Professional Documents
Culture Documents
Anbin Vaasalile PDF
Anbin Vaasalile PDF
அன்பின் வாசலிேல...
அத்யாயம் ஒன்று
Ôவந்தனா எழுந்திரு மா” என்று அம்மாவின் குரல் ேகட்டது. கூடேவ தாயின் ேதன்
ேபான்ற குரலில் சுப்ரபாதம் முணுமுணுப்பும் ேகட்டது. அதுதான் தினசr வந்தனாவின்
காைல ேநர திருப்பள்ளி எழுச்சி. அைதக்ேகட்டபடி புன்னைகயுடன் எழுந்து தன்
காைலக் கடன்கைள முடித்துவிட்டு வந்தாள்.
வாய் இன்னமும் முணுமுணுத்துக்ெகாண்டிருக்க வந்தனாவிற்ெகன காபிைய
கலந்தா7 தாய் மங்களம்.
அத்யாயம் இரண்டு
அவசரமாகப் ேபாய் ெகாண்டிருக்க, அங்ேக ச7ெரன்று வந்த ஒரு ேமனாட்டு கா7 ஒரு
வயதான அம்மாைள இடித்து கீ ேழ தள்ளிவிட்டு பறந்துவிட்டைதக் கண்டு ெகாதித்துப்
ேபானாள். தன் வண்டிைய ஓரமாக ஒரு கைட வாசலில் ைவத்து பூட்டிவிட்டு அந்த
ெபண்மணியிடம் ஓடினாள். கூட்டம் ேச7ந்துவிட்டது, ஆனால் அைனவரும் ேவடிக்ைக
பா7த்தன7. அவரது தைலயில் காயம் பட்டு ரத்தம் கசியத் துடங்கி இருந்தது.
சட்ெடன்று தன் ைகக்குட்ைடைய ைவத்து அைத அடக்கினாள்.
‘சி, ந< இவ்வளவுதானா’ என்பது ேபால அற்ப புழுவாய் அவைன ஒரு பா7ைவ
பா7த்துவிட்டு Ôந<ங்க எல்லாம் படிச்சவங்கதாேன, அவசரத்துக்கு உயிருக்கு
உதவணும்னு ேதாணைலயா.... இதுதான் உங்கேளாட பண்பா.... நாைளக்கு
உங்களுக்ேக கூட இப்படி ஆகலாம், அப்ேபா ேவற யாரவது இதப் ேபால உதவ
மறுத்தா உங்க நிைல என்னாகும்னு ேயாசீ ங்க.... இதுேவ இங்ேக விழுந்து கிடப்பது
உங்க தாயா இருந்தாலும் இப்படித்தான் ெசால்வங்கேளா”
< என்று அதிராமல் கத்தாமல்
ஆனால் கடிந்த குரலில் கூறிவிட்டு அடுத்து வந்த ஆட்ேடாைவ தட்டிக் கூப்பிட்டாள்.
அத்தியாயம் மூன்று
சிறிது ேநரத்தில் அந்த எம் டி வந்துவிட்டதாகத் தகவல் வந்தது. கதைவ தட்டியபடி
உள்ேள நுைழந்தன7 அவ்விருவ7. அவ7கைளப் பா7த்து ஆச்ச7யப்பட்டாள் வந்தனா.
அவனும் கூட. ஆம் காைலயில் உதவிய அந்தப் ெபrய மனிதன் தன் பி ஏ
திேனஷுடன் அங்கு நின்றிருந்தான்.
Ôகுட் ஆப்ட7நூன் சா7, ப்ளிஸ் கம் இன்” என்று அைழத்தாள். Ôப்ளிஸ் ேடக் யுவ7 சீ ட்”
என்றாள்.
Ôந<ங்க இங்க...” என்றான் த<பன்
அவ7 பிசினஸ் விஷயமாக இன்று லண்டன் நாைள ஜப்பான் மறு நாள் ெடல்லி
என்று பறந்து பறந்து வாழ்பவ7. அவன் பட்ட ேவதைன அவ7 அறிந்திருக்கவில்ைல.
‘ேவண்டிய பணம் வசதி அவைன பா7த்துக்ெகாள்ள நிைறய ேவைல ஆட்கள்
ேவெறன்ன ேவண்டும்’ என்று அவ7 நிைனத்தா7.
ஆனால் அேத ேநரம் அந்த வயதில் தான் தனிைமயினால் வாட மனமில்லாமல் ஒரு
துைணைய நாடினா7.
Ôசீ இவ்வளவு சீ ப்பா ந<ங்க? எங்கம்மா ெசத்த ெகாஞ்ச நாள்ளேய உங்களுக்கு ஒரு
துைண ேதைவ பட்டுச்சா..... இந்த வயசுல ஒரு ைவப்பாட்டியா... அப்ேபா
அவ்வேளாதானா எங்கம்மா ேமல ந<ங்க ெவச்ச அன்பு..... ஆமா உங்களுக்குத்தான்
பிசினசும் பணமும் ேபாதுேம..... எங்கம்மா ேபானா என்ன இருந்தா என்ன..... அவங்கள
விடுங்க..... நாேன உங்களுக்கு ஒரு ெபாருட்டு இல்ைலேய” என்று ெபrய மனிதன்
ேபால கத்தி த<7த்தான்.
அத்யாயம் நான்கு
Ôந<ங்க இங்க!” என்றான் த<பன்.
Ôநான் இங்க ெகஸ்ட் rேலஷன்ஸ் ேமேனஜ7” என்றாள் புன்சிrப்புடன்.
Ôஉங்க rக்ெவஸ்ட் வந்தது.... அதன்படி எல்லா ஏற்பாடும் ெசய்துவிட்ேடன்....
ேமற்ெகாண்டு ஏதானும் ேதைவபடுதா?” என்று ேகட்டாள். ‘இவள் இங்ேக இவ்வளவு
உய7ந்த உத்ேயாகத்தில் இந்த சின்ன வயதில்! ’ என்று அவனுக்கு ஆச்ச7யம் ஆனது.
8
அத்யாயம் ஐந்து
அந்த விருந்தின7 அங்ேக இருந்த ஒரு வாரமும் அவன் தினமும் அங்கு வந்து
ேபானான். ஆனால் அவளும் அவைன தாேன ெசன்று பா7க்கவில்ைல. அவனும்
அவைளத் ேதடி வரவில்ைல. எங்ேகனும் எேத7ச்ைசயாக கண்டால் அவள்
புன்சிrப்புடன் விஷ் ெசய்வாள் அதுமட்டுேம. அவனிடம் ஒரு தைல அைசப்பு
மட்டுேம பதிலாக வரும்.
அவ7கள் அைறைய காலி ெசய்து ெகாண்டு ேபானபின் அடுத்த நாள் திேனஷ்
வந்தான்.
Ôேமடம், யு ஹாவ் டன் இட்.... அவங்களுக்கு இங்க ெராம்பத் திருப்தி..... ெசாந்த வடு
<
ேபால கவனிச்சுக்கிட்டீங்கன்னு பாராட்டினாங்க” என்றான்.
Ôஆமா என்கிட்ேடயும் அளவு கடந்து புகழ்ந்தாங்க..... அது எங்க கடைம தாேன
மிஸ்ட7 திேனஷ்” என்றாள்.
