Θαύματα και παραβολές του

Ιησού Χριστού
Κάποια φορά ο Ιησούς επισκέφθηκε την πόλη Γέργεσα με πλοιάριο. Εκεί
τον συνάντησε ένας άνθρωπος (στο Ματθ. 8,28 αναφέρονται δύο
άνθρωποι) με πνεύμα ακάθαρτο που κατοικούσε στα μνήματα (που ήταν
τότε μέσα σε σπηλιές). Ούτε και οι αλυσίδες μπορούσαν να τον
συγκρατήσουν, επειδή πολλές φορές είχε σπάσει τις αλυσίδες και τα δεσμά
είχε συντρίψει, και κανείς δεν είχε τη δύναμη να τον δαμάσει. Και
νυχθημερόν γύριζε στα μνήματα και τα βουνά, κραυγάζοντας και
καταπληγώνοντας τον εαυτό του με πέτρες. Και όταν είδε τον Ιησού (τον
μοναδικό αυτόν γιατρό ψυχών και σωμάτων), να έρχεται από μακριά,
έτρεξε και τον προσκύνησε και αφού φώναξε με μεγάλη κραυγή, του λέει:
«Τι σχέση έχω εγώ με σένα, Ιησού, γιε του Θεού του Υψίστου; Σε εξορκίζω
στο Θεό, μη με βασανίσεις». Γιατί ο Χριστός τού έλεγε: «Βγες ακάθαρτο
πνεύμα από τον άνθρωπο». Και τον ρωτούσε ο Ιησούς: «Ποιο είναι το
όνομά σου;» Και απάντησε αυτό και είπε: «Λεγεώνα με λένε, γιατί είμαστε
πολλοί» (Λεγεώνα ήταν στρατιωτικό σώμα από 6.000 περίπου πεζούς και
300 ιππείς). Και πολύ παρακαλούσε τον Ιησού να μην τους στείλει έξω
από τη χώρα (ή στην άβυσσο, σύμφωνα με το Λουκ. 8,31). Αλλά ήταν και
ένα κοπάδι χοίρων που έβοσκε προς το μέρος του βουνού. Και τον
παρακάλεσαν τα πονηρά πνεύματα και του έλεγαν: «Στείλε μας στα
γουρούνια και άσε μας να μπούμε μέσα σ’ αυτά». Και τους το επέτρεψε ο
Χριστός (για να φανεί έτσι η δύναμη του Θεού και η αλήθεια των λόγων
του), γιατί σπλαχνίστηκε τον δυστυχισμένο αυτόν άνθρωπο. Και πράγματι
μπήκαν στους χοίρους και όρμησαν αυτοί από το γκρεμό στη θάλασσα.
Ήσαν δε οι χοίροι περίπου 2.000 και πνίγηκαν στη θάλασσα -και
συμβολικά ακόμη, η θάλασσα εκπροσωπούσε για τους Εβραίους τις
δυνάμεις του χάους και της καταστροφής. Και οι χοιροβοσκοί έφυγαν και
αναγγείλανε το γεγονός στην πόλη και στα χωράφια. Και οι κάτοικοι
βγήκανε να δούνε τι συνέβη. Και έρχονται κοντά στον Ιησού και βλέπουν
τον δαιμονισμένο να είναι πλέον καθισμένος και ντυμένος και γνωστικός,
και φοβήθηκαν. Και άρχισαν να παρακαλάνε τον Ιησού να φύγει έξω από
τα σύνορά τους (φοβήθηκαν μην πάθουν χειρότερα κακά, αλλά και
παρέμειναν στην πτώση τους διότι δεν πίστεψαν σ’ αυτόν). Και όταν
έμπαινε ο Χριστός στο πλοίο για να κατευθυνθεί στην Καπερναούμ, τον
παρακαλούσε ο πρώην δαιμονισμένος να πάει μαζί Του (Είχε θαμπωθεί
από το μεγαλείο του Χριστού, αλλά και δεν έπαυε να φοβάται μήπως
επανέλθει στο ίδιο κακό). Και δεν τον άφησε ο Ιησούς, αλλά του λέει:
«Πήγαινε στο σπίτι σου και στους δικούς σου και ανάγγειλέ τους όσα
έκανε ο Κύριος σε σένα και σε ελέησε». Κι έφυγε ο ευεργετηθείς και
άρχισε να κηρύττει στη Δεκάπολη όσα του έκανε ο Ιησούς και όλοι
θαύμαζαν [βλ. Μάρκ. 5,1-20 και 9,14-29/ Ματθ. 8,28-34 και 16-17/ Λουκ.
8,26-39 και 9,37-42].

