Ο Αντίγονος ο Μονόφθαλμος ή Κύκλωψ (γιατί είχε χάσει το αριστερό του μάτι σε μια μάχη), από το βασιλικό γένος της

Ελιμείας, είχε διορισθεί, από τον Αλέξανδρο,

κυβερνήτης της Μεγάλης Φρυγίας το 333 π.Χ. Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου (323 π.Χ.), στην πρώτη διανομή του κράτους στην Βαβυλώνα, έγινε σατράπης της χώρας
αυτής καθώς και της Παμφυλίας και Λυκίας. Στη συνέχεια ο Αντίγονος επέσυρε την οργή του Περδίκκα για το λόγο ότι αρνήθηκε, ενώ του ζητήθηκε, να βοηθήσει
τον Ευμένηνα καταλάβει της επαρχίες που του παραχωρήθηκαν (Παφλαγονία και Καππαδοκία), των οποίων η κατάκτηση δεν είχε ολοκληρωθεί από τους Μακεδόνες.
Επειδή οι φιλοδοξίες του Περδίκκα είχαν εκδηλωθεί, ο Αντίγονος διέφυγε με το γιο του Δημήτριο στην Ελλάδα, όπου συμμάχησε με τον Αντίπατρο (αντιβασιλέα της
Μακεδονίας). Σε αυτή τη φάση σχηματίζεται ένας συνασπισμός κατά του Περδίκκα με κύριους πρωταγωνιστές τον Αντίπατρο, τον Πτολεμαίο, τον Κρατερό και τον
Αντίγονο. Σύμμαχος του Περδίκκα παραμένει ο Ευμένης, ο οποίος καταφέρνει να εξοντώσει τον Κρατερό σε μάχη που έγινε στην Ελλησποντική Φρυγία ή στην
Καππαδοκία. Το 321 π.Χ. σκοτώνεται ο Περδίκκας στην προσπάθεια να εξουδετερώσει τον Πτολεμαίο και έλαβε χώρα νέα κατάτμηση της αυτοκρατορίας
(Δεύτερη διανομή του Τριπαραδείσου της Άνω Συρίας το 321 π.Χ.).

Στον Αντίγονο ανατέθηκε ο πόλεμος κατά του εναπομείναντος Ευμένη ο οποίος αν και ήταν ικανότατος και στα πολεμικά, δεν πλαισιωνόταν από πιστούς συνεργάτες. Ο
Αντίγονος κατάφερε να δελεάσει τον Απολλωνίδη, αξιωματικό του ιππικού του Ευμένη, να αυτομολήσει κατά τη διάρκεια της μάχης που έλαβε χώρα στα Ορκύνια πεδία με
αποτέλεσμα την ήττα του Ευμένη παρά το γεγονός ότι αυτός είχε διπλάσιες δυνάμεις από αυτές του Αντίγονου. Ο Ευμένης αποσύρθηκε, με 600 άνδρες, στην οχυρή θέση
Νώρα στα βόρεια υψώματα του όρους Ταύρος στην Καππαδοκία. Μετά τη νίκη αυτή ο Αντίγονος πρόσθεσε στη δύναμή του και την άλλοτε δύναμη του Ευμένη, η οποία
πρέπει να ήταν μεγαλύτερη από 10.000 πεζούς και 5.000 ιππείς. Αφού απέκλεισε τον Ευμένη στα Νώρα στράφηκε κατά των συνεργατών του Περδίκκα, Αλκέτα (αδελφός
του Περδίκκα) και Αττάλου. Ο ίδιος επικεφαλής δυνάμεως 40.000 πεζών και 7.000 ιππέων διέσχισε, σε εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα, τα 450 χλμ που χωρίζουν
την Καππαδοκία με την Πισιδία όπου βρισκόταν ο Αλκέτας, ο οποίος αιφνιδιάστηκε και δεν μπόρεσε καν να παρατάξει τη φάλαγγά του, η οποία άλλωστε υστερούσε κατά
πολύ. Ο Άτταλος και άλλοι αξιωματικοί συνελήφθησαν ενώ ο Αλκέτας διέφυγε, προσωρινά, στην Τερμησσό όπου και αυτοκτόνησε για να μην πέσει στα χέρια του
Αντίγονου. Ο Αντίγονος πρόσθεσε επιπλέον δυνάμεις στο στρατό του, ο οποίος εκείνη τη στιγμή ήταν ο μεγαλύτερος που είχε συγκεντρωθεί ως τότε στο κράτος