ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1165
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Βαρθολομαίου & Βαρνάβα απ., Παναγίας Άξιον εστίν, Λουκά ιατρού Κριμαίας
(Απ. Αν: Εβρ. ια΄ 33 -ιβ ΄ 2 – Ματθ. ι΄ 32 – 33, 37-38, ιθ΄27-30)
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Λόγος εις την ήμερα της εορτής των Αγίων
Πάντων.
Κάθε ημέρα του έτους η
Αγία μας Εκκλησία την
αφιερώνει στην μνήμη
κάποιου Αγίου ή και
μερικών αγίων μαζί. Σ’
αυτούς συγκαταλέγονται οι
άγιοι που είναι γνωστοί και έκαναν θαύματα όταν
ζούσαν ή από τα λείψανα των οποίων γίνονταν θαύματα.
Ο αριθμός τους δεν είναι και τόσο μεγάλος, όμως είναι
σίγουρο ότι υπάρχουν πολύ περισσότεροι άγιοι ενώπιον
του Θεού, ο οποίος μόνος «γινώσκει τα κρύφια της
καρδίας» (Ψαλ. 43, 22).
Στήν μνήμη αυτών των αγίων που τους γνωρίζει μόνο ο
Θεός αφιερώνει η Εκκλησία την πρώτη Κυριακή μετά την
Πεντηκοστή.
Για το ότι είναι πάρα πολλοί αυτοί οι Άγιοι, μαρτυρεί ο
άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Ιωάννης στην
Αποκάλυψη του. «Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος
πολύς, ον αριθμήσαι αυτόν ουδείς εδύνατο, εκ παντός
έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, εστώτες
ενώπιον του Θρόνου και ενώπιον του Αρνίου,
περιβεβλημένους στολάς λευκάς, και φοίνικες εν ταις
χερσίν αυτών… Ούτοι εισίν οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως
της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και
ελεύκαναν αυτάς εν τω Αίματι του Αρνίου» (Απ. Ζ, 9-14).
Ο Μόνος Καρδιογνώστης Θεός γνωρίζει τους αγνώστους
στον κόσμο πτωχούς τω πνεύματι, οι οποίοι δεν υψώνουν
τον εαυτό τους πάνω από τους άλλους και ειλικρινά
θεωρούν τους εαυτούς τους πιο αμαρτωλούς και
χειρότερους από τους άλλους, οι οποίοι κλαίνε ήσυχα για
τις αμαρτίες τους και για τις βαθιές θλίψεις και τις
αδικίες που υπάρχουν στον κόσμο. Αυτοί πεινούν και
διψούν την αλήθεια στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων
και των λαών, αλλά η πραότητά τους και η αγάπη δεν
τους επιτρέπει να πολεμούν γι’ αυτή την αλήθεια,
συμμετέχοντας στις επαναστάσεις.
Όχι μόνο τη γήινη αλήθεια πεινούν και διψούν αυτοί οι
άνθρωποι, αλλά σε βαθμό ασύγκριτα μεγαλύτερο, Αγίου Λουκά
Κριμαίας
πεινούν και διψούν την ανώτερη, την Θεία, αλήθεια. Με
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
όλη την καρδιά τους λυπούνται όλους αυτούς τους
ανθρώπους που υποφέρουν και ζουν μέσα στην ανέχεια.
Όμως και οι ίδιοι είναι φτωχοί και λίγα μπορούν να
δώσουν σ’ εκείνους που είναι φτωχότεροι απ’ αυτούς.
Αλλά αυτή η μικρή τους προσφορά είναι μεγάλη στα
μάτια του Θεού, σαν την προσφορά της χήρας, η οποία
έβαλε στο θησαυροφυλάκιο του Ναού όλη την περιουσία
της.
Οι καρδιές τους, που αδιαλείπτως καθαρίζονται με την
ταπείνωση και τα δάκρυα, με την πραότητα και την
ευσπλαγχνία, λάμπουν ενώπιον του Θεού με την
αγνότητά τους. Με ταπεινά λόγια αγάπης συμφιλιώνουν
τους εχθρούς.
