duBexDaθrā) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺑﺪﮐﺎر« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫یﻊ‪/‬ﻍ»ﺯﺿﻮﻗﺾ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬واژه ﺿﺄﻟﻘﻀﮕﭗ را ﺑﻪ دو واژه ﺧﺮَﺗـﻮ و دوش‪ ‬ﺧﺸـﺘﺮا‬
‫ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﺖ ﺑﺪ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺑﺪﮐﺎر‪[.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫یﻀﺔﮔﻌﺪﻣﮏ‪» :(da|iiunąm) .‬ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎ‪ ،‬ﻧﻮاﺣﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫یﻀﺔﮔﻊ »ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦ«‪.‬‬
 ‫‪ 888‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﻣﺎت‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺪا‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻧﻀیﭗ·‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﻫﻢ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﻪ زﻣﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫واﺳﺘﺮَ و‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬ ‫ﻫﻮشِ اﯾﺘﯿﺶ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﺍﻋﺰﻏﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬
‫آﺑﺎداﻧﯽ‬ ‫زﯾﺴﺘﮕﺎه و ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮب‬ ‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‬ ‫ﻣﯿﺂﯾﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داون ت‪‬‬ ‫راﻣﺎﻧﻢ‬ ‫ﺧﺮوراﯾﯿﺶ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬د‪‬ﺑﯿﺶ‬ ‫ﮐﻮ‪‬ﯾﯽ‬
‫ﯼ|ﺃﻓﺐ·‬ ‫ﻗﭙﮑﻤﮏ·‬ ‫»ﻕ‪,‬ﻗﭙﻪ‪·/‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ]یﻐﺬ[‪·/‬‬ ‫ﻥ]ﻩ·‬
‫ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫آراﻣﺶ‬ ‫ﺧﻮنآﺷﺎم‬ ‫د‪‬رو‪‬ﻧﺪان‬ ‫ﮐﯿﺴﺘﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭼﯿﺲ ﺗﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺟﯿﻤﺖ‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫آ‬ ‫ﮐﻨﮓ‬
‫ﺇﻫﺴﻔﻪ‪&/‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫_ﻫﮑﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻥ؛ﺃﻝ·‬
‫درك‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﺎن‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪889 ‬‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬
‫ﻧﻀیﭗ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺿﺰﭖ‬
‫_ﻫﮑﺾ‪» ·،‬ﺯﺿﻮﻗﭗ · ﺍﻋﺰﻏﻬﻔﻪ‪ ·/‬ﺭﭘﺴﻔﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[·‬

‫ﻥ]ﻩ· یﻘﻐﻠﺆ]یﻐﺬ[‪» ·/‬ﻕ‪,‬ﻗﭙﻪ‪ ·/‬ﻗﭙﮑﻤﮏ· ﯼ|ﺃﻓﺐ·‬

‫ﻥ؛ﺃﻝ· ﭖ· ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪_ ·/‬ﻫﮑﺾ‪ ·،‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· ﺇﻫﺴﻔﻪ‪&/‬‬

‫ﮐﺪا ﻣﺰدا اَﺷﺎ ﻣﺎت آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽﺗﯿﺶ‬

‫ﺟﯿﻤ‪‬ﺖ ﺧﺸﺘَﺮا ﻫﻮشِ اﯾﺘﯿﺶ واﺳﺘﺮَ و‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬
‫ﮐﻮ‪‬ﯾﯽ درِﮔﻮ‪‬د‪‬ﺑﯿﺶ ﺧﺮوراﯾﯿﺶ راﻣﺎﻧﻢ داون ت‪‬‬
‫ﮐﻨﮓ آ وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﺟﯿﻤﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ ﭼﯿﺲ ﺗﯿﺶ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا!‬
‫ﭼﻪ زﻣﺎن راﺳﺘﯽ و ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﻓﺮا ﻣﯽرﺳﻨﺪ‬
‫ﺗﺎ زﯾﺴﺘﮕﺎه اﻣﻦ و آرام آﺑﺎداﻧﯽ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ را ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺘﻨﺪ آﻧﺎن ﮐﻪ آراﻣﺶ را‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد دﺷﻤﻨﯽ د‪‬رو‪‬ﻧﺪان ﺧﻮنآﺷﺎم ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫آن درﯾﺎﻓﺖ درﺳﺖ ﮐﻪ از اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺑﮕﯿﺮد‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﭼﻪ ﮐﺴﺎن ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 890‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻫﺮﮔﺎه اﺷﺎ ﻧﻤﺎد راﺳﺘﯽ و دادﮔﺮي ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﻧﻤﺎد ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ و ﻧﯿـﮏﺧـﻮﯾﯽ در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮاﻧﻨﺪ ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ در زﯾﺴﺘﮕﺎه و ﺧﺎﻧﻤﺎن آﻧﻬﺎ ﺑﺮﭘﺎ ﻣـﯽﺷـﻮد‪ .‬از‬
‫آراﻣﺶ و آﺳﺎﯾﺶ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ و ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺑـﺎ آﺳـﻮدﮔﯽ‪ ،‬ﺑـﻪ دور از ﮐﺸـﺘﺎر و‬
‫ﭼﭙﺎول ﺑﮑﺎر و ﮐﻮﺷـﺶ ﺑﭙـﺮدازد‪ .‬ﮐﺸـﺎورزي و داﻣـﺪاري و ﺳـﺎزﻧﺪﮔﯽ ﮔﺴـﺘﺮش ﻣـﯽﯾﺎﺑـﺪ‪،‬‬
‫ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﻫﺎي ﻣﺎدي و ﻣﯿﻨﻮي ﮐﻪ ﭘﺎﯾﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻓﺮاواﻧـﯽ در‬
‫دﺳﺘﺮس ﻫﻤﮕﺎن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و دو ﻋﻨﺼﺮ و آﺧﺸﯿﺞ ﭘﻠﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻪ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ و زﺑﻮﻧﯽ اﺳﺖ ﯾﻌﻨﯽ‬
‫»ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي« و »ﻧﺎداﻧﯽ« رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷـﺪ‪ .‬ﻣـﺮدان ﭘـﺎك ﺳﺮﺷـﺖ و ﺑﺎورﻣﻨـﺪ ﺑـﺎ‬
‫ﮐﻮﺷﺶ و از ﺟﺎن ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺎ ﮐﺎرﺑﺮد ﻓﺮوزهﻫﺎي اﻫـﻮراﯾﯽ و ﮔﺴـﺘﺮش ﭘﺎﯾـﻪﻫـﺎي‬
‫اﺧﻼﻗﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ را ﮐﻪ آﺷﻮﺑﮕﺮان ﺧﻮنآﺷﺎم ﺑﺎ آن ﺳـﺎزﮔﺎري ﻧﺪارﻧـﺪ ﺑﺮﻗـﺮار‬
‫ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬آن ﺑﻪ دﺳﺖ ﻧﻤﯽ آﯾﺪ ﺟﺰ ﺑﺎ درﯾﺎﻓﺖ و درك درﺳﺖ ﮐـﻪ از اﻧﺪﯾﺸـﻪ ﻧﯿـﮏ ﯾـﺎ وﻫـﻮﻣﻦ‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎي ﻣﺎدي و اﻗﺘﺼﺎدي در ﻣﯿﺎن ﻣﺮدم ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪون ﭼﻮن و ﭼﺮا ﺑﺮ‬
‫ﭘﺎﯾﻪ ﻫﺎ و اﺻﻮل اﺧﻼﻗﯽ »دادﮔﺮي و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺧﯿﺮﺧﻮاﻫﯽ« اﺳﺘﻮار ﺑﺎﺷﺪ ﺗـﺎ ﺧﺸـﻨﻮدي‬
‫ﻫﻤﮕﺎن و ﺻﻠﺢ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻪ وﺟﻮد آﯾﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﻧﻀیﭗ‪» :(kadā) .‬ﭼﻪ زﻣﺎن‪ ،‬ﮐﯽ‪) «when ،‬ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻄﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﺪاﯾﯽ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mat) .،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(armaitiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫_ﻫﮑﺾ‪» :(jimau) .،‬ﻣﯿﺂﯾﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا‬
‫‪(subj.‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(|Daθrā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻫﯽ اﻫﻮراﯾﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬راﻧﺪن« )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪891 ‬‬

‫ﺍﻋﺰﻏﻬﻔﻪ‪» :(huDeitiB) ./‬ﺟﺎﯾﮕﺎه آرام‪ ،‬ﺻﻠﺢ‪ ،‬اﻣﻨﯿﺖ‪ ،‬آراﻣـﺶ‪ ،‬آﺳـﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺧﺎﻧـﻪ اﻣـﻦ‪،‬‬
‫آﺳﻮدﮔﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻋﺰﻏﻬﻔﻪ‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[‪» :(vastravvaitī) .‬ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬آﺑﺎدي‪ ،‬آﺑﺎداﻧﯽ‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿﺪ« ]اﮔﺮ اﯾـﻦ واژه را‬
‫ﭼﺮاﮔﺎه ﯾﺎ ﻋﻠﻔﺰار ﺑﺮاي ﭼﺮﯾﺪن ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺗﺼﻮر ﮐﻨﻨﺪ ﺟﻤﻠﻪ داراي ﻣﻌﻨﯽ و ﻣﻔﻬﻮم ﻧﺨﻮاﻫﺪ‬
‫ﺑﻮد ﭼﻮن در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻋﻠﻔﺰار و ﭼﺮاﮔﺎه ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ و آوردﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ‬
‫و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﺮدان ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ و ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ و داﻧـﺎﯾﯽ آورده و‬
‫ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﺷﻮد[ )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﭘﺴﻔﻘﻀﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﻥ]ﻩ‪» :(kōi) .‬ﭼﻪ‪ ،‬ﮐﺪام‪) «which ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆ]‪.‬یﻐﺬ[‪» :(dregvvō.debīB) ./‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪان‪ ،‬ﭘﯿﺮوان دﯾﻦ دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺒﮑﺎران« )ﺑﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪ ‬یﻘﻐﻠﺆ]یﻐﺬ[‪/‬‬
‫»ﻕ‪,‬ﻗﭗ[‪» :(xrūrāīB) ./‬ﺧﻮﻧﺨﻮاران‪ ،‬آﻟﻮده ﺑﻪ ﺧﻮن« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪»- ‬ﻕ‪,‬ﻗﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ( »ﺧﻮﻧﺨﻮار‪ ،‬ﺗﺸﻨﻪ ﺑﻪ ﺧﻮن‪ ،‬ﺧﻮن آﻟﻮد‪ ،‬ﺑﯽرﺣﻢ«‬
‫ﻗﭙﮑﻤﮏ‪» :(rāmąm) .‬آراﻣـــﺶ‪ ،‬ﺻـــﻠﺢ‪ ،‬آﺳـــﻮدﮔﯽ« )راﯾـــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪- ‬ﻗﭙﮑﻀﺪ‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪:‬ﻗﻐﮑﻐﮏ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪[.‬‬
‫ﯼ|ﺃﻓﺐ‪» :(dGytē) .‬ﻣﯽﻧﻬﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮار ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬ﺑﺮﭘـﺎ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ« )وﺟـﻪ‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده (‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺑﺮﻗﺮار ﮐﺮدن«‬
‫ﻥ؛ﺃﻝ‪» :(kfyg) .‬ﭼﻪ ﮐﺴﺎن را‪ ،‬ﮐﺪام را‪ ،‬ﮐﻪ اﯾﻦ را‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺪام ﮐﺲ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬ﻧﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ( »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ«‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« ]در اﯾﻨﺠﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﺮاي_ﻫﮑﺾ‪ ،‬از ﻓﻌﻞ ﻟﻀﮏ[‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫_ﻫﮑﺾ‪» :(jimau) .،‬ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ‪ ،‬ﻣﯽآﯾﺪ‪ ،‬ﻣﯽرﺳﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ رﺳﯿﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن‪ ،‬رﺳﯿﺪن‪ ،‬رﻓﺘﻦ«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺇﻫﺴﻔﻪ‪» :(cistiB) ./‬ﻫﻮش‪ ،‬ﺷﻌﻮر‪ ،‬درك‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ درﺳﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺇﻫﺴﻔﻪ‬
 ‫‪ 892‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻫﺸﺘﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫د‪‬ﺧﯿﻮﻧﺎﻧﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﺌﻮ‪‬ﺷﯿﻨﺘُﻮ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﻦ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫اَت‬
‫یﻀﺔﮔﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﮐﺸﻮرﻫﺎ‬ ‫رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶﻫﺎ‬ ‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫آري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﭽﺎن ﺗ‪‬ﻪ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺧﺸﻨ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬
‫ﺍﺿﺈ|ﺃﻓﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫»ﺯﺩ؛ﮎ·‬ ‫"]ﻩ ·‬
‫ﻫﻤﺮاﻫﻨﺪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫داﻧﺶ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻪﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺷﯽ اُﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫آﻣﻮزش‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَا‪‬ﺷ‪‬ﻢﻣ‪‬ﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‪ ‬ا‪‬ﺳﺘﺎر‪‬و‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫زي‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮏ·ﮐﻀﺎﮔﭗ&‬ ‫ﺍﺿﮑﻀﺒﺴﻔﭙﻖ]·‬ ‫یﭙﻔﭗ ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬
‫ﺧﺸﻢ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮدﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‬ ‫ﮔﺰﯾﺪه‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪893 ‬‬

‫یﻀﺔﮔﺪﻣﮏ·‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺍﺿﺈ|ﺃﻓﺐ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫»ﺯﺩ؛ﮎ·‬ ‫"]ﻩ ·‬

‫ﺽ‪#‬ﭖ · ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﺿﺒﺰﻏﮏ·ﮐﻀﺎﮔﭗ&‬ ‫ﺍﺿﮑﻀﺒﺴﻔﭙﻖ]·‬ ‫یﭙﻔﭗ ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬

‫اَت ﺗﻮﯾﯽ اَﻧﮕﻬِﻦ ﺳ‪‬ﺌﻮ‪‬ﺷﯿﻨﺘُﻮ د‪‬ﺧﯿﻮﻧﺎﻧﻢ‬

‫ﯾﻮﯾﯽ ﺧﺸﻨ‪‬ﻢ و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ ﻫﭽﺎن ﺗ‪‬ﻪ‬
‫ﺷﯽ اُﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ اَﺷﺎ ﺗﻮ‪‬ﻫﯿﺎ ﻣﺰدا ﺳ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻪﻫﯿﺎ‬
‫ﺗﻮﯾﯽ زي داﺗﺎ ﻫ‪‬ﻢ‪ ‬ا‪‬ﺳﺘﺎر‪‬و اَا‪‬ﺷ‪‬ﻢﻣ‪‬ﻬﯿﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آري‪ ،‬آﻧﻬﺎ رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ‪ ،‬اي ﻣﺰدا‬
‫ﺑﺎ داﻧﺸﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ آﻣﻮزش ﺗﻮﺳﺖ‬
‫و ﺑﺎ ﮐﺮداري ﮐﻪ از اﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد ﻫﻤﺮاﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﮔﺰﯾﺪﮔﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺧﺸﻢ را ﻧﺎﺑﻮد ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 894‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫دﯾﻮ ﺧﺸﻢ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ آﺷﻮﺑﮕﺮي و زورﮔﻮﯾﯽ اﺳﺖ ﺑﺎ درﺷﺘﯽ و ﺗﻨﺪﺧﻮﯾﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻫﯿﭻ ﮐﺎري ﺑـﻪ‬
‫ﺳﺎﻣﺎن ﻧﻤﯽرﺳﺪ و ﻧﻈﺎم و ﻫﻨﺠﺎري ﺑﺮﻗﺮار ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬از آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺗﻨﻬﺎ دزدان و ﻏـﺎرﺗﮕﺮان ﺑـﺎ‬
‫وﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻬﺮهاي ﻧﺎﭼﯿﺰ ﻣﯽﺑﺮﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬اﯾﻨﭽﻨﯿﻦ«‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬آﻧﻬﺎ‪ .‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪-‬‬ ‫(‪‬‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ‪» :(azhen) .‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪«to be ،‬‬
‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ]‪» :(saoDiiaytō) .‬رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶﻫـﺎ‪ ،‬ﺳﻮﺳـﯿﺎﻧﺖﻫـﺎ‪ ،‬ﻧﺠـﺎتدﻫﻨـﺪﮔﺎن«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫یﻀﺔﮔﻌﺪﻣﮏ‪» :(da|iiunąm) .‬ﮐﺸﻮرﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫـﺎ‪ ،‬ﻧـﻮاﺣﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫یﻀﺔﮔﻊ »ﮐﺸﻮر‪ ،‬ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎ«‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫‪recognition‬‬ ‫»ﺯﺩ؛ﮎ‪» :(xDnfm) .‬آﻣــﻮزش« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪»- ‬ﺯﺩﺽ ]ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪:‬‬
‫»ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺖ‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬داﻧﺶ‪ ،‬ﻣﻌﺮﻓﺖ‪ ،‬آﮔﺎﻫﯽ«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺍﺿﺈ|ﺃﻓﺐ‪» :(hacGytē) .‬دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬ﻫﻤـﺮاه ﻣـﯽﺷـﻮﻧﺪ« )وﺟـﻪ‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺍﺿﺈ »دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺮوي ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﻫﻤﺮاه ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ و ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﻮدن«‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪‬‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(DiiaoθanāiB) ./‬ﮐﺎرﻫـــﺎ‪ ،‬ﮐﺮدارﻫـــﺎ« )ﺑـــﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﺳﯿﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪895 ‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار«‪.‬‬

‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬ﻧﻤﺎد دادﮔﺮي« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮔﭗ‪» :(rsahiiā) .‬ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﺿﺎﮔﭗ‪» :(sfyghahiiā) .‬آﻣــﻮزش« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪- ‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫»آﻣﻮزش‪ ،‬اﻋﺘﻘﺎد‪ ،‬اﻓﺸﺎ‪ ،‬اﻟﻬﺎم‪ ،‬وﺣﯽ«‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ﺑﻪ راﺳﺘﯽ« )ﺣﺮف‪ ،‬ادات ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬داده ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﻌـﯿﻦ ﺷـﺪه« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬یﭗ‬
‫»دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﺍﺿﮑﻀﺒﺴﻔﭙﻖ]‪» :(hamaēstārō) .‬ﺑﯿﺮون ﮐﻨﻨـﺪه ﻫـﺎ‪ ،‬دور ﮐﻨﻨـﺪﮔﺎن‪ ،‬رﻓـﻊ ﮐﻨﻨـﺪﮔﺎن‪،‬‬
‫‪-‬ﺍﺿﮑﻀﺒﺴﻔﭙﻖ »ﻧﺎﺑﻮدﮐﻨﻨـﺪه‪،‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﺑﺎزدارﻧﺪﮔﺎن‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﻨـﺪﮔﺎن« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫دورﮐﻨﻨﺪه«‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮏ‪.‬ﮐﻀﺎﮔﭗ‪» :(aēDem.mahiiā) .‬ﺧﺸﻢ‪ ،‬ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﺟﻨﻮن آﻧﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪-‬ﺿﺒﺰﻏﮑﺾ‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﮔﻠﺪﻧﺮ و ﮐﺎﻧﮕﺎ اﯾـﻦ واژه را »ﺿﺒﺰﻏﮑﻀﺎﮔﭗ« ﻣـﯽﺧﻮاﻧﻨـﺪ ﺑـﺮاي‬
‫رﻋﺎﯾﺖ وزن ﺷﻌﺮ و ﻧﺰدﯾﮑﯽ آن ﺑﻪ زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي‪[.‬‬
‫‪ 896‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 898‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬
‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘُﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﻔﺮِ‬ ‫ﺑﻨﺪو‪‬‬ ‫ﯾﻮا‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺣﻀﭽﻘﺐ·‬ ‫ﺫ؛ﺃیﺆ]·‬ ‫"ﺿﺆﭖ·‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺳﺮﺷﺎر ﺷﺪ‬ ‫ﺑﻨﺪوا‬ ‫زﻣﺎن درازي‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫و‪‬‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺰدا‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﭼﯿﺨﺶﻧﻮﺷﺎ‬ ‫دوشِ رِﺗﺮﯾﺶ‬ ‫ي‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﺇﻩ‪/‬ﺯﺩﻋﺰﭖ·‬ ‫یﻊ‪/‬ﻏﻘﻎ»ﻕ[‪· /‬‬ ‫"؛·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﻨﻢ‬ ‫رﻧﺠﺪﯾﺪه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَر‪‬ﭘﺎ‬ ‫آﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ﮔﺌﯿﺪي‬ ‫آدا‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮﻫﯽ‬
‫ﺿﻘﻀﺤﭗ·‬ ‫ﭘﮏ]ﻩ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻟﻀﻬﯽ[·‬ ‫ﭘیﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[·‬
‫ﮐﻤﮏ ﮐﻦ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫ﺑﯿﺎ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﺧﻮب‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وﯾﺪا‬ ‫اَ اُﺷُﻮ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﺭ[یﭗ·‬ ‫ﺿﺨﺰ]·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﯿﺪا ﮐﻦ‪ ،‬ﺑﻨﻤﺎي‬ ‫ﺷﮑﺴﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮدي‬ ‫ﺧﻮب‬ ‫او‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪899 ‬‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺣﻀﭽﻘﺐ·‬ ‫ﺫ؛ﺃیﺆ]·‬ ‫"ﺿﺆﭖ·‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫"؛· یﻊ‪/‬ﻏﻘﻎ»ﻕ[‪ ·/‬ﺇﻩ‪/‬ﺯﺩﻋﺰﭖ· ﺿﺰﭖ‬

‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[· ﭘیﭗ· ﻟﻀﻬﯽ[· ﮎ]ﻩ · ﭘﮏ]ﻩ· ﺿﻘﻀﺤﭗ·‬

‫ﺿﺎﮔﭗ · ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﺿﺨﺰ]· ﺭ[یﭗ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬

‫اَت ﻣﺎ ﯾﻮا ﺑﻨﺪو‪ ‬ﭘ‪‬ﻔﺮِ ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘُﻮ‬

‫ي دوشِ رِﺗﺮﯾﺶ ﭼﯿﺨﺶﻧﻮﺷﺎ اَﺷﺎ ﻣﺰدا‬
‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮﻫﯽ آدا ﮔﺌﯿﺪي ﻣﻮﯾﯽ آﻣﻮﯾﯽ اَر‪‬ﭘﺎ‬
‫اَﻫﯿﺎ و‪‬ﻫﻮ اَ اُﺷُﻮ وﯾﺪا ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و زﻣﺎن درازﯾﺴﺖ ﮐﻪ »ﺑِﻨﺪو‪ «‬ﺳﺮ دﺳﺘﻪ د‪‬رو‪‬ﻧﺪان از داﻧﻪ و ﺑﺬر ﻣﻦ ﺳﺮﺷﺎر ﺷﺪه‬
‫در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ اي ﻣﺰدا ﻣﻦ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ ﻣﯽﮐﻮﺷﻢ‬
‫ﻣﺮدم رﻧﺠﺪﯾﺪه را ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﻣﻦ ﺳﺰاوار ﭘﺎداش ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺴﺘﻢ‪،‬‬
‫ﺑﯿﺎ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ و ﻣﺮا ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻦ‬
‫و راﻫﯽ در ﭘﺮﺗﻮ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺑﺮاي ﺷﮑﺴﺖ و ﻧﺎﺑﻮدي او ﺑﻨﻤﺎي‪.‬‬
 ‫‪ 900‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﻨﺪوا ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﭘﯿﺮوان دروغ از ﮐﻮﺷﺶﻫـﺎي زرﺗﺸـﺖ ﺑـﺮاي دﺳـﺘﯿﺎﺑﯽ ﻣـﺮدم ﺑـﻪ داﻧـﺎﯾﯽ و‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﺑﯿـﺪاري و ﺟﻨـﺐ و ﺟـﻮش اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ اﻧﺠﺎﻣﯿـﺪه ﺑﻬـﺮه ﻓـﺮاوان ﺑـﺮده و ﺑـﺎ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي دو ﭘﻬﻠﻮ در ﻓﺮﯾﺐ دادن ﺗﻮدة ﻣﺮدم و ﮔﻤﺮاﻫﯽ آﻧﻬﺎ ﮐﻮﺷﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ و آﯾﯿﻦ راﺳﺘﯽ ﻣﺮدم رﻧﺠﺪﯾﺪه و ﺑﯽﭘﻨﺎه را ﺑـﻪ ﺳـﻮي ﺧﻮﺷـﺒﺨﺘﯽ و‬
‫ﺻﻠﺢ و آراﻣﺶ ﻣﯽﺑﺮد‪ .‬ﭼﻮن ﻣﯿﺎن راﺳﺘﯽ و آﯾﯿﻦ دروغ ﺳﺎزش ﭘﺬﯾﺮي ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ زرﺗﺸﺖ‬
‫در ﺑﺮاﺑﺮ ﮐﺮدار ﺧﻮﯾﺶ ﮐﻪ آﻣﻮزش آﯾﯿﻦ راﺳﺘﯽ و اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺎن ﮐﻤﮏ و ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬
‫اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي وﻫﻮﻣﻦ و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﺮدم‪ ،‬ﭘﯿﺮوان آﯾﯿﻦ ﭘﻠﯿﺪي و دروغ را ﺷﮑﺴﺖ دﻫﺪ و‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬وﻟﯽ‪ ،‬و« ) از ادات‪ ،‬ﺣﺮف(‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﻦ‪ ،‬آن ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ‪) «mien, mine ،‬ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ(‬
‫‪ -‬ﮐﺾ‬
‫"ﺿﺆﭖ‪» :(yavvā) .‬زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻃﻮل ﻋﻤﺮ‪ ،‬زﻣﺎن‪ ،‬ﻣﺪت« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺿﺆ‬
‫ﺫ؛ﺃیﺆ]‪» :(bfydvvō) .‬اﺳﻢ ﺧﺎص‪ ،‬ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ و دﺷـﻤﻨﺎن زرﺗﺸـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﺫ؛ﺃیﺆﺽ‬
‫ﺣﻀﭽﻘﺐ‪» :(pafrē) .‬ﭘﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬اﻧﺒﺎﺷﺘﻦ« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ از ﺟﻮ‪ ،‬ﺑﺬر‪ ،‬داﻧﻪ‪ ،‬آﺑﺠـﻮ‪،barley ،‬‬
‫‪ .beer‬ﺗﺎرراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺮﺧـﻮرد‪ ،‬ﺗﻘـﺎﻃﻊ‪ ،‬ﻋﺒـﻮر‪ cross ،‬و ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﺮده اﯾﺴـﺘﺎدﮔﯽ ‪resister‬‬

‫) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺣﻀﻖ‬

‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]‪» :(maziBtō) .‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ(‬
‫]ﺑﺮﻣﯿﮕﺮدد ﺑﻪ ﺑﻨﺪو »ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺳﺮدﺳﺘﻪ د‪‬رو‪‬ﻧﺪان«‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﻊ‪/‬ﻏﻘﻐﻮﻕ[‪» :(duBererriB) ./‬ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ‪ ،‬رﻧﺠﻮر« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬درﻣﺎﻧﺪه‪ ،‬ﺑﯽﭘﺸـﺖ و ﭘﻨـﺎه«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪901 ‬‬

‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬راه و روش اﻫﺮﯾﻤﻦ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﮔﺮﺳﻨﻪ‪ ،‬ﭼﺎرﭘﺎي ﺑﺪ ﭼﺮﯾﺪه‪) [ill herted ،‬راﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوه‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬یﻊ‪/‬ﻏﻘﻐﻮﻕ[‪ ،‬از رﯾﺸﻪ یﻊ‪/‬ﻏﻘﻐﻮﻗﺾ‪.‬‬
‫ﺇ[»ﺯﺩﻋﺰﭖ‪» :(cīxDnuDa) .‬ﺧﺸﻨﻮد ﮐﻨﻢ‪ ،‬راﺿﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ ﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[‪» :(vazuhī) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﭘیﭗ‪» :(ādā) .‬در ﻋﻮض‪ ،‬در ﺗﻼﻓﯽ‪ ،‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺣﺼ‪‬ﻪ‪ ،‬ﻣﺰد« )ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﭘیﭗ‬
‫ﻟﻀﻬﯽ[‪» :(gaidī) .‬ﺑﯿﺎ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(moi) .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﻤﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﭘﮏ]ﻩ‪»» :(āmōi) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﻦ«‬
‫ﺿﻘﻀﺤﭗ‪» :(arapā) .‬ﮐﻤﮏ ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل(‪- ‬‬
‫ﻗﻀﺢ »ﮐﻤﮏ ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahiiā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vahū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺿﺨﺰ]‪» :(aoDō) .‬ﻧﺎﺑﻮدﯾﺶ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺿﺨﺰﺿﺎ »ﺳـﻘﻮط‪ ،‬زوال‪ ،‬ﻧﯿﺴـﺘﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺎﺑﻮدي‪ ،‬ﺷﮑﺴﺖ«‬
‫ﺭ[یﭗ‪» :(vīdā) .‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺪا ﮐﻦ‪ ،‬ﺟﻮﯾﺎ ﺷﻮ« ) اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬ﺭﻫﯽ »ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ«‪ - ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 902‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫ﻣﺎنَ ﯾﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺑِﻨﺪو‪‬ﻫﯿﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫اﻫﯿﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﮐﭙﺪﺿﮕﺒﻬﻒ[·‬ ‫ﺫ؛ﺃیﺆﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻧﮕﺮان ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﻨﺪوا‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫اﯾﻨﮏ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬رِﺷُﻮ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺘﺎ‬ ‫درِگ واو‬ ‫ﺗﮏ ا‪‬ﺷَﻮ‬
‫ﻗﭙﻘﻐﺰ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭗ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫‪،‬ﻧﻀﺒﺰ]·‬
‫دور ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫دو ﭘﻬﻠﻮ‬ ‫دروﻧﺪ‬ ‫آﻣﻮزﮔﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آرم‪ ‬ﺋﯿﺘﯿﻢ‬ ‫ﺳﺘُﻮﯾﯽ‬ ‫اﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫د‪‬رِﺷﺖ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﯼ]ﻗﻎ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭙﻤﮏ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﭘﺎك را‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮَﺷﺘﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻧﻪ ا‪‬دا‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﭼﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫راﯾﺰﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻧﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪903 ‬‬

‫ﮐﭙﺪﺿﮕﺒﻬﻒ[·‬ ‫ﺫ؛ﺃیﺆﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﭗ ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻗﭙﻘﻐﺰ]·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭗ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫‪،‬ﻧﻀﺒﺰ]·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﯼ]ﻗﻎ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭙﻤﮏ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﭼﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺩﺿﺒیﭗ·‬

‫اَت اﻫﯿﺎ ﻣﺎ ﺑِﻨﺪو‪‬ﻫﯿﺎ ﻣﺎنَ ﯾﺌﯿﺘﯽ‬

‫ﺗﮏ ا‪‬ﺷَﻮ درِگ واو د‪‬ﺋﯽ ﺑﯿﺘﺎ اَﺷﺎت ا‪‬رِﺷُﻮ‬
‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ ﺳﭙِﻨﺘﺎﻧﻢ د‪‬رِﺷﺖ اﻫﻤﺎﯾﯽ ﺳﺘُﻮﯾﯽ آرم‪ ‬ﺋﯿﺘﯿﻢ‬
‫ﻧﻪ ا‪‬دا و‪‬ﻫﻮ ﻣﺰدا ﻓﺮَﺷﺘﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻨﮏ ﺑﻨﺪوا )ﺳﺮدﺳﺘﻪ ﭘﯿﺮوان دروغ(‬
‫ﻣﺮا ﻧﮕﺮان ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫آن آﻣﻮزﮔﺎر د‪‬رو‪‬ﻧﺪ ﺑﺎ آﻣﻮزش دو ﭘﻬﻠﻮي ﺧﻮد‬
‫از اﺷﺎ دوري ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻮدن ﺑﺎ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ )ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ( را ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﻧﻪ‪ ،‬اي ﻣﺰدا ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ راﯾﺰﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 904‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬اﻣﺎ«‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ohiiā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺫ؛ﺃیﺆﺿﺎﮔﭗ‪» :(bfydvahiiā) .‬ﺑﻨﺪو‪ ،‬ﺳﺮ دﺳﺘﻪ ﭘﯿﺮوان دروغ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺫ؛ﺃیﺆﺽ‬
‫اﺧﺒـﺎري‪،‬‬‫ﮐﭙﺪﺿﮕﺒﻬﻒ[‪» :(māzaiiēiti) .‬ﺑﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ وا ﻣﯽدارد‪ ،‬ﻧﮕﺮان ﻣﯽﮐﻨـﺪ« )وﺟـﻪ‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﺑﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ وا داﺷﺘﻦ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﯿﺪن«‬
‫‪،‬ﻧﻀﺒﺰ]‪» :(tkaēDō) .‬آﻣﻮزﮔﺎر« ]در اﯾﻨﺠﺎ آﻣﻮزﮔﺎر دروغ و ﭘﻠﯿﺪي[‪) .‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫‪،‬ﻧﻀﺒﺰﺽ »آﻣﻮزش دادن‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن ﺑﺎور و اﻋﺘﻘﺎد«‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|‪» :(dregvvā) .‬ﭘﯿﺮو دروغ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دﯾﻦ ﺿﺪ زرﺗﺸﺖ‪ ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬یﻖ؛ﻟﺆﺿﺄ‪» ،‬د‪‬رو‪‬ﻧﺪ‪ ،‬دروﻏﮕﻮ‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ«‬
‫یﻀﻬﺬﻫﻔﭗ‪» :(daibitā) .‬دوﮔﺎﻧﻪ‪ ،‬دوﮔﻮﯾﯽ‪ ،‬دوروﯾﯽ‪ ،‬آﻣﻮزﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﻔﻬـﻮم دو ﭘﻬﻠـﻮ داﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ« )ﻗﯿﺪ(‪- ‬یﻀﻬﺬﻫﻔﭗ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDāt) .،‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺎ راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻗﭙﻘﻐﺰ]‪» :(rareDō) .‬دور ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﺟﺪا ﻣﯽﺷـﻮد« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻗﭙﻘﻐﺰﺽ »دور ﮐﺮدن«‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﻤﮏ‪» :(speytąm) .‬ﭘــﺎك را‪ ،‬ﻣﻘــﺪس را‪ ،‬ﺳــﻮدﻣﻨﺪ را« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ »ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ«‬
‫ﯼ]ﻗﻎ‪/‬ﻑ‪» :(dōreBt) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﯾﺎري ﮐﻨـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪- s-aor.) ‬یﻀﻖ »ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪاري‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﯾﺎري ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪905 ‬‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmāi) .‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬ﮐﺴﯽ«‬
‫ﺳﻔﺨﻪ‪» :(stoé) .‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[ﮎ‪» :(armaitīm) .‬آرﻣﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري« )راﯾــﯽ‪،‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪.‬‬
‫ﺩﺿﺒیﭗ‪» :(naēdā) .‬ﻧﻪ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﭼﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ‪» :(fraBta) .‬ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻨﺪ‪ ،‬آﮔﺎه ﺷﻮد‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 906‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫ﻧﯿﺪاﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬رِﻧﺎﯾﯽ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اَت ﭼﺎ‬
‫ﺩﻫیﭙﻔﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺪﭘﻪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺿﻔﺈﭖ·‬
‫ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﺷﺪن‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﮔﺰﯾﻨﺶ‬ ‫ﺑﺮاي ﻫﺮ ﯾﮏ‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دروﺧﺶ‬ ‫راش‪ ‬ﯾﻨﮕﻬِﻪ‬ ‫ﺗﮏ ا‪‬ﺷﺎﯾﯽ‬ ‫ﺳﻮﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬
‫یﻘﻊ»‪·/‬‬ ‫ﻗﭙﺰﺿﮕﺚ{ﺍﺏ·‬ ‫‪،‬ﻧﻀﺒﺰﭘﻪ·‬ ‫ﺱ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬
‫دروغ‬ ‫آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪن‬ ‫آﻣﻮزﮔﺎر‬ ‫ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ‬ ‫اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اﯾﺰﯾﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮِ‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﺗﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻩ‪.‬ﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻀﻖ؛·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫آرزوﻣﻨﺪم‬ ‫ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺮويِ‬ ‫اَﻧﺘَﺮِ‬ ‫ﻫ‪‬ﺦ ﻣ‪‬ﻨﮓ‬ ‫درﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫وﯾﺴﭙِﻨﮓ‬ ‫اَﻧﺘَﺮِ‬
‫ﮐﻘﻌﮕﺐ&‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛·‬ ‫ﺍﺽ»ﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛·‬

‫دور ﮐﻨﯿﻢ‬ ‫ﻣﯿﺎن‬ ‫ﮔﺮوه‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫دروﻧﺪان را‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫ﻣﯿﺎن‬

‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪907 ‬‬

‫ﺩﻫیﭙﻔﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺪﭘﻪ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺿﻔﺈﭖ·‬

‫یﻘﻊ»‪·/‬‬ ‫ﻗﭙﺰﺿﮕﺚ{ﺍﺏ·‬ ‫‪،‬ﻧﻀﺒﺰﭘﻪ·‬ ‫ﺱ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﻩ‪.‬ﮔﭗ·‬ ‫ﺳﻀﻖ؛·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﮐﻘﻌﮕﺐ&‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛·‬ ‫ﺍﺽ»ﮎ؛ﺃﻝ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛·‬

‫اَت ﭼﺎ اَﻫﻤﺎﯾﯽ و‪‬رِﻧﺎﯾﯽ ﻣﺰدا ﻧﯿﺪاﺗ‪‬ﻢ‬

‫اَﺷ‪‬ﻢ ﺳﻮﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ ﺗﮏ ا‪‬ﺷﺎﯾﯽ راش‪ ‬ﯾﻨﮕﻬِﻪ دروﺧﺶ‬
‫ﺗﺎ وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﺳ‪‬ﺮِ اﯾﺰﯾﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫اَﻧﺘَﺮِ وﯾﺴﭙِﻨﮓ درﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ ﻫ‪‬ﺦ ﻣ‪‬ﻨﮓ اَﻧﺘَﺮِ ﻣﺮويِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻨﮑﻪ اي ﻣﺰدا‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﯾﮏ ﻧﻬﺎده ﺷﺪه‬
‫اﺷﺎ ﺑﺮاي رﻫﺎﯾﯽ و‬
‫آﻣﻮزﮔﺎر دروغ ﺑﺮاي آﺳﯿﺐرﺳﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻦ آرزوﻣﻨﺪم ﺑﺎ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ اﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ‬
‫ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺮوان دروغ را از ﻣﯿﺎن ﮔﺮوه ﺧﻮد دور ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 908‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﮔﺰﯾﻨﺶ درﺳﺖ ﺑﺮاي ﻫﺮ ﯾﮏ ﻣﻘﺮر و ﻧﻬﺎده ﺷﺪه‪ .‬اﺷﺎ ﻧﻤـﺎد ﻧﻈـﻢ و دادﮔـﺮي ﺑـﺮاي‬
‫رﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﺮدم از ﺑﻨﺪ ﻧﺎداﻧﯽ و ﺳﺘﻤﮕﺮي و دﯾﻮ دروغ ﺑﺮاي آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪن و ﮔﺴﺘﺮش ﭘﻠﯿﺪي‬
‫ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ زرﺗﺸﺖ آرزوﻣﻨﺪ اﺳﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺮ ﯾﮏ از ﻣﺎ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ‬
‫ﺑﺎ دروﻧﺪان و ﭘﯿﺮوان آﯾﯿﻦ ﻧﺎدرﺳﺘﯽ و ﺳﺘﻤﮕﺮي ﺑﺠﻨﮕﯿﻢ و آﻧﻬﺎ را از ﻣﯿﺎن ﺟﺎﻣﻌﻪ و ﮔﺮوه ﺧﻮد‬
‫دور و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ‪» :(aucā) .‬و ﺑﺪرﺳﺘﯽ«‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmai) .‬ﺑﺮاي ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫‪-‬ﺿﮓ؛ﮎ‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺪﭘﻪ‪» :(varenāi) .‬ﮔﺰﯾﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﻘﻀﺪﺽ‬
‫ﺩﻫیﭙﻔﻐﮏ‪» :(nidātem) .‬دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﺷﺎ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺱ‪,‬ﻫیﮕﭙﻪ‪» :(sūidiiāi) .‬ﻧﺠﺎت دادن‪ ،‬ﻧﯿﺮو دادن‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺱ‪,‬‬
‫ﻓﻨﻀﺒﺰﭘﻪ‪» :(tkaēDHi) .‬آﻣﻮزش و ﮔﺰﯾﻨﺶ اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﻓﻨﻀﺚ‪/‬ﺽ‬
‫ﻗﭙﺰﺿﮕﺚ{ﺍﺏ‪» :(rāDaiievhē) .‬آﺳﯿﺐ رﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬آزار رﺳﺎﻧﺪن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﻗﺾ‪/‬‬
‫یﻘﻊ»‪» :(druxB) ./‬دروغ‪ ،‬ﺿﺪ اﺷﺎ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻌﻞ »دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ«‬
‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬اﯾﻨﻬﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vanzhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺳﻀﻖ؛‪» :(sarf) .‬اﺗﺤﺎد‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﻖ‬
‫ﻩ‪.‬ﮔﭗ‪» :(iziia) .‬ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣﺸﺘﺎﻗﻢ‪ ،‬آرزوﻣﻨﺪم« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﭖ‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazho) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪909 ‬‬

‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛‪» :(aytarf) .‬ﻣﯿﺎن‪ ،‬در ﻣﯿﺎن‪ ،‬ﻣﺎﺑﯿﻦ‪ ،‬وﺳﻂ« )ﻗﯿﺪ(‬

‫ﺭ[ﺳﺢ؛ﺃﻝ‪» :(vīspfyg) .‬ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﻫﻤﮕـﯽ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪» :(dregvvatō) .‬ﭘﯿــﺮو دروغ‪ ،‬دروﻧــﺪ‪ ،‬دروﻏﮕــﻮ« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺍﺽ»ﮎ؛ﺃﻝ‪» :(haxmfyg) .‬ﺟﺎﻣﻌﻪ‪ ،‬ﮔﺮوه‪ ،‬ﺟﻤﻌﯿﺖ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺽ»ﮐﻀﺪ‬
‫ﮐﻘﻌﮕﺐ‪+:(mruiiē) .‬ﺿﺄﻓﻀﻖ؛ »دور ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻣﻨﻊ و ﻧﻬﯽ ﮐﻨـﯿﻢ‪ ،‬ﺟﻠـﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨـﯿﻢ« )وﺟـﻪ‬
‫ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
 ‫‪ 910‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫راﻣ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬ ‫و‪‬رِد‪‬ن‬ ‫اَ ا‪‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻢ‬ ‫دوش ﺧﺮَﺗﻮا‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬
‫ﻗﭙﮑﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐیﻐﺪ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ·‬ ‫یﻊ‪»·/‬ﻗﻀﻮﻇﭗ·‬ ‫"]ﻩ ·‬
‫ﺳﺘﻤﮕﺮي‬ ‫ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺧﺸﻢ را‬ ‫ﮐﺞاﻧﺪﯾﺶ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻓﺸﻮﯾﻨﺘُﻮ‬ ‫ﻓﺸﻮ‪‬ﯾﺴﻮ‬ ‫ﻫﯿﺰوﺑﯿﺶ‬ ‫ﺧﻮاﯾﯿﺶ‬
‫ﺿﭽﺰﻋﮕﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺲ‪·,‬‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﻋﺬ[‪·/‬‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﮐﺴﯽ ﮐﻪ داﻣﭙﺮوري و ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ‬ ‫داﻣﭙﺮور‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه‬ ‫ﺑﺎ زﺑﺎن‬ ‫ﺧﻮﯾﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫دوژو‪‬رﺷﺘﺎ‬ ‫واﻧﺲ‬ ‫ﻫﻮ‪‬رش ﺗﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ي ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬
‫یﻌﺘﺆﺿﻖ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﻣﺲ·‬ ‫ﺍﺅﺿﻖ‪/‬ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫ﮐﺎر ﺑﺪ‬ ‫ﺑﺮﺗﺮ‬ ‫ﮐﺎر ﺧﻮب‬ ‫ﻫﺮﮔﺰ ﻧﻪ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫دان‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻮِﻧﮓ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬
‫یﻀﺒﺪﭖ&‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫"ﭖ·‬ ‫یﻤﺪ·‬ ‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬
‫آﯾﯿﻦ‬ ‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﭘﺮورش ﻣﯽدﻫﻨﺪ‬ ‫دﯾﻮان را‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪911 ‬‬

‫ﻗﭙﮑﻐﮑﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐیﻐﺪ·‬ ‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ·‬ ‫یﻊ‪»·/‬ﻗﻀﻮﻇﭗ·‬ ‫"]ﻩ ·‬

‫ﺿﭽﺰﻋﮕﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺲ‪·,‬‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﻋﺬ[‪·/‬‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬

‫یﻌﺘﺆﺿﻖ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﻣﺲ·‬ ‫ﺍﺅﺿﻖ‪/‬ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫یﻀﺒﺪﭖ&‬ ‫"ﭖ· یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫یﻤﺪ·‬ ‫یﻀﺒﺆ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬

‫ﯾﻮﯾﯽ دوش ﺧﺮَﺗﻮا اَ ا‪‬ﺷ‪‬ﻤ‪‬ﻢ و‪‬رِد‪‬ن راﻣ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬

‫ﺧﻮاﯾﯿﺶ ﻫﯿﺰوﺑﯿﺶ ﻓﺸﻮ‪‬ﯾﺴﻮ اَﻓﺸﻮﯾﻨﺘُﻮ‬
‫ي ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ ﻧﻮﺋﯿﺖ ﻫﻮ‪‬رش ﺗﺎﯾﯿﺶ واﻧﺲ دوژو‪‬رﺷﺘﺎ‬
‫ﺗﻮﯾﯽ د‪‬ﺋ‪‬ﻮِﻧﮓ دان ﯾﺎ درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺞاﻧﺪﯾﺸﯽ ﺧﺸﻢ و ﺳﺘﻤﮕﺮي را ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎ زﺑﺎن وﮔﻔﺘﺎر ﺧﻮﯾﺶ از ﮐﺎر ﺗﻮﻟﯿﺪ ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و داﻣﯽ ﭘﺮورش ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ‬
‫ﮐﺎر ﺑﺪﺷﺎن ﺑﺮﺗﺮي دارد‪ .‬ﭼﻮن ﻫﺮﮔﺰ ﺗﻮﻟﯿﺪ و ﮐﺎر ﺧﻮب اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽدﻫﻨﺪ‬
‫آﻧﻬﺎ دﯾﻮان و ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري را ﭘﺮورش ﻣﯽدﻫﻨﺪ‬
‫اﯾﻦ ﺷﯿﻮه از ﭘﯿﺮوان دروغ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 912‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﺧﻮد را در راه ﮔﺴﺘﺮش داﻧﺎﯾﯽ و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﺮدم ﺑـﺮاي ﭘﺸـﺖ‬
‫ﻧﻤﻮدن ﺑﻪﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري و ﭘﺮﺳﺘﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﭘﺮوردﮔﺎرﯾﮑﺘﺎ آﻏﺎز ﮐﺮد ﻫﻨﻮز ﻣﺮدم ﭼﺎدرﻧﺸﯿﻦ‬
‫و ﺑﯿﺎﺑﺎنﮔﺮد در ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن و دور و ﻧﺰدﯾﮏ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي ﺧﻮد را‬
‫ﺑﺎ ﻏﺎرت داراﯾﯽ و ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﺎن ﺑﺮﻣﯽآوردﻧﺪ‪ ،‬ﻣـﺮدم ﻧـﺎﮔﺰﯾﺮ ﺑﻮدﻧـﺪ ﺑـﺮاي ﻧﮕﻬﺒـﺎﻧﯽ‬
‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ و ﻫﺴﺘﯽ ﺧﻮﯾﺶ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﺎن اﯾﺴﺘﺎدﮔﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺠﻨﮕﻨﺪ ﮐـﻪ ﮐـﺎر ﺑـﻪ ﺧـﻮﻧﺮﯾﺰي و‬
‫ﮐﺸﺘﺎر ﻣﯽﮐﺸﯿﺪ‪ .‬دﺷﻤﻨﺎن آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪﮔﺎن ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري و ﻧﻤﺎد ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎي‬
‫ﻣﺎدي ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺧﻮد ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ و در ﻧﻮﺷـﯿﺪن ﻫـﻮم و ﺑﺮﮔـﺰاري‬
‫آﯾﯿﻦﻫﺎي ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮔﺎو و ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن ﻫﻤﮑﺎري ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬رﻫﺒﺮي آﻧﺎن ﮐﻪ دﺷﻤﻨﺎن زرﺗﺸﺖ ﺑﻮدﻧﺪ‬
‫ﺑﺎ ﺑِﻨﺪوا‪ ،‬اوﯾﺴﺞ و ﮐﺮﭘﻦﻫﺎ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻮد ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را ﮐﻮي ) ﮐﯽ( ﻣﯽﮔﻔﺘﻨﺪ‪ .‬در آن‬
‫زﻣﺎن ﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ آراﻣﺶ و آﺳﻮدﮔﯽ ﭘﺎ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺖ و ﺳﻮد آﻧﺎن در آﺷﻔﺘﮕﯽ و ﺑﯽﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﺑﻮد‪،‬‬
‫ﭼﭙﺎول و ﻏﺎرت و ﺟﻨﮓ و ﮔﺮﯾﺰ درﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﯾﮏ ﮐﺎر و ﭘﯿﺸﻪ ﻋﺎدت آﻧﺎن ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"]ﻩ‪» :(yoi) .‬آن‪ ،‬او‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﻊ‪»./‬ﻗﻀﻮﻇﭗ‪» :(duB.xrarsH) .‬ﻧﺎﺑﺨﺮد‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﻘﻮل‪ ،‬ﺑـﺎ ﺳـﻮءﻧﯿـﺖ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻊ‪»/‬ﻗﻀﻔﻊ )ﺻﻔﺖ( »ﺑﺎ ﺳﻮء ﻧﯿﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺑﺨﺮد«‬
‫ﺿﺒﺰﻏﮑﻐﮏ‪» :(acDemem) .‬ﺧﺸﻢ‪ ،‬ﺧﺸﻮﻧﺖ‪ ،‬ﻏﻀﺐ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺒﺰﻏﮑﺾ‬
‫ﺭﺿﻘﻐیﻐﺪ‪» :(vareden) .‬زﯾﺎدﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺴﺘﺮش ﻣﯽدﻫﻨﺪ« )وﺟﻪﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮمﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﻘﯽ »زﯾﺎد ﮐﺮدن‪ ،‬اﻓﺰودن‪ ،‬ﺑﺰرگ ﮐﺮدن‪ ،‬رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ دادن«‬
‫ﻗﭙﮑﻐﮑﺈﭖ‪» :(rāmemcā) .‬و ﺑﯽرﺣﻤﯽ‪ ،‬ﻇﻠﻢ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻗﭙﮑﺾ ]ﻗﻐﮑﻐﮏ درﺳـﺖ‬
‫اﺳﺖ[‬
‫ﻃﭙﻪ‪» :(mHiB) ./‬ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮد« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺻـﻔﺖ ﻣﻠﮑـﯽ‬
‫ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ(‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﻋﺬ[‪» :(hizubīB) ./‬زﺑﺎن« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺍﻩ‪,.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪913 ‬‬

‫ﭼﺰﻋﮕﻀﺲ‪» :(fDuiiasū) .,‬ﭘﺮورشدﻫﻨﺪه‪ ،‬ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن‪ ،‬داﻣﭙﺮور‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬

‫ﻧﺮﯾﻨﻪ( )ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬داﻣﭙـﺮور« ‪ -‬ﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻑ ]ﺗﻮﻟﯿـﺪ ﮐﺸـﺎورزي و داﻣﭙـﺮوري از‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي ﻣﻬﻢ زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻌﻨﯽ واژه ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﮐﻠﯽ و ﻋـﺎم اﺳـﺖ‪ .‬ﮐﺴـﺎﻧﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻏـﺎرت و زورﮔـﻮﺋﯽ و ﺧﺸـﻮﻧﺖ داراﯾـﯽ و‬
‫ﺗﻮﻟﯿﺪ دﯾﮕﺮان را ﻣﯽرﺑﻮدﻧﺪ‪[.‬‬
‫ﺿﭽﺰﻋﮕﻀﺪﻑ]‪» :(afDuiiaytō) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ دام ﭘﺮورش ﻧﻤﯽدادﻧﺪ‪ .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪ داﻣﯽ و‬
‫ﮐﺸــﺎورزي ﻧﻤــﯽﮐﻨﻨــﺪ‪ ،‬ﮔــﺮوه ﺑﯿﮑـﺎران و ﻏــﺎرﺗﮕﺮان« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﭽﺰﻋﮕﻀﺄﻑ‬
‫ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪،‬‬ ‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ‪» :(yaēDąm) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬـﺎ ﮐـﻪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﺍﺅﺿﻖ‪/‬ﻓﭙﻪ‪» :(hvvarBtāiB) ./‬ﮐﺮدار ﺧﻮب‪ ،‬ﮐﺎرﻫﺎي ﺧـﻮب« )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺍﺅﺿﻖ‪/‬ﻓﺾ‬
‫ﺭﻣﺲ‪» :(vąs) .‬ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻮدن از‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻏﺎﻟﺐ آﻣﺪن‪ ،‬از ﻣﯿﺎن ﺑﺮداﺷﺘﻦ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳﻮم‬
‫ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﺪ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬آرزو‪ ،‬اﺷﺘﯿﺎق«[‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪‬‬ ‫یﻌﺘﺆﺿﻖ‪/‬ﻓﭗ‪» :(dużvvarBta) .‬ﮐــﻨﺶ ﺑــﺪ‪ ،‬ﮐــﺮدار ﭘﻠﯿــﺪ« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫یﻌﺘﺆﺿﻖ‪/‬ﻓﺾ‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪‬‬ ‫یﻀﺒﺆﻏﺄﻝ‪» :(daēvvfyg) .‬دﯾــﻮان را‪ ،‬ﺧــﺪاﯾﺎن ﭘﻨــﺪاري را« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫یﻀﺒﺆﺽ‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬ ‫یﻤﺪ‪» :(dąn) .‬ﻣﯽدﻫﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮورش ﻣﯽدﻫﻨﺪ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ‬
‫"ﭖ‪» :() .‬آن ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪» :(dregvvatō) .‬د‪‬روﻧﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫یﻀﺒﺪﭖ‪» :(daénā) .‬دﯾﻦ‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
 ‫‪ 914‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫آزواﯾﺘﯿﺶﭼﺎ‬ ‫اﯾﮋاﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫اَت‬
‫ﭖ‪,.‬ﻫﻔﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻫﺘﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫و ﺗﻮاﻧﮕﺮ‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫آن‬ ‫اﻣﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﺎرﺷﺘﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫د‪‬ﺋﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ي‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﭙﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫"؛·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‬ ‫او‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮزِن ﺗﻮش‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﮐﺲ ﭼﯿﺖ‬ ‫آرﻣ‪‬ﺘﻮﯾﯿﺶ‬
‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﻧﻀﺴﺈ[‪·،‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪·/‬‬
‫آﮔﺎه‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﻫﺮ ﯾﮏ از آﻧﺎن‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮو‪‬ﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬ ‫وﯾﺴﭗ‪ ‬اﯾﺶ‬ ‫ت‪ ‬اﯾﺶ ﭼﺎ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﻀﻪ‪·/‬‬ ‫ﻓﻀﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫و اﯾﻨﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪915 ‬‬

‫ﭖ‪,.‬ﻫﻔﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻫﺘﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺍﺅ]·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﭙﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪·/‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪ ·/‬ﻧﻀﺴﺈ[‪ ·،‬ﺿﺰﭖ‬
‫ﻓﻀﻪ‪/‬ﺇﭖ· ﺭ[ﺳﺤﻀﻪ‪ ·/‬ﻭﻇﻀﺎﮎ[· »ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ· ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬

‫اَت ﻫﻮ‪ ‬ﻣ‪‬ﺰدا اﯾﮋاﭼﺎ آزواﯾﺘﯿﺶﭼﺎ‬

‫ي د‪‬ﺋﻨﺎﻧﻢ و‪‬ﻫﻮ ﺳﺎرﺷﺘﺎ ﻣﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫آرﻣ‪‬ﺘﻮﯾﯿﺶ ﮐﺲ ﭼﯿﺖ اَﺷﺎ ﻫﻮزِن ﺗﻮش‬
‫ت‪ ‬اﯾﺶ ﭼﺎ وﯾﺴﭗ‪ ‬اﯾﺶ ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ ﺧﺸﺘَﺮو‪‬ﯾﯽ اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫اﻣﺎ آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﮕﺮ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎور دﯾﻨﯽ ﺧﻮد را ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﭘﯿﻮﻧﺪ دﻫﺪ‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ از آﻧﺎن‪،‬‬
‫آﮔﺎه‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري و راﺳﺘﯽ ﻫﻤﺮاﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ اي اﻫﻮرا زﯾﺮ ﻓﺮﻣﺎن ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 916‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﺗﻮاﻧﮕﺮي ﭘﯿﺮوي از ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و راﺳﺘﯽ اﺳـﺖ‪ .‬ﻫـﺮ اﻧﺴـﺎن آﮔـﺎه و‬
‫داﻧﺎﯾﯽ ﮐﻪ راه و روش ﺧـﻮد را ﺑـﺎ آﻧﻬـﺎ ﻫﻤـﺮاه و ﻫﻤﺎﻫﻨـﮓ ﮐﻨـﺪ و ﭘﯿـﺮو اﻫـﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﻧﻤـﺎد‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ و ﺗﻮاﻧﮕﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬اﻣﺎ« ) از ادات(‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬او‪ ،‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪.‬‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻫﺘﭗ‪» :(iżā) .‬ﻧﯿﺮو« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻫﺘﭗ‬
‫]اﯾﻦ واژه در ﭘﻬﻠﻮي ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﯿﺮﯾﻨﯽ وﭖ‪,.‬ﻫﻔﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺮﺑﯽ ﯾﺎ ﭘﯿﻪ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﺗﻤﺎﯾﻞ« و ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺗﻌﺒﯿﺮات زﯾﺎد ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪﭖ‪,.‬ﻫﻒ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﻮد را ﻗﺮﺑـﺎﻧﯽ و‬
‫ﻓﺪا ﮐﺮدن و دو واژه را ﺑﺎ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم »ﻣﯿﻞ ﻗﻠﺒﯽ و ﺑﺎﻃﻦ داﻧﺴﺘﻪ«‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬دو واژه را ﺷـﯿﺮ و ﮐـﺮه ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﺮده و ﭘﻨﺪاﺷـﺘﻪ ﮐـﻪ اﺳـﺘﻌﺎره از ﻧﯿﺮوﻣﻨـﺪي و‬
‫ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ و ﺳﯿﺮي«[‬
‫ﭖ‪,.‬ﻫﻔﻪ‪» :(azūitiB) ./‬ﻓﺮﺑﻪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﮕﺮ«‬
‫]در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ واژهﻫﺎي زﯾﺎدي ﺑﻄﻮر ﻣﺠﺎزي و اﺳﺘﻌﺎري ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ‪ .‬ﻣﻔﻬﻮم اﯾـﻦ ﺟﻤﻠـﻪ »اي‬
‫ﻣﺰدا ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ را ﺑﺮاي ﺗﻮ ﺷﯿﺮ و ﮐﺮه اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺷـﯿﺮ و ﮐـﺮه اﺳـﺖ ﺑـﺎ ﺗﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ‬
‫اﻣﮑﺎﻧﺎت و رﺳﻮم زﻣﺎن ﺑﺎﯾﺪ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﻪ ارزش دو ﻣﺎده ﻣﻬﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﻪ ﯾﮏ ﻣﺮد ﻧﺴﺒﺖ داده ﻣﯽﺷﻮد ﺣﮑﺎﯾﺖ از ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻮدن آن ﺷﺨﺺ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪[.‬‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫یﻀﺒﺪﻣﮏ‪» :(daēnąm) .‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‪ ،‬اﻋﺘﻘﺎد‪ ،‬ﻧﻈﺮﯾﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭ]ﺍﻉ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪917 ‬‬

‫ﺳﻀﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ‪» :(sareBtā) .‬واﺑﺴﺘﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪- s-aor.) ،‬ﺳﻀﻖ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(ārmatōiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔـﺎري« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﻧﻀﺴﺈ[‪» :(kascit) .،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺪام ﮐﺲ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫‪-‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬دادﮔﺮي‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ازﻟﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‪» :(huzfytuB) ./‬آﮔﺎه« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬دودﻣﺎن‪ ،‬ﻧﺴﺐ« ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪» :‬آﺷـﻨﺎ‪ ،‬آﮔـﺎه«‪.‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﻉ‪.‬؛ﺃﻓﻊ‬
‫ﻓﻀﻪ‪/‬ﺇﭖ‪ :(taiBcā) .‬ﻓﻀﻪ‪ +/‬ﺇﭖ »و اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﻓﺾ‬
‫»اﯾﻦ« ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪.‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﻀﻪ‪» :(vispaiB) ./‬ﻫﻤﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(rsahmi) .‬آن ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬ﺗﻮظ )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ]ﻩ‪» :(xDaθrōi) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪»-‬ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﺣﮑﻤﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﻮر«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا‪ ،‬اي ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 918‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ﻣﺮوﺋﯿﺘﻪ‪‬‬ ‫اﺷ‪‬ﻢ ﭼﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ا‪‬ش ﯾﺎ‬ ‫ﻓﺮَ‬ ‫واو‬ ‫ﻓﺮو‪‬‬
‫ﮐﻖ‪,‬ﻫﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺑﺰﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻘﺾ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﭼﻖ]·‬
‫ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ردن‬ ‫و راﺳﺘﯽ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫)اﺿﺎﻓﻪ(‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫)اﺿﺎﻓﻪ(‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫آ‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﻬﯿﺎ‬ ‫ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫وِ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"ﭖ·‬
‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ‪ ،‬ر‪‬و‪‬ﻧﺪ‬ ‫ﻣﺎل ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺧﺮد‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﺮاو‪‬يا‪‬ﻣﺎ‬ ‫اي‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫وﯾﭽﯽ دﯾﺎﯾﯽ‬ ‫ا‪‬رِش‬
‫ﺳﻘﭙﺆﺿﮕﻀﺒﮑﭗ ·‬ ‫[·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬
‫ﺑﻔﻬﻤﺎﻧﯿﻢ‪ ،‬ﺑﮕﻮش ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﻢ‬ ‫آﻧﺮا‬ ‫ﺑﻬﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‬ ‫درﺳﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺸﻤﺎ و‪‬ﺗﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﺗﺎﻧﻢ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫"ﭖ‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻓﻤﮏ ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫دﯾﻨﯽ را‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪919 ‬‬

‫ﮐﻖ‪,‬ﻫﻔﺐ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺑﺰﮔﭗ·‬ ‫ﭼﻘﺾ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﭼﻖ]·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"ﭖ·‬

‫ﺳﻘﭙﺆﺿﮕﻀﺒﮑﭗ ·‬ ‫[·‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺇﻫیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]·‬ ‫"ﭖ‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻓﻤﮏ ·‬

‫ﻓﺮو‪ ‬واو ﻓﺮَ ا‪‬ش ﯾﺎ ﻣﺰدا اﺷ‪‬ﻢ ﭼﺎ ﻣﺮوﺋﯿﺘﻪ‪‬‬

‫ﯾﺎ وِ ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش ﺧﺸﻤﺎﮐﻬﯿﺎ آ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ا‪‬رِش وﯾﭽﯽ دﯾﺎﯾﯽ ﯾﺘﺎ اي ﺳﺮاو‪‬يا‪‬ﻣﺎ‬
‫ﺗﺎﻧﻢ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﻧﻢ ﯾﺎ ﺧﺸﻤﺎ و‪‬ﺗﻮ اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫از ﺷﻤﺎ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ اي ﻣﺰدا‬
‫و اي اﺷﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪاي ﮐﻪ در اﻧﺪﯾﺸﻪ دارﯾﺪ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﯿﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ درﺳﺖ آن‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﮔﻮش ﺑﺮﺳﺎﻧﯿﻢ‬
‫و اﯾﻦ دﯾﻨﯽ را ﮐﻪ از آن ﮐﺴﯽ ﭼﻮن ﺷﻤﺎﺳﺖ‬
‫اي اﻫﻮرا آﻣﻮزش دﻫﯿﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 920‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪préposition, préverbe‬‬ ‫ﭼﻖ]‪» :(frō) .‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ واژه‪ ،‬ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞ ﺑـﺮاي ﺗﺄﮐﯿـﺪ‬
‫)ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ‬
‫ﭼﻘﻀﺒﺰﮔﭗ‪» :(fraeDiia) .‬ﺧﻮاﻫﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻣـﯽﮐـﻨﻢ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻩ‪»/‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن« ]ﭼﻘﻀﻬﺰﮔﭗ[‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺰﻏﮑﺈﭖ‪» :(aDemcā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮐﻖ‪,‬ﻫﻔﺐ‪» :(mrūitē) .‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻇﻬﺎر و اﻋﻼم ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﮐﻖ‪,‬‬
‫"ﭖ‪» :(ya) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ‪( relat.‬‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ« )ﺿـﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ دوم ﮐـﺲ(‬
‫]ﭼﻮن ﺧﺸﻤﺎﮐﻬﯿﺎ داراي ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺖ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ آﻧﺮا ﺣﺮف ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ[‬
‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪» :(xratfuB) ./‬ﺧﺮد‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﭘﻨﺪار« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﻗﻀﻔﻊ‬
‫»ﺯﮐﭙﻨﻀﺎﮔﭗ‪» :(xDmHkahiiH) .‬ﻣــﺎل ﺷــﻤﺎ‪ ،‬ﺷــﻤﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫»ﺯﭘﻨﺾ‬
‫ﭖ‪.‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪) :(ā.manazhā) .‬ﺑﺎﯾﯽ ﺗﮏ ﯾﺎ ﻧﻬـﺎدي ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ - ‬ﭖ‪.‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﺑﺮﻧﺎﻣـﻪ‪،‬‬
‫ر‪‬و‪‬ﻧﺪ‪ ،‬روش« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،passion :‬اﺣﺴﺎس‪ ،‬درﯾﺎﻓـﺖ‪ .‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪ ،intention :‬ﻗﺼـﺪ‪ ،‬ﻧﯿـﺖ‪،‬‬
‫ﻣﻘﺼﻮد‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،plan :‬ﻃﺮح[‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ./‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ درﺳﺘﯽ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭﻫﺈﻫیﮕﭙﻪ‪» :(vicidiiai) .‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دادن‪ ،‬ﺑﺎز ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬‬
‫ﺇﻩ »ﺟﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دادن« واژه ﭼﯿﺪن در ﻓﺎرﺳﯽ از ﻫﻤﯿﻦ رﯾﺸﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫"ﺿﻮﭖ‪» :(yalā) .‬ﺑﻬﻤﺎن ﺳﺎن‪ ،‬ﺑﻬﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ ‪( conj.‬‬
‫[‪» :(ī) .‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪( démon.‬‬
‫ﺳﻘﭙﺆﺿﮕﻀﺒﮑﭗ‪» :(srāvvaiiaēmā) .‬ﺷﻨﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﺣﺎﻟﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﻬﻤﺎﻧﺪن« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪921 ‬‬

‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺳﺒﺒﯽ‪- casat.) ‬ﺳﻘﻊ‬

‫ﻓﻤﮏ‪» :(tąm) .‬اﯾﻨﺮا‪ ،‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫یﻀﺒﺪﻣﮏ‪» :(dacnąm) .‬دﯾﻦ‪ ،‬آﯾﯿﻦ‪ ،‬وﺟﺪان« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫»ﺯﮐﭙﺆﺿﻒ]‪» :(xDmāvvatō) .‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺷﻤﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﮐﭙﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا‪ ،‬اي ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 922‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﺮَاُﺗﻮ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺗَﺖ ﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪·,‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻓﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫و اﯾﻨﺮا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮔﻮﺷﻬ‪‬ﻮا‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺳﺮَ اُﺗﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﻝ‪,‬ﺯﺿﺎﺅﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪·,‬‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮔﻮﺷﺪار‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫داﺗﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﺧﻮ‪ ‬ا‪‬ﺗﻮش‬ ‫ك‬ ‫اَ اﯾﺮﯾﻤﺎ‬ ‫ك‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬ ‫یﭗ‬ ‫ﻃﻀﺒﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﭗ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن ﺗﻮ‬ ‫ﺧﺎﻧﻮاده‬ ‫ﮐﺪام‬ ‫ﺗﯿﺮه‬ ‫ﮐﺪام‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮَﺳ‪‬ﺴﺘﯿﻢ‬ ‫وﻧﮕﻮﻫﯿﻢ‬ ‫وِرِزِﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ي‬
‫ﭼﻘﻀﺴﻀﺴﻒ[ﮎ&‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ·‬ ‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭘﻪ·‬ ‫"؛·‬
‫ﻧﺎمآوري‪ ،‬ﺷﻬﺮت‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺮاي ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪923 ‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪·,‬‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻓﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﻝ‪,‬ﺯﺿﺎﺅﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪·,‬‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﭗ· ﻥ؛· ﻃﻀﺒﻔﻊ‪ ·/‬یﭗ‬ ‫ﻥ؛·‬

‫"؛· ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭘﻪ· ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ· ﭼﻘﻀﺴﻀﺴﻒ[ﮎ&‬

‫ﺗَﺖ ﭼﺎ و‪‬ﻫﻮ ﻣﺰدا ﺳﺮَاُﺗﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺳﺮَ اُﺗﻮ اَﺷﺎ ﮔﻮﺷﻬ‪‬ﻮا ﺗﻮ اﻫﻮرا‬
‫ك اَ اﯾﺮﯾﻤﺎ ك ﺧﻮ‪ ‬ا‪‬ﺗﻮش داﺗﺎﯾﯿﺶ اﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬
‫ي وِرِزِﻧﺎﯾﯽ وﻧﮕﻮﻫﯿﻢ ﻓﺮَﺳ‪‬ﺴﺘﯿﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ‬
‫اﯾﻦ را ﺑﺸﻨﻮد ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از راﺳﺘﯽ ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫ﺗﻮ ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﺑﻪ آن ﮔﻮﺷﺪار )و ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻦ(‬
‫ﮐﺪام ﺗﯿﺮه‪ ،‬ﮐﺪام ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن و دﺳﺘﻮرﻫﺎي ﺗﻮ ﻫﻤﺮاه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮدم و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻣﺎ ﻧﯿﮏ ﻧﺎﻣﯽ آورد‪.‬‬
 ‫‪ 924‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(taucā) .‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪» :(sraotū) .,‬ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬ﮔﻮش دﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻔﻬﻤﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﻘﻊ »ﮔﻮش دادن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manenzhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ »ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬ﮔﻮش‬
‫ﮐﻨﺪ‪«... ،‬‬
‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪» :(sraotū) .,‬ﺑﺸﻨﻮد‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﻨﺪ‪«... ،‬‬
‫ﺿﺒﭗ‪» :(ąDH) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻤﺎد دادﮔﺮي« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺒﺾ‬
‫ﻝ‪,‬ﺑﻀﺎﺅﭖ‪» :(gūDahvvā) .‬ﮔﻮش ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﻣﺮي دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫‪-‬ﻝ‪» /,‬ﺷﻨﯿﺪن«‬
‫ﻑ‪» :(tū) .,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬اي ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻥ؛‪» :(kf) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺪام« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻧﺾ )ﺻﻔﺖ ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﭗ‪» :(airiiamā) .‬ﺗﯿﺮه‪ ،‬دودﻣﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﻬﻘﮕﻀﮑﻀﺪ‬
‫ﻥ؛‪» :(kf) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﻃﻀﺒﻔﻊ‪» :(maētuB) ./‬ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬اﻫﺎﻟﯽ ﺧﺎﻧﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻃﻀﺒﻔﻊ‬
‫یﭙﻔﭙﻪ‪» :(dātāiB) ./‬ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬دﺳﺘﻮرﻫﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬یﭙﻔﺾ‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) .،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺳﺎﮐﻦ اﺳﺖ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪925 ‬‬

‫ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﭘﻪ‪» :(verezfnāi) .‬ﮔﺮوه‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﻏﻘﻎ‪.‬؛ﺩﺽ‬

‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ‪» :(vazuhīm) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﭼﻘﻀﺴﻀﺴﻒ[ﮎ‪» :(frasastīm) .‬ﺷﻬﺮت‪ ،‬ﻧﺎم ﻧﯿﮏ‪) «fame ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭼﻘﻀﺴﻀﺴﻔﻪ‬
 ‫‪ 926‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫داو‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫اوروازﯾﺸﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﻓ‪‬ﺮَش‪ ‬اُﺷﺘﺮاﯾﯽ‬
‫ﯼ|·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬
‫ارزاﻧﯽ دار‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﭘﯿﺮوزي و ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﯾﺎﺳﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮِم‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫"ﭘﺴﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻀﻖ؛ﮎ·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ را‬ ‫اﯾﻦ را‬ ‫ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸَﺘﺮو‪‬ﺋﯽ‬ ‫آ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬ ‫وﻧﮕﻬﺎاو‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎﭼﺎ‬
‫ﺍﺯﺿﻮﻕ]ﻩ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬ ‫"ﻣﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‬ ‫در‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫و ﺑﺮاي ﻣﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آوﻧﮓﻫﺎﻣﺎ‬ ‫ﻓﺮَ ا‪‬ﺷﺘﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ و‪‬ﯾﯽ‬
‫|ﺟﺎﭘﮑﭗ&‬ ‫ﭼﻘﻀﺐ‪/‬ﻑ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆ]ﻩ·‬
‫ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد‬ ‫ﭘﯿﺎمرﺳﺎﻧﺎن‬ ‫ﻫﻤﻪ‬ ‫زﻣﺎنﻫﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪927 ‬‬

‫ﯼ|·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫"ﭘﺴﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﻀﻖ؛ﮎ·‬

‫ﺍﺯﺿﻮﻕ]ﻩ ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ·‬ ‫"ﻣﮏ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬

‫|ﺟﺎﭘﮑﭗ&‬ ‫ﭼﻘﻀﺐ‪/‬ﻑ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬ ‫"ﺿﺆ]ﻩ·‬

