Judas: The Deceiving Man Challenge

by xxakanexx

Games. Risks. Last Chances.

Tatlong salita na naglalarawan sa buhay na mayroon si Judas Alonso Escalona. Lahat

sa kanya ay laro, lahat ay kaya niyang isugal. He can take the risks in life that
other people are afraid of taking... but he doesn't believe in chances. Para sa
kanya, isang pagkakataon lang ang meron siya sa buhay but... what if he gets the
chance he thinks he'll never have?

A story of how a man redeems himself; a story about finding love and fighting for
second chances...

Games. Risks. Last Chances.

Are you ready to be deceived?

=================

Judas

"At first I did not love you, Jude; that I own. When I first knew you I merely
wanted you to love me. I did not exactly flirt with you; but that inborn craving
which undermines some women's morals almost more than unbridled passion--the
craving to attract and captivate, regardless of the injury it may do the man--was
in me; and when I found I had caught you, I was frightened. And then--I don't know
how it was-- I couldn't bear to let you go--possibly to Arabella again--and so I
got to love you, Jude. But you see, however fondly it ended, it began in the
selfish and cruel wish to make your heart ache for me without letting mine ache for
you."

- Thomas Hardy ( Jude the Obscure)

=================

Prologo: Paano?

Madalaskong makita si Simoun Paul sa bahay namin. Hindi ko alam kung ano
bangkailangan niya sa kapatid ko at palagi siyang dumadaan sa bahay namin. Minsanay
nakita ko pa siyang binibigyan ng bulaklak si Ate at kung minsan ay inuumagana rin
siya sa bahay namin. Madalas ay nahuhuli ko siyang bumababa mula sabintana ni Ate
sa kabilang silid. Hindi ko talaga alam kung anong ginagawa nilani Ate at inuumaga
sila.
Karamayko sa inis na nararamdaman ko si King David. Siya iyong batang trese anyos
sakabilang street na namatayan ng nanay na hindi pa natutuli. Noon ay kaaway kosiya
pero lumipas ang panahon ay nakasanayan na namin ang isa't isa. Noongmamatay ang
nanay niya ay si Ate ang palaging dumadalaw sa kanya hanggang sapanay na siyang
nagba-bike papunta sa amin. Natatawa nga ako sa kanya. Dalawangtaon lang ang tanda
ko sa kanya pero minsan sinabi niya na mahilig na daw siyamag-Maryang Palad. Turo
daw iyon ng Kuya Ernesto niya.

"Boyfriendmo ba si Simoun Paul, Ate?"

Minsanghindi ko natiis ay tinanong ko na kay Ate ang matagal ko nang gustong

itanong.Kumakain kami nang gabing iyon. Wala si Mama, kasama niya si Papa at
kumainsila sa labas. Kami lang ni Ate sa bahay noon at si Simoun Paul daw ay
papuntana.

"Oo,Jude. Wala namang masama diba? Dalaga naman ako at binata siya." Ngumuo
langako. Hindi na ako nagtanong pagkatapos noon. Nang gabing iyon ay pinuntahan
kosi King David sa bahay nila. Nasa sala kami at kumakain ng jelly beans.Paborito
daw niya iyon.

"Ha?May syota na si Arruba? Hindi pwede ito!" Sigaw niya sa akin.

"Ayoslang iyan, Totoy, walang forever eh." Kumento naman ni Axel John sa
kanya.Nanlalaki ang mga mata ni King David. Alam ko naman na gusto niya ang ate ko
atnatutuwa ako sa kanya dahil parang sa murang edad namin ay mahal na mahal naniya
ang kapatid ko. Alam ko naman na natutuwa lang din si David sa mganangyayari sa
kanya, may nag-aasikaso pa rin kasi sa kanya. Sabi ni Ernesto aynaguguluhan pa rin
si David sa nararamdaman niya pero ayos lang sa akin, mabaitnaman siya sa ate ko.

Mag-a-alasnuebe nang gabi nang maisipan naming maglalakad sa loob ng

subdivision.Nagkekwentuhan pa kami habang nagkakatuwaan. Napadaan kami sa bahay ko
atnakita ko naman si Azul na palabas na ng gate namin. Ngumisi siya sa amin.Kilala
na niya kami.

"Oh,saan kayo pupunta?" Tanong niya pa.

"Putangina mo!" Sigaw ni David! "Mang-aagaw ka! Akin si Arruba!"

"Totoy!Kumalma ka! Hindi ka pa nga tuli eh!" Sabi ni Ernesto sa kanya.

Napahagalpaknaman ako ng tawa. Nasa college na si Simoun at Axel John. Ako naman ay
Gradeten na samantalang si David ay nasa grade eight pa lang.

"Ha!Hindi pa tuli! Gago ka! Putang ina mo rin!"

Bang! Bang!
Sakabila ng mga ito ay nakarinig kami ng putok ng baril. Nagkatinginan si AxelJohn
at Simoun Paul. Nanggaling iyon sa loob mismo ng bahay namin.

Tumakbokami papasok sa loob. Si Azul ay hindi mapakali. Si Axel John ay hawak

angkamay ni David, ako naman ay kinakabahan. Bakit may putok ng baril sa loob
ngbahay namin? Anong nangyari? Si Arruba? Si Mama? Nasaan si Papa?

Naratingnamin ang front door. Nang makapasok kami ay nakita ko si Arruba na nakaupo
samay hagdan na duguan ang braso.

"Arru!"Sabay-sabay naming sigaw.

Bang!

Isana namang putok ng baril ang narinig ko mula sa sala.

"Judas!Dito ka lang!" Tinatawag ako ng ate ko pero hindi ako nakinig. Pumunta ako
sasala at doon, nakita ko ang Mama ko na duguan sa sahig, wala buhay at muli
nanaman siyang binaril ng lalaking nakatayo sa gitna ng living room - walang
ibakundi si Papa.

"P-pa..."Umiiyak na tinawag ko siya. Tinutok niya sa akin ang baril.

"Demonyoka!" Sigaw niya sa akin. Ipinutok niya ang baril. Pero naramdaman kong
napahigana lang ako. Nang magmulat ako ng mata ay nakita ko si Azul na yakap-yakap
ako.

"Ayoska lang?" Tanong niya. Nang tingnan ko si Papa ay nakita kong binaril siya
niAxel sa braso. Dapat ay magalit ako kay Axel pero hindi. Relief pa angnaramdaman
ko. Nakita ko naman si David na tumatawag ng ambulnasya. May kausapna siya sa
phone.

"W-walana ang mama ko...." Wika ko kay Azul. Ngumiti siya.

"Walana rin ang mama ko..." He said. "Pareho tayo, kaya mula ngayon, kapatid na
kita..."He pat my head. I was able to give him a weak smile.

Inever thought that night would change everything in my life...

9
=================

Deceit # 1

"Daddy Judas, sabi ni Mama ko, may ipapakilala daw siy sa'yo na girl para daw may
girlfriend ka na kasi daw ikaw na lang saka si Daddy Ido ang walang girls. Sabi
niya dapat daw mag-asawa ka na para daw palagi ka nang nandito sa Pilipinas kasi
daw magastos pa daw kapag nasa Singapore ka o sa Malaysia o sa China, saka daw baka
magka-SARS ka o MERS - COV kakapunta mo doon."

Nang araw na iyo ay sinundo ko si Baby Blue sa summer's school niya. Naglalakad pa
lang kami papunta sa kotse ko nang sabihin niya sa akin ang mga salitang iyon.
Idinaan ko na lang sa tawa ang lahat ng sinabi niya. Ang anak ni Azul at ni Leira
ay napakadaldal. Hindi ko alam ung kay Leira ba nagmana dahil sa mga pagkakataon
naman na nakakausap ko siya ay hindi naman walang tigil ang bunganga niya but Baby
Blue is just so talkative, minsan ako pa ang napapagod sa kanya.

"Daddy Judas, sabi din ni Daddy na kapag lumabas ang baby brother ko Red ang
tatawag namin sa kanya kasi ang name niya Fredrick Lukas -nipangalan siya kay Lolo
Lukas, iyong lolo ko na pogi, iyong may malaking bahay saka magandang car."

Natawa na naman ako. Exaggerated magkwento ang inaanak ko.

"Kamusta naman ang school mo?" Tanong ko.

"Nakakainis. Ayaw ko naman ng ganito na school. Ang dali-dali lang. Gusto ko talaga
matuto mag-drums eh." Wika niya pa. Baby Blue is five and she's having her summer
academics na kinaiinipan naman niya dahil sa madali lang daw ang lahat.

Napapailing na lang ako sa kanya.

Tuwing nakikita ko ang mga kaibigan ko na masaya at kuntento sa buhay na pinili

niya ay hindi ko maiwasang makadama ng inggit. Naiingit ako dahil minsan ay
pinangarap ko rin ang magkaroon ng pamilya. Na akala ko ay pwede iyon sa akin pero
niloloko ko lang ang sarili ko. Kakaiba ako, kakaiba ako sa lahat dahi may mga
paniniwala ako na hindi talaga pwedeng basta bitiwan.

My friends chose the family path and I am happy for them. Una si Azul - isinugal
niya ang lahat para kay Leira and in the end, they had the ending the both
deserved. Si Axel John naman ay kuntentong-kuntento kay Bernice at sa magiging anak
ulit nila. May panganay na sila, na inaanak ko rin sa binyag, si Reese, ang batang
armalite kung mag-mura. Buti nga itong si Blue ay hiniu palamura. Pero minsan
narinig kong minumura niya ang Kuya Monmon siya. David who married Mariella and has
two kids already, going four dahil buntis si Yella at kambal ang magiging anak nila
ay masayang-masaya. I saw how he matured these past years and I am really happy for
him.

Kung sa kanila ay pwede iyon, sa akin ay hindi. Alam kong ganoon rin si Ido.
Maliban sa iniisip niya ang nakaraan niya ay hindi niya rin alam kung paano
mabubuhay na tulad ng kina Azul.

I don't believe in second chances, I don't believe in last chances. Para sa akin,
bawat tao sa mundo ay may isang tsansa lang sa buhay at nasa tao na kung paano niya
ikasasama o ikabubuti ang tsansang ito. I had my chance and I chose to be a bad man
- and bad men don't get to have their happy endings.

People like me, can never be someone else's prince charming because in my case, I
am the villain. I kill to live. I poison to make money. I am a bad man and I know I
am going to hell for it - but so is my dad.

My dad killed my mom and shot us - my sister and I because he was under the
influence of drugs. Ang droga na iyon ang sumira sa pamilya ko pero ang drogang
iyon din ang bumbuhay sa akin ngayon. I sell drugs for a living. I manufacture it.
Wala na akong konsenysa dahil wala akong pakialam sa masisira kong buhay.

Minsan na ring nasira ang buhay ko sa droga pero nagawa kong tumigil - my sister
said that it's a second chance in life but I call it as the continuation of my
chance in life.

Para sa akin ang tsansa sa buhay ay tuloy lamang. Hindi ka mage-game over tapos
mag-ge-generate ng isa pang buhay. Literal na we only live once - ang paniniwala
ko.

"Ay! Daddy Judas, mag-ice cream tayo please po..."

Nginitian ko si Baby Blue. Sa ngayon ay kuntento ako sa kung anong meron ako. Si
Blue, ang mga kaibigan ko at ang mga pamangkin ko. Doon na lang siguro iikot ang
mundo ko, hindi na ako maghahanap ng higit pa roon.

Ipinarada ko ang sasakyan ko sa tapat ng isang ice cream house. Ibinaba ko si Blue
tapos ay pumasok na kami. Nag-ice cream siya, kumain naman ako ng cake. I love
sweets. Noong mga bata kami ay madalas mag-bake si Mama at si Arruba para sa akin,
ngayon si Leira naman ang luto nang luto. Si Arruba kasi ay may buhay na siya sa
New York, paminsan-minsan ay dinadalaw ko naman siya.

Nang maubos ni Baby Blue ang chocolate mint ice cream niya ay umalis na rin kami.
Inihatid ko siya kina Azul at Leira, matagal naman akong nag-stay doon. Doon na ako
kumain at nagkwentuhan pa kami ni Simoun.

Alas - ocho nang gabi nang magpaalam ako. Hindi ko alam kung uuwi na ako. Sa totoo
lang, nitong mga nakaraang araw ay nalulungkot ko tuwing uuwi ako, naiinggit nga
kasi ako sa kanila.
Habang nagmamaneho ay nagpapatugtog ako ng radio. Pumailanlang ang boses ng DJ.

And for Zachary Drew's new song, we have the song eXtasy featuring the voice of
Samuelle Santos...

Tumugtog ang kanta. Tahimik lang naman akong nakikinig...

You by now...

Is the light in my darkness...

You gave color to my world

Though I never imagined...

You're a warrior in a never ending battle...

"OH MY GOD! I DIDN'T THINK THEY WOULD ACTUALLY PLAY MY SONG! OH MY GOD!"

"OH MY GOD!" Napapreno ako nang marinig ko ang boses ng isang babae sa likod ng
sasakyan ko. Muntik na akong mauntog sa manibela. Agad akong lumingon doon. There I
saw a woman with a white knitted bonnet in her hair. She had this long wavy dark
hair. She was wearing a gray three-fourths shirt that has #embraceweirdness print
in front.

"Putang ina mo! Sino ka at paano ka nakapasok sa sasakyan mo!"

Napatingin siya sa akin.

"Ay, ang bad naman ng mouth mo. When I was young, Mom would snap if she hears my
brothers cursing! Lagot ka sa mom ko!"

_______________

Did you ever feel so tired that you sleep tonight and then the next day you woke up
and you're still tired? I feel that exact exhaustion from something that I don't
understand. I feel so tired. I feel like I lack of sleep - na hindi naman dahil
wala naman akong ginawa sa last two days nang buhay ko kundi ang matulog.

Logan said - Logan is my brother by the way. I have four siblings, I am the
youngest of all. My brother's name is Christopher Robin - yes, kapangalan niya
iyong nagsulat ng Winnie the Pooh, then my Ate Gabrielle - siya iyong panganay na
girl. Tapos nandyan iyong second kuya ko na si Bruce Wayne- yes Bruce Wayne as in
Batman Bruce Wayne and my favorite Kuya of all si Kuya Logan or as what I like to
call him, Wolverine. Ako naman ang bunso, My name is Samuelle - just Samuelle.
Walang second names, wala JR sa pangalan, just plain old Samuelle.

My dad and mom loves calling me Sampalok, kinalakihan na rin iyon ng mga kapatid
ko. Kapag galit si Dad, Samuelle ang tawag niya sa akin. Pero kapag naglalambing
siya o masaya siya o sila ni Mom, they call me Sampalok. I don't know why maybe
because there's a certain sweetness and sourness in me that my family loves. I
believe that I am made of sugar, spice and everything nice minus the chemical X.

I stood up and looked myself in the mirror. My hair is growing already. It is

longer than what I expect and it's so wavy. I love my hair and my eyes. I could
just look at my eyes all day and I will never get tired of doing that.

Naligo na ako at nagbihis. I have an appointment with Uncle Anton today sa Revert
Records. Si Uncle Anton ang isa sa mga kabanda ng Mommy at Daddy ko noon.
Collectively they are known as NEON and they were pretty big at their time. So,
lahat kami sa family ay musically inclined and it is because of our parents.

I play the guitar and drums. Ganoon din ang mga kapatid ko pero ako lang at si
Bruce Wayne pati na rin si Logan ang pumunta sa music path. My two older sibling
went to managing the business. Si Ate ay nasa Ibiza, si Kuya naman ay nasa New
York. So Mom and Dad were stuck with the three tigasin ang ulo.

"Good morning, Mom!" I greeted her. Natagpuan ko si Mommy na nakaupo sa dining

chair at nakikipagkwentuhan kay Dad. They both looked at me - err my shirt.

#Embracewierdness.

"Sampalok, may meeting ka kay Ninong Anton mo tapos ganyan lang ang suot mo." Sabi
ni Mom sa akin. "Were something formal naman!"

Huh?

I looked at Dad.

"Hayaan mo na Ianyan... Bagay naman."

"Kaya matigas ang ulo niyan eh."

"Masa sa'yo..." Nakangiting wika ko. Hinagkan ko sila sa pisngi at saka umalis na
ako.

I love my parents. Fascinated nga ako sa love story nilang dalawa. My mom waited
for my dad. He was her first love. Si Dad, si mom lang din ang love niya although
nagkaroon siya ng ibang girlfriend pero he came back for mom and he said that it
will always be mom. Mom told me about the bus she used to vandal while waiting for
him pero sadly sa tagal kong buhay sa mundong ito, hindi ko pa nakikita ang bus ni
Mom.

Probably, it is an old bus with and old conductor and the old driver.

Araw - araw nagba-bus ako, umaasa na sana makita ko ang bus nila pero hindi naman
ako sinwerte.

Dumating ako sa Revert. Nasalubong ko si Calix - Calisto Raphael Katigbak. Ngumisi

siya sa akin.

"Hi, Samie."

"Hello, Loser!" Hinampas ko siya sa balikat. Nagtawanan kami tapos ay umalis na rin
siya. Dumiretso ako sa pinakamataas na floor sa building na iyon para makausap si
Ate Yana at Uncle Anton. Hindi ko alam kung para saan iyon but I had a feeling it's
about Kuya Zach's song - the one I wrote for him.

"Hey po." Wika ko. Pumasok ako sa loob. Uncle Anton smiled at me. Nagmano ako sa
kanya tapos ay humalik ako kay Ate Yana.

"Nandito na siya. Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa. Samie, we want you to sign a
contract in Revert."

"Pero, Ate, dito na talaga ako nagtatrabaho. Producer. Minsan song writer. Minsan
RM pa. Anong contract pa?"

"As one of our singers, Samsam." Napangiwi ako.

"Ayoko po. Nahihiya ako." I smiled.

"Bakit hindi ka nahiya kay Zach?"

"Comfortable naman kasi ako sa kanya. I grew up with him around plus, ang usapan
back voice lang ako, why would I be a singer now? Ayoko po. Masaya naman po ako sa
work ko at sa music school namin ni Logan.

Nagtinginan si Ninong at Ate Yana. I was just smiling at them. Hindi naman kasi ako
iyong tipong pam-front, palagi akong nasa back. Sa family ko, ako ang sentro pero
paglabas sa bahay, ayokong ako ang humaharap sa kung sino o saan. Hangga't maaari
nasa likod lang ako.

If my mom is the girl who can't be moved, I am the girl at the back - just looking
around.
Nagpaalam na ako kay Ninong at Ate Yana. Pinayagan naman nila ako. I took out my
phone from my bag and texted The Wolverine.

To: <The Wolverine>

Subject: Yow!!! XD

MSG: Hey, you were right, they want me to sign. I said no. Didn't feel like being
in front. Maybe you can be the next ZD. Ha! Ha!

Matapos iyon ay ipinasok ko na muli sa bag ko ang phone ko at sumakay na sa

elevator. I was singing in my head. I wonder if I become a mermaid, and if I sing,
and if a man heard me sing, will he be hypnotized.

I believe that I was a mermaid in my past life. Isang katunayan ay ang peace na
nararamdaman ko sa tubig. I love water. Running or not, I love water and I don't
eat fish. Naiinis nga ako kapag kumakain ng fish sila Mom sa bahay, para bang
pinapatay nila ang mga masasakupan ko - yes, nasasakupan, because I am the Mermaid
Queen.

Bago ako pumara ng bus ay naisipan kong kumain ng ice cream sa tapat na ice cream
house. Tumawid ako at pumunta roon. I ate half a gallon of ice cream. Hindi ako
naniniwala na nakakasira ng voice ang ice cream. I've been singing all my life and
eating ice cream at the same time, still I have that mermaid voice in me.

Nang matapos ako ay lumabas na ako ng café na iyon. Maglalakad n asana ako paalis
nang mapansin ko ang kulay Apple green na Ferrari Italia 458 sa harapan ko. Para
akong na-hypnotize. I love the color green and instead of walking away, I walk
towards the car. Titingnan ko lang naman pero napansin ko na bukas ang pintuan
niyon sa likod kaya sumakay ako.

Kilig na kilig ako habang tinitingnan ko ang interior niyon. Mukhang mamahalin.
Humiga pa ako sa likod and I closed my eyes... so hard and wished that I will be
able to drive that car - gusto kong magpabili ng ganito kay Dad dati pero naisip ko
na hindi naman siya practical.

Nakatulog na nga yata ako at nagising na lang ako nang maramdaman kong umaandar na
ang kotse. Madilim na rin ang paligid. Hindi ko alam kung nasaan ako.

And for Zachary Drew's new song, we have the song eXtasy featuring the voice of
Samuelle Santos...

Tumugtog ang kanta. Tahimik lang naman akong nakikinig...

You by now...
Is the light in my darkness...

You gave color to my world

Though I never imagined...

You're a warrior in a never ending battle...

"OH MY GOD! I DIDN'T THINK THEY WOULD ACTUALLY PLAY MY SONG! OH MY GOD!"

Napabangon ako at sumilip sa pagitan ng dalawang upuan sa harapan ko. Napatingin sa

akin ang lalaki.

"Putang ina mo! Sino ka at paano ka nakapasok sa sasakyan mo!"

Napatingin siya sa akin.

"Ay, ang bad naman ng mouth mo. When I was young, Mom would snap if she hears my
brothers cursing! Lagot ka sa mom ko!"

Nanlalaki ang mga mata ko. The man in front of me looked like an archangel. He has
this certain look in his eyes that makes anybody shiver. His nose, his jawline, his
lips - well it all helped to form that perfect face.

He looked so shocked. Napapreno pa nga siya eh.

"Putang ina mo! Wala akong paki sa nanay mo!"

Kumunot ang noo ko talaga.

"You have such a bad mouth! Like what the Ironman said to The Cap You kiss your
mother with that mouth?" I did my best to mimic Tony Stark's voice.

The car stopped.

"No. I don't kiss my mom with this mouth, but I'm sure I'm gonna kiss someone with
this mouth tonight." Wika niya. Nanlaki ang mga mata ko nang bigla siyang nag-bent
down at hinalikan ako.

"OH MY GOD!" I said. "You're a first kiss stealer! I hate you to the bones!"
Sinampal ko siya.

=================

Deceit # 2

"You're a first kiss stealer!"

I gasped. Nakangisi lang siya sa akin. Sinampal ko siya. Wala siyang right to kiss
me! I haven't kiss anyone outside the family. Iyong prom date ko dati na si Eboy,
hindi ko siya ni-kiss kasi ayokong mahawa ng pimples niya plus sabi ni Mommy sa
akin dati kapag nagpa-kiss ako, mabubuntis ako - of course I know how baby making
works, pero nag-iingat lang ako, mabuti na iyong safe.

"Oh my god, baka mabuntis ako!" I even exclaimed. Kitang-kita ko ang confusion sa
mga mata niya. Inihinto niya ang kotse, lumabas siya, sinenyasan niya akong bumaba.
Sumunod naman ako sa kanya. I don't like the way he looks at me. I hate it. Para
bang nababasa niya ang soul ko which is not good because according to Mom, the only
person that can read your soul is your soul mate and I don't want this stranger to
be my soul mate.

"Sino ka? Bakit ka pumasok sa sasakyan ko? Anong kailangan mo sa akin?"

Why is he so defensive? Wala naman akong ginagawa sa kanya. I was just seduced by
the color and the model of his car. I don't even think that he thinks that way.
Iniisip ko nga na baka tingin niya sa akin ay masamang tao. Baka mamaya isipin niya
na sasaktan ko siya.

"Sino ka?! Isa ka ba sa kanila?!" He even asked me. Medyo nabingi ako sa lakas ng
boses niya. I made a face. Masyado naman siyang paranoid. Nagkibit-balikat ako.

"I don't mean harm." I raised my hands in the air. "I was just really curious about
your car so I looked around." Paliwanag ko pero hindi na siya sa akin nakatingin
ngayon kundi sa mismong loob ng kotse niya. He pushed me away.

"Aray!" Napangiwi ako. Natama ako sa post na nadoon. Bakit parang mainit ang ulo
niya? Nang tingnan ko siyang muli ay may hawak na siyang isang bilog na parang
nagbi-bleep iyong color. He looked at me with sharp eyes.

"Did you put this inside my car?"

Todo iling naman ako.

"Paano mapupunta ito doon kung hindi mo nilagay?!" He grabbed my arm and made me
look at him. "May baril ako dito, kung papatayin mo ako, uunahan na kita!"

I gasped loud nang bigla niya akongg tutukan ng baril.

"Oh my god!" Automatically the tears fell down. My body shivered with fear. Is he a
bad man? There's actually a gun pointed in my face.

"Sino ka?! Who are you working for?!" He asked me again. Itinutok niya ang baril
niya sa tagiliran ko. This would be a good time if The Wolverine of The Batman is
here of even one of my parents. Napaluhod ako sa kanya.

"Please don't kill me. I haven't settled my indifferences with my Mom! I haven't
told my parents how much I love them. I have siblings that loves me so much,
please..." Napaiyak ako...

I closed my eyes and prayed hard. Sabi ni Dad noon, may mga guardian angels talaga
so I prayed to my guardian angel to save me but then when I heard a gunshot,
napamulat akong muli. Nakita kong hindi na sa akin nakatutok ang baril kundi sa
ibang direksyon niya. Hinatak pa nga ako ng lalaki paalis sa lugar na iyon. Iniwan
namin ang kotse niya - at sa loob ng kotse niya, naiwan namin ang bag ko. He was
looking back and I could hear the guns firing at us - na sa bawat tinatakbuhan at
kinukublihan namin ay binabaril nila.

"Are you fucking working for them?!" He asked me in the middle of the chase.
Napatingin ako sa kanya.

"Are you that stupid? If this is a movie and I am working for the bad guys, do you
think they will come and shoot at me? If I am one of them, I could've already
pulled the gun in your face and you can't do anything! Don't you watch any action
movies?!" I hissed at him. Napasigaw pa ako nang may bumaril sa amin. Malapit na
yata ang shooter.

Tumingin sa akin ang lalaki tapos ay tumingin siya sa paligid. Doon ko nakita na
malapit na kami sa istasyon ng lumang train - mas luma pa sa train na na-suspend
noong nakaraan dahil sa nasirang tracks. Nakakita ako ng maliwanag na something at
mamaya-maya ay nakita kong dumaraan na ang train. The man looked at me.

"Gusto mo pang mabuhay?" He asked. I nodded. "Okay, kung gusto mo pang mabuhay,
tatalon ka diyan!" Sigaw niya. "I'll count to three, on three, tatalon tayo. Hold
my hand and trust me. One! Two!"

I closed my eyes. Parang lose-lose situation ito. If I jump, ther's stil a

possibility na mamatay pa rin ako. I don't wanna die, gusto ko pang makabalik sa
bahay namin. I still wanna see my parents!

"Three!"
"Ahhh!"

I screamed. Inaasahan kong hindi na ako makakatapak muli sa lupa but then, I did
it, I almost slipped but the man saved me. Napasandal ako sa dibdib niya.

"Malayo na tayo sa kanila." Wika niya pa. Pinahid ko ang luha ko. Hindi ko alam
kung saan pupunta ang train na ito - and I know that I should be scared but all I
could thik of is the kind of adventure I will have with him. Malalaglag na yata ang
puso ko sa sobrang aba at matutuyuan yata ako dahil sa adrenaline ko.

"Halika, pumasok tayo sa loob." Wika niya. Sumunod ako. He whispered that we have
to blend in pero bakit? All my life my parents wanted me to stand out, I can't just
blend in.

Naupo kami sa dulo. Napansin ko agad ang naiwang acoustic guitar doon. I smiled.

"Anong pangalan mo?" He asked me. I pouted but I answered him.

"Samuelle." I said.

"Ako si Judas."

So? Anong sasabihin kong next? Itatanong ko na ba kung bakit siya may baril? Kung
bakit hinahabol siya ng mga bad guys?

"Why are they after you?" I asked.

"Mas mabuting wala kang alam." Sabi niya pa sa akin.

"Can I call my parents?"

"No." He said plainly.

"Why not? It's a free country, can I at least call my dad?"

"Gusto mo ba na pati mga magulang mo mapahamak?" Hindi naman ako nakapag-salita.

Ayoko, siyempre, ayokong mapahamak sila pero mag-aalala naman sila sa akin. Ano na
lang ang sasabihin nila? I sighed. Tumingin na lang ako sa bintana at nag-sigh. I
hate this situation.

Nang tingnan ko siya ay nakapikit na siya. The man who looks like an archangel is
actually a bad guy and some other bad guys were after him. I wonder why, sa sobrang
kaka-wonder ko ay kinuha ko na lang ang guitar sa tabi ko. Itinono ko iyon and I
started playing.

I play whenever I am worried or scared and this is one of those scary moments in my
life. I closed my eyes and think of my family and my Mom. I already miss her. I
don't feel safe here...

Please don't see... Just a girl caught up in dreams and fantasies please see me
reaching out for someone I can't see...

Take my hand, let's see where we wake up tomorrow Best laid plans sometimes are
just a one night stand I'll be damned, Cupid's demanding back his arrow So let's
get drunk on our tears...

When I opened my eyes to look around, I saw Judas looking at me. He was grinning a
bit.

"Why?"

He asked.

"Wala. 'Wag kang maingay. Diba sabi ko, fit in. Do not stand out. Madali nila
tayong makikita..."

"Sino ba kasi sila?" Muling tanong ko.

"Tulad ng sabi ko, mas mabuting wala kang alam..."

_________

I was looking at the lost girl in front of me. Pinakiisip ko kung anong mangyayari
ngayon na kasama ko siya. Someone is definitely trying to get rid of me - whoever
they were, hindi sila mapipigilan. Ang mala slang dahil mas madali sana ang lahat
ng ito kung wala akong kasama, but this girl just have to arrive at the exact same
time when I am running for my life.

Kaya hirap akong maniwala na wala syang kinalaman sa nangyayari.

I sighed. Nasa harapan ko siya, tulog na tulog at yakap-yakap ang gitarang nakita
niya lang kanina doon. I was shaking my head. Iniisip ko rin kung paano ko mak-
contact sina Azul. Wala akong dalang phone. I left everything in my car, my phone,
my keys, my wallet - the only thing I have here is my gun. That's the only thing
that can save my life and in this case, can save both our lives kung hindi nga siya
isa sa kanila.
Pero hindi ako kumbinsido. Alam kong may kinalaman siya sa nangyayari sa akin. Sa
buhay ko, madalas kong mapatunayan na walang coincidence, lahat, planado, lahat
sinasadya.

Maya-maya ay nagising na rin siya. She looked around at first then sighed.

"I thought it's a dream." She sighed.

"You're stuck with me." Sabi ko.

"Why? I am a good daughter to my parents and I don't deserve to be treated like

this."

Natawa na lang ako. Noon naman huminto ang train. Tumayo ako at hinatak ang kamay
niya. Napansin kong kinuha niya ang gitara at saka sumunod na sa akin. Pagbaba
namin ng train ay sumalubong sa akin ang tanawin ng dagat.

"Oh my god! Dagat! I'm a mermaid!" She exclaimed. Ipinahawak niya sa akin ang
gitara at itinaas niya ang kanyang mga kamay. Umikot - ikot pa siya tapos ay
tumakbo pababa sa dalampasigan. Sumunod ako. Pinagmamasdan ko lang siya.
Nagtampisaw siya sa tubig. I shook my head.

"What did I get myself in to?" I whispered.

The girl is weird. She believes that she's a mermaid. May tao bang ganoon?

Matagal bago siya bumalik sa akin Basa ang pantalon niya tapos ay ngingisi-ngisi.

"I am a Queen Mermaid in my past life."

"Oh yeah? Well I used to work for Jesus Christ in my past. I sold Him out by the
way."

She mad a face. "I hate you, you know."

"The feeling is mutual. Now let's get going." Sabi ko na lang. Hindi ko alam kung
saan kami pupunta. Wala akong pera, at sa tingin ko ay wala din siya. Anong gagawin
namin?

Lakad lang ako nang lakad, maya-maya ay narinig ko ang grumble sa tyan ng babaeng
isda. She looked at me.

"Kumain na kasi tayo! We've been walking for hours! Ako nga hindi ako ginugutom ng
mom ko!"
"Mom?" I shook my head. "Ilan taon ka na ba?"

"Twenty-four!"

"Batang-bata. Pero pwede nang gawing ulam."

"Huh?" She wondered. I shook my head again. Sa thirty-four years ng buhay ko,
ngayon lang ako nakakita ng babaeng sobrang innocent.

"Wala akong pera. Wait, magnakaw tayo."

Binitiwan niya ang kamay ko.

"Masama magnakaw! At kung magnanakaw ka hindi ako kakain! Ayokong kumain ng galing
sa nakaw!" Nanlalaki ang mga mata niya. Kumunot naman ang noo ko.

"Bakit? May ibang paraan ka bang alam? Kung gutom ka, gutom ako, magnanakaw ako,
maghintay ka diyan?!"

"Maraming paraan!" Giit niya pa.

Malapit kami sa palengke. Kinuha niya ang gitara at saka pumwesto kung saan. I
watched her. Tumayo siya sa corner, tapos ay ngumiti siya sa mga tao. Walang
pumapansin sa kanya. Maya-maya naman ay nagsimula na siyang tumugtog.

Magkalayong agwat...

Gagawin ang lahat...

Mapasa'yo lang

Pag-ibig na alay sa'yo...

Somehow, the people stopped to notice her. They actually stopped and watched her.
Napatuwid ako nang pagkakatayo nang magsimula ang mga tao na maghulog ng pera sa
kahon na inilagay niya sa tapat niya. They were giving her twenty - peso bills,
fifty's and some coins.

Dito'y umaga, diyan ay gabi...

Ang oras natin ay magkasalungat

Aking hapunan, iyong umagahan...

Ngunit kahit na anong mangyari

Balanga araw, ay makakapiling ka...

Tinapos niya ang pagkanta. Pinalakpakan naman siya ng mga tao. They gave her actual
money. Matapos iyon ay bumalik siya sa akin na dala ang box niya.

"Hindi sa lahat ng pagkakataon, magre-resort ka sa bad things. Hindi lahat ng bagay

kasamaan ang sagot, sometimes, you just have to think of another way. There are a
lot of choices and chances in life, Judas."

Nilagpasan niya ako. I watched her walk away. Maya-maya ay sumunod na ako sa kanya.

"Tara na! Kumain na tayo, ililibre kita!" Sabi ko sa kanya. She just looked at me.

"Ayoko ng fish." Wika niya pa.

"Then we'll eat meat! Come on!"

______________

"Can you at least tell me why are we running and what are we running from?"

Hindi ko na natiis ang gutom ko. Judas and I ended up eating at one of the
karinderyas in the palengke. It stinks, it hurts my nose but I am really hungry so
I ate.

Binilan niya ako ng pork steak at kanin. He even bought me bottled water. Okay na
sa akin iyon, basta makakain ako. He just looked at me. Kumakain siya ng gulay at
isda and I hated him for that. I am the Queen Mermaid and if I have my powers with
me I will punish him by turning him into a gold fish.

"Mas mabuti na wala kang alam." Matipid na sagot niya. I rolled my eyes.

"Naisip mo ba na dapat may alam ako kasi tayong dalawa ang tumatakbo ngayon? Ako
ang naagrabyado? I should know what we are running from..."

"Our lives. Kung gusto mong mabuhay, dito ka muna."

"Bakit nga? Sino ba sila?"

He sighed and looked at me. Uminom muna siya ng tubig. Lumamlam ang matagal na
niyang malulungkot na mga mata.

"Okay, fine. You asked for it."

I waited in anticipation on whatever he is going to tell me. I was expecting the

worst of the worse and I was right. The first three words he said gave me chills.

"I'm a drug dealer. I'm a bad man. I do unlawful things, Samuelle. I kill people,
ni hindi ako kumukurap kapag ginagawa koi yon. I am happy whenever others are
suffering, yes, I also steal. My friends and I stole ---"

"You were the ones who stole The Parisian Life?!" I exclaimed.

"Yes, we did."

"Oh my god! And... and those guys, the wanted to kill you because..."

"I have no idea why. Kaya nga tumatakbo ako diba? One thing is for sure, they want
me dead and because you're with me, they want you dead also."

Umiling ako. Hindi ako pwedeng mamamatay!

Napakunot ang noo ko nang makita kong kinuha niya ang baril niya saka siya tumayo.

"Dapa!" Sinabi niya sa akin. I obeyed. Ang sumunod na narinig ko ay ang walang
hanggang tunog ng mga baril na nagpuputukan. It's like New Year but in a depressing
way. Nang sumilip ako ay nakita ko ang isang lalaki na dilat ang mata pero wala
nang buhay.

"Oh my god!" Napasigaw ako. Kinuha ako ni Judas at saka tumakbo na kaming muli.
Narating namin iyong hi-way paglabas ng market. I was already crying. Nasa likod ko
si Judas.

All I could think about is gusto ko nang umuwi at kapag nakauwi na ako yayakapin ko
nang mahigpit ang mga magulang at ang mga kapatid ko.

Napahinto ako nang makita ko ang isang lalaking naka-leather jacket na itim at
outline na blue sa gilid ang nakatayo sa harap ko. May dala siyang baril na
nakaumang sa akin.
"Oh my god!" Is this my end?

"Miss, dapa!" Sigaw niya.

Huh? Dumapa ako. He fired the gun. Napansin ko naman na may isang babaeng humawak
sa braso ko. She was smiling.

"Sumama ka sa akin. We're not the bad guys." She said. Sumama nga ako at sumakay
kami sa isang coaster na pagpasok ko ay puro armas. There was a man wearing a red
shirt who kissed the woman who took me.

"Hey, I missed you."

"Malandi ka, Axel John ha." Natawa siya.

"Nasaan si Judas?" Tanong pa ng isa na nakakulay purple - just like Barney and
Dibo.

"Aatake ako sa taas. I-cover mo ako, David." The man in a white shirt said. Sa
lahat nang ito ay naguguluhan ako. Sino sila at bakit parang alam na alam na nila
ang gagawin.

"Tang ina, hindi pwedeng mamatay si Azul! Hindi ko pa siya natitikman!" The white
shirt said. Napaupo na lang ako. I asked myself, am I safe? As in really safe? I
swallowed.

Hindi naman nagtagal ay pumasok na rin pati si Judas sa loob ng bus na iyon.

"Paano ninyo kami nasundan?" Humihingal na wika niya.

"Azul put gps on your shoes, Jude." Paliwanag ng naka-red na mukhang tanga.

"Alam ko kasing may sumusunod sa'yo. I saw the cars following you that night. And
who's the girl?"

"Samuelle Santos. Casualty."

Yes, I am a casualty. Hindi ko na nga alam kung makakalimutan ko pa ang near-death

experience na ito.

"Let's go back." Wika ni Judas. "Whoever is after me, we clearly sent him a
message. Hindi ako papahuli."
"Are we really going back?" I asked them. I was on the verge of crying.

"Yes."

"Oh my god! Thank you!" Tumayo ako para yakapin si Judas. I hugged him so tight.
Masasabi ko lang na safe ako kapag nasa tabi na ako ng Mommy at Daddy ko.

I miss my mom and our little arguments...

=================

Deceit # 3

"Ito na iyong bahay ninyo? Ang laki naman?"

I pouted my lips as I made silip on the bus' window. Kinakagat-kagat ko ang labi ko
habang nakatingin ako sa bahay namin. Alas syete na nang gabi at ganoon na lang ang
kabog nang dibdib ko nang makita ko ang kotse ni Logan at ang Bat mobile ni Bruce
Wayne. I am on the verge of crying. Nai-imagine ko na kung anong reaksyon ni Mommy
kapag nakita niya ako ngayon. Hindi ko alam kung anong paliwanag ang sasabihin ko
sa kanya - paano ko sasabihin ang dahilan kung bakit hindi ako nakauwi kagabi?
Paano ko ipapaliwanag ang mga near death experiences ko sa loob lang ng haos twenty
- four hours?

"Off you go..." Sabi sa akin ng lalaking pinakilala ni Judas bilang King David.
Tumango ako at bumaba na ako ng bus. Papasok na ako ng bahay nang tawagin ako ni
Judas. Hindi ako makapagsalita. Kinakabahan kasi talaga ako, baka kapag ibinuka ko
ang bibig ko ay lumuwa naman ang puso ko.

