Bones – The boy with the Answer (5.

21)

Hodgins:  Help me! 
Help me! 
Bones: Hodgins? 
Hodgins:  Help me! 
Bones: Hodgins? 
Hodgins: Dokter Brennan! 
Bones: Hodgins! 
Hodgins: Dokter Brennan, help me! 
Bones: Hodgins! 
Hodgins! 
Booth! 
Booth: Bones... Bones... Bones! 
Bones! 
Bones: Booth! God! 
Booth! 
Booth: Blijf bij me. 
Bones: Booth! 
Booth: Bones! 
Bones! 
Bones: Help! 

Bones se réveille en sursaut... Elle allume la télé et déjeune.

*****

Op TV: De zaak van de Grafdelver begint eindelijk vandaag met het voorleggen van de bewijslast. 
De   verdachte,  de   bekende   federale  aanklager  Heather  Taffet,   zal   zichzelf   verdedigen   tegen
meerdere klachten van ontvoering en moord.
Een aanklacht betreft de tien jaar oude Terrence Gilroy, die nooit gevonden werd.  
Er wordt  uitgekeken  naar de getuigenis van drie ontvoeringslachtoffers: Seeley Booth, een  
Agent van het FBI, samen met wetenschapper Jack Hodgins en Temperance Brennan van het 
Jeffers... 

Bones éteint la télé.

*****

Bones retrouve Booth au tribunal

Booth: Gaat het, Bones? 
Bones: Natuurlijk. Waarom zou het niet gaan? 
Booth: Omdat we bijna oog in oog staan met de vrouw die ons beiden trachtte te vermoorden. 
Bones: Jij ook. Gaat het met jou? 
Booth: Tuurlijk. Ik vroeg het alleen maar. 

­ 1 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Ik wou enkel weten of het ging en of je soms iets nodig had... 
Bones: Het is gewoon weer een zaak, Booth. 
Max K.: Juist. 
Bones: Pap! 
Booth: Max? 
Bones: Wat doe jij hier? 
Max K.: Ik vond dat je wat bijstand kon gebruiken van iemand die al een paar keer door het wettelijke 
systeem gegaan is. 
Bones: Waarom behandelt iedereen me als een kind? 
Max K.: Omdat ik niet wil dat je verwachtingen te hoog zijn. Dit is geen kat in het bakkie. 
Bones: Dat is precies waarom Caroline hier is, nietwaar?
Booth: We hebben vijf zaken met meerdere aanklachten: Bones, Hodgins, de jongen van tien... 
Max K.: ­ wiens lichaam nooit gevonden werd. 
Je aanklager wordt wanhopig. 
Booth: Max, ze weet wat ze doet, oké? 
Bones: Ik dacht dat je mij kwam steunen, pap. 

*****

          Dans la salle de tribunal

De rechter: Oké, iedereen klaar om het beschaafd te houden? 
Caroline J.: Altijd, Edelachtbare. 
Taffer: Edelachtbare, vermits ik mezelf verdedig, zou ik willen vragen, dat mijn boeien verwijderd  
worden in de rechtszaal. 
Caroline J.: Dit is enkel een zitting over de bewijslast, Edelachtbare. 
Er is geen jury om te overtuigen. 
En eerlijk gezegd voel ik me zekerder, met haar aan de ketting. 
Rechter: Bespaar ons de dramatische uitspraken, juffrouw Julian. 
 Als het proces echt begint, kunnen we het verzoek van juffrouw Taffet opnieuw overwegen. 

*****
Rechter: Eerste getuige. 
Camille: Er werden brandwonden gewonden op de slachtoffers, die overeen kwamen met verwondingen 
van een elektrisch pistool van 3 miljoen volt.
Booth: Het pistool werd gevonden in de opslagplaats van de verdachte. 
Het komt overeen met datgene dat gebruikt werd om mij aan te vallen... 
Hodgins: De veiligheidslaarzen van de verdachte werden ook in haar opslagplaats gevonden.
Taffer: Die opslagplaats werd gevonden via illegaal verkregen informatie, nietwaar? 
Camille: Dat wisten we toen niet, Edelachtbare. 
We kregen een wettelijk bevelschrift om de opslagplaats te doorzoeken.
Taffer: Het feit dat Agent Booths broer je op het spoor zette, maakte je niet argwanend? 
Bones: Hij was een officier bij Binnenlandse Veiligheid.
We hadden geen reden om de informatie in vraag te stellen die hij verstrekte. 

­ 2 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Caroline J.: Het bevelschrift werd verkregen zonder poging om kwaad te doen. 
Taffer: Dat is irrelevant, Edelachtbare. 
Alles wat in die opslagplaats werd gevonden, zou geweerd moeten worden. 
Caroline J.: Ik geef toe dat een bevelschrift zelfs niet nodig geweest was. 
Onder imminente dreiging van gevaar, hadden de wetsdienaars de plicht die opslagplaats te 
betreden, zelfs zonder geldig bevelschrift. 
Het leven van Agent Booth was in gevaar. 
Taffer: Imminente dreiging van gevaar wil zeggen alleen maar als er een gewelddadige bedreiging of 
een worsteling gehoord wordt. 
Rechter: Het spijt me, juffrouw Julian, maar hoe zuiver de intentie ook was, het bevelschrift werd 
illegaal verkregen. Daarom is alle bewijs, verkregen tijdens die zoektocht niet toelaatbaar. 
Taffer: Bedankt, Edelachtbare.
Rechter: Dit was geen gunst, juffrouw Taffet. 
Ik word beperkt door de wet. 
Taffer: Ik wil alle klachten seponeren, Edelachtbare. 
Caroline J.: Dat zou je wel willen, hè? 
We hebben nog modderstalen van de misdaadplek, de losgeld opnames...
Taffer: Edelachtbare, het is een verspilling van tijd voor het Hof en geld voor de belastingbetaler. 
Caroline J.: Als ik verlies zal ik iedereen een verontschuldiging sturen. 
Rechter: Er blijft niet veel meer over, juffrouw Julian. 
Ben je er zeker van dat je wilt verdergaan? 
Caroline J.: ... Ja, Edelachtbare. 
Rechter: OK. De aanklachten blijven gehandhaafd. 
We gaan procederen. 
Het Hof is ontbonden. 
Taffer: Als je zo briljant bent, dokter Brennan, waarom kon je dan geen simpel cijfer vinden? 
Booth: Vooruit, kom mee. 
Gaat het? Wat zei ze tegen je? 
Bones: Ze zei dat ik bewijs gemist heb. 
Booth: Bewijs? 
Bones: Ze denkt dat ik het niet kan vinden. 

