ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ

Ο Σύλλογος Διδασκόντων σε συνεργασία με το Σύλλογο Γονέων &

Κηδεμόνων του σχολείου στην προσπάθειά μας να προσφέρουμε στους
μαθητές περισσότερες εναλλακτικές προτάσεις παιχνιδιού τις ώρες των
διαλειμμάτων και όχι μόνο, προγραμματίσαμε να σχεδιάσουμε στο
προαύλιο χώρο επιδαπέδια παιχνίδια (κυρίως παραδοσιακά).
Παράλληλα, εφαρμόζοντας ένα συντονισμένο πρόγραμμα διαχείρισης του
αύλειου χώρου και του σχολικού χρόνου, ως εκπαιδευτικοί, προτείνουμε
στους μαθητές μας, εκτός από ποδόσφαιρο και μπάσκετ, να απολαύσουν
τη χαρά του παιχνιδιού δοκιμάζοντας και κάποια από τα λεγόμενα
παραδοσιακά παιχνίδια. Στόχος αυτής της προσπάθειας η αναψυχή των
μαθητών με έμφαση στη δημιουργική τους ενασχόληση και στην
ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Μερικά από αυτά τα παιχνίδια μπορεί να είναι και τα παρακάτω:
ΚΟΥΤΣΟ
Το κουτσό είναι ένα παιδικό παιχνίδι που μπορεί να παίζεται με
αρκετούς παίκτες ή μόνο με ένα. Παίζεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο
και κάθε χώρα του έχει δώσει τη δική της ονομασία. Για
παράδειγμα: Στην Ινδία λέγεται Stapu, στην Ισπανία Rayuela. Στην
Λατινική Αμερρική golοsa, στην Ιταλία Campana ή Mondo, στη
Βραζιλία Amarelinha και στην Αλβανία Rrasavi.
Σύμφωνα με τους κανόνες του παιχνιδιού, το παιδί που ξεκινά το
παιχνίδι πετάει ένα μικρό αντικείμενο (μικρό κεραμίδι ή ό,τι άλλο)
στο πρώτο (1) από τα αριθμημένα τετράγωνα που είναι
ζωγραφισμένα στο έδαφος και στη συνέχεια πηδά με το ένα πόδι
μέσα από τα τετράγωνα ως το τελευταίο για να ξαναγυρίσει
πηδώντας να ξαναπάρει το αντικείμενο και να επιστρέψει στη βάση
του. Στη συνέχεια το ίδιο κάνουν και τα υπόλοιπα παιδιά που
συμμετέχουν στο παιχνίδι. Μόλις τελειώσουν όλα το παιδιά ξεκινά ο
δεύτερος γύρος. Το παιδί που ξεκινά το 2ο γύρο πρέπει να πετάξει το
αντικείμενο στο δεύτερο τετράγωνο (2), επαναλαμβάνοντας την ίδια
διαδικασία. Το ίδιο γίνεται και για όλα τα τετράγωνα. Προσοχή! Το
αντικείμενο που πετούν τα παιδιά δεν πρέπει να βγει έξω από τα
τετράγωνα ή να ακουμπήσει κάποια από τις γραμμές του
τετραγώνου. Όταν συμβεί αυτό το παιδί χάνει τη σειρά του και παίζει
ο επόμενος. Νικητής είναι όποιος τελειώσει πρώτος όλα τα
τετράγωνα.

ΕΝΝΙΑΡΑ ΜΕ ΕΝΝΕΑ ΠΟΥΛΙΑ

Η σημερινή εννιάρα ή εννιάδα ή εννιάπετρο ήταν σύμφωνα με
κάποιους ερευνητές γνωστή στην αρχαιότητα ως παιχνίδι
διαγραμμισμού, αλλά δε διασώθηκε η ονομασία του (Χ. Λάζος, 2002).
Παιζόταν από δύο παίκτες, που ο καθένας χρησιμοποιούσε
εννιά πεσσούς(κουκιά, ρεβίθια, καρύδια κ.τ.λ.), πιόνια δηλαδή
διαφορετικού χρώματος ή είδους. Γινόταν κλήρωση για το ποιος θα
ξεκινούσε πρώτος το παιχνίδι. Ο πρώτος παίκτης είχε δικαίωμα να
επιλέξει κάποιο ζωτικό σημείο για το αρχικό πιόνι του. Όποιος
κατόρθωνε να τοποθετήσει τρία από τα πιόνια του σε ευθεία γραμμή,
αφαιρούσε ένα πιόνι από τον συμπαίκτη του. Έχανε αυτός που έμενε
μόνο με δύο πιόνια.