‫ﻓ‪‬ﺮَش‪ ‬اُﺷﺘﺮاﯾﯽ اوروازﯾﺸﺘﺎﻧﻢ اَﺷَﻬﯿﺎ داو‬

‫ﺳ‪‬ﺮِم ﺗَﺖ ﺗﻮا ﻣﺰدا ﯾﺎﺳﺎ اﻫﻮرا‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯽ ﺑﯿﺎﭼﺎ ﯾﺎﻧﻢ وﻧﮕﻬﺎاو ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ آ ﺧﺸَﺘﺮو‪‬ﺋﯽ‬
‫ﯾﺎ و‪‬ﯾﯽ وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ ﻓﺮَ ا‪‬ﺷﺘﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ آوﻧﮓﻫﺎﻣﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫اﯾﻨﺮا از ﺗﻮ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺷﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺮوزي و ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ را ارزاﻧﯽ دار‬
‫آن ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ در ﭘﻨﺎه ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﺗﻮﺳﺖ‬
‫ﻣﺎ ﺑﺮاي ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺎمرﺳﺎﻧﺎن ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 928‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ از ﺳﻮي اﻫﻮراﻣﺰدا دﺳﺘﻮري ﻧﮕﺮﻓﺘﻪ ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺟﺴﺘﺠﻮي آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻫﺴﺘﯽ رﻓﺘﻪ و‬
‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ رﺳﯿﺪه ﮐﻪ آﻓﺮﯾﻨﺶ ﮐﺎﯾﻨﺎت ﺑﺮ ﻧﻈﺎم و ﻫﻨﺠﺎري اﺳﺘﻮار ﺷﺪه ﮐـﻪ در آن ﮐـﻢ و‬
‫ﮐﺎﺳﺘﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮد و ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد و آن ﻧﯿﺮوي ﺧﺮد و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺟﺎوﯾﺪ اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ از‬
‫آن اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﺧﺮدي ﮐﻪ ﭘﺎﯾﻪ و اﺳﺎس آﻓﺮﯾﻨﺶ اﺳﺖ اﻟﻬﺎم ﮔﺮﻓﺘﻪ و اﻫﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ را ﺑﺎ‬
‫ﺷﺶ ﺻﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي آن ﺑﺮﺷﻤﺮده ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ‪» :(fraDaoBtrai) .‬ﻓﺮَﺷَﻪ اُﺷﺘﺮ‪ ،‬ﻓَﺮﺷﻮﺷﺘَﺮ اﺳﻢ ﺧﺎص‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﭘﯿﺮوان‬
‫زرﺗﺸﺖ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ‪» :(urvvaziBtąm) .‬ﺑﺮﮐﺖ‪ ،‬ﺧﻮﺷﯽ‪ ،‬ﺳﻌﺎدت‪ ،‬ﻧﯿﮏﺑﺨﺘﯽ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻋﻘﺆﭖ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‪» :(aDahiiā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﯼ|‪» :(da) .‬ﺑﺪﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺳﻀﻖ؛ﮎ‪» :(sorfm) .‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﭘﻨﺎه‪ ،‬اﺗﺤﺎد« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﻖ‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫"ﭘﺴﭗ‪» :(yasā) .‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪"- ‬ﭖ »ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬آرزو داﺷﺘﻦ‪ ،‬اﺷﺘﯿﺎق داﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ‪» :(maibiiacā) .‬و ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﺿـﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ«‬
‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬ﮐﻪ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪929 ‬‬

‫ﺭﺿﺠﺎﭘﻊ‪» :(vazhāu) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬

‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(rsahmi) .‬ﻣﺎل ﺗﻮ‪ ،‬آن ﺗـﻮ‪ ،‬ﺗـﻮ« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ(‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺨﻪ‪» :(xDarroi) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫"ﺿﺆ]ﻩ‪» :(yavvōi) .‬زﻣﺎن‪ ،‬زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬از ﻫﻤﻪ زﻣﺎﻧﻬﺎ‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸـﻪ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫"ﺿﺆ‬
‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‪» :(vispāi) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫـﺮ ﮐـﺲ‪ ،‬ﻫﻤﮕـﯽ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫ﭼﻘﻀﺐ‪/‬ﻑ|ﺟﺎ]‪» :(fraēBtGzhō) .‬ﭘﯿﺎمرﺳﺎﻧﺎن‪ ،‬ﻓﺮﺳﺘﺎدﮔﺎن‪ ،‬ﻣﺄﻣﻮران« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫‪-‬ﭼﻘﻀﺐ‪/‬ﻓﺾ‬
‫|ﺟﺎﭘﮑﭗ‪» :(Gzhāmā) .‬ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﯿﻢ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯿﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻮدن«‬
 ‫‪ 930‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ﺗَﺸَﺘُﻮ‬ ‫ﺳﻮي‬ ‫ﻓﺸ‪‬ﻨﮓ ﻫﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ﺳﺎﺳﻨﺎو‬ ‫ﺳ‪‬ﺮ اُﺗﻮ‬
‫ﻓﺾ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺳﻌﮕﺐ·‬ ‫ﭼﺰ؛ﺃﻻﮒ]·‬ ‫ﺳﭙﺴﺪ|·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪·,‬‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫آﺑﺎدﮔﺮي‬ ‫ﮐﺎرو‪‬رز‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه‬ ‫آﻣﻮزشﻫﺎ را‬ ‫ﺑﺸﻨﻮد‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮاﺗﺎ‬ ‫دﯾﺪاﻧﺲ‬ ‫ﺳ‪‬ﺮِم‬ ‫ا‪ ‬رِش و‪‬ﭼﺎو‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫یﻬیﻤﺲ·‬ ‫ﺳﻀﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪/‬ﺭﺿﺈ|·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺑﺎ دروﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺎ اﻫﺮﯾﻤﻦ‬ ‫ﻣﯿﭙﺬﯾﺮد‬ ‫ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‬ ‫درﺳﺖ ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﯿﮋد‪‬‬ ‫ﯾﻮﺟﻦ‬ ‫وﻫﯿﺸﺖ‪‬‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﮎ[ﺗیﺐ·‬ ‫"‪_,‬؛ﺩ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺐ·‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺑﺎ ارزش‬ ‫ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‬ ‫ﻫﺮﮔﺎه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺟﺎﻣﺎﺳﭙﺎ‬ ‫ﯾﺎﻫﯽ‬ ‫ﯾﻮﺧﺘﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺤﭗ&‬ ‫"ﭘﺎ[·‬ ‫"ﻉ»ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬
‫ﺟﺎﻣﺎﺳﭙﺎ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‬ ‫اﺷﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪931 ‬‬

‫ﻓﺾ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﺳﻌﮕﺐ·‬ ‫ﭼﺰ؛ﺃﻻﮒ]·‬ ‫ﺳﭙﺴﺪ|·‬ ‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪·,‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫یﻬیﻤﺲ·‬ ‫ﺳﻀﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪/‬ﺭﺿﺈ|·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﮎ[ﺗیﺐ·‬ ‫"‪_,‬؛ﺩ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺐ·‬ ‫یﻀﺒﺪ|·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺤﭗ&‬ ‫"ﭘﺎ[·‬ ‫ﺿﺰﭖ· "ﻉ»ﻓﭗ·‬

‫ﺳ‪‬ﺮ اُﺗﻮ ﺳﺎﺳﻨﺎو ﻓﺸ‪‬ﻨﮓ ﻫﯿ‪‬ﻮ ﺳﻮي ﺗَﺸَﺘُﻮ‬

‫ﻧﻮﺋﯿﺖ ا‪ ‬رِش و‪‬ﭼﺎو ﺳ‪‬ﺮِم دﯾﺪاﻧﺲ درِﮔﻮاﺗﺎ‬
‫ﻫﯿﺖ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎو وﻫﯿﺸﺖ‪ ‬ﯾﻮﺟﻦ ﻣﯿﮋد‪‬‬
‫اَﺷﺎ ﯾﻮﺧﺘﺎ ﯾﺎﻫﯽ د‪‬ﺟﺎﻣﺎﺳﭙﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺸﺎورز و داﻣﭙﺮور )ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪه(‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي آﺑﺎدﮔﺮي آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪه آﻣﻮزشﻫﺎ را ﺑﺸﻨﻮد‪.‬‬
‫ﻣﺮد درﺳﺖ ﮔﻔﺘﺎر ﻫﺮﮔﺰ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﺮو دروغ ) اﻫﺮﯾﻤﻦ( را ﻧﻤﯽﭘﺬﯾﺮد‪.‬‬
‫ﻫﺮﮔﺎه آﻧﻬﺎ ﺑﻪ اﺷﺎ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‪،‬‬
‫اي ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ ﺑﺎور دﯾﻨﯽﺷﺎن ﺑﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ارزشﻫﺎ و ﭘﺎداشﻫﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺷﺪه‪.‬‬
 ‫‪ 932‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮐﺸﺎورز و داﻣﭙﺮور ﻃﺒﻘﻪ ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪه و ﺷـﺮﯾﻒ ﺟﺎﻣﻌـﻪ ﺑﻮدﻧـﺪ در آﺑﺎدﯾﻬـﺎ و ﺷـﻬﺮﻫﺎ زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﻪ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﮔﻮش ﻓﺮا ﻣﯽدادﻧﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﻣﺮدم ﺑﯿﺎﺑﺎنﮔﺮد ﺑﻪ ﺟﺎي‬
‫ﺗﻮﻟﯿﺪ‪ ،‬دﺳﺘﺮﻧﺞ دﯾﮕﺮان را ﻏﺎرت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬ﮐﻮﺷﺶ زرﺗﺸﺖ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﻧﻈﺎم اﺟﺘﻤـﺎﻋﯽ ﺑـﻮد‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﮕﺎن ﺑـﺎ درﺳـﺘﯽ و ﭘﯿـﺮوي از راﺳـﺘﯽ در ﮐـﺎر ﺗﻮﻟﯿـﺪ و آﺑـﺎداﻧﯽ ﺷـﺮﮐﺖ ﮐﻨﻨـﺪ و در‬
‫ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺧﻮد و ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﻘﻀﺨﻒ‪» :(sraotū) .,‬ﺑﺸﻨﻮد« ) اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺳﻘﻊ‬
‫»ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﮔﻮش ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﭙﺴﺪ|‪» :(sasnG) .‬آﻣﻮزشﻫﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺳﭙﺴﺪﭖ‬
‫ﭼﺰ؛ﺃﻻﮒ]‪» :(fDfyghiiō) .‬داﻣﭙــﺮور و ﮐﺸــﺎورز‪ ،‬ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨــﺪه‪ ،‬اﻓــﺰون ﮐﻨﻨــﺪه«‬
‫]ﺟﮑﺴﻮن‪ :‬ﮐﻪ ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ از آن ﭘﯿﺮوي ﮐﺮد »زﯾﺎد ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ دادن‪ ،‬ﺗﺮﻓﯿـﻊ‪ ،‬ﺗﺮﻗـﯽ‬
‫دادن« ﮐﻪ ﻇﺎﻫﺮاً ﺑﺎ واژهﭼﺰﻋﮕﻀﺄﻑ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ داﻣﺪار و ﻧﮕﻬﺒـﺎن رﻣـﻪ ﺑﺴـﺘﮕﯽ دارد[‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭼﺰ؛ﺃﻻﮔﺾ‬
‫ﺳﻌﮕﺐ‪» :(suiiē) .‬ﺑﻪ ﺟﻠﻮ ﺑﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ دادن‪ ،‬ﻧﯿﺮو دادن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺱ‪,‬‬
‫ﻓﺾ‪/‬ﻓﺦ‪» :(taBto) .‬ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪه ﺷﺪه« ) اﺳﻢ ﯾﺎ ﺻﻔﺖ ﻣﻔﻌـﻮﻟﯽ‪ ،‬ﮔـﺬرا‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪-participe passé)  ،‬ﻓﺾ‪» /‬ﺳﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪن‪ ،‬ﺷﮑﻞ دادن«‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(nōiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﻏﻘﻎ‪/‬ﺭﺿﺈ|‪» :(ereBvacG) .‬ﺣﻘﯿﻘـﺖﮔـﻮ‪ ،‬درﺳـﺖ ﮔﻔﺘـﺎر« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪/‬ﺭﺿﺈﺿﺎ‬
‫ﺳﻀﻘﻐﮏ‪» :(sarem) .‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ‪ ،‬وﺣﺪت‪ ،‬اﺗﺤﺎد‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﻀﻖ‬
‫یﻬیﻤﺲ‪» :(didąs) .‬ﻣﯽآﻣﻮزد‪ ،‬آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﻤﺎ ﯾﺎ یﻀﺠﺎ »داﻧﺴﺘﻦ‪ ،‬آﻣﻮزش دادن‪ ،‬آﻣﻮﺧﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪933 ‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻔﭗ‪» :(dregvvātā) .‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دروغ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬وﻗﺘﯿﮑﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‪ ،‬ﻫﺮ زﻣﺎن ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﻗﯿﺪ(‬
‫یﻀﺒﺪ|‪» :(daēnG) .‬دﯾﻦ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺐ‪» :(vahiBtē) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫"‪_,‬؛ﺩ‪» :(yūjfn) .‬ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪,"- ‬ﻝ – "‪] _,‬ﯾﻮغ‪ ،‬ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺑﻨﺪ‪ ،‬ﯾﺮاق ﮐﺮدن‪ ،‬ﭼﻮﺑﯿﮑﻪ ﺑﻪ دو ﺳﻮي آن‬
‫ﺳﻄﻠﯽ ﻣﯽآوﯾﺰﻧﺪ« ـ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮدن[‬
‫ﮎ[ﺗیﺐ‪» :(mīżdē) .‬ﻣﺰد‪ ،‬ﺟﺎﯾﺰه« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻬﺘیﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ‪ :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‬
‫"ﻉ»ﻓﭗ‪» :(yuxtā) .‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﺑﺴﺘﻪ« ) اﺳﻢ ﻣﻔﻌﻮل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‬
‫‪,"-participe passé) ‬ﻝ‬
‫"ﭘﺎ[‪» :(yāhī) .‬ﭘﺎداش‪ ،‬داوري ﺑﺮاي ﺗﻌﯿﯿﻦ ﭘﺎداش« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﭘﺎ‬
‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺤﭗ‪» :(dfjāmaspā) .‬ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ‪ ،‬از ﯾﺎران ﻧﺰدﯾﮏ زرﺗﺸـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫]ﻣﯿﺘﻮان آﻧﺮا ﻧﺪاﯾﯽ ﮔﺮﻓﺖ[ ‪_ -‬ﭘﮑﭙﺴﺢ‬
 ‫‪ 934‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ﻧﯿﭙﺎوِﻧﮕﻪ‪‬‬ ‫آداﻧﻢ‬ ‫ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﺗَﺖ ﭼﺎ‬
‫ﺩﻫﺢ|ﺟﺎﺏ·‬ ‫ﭘیﻤﮏ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻓﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻦ‬ ‫در ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫در ﺗﻮ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫و اﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺷﺎﺋﻮﻧﺎﻧﻢ‬ ‫اورﻧَﺲ ﭼﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻋﻘﻌﺪﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬
‫درﺳﺘﮑﺎران را‬ ‫رواﻧﻬﺎ را‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﯾﮋاﭼﺎ‬ ‫آرم‪ ‬اﯾﺘﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﺲ ﭼﺎ‬
‫[ﺗﭙﺈﭖ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫"ﭖ‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺴﺈﭖ·‬
‫ﺗﻮان‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﮔﺮاﻧﻤﺎﯾﻪ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَوِﻣﯿﺮا‬ ‫و‪‬زد‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘﺮا‬ ‫ﻣﺎﻧﺰا‬
‫ﺿﺆ؛ﮎ[ﻗﭗ&‬ ‫ﺭﺽ‪#‬ﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﮐﻢ‪.‬ﭖ·‬
‫ﭘﺎﯾﺪار‬ ‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﺑﺰرگ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪935 ‬‬

‫ﺩﻫﺢ|ﺟﺎﺏ·‬ ‫ﭘیﻤﮏ·‬ ‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻓﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫ﺿﺰﭘﻌﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻋﻘﻌﺪﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬

‫[ﺗﭙﺈﭖ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺴﺈﭖ· "ﭖ‬
‫ﮐﻢ‪.‬ﭖ· »ﺯﺿﻮﻗﭗ· ﺭﺽ‪#‬ﺿﺠﺎﭖ· ﺿﺆ؛ﮎ[ﻗﭗ&‬

‫ﺗَﺖ ﭼﺎ ﻣ‪‬ﺰدا ﺗﻮ‪‬ﻫﻤﯽ آداﻧﻢ ﻧﯿﭙﺎوِﻧﮕﻪ‪‬‬

‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ و‪‬ﻫﻮ اورﻧَﺲ ﭼﺎ اَﺷﺎﺋﻮﻧﺎﻧﻢ‬
‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﺲ ﭼﺎ ﯾﺎ آرم‪ ‬اﯾﺘﯿﺶ اﯾﮋاﭼﺎ‬
‫ﻣﺎﻧﺘﺮا ﺧﺸﺘﺮا و‪‬زد‪‬ﻧﮕﻬﺎ اَوِﻣﯿﺮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫روان درﺳﺘﮑﺎران ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺶ را‬
‫در ﺳﺮاي ﺧﻮد ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻦ‪.‬‬
‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و ﺗﻮان ﮔﺮاﻧﻤﺎﯾﻪ آﻧﺮا‬
‫ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﺑﺰرگ ﺧﻮد ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﭘﺎﯾﺪار ﺑﺪار‪.‬‬
 ‫‪ 936‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(taucā) .‬و‪ ،‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻭﻇﻀﺎﮎ[‪» :(ruahmī) .‬ﺗﻮ‪ ،‬در ﺗﻮ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ »ﺗﻮ«‬
‫ﭖ‪+‬یﻤﮏ‪» :(ā+dąm) .‬در ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺗﻮي ﺧﺎﻧﻪ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﮏ »ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬زﯾﺴﺘﮕﺎه«‬
‫ﺩﻫﺢ|ﺟﺎﺏ‪» :(nipGzhē) .‬ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﻦ‪ ،‬ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﻦ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺣﭗ‪+‬ﺩ[ »ﻧﮕﻬﺪاري و ﭘﺎﺳﺪاري ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﺰد ﺧﻮد ﻧﮕﻬﺪاري ﮐﻦ« ]اﯾـﻦ‬
‫واژه در ﻫﺎت ‪ 28/11‬ﻧﯿﺰ آﻣﺪه[‪.‬‬
‫ﮐﻀﺪ]‪» :(manō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻓﮑﺮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﻋﻘﻌﺪﺿﺴﺈﭖ‪» :(urunascā) .‬روانﻫﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻋﻘﻌﻀﺪ‪ .‬ﻋﻘﻌﻀﺪ ‪ +‬ﺇﭖ‪.‬‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪﻣﮏ‪» :(aDaunąm) .‬ﭘﯿﺮوان اﺷﺎ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎران‪ ،‬دﺷﻤﻨﺎن دروغ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ »ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬راﺳﺖﮔﻮ‪ ،‬درﺳﺖ ﮐﺮدار‪ ،‬ﭘﯿﺮو اﺷﺎ«‬
‫‪-‬ﺩﻏﮑﻀﺎ‪ .‬ﺩﻏﮑﻀﺲ ‪+‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺴﺈﭖ‪» :(nemascā) .‬ﮔﺮاﻧﻤﺎﯾﻪ را‪ ،‬ﻣﺤﺘﺮم را« )راﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺇﭖ‪.‬‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ«‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(armaitiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔــﺎري‪ ،‬ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫‪[-‬ﺗﭗ ]ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪.abondance :‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫[ﺗﭙﺈﭖ‪» :(iżfcā) .‬ﻧﯿــﺮو‪ ،‬ﺗــﻮان« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺷﯿﺮ[ ﺑﻪ ﻫﺎت ‪ 49/5‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫ﮐﻢ‪.‬ﭖ‪» .‬ﺯﺿﻮﻗﭗ )‪» :(mązā.xDarrā‬ﻧﯿــﺮوي ﺑــﺰرگ« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻢ‪.‬ﭖ‪».‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺭﺽ‪#‬ﺿﺠﺎﭖ‪) :(vazdazhā) .‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺭﺽ‪#‬ﺿﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪937 ‬‬

‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﺳﺘﻤﺮار‪ ،‬ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ‪[«permanence ،‬‬

‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ with fatness :‬ﺑﺎ ﻓﺮﺑﻬﯽ و ﭼﺮﺑﯽ[‪.‬‬
‫ﺿﺆ؛ﮎ[ﻗﭗ‪» :(avvfmirā) .‬ﭘﺎﯾﺪار‪ ،‬ﻧﯿﺴﺘﯽﻧﺎﭘﺬﯾﺮ«‬
‫]در ﺑﺮﮔﺮدان اﯾﻦ واژه ﻫﺮ ﯾﮏ از ﭘﮋوﻫﻨﺪﮔﺎن ﻧﻈﺮ دﯾﮕﺮي دادهاﻧﺪ‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﻣﻌﻨﯽ آن روﺷﻦ ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﻨﻈﺮ ﻟﻮﻣﻞ اﺷـﺎره ﻣـﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ در ﻧﺘﯿﺠـﻪ‬
‫ﻧﺴﺨﻪﺑﺮداريﻫﺎي ﭘﯿﺸﯿﻦ ﻣﯿﺎن ﺣﺮف ‪ v‬و ‪ n‬اﺷﺘﺒﺎه ﭘـﯿﺶ آﻣـﺪه و در ﺻـﻮرﺗﯽ ﮐـﻪ ﺑـﻪ‬
‫ﺿﺪ؛ﮎ[ﻗﭗ اﺻﻼح ﺷﻮد ﻫﻤﺮﯾﺸـﻪ ﺑـﺎ واژه وداﯾـﯽ ‪ an-ā-mirā‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﻓﺴـﺎدﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪،‬‬
‫ﺗﺰﻟﺰلﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪار« ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ‪ ،helpful‬ﮐﻤﮏﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻔﯿﺪ ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﮐـﻪ ﻣـﯽﮔﻮﯾـﺪ‬
‫ﯾﮏ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﺼﻮري و ﻓﺮﺿﯽ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬واژه را دو ﺑﺨﺶ ﮐﺮده »‪ «avfm+īrā‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺣﻔﻆ و ﻧﮕﻬﺪاري = ‪«avfm‬‬
‫»ﻧﯿﺮو = ‪[.«īra‬‬
‫]ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ :‬واژه را ﺑﻪ دو ﺑﺨﺶ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ ‪ avfmi + rā‬ﮐﻪ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﭘﯿﺸـﯿﻦ آﻧـﺮا‬
‫ﺑﻪ ‪ ،deathless ،indestructible‬ﻓﻨﺎﻧﺎﭘﺬﯾﺮ‪ ،‬ﻧﺎﻣﺮدﻧﯽ‪ ،‬ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺎ ﺷﺮح و ﺗﻔﺴﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽ واژه را »ﻟﺒﺨﻨﺪ زدن«!! ﻣﯽﭘﻨﺪارد‪[.‬‬
 ‫‪ 938‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫دوژو‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫دوش ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨ‪‬ﻨﮓ‬ ‫دوشِ ﺧﺸَﺘﺮِﻧﮓ‬ ‫اَت‬
‫یﻌﺘﺆﺿﺈﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﻊ‪/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ؛ﺃﻝ·‬ ‫یﻊ‪/‬ﻍ»ﺯﺿﻮﻕ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺪ‬ ‫ﮐﺮدار ﺑﺪ‬ ‫ﻗﺎﻧﻮن ﺑﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬ ‫دوژ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫دوژ د‪ ‬ا‪‬ﻧ‪‬ﻨﮓ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫یﻌﺘﮑﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﻌﺘیﻀﺒﺪ؛ﺃﻝ·‬
‫ﭘﯿﺮوان دروغ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﻠﯿﺪ‬ ‫ﺑﺎور دﯾﻨﯽ ﺑﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯽ اي ﯾﻨﺘﯽ‬ ‫اورواﻧُﻮ‬ ‫پ‪ ‬اﯾﺘﯽ‬ ‫ﺧﻮ‪‬رِﺗﺎﯾﯿﺶ‬ ‫اَﮐﺎﯾﯿﺶ‬
‫ﺣﻀﻬﻔﻪ· ﻫﺜﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻃﻀﻘﻐﻮﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﻨﭙﻪ‪·/‬‬
‫روﺑﺮو ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫رواﻧﻬﺎ‬ ‫ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‬ ‫ﺧﻮراك ﺑﺪ‬ ‫ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺳﺖ‪ ‬ﯾ‪‬ﻮ‬ ‫اَﻧﮕﻬﻦ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎ‬ ‫د‪‬ﻣﺎنِ‬ ‫دروﺟ‪‬ﻮ‬
‫ﺿﺴﻔﻀﮓ]&‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬
‫ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﺎن‬ ‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‬ ‫راﺳﺘﯿﻦ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫دروغ‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪939 ‬‬

‫یﻌﺘﺆﺿﺈﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﻊ‪/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ؛ﺃﻝ·‬ ‫یﻊ‪/‬ﻍ»ﺯﺿﻮﻕ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫یﻌﺘیﻀﺒﺪ؛ﺃﻝ·‬

‫ﺣﻀﻬﻔﻪ·ﻫﺜﻬﺄﻑ[·‬ ‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻃﻀﻘﻐﻮﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﻨﭙﻪ‪·/‬‬

‫ﺿﺴﻔﻀﮓ]&‬ ‫ﺿﺠﺎﻏﺪ·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬

‫اَت دوشِ ﺧﺸَﺘﺮِﻧﮓ دوش ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨ‪‬ﻨﮓ دوژو‪‬ﭼ‪‬ﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫دوژ د‪ ‬ا‪‬ﻧ‪‬ﻨﮓ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ درِﮔﻮ‪‬ﺗُﻮ‬
‫اَﮐﺎﯾﯿﺶ ﺧﻮ‪‬رِﺗﺎﯾﯿﺶ پ‪ ‬اﯾﺘﯽ اورواﻧُﻮ ﭘ‪‬ﺌﯽ ﺗﯽ اي ﯾﻨﺘﯽ‬
‫دروﺟ‪‬ﻮ د‪‬ﻣﺎنِ ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎ اَﻧﮕﻬﻦ اَﺳﺖ‪ ‬ﯾ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫روان ﭘﻠﯿﺪ د‪‬روﻧﺪان‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ را‪ ،‬ﺑﺎ ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬ﮐﺮدار و ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺪﺷﺎن‬
‫ﺑﺎ ﺑﺎور دﯾﻨﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﺎدرﺳﺘﺸﺎن‬
‫ﺑﻪ آﻟﻮدﮔﯽ و ﺑﺪﺧﻮراﮐﯽ دﭼﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﻫﻤﻨﺸﯿﻨﺎن راﺳﺘﯿﻦ ﺧﺎﻧﻪ دروغ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 940‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ دﺳﺖ از ﭘﺮﺳﺘﺶ ﭘﺪﯾﺪهﻫـﺎي ﻃﺒﯿﻌـﯽ ﻧﻤـﯽﮐﺸـﯿﺪﻧﺪ‪ ،‬ﺑـﺎ ﺷﻬﺮﻧﺸـﯿﻨﯽ‪،‬‬
‫ﮐﺸﺎورزي‪ ،‬داﻣﺪاري و ﻧﻈﺎم درﺳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ دﺷـﻤﻦ ﺑﻮدﻧـﺪ ﺑﺠـﺎي ﮐـﺎر ﺗﻮﻟﯿـﺪي دﺳـﺘﺮﻧﺞ‬
‫دﯾﮕﺮان را ﻏﺎرت ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺎ ﺗﻤﺎم آﻣﻮزش ﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ زرﺗﺸﺖ ﺳﺮ ﺟﻨﮓ داﺷﺘﻨﺪ‪ .‬ﺗـﻦ و‬
‫ﺟﺴﻢ آﻧﻬﺎ در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن از آﺳﺎﯾﺶ و آراﻣﺶ ﺑـﯽﺑﻬـﺮه و روان آﻧﻬـﺎ ﻧﯿـﺰ دﭼـﺎر آﺷـﻔﺘﮕﯽ و‬
‫ﺑﯽﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺟﺎﯾﮕﺎه آﻧﻬﺎ ﺧﺎﻧﻪ دروغ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺟﻬﻨﻢ و ﺧﻮراك و ﮔﺬران زﻧـﺪﮔﯽ آﻧـﺎن‬
‫آﻟﻮده و ﭼﺮﮐﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬آري‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« ‪.alors‬‬
‫یﻊ‪/‬ﻍ»‪/‬ﺿﻮﻕ؛ﺃﻝ‪» :(duBexDarrfyg) .‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺑــﺪ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺮواﯾﯽ ﭘﻠﯿــﺪ‪،‬‬
‫ﻧﯿﺮوي ﭘﻠﯿﺪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬یﻊ‪/‬ﻍ»ﺯﺿﻮﻗﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﻊ‪/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪ؛ﺃﻝ‪» :(duB.~iiąoranfyg) .‬ﮐﺮدار ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﮐﻨﺶ ﺑﺪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـــﻪ(‪‬‬ ‫یﻌﺘﺆﺿﺈﺿﺠﺎ]‪» :(duzvvacanzhō) .‬ﺑـــﺪ ﮔﻔﺘـــﺎر« )راﯾـــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ‪،‬‬
‫یﻌﺘﺆﺿﺈﺿﺎ )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﻌﺘیﻀﺒﺪ؛ﺃﻝ‪» :(dużdaēneyg) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺪ‪ ،‬ﺷﺨﺼﯿﺖ ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ ﭘﻠﯿـﺪ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺑﺪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬یﻌﺘیﻀﺒﺪ ‪ -‬ازیﻌﺖ ‪ +‬یﻀﺒﺪﭖ‪.‬‬
‫یﻌﺘﮑﻀﺪﺿﺠﺎﺥ‪» :(dużmanazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ ﭘﺴﺖ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‬
‫‪-‬یﻌﺘﮑﻀﺪﺿﺎ )ﺻﻔﺖ(‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪» :(drevvatō) .‬دروﻧــﺪان‪ ،‬ﭘﯿــﺮوان دروغ« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺿﻨﭙﻪ‪» :(akāiB) ./‬ﺑﺪ‪ ،‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬زﺷﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﻨﺾ ﺑﺮ ﺿﺪ ﺭﺿﺠﺎﻉ‪.‬‬
‫ﻃﻀﻘﻐﻮﭘﻪ‪» :(marerāiB) ./‬ﻏﺬا‪ ،‬ﺧﻮراك« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻃﻀﻘﻐﻮﺽ‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[‪» :(paiti) .‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه ﺣﺮﮐﺖ«‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪941 ‬‬

‫ﻋﻘﺆﻣﺪ]‪» :(urvvąnō) .‬روانﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ‬

‫ﺣﻀﻬﻔﮕﺜﻬﺄﻑ[‪":(paitiieiytī) .‬ﺛﻬﺄﻑ[ ‪ +‬ﺣﻀﻬﻒ[‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـــــــﺎخ ]ﺣﻀﻬﻔﻪ –‬
‫ﻩ"ﻫﺄﻑ[[ »ﻣﯽآﯾﻨﺪ‪ ،‬روﺑﺮو ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﻩ »آﻣﺪن‪ ،‬روﺑﺮو ﺷﺪن«‬
‫یﻖ‪» :(drūjō) .]_,‬دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ‪ ،‬ﻧﺎدرﺳﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻊ_‬
‫یﻐﮑﭙﺪﺏ‪» :(demānē) .‬ﺧﺎﻧﻪ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻐﮑﭙﺪﺽ‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ‪» :(hairiiā) .‬ﺣﻘﯿﻘﺘﺎً درﺳﺖ‪ ،‬واﻗﻌﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ‬
‫ﺿﺠﺎﻏﺪ‪» :(azhen) .‬ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪-‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫ﺿﺴﻔﻀﮓ]‪» :(astaiiō) .‬ﻣﻬﻤﺎﻧﺎن‪ ،‬ﻫﻤﻨﺸﯿﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﺴﻔﻪ »ﻫﻤﻨﺸـﯿﻦ‪،‬‬
‫ﻫﻤﺮاه‪ ،‬ﻣﻬﻤﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺪم« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬واژه را از ﺳﻔﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﺴﺘﺎدن‪ ،‬ﻣﻘﯿﻢ و ﺳـﺎﮐﻦ‬
‫ﺑﻮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ »ﺳﺎﮐﻨﺎن«[‬
 ‫‪ 942‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭼﻬﻞ و ﻧﻬﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬
‫اَو‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫زﺑ‪‬ﻪ ﯾ‪‬ﻨﺘ‪‬ﻪ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺖ‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺫﺿﮕﺜﺄﻓﺐ·‬ ‫‪.‬‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬
‫ﮐﻤﮏ‬ ‫ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪه‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭼﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺖ‬ ‫زر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﯾﯽ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻑ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﭼﻪ‬ ‫ﺑﺮاي زرﺗﺸﺖ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻓﺮﯾﻨﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺳﺖ‪ ‬اُﺗﺎﯾﯿﺶ‬ ‫وِ‬ ‫ي‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﭼﻖ[ﺩﭘﻪ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"؛·‬
‫اي اﻫﻮرا‬ ‫از ﺧﻮد ﻣﯿﮕﺬرد‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اﯾﺸﺘﺎ‬ ‫وِ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫ﯾﺎﺳﺎﻧﺲ‬ ‫اَو‪‬ت‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ&‬ ‫[‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫"ﭘﺴﻤﺲ·‬ ‫ﺿﺆﺽ‪·،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫در ﺗﻮان‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﺎر‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪943 ‬‬

‫ﺿﺆﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺫﺿﮕﺜﺄﻓﺐ·‬
‫ﻧﺾ‪ ·،‬ﻑ]ﻩ · ﺿﺰﭖ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ· ﻧﺾ‪ ·،‬ﻑ]ﻩ · ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬

‫"؛· ﺭ؛· ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﻪ‪ ·/‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﭼﻖ[ﺩﭘﻪ· ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬

‫ﺿﺆﺽ‪" ·،‬ﭘﺴﻤﺲ· ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﺭ؛· [‪/‬ﻓﭗ· ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ&‬

‫ﮐﺖ ﺗﻮﯾﯽ اَﺷﺎ زﺑ‪‬ﻪ ﯾ‪‬ﻨﺘ‪‬ﻪ اَو‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫زر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﯾﯽ ﮐﺖ ﺗﻮﯾﯽ و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ي وِ ﺳﺖ‪ ‬اُﺗﺎﯾﯿﺶ ﻣﺰدا ﻓﺮﯾﻨﺎﯾﯽ اﻫﻮرا‬
‫اَو‪‬ت ﯾﺎﺳﺎﻧﺲ ﻫﯿﺖ وِ اﯾﺸﺘﺎ وﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻪ ﮐﻤﮑﯽ ﺑﺎ اﺷﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽرﺳﺎﻧﯽ‬
‫ﻫﺮﮔﺎه ﺗﻮ را ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﻢ‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﭘﺮﺗﻮ وﻫﻮﻣﻦ ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﯿﮑﻨﯽ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎﯾﺶ اي اﻫﻮرا ﻣﺰدا‬
‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ از ﺧﻮد ﻣﯽﮔﺬرد‬
‫او آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﺳﺖ و در ﺗﻮان ﺷﻤﺎﺳﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 944‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﺾ‪» :(kau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﺾ »ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ‪( interro.‬‬
‫‪-‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐـﺲ‬ ‫ﻣﺘﺼﻞ(‪‬‬ ‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫‪.‬ﺫﺿﮕﺜﺄﻓﺐ‪» :(zbaiieyc) .‬ﺻﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﺪا دادن‪ ،‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬ﻓـﺮا ﺧﻮاﻧﻨـﺪه‪ ،‬دﻋـﻮت‪،‬‬
‫اﺣﻀﺎر« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.- ‬ﺫﺿﮕﻀﺄﻑ ) اﺳﻢ و ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ ‪) (participe‬ﺻـﺪا‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬دﻋﻮت و اﺣﻀﺎر ﮐﺮدن(‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎ]‪» :(avvazhō) .‬ﮐﻤﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺆﺿﺎ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ‪» :(zararuBtrai) .‬ﺑﺮاي زرﺗﺸﺖ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﻧﺾ‪» :(kat) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﺾ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺗـﻮ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ دوم‬
‫ﮐ ﺲ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪. ,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(Vohō.manazhH) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‪ ،‬وﻫﻮﻣﻦ«‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷـﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺼـﻞ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷـﻤﺎ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭙﻪ‪» :(staotāiB) ./‬ﺑﺎ ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺳﻔﻀﺨﻔﺾ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﭼﻖ[ﺩﭘﻪ‪» :(frīnāi) .‬از ﺧﻮد ﻣﯽﮔﺬرد‪ ،‬ﻓﺪا ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬وﻗﻒ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟـﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﭼﻘﻪ »وﻗﻒ ﮐﺮدن‪ ،‬اﻫﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬اﺧﺘﺼﺎص دادن‪ ،‬ﻓﺪا ﮐﺮدن‪،‬‬
‫از ﺧﻮد ﮔﺬﺷﺘﻦ«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﺆﺽ‪» :(avvau) .،‬آن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﺆﺽ »آن‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺳﺮود ﭼﻬﺎردﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪945 ‬‬

‫"ﭘﺴﭙﻤﺲ‪» :(yasąns) .‬ﺧﻮاﻫــﺎن‪ ،‬ﺧﻮاﺳــﺘﺎر« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪"- ‬ﭘﺲ‬

‫»ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن« ]"ﭘﺴﻀﺄﻑ ) اﺳﻢ و ﺻﻔﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﻓﻌﻞ([‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ( ]ﺣﺮف رﺑﻂ[‬
‫‪,"-‬ﺕ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ دوم ﮐـﺲ‪،‬‬ ‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫[‪/‬ﻓﭗ‪» :(īBtā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬اراده« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻫﺴﻔﻪ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
‫‪ 946‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 948‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ول‬
‫اَو‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﭼﻬﯿﺎ‬ ‫اﯾﺴ‪‬ﻪ‬ ‫اوروا‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﺖ‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺇﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻫﺴﺚ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬
‫ﮐﻤﮏ‬ ‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ‬ ‫ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ‬ ‫روان‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﺴﺘُﻮ‬ ‫ﺗﺮاﺗﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﭘ‪‬ﺴ‪‬ﺌﻮش‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ﺭﻫﺴﻒ]·‬ ‫ﻭﻗﭙﻔﭗ·‬ ‫ﮎ؛·ﺩﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﺣﻀﺲ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮔﺮوه‪ ،‬ﭘﯿﺮوان‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‪‬تﭼﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫اَﻧﯿﻮ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮒ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫دﯾﮕﺮي ﺟﺰ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫وﻫﯿﺸﺘﺎ اَت ﭼﺎ‬ ‫زوﺗﺎ‬ ‫اَزدا‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫‪,.‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺽ‪#‬ﭖ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﯾﺎري‬ ‫ﺑﯽﮔﻤﺎن‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪949 ‬‬

‫ﺿﺆﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺇﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﻫﺴﺚ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ ·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻧﺾ‪·،‬‬

‫ﺭﻫﺴﻒ]·‬ ‫ﻭﻗﭙﻔﭗ·‬ ‫ﮎ؛·ﺩﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬ ‫ﺣﻀﺲ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻭﻇﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮒ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]&‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺾ‪،‬ﺇﭖ·‬ ‫‪,.‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺽ‪#‬ﭖ·‬

‫ﮐﺖ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ اوروا اﯾﺴ‪‬ﻪ ﭼﻬﯿﺎ اَو‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﮐﻪ ﻣﻮﯾﯽ ﭘ‪‬ﺴ‪‬ﺌﻮش ﮐﻪ ﻣ‪‬ﻨﺎ ﺗﺮاﺗﺎ وﯾﺴﺘُﻮ‬
‫اَﻧﯿﻮ اَﺷﺎت ﺗﻮ‪‬تﭼﺎ ﻣﺰدا اﻫﻮرا‬
‫اَزدا زوﺗﺎ وﻫﯿﺸﺘﺎ اَت ﭼﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ )رواﻧﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ(‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ ﻣﯽآﯾﺪ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﻢ )ﺑﻪ آن ﭘﺸﺖ ﮔﺮم ﺑﺎﺷﻢ(‬
‫ﺑﺮاي ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﻦ و ﮔﺮوه ﭘﯿﺮواﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫اي اﻫﻮرا ﻣﺰدا‬
‫ﺑﯽﮔﻤﺎن زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ درﺧﻮاﺳﺖ ﯾﺎري ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﺟﺰ ﺗﻮ‪،‬‬
‫اﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 950‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﺾ‪» :(kau) .،‬ﭼﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻧﺾ )ﭘﺮﺳﺸﯽ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮐﺎ‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪» :(urvvā) .‬روان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ »روان‪ ،‬ﺷﺨﺺ«‬
‫ﻫﺴﺐ‪» :(isē) .‬ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬دﻟﮕﺮم و ﭘﺸـﺘﮕﺮم ﺑﺎﺷـﻢ« ‪‬ﻫﺲ )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( »ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن‪ ،‬اﻋﺘﻤﺎد داﺷﺘﻦ‪ ،‬در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﮐﻨﺘﺮل‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن دادن‪ ،‬ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﺮدن«‬
‫ﺇﺿﺎﮔﭗ‪» :(cahiiā) .‬ﻫﺮ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺲ‪ ،‬ﭼـﻪ ﮐﺴـﯽ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻧﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﭘﺮﺳﺸﯽ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎ]‪» :(avvazhō) .‬ﮐﻤﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺆﺿﺎ »ﮐﻤﮏ«‬
‫ﻥ؛‪» :(kf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻧﺾ )ﺻﻔﺖ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ازي‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻣﺘﺼـﻞ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣـﻦ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺣﻀﺲ؛ﻉ‪» :(pasfuB) ./‬ﮔﺮوه ﭘﯿﺮوان‪ ،‬اﻧﺒﻮه ﭘﯿﺮوان« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺣﻀﺴﻊ »ﮔﻠـﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺮوه‪ ،‬ﭘﯿﺮوان«‬
‫ﻥ؛‪» :(kf) .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬آﻧﮑﺲ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻧﺾ )ﺻﻔﺖ اﺳﺘﻔﻬﺎﻣﯽ و ﻣﺠﻬﻮل(‬
‫ﮎ؛ﺩﭖ‪» :(mf.nā) .‬ﻣﺎل ﻣﻦ‪ ،‬آن ﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺻـﻔﺖ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑـﯽ‪،‬‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﻭﻗﭙﻔﭗ‪» :(trātā) .‬ﻧﮕﻬﺒﺎن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪار‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﺣﺎﻣﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻭﻗﭙﻔﻀﻖ‬
‫ﺭﻫﺴﻒ]‪» :(vistō) .‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﯾﺎﻓﺖ ﺷﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﻫﯽ )وﺟﻪ وﺻﻔﯽ ﻣﺠﻬﻮل‪ ،‬اﺳﻢ ﻣﻔﻌﻮل‪ ،‬ﮐﻠﻤﻪاﯾﮑـﻪ ﺣـﺎﮐﯽ از ﻋﻤـﻞ و ﺻـﻔﺖ ﺑﺎﺷـﺪ(‬
‫»ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﯾﺎﻓﺘﻦ«‬
‫ﺿﺪﮒ]‪» :(aniiō) .‬ﺑﺠﺰ‪ ،‬ﺑﻐﯿﺮ از‪ ،‬دﯾﮕﺮ‪ ،‬دﯾﮕﺮي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺪﮔﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDHt) .،‬از اﺷﺎ‪ ،‬از راﺳﺘﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪951 ‬‬

‫ﻭﻇﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(rsatcā) .‬از ﺗﻮ‪ ،‬و از ﺗﻮ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭘﻀﺎﻋﻘﭗ‪» :(mazda, ahurā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺽ‪#‬ﭖ‪» :(azdā) .‬ﻣﺴﻠﻢ‪ ،‬ﯾﻘﯿﻦ‪ ،‬ﺣﺘﻤﯽ‪ ،‬ﺑﯽﮔﻤﺎن« )ﻗﯿﺪ(‬
‫‪,.‬ﻓﭗ‪» :(zūtā) .‬ﻓﺮاﺧﻮاﻧﯽ‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻤﮏ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪,.- ‬ﻓﻪ »ﻃﻠﺒﯿـﺪن‪ ،‬اﺣﻀـﺎر‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬ﺻﺪا زدن‪ ،‬ﮐﻤﮏ ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻓﺮاﺧﻮاﻧﺪن‪ ،‬دﺳﺖ ﺑﺪاﻣﺎن ﺷﺪن«‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺾ‪،‬ﺇﭖ‪» :(vahiBtāatcā) .‬و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 952‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ دوم‬
‫اﯾﺶ‪ ‬ﺳ‪‬ﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﮔﺎﻧﻢ‬ ‫راﻧﯿﻮ‪ ‬ﺳﮑﺮِاي ﺗﯿﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﺘﺎ‬
‫ﻫﺰﺿﺲ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﻗﭙﺪﮒ]ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬
‫ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوﺳﯿﺎت‬ ‫ﺳﺘﻮﯾﯽ‬ ‫واﺳﺘَﺮ و‪ ‬اي ﺗﯿﻢ‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﻢ‬ ‫ي‬
‫ﻋﺴﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫"؛·‬
‫آرزو ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﻮدن‬ ‫زﯾﺴﺘﮕﺎه )ﺑﺎ آزادي و آﺳﻮدﮔﯽ(‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫او‬ ‫آﻧﮑﺲ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘﯿﺶ ﯾ‪‬ﺴﻮ‬ ‫ﻫﻮ‪‬رِ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﺷﻮ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ا‪‬رِژِﺟﯿﺶ‬
‫ﺣﻬﺰﮔﻀﺲ‪·,‬‬ ‫ﺍﺅﺿﻖ؛·‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺰ‪·,‬‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﻏﻘﻐﺘﻎ_[‪·/‬‬
‫ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ را‬ ‫ﮐﺴﺎن ﺑﺴﯿﺎري‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺎك‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﻫﻮا‬ ‫داﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﻧﯽ ﺷﺎﻧﺲ ﯾﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫آﮐﺎس ﺗ‪‬ﻨﮓ‬
‫یﭙﺎﺅﭖ·‬ ‫یﭙﻮ؛ﮎ·‬ ‫ﺩﻫﺰﻣﺴﮕﭗ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﭘﻨﭙﺴﻒ؛ﺃﻝ·‬
‫ﺑﭙﺬﯾﺮ‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫ﺑﺮﮔﺮﯾﻦ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪953 ‬‬

‫ﻫﺰﺿﺲ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﻗﭙﺪﮒ]ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﻧﻀﻮﭖ ·‬

‫ﻋﺴﮕﭗ‪·،‬‬ ‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[ﮎ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺍ[ﮎ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺣﻬﺰﮔﻀﺲ‪·,‬‬ ‫ﺍﺅﺿﻖ؛·‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺰ‪·,‬‬

‫ﻏﻘﻐﺘﻎ_[‪ ·/‬ﺿﺰﭖ‬
‫ﭘﻨﭙﺴﻒ؛ﺃﻝ· ﮐﭗ· ﺩﻫﺰﻣﺴﮕﭗ· یﭙﻮ؛ﮎ· یﭙﺎﺅﭖ·‬

‫ﮐﺘﺎ ﻣﺰدا راﻧﯿﻮ‪ ‬ﺳﮑﺮِاي ﺗﯿﻢ ﮔﺎﻧﻢ اﯾﺶ‪ ‬ﺳ‪‬ﻮﺋﯿﺖ‬

‫ي ﻫﯿﻢ اَﻫﻤﺎﯾﯽ واﺳﺘَﺮ و‪ ‬اي ﺗﯿﻢ ﺳﺘﻮﯾﯽ اوﺳﯿﺎت‬
‫ا‪‬رِژِﺟﯿﺶ اَﺷﺎ ﭘ‪‬ﺌﻮروﺷﻮ ﻫﻮ‪‬رِ ﭘﯿﺶ ﯾ‪‬ﺴﻮ‬
‫آﮐﺎس ﺗ‪‬ﻨﮓ ﻣﺎ ﻧﯽ ﺷﺎﻧﺲ ﯾﺎ داﺗ‪‬ﻢ داﻫﻮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﮕﻮﻧﻪ اي ﻣﺰدا‬
‫ﮐﺴﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﺨﻮاﻫﺪ‬
‫آﻧﮑﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي او )ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن( ﻣﺤﯿﻂ و ﭘﯿﺮاﻣﻮﻧﯽ ﺑﺎ آزادي و آﺳﻮدﮔﯽ آرزو ﮐﻨﺪ‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ اﺷﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ و زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺎﮐﯽ دارد‬
‫در ﻣﯿﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﮐﺴﺎﻧﯽ زﯾﺴﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ راه ﺧﻮرﺷﯿﺪ و روﺷﻨﺎﯾﯽ را ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ )و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ را ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ(‪.‬‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺎﯾﺴﺘﻢ )ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺑﺴﺘﯿﺰم(‪.‬‬
‫ﻣﺮا ﭼﻮن ﻣﺮدي درﺳﺘﮑﺎر ﺑﭙﺬﯾﺮ و ﺑﺮﮔﺰﯾﻦ‪.‬‬
 ‫‪ 954‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻀﻮﭖ‪» :(katā) .‬ﭼﻄﻮر‪ ،‬ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﺳﺎن‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻗﭙﺪﮒ]ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻒ[ﮎ‪» :(raniiōskereiuīm) .‬ﺧﺮﻣﯽﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺑﺎ آﺳـﺎﯾﺶ ‪«joy bringing‬‬
‫)راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻗﭙﺪﮒ]ﺳﻨﻐﻘﻐﻬﻔﻪ‬
‫ﻟﻤﮏ‪» :(gąm) .‬ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﺆ‬
‫ﻫﺰﺿﺲ]ﻩ‪» :(iDasōiu) .،‬درﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺗﻘﺎﺿﺎ‪ ،‬آرزو ‪) «implore‬وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻫﺘﯽ ‪ - to implore ‬ﻫﺰ »ﻣﯿﻞ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو‬
‫داﺷﺘﻦ«‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﺍ[ﮎ‪» :(hīm) .‬او را‪ ،‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﻩ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmāi) .‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾـﻦ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره(‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[ﮎ‪» :(vastravvaitim) .‬زﯾﺴﺘﮕﺎه ﺑﺎ آﺳـﻮدﮔﯽ و آزادي‪ ،‬ﻣﺤـﯿﻂ اﻣـﻦ«‬
‫)راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( )ﻣﺤﯿﻂ و ﭘﯿﺮاﻣﻮن زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎن و ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن ﺑﺎﯾﺪ اﻣﻦ و آرام ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺑﺎ آزادي و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎﺷﺪ(‪) .‬واژه واﺳﺘﺮَ و‪‬اﯾﺘﻢ را ﮐﻪ ﭘﺎرهاي از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﺑﻪ ﭼﺮاﮔﺎه ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ اﺷﺎره ﺑﻪ زﯾﺴﺘﮕﺎﻫﯽ ﺑﺮاي ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ در آن آزادي و ﺻـﻠﺢ و آراﻣـﺶ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﮔﺎﻧﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن و ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ‪(.‬‬
‫ﺳﻒ]ﻩ‪» :(stōi) .‬ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﻋﺴﮕﭗ‪» :(usiiāt) .،‬آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪-‬ﺭﺿﺲ »آرزو ﮐﺮدن‪ ،‬درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن«‬
‫ﻏﻘﻐﺘﻎ_[‪» :(ereżejīB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺎك و آراﺳﺘﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻏﻘﻐﺘﻎ_[ »زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﺷﺮاﻓﺘﻤﻨﺪاﻧﻪ«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺎ راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ »راﺳﺘﯽ«‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺰ‪» :(pouruDū) .,‬ﭘ‪‬ﺮ‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﻓﺮاوان« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺣﺨﻌﻘﻊ »ﭘ‪‬ﺮ‪ ،‬ﻓﺮاوان«‬
‫ﺍﺅﺿﻖ؛‪» :(hvvarf) .‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻃﻀﺪ )‪(man‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪955 ‬‬

‫ﺣﻬﺰﮔﻀﺲ‪» :(piDiiasū) .,‬ﺳﺪﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ﺷﻮﻧﺪه‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﻨﻨﺪه« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﺣﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻬﺰﮔﺾ )ﺣﻬﺰﮔﻀﺄﻑ اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ( ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ :‬از‬
‫رﯾﺸﻪﺣﻀﺎ‪ ‬ﺣﭗ و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ را ﻣـﯽﭘﺎﯾﻨـﺪ‪ «.‬اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪» :‬ﺧﯿﺎﻧـﺖ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬دروغ ﮔﻔﺘﻦ‪ «.‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪن‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮدن‪ «.‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آﻧﺮا ﺑﺎ‬
‫واژه ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﯾﮏ واژه ﻣﺮﮐﺐ ﻣﯽﮔﯿﺮد از ﺳﺘﺎك ـﺣﻬﺲ و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﺑـﺎ ﺧﻮرﺷـﯿﺪ‬
‫ﭘﺮﺗﻮ ﻣﯽاﻓﮑﻨﻨﺪ‪«.‬‬
‫ﭘﻨﭙﺴﻒ؛ﺃﻝ‪» :(ākāstfyg) .‬در ﺑﺮاﺑﺮ آﻧﻬﺎ اﯾﺴﺘﺎدن‪ ،‬ﻣﺨﺎﻟﻒ آﻧﻬـﺎ ﺑـﻮدن« ]ﺑـﻪ ﻫـﺎت‬
‫‪ 48/8‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ[ )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬ﭘﻨﭙﺴﻔﭗ ]اﯾـﻦ واژه را ﮔﻠـﺪﻧﺮ‪ ،‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و ﮔﺮوﻫﯽ دﯾﮕﺮ ﯾﮏ واژه ﻣﺴﺘﻘﻞ وﻟﯽ ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ آﻧﺮا واژه ﻣﺮﮐﺐ‬
‫از »ﭘﻦ| و ﺳﻔﭗ« ﻣﯽداﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »در ﺟﻬﺖ ﻣﺨﺎﻟﻒ اﯾﺴﺘﺎدن و ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪن[‪.‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽﮐﻨﺪ اﯾﻦ واژه ﺑﻪ »ﺿﻨﻤﺴﻒ؛ﺩﻝ« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »اﯾﻦ د‪‬رو‪‬ﻧـﺪان« اﺻـﻼح‬
‫ﺷﻮد‪ .‬در اﯾﻦ ﺻﻮرت ﻣﻌﻨﯽ ﺳﻄﺮ آﺧﺮ ﻣﯽﺷﻮد »ﻫﻤﺎﻧﺎ اﯾﻦ د‪‬رو‪‬ﻧﺪان را ﻃﺮد ﮐﻦ«‪.‬‬
‫ﮐﭗ‪» :(ma) .‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﺑﺮرﺳﯽ‪ ،‬دﻗﯿﻘﺎً‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ« )ﺣﺮف ﺗﺄﮐﯿﺪ(‬
‫ﺩﻫﺰﻣﺴﮕﭗ‪» :(niDąsiiā) .‬ﺑﮕﺰﯾﻦ‪ ،‬ﻗـﺮار ﺑـﺪه« ) اﻣـﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔـﺬر(‪- ‬‬
‫ﺳﻤﺎ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،‬از رﯾﺸﻪ »ﺩﻩ‪-‬ﺍﺿﯽ«‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ در ﺑﺮاﺑـﺮ‪ .‬ﯾـﺎ ﻣـﯽﺗـﻮان‬
‫ﺗﺼــﻮر ﮐ ـﺮد از رﯾﺸــﻪﺩﻫﺰﻡ‪-‬ﺳﮕﭗ و اﺳــﻢ ﻓﺎﻋــﻞ ﺩﻫﺰﮔﺒﻤﻠﺴﮕﭗ و‬
‫ﺳﺘﺎكﺩﻫﺰﮔﺾ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ آن » ‪ ،turned downward‬رو ﺑﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻨﺰل ﮐﺮدن‪،‬‬
‫ﻓﺮود آﻣﺪن«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺩﻫﺰﺩﺽ>ﺩ<ﺱ ‪ -‬زﻣﺎن ﺣﺎلﻣﺲ‪-‬ﮔﺾ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده ﺩﭖ‪.‬‬
‫ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬از ﺳﺘﺎكﺍﺿﺪ ﯾﺎﺩﻩ »ﻗﺮار ﺑﺪه‪ ،‬ﺟﺎي ﺑﺪه«‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬از رﯾﺸﻪ ـ ﺳﻤﺎ ﺑﺎﺩﻩ‬
‫و ﭘﺴﻮﻧﺪ ﻓﻌﻠﯽ آﯾﻨﺪهﺍﮔﺾ )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ﺳﮕﺾ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ » ‪ ،to assign‬واﮔﺬار ﮐﺮدن‪،‬‬
‫ﮔﺰﯾﺪن‪ ،‬ﺗﺨﺼﯿﺺ دادن‪ ،‬ﻣﺠﻬﺰ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻗﺮار دادن«‪] .‬ﻧﻈﺮ ﻫﺮ ﯾﮏ از ﭘﮋوﻫﻨﺪﮔﺎن در ﺑﺎره‬
‫اﯾﻦ واژه ﺑﮕﻮﻧﻪ دﯾﮕﺮ اﺳﺖ وﻟﯽ وﺟﻪ ﻣﺸﺘﺮك آﻧﻬﺎ ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺑﺎﺷﺪ[‪.‬‬
‫یﭙﻮ؛ﮎ‪» :(dārfm) .‬ﻣﺮد ﭘﯿﻤﺎﻧﺪار و درﺳﺘﮑﺎر ‪) «Just. adequate‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫یﭙﻮﺽ »ﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﻋﺎدل‪ ،‬ﻣﻨﺼﻒ‪ ،‬ﭘﯿﻤﺎﻧﺪار«‪.‬‬
‫یﭙﺎﺅﭖ‪» :(dāhvvā) .‬ﺑﭙﺬﯾﺮ‪ ،‬ﺟﺎي ﺑﺪه‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﮐﻦ« )ﻓﻌﻞ اﻣﺮي دوم ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺟﺎي دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﻣﻘﺮر ﮐﺮدن«‬
 ‫‪ 956‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اَت ﭼﯿﺖ‬
‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇ[‪·،‬‬
‫ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﭼﻮاﯾﺸﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮﭼﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪,‬ﺇﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﻣﮏ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﯿﻤﺎن ﺑﻨﺪد‬ ‫و ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺎ ﺧﺸﺘﺮا‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫او را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬رِد‪‬ي ا‪‬ﺗﺎ‬ ‫اَ اُﺟ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَﺷﻮﺋﯿﺶ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ي‬
‫ﺭﺿﻘﻐیﻀﮕﻀﺒﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺦ_ﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﺰ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫"؛·‬
‫آﺑﺎداﻧﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺸﺘﮑﺎر‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫آن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺑ‪‬ﺨﺶ‪ ‬اﯾﺘﯽ‬ ‫درِﮔﻮا‬ ‫ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎﻧﻢ‬ ‫ﻧَﺰدﯾﺶ ﺗﺎﻧﻢ‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬
‫ﺫﺽ»ﺯﺿﻬﻒ[&‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮﻣﮏ·‬ ‫ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ ·‬ ‫"ﻣﮏ ·‬
‫رﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬ ‫دروﻧﺪ‬ ‫ﮔﯿﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻬﺎن‬ ‫ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮﯾﻦ‬ ‫او را‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪957 ‬‬

‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇ[‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪,‬ﺇﭖ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﻣﮏ ·‬

‫ﺭﺿﻘﻐیﻀﮕﻀﺒﻔﭗ·‬ ‫ﺿﺦ_ﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﺰ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫"؛·‬

‫ﺫﺽ»ﺯﺿﻬﻒ[&‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ|·‬ ‫ﻟﻀﺒﻮﻣﮏ·‬ ‫ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ ·‬ ‫"ﻣﮏ ·‬

‫اَت ﭼﯿﺖ اﻫﻤﺎﯾﯽ ﻣﺰدا اﺷﺎ اَﻧﮕﻬ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬

‫ﯾﺎﻧﻢ ﻫﻮﯾﯽ ﺧﺸﺘَﺮا و‪‬ﻫﻮﭼﺎ ﭼﻮاﯾﺸﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ي ﻧﺎ اَﺷﻮﺋﯿﺶ اَ اُﺟ‪‬ﻨﮕﻬﺎ و‪‬رِد‪‬ي ا‪‬ﺗﺎ‬
‫ﯾﺎﻧﻢ ﻧَﺰدﯾﺶ ﺗﺎﻧﻢ ﮔَﺌ‪‬ﺘﺎﻧﻢ درِﮔﻮا ﺑ‪‬ﺨﺶ‪ ‬اﯾﺘﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‪ ،‬ﺟﻬﺎن از آن ﮐﺲ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎ و ﺧﺸﺘﺮا و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‬
‫در ﺑﺎره او ﭘﯿﻤﺎن ﺑﻨﺪد ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﮑﺎر ﺑﺮاي آﺑﺎداﻧﯽ و ﮔﺴﺘﺮش آن ﺑﮑﻮﺷﺪ‪.‬‬
‫ﭘﺎداش آو آﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ آﻧﭽﻪ د‪‬رو‪‬ﻧﺪ در ﮐﻨﺎر ﺧﻮد دارد و رﻫﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫از آن او ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 958‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺟﻬﺎن ﮐﻪ زﯾﺴﺘﮕﺎه ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎ و ﻣﺮدم اﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﯾﮕـﺎﻫﯽ آﺑـﺎد و ﺑـﺎرور ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬ﻫﻤﮕـﺎن در‬
‫ﮔﺴﺘﺮش آن ﺑﮑﻮﺷﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮاي آﺑﺎداﻧﯽ و ﺑﻬﺮوزي ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎز دارد ﺑﺎﯾﺪ ﻧﻈﻢ و‬
‫آراﻣﺶ ﺑﺎ دادﮔﺮي ﺣﮑﻔﺮﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ و ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﮑﻮﺷﺪ ﺑﺎ ﮐﺎر و دﺳﺘﺮﻧﺞ ﺧـﻮﯾﺶ ﯾـﮏ زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫آراﺳﺘﻪ و ﭘﺎك ﺑﺮاي ﺧﺎﻧﻮادهاش ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎزد‪ .‬در ﺟﺎﻣﻌﻪاي ﮐﻪ ﭘﯿﺮوان دروغ و ﻧﺎدرﺳﺘﯽ ﺑﺠﺎي‬
‫ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ اﻣﻮال و ﻓﺮآوردهﻫﺎي دﯾﮕﺮان را ﭼﭙﺎول ﮐﻨﻨﺪ و ﺗﻦﭘﺮوري و ﺑﯿﮑﺎري را ﭘﯿﺸـﮥ‬
‫ﺧﻮد ﺳﺎزﻧﺪ ﻫﺮﮔﺰ آراﻣﺶ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ روي ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد‪ .‬زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﺸﺘﮑﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺎﯾﺪ در آﺑﺎداﻧﯽ و رﺷـﺪ اﯾـﻦ ﺟﻬـﺎن ﮐﻮﺷـﯿﺪ از ﺗﻤـﺎم ﻧﻌﻤـﺖ ﻫـﺎ و‬
‫ﻓﺮآوردهﻫﺎي ﺧﻮب ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻬﺮهﺑﺮد‪ ،‬و آن اﻣﮑﺎن ﻧﺪارد ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و اﺷﺎ و ﭘﯿﺮوي‬
‫از وﻫﻮﻣﻦ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ در ﯾﮏ ﺟﺎﻣﻌﻪ آﺷﻔﺘﻪ و ﺑﯽﺑﻨﺪ و ﺑﺎر ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺑﻬـﺮهاي از زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫ﻧﻤﯽﺑﺮد‪ .‬در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺮاي ﺧﻮب زﯾﺴﺘﻦ و ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮي از ﻟﺬت ﻫﺎ و ﻧﻌﻤﺖﻫﺎي اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺑﺴﯿﺎر‬
‫ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺷﺪه وﻟﯽ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از درﺳﺘﯽ و ﻣﻨﺶ ﻧﯿـﮏ و ﭘﯿﻮﻧـﺪ ﺑـﺎ ﺧﺸـﺘﺮا آن ﻧﯿـﺮوي ﺷـﮕﺮف‬
‫اﻫﻮراﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوي ﭘﺎك و آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﮐﻪ ﭘﺎﯾﮥ ﺳﺎﻣﺎندﻫﯽ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ‪ .‬آﻧﻬﺎ ﮐـﻪ‬
‫از ﻫﯿﭻ رﺳﻢ و راه درﺳﺘﯽ ﭘﯿﺮوي ﻧﻤﯽﮐﻨﻨﺪ روز ﺑﺮوز ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﭘﺴﺘﯽ و ﻧـﺎﺑﻮدي ﻣـﯽروﻧـﺪ و‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎم در ﺑﺮاﺑﺮ ﭘﯿﺮوان آﯾﯿﻦ راﺳﺘﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻣﯿﺪان را ﺧﺎﻟﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ ﻫـﺮ ﮔـﺎﻣﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻋﻘﺐﻧﺸﯿﻨﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﯾﮏ ﮔﺎم ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻧﻈﺎم اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ اﻣﮑﺎﻧـﺎت و ﺟـﺎﯾﯽ را ﮐـﻪ از‬
‫روي ﻧﺎداﻧﯽ‪ ،‬ﮐﺎﻫﻠﯽ و ﺧﯿﺎﻧﺘﮑﺎري از دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓـﺖ و آن ﭘﺎداﺷـﯽ ﺑـﺮاي ﭘﺸـﺘﮑﺎر و‬
‫ﮐﻮﺷﺶ ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ ﺟﻬـﺎن را آﺑـﺎد ﮐﻨﻨـﺪ و ﺻـﻠﺢ و ﺷـﺎدي را‬
‫ﺑﺠﺎي ﺟﻨﮓ و آﺷﻔﺘﮕﯽ ﺑﻪ ارﻣﻐﺎن آورﻧﺪ‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺽ‪،‬ﺇ[‪» :(aucīu) .،‬و اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻮﯾﮋه«ﺽ‪» ،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« »ﺇ[‪» «،‬و« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmāi) .‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﺷﺎره«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[‪» :(azhaitī) .‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪959 ‬‬

‫‪-‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬او را‪ ،‬آﻧﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬ﺑﺮاي او« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrā) .‬ﺑﺎ ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺭﺧﺎﻋﺈﭖ‪» :(vohucā) .‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎ‪,‬‬
‫ﺇﺧﻪ‪/‬ﻑ‪» :(coiBt) .‬وﻋﺪه ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﻣﻮاﻓﻖ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭘﯿﻤﺎن ﺑﻨﺪد‪ ،‬ﻗـﺮار ﮔـﺬارد« )وﺟـﻪ ﺗﺎﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺣـﺎل(‪- ‬ﺇﻩ‪» /‬ﭘﯿﻤـﺎن ﺑﺴـﺘﻦ‪ ،‬ﻋﻬـﺪ ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬او‪ ،‬آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد‪ ،‬ﻧَﺮ«‬
‫ﺿﺰﺧﻪ‪» :(aDoiB) ./‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺳﻬﻢ‪ ،‬ﺑﺨﺶ‪ ،‬ﺣﺼﻪ‪ ،‬ﻗﺴﻢ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺮﻩ‬
‫ﺿﺦ_ﺿﺠﺎﭖ‪» :(aojazhā) .‬ﺑﺎ ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺸﺘﮑﺎر« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺦ_ﺿﺎ‬
‫ﺭﺿﻘﻐیﻀﮕﻀﺒﻔﭗ‪» :(varedaiiaētā) .‬ﺑﮕﺴﺘﺮاﻧﺪ‪ ،‬اﻓﺰاﯾﺶ دﻫﺪ‪ ،‬زﯾﺎد ﮐﻨـﺪ‪ ،‬روﻧـﻖ دﻫـﺪ‪،‬‬
‫آﺑﺎدان ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺭﺿﻘﯽ »اﻓـﺰودن‪ ،‬زﯾـﺎد ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫زﯾﺎد ﺷﺪن«‪.‬‬
‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬او را‪ ،‬آﻧﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﻤﮏ‪» :(nazdiBtąm) .‬ﻧﺰدﯾﮏﺗﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺩﺽ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫»ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮﺑﻦ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‪.‬‬
‫ﻟﻀﺒﻮﻣﮏ‪» :(gaēθąm) .‬ﮔﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﺟﻬــﺎن‪ ،‬آﻓﺮﯾــﺪﮔﺎن‪ ،‬ﺟﻬﺎﻧﯿــﺎن« )راﯾــﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﻟﻀﺒﻮﭖ »ﮔﯿﺘﯽ‪ ،‬ﺟﻬﺎن«‬
‫یﻘﻐﻠﺆ|‪» :(dregvvG) .‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو آﯾﯿﻦ دروغ و ﺑﺎﻃﻞ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺫﺽ»ﺯﺿﻬﻒ[‪» :(baxDaitī) .‬رﻫﺎﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ولﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺮﻓﻨﻈﺮﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ«‬
‫)وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺫﺽ_‪ ،‬ﺫﺽ»ﺯ )ﺳﺘﺎك ﺣﺎل(‬
 ‫‪ 960‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺳﺘَﻮ‪‬س‬ ‫ﯾﺰاﯾﯽ‬ ‫واو‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ ·‬ ‫"ﺽ‪.‬ﭘﻪ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وﻫﯿﺸﺘﺎﭼﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺪا‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﺍﺿیﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آپ‪ ‬ﺋﯿﺘﯽ‬ ‫ﺳﺘﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫اﯾﺸﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮاﭼﺎ‬
‫ﭖ·ﺣﻀﻬﻮ[·‬ ‫ﺳﻒ|ﺟﺎﺽ‪·،‬‬ ‫[ﺯ]·‬ ‫"ﭖ ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭙﺈﭖ·‬
‫در راه‬ ‫ﭘﺎي ﻧﻬﺎد‬ ‫ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ آن‬ ‫ﺧﺸﺘﺮا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﺮَ اُﺷﺎنِ‬ ‫ﮔَﺮو‪‬‬ ‫د‪‬ﻣﺎنِ‬ ‫اَرِدرِﻧﮓ‬ ‫آﮐﺎو‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﭘﺪﺏ&‬ ‫ﻟﻀﻖ]·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﭘﻦ|·‬
‫ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮم‬ ‫ﺳﺮود‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺑﺎورﻣﻨﺪان را‬ ‫در ﺑﺮاﺑﺮ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪961 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ ·‬ ‫"ﺽ‪.‬ﭘﻪ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭙﺈﭖ·‬
‫ﺍﺿیﭗ· ﺿﺰﭖ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭙﺈﭖ· "ﭖ · [ﺯ]· ﺳﻒ|ﺟﺎﺽ‪ ·،‬ﭖ·ﺣﻀﻬﻮ[·‬

‫ﭘﻦ|· ﺿﻘﻐیﻖ؛ﺃﻝ· یﻐﮑﭙﺪﺏ · ﻟﻀﻖ]· ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﭘﺪﺏ&‬

‫اَت واو ﯾﺰاﯾﯽ ﺳﺘَﻮ‪‬س ﻣﺰدا اﻫﻮرا‬

‫ﻫ‪‬ﺪا اَﺷﺎ وﻫﯿﺸﺘﺎﭼﺎ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﺧﺸﺘَﺮاﭼﺎ ﯾﺎ اﯾﺸﻮ ﺳﺘﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﺖ آپ‪ ‬ﺋﯿﺘﯽ‬
‫آﮐﺎو اَرِدرِﻧﮓ د‪‬ﻣﺎنِ ﮔَﺮو‪ ‬ﺳ‪‬ﺮَ اُﺷﺎنِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺷﻤﺎ را ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ و ﺑﺴﺘﺎﯾﻢ‪.‬‬
‫اﺷﺎ و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ را ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ‬
‫و ﻧﯿﺰ ﺧﺸﺘﺮا را ﮐﻪ ﺑﺘﻮان ﺑﺎ آن در راه ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﭘﺎي ﻧﻬﺎد‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﺑﺎورﻣﻨﺪان در ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮود ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 962‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺗﻐﮏ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ( »ﺷﻤﺎ«‬
‫"ﺽ‪.‬ﭘﻪ‪» :(yazāi) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪"- ‬ﺽ‪» .‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ‪» :(stavvas) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶﮐﻨﺎن« ) اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺳﻔﻊ‬
‫»ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻤﺎز ﺑﺮدن‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﻣﺎﻟﮏ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﺿیﭗ‪» :(hadā) .‬ﺑﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬ﻫﻨﺠﺎر ﻫﺴﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻀﺈﭖ‪» :(vahiBtācā) .‬و ﺑﺎ ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ« ‪ -‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ »ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺧﻮﺑﺘﺮﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭙﺈﭖ‪» :(xDaθrācā) .‬و ﺑﺎ ﻧﯿﺮو« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ ﺑﺎ آن‪ ،‬ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ آن‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪،‬‬
‫ﮐﯽ«‬
‫[ﺯ]‪» :(īDō) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﺗﻮان« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪» /[- ‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت«‬
‫ﺳﻒ|ﺟﺎﺽ‪» :(stGzhau) .،‬اﯾﺴﺘﺎد‪ ،‬ﭘﺎي ﻧﻬﺎد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﻔﭗ »اﯾﺴﺘﺎدن‪ ،‬ﭘﺎي ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﻗﺪم ﮔﺰاردن«‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬روي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺣﻀﻬﻮ[‪» :(paiθī) .‬راه‪ ،‬ﺟﺎده« )دري‪ ،‬ﺗﮏ( »‪‬ﺣﻀﻮ ‪«path -‬‬
‫ﭘﻦ|‪» :(ākG) .‬در ﺑﺮاﺑﺮ‪ ،‬روﺑﺮوي« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﻘﻐیﻖ؛ﺃﻝ‪» :(aredrfyg) .‬ﺑﺎروﻣﻨﺪان‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺻﻤﯿﻤﯽ و ﺑﯽ رﯾـﺎ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪ ،‬راﺳـﺘﮕﻮﯾﺎن«‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪963 ‬‬

‫)راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﻘﻐیﻘﺾ‬

‫یﻐﮑﭙﺪﺏ‪» :(demānē) .‬ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺳﺮاي‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻐﮑﭙﺪﺽ »ﺧﺎﻧﻪ«‬
‫ﻟﻀﻖ]‪» :(garō) .‬ﺳﺮود« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﻖ »ﺳﺮود‪ ،‬ﺳﺮود ﺧﻮاﻧﺪن«‬
‫ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﭘﺪﺏ‪» :(seraoDānē) .‬ﺷﻨﯿﺪه ﺷﻮم‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺳﻘﻊ »ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎن ﺑـﺮدن«‪ .‬ﺳﻐﻘﻀﺨﺰﭘﺪ‪» .‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺒﺮدار‪،‬‬
‫ﻣﻄﯿﻊ‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﯽﮔﯿﺮد« )ﺻﻔﺖ(‬
 ‫‪ 964‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺧﺸﻤﺎ‬ ‫زي‬ ‫آر‪‬ﯾﯽ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫»ﺯﮐﭗ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي‬ ‫ﺑﺎ ﺷﻤﺎ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﺎ‬ ‫ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺷﻮد‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪ ‬اُراز‪‬ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮانِ‬ ‫ﯾﻮﺷﻤﺎﮐﺎﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬
‫ﺭﺿﺨﻘﭗ‪.‬ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭙﺪﺏ·‬ ‫"‪,‬ﺯﮐﭙﻨﭙﻪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﺷﺎدﻣﺎن ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫ﺳﺮاﯾﻨﺪه )ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ(‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬ ‫آوي ﺷﯿﺎ‬ ‫د‪‬رِﺷﺘﺎ‬ ‫اﯾﯿﺒﯽ‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﭘﺆ[ﺯﮔﭗ·‬ ‫یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[·‬
‫ﮐﻤﮏ‬ ‫ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ‬ ‫آﺷﮑﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫داﯾﺎت‬ ‫ﺧﻮاﺗ‪‬ﺮ‬ ‫ﻧﺎو‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫زﺳﺘﺎ اﯾﺸﺘﺎ‬
‫یﭙﮕﭗ‪&،‬‬ ‫ﻃﭙﻮﻗﺐ·‬ ‫ﺩ|·‬ ‫"ﭖ‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪/‬ﻓﭗ·‬
‫ﺑﺨﺸﺪ‬ ‫آﺳﺎﯾﺶ‬ ‫ﻣﺎ را‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎﯾﺖ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪965 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬
‫ﭘﻖ]ﻩ· ‪» ·[.‬ﺯﮐﭗ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺿﺰﭖ‬
‫ﺍﮔﺾ‪," ·،‬ﺯﮐﭙﻨﭙﻪ· ﮐﻤﻮﻗﭙﺪﺏ· ﺭﺿﺨﻘﭗ‪.‬ﺿﻮﭖ·‬

