Ήταν ένα συνηθισμένο πρωινό, τίποτα δεν προμήνυε το κακό που θα άλλαζε τις ζωές του

και θα τις έδενε ακόμα πιο δυνατά ως το τέλος της ζωής τους. Η Ιόλη σηκώθηκε όπως πάντα
γύρω στις 8 το πρωί, είχε αργήσει όπως πάντα να κοιμηθεί αλλά ποτέ δεν κοιμόταν πολύ, η
συνήθεια της δουλειάς. Επιπλέον σήμερα ήταν η μέρα του ταξιδιού, η αρχή των
συνταρακτικών γεγονότων που θα τους ακολουθούσαν σε όλη τους τη ζωή. Στις 11 θα
συναντιόταν με την Ιφιγένεια στο αεροδρόμιο για να πετάξουν στην Πράγα, η υπόλοιπη
παρέα θα πήγαινε με την επόμενη πτήση από Αθήνα. Οι δυο γυναίκες θα πήγαιναν
κατευθείαν στο ξενοδοχείο και θα ξεκουράζονταν μέχρι να φτάσουν και οι υπόλοιποι για να
αρχίσουν την περιπλάνηση στην πόλη. Στις 2 είχαν ήδη παραλάβει τα πράγματά τους και
κατευθύνονταν προς το γραφείο για να παραλάβουν το αυτοκίνητο που είχαν κλείσει μέσω
διαδικτύου. Η Ιόλη άφησε την Ιφιγένεια στο ξενοδοχείο για να βρει χώρο στάθμευσης, η
αλήθεια όμως ήταν πως κατευθυνόταν σε έναν εντελώς διαφορετικό προορισμό, έναν
προορισμό από τον οποίο δεν θα επέστρεφε ίδια…

Τρεις μήνες πριν αποφασίσουν για την διακοπές τους η Ιόλη είχε βρει κάποια γράμματα που
αποκάλυπταν την συμμετοχή της οικογενείας της σε ένα άκρως ειδεχθές έγκλημα.
Αποφάσισε λοιπόν, να το ερευνήσει περισσότερο, δυστυχώς είχε χάσει τους γονείς της σε
ένα τροχαίο ατύχημα, είχαν μείνει μόνες τους με την αδερφή της, τις είχε μεγαλώσει η γιαγιά
τους, φροντίζοντας να μην τους λείψει τίποτα. Δυστυχώς, την είχαν χάσει πριν δυο χρόνια. Η
αδερφή της ζούσε μόνιμα με τον αρραβωνιαστικό της στη Θεσσαλονίκη και λόγω
οικονομικών δεν μπορούσαν να βλέπονται πολύ συχνά. Είχαν καθημερινή επικοινωνία, όμως
η Ιόλη είχε αποφασίσει να μην της αποκαλύψει τίποτα μέχρι να είναι απολύτως σίγουρη. Δεν
ήθελε να την αναστατώσει χωρίς λόγο.

Έχοντας πρόσβαση σε απόρρητα αρχεία της αστυνομίας, όντας πράκτορας την Ιντερπόλ είχε
ακολουθήσει τα ίχνη από τον άνθρωπο που θεωρούσε ως συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους
γονείς και στους ανθρώπους που δολοφονήθηκαν. Τα τελευταία ίχνη του ανθρώπου αυτού
χάνονταν σε μια μικρή πόλη της Τσεχίας, κοντά στην Βοημία. Αυτός ήταν και ο λόγος που
είχε πείσει τους φίλους της να πάνε εκείνο το ταξίδι στην Πράγα, θα είχε άπλετο χρόνο να
ασχοληθεί με την υπόθεση χωρίς να κινήσει υποψίες. Οι φίλοι της δεν ήξεραν τον
πραγματικό λόγο της επίσκεψης τους, θα τον μάθαιναν όμως σε πολύ λίγο, αφού θα
αναγκάζονταν να ανακατευτούν όλοι για να μπορέσουν να σωθούν και να γυρίσουν σώοι
πίσω στην Ελλάδα.

Η Ιφιγένεια περίμενε ανήσυχη στο δωμάτιο έχοντας καταλάβει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Είχε δει την αγωνία της Ιόλης και ήξερε ότι κάτι της έκρυβε. Περίμενε τους υπόλοιπους της
παρέας να φτάσουν για να συζητούσαν σχετικά με το θέμα αυτό και να αποφασίσουν να της
μιλήσουν. Μετά από τρεις ώρες ο Άρης, η Ηλέκτρα και η Ελένη είχαν φτάσει. Η Ιφιγένεια
τους περίμενε στο λόμπι πίνοντας ένα ποτήρι βότκα και έκανε πρόβες στο μυαλό της τον
τρόπο με τον οποίο θα τους εξηγούσε. Όταν συναντήθηκαν κάθισαν σε ένα μεγαλύτερο και
πιο απομονωμένο τραπέζι, παραγγέλλοντας ο καθένας από ένα ποτήρι αλκοόλ και περίμεναν
αγωνιωδώς να μάθουν τι είχε συμβεί, αναρωτώμενοι γιατί η Ιόλη δεν ήταν μαζί τους. Η
Ιφιγένεια ξεκίνησε να τους εξηγεί την ιστορία από την αρχή και αποκαλύπτοντάς τους τον
πραγματικό σκοπό του ταξιδιού τους. Οι τρεις φίλοι κοίταζαν την Ιφιγένεια σοκαρισμένοι,
αδυνατώντας να κατανοήσουν τις πληροφορίες που τους αποκάλυψε. Το μόνο που έμενε
τώρα ήταν να μιλήσουν στην Ιόλη και να της αποκαλύψουν την τραγική αλήθεια,
γνωρίζοντας το γεγονός πως μια τέτοια αποκάλυψη θα άλλαζε την ζωή της και την ζωή όλων
τους με ένα μη αναστρέψιμο τρόπο.

