Professional Documents
Culture Documents
ஸ்கடலான நகடயுடன் அவகள மநாக்கி வந்த சத்யன், “ ஹாய் மான்சி நீ எப்ெ வந்த?,
நீ வந்தகத யாருமம என்கிட்ட பசால்லகலமய?” என்று மயக்கம் சிரிப்புடன் மகட்க
திரும்ெிக்பகாண்டாள்,
ஓடினாள்
விழித்துக்பகாண்டது
பெரியவட்டுக்கு
ீ ஓடினாள்,
மகட்க
விஜயாகவ ஏறிட்டாள்
“ என்னடி குட்டி அப்புடிப் ொர்க்கிற?, சகமயல் பசய்றதுக்கு இவ்வளவு அலங்காரம்
அன்று முழுவதும் அவள் மனம் சத்யகன தற்காலிகமாக தள்ளி கவத்தது, தன் தாய்
பவளிமய வரவில்கல,
மநாக்கி மொனாள்
அமர்ந்தாள், பநஞ்சு முழுவதும் சத்யன் நிகறந்து இருக்க, ஒரு கவளம் மசாறு கூட
உள்மள இறங்கவில்கல, ‘ எவ்வளவு துணிச்சலா எல்லார் முன்னாடியும் இடுப்புல கக
ெகதத்தாள்
நின்றாள்
ஓடினாள்,
ஒருநாள் வட்கட
ீ சுத்தம் பசய்யும் மவகலக்காரி வராததால், மான்சிமய வடு
ீ
நின்றிருந்தாள்,
ஒலிக்க,
மடியில் கிடந்தாள்,
ெற்றினான்
என்ன நடக்கிறது என்ெகத உணர்த்த “ ஏய் என்ற சிறு கூவலுடன் அவன் கககய
தட்டிவிட்டு அலறிப்புகடத்து துள்ளி அவன் மடியில் இருந்து எழுந்தவள் அவகனவிட்டு
முகறத்தாள்
சட்படன அவகள பநருங்கிய சத்யன் அவள் மதாள்ககள ெற்றி “ ஏய் எதுடி அசிங்கம்”
கல்லூரி வட்டுக்கு
ீ பவகு அருகிமலமய என்ெதால் எப்மொதும் சத்யன் மதிய உணவு
வட்டில்
ீ சாப்ெிடுவது தான் வழக்கம், அன்றும் அதுமொல் வந்தவன் கல்லூரி
மகண்டீனிமலமய மதிய உணவு சாப்ெிட்டு விட்டதாக கூறிவிட்டு தன் அகறக்கு
மொய்விட்டான்,
அன்று மட்டும் இல்கல அடுத்து வந்த சில நாட்களும் இமதநிகல பதாடர மான்சி
சரியாக எட்டு நாட்கள் முடிந்தது, அதற்குள் மான்சிக்கு பெண்கள் கல்லூரி ஒன்றில் BBA
அகறக்கு மொனாள்
வந்தாள்,,
அடிபயடுத்து கவத்தது,
பூகன நகடமொட்டு மாடிக்கு பசன்றவள், சத்யனின் அகறகய பநருங்கியதும் சிறிது
திக்கித்திணறி...
முகொவகனயுடன்,,
மும்முரமாக இருந்தான்,
மீ தான காதல் அவகள தயக்கம் உதறி வாய் திறக்க கவக்க “ ஏன் என்கூட மெசமவ
நீர்மணிககள சிந்தியது
யாரு நான் மெசகலயா?” என்று நிதானமாக மகட்டவன் “ ஆமா நான் ஏன் உன்கிட்ட
குரல் அகடக்க பமல்லிய குரலில் “ நீங்க பதாட்டா, எனக்கு ஒரு மாதிரியா இருக்கு,
எனக்கு உங்ககள பராம்ெ பராம்ெ புடிக்கும்,, நான் என்ன ெண்ணா நீங்க நம்புவங்க?”
ீ
என்றான்
அவன் ொர்கவயின் வரியம்
ீ தாங்காமல் தகல குனிந்த மான்சி “ என்ன பசய்யனும்
“ அது எனக்குத் பதரியாது? உனக்கு என்ன மதானுமதா அகத பசய்து நிரூெி?” என்றான்
அவளின் இரக்கமில்லாத காதலன்
திருடன்” அவகன பசல்லமாக கவதவாறு அவன் தாகடகய தன் கககளில் ஏந்தி தன்
விழிககள மூடியவாறு அவன் உதட்கடத் மதடி அதில் தன் மராஜா இதழ்ககள
ெதித்தாள்
சட்படன்று அவள் ெக்கம் திரும்ெிய சத்யன் “ எதுடி தப்பு? உனக்கு என்கன ெிடிக்கும்,
எனக்கு உன்கன ெிடிக்கும், அப்மொ எதுவுமம தப்ெில்கல” என்று அவன் பசால்ல
இதுன்னு மெசின ீங்க அப்புறமா அகத மகட்க நான் இருக்கமாட்மடன் ஆமா” என்று
மொட்டுக்பகாண்டான்,
தன் நாவால் அவள் உடகல அர்ச்சித்தான், ஒரு கட்டத்தில் விரல்கள், உதடுகள், நாவு,
நடுமவ கறுப்புமின்றி சிவப்புமின்றி பசம்மண் நிறத்தில் ஒரு வட்டம் அதன் நடுமவ இது
சதவிகிதம் எதிர்த்தது,
சத்யன் அவள் உடலில் இறுதிப் மொர் பதாடுக்க ஆகசப்ெட்டு தன் இடுப்ெில் மிச்சமாக
அவள்மீ து கிடந்தான்,
அவளுக்குள் வடியவிட்டது
மான்சிக்கு எல்லாம் புரிந்தது, தனக்கு என்ன நடக்கிறது என்று அவள் பெண்கம அறிந்து
பகாண்டது, வலிகள் மொய் சுகங்களின் மிச்சம் அவள் உடலில் மதங்கி நிற்க, உடல்
அவள்மீ து மொட்டு “ மான்சி மநரமாச்சு எழுந்து ொத்ரூம் மொய் க்ள ீன் ெண்ணிகிட்டு வா
ஒன்றியெடிமய வந்தாள்
மதாட்டத்துக்கு வந்து மான்சியின் அகறகய ொர்த்து அங்மகமய நின்ற சத்யன் “ ம் மொ
மான்சி” என்றான்
ரகசியமாக,
எழுந்துமொனாள்
உடமன ெதறிய ஜானகி “ அதான் புள்ள பரண்டு இட்லிமயாட எழுந்திருச்சுதா? சித்த இரு
உடமன காெி மொட்டு தர்மறன்” என்று காெி தயாரிப்ெதில் ஜானகி ஈடுெட, சத்யனுக்கு
ஏமதா வம்புல
ீ இருந்துட்டு இப்மொ இவ்வளவு அவஸ்கத ெடமவண்டியிருக்கு’ என்று
தன்கனமய பநாந்துபகாண்டள்
அவளிடம் மகட்க
ஒமரபயாரு முகற மட்டும் ப்ள ீஸ்டி” என்று பகஞ்சுதலாக அவன் மகட்க, ஏற்கனமவ
அவன் பகாடுத்த அற்புத முத்தத்தில் மயங்கிப்மொயிருந்த மான்சி பவட்கமாக
துகணயாக இருந்தது,
“மான்சி” என்ற அவனது வசீ கரக் குரல் ரகசியமாக காதுகளில் ஒலித்த அடுத்த
இவளின் கூற்றுதான்,
மனதுக்குள் ெயந்தாள்
நிக்கனும்? நான் ஏன் பெரிய ஆளாய் வரனும்? இன்னும் மகட்டால் ெடிப்பு கூட
ஒருவாரம் கல்லூரிக்கு மொய் வந்தாள், அந்த ஒரு வாரமும் இரவில் சத்யன் அவகள
உதவி பசய்யும் பெண் மட்டுமம இருந்தாள், மான்சி அவகள பநருங்கி “ வாசுகி அக்கா
அம்மாச்சி எங்க காமணாம்?” என்று மகட்க ..