‫ﺿﻬﺬ[· یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ· ﭘﺆ[ﺯﮔﭗ· ﺿﺆﺿﺠﺎﭖ·‬

‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪/‬ﻓﭗ· "ﭖ ﺩ|· ﻃﭙﻮﻗﺐ· یﭙﮕﭗ‪&،‬‬

‫آر‪‬ﯾﯽ زي ﺧﺸﻤﺎ ﻣﺰدا اَﺷﺎ اﻫﻮرا‬

‫ﻫﯿﺖ ﯾﻮﺷﻤﺎﮐﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﺘﺮانِ و‪ ‬اُراز‪‬ﺗﺎ‬
‫اﯾﯿﺒﯽ د‪‬رِﺷﺘﺎ آوي ﺷﯿﺎ اَو‪‬ﻧﮕﻬﺎ‬
‫زﺳﺘﺎ اﯾﺸﺘﺎ ﯾﺎ ﻧﺎو ﺧﻮاﺗ‪‬ﺮ داﯾﺎت‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﯿﻮه ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻫﻤﺮاه اﺷﺎ‬
‫در ﺳﺮاﺳﺮ زﻣﯿﻦ ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺷﻮد‬
‫ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ از ﺳﺮاﯾﻨﺪه ﺳﺮودﻫﺎ )زرﺗﺸﺖ( ﺷﺎدﻣﺎن ﻫﺴﺘﯽ‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي ﺧﻮد ﮐﻤﮑﯽ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮ آﺷﮑﺎر ﮐﻦ‬
‫ﮐﻪ ﻣﺎ را آﺳﺎﯾﺶ ﺑﺨﺸﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 966‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﺑﺎﻟﻨﺪﮔﯽ و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻣﺮدم ﻓﻘﻂ ﺧﺮدﻣﻨـﺪي و راﺳـﺘﯽ آرزو ﻣـﯽﮐﻨـﺪ ﮐـﻪ در‬
‫ﺳﺮﺗﺎﺳﺮ ﺟﻬﺎن ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺷﻮد‪ .‬ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧﺎﯾﯽ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺧﻮد ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮاي ﻫﻤـﮥ‬
‫ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎ و ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن و ﻧﮋادﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻗﻮاﻧﯿﻦ و رواﺑﻂ درﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻮﺷﺶ‬
‫ﮐﻨﺪ و از ﮐﺎر و دﺳﺘﺮﻧﺞ ﺧﻮد ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد زﻧﺪﮔﯽ و ﺧﺎﻧﻮادهاش ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﭘﻖ]ﻩ‪» :(arōi) .‬ﺑﺮﺧﯿﺰد‪ ،‬ﻓﺮاز آﯾﺪ‪ ،‬ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺷﻮد« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر(‬
‫‪-‬ﺿﻖ »آﻣﺪن‪ ،‬ﻓﺮاز آﻣﺪن‪ ،‬ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺷﺪن« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬وﺟﻪ اﺧﺒﺎري[‪.‬‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬زﯾﺮا« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫»ﺯﮐﭗ‪» :(xDmā) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ »ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ«‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﺧﺮدﻣﻨﺪي‪ ،‬داﻧـﺎﯾﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ »ﻧﻤـﺎد داﻧـﺎﯾﯽ و‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬ﺑﺎ اﺷﺎ«‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا‪ ،‬اي ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ‪ ،‬ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ "ﺽ(‬
‫"‪,‬ﺯﮐﭙﻨﭙﻪ‪» :(yūDmākai) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﺷـﻤﺎ‪ ،‬آن ﺷـﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫"‪,‬ﺯﮐﭙیﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ ‪(votre, your‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﭙﺪﺏ‪» :(mąθrānē) .‬ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬ﮔﻮﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺳﺮاﯾﻨﺪه« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻤﻮﻗﭙﻖ »ﻣﺮﯾﺪ‪،‬‬
‫ﭘﯿﺮو« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﯾﻌﻨﯽ واﺳﻄﻪاي ﮐـﻪ ﺑﺮﮔﺰﯾـﺪه‪ ،‬ﻣﻨﺼـﻮب و ﻣـﺄﻣﻮر‬
‫ﭘﯿﺎمرﺳﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ ،‬در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺧﻮد را واﺳﻄﻪ ﻧﻤﯽداﻧﺪ[‪.‬‬
‫ﺭﺿﺨﻘﭗ‪.‬ﺿﻮﭖ‪» :(vaorāzaθā) .‬ﺧﺸﻨﻮد ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬راﺿﯽ ﻫﺴﺘﯽ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر (‪- ‬ﻋﻘﺆﭖ‪» .‬ﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮدن‪ ،‬راﺿﯽ ﺑﻮدن‪ ،‬ﺧﻮﺷـﺤﺎل و ﺷـﻌﻮف ﺑـﻮدن‪،‬‬
‫ﺷﺎدﻣﺎن ﺑﻮدن«‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪967 ‬‬

‫ﺿﻬﺬ[‪.‬یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ‪» :(aibīdereBtā) .‬آﺷﮑﺎر« )ﺑﺎﯾﯽ‪،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﻬﺬ[‪.‬یﻐﻘﻎ‪/‬ﻓﺾ‬

‫‪-‬‬ ‫ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‪‬‬ ‫ﭘﺆ[ﺯﮔﭗ‪» :(āvvīDiiā) .‬ﻧﻤﺎﯾــﺎن‪ ،‬ﭼﺸــﻤﮕﯿﺮ‪ ،‬دﯾــﺪﻧﯽ« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪،‬‬
‫ﭘﺆ[ﺯﮔﺾ‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎﭖ‪» :(avvazhā) .‬ﮐﻤﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺆﺿﺎ‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪‬‬ ‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪/‬ﻓﭗ‪» :(zastāiBtā) .‬ﺑــﺎ دﺳــﺘﻬﺎﯾﺖ ﺑﯿــﺎور« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪،‬‬
‫‪.‬ﺿﺴﻔﭙﻪ‪/‬ﻓﺾ »ﺑﺎ دﺳﺖ ﺣﺮﮐﺖ دادن‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺑﺎ دﺳﺖ ﺗﮑﺎن دادن«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ«‬
‫ﺩ|‪» :(nG) .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﻣﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺒﮏ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‬
‫‪(we‬‬
‫ﻃﭙﻮﻗﺐ‪» :(māθrē) .‬آﺳﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﯽ‪ ،‬ﻧﻔﺲ راﺣﺖ ﮐﺸﯿﺪن‪ ،‬آﺳـﻮدﮔﯽ« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬ﻃﭙﻮﻗﺾ‬
‫یﭙﮕﭗ‪» :(dāiiau) .،‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪-‬یﭗ‬
 ‫‪ 968‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ﺑ‪‬ﺮَﺋﯿﺘﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫واﭼِﻢ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮا‬ ‫ي‬
‫ﺫﺿﻘﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﭘﺈﻏﮏ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻕ|·‬ ‫"؛·‬
‫ﺳﺮ ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺻﺪا‬ ‫ﺳﺮاﯾﻨﺪه‬ ‫ﮐﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮو‪‬‬ ‫ﻧ‪‬ﻤﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اورو‪‬ﺗُﻮ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬
‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﯾﺎر‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳﺘﻮﯾﯽ‬ ‫ر‪‬اﯾﺘﯿﻢ‬ ‫ﻫﯿﺰو‪‬‬ ‫ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش‬ ‫داﺗﺎ‬
‫ﺳﻒ]ﻩ·‬ ‫ﻗﻀﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅ]·‬ ‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫یﭙﻔﭗ ·‬
‫ﺑﻮدن‬ ‫اراﺑﻪران‬ ‫زﺑﺎن‬ ‫ﺧﺮد‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﺎﻫﯿﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫رازِﻧﮓ‬ ‫ﻣ‪‬ﻬﯿﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬ ‫ﺳﭙﺎ[‪·،‬‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻗﭗ‪.‬؛ﺃﻝ·‬ ‫ﮐﻀﺎﮔﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫آﻣﻮزش دﻫﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪969 ‬‬

‫ﺫﺿﻘﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﭘﺈﻏﮏ·‬ ‫ﮐﻤﻮﻕ|·‬ ‫"؛·‬

‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]· ﺿﺰﭖ ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ· ‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]‬

‫یﭙﻔﭗ · »ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪ ·/‬ﺍﻩ‪.‬ﺅ]· ﻗﻀﻬﻮ[ﮎ· ﺳﻒ]ﻩ·‬

‫ﮐﻀﺎﮔﭗ· ﻗﭗ‪.‬؛ﺃﻝ· ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﺳﭙﺎ[‪ ·،‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ&‬

‫ي ﻣﺎﻧﺘﺮا واﭼِﻢ ﻣﺰدا ﺑ‪‬ﺮَﺋﯿﺘﯽ‬

‫اورو‪‬ﺗُﻮ اَﺷﺎ ﻧ‪‬ﻤﻨﮕﻬﺎ ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮو‪‬‬
‫داﺗﺎ ﺧﺮَﺗ‪‬ﺌﻮش ﻫﯿﺰو‪ ‬ر‪‬اﯾﺘﯿﻢ ﺳﺘﻮﯾﯽ‬
‫ﻣ‪‬ﻬﯿﺎ رازِﻧﮓ و‪‬ﻫﻮ ﺳﺎﻫﯿﺖ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‪،‬‬
‫ﺳﺮاﯾﻨﺪه )ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ(‪ ،‬زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎ ﯾﺎر و ﻫﻤﮑﺎر اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ او ) اﺷﺎ( آواز ﺳﺮ ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫»ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﺧﺮد‬
‫زﺑﺎﻧﻢ را ﮐﻪ اراﺑﻪران )و اﺑﺰار ﮐﺎر( ﻣﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاي راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﻣﺮدم آﻣﻮزش دﻫﺪ‪«.‬‬
 ‫‪ 970‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ آزاداﻧﺪﯾﺸﯽ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮدﻣﻨﺪي را آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ در ﮔﺰﯾﻨﺶ راه و‬
‫روش ﺧﻮﯾﺶ و ﻫﻤﻪ ﮐﻮﺷﺶﻫﺎ و ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ آزاد ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬وﻟﯽ اﯾﻦ اﻧﺴﺎن ﻧﯿـﺎز ﺑـﻪ آﻣـﻮزش و‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ دارد آﻣﻮزش ﻧﺎدرﺳﺖ از ﺳﻮي آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺪاﻧﺪﯾﺶ ﺟﻨﮓ و ﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎﻧﯽ ﺑﺒﺎر ﻣﯽآورد و‬
‫آن آﻣﻮزش اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺪف راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ و آﻣﻮزش ﺑﺎﯾﺪ رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ اﻧﺴﺎن ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از ﻧﻌﻤﺖﻫﺎ و ﻟﺬتﻫﺎي ﭘﺴـﻨﺪﯾﺪه ﺑﺎﺷـﺪ‪ .‬آﻧﻬـﻢ‬
‫ﺑﺮاي ﻫﻤﮕﺎن‪ ،‬ﭼﻮن ﻫﺮ ﮐﺲ ﺣﻖ دارد زﻧﺪﮔﯽ آﺳﻮده و ﻣﺮﻓﻪ ﺑﺎ ﺧـﺎﻧﻮادة ﺧﻮﺷـﺒﺨﺖ داﺷـﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬اﯾﻦ‪ ،‬اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﻧﻈـﺎم ﻓﺮاﮔﯿـﺮ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪﻫـﺎي ﺧﺮدﻣﻨـﺪي و‬
‫ﺧﯿﺮﺧﻮاﻫﯽ‪ .‬اﯾﻦ ﻧﻈﺎم اﻧﺴﺎﻧﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺿﺎﻣﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و‬
‫رﻫﺎﯾﯽ از ﭼﻨﮓ‪ ‬ﭘﻠﯿﺪيﻫﺎ اﺳﺖ‪ .‬آﻧﺮا ﻧﺒﺎﯾﺪ و ﻧﻤﯽﺗﻮان ﺑﺎ ﺟﻨﮓ و ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي و ﭼﯿﺮﮔﯽ ﻗﻮم ﺑـﺮ‬
‫ﻗﻮم دﯾﮕﺮ ﺑﻮﺟﻮد آورد ﺑﺎﯾﺪ در داﻧﺎﯾﯽ و ﺑﯽﻧﯿﺎزي ﻣﺮدم ﮐﻮﺷﯿﺪ اﺑﺰار اﯾﻦ ﮐﺎر ﺳﺨﻨﯽ درﺳﺖ ﺑﺎ‬
‫زﺑﺎﻧﯽ ﮔﺮم و دﻟﻨﺸﯿﻦ اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﮐﻮﺷﺶﻫﺎي ﺧﻮد ﭘﺎداش ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ‪ .‬ﭘﺎداش او ﻧﯿﺮو‬
‫و ﺗﻮان ﻓﺰوﻧﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ در راه اﯾﻦ آﻣﻮزش ﺑﺎ زﺑﺎن ﺷﯿﺮﯾﻦ و ﻧﺮم آوازش رﺳـﺎﺗﺮ و ﻣـﻨﻄﻘﺶ‬
‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪﺗﺮ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮ اﺧﺘﻼف و دﺷﻤﻨﯽ را ﻣﯽﺗﻮان ﺑﺮﻃﺮف ﮐﺮد‪ .‬ﺑـﻪ ﺷـﺮط آﻧﮑـﻪ دو ﺳـﻮي‬
‫اﺧﺘﻼف از ﺧﻮدﺧﻮاﻫﯽ‪ ،‬ﻃﻤﻊورزي و اراده ﭼﯿﺮﮔﯽ ﺑﺎ زور و ﺧﺸﻮﻧﺖ دوري ﺟﻮﯾﻨـﺪ‪ .‬در اﯾـﻦ‬
‫ﻣﯿﺎن آﻧﮑﺲ ﺑﺎﯾﺪ راﻫﻨﻤﺎ و داور ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺷﺎ ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﯽ و درﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﻄﻠﻖ ﻫﻤﺮاه‬
‫ﺑﺎ وﻫﻮﻣﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺧﯿﺮﺧﻮاﻫﯽ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬او زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ و ﻫﺮ ﮐﺲ دﯾﮕﺮ ﮐﻪ‬
‫ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ او ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﺪ و ﮐﺎر و ﮐﺮدارش ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ آﻣﻮزش او ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﻤﻮﻕ|‪» :(mąθrG) .‬ﺳﺮاﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺳﺮودﮔﻮ‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ« ]آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﺘﺮا ﯾﻌﻨﯽ اﺻﻞ‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪه و‬
‫ﺿﺎﺑﻄﻪ دﯾﻨﯽ و اﯾﯿﻨﯽ ﺳﺮ و ﮐﺎر دارد‪ ،‬ﯾﺎ آﻧﺮا ﻣﯿﺴﺮاﯾﺪ‪ ،‬آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‪) .‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬ﮐﻤﻮﻗﻀﺪ »ﺳﺮاﯾﻨﺪه‪ ،‬ﺳﺮودﮔﻮ«‪.‬‬
‫ﺭﭘﺈﻏﮏ‪]» :(vācem) .‬اﯾﺴﻨﻠﺮ و ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺭﭘﺈﻫﮏ[ »ﺻﺪا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺈ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪971 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazda) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺫﺿﻘﻀﻬﻒ[‪» :(baraitī) .‬ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﺑﺎﻻ ﻣﯽﺑﺮد‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺫﺿﻖ »ﺑﺮدن‪ ،‬ﺣﻤﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]‪» :(urvvaθō) .‬ﻫﻤﺮاه‪ ،‬دوﺳﺖ‪ ،‬رﻓﯿﻖ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ‪ ،‬واﺑﺴﺘﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮﺽ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬اﺷﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ‪» :(nemazhā) .‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﭙﺎس‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]‪» :(zaraθuBtrō) .‬زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﭙﻔﻀﻖ »آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه«‬
‫»ﻗﻀﻒ؛ﻉ‪» :(xratfuB) ./‬ﺧﺮد‪ ،‬ﻫﻮش‪ ،‬درك‪ ،‬اراده« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﻗﻀﻔﻊ‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﺅ]‪» :(hizvvō) .‬زﺑﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻩ‪,.‬‬
‫ﻗﻀﻬﻮ[ﮎ‪» :(raiθīm) .‬اراﺑﻪران‪ ،‬وﺳﯿﻠﻪ ﮐﺎر و ﺧﺪﻣﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﻀﻪ»[‬
‫ﺳﻒ]ﻩ‪» :(stōi) .‬ﺑﻮدن« )ﻣﺼﺪر( »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﮐﻀﺎﮔﭗ‪» :(mahiiā) .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ‪ ،‬از ﻣﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﮐﭗ‬
‫ﻗﭗ‪.‬؛ﺃﻝ‪» :(rāzfyg) .‬روﯾﺎروﯾﯽ‪ ،‬در ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﺨﻨﺮاﻧﯽ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر آﯾﯿﻨﯽ و ﻓﻠﺴﻔﯽ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻗﭗ‪.‬ﺿﺪ از رﯾﺸـﻪ ﻗﭗ‪] ..‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﻗﭗ‪.‬ﺿﻖ ‪ -‬از رﯾﺸـﻪ ﻗﭗ‪.‬‬
‫)ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪» (rāj‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﺮدن‪ ،‬روﺷﻨﮕﺮي ﮐﺮدن«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺳﭙﺎ[‪» :(sahīu) .،‬آﻣﻮزش دﻫﺪ‪ ،‬دﺳﺘﻮر دﻫﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﭙﺎ »آﻣﻮزش دادن‪ ،‬دﺳﺘﻮر دادن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن دادن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazha) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
 ‫‪ 972‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫اَﺋﻮرو‪‬ﺗُﻮ‬ ‫زِوﯾﺸﺖ ﯾﻨﮓ‬ ‫ﯾﺌُﻮﺟﺎ‬ ‫وِ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﻌﻘﺆﺿﻒ]·‬ ‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮓ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺦ_ﭖ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺗﮑﺎور‬ ‫ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‬ ‫آﻣﺎده ﮐﻨﻢ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫آري‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﻮﺷﻤﺎﮐﻬﯿﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻤ‪‬ﻬﯿﺎ‬ ‫ﭘِﺮِﺗﻮش‬ ‫ﺟ‪‬ﯿﺎﯾﯿﺶ‬
‫"‪,‬ﺯﮐﭙﻨﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻮ‪·/,‬‬ ‫_ﺿﮕﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶ‬ ‫ﭘﻬﻨﺎور‬ ‫ﭘﯿﺮوزي‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫وﻫﻮ‬ ‫اوﮔﺮِﻧﮓ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻋﻠﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَو‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻪ‬ ‫ﺧﯿﺎﺗﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻬﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اَزاﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎﯾﯿﺶ‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎﺏ&‬ ‫ﺓﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺽ‪.‬ﭘﻮﭖ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﮐﻤﮏ‬ ‫ﺑﺎش‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺮوي‬ ‫آﻧﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪973 ‬‬

‫ﺿﻌﻘﺆﺿﻒ]·‬ ‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮓ؛ﺃﻝ·‬ ‫"ﺿﺦ_ﭖ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫"‪,‬ﺯﮐﭙﻨﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻮ‪·/,‬‬ ‫_ﺿﮕﭙﻪ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﻋﻠﻖ؛ﺃﻝ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬

‫ﺿﺆﺿﺠﺎﺏ&‬ ‫ﺓﮔﭙﻔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺽ‪.‬ﭘﻮﭖ·‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬

‫اَت وِ ﯾﺌُﻮﺟﺎ زِوﯾﺸﺖ ﯾﻨﮓ اَﺋﻮرو‪‬ﺗُﻮ‬

‫ﺟ‪‬ﯿﺎﯾﯿﺶ ﭘِﺮِﺗﻮش و‪‬ﻫﻤ‪‬ﻬﯿﺎ ﯾﻮﺷﻤﺎﮐﻬﯿﺎ‬
‫ﻣﺰدا اﺷﺎ اوﮔﺮِﻧﮓ وﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﯾﺎﯾﯿﺶ اَزاﺗﺎ ﻣ‪‬ﻬﻤﺎﯾﯽ ﺧﯿﺎﺗﺎ اَو‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻪ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺷﺘﺎﺑﺎنﺗﺮﯾﻦ ﺗﮑﺎوران را ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ آﻣﺎده ﮐﻨﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺳﺮزﻣﯿﻦﻫﺎي ﭘﻬﻨﺎور را‬
‫ﺑﻪ ﭘﯿﺮوزي ﺑﺮاي ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺷﻤﺎ در ﻧَﻮ‪‬رد‪‬ﻧﺪ‪.‬‬
‫اي ﻣﺰدا ﮐﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي اَﺷﺎ و وﻫﻮﻣﻦ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﻣﯿﺮوي‪،‬‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﻤﮏ و ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﺑﺎش‪.‬‬
 ‫‪ 974‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫‪,"-‬ﺕ؛ﮎ »ﺷـﻤﺎ«‬ ‫ﻣﺘﺼـﻞ(‪‬‬ ‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫"ﺿﺦ_ﭖ‪» :(yaojā) .‬آﻣﺎده ﮐﻨﻢ‪ ،‬زﯾﺮ و ﺑﺮ آن ﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪"- ‬ﻉ_ »ﯾﻮغ‪ ،‬زﯾﻦ ﮐﺮدن‪ ،‬اﻓﺴﺎر زدن‪ ،‬آﻣـﺎده ﮐـﺎر ﮐـﺮدن‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧـﺪ‬
‫دادن‪ ،‬ﺑﻬﻢ ﺑﺴﺘﻦ«‪.‬‬
‫‪.‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﮓ؛ﺃﻝ‪» :(zevviBtiifyg) .‬ﺗﻨــﺪﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺳــﺮﯾﻌﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﻬﺘــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨــﺪﺗﺮﯾﻦ«‬
‫)ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.- ‬ﻏﺆ[‪/‬ﻓﺾ »ﺗﻨﺪﺗﺮﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﺿﻌﻘﺆﺿﻒ]‪» :(aurvvatō) .‬ﺗﮑﺎور‪ ،‬ﺗﯿﺰرو‪ ،‬ﺑـﺎ ﺟﻨـﺐ و ﺟـﻮش‪ ،‬اﺳـﺐ در زﺑـﺎن ﺷـﺎﻋﺮاﻧﻪ و‬
‫ﻣﺠﺎزي«‬
‫]در ادﺑﯿﺎت ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ واژهﻫﺎي ﻣﺠﺎزي ﺑﺴﯿﺎر ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ ﻧﯿﺰ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻨﻈـﻮر از‬
‫ﺗﮑﺎوران ﺗﯿﺰرو و درﺳﺘﮑﺎران ﺑﺎورﻣﻨﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪[.‬‬
‫]ﻣﻮﺑﺪ آذرﮔﺸﺴﺐ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬آﻧﭽـﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ آﻣـﺪه ﺳﺮاﺳـﺮ‬
‫ﻋﺮﻓﺎﻧﯽ و دﺳﺘﻮرﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﺑﺮاي رﺳﺘﮕﺎري در ﺟﻬﺎن ﭘﺴﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﯿﭽﻮﺟﻪ ﺟﻨﺒـﻪ ﻣـﺎدي‬
‫ﻧﺪارد‪[.‬‬
‫]در ﺣﺎﻟﺘﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ در ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬـﺎن و رﻫـﺎﯾﯽ از‬
‫ﺧﺸﻮﻧﺖ و ﺑﯿﺪاد در ﻣﯿﺎن اﻧﺴﺎنﻫﺎﺳﺖ‪ ،‬ﻣﻨﻈﻮر از ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري ﻓﻘﻂ راﺳﺘﮕﻮﯾﯽ‬
‫و درﺳﺖاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺧﯿﺮﺧﻮاﻫﯽ از راه ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ ﮐـﻪ ﻫﻤـﻪ آﻧﻬـﺎ ﺟﻨﺒـﻪ اﺧﻼﻗـﯽ و‬
‫آﻣﻮزﺷﯽ دارد‪ ،‬ﺗﻮﺳﻞ داﯾﻢ ﺑﻪ ذﮐﺮ و ﻧﯿﺎﯾﺶ و ﻏﻔﻠﺖ از ﮐﺎر و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮد ﮔﻨﺎه ﺑـﺰرگ‬
‫اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﺎر ﻣﺜﺒﺖ و ﺗﻮﻟﯿﺪي ﮐﻨﺪ و ﺟﻬﺎن ﺧﻮد را ﺗﺎزهﺗﺮ و ﺑﺎرور ﺳﺎزد ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺎﯾﺶ را‬
‫ﺑﺪرﮔﺎه اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺠﺎ ﻣﯽآورد‪.‬‬
‫_ﺿﮕﭙﻪ‪» :(jaiiāiB) ./‬ﭘﯿﺮوزي‪ ،‬ﻇﻔـﺮ‪ ،‬ﺗﮑﺎﻧـﺪ‪ ،‬ﻧﯿـﺮوي ﺟﻨـﺒﺶ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫_ﺿﮕﺾ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪975 ‬‬

‫ﺣﻐﻘﻐﻮ‪» :(fereθūš) ./,‬ﭘﻬﻨﺎور‪ ،‬ﮔﺴﺘﺮده‪ ،‬وﺳﯿﻊ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺣﻐﻘﻐﻮﻉ »ﮔﺴﺘﺮده‪،‬‬

‫ﭘﻬﻦ‪ ،‬ﻓﺮاخ‪ ،‬ﮔﺬر ﮐﺮدن از ﻓﻀﺎي ﮔﺴﺘﺮده«‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﮔﺬر‪ ،‬ﻋﺒﻮر‪ ،‬ورود«‪ .‬در ادﺑﯿﺎت ﭘﻬﻠﻮي ﭘﻞ ﭼﯿﻨﻮ‪‬ت ﭘﻨﺪاﺷﺘﻪ ﺷﺪه‪[.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﻀﺎﮔﭗ‪» :(vahmaiiā) .‬ﺳــﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺣﻤــﺪ‪ ،‬ﻧﯿــﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺛﻨــﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺭﺿﺎﮐﺾ‬
‫"‪,‬ﻭﮐﭙﻨﻀﺎﮔﭗ‪» :(yūDmākahiia) .‬ﺷــﻤﺎ« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪,"- ‬ﺑﮑﭙﻨﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺎ راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻋﻠﻘﻐﺄﻝ‪» :(ugreyg) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻗﻮي‪ ،‬ﭘﺮزور« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻋﻠﻘﺾ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪) :(managzhā) .‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺪﺿﺎ‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yHiB) ./‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﺽ‪.‬ﭘﻮﭖ‪» :(azāθā) .‬ﭘﯿﺶ ﻣﯽروي‪ ،‬ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻣﯽ ﻧﻬﯽ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺽ‪» .‬ﭘﺸـﺖ ﺳـﺮ ﻧﻬـﺎدن‪ ،‬ﭘﯿﺸـﯽ ﮔـﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘـﯿﺶ اﻓﺘـﺎدن‪ ،‬ﺟﻠـﻮ زدن«‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» leadership :‬رﻫﺒﺮي‪ ،‬رﻫﺒﺮي ﮐﺮدن«‪[.‬‬
‫ﮐﻀﺎﮐﭙﻪ‪» :(mahmāi) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﮐﺾ )ﺻـﻔﺖ‪ ،‬ﺿـﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑـﯽ(‬
‫»‪«my, mine‬‬
‫ﺓﮔﭙﻔﭗ‪» :(|iiātā) .‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻣﯿﺒﺎﺷﯽ‪ ،‬ﺑﺎش« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‪.‬‬
‫ﺿﺆﺿﺠﺎﺏ‪» :(avvazhē) .‬ﺑﺮاي ﮐﻤﮏ‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺆﺿﺎ‬
 ‫‪ 976‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ – ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫اﯾﮋَﯾﺎو‬ ‫ﻓﺮَس روﺗﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﭘ‪‬ﺪاﺋﯿﺶ‬ ‫واو‬ ‫ﻣ‪َ‬ﺖ‬
‫[ﺗﻀﮓ|·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻓﭗ·‬ ‫"ﭖ‬ ‫ﺣﻀیﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﮐﺾ‪·،‬‬
‫ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪي‬ ‫ﻧﺎﻣﺪار ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي اﺳﺘﻮار‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوﺳﺘﺎنَ زﺳﺘُﻮ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴﺎﯾﯽ‬
‫ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻒ]·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻘﻪ_ﺿﺴﭙﻪ·‬
‫ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻧ‪‬ﻤﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَرِدر‪‬ه ﺧﯿﺎﭼﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫واو‬ ‫اَت‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﻘﻐیﻘﻀﺔﮔﭙﺈﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶ‬ ‫ﺑﺎورﻣﻨﺪ‬ ‫اﺷﺎ را‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮﻧَﺮِﺗﺎﺗﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫واو‬ ‫اَت‬
‫ﺍﻋﺪﺿﻘﻐﻔﭙﻔﭗ&‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﮐﺎرداﻧﯽ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬ ‫و‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪977 ‬‬

‫[ﺗﻀﮓ|·‬ ‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻓﭗ·‬
‫ﮐﺾ‪ ·،‬ﺭ|· ﺣﻀیﭙﻪ‪" ·/‬ﭖ‬
‫ﺣﻀﻬﻘﻪ_ﺿﺴﭙﻪ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻒ]·‬

‫ﺽ‪ ·،‬ﺭ|· ﺿﺰﭖ · ﺿﻘﻐیﻘﻀﺔﮔﭙﺈﭖ · ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬

‫ﺽ‪ ·،‬ﺭ|· ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· ﺍﻋﺪﺿﻘﻐﻔﭙﻔﭗ&‬

‫ﻣ‪َ‬ﺖ واو ﭘ‪‬ﺪاﺋﯿﺶ ﯾﺎ ﻓﺮَس روﺗﺎ اﯾﮋَﯾﺎو‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي ﺟ‪‬ﺴﺎﯾﯽ ﻣﺰدا اوﺳﺘﺎنَ زﺳﺘُﻮ‬
‫اَت واو اﺷﺎ اَرِدر‪‬ه ﺧﯿﺎﭼﺎ ﻧ‪‬ﻤﻨﮕﻬﺎ‬
‫اَت واو و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ ﻫﻮﻧَﺮِﺗﺎﺗﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫ﺑﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي اﺳﺘﻮاري ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪي ﻧﺎم آورﻧﺪ‬
‫و ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ‬
‫ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم‬
‫ﺷﻤﺎ را و اﺷﺎ را و آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺎورﻣﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
‫ﺷﻤﺎ را ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎرداﻧﯽ و ورزﻧﺪﮔﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ وﻫﻮﻣﻦ ﻫﺴﺘﯿﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 978‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﮐﺾ‪» :(mau) .،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻢ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ( ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﻫﻤﯿﺸﻪ« )ﻗﯿﺪ([‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺣﻀیﭙﻪ‪» :(padāiB) ./‬ﭘﺎﻫﺎ‪ ،‬ﻗﺪﻣﻬﺎ‪ ،‬ﮔﺎﻣﻬﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺣﻀیﺾ »ﭘﺎ‪ ،‬ﮔﺎم«‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﭼﻘﻀﺴﻖ‪,‬ﻓﭗ‪» :(frasrūtā) .‬ﻧﺎﻣﺪار‪ ،‬ﻣﺸﻬﻮر‪ ،‬ﺳﺮﺷـﻨﺎس« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﻘﻊ‪+‬ﭼﻘﺾ »ﺻﻔﺖ ﻓﻌﻠﯽ(‬
‫[ﺗﻀﮓ|‪» :(īżaiiG) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻫﺘﭗ »ﺷـﻮر‪ ،‬ﺷـﻮق‪،‬‬
‫ﺣﺮارت‪ ،‬ﻏﯿﺮت‪ ،‬ﻫﻤﺖ«‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺮاي ﻣﻌﻨﯽ واژهﻫﺎ ﺑﺎ آﻧﮑﻪ داراي ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﺻﻼﺣﯿﺖ ﻋﻠﻤـﯽ اﺳـﺖ ﻫﻤﯿﺸـﻪ‬
‫ﻣﺘﻮﺳﻞ ﺑﻪ ﭘﻨﺪارﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺟﻨﺒﻪ روﺣﺎﻧﯽ و دﯾﻨﯽ و رازآﻣﯿﺰ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺑﺮاي اﯾﻦ‬
‫واژه ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﯿﺮ اﺳﺖ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﮋوﻫﻨﺪﮔﺎن اﻧﺮا اﺷﺎره ﺑﻪ ﻧﯿﺮو و ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ ﻣـﯽﮐﻨﻨـﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ وﺟﻮد ﺑﺎﻃﻨﯽ ﺳﭙﺲ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ دل دروﻧـﯽ و ﺑـﺎور دارد‬
‫ﺑﺮاي ﻫﺮ واژهاي ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﻌﻨﯽ ﻏﯿﺮﻣﺎدي و روﺣﺎﻧﯽ ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‪[.‬‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ داﻧﺶ ﻓﺮاوان ﺗﺮﺟﻤﻪاي ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﯽدﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ اوﻗـﺎت از ذﻫـﻦ دور‬
‫اﺳﺖ و اﻧﺪﯾﺸﻪ درﺳﺖ زرﺗﺸﺖ را ﻧﺸﺎن ﻧﻤﯽدﻫﺪ‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﺷﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮد و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدﻫﺪ اﺳﺘﻌﺎره اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻧﯿـﺎﯾﺶ ﯾـﺎ‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ از ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺑﺎورﻣﻨﺪان اﯾﺠﺎد ﻣﯽﺷﻮد‪[.‬‬
‫ﺣﻀﻬﻘﻪ_ﺿﺴﭙﻪ‪» :(pairijasāi) .‬ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( )ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﻓﻌﻠﯽ(‪_- ‬ﺿﺴﭙﻪ ‪ +‬ﺣﻀﻬﻖ[ »رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻔﺦ‪» :(ustanazastō) .‬ﺑﺎ دﺳﺘﻬﺎي دراز ﺷﺪه‪ ،‬دﺳﺘﻬﺎي ﺑﺮاﻓﺮاﺷﺘﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻋﺴﻔﭙﺪﺽ‪.‬ﺿﺴﻔﺾ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪979 ‬‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪) «‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬

‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺿﻘﻐیﻘﻀﺔﮔﭙﺈﭖ‪» :(aredra|iiacā) .‬ﺑﺎورﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺻﻤﯿﻤﯽ‪ ،‬ﺑﯽرﯾﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺿﻘﻐیﻘﺾ‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ‪» :(nemazhā) .‬ﻧﻤﺎز‪ ،‬اﺣﺘﺮام‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪) «‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vanzhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﺍﻋﺪﺿﻘﻐﻔﭙﻔﭗ‪» :(hunaretalā) .‬ﻣﺎﻫﺮاﻧــﻪ‪ ،‬اﺳــﺘﺎداﻧﻪ‪ ،‬ﮐــﺎرداﻧﯽ« )ﺑــﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺍﻋﺪﺿﻘﻐﻔﭙﻒ »ﻣﻬﺎرت‪ ،‬ﻫﻨﺮﻣﻨﺪي‪ ،‬ﮐﺎرداﻧﯽ«‬
 ‫‪ 980‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫اَﯾﻨﯽ‬ ‫ﺳﺘَﻮ‪‬س‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﯾﺴﻨﺎﯾﯽش‬ ‫واو‬ ‫ﺗﺎﯾﯿﺶ‬
‫ﺿﮕﺜﺪ[·‬ ‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫"ﺿﺴﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬
‫ﻣﯿﺂﯾﻢ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶﮐﻨﺎن‬ ‫ﭘﺲ‬ ‫ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺷﯿ‪‬ﻪ اُﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺸَﯿﺎ‬ ‫و‪‬سِ‬ ‫ﻣ‪‬ﺨﯿﺎو‬ ‫اَﺷُﻮﺋﯿﺶ‬ ‫ﯾﺪا‬
‫»ﺯﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺲ؛·‬ ‫ﮐﻀﺔﮒ|·‬ ‫ﺿﺰ]ﻩ‪·/‬‬ ‫"ﺿیﭗ·‬
‫دﺳﺖ ﯾﺎﺑﻢ‬ ‫ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﯽ ﯾﻢ‬ ‫ﮔ‪‬ﺮِزدا‬ ‫اﯾﺶ‪ ‬ﯾﺎﻧﺲ‬ ‫ﻫﻮداﻧَﺌﻮش‬ ‫اَت‬
‫ﺓﮒ؛ﮎ&‬ ‫ﻟﻐﻘﻎ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻫﺰﺿﮕﻤﺲ·‬ ‫ﺍﻋیﭙﺪﺿﺦ‪·/‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﺟﺎي ﮔﯿﺮم‬ ‫ﻣﻬﺮ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﺑﺰرﮔﻮار‬ ‫و‪‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪981 ‬‬

‫ﺿﮕﺜﺪ[·‬ ‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫"ﺿﺴﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ|·‬ ‫ﻓﭙﻪ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬

‫»ﺯﺿﮕﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺲ؛·‬ ‫ﮐﻀﺔﮒ|·‬ ‫ﺿﺰ]ﻩ‪·/‬‬ ‫"ﺿیﭗ·‬

‫ﺓﮒ؛ﮎ&‬ ‫ﻟﻐﻘﻎ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﻫﺰﺿﮕﻤﺲ·‬ ‫ﺍﻋیﭙﺪﺿﺦ‪·/‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺗﺎﯾﯿﺶ واو ﯾﺴﻨﺎﯾﯽش ﭘ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺳﺘَﻮ‪‬س اَﯾﻨﯽ‬

‫ﻣﺰدا اﺷﺎ وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﺷﯿ‪‬ﻪ اُﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫ﯾﺪا اَﺷُﻮﺋﯿﺶ ﻣ‪‬ﺨﯿﺎو و‪‬سِ ﺧﺸَﯿﺎ‬
‫اَت ﻫﻮداﻧَﺌﻮش اﯾﺶ‪ ‬ﯾﺎﻧﺲ ﮔ‪‬ﺮِزدا ﺧﯽ ﯾﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‪،‬‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺘﺎن ﻣﯿﺂﯾﻢ و ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫اي ﻣﺰدا ﺑﺎ ﯾﺎري اﺷﺎ و ﮐﺮداري ﮐﻪ از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﺪﻟﺨﻮاه ﺧﻮد ﺑﻪ ﻫﺮ ﭘﺎداﺷﯽ دﺳﺖ ﯾﺎﺑﻢ‬
‫و از ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮم‪ ،‬ﮐﻪ در ﭘﻨﺎه ﻣﻬﺮ آن ﺑﺰرﮔﻮار )ﻣﺰدا( ﺟﺎي ﮔﯿﺮم‪.‬‬
 ‫‪ 982‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭙﻪ‪» :(taiB) ./‬ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫ﺭ|‪» :(vG) .‬ﺷﻤﺎ را‪ ،‬ﺷﻤﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺗﻐﮏ »ﺷـﻤﺎ« )ﺿـﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ دوم‬
‫ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫"ﺿﺴﺪﭘﻪ‪» :(yasnāiB) ./‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪"- ‬ﺿﺴﺪﺽ‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[‪» :(paitī) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﻓﻌﻞ ﻩ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ‪«.‬‬
‫ﺳﻔﻀﺆﺿﺲ‪» :(stavvas) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶﮐﻨﺎن« ) اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺳﻔﻊ‬
‫»ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺮﺳﺘﯿﺪن«‬
‫ﺿﮕﺜﺪ[‪» :(aiienī) .‬ﺑﺮوم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻩ »رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن«‬
‫ﺑﺎ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞﺣﻀﻬﻒ[ ﮐﻪ ﻧﺸﺎن ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﻣﺨـﺎﻟﻒ اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﺑﺮﮔﺸـﺖ‪،‬‬
‫ﺑﺎزﮔﺸﺖ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪ ،‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoθānāiB) ./‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪« :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﺿیﭗ‪» :(yadā) .‬وﻗﺘﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﺰ]ﻩ‪» :(aDōiB) ./‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﻣﺰد‪ ،‬ﺣﺼﻪ‪ ،‬ﺑﻬﺮه« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ‬
‫ﮐﻀﺔﮒ|‪» :(ma|iiG) .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﺎل ﻣﻦ‪ ،‬از ﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﮐﭗ )ﺻﻔﺖ‪،‬‬
‫ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‬
‫ﺭﺿﺲ؛‪» :(vasf) .‬ﺑﻪ ﻣﯿﻞ ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺑﻪ دﻟﺨﻮاه‪ ،‬ﺑﺴﻨﺪه« ]ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ ﺑﺲ در ﻓﺎرﺳﯽ[ )ﭘـﯿﺶ‬
‫ﻓﻌﻞ(‬
‫»ﺯﺿﮕﭗ‪» :(xDaiiā) .‬دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫـﺪف رﺳـﯿﺪن‪ ،‬ﮐـﺎري را اﻧﺠـﺎم دادن« )وﺟـﻪ‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪»- ‬ﺯﭖ »ﻓﺮﻣـﺎن دادن‪ ،‬ﮐـﺎري را ﺑـﻪ اﻧﺠـﺎم‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪983 ‬‬

‫رﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ«‪.‬‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺍﻋیﭙﺪﺿﺦ‪» :(hudānaoB) ./‬ﺑﺰرﮔﻮار‪ ،‬ﺑﺎ ﺳﺨﺎوت« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻋیﭙﺪﻉ‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫ﻫﺰﺿﮕﻤﺲ‪» :(iDaiiąs) .‬ﻓﺮﺻﺖ‪ ،‬ﭘﺮوا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗـﻮان‪ ،‬ﯾـﺎرا« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻋﺰﺿﮕﻀﺄﻑ‬
‫ﻟﻐﻘﻎ‪#‬ﭖ‪» :(gerezdā) .‬ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﻣﺮﺣﻤﺖ‪ ،‬ﻧﯿﮏﺧﻮاﻫﯽ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻐﻘﻎ‪#‬ﺽ‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺬرا(‪‬‬ ‫ﺓﮒ؛ﮎ‪» :(|iifm) .‬ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺟﺎي ﮔﯿﺮم« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪،‬‬
‫ﺿﺎ‬
 ‫‪ 984‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬
‫ﺷﯽ ﯾﺌُﻮﺗَﻨﺎ‬ ‫اﯾﯿﺶ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬ ‫و‪‬رِﺷﺎ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫اَت‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[·‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺰﭖ·‬ ‫"ﭖ‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ اﻧﺠﺎم دادهام ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺮاﻣﻮن‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اَرِﺟ‪َ‬ﺖ‬ ‫ﭼ‪‬ﺸﻤﺎﻧﻢ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﯾﺎﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺿﻘﻎ_ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺇﺿﺰﮐﻤﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ارزش دارد‬ ‫در ﭼﺸﻢ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَ ا‪‬ﺋﻮروش‬ ‫اوﺧﺸﺎ‬ ‫اَﺳﻨﺎﻧﻢ‬ ‫ﺧﻮِﻧﮓ‬ ‫ر‪‬ﺋُﻮﭼﺎ‬
‫ﺿﺒﻌﻘﻊ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺯﭖ·‬ ‫ﺿﺴﺪﻣﮏ·‬ ‫ﻁ؛ﺃﻝ ·‬ ‫ﻗﻀﺨﺈ|·‬
‫درﺧﺸﺎن‬ ‫ﺑﺎﻣﺪادان‬ ‫روزﻫﺎ‬ ‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ‬ ‫روﺷﻨﺎﯾﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﺎﯾﯽ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﭙﻪ·‬
‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪي‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪985 ‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻖ[·‬ ‫"ﭘﺈﭖ ·‬

‫"ﭖ‬ ‫ﺭﺿﻘﻐﺰﭖ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫"ﭘﺈﭖ · ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﺇﺿﺰﮐﻤﮏ· ﺿﻘﻎ_ﺽ‪ ·،‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬

‫ﻗﻀﺨﺈ|· ﻁ؛ﺃﻝ · ﺿﺴﺪﻣﮏ· ﻉ»ﺯﭖ· ﺿﺒﻌﻘﻊ‪·/‬‬

‫»ﺯﮐﭙﻨﭙﻪ· ﺿﺰﭖ · ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ· ﮐﺾ‪#‬ﭖ · ﺿﺎﻋﻘﭗ&‬

‫اَت ﯾﺎ و‪‬رِﺷﺎ ﯾﺎﭼﺎ ﭘ‪‬ﺌﯿﺮي اﯾﯿﺶ ﺷﯽ ﯾﺌُﻮﺗَﻨﺎ‬

‫ﯾﺎﭼﺎ و‪‬ﻫﻮ ﭼ‪‬ﺸﻤﺎﻧﻢ اَرِﺟ‪َ‬ﺖ ﻣ‪‬ﻨﻨﮕﻬﺎ‬
‫ر‪‬ﺋُﻮﭼﺎ ﺧﻮِﻧﮓ اَﺳﻨﺎﻧﻢ اوﺧﺸﺎ اَ ا‪‬ﺋﻮروش‬
‫ﺧﺸﻤﺎﮐﺎﯾﯽ اﺷﺎ و‪‬ﻫﻤﺎﯾﯽ ﻣﺰدا اﻫﻮرا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﭘﺮﺗﻮ وﻫﻮﻣﻦ اﻧﺠﺎم دادهام‬
‫و ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﭘﯿﺮاﻣﻮن اﻧﺠﺎم ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬
‫و آن ﭼﯿﺰﻫﺎ ﮐﻪ در ﭼﺸﻢ ارزش دﯾﺪن دارد‪:‬‬
‫روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺧﻮرﺷﯿﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻣﺪادان درﺧﺸﺎن روزﻫﺎ‬
‫ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫و اي اﺷﺎ ﻧﺸﺎن ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪي اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 986‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﭖ‪» :(vareDā) .‬اﻧﺠﺎم دادهام‪ ،‬ﮐﺮدهام« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭﺿﻘﻎ‪» .‬ﮐﺮدن‪ ،‬اﻧﺠﺎم دادن‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آوردن‪ ،‬ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑـﺎ ورزﯾـﺪن در‬
‫ﻓﺎرﺳﯽ«‬
‫"ﭘﺈﭖ‪» :(yācā) .‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﯽ‪ ،‬ﮐـﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺣﻀﻬﻖ[‪» :(pairī) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﭘﯿﺶ ﯾﺎ در ﭘﯿﺮاﻣﻮن«‪.‬‬
‫ﭘﻪ‪» :(HiB) ./‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ« ]ﺑﺎ واژه ﺑﺎﻻ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﯽﺷﻮد »ﺑﺎ اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ«[‬
‫)ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(~iiaoθanā) .‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﮐﺮدار« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫"ﭘﺈﭖ‪» :(yacā) .‬آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ‪ ،‬ﮐـﯽ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺇﺿﺰﮐﻤﮏ‪» :(caDmąm) .‬ﭼﺸﻢ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺇﺿﺰﮐﻀﺪ »ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﻧﮕﺎه«‬
‫ﺿﻘﻎ_ﺽ‪» :(arejau) .،‬ارزش داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ارزش دارد« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﻘﻎ_ »ارج«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﻗﻀﺨﺈ|‪» :(raocG) .‬روﺷﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﻮر« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻗﻀﺨﺈﺿﺎ‬
‫ﻁ؛ﺃﻝ‪» :(mfyg) .‬ﺧﻮرﺷﯿﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻃﻀﺪ ‪ -‬ﯾﺎﺍﺅﺿﻖ‪.‬‬
‫ﺿﺴﺪﻣﮏ‪» :(asnąm) .‬روزﻫﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺽ‪.‬ﺿﺪ »روز«‬
‫ﻉ»ﺯﭖ‪» :(uxDā) .‬ﺑﺎﻣﺪادان« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﮐﻮي رﺧﺸﺎن ﺑﻬﺸﺖ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺎه[ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﻉ»ﺯﺿﺪ‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪987 ‬‬

‫ﺿﺒﻌﻘﻊ‪» :(aēuruB) ./‬درﺧﺸﻨﺪه‪ ،‬رﺧﺸﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺒﻌﻘﻊ‬

‫»ﺯﮐﭙﻨﭙﻪ‪» :(xDmākāi) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﻣﺎل ﺷﻤﺎ‪ ،‬از آن ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﮐﭙیﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اَﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(vahmāi) .‬ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪي‪ ،‬ﺑﺰرﮔﯽ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﮐﭗ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
 ‫‪ 988‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎﻫﻢ ‪ -‬ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬
‫اَﻧﮕﻬﺎﭼﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اَﺋُﻮﺟﺎﯾﯽ‬ ‫ﺳﺘَﺌُﻮﺗﺎ‬ ‫وِ‬ ‫اَت‬
‫ﺿﺠﺎﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺦ_ﭘﻪ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫ﻫﺴﺘﻢ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫آﮔﻬﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶﮐﻨﻨﺪه‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫و‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﯾﺴﺎﯾﯿﭽﺎ‬ ‫ﺗَﻮاﭼﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﯾﻮ‪‬ت‬
‫ﻫﺴﭙﻬﺈﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺆﭘﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬
‫و ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‬ ‫و ﺑﺘﻮاﻧﻢ‬ ‫اي اﺷﺎ‬ ‫ﺗﺎ ﻫﺮ اﻧﺪازه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَرِد‪‬ت‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫داﺗﺎ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﻘﻐیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫یﭙﻔﭗ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫درﻣﺎن ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓ‪‬ﺮَش‪ ‬ﺗﻤ‪‬ﻢِ‬ ‫و‪‬ﺳﻨﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎ و‪ ‬رِﺷﺘﺎﻧﻢ‬
‫ﭼﻐﻘﺾ‪/‬ﺧﻔﻐﮑﻐﮏ&‬ ‫ﺭﺿﺴﺪﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭙﺆﺿﻘﻎ‪/‬ﻓﻤﮏ·‬
‫درﺧﺸﺎنﺗﺮﯾﻦ‬ ‫آرزو‬ ‫ﮐﻪ آن‬ ‫اﻧﺠﺎم‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪989 ‬‬

‫ﺿﺠﺎﭘﺈﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺿﺦ_ﭘﻪ·‬ ‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭗ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻫﺴﭙﻬﺈﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺆﭘﺈﭖ·‬
‫"ﺿﺆﺽ‪ ·،‬ﺿﺰﭖ‬
‫یﭙﻔﭗ· ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﺿﻘﻐیﺾ‪ ·،‬ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬

‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭙﺆﺿﻘﻎ‪/‬ﻓﻤﮏ· ﺍﮔﺾ‪ ·،‬ﺭﺿﺴﺪﭖ· ﭼﻐﻘﺾ‪/‬ﺧﻔﻐﮑﻐﮏ&‬

‫اَت وِ ﺳﺘَﺌُﻮﺗﺎ اَﺋُﻮﺟﺎﯾﯽ ﻣﺰدا اَﻧﮕﻬﺎﭼﺎ‬

‫ﯾﻮ‪‬ت اَﺷﺎ ﺗَﻮاﭼﺎ اﯾﺴﺎﯾﯿﭽﺎ‬
‫داﺗﺎ اَﻧﮕﻬِﺌﻮش اَرِد‪‬ت و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﺎ و‪ ‬رِﺷﺘﺎﻧﻢ ﻫﯿﺖ و‪‬ﺳﻨﺎ ﻓ‪‬ﺮَش‪ ‬ﺗﻤ‪‬ﻢِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫ﻧﯿﺎﯾﺶﮐﻨﻨﺪه ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ‬
‫و آﻧﺮا آﮔﻬﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ )ﺑﮕﻮش ﻫﻤﮕﺎن ﻣﯽرﺳﺎﻧﻢ(‬
‫اي اﺷﺎ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‬
‫و ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻫﺴﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ آﻧﺮا )ﻫﺴﺘﯽ را( درﻣﺎن ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻧﺠﺎم آن درﺧﺸﺎنﺗﺮﯾﻦ آرزوي ﻣﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 990‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺳﻔﻀﺨﻔﭗ‪» :(staotā) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺛﻨﺎﮔﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻔﻀﺨﻔﻀﻖ‬
‫ﺿﺦ_ﭘﻪ‪» :(aojāi) .‬آﮔﻬﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺿﺦ_ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬اﻋﻼم ﮐﺮدن‪ ،‬آﮔﻬﯽ دادن‪ ،‬ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮدن«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪ :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‬
‫ﺿﺠﺎﭘﺈﭖ‪» :(azhācā) .‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫"ﺿﺆﺽ‪» :(yavvau) .،‬ﻫﺮ اﻧﺪازه ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ ﻫﺮ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اي اﺷﺎ‪ ،‬اي راﺳﺘﯽ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻓﻀﺆﭘﺈﭖ‪» :(tavvācā) .‬و ﺑﺘﻮاﻧﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل(‪- ‬ﻑ‪,‬‬
‫»ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ داﺷﺘﻦ«‬
‫ﻫﺴﭙﻬﺈﭖ‪» :(isaicā) .‬و ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل(‪- ‬ﻫﺲ‬
‫»ﺗﻮاﻧﺎ ﺑﻮدن«‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺑﺮﭘﺎ دارﻧﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬یﭙﻔﻀﻖ »آﻓﺮﯾـﺪن‪ ،‬ﻫﺴـﺘﯽ‬
‫دادن«‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(azhfuB) ./‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ ﻣـﺎدي و ﻏﯿﺮﻣـﺎدي« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺿﺎ‬
‫»ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﻮد اﺳﺖ«‬
‫ﺿﻘﻐیﺾ‪» :(aredau) .،‬درﻣﺎن ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺑﺎﻟﻨﺪه ﻣﯽﮐﻨﺪ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﻘﻐﯽ »درﻣﺎن ﺑﺨﺸﯿﺪن«‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭙﺆﺿﻘﻎ‪/‬ﻓﻤﮏ‪» :(haiθiiāvvareBtąm) .‬اﻧﺠﺎم« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺳﺮود ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪991 ‬‬

‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭙﺆﺿﻘﻎ‪/‬ﻑ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiau) .،‬اوﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﺿﻤﯿﺮﻧﺴﺒﯽ و اﺷﺎره ﺑﻪﻓﻌﻞ ﺍﺿﻪ»ﮔﭙﺆﺿﻘﻎ‪/‬ﻓﭗ(‬
‫ﺭﺿﺴﺪﭖ‪» :(vasnā) .‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬آرزو« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺴﺪﺽ‬
‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺥ‪.‬ﻓﻐﮑﻐﮏ‪» :(feraDo.temem) .‬درﺧﺸﺎن ﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺎنﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﭼﻐﻘﻀﺰﺧﻔﻐﮑﺾ‬
‫‪ 992‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 994‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﺑ‪‬ﺌﯽرﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اﯾﯿﺒﯽ‬ ‫ﺑﺎﮔﻢِ‬ ‫و‪‬اﯾﺮﯾﻢ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬

‫ﺫﺿﻬﻘﻪ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[·‬ ‫ﺫﭘﻠﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺿﻬﻖ[ﮎ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎرآور‬ ‫ﺗﻮاﻧﮕﺮي‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻧﯽ‬ ‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﭼ‪‬ﺮَﺋﯿﺘﯽ‬ ‫اَﻧﺘَﺮِ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫اﯾﮋاﭼﯿﺖ‬ ‫وﯾﺪي ﺷ‪‬ﻤﻨﺎﯾﯽ‬

‫ﺇﺿﻘﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫[ﺗﭙﺈ[‪·،‬‬ ‫ﺭ[ﯼ[ﺯﻏﮑﺪﭘﻪ·‬
‫ﺑﮑﻨﺪ‬ ‫ﻣﯿﺎن‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫و ﺗﻮان‬ ‫ﺧﺪﻣﺖﮔﺬاري‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫و‪‬رِﺷﺎنِ‬ ‫ﻧﻮﭼﯿﺖ‬ ‫نِ‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺷﯽ ﯾﺌﻮ‪‬ﺗَﻨﺎﯾﯿﺲ‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺰﭘﺪﺏ&‬ ‫ﺩ‪,‬ﺇ[‪·،‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﺑﮑﺎر ﻣﯽﺑﺮم‬ ‫ﻫﻢ اﮐﻨﻮن‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫آن‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ را‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪995 ‬‬

‫ﺫﺿﻬﻘﻪ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[·‬ ‫ﺫﭘﻠﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺿﻬﻖ[ﮎ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬

‫ﺇﺿﻘﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫[ﺗﭙﺈ[‪·،‬‬ ‫ﺭ[ﯼ[ﺯﻏﮑﺪﭘﻪ·‬

‫ﺭﺿﻘﻐﺰﭘﺪﺏ&‬ ‫ﺩ‪,‬ﺇ[‪·،‬‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫و‪‬ﻫﻮ ﺧﺸﺘَﺮِم و‪‬اﯾﺮﯾﻢ ﺑﺎﮔﻢِ اﯾﯿﺒﯽ ﺑ‪‬ﺌﯽرﯾﺸﺘ‪‬ﻢ‬

‫وﯾﺪي ﺷ‪‬ﻤﻨﺎﯾﯽ اﯾﮋاﭼﯿﺖ اﺷﺎ اَﻧﺘَﺮِ ﭼ‪‬ﺮَﺋﯿﺘﯽ‬
‫ﺷﯽ ﯾﺌﻮ‪‬ﺗَﻨﺎﯾﯿﺲ ﻣﺰدا و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ ﺗَﺖ نِ ﻧﻮﭼﯿﺖ و‪‬رِﺷﺎنِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن اﺳﺖ )ﺧﺸﺘﺮا(‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑﺎرآور و ﻣﺎﯾﻪ ﺗﻮاﻧﮕﺮي اﺳﺖ‬
‫ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﺎري اﺷﺎ آﻧﭽﻪ )ﺑﻪ دﺳﺖ آﻣﺪه(‬
‫در ﻣﯿﺎن ﮔﯿﺮد و ﺗﻮان ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري ﯾﺎﺑﺪ‬
‫اي ﻣﺰدا آن ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮو را‬
‫ﺑﺮاي ﮐﺎرﻫﺎﯾﻤﺎن از ﻫﻢ اﮐﻨﻮن ﺑﮑﺎر ﻣﯽﺑﺮم‪.‬‬
 ‫‪ 996‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ‪- ،‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‪» :(xDarrem) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻧﯿﺮوي اﻫﻮراﯾﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺭﺿﻬﻖ[ﮎ‪» :(vairīm) .‬ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﮔﺰﯾﻨﺶ‪ ،‬ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺘﺨﺎب‪ ،‬ﭘﺴﻨﺪﯾﺪﻧﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‬
‫‪-‬ﺭﺿﻬﻘﮕﺾ‬
‫ﺫﭘﻠﻐﮏ‪» :(bāgem) .‬ﺑﺨﺖ ﺧﻮش‪ ،‬اﻗﺒﺎل ﺧﻮب‪ ،‬داراﯾﯽ‪ ،‬ﺛﺮوت‪ ،‬ﺑﻬﺮه و ﻧﺼﯿﺐ‪ ،‬ﻣﻨﺎﺳـﺐ«‬
‫)راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺫﭘﻠﺾ‬
‫ﺿﻬﺬﻩ‪.‬ﺫﺿﻬﻘﻪ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(aibi.bairiBtem) .‬آورﻧﺪه ﺑﺴﯿﺎر‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ آورﻧﺪه‪ ،‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺑـﺎرآور«‬
‫)ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ‪) .(bar + aibi ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﻬﺬﻩ‪.‬ﺫﺿﻬﻘﻪ‪/‬ﻓﺾ »آورﻧـﺪه‬
‫ﺑﺎر‪ ،‬ﺑﺎرآور«‪.‬‬
‫ﺭ[ﯼ[ﺯﻏﮑﺪﭘﻪ‪» :(vīdīDemnai) .‬ﺧــﺪﻣﺖ‪ ،‬ﺳــﺮوﯾﺲ‪ ،‬ﻓﺮﻣــﺎﻧﺒﺮي‪ ،‬ﮐــﺎر ﮐــﺮدن ﺑــﺮاي‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺒﺮداري و ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ ﺭ[یﻬﺰﻏﮑﺪﺽ ]ﺗﻮﺿﯿﺢ اﯾﻦ‬
‫واژه دﺷﻮار اﺳﺖ در اﯾﻨﺠﺎ از ﻧﻈﺮ اﯾﻨﺴﻠﺮ ﭘﯿﺮوي ﺷﺪه[‪.‬‬
‫[ﺗﭙﺈ[‪» :(īżāciu) .،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪[- ‬ﺗﭗ »ﺗﻘﻮﯾﺖ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻧﯿـﺮو دادن«‬
‫]اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺷﯿﺮ ‪ milk‬ﻧﯿﺰ آﻣﺪه و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭘﮋوﻫﻨﺪﮔﺎن ﻣﻌﻨﯽ اﺳﺘﻌﺎري آﻧـﺮا ﮐـﻪ ﺑـﺎ‬
‫ﻣﺘﻦ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ دارد ﻣﯽﭘﺬﯾﺮﻧﺪ‪[.‬‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDa) .‬ﺑﺎ اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ اﺷﺎ‪ ،‬در ﭘﺮﺗﻮ اﺷﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺿﺄﻓﻀﻖ؛‪» :(aytare) .‬ﺑﯿﻦ‪ ،‬ﻣﺎﺑﯿﻦ‪ ،‬وﺳﻂ‪ ،‬در ﻣﯿﺎن‪ ،‬ﻣﯿﺎن« »ﻗﯿﺪ‪ ) « ،‬آﻧﭽﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﺷـﺪه و‬
‫در ﻣﯿﺎن ﻗﺮار دارد(‬
‫ﺇﺿﻘﻀﻬﻒ[‪» :(caraiui) .‬ﺑﮑﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻧﻀﻖ »ﮐﺮدن« ]ﺑﺎ واژه »ﺿﺄﻓﻀﻘﻎ« ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮم در ﻣﯿـﺎن‬
‫ﮔﺮﻓﺘﻦ و اﺣﺎﻃﻪ ﮐﺮدن«[‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoranaiB) ./‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪ - ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‪.‬‬
‫»ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار«‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪997 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺭﺿﻮﻩ‪/‬ﺽ )ﺻـﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬آﻧﺮا‪ ،‬آن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺭﺽ؛ﮎ »ﻣﺎ‪) «we ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺩ‪,‬ﺇ[‪» :(nūcīt) .،‬اﮐﻨﻮن‪ ،‬ﻫﻢ اﮐﻨﻮن‪ ،‬اﻻن‪ ،‬ﺣﺎل« )ﻗﯿﺪ زﻣﺎن(‬
‫ﺭﺿﻘﻐﺰﭘﺪﺏ‪» :(vareDānē) .‬ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬اﻧﺠﺎم ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﮑﺎر ﺑﺮدن« )وﺟـﻪ‬
‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺭﻏﻘﻎ‪» .‬ﮐـﺮدن‪ ،‬اﻧﺠـﺎم دادن‪ ،‬ﻓـﺮاﻫﻢ‬
‫ﮐﺮدن« ]ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ ورزﯾﺪن در ﻓﺎرﺳﯽ اﺳﺖ[‪.‬‬
 ‫‪ 998‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫يﭼﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫وِ‬ ‫اَت‬

‫"ﺛﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫و‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫اي اﻫﻮرا‬ ‫در اﺻﻞ و ﺑﻨﯿﺎد‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﺧﺸَﺘﺮِم‬ ‫اﯾﺸﺘﻮﯾﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫دوﺋﯿﺸﺎ‬ ‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﻪ‬ ‫ﺗَﺌﯽﺑﯿﺎﭼﺎ‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﯼ]ﻫﺰﭖ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬

‫ﻧﯿﺮو‬ ‫ﺑﺘﻮان‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫و ﺑﺮاي ﺗﻮ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﻧﮕﻬﻮ‬ ‫داﯾﯿﺪي‬ ‫و‪‬ﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺧﺸﻤﺎﮐﻢ‬

‫ﺳﻀﺆﺿﺠﺎ]&‬ ‫یﭙﻬﯽ[·‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ·‬
‫ﺗﻮان‬ ‫ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ ارزاﻧﯽ دار‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪999 ‬‬

‫"ﺛﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬ ‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪» ·/‬ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﯼ]ﻫﺰﭖ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ·‬

‫ﺳﻀﺆﺿﺠﺎ]&‬ ‫یﭙﻬﯽ[·‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫»ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ·‬

‫اَت وِ ﻣﺰدا ﭘ‪‬ﺌُﻮاوروﯾﻢ اﻫﻮرا اﺷﺎ يﭼﺎ‬

‫ﺗَﺌﯽﺑﯿﺎﭼﺎ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﻪ دوﺋﯿﺸﺎ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ اﯾﺸﺘﻮﯾﯿﺶ ﺧﺸَﺘﺮِم‬
‫ﺧﺸﻤﺎﮐﻢ و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ و‪‬ﻫﻤﺎﯾﯽ داﯾﯿﺪي ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﻧﮕﻬﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا و اي اﺷﺎ‪،‬‬
‫اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ و ﻓﺮوزهﻫﺎ از آﻏﺎز ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﺑﻮده‬
‫ﺑﺮاي ﺗﻮﺳﺖ اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ آﻧﻬﺎ را‬
‫ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺗﻮاﻧﻢ آﺷﮑﺎر ﮐﻨﻢ‪،‬‬
‫اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﯿﺮوي ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ ارزاﻧﯽ دار‬
‫ﮐﻪ ﺗﻮان ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ ﺷﻤﺎ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 1000‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰدا از آﻏﺎز از آن او و واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ او ﺑﻮد‪ .‬زرﺗﺸﺖ و ﻫـﺮ اﻧﺴـﺎن دﯾﮕـﺮ ﺑﺎﯾـﺪ آن‬
‫ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﯾﯽ را ﯾﻌﻨﯽ راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري را در ﻧﻬﺎد ﺧﻮد ﭘﺮورش دﻫﻨـﺪ و‬
‫در ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﭙﺮاﮐﻨﻨﺪ‪ .‬از آرﻣﺌﯿﺘﯽ درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬او را ﺑـﺎ ﺧﺸـﺘﺮا ﻧﯿـﺮوي اﻫـﻮراﯾﯽ‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ و ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺑﺘﻮاﻧﺪ آﻧﭽﻪ از آن اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑـﻮد ﺑـﻪ اﻧﺴـﺎن و‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭗ‪» :(tH) .‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ‪,"-‬ﺕ؛ﮎ »ﺷـﻤﺎ« )ﺿـﻤﯿﺮ دوم‬
‫ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﺆ[ﮎ‪» :(paourvvīm) .‬ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬آﻏﺎز‪ ،‬در ﺻﺎل‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎد« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺟﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اي اﻫﻮرا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﺷﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫"ﺛﺈﭖ‪» :(yecā) .‬و« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬واو ﻋﻄﻒ( ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﺿﺰﭖ"ﭘﺈﭖ« را ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‬
‫»و ﺑﻪ اﺷﺎ«‬
‫ﻓﻀﻬﺬﮔﭙﺈﭖ‪» :(taibiiacā) .‬و ﺑﺮاي ﺗﻮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ«‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﺐ‪» :(armaitē) .‬اي آرﻣﺌﯿﺘﯽ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻒ[‬
‫ﯼ]ﻫﺰﭖ‪» :(dōiDā) .‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻢ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪ - ‬یﻬﺲ »ﻧﺸﺎن دادن«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ ‪ -‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪.‬‬
‫ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪» :(iBtōiB) ./‬ﺗﻮان‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻩ‪/‬ﻓﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪1001 ‬‬

‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‪» :(xDarrem) .‬ﻓﺮﻣﺎن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮو« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬

‫»ﺯﮐﭙﻨﻐﮏ‪» :(xDmākem) .‬ﺷﻤﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺍﺯﮐﭙﻨﺾ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﮐﺾ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫‪-‬ﺭﺿﺎﮐﺾ »درود‪،‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(vahmai) .‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷــﺖ‪ ،‬ﺗﺠﻠﯿــﻞ« )ﺑﺮاﯾــﯽ‪،‬‬
‫اﺳﺘﻤﺪاد‪ ،‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ«‬
‫یﭙﻬﯽ[‪» :(dāidī) .‬ارزاﻧﯽ دار‪ ،‬ﺑﺪه« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬یﭗ‬
‫ﺳﻀﺆﺿﺠﺎ]‪» :(savvazhō) .‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻧﯿﺮو« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﺆﺿﺎ‬
 ‫‪ 1002‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﻨﺘﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫آ‬ ‫ﮔ‪‬ﺌﻮش‬ ‫وِ‬ ‫آ‬

‫ﮔﻀﺄﻑ‪·,‬‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻋﺰ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﭖ·‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﮔﺮد ﻫﻢ آﯾﻨﺪ‬ ‫ﮔﻮشﻫﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ را‬

‫ﺳﺎرِﻧﺖ‪‬‬ ‫ﺷﯽﯾﺌُﻮﺗﻨﺎﯾﯿﺶ‬ ‫وِ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬

‫ﺳﭙﻖ؛ﺃﻓﺐ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"]ﻩ ·‬
‫ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اوﺧﺰاﯾﯿﺶ‬ ‫ﻫﯿﺰوا‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫اﻫﻮرا‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫زﺑﺎن‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫اﻫﻮرا‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اَﻫﯽ‬ ‫ﻓﺮَد‪‬ﺧﺸﺘﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘ‪‬ﻮاوروﯾﻮ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ي ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ‬

‫ﺿﺎ[ &‬ ‫ﭼﻘﻀیﺾ»‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬
‫ﻫﺴﺘﯽ‬ ‫آﻣﻮزﮔﺎر‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪1003 ‬‬

‫ﮔﻀﺄﻑ‪·,‬‬ ‫ﺍ؛ﮎ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﻝ؛ﻋﺰ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﭖ·‬

‫ﺳﭙﻖ؛ﺃﻓﺐ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"]ﻩ ·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺿﺰﭖ· ﺍﻩ‪.‬ﺅﭖ ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ ·‬

‫ﺿﺎ[ &‬ ‫ﭼﻘﻀیﺾ»‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ·‬

‫آ وِ ﮔ‪‬ﺌﻮش آ ﻫ‪‬ﻢ ﯾﻨﺘﻮ‬

‫ﯾﻮﯾﯽ وِ ﺷﯽﯾﺌُﻮﺗﻨﺎﯾﯿﺶ ﺳﺎرِﻧﺖ‪‬‬
‫اﻫﻮرا اَﺷﺎ ﻫﯿﺰوا اوﺧﺰاﯾﯿﺶ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫ي ا‪‬ﺷﺎﻧﻢ ﺗﻮ ﭘ‪‬ﻮاوروﯾﻮ ﻣﺰدا ﻓﺮَد‪‬ﺧﺸﺘﺎ اَﻫﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺮدارﺷﺎن ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪاﻧﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮔﻮش ﻫﻮش ﻧﯿﺰ ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‬
‫اي اﻫﻮراﻣﺰدا‬
‫ﺗﻮ ﺑﺎ زﺑﺎﻧﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ اﺷﺎ و ﮔﻔﺘﺎرت ﮐﻪ از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ و ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ آﻣﻮزشدﻫﻨﺪه آﻧﻬﺎ ﻫﺴﺘﯽ‪.‬‬
 ‫‪ 1004‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺑﺎﯾﺪ راﺳﺘﯽ و ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ ﮐﻪ از ﺻﻔﺎت اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ ﺑﺎ ﮔﻮش ﺟﺎن ﺷﻨﯿﺪه ﺷﻮد و ﻫﺮ ﮐﺎري‬
‫ﮐﻪ از اﻧﺴﺎن ﺳﺮ ﻣﯽزﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺑﺎور ﺑﻪ آﻧﻬﺎ اﻧﺠﺎم ﭘﺬﯾﺮد‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑﺎ ﺗﻠﻘﯿﻦ و واﯾﺎﻧﯿﺪن ﺑﺨﻮد ﺑﺎﯾﺪ‬
‫ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎ ﮔﻮش ﻧﻬﺎن آواي وﺟﺪاﻧﺶ را ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوي از راﺳـﺘﯽ و ﻧﯿـﮏاﻧﺪﯾﺸـﯽ ﺑﺸـﻨﻮد‪.‬‬
‫اﻧﺴﺎن ﻣﻮﺟﻮدي ﺧﻮﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ و ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻫـﺮ ﻋـﺎدت و روﺷـﯽ وا دارد‪ .‬آﻧﻬـﺎ ﮐـﻪ‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﺑﺰرﮔﺘـﺮﯾﻦ آﻣﻮزﮔـﺎر ﺧﺮدﻣﻨـﺪ و رﻫـﺎﯾﯽﺑﺨـﺶ از ﻧـﺎداﻧﯽ و ﭘﻠﯿـﺪي را‬
‫ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ و ﯾﺎدآوري آﻣﻮزهﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽ او‪ ،‬زﻧـﺪﮔﯽ و ﻣﺤـﯿﻂ ﺧـﻮد را از ﻧـﻮ‬
‫ﺑﺴﺎزﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﭖ‪» :(a) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ‪ ،‬ﺷﻤﺎ را« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ«‬
‫ﻝ؛ﻋﺰ‪.‬ﭖ‪» :(gfuB.ā) .‬ﮔﻮشﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻝ؛ﻋﺰﺽ‬
‫ﺍ؛ﮎ‪.‬ﮔﻀﺄﻑ‪:(hfm.iiantū) .,‬ﮔﻀﺄﻑ‪- ,‬ﻩ »آﻣﺪن«‪ ،‬ﮔﺮد ﻫﻢ آﯾﻨﺪ‪ ،‬ﮔﺮد آﯾﻨﺪ )وﺟﻪ‬
‫اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ و ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻩ »آﻣﺪن« ‪ +‬ﻣـﻦﺍ؛ﮎ »ﺑـﺎ ﻫـﻢ« )ﭘـﯿﺶ‬
‫ﻓﻌﻞ(‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoranāiB) ./‬ﮐﺎرﻫـــﺎ‪ ،‬ﺑـــﺎ ﮐﺎرﻫـــﺎ« )ﺑـــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـــﻪ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ ) ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار(‪.‬‬
‫ﺳﭙﻘﻐﺄﻓﺐ‪» :(sāreytē) .‬ﺑﭙﯿﻮﻧﺪﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﺷﻮﻧﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﺳﻮم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر‪- ) ‬ﺳﻀﻖ »ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ ﺷﺪن‪ ،‬ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪن‪ ،‬ﻫﻤﺮاه ﺷﺪن«‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽﺑﺨﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪1005 ‬‬

‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬‫ﺍﻩ‪.‬ﺅ|‪.‬ﻉ‪» :(hizvvG.uxzaiB) ./‬ﺑﺰﺑﺎن آوردن‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﭘﻨـﺪار« )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬

‫ﺍﻩ‪.‬ﺅ| »ﺑﺰﺑﺎن آوردن‪ ،‬رأي ﯾﺎ ﭘﻨﺪاري را ﺑﺰﺑﺎن آوردن«‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪ‬
‫"ﺿﺒﺰﻣﮏ‪» :(yaēDąm) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐـﻪ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻑ‪» :(tū) .,‬ﺗﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ‪- ،‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﮓ]‪» :(pouruiiō) .‬ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ‪ ،‬اﺳﺎﺳﯽ‪ ،‬ﺑﺮﺟﺴـﺘﻪ ﺗـﺮﯾﻦ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻀﻌﻘﻌﮕﺾ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﭼﻘﻀیﺾ»‪/‬ﻓﭗ‪» :(fradaxBtā) .‬آﻣﻮزﮔﺎر‪ ،‬آﺷﮑﺎرﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬اﻟﻬﺎمﺑﺨﺶ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﭼﻘﻀیﻀﺎ‪/‬ﻓﻀﻖ‬
‫ﺿﺎ[‪» :(ahī) .‬ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﯽ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
 ‫‪ 1006‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫اَﺧﺶﺗَﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِژدﯾﮑﺎ‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬ ‫ﻓﺴ‪‬ﺮَﺗﻮش‬ ‫آ‬ ‫آر‪‬ﺋﯿﺶ‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬

‫ﺽ»‪/‬ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﮐﻐﻘﻐﺘیﻬﻨﭗ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬ ‫ﭼﺴﻐﻘﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬
‫ﭘﺎﺑﺮﺟﺎ ﻣﯽﺷﻮد‬ ‫ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺖ‬ ‫ﮐﺠﺎ‬ ‫ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ‬ ‫دردﻣﻨﺪي‬ ‫ﮐﺠﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﺎ‬ ‫ﮐﻮ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ﺧﯽﯾﻦ‬ ‫ﯾﺴ‪‬ﻮ‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬ ‫ﻥ‪·,‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫ﺓﮒ؛ﺩ·‬ ‫"ﺿﺲ]·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﮐﺠﺎ ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﮔﺮاﻣﯽداﺷﺖ‬ ‫ﮐﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺧَﺸﺘَﺮا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫ﮐﻮﺗﺮا‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ&‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﮐﺠﺎ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﮐﺠﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪1007 ‬‬

‫ﺽ»‪/‬ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﮐﻐﻘﻐﺘیﻬﻨﭗ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬ ‫ﭼﺴﻐﻘﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ ·‬ ‫ﻥ‪·,‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫ﺓﮒ؛ﺩ·‬ ‫"ﺿﺲ]·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ&‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﻭﻇﭗ·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺪ]·‬ ‫ﻧﻌﻮﻗﭗ·‬

‫ﮐﻮﺗﺮا آر‪‬ﺋﯿﺶ آ ﻓﺴ‪‬ﺮَﺗﻮش ﮐﻮﺗﺮا ﻣ‪‬ﺮِژدﯾﮑﺎ اَﺧﺶﺗَﺖ‬

‫ﮐﻮﺗﺮا ﯾﺴ‪‬ﻮ ﺧﯽﯾﻦ اَﺷ‪‬ﻢ ﮐﻮ ﺳﭙِﻨﺘﺎ آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬
‫ﮐﻮﺗﺮا ﻣ‪‬ﻨُﻮ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ ﮐﻮﺗﺮا ﺗﻮا ﺧَﺸﺘَﺮا ﻣﺰدا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺟﺎي دردﻣﻨﺪي را ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﮐﺠﺎ ﺑﺨﺸﺶ و ﮔﺬﺷﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد؟‬
‫ﮐﺠﺎ راﺳﺘﯽ را ﮔﺮاﻣﯽ ﻣﯽدارﻧﺪ؟‬
‫ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﭘﺎك‪،‬‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻧﺪﯾﺸﻪ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺗﻮ اي ﻣﺰدا‬
‫اﺳﺘﻮار ﻣﯽﺷﻮد؟‬
 ‫‪ 1008‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎرﻫﺎ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺮﺳﺶ ﻣﯽﮐﻨـﺪ وﻟـﯽ ﭘﺎﺳـﺨﯽ ﻧﻤـﯽﮔﯿـﺮد‪ .‬ﻣﯿـﺎن او و‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ ﻣﯿﺎن دو ﮐﺲ اﻧﺠﺎم ﭘﺬﯾﺮد ﻫﺮﮔـﺰ ﺑـﻪ ﭼﺸـﻢ ﻧﻤـﯽﺧـﻮرد‪.‬‬
‫ﭘﺮﺳﺶﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﭘﺎﺳﺨﯽ اﺳﺘﻮار و ﺑﯽﮔﻤﺎن در ﺧﻮد آﻧﻬﺎ ﭘﻨﻬﺎن اﺳـﺖ‪ .‬ﺷـﺎدﻣﺎﻧﯽ‪،‬‬
‫ﺑﺨﺸﺶ و ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﮔﺮاﻣﯿﺪاﺷﺖ اَﺷﺎ‪ ،‬آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ و وﻫﻮﻣﻦ ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺮار و ﺑﺮﭘﺎﯾﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮔﺎﺗـﺎﯾﯽ‬
‫اﻣﮑﺎنﭘﺬﯾﺮ اﺳﺖ‪ .‬ﺣﮑﻮﻣﺖ ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﺣﮑﻮﻣﺖ دﯾﻨﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﺑﻠﮑﻪ ﯾـﮏ ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪ‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮدم ﺑﺎ ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﭘﯿﺮوي از راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮد آﻧﺮا ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽدارﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻧﻌﻮﻗﭗ‪» :(kurrā) .‬ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم‪ ،‬ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ« ) ﻗﯿﺪ(‬
‫ﭘﻖ]ﻩ‪./‬ﭖ‪» :(aroi~.ā) .‬ﮔﺰﻧﺪ‪ ،‬دردﻣﻨﺪي‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬آزار« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺿﻘﻪ‪+‬ﭖ‬
‫»درد‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﺻﺪﻣﻪ‪ ،‬ﻏﻢ‪ ،‬اﻧﺪوه‪ ،‬درد‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﮔﺰﻧﺪ« اﯾﻦ واژه در ﺑﻨﺪ ‪ 14‬ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎت ﺑـﺎ‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﺗﮑﺮار ﺷﺪه‪] .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪» :‬ﺧﻮﺑﯽ‪ ،‬ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ‪ «goodness ،‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺎ اﺷـﺎره ﺑـﻪ‬
‫ﻣﺮﺟﻊﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن اﯾﻦ واژه را »ﺳﺘﺎﯾﺶﮐﻨﻨﺪﮔﺎن« ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨـﺪ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ واژه را ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ‪ joy‬و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﺟﻤﻠﻪ داراي ﻣﻔﻬﻮم ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪[.‬‬
‫ﭼﺴﻐﻘﻀﻔﻊ‪» :(fseratuB) ./‬ﺷــﺎدﻣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻬﺰﯾﺴـــﺘﯽ« )ﻧﻬـــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬ﭼﺴﻐﻘﻀﻒ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ اﺷﺘﺒﺎه ﯾﺎ ﺧﻄﺎﯾﯽ را ﭘﯿﺪا ﮐﻨـﺪ‪ «.‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪» :‬ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎن‪،‬‬
‫ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ«‪ .‬ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ :‬ﻣﺎﻟﮑﯿﺖ و ﺳﺮﭘﺮﺳﺘﯽ رﻣﻪ و ﮔﻠﻪ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎن«‪ .‬ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑـﺎ ﺗﻌﻤـﯿﻢ و‬
‫ﮔﺴﺘﺮش ﻧﻈﺮ ﮐﺎﻧﮕﺎ و ﻋﺸﻘﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﺎن را در ﺑﺮﮔﯿﺮد!!! اﯾﻨﺴـﻠﺮ‪ :‬ﻧﮕﻬﺒـﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺤﺎﻓﻈـﺖ[‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ داﻧﺸﻤﻨﺪ ﺑﺰرگ ﭘﺎرﺳﯽ واژة ﻋﺸﻖ را در ﺗﺮﺟﻤﮥ ﭘـﺎرهاي از واژهﻫـﺎ و ﺑﻨـﺪﻫﺎي‬
‫ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮد ﮐﻪ دور از ذﻫﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﮐﻐﻘﻐﺘیﻬﻨﭗ‪» :(mereżdikā) .‬ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬ﺑﺨﺸـﺎﯾﺶ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﮐﻐﻘﻐﺘیﻬﻨﺾ » دﻟﺴﻮزي‪ ،‬رﺣﻢ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺖ ‪pitié, merci, compassion, pardon‬‬

‫ﺽ»‪/‬ﻓﺾ‪» :(axBtat) .،‬ﭘﺎيﮔﯿﺮ ﻣﯽﺷﻮد‪ ،‬ﻗﺮار ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ،‬ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﻔﭗ »اﯾﺴﺘﺎدن‪ ،‬ﭘـﺎﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺴـﺘﻘﺮ ﺷـﺪن‪ ،‬ﻗـﺮار‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪1009 ‬‬

‫ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺮﭘﺎ ﺷﺪن«‬

‫ﻧﻌﻮﻗﭗ‪» :(kutra) .‬ﮐﺠﺎ«‬
‫"ﺿﺲ]ﺓﮒ؛ﺩ‪» :(yasō.|iifn) .‬ﮔﺮاﻣﯿﺪاﺷـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪"- ‬ﺿﺲ]ﺓﮔﺾ‬
‫]اﺣﺘﺮام داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﺰرﮔﯽ رﺳﯿﺪن‪ ،‬اﻋﺘﺒﺎر ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬آﺑﺮو ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺷﺄن و ﺷـﺮف‬
‫ﯾﺎﻓﺘﻦ[‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﺷﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﻥ‪» :(ku) .,‬ﮐﺠﺎ«‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(ārmaitiB) ./‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﻧﻌﻮﻗﭗ‪ ) .‬ﮐﺠﺎ(‬
‫ﮐﻀﺪ]‪» :(mano) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬ﻓﮑﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﻧﻌﻮﻗﭗ‪» .‬ﮐﺠﺎ«‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(rsa) .‬ﺗﻮ‪ ،‬از آن ﺗﻮ‪ ،‬ﻣﺎل ﺗﻮ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻣﻠﮑﯽ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrā) .‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﻗﺪرت اﻟﻬـﯽ‪ ،‬ﻧﯿـﺮوي اﻫـﻮراﯾﯽ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ »ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﺳﻠﻄﻪ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﻗﺪرت‪ ،‬ﻧﯿﺮو«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
 ‫‪ 1010‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫وﯾﺪ‪‬ت‬ ‫ﮔﺎﻧﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﯾﺘﺎ‬ ‫ﭘِﺮِﺳﺎﻧﺲ‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎ‬

‫ﺭ[یﺾ‪·،‬‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﻤﺲ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﺟﻬﺎن را‬ ‫از روي‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ را‬ ‫ﻫﻤﻪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﻫﻮﺧﺮَﺗﻮش‬ ‫ﻫﺎﻧﺲ‬ ‫ا‪‬رِژو‪‬‬ ‫ﺷﯽﭼ‪‬ﻮ‪ ‬ﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ‬ ‫واﺳﺘﺮﯾﻮ‬

‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ‪·/‬‬ ‫ﺍﻣﺲ·‬ ‫ﻏﻘﻐﺰﺅ]·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮓ]·‬

‫واﻻ‬ ‫ﺧﺮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﻫﺴﺖ‬ ‫ﭘﺮارج‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي‬ ‫راﻫﻨﻤﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﭼﯿﺴﺘﯽ‬ ‫اَﺷﯿﻮاو‪‬‬ ‫ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ‬ ‫ر‪‬ﺗﻮم‬ ‫ا‪ ‬رِش‬ ‫دات‪ ‬ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ﯾﺎ‬
‫ﺇﻫﺴﻒ[&‬ ‫ﺿﺰﻫﺆ|·‬ ‫»ﺯﺿﺆﻣﺲ·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫یﭙﻮﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫"ﭖ·‬
‫آﻣﻮزش ﺑﯿﻨﺪ‬ ‫ﭘﺎداشدﻫﻨﺪه‬ ‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ‬ ‫داور‬ ‫درﺳﺖ‬ ‫ﺑﺮاي داوري‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪1011 ‬‬

‫ﺭ[یﺾ‪·،‬‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫"ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﺴﻤﺲ·‬

‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮓ]· ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪ ·/‬ﻏﻘﻐﺰﺅ]· ﺍﻣﺲ· ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ‪ ·/‬ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬

‫ﺿﺰﻫﺆ|· ﺇﻫﺴﻒ[&‬ ‫»ﺯﺿﺆﻣﺲ·‬ ‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/‬‬ ‫"ﭖ· یﭙﻮﺿﺒﻬﺬﮒ]·‬

‫وﯾﺴﭙﺎ ﺗﺎ ﭘِﺮِﺳﺎﻧﺲ ﯾﺘﺎ اَﺷﺎت ﻫ‪‬ﭽﺎ ﮔﺎﻧﻢ وﯾﺪ‪‬ت‬

‫واﺳﺘﺮﯾﻮ ﺷﯽﭼ‪‬ﻮ‪ ‬ﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ ا‪‬رِژو‪ ‬ﻫﺎﻧﺲ ﻫﻮﺧﺮَﺗﻮش ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﯾﺎ دات‪ ‬ا‪ ‬اي ﺑﯿ‪‬ﻮ ا‪ ‬رِش ر‪‬ﺗﻮم ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ اَﺷﯿﻮاو‪ ‬ﭼﯿﺴﺘﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫درﺑﺎرة ﻫﻤﻪ اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪.‬‬
‫راﻫﻨﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‬
‫راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﺮدﻣﻨﺪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎي ﭘﺮارج ﺧﻮد‬
‫ﺟﺎﯾﮕﺎﻫﯽ واﻻ دارد‬
‫او ﮐﻪ ﺑﺮاي داوري در ﺑﺎره ﺧﻮد‬
‫ﭼﻮن داور ﭘﺎداشدﻫﻨﺪه ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ آﻣﻮزش ﺑﯿﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1012‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در ﻫﺎت ﭘﯿﺸﯿﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎي ﻓﺮاوان ﺷﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ‪ ،‬ﮐﺠﺎ و ﭼﻪ ﻫﻨﮕﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎد و آراﻣﺶ‬
‫ﺟﺎي دردﻣﻨﺪي و آﺷﻔﺘﮕﯽ را ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ .‬ﭼﻪ زﻣﺎن ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺑﺨﺸﺶ و اﻧﺼﺎف ﺑﺠﺎي ﮐﯿﻨﻪﺗﻮزي‬
‫و ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﭼﻪ زﻣﺎن راﺳﺘﯽ و ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ در ﻣﯿﺎن ﻣـﺮدم رواج‬
‫ﻣﯽﮔﯿﺮد؟ و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮﭘﺎﯾﮥ ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺘﻮار ﻣﯿﮕﺮدد‪.‬‬
‫در اﯾﻦ ﻫﺎت ﭘﺎﺳﺨﯽ ﺑﺮاي ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﭘﻨﻬﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧـﺪ راﻫﻨﻤـﺎي اﺧﻼﻗـﯽ‬
‫ﺑﺮاي ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ اﻧﺤﺼﺎراً در اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺴﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑـﺎ‬
‫ﭘﯿﺮوي از ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﻮ و ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮد را داوري ﮐﻨﺪ و ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪ وﺟـﺪان‬
‫ﺧﻮد آﻧﻬﺎ را ﺑﺴﻨﺠﺪ ﻫﺮﮔﺎه ﺑﺎ آن ﺳﻨﺠﺶ و داوري ﺧﻮد را ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﭘﺎداش ﺑﯿﻨـﺪ آﻧﮕـﺎه ﺧـﻮد‬
‫ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و آﺑﺎدﺳﺎزي ﺟﻬﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫‪-‬‬ ‫ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪‬‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭗ‪» :(vispā) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﺗﻤﺎﻣﺎً‪ ،‬ﺑﻄـﻮر ﮐﻠـﯽ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬اﯾﻨﻬﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺣﻐﻘﻐﺴﻤﺲ‪» :(peresąs) .‬ﻣﯽﭘﺮﺳﻢ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺎﻧﻢ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺣﻐﻘﻐﺴﻀﺄﻑ‬
‫) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن«‬
‫"ﺿﻮﭖ‪» :(yara) .‬ﺑﻪ ﭼﻪ ﺳﺎن‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر‪ ،‬ﺑﺴﺎن آﻧﮑﻪ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ ‪(. conj‬‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDāt) .،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬از روي راﺳﺘﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﺈﭖ‪» :(hacā) .‬از‪ ،‬از روي‪ ،‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ‪ ،‬ﺑﺮ اﺛﺮ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻟﻤﮏ‪» :(gąm) .‬ﺟﻬﺎن‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ« ]اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭼﺎرﭘﺎ ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﺟﻬﺎن و ﺟﻬﺎن زﻧﺪه‬
‫ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺠﺎزي و اﺳﺘﻌﺎره اﺳﺖ‪ .‬ﮔﺮوﻫﯽ از ﻣﺘﺮﺟﻤﯿﻦ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ واژه ﭼﺎرﭘﺎ را ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﺑﺮﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ ﺑﺮاي ﻓﻬﻢ ﻣﻄﻠﺐ در زﯾﺮﻧﻮﯾﺲ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽدﻫﻨﺪ[ )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﺦ‬
‫ﺭ[یﺾ‪» :(vidat) .،‬ﻣﯽﺟﻮﯾﺪ« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ[ )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭ[ﯼ »ﭘﯿﺪا ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪1013 ‬‬

‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮓ]‪» :(vastriiō) .‬ﮐﺸﺎورز‪ ،‬آﺑـﺎدﮔﺮ‪ ،‬ﺳﺮﭘﺮﺳـﺖ‪ ،‬راﻫﻨﻤـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬

‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(BiiaoranaiB) ./‬ﺑــﺎ ﮐﺎرﻫــﺎ‪ ،‬ﺑــﺎ ﮐــﺮدار« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗــﮏ(‪- ‬‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ »ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار«‬
‫ﻏﻘﻐﺰﺅ]‪» :(ereDvvō) .‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬رﻓﯿﻊ‪ ،‬ﺑﺎﻻ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻏﻘﻐﺰﺅﺽ‬
‫‪-‬ﺍﺿﺪﻑ ) اﺳـﻢ‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬
‫ﺍﻣﺲ‪» :(hąs) .‬ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﻫﺴﺖ‪ ،‬ﻫﺴـﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻓﺎﻋﻞ(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ‪» :(huxratuB) ./‬ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨـﺪ‪ ،‬ﺑـﺎﻫﻮش« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﻉ»ﻗﻀﻔﻊ‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ‪» :(nenazhā) .‬ﮔﺮاﻣــﯽ‪ ،‬ﺑــﺎارزش‪ ،‬ﺑﺰرﮔــﻮار‪ ،‬ارﺟﻤﻨــﺪ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﺿﺪ ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ‬ﺩﻏﮑﻀﺎ[‬
‫"ﭖ‪» :(ya) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ ‪(pronom relatif‬‬
‫یﻀﻮﺿﺒﻬﺬﮒ]‪» :(daraēibiiō) .‬ﺑﺮاي داوري‪ ،‬در ﺑﺎره ﺧﻮد ‪) «just‬ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬یﭙﻮﺽ‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(ereB) ./‬درﺳﺖ‪ ،‬ﺻﺤﯿﺢ و راﺳﺖ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﻗﻀﻒ‪,‬ﮎ‪» :(ratum) .‬داور‪ ،‬ﻗﺎﺿﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﻀﻒ »ﻗﺎﺿﯽ‪ ،‬داور« ﯾﺎ »ﺣﮑﻢ‪ ،‬ﻗﻀﺎوت‪،‬‬
‫داوري«‬
‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ‪» :(xDaiias) .‬دارﻧﺪه ﻧﯿﺮو‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻧﯿﺮو دارد‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪»- ‬ﺯﭖ )ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻦ(‬
‫ﺿﺰﻫﺆ|‪» :(aDivvG) .‬ﭘﺎداشدﻫﻨﺪه‪ ،‬ﭘﺎداش دارﻧﺪه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻫﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺇﻫﺴﻔﭗ‪» :(cistā) .‬ﻣﯽآﻣﻮزد‪ ،‬درﻣﯽﯾﺎﺑﺪ‪ ،‬آﻣﻮزش ﻣﯽ ﺑﯿﻨﺪ« )ﺗﺄﮐﯿـﺪي ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺇﻫﻒ آﻣﻮزش دﯾﺪن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪن‪.‬‬
 ‫‪ 1014‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫د‪‬زد‪‬‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫و‪‬ﻫﯿﻮ‬ ‫ي‬

‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫"؛·‬
‫ﻣﯿﭙﺬﯾﺮد‬ ‫ﺧﻮب‬ ‫ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫آﻧﮑﻪ‬

‫راد‪‬ت‬ ‫واراﯾﯽ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾ‪‬ﺴﭽﺎ‬

‫ﻗﭙیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﭘﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬
‫ﺑﺮآورد‬ ‫آرزو‬ ‫آن‬ ‫او ﮐﻪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اَﺷﯿ‪‬ﻮ‬ ‫اَﮐﺎت‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اَت‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫اَﻫﻮر‪‬‬

‫ﺿﮋﮒ]·‬ ‫ﺿﻨﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬
‫ﺑﺪﺗﺮ‬ ‫از ﺑﺪ‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ‬ ‫اﻣﺎ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‬ ‫اﻫﻮرا‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اورو‪ ‬ا‪‬سِ‬ ‫اَﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫اَﭘِﻢِ‬ ‫وﯾﺪاﯾﯿﺘﯽ‬ ‫ﻧُﻮﺋﯿﺖ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ي‬

‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ &‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﺐ·‬ ‫ﺭ[یﭙﻬﻒ[·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬
‫ﻫﻨﮕﺎم دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫واﭘﺴﯿﻦ‬ ‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻧﻪ‬ ‫آﻧﮑﺲ ﺑﺮاي او‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪1015 ‬‬

‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]·‬ ‫"؛·‬

‫ﻗﭙیﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﭘﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"ﺿﺴﺈﭖ·‬

‫ﺿﮋﮒ]·‬ ‫ﺿﻨﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬

‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ &‬ ‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﺐ·‬ ‫ﺭ[یﭙﻬﻒ[·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"؛·‬

‫ي و‪‬ﻫﯿﻮ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش د‪‬زد‪‬‬

‫ﯾ‪‬ﺴﭽﺎ ﻫﻮﯾﯽ واراﯾﯽ راد‪‬ت‬
‫اَﻫﻮر‪ ‬ﺧﺸﺘَﺮا ﻣﺰداو اَت اَﻫﻤﺎﯾﯽ اَﮐﺎت اَﺷﯿ‪‬ﻮ‬
‫ي ﻫﻮﯾﯽ ﻧُﻮﺋﯿﺖ وﯾﺪاﯾﯿﺘﯽ اَﭘِﻢِ اَﻧﮕﻬِﺌﻮش اورو‪ ‬ا‪‬سِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭼﯿﺰي ﺑﻬﺘﺮ از ﺧﻮب را ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‬
‫و ﻣﯽﺧﻮاﻫﺪ آن آرزو را ﺑﺮآورد‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺎ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺧﻮﯾﺶ‬
‫او را ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫اﻣﺎ از ﺑﺪ ﺑﺪﺗﺮ در واﭘﺴﯿﻦ ﻫﻨﮕﺎم زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي او ) اﻫﻮراﻣﺰدا( ﺧﺪﻣﺘﯽ ﻧﮑﺮده ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1016‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪ آن ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﮔﻮﯾﻨﺪ ﺧﺪﻣﺖ در راه ﺧﺪا و ﻫﺪف و ﻣﻨﻈﻮر ﻣﻌـﯿﻦ از‬
‫آن در ﻧﻈﺮ ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﺮﺧﻼف آﻣﻮزش ﻫـﺎي زرﺗﺸـﺖ اﺳـﺖ‪ .‬در آﯾـﯿﻦ زرﺗﺸـﺖ ﺧـﺪﻣﺖ ﺑـﻪ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺪﻣﺖ ﺑﻪ ﺧﺮد و ﭘﯿﺮوي از ﺷﯿﻮهﻫﺎي ﺧﺮدﻣﻨﺪي‪ .‬اﻫﻮراﻣﺰدا ﯾﮏ ﺧﺪاي ﻣﺒﻬﻢ‬
‫و ﻏﯿﺮﻗﺎﺑﻞ ﺗﺼﻮر ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﺧـﺮدورزي ﻧﺰدﯾـﮏ ﺷـﻮد ﺑـﻪ ﺧـﺪا‬
‫ﻧﺰدﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮد‪ .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺧﺮد ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺘﺎﯾﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺿﺎﮒ]‪» :(vahiiō) .‬ﺑﻬﺘﺮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺎﮔﻀﺎ )ﺻﻔﺖ ﻗﯿﺎس ‪(comparatif‬‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫یﺾ‪#‬ﺏ‪» :(dazdē) .‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮔﺬارد‪ ،‬ﻣﯽﭘﺬﯾﺮد‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮد« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫"ﺿﺴﺈﭖ‪" :(yascā) .‬ﺿﺲ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« ‪+‬ﺇﭖ »و آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬اﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﭘﻘﭙﻪ‪» :(vārāi) .‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬اراده‪ ،‬آرزو‪ ،‬ﻣﯿﻞ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﭘﻘﺾ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ‪-‬‬
‫ﺭﭘﻘﺾ[‬
‫ﻗﭙیﺾ‪» :(rādat) .،‬اﻧﺠﺎم دﻫﺪ‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﻤﻞ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﺮآورد‪ ،‬ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪،‬‬
‫ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻗﭙﯽ »اﻧﺠﺎم دادن‪ ،‬اﺟﺮا ﮐﺮدن‪ ،‬ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻋﻤﻞ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ اﺟﺮا درآوردن‪ ،‬ﺗﻮﻓﯿﻖ ﯾﺎﻓﺘﻦ«‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrā) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮوي اﻫﻮراﯾﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪1017 ‬‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬و‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬

‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmai) .‬ﺑﺮاي او‪ ،‬او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬اﯾـﻦ«‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﻨﭗ‪» :(akāt) .،‬ﺑﺪ‪ ،‬ﻧﺎﭘﺴﻨﺪ‪ ،‬ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ‪ ،‬ﺷﺮ‪ ،‬ﻣﻀﺮ‪ ،‬زﯾﺎنآور« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﻨﺾ‬
‫ﺿﮋﮒ]‪» :(a~iiō) .‬ﺑﺪﺗﺮ‪ ،‬زﯾﺎنآورﺗﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﺰﮔﻀﺎ »ﺑﺪﺗﺮ«‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﺭ[یﭙﻬﻒ[‪» :(vidaiti) .‬ﺧﺪﻣﺖ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮد را وﻗﻒ ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪» - ‬ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﻮد را وﻗﻒ ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﺐ‪» :(apfmē) .‬واﭘﺴﯿﻦ‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺢ؛ﮐﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(aozhfuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻉ ]ﺿﺠﺎﻉ[‬
‫ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺐ‪» :(urvvaēsē) .‬ﻣﺮﺣﻠﻪ‪ ،‬ﻧﻮﺑﺖ‪ ،‬ﻧﻘﻄـﻪ ﻋﻄـﻒ‪ ،‬ﻧﻘﻄـﻪ ﺑﺮﮔﺸـﺖ‪ ،‬دوره« ) ازي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﺒﺴﺾ »ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎم دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ ‪«turning point‬‬
 ‫‪ 1018‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫اورو‪ ‬راوسﭼﺎ‬ ‫اَﭘ‪‬ﺲﭼﺎ‬ ‫ﺗَﺸُﻮ‬ ‫ﮔﺎﻧﻢ‬ ‫ي‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫داﯾﯿﺪي‬

‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺤﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺰ]·‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫یﭙﻬﯽ[·‬
‫و ﮔﯿﺎﻫﺎن را‬ ‫و آب را‬ ‫آﻓﺮﯾﺪي‬ ‫ﺟﻬﺎن را‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻤﻦ‬ ‫ارزاﻧﯽ دار‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻣ‪‬ﺰدا‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽﻧﯿﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻨﯿﺶﺗﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﻮرواَﺗﺎ‬ ‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﮔﻮﻫﺮ‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺎﮐﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﺑﺎ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺎ ﺟﺎوداﻧﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﺳ‪‬ﻨﮕﻪ‪‬‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨﻨﮕﻬﺎ‬ ‫اوت‪‬ﯾﻮﯾﯿﺘﯽ‬ ‫ﺗ‪‬ﻮﺷﯿﯽ‬

‫ﺱ؛ﺃﺟﺎﺏ&‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[·‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[·‬
‫آﻣﻮزش‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‬ ‫ﭘﺎﯾﺪاري‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪1019 ‬‬

‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|ﺳﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺤﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﻓﻀﺰ]·‬ ‫ﻟﻤﮏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫یﭙﻬﯽ[·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ·‬ ‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ·‬

‫ﺱ؛ﺃﺟﺎﺏ&‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[·‬ ‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[·‬

‫داﯾﯿﺪي ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ ي ﮔﺎﻧﻢ ﺗَﺸُﻮ اَﭘ‪‬ﺲﭼﺎ اورو‪ ‬راوسﭼﺎ‬

‫اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎﺗﺎ ﻫ‪‬ﺌﻮرواَﺗﺎ ﺳﭙِﻨﯿﺶﺗﺎ ﻣ‪‬ﺌﯽﻧﯿﻮ ﻣ‪‬ﺰدا‬
‫ﺗ‪‬ﻮﺷﯿﯽ اوت‪‬ﯾﻮﯾﯿﺘﯽ ﻣ‪‬ﻨﻨﮕﻬﺎ و‪‬ﻫﻮ ﺳ‪‬ﻨﮕﻪ‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺗﻮ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن را‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ را و ﮔﯿﺎﻫﺎن را آﻓﺮﯾﺪهاي‬
‫ﺑﺎ ﮔﻮﻫﺮت ﮐﻪ ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﺟﺎوداﻧﯽ و رﺳﺎﯾﯽ در ﭘﺮﺗﻮ وﻫﻮﻣﻦ‬
‫ﭘﺎﯾﺪاري و ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي را ﺑﻪ ﻣﻦ آﻣﻮزش ﺑﺪه‪.‬‬
 ‫‪ 1020‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫یﭙﻬﯽ[‪» :(dāidī) .‬ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﺒﺨﺶ‪ ،‬ارزاﻧﯽ دار« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(moi) .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬او ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﻟﻤﮏ‪» :(gąm) .‬ﺟﻬﺎن را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﺦ »ﺟﻬﺎن ﺑﺎرو‪‬ر‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﭼﺎرﭘﺎ«‬
‫ﻓﻀﺰ]‪» :(taDō) .‬ﺳﺎﺧﺘﯽ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪي« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫ﺿﺤﻀﺴﺈﭖ‪» :(apascā) .‬آﺑﻬﺎ را‪ ،‬و‪ ‬آﺑﻬﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﺢ »آب«‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻖ|ﺳﺈﭖ‪» :(urvvarGscā) .‬ﮔﯿﺎﻫﺎن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﻘﭗ »ﮔﯿﺎه‪ ،‬ﻧﺒﺎت«‬
‫ﺿﮑﻐﻘﻐﻔﭙﻔﭗ‪» :(ameretatā) .‬ﺑﯽﻣﺮﮔﯽ‪ ،‬ﺟﺎوداﻧﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺍﺿﻌﻘﺆﭘﻔﭗ‪» :(haurvvata) .‬رﺳﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﻨﺪرﺳﯽ‪ ،‬ﺗﮑﺎﻣﻞ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(sffniBtā) .‬ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻘﺪسﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎر« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪» :(mainiiū) .,‬ﻣﯿﻨﻮ‪ ،‬ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬روان« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﻉ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ .‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻓﻐﺆ[ﺯ[‪» :(tevvīDī) .‬ﻧﯿﺮوي ﺑﺪﻧﯽ و ﻣﺎدي‪ ،‬دوام‪ ،‬اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪاري« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﻑ؛ﺅ[ﺯ[‬
‫ﻋﻔﻀﮓ‪,‬ﻫﻒ[‪» :(utaiiuitī) .‬ﺷﺎداﺑﯽ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺳﺮزﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺟﻔـﺖ )‪dual.‬‬

‫‪-‬ﻉ‪،‬ﺿﮓ‪,‬ﻩ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazha) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohu) .,‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﺱ؛{ﺍﺏ‪» :(sfzhē) .‬آﻣــﻮزش‪ ،‬ﺣﮑــﻢ‪ ،‬داوري‪ ،‬ﺗﻮﺿــﯿﺢ‪ ،‬اﻋــﻼم« )دري‪،‬‬
‫ﺱ؛{ﺍﺽ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪1021 ‬‬
 ‫‪ 1022‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﻣﺰدا‬ ‫و‪‬ﺧﺸﯿﺎ‬ ‫ﺗﻮﯾﯽ‬ ‫زي‬ ‫اَت‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫و‬

‫ﻣﺮوﯾﺎت‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫زي‬ ‫وﯾﺪوشِ‬

‫ﮐﻘﻌﮕﭙﻒ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬
‫ﺑﮕﻮﯾﺪ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻣﯿﺪاﻧﺪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫دادرِ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫ي‬ ‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪‬‬ ‫اَﮐﻮﯾﺎ‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫یﭙیﻘﺐ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﻦ]ﮔﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫ﻧﮕﻬﺪاري ﺷﺪه‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷﺪه‬ ‫د‪‬رو‪‬ﻧﺪرا‬ ‫ﺑﺪي ﮐﻨﻢ‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻣﺮَو‪‬اﯾﺘﯽ‬ ‫وﯾﺪوشِ‬ ‫ي‬ ‫ﺷﯿﺎﺗُﻮ‬ ‫ﻣﺎﻧﺘﺮا‬ ‫زي‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﮐﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[&‬ ‫ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﮊﮔﭙﻒ]·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﺑﮕﻮﯾﺪ‬ ‫ﺑﺮاي داﻧﻨﺪه‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﺧﺸﻨﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‬ ‫ﺳﺮودﮔﻮ‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪1023 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ·‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﮐﻘﻌﮕﭙﻒ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬

‫یﭙیﻘﺐ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ·‬ ‫ﺿﻦ]ﮔﭗ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﮐﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[&‬ ‫ﺭ[یﻌﺰﺏ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﮊﮔﭙﻒ]·‬ ‫ﮐﻤﻮﻗﭗ·‬ ‫‪·[.‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫اَت زي ﺗﻮﯾﯽ و‪‬ﺧﺸﯿﺎ ﻣﺰدا‬

‫وﯾﺪوشِ زي ﻧﺎ ﻣﺮوﯾﺎت‬
‫ﻫﯿﺖ اَﮐﻮﯾﺎ درِﮔﻮاﯾﯿﺖ‪ ‬اوﺷﺘﺎ ي اَﺷ‪‬ﻢ دادرِ‬
‫ﻫﻮ‪ ‬زي ﻣﺎﻧﺘﺮا ﺷﯿﺎﺗُﻮ ي وﯾﺪوشِ ﻣﺮَو‪‬اﯾﺘﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬

‫اي ﻣﺰدا ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﭼﯿﺰي را ﺑﺘﻮ ﺑﮕﻮﯾﻢ‪،‬‬

‫ﭼﻮن در اﯾﻦ ﺑﺎره ﻣﺮد ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاي آﻧﮑﺲ ﮐﻪ آﮔﺎه اﺳﺖ ﺳﺨﻨﯽ ﮔﻮﯾﺪ‬
‫»ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﺑﻪ دروﻧﺪ )ﭘﯿﺮو دروغ( ﺑﺪي ﮐﻨﻢ«‬
‫و آن ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ) اﻫﻮرا(‬
‫ﮐﻪ اﺷﺎ را ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫اﯾﻦ ﺳﺮودﮔﻮ )زرﺗﺸﺖ( ﺧﺸﻨﻮد ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪،‬‬
‫آن را ﺑﺮاي ﮐﺴﯽ ﮐﻪ داﻧﻨﺪه و آﮔﺎه اﺳﺖ ﺑﮕﻮﯾﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1024‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬و« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬زﯾﺮا« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( »ﺗﻮ«‪ ‬ﻓﺆ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ دوم ﮐﺲ(‬
‫ﺭﺽ»ﺯﮔﭗ‪» :(vaxDiiā) .‬ﺧﻮاﻫﻢ ﮔﻔﺖ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن آﯾﻨـﺪه‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪- fut.) ‬ﺭﺿﺈ »ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻦ«‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫‪-‬ﺭ[یﺆﺿﺎ ) اﺳـﻢ‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﺭ[یﻌﺰﺏ‪» :(viduDē) .‬داﻧﻨﺪه‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺪ‪ ،‬آﮔﺎه« )ﺑﺮاﯾﯽ‪،‬‬
‫ﻓﺎﻋﻞ ﻓﻌﻞ ﺭﻫﯽ (‬
‫]آﻧﮑﺲ ﮐﻪ آﮔﺎه اﺳﺖ‪ ،‬داﻧﻨﺪه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻋﺎم‪ ،‬ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﺮدن و ﻧﺸﺎن دادن‪.‬‬
‫ﮐﻘﻌﮕﺾ‪» :(mruiiat) .،‬ﺑﮕﻮﺑﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻖ‪,‬‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬او ﮐـﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ( »ﮐﻪ و ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« ]ﺣﺮف رﺑﻂ[‬
‫‪-‬ﺿﻦ]ﮔﭗ »ﮐـﺎر ﭘﻠﯿـﺪ‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﺿﻦ]ﮔﭗ‪» :(akōiiā) .‬ﭘﻠﯿﺪ‪ ،‬ﮐﺞاﻧﺪﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪،‬‬
‫اﻧﺠﺎم دادن«‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻬﻔﺐ‪» :(dregvvāitē) .‬د‪‬روﻧــﺪ‪ ،‬ﭘﯿــﺮو دروغ‪ ،‬دروﻏﮕــﻮ« )ﺑﺮاﯾــﯽ‪،‬‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ‪» :(uBtā) .‬ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺷـﺪه« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﺳـﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐـﺮدن«‬
‫ﺗﻔﺴﯿﺮﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن وﺟﻮد دارد‪:‬‬
‫‪1‬ـ ﺟﺪا ﺷﺪه از ‪ -‬ﺭﺿﺲ »ﺧﻮاﻫﺶ‪ ،‬آرزو«‬
‫‪ 2‬ـ ﺟﺪا ﺷﺪه ازﻉ‪/‬ﻓﻪ »ﻣﯿﻞ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬آرزو« در ﺣﺎﻟﺖﻫـﺎي ) اﺳـﻢ ﻣﻔﻌـﻮل(‪) ،‬ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫ﺣﺮﻓﯽ اﻣﺮي(‪) .‬ﻗﯿﺪ(‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪1025 ‬‬

‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬

‫یﭙیﻘﺐ‪» :(dādrē) .‬ﻧﮕﻪداﺷﺘﻪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬یﻀﻖ‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬اﯾﻦ‪ ،‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »اﯾﻦ«‪ ‬ﺍﺅ] )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬زﯾﺮا‪ ،‬ﭼﻮن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ‪(.enclit. particl‬‬
‫ﮐﻤﻮﻗﭗ‪» :(mąθrā) .‬ﺳﺮودﮔﻮ‪ ،‬ﺳﺨﻦﮔﻮ‪ ،‬ﺷﺎﻋﺮ‪ ،‬اﺷﺎره ﺑﻪ زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬ﺍﺽ‬
‫ﮊﮔﭙﻒ]‪» :(~iiātō) .‬ﺧﻮﺷﺤﺎل‪ ،‬راﺿﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﮊﮔﻀﻔﺾ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭ[یﻌﺰﺏ‪» :(vīduDē) .‬آﮔﺎه‪ ،‬داﻧﻨﺪه‪ ،‬آﻧﮑﻪ ﻣﯽداﻧﺪ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﯼ[یﺆﺿﺎ‬
‫ﮐﻘﻀﺆﺿﻬﻒ[‪» :(mrovvaitī) .‬ﺑﮕﻮﯾﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺣﺎل(‪- ‬ﮐﻖ‪,‬‬
 ‫‪ 1026‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫راﻧُﻮﯾﯽ ﺑﯿﺎ‬ ‫ﺧﺸﻨﻮﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬

‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫»ﺯﺩ‪,‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫"ﻣﮏ ·‬
‫دو ﮔﺮوه‬ ‫ﺧﺸﻨﻮدي )ﭘﺎداش(‬ ‫ﮐﻪ‬

‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺳﻮﺧﺮا‬ ‫آﺗﺮا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫داو‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺳﻊ»ﻗﭗ·‬ ‫ﭘﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﯼ|·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺳﺮخ‬ ‫آﺗﺶ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﻣﯿﺪﻫﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫داو‪‬ﺋﯽ‬ ‫د‪‬ﺧﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫اَﻫﻮاﻫﻮ‬ ‫اﯾﯿﺒﯽ‬ ‫ﺧﺸﻮﺳﺘﺎ‬ ‫اَﯾﻨﮕﻬﺎ‬

‫یﭙﺆ]ﻩ·‬ ‫یﺾ»‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺎﺅﭘﺎﻉ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[·‬ ‫»ﺯﻋﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ·‬
‫دادن‬ ‫ﻧﺸﺎن‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﮔﺪاﺧﺘﻪ‬ ‫ﻓﻠﺰ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﯾﻮ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ر‪‬ش‪ ‬ﯾﻨﮕﻪ‪‬‬

‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ&‬ ‫ﺳﻀﺆﺿﮓ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﻗﻀﺰﺿﮕﺜﻈﺎﺏ·‬
‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫رﻫﺎﻧﯿﺪن‬ ‫د‪‬روﻧﺪ‬ ‫ﻧﺎﺑﻮدي‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪1027 ‬‬

‫ﻗﭙﺪ]ﻫﺬﮔﭗ·‬ ‫»ﺯﺩ‪,‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫"ﻣﮏ ·‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺳﻊ»ﻗﭗ·‬ ‫ﭘﻮﻗﭗ ·‬ ‫ﻭﻇﭗ ·‬ ‫ﯼ|·‬

‫یﭙﺆ]ﻩ·‬ ‫یﺾ»‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺎﺅﭘﺎﻉ·‬ ‫ﺿﻬﺬ[·‬ ‫»ﺯﻋﺴﻔﭗ·‬ ‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ·‬

‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ&‬ ‫ﺳﻀﺆﺿﮓ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ·‬ ‫ﻗﻀﺰﺿﮕﺜﻈﺎﺏ·‬

‫ﯾﺎﻧﻢ ﺧﺸﻨﻮﺗ‪‬ﻢ راﻧُﻮﯾﯽ ﺑﯿﺎ‬

‫داو ﺗﻮا آﺗﺮا ﺳﻮﺧﺮا ﻣﺰدا‬
‫اَﯾﻨﮕﻬﺎ ﺧﺸﻮﺳﺘﺎ اﯾﯿﺒﯽ اَﻫﻮاﻫﻮ د‪‬ﺧﺸﺘ‪‬ﻢ داو‪‬ﺋﯽ‬
‫ر‪‬ش‪ ‬ﯾﻨﮕﻪ‪ ‬درِﮔﻮ‪‬ﻧﺘ‪‬ﻢ ﺳ‪‬ﻮ‪‬ﯾﻮ اَﺷَﻮ‪‬ﻧ‪‬ﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﭘﺎداﺷﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﺮ دو ﮔﺮوه )ﺑﺰﻫﮑﺎران و درﺳﺘﮑﺎران( ﻣﯽ دﻫﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟‬
‫اي ﻣﺰدا آﺗﺶ درﺧﺸﺎن ﺗﻮ و ﻓﻠﺰ ﮔﺪاﺧﺘﻪ‬
‫ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ) آن ﭘﺎداش( در زﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ‬
‫و آن ﻧﺎﺑﻮدي د‪‬رو‪‬ﻧﺪ و رﻫﺎﻧﯿﺪن درﺳﺘﮑﺎر اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 1028‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺟﺎﯾﮕﺎه آﺗﺶ در ادﺑﯿﺎت ﻓﺎرﺳﯽ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ رﯾﺸـﻪ در اﻓﺴـﺎﻧﻪﻫـﺎ‪،‬‬
‫اﺳﺎﻃﯿﺮ‪ ،‬ﺳﻨﺖﻫﺎ و ﺑﺎورﻫﺎي دﯾﻨﯽ دارد‪ .‬آﺗﺶ داراي ﺳﻪ وﯾﮋﮔﯽ اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪1‬ـ روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﻧﻮر؛‬
‫‪2‬ـ ﮔﺮﻣﺎ و ﺣﺮارت؛‬
‫‪3‬ـ ﺟﻨﺒﺶ و ﺗﺤﺮك‪.‬‬
‫ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺮﺧﻮرد اﻧﺴﺎن ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه‪ ،‬ﭘﯿﺶ از ﺗﺎرﯾﺦ‪ ،‬ﻧﺰد اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ رﻓﺘـﻪ رﻓﺘـﻪ اﻧﺪﯾﺸـﻤﻨﺪ‬
‫ﻣﯽﺷﺪ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ او روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﮔﺮﻣﺎ ﻣﯽداد‪ ،‬ﺑﺎ ﺑﺮآﻣﺪن از ﮐﺮاﻧﻪﻫﺎي ﺧﺎوري و ﻓﺮو‬
‫رﻓﺘﻦ در ﮐﺮاﻧﻪﻫﺎي ﺑﺎﺧﺘﺮي ﻧﻤﺎدي از ﺟﻨﺒﺶ و ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮد‪ .‬ﺳﭙﺲ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﺟﺴﺘﺠﻮي‬
‫ﺷﻮﻧﺪﻫﺎ و ﻋﻠﺖﻫﺎي آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﻮد اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪه ﺑﺎﻋﻈﻤـﺖ ﻃﺒﯿﻌـﯽ و ﺳـﺎﯾﺮ ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎ را داراي‬
‫ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻣﯽﭘﻨﺪاﺷﺖ ﮐﻪ در آﻓﺮﯾﻨﺶ دﺳﺘﯽ دارﻧﺪ و ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﻣﻠﺖﻫﺎ و ﻣﺮدم‬
‫ﺟﻬﺎن در ﻗﻠﻤﺮو اﻧﺪﯾﺸﻪ از اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﮔﺬر ﮐﺮدهاﻧﺪ ﺗﺎ ﺑـﻪ درﺟـﺎت ﺑﺮﺗـﺮ درك و داﻧﺸـﻤﻨﺪي‬
‫رﺳﯿﺪهاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﭘﯿﺪاﯾﺶ آﺗﺶ و ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي از آن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﭘﯿـﺮوزي ﺑـﺮاي اداﻣـﮥ زﯾﺴـﺖ اﻧﺴـﺎن ﺑـﻮد‪ ،‬در‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ آن را ﺑﻪ ﻫﻮﺷﻨﮓ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ دﯾﺪار ﺟﺮﻗـﻪاي ﮐـﻪ از ﺑﺮﺧـﻮرد‬
‫ﺳﻨﮕﯽ ﺑﺎ ﺳﻨﮓ دﯾﮕﺮ ﺟﻬﯿﺪه ﺑﻮد ﺑﻪ وﺟﻮد آن ﭘﯽ ﺑﺮد‪.‬‬
‫در آﯾﯿﻦ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﭘﯿﺶ از زرﺗﺸﺖ ﻫﺮﯾﮏ از ﭘﺪﯾـﺪهﻫـﺎي ﻃﺒﯿﻌـﯽ اﯾـﺰدي داﺷـﺘﻨﺪ از ﺟﻤﻠـﻪ‬
‫ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺑﻮد‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﻫﻤﻪ اﯾﺰدان را ﻧﻔﯽ ﮐﺮد و اﻫـﻮراﻣﺰدا‪ ،‬ﻧﻤـﺎد ﺧـﺮد را‬
‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه ﻫﺴﺘﯽ داﻧﺴﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻪ ﻧﻈﺎم آﻓﺮﯾﻨﺶ ﺑﺮ ﻣﺪار ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺘﻮار ﺷـﺪه ﮐـﻪ‬
‫آن ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ ﻋﻠﻢ و داﻧﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﻓﻘﻂ از اﻫﻮراﻣﺰدا و ﺷﺶ ﻓﺮوزه او ﮐـﻪ ﻫﻤﺒﺴـﺘﻪ ﺑـﻪ او و از او ﺟﺪاﺷـﺪﻧﯽ‬
‫ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ‪ .‬او ﺧـﺪا را ﺑﺰرﮔﺘـﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﯾـﯽ ﻣـﯽداﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺟﻬـﺎن ﻫﺴـﺘﯽ را ﺑـﺎ‬
‫وﯾﮋﮔﯽﻫﺎي ﻋﻘﻠﯽ و ﻫﻨﺠﺎري ﭘﺎﯾﺪار ﺑﻪ ﮔﺮدش آورده و اداره ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﻣﻮزش ﻣﯽدﻫﺪ‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ در ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﯾﻦ دﮔﺮﮔﻮﻧﯽ در ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي و ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﻧﯿﺰ‬
‫در ﺟﻬﺎن ﻣﯿﻨﻮي و ﻏﯿﺮﻣﺎدي داراي ﻫﺪف و اﻧﮕﯿﺰة ﻣﻌﯿﻨﯽ اﺳﺖ و آن رﺳﯿﺪن ﺑـﻪ رﺳـﺎﯾﯽ و‬
‫ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺎرﻫﺎ ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﯿﺎدﻫﺎي دﯾﻦ زرﺗﺸﺖ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪1029 ‬‬

‫از ﺑﯿﻨﺶ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ اﺳﺖ و از ﺳﺎﯾﺮ ﺑﺨﺶﻫﺎي اوﺳﺘﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻧﺸﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﮔﺮدآوري اوﺳﺘﺎ در زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن‪ ،‬ﺗﻤﺎم دﯾﻦﻫﺎ و ﺳﻨﺖﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ را ﺑﺮاي از ﻣﯿﺎن ﺑﺮدن‬
‫اﺧﺘﻼﻓﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻣﺬﻫﺒﯽ در ﯾﮏ ﮐﺘﺎب واﺣﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم اوﺳﺘﺎ ﮔﺮدآوري ﮐﺮدﻧﺪ و ﺳﻨﺖﻫﺎي‬
‫ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ و اﯾﺰداﻧﯽ را ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﻧﻔﯽ ﮐﺮده و از داﯾﺮة ﺑﺎورﻫﺎي ﻣﺮدم ﺑﯿـﺮون راﻧـﺪه ﺑـﻮد در‬
‫اوﺳﺘﺎ ﺟﺎ دادﻧﺪ‪ .‬در اوﺳﺘﺎي زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﮐﻪ آن را اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﻧﯿﺰ ﻣـﯽﻧﺎﻣﻨـﺪ ﺧﻮرﺷـﯿﺪ‬
‫داراي ﯾﺸﺖ و ﻧﯿﺎﯾﺸﯽ اﺳﺖ در اﺣﺘﺮام و ﺳﺘﺎﯾﺶ آن در اﯾﻦ ادﺑﯿﺎت ﻧﯿﺰ ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑـﻪ ﺻـﻔﺖ‬
‫آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر و ﺧﺪا ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﺸﺪه‪ .‬ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎ وﯾﮋﮔﯽ او در ﺣﺎل ﺣﺮﮐﺖ و ﺟﻨﺒﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﯿﺰ اﺳﺐ از روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﻓﺮوغ آن ﺑﻪ ﺻﻔﺖ ﭘﺎك ﮐﻨﻨﺪﮔﯽ آن ﺳﺘﺎﯾﺶ ﺷﺪه‪ .‬آﻧﭽﻪ در‬
‫ﺗﺎرﯾﮑﯽ و ﺗﯿﺮﮔﯽ ﺷﺐ از ﭘﻠﯿﺪي و ﮔﻤﺮاﻫﯽ ﺑﻪ وﺟﻮد آﯾﺪ از روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺧﻮرﺷـﯿﺪ در روز ﭘـﺎك‬
‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬
‫وﯾﮋﮔﯽ آﺗﺶ ﻫﻤﺎن ﺻﻔﺎت ﺧﻮرﺷﯿﺪ اﺳﺖ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ روﺷﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮﻣﺎ و ﺟ‪‬ﻨـﺒﺶ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫اﻧﺮژي و ﮐﺎرﻣﺎﯾﻪاي ﮐﻪ زﻧﺪﮔﯽ و آﺳﺎﯾﺶ ﺟﻬﺎﻧﯿﺎن را ﺗﺎﻣﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ از وﺟﻮد اوﺳﺖ‪.‬‬
‫در زﻣﺎنﻫﺎي ﮔﺬﺷﺘﻪ ﭼﻮن ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدن آﺗﺶ ﺑﻪ آﺳﺎﻧﯽ ﻣﯿﺴﺮ ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﺑﺮاي اﺳﺘﻔﺎده ﻫﻤﮕـﺎﻧﯽ‬
‫در ﻣﮑﺎن ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهاي آﺗﺶ را ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ و ﻫﺮﮐﺲ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑـﺮاي اﻓـﺮوﺧﺘﻦ‬
‫آﺗﺶ در ﺧﺎﻧﻪ ﺧﻮد از آن ﯾﺎري ﺑﮕﯿﺮد‪ ،‬آﺗﺸﮕﺎه ﻣﺎﻧﻨﺪ آب اﻧﺒﺎر ﻣﺤﻞ ذﺧﯿﺮه آﺗﺶ ﺑﺮاي ﻣـﺮدم‬
‫ﺑﻮد رﻓﺘﻪ رﻓﺘﻪ اﯾﻦ ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي ﺟﻨﺒﻪ ﺳﭙﺎﺳﮕﺰاري و ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺖ‪ .‬ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷـﮑﻞ‬
‫ﮐﻪ آن را آﻟﻮده ﻧﻤﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ ،‬زﺑﺎﻟﻪ و زاﺋﺪهﻫﺎي ﻣﺼﺮﻓﯽ روزاﻧﻪ را در آن ﻧﻤﯽرﯾﺨﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ‬
‫ﺗﺮﺗﯿﺐ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﺗﻤﺎم دادهﻫﺎي ﻃﺒﯿﻌﯽ ﮐﻪ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻮدﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ آب‪ ،‬ﺧﺎك‪ ،‬ﻫﻮا و آﺗﺶ ﻧـﺰد‬
‫اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻣﺮﺳﻮم ﺑﻮد‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و "‪ "e'cologie‬ﭘﺎك داري اﯾﻦ ﭘﺪﯾﺪهﻫﺎ ﮐﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺘﺎﯾﺶ اﺳﺖ‪.‬‬
‫از ﺳﻨﺖﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ ﺳﭙﺲ از آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ در ﺗﻤﺎم دﯾﻦﻫﺎ و ﺗﻤﺪنﻫﺎ رﺧﺘﻪ ﮐـﺮد‪ .‬در‬
‫ﻫﻤﻪ اﻣﺎﮐﻦ ﻣﺘﺒﺮﮐﻪ و ﻧﯿﺎﯾﺶﮔﺎهﻫﺎ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻨﯿﺴـﻪ‪ ،‬ﮐﻠﯿﺴـﺎ‪ ،‬ﻣﺠﺴـﺪ و آراﻣﮕـﺎه ﻣﻘـﺪس ﻫﻤـﮥ‬
‫دﯾﻦﻫﺎ‪ ،‬روﺷﻦ ﮐﺮدن ﺷﻤﻊ و ﻃﺮاﺣﯽ ﻫﺎﻟﻪﻫﺎي ﻧﻮراﻧﯽ در اﻃﺮاف ﭼﻬﺮه اﻣﺎﻣـﺎن و ﭘﯿـﺎﻣﺒﺮان‬
‫راﯾﺞ ﺷﺪ‪ ،‬اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم روﺷﻦ ﺷﺪن ﭼﺮاغ ﺻﻠﻮات ﻣﯽﻓﺮﺳـﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺑـﻪ ﺳـﻮي‬
‫روﺷﻨﺎﯾﯽ ﭼﺮاغ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﻣﯽﺧﻮرﻧﺪ‪ .‬اﯾﻦ اﺣﺘﺮام ﺑﻪ ﻧﻮر و روﺷﻨﺎﯾﯽ ﺣﺎﮐﯽ از ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬اﻣﺎ‬
‫اﻓﺮاد ﻧﺎآﮔﺎه و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ دﺷﻤﻨﯽ دارﻧﺪ‪ ،‬اﺣﺘـﺮام آﺗـﺶ را ﺑـﻪ آﺗـﺶ‬
 ‫‪ 1030‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﭘﺮﺳﺘﯽ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﺮدهاﻧﺪ‪ .‬اﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﭘﯿﺮوان ادﯾﺎن دﯾﮕﺮ ﻧﯿـﺰ ﮐـﻪ ﻧـﻮر و آﺗـﺶ را ﮔﺮاﻣـﯽ‬
‫داﺷﺘﻪاﻧﺪ آﺗﺶ ﭘﺮﺳﺘﻨﺪ‪ ،‬اﯾﻦ ﺷﯿﻮه دﺷﻤﻨﯽ و ﻗﺮضورزي ﺑﺮﺧﯽ از ﭘﺎرﺳﯿﺎن ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن را ﮐـﻪ‬
‫ﺑﺎور زرﺗﺸﺘﯽ دارﻧﺪ ﺑﻪ ﯾﮏ واﮐﻨﺶ ﻏﯿﺮﻣﻨﻄﻘﯽ وادار ﮐﺮده ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬آري‪ ،‬اﮔﺮ ﭘﺎك داﺷﺘﻦ‬
‫و اﺣﺘﺮام ﺑﻪ آب‪ ،‬ﺧﺎك‪ ،‬ﻫﻮا و آﺗﺶ‪ ،‬آﺗﺶﭘﺮﺳﺘﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺎ آﺗﺶﭘﺮﺳﺘﯿﻢ‪.‬‬
‫در ﮔﺎتﻫﺎ‪ ،‬آﺗﺶ ﺑﯿﺎن ﮐﻨﻨﺪة اﺣﺘﺮام دروﻧﯽ و ﻣﯿﻨﻮي ﺑﺮاي راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸـﯽ‪ ،‬ﻋﺸـﻖ ﺑـﻪ‬
‫ﺣﻘﯿﻘﺖ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ .‬آﺗﺶ ﺳﻤﺒﻞ ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ‪ ،‬ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ ﮐـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫آن دارﻧﺪه و ﺳﺮﭼﺸﻤﮥ ﺧﺮد اﺳﺖ‪ .‬ﻧﻮر و روﺷﻨﺎﯾﯽ ﮐﻪ وﯾﮋﮔﯽ آﺗﺶ اﺳﺖ ﻗﺒﻠﻪ و ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺳﻮي‬
‫زرﺗﺸﺘﯿﺎن اﺳﺖ ﻫﺮ زرﺗﺸﺘﯽ ﺑﺮاي ﻧﯿﺎﯾﺶ ﺑﺎﯾﺪ رو ﺑﻪ روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﭘﺸﺖ ﺑﺮ ﺗﺎرﯾﮑﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬در ﻫﺮ‬
‫دﯾﻨﯽ ﻗﺒﻠﻪ ﮔﺎﻫﯽ وﺟﻮد دارد در دﯾﻦ ﻣﺴﯿﺢ ﺻﻠﯿﺐ را ﭘﯿﺸﺎﭘﯿﺶ ﺣﻤﻞ ﮐﺮده و ﺑـﻪ ﺳـﻮي آن‬
‫ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ در دﯾﻦ اﺳﻼم ﺑﻪ ﺳﻮي ﮐﻌﺒﻪ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﭼﻬﺎر ﮔﻮش ﻣﮑﻌـﺐ ﺣﺠﺮاﻻﺳـﻮد ﮐـﻪ‬
‫ﺧﺎﻧﮥ ﺧﺪا ﻧﺎم دارد ﻧﻤﺎز ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ و ﺷﺎﯾﺪ در ﺳﺎﯾﺮ دﯾﻦﻫﺎ ﻧﯿـﺰ ﻗﺒﻠـﻪﮔـﺎﻫﯽ ﻧﻈﯿـﺮ روﺷـﻨﺎﯾﯽ‬
‫زرﺗﺸﺘﯿﺎن‪ ،‬ﮐﻌﺒﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن و ﺻﻠﯿﺐ ﻣﺴﯿﺤﯿﺎن وﺟﻮد داﺷـﺘﻪ ﺑﺎﺷـﺪ وﻟـﯽ ﻧﺒﺎﯾـﺪ آﻧـﺎن را ﺑـﻪ‬
‫آﺗﺶﭘﺮﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺳﻨﮓﭘﺮﺳﺘﯽ و ﺻﻠﯿﺐﭘﺮﺳﺘﯽ ﻣﺘﻬﻢ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﺗﺶ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺟﻨﺒﺶ‪ ،‬ﺧﺮد و روﺷﻨﮕﺮي ﺑﺮاي ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺧﻮﺑﯽ از ﺑﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﻣﻔﻬـﻮم‬
‫آن ﻏﯿﺮﻣﺎدي و ﻧﻤﺎدﯾﻦ اﺳﺖ‪ .‬در ﻫﺸﺖ ﻫﺎت از ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ آﺗﺶ اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ‪:‬‬
‫‪ -1‬ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ :3‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و روﺷﻨﮕﺮي‬
‫‪ -2‬ﻫﺎت ‪ 31‬ﺑﻨﺪ ‪ :19‬ﭘﺮﺗﻮ روﺷﻨﺎﯾﯽ و ﺧﺮد‬
‫‪ -3‬ﻫﺎت ‪ 34‬ﺑﻨﺪ ‪ :3‬آﺗﺶ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬ﯾﻌﻨﯽ آﺗﺶ زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﻧﻤـﺎد ﺧﺮدﻣﻨـﺪي و ﺟﻨـﺒﺶ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -4‬ﻫﺎت ‪ 43‬ﺑﻨﺪ ‪ :4‬ﮔﺮﻣﺎي آﺗﺶ ﺗﻮ ﮐﻪ از راﺳﺘﯽ ﻧﯿﺮو ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫‪ -5‬ﻫﺎت ‪ 43‬ﺑﻨﺪ ‪ :9‬آﺗﺶ ﺗﻮ را ﮐﻪ ﻧﻤـﺎزم را ﺑـﻪ او ﻧﺜـﺎر ﮐـﻨﻢ‪ ،‬ﻓـﺮوغ اﻫـﻮراﯾﯽ ﮐـﻪ ﻧﻤـﺎد‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي و ﺻﻔﺎت اوﺳﺖ‪.‬‬
‫‪ -6‬ﻫﺎت ‪ 46‬ﺑﻨﺪ ‪ :7‬ﮐﺲ دﯾﮕﺮي ﺟﺰ آﺗﺶ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺗﻮ ﭘﺸﺖ و ﭘﻨﺎه ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺖ‪ .‬روﺷـﻨﺎﯾﯽ‬
‫آﺗﺶ اﻫﻮرا‪.‬‬
‫‪ -7‬ﻫﺎت ‪ 47‬ﺑﻨﺪ ‪ :6‬در ﭘﺮﺗﻮ آﺗﺶ ﺗﻮ‪ ،‬در ﭘﺮﺗﻮ ﺧﺮدﻣﻨﺪي و راﻫﻨﻤﺎﯾﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ‬
‫‪ -8‬ﻫﺎت ‪ 51‬ﺑﻨﺪ ‪ :9‬آﺗﺶ درﺧﺸﺎن ﺗﻮ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪1031 ‬‬

‫آﺗﺶ در ﺳﻨﺖ و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ در ﺗﻤﺎم زﻣﺎنﻫﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ اﻣﺮوز ﻣﯿﺎن دﯾﻨﺪاران‪ ،‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﺎن و ﺑﻪ‬
‫وﯾﮋه ﺷﺎﻋﺮان داراي ﻣﻌﻨﺎ و ﺟﺎﯾﮕﺎه وﯾﮋه ﺑﻮده اﺳﺖ‪ .‬در ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ ﯾﮏ ﺗﺪاوم و ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ‬
‫ﺗﺎرﯾﺨﯽ از ﻟﺤﺎظ زﺑﺎن‪ ،‬ﺳﻨﺖﻫﺎ‪ ،‬آداب و رﺳﻮم‪ ،‬ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ادﺑﯽ در زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي دﯾﮕﺮ وﺟـﻮد دارد‬
‫ﮐﻪ رﯾﺸﮥ ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ را ﻣﯽﺗﻮان ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﭼﻨﺎن ﮐﻪ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد ﻣﻔﻬﻮم آﺗﺶ از زﺑﺎن اوﺳﺘﺎ و در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‪ ،‬ﺑﯿﺶ از ﺳﻪ ﻫـﺰار و ﻫﻔﺘﺼـﺪ‬
‫ﺳﺎل داراي ﻫﻤﺎن وﯾﮋﮔﯽﻫﺎ و ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻧﻤﺎدﯾﻦ اﺳﺖ‪ .‬ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺮد‪ ،‬روﺷـﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿـﺮو‪ ،‬ﺟﻨـﺒﺶ و‬
‫ﮔﺮﻣﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺿﻤﯿﺮﻫﺎي ﻣﻠﮑﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻮ‪ ،‬آﺗﺶ ﺗﻮ ذﮐﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﻪ آﺗﺶ ﺗﻮ ﯾﻌﻨﯽ آﺗﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا اﺷﺎره ﺷﺪه و اﮔﺮ در اﺳﺎﻃﯿﺮ اﯾﺮاﻧﯽ آﺗﺶ را ﭘﺴـﺮ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﮔﻔﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺰدا ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺮد و آﺗﺶ ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨـﺪي اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ازآن ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺮاي درك ﻣﻔﻬﻮم ﻧﻤﺎدﯾﻦ آﺗﺶ در ادﺑﯿﺎت و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ اﺷﻌﺎر ﺣﺎﻓﻆ‬
‫از ﺑﺮﺟﺴﺘﻪﺗﺮﯾﻦ ﺳﺮاﯾﻨﺪﮔﺎن ﺳﻨﺖﻫﺎي ﺑﺎﺳﺘﺎﻧﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪﻫﺎي اﯾﺮاﻧﯽ را ﺑـﻪ ﺑﻬﺘـﺮﯾﻦ ﺻـﻮرت‬
‫ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ اﺳﺖ ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬
‫ﺣﺎﻓﻆ در دﯾﻮان ﺧﻮد ﻫﺸﺘﺎد و ﺳﻪ ﺑﺎر ﺑﻪ آﺗﺶ اﺷﺎره ﮐـﺮده‪ ،‬ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﺎي ﻋﻨﺼـﺮي ﮐـﻪ‬
‫ﻣﯽﺳﻮزاﻧﺪ و ﺟﻨﺒﻪ ﻣﺎدي دارد و ﻫﻢ در ﻣﻌﺎﻧﯽ ﻏﯿﺮﻣﺎدي آن‪:‬‬
‫آﺗﺶ ﺳﻮزﻧﺪه‪ :‬اي ﺑﺴﺎ ﺧﺮﻗﻪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ آﺗﺶ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﻋﺸﻖ ﭘﯿﺪا ﺷﺪ و آﺗﺶ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﻟﻢ زد‬ ‫آﺗﺶ ﻋﺸﻖ‪:‬‬
‫ﮐﻪ آﺗﺸﯽ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺮد ﻫﻤﯿﺸﻪ در دل ﻣﺎﺳﺖ‬ ‫آﺗﺶ دل‪:‬‬
‫ﻓﮑﺮ ﻋﺸﻖ آﺗﺶ ﻏﻢ در دل ﺣﺎﻓﻆ ﻣﯽﺳﻮﺧﺖ‬ ‫آﺗﺶ ﻏﻢ‪:‬‬
‫ﮐﻨﻮن ﮐﻪ ﻻﻟﻪ ﺑﺮاﻓﺮوﺧﺖ آﺗﺶ ﻧﻤﺮود‬ ‫آﺗﺶ ﻧﻤﺮود‪:‬‬
‫ﻫﻤﭽﻨﺎن در آﺗﺶ ﻣﻬﺮ ﺗﻮ ﺧﻨﺪاﻧﻢ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬ ‫آﺗﺶ ﻣﻬﺮ‪:‬‬
‫ﻣﺪدي ﮔﺮ ﺑﻪ ﭼﺮاﻏﯽ ﻧﮑﻨﺪ آﺗﺶ ﻃﻮر‬ ‫آﺗﺶ ﻃﻮر‪:‬‬
‫زﯾﻦ آﺗﺶ ﻧﻬﻔﺘﻪ ﮐﻪ در ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ اﺳﺖ – ﺳﯿﻨﻪ ﮔﻮ ﺷﻌﻠﻪ آﺗﺸﮑﺪه ﭘﺎرس ﺑﮑﺶ‬ ‫آﺗﺶ ﺳﯿﻨﻪ‪:‬‬
‫آﺗﺶ زﻫﺪ و رﯾﺎ ﺧﺮﻣﻦ دﯾﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﺳﻮﺧﺖ‬ ‫آﺗﺶ ز‪‬ﻫﺪ‪:‬‬
‫آﺗﺶﺣﺮﻣﺎن و ﻫﻮس‪ :‬ﻻﺟﺮم ز آﺗﺶ ﺣﺮﻣﺎن و ﻫﻮس ﻣﯽﺟﻮﺷﻢ‬
‫در ﺧﺮﻣﻦ ﺻﺪ زاﻫﺪ ﻋﺎﻗﻞ زﻧﺪ آﺗﺶ‬ ‫آﺗﺶ ﻋﻘﻞ‪:‬‬
 ‫‪ 1032‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫آﺗﺶ ﻫﺠﺮان‪ :‬آن ﮐﺸﯿﺪم ز ﺗﻮ اي آﺗﺶ ﻫﺠﺮان ﮐﻪ ﭼﻮ ﺷﻤﻊ‬

‫ﺑﻪ آﺗﺶ ﻣﻮﺳﯽ‪ ،‬آﺗﺶ ﻣﯽ‪ ،‬آﺗﺶ درون و ﭼﻨﺪﯾﻦ آﺗـﺶ دﯾﮕـﺮ اﺷـﺎره دارد ﮐـﻪ در ﻓﺮﻫﻨـﮓ‬
‫ﺑﺴﺎﻣﺪي ﺑﺎﻧﻮ ﻣﻬﯿﻦدﺧﺖ ﺻﺪﯾﻘﯿﺎن ﻣﯽﺗﻮان ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد‪.‬‬
‫در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮدوﺳﯽ ﺑﯿﺶ از ﺻﺪﺑﺎر ﺑﻪ آﺗﺶ در ﻣﻔﺎﻫﯿﻢ ﻏﯿﺮﻣﺎدي و ﻧﻤﺎدﯾﻦ اﺷﺎره دارد ﮐﻪ از‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺴﺎﻣﺪي وﻟﻒ ‪ WOLF‬ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻓﺮدوﺳﯽ ژولﻣﻮن ﻣﯽﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد‪.‬‬
‫از ﺳﺪهﻫﺎ ﭘﯿﺶ ﮐﻪ آﻏﺎز آن روﺷﻦ ﻧﯿﺴﺖ آﺗﺶ‪ ،‬ﻧﻮر و ﮔﺮﻣﺎ ﻧـﺰد ﻫﻤـﻪ ﻣﻠـﺖﻫـﺎ و در ﺗﻤـﺎم‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓﻫﺎ ﻋﻨﺼﺮي ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﻮده اﺳﺖ در اﯾﺮان آﺗﺸـﮑﺪهﻫـﺎ ﻣﺤـﻞ ﮔﺮدﻫﻤـﺎﯾﯽ و ﻧﯿـﺎﯾﺶ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎﺳﺖ و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﻪ ﻧﯿﺖﭘﺮﺳﺘﺶ آﺗـﺶ ﻧﺒـﻮده اﺳـﺖ ﻫﻤﺎﻧﻨـﺪ ﻣﺴـﺠﺪ و‬
‫ﮐﻠﯿﺴﺎ ﻣﺤﻞ دﯾﺪار و آﻣﻮزش اﺳﺖ در آﺗﺶ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻪ از اﻓﺰودهﻫـﺎي زﻣـﺎن ﺳﺎﺳـﺎﻧﯿﺎن ﺑـﻪ‬
‫اوﺳﺘﺎ اﺳﺖ ﻧﯿﺰ اﺛﺮي از ﭘﺮﺳﺘﺶ آن دﯾﺪه ﻧﻤﯽﺷﻮد‪ .‬در آﺗﺶ ﺑﻬﺮام ﻧﯿﺎﯾﺶ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑـﺎر ﺑـﺮاي‬
‫ﭘﺮﺳﺘﺶ اﻫﻮراﻣﺰدا و ﻧﯿﺎﯾﺶ زرﺗﺸﺖ ﯾﺎد ﺷﺪه و از آﺗﺶ ﺑـﻪ ﻧـﺎم ﭘﺴـﺮ اﻫـﻮراﻣﺰدا ﮐـﻪ ﻧﻤـﺎد‬
‫ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ و در ﺳﻪ آﺗﺸﮑﺪه ﻣﻌﺮوف در اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﻧﮕﻬﺪاري ﻣﯽﺷﺪه ﻧـﺎم ﻣـﯽﺑـﺮد‬
‫آﺗﺸﮑﺪه آذرﮔﺸﺴﺐ درﺷﯿﺰ ﮐﻪ آﺗﺶ ﭘﺎدﺷـﺎه و ﺳـﭙﺎﻫﯿﺎن ﺑـﻮد‪ .‬آﺗﺸـﮑﺪه آذرﻓـﺮن ﺑـﻎ وﯾـﮋه‬
‫ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن دﯾﻨﯽ در ﺷﻬﺮ ﮐﺎرﯾﺎن ﻓﺎرس‪ ،‬و آﺗﺸﮑﺪه آذرﺑـﺮزﯾﻦ ﻣﻬـﺮ در ﺷـﻬﺮ ﻧﯿﺸـﺎﺑﻮر وﯾـﮋه‬
‫ﺑﺮزﮔﺮان و ﺗﻮﻟﯿﺪﮐﻨﻨﺪﮔﺎن‪ .‬در ﺑﻠﺦ ﻧﯿﺰ آﺗﺸﮑﺪه ﻧﻮش آذر در ﺗﺎرﯾﺦﻫﺎ آﻣﺪه ﮐﻪ ﻫﻤﺰﻣﺎن زرﺗﺸﺖ‬
‫ﺑﻮده و در ﺟﻨﮕﯽ ﮐﻪ ﻣﯿﺎن اﯾﺮاﻧﯿﺎن و ﺗﻮراﻧﯿﺎن در ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮد‪ ،‬زرﺗﺸﺖ ﺑـﻪ ﻫﻤـﺮاه ﮔﺮوﻫـﯽ از‬
‫ﭘﯿﺸﻮاﯾﺎن روﺣﺎﻧﯽ ﺑﻪ رواﯾﺖ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ در آن ﻣﺤﻞ ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ‪.‬‬
‫در ﻫﯿﭻ زﻣﺎن ﺑﻪ وﯾﮋه ﭘﺲ از آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ زﻣـﺎن آن را در ﺣـﺪود ﺳـﻪ ﻫـﺰار و‬
‫ﻫﺸﺘﺼﺪ ﺳﺎل ﭘﯿﺶ و ﺑﻨﺎ ﺑﻪ رواﯾﺖﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﺗﺎ ﺷﺶ و ﻫﺸﺖ ﻫﺰار ﺳﺎل ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﺗـﺎرﯾﺦ‬
‫ﻣﯽداﻧﻨﺪ‪ ،‬آﺗﺶ ﭘﺮﺳﺘﺶ ﻧﻤﯽﺷﺪه‪ ،‬ﭘﺎك ﻧﮕﻬﺪاري آن و ﺳﺎﯾﺮ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑـﺮاي زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺳﻔﺎرش ﺷﺪه و ﺟﺰء آداب و رﺳﻮم و ﻓﺮﻫﻨﮓ اﯾﺮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﮐﻨـﻮن ﭘـﺲ از ﻫـﺰار‬
‫ﺳﺎل ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺮدم ﺟﻬﺎن در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﭘﺎكﺳﺎزي ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي از آﻟﻮدﮔﯽ آب و ﻫﻮا‬
‫ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ او« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪1033 ‬‬