*****

          Dans le labo...
 
Bones: Booth haalt haar arrestatiedossier en oude dossiers van toen ze een OA was. 
Angela: Oké,   ik   vraag   elk   bestand   op   dat   we   tot   nu   toe   hebben   dat   gelinkt   is   met   haar   sociale  
zekerheidsnummer, geboortedatum, resultaten van bloedtesten. 
Camille: Leeftijd van de slachtoffers? 
Angela: Heb   ik.   Ik   gebruik   een   recursief   zoekalgoritme   dat   de   gegevens   analyseert   en   dubbel  
controleert.  
Vermits er een verband is, kunnen alle onregelmatigheden leiden tot een alarm. 
Hodgins: Ik denk dat Taffet ons gewoon weer voor de gek houdt. 
Sweets: Nee, niet mee eens. Ik bedoel, haar pathologie is consistent. Dit is allemaal een spelletje voor 

­ 3 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

haar.  
Ze won de eerste ronde, nu verhoogt ze de inzet door dokter Brennan uit te dagen. 
Hodgins: Of ze weet dat er iets in de bodemstalen zit, dus probeert er ons af te leiden. 
Sweets: Die stalen heb je honderd keer geanalyseerd. 
Hodgins: Zeg je dat ik moet opgeven, Sweets? 
Sweets: Nee, natuurlijk niet. Maar ik begrijp de noodzaak om je aan iets vast te klampen... 
Hodgins: 'Vastklampen'? Goed, dan ben ik dus gek. 
Sweets: Dat bedoelde ik niet. 
Camille: Vooruit, dokter Hodgins. 
Bekijk de modder opnieuw. Misschien vind je iets. 
Angela: Hij heeft nog steeds nachtmerries. Zegt dat hij badend in het zweet wakker wordt.
Sweets: Ik had gevoeliger moeten zijn. 
Dit moet ook moeilijk voor jou zijn. Als je... 
Bones: Ik ben in orde. Hoe zit het met gewicht en grootte van de slachtoffers? 
Angela: Goed idee. Ik kijk het na. 

*****

           Au café, Booth boit un verre...

Caroline J. Hier is de eerste stapel documenten die je vroeg. 
Meer cijfers dan ik ooit in mijn leven gezien heb. 
Booth: Bedankt. Gaat het? 
Caroline J.: Bedoel je omdat dit een zaak is die je carrière om zeep helpt? 
Ik ben snoezig. Ik vind altijd werk. 
Booth: Ze vinden wel iets. Dat doen ze toch altijd? 
Caroline J.: Geloof je dat echt, chéri? 
Booth: Ze hebben mijn leven gered, weet je nog? 
Caroline J.: En dat was onmogelijk. 
Booth: Daar heb je gelijk in. 
Caroline J.: Hoe houdt je vriendin zich eronder? 
Booth: Het gaat goed. Ze is mijn vriendin niet. 
Carline J.: O, dus die blikken tussen jullie...? 
Booth: Niets. 
Caroline J.: Juist ja. Ik hoop dat je meer geloofwaardig bent in de getuigenbank. 
Booth: Laat Angela deze cijfers zo snel mogelijk nakijken. 
Caroline J.: De rechter zal me niet meer dan een dag geven. 

*****

           Angela travaille sur une cassette dans le labo

Cassette: Als ik het juiste bedrag niet gekregen heb binnen acht uren, zal je kind sterven. Dit is de laatste 
keer dat je iets van me zal horen. Er zal geen verdere communicatie meer zijn. 

­ 4 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Hodgins: Hoe zit het met de cijfers? 
Angela: Niets   gevonden.   Brennan   en   Booth   zijn   een   andere   reeks   aan   het   opstellen.   Ik   probeer  
ondertussen Taffets stem uit die losgeldgesprekken te halen. 
Hodgins: En lukt het? 
Angela: Ze gebruikte een variabele golfinversie, dus wordt het geluid opgedeeld in honderden smalle 
secties, allemaal vervormd met verschillende frequentie volgorden. 
Hodgins: Je vroeg niet of ik iets nieuw gevonden heb in de bodemstalen. 
Angela: Heb je dat dan? 
Hodgins: Nee, natuurlijk niet. 
Ik bedoel, Sweets had gelijk. Dat wist je. 
Ik ga er bijna onderdoor, Ange. 
Angela: Wel, je was verstandig genoeg om met me te trouwen. 
Hodgins: Maar ik voel me nog niet sterk genoeg, om het tegen iemand te vertellen. Het voelt aan alsof ze 
me nog steeds opgesloten heeft, weet je? 
Ik bedoel, als ik haar zie, dan is er alleen maar die woede, dat soort hulpeloosheid dat... 
Angela: Dat weet ik toch. 
Hodgins: Toen ik begraven lag in die auto dacht ik niet dat ik jou nog ooit zou zien. En nu voelt het aan 
alsof ze nog steeds tussen ons in staat. 
Angela: Maar dat is niet zo. 
Kijk me aan. Dat is niet zo. 
Niemand kan tussen ons in komen. 