I kept on telling myself to calm down but how can I?

Kumatok si Judas. Bumukas ang pinto at bumungad si Bruce Wayne.

"Sampalok!" Sigaw niya. I made a face. "Mom! Dad! Logan!" Muling sigaw niya. Hindi
naman nagtagal ay kaharap ko na ang buong pamilya ko They were all looking not at
me but at Judas.

"Good evening. Sir, Ma'am."

"Hi, Mom, Dad..."

Tinabig ni Dad si Batman at gumitna siya. He took my hand.

"Who are you and where did you take my daughter?"

"I am Judas Alonso Escalona. I am a friend. I just needed Samuelle's assistance to

something---"

Napasigaw ako nang sapakin ni Wolverine si Judas. Si Bruce Wayne naman ay tindyakan
siya sa tagiliran. He looked mad and I feared him. Baka saktan niya ang family ko.

"Umalis ka dito." Wika ni Dad. "I don't want to see you near my daughter again or I
will have you jailed. Go!"

"Dad, kalma, please... Oh!" Nagulat ako nang hatakin ako ni Mommy papasok. Narinig
kong sumara ang pintuan. Inupo ako ni Mommy sa couch at saka tiningnan ako.

"Sampalok! SAAN KA NA NAMAN NAGSUOT?! WALA KA BA TALAGANG PAKIALAM SA NARARAMDAMAN

NAMIN NG DAD MO? MAHIRAP BANG MAG-TEXT PARA IPAALA, SA AMIN KUNG BUHAY KA PA? BAKIT
BA ANG TIGAS-TIGAS NG ULO MO?! YOUR DAD AND YOUR BROTHERS DIDN'T SLEEP BECAUSE THEY
WERE LOOKING FOR YOU ALL OVER THE METRO! YOUR NINONGS, ZACH, ANTON AND TREY LOOKED
FOR YOU! HINDI KA BA TALAGA NAG-IISIP? ANG TIGAS - TIGAS NG ULO MO! MANANG-MANA
KA!"

Sa kabila ng lahat ng ito ay nakatingin lang ako sa mommy ko. I missed her.
Kaninang umaga ay hindi ko na naisip na magkakaharap kami. Akala ko mamamatay na
ako, akala ko katapusan ko na. Tumayo ako at yumakap sa kanya. I cried. I cried
like I never have before. Iyak lang ako nang iyak hanggang sa manginig na ang buong
katawan ko.

"I'm sorry-sorry, so - sorry..." Humikbi pa ako. "I-I will never do it again,

Mommy. I'm sorry. You can ground me if you want, I'm just so happy I hugged you
again..."

Niyakap din naman ako ni Mom. Nakita ko sa blurred vision ko si Batman at Wolverine
na nakatingin lang sa amin. Maya-maya ay nag-family hug na kami. I know that Dad
was still mad at me, I don't care if he's mad, he can stay that way for a long
time, I'm just happy to be home.

Matapos ang iyakan at yakapan ay pinagpahinga na ako ni Mommy. Pinagbawalan niya

sina Kuya na guluhin ako. Maybe becayuse she knew that I am really tired.
Nakakapagod naman talaga ang walang hanggang takbuhang ginawa namin. Wala naman
talaga akong pahinga at kahit ngayon na nakahiga na ako ay iniisip ko pa rin ang
nangyari sa akin kanina.

Hindi ko makakalimutan ang mukha ng taong iyon na namatay dahil nabaril siya ni
Judas - and the fact that Judas didn't even feel guilty about it makes me think
that he is a monster.

I tried sleeping but nothing worked. Tumayo ako at lumipat sa silid nila Mommy.
Nakita kong tulog na sila pareho ni Dad. Dad's arms were around Mom and they looked
so peaceful. I climbed the bed. Pinaghiwalay ko ang mga kamay nila at saka ako
yumakap sa Mommy ko. Umiiyak ako.

"Samuelle..." Naalimpungatan siya. She looked at me. "What's wrong? Kumikidlat

ba?" She asked me. Madalas kaming nagka-clash ni Mommy dahil sa mga bagay na hindi
niya madalas maintindihan sa akin pero kapag natatakot ako, sa kanya din ako
tumatakbo, parang ngayon.

"Akala ko, Mommy, hindi na kita makikita. I love you..." She touched my face.

"Ang baby ko talaga..."

___________

One week later...

I was doing my morning jog that Monday. Wala na akong iniisip na problema. Natapos
rin ang problema ko nang araw na nakaengkwentro ko ang mga tauhan ng kung sinoman
iyon. Wala na akong naramdamang kung ano, wala nang sumusunod sa akin. Siguro naman
ay nakuha nila nang malinaw ang mensaheng pinararating ko - hindi ako papahuli ng
buhay. Kung papatayin nila ako, uunahan ko silang lahat...

Nasa Manila Bay ako nang tumunog ang phone ko. Napangiti ako nang makita ko ang
mukha ni Leira sa screen. Sigurado ako na si Baby Blue ang nasa phone. I wondered
what she wants now. Si Baby Blue talaga ang pinakapaborito ko sa lahat ng pamangkin
ko. She is very sweet and her innocence makes me believe that there's still a part
of this life where happiness and genuine love is possible - nakikita ko iyon sa mga
mata ni Baby Blue.

I love her innocence. And it somehow reminded me of Samuelle's innocence, which I

hate, by the way. I don't like the girl, buti na lang at wala na akong kailangan sa
kanya. I do believe na hindi siya kasama sa mga taong iyon, she is just too pure
and people like her do not belong in my world.

"Hey, Baby Blue!" Masayang wika ko. Napakunot ang noo ko nang marinig ko siyang
humihikbi.

"Da-daddy J-jude... bad man... shot..."

"What baby? Hello?"

Hindi ko alam kung bakit ako kinabahan. Nawala sa linya si Blue. Hindi naman ako
mapakali. Agad kong tinawagan si Leira at si Azul pero parehong out of coverage ang
phone nila. Pagktapos na pagkatapos kong ibaba ang phone ay pumasok naman ang tawag
ni Axel.

"What happened?" Alam kong may nangyaring hindi maganda. My instinct never failed
me. I know that something is wrong. Alam kong may nangyari, 'wag naman sanang
malala

"Azul and Leira had been shot."

Parang nag-slow motion ang mundo ko.

"Nasaan si Blue?!" I yelled.

"Ido found her in the closet. Dinala na namin sila sa ospital. Leira had to deliver
the baby asap. Ligtas naman pero pareho silang hindi pa nagigising. Pumunta ka na
dito."

Sinabi sa akin ni Axel kung nasaan sila. Hindi na ako umuwi. Nag-taxi na lang ako
papunta doon, habang nasa byahe ay tumawag din sa akin si Mariella na iyak din nang
iyak.

"David and Monmon..."

"Putang ina!" I said. Akala ko tapos na ang problema ko pero hindi pa rin. Ayon kay
Yella ay nabaril si David dahil iniharang nito ang katawan sa anak pero pagkatapos
mabaril ni KD ay binaril pa rin si KS. Daplis lang naman daw ang kay KS pero
delikado rin ang lagay ni David.

Nang dumating ako sa ospital ay si Ido na lang ang nadatnan ko doon. They were
operating on the couple. Kabang-kaba ako. Ano bang nangyayari? May kinalaman ba
dito ang gustong pumatay sa akin?

"What happened?"

"Berna's dead." Ido said. Nanlumo ako. He was talking about Bernice's sister.

"Nasaan si Bernice? Si Axel? Si Reese?"

"Axel went to the morgue with Bernice. Si Reese ay kasama ng mommy ni Mariella.
Mariella is on the other side, kasalukuyang inoopera ang mag-ama niya. Si Blue ay
nasa kapatid ni Simoun..."

Pakiramdam ko ay dahan-dahan at unti-unting gumuguho ang mundo ko. Kung dahil sa

akin ito, bakit pati ang mga kaibigan ko ay nadadamay? They chose the family path -
dapat ay may tahimik na silang buhay pero bakit ganito.

Pinutahan ko si Yella na tulalang nakaupo sa waiting lounge habang naghihintay. She

looked at me.

"Tell me, will I have my son and my husband back, Judas?" She asked me. Niyakap ko
na lang siya. Ikinuwento naman niya sa akin ang pangyayari.

"David was helping Solomon take the trash out. I was inside with Tamar, I was
feeding her when I heard a car stopped. Sumilip ako and I saw a woman, she shot at
Solomon's direction but David run. Napasigaw ako nang barilin niya rin ang anak ko,
then they left. Who are they, Jude?" She was sobbing.

Babae...

David and Monmon.

Azul and Leira...

Bernadette.

Who will do this?

Bumalik ako kay Ido. May tinatawagan siya sa phone. He looked at me.

"She's not answering my calls. Fuck! Dito ka muna!"

Umalis si Ido. Sumunod naman ako. Mabilis siyang nakalabas ng ospital. Hindi ko na
siya nakita, naisip ko na lang bumalik sa loob pero bigla na lang may pumalo sa
likod. Akala yata ay mawawalan ako ng malay. I fought hard but then...

"Sumama ka sa amin kundi, papasabugin namin ang bahay ng kapatid mo sa New York."
He whispered to my ear and just like that, I lost the will to fight back. Sumama
ako, sumakay ako sa loob ng itim na van na iyon. Piniringan nila ako. Hindi ako
makagalaw dahil tinali nila ay mga kamay at paa ko.

I was thinking about Arruba and the last time we talked.

"I feel like I am being followed. Pero malayo naman na ako. Siguro paranoia lang
ito. 'Wag kang mag-alala, Jude. I drink my pills every day and Richard takes care
of me and our son."

She was indeed being followed pero kung sino, hindi ko alam. Isa lang ang masasabi
ko, kilala ako nang humahabol sa akin.
Babae...

If that woman is Samuelle, I am so gonna kill her!

Huminto ang sasakyan. Kinuha nila ako at sigurado akong ipinasok nila ako kung
saan.

Inalis nila ang piring ko. Wala akong makita dahil sa dilim pero saglit lang iyon.
Bumakas ang ilaw at doon nakita ko ang mga litrato ng mga tao sa buhay ko.

"Putang ina..."

"Hi, Judas Escalona."

I heard a very familiar voice. I looked in front of me and there, a woman stood
wearing a black ensemble - most likely, the Cat woman's suit.

"Jessie..." I mumbled.

"Yes... Jessie Paraiso err - Jesusa to my Father who you killed."

Fuck. This. Shit.

Nagwala ako. Pilit kong inaalis ang mga tali ko. May hawak siyang baril.

"Wag ka nga makulit!" She said. "Mapapagod ka lang. Bakit hindi ka na lang makinig
sa akin?"

"You did this? All of this for what?!"

"Revenge. Dahil sa'yo, namatay si Papa. Sinabi mo sa kanya that you want out of the
syndicate, dibdib niya iyon because you are the son that he never had! He wanted to
be his heir pero binigo mo siya! Ikaw ang nagturo sa akin - sa amin na walang
second chances sa buhay! How dare you change that?!" Puno nang galit ang boses
niya. Huminga siya nang malalim.

"And from that day on, I plotted everything. You may not notice pero limang taon
kong pinaplano ang lahat. I planted myself near you and you're friends. I disguise
myself, a lady cleaner in Axel John's building, a wedding coordinator at Azul's
wedding, King David's son's tutor. Ido's gardener... Kinilala ay siniguro ko lahat
ng galaw ng mga tao sa paligid mo. I waited patiently, I even rescued, Axel John's
life to be a little closer to him and his brother. And today, marks the end of my
waiting. Isa-isa ko silang pinapatay..." Tumawa siya na para bang masayang-masaya
siya. She looked at me.

"You shot Azul..."

"Oh yeah. Gulat na gulat siya nang pumasok ako sa bahay niya at agad na binaril ang
asawa niya. Kung hindi lang mabilis iyong naging pagtakbo ng anak niya, binaril ko
na rin iyong bata. I shot Azul, face to face. Then I came to King David's house to
kill his son pero nakialam siya kaya pati siya binaril ko. Then last night, I
attacked Bernadette Bulabog in her apartment. Walang laban. Binaril ko sa ulo.
Patay."

I feel so weak. Ano bang nangyayari? Bakit niya ito ginagawa? Paghihiganti para sa
pagkamatay ng Big Boss? Pero wala akong kinalaman doon. Sinabi ko lang sa tatay
niya that I want out and he let me, but why is Jesusa making this hard for me?

"What do you want?!"

I asked her.

"Three things, Jude. I need gold." She grinned. "Two, I need you to go to Morocco
with me to deal with the Moroccan Drug Syndicate and third, I need you to kill
someone..."

"And what do I get in return?" I asked. Sinampal niya ako.

"Tuso ka Escalona." Wika niya sa akin. "But you know me. I'm fair. If you do all of
these, I will give your freedom back, and the life your friends chose. Hindi ko na
kayo guguluhin. And I know you are planning in telling Ido and Axel about this,
kapag ginawa mo iyan, papatayin ko si Georgina Varess, at ang anak ni Axel John.
Mamili ka..."

Wala akong choice. I never believed in choice. I just nodded.

"I'm in. I can give you the gold tonight. When are we leaving for Morocco?"

"Tomorrow morning. Alam ko naman na magtatagumpay tayo doon. The Moroccans know
you, they trust you. And for the last test, para matubos mo ang kaluluwa mo sa
akin, you have to kill her."

Mula sa likod niya ay umilaw ang malaking monitor at doon, nag-flash ang mukha ng
isang babae.

"Kill her and you get your freedom and your friends back."

My mouth parted.
The girl in the monitor is Samuelle.

"Why her?" I asked. "She's innocent!"

"I don't care if she's as innocent as pie! I want you to kill her! She's your
salvation and you have to kill her. Kapag hindi mo siya pinatay, simulan mo nang
magpaalam sa mga kaibigan mo..."

;?=

=================

Deceit # 4

"Make it happen."

Iyon ang tatlong salitang binitiwan sa akin ni Jessie pagkatapos naming maghiwalay
tatlong araw na ang nakakalipas. Galing kami sa meeting kasama ang malalaking drug
lords sa Europa, we closed the deal, I also gave her the gold resource she wanted
and now, I only have to kill that woman.

Wala namang problema kung sa pagpatay, pero may problema talaga. Paano ko gagawin
iyon? Wala namang masamang ginawa ang batang iyon. Napasama lang siya sa akin.
Tinanong ko si Jesusa ukol dito, ang sabi niya lang ay isang test of faith ito.
Samuelle is my salvation. She will redeem my soul from Jesusa's group. Gusto ko
iyon - matagal ko nang nais makaalis sa grupo nila. Nakamatayan na ng Daddy ni
Jessie ang kahilingan kong iyon at bago siya mamatay ay pinalaya niya ako. He gave
me what I wanted and I thought that it's that easy, but Jesusa being here, it's a
big problem.

"Jude?"

Lumingon ako nang marinig ko si Ido. Puno ng pagtataka ang mukha niya habang
isinasara niya ang pintuan. Nasa silid ako ni King David. Hanggang ngayon ay tulog
ang hari. Nag-aalala na si Yella sa kanya. Maayos naman ang kalagayan ni Monmon,
mabuti at daplis lang sa tagiliran ang natamo ng pamangkin ko. Pero si David,
tinamaan ang kaliwang parte ng baga niya. Naalis naman na ang bala, he is in his
recovery but he hasn't woken up.

Azul on the other hand is in a coma too. Gising na si Leira. Ligtas naman si Baby
Red pero nasa loob ito ng incubator. Si Azul na lang talaga ang problema, nasa ICU
siya. Mas malala ang nangyari kay Azul kaysa kay KD. Binaril si Azul ng apat na
beses sa likod at sa tuwing naalala koi yon, gusto kong patayin si Jesusa... but
then, I can't. Not until I know that Arruba is safe.
"Saan ka nanggaling? Akala ko may nangyari na sa'yo! Putang ina, Judas! Ikaw na
lang at ako ang nakatayo! 'Wag ka naman nang umalis!"

"Nasaan si Axel?" Tanong ko. Hindi ko pa nakikita si Axel John mula nang bumalik
ako. I understand this, maybe he was still with Bernice and Bernard. Alam kong
nagluluksa ang dalawa dahil sa pagkawala ng kapatid nila.

"How's Bernice coping?" I asked.

"Bernice is fine... so is Berna..."

Agad na lumipad ang tingin ko. Nakangisi si Ido.

"False alarm. Palpak ang umatake kay Berna. Maling unit ang pinasukan, maling tao
ang pinatay. Berna is in Israel. And she's alive..."

Agad akong kinabahan. Kung buhay si Berna, hindi ba ito alam ni Jesusa? O baka
naman alam niya pero hindi na lang niya sinabi ssa akin. Wala namang kinalaman sa
akin ang magkapatid na Bulabog. Si Axel ang dapat niyang ipuntirya - na hindi naman
talaga nya dapat gawin dahil inosente rin si Axel.

"So, it's just the kid and Azul." Wika pa ni Ido. Bumaling ako kay David.

"Nasaan si Yella?"

"Wag kang mag-alala. She's safe. May nakapalibot na mga ka-liga ko sa kanya. And
Roma's sister is with her. Malupit iyon. Things are fine. We just have to know
who's behind this..."

Alam ko...

Gusto kong sabihin kay Ido ang totoo pero hindi ko magawa. Ayokong pati siya ay
mapahamak. Unti-unti niya pa lang binubuo ang buhay niya. Hindi pwedeng madamay si
Ido. He had suffered enough for the past years and if I could spare him the pain
and the stress - I'll do it. I'll do it for him, I will never hesitate.

"Pupuntahan ko si Azul." Wika ko sa kanya. Tumayo ako at lumabas ng silid na iyon.

Habang naglalakad ay nadaanan ko ang silid kung nasaan si Solomon. Hindi ko
napigilan at sumilip na rin ako. Naroon si Yella at kasalukuyan niyang kinakausap
ang nurse. Pinalilipat na yata niya ng silid si Monmon para magkasama na lang ang
mag-ama. Hindi ko na sila inistorbo.

Tumuloy ako kay Azul. Naroon sa labas ng ICU si Blue. Nakaupo siya habang
nakatingin kay Leira.
Dahan-dahan akong lumakad papalapit sa kanila.

"Ma, gigising pa ba si Daddy?"

"Oo naman, anak. Nagpapahinga lang siya. If you pray hard enough, Daddy will wake
up. Prayers can move mountains, baby... so just have faith and pray..."

"Leira..." Tinawag ko siya. Nag-angat siya ng tingin at ngumiti nang makita ako.

"Daddy Jude..." Lumapit naman sa akin si Blue at niyakap ako.

"Buti at nadalaw ka. Noong isang araw ka pa hinahanap ni Ido." Mahinang wika niya
sa akin. Kitang-kita ko ang kalungkutan ni Leira. Naaawa ako sa kanya. I couldn't
help but to feel bad about this and blame myself for it.

"Nakita mo na ba ang bago mong inaanak?" Naluluha na si Leira. "He's strong, just
like his father."

"Gigising si Azul, Leira. Gagawin ko ang lahat maging safe lang kayo."

She just smiled. Kinarga ko naman si Blue. Nag-uusap kami ni Leira. Ikinukwento
niya sa akin kung anong nangyari noong araw na iyon at kung paano sila iniwan na
halos walang buhay ng mga taong pumasok sa bahay nila. She was scared, and got even
more scared when she woke up and realized that Blue had no one when the shooting
happened. Nagpapasalamat na lang siya at ligtas silang lahat - hinihintay na lang
talaga niya si Azul.

"Daddy Jude..."

In the midst of it all, tinawag ako ni Blue.

"Daddy Jude, look, may tao..." Sabi niya. Nakatingin siya sa loob ng ICU. Kumunot
naman ang noo ko. May tao nga sa loob at doon, nakita ko na ni-se-check niya ang
mga aparato na nakadikit sa katawan ng kaibigan ko but then what shocked me was the
fact that the nurse cut the wire that was attached to Azul's oxygen.

"Dammit!" I said. "Putang ina!"

"Anong nangyayari?!" Frantic na naman si Leira. Ibinigay ko sa kanya ang anak niya
at saka pumasok sa loob. Nakatalon agad sa bintana ang taong pumutol ng wire ni
Azul and now, he's flat lining. Leira was crying. Agad kong pinindot ang intercom
at binalingan si Azul. Sinubukan ko siyang i-revive gamit ang mga kamay ko.

"Do not fucking die on me, asshole! Bumalik ka!"

Natutulig ako sa tunog ng aparato ni Azul. Umiiyak na si Leira habang si Blue ay
titig na titig lang sa akin. Hindi ko maintindihan kung anong gagawin ko.

Maya-maya ay dumating ang mga nurse at ang doctor ni Azyl. They tried reviving
him. Si Leira ay nakatayo na lang sa isang tabi, karga ang panganay niya habang ako
ay unti-unting nanghihina.

Hindi pwedeng mawala ang kapatid ko. Azul is my brother and I will never let him
die. He saved me from the villains of my life back then at utang na loob ko sa
kanya ang lahat - pati ang buhay ko. Iniligtas niya ako sa tatay ko. Ililigtas ko
rin siya kay Jesusa.

Sa gitna ng mga iyak at hagulgol ay nakatanggap ako ng mensahe mula kay Jesusa
Paraiso.

Choose your person, Judas. Simoun Paul Azul or Samuelle Garcia Santos...

Naikuyom ko ang mga palad ko...

---------------

Something inside me changed.

I was looking in front of my mirror that morning. I was trying to find out what
changed. Alam ko talaga na may nagbago sa sarili ko, for once in my life, I want to
leave home and be independent. Sa pagkakataong iyon, ayoko ng tulong ng mga kapatid
ko o ng mga magulang ko. Gusto kong mag-isa.

I wanna get a tattoo.

Iyon ang isang bagay na kagabi ko pa pinag-iisipan. Sa tingin ko naman ay walang

masama kasi lahat ng kakilala ko ay may tattoo. Ate Yngrid has one, Kuya L.A. has
one also. The Batman and The Wolverine had their own marks. Even ZD had a big
letter X near his chest - where his heart is located.

And I also want mine.

I want a mermaid tattoo in my back. Gusto ko din ng star sa gilid ng legs ko. Sa
tagong lugar para hindi naman makita agad ni Mama o Papa. I sighed. I want to defy
my parents.

I want to feel a certain rush in my body - the kind I felt when I was with Judas.
Hindi ko alam kung bakit ko hinahanap ang adrenaline rush na iyon - but at that
moment, I felt so alive and so... free...
"Sampalok?"

I heard a knock on my door. Agad kong sinuot ang shirt ko at lumabas ng bathroom. I
saw mom sitting on my bed. She smiled at me and patted the spot on her side. Umupo
ako doon at ngumiti rin sa kanya.

"Yes, Mama?" I asked. Inayos niya ang buhok ko tapos ay huminga nang malalim. Dati
natutuwa ako kapag ginagawa ni Mommy sa akin ang mga bagay na ito. Dama ko kasi na
ako pa rin ang little girl niya but now, I just want to grow up and be alone. I
want to break free. I want to spread my wings.

"Do you have a boyfriend?" She asked me. Napanguso naman ako.

"Ma, is this about Judas? Sabi ko naman sa'yo, nakilala ko lang siya that time pero
hindi ko naman siya boyfriend. We're just friends."

"I see..." She said again. "Then why is he downstairs with roses and chocolates?"

Message. Sending. Failed. Please. Try. Again.

Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Mommy. Sinasabi niya na nasa baba si Judas?
Pero bakit? Ang akala ko ay hindi na kami muling magkikita. Wala naman siyang
kinalaman sa akin. Nadamay lang ako sa kanya. I accidently slept on his car and it
turned out to be the best chaotic adventure in my life pero nandito siya.

"Nanliligaw daw siya."

"Bakit naman niya ako liligawan?" Nagtatakang tanong ko. Bumaba ako at doon sa
sala, nakita ko nga si Judas na may dalang bulaklak at chocolates. Mukhang naiinip
na rin siyang mag-antay. Naisip ko pa nga kung anong lahi ni Judas. Napakaaga
niyang manligaw. Alas nuebe pa lang nang umaga.

"Hi..." Hindi pa ako sigurado sa pagbati ko sa kanya. Hindi kasi mawala sa isip ko
nab aka namali lang siya nang bahay na pinasok. Baka mamaya, kapitbahay namin ang
pupuntahan niya.

"Hello, good morning, Samuelle." He gave me his warmest smile. Napalunok ako. As I
was looking at him, I realized that he is a very good looking man. Kahit nga yata
ang salitang 'gwapo' ay hindi sapat para ilarawan siya. He look like a walking
Greek God with clothes on - of course because inside my head I was imagining him
naked and I know how wrong that is but I just couldn't help it.

Do not picture him naked, Sampalok!

That was the mantra I kept on repeating in my head. I closed my eyes and opened it
again. I must be dreaming. Anong gagawin ni Judas dito?

"Para sa'yo." Ibinigay niya sa akin ang mga bulaklak. Nanginginig ang mga kamay na
kinuha ko iyon mula sa kanya.

"Intsik ka ba?" Wala sa loob na tanong ko. "Ang aga mo masyado. Uhm ano bang
ginagawa mo dito? Baka naligaw ka..."

Ngumisi siya. Naghurumentado ang puso ko. Lumabi na lang ako para hindi niya
mahalata ang mga nangyayari sa akin. I just can't stand him being here. He's just
too perfect.

Nakadama ako ng awkwardness nang mapansin ko si Mom na nakatingin sa amin ni Judas.

Agad ko siyang hinatak paalis ng sala at palabas ng bahay. Nang makarating kami sa
labas ay hinarap ko siya. Naroon na naman ang sasakyan niyang unang naka-attract sa
akin at dahilan kung bakit ako nasa buhay niya ngayon.

"Ano bang ginagawa mo dito?" I asked him. His everything is just so breathtaking.
Nag-iwas ako ng tingin. He was grinning.

"Sampalok, iyon ang tawag nila sa'yo diba?" He said it. He grinned. "So, Sampalok,
what do you wanna do today?"

"Huh?" Why my name does sounds better in his mouth? I parted my lips.

"Random question. What do you wanna do?"

"I wanna get a tattoo - random answer."

"Then I'll give you a tattoo. I'm a tattoo artist, you see." Wika niya pa sa akin.
"Ako ang nagta-tattoo sa mga kaibigan ko. I know how gay it sounds but my friends
and I has matching tattoos. I was the one who made them. Lika, mamarkahan kita..."

Dunno why but when he said - mamarkahan kita - kinilabutan ako. Para kasing iba ang
dating...

=================

Deceit # 5

There's that adrenaline rush again. I couldn't contain I while I was waiting for
Judas. Dinala niya ako sa bahay niya at doon daw niya ako ita-tattoo. I was kind of
excited because my vision will come true. Hindi ko na nga muna iniisip si Mommy o
si Daddy, basta ang alam ko, gusto kong magka-tattoo.
Judas' house screams black and white. Iyon lang ang kulay na makikita sa paligid.
Naisip ko na baka monochrome talaga ang trip niya sa buhay. I was just sitting on
his sofa while looking around. Napansin ko ang malaking portrait ng isang babaeng
tila nasa 1960's ang peg. Maganda ang babae, naisip ko na baka mama niya iyon.
Magkahawig sila ng mga mata. Tatayo sana ako nang marinig ko ang yabag niya.

I looked around and I saw him. Nagpalit lang pala siya ng damit. Nakasuot na lang
siya ng putting v-neck shirt at khaki pants. Mukhang bagong ligo rin siya.

"Doon tayo." Sabi niya sa akin. Lumabas kami ng garden tapos ay lumiko kami sa kung
saan. Garahe yata ang pinasok naming dalawa tapos pumasok pa kami ulit sa isang
maliit na pinto kung saan nakita ko ang mga gamit niya na pan-tattoo nga. Akala ko
ay nagbibiro siya pero mukhang totoo.

"Does it hurt?" Biglang nawala ang adrenaline rush ko. Napalitan iyon ng kaba.
Hindi ko maintindihan kung bakit ako natatakot ngayon.

"Yes, it does." Makatotohanan namang sagot niya. "But you'll see the beauty of it
after it stopped swelling." Napangiti siya. Tinititigan niya ako na para bang
inuurirat niya ang isipan ko. He sighed. Nanlaki ang mga mga mata ko nang hubarin
niya ang t-shirt niya. I wanted to look away but his tattoo caught my attention.

Iyong tattoo niya sa leeg papunta sa likuran, it's an Aztec symbol. Malaki iyon.
Humantong iyon hanggang sa likuran niya. I bit my lower lip. Ngayon ko lang nalaman
na possible palang maging sexy ang likod ng isang lalaki.

Bigla siyang humarap sa akin. Tumingin naman ako sa ibang direksyon. Dama ko ang
kabog ng dibdib ko. Sinasaway ko ito pero makulit ang puso ko. Tibok siya nang
tibok.

"Anong gusto mong tattoo?" He asked me.

"Mermaid!" I said happily. Nakita kong nalukot ang mukha niya. Umupo siya sa silya
sa harapan ko tapos ay ngumisi.

"Saan ba nanggaling iyong paniniwala mong sirena ka dati?"

I sighed. "Basta alam ko sirena ako. Every time I am at sea, it's as if it's
calling me. I sing very well too, some indication that I am a mermaid. Plus, I can
stay under water for a very long time and---"

"Nakakahinga ka ba sa ilalim ng tubig?"

"Hindi..."
"So? Hindi ka sirena. Imagination mo lang iyon."

"Mermaid ako! Wala kang pakialam kung gusto ko na mermaid ako! Ikaw sa tingin mo
ano ka dati?"

"Apostle ni Jesus. Sinabi ko na sa'yo diba? I sold him out."

Sa inis ko ay hindi ko napigilan na batukan siya. Nakakainis kasi. Hindi ako sanay
na sinasalungat ang opinyon ko. Noong sinabi ko kasi kay Mommy noon na ako ay isang
sirena, she told me that it's just right. Kasi daw dati, sirena din siya at si
Daddy ang prince charming niya - para silang si Arielle at iyong prince charming na
iyon.

Ako, naniniwala ako na makakahanap ako ng prince charming ko na maniniwala na

sirena ako noong unang panahon. At hindi si Judas iyon kasi binabara niya ako.
Basta, sirena ako.

"Ibang tattoo, ayoko ng sirena."

"Paano ba malalaman kung anong bagay na tattoo?" I asked out of curiosity. Wala
naman kasi siyang book ng design kaya hindi ko alam kung anong gagawin ko.

"A tattoo should always mean something..." Wika niya pa. "But not all the time.
Parang ako, wala namang ibig sabihin ang tattoo ko sa likod. Nandyan lang iyan kasi
gusto ko. Unlike my brothers, their tattoo means something. Minsan naisip ko, ako
ang pinakamababaw sa aming lima."

Nakangiti lang ako habang nagsasabi siya sa akin. Pakiramdam ko close na close na
kaming dalawa at nagkekwento siya sa akin. Kinikilig nga ako.

Okay. It's official. I like him so much.

"Alam ko na. What's your favorite thing?" He asked me.

"My ukulele." Mabilis kong sagot. Nakita kong kinuha na niya iyong mga gamit niya
at sinimulan nang i-sanitize.

"Where do you want it?"

Sa ilalim ng boobs para hindi kita. But that's too bastos.

"Sa may hands. Dito." Tinuro ko ang palapulsuhan ko. He grinned. Hinawakan niya ang
kamay ko tapos ay binawi ko rin. Bigla kasi akong nakuryente. Nang tumingin ako sa
kanya ay parang nakaramdam din siya ng gulat.
"Sorry. Ano kasi..."

"Okay lang. Simulan na natin. Masakit ito pero hindi naman iyong nakakaiyak na
sakit." Wika niya pa. Napatango na lang ako.

Napasinghap ako nang dumikit sa balat ko ang talim ng gamit niya. I closed my eyes.
I bit my lower lip. I was saying to myself to think of something happy. Isang bagay
na makakapagpalimot sa akin ng sakit na nararamdaman ko ngayon.

Matagal akong nakapikit. Hindi ko alam kung ilang oras pero matagal. Matagal na
matagal at nang biglang gumaan ang palapulsuhan ko ay nagmulat ako ng mga mata.
Kasalukuyang pinapahid ni Judas ang dugo na lumabas mula sa marka niya.

"See, hindi pa masyadong kita pero pag wala na iyong pamamaga, makikita mo na iyong
ukulele mo." He grinned at me.

I took a deep breath. "Salamat Judas."

Ngumiti lang naman siya sa akin. Tumayo siya at niyakag akong lumabas mula sa
studio niya papunta sa bahay niya. Nakangiti akong parang timang habang nakatingin
sa tattoo ko. Sinabi niyang lalagyan daw niya ng takip iyon kapag medyo natuyo na
pero ayoko, gusto kong makita na. Pagpasok namin sa bahay niya ay medyo nagulat pa
ako nang may sumigaw ng pangalan ni Judas.

"Kaya naman pala absent panay sa ospital, may kinakalantaring babae. Ang landi mo
talaga, Hudas ka!" Kilala ko iyong lalaki. Siya iyong kasama nila sa bus, iyong
lalaking naka-green na parang bading kung makahaplos doon sa kaibigan nila.

"Ido, anong ginagawa mo dito?" Tanong niya pa. Nakikinig lang ako sa kanila.

"Matutulog sana ako. Mas malapit ka sa ospital kaya dito ako dumiretso. Tapos, may
iba ka pa lang kasama."

Gusto kong matawa dahil tumaas talaga ang kilay niya habang nakatingin sa akin.
Para bang gusto niya akong tanungin kung inaagaw ko ba si Judas sa kanya.

"Puntahan mo muna si David at Azul sa ospital. Gising na si David. Si Azul na lang

talaga Si Axel ay hindi na halos umaalis doon para mahuli niya kung sinoman ang
gustong yumari kay Azul."

"Uhm, pwedeng sumama?" Hindi ko alam kung saan nanggaling iyon pero gusto kong
sumama talaga. Wala naman na yatang magawa si Judas kundi ang tanguan ako. Kinuha
niya ang susi ng sasakyan ni Ido. Si Ido naman ay inirapan ako at umakyat sa taas.
Marahil ay magpapahinga na siya.
"Bakit naospital ang friend mo?" I asked. Napansin kong parang nagbago ang tingin
niya sa akin - tingin na nakakakaba. Iyong tipong parang hindi niya ako bubuhayin.
Napaalunok ako pero nakahinga rin nang maluwag nang ngumiti siyang bigla.

"It was an accident. But I'm going to correct it soon enough." Parang may ibig
sabihin ang mga salita niyang iyon na nakakakapagpakaba sa akin. Ngumisi lang siya.

Maya-maya ay narating namin ang ospital. Agad kaming bumaba ng sasakyan at tinungo
ang silid ng isa sa mga kaibigan niyang si King David. Nang pumasok kami sa silid
ay nadatnan kong nakaupo si King David habang sinusubuan siya ng isang babaeng
buntis.

"Bata!" Sigaw ni Judas. Lumingon sa amin ang lalaki. He smiled. Judas walked to him
and hugged him. Hinagkan naman ni Judas ang babaeng nagpapakain kay David.

"Yella, this is Samuelle."

Yella smiled at me.

I know her.

"I know you!" She said. Bigla siyang tumayo at niyakap ako. I know her. I remember
her. Minsan ko na siyang nakausap sa isang bus stop. I know her. That was almost
two years ago.

"Oh my god, what a small world, Samuelle Santos."

"Excuse me..." Sabi ni King David. "Mariella, nagseselos ako, did you date her?"

"Kurutin kaya kita sa nabaril sa'yo?" Sabi naman ni Yella. "She's a friend. Lahat
na lang pinagselosan mo. Minsan cute minsan hindi. Hindi ka pa ba kalmado na iyong-
iyo ako? Naku, Judas, kung hindi lang may sakit iyan, nasapak ko na iyan."

Nagkatawanan kami. Napansin kong tumabi si Yella sa asawa niya at hinagkan ang
pisngi nito. I was smiling. Natutuwa ako sa kanila, para ding sila mommy at daddy
ko.

"Pupuntahan muna namin si Azul." Sabi niya pa. Sumunod ako. We went to a very
private room. May isang lalaki doon na tumayo - kilala ko iyon. Si Axel John siya.

"Pre." Bati niya. Nagyakapan ang dalawa.

"Si Leira?"
"Nasa loob."

Pumasok sila kaya sumunod na rin ako. Medyo nagulat ako nang makita ko ang isang
lalaking walang malay na nasa harapan ko. May aparato sa bibig niya. I think he's
in comma. Napansin kong nagsulok si Leira, si Axel John ay si Judas habang ako ay
naiwang nakatayo sa tabi ng lalaki.

I remembered my Lola Auntie. She's my dad's favorite aunt and she fell into coma
three years ago. Dahil favorite siya ni Daddy ay naging favorite ko na rin siya.
Noong nasa coma siya, nabasa ko na nakakarinig ang mga patients na tulad nila ay
nakakarinig. I smiled at the man they fondly call Azul.

"Hello... Ako si Sampalok. You know, my lola auntie fell into coma back then, but
she's okay now. Currently dating her fourth boyfriend." I giggled. Tumingin muli
ako sa tatlo kong kasama sa silid, they were busy. So I continued.

When my Lola Auntie was in a coma, I used to sing for her and it worked. She moved
her eyes and smiled a bit - a week later she became fully awake.

So I sang for Azul. Maybe it will help him... and because I'm bored too...

I remember tears streaming down your face...

When I said 'I'll never let you go...'

When all those shadows almost killed your light...

I remember you said 'Don't leave me here alone...'

But all that's dead and gone and passed tonight...

Just close your eyes...

The sun is going down.

Hinawakan ko ang kamay ni Azul at titig na titig ako sa kanya. I was smiling. I was
oblivious of everything. While I was growing up, dad used to tell me that music,
like a prayer, can move mountains. Music, is like a miracle.

You'll be alright...

No one can hurt you now...

Come morning light...

You and I'll be safe... and sound...

"Ay, anong meron?" Tanong ni Leira bigla. Hindi ko napansin na nakatingin na sila
sa akin. I bit my lower lip. Binitiwan ko ang kamay ni Azul.

"Sorry. Naalala ko lang kasi iyong Lola ko. I sang for her and then she woke up."

Everyone fell silent. Nakita ko na napangiti si Leira habang nakatingin sa akin.

Lumapit siya sa akin at hinaplos ang mukha ko.

"Salamat." Sabi niya. Sabay noon ay niyakap niya ako. Hindi ko alam kung bakit siya
nagpapasalamat sa akin basta ako kumanta lang. Hindi pa nga siya nagigising. I
hugged Leira back per hindi naman nagtagal ay kumalas siya at tiningnan si Azul.
Napapasingap pa siya.

"He moved his finger! I saw it!" Lumapit si Axel John sa tabi ng higaan ni Azul.
Hinarap naman ako ni Leira.

"Kumanta ka please."

"Imposible." Sabi pa ni Judas pero hindi ko naman siya pinansin. I stood there and
opened my mouth again to sing.

Na-pressure ako. Wala akong maisip na kanta. Kaya kung ano na lang ang lumabas sa
bibig ko...

When there's trouble you know who to call, Teen Titans!From their tower they can
see it all, Teen Titans!When there's evil on the attackYou can rest knowing they
got your back'Cause when the world needs heroes on patrol

Teen Titans, Go!

Leira looked at me as if she was seeing a clown. Si Axel John din ay nagtataka sa
akin pero ipinagpatuloy ko lang ang ginagawa ko hanggang sa umiyak si LEIRA.

I stopped singing when I saw Azul's eyes were at me and he was smirking --- siguro
ay ngiti iyon pero hindi niya lang masyadong maigalaw ang bibig niya.

"Oh my god! Gising na siya!" Bigla na naman niya akong niyakap. Napangiti na lang
ako. Nang pakawalan ako ni Leira ay ganoon na lang ang kasiyahan ko. Dumako ang
tingin ko kay Judas.
"You really are the salvation." Tila namamanghang wika niya.