Οι κανόνες του
παιχνιδιού σήμερα είναι: Χαράζουμε τρία ομόκεντρα τετράγωνα,
πενήντα εκατοστά περίπου το ένα μεγαλύτερο από το άλλο και ο κάθε
παίκτης έχει αντί για τρία πιόνια εννέα διαφορετικού χρώματος από
το συμπαίκτη του. Μπορεί να είναι πούλια από τάβλι ή από άλλο
υλικό. Στόχος είναι να κινήσουν έτσι τα πούλια, ώστε να φέρουν τρία
από αυτά σε οποιαδήποτε οριζόντια, κάθετη ή διαγώνια γραμμή.
Κάθε φορά κινούν ένα πούλι. Όταν κάποιος πετυχαί-νειτριώτα ή
τριάρα έχει το δικαίωμα να αφαιρέσει από το συμπαίκτη του ένα
πούλι από όποιο σημείο κρίνει ότι τον βολεύει καλύτερα, εκτός από
αυτά της τριάρας του συμπαίκτη. Η παραπάνω προσπάθεια με
μετακινήσεις συνεχίζεται μέχρι κάποιος να μείνει στο παιχνίδι με δύο
πούλια. Τότε το παιχνίδι τελειώνει.

ΤΡΙΑΡΑ ΜΕ ΤΡΙΑ ΠΟΥΛΙΑ

Ονομάζεται και τρίλιζα, τριάδα, τρίλια ή τρίτσα. Παίζεται με δύο
παίκτες. Χαράζουμε ή σχεδιάζουμε σε επίπεδη επιφάνεια όπως
πεζούλι ή δάπεδο ένα τετράγωνο με πλευρές 70 έως 100 εκατοστά.
Σχηματίζουμε τις δύο διαγώνιες γραμμές και τα ευθύγραμμα
τμήματα που ενώνουν τα μέσα των απέναντι παράλληλων πλευρών.

Ο κάθε παίκτης
παίρνει τρία πούλια, (στο επιτραπέζιο συνήθως χαλίκια διαφορετικού
χρώματος ή κουμπιά ή διαφορετικά όσπρια) εδώ πούλια
μεγαλύτερου μεγέθους. Το παιχνίδι αρχίζει με τον ένα παίκτη να
τοποθετεί ένα του πούλι σε οποιοδήποτε κόμβο γραμμών. Συνήθως η
πρώτη τοποθέτηση γίνεται για λόγους τακτικής στον κεντρικό
κόμβο. Αν και ο πρώτος παίκτης διαθέτει πλεονέκτημα δεν ρίχνει
λαχνό για το ποιος θα ξεκινήσει το παιχνίδι, γιατί ο νικητής
αναδεικνύεται πάντα μετά από άρτιο αριθμό παιχνιδιών και οι
παίκτες τοποθετούν τα πούλια τους εναλλάξ ο καθένας
προσπαθώντας να φέρουν και τα τρία πούλια τους σε οποιαδήποτε
οριζόντια, κάθετη ή διαγώνια γραμμή, να κάνουν δηλαδή τριάρα ή
τρίλιζα. Αν κατά την τοποθέτηση δεν πετύχει κανείς τριάρα, το
παιχνίδι συνεχίζεται με την ίδια σειρά και οι παίκτες μετακινούν
κατά μια θέση κάθε φορά κάποιο από τα πούλια τους. Οι
μετακινήσεις συνεχίζονται μέχρι κάποιος να πετύχει το στόχο του,
δηλαδή τριάρα.

ΤΕΤΡΑΣΦΑΙΡΙΣΗ
Η τετρασφαίριση είναι άθλημα που παίζεται με αερόμπαλα σε 4
τετράγωνα ίσα μεταξύ τους. (Α,Β,Γ,Δ - κατά τη φορά των δεικτών
του ρολογιού). Σε κάθε τετράγωνο αντιστοιχεί ένας παίκτης.

Το παιχνίδι
παίζεται με τα δύο χέρια και σκοπός του είναι ο κάθε παίκτης να
χτυπήσει την μπάλα και να την μεταφέρει σε κάποιο από τα
τετράγωνα των αντιπάλων. Το παιχνίδι ξεκινά με σερβίς πάντα από
τη θέση Α (πάνω τετράγωνο αριστερά). Ο παίκτης που θα υποδεχτεί
την μπάλα από το σερβίς πρέπει να την αφήσει να αναπηδήσει στο
δικό του τετράγωνο και κατόπιν να την μεταφέρει (χωρίς να την
πιάσει) σε κάποιο άλλο τετράγωνο. Αν η μπάλα ακουμπήσει σε
κάποια από τις εξωτερικές γραμμές το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά.
Αν όμως ακουμπήσει σε κάποια από τις εσωτερικές γραμμές τότε ο
παίκτης που την έστειλε πάνω στη γραμμή βγαίνει από το παιχνίδι.
Όταν ένας παίκτης βγει από το παιχνίδι τη θέση του παίρνει ο
πρώτος που περιμένει στη σειρά. Ο παίκτης που μπαίνει,
καταλαμβάνει πάντα το τετράγωνο Δ (κάτω τετράγωνο αριστερά).
Αν χάσει και βγει ο Α τότε ο Β παίρνει τη θέση του Α, ο Γ παίρνει τη
θέση του Β, ο Δ παίρνει τη θέση του Γ και στη θέση του Δ μπαίνει ο
καινούριος παίκτης. Μετά από απόφαση του διαιτητή και εφ’ όσον
το επιθυμούν και οι 4 παίκτες το παιχνίδι μπορεί να διεξαχθεί
χρησιμοποιώντας και το ένα χέρι ή το πόδι ή το κεφάλι.