‫»ﺯﺩ‪,‬ﻓﻐﮏ‪» :(xDnutem) .‬رﺿﺎﯾﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺩ‪,‬ﻑ‬

‫‪-‬‬ ‫ﺟﻔﺖ(‪‬‬ ‫ﻗﻀﺪ]ﻫﺬﮔﭗ‪» :(ranōibiiō) .‬ﻫﺮ دو دﺳﺘﻪ‪ ،‬دو ﮔﺮوه ﻣﺨﺎﻟﻒ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ« )راﯾﯽ‪،‬‬
‫ﻗﭙﺪﺽ »ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﻗﭙﺪﺽ »ران‪ ،‬اﺳﺘﺨﻮان ران‪ ،‬دو ﺑﻨﺪ ﺗﺮازو‪ ،‬دو ﺟﻨﮕﺠﻮ« در ﻫﺎتﻫﺎي ‪12‬‬
‫ـ‪ 6 ،43‬ـ ‪ 19 ،47‬ـ ‪ 3 ،31‬ـ ‪ 31‬ﺑﺎ واژهﭘﻮﻗﭗ »آﺗﺶ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ[‪.‬‬
‫ﯼ|‪» :(dG) .‬ﻣﯿﺪﻫﯽ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﯽ داد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده(‪- ‬یﭗ‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻮدت‪ ،‬ﻣﺎل ﺧﻮدت« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻣﻠﮑﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ(‬
‫ﭘﻮﻗﭗ‪» :(ōrrā) .‬آﺗﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻔﻀﻖ )ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]ﭘﻔﻐﻘﻎ[‬
‫ﺳﻊ»ﻗﭗ‪» :(suxrō) .‬ﺳﺮخ‪ ،‬آﺗﺸﯿﻦ رﻧﮓ‪ ،‬درﺧﺸﻨﺪه« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪ :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا )ﻧﺪاﺋﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﮕﻀﺠﺎﭖ‪» :(aiiazhā) .‬آﻫﻦ‪ ،‬ﻓﻠﺰ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮕﻀﺎ‬
‫ﺍﺯﻋﺴﻒ‪» :(xDustā) .‬ﻣﺬاب‪ ،‬آب ﺷﺪه‪ ،‬ﻣﺎﯾﻊ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺍﺯﻋﺴﻔﺾ‬
‫ﺿﻬﺬ[‪» :(aibī) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﮐﻪ ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺎﺅﭘﺎﻉ‪» :(ahvvāhu) .‬زﻧﺪﮔﯽ« )دري‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﺎﺅﺽ‬
‫یﺾ»‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(daxBtem) .‬ﻋﻼﻣﺖ‪ ،‬ﻧﺸﺎن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﺾ»‪/‬ﻓﺾ‬
‫یﭙﺆ]ﻩ‪» :(dāvvōi) .‬دادن« )ﻣﺼﺪر ‪(infinitif‬‬
‫ﻗﻀﺰﺿﮕﺚ{ﺍﺏ‪» :(raDaiiezhē) .‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن‪ ،‬ﺧﺮاب ﮐﺮدن‪ ،‬از ﺑﯿﻦ ﺑـﺮدن« )ﻣﺼـﺪر(‬
‫‪-‬ﻗﺾ‪» /‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن«‬
‫یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻓﻐﮏ‪» :(dreegvvaytem) .‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دﯾﻦ ﺑﺎﻃﻞ و اﻫﺮﯾﻤﻦ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺄﻑ‬
‫ﺳﻀﺆﺿﮓ]‪» :(savvaiiō) .‬ﻧﺠﺎت دادن‪ ،‬ﻧﯿﺮو دادن‪ ،‬ذﺧﯿﺮه ﮐﺮدن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺱ‪,‬‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺪﻏﮏ‪» :(aDavvanem) .‬راﺳﺖ ﮔﻮ‪ ،‬ﻫﻮادار‪ ،‬اﺷﺎ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دﯾﻦ راﺳـﺘﯿﻦ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﺿﺆﺿﺪ‬
 ‫‪ 1034‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ‬

‫ﻣﺰدا‬ ‫اَﻫﻤﺎت‬ ‫اَﻧﯿﺎﺗﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِخﺷَﺌﯿﺖ‪‬‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ي‬ ‫اَت‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮔﭙﻮﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻘﻎ»ﺯﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺑﻐﯿﺮ از‬ ‫ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ﻣﺮا‬ ‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻧﮑﻪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫دوژداو‬ ‫ﺗﺎ‬ ‫دروﺟﻮ‪ ‬ﻫﻮﻧﻮش‬ ‫داﻣ‪‬ﻮﯾﯿﺶ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬

‫ﺍﻏﺄﻑ[·‬ ‫"]ﻩ·‬ ‫یﻌﺘﯽ|·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﺍﻋﺪﻉ‪·/‬‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬ ‫یﭙﮏ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ‬ ‫ﻓﺮوﻣﺎﯾﻪ‬ ‫از اﯾﻨﺮو‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪ‬ ‫دروغ‬ ‫آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‬ ‫او‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﮔَﺖت‪‬‬ ‫اَﺷﯽ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮﯾﺎ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫زﺑ‪‬ﯿﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽﺑﯿﻮ‪‬‬

‫ﻟﺾ‪·،‬ﻓﺐ&‬ ‫ﺿﺰ[·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭗ·‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫‪.‬ﺫﺿﮕﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]·‬
‫آﻣﺪن‬ ‫ﺑﺎ ﭘﺎداش‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﺷﺎ را‬ ‫ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬ ‫ﻣﻦ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪1035 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭗ‪·،‬‬ ‫ﺿﺪﮔﭙﻮﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻘﻎ»ﺯﺿﻬﻔﺐ·‬ ‫ﻓﭗ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬

‫ﺍﻏﺄﻑ[·‬ ‫ﺍﺅ]· یﭙﮏ]ﻩ‪ ·/‬یﻖ‪ ·]_,‬ﺍﻋﺪﻉ‪ ·/‬ﻓﭗ· یﻌﺘﯽ|· "]ﻩ‬

‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]· ‪.‬ﺫﺿﮕﭗ· ﺿﺰﻏﮏ · ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭗ· ﺿﺰ[· ﻟﺾ‪·،‬ﻓﺐ&‬

‫اَت ي ﻣﺎ ﺗﺎ ﻣ‪‬ﺮِخﺷَﺌﯿﺖ‪ ‬اَﻧﯿﺎﺗﺎ اَﻫﻤﺎت ﻣﺰدا‬

‫ﻫﻮ‪ ‬داﻣ‪‬ﻮﯾﯿﺶ دروﺟﻮ‪ ‬ﻫﻮﻧﻮش ﺗﺎ دوژداو ﯾﻮﯾﯽ ﻫ‪‬ﻨﺘﯽ‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯽﺑﯿﻮ‪ ‬زﺑ‪‬ﯿﺎ اَﺷ‪‬ﻢ و‪‬ﻧﮕﻬ‪‬ﻮﯾﺎ اَﺷﯽ ﮔَﺖت‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا آن ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺮا ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﯿﺰي ﻏﯿﺮ از ﻣﺎﺳﺖ‪.‬‬
‫او ﻓﺮزﻧﺪ آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه دروغ اﺳﺖ‪،‬‬
‫از اﯾﻨﺮو ﻫﻤﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺪﺳﺮﺷﺖ و ﻓﺮوﻣﺎﯾﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ‬
‫ﻣﻦ اﺷﺎ را ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣﺪن ﺑﻪ ﺳﻮﯾﻢ ﭘﺎداﺷﯽ ﻧﯿﮏ ﺑﺪﻫﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1036‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﺎرﻫﺎ از اﻫﻮراﻣﺰدا درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺎداش ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﭘﺎداش او ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﭼﻮن زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯿﺪان ﺟﻨﮓ اﺳﺖ و در ﻫﺮ دم آدﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ دروغ و ﭘﻠﯿﺪي ﺑﺴﺘﯿﺰد از اﯾﻨﺮو ﺑﻪ ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ رواﻧﯽ‬
‫و ﻧﯿﺮوي ﺑﺪﻧﯽ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ اﺳﺖ‪ .‬زرﺗﺸﺖ آﻣﻮزش ﻣـﯽدﻫـﺪ در اﯾـﻦ ﻧﺒـﺮد ﻫﻤﯿﺸـﮕﯽ ﺳـﺮاﻧﺠﺎم‬
‫ﭘﯿﺮوزي از آن راﺳﺘﯽ اﺳﺖ‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﯿﺰ از اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﻮاﻫﺎﻧﺴﺖ ﮐﻪ اﺷﺎ ﺑـﻪ ﺳـﻮﯾﺶ آﯾـﺪ و‬
‫ﭘﺎداش او را ﮐﻪ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي و ﭘﯿﺮوزي ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ دروغ و ﭘﻠﯿﺪي اﺳﺖ ﺑﻪ او ارزاﻧﯽ دارد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬و« )ﺣﺮاف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬ﻣﺮا« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ(‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد«‬
‫ﮐﻀﻘﻎ»ﺯﺿﻬﻔﺐ‪» :(marexDaitē) .‬ﻧﺎﺑﻮد ﮐﻨﺪ‪ ،‬از ﺑﯿﻦ ﺑﺒﺮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻀﻘﻀﻨﺾ »ﻣﺮگ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮدي« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪«seeks to corrupt» :‬‬
‫درﺻﺪد ﻓﺎﺳﺪ ﮐﺮدن و ﺗﺒﺎه ﮐﺮدن[‪ .‬ﺷـﺎﯾﺪ واژه »ﮐﻀﻘﻀﻨﺾ« ﺑـﺎ واژه ﻣـﺮگ در ﻓﺎرﺳـﯽ‬
‫ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺪﮔﭙﻮﭖ‪» :(aniiālā) .‬ﺑﻐﯿﺮ از‪ ،‬ﻃﻮر دﯾﮕﺮ‪ ،‬ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ« )ﻗﯿﺪ( ]ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود ﺑﺮاي ﺷﺨﺼﯽ‬
‫دﯾﮕﺮ‪[other than, otherwise .‬‬
‫ﺿﺎﮐﭗ‪» :(ahmāt) .،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪،‬‬
‫اﯾﻦ«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬او‪ ،‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫یﭙﮏ]ﻩ‪» :(dāmōiB) ./‬آﻓﺮﯾﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺑﻨﯿﺎﻧﮕﺬار‪ ،‬آﻓﺮﯾﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻤﮑﻪ‬
‫یﻘﻊ_]‪» :(drujō) .‬دروغ‪ ،‬ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬دﯾﻮ دروغ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻊ_‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دﻫﻢ ‪1037 ‬‬

‫ﺍﻋﺪﻉ‪» :(hunuB) ./‬ﻓﺮزﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﻋﺪﻉ‬

‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬در ﻧﺘﯿﺠﻪ‪ ،‬و ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ‪ ،‬از اﯾﻨﺮو« )ﻗﯿﺪ(‬
‫یﻌﺘﯽ|‪» :(dużdG) .‬ﭘ‪‬ﺴﺖ‪ ،‬ﻓﺮوﻣﺎﯾﻪ‪ ،‬ﺑﯽارزش‪ ،‬ﺑﺪﺳﺮﺷﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻌﺘیﻀﺎ‬
‫)ﺧﺴﯿﺲ‪ ،‬ﭘﺴﺖ(‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬آﻧﻬﺎ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﺍﻏﻤﻒ[‪» :(heytī) .‬ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬زﻣـﺎن ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ »ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﮐﻀﻬﺬﮒ]‪» :(maibiiō) .‬ﺑﺮاي ﻣﻦ‪ ،‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ(‬
‫‪ .‬ﺫﺿﮕﭗ‪» :(zbaiiā) .‬ﻓﺮا ﻣﯽﺧﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﺻﺪا ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬دﻋﻮت ﻣـﯽﮐـﻨﻢ« ) اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﻧﺴـﺨﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪,.- ‬‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭗ‪» :(vazhuiiā) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺿﺰ[‪» :(aDī) .‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺳﻬﻢ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ‬
‫ﻟﺾ‪.،‬ﻓﺐ‪» :(gat.tē) .‬رﻓﺘﻦ‪ ،‬آﻣﺪن‪ ،‬ﮔﺎم زدن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﻟﻀﺪ‬
 ‫‪ 1038‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬

‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﯾﯽ‬ ‫ﺳﭙﯽﺗَﻤﺎﯾﯽ‬ ‫اوروﺗُﻮ‬ ‫ك‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮑﭙﻪ·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫اي ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‬ ‫ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎن‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯿﺶ‬ ‫ﺳﭙِﻦﺗَﺎ‬ ‫ﮐﺎ‬ ‫آﻓﺮَﺷﺘﺎ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫وا‬ ‫ك‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬ ‫ﻧﭗ ·‬ ‫ﭘﭽﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ‬ ‫ﺳﺘﻮدﻧﯽ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬ ‫ﻫﻢﭘﺮﺳﯽ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ا‪‬رِشو‪‬‬ ‫ﻣ‪‬ﮕﺎﯾﯽ‬ ‫اَﭼﯿﺴﺘﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫وا‬ ‫ك‬

‫ﻏﻘﻐﺰﺅ]&‬ ‫ﮐﻀﻠﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺈﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬
‫ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ‪ ،‬ارزﺷﻤﻨﺪ‬ ‫اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻐﺎن‬ ‫ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﻪ راﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪1039 ‬‬

‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮑﭙﻪ·‬ ‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ·‬ ‫ﻧﭗ ·‬ ‫ﭘﭽﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ﻏﻘﻐﺰﺅ]&‬ ‫ﮐﻀﻠﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺈﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﺭﭖ·‬ ‫ﻥ؛·‬

‫ك اوروﺗُﻮ ﺳﭙﯽﺗَﻤﺎﯾﯽ ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮاﯾﯽ ﻧﺎ ﻣﺰدا‬

‫ك وا اﺷﺎ آﻓﺮَﺷﺘﺎ ﮐﺎ ﺳﭙِﻦﺗَﺎ آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯿﺶ‬
‫ك وا و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ اَﭼﯿﺴﺘﺎ ﻣ‪‬ﮕﺎﯾﯽ ا‪‬رِشو‪‬‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺰدا‬
‫ﮐﯿﺴﺖ آن ﻣﺮدي ﮐﻪ ﻫﻢﭘﯿﻤﺎن زرﺗﺸﺖ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ آﻧﮑﻪ ﺑﻪ راﺳﺘﯽ ﺑﺎ اﺷﺎ و آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺳﺘﻮدﻧﯽ ﻫﻢﭘﺮﺳﯽ ﮐﻨﺪ‪:‬‬
‫ﮐﯿﺴﺖ آن ﻣﺮد ارزﺷﻤﻨﺪي ﮐﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از وﻫﻮﻣﻦ‬
‫ﺧﻮد را ﺑﺮاي اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻐﺎن ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1040‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻥ؛‪» :(kf) .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ‪ ،‬ﻣﺠﻬﻮل و ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ(‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮ]‪» :(urvvatō) .‬دوﺳﺖ ﻫﻢ ﭘﯿﻤﺎن‪ ،‬ﻣﺘﺤﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻋﻘﺆﺿﻮﺽ‬
‫‪-‬ﺳﺤﻬﻔﻀﮑﭙﻪ »ﻧـﺎم‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮑﭙﻪ‪» :(spitamHi) .‬ﺑﺮاي ﺳﭙﻨﺘﻤﺎن« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪،‬‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ زرﺗﺸﺖ«‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﭙﻪ‪» :(zarru~trai) .‬ﺑـﺮاي زرﺗﺸـﺖ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫»زرﺗﺸﺖ«‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد«‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdō) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻥ؛‪» :(kf) .‬ﮐﯽ‪ ،‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﺾ »ﭼﻪ ﮐﺴﯽ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﺘﺤﻘﯿﻖ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي(‬
‫ﺿﺰﭖ‪ ) :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ( )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﭘﭽﻘﺾ‪/‬ﻓﭗ‪» :(āfraBtā) .‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭘﺮﺳﺶ ﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫‪-‬ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﺌﻮال ﮐﺮدن« ]ﺑﺎ ﭘـﯿﺶ ﻓﻌـﻞ »ﺍﺿﮏ« و‬ ‫ﻧﺎﮔﺬر(‪‬‬ ‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫»ﭖ« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻢﭘﺮﺳﯽ و راﯾﺰﻧﯽ[‬
‫ﻧﭗ‪» :(kā) .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﯿﺴﺖ آﻧﮑﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ‪ ،‬ﻧﺎﻣﻌﯿﻦ‬
‫‪(.inter. indef‬‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻓﭗ‪» :(speytā) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺢ؛ﺃﻓﺾ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(ārmaitiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘــﯽ‪ ،‬ﻧﻤــﺎد ﭘﺎرﺳــﺎﯾﯽ و ﻣﺤﺒــﺖ« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﻧـﺎﻣﻌﯿﻦ & ‪inter.‬‬ ‫ﻥ؛‪» :(kf) .‬ﭼﻪ ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﯿﺴﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﺾ )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ‪،‬‬
‫‪(.indefin‬‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﯾﺎزدﻫﻢ ‪1041 ‬‬

‫ﺭﭖ‪» :(vā) .‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺗﺤﻘﯿﻖ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي(‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺿﺈﻫﺴﻔﭗ‪» (aciotā) .‬ﻣﯽﺷﻨﺎﺳﺪ‪ ،‬ﺑﺠﺎ ﻣﯽآورد‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽدﻫـﺪ‪ ،‬درﻣـﯽﯾﺎﺑـﺪ‪ ،‬ﻣﺸـﺎﻫﺪه‬
‫‪-‬ﺇﻫﻒ »ﺑـﺪﻗﺖ‬ ‫ﻧﺎﮔـﺬر(‪‬‬‫ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﻣﻼﺣﻈﻪ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺗﺸﺨﯿﺺ دادن‪ ،‬درﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺠﺎ آوردن«‬
‫ﮐﻀﻠﭙﻪ‪» :(magāi) .‬ﺟﻤﻌﯿﺖ و ﮔﺮوه‪ ،‬ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ« ‪ -‬ﮐﻀﻠﺾ )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،offering» :‬ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ«[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬وﻇﯿﻔﻪ ﻣﻬﻢ‪ ،‬ﺧﻮﯾﺸﮑﺎري ارزﻧﺪه«[‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺮادري‪[.‬‬
‫اﯾﻦ واژه ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﻎ ﯾﻌﻨﯽ رﻫﺒﺮ روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻣﺠﻮس ﭘﯿﺮو آﯾـﯿﻦ ﻣﻐـﺎن‪ ،‬ﺷـﺨﺺ ﺧـﻮش‬
‫ﮐﺮدار و ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮﮔﺰاري ﻣﺮاﺳﻢ آﯾﯿﻨﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫ﻏﻘﻐﺰﺅ]‪» :(frfDvvō) .‬ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾــﻪ‪ ،‬واﻻﻣﻘــﺎم‪ ،‬ارزﺷــﻤﻨﺪ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗ ـﮏ‪،‬‬
‫ﻏﻘﻐﺰﺅﺽ‬
 ‫‪ 1042‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ‬

‫ﺧﺸﻨﺎاوش‬ ‫اﯾﻢ‬ ‫ﻣﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬

‫»ﺯﺩﭘﻊ‪·/‬‬ ‫[ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫ﺧﺸﻨﻮد‬ ‫او را‬ ‫از اﯾﻨﺮو‬ ‫ﻧﻪ‬

‫زِﻣ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘِﺮِﺗﺎو‬ ‫ﮐ‪‬ﻮي ﻧُﻮ‬ ‫و‪ ‬ا‪ ‬ﭘﯿ‪‬ﻮ‬

‫‪.‬ﻏﮏ]·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻒ|·‬ ‫ﻧﻐﺆ[ﺩ]·‬ ‫ﺭﺿﺒﺤﮓ]·‬
‫در زﻣﺴﺘﺎن‬ ‫ﮔﺬرﮔﺎه‬ ‫ﮐﻮي‬ ‫ﺑﺪﻧﻬﺎد‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اَﺷﺘُﻮ‬ ‫اورور‪‬اُﺳﺖ‬ ‫اﻫﻤﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬ ‫ﺳﭙﯽ ﺗﺎﻣﻢ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮم‬

‫ﺽ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﻋﻖ‪,‬ﻗﻀﺨﺴﻒ·‬ ‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻐﮏ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮏ·‬
‫رﺳﯿﺪ‬ ‫ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮد‬ ‫در آن‬ ‫ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺳﭙﯽ ﻧﺎﻣ‪‬ﻢ‬ ‫زرﺗﺸﺖ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫وازا‬ ‫زوﯾﯽ ﺷ‪‬ﻨﻮ‬ ‫اَ اُدرش ﭼﺎ‬ ‫ﭼ‪‬ﺮَه ﺗﺲ ﭼﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﻫﯿ‪‬ﺖ‬
‫ﺭﭖ‪.‬ﭖ&‬ ‫‪].‬ﻩ‪/‬ﻏﺪ‪·,‬‬ ‫ﺿﺨیﻐﻘﻎ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺇﺿﻘﻀﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺧﻪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬
‫دو اﺳﺐ‬ ‫ﻟﺮزان‬ ‫و ﺳﺮﻣﺎ‬ ‫ﺑﺎد ﺗﻨﺪ‬ ‫در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﺑﺮاي او‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪1043 ‬‬

‫»ﺯﺩﭘﻊ‪·/‬‬ ‫[ﮎ·‬ ‫ﮐﭗ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫‪.‬ﻏﮏ]·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻒ|·‬ ‫ﻧﻐﺆ[ﺩ]·‬ ‫ﺭﺿﺒﺤﮓ]·‬

‫ﺽ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﻋﻖ‪,‬ﻗﻀﺨﺴﻒ·‬ ‫ﺿﺎﮎ[·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻐﮏ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮏ·‬

‫ﺭﭖ‪.‬ﭖ&‬ ‫‪].‬ﻩ‪/‬ﻏﺪ‪·,‬‬ ‫ﺿﺨیﻐﻘﻎ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﺇﺿﻘﻀﻔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺍﺧﻪ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻧﻮﺋﯿﺖ ﻣﺎ اﯾﻢ ﺧﺸﻨﺎاوش‬

‫و‪ ‬ا‪ ‬ﭘﯿ‪‬ﻮ ﮐ‪‬ﻮي ﻧُﻮ ﭘِﺮِﺗﺎو زِﻣ‪‬ﻮ‬
‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮم ﺳﭙﯽ ﺗﺎﻣﻢ ﻫﯿ‪‬ﺖ اﻫﻤﯽ اورور‪‬اُﺳﺖ اَﺷﺘُﻮ‬
‫ﻫﯿ‪‬ﺖ ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ ﭼ‪‬ﺮَه ﺗﺲ ﭼﺎ اَ اُدرش ﭼﺎ زوﯾﯽ ﺷ‪‬ﻨﻮ وازا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﮐﻮي ) ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي دﺷﻤﻦ زرﺗﺸﺖ( ﺑﺪﺳﺮﺷﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻫﯿﭻ روي زرﺗﺸﺖ اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن را ﺧﺸﻨﻮد ﻧﮑﺮد‪،‬‬
‫زﯾﺮا ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ در زﻣﺴﺘﺎن ﺳﺮد‬
‫ﺑﻪ ﮔﺬرﮔﺎه زﯾﺮ ﻓﺮﻣﺎن او رﺳﯿﺪ راه را ﺑﺮ او ﺑﺴﺖ‬
‫در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ او و دو اﺳﺐ او از ﺳﺮﻣﺎ و ﺑﺎد ﺗﻨﺪي ﻟﺮزان ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1044‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮐﻮي ﯾﺎ ﮐﯽ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﻣﺤﻠﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ زرﺗﺸﺖ ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪاﺷـﺘﻨﺪ از ﻣﯿـﺎن آﻧﻬـﺎ ﻓﻘـﻂ‬
‫ﮐﻮي وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﯾﺎ ﮐﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸـﺖ را ﭘـﺬﯾﺮﻓﺖ و از او ﻫـﻮاداري ﮐـﺮد‪.‬‬
‫ﮐﻮيﻫﺎ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﺎ ﮐﺮﭘ‪‬ﻦﻫﺎ ﮐـﻪ راﻫﻨﻤﺎﯾـﺎن دﯾـﻦ ﺿﺪزرﺗﺸـﺖ ﺑﻮدﻧـﺪ‬
‫ﻧﻮﺷﯿﺪن ﻫﻮم و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ ﮐﺮدن ﭼﺎرﭘﺎﯾـﺎن را ﺗﺸـﻮﯾﻖ ﻣـﯽﮐﺮدﻧـﺪ ﺑـﺎ ﺗﯿـﺮهﻫـﺎي ﺑﯿﺎﺑـﺎﻧﮕﺮد و‬
‫ﭼﺎدرﻧﺸﯿﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ راﻫﺰﻧﯽ و ﻏﺎرت اﻣﻮال ﮐﺸﺎورزان و داﻣﺪاران ﻣﯽﭘﺮداﺧﺘﻨﺪ ﻫﻤﺪﺳﺖ ﺑﻮدﻧـﺪ‪.‬‬
‫آﯾﯿﻦ ﮐﻮيﻫﺎ و ﮐﺮﭘﻦﻫﺎ آﯾﯿﻦ دروغ و ﻓﺮﯾﺐ ﺑﻮد ﮐﻪ ﮐﺎر ﻧﮑﺮدن و ﻏﺎرت را ﮐﻪ آﺳﺎﻧﺘﺮ از ﮐـﺎر‬
‫و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ ﺑﻮد و ﺑﯽﻧﻈﻤﯽ و ﮐﺸﺖ و ﮐﺸﺘﺎر را ﮐﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﭼﭙﺎول را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﺮد در ﻣﯿﺎن‬
‫ﻣﺮدم ﺑﯿﺎﺑﺎﻧﮕﺮد آﻣﻮزش ﻣﯿﺪادﻧﺪ آﻧﻬﺎ د‪‬روﻧﺪان و ﭘﯿﺮوان دﯾﻮ دروغ ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣـﻮزشﻫـﺎي‬
‫زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﮐﭗ‪» :(mā) .‬از اﯾﻨﺮو‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺎرﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ‪ ،‬در ﻧﺘﯿﺠﻪ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫[ﮎ‪» :(īm) .‬او‪ ،‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬اﯾﻦ« ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪.‬‬
‫»ﺯﺩﭘﻊ‪» :(xDnāuB) ./‬ﺧﺸﻨﻮد‪ ،‬ﺧﺮﺳﻨﺪ‪ ،‬راﺿﯽ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺍﺯﺩﻉ‬
‫ﺭﺿﺒﺤﻀﮓ]‪» :(vaēpaiiō) .‬ﭘﺴﺖ ﻓﻄﺮت‪ ،‬ﺑﺪﻧﻬﺎد‪ ،‬ﻻاﺑﺎﻟﯽ‪ ،‬ﺷﻬﻮﺗﺮان‪ ،‬ﻫﺮزه‪ ،‬ﺑﯽ ﻧﺎﻣﻮس«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺒﺤﮕﺾ ]اﯾﻦ واژه ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺻـﻔﺎت ﯾـﮏ آدم ﺑـﯽﺑﻨـﺪوﺑﺎر و‬
‫ﻓﺎﺳﺪ و ﺷﺮور اﺳﺖ‪ .‬ﭘﺎرهاي آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ داراي اﻧﺤﺮاف ﺟﻨﺴﯽ اﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻣﯿﻠﺰ و ﮐﺎﻧﮕﺎ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ زﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي ﮐﻪ ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﻓﺎرﺳـﯽ آن ﻏﻼﻣﺒـﺎره‬
‫اﺳﺖ وﻟﯽ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺑﻪ »ﺷﺮور‪ ،‬ﻫـﺮزه‪ ،‬ﻻاﺑـﺎﻟﯽ‪ .«wanton ،‬در وﻧﺪﯾـﺪاد ‪ 8.32‬ﺑـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﯽ اﻧﺤﺮاف ﺟﻨﺴﯽ و ﻣﻔﻌﻮل آﻣﺪه‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﮔﻮل ﺧﻮرده و ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮرده« از ﺳﻮي‬
‫ﮐﻮي و ﻓﺮﻣﺎﻧﺪار آن ﻣﺤﻞ‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »‪ ،roguish‬ﭘﺴـﺖ ﻓﻄـﺮت‪ ،‬ﺑـﺪذات«[ آﻧﭽـﻪ‬
‫ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ ﻧﺴﮏ وﻧﺪﯾﺪاد ﮐﻪ آﻧﺮا در زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ در اوﺳﺘﺎي ﻧـﻮﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوازدﻫﻢ ‪1045 ‬‬

‫ﮔﺮد آوردهاﻧﺪ ﻫﯿﭻ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑﺎ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و آﻣﻮزﺷﻬﺎي زرﺗﺸﺖ ﻧـﺪارد‪ .‬اﺳـﺘﻨﺎد ﺑـﻪ ﻣﻨـﺪرﺟﺎت‬
‫وﻧﺪﯾﺪاد ﺣﺘﯽ از ﻟﺤﺎظ اﺻﻄﻼﺣﺎت ﺑﺮاي ﺗﻌﺒﯿﺮ و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﮐﺎري ﺑﯿﻬﻮده و ﻧﺎدرﺳـﺖ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺷﯿﻮه ﮔﻔﺘﺎر زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﺑﮑﺎر ﺑﺮدن واژهﻫﺎي زﺷﺖ ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﯿﺴﺖ و ﺷﺎﯾﺪ آﻧﻄﻮر ﮐـﻪ‬
‫ﭘﺎرهاي ﻣﯽﭘﻨﺪارﻧﺪ ﺭﺿﺒﺤﮕﺾ ﯾﺎ ﺭﺿﺒﺤﺾ اﺳﻢ ﺧﺎص ﯾﺎ ﺷﻨﺎﺳﻪ ﯾﮑﯽ از ﮐﻮيﻫﺎ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﻧﻐﺆ[ﺩ]‪» :(kevvinō) .‬ﮐﻮي‪ ،‬ﮐﻮي ﻣﺎﻧﻨﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﻐﺆﻫﺪﺽ‬
‫ﺣﻐﻘﻐﻒ|‪» :(peretG) .‬ﮔﺬرﮔﺎه‪ ،‬ﭘﻞ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺣﻐﻘﻐﻔﻊ )ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫‪.‬ﻏﮏ]‪» :(zemō) .‬زﻣﺴﺘﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﻫﮏ ﯾﺎ ‪.‬ﮔﻀﮏ »زﻣﺴﺘﺎن« )ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻐﮏ‪» :(zararuBtrem) .‬زرﺗﺸﺖ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻐﮏ‪» :(spitāmem) .‬ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ زرﺗﺸﺖ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي(‬
‫ﺿﺎﮎ[‪» :(ahmī) .‬در آن‪ ،‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ‪ ،‬آن‪ ،‬او«‬
‫ﻋﻖ‪,‬ﻗﻀﺨﺴﻒ‪» :(urūraost) .‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮد‪ ،‬راه ﻧﺪاد‪ ،‬دور ﮐﺮد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻗﻌﯽ »ﻣﺎﻧﻊ ﺷﺪن‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي ﮐﺮدن‪ ،‬دور ﮐﺮدن‪ ،‬راه ﻧﺪادن«‬
‫ﺽ‪/‬ﻑ]‪» :(aBtō) .‬رﺳﯿﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺽ‪/‬ﻑ] ) اﺳﻢ ﻣﻔﻌﻮل(‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﺰﻣﺎن ﮐﻪ« )ﺷﮑﻞ ﻗﯿﺪي ﺿﻤﯿﺮ "ﺽ(‬
‫ﺍﺧﻪ‪» :(hoi) .‬او‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »او‪ ،‬اﯾﻦ«‪ ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫[ﮎ‪» :(īm) .‬او‪ ،‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺇﺿﻘﻀﻔﻀﺴﺈﭖ‪» :(caratascā) .‬ﺑــﺎد ﺗﻨــﺪ« ) ازي‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪- ‬ﺇﺿﻘﭙﻒ ‪ -‬اﯾــﻦ واژه را ﺑ ـﻪ‬
‫ﻣﻌﻨﺎﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ »د‪‬و‪‬ﻧﺪه‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ‪ ،‬ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﻤﻮده ﺷﺪه« و ﺑﻪ ﻧﻌﺒﯿﺮﻫﺎي‬
‫ﻣﺘﻔﺎوت رﺳﯿﺪهاﻧﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﺟﻤﻪﻫﺎي ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ ،‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﻨﺴﻠﺮ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
‫ﺿﺨیﻐﻘﻎ‪/‬ﺇﭖ‪» :(aoderescā) .‬ﺳﺮﻣﺎ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺨیﻀﻖ ) اﺳﻢ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫‪].‬ﻩ‪/‬ﻏﺪ‪» :(zoiDenū) .,‬ﻟﺮزان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺟﻔﺖ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪].- ‬ﻩ‪/‬ﻏﺪﻉ‬
‫ﺭﭖ‪.‬ﭖ‪» :(vāzā) .‬اﺳﺐ ﯾﺎ ﭼﺎرﭘﺎﯾﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﮐﺸﺶ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺟﻔـﺖ(‪-‬‬
‫ﺭﭖ‪.‬ﺽ‬
 ‫‪ 1046‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ‬

‫ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬ ‫ا‪‬رِز‪ ‬اُش‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِد‪‬اﯾﺘﯽ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ت‪‬‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪.‬ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻘﻐیﻀﻬﻒ[·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﻓﭗ·‬
‫ﺣﻘﯿﻘﯽ‪ ،‬واﻗﻌﯿﺖ‬ ‫راﺳﺘﯿﻦ‬ ‫دﯾﻦ‬ ‫ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽﮔﯿﺮد‬ ‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫ﻧﯿﺰ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫آﮐﺎو‬ ‫ﭘِﺮِﺗﺎو‬ ‫ﭼﯿﻨﻮ‪‬ت‪‬‬ ‫ﺧﺮَ اُد‪‬ﺋﯿﺘﯽ‬ ‫اوروا‬ ‫ﯾﻬﯿﺎ‬

‫ﭘﻦ|·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻒ|·‬ ‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·‬ ‫»ﻗﻀﺨیﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬
‫در ﮔﺬرﮔﺎه ﺑﯽﮔﻤﺎن‬ ‫ﻣﺮز داوري‬ ‫ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫روان‬ ‫او‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﭘ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫ﻧﺎﻧﺲ واو‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫ﻫﯿﺰو‪‬سﭼﺎ‬ ‫ﺷﯿﯽاُﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﺧﻮاﯾﯿﺶ‬

‫ﺣﻀﻮ]&‬ ‫ﺩﻣﺴﺆ|·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﺿﺴﺈﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬

‫راه‬ ‫دور‬ ‫راﺳﺖ‬ ‫و ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺎ زﺑﺎﻧﺶ‬ ‫و ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫ﺧﻮﯾﺶ‬

‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪1047 ‬‬

‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪.‬ﺿﺦ‪·/‬‬ ‫یﻀﺒﺪﭖ·‬ ‫ﮐﻀﻘﻐیﻀﻬﻒ[·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﻓﭗ·‬

‫ﭘﻦ|·‬ ‫ﺣﻐﻘﻐﻒ|·‬ ‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]·‬ ‫»ﻗﻀﺨیﻀﻬﻒ[·‬ ‫ﻋﻘﺆﭖ ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ ·‬

‫ﻃﭙﻪ‪ ·/‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪ ·/‬ﺍﻩ‪.‬ﺅﺿﺴﺈﭖ· ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· ﺩﻣﺴﺆ|· ﺣﻀﻮ]&‬

‫ﺗﺎ درِﮔﻮ‪‬ت‪ ‬ﻣ‪‬ﺮِد‪‬اﯾﺘﯽ د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ ا‪‬رِز‪ ‬اُش ﻫ‪‬ﺌﯽ ﺗﯿﻢ‬

‫ﯾﻬﯿﺎ اوروا ﺧﺮَ اُد‪‬ﺋﯿﺘﯽ ﭼﯿﻨﻮ‪‬ت‪ ‬ﭘِﺮِﺗﺎو آﮐﺎو‬
‫ﺧﻮاﯾﯿﺶ ﺷﯿﯽاُﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ ﻫﯿﺰو‪‬سﭼﺎ اَﺷَﻬﯿﺎ ﻧﺎﻧﺲ واو ﭘ‪‬ﺘُﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و ﻧﯿﺰ ﺑﺎور دﯾﻨﯽ ﭘﯿﺮو دروغ‬
‫آﻧﭽﻪ واﻗﻌﯿﺖ راﺳﺘﯿﻦ اﺳﺖ ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫ﺑﯽﮔﻤﺎن رواﻧﺶ در ﮔﺬرﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻣﺮز داوري ﻣﯿﺎن ﺧﻮب و ﺑﺪ اﺳﺖ‬
‫او را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻮن ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ و ﮔﻔﺘﺎر ﺑﺎ زﺑﺎﻧﺶ از راه راﺳﺖ ﺑﻪ دور اﻓﺘﺎده‪.‬‬
 ‫‪ 1048‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫واژه ﭘِﺮِﺗﻮ‪ ،‬ﮔﺬر و ﻋﺒﻮر از ﻣﺮز و ﺧﻂ ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه دو ﭼﯿﺰ اﺳﺖ ﮐﻪ آﻧﺮا ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﭘﻞ ﮔﺮﻓﺘـﻪاﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺳﭙﺲ در اوﺳﺘﺎي ﻧﻮﯾﻦ ﮐﻪ در زﻣﺎن ﺳﺎﺳﺎﻧﯿﺎن ﮔﺮدآوري ﺷﺪه از آن ﭘﻠـﯽ در دﻧﯿـﺎي دﯾﮕـﺮ‬
‫ﭘﻨﺪاﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﮔﺬﺷﺘﻦ از آن ﺑﺮاي د‪‬روﻧﺪان و ﭘﯿﺮوان دﯾﻦ دروغ ﺑﺎرﯾﮏ ﻣﯽﺷﻮد و آﻧﻬﺎ‬
‫را ﺑﻪ ژرﻓﺎي ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮت ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻮي ﺗﻌﻔﻨﯽ و ﻏﺬاي ﮔﻨﺪﯾﺪه و ﺣﯿﻮاﻧـﺎت ﻣـﻮذي آﻧﻬـﺎ را‬
‫ﻏﺬاب ﺧﻮاﻫﻨﺪ داد‪ .‬اﯾﻦ ﺗﺼﻮرات در دﯾﻦ اﺳﻼم ﻧﯿﺰ ﺑﻨﺎم ﭘﻞ ﺻﺮاط وارد ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬اﯾﻦ ﻣﺮز‬
‫ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه در ﺑﺎور و آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ در ﻧﻬﺎد و وﺟﺪان آدﻣﯽ اﺳﺖ‪ .‬اﻧﺴﺎن ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮوي از ذات و‬
‫ﮔﻮﻫﺮ ﭘﺎك ﮐﻪ ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮ اﺳﺖ و ﻧﻤﺎد اﻫﻮراﻣﺰدا در ﺑﺎﻃﻦ اوﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮاه راﺳﺖ و اﻫﻮراﯾﯽ‬
‫رود‪ .‬ﻫﺮ ﮔﺎه ﮐﺴﯽ ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎر و زﺑﺎن ﺑﺪ ﯾﺎ ﮐﺮدار زﯾﺎنآور ﺑﺮاه ﭘﻠﯿـﺪ اﻫﺮﯾﻤﻨـﯽ ﮔـﺮاﯾﺶ ﺟﻮﯾـﺪ‬
‫ﻫﻨﮕﺎم داوري ﺑﺎ ﺧﺮد ﺧﻮﯾﺶ ﺧﻮد را ﻣﺤﮑﻮم ﻣﯿﺪاﻧﺪ و ﻣﻮرد ﺳﺮزﻧﺶ و آزار وﺟﺪان ﻣﯽﺷـﻮد‬
‫ﮐﻪ ﺑﺮاي ﻣﺮد ﺧﺮدﻣﻨﺪ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻋﺬاب داﺋﻤﯽ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﭗ‪» :(tā) .‬او را‪ ،‬آﻧﺮا« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]‪» :(dregvvatō) .‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دﯾﻦ دروغ و اﻫﺮﯾﻤﻨﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫یﻘﻐﻠﮕﻀﺄﻑ‬
‫ﮐﻐﻘﻐیﻀﻬﻒ[‪» :(meredaitī) .‬ﻧﺎدﯾﺪه ﻣﯽﮔﯿﺮد‪ ،‬ﻏﻔﻠﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻐﻘﻐﯽ‬
‫یﻀﺒﺪﭖ‪» :(daēnā) .‬ﺑﺎور دﯾﻦ‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺑﺎور دروﻧﯽ‪ ،‬اﯾـﯿﻦ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫»دﯾﻦ‪ ،‬اﯾﯿﻦ‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ«‬
‫ﻏﻘﻎ‪.‬ﺿﺦ‪» :(erezaōB) ./‬راﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻏﻘﻎ‪.‬ﻉ‬
‫ﺍﺿﻬﻮ[ﮎ‪» :(hairīm) .‬واﻗﻌﯿﺖ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ‪ ،‬ﺑﻮدش« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ‬
‫‪"-‬ﺽ »ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐـﻪ«‬ ‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(yehiiH) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ او« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻋﻘﺆﭖ‪» :() .‬روان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﺪ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﯿﺰدﻫﻢ ‪1049 ‬‬

‫»ﻗﻀﺨیﻀﻬﻒ[‪» :(xraodaiti) .‬ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬آﻧﭽﻪ ﮐـﺮده ﻣـﻨﻌﮑﺲ ﻣـﯽﮐﻨـﺪ« )وﺟـﻪ‬

‫اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪»- ‬ﻗﻌﯽ »واﮐﻨﺶ ﮐﺮدار ﺧﻮد را دﯾـﺪن‪ ،‬آﻧﮑـﺲ‬
‫ﮐﻪ ﺑﺪ ﮔﻔﺘﻪ ﯾﺎ ﺑﺪ ﮐﺮده دﭼﺎر واﮐﻨﺶ و ﺳﺮزﻧﺶ وﺟﺪان ﻣﯽﺷﻮد«‪.‬‬
‫ﺇﻫﺪﺅﺿﻒ]‪» :(cinvvatō) .‬ﺟﺪاﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﺗﻔﮑﯿﮏﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻣﺮز ﻣﯿﺎن دو ﭼﯿﺰ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺇﻫﺪﺅﺿﺄﻑ ﭼﯿﻨﻪﮐﺶ‪ ،‬دﯾـﻮارﮐﺶ‪ .‬ﺑﻨـﺎ‪ ،‬آﻧﮑـﻪ ﭼﯿﺰﻫـﺎﯾﯽ را روي ﻫـﻢ ﻗـﺮار‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ ﻣﺜﻼً ﮔﻞ و آﺟﺮ را ﺑﺮاي دﯾﻮارﮐﺸﯽ از رﯾﺸﻪ »ﺇﻩ= ﭼﯿﺪن« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﺟﺪا ﮐﺮدن‬
‫و ﮔﻞ ﭼﯿﺪن« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »روﯾﻬﻢ ﭼﯿﺪن آﺟﺮ‪ ،‬ﺳﻨﮓ ﯾﺎ ﮐﺘﺎب‪«.‬‬
‫ﺣﻐﻘﻐﻒ|‪» :(peretG) .‬ﮔــﺬرﮔﺎه‪ ،‬ﮔــﺬر‪ ،‬ﭘــﻞ« )دري‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﺣﻐﻘﻐﻔﻊ »ﮔــﺬر ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻦ«‬
‫ﭘﻦ|‪» :(ākG) .‬ﺑﯽﮔﻤﺎن« ]ﻧﻈﺮ ﺑﻪ‪ ،‬در ﺑﺮاﺑﺮ‪ ،‬در ﻣﻘﺎﺑـﻞ‪ ،‬اﮔـﺮ در ﺣﺎﻟـﺖ راﯾـﯽ ﺑﮑـﺎر رود‪.‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﯾﻘﯿﻨﺎً‪ ،‬ﺗﺤﻘﯿﻘﺎً[‪ .‬ﻗﯿﺪ‬
‫ﺑﭙﻪ‪» :(yāiB) ./‬ﺧﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧـﻮدش« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺛﭗ »ﺧـﻮد« ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ ]ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎن در ﻓﺎرﺳﯽ دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد[‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoranaiB) ./‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎﯾﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮊﮔﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﺍﻩ‪.‬ﺅﺿﺴﺈﭖ‪» :(hizvvaseā) .‬زﺑﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( »زﺑﺎن« ‪‬ﺍﻩ‪) ,.‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫ﺿﮋﺿﺎﮔﭗ‪» :(a~ahiia) .‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺣﻘﯿﻘﺖ‪ ،‬اَﺷﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺩﻣﺴﺆ|‪» :(nąsvvG) .‬ﮐﺠﺮاﻫﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺤﺮف‪ ،‬دور اﻓﺘﺎده« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺩﺿﺲ‬
‫ﺣﻀﻮ]‪» :(parō) .‬راه‪ ،‬از راه« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺣﻀﻮ »راه‪ ،‬ﺟﺎده«‬
 ‫‪ 1050‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ‬

‫اَرِم‬ ‫واﺳﺘﺮات‬ ‫ﮐَﺮَﭘ‪‬ﻨُﻮ‬ ‫داﺗُﻮﯾﯽ ﺑﯿﺲ ﭼﺎ‬ ‫اورواﺗﺎ‬ ‫ﻧﻮﺋﯿﺖ‬

‫ﺿﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪·،‬‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]·‬ ‫یﭙﻒ]ﻫﺬﮔﻀﺴﭗ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻮﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬
‫دور‬ ‫ﮐﺎر ﮐﺸﺎورزي‬ ‫ﮐﺮَﭘ‪‬ﻦﻫﺎ‬ ‫روش‪ ،‬آﯾﯿﻦ‬ ‫ﺳﺎزﮔﺎري‬ ‫ﻧﻪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﺧﻮآﯾﺶ‬ ‫آ· ﺳ‪‬ﻨﮓ دا‬ ‫آروﺋﯿﺶ‬ ‫ﮔﺎو‪‬ﯾﯽ‬

‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﭖ·ﺱ؛ﺃیﭗ·‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻟﭙﺆ]ﻩ·‬
‫ﺧﻮدﺷﺎن‬ ‫زﯾﺎنآور‬ ‫آﺳﯿﺐ‬ ‫ﺟﻬﺎن‬
‫ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬ ‫ﺷﯿ‪‬ﻪ اُت‪ ‬ﻧﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺮدار‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫آدات‬ ‫د‪‬ﻣﺎﻧ‪‬ﻪ‬ ‫دروﺟ‪‬ﻮ‬ ‫اَﭘِﻪ ﻣﻢ‬ ‫ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫ‪‬ﻮ‬ ‫و‬ ‫ي‬

‫ﭘیﭗ‪&،‬‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬ ‫ﺿﺤﻐﮑﻐﮏ·‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻ]·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"؛·‬
‫ﺟﺎي ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫دروغ‬ ‫در آﺧﺮﯾﻦ‬ ‫آﻣﻮزش‬ ‫آﻧﮑﻪ آﻧﻬﺎ را‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪1051 ‬‬

‫ﺿﻖ؛ﮎ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪·،‬‬ ‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]·‬ ‫یﭙﻒ]ﻫﺬﮔﻀﺴﭗ·‬ ‫ﻋﻘﺆﭘﻮﭖ·‬ ‫ﺩ]ﻩ‪·،‬‬

‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﭖ·ﺱ؛ﺃیﭗ·‬ ‫ﭘﻖ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﻟﭙﺆ]ﻩ·‬

‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﭘیﭗ‪&،‬‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬ ‫ﺿﺤﻐﮑﻐﮏ·‬ ‫ﺱ؛ﺃﻻ]·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫"؛·‬

‫ﻧﻮﺋﯿﺖ اورواﺗﺎ داﺗُﻮﯾﯽ ﺑﯿﺲ ﭼﺎ ﮐَﺮَﭘ‪‬ﻨُﻮ واﺳﺘﺮات اَرِم‬

‫ﮔﺎو‪‬ﯾﯽ آروﺋﯿﺶ آ‪.‬ﺳ‪‬ﻨﮓ دا ﺧﻮآﯾﺶ‬
‫ﺷﯿ‪‬ﻪ اُت‪ ‬ﻧﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫﺎﺋﯿﺶ ﭼﺎ‬
‫ي و ﺳ‪‬ﻨﮓ ﻫ‪‬ﻮ اَﭘِﻪ ﻣﻢ دروﺟ‪‬ﻮ د‪‬ﻣﺎﻧ‪‬ﻪ آدات‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﺮﭘ‪‬ﻦﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺎ ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪارﻧﺪ‬
‫ﻫﻢ روش آﯾﯿﻨﯽ ﻫﻢ ﺷﯿﻮة ﮐﺎر ﺗﻮﻟﯿﺪي آﻧﻬﺎ از ﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎر دور اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎ و ﮐﺮدارﺷﺎن ﺑﻪ ﺟﻬﺎن آﺳﯿﺐ ﻣﯽرﺳﺎﻧﻨﺪ و زﯾﺎن آورﻧﺪ‬
‫آن آﻣﻮزش‪ ،‬آﻧﻬﺎ را در آﺧﺮﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ دروغ ﺟﺎي ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1052‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﮐﺮﭘ‪‬ﻦ ﻫﺎ راﻫﻨﻤﺎﯾﺎن دﯾﻦ دروغ و ﺧﺪاﯾﺎن ﭘﻨﺪاري ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ و آﻣﻮزش ﻫـﺎي زرﺗﺸـﺖ دﺷـﻤﻨﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬زرﺗﺸﺖ ﻣﺮدم را ﺑﻪ ﺳﻮي ﻧﯿﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ و راﺳـﺘﯽ راﻫﻨﻤـﺎﯾﯽ ﻣﯿﮑـﺮد‪ .‬آﻧﻬـﺎ را ﺑـﻪ‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﺳﺎزﻧﺪه ﮐﺸﺎورزي و داﻣﭙﺮوري ﺑﺮﻣﯽاﻧﮕﯿﺨﺖ ﮐﻪ ﺟﻬﺎن را آﺑﺎد و زﻧﺪﮔﯽ را ﺷـﺎدﻣﺎن‬
‫ﺳﺎزﻧﺪ‪ .‬ﮐﺮﭘﻦﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ اﯾﻦ آﻣﻮزشﻫﺎ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬روش اﯾﯿﻨﯽ و دﯾﻨﯽ آﻧﻬﺎ ﺳﻮد ﺑﺮدن از‬
‫ﮐﺎر دﯾﮕﺮان و دﺳﺘﺒﺮد ﺑﻪ داراﯾﯽ ﻣﺮدم ﺑﻮد‪ .‬در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ دو ﭼﯿﺰ ﻧﺎﺳﺎزﮔﺎر ﻣﯿﺎن درﺳـﺘﮑﺎران و‬
‫دروﻧﺪان اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ روش آﯾﯿﻨﯽ ﯾﺎ ﻗﺎﻧﻮنﻫﺎي دﯾﻨﯽ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﻧﺸﺎن ﻣـﯽدﻫـﺪ‬
‫ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي زﯾﺎنآور دروﻧﺪان ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎن آﺳﯿﺐ ﻣﯽرﺳﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺳﭙﺲ ﮐﻮﺷﺶ ﺳﺎزﻧﺪه ﺑﺮاي‬
‫ﻓﺮاﻫﻢ آوردن ﻓﺮاورده ﻫﺎ و آﺑﺎدﺳﺎزي ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺑﺎ واژه واﺳﺘﺮَ ‪ vastra‬ﯾﻌﻨﯽ آﺑﺎداﻧﯽ و ﮐﺸﺘﺰار‬
‫را ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ ﻣﺮدم ﺑﺎورﻣﻨﺪ در آﺑﺎدﮔﺮي ﺟﻬﺎن اﻧﺠـﺎم ﮔﯿـﺮد‪.‬‬
‫ﻓﺮﺟﺎم آﻣﻮزﮔﺎر دروغﭘﺮور ﮐﻪ دﺷﻤﻦ راﺳﺘﯽ و ﺳﺎزﻧﺪﮔﯽ اﺳﺖ ﺷﮑﺴﺖ و ﻧﺎﺑﻮدي اﺳـﺖ و در‬
‫آﺧﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎه‪ ،‬دروغ و ﭘﻠﯿﺪي ﮐﻪ ﺟﻬﻨﻢ اﺳﺖ ﺧﻮد و ﭘﯿﺮواﻧﺶ را ﺟﺎي ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺩ]ﻩ‪» :(noiu) .،‬ﻧﻪ‪ ،‬ﻫﺮﮔﺰ« )ﺣﺮف ﻧﻔﯽ(‬
‫ﻋﻘﺆﭘﻮﭖ‪» :(urvvHtH) .‬دوﺳﺖ‪ ،‬ﻫﻤﮑﺎر‪ ،‬ﯾﺎر‪ ،‬ﺳﺎزﮔﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻋﻘﺆﺿﻮﺽ‬
‫ﻧﭙﻒ]ﻫﺬﮔﻀﺴﺈﭖ‪» :(datōibiiascā) .‬ﻗﺎﻧﻮن‪ ،‬ﻗﺎﻋﺪه‪ ،‬ﺑﺎﯾـﺎ‪ ،‬ﺑﺎﯾﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬روش ﻗـﺎﻧﻮﻧﯽ و‬
‫دﯾﻨﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ(‪-‬ﻧﭙﻔﺾ ]ﺣﺎﻟﺖ اﯾﻦ واژه را ﺑﺎﯾﺪ ﺟﻔﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﮐـﻪ ﻣﺮﺑـﻮط‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﺑﻪ ﻗﺎﻧﻮن ﻫﻢ ﺑﻪ واژه ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪[.،‬‬
‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ]‪» :(karapanō) .‬ﮐﺮﭘ‪‬ﻦﻫـﺎ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎﯾـﺎن دﯾﻨـﯽ دروغ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫ﻧﻀﻘﻀﺤﻀﺪ‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﭗ‪» :(vāstrāt) .،‬ﮐﺸﺘﺰار ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﺎر و دﺳﺘﺮﻧﺞ ﮐﺸـﺎورز آﺑـﺎد ﻣـﯽﺷـﻮد« ) ازي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﭘﺴﻔﻘﺾ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺠﺎزي »راﺳﺘﯽ و اﻧﺪﯾﺸـﻪ ﻧﯿـﮏ«‬
‫ﺗﻌﺒﯿﺮ ﮐﺮده‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬ﻧﮕﻬﺪاري‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ«[‬
‫ﺿﻖ؛ﮎ‪» :(arfm) .‬ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ دور‪ ،‬ﻓﺎﺻﻠﻪاي دراز‪ ،‬دور از‪ ،‬ﺑﺴﯿﺎر دور« ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬در زﺑـﺎن وداﯾـﯽ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎردﻫﻢ ‪1053 ‬‬

‫‪ āré‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻓﺎﺻﻠﻪاي دور از«‪ .‬در اﺻﻞﭘﻘﻐﮏ ﮐﻪ ﻣﺨﻔﻒ آنﺿﻖ؛ﮎ ﺷﺪه اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪:‬‬
‫ﺳﺎزﮔﺎزي‪ ،‬ﻣﻄﺎﺑﻘﺖ[‬
‫ﻟﭙﺆ]ﻩ‪» :(gāvvoi) .‬ﺟﻬﺎن« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﺦ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ﯾﺎﻟﻀﺆ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ‪ ،‬ﻧﺮ(‬
‫ﭖ‪.‬ﻕ]ﻩ‪» :(āroiB) ./‬درد‪ ،‬آﺳﯿﺐ‪ ،‬ﮔﺰﻧﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﻪ ]ﺑﺮاي ﮔﺰارش ﺑﻪ ﺑﻨﺪ‬
‫‪ 4‬ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎت ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ[‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬‫ﭘﺲ؛ﺃیﭗ‪» :(ā.sfndā) .‬ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ‪ ،‬زﯾﺎنآور‪ ،‬ﺑﺪﭘﺬﯾﺮا‪ ،‬ﻧﺎﺧـﺪﻣﺘﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﭘﺲ؛ﺃیﺾ )ﺻﻔﺖ(‪] .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﭖ را ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ ﺑﻪﻣﻌﻨﯽ ﺷﺎدي و ﻟﺬت ﺑﺮدن ﮐـﻪ‬
‫از آزار ﺟﻬﺎن ﮐﻪ ﺑﺮاي دروﻧﺪان ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯿﺸﺪ‪[.‬‬
‫ﻃﭙﻪ‪» :(xāiB) ./‬ﺧـﻮد‪ ،‬ﺧـﻮﯾﺶ‪ ،‬ﺧﻮدﺷـﺎن« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬ﻃﺾ »ﺧـﻮد« ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ ‪reflexive‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(~iiaoranāiBcā) .‬ﺑــﺎ ﮐﺎرﻫﺎﯾﺸــﺎن« )ﺑــﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪- ‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﺱ؛ﺃﻻﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(sfyghāiBcā) .‬ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎ‪ ،‬ﺑﺎورﻫﺎ‪ ،‬ﻧﮕﺮشﻫﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‬
‫‪-‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫[‪» :(īB) ./‬آﻧﻬﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه‪"- m. .) ‬ﺽ »اﯾﻦ‪ ،‬او«‬
‫ﺳﻐﺄﻻ]‪» :(sfyghō) .‬آﻣﻮزش‪ ،‬ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻃﺮز ﻓﮑﺮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺱ؛ﺃﻻﺽ‬
‫ﺿﺤﻐﮑﻐﮏ‪» :(apemem) .‬واﭘﺴﯿﻦ‪ ،‬آﺧﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺢ؛ﮐﺾ »آﺧﺮﯾﻦ« ﺻﻔﺖ‬
‫یﻖ‪» :(drujō) .]_,‬دروغ‪ ،‬دﯾﻮ دروغ‪ ،‬آﯾﯿﻦ دﯾﻨﯽ ﺑﺎﻃﻞ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻊ_‬
‫یﻐﮑﭙﺪﺏ‪» :(deemānē) .‬ﺳﺮاي‪ ،‬ﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺰل‪ ،‬زﯾﺴﺘﮕﺎه« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻧﻐﮑﭙﺪﺽ‬
‫ﭘﻨﭗ‪» :(ākāt) .،‬ﺟﺎي ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﻧﻬﺪ‪ ،‬ﻣﯽﮔﺬارد« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ‬
‫ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ ‪ +‬ﭖ »ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺟﺎي دادن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‬
 ‫‪ 1054‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﭘ‪‬ﺮا‬ ‫ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺸﺖ‬ ‫ﻣ‪‬ﮕَﻮ‪‬ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮُ‬ ‫ﻣﯿﮋدم‬ ‫ﻫﯿﺖ‬

‫ﺣﻀﻖ|·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﮐﻀﻠﻀﺆﺿﺬﮒ]·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﻧﻮﯾﺪ داده از ﭘﯿﺶ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻐﺎن‬ ‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫آﻧﮑﻪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﭘ‪‬ﺌﻮ‪‬اوروﯾ‪‬ﻮ‬ ‫ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اﻫﻮرو‪‬‬ ‫د‪‬ﻣﺎنِ‬ ‫ﮔَﺮو‪‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪· |#‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ ·‬ ‫ﻟﻀﻖ]·‬
‫ﻧﺨﺴﺖ‬ ‫ﻣﯿﺂﯾﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﺳﺮود‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﭼﯽوﯾﺸﯽ‬ ‫ﺳ‪‬ﻮاﯾﯿﺶ‬ ‫اﺷﺎﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫وِ‬ ‫ﺗﺎ‬

‫ﺇﻫﺆ[ﺯ[&‬ ‫ﺳﻀﺆﭘﻪ‪/‬‬
‫·‬ ‫ﺿﺰﭘﺈﭖ‬
‫·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‬
‫·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪,‬‬
‫·‬ ‫ﺭﻍ‬
‫·‬ ‫ﻓﭗ‬
‫·‬
‫ﮐﻪ ﻧﻮﯾﺪ داده‬ ‫ﭘﺎداشﻫﺎي ﺳﻮدﻣﻨﺪ‬ ‫و ﺑﺮاي اﺷﺎ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪1055 ‬‬

‫ﺣﻀﻖ|·‬ ‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﮐﻀﻠﻀﺆﺿﺬﮒ]·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬

‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]·‬ ‫_ﺿﺴﺾ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪· |#‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻐﮑﭙﺪﺏ ·‬ ‫ﻟﻀﻖ]·‬

‫ﻓﭗ· ﺭﻍ· ﺭﺧﺎ‪ ·,‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ· ﺿﺰﭘﺈﭖ· ﺳﻀﺆﭘﻪ‪ ·/‬ﺇﻫﺆ[ﺯ[&‬

‫ﻫﯿﺖ ﻣﯿﮋدم ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮُ ﻣ‪‬ﮕَﻮ‪‬ﺑﯿ‪‬ﻮ ﭼ‪‬ﻮﺋﯿﺸﺖ ﭘ‪‬ﺮا‬

‫ﮔَﺮو‪ ‬د‪‬ﻣﺎنِ اﻫﻮرو‪ ‬ﻣﺰداو ﺟ‪‬ﺴ‪‬ﺖ ﭘ‪‬ﺌﻮ‪‬اوروﯾ‪‬ﻮ‬
‫ﺗﺎ وِ و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ اﺷﺎﭼﺎ ﺳ‪‬ﻮاﯾﯿﺶ ﭼﯽوﯾﺸﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آﻧﭽﻪ ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ‬
‫ﺑﻪ ﻣﻐﺎن )ﭘﯿﺮوان درﺳﺘﮑﺎر( از ﭘﯿﺶ ﻧﻮﯾﺪ داده آﻧﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮود )ﺑﻬﺸﺖ( ﻣﯽآﯾﺪ‬
‫ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از اﺷﺎ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‪،‬‬
‫اﯾﻦ ﭘﺎداشﻫﺎي ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻧﻮﯾﺪ داده ﺷﺪه‪.‬‬
 ‫‪ 1056‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ اﻓﺮاد درﺳﺘﮑﺎري ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در اﻧﺠﻤﻦ ﺑـﺮادري ﻣﻐـﺎن ﺑـﻪ آﻣـﻮزشﻫـﺎي او‬
‫ﮔﻮش ﻓﺮا ﻣﯽدﻫﻨﺪ و ﻣﯽﮐﻮﺷﻨﺪ در ﺑﺮاﺑـﺮ درﺳـﺘﮑﺎري و ﻧﺎﺑﺴـﺎﻣﺎﻧﯽ راهﺣـﻞﻫـﺎي درﺳـﺖ و‬
‫ﻣﻌﻘﻮل ﺑﯿﺎﺑﻨﺪ و ﻣﺮدان ﺑﺎورﻣﻨﺪ در اﯾﻦ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺰرگ ﺑﻬﺮه و ﭘﺎداﺷﯽ ﻧﺪارﻧﺪ ﺟﺰ رﺿﺎﯾﺖ وﺟﺪان‬
‫و آﺳﻮدﮔﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ .‬روﺷﻦ اﺳﺖ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺑﮑﻮﺷﺪ و ﺑﺠﻨﮕﺪ ﺑﺮاي رﺳـﯿﺪن ﺑـﻪ ﻫـﺪف ﻣﻌـﯿﻦ‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺪف ﻫﺎي اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻣﺮدﻣﯽ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺎداش ﻣﺎدي ﻧﺪارد‪ .‬ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﻫﺎن آزادي‬
‫و اراﻣﺶ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺑﺎ ﺑﯿﺪاد و ﭘﻠﯿﺪي ﻣﺒﺎرزه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿـﺰ ﺧـﻮد را در ﮔـﺮو و ﭘﯿﺸـﺮﻓﺖ‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺧﻮﯾﺶ اﯾﺜﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﻮﯾﮋه ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﺧﺪاي آﻧﻬﺎ ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧـﺎﯾﯽ‬
‫اﺳﺖ و آﻧﭽﻪ دﺳﺘﻮر ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ راﺳﺘﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ اﺳﺖ از راه ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺟﻬـﺎﻧﯽ‬
‫ﺑﻬﺘﺮ و ﻓﺮداﯾﯽ روﺷﻦﺗﺮ‪ .‬ﺟﺎﯾﮕﺎه آﻧﺎن ﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮود و ﺑﻬﺸﺖ اﻫﻮراﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﺿﻤﯿﺮ ﭘـﺎك‬
‫ﻣﺮد ﭘﺎرﺳﺎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﮔﺾ‪» :(haiiat) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬آﻧﮕﺎه ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ‪» :(mīżdem) .‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﻣﺰد« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮎ[ﺗیﺾ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻖ]‪» :(zararuBtrō) .‬زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﮐﻀﻠﻀﺆﺿﺬﮒ]‪» :(magavvabiiō) .‬ﭘﯿــﺮوان زرﺗﺸــﺖ‪ ،‬واﺑﺴــﺘﮕﺎن ﺑــﻪ ﮔــﺮوه ﻣﻐــﺎن‪،‬‬
‫ﻧﯿﮑﻮﮐﺎران« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﮐﻀﻠﻀﺆﺿﺪ »ﻣﻐﺎن‪ ،‬ﭘﯿﺮوان آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ« ﺑـﻪ زﺑـﺎن‬
‫ﺗﺎزي ﻣﺠﻮس‪ ،‬ﯾﮏ رﻫﺒﺮ دﯾﻨﯽ زرﺗﺸﺘﯽ را ﻧﯿﺰ ﻣﻎ ﯾﺎ ﻣ‪‬ﮕﻮ‪‬ﭘﺖ‪ ‬ﻣـﯽﮔﻔﺘﻨـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻮﺑ‪‬ـﺪ‬
‫ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪه ﺷﺪه‪ .‬ﻣﻐﺎن ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ زرﺗﺸﺘﯿﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺮ ﻣﻐﺎن ﺣﺎﮐﯽ از زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺇ]ﻩ‪/‬ﻑ‪» :(cōiBt) .‬ﻧﻮﯾﺪ داده‪ ،‬وﻋﺪه داده« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪ -‬ﺇﻩ‪» /‬ﻧﻮﯾﺪ دادن«‬
‫ﺣﻀﻘﭗ‪» :(parā) .‬ﭘﯿﺶ‪ ،‬ﭘﯿﺶ از« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﻟﻀﻖ]‪» :(garō) .‬ﺳﺮود« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﻖ‬
‫یﻐﮑﭙﺪﺏ‪» :(demānē) .‬ﺧﺎﻧﻪ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻐﮑﭙﺪﺽ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪1057 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬

‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ .‬ﭼﻮن اﻫﻮرا در ﺣﺎﻟﺖ ﻧﻬـﺎدي اﺳـﺖ‬
‫ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﺰدا داراي ﻫﻤﯿﻦ ﺣﺎﻟﺖ اﺳﺖ‪.‬‬
‫_ﺿﺴﺾ‪» :(jasat) .،‬ﻣﯿﺂﯾﺪ‪ ،‬ﺑﯿﺎﯾﺪ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن«‬
‫ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮓ]‪» :(paouruiiō) .‬ﻧﺨﺴﺖ‪ ،‬آﻏﺎز« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻀﺨﻌﻘﻌﮕﺾ‬
‫ﻓﭗ‪» :(ta) .‬اﯾﻦﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ »ﺗﻮ ‪ «θβa‬ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎ‪,‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺿﺰﭘﻬﺈﭖ‪» :(aDāicā) .‬و ﺑﺮاي اﺷﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي اﺷﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫـﻪ(‪‬‬ ‫ﺳﻀﺆﭘﻪ‪» :(savvaiB) ./‬رﺳﺘﮕﺎري‪ ،‬ﭘﺎداش ﺗﻮاﻧـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﻮاﻧﮕﺮي« )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺳﻀﺆﺽ‬
‫ﺇﻫﺆ[ﺯ[‪» :(civvīDī) .‬ﻧﻮﯾﺪ داده ﺷﺪه‪ ،‬ﻗﻮل داده ﺷﺪه‪ ،‬ﺗﻌﻬﺪ ﺷﺪه« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي ﺳـﻮم‬
‫‪-‬ﺇﻩ‪» /‬ﭘﯿﻤﺎن ﺑﺴﺘﻦ‪ ،‬ﻋﻬـﺪ ﮐـﺮدن‪ ،‬ﻗـﻮل دادن‪ ،‬ﺗﻌﻬـﺪ‬ ‫ﮔﺬرا(‪‬‬ ‫ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫ﮐﺮدن«‬
 ‫‪ 1058‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ‬

‫ﻧﺎﻧﺴ‪‬ﺖ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮا‬ ‫ﻣ‪‬ﮕَﻬﯿﺎ‬ ‫وﯾﺸﺘﺎﺳﭙ‪‬ﻮ‬ ‫ﮐﻮا‬ ‫ﺗﺎﻧﻢ‬

‫ﺩﻣﺴﻀﻒ ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻠﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]·‬ ‫ﻧﻀﺆﭖ·‬ ‫ﻓﻤﮏ·‬

‫ﭘﯿﻮﺳﺖ‬ ‫ﮔﺮوه ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ ﺑﺎ ﺷﻬﺮﯾﺎري‬ ‫وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ‬ ‫ﮐﻮي‬ ‫اﯾﻦ را‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻣ‪‬ﻨﺘﺎ‬ ‫اَﺷﺎ‬ ‫ﭼﯿﺲﺗﯿﻢ‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﺪ‪‬ﺑﯿﺶ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬

‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[ﮎ·‬ ‫"ﻣﮏ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺣﻀیﻐﺬ[‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬

‫درﯾﺎﻓﺖ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺷﻨﺎﺧﺖ‬ ‫آﻧﺮا‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫راهﻫﺎي‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اوﺷﺘﺎ‬ ‫ﺳ‪‬ﺰدﯾﺎﯾﯽ‬ ‫نِ‬ ‫اَﺗﺎ‬ ‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘُﻮ‬

‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ&‬ ‫ﺳﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬

‫آرزو‬ ‫ﺑﺮآورد‬ ‫ﺑﻬﻤﺎن ﺳﺎن ﺑﺮاي ﻣﺎ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﭘﺎك‬

‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪1059 ‬‬

‫ﺩﻣﺴﻀﻒ ·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﮐﻀﻠﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]·‬ ‫ﻓﻤﮏ· ﻧﻀﺆﭖ·‬

‫ﮐﻀﺄﻓﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﺣﻀیﻐﺬ[‪ ·/‬ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· "ﻣﮏ· ﺇﻫﺴﻒ[ﮎ· ﺿﺰﭖ‬

‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]· ﮐﺾ‪ ·|#‬ﺿﺎﻋﻖ]· ﺽ‪ ·،‬ﺩ؛· ﺳﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ· ﻉ‪/‬ﻓﭗ&‬

‫ﺗﺎﻧﻢ ﮐﻮا وﯾﺸﺘﺎﺳﭙ‪‬ﻮ ﻣ‪‬ﮕَﻬﯿﺎ ﺧﺸﺘَﺮا ﻧﺎﻧﺴ‪‬ﺖ‬

‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﭘ‪‬ﺪ‪‬ﺑﯿﺶ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ ﯾﺎﻧﻢ ﭼﯿﺲﺗﯿﻢ اَﺷﺎ ﻣ‪‬ﻨﺘﺎ‬
‫ﺳﭙِﻨﺘُﻮ ﻣﺰداو اﻫﻮر‪ ‬اَﺗﺎ نِ ﺳ‪‬ﺰدﯾﺎﯾﯽ اوﺷﺘﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﮐﻮي وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺷﻬﺮﯾﺎري ﺧﻮد‬
‫ﺑﻪ ﮔﺮوه ﺑﺮادري ﻣﻐﺎن ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫اﯾﻨﺮا ﺑﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ راه درﺳﺖاﻧﺪﯾﺸﯽ و ارج ﻧﻬﺎدن ﺑﻪ اﺷﺎ درﯾﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰداي ﭘﺎك‬
‫ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺳﺎن آرزوي ﻣﺎ را ﻫﻢ ﺑﺮآورد‪.‬‬
 ‫‪ 1060‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﻤﮏ‪» :(tąm) .‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻧﻀﺆﭖ‪» :(kavvā) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي دﯾﻦ دروغ‪ ،‬از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن ﺿﺪ زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬‬
‫ﻧﻐﺆﻩ »ﮐﻮي‪ ،‬ﮐﯽ«‬
‫ﺭﻩ‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]‪» :(viBtaspo) .‬وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ‪ ،‬ﮔﺸﺘﺎﺳﭗ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎن زرﺗﺸـﺖ‬
‫ﺑﻮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﮐﻀﻠﻀﺎﮔﭗ‪» :(magahiiā) .‬ﻣﻐﺎن‪ ،‬ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎرن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﮐﻀﻠﺾ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﭗ‪» :(xDarrā) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮو و ﺗﻮان ﺧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪»-‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﺩﻣﺴﺾ‪» :(nąsat) .،‬ﭘﯿﻮﺳﺖ‪ ،‬ﻧﺎﺋﻞ آﻣﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﺩﺿﺲ »رﺳﯿﺪن‪ ،‬ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪن‪ ،‬دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ ﭼﯿﺰي«‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vanzhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺣﻀیﻐﺬ[‪» :(padfbī) .‬راه‪ ،‬ﺟﺎده« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺣﻀﻮ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬اﯾﻨﻬﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴـﯽ ﮐـﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺇﻫﺴﻒ[ﮎ‪» :(cistīm) .‬درﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻓﻬﻢ‪ ،‬ﻓﮑﺮ‪ ،‬درك‪ ،‬دﮐﺘﺮﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺇﻫﺴﻔﻪ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮐﻀﺄﻓﭗ‪» :(manrH) .‬ارج ﻧﻬﺎد‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿﺪ‪ ،‬ارزش آﻧﺮا درﯾﺎﻓﺖ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻀﺪ »ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ‪ ،‬ارج و ارزش‪ ،‬ﻓﻬﻤﯿـﺪن‪ ،‬درﯾـﺎﻓﺘﻦ‪،‬‬
‫ﮔﻮاﻫﯽ ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]‪» :(speytō) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﻣﻨﺰه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ‪1061 ‬‬

‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺻﺎﺣﺐ‪ ،‬ﺳﺮور« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬

‫ﺿﻮﭖ‪» :(aθā) .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‪ ،‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ ﻃﻮر ﻫﻢ‪ ،‬و‪ ،‬ﭘﺲ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ - enct.) ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ »ﻣﺎ« ﺭﺽ؛ﮎ‪.‬‬
‫ﺳﺾ‪#‬ﮔﭙﻪ‪» :(sezdiiHi) .‬آﮔﺎه ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻮﯾﺪ دادن‪ ،‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن‪ ،‬ﺧﺒﺮ دادن‪ ،‬اﻋـﻼم ﮐـﺮدن‪،‬‬
‫ﺑﺮآوردن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺳﻀﺠﺎ ‪ -‬از رﯾﺸﻪ ﺳﻀﺄﯼ‪.‬‬
‫‪-‬ﻉ‪/‬ﻓﻪ ‪»-‬ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ ﺣﺎﻟـﺖ‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬‫ﻉ‪/‬ﻓﭗ‪» :(uBtā) .‬آرزو‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬دﻟﺨﻮاه« )دري‪،‬‬
‫ﻗﯿﺪي داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ »آرزو ﺷﺪه« ) اﺳﻢ ﻣﻔﻌﻮل از رﯾﺸﻪ ﺭﺿﺲ(‬
 ‫‪ 1062‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ‬

‫ﮐﻬﺮﭘﻢ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﺪ‪‬اﯾﺸﺖ‬ ‫ﻫﻮ‪‬ﮔﻮ‪‬‬ ‫ﻓ‪‬ﺮَش‪ ‬اَﺷﺘﺮُ‬ ‫ﻣﻮﯾﯽ‬ ‫ﺑِﺮِخزاﻧﻢ‬

‫ﻧﻐﺎﻗﺢ؛ﮎ·‬ ‫یﻀﺒﯽ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺍﺅ]·ﻟﺆ]·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬
‫ﺑﺪن‪ ،‬وﺟﻮد‬ ‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﮔُﻮ‬ ‫ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ارزﺷﻤﻨﺪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫داﺗﻮ‬ ‫اﯾﺸﯿﺎﻧﻢ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎﻧﻢ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬﻮﯾﺎﯾﯽ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨَﯿﺎﯾﯽ‬

‫یﭙﻒ‪·,‬‬ ‫ﻫﮋﮔﻤﮏ·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫"ﻣﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭙﻪ·‬ ‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ·‬
‫ارزاﻧﯽ دارد‬ ‫ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‬ ‫ﺑﻪ او )ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ(‬ ‫او )د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ(‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫ﺑﺮاي دﯾﻦ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﮔ‪‬ﺮِزدﯾﻢ‬ ‫آژدﯾﺎﯾﯽ‬ ‫اﺷَﻬﯿﺎ‬ ‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﻣ‪‬ﺰداو‬ ‫ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ‬

‫ﻟﻐﻘﻎ‪[#‬ﮎ&‬ ‫ﭘﺘیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ·‬

‫ﮔﺎم‬ ‫رﺳﯿﺪن‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‬

‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪1063 ‬‬

‫ﻧﻐﺎﻗﺢ؛ﮎ·‬ ‫یﻀﺒﯽ]ﻩ‪/‬ﻑ·‬ ‫ﺍﺅ]·ﻟﺆ]·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻖ]·‬ ‫ﮎ]ﻩ ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﻤﮏ·‬

‫یﭙﻒ‪·,‬‬ ‫ﻫﮋﮔﻤﮏ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﻣﮏ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭙﻪ·‬ ‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ·‬

‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ· ﮐﺾ‪ ·|#‬ﺿﺎﻋﻖ]· ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ· ﭘﺘیﮕﭙﻪ· ﻟﻐﻘﻎ‪[#‬ﮎ&‬

‫ﺑِﺮِخزاﻧﻢ ﻣﻮﯾﯽ ﻓ‪‬ﺮَش‪ ‬اَﺷﺘﺮُ ﻫﻮ‪‬ﮔﻮ‪ ‬د‪‬ﺋ‪‬ﺪ‪‬اﯾﺸﺖ ﮐﻬﺮﭘﻢ‬

‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨَﯿﺎﯾﯽ و‪‬ﻧﮕﻬﻮﯾﺎﯾﯽ ﯾﺎﻧﻢ ﻫﻮﯾﯽ اﯾﺸﯿﺎﻧﻢ داﺗﻮ‬
‫ﺧﺸَﯿﺎﻧﺲ ﻣ‪‬ﺰداو اﻫﻮر‪ ‬اﺷَﻬﯿﺎ آژدﯾﺎﯾﯽ ﮔ‪‬ﺮِزدﯾﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺮاي ﻣﻦ ﮐﻮﺷﺶ و ر‪‬وِﺷﯽ را‬
‫ﮐﻪ ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ ﺑﺮاي ﺑﺎور دﯾﻨﯽ ﺑﺎ وﺟﻮد ﺧﻮد ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰداي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‬
‫ﺑﻪ او ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ارزاﻧﯽ دارد‬
‫ﺗﺎ در راه رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﺷﺎ ﮔﺎﻣﻬﺎي ﺑﻠﻨﺪ ﺑﺮدارد‪.‬‬
 ‫‪ 1064‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺫﻏﻘﻎ» ﺻﻤﮏ‪» :(berexząm) .‬ارزﺷﻤﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎارزش« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ - ‬ﺫﻏﻘﻎ»ﺻﺾ‬
‫‪-‬ﺽ‪.‬؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ( ]داراي‬ ‫ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪‬‬ ‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي واﺑﺴﺘﮕﯽ و ازي ﻧﯿﺰ ﻫﺴﺖ[‬
‫‪-‬‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻖ]‪» :(feraDaoBtrō) .‬ﻓﺮﺷﻮﺷـــــﺘﺮ« )ﻧﻬـــــﺎدي‪ ،‬ﺗـــــﮏ(‪‬‬

‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﺍﺅﺥ‪.‬ﻟﺆ]‪» :(hvvo.gvvō) .‬ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪار‪ ،‬ﻓﺮزﻧـﺪ« »ﺍﻋﻠﺆﺽ« ﻧـﺎم‬
‫ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ از ﻫﻮاداران ﭘـﺮآوازه زرﺗﺸـﺖ )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺍﻋﻠﻊ‬
‫»دارﻧﺪه اﺳﺐ زﯾﺒﺎ«‬
‫یﻀﺒﯽ]ﻩ‪/‬ﻑ‪» :(daēdōiBt) .‬ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣـﯽ ﺳـﻮم ﮐـﺲ‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﺗﺄﮐﯿﺪي(‪ .‬یﻬﺲ ‪ -‬یﻀﺒﺲ )ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺄﮐﯿﺪي آن اﺳﺖ ﮐـﻪ ﯾـﮏ ﯾـﺎ‬
‫ﭼﻨﺪ ﺳﯿﻼب از ﯾﮏ واژه ﯾﺎ ﻫﻤﻪ واژه ﺑﻤﻨﻈﻮر ﺗﺄﮐﯿﺪ ﺗﮑﺮار ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﮑﺮاري ﯾـﺎ‬
‫ﻣﻀﺎﻋﻒ اﺳﺖ(‬
‫ﻧﻐﺎﻗﺢ؛ﮎ‪» :(kehrpfm) .‬ﺑﺪن‪ ،‬ﺷﮑﻞ ﻇﺎﻫﺮي‪ ،‬وﺟﻮد‪ ،‬روﯾﻪ‪ ،‬روش« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫‪-‬ﻧﻐﺎﻗﺢ‬
‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ‪» :(daēnaiiāi) .‬د‪‬ﺋﻨﺎ‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‪ ،‬اﯾﯿﻨﯽ‪ ،‬وﺟﺪان« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭙﻪ‪» :(vazhuiiai) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬او‪ ،‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ ﭼﻮن اﯾﻦ ﺣﺎﻟـﺖ‬
‫ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻔﻌﻮل وﺟﻪ اﻣﺮي »یﭙﻒ‪ «,‬ﻗﺮار ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا ﺑﻪ »"ﭖ‪ yGt =) «،‬وداﯾﯽ( ‪» im ordenfor‬در ﻧﺘﯿﺠﻪ آن«‪ ،‬ﺑﺎﺷـﺪ‬
‫»اﺻﻼح و ﻣﻌﻨﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ«‪.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﺑﺮاي رﻓﻊ اﯾﻦ اﺷﮑﺎل واژه "ﻣﮏ را در اﯾﻦ ﻣﻮرد واژهاي ﻣﯽداﻧﺪ ﺑﺮاي ﻣﺮﺗﺒﻂ‬
‫ﮐﺮدن و ورود ﺑﻪ ﺟﻤﻠﻪ اﺻﻠﯽ! »ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﺪن و ﺟﺴﻢ او را ﻧﯿـﺮو ﺑﺨﺸـﺪ«‪ .‬در‬
‫ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻨﺴﻠﺮ رﺳﯿﺪه اﺳﺖ وﻟﯽ ﺗﻮﺿﯿﺢ دﺳﺘﻮري ﻧﺪاده اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺪﻫﻢ ‪1065 ‬‬

‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪":‬ﻣﮏ را در ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺮاﯾﯽ و ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ دﺋﻨﺎ ﻣـﯽداﻧـﺪ ﮐـﻪ از‬
‫ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻧﯿﺰ ﻣﺎدﯾﻨﻪ اﺳﺖ ﻣﯽداﻧﺪ[‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ ‪ -‬ﺿﻤﯿﺮ‪ ،‬اﺷﺎره ﺑﻪ ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‬
‫ﻫﮋﮔﻤﮏ‪» :(i~iiąm) .‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ را« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻫﮋﮔﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫یﭙﻒ‪» :(dātū) .,‬ﺑﺪﻫﺪ‪ ،‬ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ دارد« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ«‬
‫»ﺯﺿﮕﻤﺲ‪» :(xDaiiąs) .‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‪ ،‬دارﻧﺪه ﻧﯿﺮو‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﻓﺮﻣﺎن ﻣﯽراﻧﺪ« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا‪ ،‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪»- ‬ﺯﭖ »ﻧﯿﺮو داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻣﺎﻟﻢ ﺑﻮدن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪن«‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‪» :(aDahiiā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﭘﺘیﮕﭙﻪ‪» :(Hżdiiāi) .‬رﺳﯿﺪن‪ ،‬دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻧﺎﺋﻞ ﺷﺪن« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬ﺩﺿﺲ‬
‫ﻟﻐﻘﻎ‪[#‬ﮎ‪» :(gerezdīm) .‬ﮔﺎم ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﭼﯿﺰي« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﻟﻐﻘﻎ‪#‬ﻩ‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﻌﻨـﯽ اﯾـﻦ واژه را ﮔـﺎم ﺑﺮداﺷـﺘﻦ ﺑـﺮاي رﺳـﯿﺪن ﺑـﻪ ﻫـﺪﻓﯽ ﻣﯿﺪاﻧـﺪ ﮐـﻪ ﺑـﺎ‬
‫واژهﻧﻐﺎﻗﺢ؛ﮎ ﯾﻌﻨﯽ ﺟﺴﻢ و ﺑﺪن و روﯾﻪاﯾﮑﻪ ﺑﺎ ﮐﺎر ﺑـﺪﻧﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿـﺖ ﺟﺴـﻤﯽ ﻫﻤـﺮاه‬
‫اﺳﺖ ارﺗﺒﺎط دارد‪ .‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻬﺮ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ‪ ،‬ﻧﻮازش‪ ،‬ﻋﻨﺎﯾﺖ‪ favour, grace ،‬ﻧﯿﺰ ﺗﺮﺟﻤﻪ‬
‫ﮐﺮدهاﻧﺪ[‬
 ‫‪ 1066‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ‬

‫ﺧﻮ‪‬رِﻧﺎو‬ ‫اﯾﺶﺗﯿﺶ‬ ‫ﻫﻮ‪‬ﮔﻮ‪‬‬ ‫دﺟﺎﻣﺎﺳﭙﻮ‬ ‫ﭼﯿﺲﺗﯿﻢ‬ ‫ﺗﺎﻧﻢ‬

‫ﻃﻀﻘﻐﺪ|·‬ ‫ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﺍﺅ]·ﻟﺆ]·‬ ‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺢ]·‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻓﻤﮏ·‬
‫ﻓﺮاﯾﺰدي‬ ‫آرزو‬ ‫ﻫﻮ‪‬ﮔﻮ‪‬‬ ‫ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ‬ ‫ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫آن‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫وﯾﺪو‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺸَﺘﺮِم‬ ‫ﺗَﺖ‬ ‫وِرِﻧﺖ‪‬‬ ‫اَﺷﺎ‬

‫ﺭ[ﯼ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫» ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺭﻏﻘﻐﺄﻓﺐ·‬ ‫ﺿﺰﭖ·‬
‫دﺳﺖﯾﺎﻓﺘﻦ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﺮو را‬ ‫آﻧﺮا‬ ‫ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‬ ‫ﺑﺎ اﺷﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﺗَﻮا‬ ‫ر‪‬ﭘِﻦ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻫﯿﺖ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫داﯾﯿﺪي‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﺗَﺖ‬

‫ﻭﻇﭗ&‬ ‫ﻗﻀﺢ؛ﺩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫یﭙﻬﯽ[·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬
‫ﺗﻮ‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ارزاﻧﯽ دار‬ ‫ﻣﻦ‬ ‫اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪1067 ‬‬

‫ﻃﻀﻘﻐﺪ|·‬ ‫ﺍﺅ]·ﻟﺆ]· ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺢ]·‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[ﮎ·‬ ‫ﻓﻤﮏ·‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﺭ[ﯼ]·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﭖ· ﺭﻏﻘﻐﺄﻓﺐ·‬

‫ﻭﻇﭗ&‬ ‫ﻗﻀﺢ؛ﺩ·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ·‬ ‫ﺍﮔﺾ‪·،‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻘﭗ·‬ ‫یﭙﻬﯽ[·‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫ﺗﺎﻧﻢ ﭼﯿﺲﺗﯿﻢ دﺟﺎﻣﺎﺳﭙﻮ ﻫﻮ‪‬ﮔﻮ‪ ‬اﯾﺶﺗﯿﺶ ﺧﻮ‪‬رِﻧﺎو‬

‫اَﺷﺎ وِرِﻧﺖ‪ ‬ﺗَﺖ ﺧﺸَﺘﺮِم ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ وﻧﮕﻬِﺌﻮش وﯾﺪو‬
‫ﺗَﺖ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ داﯾﯿﺪي اﻫﻮرا ﻫﯿﺖ ﻣﺰدا ر‪‬ﭘِﻦ ﺗَﻮا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫آن ﺑﯿﻨﺶ و ﺑﺎور را‬
‫ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﻓَﺮ اﯾﺰدي آرزو ﮐﺮد‬
‫ﺑﺮاي آن ﻧﯿﺮوﺋﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﺎ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ ﺑﻮد‬
‫اﯾﻦ را ﻣﻦ ﭘﺬﯾﺮا ﻫﺴﺘﻢ ﺗﺎ اﻫﻮراﻣﺰدا ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن ﻣﻦ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫و آن ﻧﯿﺮو ﮐﻪ از آن ﺗﻮﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ارزاﻧﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 1068‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﻓَﺮّ‪ ،‬ﯾﺎ ﻓﺮه اﯾﺰدي آن ﻓﺮوغ و ﻫﺎﻟﻪاﯾﺴـﺖ ﮐـﻪ ﻫـﺮ ﻣـﺮد ﺑﺰرﮔـﯽ از ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾـﺎن‪ ،‬رﻫﺒـﺮان و‬
‫آﻣﻮزﮔﺎران ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺰرگ ﺑﺎﯾـﺪ از آن ﺑﺮﺧـﻮردار ﺑﺎﺷـﻨﺪ و ﻫـﺮ ﮐـﺲ ﮐـﻪ در راه‬
‫اﻫﻮراﯾﯽ و اﯾﺰدي ﮔﺎم ﺑﺮدارد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ آن ﺑﺮﺳﺪ و ﺑﺮاي ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷـﺎدي ﻣـﺮدم از آن‬
‫ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮد‪ .‬ﻫﺮ ﻓﺮﻫﻤﻨﺪي ﮐﻪ از راه اﻫﻮراﯾﯽ ﺳﺮﭘﯿﭽﯽ ﮐﻨﺪ ﻓﺮ و ﺷﮑﻮه از او دور ﻣﯽﺷـﻮد‬
‫ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ ﺑﺮاي ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن ﻓﺮاﯾﺰدي ﺑﺎ ﺑﺎور اﻫﻮراﯾﯽ و داﻧﺶ و ﺑﯿﻨﺶ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿـﺮوي‬
‫ﻫﺴﺘﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺸﺘﺮا را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‪ .‬آن ﻧﯿﺮو ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺑﺎورﻣﻨﺪي و‬
‫ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ آن ﻧﯿﺮوي ازﻟﯽ و اﻫﻮراﯾﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻪ آرزوي ﺧﻮد ﺑﺮﺳـﺪ‪ .‬زرﺗﺸـﺖ از اﻫـﻮراﻣﺰدا‬
‫درﺧﻮاﺳﺖ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ آن ﻧﯿﺮوي و ﻓﺮاﯾﺰدي را ﺑﻪ او و ﻫﺮ ﮐﺲ ﮐﻪ در اﯾﻦ راه ﮔﺎم‬
‫ﺑﺮ ﻣﯽدارد ارزاﻧﯽ دارد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﻤﮏ‪» :(tąm) .‬آن‪ ،‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره«‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[ﮎ‪» :(cistīm) .‬ﺑﯿــﻨﺶ‪ ،‬درك‪ ،‬درونﺑﯿﻨــﯽ‪ ،‬درﯾﺎﻓــﺖ‪ ،‬داﻧــﺶ« )راﯾــﯽ‪،‬‬
‫ﺇﻫﺴﻔﻪ )ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺢ]‪» :(dfjāmāspō) .‬ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ‪ ،‬از ﺑﺴﺘﮕﺎن و ﭘﯿﺮوان زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪ -‬ﯼ؛_ﭘﮑﭙﺴﺤﺾ‬
‫ﺍﺅ]‪.‬ﻟﺆ]‪» :(hvvō.gvvō) .‬ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽﺟﺎﻣﺎﺳﺐ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺅ]‪.‬ﻟﺆﺽ‬
‫ﻩ‪/‬ﻑ]ﻩ‪» :(iBtōiB) ./‬ﺟﺴﺘﺠﻮ‪ ،‬ﻃﻠﺐ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻩ‪/‬ﻓﻪ )ﻧـﺎم‪،‬‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ ‪‬ﻩ‪) /‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن‪ ،‬در ﺟﺴﺘﺠﻮ ﺑﻮدن(‬
‫ﻃﻀﻘﻐﺪ|‪» :(marenG) .‬ﻓﺮ‪ ،‬ﺷﮑﻮه‪ ،‬ﻫﺎﻟﻪ ﻧﻮر‪ ،‬ﺳﺮﻓﺮازي‪ ،‬اﻓﺘﺨﺎر‪ ،‬ﻓـﺮ ﭘﺎدﺷـﺎﻫﺎن و ﺑﺰرﮔـﺎن«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻃﻀﻘﻐﺪﺿﺎ »ﻓﺮ‪ ،‬ﻓﺮوغ اﯾﺰدي‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻓﺮ ﮐﯿﺎﻧﯽ اﺳﺖ‪ ،‬ﻫﺮ ﭘﺎدﺷـﺎه ﯾـﺎ‬
‫رﻫﺒﺮ و آﻣﻮزﮔﺎر ﺑﺰرگ داراي ﻓﺮ و ﻓﺮه اﺳﺖ«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDH) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﻏﻘﻐﺪﻓﺐ‪» :(vereytē) .‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه اﺳﺖ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر(‪-‬‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺠﺪﻫﻢ ‪1069 ‬‬

‫ﺭﺿﻖ »اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدن‪ ،‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن«‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‪» :(xDaθrem) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﭼﯿﺮﮔﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﺥ‪» :(mąnazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫‪ -‬ﺭﻫﯽ ]در‬ ‫)ﻣﺼﺪر(‪‬‬ ‫ﺭ[ﯼ]‪» :(vidō) .‬ﯾﺎﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدن«‬
‫ﺣﺎﻟﺖ ﺻﺮﻓﯽ وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا دﯾﺪه ﻣﯽﺷﻮد[‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪-‬ﺽ‪.‬؛ﮎ »ﻣـﻦ« ﺿـﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﺑﻪ ﻣﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪،‬‬
‫]ازي‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ[‬
‫یﭙﻬﯽ[‪» :(dāidī) .‬ﺑﺪه‪ ،‬ارزاﻧﯽ دار‪ ،‬ﺑﺒﺨﺶ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﺾ‬
‫ﺿﺎﻋﻘﭗ‪» :(ahurā) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺍﮔﺾ‪» :(hiiat) .،‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻗﻀﺤﻐﺪ‪» :(rapfn) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎنﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ﻧﮕﻬﺪارﻧﺪه« ) اﺳﻢ ﻓﺎﻋﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا‪ ،‬ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﻗﻀﺢ‬
‫ﻓﻀﺆﭖ‪» :(tavvā) .‬ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
 ‫‪ 1070‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ‬

‫ﻣ‪‬ﺌﯿﺪﯾﻮﯾﯽ‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫ﺗﺎت‬ ‫ﻫﻮ‬

‫ﮐﻀﻬیﮓ]ﻩ ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬
‫ﻣ‪‬ﺪﯾﻮ )ﻣﺪﯾﻮﻣﺎ(‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫اﯾﻨﺮا‬ ‫آن‬

‫د‪‬زد‪‬‬ ‫اَﻫﻤﺎﯾﯽ‬ ‫ﺳﭙﯽﺗَﻤﺎ‬ ‫ﻣﺎوﻧﮕﻬﺎ‬

‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮑﭗ·‬ ‫ﮎ|ﺟﺎﭖ·‬
‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﺳﭙﯽﺗَﻤﺎ‬ ‫ﻣﺎه‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اﯾﯿﺒﯽ‬ ‫اﯾﺶ‪‬ﺳﺎﻧﺲ‬ ‫اﻫﻮم‬ ‫ي‬ ‫و‪‬ا‪ ‬د‪‬ﻣﻨُﻮ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨَﯿﺎو‬

‫ﺿﻬﺬ[·‬ ‫ﻩ‪/‬ﺿﺴﻤﺲ ·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪ]·‬ ‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭗ·‬
‫ﺑﻪ ﺳﻮي‬ ‫ﮐﻮﺷﻨﺪه داﺷﺖ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ را‬ ‫آﻧﮑﻪ‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‬ ‫ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫و‪‬ﻫﯿﻮ‬ ‫ﺷﯽاوﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ‬ ‫ﮔَﯿﻬﯿﺎ‬ ‫ﻣﺮَﺋﻮت‬ ‫داﺗﺎ‬ ‫ﻣﺰداو‬

‫ﺭﺿﺎﮒ]&‬ ‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻟﻀﮕﺜﺎﮔﭗ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺦ‪·،‬‬ ‫یﭙﻔﭗ ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫دﺳﺘﻮرﻫﺎ ﻣﯿﮕﻮﯾﺪ‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪1071 ‬‬

‫ﮐﻀﻬیﮓ]ﻩ ·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬ ‫ﺍﺅ]·‬

‫یﺾ‪#‬ﺏ·‬ ‫ﺿﺎﮐﭙﻪ ·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮑﭗ·‬ ‫ﮎ|ﺟﺎﭖ·‬

‫ﺿﻬﺬ[·‬ ‫ﻩ‪/‬ﺿﺴﻤﺲ ·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ ·‬ ‫"؛·‬ ‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪ]·‬ ‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭗ·‬

‫ﮐﺾ‪ ·|#‬یﭙﻔﭗ · ﮐﻘﻀﺦ‪ ·،‬ﻟﻀﮕﺜﺎﮔﭗ· ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪ ·/‬ﺭﺿﺎﮒ]&‬

‫ﻫﻮ ﺗﺎت ﻧﺎ ﻣ‪‬ﺌﯿﺪﯾﻮﯾﯽ‬

‫ﻣﺎوﻧﮕﻬﺎ ﺳﭙﯽﺗَﻤﺎ اَﻫﻤﺎﯾﯽ د‪‬زد‪‬‬
‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨَﯿﺎو و‪‬ا‪ ‬د‪‬ﻣﻨُﻮ ي اﻫﻮم اﯾﺶ‪‬ﺳﺎﻧﺲ اﯾﯿﺒﯽ‬
‫ﻣﺰداو داﺗﺎ ﻣﺮَﺋﻮت ﮔَﯿﻬﯿﺎ ﺷﯽاوﺗَﻨﺎﯾﯿﺶ و‪‬ﻫﯿﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫او‪ ،‬ﻣ‪‬ﺪﯾﻮﻣﺎه اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺧﺸﺘﺮا را ﺑﺮاي ﺧﻮد ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ‬
‫آﻧﺮا ﺑﺎ ﺑﺎور دﯾﻨﯽ )د‪‬ﺋﻨﺎي( ﺧﻮد ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪،‬‬
‫آن ﮐﻮﺷﻨﺪهاي ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ را ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﯿﺮوزي ﻣﯽﺑﺮد‬
‫او ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ دﺳﺘﻮرﻫﺎي ﻣﺰدا‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي زﻧﺪﮔﯽ را ﺑﻬﺘﺮ ﺳﺎﻣﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1072‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺑﻨﺪ ﭘﯿﺸﯿﻦ در ﺑﺎره ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯿﻨﺶ و ﺑﺎور درﺳﺖ ﺑﺮاي اﻧﺠﺎم‬
‫ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺰرگ آن ﻧﯿﺮوﺋﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫﺎ در ﺳﺮاﺳﺮ ﻫﺴﺘﯽ اﺳﺖ‪ .‬آن ﻧﯿﺮوي‬
‫زوالﻧﺎﭘﺬﯾﺮ اﻫﻮراﯾﯽ‪ ،‬ﺧﺸﺘﺮاﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ آن اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﺧﻮد و ﻧﻔﺲ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ‬
‫ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺮ ﮐﺎرﻫﺎي ﺧﻮد ﻓﺮﻣﺎن راﻧﺪ از اﻧﺠـﺎم ﺑـﺪﯾﻬﺎ و ﭘﻠﯿـﺪﯾﻬﺎ ﺑﭙﺮﻫﯿـﺰد و در راه دﺳـﺘﻮرﻫﺎ و‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي ﻣﺰدا‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي و داﻧﺎﯾﯽ ﮔﺎم ﺑﺮدارد ﺗﺎ ﮐﺎرﻫﺎي ﺟﻬﺎن ﻫﺴﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮ ﺳﺎﻣﺎن‬
‫ﭘﺬﯾﺮد و ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ و ﺷﺎدﻣﺎﻧﯽ ﺑﺮاي ﻣﺮدم ﻓﺮاﻫﻢ ﮔﺮدد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪ ،‬ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد‪ ،‬ﻧﺮ«‬
‫ﮐﻀﻬیﮓ]ﻫﮏ|ﺟﺎﭖ‪» :(maidiioi.mGzhā) .‬ﻣ‪‬ﺌﯿــﺪﯾﻮﯾﯽ ﻣﺎﻧﮕــﻪ‪ ،‬ﻣ‪‬ــﺪﯾﻮﻣﺎه از ﺧــﺎﻧﻮاده‬
‫زرﺗﺸﺖ ﭘﺪرش آراﺳﺘﯽ ﺑﺮادر ﭘﻮرﺷَﺴﭗ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺴـﺮﻋﻤﻮي زرﺗﺸـﺖ ﻣـﯽﺷـﻮد‪ ،‬ﮔﻔﺘـﻪ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭘﯿﺮو زرﺗﺸﺖ ﺑﻮد ﺗﺎ زﻣﺎن ﮔﺮوِش وﯾﺸﺘﺎﺳﭗ«‬
‫ﺳﺤﻬﻔﻀﮑﭗ‪» :(spitamā) .‬اي‪ ،‬ﺳﭙﯿﺘﺎﻣﺎ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﺾ »ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ‬
‫زرﺗﺸﺖ«‬
‫ﺿﺎﮐﭙﻪ‪» :(ahmāi) .‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪ - ‬ﺿﮓ؛ﮎ »او‪ ،‬آن«‬
‫یﺾ‪#‬ﺏ‪» :(dazdē) .‬ارزاﻧﯽ داﺷﺖ‪ ،‬ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮد‪ ،‬داد« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭗ‪» :(daēnaiiā) .‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‪ ،‬اﯾﯿﻦ‪ ،‬دﯾﻦ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺭﺿﺒیﻐﮑﺪ]‪» :(vaēdemnō) .‬ﺑﻪ دﺳﺖ آورد‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﻫﯽ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ‪» :(ahūm) .‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻉ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻮزدﻫﻢ ‪1073 ‬‬

‫ﻩ‪/‬ﺿﺴﻤﺲ‪» :(iDasąs) .‬ﻣﯿﮑﻮﺷﺪ‪ ،‬ﮐﻮﺷﻨﺪه اﺳﺖ‪ ،‬آرزو ﻣﯽﮐﻨﺪ« ) اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﻩ‪» /‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ‪ ،‬آرزو ﮐﺮدن‪ ،‬ﮐﻮﺷﺶ ﮐﺮدن«‬
‫ﺿﻬﺬ[‪» :(aibī) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‪ ،‬ﻧﺸﺎندﻫﻨﺪه ﺣﺮﮐﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﻗﯿﺪ ‪(preverb.‬‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪|#‬‬
‫یﭙﻔﭗ‪» :(dātā) .‬دﺳﺘﻮرﻫﺎ‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮنﻫﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬یﭙﻔﺾ »دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن«‬
‫ﮐﻘﻀﺦ‪» :(mraot) .،‬ﮔﻔﺖ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻖ‪» ,‬ﮔﻔﺘﻨﯽ«‬
‫ﻟﻀﮕﺜﺎﮔﭗ‪» :(gaiiehiiH) .‬زﻧﺪﮔﯽ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻟﻀﮓ »زﻧﺪﮔﯽ«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪» :(~iiaoranāiB) ./‬ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫ﺭﺿﺎﮒ]‪» :(vahiiō) .‬ﺑﻬﺘﺮ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﮔﺾ )ﺻﻔﺖ ﻣﻘﺎﯾﺴـﻪاي از‬
‫ﺭﺧﺎﻉ(‬
 ‫‪ 1074‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ‬

‫ﺳ‪‬ﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﻫ‪‬ﺮَﺋﻮﺷﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫نِ‬ ‫وِ‬ ‫ﺗَﺖ‬

‫ﺳﻀﺆ]·‬ ‫یﻀﻬیﮕﭙﻪ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰ|ﺟﺎ]·‬ ‫ﺩ؛·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﻓﺾ‪·،‬‬

‫رﺳﺘﮕﺎري‬ ‫ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ‬ ‫ﻫﻤﮕﯽ‬ ‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ‬ ‫ﺷﻤﺎ ﻣﺎ‬ ‫آن‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬ ‫ﯾﺎﯾﯿﺶ‬ ‫اوﺧﺰا‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬
‫آرﻣﺌﯿﺘﯽ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﺷﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﭼ‪‬ﮕ‪‬ﺪو‬ ‫ر‪‬ﻓ‪‬ﺰرِم‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﯾﺰِمﻧﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬

‫ﺇﺿﻠﻐﯽ]&‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫"ﺽ‪.‬ﻏﮑﺪ|ﺟﺎ]·‬
‫درﺑﺮﮔﯿﺮد‬ ‫ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﺑﺎ ﻧﻤﺎز‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ ‪1075 ‬‬

‫ﻓﺾ‪ ·،‬ﺭ؛· ﺩ؛· ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰ|ﺟﺎ]· ﺭ[ﺳﺢ|ﺟﺎ]· یﻀﻬیﮕﭙﻪ· ﺳﻀﺆ]·‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬ ‫"ﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬

‫ﺇﺿﻠﻐﯽ]&‬ ‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﻐﮏ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ·‬ ‫"ﺽ‪.‬ﻏﮑﺪ|ﺟﺎ]·‬

‫ﺗَﺖ وِ نِ ﻫ‪‬ﺮَﺋﻮﺷﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ وﯾﺴﭙﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ و‪‬ﺋﯿﺪﯾﺎﯾﯽ ﺳ‪‬ﻮ‪‬‬

‫اَﺷ‪‬ﻢ و‪‬ﻫﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ اوﺧﺰا ﯾﺎﯾﯿﺶ آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬
‫ﯾﺰِمﻧﺎوِﻧﮕﻬ‪‬ﻮ ﻧ‪‬ﻤ‪‬ﻨﮕﻬﺎ ﻣﺰداو ر‪‬ﻓ‪‬ﺰرِم ﭼ‪‬ﮕ‪‬ﺪو‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺷﻤﺎ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻫﺴﺘﯿﺪ‬
‫آن رﺳﺘﮕﺎري را ﺑﻪ ﻣﺎ ارزاﻧﯽ دارﯾﺪ‪،‬‬
‫راﺳﺘﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎ ﮔﻔﺘﺎري ﮐﻪ از آرﻣ‪‬ﺌﯿﺘﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد‬
‫و ﺳﺘﺎﯾﺶ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﻧﻤﺎز‪،‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﺰدا ﻣﺎ را در ﺑﺮﮔﯿﺮد‪.‬‬
 ‫‪ 1076‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ(‪,"- ‬ﺗﻐﮏ »ﺷﻤﺎ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺩ؛‪» :(nf) .‬ﻣﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي ﻣﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه(‪- ‬ﺭﺿﺒﮏ »ﻣﺎ‪) «we ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ(‬
‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰ|ﺟﺎ]‪» :(hazaoDGzhō) .‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ‪ ،‬ﻫﻤﺴﻮ‪ ،‬ﻫﻤﺪل« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﺽ‪.‬ﺿﺨﺰﺽ‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺟﺎ]‪» :(vispGszhō) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ« )ﻧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫یﻀﻬیﮕﭙﻪ‪» :(daidiiai) .‬دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ« )ﻣﺼﺪر(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺳﻀﺆ]‪» :(savvō) .‬رﺳﺘﮕﺎري‪ ،‬ﻧﺠﺎت‪ ،‬ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﺆﺽ‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬اﺷﺎ را‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭ]ﺍﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫"ﭘﻪ‪» :(yāiB)./‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺑﯿﺎن‪ ،‬ﮔﻔﺘﻪ‪ ،‬ﮔﺰارش« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ‬
‫ﻉ» ﺻﭗ‪» :(uxzā) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﻪ‪ ،‬ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﮐﻪ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪» :(HrmaitiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬ ‫"ﺽ‪.‬ﻏﮑﺪ|ﺟﺎ]‪» :(yazemnGzhō) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫"ﺽ‪» .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﺮدن«‬
‫‪-‬ﺩﻏﮑﻀﺎ »ارج ﻧﻬـﺎدن‪،‬‬ ‫ﺗﮏ(‪‬‬ ‫ﺩﻏﮑﻀﺠﺎﭖ‪» :(nemazha) .‬ﻧﻤﺎز‪ ،‬ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺣﺮﻣﺖ« )ﺑﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﻧﻤﺎز ﮔﺰاردن«‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺘﻢ ‪1077 ‬‬

‫ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﻐﮏ‪» :(rafezrem) .‬ﭘﺸﺘﯿﺒﺎﻧﯽ‪ ،‬ﮐﻤﮏ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﻀﭽﻐﺼﻘﺾ‬

‫ﺇﺿﻠﻐﯽ]‪» :(cagedō) .‬در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬ﻓﺮاﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬در ﺑﺮﮔﯿﺮﻧﺪه‪ ،‬ﻓﺮاﮔﯿﺮﻧﺪه« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺇﺿﻠﻐﯽ‬
 ‫‪ 1078‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ‬

‫ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ ﭼﯿﺴﺘﯽ اوﺧﺰاﯾﯿﺶ‬ ‫ﺳﭙِﻨﺘﻮ‪‬‬ ‫ﻧﺎ‬ ‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬

‫ﮐﺮدار‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺑﯿﻨﺶ‬ ‫او‬ ‫ﭘﺎك‬ ‫ﻣﺮد‬ ‫ارﻣﺌﯿﺘﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫و‪‬ﻫﻮ‬ ‫ﺳﭙِﻦو‪‬ت‬ ‫اَﺷ‪‬ﻢ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫»ﺯﺽ»ﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﺅﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫یﻀﺒﺪﭖ ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺧﺸﺘﺮا‬ ‫ﺧﻮب‬ ‫ﺳﺘﻮدﻧﯽ‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫اَﺷﯿﻢ‬ ‫ﯾﺎﺳﺎ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻮﻫﯿﻢ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬ ‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫د‪‬دات‬ ‫ﻣﺰداو‬

‫ﺿﺰ[ﮎ&‬ ‫"ﭘﺴﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬
‫ﭘﺎداش‬ ‫درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ارزاﻧﯽ ﻣﯿﺪارد‬ ‫ﻣﺰدا‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ‪1079 ‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﺇﻫﺴﻒ[·‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]·‬ ‫ﺩﭖ ·‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‪·/‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ ·‬ ‫»ﺯﺿﺎﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺭﺧﺎ‪·,‬‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﺅﺽ‪·،‬‬ ‫ﺿﺰﻏﮏ ·‬ ‫یﻀﺒﺪﭖ ·‬

‫ﺿﺰ[ﮎ&‬ ‫"ﭘﺴﭗ·‬ ‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ·‬ ‫ﻑ؛ﮎ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀیﭗ‪·،‬‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬

‫آرﻣ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺶ ﻧﺎ ﺳﭙِﻨﺘﻮ‪ ‬ﻫﻮﯾﯽ ﭼﯿﺴﺘﯽ اوﺧﺰاﯾﯿﺶ ﺷﯿﯽ اُﺗَﻨﺎ‬

‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ اَﺷ‪‬ﻢ ﺳﭙِﻦو‪‬ت و‪‬ﻫﻮ ﺧﺸﺘَﺮِم ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬
‫ﻣﺰداو د‪‬دات اﻫﻮر‪ ‬ﺗ‪‬ﻢ و‪‬ﻧﮕﻮﻫﯿﻢ ﯾﺎﺳﺎ اَﺷﯿﻢ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﺮدي ﮐﻪ ﺳﺘﺎﯾﺸﮕﺮ آرﻣﺌﯿﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫ﭘﺎك و ﭘﺎرﺳﺎ اﺳﺖ‬
‫او ﺑﺎ ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار و ﺑﺎور دﯾﻨﯽ ﺧﻮد‬
‫راﺳﺘﯽ را ﮐﻪ ﺳﺘﻮدﻧﯽ اﺳﺖ‪،‬‬
‫و اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ را ﺑﺎ ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي ﭘﺮورش ﻣﯽدﻫﺪ‪،‬‬
‫آﻧﻬﺎ را ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا آﻓﺮﯾﺪه اﺳﺖ‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽﺧﻮاﻫﻢ ﭼﻨﺎن ﺑﺎﺷﻢ‬
‫و ﭘﺎداش ﻧﯿﮏ آﻧﺮا درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪.‬‬
 ‫‪ 1080‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(akmatōiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬

‫ﺩﭖ‪» :(nā) .‬ﻣﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﺿﻖ ‪»-‬ﻣﺮد«‬
‫ﺳﺤﻐﺄﻑ]‪» :(spentō) .‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻘﺪس‪ ،‬ﺳﺘﻮدﻧﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺤﻐﺄﻓﺾ‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‬
‫ﺇﻫﺴﻒ[‪» :(cistī) .‬ﺑﯿﻨﺶ‪ ،‬درك‪ ،‬درﯾﺎﻓﺖ‪ ،‬درونﺑﯿﻨﯽ‪ ،‬ﺑﺎور« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺇﻫﺴﻔﻪ‬
‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪» :(uxzāiB) ./‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﺑﯿﺎن« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭖ‪» :(~iiaoranā) .‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
‫یﻀﺒﺪﭖ‪» :(daēnā) .‬اﯾﯿﻦ‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺿﺰﻏﮏ‪» :(aDem) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﺅﺽ‪» :(spfnvvat) .،‬ﭘﺎك‪ ،‬ﻣﻨﺰه« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺳﺢ؛ﺃﺅﺿﺄﻑ‬
‫ﺭﺧﺎ‪» :(vohū) .,‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‪» :(xDarrem) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮان‪ ،‬ﺷﻬﺮﯾﺎري‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿـﺮوي اﻫـﻮراﯾﯽ«‬
‫)راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬ﻣﻨﺶ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫یﻀیﭗ‪» :(dadāt) .،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‪ ،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽآﻓﺮﯾﻨﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺭﺿﺠﻌﺎ[ﮎ‪» :(vanzhīm) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫"ﭘﺴﭗ‪» :(yasā) .‬درﺧﻮاﺳﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺧﻮاﻫـﺎﻧﻢ‪ ،‬آرزو دارم« ) اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و ﯾﮑﻢ ‪1081 ‬‬

‫ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪"- ‬ﭖ »درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدن«‬

‫ﺿﺰ[ﮎ‪» :(aDīm) .‬ﭘﺎداش‪ ،‬ﺑﻬﺮه‪ ،‬ﺳﻬﻢ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﻩ‬
 ‫‪ 1082‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﯾﮑﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯽﺗﯽ‬ ‫ﯾِﺴﻦِ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾِﻬﯿﺎ‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫"ﺛﺴﺪﺏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬ ‫ﮎ]ﻩ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ·‬

‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬ ‫از روي‬ ‫اﺷﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﻣﻦ‬ ‫ﮐﯿﺴﺖ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫ﻫﻨﺘﯽﭼﺎ‬ ‫آوﻧﮓﻫ‪‬ﺮِﭼﺎ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫و‪ ‬ا‪‬دا‬

‫ﺍﻏﺄﻓﻬﺈﭖ·‬ ‫|ﺟﺎﺿﻘﻐﺈﭖ·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬
‫ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫ﺑﻮدهاﻧﺪ‬ ‫آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫ﻣﯿﺪاﻧﻢ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬

‫و‪‬ﻧﺘﺎ‬ ‫ﺟ‪‬ﺴﺎﯾﯽ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯽرﯾﭽﺎ‬ ‫ﻧﺎﻣ‪‬ﻨﯿﺶ‬ ‫ﺧﻮاﯾﯿﺶ‬ ‫ﯾﺰاﯾﯽ‬ ‫ﺗﺎن‬

‫ﺭﺿﺄﻓﭗ&‬ ‫_ﺿﺴﭙﻪ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻘﻬﺈﭖ·‬ ‫ﺩﭘﮏ؛ﺩ[‪·/‬‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺽ‪.‬ﭘﻪ·‬ ‫ﻓﻢ·‬

‫ﺑﺎ دﻟﺪاﮔﯽ‬ ‫ﻣﯿﺮوم‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي‬ ‫ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﺎﻣﻬﺎﯾﺸﺎن‬ ‫ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬ ‫آﻧﻬﺎ را‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم ‪1083 ‬‬

‫ﺣﻀﻬﻒ[·‬ ‫"ﺛﺴﺪﺏ·‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ·‬ ‫"ﺛﺎﮔﭗ· ﮎ]ﻩ· ﺿﺰﭖ‪ ·،‬ﺍﺿﺈﭖ·‬

‫ﺍﻏﺄﻓﻬﺈﭖ·‬ ‫|ﺟﺎﺿﻘﻐﺈﭖ·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺭﺿﺒیﭗ·‬

‫ﺭﺿﺄﻓﭗ&‬ ‫_ﺿﺴﭙﻪ·‬ ‫ﺣﻀﻬﻘﻬﺈﭖ·‬ ‫ﺩﭘﮏ؛ﺩ[‪·/‬‬ ‫ﻃﭙﻪ‪·/‬‬ ‫"ﺽ‪.‬ﭘﻪ·‬ ‫ﻓﻢ·‬

‫ﯾِﻬﯿﺎ ﻣ‪‬ﻮﯾﯽ اَﺷﺎت ﻫ‪‬ﭽﺎ و‪‬ﻫﯿﺸﺘ‪‬ﻢ ﯾِﺴﻦِ ﭘ‪‬ﺌﯽﺗﯽ‬

‫و‪ ‬ا‪‬دا ﻣﺰداو اﻫﻮر‪ ‬ﯾﻮﯾﯽ آوﻧﮓﻫ‪‬ﺮِﭼﺎ ﻫﻨﺘﯽﭼﺎ‬
‫ﺗﺎن ﯾﺰاﯾﯽ ﺧﻮاﯾﯿﺶ ﻧﺎﻣ‪‬ﻨﯿﺶ ﭘ‪‬ﺌﯽرﯾﭽﺎ ﺟ‪‬ﺴﺎﯾﯽ و‪‬ﻧﺘﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﻣﻦ ﻣﯽداﻧﻢ در ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﯿﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ از روي راﺳﺘﯽ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﭘﺎداش ﺑﺮاي ﻣﻦ ﻧﻬﻔﺘﻪ اﺳﺖ‬
‫او اﻫﻮراﻣﺰداﺳﺖ )ﺑﺎ ﻓﺮوزهﻫﺎي ﺟﺎوﯾﺪاﻧﺶ(‬
‫ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﻮدهاﻧﺪ و ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‬
‫آﻧﻬﺎ را ﺑﺎ ﻧﺎﻣﺸﺎن ﻧﯿﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ‬
‫و ﺑﺎ دﻟﺪادﮔﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯾﺸﺎن ﻣﯽروم‪.‬‬
 ‫‪ 1084‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫اﻫﻮراﻣﺰدا ﺧﺪاي زرﺗﺸﺖ ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي اﺳﺖ‪ .‬ﻫﺴﺘﯽ را ﺑﺮ ﭘﺎﯾـﮥ داﻧـﺎﯾﯽ و ﻣﻬـﺮ آﻓﺮﯾـﺪ‪ .‬او‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮوﺋﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ را ﺑﺮ ﻫﻨﺠﺎر و ﻗﺎﻧﻮن اﺑﺪي ﻧﻈﻢ داده و ﺑـﻪ ﮔـﺮدش درآورده‬
‫اﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮاي آﻧﮑﻪ آدﻣﯽ آن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻧﯿﺮو را ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ و ﺑﯿﻨﺪﯾﺸﺪ‪ ،‬ﺷﺶ ﻓﺮوزه و ﺻـﻔﺖ او را‬
‫ﻧﺸﺎن داده اﺳﺖ‪ :‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﻧﯿﺮوﻣﻨﺪي‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري‪ ،‬رﺳـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺟـﺎوداﻧﯽ« ) اﺷـﺎ‪،‬‬
‫وﻫﻮﻣﻦ‪ ،‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﻫﺌﻮرو‪‬ﺗﺎت‪ ،‬اَﻣ‪‬ﺮِﺗﺎت( اﯾﻦ ﺻﻔﺎت را اﻣﺸﺎﺳﭙﻨﺪان‪ ،‬ﭘﺎﮐﺎن ﺟﺎوﯾـﺪان و‬
‫ﻧﺎﻣﺮدﻧﯽ ﻣﯽﻧﺎﻣﻨﺪ ﮐﻪ از ذات اﻫﻮراﻣﺰدا ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﺎ او ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ و ﯾﮑـﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻫﺮ ﮐﺴﯽ آﻧﻬﺎ را ﻧﺎم ﺑﺮد و ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﻨﺪ‪ ،‬اﻫﻮراﻣﺰدا را ﻧﯿﺎﯾﺶ ﮐﺮده‪ .‬در ﻧﻬﺎد آدﻣﯽ ﮔﻮﻫﺮي ﭘﺎك‬
‫و ﺳــﺘﻮدﻧﯽ ﻧﻬﻔﺘــﻪ اﺳــﺖ ﮐ ـﻪ ﻧﺸــﺎن و ﻧﻤــﺎد اﻫــﻮراﻣﺰدا اﺳــﺖ‪ .‬آن ﮔــﻮﻫﺮ ﻣﯿﻨــﻮي ﭘــﺎك‬
‫ﺳﭙﻨﺘﺎﻣﺌﯿﻨﯿﻮﺳﺖ ﮐﻪ در رأس اﺷﺎﺳﭙﻨﺪان ﻗﺮار دارد اﻧﺴﺎن ﭘﺎرﺳﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﮑﻮﺷـﺪ ﺧـﻮد را ﺑـﻪ آن‬
‫ﺻﻔﺎت ﺑﯿﺎراﯾﺪ و ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﺷﻮد‪ ،‬ﻫـﺮ اﻧـﺪازه در اﯾـﻦ راه ﭘـﯿﺶ رود ﺑـﻪ ﺧـﺪا ﻧﺰدﯾﮑﺘـﺮ‬
‫ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫"ﺛﺎﮔﭗ‪» :(yehiiā) .‬ﮐﺴﯽ‪ ،‬ﮐﯽ ‪) «whose‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﮎ]ﻩ‪» :(mōi) .‬ﻣﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ(‪- ‬ﺽ‪.‬؛ﮎ ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ ﺗﮏ »ﻣﻦ«‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDāt) .،‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﺈﭖ‪» :(hacā) .‬از‪ ،‬ﺑﺮﻃﺒﻖ‪ ،‬از راه‪ ،‬از روي« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﻐﮏ‪» :(vahiBtem) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ‬
‫ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫"ﺛﺴﺪﺏ‪» :(yesnē) .‬ﻧﯿــﺎﯾﺶ‪ ،‬ﺳــﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬ﭘﺮﺳــﺘﺶ‪ ،‬ﻋﺒــﺎدت‪ ،‬ﻧﻤــﺎز« )دري‪ ،‬ﺗ ـﮏ(‪- ‬‬
‫"ﺿﺴﺪﺽ‬
‫ﺣﻀﻬﻒ[‪» :(paitī) .‬ﻫ‪‬ﺮ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﻫﺮ ﮐﺪام« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬
‫ﺭﺿﺒیﭗ‪» :(vaēdā) .‬ﻣﯽداﻧﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﮐﺎﻣـﻞ‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫ﺳﺮود ﺷﺎﻧﺰدﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺑﯿﺴﺖ و دوم ‪1085 ‬‬

‫‪-‬ﺭﻫﯽ‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮدﻣﻨﺪي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"]ﻩ‪» :(yōi) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ« )ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫|ﺟﺎﺿﻘﻐﺈﭖ‪» :(Gzharecā) .‬وﺟﻮد داﺷﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻮدهاﻧﺪ« ) اﺧﺒـﺎري‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﺎﻣﻞ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﺍﻏﺄﻓﻬﺈﭖ‪» :(heyticā) .‬وﺟﻮد دارﻧﺪ‪ ،‬ﻫﺴﺘﻨﺪ« ) اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪-‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‬
‫ﻓﻢ‪» :(tą) .‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫"ﺽ‪.‬ﭘﻪ‪» :(yazāi) .‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﻣﯽﮐﻨﻢ« ) اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪"- ‬ﺽ‪.‬‬
‫ﻃﭙﻪ‪» :(mHiB) ./‬ﺧﻮدﺷﺎن« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬ﻃﭙﻪ‪» /‬ﺧـﻮد‪ ،‬ﺧـﻮﯾﺶ‪) « ،‬ﺿـﻤﯿﺮ‬
‫اﻧﻌﮑﺎﺳﯽ( ]آﻧﻬﺎ را ﻧﺎم ﻣﯿﺒﺮم ﺑﺎ ﻧﺎﻣﻬﺎﯾﺸﺎن[‬
‫ﺩﭘﮏ؛ﺩ[‪» :(nāmeniB) ./‬ﻧﺎﻣﺸﺎن‪ ،‬ﻧﺎمﻫﺎﯾﺸﺎن« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺩﭘﮑﻀﺪ »ﻧﺎم«‬
‫ﺣﻀﻬﻘﻬﺈﭖ‪» :(pairicā) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻠﯽ ﮐﻪ ﺟﻨﺒﺶ و ﺣﺮﮐﺖ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﺣـﺮف اﺿـﺎﻓﻪ‬
‫»ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي«‬
‫_ﺿﺴﭙﻪ‪» :(jasāi) .‬ﻣﯽروم‪ ،‬ﺣﺎﺿﺮ ﻣﯽﺷﻮم‪ ،‬ﺧـﺪﻣﺖ ﻣـﯽﮐـﻨﻢ‪ ،‬ﭘـﺬﯾﺮا ﻣـﯽﺷـﻮم‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎن‬
‫ﻣﯽﺑﺮم« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﻟﻀﮏ »آﻣﺪن‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮا ﺷﺪن‪،‬‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن ﺑﺮدن‪ ،‬رﻓﺘﻦ«‬
‫ﺭﺿﺄﻓﭗ‪» :(vaytā) .‬ﺑﺎ دﻟﺪادﮔﯽ‪ ،‬ﺑﺎ ﺛﻨﺎ و دﻋﺎ‪ ،‬ﺑﺎ ﻋﺸﻖ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺄﻓﺾ‬
‫‪ 1086‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬
 ‫‪ 1088‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ اول‬
‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮَﻫ‪‬ﻪ‬ ‫ﺳﺮاوي‬ ‫اﯾﺸﺘﯿﺶ‬ ‫و‪‬ﻫﯿﺸﺘﺎ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻀﺎﺏ·‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[·‬ ‫[‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬
‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﺑﺮآورده ﺷﺪه‬ ‫آرزو‬ ‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫آﯾﭙﺘﺎ‬ ‫دات‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺰي‬ ‫اﺳﭙﯿﺘﺎﻣ‪‬ﻬﯿﺎ‬
‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻀﺎﮔﭗ·‬
‫ﭘﺎداشﻫﺎ را‬ ‫ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫زﯾﺮا ﮐﻪ‬ ‫اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫﻮ‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻮﯾﻢ‬ ‫آ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫اﻫﻮرو‪‬‬ ‫ﻫﭽﺎ‬ ‫اَﺷﺎت‬
‫ﺍﺅﺿﺠﺎﻏﺆ[ﮎ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ‬ ‫ﺳﺮاﺳﺮ‬ ‫زﻧﺪﮔﺎن‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫آرزوي‬ ‫اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﺶ ﮐﻦ ﭼﺎ‬ ‫د‪‬ﺑِﻦ‬ ‫ﻫﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺌ‪‬ﭽﺎ‬
‫ﺳﻀﮋﻧﻐﺄﺇﭖ·‬ ‫یﻀﺬﻏﺪ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬
‫آﻣﻮﺧﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‬ ‫او‬ ‫و آﻧﺎن‬

‫ﺷﯿﺌُﻮﺗﻨﺎﭼﺎ‬ ‫اوﺧﺰا‬ ‫وﻧﮓﻫﻮﯾﺎو‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻦَﯾﺎو‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ&‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮓ|·‬ ‫یﻀﺒﺪﺿﮓ|·‬
‫ﮐﺮدار‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ‬ ‫اﯾﯿﻦ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪1089 ‬‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻀﺎﺏ·‬ ‫ﺳﻘﭙﺆ[·‬ ‫[‪/‬ﻓﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ ·‬ ‫و‬

‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ·‬ ‫یﭗ‪·،‬‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﺙ‪·[.‬‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻀﺎﮔﭗ·‬

‫ﺍﺅﺿﺠﺎﻏﺆ[ﮎ·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ·‬ ‫"]ﻩ ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ·‬ ‫ﺿﺰﭖ‪·،‬‬

‫ﺳﻀﮋﻧﻐﺄﺇﭖ·‬ ‫یﻀﺬﻏﺪ·‬ ‫ﺍ]ﻩ ·‬ ‫"ﺿﺒﺈﭖ·‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ&‬ ‫ﻉ»ﺻﭗ ·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮓ|·‬ ‫یﻀﺒﺪﺿﮓ|·‬

‫َﻫﯿﺸﺘﺎ اﯾﺸﺘﯿﺶ ﺳﺮاوي ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮَﻫ‪‬ﻪ‬

‫اﺳﭙﯿﺘﺎﻣ‪‬ﻬﯿﺎ ﯾﺰي ﻫﻮﯾﯽ دات آﯾﭙﺘﺎ‬
‫ﻫﻮ‪‬ﻧﮓ ﻫ‪‬ﻮﯾﻢ‬ ‫اَﺷﺎت ﻫﭽﺎ اﻫﻮرو‪ ‬ﻣﺰداو ﯾﻮﯾﯽ وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ آ‬
‫ﯾﺌ‪‬ﭽﺎ ﻫﻮﯾﯽ د‪‬ﺑِﻦ ﺳ‪‬ﺶ ﮐﻦ ﭼﺎ‬
‫د‪‬ﺋ‪‬ﻦَﯾﺎو وﻧﮓﻫﻮﯾﺎو اوﺧﺰا ﺷﯿﺌُﻮﺗﻨﺎﭼﺎ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ آرزوي زرﺗﺸﺖ اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن ﺑﺮآورده ﺷﺪه‪،‬‬
‫زﯾﺮا اﻫﻮرا ﻣﺰدا‬
‫ﺑﺮاي او ﭘﺎداشﻫﺎ و زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪاي در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﺎﻧﯽ ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮاي آﻧﺎﻧﮑﻪ ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮداري را‬
‫ﮐﻪ از آﯾﯿﻦ ﻧﯿﮏ او ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‬
‫آﻣﻮﺧﺘﻪ و ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1090‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ آرزوﻫﺎي ﺧﻮد را ﺑﺮاي آﻣﻮزش ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﻧﯿﮏ و رﻫﺎﯾﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ از ﻓﺴـﺎد و دروغ‬
‫ﺑﺮآورده ﻣﯽداﻧﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻦ ﭘﯿﺮوزي ﭘﺎداش ﺧﻮد را درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد و ﻫﻤﭽﻨـﯿﻦ ﭘﯿـﺮوان او ﻧﯿـﺰ ﺑـﻪ‬
‫ﭘﺎداش و زﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ دﺳﺖ ﯾﺎﻓﺘﻪاﻧﺪ ﮐﻪ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ﮐﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻓﺮﺷﻮﺷـﺘﺮ‪ ،‬ﭘﺴـﺮش و‬
‫ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﮐﻪ در ﺑﻨﺪ ﺑﻌﺪي ﺑﻪ آن اﺷﺎره ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(vahistā) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺿﺎﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫[‪/‬ﻓﻪ‪» :(iBtiB) ./‬آرزو‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺖ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﮏ ﺑﺰﺑﺎن ﭘﻬﻠﻮي« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪/[- ‬ﻓﺾ‬
‫)ﻧﺎم‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‬
‫ﺳﻘﭙﺆ[‪» :(sravvī) .‬ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺮآورده ﺷﺪ‪ ،‬اﺟﺎﺑﺖ ﺷﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺳﻖ‪» ,‬ﺷﻨﯿﺪن‪ ،‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬اﺟﺎﺑﺖ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن«‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻋﻔﻘﻀﺎﺏ‪» :(zararuBtrahē) .‬زرﺗﺸﺖ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﻀﺎﮔﭗ‪» :(spitamahiiā) .‬ﺳﭙﯿﺘﺎم‪ ،‬اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‪ ،‬ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽ و ﺗﯿﺮه زرﺗﺸﺖ«‬
‫)واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺳﺨﻬﻔﭙﮑﺾ ]در اﯾﻨﺠﺎ زرﺗﺸﺖ در ﺣﺎﻟﺖ ﺳﻮم ﮐﺲ از ﺧﻮد‬
‫ﺳﺨﻦ ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ[‪.‬‬
‫"ﺙ‪» :(yezī) .[.‬زﯾﺮا‪ ،‬ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ‪ ،‬اﮔﺮ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ« )ﺣﺮف رﺑﻂ( »ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨـﯽ ﮐـﻪ‪ ،‬ﺑـﺪﯾﻦ‬
‫ﺳﺎن ﮐﻪ«‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬ﺑﺮاي او‪ ،‬او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره( »اﯾﻦ«‬
‫یﭗ‪» :(dāu) .،‬داده اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه اﺳﺖ« )ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‬
‫‪-‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﭘﮕﻀﺤﻔﭗ‪» :(aiiaptā) .‬ﭘﺎداشﻫﺎ‪ ،‬دﺳﺖآوردﻫﺎ‪ ،‬ﺳﻮدﻫﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﭘﻬﻀﺤﻔﺾ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aśāt) .،‬اﺷﺎ‪ ،‬از روي اﺷﺎ‪ ،‬ﻫﻤﺮاه و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺍﺿﺈﭖ‪» :(haca) .‬از‪ ،‬از روي‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ اول ‪1091 ‬‬

‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬

‫"ﺿﺆ]ﻩ‪» :(yavvōi) .‬زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻋﻤﺮ‪ ،‬اﯾﺎن ﻋﻤﺮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﻉ‬
‫ﺭﻫﺴﺤﭙﻪ‪.‬ﭖ‪» :(vispāi.ā) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﺳﺮاﺳﺮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭ[ﺳﺤﺾ‬
‫ﺍﺅﺿﺠﺎﻏﺆ[ﮎ‪» :(hvvazhevvīm) .‬زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮب و آﺑﺮوﻣﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺴـﺘﯽ ﺧـﻮب و ﺷﺎﯾﺴـﺘﻪ‪،‬‬
‫وﺟﻮد ﺧﻮب« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺅﺿﺠﺎﺿﺨﮕﺾ – ﺍﻉ ‪ +‬ﺿﺠﺎﻉ‪.‬‬
‫"ﺿﺒﺈﭖ‪» :(yaēca) .‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ ‪+‬ﺇﭖ »و«‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬ﺑﺮاي او‪ ،‬ﺑﻪ او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »او‪ ،‬اﯾﻦ« ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره‪.‬‬
‫یﻀﺬﻏﺪ‪» :(daben) .‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﺑﮑﺎر ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬﺷـﺘﻪ ﺳـﺎده‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬یﻀﺬﻏﺪ »ﺑﮑـﺎر ﺑﺴـﺘﻦ« ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣـﻪ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪» :‬ﺑﮑـﺎر‬
‫ﺑﺴﺘﻪاﻧﺪ«‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ«‪ .‬ﮔﻠـﺪﻧﺮ ﻧﯿـﺰ واژه را در اﯾﻨﺠـﺎ »‪ «they practice‬ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﮐﺮده و ﺧﺎﻃﺮﻧﺸﺎن ﻣﯽﮐﻨﺪ یﻀﺬﻏﺪ و یﻐﺬﻏﺪ ‪‬یﺬﺿﺪ ‪ -‬و ﺗﺼـﻮر آﻧﮑـﻪ یﻀﺬﻏﺪ ﺷـﮑﻞ‬
‫ﺗﺤﺮﯾﻒ ﺷﺪه یﻀیﻐﺪ اﺳﺖ را رد ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ واژه را از رﯾﺸﻪیﻀﺬ و ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ‬
‫واژه ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ‪ dabh‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ‪ ،deceive‬ﻓﺮﯾﺐ دادن و ﮔﻮل زدن ﮔﺮﻓﺘﻪ وﻟـﯽ ﺗﺮﺟﻤـﻪ‬
‫ﮐﺮد ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﮐﺮدن ﯾﺎ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺑﻮدن »‪«opposing‬‬
‫ﺳﻀﮋﻧﻐﺄﺇﭖ‪» :(sa~keycā) .‬آﻣﻮﺧﺘﻪاﻧﺪ‪ ،‬ﯾﺎد ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧـﺪ« )وﺟـﻪ ﺗﺄﮐﯿـﺪي‪ ،‬ﺳـﻮم ﮐـﺲ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﮑﺮر‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬر(‪- ‬ﺳﻀﺈ ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬از ﺳﺘﺎك ﺳﻀﻦ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬واژه‬
‫را ﺳﻀﮋﻏﺄﺇﭖ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ و ﺑﺮ آﻧﺴﺖ ﮐﻪ در دﺳﺘﻨﻮﺷـﺘﻪ ﮊﻥ و ﺑﺠـﺎي ﮊ ﻧﻮﺷـﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﮐﻪ ﻓﻘﻂ در ﻣﻮرد زﻣﺎن ﻣﺎﺿﯽ ﮐﺎﻣﻞ )‪ (perfect‬درﺳﺖ اﺳﺖ‪ :‬ﺳﺾ‪/‬ﻧﻊ‪/‬ﻓﻐﮑﺾ‪.‬‬
‫ﺿﮋﺿﺎﺙ ‪.‬ﺫﻏﻘﻎ_] »‪«having mastered best the esteem of truth‬‬
‫یﻀﺒﺪﺿﮓ|‪» :(daēnaiiG) .‬اﯾـﯿﻦ‪ ،‬دﯾـﻦ‪ ،‬وﺟـﺪان‪ ،‬ﺑــﺎور دﯾـﻦ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮓ|‪» :(vazhviiG) .‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( ‪ - ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﻉ»ﺻﭗ‪» :(uxôā) .‬ﺳﺨﻨﺎن‪ ،‬ﮐﻼم‪ ،‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺑﯿﺎن« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ »ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﺑﯿﺎن‪،‬‬
‫ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﮐﻼم«‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﺈﭖ‪» :(~iiaoranācā) .‬ﮐﺎر‪ ،‬ﮐﺮدار« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﺽ‬
 ‫‪ 1092‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ دوم‬
‫ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻦﻧﺎﯾﯿﺶﭼﺎ‬ ‫اوﺧﺰاﯾﯿﺶ‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ‬ ‫ﺳﭽ‪‬ﻨﺘﻮ‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫اَتﭼﺎ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﺈﺿﺄﻑ‪·,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬
‫ﮐﺮدار‬ ‫ﮔﻔﺘﺎر‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﮐﻨﺪ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫وﭼﻨﯿﻦﺑﺎﺷﺪ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺴﻨﺎﻧﺲﭼﺎ‬ ‫ﻓﺮَاُرِت‬ ‫و‪‬ﻫﻤﺎﯾﯽآ‬ ‫ﻣﺰداو‬ ‫ﺧ‪‬ﺶﻧ‪‬ﻢ‬
‫"ﺿﺴﺪﻣﺴﺈﭖ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺨﻘﻎ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ·ﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺩ؛ﮎ·‬
‫ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ‬ ‫ﻫﻤﻮاره‬ ‫ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‬ ‫ﻣﺰدا‬ ‫داﻧﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮَش‪ ‬اُﺷﺘﺮَسﭼﺎ‬ ‫ﺳﭙﯿﺘﺎﻣ‪‬ﻮ‬ ‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮﯾﺶ‬ ‫وﯾﺸﺘﺎﺳﭙ‪‬ﻮ‬ ‫ﮐﻮ‪‬ﭼﺎ‬
‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ]·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻪ‪·/‬‬ ‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]·‬ ‫ﻧﻀﺆﺿﺈﭖ·‬

‫ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‬ ‫اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‬ ‫واﺑﺴﺘﻪ )ﭘﺴﺮ( زرﺗﺸﺖ‬ ‫ﮔﺸﺘﺎﺳﭗ‬ ‫ﮐﯽ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺎﻧﻢ‬ ‫ﭘ‪‬ﺘُﻮ‬ ‫ا‪‬رِزوش‬ ‫داوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫"ﻣﮏ ·‬ ‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪·/,.‬‬ ‫ﯼ|ﺟﺎ]·‬
‫آن‬ ‫راهﻫﺎ‬ ‫راﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ‬ ‫ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار‬

‫د‪‬دات‬ ‫ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿﻨﺘُﻮ‬ ‫اَﻫﻮر‪‬‬ ‫و‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﻧﻢ‬

‫یﻀیﭗ‪&،‬‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬
‫ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ‬ ‫رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫اﯾﯿﻦ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪1093 ‬‬

‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ·‬ ‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪·/‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ·‬ ‫ﺳﺈﺿﺄﻑ‪·,‬‬ ‫ﺍ]ﻩ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ·‬

‫"ﺿﺴﺪﻣﺴﺈﭖ·‬ ‫ﭼﻘﻀﺨﻘﻎ‪·،‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ·ﭖ·‬ ‫ﮐﺾ‪·|#‬‬ ‫»ﺯﺩ؛ﮎ·‬

‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]· ‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻪ‪ ·/‬ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ]·‬ ‫ﻧﻀﺆﺿﺈﭖ·‬

‫"ﻣﮏ ·‬ ‫ﺣﻀﻮ]·‬ ‫ﻏﻘﻎ‪,.‬؛‪·/‬‬ ‫ﯼ|ﺟﺎ]·‬

‫یﻀیﭗ‪&،‬‬ ‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ]·‬ ‫ﺿﺎﻋﻖ]·‬ ‫یﻀﺒﺪﻣﮏ·‬

‫اَتﭼﺎ ﻫﻮ‪ ‬ﺳﭽ‪‬ﻨﺘﻮ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬﺎ اوﺧﺰاﯾﯿﺶ ﺷﯿﺌُﻮﺗَﻦﻧﺎﯾﯿﺶﭼﺎ‬

‫ﺧ‪‬ﺶﻧ‪‬ﻢ ﻣﺰداو و‪‬ﻫﻤﺎﯾﯽآ ﻓﺮَاُرِت ﯾﺴﻨﺎﻧﺲﭼﺎ‬
‫ﮐﻮ‪‬ﭼﺎ وﯾﺸﺘﺎﺳﭙ‪‬ﻮ ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮﯾﺶ ﺳﭙﯿﺘﺎﻣ‪‬ﻮ ﻓﺮَش‪ ‬اُﺷﺘﺮَسﭼﺎ‬
‫داوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ ا‪‬رِزوش ﭘ‪‬ﺘُﻮ ﯾﺎﻧﻢ‬
‫و‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﻧﻢ اَﻫﻮر‪ ‬ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿﻨﺘُﻮ د‪‬دات‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و ﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﮐﯽﮔﺸﺘﺎﺳﺐ‪،‬‬
‫ﭘﺴﺮ زرﺗﺸﺖ و ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ اﻧﺪﯾﺸﻪ‬
‫ﮔﻔﺘﺎر و ﮐﺮدار ﺧﻮد را ﺑﺮاي ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ ﻣﺰدا‬
‫ﻫﻤﻮاره ﺑﺎ داﻧﺶ و ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎﯾﺸﺎن ﭘﯽﮔﯿﺮي ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫و ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار راﻫﻬﺎي درﺳﺖ آن آﯾﯿﻦ ﺑﺎﺷﻨﺪ‬
‫ﮐﻪ اﻫﻮرا ﺑﻪ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ )رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ( ﺧﻮد ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ‪.‬‬
 ‫‪ 1094‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫زرﺗﺸﺖ در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺧﻮد را ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ و ﻧﺠﺎتدﻫﻨﺪه از ﺟﻬﻞ و ﻧﺎداﻧﯽ ﻣﻌﺮﻓـﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ .‬ﺳ‪‬ﺌُﻮﺷﯿﯿﺖ‪ ‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻧﺠﺎت دادن از ﺗﯿﺮهروزيﻫﺎ و ﻓﺴﺎد ﺑﺸﺮ و ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﺳـﺖ‪.‬‬
‫ﭼﻮن ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﺗﯿﺮهروزي وﺟﻮد دارد ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ ﺑﺮاي رﻫـﺎﯾﯽ‬
‫ﺑﺨﺸﯿﺪن ﻣﺮدم از آﻟﻮدﮔﯽ و آﺷﻔﺘﮕﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻃﺒﻖ آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻫﺮ ﻣﺮد و‬
‫زﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو آﯾﯿﻦراﺳﺘﯽ و ﺑﺎورﻣﻨﺪ ﺑﻪدﺳﺘﻮرﻫﺎي اﺧﻼﻗﯽﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪﻣﯽﺗﻮاﻧﺪﻧﻘﺶ ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ‬
‫و رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ از ﭘﻠﯿﺪي را ﺑﻪ ﻋﻬﺪه داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬در رواﯾﺎت ﺳﻨﺘﯽ ﮐـﻪ در زﻣـﺎن ﺳﺎﺳـﺎﻧﯿﺎن‬
‫ﮔﺮدآوري ﺷﺪه ﺳﻮﺷﯿﺎﻧﺖ در رأس ﻫﺮ ﻫﺰار ﺳﺎل از ﺗُﺨﻤﮥ زرﺗﺸﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﻇﻬﻮر ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﻨﺒـﻪ‬
‫داﺳﺘﺎﻧﯽ و اﺳﺎﻃﯿﺮي ﺑﺨﻮد ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺻﻮل ﺧﺮدﮔﺮاﯾﯽ آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬
‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ‪» :(atcā) .‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ« »ﺽ‪،‬ﺇﭖ«‪» .‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻌﻼوه‪ ،‬از اﯾﻨﺮو‪ ،‬ﭼﻨﯿﻦ‪ ،‬و ﭼﻮن«‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hoi) .‬اﯾﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‬
‫ﺳﺈﺿﺄﻑ‪» :(scaytū) .,‬دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ ﮐﻨﻨـﺪ« )وﺟـﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺍﺿﺈ »ﭘﯿﺮوي ﮐﺮدن‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن‪ ،‬اداﻣﻪ دادن«‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎﭖ‪» :(manazhā) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﻉ»ﺻﭙﻪ‪» :(uxδāiB) ./‬ﮔﻔﺘﺎر‪ ،‬ﺳﺨﻨﺎن« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻉ»ﺻﺾ‬
‫ﮊﮔﻀﺨﻮﺿﺪﭘﻪ‪/‬ﺇﭖ‪» :(~iiaoθanāiBcā) .‬و ﺑﺎ ﮐﺮدار‪ ،‬و ﺑﺎ ﮐﺎرﻫﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫»ﺯﺩ؛ﮎ‪» :(xDnfm) .‬داﻧﺶ‪ ،‬آﮔـﺎﻫﯽ« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪»- ‬ﺯﺩﺽ »آﮔـﺎه ﺑـﻮدن‪ ،‬داﻧـﺶ‬
‫داﺷﺘﻦ« ]ﮔﻠﺪﻧﺮ اﯾﻦ واژه»»ﺯﺩ‪,‬ﮎ« ﺛﺒﺖ ﮐﺮده‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ از آن ﭘﯿـﺮوي و ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫ﺧﺸﻨﻮدي اﻫﻮراﻣﺰدا ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ و اﯾﻨﺴﻠﺮ آﻧﺮا از رﯾﺸﻪ»ﺯﺩﺽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻤﺮاه و‬
‫ﺳﺎزﮔﺎر ﺑﻮدن‪ ،‬ﭘﯿﺮوي و دﻧﺒﺎل ﮐﺮدن ﮔﺮﻓﺘﻪاﻧﺪ[‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﺭﺿﺎﮐﭙﻪ‪.‬ﭖ‪» :(vahmąi.ā) .‬ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺖ‪ ،‬ﺗﺠﻠﯿﻞ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ‪ ،‬دﻋﺎ‪ ،‬ﺛﻨﺎ« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺭﺿﺎﮐﺾ »ﺑﺰرﮔﺪاﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺠﻠﯿﻞ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬دﻋﺎ ﮐﺮدن‪ ،‬ﺛﻨﺎ ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺣﻤﺪ«‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ دوم ‪1095 ‬‬

