ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΜΑΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1108
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
(Απ. Αν: Α΄Ιωαν. α΄ 10 - 7, Μαρκ. ιε΄ 43 – ιστ΄8)
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Κυριακή των Μυροφόρων, Ιωσήφ του από
Αριμαθαίας και του Αγ. Νικοδήμου
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ
καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Τιμοῦμε σήμερα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ
ἀκολούθησαν τὸν Χριστὸ τοὺς
ὁποίους σκεφτόμαστε σπάνια, γιατὶ
ἀναφέρονται πολὺ λὶγο στὶς Γραφές.
Κι ὁ καθὲνας θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι
ἕνα μάθημα γιὰ μᾶς.
Ὁ Ἅγ. Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία
ἦταν ἓνας πλούσιος ἄνδρας μὲ
ἀνοιχτό μυαλὸ ποὺ ἄκουγε τὸν Χριστὸ καὶ δὲν
ἐμπιστεύθηκε τὸν ἑαυτό του στον Κύριο. Τὸ ἴδιο κι ὁ
Νικόδημος· ἀλλὰ ὁ Νικόδημος ἦταν ἕνας μορφωμένος
ἄνθρωπος, μέλος τῶν Σανχεντρίν. Εἶχε ἀκούσει γιὰ τὸν
Χριστό, Τοῦ εἶχε κάνει ἐρωτήσεις, ἤθελε νὰ καταλάβει,
ἤθελε νὰ εἶναι σίγουρος. Ἀλλὰ κανεὶς ἀπ’ τοὺς δὺο δὲν
εἶχε δεσμευτεῖ ν’ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό, νὰ δηλώσει
καθαρὰ ὅτι ἦταν μαθητής Του.
Κι ὅμως, ὅταν ὁ Χριστὸς στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων ἦταν
ἡττημένος, ὅταν οἱ ἐχθροί Του πῆραν τὴ νίκη, ὅταν
Ἐκεῖνος ἦταν νεκρός, ἕτοιμος νὰ ταφεῖ, ἡ πίστη τους σ’
Ἐκεῖνον ἀπὸ τὸν ὁποῖον εἶχαν μάθει λόγια ζωῆς,
ἀποκαλύφθηκε.
Βοήθησαν τὴν Μητέρα Του νὰ μεταφέρει τό σῶμα Του
καὶ νὰ τὸ θάψει. Μὲ τόλμη ἦλθαν στὸν Πόντιο Πιλᾶτο καὶ
ζήτησαν τὸ σῶμα γιὰ νὰ τὸ θάψουν μὲ τιμή.
Στὴ διάρκεια τῆς ζωῆς Του τὸν ἄκουγαν μὲ πνεῦμα
ἀνοιχτὸ ἀλλὰ διστακτικό. Ὅταν πέθανε, ἡ πίστη τους
ξεχείλισε. Καὶ βλέποντας τὸν πόνο τῆς Μητέρας καί τοῦ
Ἁγ. Ἰωάννη δὲν τοὺς ἔμεινε ἴχνος ἀμφιβολίας· ὄφειλαν
νὰ φανερωθοῦν, γιατὶ δὲν μποροῦσαν νὰ δεχτοῦν ὅτι
Ἐκεῖνος μποροῦσε ν’ ἀπορριφθεῖ ἡττημένος, ἀφοῦ
ὑπῆρξε διδάσκαλος, ὁδηγὸς καὶ φίλος τους.
Ὕστερα ὑπάρχει κι ἄλλη μιὰ ὁμάδα ἀνθρώπων, οἱ
μυροφόρες, μιὰ ὁμάδα γυναικῶν πού ἀκολουθοῦσαν τὸν
Χριστὸ καὶ βοηθοῦσαν Ἐκεῖνον καί τοὺς μαθητές Του στὶς
ἀνάγκες τους.
Ὅταν ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, οἱ μαθητὲς ἔφυγαν μὲ
ἐξαίρεση τὸν Ἅγιο Ἰωάννη, μὲ ἐξαίρεση αὐτές τὶς
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
γυναῖκες. Δὲν ἦταν μιὰ διανοητική πεποίθηση πού τὶς
ἔκανε νὰ παραμείνουν μαθήτριες τοῦ Χριστοῦ. Ἦταν
κάτι ποὺ ἴσως θὰ μποροῦσε νὰ ἐρμηνευτεῖ μὲσα ἀπὸ τὰ
λόγια τῶν προσκυνητῶν πρὸς τοὺς Ἐμμαούς: «…δὲν
φλεγόταν ἡ καρδιά μας ὅταν μᾶς μιλοῦσε». Ὅλη ἡ πορεία
ἀπό τὴν Γαλιλαῖα στὴν Ἱερουσαλήμ, ἀπό τὴν εἰρήνη τῆς
γῆς πρός τὴν τραγωδία τῆς Ἰερουσαλήμ, ὅλον ἐκεῖνον τὸν
καιρὸ ποὺ εἶχαν ἀκούσει νὰ διδάσκει, οἱ καρδιές τους
εἶχαν βρεῖ τὸ νόημα τῆς ζωῆς – ὄχι ἀπό μιὰν ἀγάπη
προσωπικὴ ἀλλὰ ἀπὸ μιὰ βαθειὰν αἴσθηση αἰώνιας
ζωῆς.