ΤΟ ΤΖΑΜΙ
Το τζαμί παίζεται από πολλά παιδιά, τα οποία χωρίζονται σε 2
ομάδες. Τα υλικά που χρειάζονται είναι μια μπάλα μεσαίου μεγέθους
και 7 με 10 κομμάτια κεραμίδια ή επίπεδες πέτρες για την κατασκευή
της πυραμίδας.
 Οι δυο ομάδες τα
βάζουν και αυτή που κερδίζει ξεκινά το παιχνίδι. Με τη μπάλα στα
χέρια οι παίχτες της πρώτης ομάδας στήνονται σε μια γραμμή και ο
ένας μετά τον άλλο ρίχνουν την μπάλα προς την πυραμίδα για να τη
γκρεμίσουν. Οι παίχτες της αντίπαλης ομάδας είναι διασκορπισμένοι
στο χώρο πίσω από την πυραμίδα, ενώ ένας βρίσκεται κοντά στην
πυραμίδα ώστε να πιάσει την μπάλα μετά την πτώση της πυραμίδας
και να κυνηγήσει κάποιον από τους αντιπάλους για να τον «κάψει».
Ένας συμπαίκτης του διασκορπίζει τις πέτρες στην περίμετρο του
μικρού κύκλου.
Οι παίχτες της ομάδας που έριξαν την πυραμίδα προσπαθούν να
ξαναχτίσουν την πυραμίδα χωρίς οι αντίπαλοι να τους χτυπήσουν-
«κάψουν» με την μπάλα. Αν οι αντίπαλοι «κάψουν» κάποιον
συμπαίχτη τους, ο παίχτης βγαίνει από το παιχνίδι και συνεχίζουν οι
υπόλοιποι μέχρι να χτίσουν την πυραμίδα, αν τους «κάψουν» όλους
τότε κερδίζουν και το παιχνίδι τελειώνει. Αν όμως η πρώτη ομάδα
καταφέρει να ξαναχτίσει την πυραμίδα τότε φωνάζει «Τζαμί!» και
κερδίζει εκείνη.

Μη ανταγωνιστικά παιχνίδια στη σχολική αυλή

κατά της πολιτισμικής διάκρισης

Τα παιγνίδια που θα προταθούν παρακάτω είναι δοκιμασμένες

εφαρμογές σε σχολικές αυλές δημόσιων ελληνικών σχολείων. Ο όρος «μη
ανταγωνιστικά» αναφέρεται στην έμφαση που πρέπει να δίνουμε στη
συνεργασία του «εγώ» με τους «άλλους». Περιγράφονται τα πιο αποδεκτά
από τα παιδιά.
Ο τίτλος τους των παιγνιδιών είναι δοσμένος με τέτοιο τρόπο, ώστε
να δελεάσει τα παιδιά. Είναι απλά στη τεχνική τους, χωρίς προπονητικές
επιβαρύνσεις και εύκολα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το δάσκαλο,
σαν τεχνική εκτόνωσης σε στιγμές διαπροσωπικών εντάσεων. Παράμετροι
της γενικής τους φιλοσοφίας είναι η διασκέδαση, το γέλιο, η χαρά, η
αυθόρμητη ανάγκη για σωματική επαφή. Σε πολλά απ’ αυτά μηδενίζεται, η
ανταγωνιστικότητα ή ελαχιστοποιείται. Εξαλείφεται κάθε μορφή
επιθετικότητας και καταστάσεις αποκλεισμού, μηδενίζεται η σχέση νικητή
- νικημένου, η καλύτερη επίδοση, η καλύτερη απόδοση, το καλύτερο
ρεκόρ. Ελαχιστοποιείται η περιπλοκότητα των κανονισμών, της τεχνικής,
της οργάνωσης ειδικού χώρου και κανονισμών. Μηδενίζεται η
απογοήτευση της μη εκτέλεσης, η παραίτηση από την προσπάθεια. Τέλος
ένα παιχνίδι που δίνει χαρά σε όλους, τους κάνει όλους νικητές.
Αποτέλεσμα των παραπάνω είναι:
 Κατανοείται η σημασία της συνεργασίας, αφού είναι απαραίτητη
για το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
 Η ανάγκη μερικών παιγνιδιών για σωματική επαφή καλλιεργεί την
ανθρώπινη ευαισθησία και αλληλεγγύη.
 Ενισχύεται η αντίσταση των μαθητών στη κατηγοριοποίηση των
ανθρώπων.
 Διευκολύνεται η επικοινωνία των παιδιών μεταξύ τους.
 Προσφέρονται οι ασκήσεις ως πεδίο ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης
του παιδιού, και ως ικανή συνθήκη διαμόρφωσης ταυτότητας του
ατόμου μέσα από τη σχέση του με τους άλλους.
Πιθανά προβλήματα που θα δημιουργηθούν κατά την εφαρμογή τους
είναι αρχικά η άρνηση κάποιων παιδιών να συμμετέχουν. Εάν το τέχνασμα
της πρότασης να συνεργαστεί ο γυμναστής μαζί τους δεν πετύχει, τότε
αφήνουμε το παιχνίδι να εξελιχτεί με την ελπίδα, ότι τα θετικά
συναισθήματα των συμμετεχόντων θα τραβήξει τους αναποφάσιστους.
Θα μπορούσαν να κατηγοριοποιηθούν σε:
 Παιγνίδια συνεργασίας
 Παιγνίδια μη ανταγωνιστικά
 Παιγνίδια επαφής και γνωριμίας

