UVOD U EKOLOGIJU

-Heckel, 1869.
-nauka o uzajamnim odnosima organizama i njihove žive (biotičke) i nežive (abiotičke) okoline
-oikos – dom, prebivalište, logos; nauka o domu
-podjela prema nivoima organizacije živih Sistema: autoekologija (idioekologija) – jedinke,
međuodnos i odnos prema okolini, utjecaj sredine na jedinke
sinekologija – međuodnosi unutar grupa organizama (ekologija populacija, biocenoza,
ekosistema, itd.)
-podjela prema biosistematskim kategorijama – ekologija biljaka, životinja, čovjeka, itd., ekologija
mahovina, mekušaca, riba i sl.,
-podjela prema prostoru koji naseljavaju organizmi: ekologija mora, kopna, limnološka ekologija
(kopnenih voda)

EKOLOŠKI FAKTORI
-svi utjecaji na živa bića koji dolaze iz njihove okoline i od drugih organizama i njihovih zajednica
-dejstvo faktora može biti pozitivno i negativno, tj. omogućavati i sprečavati život na određenom
prostoru; mogu djelovati direktno ili indirektno, kvalitetom (svojom prisutnošću) ili kvantitetom
(intenzitetom)
-optimum, pesimum, maksimum, minimum;
-ekološka valenca – variranje djelovanja faktora unutar kojeg je moguć život neke vrste;
eurivalentni organizmi podnose široko variranje, stenovalentni ne (imaju usku valencu)
-ograničavajući factor
-podjela: abiotički – klimatski (temperature, vlažnost, svjetlost, vjetar), edafski (hemijski sastav
tla, fizička struktura tla, vodnirežim tla, druge osobine tla), orografski (nadmorska visina, nagib
terena, izloženost tla, itd), fizičko-hemijski procesi u tlu
biotički – virogeni, fitogeni, zoogeni, antropogeni