‫‪www.worldbook.

ir‬‬

‫دﻧﯿﺎی ﮐﺘﺎب‬
‫داﻧﻠﻮد اﻧﻮاع ﮐﺘﺎب در زﻣﯿﻨﮫ ھﺎی‬
‫ﻓﻨﯽ ﻣﮭﻨﺪﺳﯽ – ادﺑﯿﺎت –دﯾﻨﯽ – داﺳﺘﺎن – ﺗﺎرﯾﺨﯽ – رواﻧﺸﻨﺎﺳﯽ –‬
‫ﭘﺰﺷﮑﯽ‪ -‬ﺳﯿﺎﺳﯽ ‪ -‬ﻋﻠﻤﯽ ‪...‬‬

‫ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮐﻨﻨﺪه ‪ :‬اﻣﯿﺮ ﺷﯿﺨﻠﻮ‬

‫اﯾﻤﯿﻞ ‪amir_par2006@yahoo.com :‬‬

‫‪worldbook.ir@gmail.com‬‬

‫‪www.photo.worldbook.ir‬‬
‫‪/http://forum.worldbook.ir‬‬

‫ھﺮ ﮔﻮﻧﮫ ﮐﭙﯽ ﺑﺮداری ﺑﺎ ذﮐﺮ ﯾﮏ ﺻﻠﻮات ﻣﺠﺎز اﺳﺖ‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬

‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺗﺎرﻳﺦ و ادﺑﻴﺎت‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﻓﻬﺮﺳﺖ‬

‫ﭘﺮدﻩ اول‬

‫ﭘﺮدﻩ دوم‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺳﻮم‬

‫ﻣﻨﺒﻊ‪ :‬اﻧﺘﺸﺎرات ﻧﺴﻴﻢ ﺳﻮﺋﺪ‪ -‬اﺳﺘﮑﻬﻠﻢ‪ ،‬ﻣﻪ ‪-١٩٩٨‬اردﻳﺒﻬﺸﺖ ‪١٣٧٧‬‬

‫ﺑﺎزﻧﻮﻳﺲ‪ :‬دارﻳﻮش ﺁزادﯼ‬

‫ﺁدرس اﻧﺘﺮﻧﺘﯽ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ‪http://www.javaan.net/nashr.htm :‬‬
‫ﺁدرس ﭘﺴﺘﯽ‪BM IWSN, London WC١N ٣XX, UK :‬‬
‫اﻳﻤﻞ‪yasharazarri@yahoo.com :‬‬
‫ﻣﺴﺌﻮل ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‪ :‬ﻳﺎﺷﺎر ﺁذرﯼ‬
‫‪١٣٨٥‬‬
‫ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺎزﻧﻮﻳﺴﯽ‪١٣٨٥ :‬‬

‫‪١‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬
‫)ﺧﻴﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﺎزﯼ در ﺳﻪ ﭘﺮدﻩ(‬

‫ﭘﯽ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﺧﻄﺎ ﺑﺮ ﻗﻠﻢ ﺻﻨﻊ ﻧﺮﻓﺖ‬

‫ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺑﺮ ﻧﻈﺮ ﭘﺎﮎ ﺧﻄﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﺑﺎد‬

‫ﺣﺎﻓﻆ‬

‫ﺻﻮرت هﺎ‪:‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‬ ‫‪-‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‬ ‫‪-‬‬
‫ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ‬ ‫‪-‬‬
‫ﻣﻼ ﻋﺰاﺋﻴﻞ‬ ‫‪-‬‬
‫اﺳﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴﮏ‬ ‫‪-‬‬
‫ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن‬ ‫‪-‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‬ ‫‪-‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‬ ‫‪-‬‬
‫ﺣﻮرﯼ هﺎ‪ ،‬ﻏﻠﻤﺎن هﺎ‪ ،‬ﻓﻴﻞ‪ ،‬ﺷﺘﺮ ﻣﺮغ‬ ‫‪-‬‬

‫‪٢‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﭘﺮدﻩ اول‬
‫ﻣﺠﻠﺲ ﺑﺎﺷﮑﻮهﯽ ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻴﺎن ﺁن ﺗﺨﺖ ﺟﻮاهﺮﻧﮕﺎرﯼ ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬روﯼ‬
‫ﺁن ﺧﺎﻟﻖ اف ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﭘﻴﺮﻣ ﺮد ﻟﻤﻴ ﺪﻩ ﺑ ﺎ رﻳ ﺶ ﺑﻠﻨ ﺪ و ﻣﻮه ﺎﯼ ﺳ ﻔﻴﺪ‪ ،‬ﻟﺒ ﺎس ﮔ ﺸﺎد‬
‫ﺟﻮاهﺮدوزﯼ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻋﻴﻨﮏ ﮐﻠﻔﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ زدﻩ و ﺑﻪ ﻣﺘﮑ ﺎﯼ ﺟﻮاهﺮﻧﮕ ﺎرﯼ ﻳﻠ ﻪ‬
‫دادﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﻳﮏ ﻧﻔﺮ ﻏ ﻼم ﺳ ﻴﺎﻩ ﺑ ﺎﻻﯼ ﺳ ﺮ او ﭼﺘ ﺮ ﻧﮕ ﻪ داﺷ ﺘﻪ‪ ،‬ﭘﻬﻠ ﻮﯼ او دﺧﺘ ﺮ‬
‫ﺳﻔﻴﺪ ﭘﻮﺷﯽ ﺑﺎدﺑﺰن در دﺳﺖ دارد و ﺧﺎﻟﻖ اف را ﺑﺎد ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫دو ﻃﺮف ﺗﺨﺖ‪ ،‬ﭼﻬﺎر ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻣﻘﺮب ﺧﺎﻟﻖ اف‪ ،‬دﺳﺖ راﺳﺖ‪ :‬ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‬
‫و ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ و ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ؛ ﻃﺮف ﭼﭗ‪ :‬ﻣﻼ ﻋﺰراﺋﻴﻞ و اﺳﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴﮏ؛ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ‬
‫ﺳﺮﺑﺎزهﺎﯼ روﻣﯽ‪ :‬ﺳﭙﺮ‪ ،‬زرﻩ‪ ،‬ﮐﻼﻩ ﺧﻮد‪ ،‬ﭼﮑﻤ ﻪ ﺗ ﺎ ﺳ ﺮ زاﻧ ﻮ‪ ،‬ﺷﻤ ﺸﻴﺮهﺎﯼ ﺑﻠﻨ ﺪ‬
‫ﺑﻪ ﮐﻤﺮ دارﻧﺪ و ﺑﺎل هﺎﯼ ﺁن هﺎ ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﺷﺎن ﺧﻮاﺑﻴﺪﻩ‪.‬‬
‫ﻓﻘﻂ ﻣ ﻼ ﻋﺰراﺋﻴ ﻞ ﺻ ﻮرﺗﺶ ﻣﺜ ﻞ ﮐﺎﺳ ﻪ ﺳ ﺮ ﻣ ﺮدﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻟﺒ ﺎدﻩ ﺳ ﻴﺎﻩ ﺑ ﻪ دوش‬
‫اﻧﺪاﺧﺘﻪ و ﻋﻮض ﺷﻤﺸﻴﺮ هﻢ داس ﺑﻠﻨﺪﯼ در دﺳﺖ دارد‪.‬‬
‫هﻤﻪ ﺁن ه ﺎ ﺑ ﻪ ﺣﺎﻟ ﺖ ﻧﻈ ﺎم اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ اﻧ ﺪ‪ .‬ﭘ ﺸﺖ ﺳ ﺮ ﺁن ه ﺎ دﺳ ﺘﻪ اﯼ ﺣ ﻮرﯼ ﺑ ﺎ‬
‫ﭼﺎرﻗ ﺪهﺎﯼ ﻗ ﺎﻟﺒﯽ وﺳ ﻤﻪ ﮐ ﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬ﻣﺠﻠ ﺲ را ﺗﻤﺎﺷ ﺎ ﻣ ﯽ ﮐﻨﻨ ﺪ و ﻏﻠﻤ ﺎن ه ﺎ ﺑ ﺎ‬
‫ﻧﮕﺎﻩ هﺎﯼ ﺧﺮﻳﺪارﯼ ﺁن هﺎ را وراﻧﺪاز ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﮐﻨﺎر اﻃﺎق ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن ﺑﺎ ﻗﺪ ﺑﻠﻨﺪ‪ ،‬ﮐﻼﻩ ﺑﻮﻗﯽ‪ ،‬ﺷﻨﻞ ﺳﺮخ ﺑﻪ دوش اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ و‬
‫ﻗﺪارﻩ ﺑﻪ ﮐﻤﺮش اﺳ ﺖ‪ ،‬رﻳ ﺶ ﺑ ﺰﯼ زﻳ ﺮ ﭼﺎﻧ ﻪ دارد و ﺑ ﺎ اﺑﺮوه ﺎﯼ ﺑ ﺎﻻ ﺟ ﺴﺘﻪ ﺑ ﻪ‬
‫ﻣﺠﻠﺲ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٣‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﻣﻴ ﺎن ﻣﺠﻠ ﺲ دﺳ ﺘﻪ اﯼ ﺣ ﻮر و ﭘ ﺮﯼ ﺑ ﺎ ﻟﺒ ﺎس ه ﺎﯼ ﻧ ﺎزﮎ‪ ،‬ﺳ ﺮﻧﺎو و دﻧﺒ ﮏ و‬

‫داﻳﺮﻩ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ‪:‬‬
‫»دل هﻮس ﺳﺒﺰﻩ و ﺻﺤﺮا ﻧﺪارد‪ ،‬ﻧﺪارد‪،‬‬
‫ﻣﻴﻠﯽ ﺑﻪ ﮔﻞ و ﮔﺸﺖ و ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻧﺪارد‪ ،‬ﻧﺪارد‪«...‬‬
‫ﻳﮑ ﯽ از ﭘﺮﻳ ﺎن ﺑ ﺎ ﺷ ﻠﻴﺘﻪ‪ ،‬ﺁن ﻣﻴ ﺎن ﻗ ﺮ ﮐﻤ ﺮ ﻣ ﯽ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬ﺳ ﺎز ﮐ ﻪ ﺗﻤ ﺎم ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد‬
‫ﮐ ﺞ ﮐ ﺞ ﺟﻠ ﻮﯼ ﺧ ﺎﻟﻖ اف رﻓﺘ ﻪ‪ ،‬زﻧ ﮏ ﺧ ﻮد را ﺑ ﺎ ﻏﻤ ﺰﻩ ﺟﻠ ﻮ او ﻧﮕ ﻪ ﻣ ﯽ دارد‪.‬‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف ه ﻢ دﺳ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ از ﮐﻤ ﺮ ﺷ ﺎﻟﺶ‪ ،‬ﭘ ﻮﻟﯽ در ﻣ ﯽ ﺁورد و در زﻧ ﮏ او‬
‫ﻣﯽ اﻧﺪازد‪ .‬ﻣﻄ ﺮب ه ﺎ و راﻣ ﺸﮕﺮان ﮐ ﻪ دوﺑ ﺎرﻩ ﻣ ﯽ ﺧﻮاهﻨ ﺪ ﺑﻨﻮازﻧ ﺪ‪ ،‬ﺧ ﺎﻟﻖ اف‬
‫ﻳﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ دﺳﺖ راﺳﺘﺶ را ﺑﻠﻨﺪ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬اﻣﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﺧ ﻮدش ﻧﻴﻤ ﻪ‬
‫ﺗﻨﻪ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺗﮑﻪ ﮐﺎﻏﺬﯼ از ﺑﻐﻞ ﺧﻮد در ﺁوردﻩ ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ(‪ :‬هﻤﺎﻧﺎ ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﮐ ﻪ‬
‫ﭼﻨﻴﻦ اﺳ ﺖ و ﺟ ﺰ اﻳ ﻦ ﻧﻴ ﺴﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﯽ ﺧ ﻮاهﻢ ﺷ ﻤﺎ را ﺑ ﻪ ﻣﻄﻠﺒ ﯽ ﺁﮔ ﺎﻩ ﺳ ﺎزم )ﺁب‬
‫دهﻦ ﺧﻮد را ﻓﺮو ﻣﯽ دهﺪ‪ (.‬ﻣﯽ داﻧﻴﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺟﻮد ﭘﻴﺮﯼ و ﻧﺎﺗﻮاﻧﯽ ﭼﻨﺪ روز اﺳﺖ‬
‫ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺷﺪﻩ ام‪ .‬روز اول روﺷﻨﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺑﻌ ﺪ زﻣ ﻴﻦ ه ﺎ‪ ،‬ﺁﺳ ﻤﺎن ه ﺎ‪ ،‬ﺁب ه ﺎ‪،‬‬
‫ﺳ ﻨﮓ ه ﺎ‪ ،‬ﮐﻠ ﻮخ ه ﺎ‪ ،‬و ﻏﻴ ﺮﻩ را درﺳ ﺖ ﮐ ﺮدم‪) ...‬ﻗ ﺪرﯼ ﺗﺄﻣ ﻞ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ( اﻳﻨ ﮏ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﻢ ﻳﮏ ﻳﺎدﮔﺎر ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ اﯼ از ﺧﻮد ﺑﮕﺬارم و ﻗﺪرت ﻧﻤﺎﺋﯽ ﺑﮑ ﻨﻢ‪ .‬از اﻳ ﻦ رو‬
‫ﻣﺸﻴﺖ و ارادﻩ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺁن ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ روﯼ اﻳﻦ زﻣﻴﻨ ﯽ ﮐ ﻪ در ﻣﻨﻈﻮﻣ ﻪ ﺷﻤ ﺴﯽ‬
‫و در ﺧﺎﻧﻮادﻩ ﺧﻮرﺷﻴﺪ اﺳﺖ‪ ،‬ﻳﮏ دﺳﺘﻪ ﺟﺎﻧﻮر ﺑﻴ ﺎﻓﺮﻳﻨﻢ و ﭘﺎدﺷ ﺎهﯽ "ﺁدم" ﻧ ﺎم‪،‬‬
‫ﺑﻪ ﺻ ﻮرت ﺧ ﻮدم از ﮔ ﻞ درﺳ ﺖ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﺮ ﺁن ه ﺎ ﺑﮕﻤ ﺎرم‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺑ ﺮ هﻤ ﻪ ﻣﻮﺟ ﻮدات‬
‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪) .‬ﺑﻪ ﺑﻪ و ﺁﻓﺮﻳﻦ ﺁﻓ ﺮﻳﻦ ﺣ ﻀﺎر( ﻧ ﻪ ﺗﻨﻬ ﺎ ﭘﺎدﺷ ﺎهﯽ روﯼ‬
‫زﻣ ﻴﻦ را داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑﻠﮑ ﻪ ﻣ ﯽ ﺧ ﻮاهﻢ ﮐ ﻪ هﻤ ﻪ ﻣﻼﺋﮑ ﻪ‪ ،‬ﺟ ﻦ ه ﺎ و ﭘﺮﻳ ﺎن و‬
‫ﺣﻮران و ﻏﻠﻤﺎﻧﺎن ﺑﺮ وﯼ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﺳﺮ ﻓﺮود ﺑﻴﺎورﻧﺪ و‪...‬‬

