ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1127
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ
(Απ. Αν: Γαλ. β΄ 16 - 20 - Μαρκ. η΄ 34– θ΄1)
Ευμενίου επισκ. Γορτύνης Κρήτης
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωση τοῦ Σταυροῦ
Τὴν ἡμέρα ποὺ
θυμόμαστε τὸν
Σταυρὸ τοῦ Κυρίου,
πρέπει νὰ δίνουμε
ἰδιαίτερη προσοχὴ
σ’ ὅ,τι εἶναι ἡ Θεϊκὴ
ἀγάπη. Τόσο πολὺ
ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο ποὺ θυσίασε τὸν Μονογενῆ
του Υἱό, ὥστε κανεὶς ἄνθρωπος δὲν θὰ πρέπει νὰ
λησμονηθεῖ καὶ ν’ ἀγνοηθεῖ.
Ἂν εἶναι ἀλήθεια αὐτό, πῶς θὰ πρέπει νὰ
ἀντιμετωπίζουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον; Ἂν ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ
ἐμᾶς σημαίνει τόσα πολλὰ γιὰ τὸν Θεό, ἐὰν Ἐκεῖνος
ἀγαπάει τὸν ἄνθρωπο σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε νὰ θυσιάσει
τὴν ζωή Του, ὁ θάνατός Του εἶναι εὐπρόσδεκτος- πῶς θὰ
πρέπει λοιπὸν νὰ φερόμαστε στὸν πλησίον μας;
Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἀγαπᾶμε ἐκ φύσεως, ποὺ μὲ
τόσους πολλοὺς τρόπους μοιάζουν μὲ μᾶς στὸ μυαλό, τὸ
συναίσθημα – ἀλλὰ εἶναι αὐτὸ ἀγάπη; Αὐτὸ σημαίνει ὅτι
ἀγαπᾶμε αὐτὸ τὸ πρόσωπο σὰν τὸ πιὸ πολύτιμο
πρόσωπο στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ καὶ τὰ δικά μου, ἐπειδὴ
λαχταρῶ νὰ εἶμαι μὲ τὸν Θεό, νὰ μοιράζομαι τὶς σκέψεις
Του, τὴ στάση Του ἀπέναντι στὴ ζωή.
Καὶ πόσοι ἄνθρωποι ὑπάρχουν ποὺ τοὺς φερόμαστε μὲ
ἀδιαφορία, δὲν εὐχόμαστε κάτι κακὸ γι’ αὐτοὺς – δὲν
ὑπάρχουν γιὰ μᾶς!
Ἂς ρίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω μας σὲ τούτη τὴ συνάθροιση
καὶ γιὰ μῆνες ἂς ἀναρωτηθοῦμε: «τί σημαίνει αὐτὸ τὸ
πρόσωπο γιὰ μένα;» - Τίποτα· ἁπλὰ κάποιος ποὺ
παρευρίσκεται στὴν ἴδια ἐκκλησία, ποὺ πιστεύει στὸν ἴδιο
Θεό, ποὺ λαμβάνει τὴν ἴδια κοινωνία- καὶ λησμονοῦμε ὅτι
ἐκεῖνοι ποὺ λαμβάνουν τὴν ἴδια κοινωνία, ἔχουν γίνει
μέρος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ὅτι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ζεῖ
μέσα τους, ὅτι θὰ πρέπει νὰ στραφοῦμε σ’ αὐτούς, νὰ
τοὺς κοιτάξουμε, καὶ νὰ δοῦμε ὅτι ἀποτελοῦν ναὸ τοῦ
Ἁγίου Πνεύματος, μιὰ συνέχεια τῆς Ἐνσάρκωσης.
Ἂς θέσουμε στὸν ἑαυτὸ μας σοβαρὰ καὶ κρίσιμα
ἐρωτήματα γιὰ τὸ πῶς φερόμαστε καὶ πῶς βλέπουμε τὸν
διπλανό μας.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Ἂς ἀφιερώσουμε ὅλη τὴν ἑβδομάδα γιὰ νὰ σκεφτοῦμε τὸ
ἕνα πρόσωπο μετὰ τὸ ἄλλο καὶ ἂς ἀναρωτηθοῦμε:
«ὑπάρχει ἀγάπη στὴν καρδιά μου;»
Ὄχι μιὰ συναισθηματικὴ ἀγάπη, ἀλλὰ μιὰ ἀγάπη ποὺ
μέσα στὸ φῶς τοῦ Θεοῦ κάνει ἕναν ἄνθρωπο πολύτιμο, -
πολύτιμο στὸ βαθμὸ ποὺ θὰ πρέπει νὰ εἶμαι
προετοιμασμένος νὰ δώσω τὴν ζωή μου γι’αὐτὸ τὸ
πρόσωπο.
Καὶ ὅταν τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα προσέλθουμε στὸ
μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα,
ἂς φέρουμε, ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, αὐτὸ τὸ ἐρώτημα:
«Ὑπάρχει γιὰ μένα ὁ πλησίον; Τί σημαίνει γιὰ μένα; » Γιὰ
τὸν Θεὸ εἶναι τὰ πάντα· ἐὰν γιὰ μένα δὲν εἶναι τίποτα,
ποιὰ εἶναι ἡ θέση μου ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ; Ἀμήν.
Anthony Bloom
«Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν μᾶς
ἐχάρισεν…»
Ὁ πανάγαθος Θεός τόν Σταυρόν
μᾶς ἐχάρισεν.
Μέ τόν Σταυρόν νά εὐλογοῦμεν
καί τά Ἄχραντα Μυστήρια, μέ τόν
Σταυρόν νά ἀνοίγωμεν καί τόν
Παράδεισον, μέ τόν Σταυρόν νά κατακαίωμεν καί τούς
δαίμονας.
Πρῶτα ὅμως καί ἐμεῖς νά ἔχωμεν τό χέρι μας καθαρόν
ἀπό ἁμαρτίες καί ἀμόλυντο. Καί τότε, ὡσάν κάνωμεν τόν
σταυρόν, κατα καίεται ὁ διάβολος καί φεύγει.
Εἰδέ καί εἴμασθε μεμολυσμένοι μέ ἁμαρτίες, δέν
πιάνεται ὁ σταυρός ὁπού κάνομεν. Ὅθεν ἀδελφοί μου, ἤ
τρῶτε ἤ πίνετε κρασί ἤ νερόν ἤ περιπατεῖτε ἤ δουλεύετε
νά μή σᾶς λείπει αὐτός ὁ λόγος ἀπό τό στόμα σας καί ὁ
σταυρός ἀπό τό χέρι σας.
Καί ἄν ἠμπορῆτε τό ἡμερόνυκτο νά κάμετε καί πενῆντα
καί ἑκατό κομποσχοίνια, καλόν καί ἅγιον εἶναι ἔργον.
Καί νά προσεύχεσθε πάντο τε τήν αὐγήν καί τό βράδυ καί
μάλιστα τό μεσονύκτιον ὅλον ὁπού εἶναι ἡσυχία.
Ἀκούσατε, Χριστιανοί μου, πῶς πρέπει νά γίνεται ὁ
σταυρός καί τί σημαίνει.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Μᾶς λέγει τό ἅγιον Εὐαγγέλιον πώς ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός,
δοξάζεται εἰς τόν οὐρανόν περισσό τερον ἀπό τούς
Ἀγγέλους.
Τί πρέπει νά κάμης καί ἐσύ; Σμίγεις τά τρία σου δάκτυλα
μέ τό δεξιόν τό χέρι σου καί μήν ἠμπορώντας νά ἀνεβῆς
εἰς τόν οὐρανόν νά προσκυνήσης, βά νεις τό χέρι σου εἰς
τό κεφάλι σου, διατί τό κεφάλι σου εἶναι στρογγυλό καί
φανερώνει τόν οὐρανόν καί λέγεις μέ τό στόμα:
Καθώς ἐσεῖς οἱ Ἄγγελοι δοξάζετε τήν ἁγίαν Τριάδα εἰς
τόν οὐρανόν ἔτσι καί ἐγώ ὡς δοῦλος ἀνάξιος δοξάζω καί
προσκυνῶ τήν ἁγίαν Τριάδα.
Καί καθώς αὐτά εἶναι τρία, εἶναι ξεχωριστά εἶναι καί
μαζί, ἔτσι εἶναι καί ἡ ἁγία Τριάς, ὁ Θεός, τρία πρόσωπα
καί Ἕνας μόνος Θεός.
Κατεβάζεις τό χέρι σου ἀπό τό κεφάλι σου καί τό βάνεις
εἰς τήν κοιλίαν σου καί λέγεις: Σέ προσκυνῶ καί σέ
λατρεύω, Κύριέ μου, ὅτι κατεδέχθης καί ἐσαρκώθης εἰς
τήν κοιλίαν τῆς Θεοτόκου διά τάς ἁμαρτίας μας.
Τό βάζεις πάλιν εἰς τόν δεξιόν σου ὦμον καί λέγεις: Σέ
παρακαλῶ, νά μέ συγχωρήσης καί νά μέ βάλης εἰς τά
δεξιά Σου μέ τούς δικαίους.
Βάνοντάς το πάλιν εἰς τόν ἀριστερόν ὦμον λέγεις: Σέ
παρακαλῶ, Κύριέ μου, μή μέ βάλης εἰς τά ἀριστερά μέ
τούς ἁμαρτωλούς.
Ἔπειτα κύπτοντας κάτω εἰς τήν γῆν: Σέ δοξάζω, Θεέ μου,
Σέ προσκυνῶ καί Σέ λα τρεύω, ὅτι, καθώς ἐβάλθηκες εἰς
τόν τάφον, ἔτσι θά βαλθῶ καί ἐγώ. Καί ὅταν σηκώνεσαι
ὀρθός, φανερώνεις τήν Ἀνάστασιν καί λέγεις: Σέ δοξάζω,
Κύριέ μου, Σέ προσκυνῶ καί Σέ λατρεύω, πώς
ἀναστήθηκες, ἀπό τούς νε κρούς διά νά μᾶς χαρίσης τήν
ζωήν τήν αἰώνιον. Αὐτό σημαίνει ὁ πανάγιος Σταυρός.
Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ
Πως γίνεται μέσα στην καρδιά μας η Ύψωση του
Σταυρού;
Τον 7ο αιώνα υψώθηκε πανηγυρικά
ο τίμιος Σταυρός στα Ιεροσόλυμα,
για να τον δει και να τον
προσκυνήσει όλος ο λαός.
Εκείνου του γεγονότος ανάμνηση
είναι η τελετή της υψώσεως του
Σταυρού, που γίνεται κάθε χρόνο, στις 14 Σεπτεμβρίου,
στους ενοριακούς και μοναστηριακούς ναούς. Αυτή η
Ύψωση, όμως, είναι εξωτερική. Υπάρχει, θα λέγαμε, και
μια πνευματική Ύψωση του Σταυρού που συντελείται
μέσα στην καρδιά του ανθρώπου.
Πότε; Όταν κάποιος σταθερά αποφασίζει να
αυτοσταυρωθεί, νεκρώνοντας τα πάθη του. Όποιος δεν το
κάνει, δεν είναι αληθινός Χριστιανός. Το λέει ξεκάθαρα ο
απόστολος: «Οι του Χριστού την σάρκα εσταύρωσαν συν
τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις» (Γαλάτας 5, 24). Όσοι,
δηλαδή, είναι του Χριστού, έχουν σταυρώσει τον
αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες
του.
Οι Χριστιανοί, λοιπόν, υψώνουν μέσα τους αυτόν τον
Σταυρό και τον κρατούν υψωμένο σε όλη τους τη ζωή.
Έτσι είναι, άραγε; Ο καθένας ας ρωτήσει τη συνείδησή
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1127
του. Και μακάρι να μην πάρει την απάντηση· «Εσύ κάνεις
τα σαρκικά σου θελήματα και υπακούεις στις επιθυμίες
σου. Ο σταυρός σου δεν είναι υψωμένος, αλλά ριγμένος
στο λάκκο των παθών, όπου σαπίζει από την καταφρόνια
και την αμέλειά σου».
Μετά την αποκαθήλωση του νεκρού σώματος του
Χριστού, ο τίμιος Σταυρός έμεινε στο Γολγοθά. Οι
Ιουδαίοι τον πήραν και τον έριξαν σε ένα σκουπιδόλακκο.
Μετά την Ανάσταση του Κυρίου πάλι, δεν δίστασαν να
επιχώσουν με πέτρες και χώματα τον Πανάγιο τάφο Του,
για να τον εξαφανίσουν.
Τέλος, όταν οι Ρωμαίοι κυρίευσαν την επαναστατημένη
Ιερουσαλήμ, το 70 μΧ, κατέσκαψαν και ισοπέδωσαν όλη
την πόλη και τα περίχωρά της. Και αργότερα, κατά την
ανοικοδόμησή της, στον τόπο όπου πρώτα ήταν ο
Πανάγιος τάφος, με υποκίνηση του εχθρού, έχτισαν ναό
της Αφροδίτης, της ειδωλολατρικής θεάς της ασέλγειας.
Κάτι παρόμοιο γίνεται και με τον εσωτερικό σταυρό μας.
Όταν ο εχθρός κυριεύσει και κατασκάψει τη νοητή
Ιερουσαλήμ, την ψυχή μας, ο Σταυρός αυτός γκρεμίζεται
από τον καρδιακό Γολγοθά στο σπουπιδόλακκο των
αμαρτωλών επιθυμιών και ηδονών. Στη θέση του τότε
βάζουμε και προσκυνάμε το είδωλο της Αφροδίτης,
ώσπου να μας επισκεφτεί η Θεία Χάρη, αν βέβαια
μετανοήσουμε ειλικρινά, η οποία θα τσακίσει το είδωλο
της αμαρτίας και θα υψώσει μέσα μας το Σταυρό της
νεκρώσεως των παθών»
Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, "Χειραγωγία στην
πνευματική ζωή".
Η υπομονή στις δοκιμασίες είναι ένα ασφαλές
μέσο για να ενωθούμε με τον Θεό.
Η υπομονή στις δοκιμασίες είναι ένα
ασφαλές μέσο για να ενωθούμε με
τον Θεό.
Όσο ο γογγυσμός χωρίζει από τον
Θεό, τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την
ενότητά μας μαζί Του.
Αν λοιπόν υπομένεις μ’ ευγνωμοσύνη όλες τις δοκιμασίες
για χάρη Του, θα σου ανταποδώσει την αιώνια
μακαριότητα.
Μέσω της θλίψεως και της υπομονής εισέρχεσαι στον
χώρο της αληθινής γνώσεως και καθαρίζεσαι από το
πλήθος των αμαρτιών σου.
Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ
Το να αγαπώ το παιδί μου όπως ακριβώς είναι κι
όχι όπως θα ήθελα να είναι, αποτελεί μια
άσκηση.
Όλοι μας, όσο είμαστε νέοι και δεν
έχουμε καν δεσμό, φανταζόμαστε
κάποια πράγματα για τα παιδιά μας.
Όλοι έχουμε ονειροπολήσει πως θα
είναι η οικογένειά μας στο μέλλον.
Και έχουμε ονειροπολήσει για τα παιδιά μας πως θα
είναι.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Την ιστορία με την κουκουβάγια και την πέρδικα την
ξέρετε. Τα παιδιά μας θα είναι τα πιο όμορφα, τα πιο
έξυπνα, τα πιο πειθαρχημένα, θα τρώνε το φαγητό τους,
θα φέρνουν καλούς βαθμούς. Έτσι τα φανταζόμαστε.
Ακόμα και από όταν είναι μέσα στην κοιλιά τα
φανταζόμαστε.
Έρχεται όμως η στιγμή που βγαίνει ένα συγκεκριμένο
παιδί, το οποίο έχει μερικά μόνο από αυτά που είχαμε
φανταστεί. Όχι όλα. Και ευτυχώς που δεν τα έχει όλα.
Αλίμονο αν ο Θεός μας έδινε τα τέλεια παιδιά, όπως τα
είχαμε φανταστεί εμείς.
Πρώτα απ’ όλα, δεν θα μαζευόταν ο εγωισμός μας με
τίποτα πλέον. Δεν θα είχαμε αφορμή για ταπείνωση
καμία. Αλλά ίσως να ήταν πρόβλημα και για τα παιδιά
τα ίδια, να ανταποκρίνονται ακριβώς στις προσδοκίες
των γονέων. Δεν θα τους έκανε καλό.
Έρχεται και το συγκεκριμένο παιδί, το οποίο δεν είναι
και στην φυσιογνωμία όπως ακριβώς το περιμέναμε, άσε
που μπορεί να μοιάζει στον πεθερό ή στην πεθερά -αυτό
είναι άλλη υπόθεση-, δεν είναι τόσο ήσυχο την νύχτα,
κλαίει και μας ξυπνάει. Ή, σε μεγαλύτερη ηλικία που
παίζει με άλλα παιδάκια, δεν είναι και τόσο ήσυχο στο
παιχνίδι, τσακώνεται με τα άλλα παιδιά, τα πειράζει
κιόλας μερικές φορές.
Και όταν αρχίσει να πηγαίνει σχολείο, δεν ακούγονται
και πάρα πολλά «μπράβο». Κι έτσι αρχίζει να
πληγώνεται ο γονέας, να τραυματίζεται δηλαδή η εικόνα
που είχε πλάσει για το παιδί του, (δηλαδή, για τον εαυτό
του). Τραυματίζεται δηλαδή η εικόνα που είχαμε πλάσει
για εμάς, όχι για το παιδί μας.
Επομένως, το να αγαπώ το παιδί μου όπως ακριβώς είναι
κι όχι όπως θα ήθελα να είναι, αποτελεί μια άσκηση. Όχι
απλώς αγάπης, αλλά ταπείνωσης. Είναι μία άσκηση, θα
λέγαμε, ευχαριστίας -να το πούμε με εκκλησιαστικούς
ορούς.
Δηλαδή, προσπαθώ να γίνω ευχαριστιακός άνθρωπος.
Να ευχαριστώ τον Θεό για αυτή την δωρεά του
συγκεκριμένου παιδιού που βρίσκεται στην ζωή μου. Και
για να μην παίζω θέατρο με τον Θεό και να το εννοώ ότι
Τον ευχαριστώ, πρέπει αυτά τα καλά του παιδιού μου να
είναι περισσότερα από τα άσχημα όπως το βλέπω εγώ.
Δεν λέω να είμαστε στα σύννεφα και να νομίζουμε ότι το
παιδί μας έχει προτερήματα που δεν έχει.
Δεν εννοώ αυτό. Αλλά εννοώ, οι αφορμές που μας δίνει
χαρά το παιδί μας να είναι περισσότερες από τις αφορμές
που μας αγχώνει, που μας νευριάζει.
Τότε μόνο θα είμαι γνήσιος προς τον Θεό και θα Τον
ευχαριστώ πράγματι και θα αποδέχομαι το παιδί μου
όπως πράγματι είναι. Δηλαδή το πραγματικό παιδί μου,
όπως είναι στ’ αλήθεια, γίνεται πηγή χαράς και
δοξολογίας και ευχαριστίας.
Και στην θεία Λειτουργία θα μπορώ να ευχαριστήσω,
ώστε να έχει το νόημα που της δίνει η λέξη: θεία
Ευχαριστία.
Πηγαίνουμε για να ευχαριστήσουμε «υπέρ των φανερών
και αφανών ευεργεσιών, των εις ημάς γεγενημένων».
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1127
Το δύσκολο μερικές φορές είναι αυτό, να βρούμε
πράγματα για τα οποία να ευχαριστούμε τον Θεό για τα
παιδιά μας. Και για τον σύντροφό μας το ίδιο.
Διάβαζα κάτι που έγραψε προ καιρού ένας άνθρωπος
σαράντα χρονών, που έχασε την γυναίκα του από
καρκίνο και έμεινε με δυο παιδιά, εννέα και επτά ετών.
Είναι Αμερικανός Ορθόδοξος. «Είναι στιγμές που πονάω
πάρα πολύ και μου λείπει πάρα πολύ. Αλλά τα καλά που
προσέφερε στην ζωή μου το πέρασμά της μου είναι μέσα
μου πολύ περισσότερα από τον πόνο της απουσίας της.
Κι ευγνωμονώ τον Θεό που πέρασε από την ζωή μου».
Ο ίδιος, έγραφε πριν πεθάνει η γυναίκα του, καθώς την
έβλεπε πια να σβήνει: «Είναι κοντά μου και όμως την
νοιώθω να φεύγει μακριά μου. Φεύγει και χάνεται από τα
χέρια μου. Αυτό με κάνει και πονάω, αλλά με παρηγορεί
ότι πάει σε χέρια που την αγαπούν περισσότερο
π. Βασίλειος θερμός», από το βιβλίο " Χρειαζόμαστε την
οικογένεια;"
Κάθε ιερός ναός είναι και ένα κομμάτι του
ουρανού επάνω στην γη…
Κάθε ιερός ναός είναι και ένα
κομμάτι του ουρανού επάνω
στην γη.
Και όταν είσαι μέσα στον ναό,
ήδη βρίσκεσαι στον ουρανό.
Έτσι, όταν ή γη σε συνθλίβει με την κόλαση της, τρέξε
στον ναό, μπες μέσα και να, είσαι μέσα στον παράδεισο.
Αν οι άνθρωποι σε ενοχλούν με την κακία τους, να
προσφεύγεις στον ναό, να γονατίζεις μπροστά στον Θεό
και Εκείνος θα σε προσλάβει κάτω από την γλυκιά και
παντοδύναμη προστασία Του.
Αν πάλι συμβεί να πέσουν επάνω σου ολόκληρες
λεγεώνες δαιμόνων, εσύ τρέξε στον ναό, ανάμεσα στους
Αγγέλους, επειδή ό ναός είναι πάντοτε γεμάτος από
Αγγέλους και οι Άγγελοι του Θεού θα σε προστατεύσουν
από όλα τα δαιμόνια του κόσμου αυτοί και τίποτα δεν
μπορούν να σου κάμουν.
ΑΓΙΟΥ ΙΟΥΣΤΙΝΟΥ ΠΟΠΟΒΙΤΣ (1894-1979)
Το έλεός Του αρκεί . . .
Όταν κάνουμε υπομονή στη ζωή μας, ο
Θεός μας δείχνει τον δρόμο της σωτηρίας
αλλά εμείς δυστυχώς δεν θέλουμε να
περιμένουμε.
Δεν θέλουμε να Τον ακούσουμε. Μπορεί
να μας πει «όχι» που στην ουσία είναι το
«ναι» για τη σωτηρία μας αλλά εμείς
αλλιώς θέλουμε τα πράγματα.
Τα θέλουμε όλα εδώ και τώρα διότι μας καταδιώκει ο
θάνατος και θέλουμε να ολοκληρώσουμε τις επιθυμίες
μας όχι σωτηριολογικά και όπως ο Θεός θέλει αλλά όπως
εμείς «βλέπουμε» τη ζωή.
Θέλουμε να «φέρουμε» στα μέτρα μας τον Θεό και στις
επιθυμίες μας, αντί να πούμε «ας γίνει το θέλημα Σου».
Σε αυτή τη φράση μας πιάνει κόμπος στο στομάχι διότι
δεν θέλουμε σε αυτό που προσευχόμαστε να
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1127
«ακούσουμε» το όχι του Θεού που στην ουσία είναι «Ὁ Θεὸς ἡμῶν ἐλεεῖ» (Ψαλ. ριδ΄ [114] 5) και αυτό μας αρκει!
σωτηριώδες αλλά θέλουμε ο Θεός να έρθει στις δικές μας Ας προσέχουμε…. Ο Θεός ξέρει και αυτό αρκεί. Δεν
επιθυμίες. χρειάζεται κάτι άλλο.
Ένας Θεός για τις δουλειές μας όπως έλεγε και ο π. Σπυρίδων Σκουτής
μακαριστός Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης. Γι’ Με ένα σταυρό στη πλάτη.
αυτό και στα αιτήματα των προσευχών μας Τον θέλουμε Με ένα σταυρό στη πλάτη.
για ένα κομμάτι της ζωής μας, συνήθως καθαρά Έτσι προχωράμε όλοι στη ζωή.
εξωτερικό και όχι για βαθύτερα πράγματα. Πολλές φορές Με ένα σταυρό στη πλάτη.
παρακαλάμε για τα πάντα εκτός από το να μας Άλλοι πιο μεγάλο και άλλοι πιο
καθαρίσει την καρδιά και να μας δώσει μετάνοια και μικρό. Άλλοι πιο βαρύ και άλλοι
αγάπη. ελαφρύτερο.
Το έλεγε και ο μακαριστός Μητροπολίτης Αντώνιος Κανένας όμως δεν μπορεί να ξέρει για το σταυρό του
Μπλουμ : «Συνήθως θέλουμε κάτι από τον Χριστό και όχι διπλανού. Καθένας μόνος του ξέρει το βάρος που
τον ίδιο τον Χριστό». Θέλουμε να μας δώσει κάτι και σηκώνει.
μάλιστα το θέλουμε όπως εμείς το έχουμε στο μυαλό Σπάνια κανείς διαλέγει το σταυρό του. Αυτά είναι
μας. Φοβερά πράγματα! πράγματα που τα ορίζει ο Θεός…
Φεύγει η ζωή μας με το να ζητάμε απίστευτα πράγματα, Μυστήριο μέγα.
βλέποντας τον Θεό σαν ένα τοτέμ ικανοποίησης Αν κουράζεσαι καμιά φορά στη διαδρομή, ξαπόσταινε.
αιτημάτων ενώ στην ουσία η προσευχή μας οφείλει να Και αν νιώθεις ότι δεν αντέχεις άλλο, ψάξε Κυρηναίο.
έχει ένα και μόνο αίτημα «Ζητείτε δε πρώτον την Κράτα όμως τον σταυρό σφιχτά.
βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και Και έχε στο νου σου το εξής:
ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν.» (Ματθ. 6:33). Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση αδερφέ μου.
Να προσέχουμε τι ευχόμαστε αδέρφια, γιατί μπορεί αυτό Μεγάλος σταυρός, μεγάλη Ανάσταση…
που ευχόμαστε να είναι καλό για τη ζωή μας αλλά όχι Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
για τη σωτηρία μας. Μπορεί πίσω από αυτό που ζητάς,
τελικά να βρίσκεται όχι η σωτηρία σου αλλά η απώλεια Ἀπολυτίκιον Ἦχος α’.
σου διότι δεν μπορείς και δεν αντέχεις, αλλά εσύ Σῶσον Κύριε τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν
επιμένεις. Μην επιμένεις, άφησε τα όλα σε Εκείνον… κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς Βασιλεῦσι κατὰ
Πολλές φορές ο Θεός μας λέει «όχι» ή μας το «δείχνει», βαρβάρων δωρούμενος καὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ
οπότε ας μην πάμε να σπάσουμε την πόρτα όπως έλεγε Σταυροῦ σου πολίτευμα.
και ο γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπεδινός. Να πούμε
καλύτερα «να είναι ευλογημένο» και να αποχωρήσουμε
με σιωπή , προσευχή και ειρήνη γιατί ο Κύριος γνωρίζει Δίκτυο Προσευχής
καλύτερα. Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
Οι θλίψεις και οι στεναχώριες έρχονται διότι τα βλέπουμε βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
όλα μέσα από εγωϊσμούς και επιθυμίες και όχι μέσα στην μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
οικονομία και την αγάπη του Θεού. Θλιβόμαστε γιατί δεν για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
γίνεται αυτό που θέλουμε, έχουμε προγραμματίσει και τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
νομίζουμε ότι θα μας κάνει καλό. κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
Τα πάντα κινούνται μέσα στην ευλογία, την αγάπη και «Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
την οικονομία του Θεού αλλά εμείς δεν το βλέπουμε. Σε Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
πολλά όχι του Θεού βλέπουμε κατάρα ενώ στην ουσία ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
υπάρχει ευλογία και σωτηρία αλλά δυστυχώς εμείς τα Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
ερμηνεύουμε όλα με τη ματιά του κόσμου και όχι με το http://saintpanteleimochania.wordpress.com
βλέμμα του Ουρανού. Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος ««Ἐν τῷ θέλειν καὶ τῷ μὴ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
θέλειν κεῖται τὸ πᾶν». ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
Η ουσία του «θέλω» βρίσκεται και σε μια άλλη βαθύτερη ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
έννοια επιθυμίας: «Τι θέλεις, γιατί το θέλεις και πως το ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
θέλεις».
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Εάν αυτό δεν έχει άνοιγμα «Όπως εσύ Κύριε» αλλά
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
«Όπως θέλω εγώ» τότε ενδέχεται αντί να πάμε τη ζωή ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
μας στον ουρανό να την πάμε στο γκρεμό. ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
Πολλοί μας ρωτούν «Και τι να ζητάμε πάτερ από τον 43053
Θεό» και η απάντηση είναι πολύ απλή «Κύριε Ιησού
Χριστέ ελέησον με». Το έλεος θέλουμε και έχουμε τον
ουρανό αγκαλιά.

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4 Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