Professional Documents
Culture Documents
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΠΑΠΑΒΡΑΑΜ PDF
ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΠΑΠΑΒΡΑΑΜ PDF
Μετά τήν τάξιν τήν γενομένην πρό τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος καί τό Δι'εὐχῶν τῶν Ἁγίων...
εἰσέρχεται ὁ Ἱερεύς, καὶ ἀλλάσσει λευκὴν Ἱερατικὴν στολήν, ἤτοι ἐπιτραχήλιον καὶ
φελώνιον καὶ ἁπτομένων πάντων τῶν κηρῶν, λαβὼν θυμιατόν, ἀπέρχεται ἐν τῇ
Κολυμβήθρᾳ, καὶ θυμιᾷ κύκλῳ καὶ ἀποδοὺς τὸ θυμιατόν, προσκυνεῖ.
Εἶτα λέγει ὁ Διάκονος.
Εὐλόγησον Δεσπότα.
Ὁ Ἱερεύς, ἐκφώνως·
Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ
καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Α
μην
Ή
Α
μην
Κατά τήν περίοδον τοῦ Πάσχα ψάλλεται τό Χριστός Ἀνέστη, εἰδεμή ὁ ἱερεύς τά εἰρηνικά.
Χ
ρι
στο ος
α
νε ε
στηηε
εκ κρω
νε ε ων
θα
να
α
τω
θα α
ναα
τον πα
τη
η
η
σα
α ας
και
αι
τοι εν
οις τοι
οις
μνη
μαα
σι
ζω
ω
ην
χα
ρι
σα
α
μεε
νος
Κωνσταντίνου Ντούζγου
Κ
1. υ
ρι
ε
ε
λε
ε
ε σον
η
Κ
2. υ
ρι
ε
ε
λε
ε ε
η
σον
Κ
3. υ
ρι
ε ε
λε
ε
ε σον
η
Κ
4. υ ρι
ε ε
λε ε ε σον
η
Κ
5. υ ρι λε
ε ε ε
ε η η
σον
Κ
6. υ
ρι λε ε
ε ε ε η
σον
Υ
πε
ρα
γι
α Θε
ο κε
το σω
ημας
ω σον
Σ οι
Κυ
ρι
ε Σ οι
Κυ
ριε
Α μην
Α
μην
1. Κ
υ
ρι
ε
ε ε
λε ε
η
σον
2. Κ
υ
ρι
ε ε
λε ε
ε η
ε η
η
σον
3. Κ υ
ρι
ε
ε
λε ε ε
ηη
η
σον
4. Κ υ
ριε ε
λε ε
ε η
η η
σον
5. Κ υ
ρι ε ε
λε
ε ε
ε η
η η
σον
6. Κ
υ
υ ριε ε
υ λε ε
ε
ε ε η
ε η
η
σον
1. Κ
υ ρι
ε
ε
λε
ε
η σον
2. Κ υ
ρι
ε
ε
λε
ε ε
η
σον
3. Κ
υ ρι ε
ε λε ε ε
η σον
5. Κ υ
ρι λε
ε ε ε
ε η η
σον
6. Κ υ
ρι
ε ελε ε
ε
ε η
σον
Ἓτερα Βασιλείου Νικολαΐδου
Α
α
μην
Κ
1. υ ρι
ε ε
λε ε
ε
ε
η η
σον
Κ
2. υ
ριεε
λε
ε ε
η
η
σον
Κ
3. υ
ριε ε
λε εε η
η
σον
Κ
4. υ
ρι
ε ε
λε
ε ε
ε
η η
σον
Άργά Φωκαέως
6. Κ υ
υ
ρι ι ι
εεε
ε
λε
ε
ε
η η
η
σο
ο
ο ον
Κυ
υ
ρι ι ε
ι ε
Ε
ε
ε
λε
ε η
η
η
σο
ο ον
Σ οι
Κυριε
Μετὰ δὲ τὸ συμπληρωθῆναι τὰ Εἰρηνικά, ἄνευ Ἐκφωνήσεως, λέγει ὃ Ἱερεὺς τὴν Εὐχὴν
ταύτην μεγαλοφώνως καὶ μετὰ φόβου Θεοῦ καὶ ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ συντετριμμένης
καρδίας.
Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου, καὶ οὐδεὶς λόγος ἐξαρκέσει πρὸς ὕμνον
τῶν θαυμασίων σου (τρίς) ...