Όμως αυτή η αγάπη, που έχουν στο Θεό και τα αγαθά
τους έργα, γίνονται καρφί στο μάτι αυτών που ζουν χωρίς
την πίστη στο Θεό. Τους κυνηγάνε, τους διώχνουν για την
αγάπη τους στο Χριστό, τους βρίζουν και τους
κακολογούν.
Όλα αυτά ο Χριστός τα ακούει και τα βλέπει. Τους αγαπά
γιατί πάντα τηρούν τις εντολές Του, στον καιρό των
διωγμών τους φανερώνεται και στην αιώνια ζωή
ετοιμάζει γι’ αυτούς την μεγάλη και ατέλειωτη χαρά.
Ο Καρδιογνώστης Θεός κρίνει τη ζωή και τις πράξεις
αυτών των Αγίων ανθρώπων, τους οποίους μόνο Εκείνος
γνωρίζει, με έναν τρόπο διαφορετικό από το πώς κρίνει ο
κόσμος. «Ότι το εν ανθρώποις, υψηλόν βδέλυγμα
ενώπιον του Θεού» (Λκ. ΙΣΤ’, 15).
Προσπάθησα να σας παρουσιάσω την ταπεινή αλλά
μεγάλη στα μάτια του Θεού μορφή των αμέτρητων
αγνώστων και ανωνύμων Αγίων, τη μνήμη των οποίων
εορτάζουμε σήμερα.
Ας είναι, αδελφοί μου και αδελφές, και η δική μας ζωή
τέτοια, ώστε να μπορέσουμε και εμείς μετά το θάνατο
μας να ενωθούμε μ’ αυτό το πολυάριθμο πλήθος των
ανθρώπων, ντυμένων με λευκές στολές που τις έπλυναν
με το Αίμα του Αρνίου, και, κρατώντας φοινικόκλαδα στα
χέρια μας, να δοξάζουμε αιώνια τον Μόνο και Τριαδικό
Θεό, υμνώντας και ευχαριστώντας Τον ακατάπαυστα.
Αμήν.
Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως της
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23Ο
Η Εκκλησία είναι ο Παράδεισος επί της γης.
Το ότι πρέπει να βάζουμε τη
ζωή μας μέσα στην Εκκλησία,
το έχουμε διδαχθεί ήδη από την
Παλαιά Διαθήκη. Τι είναι η
Υπαπαντή; Ο εκκλησιασμός του
νεογέννητου Ιησού.
Τι κάνουμε σήμερα όταν τα παιδιά μας σαραντίζουν; Τα
πάμε στην Εκκλησία και λέμε στον Χριστό: «Δικό Σου
είναι το παιδί και εμείς Σου το προσφέρουμε, Σου το
ανταποδίδουμε». Πηγαίνει και η μάνα και εκκλησιάζεται
γιατί καθαρίστηκε από την επώδυνη διαδικασία της
λοχείας και επιστρέφει στην Εκκλησία για να ζητήσει τη
Χάρη του Θεού, να ευχαριστήσει για το παιδί και να
ζητήσει ενίσχυση και δύναμη στη διαπαιδαγώγηση του
παιδιού της και την πορεία της.
Και βλέπουμε τον Χριστό, που ήταν αναμάρτητος, και
την Παναγία, που ανωδίνως έτεκε τον Χριστό, όπως
ανηδόνως Τον συνέλαβε, να ακούνε τον νόμο και να
κάνουν ό,τι έκαναν όλες οι μανάδες και όλα τα παιδάκια.
Πηγαίνει η Παναγία στο ναό κρατώντας στα χέρια της
τον Παντοκράτορα, τον Κύριο της ζωής και του θανάτου,
τον Κύριο του σύμπαντος, την Αρχή και το Τέλος του
παντός και προσφέρει θυσία – η οποία προσφερόταν για
εξιλασμό για τα αμαρτήματα των ανθρώπων.
Ο Χριστός εκκλησιάζεται για να δείξει ότι κι εμείς πρέπει
να πηγαίνουμε όλη τη ζωή μας μες στην Εκκλησία, όλη
μας την ύπαρξη, τις χαρές και τις λύπες μας.
