ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

Το κείμενο αυτό αποτελεί τοποθέτηση πάνω σε ζητήματα που άπτονται την απελευθέρωση των ζώων και τη χάραξη μιας στρατηγικής σε επίπεδο
ιδεών και πρακτικής που να συνάδει με απελευθερωτικά χαρακτηριστικά και προτάγματα με στόχο έναν συνεχή, ανυποχώρητο αγώνα για την ολική
απελευθέρωση ζώων και γης. Παρόλο που η αρχική πρόθεση ήταν να αποτελέσει αποκλειστικά μια πηγή έμπνευσης για τη συγκρότηση ενός αγώνα με
συνολικά και αιχμηρά χαρακτηριστικά, τελικά επιλέχθηκαν να αναλυθούν και μια σειρά από ζητήματα τα οποία απασχόλησαν την αποκαλούμενη «βίγκαν
κοινότητα» το τελευταίο διάστημα.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ;
Το ζήτημα της απελευθέρωσης των ζώων αφορά εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο οι οποίοι βγαίνοντας από την ανθρωποκεντρική οπτική
που κυριαρχεί στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες αποφασίζουν να δράσουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο προς την κατεύθυνση της κατάργησης του πόνου και
της σκλαβιάς που προκαλεί στα ζώα ο πολιτισμός. Πολλοί από αυτούς ελπίζουν ότι αν μπορέσουν να κατοχυρώσουν νομικά δικαιώματα για τα μη ανθρώπινα
ζώα το πρόβλημα θα λυθεί με ένα μαγικό τρόπο, αφού τα ζώα πλέον θα προστατεύονται από το κράτος που διαφεντεύει τις ζωές όλων μας. Το κράτος δεν
αποτελεί όμως μια ουδέτερη δομή η οποία δρα σύμφωνα με τις επιθυμίες των πολιτών, εν αντιθέσει θεσπίζει νόμους και επιβάλλει την εφαρμογή τους βάσει
των συμφερόντων των ισχυρών και όσων ωφελούν με τις δραστηριότητές τους την οικονομία προς μια αναπτυξιακή κατεύθυνση, ενώ παράλληλα θέτει της
νόμιμες βάσεις της εκμετάλλευσης αυτών που αποτελούν την πρώτη ύλη στα γρανάζια της οικονομίας είτε με τις σάρκες τους, είτε μέσω της εργασίας. Από
αυτήν τη σκοπιά, η απελευθέρωση των ζώων δεν είναι ξέχωρη ούτε μπορεί να επιτευχθεί αν δεν επέλθει μια συνολική ρήξη και ανατροπή των κοινωνικό-
οικονομικών σχέσεων και την δημιουργία αεξούσιων κοινοτήτων που θα εμπνέονται από ένα διαφορετικό βιοκεντρικό παράδειγμα.
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΟΝΟ ΤΩΝ ΖΩΩΝ;
Η εξουσία πάνω στα ζώα σήμερα, δεν ασκείται μόνο από ατομικότητες αλλά και από συλλογικές οντότητες-θεσμούς οι οποίοι έχουν συμφέρον και
για αυτό έχουν καθιερώσει μια εξουσιαστική ανθρωποκεντρική κουλτούρα. Τα ζώα δεν θα απελευθερωθούν ξαφνικά αν σταματήσουμε οι περισσότεροι από
εμάς να τα τρώμε (παρόλο που αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση), ούτε αν το κράτος προβεί σε περιορισμό της
εκμετάλλευσής τους (που δεν θα το κάνει). Τα ζώα δεν μπορούν να γίνουν, και δεν θέλουν, πολίτες των ανθρώπινων εξουσιαστικών κοινωνιών με ίσα