*****

      Dans le bureau de Bones...

Booth: Kom op Bones, je bent al uren bezig. Je moet iets eten. 
Bones: Dadelijk.  
Haar   oude   rechtbankdossiers,   van   toen   ze   openbaar   aanklager   was   hebben   zaaknummers,  
misdaadcodenummers en dan zijn er nog postcodes. 
Booth: Dat is allemaal prachtig, maar het zal je niets opleveren, als je sterft van de honger. 
Bones: Ze lachte me uit, Booth. 
Ik kan haar niet laten winnen. 
Booth: Dat zal ze ook niet. 
Bones: Dat hoop je. Ze is immoreel, maar ze is ook briljant. 
Booth: Jij bent briljanter. 
Bones: ­ Wat als haar afstandelijkheid haar logischer maakt? 
Wat als dat haar een voordeel op mij geeft? 
Booth: Wacht even, ben je nu boos omdat je niet zoals een psychopaat bent? 
Bones: Ik denk dat ik misschien mijn voordeel ben kwijt geraakt door al de mensen waar ik nu mee 
omga. Al die relaties, die maken een logische gedachtegang moeilijk. 
Booth: Dat meen je niet. 
Bones: Kunnen we alsjeblieft gewoon werken? 
Booth: Natuurlijk. 
...

­ 5 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Salt Lake City? 
Bones: Wat? 
Booth: Toen Taffet gearresteerd was, was haar enige telefoontje naar Salt Lake City. 
Zonenummer 801. 
Bones: Ze vertegenwoordigt zichzelf, dus kan het niet naar een advocaat zijn. 
Wie kan ze bellen in Salt Lake City? 
On the phone: Larry's pizza, hoe kan ik je helpen? 
Booth: Geen enkele werknemer in die pizzeria heeft een connectie met Taffet en... geen enkele heeft 
een crimineel verleden. 
Bones: Belgegevens zeggen dat ze na 10 seconden ophing. 
Booth: Ze vroeg geen ander gesprek aan. 
Bones: Angela zoekt het nummer op met een sequentieprogramma. 
Dit is het nummer, Booth. 
Dit moet het nummer zijn. 

*****

           Dans le labo, Angela tapote sur son écran...

Angela: Ik vergelijk het nummer met de nummers van alle slachtoffers. 
Maar ik kan niets vinden. 
O, mijn God, dit nummer is een GPS locatie. 

*****

           Dans un terrain vague...

Booth: Kom aan, iedereen weg. 
Bones: O, God. 
Booth: O, God. 
Het is de jongen, nietwaar? 
Bones: Terrence Gilroy had een breuk aan zijn ellepijp toen hij acht jaar was. 
Dit is de jongen die ze ontvoerde. 
Booth: Ik ga de ouders verwittigen. 
Bones: Waarom leidde ze ons naar hier, Booth? 
Waarom wou ze dat we hem vonden? 

*****

           Dans le labo...

Caroline J.: Blij eraf! 
Niemand raakt iets aan. 
Bones: Waar heb je het over? 
Dit is onze kans om bewijs te verkrijgen dat ze er niet kunnen uitgooien. 

­ 6 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Caroline J.: Niet als je het aanraakt. 
Je kan geen expertgetuige zijn in een zaak waar je ook slachtoffer bent. 
Hodgins: We zijn geen slachtoffers in deze misdaad. 
Caroline J.: We hebben 1 zaak met 7 aanklachten ingediend. 
Sinds het proces begon, zijn jij en dokter Brennan verbonden met alle misdaden. 
Bones: Daarom wou Taffet dat wij de jongen zouden vinden. 
Ze weet dat wij de enigen zijn  die haar kunnen linken aan de misdaad. 
Hodgins: En nu zijn onze handen gebonden. 
Bones: Niet als je onze zaak laat vallen. 
Hodgins: Pardon? 
Bones: Als Caroline onze ontvoeringen niet aanklaagt, kunnen wij expertgetuigen zijn in die zaak. 
Caroline J.: Zou je dat willen doen? 
Hodgins: Neen. 
Nee. Caroline moet onze zaak pleiten, Taffet probeerde ons te doden. 
Bones: Al ons bewijsmateriaal werd ontoelaatbaar. 
Het is redelijk om een nieuwe zaak te beginnen met vers, onbezoedeld bewijs. 
Hodgins: Grapje, neem ik aan? 
Is het echt zo makkelijk voor jou, om te vergeten wat er met ons gebeurd is? 
Bones: Ik zal nooit vergeten wat er met ons gebeurd is, noch met Booth, noch met deze jongen. 
Jij bent niet de enige die lijdt, dokter Hodgins. 
Maar je emoties tellen niet mee, niet als we Taffet willen veroordeeld krijgen. 
Hodgins: Dit kan maar beter werken. 
Caroline J.: Morgenochtend zijn de aanklachten vervallen. 
Daarna kunnen jullie beginnen. 

*****

Dans l'appartement de Bones

Booth: De jongen van Gilroy werd dus het laatst gezien in het Rockland koopcentrum op 23 juni.
Ik zal alle gegevens van Taffets kredietkaart voor die dag nakijken. 
Bones: Caroline zei dat je geen expertgetuige kon zijn, als ze jouw zaak moet pleiten. 
Booth: Ik heb Caroline mijn aanklacht ook laten seponeren. 
Ik laat je dit niet alleen doen. 
Ze ziet de rechter morgenochtend, daarna kunnen we hierin duiken. 
Bones: Bedankt, Booth. 
Booth: We zijn partners, dat is wat we doen. Waar?
Bones: Als   Taffet   hierop   wordt   vrijgesproken,   dan   kan   ze   er   nooit   meer   voor   vervolgd   worden.  
Misschien wilde ze daarom wel dat we de jongen zouden vinden. 
Booth: Wel, ze is arrogant, zoals Sweets al zei. 
En ze schat jou verkeerd in. 
Bones: Ik heb nachtmerries, Booth. 
Hodgins bloedt jij verdrinkt en ik kan niemand helpen. 
Booth: Luister, ze zal jou nooit klein krijgen. 
Daar moet je aan denken. 