Αὐτὸ δήλωναν καὶ τὰ λόγια ποὺ ὁ Πέτρος εἶχε πεῖ λίγο
νωρίτερα, ὅταν ὁ πολὺς κόσμος πού τοὺς περιστοίχιζε
εἶχε φύγει, καὶ ὁ Χριστὸς στράφηκε στοὺς μαθητές Του
καὶ εἶπε: «Πρόκειται νὰ φύγετε κι ἐσεῖς; Καὶ ὁ Πέτρος
εἶπε: «ποῦ νὰ πᾶμε; Ἒχεις ρήματα ζωῆς αἰωνίου». Κι
αὐτὲς οἱ λέξεις δὲν ἦταν ἕνας ἁπλὸς συλλογισμός, ἤ
ἀποδείξεις, ἤ πειστήρια. Ὅταν μιλοῦσε ἦταν ἡ αἰώνια
ζωή ποὺ ξυπνοῦσε μέσα τους -ἡ θύρα ποὺ ὁδηγοῦσε στὴν
αἰώνια ζωὴ ἦρθε στὴ ζωή. Καὶ ἤξεραν ὅτι αὐτὰ τὰ λόγια
ἦταν ἀληθινά, μόνο γιατὶ ἔφεραν μέσα τους νέα ζωή.
Ἔτσι ἦταν γι’ αὐτὲς τὶς γυναῖκες.
Σήμερα λοιπόν τιμοῦμε τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀπέδειξαν
ὃτι ἦταν πιστοί, ἐκείνους ποὺ παρὰ τὴν ἀδυναμία τους
δὲν ἔφυγαν, ἐκείνους ποὺ μπρός στὴν ματαίωση καὶ τὴν
τραγωδία, ἔγιναν ξαφνικὰ μαθητές καὶ πιστοί.
Ἄς τοὺς θυμηθοῦμε, ὄχι μόνο ἀντικρύζοντας τὴν δόξα μὲ
τὴν ὁποία τοὺς τιμήσαμε σήμερα στὴν Θεία Λειτουργία,
ἀλλὰ ρωτώντας τοὺς ἑαυτούς μας: ἀνήκουμε, σὲ
ὁποιοδήποτε βαθμό, στὸ παράδειγμα ποὺ μᾶς ἔδωσαν με
τη ζωή τους; Μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι μπρὸς στὴν ἥττα
τοῦ Χριστοῦ θὰ μπορούσαμε νὰ βγοῦμε ἕξω καὶ νὰ
ποῦμε: Εἶμαι ἕνας ἀπὸ τοὺς μαθητές Του, ἄν καὶ τὸν
καιρὸ ποὺ δὲν ὑπῆρχε κίνδυνος ὁλόγυρα κράτησα
μακρυά τὸν ἑαυτό μου, διστακτικό, ἀβέβαιο, ρωτώντας
τὸν ἑαυτό μου καὶ Ἐκεῖνον; Εἶναι ἆραγε κανείς ἀπό ἐμᾶς
ὁ Ἰωσήφ ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία, εἶναι κανείς μας ὁ
Νικόδημος, καὶ θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ὅτι εἴμαστε σὰν
τὶς Μυροφόρες γυναῖκες, τὶς ὁποῖες οὔτε οἱ ἀνάγκες, οὔτε
ἡ ἥττα, οὔτε ὁ θάνατος τοῦ Χριστοῦ δὲν τὶς ἔκανε νὰ
μείνουν μακρυὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον;
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΜΑΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Κανείς μας δὲν μοιάζει σὲ κάποιον τελείως· ἀλλὰ ἄς
μάθουμε ἀπ’ αὐτοὺς κι ἄς προσπαθήσουμε νὰ
ἀναπτυχθοῦμε μέσα στὴν πίστη ποὺ ἐκεῖνοι ἔδειξαν· οἱ
πρῶτοι στὴν ζωὴ τοῦ Χριστοῦ, και οἱ ὑπόλοιποι στὸν
θάνατό Του. Ἀμήν.
† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom
Στις δύσκολες συνθήκες της ζωής οι γυναίκες
μπορούν να γίνουν μυροφόρες
Σε έναν κόσμο δυσώδη, σκοτεινό,
αναίσθητο και εχθρικό. Η καλή
ευαισθησία τους, η πολλή στοργή τους, η
μεγάλη υπομονή τους να γίνει βάλσαμο
παρηγοριάς, χάδι αισιοδοξίας και
ασπασμός ζωής….
Οι μυροφόρες δεν εξέλειπαν και από τον σημερινό
άστατο κόσμο μας.
Ως άγρυπνες μητέρες, ως ευγενείς σύζυγοι, ως
καρτερικές δασκάλες, ως ακούραστες νοσοκόμες, ως νέες
και γιαγιάδες, με την υπέροχη αιδώ, τη σαγηνευτική
ελπίδα και τη θαυματουργή αγάπη αναμυρώνουν τον
κόσμο, γλυκαίνουν την πικρή χαμοζωή, γαληνεύουν,
ημερώνουν, παραμυθούν και φροντίζουν τους σκληρούς
ανθρώπους.
† Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Τα παπούτσια μου στα βήματα Σου. . .
Στην Ιερά Εξομολόγηση δεν
πηγαίνουμε να κατηγορήσουμε τους
άλλους αλλά να καταθέσουμε τον
εαυτό μας, τα τραύματα και τα
σφάλματά μας. Διαφορετικά, το
Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως το
μετατρέπω σε δικαστήριο, με τον εαυτό
μου μέγα δικαστή και τον Ιερέα συνήγορο υπεράσπισης
των ανομιών μου. Δεν πάμε στην εξομολόγηση για να
βρούμε κάποιον να δικαιώσει και να βραβεύσει τις
πράξεις μας, αλλά γιατρό για να θεραπεύσει τις πληγές
μας και φάρμακα για να παλέψουμε τις αρρώστιες μας.
Δεν πάμε για να δικαιολογηθούμε, αλλά για να
αναλάβουμε πλήρως τις ευθύνες μας. Το «Εγώ έτσι
είμαι!» μας πάει σίγουρα στον γκρεμό, ενώ το «Εγώ
φταίω…» ανοίγει τις Πύλες της Βασιλείας των Ουρανών.
Όλα αυτά πού τα βλέπουμε; Σε αυτόν τον ευλογημένο
μετανοημένο ληστή. Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα ένας
πόθος να μοιάσουμε σε έναν μετανοημένο ληστή και να
συναντήσουμε έναν Εραστή Νυμφίο.
Μην ξεχνάμε ότι η Ιερά Εξομολόγηση είναι όπως όταν
πας να αγοράσεις παπούτσια. Ο πνευματικός οφείλει με
διάκριση και αγάπη μέσα από την θεραπευτική του, να
σου δώσει το κατάλληλο νούμερο παπουτσιού και μετά
να σε πιάσει από το χέρι και να περπατήσετε μαζί προς
τη Βασιλεία των Ουρανών. Αν δεν υπάρχει διάκριση και
το πόδι σου μπει σε μικρότερο νούμερο, τότε θα πονάς
και δεν θα μπορέσεις να περπατήσεις ούτε βήμα. Η
Έλλειψη διακρίσεως και ο νομικισμός μπορεί να
καταστρέψουν μια ψυχή. Γι ’αυτό και ο πνευματικός ως
καλός ποιμένας και πατέρας θα σου φορέσει το
κατάλληλο παπούτσι σύμφωνα με την πορεία της ζωής
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1108
σου και θα σταθεί δίπλα σου ως συνοδοιπόρος, διότι
μπροστά πάντα θα είναι αυτός που είπε «Ματθαίος 16: 24
«Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ
ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ καὶ ἀκολουθείτω μοι». Καλό
αγώνα αδερφέ μου !
π. Σπυρίδων Σκουτής
Την χαρά του Πάσχα μπορούμε να τη
διατηρήσουμε μόνο εάν κοιτούμε μπροστά
Ἂν ὑπάρχει ἕνα γεγονὸς τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο
νὰ χωρεῖ στὴν ἐμπειρία μας αὐτὸ
εἶναι ἡ Ἀνάσταση.
Ὁλόκληρη ἡ πίστη μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ
τὴν Ἀνάσταση διότι, ὅπως λέει ὁ
Ἀπόστολος Παῦλος, «εἰ δὲ Χριστὸς
οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ
ἡ πίστις ὑμῶν», καὶ τότε «ἐλεεινότεροι πάντων
ἀνθρώπων ἐσμὲν» (A΄ Κορ. 15. 14, 19).
Ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀναστηθεῖ τότε δὲν εἶναι ὁ Μεσσίας
τοῦ κηρύγματός μας, οὔτε Αὐτὸς ποὺ ὁ ἴδιος διακήρυξε
τὸν Ἑαυτό Του νὰ εἶναι· στὴν περίπτωση αὐτὴ
πιστεύουμε σὲ ἕνα ψέμα καὶ ἡ ζωὴ στὴν ὁποία
ἀποβλέπουμε, ἡ ζωὴ ἐκείνη τὴν ὁποία γνωρίζουμε
ἐμπειρικὰ μέσα στὶς ψυχές, τὰ σώματα, τὴν
ἐκκλησιαστική μας ζωή, δὲν εἶναι παρὰ μία ἀπάτη καὶ
ἕνα ψέμα.
Ἐμεῖς ὅμως γνωρίζουμε ὅτι ἡ Ἀνάσταση εἶναι ἕνα
ἀληθινὸ γεγονὸς διότι γνωρίζουμε τὸν ἀναστημένο
Χριστό. Δὲν Τὸν γνωρίζουμε ὅπως Τὸν γνώρισαν οἱ
ἀπόστολοι, μέσα στὴ σάρκα. Δὲν Τὸν εἴδαμε στὰ χωριὰ
τῆς Γαλιλαίας οὔτε στοὺς δρόμους τῆς Ἁγίας Γῆς.
Μὲ τὸ πνεῦμα μας ὅμως Τὸν γνωρίζουμε ἀναστημένο καὶ
γνωρίζοντάς Τον μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο μποροῦμε νὰ ποῦμε
μὲ βεβαιότητα ὅτι Αὐτὸς ὁ ὁποῖος σήμερα ζεῖ ἔχει
πράγματι ἀναστηθεῖ ἀπὸ τοὺς νεκρούς.
Πρὸς τὸ παρὸν ἐξακολουθοῦμε νὰ φωτιζόμαστε ἀπὸ τὴ
χαρὰ τοῦ Πάσχα, ὅμως οἱ μέρες περνοῦν: μὲ ποιὸ τρόπο
νὰ διατηρήσουμε αὐτὸ τὸ φῶς;
Μποροῦμε νὰ τὸ διατηρήσουμε μόνο ἂν δὲ στρεφόμαστε
ὁλοένα πρὸς τὰ πίσω γιὰ νὰ ξαναζήσουμε μὲ τὴ σκέψη
μας τὴ φωτεινὴ ἐκείνη βραδιὰ ἡ ὁποία ἀποκάλυψε τὴ
δόξα τῆς Ἀνάστασης, μποροῦμε νὰ τὸ διατηρήσουμε μόνο
ἂν πᾶμε μπροστά, ὄχι μόνοι τώρα ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὸν
ἀναστημένο Κύριο.
Ἔχετε ἀκούσει τὸ Χριστὸ νὰ καλεῖ τοὺς μαθητές Του νὰ
ἐπιστρέψουν στὴ Γαλιλαία, ἐκεῖ ὅπου ἄρχισε ἡ Ἄνοιξη τῆς
πνευματικῆς τους ζωῆς, ὅπου εἶχαν βρεῖ καὶ ἀναγνωρίσει
τὸν Χριστό, ὅπου γιὰ ἐκείνους ἄρχισε ἡ Ζωή.
Δὲν εἶναι ὅμως ἀποκλειστικὰ στὴ Γαλιλαία, στὰ βάθη
ἐκεῖνα τῆς ψυχῆς τὰ ὁποῖα διατηροῦν τὴ δροσιὰ τῆς
πρώτης γνωριμίας καὶ τὴν πρώτη μας ἀγάπη γιὰ τὸν
Κύριο ποὺ θὰ Τὸν βροῦμε, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα μονοπάτια.
Ὁ Χριστὸς ἔκανε μιᾶς ἡμέρας πορεία πρὸς τὴν Ἐμμαοὺς
μαζὶ μὲ δύο μαθητὲς κι ἐκεῖ ἀποκάλυψε τὸν Ἑαυτὸ Του
ὄχι μὲ τὸ νὰ ἐμφανιστεῖ ἐξωτερικὰ μπροστὰ σ’ ἐκείνους
ποὺ δὲν Τὸν εἶχαν ἀναγνωρίσει· ἀποκάλυψε τὸν Ἑαυτό
Του μὲ τὴν κλάση τοῦ ἄρτου, μέσα στὸ μυστήριο τῆς
Θείας Εὐχαριστίας καὶ ταυτόχρονα μέσα στὸ μυστήριο
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΜΑΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
τῆς ἀδελφοσύνης ποὺ γεννιέται ἀνάμεσα στοὺς
ἀνθρώπους μὲ τὸ μοίρασμα τοῦ ψωμιοῦ στὸ ἴδιο τραπέζι.
