IEΡΟΣΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΧΑΛΕΠΑΣ ΧΑΝΙΩΝ

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ
14 - 20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2019
 14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΔΑΛΙΩΝ
Ο Άγιος Αρδαλίων ο Μίμος, με τη σημερινή ορολογία ήταν ηθοποιός, στα χρόνια
του Διοκλητιανού (298 μ.Χ.). Εργαζόταν στα θέατρα και έπαιζε κωμωδίες και δράματα.
Μια μέρα λοιπόν του ήλθε η ιδέα, να μιμηθεί την αντίσταση των Χριστιανών μπροστά
στους τυράννους. Κρεμάστηκε ψηλά, επάνω στη σκηνή, και δήθεν ξεσχιζόταν, επειδή δεν
ήθελε να προσφέρει θυσία στους θεούς. Η παράσταση ήταν - σα δράμα- τόσο
καταπληκτική, ώστε ο λαός άρχισε να χειροκροτεί θερμά την επιδεξιότητα του Αγίου
Αρδαλίωνα και τη γενναιοκαρδία των Χριστιανών. Τότε ο Άγιος Αρδαλίων φώναξε
δυνατά και είπε στο λαό να σωπάσει, διότι και αυτός ήταν στ' αλήθεια Χριστιανός. Όταν
το άκουσε αυτό ο άρχοντας, του είπε ν' αλλάξει γνώμη. Αλλά επειδή ο Άγιος Αρδαλίων
επέμενε στην ομολογία του Χρίστου, τον έριξαν μέσα στη φωτιά και έτσι έλαβε το
στεφάνι του μαρτυρίου.
15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΡΗΣΚΗΣ Ο ΜΑΡΤΥΣ
Ο Άγιος Κρήσκης καταγόταν από τα Μύρα της Λυκίας και έζησε την εποχή της
παντοδυναμίας της ειδωλολατρίας. Μαθητής του Αποστόλου Παύλου, ο Άγιος επέδειξε
σε όλη τη διάρκεια της ζωής του αξιοθαύμαστη ευσέβεια. Ακόμη και σε προχωρημένη
ηλικία δεν έπαυσε να αγωνίζεται για την επιστροφή των ειδωλολατρών στη χριστιανική
Πίστη. Όταν ο έπαρχος της πόλης πληροφορήθηκε τη χριστιανική του δράση κάλεσε τον
Άγιο και του συνέστησε να σταματήσει να κηρύττει διότι βάζει σε κίνδυνο τη ζωή του και
θα ήταν άδικο να υποστεί μαρτυρικό θάνατο στα γεράματά του. Όμως ο Άγιος Κρήσκης
με σεμνότητα αλλά και ασυνήθιστη για την ηλικία του γενναιότητα του απάντησε ότι τα
βασανιστήρια θα ήταν γι' αυτόν ευεργεσία και ο επαπειλούμενος θάνατος κέρδος.