Παιχνίδια συνεργασίας

1. «Σαρανταποδαρούσα». Ζητάμε από τα παιδιά να σταθούν το ένα δίπλα στο

άλλο, σε μια ευθεία γραμμή, να ανοίξουνε σε διάσταση τα πόδια, να κάμψουν
το κορμό τους εμπρός, να βάλουν τα χέρια ανάμεσα στα πόδια και να
πιαστούν με τα χέρια των διπλανών τους. Με αυτή τη τοποθέτηση, πρέπει να
προσπαθήσουν να διανύσουν μια συγκεκριμένη απόσταση, χωρίς όμως να
«σπάσει» η σαρανταποδαρούσα. Η διαδρομή μπορεί να είναι παράλληλη ή
κάθετη στις γραμμές του γηπέδου.
2. «Σβούρα για τρεις». Ζητάμε από τα παιδιά να επιλέξουν τις τριάδες τους. Ο
μεσαίος πιάνει τους συνασκούμενους του από το αριστερό χέρι (έτσι αυτοί
στέκονται προς την αντίθετη κατεύθυνση) και περιστρέφονται στο ίδιο σημείο
 διαγράφοντας κύκλο, ενώ γυρίζουν γύρω από τον μεσαίο. Τα χέρια πρέπει να
μείνουν τεντωμένα.
3. «Καράβια και βράχοι». Ομάδες των τριών τρέχουν ο ένας δίπλα στον άλλο,
πιασμένοι από το χέρι. Ανάμεσα στη διαδρομή που πρέπει να διανύσουν
τοποθετούνται κώνοι ή πλαστικά μπουκάλια ή χαρτόκουτα, διάσπαρτα
τοποθετημένα. Ζητάμε από τα παιδιά να διανύσουν την απόσταση χωρίς να
κοπούν και χωρίς να πέσουν πάνω στα αντικείμενα, γιατί τότε το καράβι τους
θα βουλιάξει.
4. «Ελικόπτερο». Όλη η τάξη χωρίζεται σε δύο ομάδες και πιάνονται από τα
χέρια, ώστε η μία ομάδα να βλέπει σε μια κατεύθυνση και η άλλη προς την
αντίθετη. Ο μεσαίος εκτελεί περιστροφές επιτόπου και οι άλλοι διαγράφουν
κύκλους γύρω απ’ αυτόν.
5. «Αγκαλίτσες». Τα παιδιά μοιράζονται σε ομάδες των τριών ο ένας δίπλα στον
άλλον. Οι εξωτερικοί πιάνουν με το δεξί τους χέρι την αριστερή τους
πηχεοκαρπική τους άρθρωση. Με το ελεύθερο χέρι τους πιάνουν τη δεξιά
πηχεοκαρπική άρθρωση του συνασκούμενου. Ο μεσαίος αγκιστρώνεται από
τους δύο εξωτερικούς συνασκούμενους του, μαζεύει τα πόδια του και αφήνει
έτσι να τον μεταφέρουν. Το παιχνίδι προτείνεται για τις μεγαλύτερες τάξεις
του δημοτικού και οι τριάδες πρέπει να ορίζονται σύμφωνα με τα
σωματομετρικά τους γνωρίσματα.
6. «Μικρά τρενάκια». Τα παιδιά γίνονται ζευγάρια ο ένας πίσω από τον άλλον.
Ο πίσω συνασκούμενος πιάνει τον πρώτο από την μέση. Τα «τρενάκια
τρέχουν στην αυλή και με το σφύριγμα το πίσω παιδί έρχεται μπροστά, ώστε
να γίνει ο καινούριος οδηγός στο τραίνο. Ανάλογα μπορεί να παιχτεί
ζητώντας από τα παιδιά να γίνουν τριάδες ή τετράδες.
7. «Το μεγάλο φίδι». Όλη η τάξη είναι πιασμένοι σε ένα μεγάλο σκοινί που να
τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν μία μικρή απόσταση μεταξύ τους. Ο
πρώτος οδηγεί τους υπόλοιπους σε μια διαδρομή με πολλούς ελιγμούς. Με το
σφύριγμα το φίδι, θα υποθέσουμε, ότι βρίσκεται σε κίνδυνο και θα πρέπει να
καθίσει κάτω. Το παιγνίδι συνεχίζεται μ’ αυτό τον τρόπο, όσο το ενδιαφέρον
των παιδιών κρατιέται αμείωτο. Παραλλαγή: Κάθε παιδί μπαίνει μέσα σε ένα
στεφάνι, αλλά θα κρατιέται από το στεφάνι του μπροστινού του και το δικό
του θα το κρατάει ο πίσω συμπαίκτης.