=================

Deceit # 6

When there's trouble you know who to call...

I shook my head. Paulit-ulit kong naririnig ang kantang iyon sa isipan ko na para
bang nangyayari talaga upang hindi ko makalimutan si Samuelle. Hindi ko alam kung
bakit palagi akong pinaglalaruan ng tadhana. Kung bakit ganito? Kung bakit sa dami
ng tao sa mundo si Samuelle pa ang kailangan mawala para makakawala ako sa mundong
ginagalawan ko ngayon.

Hindi ko maintindihan at kahit siguro tanungin ko si Jessie ay hindi niya rin ako
sasagutin. Sinasabi niya sa akin na test of faith - but faith in what? I sighed. I
stood up again and went downstairs to get something to drink. Hindi talaga ako
makatulog. I tried calling Ido but he's in the hospital with Leira and Azul, he's
on duty. Hindi pa namin alam kung kailan lalabas si Azul sa ospital. He has to
undergo some tests. Nakakausap naman na siya kaya lang ay mahina pa rin.

Habang nasa kusina ay may narinig akong katok sa pintuan. I looked at the wall
clock. It's two in the morning and I am thinking if I should answer the door for
its two in the morning and I just don't think it will be good for me to see whoever
is at the other side - but it bugs me so I answered the door and I found a gun
pointed in my face.

"Hello, Judas."

Jesusa Paraiso greeted me. Walang kurap na nakatitig siya sa akin. Pumasok siya sa
bahay ko habang nakatutok sa akin ang baril na iyon.

"Akala ko ba gusto mo nang makalaya mula sa amin? Bakit pinatatagal mo pa?" Tanong
niya sa akin na para bang inip na inip na siya. "Are you losing your touch, Judas?
Hindi ba't madali lang naman ang pumatay tulad ng ginawa mo sa daddy ko?"

"Jessie, I didn't kill your father. He committed suicide. He jumped off the plane.
He killed himself because he wanted to be free of everything."

"Hindi totoo iyan! Dad killed himself because of you! Dahil gusto mong umalis sa
grupo! You're one of his trusted men, tapos iniwan mo siya sa ere! He trusted you!"

"If he killed himself, then it's his choice! Hindi ko naman sinabi sa kanya na
magpakamatay siya."
Nagulat ako nang bigla niyang pinutok ang baril niya sa portrait ng Mama ko.
Napasinghap ako. What the hell is happening to her? Ano bang problema.

"Hindi nga ikaw ang pumatay sa Daddy ko, but you were with Angelika the night she
died! You killed her!"

"Hindi ko ibinangga ang kotseng sinasakyan ng kapatid mo! Akala mo ba gusto kong
maaksidente siya? I loved Angelika!"

"Putang inang pagmamahal iyan! Hindi pagmamahal iyon, Judas! Libog lang ang meron
ka sa kanya at noong sawa ka na, pinatay mo siya! Putang ina mo! Kapag hindi mo
pinatay si Samuelle Santos, I will kill you, your friends, their families - lahat
pati bata damay! You took away my family and I am taking away yours!"

Matapos iyon ay umalis siya. Naiwan ako. Napapailing. Sa dami ng pinagdaanan naming
lima, isang Jesusa nga lang ba ang magpapabagsak sa amin? Hindi ako papayag. Hindi
dapat madamay ang mga kaibigan ko sa problemang ito. Hindi dapat masaktan ang
pamilya nila o mga bata, they are kids for crying out loud!

The only way I can be out of this is if and only if I kill Samuelle and that should
be easy. But how can I do if she's an innocent man? She is very innocent. Wala
siyang alam sa mga bagay tungkol sa akin o sa mga kaibigan ko o sa kung anong
trabaho ang meron ako pero kailangan talagang madamay siya. Kailangan mamatay siya.

She is indeed my salvation.

Hindi na ako nakatulog nang gabing iyon. Dinadalaw ako ng kakaunting alaala ni
Samuelle na mayroon ako sa isipan ko. Her smiling face, her haunting voice, the way
she talked and even the way she looked at me - it is all in my head now and I am
feeling confused.

Ano bang dapat kong gawin? I could spare her the pain. I could tell the others
about Jesusa, pero kilala ko si Jesusa, bago ko pa man magawa ay nagawan na niya ng
paraan. Ganoon siya katuso. Ganoon siya katalino. She was trained by her father,
alam na alam ko kung paano siya gumalaw.

Right now, alam kong walang makakapigil sa kanya. She waited for years to set this
plan in motavation. Alam kong napag-aralan na niya ang mga posibleng maging outcome
ng lahat ng sitwasyon.

I took a deep breath.

Bumaba ako sa station ko. I put on my murder suit - black pants, black shirt, black
jacket, black gloves and my helmet and my gun with its silencer.

Tatapusin ko na ang lahat ngayong gabi.

Lumabas ako para kuhanin ang motor ko. I drove to Samuelle's house. Kapag nagawa ko
na, matatapos na ang lahat ng ito, my frieds and I can go back to our normal lives.
They can finally be happy with their family and I can finally breathe because
Arruba's safe. Si Arruba lang naman ang inaalala ko. She's just starting to live
the life she deserves. Kung gagawin ko ito, gagawin ko ito para kay Arruba at sa
pamilya niya, para na rin sa mga kaibigan ko at sa mga pamangkin ko na nagsisimula
pa lang din ang mga buhay.

Inihinto ko ang motor sa tapat ng bahay nila. Inakyat ko ang ikalawang palapag sa
pamamagitan ng pag-akyat sa mga pader. There are windows on the side and I was
looking at each of them. Ang isa ay silid ng mga magulang ni Samuelle.

I turned to the other window and there I saw her sleeping. Wala siyang kumot at
litaw na litaw ang mukha niya. Dahan - dahan kong binuksan ang pintuan at pumasok
ako sa loob. I have my gun with me and I am ready to shoot her anytime.

Inilabas ko ang baril ko at itinutok iyon sa kanya. She stirred a bit. I blinked
once. Inilagay ko ng daliri ko sa gatilyo ng baril.

"I'm sorry, Samuelle Santos." I whispered.

I love you...You love me...We are happy family...

"Fuck! David?!" I whispered. Bigla na lang siyang tumatawag. Ngayon pa. Hindi ko
mahanap ang phone ko sa pagkataranta.

"J-judas?"

Nanigas ang likod ko nang marinig ko ang boses ni Samuelle sa likuran ko. I looked
back and I saw her sitting up and looking at me. Naghikab pa siya, she even wiped
her eyes.

"Paano ka nakapasok dito?" Tanong niya pa. Bigla ay sinibasib ko siya ng halik. I
just had to do something that will divert her attention and kissing her is one of
the things that came into mind.

Alam kong nanlalaki ang mga mata niya pero wala na akong pakialam. I kissed her and
I want her to kiss me back so I deepened the kiss. I made it like I am actually
teaching her how to kiss me back.

Palalim nang palalim ang halik hanggang sa pareho na kaming hindi makahinga ---
hanggang sa wala na akong ibang pagpipilian kundi ang kumalas sa kanya.

"A-anong ginagawa mo dito?" Napasinghap siya. I pinned her to the wall. Tinitigan
ko siya sa kanyang mga mata at saka ako nagsalita.
"I love you, Samuelle."

----------

Posible bang ma-in love ang isang lalaking kakikilala lang sa'yo noong isang araw?
Napapaisip talaga ako. Paano mangyayari iyon? Ni hindi ko nga alam kung anong
apelyido niya.

Napahinga na lang ako nang malalim. Paano ko kaya iha-handle ang sitwasyon?
Samantalang nang halikan niya ako kagabi ay hindi na ako nakatulog --- maski noong
pagkatapos niyang sabihin na mahal niya ako sabay alis ay hindi na rin ako
nakahinga. Pakiramdam ko ay ginayuma ako ni Judas sa pamamagitan ng labi niya.

"Sam?"

Nag-angat ako ng tingin nang may tumawag sa pangalan ko. Kasalukuyan akong nasa
revert records. Wala kasi akong magawa. Ayoko naman magpunta sa music school dahil
kukulitin na naman ako ni Batman so I came to revert. I wanna organize my thoughts.
I wanna be alone with my thoughts of Judas.

"Ate Audrey!" Napatayo ako nang makita ko ang nakababatang kapatid ni Kuya Zach, si
Audrey. Hind ko alam na nakabalik na pala siya mula sa byahe niya sa Greece. I
hugged her. Ate Audrey is one of my mentors when it comes to composing. Marami na
siyang nagawang kanta at nakakatuwa talaga iyon.

"Kamusta na? I listened to your song. Its well written, I am proud of you!" Niyakap
niya ako nang napakahigpit tapos noon ay niyaya na niya akong magkape. Masaya akong
tumanggi sa kanya, gusto ko talagang mag-isip muna. Gusto kong isipin si Judas. Ano
bang meron sa akin at sinabi ni Judas sa akin iyon?

Hindi naman siguro ganoon kadali ang mahulog sa isang tao? Isa pa, para bang may
mali sa sinabi niya sa akin. Para bang may laman ang mga tingin niya. It was as if
he was deceiving me --- isang baka na hindi ko naman dapat iniisip dahil hindi ko
naman siya ganoon kakilala.

Is it really possible?

Hindi ko alam kung ilang oras akong nakaupo doon sa revert. Kinikilig ako kapag
naiisip ko na gusto ako ni Judas. He said his love you but then something is
really wrong, hindi ko lang ma-pin point kung ano. Nagulat pa ako nang bigla na
lang mag-ring ang phone ko. Nag-flash ang mukha ni Judas sa screen na siyang
kinagulat ko dahil wala naman akong picture niya. Siguro ay nilagay niya iyon
kagabi nang pumasok siya sa silid ko. Atubiling sinagot ko iyon.

"Hey, Sam, may ginagawa ka ba? I missed you. Date tayo."

How can he sounds so casual? Samantalang ako, mamamatay na sa kilig! Pinipigilan
kong ngumiti.

"Nasaan ka? I'll pick you up." His voice is husky. Parang may nagigising na kung
anong init sa akin.

"Sa Revert Records? Alam mo iyon? Malapit sa Narra Road, sa may tabi ng Star
bucks."

"Ah, iyong coffee shop na may mermaid sa logo?" Tudyo niya sa akin. I blushed.
"I'll be there in a flash. Love you, Sampalok."

Ibinaba ko ang phone. Napapalunok ako.

"Oh my god! Magkaka-boyfriend na yata ako! Shit! Nalalaglag iyong panty ko!"

Napatawa ako. Excited akong makita siya kaya lumabas na agad ako ng studio.
Nagtatatakbo ako at habang papunta ako sa elevator ay may nabangga akong babae.
Napaupo siya. Tinulungan ko naman siya. The woman was tall and she was also wearing
glasses. Mahaba ang blonde niyang buhok at nagkalat ang mga gamit niya sa sahig.

"Naku, Miss, sorry! Sorry ha! Hindi ko sinasadya!" Sabi ko sa kanya.

"Okay lang. Ako na. Thanks sa tulong mo." Wika niya sa akin na nakangiti. I smiled
at her. Nagulat pa ako nang iabot niya sa akin ang kanyang kamay tapos ay
nagpakilala siya.

"Ako si Jesusa. What's your name? Bago lang kasi ako dito sa Revert."

"Ah! Intern? My name is Samuelle Santos! It's nice to meet you, Jesusa but I am in
a hurry! So just see you around!"

"Yeah! Do that! I'll be seeing you around." She said like she meant it. Alam ko
naman na talagang magkikita kami kasi nga dito siya nagtatrabaho pero nakakakilabot
ang mga sinasabi niya.

Sumakay na ako sa elevator at agad na nagpunta sa baba para makita ko agad si

Judas. Sakto namang paglabas ko ay ang pagdating niya. May dala siyang ukulele.
Napangiti ako. Sure ako na para sa akin iyon. May dala pa siyang roses. Masaya na
sana ako pero napasimangot ako.

"Oh, bakit?" He asked me.

"Ano kasi. I appreciate the roses and all but I have this belief that beautiful
flowers are not to be pick. Dapat nasa garden lang sila. Kasi kukunin mo, ibibigay
mo sa akin, ilalagay ko sa vase, mamamatay, sayang naman... so next time, 'wag mo
na akong bigyan ng roses. Okay na sa akin iyong ukulele. I love ukuleles!"

Akmang kukunin ko na sa kanya iyon nang ngumisi siya. Nakilabot na naman ako.

"Dalhi binigyan kita ng ukulele, kakanta ka, Sam ha." Kinindatan niya ako.

"Iyon lang ba? E di game!"

Masayang inabot niya sa akin ang ukulele. Sumakay na kami sa kotse niya. Bago siya
nagmaneho ay pinakanta na niya ako. I gladly obliged.

Midnight...

You come and pick me up no headlights

A long drive...

Could end in burning flames or paradise

Fade into view, oh it's been a while since I heard from you...

Ngiting-ngiti si Judas sa akin. Napapangisi lang din ako. Ito pala iyong kilig.
Kasi kinikilig ako. Sobra-sobrang kilig...

You got that James Dean daydream look in your eyeAnd I got that red lip classic
thing that you likeAnd when we go crashing down, we come back every time'Cause we
never go out of styleWe never go out of style...

I didn't had the chance to finish the song because Judas pulled me in his arms to
kiss me. Iyong halik na ginawad niya ay tulad lang din ng halik na ibinigay niya sa
akin kagabi.

Mapaghanap... mainit... parang nanghahamon.

Itinulak ko siya.

"Ikaw ha, nakakarami ka na sa akin. Hindi mo naman ako girlfriend." Umingos ako.
Judas laughed.

"Doon din papunta iyon. Seryoso ako, Sampalok. Mahal kita. At ipapakita ko iyon
hanggang sa huling hininga mo."
Bigla ay tumalim ang kanyang mga mata.

=================

Deceit # 7

"You told his family that he was in Barbados having the time of his life while in
fact he's in coma and his life was in danger. Tapos noong gabi ng aksidente, dinala
ninyo si Mari Olivia sa kanila without even telling them the truth of even half of
it?! My god! Azul's father deserve to know the truth! I can't believe Leira agreed
to this!"

I almost rolled my eyes as I listened to my sister's rage. Kaharap niya sina Axel
John at Ido na abala naman sa pagte-text. Mukhang hindi naman siya nakikinig sa
sinasabi ni Ate. Si Axel John lang ang mahusay na nakatingin ng tuwid sa kapatid
ko.

"We don't need more people into this Arruba. Mas maigi na iyong wala silang alam
kaysa naman madamay pa sila. Remember rule number two - keep the others in the
dark, it's safer."

Arruba rolled her eyes. Kahapon siya dumating. Hindi siya nagpasabi. At iyon ang
isang bagay na hindi ko ikinatuwa. I don't know if she's being followed o kung may
naiwan sa New York kasama ng asawa niya. She's not safe around me and she's not
safe without me. Either way I want her away. Mas maigi kung nasa malayo siya, mas
mahirap siyang patayin. I know that she is Jesusa's last resort.

"Puntahan na lang natin si Azul para matapos na ito." Sabi a ni Axel John. Nauna
nang lumabas si Arruba, ako naman ay agad na sumunod. Palinga-linga pa ako habang
naglalakad kami hanggang sa makapasok kaming dalawa sa kotse.

Tahimik lang kaming dalawa. Arruba is still stressing about the fact that we lied
to Azul's father. Tinawagan niya pa si Richard para kamustahin ito. Ako naman ay
nakatingin sa daan habang iniisip si Samuelle.

Ilang araw na siyang hindi mawala sa isipan ko. Paulit-ulit sa akin ang mga
ginagawa niya tuwing magkasama kami. She was obsessing over her tattoo. Kung naiba
lang ang pagkakataon, ang tattoo na iyon ang magiging mitsa ng kamatayan niya.
Lason ang dapat ilalagay ko sa tintang ginamit ko sa kanya pero hindi ko naituloy.
I was determined to end her life there, but when she smiled at me, things become
different. Something inside of me broke and that was the reason why I changed my
mind.

Naisip ko na baka hindi pa ako handa sa ngayon - siguro sa ibang pagkakataon. One
time, I took her to the top of Mt. Pulag. She was excited upon this trip at nang
makarating kami, itinulak ko siya, pero kasabay noon ay ang hindi ko pagbitiw sa
kanya. I was actually nervous. Tinanong ko kung anong nangyayari sa akin. It should
be easy. Wala naman akong attachment sa kanya.

Sinasabi ko lang na mahal ko siya at umiibig ako sa kanya dahil kailangan ko siyang
papaniwalain dahil kailangan kong makalapit sa kanya.

But then, damn her lips and her innocence.

"What is Sampalok?"

I overheard my sister. Wala sa loob na bumaling ako sa kanya. She was holding
Samuells's pashmina habang nakatitig sa akin. Kinuha ko iyon ay ibinalik sa back
seat.

"Just the girl I am dating."

"You're dating, Judas? In this time of year? You are actually dating?!" Galit na
wika niya. "Nasa krisis ang mga kaibigan mo! Tapos nakikipaglandian ka? Hindi mo ba
naisip ang sinasabi ni Axel John kanina? We don't need more people in this?!"

"Shut up, Arruba! It's not like I'm dating her because I love her or I am into her!
I'm dating her because she's my mission?!"

Napuno ng katahimikan ang sasakyan ko. Arruba's eyes widened with disbelief.
Napanganga siya tapos ay sisinghap- singhap. Tila ba hindi siya makapaniwala.

"You're gonna kill the girl?" She asked me. Halos anas nang lumabas iyon sa bibig
niya. "You're preying on her, Judas?"

"Yes..." Inihinto ko ang sasakyan sa loob ng parking lot ng Varres Med. Binalingan
ko siya.

"Why will you kill her? Is she an addict? Kalaban ba siya sa negosyo mo? What? Why?
I thought you don't kill anymore?"

"Masama siya, Arruba, okay? I will kill her because she's a bad person. Hindi sa
kung anupaman." Bumaba na ako ng sasakyan at iniwan si ate. Sumunod rin naman siya.
Wala na kaming kibuan mula nang bumaba kaming dalawa ng sasakyang iyon. Ni hindi
niya ako hinayaang alalayan siya nang umakyat kami sa silid ni Azul. Galit siya sa
akin dahil sinira ko ang pangako ko sa kanya. Pero kailangan para naman maligtas ko
silang lahat.

Nang makapasok kami sa loob ng silid ni Azul ay agad kong nakita si Leira na kausap
ang asawa niya. Azul was holding Baby Blue in his arms.

Malaki ang ipinayat ng kaibigan ko. Pero alam kong mababawi niya rin ito sa tamang
oras at panahon.

"Arru!" Leira exclaimed. Tumayo siya at sinalubong kami.

"I came as fast as I could. Kamusta siya?"

"Okay naman na ako. Wala nang dapat ipag-alala." Sabi pa ni Azul sa amin. "Kapag
gumaling na ako. Tutugisin ko ang gumawa nito at papatayin ko siya. Hindi ako
kukurap."

Matay kong sabihin na ako na lang ang gagawa noon para sa kanya. Habang nakikinig
sa usapan nila ay naulinigan ko ang pintuan na bumukas. Lumingon ako at ganoon na
lang ang pagkagulat ko nang iluwa ng pintuan si Samuelle.

"Sam!" Binati naman siya ni Leira. She waved at us and pulled her hair back.
Arruba's eye darted on her. Tiningnan niya si Sam mula ulo hanggang paa. Then she
spoke.

"Sampalok? Ikaw iyon?" She asked her.

"Ay opo..." Nagyuko siya nang ulo. Napapailing ako.

"Arruba, no." I hissed. Nanlaki ang mga mata ko nang kaladkarin siya ni Arruba
palabas ng silid ni Azul. Sumigaw pa si Leira.

"Ay, baliw ulit?"

"Leira..." Azul warned her.

Sumunod naman ako sa kanila. Nakita kong dinala ni Arruba si Samuelle sa gilid ng
silid ni Azul.

"Umalis ka dito. Ayokong makita kang kasama ulit ng kapatid ko. People like you do
not belong to our world. So leave my brother alone. Hindi uso sa kanila ang
fairytales and happy endings!"

"Arruba!" Kinuha ko si Samuelle na gulat na gulat sa mga pangyayari. "Stop!"

Niyakap ko si Samuelle. Nanginginig ang buong katawan niya. Pero wala naman akong
makitang reaksyon sa mukha niya. Tinulak niya ako palayo tapos ay tiningnan niya si
Arruba.

"Sino ka ba sa buhay ni Judas? Are you his girlfriend? Or you're someone who's
dying to jump to bed with him? Kahit sino ka pa, ako ang sinasabihan niya ng I love
you at hindi ikaw kaya kung meron mang kailangan umalis dito, ikaw iyon."
Nagulat ako sa tinuran niya. Ang buong akala ko ay iiyak lang si Samuelle. I never
imagined her to fight back and say those things. Nakipagtitigan siya kay Arruba.

"I am his sister."

"O? Kapatid ka lang pala. Kung makaasta ka akala mo kinama ka niya." Matapos iyon
ay nilagpasan niya si Arruba at pumasok muli sa silid ni Azul. Nagtitigan kaming
dalawa. Arruba was shaking her head.

"From the looks of it, she's not a drug dealer, or a competition. Judas? How, can
you do this? She's innocent!"

"I have to! 'Wag kang makialam. It's better if you don't know anything!"

Pagkasabi ko noon ay bumukas ang pintuan. Iniluwan niyon muli si Sampalok. She was
grinning. Ni hindi niya tiningnan si Arruba. Hinatak niya lang ako paalis doon. We
went to the parking lot and there, she faced me.

"Ang sama ng ate mo... Sorry kung nabastos ko siya pero pinangunguhan niya ako.
Ayoko nang pinangungunahan niya ako kasi Judas, hindi ko alam kung paano sasabihin
sa'yo pero... gus-to, gusto kita..."

Samuelle, somehow managed to make me feel what she really feels and I now know that
she's saying the truth. Somehow, I felt the guilt. Tama naman kasi si Arruba, I am
preying on Samuelle like a hungry, wild and vicious animal. I am waiting for my
turn -my turn to kill her to set my friends free.

Wala akong nagawa kundi ang yakapin si Sam. I closed my eyes and whispered to her
ear the words that needed to be said after what she said to me.

"Thank you, Samuelle. I love you too. Now you're mine." I said. I kissed her cheeks
and let out a deep sigh. I don't know where to go from here...

-------------

My boyfriend na ako.

I cannot believe that I have a boyfriend already. Nakaupo ako sa bed ko habang
hawak ang paborito kong gitara. My dad gave this to me when I was thirteen. He
really saw my love in music and he gave that to me as a reward. He wanted me to
write songs with this, kasabay ng pagbigay sa akin ni Daddy ng gitara ay ang
pagbigay sa akin ni Mommy ng keeper of my heart drumsticks nila. I thought that it
was just a simple pair of sticks but I was amazed of the story behind it.

Doon ako unang naniwala sa eternity. Yes, eternity. One of my Dad's friends told me
when I was a little kid na wala daw forever, ang meron daw ay ang eternity, kasi
kapag forever, habambuhay, kapag eternity, walang hanggan - eternity means after
life and that's what my mom and dad has - ETERNITY.

And I wanna have that with Judas. Naniniwala ako na dapat siya ang last love ko
dahil siya ang first love ko. Noong bata ako madalas kong sabihin iyon and now I
have Judas, I have my first and last love.

Ngayon na mag-boyfriend na kami, wala akong ibang gustong gawin kundi ang magsulat
nang magsulat ng kanta. Inspired ako, all the songs I am writing is about him and
how grateful I am for his love. I love him so much.

Hindi ko pa nga lang siya naipapakilala sa mga magulang at mga kapatid ko but I
want him here, I want him to know how amazing my parents are and how kind my
brothers are. Iniisip ko nga kung sasabihin ko na ito kay Ate pero naisip ko na
'wag muna, gusto ko munang solohin si Judas nang hindi siya nakakaliskisan ng mga
tao sa paligid ko.

I write love letters...

The kind of letters that scars your being...

I write these for you...

'Cause of the kind of love I have for you...

"Sam?"

Narinig ko ang boses ni Logan, biglang bumukas ang pintuan ko at pumasok nga siya.
He was grinning like The Wolverine in Xmen. That fitted white v-neck shirt will
surely make all those women fall in front of him - parang si Anna Steel sa harapan
ni C.G.

"Kanina ka pa daw nagkukulong dito. May masakit pa sa'yo?" He asked. Hinipo niya pa
ang noo ko para tingnan kung nilalagnat ako. I just giggled. Si Kuya Logan talaga
ang pinakapaborito ko sa lahat ng kapatid ko. It's like we're twins but we're not,
kumbaga, magkadikit talaga an gaming mga bituka.

"Wala akong sakit. I just couldn't help but write. Bukas, ibibigay ko ito lahat kay
Ninong Anton para makita niya kung anong pwede kay Zach. Ikaw baka gusto mong
maging Zachary Drew. I mean, you have the looks and the body and the voice and the
everything."

Nagbago ang hitsura ni Kuya Logan. Napanguso na lang ako.

"Aw... still messed up about that girl, no."

He sighed. Lumuhod ako sa kama at saka tiningnan siya.

"Kuya! Hindi na babalik iyon! Sabi nga ni Ate Yngrid, why not make ligaw James'
little sister so that the supposed to be love story of Dad and Ninang Irish will
come true this time? Like, Oh my god." I mimicked Ate Yngrid's puke voice. Iyong
boses na nakakayamoy sa tainga.

"Loka... Ikaw na lang ang ka-forever ko. 'Wag mo muna akong iiwan, Samsam. Love
kita. Ikaw ang baby ko for life kahit na may baby na akong anak, you'll always be
Kuya's little baby sampalok na maasim ang kili-kili."

"Hindi maasim ang kili-kili ko!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Hindi naman
sinasadyang napatingin ako sa may bintana. Nakita kong nakamasid sa amin si Judas.
Napa -O na malaki ang bibig ko. Anong ginagawa niya doon?

"Uhm, alis ka na! May tagos ako! Go!" Pinagtulakan ko si Logan paalis ng kwarto ko
at mabilis na pinagbuksan si Judas.

"Anong ginagawa mo dito?"

He was frowning.

"Sino iyon?" He asked me. Bigla ay naisip ko agad ang naglalaro sa isipan niya.

"Ano ka? Kuya ko iyon, hindi mo na ba tanda. Siya iyong sumapak sa'yong una."

Tumaas naman ang kilay niya. "Sorry naman, sa dami ng stars, hindi ko na nakita ang
hitsura niya."

Bigla ay natawa ako. Hinatak ko siya papunta sa akin na nagig dahilan naman ng
pagbagsak naming dalawa sa sahig. He was on top of me and while on top of me, I
realized how good looking he was. Tuwang-tuwa na naman ang puso kong nagririgodon
sa loob ng chest cavity ko. Parang may chaos sa loob ko. Nanginginig na nga ang
tuhod ko. He smiled and laid beside me and hugged me. He spooned me and I felt
thousands and millions of electrons inside my being...

"Thank you, Samuelle." He said to me.

"Para saan?"

"For letting me, be this close to you."

My heart warmed. Napangiti ako. Hinagkan niya ako sa balikat. Nakasando lang kasi
ako noon ang skinny jeans. He kissed my bared shoulder and started humming.
Napanguso ako.

Kumakanta ang boyfriend ko?

Breathing you in when I want you out...

Finding our truth in a hope of doubt...

Lying inside our quiet drama...

We'll run where lights won't chase us

Hide where love can save us...

I will never let you go...

I turned to him and I saw how empty his eyes were. Nagtataka ako... I touched his
face.

"Gusto ko, Judas, ikaw ang first and last love ko, 'cause I really do love you. I
think you're my soulmate."

He grinned. Napuno ng apoy ang kanyang mga mata.

"Don't worry, I will make sure that I will be your last love, Samuelle. I will
fulfill that promise. I will be your last..."

He pulled me closer and I felt safer in his arms.

-----------

"Nandyan si Ninong Anton?"

Nginitian ko ang secretary ni Ninong Anton habang hawak ko ang mga compositions ko.
Maaga akong pumasok sa revert records noon para na rin makausap siya pero sabi sa
akin ng secretary niya ay nasa meeting pa siya kasama ang original band members ng
Pastels at Neon. The good news is that - they will be having a joint reunion
concert and I am really excited about it. Makikita ko na ulit si Mr. and Mrs. who
can't be moved on stage - live pa!

Naghintay na lang ako sa waiting room habang binabasa ang mga gawa ko. Napalingon
ako nang biglang may umupo sa tabi ko. Napangiti naman nang makilala ko ang babae -
siya iyong babae noong isang araw, si Jesusa Paraiso. She's wearing that intern's
uniform and she was looking smart and sharp.

"Hi, Samuelle!" She greeted me and gave me a cup of coffee. Hindi naman ako nag-
atubiling tanggapin iyon. "I was waiting for you since yesterday pero hindi ka na
bumalik. Ikaw kasi ang unang friend ko dito kaya hinahanap kita. Gusto ko sanang
makipagkwentuhan."

"Ay, talaga? I have the time now. Hindi naman nagte-text ang boyfriend ko kaya
magkwentuhan muna tayo."

"Ohhh, so you have a boyfriend?" Tumaas ang kilay niya. "What's his name?"

"Judas Escalona." I giggled when I say his name. Tuwang - tuwa naman ako na pinag-
uusapan siya. First ko kasi at gusto ko talagang sinasabi ang pangalan niya. It's
like his my everything new.

"Ow, saan mo siya nakilala?"

"Diyan lang sa tabi-tabi." Humagikgik na naman ako. Wala sa loob ko na ininom ko

ang kapeng dala niya para sa akin. I enjoyed talking to Jesusa. Mukhang napakabait
niya. Nasa kalagitnaan kami ng tawanan nang makaramdam ako ng paninikip ng dibdib
at pagkahilo.

"Oh, Samuelle? Okay ka lang ba?" She asked me.

"Uhm..."

Pakiramdam ko ay nasasakal ako. Hindi ako makahinga. Umiikot ang paningin ko.

"Are you alright?"

"I.. can't..."

Dumilim ang paningin ko...

=================

Deceit # 8

Nagising ako na nangangasim ang lalamunan at tyan ko. I dunno what happened. I
dunno where I am but when I looked around the room, I saw my mom and dad and my two
brothers everywhere while looking after me. I smiled at them. Hindi sila nakatingin
sa akin. I opened my mouth to call my mom pero wala namang boses na lumabas sa
bibig ko. I cleared my throat and looked at them again.

"Ma!" Paos na sigaw ko. Agad na tumayo ang mommy ko para puntahan ako. Hinawakan
niya agad ang kamay ko tapos ay hinaplos ang noo ko.

"What... what happened?" I asked.

"You were food poisoned." Sagot ni Mommy. "Hindi ka nag-iingat. Buti at kasama mo
doon iyong kaibigan mo daw, I think her name is Jesusa." Nakangiti lang si Mommy sa
akin. I looked around and saw Dad and my other bothers looking relieve because I
had woken up. Natutuwa din ako. Wala akong maalala kundi ang huling usapan namin ni
Jesusa or as I like to call her Jessie at ang pag-inom ko sa kape. Bigla ay naisip
ko na ba ka may nilagay siya sa kape ko. Pero bakit naman niya gagawin iyon?
Paranoid lang siguro ako. Mukha naman siyang mabait at alam kong hindi niya iyon
gagawin sa akin.

Tumawag si Logan ng doctor. Hindi naman nagtagal ay dumating na iyon. Sinabi niya
na maayos na ako pero kailangan ko pang ma-observe kaya baka bukas or the next day
pa ako makalabas ng ospital. I was just eyeing my family.

I wanted to ask any of them if they had told my boyfriend about what happened to
me. Nakalimutan ko na hindi pa nga pala nila alam na may boyfriend ako at hindi ko
alam kung kailangan ko bang sabihin sa kanila ang bagay na iyon. Natatakot ako sa
magiging reaksyon nila. I remember when my dad first found out about my Ate having
a boyfriend, kulang na lang ay mag-super saiyan si Dad sa galit. Twenty-three na si
Ate noon pero hindi pa rin siya pinayagan ni Dad. Lalo na siguro ako, madalas
nilang sabihin sa akin noon na kapag forty ako pwedeng mag-boyfriend, kaya paano na
si Judas? Lalo na at may bad blood sa pagitan nilang apat nila dad.

"Oh, bunso, bukas ka lalabas. Anong gusto mong kainin?" Tanong ni Wolverine sa
akin. I looked at him.

"Anything but coffee, Kuya Logan. Thank you." Malambing na wika ko sa kanya. Umalis
naman agad siya at sinama si Bruce Wayne. Kami lang nila Daddy ang naiwan sa
hospital suite ko. I was biting my lip. Pinipigilan ko ang sarili ko na sabihin ang
tungkol kay Judas. May tamang panahon siguro para sa aming dalawa.

"Dad, kamusta iyong Neon reunion?" Pasimula ko ng usap.

"Okay naman anak. Hindi nga kami nakakapunta ng Mommy mo. We want to be with you."
Sagot naman niya sa akin. I smiled.

"Eh dad, magpunta na kayo. Ayos naman po ako." Maybe I'd go to hell for this but I
just really want to see Judas. Hindi ko nga alam kung ilang araw akong natutulog.
Baka nag-aalala na iyon sa akin. Nagkatinginan ang mga magulang ko.

"I'll be okay." Sabi ko. "Iwan ninyo na lang po ang phone ninyo sa akin." I smiled
sweetly. Bumuntong-hiningi si Dad. Kinuha niya ang phone niya at inilapag iyon sa
tabi ko.

"Basta kapag may nangyari, tumawag ka agad, okay?" He kissed my forehead.

"Robi, sigurado ka ba?" Mom asked him.

"Malaki na si Sam. Alam na niya iyan. And besides, Ali had been bugging me.
Kailangan na nating magpunta doon, Ian." Ang lapad ng ngiti ko habang pinakikinggan
ko si Dad. Hinalikan na lang ako ni Mommy sa noo at umalis na Ni-text ko sila Kuya
sa pamamagitan ng phone ni Dad na wag na akong dalhan ng pagkain kasi ayos na ako.
Then, I did what I had been wanting to do. I called Judas. Buti na lang at saulado
ko na ang number niya. Binilang ko ang mga rings sa kabilang linya and after five
rings, I heard his voice.

"Hello, who's this?"

"Tang ina, Judas! Inom pa! Alak pa! Ang sarap - sarap!" Kumunot ang noo ko nang
marinig ko iyon sa background.

"Fuck you ka, Ido! Mabulunan ka laway mo! Gago! Ulol!"

I cleared my throat.

"Judas..." Tinawag ko siya. Matagal siyang nanahimik.

"Sam..." Napapikit pa ako nang marinig ko ang pangalan ko sa bibig niya. "Nasaan
ka? Alalang-alala ako sa'yo! I haven't heard from you for three fucking days!"

Nakadama ako ng takot nang sigawan niya ako pero nahaluan naman iyon ng saya nang
maisip ko na kaya siya ganoon ay dahil nag-aalala siya sa akin.

"Nasa Varess Medical City ako. I was poisoned..."

"Poisoned?!"

"Food Poisoned..." Pagtatama ko. Naghintay ako nang ilang minuto pero hindi na
sumagot si Judas sa kabilang linya. Tinapos niya pala ang tawag na hindi man lang
nagpapaalam. Sinubukan kong tawagan muli siya pero hindi na niya sinasagot ang
tawag ko. Ano kayang nangyari sa kanya?

Ilang minuto pa ang dumaan, sumusubok pa rin akong tumawag pero talagang wala.
Maya-maya ay narinig kong bumukas ang pinto. Hindi ko na makakausap si Judas dahil
bumalik na yata sila Kuya. I turned my head and my heart leaped when I saw Judas
Escalona walking towards me. Siya pala ang dumating at hindi ang mga kapatid ko.
Walang dalawang salitang namutawi sa bibig niya. Niyakap niya ako tapos ay mariin
niya akong hinalikan sa aking labi.

Kissing him always seemed like it's the first time. Bawat hagod ng labi niya ay
nagpapakilig sa akin. Wala akong ibang maramdaman kundi ang sarap ng bawat halik
niya at ang pag-aalala niya sa akin - isama pa ang walang katumbas na pangungulila.

"Hmm..." Napa-moan ako. He looked at me.

"Don't ever scare me like that again! Hindi ka pa pwedeng mamatay." Bulong niya sa
akin. It actually felt kinda creepy pero siyempre, hindi niya ako gugustuhing
mamatay dahil gusto niya akong makasama ng matagal na panahon. Kaya nga kami mag-
boyfriend. Mahal ako ni Judas.

Hinaplos-haplos niya ang mukha ko.

"You're such an innocent pea, Sam. Mag-iingat ka palagi. You don't know what kind
of danger is out there... Alright?" I nodded. Muli ko siyang niyakap.

"I miss you..." Sabi ko.

"And I missed you too..."

___________

I was watching Samuelle as she sleeps on the hospital bed. Iniisip ko kung ano nga
talagang nangyari sa kanya. Kung totoong na-food poison siya o may kinalaman ba ito
sa gustong mangyari ni Jesusa Paraiso.

Kilala ko ang galaw ni Jesusa. Alam ko na isang ultimatum itong ibinigay niya sa
akin. If ever she had something to do with it, ibig sabihin may kaunting panahon na
lang ako para gawin ang gusto niya na pinag-iisipan ko namang maigi.

Niligawan ko si Samuelle para mapalapit sa kanya, para mas maging madali ang lahat
pero habang nakikilala ko siya ay nagdadalawang isip ako. I know the drill. Si Ido,
bago siya pumatay noon, kinikilala niya ang mga tao sa paligid nang taong iyon -
isang bagay na naisip kong gawin kay Sam pero parang nagkamali ako dahil ngayon,
nahihirapan ako. Nakikita ko kasi kung gaano siya sa pamilya niya at kung gaano
karaming tao ang mawawalan kapag nawala siya.

But then, between her and my friends and family, I will choose my friends. I will
have to kill her. Tumayo ako at lumapit sa gilid ng kama niya. Kinuha ko ang unan
sa gilid niya tapos ay inangat iyon para itapat sa mukha niya.
"I'm so sorry, Samuelle." I said. Dahan-dahan ay ibinaba ko ang unan sa mukha niya.
Tulog naman siya. Hindi niya mararamdaman. Mas kaunting sakit, mas kaunting luha,
she'll never feel anything.

But then...

"Jude?" She woke up. "Anong ginagawa mo?"

"Ahhhh..." Shit! "Wala, inaayos ko lang. Para kasing hirap ka sa isang pillow
lang." She smiled at me.

"Ang sweet mo talaga." Nakangiti siya sa akin. Inilagay ko na lang sa likuran niya
ang unan na dapat sana ay papatay sa kanya. Hinalikan ko na lang ulit siya sa noo
at hinayaan ko siyang matulog. Nang masiguro kong tulog na siya ay saka ako umalis.

Habang naglalakad ako sa corridor ay tinawagan ko si Jesusa.

"Judas, natagalan yata ang pagtawag mo. Late mo na bang nalaman ang ginawa ko sa
girlfriend mo?"

Tumiim ang mga bagang ko.

"Putang ina mo, Jesusa! May usapan tayo! Hayaan mong ako ang gumalaw! Nayayamot ako
sa'yo! Sampalin kaya kita sa tinggel mo nang matuhan ka!" I hissed at her. Napansin
kong nakatingin sa akin ang ibang dumadaan sa paligid ko pero wala akong pakialam.
Kailangan nang matapos ito.

"Papatayin ko si Samuelle sa oras at araw na gusto ko! 'Wag kang makikialam!"

Tumawa lang siya sa kabilang linya. Lalo lamang nag-init ang ulo ko. Hindi ko alam
kung anong ginawa ko para mapunta ako sa ganitong sitwasyon. Naging maayos ang
usapan namin noong kanyang ama - kahit na nagbago ang isip ni Maximus at pilit
akong pinababalik sa grupo ay hindi naman ako pumayag. Dumating pa nga sa punto na
halos ipapatay niya ang isang doctor pero naroon ako, at ako ang naging mitsa ng
kamatayan ni Maximus. Kung hindi ko siya pinatay noon, kami ni Ido ang wala na sa
mundo.

