I FELL IN LOVE WITH THE KILLER

By bloomy_rain

<PROLOGUE>
Two years ago
I did a crime that makes
An ordinary
2nd year Accountancy Student

No one would think that a woman with innocent beautiful face could do such crime...
No one suspected me...
ang buong akala nila...
Its just
an accident.....
ayon na din sa
investigation ng mga police.

Hindi ako naguilty sa ginawa ko pero

nagkaroon ako ng Phobia sa
pulis...
at Police patrol car...

Paano ito nangyari???

A GORGEOUS YOUNG MAN WHO IS A KILLER HELP ME...

A certified murderer...

Wanna know the story?

<CHAPTER 1>
TWO YEARS AGO.............
....My name is Zia Montesero...
a 2nd year accountancy student in a big university...
..........Im just an average student but a famous one...
...famous because of my beautiful innocent face
That makes anyone say that Im an angel...
....an angel....
a beautiful angel
....Im walking in the hallway of University when a bitch woman bumps me.

She just laughed while Im sitting in a cold cement floor.

She is Ruth the darling of this university and one of the mean girls that I hate.

Hindi ka kasi nag-iingat eh, she said and left me.

I stand hindi ko na lang sya pinakialaman.

Hinayaan ko lang syang gawin yon sa akin.You couldnt imagine that cheap bitch bump me?
Thats funny because no one of the student knows that Im an heiress.

No one notice that Im a rich woman because I just remained simple even my friend Diane doesnt know
about it.

Are you okay Zia? Diane asks me.

Yeah Im okay, I said while smiling

"DAMN THAT RUTH. Shes always doing this. gusto ko syang sakalin," she said angrily.

"Just ignore her, magsasawa din yan sa pangugulo sa akin," I said with

a sweet smile.

Naglakad na kami at pumunta sa klase namin.

Pagkaupo ko ay narinig ko ang chismisan ng dalawa kong kaklase.

"Nakakatakot nang maglakad-lakad pag-gabi kasi may mga killer na gumagala-gala," the one said.

"Sino ba yang killer na yan?" the one ask.

"Tinatawag nya ang sarili nyang Zero. Isa daw syang magaling na kriminal na nag-didisguise kaya hindi nila
alam ang tunay nyang Identity,"

"Talaga? nakakatakot naman."

I just raise one brow and think about that killer.

I went to the canteen alone because Diane has something to do. Everyone notices me when I enter the
canteen. They are greeting me hi and hello.
I just replied smile.
Im known as a pretty and kind woman with a beautiful smile so everyone loves me except that bitch who
keeps on bullying me and irritating me but its ok. I just ignore her.

When Im about to sit in an empty table when Ruth pour a cold soda on my hair.

I shouted in shock. Then I stand and one nerd lady tinulungan akong punasan ang mukha ko.

Ruth slapped her face and the kind nerd cried.

Dont ever dare na makialam ulit, Ruth said in a mad tone.

Why are you doing this? I ask her in my angry tone.

You dont know why? she smiled then she looks at me with a fierce eyes "Because i hate you! I hate you
because your claiming my spotlight"

I never did that. Its ok kung ako lang saktan mo dahil ako lang naman ang kaaway mo diba? Pero ang
idamay ang mga inosenteng taong nakapaligid sa akin ay maling-mali"

"BITCH!!!," then she pulled my hair that makes me cry.

Walang nakikialam dahil alam nila na pagnakialam sila maki-kick out sila sa university.
Kagaya ko mayaman at maimpluwensya ang pamilya ni Ruth but ang pinagkaiba ako silent-billionaire sya
lantaran.

Mamaya-maya may humila din sa buhok ni Ruth.

"WALANG HIYA KA! BAKIT MO SINASAKTAN ANG KAIBIGAN KO!!!" Diane said while pulling
her hair.

Binitawan ni Ruth ang buhok ko at nilapitan ako nong nerd.

Lumapit din sa akin si Diane.

"Dahil tinulungan nyo sya humanda kayo!!! Simula ngayon mag-ingat-ingat na kayong dalawa at hwag nyo
akong sisisihin pag may nangyari sa inyo dahil sisisihin nyo yang BITCH na yan!!!!" Ruth said in mocking
tone then she left me.

"Okay ka lang ba?" the nerd asks.

"Im okay, Thank you ah" i said while smiling then i saw her smiled.

Then inalalayan ako nila Diane na umupo then everyone offered me water.
They really love me.........

<CHAPTER2>
Di naglaon naging kaibigan namin yong nerd. Her name is Lynvie, LYN for short.... First year student sa
fine art department. Mabait sya at madali kaming naging close.

Two weeks makaraan ang insidenteng iyon sa canteen hindi na nagpaparamdam si Ruth.
"Sabay na tayong umuwi Diane" sabi ko nang uwian na.

"Mauna ka na Zia may gagawin pa kami ni Lyn sa newspaper ng University. kaasar nga eh madilim na kung
makauwi ako sa bahay" Diane said.

"Ganon ba? Sige mauna na ako"

Tumango lang si Diane. Mga Staff kasi sa Newspaper sina Diane at Lyn kaya mas madalas silang
magkasama pag-uwian dahil naiiwan pa sila sa school para magpasa ng kung ano-ano.
Umuwi na ako.

Pumasok ako sa isang subdivision at agad naman akong pinapasok ng gwardiya.

Walang tao sa mansion tanging dalawang katuong lang at gwardiya dahil sina mama at papa nasa Europe
don kasi kami nakatira. Pagka-graduate ko siguro susunod na ako at bibisita lang siguro ako ditto sa
Pilipinas pag-gusto kong magbakasyon.

Naghain na sa hapag ang katulong at inaya ko silang kumain. Pinatawag ko na din ang gwardiya sa gate ng
mansion para kumain. Sila ang kasabay ko at nakikipagkwentuhan pa ako. Minsan nakikisalo din ako sa
kusina pag-kumakain sila don. Sabi nga nila ang bait-bait ko daw.
They were saying that my angelic face suits with my personality and attitude.

Nang matapos kumain ay iinum na sana ako ng juice but nadulas ang baso.

Nabasag ang baso.

Kinabahan ako.

"Sorry po" sabi ko na lang.

"Ayos lang po Miss" sabi ni Manang Laura habang nililinisan yong nabasag ko.

Mamaya-maya ay may narinig akong parang may nabasag din sa Living room. Tumambad sa akin ang basag
na frame kung asan ang picture namin ni Diane. Mas lalo akong kinabahan.

"Diane?" nasabi ko sabay nang pag-ring ng phone ko.

Agad kong kinuha yon at sinagot.

"Hello" i said.

"Is this Miss Zia Montesero?" tanong nang nasa telepono.

"Yes, how may I help you?"

Then sa sinabi ng caller nagulantang ako. Nanghihina akong napa-upo sa semento at umagos ang luha sa
aking mata.

"Anong nangyari Miss Zia?" Manang Inday ask.

"Y-y-....yong mga.....K-k-kaibigan ko po.... nasa ospital... comatose po..." Tuluyan na akong umiyak at
napapahikbi. Inalalayan naman nila ako at pumunta kami sa ospital at naroon ang pamilya nila Diane at Lyn.

Kwenento sa akin nang kapatid ni Lyn na si Tina ang nangyari sa ate nya.

Pauwi na raw sila nang may masalubong daw silang mga tatlong kalalakihan na pinagtatadyakan at
pinagsusuntok daw sila. Kinuha daw ang mga gamit nila. Buti na lang daw at nakaresponde ang guard ng
university at nadala sila sa ospital ngunit sa kasamaang palad hindi pa rin nagigising ang dalawa nyang
kaibigan. Hindi na daw nakita ang tatlong lalaki dahil agad silang nakatakas.

Masama ang loob kong umupo sa isang upuan sa hallway at napaluha akong ulit. Ayokong makita sa
ganong kalagayan ang mga kaibigan kong nasa kaawa-awang kalagayan.

"Wag ka nang umiyak hija," wika ng mama ni Lyn. "Mas mabuti pang puntahan mo na sila sa loob at
kausapin mo sila. Sabi nila naririnig at nakikita daw nila tayo kahit na nakapikit sila. Sabihin mo sa kanilang
tibayan nila ang kanilang loob at gumising na sila.

Sinunod ko ang mama ni Lyn. Kinausap ko sila at pinigilan kong umiyak.

"Gumising na kayo dyan. Magtatampo na ako sa inyo kasi iniwan nyo akong mag-isa. Pag-nagising na kayo
pupunta tayo sa isang amusement park at magpapakasaya tayo ah. kya gising na. Lyn pagkagising mo
kakain tayo ng paborito mong pizza at treat ko na yon para wala ka nang msabi na kuripot ako. Ikaw naman
Diane bilisan gumising ka na din para makapaglalaki ka na... alam ko namang mahal mo pa rin si mark kaya
makipagbalikan ka na pagkgising mo."

Pinilit kong pasiglahin pa ang aking Tinig.

I keep on visiting them in that Hospital. Ako na din

ang umako sa mga gastusin.

Lagi ko silang kinakausap.

Dalawang Linngo na ang nakalipas ngunit hindi pa rin sila nagigising. Mag-isa akong naglalakad sa corridor
at pinag-titinginan ako. malungkot ang mga mata nila gaya ko.
"Zia, magigising din sila" sabi nong isang babae.

"Kya nga" sabi naman nong isa.

Ngumiti ako at nagpasalamat.

Papasok sana ako sa locker room para kunin ang libro ko but may narinig akong tinig kaya nagtago ako.

"Good job, mabuti naman at maganda ang trabaho mo. Alam mo bang hindi pa rin nagigising sina Diane at
Lyn."

Napasinghap ako sa aking narinig at kinilala kung kanino ang tinig na naririnig ko.

"May ipapatrabaho pa ako sayo. Isunod mo sa dalawa si Zia Montesero at gusto ko na nagmamakaawa sya
sa akin. kailangn nating pagplanuhan ng mabuti"

Ngumiti ito at humalakhak.

Kinilabutan ako at kinabahan.

"Im Ruth Villanueva and i can do what i want" sabi nito at umalis na sa locker room.

Lumabas ako sa pinagtataguan ko. Tuliro.

Hindi na ako pumasok at dumiretso ako sa Ospital.

naroon lang ako.
pinapanood ang mga kaawa-awa kong mga kaibigan.

Mga duguan at nakabenda at kasalukuyang may mga fracture kung saan-saan.at... hanggang ngayon hindi pa
rin nagigising.
Isang Ruth Villanueva ang may gawa nito sa kanila. hindi ko sya mapapatawad.

Hindi ko sya kailanman mapapatawad...

...ang mga kaibign ko dinamay nya dahil lang sa inngit sa akin...

i want to take a revenge.

i want........................

to kill her.

Nakayuko akong umalis sa ospital at nagtungo sa tapat ng bahay nina Ruth.

Naroon ako sa gilid at hinihintay ang kanyang pag-dating hindi ko alam kung anong gagawin ko sa kanya
para patayin.

Ang nasa isip ko lang ay patayin sya.

Dumating Ruth nang mga eleven mahigit na at hinatid sya ng isang lalaki. Nagtagal pa sila sa loob ng kotse
at naghahalikan sila sa likod ng kotse. Alam ko na agad ang ginagawa nila base sa posisyon nila at ang
babaeng yon. tuwang-tuwa pa while the man kissing her neck then to her breast. nakita ko din na
hinahawakan ng lalaki ang butt nya sa loob nang maikli nyang skirt.

"Sige lang, have fun... dahil yan na ang huli' i said while smirking.

I just wait na matapos sila then when its already 12 lumabas na sya sa kotse at mukhang lasing ito dahil
pasuray-suray ito mag-lakad at bigla syang sumigaw bago umalis ang kotse.

"I have fun, next time ulit" she said then the car left her.

Shes chuckling ang laughing like an insane woman.

Sa likod ako pumasok at nahalata ko na agad kung asan ang kwarto nya dahil nag-sindi ito ng ilaw.

Pumunta ako sa taas at bumungad sa akin ang silid nito.

Narinig ko ang tinig nito sa cr at unti-unti akong naglakad palapit sa kanya.

"HAHAHHAHHA... Panalo na ko
ZIA. Di hamak naman mas maganda ako say. hehhhehehe. Everyone desired me and everyone wants to fuck
with me. E ikaw hahhahahha... no one dared dahil napaka-inocent ng mukha mo at hindi ka nila
pagnanasaan." tumatawang monologue nito habng nag-huhubad.

I just stay at the entrance and watch her naked body.

Im hungry to kill her naked. That would be fun.

Lumusong ito sa bathtub na may mga bula.

sa wakas at napansin din nya ako at tumawa pa ito. She thought na imagination nya lang ako.

"OH! you know what Zia, ako ang nag-utos na ipabog-bug ang kaibigan mong bitchy nerd at pakialamerang
negrang babae. hahahhahah... it is very fun... "

"Yeah, Fun right? do you also have fun fucking with your lover?" I ask her in my cold voice.

"HAHHAHAHAHHA!!!! Yeah Zia, I have fun very much"

Iniahon nito ang dibdib nito ang touch it.

"Everyone desired my sexiness..my lustful body and everyone desired me and they love fucking me so many
times not like you who is not desirable."

I smirked and gaze her "How pity are you, RUth. Those guys just want to sex with you but they are not
respecting you as a woman as they respect me".

"BULLSH*It!!!!"

"I want you to bear this in your mind Ruth, Im Zia Montesero and I can do what i want".

Pagkatapos non ay agad ko syang nilapitan at sinubsob sya sa tubig. Hindi ko sya binigyan ng chance na
makasigaw.

...Nilunod ko sya at kahit na hindi na sya gumagalaw sinubsub ko pa rin sya.

...unti-unti na itong nalalagutan ng hininga...

...hanggang sa naramdaman kong may nakamasid sa akin mula sa pinto ng Cr.

titig na titig sa akin ang matandang mukha nito.
hindi ko sya kilala.

<CHAPTER 3>

Mamaya-maya ay

binitawan ko si Ruth at hindi pa rin ito lumulutang.

Hindi man lang ako natakot o di kayay na-guilty sa ginawa ko dahil siguro kilala ko sya.

at alam ko ang mga baho nya. Lumapit sa akin ang lalaking matanda at naka-suit ito. Isa siguro syang kamg-
anak pero bakit parang kalmado lang ito?

Dapt sinusugod na nya ako di ba???

dahil pinatay ko si Ruth.

"Bakit mo namn ako inunahan?" sabi nito and i look at him because im surprise of what he said. Its not what
I expect.

Then mas lalo akong nagulat nang inalis nito ang maskara nito na matanda at tumambad ang isang...

I took a deep breath. Then gaze the gorgeous man Ive ever seen.

A little bit long hair like Korean then dark little eyes. Then I look at his beautiful skin.

The kissable lips that he possess that no woman cant ever resist that.

The charm that he had makes my knee trembled. I want to laugh because how could it be that a gorgeous
man can make me nervous than killing a woman?
He smiled.

Damn!!! That exquisite man is very attractive.

Young lady, bakit inunahan mo akong patayin si Miss Villanueva?

WHAT? I ask him Is that a joke?

No, Im really serious about it. Im about to kill her but Im surprise when somebody followed her. He said
while smiling.

Damn Im serious talking but this gorgeous man keep on smiling. I look at him from head to feet.

You cant believe that a gorgeous man like me can do a crime? he said.

I cant believe that a man that keeps on smiling in this crime scene is a killer, I said.

And I cant believe that a woman with... He looks at me and smiled "beautiful innocent face can kill.

Who are you?

He came beside me and looks at the dead body.

Youre a first timer

Then, hinawakan nya ang baba ko at mas lalo ko pang napagmasdan ang gwapo nitong mukha. Ang singkit
nitong mga mata...

AT ang labi nito................

There was something in me that want to taste it. To moisten it.... To claim it.

"Im Zero," he said in his seductive voice and a serious expression.

So this is the
criminal that always on diguise and no one knew about his true identity...

"Numerous of successful murdered youve done. Thats impressive.

I believe what he said then he just smirked.

I want to kill you woman.

Go ahead. Kill me as long as you want.

Binitawan nya ako and i heard him chuckled. I raise a one brow.

"What is your problem?" I ask him.

"naniniwala ka bang ako si Zero?"

"Yes, i can sense that your not lying about that."

He smirked. "And youre not afraid of me? Do you want to die now?"

"Im not afraid of Death," i said.

"Thats good. Okay, umuwi ka na sa inyo at aayusin ko pa itong kalat mo."

Kumunot ang noo ko.

"Akala ko ba gusto mo akong patayin? Why dont you kill me? Come on!" I demanded.

He just smirked. I want to kill people who are afraid of death. Like this woman you killed.

I look at him and ask What is your intention to kill Ruth?

You lady, what your intention to kill her? he ask while gazing me.

I look at her dead body for a second and smiled, I just want to take revenge because shes the one who
command three men to hurt my friends. I cant forgive her.

It seems that youre not guilty of what you did?

Yeah and I dont know why.

A certified criminal posses that.

I just look at him.

Like us

Then he pulled me and kisses my lips.

He presses his lips against mine and he is moistening it.
I cant help moaning beacuse of what he is doing.
He looks at me and he grin.

I want to kill you with my kiss..

When I heard it my knee trembled and nervous is flowing all over my body.

"Your the first person know about my true identity and once you open your mouth about this, Im going to
kill your friends" Sabi nito....

The gorgeous famous murderer just grin and I immediately left him.

I dont know why kung paano ako nakauwi sa mansion...

ALL I know nasa kwarto na ako............

humiga...........
........I close my eyes but............

...............hindi ako tulog...............

<CHAPTER 4>
KINABUKASAN....
Agad akong bumangon sa kama.
Naghanda sa pagpasok ko at sa balitang maririnig ko.
NA PINATAY SI RUTH VILLANUEVA.
.............
Kumakain ako nang breakfast while watching tv sa living room and there was a news...........
..............

"The rich woman Ruth Villanueva is now dead."

Inaabangan kong sabihin ng reporter na pinatay ito but...

"Ayon sa mga Police si Miss Ruth ay lasing at aksidente itong nalunod sa bath tub"

AKSIDENTE ITONG NALUNOD???

"Pinaghinalaan ng mga pulis na kagagawan ito ng killer na si Zero pero walang nakita na ito nga ang
pumatay sa mayamang si Miss Villanueva".

Pinatay ko ang tv...

Pinaghinalaan pa pala nila si Zero
..sya lang naman ang tumulong para maging aksidente ang nangyari...
..magaling talaga sya...
....Bakit hindi ako natatakot sa kanya?
Dahil ba CRIMINAL na din ako?
Pero.natatakot ako sa..Nevermind

Nagpahatid ako sa driver namin sa medyo malapit sa school para hindi mapansin na mayaman ako. Pag-
uwian din dito na din ako sinusundo... para maitago na may kaya kami.

Habang sa hallway sa 2nd floor ng accountancy department ,naglalakad ng walang emosyon ang mukha ay
narinig ko ang kwentuhan ng mga studyanteng nadadaraanan ko.

"Patay na daw si Ruth, nalunod sa bath tub lasing daw kasi"

"buti nga sa kanya"

"UY si Miss Zia oh! MIss Zia!" nakangiti itong tinawag ang pangalan ko.

Ngumiti ako ng tipid.

Ang hindi nila alam pinatay ko sya.
Narinig kong nag-ring ang phone ko kaya naman huminto ako sa paglalakad.
number lang ang nagflash sa screen...
hindi din pamilyar ang number.
sasagutin ko na sana but...
May nasagi ang mga mata ko.
May naaninag akong lalaki na
may medyo kahabahang buhok.
Singkit ang mga mata kaya tinignan ko sya.
Nanlaki ang mata ko nang makita ang lalaking kriminal na tumulong sa akin kagabi sa pagpatay kay Ruth.
He was wearing the male uniform of our university then his wearing a glasses.
The gorgeous man is more attractive than last night.
I took a deep breath and he smiled........... OH MY!!!!!!!!!!!!

BLAG!

The phone that im holding, drop...

Nagkalat sa semento ang sim card at ang batery...
Nang matapos kong pulutin lumingon ako sa likod pero wala na ito.
Tinanong ko yong mga studyante na bumati sa akin kanina.

"Nakita nyo ba kung san pumunta yong lalaking gwapo na nakasalamin?" i ask them.

"Yong ngumiti sayo kanina?" nakangiting sabi nong isa.

Tumango na lang ako dahil alam kong namumula yong dalawa kong pisngi...

"Bumaba na sya Miss Zia"

"SAlamat" sabi ko din bumaba ako.

luminga-linga ako ngunit wala ito.

bigla na lang itong nawala...
...Ano kayang ginagawa nya dito?
...why his wearing that damn glasses and uniform?

Nang mga sumunod na araw nararamdaman kong parang may sumusunod sa akin san man ako magpunta
kaya binibilisan kong maglakad papunta sa kotse.
mas lalo akong kinabahan nang nasa kotse na ako dahil ramdam ko may sumusunod pa rin sa akin..
mas lalo akong kinabahan nang may makasalubong kaming pilice patrol car... pinagpawisan ako ng
malamig...

"Ayos ka lang ba Miss Zia?" tanong sa akin ni manong Edwardo, ang driver ko.

Tumango lang ako.

...nang maghapunan ay binilisan kong kumain and nag-shower ako...
..Habang nag-sho-shower ay may naririnig akong kaluskus mula sa labas hindi ito ang unang pagkakataon
na makarinig ako nang ganon ngunit ngayon narinig ko ang kaluskus sa terrace ng silid ko.
Nagtapis ako nang twalya and grab the gun from my walking closet.
Bigay yon ng papa ko sa akin at may lisensya din iyon ang problema hindi ako marunong gumamit non.

"bahala nah!" sabi ko na lang.

There was a shadow sa terrace at nang pumasok ito ay itinutok ko ang baril sa kanya.

"Who are you?" i ask.

The man didnt answer at inalis nito ang mukha sa kadiliman and nagulat ako nang makita na si Zero pala ito.
Hindi ko alam kung matutuwa ako o hindi, basta bigla na lang akong kinabahan ng sobra.

"What are you doing here?" ibinaba ko ang baril sa kama.

He smiled and look at me.

I just realized that im just only wearing a towel.
Hinagod nya ako nang tingin and nagsimula na akong mailang.

"More beautiful when wearing a towel"

namula ako don at tumalikod...

"Shut up... dapat sa main door ka na lang pumasok. may gate naman sa bakod pa dumaan." I said.

He laugh.

"pag sa gate ba ako pumasok papapasukin mo ba ako?"

"Yes"

"Why?"

bahagya akong tumingin sa kanya at ang singkit nyang mga mata is waiting for my answer.

"why not?" I said.

"im a criminal"

"WE" pagtatama ko. "pareho tayong criminal"...

He smiled at umupo sa kama.
He grab the gun and look at it. he smiled.