Ôட்ரூ, ஆனாலும், எங்க பாஸ்கூட ெராம்ப சந்ேதாஷப்பட்டாரு..... இந்தக் கவரத் தரச்
ெசான்னாரு... கூடேவ இந்தப் பூக்கைளயும்” என்று தந்தான்.
Ôஇது என்ன?” என்றாள்.
Ôபிrத்துப் பாருங்க” என்றான்.
அதனுள் சில ஆயிரங்கள் இருந்தன.
Ôமிஸ்ட7 திேனஷ் இந்தப் பூக்கள் மட்டும் ெவச்சுக்கிேறன்..... அதுகூட க7டசிக்காக.....
11
அத்யாயம் ஆறு
அடுத்த வாரத்தில் தன் தாய் சுப்ரஜாவின் நினவு நாள் வர இருந்தது. ஞாயிறு நினவு
நாள் என்பதால் எப்ேபாதும் ேபால ஏேதனும் ஒரு அனாைத ஆசிரமத்தில் உணவு
ெகாடுக்க ஏற்பாடு ெசய்து அந்நாைள அங்ேகேய கழிக்கலாம் என்று முடிவு
ெசய்திருந்தான். சனிக்கிழைம காைல பத்து மணிேயாடு ெராம்பவும் ேகள்விப்பட்ட
ஒரு ஆசிரமத்திற்குச் ெசன்றான். உள்ேள ெசன்று பா7க் ெசய்துவிட்டு அவ7களின்
கட்டிட அைமப்புகள் அழகிய ேதாட்டம் என்று கண்டு மனம் ேலசாகி நடக்க, அங்ேக
12
அத்யாயம் ஏழு
வட்ைட
< அைடந்து உைட மாறி தன் படுக்ைகயில் படுத்திருந்தான். தூக்கம்
வரவில்ைல. ஆயினும் கண் மூடி சாய்ந்திருந்தான். மூடிய கண்களின் உள்ேள
வந்தனாவின் அழகு முகம் வந்து ேபானது. தைலைய உதறிக்ெகாண்டான். ‘இேததுடா
வம்பு’ என்று ேதான்றியது. அங்ேக நடந்தவற்ைற எல்லாம் ெமல்ல அைச ேபாட்டான்.
மனசுக்கு இனித்தது.
தந்ைத பிசினஸ் பிரயாணம் பணம் என்று திrய அவனும் அவன் தாயும் மிக
ெநருங்கிய நண்ப7கள் ேபால எல்லா இடத்திற்கும் சுற்றுவா7கள். ேகாவில், சினிமா,
பீச் என்று.
உள்ேள ெசன்று அ7ச்சைன ெசய்துவிட்டு திரும்பும்ேபாது அங்ேக மறுபடி
வந்தனாைவக் கண்டான்.
‘அட ராமா என்னடா இது வம்பா ேபாச்சு.... இவ ஏன் என் கண்ணிேலேய பட்டுகிட்ேட
இருக்கா?’ என்று அலுத்துக்ெகாண்டாலும் உள்ளம் குதியாட்டம் ேபாட்டது. அவள்
இப்ேபாது தனியாக அல்லாமல் ெபற்ேறா7 ேபால ேதான்றும் இரு ெபrயவ7களுடன்
இருந்தாள். முக ஜாைட அைதேய உறுதி ெசய்தது. அங்ேக பிரகாரத்தில் அம7ந்து
ேதங்காய் பிரசாதத்ைத உைடத்து அவ7களுக்கு ெகாடுத்து ெகாண்டிருந்தாள்...
அவைள ெநருங்கிப் ேபாய்க் ெகாண்டிருந்தவன் மீ து ஒரு ேதங்காய் சில்லு வந்து
பட்டு விழுந்தது.
Ôஎன்னமா பாத்து ெசய்யக்கூடாதா, அந்தத் தம்பி மீ து பட்டுடுச்சு” என்றா7 அவள்
தாய்.
Ôசாr” என்றபடி நிமிர ஆறடிக்கும் குைறயாமல் அங்ேக புன்னைகயுடன் நின்றவன்
த<பன். அவைனக்கண்டு அவள் ெமல்ல புன்னைகத்தாள். Ôஇது மிஸ்ட7 த<பன்...” என்று
அவைன தன் ெபற்ேறாருக்கு அறிமுகம் ெசய்து ைவத்தாள். அவன் வணக்கம்
கூறினான். அவள் தந்ைத அவைன பிடித்து அம7த்தி ேபசிக்ெகாண்டிருந்தா7.
Ôஉங்க அப்பா யாரு என்ன ெசய்யறாரு த<பன்?” என்று ேகட்டா7 சங்கரன். உடேன
அவன் முகம் சுண்டிப் ேபானது. பதில் கூற விரும்பவில்ைல என அவன் முகம்
ெதளிவாக கூறியது.
Ôஇஷ்டம் இல்ைலனா விட்டுடுங்க த<பன்” என்றா7 அவ7.
Ôஅேதல்லாம் ஒண்ணுமில்ைல அங்கிள்” என்று ெமல்ல Ôபிரஜாபதி இண்டஸ்ட்rஸ்
ேகள்வி பட்டிருப்பீங்க அதன் முதலாளி ரகுபதிதான் என் அப்பா..... அவருக்கும்
எனக்கும் சுமுகமான உறவு இல்ைல அங்கிள், ேமற்ெகாண்டு எதுவும்
ெசால்வதற்கில்ைல” என்றான் எங்ேகா பா7த்தபடி.
Ôஅேதா பாரு வந்தனா, அந்த ப்ளு கல7 ஷ7ட் ேபாட்டு கூட ஒரு ேலடிேயாட வராேர
அவ7தான் ரகுபதி, த<பன் கூறினாேர அவரது அப்பா. அவைரக்காண விரும்பாமல்தான்
த<பன் உடேன கிளம்பீட்டாரு..... அவங்களுக்குள்ள என்ன ேவற்றுைமேயா.... ஆனா
18
Ôஆமா ந< எப்ேபாதும் இப்படி சிrச்சு மழுப்பீடு..... என் கஷ்டம் உனக்ெகங்ேக புrயப்
ேபாகுது” என்று அவைரேய திட்டினான்.
பின் Ôசாr மா” என்று புைக படத்திற்கு முத்தம் ைவத்தான். அந்த நிமிடத்தில் அவன்
ெசய்ைக ஒரு சிறு பிள்ைளையப்ேபால இருந்தது. பாவம் என்ேற ேதான்றும் அைத
கண்ட எவருக்கும்.
அத்யாயம் எட்டு
அங்ேக ரகுபதியும் தூக்கம் வராமல் படுத்திருந்தா7.
சுப்ரஜா வட்ைடத்
< திறைமயாக நி7வகித்தாள். எல்லாம் அவள் ெபாறுப்பாக இருந்தது.
அதனால் அவ7 நிம்மதியாக ஊ7 ஊராகத் திறிந்து தனது பிசினைச வள7க்க
முடிந்தது. ேவண்டிய அளவு ேநரமும் பாசமும் சுப்ரஜாவிற்கும் த<பனுக்கும்
ெகாடுக்கத் தவறினா7தான். ஆனால் அது அவருக்குப் புrய ெவகு நாள் ஆனது.