Παιχνίδια μη ανταγωνιστικά

1. «Η ουρά του χαρταετού». Όλοι οι παίκτες τοποθετούνται στη σειρά ο ένας

πίσω από τον άλλο, με τα χέρια πιασμένα από τη μέση του μπροστινού τους.
Το τελευταίο παιδί είναι η ουρά του χαρταετού και βάζει ένα μαντήλι στη
πίσω τσέπη του ή στη μέση. Με το σφύριγμα η κεφαλή του χαρταετού αρχίζει
να κυνηγά την ουρά της, προσπαθώντας να αρπάξει το μαντίλι, κάτι στο οποίο
η ουρά αντιστέκεται. Όταν το κεφάλι καταφέρει να πιάσει την ουρά, γίνεται η
καινούρια ουρά, αφήνοντας ένα νέο κεφάλι.
2. «Το δίχτυ του ψαρά». Μια μεγάλη ομάδα παιδιών είναι πιασμένοι από τα
χέρια και προσπαθεί να περικυκλώσει τους άλλους με σκοπό να τους
εγκλωβίσει. Οι αιχμάλωτοι ενώνονται με τη μεγάλη ομάδα. Το παιχνίδι
τελειώνει όταν η ενωμένη ομάδα (το δίχτυ) πιάσει όλα τα ελεύθερα παιδιά
(ψάρια).
 3. «Τράβηγμα σε αλυσίδα». Χωρίζουμε την τάξη σε δύο ισοδύναμες ομάδες.
Συναντιόνται στο μέσο ενός εκ των προτέρων οροθετημένου αγωνιστικού
χώρου και πιάνονται έτσι, ώστε ο κάθε παίκτης της μιας ομάδας να έχει
πιαστεί με τους αγκώνες με δύο αντιπάλους. Με το σύνθημα της έναρξης η
κάθε μία ομάδα προσπαθεί να τραβήξει την αντίπαλη ομάδα πίσω από την
διαχωριστική γραμμή. Στο τέλος ανακοινώνουμε τη νικήτρια ομάδα και
επιβραβεύουμε την προσπάθεια αντίστασης της άλλης. Το παιχνίδι προκαλεί
επιβάρυνση της ωμικής ζώνης γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συνοδεύεται στην
αρχή με προθερμαντικές ασκήσεις των αρθρώσεων.
4. «Γαργαλιστική διελκυστίνδα». Η τάξη χωρίζεται σε δύο ισάριθμες και
ισοδύναμες ομάδες, στις οποίες τα παιδιά είναι πιασμένα από τη μέση του
μπροστινού τους. Οι πρώτοι κάθε ομάδας πιάνονται μεταξύ τους από τα χέρια.
Με το σφύριγμα αρχίζει η μία ομάδα να τραβήξει την άλλη προς το μέρος της.
Μόλις δημιουργηθεί φορτισμένη συγκινησιακά στιγμή, δίνεται η εντολή να
γαργαλίσουν ο ένας τον άλλο. Το παιχνίδι τελειώνει χωρίς νικητές και
νικημένους μέσα σε μια εύθυμη διάθεση απ’ όλους.
5. «Φωλίτσες». Σε μια οροθετημένη περιοχή μερικά παιδιά επιλέγονται για
κυνηγοί. Με το σφύριγμα τα υπόλοιπα παιδιά τρέχουν να αποφύγουν το
πιάσιμο των κυνηγών. Όταν κάποιος πιαστεί, πρέπει να παγώσει στη θέση του
(να σταθεί ακίνητος με τα χέρια ψηλά). Για να ξεπαγώσει πρέπει δύο παιδιά,
τα οποία δεν έχουν πιαστεί, να πιαστούν με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν τον
πιασμένο στο κέντρο.