மான்சி மகட்க,
“ அய்ய அம்மாச்சி....... மொன மாசம் தான கல்யாணம் ஆச்சு, சரி பசான்னா ஒன்றகர
பெருகம மெச.
பசய்தாள்
பகாண்டாள் மான்சி
ஜானகி
கதறினாள் மான்சி
மொக, வாசுகி ஜானகி இருவரின் வார்த்கதககள கவத்து தனக்கு இது வழக்கம் மொல
தாமதமாக வரும் மாதவிடாய் அல்ல, சத்யனின் ெிள்கள தன் வயிற்றில்
பதரிஞ்சது தாமன? இதுக்கு மொய் நீ அழுவலாமா கண்ணு? சரி இரு உனக்கு சூடா காெி
பசான்னாள் மான்சி
சத்யன்
மான்சி மசார்ந்து மொனாள், அவன் பசால்வது மொல் இது சிக்கல் தான், எப்ெடி
எல்லார்கிட்டயும் பசால்லி உடமன கல்யாணத்கத நடத்தமுடியும்?’ என்று எண்ணியெடி
கிளம்ெினான்
பசய்யவில்கல,
மான்சிகய ொர்க்கவில்கல,
எழுந்து “ அடமட சத்யன் தம்ெியா? வாங்க? என்ன பராம்ெ நாளா இந்தெக்கம் ஆகளமய
சத்யா” என்று கூற, சத்யன் தகலயகசத்து எழுந்து “ நீ இங்கமய இரு நான் இமதா
இந்த முகறயாவது என் கணக்கக கபரக்டா குடுத்துட்டு மொ அப்பு” என்று கூற, சத்யன்
கதகவ காட்டினாள்
மான்சி அவசரமாக நகர்ந்து அந்த அகறயின் கதகவ திறந்து உள்மள மொனாள், உள்மள
இப்மொ இரண்டு ெங்கு அதிகமா மவனும், இந்த ெில்டிங் ஓனர் வாடகககய இரண்டு
ெங்கா ஏத்திட்டாரு சத்யன், அமதா முன்ன மாதிரி மகஸ்ஸும் நிகறய வர்றதில்கல”
“ அதுக்காக இப்ெடி ஒமரடியா ெிப்டி தவுசண்ட் மகட்டா எப்ெடி டாக்டர்” என்று சத்யன்
மகாெமாக மகட்டான்
வட்டுக்கு
ீ பகாண்டு மொய் விடனும்” என்ற சத்யன் மசகரத் தள்ளிவிட்டு எழுவது
மகட்டதும், மான்சியின் மூகள சுறுசுறுப்ெகடந்தது, ெட்படன்று கதகவ திறந்துபகாண்டு
ெக்கம் திரும்ெியவள்
“ ஏய் நாமய யாகரப் ொர்த்து என்னடி பசால்ற?” டாக்டர் மகாெமாக எழுந்தாள், அதற்குள்
“ ப்ள ீஸ் பகாஞ்சம் அகமதியா இருங்க, அவ பராம்ெ மகாெமா இருக்கா, நான் அவகள
முயன்றான்
மசுரும் இல்கல, ஒழுங்கா வயித்கத க்ள ீன் ெண்ணிகிட்டு காமலஜ் மொய் ெடிச்சு
முன்னுக்கு வர்ற வழியப் ொரு” என்று உரக்க கத்தியவன் பவளிமயப் ொர்த்து “ ஏய்
நான் ஸாரி மகட்டுக்கிமறன் டாக்டர், இனிமம முரண்டு ெண்ண மாட்டா, நீங்க பரடி
“ முனியம்மா இந்த பொண்கண பரடி ெண்ணி உள்ள கூட்டிப்மொய் ெடுக்க கவ, நான்
ஒரு கப் காெி குடிச்சிட்டு வர்மறன் ” என்று கூறிவிட்டு அகறயிலிருந்து பவளிமயமொக
பமதுவாக கதகவத் திறந்து பவளிமய வந்த மான்சி, பூகன மொல் நடந்து மசாொவில்
கிடந்த தன் கெகய எடுத்துக் பகாண்டாள், பதரு ெக்கத்து கதகவ மநாக்கி பமதுவாக
வில்கல,
மராட்டில் ஓடிய மான்சி எதிர் திகசயில் வந்த ஒரு ெஸ்கஸப் ொர்த்ததும் ஓட்டத்கத
“ திண்டுக்கல் சார்” என்றாள் மான்சி ெட்படன்று,, ...... “ சரி சீ க்கிரம் ஏறும்மா, ஸ்டாப்ெிங்
வாங்கினாள்,
இல்கல இவள்)
ொப்ொ ெடிச்ச நீங்கமள இப்ெடி எங்ககள மகவலமா பநகனச்சு ஒதுக்கி வச்சா, ெடிக்காத
கூற..
பெண் மகட்க..
சற்று மநரம் மான்சியமவ ொர்த்த அந்தப்பெண் மவறு எதுவும் மகட்காமல் அந்த பெண்
தண்ணி குடி தாயி, உன்கனவிட்டுட்டு சாப்ெிட எனக்கு மனமச வரகல தாயி அதான்
வாங்கியாந்மதன்” என்று அந்தப்பெண் பகஞ்சினாள்
“ என் மெரு ராகினி, முன்னாடி என் மெரு துகரராசு, எனக்கு ெகழய நடிகக ராகினிய
பராம்ெ ெிடிக்கும், அதான் இந்த மெர்,, உன் மெர் என்னப் ொப்ொ?”என்று ராகினி மகட்க
ெஸ் ெழனிகய பநருங்கும் மொது டமால் என்ற சத்தத்துடன் டயர் பவடிக்க, ெஸ்
பசன்று அமர்ந்து மடியில் மெக்கக கவத்து அதில் கவிழ்ந்து, அடுத்து என்ன பசய்வது
என்று மயாசித்தாள்
“ ஏன் ொப்ொ ஆத்தா அப்ென், கூடப் பொறந்தவக எல்லாரும் ஒதுக்கி வச்ச நாமன
தன்மானத்மதாட உகழச்சி வாழுறப்ெ, நல்ல நிகலயில இருக்குற நீ ஏன் ொப்ொ
ராகினி கூற
ெிறகு ஒரு தீர்மானத்மதாடு எழுந்த ராகினி “ இமதாொர் தாயி என் கூட என் வட்டுக்கு
ீ
எனக்கு மதானுது, என் கூட வா தாயி, நான் உகழச்சு உன்கனயும் உன் வயித்துல
இருக்குற புள்களகயயும் காப்ொத்துமறன்” என்று குரலில் உறுதியுடன் ராகினி
மான்சியுடன் பமயின் மராட்டுக்கு வந்த ராகினி அந்த வழிமய வந்த ஒரு மினி
வந்தனர்,
மகாடாங்கிெட்டியிி்ல் அரசாங்கம் கட்டிக்பகாடுத்த இரண்டு அகறகள் பகாண்ட சிறிய
வடு
ீ ராகினியின் வடு
ீ , தன்னிடமிருந்த சாவியால் கதகவ திறந்த ராகினி, மான்சியின்
கககயப்ெிடித்து “ சங்கடப்ெடாம உள்ள வா தாயி ” என்று அகழக்க,
பசய்யமுடியாது, சித்த மநரம் இரு ெக்கத்துல ஒரு ஆச்சி இட்லி விக்குது அங்க மொய்
கதவு மொட்ட ஒரு ொத்ரூம், மான்சி அந்த கதகவ திறந்து உள்மள மொனாள்,
எந்த பகாகறயும் இல்ல தாயி, இனிமமலும் வராம அந்த ெழனி முருகன் என்கனய
காப்ொத்துவான், இனி என்மனாட மசத்து உன்கனயும் அந்த ெழனி முருகன்தான்
மகட்டது,
மான்சியின் முகம் வாடுவகத கண்டு, “ ஏன் கண்ணு நான் ஒன்னு மகட்டா தப்ொ