Τις ευεργεσίες που αισθανόμαστε να τις αποδίδουμε στην
Εκκλησία αλλά και όσα μας λείπουν από την Εκκλησία
πάλι να ζητάμε να τα βρούμε.
Να έχουμε μία δυναμική σχέση μαζί Της, μία σχέση ζωής.
Να ζούμε τα πάντα εν τη Εκκλησία και μέσω της
Εκκλησίας.
Να αγαπάμε εν τη Εκκλησία, να ερωτευόμαστε εν τη
Εκκλησία, να κάνουμε παιδιά μες στην Εκκλησία, να
βαφτιζόμαστε, να κηδευόμαστε, να κοινωνούμε, να
εξομολογούμαστε, να σηκώνουμε τις αρρώστιες μας μες
στην Εκκλησία.
Γιατί ξέρουμε ότι η Εκκλησία είναι ο Παράδεισος επί της
γης, είναι η αρχή της Βασιλείας των Ουρανών, είναι τα
Έσχατα.
Όποιος ζει μέσα στην Εκκλησία προγεύεται τον
Παράδεισο, γι’ αυτό και η Εκκλησία μας έχει διαρκώς
πανηγύρι. Πανηγύρι σημαίνει συναθροίζω, αγείρω τους
πάντες.
Καλούμαστε να είμαστε όλοι εδώ μέσα και να ζούμε με
τον Χριστό και τους αδελφούς μας τα πάντα, όλη μας τη
ζωή. Κι όταν ζούμε έτσι, είναι πανηγύρι η ζωή μας.
Είμαστε χαρούμενοι κι έτσι τα δεχόμαστε όλα, ακόμη και
τις λύπες. Και κανείς δεν μπορεί να πάρει από την καρδιά
μας αυτήν την αίσθηση ότι ο Θεός είναι ανάμεσά μας και
μας αγαπά.
Ξέρουμε ότι πορευόμαστε σ’ Αυτόν και πορευόμαστε με
Αυτόν.
Αυτό είναι κάτι το οποίο είναι μες στην παράδοσή μας
και το οσμιζόμαστε από μικρά παιδιά.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1165
Έχουμε έναν πολύτιμο θησαυρό που προσπαθούν να
αφαιρέσουν κάνοντας τη ζωή μας από εκκλησιαστική
εκκοσμικευμένη, κάνοντάς τη, δηλαδή, μία ζωή στην
οποία δεν έχει τόπο η Εκκλησία κι ο Χριστός. Ζούμε χωρίς
Χριστό και κάποια στιγμή βάζουμε και λίγο Χριστό. Αυτό
δεν είναι ορθόδοξο.
Για μας ο Χριστός δεν μπορεί να είναι ποτέ λίγος, δεν
μπορεί να είναι πασπάλισμα της ζωής μας.
Είναι η βάση, είναι αυτό που συνέχει τα πάντα, είναι η
αρχή και το τέλος της ζωής μας – και το ίδιο και η
Εκκλησία.
π. Γεώργιος Σχοινάς, από το βιβλίο: Η Καρδία μου ενώπιόν
Σου.
Να μην ταυτίζουμε το παιδί με τις πράξεις του.
Τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι,
θέλουν να τους καταλάβουμε.
Αυτό ζητάμε σήμερα όλοι και το
πετυχαίνουμε, μόνο όταν
μπορέσουμε να μπούμε στη θέση
του άλλου.
Τότε θα αντιληφθούμε και θα αξιολογήσουμε καλύτερα
τα προβλήματά τους, αλλά και τις ελλείψεις τους, τα
ελαττώματά τους και τα λάθη τους, και θα κάνουμε ό,τι
χρειάζεται για τη θεραπεία τους.
Ο καλύτερος τρόπος, μας λένε οι ειδικοί, για να
γιατρέψουμε το παιδί – αλλά και οποιονδήποτε άλλο –
είναι να μην το ταυτίσουμε με τα ελαττώματά του αλλά
να τα αγνοήσουμε, για να μην το πληγώσουμε. Αυτό το
πετυχαίνει κανείς με την αγάπη, καλύτερα μάλιστα το
πετυχαίνει η μητέρα, γιατί καθώς είναι από τη φύση της
πλασμένη με περισσότερη υπομονή και αντοχή, με
περισσότερη ευελιξία, ξέρει και πιο εύκολα να
παραβλέπει, να δικαιολογεί, να υποχωρεί, να συγχωρεί·
και αυτή η αγάπη είναι που δεν πληγώνει το παιδί.
Στο σημείο αυτό πρέπει να κάνουμε μια ιδιαίτερη
προσπάθεια να ξεχωρίσουμε την πράξη από εκείνον που
την κάνει.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί έχουμε την τάση να
δίνουμε ορισμένες ονομασίες στο παιδί: π.χ. κλαψιάρης,
αφηρημένος, ψεύτης κλπ.
Πρέπει πάρα πολύ να προσέχουμε να μην ταυτίζουμε τις
ενέργειες του παιδιού, τα σφάλματά του, ένα κακό που
έχει, με το ίδιο το παιδί, γιατί αυτό βαραίνει πολύ την
ψυχούλα του μικρού ιδιαίτερα παιδιού.
Το παιδί κλαίει, αλλά δεν πρέπει αυτό να μας κάνει να το
«βαφτίσουμε», να του βάλουμε δηλαδή την ετικέτα του
κλαψιάρη. Ή μπορεί να πει ένα ψέμα, αλλά δεν πρέπει
να φτάσουμε στο σημείο να πούμε: «Είσαι ψεύτης».
Να μην ταυτίζουμε ποτέ το παιδί με κάτι κακό που κάνει.
Κατά βάθος κάθε άνθρωπος είναι καλός. Ο Θεός έπλασε
«καλά λίαν» (Γεν. 1:31) όλα τα κτίσματα, όλα εκείνα που
βγήκαν από τα χέρια του.
Κατά βάθος λοιπόν ως φύση κάθε άνθρωπος είναι
«καλός λίαν», αλλά επειδή μπήκε το κακό μέσα του,
αλλοιώθηκε ο άνθρωπος.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23Ο
Το κακό όμως είναι παράσιτο, και στους μεγάλους και
στους μικρούς.
Μερικές φορές στα μικρά παιδιά βλέπουμε το όποιο κακό
έχουν, το ελάττωμα, την αδυναμία τους, σαν να βγαίνει
μέσα από τα έγκατα της υπάρξεώς τους.
Δεν είναι έτσι. Το βαθύτερο είναι της υπάρξεως του
ανθρώπου είναι «καλό λίαν».
Ό,τι κακό κι αν εκδηλώνει, όποιο ελάττωμα κι αν έχει,
είναι σαν ένα παράσιτο, σαν κάτι που είναι απ’ έξω, σαν
κάτι που μπορεί κάποια μέρα να το αποσπάσει κανείς και
να το πετάξει, και η φύση η ανθρώπινη να απαλλαγεί
από αυτό, να παραμείνει δηλαδή χωρίς αυτό.
Ας το έχουν αυτό υπ’ όψιν τους οι γονείς και να
προσέχουν να μην τα στολίζουν έτσι αβασάνιστα τα
παιδιά με κοσμητικά επίθετα.
Το θέμα είναι να βοηθήσουμε εμείς το παιδί με τη στάση
μας, ώστε να καταλάβει ότι το εκτιμούμε κατά βάθος και
συγχρόνως ανεχόμαστε το ελάττωμά του, με την έννοια
ότι έχει μεν το ελάττωμα αυτό, αλλά θα το ξεπεράσει
σιγά-σιγά. Αυτό ανακουφίζει πολύ το παιδί· φεύγει όλο
εκείνο το βάρος που αισθάνεται, όταν ταυτίζουμε το κακό
με την ίδια την ύπαρξή του. Χωρίς βέβαια αυτό να
σημαίνει ότι επικροτούμε και επιβραβεύουμε το
ελάττωμα. Αυτό σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπεται να
συμβεί.
Ο άνθρωπος, ό,τι και αν είναι, έχει μεγάλη αξία.
Είναι άνθρωπος που πλάστηκε «κατ’ εικόνα και καθ’
ομοίωσιν Θεού» (Γεν. 1:26), και αυτό χρειάζεται να το
ανακαλύπτουν ανά πάσα στιγμή η μητέρα, ο πατέρας
στην ψυχή του παιδιού, και τότε θα είναι και οι σχέσεις
τους πιο ομαλές και πιο αρμονικές.