"caliber 45" he said while hoding the gun. "arbor ko na lang".

Kumunot ang noo ko.

Pambihira naman ang taong to. sa lahat ng ma-aarbor baril pa.

"Bakit baril? Pang self defence ko yan kaya iba na lang" i said.

"kahit ano?" he said while smiling.

"Hmm... alam ko na yang ngiting yan... Ok kahit ano"

"I want you."

Nagulat ako sa sinabi nya.

Pinagmasdan nya ako.
I can see in eyes the desired and lust.

"Dyan ka lang. magdadamit lang ako"

"No need, mas gusto ko nga pag-nakatowel ka lang. Your like a goddess" sabi nito at humiga na sa kama.

hindi ko sya pinansin at nagbihis na ako.

Nang matapos ay lumabas na ako sa walking closet ko.
naabutan ko syang tinitignan ang mga libro sa isang shelf.

"Mahilig kang magbasa."

Umupo ako sa kama.

"Are you stalking me? Ikaw ba yong nararamdaman kong sumusunod sa akin?"

Tumango ito na nakangiti at sumandal sa pader at nilagay ang dalawang kamay sa bulsa.

"Kaya pala alm mo na kung san ako nakatira."

"Why youre parents is in France while ikaw andito?"

Tumingin ako sa kanya. "paano mo nalaman?'

Ngumiti ito.

"Im stalking you di ba?"

umirap ako. "Don na sila nakatira. Susunod ako don pagka-graduate ko"

Lumapit ito sa akin and sit beside me.

"Your not afraid of me?"

Tinanong ko ang sarili ko? Takot ba ako sa kanya. Kailan ba ako natakot sa kanya? Natakot ako sa kanya
nang halikan nya ako.
Tama yon nga yon.

"Im afraid of you..."

"When?" Zero ask me.

Tumingin ako sa kanya and there was a smile curving in his lips...
I look at him...
Then suddenly he just claims my lips and I close my eyes and response not knowing why.
He gently claims it.
Passionately exploring my lips and i just moan for the sensation I felt.
Tumingin ako sa kanya ....
He grinned......
Then he kissme........ He claims my lips again....

.............I dont know why he is doing this all I know i learned to enjoy every single moment that he moisten
my lips and explored my mouth.
Then he kisses my hair and say goodbye.

I dont response...

"Well see each other, tommorrow night." he said while smiling.

"Just make sure that you will use the gate and the door"

He laugh.

"No... I want to sneak here and kiss you all nigth"

Kumunot ang noo ko.
"You like me?" I ask.

"You like me." he said and smiled

Then he left me alone in my room.

I close the door in my terrace.
Then lay down my body in the soft bed.
Im thinking of his smile and how he kiss me,
I enjoy what he did with my lips and i cant deny it...
...I cant deny that there was an attraction that i couldnt resist.
....the handsome man I met when I did that crime and help me kissed me and sneak around....
I smiled and close my eyes to sleep.

<CHAPTER 5>
Its Sunday so I decided to wake up early to visit my friends. There was a smile in my face when I enter their
room. The mother of Diane and Lyn is in the room when I enter. They greeted me a sweet smile. Then I look
at my two friends.

I was thinking if kailan sila magigising.

Kung kailan ko ulit maririnig ang halakhakan namin at mga asaran.

Kailan ko kaya muling makakakwetuhan ang mga ito.

Lumabas ang mga magulang nina Diane at Lyn pupunta daw ito sa cafeteria para mag-almusal at ako muna
ang pinagbantay.

Inayos ko ang bulaklak na dala ko sa isang vase.

Mamaya-maya ay pumasok ang isang doktor na naka-mask.

He greeted me Good morning and ginantihan ko din sya ng masayang pagbati.

I dont bother to look at him because im doing something.

I smiled when I look at the white fresh roses I bought.

It looks pretty and it makes my feeling comfortable.

When I look at the doctor my heart beats faster and my cheeks turn to florid. He smiled and it makes my
veins in my cheeks is going to burst in a second if Zero will continue that smile.

Youre very pretty while smiling with those white roses, he said while smiling.

Why youre here? I said without looking at him to hide my blush face.

I told you last night that Im stalking you right? So what is the usual thing that a stalker does? Stalker always
following the one he or she stalking, am I right?

I look at him for a second.

Why you keep stalking & following me?

He thinks for a second.

Why I keep on stalking you? Bakit nga ba?"

I look at him and raise my one brow.

Youre funny, I said with my sarcastic and cold tone.

Thank you, then he laughs.

I fiercely look at him.

More exquisite when mad I like that, he said while smirking.

Can you stop cracking jesting flattering remark.

Oh! The angel is turning to demon.

I just shrug because I saw him smile. He is very gorgeous, attractive, striking, alluring, good-looking,
appealing, enchanting, dazzling, stunning, and whatever you called him because I cant find a right word to
describe him. One thing is what Im sure.... I have a crush on him....or im attracted with him...
"May mga bagay na gusto akong Itanong sayo," I said.

Lumapit sya sa akin.

I look at him.
He smiled.
Tinawid nya ang distansya ng mga labi namin and claim my lips.
I just response to his gentle kisses.
I want more kisses but suddenly he cut it and smiled.

"Mamayang gabi na lang tayo mag-usap masosolo mo naman ako eh," he said.

Why you keep on kissing me and claiming my lips? I ask him confidently.

He leers Why you keep on responding?

My cheeks turn to red of what he said. Damn this man who keeps on returning my question to me.

Can you answer my question seriously? I said demandingly.

"Then answer my question first," He said while smiling.

Narinig mo ba yon? (AUTHOR: OO NAMAN NARINIG KO KASI AKO YONG GUMAWA SA INYO
NOH)

Nakakaasar na talaga sya. Bakit ba kailangan na ibato nya sa akin ang mga tanong ko sa kanya bago nya
sagutin ang tanong ko.

"Bakit ba ganyan ka? Nakaka-asar na ha," I said.

Bakit ba ang lalaking ito ang kayang mag-pagalit sa akin. Im a calm woman pero dahil sa lalaking ito
ngayon ay nawawala ang kalmado kong pag-uugali. Ganon ba talga kalaki ng epekto nya sa akin.

Tumawa sya.

"Ang kulit mo kasi. Hindi ka makapaghintay na mag-sama tayo mamayang gabi," he said habang nanlalaki
ang mga mata ko sa pinagsasabi nya.

Humakbang sya papunta sa pinto. Ipipihit na sana nya ang doorknob pero lumingon sya sa akin.
"Mamayang gabi matutulog ako sa kwarto mo ah,"

"ha?"

"Its not fun to sleep alone," he said while smiling then he left me.

Tinignan ko ang mga kaibigan ko.

Napangiti ako.

"Gwapo nga mayabang naman. Ang lakas ng loob na halikan ako sa harap ninyo. Nagtataka siguro kayo sa
pinag-uusapan namin noh?," napangiti ulit ako. (ADIK)

"Ang galing ngang umakyat sa bakod at pumunta sa terrace ng kwarto ko then hahalikan ako"..

(WEH? GUSTO NAMAN NYA EH)

...Matapos sa ospital ay nagpunta ako sa mall at inaliw ang sarili.

Nasa sinehan ako at napansin ko ang dalawang magkasintahan na nasa harapan ko.

Ang sweet nila.

Nakakainggit nga eh.

Kailan ba ako huling nagkarelasyon?

Ang natatandaan ko nong 1st year college pa ako non.

Mga tatlong buwan lang nagtagal relasyon namin kasi masyado daw akong mabait.

Bakit ano bang gusto nila?

Wild? Masungit?
Ah ewan. Hindi ko talaga maintindihan ang mga lalaki.

Pero sabi nila mas mahirap kaming intindihing mga babae.

Madilim na nang makuwi ako.

Naghapunan kami kasama ko ang mga kasama ko sa mansion.

Hmm... Ang laki-laki ng mansion pero kami-kami lang nakatira dito.

Pumunta ako sa sala at isinindi ang TV.

Kasama kong nanood ang anak ni Manong Edwardo na si Emily. Nasa Grade school pa lang ito. Pinag-aaral
ito ng mga magulang ko.

Laman ng balita ang isang pagpaslang sa isang mayamang tao na may ari ng isang kilalang bangko sa bansa
at ang pumatay daw dito ay si Zero ayon na din sa mga senyales na iniiwan nito sa mga pinapatay nito.

Ang mga pinapatay ni Zero ay nilalagyan nya ng ZERO na sugat sa mga bangkay nito at iniiwan ang mga
ito sa kwarto nila at inaayos na para bang natutulog lang ang mga ito. Yan ang palatandaan na si Zero ang
may-gawa ng pagpaslang...

"Ang galing naman ni Zero," Sabi ni Emily.

Nanahimik lang ako. At inisip kung ano ang dahilan ni Zero sa pagpatay nya sa tao.

Umakyat na ako at iniwan si Emily.

Papasok na sana ako sa shower nang marinig ko na naman ang kaluskus and I know that Zero is in my
terrace.

I watch him to enter my room.

"Mag-sho-shower ka? Sabay na tayo," sabi nito habang nakangiti.

I just look at him. No one would believe that this gorgeous man is the murderer behind those successful
crimes.

"Ano ka sinuswerte?"

"Ikaw ang sinuswerte kasi nakakasama mo ako."

I smiled.
"Ang yabang talaga.

"Alam mo sa lahat ng babaeng nakilala ko ikaw lang ang maganda pag-nakangiti, nagagalit, napipikon,
natatakot, kalmado, walang emosyon sa mukha, at kahit anong itsura mo maganda ka pa rin."

Umupo ako sa kama at pinagmasdan ang gwapong lalaki na umupo sa semento.(PERO SA TOTOO LANG
KINIKILIG ANG LOLA...HAHHAHH)

"What is your reason to kill Ruth in the night that I killed her?

He smiled.

Numerous of successful killing that I made. Ang lahat ng pinapatay ko lahat may kasalanan. People who are
evil like me and afraid to die. It is very fun to kill those people who are afraid to die... to hear those cried,
scream.... they would beg you just to save their lives. Im very excited when I sense that they are very
nervous and afraid," he said then he looks at me.

"So thats the reason why you keep on kissing me because im afraid of you when your doing it?" I said
sarcastically.

"No. Because your not afraid when im kissing you... you are enjoying it right Zia?" he ask seductively. "You
cant deny the fact that because i can feel the reaction of your body to mine." he said in no doubt.

"You want us.... to..." nahihiyang sabi ko.

"come on say it Zia."

Tumingin ako sa mga mata nya.

"Gusto mo bang may mangyari sa atin? Gusto mo bang may mamagitan sa atin."
_____________________________

"Th' expense of spirit in a waste of shame

Is lust in action; and till action, lust

Is perjur'd, murd'rous, bloody, full of blame,

Savage, extreme, rude, cruel, not to trust;

Enjoy'd no sooner but despised straight."

_William Shakespeare (1564 - 1616)

English poet and playwright.

<CHAPTER 6>
CONTINUATION........

Sinalubong nya ang mga mata ko.

Sinalubong ko din ang mga itim nyang mata...kasing itim ng kawalan.

"I'll make sure that your the one will give your self to me."

"Your insane, Zero."

"Insanely to own you... insanely to make you mine...."

Nagulat ako sa sinabi nya.

He smiled.

"Hindi mo pa rin sinasagot ang tanong ko sayo, What is your intension to kill Ruth?"
He smile. I always saw her bullying people who are weaker than her, your one of them right? then he sit
beside me and whisper. She thought that a lovely woman like you is her rival. She thought that youre a weak
woman so she keeps on bullying you because you never get mad with her. But shes totally wrong because
you killed her.

I look at him.
then... I decided to enter the comfort room and take a shower.

It is a glass shower inside that cr. Im totally naked when I saw a familiar shadow outside the shower.

"Lumabas ka nga!!!" galit kong asik.

"Nasa labas naman ako ng shower ah. Baka gusto mong pumasok ako."

"Shut up Zero, Im not kidding."

Tumawa ito.
Wala na akong magagawa kundi ang maligo.
Matapos kong maligo ay hinagilap ko ang towel sa loob ng shower but unfurtunately naiwan ko sa ibabaw
ng kama nang kausap ko si Zero.

"Zero can i have a favor?"

"ano yon?"

"Can you get my towel."

"San mo nilagay?"

"Sa ibabaw ng kama."

Napansin kong nawala ng anino sa labas then nagulat na lang ako nang buksan nya ang glass door ng
shower at bago pa ako nakasigaw ay binalot nya sa akin ang towel na para bang wala syang pakialam na
nakahubad ako sa harap nya.

Im very conscious when he look at me.

"....w-...w--...w-why you did that?"

"Dont worry Zia, you have a very beautiful natural body.Wala kang dapat ikahiya sa akin."
I look at him...

I can see the amusement in his dark eyes.

"Magdamit ka na. You might can catch colds." he said without looking at me.

Pumunta ako sa walking closet at naghanap ng maidadamit, while Zero is now on my bed.
Pagbalik ko sa kwarto. Nakahiga pa rin ito. Tinitigan ko sya...
I cant believe that a gorgeous man is now on my bed and I felt something.
a very strange feeling that I never felt to any man.
This strange feeling is now pushing me to
Pushing me to.
is now pushing me...to....
Pushing me to seduce him and give myself to him.
Gosh
Im very shocked of what Im thinking.
I node and forcing to vanish this damn thoughts that flowing in my virgin head.
Before I do that I heard him talk.

Still denying the fact that youre attracted with me?

Yeah, and I know that this lust is also what you feel with me, right? I said without looking at him.

Frankly speaking, Im a playboy and a killer Miss Zia Montesero, then he look at me. Im the kind of man that
will never sleep with a woman once or twice I claim her.

I look at him and I cant sense that he is lying.

What would I expect with this gorgeous man That saying that he is a gift given by God
Why he is saying that to me?

Why youre telling it to me? I ask him

I want you to choose.Are you going to take the risk that you will give yourself to me to satisfy me and your
needs then you will never see me after our second night or you will not give your virginity and not satiesfy
ourselves.

Youre insane, Zero.

Definitely its because I want to own you and make you mine.
If I chose the first option I will never see you forever?

Im a type of a man that will be satisfied at the second night but if I sleep with you at the third night it means
I want to own you and make you mine forever. and if that happen wherever you go and wherever you are im
always with you. Hindi na kita tatantanan.

I look at him.

Your pathetic my dear, I said.

He smiled and looks at me.

Are you going to choose the first option or the second one?

"Paano kung wala akong piliin?"

he laugh. "Im really sure na pipili ka alin man sa isa."

"What do you think of yourself a very irresistible man? I smiled.

Do you think that Im very lucky because you keep on kissing me?

I heard him chuckled.

Yes, because every woman is begging me to kiss them but you Im just giving it to you.

I sit in the floor because Im tired in talking with this arrogant hot man.

Thinking that youre a hot intruder I whisper.

I never said that it came from your own tongue. He said while smiling.

Nakaka-asar na talaga sya.

Nakakaasar at ang lalaking ito

pinapapili ako na ibigay ko daw ba ang sarili ko or hindi...

How ridiculous...

"Umalis ka na sa kama ko at matutulog na ako." asar na sabi ko.

"Ayoko".

sabi nito and ipinikit pa ang mga mata.

"Gusto mo bang tumawag ako ng pulis?"

"Do it" sabi nito habng nakapikit pa rin.

Nakalimutan ko pa lang takot ako sa pulis at POLICE PATROL CAR...

ASAR!

"Pls Zero I want to sleep," sabi ko while pouting.

He open his eyes and look at me while smiling.

"Youre very cute. Sleep here beside me. I promise na aalis na ako pagnakatulog ka na. Gusto ko lang
makasiguro na mahimbing ang tulog mo".

Nahiga ako sa tabi nya at ipinikit ang mga mata ko.

nagulat ako nang yakapin nya ako.

napadilat ako.

tumambad ang gwapong mukha.

Alaga nito ang balat dahil wala man lang akong makitang pimple marks or pores.
Wala akong maipintas sa kinis ng mukha nya.

nagulat ako nang magdilat ito nang mata.

"Sleep." sabi nito.

Pumikit ako at lihim na napangiti.

Nararamdaman ko ang paghinga at pagbuntong-hininga nya dahil maiksi lang ang distansya ng aming
mukha.

lalo na ng aming mga labi...

Hinigpitan nito ang kanyang yakap sa akin...

Nakadama ako ng security and safe sa yakap nya.

Hindi ko na lang namalayan na nakatulog na pala ako....

"All men are rapists and that's all they are. They rape us with their eyes, their laws, and their codes."

-Marilyn French (1929 - )

U.S. novelist and feminist

<CHAPTER 7>
ZERO's POINT OF VIEW....
Tumitig ako sa napakagandang babae na natutulog at kayakap ko.
This is the first time that I sleep with a woman that nothing happen to us.

Its not because shes not desirable...

Sa toto lang sya ang pinaka-desirable na babaeng nakilala ko.

but I need to control my self beacause I want to respect her.

Kasi...pagnakita mo ang maamo nyang mukha you would bear in your mind that you need to respect this
woman...

She's a pure goddess...

at tsaka Isang kalapastanganan na ikama mo ang isang babae na hindi sya pumapyag...

Kahit alam kong may nararamdaman din syang attraction and lust mas maganda pa ring hindi nya
dapat..ide-deny...

I respect her decision. (GENTLEMAN BUT A SEDUCTIVE ONE YEPEEEY!!!)

Ang hirap magpigil at kontrolin ang sarli ko.. lalo na kung ang kasama mo ay tulad ni Zia...

This woman who is sleeping beside me is sexy.

Her natural scent is sweet and fresh.

I love the way her pinkish lips opened specially when talking with me.

She has a long straight black smooth hair that has a lovely scent.
Shes naturally beautiful and attractive.

Then I whisper a romantic poem to make this lady more deep in sleep.

"Thus whispering, his warm, unnerved arm

Sank in her pillow. Shaded was her dream

By the dusk curtains:'twas a midnight charm

Impossible to melt as iced stream:

The lustrous salvers in the moonlight gleam;

Broad golden fringe upon the carpet lies:

It seemed he never, never could redeem

From such a stedfast spell his lady's eyes;

So mused awhile, entoiled in woofed phantasies

Awakening up, he took her hollow lute,

Tumultuous,and, in chords that tenderest be,

He played an ancient ditty, long since mute,

In Provence called, 'La belle dame sans mercy:'

Close to her ear touching the melody;

Wherewith disturbed, she uttered a soft moan:

He ceasedshe panted quickand suddenly

Her blue affrayed eyes wide open shone:

Upon his knees he sank, pale as smooth-sculptured stone"..then I smiled. (SOME VERSES FROM THE
EVE OF SAINT AGNES OF JOHN KEATS)

I love this poem from a romantic poet named John Keats

and this poem entitled "THE EVE OF SAINT AGNES"...

One of the most famous love poems of the 19th century and of the romantic movement in literature.
According to legend, if a virgin goes to bed without supper on the night of the feast of Saint Agnes, she will
see her future husband in a dream. As the poem opens, the young maiden Madeline leaves a festival early to
carry out the ritual of St. Agness Eve. Porphyro, a youth in love with Madeline despite the enmity of
Madelines family, enlists the help of an aging servant to steal into Madelines room while she is asleep. The
servant reluctantly agrees, and Porphyro, following an elaborate plan to woo Madeline, wins her heart.

I want also to win her heart.

Alam kong hindi lang pagnanasa ang nararamdaman ko sa kanya.

Alam kong pagkatapos ng second night...

Shes all mine...

at magiging sa kanya na ako...

I hug and kiss her forehead I need to leave her dahil baka may magawa pa akong iba.
Pumunta ako sa isang condo.

Its not mine.

Condo ito ng isang sikat na model.

I saw her siting in her bed and shes smiling as if she's expecting me to come.

I kiss her....

Hallucination began as I kiss her I saw Zia kissing me and smirking and seducing me.

I kiss her then I kiss her neck...

She moan in sensation.

I unbuttoned her dress and pull her undergarment.

I saw her breast and I kiss it.

I just realized that this is not Zia its Laurie, a model.

Zias body is naturally beautiful and her scent is not as cheap as her.

Zia is on my mind.

My lust awake because I remember her exquisite body that I fantasized to see, satisfaction is not on me I
want to claim her as mine.

I pull her dress in no time and I just hear her moaning.

When shes totally naked, I pull her and press against mine.

My flaming body is now imagining her as mine.

I want Zia all I want is her.

When she reach her climax I just sit beside her.

I took a deep breath.

How can a woman like her can make me like this?

The woman beside me is now sleeping because shes tired.

I took a deep breath again.

Hindi namn ako ganito noon na nagmamadali.

I want to see their expression, I want to hear the enjoyment without taking it a hurry... I want to take it
slowly... and slowly...

but because of Zia...

...nagmamadali na ako.

Nagbihis na ako at isasagawa ko na naman ang isang krimen.

I grin in excitement...

I want to see blood.

I want to hear screams of frighteners.

I want to hear their cries while begging me to save their lives.

Because of that I remember again the extraordinary woman I met in a extraordinary and unexpected place...
THE CRIME SCENE.....

A woman never begs me to save her life.

A beautiful lady never screams because of fear in me.

A woman that instead to cry for her life, she just forced me to kill her.

A divine woman who is not afraid of what they called Death.

A lovely woman that I never thought can do such crime that Im always doing.

I grin and walked away.

Sumisige na naman ang pagiging makata ko....

My poetic words never been the same as her...

Words is not enough to discribe her...beauty..

...Divine...

..Godly...
I need to go away because I never sleep with woman and stay with her all night and wait them until they're
awake...

____________________________________________________________________

......"Adam was but humanthis explains it all. He did not want the apple for the apple's sake, he wanted it
only because it was forbidden."

-Mark Twain

(1835 - 1910)

U.S. writer and humorist.

<CHAPTER 8>
I wake up and wala na si Zero sa tabi ko.

Tinignan ko ang katawan ko.

Wala namang nangyari.

It means mapagkakatiwalaan ko si Zero.

Pero sapat na ba iyon para ibigay ko ang sarili ko sa kanya?

BUMUNTONG HININGA AKO... BAKIT ko naman ibibigay sa kanya ang sarili ko??? Malaking
kalokohan ang iniisip ko....
Naligo na ako at naghanda sa pagpasok...

Exam namin...

Kinakabahan ako dahil Finals na at sa susunod na pasukan 3rd year college na ako...

Third year na still pure...

At least nag-18 sya nang hindi sya nagagalaw.

Achievement na rin yon...

Pero napakabata ko pa para makipagrelasyon at ibigay ang sarili and I dont prefer pri-marital sex.

Ilang taon na ba si Zero?

Pagkababa ko nabungaran ko si Emily na nakabihis na at nanonod ng Tv.

Didiretso na sana ako sa dining room but I heard something na nagpatigil sa akin.
May pinatay na naman ang killer na kasama ko kagabi.