புrந்தேபாது சுப்ரஜா தன் கைடசி மூச்சுகைள எண்ணிக்ெகாண்டிருந்தாள். அவ7
உைடந்து ேபானா7. தான் உைடந்து ேபானால் த<பன் என்னாவான் என்று தன்
கவைலைய ேசாகத்ைத மைறத்தா7. அவனிடம் விலகி இருப்பது ேபால நடித்தா7. தன்
மகன் முன்ேன தன் ேசாகத்ைத காண்பிக்க ெவட்கினா7. அதுதான் அவ7 ெசய்த மிகப்
ெபrய முதல் தவறு. அவனுக்கு அந்த ேநரத்தில் ெகாடுக்க ேவண்டிய அரவைணப்ைப
ெகாடுக்கத் தவறினா7.
20
அடங்கிப் ேபானது.
த<பனுக்கும் ெதrயும் தனக்கு ஒரு தங்ைக இருக்கிறாள் என்று. ஆனால் அவன்
அவைள பா7த்ததில்ைல. காண ஆைசயும் இல்ைல. அவைன ெபாறுத்தவைர தந்ைத
என்றாேல ெவறுப்பு அதன்பின்னாலல்லவா சித்தியும் அவள் மகளும். ஒதுக்கிேய
ைவத்தான்.
அத்யாயம் ஒன்பது
அடுத்த வாரத்தில் தன் கம்பனியின் புதிய ஆ7ட7கைள கவனிக்க ேவண்டி தன்
ேவைலயில் மிகவும் பிசியாகிப் ேபானான் த<பன். சமீ பத்தில் வந்துேபான
விருந்தின7கள் இவைனப் பற்றியும் இவனது கம்பனிையப் பற்றியும் நல்ல
கருத்துகைள ஏற்படுத்தி இருக்க ேமலும் புதிய ஆ7ட7கள் அவனுக்கு வழங்கப்பட்டன.
என்று ெதளிவாகியது.
கூடேவ வந்தனாவின் நிைனவும் வந்து வாட்டியது.
ஆனாலும் அந்த எண்ணம் அவன் ேபசியது எல்லாேம இனித்தது. ேபசிய அந்த சில
வாக்கியங்கைள மீ ண்டும் மீ ண்டும் அைசேபாட்டாள். தன்ைன அறியாமல் முகத்தில்
மல7ச்சி குடிெகாண்டது. த<பன் த<பு என்று ெசால்லி பா7த்துக்ெகாண்டாள். சிவந்து
ேபானது முகம்.
Ôந<தானா என்ைன நிைனத்தது..... ந<தானா என்ைன அைழத்தது.... ந<தான் என்
இதயத்திேல....” என்று பாடிக் ெகாண்டாள்
‘சி என்ன இது அவன் யாேரா என்னேமா அவைனப் ேபாய்’ என்று அடக்கினாள். தூங்க
முயன்று ேதாற்றாள். அவள் ெமாைபைல எடுத்து பா7த்தாள். அவன் ேபசி முடித்த
உடேன அந்த நம்பைர ெசவ் ெசய்து ெகாண்டாள் த<பு என. அைதக்கண்டு இப்ேபாது
ஆச்ச7யப்பட்டாள் ‘இது என்ன, என்ைனயும் அறியாமல் ‘த<பு’ என்று ெசவ்
ெசய்துள்ேளேன?’ என்று. ‘சrயாேபாச்சு’ என்று கடிந்து ெகாண்டு தூங்கிப்ேபானாள்.
இரு நாட்கள் இப்படிச் ெசல்ல மறுநாள் மாைல அேத நம்பrலிருந்து கால் வந்தது.
மனசும் ைகயும் பரபரக்க உடேன எடுத்தாள்.
அத்யாயம் பத்து
த<பன் ஊ7 வந்து ேச7ந்துவிட்டான். உடேன வந்தனாைவ பா7க்க மனம் பரபரத்தது.
ஆபிசில் விேவக்கும் மற்ற பணியாள7களும் அவனில் ஏற்பட்ட மாற்றத்ைதக் கண்டு
வியந்தன7.
Ôஎன்னடா மச்சான், ஒேர சிrப்பும் சந்ேதாஷமுமா இருக்ேக?” என்றான் விேவக் கூட.
Ôஒண்ணுமில்லிேயடா, நிைறய ஆ7ட7 கிைடச்சிருக்கு... சந்ேதாஷப்படணும் தாேன”
என்று கூறி சமாளித்தான்.
ஆனால் மற்றவ7 கண்டு வியக்கும் வண்ணம் அவனது இயல்பு மாறித்தான்
இருந்தது. எத்தைனேயா திறைம இருந்தும் அறிவும் ஆற்றலுமாக விளங்கியும் கூட
சட்ெடன்று சள்ளுெமன விழுவான். முகத்தில் எப்ேபாதும் ஒரு கடுைம,
எதற்ெகடுத்தாலும் ேகாபம் என்று இருந்தவன் தாேன அவன்.
ெவளிேய வந்து அவன் காைர எடுக்க முன் பக்கத்து சீ ட்டில் ஏறி தயக்கமாகேவ
அம7ந்தாள். முதன் முைறயாக வாழ்க்ைகயில் ஒரு ஆடவேனாடு தனியாகக் காrல்
ேபாகிேறாம் என்று மனது படபடப்பாக இருந்தது.
எப் எம்மில் பாடல்கள் ஒலித்தன.
Ôஅறியாத வயசு புrயாத மனசு....” என்று பாடல் வrகள் இருவைரயும் மயக்கியது.
அவன் வண்டி ஒட்டியபடி ஓரக்கண்ணால் அவைளேய பா7த்தான். அவன் பா7பைத
அறிந்து அவளும் ஓரக்கண்ணால் பா7த்தாள்.
Ôசாப்பிட்டு ேபாலாமா வந்தனா?” என்று ேகட்டான்.
Ôசாப்பாடா?” என்றாள்
Ôப்ளிஸ் நான் ஒன்ேனாட ெகாஞ்சம் ேபசி பழகணும்னு ஆைசப் படேறன்..... என்ைன
தவறா நிைனக்கேலன்னா என் ேமல நம்பிக்ைக இருந்தா வா” என்றான். அவன்
குரலில் இருந்த ஏேதா ஒன்று அவைள கட்டிப்ேபாட்டது. சr என்றாள்.
30
அத்யாயம் பதிெனான்று
ஒரு உய7தர ஐந்து நக்ஷத்திர உணவகத்திற்கு அைழத்துச் ெசன்றான். ஒரு
மூைலயில் இருந்த ேடபிளில் ெசன்று அம7ந்தன7. அவளது விருப்பு ெவறுப்பு
ேகட்டறிந்து ஆ7ட7 ெசய்தான். சாப்பாடு வருவதற்குள் அவளது மனைத அறியும்
ெபாருட்டு பலதும் ேகட்டுத் ெதrந்து ெகாண்டான். அவன் அதற்குதான் ேகட்கிறான்
என்று அறிந்தவள், அவளும் அவைனப் பற்றி ேகட்டறிந்தாள்.
ந< என் மனசுக்கு இனியவள், மிகவும் ெநருங்கியவள்..... இன்னமும் ந< என் மனச
புrஞ்சுக்கைலனா அது என் துரதிருஷ்டம்..... வாங்கிக்க இஷ்டமில்ைலனா
பரவாயில்ைல” என்று முடித்தான்.