16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΒΟΥΡΛΙΩΤΗΣ
Ο Άγιος Μιχαήλ γεννήθηκε στα Βουρλά της Μικράς Ασίας και σε μικρή ηλικία
έφθασε στη Σμύρνη, όπου εργαζόταν ως χαλκουργός. Εξισλαμίσθηκε όμως με δόλο το
πρώτο Σάββατο των Νηστειών, όταν ήταν 18 ετών από κάποιο Τούρκο καφεπώλη και στη
συνέχεια πήγε υπάλληλος στο κατάστημά του. Όταν όμως το βράδυ της Ανάστασης
άκουσε τους συνομήλικούς τους να ψάλλουν χαρούμενοι το «Χριστός Ανέστη»
συναισθάνθηκε το βαρύ παράπτωμα της αποστασίας, εγκατέλειψε το καφενείο και
έψαλλε μαζί μ' εκείνους τους ύμνους της Ανάστασης. Συνελήφθη όμως και την επόμενη
ημέρα οδηγήθηκε στον κριτή στον οποίο είπε: «όταν κάποιος εξαπατηθεί και δώσει
χρυσάφι και πάρει μολύβι είναι νόμιμο να επιστρέψει το μολύβι και να πάρει πίσω το
χρυσάφι του;». Δηλαδή η μουσουλμανική θρησκεία που του επιβλήθηκε με δόλο ήταν το
μολύβι και η πατρώα πίστη του το χρυσάφι. Οι κριτές θαύμασαν βέβαια την ευφυή
απάντησή του Αγίου Μιχαήλ αλλά προσπάθησαν με διάφορες κολακείες και απειλές να
τον πείσουν να αλλάξει εκ νέου την πίστη του. Όμως ο Άγιος ήταν αμετάπειστος γι' αυτό
και τον φυλάκισαν. Δύο ημέρες αργότερα παρουσιάσθηκε και πάλι ενώπιον του κριτή, ο
οποίος τον ρώτησε αν άλλαξε γνώμη. Ο Άγιος Μιχαήλ απάντησε αρνητικά γι' αυτό
καταδικάστηκε σε θάνατο. Αποκεφαλίστηκε το 1772 και το ιερό λείψανό του ρίχθηκε στη
θάλασσα. Το περισυνέλεξαν όμως κάποιοι ευσεβείς Χριστιανοί βαφείς και το έθαψαν με
τιμές στον Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής στη Σμύρνη.
 17 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΕΡΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝ ΑΥΤΩ ΜΑΡΤΥΡΗΣΑΝΤΕΣ ΑΥΔΕΛΑΣ Ο
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ, ΓΟΘΑΖΑΤ, ΦΟΥΣΙΚ ΚΑΙ 1150 ΕΤΕΡΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ
Στην Περσία υπήρχε Χριστιανική Κοινότητα, που οι άνθρωποί της είχαν αμεμπτή
ζωή και μεγάλη αυταπάρνηση, έτοιμοι να θυσιαστούν για το όνομα και τη δόξα του
Χριστού. Καρδιά αυτής της κοινότητας ήταν ο Άγιος Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Συμεών,
παράδειγμα χριστιανικής ζωής. Ο Άγιος Συμεών έζησε κατά τους χρόνους του βασιλέως
των Περσών Σαβωρίου και ήταν προϊστάμενος των Εκκλησιών Κτησιφώντος και Σαλήκ
(στη Σελευκεία). Οι Πέρσες έβλεπαν τους Χριστιανούς σαν αγκάθι στο μάτι τους. Γι' αυτό
και τους διέβαλαν στο βασιλιά Σαπώρ τον Β', με το πρόσχημα ότι είχαν επαναστατικές
διαθέσεις. Αμέσως ο Σαπώρ διέταξε να φέρουν τον επίσκοπο δεμένο μπροστά του. Ο
Άγιος Συμεών διαβεβαίωσε το βασιλιά ότι η χριστιανική Πίστη κάνει νομιμόφρονες
πολίτες και όχι ανόητους επαναστάτες. Ο βασιλιάς, όμως, ήταν τόσο προκατειλημμένος
εναντίον του, που διέταξε να τον φυλακίσουν. Στη φυλακή ο Άγιος Συμεών γνώρισε τον
Γοθαζάτ (ή Γουζθαδάτ), λιποτάκτη Χριστιανό, που αλλαξοπίοτησε για να σώσει το
κεφάλι του. Τότε ο Άγιος Συμεών, με κατάλληλο τρόπο, συγκίνησε και πάλι την καρδιά
του Γοθαζάτ για το Χριστό. Όταν το έμαθε αυτό ο Σαπώρ, οργισμένος, αποκεφάλισε τους
Αγίους Συμεών και τον Γοθαζάτ, και επιπλέον άλλους 1150 Χριστιανούς από την εκεί
Εκκλησία, μαζί με τον πρεσβύτερο Άγιο Αυδελά. Έτσι, όλοι έδωσαν τους εαυτούς τους,
«προσφοράν και θυσίαν τω Θεώ εις όσμήν ευωδιάς» (Προς Εφεσίους ε'). Δηλαδή,
προσφορά και θυσία στο Θεό, για να είναι μπροστά Του μυρωδιά ευωδιαστή. Την
τελευταία στιγμή στο στρατόπεδο των Μαρτύρων, προστέθηκε και ο κουροπαλατής του
βασιλιά, ονόματι Άγιος Φουσίκ. Ήταν κρυπτοχριστιανός και όταν είδε έναν από τους 1150
να δείχνει κάποια ταραχή, πλησίασε και τον προέτρεψε να μείνει πιστός μέχρι τέλους.