Bumuntong hininga ako dahil parang hindi naman na bago yon at ano bang inaasahan ko sa kanya...

Dumiretso na sa dining at kumain tapos pumasok na dahil exam kailangan kong maging maaga.

Hay nakuh... nakalimutan kong mag-review kagabi dahil sa INTRUDER+ STALKER kong Killer.

KAASAR!

Ano kayang maisasagot ko sa mga exams ko...BAHALA NA NGA!!!

Im about to enter in the room but napansin ko na naman sya.

Nakatayo sya sa hallway hawak ang isang bag at naka-uniform at ID din ito.

Nakasalamin din and PROMISE ang gwapo nya pag-nakasalamin.

Mukha syang gorgeous and smart.

Ngumiti sya habang tinititigan ko sya.

"Can we talk for a minute. Wala naman kasi akong maka-usap dito dahil masyado akong maaga," i said.

He just smiled and sinundan nya ako.

Sumandal ako sa pader at tumitig sa kanya. Sumandal din sya sa pader at katapat ko sya.

7am pa lang kaya wala pang mga studyante.

"ano ang first examination mo?" Zero ask.

"Litterature, kaso dahil sayo hindi ako nakapag-review," simangot ko.

I heard him chuckled.

"Its my favorite subject when im in my college days."

"How old are you?"

"Twenty two".

I look at him...

It doesnt look like his twenty two he looks like my age.

"Your young" I said.

"Really?" he smiled...

"Palabasa ka naman di ba kaya makakapasa ka dyan sa Litterature mo,"

"Well, I dont think so, Mahirap daw ang examination".

"Who is your favorite poet Zia?" he asks.

"Lord Byron"

"An English poet, who was one of the most important and versatile writers of the romantic movement" He
said then grin. "Want to know who is my favorite poet?"
I just gazed him and watch him smiling.

Whats with that smile?

"I love the works of John Keats".

I look at him and I remembered na napag-aralan ko yan sa Litterature namin.

"A major English poet. Keatss poetry describes the beauty of the natural world and art as the vehicle for his
poetic imagination."

He smiled.

"I love his poem, The Eve Of St. Agnes"

"Yeah I read that one"...

"Let me tell you his story. Keat completed his medical training but he never practiced instead he wrote and
published a book. In 1818, Keats younger brother Tom was dying in Tuberculosis and while nursing Tom he
met this lovely woman named Fanny Brawne and soon he declared his love...but they never been married.."

"why?"... "Nahawa sya ng sakit sa kapatid nya?"

"Exactly." then he look at me. "Before his illness became apparent in 1819... Keats wrote his greatest works-
one of this is my favorite "The Eve of ST. Agnes. Then in the next year he left the warmer climate of Italy in
Sept. 1820. Then he died in Rome in Feb. 23, 1821 at the age of 25."

"He left because natatakot sya na mahawa sa kanya si Fanny..."

"Fearing that close contact with Fanny would infet her with TB. and sufferring from belief..... that he was a
FAILURE".... sabi nito.

I look at the handsome man...

"Always remember this Zia that my favorite poet quoted 'Beauty is truth, truth beauty,'that is all

Ye know on earth, and all ye need to know."

I gazed what does it mean???

"Nga pala alam mo ba kung sino ang napangasawa ni Edgar Allan Poe?"

Umiling ako at ngumiti sya...

"He get married with his cousin named Virginia."

"talaga?" Nakakunot ang noo ko.

Ngumiti ito. "What we should expect from a MASTER OF MACABRE. In 1847 Virginia died of
tuberculosis and Poe himself became ill. But Poe died in Baltimore on October 7, 1849. not because of TB
but for UNKNOWN REASON"...
"Your very smart in litterature."

He smiled.

"I have to go."

Tumalikod sya then lumingon ulit sya sa akin.

"Also remember this one that Edgar Allan Poe quoted "And this maiden she lived with no other thought

Than to love and be loved by me".

then he winked.

Gosh... totoo ba yong quotation na yon?

O imbento lang?

(HINDI MAKAPANIWALA KASI KINIKILIG SYA DI BA ZIA?)

Lumipas ang oras at isa-isa nang nagsidatingan ang mga kasama ko sa examination room.

Nang dumating ang proctor ay tumahimik na ang lahat at agad na nag-simula.

Binigyan kami ng isang oras para masagutan ang mga tanong.

When I read the question nagulat ako dahil halos lahat ng pinag-usapan namin ni Zero kanina ay lumabas.

Lumabas yong mga quotation na pinagsasabi kanina ni Zero at nasagot ko yong mga yon...

Alam ba ni Zero na lalabas yong mga yon????

Madali kong natapos ang examination sa litterature at naghanda na sa mga sususnod na examination.

Madaling natapos ang araw at pumunta ako sa kwarto ko matapos maghapunan.

Nakapag-shower na ako then pumunta ako sa study table at nag-review.

Ipinagtataka ko lang dahil 10 o'clock na pero wala pa rin si Zero...

May pakiramdam akong nadismaya ako dahil wala sya.

Matapos mag-review ay humiga na ako at nakatulog naman.

_________________________

"All that we see or seem

Is but a dream within a dream."

-EDGAR ALLAN POE (1809 - 1849)

U.S. poet and writer.

_______________________

............

Isang oras pa lang nakakatulog si Zia

Isang lalaki at humiga sa tabi nya at niyakap sya.

Muli na naman nyang binanggit ang tulang iyon upang mas lalo pa itong makatulog.

Napangiti sya nang masiguradong mahimbing na itong natutulog muli na syang umalis at bago non ay
hinalikan nya ito sa noo at inamoy ang kanyang mabangong buhok.
_____________________________

"He is the person who makes us feel safe and comfortable."

-Victoria (1819 - 1901)

British monarch.
<CHAPTER 9>
Sa paggising ni Zia naramdaman nya ang malamig na hangin na nagmumula sa pinto ng terrace.

Ipinagtaka nya iyon dahil nakasara naman iyon kagabi...

Ini-lock ko iyon.

Makulimlim sa labas at di malabong umulan mamaya-maya.

naghanda sya sa pagpunta sa school para ma-isubmit ang kailangang ma-isubmit at makwenta na ng mga
prof nila ang grade nila... sana UNO...

..
Nang nasa school na ay ibinigay nya na ang mga dapat ibigay..

Agad din syang nagpasundo at umuwi..

Ipinagtaka nya kung bakit hindi dumalaw si Zero.

namiss nya na ang lalaki at ayaw ko mang aminin yon pero yon yong totoo eh.

Ayoko nang magsinungaling sa sarili ko.

Sa mga sumunod na araw wala pa ring Zero na nagpapakita sa kanya.

Ni sa school wala ito.

Kasalukuyan silang papunta sa eskwelahan at nasa loob sya nang mapansin nya na makulimlim pa rin ngunit
hindi naman umuulan.

Mamaya maya ay nagsalita si Manong Edwardo.

"Miss Zia, anong oras ko po kayo susunduin?"

"Mga 7 po siguro, marami pa po akong gagawin sa music club dahil next sem na po." sagot ko napansin ko
na parang may alinlangan sa mukha nito. "Bakit po?"

"Babantayan ko po sana ang anak ko na bagong panganak sa ospital."

I smiled "Sige lang po, Magta-taxi na lang po ako"

"Sigurado po kayo Miss Zia".

Ngumiti ako at napangiti naman si Manong Edwardo.

Matapos kong magpa-enroll ay magdamag akong nasa music room at nagplaplano nang mga dapat gawin
para sa club dahil marami na kami at ako ang President kahit 2nd year pa lang.

Sa susunod na pasukan ay 3rd year naman na ako eh...

Sinubukan ko ring magcompose ng bagong kanta dahil parang naispired ako.

Di ko namamalayan ang oras at kailangan ko nang umuwi.

Malakas ang ulan sa labas ngunit pinilit ko pa rin para maka-uwi na ako.

Nang makapasok sa Mansion ay nilapitan ako ni Emily.

"Ate magbihis ka muna tapos kain ka na, nauna na kasi kami."

Ngumiti ako. "Pwede bang dalhan mo na lang ako ng soup sa taas?"

Tumango ito at dumiretso na ako sa silid ko.

I lock the door and bigla akong nilamig.

Kumukulog at kumikidlat na sa labas.

Tinanggal ko ang basa kong blazer at ang panloob ko.

Kailangan ko nang magpalit dahil maski undergarments ko basa na rin.

Inabot ko ang hook ng bra ko and im very surprise when somebody is knocking the terrace door.

Agad ko yong binuksan at pumasok si Zero.

Basang-basa ito.
"Dito ka lang kukuha lang ako ng damit".

Agad akong kumuha nang twalya upang maibalot yon sa akin at lumabas nang kwarto para makakuha nang
damit ni Papa na nasa silid pa rin nito.

When Im about to enter the my room.

I saw him and his masculine body.

This what they called HOT INTRUDER.

He is only wearing my towel na kinuha nito sa closet ko.

Malaya na sana akong mapagmasdan ito but naaninag ko si Emily kaya agad kong isinara ang pinto at
kinuha ko sa kanya ang soup.

Napansin nito ang dala kong mga damit ngunit hindi na ito nagtanong pa.

Nang makababa na sya ay don pa lang ako pumasok.

Nakaupo ang intruder ko sa kama at para bang hinihintay nya talaga ako.

Inabot ko sa kanya ang damit.

"Wear those things hindi pa gamit yang mga yan pati yang brief".

Kinuha nya sa akin at tumalikod ako para magkaroon sya nang privacy na makapagpalit.
"Matagal ka na dyan sa terrace" I asks.

"One hour na akong naulanan dyan kung bakit naman kasi nakalock yang pinto dyan".

"Malay ko bang pupuntahan mo pa ako eh ang tagal mo kayang di nagpakita".

He smiled. "You really miss me, right?".

Lumingon ako sa kanya at nakabihis na sya.

May dugo sa braso nya.

At bigla akong nag-alala.

Agad akong kumuha nang first-aid kit at inilislis ang manggas ng damit.

Pinigilan nya ako kaya hinila ko ang kwelyo nya at tinitigan ko sya nang masama.

"Hey! hindi naman grabe yan eh. Daplis lang yan ng bala" reklamo nito na nakatingin sa akin.
"Kailangan pa rin magamot yan dahil baka ma-infect".

"Okay." Ngumiti ito at binitawan ko na ang kwelyo nya. "You really cared that much, nakakatuwa naman".

I just rolled my eye balls and ginamot ko na ang sugat nya.

"Daplis ng bala?" i ask.

Tumango lang ito.

Nang matapos ay ipinakain ko sa kanya ang soup while eating his staring at me.

"Why?" I ask him curiosly.

He smiled "Look at yourself my darling".

Nakalimutan kong naka-bra and suot ko pa rin ang basa kong pantalon.

Para mawala ang pagkapahiya ko.

Nagsalita na ako nang hindi ko inaasahan.

"Nakita mo naman na di ba so, wala na dapat akong itago sayo di ba?" I look at him while looking at his
eyes.

He raise an eyebrow "If your always like that then baka may gawin akong masama sayo"

Lumapit ako sa kanya. I look at him eye to eye.

And I grin.

"Dont worry im giving myself to you".

Inilapag nito ang cup ng soup sa may side table at tumingin sa akin.

"What are you saying?" he ask me.

"Im choosing the first option Zero."

Kasabay non ang malakas na kidlat mula sa labas at ang pagkawala ng liwanag sa silid.

"Are you sure about that?" i heard him ask me.

"Yes, Zero and I'll make sure your going to be mine, only mine"

THen I kiss him...

"Flinging from his arms I laughed

To think his passion such

He fancied that I gave a soul

Did but our bodies touch,

And laughed upon his breast to think

Beast gave beast as much."

-W. B. Yeats (1865 - 1939)

Irish poet and playwright.

<CHAPTER 9.5>
Dont read if youre not matured Green minded is not allowed.

I kiss him gently, yet passionate that he couldnt resist

Then, in that darkness, I sit in his lap and he response.

He response with e deeply and ardently. I cant help on moaning while we are kissing. I ant taste his mouth
because he is exploring inside mine. He is searching something hungrily farmishly

Then, while kissing he start to explore my upper body using his hands, beginning with my shoulder to my
waist and he unhook my undergarments and caress the breast that hiding from that thin cloth.

I felt as though that my whole body was going on fire.

Then suddenly, he left my lips and pushes me in that soft bed then he claims my lovely lips again.
He kisses her neck then when his tongue finally reaches the proud mounds of her breast. He sucks a bit and
teased tormented until she felt that shes going out of her mind. She cant help moaning

Then he captured her lips again and kiss it claim it.

There was no tenderness now, nothing but a mutual heat and passion, the thirst of two people lost in the
wildness of their own desire and love that they both dont realized it yet.

While his lips busy kissing, his hands are now busy unzipping and tossing her pants.

When shes totally naked in that darkness she response with his kisses as ardent as him. He removed his shirt
and touches his body. She could feel the muscle of this man. She missed him so much.

He explored every inch of her soft skin and she didnt resist.
Her hand is also uncontrolled he helps the damn gorgeous passionate killer that kissing her, to toss
everything that his wearing.

He plays her breast again and kisses it.

Then the kiss is now going down.

Down

Down

To her pink rose of purity

She panics bigla syang naalerto...

"Zero!"..... Zia whispered in that dark room....

"Relax Zia, I want to taste you.... Coz forever your be mine and im.....yours...." Zero muttered that Zia didnt
hear....

Despite the darkness she could see the dark eyes of Zero.

Huminhingi ang mga mata nito ng kasagutan...

Tumango sya and he continue to taste her...

Recognizing the desire that inside her

She was surprise but passion and pleasure is with her

"Your so sweet Zia yet exotic...." Zero whispered...

Then he claims her lips again and she feels the pain at first

The purity is now broken and red liquid starts on flowing inside her.

She knows that this pain is unavoidable

Then she was very surprise when this pain turns to ecstasy, pleasure, passion and desireand the most
important is the flame of love that she felt

The rhythm starts, shes out of her senses

She wanted him with desperation that both amazed and shock her.

They cant control their self anymore

He cried his name and bit her lower lips to avoid her noisy mouth...

because of the sensation that she feel right now...

then they finally reach their destination... the heavenly love of pleasure...

they slept warpped in each others arms.... and the darkness and rain is the witness of their love that not yet
revealed...

When Zia wake up... umuulan pa rin sa labas...

She was surprise that the man is beside her....

....it is not a dream...its real....

She felt the pain between her legs...

The climate is cold but she couldnt feel it because Zero is embracing her...

Gumapang ang kilabot sa kanyang katawan... hindi dahil sa may nangyari sa kanila kagabi dahil hindi nya
iyon pinagsisisihan...

kundi.... kung ano ang mangyayari sa ikatlong gabi... narito pa kaya si Zero o wala na ito....

She embrace the guy tightly... hindi maaaring iwan sya nito... hindi sya papayag..

she selfishly in love with the killer....

Napansin nya ang pagngiti ni Zero pero hindi pa rin ito ngmumulat ng mata pero niyakap din sya nito ng
mahigpit...

....walang pwedeng makaagaw kay Zero....

...

"Love all, trust a few, do wrong to none."

~William Shakespeare

<CHAPTER 10>

Idinilat ko ang aking mga mata...

dahil naramdaman ko ang mainit na labing humahalik sa akin...

Bumungad sa akin ang gwapong mukha nang lalaking humagkan sa aking mukha...

"Good Morning," he said while smiling so sweetly...

Sumandal ako sa dibdib nya and I feel his strong muscles in his chest...

And I can smell his natural masculine scent that no one cant resist...

The amazing man that a painter want to paint..

A scupture want to make him a a model..

a composer want him to be a inspiration...

and a writer hungry to make him a character in his novel....

I feel that Im the luckiest woman in the world...

Npansin ko ang kadiliman at ang maulan na labas...

Nawala na din ang kadiliman sa aking silid dahil sa ilaw na nagmumula sa chandelier...

Tumayo si Zero and I just watch the damn gorgeous man his masculinity. He is the man who took my
purity...

Nagbihis ito and kiss my forehead..

"Where are you going?" I ask him...

"I need to go somewhere."

"Where?"
He smiled. "In my mysterious world".

"Your going to kill again?" I asks...

Umupo sya sa kama... "Bakit gusto mo na bang tigilan ko ito? If that happen mawawala na ang justice."

"I love you kung ano ka man ngayon and tanggap kita... hindi kita pipilitang magbago para lang sa akin."

I said... Sana naman marinig ko din na mahal nya din ako pero wala akong narinig.

He smiled and kiss my lips.

Nang makalabas sya ay nakaramdam ako ng disappointment... dahil wala man lang itong sinabi na
nagpapalabas na mahal nya ako...

tumayo ako at ibinabad ang aking katawan sa bathtub...hinayaan kong mawala ang pangamba sa aking puso
at isip...

Ito ang simula nang semestral vacation ko.

saan kaya ako magbabakasyon?

Pagbaba ko...

Narinig ko ang isang usapan sa labas..

Kausap ni Manang Laura ang isang...PULIS...

Kinilabutan ang aking buong katawan...

Alam na kaya nila na ako ang pumatay kay Ruth?

napaupo ako sa Sofa..

"Ayos ka lang ba Miss Zia?" Tanong ni Manang LAura nang makita ako.

Tumango ako... "Ano po ang kailangan nong P-Pulis?"

"Tinanong lang kung ayos lang tayo dahil sa magdamag na black out kagabi"

"G-ganon p[o ba"

"Halika na, kumain na tayo"

Sumunod ako at kumain nang almusal.

matapos kumain I just stayed in the music room and try to finish yong kino-compose ko.

Nandoon lang ako maghapon.

___________

Matapos maghapunan ay agad akong pumunta sa silid ko.

Matpos magshower ay binasa ko ang isang libro.

mamaya- maya ay nadyan na ang Intruder ko.

Basang-basa ito dahil sa ulan sa labas.

May bagyo daw.

He kiss my forehead. and I smiled.

"Change your clothes. Nasa closet yong damit mo kagabi, I already dry it. Hanapin mo na lang."

I saw him smile and nang makabalik ito ay humiga sya sa tabi ko.

"Anong binabasa mo?" He asks.

"Romeo and Juliet" i saw him na kumunot ang noo nya.

"Why?" I ask him...

"I hate tragedy stories" Then he grab me and embraced me.

"May I ask why?" I ask him.

"Dahil kung ako ang author bat ako gagawa ng isang lovestory kung malungkot ang ending.... Trahedya... I
have the power to manipulate it but gagawin ko lang malungkot ang ending."

"Ganon sila mag-isip wala tayong magagawa... yon siguro ang way para matakasan nila yong problema ng
mga characters"

"in this world ang daming tragedy.

If your an author bakit gagawa ka nang mundo na malungkot. Kya ka nga gumawa nang kwento para
kontrolado mo ang lahat at maganda ang kahihinatnan. I would rather read a fairy tail story than that".

"E wala naman talagang happy ever after"

He smiled... "Yon yong reason why tinatakasan ng mga writer ang mundong ito. Lumilikha ng sriling
mundo na Sila ANG DIYOS... kontrolado nila ang lahat.. sila ang magdedesisyon kung ano ang
kahihinatnan ng lahat. hindi ba pwedeng masaya dahil yon din ang gusto nang mga readers?"
"Yong iba siguro pero yong iba naka-base sa real life story"

"If your the writer of our lovestory gusto mo bang happy ever after o tragedy?"

Napatanga ako...

...syempre gagawa ako nang lovestory namin na may masayang ending ksi nakakadepress kung
pinagtiyagaan mong basahin then tragedy ang ending...

He smiled and look at me..

Then he kiss my lips...deeply and passionate...

the sensation is now in my senses. and I want more.... more....

Excitement is now one me...and mas malala pa ito kaysa kahapon...

hinila nya nag kumot at itinakip sa aming katawan....

he slowly claim me...

Nakayakap lamang ako sa lalaking muling umangkin sa akin.

ZERO'S POV....
Bumangon na ako bago pa magising si Zia... Hinalikan ko ang kanyang noo.

Pinagmasdan ko ang mahimbing na pagtulog nya...

I love being w/ her and her kisses is very addictive..

I smile and look at her...

I already took her innosence and purity but nandoon pa rin iyon sa maganda nyang mukha...

... I need to leave...

Mystery i slaways on me... darating ang araw na magbabago ang tingin nang lahat sa akin pagnalaman...

Lalo na ni Zia ang tunay kong katauhan... I grin.... and left my lovely woman...

ZIA'S POV....

Gumising akong wala na si Zero...

...pagbaba ko ay agad akong sumalo sa agahan nang mga kasama ko sa mansion...

..
"Miss Zia, Hihingi po sana kami nang bakasyon... kahit isng araw lang.. babalik din po kami bukas"... sabi
ni manong edwardo..

Ngumiti ako. "gawin nyo na pong tatlong araw"..

"Paano naman po kayo?" sabi Manang Laura..

"Magbabaksyon po ako nang tatlong araw sa tagaytay.."

Ngumiti ang mag-asawa pati si Emily..

"Ikaw din Aling Rosa umuwi ka muna sa Bicol para makita mo ang asawt anak mo"

Ngumiti ang matanda...

Kinagabihan nagluto ako nang pagkain ko... mag-isa lang ako at parang makakatakot ang mansion...

Umakyat ako at 9 oclock na nang gabi...

Pero wala pa rin sa silid si Zero...

nakatingin lang ako sa wallclock habang nmakahiga at hinihintay si Zero...

Ito na ang pangatlong gabi... pagpumunta si Zero ibig sabihin akin na sya but kung hindi....

ANO KA BA ZIA!!! pupunta si Zero...

...Umupo ako at pinagmasdan ang tahimik na kadiliman sa labas...

Tumila na ang ulan dahil nakalis na ang bagyo...

Isang oras na akong naghihintay at di ko mapigilan ang pagtulo nang masaganang luha sa aking mata...

Wala na si Zero...

Itinakip ko ang unan at don ako umiyak...

nakrinig ako nang kaluskus at nakita ko si Zero na binubuksan ang pinto ng terrace...

"ZERO!"
Agad akong tumayo at sinlubong sya nang yakap...

Then i kiss him...

He smiled while looking at me...

"Miss me?"

Tumango ako and I know I blushed... "I though hindi ka na darating"

He hug me...

"It is not just a lust or an attraction, Zia"

He kiss me...

Now his mine...

totally mine...

Im very happy with this but...

hindi pa rin nya sinasabi na mahal nya ako...

___________________________

There is nothing more dreadful than the habit of doubt. Doubt separates people. It is a poison that
disintegrates friendships and breaks up pleasant relations. It is a thorn that irritates and hurts; it is a sword
that kills.

Buddha quotes (Hindu Prince Gautama Siddharta, the founder of Buddhism, 563-483 B.C.)

<CHAPTER 11>
Nagising akong wala na sa tabi ko ang aking mahal...