‫‪٤‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن )ﺣﺮف ﺧﺎﻟﻖ اف را ﺑﺮﻳﺪﻩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺁﻳﺪ ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺪان(‪ :‬ﭘ ﺲ ﻣ ﻦ ﭼﮑ ﺎرﻩ‬
‫هﺴﺘﻢ؟ ﭘﺲ ﻣﻦ ﮐﯽ هﺴﺘﻢ؟ )ﭘﭻ ﭘﭻ ﺣﻀﺎر(‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )رﻧ ﮓ ﺷ ﺎﻩ ﺗ ﻮت ﺷ ﺪﻩ(‪ :‬ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ ﻳ ﻪ ﻳ ﻪ ﻳﮑ ﯽ ﺑ ﺪو ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ؟ ﻓ ﻀﻮﻟﯽ‬
‫ﻧﮑﻦ‪ .‬ﺧﻔﻪ ﺷﻮ!‬
‫ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن )ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ(‪ :‬د ﮐﻴ ﺴﻪ! ﻣ ﻦ هﺮﮔ ﺰ ﺑ ﻪ ﺁدم ﮐ ﺮﻧﺶ ﻧﻤ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﻣ ﻦ از‬
‫ﺁﺗﺸﻢ و او از ﮔﻞ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اوف )ﺑﻪ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ(‪ :‬اﻳﻦ ﻣﺮدﮐﻪ را ﺑﻴﻨﺪاز ﺑﻴﺮون‪.‬‬
‫ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن )دهﻦ ﮐﺠﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ(‪ :‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ اﻳﻦ ﻃﻮر ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺑﺎﺑ ﺎ ﺁدم را‬
‫ﮔﻮل ﻣﯽ زﻧﻢ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﺑﻴﻨﯽ‪) !...‬هﻴﺎهﻮﯼ ﺣﻀﺎر(‬
‫)ﺟﺒﺮﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ ﻳﺨ ﻪ ﺷ ﻴﻄﺎن را ﮐ ﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬ﺑ ﺎ ﭘ ﺲ ﮔﺮدﻧ ﯽ او را از اﻃ ﺎق ﺑﻴ ﺮون‬
‫ﻣﯽ اﻧﺪازد و ﺻﺪاﯼ وﻧﮓ ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن از ﺑﻴﺮون ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺑﺮﺁﺷﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﭼﻬﺎر ﭘﻴﺸﺨﺪﻣﺖ ﻣﻘﺮب ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﻮﻳ ﺪ(‪ :‬ﺷ ﻤﺎهﺎ ﺑﻤﺎﻧﻴ ﺪ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻗﯽ هﻤﻪ ﺑﻴﺮون ﺑﺮوﻧﺪ‪ .‬ﺑﺮوﻧﺪ ﭘﯽ ﮐﺎرﺷﺎن‪.‬‬
‫هﻤ ﻪ ﺣﻮرﻳ ﺎن و ﭘﺮﻳ ﺎن ﺑ ﺎ ﻟﻮﭼ ﻪ ﺁوﻳ ﺰان ﺳ ﺮ ﺑ ﻪ زﻳ ﺮ از ﻣﺠﻠ ﺲ ﺑﻴ ﺮون‬
‫ﻣﯽ روﻧﺪ‪).‬ﮐﻤﯽ ﺳﮑﻮت(‪.‬‬
‫ﻼ‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف )ﺳ ﺮش را ﺑﻠﻨ ﺪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ(‪ :‬ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ! ﺗ ﻮ ﭼ ﻪ ﻣ ﯽ ﮔ ﻮﺋﯽ؟ ﻣ ﺜ ً‬
‫اﻣﺮوز ﺑﻌﺪ ا اﻳﻦ هﻤﻪ زﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺳ ﺮ ﺁﻓ ﺮﻳﻨﺶ ﮐ ﺸﻴﺪم‪ ،‬ﺁﻣ ﺪم ﻳ ﮏ ﺧ ﺮدﻩ ﺧ ﺴﺘﮕﯽ‬
‫در ﺑﮑﻨﻢ! راﺳﺘﯽ اﻳﻦ ﻣﺮدﮐﻪ ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن را ﻣﻦ ﺧﻴﻠﯽ رو دادﻩ ام‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﮔﺴﺘﺎﺧﯽ ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺳﺒﻴﻞ ﺧﻮد را ﻣﯽ ﺟﻮد(‪ :‬ﺣﺎﻻ ﮐﻪ هﻤﭽﻴﻦ ﺷﺪ‪ ،‬از ﻟ ﺞ ﻣ ﺴﻴﻮ ﺷ ﻴﻄﺎن‬
‫هﻢ ﺷﺪﻩ هﻤﻴﻦ ﻓﺮدا دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﻣﯽ ﺷﻮم‪ .‬اﻣﺎ دﻳﮕﺮ ﻧﺒﺎﻳﺪ روﯼ ﺷ ﻴﻄﺎن را ﺑﺒﻴ ﻨﻢ‪.‬‬
‫ﻣﯽ دهﻢ او را از ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻴﺮون ﺑﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬

‫‪٥‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬اﻣﺮ اﻣﺮ ﻣﺒﺎرﮎ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻟﻖ اوف‪ :‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﭘﻴﺶ از اﻳﻦ ﮐﻪ دﺳﺖ ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑ ﺸﻮم‪ ،‬ﺑ ﺎ ﺷ ﻤﺎ ﻣ ﺸﻮرت‬
‫ﺑﮑﻨﻢ و ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺗﺎن را ﺑﭙﺮﺳﻢ‪) .‬هﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ(‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺑﻪ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ(‪ :‬ﺧﻮب‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﻧﻘﺸﻪ ﻣﻦ ﭼﻄﻮرﻳﻪ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‪ :‬اﻟﺒﺘ ﻪ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧﻮﺑ ﺴﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎﻧﻮران را ﮐ ﻪ از ﮔ ﻞ درﺳ ﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﭼﻄﻮر زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻓﮑﺮش را ﮐﺮدﻩ ام‪ ،‬ﺁن هﺎ را ﺑﻪ ﺟﺎن ﻳﮑﺪﻳﮕﺮ ﻣﯽ اﻧﺪازم ﺗﺎ هﻤ ﺪﻳﮕﺮ‬
‫را ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‪ :‬در اﻳ ﻦ ﺻ ﻮرت ﻧ ﮋاد ﺁن ه ﺎ ﭘﺎﻳﻨ ﺪﻩ ﻧﻴ ﺴﺖ و ﺑ ﻪ زودﯼ از ﺑ ﻴﻦ‬
‫ﺧﻮاهﺪ رﻓﺖ و ﭘﺎدﺷﺎهﯽ ﺁن هﺎ ﻧﻴﺰ ﭘﺎﻳﺪار ﻧﻤﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﭼﻮن دﻳﮕﺮ ﮐ ﺴﯽ از رﻋﺎﻳ ﺎﯼ‬
‫او ﺑﺎﻗﯽ ﻧﺨﻮاهﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺗﺎ ﺑﺮ ﺁن هﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﺮواﺋﯽ ﺑﮑﻨﺪ‪ .‬و هﻢ ﭼﻨ ﻴﻦ ﺁدم ﭼ ﻮن از ﮔ ﻞ‬
‫اﺳﺖ و ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺨﻮرد و ﺑﻴﺎﺷﺎﻣﺪ‪ ،‬ﭘﺎﻳﻨﺪﻩ ﻧﺨﻮاهﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪:‬راﺳﺖ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﭘﺲ ﭼﮑﺎر ﺑﮑﻨﻢ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮران را ﻃﻮرﯼ ﺑﺴﺎزﻳﺪ ﮐﻪ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻣﺜ ﻞ ﺑﮑﻨﻨ ﺪ و ه ﺮ ﮐ ﺪام‬
‫از ﺁن هﺎ ﻣﺜﻞ داﻧﻪ ﮔﻨﺪم ﺻﺮ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﭼﻪ ﺧﻮب ﮔﻔﺘﯽ!‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬اﻣﺎ ﻳﮏ اﺷﮑﺎل ﻓﻨﯽ دﻳﮕﺮ در ﺑﻴﻦ اﺳﺖ‪ :‬ﻋﺪﻩ ﺁن هﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳ ﺖ‬
‫ﺧﻴﻠﯽ زﻳﺎد ﺑﺸﻮد و روﯼ زﻣﻴﻦ را ﺑﮕﻴﺮد و ﻳﺎ ﺁن هﺎﺋﯽ ﮐﻪ ﺗﻮاﻧﺎ ه ﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻧﺎﺗﻮاﻧ ﺎن‬
‫را ﺑﺨﻮرﻧﺪ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﻃ ﻮرﯼ ﮐ ﻪ ﮔﺮوه ﯽ از ﺁن ه ﺎ ﺑ ﯽ ﺧ ﻮراﮎ ﺑﻤﺎﻧﻨ ﺪ و ه ﺮج و ﻣ ﺮج‬
‫ﺑﺸﻮد‪.‬‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻓﮑ ﺮ ﺧ ﻮﺑﯽ ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ! دﻳ ﺮوز در ﺑﻬ ﺸﺖ ﺑ ﻮدم‪ ،‬ﺑﺎﻏﺒ ﺎن ﺁن ﺟ ﺎ‬
‫ﻋﻠ ﻒ ه ﺎﯼ ه ﺮزﻩ را وﺟ ﻴﻦ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮد‪ .‬ﮔﻔ ﺘﻢ‪ :‬ﭼ ﺮا هﻤﭽ ﻴﻦ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﯽ؟ ﺟ ﻮاب داد‪:‬‬

‫‪٦‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺑ ﺮاﯼ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻗ ﻮت زﻣ ﻴﻦ و ﺧ ﻮراﮎ ﺑ ﺮاﯼ ﮔ ﻞ ه ﺎ ﺑﻤﺎﻧ ﺪ‪ .‬ﻣ ﺎ ه ﻢ هﻤ ﻴﻦ ﮐ ﺎر را‬

‫ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‪ :‬ﭘ ﺲ ﺑﺎﻳ ﺪ زﻧ ﺪﮔﯽ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎﻧﻮران را ﻣﺤ ﺪود ﺑﮑﻨ ﻴﻢ و ﻳ ﮏ ﻧﻔ ﺮ را‬
‫ﺑﮕﻤﺎرﻳﻢ‪ ،‬ﺗﺎ هﺮ ﮐﺪام از اﻳﻦ ﻧﮋادهﺎ زﻳ ﺎد ﺷ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺮود ﺟ ﺎن ﻳ ﮏ دﺳ ﺘﻪ از ﺁن ه ﺎ را‬
‫ﺑﺴﺘﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺗﻌﺎدل ﺑﻪ هﻢ ﻧﺨﻮرد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺑﻪ ﻣﻼ ﻋﺰاﺋﻴﻞ(‪ :‬ﻣﻼ ﻋﺰراﺋﻴﻞ؟‬
‫ﻣﻼ ﻋﺰاﺋﻴﻞ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺗﻮ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯽ اﻳﻦ ﮐﺎر را ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﺑﮕﻴﺮﯼ؟‬
‫ﻣﻼ ﻋﺰراﺋﻴﻞ‪ :‬دﺳﺘﻢ ﺑﻪ داﻣﻨﺘﺎن‪ ،‬ﻣﻦ ﭘﻴ ﺮم‪ ،‬ﻏﻠ ﻂ ﮐ ﺮدم‪ .‬از ﻣ ﻦ اﻳ ﻦ ﮐ ﺎر ﺳ ﺎﺧﺘﻪ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف )ﺧ ﺸﻤﻨﺎﮎ(‪ :‬ﻋﺠ ﺐ ﺣﮑ ﺎﻳﺘﯽ اﺳ ﺖ! اﻣ ﺮوز هﻤ ﻪ ﻧﻮﮐﺮه ﺎﻳﻢ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ‬
‫ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺁن ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن‪ ،‬اﻳﻦ هﻢ ﻣﻼ ﻋﺰراﺋﻴﻞ! ﻣﻦ را ﺑﮕﻮ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﭼ ﻪ‬
‫ﮐﺴﺎﻧﯽ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﻣﯽ داﺷﺘﻢ‪ ،‬ﺣﺎﻻ ﻣﺰدم را ﮐﻒ دﺳﺘﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻨﺪ!‬
‫ﻣﻼ ﻋﺰراﺋﻴ ﻞ )ﻣﺜ ﻞ ﺑﻴ ﺪ ﻣ ﯽ ﻟ ﺮزد(‪ :‬ﻏﻠ ﻂ ﮐ ﺮدم! ﺑ ﻪ روﯼ ﭼ ﺸﻢ! ﺟ ﺎن ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ‬
‫ﭘﺎﺷﺎ ﻣﺮا از ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻴﺮون ﻧﮑﻨﻴ ﺪ‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﻦ ﺁﺧ ﺮ ﭼﻄ ﻮر ﺑ ﺪون ﻣﻘﺪﻣ ﻪ ﺑ ﺮوم‪ ،‬ﺟ ﺎن‬
‫ﺑﮕﻴﺮم؟‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﮐﺎرت ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ اش را دﺳﺘﺖ ﻣﯽ دهﻢ‪.‬‬
‫)ﻣﻼ ﻋﺰراﺋﻴﻞ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻟﻖ اف ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺑﻪ ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ(‪ :‬ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ؟‬
‫ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ‪ :‬ﺟﺎن ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ؟‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻣ ﯽ داﻧ ﯽ ﮐ ﻪ ﮐﺎرﻣ ﺎن ﺧﻴﻠ ﯽ زﻳ ﺎد ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد‪ .‬ﺑﺎﻳ ﺪ دﻓﺘ ﺮ و دﺳ ﺘﮏ‬
‫ﺑﮕﻴﺮﯼ‪ .‬ﭼﻨﺪ ﻧﻔﺮ ﻣﺤﺎﺳﺐ و ﻣﻨﺸﯽ اﺿﺎﻓﻪ ه ﻢ ﻻزم اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ ﻋ ﻼوﻩ‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺻ ﻮرت‬

‫‪٧‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﺣﺴﺎب هﻢ ﺧﻮب رﺳﻴﺪﮔﯽ ﺑﮑ ﻦ‪ .‬راﺳ ﺘﯽ ﺣ ﻮض ﮐ ﻮﺛﺮ ﺗ ﺮﮎ ﺧ ﻮردﻩ ﺑ ﻮد‪ ،‬درﺳ ﺖ‬

‫ﮐﺮدﯼ؟ ﻣﺨﺎرﺟﺶ ﭼﻘﺪر ﻣﯽ ﺷﻮد؟‬
‫ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن! دادم ﺣﻮض ﮐﻮﺛﺮ را ﺁهﮏ و ﺳﺎروج ﮐﺮدﻧ ﺪ‪ .‬هﻨ ﻮز‬
‫ﺻﻮرت ﺣﺴﺎﺑﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺸﺪﻩ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻣﯽ دهﯽ ﮐﺎرﮔﺎﻩ ﻣﻦ را ﮔﺮدﮔﻴﺮﯼ ﺑﮑﻨﻨﺪ و هﻤﻪ اﺳﺒﺎب هﺎ را روﺑ ﺮاﻩ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪ .‬ﻣﯽ داﻧﯽ از ﮐﻮرﯼ ﭼﺸﻢ ﺷ ﻴﻄﺎن ه ﻢ ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﻓ ﺮدا ﺷ ﺮوع ﺑ ﻪ ﮐ ﺎر ﺧ ﻮاهﻢ‬
‫ﮐﺮد‪ .‬دﺳﺘﻮر ﻣﯽ ده ﯽ‪ ،‬ﺻ ﺪ ﮐ ﺮور ﺗ ﻮﺑﺮﻩ ﺧ ﺎﮎ رس‪ ،‬ﺻ ﺪ ﮐ ﺮور ﺳ ﻄﻞ ﺁب‪ ،‬ﺻ ﺪ‬
‫ﮐﺮور زﻧﺒﻪ‪ ،‬ﺻﺪ ﮐﺮور ﺷﻦ ﮐﺶ‪ ،‬ﺻﺪ ﮐﺮور ﻧﺮدﺑﺎن‪ ،‬ﺻ ﺪ ﮐ ﺮور ﺑ ﺎم ﻏﻠﺘ ﺎن‪ ،‬ﺻ ﺪ‬
‫ﮐﺮور ﺗﻴﺸﻪ‪ ،‬ﺻﺮ ﮐﺮور ارﻩ‪ ،‬ﺻﺪ ﮐﺮور ﺳﺮﺗﻴﺮ‪ ،‬ﺻﺪ ﮐﺮور دﺳﺘﻪ ﺑﻴﻞ‪ ،‬ﺻ ﺪ ﮐ ﺮور‬
‫ﮐﻠﻨﮓ‪ ،‬ﺻﺪ ﮐﺮور ﻣﺎﻟﻪ‪ ،‬ﺻﺪ ﮐﺮور ﻏﺮﺑﻴﻞ‪ ،‬هﻤﻪ را ﺁﻣﺎدﻩ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن! راﺳﺘﯽ ﻗﺼﺮ زﻣﺮد‪ ،‬ﻃﺎﻗﺶ ﭼﮑﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺑﺎز هﻢ ﻣﯽ ﺧﻮاهﯽ ﺑﺮاﻳﻤﺎن ﺣﺴﺎب ﺑﺘﺮاﺷﯽ؟‬
‫ﻣﻴﮑﺎﺋﻴﻞ اﻓﻨﺪﯼ‪ :‬ﻏﻠﻂ ﮐﺮدم!‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻣﯽ دهﯽ ﺑﻬﺸﺖ را زود ﺁب و ﺟﺎرو ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﭼﻮن ﺣ ﺎﻻ ﭘ ﺸﻴﻤﺎن ﺷ ﺪم‪،‬‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ اﯼ را ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﺧ ﻮدم ﻣ ﯽ ﺳ ﺎزم‪ ،‬ﻣ ﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﻢ در ﺑﻬ ﺸﺖ ﮐﻴ ﻒ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺣﻴ ﻒ‬
‫اﺳﺖ او را ﺑﻔﺮﺳ ﺘﻢ روﯼ زﻣ ﻴﻦ‪ ،‬ﻣﻴ ﺎن ﺟ ﺎﻧﻮران‪ ،‬اﻣ ﺎ هﻤ ﻪ ﺗ ﺎن ﺑﺎﻳ ﺪ ﺑ ﻪ او ﺳ ﻼم‬
‫ﺑﮑﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫)هﺮ ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺗﻌﻈﻴﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ!(‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬اﺳﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴﮏ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﻴﺰﯼ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﺋﯽ؟‬
‫اﺳﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴﮏ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺗﻮ را هﻢ ﻟ ِﻠ ﻪ ﺁﻗ ﺎﯼ ﺁدم ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬او را ﻣ ﯽ ﭘ ﺎﺋﯽ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﺷ ﻴﻄﺎن ﮔ ﻮﻟﺶ‬
‫ﻧﺰﻧﺪ‪ .‬هﺮ ﺟﺎ ﺧﻄﺮﯼ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺁدم ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮ ﺗﻮﯼ ﺑﻮﻗﺖ ﺑﺪم‪.‬‬

‫‪٨‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫اﺳﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴﮏ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن! ﺑﻨﺪﻩ درﮔﺎﻩ‪ ،‬هﻤﻴﺸﻪ در ﺧﺪﻣﺖ ﺣﺎﺿﺮ اﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺑﺎرﮎ اﻟَﻠﻪ‪ ،‬ﺗﻮ ﺧﻮب ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬
‫اﺳﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴﮏ‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻤﮏ ﭘﺮوردﻩ هﺴﺘﻢ‪ ،‬ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻪ زادم!‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺣﺎﻻ از ﻋﻬﺪﻩ اﻳﻦ ﮐﺎر ﺑﺮ ﻣﯽ ﺁﺋﯽ؟‬
‫اﺳ ﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴ ﮏ‪ :‬ﺧ ﺪﻣﺖ ﺗ ﺎن ﻋ ﺮض ﺑﮑ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﺧﻮدﺗ ﺎن ﺑﻬﺘ ﺮ ﻣ ﯽ داﻧﻴ ﺪ‪ .‬ﻣﮕ ﺮ‬
‫ﭘﺮﻳﺮوز ﻳﮑﯽ از ﻏﻠﻤﺎن هﺎ ﺑﺎ ﻳﮑﯽ از ﺣﻮرهﺎ ﻻس ﻣﯽ زد‪ ،‬اﻃﻼع ﻧﺪادم و ﺷﻤﺎ هﺮ‬
‫دوﯼ ﺁن هﺎ را ﺑﻪ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺟﻬﻨﻢ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎدﻳﺪ؟‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻣﻦ از هﻤ ﻪ ﺷ ﻤﺎ راﺿ ﻴﻢ‪ .‬اﻣ ﺎ ه ﻴﭻ ﮐ ﺪام ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺷ ﻮﻳﺪ‪.‬‬
‫ﺣ ﺎﻻ روﺑ ﺮوﯼ ﺧ ﻮدش ﻣ ﯽ ﮔ ﻮﻳﻢ‪ ،‬ﻣ ﻦ او را ﺧﻴﻠ ﯽ دوﺳ ﺖ دارم‪...‬ه ﯽ‪ ...‬ه ﯽ‪...‬‬
‫ﺟ ﻮاﻧﯽ هﺎﻳﻤ ﺎن را ﺑ ﺎ ه ﻢ ﮔﺬراﻧ ﺪﻳﻢ‪ .‬اﻓ ﺴﻮس ﮐ ﻪ ﮔﺬﺷ ﺖ! ﻳ ﺎدش ﺑﺨﻴ ﺮ‪ ...‬ه ﯽ‬
‫ﺟﻮاﻧﯽ‪ ...‬ﺟﻮاﻧﯽ!‬
‫)ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﻟﻮس ﻣﯽ ﺷﻮد‪ ،‬ﺑﺎل هﺎﯼ ﺧﻮدش را از هﻢ ﺑﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﻴﮑﺎﺋﻴ ﻞ‬
‫اﻓﻨﺪﯼ ﻳﮏ ﭘﺎﯼ ﺧﻮد را زﻳﺮ ﺑﺎﻟﺶ ﺟﻤﻊ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﭼﺮت ﻣﯽ زﻧﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ!‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻣﻦ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺧﻴﻠﯽ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﻣﯽ دارم‪ ،‬ﺑ ﻪ هﻤ ﻪ ﮐﺎره ﺎﻳﻢ رﺳ ﻴﺪﮔﯽ ﺑﮑ ﻦ‪.‬‬
‫ﺗ ﻮ ﺑﻤ ﺎن‪) .‬اﺷ ﺎرﻩ ﺑ ﻪ اﺳ ﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴ ﮏ و ﻣﻴﮑﺎﺋﻴ ﻞ اﻓﻨ ﺪﯼ و ﻣ ﻼ ﻋﺰراﺋﻴ ﻞ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ(‬
‫ﺷﻤﺎهﺎ ﺑﺮوﻳﺪ‪ ،‬ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺁن هﺎﯼ دﻳﮕﺮ اﻓﺘﺎدن و ﺧﻴﺰان ﺑﻴﺮون ﻣﯽ روﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺣﺎﻻ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻧﺪﻳﻢ‪ ...‬ﺑﺮو ﺑﺮاﻳﻢ ﻳﮏ ﺑﺸﻘﺎب ﻓﺮﻧﯽ ﺑﻴﺎر‪ ...‬ﺑﺮ ﭘﺪر ﭘﻴ ﺮﯼ‬
‫ﻟﻌﻨﺖ!‬

‫‪٩‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫)ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ از اﻃﺎق ﺑﻴﺮون ﻣﯽ رود‪ .‬ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺳ ﺮﻓﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﭼ ﺸﻤﺶ را‬
‫روﯼ هﻢ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﻧﻮﮎ اﻧﮕﺸﺖ هﺎﯼ ﺳﺒﺎﺑﻪ دﺳﺖ راﺳﺖ و ﭼﭙﺶ را ﺑﻪ ﻃ ﺮف‬
‫هﻢ ﻣﯽ ﺁورد‪(.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﺑﺎ ﻳﮏ دﻳﮕﭽﻪ وارد ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد و از ﺁن در ﺑ ﺸﻘﺎﺑﯽ ﻓﺮﻧ ﯽ رﻳﺨﺘ ﻪ‪،‬‬
‫ﺑﻪ دﺳﺖ ﺧﺎﻟﻖ اف ﻣﯽ دهﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪ(‪ :‬ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﺒﻮدﯼ‪ .‬اﺳﺘﺨﺎرﻩ ﮐﺮدم ﺧﻮب ﺁﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺪ ﺑﻴﺎﻳﺪ؟ ارادﻩ‪ ،‬ارادﻩ ﺧﺎﻟﻖ اف اﺳﺖ!‬
‫)ﺧﺎﻟﻖ اف ﻓﺮﻧﯽ هﺎ را ﻟﻒ ﻟﻒ ﺳﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪(.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺻﺒﺮ ﮐﻨﻴﺪ‪ ،‬ﻏﻠﻴﺰ ﺑﻨﺪﺗﺎن را ﺑﻴﺎورم‪.‬‬
‫)ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﻣ ﯽ ﺧﻨ ﺪد‪ ،‬ﻓﺮﻧ ﯽ ه ﺎ را ﭘ ﻒ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﻣ ﯽ رﻳ ﺰد روﯼ رﻳ ﺸﺶ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ از زور ﺧﻨﺪﻩ‪ ،‬زوزﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﭼﻪ ﮐﻠﮑﯽ روﯼ زﻣﻴﻦ ﺳﻮار ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ...‬ﺁن وﻗﺖ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﻣ ﯽ ﻧ ﺸﻴﻨﻴﻢ‪،‬‬
‫ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪ ،‬ﻓﺮﻧﯽ ﻣﯽ ﺧﻮرﻳﻢ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻳﻢ‪.‬‬

‫ﭘ ﺮدﻩ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ‪ .‬از ﭘ ﺸﺖ ﭘ ﺮدﻩ ﺻ ﺪاﯼ ﺧﻨ ﺪﻩ ﺑﻠﻨ ﺪ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺻ ﺪا ﺧ ﺎﻣﻮش‬