காகலயில ஊருசனம் உன்கனய ொத்து யாருன்னு மகட்டா, என் அக்கா மக, ஊருக்குப்
மான்சிக்கு தான் அவ்வளவு சீ க்கிரமாக தூக்கம் வரவில்கல, இந்த மூன்று மாத கால
நடு இரவில் மான்சியின் விசும்ெல் ஒலி மகட்டு கண்விழித்த ராகினி ெதறி எழுந்து
மான்சியின் அருகில் வந்து அமர்ந்து “ அய்மயா கண்ணூ என்னம்மா இது நடு சாமத்துல
அழுதுகிட்டு இருக்க?” என்ற ராகினி சகமயல் தடுப்புக்குள் மொய் பசாம்ெில் தண்ணர்ீ
உனக்கும்,, புருஷன் பசத்ததும் உடம்பு சுகத்கத மதடி பெத்த மககள கூட மறந்து
தகலயாட்டினாள்
“ சரி ொப்ொ நீ இரு, நா மொய் இந்த ஊரு தகலவகர ொர்த்து ஏதாவது ஏற்ொடு
ெிறகு சிறிது நாள் கழித்து மமல் ெடிப்புக்கு கல்லூரிக்கு பசன்று வரலாம் என்று
முடிவானது,
மான்சி தனது கடந்த கால கசப்புககள மறந்து, ெடிப்ெில் கவனம் பசலுத்தினாள், மாகல
மநரங்களில் கலப்ரரியில் ெிள்களகமளாடு நிகறய புத்தங்ககள ெடித்து உலக அறிகவ
ஆரம்ெித்தாள்,
தனக்கு ொலூட்ட ஒருத் தாய், சீ ராட்ட ஒருத் தாய் என இரண்டு தாய்களின் கவனிப்ெில்
பசல்லவச் சீ மானாக வளர்ந்தான்
குகடச்சல்ககள பகாடுத்தது
ெதட்டமாக பசால்ல
அவனுக்கு முன்மெ மூன்று நண்ெர்கள் அங்மக வந்து தயாராக இருக்க, சத்யன் காகர
தனித்துக்பகாண்டு கூறினான்
வட்டில்
ீ வந்து காகர நிறுத்திவிட்டு அவசரமாக உள்மள ஓடினான், வாசுகிதான்
ஒரு கணம் தடுமாறிய சத்யன் “ இல்லக்கா கார்ல வரும்மொது அவகள மாதிரிமய ஒரு
மகட்மடன், விடுங்க நான் ொர்த்த பொண்ணு மவற யாராவது இருக்கும் ” என்று கூறிய
என்றான் சத்யன்
எல்லாம் மதடிப் ொரு, இகதத் தவிர மவறு வழியில்கல, அப்புறம் ஒரு விஷயம்,
துண்டித்தான் சந்துரு,
நடக்காமத மான்சி? நடக்காமத? என்று புலம்ெி தீர்த்தான், நான் ஒரு மநாயாளி மான்சி
டாக்டர் கூற
எழுந்தது சத்யனுக்கு,
விழகவத்தான்,
கட்டிலில் வழ்த்தினான்,
ீ ஆனால் அவளின் காதலும் அந்த காதலுக்கான எதிர்ொர்ப்ெற்ற
வந்து கண்ககள தழுவ அவள் இகடகய தன் கககளால் சுற்றி வகளத்து வயிற்றில்
முகம் புகதத்து சுகமாக உறங்கினான், மறுெடியும் அவன் கண் விழித்தமொது விடிந்து
என்று அஞ்சினான்,
நாளில் தான் மறுெடியும் கடுகமயான அந்த தகலவலி மறுெடியும் வந்தது, அன்று கார்
இருந்தது அதுல எல்லாரும் குளிக்கும் மொது, சத்யன் மட்டும் வழுக்கி விழுந்து ெின்
இருந்தது, நான்தான் ரூமுக்கு வந்ததும் கதலம் மதய்ச்சு விட்மடன், ஏன் சார்? அதனால
இருக்கீ ங்க சத்யன், இம்மீ டியட்டா ஆப்மரஷன் ெண்ணி ெிளாக்கக ரிமூவ் ெண்ணிமய
யாருமில்கலமய?,
சத்யன் மரணத்தின் வாயிலில் நிற்கும் அந்த தருணம் தான் அவன் காதலின் அளமவ
உலுக்க, கண்ண ீருடன் நிமிர்ந்த சத்யகனப் ொர்த்து சந்துரு, டாக்டர், இருவருமம சத்யன்
பசால்ல
சத்யன்
விட்டுவிடுவாள்?
ஆனால் என் அப்ொ சரி, அம்மா? நிச்சயம் என்னுகடய இந்த நிகலகமக்கு மான்சிதான்
காரணம் என்று அவள் மீ து ெழி மொடுவாள், அத்துடன் மீ ண்டும் ஒரு நரக வாழ்க்கக
தான் மான்சிக்கு, அவகள நன்றாக வாழகவக்கும் நிகலயிலா நான் இருக்கிமறன்?
ஏசி அகறயில் ஏகப்ெட்ட வயர்கள் சூழ சுவாசித்த மககனப் ொர்த்து மயக்கமம வந்தது
அமர்ந்திருந்தாள்
கட்டிப்மொட்டது,
சத்யன்
ஆகசகய தூண்டியது
காகலயில் ெடுத்திருந்த சத்யனின் மூக்கில் இருந்து வழிந்த ஒரு துளி உதிரம் அவன்
மிகுந்த அொயத்தில் இருக்கிறான் என்று அறிவித்தது
காய்ந்து மொன உதடுககள ெிரித்து " என்.......... ப்ரண்ட் கிட்ட..... முக்கியமா மெசனும்,
டாக்டர் சுவிட்ச் ஆப் பசய்திருந்த தனது பமாகெகல ஆன் பசய்து, " நம்ெர் ஞாெகம்
சத்யன் மிக பமதுவாக சந்துருவின் விட்டு விட்டு நம்ெகர பசான்னான்,, டாக்டர் அந்த
நம்ெருக்கு கால் பசய்ததும் உடமன சந்துரு எடுக்க, டாக்டர் சத்யனின் காதில் கவத்து "
ம் மெசுங்க சத்யன்" என்றார்
மூடிக்பகாண்டன
டாக்டர் ெரெரப்புடன் பமாகெகல ஆப் பசய்ய, மயக்க டாக்டர் சத்யனுக்கு மயக்க
மருந்கத பசலுத்தினார்
‘ம்ம்ம்’ என்றான்
எந்த இடத்தில் விட்மடாம் என்று நிகனவு கூர்ந்து ொர்த்து மறுெடியும் தன் கனவு
நாள் ஞாெகம் வந்தது, .....இரண்டு கககளால் அவள் இடுப்கெ தன் கககளால் சுற்றி
வகளத்துக்பகாண்டு, அவள் அடிவயிற்றில் முகம் ெதித்து, ........... ஓ அந்த வாசகன....
ம்ம்.. சத்யன் நாசியில் இழுத்தான், நாப்த்தலின் வாகட மூக்கில் ஏறியது,, அய்மயா இது
அந்த வாசகன........ ஓ........ அது இப்மொ மவனுமம, ெின் மண்கடயில் சுரீபரன்று ஒரு
ெயங்கர வலி........... மான்சி சீ க்கிரமா வா, எனக்கு மான்சி மடி மவனுமம........... மான்சி
வர்ற வகரக்கும் எதுவும் ெண்ணாதீங்க...... மவனாம்......... ,, சத்யன் வலது ககயால்
மான்சி மான்சி அய்மயா என் மான்சி வயித்துல ொப்ொ இருக்மக........ குழந்கத நல்லெடி
“ கமந்தபனன் மீ து மனமகிழ்ந்தருளி!