Όταν το έμαθε αυτό ο Σαπώρ, διέταξε να τον φονεύσουν απάνθρωπα, οπότε του έκοψαν
τη γλώσσα και στη συνέχεια τον έγδαραν ζωντανό.

18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Η ΟΣΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΕΞ ΑΙΓΙΝΗΣ Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ
Η Οσία Αθανασία γεννήθηκε στην Αίγινα από ευσεβείς γονείς κατά τον 9ο αιώνα
και είχε μεγάλη κλήση για τα θεία. Οι γονείς της όμως, ο Νικήτας και η Ειρήνη, την
ενύμφευσαν παρά τη θέλησή της. Λίγες μέρες μετά το γάμο ο σύζυγός της εφονεύθη από
βάρβαρους πειρατές, που εκείνη την εποχή επέδραμαν στην Αίγινα. Τότε η Οσία, αφού
έμεινε χήρα, θεώρησε κατάλληλη την στιγμή για να εκπληρώσει το ιερό της πόθο για τη
μοναχική πολιτεία. Κι ενώ την απασχολούσε αυτό, έφτασε στην Αίγινα πρόσταγμα
βασιλικό, δια του οποίου διατάσσονταν όλες οι ανύμφευτες γυναίκες και οι χήρες να
παντρευτούν άνδρες εθνικούς. Έτσι λοιπόν η Αθανασία, παρά τη θέλησή της, ήλθε σε
δεύτερο γάμο. Φροντίζοντας πάντοτε για τη σωτηρία της ψυχής της, η Οσία προσευχόταν
αδιάλειπτα και προσέφερε αφειδώς από τα πλούτη της στους ενδεείς και πάσχοντες.
Ύστερα δε από κάποιο χρονικό διάστημα έπεισε τον σύζυγό της να γίνει μοναχός, αν και
ήταν εθνικός. Αυτός, αφού πρόκοψε στις αρετές, μετά από λίγο καιρό παρέδωσε την ψυχή
του στον Κύριο. Τότε η Οσία διαμοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και αφού
παρέλαβε και άλλες ευσεβείς γυναίκες, κατέφυγε σε ασκητήριο, όπου ζούσε με αυστηρή
άσκηση και νηστεία. Στον τόπο αυτό υπήρχε ωραιότατος και πανάρχαιος ναός του Αγίου
Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Μετά παρέλευση τεσσάρων ετών η Οσία προχειρίσθηκε
Ηγουμένη του ασκητηρίου, αλλά ανεχώρησε σε τόπο ήσυχο και άγνωστο κι εκεί με τις
συνασκήτριές της αγωνιζόταν τον καλό αγώνα και ετρεφόταν από το εργόχειρο που
έκανε. Από κει επισκέφθηκε το Βυζάντιο, όπου ασκήτεψε για επτά χρόνια, και ύστερα
επέστρεψε πάλι στον τόπο της ησυχίας της. Η Οσία Αθανασία προαισθάνθηκε την
κοίμησή της δώδεκα μέρες πριν, γεγονός που ανακοίνωσε στις μοναχές και για το οποίο
εξέφρασε με την προσευχή της τις ευχαριστίες της στον Κύριο. Φρόντισε δε να γίνει
εκλογή της Ηγουμένης τους, για να εξακολουθήσει απρόσκοπτα η συμβίωσή τους και να
διατηρηθεί ο σύνδεσμος της αδελφικής τους αγάπης. Την ημέρα της κοιμήσεώς της
εκάλεσε κοντά της τις μοναχές, απηύθυνε σε αυτές λόγια παρηγορητικά και συνετά, και
τις παρακάλεσε να διατηρήσουν πάντοτε μια ψυχή και μια καρδιά. Κατόπιν, αφού έψαλε
κι εκείνη και οι μοναχές και ενώ είχε εξομολογηθεί και κοινωνήσει των Αχράντων
Μυστηρίων την προηγούμενη μέρα, παρέδωσε το πνεύμα της με γαλήνη, δηλώνοντας
προς όσες παρευρίσκονταν ότι τις περιμένει εκεί πάνω. Η είδηση της τελείωσής της έφερε
πολλούς από τους κατοίκους του νησιού στο ασκητήριο. Εκεί γονάτισαν μπροστά στο ιερό
λείψανό της πενθώντας και κλαίγοντας όλοι όσοι είχαν δεχθεί από τα χέρια της
βοηθήματα και από τα λόγια της παρηγοριά, αρκετοί δε άρρωστοι θεραπεύτηκαν την ώρα
του ενταφιασμού της.