Κατά τήν ἐκφώνησιν: " Μέγας εἰ Κύριε..." ψάλλομεν τό κάτωθεν:
Θρασύβουλου Στανίτσα
Δ
ο
ξα
σοι
Κυ υ
ρι
ε
δο
ο
ξα
σοι
δίς
Δ
ο ξα
σοι
Κυ υ
ρι ε δο
σοι
ξα οι
οι οι
οι
Σὺ γὰρ βουλήσει ἐξ οὐκ ὄντων ... καὶ τάς κεφαλὰς τῶν ἐκεῖσε ἐμφωλευόντων συνέτριψας
δρακόντων.
Αὐτὸς οὖν, φιλάνθρωπε Βασιλεῦ, πάρεσο καὶ νῦν διὰ τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου σου
Πνεύματος καὶ ἁγίασον τὸ ὕδωρ τοῦτο (τρίς)
Α μην
δίς
Α μην
Συντριβήτωσαν ὑπὸ τὴν σημείωσιν τοῦ τύπου τοῦ τιμίου Σταυροῦ σου πᾶσαι αἱ
ἐνάντιαι δυνάμεις. (τρίς)
Καθ' ἑκάστην ἐκφώνησιν ψάλλομεν τό κάτωθεν " Ἀμήν " (τρίς)
Α μην
δίς
Α μην
Ὅτι σοὶ πρέπει δόξα, κράτος, τιμὴ καὶ προσκύνησις, ἅμα τῷ ἀνάρχῳ σου Πατρί, καὶ τῷ
παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων.
Καί ψάλλομεν:
Α μην
Κ
αι
τω
πνευ
μα σου
τι
Σ οι
οι οι
Κυ ε
ρι
Καὶ ἐμφυσᾷ ὁ Ἱερεὺς εἰς τὸ ἀγγεῖον τοῦ ἐλαίου, βασταζόμενον ὑπὸ τοῦ Διακόνου καὶ
σφραγίζει διὰ τῆς χειρὸς τρὶς τοῦτο, ἤτοι τὸ ἔλαιον.
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν.
Καί ψάλλομεν:
Κ υ
ρι
ε λε
ε σον
η
Εἰς δόξαν σήν, καὶ τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, καὶ τοῦ παναγίου καὶ ἀγαθοῦ καὶ
ζωοποιοῦ σου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Καί ψάλλομεν:
Α μην
Α λ
λη
λου ι
α
αλ λου
λη ι
α
α αλ
λη η
λου α δίς
ι Ἀκολούθως τό τελευταίον:
Α λ
λη
λουι
α
αλ
λη α
λου ι ι α
αλ λου
λη ι
α ααα
α
Εἶτα ἐκφωνεῖ·
Εὐλογητὸς ὁ Θεός, ὁ φωτίζων καὶ ἁγιάζων πάντα ἄνθρωπον, ἐρχόμενον εἰς τὸν
κόσμον, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Καί ψάλλομεν τὸ : " Ἀμήν. "
Α
μην
Μετά τό ἃγιον Χρῖσμα ... καὶ ὅταν χρισθῇ ἐκ τοῦ ἐλαίου ὅλον τὸ σῶμα ὑπὸ τοῦ Ἀναδόχου,
βαπτίζει αὐτὸν ὁ Ἱερεύς, ὄρθιον αὐτὸν κατέχων καὶ βλέποντα κατὰ ἀνατολὰς καὶ λέγων·
Βαπτίζεται ὁ δοῦλος (δούλη) τοῦ Θεού (ὁ ἢ ἡ δεῖνα) εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, Ἀμήν· καὶ
τοῦ Υἱοῦ, Ἀμήν· καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Ἀμήν. (ἑκάστῃ προσρήσει κατάγων αὐτὸν καὶ
ἀνάγων).
Εἶτα λαμβάνει αὐτὸν ὁ Ἀνάδοχος ἐκ τῆς ἁγίας Κολυμβήθρας διὰ τῶν χειρῶν τοῦ Ἱερέως
ὑπτίαις χερσί, σαβάνου (σινδονίου λευκοῦ πρότερον ἐφαπλωθέντος ἐν ταῖς χερσίν.)