­ 7 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Ik beloof het, goed? 

*****

Retour au Jeffersonian...

Bones: Dit zijn breuken na zijn dood, bilateraal op de 5de, 6de en 7de ribben op de buitenste axillaire lijn.
Camille: Verwondingen aan het hoornbot, de linker schildklier en het kraakbeen rond de luchtpijp. 
Dit heb ik nog gezien, bij mensen die gewurgd werden. 
Bones: Misschien vocht hij terug en probeerde Taffet hem te overmeesteren. 
Camille: Taffet schokte al haar slachtoffers. 
Drie miljoen volt. Genoeg om iedereen plat te krijgen, een jongen voor minstens 2 uur. 
Bones: Hij was niet bewusteloos. Dit zijn afweerwonden, van verzet bieden toen hij in de koelkast 
geplaatst werd, met de armen uitgestrekt. 
Camille: Ik neem stalen van onder zijn vingernagels. 
Misschien krabde hij haar tijdens de strijd. 
Bones: Misschien wist ze dat de feiten in deze zaak anders waren dan bij de anderen en haar gerede 
twijfel zouden opleveren. 

*****

Au tribunal

Booth: Haar kredietkaart plaatst haar in het Rockland koopcentrum, op de dag dat Terrence Gilroy  
ontvoerd werd. 
Het   team   van   het  Jeffersonian   ontdekte   dat  het   nummer   dat   Taffet   belde...   dezelfde   GPS  
coördinaten waren als de plek waar de jongen begraven lag.  
Dezelfde handelswijze, dezelfde losgeldband, dezelfde eisen als bij de andere ontvoeringen. 
Taffer: Heb je bewijs dat de jongen ontvoerd werd uit het koopcentrum? 
Booth: Daar werd hij het laatst gezien. 
Taffer Nee dus. Heeft iemand anders daar nog iets gekocht die dag, of was ik alleen? 
Booth: Natuurlijk wel, maar... 
Taffer: Wat betreft het telefoontje dat ik zogezegd gedaan zou hebben, is het mogelijk dat het nummer 
per vergissing in mijn dossier gestopt is? 
Caroline J.: Bezwaar. Onbewezen vermoeden. 
Rechter: Toegestaan. 
Taffer: Wist je dat de dienstdoende agent op de avond van mijn arrestatie van Salt Lake was? 
Geef antwoord, Agent Booth. 
Booth: Neen. 
Taffer: Is het niet meer aannemelijk dat hij gebeld heeft en het nummer per ongeluk in mijn dossier 
belandde? 
Caroline J.: Bezwaar. Opnieuw onbewezen vermoeden. 
Taffer: Ik dacht dat het gerede twijfel was. Erg gegrond. 
Caroline J.:  Edelachtbare... 
Taffer: Ingetrokken. Geen vragen meer, Edelachtbare. 

­ 8 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

*****

Dans le couloir du tribunal

Max: Je beseft toch dat Taffet je opnieuw aan het bespelen is? 
Booth: Het gaat wel, Max. 
Max: Nee, ze heeft je in de verdediging gedrukt. 
Booth: We hebben de jongen, oké? 
Max: Omdat ze dat wilde. 
Booth: Iedere gek doet een stap teveel en hangt. 
Max: Niet voordat een hoop onschuldige mensen gewond zijn geraakt. 
Tot straks. 

*****

Dans le bureau de Sweets

Camille: Hallo. Sorry voor de storing. 
Heb je een momentje? 
Sweets: Tuurlijk. 
Hoe gaat het? 
Camille: Geen idee, eigenlijk.
Daarom ben ik hier. Ik... 
Ik maak me zorgen, dokter Sweets. 
Deze zaak eist zijn tol van iedereen. 
Sweets: Jou inbegrepen? 
Camille: Mij inbegrepen, ja. 
Sweets: Het is een erg stresserende situatie. 
Zelfs jij bent daar niet immuun voor. 
Camille: Het voelt aan alsof alles gerafeld is aan de randen. 
We zijn allemaal op zoek naar een stukje bewijs waarmee we Taffet kunnen opbergen. 
Maar we vinden niets. Iedereen voelt zich gemanipuleerd door haar. 
En ik zou iedereen bij elkaar moeten kunnen houden en geconcentreerd. 
Sweets: Jij wilt de uitkomst garanderen. 
Ik wou dat dat mogelijk was. Maar we wisten dat dit een zeer moeilijk gevecht zou worden. 
Camille: Geloofden we dat echt? 
We wisten allemaal dat ze schuldig is. 
Ergens onderweg namen we aan dat in een rechtvaardige wereld ze zou boeten voor wat ze deed. 
Sweets: Dat vereist dat er een rechtvaardige wereld bestaat, ben ik bang. 
Camille: Het... zijn mijn mensen die ze gekwetst heeft, mijn vrienden. Ik zou... in staat moeten zijn om 
iets te doen. 
Sweets: Weet ik. 

*****

­ 9 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Près de la prison... Max veut tirer sur Taffer

Booth: Max, dacht je dat ik je niet zou volgen? 
(...)
Max, is dit wat je wil? 
Max: Vertrouw het systeem niet, Booth. 
Booth: Als je mist, bezoedel je de zaak en komt Taffet vrij. 
Max: Ik mis niet!
Booth: Wanneer leer je nu toch eens om mij met rust te laten, hè? 
Max: Je maakt een grote fout. 
Tempe zou kunnen sterven. 
Booth: Ja, kom op. 