‫ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬

‫‪١٠‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﭘﺮدﻩ دوم‬
‫ﮐﺎرﮔ ﺎﻩ ﺑﺰرﮔ ﯽ دﻳ ﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد‪ .‬روﯼ ﻣﻴ ﺰ ﺑ ﺎرﻳﮑﯽ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ ﻃ ﻮل اﻃ ﺎق ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ‬
‫ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬ﺁﻻت ﻓﻴﺰﻳﮑ ﯽ و ﺷ ﻴﻤﻴﺎﺋﯽ‪ ،‬ﻣﻴﮑﺮوﺳ ﮑﻮپ‪ ،‬ﺗ ﺮازو‪ ،‬ﻣﺎﺷ ﻴﻦ اﻟﮑﺘﺮﻳ ﮏ‪،‬‬
‫ﭘﺮﮔﺎر‪ ،‬ﮔﻮﻧﻴﺎ‪ ،‬ﭼﻮب و ﺗﺨﺘﻪ و ﻣﺮﺗﺒﺎن هﺎﯼ ﺑﺰرگ ﺑ ﺎ ﺁب رﻧﮕ ﻴﻦ ﭼﻴ ﺪﻩ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﺳ ﺮ‬
‫ﺑﺨ ﺎرﯼ‪ ،‬ﭘﻴ ﻪ ﺳ ﻮزﯼ روﺷ ﻦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﺟﻠ ﻮ ﮐﺎرﮔ ﺎﻩ‪ ،‬ﮔ ﻞ رس ﺁب ﮔﺮﻓﺘ ﻪ اﻧ ﺪ‪ .‬ﻣﺎﻟ ﻪ‪،‬‬
‫ﺳﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻏﺮﺑﻴﻞ‪ ،‬ﮐﻠﻨﮓ و ﻏﻴﺮﻩ روﯼ زﻣﻴﻦ ﺑﯽ ﺗﺮﺗﻴﺐ رﻳﺨﺘﻪ‪ .‬ﮐﻨ ﺎر ﻣﻴ ﺰ‪ ،‬ﻳ ﮏ داﻧ ﻪ‬
‫ﺻ ﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘ ﯽ ﺟﻠ ﻮ ﺁﻳﻨ ﻪ ﺑﻠﻨ ﺪﯼ ﮔﺬاﺷ ﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺁﺳ ﺘﻴﻦ ه ﺎﻳﺶ را ﺑ ﺎﻻ‬
‫ﮐﺮدﻩ‪ .‬داﻣﻦ ﻗﺒﺎﯼ ﺁﺑﯽ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﮐﻤﺮ ﺷ ﺎﻟﺶ زدﻩ‪ ،‬ﺁه ﺴﺘﻪ ﻗ ﺪم ﻣ ﯽ زﻧ ﺪ‪ .‬ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ‬
‫ﭘﺎﺷﺎ ﺑﻴﻞ ﺑﻪ دﺳﺖ دارد و ﮔﻞ هﺎ را ﺑﻪ هﻢ ﻣﯽ زﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺑﻪ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ(‪ :‬ﺁن ﺗﭙﻪ ﮔﻞ را ﺑﻐﻠﺘﺎن اﻳﻦ ﻣﻴﺎن‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻪ ﭼﺸﻢ! )ﺗﻮدﻩ ﮔﻞ را ﺑ ﻪ ﺷ ﮑﻠﯽ اﺳ ﺘﻮاﻧﻪ‪ ،‬ﻟﻮﻟ ﻪ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻪ ﻣﻴ ﺎن‬
‫اﻃﺎق ﻣﯽ ﺳﺮاﻧﺪ و هﻦ هﻦ ﻣﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺑ ﺎ ﺁﺳ ﺘﻴﻦ ﻋ ﺮق روﯼ ﭘﻴ ﺸﺎﻧﻴﺶ را ﭘ ﺎﮎ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺗﺮا ﺧﻴﻠﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﮐﺮدﻩ ام؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﭼﻪ ﻗﺎﺑﻠﯽ دارد‪.‬‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺧ ﺴﺘﻪ ﺷ ﺪﻩ ام‪ .‬ﻣ ﯽ داﻧ ﯽ اﻣ ﺮوز ﺷ ﺸﻤﻴﻦ روز اﺳ ﺖ ﮐ ﻪ‬
‫ﻣ ﺸﻐﻮل ﮐ ﺎر ه ﺴﺘﻴﻢ‪ .‬روز ﭼﻬ ﺎرم‪ ،‬ﮔﻴ ﺎﻩ ه ﺎ را ﺳ ﺎﺧﺘﻢ‪ .‬روز ﭘ ﻨﺠﻢ‪ ،‬ﺟ ﺎﻧﻮران را‪.‬‬
‫اﻣﺮوز ﺑﺎ هﺮ ﭼﻪ ﮔﻞ ﻧﺨﺎﻟﻪ و زﻳﺎدﯼ ﻣﺎﻧﺪﻩ‪ ،‬ﻣﯽ روم ﻳﮏ ﻓﻴ ﻞ ﺑ ﺴﺎزم‪ .‬ﻳ ﮏ ﺟ ﺎﻧﻮر‬

‫‪١١‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﮔﻨﺪﻩ‪ ،‬ﺳﺮش اﻳﻦ ﺟﺎ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺶ ﺁن ﺟﺎ‪) .‬اﺷ ﺎرﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ (.‬از ﺁن ﮔ ﻞ ه ﺎﯼ ﺧ ﻮب ﮐﻨ ﺎر‬
‫ﮔﺬاﺷﺘﻪ ام ﺑﺮاﯼ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁدم‪ .‬ﮔﻔﺘﻢ هﺮ ﭼﻪ ﮔ ﻞ و ﺷ ﻔﺘﻪ زﻳ ﺎدﯼ ﻣﺎﻧ ﺪﻩ‪ ،‬ﻓﻴ ﻞ درﺳ ﺖ‬
‫ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ه ﻢ ﺁدم را ﮐ ﻪ ﻧﻴﻤ ﻪ ﮐ ﺎرﻩ اﺳ ﺖ‪ ،‬ﺗﻤ ﺎم ﻣ ﯽ ﮐ ﻨﻢ‪ .‬ﺁن وﻗ ﺖ روز هﻔ ﺘﻢ‬
‫ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‪ :‬اﻧﮕ ﺎرﯼ ﮐ ﻪ ﺳ ﺎﺧﺘﻦ اﻳ ﻦ ه ﺎ ﺁﺳ ﺎن ﺗ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬زﺑ ﺎﻧﻢ ﻻل‪،‬‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻳﮏ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﮕﻮﻳﻢ‪...‬‬
‫ﺧﻠﻖ اف‪ :‬ﺑﮕﻮ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‪ :‬ﻳﺎدﺗ ﺎن ه ﺴﺖ ﺳ ﺎﺧﺘﻦ ﻣﻴﮑ ﺮوب ه ﺎ و ﺣ ﺸﺮات ﮐ ﻪ اول ﺷ ﺮوع‬
‫ﮐﺮدﻳﺪ‪ ،‬ﺧﻴﻠﯽ ﺳﺨﺖ ﺗﺮ از ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁدم ﺑﻮد‪ .‬ﭼﻘﺪر ﺑﺎ ذرﻩ ﺑ ﻴﻦ و ﺳ ﻴﺦ و ﺳ ﻨﺒﻪ ﺳ ﺮ‬
‫ﺁن هﺎ ﮐﺎر ﮐﺮدﻳﺪ‪ .‬اﻣﺎ اﻳﻦ هﺎﯼ دﻳﮕﺮ ﺁﺳﺎن ﺗﺮ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬هﺎن‪ ...‬ﺗﻘﺼﻴﺮ ﻣﻦ اﺳﺖ ﮐ ﻪ ﻓ ﻮت و ﻓﻨ ﺪ ﮐﺎﺳ ﻪ ﮔ ﺮﯼ ﺧ ﻮدم را ﻳ ﺎدت‬
‫دادم‪ .‬ﺣﺎﻻ ﮐﻮر ﺑﺎﻃﻦ ﺑﻪ ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺧ ﺎﻟﻖ اف اﻳ ﺮاد ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮﯼ؟ ﭘﻴﺪاﺳ ﺖ ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ ه ﻢ‬
‫ﻋﻘﻠﺖ ﭘﺎرﻩ ﺳﻨﮓ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ .‬اﮔﺮ ﻣﻦ ﺁن هﺎ را اول درﺳﺖ ﮐﺮدم‪ ،‬ﺑﺮاﯼ اﻳ ﻦ ﺑ ﻮد ﮐ ﻪ‬
‫دﺳ ﺘﻢ روان ﺑ ﺸﻮد‪ .‬ﺳ ﺎﺧﺘﻦ ﺁدم‪ ،‬ﺑ ﻪ ﺧﻴﺎﻟ ﺖ ﮐ ﺎر ﺁﺳ ﺎﻧﯽ اﺳ ﺖ؟ ﻣﮕ ﺮ ﻧﺪﻳ ﺪﯼ ﻳ ﮏ‬
‫ﺳ ﺎﻋﺖ ﭘ ﻴﺶ ﺟﻠ ﻮ ﺁﻳﻨ ﻪ ﻗ ﺪﯼ‪ ،‬ﻣﻴﻤ ﻮن ه ﺎ را ﺷ ﺒﻴﻪ ﺧ ﻮدم درﺳ ﺖ ﮐ ﺮدم ﺗ ﺎ ﺑ ﺮاﯼ‬
‫ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁدم‪ ،‬دﺳﺘﻢ روان ﺑﺸﻮد؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺣﺎﻻ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﺋﻴﺪ ﭼﮑﺎر ﺑﮑﻨﻢ؟‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺑﺮو ﺁن ﭼﻬﺎر ﺗﺎ ﮐﻨﺪﻩ درﺧﺖ را از ﺁن ﮔﻮﺷﻪ اﻃﺎق ﺑﻴﺎور‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﺮاﯼ ﭘﺎهﺎﯼ ﻓﻴﻞ؟‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺁﻓﺮﻳﻦ! ﺗﻮ هﻢ هﻮﺷﺖ روان ﺷﺪﻩ!‬
‫)ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﻣﯽ رود ﮐﻨﺪﻩ هﺎﯼ درﺧﺖ را ﻣﯽ ﺁورد و در ﮔﻞ ﻣﯽ ﻣﺎﻟﺪ‪(.‬‬

‫‪١٢‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺣ ﺎﻻ ﺑﻴ ﺎر ﻓ ﺮو ﺑﮑ ﻦ در ﭼﻬ ﺎر ﮔﻮﺷ ﻪ اﻳ ﻦ ﮔ ﻞ‪) .‬ﺗ ﻮدﻩ ﮔ ﻞ را ﻧ ﺸﺎن‬

‫ﻣﯽ دهﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﮐﻠﻪ اش را هﻢ ﺑﻴﺎور ﺑﻪ ﮔﺮدﻧﺶ ﺑﭽ ﺴﺒﺎن‪ .‬ﺁن ﮔﻠﻮﻟ ﻪ ﮔ ﻞ )اﺷ ﺎرﻩ( را‬
‫ﺑﺪﻩ‪.‬‬
‫)ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪ :‬ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﻓﮑﺮ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺮاﻳﻢ ﺁﻣ ﺪ‪ .‬ﺁن ﻟﻮﻟ ﻪ ﺑﺨ ﺎرﯼ را‬
‫هﻢ ﺑﻴﺎور ﻓﺮو ﮐﻦ در ﮐﻠﻪ اش‪ .‬ﺣﺎﻻ هﻮا ﮔﺮم ﺷ ﺪﻩ‪ ،‬اﺣﺘﻴ ﺎﺟﯽ ﺑ ﻪ ﺑﺨ ﺎرﯼ ﻧ ﺪارﻳﻢ و‬
‫دو ﺗﺎ ﻧﺎن ﻟﻮاش ه ﻢ از ﺗ ﻮﯼ ﺳ ﻔﺮﻩ ﺑﻴ ﺎور‪ ،‬ﺑﭽ ﺴﺒﺎن ﺑ ﻪ دو ﻃ ﺮف ﮐﻠ ﻪ اش‪ .‬اﻟﺒﺘ ﻪ‬
‫ﻣﯽ داﻧﯽ ﮐﻪ اﻋﻀﺎﯼ ﺟﺎﻧﻮران ﺑﺎﻳ ﺪ از روﯼ ﻗﺮﻳﻨ ﻪ ﺑﺎﺷ ﺪ و ه ﺮ ﻋ ﻀﻮﯼ ﮐ ﻪ ﻃ ﺎق‬
‫اﺳﺖ در ﻣﻴﺎن ﻗﺮار ﺑﮕﻴﺮد‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬اﻃﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫)ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﻣ ﯽ رود از روﯼ ﻣﻴ ﺰ ﻳ ﮏ ﻧ ﯽ هﻔ ﺖ ﺑﻨ ﺪ ﺑ ﺮ ﻣ ﯽ دارد‪ .‬ﺳ ﺮ ﺁن را‬
‫ﻣﯽ ﮔﺬارد زﻳﺮ دم ﻓﻴﻞ و در ﺁن ﻣﯽ دﻣ ﺪ‪ .‬ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ ه ﻢ دﺳ ﺘﺶ را ﺑ ﻪ ﮐﻤ ﺮش‬
‫زدﻩ‪ ،‬ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻧﺎﮔﺎﻩ ﺗﻮدﻩ ﮔﻞ ﺑ ﻪ ﺗﮑ ﺎن ﻣ ﯽ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﻧ ﯽ را ﺑﺮداﺷ ﺘﻪ‪،‬‬
‫ﭘﺲ ﭘﺲ ﻣﯽ رود‪ .‬ﻓﻴ ﻞ ﺧﺮﻃ ﻮم ﺧ ﻮد را ﺗﮑ ﺎن ﻣ ﯽ ده ﺪ‪ .‬از ﺟ ﺎ ﺟ ﺴﺖ ﻣ ﯽ زﻧ ﺪ و‬
‫ﺧﺮﻧﺎس ﺷﺪﻳﺪﯼ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺧﺎﻟﻖ اف ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﻳﻮﻧﺠﻪ در دﺳ ﺖ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﺟﻠ ﻮ ﻓﻴ ﻞ‬
‫ﻣﯽ رود‪ .‬ﻓﻴﻞ ﺧﺮﻧﺎس دﻳﮕ ﺮﯼ ﻣ ﯽ ﮐ ﺸﺪ و ﻳﻮﻧﺠ ﻪ را ﺑ ﺎ ﺧﺮﻃ ﻮم ﺧ ﻮد ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﺑ ﻪ‬
‫هﻮا ﭘﺮﺗﺎب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻟﻖ اف ﺑﺎ رﻧﮓ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﭘﺲ ﭘﺲ ﻣﯽ رود‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻓﻴﻞ ﺑﺎن را ﺑﮕﻮ ﺑﻴﺎﻳ ﺪ و ﻓﻴ ﻞ را در ﭘ ﺎﻟﮑﯽ ﺑﮕﺬارﻳ ﺪ و ﺑﻔﺮﺳ ﺘﻴﺪ روﯼ‬
‫زﻣﻴﻦ‪.‬‬
‫)ﻓﻴﻞ ﺑﺎن ﺑﺎ ﮐﻠﻨﮓ ﻣﯽ ﺁﻳﺪ‪ ،‬ﺳﻮار ﻓﻴ ﻞ ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد و از ﮐﺎرﮔ ﺎﻩ ﺑﻴ ﺮون ﻣ ﯽ روﻧ ﺪ‪.‬‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺁه ﯽ ﮐ ﺸﻴﺪﻩ‪ ،‬روﯼ ﺻ ﻨﺪﻟﯽ راﺣﺘ ﯽ ‪ Rockikg Chair‬ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ‬