Bumalot ang lungkot sa akin...

Lagi bang magiging ganito?

Lagi bang ganito ang relasyon namin?

...

...

Mahal nya ba ako?

...
Bakit ganito?

Bakit ganito ang nararamdaman ko...

Kahit alam kong walang patutunguhan ang relasyong ito...

Patuloy ko pa rin syang minamahal...

Patuloy pa rin akong nababaliw sa kanya...

...

....

....

....Isa na akong bulag sa pag-ibig at kung hindi namay matatawag na isang MARTIR...

...

Bata pa lng ako noon ayokong maging isang kawawang babae ...

...isang bulag sa pag-ibig ko sa isang lalaki..

Pero anong nangyari?

Pati puri ko ay naibigay ko na sa kanya...

this is very insane!!!!

...

Agad akong bumangon upang makapagluto nang almusal.

Pagbaba ko...

Im very dumbfounded because I saw the man I love that cooking something delicious...

Nang mapansin nya ako ay ngumiti ito nang lumingon...

"Good morning my pretty lady," he said.

I smiled at hindi pa rin makapaniwala na nasa harap ko ang aking mahal at nagluluto.

"you know how to cook?" I ask him.

"Yeah"

Naghain sya sa dining at sinaluhan akong kumain.

Magkatapat lang kami nang inupuan...

And im very convinced when I taste the delicious foods...

"Magaling kang magluto. Are you a chef?" I ask him...

"No"
I stop and look at him...

I just realized na nagmahal at ibinigay ko ang sarili ko sa isang totally stranger killer...

"Why?" he ask me.

"I dont really know you and I dont have the chance to know who really you are" I answered. "But we reach
on this part"

"Is it funny rigth? You dont know me but we madelove.."

"And you dont know me"

"I know who you are and what you are because im your greatest stalker and lover"

"My hot intruder" then i laugh...

then he smiled...

"But its really unfair rigth... kilala mo ako pero hindi kita kilala" I added...

"If you want to ask something...wag kang mahiyang magtanong. I just want to remind you na kakaiba ako...
Nagsasalita lang ako if may nagtatanong" he said...

"Are you a psychology graduate?"

Umiling si Zero " bakit mo naman naisip yon?"

"I just noticed na kaya mong bumasa nang pag-iisip nang isang tao and see you convinced me ... while
ayoko talaga nang pre-marital"

Umiling-iling lang si Zero...na nangingiti...

Because of my curiosity I want to ask this one, why you remained a simple woman if you can be stylish as
you want Why youre not showing to everyone that youre a rich and powerful heiress? Zero asked me very
stern

Is that significant? To prove to them how prosperous am I?"i said...

The other woman would rather show how glamorous, how rich they are, he said amusedly

Im not bluff and egotistical like them It will just make my life despondent if they will find out that Im a rich
woman I said If that will happen Im in my miserable day of my life and Im not happy of what Im doing

Youre not afraid of death but youre afraid of miserable life?

I look at the gorgeous man that Ive ever seen in my life. Mas maganda nang mamatay kaysa mamatay nang
nahihirapan di ba?

Are you happy in killing people? I ask him seriously...

Yes, Im happy in killing people killing those criminal like me killing those people who done a very big sin
in people

I can see satisfaction and I really feel that his happy in what he is doing

Youre the justice. In a wrong way

At least I punish my colleague the criminals that afraid of death

but its really wrong

Your there to stop me if you wish it

THATS THE PROBLEM!!! I cant do that! Because I know that youre not willing to do it... gagawin mo
lang yon just to please me loneliness is in my voice
He looks at me and observes my lovely face

ask what you want to ask Zia Im willing to answer it...

He sense in my eyes that I want to ask something that bothers me a lot but every woman in the world will
agree with me if they will hear those words of romance without asking it from the man and without
commanding them to say it

I wanna hear from him that he loves me without asking himgusto kong kusang magmula yon sa kanya....
willingly...
Its just a simple way but I want it!!! and I will be the happiest woman in the world if I heard it....

...

I want to cried but I forced myself to do not let my emotion flow

Instead....I eat my food and when I chewed and swallowed it I look at my man

"...ano ang napapala mo sa pagpatay mo nang mga masasamang tao?"

He look at me in the eyes that I can feel it...

every words....

"Gusto kong matakot sila sa akin...Matakot ang lahat nang masama at magbago sila bago ko malaman ang
kalokohn nila... Im giving chance for those people... pero hindi sa mga takot mamatay at pagsisihan ang mga
kasalanan nila"..

"So... pinasok mo ang buhay na ito na alam mo ang kahihinatnan...paparusahan ka din"

"Pinagsisihan ko ang mga kasalanan ko Zia... isa ka sa punishment ko"

"What?" i cant understand what his telling me...

"I cant kill people because of you... because I just wanna stay beside you and im just waiting that you
command me to stop but you never did"
Im looking for an answer...

...but I cant find it...

...why i cant command to stop from being like that!!!!

....

??????

RIDICULOUS!!!!!!
PATHETIC!!!

DAMN!!!!

I have the power to save thousands or millions of lives but I cant save them...

...

Alam kong mali si Zero pero....

GRRRR!!! hindi ko na maintindihan ang sarili ko....

....
Matapos kumain ay pumunta kami sa sala...

umupo at nanonod...

"I have a three days sem break and I want

to spend it in Tagaytay, wanna join?"

kumunot ang noo nya...

"It just three day so better stay here and enjoy my company"..

Then he stand... kiss my forehead...

"I need to go"..

Tumango lang ako...

"You want me not to go in Tagaytay but youre just going to left me alone..."

I pouted...

He laugh...

"Your really Cute!!!" He said amazingly... "Gusto ko lang na wag ka nang tumuloy sa vacation mo dahil
mabibitin ka lang... im sure na masisiyahan ka don"...

I get his point but I really want to go...

"I want to go" I said...

"Go ahead... but im not joining you I have some business here"

"Ok... hindi na nga ako tutuloy but paano ko naman maiintertain yong sarili ko?"

"Go somewhere like mall... shop your things..."

Gusto ko sanang magtanong kung ano ang gagawin nya dito but nakaalis na ito...

<CHAPTER 11.5>
sa Gabi ko lang nakakasama si Zero at sa umaga...

...

ganon kami for 3 days...

...

Bukas simula na nang klase at nakarating na sina Mang Edwardo at ang iba pang kasama ko sa mansion sa
loob ng isang subdivision...

...Kasalukuyang natutulog si Zero sa tabi ko at 11 na nang gabi...

..Magkayakap kami pero mas pinili kong titigan sya...

hanggang sa dalawin na ako nang antok...

____

Iminulat ko ang aking mata... wala na si Zero sa tabi ko...

Lumungkot na naman...

Narinig ko ang pagkatok ni Emily...

"Ate kakain na po" sabi nito...

"Susunod na ako"..

I wear my clothes and eat...

...Naghanda sa pagpasok sa eskwelahan...

....

Im walking in the hallway of our department building at mahahalata ang mga bagong mukha sa mga
studyante...

mga transfery....

o di kayay mga bago lang talaga...

...

mamaya-maya napansin ko ang mga babaeng nagkukumpulan at halatang may pinagkakaguluhan sila...
I think yon sigurong sikat na artista na nagtransfer sa university namin...

We are not just good in Education but hinuhubog din nang university na ito ang mga talents ng mga
studyante... maraming mga artista na nag-aaral dito dahil sa magandang effect nang mga club...
nadadagdagan ang karanasan nila at marami silang natutunan sa theater dahil ang mga club adviser ay
magagaling and proffessionals...

Ang music club namin ay isa sa mga kilalang club sa University dahil kami ang inilalaban sa maraming
choral competition pati na rin sa song writing contest...

Napansin ako nang pinagkakaguluhan nila...

then nagtataka akong tinignan sya na papalapit sa akin...

He is very handsome but my man is very much handsome and gorgeous...

...mascularity...was there...

hindi na nakapagtataka na pinagkakaguluhan sya...ng mga babae...

but not me because my heart belong to only one...

...my LOVER KILLER...

Then i sense something...on him

"Hi beautiful lady... Im JHun Daniel Pineda ... known as JD Pineda... Im a 3rd year tourism student... can i
have your name?"

he said...

And im right! He is arrogant...

isa na namang gwapong nilalang na pinagkalooban ng kayabangan...

"Anong ginagawa nang isang tourism student sa building nang mga accountancy?" I said..

Nagtawanan ang mga studyante but the bastard man grin...

"Im just meeting some fans here... You want also my autograph?" he said...

"Im not harsh type of person... sorry to tell you i dont know who you are and im not interested of your
autograph" then I left him...

..

...
actually...Kilala ko sya because lagi syang laman nang dyaryo, TV at radyo dahil sa pagiging magaling,
gwapong actor ...then a very hot model...and...

a playboy...

Lagi itong nakukuhanan nang mga litrato na may kasama at kahalikang babae

malamang isa ako sa mga pinupuntirya nya...

...

nagpatuloy ako sa paglalakad at paakyat na ako sa hagdan......

and napansin ko

ang isa na namang bagong mukha...

I think nawawala sya???

... sa kakatitig ko sa maamong mukhang tuliro ay hindi ko napansin ang papalapit na bola sa akin...mula sa
taas nang hagdan...

...

TATAMA YON SA MUKHA KO....!!!!

GOSH!!!

Im expecting the ball na tatama sa mukha ko but naramdaman kong may yumakap sa akin at sinangga ang
bola...
GOSH!!!

"Are you ok?"

Tinignan ko ang lalaking nagsalita sa akin...nang bumitaw sya sa akin...

... i breath hard dahil sa kaba...

well... maculine scent...

gorgeous and innocent face...

"Im fine... thanks ah..."

Then he smiled "Welcome..."

Aalis na sana sya but bigla syang lumingon at tumingin sa akin then nagkamot ng ulo...

"Pwede bang magtanong? San ang architechture building?"

I smiled because may pagkamahiyain sya...... "Can I ask your name first?"

"Im Kevin Estafan..4th year architechture student".. he said shyly..

napangiti ako.....im glad na hindi sya katulads ni JD...

"Im Zia Montesero.. 2nd year accountancy student... yong building nyo is nasa blue building at makikita mo
na yong numero nang room mo sa mga pinto"

"thank you Zia.."

"I should be the one to thank you kasi iniligtas mo ako... muntik na ako don" I said while smiling...

________

ISANG mata ang nakatunghay...

pinagmamasdan ang magandang dalaga...

"Just go on with your life....

maaring itago ng iyong mganda at inosenting mukha ang

totoo mong anyo

pero hindi sa akin...

...

...
I'll make sure that you will suffer and your going to pay for what you done to my LOVE...

...RUTH VILLANUEVA"...

SINO ANG TAONG ITO????

______

Bago umalis si kevin ay tumunog ang moblie phone ko...

Tinignan ko ang isang text message and from an unknown number...

"HINDI LAHAT NANG NAKIKITA NATIN TOTOO AT ISA TAYO SA MGA HINDI TOTOO HINDI
BA MS. ZIA MONTESERO? JUST GO ON WITH YOUR LIFE... LIVE ... BUT YOUR GOING TO
DIE...IN A BATHTUB"....

what the heck is this???

Mukhang nagkaroon sya nang kaaway o di kayay stalker???

At pinagbabantaan nito ang buhay nya...

napatitig sya sa huling sabi nito....

IN A BATH TUB???

MUKHANG!!!!

ALAM NITO ANG KASALANAN NYA!!!!!!

THE CRIME THAT SHE DID one month ago...

...______________________________

If you'll believe in me, I'll believe in you.

Lewis Carroll (1832 - 1898)

British writer and mathematician.

Through the Looking-Glass and What Alice Found There

<CHAPTER 12>
(PARA SAYO ITO... SANA MAGUSTUHAN MO...)

.....hindi ako mapakali...

Parang laging may matang nakasunod sa bawat galaw at sa bawat puntahan ko...

...natatakot na ako...

...hindi ko alam kung pano natapos ang araw at naka-uwi ako...

...inaasahan kong magkikita kami ni Zero...

inaasahan kong sya ang mag-comfort sa akin...

...hinintay ko sya but malalim na ang gabi ay wala pa rin sya...

mamaya-maya tumunog ang phone ko...

...nang buksan ko ang message...

nabitawan ko ang phone...

I'm not afraid to DIE but bakit ganito???

Bakit ako natatakot sa isang stalker???

Nanginginig ang aking buong katawan na habang binabasa ang message...

"Men fear death, as children fear to go in the dark; and as that natural fear in children is increased with tales,
so is the other.... IKAW HINDI MO BA KINATATAKUTANG MAMATAY??? O DI KAYAY
PUMATAY????.... DEATH is really meant for you...ill make sure na don ka pupunta"

...Takot...

...at dismaya ang nararamdaman ko...

dahil wala ang taong inaasahan kong mag-comfort sakin ay wala...

hindi ko alam kung anong oras na ako nakatulog o nakatulog ba talaga ako...

...nagpatuloy ang ganitong pangyayari...

May nagpapadala nang mga messages sa akin sa ibat-ibang number at puro pananatakot ang ginagawa nito...

sa mga araw ding iyon... walang Zero...

I really need him pero wala sya....

bakit

ganon???

Kung kailan ko sya kailangan wala naman sya.....

Di nman kaya sya ang may gawa nito pero bakit????

anong intention nya???

....Ilang araw na akong walang magandang tulog...

kung masasabi ngang tulog yon...

nagsimula na ding ang laman nang pananginip ko ay ang KRIMENG ginawa ko...

Naglalakad ako sa gilid nang daan habang papunta sa school...

wala ako sa sarili ko...

iniisip ko kung sino ang may gawa nito...

Im walking then suddenly may

humaharurot na puting Toyota Altis

...I dont know kung bakit maling direksyon ang tinutungo nito...
....

...

ang tinutungo nito ay????

....

AKO!!!!!

wala nang oras para iwasan ang kotse...

I close my eyes and think of Zero...

Ilang araw na syang hindi nagpaparamdam at nakikita and it makes my life very miserable without him...

...NAkaramdam ako na may yumakap sa akin and his scent is very familliar..

then natagpuan ko na lang ang sarli ko na yakap-yakap ni JD...

...

...

...He save me???

...Nakahiga kami sa gilid nang kalsada...

I look at him...

kahit pala mayabang sya may pagkaHERO din pala..

Bumangon ako at inalam kung okay lang sya..

"Ok ka lang ba?" I ask JD...

"Yeah," Tumayo ito..

...nakapalibot ang mga studyante sa amin...

"Ok ka lang ba JD?" tanong nang isang babae at halatng isa itong fan ni JD..

Tumango lang si JD...

Tinignan ako ni JD..

"E..ikaw...Ok ka lang ba?" tanong nito..

tumango ako...

Lumapit sa amin si Kevin..

halata dito nag-aalala ito...

"That was so close buti naligtas ka ni JD," sabi nito "Ok ka lang ba Zia?"

Tumango lang ulit ako..

"Ikaw Pare ok ka lang ba?" Kevin ask Jd...

"Yeah" tipid na sabi ni Jd...

_________________________

nanggagalaiti ang isang mata na kanina na pinagmamasdan si Zia..

That was really close and the BITCH and bastard man save her...

Ngumisi ito...

"Tignan natin ang swerte mo sa susunod"

______________________________

I just sense na mukhang may tension na namamagitan sa dalawa..

I dont know why..

Lumapit sa akin si JD at bumulong ito...

"I dont like that guy" then umalis na ito..

Tinignan ko si Kevin...

bakit ayaw sya ni JD???

"Natandaan mo ba Zia ang plate number nong kotse?" tanong ni Kevin..

"No wala na akong time para alamin pa yon..." I said...

"Gusto mo bang dalhin kita sa clinic?"

Umiling lang ako...

Inihatid ako ni Kevin sa room ko and rumors spread of what happen to me and ang pagliligtas ng sikat na JD
sa akin...

Hindi man lang ako nakapagpasalamat sa ginawa ni JD sa akin...

Nang nasa canteen ako sa breaktime ay lumapit sa akin si Kevin..

Ibinigay nito sakin ang isang juice in can..

"thank you"..

"Namumutla ka" komento ni Kevin na umupo sa tabi ko...

"Im just afraid... sa nangyari kanina.. ksi may mga nattanggap akong nanakot sa text...."

"Di namn kaya may kinalaman yong puting kotse sa stalker mo?"
"I dont know... hindi ko na nga alam kung sino ang mga dapat kong pagkatiwalaan" I said...

"Dont trust anyone Zia.. lalo na sa mga bagong kakilala mo.. tulad ko" sabi nito...

Tinignan ko sya...

His eyes is very beautiful dahil sa kulay nitong brown...

____

uwian na...

nagtext ako sa bahay na wag na akong sunduin dhil may pupuntahan ako...

..Uuwi na sana ako pero napansin ko si JD sa parking lot kaya sinundan ko sya..

papasok na sana ito sa kotse nito but napansin nya ang presensya ko...

Lumingon sya sa akin...

"Anong kailangan mo Miss?" tanong nito..

"I didnt introduce my self yet... im Zia Montesero.. 2nd year accountancy student... Thank you nga pala
kanina"

"Its ok.."

"And gusto ko ding mag-sorry for being so rude sayo nong time na nagpakilala ka sa akin... nayabangan kasi
ako sayo"

Ngumiti ito... "ayos lang..I understand naman eh"

Then I smile..

"Umm... gusto ko pa sanang makipag-kwentuhan sayo..Zia... but I have to go kasi may taping pa ako eh"
sabi nito...

"Its ok.. Bukas na lang siguro pag breaktime.."

nang matapos magpa-alam ay Umalis na ito...

naiwan ako sa parking lot...

di naman din pala masama yong si JD...

Mamaya-maya ay may humila sa braso ko..

Nang mahipit..

"OUCH! ano ba nasasaktan ako..." nang tumingin ako sa lalaki ay nagulat ako...

si Zero...

He is wearing the male uniform of the university and he is also wearing that damn good looking
eyeglasses...
...but...

...iba ang aura nito...

tinignan ko ang mata nya..

..walang emosyong makita..

nakakatakot...

"Pasok" utos nito...

"HA???" nagtatakang tanong ko..

"I Said pumasok ka sa loob nang kotse!!" nagtaas ito nang tinig...

it makes my knee trembled...

Gosh!!!

ngayon ko lang nakitang ganito si Zero...

nakakatakot!!!

nang pumasok ako ay agad itong pumasok sa drivers seat...

Pinaharorot nito ang Itim na Mitsubishi lancer evolution four...

ang bilis
nang takbo nang kotse...

tumingin ako sa kanya and naramdaman kong galit sya...

sa akin ba???

anong nagawa kong kasalanan...

sa buong byahe tahimik lang ako... pati syay hindi umiimik...

mamaya-maya ay ipinarada nya sa tapat nang isang white mansion ang sasakyan at hinila ako papasok sa
loob nang mansion...

I dont have time to look at how beautiful and elegant the place dahil sa sakit nang pagkkahawak nito sa
braso ko...

Binitiwan nya ako ...

then nilapitan nya ang isang mini-bar at nagsalin nang alak sa isang baso...

Namumula ang parte na hinawakan ni Zero sa braso ko...

"Anong ....p-problema....." i ask him... at nauutal pa rin ako...dahil sa takot and tension na nararamdaman..

I heard na may nabasag...sa gawi ni Zero...

ang akala ko nabitawan nya ang baso but...

ang kamay ni Zero at dumudugo...

...Binasag nito ang baso sa pamamagitan nang kamay nito....

nanlaki ang mata ko...pero naroon pa rin ang takot sa kanya...

nilapitan ko sya...

"Why your doing this???" I ask him at kanina pa tumulo ang luha ko...

"mas mabuti pang saktan ko ang sarili ko...kaysa ikaw ang masaktan ko.." He said with calmness...

"Bakit??? ano bang kasalanan ko???" natatarantang sabi ko...

Inilabas ko ang panyo at kinuha ang kamay ni Zero..

pinunasan ko ang duguan nyang palad...

fresh blood is still flowing...

Tinignan nya ako..

Hinila nya ako...

he kiss me...

claiming it so harsh...

moistening it so rude...

Mapagparusa ang halik nito sa akin...

Nanghihina ako...

then... sinandal nya ako sa pader...

mas lalo pa nitong pinapusok ang kanyang halik sa labi ko...

nasasaktan na ang bibig ko...

parang namamaga na...

tumulo ang masaganang luha sa mata ko...

then don lang nito inihiwalay ang labi nito sa labi ko...

Tinignan ko ang mga nanlilisik nyang mata...

"Why your doing this?" I ask him at wala sa sarli akong napa-upo sa semento...

nanghihina ang tuhod ko sa titig nya..

"Im jealous Zia".. he said..

tinignan ko sya nang umupo sya sa tapat ko at sinalubong ang itim na mga mata nya...

there was...

HATE and... sadness in his eyes...

"With whom???"

"sa lalaking kasama mo sa canteen at kay JD Pineda"

"OH! GOD!!!"

Napayakap

ako sarili .sa sarili ko.....

I Cant betray you... Zero... I cant never do that... Im just living rigth now because of loving you...kaibigan ko
lang sila..

"When the times that I really need you.. wala ka..." sabi ko..

unti-unti akong nag-angat nang tingin at tinitigan sya...

"Ano ba talaga ako sayo??? a woman that you just need when you want to satisfy yourself???"... i added..
"Alam mong hindi ganon ang trato ko sayo" he said so seriously..

"PERO GANON ANG PAKIRAMDAM KO!!! Lalo na nitong mga nakaraang araw... Alam mo bang wala
akong magandang tulog... Im expecting na darating ka to comfort me... to make me safe and secured... but
your not there... hindi ko alam kung saang lupalop ka nang lupa naron..." hindi ko napigilan ang sarili ko na
sabihin sa kanya ang damdamin ko nitong mga nakaraang araw...

"I really need you but your not there... your busy with your stuff

habang ako... natatakot na... sina Kevin at JD lang ang andon pagkailangan ko sila lalo na sa panahong ito na
nanganganib ang buhay ko"

Tinignan nya ako...

then he claim my lips and for now it was

so gentle and it makes me respond...

...passionate...

desire and passion is flaming in our body...

heat is now.... here and it makes our body on fire...

_______________

"As soon as you stop wanting something you get it. I've found that to be absolutely axiomatic"

-Attributed to Andy Warhol (1928? - 1987)

U.S. artist and filmmaker.

<CHAPTER13>

When I open my eyes I was in a very familiar place, a bathroom that colored with blue and red tiles.

There was coldness in that room then I just realized that Im naked.

????
Then, Im very surprise that my body is in the cold water of a tub.

..

I moan so hard

...

This was the same place where I killed that bitch a month ago.

This isnt supposed to be!!!!

Why Im here???

..

.....

Then I heard footstep

Then I saw the BITCH!!!

...
This cant be!!! Shes already dead!!!

Surprise! she said while grinning.