Ο ΚΑΛΟΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΗΣ (ΛΟΥΚΑΣ 10:30-37)

Κάποιος άνθρωπος μεταβαίνοντας στην Ιεριχώ, έπεσε θύμα κακοποίησης από
ληστές οι οποίοι τον εγκατέλειψαν μισοπεθαμένο.
Ένας ιερέας και ένας Λευίτης που πέρασαν διαδοχικά από το σημείο της
επίθεσης αργότερα, παρότι είδαν τον τραυματισμένο, αδιαφόρησαν και
συνέχισαν τον δρόμο τους.
Κάποιος Σαμαρείτης όμως που πέρασε στην συνέχεια, σπλαχνίστηκε τον
κακοποιημένο, τον περιποιήθηκε και τον μετέφερε στο πλησιέστερο
πανδοχείο πληρώνοντας τον ιδιοκτήτη του για να περιποιηθεί το θύμα.
Δίδαγμα: Εκείνος που σπλαχνίζεται τον πλησίον του, θα κερδίσει την αιώνια
ζωή.

Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ (ΛΟΥΚΑΣ 15:11-32)

Ένας πατέρας που είχε δύο γιους, έπειτα από απαίτηση του μικρότερου
μοίρασε την περιουσία του στα παιδιά του. Ο μικρός γιος πήρε το μερίδιο του
και εγκατέλειψε την πατρική εστία για να ζήσει μια άσωτη ζωή σε μια μακρινή
χώρα. Γρήγορα όμως πτώχευσε και αναγκάστηκε να εργαστεί σε άθλιες
συνθήκες για να επιβιώσει.
Εξαθλιωμένος τελικά και μετανοημένος επέστρεψε στο σπίτι του πατέρα του,
ο οποίος τον καλωσόρισε με πολλή χαρά, αγάπη και πλούσια δώρα.
Η υποδοχή αυτή όμως δεν χαροποίησε τον πρωτότοκο γιο, ο οποίος
διαμαρτυρήθηκε και εξέφρασε παράπονα για άνιση μεταχείριση. Ο πατέρας
του όμως αφού πρώτα τον επαίνεσε για την χρόνια αφοσίωση του, του δίδαξε
την συγχώρεση για τον άσωτο αδερφό του, ο οποίος επανήρθε στον σωστό και
σωτήριο τρόπο ζωής.
Δίδαγμα: Κανένας χριστιανός όσο ηθικός και σωστός και αν είναι, δεν μπορεί
να κατακρίνει τους αμαρτωλούς αδερφούς του. Ο Ουράνιος Πατέρας έχει
άπειρη αγάπη για όλα τα πλάσματα του και δέχεται με πολλή χαρά την
επιστροφή των μετανοημένων αμαρτωλών παιδιών του.

Ο ΤΕΛΩΝΗΣ ΚΑΙ Ο ΦΑΡΙΣΑΙΟΣ (ΛΟΥΚΑΣ 18:9-14)

Δύο άνθρωποι, ένας Φαρισαίος και ένας τελώνης πήγαν στον Ναό για να
προσευχηθούν. Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά και με πολλή αλαζονεία
ευχαρίστησε τον Κύριο που τον έκανε διαφορετικό από τους υπόλοιπους
ανθρώπους, που ήταν παράνομοι και ανήθικοι, με χαρακτηριστικό
εκπρόσωπο τον τελώνη. Επίσης με καμάρι ανέφερε ότι τηρούσε πιστά την
νηστεία και ήταν χρηματοδότης του Ναού.
Ο τελώνης από την άλλη γεμάτος ταπείνωση και με σπαραγμό, παρακαλούσε
τον Θεό να συγχωρέσει τις αμαρτίες του, για αυτό και εισακούστηκε η
προσευχή του και συμφιλιώθηκε με τον Κύριο.
Δίδαγμα: Όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και όποιος τον
ταπεινώνει θα υψωθεί.

Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ (ΛΟΥΚΑΣ 16:19-31)

Κάποτε ένας πλούσιος που ζούσε μια πολυτελή και σπάταλη ζωή και ένας
φτωχός με το όνομα Λάζαρος ζούσαν κοντά. Ο Λάζαρος εξαθλιωμένος και
ασθενής, εκλιπαρούσε καθημερινά στην πόρτα του πλουσίου για λίγη τροφή,
εκείνο όμως που λάμβανε ήταν περιφρόνηση και άκαρδη συμπεριφορά.
Με το πλήρωμα του χρόνου, όταν και οι δύο πέθαναν, ο μεν Λάζαρος πήγε
κοντά στον Αβραάμ, ενώ ο πλούσιος βασανιζόταν στον Άδη και εκλιπαρούσε
τον Αβρααάμ να μεσολαβήσει για να τον βοηθήσει ο Λάζαρος.
Η απάντηση όμως που έπαιρνε ήταν αρνητική καθώς ο Αβραάμ θεωρούσε την
προσέγγιση αυτή ανέφικτη και την βοήθεια περιττή, καθώς ο πλούσιος όφειλε
να υποστεί μετά θάνατο τις συνέπειες της επίγειας ζωής του.
Επίσης παρά τις παρακλήσεις του, ο Αβραάμ αρνήθηκε να προειδοποιήσει τα
αδέρφια του πλουσίου για τις επιπτώσεις της έκλυτης ζωής τους, γιατί πίστευε
ότι και μόνο η ανάγνωση και εφαρμογή των λόγων των προφητών αρκούσε
για να οδηγήσει τους παραστρατημένους στην αληθινή οδό του Θεού.
Δίδαγμα: Αρκεί και μόνο η αγαθή πρόθεση και η πίστη στον Κύριο για να
γίνει δεκτός κάποιος στην βασιλεία του Θεού. Όποιος θέλει να πιστέψει
σώζεται και δεν του χρειάζονται τα θαύματα, οι παραινέσεις και οι πολλές
διδαχές.

ΟΙ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΕΣ (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 25:1-13)

Δέκα παρθένες προετοιμάζονταν για να προϋπαντήσουν κάποια νύχτα τον
υποψήφιο γαμπρό. Οι πέντε από αυτές καθώς ήταν προνοητικές, φρόντισαν
εκτός από τα λυχνάρια να πάρουν μαζί τους και εφεδρικό λάδι, ενώ οι
υπόλοιπες το αμέλησαν.
Λόγω αργοπορίας του γαμπρού, τα λυχνάρια έσβησαν και ενώ οι προνοητικές
παρθένες τα άναψαν ξανά, οι άμυαλες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη
θέση τους για να αγοράσουν λάδι.
Στην διάρκεια της απουσίας τους, κατέφτασε ο γαμπρός όπου με τις πέντε
συνετές παρθένες πήγαν στην γιορτή του γάμου, αφήνοντας εκτός τις
επιπόλαιες που μάταια παρακαλούσαν να εισέλθουν και αυτές.
Δίδαγμα: Κανείς δεν γνωρίζει την ακριβή στιγμή του ερχομού της Βασιλείας
του Θεού, για αυτό και πρέπει όλοι να είναι σε ετοιμότητα.

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΠΡΟΒΑΤΟ (ΛΟΥΚΑΣ 15:1-7, ΜΑΤΘΑΙΟΣ 18:12-14)