அவள் அவன் முகத்ைத கண்டாள். ேகாபித்துக் ெகாண்ட சின்னக் குழந்ைதயின் முகம்
ேபாலத் ேதான்றியது.... அவளுக்கு சிrப்பு வந்தது.
Ôசr குடுங்க” என்று ைக ந<ட்டினாள்.
Ôஒன்றும் ேவண்டாம்..... ஐேயா பாவம்னு நிைனச்சு வாங்கிக்கத் ேதைவ இல்ைல
வந்தனா” என்றான்.
அத்யாயம் பன்னிரண்டு
அங்ேக த<பனும் தனது படுக்ைகயில் சாய்ந்து அவ்வண்ணேம துவண்டிருந்தான்.
Ôஒரு ெபாய்யாவது ெசால் கண்ேண
உன் காதல் நாந்தான் என்று
அந்த ெசால்லில் உயி7 வாழ்ேவன்...” என்று பாடத் ேதான்றியது.
‘நான் ெகாடுக்கும் கிப்ைடேய ேயாசித்து வாங்கிக்ெகாள்கிறாேள...., அவளிடம் நான்
ேபாய் எப்படி காதல் ெசால்ல’ என்று ேதான்றியது.
34
அத்யாயம் பதிமூன்று
அடுத்த நாள் ெபாழுது விடிந்து ெவகு ேநரம் கழித்ேத விழித்தாள் வந்தனா . மங்களம்
வந்து பலமுைற அைழத்தும் அவளால் கண் திறக்க முடியாமல் ேபானது.
என்னேமா ஏேதா என்று அருகில் வந்து அவள் ெநற்றியில் ைக ைவத்து பா7த்தா7
மங்களம்.’ காய்ச்சல் எதுவும் ேதான்றவில்ைலேய’ என்று ேயாசித்தா7 கவைலயுடன்.
Ôஎன்னடா குட்டி?” என்றா7.
Ôஒண்ணுமில்ைலமா ராத்திr ெராம்ப ேநரம் தூக்கம் வரைல.... அதான் கண்ண
இழுத்துடுச்சு..... கவலப்படாேதமா” என்று கூறிவிட்டு அவசரமாக தன் ேவைலகைள
ெசய்துெகாண்டு அலுவலகத்திற்கு ெரடி ஆனாள்.
Ôமுடியைலனா ெகாஞ்சம் ெரஸ்டா இேரன் கண்ணு.... lவ் ேபாேடன்” என்றா7 அவ7.
Ôஇல்ைலமா ஐ ஆம் ஆல்ைரட்.... ந< கவைலப்படாேத” என்று கிளம்பிவிட்டாள்.
இது என்ன மாதிrயான அன்பு. ‘ெசாக்க ைவக்கிrேயடா என் அன்புக் காதலா’ என்று
கிரங்கினாள்.
‘ேபாதும் ேவைலயப் பாரு’ என்று அடக்கி ேவைலேமல் கவனம் ைவத்தாள்.
அத்யாயம் பதினான்கு
இப்படியாக நாெளாரு ெபாழுதும் இனிைமயாகக் கழிந்தது. அவன் ெவகுவாக மாறி
இருந்தாலும் இன்னமும் அவன் மூ7கத்தனம் உள்ேள இருந்தது. அைத மாற்ற
அவளும் ெபரும் பாடுபட்டாள்.
Ôஇப்படி ெதாட்டதுக்ெகல்லாம் அடம் ேகாபம் னு இருந்தா எப்பிடி... ந<ங்க என்ன
சின்னக் குழந்ைதயா த<பு?” என்று ேகட்டாள் ஒரு நாள் அவேனாடு காrல் அம7ந்து
ேபசியபடி.
40
அத்யாயம் பதிைனந்து
அந்த ஞாயிறு த<பன் வட்டிற்கு
< வரப்ேபாவதாக தன் அன்ைனயிடம் கூறினாள்
வந்தனா.
Ôஏன், என்ன ஏதானும் முக்கிய விஷயமா?” என்று அவைள ஆழம் பா7த்தா7
மங்களம்.
தைல குனிந்தபடி Ôஆமாம் மா..... அவ7 அவரு என்ைன ெபண் ேகட்க
வரப்ேபாறாராம் மா” என்றாள். Ôஎன்ைன விரும்பறதா ெசான்னா7. இந்த சில நாள்ள
ெரண்டு மூணு தரம் பா7த்துப் ேபசிேனாம்.... எனக்கும் அவைர பிடிச்சிருக்கு.... ந<தான்
மா அப்பாகிட்ட ேபசணும்” என்றாள் குைழந்தபடி.
Ôஎல்லாம் முடிவு பண்ணியாச்சு இல்ல.... அப்பறம் என்ன.... நானும் அப்பாவும்
ஒப்புக்கு” என்று அவைள கிண்டல் ெசய்தா7 மங்களம்.
Ôேபா மா” என்று அவ7 ேதாளில் சாய்ந்து முகம் மைறத்துக்ெகாண்டாள் வந்தனா
Ôஅன்னிக்கி ேகட்டேபாது, அப்படி எல்லாம் இல்ைல நாங்க நண்ப7கள்னு கைத
அளந்ேத!” என்று ேமலும் வாrனா7. Ôசr ேபாகட்டும் இங்க வா” என்று அைழத்துப்
ேபாய் அம7த்தி சங்கரைனயும் Ôஎன்னங்க ேகட்டீங்களா சங்கதி... இங்க வாங்க” என்று
அம7த்தி
என்ன என்பது ேபால இருவரும் பா7க்க, Ôமாப்பிள்ைள இப்ேபா வந்து பா7த்து ேபசீ ட்டு
ேபாகட்டும்.... நிச்சயம் ெவச்சுட்டு நாம ெரண்டு ேபரூமா இவருக்கு ெதrயாம அவங்க
அப்பா மற்றும் சித்தியப் ேபாய் பா7த்து ேபசி விவரம் ெசால்lடுேவாம்.... அவங்க
என்ன ெசால்றாங்கன்னும் ெதrஞ்சுடும்” என்றாள்.
Ôநல்ல ேயாசைனதான்...” என்று சங்கரன் தயங்க
Ôஐேயா த<பனுக்கு ெதrயாைமயா, அம்மா..... அவரு ெராம்ப ேகாவக்காரரு மா.... இந்த
விஷயம் ெதrஞ்சா ெபrய பிரச்சிைன ஆயிடும்” என்று பயந்தாள் வந்தனா.
Ôஅதுெகன்னம்மா பண்ண முடியும்.... ெபrயவங்க கிட்ட ேபச்சுக்கானும் ஒரு
வா7த்ைத ேகட்டுக்காம எப்படி கல்யாணம் முடிவு ெசய்யறதுடா கண்ணு?” என்றா7
மங்களம்.
அவைளக் கண்டு முகம் வழித்து திருஷ்டி கழித்தா7 மங்களம். “என்ன அழகுடி, என்
கண்ேண பட்டுடும் ேபா” என்றா7.
எல்லாம் தயாராயிருக்க சிறிது ேநரத்தில் த<பனின் கா7 உள்ேள நுைழந்தது. பலநாள்
அவேனாடு பழகி ேபசியிருந்தேபாதும், சட்ெடன்று ஒரு ெவட்கம் அவைள சூழ்ந்தது.