‫‪١٣‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﮐﻴ ﺴﻪ ﺗﻮﺗ ﻮن ﺧ ﻮد را در ﺁوردﻩ‪ ،‬ﭼﭙ ﻖ ﭼ ﺎق ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﮐﺒﺮﻳ ﺖ را ﺑ ﺎ ﺗ ﻪ ﮐﻔ ﺸﺶ‬

‫روﺷﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﺟﺎن؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﻧﻤﯽ داﻧﯽ ﭼﻘﺪر ﺧﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ ام‪ .‬اﻣ ﺎ ﻣ ﯽ ﺗﺮﺳ ﻢ ﻣﻴ ﺎﻧﺶ ﺑ ﺎد ﺑﺨ ﻮرد و‬
‫دﺳﺘﻢ ﭘﯽ ﮐﺎر ﻧﺮود‪ .‬ﺳﺮ ﭘﻴﺮﯼ ﭼ ﻪ ه ﻮس ه ﺎﺋﯽ ﺑ ﻪ ﮐﻠ ﻪ ام زدﻩ! ﺑﺎﺷ ﺪ‪ ...‬ﻣ ﯽ روم‬
‫زودﺗﺮ ﺁدم را درﺳﺖ ﺑﮑﻨﻢ‪ .‬ﺑﻌﺪ دﻳﮕﺮ ﺁﺳﻮدﻩ ﺧﻮاهﻢ ﺷﺪ‪ .‬ﻣﯽ روم ﺗﻮﯼ رﺧﺘﺨﻮاﺑﻢ‬
‫ﻣ ﯽ اﻓ ﺘﻢ‪ .‬ﻳﮑ ﯽ از ﺣ ﻮرﯼ ه ﺎ را ﻣ ﯽ ﮔ ﻮﻳﻢ ﭘﺎه ﺎﻳﻢ را ﺑﻤﺎﻟ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﻮ ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﻓﺮﻧ ﯽ‬
‫ﻣﯽ دهﯽ‪ ،‬روﯼ زﻣﻴﻦ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﻢ و ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻳﻢ‪ ...‬هﻤﭽﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬اﻳﻦ ﻣﮕﺲ هﺎ را ﺑﺰن رد ﮐﻦ‪ .‬ﭼﻪ ﺟﺎﻧﻮره ﺎﯼ ﺳ ﻤﺠﯽ ﺧﻠ ﻖ ﮐ ﺮدﻩ ام‪.‬‬
‫ﻋ ﻮض اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﻣ ﺪح و ﺛﻨ ﺎ و ﺷ ﮑﺮﮔﺬارﯼ ﺧ ﺎﻟﻖ ﺧﻮدﺷ ﺎن را ﺑﮑﻨﻨ ﺪ‪ ،‬ﻣ ﺮا ﮐﻼﻓ ﻪ‬
‫ﮐﺮدﻧﺪ!‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﻗﺮﺑﺎن‪ ،‬ﻳﮏ ﻣﺸﺖ ﺁب ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﺎن ﺑﺰﻧﻴ ﺪ‪ .‬رﻳ ﺶ و ﺳ ﺒﻴﻞ ﺗ ﺎن‬
‫از ﻓﺮﻧﯽ ﻧﻮچ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﮕﺲ هﺎ ﺑﻮﯼ ﺷﻴﺮﻳﻨﯽ ﺷ ﻨﻴﺪﻩ اﻧ ﺪ‪) .‬ﻣ ﯽ رود ﻳ ﮏ ﺗﮑ ﻪ ﻣﻘ ﻮا‬
‫ﺑﺮ ﻣﯽ دارد‪ ،‬ﺧﺎﮐﺶ را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دهﺪ و ﻣﮕﺲ هﺎ را ﻣﯽ زﻧﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺣﺎﻻ ﺑﺮو ﺁﻳﻨﻪ ﻗﺪﯼ را ﺟﻠﻮ ﺑﮑﺶ‪ .‬ﺁن ﮔﻞ هﺎﺋﯽ را هﻢ ﮐ ﻪ روﯼ ﻟﻨﮕ ﻪ‬
‫در ﺧ ﻴﺲ ﮐ ﺮدﻩ ام ﺑﻴ ﺎور )ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ ﻣ ﯽ رود ﻟﻨﮕ ﻪ درﯼ ﮐ ﻪ روﻳ ﺶ ﮔ ﻞ ﺑ ﻪ‬
‫ﺷﮑﻞ ﺁدم ﺧﻤﻴﺮ ﺷﺪﻩ‪ ،‬ﻣﯽ ﺁورد‪(.‬‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف )ﻋﻴﻨ ﮏ ﺧ ﻮد را ﭘ ﺎﮎ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و ﺑ ﺎ ﺗﻌﺠ ﺐ ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺑ ﺎ ﺗﻐﻴ ﺮ(‪:‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻗﺮﺑﺎن!‬

‫‪١٤‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ‪ ،‬ﭘﺎﻳﺖ را ﺗﻮﯼ ﮐﻔﺶ ﻣﻦ ﮐﺮدﻩ اﯼ؟‬

‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻨﺪﻩ ﻏﻠﻂ ﮐﺮدﻩ ام‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬اﻳﻦ ﮔﻞ را ﭘﺲ ﮐﯽ ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻦ درﺳﺖ ﮐﺮدﻩ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﭼﻪ ﻋﺮض ﮐﻨﻢ؟‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬اﯼ ﺷﻴﻄﺎن! راﺳﺘﺶ را ﺑﮕﻮ وﮔﺮﻧﻪ ﺧﻮدت ﻣﯽ داﻧﯽ!‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ )دﺳﺖ ﺑﻪ ﭘﻴ ﺸﺎﻧﯽ ﺧ ﻮد ﻣ ﯽ ﮐ ﺸﺪ(‪ :‬ﺁه ﺎن ﻳ ﺎدم ﺁﻣ ﺪ‪ ،‬دﻳ ﺮوز ﺷ ﻤﺎ‬
‫روﯼ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺧﻮاﺑﺘﺎن ﺑﺮدﻩ ﺑﻮد‪ .‬ﻣﻦ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ وارد اﻃﺎق ﺷﺪم‪ ،‬دﻳﺪم ﻣﻴﻤﻮن ﺗﻘﻠﻴﺪ‬
‫ﺷ ﻤﺎ را در ﺁوردﻩ ﺑ ﻮد‪ .‬ﻣﺎﻟ ﻪ را ﺑﺮداﺷ ﺘﻪ ﺑ ﻮد‪ ،‬ﺧ ﻮدش را در ﺁﻳﻨ ﻪ ﻗ ﺪﯼ ﻧﮕ ﺎﻩ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺮد و ﺑﺎ اﻳﻦ ﮔﻞ ور ﻣﯽ رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺮا ﮐﻪ دﻳﺪ‪ ،‬ﮔﺬاﺷﺖ و در رﻓﺖ‪.‬‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺑ ﺪ ﻧ ﺸﺪ‪ ،‬ﻋﻮﺿ ﺶ ﮐﺎرﻣ ﺎن ﺟﻠ ﻮ اﻓﺘ ﺎد‪ .‬اﻣ ﺎ ﺑ ﺮاﯼ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﺎ ﻣ ﻦ‬
‫هﻤﺴﺮﯼ ﻧﮑﻨﺪ‪ ،‬دﺳﺘﺶ را ﻧﺎﻗﺺ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺗﺎ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﺎر ﻧﺒﺎﺷﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﺸﻮﻳﻢ‪.‬‬
‫)ﺧﺎﻟﻖ اف ﺟﻠﻮ ﻟﻨﮕﻪ در ﻧﺸﺴﺘﻪ‪ ،‬ﺳﻨﺒﺎدﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﻓﻮت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺧﺪا ﭘﺪر ﻣﻴﻤﻮن را ﺑﻴﺎﻣﺮزد ﮐﻪ ﮐﺎرﻣﺎن را ﺁﺳﺎن ﮐﺮد‪.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﻣﯽ ﺧﻨﺪد(‪ :‬ﻧﯽ را ﺑﻴﺎور‪.‬‬
‫)دﺳﺘﻤﺎل اﺑﺮﻳ ﺸﻤﯽ ﺧ ﻮد را در ﻣ ﯽ ﺁورد‪ ،‬ﻣ ﯽ اﻧ ﺪازد روﯼ ﺻ ﻮرت ﺁدم و زﻳ ﺮ‬
‫ﻟﺐ ﺑﺎ ﺧﻮدش ورد ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ‪ .‬ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﻧﯽ را ﻣ ﯽ ﺁورد‪ .‬ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﻣ ﯽ ﮔﻴ ﺮد‬
‫و ﺑﻪ ﺁدم ﻣ ﯽ دﻣ ﺪ‪ .‬ﺁدم ﺗﮑ ﺎﻧﯽ ﻣ ﯽ ﺧ ﻮرد‪ ،‬ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﻳﺶ ﺑ ﺎز ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد‪ .‬ﻣﻼﺋﮑ ﻪ و‬
‫ﭘﺮﻳﺎن هﻤﻪ ﺟﻠﻮ در ﮐﺎرﮔﺎﻩ رﻳﺨﺘﻪ‪ ،‬ﺻﺪاﯼ "ﺁﻓﺮﻳﻦ‪ ،‬ﺁﻓﺮﻳﻦ" ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺑﺎ ﺗﮑﺒﺮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ(‪ :‬ﺁدم!‬
‫)ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم از ﺟﺎﻳﺶ ﺟﺴﺘﻪ‪ ،‬زوزﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪(.‬‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف )ﺟﻠﻮ ﻣﯽ رود(‪ :‬ﺁدم! ﺑﻴﺎ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻣﻦ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬ﮔﺸﻨﻤﻪ‪ ،‬ﮔﺸﻨﻤﻪ‪) ...‬دﺳﺖ هﺎﻳﺶ را ﻣﯽ زﻧﺪ روﯼ ﺷﮑﻤﺶ‪(.‬‬

‫‪١٥‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﺧﺎﻟﻖ اف‪ :‬ﺑﻴﺎ ﺟﻠﻮ‪ ،‬ﺑﻴﺎ ﭘﻴﺶ ﻣ ﻦ ﺳ ﺠﺪﻩ ﺑﮑ ﻦ‪ .‬اول ﻣ ﯽ ده ﻢ دﺳ ﺖ و روﻳ ﺖ را‬
‫ﺑ ﺸﻮﻳﻨﺪ‪ .‬زﻟ ﻒ هﺎﻳ ﺖ را ﺷ ﺎﻧﻪ ﺑﺰﻧﻨ ﺪ‪ .‬ﺑﻌ ﺪ ﺗ ﻮ را ﻣ ﯽ ﻓﺮﺳ ﺘﻢ ﺑ ﻪ ﺑﻬ ﺸﺖ‪ ،‬ﻏ ﺬاهﺎﯼ‬
‫ﺧﻮب ﺧﻮب ﺑﺨﻮرﯼ‪ .‬اﻣﺎ ﻣﺒﺎدا ﮔﻨﺪم ﺑﺨﻮرﯼ‪ ،‬اﮔﺮ ﮔﻨﺪم ﺧ ﻮردﯼ ﮐﻼهﻤ ﺎن ﻣ ﯽ رود‬
‫ﺗﻮ هﻢ‪ .‬ﻣﯽ دهﻢ از ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻴﺮوﻧﺖ ﺑﮑﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫)ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺗﺮﺳﻨﺎﮎ و ﺗﻦ ﭘﺸﻢ ﺁﻟﻮد و ﭼﺸﻢ هﺎﯼ وردرﻳﺪﻩ‪ ،‬دو ﺑ ﺎﻣﺒﯽ رو‬
‫ﺳﺮش ﻣﯽ زﻧﺪ و ﻣﻮهﺎﻳﺶ را ﭼﻨﮕﻪ ﭼﻨﮕﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬ﻣﻦ ﮔﺸﻨﻤﻪ‪ ...‬ﻣﻦ ﮔﺸﻨﻤﻪ‪) ...‬ﺑﺎ اﻧﮕﺸﺖ ﺷﮑﻤﺶ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دهﺪ‪(.‬‬