*****

Dans le bureau de Booth

Bones: Probeerde hij haar te doden? 
Booth: Wel hij had een geweer op haar gericht reken zelf maar uit. 
Bones: Waarom? Waarom zou hij dat doen? 
Booth: Om jou te beschermen. 
Een beroepsmisdadiger zoals Max vertrouwt het wetsysteem duidelijk niet. 
Bones: Het spijt me, Booth. 
Ik wou dat hij anders was. 
Booth: Ja, ik ook. 
Hij sloeg me ook tegen mijn oog. 

Le téléphone sonne

Bones: Brennan. 
Max: Hé, liefje. 
Ik wil dat je me hier uit haalt. 
Bones: Wat? Nee, pap. 
Max: Ik deed het voor jou. 
Bones: Nee, ik wil niet dat je mensen ombrengt voor mij. 
Koop me gewoon een trui, zoals iedere normale vader. 
Booth: Laat haar gerust, Max. 
Bones: Booth zegt dat je niet vrij komt tot het proces voorbij is. 
Ik moet gaan. 
Max: Ik heb een slechte rug. 
Je weet hoe gevangenisbedden zijn. 
Bones: Tot ziens, pap. 

Booth: Het spijt me, Bones. Dit is wel het laatste waar je mee bezig wil zijn. 

­ 10 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Bones: Een deel van me wil dat hij deed. 
Booth: Dat is niet het goede deel, laten we ons dus maar focussen. 
Nog nieuws over de jongen? 
Bones: Ik krijg een accuraat beeld van de aanvaller door het breukpatroon, en het komt overeen met 
Taffet. Ik maak een presentatie voor het Hof. 
Booth: Dat joch, hij heeft zich flink verweerd, hè? 
Bones: Er is bewijs van sterke tegenstand. 
Booth: Hij is tenminste niet gemakkelijk gegaan. Parker... 
die zou hetzelfde doen. Haar oor afbijten en wegrennen. 
Bones: Zou hij haar bijten? 
Booth: Zeker weten. 
Dat is nu eenmaal zo bij tienjarigen. 
Die bijten. 
Bones: Ik moet terug naar het lab. 

*****

Au laboratoire

Bones: Als hij haar gebeten heeft, moet er bewijs zitten op boven­ of onderkaak of tanden. 
Hodges: De tanden werden schoongemaakt. 
Taffet heeft ze proper geveegd. 
Bones: De tweede kies links heeft een stukje af. 
Misschien zitten er sporen in de wonde, misschien zelfs weefsel van Heather Taffet. 
Hodgins: Speeksel bevat amylase, een enzym dat de stukjes weefsel heeft afgebroken. 
Bones: Niet als het tussen de kies en de tandlijn geklemd zat. 

*****

Dans le bureau d'Angela

Cassette: Als ik het juiste bedrag niet gekregen heb binnen acht uren, zal je kind sterven. 
Dit is de laatste... 
Angela: Deze encryptie is een rollende code met steminversie over twee banden gesplitst. Individuele 
frequenties tussen de clicks zijn omgekeerd en terug samen gebracht. 
Ik heb software gebruikt die elke van de 423 aparte delen decrypt tot de stem duidelijk wordt. 
Cassette: Als ik het juiste bedrag niet gekregen heb binnen acht uren, zal je kind sterven. 
Dit is de laatste keer dat je iets van me zal horen. 
Er zal geen verdere... 
Camille: Je hebt het geflikt, Angela. 
Het is Taffet. 
Angela: Eens kijken hoe ze zich hier uit lult. 
Cassette: Als ik het juiste bedrag niet gekregen heb binnen acht uren, zal je kind sterven (...)

*****

­ 11 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Au tribunal

Cassette: Dit is de laatste keer dat je iets van me zal horen. 
Er zal geen verdere communicatie meer zijn. 
Caroline J.: En volgens jou, als expert juffrouw Montenegro, wiens stem is dat? 
Angela: Dat is Heather Taffet. 
Frequentie en stempatronen komen precies overeen, vergeleken met een onbewerkte opname 
van haar stem. 
Caroline J.: Dank je. Geen verdere vragen. 
Taffer: Dat was heel indrukwekkend, juffrouw Montenegro. 
Kan je het Hof vertellen welke diploma's je hebt? 
Angela: Een bachelor in Schone Kunsten van de universiteit van Texas met een minor in 
computerwetenschap. 
Ik heb ook biomedische illustratie gestudeerd op de Amerikaanse Universiteit. 
Taffer: Maar je hebt geen diploma als geluidstechnicus, klopt dat? 
Angela: Nee. 
Caroline J.: Bezwaar. Juffrouw Montenegro heeft meerdere patenten aangevraagd door haar werk bij 
auditieve forensische reconstructie. 
Taffer: De dakloze in mijn straat, heeft een patent aangevraagd voor een tijdsmachine. Dat wil niet 
zeggen dat ik hem zal vragen om te komen getuigen. 
Rechter: Dat is genoeg, juffrouw Taffet. 
Heb je nog vragen voor deze getuige? 
Taffet: Ja, Edelachtbare. Ik zou als bewijs willen inbrengen item 461b, een deconstructie van hetzelfde 
fragment, door FBI special Agent Graham Steele, die een doctoraat heeft in forensische audio­
analyse van de Universiteit van Pennsylvania. 
Cassette: Als ik het juiste bedrag niet gekregen heb binnen acht uren, zal je kind sterven. 
Angela: Dat... dat ben ik niet. Hij heeft duidelijke de pieken en het timbre van de stem gemanipuleerd. 
Taffer: Heb jij dat ook niet gedaan? 
Angela: Neen. Die geluidsgolven hebben een onderliggend patroon van frequentie modulatie. Zoals een 
vingerafdruk. 
Taffet: Wat het technische jargon ook moge zijn, het is duidelijk dat iedereen, zelfs iemand zonder 
diploma, een stem op een andere kan laten lijken. 
Caroline J.: Bezwaar! De verdediging geeft een speech. 
Rechter: Toegestaan. 
Taffer: Het spijt me, Edelachtbare. 
Geen verdere vragen meer. 