இருந்தார்,,
நகன்றார்
ஊழியர்கள்,
என்ெதுமொல் ொர்த்தான்
கூறிவிட்டுப் மொனார்
வியந்தனர்,
ஆப்மரஷன் முடிந்து ெத்தாவது நாள் காகலயில் தான் சந்துரு வந்தான், மமலும்
அவர்ககள வருத்தியது
இயல்ொக சந்துருகவ மநாக்கி கககய நீட்ட சந்துரு மவகமாக வந்து சத்யன் கககயப்
சந்மதாஷம்
ொர்த்துக்பகாண்டனர்
டாக்டர்
“ ஓமக விடுங்க,, அடுத்து நான் மகட்கிற மகள்விக்கு மட்டும் பகாஞ்சம் மயாசிச்சு ெதில்
பசால்லுங்க சத்யன்” என்ற டாக்டர் சத்யன் அருகில் மசகர இழுத்துப் மொட்டு அமர்ந்து
“ மான்சியும் நீங்களும் லவ்வர்ஸ் சரி,,.... நீங்க பரண்டு மெரும் எங்க சந்திச்சீ ங்க?,
அவங்ககூட எப்ெடி மெசின ீங்க?, உங்க பரண்டுமெருகடய உறவு எப்ெடிப்ெட்டது?”
இருக்கும், ஒருநாள் கநட் நிகறய கிஸ் ெண்ணா, அப்புறம் அவகளக் காமணாம், நான்
சந்துரு கிட்ட மதடச் பசான்மனன், அவ எனக்கு மவனும்” என்று சத்யன் தன் ஞாெக
மகள்வியாக ொர்த்தனர்...
சத்யன்
டாக்டர் கூற...
சத்யன் ஒரு புன்னககயுடன் அவர் பசான்னகத தகலயகசத்து ஏற்றுக்பகாண்டான்,,
நாய் ெிரவுனி, மான்சி ொடின கந்தசஷ்டி கவசம், அப்புறம் அந்தப் பொண்ணு வயிற்றில்
மொயிருக்கு, மற்ற எல்லாம அவர் பமமரில இருந்து மொயிருக்கு, ஆனா மான்சி வந்தா
சாமிநாதன்?” என்றார்
சத்யன் வடு
ீ வந்து மசர முழுதாக ஒன்றகர மாதம் ஆனது, அவன் வந்ததும் சரியாக
இருக்க..
சாமிநாதனிடம் கூற ..
என்றார்
குடுத்தவன் கூடமவ ஓடி மொய்ட்டா, ஆத்தா புத்தி அவளுக்கு அப்ெடிமய இருக்கு” என்று
தன் முஷ்டியால் ஓங்கி ஒரு குத்துவிட கண்ணாடி தூள் தூளாகி சத்யனின் கககய
முயன்றாள்,
வந்தான்,
சாமிநாதனிடமும் பசான்னாள்,
என் வட்டுக்கு
ீ ஒரு முருகன் ெடம் வாங்கிட்டு வந்துர்மறன்” என்று கூற
அமர்ந்திருந்தான்,
வரிட்டான்,
ீ
ராகினி குழந்கதகயத் தூக்கி மதாளில் மொட்டுத் தட்டியெடி “ என் ராசா ரிஷி கண்ணு,
ஆரம்ெித்தது,
“ இன்னிக்கு பொழுதுவிடிய பகளம்புன மநரமம சரியில்கல, வட்டுக்குப்
ீ மொனதும்
சாய்ந்து பகாண்டாள்
புள்கள எம்புட்டு முடிய பசாமக்கும், சரி விடு இனி சரியாயிடுவான்” என்ற ராகினி
வட்டுக்குள்ள
ீ மொறிமய, நீ புள்களமயாடபவளியமவ நில்லு நான் மொய் ஆரத்தி கரச்சு
இவர்கள் வந்த மவன் ரிவர்ஸ் எடுத்து திரும்ெ அதன் ெின்னாமலமய ஒரு ஆட்மடா
வந்து நின்றது, மான்சி ஆட்மடாவில் யாபரன்று ொர்க்க, சத்யன்தான்
“ இமதா வந்துட்மடன் கண்ணு” என்று ககயில் ஆரத்தித் தட்டுடன் வந்த ராகினி, வட்டு
ீ
ொர்த்து மகட்க
ஒட்டியிருக்க, அகத தன் விரல்களால் துகடத்த சத்யன் அந்த கன்னத்கத மநாக்கி தன்
உதடுககள குவித்தெடி மொக...
குரல் குடத்தா ஊமர திரண்டு வந்து உன்கன காலி ெண்ணிரும், ஒழுங்கா எந்திருச்சு
ஓடிப் மொயிரு” என்று ராகினி கத்த, அதற்குள் “ என்ன?” யாரு?” என்று ஒரு சிறு
கூட்டம் கூடிவிட்டது
மகட்க,
மகட்க.
சத்யன் வட்டுக்குள்
ீ மொனான்.
மான்சிக்கு நடந்தது புரிய சிறிதுமநரமானது குழந்கத தன் ககயில் இல்கல என்றதும்
அலறினாள் மான்சி
அவகள நிமிர்ந்து ொர்த்த சத்யன் “ இருக்கட்டுமம, நம்ம ொப்ொ தான? ஆமா கெயன்
மண்டியிட்டு அமர்ந்து “ உன் மகன் மெரு ரிஷிவந்தன் ராசா,, மான்சிதான் இந்த மெகர
வச்சுது” என்றாள்
“ ம் ரிஷிவந்த், நல்லாருக்கு மான்சி மெரு” என்று அவகளப் ொர்த்து கூறிவிட்டு,
தூங்கும் மககனப் ொர்த்து “ ரிஷி நான் உன் அப்ொடா, கண்கண முழிச்சுப் ொருடா
குட்டி” என்றான்
ப்ரவுனியும் கார்ல உக்காந்திருக்கும் மொது, எங்க காகரத் தாண்டி ஒரு மவன் மொச்சு,
அப்புறம் இந்த ஊர் வந்ததும் மவன் காமணாம், உடமன ஒரு டீக்ககடயில மான்சி
கத்த.
மகட்டான்
சரி நான் சாகனுமா? வா பரண்டு மெருமம பசத்து மொகலாம், ரிஷி இந்த அக்கா
மான்சி அதான் தம்ெி மதடி வந்துருச்மச? இன்னும் ஏன்மா வஞ்சம் ொராட்டுற, தம்ெி
கதறியழ ஆரம்ெித்தாள்
அவள் அழுவகதமய ொர்த்த சத்யன் தன் மடியில் இருந்த மககனத் தூக்கி ராகினியின்
விரிந்த மலர் இதழ்ககள மநாக்கி குனிந்து அழகாய் கவ்வி அற்புதமாய் உறிஞ்சி அவள்
மயங்கி கால்கள் துவள நின்றிருந்தவள் பமல்ல சரிய ஆரம்ெிக்க, சத்யன் ஒரு கககய
சகமயலகறக்குள் ஓடினாள்
குழந்கதக்கு ொல் கலக்க ராகினி பவண்ண ீர் மொட்டு கவத்திருக்க அந்த ொத்திரத்கத
காட்டிக்பகாண்டிருந்தாள்,
கண்களில் கண்ணருடன்
ீ கககய உதறிக்பகாண்மட அந்த சூழ்நிகலயிலும் மான்சி
அவகனவிட்டு விலகி நிற்ெதிமலமய குறியாக இருக்க..
“ உன் கக என்கன பதாட்டதால தான இந்த மாதிரி ெண்ண, ஆனா உன்கன பதாட
வச்சது நான் தான, அதனால நாமன இந்த மவதகனகய அனுெவிக்கிமறன்” என்று
பதரிய,
“ அய்யய்மயா, ஏன் இப்ெடி பசஞ்சீ ங்க, அய்மயா இப்ெடி பவந்து மொச்மச” என்று அவன்
“ அக்கா, இங்க வாங்கமளன், சீ க்கிரமா வாங்கக்கா” என்று மான்சி உரக்க அலற, “ விடு
கககய, அதான் என்கன பதாடக்கூடாதுன்னு தாமன இப்ெடி ெண்ண? இப்ெ ஏன்
ராகினிகயப் ொர்த்ததும் “ அய்மயா அக்கா இவ்வளவு மநரம் எங்க மொன ீங்க” என்று
மான்சி மகட்டாள்
அமுதா வட்டுல
ீ மொய் உட்கார்ந்திருந்மதன், இப்ெதான் நீ கூப்ெிடுற குரல் மகட்குதுன்னு
மகட்க..