‫ﭘﺮدﻩ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪ .‬از ﭘﺸﺖ ﭘﺮدﻩ ﺻﺪاﯼ ﮔﺮﻳ ﻪ ﺑﺎﺑ ﺎ ﺁدم و ﻓﺮﻳ ﺎد "ﻣ ﻦ ﮔ ﺸﻨﻤﻪ" ﺑﻠﻨ ﺪ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬

‫‪١٦‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﭘﺮدﻩ ﺳﻮم‬
‫دورﻧﻤﺎﯼ زﻣﻴﻦ‪ .‬ﺟﻨﮕﻞ هﺎﯼ دور دﺳﺖ‪ ،‬ﮐﻮﻩ‪ ،‬ﻳﮏ ﺗﮑ ﻪ اﺑ ﺮ ﺳ ﻴﺎﻩ روﯼ ﺁﺳ ﻤﺎن‬
‫و ﻣﺎﻩ ﮐﻪ از ﭘﺸﺖ ﺁن ﺻﻮرﺗﮏ در ﺁﻣﺪﻩ‪ ،‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ‪ .‬ﺻﺪاﯼ ﺟﻨﺠﺎل ﺧﻔ ﻪ ﭘﺮﻧ ﺪﮔﺎن و‬
‫ﭼﺮﻧ ﺪﮔﺎن ﻣ ﯽ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬ﺟ ﺎﻧﻮران ﺑ ﺰرگ ﺑ ﯽ ﺗﻨﺎﺳ ﺐ‪ ،‬ﺧﻮدﺷ ﺎن را از ﻻﯼ درﺧ ﺖ ه ﺎ‬
‫ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دهﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم ﺑﻪ ﺷﮑﻞ ﻣﻴﻤﻮن هﺎﯼ ﺑﺰرگ‪ ،‬ﭘﺸﻤﺎﻟﻮ‪ ،‬ﺳﻴﺎﻩ‪ ،‬ﺷﮑﻢ ﮔﻨﺪﻩ‪،‬‬
‫ﭼﺸﻢ هﺎﯼ ﺑﯽ ﺣﺎﻟﺖ‪ ،‬ﻣﻮهﺎﯼ ژوﻟﻴﺪﻩ دارد‪ .‬زﻳﺮ درﺧ ﺖ ﺗ ﻮت ﺑﺰرﮔ ﯽ‪ ،‬ﭘﻬﻠ ﻮﯼ ﻧﻨ ﻪ‬
‫ﺣﻮا اﻳﺴﺘﺎدﻩ‪ .‬ﻧﻨﻪ ﺣﻮا ﻣﻮهﺎﯼ ﺳﺮش ﺑﻠﻨﺪ اﺳ ﺖ و ﺑ ﻪ زﻣ ﻴﻦ ﻣ ﯽ ﮐ ﺸﺪ‪ .‬ﻗ ﺪ ﮐﻮﺗ ﺎﻩ‪،‬‬
‫ﮐﻠﻪ ﮔﻨﺪﻩ‪ ،‬ﻟﭗ هﺎﯼ ﺳﺮخ‪ ،‬دهﻦ ﮔﺸﺎد‪ ،‬ﺑﺎ ﭘﺴﺘﺎن هﺎ و ﮐﭙﻞ ﺑﺮﺟ ﺴﺘﻪ‪ ،‬ﻣ ﺎت اﻳ ﺴﺘﺎدﻩ‬
‫اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا )رو ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم(‪ :‬ﺧﺎﮎ ﺑﻪ ﺳﺮم! ﻣﻴﻤﻮﻧﻪ را دﻳﺪﯼ اداﯼ ﻣﺮا در‬
‫ﺁورد؟ )روﯼ زﻣﻴﻦ ﻣﯽ ﻧﺸﻴﻨﺪ‪ ،‬اوهﻮ اوهﻮ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬
‫)ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم ﺷﺎﺧﻪ درﺧﺖ ﺗﻮت را ﺗﮑﺎن ﻣﯽ دهﺪ‪ .‬ﭼﻨﺪ داﻧﻪ ﺗﻮت ﺑﻪ زﻣﻴﻦ ﻣﯽ اﻓﺘﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻨ ﻪ ﺣ ﻮا ﭼ ﺸﻢ ه ﺎﯼ ﺧ ﻮد را ﻣ ﯽ ﻣﺎﻻﻧ ﺪ‪ ،‬ﺗ ﻮت ه ﺎ را ﺟﻤ ﻊ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ و دوﻟﭙ ﯽ‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮرد‪ .‬ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم ﻧﮕﺎﻩ ﺧﺮﻳﺪارﯼ ﺑﻪ ﻧﻨﻪ ﺣﻮا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﺪ‪(.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﭼﻪ ﺧﻮﺷﻤﺰﻩ اﺳﺖ‪ .‬ﺗﻮﯼ ﺑﻬﺸﺖ از اﻳﻦ ﻣﻴﻮﻩ ﻧﺒﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬دﻳﺪﯼ در ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻪ ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﻮدﻳﻢ؟ ﺑﺮ ﭘﺪر ﻣﺴﻴﻮ ﺷﻴﻄﺎن ﻟﻌﻨﺖ‪ ،‬ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ‬
‫را ﮔﻮل زد!‬
‫)ﻧﻨﻪ ﺣﻮا دهﻨﺶ ﭘﺮ از ﺗﻮت ﺧﺎﮎ ﺁﻟﻮد اﺳﺖ‪ ،‬ﺳﺮ ﺧﻮد را ﻣﯽ ﺟﻨﺒﺎﻧﺪ‪(.‬‬

‫‪١٧‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬در ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ درﺧﺖ ﮔﻼﺑﯽ اﺷﺎرﻩ ﻣﯽ ﮐﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﻣﻴﻮﻩ اش ﮐﻨﺪﻩ ﻣ ﯽ ﺷ ﺪ‪،‬‬
‫ﻣﯽ ﺁﻣﺪ ﺗﻮﯼ دهﻨﻤﺎن‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ ﺑﺎﻳﺪ دﻧﺒ ﺎل ه ﺮ ﭼﻴ ﺰﯼ ﺑ ﺪوﻳﻢ‪ .‬ﺟ ﺎﻧﻮران دﻳﮕ ﺮ ﺑ ﺎ ﻣ ﺎ‬
‫هﻤﺴﺮﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ .‬ﺑﺮ ﺷﻴﻄﺎن ﻟﻌﻨﺖ!‬
‫)در اﻳﻦ ﺑﻴﻦ ﺷﺘﺮﻣﺮغ ﮐﻼﻧﯽ‪ ،‬ﺳﻼﻧﻪ ﺳﻼﻧﻪ ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﺷﻮد‪(.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا )ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد(‪ :‬ﻣﺮدﻩ ﺷﻮر! اﻳﻦ دﻳﮕﻪ ﭼﻴﻪ؟ ﭼﻪ هﻴﮑﻠﯽ دارﻩ!‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬اﻳﻦ ﺷﺘﺮﻣﺮغ اﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﺷﺘﺮﻣﺮغ‪ ...‬ﺷﺘﺮﻣﺮغ‪ ...‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ!‬
‫)ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم دﺳﺖ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ ،‬ﻳ ﮏ ﺳ ﻨﮓ ﺑ ﺮ ﻣ ﯽ دارد و ﺑ ﻪ ﻃ ﺮف ﺷ ﺘﺮﻣﺮغ ﭘﺮﺗ ﺎب‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬او هﻢ ﺳﻨﮓ را ﻣﯽ ﺑﻠﻌﺪ‪(.‬‬
‫ﻧﻨ ﻪ ﺣ ﻮا‪ :‬ﺗ ﻮ دﻳ ﺪﯼ‪ ،‬ﺳ ﻨﮓ را ﺧ ﻮرد! ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﭼ ﻪ ﺑﻼه ﺎﺋﯽ ﺑ ﻪ ﺟ ﺎن ﻣ ﺎ‬
‫ﻣﯽ ﻓﺮﺳﺘﺪ‪ .‬ﺣﺎﻻ ﻣﺎ را ﻧﺨﻮرﻩ‪ .‬زود ﺑﺎش ﺑﺮوﻳﻢ ﺑﺎﻻﯼ درﺧﺖ‪.‬‬
‫)ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ ،‬ﻧﻨﻪ ﺣﻮا را ﺑﻐﻞ ﻣﯽ زﻧﺪ‪ ،‬از درﺧﺖ ﺗﻮت ﺑﺎﻻ ﻣﯽ روﻧﺪ‪(.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ‪ .‬دﻳﺸﺐ هﻴﭻ ﺧﻮاﺑﻢ ﻧﺒﺮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑ ﺎ ﺁدم‪ :‬ﻧﮕﻔ ﺘﻢ ﺗ ﻮ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺑﻬﺘ ﺮ ﺑ ﻮد‪ .‬اﻻن ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ را ﺻ ﺪا ﻣ ﯽ زﻧ ﻢ و از‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف ﻋﺬرﺧﻮاهﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﺎ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ‪ .‬ﻳﺎ اﻳﻦ ﮐﻪ از ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ‬
‫ﭘﺎﺷﺎ ﺧﻮاهﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در ﺑﻬ ﺸﺖ را ﺑ ﻪ ﻣ ﺎ ﻧ ﺸﺎن ﺑﺪه ﺪ‪ .‬اﮔ ﺮ ه ﻢ ﺧ ﺎﻟﻖ اف اﺟ ﺎزﻩ‬
‫ﻧﺪاد‪ ،‬ﻣﻦ ﺑﺎ ﻗﺎﭘﻮﭼﯽ ﺁن ﺟﺎ رﻓﻴﻘﻢ‪ ،‬دزدﮐﯽ وارد ﻣﯽ ﺷﻮﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم )دﺳﺖ هﺎ را ﺑﻐﻞ دهﻨﺶ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﻓﺮﻳﺎد ﻣﯽ زﻧﺪ(‪ :‬ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ‪ ...‬ه ﻮ‪...‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ‪ ...‬هﻮ‪...‬‬
‫)هﻤﻪ ﺟﺎﻧﻮران ﺳﺎﮐﺖ ﻣ ﯽ ﺷ ﻮﻧﺪ‪ .‬ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ ﺑ ﺎ ﺑ ﺎل ه ﺎﯼ ﺑ ﺎز ﻣ ﯽ ﺁﻳ ﺪ ﺟﻠ ﻮ‬
‫ﺁدم‪ ،‬ﺳﻼم ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺁدم و ﺣﻮا از درﺧﺖ ﭘﺎﺋﻴﻦ ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪(.‬‬

‫‪١٨‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬ﺁﻗﺎ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﺧﻴﻠﯽ ﺑﺒﺨﺸﻴﺪ‪ ،‬اﮔﺮ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ زﺣﻤﺖ دادﻳﻢ‪ ،‬دﺳﺘﻢ ﺑﻪ داﻣﻨ ﺖ‪.‬‬
‫ﺑﺮاﯼ ﻣﺎ ﮐﺎرﯼ ﺑﮑﻦ‪ .‬از ﻗﻮل ﻣﻦ از ﺧﺎﻟﻖ اف ﺧﻴﻠﯽ اﺣﻮال ﭘﺮﺳ ﯽ ﺑﮑ ﻦ و ﻣﻌ ﺬرت‬
‫ﺑﺨﻮاﻩ‪ .‬ﺑﻪ ﺷﺮط اﻳﻦ ﮐﻪ ﻣﺎ را ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ‪ .‬واﻟِﻠ ﻪ ﺗﻘ ﺼﻴﺮ ﻣ ﻦ ﻧﺒ ﻮد‪ .‬ﻣ ﺴﻴﻮ‬
‫ﺷﻴﻄﺎن ﻣﺮا ﮔﻮل زد‪ ،‬ﮔﻔ ﺖ‪ :‬ﮔﻨ ﺪم ﺑﺨ ﻮر‪ ،‬ﺧﻮﺷ ﻤﺰﻩ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ ه ﻢ ﺧ ﻮردم‪ .‬دﻳﮕ ﺮ‬
‫ﻧﻤﯽ داﻧ ﺴﺘﻴﻢ ﮐ ﻪ ﺧ ﺎﻟﻖ اف از ﻣ ﺴﻴﻮ ﺷ ﻴﻄﺎن ﻗﻬ ﺮ ﮐ ﺮدﻩ‪ .‬ﻣ ﺎ ﻧﻤ ﯽ ﺗ ﻮاﻧﻴﻢ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ‬
‫زﻧﺪﮔﯽ ﺑﮑﻨﻴﻢ‪ .‬ﺣﻮا ﺧﺎﻧﻢ دﻳﺸﺐ ﺧﻮاﺑﺶ ﻧﺒﺮدﻩ‪ .‬اﻳﻦ ﮐﻪ وﺿﻊ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد! ﺁﺧﺮ ﻣﮕﺮ‬
‫ﺧﺎﻟﻖ اف ﺑﻴﮑﺎر ﺑﻮد‪ ،‬ﻣﺎ را درﺳﺖ ﮐﺮد؟ ﻣﮕﺮ ﻣﺎ ﺑ ﻪ او دﺳ ﺘﻮر دادﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﻳ ﺎ از‬
‫او ﺧﻮاهﺶ ﮐ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ را ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨ ﺪ؟ ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ ﮐ ﺮدﻩ‪ ،‬ﭼ ﺮا ﻣ ﺎ را ﻓﺮﺳ ﺘﺎدﻩ‬
‫روﯼ زﻣﻴﻦ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‪ :‬ﺁﺳ ﻮدﻩ ﺑﺎﺷ ﻴﺪ‪ ،‬ﺧ ﻮد ﺧ ﺎﻟﻖ اف ه ﻢ از ﮐ ﺮدﻩ اش ﭘ ﺸﻴﻤﺎن ﺷ ﺪﻩ‪.‬‬
‫دﻳﺸﺐ ﭘﻬﻠﻮﯼ ﻣﻦ هﺎﯼ هﺎﯼ ﮔﺮﻳﻪ ﮐﺮد‪ ،‬اﻣ ﺮوز ه ﻢ اوﻗ ﺎﺗﺶ ﺗﻠ ﺦ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣﺜ ﻞ ﺑ ﺮج‬
‫زهﺮﻣﺎر ﻏﻀﺐ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﺟﺮﺋﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﺟﻠﻮش ﺑﺮود‪ .‬ﺻﺒﺤﯽ دو ﮐﺮور ﻓﺤﺶ‬
‫ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ داد‪ .‬هﻤ ﻪ اش ﺗﻘ ﺼﻴﺮ ﺷﻤﺎﺳ ﺖ‪ .‬اﮔ ﺮ ﮔﻨ ﺪم ﻧﺨ ﻮردﻩ ﺑﻮدﻳ ﺪ‪ ،‬اﻳ ﻦ ﻃ ﻮر‬
‫ﻧﻤﯽ ﺷﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﺁﻗﺎ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ دﻳﺸﺐ ﻣﺎ ﺑﺎ ﺑﺎﺑ ﺎ ﺁدم رﻓﺘ ﻴﻢ ﺗ ﻮﯼ ﺷ ﮑﺎف ﺁن ﻏ ﺎر )اﺷ ﺎرﻩ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ( اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮران زوزﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﻴﺪﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻴﺪم‪ .‬اﻣﺮوز ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم ﮔﻔﺘﻢ‬
‫ﻣﺜﻞ اﻳ ﻦ ﻣﻴﻤ ﻮن ه ﺎ ﺑ ﺎﻻﯼ درﺧ ﺖ ﻧﺎرﮔﻴ ﻞ ﺑ ﺮاﯼ ﺧﻮدﻣ ﺎن ﻻﻧ ﻪ درﺳ ﺖ ﺑﮑﻨ ﻴﻢ‪ .‬ﺑ ﻪ‬
‫ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺑﮕ ﻮ ﻳ ﮏ ﻗ ﺼﺮ ﻓﻴ ﺮوزﻩ ﺑﺮاﻳﻤ ﺎن ﺑ ﺴﺎزد‪ .‬از ﺁن ه ﺎﺋﯽ ﮐ ﻪ ﺗ ﻮ ﺑﻬ ﺸﺖ‬
‫اﺳﺖ‪...‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم )ﺑﻪ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎش(‪ :‬ﺑﺎﻻﯼ ﻏﻴﺮﺗ ﺖ‪ ،‬ﻧ ﻮﮐﺮﺗﻴﻢ‪ ،‬ﻳ ﮏ ﮐ ﺎرﯼ ﺑﮑ ﻦ‪ .‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ‬
‫درﮎ‪ ،‬ﺣﻮا ﺧﺎﻧﻢ را ﭼﮑﺎر ﺑﮑﻨﻢ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬از دﺳﺘﺶ ﮐﺎرﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬

‫‪١٩‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬ﭘ ﺲ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺑﮕ ﻮ ﻣ ﺎ را ﺑﺮﮔﺮداﻧ ﺪ ﺑ ﻪ ﺣ ﺎل اوﻟﻤ ﺎن‪ .‬ﻣ ﺎ ﮐ ﻪ از او‬

‫ﺧ ﻮاهﺶ ﻧﮑ ﺮدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪ ،‬ﺗ ﺎ ﻣ ﺎ را ﺑﻴﺎﻓﺮﻳﻨ ﺪ و ﻗ ﺪرت ﻧﻤ ﺎﺋﯽ ﺑﮑﻨ ﺪ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﮐ ﻪ ﮐ ﺮدﻩ‪،‬‬
‫ﭼﺸﻤﺶ ﮐﻮر ﺑﺸﻮد ﺑﺎﻳﺪ ﺟﻮرﻣﺎن را ﺑﮑﺸﺪ‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﻣﯽ داﻧﻴ ﺪ؟ ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺣ ﺮﻓﺶ ﻳ ﮏ ﮐﻠﻤ ﻪ اﺳ ﺖ‪ .‬واﻧﮕﻬ ﯽ اﮔ ﺮ ﺑ ﻪ‬
‫ﺣ ﺮف ﺷ ﻤﺎ ﮔ ﻮش ﺑﺪه ﺪ‪ ،‬ﻓ ﺮدا هﻤ ﻪ ﺟ ﮏ و ﺟﺎﻧﻮره ﺎﯼ روﯼ زﻣ ﻴﻦ ﺑ ﻪ ﺻ ﺪا در‬
‫ﻣﯽ ﺁﻳﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا )زﺑﺎﻧﺶ را ﮔﺎز ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪ ،‬ﭼﭗ ﭼﭗ ﺑﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم ﻧﮕﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ(‪ :‬ﺑ ﺎز ه ﻢ‬
‫ﮐﻔﺮ ﮔﻔﺘﯽ؟ ﺁﻗﺎ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ‪ ،‬دﺧﻴﻠﺘﺎﻧﻢ‪ ،‬ﻣﺒﺎدا ﺑﻪ ﺧﺎﻟﻖ اف ﺑﮕﻮﺋﻴﺪ‪ ،‬ﺁدم ﻏﻠﻂ ﮐﺮد!‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﻪ! ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﮔﻮﺷ ﺶ از اﻳ ﻦ ﺣ ﺮف ه ﺎ ﭘ ﺮ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬از روزﯼ ﮐ ﻪ‬
‫ﺷﺮوع ﺑﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ ﮐﺮد‪ ،‬ﭘﻴﻪ ﻓﺤﺶ را ﺑﻪ ﺗﻨﺶ ﻣﺎﻟﻴﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻨ ﻪ ﺣ ﻮا‪ :‬ﺁﻗ ﺎ ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ‪ ،‬ﺷ ﻤﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧ ﻮب ﺁدﻣ ﯽ ه ﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﻧ ﻪ! ﺧﻴﻠ ﯽ ﺧ ﻮب‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ اﯼ هﺴﺘﻴﺪ‪ .‬ﺑﺮاﻳﺘﺎن ﻳﮏ ﭼﻴﺰ ﻧﻘﻞ ﺑﮑﻨﻢ‪ .‬اﻻن ﻣﻦ و ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم اﻳﺴﺘﺎدﻩ ﺑ ﻮدﻳﻢ‪،‬‬
‫ﻳﮏ ﺷﺘﺮﻣﺮغ ﺁﻣﺪ رد ﺷﺪ‪ .‬ﻳﮏ ﻗﻠﻨﺒﻪ ﺳﻨﮓ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮔﻨﺪﮔﯽ را ﺧﻮرد‪.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﺎز هﻢ ﺑﻨﺪﻩ ﯼ ﻧﺎﺷﮑﺮ ﺧﺎﻟﻖ اف ﺑﺎﺷﻴﺪ!‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬راﺳﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺧﻮدﻣﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺑﮕﻮ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺧﺎﻟﻖ اف ﺑﺮاﯼ ﭼﻪ اﻳﻦ ﺟﺎﻧﻮران‬
‫را ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش ﺁﻓﺮﻳﺪ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ )اﻧﮕﺸﺘﺶ را ﺑﻪ ﻟ ﺐ ﻣ ﯽ ﮔ ﺬارد(‪ :‬ﺑ ﻪ ﮐ ﺴﯽ ﻧﮕ ﻮ‪ ،‬ﻣﻴ ﺎن ﺧﻮدﻣ ﺎن‬
‫ﺑﺎﺷ ﺪ‪ .‬ﺧ ﻮدش ه ﻢ ﻧﻤ ﯽ داﻧ ﺪ‪ .‬ﭘ ﺸﻴﻤﺎن ه ﻢ ﺷ ﺪﻩ‪ .‬ﻣ ﯽ داﻧ ﯽ اﻳ ﻦ ه ﺎ را ﺁﻓﺮﻳ ﺪﻩ ﺗ ﺎ‬
‫ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﻓﺮﻧﯽ ﺑﺨﻮرد‪ ،‬ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﮑﻨﺪ و ﺑﺨﻨﺪد‪.‬‬
‫ﻧﻨ ﻪ ﺣ ﻮا‪ :‬ﺑ ﻪ ﺣ ﺮف ﺁدم ﮔ ﻮش ﻧﮑﻨﻴ ﺪ‪ ،‬ﻣﺨ ﺼﻮﺻ ًﺎ ﺧﻴﻠ ﯽ ه ﻢ ﺧﻮﺑ ﺴﺖ‪ .‬ﺑ ﻪ! ﻣ ﺎ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺧﻮاهﻴﻢ ﺑﺮﮔﺮدﻳﻢ ﺗﻮ ﺑﻬﺸﺖ‪ .‬ﺁن ﺟﺎ ﺁﺳﻮدﻩ ﻧﺒ ﻮدﻳﻢ‪ .‬هﻤﻴ ﺸﻪ اﺳ ﺮاﻓﻴﻞ ﺑﻴ ﮏ ﺑ ﺎ‬
‫ﺁن دﮎ و ﭘ ﻮز ﺑ ﺪ ﺗ ﺮﮐﻴﺒﺶ ﻣ ﻮﯼ دﻣ ﺎغ ﻣ ﺎ ﻣ ﯽ ﺷ ﺪ‪ .‬ﺗ ﺎ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺣ ﺮف ﻣ ﯽ زدﻳ ﻢ‪،‬‬

‫‪٢٠‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺷﻮﺧﯽ ﺑﺎزﯼ ﻣ ﯽ ﮐ ﺮدﻳﻢ‪ ،‬ﺑ ﻮق ﻣ ﯽ ﮐ ﺸﻴﺪ‪ ،‬ﻧﻤ ﯽ ﮔﺬاﺷ ﺖ ﻣ ﺎ ﺑ ﺎ ه ﻢ ﺧ ﻮش ﺑﺎﺷ ﻴﻢ‪.‬‬

‫هﻤﭽﻴﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﺁدم؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﭘﻴﺪاﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻢ ﮐﻢ دارﻳ ﺪ ﻋ ﺎدت ﻣ ﯽ ﮐﻨﻴ ﺪ‪ .‬ﺷ ﻤﺎهﺎ در ﺑﻬ ﺸﺖ ه ﻢ‬
‫راﺿﯽ ﻧﺒﻮدﻳﺪ‪ .‬اﻳﻦ ﺟﺎ هﻢ راﺿﯽ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬هﻴﭻ وﻗﺖ راﺿﯽ ﻧﺨﻮاهﻴﺪ ﺑﻮد‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬هﻤﻪ دل ﺧﻮﺷﯽ ﻣﻦ هﻤﻴﻦ ﺣﻮاﺳﺖ‪.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﻋﻮﺿﺶ ﻣﻦ هﻢ ﺗﺮا دوﺳﺖ دارم‪.‬‬
‫)ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ ﺑ ﻪ ﺳ ﺮ ﺗ ﺎ ﭘ ﺎﯼ ﺣ ﻮا ﻧﮕ ﺎﻩ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﺣ ﻮا ﻣﺜ ﻞ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺧﺠﺎﻟ ﺖ‬
‫ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ ،‬ﻣﯽ رود ﻳﮏ ﺑﺮگ از درﺧﺖ ﺗﻮت ﻣﯽ ﭼﻴﻨﺪ‪ ،‬ﺟﻠﻮ ﺧﻮدش ﻣﯽ ﮔﻴﺮد‪(.‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ‪ :‬ﺑ ﺮاﯼ اﻳ ﻦ ﮐ ﻪ ﺑ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ دل ﺧﻮﺷ ﯽ ﭘﻴ ﺪا ﺑﮑﻨﻴ ﺪ‪ ،‬ﺧ ﺎﻟﻖ اف‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﭽﻪ ﺑﺪهﺪ‪.‬‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﺑﭽﻪ! ﺑﭽﻪ‪ ...‬ﺑﭽﻪ ﭼﻴﻪ؟‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﻳﮏ ﻣﻮﺟﻮدﯼ اﺳ ﺖ ﻣﺎﻧﻨ ﺪ ﺧﻮدﺗ ﺎن‪ .‬ﻳ ﮏ ﺣ ﻮا ﮐﻮﭼﻮﻟ ﻮ‪ ،‬ﻳ ﺎ ﻳ ﮏ‬
‫ﺁدم ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ‪ .‬ﺑﻌﺪ ﺑﺰرگ ﻣﯽ ﺷﻮد و ه ﺮ دو ﺷ ﻤﺎ ﺑ ﺮاﯼ او زﺣﻤ ﺖ ﻣ ﯽ ﮐ ﺸﻴﺪ و او‬
‫را دﺳﺖ دارﻳﺪ و ﺑﺮاﯼ او‪ ،‬ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ دل ﺑﺴﺘﮕﯽ ﭘﻴﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑ ﺎ ﺁدم‪ :‬ﺑ ﺎز ه ﻢ ﻳ ﮏ ﮐﻠ ﮏ دﻳﮕ ﺮ! ﺧ ﺎﻟﻖ اف هﻤ ﻴﻦ ﻣ ﺎ را ﺁﻓﺮﻳ ﺪ‪ ،‬ﺑ ﺲ ﻧﺒ ﻮد؟‬
‫ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ ﻳﮏ دﺳﺘﻪ دﻳﮕﺮ را هﻢ ﺑﺪﺑﺨﺖ ﺑﮑﻨﺪ؟ ﻣﮕﺮ ﻣﺎ ﭼﻪ ﮔﻨﺎهﯽ ﮐﺮدﻩ اﻳﻢ؟‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﺧﺎﻟﻖ اف ﺑﻬﺘﺮ از ﺗﻮ ﻣﯽ داﻧﺪ‪ .‬ﺁﻗﺎ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﺷﻤﺎ راﺳ ﺖ ﻣ ﯽ ﮔﻮﺋﻴ ﺪ‪ .‬از‬
‫ﻗ ﻮل ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺧﻴﻠ ﯽ ﺳ ﻼم ﺑﺮﺳ ﺎﻧﻴﺪ‪ .‬ﺧ ﺎﻟﻖ اف راﺳ ﺖ ﻣ ﯽ ﮔﻮﻳ ﺪ ‪ ،‬هﻨ ﻮز‬
‫ﺧﻴﻠﯽ وﻗ ﺖ ﻧﻴ ﺴﺖ ﮐ ﻪ ﻣ ﺎ را از ﺑﻬ ﺸﺖ ﺑﻴ ﺮون ﮐ ﺮدﻩ اﻧ ﺪ )اﺷ ﺎرﻩ ﺑ ﻪ ﺁدم( ﺗ ﻮ ﻣ ﺮا‬
‫ﻣﯽ ﮔﺬارﯼ ﻣﯽ روﯼ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻃﺮف و ﺁن ﻃﺮف‪ ،‬ﻣ ﻦ ﺗﻨﻬ ﺎ ﻣ ﯽ ﻣ ﺎﻧﻢ‪ .‬ﺁﺧ ﺮ ﻣ ﻦ ﻳ ﮏ‬
‫ﮐﺴﯽ را ﻣﯽ ﺧ ﻮاهﻢ ﮐ ﻪ ﭘﻬﻠ ﻮﻳﻢ ﺑﺎﺷ ﺪ و او را دوﺳ ﺖ داﺷ ﺘﻪ ﺑﺎﺷ ﻢ‪ .‬ﺷ ﺘﺮﻣﺮغ ﮐ ﻪ‬
‫ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﻣﻦ ﮐﻪ او را دوﺳﺖ ﻧﺪارم‪.‬‬