Παιγνίδια επαφής και γνωριμίας

1. «Σέρφινγκ». Ξαπλώνουν όλοι πάνω σε μια σειρά από μικρά στρωματάκια,

στο έδαφος. Ένα παιδί (το πιο ελαφρύ της τάξης) ξαπλώνει πάνω τους κάθετα.
Οι από κάτω περιστρέφονται όλοι μαζί προς μία κατεύθυνση και έτσι το παιδί
που είναι πάνω τους μεταφέρεται από την μια άκρη στην άλλη. Ακόμα και αν
η μεταφορά δεν επιτύχει οι συμμετέχοντες μένουν ικανοποιημένοι από την
καινούρια εμπειρία.
2. «Μεταφορά τραυματισμένου». Τα παιδιά γίνονται δυάδες και ένας ελαφρύς
μαθητής καθορίζεται ως « τραυματισμένος» ο οποίος πρέπει να μεταφερθεί σε
ένα συγκεκριμένο σημείο που υποθετικά είναι το νοσοκομείο. Όλες οι δυάδες
πραγματοποιούν τη διαδρομή με τη σειρά τους.
3. «Το άγγιγμα». Τα παιδιά τρέχουν σε ένα οροθετημένο χώρο σκορπισμένα και
όπου θέλει το καθένα. Καθώς τρέχουν ο εκπαιδευτικός φωνάζει «χέρι - χέρι».
Τότε τα παιδιά πρέπει να τρέξουν, να βρουν ένα άλλο παιδί και να ενώσουν τα
χέρια τους. Το παιχνίδι συνεχίζεται αλλάζοντας τις φραστικές εντολές σε
«μύτη - μύτη, αυτί - αυτί, μάγουλο - μάγουλο, πλάτη - πλάτη, γόνατο -
γόνατο».
4. «Νησάκια και ναυαγοί». Τοποθετούνται στο έδαφος στεφάνια σε αριθμό
μικρότερο από τον αριθμό των παιδιών. Τα παιδιά τρέχουν πάλι σκορπισμένα
και με το σύνθημα «δύο - δύο» πρέπει να μπουν δύο μέσα σε κάθε στεφάνι
και να αγκαλιαστούν. Παρόμοια το παιχνίδι συνεχίζεται, αλλάζοντας κάθε
φορά τον αριθμό των παιδιών που πρέπει να μπει μέσα στο στεφάνι.
5. «Τυφλόμυγα». Παραδοσιακό παιχνίδι, στο οποίο ένα παιδί δένει ένα μαντήλι
στα μάτια του για να μη βλέπει και προσπαθεί στα τυφλά να πιάσει τους
ελεύθερους παίκτες που τρέχουν γύρω του. Είναι ιδιαίτερα ευχάριστο στα
 παιδιά και μπορούν να δέσουν μαντήλι στα μάτια τρία έως τέσσερα για να
συμμετέχουν όσο το δυνατόν περισσότερα.
6. «Το κύμα». Τα παιδιά κάθονται το ένα πίσω από άλλο σε διάσταση και σε
πολύ κοντινή απόσταση. Τους ζητάμε να ξαπλώσουν τότε προς τα πίσω. Τα
παιδιά ευχάριστα θα ανακαλύψουν ότι βρίσκονται ξαπλωμένα πάνω στο σώμα
του συμμαθητή τους. Η άσκηση συνεχίζεται ζητώντας τους να καθίσουν να
ξαπλώσουν πολλές φορές.

Τα παραπάνω παιχνίδια μπορούν να θεωρηθούν μια κοινωνική

πολιτική που εφαρμόστηκε στο μάθημα της φυσικής αγωγής, με στόχο την
εκπαίδευση της αλληλεγγύης, της ειρήνης και την εκπαίδευση κατά της
εμπάθειας. Αναγκάζουν τα παιδιά να λειτουργήσουν χωρίς κοινωνικές
διακρίσεις και διαφορές, φέρνουν το ένα πιο κοντά στο άλλο, εξαλείφονται
αντιπαραθέσεις και εγωιστικές συμπεριφορές. Τέλος το γέλιο, το αστείο, η
διασκέδαση είναι η ανταμοιβή της συμμετοχής και της συνεργασίας, με
την ελπίδα ότι ο αυριανός πολίτης δεν θα χαρακτηρίζεται από κοινωνική
απάθεια.