Ένας βοσκός που είχε εκατό πρόβατα, έχασε ένα από αυτά στην διάρκεια της
βοσκής και περίλυπος άρχισε να το ψάχνει, εγκαταλείποντας τα υπόλοιπα
στην έρημο. Όταν το βρήκε, η χαρά του ήταν τόσο μεγάλη που διοργάνωσε
γιορτή στο σπίτι του και κάλεσε φίλους και γείτονες για να χαρούν όλοι για
την εύρεση του χαμένου προβάτου.
Σε σχετική ερώτηση για τον λόγο της εορταστικής ατμόσφαιρας, ο βοσκός
απάντησε πως είναι μεγαλύτερη η ευτυχία για την επιστροφή του χαμένου
ζώου που ήταν μόνο, απροστάτευτο και εκτεθειμένο στους κινδύνους, παρά το
γεγονός πως τα υπόλοιπα ζώα ήταν ασφαλή.
Δίδαγμα: Η μετάνοια ενός αμαρτωλού είναι πιο χαρμόσυνη είδηση στην
Oυράνια Bασιλεία από την παραμονή πολλών δίκαιων στον ηθικό και σωστό
τρόπο ζωής.

Ο ΒΟΣΚΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ (ΙΩΑΝΝΗΣ 10:1-18)

Τα πρόβατα σε ένα μαντρί αναγνωρίζουν και ακολουθούν μόνο το αφεντικό
τους, ο οποίος τα αγαπά, τα προστατεύει από τους εχθρούς και φροντίζει για
την βοσκή τους. Αντίθετα δεν εμπιστεύονται, ούτε υπακούουν τους κλέφτες
και τους μισθωτούς βοσκούς που ενδιαφέρονται μόνο για το προσωπικό τους
όφελος και όχι για την σωματική ακεραιότητα των προβάτων.
Δίδαγμα: Ο Ιησούς και μόνο είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης και βοσκός που
φροντίζει, ηγείται και θυσιάζεται για το όφελος του ποιμνίου του, που είναι το
ανθρώπινο γένος. Όλοι οι υπόλοιποι που εμφανίζονται κατά καιρούς ως
σωτήρες, είναι λαοπλάνοι και όργανα του πονηρού.

Ο ΣΠΟΡΕΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΠΟΡΟΣ (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 13:3-23, ΜΑΡΚΟΣ 4:2-20,

ΛΟΥΚΑΣ 8:4-15)
Ένας σπορέας άρχισε να σπέρνει το χωράφι του αλλά κάποιοι σπόροι
ακολούθησαν άλλη κατεύθυνση. Κάποιοι έπεσαν στους δρόμους και
φαγώθηκαν από τα πουλιά. Άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος και ενώ αρχικά
φύτρωσαν, στην συνέχεια ξεράθηκαν λόγω έλλειψης υγρασίας. Άλλοι σπόροι
βρέθηκαν μέσα σε αγκάθια, μεγάλωσαν μαζί τους, αλλά τους έπνιξαν τελικά.
Τέλος κάποιοι σπόροι έπεσαν σε γόνιμο έδαφος, φύτρωσαν και έδωσαν
πολλαπλάσιο καρπό.
Δίδαγμα: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού που τον δέχονται οι άνθρωποι με
διαφορετικό τρόπο. Οι σπόροι που έπεσαν στον δρόμο είναι οι άνθρωποι που
ενώ δέχτηκαν αρχικά τον λόγο του Θεού, στην συνέχεια εξαπατήθηκαν από
τον Σατανά για να μην κερδίσουν την σωτηρία. Οι σπόροι του πετρώδους
εδάφους είναι οι άνθρωποι που δέχτηκαν τον Κύριο, λόγω όμως έλλειψης
πίστης, Τον εγκατέλειψαν μόλις άρχισαν οι διωγμοί. Οι σπόροι που έπεσαν
στα αγκάθια είναι όσοι άκουσαν μεν τον λόγο Του, αλλά οι γήινες απολαύσεις
και ο πλούτος τους ενδιέφεραν περισσότερο. Τέλος οι σπόροι που φύτρωσαν
σε γόνιμο έδαφος είναι οι πραγματικοί πιστοί που πίστεψαν στον Κύριο και
ζουν με αυτόν τον τρόπο ζωής.