‫‪٢١‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫ﻧﺸﺮ ﮐﺎرﮔﺮﯼ ﺳﻮﺳﻴﺎﻟﻴﺴﺘﯽ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬ﺧﻮب ﺷﺪ ﺗﻮ اﻣﺮوز اﺳﻢ ﺷﺘﺮﻣﺮغ را ﻳﺎد ﮔﺮﻓﺘﯽ‪.‬‬

‫)در اﻳ ﻦ ﺑ ﻴﻦ از ﺑ ﺎﻻﯼ ﺁﺳ ﻤﺎن ﻧ ﺪا ﻣ ﯽ ﺁﻳ ﺪ‪ :‬ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ‪ ...‬ه ﻮ! ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ‪ ...‬ه ﻮ‪...‬‬
‫هﻮ‪(...‬‬
‫ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ‪ :‬ﺑﺎز دﻳﮕﺮ ﺧﺎﻟﻖ اف ﺣﻮﺻﻠﻪ اش ﺳﺮ رﻓﺘﻪ‪ .‬ﻳ ﺎ ﻓﺮﻧ ﯽ ﻣ ﯽ ﺧﻮاه ﺪ‬
‫و ﻳﺎ ﻣﯽ ﺧﻮاهﺪ ﺑﺎ ﻣﻦ هﺴﺘﻪ هﻠﻮ ﺑﺎزﯼ ﺑﮑﻨﺪ و ﺟﺮ ﺑﺰﻧﺪ‪ .‬ﭼ ﻪ ﺁﺧ ﺮ و ﻋ ﺎﻗﺒﺘﯽ ﭘﻴ ﺪا‬
‫ﮐﺮدﻳﻢ! ﻋﺠﺎﻟﺘ ًﺎ ﺧﺪا ﻧﮕﻬﺪارﺗﺎن ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬هﺮ وﻗﺖ ﺑﺎ ﻣ ﻦ ﮐ ﺎر داﺷ ﺘﻴﺪ‪ ،‬ﺻ ﺪاﻳﻢ ﺑﮑﻨﻴ ﺪ‪.‬‬
‫)ﺑﻌﺪ ﺗﻨﻮرﻩ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ و ﻣﯽ رود‪(.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم )ﺑﻪ ﻧﻨﻪ ﺣﻮا(‪ :‬ﭼﻘﺪر ﭘﺮ ﭼﺎﻧﮕﯽ ﮐ ﺮدﯼ! ه ﺮ ﭼ ﻪ ﻣ ﻦ ﺧﻮاﺳ ﺘﻢ ﮐﺎره ﺎ را‬
‫ﻼ ﺗ ﻮ را از دﻧ ﺪﻩ‬
‫درﺳﺖ ﺑﮑﻨﻢ‪ ،‬ﻧﮕﺬاﺷﺘﯽ‪ .‬ﭼﻪ هﻤﺪﻣﯽ ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺑ ﺮاﻳﻢ ﺁﻓﺮﻳ ﺪﻩ! ﻣ ﺜ ً‬
‫ﭼﭙﻢ درﺳﺖ ﮐﺮدﻩ‪ ،‬ﺗﺎ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺒﺎﺷﻢ!‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬وا‪ ...‬ﭼﻪ دروغ هﺎ! ﺗﻮ ﮔﻔﺘﯽ‪ ،‬ﻣﻦ هﻢ ﺑﺎور ﮐﺮدم‪ .‬ﺣﺎﻻ اﮔﺮ ﻣﺮا دوﺳﺖ‬
‫ﻧﺪارﯼ‪ ،‬اﻳﻦ دﻓﻌﻪ ﺑﻪ ﺟﺒﺮاﺋﻴﻞ ﭘﺎﺷﺎ ﭼﻐﻠﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﮔﺮ ﺧ ﺎﻟﻖ اف ﺑ ﻪ ﻣ ﻦ ﺑﭽ ﻪ دادﻩ‬
‫ﺑﻮد‪ ،‬دﻳﮕﺮ ﻣﻨﺖ ﺗﻮ را ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻴﺪم‪ .‬ﺣﺎﻻ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺳﺮﮐﻮﻓﺖ دﻧﺪﻩ ﭼﭙ ﺖ را ﻣ ﯽ زﻧ ﯽ؟‬
‫ﮐﺎﺷﮑﯽ ﺧﺎﻟﻖ اف دﻧ ﺪﻩ ات را اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺑ ﻮد ﺟﻠ ﻮ ﺷ ﺘﺮﻣﺮغ‪ .‬ﺗ ﻒ ﺑ ﻪ اﻳ ﻦ زﻧ ﺪﮔﯽ‪...‬‬
‫ﺗﻒ‪ ...‬ﺗﻒ‪) ...‬روﯼ زﻣﻴﻦ ﺗﻒ ﻣ ﯽ اﻧ ﺪازد‪ ،‬ﺳ ﺮش را ﺑ ﻴﻦ دو دﺳ ﺖ ﮔﺮﻓﺘ ﻪ‪ ،‬ﮔﺮﻳ ﻪ‬
‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬
‫ﺑﺎﺑ ﺎ ﺁدم )دﺳ ﺖ روﯼ ﺳ ﺮ او ﻣ ﯽ ﮐ ﺸﺪ(‪ :‬ه ﺎن ﺗ ﻮ ه ﻢ ﺑ ﻪ ﻳ ﮏ ﭼﻴﺰه ﺎﺋﯽ ﭘ ﯽ‬
‫ﺑﺮدﻩ اﯼ!‬
‫ﻧﻨ ﻪ ﺣ ﻮا‪ :‬ﻣ ﻦ ﺑ ﻪ ﺧﻴ ﺎﻟﻢ ﺗ ﻮ ﻣ ﺮا دوﺳ ﺖ دارﯼ‪ .‬ﺣ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﺑﻴ ﻨﻢ ﮐ ﻪ ﮔ ﻮل ﺧ ﻮردﻩ‬
‫ﺑﻮدم‪ .‬هﻤﻪ اش ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﻮدهﻨﯽ ﻣﯽ زﻧﯽ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﻪ اﻳﻦ ﮐﻪ ﺳﻮراخ و ﺳﻨﺒﻪ ﺑﻬ ﺸﺖ‬
‫را ﭘﻴﺪا ﮐﻨﯽ‪ ،‬از ﻣﻦ ﻣﯽ ﮔﺮﻳﺰﯼ‪ .‬ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ه ﺴﺘﻢ‪ ،‬از اﻳ ﻦ ﺟﺎﻧﻮره ﺎ ﻣ ﯽ ﺗﺮﺳ ﻢ‪) .‬ﺑ ﺎ‬
‫ﭘﺸﺖ دﺳﺖ اﺷﮏ هﺎﯼ ﭼﺸﻤﺶ را ﭘﺎﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪(.‬‬

‫‪٢٢‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬
‫اﻓﺴﺎﻧﻪ ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ‬ ‫ﺻﺎدق هﺪاﻳﺖ‬

‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬ﻣﻦ ﺷﻮﺧﯽ ﮐﺮدم‪ .‬ﺟﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺗﻮ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﮕﻠﯽ! ﺗﻮ را دوﺳﺖ دارم!‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﻣﻦ هﻢ ﺗﻮ را دوﺳﺖ دارم‪ .‬ﻣﮕﺮ ﻳ ﮏ ﻣﺮﺗﺒ ﻪ ﺟﻠ ﻮ ﺟﺒﺮاﺋﻴ ﻞ ﭘﺎﺷ ﺎ ﺑﻬ ﺖ‬
‫ﻧﮕﻔﺘﻢ؟ اﮔﺮ ﺗﻮ ﻧﺒﻮدﯼ‪ ،‬ﻣﻦ از ﻏﺼﻪ ﻣﯽ ﺗﺮﮐﻴﺪم‪.‬‬
‫)ﺧﻮرﺷﻴﺪ ﻏﺮوب ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎﻩ ﺑﻪ ﺻ ﻮرﺗﮏ ﺗﺮﺳ ﻨﺎﮎ ﺧ ﻮد روﺷ ﻦ ﻣ ﯽ ﺷ ﻮد و‬
‫از ﻳﮏ ﻃﺮف ﺁﺳﻤﺎن ﺑ ﺎﻻ ﻣ ﯽ ﺁﻳ ﺪ‪ .‬ﻓﻴﻠ ﯽ از ﭘ ﺸﺖ ﺷ ﺎﺧﻪ ه ﺎ ﺳ ﺮش را در ﺁوردﻩ‪،‬‬
‫ﺧﺮﻧﺎس ﻣﯽ ﮐﺸﺪ‪ .‬ﺁدم و ﺣﻮا از درﺧﺖ ﺗﻮت ﺑﺎﻻ ﻣ ﯽ روﻧ ﺪ و ﻧﻨ ﻪ ﺣ ﻮا ﺧ ﻮدش را‬
‫ﻣﯽ اﻧﺪازد در ﺑﻐﻞ ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪(.‬‬
‫ﺑﺎﺑ ﺎ ﺁدم‪ :‬اﮔ ﺮ ﭼ ﻪ زﻧ ﺪﮔﯽ اﻳ ﻦ ﺟ ﺎ ﭘ ﺮ از دوﻧ ﺪﮔﯽ و زد و ﺧ ﻮرد اﺳ ﺖ‪ ،‬اﻣ ﺎ از‬
‫زﻧ ﺪﮔﯽ ﻳﮑﻨﻮاﺧ ﺖ و ﺑ ﯽ ﻣ ﺰﻩ ﺑﻬ ﺸﺖ ﺑﻬﺘ ﺮ اﺳ ﺖ‪ .‬ﻣ ﻦ در ﺑﻬ ﺸﺖ داﺷ ﺘﻢ ﺧﻔ ﻪ‬
‫ﻣ ﯽ ﺷ ﺪم‪ .‬زﻧ ﺪﮔﯽ ﺗﻨﺒﻠ ﯽ ﺑﺨ ﻮر و ﺑﺨ ﻮاب‪ ،‬زودﺗ ﺮ ﺧ ﺴﺘﻪ ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﻧﻤ ﯽ داﻧ ﻢ اﻳ ﻦ‬
‫ﻓﺮﺷﺘﻪ هﺎ ﭼﻄﻮر در ﺑﻬﺸﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ اﻧﺪ‪.‬‬
‫ﻼ اﻳ ﻦ‬
‫ﻧﻨﻪ ﺣﻮا‪ :‬ﻣﺨﺼﻮﺻ ًﺎ ﺧﻴﻠﯽ ﺧﻮب ﺷﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ را از ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻴﺮون ﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬اﻗ ً‬
‫ﺟﺎ ﮐﺸﻴﮏ ﭼﯽ ﻧﺪارﻳﻢ و ﺁﺳﻮدﻩ ﺑﺎ هﻢ ﺧﻮش هﺴﺘﻴﻢ‪.‬‬
‫ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم‪ :‬ﻟﺐ هﺎﻳﺖ را ﺑﻴﺎر ﻧﺰدﻳﮏ‪ .‬ﻣﻘﺼﻮد ﺁﻓﺮﻳﻨﺶ هﻤﻴﻦ اﺳﺖ‪.‬‬
‫)ﺑﺎﺑﺎ ﺁدم ﺳﺮ ﺧﻮد را ﺟﻠﻮ ﻣﯽ ﺑﺮد‪ ،‬ﻣﺎچ ﻣﺤﮑﻤﯽ از ﻧﻨﻪ ﺣ ﻮا ﻣ ﯽ ﮐﻨ ﺪ‪ .‬ﻧﻨ ﻪ ﺣ ﻮا‬
‫ه ﻢ دﺳ ﺖ اﻧﺪاﺧﺘ ﻪ ﺷ ﺎﺧﻪ درﺧ ﺖ را ﺟﻠ ﻮ ﺧ ﻮد ﻣ ﯽ ﮐ ﺸﺪ و ﭘ ﺸﺖ ﺑ ﺮگ ه ﺎ ﭘﻨﻬ ﺎن‬
‫ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ‪(.‬‬

‫ﭘ ﺮدﻩ ﻣ ﯽ اﻓﺘ ﺪ‪ .‬از ﭘ ﺸﺖ ﭘ ﺮدﻩ ﺻ ﺪاﯼ ﻧﻌ ﺮﻩ و زوزﻩ ﺟ ﺎﻧﻮران ﮐ ﻢ ﮐ ﻢ ﺧ ﺎﻣﻮش‬

‫ﻣﯽ ﺷﻮد‪.‬‬
‫ﭘﺎرﻳﺲ‬
‫‪ ١٨‬ﻓﺮوردﻳﻦ ‪١٣٠٩‬‬

‫‪٢٣‬‬

‫‪worldbook.ir‬‬