Καί ψάλλομεν ( τρίς )
Θρασύβουλου Στανίτσα
Μ
α
α
κα ρι οι
ι ι ων
α α
φε
θη
σαναι
α
α
νο
ο μι
ι
ι ι
αι
και
ων
επε
κα
ι
τι ι
ι αι
ι τρίς
Ψαλμὸς λα' (31)
Μακάριοι, ὧν ἀφέθησαν αἱ ἀνομίαι, καὶ ὧν ἐπεκαλύφθησαν αἱ ἁμαρτίαι (ἐκ γ'). Μακάριος
ἀνήρ, ᾧ οὐ μὴ λογίσηται Κύριος ἁμαρτίαν, οὐδέ ἐστιν ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ δόλος. Ὅτι
ἐσίγησα, ἐπαλαιώθη τὰ ὀστᾶ μου, ἀπὸ τοῦ κράζειν με ὅλην τὴν ἡμέραν. Ὅτι ἡμέρας καὶ
νυκτὸς ἐβαρύνθη ἐπ’ ἐμὲ ἡ χείρ σου, ἐστράφην εἰς ταλαιπωρίαν ἐν τῷ ἐμπαγῆναί μοι
ἄκανθαν. Τὴν ἀνομίαν μου ἐγνώρισα καὶ τὴν ἁμαρτίαν μου οὐκ ἐκάλυψα. Εἶπα·
Ἐξαγορεύσω κατ’ ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν μου τῷ Κυρίῳ, καὶ σὺ ἀφῆκας τὴν ἀσέβειαν τῆς
καρδίας μου. Ὑπὲρ ταύτης προσεύξεται πρὸς σὲ πᾶς ὅσιος, ἐν καιρῷ εὐθέτῳ. Πλὴν ἐν
κατακλυσμῷ ὑδάτων πολλῶν, πρὸς αὐτὸν οὐκ ἐγγιοῦσι. σὺ μου εἶ καταφυγὴ ἀπὸ θλίψεως
τῆς περιεχούσης με· τὸ ἀγαλλίαμά μου, λύτρωσαί με ἀπὸ τῶν κυκλωσάντων με. Συνετιῶ σε
καὶ συμβιβῶ σε ἐν ὁδῷ ταύτῃ ᾗ πορεύσῃ, ἐπιστηριῶ ἐπὶ σὲ τοὺς ὀφθαλμούς μου. Μὴ
γίνεσθε ὡς ἵππος καὶ ἡμίονος, οἷς οὔκ ἐστι σύνεσις· ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ τάς σιαγόνας
αὐτῶν ἄγξαις, τῶν μὴ ἐγγιζόντων πρὸς σέ. Πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἁμαρτωλοῦ, τὸν δὲ
ἐλπίζοντα ἐπὶ Κύριον ἔλεος κυκλώσει. Εὐφράνθητε ἐπὶ Κύριον καὶ ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, καὶ
καυχᾶσθε πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ.
Καὶ μετὰ τὴν Εὐχήν τοῦ Μύρου, χρίει τὸν βαπτισθέντα ὁ Ἱερεὺς τῷ ἁγίῳ Μύρῳ, ποιῶν τοῦ
Σταυροῦ τύπον ἐπὶ τοῦ μετώπου, τῶν ὀφθαλμῶν, τῶν μυκτήρων, τοῦ στόματος, τῶν δύο ὤτων,
τοῦ στήθους, τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν, λέγων·
Σφραγὶς δωρεᾶς Πνεύματος Ἁγίου. Ἀμήν.
Εἶτα ἐνδύων αὐτὸν τὸν χιτῶνα λέγει.
Ἐνδύεται ὁ δοῦλος (δούλη) τοῦ Θεοῦ (ὁ ἢ ἡ δεῖνα) χιτῶνα δικαιοσύνης, εἰς τὸ ὄνομα τοῦ
Πατρός, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.
Καὶ ψάλλεται τό Τροπάριον: Θρασύβουλου Στανίτσα
Χ
ι
τω
να
μοι
πα φω
ρα σχου νον
τει ο
μα
α
να λο
βαλ
με νος φως
ι
ως τι ι
ον
πο
λυ
ε λεε
Χρι στε ε ο
Θε ο ηη
ος μων
αἱ Καταβασίαι, " Σταυρόν χαράξας ..." καθ' ὃλον τό ἒτος, ἐκτός ἀπό
Μετά τό βάπτισμα καί τό χρῖσμα, καί ἐν τῷ νίπτεσθαι τόν Ἱερέα, εἲθισται νά
ψάλλονται
τήν Πασχάλιον περίοδον που ψάλλονται αἱ καταβασίαι τῆς Ἀναστάσεως σ.14
Μιχάλη Μιχαήλ Παπα-Ἀβραάμ σελ. 8
Κωνσταντίνου Ντούζγου
Α΄.