Hindi ito pwedeng mangyari!!! Pano sya nabuhay!!!????

Nanginginig ako..

parang napako ako sa kinauupuan ko...

Then bigla na lang nya akong inilublob sa bath tub and I cant breath...

Death is there...

..
I can feel it now...

unti-unti na akong kinakapos nang hininga..

naramdaman ko na lang na may gumigising sa akin..

Idinilat ko ang aking mata and I saw Zero...

agad nya ko syang niyakap...

"A nightmare.." he said..

Tumango ako...
"May kinalaman ba ito sa stalker mo???" he asked me..

"... lagi syang nagpapadala nang mga text message and... puro panakot....alam nya na ako ang pumatay kay
Ruth"

Kumunot ang noo nya..

"But.. pano nangyari yon... tayo lang ang nakakaalam kung sino ang pumatay kay Ruth" he said...nakikita
ko nanaguguluhan din sya...

"I dont know.. Simula nang guluhin nang stalker ko ang bawat araw ko.. nagsimula na din akong hindi
makatulog nang maayos... tapos lagi lagi kong nakikita sa mga panaginip ko ang ginawa ko noon.. ang
krimeng nagawa ko..."

Tinitigan ako ni Zero sa mata...

"Your afraid?" he said...

"Ngayon lang ako natakot mamatay...nang isang umaga... muntik na akong... masagasaan nang isang puting
kotse...buti na lang nailigtas ako ni JD may hinala akong ang stalker ko ang may gawa non..."I said...

"Aalamin ko kung sino ang stalker mo... uunahan natin sya..."

Napangiti ako..

If Zero is always beside me..

I know.. na safe ako..

Tinitigan ko ang kwarto.. elegance and classyness was there...

"Kaninong mansion ito?" I ask him...

"Sa parents ko..."

"Nasan sila?"

"France"

"France din??? andon din parents ko ah... anong ginagawa nila don?" I ask him...

"Nagpapakasaya... matanda na kasi sila"

Natanong ko sa sarili ko na may parents sya...

"Alam ba nilang Killer ka?"I ask him na bigla na lang lumabas sa bibig ko...

Tumingin sya sa mata ko...then he smiled...

"Yeah.."

Kumunot ang noon ko sa curiosity...

"alam nila??? pero pinigilan ka ba nila???" I asked him.. amazing or weird???

"When I was young.. sinabi na sakin nang parents ko na magiging isa akong killer... I was trained to be... "

I gazed her very dark eyes...

the darkness of night is like his eyes..

the lips was damn...

kissable..
I cant help staring every inch of his gorgeous face...

Na-distract lang ako nang curiosity ko kaya muli akong nagtanong...

"You were train... pero bakit???"

"My father is the head and founder of an organization of assassins and as his only son, my duty is to be the
next boss of the organization. At the age of 14 I already graduated in collage because of money that we have
from that day that I graduated I become a certified killer...This organization has the duty to kill but to kill
those people who did a crime with those weak people those people who are hungry to do bad things to the
mankind yes we are the justice but in a wrong way like what you said

"What is the name of the organization?" I ask him...

"Im sorry Zia.. pero hindi ko pwedeng sabihin kung anong organization yon... hindi namin maaaring sabihin
yon lalo na sa mga hindi member"

"Nakakatakot ka naman Zero pati ang pamilya mo".

Narinig kong bumuntong hininga si Zero... parang may gusto pa itong sabihin pero hindi nito masabi...

"Nasa France din ako nong ... wala ako sa tabi mo... Im sorry for being possessive " sabi ni Zero...

pero may tampo pa rin ako..

dahil kung kailan ko sya kailangan wala ito...

Tumayo ako at ibinalot ang sarli ko sa isang puting kumot at tinungo ang terrace sa may likuran...

Humampas ang malaks na hangin na nagmumula sa dagat...

Naririnig ang hampas nang mga alon...

Kusang tinatangay ang mahaba kong buhok ng hangin...

Papalubog na ang araw...

mamaya-maya ay naramdaman ko ang pagyakap ni Zero sa akin mula sa likuran...

Ipinatong nito ang baba sa balikat ko...

Nararamdaman ko ang bawat paghinga nya..

"Your like Aphrodite beacuse of your beauty... my love..."... he whispered..

Aphrodite, in Greek mythology, the goddess of love and beauty and the counterpart of the Roman goddess
Venus. Sometimes Goddess of sexual desire...
I laugh... "And what do you think of yourself???Hephaestus?"..

Hephaestus, in Greek mythology, god of fire and metalwork, the son of the god Zeus and the goddess Hera,
or sometimes the son of Hera alone. In contrast to the other gods, Hephaestus was lame and awkward.
Shortly after his birth, he was cast out of Olympus, either by Hera, who was repelled by his deformity, or by
Zeus, because Hephaestus had sided with Hera against him. In most legends, however, he was soon honored
again on Olympus and was married to Aphrodite.

"You think Im lame???" he said...

"Not that... because in mythology, god of fire and metalwork... similar to you.. fire represent gun... metal...
represent dagger"

Maya-maya ay napansin ko ang isang marka sa hinlalaki nito...

pero agad ding nawala ito sa isip ko dahil...

he kiss my neck that makes me laugh dahil sa kiliti...

Kinabukasan...

umuwi ako sa bahay para maligo at magpalit...

nagtext naman ako kahapon sa bahay kina mang Edwardo..

pero napilitan akong magsinungaling...

sinabi kong nakitulog ako sa isang kaibigan dahil sa isang group study...

Pagkahatid sa akin...

Agad akong pumunta canteen para magagahan...

Hindi pa kasi ako nag-agahan..

Ilalapag ko lang sana ang bag ko nang may mag-lapag nang isang tray si Kevin at ialok sa akin yon...

bigla akong naguton at pinagsaluhan namin yon...

Nang mag-uwian ay hinanap ko sa

parking Lot si Kevin...

may ibabalik lang sana ako sa kanya..

naiwan nito kahapon sa canteen at nakalimutan kong ibigay kanina nang makausap ko sya...
lalapitan ko na sana sya nang papasok sya sa kotse nya...

nang mapansin nya ako ay lumabas ito...

"How may I help you?" he ask me...

"I just wan____"

Naputol ang sasabihin ko dahil bigla nya akong hinila...

napasub-sub ako sa dibdib nya...

akala ko sinadya nya but napansin ko na lang na muntik na akong mahagip nang isang sasakyan..
"HEY!" sigaw ni Kevin sa driver nang kotse...

Bumaba ang driver nang kotse and it was Daryll...

"Sorry miss Zia... sa susunod mag-iingat na ako" sabi ni Daryll..

nakita kong sensire naman ito sa pag-so-sorry...

"Ako dapat ang humingi nang tawad... nakaharang kasi ako sa daan... sorry Daryll naabala pa kita"...
nakangiting sabi ko...

"Sorry talaga" ulit ni Daryll at matapos magpaalam ay umalis na ito...

Tinignan ko si Kevin... "Thank you for saving me"

Ngumiti ito at tinitigan ako...

then...

npansin kong unti-unti nang lumalapit sa kin ang mukha nya...

agad akong umiwas...

... nagyuko naman si Kevin...

"Im sorry" sabi ni Kevin..

inabot ko sa kanya ang isang notebook at agad nya itong kinuha...

"Naiwan mo kahapon sa canteen"

sabi ko...

"Thanks" sabi nito then nagpaalam na ito....

JD PINEDA's POINT OFVIEW...

Kanina pa sya nakamasid sa dalawa...

Nasa loob sya nang kanyang kotse.

Bakit ganito ang pakiramdam nya..

parang... nagagalit ako sa nangyayari...

bumuntong hininga ako at pinaharorot ang kotse...

Pumasok ako sa isang subdivision nang mga mayayaman...

...

Nang makapag-park sa garahe ay agad akong pumunta sa likod nang mansion at pumasok sa gym...

pinag-susuntok ko ang punching bag..

don ko ibinuhos ang lahat..

"you'll die!!!"

I said... while punching...

don nya ibinuhos ang lahat...

ng galit!!!!

...hanggang sa magsawa at manghina sya sa kakasuntok...

"An angry man is always a stupid man."

-Chinua Achebe (1930 - )

Nigerian novelist, poet, and essayist.

<CHAPTER 14>
hapon na...

kanina pa masakit ang ulo ko at medyo nahihilo ako...

blurd ang nakikita ko...

malabo...
Bigla kong naalala na hindi pala ako nakakain nang almusal kaninang umaga dahil nagising na ako nang
mataas na ang araw..

Late na nag ako nang isa at kalahating oras sa unang klase ko... tapos kaninang tanghali... tinext ako ni
Kevin na mag-lunch pero tumanggi ako...

marami pa kasing aasikasuhin sa music club..

Naramdaman ko ngayon ang pagod at gutom...

unti...unti nang nandidilim ang paningin ko..

pero kailangan ko nang maka-uwi...

Humawak ako sa railings nang hagdan..

nanghihina na talaga ako..

mamaya-maya may naramdaman akong tao sa likod ko...

akala ko tutulungan nya na ako...

...ang pabango nya kasi ay pamilyar sa akin... at alam ko na...

*BLAG*

<KEVIN's POV>

Napangiti ako sa nakita ko...

si Zia ay nasa baba na nang hagdan at walang malay...

Ngumisi ako...

"Pinatay mo sya kaya papatayin din kita..."

<JHUN DANIEL's point of view>

Naglalakad ako sa hallway nang mga accountancy sa 1st floor nang mapansin ko na parang may sumigaw...

"HALA!!!!YONG BABAE NAHULOG SA HAGDAN"

Bigla akong nanlamig...

Biglang natakot ako..

Tumakbo ako nang mabilis palapit sa hagdan and kaya pala ako kinabahan dahil...

si ZIa ang babae...

Agad ko syang binuhat at napansin ko ang dugo sa ulo nito...

lalo akong nag-alala..

Tumingin ako sa taas at...

may napansi akong parang may...taong nagtatago don...

hindi ko na lang pinansin dahil alam kong delikado ang lagay ni Zia...

Isinakay ko sya sa kotse ko kasama ang isang lalake na nagbolontaryong samahan ako...

agad namin syang isinugod sa ospital...

...

Ilang oras kaming nasa labas nang emergency room...

...

lumabas muna ako at pumunta kina Zia...

Ipinaalam ko ang nangyari sa kanya at nag-alala ang mga kasama nya sa bahay...

susunod na daw ang mga ito sa ospital...

Nang papasok na sana ako sa silid ni Zia dahil binigyan na ito nang silid dahil ligtas na ito sa peligro ay may
nagsalita...

"Can I check the patient first?" sabi nang doctor..

DAMN!!!

The Doctor is one of the handsome face that Ive seen i my life...

Kung ako ay tall, dark and handsome...

the guy was... tall... white and gorgeous...

And I think he is a intellegent man bukod sa salamin nito na nagpadagdag sa kagwapohan nito ay...

naka-uniform pa ito nang Doctor...

and I smell his scent...

DAmn!!! one of the expensive signature brandS of mens perfume...

...so he is RICH!!!!

"I think your not a doctor" i said...

"Why do you think so?" he said...

"I thought your a model or an actor... your very gorgeous to be a doctor" i said while smiling...

He smiled.. "I'll think about that".

"Your a korean?" I ask again...gumagana na naman curiosity ko...

"Half... and half French"..he answered... "Puntahan ko lang pasyente ko"

Tumango ako...

..di muna ako pumasok...

nag-decide akong pumunta muna sa Comfort Room...

<The KILLER's POV...>

Kinabahan ako sa inasta ni JD kanina ang akala ko hindi na halata na hindi talaga ako doctor sa ospital na
to...

Pagkapasok ko sa kwarto ni Zia..

Wala pa rin itong malay...

"I'll make sure na papatayin ko ang may gawa nito sayo...sigurado akong sya ang may gawa nito sayo..."

<JD's POV....>
...pagbalik ko ay wala na ang doctor...

tinitigan ko si Zia...

Nahulog lang kaya sya sa hagdan o may gumawa nito sa kanya...

Bumuntong hininga ako...

Lumabas na ang resulta nang Ct scan ni Zia at ayos lang naman ito...

Maswerte pa rin talaga sya...dahil walang malalang injury na nagyari rito...

...naalala ko ang doctor kanina..

nakaka-Insecure ang kagwapohan nya...

Attractive and gorgeous face and body but i sense something...

...

DANGER...

I dont know why...

???

Just my instinct is saying that...

...

pero mas kinabahan ako kay Kevin...

sabi nga nila ang mga taong tahimik at inosente ay mas mapanganib...

Kinagabihan umuwi muna ako dahil ang alam ko ay darating na ang mga kasama ni Zia sa mansion nila...

Mamaya-maya ay napansin ko si Kevin...

Bakit naka-uniform ito nang nurse????

<ZIA's POV>

Iminulat ko ang mata ko...

ang sakit nang ulo ko...

naramdaman ko na nakatali ako sa bangko na kina-uupuan ko...\

...

NASAN AKO???

iginala ko ang mata ko...

napakapamilyar nang silid na iyon...

tinignan ko ang dingding...

nakasabit ang...

picture ni Ruth at...

alam ko na kung nasan ako...

nasa silid ni Ruth Villanueva...

kinabahan ako...

bakit ako narito???

magkakatotoo na ba ang mga panaginip ko...buhay ba talaga sya....

mamaya-maya ay narinig ko ang lagslas nang tubig mula sa banyo...

pagkatapos ay may lumabs na...

..."K....K-kevin???" nagtatakang tanong ko...

lumapit ito sa kama at umupo...

"hello Zia..."

he said while smiling...

nakakatakotang ngiting iyon...

"anong ibig sabihin nito?" tanong ko...

"Your so slow... and a foolish woman..." then he grin..."Ako ang stalker mo"..

Nanlaki ang mata ko...

pero...???

bkit???

I just thougt na...isa syang mabuting kaibigan...

"But...w-why???....why your doing this to me...???" i gaze him... na para bang hindi totoo ang nangyayari...
para bang... panaginip lang ito...

"Because you killed Ruth Villanueva..."

his eyes is now full of emotion..

Hartred...melancholy... anger... and...his brown eyes is turning to a... fire of revenge...

"I-...I never did that...accident ang nangyari"...

"SINUNGALING!!!!... i know that you killed her..." galit nitong sabi...

"N-no.. icant do...s-such crime..." garalgal kong sabi...

lumapit sya sa akin...

*PAK*

nanlaki ang mata ko kay Kevin...

he slapped... my face at ...alam kong namumula...ang pisngi ko sa ginawa nya...

"Stop lying...Zia... Im very tired of that...I know na ikaw ang pumatay kay Ruth... I know that you sneak
here in her room...and you killed her...and..."

He look at me and grin...

"And I know na may kasabwat ka..."

kinabahan ako... ayokong madamay si Zero... pero alam ko namang kayang alagaan ni Zero ang sarili nya...

"Now...tell me...sino ang kasabwat mo"...

"I never killed Ruth"... I look at her eye to eye... malakas lang ang loob ko dahil madadamay si Zero... i love
him so much....

Then he smiled...

"Good answer... masyado kang matalino para yan ang maisagot mo sa akin... dahil isang pagkakamaling
sagot mo lang... maaamin mo na ikaw na ang pumatay kay Ruth"....

"Bakit mo ako niloko??? BAKIT KA NAGPANGGAP NA KAIBIGAN MO AKO???" i said... while tears
is now flowing...
"I never did that Zia... di ba't sinabi ko sayo na hwag mong pagkatiwalaan ang mga bago mong kakilala lalo
na ako?"

Umiling-iling ako...

"Il never forgive you for this!!!"

"AND ILL NEVER FORGIVE YOU FOR KILLING MY LOVE!!!!"

...."Your love???"...

.....mas lalong nanlaki ang mata ko at tinitigang mabuti ang maamong mukha ni Kevin..

....OH MY GOSH!!!! sya ang.... lalaking huling nakasama ni Ruth nong bago ko sya patayin...
Then he grin...

"Remember me? Im Kevin Estefan...Ruth villanueva's lover"

"She never loves you... she never loves anyone..."

"SHUT UP!!!"

"Nasabi na ba nya sayo na mahal ka nya???" ... naalala ko si Zero... ni minsan hindi pa nito sinabi na mahal
nya ako..

napahinto ko si Kevin...

"tama ako hindi ba? hindi mo kailanman narinig iyon di ba?"

"I SAID SHUT UP!!!!" muli nya akong sinampal....pagkatapos ay hinila nya ako...

Pinunta nya ako sa banyo...kung saan ko pinatay si Ruth...

"BITIWAN MO AKO!!!!BITIWAN MO AKO!!!!BITIWAN MO AKO!!!!"sigaw ko...

sumigaw lang ako nang sumigaw at...

iniloblob nya ang mukha ko sa tubig...

naka-inum ako...

mamaya-maya..ay inangat nya ang mukha ko...

"FEEL THE DEATH WOMAN!!!"' tawa nito... at muli na naman nyang iniloblob ang mukha ko sa tubig....

i cant breath...

kinakapos na ako ng hininga...

unti-unti na akong nawawalan nang pag-asang makaligtas...

unti-unti na ring...nararamdaman ko ang kamatayan....

paalam...Zero... paalam....
..............

Mamaya-maya ay...naramdaman kong may nabasag at... agad akong umahon...

inu-ubo ako...

tapos napansin ko na lang Kevin na nakabulagta sa sahig...napansin ko din si Jd...agad ko syang nilapitan...

"ayos ka lang ba?" tanong nito...

tumango lang ako...

"Tara na bago pa magising si Kevin"...

nang nasa kotse kami... tinitigan ko si Zia... tuliro pa rin ito...

mamaya-maya ay itinuon ko ang atensyon ko sa daan... I remember the day na nakita kos sina Zia at Kevin
sa parking lot...

at nong araw ding yon... i become a very mad man like a lion of the forest...

at nasambit ko ang salitang..."YOULL DIE"

Para iyon kay Kevin because... im jelous that time...

at ngayon... galit ako ulit...

sa ibang dahilan...

dahil ang taong pinagseselosan ko ay ang taong....

muntik nang pumatay kay Zia...

simula ngayon...

nandito lang ako para sa kanya...... iingatan ko at aalagaan sya...

pro-protektahan ko sya...

<KILLER's POV>
....

...

Kanina pa... naka-alis sina JD at Zia...

naunahan ako...ni Jd na iligtas si Zia...

...

Mamaya-maya ay nagising na si Kevin...

Tinitigan nya ako...

"Who are you???"

I look at him...
how pity...

hindi sya minahal nang babaeng minahal nya...

Inilabas ko ang baril...

at ginamitan ko nang silencer....

"Im Zero...."

nanlaki ang mata nya....

there was a fear...

I smiled...

"bakit ka nandito?" he asked while her voice is shaking sa takot...

"Im here to judge you... and to take a revenge..."

"What?"

"Sinaktan mo ang pinakamamahal kong babae...and i want to take your life..."

nanlaki ang mga mata nya...

Lumuhod ito...."Dont... take my life...please... im begging you..."

I smiled so sweetly...
I hear it again... they are begging for there life...

screams....

i wnt to smell the fresh blood... hungry to smell it....

Itinutok ko ang baril

"i WANT TO SAY THIS BAGO KA MAMAtay... alam mo bang ang mga taong di kapani-paniwalang
makakagawa nang isang bagay na hindi mo inaasahan ay dapat mong katakutan..."

"Tulad mo"

"Tulad mo... i dont expect na ikaw ang stalker ni Zia...at tulad din ni Zia..." I grin when his eyes turn to a
fury of anger... "yeah sya ang pumatay kay Ruth... no one would believe na ang sweet and innocent lady and
wek like Zia can kill that strong bitch"

"DAMN ALL OF YOU!!!"

shot him...

with no mercy...

ilang beses ko syang binaril???... well i dont know... im going to kill anyone na sasaktan ang
pinakamamahal kong babae...

papatayin ko sila... nang walang pakundangan at sa isang marahas na paraan...

I grin...

i smell his fresh blood...

im like a thirst.... vampire... smelling it...

__________

"Fear is very exciting. People like to get scared. It's exactly like the moment before you have an orgasm."

-Jim Morrison (1943 - 1971)

U.S. rock singer and songwriter.

<CHAPTER 15>
I look at the man beside me...

Ilang araw na ako dito sa ospital...

Ilang araw na ring hindi ko nakikita ang lalaking bumihag sa puso ko...

Ang lalaking laman ng utak, pananginip, at puso ko...ngunit sa tingin ko,,,,

sinkop na nya ang lahat sa akin...feeling ko...I cant live without him....I really miss him....

Nasa process pa lang ako ng recovery.

Recovery na ginawa sa akin ni Kevin...

sya ang tumulak sa akin sa hagdan at muntik nya na akong mapatay...

ang inaasahan kong magliligtas sa akin ay wala....

bakit ba laging si Jd ang nariyan tuwing nanganganib ako???

Tumitig din si Jd sa akin...

"Kamusta na?" tanong nito...

"sa tingin ko ok na ako" then I smile...

He look at me as if he is reading or can read my mind.

"I think your not ok" he said...

"No... im really fine"

"Come on... tell me the truth Zia. Dont pretend na okay ka...i know your not" giit ni Jd...

Yumuko ako saglit at nag-isip-isip...

i want to share something...

hindi pa kasi nagigising sina Diane at Lyn kaya wala akong mapag-sabihan...

at mapag-kwentuhan ng mga problems ko tungkol kay Zero...

Tumingin ako sa bulaklak na nasa tabi ko....

"I just miss him" I said wiyhout looking at him....

"WHO?" gulat na sabi ni JD...

"the man that I love...

The man I didnt expect to love and never imagine that I fall in love with someone like him

he is impossible man" i said and look at him...

"May....b-boyfriend ka?" he asked me...

Why??? Why theres a pain in his eyes??? When I look at in his eyes

"Yeah...just a secret love affair"

"why secret?"

"Confidential" i said... lonely...

"Ikinahihiya ka nya?"

"not that...sadya lang talagang hindi pwedeng isiwalat ang relasyon namin"

"If im the guy ill be proud na maging girlfriend ang tulad mo"

bumuntong hininga ako...

hindi ko pwedeng sabihin kay JD na si Zero ang lover ko..

.kaya ang hirap ipaliwanag...

"Tuwing kailangan ko sya wala sya..." nasabi ko na lang...

<JHUN DANIEL's POV...>

I look at the woman...such a beautiful face...very innocent...

oo nga naman...

bakit hindi ko naisip na ang mgandang babaeng tulad nya ay walang boufriend...

that guy is very lucky...

artista ba yong boyfiend nya at hindi pwedeng isiwalat kung sino sya???

a mystery is coming on my mind...sino kaya sya???

"Tuwing kailangan ko sya wala sya..." she said..

"then break with him..."

i said...very selfishly pero ayokong nakikita si Zia na malungkot...