ொர்த்த ராகினி “ அய்யய்மயா என்ன பகாடுகம இது, ஏன் தம்ெி இப்ெிடி ெண்ண ீக”
என்று கதறலுடன் ராகினி மகட்க..
பவளிய மொமனன், இப்ெ ொர்த்தா பரண்டு மெரும் கககய இப்ெடி மவக வச்சிகிட்டு
கண்ண ீருடன் அவகன ஏறிட்ட மான்சி “ நீங்க ெண்ணது , மெசினது , எல்லாம் நான்
மவதகனயுடன் சத்யன் அருமக வந்து “ அந்த புள்கள பகடக்குது,, நீங்க வாங்க தம்ெி
சத்யனிடம் ெதிலில்கல.
மான்சிக்கு
அதட்டியதும்,
மான்சி எழுந்துபகாண்டு “ சரி வாங்க மொகலாம்” என்று சத்யகன அகழத்துவிட்டு,
சிறு குழந்கத மொல் ொவித்து மான்சி அவன் அருகில் நின்று கககய அழுத்தமாக
ெற்றிக்பகாள்ள, சத்யன் ஊசி குத்தாத இடமில்கல என்று அவளுக்பகப்ெடி பதரியும்,
இருவரும் வட்டுக்கு
ீ வரும் பதருவில் திரும்பும்மொமத சத்யன் வட்டு
ீ கார் ராகினியின்
வட்டு
ீ வாசலில் நிற்க, ராகினி சாமிநாதனிடம் ஏமதா மெசிக்பகாண்டிருந்தாள்,
வட்டுக்கு
ீ மொய் உன்கனய எங்க இறக்கி விட்டார்னு மகட்டு கண்டுெிடிச்சு இங்க
வந்மதாம்” என்று எப்ெடி வந்மதாம் என்ெதற்கான விளக்கத்கத பசால்லிவிட்டு “ சரி
விடாமல் கூறினார்
கூர்கமயுடன் ொர்த்தார்
அப்ெடியானால் என் காதல் பொய்யா? இல்கல கடவுள் பொய்யா? இந்த சின்ன வயசுல
“ விண்மணாடு வாழ்ந்தாலும்...
“ நிலமவாடு ஒட்டாத மமகம் மொமல...
“ என்மனாடு வாழ்ந்தாலும்...
“ நீ என்று நிகனத்மதன்!
“ இப்மொதுதான் புரிகிறது...
“ நீ எனக்காகமவ மதய்ந்து....
“ எனக்காகமவ வாழ்ந்த...
விஜயா கூறிய சத்யனின் அன்கறய நிகலகம மான்சியின் கண் முன்பு ெடமாக விரிய
குகறக்கமுயன்றாள்
அகத கவனித்த சத்யன் மவகமாக எழுந்து மான்சியின் அருமக ஓடிவந்து, தன் கக
காயத்தின் வலிகய கூட உணராது, அவகள தன் தாயின் அகணப்ெில் இருந்து தன்
பநஞ்சில் சாய்த்து அவள் கூந்தகல வருடி, முதுககத் தடவி “ மான்சி இனிமமல்
கநட் நாமன இவமராட ரூமுக்குப் மொமனன்” என்று கூறிவிட்டு நிறுத்திய மான்சி தன்
கண்களில் வழிந்த கண்ண ீகர துகடத்துக்பகாண்டு, தான் ெணயமாக ெயன்ெட்ட
நின்னுருச்சு, எல்லாரும் இறங்கி மவற ெஸ் மாறி மொய்ட்டாங்க, ஆனா மான்சி மட்டும்
முள்ச் பசடி ெக்கமா மொச்சு, எனக்கு சந்மதகம் வரமவ நானும் ெின்னாடிமய மொமனன்,
விஜயா
ொர்த்து “ நான் வந்த ெிறகு உங்க மகனுக்கு என்ன ஆச்சுன்னு நீங்க பசான்ன ீங்க,
மவண்டிய கடகம எங்களுக்கும் இருக்கு, அமதாடு என் மெரன் ரிஷி, அவனுக்கு ஒரு
மான்சி.
முடியாது,
" இப்மொ உங்க மெச்கச மகட்டு இவர் கூட வந்தால், நாகளக்கு என்றாவது ஒருநாள்
கூடிய சக்தி எனக்கு இல்கல அங்கிள், அகதவிட நான் என் மனசுல காதமலாட
வாழ்ந்துதான் இந்த குழந்கதகய பெத்துக்கிட்மடன் என்ற திருப்த்திமயாட
வா மான்சி?” என்று அவள் முன்பு காதல் ெிச்கச மகட்டு சத்யன் ககமயந்தி நிற்க...........
மவண்ட
திறந்து எனக்கு வழிவிட்டு நின்னமய அது லவ் இல்கலயா? என்கனத் தவிர மவற
“ பொதுவாகமவ பெண்களுக்கு....
“ கண் மெசும், கக மெசும், உதடுகள் மெசும்,,
தகல அகசந்து இல்கல என்று மறுத்தது, ெிறகு பமல்லிய குரலில் “ ஆனா அதுக்காக
முன்னாடி நடந்தபதல்லாம் சரின்னு பசால்லமுடியும?” என்றாள்
ககயில் இருந்த கட்மடாடு மான்சியின் மடியில் தூங்கிய மககனத் தூக்கி தன் தாயிடம்
கூறியதும்..
இதழ்ககளத் பதாட்டான், உடமன உடல் சிலிர்க்க விழி திறந்தாள் அந்த காதல் ெதுகம,,
ராகினியிடம் பசான்னார்
ஆனா அய்யா என்னால உங்க கூட வரமுடியாது, இந்த ஊர் சனம் என்கனயும் ஒரு
ஜீவனா மதிச்சு ஆதரிச்சவங்க ,, இந்த சனத்கத ெிரிஞ்சு என்னால எங்கயும்
கண்ண ீர்
ெண்ணுங்கக்கா” என்றான்
ராகினி தன் கண்ண ீகர அவர்களின் தகலயில் உகுத்து, புன்கனககயுடன்
ஜயா வட்டுல
ீ ஒரு வார்த்கத பசால்லிட்டு கிளம்பு, நீ நல்லாருக்கனும்னு பநகனச்ச
மககள ெத்திரமா ொர்த்துக்க மவண்டியது என் பொருப்பு, மாசம் ஒரு முகற கூட்டிட்டு
வர்மறன், நீங்களும் மாசாமாசம் வந்துடுங்க, மொதுமா?” என்று மகட்க
ெிரிக்க பதரியகல,, நீங்க அதுக்கு கண்ணுக்கு கண்ணா இருந்து வழி நடத்தனும், எந்த
சூழ்நிகலயிலும் கண்ல ெட்ட தூசா ஆயிடாதீங்க, அகத அந்த புள்களயால தாங்க
முடியாது, அது இந்த ஒன்றகர வருஷமா ெட்ட கஷ்டத்கத நான் மநர்ல ொர்த்ததால
வந்தது, பகாய்யா மரத்தடியில் கிடந்த சதுர கல்லில் மான்சி அமர, அவளருமக வந்த
இனிமமல் புதுசா நீங்க பசான்ன விஷயங்ககள என் மனசு ஏத்துக்க எனக்கு பகாஞ்சம்
கடம் மவனும், நீங்க என்கன காதலால் தான் இவ்வளவும் ெண்ண ீங்க அப்ெடின்னு
எனக்கு முழுசா புரியனும், அதுவகரக்கும் என்கன விட்டுடுங்க, நாம ஒதுங்கிமய
நிமிராமல் காத்திருந்தாள்
சிறிதுமநரம் அவகளமய உற்றுப் ொர்த்த சத்யன், ெிறகு ஒரு நீண்ட பெருமூச்சுடன் " சரி
மான்சி நான் ஒத்துக்குமறன், உன் மனசுக்கு என்மனாட காதல் புரியும் வகர நான்
காத்திருக்மகன், எனக்கு என் காதல் மமல நம்ெிக்கக இருக்கு மான்சி, அது மதாற்க