அவன் ெகாஞ்சம் சங்ேகாஜமாக உள்ேள வந்து அம7ந்தான். என்ன ேபசுவது எப்படி
ஆரம்பிப்பது என்று குழம்பினான்.
பா7த்தாள்.
அவன் கண் ெகாட்டி ‘என்ன’ என்றான்
‘ஒன்றுமில்ைல’ என்று தைல அைசத்தாள்.
அத்யாயம் பதினாறு
அடுத்து வந்த வாரங்களில் த<பனும் வந்தனாவும் சில முைற மாைல ேவைளகளில்
சந்தித்துக் ெகாண்டன7. ஒரு நாள் அவளுக்கு சீ க்கிரேம வட்டிற்குச்
< ெசல்ல ேவண்டி
இருந்தது. அன்று அவள் வண்டி எடுத்து வரவில்ைல. ேலசாக மைழ தூrக்
ெகாண்டிருந்தது. மைழ நாளில் எங்ேகனும் மாட்டிெகாண்டால் ெதால்ைல, வண்டி
ேவறு ந<rல் மாட்டிக்ெகாண்டு நின்று ேபாகும் என்று அவளுக்கு தயக்கம்.
அன்று மதியேம அவளுக்காகெவன த<பன் சீ க்கிரேம தன் ேவைலகைள
முடித்துக்ெகாண்டு வந்து அவைள பிக்கப் ெசய்துெகாண்டான். அவ7கள் வடு
< ேநாக்கிச்
ெசன்றுெகாண்டிருந்தன7. எப்ேபாதும் ேபால அவன் வம்பு ெசய்துெகாண்ேட வண்டி
ஓட்டியபடி இருக்க ஒரு ெபrய பள்ளியின் வாசலில் ஒரு ெபண் நின்றிருந்தாள்.
அவளிடம் ஒரு ெபாறுக்கி வம்பு ெசய்ய முயன்று ெகாண்டிருந்தான்.
49
அந்தப் ெபண்ைண பின் சீ ட்டில் அமர ைவத்து தான் முன்ேன வந்து அம7ந்தாள்
வந்தனா. rய7 கண்ணாடியில் அந்தப் ெபண்ணின் பயந்த முகத்ைதக் கண்டவனுக்கு
பாவம் ேதான்றியது. பின்ேனாடு இவைள எங்ேகேயா பா7த்ததுேபால உள்ளது என்றும்
ேதான்றியது. வந்தனாவும் அப்ேபாது அைதேய எண்ணினாள்.
“இந்த முகம் ெராம்ப பrச்சயமா இருக்கு எனக்கு” என்றாள் அவனிடம் ெமல்லிய
குரலில்.
“எனக்கும்” என்றான் அவன், அவள் ஆச்ச7யமானாள்.
“எங்ேகம்மா வடு?”
< என்று ேகட்க அந்த ெபண் முகவr கூறினாள்.
“ந< யா7வட்டு
< ெபண்...உங்கப்பா யாரு?” என்று தன்ைமயாகக் ேகட்டான் த<பன்.
“எங்கப்பா ேப7 ரகுபதி..... அம்மா நி7மலா” என்றாள்.
திடுக்கிட்டு சடன் ப்ேரக் ேபாடு வண்டிைய நிறுத்திவிட்டான் த<பன். ஒரு நிமிடம்
அவனுக்கு ெவலெவலத்துப் ேபானது. அவன் வந்தனா முகத்ைத பா7க்க அவள்
அதி7ந்து ேபாய் அவன் முகத்ைதப் பா7த்தாள்.
“நிஜமாவ ெசால்ேற?” என்றான் அதி7ச்சி தாளாமல், நம்பமாட்டாமல்.
“ஆமாம்” என்றது அது ேமலும் பயந்துேபாய்.
“எங்கப்பாைவ உங்களுக்கு ெதrயுமா?” என்று ேகட்டாள்.
“ம்ம்” என்றான்
“அது வந்து...” என்று வந்தனா ஆரம்பிக்க
“ம்” என்று ஒரு மிரட்டல் ேபாட்டு அவைள அடக்கினான்.
அத்யாயம் பதிேனழு
அந்த வாரம் முழுவதும் மைழ அடித்து ெகாட்டியது. கா7ேமகம் சூழ்ந்து இருட்டாக
இருந்தது. த<பன் மனசும் கூட அப்படிேய இருந்தது. ஏேனா த<பாைவ பா7த்துவிட்டு
வந்ததலிருந்து மனதில் ஏேதேதா எண்ணங்கள் ஏேதா மனைச பிழிந்தது. நாலு நாள்
கழித்து மீ ண்டும் அந்த பள்ளி வழிேய ெசன்றான், அேத மாைல ேநரம் ஆனால் சற்று
முன்பாக. அங்ேக அன்றும் அவள், த<பா, நின்றிருந்தாள். சிறிது ேநரம் காrேலேய
அம7ந்து பா7த்திருந்தான். பின்ேனாடு அவைள ஒரு கா7 வந்து அைழத்துச் ெசன்றது.
அது அவன் தந்ைதயின் கா7தான் எனத் ெதrந்தது. ஒரு ெபருமூச்சுடன்
திரும்பிவிட்டான்.
ரகுபதியிடம் கூறினாள் Ôஇன்னிக்கும் நம்ம பிள்ைள வந்து த<பாைவ பா7த்து ேபசீ ட்டு
ேபாச்சுது” என்று .
Ôஓ அவைள மட்டும் வந்து பா7க்க முடியுதாமா..... ந< ெசான்னதுேபால நல்லேத
நடக்கட்டும் நிம்மி..... அது ேபாகட்டும் எப்பிடி நிம்மி நம்ம பிள்ைளன்னு உrைமயா
ேபசேற?”
Ôஇதுல என்ன இருக்குது..... உங்க பிள்ைள எம் பிள்ைள இல்ைலயா..... ஒரு ேபச்சுக்கு
ேகக்கேறன்.... நான் ேபாய் அக்கா இருந்திருந்தா நம்ம த<பாவ ெதருவிலா
விட்டிருப்பாங்க?” என்றாள்.
Ôஐேயா அவைள இழந்துட்டு நான் தவிக்கிறது ேபாதாதா நிம்மி...... அப்படி
ெசால்லாேதடி” என்று அவள் வாைய அைடத்தா7.
Ôசr சr ெசால்லுங்க” என்றாள்.
Ôஅெதப்பிடிடீ, கண்ணுக்குள்ள ெவச்சு பாத்துகிட்டிருக்க மாட்டாளா” என்றா7
Ôஅேதேபால்தான் இதுவும் புrயுதா” என்றாள்.
Ôம்ம் புrயுது” என்றா7 சரசமாக.
Ôேபாதுேம” என்று சிவந்து எட்டிப் ேபானாள்.
‘இப்ேபாவும் ெவக்கத்தப் பாரு’ என்று நிைனத்து சிrத்துக்ெகாண்டா7.
54
Ôஎங்ேக ேபான <ங்க த<பு..... ெராம்ப ேநரமா ட்ைர பண்ேறன்.... ேபான் எடுக்கைல?”
என்றாள் வந்தனா காrல் அம7ந்து ெமாைபல் எடுத்ததும்.
Ôஇல்ல இங்க ஒரு சின்ன ேவைல..... ேபான் கா7ல இருந்துடுச்சு அதான் ஹனி....