*****

Dans le bureau de Bones

Booth: Bones, ben je klaar voor de rechtszaal? 
Bones: Ja hoor. Ik heb een videopresentatie, die aantoont dat hij ribbreuken opliep, samen met breuken 
aan de laterale epicondylus van de linkse distale... 

­ 12 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Booth: Rustig aan met de technische termen, oké? 
Bones: De wetenschap geeft ons de lengte van de aanvaller. 
162 centimeter, de lengte van Taffet. 
Booth: Allemaal goed en wel, maar Taffet beleefde al een gloriedag met het aan spaanders hakken van
al die technische pompeuze praat. 
En de jury lijkt dat in haar te waarderen. 
Bones: Maar dat zijn de feiten. 
Booth: Het is hoe je die feiten brengt waardoor je een zaak wint of verliest. 
Bones, de jury moet beseffen wat die kleine jongen heeft moeten doorstaan. 
Bones: Ik... ik heb al eerder een getuigenis gegeven, Booth. 
Het zal wel loslopen. 
We moeten gaan. 

*****

Au tribunal

Bones: Het linker hoornbeen van het tongbot van Terrence Gilroy was samengedrukt, wat erop wijst 
dat de aanvaller de jongen met slechts één hand wurgde, in dit geval de dominante linkerhand. 
Caroline J.: Ik zou voorbeelden van het handschrift willen indienen die bevestigen dat de beklaagde 
linkshandig is. 
Taffer: Geen bezwaar, zo lang er maar bij gezegd wordt dat acht procent van de bevolking linkshandig is. 
Waaronder U, Edelachtbare. 
Rechter: Ga door. 
Bones: Het slachtoffer onderging een breuk aan de laterale epicondylus en de schacht van het linker 
distale opperarmbeen. 
Misschien moet ik duidelijker zijn. 
Terrence Gilroys botten konden enkel worden gebroken door iemand die op hem zat en hem in 
de vriezer duwde. 
De uitwaaierende breuklijnen tonen dat die aanvaller tussen 56 en 61 kg woog, wat het gewicht 
is van de beklaagde. 
Taffer: Bezwaar. Dit is speculatie. 
Bones: Stel jij mijn kwalificatie in vraag?  
Omdat je nergens ter wereld een meer ervaren of gerespecteerd forensisch antropoloog zal  
vinden.  
Ik zou het dus zeer waarderen niet meer onderbroken te worden, tot ik klaar ben. 
Rechter: Dokter Brennan, ik vaardig hier de regels uit. 
Afgewezen. 
Ga door. 
Bones: Vermits die gebroken botten veroorzaakt werden door de knieën van de aanvaller en er stukjes 
knieschijf afbraken door de punten van haar zware laarzen, kunnen we de lengte bepalen van 
haar scheen. 
Caroline J.: En wat is de betekenis van die scheenlengte? 
Bones: Die geeft ons de hoogte van de aanvaller, die 162 centimeter is. Dezelfde hoogte als de 
beklaagde. 
Het blijkt duidelijk uit het omstandelijk bewijs en deze feiten, dat dit kind aangevallen werd 
met  boosaardige wreedheid door juffrouw Taffet. 

­ 13 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Taffer: Bezwaar. Het is aan de jury om die conclusie te maken, niet aan de getuige. 
Bones: De aanvaller van 1 meter 62... verpletterde de borst van de jongen, verstikte hem en bezorgde 
hem uiteindelijk een marteldood door hem levend te begraven. 
Taffet: Bezwaar. Speculatie. 
Ze kan niet weten wat de getuige voelde. 
Bones: Ik werd ook levend begraven. Dat maakt me uniek gekwalificeerd, om die horror te beschrijven.
Taffet: Bezwaar, Edelachtbare. 
Dit is imponeren van de jury. 
Tenzij de getuige nog aanvullende feiten heeft... 
Rechter: Toegestaan. 
Heb jij nog vragen voor dokter Brennan, juffrouw Julian? 
Caroline J.: Nee, Edelachtbre, ik heb alles geleerd wat ik weten wilde. 
Jouw getuige. 
Taffet: Dokter Brennan, denk je niet dat het trauma van jouw ontvoering, je belet om objectief te zijn? 
Caroline J. Bezwaar.
Ze getuigt als een expert, niet als een slachtoffer. 
Taffet: Zij begon over levend begraven, Edelachtbare. 
Rechter: Dat is zo, juffrouw Julian. 
Verworpen. 
Taffet: Het is natuurlijk dat je feiten verzint die je helpen om rust te vinden. 
Bones: Ik neem je die implicatie kwalijk. Ik laat mijn emoties mijn resultaten niet overheersen. 
Taffet: Nee, niet opzettelijk, natuurlijk. 
Caroline J.: Volgt er nog een vraag? 
Taffet: Ja. Sorry. 
Dokter Brennan, momenteel consulteer je een psycholoog van het FBI, nietwaar? 
Bones: Wat... dat heeft niets te maken met... 
Taffet: Een simpel ja of nee zal volstaan, 
Dokter Brennan. Consulteer je momenteel een FBI psycholoog? 
Bones: Ja, maar... 
Taffet: Bedankt.
Geen vragen meer. 
Bones: Nee, dat heeft niets te maken met deze zaak. 
Mijn bevindingen blijven overeind. 
Rechter: Je mag de bank verlaten, dokter Brennan. 
Bones: Mijn bevindingen blijven overeind. 