That was almost three years ago and I thought that everything is well and better
pero narito na naman si Jesusa at nangugulo siya.

"Bukas,Judas, kailangan makita ko ang duguang katawan ni Sam kundi may mamamatay na
ibang tao." Wika niya sa maawtoridad na boses. Pinatay niya ang tawag. Napamura
ako.

How am I supposed to kill the poor girl! Sa totoo lang ay naaawa ako sa kanya!
Agad akong pumunta sa parking lot. Pupuntahan ko na si Azul. Sasabihin ko na sa mga
kaibigan ko ang lahat. Tama si Arruba, hindi dapat ako pumatay ng inosente. Matagal
na akong wala sa ganoong klase ng buhay. I don't want to be an instrument to ruin
other's lives.

I wanna be Judas - iyong ordinaryong tao at hindi iyong Judas na panindigan ang
pangalan na iyon. Habang nagmamaneho papunta sa bahay ni Azul ay nakatanggap naman
ako ng tawag mula kay King David. Nakalabas na sila nila Azul sa ospital noong
nakaraang linggo pa. Kasalukuyang nagpapagaling ang mga ito sa kani-kanilang mga
bahay.

"Hudas, nasaan ka?" Tanong niya sa akin.

"Papunta ako kina Simoun."

"Putang ina! Bilisan mo! Oliv, Reese, King Solomon ans Artemis had been kidnapped!"
Bigla akong napapreno.

Kailangan kong makita ang duguang katawan ni Sam kundi may ibang mamamatay.

Tinapos ko ang tawag na iyon. Hanggang kailan ba ako gaganituhin ni Jesusa? Ginawa
ko lang naman ang dapat noon. Ginawa ko lang ang sa tingin ko ay makakapagligtas sa
mas maraming buhay pero heto siya at ipinamumukha niya sa akin na dahil buhay ang
inutang ko, buhay din dapat ang kapalit.

Bigla ay naisip ko si Oliv - I remembered her smile and the way she calls me Daddy
Jude. Kailangan mailigtas ko ang inaanak ko. Hindi pwedeng sa kanya magtapos ang
bagay na ito. Si KS na kalalabas lang halos ng ospital. Kamusta na kaya si
Mariella? Buntis pa naman ito sa ngayon. Paano naman ang pamilya ni Artemis? She's
Azul's niece and I am sure that the Consunjis will break hell and heaven just to
have her back.

Dumating ako sa bahay nila Azul. Napakaraming sasakyan doon. Pumasok ako sa loob ng
bahay. Nakita ko si Sancho Consunji, si Ares - ang kapatid ni Azul at ang pinsan ni
Artemis na si Hyron Demitri. He was sitting beside his grandfather. Naroon din si
Hermes at si Lukas Consunji - na ama ni Azul na bakas naman sa mukha ang pag-
aalala.

"Everyone this is my friend, Judas." Pakilala sa akin ni Azul. Inabot ni Hyron

Demitri sa akin ang kamay niya.

"Nice to meet you, Sir." He smiled at me.

"How old are you?" I asked.

"Eighteen. I'm allowed to be here, plus I am really worried about Artie. Kinda miss
her talkativeness and all."
Tumango lang ako. Sancho Consunji's presence dominates the room. Tahimik lang siya
pero dama ko ang presensya niya. Si Lukas Consunji naman ay hindi rin nagsasalita
pero nakakaba ang mga tingin niya Hermes looks like he's ready to kill anytime now.

Alam kong iisa ang pakay naming lahat kaya kami nasa lugar na ito pero bago iyon.
Kailangan ko munang kausapin ang mga kaibigan ko nang sila lamang.

"Azul..." Tinabihan ko siya. Nakatayo siya sa tabi ng Papa niya.

"What?"

"We need to talk. All five of us." Nagkatinginan ang iba pa naming kasama but then
they let us. Pumasok kami sa silid ni Azul at Leira dahil iyon lang sa bahay na
iyon ang walang cctv camera.

"What is it, Judas?" Azul asked me. Kalmado ang boses niya pero kinakabahan ako.
Ano ang sasabihin nila sa akin kapag sinabi ko s kanila ang totoo pero hinayaan
kong mangyari ito dahil sinagip kong una ang sarili ko? Anong sasabihin nila sa
akin matapos halos manganib ang buhay nila dahil sa akin?

But then, whatever the reaction will be, kailangan ko nang sabihin ang totoo.

"I know who took the kids. I know who's behind all these."

King David looked at me with that menacing stare. Kulang na lang ay tutukan niya
ako ng baril at paputukin iyon sa lalamunan ko.

"Sino, Judas?" Tanong ni Axel John sa akin.

"I'm sorry. I knew it all along. Si Jesusa Paraiso ang ay kagagawan ng lahat.
Gumaganti siya sa akin dahil sa pag-alis ko sa sindikato at sa pagpatay ko sa tatay
niya. These all happened because she wanted to get even with me."

"PUTANG INA MO KA PALA EH!" Si Ido ang unang nagsalita. Kinuwelyuhan niya ako at
saka ibinalya sa pintuan. "Halos mamatay na ang lahat, Judas! Nabaril si Azul, si
Monmon - batang walang kamalay-malay! Si KD tapos nakita ni Oliv kung paano barilin
ang tatay niya at nanay niya tapos ngayon naman kinuha sila pero wala kang balak na
magsalita kang putang ina mo!"

"Ido! Tumahimik ka!" Sigaw ni Azul. Tiningnan niya ako. Nagulat ako nang pag-angat
ko ng aking mukha ay nakatutok sa sentido ko ang baril ni Azul.

"Anong kapalit nang lahat ng ito?"

"I need to kill a girl then I'm free and all of us are safe."

"Papatay ka lang pala! Bakit hindi mo pa gawin!" Sigaw ni Ido sa akin.

"Hindi ko magawa dahil may pamilya siyang masasaktan! May nanay siya! May mga
kapatid! May mga maghahanap sa kanya! She is a good person and I just can't kill
her because of that reason alone!"

"Eh di kung hindi mo kaya, ako ang papatay sa kanya! Para iyon lang! Kung sinabi mo
agad, matagal na itong tapos Judas! Tanga ka kasing putang ina ka!"

"Walang papatay!" Sabi ni Azul. "We will do this the old way, Ido. Kung sinabi ni
Judas na hindi dapat patayin ang babaeng iyon, hindi natin gagawin. We need a plan
and we need it fast."

"Teka." Wika ni Axel John. Tinayo ako ni Azul habang nakatingin kami sa kanya.
"Saglit, pre, tang ina sabi ko na nga ba panis na iyong pinakaing salad sa akin ni
Leira. Natatae ako! Putang ina!"

____________________

"May hinihintay ka pa ba, Sampalok?"

Inaalalayan ako ni Logan habang naglalakad kami palabas ng ospital na iyon.

Discharge na ako pero walang bakas ni Judas. Kagabi noong nagpunta siya ay hindi
siya nagpaalam. Sinubukan ko naman siyang tawagan pero hindi ko siya ma-contact.
Pakiramdam ko ba ay iniiwasan niya ako.

"Wala naman, Kuya. May tinitingnan lang ako. Nasaan si Mommy?"

"Nasa bahay na siya. Nagluto siya para sa'yo. Si Dad naman nasa bahay din, inaayos
nila iyong welcome back party mo. Nag-skype nga pala ang Ate kagabi, tulog ka kaya
sabi ko sa bahay na lang siya tumawag."

"Ah. Okay..." Wala naman akong masabi sa kanya. Iniisip ko kasi si Judas. I really
wanna see him. Iniupo ako saglit ni Logan sa waiting area dahil kailangan niyang i-
settle ang remaining bills ko. I was eyeing everyone, hoping that I would see my
man but he's really nowhere to be found.

Habang naghihintay ako ay nabigla ako nang may maupo sa tabi ko. I looked around
and saw a very familiar looking woman.

"Jessie?"
"Hi. Kamusta ka naman? I heard about what happened." Malungkot na wika niya.
"Pasensya ka na, ha. Ako yata ang reason kung bakit ka na-lason."

"Ano ka ba, okay lang iyon. No harm done." Sabi ko pa sa kanya.

"Thank you, Sam." Wika niya. "At dahil mabait ka sa akin. May regalo ako sa'yo."
Sabi niya. "Isipin mo na this is me making up to you." May inabot siya sa aking
phone. Ngumiti lang siya tapos ay umalis din. Napakabilis ng mga pangyayari. One
moment, she's with me and then she's nowhere to be found. Binuksan ko ang phone -
nakalagay agad iyon sa voice record app nito.

I played the one highlighted.

"Papatayin ko si Samuelle sa oras at araw na gusto ko! 'Wag kang makikialam!"

Halos mabitiwan ko ang phone. Kilala ko ang boses na iyon.

"Oh my god..." My tears automatically fell.

It was Judas' voice.

He's going to kill me...

=================

Deceit # 9

Hindi ako makatulog nang gabing iyon. Nagkulong lang ako sa silid ko habang paulit-
ulit kong pinakikinggan ang recording sa cellphone na ibinigay sa akin ni Jessie.
Paanong meron siyang ganoon? Kilala niya ba si Judas? Anong nagawa ko kay Judas
para balakan niya ako ng masama? I am a good person. Masunurin ako sa mga magulang
ko. Wala akong inagrabyadong tao. Hindi ko kilala si Judas bago ako sumakay nang
walang paalam sa kotse niya. Gusto kong magalit sa kanya pero hindi ko magawa.
Mahal na mahal ko si Judas. Iyon nga kasi ang problema sa akin - madali akong
magtiwala at ngayon na nagagago na ako, wala na akong magawa kundi umiyak.

Niyakap ko ang sarili ko. Gusto kong kausapin si Judas kaya tumakas ako sa amin.
Hindi ako sa front door dumaan kundi sa bintana. Naisip ko kailangan ko siyang
makausap. Alam ko naman kung saan ko siya pupuntahan. Minsan na niya akong dinala
sa bahay niya.

Pumara ako ng taxi at nagpahatid sa town house ni Judas. Bukas ang mga ilaw niyon
at napansin kong nakabukas din ang garahe. Pumasok ako. Nanginginig ang buong
katawan ko. Bukas din ang front door niya. Pumasok na ako sa bahay niya, natagpuan
ko siyang may kausap sa phone at nagpapa-ikot - ikot. He looked tensed. Matagal
akong tumayo roon at naghintay sa kanya. He seemed oblivious of my presence tapos
nang humarap siya ay para bang nagulat pa siya.

"Hi, Judas..." Bati ko sa kanya. Nanginginig ang boses ko habang nakatayo sa

haarapan niya. I looked at her eyes and in there, I saw how strange he is for me.
He's a stranger. Bukod sa pangalan niya ay hindi ko na alam ang ibang detalye sa
kanya. Ang alam ko lang ay mahal na mahal ko siya.

I fell in love with a stranger and yes that is appalling and yet, tanggap na
tanggap ko. Parang iyong sinabi lang ni Mommy sa akin noon,, kapag dumating sa'yo,
kahit ayaw mo, wala kang magagawa. Parang ngayon lang. I now realized how much I
don't want this feeling in my chest pero huli na dahil mahal na mahal ko na siya at
gusto kong hindi maniwala sa mga narinig ko.

"Anong ginagawa mo dito?" Tanong niya sa akin. All I want to do is to make him feel
how much I love him kaya lumakad ako papalapit sa kanya at hinagkan siya sa pisngi.

I realized how stupid I am. Heto ako at minamahal ang taong papatay sa akin. Hindi
ko na maintindihan ang sarili ko. I wrapped my arms around him. I want him to
deepen the kiss and that's exactly what he did. Ipinikit ko ang mga mata ko at
hinayaan kong dalhin niya ako sa kung saan man niya ako dalhin. Kung kasalanan ito,
handa akong magkasala. Handa akong gawin ito dahil mahal ko si Judas. Hindi ko alam
kung anong naging basehan ko sa pagkahulog sa kanya pero nahulog ako at ngayon ay
lunod na lunod na ako. Hindi na ako makakabangon pang muli.

"Jude..." Napaluha ako.

"Sam, what's wrong?" He asked.

"Make love to me." I asked him. Napaawang ang labi niya. Wala na ako sa lugar pero
naisip ko na ito lang ang tanging paraan para maramdaman niya na mahal na mahal ko
siya. Wala na akong pakialam kung papatayin niya ako o kung katangahan na lang ang
ginagawa ko. Words cannot explain how much I love him. I think that this is the
right thing to do.

He kept on kissing me. His kisses were sweet and careful pero dama ko rin ang init
sa mga halik niya na iyon. I felt my back on the couch and he was on top of me.
Isa-isa niyang tinanggal ang saplot ko sa katawan. Desidido akong ibigay sa kanya
ang sarili ko.

Judas did wonderful things to my body. He made me feel the things that I never
thought I could really feel. Napapaisip ako na may ganoon palang pakiramdam sa
mundo, masarap, nakaka-excite, nakakainis, nakakabitin pero gusto ko ang lahat ng
ginagawa niya sa akin.

Hanggang sa maging isa kaming dalawa. It was painful at first but the pain subside
and all I could feel is pleasure. All I could feel is him inside me, filling me up,
stretching me and I realized that it is the greatest feeling on earth.
"Judas... I love you so much..." I said after he rolled down beside me. Yumakap ako
sa kanya. I know he's danger but I feel safe in his arms. Hindi ko na nga namalayan
na nakatulog na ako hanggang sa magising na lang ako na parang may malamig na bagay
sa noo ko. I opened my eyes and I saw a gun pointed in my forehead.

It's Judas. Nakatutok sa akin ang baril niya. Kinagat ko ang labi ko at pinigil ang
pag-iyak. Is this my end? If this is, then I will gladly accept it. Tumayo ako.
Wala akong saplot. Para bang ipinapakita ko sa kanya ang vulnerability. This is the
real me.

"I know, Judas..." Sabi ko sa kanya. "I h-heard that my soul is the only way for
your soul to be free. Go on... shoot me. Kung kapalit ng kaluluwa ko ang paglaya ng
sa'yo, tatanggapin ko dahil kahit na gaano kadumi ang kaluluwa mo, mahal kita. I
love every bits of your dirty soul... I dunno why but I love it and I will embrace
it no matter what you do. So if I am the key to your freedom, take me, take my
life... I am giving it to you..."

Napahikbi ako. Nakatitig lang sa akin si Judas na para bang hindi niya rin alam ang
gagawin niya. I saw him swallowed. Bihis na bihis na siya at mukhang kaunting
minuto na lang ay aalis na siya.

"Putang ina!" He cursed. Tinalikuran niya ako tapos ay ang sumunod na narinig ko ay
ang paglayo ng kotse niya. Noon lang ako napaupo at humingi. I cried like a little
girl who lost her favorite teddy bear. I cried like there's no tomorrow.

I feel so stupid for loving a man that I barely know. I loved him kahit na alam
kong papatayin niya ako. I love him with all my heart...

________________

"Saan ka ba galing, Judas?"

Iyon agad ang salubong sa akin ni Ido nang marating ko ang bahay nila Azul. Sa
labas pa lang ay sinalubong na ako ng mga sundalo at ilang matataas na opisyal ng
bansa. Iba talaga ang impluwensya ng pamilyang ito. Hindi ko alam kung anong
gagawin ni Jesusa kapag nakita niya na halos batalyon ang kasama namin.

Hindi ko hahayaan na may mangyari sa mga pamangkin ko at mas lalong hindi ako
papatalo kay Jesusa. Kung akala niya na siya ang masusunod at ang dominante sa
larong sinimulan niya ay nagkakamali siya. I am going to get back the power I lost
in this battle and once that I am done with her, she's gonna be sorry she ever
messed with Judas Escalona.

"Alright." Narinig ko si Azul. "They have their own plan. Kami ni Ares ang
magkasama. Ido, bring Judas and Hyron with you. Si Axel at si David ay nauna na sa
pier kung saan naroon ang Jesusa na iyon. May nauna na ring mga pulis doon.
Kinakabahan ako sa kalalabasan ng misyon na ito.
Umalis na sina Azul. Si Ido naman ay nagmura pa.

"Gago talaga si Azul. Gawin ba tayong baby sitter!"

Napatingin ako kay Hyron na nasa likod ni Ido. He grinned. His green eyes were a
lot brighter now than I remember when I met him yesterday.

"Don't worry. I have this."

Tumaas ang sulok ng bibig ko nang makita kong may hawak din siyang baril.

"May lisensya ka ba, bata?" Tanong ni Ido.

"My father is the owner of the biggest arms company here in the Philippines and in
Greece. He will never give me this if this is not licensed or else, lagot siya kay
Mama."

"Ang yabang mo naman, e di ikaw na ang mayaman! Tatay mo takusa. Tseh!" Sigaw naman
ni Ido. Pumasok na kami sa sasakyan. Si Hyron ang nasa likuran habang ako naman ang
nagmamaneho. Hindi ko alam kung anong gagawin ko.

Inaalala ko si Sam at ang nangyari sa amin kanina. Alam kong mali, hindi ko dapat
ginawa iyon pero lalaki ako at nadala ako ng pagkakataon. I was determined to kill
her while she's asleep pero nagising siya tapos hindi ko na makalimutan ang mga
sinabi niya sa akin.

Kung ako nagpapanggap, siya naman ay totoong-totoo sa kanyang sarili. She fell in
love with me. I had hurt her. At nakokonsensya ako. Hindi kami dapat umabot sa
puntong ito kung sinabi ko lang agad sa mga kaibigan ko ang totoo.

Dumating kami sa pier at doon nagsisimula na silang pumasok at sugurin isa-isa ang
mga tauhan ni Jesusa. I know this place. Nasa ilalim nito ang hide out nila.

"Ido, sa ilalim ka. Ikaw bata, dito ka lang!" Sabi ko kay Hyron.

"That's not fair. Artie is a fucking Consunji! Kung hindi ako sasama sa'yo, aano pa
ako dito? I promised Mama Nina that I'll take her back. So let me take her back,
Judas!"

Matagal ko siyang tiningnan. "Fine. Ikasa mo iyong baril mo."

"Alam ko kung paano gumamit ng baril Judas." Sabi niya pa. Tumakbo kami papunta
sana sa kabilang entrance papasok sa ilalim ng tunnel ng pier pero nakita ko si
Azul at si Ares na paakyat sa taas. Tumingin ako sa kabila at doon nakita ko ang
mga bata kasama si Jesusa.

"Doon!" Sigaw ko.

Takbo kami ni Hyron. Hanga ako sa bata. Alam niya kung paano gumalaw. It's like he
had proper training.

Habang paakyat ay isa-isa namang ibinababa ng mga sundalo ang mga bata. My heart
leaped when I saw Oliv sleeping. Si KS naman ay karga ng dalawang sundalo.

"Mga sir, may skyflakes po kayo? Diet po kasi ako. Hindi naman nagpakain iyong
nanguha sa amin. Hmp. Di ko siya bati. Sabi niya may party daw." Hi, Uncle Jude!"

Si Reese naman ay tulog na rin.

Umakyat kami sa taas at doon nakita kong napapalibutan si Jesusa ng mga Consunji at
ni Azul.

"Ares! Natatakot po ako!"

Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong yakap ni Jesusa ang leeg ng pamangkin ni
Azul.

"Ares!"

"Jesusa! Tumigil ka na!" Sigaw ko. Nakisama ako sa mga tao sa paligid ko. Itinutok
ko ang baril sa kanya. Nasa ibabaw kami ng malaking barko. Halos nasa laot na kami.

"Calm down, Artemis! We are going to save you!" Sigaw naman ni Azul sa pamangkin
niya. Kitang-kita ko ang galit sa mata ni Azul. Ako naman ay titig na titig kay
Jesusa.

"You killed my father, Judas! So your friends are going to pay for it one by one!
Sisimulan ko sa mga kaibigan mo at sa mga pamilya nila hanggang sa ikaw na lang ang
natira!"

"Kuya baka barilin niya si Artie!" Sigaw naman ni Ares.

"Kapag binaril niya si Artie! Wawakwakin ko pati kaluluwa niya!" Sigaw ni Azul.

Iyak lang nang iyak si Artie ako naman ay nag-iisip ng gagawin. Pumunta ako sa
gilid at nang makita kong walang kawala si Jesusa sa parteng iyon ay binaril ko
siya sa tagiliran. Kasabay noon ay ang pagtakbo ni Artie. Sinalubong siya ni Hyron.
Niyakap ni Hyron ang pinsan niya. Binaril kong muli si Jesusa pero nauna siya.
Bumaling siya kay Artie.

Pinaputok niya ang baril niya.

"No!" I yelled. I pulled the trigger again.

Ang alam ko ay dalawang baril ang pumutok. Ang akin at ang kay Jesusa.

Artie was standing. She had blood in her arms but she's okay...

But then...

"Hyron!"

Hyron was shot and he fell to the ocean.

Paos na sigaw ni Sancho Consunji.

Nakita kong tumalon si Azul mula sa barko papunta sa dagat. Si Ares naman ay
tumakbo pababa. Nang bumaling ako sa kaliwa ay nakita ko si Ido, Axel John at King
David. Napaupo ako.

"Tapos na..." Sabi ko habang nakatingin sa walang buhay na katawan ni Jesusa.

=================

Deceit # 10

Dark clouds are over shrouding everyone in the middle of that cemetery. Hindi man
ako kapamilya ng mga Consunji pero dama ko ang kalungkutang bumabalot sa buong
angkan nila ngayon. And partly, it's my fault.

Palaging sinasabi sa sarili ko na kung sana hindi ako napangunahan ng takot at

pagdududa, hindi nangyari ang bagay na ito sa mga kaibigan ko at sa mga pamilya
nila. Jesusa Paraiso is a monster, she ruined everyone's lives and that's because
of her petty revenge. Nawalan ng pamangkin si Azul, nawalan ng anak ang mga
magulang ni Hyron Demitri, nawalan sila ng mahal sa buhay and it's because I got
scared.
Napatingin ako kay Azul nang tapikin niya ang likuran ko. Nasa bandang likod kaming
magkakaibigan.

"It's no one's fault, Jude." Sabi niya sa akin. Tumango ako kahit na alam ko ang
totoo. Sino nga bang dapat sisihin? Ako lang. Ako lang naman ang nakaalam ng
pwedeng mangyari pero hinayaan ko lang. Walang ubang dapat sisihin kung hindi ako.

Natapos ang libing. Isa-isa nang umalis ang mga kamag-anakan nila Azul. Naiwan lang
ang pamilya mismo ni Hyron. His mother sat on the chai near his tomb while looking
dearly at her son's grave. She was silently crying. Her husband stood beside her
while caressing her back. I was eyeing the two.

"Are you Judas?"

Natigilan ako nang mapansin ko ang isang dalagang nakatayo sa gilid ko. Her eyes
were of a shade of dark green - a little darker than her father's. Her hands were
shaking and she was looking at me like she wants to kill me.

"Yes... you are..."

"Hyan Demitri. Hyron was my twin but then you killed him! You killed the half of
me! You're a bad man! I hate you!" Pinagbabayo niya ang dibdib ko. Agad namang
natawag ang pansin ng kanyang mga magulang. Her father run to us and he caught
Hyan's waist. Iyak nang iyak si Hyan habang paulit-ulit niyang sinasabi na
mamamatay - tao.

"You should put him to jail, Daddy! He killed Hyron! He killed my brother! He's a
murderer!"

"Hyan, stop it. Baby, stop it." Niyakapa ni Helios ang anak niya at pilit na
pinakakalma ito. Napapatanga lang ako doon. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. I
need someone to comfort me but then, who will I run to?

Habang nasa kotse ako ay isang tao lang ang pumasok sa isipan ko. Si Samuelle but
then I had her heart broken already and I think that I had damaged her enough. Wala
na akong business para puntahan pa siya, ni kausapin ay hindi nararapat. Hindi ko
na siya guguluhin. Her safety is more important. Kahit na sabihin kong pinagsisihan
ko ang lahat ng ginawa ko kay Sam. Hindi sapat iyon at alam kong hindi niya ako
mapapatawad.

But still, I ended up parking my car in front of her house. Hindi naman ako bumaba.
Nakatingala lang ako sa bahay nila - sa mismong kwarto niya at hinihintay ko kung
lalabas ba siya. I want to see her - kahit sandali lang, kahit na hindi ko siya
makausap. I just want to know if she's okay because after that night, hindi ko na
siya nakita. Umuwi ako sa bahay, maybe I was a fool thinking that she would still
be there waiting for me and I was really disappointed when I found an empty house.
For the first time in my life, nabingi ako sa katahimikan na dala ng bahay ko.
I had imagined Sam being there, I had imagined her celebrating our first morning
after by cooking eggs and bacon but I found myself alone and wishing she would be
there.

Ilang gabi na akong hindi nakakatulog dahil nag-e-echo sa isipan ko ang mga sinabi
niya sa akin. She loved me - alam kong totoo ang pagmamahal na naramdaman niya. I
could see it in her eyes, I felt it in her touch, I can even hear it every time she
calls my name...

But it's over now. Hindi ko na maririnig iyon mula sa kanya. I waited and waited
until I got tired. Hindi siya lumabas sa balcony ng silid niya. Napansin kong
nakasara ang parteng iyon ng silid niya. I don't know why but I could see a bunch
of imaginary dark clouds over her balcony door and again, it is my fault.

I drove away. Wala naman na akong magagawa sa ngayon kundi ang tama. Lalayuan ko si
Sam. I don't belong in her world. Magkaiba ang mundo naming dalawa. She believes in
rainbows and butterflies while I have poisons and bullets by my side.

Sam is made of sugar and spice while I have chemical X in my blood. Point is, I am
dangerous at kapag lumapit ako kay Sam, mapapahamak lang siya.

Umuwi ako. Hinarap ko ang dati kong buhay. Mag-isa, walang kasama, walang liwanag.
I have a bad thinking that I'll be stuck here for a long time. Having Azul's nephew
gone because of me, habambuhay kong dadalhin iyon sa konsensya ko.

Bandang alas nuebe nang gabi nang makatanggap ako ng tawag mula kay Azul.
Pinapupunta niya ako sa bahay niya. Hindi naman ako nagdalawang isip. I went to his
house. Sinalubong ako ng nakangiting si Leira dala ang baby nilang bago ni Azul.
Ang sabi niya ay Red ang pangalan ng anak nila.

"Daddy Jude!" Nagulat ako nang marinig ko si Baby Blue. Gising pa pala siya.
Kinarga ko siya. Hinalikan naman niya ako sa ilong.

"Na-miss po kita! Thank you, Daddy kasi nilagtas mo ako sa bad guys..."

"Ligtas, inaanak. Hindi nalagtas." Hinaplos niya ang mukha ko.

"Sabi ni Lolo ko - iyong si Lukas, may guardian angel daw na ako. Si Kuya Hyron
isama pa daw iyong Mommy ni Daddy at iyong favorite girl niyang si Lola Mama
Apollo. 'Wag ka na ding ma-sad, Daddy kasi love kita, love ka din ng guardian angel
Mama mo." Idinikit niya ang noo niya sa noo ko at saka niyakap ako. Azul tapped my
shoulder.

"It's no one's fault, Judas."

I tried smiling. Ibinaba ko si Baby Blue at yumakap ako kay Azul. For the first
time in a long time, I cried like I have never cried before. I cried because I lost
everything - I don't know what everything means but I feel like I have lost
everything and I don't know how to take it back anymore.

__________________

"Good morning, Sampalok!"

I was awakened by that irritating light coming from my window. May nagbukas ng
bintana ko. Walang iba iyon kundi si Kuya Batman. I opened my eyes, nakita ko si
Kuya na nakatayo sa may bintana ko na may dalang tray ng pagkain, sa kabilang side
naman ng kwarto ko ay naroon si Kuya Logan na dalaa ng laptop niya kung saan
nakangiti si Ate Gabi - ang kapatid kong nasa Ibiza. Napakalawak ng ngiti niya.

"Good morning sinigang sa Sampalok! Sinigang sa Gabi misses you!"

I smiled and went back to bed.

"Sampalok, kumain ka na!" Sabi ni Kuya Logan.

"I'm tired. I wanna sleep." I said to them. Alam kong natahimik silang lahat.
Nagtalukbong ako ng kumot at muli akong pumikit.

"Sam, gusto mo bang magpunta tayo ng Ibiza? Kuya Robi wants to see you! Miss ka na
rin ni Gabgab." Sabi nila sa akin. I opened my eyes under the sheets. Going away
sounded nice but I don't want to move.

Kapag gumagalaw ako, maraming sumasakit sa akin at kapag may sumasakit, naiiyak
ako. Ayokong umiyak, napapagod na ako. Hindi ko alam kung kailan mawawala ito.
Every night, I cry, I was hoping that if I cry hard enough the pain will just go
away but it's not going away, lalo lang tumitindi.

Inalis ko ang kumot at ngumiti ako sa kanilang tatlo.

"I just wanna sleep. Thank you, Kuya. I love you..." I covered myself again and
closed my eyes. Pinakiramdam ko silang dalawa kung aalis na sila nang marinig kong
nagsara ang pintuan ay saka ko hinayaang lumabas ang mga luha ko.

Naisip ko na kung kikiluhin ko ang luhang iniyak ko sa loob ng tatlong linggo,

mapupuno ko na iyong swimming pool sa garden namin. I couldn't function. Judas
damaged my being and I don't know kung paano ako gagaling.

Nakakahinga pa nama ako pero iyong paghinga ko ay iyong parang may bubog sa airways
ko, masakit talaga.

By noon, I decided to join the outside world. Sumabay akong kumain sa mga magulang
ko. Mom and Dad were awkwardly talking about the back to back reunion concert of
Neon and the Pastels, sa Friday na gaganapin iyon. Alam ko rin na habang nag-uusap
sila ay panay ang tingin ni Daddy sa akin pati na rin ni Mommy.

The two guys on the other side of the table were exchanging looks. Iniisip yata
nila kung sino ba ang dapat unang magtanong sa akin para lang magsalita ako.

"Sampalok." Mom called me. Nag-angat ako ng tingin. I smiled - pati pagngiti, extra
effort ngayon.

"Yes, Mom?"

"There will be a special performance of the little Neons and Pastels at the
concert. You Kuya's will sing and I am wondering if you want to join too..."

"Opo, Mom. Walang problema." Nakangiting sagot ko.

"Ayon naman pala! Walang problema, Mom! So, sasama ka sa rehearsals, bukas ha!
Kasama natin sila ZD and of course, the little Pastels."

"Okay, Kuya Logan." I smiled again.

"And the music school, Sampalok. Hinahanap ka na ng mga students mo."

"Okay, Kuya Logan." I answered again. Tinapos ko ang pagkain at saka nagpaalam na
sa mga magulang ko na aakyat na ako sa itaas. I stayed in my room again. I couldn't
sleep that afternoon so I just sat on my bed looking at the ceiling. Noon ko lang
napansin na may crack na pala ang kisame ko. Suddenly, I found the purple walls
appalling. I want a darker shade. I think that light is irritating and I want it
gone.

I realized that it's true, love can change people. It can make and break them. In
my case, I don't know if I am really in love with Judas or it's just a part of my
imagination. Na baka mahal ko siya kasi pakiramdam ko siya iyong prinsipe sa
fairytales na kinukwento ni Mommy sa amin ni Ate Gabi dati. I cried again. I don't
know when I will stop but I feel like crying every time.

Pakiramdam ko, naging robot na ako na gigising at matutulog pero hindi naman ako
buhay.

That night, I couldn't sleep again. I cried. Pigil na pigil ang mga iyak ko and as
if Mom could hear how loud I am, naramdaman ko na lang siyang nakayakap sa akin.
Humarap ako sa kanya. She hugged me.

She asked me what happened but I was too hurt and too shy to tell her that I got my
heart broken and lost my virginity at the same time. But she knew, she said she
already knew and I just found myself telling her what happened to me and Judas. And
to my surprise, she listened, I thought she'll get mad and I'll have the scolding
of the century but mom - she just listened and let me cry.

She told me that the love I feel for Judas is true dahil kung hindi daw totoo ang
nararamdaman ko, hindi naman ako masasaktan kung hindi daw ako tunay na nagmamahal
and that I just have to accept the pain.

She called me baby love and I realized how much I missed her calling me that. Mommy
told me that I'll have my own prince charming... and I blurted out...

Kahit hindi na ako virgin?

Mom stared at me for a while...

"Kahit hindi ka na virgin..."

I don't know how long we two talked but after that, I found myself falling asleep
and for the first time in weeks, I had a good night sleep. Yakap lang pala ni Mommy
ang kailangan ko para makatulog at para maghilom ang sakit na ito...

"Don't cry, little one..." Mommy whispered. Yumakap ako sa kanya ng napakahigpit.

_________________

"Buntis si Georgina! Tang ina babae man iyan o lalaki tang ina kasing gwapo ko
iyan! Shit! Putang ina! Excited ako. Good job sa bur ko!"

Nag-iinuman kami sa bahay ni Ido nang gabing iyon dahil ibinalita niya sa amin ang
pagbubuntis ng asawa niyang si Georgina. Georgina laughed really hard after hearing
what Ido had to say.

"Gago, ang bagal nga ng bur mo." Sabi pa ni Axel John. "Ako bago pa kami ikasal ni
Bernice, buntis na siya ikaw, ilang taon pa bago kayo nagkalaman. Tang inang bur
iyan, buffering bur!"

Nakita kong pinalo ni Ido ng kutsara si Axel John. Napangisi na lang ako.

"Ayos lang kesa sa kapatid mong supot! King David Supot!"

"Tang ina mo, Ido! Ako may kambal na! Hindi nga sabi ako supot! Susungalngalin kita
ng bur! Gago!"

"Oh my god! Kapag dumating na ang anak ko, 'wag ko kayong mariringgan nagsasalitaan
ng ganyan." Sabi pa ni Georgina. Hinalikan niya si Ido sa noo tapos ay umalis na.
Naiwan kaming lima doon na para bang nagmi-meeting. Natahimik ang lahat nang
sumenyas si Azul sa akin.

Tahimik kasi ako. Hindi ko naman kasi alam kung anong sasabihin ko. Para bang
nangangapa ulit ako sa barkada.

"Jude, anong problema mo?" Tanong ni King David sa akin. I smiled.

"Wala..."

"Wala? O nami-miss mo si Sam?" Tudyo ni Axel. Napailing ako.

"Hindi mo iyon pinatay?" Tanong ni Ido.

"No one will kill, Ido. Hindi si Samuelle Santos. Mabait siya. Nadamay lang siya sa
kalokohan ni Jesusa. Parang si Hyron..."

"Hindi mo kasalanan iyong kay Hyron. Sabi ni Helios kay Yza, time na daw ni Hyron.
Nakaplano na ang lahat ng bagay, Judas, binibigyan na lang ng dahilan kung paano
mawawala."

Napatango na lang ako. Nagulat ako nang may ilapag si Axel John na concert tickets
sa harapan ko.

"Kung gusto mo, pumunta tayo sa Araneta. Nandyan si Sam. Reunion Concert iyan ng
banda ng nanay at tatay niya. May ticket ako, bigay ni Georgina, dapat magde-date
kami ni Bernice ngayon kaya lang naggka- taping siya bigla. Punta tayo, Jude.
Sasamahan ka namin."

"Oo. Parang iyong pagsama ni Axel John kay David noong na-virginan siya ng escort
girl sa isang hotel tapos umurong iyong bur! Katorse kasi malibog na!"

"Ay wow, Ido, banal ka? Ocho ka pa nga lang nagja-jakol ka na!" Sagot naman ni King
David.

"H'wag kang ano! Hindi ako kasali sa Jakol Brothers 1,2,3!"

Isa-isang tumayo ang mga kaibigan ko. Sumunod naman ako. Thinking about seeing Sam
tonight makes me feel nervous. Anong sasabihin ko sa kanya? Titingnan niya ba ako?
I just... I just sighed.

Sumakay kami sa mga Ducati namin. Nahuli pa si Ido dahil nagpaalam pa siya kay
Georgina.
"Anong ginawa mong paalam?" Tanong ni Axel.

"Kiss sabay hawak sa boobs."

"Napakalibog mo, Ido!" Sigaw ni Azul.

"Selos ka naman, baby ko! Sabi ko sa'yo mag-one time tayo! Hindi ka magsisisi!"

"Sagasaan kitang putang ina mo!"

I was just shaking my head. We arrived at the venue twenty minutes later. Pumila
kaming lima sa entrance. Inakbayan ako ni Ido.

"Nakikita mo iyan, Judas?" Turo niya sa mga babae sa harapan namin. "Deep inside,
sabog na iyang obaryo nila. Gwapo tayo - lalo na ako."

"Oo na, oo na." Sabi ko sa kanya. Pumasok na kami at hinanahap ang upuan namin. VIP
ang ticket ni Axel kaya nasa harapan kami. Kitang-kita namin ang stage at alam kong
mamaya lang ay makikita ko na si Samsam... I sighed.

Nagsimula na ang concert. I found myself enjoying it. Medyo excited pa ako dahil sa
kaalamang makikita ko si Samuelle mamaya.

Maraming tao, puno nila ang Araneta. I could hear the screams of the fans. Kahit
naman may edad na ang Neon at Pastels ay may fan base pa rin silang kabataan.

"Sam's here." Azul said. Napatingin ako sa stage. Lumabas siya mula sa gilid, may
dala siyang gitara. Sa kabilang gilid naman ay kasama niya si Mr. Santos - ang
daddy niya.

"Good evening po." Samuelle said. "I'am Samuelle, I am the youngest child of the
man and the girl who can't be moved. And tonight, I'm going to sing that song with
my dad, right daddy?"

Something had changed in her. Something is gone...

The glitter in her eyes is gone and again... it's my fault.

They started playing and singing. Most if the time, si Samuelle lang ang kumakanta,
until the middle of the song where her mom joined the two of them...

Cause if one day you wake up...

And find out your missing me...

And your heart start to wonder where on this earth I will be...

Inihilig pa ni Samuelle ang ulo niya sa balikat ng Mommy niya. She was wearing a
shirt which had her parent's name on it...

Super Ian and Robin Hood

I sighed... The song ended. Naiwan ulit si Sam sa stage, hindi nagtagal ay pumasok
si ZD - the international singer - and joined her. They sang again... this time,
it's heavier.

They sang when the stars go blue...

Dancin' where the stars go blue Dancin' where the evening fell Dancin' in my wooden
shoes In a wedding gown...

Nagkaingay ang crowd. I just sat there and looked at her. I want to apologize to
her. I want to embrace her. I want to kneel in front of her - I'll do anything for
her to forgive me...

Dancin' out on 7th street Dancin' through the underground Dancin' little marionette
Are you happy now?

"I need to do this..." Usal ko. Napatingin sa akin si Axel. Tumayo ako at naglakad
papunta sa stage. Hinarang ako ng security pero tinulak ko sila palayo. Agad namang
nakasunod ang mga kaibigan ko. Siniguro nilang makakaakyat ako sa entablado at
makakalapit kay Samuelle.

Where do you go when you're lonely Where do you go when you're blue Where do you go
when you're lonely I'll follow you When the stars go blue When the stars go blue...

"Sam..." I called out. Napatingin siya sa dako ko. Her mouth parted. I think that
it was her turn to sing but she stopped. Natigilan siyang talaga at nakatitig lang
sa akin. Marahil ay nagtataka ang ilan kung bakit ako nasa entablado. Napansin kong
lumabas ang Mama ni Sam mula kung saan at agad na kinuha si Samuelle. Tinapik niya
ang balikat ni ZD. Sumunod naman ako. Narating ko ang back stage. Hawak pa rin siya
ng Mama niya.

"Sam!' I called her again. Nakita kong huminto siya.

"Mom, it's okay. I'll be okay..." I heard her.

Nilingon niya ako at saka tinitigan.

"Anong ginagawa mo dito?" She asked me. Ano nga bang sasabihin ko?

"Alam kong nasaktan kita." Sabi ko. It's what I have in mind. Iyon lang ang
masasabi ko dahil alam ko naman talagang nasaktan ko siya.