"I cant..." she said the a tears fall down on her cheek...

"I cant live without him...He is making my world turn around I want to stay with his arms forever I wanna
be with him eternally"she said..

humihikbi na sya...

samantalang ako...

nasasaktan...

just imagine this situation na nagyayari sa akin...

The woman of my dreams...the woman that I love...

the woman in my life is telling me about her dreams with other guy...

napaka-swerte talaga ng lalaking yon...

its hurting me...

the reality is hurting me...

Ilang araw na akong nandito sa ospital...

hindi na ako pumupunta sa mga shooting ko para mabantayan si Zia...

i really cared with her...

pati nga manager ko tumatawag na at pinapagalitan ako dahil sa walang paalam na absent ko sa trabaho...

pati sa school... di na ako pumapasok...

okay lang choice ko naman ito eh...

Tinitigan ko si Zia...

Nilapitan ko sya and i want comfort her...

ayokong nakikitang malungkot sya dahil lalo akong nasasaktan...

"The only question is may patutunguhan ba ang relasyon nyo?

Pakakasalan ka ba nya?

Matutupad ba ang mga pangarap na ini-expect mo... kung OO ang sagot mo...

you should stay with him...

you should be with him...

you should fight for him...

because I know magiging maligaya ka sa piling nya...

If... alam mong may patutunguhan nga...." i said...

Tumitig sya sa akin...

"Do you really like me?" he said..

I took a deep breath....

then look at her very sad face...

"I dont like you"

ngumiti ito...

<ZIA's POV>

napaisip ako sa sinabi ni JD....

may patutunguhan ba ang realsyon namin???

alam kong sa umpisa pa lang...

wala na...

sa umpisa pa lang alam ko nang walang patutunguhan...

pero...

bakit????

BAKIT??? bakit ko itinuloy ang relasyong ito...

bulag na tlaga ako sa pagmamahal sa kanya...

nakuha na nya ang lahat sa akin...

ngunit hindi ko man lang makuha ang gusto ko sa kanya...

simple lang naman para magka-roon ako ng satisfaction ang sabihin nya sa aking na mahal nya ako...

ni minsan di pa nya nasabi ang salitang iyon...

I look at him...

"Do you really like me?" I ask him...

"I dont like you"he said...

ngumiti ako sa sinabi nya dahil akala ko nasaktan ko ang damdamin nya....

"But... I Love You" he said...

napawi ang ngiti sa labi ko.... at dumaloy ulit ang luha...

nakasakit ako ng damdamin ng iba...

"Im so sorry... Jd..." I said...

"ok lang yon... Ginawa ko lang ang lahat para protektahan ka...

hindi ko ginawa yon para mahalin mo ako..." he smiled....

"Im just happy loving and protecting you Zia.... your the woman that I dream...."he added
"Im really sorry... i...dont know... manhid lang talaga ako"...i said....

"Im willing to wait Zia.... even if....

It takes...Forever" he said...

I look at him... ....

nag-echo sa akin ang sinabi nito...

IM WILLING TO WAIT EVEN IT TAKES FOREVER....

..he is a friend of mine...

the hero...

when i need someone...andyan sya...

bakit hindi pa sya ang minahal ko...

but i think... hindi ako ang nararapat para sa pag-ibig nya...

alam ko... darating din ang araw na...

darating ang babaeng nararapat para sa kanya...

ang babaeng karapat-dapat...

ang babaeng magmamahal sa kanya ng tulad nang pagmamahal nya sa akin...

...o higit pa...

Bakit ko nasabi na hindi ako karapat-dapat sa kanya???

kasi...

nabahiran na ang kamay ko ng dugo...

mamamatay tao ako...

kriminal...
Nang makaalis si JD ay tumunog ang Cp ko... inabot ko iyon sa side table na nasa kanan ng hospital bed
ko...

"Hello"

"Hello Zia..."

Nagulat ako...its my fathers voice....

"DAD?"

"Yeah... kamusta?"

Hindi alam ni Daddy na may nangyaring masama sa akin dahil inutos ko na ilihim kina Manong Edwardo na
ilihim ito...

"Well...I-im fine..."

"Im glad..." my father said...

kinabahan ako... parang may something na ewan...

na mangyayari...???

"Dad b-bat napatawag ka?"

"I want too ask a favor Zia" he said...

"Ano pong pabor?"

narinig kong tumikhim muna ito bago nagsalita...

"Ngayon lang ako hihingi ng pabor Zia... and im begging you na sana'y wag kang sumuway"

"Ano ba yon Dad?"

"2 years from now... ikakasal ka sa isang minerologist..."

"KASAL???"

"Yeah"

"DAd ang laki ng hinihiling nyo..."

"you need to obey me"

"Dad... papakasal ako sa taong hindi ko mahal"

"I know na mapapamahal ka rin sa kanya"

"May boyfriend na ako"

"dont entertain suitors from now on...ikakasal ka na 2 yeras from now...sinabi ko na nang maaga para
mapghandaan mo na"

paano na si Zero???

GOSH!!!

so miserable....

hindi ko pwedeng suwayin ang ama ko... buong buhay ko...

naging mabait sya at mapagmahal....

Sino ba ang susundin ko ang AMA ko??? o ang tinitibok ng puso ko...???

panibagong problema...
handa ba akong suwayin ang Daddy ko para kay Zero...

???

naalala ko ang sinabi ni JD kanina...

"The only question is may patutunguhan ba ang relasyon nyo?

Pakakasalan ka ba nya?

Matutupad ba ang mga pangarap na ini-expect mo... kung OO ang sagot mo...

you should stay with him...

you should be with him...

you should fight for him...

because I know magiging maligaya ka sa piling nya...

If... alam mong may patutunguhan nga...."

___
There was I, waiting at the church,

Waiting at the church, waiting at the church,

When I found he'd left me in the lurch,

Lor', how it did upset me!...

Can't get away to marry you today

My husband won't let me.

Fred W. Leigh

British songwriter.

<CHAPTER 16>
<ZIA's POV>

Lalabas na ako sa ospital ngunit di ko man lang nakita si Zero na dumalaw o pumuslit man lang para makita
ako.

Im depress because of that.

ang laging nasa tabi ko ay si JD...

Sya ang nakaalalay sa akin.

Minsan tintanong ko na lang ang sarili ko kung bakit hindi si JD ang minahal ko.

Pero hindi ko naman pwedeng ipilit na mahalin sya.

Dahil alam kong naaawa lang ako sa kanya.

Mahal nya ako pero hindi ko sya mahal at pagmamay-ari na ng iba ang puso ko.

...

pero pag-kailangan ko sya...wala sya...

Nahihiya na nga ako sa parents ni JD na dumadalaw din dahil halos hindi na umuuwi ang anak nila para
mabantayan at maprotektahan ako.

I took a deep breath.

Tinitigan ko ang lalaking nag-dri-drive.

napansin ito ni JD.

"bakit?" he said.

"I want to go somewhere else...I want fresh air" I said.

Then, binago nya na ang ruta ng sasakyan.

Natanaw nya ang beach.

Agad na bumaba si Zia at pumunta sa tabing dagat.

Sinundan sya ni JD na nakasuot na ng shades at sumbrero.

Tinitigan nya ang papalubog na araw.

it was an orange ball na napapalibutan ng violet clouds.

It was really beautiful.

"Cheer up Zia" JD said.

Tumingin ako kay JD.

I saw him smiling.

Cheering me up.

I smile a little bit.

"Thank you for being here...beside me...your always there for me...thank you very much Jhun Daniel...

Im hoping na sana matagpuan mo na yong babaeng nararapat sa pagmamahal mo" I said.

Then he smile.

"Sana nga" he whispered

I smile and hug him.

"thank you JD" I murmur.

He also embrace me.

Mamaya-maya ay inilipad ang sumbrero nya.

Hinalikan ni JD ang buhok nya.

<JHUN DANIEL's POINT OF VIEW>

Mahal ko si Zia.

pero hindi ko sya makuha.

Bakit hindi ibinigay sa akin si Zia?

Bakit hindi nya ako magawang mahalin?

Bumuntong-hininga ako habang yakap at hinahaplos ang buhok nya.

Mamaya-maya ay naramdaman ko ang pagdurugo ng puso ko.

Talaga bang ganito kalupit ang buhay???

bakit ang babaeng minahal mo hindi ka magawang mahalin???

Tumulo ang luhang kanina ko pa pinipigilan ngunit hindi ko ito ipinahalata kay Zia.

Ninamnam ko ang sandaling nakayakap sa akin.

Baka ito na ang huling pagkakataon na mayakap ko sya.

<ZERO's POINT OF VIEW>

Nakamasid lang ako sa kanila.

So sweet isnt it???

Nanlilisik ang mata ko...

Damn!!!
<ZIA's POINT OF VIEW>

Tinitigan ko ang kwarto ko.

Walang pinagbago.

Ngunit parang nakikita ko si Zero saan man ako tumingin.

My ZERO is everywhere because of missing him.

Hungry to hug him.

My tears are falling down and I lay myself in the bed.

sa kama na syang naging saksi ng mga mapupusok na gabi.

Ang silid na ito...na syang naging kulungan namin...

Mamaya-maya ay narinig ko ang mga kaluskus sa teresa.

Umupo ako sa kama at dumako ang tingin ko don.

Pumasok si Zero.

I smiled when I saw the man I love...but...

.....

...

...

..

his expression...

..

Ayoko nang makita ang expression na yon...

..

kinatatakutan ko yon.

...

..
..

It makes my knee tremble.

napawi ang aking ngiti dahil don...

nagulat na lang ako nang humiga sya sa tabi ko.

Hindi man lang nya ako hinalikan.

Hindi man lang ako kinamusta kung ok lang ako.

Bakit ganito sya ngayon???so cold...

Tinignan ko sya.

"m....m...m-may proble...ma ba..?" I ask him...

then he just took a glimpse on me and ipinikit nito ang kanyang mata.
"Zero..." naluluha na ako..

bakit ang cold nya ngayon.

Hinawakan ko ang baba nya.

Then I kiss him.

I miss him so much.

damnly miss him...

He open her eyes then push me away from him...

Napalakas ang tulak nya sa akin...

na ikinalaglag ko sa kama...

"OUCH!" asik ko then tumayo ako at tinignan sya.

"Ano bang problema mo?" I said angrily.

Damn this man that I love.

Tumitig sa akin si Zero at umupo sa kama.

"Im not making love with you dahil galit ako sayo...satisfied???"he said then take a sharp glimpse.

"What??? ano bang ginawa ko para ikagalit mo?"

Muli syang tumingin sa akin...

then raise his one brow...

"Di ba sabi ko layuan mo si JD... but anong ginagawa mo...mas lalo ka pang nakikipag-lapit sa kanya" he
said.
Namumuo ang luha sa mga mata ko.

"Bakit ikaw nasan ka ba nang mga panahon na na-confined ako???

NAsan ka ng mga panahong kailangan na kailangan kita???"

Tumulo na ang luha ko.

"Ni Ho...ni HA wala man lang...alam mo bang sa mga panahong ganon nasasaktan ako dahil walang
umaalalay sa akin...walang nandyan s tabi ko para i-cheer-up ako...I really need you that time pero wla
ka???" I Added..

Tumingin sya sa akin...

"Zia...kailangan mo lang ba ako pag-nangangailangan ka ng ZERO sa tabi mo? Hindi ba pwedeng nasa tabi
mo si ZERO kahit hindi mo sya kailangan?" he said...

Hindi ako nakapag-salita...

napahikbi ako...

You always arguing with me because when you need me Im not on your side you were telling me that Im
busy with my stuffs and dont care about you why cant you realized that when the times that I need youyoure
not also present...pero tinitiis ko dahil alam kong makakasama din kita... sana ganon ka din he said

"You just need me when you need my body...just to satisfy your needs" I said.
"DAMN IT!!! YOUR ACTING SO CHILDISH!!!".

"Your acting so damn!!!".. I said...

He left me alone in that room...

I cried all night.

Damn!!!

Damn!!!

Damn!!!

Damn!!!

hindi ko maiwasang mapamura sa nangyayari...

shit!!!

shit!!!

shit!!!
Kinabukasan naghanda ako para sa pag-alis ko...

Pupuntahan ko sya sa mansion nila..

nagbabakasakaling naroon sya at maka-usap ako...

Kinuha ko ang susi ni Mang Edwardo.

"Sigurado ka ba Miss Zia...baka hindi ka pa ok???" tanong ni Mang Edwardo...

"Ayos na po ako" sabi ko then nag-paalam na ako at umalis....

When I finally reach the place...the destination...

Bumaba ako at papasok na sana sa mansion when I saw something...

sa may loob ng gate...

Sumilip ako...
I saw a woman at mag-kausap sila ni Zero..

sino ang babeng yon...

The woman ...was wearing black leather skinny ...naka-black coat ito ng mahaba...

She is also wearing a black leather boots...

then nakita ko na inakbayan sya ni Zero and......

...

...

...

Kiss the woman..

Tumulo ang luha ko...

nanginginig ang buong katawan ko...

kaya agad akong bumalik sa kotse at don ko binuhos ang galit at sama ng loob ko...bakit ang bilis naman
nyang makalimot??? and sino yong babaeng yon...

Naiinis ako sa sarili ko dahil sa nangyayari....Talaga ngang hindi ko kilala ang lalaking pinaglaanan ko ng
lahat..

DAMN HIM!!!

Naalala ko na lang bigla ang sabi ng papa ko...

..

...

...

....

.....

ARRG!!! mas lalo akong nadepress dahil hindi ko yon masabi kagabi kay Zero... natatakot ako eh... baka
mapatay nya yong Finace ko...

Pinaharurot ko ang sasakyan at nagkulong ako sa kwarto...

..

..

Kinagabihan ay naramdaman ko na lang na may nakamasid sa akin...

Tumingin ako sa kanan at naroon si Zero..

Nakatingin sa picture namin nong semestral vacation...

Nasa bulsa ng pantalon ang kamay nya at nakasndal sa pader...

tinignan ko ang mukha nya...

Napansin nyang gising na ako kaya nagtama ang mga mata namin...

Nakita ko ang mata ng killer...ang matang napaka-itim...

I just FALL IN LOVE WITH THE KILLER...

I just fall in love with the man i shouldnt love...

nain-love ako sa gwapong nilalang na ito na napaka-imposible.

"May gusto ka bang aminin sa akin?" sabi nito

Bumangon ako at naka-upo pa rin sa kama..

"Wala" sabi ko kaso...gustong kumawala sa bibig ko yong tungkol sa fiance ko pero...ayokong sabihin..

"Sigurado ka??" sabi nito...at nagbago ang kalmadong mata nito kanina.
"Yeah"

Ngumiti ito ng mapait at tumabi ng upo sa akin.

Kinabahan ako.

Then inakbayan nya ako...

Itinutok ang bibig sa tenga ko...

"Ayaw mong aminin na may fiance ka na... you dont trust me right?" sabi nito.

Nanlaki ang mata ko.

pano nya nalaman?

Tumingin ako sa kanya..

nararamdaman ko ang paghinga nya...

ang mabangong amoy nito..

"P-pano mo nalaman?"

Mas lalong sumingkit ang mata nito...

"So totoo nga"

Tumayo ito...

Hindi ako nagsalita...

wala akong maapuhap na sabihin...

Speechlesss talaga ako.

"And ano ito?" sabi nito...sabay bato sa kama ng isang babasahin at ang cover ay... ako at si JD na
magkayakap sa beach...

"Enjoying his company ha?" he accused.

"NO!"
Pumikit ito...

then umalis na...

Napa-upo sya sa sahig...

Nakapag-desisyon na sya....

Agad kong tinawagan si JD..

<JHUN DANIELS POV>

mag-papark na sana ako pero inunahan ako ng isang Red Toyota Vios...

"SHIT!"
Bumaba ang driver ng red Toyota Vios...

It was a lady in Red.

she was wearing a red fitted above the knee dress and exposing her clevage.

Shes wearing expensive red jewelries and a red clutch bag.

"DAMN THIS WOMAN!!"

Lalo pa akong naasar nang ngumiti ito...

Naghanap ako ng space kung saan ipaparada ang kotse ko...

Nang makahanap ay agad kong isinuot ang shades at sumbrero ko na parang kay bruno mars...baka kac
pagkaguluhan ako ng fans...at pumasok sa isang Italian restaurant.

Gabi na natapos ang taping..

wala pa akong tulog..

hindi pa ako kumain...

Matapos kunin ng waiter ang order ko ay may umupo sa tapat ko...

It was the gorgeous doctor... he is now wearing a shirt and jeans... but still wearing the glasses...
"How are you? And wheres the woman?" he ask..

"WHO?" sabay taas ng kilay sa pagtataka.

Inilapag nito ang magazine na sya ang cover at kayakap....si Zia sa beach??? buti na lang nakatalikod si
Zia...

"WHAT? paano... paano???" Im surprise..

"OH! hindi mo alam" Then ngumiti ang lalaki. "She's a lucky girl to have you..."

Bumuntong hininga ako...

"Shes not my girl...she's just a friend of mine..."

"Where is this pretty lady... sya yong patient ko di ba nong magkita tayo?" he asked as if teasing me...

"Shes not here anymore...ilang buwan na syang nasa ibang bansa..."

"HA???" gulat nito..

"Kaya nga wala na akong maka-usap" sabi ko...

Mamaya-maya ay napansin kong may nag-hahagikhikan sa tabi naming table...

hindi ko na tinignan dahil alam ko namang natutuwa sila dahil sa lalaking kausap ko...

"Those ladies is intersted with you" i said then ngumiti ako.

"I bet not... ikaw kasi ang tinitignan"

Napawi ang ngiti ko at tumingin sa tabing table...

Nakita kong nakangisi yong isang babae at nakatingin sa akin...

OH!!! the woman in the parking lot na umagaw sa space ko...

Damn!!!...

Tumingin ako sa taong kausap ko pero wala na sya...

...Muli akong tumingin sa babaeng nakapula...nakatingin pa rin ito sa akin...

Agad akong tumayo ...

Nang nasa labas na ako ay...

"San ka pupunta Jhun Daniel?"

Tinignan ko ang pinagmulan ng boses at nasa likuran ko ang babaeng nakapula...

"How dod you know?"

"It is pretty obvious" sabi nito... "Join with us...I'll treat you"

"ah.. alm ko na... kailangan mo ba ng autograph ko... sige pagbibigyan kita basta wag mo na lang akong
ayaing kumain and leave me alone. Ok"

Sumimangot ito at nagtaas pa ng isang kilay...

"I dont need your autograph... Ikaw ang kailangan ko because I like you" sabi nito..

Tinignan ko sya ng mabuti...

She is a modern woman...

and young...
Tumalikod ako...

pero bigla din akong napahinto at napalingon sa kanya..

"ANDITO SI JD___"

Agad ko syang hinila at hinalikan ko...

Damn this woman...

gusto pa akong pagkaguluhan ng mga fans eh... iniiwasan ko nga yon eh...

Shes teasing me to deep the kiss kaya umurong ako at inilayo ang labi ko sa kanya...

This woman is expert in seducing... baka pag-nagtagal pa kaming ganon mawala na ako sa sarili ko...

Then tumingin sya sa akin habang hila ang kwelyo ng polo ko....

"Ikaw kasi pakipot ka pa gusto mo lang palang makahalik..." then the woman smirked... "see you around
Jhun Daniel Pineda"
Bumuntong hininga ako...
...anong klaseng babae sya???

"When in disgrace with fortune and men's eyes

I all alone beweep my outcast state,

And trouble deaf heaven with my bootless cries,

And look upon myself, and curse my fate,

Wishing me like to one more rich in hope

Featur'd like him, like him with friends possess'd,

Desiring this man's art, and that man's scope,

With what I most enjoy contented least."

-William Shakespeare (1564 - 1616)

English poet and playwright.

<CHAPTER 17>
PRESENT DAY...(2 YEARS PAST)

"Mommy.. Mommy"

Nagmulat ako ng mata...

at ngumiti... nang makita ko ang malaanghel na mukha ng 2 years old boy...

Tumingin ako sa orasan and notice na 6am pa lang...papasikat pa lang ang araw...

"Your so early...baby" umupo ako at niyakap sya..

"Mommy...I want...to pasyal...please.."

"Mommy is tired baby...can mommy sleep first?" I ask the little boy...

Umiling ang batang lalaki... gusto ko pang matulog pero ayaw akong pagbigyan..

Inaantok pa ako...ang aga-aga pa pero gusto nitong maglakwatsa...

Bumuntong hininga ako at tinitigan ang batang lalaki...

mag-dadalawang taon na sya...

dalawang taon na din ang nakalipas...

mula nang umalis ako sa Pilipinas at pilit na kinalimutan si Zero..

Pero hindi ko inaasahang...

Mabubuntis nya ako dahil alam kong maingat si Zero...

Bumuntong hininga ako...

at tinitigan ang bata na nakiki-usap

"Ok...basta behave ka lang ah..."

Ngumiti ito at lumabas na ng silid ko...

Agad akong nagpalit ng damit panlakad...

Nang nasa labas ako ay nilamig ako dahil sa winter na dito sa Finland...

Napakaganda ng paligid dahil sa mga yelong bumabalot dito..

Its white christmas..

Naglakad-lakad kami ni Baby Zero and nagtataka ako dahil hindi man lang tinatablan ng lamig ang batang
ito...

Tinitignan ko sya at naalala ko ang ama nya...

Kamusta na kaya si Zero???

Kamukhang-kamukha ito ni Zero...

mula sa buhok na napaka-itim...pati mata na napaka-itim din... sa labi...

maliit na version ni Zero...nagmana sa kanya sa physical appearance ang anak namin...

Bata pa lang ito pero gwapo na ito... paglaki siguro nito ay ilang babae kaya ang mapapaiyak nya???

Bumuntong Hininga ako...at muling naalala ang nakaraan...

<FLASHBACK>

AUTHOR BLOOMY RAIN: Tinawagan nya si JD...

"Pwede mo ba akong sunduin bukas ng madaling araw... mga 5am?" Sabi ni Zia.
"Why" JD ask...

"Im leaving the country..."

"What???" Gulat na asik ni JD.

"Aalis na ako at pupunta ako kung saan ko gustong pumunta...sana ihatid mo ako sa Ospital...kahit sa ospital
lang..." sabi ni Zia.

nakikiusap si Zia at wala nang magawa si Jd kundi pumayag.

Nang sumapit na ang tamang oras ay pinuslit ni Zia ang mga gamit na isakay sa kotse ni Jd..

Ayaw nyang magpa-alam kina Manang dahil baka maiyak lang sya...at gusto nyang magtago muna...sa mga
taong kakilala niya dito sa Pilipinas..

Tsaka na lang sya magsasabi kung ano ang reason ng pag-alis nya. Nag-iwan lang sya ng sulat sa may pinto
ng kwarto nya...