Γερόντισσας Φιλοθέης του Ι. Γυν. Ησυχαστηρίου “Το
Γενέσιον της Θεοτόκου” Πανοράματος Θεσσαλονίκης.
Σπάσε την εικόνα που έχεις για τον άλλον μέσα
σου.
Η σχέση μας με τους άλλους
καθορίζεται από τα ψεύτικα
είδωλα προσωπικοτήτων που
δημιουργούμε τα οποία έχουμε
κτίσει μέσα μας με την
κατάκριση.
Αυτή η σχέση είναι ψεύτικη διότι δεν σχετιζόμαστε με το
πραγματικό και αληθινό πρόσωπο του άλλου , αλλά με
αυτό που έχουμε πλάσει μέσα μας.
Μια σχέση….μια απάτη….μια πληγή…
Το μεγαλύτερο λάθος γίνεται όταν αυτό το κάνουμε για
τα παιδιά μας.
Χτίζουμε μέσα μας μια εικόνα για το παιδί μας. Μια
εικόνα για την προσωπικότητά του, τη ζωή που θα
θέλαμε ΕΜΕΙΣ να ζήσει , το επάγγελμά του κλπ.
Όταν το παιδί δεν μας επιβεβαιώνει αυτή την εικόνα
ταραζόμαστε, αρχίζουν οι τσακωμοί γιατί η εικόνα δεν
επιβεβαιώνεται και ο εγωισμός μας, μας ψιθυρίζει ότι
πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημά μας διότι δεν γίνεται
αυτό που έχουμε πλάσει μέσα μας για εκείνο!
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1165
Το βλέπουμε σαν προϊόν ή προέκταση της δικής μας
προσωπικότητας και ζωής.
Θέλουμε να ζήσουμε μέσα από τα παιδιά και τα εγγόνια
μας.
Βασικά να ζήσει η εικόνα μας μέσα από τις ζωές τους.
“Αυτά που δεν έκανα εγώ να τα κάνει το παιδί μου ” σου
λέει ο άλλος και αρχίζει η πίεση.
Γι’ αυτό και είναι λάθος οι ευχές που δίνουμε σε γονείς.
Λέμε πολλές φορές : “Να δεις το παιδί σου όπως
επιθυμείΣ!”
Λάθος.... ΤΟ σωστό είναι “Εύχομαι να δεις το παιδί σου
όπως ΕΠΙΘΥΜΕΙ το ίδιο ...”
Πόσες φορές ο κόσμος έχει αρνητική άποψη όταν βλέπει
ένα ιερέα. “Αυτοί έχουν τα λεφτά” “Οι σκοταδιστές” κλπ
κλπ. Το ίδιο γίνεται για κάποιον αλλοδαπό ή
ομοφυλόφιλο.
Πριν ξεκινήσει οι κουβέντα έχουμε πάρει ήδη τις
αποφάσεις μας και έχουμε βγάλει πορίσματα.
Προκαταλήψεις, στερεότυπα και ταμπέλες για κάθε
άνθρωπο.... Δημιουργούμε μέσα μας πηγές που αντί να
βγάζουν ύδωρ αγάπης και αγαλλιάσεως βγάζουν
δηλητηριώδη τοξικότητα.
Ας σπάσουμε λοιπόν αυτές τις ψεύτικές εικόνες και τα
ψεύτικα είδωλα.
Να αφήσουμε τον Χριστό να ζωγραφίσει τις εικόνες των
ανθρώπων μαζί με τους ίδιους τους ανθρώπους.
Να σταματήσουμε τις κακές διαδρομές των λογισμών με
προκαταλήψεις και υπόνοιες για κάθε τι που βλέπουμε
στον άλλον.
Ας ζήσουμε αληθινές σχέσεις…
Ό Άγιος Παϊσιος και πολλοί πατέρες αναφέρουν ότι η
ρίζα του κακού μέσα μας είναι οι χαλασμένοι λογισμοί.