19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΠΙΣΙΔΙΑΣ
Ο Όσιος Γεώργιος έζησε κατά τους χρόνους της εικονομαχίας και εξελέγη
Επίσκοπος Πισιδίας. Προσκληθείς μαζί με άλλους Επισκόπους στην Κωνσταντινούπολη,
όπου επρόκειτο να επιβληθεί η κατάργηση των ιερών εικόνων, στην Σύνοδο του 754 μ.Χ.,
αντιστάθηκε σθεναρά στα εντάλματα των κρατούντων εικονομάχων και στην ασέβειά
τους. Για τον λόγο αυτό εξορίσθηκε από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ε' τον
Κοπρώνυμο (741-775 μ.Χ.) και ευρισκόμενος στην εξορία κοιμήθηκε. Για τους αγώνες του
υπέρ της Ορθοδόξου Πίστεως ονομάσθηκε Ομολογητής.
20 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΙΚΤΩΡ, ΩΤΙΚΟΣ, ΚΙΝΔΥΝΟΣ, ΚΑΙΣΑΡΙΟΣ, ΣΕΒΗΡΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ, ΖΗΝΩΝ
ΘΕΩΝΑΣ ΚΑΙ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Όλοι μαρτύρησαν στα χρόνια του βασιλιά Διοκλητιανού (284 - 305 μ.Χ.), και αίτια
του ενδόξου μαρτυρίου τους, ο Μεγαλομάρτυς και Τροπαιοφόρος Γεώργιος. Και οι μεν
Άγιοι Βίκτωρ, Ακίνδυνος, Ζωτικός, Ζήνων και Σεβηριανός, όταν είδαν τον Άγιο Γεώργιο
να μένει άθικτος επάνω στο βασανίστηκα όργανο του τροχού, με μια φωνή και οι πέντε
ομολόγησαν τον Χριστό Θεό αληθινό. Ο αποκεφαλισμός τους ήταν άμεσος και έτσι
πήραν το στεφάνι του μαρτυρίου. Οι δε Άγιοι Χριστόφορος, Θεωνάς, Καισάριος και
Αντωνίνος ήταν δορυφόροι του βασιλιά. Όταν λοιπόν και αυτοί είδαν τον Άγιο Γεώργιο,
δια της προσευχής, να έχει αναστήσει κάποιον νεκρό Έλληνα, πέταξαν τα διάσημα του
αξιώματός τους και μπροστά στο βασιλιά και το πλήθος, ομολόγησαν τον Χριστό Θεό
αληθινό. Η φυλάκιση τους ήταν άμεση. Μετά μερικές ήμερες οδηγήθηκαν μπροστά στον
Διοκλητιανό και αφού τους κρέμασαν, τους ξέσχισαν και τους έκαιγαν με αναμμένες
λαμπάδες. Τελικά τους έριξαν μέσα στο καμίνι της φωτιάς και έτσι πήραν το ένδοξο
στεφάνι του μαρτυρίου. Ήταν το έτος 303 μ.Χ.