δικαιώματα. Θέλουν να ζουν ελεύθερα όπως εδώ και εκατομμύρια χρόνια στο φυσικό κόσμο. Τι είναι αυτό που τα εμποδίζει όμως; Σίγουρα όχι το γεγονός ότι
δεν έχουν δικαιώματα. Οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα σήμερα, όμως αυτά δεν εμποδίζουν τις βιομηχανίες ξύλευσης, παραγωγής μεταλλαγμένης σόγιας και
σιτηρών και τις κρεατοβιομηχανίες να αποψιλώνουν και να στήνουν τις εκμεταλλεύσεις τους στο δάσος του Αμαζονίου, δολοφονώντας ολόκληρες φυλές
ιθαγενών ή καταδικάζοντάς τες να ζουν στο περιθώριο και να εξαφανίζονται σταδιακά, και αυτό είναι μόνο ένα από τα χιλιάδες παραδείγματα. Το
τεχνοβιομηχανικό σύστημα αυτή τη στιγμή καταπίνει αδυσώπητα ολόκληρο τον πλανήτη μην αφήνοντας κανένα μέρος για τα ζώα να ζήσουν ελεύθερα, με
αποτέλεσμα άλλα να οδηγούνται στην εξαφάνιση και άλλα σε μια αιχμαλωσία που ευαγγελίζεται την προστασία τους. Για να μπορούν να ζουν τα ζώα
ελεύθερα χρειάζεται ένας συνολικός αγώνας για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της εκάστοτε βιομηχανίας που τα εκμεταλλεύεται άμεσα, παράλληλα
και αδιαχώριστα με έναν αγώνα που θα υπερασπίζεται μέχρι και το τελευταίο κομμάτι άγριας φύσης, ενώ ταυτόχρονα θα προσπαθεί να γκρεμίσει το
τεχνοβιομηχανικό σύστημα και τις εξουσιαστικές σχέσεις που απορρέουν από αυτό, προωθώντας την εναγρίωση του κατεστραμμένου τοπίου και την ένταξη
των απελευθερωμένων ζώων σε αυτό, δημιουργώντας νέα οικοσυστήματα όπου οι άνθρωποι και τα ζώα θα μπορούν να ζουν συμβιωτικά και αρμονικά.
ΦΥΤΟΦΑΓΙΑ:ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ Η’ ΣΥΝΕΙΔΗΤΙΚΗ ΗΘΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ;
Η προώθηση της ολικής φυτοφαγίας αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα, αρκεί να ειδωθεί σαν μια μορφή συλλογικής ηθικής
άρνησης συμμετοχής στην εξημέρωση, την εκμετάλλευση, το βασανισμό και τη βίαιη θανάτωση των μη ανθρώπινων ζώων προς χάριν της τροφής. Η δύναμή
μας δεν είναι στις καταναλωτικές μας επιλογές αλλά στις αιχμηρές μας ιδέες και δράσεις, που αμφισβητούν συνολικά το εξουσιαστικό οικοδόμημα. Το
σύστημα μας θέλει πειθήνιους καταναλωτές και βγαίνει κερδισμένο διαφοροποιώντας τα προϊόντα του και ασκώντας διακριτική τιμολόγηση. Σίγουρα μέσα
στην πόλη είμαστε αναγκασμένοι να καταναλώσουμε το τάδε ή το δείνα προϊόν αφού όλα είναι εμπορευματοποιημένα και η κατανάλωση αποτελεί
αναπόδραστη τεχνική επιβίωσης, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να το κάνουμε παράλληλα με έναν αγώνα και τελείως διαφορετικό να πιστεύουμε ότι η
κατανάλωση είναι ο αγώνας, καταλήγοντας στην προώθηση προϊόντων και όχι ιδεών, πράγμα το οποίο οδηγεί στην ενσωμάτωση και την αφομοίωση των
αγώνων από το σύστημα και ωφελεί πάνω από όλα τις εταιρίες που εκμεταλλεύονται τα ζώα οι οποίες αποκτούν ένα ακόμα καταναλωτικό κοινό (βλέπε γάλα
αμυγδάλου Όλυμπος).
ΜΟΝΟΘΕΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Ή ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Είναι αναγκαίο λοιπόν να συγκροτηθεί ένα ενιαίο μέτωπο από ανθρώπους που ενδιαφέρονται να δράσουν προς αυτήν την κατεύθυνση (ακόμα και
αν δεν συμφωνούν πλήρως σε όλα), οι οποίοι να αναλάβουν πολύμορφες δράσεις που θα προωθούν την απελευθέρωση των ζώων. Οι μόνες «κόκκινες
γραμμές» που θα πρέπει να μπουν είναι αυτές που θα διαχωρίζουν το κίνημα της απελευθέρωσης των ζώων και της γης από φυλετιστές, ρατσιστές,
ομοφοβικούς, συντηρητικούς, δεξιούς και όλων των ειδών τους μισάνθρωπους οι οποίοι αμαυρώνουν με τα λόγια, τις ιδέες και τις πράξεις τους τις
προσπάθειες όλων. Εξάλλου, φόβος του «άλλου» όντας βαθειά ριζωμένος στις εξουσιαστικές κοινωνίες που στόχο έχουν την καθυπόταξη των μαζών,
χρησιμοποιήθηκε πρώτα και κύρια απέναντι στα μη ανθρώπινα ζώα που ειδωμένα ως θηρία και κτήνη δέχονταν το μένος των ανθρώπων, τους οποίους είχαν
πείσει ότι απειλούνται από αυτά οι ζωές τους ή η ιδιοκτησία τους. Η εξημέρωση και η εκμετάλλευση των ζώων είναι αλληλένδετες με την πατριαρχία, την
οικογένεια, την ετεροκανονικότητα, τη δουλεία και τις εξουσιαστικές σχέσεις που αποτελούν όλα εχέγγυα της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στην οποία
οικοδομήθηκαν όλες οι σύγχρονες κοινωνίες. Συνεπώς ο αγώνας για την κατάργηση ενός από τα παραπάνω δεν μπορεί να είναι ούτε αντιπαραθετικός ούτε
και νικηφόρος χωρίς την σύνδεσή του με τους υπόλοιπους. Οι αγωνιστές της απελευθέρωσης των ζώων και της γης έχουν καθήκον να αντιληφθούν αυτή την
αλληλουχία και να παλέψουν για τη σύνδεση των αγώνων ενάντια σε κάθε μορφή εκμετάλλευσης, διάκρισης και εξουσίας με κάθε πρόσφορο μέσο χωρίς να
κάνουν εκπτώσεις στις ιδέες και το λόγο τους.
ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΞΙΑ;
Κάθε νίκη απέναντι σε μια βιομηχανία που εκμεταλλεύεται τα ζώα μπορεί να είναι μια συνολική νίκη του κινήματος. Έχει νόημα να στοχοποιούμε
συγκεκριμένες βιομηχανίες (πχ, γούνας, κρέατος, ζωολογικοί κήποι, πειράματα, κυνήγι) με τη μορφή μακροχρόνιων αγώνων (καμπάνιες) και να παλεύουμε για
το κλείσιμό τους αρκεί να το κάνουμε με συνολικές ιδέες. Δεν έχει νόημα να διοργανώνονται μόνο διαμαρτυρίες για όλα τα ζώα ή γενικά ενάντια στο
πολιτισμό, χωρίς παράλληλα να δίνονται συνολικές κατά μέτωπο μάχες με συγκεκριμένες βιομηχανίες με στόχο τη γνωστοποίηση των πρακτικών τους στο
ευρύ κοινό και τη παρεμπόδιση των διαδικασιών τους με στόχο τον οριστικό τερματισμό της λειτουργίας τους. Οι επιμέρους αγώνες εκθέτουν και
αποδυναμώνουν τις βιομηχανίες, συσπειρώνουν κόσμο και αναβαθμίζουν τις ιδέες των συμμετεχόντων σε αυτούς αρκεί να περιστοιχίζονται από ανθρώπους
που θα κατανοούν και θα προωθούν τις ιδέες μιας συνολικής απελευθέρωσης των ζώων και της γης εναντιωμένοι σε κάθε μορφή εξουσίας.
ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Ή ΑΣ ΜΗΝ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ
Αθήνα-Ιούλιος 2017 ΑΝΑΡΧΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΓΗΣ