ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 ΕΤΟΣ 24Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1210
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ
Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας
Σάββα οσ. εν Καλύμνω, Ιανουαρίου ιερ., Αλεξάνδρας Βασ., Αναστασίου Σιναΐτου
(Απ. Αν: Εβρ.θ΄ 11 - 14 – Μαρκ. ι΄ 32-45 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
«Κύριε, πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσόν με».
Η πέμπτη Κυριακή τῆς Μεγάλης
Τεσσαρακοστῆς, ἡ Κυριακή πού
σφραγίζει τήν ἑβδομάδα τῶν
μεγάλων ἀγρυπνιῶν καί τῶν
μεγάλων ἀσκήσεων, τήν
ἑβδομάδα τῶν μεγάλων θρήνων καί ἀναστεναγμῶν, ἡ
Κυριακή τῆς πιό μεγάλης μεταξύ τῶν ἁγίων γυναικῶν
Ἁγίας, τῆς ὁσίας μητρός ἡμῶν Μαρίας τῆς Αἰγυπτίας…
Σαράντα ἑπτά χρόνια ἔκανε στήν ἔρημο, καί ὁ Κύριος τῆς
ἔδωσε ἐκεῖνο πού σπάνια δίνει σέ κάποιον ἀπό τούς
Ἁγίους. Χρόνια ὁλόκληρα δέν γεύθηκε ψωμί καί νερό.
Στήν ἐρώτησι τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ ἐκείνη ἀπάντησε: «Οὐκ
ἐπ’ ἄρτῳ μόνῳ ζήσεται ἄνθρωπος» (Ματθ. δ΄ 4). Ὁ Κύριος
τήν ἔτρεφε μέ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο καί τήν ὡδηγοῦσε
στήν ἐρημητική ζωή, στούς ἐρημητικούς της ἀγῶνες. Καί
ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα; Ἡ Ἁγία μετέτρεψε τήν κόλασή
της σέ παράδεισο!
Νίκησε τόν διάβολο καί ἀνέβηκε ψηλά στόν Θεό! Πῶς, μέ
τί; Μέ τήν νηστεία καί τήν προσευχή, μέ νηστεία καί
προσευχή! Διότι ἡ νηστεία, ἡ νηστεία μαζί μέ τήν
προσευχή, εἶναι δύναμις πού νικᾶ τά πάντα. Ἕνας
θαυμάσιος ὕμνος τῆς Μεγ. Τεσσαρακοστῆς λέγει:
«ἀκολουθήσωμεν τῷ διά νηστείας ἡμῖν, τήν κατά τοῦ
διαβόλου νίκην ὑποδείξαντι, Σωτῆρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν».
Μέ τήν νηστεία μᾶς ἔδειξε τήν νίκη κατά τοῦ διαβόλου…
Δέν ὑπάρχει ἄλλο ὅπλο, δέν ὑπάρχει ἄλλο μέσον.
Νηστεία! Ἰδού τό μέσον γιά νά νικήσῃς τόν διάβολο, τόν
κάθε διάβολο. Παράδειγμα νίκης, ἡ ἁγία Μαρία ἡ
Αἰγυπτία.
Τί θεία δύναμις ἡ νηστεία! Νηστεία δέν εἶναι τίποτε ἄλλο
παρά νά σταυρώνεις τό σῶμα, νά σταυρώνεις ὁ ἴδιος τόν
ἑαυτό σου. Ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει σταυρός, ἡ νίκη εἶναι
σίγουρη. Τό σῶμα τῆς πρώην πόρνης τῆς Ἀλεξανδρείας,
τῆς Μαρίας, μέ τήν ἁμαρτία παραδόθηκε στήν δουλεία
τοῦ διαβόλου. Ἀλλά ὅταν ἀγκάλιασε τόν Σταυρό τοῦ
Χριστοῦ, ὅταν πῆρε αὐτό τό ὅπλο στά χέρια της, νίκησε
τόν διάβολο.
Νηστεία εἶναι ἡ ἀνάστασις τῆς ψυχῆς ἐκ νεκρῶν. Ἡ
νηστεία καί ἡ προσευχή ἀνοίγουν τά μάτια τοῦ
ἀνθρώπου, ὥστε νά ἀντικρύσει καί νά καταλάβει
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
πραγματικά τόν ἑαυτό του, νά ἰδῇ τόν ἑαυτό του. Βλέπει
τότε ὅτι κάθε ἁμαρτία στήν ψυχή του εἶναι ὁ τάφος του, ὁ
τάφος, ὁ θάνατός του. Καταλαβαίνει ὅτι ἡ ἁμαρτία μέσα
στήν ψυχή του δέν κάνει τίποτε ἄλλο ἀπό τό νά
μετατρέπει σέ πτώματα ὅλα ὅσα ἀνήκουν στήν ψυχή:
τούς λογισμούς της, τά συναισθήματά της καί τίς
διαθέσεις της· σειρά ἀπό τάφους. Καί τότε…, τότε
ξεχύνεται θρηνητική κραυγή ἀπό τήν ψυχή: «Πρίν εἰς
τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον με».
Αὐτή εἶναι ἡ κραυγή μας κατά τήν ἁγία αὐτή ἑβδομάδα:
Κύριε, προτοῦ χαθῶ τελείως, σῶσε με. Ἔτσι
προσευχηθήκαμε αὐτή τήν ἑβδομάδα στόν Κύριο, τέτοιες
προσευχητικές ἀναβοήσεις μᾶς παρέδωσε στόν Μεγάλο
Κανόνα του ὁ μεγάλος ἅγιος πατήρ ἡμῶν Ἀνδρέας
Κρήτης. «Κύριε, πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσόν με».
Αὐτή ἡ κραυγή μᾶς ἀφορᾶ ὅλους, ὅλους ὅσους ἔχουμε
ἁμαρτίες. Ποιός δέν ἔχει ἁμαρτίες;
Εἶναι ἀδύνατον νά κυττάξεις τόν ἑαυτό σου νά μή εὕρης
κάπου, σέ κάποια γωνία τῆς ψυχῆς σου, νά μή ἐντοπίσεις
σέ κάποια ἄκρη της μία ξεχασμένη ἴσως ἁμαρτία. Καί…
κάθε ἁμαρτία, γιά τήν ὁποία δέν ἔχεις μετανοήσει, εἶναι ὁ
τάφος σου, εἶναι ὁ θάνατός σου. Καί ἐσύ, γιά νά
μπορέσεις νά σωθῇς καί νά ἀναστήσεις τόν ἑαυτό σου
ἀπό τόν τάφο σου, κρᾶζε μέ τίς προσευχητικές
θρηνητικές κραυγές τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς:
«Κύριε, πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσόν με». Ἄς μή
ξεγελᾶμε τόν ἑαυτό μας, ἀδελφοί, ἄς μή ἀπατώμεθα. Καί
μία μόνο ἁμαρτία ἄν ἔμεινε στήν ψυχή σου, καί σύ δέν
μετανοεῖς καί δέν τήν ἐξομολογεῖσαι ἀλλά τήν ἀνέχεσαι
μέσα σου, αὐτή ἡ ἁμαρτία θά σέ ὁδηγήσει στό βασίλειο
τῆς κολάσεως. Γιά τήν ἁμαρτία δέν ὑπάρχει τόπος στόν
παράδεισο τοῦ Θεοῦ. Γιά τήν ἁμαρτία δέν ὑπάρχει τόπος
στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Γιά νά ἀξιωθείς τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, φρόντισε νά
ἀποδιώξεις ἀπό μέσα σου κάθε ἁμαρτία, νά ξεριζώσεις
ἀπό μέσα σου διά τῆς μετανοίας κάθε ἁμαρτία. Διότι,
τίποτε δέν γλυτώνει ἀπό τήν μετάνοια τοῦ ἀνθρώπου.
Τέτοια δύναμη ἔδωσε ὁ Κύριος στήν Ἁγία Μετάνοια.
Κοίταξε! Ἀφοῦ ἡ μετάνοια μπόρεσε νά σώσει μία τόσο
μεγάλη ἄσωτη γυναῖκα, ὅπως ἦταν κάποτε ἡ Μαρία ἡ
Αἰγυπτία, πῶς νά μή σώσει καί ἄλλους ἁμαρτωλούς, τόν
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 ΕΤΟΣ 24Ο
κάθε ἁμαρτωλό, καί τόν πιό μεγάλο ἁμαρτωλό καί
ἐγκληματία;
Ναί, ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι τό πεδίο
τῆς μάχης, ἐπί τοῦ ὁποίου ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί μέ τήν
νηστεία καί τήν προσευχή νικᾶμε τόν διάβολο, νικᾶμε
ὅλες τίς ἁμαρτίες, νικᾶμε ὅλα τά πάθη καί
ἐξασφαλίζουμε στόν ἑαυτό μας τήν ἀθανασία καί τήν
αἰώνιο ζωή.
Στήν ζωή τῶν ἁγίων καί ἀληθινῶν Χριστιανῶν ὑπάρχουν
ἀναρίθμητα παραδείγματα πού δείχνουν ὅτι ὄντως μόνο
μέ τήν προσευχή καί τήν νηστεία ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί
νικᾶμε τούς δαίμονες, ὅλους ἐκείνους πού μᾶς
βασανίζουν καί θέλουν νά μᾶς παρασύρουν στό βασίλειο
τοῦ κακοῦ, στήν κόλαση. Αὐτή ἡ Ἁγία Νηστεία…! εἶναι
νηστεία τῶν ἁγίων ἀρετῶν μας. Κάθε ἁγία ἀρετή
ἀνασταίνει τήν ψυχή μου καί τήν ψυχή σου ἐκ τῶν
νεκρῶν.
Προσευχή! Τί εἶναι ἡ προσευχή; Εἶναι ἡ μεγάλη ἀρετή
πού σέ ἀνασταίνει καί μέ ἀνασταίνει. Σηκώθηκες μήπως
γιά προσευχή, ἔκραξες πρός τόν Κύριο νά καθαρίσει τήν
ψυχή σου ἀπό τίς ἁμαρτίες, ἀπό τό κάθε κακό, ἀπό κάθε
πάθος; Τότε οἱ τάφοι σου καί οἱ τάφοι μου ἀνοίγουν καί οἱ
νεκροί ἀνασταίνονται. Ὅ,τι εἶναι ἁμαρτωλό φεύγει, ὅ,τι
σύρει πρός τό κακό ἐξαφανίζεται.
Ἡ ἁγία προσευχή ἀνασταίνει τόν καθένα ἀπό μᾶς, ὅταν
εἶναι εἰλικρινής, ὅταν φέρνει ὅλη τήν ψυχή στόν οὐρανό,
ὅταν ἐσύ μέ φόβο καί τρόμο λέγῃς στόν Κύριο: Δές, δές
τούς τάφους μου, ἀναρίθμητοι εἶναι οἱ τάφοι μου, Κύριε!
Μέσα σέ κάθε ἕναν ἀπό αὐτούς τούς τάφους, νά’την ἡ
ψυχή μου, νά’την νεκρή, μακρυά ἀπό Σένα, Κύριε! Εἰπέ
λόγον καί ἀνάστησον πάντας τούς νεκρούς μου! Διότι,
Σύ, Σύ, Κύριε, μᾶς ἔδωσες πολλές θεῖες δυνάμεις νά μᾶς
ἀνασταίνουν διά τῆς ἁγίας Ἀναστάσεως, νά μᾶς
ἀνασταίνουν ἀπό τόν τάφο τῆς ραθυμίας. Ναί, μέ τήν
ἁμαρτία, μέ τά πάθη μας, πεθαίνουμε ψυχικά. Ἡ ψυχή
ἀποθνήσκει, ὅταν χωρίζεται ἀπό τόν Θεό.
Ἡ ἁμαρτία εἶναι δύναμις πού χωρίζει τήν ψυχή ἀπό τόν
Θεό. Καί ἐμεῖς, ὅταν ἀγαπᾶμε τήν ἁμαρτία, ὅταν
ἀγαπᾶμε τίς ἁμαρτωλές ἡδονές, στήν πραγματικότητα
ἀγαπᾶμε τόν θάνατό μας, ἀγαπᾶμε τούς τάφους, τούς
δυσώδεις τάφους, μέσα στούς ὁποίους ἡ ψυχή μας
ἀποσυντίθεται. Ἀντίθετα, ὅταν ἀνανήψουμε, ὅταν μέ τόν
κεραυνό τῆς μετανοίας χτυπήσουμε τήν καρδιά μας,
τότε…, τότε οἱ νεκροί μας ἀνασταίνονται. Τότε ἡ ψυχή
μας νικᾶ ὅλους τούς φονεῖς της, νικᾶ τόν κατεξοχήν
δημιουργό ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν, τόν διάβολο, νικᾶ μέ τήν
δύναμη τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Γι’ αὐτό, γιά μᾶς τούς Χριστιανούς δέν ὑπάρχει ἁμαρτία
πιό ἰσχυρή ἀπό μᾶς. Νά εἶσαι βέβαιος ὅτι πάντοτε εἶσαι
δυνατώτερος ἀπό κάθε ἁμαρτία πού σέ βασανίζει,
πάντοτε εἶσαι δυνατότερος ἀπό κάθε πάθος πού σέ
βασανίζει. Πῶς; Μέ τήν μετάνοια! Καί τί εἶναι εὐκολότερο
ἀπό αὐτήν; Πάντοτε μπορεῖς μέσα σου, μέσα στήν ψυχή
σου, νά κραυγάζεις: «Κύριε, πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι,
σῶσόν με». Ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ δέν θά σέ παραβλέψει.
Θά ἀναστήσεις τόν ἑαυτό σου ἀπό τούς νεκρούς καί θά
ζεις σ’ αὐτόν τόν κόσμο σάν κάποιος πού ἦρθε ἀπό
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1210
ἐκεῖνον τόν κόσμο, πού ἀναστήθηκε καί ζει μία νέα ζωή,
τήν ζωή τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου, πού ὑπάρχουν μέσα του
ὅλες οἱ θεῖες δυνάμεις, ἔτσι ὥστε καμία ἁμαρτία πλέον
δέν μπορεῖ νά σέ φονεύσει. Ἴσως νά ξαναπέφτεις, ἀλλά
πλέον γνωρίζεις, γνωρίζεις τό ὅπλο, γνωρίζεις τήν
δύναμη μέ τήν ὁποία ἀνασταίνεσαι ἐκ τῶν νεκρῶν. Ἄν
πενήντα φορές τήν ἡμέρα ἁμαρτήσεις, ἄν πενήντα φορές
ντροπιασθείς, ἄν πενήντα τάφους σκάψεις σήμερα, μόνο
φώναξε: «Κύριε, δός μου μετάνοια. Πρίν εἰς τέλος
ἀπόλωμαι, σῶσόν με». Ὁ Ἀγαθός Κύριος, ὁ ὁποῖος
γνωρίζει τήν ἀσθένεια καί ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης
ψυχῆς καί τῆς ἀνθρωπίνης θελήσεως, εἶπε: Ἔλα, ἀδελφέ.
Ἀκόμη κι ἄν ἑβδομηκοντάκις τήν ἡμέρα ἁμαρτήσεις, πάλι
ἔλα καί πές: ἥμαρτον (Ματθ. ιη΄, 21-22).
Αὐτό ἐντέλλεται ὁ Κύριος σέ ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους, τούς
ἀσθενεῖς καί ἀδυνάτους. Συγχωρεῖ τούς ἁμαρτωλούς. Γι’
αὐτό καί δήλωσε ὅτι χαρά μεγάλη γίνεται ἐν τῷ οὐρανῷ
ἐπί ἐνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι ἐπί τῆς γῆς (πρβλ. Λουκ.
ιε΄ 7). Ὅλος ὁ οὐράνιος κόσμος ἀτενίζει σέ σένα, ἀδελφέ
καί ἀδελφή, πῶς ζεις στήν γῆ. Πέφτεις στήν ἁμαρτία καί
δέν μετανοεῖς; Νά, οἱ Ἄγγελοι κλαῖνε καί θλίβονται στόν
Οὐρανό ἐξ αἰτίας σου. Μόλις ἀρχίσεις νά μετανοείς, νά, οἱ
Ἄγγελοι στόν Οὐρανό χαίρονται, καί σάν οὐράνιοι
ἀδελφοί σου χορεύουν… Νά ἡ σημερινή μεγάλη ἁγία, ἡ
Μαρία ἡ Αἰγυπτία. Πόσο ἁμαρτωλή! Ἀπό αὐτήν ὁ Κύριος
ἔκανε μία ἁγία ὕπαρξη σάν τά Χερουβίμ. Μέ τήν
μετάνοια ἔγινε ἰσάγγελη, μέ τήν μετάνοια κατέστρεψε
τήν κόλαση, στήν ὁποία βρισκόταν, καί ἀνέβηκε
ὁλόκληρη στόν παράδεισο τοῦ Χριστοῦ.
Δέν ὑπάρχει Χριστιανός ἀδύνατος σ’ αὐτόν τόν κόσμο,
ἔστω κι ἄν τοῦ ἐπιτίθενται οἱ φρικωδέστερες ἁμαρτίες καί
πειρασμοί αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἀρκεῖ μόνο ὁ Χριστιανός νά
μή ξεχάσει τά μεγάλα του ὅπλα: τήν μετάνοια, τήν
προσευχή, τήν νηστεία· νά ἐπιδοθῇ σέ κάποια εὐαγγελική
ἄσκηση, σέ κάποια ἀρετή: εἴτε στήν προσευχή, εἴτε στήν
νηστεία, εἴτε στήν εὐαγγελική ἀγάπη, εἴτε στήν
εὐσπλαχνία.
Ἄς θυμηθοῦμε τούς μεγάλους Ἁγίους τοῦ Θεοῦ, ἄς
θυμηθοῦμε τήν ἑορταζομένη σήμερα μεγάλη Ἁγία, τήν
ὁσία Μητέρα μας Μαρία τήν Αἰγυπτία, καί ἄς εἴμαστε
βέβαιοι ὅτι ὁ Κύριος θά εἶναι εὔκαιρος βοηθός μας. Ἡ
ἁγία Μαρία ἐβίωσε τόσο θαυμαστή βοήθεια ἀπό τήν
Ὑπεραγία Θεοτόκο καί σώθηκε ἀπό τήν φοβερή της
κόλαση, ἀπό τούς φοβερούς της δαίμονες.
Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος καί σήμερα καί πάντοτε μᾶς
βοηθεῖ σέ ὅλες τίς εὐαγγελικές μας ἀρετές: στήν
προσευχή, καί στήν νηστεία, καί στήν ἀγρυπνία, καί στήν
ἀγάπη, καί στούς οἰκτιρμούς, καί στήν ὑπομονή, καί σέ
κάθε ἄλλη ἀρετή. Εὔχομαι νά μᾶς βοηθεί πάντα καί νά
μᾶς καθοδηγεί…
Γι’ αὐτό, ποτέ νά μήν ἀποκάμεις στόν ἀγῶνα καί στόν
πόλεμο μέ τίς ἁμαρτίες σου…
Σέ ὅλες τίς δυσκολίες σου καί στίς πιό μεγάλες πτώσεις
σου νά θυμᾶσαι τήν κραυγή αὐτῆς τῆς ἁγίας ἑβδομάδος,
πού ἔχει τήν δύναμη νά σέ ἀναστήσει: «Κύριε, πρίν εἰς
τέλος ἀπόλωμαι, σῶσόν με».
Ἅγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 ΕΤΟΣ 24Ο
Οσία Μαρία τήν Αἰγυπτία.
Τήν πέμπτη Κυριακή τῆς Μεγάλης
Τεσσαρακοστῆς θυμόμαστε τήν ῾Οσία
Μαρία τήν Αἰγυπτία, καί εἶναι πολλά
αὐτά πού μᾶς διδάσκει καί πού τά
ἔχουμε ἀνάγκη. ῏Ηταν ἁμαρτωλή,
δημόσια γνωστή, πειρασμός καί
σκάνδαλο γιά τούς ἄνδρες. Πῶς
ἔφθασε σ’ αὐτό τό σημεῖο, δέν τό
ξέρουμε. Ποτέ δέν θά μάθουμε πῶς ἔγινε πόρνη, ἄν τό
κακό ἦταν μέσα της, ἄν τήν ἀποπλάνησαν ἤ τή βίασαν…
Αὐτό πού σίγουρα γνωρίζουμε εἶναι ὅτι μία μέρα ἦρθε σ’
ἕνα ναό τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ -ἡ ὁποία ἀντιπροσωπεύει
τήν ἀπόλυτη ἀκεραιότητα- καί ξαφνικά ἔνιωσε ὅτι δέν
μποροῦσε νά προχωρήσει μέσα. ῎
Ας μή φανταστοῦμε κάποια θαυμαστή ἐξωτερική δύναμη
νά τήν ἐμποδίζει νά διαβεῖ τό κατώφλι· τό πιθανότερο -τό
βέβαιο- εἶναι ὅτι ἡ δύναμη ἐρχόταν ἀπό μέσα της.
῎Ενιωθε τόν χῶρο τόσο ἱερό, καί τό πρόσωπο τῆς
῾Υπεραγίας Θεότοκου τόσο ἅγιο ὥστε, πῶς νά τολμήσει
νά εἰσέλθει στόν τόπο τῆς παρουσίας Της καί νά σταθεῖ
στά κράσπεδα τοῦ ναοῦ;
Αὐτό τῆς ἦταν ἀρκετό γιά νά συνειδητοποιήσει τό
σκοτεινό της παρελθόν ἀλλά καί τό γεγονός ὅτι μόνος
ἕνας τρόπος ὑπῆρχε γιά νά βγεῖ ἀπό αὐτό· νά ἀποτινάξει
τό κακό καί νά ἀρχίσει μία νέα ζωή. Δέν πῆγε νά ζητήσει
συμβουλές, δέν πῆγε νά ἐξομολογηθεῖ· ἀναχώρησε ἔξω
ἀπό τήν πόλη, στήν ἐρημιά, στήν καψαλισμένη ἔρημο
ὅπου δέν ὑπῆρχε τίποτε ἄλλο παρά ἄμμος καί καύσωνας
καί πείνα καί ἀπελπιστική μοναξιά.
Αὐτό μᾶς διδάσκει κάτι πολύ μεγάλο. ῞Οπως πολύ συχνά
ἔλεγε ὁ ἅγιος Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ στούς ἐπισκέπτες του,
ἡ διαφορά ἀνάμεσα σ’ ἕναν ἁμαρτωλό πού εἶναι χαμένος
καί σ’ ἕναν ἁμαρτωλό πού βρίσκει τόν δρόμο τῆς
σωτηρίας ἔγκειται μόνο στήν ἀπόφαση. ῾Η χάρη τοῦ Θεοῦ
εἶναι πάντα ἐκεῖ, λείπει ὅμως ἡ δική μας ἀνταπόκριση.
Η Μαρία ἀνταποκρίθηκε! Συνειδητοποίησε μέ φρίκη τήν
κατάστασή της, εἶπε τό δικό της ναί στήν ἁγιότητα, στή
χάρη, στήν πληρότητα τῆς Μητέρας τοῦ Θεοῦ, καί τίποτε,
μά τίποτε, δέν ἦταν ἱκανό πιά νά ἀντισταθεῖ στήν
ἀπόφασή της νά ἀλλάξει ζωή. Χρόνο μέ τόν χρόνο, μέ
νηστεία καί προσευχή, μέσα στήν ἀνυπόφορη ζέστη, στήν
καταθλιπτική μοναξιά τῆς ἐρήμου πολέμησε ὅλο τό κακό
πού εἶχε σωρεύσει στήν ψυχή της· ἐπειδή δέν εἶναι ἀρκετό
νά συνειδητοποιήσουμε τό κακό, δέν ἀρκεῖ οὔτε καί ἡ
ἀπόρριψή του μέ μιά ἁπλή πράξη θέλησης.
Τό κακό εἶναι παρόν στίς ἀναμνήσεις μας, στίς ἐπιθυμίες
μας, στήν ἀδυναμία μας, στή σήψη πού φέρνει μαζί του.
῎Επρεπε νά μάχεται μιά ὁλόκληρη ζωή, ἀλλά στό τέλος
αὐτῆς τῆς ζωῆς εἶχε νικήσει. Εἶχε ὄντως ἀγωνιστεῖ τόν
καλόν ἀγώνα, εἶχε ἐξαλείψει κάθε κηλίδα, μποροῦσε νά
εἰσέλθει στόν χῶρο τοῦ Θεοῦ· ὄχι σέ μιά ἐκκλησία, ὄχι σ’
ἕνα τόπο, ἀλλά στήν αἰωνιότητα.
Πολλά μπορεῖ νά μᾶς διδάξει· Οἱ χῶροι στούς ὁποίους
τόσο ἐλεύθερα κινούμαστε (ἡ ἐκκλησία, ἡ δημιουργία τοῦ
Θεοῦ, πού παρέμεινε καθαρή ἀπό τό κακό παρά τήν
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1210
ἐξαιτίας μας ὑποδούλωση καί ὑποταγή της σ’ αὐτό) εἶναι
τόσο ἅγιοι, πού ἐμεῖς δέν ἔχουμε θέση ἐκεῖ μέσα. Μόνο ἄν
κάποια μέρα τό συνειδητοποιήσουμε αὐτό, τότε ἴσως νά
θελήσουμε, ἀνταποκρινόμενοι μέ συναίσθηση, νά
ἀποστραφοῦμε μέ φρίκη τόν ἑαυτό μας, καί μέ αὐστηρή
ἀποφασιστικότητα νά στραφοῦμε ἐναντίον του. Τότε
μόνο θά μπορέσουμε νά ποῦμε ὅτι ἀκολουθοῦμε τό
παράδειγμά της.
Τό παράδειγμα τῆς ῾Οσίας μᾶς προσφέρεται ὡς
ἐπιστέγασμα αὐτῆς τῆς ἄνοιξης τῆς ζωῆς πού εἶναι ἡ
Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πρίν ἀπό μιά ἑβδομάδα
ἀκούσαμε τή διδασκαλία καί τήν πρόσκληση τοῦ ἁγίου
᾿Ιωάννου τῆς Κλίμακος, ὁ ὁποῖος ἔστησε γιά χατήρι μας
μιά ὁλόκληρη σκάλα τελειότητας γιά νά ὑπερβοῦμε τό
κακό καί νά πλησιάσουμε τό ἀγαθό.
Καί σήμερα βλέπουμε κάποιαν πού ἀπό τό ἔρεβος τοῦ
κακοῦ ἀνέβηκε στά ὕψη τῆς ἁγιότητας, καί ὅπως
ψάλλουμε καί στόν Κανόνα τοῦ ῾Αγίου ᾿Ανδρέου Κρήτης,
«μάθε, ψυχή, πῶς δύναται Θεός, λεπρωθέντα βίον
λευκᾶναι καί καθᾶραι· καί μή ἀπογνῷς σεαυτήν, κἄν
ἐλεπρώθης».
῎Ας πάρουμε λοιπόν ἀπό τήν ῾Οσία καινούριο θάρρος,
καινούρια ἐλπίδα, ὄντως καινούρια χαρά, ἀλλά καί ἄς
δοῦμε τήν πρόκληση, τήν κλήση, διότι ματαίως ψάλλουμε
τά ἐγκώμια τῶν ἁγίων ἄν δέν μαθαίνουμε ἀπό αὐτούς
καί δέν ἁμιλλώμαστε μέ αὐτούς.
ΑΝΤΗΟΝΥ ΒLΟΟΜ
Ο πληγωμένος αετός...
Ένα «κακό παιδί» είναι ένας
πληγωμένος εν δυνάμει Άγιος
που χρειάζεται επειγόντως
θεραπεία.
Και αυτό που λέμε εμείς κακή
αντίδραση είναι η πληγωμένη
κραυγή της τραυματισμένης καρδιάς που φωνάζει
«πονάω!». Μια εκκεντρική εξωτερική εμφάνιση ενός
παιδιού είναι οι πληγές που κάποιοι το σταύρωσαν για να
ικανοποιηθούν οι ίδιοι. Μια εκκεντρικότητα που στην
ουσία είναι μια έκφραση απελπισίας για λίγες σταγόνες
αγάπης.
Μας ενδιαφέρει το παιδί μας αν είναι καλός μαθητής, το
καλό παιδί της γειτονιάς, αν κρατάει καλά τα παράσημα
από το ένδοξο σόϊ, αλλά δεν μας ενδιαφέρει τι γίνεται
στον πυρήνα της ψυχής του. Γιατί κανείς δεν
ενδιαφέρθηκε για αυτήν. Μας ενδιαφέρει να είναι
πρώτος στον κόσμο αλλά όχι στα μάτια του Θεού και
στον ουράνιο κόσμο.
Πολλές φορές αυτή η πληγή ξεκίνησε από την βάπτιση
που κάποιοι το έβλεπαν σαν προϊον και τσακωνόντουσαν
ποιανού όνομα θα πάρει. Στην συνέχεια οι περισσότεροι
ενδιαφερόντουσαν για το αν θα φάει επίγεια τροφή και
όχι ουράνια.
Του μιλούσαν να κυνηγάει γήινα πλούτη και ηδονές
κανείς όμως δεν του είπε ότι είναι προορισμένος να
κληρονομήσει την αιώνια ζωή και την Βασιλεία των
ουρανών.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024 ΕΤΟΣ 24Ο
Ένα παιδί που δεν μπορεί να ερωτευθεί τον Χριστό και
τον άνθρωπο, γιατί τον έρωτα τον διάβαζε μόνο στα
παραμύθια και σε καψουροτράγουδα που άκουγε τα
βράδια με αναμμένο πορτατίφ, μέσα στην θλιμμένη
μοναξιά του.
Εκεί έκανε όνειρα ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει μια αγάπη
που θα ενδιαφερθεί πραγματικά για την αληθινή του
καρδιά.
Δεν είδε όμως αυτή την εν Χριστώ αγάπη ποτέ στα μάτια
των γονιών του και άρα του φαίνεται ψέμα. Έτσι
φαντάζεται τον έρωτα και τον συνδέει με την ηδονή,
χωρίς να τον ριζώνει με την αγάπη και όλα αυτά μόνο
στην φαντασία του διότι την αλήθεια δεν την βλέπει
πουθενά.
Ένα παιδί που οι γονείς του φωνάζουν ότι του έδωσαν τα
πάντα και είναι αχάριστο, αλλά εκείνο νιώθει ορφανό.
Πήρε τα πάντα αλλά κανείς δεν του είπε για τον Χριστό
και την Βασιλεία των Ουρανών και νιώθει μέσα του μια
μοναξιά που μοιάζει με μια πληγή που πονάει πολύ.
Ένα "κακό παιδί" είναι ένα πληγωμένο παιδί, μια
τραυματισμένη ύπαρξη που πονάει. Φωνάζει μέσα του η
υιοθεσία του Αγίου Βαπτίσματος, βιώνει αυτήν την
φλόγα να καίει την καρδιά του, άραγε ποιός θα του
μιλήσει..;
Ποιός θα σταθεί δίπλα στην ύπαρξη του για να του πει
ότι σε αυτή την ζωή προορισμός μας είναι να κοινωνούμε
την αλήθεια και όχι να ψάχνουμε ψεύτικες αλήθειες σε
σκοτεινούς δρόμους. Πως θα γλιτώσει αυτό το παιδί όταν
ο γονιός του μιλάει για αμαρτία και όχι για αρετή. Για
εξωτερική ομορφιά και για το κέρδος της σοφίας του
κόσμου αλλά όχι για την Βασιλεία του Θεού.
Γι' αυτό το παιδί που μοιάζει με πληγωμένο αετό ο Κύριος
λέει "Δεύτε προς με, πάντες οι κοπιώντες και
πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς".
Μην μαλώνουμε τους αετούς, μην τους κατακρίνουμε
αλλά να φωνάξουμε τον γιατρό για αυτούς και ο ίδιος
ξέρει τι θα κάνει.
Ο γονιός που αγαπάει πραγματικά το παιδί που έχει
φέρει στο κόσμο, το βλέπει ως παιδί του Θεού και όχι ως
δικό του. Το θεωρεί υιοθετημένο και ο ίδιος νιώθει
συνοδοιπόρος. Η διαπαιδαγώγηση του γονιού οφείλει να
έχει σαν βάση την έκφραση "Τα σα εκ των σων".....
"Δικό σου είναι Χριστέ μου το τέκνο μου και βοήθησε με
σε παρακαλώ να γίνει πολίτης της Βασιλεία σου." Η
καλύτερη προσευχή που μπορεί να κάνει κάθε άνθρωπος
που έχει φέρει παιδί στο κόσμο.
Γι' αυτό αγαπητοί μου, αν δείτε πληγωμένο αετό, μην του
κακιώσετε, αγκαλιάστε τον…
π. Σπυρίδων Σκουτής
Συνέχισε να αγωνίζεσαι…
Ξέρω ότι πολλές φορές αισθάνεσαι
ότι δεν κατάφερες τίποτα. Ότι πάλι
έπεσες στα ίδια πάθη, στα ίδια
λάθη, σε εκείνα που σε κάνουν να
νιώθεις αδύναμος, ένοχος και
αμετανόητος. Και όμως είχες δώσει μια υπόσχεση στο
Θεό και τον εαυτό σου. Κι όμως είχες πει, «δεν θα το
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1210
ξανακάνω ποτέ πια». Είχες γονατίσει μάλιστα στην
προσευχή γι αυτό το θέμα με την καρδιά γεμάτη πόνο
αλλά και ελπίδα ότι δεν θα ξανασυμβεί. Κι όμως, πάλι
ήρθε, πάλι το συναντάς, το πάθος, την αδυναμία, το
λάθος και αστοχία. Αισθάνεσαι ότι τίποτε δεν άλλαξε, ότι
όλα είναι πάλι τα ίδια, ότι πάλι από την αρχή.
Κι όμως δεν είναι έτσι. Άδικα χτυπάς τον εαυτό σου και
μάλιστα πιο σκληρά από όλους του δήμιους και
βασανιστές. Ξέρεις κάτι;; η δική σου ματιά είναι η πιο
σκληρή.
Όταν βρίσκεσαι σε ένα δρόμο, και κινείσαι δεν σημαίνει
ότι έφτασες και στο προορισμό. Μπορεί να πέσεις, να
χτυπήσεις, να λασπωθείς, να χαθείς μάλιστα, όμως δεν
παύει να είσαι μέσα στο δρόμο.
Ο ιερός Χρυσόστομος τι λέει: το φοβερό δεν είναι να
πέσεις αλλά να μείνεις κάτω.
Ποσό εγωισμό θέλει, ώστε να επιθυμείς να φτάσεις
αμέσως στο τέρμα πριν καν ακόμη ξεκινήσεις. Να μην
βλέπεις τι μπορείς και τι αντέχεις κάθε φορά, αλλά τι και
πως θα έπρεπε να είσαι. Όχι τι είσαι αλλά τι θα έπρεπε
να είσαι. Αυτό είναι συμβόλαιο θανάτου. Είναι σίγουρη
αποτυχία.
Όταν σε έχουν δέσει με σχοινιά και αυτό είναι τα πάθη,
δεν είναι δυνατόν να λυθείς αμέσως. Όμως κάθε φορά
που εσύ θα παλεύεις και θα αγωνίζεσαι, ακόμη κι αν δεν
έχεις ελευθερωθεί, θα έχεις έστω και λιγάκι κάνει πιο
ανώδυνο το σφίξιμο, έχεις λασκάρει τα σχοινιά, έχουν
γίνει πιο άνετα. Έχεις λιγάκι κερδίσει την ελευθερία σου.
Δεν το βλέπεις όμως αυτό. Δεν το νιώθεις; Εσύ νιώθεις ότι
είσαι το ίδιο και χειρότερα. Γιατί;
Μα γιατί δεν έχεις μάθει να εκτιμάς τα απλά μαθήματα,
τα σιγαλά βήματα, τον αρμονικό ρυθμό. Θέλεις σπουδαία
και θαυμαστά, θέλεις υψηλά και μέγιστα, θέλεις να μην
πονάς και μην δακρύζεις, να γίνουν όλα ανώδυνα και
πολύ γρήγορα, όπως το φαγητό σου, το ποτό σου, το
κινητό σου, το αμάξι σου, η αγάπη σου.
Δεν κατανόησες ότι δεν έχει σημασία το ταξίδι αλλά η
διαδρομή. Ότι αυτή σε διδάσκει.
Ότι μια πτώση μπορεί να σε ωφελήσει πολύ περισσότερο
από μια μεγάλη σου «αρετή».
π. Λιβύου
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