Ὠδή Σ
ταυ ρον
χα
ρα
ξας σης
Μω επ
ευ
θει ει
ει ας
δω
ραβ την
ε
ρυ
θραν
δι
ετε
τω
με Ισ
ρα
ηλ πε
ζευ τι
σαν την
δε
ε
ε πι
στρε κως Φα
πτι ρα
ω τοις
αρ
μα
σι κρο
τη σας
η νω
σεν
ευ
επ ρους
δι
α
γρα
ψας το
α
ητ
τη
τον
ο
ο ο
πλον
δι
ο στω
Χρι ω α
σω μεν τω
Θε
ω
ημων
ο
ο τι
δε
δο σται
ξα
Γ΄.
Ὠδή Ρ α
αβ
δος
εις
τυ του
υ πον μυ
στη
ρι ου πα
ρα βα
λαμ νε
ε
ται
τω
βλα
στω
ωγαρ προ
κρι
ι
ι νει ει
τον
ι ε α
ρε τη
στει
ρευ
ου ση δε
πρω ην
εκ
κλη
σι α
ι νυν ξην
ε
μα
Δ΄.
Ὠδή Ε ι
σα
κη
ηκοα
Κυ
ρι
ε
της
Οι
κο
νο
μι ι
ας σου
το
μυ ρι
στη ον
κα
τε
νο
η
σα
τα
ερ
γα
σου και
ε
δο
ξα
σα σου την
θε
ο τα
τη
Ε΄.
Ὠδή Ω
τρισ κα
μα ρι
ι στον ξυ
υ
υ υ
λον
εν
ω τα
ε α α
θη
Χρι
στος
ο
βα
σι κυρι
λευς και
ος
δι
ου
πε πτω κεν
ο
ξυ λω
α
πα
τη
η η
σας
τω σοι
εν δε
λε σθεις
α ω τω
θε προ
σπα
γε
εν τι
σαρ κι
τω
πα
ρε
χο τι
ο ον
την ρη
ει
χαι
ψυ
νην ταις η
αις μων
η
χνοις
πα Ι
λα μας ω
νας
σταυ
ρο
ει
δως
δι
εκ
πε
τα
α α
σας
το
σω
τη
ρι
ον
πα
α α
θος
προ
δι
ε
τυ
υ που
σαφως ο
ο
θεν
τρι
η με
ρος δυς
εκ
την
υ περ
κο
σμι
ον
α
να στα σιν
υ
περ γρα
ζω φη
η
σε
του κι
σαρ
προ σπα
γεν
τος στου
Χρι ου
του
θε
τον
ου
και
τρι
η
ρω
με ε
γε σει
ερ κο οσμον
τι
φω σα
ι τος
αν
ζ΄.
Ὠδή Ε
εκ ον
νο τυ
προσταγμα δυσ
ραν νου
σε λα
βους ους ε
κλο
νη πνε
σε ονα
πει
λης και
δυσ
φη ι α ας
μι θε
ο στυγους
ο μως τρεις
παι
αι
ουκ
δας μα
ε δει τω ω θυ
σε μο
ος
θη ω
ρι
δης
πυ ε
ψα
βο
λω
ευ
πνε μα
α α τι ρι
συ
νον τες
αλ
λον
ο
υ
περ
υ μνη τος
η η των
πα
τε ρων
και μων
η Θε
ος
ευ
λο
γη τος
σοι
Η΄ .
Ὠδή Ε
υ λο
γει
ει παι
τε αι
αι αι
δες
της
τρι ι
α δος σα
ριθ δη
μοι μι
ουρ
γον τε
πα
ρα ον
θε υ
μνει τε τον
ει συγ
κα
τα
βαν
τα
λο
ο ο
γον
και πυρ
το δρο
εις με τα α
ο σον ποι
η σαντα
και
υ
περ
υ
ψου
τε
το
πα
ασι ην
ζω ρε ε
πα χον
πνευ
μα
πα
α
να γι
ι ι
ον
εις
του ους αι
ω ω
ω νας
ω
Ὠδή Θ΄ . Μ
υ στι
κος ει Θε ο
το
κε
πα ρα
δει
του
ου τω
σταυ ρου
ζω
η
φο ο
ρον
εν
γη
πε
φυ
του
ου
ργη
ται
δε
εν
δι
δρον ου
νυν
υ ψου
με
ε
νου
προ
σκυ
νου ου αυ
ντες
τον
σε
με
γα
λυ
νοο
μεν
Ο σε
Θ΄.