Λογισμοί, δηλαδή ταγκαλάκια που χτίζουν στην άμμο
της ψυχή μας ψεύτικα κάστρα τα οποία έρχεται η
πραγματικότητα και τα γκρεμίζει σε μια στιγμή.
Να σχετιζόμαστε και να βλέπουμε τον άλλον όπως είναι,
και είναι εικόνα Χριστού.
Σε κάθε άνθρωπο να βλέπουμε αυτή την εικόνα. Θα πει
κάποιος και αν μας συμπεριφέρεται άσχημα τι γίνεται;
Πάλι είναι μια εικόνα Χριστού, αλλά τραυματισμένη, που
χρειάζεται βοήθεια.
Η αρρώστια του εγωϊσμού τον έχει ισοπεδώσει.
H αμαρτία αμαυρώνει τον εσωτερικό άνθρωπο, δεν τον
ισοπεδώνει.
Στην ουσία τον τραυματίζει, ενώ εμείς έχουμε κάνει μέσα
μας την ιερά εξέταση και έχουμε βγάλει τα πορίσματα.
Στην ουσία έχουμε μπει στην θέση του Θεού και δεν το
έχουμε καταλάβει.
Μην φτιάχνουμε λοιπόν εικόνες, μην έχουμε εγωϊστικές
προσδοκίες.
Μπορεί κάτι που επιθυμούμε για εμάς ή τα παιδιά μας να
μην είναι προς το συμφέρον.
Το Πάτερ Ημών λέει χαρακτηριστικά “Γενηθήτω το
θέλημα Σου”.
Ας αφήσουμε λοιπόν το θέλημα του Κυρίου να μας δείξει
το δρόμο της σωτηρίας.
π. Σπυρίδων Σκουτής
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23Ο
Μεγάλη κουβέντα η μετάνοια…
Το να αλλάξει ο άνθρωπος είναι
μεγάλη κουβέντα. Δεν αλλάζει
εύκολα ο άνθρωπος. Συνήθως οι
περισσότεροι απλά αλλάζουν
κάποια εξωτερική ηθική όταν
μπαίνουν στην Εκκλησία και
αυτό το ονομάζουν μετάνοια. Όχι, δεν είναι. Μετάνοια
είναι κάτι άλλο. Μιλάμε για ολοκληρωτική μεταμόρφωση
του ανθρώπου. Μια οντολογική αλλοίωση που μόνο ο
Χριστός μπορεί να κάνει, φυσικά με τη συνέργεια του
ανθρώπου.
Το ότι πάει κάποιος και εξομολογείται, κοινωνάει και
κάνει μια προσευχή το βράδυ, δεν είναι αυτό μετάνοια.
Αυτό είναι δρόμος μετανοίας που δεν ξέρουμε πού θα
καταλήξει. Μπορεί να καταλήξει στη σωτηρία, στην
απώλεια ή ακόμα και στην πλάνη.
Το ότι κάποιος έχει πνευματικό δεν λέει απολύτως
τίποτα. Πολλές φορές σε συζητήσεις ακούμε τη φράση:
«Αυτός είναι οκ! Δικός μας! Έχει πνευματικό, οπότε του
έχουμε τυφλή εμπιστοσύνη». Όλα αυτά είναι
ανωριμότητες και οπαδισμοί.
Πολλοί άνθρωποι είχαν Αγίους πνευματικούς. Αυτό τι
σημαίνει; Ότι αυτόματα είναι και οι ίδιοι αγιασμένοι
άνθρωποι; Βλέπουμε ανθρώπους που μεταστρέφονται
και αρχίζουν σιγά-σιγά την πνευματική ζωή και την
έχουν δει Άγιοι Νεκτάριοι… Μην παίρνουν λοιπόν τα
μυαλά μας αέρα. Για να πεις ότι μετανόησες είναι
μεγάλη κουβέντα. Και φυσικά μόνο που το λες κάτι δεν
πάει καλά. Άφησε να το αναγνωρίσει ο Θεός και οι
άνθρωποι δίπλα σου.
Η μετάνοια φανερώνεται και αποκαλύπτεται. Αρχικά
εσωτερικά ως οντολογική αλλαγή και μετά φανερώνεται
στην καθημερινότητα. Ακόμα και στα απλά πράγματα.