Nagpaalam sya nang makita sya ni Manong Edwardo na kasama si JD na dadalaw lang sya sa
ospital...Dadalawin

nya lang ang mga kaibigan nya na nagising na mula sa coma.

Nang nasa Ospital na ay kina-usap at nagpa-alam sya kina Lyn at Diane na aalis muna sya...

nagtaka man ang dalwa ay inintindi na lamang ang kaibigan...

Habng kausap ni Zia ang mga kaibigan ay nagkaroon ng bisita sa mansion nila Zia.

Pinagbuksan ito ni Manong Edwardo.

Tinitigan nya ang lalaking gwapo.

at nakasuot ng salamin.

at may kahabahan ang buhok na bumagay naman dito.

"ano pong kailangan nila?" tanong ni Mang Edwardo.

"Andyan po ba si Zia?" tanong ni Zero

"Kaalis lang kasama ni JD Pineda yong artista. pupunta at sa Ospital dadalawin yong mga kaibigan nya..sino
ka ba hijo?"

"Boyfriend nya po" sabi nito.

"Boyfriend? akala ko si Jd ang boyfriend nya?"

"Akala nyo lang po pero magkaibigan lang sila...

Sige po susundan ko lang sila..at salamat din po" sabi n Zero at pumasok na sa kotse at pumunta sa ospital.

Nag-pa-iwan na dito sa ospital si Zia... Nang makapasok si JD sa kotse ay sinundan sya ni Zero.

Inaakala ni Zero na nasa loob ng kotse ni JD si Zia...pero akala lang yon.

Sinundan ito ni Zero at napansin na palabas ng Cavite ang tinatahak nitong daan.

Sinundan parin nya ito kahit na nagtataka.

Habang nagmamaneho si JD ay naalala nya yong sinabi sa kanya ni Zia... inamin nito na buntis ito...at ang
ama ay walang iba kundi ang lalaking mahal nito...

Nanghihinayang sya kay Zia dahil nag-aaral pa lang ito pero nabuntis ito at titigil na daw ito sa pag-aaral.
Dahil sa depression ay uuwi muna sya sa Pampanga.

nang makarating na si Jd sa destinasyon nito ay laking pagtataka nya na bakit walang Zia na lumabas sa
sasakyan ni JD...

ASAN SI ZIA???

Nasa himpapawid na ito at papuntang France.

Nagulat ang parents ni Zia sa bigla nitong pagpunta sa France...

"November pa lang ah? HIndi pa Christmas vacation di ba?" tanong ng mama ni Zia.
Marahan syang tumango.

napansin na ng ina nya na may problema...ganon din ang papa nito...

"anong problema, hija?" tanong ng Papa ni Zia...

"B...buntis ako...ma..pa..." tumulo ang luha nya...

di nya napigilang mapahagulgul..

Inakala nyang papagalitan at sesermonan sya ng mga ito sa halip ay niyakap sya ng mga ito... dahil
ditoy...mas lalo pa syang napaiyak... parang bumalik yong mga panahon na bata pa si Zia at umiiyak sya non
dahil inaway sya ng kalaro..

inalo sya ng parents nya...

"Its ok...dear...

Ipagpalagay na lang nating biyaya ang batang yan...Isa syang regalo" sabi ng mama nito.

Likas na mabait ang mga magulang nya...

"Ang inaalala ko lang po ay ang Fiance ko...

baka di na nya ako matanggap" sabi ni Zia...

"Sa palagay ko naman ay modernong pamilya ang mga Ross" sabi ng Papa ni Zia... "sa ngayon ang
mgandang gawin ay magpaka-layo-layo ka muna. Nakikita kong depress ka at hindi mo dapat ikalungkot
ang anomang nagyari sayo anak... makakasama yan sa baby"

Ganon nga ang ginawa nya...

Lumayo sya...

Hinahanap sya ni Zero pero hindi sya nito natagpuan... hindi nito alam na nasa isang liblib na barrio lang sa
Finland naroon si Zia.

Gaano mang kagaling na tracker si Zero...hindi nya mahanap si Zia...magaling lang talaga syang magtago...

<END OF FLASH BACK>

"Mommy balik na tayo" sabi ni baby Zero..

Yon ang nagpagising sa akin mula sa pagbabalik-tanaw sa nakaraan..... ilang buwan din akong
nadepress...nalungkot pero narealized kong mas mabuting abalahin ang sarili ko kay Baby Zero...

tinignan ko si Baby Zero... at...

Tumango ako...

then, bumalik na kami sa bahay...

Nang papasok na kami sa bahay ay napansin ko ang isang lalaki na nasa tabi ng pinto namin...

Don ko lang napagtanto na ito pala si Mr. Ben Roque... ang utosan ng aking Papa...

"Magandang araw po Miss Zia" bati nito.

"Ano pong maipaglilingkod ko?"

"Pinapabalik na po kayo ng Papa nyo sa France sa lalong madaling panahon po" sabi nito.

"Bakit daw po?" tanong ko.

"Dumating na daw po ang tamang panahon" sabi nito...

"And thus the heart will break, yet brokenly live on."

-Lord Byron (1788 - 1824)

British poet, 1812-1818.

<CHAPTER 18>
"Gusto na daw po kayong makilala ng Fiance ninyo..." sabi ni Mr. Ben...

Huminga ako ng malalim...

"Ok...sasama na kami"...

Matapos non ay agad kaming nag-impake...

Nag-aalangan pa akong pumasok sa kotse pero nang makita ko si Baby Zero na tuwang-tuwa ay agad na din
akong sumakay...
Tinignan ko ang barrio na tinirhan naming mag-ina...

Tinuruan ako ng lugar na ito na tumayo sa sarili kong mga paa nang ako lang...

Tinignan ko si baby Zero...

Ayokong magpakasal sa Fiance ko...

pero wala akong magagawa...

anak lang ako na minsan lang hiningian ng pabor ng Papa...

lalo na gayong hindi man lang sya nagalit o namuhi nang mabuntis ako...

Hindi din ito nagtanong kung sino ang Ama ng anak ko... pilit nya akong inintindi... kahit ngayon man lang
mapagbigyan ko sya...
pero may kaba pa rin...

Dahil hindi alam ng mga Ross na may.. anak na ako...

Na isa akong dalagang Ina...

Isinikreto namin ito dahil baka makasira sa reputasyon ko...

Hindi ko malaman sa sarili ko kung dapat ko ba iyong ikatuwa o ikalungkot...

gulong-gulo ako...
Muli akong tumingin sa labas at naka-alis na kami sa Barrio na kung saan kami nanirahan ng

dalawang taon ng anak ko...

Natatanaw ko na na malapit na kami sa Helsinki na syang Capital ng Finland...

Narito ang mga nag-gagandahang bahay...

mga bahay na modern architectural designs...

na nababalutan ng snow sa bubong ng mga ito...

Mamaya-maya'y malapit na kami sa Helsinki-Vantaa Airport na pagitn ng Helsinki at Vantaa...

Ilang oras pang biyahe bago makarating ng France...

FRANCE...isa sa mga romantic na lugar na nais puntahan ng mga tao pero iniiwasan ko ito...

dahil alam kung pag-nasa France ako madali lang akong...

mahahanap ni Zero kung hinahanap nya nga ako...

Hindi ako na bored sa byahe ganon din si Mr. Ben dahil sa kakulitan ni Baby Zero...

Nang makababa na kami ay agad kaming sinundo ng isang lumang sasakyan na isa sa mga koleksyon ng
papa...1957 Mercedes-Benz 300SL ...
Nang nasa loob na kami ay...

"Mommy....i-I want to buy...toys...Please... i...w-want a Toy car like this...." nakangiting sabi ni baby Zero...

Ngumiti ako...

"OK... Mr. Ben... pwede po bang ibaba nyo na lang kami sa Mall... mamamasyal muna kami ni baby Zero"
utos ko..

"Opo.." sabi ni Mr. Ben...

Ganon nga ang nangyari..

Iniwan kami sa isang mall...

Naghanap kami ni baby Zero ng tindahan ng mga laruan...

Walang toy car na tulad ng kotse na sinakyan namin kanina...

Nahalata kong medyo nakasimangot at nadismaya dahil walang laruan na tulad ng gusto nito...

"Lets go..baby Zero..hanap pa tayo ng tindahan ng laruan baka sakaling meron sila nong gusto mo..."
nakangiting sabi ko...

Naglakad-lakad kami at hanggang sa matagpuan namin ang isang toy car shop...
Napangiti ako...pinasok namin ang tindahan...

Naghanap ako ng model na gusto ni Baby Zero...

Wala akong nahanap kaya...

Tinigan ko si Baby Zero pero...

WALA NA ITO sa pwesto nito kanina....

<BABY ZERO...POV>

My mommy is busy choosing in the toy car shop, when I saw outside in the glass wall the hot SUPER CAR
Amazing

I saw that car when Im watching the discovery channel.

I smile and sneak from my Mommy. I run so fast to look that car face to face and prove how beautiful and
cool it is....

I want to buy something like that. I want that car.

When Im at the front of the car

It amazed me

It was a black super car

I pretty much like it because its black its cool!!!

I want to know who is the owner of this super car is then I want to ask him if he wants to sell it top me
I smile when I touch it I know that this is new my instinct and mind saying it

Hey, little boy what are you doing with my car?

I just take a glimpse with the man who is blonde and wearing a dark jacket and shades....

and look again to the car.

"I... w-want to buy this" I said.. then I heard him laugh...

<ZERO's POV>

Huminto ako sa isang mall at bumili saglit ng maiinum sa 1st floor...

Pagbalik ko ay may isang batang lalaki na nakatingin sa sasakyan ko...

Pinagmasdan ko sya...

Napangiti ako...

Naalala ko nong bata pa ako na may fanatic ako ng mga sasakyan... mapaluma o mapabagong modelo man...

Mamaya-maya'y hinwakan nito ang kotse na para bang sinusuri ito...

Hey, little boy what are you doing with my car? I ask..

lumingon sya saglit at muling tinignan ang kotse...

"I... w-want to buy this" sabi nito and I laugh...

This child reminds me when I was young...

"Do you know what your talking about little boy this car is__" napahinto ako sa pagsasalita dahil sumingit
ito...

T-this...is a b-buggati v-veyron...the F-fastest car .....model in 2011 This is a s-super car is e-expensive
right? he said...

Im speech less and dumbfounded because this little boy is amazing.

He is really an intelligent boy than me when I was young.

He talks about this car in a young age.. amazing it is right...

Lumuhod ako...at inalis ang shades na suot ko para makita ang bata..
"You want this car?" I ask the little boy...

Lumingon sya sa akin at tinignan nya ako ng mabuti...

Eye to eye...

Tinignan ko din sya...

at mukhang.. pareho kami ng nasa isip...

Pareho kaming nagtataka...

Why you look like me? he ask... then...

Hinawakan ng bata ang pisngi ko...

Yeah... magkamukha nga kami... lalo na nong bata pa ako...

Para lang akong tumingin sa salamin which is my Version nong bata pa ako...
Kumunot ang noo ko...

"What is the name of your mother little boy?" I ask.

"S-she's Mommy_"

"BABY ZERO!!!"

naputol iyon sa isang sigaw ng babae...

Isang sigaw na napakapamilyar...

Tama ba ang hinala ko...

Nandito lang ba si Zia...

At ako ba ang tinatawag???

Tiniganan ko ang sumigaw...

Lumapit sa amin ang isang babae...

na naka-puting jacket at itim na jeans...

may dala itong paper bag na naglalaman ng isang laruang sasakyan..

"Andito ka lang pala... Im very tired of...."

napahinto ang babae sa pagsasalita... nang madako ang tingin nya sa akin....

Nanlaki ang mata ni Zia nang mapansin ako...

Shes still beautiful tulad noon... so young... so innocent...

"MOMMY!" sigaw ng bata at tumakbo ito palapit kay Zia...

Tumayo ako at pinanood ang batang lalaki na yumakap kay Zia...

Habang si Zia nama'y nakatitig lang sa akin...

"M-Mommy... i show... you the man... who l-looks like me...." sabay hila kay Zia palapit sa akin...

<ZIA's POV>

Nanlaki ang mata ko nang mapansin kung sino ang kausap ni baby Zero...

"MOMMY!" sigaw ni baby Zero sabay takbo at yakap sa akin...

Hindi pa rin ako makapaniwala kung sino ang nasa harapan ko...

para akong nakakita ng multo...

"M-Mommy... i show... you the man... who l-looks like me...." sabi ni baby Zero at hinila ako palapit kay
Zero..

Nakatingin pa rin sya sa akin at nag-iwas ako ng tingin sabay nito ang panginginig ko...

nanghihina ako...
para akong matutumba sa pagkagulat..

Ganon nga ang nangyari.. nanghina ang tuhod ko kaya naman muntik na akong matumba...

Hinawakan ako ni Zero at napasandal ako sa kanya..

I look at him at nakatitig pa rin sya sa akin...

dahil sa pagkasandal ko sa kanya...

Muli ko na namang naamoy ang pabangong yon na hinahanap-hanap ko sa gabing mag-isa lang ako...

ang dibdib na maaaring maging sandalan sa mga panahong nanghihina ako...

I really miss him...

Nag-iwas

ako ng tingin...

Hindi ko pa rin talaga nakalimutan si Zero...

pati ang nararamdaman ko... sa kanya..

ang pagmamahal ko...

..

pati ang sakit at hapding naranasan ko...

pati na rin ang lungkot...

"Come away, O human child!

To the waters and the wild

With a faery, hand in hand,

For the world's more full of weeping than you can understand."

W. B. Yeats (1865 - 1939)

Irish poet and playwright.

<CHAPTER 19>
Hinablot ko si Baby Zero at tinalikuran ang lalaking minahal ko... i mean mahal ko...

Ramdam ko pa rin ang hapdi...

and in my surprise di man lang nya ako sinundan..

ASAR!!!!

Pero di ba mas mganda pa yon...???

pumara ako ng Taxi at pumasok kami don...

"To Vanves please,a white mansion near Vanves Hotel" sabi ko sa Driver.

Then tinignan ko si baby Zero..

He is looking for an answer if sino ang lalaking yon pero matalino si Zero kahit bata pa sya.
"Next time dont talk to strangers Baby," I said.

"I ... k-know he is not a stranger Mommy... is ... h-he my daddy?"

Di ako nakasagot...

San ba sya nagmana?

Mukhang nakuha nito ang lahat ng katangian ni Zero at hindi man lang nahulaan ng akin...

mula sa physical appearance ng anak ko ay nakuha nito sa ama pati pa ata pag-uugali nito.
Bumuntong hininga ako sa buong biyahe at pinagpasalamat kot hindi na muling nagtanong pa si baby Zero...

Bumaba na kami at sinalubong ako ng mama at papa...

Hinalikan ako ng mama at niyakap ako ni papa...

Tuwang tuwa sila sa pagdating namin...

Ako?

Hindi ko alam ang magiging reaksyon ko...

Bago kami pumasok ay nagsalita ang papa...

"Zia... maghanda ka... Bukas ng 7pm ay makikipag-kita tayo sa pamilya Ross at ipapakilala ka na namin sa
iyong Fiance..."

"F-fiance?" Zero ask.

Ngumiti ang papa habang tinitigan si Baby Zero... "Yes, hijo... magkakaroon ka na ng daddy"

"If they will accept Zero" I said.

"Isa yan sa mga dahilan kung bakit tayo makikipag-kita... sasabihin natin ang katotohanan sa kanila" my dad
said.

huminga ako ng malalim...

"Tatanggapin kaya nila..." Tumingin ako kay Zero...na nakatingin din sa akin... "ang anak ko?"
"If...t-they c-cant accept me?" Zero asked.

"Hindi ako magpapakasal sa kaniya"

"A-are you going to... marry my real Dad?...I-I k-know you still love him"

"Bakit mo naman nasabi yan apo? Do you have some proof to say that?" my dad asked...

"Yes, Granpa... we...saw him a while ago... in the mall... he looks like me... he is gorgeous too Granpa and
he owns.. a hot and c-cool super car... its a buggati veyron" Zero said.

Tinignan ako ng Papa..

"nagkita kayo?" he asked.

Tumango ako.

"Anong naramdaman mo hija?" my mom asked.

"I dont know Mama.." Tumingin ako kay Zero... "basta ang alam ko... lumayo kami ni Zero at naroon pa rin
yong sakit..."

Lumuhod ako at tinitigan si Zero..

"I dont think my... daddy did that to you... if he... is...t-then he deserve s-second chance r-right?" Zero said.

Kinampihan nito ang ama nito...

Dahil siguro sa hindi nito nakasama ang ama at nasasabik na ito sa totoo nitong ama.
Papasok na sana ako pero may napansin ako sa labas kaya..

"Susunod na lang po ako" sabi ko.

Nagtataka man ay pumasok na mga ito at nilapitan ko ang lalaking nakasandal sa itim na Buggati Veyron...

Tinanggal nito ang suot na shades at tumingin sa akin...

"Stop the game Zia..." Zero said.

"and if I dont like... anong gagawin mo?"

He smile... DAMN THAT SMILE AND CURSE THAT!!!

Bakit ba sa tuwing ngingiti sya nang ganon mas lalo pa akong nababaliw sa kanya?
sumpain sya!!!

"You think you can get away from me that easy?" He grin na syang ikinainis ko.

"Tapos na tayo Zero..." I said.

"Kailan?"

"Nang umalis ka nang gabing huli tayong nagkita" I said.

Ngumiti ito na para bang nang-iinis

"Its been two years Zia but I still remember what I told to you nong pinapili kita... 1st option or second
option" He said...
Inalala ko ang araw na yon...

<FLASHBACK>

"I want you to choose... are you going to take the risk that you will give yourself to me to satisfy me and
your needs then you will never see me after our second night or you will not give your virginity and not
satisfy our selves" he said

"Youre insane Zero" I said

"Definitely... its because I want to own you and make you mine" he said...

"If I choose the first option... i will never see you forever?" I ask him.
"Im the type of a man that will be satiesfied at the second night but if I sleep with you in the third night it
means I want to own you and make you mine forever . and if that happen, WHEREVER YOU GO AND
WHEREVER YOU ARE IM ALWAYS WITH YOU. HINDI NA KITA TATANTANAN"

<END OF FLASHBACK>

"First night pa lang akin ka na... and hindi ako papayag na mapunta ka sa iba." he is looking at me so serious
na tumagos sa kaluluwa ko.... ang tinging iyon... ang isa sa mga gusto ko.

Unti-unti ko na namang nararamdaman ang naramdaman ko noon...

gusto ng puso at katawan ko na yakapin sya upang muling maramdaman ang naramdaman ko sa mga bisig
nya... the security and safe that I felt with him...
pero gusto ng utak kong tumalikod na ako at hayaan na lang sya...

Ngunit mas nangibabaw ang isip ko sa pagkakataong ito dahil naalala ko ang babaeng kasama nito sa
mansion at kahalikan pa nito...

nangibabaw ang galit sa puso ko...

"You cant own me... lalo na't niloko mo ako" I said.

"Di bat ako dapat ang magalit dahil hindi ka naging tapat sa akin?" he said.

Tumingin ako sa kanya...

"Dahil alam kong walang patutunguhan ang relasyon natin... sa mata ng mundong ito... hindi tayo pwede...
Magkaiba ang mundong ginagalawan natin."
"Yon ba ang akala mo... magka-iba tayo ng mundo?"

Kumunot ang noo ko...

AKALA???

May alam ba sya na wala akong alam???

"AKALA???" I said.

Tumingin sya sa akin... mula paa hanggang ulo at na-concious ako sa ginawang nyang yon...

"Please wag mo akong tignan ng ganyan..." sabi ko without looking at him.

"Wala kang pinagbago Zia..." then tumingin ito sa mansion namin... "Your still beautiful, innocent and
fresh... Bakit mo sya pinangalanang Zero?" He look at me.
Bumuntong hininga ako... this is very ackward for me...

"Ama ka nya... and the first place... sayo minana ng bata ang physical appearance pati ang pag-uugali mo...
wala man lang syang namana sa akin"

Ngumiti ito... "May anak na tayo Zia... and itinago mo sya sa akin... sa loob ng dalawang taon...Lets get
married"

Nanlaki ang mata ko sa sinabi nya...

Kasal?

"Ganyan ka ba talaga mag-propose...Hindi ganito ang pinangarap kong mariagge proposal.. and kaya ka
lang magpapakasal sa akin dahil sa anak natin..."
"so... pakakasal ka pa rin sa fiance mo?"

"Depende"

Kumunot ang noo nyang tinitigan ako...

"Why?" he asked me.

"Hindi ko alam kung tatanggapin nya si Baby Zero" sabi ko ng walang halong pagpapanggap.

Tinignan ko sya..."Bakit mo pa kami sinundan?"

Sinalubong nya ang tingin ko.

nag-iwas ako ng tingin pero...

lumapit sya sa akin...

lalayo sana ako...but...

he holds my waist and look at me.

iniwasan kong tumingin sa kanya dahil baka mabasa nya ang nasa mga mata ko... LOVE at
PANGUNGULILA SA KANYA.

Unti-unting namumuo ang mainit na likido sa mata ko...

namiss ko sya ng sobra.

gusto kong sabihin sa kanya ang lahat ng nararamdaman ko pero pinigilan ko ang sarili ko.

"may gusto lang akong malaman Zia...Mahal mo pa rin ba ako?"

Napatingin ako sa kanya.

Bakit nya natanong iyon...

gusto ko sanang sumagot at gusto ko sanang magsinungaling pero... mukhang nabasa nito ang nasa mata ko.

He smiled and hug me...

Hindi ko alam if I will embraced him back or not...

Naguguluhan na ako sa takbo ng lahat...

Sinasabi ng puso ko at katawan ko na kailangan ko sya...

pero sinasabi naman ng utak ko na layuan ko na sya... dahil mali ang lahat ng ito..
He kiss my hair and my forehead...

"Youll never regret na minahal mo ako Zia..."

then he turn away while im daze of what happening at kung anong ibig nyang sabihin...

"Every people should be the originators of their own designs, the projector of their own schemes, and
creators of the events that lead to their destinythe consummation of their desires."

-Martin Robison Delany (1812 - 1885)

U.S. physician, abolitionist, and newspaper editor.

<CHAPTER 20>
<BABY ZERO POV>

"M-Mommy I w-want to roam around in the mansion...please" I asked to Mommy.

"ok..But makes sure na mag-be-behave ka ah. Ayoko ng makulit ngayon" my Mommy said and I can read in
his mind na problemado sya.

"Yes,Mommy... I promise to behave," I said habang taas ang kanang kamay.

I hurry went outside with my jacket, gloves, and bonnet.

I smile because its really cold and I love cold... even the rain..

Tuwing umuulan hindi ako nakakapaglaro sa labas at nakakapasyal pero mas gusto kong umuulan...

gusto ko ng malamig na climate...