"Ngayong nasaktan mo ako, at alam mo iyon, anong mangyayari? Will the pain go away
because you acknowledge the fact that you know that you hurt me? Hindi naman diba,
Judas? So what's the use of showing your face here and telling me you hurt me if
the pain will not go away?"

"I'm sorry..." Nagyuko ako ng ulo.

"O, if you apologize, mababawi mo pa ba ang ginawa mo? Hindi ba't, hindi?" Her
tears started falling. Hindi ako makahuma.

"Walang nagbago, Judas at walang magbabago. I loved you and yet you fooled me.
Bagay sa'yo ang pangalan mo, Judas - just like what Judas in the bible did, he
betrayed Jesus and he lost everything - like you now, you betrayed me, you may not
lose everything but you lost me - someone who loves you truly. My heart bleeds,
pero ngayon lang ito. Gagaling din ako, Judas. Just like what mom said, I'll be
stronger and I'll have someone new by my side kahit na hindi na ako virgin."

She walked out. Sumama siya sa Mama niya. I watched her leave and as I stood there,
suddenly I realized what losing everything means.

=================

Deceit # 11

"Mommy, naisip ko na wala namang basis na mahal ko si Judas. Pero nasasaktan talaga
ako..."

Nasa gitna kami ng kama ko nang gabing iyon. Nakahiga ako sa lap ni Mommy habang
hinahaplos niya ang buhok habang nakatingin ako sa anino ng stars sa kisame ng
silid ko.

"Why did you say that, Sampalok?"

Hindi ko rin alam kung bakit ko nasabi iyon pero parang hindi naman kasi talaga but
then, I suddenly remembered that one time when I realized that I feel something for
him.

It was a beautiful Saturday morning and he asked me out on a date. I had never been
out on a normal date like how he classified our dates. Nagpunta lang kami sa
baywalk, naglalakad-lakad. Iniwan niya ang kotse niya sa isa sa parking lot ng mga
malls doon. We were holding hands. Nag-uusap lang kaming dalawa - kung ano-ano na
nga lang ang lumalabas sa mga bibig namin but I now, deep in my heart - I am very
happy because I am with him.

Naupo lang kami sa isa sa mga benches doon. Nag-uusap kaming dalawa. Tinanong niya
ako kung bakit ko daw nagustuhan iyong music, kung mula daw ba noong bata ako,
gusto ko nang kumakanta at tumutugtog ng instruments and because of that question,
naalala ko ang pagkabata ko.

Then, I got hungry, tinanong ko siya kung anong gusto niyang kainin and he said
that he wants some fishball. Agad akong bumili at nang makabalik ako, nakita ko si
Judas na nakikipaglaro sa mga bata sa park na iyon.

They were playing hide and seek and Judas seemed very happy. Nakatayo lang ako doon
at nakikipanood sa kanila. In my mind, I know that Judas will be a good father.
Since then, I had seen him in a different light. Madalas akong nakangiti kapag
nakikita ko siya noon. I had always known that he has a good heart but that night
changed everything.

Hindi ko nga alam kung paanong nangyari na kahit na nalaman kong gusto niya akong
gusto niya akong patayin para lang matubos ang sarili niya at ang mga kaibigan niya
mula sa kasamaan ng babaeng iyon ay parang lalo lang nag-umigting ang nararamdaman
ko para sa kanya.

And as the day passes by, lalo akong nahuhulog. I feel secured whenever I am with
Judas. Alam na alam ko kasi na hindi naman niya ako pababayaan. Subok ko na iyon.
Tuwing naaalala ko ang unang pagkakataong nagkakilala kaming dalawa - kahit na
gaano man iyon kadelikado ay nagdadala iyon ng ngiti sa aking mukha. I liked how
Judas kept me safe.

Naaalala ko sa kanya ang mga knight in shining armor na ikinukwento sa akin ni

Mommy noon. Judas can be my knight in shining armor. He takes care of me, he's very
kind, he's warm like the sun and he's so loving but then, lahat ng ipinakita niya
sa akin ay pagkukunwari lamang.

"Wala lang, Mommy..." Nakaramdam na naman ako ng kalungkutan. Pakiramdam ko ay

habambuhay akong mallungkot dahil dito. I had always imagined my first love to be
as perfect as I planned it to be. I imagined rainbows and butterflies but what came
to me is pain, misery and deceit.

I hate Judas now...

Mom waited for me to fall asleep but in the middle of the night, I woke up crying
and screaming because of the nightmare I had. In my nightmare, Judas killed me. He
didn't even blink. He shot me through my heart and left my bloody body in the
middle of an abandon lot.

The nightmares went one every night. Sa panaginip ko, paulit - ulit kong pinapatay
ni Judas. Halos hindi na ako makatulog ng maayos. I hate Judas for doing this to
me. I just wanted my old life back.

Every morning, I wake up with a heavy heart.

"Sampalok..." I smiled at Batman. Pumasok ako sa kwarto niya at umupo sa kama niya.
He was holding a pen - maybe he's writing a song or a letter for someone. Yumakap
ako sa kanya.

"Kuya, gusto kong umalis." I whispered. I know
place lalo na at alam ko na maaari kong makita
maked me feel scared of the things I shouldn't
magkamali, natatakot na akong magtiwala sa mga
akong buksan muli ang puso ko.
that I will never be okay in this
si Judas any moment. I hate him. He
be scared of. Natatakot na akong
bagong kakilala at natatakot na

I hate it.

"Diba sabi namin sa'yo, uuwi ka namin sa Ibiza. Gabi wants you there. Mom wants you
to rest. I'm sure si Dad din. Sampalok, lahat kami gustong maging okay ka. We
missed our baby."

Hinayaan kong tumulo ang luha ko. Niyakap naman ako ni Kuya. I missed my old self
too. Gusto ko wala ulit akong pakialam sa iba. Gusto kong maging carefree Sam,
iyong walang iniintindi kundi ang galit ni Mommy.

I wanna have mermaid dreams again - not the kind of dreams I have now. It is so
frustrating.

Nang gabing iyon ay sinubukan kong matulog muli. I prayed to God - tulad ng
ginagawa ko noong bata pa ako - to chase the nightmares away...

And maybe it worked because the next morning, I woke up feeling a little better.

Nakangiti akong sumalo sa mga magulang ko noong almusal. Habang nakikinig sa kanila
ay bigla kong naalala ang isang kanta...

How could a heart like yours

Ever love a heart like mine?

How could I live before?

How could I have been so blind?

"Wolverine, pumasok k aba sa room ko while I was sleeping?" I asked Kuya Logan.
Mukhang nagulat siya sa tanong ko. Naka-hang tuloy ang pagsubo niya ng bacon.

"No." He shrugged.

"Ikaw, Batman?"

"Nope, bakit?"

Sa pagkakataong iyon, lahat sila ay nakatingin na sa akin. Napanguso ako. Hindi ko

alam kung anong iisipin ko. I know I was asleep but I could hear someone last night
singing for me.

"No nightmakres?" Kuya Bruce asked me. Inisip ko muna ang mga bagay-bagay bago ako
sumagot.

"Surprisingly, none..." I smiled at him.

"That's good to hear, baby love." Mom was smiling too. Pinagbale-wala ko na lang
ang kagabi. Baka kasi nananaginip lang talaga ako at sa sobrang ganda ay inakala
kong tunay na.

That morning, nag-ayos ako at nagbihis para pumunta sa music school. Matagal ko
nang hindi nakikita ang mga students ko. Kailangan ko nang magsimulang gumalaw.
Hindi naman hihinto ang mundo dahil lang sa nasaktan ako at may sugat ang puso ko.
Hindi ko pwedeng i-baby ang sakit na nararamdaman ko.

My parents had protected me all my life - naisip ko pa nga na sobrang pampered ako
sa kanila kaya siguro ngayong nasasaktan ako ay ganoon na lang ako makainda.

"Teacher Samsam!" Tinawag ako ng isang batang lalaki. I looked back and I saw one
of Kuya Logan's student - si Samuel. Magkapangalan kami pero pambabae lang ang
version ng sa akin.

"Hi, Sammy! How are you?" Lumuhod pa ako sa harapan niya.

"Teacher sabi ni Teacher Kuya Logan sad ka daw kaya di ka nagpupunta dito. Wag ka
nang masad. Love ka namin." Niyakap niya ako. Natawa naman ako sa ginawa niya. The
boy is just too sweet. I hugged him back tapos ay nagpaalam na ako sa kanya ng mga
kaklase niya.
Nagtungo ako sa Revert Records pagkatapos ko ssa school. Inaaliw ko lang ang sarili
ko doon. I listened to demos and interviews of the new artists' pero kapag matagal
na ay natutulala ako at naiisip ko na naman si Judas. Kapag naiisip ko si Judas,
sumasakit ang puso ko.

"Sam, nandito ka pala." Nagulat ako nang makita ko si Callix - ang anak ni Ninong
Ali na isa sa mga Neon best friends ni Dad. Naupo siya sa harapan ko at hinugot ang
drumsticks na nasa bag ko.

"The legendary keeper of my heart drumsticks." He said while looking at the stick
drawing of my mom and dad that was engrave in there. I smiled.

"Inggit ka no, gusto mo din?" I asked.

Matagal siyang tumahimik habang nakatingin sa akin. May playful smile siya. Tila ba
nag-iisip siya na hindi ko maintindihan. Napapailing siya, napapangisi tapos ay
magbubuntong - hininga.

"Ask me what I want..."

"What do you want?" Nagtataka naman ako. He chuckled.

"Do you really want to know?" He asked back.

"Oo nga! You made me ask you!" Hinampas ko siya.

"Fine. Kung mapilit ka talaga. I'll tell you what I want on Saturday over dinner.
I'll pick you up. Seven-thirty." Tumayo so Callix tapos ay kinindatan ako.
Napanganga naman ako.

What just happened?

_____________________

"Jude, this is so gay."

Tiningnan ko si Ido. Kumakain siya ng French fries habang nakaupo sa passenger's

seat ng Sedan ni King David. Hiniram na naman naming dalawa ni Ido ang sasakyan ni
David kay Monmon. Wala kasi ang tatay niya sa bahay. Nasa beach daw, kasama si Timi
at ang kambal niyang kapatid. Naiwan siya dahil natanghali daw siya ng gising.

"Kung may bakla man dito, Ido. Ikaw iyon. Bakla!"

"Ulol! Ipakain ko sa'yo ang bur ko!"

"Kita mo nga, kabaklaan na naman iyan!" Pinanlakihan ko siya ng mga mata. Ang
tinutukoy niyang kabaklaan ay ang pagtambay namin sa labas ng Revert Records habang
hinihintay si Samuelle na lumabas. Umaga pa lang ay sinusundan na namin siya - mula
nang lumabas siya ng bahay nila hanggang sa music school hanggang sa Revert.

I am glad to know that she's moving now. Alam kong lubos ko siyang sinaktan and all
I want to do is to ask for her forgiveness but by doing that - magiging unfair din
ako sa kanya. Kung sarili ko nga hindi ko mapatawad, si Sam pa kaya.

"Alam mo kung anong narinig kong sinasabi niya sa kapatid niya?"

Ido installed a camera inside the Santos' household para daw mas mapadali ang
pagmamanman ko. Konektado iyon sa satellite sa bahay ko. Pero mas gusto ko pa rin
na nasa labas ako ng bahay nila at binabantayan mula sa malayo si Samuelle.

"She wants to leave." Ido told me. Napatingin ako noon sa kanya. "She wants to get
as far away as she could, siguro para kalimutan ka. Nasaktan yata talaga siya. Sana
kasi, pinatay mo na lang siya, Jude. Kung hindi mo kaya, nandito naman ako. I would
gladly kill for you."

"She's innocent, Ido. You don't kill someone innocent. She loves life." I
commented.

"Yes, and now she hates it because of you." Ido said while grinning. Napatuwid ako
nang upo nang makita ko si Sam na lumabas ng Revert. Hawak niya ang drumsticks niya
habang nagpapalinga-linga. Naghintay siya sa bus stop. Kumunot ang noo ko. Hindi ba
siya susunduin ng kapatid niya o ng daddy niya?

Umikot din ang mga mata ko. Nang masiguro kong wala siyang kasama ay bumaba ako ng
kotse.

"Huy! Saan ka pupunta? Akala ko ba hindi mo na lalapitan! Hudas ka talaga!"

Wala na akong pakialam. I need to talk to her. Baka sa ngayon, masabi ko na ang mga
bagay na hindi ko nasabi sa kanya noong nasa Araneta kaming dalawa.

"Sam!" I called her. Dahan-dahan siyang lumingon sa akin. Oh God! She lost weight.
Humpak ang mga pisngi niya at wala na ang kinang ng kasiyahan sa kanyang mga mata.

She shook her head.

"I don't want to see you." Malamig na wika niya.

"Sam, at one point in your life, you have to talk to me." Sabi ko na lang.
Hinawakan ko ang braso niya. "I'm sorry..."

Itinulak niya ako.

"Sapalagay mo ba kapag nag-sorry ka, mawawala sa isipan ko na sa isang point ng

buhay ko tinutukan mo ako ng baril at pinag-isipang patayin? How can I know that
this time, you are not lying to me? Na hindi mo ito ginagawa dahil lang sa gusto mo
akong makuha para patayin sa huli?"

Naiintindihan ko siya. Alam ko naman na posibleng iyon pa rin ang iniisip niya sa
akin pero hindi naman na iyon ang habol ko sa kanya. Wala na akong gustong makuha
sa kanya kundi ang kapatawaran niya.

Ilang linggo na akong hindi makatulog. Binabagabag ako ng konsensya ko. For the
first time in my life, tinubuan ako ng konsensya at pagsisisi. I have killed a
number of people, nakasira na ako ng buhay ng ibang tao dahil sa klase ng trabaho
na meron ako - kahit minsan, ni hindi ako nangimi sa mga ginagawa ko noon pero
ngayon, habang nagtatagal ay lalong bumibigat ang nararamdaman ko.

"Wala na si Jesusa." I said. "She died. Iyong ibang kasamahan niya sa sindikato ay
nakulong na. This is the real me, Sam..."

She shook her head. "I can never identify what's real from the deceiving one. This
isn't going anywhere, Judas. Just leave."

"Then give me a chance!" I said.

"I already did. But you wasted it. No more second chances."

Bigla ay may bus na huminto sa harapan naming dalawa. Samuelle gave me that look -
a look, I know that will haunt me forever. Naglakad siya paakyat sa bus na iyon
nang hindi man lang ako nililingon. I stood there, watching the bus as it drives
away...

=================

Deceit # 12
Do you that feeling of hearts being ripped apart? Iyong parang nasa labas na ng
chest mo ang lahat ng sakit tapos lulunurin ka pailalim hanggang sa mapunta ka na
six feet under the ground, if you don't know that feeling, the you should ask me
because that's exactly how I feel right now. And I hate this feeling.

Akala ko ay okay na ako. Pero nang nakita ko siya kanina ay nahirapan na namn akong
huminga. I am really considering getting out of here. I really need to get as far
away as I could from him. Hindi ako makakalimot if he keeps on popping out just
like that.

I took a deep breath. Tumingin ako sa labas ng bintana. Sa pagmamadali ko ay hindi

ko napanasin na hindi pala aircon iyon bus na nasakyan ko at hindi ko rin alam kung
saan papunta ang bus na iyon. I noticed that it is a very old bus. Medyo rusty na
ang interior niyon. Napansin ko rin na may mga vandal sa paligid noon.

Walang forever! Lahat ng tao namamatay!

I smirked. Napaka-cynical naman ng taong iyon. But then, I stopped myself. Lahat
naman talaga ng tao namamatay - feeling nga pinapatay, tao nga snusubukang
patayin... I shook my head. Unti-unti na namang bumabalot sa pagkatao ko ang mga
thoughts ni Judas. Ayoko na siyang isipin. Tumingin na lang ulit ako sa labas tapos
ay ipinaikot ko ang mga mata ko sa paligid.

Suddenly, I stopped thinking, I felt amazed. Hindi ako makapaniwala. Napatayo ako
at lumipat sa ika-pitong upuan sa loob ng bus na iyon.

The bus is very old also the markings but I can still see some of it vividly and if
I am not mistaken, right now I am looking at a pair of stick figure at the back of
the seat.

Drawing iyon ng isang boy at girl. Iyong boy may hawak siyang puso. Sa ilalim ay
may nakasulat na: You're a thief. You stole my heart.

I took out my phone and turned the camera on so I can take a picture of it. Hindi
ako makapaniwala. I've been searching for the bus for a long time and here I am...

Habang binubusog ko ang mga mata ko sa paligid ay nabasa ko ang isa pang writing.
Red ang mark niyon, tapos may nakasulat sa ilalim na itim naman ang marker. Siguro
si Mommy ang red, si Daddy ang black. It says:

You stole my heart, you took my breath away and then you left me hanging. Should I
hold on?

- I stole your heart but I left mine with you. I took your breath away but I
stopped breathing the moment I felt the longing for you. Please... ho---"

Sadly, natakpan ang kalahati ng nakasulat doon. Ibinalik ko ang mga mata ko sa una
kong nabasa at doon naalala ko ang saril ko a ang sitwasyon ko ngayon at si Judas.
Naging parehho kaya kami ng naramdaman ni Mommy once in her life?

Huminto na ang bus. Bumaba naman ako para pumara ng taxi upang nakauwi sa bahay.
When I got there, agad kong hinanap si Mommy.

"Mom!" I frantically called her. She was in the kitchen preparing for dinner.
Tumingin siya sa akin.

"What's wrong?!" Puno nang pag-aalala ang mukha niya. Hinawakan niya ang kamay ko
tapos ay hinaplos ang mukha ko. She looked really worried.

"Mom, I rode your bus! Look!" Pinakita ko ang litrato ng isa sa writings nila doon.
Napangiti naman si Mama. Hinaplos niya ang mukha ko. "It's so old and rusty but it
makes me happy." I said.

"It does make you happy. I'll tell Daddy to look for it and buy it for you."
Sinserong wika ni Mommy. Napatingin ako sa kanya. I shook my head.

"If Dad buys it no other people will ever see how you get you ending with dad. I'm
just glad I was able to ride it, Mommy. I love you!" I kissed her cheeks. Matapos
iyon ay umakyat na ako sa silid ko. I was still scanning the photos I took when
suddenly, Callix called me. Nagulat pa nga ako pero sinagot ko ang call niya.

"Hi, Callix." Bati ko. He laughed at the other line. Ano kaya ang problema ng taong
ito?

I have known him since I was little. He's three years older than me. Naaalala ko
nga, kapag may neon gatherings, we used to play hide and seek a lot. Magaling ako
sa hide and seek - even the Kuya's can't find me but every time si Callix ang taya,
walang effect ang mermaid powers ko because he always finds me.

I remember one time, he found me and he said: See, Sampalok, we're made to be
together. I always find you. You always bounce back to me.

I didn't bother giving meaning to that statement. I was only twelve when he told me
that. Iyon yata ang last time na naglaro kaming dalawa because he hit puberty and
he started having his own set of friends while I was stuck, still being the best
hide and seek player ever.

"Are you going to tell me now what you want?" I asked him.

"No, if I do, you won't come to our dinner. I was just checking on you. You know,
if you're home safe." Sabi niya pa.

"I'm okay, Callix."

"Great. I'll pick you up tomorrow. Bye, baby love."

I made a face. Why would Callix call me baby love? Only Mommy calls me baby love.
And speaking of mom, I saw her standing near the door. I complained to her.

"Ma! Callix called me baby love. It's kinda wrong, he's not family - family."

Nakita kong kumunot ang noo niya tapos ay tumawa siya bigla.

"Oh dear..." Napa-face palm pa siya. "So that's what Rapah was telling me the other
week." She laughed. "Anyways, baby love, we're eating out. Dad wants to go out."

"Why? I thought you're cooking?"

"Yes. But..."

"You burnt it." Bintang ko.

"Yes. But we should be happy because we're eating out again!"

I laughed. Tumayo ako at sumama kay Mommy palabas ng silid. Nakita kong naroon na
sila Batman at Wolverine. Wolverine said that he'll be taking his Harley - mom
hates it when Wolverine rides his back but he's an adult so mom just tells him to
take care.

Sumakay si Mom sa kotse ni Dad, ako naman ay sa kotse ni Batman. He was driving
while singing - it affects my ears so I asked him to stop. We're musically inclined
but his voice is really, really out of this world.

Dumating kami sa isang McDonald joint. Natawa pa ako. Akala ko naman kung saan kami
kakain. Habang naglalakad ako papunta sa loob ay napansin ko ang green na sasakyan
ni Judas. I know that it's him.

"Sampalok, let's go." Kuya Bruce called me.

"Una ka na. I'm just gonna say hi to a friend." Wika ko. Tumango naman siya.
Tumaliko ako papunta sa kotse ni Judas. Bumaba siya.

"Sam, let's just talk."

"What part of I don't want to see you can't you understand? Gusto mo ba na Tagalog
pa para lang maintindihan mo?! Ayaw na kitang makita! Gusto ko nang makalaya mula
sa'yo dahil nahihirapan ako! You are nothing but a big pile of rock that's stopping
me from moving one! So just leave or I am going to call on my alien ancestors to
abduct---"

I wasn't able to finish my sentence because Judas three-moves me. First, he stepped
forward - tinawid niya ang distansya namin. Second, he pulled me closer, third, he
kissed me.

My eyes widened with awe and fear. Kinakabahan ako. Hindi ako makahinga. Bigla ay
naalala ko na naman iyong pagkakataon na tinutukan niya ako ng baril... and then
the nightmares started popping up inside my brain.

Judas shot me, leaving me lifeless, then there's that nightmare where he threw my
body to a river.

My body shivered.

Itinulak ko siya.

Nanginginig ang buong katawan ko.

"Stay away from me! Murderer!"

I don't have the guts to go inside and let my family see how wreck I am now. Iyak
ako nang iyak habang naglalakad. I don't know where I'll go. I just... I just
really need to go as far as I could.

Judas, he didn't only take my virginity away, but he took every color, every
shining shimmering splendid thing in my life. Right now, I know that I'm becoming a
stranger, not only to my family but also, to myself.

I don't know what to do...

I just want forget the fact that he tried to kill me...

________________

"Where are you in this moment, Judas?"

Nagbuga ako ng hangin habang kausap si Axel John sa kabilang linya. Nasa labas ako
ng bahay nila Samuelle. I was looking up at her window. Kanina ay nakita ko ang
anino ng kung sino - marahil ay ng mommy niya na pumasok doon at tiningnan kung
tulog na siya.
The plan of talking to her didn't work. I've tried everything. Talagang ayaw niyang
makipag-usap sa akin. Iniisip ko kung kidnapin ko na lang siya at dalhin sa Batanes
para wala na siyang choice kundi ang kausapin ako - gagawin ko dapat iyon kanina
habang nasa labas kami ng Mcdo, but when I saw her eyes, it made me feel like I am
the worst person on earth.

There was nothing in her eyes - only fear. She fears me. She loathes me. I broke
the loving girl I once knew. I took all the positive side of her and drown it in a
black hole. I robbed her soul...

"I'm at..."

Kumunot ang noo ko at nakadama ako ng pag-aalala nang marinig ko ang mga ungol ni
Samuelle. Palakas iyon nang palakas hanggang sa mapalitan iyon ng pag-iyak at
sigaw.

Tinapon ko sa loob ng sasakyan ang phone ko at inakyat ang bakod nila papasok sa
glass door ng silid niya. I saw her on bed, she was gripping the sheets. It was as
if she was trying to wake up from a bad dream but she couldn't. Lumuhod ako sa tabi
niya at hinawakan ang kamay niya.

All I could do was mumble my deepest apology.

"I'm so sorry, Samuelle..." I whispered. "Please, please, please forgive me.

Please, Samuelle..." I found myself tearing up. I kissed her forehead and started
singing to her like the other night to chase away her nightmares...

Breathe deep, breathe clear

Know that I'm here

Know that I'm here

Waitin'

Slowly, Samuelle is calming down. Hanggang sa maging steady na lang siya and she
went back sleeping. I stood up and took her guitar and started playing again.

Stay strong, stay gold

You don't have to fear

You don't have to fear

Waitin'

How can a heart like yours, ever loved a heart like mine...

How could I live before? How could I have been so blind?

You open up my eyes...

You open up my eyes...

Napatingin ako sa pintuan nang marinig kong bumukas iyon. I saw Samuelle's mom
standing there. Isinara niya ang pintuan. She was looking at me. Punong-puno ng
galit ang kanyang mga mata but that didn't stop me from singing. I sang - I sang my
heart out. Kasalanan ko ang mga bangungot ni Samuelle kaya ako rin ang dapat mag-
alis niyon sa kanya.

"Good morning po, Mrs. Santos." Magalang akong bumati sa kanya. As I was looking at
her, I could see Sam's face years from now.

"What are you doing here?" There was strain in her voice.

"I'm sorry po, alam kong wala akong karapatang magpunta dito, gusto ko lang po na
makita si Sam. Kung anong lagay niya."

Ang mga sumunod na salitang lumabas sa kanya ay nakaapekto kahit paano sa estado
ko. I know how thick I am but I just really need to see Samuelle. Gusto kong makita
siya. I just want to know if she's safe.

Mrs. Santos wants me out of her daughter's life. Naiintindihan ko siya. Kahit ako,
alam kong hindi safe si Sam sa akin. I'm nothing but a dangerous son of a bitch at
dala ko lang ay panganib.

A boy lost his life because of me, a girl is now in trauma because of me and now
Samuelle lost his soul and it is all because of me.

"Chase her bad dreams away but never ever let her see you. Wala kang karapatang
lapitan, kausapin o hawakan siya. You owe her this, Judas. Let her live the life
she deserves and that life is without you."

Mrs. Santos walked out. Ibinaba ko naman ang gitara ni Sam at tinitigan siya.
Kinintalan ko siya ng halik sa labi bago ako umalis.

I drove and I found myself outside KD's mansion. I texted him that I am outside.
Hindi naman nagtagal ay lumabas siya. Hindi ko nga alam kung matatawa ba ako dahil
suot niya ang t-shirt ni Mariella.
"Huy gago! Umaano ka dito? Baka magising si Yella. Wala siyang kayakap." Nakangisi
siya sa akin. Naupo siya sa tabi ko.

"How did you get Mariella's soul back?" I asked him. KD looked surprised. He
grinned.

"I loved her with every heartbeat."

Right...

So, I asked myself, am I in love with Samuelle?

=================

Deceit # 13

I sing to Samuelle every night to chase away her bad dreams. Alam kong binabatanyan
din ako ng mama niya habang ginagawa komiyn. I can see her shadow outside the
window, naririni ko rin ang mga yabag niya. I guess Samuelle is getting better
because she doesn't wake up screaming and sobbing like her life depended on it.
Maybe I am really chasing the bad dreams away and I'm kind of proud of myself cause
of that.

Magkakasama kami nila Azul nang Linggong iyon, they went to church and I waited in
his house. Si Ido ang pasimuno ng pagsisimba. Noon pa lang ay palasimba na si Ido
at dinadamay kami, dati nakakasimba ako kasama sila pero ngayon, after what I did
to Sam's life and Azul's niece and nephew, hindi ko sigurado kung dapat pa ba akong
magsimba. I don't think I'll ever be good enough to face God.

"Oh, Jude nandito ka na pala. The kids were waiti for you at the church. They
missed their Daddy Judas." Ngumiti lang ako kay Yella. Hindi ko napansin na naroon
na siya habang tulak - tulak ang anak na si Elishua. She seemed happy. Tumayo ako
para kunin ang baby na nasa stroller.

"Nasaan si Kd?"

"Inaayos ang kotse niya. Si Mon kasama si Timmi, they're looking after Japhet ---
ito kasing kambal na ito, mainit ang ulo kaya ipinasok ko na. Mana sa tatay lahat
dinadaan sa iyak." Tumawa si Mariella dahil sa huli niyang sinabi. Hindi ko naman
alam kung tatawa ba ako, totoo naman kasi ang sinabi ni Yella, iyakin si David.
Hindi nagtagal ay isa-isa nang nagdating ang iba. Kasama nila ang kanya-kanya nila
mga asawa. Si Ido, inaalalayan ang buntis na si Georgina. Malaki na kasi ang tyan
nito kaya medyo hirap nang maglakad.
Nagsimula na ang kwentuhang walang katapusan pero ako ay nananahimik lang. Hindi ko
kasi maintindihan ang sarili ko sa ngayon. I kept on asking myself if I am in love
with Samuelle o kinakain lang ako ng guilt na meron ako dahil sa ginawa ko sa
kanya. Hindi ko na alam kung anong mararamdaman ko o isisipin ko kapag si Samuelle
ang pinag-uusapan.

''It worries King David, you know..."

Nagulat ako nang marinig ko si Yella na nasa likuran ko na pala. Nasa pool side ako
sa garden ng bahay ni Azul, umiinom mag-isa. I am isolating myself kasi hindi ko
alam kung makakapag-isip ba ako nang maayos kapag kasama ko sila. Knowing my
friends, they will only laugh at me and give me false advices.

"Why did you come back to David, Yella?" I asked her. She smiled. Naupo siya sa
tabi ko at kinuha ang bote ng alak na hawak ko.

"Mahal ko. Napatunayan ko sa sarili ko na kaya kong mabuhay na wala si King David
kaya bumalik ako sa kanya."

"Excuse me? Kaya o hindi kaya?"

"Kaya, Jude. At alam niya iyon. Kaya kong mabuhay na wala siya. But it doesnt mean
that I could live without him, iiwan ko siya. Even if we can do things, it doesn't
mean that we have to do them."

Hindi ko maintindihan ang sinasabi sa akin ni Yella sa ngayon. Sinasabi niya ba na

pwede niyang iwan si David but she chose to come back? Pagmamahal ba iyon?

Hindi ba kapag mahal mo ang isang tao, hindi mo kakayanin na mawala sila?

"Jude, ang love, no matter how beautiful it is, can destroy us. Just like what
happen to me." Huminga siya nang malalim at saka nagpatuloy sa pagsasalita. "Alam
mo ba kung bakit hindj ko sinabi kay David na buntis ako noon? Kasi, ayokong
mahalin niya ako dahil lang pakiramdam niya ay dapat niya akong mahalin. No mater
hw hard it was for me, gusto ko na mahalin ako ni David dahil KARAPAT-DAPAT ako at
hindi lang sa DAPAT niya akong mahalin pabalik. I didn't want him to feel guilty
because he got me pregnant or because I aborted our first child. Iba ang guilt sa
love..."

Natigilan ako. It's as if Mariella knew what's in my mind.

"How do you diffirentiate guilt from love?"

"Guilt is when you see him with someone and you feel nothing, love is when you see
him with someone and you feel your world crashing down. Iyong kapag nakita mo na
pwede siyang maging masaya sa iba, wala kang magagawa kundi ng umiyak at magpanggap
na masaya. I know the feeling, it happened to me... so, Judas... are you guilty, or
are you in love?"

Nag-iwas ako ng tingin. Hindi ko alam. Lalo akong naguluhan.

Niyakag ako ni Mariella papasok sa loob ng bahay para kumain na. Unti-unti ay
napilitan akong makihalubilo sa mga kaibigan ko. I love these men, no matter how
gay that sounds, I love them, hindi nila ako kahit kailan pinabayaan.

"Judas, ikaw na lang ang walang ka-love team! Tang ina mo kasi napakaarte mong gago
ka! Iyot ka lang nang iyot sinasayang mo ang sperm!"

"Ido!" Binawalan siyang magsalita ni Georgina. "Watch your mouth."

"Ido, hindi ko alam na ikaw na pala si Andres." Komento ko pa.

"Andres ba kamo? Oo naman! Si Andres ang Supremo ng Katipunan, ako naman ang
Supremo ng Kagwapuhan!"

"Kagaguhan kamo." Sabi ni David. Napangisi ako.

"Manahimik ka diyan, King Supot!"

"Ulol, Ido! Ang panget mo!" Magkasabay naming sigaw ni David.

"Mga punyeta kayo!" Sigaw ni Ido. "Sa tagal nating magkakaibigan ngayon ninyo lang
ako pinagsalitaan ng masakit! Hindi ako pangit! Gwapo ako!"

"Ako po hindi po ako mataba." Nakisabad si Monmon.

"Tang ina nitong anak mo, Kd, ang lakas ng imahinasyon! Mon, mataba ka! Mataba!"

"Ido! Wag mong awayin ang bata!" Sigaw ni Georgina.

Nanatili akong nakatingin sa kanila. I was smiling now. Inakbayan ako ni Azul at ni
Axel John.

"Ano, i-kidnap na natin?" Ang tinutukoy nila ay si Sam. I shook my head.

"I don't want to give her more nightmares. But thanks, men."
-------

"Jude, alis tayo. Pinag-go-grocery ako ni Bernice eh. Wala akong kasama. Isasama ko
nga si Bernard pero nakatulog siya. Darating si Berna mamaya, magluluto ang asawa
ko."

Ngumiwi ako. Hapon na noon at papunta na sana ako kina Samuelle nang mabasa ko ang
text ni Axel John. Wala na akong nagawa kundi angpumayag dahil nang hindi ako mag-
reply ay tinawagan naman niya ako. Ang sabi niya sa akin a susunduin niya ako. Alam
yata ni AJ ang gagawin ko. Ayaw na niya akong nagpupunta kay Samuelle he said that
I am only prolonging the pain pero hindi ako nakinig.

I keep on coming back to her. It's been months. Pakiramdam ko ay gumagaling na si

Sam. Nakikita ko na ulit siyang nakangiti. Alam kong kaunti na lang, siguro
mapapatawad na niya ako. All I need is her forgiveness.

Sumama ako kay Axel John. Sinabi ko na lang na bilisan namin dahil baka hindi ko
maabutan si Sam sa bahay. Napapansin ko kasi na palagi siyang ginagabi sa pa-uwi.
Kung minsan ay aalis siya nang maaga pero gabing-gabi naman kung bumalik. I have no
idea where she goes. Minsan ay nagtatagal siya sa revert records tapos ay uuwi siya
nang masayang-masaya. Iniisip ko na baka natutuwa na siya sa trabahong meron siya
sa ngayon.

"O baka naman nakikipag-date na siya sa iba." Wika pa ni Axel. Nasabi ko kasi sa
kanya ang mga napapansin ko.

"What?" Hindi ko na naman maintindihan.

"Maybe she's dating. Jude, tigang ka lang pero hindi ka naman bobo. Isipin mo.
Ginagabi siya ng uwi. Masaya siya, maybe Jude, she's dating someone else."

Umiling ako. Wala naman akong nakikitang kasama ni Samuelle na ibang lalaki kundi
ang mga kapatid niyang sumapak sa akin noon at ang Daddy niya. Noong isang araw nga
ay kasama siya ng Daddy niya na nagpintura ng back door nila. Kahapon naman ay
naghahabulan sila ni Bruce sa harapan ng bahay nila. I can see how sweet she is to
her family. Kitang-kita rin na siya ang baby ng lahat - she has to be taken cared
of and that is why I feel like taking care of her too.

"Wala naman siguro. If she has someone else now, makikita ko naman. Sinusundan ko
siya diba." Iritableng wika ko. Tinalikuran ko si Axel ay naghanap ng candy na
ibibigay ko mamaya kay Reese kapag nagkita kaming dalawa. Mahilig sa matamis ang
anak ni Axelkaya ang madalas kong ipang-uto sa kanya ay candy mismo.

Nagpunta ako sa candy section. I was looking for a not too sweet candy when I
suddenly heard Samuelle's voice. Agad akong lumingon para hanapin siya at nakita ko
nga siya na nangunguha ng gummy bear sa side.

"Gummy bear and chuckie. Iyan iyong ligaw weapon ni Daddy kay Mommy, pero sabi nga
ni Mom, hindi naman siya naniniwala sa ligaw."

It's really her. Hindi ko makita kung sino ang kausap niya. Siguro ay kapatid niya.
Iyon lang naman ang sinasamahan niyang lumabas. Hindi ko inaasahan ang pagharap
niya. Nagtama ang aming mga mata. Napaawang ang mga labi ko nang mapatitig ako sa
mga mata niya.

The Sam I knew isn't there. Hanggang ngayon ba? It's been a month and a half.

"Hi..." I waved at her.

Nilagpasan niya ako na para bang wala siyang nakita. I grabbed her arm.

"Let me go!" Sigaw niya.

"I can't! Unless you forgive me! I'll let you go!" I hissed at her.

"Sampalok?"

Another voice filled the air. I looked back and I saw a boy - mas matanda ako sa
kanya - sigurado ako doon pero mas bata sa kanya si Samuelle. He walked towards us.

"Is everything okay?" His voice is deep. Nasa mga mata ko ang mga mata niya.

"Let's go na lang, Callix. I'm tired." Sam said. Napalitan ng pag-aalala ang
ekspresyon ng mukha ng lalaki.

"Are you alright?"

"Umuwi na lang tayo." Sabi niya. Nakita kong hinawakan ng Callix na iyon ang kamay
ni Samuelle. Napatingin lang ako sa mga kamay nilang magkahawak. Napakuyom ang
palad ko. Sinundan ko sila hanggang sa makarating sila sa entrance ng supermarket.
Hinablot ko ang balikat ni Callix at saka sinapak siya sa mukha. Literal na
nagdilim ang paningin ko. Narinig ko ang pagsigaw ni Samuelle pero patuloy ako sa
pagsuntok sa kanya. Lumalaban ang bata. Tinamaan ako sa sikmura sa pisngi at sa
gilid ng labi nang dalawang beses kaya pumutok pa nga iyon.

Maya-maya ay naramdaman ko si Axel na niyakap ako mula sa likuran. Inaawat na kami

ng gwardiya pero hindi naman ako mapigilan.

"Tang ina mo, Judas! Sasaksakin kita sa bur!"

"Ano bang problema mo?! Bakit ninyo ba ako pinipigilan?!" Sigaw ko pa. Tiningnan ko
si Callix. Nanlaki ang mga mata ko nang makita kong umiiyak si Samuelle at
hinahaplos ang duguang mukha ng kasama niya. She looked at me.

"What the hell is wrong with you?!" She hissed. Sinampal niya ako nang dalawang
beses. "Judas, ayoko na! Please naman, nagmamakaawa naman ako sa'yo. Umalis ka na!
Iwan mo na ako! Ayoko na ng kahit anong may kinalaman sa'yo. Just the mere sight of
you kills me. Just please... alam kong ako naman ang may kasalanan. Ibinigay ko ang
sarili ko sa'yo kahit na niloko mo ako pero iwan mo na ako. Layuan mo na ako. Ayoko
nang masaktan. Hindi naman kita hinahabol." Samuelle sobbed. "Ayoko na... please...
please..."

Samuelle held my hands and knelled in front of me. She looked up. "Please... ayoko
na... please..."

Love is when you see him with someone else and your world crash.

I swallowed hard.

"Samuelle, let's go. Just please stand up. Your brothers are gonna kill me. Let's
go, baby love."

Dinagit siya ng lalaking iyon. I watched her leave again. Maraming beses nang
nagaganap sa amin iyon - ang umaalis siya at wala akong ginagawa kundi ang panoorin
siya.

"Jude, halika na, bago ka pa ipahuli sa pulis." Narinig ko si Axel John. I looked
at him.

"Does your heart hurts when your in love?" I asked because I didn't know. I have
never experience love before. I had never been in love. Ang alam ko lang na
pagmamahal ay ang sa kapatid at kaibigan.

Tinapik ni Axel ang balikat ko.

"Ako na ang sasagot sa tanong mo, Jude." Wika pa ni Axel sa akin. "Yes. You're in
love. Admit it. It'll make things easier, Judas. Admit it. 'Wag kang magpanggap sa
sarili mo."

__________________

"So, that guy..."

I looked at Callix. He took me to the park near the mall we were in. Pero bago iyon
ay bumili muna ako ng malamig na malamig na ice cream sa isang convenience store
para itapat sa pisngi niya.
"Niloko niya ako. Pinaniwala niya ako sa mga bagay na hindi naman totoo. Ang
nakakainis, Callix, kahit alam kong niloloko niya ako, ibinigay ko pa rin sa kanya
ang lahat sa akin." Bigla ay napahikbi ako. "Hindi na ako virgin, Callix, dahil sa
kanya. I gave it to him kahit na alam kong papatayin niya ako."