*****

Au laboratoire

Camille: Een stofmijt? 
Sweets: Dus dat kleine insect gaat ons redden? 
Hodgins: Noem hem geen insect. Dat klinkt beledigend. 
We onderzochten de tanden van de jongen opnieuw en vonden hem tussen de rechter snijtand 
en hoektand. 

­ 14 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Stofmijten eten dode menselijke huidcellen. 
En de maagzak van deze zit vol. 
Camille: Als de jongen Taffet gebeten heeft, dan zijn het waarschijnlijk haar huidcellen. 
Wat over bleef is weinig, maar misschien toch nog genoeg om ons DNA te bezorgen. 

*****

Au tribunal

Hodgins: Dit is een dermatophagoides farinae. 
Caroline J.:  Voor degenen onder ons die geen "insects" praten, wat is dat precies? 
Hodgins: Een stofmijt, een insect dat op kleding voorkomt, maar zich ook voedt met de cellen van de 
persoon die de kleren draagt. 
Caroline J.: En waar werd die stofmijt gevonden? 
Hodgins: Tussen de tanden van Terrence Gilroy. 
Hij kwam daar terecht toen de jongen de persoon beet die hem ontvoerde. 
Caroline J.: En hoe weten we dat? 
Camille: De stofmijt bevatte vrouwelijke huidcellen. 
We hebben die cellen eruit gehaald en door meerdere DNA databases laten lopen. 
De cellen horen toe aan Heather Taffet. 
Caroline J.: Geen vragen meer, Edelachtbare. 
Rechter: Jouw getuige, juffrouw Taffet. 
Taffer: Het ziet ernaar uit dat je verzuimd hebt om een staal te
 voorzien dat ik onafhankelijk had kunnen laten testen. 
Camille: Vermits er zo weinig cellen in de mijt zaten, vernietigde de test het staal, maar de procedure en 
resultaten staan allemaal in onze documentatie beschreven. 
Taffer: Even voor de duidelijkheid: ik mag je nota's inkijken, maar ik kan het bewijs niet onderzoeken, 
omdat je het vernietigd hebt? 
Caroline J.: Edelachtbare, in Californië versus Trombetta, oordeelde het Hooggerechtshof dat de aanklager 
een staal voor DNA mocht vernietigen, omdat er geen slecht vertrouwen  was. 
Taffet: Slecht vertrouwen? 
De motieven va iedereen in het Jeffersonian zijn verdacht, en nu is het enige fysieke bewijs 
verdwenen, als het al bestond. 
Caroline J.: Ik heb het nu wel gehad met jouw valse, onbewezen beschuldigingen. 
Taffet: Maar ik ook. 
Rechter: Dat is genoeg, jufrouw Julian.
Taffet: Edelachtbare, ik wil een motie indienen waarbij dit onverifieerbare DNA bewijs geseponeerd 
wordt. 
Rechter: Het protocol werd gevolgd, juffrouw Taffet. Het is aan de jury om te bepalen welke rol dat 
bewijs zal spelen bij de uitkomst van deze zaak. 
Jouw motie is afgewezen. 

*****

Dans un café

­ 15 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Booth Heb je Taffets gezicht gezien? Ze was compleet overrompeld. 
Caroline gaat het slotpleidooi houden, het zal inslaan als een bom. Proost dan maar? 
Ben je in orde, Bones? Jouw team heeft net Taffet onderuit gehaald. 
Bones: Ik ben alleen maar moe.
Booth: Het... het is een zware zaak geweest. 
Bones Het is niet alleen de zaak. Ik ben... het allemaal zo moe.
Moe van om te gaan met moorden en slachtoffers en verdriet en pijn. 
Booth: Wel, Bones, dat is wat we doen. 
We pakken de slechteriken en maken de wereld een stukje beter. 
Bones: Nee, Booth. Dat is wat jij doet en ergens ben ik daarin verstrikt geraakt. 
Booth: Ho maar. Jij ging al met doden mensen om, lang voordat wij twee samen kwamen. 
Bones: Als onderzoeker, antropologe. 
Zo kan ik de wereld een stukje beter maken. 
Booth: En dat doe je. Komaan. 
Jij maakt de wereld heel wat beter. 
Daar toasten we op, oké? Je bent gewoon bezorgd. 
En morgen, als we gewonnen hebben, zal alles perfect zijn. 
Het komt wel goed. 

*****

Au tribunal

Caroline J.: We zijn hier om gerechtigheid te zoeken voor deze jongen van tien die ontvoerd werd, brutaal 
afgerammeld en levend begraven door Heather Taffet. 
Taffet werd gezien waar dit kind ontvoerd werd. 
Ze is even groot als de aanvaller. 
Ze is linkshandig. 
Haar stem werd ontdekt op de banden voor losgeld. 
Taffet: Het klinkt allemaal heel redelijk, nietwaar?  
Deze zogenaamde feiten werden bij elkaar gezocht door mensen die zelf slachtoffer werden  
van een boosaardige misdadiger, die nog niet gepakt is.  
Ze hebben een zondebok nodig. 
Caroline J.: Maar alleen Heather Taffet kon het DNA hebben dat gevonden werd in de kindermond. 
Dat bewijs werd ons over de dood heen aangereikt door deze moedige jongen. 
Taffet: En   toch   zijn   de   enige   mensen   die   deze   stofmijt   gezien   hebben,   de   enige   mensen   die   de  
zogenaamde   huidcellen   hebben   aangeraakt,   zelf   twee   ontvoerden,   de   eerste   een   gekende  
samenzweringstheoreticus de ander een getraumatiseerd antropologe die momenteel door een 
psycholoog behandeld wordt.  
En dokter Saroyan, die haar taak niet kon uitvoeren, zonder het bewijs te vernietigen, waardoor 
ze me weerhield om een verdediging op te bouwen. 
Caroline J.: Omdat ze helemaal geen verdediging heeft, behalve het belasteren van deze experts.  
Ze hebben jullie verteld wat Heather Taffet met die jongen gedaan heeft. De wet is duidelijk. 
Traffet: Jullie kunnen niemand veroordelen op insinuaties of ongefundeerde beschuldigingen. 
Ik treur om die jongen. 
Geen enkel kind zou zo mogen lijden, en wie dit ook deed... 
Caroline J.: zou nooit meer mogen rondlopen tussen fatsoenlijke mensen. Voor die jongen, voor 

­ 16 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

gerechtigheid, moeten jullie een verdict vellen van... 
Taffet: Niet schuldig.
Omdat het duidelijk is, dat ik een zondebok ben. 
Ik ben onschuldig. 
Taffet: Bedankt. 