பவளிமயறி வட்டுக்குள்
ீ மொனான்
அதிகாகலயில் அவர்கள் கிளம்பும் மொது ராகினி விட்ட கண்ண ீகரப் ொர்த்து ஊர்
மக்களும் அழுதனர், மான்சி ெிரியாவிகட பெற்று காரில் ஏறினாள், டிகரவருக்கு
வியப்ொக இருந்தது,
மட்டும் பதரியுது?, இப்ெ என்னமமா நல்ல புள்கள மாதிரி இவ்வளவு தள்ளி உட்கார்ந்து
வர்றத ொரு, நான் அப்ெடிபயன்ன பசான்மனன், எனக்கு பகாஞ்சம் கடம் மவனும்னு
மான்சியிடம் மகட்டார், மான்சியின் ெடிப்பு ெற்றி மகட்டார், ரிஷி ெிறந்தது எங்மக என்று
மகட்டார், அவர் மகட்ட மகள்விகள் அகனத்திற்கும் பமல்லிய குரலில் ெதில்
இருந்தாள்,
புரிந்துபகாண்டாள்
அந்த மூன்று மாத காலமும அவன் மனதில் தன்னுகடய நிகலொடு என்ன என்று
கழுவனும்” என்றாள்
இழுத்துவிட்டான்,
குனிந்து பகாண்டாள்
“ ஆமாம் மான்சி என் கிட்ட குடு நான் வச்சிருக்மகன், நீ பகாஞ்ச மநரம் தூங்கு,
கநட்படல்லாம் தூங்ககல” என்று கரிசனத்மதாடு விஜயா கூறிவிட்டு குழந்கதக்காக
கககய நீட்டினாள்
மான்சிக்கும் தூக்கம் கண்ககள அழுத்தியது, ரிஷிகய தூக்கி ெின்னால் பகாடுத்துவிட்டு
உணர்ந்தது,
அவனுகடய பசய்ககயால் மான்சிக்கு கண்ண ீர் வந்தது, அவளின் சூடான கண்ணர்ீ
அவன் சட்கடகய மீ றி பநஞ்கச சுட்டது, அது அவள் கண்ணர்ீ தான் என்று நிமிடத்தில்
உணர்ந்த சத்யன் “ ஸ் என்னடா இது, இனிமம நீ எப்ெவும் அழக்கூடாது, நான்
இறுக்கியது
காரில் இருந்து இறங்கி சத்யன் கார் கதகவ திறந்து குனிந்த சாமிநாதன் “ சத்யா நாங்க
மொனாள்,
அப்மொது டிகரவர் உணவு கவருடன் வர, மான்சி அகத வாங்கி உள்மள கவத்துவிட்டு
என்று மான்சி கூற, முன் இருக்ககயின் அருமக இருந்த தண்ண ீர் ொட்டிகல எடுத்து
அகமதியாக கூறினான்
சாப்ொட்டு கவரில் இருந்த ஸ்பூகன எடுத்து உணகவ அள்ளி வாயில் கவக்க, மான்சி
அவன் கககயப் ெற்றி தடுத்து ஸ்பூகன ெிடுங்கி பவளிமய மொட்டுவிட்டு, சாப்ொட்கட
மான்சி அவனுக்கு ஒரு வாய் தனக்கு ஒரு வாய் என்று மாற்றி சாப்ெிட்டனர், சத்யன்
வடு
ீ வருவதற்கு சற்றுமநரத்துக்கு முன்மெ அவகள எழுப்ெியவன் தன் விரல்களால்
அவளின் ககலந்த கூந்தகல சரிபசய்து ஒதுக்கி விட்டான்,, வடு
ீ வந்துவிட்டது
வட்டு
ீ வாசலில் கார் நின்றதும் சத்யன் முதலில் இறங்கிக்பகாண்டு மான்சிகய மநாக்கி
மகனுக்கு அருமக அமர்ந்த சாமிநாதன் “ நம்ம மயாசியகர கிட்ட மகட்டு சீ க்கிரமா ஒரு
நல்லநாள் ொர்த்து உங்க பரண்டு மெருக்கும் கல்யாணம் ஏற்ொடு ெண்ணிடலாம் சத்யா,,
“ சரி விஜயா நீ மொய் சத்யன் அகறயில மான்சி தங்க எல்லா ஏற்ொடும் ெண்ணு, நான்
மான்சியின் புலன்விசாரகணயா?
ஜானகி மெச்கச ரசித்த விஜயா “ மான்சி தட்டுல சாப்ொட்கடப் மொட்டு ெிகசஞ்சு ஒரு
ஸ்பூன் மொட்டு குடு சத்யன் சாப்ெிடட்டும்” என்று கூறிவிட்டு தன் சாப்ொட்டில்
கவனமானாள்
“ உன் அத்கதக்கு உங்ககளப் ொர்த்து பொறாகம மான்சி, ஒருநாள் கூட எனக்கு இந்த
“ அடிப்ொவி,, எத்தகன நாளா இந்த ஆகசடி உனக்கு” என்றவர், தன் மடியில் இருந்த
மெரனிடம் “ மடய் ரிஷி இந்த கிழவிய ொருடா எனக்கு சூடு கவக்கப் மொறாளாம்”
ெிடித்துக்பகாண்டு சிரிக்க..
கட்டிலில் மொடப்ெட்டிருந்தது,
மதகவன்னா ெட்சி எங்க இருந்தாலும் தானா வந்து உங்க கட்டில்ல விழ கவக்க
கூர்கமயுடன்
மான்சி என்னடா இந்த மாதிரி பரண்டு கட்டிகலப் மொட்டு நம்ம பரண்டு மெகரயும்
ெடுத்துக்கிமறன், சுவர் ஓரமா ரிஷி, அவனுக்குப் ெக்கத்துல நீ, உனக்கு ெக்கத்துல நான்,
என்ன மான்சி நான் பசான்னது சரிதாமன?” என்று சத்யன் மகட்டான், இப்மொது இவன்
எடுங்க நான் மொய் குழந்கதக்கு துணி மாத்தனும்” என்று மான்சி எரிச்சலுடன் கத்த...
உடலில் வந்த மசாப்ெின் வாசத்கத நுகர்ந்தான், “ ம்ம் மசாப்பு, சீ ப்பு, ெிரஷ், எல்லாமம
அவனுக்கு பதரியும், குனிந்து அவள் முகத்கத கூர்ந்து ொர்த்து “ ஏன் மான்சி நான்
எனக்கு அந்த கட்டில் புடிக்ககல இங்கதான் ெடுப்மென், நீங்களும் அந்த ெக்கமா ெடுங்க
இவளுடன் ஒரு அகறயில் இருப்ெமத கஷ்டம், இதுல ஒமர கட்டிலா? அந்த கட்டில்ல
தளர்ந்துட்டா என்னப் ெண்றது? ஐ மீ ன்,, நீயா என்கனத் மதடி வந்தா என்னப் ெண்றது
மான்சி கூறினாள்...
“ அப்ெடி நீமய வந்தா என்னப் ெண்றது? அகத பசால்லு” என்று சத்யன் விடாெிடியாக
மகட்டான்
“ அடிப்ொவி இது எந்த ஊர் நியாயம்,, நீ மெசுறது பராம்ெ அநியாயம்டி” என்று சத்யன்
திககப்புடன் வாய்ெிளக்க..
மகட்டான்
உயர்த்தி நின்றாள்...
மகட்க
ொவி தப்ொ ஒரு ொர்கவ ொர்த்தாக் கூட உடமன மவதாளம் முருங்கக மரம் ஏறுவது
மொல ஏறிக்குவாமள, ம்ஹூம் கண்கண மூடிகிட்டு ரசிக்கிறது தான் நல்லது, சத்யன்
45 நிமிடம் ஆனது,
“ இல்ல கார்ல நான் ரிஷிக்கு ொல் அந்த மாதிரி மறந்து மொய் மூடாம விட்டுட்டு
இப்ெடி ெண்ணிட்மடாமமன்னு என் மமல தான் மகாெம் வந்தது மான்சி ” என்று சத்யன்
பசால்ல..