δι
α
βρω ως
ξυ
του υ
Ή καί
Ὠδή
λου
υ υ τω προσγε
γε νει
νο ο ο
με
νος
θα
να
δι
τος α
σταυ
ρου
κα
τη
ηρ
γη
ται
ση με
ρον της
γαρ
προ
μη
το
ρος η
παγ
γε
νης
κα
τα
ρα δι ι
α λε
λυ
ται
τω
βλα
στω
της
α
γνη
ης
ην
θε
ο
μη το
ρος πα σαι
αι
δυ
α α
να μεις
των
ου νων
ρα με
γα
λυ σι ι
ου
υ νου ι
ι
Κωνσταντίνου Ντούζγου
Α΄.
Ὠδή Α
να
στα
σε
ως
η
με
ρα
λαμ πρυν
μεν
θω οι
λα
πα σχα Κυ
ρι ου σχα
πα εκ
γαρ
θα προς
να του ην
ζω και
εκ
γης
προς
ου
ρα
νον
Χρι
στος
ο
θε
ος
η
μα ας
δι
ε σεν
βι βα ε
πι
νι
κι α
ον α
δο ντας
ο
Γ΄.
Ὠδή Δ
ευ
τε
πο
μα
πι
ω
μεν νον ουκ
και εκ
πε
τρας α
γο τε
ο νου ρα
τουρ
γου
μενον
αλλ
α
φθαρ
σι
ας γην
πη εκ
τα
α φου ομ
βρη σα
ντος
στου
Χρι εν
ω στε ρε
ου ου με θα
ε
Ὠδή Δ΄ . Ε
πι
της
θει
ας
φυ
λα
κης
ο
τω
φα
ε
σφο
ρον
αγ
γε
λον
δι
α
πρυ
σι ως λε
γο
ντα
ση
με
ρον
σω
τη α
ρι τω
κο ο
σμω
ο
τι
α
νε
ε στη
Χριστος ως
πα ντο δυ υ μος
ναα
Ε΄.
Ὠδή Ο θρι
ρ σω
μεν
ορ θρου
βα
θε ε
ος
και
α ντι
μυ
ρου τον υ
υ μνον
προ σοι
οι
σω
μεν
τω δε τη
σπο και
Χρι
στον
ο
ψο θα
με δι
και
ο
συ νης
η ον
λι πα
σι
ζω ην
α τε
να ελ
λο
ο
ντα
ΣΤ΄.
Ώδή Κ α
τη ηλ εν
θες τοις
κα
τω
τα α
τοις
της
γης
και
συ
νε
τρι
ψας
μο
χλους αι
ω
νι ους
ι κα πε
το χους πε
δη
με ε
νωνΧρι
σ τε
του
ε στης τα
φου
Ζ΄.
Ὠδή Ο δας
παι αι εκ
κα
μι ι
νου
ρυ
σα
με νος νο
γε με
νος
αν θρω
πος ως
πα σχει θνη
τος
και
δι
α το
πα θους τον
θνη α σι
φθαρ ας
εν
δυ
υ ει
ευ αν
πρε πει μο
ο νοςευ
λο
γη
τος
των
πα
τε ρων
ε θε ρε
υπε
ος και εν
δοο
ξος
Η΄ .