Pumunta ako sa likod bahay...

naroon ang backyard garden.. may tanim na grapes ang sila lolo... negosyo kasi nila ay wine making...
pagkatapos kong libutin ang buong farm ay pumunta ako sa gilid ng bahay at natagpuan ko don ang isang
fountain...

May sculpture ng isang babae na putol ang kamay and I know its an art...

Tinatawag nila itong VENUS DE MILO..

Umupo ako sa tabi ng fountain...

Pinagmasdan ko ang gilid ng mansion...

pinaghalong Greek and French architechture...

Pano ko nalaman?

I love reading and watching anything... Madalas kong basahin ang mga binabasa ni Mommy.

...Tinuruan ako ni Mommy na magbasa so marami akong nalalaman... sabi nga nila madali kong
maintindihan ang mga bagay-bagay kung may tiyaga kang ipa-intindi sa akin...
Ang ayoko lang sa mga nabasa ko ay yong gawa ng isang English Novelist.. his name is William
Shakespear..

Nag-tiyaga ako na basahin yong Romeo & Juliet, tapos Cleopatra and Mark Anthony tapos ganon yong
ending...

TRAGEDY...

Gusto ko tuloy maging novelist at baguhin ang ending non.

"What are you doing here baby Zero."

Tinignan ko ang nagsalita.

Sya yong lalaking nasa mall kanina at sya ang Daddy ko...
Tumayo ako at nilapitan sya.

Kasalukuyan syang naka-upo sa gilid ng fountain at pinagmamasdan ang mansion..

Dumako ang tingin nya sa akin at ngumiti ito...

"Why y-you left my... mommy...Daddy"

"How did you know that Im your dad?" he asked me while smiling.

Umupo ako sa tabi nya.

"I-I just sense it... b-because you looks like me.. then mommy Zia loves you so much" I said.
"Yan ba ang sinasabi ng Mommy mo sayo?"

"No... I can see in her eyes what she really feel... When she's angry or sad"

Bumuntong hininga ito.

"Why you... l-left her?" I asked once again.

"Sya ang nag-iwan sa akin and I dont know na may anak pala kami" he look at me and he smile... "But I
cant hate your mother... I still love her..."

I smile

I hug him...
ganito pala ang pakiramdam ng may Daddy...

Dati naiingit ako sa mga batang pag-namamasyal ay kasama ang mama at papa nila... in short complete
andhappy family sila...

Tinignan ko sya...

"I want to know you better Dad?"

He smile and look at me...

Then he whispered in my ears...

and it makes me smile...

Its a secret.. a secret that makes me happy...

<END OF BABY ZERO POV>

<ZIA's POINT OF YOU>

Im staring at the window...

Kinakabahan ako sa mangyayari mamayang gabi...

Sa mahabang pag-mumuni-muni...

ay lumapit sa akin ang isang katulong at sabihing may bisita ako...

Pumunta ako sa living room at tinignan ko ang babae...

I dont know who is she...

I dont have any idea kung sino sya...

Nilapitan ko sya at tumayo ito.

"Good morning" bati nito sa akin ngunit wala akong mabanaag na kasiyahan sa mga mata nito kahit na
nakangiti ito..

"Please sit down..."

Umupo ito at ganon din ako.

Pinagmasdan ko sya...
She was wearing a knitted clothes and i can sense na signature iyon..

even her denim jeans is a imported one..

She is beautiful and elegant...

para syang isang model sa height nito.

Bagaman medyo may kasimplehan ito ay alam kong may pagka-modern woman ito.

I just sense it pero... magaan ang loob ko sa kanya...

"How may I help you?" I asked her.

"Im Cheny Ann...Miss Zia..." She said..

"Im sorry pero... hindi kita kilala"

Matipid itong ngumiti and look at me...

"Tama nga ang sabi nya your very feminine not like me... just an elegent and a modern woman...your simple
yet beautiful... Simula nang mawala ka naging cold na sya..."

Kumunot ang noo ko habang tinitignan sya... Hindi ko sya maintindihan... anong pinagsasabi nya.

"Im sorry pero hindi kita maintindihan" I said.

Bumuntong hininga ito at mukhang maiiyak na ito...

"Si... Jhun Daniel Pineda..." sabi nito.

Don ko lang naiintindihan ang sinabi nya...

"Bakit ka ba talaga napunta rito?" I asked her.

"I just want to know if kung sino ka talaga... He always comparing us nang magkakilala kami... and..."

Tinignan ko lang sya..

"Your the reason why he is verycold..." ngumiti ito... "Im just nothing kompara sayo..."

Tinitigan ko sya...

... a beautiful woman... who fall in love with JD... a friend of mine.

"Are you blaming me?"

Bahagya itong ngumiti...

"No... and hindi ko magawang magalit sayo... Despite of our difference nagawa nya akong mahalin... Im
happy for that... gusto lang kitang makita ng personal..." Ngumiti ito na nakatingin sa akin... she wa smiling
so sweet na nagpangiti din sa akin.

"Take care of Jd... Alam mo bang ang tagal kong nagdasal ng tamang babae na karapat-dapat sa
pagmamahal nya and Im glad... dumating ka na."

Ngumiti ito at di nagtagal umalis na din si Cheny...

Buti pa si JD ayos na... ako kaya kailan magiging maayos ang lahat?.. lalo na ngayong alam na ni Zero kung
asan kami.

Kinagabihan... dumating ang gabing... pinakahihintay ng lahat...

Ang gabi kung kailan ko makikilala ang lalaking ipinagka-sundo sa akin...

Nasa 2nd floor ako ng mansion at narinig kong dumating na ang mga bisita sakay ng isang mamahaling
sasakyan...

Tumingin ako sa antigong salamin at tinitigan ang aking repleksyon...

Ngayon ko nga talaga napatunayan na magaanda ako...

Im wearing an expensive silhouette and I know it is a signature one. It was a simple long tube top red dress

Pinatungan ko ito ng red topperrs para sa lamig...

I put some make-up and gloss to make it elegant yet beautiful.

Pumunta ako malapit sa fire place to make my body warm.

Mamaya-maya ay kumatok ang katulong at sinabing pinapatawag na ako sa baba...

Bumuntong hininga ako at tinitigan ulit ang sarili sa salamin...

Lumabas ako sa silid at nang nasa hagdan na ako...

Nakita kong kausap ng mama at papa ang dalawang babae at dalawang lalaki...

Ikinagulat ko nang marinig mna hindi French ang salitang ginagamit nila... its Filipino... tagalog iyon...

Pagkababa ko ay napansin ako ng papa.

"Andito na pala ang anak ko"

Pumunta ako sa tabi ng papa.

"Good Evening po"

Bati ko sa pamilya Ross...

"Magandang

gabi din Hija" sabi ng isang babae.

Tumingin ako sa babaeng nagsalita... bagamat may edad na ito at makikita pa ring maganda ito...

Nang dumako ang tingin ko sa matandang lalaki ay...

kumunot ang noo ko... ang mga mata at...

Agad kong tinignan ang isang lalaki at biglang nanlaki ang mata ko at nanghina ang tuhod ko...

"i....I-Ikaw?"

Anong ginagawa dito ni ZERO!!!

HUminga ako ng malalim at tinitigan sya na para bang hindi ako makapaniwala...
Ngumiti sya...

'Good evening Zia..." Lumapit sya sa akin at hinalikan ang kamay ko...

Habang ako naman nanginginig at hindi makapaniwala sa rebelasyongito...

Tinignan ko ang papa at mama...

Nakita ko na alam ng mga ito na ang ama ng anak ko ay si Zero...

Napapikit ako..
para akong tri-naydor ng patalikod...
isa akong tanga...
pinag-mukha nila akong tanga...

"E...explain this to me please..." pinilit kong isinatinig...

Umupo ako dahil alam kong mabubuwal ako ng di-oras...

Sinong hindi magugulat sa rebelasyong ito...
Tinignan ko si Zero...
NAkatingin din ito sa akin...

"Without lies humanity would perish of despair and boredom."

Anatole France (1844 - 1924)
French novelist, poet, and critic.

<CHAPTER 21>
"Explain this clearly please" I ask them.

"I and my father asked your Father na pakasalan kita... sinabi ko sa kanila ang lahat ng nangyari mula nang
una tayong nagkita..." Huminga ng malalim si Zero.

"at first hindi pumayag si DAddy dahil hindi ka namin katulad... then when my father do some research
about you at don lang namin nalaman na member din ang pamilya mo sa organization so my Dad and your's
agree with our marriage" Pinakita nya sa akin ang isang mark sa hinlalaki nito...

at alam kong may ganon di ang parents ko sa hinlalaki nila... parehong-pareho... its a fire... a black
fire....maliit lang but ican easily recognize pag tinitigan mo nang maigi... i though isang simpleng tattoo lang
iyon...

"Kung ganon... assassin din kami?" I ask him.

"The organization is divided into three class... 1st one is the council na syang namumuno sa organization
and this are the multi-billionaire people in different country." sabi ni Gustave Ross... ang ama ni Zero.

"The second one is the assassins... sila ang mga pumapatay sa mga target namin... the third one is the
protectors at isa ang Papa mo sa mga iyon... sila ang mga mayayamang negosyante sa ibat-ibat bahagi ng
mundo. Sila ang promo-protekta sa organization, impluwensya, at taga-report sa labas..." dagdag nito.

"So alam nyo na may anak na kami ni Zero?" I asked them.

"May a-nak na kayo?" Mrs. Jiha Ross, mama ni Zero.

Tumingin ako sa papa.

"Kailangan kong irespeto ang kagustuhan ng anak ko na ilihim na may anak na sila... kahit yon lang ang
magawa ko." sabi ng Papa ko. Tumingin ito sa pamilya Ross "Sorry dahil inilihim namin ito"

"So Papa... hindi mo sinabi kay Zero kung asan ako?"

"Yeah... your dad never told me and I didnt bother to asked kasi ang buong akala ko magaling akong tracker
pero hindi kita nahanap..." Zero said.

"Bakit hindi mo sinabi na ikaw ang Fiance ko at inaway mo pa ako dahil hindi ko sinabi sayo na may fiance
na ako?" I ask Zero.

"I want you to trust me Zia... pero hindi mo nagawa..."

Pumikit ako.. "OH GOD! all this time!!! For GODS SAKE!!!"
Halo-halong emosyon ang nasa dibdib ko.

Masaya dahil andito ang mahal ko at malungkot dahil sa mga kasinungalingan... then panghihinayang dahil
dalawang taon akong nag-tiis para sa wala...

Lumapit si Zero...

"Daddy iwan nyo muna kami" sabi ni Zero sa magulang nya.

Ganon nga ang ginawa nila... pero bago non tinignan ko si Azumi Ross ang kapatid ni Zero.

Wala akong mabanaag sa mukha nya para bang wala syang emosyon..

Pamilyar sya sa akin hindi ko lang matandaan kung kailan at kung saan ko sya nakita.

nang tumalikod ito at umalis kasama ng parents ko at parents ni Zero ay naalala ko na sya... sya ang babaeng
kahalikan ni Zero sa mansion!!!
Tumingin ako kay Zero...

"Kapatid mo ba talaga si Azumi?" I asked him.

Umiling ito...

"Adopted daughter sya..." Zero replied.

"Nakita ko syang ka-...kahalikan mo non sa mansion nyo..." I said.

Kinuha nya ang kamay ko at umupo sa tabi ko.

"Im just force to kiss her para matauhan na sya na may hindi pagmamahal ang sinasabi nya... brotherhood
lang yon... dahil kung totoong mahal nya ako.. then sana nabago ko na sya... o kaya sana naramdaman ko
iyon... Ikaw lang ang MAHAL ko Zia" sabi nito while staring at my eyes.
"Alam mo bang ang tagal kong hinintay na sabihin mo yan... na mahal mo din ako... dahil ni minsan di mo
yan nasabi sa akin..."

"Love is a word that heart can only understand. It is not needed to be told it has to be shown and proven"

Hinawakan ko ang pisngi nya... "Im sorry... im a fool... lagi na lang akong nakatuon sa sinasabi ng bibig"

"Ako dapat ang humingi ng sorry Zia... Naglihim ako sayo ng maraming bagay... and I cant be on your side
nong mga panahon na na-confined ka dahil sa kagagawan ni Kevin... that was the time na hiniling namin sa
Papa mo na pakasalan ako... pero bumalik naman ako... Ililigtas sana kita kay Kevin pero naunahan ako ni
JD..."

"Pumunta ka?"

"Yeah.. and pinuntahan kita sa hospital.. akala ni Jd Doctor ako pero galing lang ako non sa laboratory... at
yon din yong araw na kinuha ka ni Kevin... sinundan ko sya pero naunahan nga ako ni Jd... so sa galit ko I
killed that bastard man"
"WHAT? You killed Kevin??? e bakit hindi napabalita?"

"Pinalinis ko kay Katana, Codename ni Azumi sa organization bilang assassin... binaon nya na sa lupa"

"What is the name of the organization? Siguro naman may karapatan na akong malaman yon... lalo na
magiging..." Tumingin ako sa mga mata nya... "Asawa mo na ako"

Ngumiti ito and Kiss me... then tinignan nya ako...

"BLACK JUSTITIA... Justitia is a latin word for justice, pinanagalanan nilang Black Justice dahil kami ang
hustisya yon nga lang sa maling paraan..."

"Alam nyo naman palang mali bakit nyo pa ginawa ang organization?"

"Dahil sa kabilang pagiging mali namin mas marami kaming natutulungan... maraming mga tao na umaasa
sa organisasyon.. mga taong inaapi at walang magawa kundi magpa-api"
"What is yor real name?"

"Zeal Ross..."

"San nanggaling ang ZERO na codename mo..."

"From the first and second letter ng name ko ang ZE then first and second letter din ng apelyido ko ang
RO...( ZEal

ROss)

Hinawakan ko ang pisngi nya... "I really miss you... Zero... or should i say Zeal"

He smile... "Me too... siguro kailangan mo nang tawagin akong Zeal dahil may Zero ka na...ang anak natin"

Then... unti-unti nitong tinatawid ang distansya ng mga labi namin...

I decided to close my eyes to feel his kiss again...

To feel his touch against my lips but suddenly... may nagsalita sa may hagdan...

"Mommy.. daddy?"

"Istorbo" Zeal murmur.

Makahulugan akong tumingin kay Zeal.. "tumahimik ka nga..." Then I look at my little Zero... "Come here
baby"

Tumakbo ito papunta sa amin at umupo sa kanlungan ni Zeal.

"Baby... anong gusto mong gift this christmas?" Zeal asked.

"N-nothing Daddy... cause your here with... Mommy..." Zero replied.

Nagtinginan kami ni Zeal sa isinagot ng baby namin... nagkangitian kami...

"How about... a baby sister Baby?" Zeal asked.

Kinurot ko ang tagiliran ni Zero dahil sa tanong nyang yon.

"Ouch! masakit yon Zia ah..."

"Shut your mouth.. it is a very sensitive topic Zeal..." I said while my face is blushing of what he said a
while ago.

He laugh.. "Your still blushing? May anak na tayo ah..." Then he whispered in my ears... "Where is yor
room? I want to sneak there and gusto kong makita yang pamumula mong yan"
Because of his husky and seductive voice sa tenga ko... tumayo ang balahibo ko ang lalo pang namula ang
mukha ko... and he laugh so hard..

"ang sama mo talaga.." I said.

"Daddy ... mommy.. Im hungry" Zero said while pouting.

"Tara kain na tayo"

Binuhat ni Zeal si baby Zero and he hold my waist...

A picture of a happy family...

"Daddy.. I want a baby brother or a baby sister" Zero said.

And Zeal laugh... "Pagbibigyan kita baby baka gusto mo both na lang" Zeal said.
I laugh because of that..

"Contented wi' little and cantie wi' mair,

Whene'er I forgather wi' Sorrow and Care,

I gie them a skelp, as they're creeping alang,

Wi' a cog o' gude swats and an auld Scotish sang."

Robert Burns (1759 - 1796)

Scottish poet and songwriter.

<FINAL CHAPTER>
AUTHORS NOTE:

MARAMING SALAMAT A LAHAT... LAlo na sa mga nang-inspire sa akin... at sa mga writers na

nainspire ko din...

Maraming salamat sa mga dedication... hehehehhe... I really appreciate it...

Then sa mga amateur writers na tulad ko at bago lang sa wattpad... Kailangan lang ng imagination... yon
lang tip ko... hehheheh... at inspiration... Salamat kay Kaido Kid ng detective conan dahil sa kanya nalikha si
ZERO...

CHAPTER 22
(My Beautiful Goddess...)

KAnina pa naka-alis ang mga pamilyang Ross... kasama si Baby Zero...

Nasa banyo ako kasalukuyan akong naliligo...pinatay ko na ang shower and pumunta sa walking closet ko
ng makarinig ng kaluskus sa may veranda ng silid ko...

Agad kong kinuha ang towel at ang baril na nasa closet ko...

nang matiyak kong nakapasok na ito ay itinutok ko ang baril sa taong iyon...

Lumabas ito mula sa dilim at tinitigan ako

Ngumiti ito...

"What are you doing?" I said then itinago ko ang baril sa may bedside table. "May pinto naman kami para
katokin mo ah..."

"I want to sneak here... gaya nong dati sa Pilipinas...you know...ssame old story..."he said whil smiling
seductively...

Napangiti ako...

He look at me...
Im just wearing a short towel...

"Youre really beautiful while wearing that piece of cloth..." he said..

Nailang ako... at ang tinging iyon ay nakita ko na nang nasa Pilipinas pa kami... dalawang taon na ang
nakakalipas...

Lumapit sya sa akin...

Then he pull it away...

Im naked and he look at me as if he can also gazing my soul.

There was a desire and admiration in what he is staring.

Every move that his eyes make makes me took a deep breath

Then he kisses my forehead down to my right cheek and down to my trembling lips

I moan in sensation of what Im feeling right now.

I really miss his kiss and touch, even his masculine scent.

His arms and shoulder that embracing every inch of my skin.

I still remember those times and I want to feel it once again.

I gaze him.
Dont give me that look Zia he said and he took a deep breath.

Why I asked him curiously

It makes me out of control

I giggle then embraced his nape

I gaze his dark flame of desires and love.

I want you to swear that Im the only lady na mamahalin mo..."

"I Promise Zia... your the only woman na mamahalin ko... magpakailanman..." He promised it from his heart
and whispering that vows...

"I love you Zia" he added.

it makes me smile...

He kiss me and he hold my waist to that soft and warm bed...

While kissing he is pressing his masculine with mine.

I feel every touch and every kiss in my body that burning me.

I love the way he tease my body by his lips and hands.

He is seducing me
He lowered his kiss to my neck then to my breast and sucks the pinkish nipple of mine.

I moan in sensation.

Then his hand goes to mine.

I dont know what to do.

Relax Zia he said.

His husky and cold seductive voice makes me calm but in my eyes there was a fire a fire of desire and to
make him mine.

I look at him while he is exploring every inch mine.

His little dark eyes is one of the amazing thing about him his dark eyes is now famished to make him mine.

His sexy and seductive lips covers my lips it taste so sweet

Your very beautiful my Goddess, he whispered.

Then I close my eyes and feel every move that we make.

The rhythm that is now started and the cold place is the witness of the fire of our flesh and love that we are
whispering.

Im calling his real name and he is saying how much he loves me.

When we reach the destination and we feel the same love bond us and we will never regret that we love each
other...eternally.
He sleep beside me and embraced me.

"My Goddess..." he whispered.

Then we close our eyes...

naalimpungatan ako dahil sa lamig... 3:00 am pa lang.

Kinuha ko ang isang may kakapalang kumot at tinitigan ang lalaking nasa kama...

I smile...

"Damn so gorgeous... a gift given by God right?" I murmur

Then pumunta ako sa fireplace to make my body warm.

Mamaya-maya ay may yumakap sa akin and nakatulong ito para hindi ako lamigin.

We sat on the floor while looking at the fireplace and keeping our self warm.

Isinandal ko ang ulo ko sa kanyang dibdib..

I feel so safe...

Loving this Killer is one of the things that i will never ever regret.

<THE KILLERS POV>

I really miss her.

Longing for two years...

Embracing her is one of the sweet things that I love doing on her.

I love being with her

I LOVE HER FOREVER

Ill never regret the days that Im with her and the following times that I will be with her.

Loving this Goddess is one of the things that I will never ever regret

I can be every man could ever think just for this woman...

Im always be a killer to everyone... and this woman loves me for being who I am... I will never stop the
justice that Im fighting..if this woman command me to stop I will stop but... Im difinitely sure na hindi nya
gagawin yon... dahil naunawaan nya kung ano ang ipinaglalaban ng organization.

Payong kaibigan lang... mag-ingat ang lahat... kung inaakala nating walang nakakakita sa mga masasamang
ginagawa natin then think again..

Baka sa susunod na isang gabi... makaharap mo na ang nilalang na ito...

Baka sa susunod na kabilugan ng buwan... makikita mo ang nilalang

na ito at marinig mo ang kaluskus na nililikha nya...

Ang nilalang na brutal daw kung pumatay...

Ang nilalang na inaakala ng iba'y isang likha ng imahinasyon lang...

Ang nilalang na gustong marinig ang sigaw mo... at maamoy ang dugong dumadaloy sa iyong ugat...

Ang nilalang na isusulat sa bangkay mo ang...ZERO...

<BABY ZERO POINT OF VIEW>

Maaga akong nagising and kina Lolo Gustave ako natulog.

Wala si Daddy kagabi nag-paalam sya na may pupuntahan sya...

Napansin kong may bisita sina Lolo and may kasama silang little girl na iyak nang iyak...
Sa tingin ko kaedad ko lang sya...

Nilapitan ko ang lolo Gustave para magpaalam...

Binulungan ko sya at agad syang tumango.

Ngumiti ako sa mag-asawa na bisita at hinila ng batang babae ang jacket ko...

Huminto na ito sa pag-iyak at titig na titig ito sa akin... Shes cute because of her pinkish cheeks na
matambok... pero lahat naman ng bata cute di ba tignan natin pag-lumaki sya kung cute pa rin sya...

Tumalikod na ako at iniwan ko ang batang babae na muling umiyak at mukhang nagwawala na...

Disgusting...

ang ingay kasi... so annoying...Paglaki nya ayoko syang makilala... ayoko syang makasama dahil
panigurado... annoying sya at makulit...

Pumunta ako sa bakuran and

binuklat ko ang isang fairy tale story na nasa silid ni daddy...ewan ko ba kung bakit may ganon sya sa
kwarto nya...

At nang pagkabuklat ko ay napunta sa may dulo...

"AND THEY LIVE HAPPILY EVER AFTER"

I smile...

"ITS NOT THE END OF EVERTHING..."

by bloomy_rain

author of "I FALL IN LOVE WITH THE KILLER..."

<PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>20 </PIXTEL_MMI_EBOOK_2005>