என்ன ெசால்லு?” என்றான் சமாளித்து.
Ôஅப்பா ேபசணும்னா7..... நிச்சய ேததி முடிவாகீ டுச்சு இல்ைலயா அதான்” என்றாள்.
Ôஓ நாேன ஈவனிங் கூப்பட்ேறன்னு ெசால்லு வனி” என்றான்.
55
அத்யாயம் பதிெனட்டு
அடுத்த ஞாயிறு Ôநாங்கள் ஒரு ப7சனல் விஷயமாக உங்கள வட்டில்
< வந்து பா7க்க
விரும்புகிேறாம்” என்று ேபான் ெசய்து கூறிவிட்டு சங்கரனும் மங்களமும்
வந்திருந்தன7. என்னெவன்று ெதrயாவிடினும் வந்தவ7கைள உபசrத்தன7.
நி7மலாைவயும் ரகுபதி அருேக அமர ைவத்து ேபசின7 சங்கரனும் மங்களமும். த<பா
விைளயாட ெசன்றிருந்தாள்
தங்கைள அறிமுகம் ெசய்துெகாண்டன7.
வட்டிற்குச்
< ெசன்று வந்தனாவிடம் அைனத்து விஷயங்கைளயும் கூறினா7 சங்கரன்.
அவளுக்கு ஆச்ச7யமானது.
57
அத்யாயம் பத்ெதான்பது
58
த<பன் முழுக்ைக ெவண் பட்டு கல7 ஷ7டும் ஜrைக ேவஷ்டியும் அணிந்து வந்தான்.
அவன் ேசாபாவில் அம7ந்திருக்க இவள் ஒளிந்திருந்து அவன் அறியாது அவைன
பா7த்திருந்தாள்.
Ôஎன்னடி பண்ேற..... ேவணும்னா ேநராேவ ேபாய் பா7க்க ேவண்டியதுதாேன..... என்ன
ஒளிஞ்சுகிட்டு, உனக்கு அறிமுகம் ஆன மாப்பிள்ைள தாேன?” என்று அவளது
ெபrயம்மா ெபண் கூட கிண்டல் ெசய்தாள்.
Ôசு கமலா சும்மா இரு..... அதுல ஒரு த்rல்” என்றாள்.
Ôஅதுசr” என்றாள் அவள் சிrத்தபடி.
வந்தனா மிக அழகாக இருந்தாள். அவன் வாங்கி இருந்த நைக ெசட்ைட த<பா
ைகயில் ெகாடுத்து அணிவிக்கச் ெசய்தான். அவளுக்கு ஒேர ெபருைம. பாந்தமாக
ெசய்தாள். வந்தனா அவைன ஆச்ச7யமாகப் பா7த்தாள்.... உதடு குவித்து காற்றில்
முத்தமிட்டான்.... அவள் சிவந்து ேபாய் தைல கவிழ்ந்தாள்.
ேமாதிரம் மாற்றிக் ெகாண்டன7. அண்ண < அண்ணா என்று இருவைரயும் சுற்றிச் சுற்றி
வந்தாள் த<பா.
Ôஉங்க அப்பா அம்மா த<பாக்கு துணி எடுக்கணுேம த<பு?” என்று கவனம் ெசய்தாள்.
முைறத்தான்.
Ôஇதில முைறக்க ஒண்ணுேம இல்ைல..... அவங்க ெசய்ய ேவண்டிய முைறப்படி
வந்து சடங்ெகல்லாம் ெசஞ்சு கடைமய நிைறேவற்றினாங்கதாேன..... ந<ங்க ெகாஞ்சம்
இறங்கி வரணும் த<பு..... இந்த முக்கியமான ேநரத்துல அது ெராம்பேவ அவசியம்”
என்று வலியுறுத்தினாள். அவன் முைறப்பாகேவ இருந்தான். ஆனால் அவள்
இளகவில்ைல.
ேவண்டா ெவறுப்பாக அவேளாடு துணி எடுக்கச் ெசன்றான்.
Ôநான் வருேவன் ஆனா ந<ேய தான் எல்லாம் ெசெலக்ட் ெசய்யணும்” என்று ரூல்
ேபாட்டான்.
Ôசr வாங்க” என்று அைழத்துச் ெசன்றாள்.
அத்யாயம் இருபது
திருமணத்திற்கு இன்னும் இருபது நாட்கள் இருந்த நிைலயில் ஒரு நாள் காைல
அவனிடமிருந்து எப்ேபாதும் ேபால காைல குறுஞ்ெசய்தி வரவில்ைலேய என்று
64
Ôவந்தனா ந< முன்னால ேபா மா. ேதைவனா கூப்பிடு நான் அப்பாைவ அழச்சுகிட்டு
பின்னாடிேய வந்துடேறன்” என்றா7 மங்களம்.
வந்தனா அங்ேக ெசன்றேபாது டாக்ட7 வந்து பா7த்துக் ெகாண்டிருந்தா7. ேசா7ந்து
சுருண்டு படுத்திருந்தவைனக் காண சகிக்கவில்ைல. டாக்ட7 ஒரு இன்ெஜக்ஷன்
ேபாட்டு மருந்துகள் எழுதித் தந்தா7.
65
ராைமயா Ôநாேன ேபாய் வாங்கி வந்துடேறன் மா.... இங்ேக பக்கத்துல தான்..... ந<ங்க
இங்க இருங்க” என்று கூறி கிளம்பிச் ெசன்றா7.
அவன் அருேக ெபட்டில் அம7ந்தாள் வந்தனா
Ôத<பு எப்பிடி இருக்கு இப்ேபா?” என்றாள் கண்கள் கலங்க.
Ôஎன்னடா இது ஐயாம் ஒேக டா.... ந< கலங்கினா அப்பறம் நான் என்ன ெசய்வது?”
என்றான் த<னமான குரலில்.
Ôெவறும் ஜுரம் தாேன சrயாய் ேபாயிடும்.... படுத்து ெரஸ்ட் எடுங்க” என்று
ேதற்றினாள் .
Ôேஹ ஹனி தாங்க்ஸ் பா7 கமிங்” என்று அவள் ைகபிடித்து தன் மா7பின் மீ து
ைவத்து அழுத்தி பிடித்துக் ெகாண்டான்.
Ôஎன்ன இது, யாருக்ேகா மாதிr தாங்க் எல்லாம் பண்ற<ங்க.... ந<ங்க என் புருஷன் த<பு”
என்றாள் ேநராகப் பா7த்து வந்தனா.
Ôஓ ைம வனி” என்று பிடித்த ைகயில் ேலசாக முத்தம் பதித்தான்.
ராைமயா மருந்து வாங்கி வர அைத ெகாடுத்து ெகாஞ்சம் பானம் கைரத்து
ெகாடுத்தாள்.
நல்ல தூக்கத்தில் ‘வனி’ என்று அைழக்கும் குரல் ேகட்டு விழித்தாள்..... தூக்கி வாr
ேபாட்டது.... எங்ேக இருக்கிேறாம் என்று உடேன புrயாத நிைல..... உடேன சுதாrத்து
பக்கத்துக்கு அைறக்கு ஓடினாள்.
Ôஎங்ேக ேபாேன என்ைன தனியா விட்டுட்டு?” என்றான் சிறு குழந்ைதயாக.