ெடுத்துக்பகாண்டாள்
அடக்கிக்பகாள்வான்
டிரஸிங் மடெிள் முன்பு நிறுத்தி அங்கிருந்த ஒரு மரால் சீ ப்கெ எடுத்து சத்யன் முன்பு
“ அது பதரியுது, ஆனா அதுல என்ன இருக்குப் ொருங்க?” என்று கடுகமயான குரலில்
பரண்டு மாசமா? ம்ஹும் என்கனப் மொல எவ வந்து இந்த பெட்டுல ெடுத்து எழுந்து
அப்ெடிமய நின்றான்
கூற ..
அங்மக அகமதி, ெிறகு மான்சியின் விசும்ெல் ஒலி மகட்க சத்யன் மனசு மகட்காமல்
அழுககயினூமட மகட்க
வழிந்த கண்ணகர
ீ புறங்ககயால் துகடத்துவிட்டு " சரி நான் நம்புமறன், நீங்க
சத்யனின் அருமக வந்து, " உங்களுக்கு இப்மொ ஏதாவது மவனுமா?" என்று மகட்க
" ம்ம் ஒன்மன ஒன்னுதான்,, ஆனா நான்தான் குடுப்மென், நீங்க எதுவும் ெண்ணக்கூடாது
சரியா? " என்று மான்சி சுண்டுவிரகல காட்டியெடி கூற ..
கன்னத்தில் தட்டிய மான்சி " இனிமமல் இந்த மாதிரி நீளமா முடி வச்சிருக்க ப்ரண்ட்ஸ்
என்றான் சத்யன்
கூறியதும்..
மான்சி பவட்கத்துடன் சத்யனின் இடுப்பு சட்கடகய ெற்றிக்பகாண்டு அவன் ெின்னால்
சத்யகனப் ொர்த்து
பசால்ல...
கநஸ் மகர்ள்” என்ற டாக்டரின் குரல் மகட்டு திரும்ெியவன், “ ஆமாம் டாக்டர், ஆனா
சில விஷயங்களில் அவகள கடுகமயான ொகறயாக மாற்றிவிட்மடமனா என்று
தகலயகசத்து ஆமமாதித்தான்
அமர்ந்தான்
இருந்தாள் மான்சி
ெடுத்துக்பகாண்டான்,
அன்று இரவு ெதிமனாரு மணிக்கு நல்ல உறக்கத்தில் இருந்த சத்யகன மான்சி உலுக்கி
பநஞ்சில் ககயூன்றி அந்த கககளில் தன் முகத்கத தாங்கி “ ப்ள ீஸ் பகாஞ்சம்
ஞாெகப்ெடுத்திப் ொருங்க, யாராவது ஒரு பொண்கண அந்த ஆஸ்ெிட்டல் கூட்டிட்டுப்
சுகம் ொதியில் தகடப்ெட்டு மொன மகாெத்தில் இருந்த சத்யன் “ அதான் எனக்கு ஒரு
அகழத்தான் சத்யன்
நின்றிருந்தான்
ெடுத்திருந்தாள் மான்சி,
அன்று இரவு ெத்து மணிக்கு கட்டிலில் ெடுத்தெடிமய டிவிப் ொர்த்தவன் அருகில் வந்து
அவன் அப்ெடிமய சாய்ந்து நிற்க, மான்சி அவன் கககயப் ெிடித்து பமதுவாக நடத்தி
அவள் கவத்திருந்த ொகய விரித்து அதில் உடகார கவத்து அவகன தன் மடியில்
சாய்த்துக் பகாண்டாள், அவன் முகத்கத தன் பநஞ்மசாடு அழுத்தி “ தகலவலிக்கும்
வந்துருச்சாக்கும்,, சரி சரி வாங்க மவற ககத மெசலாம்” என்று அவகன முதுமகாடு
அடங்கி தூங்கினாள்
இருந்தான் சத்யன்
ஜிப்கெ இழுத்து விட்டு குழந்கதக்கு ொல் பகாடுக்க, அவள் வாயில் கவத்த காம்கெ
மெசினான் சத்யன்
பதரியும் உங்க புத்தி மாறாதுன்னு,, பரண்டு நாளா நல்ல புள்கள மாதிரி மவஷம்
மொட்டீங்கமளா,, உங்களுக்கு நடிக்கவா கத்து குடுக்கனும்,, ச்மச இன்னும்
மொனான்
பதரிந்தது அது விரல் அல்ல என்று, விரகலவிட மிக சிறியதாக இருந்த அது
என்னபவன்று சத்யன் தூக்கதிமலமய மயாசிக்க, அதற்குள் அவன் வாகய நிகறத்தது
சத்யன் வாயில் தினித்தாள், இந்த காம்பு ெடு விகரப்ொக இருப்ெது மொல் இருந்தது
சத்யனுக்கு, நாக்கால் காம்ெின் அடியில் இருந்து நிரடினான், முதன்முகறயாக
மான்சி
சத்யன் எதுவும் ெதில் பசால்லவில்கல, தன் மகன் கடித்த காம்கெ பமன்கமயாக சப்ெி
மறுெடியும் கண்மூட
" இன்னிக்கு ராகினி அக்காகவ ொர்க்க கூட்டிட்டுப் மொமறன்னு பசான்ன ீங்கமள? அது
ொத்ரூமுக்குள் நுகழய..
" நான் பமாதல்ல உங்ககள பரடி ெண்ணிட்டு அப்புறமா நான் பரடியாகுமறன்" என்று
" ஆமாம் இதுல ஒன்னு குகறச்சல் இல்கல,, என்னமமா ஆதர்ச தம்ெதிகள் மாதிரி
அவள் முகத்கத ககயில் ஏந்தி " உன்கன ெிடிக்ககலன்னா, அடுத்த நிமிஷம் என்
உடம்ெில் உயிர் இருக்காது மான்சி" என்றான்
உடமன சட்படன்று உற்சாகமாகி " அப்ெ சரி சீ க்கிரமா குளிங்க, நாம கிளம்ெனும்" என்று
அவகன ஸ்டூலில் உட்கார கவத்து தண்ண ீகர உடலில் ஊற்றி மதய்த்து குளிக்க
ெடுத்துக்பகாண்டு வந்தாள்
என்று மகலி பசய்த ராகினி “ பரண்டு மெரும் இங்கமய நில்லுங்க நான் மொய் ஆரத்தி
அகணத்துக்பகாண்டான்..