Ὠδή Α υ τη η τη
κλη καια α
γι η
ρα
με ε η
μι σαββα
α των τω
ων
η
βα
σι
λι
ις
και κυ α
ρι ε
ορ
τωνε
ορ
τη
και
πα
νη
γυ
ρις ε
στι
ι
πα
νη
γυ ων
ρε η
εν ευ
λο
γου ου
μεν Χρι
ου
στον
εις αι
τους νας
ω
χα
ρι
τω
με νη
ε α
γνη παρ θε
νε
χαι
αι
αι
αι
ρε
και πα
λιν ε
ρω
χαι αι
ρε
ο
σος
υι
ος
α
νε στη
ε τρι
η
με
ρος εκ φου
τα
Φ
ω ι
τι ι φω ω
ζου τι
ι ζου
η νε
α
ι ε
ρου λημ
σα η
γαρ
δο Κυ υ
ξα ρι
ι ου
ου ου
ε
πι
σε
ανε
τει
λε
χο
ρευε και
νυν α
γα
αλ λου
σι συ
ων υ
δε γνη
α ηη
η θε
τερ που
ο
το κε
ο εν
τη γερ
ε σει το κου
του
σου ου
ου
Ὁ Ἱερεὺς νιψάμενος, θυμιᾷ τὴν Κολυμβήθραν, περιερχόμενος αὐτὴν γύρωθεν μετὰ τοῦ
Ἀναδόχου, κατ’ ἐνώπιον ἱσταμένου καὶ βαστάζοντος τὸ νεοφώτιστον βρέφος καὶ ψάλλων
εἰς ἦχον α'. : " Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε, Ἀλληλούΐα "
Ο σοι
εις
Χρι
στον
εβα
πτι τε
σθη Χρι
στον
ε
νε αλ
λη
λου ι ι
ου α
( δίς)
δυ σα σθε
Ο σοι
εις
Χρι
στον ε βα
πτι τε
σθη Χρι
στο
ον
δυ
ε νε σα
σθε αλ
λη
λου ι ι
ου α
Δ
ο
ξα
πα υι
τρι και ω καια
γι ω
πνευ
μα
τι
Κ αι
νυν και ει και
α εις
τους
αι
ω αι
νας των
ω
νων
α μην
Χρι
στον
ε νε
δυ
σα
στο
Ο
ο ο
ο ο σοι
ο εις
Χρι
ο
ον
ε
ε ε πτι
βα α ι σθη
η
τε ε ε στο
Χρι ο
ου
ι
ι α
ι α
α
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Πρόσχωμεν.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ: Προκείμενον. Ήχος γ'.
Κύριος φωτισμός μου καὶ σωτήρ μου. l
Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον, ἵνα, ὥσπερ ἠγέρθη
Χριστὸς ἐκ νεκρῶν διὰ τῆς δόξης τοῦ Πατρός, οὕτω καὶ ἡμεῖς ἐν καινότητι ζωῆς
περιπατήσωμεν. Εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ
καὶ τῆς ἀναστάσεως ἐσόμεθα, τοῦτο γινώσκοντες, ὅτι ὁ παλαιὸς ἡμῶν ἄνθρωπος
συνεσταυρώθη, ἵνα καταργηθῇ τὸ σῶμα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ μηκέτι δουλεύειν ἡμᾶς, τῇ
ἁμαρτίᾳ. Ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας. Εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν
Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συζήσομεν αὐτῷ, εἰδότες ὅτι Χριστός, ἐγερθεὶς ἐκ νεκρών,
οὐκέτι ἀποθνῄσκει, θάνατος αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει. Ὃ γὰρ ἀπέθανε τῇ ἁμαρτίᾳ,
ἀπέθανεν ἐφάπαξ, ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ Θεῷ. Οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν
εἲναι τῇ ἁμαρτίᾳ, ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.
ΙΕΡΕΥΣ: Εἰρήνη σοι τῷ ἀναγινώσκοντι.
Α λ
λη
λου
ι α
αλ
λη
λου
ι α
αλ
λη
λου
ουι
α α
α (Θρ. Στανίτσα)
Ἀμέσως μετά τό Εὐαγγέλιον
Δ ο
ξα Κυ
σοι ριι δο
ε σοι
ξα οι
οι
οι
οι (Θρ. Στανίτσα)
Δ ο
ξα Κυ
σοι ρι
ε δο
σοιοι
ξα
οι
οι οι οι
οι
ΙΕΡΕΥΣ: Εἰρήνη πᾶσι.
Κ
αι
τω
πνευ
μα
τι σου
ΔΙΑΚΟΝΟΣ: Τάς κεφαλὰς ἡμῶν τῷ
Κυρίῳ κλίνωμεν.
Σ
οι
οι οι ριε
Κυ
Ἂρχ. Θρασύβουλου Στανίτσα
Π
α
τερ παν το
κρα α τωρ και λο γε
και
μα
πνε ευ τρι
σιν
ενι
ζο
με
ε
νη
εν
υπο
στα
ασε
σι
σις
φυ υ ρου
πε σι ε
καιυ
περ
θε
ε σε
εις ε
βε
βα
πτι
σμε και
θα σε
ευ
λο
γου
ου
μεν
εις
παν
τας
ωνα
τους αι ω α
α
α
ας