‫ﭼﻘﻀﺨﻘﺞ‪» :(fraoreu) .،‬ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺘﻮاﻟﯽ‪ ،‬دﻧﺒﺎل ﻫﻢ‪ ،‬ﭘﯽﮔﯿﺮي‪ ،‬داﺋﻢ« )ﻗﯿﺪ( ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬اﯾﻦ‬
‫واژه را از رﯾﺸﻪﺭﺿﻖ ‪+‬ﭼﻘﭗ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن ﮐﻪ از ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﭘﯿﺮوي ﮐﺮد‪.‬‬
‫"ﺿﺴﺪﻣﺴﺈﭖ‪» :(yasnąseā) .‬ﻧﯿﺎﯾﺶﻫﺎ‪ ،‬ﺳﺘﺎﯾﺶﻫﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪"- ‬ﺿﺴﺪﺽ‬
‫ﻧﻀﺆﺿﺈﭖ‪» :(kavvaeā) .‬ﮐﻮي‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﺎن زﻣﺎن زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ دﯾﻦﻫـﺎي‬
‫ﺑﯿﻬﻮده و ﺑﺎﻃﻞ و ﺧﺪاﯾﺎن دروﻏﯿﻦ ﺑﺎور داﺷﺘﻨﺪ و ﺑﺎ زرﺗﺸﺖ دﺷﻤﻨﯽ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ«‪.‬‬
‫ﺭ[‪/‬ﻓﭙﺴﺢ]‪» :(vīBtaspō) .‬وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ‪ ،‬ﮔﺸﺘﺎﺳـﺐ‪ ،‬ﮐـﯽ ﮔﺸﺘﺎﺳـﺐ‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ ﮐـﻪ‬
‫ﻫﻮادار زرﺗﺸﺖ ﺑﻮد‪) «.‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﻩ‪/‬ﻓﭙﺴﺤﺾ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـ ـﮏ(‪‬‬ ‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻪ‪» :(zaraθuBtriB) ./‬واﺑﺴـــﺘﻪ ﺑـــﻪ زرﺗﺸـــﺖ« )ﻧﻬـــﺎدي‪،‬‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﺎ اﺳﭙﻨﺘﺎم‪ ،‬ﭘﺴـﺮ زرﺗﺸـﺖ ﺑﻨـﺎم اﯾﺴـﺖ واﺳـﺘﺮَ‬
‫‪ isauvastra‬ﻣﯽداﻧﺪ‪ ،‬دﯾﮕﺮان از او ﭘﯿﺮوي ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺟﺰ ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ[‬
‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ]‪» :(spitāmō) .‬اﺳﭙﯿﺘﺎﻣ‪‬ﻮ‪ ،‬اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﺾ‬
‫ﭼﻘﻀﺰﺿﺦ‪/‬ﻓﻘﻀﺴﺈﭖ‪» :(fraDaoBtiascā) .‬ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‪ ،‬از ﯾﺎران زرﺗﺸﺖ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫ﯼ|ﺟﺎ]‪» :(dGzhō) .‬ﺑﺨﺸﺶ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ‪ ،‬ﻫﺪﯾﻪ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺖ‪ ،‬ﺧﺪﻣﺘﮕﺰاري« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪-‬یﭙﺎ ] )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ـ ‪ .(dGsvant‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ واژه را از ﺳﺘﺎكیﭗ ﮔﺮﻓﺘﻪ و آﻧﺮا‬
‫ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﺑﺎ )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ـ ‪ dhyai‬ﯾﺎ ـ ‪ (dhyā‬ﺗﺼﻮر ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﻌﻨﯽ ﮐﺮده ﺑﻪ ﻓﮑـﺮ ﻓـﺮو‬
‫رﻓﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻌﻤﻖ ﮐﺮدن »‪.«meditating upon‬‬
‫ﻏﻘﻎ‪» :(erezůB) ./,.‬راﺳﺖ‪ ،‬درﺳﺖ‪ ،‬ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﻏﻘﻎ‪.‬ﻉ »ﺻﻔﺖ«‬
‫ﺣﻀﻮ]‪» :(paθō) ،‬راهﻫﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺣﻀﻮ »راه«‬
‫"ﻣﮏ‪» :(yąm) .‬آﻧﺮا‪ ،‬آﻧﺮا ﮐﻪ‪) «which ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ« )ﺿﻤﯿﺮ(‬
‫یﻀﺒﺪﻣﮏ‪» :(daēnąm) .‬دﯾﻦ‪ ،‬وﺟﺪان‪ ،‬ﺑﯿﻨﺶ دروﻧﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬ﺳﺮور ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫ﺳﻀﺨﮋﮔﻀﺄﻑ]‪» :(sao~iiaytō) .‬ﺳﻮﺳﯿﺎﻧﺖ‪ ،‬رﻫﺎﯾﯽﺑﺨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫یﻀیﭗ‪» :(dadāu) .،‬داد‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺖ« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
 ‫‪ 1096‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم‬
‫اَﺳﭙﺎﻧﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﯿﭽ‪‬ﺖ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﻮروﭼﯿﺴﺘﺎ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫ﺗ‪‬ﻢﭼﺎ‬
‫ﺿﺴﺤﭙﺪﭖ·‬ ‫ﺍﺿﺒﺈﺽ‪·،‬‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺈﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﻑ؛ﮐﺈﭖ·‬
‫اَﺳﭙﺎﻧﺎ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﯿﭽ‪‬ﺖ‬ ‫ﭘﻮروﭼﯿﺴﺘﺎ‬ ‫ﺗﻮ‬ ‫و او را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮَه‪‬‬ ‫دوﮔ‪‬ﺪراﻧﻢ‬ ‫ﯾﺰيوي‬ ‫ﺳﭙﯿﺘﺎﻣﯽ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻀﺎﺏ·‬ ‫یﻌﻠﻐیﻘﻤﮏ·‬ ‫"ﺙ‪.‬ﻫﺆ[·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ[·‬
‫زرﺗﺸﺖ‬ ‫دﺧﺘﺮان‬ ‫ﺟﻮاﻧﺘﺮﯾﻦ‬ ‫اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺳ‪‬ﺮِم‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺖﯾﺎسﺗﯿﻢ‬ ‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬
‫·‬‫ﺳﻀﻘﻐﮏ‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‬
‫·‬ ‫ﺣﻀﻬﻔﮕﭙﺴﻒ[ﮎ‬
‫·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬‬
‫·‬

‫ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﭘﺎيﺑﻨﺪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬

‫دات‬ ‫ﺗَﺌﯽﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫ﻣﺰداوسﭼﺎ‬ ‫اَﺷَﻬﯿﺎ‬

‫یﭗ‪،‬‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬ﺇﭖ‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ‬
‫ﻣﯽدﻫﺪ‬ ‫ﺑﻪ ﺗﻮ‬ ‫و ﺧﺮدﻣﻨﺪي‬ ‫اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﺮَتوا‬ ‫ﺗﻮا‬ ‫ﻓَﺮِﺷﻮا‬ ‫ﻫ‪‬ﻢ‬ ‫اَﺗﺎ‬
‫·‬ ‫»ﻗﻀﻮﻇﭗ‬ ‫·‬ ‫ﻭﻇﭗ‬ ‫·‬ ‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺅﭖ‬ ‫·‬ ‫ﺍ؛ﮎ‬ ‫·‬‫ﺿﻮﭖ‬
‫ﺧﺮد‬ ‫ﺧﻮدت‬ ‫ﭘﺮﺳﺘﺶ‪ ،‬راﯾﺰﻧﯽ‬ ‫ﻫﻢ‬ ‫ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‬

‫و‪‬رِشوا‬ ‫ﻫﻮِداﻧﻮ‬ ‫آرم‪‬ﺗﻮﯾﯿﺲ‬ ‫ﺳﭙﻨﯿﺶﺗﺎ‬

‫ﺭﺿﻘﻎ‪/‬ﺅﭖ&‬ ‫·‬ ‫ﺍﻋیﭙﻖ‪,‬‬ ‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪/‬‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ‬
‫ﮐﺮدار‬ ‫اﺳﺘﻮار‬ ‫ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ‬ ‫ﺳﻮدﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪1097 ‬‬

‫ﺿﺴﺤﭙﺪﭖ·‬ ‫ﺍﺿﺒﺈﺽ‪·،‬‬ ‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺈﻫﺴﻔﭗ·‬ ‫ﻑ‪·,‬‬ ‫ﻑ؛ﮐﺈﭖ·‬

‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻀﺎﺏ·‬ ‫یﻌﻠﻐیﻘﻤﮏ·‬ ‫"ﺙ‪.‬ﻫﺆ[·‬ ‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ[·‬

‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪ ·/‬ﺣﻀﻬﻔﮕﭙﺴﻒ[ﮎ· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· ﺳﻀﻘﻐﮏ‬

‫·‬

‫ﺿﺰﺿﺎﮔﭗ · ﮐﺾ‪|#‬ﺇﭖ· ﻓﻀﻬﺬﮒ]· یﭗ‪·،‬‬

‫ﺿﻮﭖ· ﺍ؛ﮎ· ﭼﻐﻘﻀﺰﺅﭖ· ﻭﻇﭗ · »ﻗﻀﻮﻇﭗ·‬

‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ· ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪ ·/‬ﺍﻋیﭙﻖ‪ · ,‬ﺭﺿﻘﻎ‪/‬ﺅﭖ&‬

‫ﺗ‪‬ﻢﭼﺎ ﺗﻮ ﭘ‪‬ﺌﻮروﭼﯿﺴﺘﺎ ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﯿﭽ‪‬ﺖ اَﺳﭙﺎﻧﺎ‬

‫ﺳﭙﯿﺘﺎﻣﯽ ﯾﺰيوي دوﮔ‪‬ﺪراﻧﻢ ز‪‬ر‪‬ﺗﻮﺷﺘﺮَه‪‬‬
‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﭘ‪‬ﺌﯿﺖﯾﺎسﺗﯿﻢ ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ ﺳ‪‬ﺮِم‬
‫اَﺷَﻬﯿﺎ ﻣﺰداوسﭼﺎ ﺗَﺌﯽﺑﯿﻮ‪ ‬دات‬
‫اَﺗﺎ ﻫ‪‬ﻢ ﻓَﺮِﺷﻮا ﺗﻮا ﺧﺮَتوا‬
‫ﺳﭙﻨﯿﺶﺗﺎ آرم‪‬ﺗﻮﯾﯿﺲ ﻫﻮِداﻧﻮ و‪‬رِشوا‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺗﻮ ﭘﻮرﭼﯿﺴﺘﺎ اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن از ﺗﺒﺎر ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﯿﭽ‪‬ﺖ اَﺳﭙﺎن‬
‫اي ﺟﻮاﻧﺘﺮﯾﻦ دﺧﺘﺮ زرﺗﺸﺖ‬
‫در ﺑﺎره او ﮐﻪ ﭘﺎيﺑﻨﺪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ اﺳﺖ‬
‫و ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ راﺳﺘﯽ و ﺧﺮدﻣﻨﺪي را ﺑﺘﻮ ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‬
‫ﺑﺎ ﺧﺮد ﺧﻮد راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﯽ‬
‫و ﺳﻮدﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ ﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﮥ ﭘﺎرﺳﺎﯾﯽ اﺳﺘﻮار اﺳﺖ در ﭘﯿﺶ ﮔﯿﺮ‪.‬‬
 ‫‪ 1098‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫در اﯾﻦ ﮔﺮدﻫﻤﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر ﺑﺎورﻣﻨﺪان و ﻧﺰدﯾﮑﺎن زرﺗﺸـﺖ ﻣﯿـﺎن ﭘﻮرﭼﯿﺴـﺘﺎ دﺧﺘـﺮ وي ﺑـﺎ‬
‫ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ داﻧﺸﻤﻨﺪ و وزﯾﺮ ﮐﯽﮔﺸﺘﺎﺳﺐ ﭘﯿﻤﺎن ﻫﻤﺴـﺮي ﺑﺴـﺘﻪ ﻣـﯽﺷـﻮد‪ .‬زرﺗﺸـﺖ او را در‬
‫ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻫﻤﺴﺮ ازاد ﮔﺰارده وﻟﯽ ﭘﻨﺪ ﻣﯽدﻫﺪ در ﺑﺎره ﻫﻤﺴﺮ آﯾﻨﺪهات ﺑﺎ ﺧﺮد ﺧﻮد راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫ازادي زن و ارزش او ﺑــﺮاي ﺑﺮﮔﺰﯾــﺪن ﻫﻤﺴــﺮ و ﻧﯿــﺰ راه و روش وي در زﻧــﺪﮔﯽ ﻧﺸــﺎن‬
‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻓﮑﺮي اﯾﺮاﻧﯽ را از دﯾﺮزﻣﺎن آﺷﮑﺎر ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻑ؛ﮐﺈﭖ‪» :(tfmeā) .‬و اﯾﻦ‪ ،‬و اﯾﻨﺮا‪ ،‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﻑ‪» :(tū) .,‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻄﺎب‪ ،‬ﭘﻮروﭼﯿﺴﺘﺎ« ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﻣﺘﺼﻞ ﺑﺮاي ﻓﺮا ﺧﻮاﻧﺪن ﯾﺎ ﻧﺼﯿﺤﺖ ﮐﺮدن‬
‫ﮐﻪ ﺑﺠﺎي ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﺗﮏ ﻧﯿﺰ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ( از ﺿﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ‬
‫»ﻓﺆ؛ﮎ«‪.‬‬
‫ﺣﺨﻌﻘﻌﺈﻫﺴﻔﭗ‪» :(pourucistā) .‬ﭘﻮروﭼﯿﺴﺘﺎ‪ ،‬ﻧﺎم ﺧﺎص‪ ،‬ﻧﺎم دﺧﺘﺮ زرﺗﺸﺖ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪-‬ﺣﺨﻌﻘﻌﺈﻫﺴﻔﭗ‬
‫ﺍﺿﺒﺈﺽ‪·،‬ﺿﺴﺤﭙﺪﭖ‪» :(haēcau.aspānā) .‬از ﺗﺒﺎر ﻫ‪‬ﺌ‪‬ﯿﭽ‪‬ﺖ اَﺳـﭗ‪) «‬ﻧـﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺍﺿﺒﺈﺽ‪·،‬ﺿﺴﺤﭙﺪﺽ·‬

‫ﺳﺤﻬﻔﭙﮏ[‪» :(spitamī) .‬اﺳﭙﻨﺘﻤﺎن‪ ،‬ﻧﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﺤﻬﻔﭙﮑﺾ‬

‫"ﺙ‪.‬ﻫﺆ[‪» :(yezivvi) .‬ﺟﻮاﻧﺘﺮﯾﻦ ﻓﺮزﻧﺪ‪ ،‬ﺟﻮاﻧﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪"-‬ﺽ‪.‬ﻉ‬
‫یﻌﻠﻐیﻘﻤﮏ‪» :(dugedrąm) .‬دﺧﺘﺮﻫﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬یﻌﻠﻐیﻀﻖ‬
‫‪.‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﻀﺎﺏ‪» :(zaraθuBteahē) .‬زرﺗﺸﺖ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪.- ‬ﺿﻘﻀﻮﻉ‪/‬ﻓﻘﺾ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـــﮏ(‪‬‬ ‫ﺣﻀﻬﻔﮕﭙﺴﻒ[ﮎ‪» :(paitiiastīm) .‬ﭘـــﺎيﺑﻨـــﺪ‪ ،‬ﻓﺮﻣـــﺎﻧﺒﺮ« )راﯾـــﯽ‪،‬‬
‫ﺣﻀﻬﻔﮕﭙﺴﻔﻪ ]اداﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ذﮐﺮﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬ذاﮐﺮ‪ ،‬اﻇﻬﺎر و ﺑﯿﺎنﮐﻨﻨـﺪه‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪» :‬ﻓﺮﻣـﺎن‬
‫ﺑﺮﻧﺪه و اﻃﺎﻋﺖﮐﻨﻨﺪه از اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ« اﯾﻨﺴﻠﺮ‪» :‬ﭘﺎﯾﻪ ﮔﺰارﻧﺪه و دﻫﻨﺪه اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ«‪[.‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺳﻮم ‪1099 ‬‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬

‫ﺿﮋﺿﺎﮔﭗ‪» :(a~ahiiā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬دادﮔﺮي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮋﺽ‬
‫ﮐﺾ‪|#‬ﺳﺈﭖ‪» :(mazdGscā) .‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﻧﻤﺎد ﺧﺮد‪ ،‬ﺧﺮدﻣﻨﺪي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
‫ﻓﻀﻬﺬﮒ]‪» :(taibiiō) .‬ﺑﺮاي ﺗﻮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﻣﻀﯿﺮ ﺷﺨﺼﯽ(‬
‫یﭗ‪» :(dāu) .،‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯿﺪارد« )وﺟﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪-‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ارزاﻧﯽ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﭘﯿﺸﮑﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‬
‫ﺳﻀﻘﻐﮏ‪» :(sarem) .‬ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ‪ ،‬ﻫﻤﮑﺎري« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺳﻀﻖ‬
‫ﺿﻮﭖ‪» :(atā) .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﺑﻬﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﺍ؛ﮎ‪» :(hfm) .‬ﺑﺎ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ‪ ،‬ﺑﺎﺗﻔﺎق ﻫﻢ« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬
‫ﭼﻐﻘﻀﺰﺅﭖ‪ + :(ferąDvvā) .‬ﺍ؛ﮎ‪» .‬راﯾﺰﻧﯽ ﮐﻨﯽ‪ ،‬ﻫﻤﭙﺮﺳـﯽ ﮐﻨـﯽ« )وﺟـﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬دوم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﭼﻘﻀﺲ »ﭘﺮﺳﯿﺪن‪ ،‬ﺳﺌﻮال ﮐﺮدن«‬
‫ﻭﻇﭗ‪» :(θβā) .‬ﺗﻮ‪ ،‬ﺧﻮدت« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻭﻇﺾ »ﺧﻮدت‪ ،‬ﺗﻮ«‬
‫»ﻗﻀﻮﻇﭗ‪» :(xraθβā) .‬ﺑﺎ ﺧﺮد‪ ،‬ﺧﺮد« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪»- ‬ﻗﻀﻔﻊ »ﺧﺮد‪ ،‬ﻋﻘﻞ«‬
‫ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﭗ‪» :(spfniBtā) .‬ﭘﺎكﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬واﻻﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺳﻮدﻣﻨﺪﺗﺮﯾﻦ« ‪ - ‬ﺳﺢ؛ﺩﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫ﭘﻘﮑﻀﻒ]ﻩ‪» :(ārmatōiB) ./‬آرﻣﺌﯿﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰﮔﺎري« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭘﻘﮑﻀﻬﻔﻪ‬
‫ﺍﻋیﭙﺪ‪» :(hudanū) .,‬ﺑﺰرﮔﻮار‪ ،‬ﺑﺨﺸﻨﺪه‪ ،‬ﭘﺎﯾﺪار‪ ،‬اﺳـﺘﻮار« )راﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺍﻋیﭙﺪﻉ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪) :‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬درك و درﯾﺎﻓﺖ«‪[.‬‬
‫ﺭﺿﻘﻎ‪/‬ﺅﭖ‪» :(vareBvvā) .‬اﻧﺠﺎم ﺑﺪه‪ ،‬ﺑﮑﺎر ﺑﺒﺮ‪ ،‬ﺑﮑـﻦ« )وﺟـﻪ اﻣـﺮي دوم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬﺷــﺘﻪ ﺳــﺎده‪ ،‬ﻧﺎﮔــﺬر(‪- ‬ﺭﺛﻘﻎ‪» .‬ﮐ ـﺮدن‪ ،‬اﻧﺠــﺎم دادن‪ ،‬ﺑﮑ ـﺎر ﺑــﺮدن« ]ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪:‬‬
‫واژهﺭﺿﻘﻎ‪/‬ﺅﭖ ﻣﺒﻬﻢ اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ از رﯾﺸﻪﺭﺿﻖ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن ‪ +‬ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ )‪(.acc‬‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺭﺿﻖ‪/‬ﺅﺽ و ﺑﻪ ﻫﻤـﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿـﺐ اﺳـﺖ اﮔـﺮ از رﯾﺸـﻪﺭﺿﻖ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫»ﭘﻮﺷﺎﻧﺪن‪ ،‬ﭘﻨﺎه دادن« ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد و ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ ﺑﺎﯾﯽ )‪ (inst.‬ﺑﺎﯾـﺪ ﺑﮑـﺎر رود‪ .‬ﻣـﯽﺗﻮاﻧـﺪ از‬
‫رﯾﺸﻪﺭﺿﻘﻎ‪ .‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ راﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ‪ [.‬ﮔﻠﺪﻧﺮ‪ ،‬ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ ،‬اﯾﻨﺴﻠﺮ و دﯾﮕـﺮان دو واژه را ﺑـﺎ ﻫـﻢ‬
‫ﺑﺼﻮرت ﻣﺮﮐﺐ و ﺑﻪ ﺷﮑﻞﺍﻋیﭙﺪﺭﺿﻘﻎ‪/‬ﺅﭖ ﻣﯽﺧﻮاﻧﻨﺪ »ﮐﺮدار اﺳﺘﻮار«‬
 ‫‪ 1100‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم‬
‫وﯾﺪات‬ ‫ﻓ‪‬ﺰر‪‬ﺋﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﻧﯽو‪‬راﻧﯽ‬ ‫ﺳﭙِﺮدا‬ ‫وِ‬ ‫زي‬ ‫ﺗ‪‬ﻢ‬

‫·‬ ‫ﺭ[یﭗ‪،‬‬ ‫·‬ ‫"ﭖ ﭼﻎ‪.‬ﻕ]ﻩ‬ ‫ﺩﻫﺆﺿﻘﭙﺪ[‬

‫·‬ ‫·‬ ‫ﺳﺤﻐﻘﻐیﭗ‬ ‫·‬ ‫ﺭ؛‬ ‫·‬ ‫‪[.‬‬ ‫ﻑ؛ﮎ‬
‫·‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮاي ﭘﺪر‬ ‫او ﮐﻪ‬ ‫ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯿﺪﻫﻢ‬ ‫زﻧﺎﺷﻮﺋﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮي‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫از اﯾﻨﺮو‬ ‫او را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧﻮ‪‬ا‪‬ت‪ ‬اَوِ‬ ‫اَتﭼﺎ‬ ‫واﺳﺘﺮﯾ‪‬ﻪ ا‪ ‬ﯾﺒﯽ ﯾﻮ‪‬‬ ‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺖ ﯾﺌ‪‬ﭽﺎ‬
‫ﻃﻀﺒﻔﻀﺨﺆﺏ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻮﮔﻀﺒﺈﭖ·‬
‫ﺑﺮاي ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪان‬ ‫ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬ ‫ﻣﺮدم ﮐﺸﺎورز‬ ‫ﻫﻤﻪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫اَش‪ ‬و‪‬ﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫اَﺷﺎﺋﻮﻧﯽ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬‬
‫·‬ ‫·‬‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺬﮒ]‬
‫·‬ ‫ﺿﺰﭘﻌﺪ[‬
‫·‬

‫ﻧﯿﮏ‬ ‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﺑﺮاي درﺳﺘﮑﺎران‬ ‫زن درﺳﺘﮑﺎر‬

‫ﺑِﺌ‪‬ﺪوش‬ ‫ﻣ‪‬ﻢِ‬ ‫ﻫ‪‬ﻨﮓﻫﻮش‬ ‫ﺧﻮِﻧْﻮ‪‬ت‬

‫·‬‫ﺫ؛ﻏیﻊ‪/‬‬ ‫·‬‫ﮎ؛ﮎ‬ ‫·‬‫ﺍﺿﺠﺎﻉ‪/‬‬ ‫·‬‫ﻁ؛ﺩﺅﺽ‪،‬‬
‫در اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺴﺘﮕﺎن‬ ‫ﺑﻬﺮه‬ ‫ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬ﺋ‪‬ﻦَ ﯾﺎﯾﯽ‬ ‫اﻫﻮر‪‬‬ ‫د‪‬دات‬ ‫ﻣﺰداو‬
‫·‬‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ‬ ‫·‬‫ﺿﺎﻋﻖ]‬ ‫·‬ ‫یﻀیﭗ‪،‬‬ ‫·‬ ‫ﮐﺾ‪|#‬‬
‫ﺑﺮاي اﯾﯿﻦ‬ ‫اﻫﻮرا‬ ‫ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد‬ ‫ﻣﺰدا‬

‫آ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ‬ ‫ﯾﻮﯾﯽ‬ ‫وﻧﮕﻬﻮﯾﺎﯾﯽ‬

‫ﭖ&‬ ‫·‬ ‫ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ‬ ‫·‬ ‫"]ﻩ‬ ‫·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭙﻪ‬
‫ﺗﺎ‬ ‫ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺳﺮاﺳﺮ‬ ‫زﻣﺎن زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﺧﻮب‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪1101 ‬‬

‫ﺭ[یﭗ‪،‬‬
‫·‬ ‫·‬ ‫"ﭖ ﭼﻎ‪.‬ﻕ]ﻩ‬ ‫·‬ ‫ﺩﻫﺆﺿﻘﭙﺪ[‬ ‫·‬ ‫ﺳﺤﻐﻘﻐیﭗ‬ ‫·‬ ‫ﺭ؛‬ ‫·‬ ‫‪[.‬‬ ‫·‬ ‫ﻑ؛ﮎ‬
‫ﻃﻀﺒﻔﻀﺨﺆﺏ·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ ·‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫ﺣﻀﻬﻮﮔﻀﺒﺈﭖ·‬

‫·‬‫ﺿﺰﭘﻌﺪ[· ﺿﺰﺿﺆﺿﺬﮒ]· ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]· ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪/‬‬

‫ﻁ؛ﺩﺅﺽ‪ ·،‬ﺍﺿﺠﺎﻉ‪ ·/‬ﮎ؛ﮎ· ﺫ؛ﻏیﻊ‪·/‬‬

‫ﮐﺾ‪ ·|#‬یﻀیﭗ‪ ·،‬ﺿﺎﻋﻖ]· یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ‬

‫·‬

‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭙﻪ· "]ﻩ · ﺭ[ﺳﺤﭙﻪ· ﭖ&‬

‫ﺗ‪‬ﻢ زي وِ ﺳﭙِﺮدا ﻧﯽو‪‬راﻧﯽ ﯾﺎ ﻓ‪‬ﺰر‪‬ﺋﯽ وﯾﺪات‬

‫ﭘ‪‬ﺌﯿﺖ ﯾﺌ‪‬ﭽﺎ واﺳﺘﺮﯾ‪‬ﻪ ا‪ ‬ﯾﺒﯽ ﯾﻮ‪ ‬اَتﭼﺎ ﺧﻮ‪‬ا‪‬ت‪ ‬اَوِ‬
‫اَﺷﺎﺋﻮﻧﯽ اَش‪ ‬و‪‬ﺑﯿﻮ‪ ‬ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ و‪‬ﻧﮕﻬِﺌﻮش ﺧﻮِﻧْﻮ‪‬ت ﻫ‪‬ﻨﮓﻫﻮش ﻣ‪‬ﻢِ ﺑِﺌ‪‬ﺪوش‬
‫ﺧﻮِﻧْﻮ‪‬ت ﻫ‪‬ﻨﮓﻫﻮش ﻣ‪‬ﻢِ ﺑِﺌ‪‬ﺪوش‬
‫ﻣﺰداو د‪‬دات اﻫﻮر‪ ‬د‪‬ﺋ‪‬ﻦَ ﯾﺎﯾﯽ وﻧﮕﻬﻮﯾﺎﯾﯽ ﯾﻮﯾﯽ وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ آ‬
‫وﻧﮕﻬﻮﯾﺎﯾﯽ ﯾﻮﯾﯽ وﯾﺴﭙﺎﯾﯽ آ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ او را ﺑﺎ ﺣﻀﻮر و در ﻣﯿﺎن ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮي و زﻧﺎﺷﻮﯾﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻣﯽ‬
‫دﻫﻢ او ﮐﻪ ﺧﺪﻣﺘﮕﺰار ﭘﺪر‪ ،‬ﻫﻤﺴﺮ‪ ،‬ﻣﺮدم ﮐﺸﺎورز و ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪان ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫زن درﺳﺘﮑﺎر در اﻧﺪﯾﺸﻪ آﺳﺎﯾﺶ درﺳﺘﮑﺎران و ﺑﺴﺘﮕﺎن اﺳﺖ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ اﻫﻮراﻣﺰدا ﺑﻪ او ﺑﻬﺮه ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﻧﯿﮏ را‬
‫ﺑﺮاي ﭘﯿﺮوي از آﯾﯿﻦ ﺑﻬﯽ‬
‫در ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ ارزاﻧﯽ دارد‪.‬‬
 ‫‪ 1102‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬او را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ]اﺷﺎره ﺑﻪ داﻣﺎد‪ ،‬دﯾﺪﮔﺎهﻫﺎي دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺰ وﺟـﻮد دارد‪،‬‬
‫اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﻣﯽ ﭘﻨﺪارد اﯾﻦ ﺿﻤﯿﺮ ﺑﺎﯾﺪ راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ و ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﻨـﺎﺑﺮاﯾﻦ آﻧـﺮا ﺑـﻪ »ﻓﻤﮏ«‬
‫اﺻﻼح ﻣﯽﮐﻨﺪ و اﺷﺎره ﺑﻪ ﭘﻮروﭼﯿﺴﺘﺎ دﺧﺘﺮ زرﺗﺸﺖ ﻣﯿﺪاﻧﺪ‪ .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﯾﻦ واژه را ﺿﻤﯿﺮ‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ ﻣﯿﺪاﻧﻨﺪ ﻣﻨﻈﻮرﺷﺎن ﭼﺎﻣﺎﺳﭗ اﺳﺖ ﮐـﻪ در ﺑﻨـﺪﻫﺶ از او ﻧـﺎم ﺑـﺮده ﺷـﺪه‪ .‬ﮐﺘـﺎب‬
‫ﺑﻨﺪﻫﺶ از ﻟﺤﺎظ ﺳﻨﺘﯽ و ﺗﺎرﯾﺨﯽ و اﺳﺎﻃﯿﺮي ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ وﻟﯽ ارﺗﺒﺎﻃﯽ ﺑـﺎ ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ و‬
‫آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ ﻧﺪارد‪ .‬دوﻫﺎرﻟﻪ ﻧﯿﺰ اﯾﻦ ﺿﻤﯿﺮ را اﺷﺎره ﺑﻪ ﻓﺮﺷﻮﺷـﺘﺮ ﻣـﯽداﻧـﺪ ﮐـﻪ‬
‫ﺗﺤﺖﺗﺄﺛﯿﺮ ادﺑﯿﺎت ﺳﻨﺘﯽ ﭘﻬﻠﻮي ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ .‬ﺑﺎرﺗﻠﻮﻣﻪ ﻧﯿﺰ آﻧﺮا اﺷﺎره ﺑﻪ ﺟﺎﻣﺎﺳﭗ ﻣﯽداﻧـﺪ‪.‬‬
‫ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ اﯾﻦ ﺿﻤﯿﺮ را ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد و اﺷﺎره ﺑﻪیﻀﺒﺪﭖ در ﺳﻄﺮ ﭼﻬﺎرم ﻣـﯽداﻧـﺪ‪[.‬‬
‫ﭼﻮن در اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ ﺻﺤﻨﻪ و ﻧﺸﺴﺘﯽ اﺷﺎره ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﻧﺎم ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ و آﻣﻮزﮔـﺎر‬
‫و ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺧﺎﻧﻮاده و ﺟﺎﻣﻌﻪ زرﺗﺸﺘﯿﺎن ﻣﺮاﺳﻢ ازدواج و ﭘﯿﻤﺎن ﻫﻤﺴﺮي ﺑﺮاي دﺧﺘﺮش را‬
‫اﺟﺮا ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﺿﻤﯿﺮ ﻣﺰﺑﻮر راﻓﻤﮏ در ﺣﺎﻟﺖ ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﺑﺪاﻧﯿﻢ‪.‬‬
‫‪» :(zī) .[.‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ‪ ،‬ﺑﯽﮔﻤﺎن« )ﺗﺄﮐﯿﺪي و اﻟﺰاﻣﯽ‪» ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬از اﯾﻨﺮو«(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺣﺎﻟﺘﻬﺎي واﺑﺴﺘﮕﯽ و ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺼﻞ( »ﺷﻤﺎ«‪," - ‬ﺕ؛ﮎ‬
‫ﺳﺤﻐﻘﻐیﭗ‪» :(speredā) .‬ﺷﻮر‪ ،‬ﺷﻮق‪ ،‬اﺷﺘﯿﺎق‪ ،‬ﺑـﺎ ﮔﺮﻣـﯽ و اﻟﺘﻬـﺎب« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫ﺳﺤﻐﻘﻐﯽ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬واژه را ﺟﺪا ﺷﺪه از ﺳﺘﺎكﺳﺤﻐﻘﻐیﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »زﻧﺎﺷـﻮﺋﯽ‪،‬‬
‫ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻫﻤﺴﺮي« در ﺣﺎﻟـﺖ )دري( و اﯾـﻦ ﺟﻤﻠـﻪ را ﭼﻨـﯿﻦ ﻣـﯽﺧﻮاﻧـﺪ »ﻓﻤﮏ‪.‬ﺭﻍ‪.[..‬‬
‫ﺳﺤﻐﻘﻐیﭗ‪ :‬او را در ﻣﯿﺎن ﺷـﻤﺎ و ﺑـﺎ ﺣﻀـﻮر ﺷـﻤﺎ ﺑـﻪ ﻫﻤﺴـﺮي و زﻧﺎﺷـﻮﺋﯽ ﭘﯿﻮﻧـﺪ‬
‫ﻣﯽدﻫﻢ‪.«.‬‬
‫ﺩﻫﺆﺿﻘﭙﺪ[‪» :(nivvaranī) .‬ﭘﯿﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﻮﻧﺪ دادن‪ ،‬ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﭘﯿﻮﻧـﺪ دادن« ]ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪» :‬اﺣﺎﻃـﻪ‬
‫ﮐﺮدن‪ ،‬در ﻣﯿﺎن ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ ،‬در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ‪ .«to encompass ،‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺮﮔﺰﯾﺪن«‪ [.‬ﺭﺿﻖ‬
‫)وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬر(‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ( ]اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮاي )ﺑﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ـ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ ـ ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ ﺑﮑﺎر ﻣﯽرود[‬
‫ﭼﻐﺼﻖ]ﻩ‪» :(fezrōi) .‬ﭘﺪر« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻔﻀﻖ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭼﻬﺎرم ‪1103 ‬‬

‫ﺭ[یﭗ‪» :(vidāu) .،‬ﺧﺪﻣﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ دارد‪ ،‬ﭘﺮﺳـﺘﺎري و ﺗﯿﻤـﺎر ﻣـﯽﮐﻨـﺪ‪ ،‬ﻣﺮاﻗﺒـﺖ و‬
‫رﺳﯿﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺭ[ﯼ‬
‫ﺣﻀﻬﻮﮔﻀﺒﺈﭖ‪» :(paitiiaēcH) .‬ﻫﻤﺴﺮ‪ ،‬ﺷﻮﻫﺮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺣﻀﻬﻔﻪ‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗــﮏ(‪‬‬ ‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﻀﺒﻬﺬﮒ]‪» :(vastriiaēibiiō) .‬ﮐﺸــﺎورز‪ ،‬آﺑــﺎدﮔﺮ« )ﺑﺮاﯾــﯽ‪،‬‬
‫ﺭﭘﺴﻔﻘﮕﺾ‬
‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ‪» :(atcā) .‬ﺑﻌﻼوه‪ ،‬از اﯾﻨﺮو‪ ،‬ﭼﻮن‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬و اﻣﺎ‪ ،‬و‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺳﭙﺲ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﻃﻀﺒﻔﻀﺨﺆﺏ‪» :(maétaōvvē) .‬ﺧﻮﯾﺸﺎن‪ ،‬ﺑﺴﺘﮕﺎن« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﻃﻀﺒﻔﻊ‬
‫ﺿﺰﭘﻌﺪ[‪» :(aBaunī) .‬درﺳﺘﮑﺎر‪ ،‬راﺳﺘﮕﻮ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺿﺰﺿﺆﺿﺬﮒ]‪» :(aDavvabiiō) .‬راﺳﺘﮕﻮﯾﺎن« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﺯ؛ﺩﺅﺽ‪» :(mfnvvau) .،‬درﺧﺸﺎن‪ ،‬روﺷﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻁ؛ﺩﺅﺿﺄﻑ‬
‫ﺍﺿﺠﺎﻉ‪» :(hazhuB) ./‬ﺳﻮد‪ ،‬ﺑﺎزده‪ ،‬ﻣﯿﺮاث« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺍﺿﺠﺎﻉ‪/‬‬
‫ﮎ؛ﮎ‪.‬ﺫ؛ﻏیﻊ‪ :(mfm.bēeduB) ./‬ﺷﮑﻞ ﺗﺤﺮﯾﻒ ﺷﺪه ﮎ؛ﺩ‪.‬ﺫ؛ﻣیﻊ‪ ./‬ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺖ واژه‬
‫رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻠﯽﮐﻀﺪ »اﻧﺪﯾﺸـﻪ‪ ،‬ﺗﻔﮑـﺮ‪ ،‬و ﺑﺨـﺶ دوم واژهﺫ؛ﻣیﻊ‪ /‬از ﺳـﺘﺎك ــﺫ؛ﻣیﻊ‬
‫»ﮔﺮوه و دﺳﺘﻪ ﺧﻮﯾﺸﺎوﻧﺪان« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‬
‫ﮐﺾ‪» :(mazdG) .|#‬ﻣﺰدا‪ ،‬ﺧﺪاي داﻧﺎ‪ ،‬آﻓﺮﯾﺪﮔﺎر ﯾﮑﺘﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮎ‪#‬ﭖ‬
‫یﻀیﭗ‪» :(dadāu) .،‬ﺧﻮاﻫﺪ داد« )وﺟﻪ ﺗﺎﮐﯿﺪي‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurū) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪﮔﺎر‪ ،‬ﺳﺮور ﻫﺴﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫یﻀﺒﺪﺿﮕﭙﻪ‪» :(daēnaiiāi) .‬ﺑﺮاي دﯾﻦ‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺭﺿﺠﺎﻋﮕﭙﻪ‪» :(vazhuiiāi) .‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺧﻮب« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫"ﺿﺆ]ﻩ‪» :(yavvōi) .‬ﺳﺮاﺳﺮ زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﻤﻪ ﻋﻤﺮ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺿﺆ ﯾﺎ "ﻉ‬
‫ﺭﻫﺴﺤﭙﻪ‪» :(vispāi) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﺗﻤﺎم‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﻫﺴﺤﺾ‬
‫ﭖ‪» :(ā) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﺗﺎ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺶ واژه(‬
 ‫‪ 1104‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ‬
‫ﻣﺮَ اُﻣﯽ‬ ‫ﮐﺌﯽ ﻧﯽ ﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫و‪‬ز ﯾ‪‬ﻢ ﻧﺎﺑﯿﻮ‬ ‫ﺳﺎﺧُﻮِﻧﯽ‬
‫ﮐﻘﻀﺨﮏ[·‬ ‫یﻀﻬﺪﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﺭﺽ‪.‬ﮔﻀﮑﺪﭘﺬﮒ]·‬ ‫ﺳﭙﻂ؛ﺩ[·‬
‫ﺑﺎز ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ‬ ‫ﺑﺮاي دﺧﺘﺮان‬ ‫ﭘﯿﻤﺎن ﻫﻤﺴﺮي ﻣﯽﺑﻨﺪﻧﺪ‬ ‫ﺳﺨﻨﺎن را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻣﺎﻧﺰد‪‬زدوم‬ ‫ﻣ‪‬ﻦﭼﺎ‬ ‫و‪‬د‪‬مﻧُﻮ‬ ‫ﺧﺸﻢ‪ ‬اي ﺑﯿﺎﭼﺎ‬
‫یﺾ‪,#‬ﮎ·‬ ‫]ﮐﻢ‪[ .‬‬ ‫ﮎ؛ﺩﺇﭖ·‬ ‫ﺭﺿیﻐﮑﺪ]·‬ ‫»ﺯﮐﻀﻬﺬ"ﭘﺈﭖ ·‬

‫ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‬ ‫ﺑﯿﺎد آورﯾﺪ‬ ‫ﻣﺮدان‪ ،‬داﻣﺎدﻫﺎ‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬

‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﺑﯽﯾﺲﭼﺎ‬ ‫د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﺑﯿﺶ‬ ‫دوم‬ ‫وا‪‬دو‪‬‬

‫ﺿﺬﮔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺪﭘﺬ[‪· /‬‬ ‫ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺒﯽ]·‬

‫ﺳﺎزﮔﺎر‪ ،‬ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ‬ ‫ﺑﺎورﻫﺎي اﯾﯿﻨﯽ‬ ‫ﺑﺎ‬ ‫ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﺪ‬

‫ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫وﻧﮕﻬِﺌﻮش‬ ‫ي‬ ‫اَﻫﻮم‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"؛·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬
‫اﻧﺪﯾﺸﻪ‬ ‫ﻧﯿﮏ‬ ‫او ﮐﻪ‬ ‫ﻫﺴﺘﯽ را‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ويوِﻧﮓﻫ‪‬ﺘﻮ‬ ‫اَايﻧﯿﻢ‬ ‫اَﻧﯿﻮ‬ ‫وِ‬ ‫اَﺷﺎ‬
‫ﺭ[ﺅ؛ﺃﻻﺿﻒ‪,‬‬
‫·‬ ‫ﺿﻬﺪ[ﮎ‬
‫·‬ ‫ﺿﺪﮒ]‬
‫·‬ ‫·‬‫ﺭ؛‬ ‫ﺿﺰﭖ ·‬
‫ﭘﯿﺸﯽ ﮔﯿﺮد‬ ‫ﺑﺮ دﯾﮕﺮي‬ ‫ﻫﺮﯾﮏ‬ ‫ﺷﻤﺎ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬

‫اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬ ‫ﻫﻮشِﻧ‪‬ﻢ‬ ‫ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ‬ ‫زي‬ ‫ﺗَﺖ‬

‫ﺿﺠﺎﺽ‪&،‬‬ ‫ﺍﻋﺰ؛ﺩﻏﮏ‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﺍ]ﻩ‬ ‫·‬‫‪[.‬‬ ‫ﻓﺾ‪،‬‬
‫·‬

‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺳﻮدﻣﻨﺪ‬ ‫ﺑﺮاي او‬ ‫ﺑﺪرﺳﺘﯽ‬ ‫اﯾﻦ‬

‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪1105 ‬‬

‫ﮐﻘﻀﺨﮏ[·‬ ‫یﻀﻬﺪﻫﺬﮒ]·‬ ‫ﺭﺽ‪.‬ﮔﻀﮑﺪﭘﺬﮒ]·‬ ‫ﺳﭙﻂ؛ﺩ[·‬

‫یﺾ‪,#‬ﮎ·‬ ‫]ﮐﻢ‪[ .‬‬ ‫ﮎ؛ﺩﺇﭖ·‬ ‫ﺭﺿیﻐﮑﺪ]·‬ ‫»ﺯﮐﻀﻬﺬ"ﭘﺈﭖ ·‬

‫ﺿﺬﮔﻀﺴﺈﭖ·‬ ‫یﻀﺒﺪﭘﺬ[‪· /‬‬ ‫ﯼ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﺭﺿﺒﯽ]·‬

‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪·/‬‬ ‫"؛·‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬

‫ﺿﺰﭖ· ﺭ؛· ﺿﺪﮒ]· ﺿﻬﺪ[ﮎ· ﺭ[ﺅ؛ﺃﻻﺿﻒ‪,‬‬

‫·‬

‫ﻓﺾ‪ ·[. ·،‬ﺍ]ﻩ · ﺍﻋﺰ؛ﺩﻏﮏ· ﺿﺠﺎﺽ‪&،‬‬

‫ﺳﺎﺧُﻮِﻧﯽ و‪‬ز ﯾﻢ ﻧﺎﺑﯿﻮ ﮐﺌﯽ ﻧﯽ ﺑﯿ‪‬ﻮ ﻣﺮَ اُﻣﯽ‬

‫ﺧﺸﻢ‪ ‬اي ﺑﯿﺎﭼﺎ و‪‬د‪‬مﻧُﻮ ﻣ‪‬ﻦﭼﺎ ﻣﺎﻧﺰد‪‬زدوم‬
‫وا‪‬دو‪ ‬دوم د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎﺑﯿﺶ اَﺑﯽﯾﺲﭼﺎ‬
‫اَﻫﻮم ي وﻧﮕﻬِﺌﻮش ﻣ‪‬ﻨَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬
‫اَﺷﺎ وِ اَﻧﯿﻮ اَايﻧﯿﻢ ويوِﻧﮓﻫ‪‬ﺘﻮ‬
‫ﺗَﺖ زي ﻫ‪‬ﻮﯾﯽ ﻫﻮشِﻧ‪‬ﻢ اَﻧﮕﻬ‪‬ﺖ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن را ﺑﺮاي دﺧﺘﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﯿﻤﺎن ﻫﻤﺴﺮي ﺑﻨﺪﻧﺪ‬
‫و ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ ﻣﺮدان )داﻣﺎدﻫﺎ( ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﯽﮐﻨﻢ‪،‬‬
‫ﺑﻪ آﻧﻬﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ و آﻧﻬﺎ را ﺑﯿﺎد آورﯾﺪ‬
‫ﺑﺎ ﮐﺎرﺑﺮد ﺑﺎورﻫﺎي دﯾﻨﯽ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬
‫ﯾﮏ ﻫﺴﺘﯽ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ اﻧﺪﯾﺸﮥ ﻧﯿﮏ اﺳﺖ ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﺪ‬
‫ﺑﮑﻮﺷﯿﺪ ﺑﺮاي ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ اﺷﺎ و راﺳﺘﯽ‬
‫ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﺮ دﯾﮕﺮي ﭘﯿﺸﯽ ﮔﯿﺮد‬
‫زﯾﺮا اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺳﻮدﻣﻨﺪ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 1106‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺳﭙﻂ؛ﺩ[‪» :(sāmfnī) .‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬دﺳﺘﻮر‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎن« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺳﭙﻄﻀﺪ‬
‫ﺭﺽ‪.‬ﮔﻀﮑﺪﭘﺬﮒ]‪» :(vaziiamnābiiō) .‬ازدواجﮐﻨﻨﺪه‪ ،‬زﻧﺎﺷﻮﺋﯽﮐﻨﻨـﺪه‪ ،‬دوﺷـﯿﺰه اي ﮐـﻪ‬
‫ﭘﯿﻤﺎن ﻫﻤﺴﺮي ﺑﺴﺘﻪ« ) اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪ ،‬ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻣﺎدﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺭﺽ‪» .‬ﻫﻤﺴـﺮي‪،‬‬
‫ازدواج‪ ،‬ﻋﺮوﺳﯽ ﮐﺮدن«‪.‬‬
‫ﻧﻀﻬﺪﻫﺬﮒ]‪» :(kainibiiō) .‬دﺧﺘﺮان‪ ،‬دوﺷﯿﺰﮔﺎن« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﻧﻀﻬﺪﮔﺾ‬
‫ﮐﻘﻀﺨﮏ[‪» :(mraomī) .‬ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ‪ ،‬ﺑﺎزﮔﻮ ﻣﯽﮐﻨﻢ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬ﮐﻖ‪» ,‬ﮔﻔﺘﻦ‪ ،‬ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن«‬
‫»ﺯﮐﻀﻬﺬ"ﭘﺈﭖ‪» :(xDmaibiiacā) .‬ﺷـﻤﺎ‪ ،‬و ﺷــﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾــﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ‬
‫)ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺭﺿیﻐﮑﺪ]‪» :(vademnō) .‬ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻣﺮد‪ ،‬داﻣﺎد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿیﻐﮑﺪﺽ ]اﯾﻨﺴﻠﺮ واژه‬
‫را در ﺣﺎﻟﺖ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(ﺭﺿیﻐﮑﺪﭖ ﻣﯿﺨﻮاﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺘﻦ و ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺳﺎزﮔﺎر اﺳﺖ(‬
‫ﮎ؛ﺩﺇﭖ‪» :(mHmcH) .‬و ﺑﯿــﺎد آورﯾــﺪ‪ ،‬و ﺑﺨــﺎﻃﺮ داﺷــﺘﻪ ﺑﺎﺷــﯿﺪ«‪ ‬ﮎ؛ﺩﻝ ‪ -‬ﭘــﯿﺶ ﻓﻌــﻞ‬
‫ﺑﺮايﮐﻀﺪﺿﺎ ﺑﺎ ﻓﻌﻞیﭗ ﺑﺎرﺗﻮﻟﻤﻪ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﭼﻮن واژهﮎ؛ﺩ ﺗﮑـﺮار واژه ﮐﻢ‪ .‬اﺳـﺖ ﮐـﻪ‬
‫ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ آورده ﺷﺪه ﻣﯿﺘﻮان آﻧﺮا ﻧﺎدﯾﺪه ﮔﺮﻓﺖ در ﺣﺎﻟﺖ ﺣﺮﻓﯽ )وﺟـﻪ اﻣـﺮي دوم ﮐـﺲ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر( ﮔﺮﻓﺘﻪ از ﺳﺘﺎكﮐﻀﺪﯼ »ﺑﺨـﺎﻃﺮ آوردن‪ ،‬ﺑﯿـﺎد آوردن« ]ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ‪:‬‬
‫ﻣﯽﭘﻨﺪاردﮎ؛ﺩ از رﯾﺸﻪ ﻣﻀﺎﻋﻒ ﮐﻢ‪-.‬یﭗ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺨﺎﻃﺮ آوردن اﺳﺖ و ﮐﻢ‪ .‬ﻣﺘﺼـﻞ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻀﺪ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ و ﺗﮑﺮار ﺑﺨﺶ ﻧﺨﺴﺖ رﯾﺸﻪ ﻣﻀﺎﻋﻒ اﺳﺖ ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﯾﮏ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺄﮐﯿﺪي‬
‫ﺑﺮاي واژه ﮐﻢ‪-.‬یﭗ‪.‬‬
‫[‪» :(ī) .‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي«‬
‫ﮐﻢ‪. .‬یﺾ‪,#‬ﮎ‪» :(mąz.dazdūm) .‬ﯾﺎد آورﯾﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺟﻪ ﮐﻨﯿﺪ‪ .‬ﺑـﺎ واژهﮎ؛ﺩ ‪ -‬یﭗ « )وﺟـﻪ‬
‫اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‬
‫ﺭﺿﺒﯽ]‪.‬ﯼ‪,‬ﮎ‪» :(vaédō.dūm) .‬ﺑﻪ دﺳﺖ آورﯾﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬زﻣـﺎن‬
‫ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﺭﻫﯽ »ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﮐﺴﺐ ﮐﺮدن«‬
‫یﻀﺒﺪﭘﺬ[‪» :(daénabīB) ./‬د‪‬ﺋ‪‬ﻨﺎ‪ ،‬ﺑﺎور دﯾﻨﯽ‪ ،‬اﯾﯿﻦ‪ ،‬دﯾﻦ‪ ،‬وﺟﺪان‪) « ،‬ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬‬
‫یﻀﺒﺪﭖ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﭘﻨﺠﻢ ‪1107 ‬‬

‫ﺿﺬﮔﻀﺴﺈﭖ‪» :(abiiascā) .‬ﻣﻄﺎﺑﻖ‪ ،‬ﺳﺎزﮔﺎر‪ ،‬ﻫﻤﺮاه« ]ﻫﻮﻣﺒﺎخ ) ازي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ .‬اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬واژه‬
‫را ‪ ābiiasca‬ﻣﯿﺨﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آﻧﺮا ﻓﻌﻞ از رﯾﺸﻪﺿﺎ ‪ +‬ﺿﻬﺬ[ )ﺳﺎﻧﺴـﮑﺮﯾﺖ ــ ‪abhi-‬‬
‫‪ (as‬در ﺣﺎﻟﺖ ﺻﺮﻓﯽ )وﺟﻪ اﻣـﺮي‪ ،‬دوم ﮐـﺲ ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا( ﮔﺮﻓﺘـﻪ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫»ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﮑﺎر ﺑﺮدن«‪.‬‬
‫»اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺮاي اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺿﺎﻋﮏ‪» :(ahum) .‬وﺟﻮد‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻉ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬او ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺭﺿﺠﺎ؛ﻉ‪» :(vazhfuB) ./‬ﺧﻮب‪ ،‬ﻧﯿﮏ‪ ،‬ﺑﻪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺭﺧﺎﻉ‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺠﺎ]‪» :(manazhō) .‬اﻧﺪﯾﺸﻪ‪ ،‬ﻣﻨﺶ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﺪﺿﺎ‬
‫ﺿﺰﭖ‪» :(aDā) .‬اﺷﺎ‪ ،‬راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻧﻈﺎم ﮐﺎﯾﻨﺎت‪ ،‬دادﮔﺮي‪ ،‬ﻗﺎﻧﻮن ﻫﺴﺘﯽ و ازﻟﯽ« )ﺑـﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪-‬ﺿﺰﺽ‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻣﺘﺼـﻞ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ دوم ﮐـﺲ‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﺿﺪﮒ]‪» :(aniiō) .‬ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﻫﺮ‪ ،‬ﻫـﺮ ﮐـﺪام‪ ،‬دﯾﮕـﺮ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﺿﺪﮔﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺿﻬﺪ[ﮎ‪» :(ainīm) .‬دﯾﮕﺮ‪ ،‬دﯾﮕﺮي‪ ،‬ﺿﺪﮔﺦ‪.‬ﺿﻬﺪ[ﮎ« »ﻫﺮ ﯾﮏ‪ ،‬ﻫﺮ ﯾﮏ از دﯾﮕﺮي«‬
‫ﺭ[ﺅ؛ﺃﻻﺿﻒ‪» :(vīvvfyghatū) .,‬ﭘﯿﺸﯽ ﮔﯿﺮد‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ ﺷﻮد‪ ،‬ﺟﻠـﻮ اﻓﺘـﺪ‪ ،‬ﺳـﺒﻘﺖ ﺟﻮﯾـﺪ‪،‬‬
‫ﻓﺎﺋﻖ اﯾﺪ« )وﺟﻪ ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل(‪- ‬ﺭﺿﺪ »ﭘﯿﺸـﯽ ﮔﺮﻓـﺖ‪ ،‬ﺗﻔـﻮق‬
‫ﺟﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺮﺗﺮ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫ﻓﺾ‪» :(tau) .،‬اﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪» :(zī) .[.‬زﯾﺮا‪ ،‬ﺑﺪرﺳﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﺎﻧﺎ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōi) .‬او‪ ،‬ﺑﺮاي او« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺍﻋﺰ؛ﺩﻏﮏ‪» :(huDfnem) .‬ﺳﻮدﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺛﻤﺮﺑﺨﺶ‪ ،‬آﺳـﺎن ﺑـﻪ دﺳـﺖ آﻣـﺪه« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺍﻋﺰ؛ﺩﺽ )ﺻﻔﺖ( »آﺳﺎن ﺑﻪ دﺳﺖ آوردن‪ ،‬ﺳﻮد ﺑﺮدن«‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) .،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐـﺲ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﮔـﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن‪ ،‬ﻫﺴﺘﻦ«‪.‬‬
 ‫‪ 1108‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ‬
‫ﺟِﻨَﯿﻮ‬ ‫اَﺗﺎ‬ ‫ﻧَﺮُ‬ ‫ﻫ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺎ‬ ‫اي‬ ‫اﯾﺘﺎ‬
‫_؛ﺩﺿﮓ]·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺩﺿﻖ]·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫[·‬ ‫ﻫﻮﭖ ·‬
‫زﻧﺎن‬ ‫و‪ ‬ﻧﯿﺰ‬ ‫ﻣﺮدان‬ ‫روﯾﺪاد‪ ،‬واﻗﻌﯿﺖ‬ ‫ﭼﻨﯿﻦ‬ ‫ﺷﺎﯾﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻓﺮاﯾﯿﺪﯾﻢ‬ ‫ﺳﭙ‪‬ﺸﻮﺗﺎ‬ ‫ﯾﻢ‬ ‫راﺗﻤ‪‬ﻮ‪‬‬ ‫ﻫ‪‬ﭽﺎ‬ ‫دروج‪‬‬
‫ﭼﻘﭙﻬﯽ[ﮎ·‬ ‫ﺳﺤﻀﺰﻋﻮﭖ·‬ ‫"؛ﮐﻎ·‬ ‫ﻗﭙﻮﻏﮏ]·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬
‫ﮐﺎﻣﺮوا‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﭘﯿﺮو‬ ‫از‪ ،‬ﯾﺎ‬ ‫دروغ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﭘﺮا‬ ‫ﺗَﻨﻮ‪‬‬ ‫ﭘﯿﺘﺎ‬ ‫ﻫﻮﯾﯿﺶ‬ ‫آﯾﺲِ‬ ‫دروج‪‬‬
‫ﺣﻀﻘﭗ·‬ ‫ﻓﻀﺪﺅ]·‬ ‫ﺣﻬﻮﭖ·‬ ‫ﺍ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﭘﮕﺜﺴﺐ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬
‫) )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ‬ ‫آن ﮐﺲ را‬ ‫)ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي و دور ﮐﺮدن(‬ ‫ﺑﺮﺣﺬر ﻣﯿﺪارم‬ ‫دروغ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺧُﻮاﺗ‪‬ﺮم‬ ‫ﻧﺎﻧﺴ‪‬ﺖ‬ ‫دوشﺧُﻮارِﺗ‪‬ﻢ‬ ‫ﺑِﺮِدوﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫و‪‬ﯾﻮ‬
‫ﻃﭙﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺩﻣﺴﺾ‪·،‬‬ ‫یﻊ‪·/‬ﻃﻀﻘﻐﻮ؛ﮎ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻐیﻌﺬﮒ]·‬ ‫ﺭﺿﮓ‪·,‬‬
‫آراﻣﺶ‪ ،‬آﺳﻮدﮔﯽ‬ ‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‬ ‫روزي ﺗﻨﮓ‪ ،‬ﭘﺮﯾﺸﺎن‬ ‫دﭼﺎر آه و اﻓﺴﻮس‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اَﻧﺎﯾﯿﺶ‬ ‫د‪‬ﺟﯿﺖ اَرِت‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺒﯿ‪‬ﻮ‬ ‫دروﮔﻮ‪ ‬د‪‬ﺑﯿﻮ‬
‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﯼ؛_[‪·،‬ﺿﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ]·یﻐﺬﮒ]·‬
‫ﺑﺎ آﻧﻬﺎ‬ ‫ﺗﺒﺎهﮐﻨﻨﺪﮔﺎن راﺳﺘﯽ‬ ‫ﭘﯿﺮوان دروغ‬

‫ﻣ‪‬ﺮِنﮔ‪‬ﺪويِ‬ ‫اَﻫﻮم‬ ‫ﻣ‪‬ﻨَﻬﯿﻢ‬ ‫آ‬

‫ﮐﻐﻘﻐﺪﻟﻐیﻌﮕﺐ&‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺎﻫﮏ·‬ ‫ﭖ·‬
‫ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬ ‫ﻣﯿﻨﻮي‬ ‫ﺑﻪ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪1109 ‬‬

‫_؛ﺩﺿﮓ]·‬ ‫ﺿﻮﭖ·‬ ‫ﺩﺿﻖ]·‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ·‬ ‫[·‬ ‫ﻫﻮﭖ ·‬

‫ﭼﻘﭙﻬﯽ[ﮎ·‬ ‫ﺳﺤﻀﺰﻋﻮﭖ·‬ ‫"؛ﮐﻎ·‬ ‫ﻗﭙﻮﻏﮏ]·‬ ‫ﺍﺿﺈﭖ ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬

‫ﺣﻀﻘﭗ·‬ ‫ﻓﻀﺪﺅ]·‬ ‫ﺣﻬﻮﭖ·‬ ‫ﺍ]ﻩ‪·/‬‬ ‫ﭘﮕﺜﺴﺐ·‬ ‫یﻖ‪·]_,‬‬

‫ﻃﭙﻮﻗﻐﮏ·‬ ‫ﺩﻣﺴﺾ‪·،‬‬ ‫یﻊ‪·/‬ﻃﻀﻘﻐﻮ؛ﮎ·‬ ‫ﺫﻏﻘﻐیﻌﺬﮒ]·‬ ‫ﺭﺿﮓ‪·,‬‬

‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬ ‫ﯼ؛_[‪·،‬ﺿﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ]·‬ ‫یﻘﻐﻠﺆ]·یﻐﺬﮒ]·‬

‫ﮐﻐﻘﻐﺪﻟﻐیﻌﮕﺐ&‬ ‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ·‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺎﻫﮏ·‬ ‫ﭖ·‬

‫اﯾﺘﺎ اي ﻫ‪‬ﺌﯽﺗﯿﺎ ﻧَﺮُ اَﺗﺎ ﺟِﻨَﯿﻮ‬

‫دروج‪ ‬ﻫ‪‬ﭽﺎ راﺗﻤ‪‬ﻮ‪ ‬ﯾﻢ ﺳﭙ‪‬ﺸﻮﺗﺎ ﻓﺮاﯾﯿﺪﯾﻢ‬
‫دروج‪ ‬آﯾﺲِ ﻫﻮﯾﯿﺶ ﭘﯿﺘﺎ ﺗَﻨﻮ‪ ‬ﭘﺮا‬
‫و‪‬ﯾﻮ ﺑِﺮِدوﺑﯿﻮ‪ ‬دوشﺧُﻮارِﺗ‪‬ﻢ ﻧﺎﻧﺴ‪‬ﺖ ﺧُﻮاﺗ‪‬ﺮم‬
‫دروﮔﻮ‪ ‬د‪‬ﺑﯿﻮ د‪‬ﺟﯿﺖ اَرِت‪ ‬ا‪ ‬اﯾﺒﯿ‪‬ﻮ اَﻧﺎﯾﯿﺶ‬
‫آ ﻣ‪‬ﻨَﻬﯿﻢ اَﻫﻮم ﻣ‪‬ﺮِنﮔ‪‬ﺪويِ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫اي ﻣﺮدان و اي زﻧﺎن‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ روﯾﺪادي ﭘﯿﺶ آﯾﺪ و ﺑﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ‬
‫ﯾﮏ ﭘﯿﺮو و اﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ دﯾﻦ دروغ ﮐﺎﻣﺮوا ﺷﻮد‬
‫ﻣﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ را از آن ﮐﺎﻣﺮواﯾﯽ ﺑﺮﺣﺬر و دور ﻣﯿﺪارم‬
‫ﭼﻮن او آراﻣﺶ را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ‬
‫ﭼﻨﯿﻦ ﮐﺴﯽ دﭼﺎر روزي ﺗﻨﮕﯽ و ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ ﻣﯽﺷﻮد‬
‫و ﺳﺮاﻧﺠﺎمِ او ﻫﻤﺮاه ﺑﺎ آه و اﻓﺴﻮس ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﭘﯿﺮوان دروغ ﺗﺒﺎهﮐﻨﻨﺪﮔﺎن راﺳﺘﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪،‬‬
‫اﮔﺮ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﻫﻤﮑﺎر ﺷﻮﯾﺪ زﻧﺪﮔﯽ و ﻫﺴﺘﯽ ﻣﯿﻨﻮي را ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1110‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﻫﻮﭖ‪» :(itā) .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬ﺷﺎﯾﺪ‪ ،‬ﺑﺪﯾﻨﮕﻮﻧﻪ« ]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪» :‬اﯾﻨﺠﺎ‪ ،‬در اﯾﻦ ﺟﻬﺎن« »ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ‬
‫‪) [«ihà‬ﻗﯿﺪ(‬
‫[‪» :(ī) .‬ﺣﺘﯽ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ ﺗﺄﮐﯿﺪي ﻣﺘﺼﻞ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨــﻪ(‪‬‬ ‫ﺍﺿﻬﻮﮔﭗ‪» :(haiθiia) .‬واﻗﻌﯿــﺖ‪ ،‬روﯾــﺪاد ﺣﻘﯿﻘــﯽ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫــﻪ‪،‬‬
‫ﺍﺿﻬﻮﮔﺾ )ﺻﻔﺖ(‬
‫ﺩﺿﻖ]‪» :(narō) .‬ﻣﺮدان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪- ‬ﺩﺿﻖ »ﻣﺮد«‬
‫ﺿﻮﭖ‪» :(arā) .‬ﻫﻤﺎﻧﻄﻮر‪ ،‬ﻫﻤﯿﻨﻄﻮر‪ ،‬ﻧﯿﺰ‪ ،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬و‪ ،‬و‪ ‬ﻧﯿﺰ« )ﻗﯿﺪ(‬
‫_؛ﺩﺿﮓ]‪» :(jfnaiiō) .‬زﻧﺎن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪_- ‬ﺿﻬﺪﻩ »زن«‬
‫یﻖ‪» :(drūjō) .]_,‬دروغ‪ ،‬دﯾﻦ دروغ و ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻌﻞ‬
‫ﺍﺿﺈﭖ‪» :(hacā) .‬از‪ ،‬ﺑﺎ‪ ،‬ﺑﺮ ﻃﺒﻖ‪ ،‬از راه‪ ،‬از روي‪ ،‬از ﻣﯿﺎن« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗ ـﮏ(‪‬‬ ‫ﻗﭙﻮﻏﮏ]‪» :(rāremō) .‬ﻫﻮاﺧــﻮاه‪ ،‬ﻃﺮﻓــﺪار‪ ،‬واﺑﺴــﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠــﻖ ﺑــﻪ« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﻗﭙﻮﻏﮑﺾ‬
‫"؛ﮎ؛‪» :(yfme) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﺳﺤﻀﺰﻋﻮﭖ‪» :(spaDurā) .‬ﺑﻪ ﺑﺒﯿﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬درﯾﺎﺑﯿﺪ« )وﺟﻪ اﺧﺒـﺎري‬
‫ﻧﺨﺴﺖ ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺳﺤﻀﺲ »ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮐﺮدن‪ ،‬دﯾﺪن«‬
‫ﭼﻘﭙﻬﯽ[ﮎ‪» :(frāidīm) .‬اﻣﺘﯿﺎز‪ ،‬روﻧﻖ‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮواﯾﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﭼﻘﭙﻬیﻪ‬
‫ﭼﻘﭙﻬﯽ[ﮎ‪» .‬اﻣﺘﯿﺎز‪ ،‬روﻧﻖ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ‪ ،‬رﺷﺪ‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮوا‪ frGidīm ،‬از ﺳـﺘﺎك ‪ frGidīia‬ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ‬
‫روﻧﻖ ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﮐﺎﻣﺮوا ﺷﺪن‪ ،‬رﺷﺪ دادن‪ ،‬ﺑﺠﻠﻮ اﻧﺪاﺧﺘﻦ« از رﯾﺸﻪ ﭼﻘﭙﯽ‬
‫یﻖ‪» :(drūjo) .]_,‬دروغ‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻌﻞ‬
‫ﭘﮕﺜﺴﺐ‪» :(āiiesē) .‬دور ﻣﯽدارم‪ ،‬ﻣﯽﺗﺮﺳﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺑﺮﺣﺬر ﻣﯽدارم« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﻧﺨﺴـﺖ‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪"- ‬ﺿﮏ ‪+‬ﭖ »ﺑﺮﺣﺬر داﺷﺘﻦ‪ ،‬دور ﻧﮕـﺎه داﺷـﺘﻦ‪ ،‬ﺗﺮﺳـﺎﻧﺪن‪،‬‬
‫ﺑﯿﻤﻨﺎك ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺮﻫﯿﺰاﻧﺪن‪ ،‬ﺳﻔﺎرش ﺑﻪ ﭘﺮﻫﯿﺰ ﮐﺮدن«‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪1111 ‬‬

‫ﺍ]ﻩ‪» :(hōiB) ./‬ﺟﻤﻠــــﻪ یﻘﻊ_]‪.‬ﭘﮕﺜﺴﺐ‪.‬ﺍ]ﻩ‪./‬ﺣﻬﻮﭖ‪.‬ﻓﻀﺪﺅ]« داراي‬

‫ﺳﺎﺧﺘﺎر دﺷﻮارﯾﺴﺖ ﺑﺎ دوازده ﻫ‪‬ﺠﺎ‪.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ »یﻖ‪_,‬ﺥ و ﺍﺧﻪ‪·/‬ﺣﻬﻮﭖ« را از اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﺣﺬف ﮐـﺮد‪ .‬ﻫﻤـﺎﻧﻄﻮر ﮐـﻪ‬
‫ﮔﻠﺪﻧﺮ ﻫﻢ واژه »یﻖ‪ «]_,‬را از ﻟﺤﺎظ ﺷﻤﺎره ﻫﺠﺎﻫﺎ و ﻫﻢ ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺗﮑﺮاري ﺑﻮدن آن ﻻزم‬
‫ﻧﺪاﻧﺴﺘﻪ‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ ﻣﯽﭘﻨﺪارد اﮔﺮ واژهﺍ ]ﻩ‪ /‬ﺗﺤﺮﯾﻒ ﺷﺪه ﯾﺎ ادﻏﺎم ﺷﺪهﺍ]ﻩ·[‪ /‬ﺑﺎﺷـﺪ در‬
‫اﯾﻦ ﺣﺎل ﺑﺎﯾﺪ آن ﺑﻪ ﺟﺎي دوﻣﯿﻦ واژه اﯾﻦ ﺳﻄﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد‪ .‬واژه »یﻖ‪ «]_,‬ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺗﮑﺮار‬
‫ﻧﺎدرﺳﺖ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺬف ﺷﻮد‪[.‬‬
‫ﭘﮕﺜﺴﺐ·ﺍ]ﻩ· ﺳﺤﻬﻮﭖ·‬ ‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ ﺟﻤﻠﻪ را ﺑﻪ اﯾـﻦ ﺷـﮑﻞ اﺻـﻼح ﻣـﯽﮐﻨـﺪ »‬
‫ﻓﻀﺪﺅ]·ﺣﻀﻘﭗ« ﺑﻪ ﻣﻌﻨـﯽ »ﻣـﻦ اﯾـﻦ ﺷـﺨﺺ را از ﭼﻨـﯿﻦ ﮐـﺎﻣﺮواﯾﯽ و روﻧـﻖ دور‬
‫ﻣﯽدارم«[‬
‫ﮐﻪ در ﺑﻨﺪ ‪ 10‬از ﻫﺎت ‪ 30‬ﻧﯿﺰ ﭼﻨﯿﻦ اﺷﺎرهاي ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬
‫واژهﺍ]ﻩ ﮐﻪ ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره اﺳﺖ از ﻟﺤﺎظ دﺳﺘﻮري ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺣﺎﻟـﺖ )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ و‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ( داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ دو واژه »ﺍ]ﻩ‪·/‬ﺣﻬﻮﭖ« را ﺑﻪ ﺷﮑﻞﺍ]ﻩ·ﺳﺤﻬﻮﭖ ﻣﯽﺧﻮاﻧﺪ‪[.‬‬
‫ﺣﻬﻮﭖ‪» :(pirā) .‬دﻓﺎع‪ ،‬ﺟﻠﻮﮔﯿﺮي‪ ،‬دوري‪ ،‬ﺑﺮﮐﻨﺎري« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‪- ‬ﺣﻬﻔﺾ‬
‫]ﻧﻈﺮ دﯾﮕﺮ اﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪﺣﻬﻔﭗ ﺑﺎ رﯾﺸﻪ ﻓﻌﻞ )‪ (spī‬و ﺳﺘﺎكﺳﺤﻀﮕﻀﻮﻗﺾ ﻣﺮﺑﻮط اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﮐﺎر آﯾﺪ‪.‬‬
‫]ﺷﺮح اﯾﻦ واژه در ﺑﻨﺪ ‪ 10‬ﻫﺎت ‪ 30‬ﺑﻪ ﺗﻔﺼﯿﻞ آﻣﺪه اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﻓﻀﺪﺅ]‪» :(tanvvō) .‬ﺗﻦ‪ ،‬ﺑﺪن‪ ،‬ﺗﻦ آدﻣﯽ‪ ،‬ﺷـﺨﺺ‪ ،‬ﮐـﺲ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬ﻓﻀﺪﻉ‬
‫»ﺗﻦ‪ ،‬ﺑﺪن‪ ،‬ﺷﺨﺺ«‬
‫ﺣﻀﻘﭗ‪» :(parā) .‬دور از‪ ،‬ﺑﺮﮐﻨﺎر از« )ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي »ﺩﻣﺴﺾ‪ .«،‬ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺖ »ازي« ﺑﮑﺎر‬
‫ﻣﯽرود‪(.‬‬
‫ﺭﺿﮓ‪·,‬ﺫﻏﻘﻐیﻌﺬﮒ]‪» :(vaiiū.beredubiiō) .‬ﻏﻤــﺰده‪ ،‬دﭼــﺎر آه و اﻓﺴــﻮس‪ ،‬اﻓﺴــﺮده‪،‬‬
 ‫‪ 1112‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫‪-‬ﺭﺿﮓ‪· ,‬ﺫﻏﻘﻐﻒ )ﺻﻔﺖ( ]اﯾﻦ واژه ﻣﺮﮐﺐ اﺳﺖ‬ ‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬ ‫اﻧﺪوﻫﮕﯿﻦ« ) ازي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫» ﺭﺿﮓ‪· ,‬ﺫﻏﻘﻐﻒ« ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻮا و ﺟﻮ و آﺗﻤﺴﻔﺮ اﺳـﺖ‪ .‬ﻫﻮﻣﺒـﺎخ دو واژه را‬
‫ﺟﺪا از ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﮕﻮﻧﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ[‪ -  .‬ﺭﺿﮓ‪· ,‬ﺫﻏﻘﻐﻒ )ﺻﻔﺖ(‬
‫»آه و اﻓﺴﻮس‪ ،‬ﻓﺮﯾﺎد ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ و اﻧﺪوه«‪.‬ﺫﻏﻘﻐﻒ ‪ -‬ﺫﺿﻖ »آوردن‪ ،‬ﺑﺮون‪ ،‬ﺣﻤﻞ ﮐﺮدن‪،‬‬
‫دادن‪ ،‬در ﭘﯿﺶ ﻧﻬﺎدن« ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻣﻌﻨـﯽ واژه ﭼﻨـﯿﻦ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﻧﺘﯿﺠـﻪ آن ﮐـﺎر ﺟـﺰ ﺑـﻪ‬
‫ﯾﺎدآوردن آه و اﻓﺴﻮس ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫یﻊ‪/‬ﺛﻀﻘﻐﻮ؛ﮎ‪» :(duBmarerem) .‬ﺧﻮراك ﺑﺪ‪ ،‬ﺑـﺪﺧﻮراك« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﯾـﯽ‪،‬‬
‫یﻊ‪/‬ﻃﻀﻘﻐﻮﺽ ) اﺳﻢ( ﺑﺪﺧﻮراﮐﯽ را ﺷﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺣﺎﻟﯽ‪ ،‬درﻣﺎﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬دﺷـﻮاريﻫـﺎي‬
‫رواﻧﯽ در زﻧﺪﮔﯽ و ﮐﺎر ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﭼﻮن ﻫﺮ ﮔﺎه ﮐﺴﯽ از زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮ روﻧﻖ و روزي ﻓﺮاﺧـﯽ‬
‫ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ از ﺧﻮراك ﺑﺪ دوري ﺟﻮﯾﺪ وﻟﯽ از دﺷﻮاريﻫﺎ و ﭘﺮﯾﺸﺎن ﺣـﺎﻟﯽﻫـﺎ‬
‫ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮔﺮﯾﺒﺎن ﻫﻤﻪ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎﺷﺪ در رﻧﺞ و ﻋﺬاب داﺋﻢ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد‪.‬‬
‫ﺩﻣﺴﺾ‪ :(nąsau) .،‬ﺑﺎﺣﻀﻘﭗ ﮐﻪ در ﺳﻄﺮ ﺑﺎﻻ آﻣﺪه‪» .‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ« )وﺟـﻪ‬
‫ﺗﺄﮐﯿﺪي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺩﺿﺲ »ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮدن«‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫ﻃﭙﻮﻗﻐﮏ‪» :(mHrrem) .‬آﺳــﺎﯾﺶ‪ ،‬آﺳــﻮدﮔﯽ‪ ،‬ﺧﻮﺷــﺤﺎﻟﯽ‪ ،‬آراﻣــﺶ« )ﻧﻬــﺎدي‪،‬‬
‫ﻃﭗ»ﻗﺾ‬
‫یﻘﻐﻠﺆ]·یﻐﺬﮒ]‪» :(dregvvō.debiiō) .‬د‪‬وروﻧﺪان‪ ،‬ﻫـﻮاداران‪ ،‬دروغ‪ ،‬ﭘﯿـﺮوان دروع و‬
‫ﻓﺮﯾﺐ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﻘﻐﻠﺆﺃﻑ‬
‫ﯼ؛_[‪·،‬ﺿﻘﻐﻔﻀﺒﻬﺬﮒ]‪» :(dejīu.aretaēibiiō) .‬زﯾﺮ ﭘﺎ ﮔﺬارﻧﺪه و ﺗﺒﺎه ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن راﺳـﺘﯽ‪،‬‬
‫دﺷﻤﻨﺎن راﺳﺘﯽ‪ ،‬ﺧﻮارﮐﻨﻨﺪه راﺳﺘﯽ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬ﯼ؛_[‪·،‬ﺿﻘﻐﻔﺾ‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ ﺣﺮفﯼ در آﻏﺎز واژه را زاﺋﺪ و آﻧﺮا ﻧﻮﻋﯽ زﯾﻨﺖ ﻣﯽداﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺗﺐ ﺑﮑـﺎر ﺑـﺮده‪.‬‬
‫ﺳﺘﺎك واژه را_[‪ ،‬از رﯾﺸﻪ_ﮔﭗ )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ _ﻫﺪﭘﻔﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪ‪[.‬‬
‫اﯾﺮج ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ از اوﺳﺘﺎﺷﻨﺎﺳﺎن و داﻧﺸﻤﻨﺪان ﺑـﺰرگ ﭘﺎرﺳـﯽ اﺳـﺖ ﮐـﻪ ﺑﺮداﺷـﺖ او از‬
‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ و آﻣﻮزشﻫﺎي زرﺗﺸﺖ را ﺑﺴﯿﺎر روﺣـﺎﻧﯽ و ﻓﻘـﻂ ﻣﺮﺑـﻮط ﺑـﻪ ﻣﻌﻨﻮﯾـﺖ و اﺧـﻼق‬
‫ﻣﯿﺪاﻧﺪ‪ .‬او ﮐﻪ در ﻓﺮﻫﻨﮓ و ﻓﻠﺴﻔﻪ وِداﯾﯽ و ﻫﻨﺪي از داﻧﺸﻤﻨﺪان ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ اﺳﺖ ﻣﯽﭘﻨﺪارد‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﺷﺸﻢ ‪1113 ‬‬