சூழ்ந்திருந்தது,
திருப்ெிக்பகாண்டான்,
காெி மகட்டா தண்ணி ொகன மமல பசாம்புல ொல் இருக்கு, மொட்டுக் குடு ொப்ொ”
தகரயில் விரித்த ொயில் புதுத் தகலயகணப் மொட்டு அதில் சுவற் ெக்கமாக திரும்ெி
இந்த வட்கடப்
ீ மொல் ஐந்து மடங்கு பெரிய அகறயில் இல்லாத ஒன்று அந்த சிறிய
அவன் முதுகில் தன் மூச்சு ெடும்ெடி புசுபுசுபவன்று மூச்சு விட்டவள், அவன் புஜத்தில்
கககவத்து “ தூங்கிட்டீங்களா?” என்று பமதுவாக மகட்டாள்... சத்யனிடம் ெதிலில்கல,,
மீ ண்டும் அகழத்தாள்
“ ஏன்டி......... மார்கழி மாசத்து நாய் மாதிரி உன் ெின்னாடி அகலய விடவா,, எனக்குத்
மட்டும் உங்கமமல அன்பு ொசம் எல்லாம் இல்கலயா என்ன?, நான் மட்டும் என்ன
இமதா ொருங்க எனக்கும் எல்லா உணர்ச்சியும் இருக்கு, நான் ஒன்னும் கல் இல்கல,,
ஆனா நீங்கதான் ெிடி குடுக்காம நழுவுறீங்க, ” என்று அவகனமய குற்றம்சாட்டினாள்
நீ நீயாமவ இரு” என்று ெடெடபவன்று மெசிய சத்யனின் வாகய அவள் தளிர் கரங்கள்
பொத்தியது
வச்சது, அப்புறம் பரண்டு மாசமா நமக்குள்ள நடந்த உறவுகள், ெிறகு நான் கர்ப்ெமானது,
அகத அொர்ஷன் பசய்ய நீங்க ஆஸ்ெிட்டல் கூட்டிட்டுப் மொனது,, அங்கிருந்து நான்
உங்க வட்டுல
ீ எனக்கு முகறயான அங்கீ காரம் கிகடக்கும், நான் இப்மொ உங்களுக்கு
வட்டுக்குள்ள
ீ நுகழஞ்சான்னு இந்த உலகத்துக்மக பதரியுமம’ அப்ெடின்னு என்
எனக்கு இகத நான் மகட்டு வாங்கின மாதிரி இருக்க கூடாது, நீங்க என் காலடியில்
வச்சு என்கன ஏத்துகிட்ட மாதிரி இருக்கனும்னு விரும்புமறன் சத்யா, என்
முடித்தாள்
மகறக்கிறீங்க?” என்றாள்
இழுத்தாள்
மான்சியின் மார்புகள் அழுந்திய சத்யனின் பநற்றியில் ஈரம், அவள் ொல் கசிந்து அவன்
உங்களுக்கு எல்லாமம ஞாெகம் இருக்கு சத்யா, ஒரு விஷயம் கூட மறக்ககல, ஆனா
ஒத்துக்கத் தான் ெயம், எங்மக உங்ககள எல்லாரும் மகவலமா மெசிருவாங்கமளான்னு
எட்டி அவள் கூந்தகல பகாத்தாகப் ெற்றி தன்னருமக இழுத்து “ என்னடி பசான்ன நான்
நாலாவது நாமள எனக்கு எல்லா நிகனவுகளும் வந்திருச்சு தான், ஆனா நான் ஏன்டி
மகறச்மசன்? உன்மமல உள்ள காதலால மகறச்மசன், எங்க என்கன நீ ஏத்துக்காம
மாதிரி நடிச்மசன்” என்று முகத்கத மூடிய அவன் கரங்களுக்குள் இருந்து கண்ண ீருடன்
கண்ண ீர் பதன்ெட்டதும் துடித்துப் மொனாள், தன் வலி மறந்து அவன் முகத்கத
பதரிஞ்சுக்ககலமய மான்சி?,
“ நான் முதல்நாள் உன்கன மதாட்டத்தில் ொர்த்தப்ெ உன் அழகக அனுெவிக்கனும்னு
அந்தமநரத்துல உன் முகத்துல பதரிஞ்ச சந்மதாஷம், குழப்ெம், கண்ண ீர், எல்லாமம என்
ெண்மணன்,, இது நம்ம ரிஷி மமல சத்தியம் மான்சி” என்று சத்யன் பசான்னதும் ..
பநஞ்சில் சாய்ந்து அவன் ககககள தனது மதாள் வழியாக இழுத்து தன் மார்மொடு
மட்டுமம உலகம்னு நான் நிகனச்சப்ெ தான் இந்த தகலவலி வந்தது, அந்த ெயங்கர
ஆனா என் வாழ்நாள் முடியப் மொகுதுன்னு நான் ஒரு பசாட்டு கண்ண ீர் விடகல
அவள் ஏன் அழுகிறாள் என்று சத்யனுக்குப் புரிந்தது, அவகள இழுத்து மீ ண்டும் தன்
ெண்ணிட்டாங்க, அதன் ெிறகு எனக்கு நிகனவு வந்தப்ெ, என் அம்மா வந்து “ என்கனத்
பதரியுதா சத்யான்னு மகட்டாங்க,, அப்மொ எனக்கு என்னடா இது சினிமால மகட்கிற
நம்ெினாங்க,
இது என்மனாட கண்டிஷன், இப்மொ எழுந்து மொய் காெி மொட்டு எடுத்துட்டு வா, ம்ம்
உதட்டில் தவழ்ந்த சிரிப்புடன் தன் இடுப்ெில் இருந்த அவள் கககய ெிரித்து எடுத்த
சத்யன் “ ம்ஹூம், நீ என்ன பசான்ன, நான் எல்லார்கிட்டயும் உண்கமகய
எழுந்து மொய் காெி மொட்டு எடுத்துட்டு வா, இவ்வளவு மநரம் மெசினது பராம்ெ
டயர்டா இருக்கு ” என்ற சத்யன் அவகள உதறி எழுந்து மதாட்டத்துக்குப் மொக.. மான்சி
மொடுவதற்கு ...
“ ஏய் கதவு திறந்து இருக்கு, பகாஞ்சம் தள்ளி நில்லுடி” என்று சத்யன் அதட்ட..
“ ம்க்கும் ஊரறிய புள்கள பெத்தாச்சி, இப்மொ உரசிக்கிட்டு நிக்கிறதுல தான் ஊர் மெசப்
மொகுதாக்கும், சும்மா மூடிக்கிட்டு காெிகய குடிங்க” என்று ெதிலுக்கு அதட்டினாள்
மான்சி
“ ம் நீங்க தான இனிப்பு நாக்குல ஒட்டுதுன்னு பசான்ன ீங்க, அதான் உங்க நாக்கக சப்ெி
ொர்க்கலாம்னு வந்மதன்” என்று மான்சி கண்களில் குறும்பு மின்ன கூற..
சத்யனிடம் தாவினான்,
“ அழமவயில்கல தம்ெி, அங்க ெசங்க நிகறய இருந்தாங்க இவனும் நல்லா அதுக கூட
சத்யன் வந்த சிரிப்கெ அடக்கிக்பகாண்டு “ ஏய் ச்சீ இது மகாயில்டி, வாகய மூடிக்கிட்டு
மான்சி ,.... பவளிமய வந்ததும் “ இமதா ொருங்க நான் உங்ககள ெடுத்தி வச்சதுக்கு
என்கன ெழிவாங்கனும்னு மட்டும் நிகனக்காதீங்க, அப்புறம் அவ்வளவு தான்” என்று
மொக,
“ ஏய் வனா
ீ என்கன கடுப்மெத்தாத, நகந்து ெடுடி” என்று சத்யன் திரும்ொமமலமய
மவஷமிட்டான்
“ விருப்ெமில்கலன்னா கசலன்ட்டா ெடுங்க, நான் ொர்த்துக்கிமறன்” என்றவள் தனது
“ ப்ள ீஸ்ொ எனக்கு பராம்ெ கூச்சமா இருக்கு, நீங்கமள ெண்ணுங்க ப்ள ீஸ் பசல்லம்”
கூறினான்
அப்ெ நீ எதுவும் ெண்ணமாட்ட,, சரி விடு நீ நல்ல கெயனாமவ இரு, நான் பகட்டப்
மான்சிக்கு வம்பு
ீ வந்தது, ஆடிக்பகாண்டிருந்த அவனது ஆண்கமகய மறுெடியும்
மூன்று ெங்கு மவகத்தில் சரக்பகன்று அவன் உறுப்ெில் தன் இடுப்கெ இறக்க, அவன்
அகசத்து ஆரம்ெித்தாள்
மான்சி தனது மார்கெ நிமிர்த்தி அவனுக்கு வகக பசத்தெடி அவன் உறுப்ெில் எழுந்து
அவன் மீ மத சரிந்தாள்
பெண்கமக்குள் நுகழத்தான்
விருந்தாக அகமந்தது
அவனின் மதடல் புரிந்து சற்று மமகல உயர்ந்து அவன் முகத்கத தன் மார்மொடு
அழுத்தி தன் விரலால் காம்கெப் ெற்றி அவன் வாயில் கவத்தாள்
சத்யன்
“ இகதத்தள்.. அகதத்தள்..
“ இந்த விருந்தில்..