Ο μετανοημένος άνθρωπος δεν είναι άλλος στην
Εκκλησία, άλλος σε μια ομιλία, άλλος στη δουλειά του
και άλλος με τα παιδιά στο σπίτι.
Τότε μιλάμε για υποκρισία και για μια μορφή ηθικιστικού
ορθόδοξου ενδύματος που το φοράω όπου και όποτε με
βολεύει. Το σίγουρο είναι πως όπου ακούς πολλή
ορθοδοξία, σταυρούς, κραυγές ομολογίας και
φανατισμούς, σίγουρα εκεί δεν έχουμε Άγιο Πνεύμα
αλλά ένα άλλο πνεύμα εγωιστικής ακαθαρσίας.
Ο εν Χριστώ μετανοημένος άνθρωπος μιλάει ακόμα και
με τη σιωπή του. Αρκεί η σιωπή και το βλέμμα αυτού του
ανθρώπου όταν τον δεις για να πεις : «Οἶδα ἄνθρωπον ἐν
Χριστῷ».
Ας αφήσουμε τα πολλά λόγια μετανοίας και να
δασκαλεύουμε τους αδερφούς μας. Ας γίνουμε φάροι
αγάπης και πίστεως και ας αφήσουμε τα υπόλοιπα στον
Χριστό.Όπως λέει και ο σοφός λαός μας : «Όπου λαλούν
πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει.» Όπου βλέπουμε
πολύ «φαίνεσθαι» τότε σίγουρα κάπου πάσχει το «είναι».
Ο μετανοημένος εν Χριστώ άνθρωπος είναι σαν τον ήλιο.
Δεν χρειάζεται να φωνάξει. Ο ήλιος δεν χρειάζεται να
μιλήσει. Αρκεί η λάμψη του… Καλή μετάνοια. . . .
π. Σπυρίδων Σκουτής
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1165
Όταν θέλετε να μάθετε το θέλημα του Θεού …
Όταν θέλετε να μάθετε το θέλημα του
Θεού, να αφήνετε τελείως το δικό σας
μαζί με κάθε άλλη σκέψη ή πρόγραμμα
και με πολλή ταπείνωση να ζητάτε
στην προσευχή σας την επίγνωση
αυτού. Και ό,τι θα σχηματιστεί ή θα
βαρύνει στην καρδιά σας, κάμετέ το και θα είναι κατά
Θεόν. Οι έχοντες περισσότερη παρρησία και έξη στο να
προσεύχονται γι’ αυτό, ακούν μέσα τους ευκρινέστερα
την πληροφορία και γίνονται προσεκτικότεροι στη ζωή
τους και δεν κάνουν τίποτα χωρίς τη θεία πληροφορία.
Όσιος Ιωσήφ Ησυχαστής
Αγαπάμε, στο μέτρο που μπορούμε να
συγχωρήσουμε.
Αγαπάμε, στο μέτρο που μπορούμε να συγχωρήσουμε.
Όλα τα άλλα, είναι απλώς λόγια και θεωρίες… Αν θες να
δεις το πόση αγάπη έχεις μέσα σου, ψάξε να δεις, το κατά
πόσο μπορείς να συγχωρήσεις.
Το πόσο μπορείς να συγχωρήσεις τον άντρα σου. Τη
γυναίκα σου. Τους φίλους. Τους συναδέλφους στη
δουλειά. Ψάξε μέσα σου να δεις το πόσο μπορείς να
συγχωρήσεις, αυτούς που σε έβλαψαν. Αυτούς που σου
έκαμαν κακό και μετανόησαν. Και αυτούς όμως, που ενώ
σε πλήγωσαν, μέχρι και σήμερα, στέκονται αμετανόητοι
απέναντι σου.
Εκεί φαίνεται η αγάπη… Η αγάπη η πραγματική. Στην
ικανότητα σου να συγχωρείς τον αδελφό σου. Αγαπάμε,
στο μέτρο που μπορούμε να συγχωρήσουμε. Όλα τα
άλλα, είναι απλώς λόγια και θεωρίες…
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε βράδυ
11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι μας την
Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,για όλα
τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον τόπο μας,
την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε κάθε ψυχή
που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