Τα επιδαπέδια παιχνίδια μας... μας ακολουθούν

παντού!
Τα τέσσερα πιο αγαπημένα επιδαπέδια παιχνίδια της αυλής του σχολείου μας
αποτυπωμένα πλέον σε μουσαμά, είναι προσφορά του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων
του 7ου Δημοτικού Σχολείου για τους μικρούς μαθητές και μαθήτριές μας.
Έτσι τα παιδιά θα μπορούν να διασκεδάζουν αλλά και να διαπαιδαγωγούνται παίζοντας
φιδάκι, ανεμοστρόβιλο, τετρασφαίριση και αλφάβητο ακόμη και μέσα στην αίθουσα την
ώρα της Φυσικής Αγωγής, όταν ο καιρός δεν επιτρέπει τέτοιες δραστηριότητες στην αυλή
του σχολείου.

Το παιχνίδι βοηθά τα παιδιά βιώνοντας διάφορες

καταστάσεις να κατανοούν τη ζωή
Με πρωτοβουλία του εκπ/κού Φ.Αγωγής Κουκοβίνου Νεκτάριου ,δεδομένου ότι το
παιχνίδι είναι απαραίτητο για μια ευτυχισμένη και υγιή παιδική ηλικία, οι μαθητές και οι
μαθήτριες όλων των τάξεων του σχολείου μας έχουν την ευκαιρία να
γυμναστούν,να ψυχαγωγηθούν αλλά και να καλλιεργήσουν την ομαδικότητα,τη
συνεργασία,την ευγενή άμιλλα και να γνωρίσουν καλύτερα τον εαυτό τους αλλά και τους
άλλους,συμμετέχοντας τόσο κατά τη διάρκεια της ώρας της Φ.Αγωγής όσο και του
διαλείμματος σε μια σειρά επιδαπέδιων παιχνιδιών στον αύλειο χώρο του σχολείου μας.
Κάθε εβδομάδα θα σας παρουσιάζουμε αναλυτικά τους κανόνες αυτών των παιχνιδιών
ώστε και άλλα παιδιά αν θελήσουν να διασκεδάσουν παίζοντας με τους φίλους τους είτε
στην αυλή του σπιτιού τους είτε σε κάποια αλάνα της περιοχής που μένουν.
Φιδάκι
 ΦΙΔΑΚΙ

Το γνωστό μας επιτραπέζιο παιχνίδι με το οποίο ψυχαγωγούνται μικροί και μεγάλοι μετατράπηκε σε επιδαπέ
αγαπημένο σε πολλούς φιδάκι στις πλάκες της αυλής .Οι μαθητές και οι μαθήτριές μας το απολαμβάνουν τόσο
Γυμναστικής.
 ΑΛΒΑΦΗΤΟ

Ένα διασκεδαστικό παιχνίδι εκμάθησης της ορθογραφίας.Ο παίκτης ρίχνει ένα πετραδάκι χωρίς να βλέπει μέ
αλματάκια να σχηματίσει μία λέξη σύνθετη ή απλή ανάλογα με τις οδηγίες που θα πάρει από έναν άλλο παίκτ
πετραδάκι.Ανάλογα με το επίπεδο της τάξης που βρίσκονται οι παίκτες το παιχνίδι μπορεί να τροποποιηθεί .Μ
δυσκολία, να σκεφτεί και να σχηματίσει συνώνυμη ή αντώνυμη της αρχικής λέξης. Οι κανόνες του παιχνιδιού
με το στόχο που θέτει ο εκπ/κός με την

ΕΠΙΔΑΠΕΔΙΟ ΣΚΑΚΙ

Το γνωστό σε όλους επιτραπέζιο παιχνίδι στρατηγικής.Έχει πολ

μεγάλους.Οι μαθητές μας ενθουσιάστηκαν.Η βάση του κατασκε
αυλής βάφτηκαν με μαύρη και άσπρη μπογιά.Αγοράσαμε και τα
άρχισε!!!

FourSquare (τετρασφαίριση)
 Hopscotch ( κουτσό )
Το φόρσκουαίρ είναι άθλημα που παίζεται σε 4 τετράγωνα ίσα μεταξύ τους.(Α,Β,Γ,Δ)(κατά τη φορά των δεικ
παίκτης.Το παιχνίδι παίζεται με τα δύο χέρια και σκοπός του είναι ο κάθε παίκτης να χτυπήσει την μπάλα και
αντιπάλων.
Το φόρσκουαίρ σαν παιχνίδι έχει το πλεονέκτημα ότι μπορούν να παίζουν πολλά παιδιά τα οποία περιμένουν
Το παιχνίδι ξεκινά με σερβίς πάντα από τη θέση Α(πάνω τετράγωνο αριστερά)Ο παίκτης που θα υποδεχτεί τη
στο δικό του τετράγωνο και κατόπιν να την μεταφέρει (χωρίς να την πιάσει)σε κάποιο άλλο τετράγωνο.Αν η μ
παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά.Αν όμως ακουμπήσει σε κάποια από τις εσωτερικές γραμμές τότε ο παίκτης πο
Όταν ένας παίκτης βγει από το παιχνίδι τη θέση του παίρνει ο πρώτος που περιμένει στη σειρά.Οπαίκτης που
τετράγωνο αριστερά)
Αν χάσει και βγει ο Α τότε ο Β παίρνει τη θέση του Α, ο Γ παίρνει τη θέση του Β, ο Δ παίρνει τη θέση του Γ και
Μετά από απόφαση του διαιτητή και εφ΄ όσον το επιθυμούν και οι 4 παίκτες το παιχνίδι μπορεί να διεξαχθεί