Η Ιόλη έφτασε στο κέντρο της μικρής πόλης και κατέβηκε με την φωτογραφία του άντρα,
λέγοντας πως ήταν μια ορφανή κοπέλα και προσπαθούσε να επανασυνδεθεί με τον μόνο
συγγενή εν ζωή που της είχε απομείνει. Μετά από κάμποση ώρα και έχοντας ρωτήσει
αρκετούς από τους κατοίκους, κατάφερε να μάθει πως ζούσε ολομόναχος σε ένα σπίτι στην
κορυφή της πόλης, ζώντας ουσιαστικά αποκομμένος από τους υπόλοιπους. Σύμφωνα με τα
όσα της είπαν ήταν ένας πολύ φιλήσυχος άνθρωπος, μοναχικός που δεν ανοιγόταν εύκολα,
σε κάποιους είχε όντως αναφέρει για μια ανιψιά, που ζούσε στο εξωτερικό. Φτάνοντας στο
σπίτι που της είχαν υποδείξει, για μερικά δευτερόλεπτα δίστασε να χτυπήσει κι όταν τελικά
το πήρε απόφαση ξαφνικά χτύπησε το κινητό της ότι πρέπει να επιστρέψει κατευθείαν στο
ξενοδοχείο καθώς η Ηλέκτρα δεν ήταν καλά και την πήγαιναν στο νοσοκομείο, όσο
σημαντικό κι αν ήταν να μάθει την αλήθεια, η ζωή της φίλης της ήταν πιο σημαντική. Μόλις
έφτασε στο νοσοκομείο και βρήκε το δωμάτιο, την περίμενε μια έκπληξη. Η Ηλέκτρα δεν
ήταν εκεί, στο δωμάτιο την περίμενε ένας άνδρας, ψηλός, ξανθός και ψυχρός, αρκετά
γοητευτικός βέβαια αλλά το είδος του άντρα που δεν μπορείς να εμπιστευτείς, που πάντα
νιώθεις ότι ξέρει περισσότερα από αυτά που είναι πρόθυμος να αποκαλύψει, λέγοντας της
πως θα μπορούσε να την βοηθήσει να φτάσει στην αλήθεια, σταδιακά. Της έδωσε έναν
φάκελο με έναν γρίφο, αν κατάφερνε να λύσει το γρίφο θα κατόρθωνε να φτάσει στο
επόμενο στοιχείο. Η Ιόλη κρατώντας σαστισμένη το φάκελο στα χέρια της, τον έβλεπε να
απομακρύνεται από το δωμάτιο, ακούγοντας τον με δυσκολία να λέει ότι θα τα ξαναέλεγαν
αρκετά σύντομα. Ποιος ήταν αυτός ο άντρας, πως ήξερε για την οικογένειά της, ήταν φίλος
ή εχθρός, πως ήξερε τους φίλους της και αν θα μπορούσε να τον εμπιστευτεί;

Μόλις συνήλθε από το πρώτο σοκ πήρε αμέσως την Ηλέκτρα τηλέφωνο για να επιβεβαιώσει
ότι όντως είναι καλά και πως δεν είχε πάθει κάτι ούτε αυτή ούτε οι φίλοι της για τον ίδιο
λόγο πήρε και την αδερφή της τηλέφωνο. Όλα ήταν φυσιολογικά μόνο που είχε μπλέξει σε
μια ιστορία που δεν ήξερε πως θα μπορούσε να βγει, δεν ήθελε να μιλήσει σε κανέναν για να
μην τους θέσει σε κίνδυνο, αυτό που δεν ήξερε ήταν πως όλοι γνώριζαν και ο καθένας είχε
να παίξει το ρόλο του σε αυτή τη μυστηριώδη ιστορία που μόλις ξεκινούσε.

Εκείνο το πρώτο βράδυ στην Πράγα, η παρέα μας αποφάσισε να βγει σε ένα μπαρ που ήταν
κοντά στο ξενοδοχείο. Ήταν ένα ήσυχο μέρος με χαμηλή μουσική και οι κύριοι πελάτες
ήταν θαμώνες που σύχναζαν εκεί σχεδόν κάθε βράδυ. Η Ιόλη έχοντας βρεθεί σε αδιέξοδο
και μη ξέροντας προς ποια κατεύθυνση να κινηθεί αποφάσισε να τους αποκαλύψει όλη την
αλήθεια, παρόλο που γνώριζε ότι με τον τρόπο αυτό ίσως θέτει τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Όμως, πέντε μυαλά ήταν καλύτερα από ένα. Ήπιε μια γερή γουλιά από το δυνατό και σκέτο
ουίσκι που έπινε και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα τους είπε τα πάντα. Είχαν μείνει όλοι με
ανοικτό το στόμα, καταλάβαιναν πως κάτι δεν πήγαινε καλά όμως δεν είχαν φανταστεί μια
τέτοια εξέλιξη. Όταν η Ιφιγένεια πήρε το λόγο, ήταν η σειρά της Ιόλης να ξαφνιαστεί. Η
Ιφιγένεια αποκάλυψε πως ήξερε από την αρχή τον πραγματικό λόγο του ταξιδιού και πως
εκείνη είχε επικοινωνήσει με τον άγνωστο γοητευτικό άνδρα.

Πέντε μήνες πριν κι ενώ η Ιόλη