*****

Dans le couloir du tribunal

Booth: Wat zei ik nou? 
Caroline wreef het erin. 
Hodgins: Taffet was ook erg overtuigend. 
Booth: Weet je, Hodgins, bekijk jij ooit de dingen van hun zonnige kant? 
Hodgins: Weet je wat, Booth? Je hebt gelijk. 
Omdat, wat daar ook beslist gaat worden, ik nog steeds Angela heb. 
Angela: Hodgins !
Hodgins: Het is goed, ik geef er niet om, Angie.
Taffet zal niet langer de regels bepalen. 
Ik wil dat onze vrienden het weten. 
Ik wil dat iedereen het weet. 
Angela: Goed dan. 
Hodgins: Angela en ik zijn getrouwd. 
Bones: Wat? 
Booth: Kijk eens aan. 
Bones: Wat? Wanneer, Ange? 
Angela: In de gevangenis. 
Hodgins wilde wachten tot dit voorbij was, zodat iedereen blij kon zijn voor ons. 
Bones: Dit is toch weer geen zwangerschapsangst, hè? 
Angela: Nee. Nee, dit is... 
Dit is liefde. 
Sweets: Waarom hielden jullie het dan voor ons verborgen/verzwijgen? 
Hodgins: Ik had het er moeilijk mee vanwege het proces. 
Toen dacht ik... de pot op ermee. 
Caroline J.: De jury is terug. 

*****

Au tribunal

Rechter: De verdachte staat op voor het voorlezen van het verdict. 
Voor aanklacht één, de ontvoering van Terrence Gilroy, vindt de jury de beklaagde, Heather 
Taffet, schuldig. 
Orde, of ik laat de rechtszaal ontruimen. 
Voor aanklacht twee, de moord op Terrence Gilroy, vindt de jury de beklaagde... Schuldig. 
De beklaagde dient in hechtenis te blijven tot de strafmaat bepaald is. 

­ 17 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

We zijn ontbonden. 
Taffet: Dit is nog niet voorbij. 

*****

Dans un café

Max: Ik was een paar dagen de stad uit. 
Ik wist dat Tempe alles onder controle had. Ze had me niet nodig. 
Camille: Hum hum
Booth: Goed, laten we onze glazen heffen. 
Op de nerds, oké? 
Camille: Op Booth. 
Bones: O en Caroline. 
Sweets: Weet je, ik heb nooit aan jullie getwijfeld, nog geen seconde. 
Booth: Waar kom jij vandaan? 
Hodgins: O, alsjeblieft. 
Booth: Laten we het gelukkige koppel hier niet vergeten. 
Bones: Ja, proficiat voor het succesvolle versmelten van familiale verplichtingen met zowel geldelijke 
als eigendomsconsolidatie. 
Wat? 

Dans la rue
Everyone: Gefeliciteerd!  (en jetant du riz aux jeunes mariés)
Max: Ik ga maar naar huis. 
Bones: Een echt bed zal hemels aanvoelen. 
Max: Het spijt me dat ik aan je getwijfeld heb. 
Bones: Sweets zou zeggen dat je onbewust wilde dat Booth 
je zou oppakken zodat jij en ik niet meer gescheiden zouden zijn. 
Max: Slimme vent, die Sweets. 
Ik hou van je, lieveling. 
Booth: Bedankt om me weer met de rekening op te zadelen. 
Dat is lief van je. 
Max: Jouw fout, Booth. 
Mijn portefeuille werd in de nor gestolen. 
Booth: Ja, zal wel. 
Niet te geloven dat ze echt getrouwd zijn. 
Bones: Ja, hè? 
Ik heb het gevoel dat alles aan het veranderen is, Booth. 
Booth: Wel, niet alles. 
Luister, we zijn nog steeds partners. 
En Taffet... die is opgeborgen. 
Dat voelt toch goed aan, of niet? 
Bones: Je was bijna dood, Booth. 
Dat kan nog eens gebeuren. 

­ 18 ­
 Bones – The boy with the Answer (5.21)

Wat als ik je dan niet kan bereiken? 
Booth: Dat zal nooit meer gebeuren. 
Bones Ik benijd je om je gave optimisme te vervangen door realiteit. 
Booth Misschien moet je maar gewoon wat tijd vrij nemen. 
Naar een strand gaan. In de zon gaan liggen. 
Bones: Ik heb meer nodig dan een tijdje. 
Booth Neem nu geen beslissingen over je toekomst. 
Bones Ik bedoel maar... 
Booth Als een tandarts je een verdoving geeft en je vertelt geen zware machines te bedienen of  
belangrijke beslissingen te nemen in de komende 24 uur.  
Oké, deze zaak was erger dan een tandwortelbehandeling.
Kom, we gaan terug naar binnen en nemen nog een laatste drankje. Eentje maar. 
Bones Nee, ik ben moe, Booth. Ik ga naar huis. 
Booth Goed. Ik zet je wil in de taxi. 
Ik weet het, het is een lange, lange dag geweest. 
Stap maar in. 
Tot morgen, ja? 

­ 19 ­