Ôபக்கத்து அைறயில் ெகாஞ்சம் தூங்கிட்ேடன் த<பு” என்றாள் மன்னிப்பாக.
Ôஆமா பாவம் முழு நாளும் எம்பக்கதிேலேய இருந்துட்ேட...... உனக்கும் ைடய7ட்
ஆகா இருக்கும்தாேன.... நான் பாரு அைத ேயாசிக்கேவ இல்ைல...... உன் தூக்கத்த
ெகடுத்துட்ேடன்” என்றான் அவனும் மன்னிப்பாக.
Ôந< இருக்கக் ெகாண்டு ஏேதா பரவாயில்ைல.... இதுக்குதான் மைனவி னு ஒருத்தி
ேவணுங்கறது..... பாரு அந்த ெபrய மனுஷன் எட்டிக் கூட பா7க்கைல..... அங்கிள்
ெசால்லாைமயா இருப்பாரு” என்றான் குற்றமாக.
Ôசாப்பிட்டியாபா?” என்றா7.
Ôம்ம்” என்றான்.
Ôமருமக இருக்காதாேன பா7த்துக்க?” என்று ேகட்டா7.
ெபாறுைமயாக அவளுக்கு பதில் ெசால்கிறாேன என்று ஆச்ச7யம் ரகுபதிக்கு. அவ7
ைக ேபானில் அைனத்ைதயும் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்தா7.
Ôஇல்ைல அவ வட்டிற்கு
< ேபாயிருக்கா.... ஏேதா அவசர ேஜாலியா” என்றான்.
Ôசr படுத்துக்க நான் ேவற டிஸ்ட7ப் பண்ணட்ேடன்”
< என்று ைவத்துவிட்டா7 நி7மலா.
நடு இரவில் த<பன் சட்ெடன்று முழிக்க உடம்பு தூக்கிப் ேபாட்டது.... குளி7 நடுக்கி
எடுத்தது..... கம்பளியால் ேபா7த்தியும் அடங்கவில்ைல. Ôஅங்கிள்” என்று
அைழத்தான்.... அவன் குரல் அவனுக்ேக ேகட்கவில்ைல..... ‘இங்ேகதாேன படுக்கச்
ெசான்ேனன்’ என்று ேகாபம் வந்தது. ‘ேநற்று ஒரு குரலில் ஓடி வந்தாேள என் வனி’
என்று நிைனத்தான். மீ ண்டும் ெதம்ைபத் திரட்டி குரல் ெகாடுத்தான். எழுந்துெகாள்ள
முயன்று எைதேயா தட்டிவிட்டான். கீ ேழ விழுந்து உருண்டது தண்ண7< பாட்டில்.
ெசால்வது சrேய என்று மூடி ைவத்தான். வந்தனா வந்து சிறிது ேநரம் ேபசிக்
ெகாண்டு இருந்தாள். அந்த ேநரம் த<பாைவ ேவேற ேவைலயாக உள்ேள அைழத்துக்
ெகாண்டு விட்டாள் நி7மலா.
Ôஎன்னடி ஆைளேய காணும், ஏங்கிப் ேபாயிட்ேடன்டி” என்று ெகாஞ்சிக்ெகாண்டான்.
Ôஅதான் ேவணுங்கற ஆளுங்க இருக்காங்கேள உங்கைள கவனிச்சுக்க” என்று
ேவண்டுெமன்ேற சீ ண்டினாள்.
Ôஒதபடுேவ வனி” என்றான். அவள் கலகலெவன சிrத்தாள். அவன் ெநற்றியில்
குனிந்து முத்தமிட்டு கிளம்பினாள் அவனும் அவள் ைக பிடித்து ேலசாக இதழ் ஒற்றி
எடுத்தான்.
இரு நாட்களில் அவன் பூரண நலம் ெபற்று ஆபிஸ் ேபாக ஆரம்பித்தான். நி7மலா
த<பாவுடன் வடு
< திரும்பினாள்.
புறப்படும் முன் Ôநான் ெசால்ேறேனன்னு ேகாபிக்காேத த<பன், நான் உங்க அம்மா
இல்ைலதான் ஆனாலும் எனக்கு ந< பிள்ைளதான்.... அவருக்கும் வயசு ஏறிகிட்ேட
ேபாகுது.... உன் பிrைவ தாங்கும் சக்தி அவ7கிட்ட இல்ைல.... ந< ெகாஞ்சம் எங்க
மனச புrஞ்சுகிட்டு ஒண்ணா வாழ ஒத்துக்கணும்..... என்ேமல தான் குத்தம்
எல்லாம்னு ந< நிைனச்சா என்ைன மன்னிச்சுடு பா” என்று கரம் கூப்பினாள்.
Ôஐேயா என்ன இது” என்றான் பதறிேபாய்.
Ôநான் வேரன் உடம்பப் பாத்துக்க..... இப்ேபாதான் குணமாகி இருக்கு..... ெராம்ப
அலஞ்சுக்காேத” என்று கூறிவிட்டு ராைமய்யாவிடமும் கவனித்துெகாள்ள
ெசால்லிவிட்டு கிளம்பிவிட்டாள். த<பா மனசில்லாமல் ெசன்றாள்.
Ôஅவன் ெகாழுப்புக்கு தனியா அவதி படட்டும்னு தான்..... ந< இருக்ேக, ேதா மருமக
இருக்கு, தங்கச்சி தங்கச் சிைலயாட்டமா இருக்குது. அெதல்லாம் ேவணாம்னுதாேன
பிடிவாதம் பிடிச்சு தனியா ஒக்காந்திருக்கான் பழனி ஆண்டவன் மாதிr..... அப்படிேய
தனியாேவ கல்யாணமும் பண்ணிக்க ேவண்டியதுதாேன..... இப்ேபா மட்டும்
ெசாந்தக்காரங்க நினவு வந்துச்சா, அப்ேபாவும் ந<ங்க ேவண்டாம் நாங்க ேவணும்னா
எப்பிடி..... அதப் புrய ைவக்கத்தான் நான் இங்க வந்து இறங்கிேனன்” என்றா7 அவ7.
நி7மலா வட்டின்
< முதிய சுமங்கலியாக குடும்பத்து மருமகளாக எல்ேலாைரயும்
கவனித்துக்ெகாண்டாள். அவ7 ெசய்யும் ஒவ்ெவாரு ேவைலையயும் பா7க்கும்ேபாது
தன் தாேய நிைனவுக்கு வந்தா7 த<பனுக்கு. அவன் மனம் நிைறயத்தான் ெசய்தது.
ஆனால் காண்பிக்க ெதrயாமல் தடுமாறினான் அந்த வள7ந்தக் குழந்ைத.
அன்று மாைல வரேவற்பு தடபுடலாக நைட ெபற்றது. ரகுபதி , சங்கரன் மற்றும் த<பன்
வந்தனாவின் ஆபிஸ் கும்பேல அரங்கம் வழிந்தது. திறந்தெவளி லான் என்பதால்
மூச்சுமுட்டாமல் அத்தைன கும்பைலயும் தாங்கியது.
எல்ேலாரும் ஒரு முகமாக ேஜாடி ெபாருத்தத்ைத சிலாகித்து ேபச மங்களம் பயந்து
ேபானாள். அவளும் நி7மலாவுமாக ஆரத்தி கைரத்து எடுத்து வந்து அதன் மத்தியில்
ெவற்றிைலயில் சூடம் ஏற்றி இருவருக்கும் திருஷ்டி கழித்தன7.