Bigla ay napatayo si Callix at tumitig sa akin.

"What?! Does your family know?"

I shook my head. Iyak na naman ako nang iyak. Tuwing nakikita ko si Judas ay
nasasaktan ako. Nagagalit ako sa sarili ko. Hindi ko naman siya sinisisi dahil may
nangyari sa amin. Ang akin lang, sana hindi niya ako niloko. Sana hinanap niya ako
agad nang gabing iyon. I waited for him to come back but morning came and he didn't
show. I hated him for that pero mas kinamuhian ko ang sarili ko dahil mahal ko
siya.

Ginawa ko naman ang lahat just to unlove him. Kinumbinsi ko ang sarili ko na hindi
ko siya mahal kasi sandali pa lang kaming magkakilala - na baka attracted lang ako
sa kanya kasi para siyang knight in shining armor or super hero tapos sinabi ko na
hindi siya kahit ano doon dahil siya ang villain. He hurts people but even when I
have that in my mind, I still couldn't feel any hate towards him. Mas kinamumuhian
ko ang sarili ko dahil nga mahal ko siya.

Dapat ay hindi ko siya mahal. Dapat ay kalimutan ko siya dahil sinaktan niya ako.
Pero mahal ko siya kahit siya ang dahilan ng bangungot ko.

I had always imagined that my first love would always be my sweet dreams but it
turned out to be a nightmare.

"You should stay away from him, Samuelle. He tried killing you. He's a dangerous
man."

Tumango na lang ako. Iyon naman ang balak ko. Ang lumayo pero nagdadalawang isip pa
ako noon. But now, knowing what Judas could do to everyone around me, I really have
to leave.

Inihatid ako ni Callix sa bahay. Umiiyak akong umakyat sa aking silid. Hindi na ako
nagdalawang isip pa. Isa-isa kong kinuha ang mga gamit ko. I packed the things I
need. Aalis ako ngayon. Kailangan kong lumayo.

"Sampalok?" It's my mom. "What are you doing?" She asked. I cried again.

"I'm sorry, Mommy but I have to leave."

"Leave? To where? Ibiza?"

I have thought about that. Kung sa Ibiza ako pupunta ay parang hindi rin ako
umalis. I need to do this, I need to face life. Masyado akong na-pamper ng mga
magulang at mga kapatid ko - na para akong nabuhay sa fairy tale kaya ngayon na
sinasampal ako ng buhay ay hindi ako makatayo.

"No. Mom. I don't know. But please let me leave. I need this to figure things out.
To forget. Pakiramdam ko nawawala na ako. At kapag hindi ako umalis, hindi na ako
makakabalik kahit kailan. Please let me leave..."

Niyakap ako ni Mommy. Mahigpit. Alam kong umiiyak din siya. Hindi naman nagtagal ay
kumalas siya sa akin at tinulungan niya akong mag-empake. She made sure that I have
my passport with me. She made sure that I have enough money to last. Siya pa mismo
ang naghatid sa akin sa airport.

"What are you gonna tell dad?"

Mommy faced me.

"That you are just like me." She smiled. A tear escaped her eyes. "Tawagan mo ako
kapag naka-land ka na kung saan. Make sure that you are safe, Sampalok." I nodded.
Bumaba ako ng sasakyan. Sumunod so Mommy.

"Make sure na hindi matatamnan ng bala ang baggage mo, baby love." She even said.
Yumakap ako sa kanya.

"Mom, three seconds, then don't look back. Ready? One, two, three..." Sabay kaming
kumalas ni Mommy sa isa't - isa. Tumakbo na ako papasok sa loob ng airport.
Papabalutan ko pa ng plastic ang bag ko para safe.

Habang naghihintay ay naghahanap ako ng bansang pupuntahan. Ito na yata ang

pinakatagal akong malalayo sa mga taong mahal ko pero gagawin ko naman ito para
mahanap ang sarili ko. Para makalimutan si Judas...

Para hindi na ako umiyak...

=================

Deceit # 14

Seven months later...

Saint George, Bermuda

Since I left the Philippines and my family, three things hit me: first, I'm not a
mermaid. Yes, I do believe in mermaids and somehow, I believe that I was once a
mermaid because like my favorite Disney princess is Ariel - the little mermaid,
it's cute to think that I was once a mermaid, but now that life is bitch slapping
me so hard, I realized that saying that I'm a mermaid out loud and letting other
people know what I believe, makes them see me as weird.

I love my weirdness, I know my family loves that too - but I'm now alone in the
real world, no Bruce Wayne to call whenever I'm hungry or lost in the middle of a
mall, no Logan to rescue me when I have girl problems, no Dad to shelter me from
pain and no mom to embrace me whenever I feel scared 'cause of the monsters under
my bed.

I'm all alone. The second realization hit me
stormy day. Life is not based on fairytales.
knights- in shining - armor or princesses in
tinulungan ang sarili mo, lalagapak ka, kung
walang mangyayari.
while I'm drinking coffee one Hail
There are no princes charming or
distress, sa buhay, kapag hindi mo
iiyak ka lang at aasa sa iba, lalong

Life is hard. Life is a bitch. Life gives us problems so we can be as strong as we

can be. Kailangan malagpasan ang problema dahil hindi naman hihinto ang buong mundo
para lang damayan tayo. I realized that I was so sheltered by my family - na para
bang lahat sila nagkasundo na ako talaga ang gawing baby and somehow that didn't
help me deal with the pain I have in my heart 'caused by a man named Judas
Escalona...

The third realization hit me while I was in the kitchen. Hindi pala ako marunong
magluto - so while trying to move on - tinuruan ko ang sarili kong magluto. I
watched youtube videos and tried everything until I get one dish right - tuwang -
tuwa talaga ako noon I almost called my mom but then I controlled myself. Kailangan
ko munang matutuhang mabuhay mag-isa.

It's been seven months since that crazy night. Hindi ko na gaanong naaalala ang mga
nangyari sa akin noon. I still have nightmares but I am brave enough to wake up
from them. Kapag nagigising ako mula sa bangungot ay kumakanta ako. It calms my
nerves.

Sometimes, I miss my family pero pinipigilan kong bumalik. Tama iyong sinabi noon
na time heals all wounds. Alam kong malapit nang gumaling ang sugat ko - sugat na
dala ni Judas. Alam kong kapag nangyari iyon ay makakabalik na ako sa amin - hindi
ko nga lang alam kung iyong babalik na ako sa amin ay magugustuhan nila.

I didn't run away from home just to come back as the same old Samuelle. I wanna be
different. I want to be strong and independent. I want to be a new me - kapag
nahanap ko ang bagong ako, alam kong mahahanap ko rin sa puso ko ang kapatawaran na
hinihingi ni Judas sa akin.

Patatawarin ko siya. Hindi ko naman iyon ipagkakait sa kanya. Ang Diyos ng

nagpapatawad, ako pa kaya na tao lang.
I smiled to myself. Malapit na ang sunset. Gusto kong mapanood iyon kaya umakyat na
ako sa top deck ng bahay na tinitirhan ko. When I got in Bermuda, I met a Filipina
- her name is Lorena Magtungol and she lives alone in her house. Nakilala ko siya
dahil narinig ko siyang kumakanta sa isang tabi ng airport habang hinihintay ang
asawa niyang hindi naman daw dumating.

I sat on one of the chair facing the ocean - yes, I went to Bermuda because of the
beautiful beaches, the atlantic ocean and the mysterious Bermuda Triangle. I guess
one thing will never really change in me and that is my love for water and
mermaids.

Habang nakaupo doon ay may napansin akong bumabato ng maliliit na shell sa top
deck. Kunot noong pinulot ko ang mga iyon. Hinanap ko ang may-ari and I got the
biggest surprise of my life when I saw Callix Katigbak - standing in front of the
house looking up at me.

"Hello, Sampalok!" He waved at me.

Hindi ako makapaniwala. Kinailangan ko pang bumaba ng deck para lang makausap at
makita nang malapitan si Callix - o kung si Callix nga ba siya kasi baka dahil sa
sobrang pagka-miss ko sa pamilya ko ay nagkakaroon ako ng hallucinations.

But when I got down, I realized that it's really Callix - he's here! Wala akong
nagawa kundi ang yakapin siya. How did he knew that I was here?

"Anong ginagawa mo dito? How did you find me?" Kumalas ako sa pagkakayakap niya.

"At first, Sam, I didn't really had any idea where to find you but I started
remembering our conversation and I thought to myself that the girl loves beaches
and is curious about the Bermuda triangle so I came first to Florida and stayed
there, thought you'll be in Ariel's aquarium, but I guess you weren't there so I
came to Puerto Rico, wala ka pa rin doon. Kaya nandito ako, I had to try and I
found you."

Niyakap akong muli ni Callix. "I missed you so much, Samuelle. I'm so happy I found
you. Hindi naman ako natakot na hindi ka makikita because like always, I will
always find you."

"How did you know I wasn't in the first two countries you went?" Umabrisiete ako sa
kanya. Nagsimula na kami ni Callix na maglakad sa tabi ng dagat. We were in a place
called the Tobacco Bay and it is one of the most beautiful beaches here in Bermuda.

White fine sand, big Blue Ocean, waves that sweep my heart away... Bermuda is the
perfect place to find your missing self.
And in here, parang kahit papano, nahahanap ko nga ang nawawala sa akin. Marami
akong nare-realize na mga bagay na dapat noon ko pa alam.

Really, John Green was right - pain demands to be felt.

And this pain, somehow changed the way I look at life.

"Well, because of the waves. Call it weird but the waves looked different without
the mermaid princess."

Natigilan ako. I touched Callix' face.

"Callix, I'm not a mermaid. I'm Samuelle."

Napansin kong tinitigan niya ako matapos iyon ay umiling siya. Napabuntong -
hininga siya at saka umiling na naman.

"I found you, Samuelle, but Sampalok is still missing."

I smiled. "Callix, I'm not a little girl anymore. Sampalok was my parents' baby but
I'm not. I'd like to think that I'm a grown up woman. People change, Callix and
this is me now."

He stared again. Then he sighed.

"I'll bring back my Sampalok. Just wait." Callix winked at me. Napailing ako.
Kasama yata sa paglaki ko sa maikling panahon ang realization na gusto ako ni
Callix.

Having to spend time with Judas made me realize na hindi ka naman lalapitan ng isa
ng lalaki na walang kailangan sa'yo and in Callix's case, I know now that he likes
me. Tinototoo niya ang snabi niya sa akin noong bata ako.

When I grow up, I'll marry Sampalok!

But I don't want to grow up! I wanna be little mermaid!

I shook my head.

"Callix, you like me." It's not a question. It's a fact. Humalukipkip ako. "You
must know that I'm still pretty messed up about what happened to me in the
Philippines and I'm trying my best to move on. Sa 100 percent, nasa 65% pa lang ako
and I don't want to use you for rebound. This is not Robi-Ian-James-Irish story. I
wanna be fair to you. I can't like -like you. We just need to stay where we are,
Callix. Friends."

He grinned. "My heart can only take three ouches a day."

"My god!" I exclaimed. "Kanino ka bang anak? Kay Ninong Ali o kay Ninong James?"

"Pamangkin ako ni James Maxcardo. Malay mo sa atin magsimula at magtapos ang loves
story ni Super Ian at ni James."

"Not funny, Callix." Sinuntok ko siya sa kanyang braso. Niyakap niya na lang ulit
ako.

"I will not settle on being friends, I will not be friendzoned."

-------------

How many sleepless nights shall I experience before finally having a good night
sleep? I can't sleep. I saw a doctor today and asked her if I have somehow develop
insomnia but she said that I'm just depressed. She said that I need to see a shrink
for this condition. I grinned. My sister is a shrink.

But I know better. I don't need a shrink for this. All I need si Samuelle's
forgiveness. Kahit na hindi niya na lang ako mahalin kasi ako mahal ko siya.
Sigurado na ako doon. I saw the way she looked at life and it changed the way I
think. Sa tingin ko perfect combination kaming dalawa. A girl who believes in fairy
tales and a man who doesn't have any idea how to accept love and give love to
another being that is not his family.

Samuelle made me believe in rainbows and butterflies. Sam made me question all my
judgment. Sa tingin ko, siya ang dahilan kung bakit ngayon, ayaw ko nang magbenta
ng droga sa ibang tao dahil ayoko nang makasira ng buhay ng iba.

Sabi ni Mrs. Santos noong huli kaming nag-usap halos pitong buwan na ang nakalipas
ay kailangan ko ding ayusin ang sarili ko. The woman hates me for what I did to her
daughter. I changed Sam. I made her lose her confidence and trust to other people.
I broke her daughter but still, she had the decency to say that I have to fix
myself.

Habang lango sa alak na nakaupo sa sala ng bahay ko ay may nakapa ako sa ilalim ng
couch kung saan una naming ginawa ni Samuelle ang isang bagay na dapat ay ginagawa
lang ng nagmamahalan. I found her Ipod. Low battery na iyon, kinuha ko iyon at saka
hinanap ang charger ng sa akin para bumukas ang ipod niya.

I scrolled for songs. Iba - iba ang playlist na naroon. I click on Lost Boy and the
song played. I connected that to my surround sound and suddenly, my heart ached
when I heard Samuelle's voice. Napasandal na lang ako sa couch ko.
There was a time when I was alone

Nowhere to go and no place to call home

My only friend was the man in the moon

And even sometimes, he would go away too...

I found my tears falling. I had never missed someone this much. Kung saan ay sa
ibang pagkakataon ko siya nakilala. Kung sana ay hindi nakialam si Jesusa. Kung
sana hindi ko itinuloy ang plano, o kung sinabi ko agad kay Azul kung anong
problema sana mas may tsansa kaming dalawa ngayon.

Hindi ko naman kasi alam na mahuhulog ang loob ko sa isang babaeng naniniwalang isa
siyang sirena.

I'm a lost girl from Neverland

Usually hanging out with Peter Pan...

Wala na... I lost my chance. Nang gabing iyon ay lalong hindi ako makatulog. Mukha
akong tanga dahil kahit alam kong wala na, umalis ako ng bahay at nagpunta sa bahay
ni Samuelle. Tulad ng dati ay umakyat ako sa bakod nila para makapunta sa silid ni
Sam. Hindi naman sarado ang door papasok sa silid niya. It's still the same old
room - ang pagbabago lang ay wala si Samuelle sa silid niya. There are no
nightmares to chase now only demons, my own demons.

I still have her Ipod with me. I played a Taylor Swift song. Samuelle once said
that she loves TS. I played that song while turning on her little lamp - her
favorite lamp...

I walked through the door with you, the air was cold

But something like it felt like home somehow

And I left my scarf there at your sister's house

And you've still got it in your drawer even now...

Humiga ako sa kama niya. I could still smell her scent. It felt as if she was next
to me. Natatandaan ko iyong mga pagkakataon na magkasama kami. The fake dates, the
fake laughs but not all the time it was faking.
My favorite memory was the day when we went to Manila Ocean Park and she started
talking to the little fishes. I was shaking my head while watching her. She looked
so cute. She looked so concern. Ang sabi niya, hindi daw dapat ikinukulong ang mga
isdang maliliit. She even talked to the penguins in there.

Samuelle is sunshine. She brings light in my dark path.

Then one time, we were in my house and I cooked for her. She asked me to dance.
Sabi niya gusto daw niyang sumayaw kasama ko nang bukas ang ref just to try how it
would feel - the only problem was that she don't know how to dance kaya ipinatong
na lang niya ang paa niya sa paa ko at ako ang gumalaw para sa aming dalawa. I
could never forget that look on her face. She was so happy.

I wish that I didn't take that look on her face...

Photo album on the counter, your cheeks were turning red.You used to be a little
kid with glasses in a twin sized bedAnd your mother's telling stories about you on
a tee ball teamYou taught me 'bout your past, thinking your future was me.

And I know it's long goneAnd there was nothing else I could doAnd I forget about
you long enoughTo forget why I needed to...

'Cause there we are again in the middle of the night.We're dancing around the
kitchen in the refrigerator lightDown the stairs, I was there, I remember it all
too well, yeah.

"What are you still doing here?"

It's Mrs. Santos' voice. Bumangon ako mula sa pagkakahiga sa kama ni Samuelle.
Pinatay ko ang Ipod at hinarap ko ang Mommy niya.

"Samuelle is not coming back, Escalona and it's because of you."

"Akala ninyo po ba hindi ko sinisisi ang sarili ko sa nangyaro sa kanya? Ma'am, I

broke your daughter and I'm very sorry for that. But please, let me fix her, let me
fix us. Tell me where she is..." I begged. Lumuhod ako sa harapan ni Mrs. Santos.
Hinawakan ko ang mga kamay niya.

"I need Samuelle, Mrs. Santos... I need her in my life. She is my light and my
direction..."

Binawi niya ang kamay niya. Umiiling siya.

"Samuelle doesn't need you. Hindi ka nakikinig sa akin, Judas... I told you last
time to fix yourself. Fix yourself! You reek of cigarette and alcohol! Samuelle
doesn't need someone like that! Get a life! There can only be one the man who can't
be moved in this country and it will always be my husband. So, Judas, move! Get a
life!"

=================

Deceit # 15

Two years later...

"Kapag sinabi kong beast mode, beast mode! Kalma muna, maraming tao sa paligid!"

Napailing na lang ako habang nakaupo sa labas ng isang café sa Ethiopia sa Africa.
Nasa isang misyon kami. Noong una ay hindi ko maintindihan kung bakit gusto ni Ido
at ni Azul na tanggapin ang misyon but then Axel John told me that it's been a long
time since we did something bad as a group. Naisip ko na tama nga rin naman.

Ang misyon namin ay tapusin ang pangingikil ng Consulate ng Alegeria sa mga tao sa
Ethiopia. Ang nagbigay ng misyon na ito ay ang SS na siyang Agency ni Adan Narciso.
And like what Axel John had said, I missed the adrenaline, this feeling in my
hypothalamus. Nakaka-excite, nakakapanginig ng laman.

"Alright, calm down, Ido Babes..."

Napatawa ako matapos kong marinig ang boses ni Azul. Hanggang ngayon ay hindi pa
rin sila nagbabago. Wala pa rin silang ginawa kundi ang maglandian. Iba na lang
ngayon dahil nakikisakay pa si Azul sa mga ginagawa ni Ido.

"Judas, do you see anything?" King David asked me. Nandito ako sa baba. Si Azul at
Ido ay nasa mataas na building sa gilid ng café, si Axel John ay nasa katapat na
establishment, samantalang si David ay nasa isa sa mga building na nakapalibot lang
sa café na iyon. Lahat kami ay armado. Ang utos sa amin ay patay kung patay. The
man had tortured and killed many people just for money - ang mga taong ganoon ay
dapat na pinapatay lang. Hindi dapat binubuhay ang taong pera ang sinasamba.

"I see him!" David announced. "On your mark Jude!" He said to me. Nakita ko ang
sasakyan. Tumayo ako. Bumaba ang Consulate. Sinalubong ko siya. Napapaligiran siya
ng kanyang mga bodyguards.

"Ready?" I spoke.

"The hell! Tira, Judas!" Sabi ni Azul. Inilabas ko ang baril ko at pintukan ang mga
bodyguard niya. Nagkagulo ang mga tao. Maya-maya ay nakita ko si Azul na tumalon
mula sa third floor ng isang building.

Binaril ni Azul ang driver nito.

"May bata!" Sigaw ni Ido. "Kasing tabi ni Mamon!"

"Ulol! Pumapayat na ang anak ko!" Sigaw naman ni David. Umulan ng bala sa café
hanggang sa makuha ni David ang Consulate.

"Keep your helmets on, mga ulol!" Sigaw ni Ido sa kabilang linya. Maya-maya ay
dumating ang getaway vehicle. Isinakay ko roon ang Consulate. Nang makapasok kaming
lahat sa loob ng kotse ay itinutok namin sa kanya ang mga baril.

"Ano papatayin ko na?" Tanong ni Ido.

"Hindi! I have a better plan." Wika naman ni King David. Parang alam ko naman kung
anong plano iyon kaya ako na mismo ang nagmaneho para sa aming lahat. Narating
namin ang disyerto at doon itinali namin at binusalan ang Consulate saka namin siya
iniwan doon.

Umalis kami nang nakabitin na siya nang patiwarik. Nagtatawanan ang grupo.

"Bahala siyang mamatay doon." Wika pa ni Ido. I was shaking my head. Kahit paano ay
nakadama ako ng tuwa sa ginawa naming iyon. Napakatagal na mula nang gawin namin
ang bagay na ito - buhay pa si Jesusa - hindi pa ako mabait. Hindi pa ako
nawawalan.

"Babalik na ba tayo ng Pinas? Bumalik na tayo, miss ko na si Georgina at ang anak

kong kasing gwapo kong si Narcissus."

"Ulo mo Ido!" Sigaw ko. Natawa naman ako nang makita kong inambaan niya si Axel sa
pag-aakalang si Axel John ang nagsalita.

"Tang ina mo si Judas iyon!"

"Judas? Si Judas ba iyon? Siya, pagbigyan ang virgin na ulit."

"Ulol!" Sigaw ko pa. Napapailing na lang ako. Nagsisisi ako at nasabi ko pa na

halos isa't kalahating taon na akong celibate. Para sa akin ay wala namang problema
pero inaalaska ako ng grupo Nagpapakavirgin daw pa ako dahil hinihintay ko ang
pagbabalik ni Samuelle.

Sa totoo lang naman ay hindi na ako naghihintay. Hindi na ako umaasa na babalik
siya dahil kung babalik siya noon pa sana pero halos dalawang taon na ang nakalipas
- napakahabang panahon na para maghintay sa isang taong hindi naman sigurado kung
babalik pa.

Hindi ako galit kay Samuelle. Wala akong karapatan. Ako pa nga ang may atraso sa
kanya. Ang iniisip ko lang sana ay mapatawad na niya ako para pareho nang matahimik
ang mga kaluluwa namin.

Sometimes, I still become sleepless lalo na kapag naalala ko ang huling usap naming
dalawa. Arruba said that I need closure. Maybe. Hindi na ako umaasang babalikan
niya pa ako.

May nararamdaman ako kay Samuelle pero mas nangingibabaw sa akin ang kagustuhan na
mapatawad niya muna ako bago ang kung anupaman.

Kung tutuusin ay pwede ko siyang hanapin. I have
ko lang kay Axel John ay kaya niyang silipin ang
gabing umalis siya. I could know here she is but
know that if I find out, I'd fly to where she is
her mom.
the means to find her. Isang sabi
lahat ng flight details noong
I choose not to know it because I
and break that promise I made with

Tumupad lang ako sa usapan namin ni Mrs. Santos. Inayos ko nga ang sarili ko.
Gumalaw ako. I got back on track. Nagtayo ako ng isang restaurant - legal na
restaurant at kasosyo ko doon si Mariella - ang asawa ni KD. Sinimulan kong mabuhay
ng malinis. Mabagal ang pasok ng pera kumpara sa una kong trabaho pero mas magaan
naman sa pakiramdam na wala akong naaagrabyadong tao.

Matapos ang trabaho ay nagsiuwi kami sa Hotel kung saan kami nakacheck in. Nag-ayos
na kami ng mga gamit dahil sa gabing iyon ay babalik kami ng Pilipinas. Another
eighteen hour flight again. Sasakit na naman ang pwet ko kakaupo sa eroplano habang
pinagtitiisan ang kaingayan ni Ido. Siya kasi ang katabi ko sa flight.

"Jude." Tawag sa akin ni Azul. Inakbayan niya pa ako. "I know we had a deal but I
looked for Samuelle and I now know where she is." Wika niya pa sa akin. Napatingin
ako sa kanya.

"She's in Bermuda."

"I know." Wika ko pa.

"How?" He asked.

"You just told me. Thanks, Bro. But I think Samuelle is doing a good job hiding
herself in that place."

"Oo naman! Tingnan mo na iting picture niya sa yate kasama si Callix. Syota niya na
siguro ito." Napatingin naman ako kay Ido na kaharap na naman ang cellphone niya.
Ipinakita niya sa akin ang litrato ni Sam nan aka-two piece pa habang may hawak na
wine glass tapos ay katabi ang lalaking tinatawag niyang Callix. Nakadama ako ng
pagiinit ng ulo pero pinakalma ko ang sarili ko. Wala akong karapatang magalit.
Nasapak ko naman na minsan ang Callix na iyon. Quits na lang kami.

"Tang ina, Judas, hinawakan sa bewang oh! Magsyota na ito! Nagsesex na ito!"
Ang ingay-ingay ni Ido sa eroplano. Nakakaramdam na ako ng yamot. Sa inis ko ay
kinuha ko ang phone niya at inapakan iyon ng apat na beses.

"Tang ina mo! Paano ko na makokontak si Georgina! Baka isipin noon na-kidnap na ako
dahil sobrang gwapo ko!" Wika pa ni Ido. Binatukan ko na siya

"May tranquilizer ba dito? Sabihin mo nga King David na saksakan si Ido sa bunganga
nang mawala na ang ingay dito!"

"Oo na! Tatahimik na! Bilhan mo ako ng bagong phone!" Sigaw pa niya sa akin.
Tumango na lang ako. Wala na akong pakialam kay Ido. Nakakayamot lang naman kasi
siya. Kung ano- anong pinagsasasabi nila.

But then, I sighed. May nararandaman akong kung anong masakit sa puso ko. Natural
lang siguro iyon kasi nga mahal ko siya kaya lang hindi tama dahil hindi ko naman
siya pag-aari.

The flight is too long but I couldn't sleep. Sa isipan ko naglalaro ang masasakit
an scenario - na naagaw na nga ni Callix sa akin ang Sampalok ko. Oo, Sampalok ko -
akin. I sighed.

We reached the Philippines. Ako ang unang umalis sa grupo matapos kong
makipagkamustahan sa mga asawa nila. Maayos naman ang buhay ko sa ngayon.
Everything is in place. Wala nang gulo, wala nang humahabol sa akin o sa amin, kami
na nga mismo ang naghahanap ng gulo, bago na rin ang bahay ko. I moved to a new
house - sa mismong village kung saan nakitira si Azul, Ido, KD at Axel John. Ang
masakit lang doon, silang lahat may kasama sa bahay, ako nagkakaroon lang ako ng
kasama sa bahay kapag uuwi si Arruba at ang pamangkin ko galing ng New York.

Binuksan ko ang pintuan ng bahay ko. Inilapag ko lang ang mga gamit at saka naupo
ako sa couch doon. I clicked the remote and Samuelle's voice filled the air.
Itinago ko ang Ipod niya at kapag mag-isa ako o kapag nami-miss ko siya. She's
singing that song again...

I dare you to move...

Dare you to move...

Singing has become my hobby. Naisip ko na nakakasama ko si Sam kapag may involve na
music, para bang mas nalalapit ako sa kanya,

Tumayo ako para kunin ang mga gamit ko nang mapansin ko ang isng kulay putting box
na nasa may pintuan ko. Kinuha ko iyon at inalog kung ano sana ang laman. Pero wala
naman akong marinig na kung ano kaya binuksan ko na lang. Nanlaki ang mga mata ko
nang makita ko ang isang putol na kamaynna duguan na nasa loob niyon.
"Tang ina." I mumbled.

May note na nakalagay doon.

Let the games begin. Hugs and Kisses.

_________________

"Saan ka galing Samuelle? Kanina pa kami naghihintay sa'yo nila Kuya Robi! Mula
nang makabalik ka galing Bermuda, hindi ka na napirma sa bahay!"

Sinalubong ako nang nakapamaywang na si Batman habang pinanlalakihan ako ng mga

mata. Kung normal na buhay ito ay kakabahan na ako dahil sumisigaw na si Kuya Bruce
Wayne pero I find him really funny. Ang o.a. lang kasi ng pag-aalala niya. Hind pa
naman gabi. Alas tres pa lang kasi nang hapon tapos hindi pa naman ganoon kadilim
pero nandoon na siya agad sa bungad ng front door namin at nagpuputak na para bang
dalaga.

It's been three weeks since I got back from Bermuda. Hindi nga ako nagsabi. Nagulat
na lang silang lahat habang kumakain sila ng almusal ay bumaba ako mula sa hagdan
at binate sila. It's been a long time since I had my family with me. Two years
seemed forever.

Nakakatuwa kasi nauwi rin si Ate Gabi at Kuya Robi. Next month ang balik nila
papuntang Ibiza pero sa ngayon dito muna sila para daw magkakasama muna kami.

"Oh, nandyan na ba?" Boses naman iyon ni Logan. "Maupo ka nga doon at makinig ka sa
amin." Hinablot niya ang braso ko inupo ako sa couch. Nandoon na si Kuya Robi,
nakaupo na rin si Gabi.

"What the hell is wrong with you, Samuelle?! Sinapian ka ba ng ibang espirito
habang nasa Bermuda ka? Anong ginawa ni Callix sa'yo?!" Sigaw pa ni Kuya Robi.

"Wala siyang ginawa! He just stayed with me. We're friends at wag nga kayong
paranoid! Hindi niya ako nililigawan!" Natatawang wika ko.

"Saan ka galing?! Umalis ka ng seven bumalik ka ng three?!" Sabi naman ni Logan.

"Oh? Bakit? Preso ba ako sa bahay na ito ay kailangan alam ninyong lahat kung saan
ako pupunta? Nagpaalam naman ako kay Mommy! Alam no Mommy na aalis ako. Dapat
kanina pa akong tanghali pero kasi nasiraan ako ng sasakyan. Naghanap pa ako ng
extra na tire. I changed the tire tapos medyo nasaktan pa iyong finger ko pero okay
naman---"

"Bakit hindi ka na lang tumawag! Nasaktan ka pa tuloy!" O.A na naman na sigaw ni

Kuya Batman. Kinuha naman agad ni Ate Gabi ang kamay ko para tingnan ang mga daliri
ko.

"See, Sinigang na Sampalok?! You hurt yourself!"

"Hindi ka na talaga namin maintindihan!" Sabi ni Kuya Robi. "Sam you can't just
change a tire! You have to call us! Anong silbi nami---"

"Why the hell are you four terrorizing me?!" I rose. Hindi ko kasi sila
maintindihan. Anong problema kung nasiraan ako ng gulong at pinalitan ko iyon ng
ako lang? Gagawin pa ba nilang big deal iyon?

"It's just a flat tire and I changed it myself. I got hurt, I'm okay and now we
just have to move on! Hindi naman ako namatay dahil lang sa nasaktan ang daliri ko!
You guys are overreacting! It's just a flat tire!"

I walked out. Naiinis ako sa kanila. Kung tratuhin nila ako ay para akong bata.
Hindi naman na ako bata at alam kong alam nila iyon. May mga bagay sa buhay ko na
kaya ko nang gawin nang ako lang at hindi por que bumalik ako dito ay magpapa-baby
na naman ako.

Living alone made me realize how good it feels to be independent Not that I don't
love my family anymore, it's just that my siblings are really super o.a.

"Hi Mom." Pumasok ako sa kwarto nila ni Daddy. Nakaupo si Mommy sa kama habang
inaayos ang mga damit ni Dad. Gusto kasi ni Mommy na siya pa rin ang nagtutupi ng
damit ni Daddy - which I find really sweet.

"What happened down stairs?" She asked. Nagyuko ako ng ulo.

"Sorry mom. I didn't mean to yell at the Kuyas and Ate Gabi but they are all
getting to my nerves. Nagpalit lang ako ng flat tire tapos parang ginawa na nilang
National News ang nangyari! It's so oa!"

Mom giggled. Hinaplos niya ang mukha ko.

"Ikaw naman, na-miss lang ng mga kapatid mo ang babylove nila."

"Ikaw lang naman ang gusto kong tumawag sa akin ng babylove, Mom. Hindi na ako
bata. I realized that there are many things in this world that I can do by myself
and one of those things, Mom is the flat tire. And, I can cook, natikman mo iyong
luto ko kagabi diba noong nag-midnight snack tayo nila Daddy!" Namilog ang mga mata
ni Mommy habang nakatingin sa akin.

"I missed the old you, babylove but this you is better. You're smile, it reaches
half of the outer space. I know you're getting there..."
Ngumiti naman ako. Hinalikan ko si Mommy at pumasok na sa kwarto ko. Hindi ko alam
kung bakit pakiramdam ko ay may ibang taong pumapasok sa silid ko. Noong kararating
ko, napansin kong naiba ang pwesto ng paborito kong lampshade at ng gitara ko,
naisip ko na baka si Mommy lang iyon - but my gut feel is telling me the other. But
I shrugged it off.

Naglakad ako papunta sa closet ko pero napangiwi ako nang may matapakan akong kung
ano. Tiningnan ko iyon. Isang bracelet. Pero kaninong bracelet? Pinagmasdan ko
iyong mabuti. I've never seen this before. Baka kina Ate or sa mga kuya ko.
Ibabalik ko na lang sa kanila. Nagbihis na akong muli at nahiga sa kama. Medyo
inaantok na ako. Hindi pa rin kasi ayos ang body clock ko. Tumayo ako para isara
ang bintana ko pero nang tumingin ako sa ibaba ay napansin ko ang isang pamilyar na
mukha na nakatingin sa direksyon ko.

I know that face. I just forgot the name. Pero nagtatrabaho siya dati sa Revert. I
blinked. Pagdilat ko ay wala na siya. I just shook my head. Isinara ko ang bintana
tapos ay nahiga na muli sa kama ko. Bukas, maghahanap na ako ng bahay na
malilipatan.

But I'll apologize to my siblings first.

____________

"Ano bang kwenta nitong ginagawa natin Judas? Kailangan nating hukayin si Jesusa
para makasiguradong hindi siya ang kaaway natin ngayon? Wala ka na bang tiwala sa
patay?"

Tanong nang tanong sa akin si King David. Nang gabing iyon, sumugod kaming lahat sa
sementeryo kung saan nakalibing ang katawan ni Jesusa halos dalawang taon na ang
nakakaraan. Hindi ko na pinatagal ngayon ang problema. Agad kong sinabi sa mga
kapatid ko. Ayoko nang maulit ang nangyari dati. Alam ko na kapag sabay-sabay
naming hinarap ang problema ay malulutas agad namin ito.

"Maigi na iyong nakakasigurado. Natatandaan mo ba si Maximo Paraiso, Ido? May

double siya, isang taong binayaran niya para maging kamukha niya. Dummy. At ilang
beses na ba siyang namatay? Pero kailan lang ba talaga siya namatay? Mabuti na
iyong alam natin. Kapag nag-match ang dental records, doon lang ako matatahimik."

"Tama si Judas, kaya bata, hukay pa more!" Sigaw ni Ido. Natawa si Azul at kinuha
ang aparato na magagamit namin para malaman kung si Jesusa nga ba ang nakalibing o
hindi. Hindi ko kasi matandaan kung may double din ba si Jesusa pero maigi na rin
iyong maingat kaming lahat.

"Tang ina ninyo por que ako iyong bata dito!"

"Hindi, KD, ikaw kasi ang supot!"

"Ulol mo Ido! Panget!"

"Tang ina mo ang sakit mo magsalita!"

Nabuksan nila Ido ang kabaong, kinuha nila ang ngipin sa bungo at inilagay ni Azul
iyon sa aparato ko. We waited for minutes and muttered our own favorite curses when
the machine said NEGATIVE.

"Boys, I guess we have another battle to fight."

I was thinking hard. Bakit babalik si Jesusa? Ano pang kailangan niya and then I
realized what she might want.

She wants me. She wants to hurt me and the only thing that can hurt me the most
is...

"We have to secure the family." Azul said.

"I have to secure Sam." Sabi ko.

"Nasa Bermuda si Sam." Sagot ni Ido. Oo nga naman. She's safe there.

"She got back three weeks ago." Sagot naman ni Azul. Bumilis ang tibok ng puso ko.

"I have to get her and save her this time."

=================

Deceit # 16

"Callix, sometimes I have a feeling that someone is following me..."

"Are you scared?" Callix asked me over the phone. Hindi ko alam kung natatakot ba
ako o na-e-excite ako dahil sa adrenaline na nararamdaman ko sa pag-iisip na may
sumusunod sa akin. Naisip ko kasi na malaki ang posibilidad na si Judas ang
sumusunod sa akin. Ewan, basta... nararamdaman ko lang.

"Hindi. I'm good. You don't have to worry. I'll see you soon. Bye..." Tinapos ko
ang tawag naming dalawa. Nasa bahay ako noon at ako lang mag-isa. Mom and Dad are
in Revert, ang At Gabi nasa mall kasama ang mga kaklase niya noong high school at
ag mga Kuya ko, nag-basketball kasama sina kuya Gerd. I stayed at home instead of
going somewhere else. Inaayos ko na kasi ang mga gamit ko. Nakahanap na ako ng unit
na malilipata. Nagpaalam na ako kay Mom, siya na ang nagsabi kay Dad. Nakakatuwa
kami ni Mommy ngayon dahil noon, parati kaming nag-aaway, ngayon, siya na lang ang
kakampi ko sa bahay na ito because she understands me.

She once said that we are so alike.

Bumaba ako sa kusina para uminom ng tubig. Habang naglalakad ako sa hallway ay
napansin ko ang kakaibang katahimikang nagahari sa buong kabahayan. Something is
oddly different today and I don't know what.

Nagpatuloy na lang ako sa paggalaw. Safe naman ako dito sa bahay. Sa Bermuda nga
nakakatulog ako ng bukas ang back door, wala namang pumapasok sa bahay namin dito
pa kaya. Yes, I know it's the Philippines with all the laglag/tanim bala but I'm at
home and I know that I am safe here.

Dumiretso na ako sa kusina para manguha ng isang baso ng tubig. Uminom ako, pagbaba
ko ng baso at nakaramdam ako ng kaba. May tao sa likuran ko. I faced the person and
I saw two men wearing their helmets and they are about to get me.

"Ahhhh!" I screamed so loud. Binato ko sila ng kaldero at kawali saka nagtatakbo

paakyat sa itaas para magkulong sa kwarto ko. Anong nangyayari? Bakit may
masasamang tao sa paligid ko ngayon? Kinakabahan ako.

I was halfway to the stairs when I saw another two helmeted men. Aabutin na nila
ako nang muli akong tumakbo pababa. Naroon naman ang dalawang lalaki pa. May dala
silang baril, nakasuksok iyon sa gilid ng baywang nila. Nanlaki ang mga mata ko. I
did the bravest thing I could. Sinipa ko ang isa sa pagitan ng hita niya.

"Ah! Putang ina!" Sigaw niya dahil sa sakit.

"Leave me alone!" I screamed. Lumabas ako ng bahay. Nakita ko ang baseball bat na
ginamit nila Logan kahapon noong naglalaro sila nila Batman. Pagharap ko ay may isa
na namang lalaki doon. Pinaghahampas ko siya ng baseball bat sa braso.

"Aray! Aray! Aray! Shit! Masakit!" Sigaw niya. Nakatakbo ako. Nakalabas ako ng
bahay. Ang plano ko ay pupunta ako sa bahay ni Ninong James at doon magtatago. Si
Ninong James ang pinakamalapit sa bahay namin. I know that in there, I'll be safe.

"Hoy! Puki kang babae ka!" Sigaw ng isang lalaki pa. Nang lumingon ako ay nakita
kong nakasakay siya sa motor niya at papalapit sa akin. Nanlaki ang mga mata ko.
Umikot ang paningin ko, may nakita akong puno. Tumakbo ako doon at umakyat. Kung
hindi ako safe sa baba, sa puno safe ako.

"Tang inang babae ito! Sabi niya hindi daw lalaban! Tang ina, pinaghahampas ako ng
baseball bat!"
"Ako nga binayagan ng gaga eh! Sasabunutan ko sa bulbol iyan! Tapos ngayon umakyat
pa sa puno! Hoy! Maldita! Bumaba ka dito, mag-sparring tayo!"

Hindi ko sila maintindihan. Why are they here? Anong kailangan nila sa akin?
Napasigaw ako nang may magpaputok ng baril - na naging dahilan para ma-out of
balance ako kaya nahulog ako. Ang buong akala ko ay malalaglag ako sa lupa pero may
mga bisig na sumalo sa akin - isang lalaking naka-red na leather jacket. Siya iyong
pinaghahampas ko ng baseball bat kanina.

"Bitawa mo ako!" I hissed. Sinakal ko siya.

"Sasama ka sa amin sa ayaw at sa ayaw mo!" Sigaw niya. Ipinasan niya ako sa balikat
niya na parang sako ng bigas. Nagpupumiglas ako. Pinaghahampas ko ang likuran niya.
Nakita ko na naman ang baril sa likod ng bewang niya. Kinuha koi yon.

"Ibababa mo ako o sasabog - ay shit!" Nabitiwan ko ang baril at pumutok nga iyon."

"Anong sasabog? Tara na!" Ipinasok nila ako sa loob ng isang coaster.

"Pakawalan ninyo ako dito?!" Sigaw ko. "Help! I'm being kidnapped. Pinaghahampas ko
ang bintana ng coaster na iyon. "Help! Help!"

"Manahimik ka!" Sigaw ng isa. "Sisikmuraan kita sa puke!"

"Tseh! Kung makaano ka!" Sigaw ko. "Iyong white ranger ang bading sa power
rangers!" Binelatan ko siya. "Pangit!"

"Hoy! Hindi ako pangit!" Nagulat ako nang mag-alis siya ng helmet. Napaawang ang
mga labi ko. I know that face!

"You'rr Judas' friend." I mumbled. Nakadama ako ng panghihina pero saglit lamang
iyon. Nilapitan ko siya tapos ay binayagan ulit. "Bakit ninyo ako ni-kidnap?!
Masamang tao kayo! Pakawalan ninyo ako! Idedemanda ko kayo ng kidnapping!"

"Aray! Iyong itlog ko! Basag na! Kanina ka pa! Papatusin na kita!" Inambaan niya
ako. Napasigaw ako.

"Pangit!" I yelled again.

"Nakaka-offend ka na! Hindi nga ako pangit! Tang ina ka!"

"Shhh! Ido, tama na!" Sabi ng naka-red. Inalis niya ang helmet niya at nagpakilala
sa akin. "Ako si Axel John. Hindi pa tayo nag-meet kahit kailan, nice to meet you
Samuelle." I shook his hand.
"Siya shake hands, ako bayag tapos may kasamang pangit pa? Wow! Fantastic Baby!"

I rolled my eyes. Napansin kong nakalabas na kami ng village namin. Hinara ko sila.

"Why am I here? Anong kailangan ninyo sa akin? Wala akong ginawang masama kay
Judas. Hindi ko na nga siya ginulo eh! I moved on, I lived my life---"

"Kakanta ka?" Tanong noong Idong pangit. "Hindi iyan ang tanong, ang tanong diyan,
noong bang nawala ka, hindi mo na ba minahal si Judas?"

Hindi ako sumagot. I looked away. Iniisip ko na sa araw na ito, may posibilidad na
makita ko si Judas. Why else would I be here? Bakit niya ito ginawa? Does he still
want me? Do I still want him? Alam kong kung nasaktan ako ay may posibilidad din na
nasaktan ko siya. Siguro mga twenty - five percent naman ang sakit na naramdaman
niya. Siya kasi, binago niya ang paniniwala ko sa buhay. Judas had affected me so
deep that I had to repair the damaged he had done by myself.

Noong nandito ako, sinubuksan ko naman na gamutin ang sarili ko sa tulong ng

pamilya ko at ng mga kaibigan ko pero hindi sapat. Kapag nandito ako sa Pilipinas,
hindi naman ako lulubayan ng mga kapatid ko at ng Daddy ko, so I had to leave and
leaving the country helped me find what I was looking for...

Myself.

Loving Judas made me realize that there's more to life than fairytales and happy
endings. Life is composed of hardships and pain - those are the spices of life.
Hindi pwedeng kapag sinabing once upon a time, lahat happily ever after na.

And Judas opened my eyes to the beautiful cruelty of reality.

I may not accept it at first but by the pain he caused me, I slowly embraced
reality and it is what made me today.

Hindi ko alam kung saan nila ako dadalhin, nakaidlip na kasi ako. Napansin ko na
lang na nakalabas na pala kami ng Metro. Napapalatak na lang ako dahil nga hindi ko
alam kung saan kami pupunta, at hindi ko nasabi kay Mommy o kay Daddy na aalis ako.
They'd be worried.

Gabi na nang dumating kami sa isang bahay na malapit sa dagat. Bumaba sina Ido,
sumunod naman ako. Malaki ang bahay na iyon, maliwanag pero tagong-tago.

"Sinong nakatira dito?" Tanong ko sa kanilang dalawa. Bigla ay naaalala ko ang mga
kasama nila kanina. May kasama pa silang dalawang lalaking naka-violet at naka-blue
na helmet. Nasaan na sila at bakit hindi naman sila kasabay na umuwi dito?
Napakamot ako sa aking leeg. I do that every time I am uncomfortable.

Just the thought of seeing Judas after two years makes me feel nervous. Anong
sasabihin ko sa kanya? Anong gagawin ko kapag nakita ko siya? Anong mangyayari?

I know I should've talked to him that night when he almost killed Callix but I was
too hurt back then.

"Hoy! Halika na sa loob!" Sigaw sa akin ni Ido. I made a face. Sumunod ako sa
kanya. Pumasok kami sa loob ng bahay.

Ang una kong napansin ay ang mga batang naglalaro sa malaking salas. May isang
batang naglalaro ng lego. May isang bata naman na lakad - takbo papunyta kay Ido.

"Papa! Papa!" Kinarga ni Ido ang batang lalaki.

"Ah! I miss you, baby boy! Ang pinakagwapong baby sa mundo!"

"Subong!" Sigaw pa ng baby. "Subong!"

"Ay, wala, kiss na lang!"

"Daddy!" Isa namang batang babae ang tumakbo mula sa gilid at kumarga kay Axel
John.

"Hi, Reese! Daddy missed you!"

"Dad, sabi ni Daddy Judas tuturuan niya ako mag-swim bukas daw!"

I shook. Just by hearing his name shook my being. There and then I know that I'm
still not over him - really over him. Maybe we need to have closure. Maybe we need
to have closure. I heard that's a thing now...

"Nasaan ba ang Daddy Judas mo? Sabihin mo may naghahanap sa kanya."

"Fuck you! Hindi ko siya hinahanap!" Pinanlakihan ko ng mata ang Axel John na iyon.

"You just bruised a man's ego, Samuelle." Narinig ko si Ido. My gaze flew to the
grand staircase on my left - that was when I saw him.

He's wearing his infamous reading glasses, a black shirt and his semi tight blue
jeans.
Nag-tumbling ang puso ko...

"Hey Jude!"

Out of all the words in the English language, iyon lang lumabas sa bibig ko.

Hey Jude!

_____________

"Sasama nga ako!"

"You stay here and guard the ladies and the kids, Judas. Kami ang kukuha kay
Samuelle. Kung tama ang nakita ni Axel John, may sumusunod kay Samuelle at may
nagmamanman sa bahay nila. Kailangan na natin siyang makuha dahil mukhang desidido
si Jesusa na kunin ang ex mo para patayin talaga." Wika ni Azul habang nakatayo
kami sa paligid ng isang malaking round table.

Sa gitna ng round table ay ang mga litrato ni Samuelle habang naglalakad, nakatanaw
sa bintana o umiinom ng tubig. Sa labas ng bahay nila ay may puting van na
nakaparada. I saw that once, but I didn't do anything na hindi alam nila Azul. Now
that we have confirmed that Jesusa is still after Samuelle, Azul alerted everyone.

Ngayon araw namin kukunin si Sam pero bigla ay hindi na ako pwedeng sumama.

"Axel, did you already figure out why the heck is Jesusa after innocent Samuelle?"
Ido asked Axel John who is in front of the laptop.

"Hindi pa, maghintay ka, umo-order ako sa Mcdo! Ang gwapo ni Alden no."

"Hah! Nagkakamali ka, Axel John Bading! Hindi pa pinapanganak ang mas gwapo sa
akin!" Kana na naman ni Ido.

"Can we just focus here?!" Inis na naman si KD. "We have to catch that devilish
woman before she shot anyone again - hindi na siya pwedeng makalapit sa pamilya ko
- lalo na sa mga anak ko!"

"Alright! But can't I really come? Maybe it's better f I pick her up."

"No! You stay here!" Sabi pa ni Azul.

"Oh, ayan na." May ibinigay si Axel John na litrato sa amin. Litrato iyon noong
medyo bata pa si Jesusa, siguro ay mga nasa early twenties siya doon. May kasama
siyang lalaki sa litrato. Alam kong nakita ko na ang lalaking iyon. And if my
memory serves me right, I saw the man in a picture inside Sam's room. Sa litrato ko
lang din siya nakita.

"The man's name is Robin Christopher Santos. Ex ni Jesusa. They were engage, they
were about to get married in Ibiza when Robin found out what kind of family Jesusa
had. He left her. He broke her heart. Nagmakaawa si Jesusa na balikan siya ni
Robin, she even played the I'm pregnant card para balikan siya ni Robin and he did
but months later, he found out na niloloko lang siya ni Jesusa kaya muli siyang
umalis, sinundan siya nito para muling magmakaawa, turns out, sumusunod din pala sa
kanya si..."

Axel looked at me. Parang alam ko na ang sumunod na nangyari. I suddenly remember
the incident. Ihahatid ko pauwi ang kapatid ni Jesusa noon - we we're in Ibiza and
Angel found her sister running after a man. I knew that she's engaged to be married
and that she told everyone that she was pregnant. Iyak nang iyak si Jesusa nang
gabing iyon and Angel did everything to comfort her pero nagwawala si Jesusa kaya
tumakbo siya, sumunod si Angel and there, she got hit by a car and died instantly.

"Blood for blood. Her sister died so Samuelle has to die too." Wika pa ni Ido.
"Bobong babae. Dinamay niya pa ang lahat!"

"Hindi tayo damay, Ido. Galit si Jesusa dahil sa ating dalawa namatay si Maximo.
She hated us for taking away her only family and she tried taking away ours..."

"Pwes, hindi na niya magagawa iyon." Sabi ni KD. "Bago niya pa mahawakan ang
himulmol ng taba ng anak ko, papatayin ko na siya!" Galit nag alit si KD.
Nagtanguan na lang kami.

"Azul... can..."

"No!" He said. "You stay here. We'll get Samuelle."

"Go easy on her. She's a weakling. Hindi siya marunong lumaban!" Pahabol sigaw ko.

Mula nang umalis sila ay hindi na ako mapakali. Paano kaya kung maunahan sila Azul
ng mga tauhan ni Jesusa? Anong mangyayari?

"Someone's excited." Narinig ko ang boses ni Georgina. Kasalukuyan niyang

pinapalitan ng diaper si Narcissus. Nakatingin ako sa kanya.

"Daddy Jude, nagpupu po si Reese! Mabaho!" Sigaw naman ni Baby Blue. Tumawa si
Bernice Anne at kinuha ang anak niya.

Si Leira naman ay hinahabol si Red na nagtatakbo sa garden. Hindi ako talaga

mapakali. Hanggang sa magtakip - silim na at lahat. Wala pa rin sila.
"Jude nandyan na sila." Sabi ni Leira sa akin. Kinakabahan akong umakyat sa taas.

Tang ina! Bakit ba ako umakyat sa taas samantalang sasalubungin ko dapat siya?

Pumasok sila. Naua si Ido. Napabuntong-hininga ako nang malaman kong sila Ido nga
ang nauna. Sumunod si Axel John and finally, Samuelle came.

And just by looking at her, I know that she had changed.

"Hey Jude!" She awkwardly smiled at me. Bakit ganoon? Sila na ba ni Callix kaya
siya ganyan? Wala na ba akong puwang sa puso niya? I shook my head.

I just nodded at her. Pero hindi ko naman inalis ang tingin ko sa kanya.

"Tang ina mo, Judas! Hindi makakalaban! Putang ina! Binayagan ako!" Sigaw sa akin
ni Ido. I was shaking my head. So Samplalok knows how to fight now...

Umalis ako. Hindi ko kinaya. Naiisip ko ang mga bagay na pinag-usapan namin ni Mrs.
Santos habang naghihintay akong bumalik siya.

I was scarred, bruised and traumatized by my father. He killed my mom, he shot me

and Arruba. He took away my childhood and changed the way I look at life.

I didn't know how to accept love from other people outside my circle. I didn't know
how to treat them and in Sam's case, I didn't know how to accept the love she is
freely giving to me.

Nandito na siya pero hindi ko naman siya kayang harapin. Naduduwag ako.

I spent the night sitting at the poolside. Inaalaska ako ni Ido pero hindi ko siya
pinapansin. Kinukondisyon ko ang sarili ko sa pakikipag-usap sa kanya. Nandito na
siya, hindi ko siya pwedeng iwasan...

Hey Jude, don't make it bad

Take a sad song and make it better

Remember to take her to your heart

Then you can start to make it better...

Lumingon ako. Nakita ko si Sam na papalapit sa akin. Naupo din siya sa poolside.
Nakangiti siya. Wala na iyong awkwardness sa ngiti niyang iyon. May distansya sa
pagitan namin. She keep on singing...

Anytime you feel the pain, hey Jude, refrain...

Don't carry the world upon your shoulders

For well you know that it's a fool who plays it cool

By making his world a little colder

Nah... nah... nah...

"Hi, Judas." Finally binati niya ako.

"Hello, Samuelle." I tried smiling. My heart is beating faster and faster.

"I'm sorry..." I said. She smiled.

"Ako din. Sorry."

Kumunot ang noo ko. "What for?"

"Kasi alam mo habang wala ako, siyempre nasa stage ako na nagalit ako sa'yo pero
isang gabi habang nakikipagtitigan ako sa moon, naisip ko na baka may possibility
na nasaktan din kita. Kahit mga twenty-five percent lang. Tapos naisip ko kung
gumaling ka na. I prayed to God every night that you fix yourself. Alam kong may
kasalanan din ako. I gave myself to you even though I know that you only wanted to
kill me. I asked you to make love to me kasi naisip ko na baka patayin mo na ako
pagkatapos noon, at least wala akong pagsisisihan. Hindi ko alam ang reason mo,
Judas but that doesn't matter now. I forgive you."

Inabot niya ang kamay ko. "I forgive you for deceiving me, for lying, for trying to
kill me. You had the chance still you didn't. Tama ako, there is one good bone in
you - and that one good bone was enough for me to love you. I hope you forgive me
too, Judas. For saying bad things, for hurting you. For everything... I hope we can
free each other from the pain and start anew."

Sa lahat ng sinabi ni Samuelle ay wala akong naintindihan kundi ang sinasabi niyang
may good bone ako at iyon ang dahilan para mahalin niya ako. I have a good bone in
my body...

"We'll start anew..." Ulit ko sa sinabi niya.

"Yes. We can be friends." Iniabot niya sa akin ang kanyang kamay. Friends? Dahil ba
kay Callix kaya ako na lang ang kaibigan ngayon?

I shook her hand. Matapos iyon ay tumayo na siya. Sumunod naman ako. May distansya
ang paglalakad namin. Suddenly, she started singing again...

How can a heart like yours ever loved a heart like mine?

How could I live before, how could I've been so blind...

You open up my heart... You open up my heart...

Bigla ay humarao siya sa akin.

"I dream of that song every night. Dunno why."

I smiled.

"Oh, I know why..." Biglang wika ko.

"Bakit?"

"Kasi..."

"Ay putang ina! Naka-iskor ka na ba, Hudas?! Smoochie!" Ido yelled at us.

I just showed him my middle finger and waved at Samuelle.

Baby steps, Judas... Baby steps...

=================

Deceit # 17
"What are we doing?"

Pupungas-pungas pa ako habang papasok sa hq namin nila Azul. Nasa ilalim iyon nang
mansyon a tinutuluyan namin. Mino-monitor ni Azul at ni Axel John ang activity sa
labas. May tao silang inilagay sa loob ng kampo ni Jesusa. Alam namin kung nasaan
siya pero narito kami at naghihintay, iniisip kung mahahanap niya kami. Sa tingin
ko ay hindi, tago ang lugar ni Ido pero hindi pa rin namin masabi. Tuso si Jesusa -
at ang taong layon ay paghihiganti, nakagagawa ng paraan.

"We're actually looking inside their warehouse." Sabi ni Azul sa akin. "Hanggang
ngayon ay hindi niya pa rin alam na nakikinig tayo sa kanya. She's looking for
Samuelle - mabuti at wala na rin ang pamilya nila Samuelle sa bahay nila sa ngayon.
Mrs. Santos got your note and immediately they went to Ibiza. Safe sila doon. All
we have to do is to keep Samuelle safe and alive."

"Madali lang iyon." Sabi pa ni Axel John. "Mas mahirap pa nga iyong pinagdadaanan
ng kaibigan kong si---"

"Jestoni?" Magkapanabay na wika namin ni Azul.

"Hindi! Si Jake! Tang ina, nagtext sa akin, bumalik na daw ang babaeng mahal niya.
Nagugulo na daw ang mundo niya. I asked him why, he said that he doesn't know. Tang
ina, mahal niya eh pero nasaktan kasi siya. Naiintindihan ko siya. Pakshet."

"Minsan, Axel, hindi sapat na mahal mo lang, siguro kung nasasaktan siya, hindi na
ina dapat muna sila magsama." Wika pa ni Azul. Napailing ako. Hindi ko sila
maintindihan.

"Since when are you a love guru, Kuya?" Biro ko pa.

"Since I married the love of my life, thank you very much. Nga pala, gisingin mo na
ang bata, kailangan ko siya ngayon, may ipapagawa ako." Sumunod na lang ako kay
Azul. Umakyat ulit ako sa itaas para hanapin si KD na nasa kusina lang pala at
nanginginain na kasama si Monmon.

"Hoy, supot, tawag ka ni Azul." Wika ko habang kumakain sila ni Monmon nang
cereals. Nag-wave sa akin si Taba. Lumapit naman ako para halikan siya sa noo at
batiin ng good morning.

"Wag ninyo nga akong tawaging supot! Nasa harapan tayo ng anak ko!" Wika niya sa
akin. Natawa naman ako. Sinabihan ko na lang siya na puntahan si Azul sa ibaba
dahil hinihintay siya. Balak ko sanang bumalik pa sa pagtulog dahil umaga na halos
ako dinalaw ng antok. Hindi ko kasi mapigilan ang hindi magpunta sa silid ni
Samuelle, I was worried that the nightmares will come to her again so I sneak in
and sang to her again.

Old habits die hard. Nang mismong gabing iyon rin ay nakatanggap ao ng text mula
kay Mrs. Santos na nagsasabi na alagaan ko si Samuelle. Hindi naman niya kailangan
sabihin iyon sa akin. Gagawin ko ang lahat para kang maging safe siya at hindi ko
talaga siya pababayaan.

Naudlot ang pagbalik ko sa kama nang marinig ko ang boses ni Samuelle. Napatingin
tuloy ako sa labas. Nakita kong kasama niya si Baby Blue at si Reese sa may kiddie
pool. Nakababad ang mga paa niya habang nakikipagkwentuhan sa mga bata. Napangiti
agad ako.

Sisimulan ko na ulit ang baby steps.

Mabilis pa sa alas kwatro na pinuntahan ko sila. Narinig ko si Sam na kumakanta.

She was singing the song I sang last night. Naisip ko tuloy kung alam niya na
naroon ako.

"Ay! Uy, Hey Jude!" Ngumiti siya sa akin. Nanatili naman akong nakangiti sa kanya.
Binalingan ko ang mga bata.

"Are you having fun girls?" I asked them. Tumingin sa akin si Blue.

"Sabi ni Mama siya daw ang girlfriend mo, Daddy Jude pero sabi naman niya friends
lang daw kayo, sino pong sinungaling, si Mama po o si Ate Sam?"

"Oh my god! Hindi kami mag-boyfriend." Kana ni Sam. "We're just friends. Alam mo
iyon, ako iyong girl na friend. Kaya girlfriend." Paliwanag naman niya. Napailing
ako. I wanted to tell the girls that she is my ex - girlfriend pero naisip ko kung
counted ba iyong naging relasyon namin habang nagpapanggap pa ako sa kanya. Naupo
na rin ako sa tabi niya.

"Good morning, Sampalok." Bati ko. Napailing na lang siya.

"Judas, hindi na ako bata, wag mo na akong tawaging Sampalok, okay? Si Callix na
lang at si Mommy ang tumatawag sa akin nang ganyan. Nga pala, tinawagan ko si Mommy
kagabi. Safe naman daw sila sa Ibiza, hanggang kailan ba tayo magtatago? Tinawagan
ko na rin si Callix, kasi baka mamaya hanapin niya ako at alam kong mahahanap niya
ako, sabi ko 'wag niya muna akong hanapin at baka mapahamak siya."

Nagtiim ang panga ko.

"Bakit mo naman nasabi na mahahanap ka niya? He doesn't even know where you are..."

"Jude, we're talking about Callix - ay oo nga pala, hindi mo siya kilala." Tumawa
pa siya. "Si Callix iyon, he always finds me. Kahit saan ako magtago. Siya nga ang
nakahanap sa akin sa Bermuda. What is amazing is that I didn't even leave clues for
him but he found me. Kaya nag-aalala ako, baka kasi hanapin niya ako tapos... Nag-
aalala lang naman ako kay Callix." Pagpapatuloy niya. Tiim na ang mga bagang ko.
Tuwid na ang linya sa labi ko. Wala naman akong pakialam sa Callix na iyon. Hamunin
ko nang away frat iyon hindi iyon makakabangon.

Kahit matanda na ako, pumapatol ako sa bata.

"Anyway... change topic." Sabi ko sa kanya. "Tuturuan kong lumangoy si Reese

mamaya, gusto mong sumama? Diba mermaid ka..." I saw her smile.

"Sige, mamaya, pero wala akong panligo kaya papanoorin ko na lang kayo." Nakaramdam
ako ng saya matapos kong marinig ang sinabi niya. It's like a date for me. Doon ko
sisimulan ang baby steps naming dalawa.

"Ate marunong ikaw mag-bike? Ako nituruan ako ni Daddy Jude!"

"Oo naman! Marunong akong mag-bike!" Napangiti ako.

"Sinong nagturo sa'yo?" Akon a mismong nagtanong sa kanya.

"Si Callix. Ayaw kasi ng mga kuya ko na mag-bike ako, baka daw magasgas ang mga
legs ko so I asked Callix to teach me. Nabuko nga kami noong nabagsak ako tapos
nagkasugat nang malaki. Naban tuloy siya sa bahay namin." Tumawa pa siya habang
ikinukwento sa akin ang mga iyon. Hindi na talaga ako natutuwa.

"Mukhang matagal na kayong magkakilala ng Callix na iyon ano." Inis na wika ko.
Pinahalata ko na sa kanya na nagagalit ako pero nakalimutan ko na si Sam nga pala
siya, hindi niya matutukoy ang galit because she looks at everything in a positive
way.

"Yes. He's my best friend... almost..."

I nodded. Tumayo ako. "Tara na Reese, mag-swim na tayong dalawa." Hinubad ko ang t-
shirt ko - I did it in a what I call Idolicious way. Ipinakita ko ang dashboard abs
ko kay Sam. Siniguro kong nakatingin siya. Ngumisi ako nang makita ang reaksyon
niya. He mouth parted.

"So, Sam, may abs ba ang Callix mo?"

Nang hindi siya makasagot ay tumawa ako. I bet Callix doesn't have what I have. May
lamang ako sa kanya. I bet Callix can never take a bullet for her. He can never
take care of Sam. He can naver chase her nightmares away.

Wala naman sa tagal ng pinagsamahan iyan. Alam na alam koi yon. Iyon ang natutuhan
ko kay Azul at Leira. Wala sa tagal ang relasyon, iyong iba nga mula high school
pero saan din nauuwi? Sa wala.
"Ay, ano, papasok na ako saka magdamit ka Judasm sisipunin ka!" Pinanlakihan niya
ako ng mga mata. Ipinarinig ko sa kanya ang halakhak ko.

"Magiging akin ka din Sampalok." I whispered. "Bwahahaha!"

"Daddy, ang panget naman ng evil laugh mo! Tang ina!" Sabi pa ni Baby Blue sa akin.

_______________

"May pwede ba akong gawi dito?"

Natagpuan ko si Leira at si Yella sa kusina na nagluluto ng tanghalian. Hindi pa

ako masyadong magaling sa luto part pero pwede akong maghiwa ng kung ano para naman
may gawin ako. Dito kasi wala akong mahanap na gawin kundi ang maupo sa may pool
habang hinihintay kong maging fishtail ang mga paa ko.

Natatawa nga ako sa sarili ko, kung sa Bermuda nga hindi ako naging sirena, dito pa
kaya.

"Oo naman!" Wika ni Leira sa akin. "Halika dito, maghiwa ka ng kamatis." Binigyan
niya ako ng kutsilyo at ng sangkalan tapos ay inabot sa akin ni Yella ang kamatis.
Tahimik akong naupo roon tapos ay mataman ko silang pinakikinggan. Iniisip ko kasi
kung anong pwede kong sabihin. I sucked at starting conversations...

"So..." Narinig ko si Yella. "KD said that Judas tried to kill you. How was that?"

Natigilan ako. Kakaiba sila. Sa lahat ng sasabihin niya sa akin ay iyon pa ang
naisipan niyang itanong. Ngumiti pa rin ako.

"Scary. Especially after seeing him point that gun on me. Nakakatakot. Na-trauma
ako. I started having nightmares. Sa bangungot ko, paulit-ulit niya akong
pinapatay." Nakadama ako ng kilabot. Natatandaan ko pa rin ang mga panaginip ko.

"Tapos? You left... how was it?" Yella asked me. Bigla ay tumawa siya. "Natatandaan
mo ba noong nakita mo ako sa bus stop some years ago... paalis na rin ako noon.
Ikaw anong nangyari sa'yo noon?"

"Kaya nga. Are you still in love with him? Kasi if you are 'wag ninyo nang
patagalin, pero sabagay, pagkatapos na ng problema kay Jesusa para naman may drama
nang kaunti, para naman may element of suspense. Ay! Natatandaan mo ba noong
purgahin mo si Arruba?" Humagikgik si Leira kay Mariella. Natawa na rin ang huli.
Ikinuwento nila sa akin kung paano sila nagsimulang dalawa bilang magkaibigan.

"Si Georgina ang pinakaayaw namin noon, ang bitch niya kasi kay Ido. Ikaw naman,
pakiramdam ko masyado ka pang bata." Patuloy si Leira. Nakangiti ako sa kanya at
pinakikinggan ang bawat sasabihin niya.

"And I personally think na hindi naman siya bagay kay Judas." Sabi naman ni
Mariella. Hinawakan niya ang braso ko. "I'm sorry, Sam ha. Kasi alam ko iyong
kwento at medyo naaartehan ako sa'yo. Judas is like my husband's other Kuya at sila
ang palaging magkasama noong panahong iyon - iyong mga panahon na nagmumukhang
tanga si Judas sa kakahintay sa labas ng bahay mo, o iyong pupunta siya sa kwarto
mo nang madaling araw just to, quote, unquote - chase your nightmares away. Lahat
ng iyon ginawa niya para sa'yo and he doesn't even get enough credit for it. I
kinda hate you, I perceive you as someone selfish. Mahal ka rin naman ni Judas,
kung hindi mo nakikita iyon, you will not be here if he doesn't care for you pero
anong isasalubong mo, Callix here, Callix there... He's hurt. He couldn't even
smile for a year because you left. Sorry for bitching out on you but I really think
Judas deserves someone better and that's not you. You're only twenty five, Judas is
thirty - two, and you're too young. Hindi mo man gusto ay nasasaktan mo siya."

"Hoy, Mariella, tuloy-tuloy na naman iyang bibig mo!" Pagbabawal sa kanya ni Leira.
Napalunok ako. Gusto ko na nga maiyak pero hindi ko ginawa. That's not Samuelle
Santos anymore. Inilapag ko ang kamatis at ang kutsilyo.

"It's okay. That's your opinion. Thank you for sharing it but what I feel for Judas
cannot be define by other people's perception of me. You don't know why I left that
time so you have no rights of judging me." I said in a respectful manner. Nakatitig
lang sila sa aking dalawa. Hinahanap ko naman sa puso ko at sa pakiramdam ko ang
luha pero hindi na ako naiiyak. Ipapaliwanag ko lang naman ang punto ng pag-alis
ko.

"Sabi mo, ako iyong maarte. I gave myself to Judas because I thought that it will
change his mind but I was wrong, he still pointed the gun at me but he didn't kill
me, he didn't pull the trigger, he stood there, I saw something in his eyes - there
was goodness in him - one tiny cell of goodness, I saw it, he left, I should've
known better. Siguro dapat naghintay ako, siguro dapat pinagpaliwanag ako siya but
at that time, yes, I became selfish. Inalagaan ko ang sakit na nararamdaman ko pero
alam mo ba, something good came out of that pain. I realized so many things in life
and I told myself that I need to solve the puzzle inside of me bago ako bumalik. In
a way, binuo ko ang sarili ko. Did you ever feel like some of your limbs are
missing, Mariella?"

Nakita kong lumunok siya. I don't know her answer pero hindi ko na rin naman
mapigilan ang sarili ko.

"Kasi ako, I felt that. I once thought that if I stayed and forgive Judas agad-
agad, what would happen? Siguro ipagsisiksikan ko ang sarili ko sa kanya kasi nga
mahal ko siya, tatanggapin niya ako, siguro kasi he feels guilty, tapos anong
mangyayari? Masasaktan na naman ako, iyong maliit na hole sa pagkatao ko, lalaki
nang lalaki hanggang sa magigising na lang ako isang araw na hindi ko na kilala ang
sarili ko. Mom said that love can change a person pero I want to defy that, I don't
want love to break me. I want love to make me. I chose to make myself, maybe in a
way I broke his heart but that doesn't make me love him less."

Tumulo ang mga luha ko. Agad kong pinahid iyon. "I'm sorry you thought of me that
way, Mariella. But thank you for telling me things I didn't know. Excuse me."
Umakyat ako sa itaas para sana magtago sa silid ko pero nasalubong ko si Georgina.
She looked at me. Hinawakan niya pa ang braso ko.

"Mariella bitched out on you already and she didn't even waited for me."
Napapalatak pa ang babae. Nilagpasan ko na lang siya. Is this some kind of
initiation para sa mg bagong miyembro? This is not funny.

Nang makarating ako sa silid ay nanghihina akong napaupo sa kama.

"He chases my nightmare away..." I bit my lower lip.

Bigla ay naalala ko ang mga kanta sa isipan ko habang nasa Bermuda ako.

Heart like yours...

Everything...

"Hi..." Nag-angat ako nang ulo nang marinig ko ang isang boses pa. Si Bernice ang
nakatayo sa pinto. Kilala ko siya kasi artista siya at nakatrabaho siya ng
girlfriend ni Logan na artista - si Irma Hates.

"Hello, I don't want to be rude but can you please let me be?" I smiled at her.

"Oh, sure... In behalf of Yella, I'm very sorry. Out spoken lang talaga siya." Agad
naman siyang lumabas. Naiwang bukas ang pinto, pumasok naman ngayon si Judas.

"Hey..."

I looked at him. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon ko.

Here's the man who chases my nightmares away...

My personal dream catcher...

"Do you have a dream catcher tattoo, Judas?"

Alam kong naguluhan siya sa mga sinasabi ko.

"Cause you gotta have one. Because that's what you are. My dream catcher."
Umawang ang labi niya.

"I know already, Judas. And I want to thank you."

Nagulat ako nang hakbangin ako ni Judas. He pulled me up and then he lifted my
chin.

"Hindi ko na kaya, Samuelle. Tang inang baby steps. Beast mode na!"

He kissed me roughly. Nanlalaki ang mga mata ko, pakiramdam ko ay nalulunod ako. I
kissed him back. Nadadala ako ng aking damdamin. Gusto ko ang mga halik niya. Gusto
ko ang nangayari. I just prayed hard that sana, ang lahat ngayon ay totoo na.

"oa{(

=================

Deceit # 18

"Liligawan mo si Samuelle? Hindi ba't tapos ka na doon? Diba dapat beast mode na?"

Ito ang dahilan kung bakit ayokong magsabi kina Ido tungkol kay Samuelle at sa
nararamddaman ko sa kanya. Ang ilan kasi sa kanila ay hindi pa rin sang-ayon sa
nararamdaman ko o sa sitwasyon kung nasaan kaming dalawa. Kahit ako ay nagulat rin
sa realization ko nang araw na kasama ko si Axel John pero alam ko sa sarili ko na
sigurado ako - mahal ko si Samuelle. Kung hindi naman kasi ay hindi ako malulungkot
sa kanyang pag-alis noon. Dalawang taon akong hindi naging masaya, dalawang taon
akong para bang lutang na lutang at hindi malaman ang gagawin.

Iyon ako noong wala si Sam. Tila na wala akong direksyon.

"Nag-momol na kamo kayo, hindi mo pa kinayod ang bur sa keps. Judas, ang bur at
keps parang meant to be iyan - kailangan lagi silang magkasama. Miss na siguro ng
bur mo ang keps ni Sam." Kaswal na kaswal na sabi niya.

Nag-iinuman kami noon sa poolside, si Azul ay kain nang kain nang chichiria habang
tinuntungga ang alak, si Axel John naman ay nagsi-coc habang si King David ay nag-
iihaw ng barbeque.

"Tama!" Sabi ni AJ. "Ang bur at keps, destiny. Parang toothpaste at toothbrush.
Hotdog at itlog, araw at gabi - one cannot live without the other."

I made a face. I looked at Azul for help.

"Naipakita mo na ba ang pagiging lover boy mo?" Tanong niya pa. Umiling ako.

"Akala ko ba nag-sex na kayo? Sinungaling, Jude, 'wag ganoon men!"

"That's one time only." I corrected them. Akala yata ni Ido minamaya't-maya ko si
Sam. Hindi naman ako tulad niya na minuminuto binabanatan si Georgina.

"Sabagay, kami ni Georgina, one time lang din."

Lahat kami ay natigilan at napatingin sa kanya.

"One time lang hindi nag-wrestling! Noong nagka-mens siya."

"Diba kahit may mens, binabanatan mo?" Tudyo ni Azul.

"Tang ina! Hindi no! Ikaw yata gabi-gabi mong papakin ang pata ni Leira! Ano,
nadevelop ka na ba sa pata ng asawa mo? May sariling kaluluwa ang pata ni Leira!"

"Can we focus on me this time, Pre? May happy ending na kayo, ako na lang ang wala
at gusto ko bago tayo umalis para patayin si Jesusa ay maayos kami ni Sam, parang
si Leira kay Azul noon, parang si Yella kay KD, parang ikaw ka Georgina at si Axel
kay Bernice! Gusto kong sumaya. Ngayon pa na kaya ko nang tumanggap ng pagmamahal
mula sa bagong tao sa buhay ko. I want to love her back, I want to show her what
it's like to be loved by me."

Nagkatinginan ang mga kaibigan ko. Nagulat ako nang tumabi sa akin si King David.

"Iyakan mo."

"Sa'yo lang effective yon, ulol." Wika pa ni Axel John. "Live show, pre!"

"Sam isn't like that. Iginagalang ko siya."

"Bakit? Madre ba siya?" Tanong ni Ido. "Walang mangyayari kung iginagalang mo si

Sam. Hindi naman sa mali iyon pero ang akin lang, Judas ang pangalan mo, panindigan
mo. Oo, alam namin ang isyu mo sa buhay pero, Jude, kailangan mo nang i-let go
iyon. Ngayon, i-beast mode mo, dog style para makabuo ng baby!"

"Pwede bang hindi muna kasama si Ido, dito?" Inis na ako Tumawa si Azul.
"What is the one thing Samuelle likes doing?" He asked me. Napaisip ako. Ano nga
ba? Sa sandaling panahon na nakilala ko siya, ano nga ba ang pinaka-gusto niya. Ah!

"Music."

"Then give her that."

"Tama! Haranahin natin si Sam!" Sabi pa ni Axel John. "Pero kasama din ang mga
misis natin, pero finale si Judas para kilig bur sila!" Humagikgik pa ang mga ito.
Wala naman akong reklamo doon. Agad kong ipinakuha sa maid ang gitara na nasa silid
ko tapos ay nang bumalik siya ay nagplano na kami.

Excited ako. Hindi ko naman kailangan madaliin si Samuelle, ang kailangan lang ay
ipakita ko na mahalaga siya sa akin at maipadama ko sa kanya na aalagaan at
mamahalin ko siya tulad ng pag-aalaga at pagmamahal sa kanya ng buong pamilya niya.

Tinawagan ni David si Yella para sabihin na ayain ang mga babae sa balcony na
malapit sa pool. Makasaysayan ang pool na iyon, doon kasi nagsuntukan at nagpalitan
ng masasakit na salita si David at Simoun noong panahon na in-love na in-love pa si
David sa kapatid ko habang si Simoun ay may Leira na. Hindi naman nagtagal ay isa-
isang lumabas ang mga babae. Nagflying kiss pa si Bernice kay Axel John.

"Tang ina, tigas bur ako. Tang ina talaga!" I heard him mumbled. Nakita ko si
Samulle. Nasa kabilang side siya habang nakatingin sa amin. Si Leira ang kasama
niya doon. Ngumiti ako, kumaway siya.

"Ready?" Tanong ni Ido. Kinindatan naman niya ang asawa niya "Humanda ka mamaya sa
akin, Georgina my love! Lupaypay keps ka! I love you!"

"Ido! Magigising ang mga bata! Ang ingay mo!" Asik naman nito. Nagkatawanan kaming
lahat. Then, Axel John signaled me to strum the guitar and when I did, si Ido ang
unang kumanta, pero bago iyon ay bumulong pa siya.

"Kita mo sila? Sabog na ovaries niyan, ang gwapo kasi natin."

"Ulol ka, Ido. Ang panget mo."

Nagulat ako nang itulak niya ako. "Ang sakit mong magsalita! Mag-barilan na lang
tayo, tang ina mong Hudas ka!"

"Hoy! Akala ko ba manghaharana kayo, eh bakit nag-aaway kayo?!" Sigaw ni Leira mula
sa itaas. Nakapamaywang na siya. Halata naman sa mukha ni Samuelle ang pag-aalala.
"Ang sakit kasi nitong magsalita! Pangit daw ako! Tang ina! Ako ang pinaka-gwapo sa
lahat ng lalaki sa mundo! Ako kaya ang master ni Brad Pitt for grooming himself!"

"Ido!" Sigaw ni Georgina.

"Oo na! Aayos na. Okay, kanta!"

Napapailing ang lahat. Ido steals everyone's thunder pero ayos lang kaya nga siya
conceited.

"You are

My fire

The one desire

Believe when I say...

I want it that way!"

Nagulat ako nang maghubad sila ng pantalon. Naka-boxers na lang si Ido, KD at Axel
John. Kami ni Azul ay nanatiling nakatingin lang. Natatawa ako habang nag-strum ng
gitara.

I looked at Sam who is trying her best to look away but she found herself laughing
as Ido and Axel John and KD dances and sing. Hanggang sa bigla na lang silang
huminto at tumingin sa akin. I didn't realize that it was my turn already.

I smiled. Ang unang pumasok sa isipan ko ay ang madalas kong kantahin sa kanya.
Pagkakataon ko na ito. All my life, I leave at the shadows of my friends and my
family. Takot akong tumanggap ng pagmamahal mula sa iba dahil sa nangyari sa akin
noon - sa amin ng kapatid ko. But then when my friends got bitten by the love bug,
I started feeling a bit nervous.

Natatakot ako dahil baka maiwan akong mag-isa. Arruba has a life of her own and so
are my brothers. Tuwing nakikita kong lumalakiang pamilya nila ay lalong nag-
uumigting ang pag-aalala ko. Sinubukan ko naman talaga. I dated, I tried having a
serious relationship pero ang palagi kong naiisip ay sasaktan nila ako, tulad ng
ginawa ng tatay ko sa akin - and then Samuelle came along and she loved me at my
worst.