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν σας παρουσιάζουν έναν πιο απλό τρόπο προκειμένου σε ένα λεπτό να σχεδι
οπουδήποτε και αν βρίσκεστε.Θα χρειαστείτε μόνο 4 σχοινάκια διαφορετικού χρώματος.

Hopscotch ( κουτσό )
Το κουτσό (Hopscotch) είναι ένα παιδικό παιχνίδι που μπορεί να παίζεται με αρκετούς παίκτες ή μόνο με ένα
της ονομασία για το χαρούμενο αυτό παιχνίδι.
Στην Ινδία λέγεται Stapu, στην Ισπανία Rayuela. Στην Λατινική Αμερρική golοsa, στην Πολωνία Klasy,στην Ι
Hinkelen.Στη Μαλαισία η πιο δημοφιλής παραλλαγή ονομάζεται Tengteng.Στη Βραζιλία τα παιδιά το λένε Am
ΚΑΝΟΝΕΣ:
Το παιδί που ξεκινά το παιχνίδι πρέπει να πετάξει ένα μικρό αντικείμενο (μικρό κεραμίδι ή κέρμα ή οτιδήποτε
ζωγραφισμένα στο έδαφος και στη συνέχεια να πηδά μέσα από τα τετράγωνα για να ξαναπάρει το αντικείμεν
Στη συνέχεια το ίδιο κάνουν και τα υπόλοιπα παιδιά που συμμετέχουν στο παιχνίδι.Μόλις τελειώσουν όλα το
πετάξει το αντικείμενο στο δεύτερο τετράγωνο (2) και να ξεκινήσει πάλι η ίδια διαδικασία.
Στο κουτσό δεν πρέπει το αντικείμενο που πετούν τα παιδιά να βγεί έξω από τα τετράγωνα ή να ακουμπήσει κ
παιδί χάνει τη σειρά του και παίζει ο επόμενος.
Νικητής ανακηρύσσεται όποιος τελειώσει πρώτος όλα τα τετράγωνα.

Target Ball
 Midline jump
Το παιχνίδι παίζεται πετώντας μια μπάλα σε στόχο από συγκεκριμένη απόσταση.
Μπορούν να παίζουν πολλά παιδιά περιμένοντας τη σειρά τους .Το targetball μπορεί να διεξαχθεί υπό μορφή
πόντων) ή μπορεί απλά να είναι ένα παιχνίδι εξάσκησης στη ρίψη.
 Midline jump

Twister (Ανεμοστρόβιλος)
Πρόκειται για ένα παιχνίδι κινητικών δεξιοτήτων.Ο κάθε παίκτης προσπαθεί να περάσει στα κουτάκια με τ' α
πόδια ανάλογα με το αποτύπωμα που υπάρχει στο αντίστοιχο κουτί.Ο παίκτης που δεν θα κάνει κανένα λάθος
έχουν κανει κανένα λάθος νικητής είναι αυτός που κάνει το μικρότερο χρόνο.

ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ Twi
Είναι ένα παιχνίδι φυσικής ικανότητας.Στο πάτωμα έχουν ζωγραφιστεί χρωματιστοί
κύκλοι (κόκκινοι,κίτρινοι,μπλε,πράσινοι,άσπροι)
Ο κάθε παίκτης ανάλογα με τις εντολές που παίρνει πρέπει να κινείται και να ταιριάζει
χέρι ή πόδι σε έναν κύκλο του σωστού χρώματος. Δεν μπορεί να υπάρχουν δύο παίκτες
που μπορούν να έχουν το χέρι ή το πόδι τους στον ίδιο κύκλο. Πολλές φορές οι παίκτες
θα πρέπει να βάλουν τον εαυτό τους σε απίθανη ή επισφαλή θέση με αποτέλεσμα να
πέσουν. Ο παίκτης αποβάλλεται όταν πέσει ή όταν ο αγκώνας ή το γόνατο αγγίξει το
πάτωμα.

Ο ΑΡΙΘΜΟΣ

Λέμε ένα αριθμό και τα παιδιά πρέπει να πιαστούν όσα και ο αριθμός το παιδί που μένει
χωρίς ταίρι χάνει.