அன்று இரேவ வந்தனாைவ த<பனுடன் அவன் வட்டில்
< ெகாண்டு விட்டன7. கண்கள்
நிைறந்து ேபாக பிrயா விைட ெகாடுத்தன7 தங்களது ஒேர ெசல்ல மகளுக்கு
சங்கரனும் மங்களமும்.
ெபாழுது விடியும் ேநரம் முழித்தாள். ஆறு என்றது கடிகாரம். அவைன விலக்கி சிவந்த
முகத்துடன் தன்ைன சீ 7 ெசய்துெகாண்டு நக7ந்து வந்து குளிக்கச் ெசன்றாள்.
பாத்ரூமில் தண்ண <7 விழும் சப்தம் ேகட்டு த<பன் கண் விழித்தான். மூடிய கண்ேணாடு
79
இல்ைலங்க நான் ேபசீ ட்ேடன் என் பாஸ் கிட்ட..... ப்rலான்ஸ் ேபால எப்ேபாது
ேதைவபடுேதா அப்ேபாது மட்டும் சில மணி ேநரம் வந்து ெசய்து ெகாடுக்கிேறன்னு
ெசால்லி இருக்ேகன்...... இங்க வடு
< வடாவா
< இருக்கு..... ெபண்கள் புழங்காத வடுன்னு
<
அதுக்குதான் ெசால்லுவாங்கேபால..... இந்த வட்ைடயும்
< உங்கைளயும் சr
பண்ணனும்.... அப்பறம்தான் மீ தி எல்லாம்” என்றாள்.
Ôஎன்ைன என்னடி சr பண்ணணும்?” என்றான் முைறத்தபடி.
Ôந<ங்கதாேன, ெராம்ப சமத்தாச்ேச எனக்கு ெதrயுேம.... அடம் பிடிக்கும் முரட்டுக்
குழந்ைதயும் ந<ங்களும் ஒண்ணு” என்றாள் அவன் மூக்ைகத் திருகியபடி.
பின் சைமயல் மற்றும் அதன் ெதாட்டடுத்து இருந்த சாமான் ைவக்கும் ஸ்ேடா7 ரூம்
சாமான்கைள இழுத்து ெவளிேய ேபாட்டாள். ேவண்டிய ேவண்டாத சாமான்கைள
ஒழித்து சுத்தம் ெசய்து மீ ண்டும் அடுக்கினாள். மிக அழகிய க்ராக்கr ெசட் ஒன்று
தூசு படிந்து ெபாலிவு இழந்து ஒரு மூைலயில் இருக்கக் கண்டாள். அைத எடுத்து
சுத்தம் ெசய்து ைடனிங் ஹால் கண்ணாடி அலமாrயில் அழகாக அடுக்கினாள்.
சைமயல் அைற கச்சிதமாக அைமந்தது இப்ேபாது. ராைமய்யா பிரமித்துப் ேபானா7.
Ôஇவ்வேளா இடம் எங்ேக7ந்து மா வந்துது?” என்றா7 ஆச்ச7யமாக.
Ôஅது அங்கதான் இருந்துது அங்கிள்” என்று இருவருமாக சிrத்துக்ெகாண்டன7.
இந்த வட்ைட
< இத்தைன கஷ்டத்திலும் வலி ேவதைனேயாடு சr ெசய்துவிட்ேடன்.
அேதேபால தூசு மூடி அழுக்காக மங்கிக் கிடக்கும் என் த<புவின் மனைதயும் சr
ெசய்து, மாமா அத்ைதயுடன் ேச7த்துவிட இயலுமா....... இைறவா அதற்குண்டான மன
உடல் வலிைமைய ந<தான் எனக்குக் ெகாடுக்க ேவண்டும் என ேவண்டிக்ெகாண்டாள்.
ெகாஞ்சம் முதுைக சாய்க்கலாம் என்று ேபாய் படுைகயில் ந<ட்டிக் கிடந்தாள்.
அப்படிேய அய7ச்சியில் உறங்கியும் ேபாய்விட்டாள் ேபாலும். இருட்டி த<பன் கூட
அலுவலகத்திலிருந்து வந்திருந்தான். ேதாட்டத்திலிருந்து ஆச்ச7யபட்டுக்ெகாண்ேட
உள்ேள வந்தவன் ஒவ்ெவாரு மூைலயும் பா7த்து அசந்து பிரமித்துப்ேபாய்
நின்றுவிட்டான்.
காைலயில் எழுந்தன7.
Ôஎன்னடீ இது மாயம்?” என்றான் சுற்றும் பா7ைவயாய ஓடவிட்டபடி.
அவள் கண்கள் விrய Ôநல்லா இருக்கா?” என்று ேகட்டாள்.
Ôநல்லா இருக்காவா, அற்புதம்டீ..... இப்ேபாதான் இது வடு,
< இல்ைல இல்ைல
ேதவேலாகம் மாதிr இருக்கு..... என் அழகிய ஏஞ்சல்..... என்ன மாயம் ெசய்தாேயாடீ”
என்று அவைள பின்னிருந்து அைணத்து முத்தமிட்டான்.
Ôஇதுெகல்லாம் நான் என்ன பrசுடீ குடுக்கறது?” என்று ேகட்டான் கிசுகிசுப்பாக அவள்
காேதாடு.
Ôஒண்ணும் ேவண்டாம்.... நான் ஒண்ணும் ெபrசா புதுசா பண்ணைல..... எல்லா
ெபண்களும் அவங்கவங்க வட்டுல
< பண்றதுதான்” என்றாள்.
அவைள இறுக்கிக்ெகாண்டான்.
Ôவா சின்னு உள்ேள வா” என்று அைழத்தா7 ரகுபதி. அவன் தயக்கமாக உள்ேள
ெசன்றான். பூ பிரசாதம் எல்லாவற்ைறயும் நி7மலாவிடம் தந்தான். இருவைரயும்
ஒன்றாக நிற்க ைவத்து விழுந்து வணங்கினான்.
Ôஎன்ைன மன்னிச்சுடுங்க, இத்தைன வயது வந்தும் சிறு பிள்ைளத்தனமா
நடந்துகிட்ேடன்.... வாங்க நம்ம வட்டில
< எல்ேலாருமா ஒண்ணா வாழலாம்..... என்ைன
மன்னிச்சு ஏத்துக்குங்க” என்றான்.
அகமகிழ்ந்தன7 இருவரும்.
88
Ôஆமா வனி, நிச்சியமா ந<தான் முக்கிய காரணம்.... அப்பாவும் சித்தியும் என்ைன வந்து
கவனிச்சுகிட்ட ேபாதுதான் நான் எவ்வளவு ேமாசமாக வக்கிரமா நடந்துகிட்ேடன்னு
எனக்கு புrஞ்சுது.... அைத எனக்கு புrய ெவச்ச ெபருைம உன்ைனேய சாரும்.
நி7மலாம்மா ெராம்ப அன்பானவங்கன்னு புrஞ்சுது..... ேயாசிச்சு ேயாசிச்சு மண்ட
ெவடிச்சு எடுத்த முடிவு....” என்று எல்லாம் ெசால்லி முடித்தான்.
முற்றும்
95