She loved my even I am the worst and I just don't know how to react or to accept
the love she is giving me.

Inisip ko kung bakit niya ako mamahalin? Kung anong dahilan niya, kung anong
kapalit ng lahat ng ibinibigay niya sa akin? Kung bakit sa kabila ng misyon ko noon
ay ibinigay niya pa rin sa akin ang sarili niya?

Nasaktan ko siya pero alam ko na sa kabila noon ay hindi naman nawala ang
nararamdaman niya. She said that I have one good bone in my body and that one good
bone is enough for her to love me.

At muli, umalingawngaw ang tanong na bakit sa isipan ko.

Bakit nga ba?

Tulad ng sabi sa kantang iyon...

How can a heart like yours, ever love a heart like mine?

"Sam! Sagutin mo na si Judas! Pagod na siyang mag-jakol!"

"Ulol ka Ido!" Nabigla ako. Siniko ko sa lalamunan si Ido.

"Samuelle! Hindi iyon totoo!" Sabi ko. "I don't---"

"Sinungaling!" Sabay-sabay na sabi nilang lahat - pati nga mga babae nakisali pa.

"that often! Well I am a man and I have needs! It's just that I think of you every
time! Damn you all! You made me do this!" Pulam-pula ang mga mukha ko. Nagtawanan
sila. "Sam, well... I took a deep breath.

"Despite what I just side, I'm in love with you... I really am. Kahit na minsan
naiisip ko kung paano ka nahulog sa akin dahil sa layunin kong gawin sa'yo noon.
Remember that time I saw you with that stupid Callix, that was the moment, I
realized it, it's just that I couldn't accept free love."

Natigilan ako nang makita kong sumasampa siya sa pasimano.

"Hoy!" Sigaw ni Leira.

"If I fall and if you catch me, I'm yours, but if I fall and get hurt, sorry
Judas..."

"Hoy!" Sigaw nilang lahat nang tumalon nga si Sam. Agad naman akong tumakbo. Reflex
siguro pero palagay ko ay hindi ko siya masasapo but then, I guess there's really a
miracle. I caught her.
Matagal kaming nagtitigan. She smiled.

"Now, I'm yours, Jude..."

"Okay! So, try ninyong magpagulong-gulong sa damuhan para mas baduy tingnan! Fuck
you. Judas!" Sigaw naman ni Ido.

Masayang-masaya ako nang gabing iyon. Sa unang pagkakataon, natulog ako sa tabi ni
Sam - as in tulog lang - walang kahit na ano. I'm just so happy I'm able to be as
close as I can get to her. I had never slept so soundly in my life.

Kinabukasan ay maaga kong ginising si Samuella. Nagtataka pa siya kung saan kami
pupunta. Ang sabi ko lang ay ipakikilala ko siya sa pinaka-importanteng babae sa
buhay ko. Si Mama. Dinala ko siya sa Garden of Olives - ang sementeryo kung saan
nakalagak si Mama. I was excited. Paminsan-minsan lang ako pumupunta dito - kapag
nandito si Arruba at ang anak niya, pero kung ako lang, hindi ako pupunta, hanggang
ngayon kasi ay nalulungkot ako dahil wala na siya.

"We're here." Wika ko. Samuelle looked at the grave.

"Ana Maria Escalona. She's your mom." Ngumiti si Samuelle. "Jude, you're so sweet."

"Maupo tayo, may sasabihin ako sa'yo. But promise me that no matter what happens,
makikinig ka sa akin and then after, you'll tell me what you think of me."

"Bakit? You're freaking me out. Papatyin mo ba ulit ako?" Biro niya. I stared at
her. Nag-peace sign siya. "Joke lang." Hinaplos niya ang mukha ko. I smiled.

"My mom died because my father shot her, he was under drugs that time. He also shot
me and Arruba. He almost murdered our family. Nakaligtas kami noon dahil dumating
sila Azul sa tamang oras at panahon. Kung hindi dahil sa kanila. Wala ako dito
ngayon. I have trust issues, Sam, hindi ako kahit kailan nagkaroon ng seryosong
relasyon dahil nga sa nangyaring iyon. I don't know... tapos the choices I made in
life. I was a drug addict, I deal with drugs, I ruin people's lives. I kill---"

"Judas, remember that one good bone in your body?"

"Yes..."

"It's still there. Sabi nila, kahit na gaano kaliit ang liwanag kung patuloy tayong
maniniwala, lalaki iyon at matatakpan ang dilim. No matter how dark you are -
were... I love you. That never changed. Noong nasa Bermuda ako, nagpahinga lang ako
kasi napagod na iyong puso ko sa pagsakit but my mermaid heart never stopped
singing your name..."
I cupped her face.

"I love you, Judas. I really do."

"I love you too."

I kissed her passionately. Hindi ko na hahayaang mawala sa akin si Sam ngayon.

Haharapin naming magkasama ang lahat ng problema.

"Let's go home." Wika ko. "I'll get you back to safety."

Nang tumayo ako ay hinawakan ko siya sa kamay. Tinahak namin ang daan pabalik sa
kotse ko. Ni-text ko pa si Azul na nasa sementeryo kaming dalawa at pabalik ba.
Ginagawa koi yon para kung hindi kami agad makabalik ay maalarma sila.

"Judas Escalona."

Natigil ako nang marinig ko ang pangalan ko. When I looked back, I saw Hyron
Demitri's twin sister. She was wearing a white dress but she was holding a gun.
Nanlaki ang mga mata ko. Agad kong itinakip ang katawan ko kay Sam. Kitang-kita ko
ang galit sa kanyang mga mata, sa kabila ng luhang pumapatak sa kanya.

"You killed my brother." She whispered. "You took away half of me. How am I
supposed to live now huh?! Papatayin kita to give justice for what happened to
Hyron!"

"Stop... you won't do that." Sabi ko sa kanya. Iniikutan ko siya. Dama ko ang
panginginig ng katawan ni Samuelle.

"Judas..."

"Don't be scared, Sampalok. I'm here..." Sabi ko. Binalingan ko si Hyan Demitri.

"Pinatay mo ang kapatid ko!" Sigaw niya.

Napapikit ako nang may narinig akong putok ng baril. Nabitiwan ni Hyan ang baril
niya. Hindi ako tinamaan. Sam is okay too. Then...

I looked around and I saw Jesusa Paraiso.

"What do we have here..." Ngising-ngisi siya. Noon ko lang napansin ang mga
sasakyang kulay itim sa paligid namin. "Nagbunga rin ang paghihintay ko, Judas. I
have you here, Imma kill you then, I'll kill Samuelle or better yet, I'll kill Sam
then I'll kill you. I'll let you see and I'll make you feel how it is like to lose
the one you love."

"Ano bang problema mo?!" Sabi ko "Tigilan mo na kami, Jesusa. Hindi ka naman
magiging masaya kung gagawin mo ito. Hindi na babalik ang nawala sa'yo!"

Tinutukan niya kami ng baril.

"Hindi nga. But then, malalaman nila - ni Robin..."

"What?"

"Hindi mo na ba ako natatandaan, Sampalok? I am your brother's ex- fiancé. The one
he had before marrying Sandra. He broke my heart, I'm gonna break his by killing
you. And oh, we have here that little weakling. I'm gonna kill you too. Wala lang,
para walang witness." Sabi niya habang nakatingin kay Hyan Demitri. Inilabas ko ang
baril ko.

"Subukan mo, Judas kung hindi ngayon pa lang babarilin ko na sa ulo iyang mahal
mo."

Hindi ako makagalaw.

"Sam, kapag sinabi kong takbo, tumakbo ka. Hatakin mo si Hyan Demitri." Bulong ko.
"Mamaya ka na magtanong. Basta, tumakbo ka. Sumakay ka sa kotse, isama mo siya sa
bahay then go back here with the guys. I won't be killed. I promise you that."

Tumango siya.

One... two.. three... "Now, Sam, Run!" I yelled. Tumakbo nga siya. Hinatak niya si
Hyan. Kasabay naman noon ay ang pagdating ng mga kaibigan ko. I smiled. Victory is
ours.

Isa-isang binaril ni Ido ang mga tauhan ni Jesusa.

"Tang ina! Tamang-tama ang location paglatapos maghuhukay si King Supot ililibing
namin kayong lahat! Fuck you all!"

Nakatakbo si Jesusa. Sinundan ko siya. Hindi ko na siya palalagpasin sa ngayon.

Kailangan ko na siyang pigilan. Kung kailangan siyang patayin ay gagawin ko.

"Jesusa!" Sigaw ko. Huminto siya sa gitna ng mga punong iyon. Malapit sa parking
lot kung nasaan ang kotse ko. Naroon pa rin iyon pero hindi ko mamamataan si Sam o
si Hyan sa paligid so I guess that it's safe.
"Sumuko ka na." Sabi ko sa kanya.

"Wala na akong babalikan kaya bakit ako susuko?" Sabi niya. "Sisirain ko ang buhay
ninyong lahat dahil sinira ninyo ang akin!" Ipinutok niya ang baril niya. Nakaiwas
ako. Kitang-kita ko ang galit sa kanyang mga mata. I hate her.

"You killed my brother!" Muli na namang may sumigaw. Nakita ko si Hyan Demitri na
tumatakbo papunta kay Jesusa. Itinutok ni Jesusa ang baril sa kanya. Nanlaki ang
mga mata ko. She ouled the trigger.

"No!" I yelled. Dalawang baril ang pumutok. Kitang-kita kong napaupo si Hyan.
Nanigas ang likod ko.

Did Hyan got shot?

Jesusa stumbled. Binaril ko rin siya. I just had to make sure.g Dalawa, tatlo,
apat na beses siyang nabaril.

But did Hyan got shot?

Nang tuluyan nang bumagsak si Jesusa sa lupa.

Nakita kong nakaupo lang si Hyan. Umiiyak siya. Azul called his niece. Nilapitan
niya agad ito pero natigilan siya.

Noon ko lang napansin na sa tapat ni Hyan, ilan lang ang layo sa kinabagsakan ni
Jesusa ay may isang babae pang nakahiga, wala siyang malay, duguan, halos wala nang
kulay ang mukha.

My mouth parted. Lumapit ako. Lumuhod.

"Sam..." Tawag ko sa kanya. Naglapitan ang mga kaibigan ko. Si Ido na may
background sa nursing ay lumuhod din.

"Kailangan natin siyang dalhin sa ospital." Sabi ni Ido.

"Samuelle." Niyuyugyog ko siya.

"Judas!" Sigaw ni Ido. "Ospital!"

Tinabig ko ang kamay niya. My tears fell.

"I didn't know, Azul." Narinig ko si Hyan. "Bigla na lang siyang tumakbo papunta sa
harapan ko. It's not my fault!"

"Samuelle... Sampalok..." Tawag ko. Niyuyugyog ko ang balikat niya.

Am I about to lose everything again?

Just as when I thought that I have found the missing piece of my life, this
happened to her.

"Sam!" Nanginginig ang boses ko.

Nakita kong pinulsuhan ni Ido si Samuelle. Iyak lang ako nang iyak.

"We have to rush her. Humihina ang pulso niya. Malapit ang bala sa puso niya. We
have to rush her. Judas! Judas!" Sabi ni Ido. Binuhat na ni Axel John ang katawan
ni Sam. Natutulala lang ako.

"We have to move! Judas!" Sigaw ni King David. "Jude!"

Hindi ako makagalaw...

Tinapik ni Simoun ang balikat ko.

"Jude, we have to go..."

Tiningnan ko siya...

"Kuya, natatakot ako..."

Azul pulled me up.

"We can do this." Binalingan niya si Hyan. "Little Hyan, we have to go. I'll take
Jude to the hospital and I'll take you home. Your father is looking for you, that I
am sure..."

Habang papunta sa ospital ay nanginginig ang buong katawan ko. Buong buhay ko, ako
ang malakas, ako ang masama, pero ngayon, naisip ko na kahit pala gaano kalakas ang
kapangyarihan ng isang tao, manghihina at manghihina ito pagdating sa ganitong
sitwasyon.

Azul dropped me off. Nangako siyang babalik siya. Agad akong tumakbo sa loob.
Naroon si Ido, si Georgina, si Yella at KD, si Bernice at AJ at si Leira.
Siniko ni Yella si David, tumingin silang lahat sa akin. Mugto ang mata ni Bernice.

"Nasaan?" Tanong ko. Hindi ko na maituloy ang sasabihin ko. I bit my lower lip.
"Nasaan?!"

"I'm sorry, Judas..."

Nagyuko ng ulo si Yella.

Umiling ako. Para akong nauupos na kandila na napaupo roon. Ang sakit-sakit. I
cried like I have never cried before.

I lost everything again...

And this time, I'm never going to have it back.

����\SkZ�

=================

Deceit # 19

Jude!

I saw Samuelle running around the shore. She was wearing that beautiful white knee
length cotton dress. Kumakaway siya sa akin. Tila ba nang-eenganyo na puntahan ko
siya doon and I did. I run to her at nang makalapit ako ay niyakap ko siya nang
napakahigpit. Umiiyak ako. Ang akala ko ay hindi ko na siyang makikita.

Sam, I'm so glad you're here. I love you so much!

Napapahagulgol ako habang yakap – yakap siya. Kumalas siya sa pagkakayakap ko at

hinaplos ang pisngi ko. Umiiling siya.

You don't have to cry... I will never leave you. I'll always be in your heart or in
the waves of the ocean, I could be in the air too... I'll never leave, Judas...
What do you mean?

Bakit ganoon siya magsalita.

Always remember that one good bone in your body, Jude...

And just like that, Samuelle faded away.

Lumingon ako. Nagpalinga-linga. Hinahanap si Samuelle pero hindi ko siya makita.

"Sam! Sam! Sam!" I called her name again and again but no one heard me, she
couldn't hear me anymore...

That one good bone in your body...

"Judas, you have to make the call."

Azul tapped my shoulder again for the fifth time that night. Tonight is the longest
night of my life. This is the one nightmare I cannot chase away. Kinuha ko ang
phone kay Azul at tiniingnan iyon. Umiling ako. Hindi ko kaya. Anong sasabihin ko?

How can I tell her family what happened to her? Hindi ko naman sinadya.

"Judas..."

Binitiwan ko ang phone at ibinigay iyon kay Georgina. She's the doctor. I think
she'll know what to do now. Ako kasi ay hindi ko alam ang sasabihin. Umalis ako.
Lumayo sa kanila at nagpunta sa nurse station. Hinahanap ko si Sam. Kailangan ko
siyang makita – kahit sa huling pagkakataon.

Sinamahan nila ako sa underground kung nasaan si Samuelle. I remember her mom's
tale about her name. Samuelle meant God's heard. Narinig kaya ng Panginoon ang
dasal ko o baka hindi dahil hindi naman ako madalas tumawag sa kanya?

Binuksan nila ang pintuan. May nag-iisang bed na naroon. Nakatakip ang nakahiga
doon ng putting tela. I swallowed hard. Hindi ako makagalaw.

Iniisip ko kung anong mangyayari, sa akin, sa kanya, sa pamilya niya...

Inalis ng nurse ang takip at nag makita ko ang naroon ay lalo akong nanghina.

"Sam..." I called her. Niyuyugyog ko pa ang balikat niya. I was thinking that she
was just acting – that this is just one of my friend's antics – that Sam went along
with them just to spite me. Pilit ko pa rin siyang ginigising.

"Joke time's over, Sampalok. Wake up now..." I said. Hinalikan ko siya sa noo –
hoping that she will wake up. Sa labi – para sa tue love's kiss but she's not
waking up.

"Sampalok..." I cried. Inilapat ko ang noo ko sa noo niya. She's too young... she's
too good, bakit kailangan mangyari ito?

"Sam... sam... sam..." Tawag lang ako nang tawag sa kanya pero wala na. Hindi ko
matatanggap ang nangyayaring ito. Just when I thought that everything is falling
into their own places – this happened. Bakit ba palagi na lang akong sinasampal ng
buhay?

Niyakap ko si Samuelle. Mahigpit – hindi maaari ito. Paano na ako. Paano na ang mga
balak naming dalawa? I started dreaming for the both of us...

"Sampalok..."

Nanigad ang likod ko nang marinig ko ang boses ng isa pang lalaki sa aking likuran.
I looked back and saw Callix standing near the door looking at me and Samuelle's
body. Bumitiw ako. Lumapit siya sa amin.

Nararamdaman ko na hindi magtatagal ay hindi ko na makikita ang babaeng mahal ko.

Callix looked at Samuelle's body. He weep. Niyakap niya si Sam. I looked away.

"This is all your fault!" He cursed me. "Kung hindi ka bumalik sa buhay niya hindu
mangyayari ito! You took my mermaid away from me!" Ang sama – sama ng loob niya.
Binalingan ko siya.

"She was mine. She was never yours to begin with, Callix. You're just a boy who
loves her, but I am the man who's willing to be her everything, I love her, she's
my first love..." Punong-puno ng luha ang aking mga mata. Nanginginig ang tuhod ko.

Binitiwan ni Callix si Samuelle. Itinulak niya ako.

"It's your fault! You killed her!"

That was the last straw. Sinapak ko ang bata. He can call me many things but I'm
not a killer. I didn't kill Samuelle! I will do everything just to resurrect her,
if God will bargain with me, ipapalit ko ang kaluluwa ko para kay Samuelle –
gagawin ko ang lahat.

"She did nothing but to love you! What did she get in return?! You killed her! Wala
na si Samuelle! Hindi na siya babalik at lahat iyon ay dahil sa'yo!"

Sinisisi niya ako. Hindi na niya iyon dapat gawin dahil sinisisi ko rin ang sarili
ko. Tinalikuran ko si Callix upang makaalis sa lugar na iyon. Umakyat akong muli ng
ospital at doon naman ako sinalubong ng mga kapatid ko. Si Azul ay agad na nasa
tabi ko. He looked really worried.

Hindi ko kailangan noon. Ang kailangan ko ay si Samuelle pero wala naman siya sa
tabi ko. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko o kung saan ako pupunta.

"Jude!" Tawag sa akin ni Axel John. Marahil ay nakita niya akong paalis ng ospital.
Hindi ko kayang manatili sa lugar na iyon. Kailangan kong makaalis. Kailangan kong
lumayo at magpunta sa lugar kung nasaan siya, pero saan nga ba?

Sumakay ako sa kotse at nagmaneho palayo. Ang bigat ng pakiramdam ko. Bakit ganoon?
Ang unfair ng buhay.

Natagpuan ko ang sarili ko sa pinakamataas na building sa buong Metro. Doon,

ibinuhos ko ang luhang kanina pa naman nagpupumilit lumabas sa aking mga mata.
Iniluha ko ang luhang itinago ko simula noong araw na mailibing namin ang mama ko
halos isang dekada na ang nakakaraan.

Nararamdaman ko sa puso ko ang napakalaking butas roon – isang butas na dapat sana
ay pupunan ni Samuelle. Bakit ganito? Anong nangyari?

Hindi ba ako dapat maging masaya?

Inabot ako nang umaga. Nakatingin lang ako sa kawalan. Iniisip ko at binabalikan
ang magagandang pangyayari sa buhay ko mula nang dumating si Samuelle.

Binago niya ang buhay ko. In a way, she taught me to fix myself and taught me to
accept the love I deserve. Pero paano na ako ngayon? Ano nang gagawin ko.

My phone kept ringing all night. Hindi ko sinasagot iyon pero nang umagang iyon,
nang makita ko ang pangalan ni Azul ay sinagot ko. He told me that today is
Samuelle's burial. Mamayang alas kwatro nang hapon. Alas dos daw ng tanghali ang
dating ng pamilya ni Sam. Naalala ko si Mrs. Santos. I don't know what I'll do or
how I'll show my face to her. Nangako ako na aalagaan ko si Samuelle, at hindi ko
siya sasaktan, pero namatay si Samuelle. I broke her then I let her die.

Kahit napatay ko si Jesusa ay hindi sapat dahil wala naman si Samuelle sa tabi ko.
Si Samuelle lang ang gusto ko talaga.

"Judas, you have to be here. Isa-isa nang dumarating ang mga kaibigan at kamag-anak
niya. Come here, Judas. You need to be here."
Alam kong kailangan kong bigyan ng galang si Samuelle. Sa ginawa niyang pagligtas
sa akin at pagtubos niya sa kaluluwa ko ay kailangan kong magpunta roon. Iyon na
ang huling pagkakataon na makikita ko siya.

Umuwi muna ako, naligo, nagpalit ng damit. Kailangan maging presentable ako sa mata
ng mga magulang niya – lalo na ni Mrs. Santos. Ipiagkatiwala niya sa akin ang anak
niya, pero binigo ko siya. Hindi ko na ngayon alam kung anong sasabihin ko sa kanya
para lamang mapatawad niya ako.

I wore my suit that time. Arruba bought me that suit – black suit – for my wedding
day pero isusuot ko ngayon sa araw ng libing ng babaeng balak ko sanang pakasalan.

Matapos kong ayusin ang sarili ko ay nagpunta na ako sa Santuario De Sagrada kung
nasaan si Samuelle. She will be cremated today. Hindi ko lang alam kung saan
ilalagak ang mga labi niya. Hindi ko nga alam kung may karapatan pa ba akong
malaman iyon.

Dumating ako roon. Nakita ko ang mga kaibigan ng mga magulang ni Samuelle. Iyong
bandang Neon at Pastels. Their kids were all in there. Si Callix ay napapalibutan
marahil ng mga pamilya niya.

Nang pumasok ako ay tila natahimik ang lahat. Agad kong nakita si Mrs. Santos na
nakatayo malapit sa kinalalagyan ni Samuelle. Nagkatinginan kaming dalawa.
Inaasahan kong lalapitan niya ako para sampalin o saktan pero may ibang gumawa
niyon.

Si Gabrielle – ang nakatatandang kapatid ni Samuelle.

"How dare you show your face here?!" She spat at me. "Your love has done nothing to
my sister but pain and now she's gone forever and it is all your fault! You may not
pulled the trigger but you killed her!" Sigaw niya sa akin. Matapang kong hinarap
ang bawat pagbato nila sa akin ng masasakit na salita.

"Gabi." Mr. Santos called her. "Let him in. Bruce Wayne, Robi and Logan, let him
in."

Hindi ko alam kung magpapasalamat ako sa sinabi niyang iyon pero hinayaan niya
akong makalapit kay Samuelle sa huling pagkakataon. Kitang-kita ko sa mga mata ni
Mrs. Santos ang poot at galit niya sa akin. May halo ring paninisi ang mga mata
niya pero hindi ako nag-iwas ng tingin.

Sam's casket is open. Nakita kong inayos na siya ng kanyang mga magulang. She was
wearing a white dress – just like the dress she was wearing in my dreams. She
looked so beautiful. May maliliit na bulaklak pa siya sa kanyang buhok. Para lang
talaga siyang natutulog.

"Samuelle..." I cried again. Napaluhod pa ako. Naramdaman kong hinawakan ako ni

Azul ang balikat ko.
"Judas, tumayo ka dyan. Samuelle wouldn't want to see you like that. Come on.
They're gonna bury her." Sabi pa niya. Kinuha na si Samuelle ng mga undertakers.
They're gonna burn her now. Hindi ko alam kung sasama ako pero sumunod ako. Sinabi
ni Azul na kailangan na naroon ako.

Habang naghihintay ay halos ikamatay ko ang mga tingin nila. Si Callix ay tahimik
na umiiyak sa isang tabi. Si Mr. Santos ay katabi ang ate ni Samuelle habang hindi
ko naman makita ang iba pa niyang mga kuya. Naupo ako sa isang bench doon kung saan
tanaw na tanaw ang garden. Iniisip ko si Sam at kung bakit kami napunta sa
sitwasyong ito.

Naramdaman kong may umupo sa tabi ko at nang tingnan ko ay naroon si Mrs. Santos.
May dala siyang isang mahabang envelop na kulay brown at isang box ng sapatos. She
looked at me.

"I swear I have killed you so many times in my brain, Judas." She said. Dahan-
dahang tumulo ang mga luha niya. "You promised me that you'll take care of her, now
look were we are... You took away my little girl..." She sobbed hard.

"I'm sorry. Alam ko po na hindi magiging sapat ang mga salitang iyon para maibalik
ang nawala sa atin pero iyon ang nararamdaman ko. Kung pwede ko lang po sanang
ipalit ang sarili ko sa kanya ay gagawin ko para lang hindi ko maranasan ang
lungkot na ito. Samuelle changed everything in my life, Mrs. Santos, and I want her
to be with me in this changes, pero wala na siya sa tabi ko... kasalanan ko, hindi
ko sya dapat dinala sa lugar na iyon..."

"Oo, kasalanan mo." Sabi niya sa akin. "Pero kahit ilang beses mong ulitin iyan
hindi na maibabalik si Samuelle, my little girl at kahit na gaano ako magalit sa'yo
hindi rin magbabago ang katotohanan na ikaw ang mahal niya – she died loving you.
Halos ikamatay niya iyon, pero she took the risk of loving you, Judas. She loved
you because of that one good bone in your body."

Mrs. Santos wiped her tears. "When she was a kid, she had always believed that she
was destined for something big – a purpose. All her life, she looked for that
something big and then, one day she came home with you, and as I looked in her
eyes, I knew that the day she met you, she had found what she was looking for – her
purpose. You once told me that you didn't know how to accept love---"

"Sam taught me how..." Nagyuko ako ng ulo. Ngumiti naman si Mrs. Santos.

"And now you know how, Sam's mission ended... that is why..." Napahagulgol siya.
Lumapit ako para sana hawakan siya pero hindi ko tinuloy. Hinayaan ko lang siyang
umiyak nang umiyak. Iniisip ko ang dapat gawin, isang bagay na kaya ko sanang
ibigay kung pagbibigyan ako ng pagkakataon.

"Here..." Ibinigay niya sa akin ang mga dala niya. "It's Sam's. I thought you might
want to have it."
Matapos iyon ay umalis si Mrs. Santos. Bumalik siya sa pamilya niya. Yumakap siya
sa kanyang asawa at sa dibdib nito ay doon siya umiyak nang umiyak. Ako naman ay
naiwan doon – pakiramdam ko ay hindi ako para sa lugar na iyon, just like how I
don't fit in Sam's world and hers to mine but we kinda made it happened.

Matapos ang ilang oras na paghihintay ay inihatid namin si Samuelle sa hahantungan

niya. The family decided that her ashes will be thrown in the ocean – just a
perfect fit because all her life, she wanted to be a mermaid.

And now, she'll be with the waves...

Naalala ko ang panaginip ko.

You don't have to cry... I will never leave you. I'll always be in your heart or in
the waves of the ocean, I could be in the air too... I'll never leave, Judas...

"Jude."

Tumingin ako kay Azul.

"We have to go."

Sumama ako sa kanila. Alam kong mas kailangan ng pamilya niya ang oras na ito para
makasama sa huling pagkakataon si Samuelle. Kahit gusto ko ay hindi ako dapat na
naroon.

Inihatid ako nila Azul sa bahay. Bago ako bumaba sa sasakyan niya ay humabol pa sa
akin si Yella. She was crying so hard. Niyakap niya ako nang napakahigpit.

"I was a bitch to her... I'm sorry, Judas. I was just trying to make a point... I'm
sorry..."

I kissed Yella's forehead.

"I'm sure, Sam understands. She had a weird way of understanding things, Mariella.
Thank you."

Umuwi ako sa bahay ko. Nang mag-isa na ako ay binuksan ko ang mga ibinigay sa akin
ni Mrs. Santos. In the box, I saw a pair of drumsticks.

Keeper of my heart...

I closed my eyes.
Then I found a notebook, binuksan ko iyon and I found out that it was about me.

Day One.

I met Judas Escalona two or three days ago and my life went from gray to Neon! It's
actually very interesting! Noong una ay natakot ako because of all the guns and the
running away but I know deep down in him, something good is in there. He's my
favorite nut.

Day seventy-two.

I found out that he only wanted to kill me. But it doesn't bother me, I love him. I
gave him myself and I don't feel any remorse. Hindi ko na maisip ang iba pang taong
pagbibigyan ko ng sarili ko.

Say five hundred three.

I had to leave because I couldn't bear seeing him. Nasasaktan kasi ako pero mahal
ko siya. Nasasaktan ako kasi hindi ko maiwala ang nararamdaman ko para sa kanya. I
want to heal him, his heart and make him understand that everything in life may be
cruel and painful but there's always a rainbow after the rain...

Natagpuan ko ang sarili kong natutulala. Hinayang na hinayang ako sa nangyari sa

aming dalawa.

She is my first love – a love I never planned on accepting. I never wanted her to
fall in love with me.

I am the epitome of a villain in every fairytale and yet, a princess fell for me...

It was too late...

"I love you, Samuelle."

I whispered. Alam kong naririnig niya ako. I closed my eyes.

That one good bone, Judas... do not forget... You deserve to be love because of
that one good bone...
=================

Epilogue: After the rain

Dear Samuelle,

I stopped counting the days, the moment I left Manila and travelled to somewhere
far away from your memories. I had too, otherwise I will forget that one good bone
I have in me.

At first of course, it's hard to move - literally. I read your journal every day
because it makes me feel like you're just sitting next to me. Halos nasa ulo at
nasa puso ko na nga ang mga letrang nakasulat doon.

I always remind myself about that one good bone in my body - the reason why you
loved me and the same reason why you think I deserve to be happy. To be honest,
Sam, inihanda ko na ang saliri ko sa solidarity. I don't know if I could ever love
again - though I know how to give and accept love from other people, I just
couldn't bear the pain of losing someone very important again...

By the way, I saw your mom, a year ago, she was in Belgium with your Dad. Gusto ko
sana siyang lapitan para batiin but I realized that I don't have the rights to even
look at her. Hanggang ngayon, alam kong hindi niya pa rin ako napapatawad dahil
hinayaan kong mangyari iyon sa'yo.

I made a new friend. Her name is Artemis. She is the cousin of the boy who died to
save my soul. The twin brother of the girl you saved... do you still remember them?
Tuwing uuwi ako ng Pilipinas ay dinadalaw ko siya. She stays at PMA now. She wanted
to be a soldier to give justice to every people in need of help - that was
something she wasn't able to do back then... It was all my fault - but like what
you had always wanted me to do, I stopped blaming myself.

I realized that people come to our lives to teach us a lesson, and I learned a lot
from you.

These past seven years are the darkest years of my life, but it's becoming clearer
as I start to accept that you're gone. I'm sorry Sam, but I stopped looking for you
at the waves of the ocean. I stopped believing that you'll be back for me.

Just like what my new friend, Artemis had told me, you have gone to a better place,
a place where you feel nothing but happiness and glee. Sa lugar kung saan hindi ka
na nahihirapan at nasasaktan and I really think that you deserve to be there
because of all the kindness you have shown here on our mortal world. You belong
there, Samuelle. I'm sure the other angels are enjoying your golden voice.

I still miss you...

I'm I California, Samuelle. It's Bernadette and Marcus' wedding. You know, Marcus
is Georgina's brother and Bernadette is Bernice's sister. They're going to tie the
knot today after so many years of having an on and off relationship. Saksi ako sa
halos mahigit isang daang beses nilang paghihiwalay. Saksi ako kung ilang beses
umiyak si Bernadette - minsan nga ay naiisip ko kung sa dalawang taong wala ka dito
sa akin, ilang beses ka rin kayang umiyak?

Nakakahinayang pa rin na hindi ako nabigyan ng pagkakataon para punuin ang mga
pagkukulang ko sa'yo. I could've done the best job being your boyfriend and loving
you.

Sometimes, I would stare at the bed, while thinking about you. I would imagine us
to be on that bed, making love, or just talking with each other, you would ask me
about my day and I would just lay beside you while you listen to me as I talk.

Napakaraming what ifs sa isipan ko, niloloko ko na nga lang ang sarili ko dahil
sinasagot ko ang mga iyon kahit na hindi ko naman alam talaga ang maaaring maganap
sa atin.

I'm okay with okay, Samuelle. I know that I'll never be truly happy 'cause you're
not with me but I'll settle on being okay than feel that pain again.

Ang galing nga, noon, takot akong magmahal at mahalin, ngayon naman natatakot akong
masaktan at makasakit but I'm trying my best to conquer the fear. I need to, or
else, I will forever be alone.

I told myself that maybe all I need is a push to be able to conquer that fear and
try my best to go out there in the open.

And I guess that push came at Bernadette and Marcus' wedding.

Sam... Did you sent the push?

"Medyo minalas yata ang kinakasal. It's raining cats and dogs. It's a good thing
the ceremony is over..."

It's one of those moments when I wanted to be alone, Samuelle, because the rain
reminded me of you but I just couldn't help but notice that voice. The voice isn't
pleasant to my ears. Unlike your voice - you have a voice of an angel while the
woman had a voice like it's coming from her female part - sabi nga ni Baby Blue,
boses puke daw.
I looked at my left and I saw a woman in her dress - iyong tela yata noon ay iyong
ginagamit bilang picnic cloth. Ganoon kasi ang design, stripes na kulay red at
puti. I couldn't help but look at her long curls, naalala ko na naman si Baby Blue,
sabi niya kapag kulot, salot.

But what really caught my attention wasn't her looks or her voice but the next
thing that she said...

The mermaids must be singing now. I bet they love the rain...

And I thought, do you? Do mermaids love the rain?

Do they? Do they love the rain - I mean...

Noon siya tumingin sa akin. Her eyes were wide - like of those walking dolls.
Malantik ang kanyang mga pilik mata, matangos ang ilong at maganda ang kanyang mga
labi. Hugis puso ang kanyang mukha.

She smiled at me. I had to smile back.

I know they do...

Makahulugan ang mga katagang sinabi niya. Napatango ako.

Do you believe in mermaids?

Yes, I do...

Mabilis siyag sumagot sa akin. Napangiti na ako.

Do you wanna be a mermaid, someday?

I asked her. Tumawa siya nang napakalakas. Bahagya naman akong napahiya sa sarili
ko. Masyado bang imposible ang tanong ko? You wanted to be a mermaid, Sam, I just
asked her if she had that kind of belief too.

I don't want to be a mermaid.

Mabiis niyang sabi sa akin.

I see...
Nakita kong tumaas ang sulok ng bibig niya.

Because, I already am. I'm a mermaid. My name is Arielle. Arielle Cruise.

Nakatingin ako sa kamay niyang nakalahad sa akin. I was thinking if I should take
that because if I do, it means that we will get acquainted with each other. Ayoko
sana, because she's a mermaid like you I don't want to stain her soul.

But then, I asked for a push, and maybe this is that...

I took her hand.

Alonso - I mean, Judas Alonso Escalona...

Really? How ironic. My name is Arielle Magdalene Cruise. We're so fit!

Sinundan niya ng tawa ang sinabi niya sa akin. Natutulala lang ako. Para bang hindi
ko alam ang gagawin ko. I shook her hand and as our hands were clasp like that, the
rain stopped pouring and instantly, the rainbow came...

Was that you symbolism, Samuelle?

A rainbow after the rain?

Are you the rain and Arielle is the rainbow?

After that, I found myself talking to Arielle like I never talked to any girl in my
life. She was so easy to talk with. I found myself laughing and surprisingly, I
enjoyed the wedding. Natapos ang kasal na iyon na si Arielle lang ang kausap ko.

I wasn't aware of the time and all. I didn't even hear the boys calling me because
we were going home. Nakaupo kaming dalawa sa gazebo. I noticed that the crew were
already cleaning up but I didn't care and I guess she didn't too.

My family is from the Philippines too. But my sisters and I were raised here by my
parents. My dad owns a winery. You should check in out sometime with your friends.

Really? I asked. You wanna see me again? Tila hindi ako makapaniwala.

Yes, silly! If you haven't notice it, well, I like you. That's why I keep on
talking to you all night. She even rolled her eyes. You're a good looking dude, but
you're kind of slow. I'll make it a bit easy for you. Call me, my number is...
After giving me her number, she kissed me on my lips. I was a bit startled but I
gave in. It had been a long time since my lips had kissed some other lips. It kinda
felt good.

Jude! Kanina pa kami hintay nang hintay! Tang ina! Si Ido ang nagsalita. He looked
happy for me. Azul was inside the coaster already when I got inside. He had that
smug look on his face.

Do we have a date tomorrow? Azul asked me. Hindi agad ako nakakibo noon. But I
nodded. The woman is my lot - 3rd cousin I guess. Her father is my father's cousin.
Arielle.

May warning bells sa tono ni Azul pero friendly pa rin ang mukha niya. Binalewala
ko iyon.

That night, I looked up in the sky and asked if this was the push. If you have
heard my heart's cry because if this is that, Samuelle, I'm taking it because like
you I started believing that I deserve to be loved because of that one good bone in
my being.

The date with Arielle was amazingly amazing. She is amazing Sam. She couldn't sing
like you do but she looked so cute while trying her best to sing a part on the Les
Miserable play we watched on our seventh day.

She is strong-willed. She has her own opinion and wasn't afraid to share it to the
world.

She believes in fairytales like you, dear Sam but she didn't want to be a princess.

Which became an issue for me because sometimes, I feel like she doesn't need me at
all. She doesn't even want me to open the car door for her. She knows how to fix a
flat-tire. She knows so much that sometimes, I feel out of place and instead of
wishing that she'll forever be like that, I sometimes wish that she was a lot like
you...

But I know it's wrong. You're one of a kind, Samuelle and no two souls are alike.

I just needed to accept the fact that she doesn't need me all the time...

But although for me, it was an issue - her not needing me all the time, it's also
the reason why I fell in love with her.

I just don't know. I love her Samuelle. Azul said to not feel guilty about falling
in love with someone else because you have passed on, and that I have to move on
and that she was sure that you wanted me to be happy, just like Roma to Ido...
And that is the reason why I am here now - in the place where your parents threw
away your ashes.

I wanted to finally give it a go.

After seven years, Samuelle. I'm facing you. Hinahanap ko sa puso ako ang bigay na
naramdaman ko noong nawala ka sa akin pero hindi ko iyon maramdaman.

I'm afraid that I'll forget you... but then I realized that letting go of a person
that has taught you so many things isn't really possible.

So instead of letting you go, I'll make you a reminder that no matter how ugly,
beaten, scarred or bruised, my soul is. I still deserve to be happy. Just like what
you have taught me, Dear Same. I'll never forget you...

I'll always come back here, Samuelle. You'll be in a place where my mom and Arruba
are - in my heart, with Arielle.

I will always love you, Samuelle.

Just like the flowers inside your glass house. I know you don't like flowers being
picked so I build a glass house for you.

Guide me...

Thank you, Dear Sam...

"Jude!"

I closed my eyes when I felt Arielle's arms around my waist. She was smiling at me
while trying to figure out what I'm doing. She sighed.

"Did you tell her?" She asked me. Napatingin tuloy ako sa kanya. I just couldn't
understand how she accepted everything - from my dark past down to the very bit and
Samuelle - of course.

"I... do I have to?"

"Of course! Samuelle is a beautiful name. Plus she is your angel, the angle which I
believed that brought you to me. She is that push. I wanna name our child after her
as a token of gratitude, Judas."

I kissed her forehead. Umakbay ako sa asawa ko. I married Arielle seven months ago
in Cali - in front of our family and friends. It was a small ceremony but it's very
memorable.

Noong kasal namin ay umulan habang umaaraw. Saglit lang iyon tapos ay may
nagpakitang rainbow.

Again, I believed that it was Samuelle who did that.

"I would've loved to meet her. Sayang lang talaga."

My wife is a very loving person. She has a big heart, she has a clean soul - and I
was surprised that I didn't stain it. Instead, she cleaned mine. Kung si Samuelle
ang tumubos ng kaluluwa ko, si Arielle naman ang naglinis niyon.

"I'll tell her." Sabi ko. "In my next later, but now, we have to go because it's
getting dark. Bawal mahamugan ang buntis."

"Alright, old man." Natatawang sabi niya. She even tiptoed to kiss me. Hinawakan
niya ako sa kamay at naglakad na kami palayo sa dagat kung saan naroon ang mga abo
ni Samuelle.

I looked back and I imagined her waving at us, with that contented smile on her
face.

Goodbye, Samuelle. Until we meet again.