Ο ΚΟΚΚΟΣ ΤΟΥ ΣΙΝΑΠΙΟΥ (ΜΑΤΘΑΙΟΣ 13:31-32, ΜΑΡΚΟΣ 4:30-32,

ΛΟΥΚΑΣ 13:18-19)
Ο Ιησούς στην προσπάθεια του να κάνει κατανοητή στους απλούς πιστούς και
μαθητές του την έννοια της Βασιλείας του Θεού, την παρομοίασε με τον
σπόρο σιναπιού. Ο σπόρος αυτός είναι τόσο ταπεινός και μικρός που περνά
απαρατήρητος. Όταν όμως σπείρεται, μεγαλώνει πολύ και γίνεται ένα πολύ
ψηλό δέντρο με πλούσιο φύλλωμα, που γίνεται φωλιά προστασίας πολλών
πουλιών.
Δίδαγμα: Η Εκκλησία του Κυρίου μοιάζει με τον σπόρο. Στην αρχή ήταν
ασήμαντη και αφανής, στην πορεία όμως γιγαντώθηκε από την πίστη των
χριστιανών και παρείχε προστασία και ανάπαυση στις ψυχές των ανθρώπων.
Το ίδιο εξακολουθεί να προσφέρει και τώρα και θα συνεχίσει αιώνια να
αποτελεί την ασφαλέστερη φωλιά του κόσμου.

Θαύματα Ματθαίος Μάρκος Λουκάς Ιωάννης

Ο Λεπρός
8 / 2-3 1 / 40-42 5 / 12-13
Ο Δούλος του Εκατόνταρχου
8 / 5-13 7 / 1-10

Η Θεραπεία της Πεθεράς του

8 / 14-15 1 / 30-31 4 / 38-39
Πέτρου
Οι δύο Γαδαρηνοί
8 / 28-34 5 / 1-15 8 / 27-35

Παραλυτικός 9 / 2-7 2 / 3-12 5 / 18-25

Αιμορροούσα 9 / 20-22 5 / 25-29 8 / 43-48

Οι δύο τυφλοί
9 / 27-31
Ο Κουφός δαιμονιζόμενος
9 / 32-33
Ο Άνθρωπος με το ξερό χέρι
12 / 10-13 3 / 1-5 6 / 6-10
Ο Τυφλός, κουφός και
δαιμονιζόμενος 12 / 12 11 / 14
Η Κόρη Χαναναίας
15 / 21-28 7 / 24-30
Το Επιληπτικό αγόρι
17 / 14-18 9 / 17-29 9 / 38-43
Ο Βαρτίμαιος, κι ένας άλλος
18 / 35-
τυφλός 20 / 29-34 1 / 46-52
43
Ο Κουφός μογιλάλος
7 / 31-37
Ο Δαιμονιζόμενος στη συναγωγή
1 / 23-26 4 / 33-35
Ο Τυφλός στη Βηθσαϊδά
8 / 22-26
Η Συγκύπτουσα
13 / 11-13
Ο Υδρωπικός
14 / 1-4
Οι Δέκα λεπροί
17 / 11-19

Το αυτί του Μάλχου 22 / 50-

51
Ο γιος του βασιλικού
4 / 46-54
Ο άρρωστος, στην κολυμβήθρα
Βηθεσδά 5 / 1-9
Ο εκ γενετής τυφλός
9/1
Ο Ιησούς, ησυχάζει την τρικυμία
8 / 23-27 4 / 37-41 8 / 22-25
Ο Ιησούς, περπατάει πάνω στα
νερά 14 / 25 6 / 48-51 6 / 19-21
Η Διατροφή των 5.000 ανθρώπων
14 / 15-21 6 / 35-44 9 / 12-17 6 / 5-13
Η Διατροφή των 4.000 ανθρώπων
15 / 32-38 8 / 1-9
Νόμισμα στο στόμα του ψαριού
17 / 24-27
Η συκιά ξεραίνεται
21 /18-22 11 / 12-14
Το ψάρεμα
5 / 1-11
Ο Ιησούς κάνει το νερό, κρασί
2 / 1-11
Η Ανάσταση του γιου της χήρας
στην Ναίν 7 / 11-15
Η Ανάσταση της κόρης του 8 / 41-
9 / 18- 5 / 22-
Ιάειρου 42,49-56
19,23-25 24,38-42
Η Ανάσταση του Λαζάρου
11 / 1-44
Ακόμα ένα Ψάρεμα
21 / 1-11