‫ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻣﺘﻮن رﯾﮓوِدا ﺷﺒﺎﻫﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿﺐ ﮐـﻪ‬
‫زﺑﺎن اوﺳﺘﺎﯾﯽ ﺑﺎ زﺑﺎن وداﯾﯽ )ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ( ﻫﻤﺮﯾﺸﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﺰدﯾﮑـﯽ ﺑﺴـﯿﺎر دارﻧـﺪ در‬
‫ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻫﻨﺪي ﮐﻪ در ﺑﯿﺶ از ﻫﺰار ﻓﺼﻞ ﻃﯽ ﻗﺮنﻫﺎ از ﺳﻮي رﯾﺸﯽﻫـﺎ ﻧﻮﺷـﺘﻪ‬
‫ﺷﺪه ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎ و ﻓﻠﺴﻔﻪ زرﺗﺸﺖ ﮐﻪ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ آﻣﺪه ﻫﯿﭻ ﺷﺒﺎﻫﺘﯽ ﻧﺪارد‪.‬‬
‫زرﺗﺸﺖ آدﻣﯽ را ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ رﺳﺎﯾﯽ و ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺧﻼﻗﯽ ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي را ﻧﻔﯽ ﻧﻤﯽﮐﻨـﺪ‬
‫و آدﻣﯽ را ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻣﯽﮐﻨﺪ از راه ﮐـﺎر و ﮐﻮﺷـﺶ و ﭘﯿـﺮوي از راﺳـﺘﯽ و درﺳـﺘﯽ داراي‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﭘﺮروﻧﻖ و ﺑﺎ آﺳﺎﯾﺶ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬زرﺗﺸـﺖ ﻣﯿـﺎن ﺟﻬـﺎن ﻣـﺎدي و ﻣﻌﻨـﻮي ﻣﻌﺘﻘـﺪ ﺑـﻪ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﯽ و ﺗﻌﺎدل اﺳﺖ و ﻫﯿﭽﯿﮏ را ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺪاي دﯾﮕﺮي ﮐﺮد ﺑﺮﺧﻼف آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺗﺼـﻮر‬
‫ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮاي رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻣﻌﻨﻮي و اﺧﻼﻗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺴﻢ و ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي را ﻓﺮاﻣﻮش‬
‫ﮐﺮد زرﺗﺸﺖ ﺗﺄﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ روح ﻗﻮي ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﺪ در ﺟﺴﻢ ﺿﻌﯿﻒ و رﻧﺠﻮر ﺟﺎي داﺷﺘﻪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﺣﺘﯽ ﺑﺎ روزه ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﯿﺰ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ دارد‪ .‬ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﺑﺮداﺷـﺘﻬﺎي ﺗـﺎراﭘﻮرواﻻ داﻧﺸـﻤﻨﺪ‬
‫ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾﻪ زرﺗﺸﺘﯽ و ﭘﺎرﺳﯽ در ﺑﺎره ﺧﻮار ﺷﻤﺮدن ﺟﻬﺎن ﻣﺎدي در اﯾـﻦ ﻫـﺎت و ﺑﻨـﺪﻫﺎي‬
‫دﯾﮕﺮ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﯽﺧﻮرد ﮐﻪ ﺑﺎ آﻣﻮزشﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﯾﯽ ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻧﯿﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺿﺪﭘﻪ‪» :(anāiB) ./‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺪﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﭖ‪» :(H) .‬ﺑﻪ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﻮي‪ ،‬ﻧﺰد‪ ،‬ﻧﺰدﯾﮏ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘﺴﺎوﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﺎوﻧﺪ(‬
‫‪-‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪‬‬ ‫ﮐﻀﺪﺿﺎ[ﮎ‪» :(manahīm) .‬ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﻣﯿﻨﻮي‪ ،‬روﺣﺎﻧﯽ‪ ،‬ﻏﯿﺮﻣﺎدي« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪،‬‬
‫ﮐﻀﺪﺿﺎﮔﭗ‬
‫ﺿﺎ‪,‬ﮎ‪» :(ahūm) .‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻫﺴﺘﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻉ‬
‫ﮐﻐﻘﻐﺪﻟﻐیﻌﮕﺐ‪» :(merengeduiiē) .‬ﺧــﺮاب ﻣــﯽﮐﻨﯿــﺪ‪ ،‬ﻧــﺎﺑﻮد ﻣــﯽﮐﻨﯿــﺪ« ]ﻫﻮﻣﺒــﺎخ‪:‬‬
‫ﮐﻐﻘﻐﺪﻟﻐیﻌﮕﭙﺾ[ )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬زﻣﺎن ﺣﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔﺬر(‪- ‬ﮐﻐﻘﻐﻦ‬
 ‫‪ 1114‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ‬
‫ﻣ‪‬ﮕَﻬﯿﺎ‬ ‫اَﻫﯿﺎ‬ ‫اَﻧﮕﻬﺖ‬ ‫ﻣﯿﮋد‪‬م‬ ‫وِ‬ ‫اَتﭼﺎ‬
‫ﮐﻀﻠﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﮎ[ﺗﯽ؛ﮎ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ ·‬
‫اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺮادري‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﭘﺎداش‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ‬ ‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﻫ‪‬ﺨﺖ‪‬ﯾﺎو‬ ‫ﺑﻮﻧُﻮﺋﯽ‬ ‫ز‪‬ر‪‬زدﯾﺶﺗﻮ‬ ‫آژوش‬ ‫ﯾﻮ‪‬ت‬
‫ﺍﺽ»ﻓﻀﮓ|·‬ ‫ﺫ‪,‬ﺩ]ﻩ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪#‬ﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﭘﺘﻊ‪·/‬‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬
‫ﻫﻤﺴﺮان ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ‬ ‫ﻧﻬﺎد‪ ،‬اﻧﺪرون‬ ‫وﻓﺎدارﺗﺮﯾﻦ‬ ‫ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻮر‪ ،‬ﮔﺮاﯾﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﯾﺘﺮا‬ ‫اَ اُ را ﭼﺎ‬ ‫ﻣﺮَﺋﻮﭼﺎﻧﺲ‬ ‫ﭘ‪‬ﺮَﭼﺎ‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﺨﻘﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺨﺈﻣﺲ·‬ ‫ﺣﻀﻘﻀﺈﭖ·‬
‫ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﺴﺘﯽ‬ ‫ﻣﯿﮕﺮاﯾﺪ‬ ‫دﯾﺮ ﯾﺎ زود‬

‫ﭘ‪‬ﺮا‬ ‫اَﻧﺎﻧﺴ‪‬ﺖ‬ ‫درِﮔﻮ‪‬ت‪‬‬ ‫ﻣ‪‬ﺌﯽﻧﯿﻮش‬

‫ﺣﻀﻘﭗ·‬ ‫ﺿﺪﻣﺴﺾ‪·،‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·/,‬‬
‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﻮد‬ ‫ﭘﯿﺮو دروغ‬ ‫روان‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وِ‬ ‫اَت‬ ‫ﻣ‪‬ﮕ‪‬ﻢﺗ‪‬ﻢ‬ ‫اﯾﻮي ز‪‬ﯾﺘﺎ‬
‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﻞ؛ﮐﻒ؛ﮎ·‬ ‫ﻫﺆ[‪.‬ﺿﮕﻀﻮﭖ·‬
‫ﭘﺲ‬ ‫اﯾﻦ‬ ‫اﻧﺠﻤﻦ را‬ ‫دوري ﺟﻮﯾﻨﺪ‬

‫و‪‬ﭼ‪‬ﻮ‬ ‫اَپِﻣ‪‬ﻢ‬ ‫اﻧﮕﻪ‪ ‬اﯾﺘﯽ‬ ‫و‪‬ﯾﻮﯾﯽ‬

‫ﺭﺿﺈ]&‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﺭﺿﮓ]ﻩ·‬
‫ﺳﺨﻦ‬ ‫واﭘﺴﯿﻦ‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ اﻓﺴﻮس‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪1115 ‬‬

‫ﮐﻀﻠﻀﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺎﮔﭗ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺽ‪·،‬‬ ‫ﮎ[ﺗﯽ؛ﮎ·‬ ‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ ·‬

‫ﺍﺽ»ﻓﻀﮓ|·‬ ‫ﺫ‪,‬ﺩ]ﻩ·‬ ‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪#‬ﻩ‪/‬ﻑ]·‬ ‫ﭘﺘﻊ‪·/‬‬ ‫"ﺿﺆﺽ‪·،‬‬

‫"ﺿﻮﻗﭗ·‬ ‫ﺿﺨﻘﭙﺈﭖ·‬ ‫ﮐﻘﻀﺨﺈﻣﺲ·‬ ‫ﺣﻀﻘﻀﺈﭖ·‬

‫ﺣﻀﻘﭗ·‬ ‫ﺿﺪﻣﺴﺾ‪·،‬‬ ‫یﻘﻐﻠﺆﺿﻒ]·‬ ‫ﮐﻀﻬﺪﮒ‪·/,‬‬

‫ﺭ؛·‬ ‫ﺽ‪·،‬‬ ‫ﮐﻀﻞ؛ﮐﻒ؛ﮎ·‬ ‫ﻫﺆ[‪.‬ﺿﮕﻀﻮﭖ·‬

‫ﺭﺿﺈ]&‬ ‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ·‬ ‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[·‬ ‫ﺭﺿﮓ]ﻩ·‬

‫اَتﭼﺎ وِ ﻣﯿﮋد‪‬م اَﻧﮕﻬﺖ اَﻫﯿﺎ ﻣ‪‬ﮕَﻬﯿﺎ‬

‫ﯾﻮ‪‬ت آژوش ز‪‬ر‪‬زدﯾﺶﺗﻮ ﺑﻮﻧُﻮﺋﯽ ﻫ‪‬ﺨﺖ‪‬ﯾﺎو‬
‫ﭘ‪‬ﺮَﭼﺎ ﻣﺮَﺋﻮﭼﺎﻧﺲ اَ اُ را ﭼﺎ ﯾﺘﺮا‬
‫ﻣ‪‬ﺌﯽﻧﯿﻮش درِﮔﻮ‪‬ت‪ ‬اَﻧﺎﻧﺴ‪‬ﺖ ﭘ‪‬ﺮا‬
‫اﯾﻮي ز‪‬ﯾﺘﺎ ﻣ‪‬ﮕ‪‬ﻢﺗ‪‬ﻢ اَت وِ‬
‫و‪‬ﯾﻮﯾﯽ اﻧﮕﻪ‪ ‬اﯾﺘﯽ اَپِﻣ‪‬ﻢ و‪‬ﭼ‪‬ﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫و ﻫﻤﭽﻨﯿﻨﯽ ﺑﺮاي ﺷﻤﺎ در ﭘﯿﻮﺳﺘﻦ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺮادري ﻣﻐﺎن )و ﺑﺮﮔﺰاري آﯾﯿﻦ(‬
‫ﭘﺎداش ﺧﻮﺑﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫و ﻧﯿﺰ ﺑﺮاي ﻫﻤﺴﺮان ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ )زوج ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﻤﺎن ﻫﻤﺴﺮي( ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻮر و ﮔﺮاﯾﺶ‬
‫ﺑﺎورﻣﻨﺪي در ﻧﻬﺎدﺷﺎن وﺟﻮد داﺷﻪ ﺑﺎﺷﺪ‬
‫اﻣﺎ روان آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﭘﯿﺮو دﯾﻦ دروﻏﯿﻦ اﺳﺖ )د‪‬رو‪‬ﻧﺪ(‬
‫دﯾﺮ ﯾﺎ زود ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﺴﺘﯽ ﻣﯽﮔﺮاﯾﺪ ﺗﺎ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮد‪.‬‬
‫اﮔﺮ ﺷﻤﺎ اﯾﻦ اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺮادري ﻣﻐﺎن را رﻫﺎ ﮐﻨﯿﺪ و دوري ﺟﻮﯾﯿﺪ‬
‫ﺳﺮاﻧﺠﺎمِ ﺷﻤﺎ ﭘﺸﯿﻤﺎﻧﯽ و آﺧﺮﯾﻦ ﺳﺨﻨﺎن ﺷﻤﺎ درﯾﻐﺎ و اﻓﺴﻮس ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
 ‫‪ 1116‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺽ‪،‬ﺇﭖ‪» :(aucā) .‬و‪ ،‬آﻧﮕﺎه‪ ،‬ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ‪ ،‬ﺳﭙﺲ‪ ،‬و اﻣﺎ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫‪,"-‬ﺕ؛ﮎ )ﺿـﻤﯿﺮ ﺷﺨﺼـﯽ‪ ،‬دوم ﮐـﺲ‬ ‫ﮔﺮوﻫﻪ(‪‬‬ ‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ‪،‬‬
‫ﮔﺮوﻫﻪ(‬
‫ﮎ[ﺗﯽ؛ﮎ‪» :(miżdem) .‬ﻣﺰد‪ ،‬اﺟﺮ‪ ،‬ﭘﺎداش« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮎ[ﺗیﺾ‬
‫ﺿﺠﺎﺽ‪» :(azhau) .،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬‬
‫ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫ﺿﺎﮔﭗ‪» :(ahyā) .‬اﯾﻦ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﻀﻠﻀﺎﮔﭗ‪» :(magaiiā) .‬اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺮادري‪ ،‬ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺑﺮﮔﺰاري ﻣﺮاﺳﻢ اﯾﯿﻦ« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻠﺾ ﮐﺎر دﯾﻨﯽ و اﯾﯿﻨﯽ‪ ،‬وﻇﯿﻔﻪ و ﺧﻮﯾﺸﮑﺎري ﺑﺮاﺑﺮ اﺻـﻮل دﯾﻨـﯽ‪ .‬اﻧﺠﻤـﻦ‬
‫ﺑﺮادري ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ زرﺗﺸﺖ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﺷﺪه اﻋﻀﺎي اﺻﻠﯽ آن ﺷﺨﺼـﯿﺖﻫـﺎي ﺑـﺰرگ و‬
‫ﭘﯿﺮوان وﻓﺎداري ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻊ ﺟﻬﺎن ﺑﺎ او ﻫﻤﮑﺎري ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐـﻮي‬
‫وﯾﺸﺘﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻓﺮﺷﻮﺷﺘﺮ‪ .‬ﺟﺎﻣﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻣ‪‬ﺪﯾﻮﻣﺎ و دﯾﮕﺮان‪.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﻣﯽﭘﻨﺪارد در اﯾﻨﺠﺎ »ﮐﻀﻠﺾ« ﺑﺮﮔﺰاري آﯾﯿﻦ دﯾﻨﯽ ﺑـﺮاي ﻫﻤﺴـﺮي اﺳـﺖ و‬
‫ﭘﺎداش آن ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺟﻨﺴﯽ اﺳﺖ‪ .‬در ﺳﺎﯾﺮ ﺑﻨـﺪﻫﺎي ﮔﺎﺗﺎﻫـﺎ ﻣـﯽﭘﻨـﺪارد ﻣﺮاﺳـﻤﯽ ﺑـﺮاي‬
‫ﺑﺨﺸﺶ و ﻗﺮﺑﺎﻧﯽ اﺳﺖ در ﺻﻮرﺗﯿﮑﻪ آﯾﯿﻦ زرﺗﺸﺖ از آﻏﺎز ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن آن ﭼﯿﺰي ﺟـﺰ‬
‫آﻣﻮزش ﻣﺴﺎﯾﻞ ﻣﻬﻢ اﺧﻼﻗﯽ‪ ،‬ﻓﻠﺴﻔﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﯿﺴﺖ‪[.‬‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬اﯾﻦ واژه را ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ وﻇﯿﻔﻪ و ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻧﻤﯽﺗﻮان اﯾﻦ واژه‬
‫را از ﻟﺤﺎظ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺮادف وِداﯾﯽ ـ ‪ maghá‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ دﻫﺶ و ﺑﺨﺸﺶ ﮔﺮﻓﺖ‪ ،‬ﺑﻪ وﯾﮋه در‬
‫اﯾﻦ ﺑﻨﺪ ﺑﻪ روﺷﻨﯽ اﺷﺎره ﻣﯽﺷﻮد »ﺑﺮاي وﻇﯿﻔﻪ ﺑﺎورﻣﻨﺪي و اﻋﺘﻘﺎد ﺑﻪ راﺳﺘﯽ در ﺳﺮاﺳـﺮ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬ﭘﺎداش ﺧﻮﺑﯽ وﺟﻮد دارد‪[.‬‬
‫واژه ﻣ‪‬ﮓ ﯾﺎ ﻣ‪‬ﻎ در ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺑﺎر ﺑﻪ ﮐﺎر رﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻧﯿﮑﻮﮐﺎر‪ ،‬داﻧﺸﻤﻨﺪ‪ ،‬راﻫﻨﻤﺎي‬
‫دﯾﻨﯽ‪ ،‬ﻣﺤﻞ ﻋﺒﺎدت و ﻧﯿﺎﯾﺶ‪ ،‬اﻧﺠﻤﻦ دﯾﻨﯽ‪ ،‬اﻧﺠﻤﻦ ﺑﺮادري‪ ،‬واژه ﻣ‪‬ﮓ ﯾﺎ ﻣ‪‬ﻎ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮات‬
‫زﺑﺎﻧﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺷﺪه ﺑﻪ ﻣﻮﺑ‪‬ﺪ ﯾﻌﻨﯽ راﻫﻨﻤﺎي اﻣﻮر دﯾﻨﯽ و ﻣﻌﻨﻮي‪ ،‬ﻣ‪‬ﺠﻮس )در ﻗﺮآن(‪ «.‬اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪1117 ‬‬

‫واژه در ﻫﺎت ‪ 29/11‬ـ ‪ 46/14‬ـ ‪ 51/16‬ـ ‪ 53/7‬دو ﺑﺎر ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ‪.‬‬

‫"ﺿﺆﺽ‪» :(yavvau) .،‬ﻫﺮ اﻧﺪازه‪ ،‬ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ‪ ،‬ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ« )ﻗﯿﺪ‪ ،‬ﺣﺮف رﺑﻂ(‬
‫ﭘﺘﻊ‪» :(ażuB) ./‬ﺷﻮر‪ ،‬ﺷﻮق‪ ،‬ﮔﺮاﯾﺶ‪ ،‬ﺗﻼش«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬آﻧﺮا از ﺳﺘﺎك ـ ﭖ‪) .‬ﺳﺎﻧﺴﮑﺮﯾﺖ ـ ‪ (īh‬ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﯿﻞ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺗﻼش ﮐﺮدن‪،‬‬
‫در ﺣﺎﻟﺖ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( ﮔﺮﻓﺘﻪ« ﺑﻌﺪاً در ﭘﻬﻠﻮي اﯾﻦ واژه ﺑـﺮاي ﺗﻤﺎﯾـﻞ و ﮐﺸـﺶ‬
‫ﺟﻨﺴﯽ و ﻫﻮي و ﻫﻮسﻫﺎي ﺷﯿﻄﺎﻧﯽ از ﺳﻮي ﻣﺮدان ﺑﮑﺎر رﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺗﺮﺗﯿـﺐ ﻫـﻢ‬
‫ﺗﺮﺟﻤﻪ ﺷﺪه ﯾﻌﻨﯽ وﻟﻊ و ﻃﻤﻊ ﺟﻨﺴﯽ ﻧﺎﻣﺸﺮوع‪[.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﮔﻮﺷﺰد ﻣﯽﮐﻨﺪ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﭘﻬﻠﻮي ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ ﻣﺮﺑﻮط ﺷﻮد ﺑﻪ ﻧﺎﭘﺎﮐﯽ‬
‫و ﻧﺎﻧﺠﯿﺒﯽ زن‪[.‬‬
‫]ﻣﯿﻠﺰ ‪ Mills‬ﻧﯿﺰ دﭼـﺎر آﺷـﻔﺘﮕﯽ و ﺷـﮕﻔﺘﯽ ﺷـﺪه‪ ،‬ﻣـﯽﭘﺮﺳـﺪ ﭼـﺮا ﭘـﺎداش »ﻣﯿـﺰدم ـ‬
‫ﮎ[ﺗیﻐﮏ« ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﯾﺰه ﮔﻨﺎه ﺑﺎﺷﺪ در ﺣﺎﻟﯽﮐﻪ ﭘﺎداش ﺑﺮاي ﭘﺎﮐﺪاﻣﻨﯽ اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪ :‬ﺑﺮاي رﯾﺸﻪﯾﺎﺑﯽ اﯾﻦ واژه ﺗﻘـﻼي زﯾـﺎد ﮐـﺮده و ﺑـﺎ ﭘﯿـﺮوي از ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﺳـﻨﺘﯽ‬
‫ﻧﺎدرﺳﺖ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ واژه »آﻟﺖ ﺗﻨﺎﺳﻠﯽ ﻣﺮد« اﺳﺖ و ﺗﺮﺟﻤﻪاش ﺑﺎ ﺣـﺎل‬
‫و ﻫﻮا و واﻗﻌﯿﺖ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ و آﻧﭽﻪ در ﻣﺠﻠـﺲ ﻫﻤﺴـﺮي دﺧﺘـﺮ زرﺗﺸـﺖ ﺑﺎﯾـﺪ ﭘـﯿﺶ آﯾـﺪ‬
‫ﺳﺎزﮔﺎري ﻧﺪارد‪[.‬‬
‫]ﺳﻤﻮﺋﻞ ﻧﯿﺒﺮگ در ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ در ﮐﺘﺎﺑﯽ ﺑﻌﻨﻮان دﯾﻦ اﯾـﺮان ﺑﺎﺳـﺘﺎن ﺑـﻮﯾﮋه‬
‫ﻫﻤﯿﻦ ﻫﺎت ﺑﻌﻠﺖ دﺷﻤﻨﯽ ﺑﺎ زرﺗﺸﺖ ﺑﻪ ﭼﻨﺎن ﺑﺪﮔﻮﯾﯽ و ﺑﺪﻧﻮﯾﺴﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺴﯽ‬
‫را ﺑﻪ ﺣﯿﺮت واﻣﯽدارد‪[.‬‬
‫ﻧﯿﺒﺮگ اﺳﺘﺎد زﺑﺎنﺷﻨﺎس و از ﭘﻬﻠﻮيداﻧﺎن ﺑﺰرگ ﺑﻮد وﻟﯽ ﮐﯿﻨﻪﺗﻮزي و دﺷﻤﻨﯽ ﺷـﺪﯾﺪي‬
‫ﺑﺎ زرﺗﺸﺖ و آﯾﯿﻦ اﯾﺮاﻧﯽ داﺷﺖ‪ .‬در ﺗﻌﺒﯿﺮات ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ و اﺗﻬﺎﻣﺎت ﻧﺎروا اﻓﺴﺎر ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺗﺄﺳﻒ ﺑﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺨﺼﯽ ﭘﻨﺠﺎه ﺳﺎل ﭘﯿﺶ در داﻧﺸﮕﺎه ﺗﻬـﺮان ﺑـﻪ ﻋﻠـﺖ ﻋـﺪم‬
‫اﻃﻼع از اﺣﻮال و آﺛﺎر ﺿﺪ اﯾﺮاﻧﯽ او دﮐﺘﺮاي اﻓﺘﺨﺎري ﻫﻢ دادهاﻧﺪ‪.‬‬
‫‪.‬ﺿﻘﺾ‪#‬ﻩ‪/‬ﻑ]‪» :(zarazdiBtō) .‬وﻓــﺎدارﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺻــﺎدﻗﺎﻧﻪﺗــﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻓــﺪاﮐﺎرﺗﺮﯾﻦ‪ ،‬از ﺧــﻮد‬
‫ﮔﺬﺷـﺘﻪﺗـﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺻـﻤﯿﻤﺎﻧﻪﺗـﺮﯾﻦ‪ ،‬ﺑـﺎ ﺑﺎورﻣﻨـﺪي و اﻋﺘﻘـﺎد« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫‪.‬ﺿﻖ‪#‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ )ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
 ‫‪ 1118‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺫ‪,‬ﺩ]ﻩ‪» :(būnōi) .‬ﻧﻬﺎد‪ ،‬اﻧﺪرون‪ ،‬ﺑﺎﻃﻦ« )دري‪ ،‬ﺗﮏ(‪ - ‬ﺫ‪,‬ﺩﺽ ﺑﺮاي اﯾﻦ واژه ﻧﻈﺮﯾﺎت و‬
‫ﻣﻌﻨﯽﻫﺎي ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ذﮐﺮ ﺷﺪه‪» :‬ﮔﻮﺷﺖ‪ ،‬زﻣﯿﻦ‪ ،‬دل‪ ،‬ﻗﻠﺐ«‪.‬‬
‫ﺍﺽ»ﻓﻀﮓ|‪» :(haxaiiG) .‬ﺟﻔﺖ و زوﺟﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ و ﻣﺘﺤﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﻧﻬـﺎدي‪،‬‬
‫ﺟﻔﺖ(‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬اﯾﻦ واژه را از ﺳﺘﺎك ‪ haxt‬و ﺣﺎﻟﺖ )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ( ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﻣﻐـﺰ‬
‫اﺳﺘﺨﻮان ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺟﻤﻠـﻪ »ﺫ‪,‬ﺩ]ﻩ‪.‬ﺍﺽ»ﻓﻀﮓ|« را ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﮐـﺮده »در ﮔﻮﺷـﺖ و‬
‫ﺧﻮن ﯾﺎ ﮔﻮﺷﺖ و اﺳﺘﺨﻮان«[‬
‫]اﯾﻨﺴﻠﺮ‪ :‬ﺟﻤﻠﻪ را ﺗﺮﺟﻤﻪ ﮐﺮده »ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ دو ﭘﺎي ﺷﻤﺎ روي زﻣﯿﻦ ﻗﺮار دارد«‪[.‬‬
‫]ﻣﻮﻟﺘﻮن‪ :‬ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﮔﻠﺪﻧﺮ ﻣﯽﭘﻨﺪارد ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺟﻤﻠﻪ »زوج ازوداج ﮐﺮده« اﺳﺖ‪[.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬واژه را ﻣﺸﺘﻖ ازﺍﺽ»ﻓﺾ از رﯾﺸﻪ ـ »ﺍﺿﺈ« ﯾـﺎ »ﺍﺿﻦ« ﺣﺎﻟـﺖ )دري‪،‬‬
‫واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺟﻔﺖ( ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻣﺘﺤﺪ و ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ‪[.‬‬
‫ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻮﺟﻪ داﺷﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﺑﻨﺪﻫﺎي ﻫﻤـﯿﻦ ﻫـﺎت اﺳـﺖ و ﯾـﮏ ﻣـﺘﻦ‬
‫ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺑﺮﮔﺰاري ﯾﮏ ﺟﺸﻦ و ﻣﺮاﺳﻢ ﻫﻤﺴﺮي دﺧﺘﺮ زرﺗﺸﺖ اﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‬
‫ﻧﺒﺎﯾﺪ در ﺟﺴﺘﺠﻮي واژهﻫﺎ و ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﺎﻣﺮﺑﻮط ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﮔﺸﺖ‪ ،‬در ﻏﯿﺮ اﯾﻦ ﺻـﻮرت‬
‫ﻣﺘﺮﺟﻢ ﺧﻮد را دﭼﺎر ﺳﺮﮔﺸﺘﮕﯽ و ﭘﺮاﮐﻨﺪهﮔﻮﺋﯽ ﻣﯽﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺣﻀﻘﻀﺈﭖ‪» :(paracā) .‬دﯾﺮ ﯾﺎ زود‪ ،‬ﺧﻮاه و ﻧﺎﺧﻮاه )ﻗﯿﺪ(‬
‫ﮐﻘﻀﺨﺈﻣﺲ‪» :(mraocąs) .‬زﯾﺮ و ﺑﺎﻻ روﻧﺪه‪ ،‬ﺷﻨﺎور‪ ،‬ﻣﺘﺰﻟﺰل‪ ،‬ﻏﺮقﺷﻮﻧﺪه« ) اﺳـﻢ ﻓﺎﻋـﻞ‪،‬‬
‫‪-‬ﮐﻘﻌﺈ در ﺟﻨﺒﺶ و ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮدن‪ ،‬ﮔﺮاﯾﺶ داﺷﺘﻦ ﺑـﻪ اﯾـﻦ‬ ‫ﮔﺬرا(‪‬‬ ‫ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪،‬‬
‫ﺳﻮ و آن ﺳﻮ‪.‬‬
‫ﺿﺨﻘﭙﺈﭖ‪» :(aoraeā) .‬ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﺎﯾﯿﻦ‪ ،‬زﯾﺮ اﻓﺘﺎدن‪ ،‬ﺟﻨﺒﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﺎﯾﯿﻦ« )ﺑﺎ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺎ‬
‫واژهﺣﻀﻘﭗ ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ اﺳﺖ ﺑﺮاي ﻧﺸﺎن دادن ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻪ ﺳﻮي ﭘﺎﯾﯿﻦ(‪.‬‬
‫"ﺿﻮﻗﭗ‪» :(yaθrā) .‬آﻧﺠﺎ‪ ،‬ﺟﺎﺋﯽ ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﺠﺎ« )ﻗﯿﺪ ﻣﮑﺎن(‬
‫ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‪» :(mainiivB) ./‬روان« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻀﻬﺪﮔﻊ‬
‫یﻘﻐﻠﺆﭘﻒ]‪» :(dregvvātō) .‬د‪‬روﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺮو دﯾﻦ دروغ و ﺑﺎﻃﻞ‪ ،‬دروغﭘـﺮور« )واﺑﺴـﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﻔﺘﻢ ‪1119 ‬‬

‫ﺗﮏ(‪- ‬یﻘﻐﻠﺆﺿﺪﻑ‬
‫ﺿﺪﻣﺴﺾ‪ :(anąsau) .،‬ﺑﺎ واژهﺣﻀﻘﭗ »ﻧﺎﺑﻮد ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﻮد‪ ،‬ﻧﯿﺴﺖ ﺷـﻮد‪ ،‬ﻏـﺮق ﺷـﻮد«‬
‫)وﺟﻪ اﺧﺒﺎري‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺩﺿﺲ »ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﺷﺪن«‬
‫ﻫﺆ[‪.‬ﺿﮕﻀﻮﭖ‪» :(ivvīzaiiθā) .‬رﻫﺎ ﮐﻨﯿﺪ‪ ،‬ﺧﺎرج ﺷـﻮﯾﺪ‪ ،‬ﺗـﺮك ﮐﻨﯿـﺪ‪ ،‬دوري ﺟﻮﺋﯿـﺪ‪ ،‬از‬
‫ﺳﺘﺎك ‪.‬ﭖ وارد ﺷﺪن‪ ،‬داﺧﻞ ﺷﺪن اﺳﺖ و ﺑﺎ ﺳـﺮ واژهﺅ[ و ﺣـﺮفﻩ ﺑـﻪ ﻣﻌﻨـﯽ ﺧـﺎرج‬
‫ﺷﺪن‪ ،‬رﻫﺎ ﮐﺮدن اﺳﺖ« )وﺟﻪ اﺧﺒﺎري دوم ﮐﺲ ﮔﺮوﻫﻪ ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪.- ‬ﭖ‬
‫ﮐﻀﻠﻐﮏ‪» :(magfm) .‬ﻣ‪‬ﮓ‪ ،‬اﻧﺠﻤﻦ ﺑـﺮادري ﻣﻐـﺎن‪ ،‬ﻣﺮاﺳـﻢ دﯾﻨـﯽ‪ ،‬ﺑﺮﮔـﺰاري ﺗﺸـﺮﯾﻔﺎت‬
‫آﯾﯿﻨﯽ«‪.‬‬
‫ﻑ؛ﮎ‪» :(tfm) .‬اﯾﻦ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺽ‪» :(au) .،‬ﭘﺲ‪ ،‬ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ‪ ،‬و‪ ،‬اﻣﺎ‪ ،‬در ﻧﺘﯿﺠﻪ« )ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ(‬
‫ﺭ؛‪» :(vf) .‬ﺷﻤﺎ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺑﺮاﯾﯽ(‪,"- ‬ﺕ؛ﮎ »ﺷﻤﺎ«‬
‫ﺭﺿﮓ]ﻩ‪» :(vaiiōi) .‬واي‪ ،‬درﯾﻎ‪ ،‬اﻓﺴﻮس‪) «woe ،‬ﺣﺮف ﻧﺪاﯾﯽ(‬
‫ﺿﺠﺎﺿﻬﻒ[‪» :(azhaitī) .‬ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ‬
‫»ﺑﻮدن«‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﻐﮏ‪» :(apfmem) .‬آﺧﺮﯾﻦ‪ ،‬واﭘﺴـﯿﻦ‪) « ،‬ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬راﯾـﯽ‪ ،‬ﺗـﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺢ؛ﮐﺾ‬
‫ﺭﺿﺈ]‪» :(vacō) .‬ﺳﺨﻦ‪ ،‬ﮐﻼم« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺈﺿﺎ‬
 ‫‪ 1120‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ‬
‫ﻫ‪‬ﻨﺘﻮ‬ ‫د‪‬ﻓﺶﻧَﯿﺎ‬ ‫دوژو‪‬رِشﻧَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫آ‬ ‫اَﻧﺎﯾﯿﺶ‬
‫ﺍ؛ﺃﻑ‪·,‬‬ ‫یﻀﭽﺰﺩﮔﭗ·‬ ‫یﻌﺘﺆﺿﻘﻐﺰﺩﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‬ ‫ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮرده‬ ‫ﺑﺪﮐﺎران‪ ،‬د‪‬روﻧﺪان‬ ‫ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اوﭘﺎ‬ ‫ﺧﺮَﺋُﻮﺳ‪‬ﻨﺘﺎﻧﻢ‬ ‫وﯾﺴﭙﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ‬ ‫ز‪‬ﺧﯿﺎﭼﺎ‬
‫ﻋﺤﭗ·‬ ‫»ﻗﻀﺨﺴﻐﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺍ]·‬ ‫‪.‬ﺿﺔﮔﭙﺈﭖ ·‬
‫)ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ(‬ ‫ﻣﯿﺨﺮوﺷﻨﺪ‬ ‫ﻫﻤﮕﯽ‬ ‫ﻣﺎﯾﻪ رﯾﺸﺨﻨﺪ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫وﯾﮋيﺑﯿ‪‬ﻮ‬ ‫ﺧﺮوﻧ‪‬ﺮاﻧﻢﭼﺎ‬ ‫ﺟِﻨ‪‬ﺮاﻧﻢ‬ ‫ﻫﻮﺧﺸَﺘﺮاﯾﯿﺶ‬
‫·‬ ‫ﺭ[ﺗﻬﺬﮒ]‬ ‫·‬ ‫»ﻕ‪,‬ﺩﻏﻘﻤﮑﺈﭖ‬ ‫·‬ ‫_؛ﺩﻏﻘﻤﮏ‬ ‫·‬ ‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭙﻪ‪/‬‬
‫روﺳﺘﺎﯾﯿﺎن‬ ‫و دﺳﺖ درازي‬ ‫ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا ﺑﺎ ﻧﯿﺮوي ﺧﺪاﯾﯽ‬

‫ﺷﯽﯾﺌﯽﺗﯽﺑﯿﻮ‪‬‬ ‫د‪‬داﺗﻮ‬ ‫آﯾﯿﺶ‬ ‫راﻣﺎﻧﻢﭼﺎ‬

‫ﮊﮔﺜﻬﻔﻬﺬﮒ]‬
‫·‬ ‫·‬ ‫یﻀیﭙﻒ‪,‬‬ ‫ﭘﻪ‪/‬‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﻗﭙﮑﻤﮑﺈﭖ‬
‫زﯾﺴﺖ‬ ‫ارزاﻧﯽ ﻣﺸﻮد‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫و آراﻣﺶ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫د‪‬رِزا‬ ‫ﻫﻮ‪‬‬ ‫دو‪‬ﻓ‪‬ﺸُﻮ‬ ‫اﯾﺶ‬ ‫اﯾﺮَﺗﻮ‬
‫یﻐﻘﻎ‪.‬ﭖ‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﺍﺅ]‬ ‫یﺆﺿﭽﺰ]‬
‫·‬ ‫·‬‫[‪/‬‬ ‫·‬‫[ﻗﻀﻒ‪,‬‬
‫ﺑﺎ زﻧﺠﯿﺮ‬ ‫او‬ ‫ﺷﮑﻨﺠﻪ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫ﭘﺎﯾﺎن ﮔﯿﺮد‬

‫اَﺷﯽ‬ ‫ﻣ‪‬ﻮﺷﻮﭼﺎ‬ ‫ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘُﻮ‬ ‫ﻣ‪‬ﺮِﯾﯽﺗﯿﺎ اوش‬

‫ﺿﺰ[ &‬ ‫ﮐﺨﺰﻋﺈﭖ‬
‫·‬ ‫·‬‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]‬ ‫ﮐﻐﻘﻐﻬﻮﮔﭙﻊ‪/‬‬
‫·‬

‫ﺑﺸﻮد‬ ‫ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ‬ ‫ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‬ ‫ﻣﺮگ‬

‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪1121 ‬‬

‫ﺍ؛ﺃﻑ‪·,‬‬ ‫یﻀﭽﺰﺩﮔﭗ·‬ ‫یﻌﺘﺆﺿﻘﻐﺰﺩﺿﺠﺎ]·‬ ‫ﭖ·‬ ‫ﺿﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﻋﺤﭗ·‬ ‫»ﻗﻀﺨﺴﻐﺄﻓﻤﮏ·‬ ‫ﺭ[ﺳﺢ|ﺍ]·‬ ‫‪.‬ﺿﺔﮔﭙﺈﭖ ·‬

‫·‬ ‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭙﻪ‪_ ·/‬؛ﺩﻏﻘﻤﮏ· »ﻕ‪,‬ﺩﻏﻘﻤﮑﺈﭖ· ﺭ[ﺗﻬﺬﮒ]‬

‫ﻗﭙﮑﻤﮑﺈﭖ· ﭘﻪ‪ ·/‬یﻀیﭙﻒ‪ ·,‬ﮊﮔﺜﻬﻔﻬﺬﮒ]·‬

‫[ﻗﻀﻒ‪ ·/[ ·,‬یﺆﺿﭽﺰ]· ﺍﺅ]· یﻐﻘﻎ‪.‬ﭖ·‬

‫ﮐﻐﻘﻐﻬﻮﮔﭙﻊ‪ ·/‬ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]· ﮐﺨﺰﻋﺈﭖ· ﺿﺰ[ &‬

‫اَﻧﺎﯾﯿﺶ آ دوژو‪‬رِشﻧَﻨﮕﻬ‪‬ﻮ د‪‬ﻓﺶﻧَﯿﺎ ﻫ‪‬ﻨﺘﻮ‬

‫ز‪‬ﺧﯿﺎﭼﺎ وﯾﺴﭙﺎوﻧﮕﻬ‪‬ﻮ ﺧﺮَﺋُﻮﺳ‪‬ﻨﺘﺎﻧﻢ اوﭘﺎ‬
‫ﻫﻮﺧﺸَﺘﺮاﯾﯿﺶ ﺟِﻨ‪‬ﺮاﻧﻢ ﺧﺮوﻧ‪‬ﺮاﻧﻢﭼﺎ وﯾﮋيﺑﯿ‪‬ﻮ‬
‫راﻣﺎﻧﻢﭼﺎ آﯾﯿﺶ د‪‬داﺗﻮ ﺷﯽﯾﺌﯽﺗﯽﺑﯿﻮ‪‬‬
‫اﯾﺮَﺗﻮ اﯾﺶ دو‪‬ﻓ‪‬ﺸُﻮ ﻫﻮ‪ ‬د‪‬رِزا‬
‫ﻣ‪‬ﺮِﯾﯽﺗﯿﺎ اوش ﻣ‪‬ﺰﯾﺸﺘُﻮ ﻣ‪‬ﻮﺷﻮﭼﺎ اَﺷﯽ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺎ اﯾﻨﻬﺎ ) ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ(‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﺮدارﺷﺎن ﻧﺎدرﺳﺖ اﺳﺖ ﻓﺮﯾﺐﺧﻮرده ﻫﻤﮕﯽ دﭼﺎر ﺧﻮاري و رﯾﺸﺨﻨﺪ ﺧﻮاﻫﻨﺪﺷﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﻧﺎﮔﺰﯾﺮ ﻣﯽﺧﺮوﺷﻨﺪ و ﺧﻮد را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺧﻮب ﮐﻪ از ﺧﺮد ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ‬
‫ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي و دﺳﺖدرازي ﺗﺒﻬﮑﺎران ﺑﻪ اﺷﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﭘﺬﯾﺮد‬
‫و ﺳﺎزش و آراﻣﺶ را ﺑﻪ روﺳﺘﺎﯾﯿﺎن و ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﺎن ارزاﻧﯽ دارد‬
‫و او‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ را )د‪‬روﻧﺪان را( ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺑﺎ زﻧﺠﯿﺮ ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﻣﺮگ درﺑﻨﺪ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1122‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﺑﺮداﺷﺖ‬
‫ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﯾﮑﯽ از ﺷﺶ ﺻﻔﺖ اﻫﻮراﻣﺰدا اﺳﺖ‪ .‬ﻣﺰدا ﻧﻤﺎد و ﻣﻈﻬﺮ ﺧﺮد و داﻧﺎﯾﯽ اﺳـﺖ ﻧﯿـﺮوي‬
‫اﻫﻮراﯾﯽ از ﺧﺮدﻣﻨﺪي ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي ﺧﻮب آﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺠﻬﺰ ﺑـﻪ ﺧﺸـﺘﺮا و‬
‫ﻧﯿﺮوي اﻫﻮراﯾﯽ ﺑﺎﺷﺪ و از ﺧﺮد ﭘﯿﺮوي ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫ﺿﺪﭘﻪ‪» :(anāiB) ./‬اﯾﻨﻬﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﺪﺽ )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﭖ‪» :(H) .‬ﺣﺮف اﺿﺎﻓﻪ‪ ،‬ﭘﺴﻮﻧﺪ‪ ،‬ﭘﯿﺸﻮﻧﺪ ﺑﺮاي ﺗﺎﯾﯿﺪ«‬
‫یﻌﺘﺆﺿﻘﻐﺰﺩﺿﺠﺎ]‪» :(dużvvareDnazhō) .‬ﺑــــﺪﮐﺎران‪ ،‬ﺗﺒﻬﮑــ ـﺎران‪ ،‬ﺑــــﺪﮐﺮداران‪،‬‬
‫ﺧﺮاﺑﮑﺎران« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‬
‫یﻀﭽﺰﺩﮔﺾ‪» :(dafDniiā) .‬اﻏﻔﺎل ﺷﺪه‪ ،‬ﻓﺮﯾـﺐ ﺧـﻮرده‪ ،‬ﻓﺮﯾﻔﺘـﻪ‪ ،‬ﮔـﻮل ﺧـﻮرده‪ ،‬ﮔﻤـﺮاه«‬
‫)ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬یﻀﭽﺰﺩﮔﺾ »اﻏﻔﺎل ﺷﺪن‪ ،‬ﻓﺮﯾﺐ ﺧﻮردن‪ ،‬ﮔﻤﺮاه ﺷﺪن‪ ،‬از‬
‫رﯾﺸﻪ یﻀﺬ«‪.‬‬
‫ﺍ؛ﺃﻑ‪» :(hfntū) .,‬ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‬
‫‪-‬ﺿﺎ »ﺑﻮدن«‬
‫‪.‬ﺿﺔﮔﭙﺈﭖ‪» :(zamiiaca) .‬ﻣﻮرد رﯾﺸﺨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎﯾﻪ رﯾﺸﺨﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺴﺨﺮهآﻣﯿﺰ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪.- ‬ﺿﺎﮔﺾ ]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬واﮔﺬار ﺷﺪه‪ ،‬وﯾﺮاﻧﯽ‪ ،‬واﻣﺎﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وارﻓﺘﻪ[‪. ‬ﺿﺎ‬
‫ﺭﻫﺴﺢ|ﺍ]‪» :(vispGhō) .‬ﻫﻤﻪ‪ ،‬ﻫﻤﮕﯽ‪ ،‬ﻫﻤـﻪ آﻧﻬـﺎ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬‬
‫ﺭﻫﺴﺤﺾ‬
‫»ﻗﻀﺨﺲ؛ﺃﻓﻤﮏ‪» :(xraoseytąm) .‬ﺑﺮ ﺧﻮد ﻣﯽﺧﺮوﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮد را ﺳﺮزﻧﺶ ﻣﯽﮐﻨﻨـﺪ‪ ،‬ﺑـﻪ‬
‫ﺧﻮد ﻓﺮﯾﺎد ﻣﯽزﻧﻨﺪ« )وﺟﻪ اﻣﺮي ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﺣـﺎل‪ ،‬ﻧﺎﮔـﺬر( »ﺧﺮوﺷـﯿﺪن‪ ،‬ﻓﺮﯾـﺎد‬
‫ﮐﺮدن ﺑﺎ ﻋﺤﭗ«‬
‫ﻋﺤﭗ‪» :(upā) .‬ﭘﯿﺶ ﻓﻌﻞ ﺑﺮاي»ﻗﻌﺲ ﻓﻌﻞﻧﺎﮔﺬر« »ﺑﻪ ﺧﻮد ﻧﻬﯿﺐ زدن و ﺳﺮزﻧﺶ ﮐﺮدن«‬
‫ﺍﻉ»ﺯﺿﻮﻗﭙﻪ‪» :(huxDarrāiB) ./‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺧـﻮب‪ ،‬ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ اﻫـﻮراﯾﯽ ﺑـﺮ ﭘﺎﯾـﻪ‬
‫ﺧﺮد« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﻉ»‪/‬ﺿﻮﻗﺾ »ﻓﺮﻣـﺎﻧﺮواﯾﯽ ﻧﯿـﮏ و ﺧـﻮب‪ ،‬ﻧﯿـﺮوي‬
‫ﺧﻮب‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ روي ﺧﺮد«‪.‬‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻫﺸﺘﻢ ‪1123 ‬‬

‫_؛ﺩﻏﻘﻤﮏ‪» :(jfnerąm) .‬آدمﮐﺸﯽ‪ ،‬ﮐﺸﺘﺎر‪ ،‬ﺧﻮﻧﺮﯾﺰي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪_- ‬؛ﺩﺿﻖ‬

‫‪-‬‬ ‫ﮔﺮوﻫــﻪ(‪‬‬ ‫»ﻕ‪,‬ﺩﻏﻘﻤﮑﺈﭖ‪» :(xrūnerąmcH) .‬ﺗﺠــﺎوزﮐ ـﺎران‪ ،‬ﯾﺎزﮐ ـﺎران« )واﺑﺴــﺘﮕﯽ‪،‬‬
‫»ﻕ‪,‬ﺩﭘﻖ »ﺗﺠﺎوز ﺑﻪ ﺣﻘﻮق ﻣﺮدم‪ ،‬دﺳﺖدرازي‪ ،‬ﯾﺎزﯾﺪن«‬
‫ﻗﭙﮑﻤﮑﺈﭖ‪» :(rāmąmca) .‬ﺻﻠﺢ و ﺳﺎزش‪ ،‬آراﻣﺶ‪ ،‬آﺳﻮدﮔﯽ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻗﭙﮑﻀﺪ‬
‫ﭘﻪ‪» :(āiB) ./‬اﯾﻦﻫﺎ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺰﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫یﻀیﭙﻒ‪» :(dadātū) .,‬ﻣﯽدﻫﺪ‪ ،‬ﻣﯽﺑﺨﺸﺪ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽدارد« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن‪ ،‬ﺑﺨﺸﯿﺪن‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺘﻦ«‪.‬‬
‫ﮊﮕﺜﻬﻔﻬﺬﮒ]‪» :(~iiēitibiiō) .‬ﺑﺮاي زﯾﺴﺘﻦ‪ ،‬ﺑﺮاي زﯾﺴﺖ و زﻧﺪﮔﯽ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬ ‫ـ‬
‫ﻣﺎدﯾﻨﻪ(‪- ‬ﮊﻩ »زﯾﺴﺘﻦ‪ ،‬زﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮدن«‬
‫ﺭ[ﺗﻬﺬﮔﺦ‪» :(viżibiio) .‬ﻣﺮدم ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻦ‪ ،‬روﺳﺘﺎﯾﯿﺎن‪ ،‬ﻣﺮدم ﺑﺮزن« )ﺑﺮاﯾـﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫـﻪ(‬
‫‪-‬ﺭﻫﺲ »ﮐﻮي‪ ،‬ﺑﺮزن‪ ،‬روﺳﺘﺎ«‬
‫[ﻗﻀﻒ‪» :(iratū) .,‬از ﻣﯿﺎن ﺑﺮﻣﯽﺧﯿﺰد‪ ،‬از ﻣﯿﺎن ﻣﯽرود‪ ،‬ﻧﺎﭘﺪﯾﺪ ﻣﯽﺷﻮد« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﻖ »از ﻣﯿﺎن ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻦ‪ ،‬دور ﺷﺪن‪ ،‬ﻧﺎﭘﺪﯾـﺪ ﺷـﺪن‪ ،‬ﺟﻨﺒﯿـﺪن‬
‫ﺑﺮاي رﻓﺘﻦ و دور ﺷﺪن و ﮔﻢ ﺷﺪن«‪.‬‬
‫[‪» :(īB) ./‬اﯾﻨﻬﺎ‪ ،‬اﯾﻨﻬﺎ را« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫یﺆﺿﭽﺰ]‪» :(dvvafDō) .‬ﺷﮑﻨﺠﻪ‪ ،‬ﻋﺬاب‪ ،‬درد‪ ،‬دﻟﺘﻨﮕﯽ‪ ،‬ﭘﺮﯾﺸـﺎﻧﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‪- ‬‬
‫یﺆﺿﭽﺰﺽ‬
‫ﺍﺅ]‪» :(hvvō) .‬او« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺍﺽ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫‪-‬‬ ‫ﺗـﮏ(‪‬‬ ‫یﻐﻘﻎ‪.‬ﭖ‪» :(derezā) .‬زﻧﺠﯿﺮ‪ ،‬ﻏﻞ و زﻧﺠﯿﺮ‪ ،‬زﻧﺠﯿﺮ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺎﺑﻨـﺪ زدن« )ﺑـﺎﯾﯽ‪،‬‬
‫یﻐﻘﻎ‪] .‬ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬یﻀﻘﻎ‪» .‬ﺑﺴﺘﻦ«[‬
‫ﮐﻐﻘﻐﻬﻮﮔﭙﻊ‪» :(mereiriiāuB) ./‬ﻣﺮگ‪ ،‬ﻧﺎﺑﻮدي« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﻐﻘﻐﻬﻮﮔﻊ‬
‫ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻑ]‪» :(maziBtō) .‬ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ‪ ،‬ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﮐﺾ‪.‬ﻩ‪/‬ﻓﺾ‬
‫)ﺻﻔﺖ ﺑﺮﺗﺮﯾﻦ(‬
‫ﮐﺨﺰﻋﺈﭖ‪» :(moDuca) .‬ﻓﻮراً‪ ،‬درﻫﻤﯿﻦ آن‪ ،‬درﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦدم‪ ،‬در دم« )ﻗﯿﺪ زﻣﺎن(‬
‫ﺿﺴﻒ‪» :(astu) .,‬ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺸﻮد« )وﺟﻪ اﻣﺮي‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﺿﺎ‬
 ‫‪ 1124‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ ‪ /‬ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬

‫ﯾﺴﻨﺎ ‪ /‬ﻫﺎت ﭘﻨﺠﺎه و ﺳﻮم ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ‬
‫ر‪‬ﺟﯿﺶ‬ ‫ﻧَﺮِﭘﯿﺶ‬ ‫ﺗُﻮﯾﯽ‬ ‫راﺳﺘﯽ‬ ‫و‪ ‬ا‪‬ﺷُﻮ‬ ‫دوژو‪ ‬رِﻧﺎﯾﯿﺶ‬
‫ﻗﺾ_[‪·/‬‬ ‫ﺩﺿﻘﻐﺢ[‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻗﭙﺴﻒ[·‬ ‫ﺭﺿﺒﺰ]·‬ ‫یﻌﺘﺆﺿﻘﻐﺪﭘﻪ‪·/‬‬
‫ﺗﺎرﯾﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ‬ ‫ﭘﺴﺘﯽ‬ ‫اﯾﻨﻬﺎ‬ ‫واﺑﺴﺘﻪ‬ ‫ز‪‬ﻫﺮ‬ ‫ﺑﻪ ﺑﺎوران‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ﺗَﻨُﻮ‬ ‫ﭘِﺸُﻮ‬ ‫اَ رِﺗﺎ‬ ‫د‪‬ﺟﯿﺖ‬ ‫اَ ا‪‬ﺷَﺴﺎ‬
‫ﻓﻀﺪﺅ]·‬ ‫ﺣﻐﺰ]·‬ ‫ﺿﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫یﻎ_[‪·،‬‬ ‫ﺿﺒﺰﺿﺴﭗ·‬
‫ارزان‬ ‫ﻣﺮگ‬ ‫آﺳﯿﺐ‬ ‫ﺑﻪ اﺷﺎ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫اﯾﺶ‬ ‫ي‬ ‫اَﻫﻮر‪‬‬ ‫اَﺷَﻮا‬ ‫ﮐﻮ‬
‫·‬‫[‪/‬‬ ‫·‬‫"؛‬ ‫·‬‫ﺿﺎﻋﻖ]‬ ‫ﺿﺰﺿﺆﭖ‬
‫·‬ ‫·‬‫ﻥ‪,‬‬
‫اﯾﻨﻬﺎ را‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي‬ ‫درﺳﺘﮑﺎر‬ ‫ﮐﺠﺎﺳﺖ‬

‫اﯾﺘﻮﯾﯿﺶﭼﺎ‬ ‫و‪‬سِ‬ ‫ﻫ‪‬ﻤﯿﺖﯾﺎت‬ ‫ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش‬

‫·‬ ‫ﻫﻒ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ‬ ‫ﺭﺿﺲ؛‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﺍ؛ﮐﻬﻮﮔﭗ‪،‬‬ ‫·‬‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪/‬‬
‫و آزادي‬ ‫ﺑﺎز دارد‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ‬
‫ــــــ‪‬ــــــ‬
‫ا‪‬رِژِﺟﯽﯾﻮﯾﯽ‬ ‫ﯾﺎ‬ ‫ﺧﺸﺘَﺮِم‬ ‫ﻣ‪‬ﺰدا‬
‫·‬ ‫ﻏﻘﻐﺘﻎ_ﮒ]ﻩ‬ ‫"ﭖ‬ ‫»ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ‬
‫·‬ ‫·‬ ‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬ ‫ﻓﺾ‪،‬‬
‫·‬

‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎ درﺳﺘﯽ‬ ‫ﮐﻪ‬ ‫ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ‬ ‫اي ﻣﺰدا‬ ‫آن‬

‫و‪‬ﻫﯿﻮ‬ ‫درﯾﮓ‪ ‬اُوِ‬ ‫داﻫﯽ‬

‫ﺭﺿﺎﮒ]&‬ ‫یﻘﻬﻠﻀﺨﺆﺏ‬
‫·‬ ‫یﭙﺎ[‬
‫·‬

‫ﺑﻬﺘﺮ‬ ‫ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ‬ ‫ارزاﻧﯽ ﻣﯿﺪاري‬

‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪1125 ‬‬

‫ﻗﺾ_[‪·/‬‬ ‫ﺩﺿﻘﻐﺢ[‪·/‬‬ ‫ﻑ]ﻩ·‬ ‫ﻗﭙﺴﻒ[·‬ ‫ﺭﺿﺒﺰ]·‬ ‫یﻌﺘﺆﺿﻘﻐﺪﭘﻪ‪·/‬‬

‫ﻓﻀﺪﺅ]·‬ ‫ﺣﻐﺰ]·‬ ‫ﺿﻘﻐﻔﭗ·‬ ‫یﻎ_[‪·،‬‬ ‫ﺿﺒﺰﺿﺴﭗ·‬

‫ﻥ‪ ·,‬ﺿﺰﺿﺆﭖ· ﺿﺎﻋﻖ]· "؛· [‪/‬‬

‫·‬

‫_ﮔﭙﻒ؛ﻉ‪ ·/‬ﺍ؛ﮐﻬﻮﮔﭗ‪ ·،‬ﺭﺿﺲ؛· ﻫﻒ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ·‬

‫ﻓﺾ‪ ·،‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ · »ﺯﺿﻮﻗﻐﮏ· "ﭖ ﻏﻘﻐﺘﻎ_ﮒ]ﻩ ·‬

‫یﭙﺎ[· یﻘﻬﻠﻀﺨﺆﺏ· ﺭﺿﺎﮒ]&‬

‫دوژو‪ ‬رِﻧﺎﯾﯿﺶ و‪ ‬ا‪‬ﺷُﻮ راﺳﺘﯽ ﺗُﻮﯾﯽ ﻧَﺮِﭘﯿﺶ ر‪‬ﺟﯿﺶ‬

‫اَ ا‪‬ﺷَﺴﺎ د‪‬ﺟﯿﺖ اَ رِﺗﺎ ﭘِﺸُﻮ ﺗَﻨُﻮ‬
‫ﮐﻮ اَﺷَﻮا اَﻫﻮر‪ ‬ي اﯾﺶ‬
‫ﺟﯿﺎﺗ‪‬ﺌﻮش ﻫ‪‬ﻤﯿﺖﯾﺎت و‪‬سِ اﯾﺘﻮﯾﯿﺶﭼﺎ‬
‫ﻣ‪‬ﺰدا ﺧﺸﺘَﺮِم ﯾﺎ ا‪‬رِژِﺟﯽﯾﻮﯾﯽ‬
‫داﻫﯽ درﯾﮓ‪ ‬اُوِ و‪‬ﻫﯿﻮ‬

‫ﺑﺮﮔﺮدان‬
‫ﺑﺪﺑﺎوران ﺑﺎ ﮔﺰﯾﻨﺶ زﻫﺮآﻟﻮد ﺧﻮد ﺳﻤﭙﺎﺷﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫آﻧﻬﺎ ﻧﻤﺎد ﭘﺴﺘﯽ و واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎرﯾﮏاﻧﺪﯾﺸﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎ ددﻣﻨﺸﯽ ﺑﻪ اَﺷﺎ )ﻧﻤﺎد راﺳﺘﯽ و ﺣﻘﯿﻘﺖ( آﺳﯿﺐ ﻣﯽزﻧﻨﺪ‪،‬‬
‫آن ﻣﺮگ ارزان و ﺳﺰاوار ﮐﯿﻔﺮﻧﺪ‬
‫ﮐﺠﺎﺳﺖ آن ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواي درﺳﺘﮑﺎري ﮐﻪ آﻧﻬﺎ را از آزادي و زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺎز دارد‬
‫آن‪ ،‬اي ﻣﺰدا! ﻧﯿﺮوي ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﯾﯽ ﺗﺴﺖ‬
‫ﮐﻪ آﻧﭽﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻪ آن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪي ارزاﻧﯽ ﻣﯽداري ﮐﻪ ﺑﺎ درﺳﺘﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽﮐﻨﺪ‪.‬‬
 ‫‪ 1126‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﮔﺰارش دﺳﺘﻮري واژهﻫﺎ‬

‫یﻌﺘﺆﺿﻘﻐﺪﭘﻪ‪» :(dużvvarenāiB) ./‬ﺑﺎ ﺑﺪﺑﺎوران‪ ،‬ﺑﺪاﻧﺪﯾﺸﺎن‪ ،‬آﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺑﺪ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪهاﻧﺪ«‬
‫)ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪ - ‬یﻌﺘﺆﺿﻘﻐﺪﺽ »ﺑﺪ ﺑﺎور‪ ،‬ﺑﺪاﻧﺪﯾﺶ‪ ،‬ﺑﺪﮐﺎر‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐـﻪ ﺑـﺪ ﮔـﺰﯾﻨﺶ‬
‫ﮐﺮده‪ ،‬ﺑﺪﮔُﺰﯾﻦ‪ ،‬ﻫﻮاداران دﯾﻮان دروغ«‬
‫ﺭﺿﺒﺰ]‪» :(vaēDō) .‬ﺳﻢ‪ ،‬زﻫﺮ‪ ،‬ﻣﺎدهاي ﮐﻪ ﻣﯽﮐﺸﺪ و ﻧﺎﺑﻮد ﻣﯽﮐﻨﺪ«‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪ :‬ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺗﺒﺎﻫﯽ ﭘﻠﯿﺪي و ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ »ﻣﺮدم ﺑﺪ ﺑـﺎور ﺑـﺎ ﺟﺎﯾﮕـﺎه ﺗﺒـﺎﻫﯽ و‬
‫ﭘﻠﯿﺪي ﺗﻌﻠﻖ دارﻧﺪ‪[«.‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﺗﺮﺟﻤﻪ ﭘﻬﻠﻮيیﺆﺿﺐ‪/‬ﺿﺎ ﺗﺮﺟﻤـﻪ ﮐـﺮده »ﺗﻨﻔـﺮ‪ ،‬اﻧﺰﺟـﺎر«‪.‬‬
‫ﻟﻮﻣﻞ‪» :‬دﺷﻤﻦ«[ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫‪‬ﺭﺿﺐ‪/‬ﺿﺎ »ﭘﻮﺳﯿﺪﮔﯽ‪ ،‬ﮔﻨﺪﯾﺪﮔﯽ‪ ،‬ﮐﺜﺎﻓﺖ«‬
‫ﻗﭙﺴﻒ[‪» :(rastī) .‬واﺑﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻣﺘﮑﯽ‪ ،‬ﭘﯿﺮو‪ ،‬ﭼﺴﺒﯿﺪه‪ ،‬آﻟﻮده‪ ،‬ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ« )وﺟـﻪ اﺧﺒـﺎري ﺳـﻮم‬
‫ﮐﺲ ﺗﮏ‪ ،‬ﺣﺎل‪ ،‬ﮔﺬرا(‪- ‬ﻗﭙﻮ‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬از ﺳﺘﺎكﻗﭙﯽ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ »ﻣﻮﻓـﻖ ﺷـﺪن‪ ،‬دﺳـﺖ ﯾـﺎﻓﺘﻦ« ﻫﻮﻣﺒـﺎخ‪ :‬ﻗﻀﺎ‬
‫»ﭘﺮاﮐﻨﺪن‪ ،‬ﭘﺨﺶ ﮐﺮدن‪ ،‬ﭘﺎﺷﯿﺪن«‬
‫ﻑ]ﻩ‪» :(tōi) .‬آﻧﻬﺎ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ( »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﺩﺿﻘﻐﺢ[‪» :(narepīB) ./‬ﺑﻪ ﭘﺴﺘﯽ ﮔﺮاﯾﯿـﺪن‪ ،‬ﺳـﻘﻮط ﮐـﺮدن‪ ،‬ﮐـﻢ و ﮐﺎﺳـﺘﻪ ﺷـﺪن‪ ،‬ﻓـﺮو‬
‫اﻓﺘﺎدن« ‪‬ﺩﺿﻘﻐﺤﻪ‪) /‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ(‪[.‬‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ( از ﺳﺘﺎك ﺩﺿﻘﻐﺢ[‬
‫ﻗﺾ_[‪» :(rajīB) ./‬ﺗﯿﺮه و ﺗﺎر‪ ،‬ﺗﺎرﯾﮏ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻗﺾ_[‪/‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪) :‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ([‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬ﺑﺎ ﭘﯿﺮوي از ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﯾﮏ دﺳﺘﻨﻮﺷﺘﻪ اﺳﺘﻨﺎد ﮐﺮده ﺣﺮف »ﺽ« ﺑﻪ اﯾﻦ‬
‫واژه اﻓﺰوده و آﻧﺮا از ﺳﺘﺎكﺿﻘﻐﻞ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ارزش داﺷﺘﻦ و ارﺟﻤﻨﺪ ﺑﻮدن ﮔﺮﻓﺘﻪ‪ ،‬ﺑﺎ اﯾﻦ‬
‫ﺳﺮود ﻫﻔﺪﻫﻢ ـ ﺑﻨﺪ ﻧﻬﻢ ‪1127 ‬‬

‫ﺗﺼﻮر و ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﻌﻨﯽ ﺟﻤﻠﻪ و ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ اﯾﻦ ﺑﻨﺪ را ﺗﻐﯿﯿﺮ داده[‪.‬‬
‫ﺿﺒﺰﺿﺴﭗ‪» :(aēDasā) .‬اﻓﺴﺎر ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ‪ ،‬وﺣﺸﯽ‪ ،‬ددﻣﻨﺶ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬‬
‫ﺿﺒﺰﺿﺴﺾ‬
‫]ﺑﺎرﺗﻮﻟﻮﻣﻪ‪» :‬ﺗﻤﺎﯾﻞ داﺷﺘﻦ‪ ،‬ﺧﻮاﺳﺘﻦ«‪[.‬‬
‫]ﻫﻮﻣﺒﺎخ‪» :‬ﻃﻤﻊورز‪ ،‬ﺣﺮﯾﺺ‪ ،‬آزﻣﻨﺪ«[‬
‫ﯼ؛_[‪.،‬ﺿﻖ؛ﻓﭗ‪» :(degīt.aretā) .‬ﺗﺠﺎوز و درازدﺳﺘﯽ ﺑﻪ اﺷﺎ‪ ،‬زﯾﺎنآور ﺑﻪ اﺷﺎ‪ ،‬آزاردﻫﻨﺪه ﺑﻪ‬
‫‪ -‬ﯼ؛_[‪+ ،‬ﺿﻘﻐﻔﺾ ]ﯼ؛_ﻫﻔﺾ ‪+‬‬ ‫ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪‬‬ ‫اﺷﺎ‪ ،‬آﺳﯿﺐ زدن ﺑﻪ اﺷﺎ«‪) .‬ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪،‬‬
‫ﻏﻘﻐﻔﺾ»ﻧﺎﺑﻮدﮐﻨﻨﺪه اﺷﺎ«[‬
‫ﺣﻐﺰ]‪.‬ﻓﻀﺪﺅ]‪» :(peDo.tanvvō) .‬ﻣﺤﮑﻮم‪ ،‬ﮔﻨﺎهﮐﺎري ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﯿﻔﺮ ﺑﯿﻨﺪ‪ ،‬ﻣـﺮگ ارزان‪،‬‬
‫ﻣﺠﺮﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻦ ﺧﻮد ﺗﺎوان ﺑﭙﺮدازد« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺣﻐﺰ]‪.‬ﻓﻀﺪ‪,‬‬
‫]ﺗﺎراﭘﻮرواﻻ‪ :‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﺧﻮد در ﺣﺎل ﺟﺪال اﺳﺖ‪[.‬‬
‫ﻥ‪» :(kū) .,‬ﮐﺠﺎ‪ ،‬ﮐﯽ« )ﻗﯿﺪ ﭘﺮﺳﺸﯽ ﻣﮑﺎن(‬
‫ﺿﺰﺿﺆﭖ‪» :(aDavvā) .‬ﻫﻮادار راﺳﺘﯽ‪ ،‬درﺳﺘﮑﺎر« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﺰﭘﺆﺿﺪ‬
‫ﺿﺎﻋﻖ]‪» :(ahurō) .‬اﻫﻮرا‪ ،‬ﺧﺪاوﻧﺪ‪ ،‬ﺳﺮور‪ ،‬ﻓﺮﻣﺎﻧﺮوا« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺿﺎﻋﻘﺾ‬
‫"؛‪» :(yf) .‬ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﺿﻤﯿﺮ ﭘﺮﺳﺸﯽ(‪"- ‬ﺽ »ﮐﻪ‪ ،‬آﻧﮑﻪ«‬
‫[‪» :(iB) ./‬اﯾﻨﻬﺎ« )راﯾﯽ‪ ،‬ﮔﺮوﻫﻪ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬ﺿﮓ؛ﮎ »اﯾﻦ« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫_ﮔﭙﻔﻐﻊ‪» :(jiiatfuB) ./‬زﻧﺪﮔﯽ‪ ،‬وﺟﻮد« ) ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪_- ‬ﮔﭙﻒ‪,‬‬
‫ﺍ؛ﮐﻬﻮﮔﭗ‪:(hfmiriiāu) .،‬ﮐﻬﻮ ‪+‬ﺍ؛ﮎ »ﻣﺤﺮوم ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎز دارد‪ ،‬ﺑﯽﺑﻬﺮه ﺳﺎزد« )وﺟـﻪ‬
‫ﺗﻤﻨﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺳﻮم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪ ،‬ﮔﺬرا(‪-‬ﮐﻬﻮ »ﻣﺘﻨﺎوب‪ ،‬ﭘﯽدرﭘﯽ«‬
‫ﺭﺿﺲ؛‪.‬ﻫﻒ]ﻩ‪/‬ﺇﭖ‪» :(vasf.itoiBcā) .‬آزادي‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﺑﻪ اﻧﺠﺎم آﻧﭽﻪ دﻟﺨـﻮاه اﺳـﺖ« )‬
‫ازي‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﺭﺿﺲ؛‪.‬ﻫﻔﻪ‬
‫ﻓﻀﻒ‪» :(tau) .‬او‪ ،‬اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﻧﻬﺎدي‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪- ‬ﻓﺾ »اﯾﻦ‪ ،‬آن« )ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره(‬
‫ﮐﺾ‪#‬ﭖ‪» :(mazdā) .‬اي ﻣﺰدا« )ﻧﺪاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﮐﺾ‪#‬ﭖ‬
 ‫‪ 1128‬ﮔﺎﺗﺎﻫﺎ‬

‫ﻓﻀﺆﭖ‪» :(tavvā) .‬ﺗﻮ« )واﺑﺴﺘﮕﯽ‪ ،‬ﺗﮏ(‪- ‬ﻓﺆ؛ﮎ »ﺗﻮ« )ﺿﻤﯿﺮ دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ(‬
‫»ﺯﺿﻮﻕ؛ﮎ‪» :(xDarrem) .‬ﺧﺸﺘﺮا‪ ،‬ﻧﯿﺮو‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ‪ ،‬ﻧﯿﺮوي و ﺗﻮان ﺧﺪاﯾﯽ« )ﻧﻬـﺎدي‪ ،‬ﺗـﮏ(‬
‫‪»-‬ﺯﺿﻮﻗﺾ‬
‫"ﭖ‪» :(yā) .‬ﮐﻪ‪ ،‬ﮐﯽ‪ ،‬آﻧﮑﺲ ﮐﻪ« )ﺑﺎﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ‪ ،‬ﮐﻤﺎﺳﻪ(‪"- ‬ﺽ )ﺿﻤﯿﺮ ﻧﺴﺒﯽ(‬
‫ﻏﻘﻐﺘﻎ_ﮒ]ﻩ‪» :(ereżejiiōi) .‬زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ و درﺳﺖ‪ ،‬آﻧﮑﻪ درﺳـﺖ و ﺧـﻮب زﻧـﺪﮔﯽ‬
‫ﻣﯽﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻮب زﯾﺴﺘﻦ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨـﻪ(‪- ‬ﻏﻘﻐﺘﻎ_[ »ﺧـﻮب زﯾﺴـﺘﻦ‪ ،‬درﺳـﺖ‬
‫زﯾﺴﺘﻦ«‬
‫یﭙﺎ[‪» :(dāhi) .‬ﻣﯽدﻫﯽ‪ ،‬ارزاﻧﯽ ﻣﯽداري« )وﺟﻪ اﻟﺘﺰاﻣﯽ‪ ،‬دوم ﮐﺲ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﺎده‪،‬‬
‫ﮔﺬرا(‪- ‬یﭗ »دادن‪ ،‬ﻧﻬﺎدن«‪.‬‬
‫یﻘﻬﻠﻀﺨﺆﺏ‪» :(drigaovvē) .‬ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ« )ﺑﺮاﯾﯽ‪ ،‬ﺗﮏ‪ ،‬ﻧﺮﯾﻨﻪ(‪- ‬یﻘﻬﻠﻊ‬
‫‪-‬ﺭﺿﺎﮔﻀﺎ )ﺻــﻔﺖ‬ ‫ﮐﻤﺎﺳــﻪ(‪‬‬ ‫ﺭﺿﺎﮒ]‪» :(vahiiō) .‬ﺑﻬﺘــﺮ« )ﻧﻬــﺎدي‪ ،‬ﺗــﮏ‪،‬‬
‫ﻣﻘﺎﯾﺴﻪاي(‬
r a
d
t I
n
y u
z
w
p f
f e
b e
s o
m
y G
ii
r k
v x
vv o
s p
z g
E q
B c
D j
C t
h u