Τοὺς ἀποκάλυψε μέσα σὲ μία σύντομη στιγμὴ ὅτι
Ἐκεῖνος, ὄντας Θεὸς καὶ ἄνθρωπος, εἶχε ἐξισώσει τοὺς
ἀνθρώπους μὲ τὸν Ἑαυτό Του μὲ τὸ νὰ γίνει ἄνθρωπος
καὶ νὰ ὑψώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος μέσα στὸ ἀναστημένο
σῶμα Του μέχρι τὸ θρόνο τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι κι ἄλλα μονοπάτια στὰ ὁποῖα θὰ συναντήσουμε
τὸν Χριστό, ὄχι μόνο τὸ μονοπάτι τῆς ἀβεβαιότητας σὰν
κι ἐκεῖνο τῶν μαθητῶν τῆς Ἐμμαούς, ὄχι μόνο τὸ
μονοπάτι τῆς ἐλπίδας καὶ τῆς ἀναμονῆς τῶν ἕντεκα ποὺ
εἶχαν ἐπιστρέψει στὴ Γαλιλαία, ἀλλὰ καὶ τὸ μονοπάτι τῆς
ἀντίστασης, τοῦ ἀνταγωνισμοῦ, τῆς ἀνταρσίας, σὰν κι
ἐκεῖνο τοῦ ἀποστόλου Παύλου ποὺ βρῆκε τὸν Χριστὸ στὸ
δρόμο του πρὸς τὴ Δαμασκὸ ὅπου πήγαινε σὰν διώκτης
γιὰ νὰ φέρει θάνατο καὶ καταστροφὴ στοὺς ὀπαδοὺς τοῦ
Χριστοῦ.
Εἶναι λοιπὸν δυνατὸ νὰ συναντήσουμε τὸν Χριστὸ
ὁποιοδήποτε δρόμο καὶ ἂν ἀκολουθήσουμε. Ὅπου καὶ ἂν
ὁδηγήσει ὁ δρόμος μας ἂς κοιτάξουμε προσεκτικὰ τὸ
πρόσωπο ποὺ περπατεῖ πλάι μας· μπορεῖ νὰ εἶναι ὁ
Χριστὸς σὲ κρυμμένη μορφή, ἕτοιμος νὰ μᾶς ἀποκαλύψει
τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπινού μας πεπρωμένου μὲ τὴν
ἀδελφικὴ καὶ ἁπλὴ ἀγάπη.
Ἂς μὴν κοιτάζουμε λοιπὸν συνεχῶς πίσω σ’ ἐκείνη τὴ
φεγγοβόλα, θριαμβευτική, χαρούμενη νύχτα κατὰ τὴν
ὁποία μᾶς φανερώθηκε ἡ ἀλήθεια τῆς Ἀνάστασης.
Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ ἀνάμεσά μας, τὸ
φῶς δὲν ἔχει σβηστεῖ, δὲν ἔχει λιγοστέψει, μόνο ποὺ τώρα
ἀντὶ νὰ φέγγει μὲ τὴ λάμψη τῆς νύχτας τοῦ Πάσχα
φέγγει σὰν τὸ «ἱλαρὸν φῶς», «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν, ὅ
φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον» (Ἰω.
1, 9).
Ἂς περπατήσουμε μέσα σ’ αὐτὸ τὸ φῶς, ἂς ζήσουμε μὲ
τὴν καθοδήγησή του, ἂς εἴμαστε «τέκνα φωτός», καὶ τότε
ὁ Χριστὸς ποτὲ δὲν θὰ φύγει μακριά μας, ἡ Ἀνάσταση θὰ
ζεῖ στὶς ψυχές μας καὶ ἡ αἰώνια εὐφροσύνη σ’ ὁλόκληρο
τὸ εἶναι μας.
Μητροπολίτης Anthony Bloom
Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ΜΙΑ, διότι εἶναι Σῶμα
τοῦ Χριστοῦ ἤ τό σύνολο τῶν πιστῶν,
βασιζόμενο στήν ἀληθινή πίστι καί
ἰδιαίτερα στό ἱερό Μυστήριο τῆς
ἐνσαρκώσεως τοῦ Μονογενοῦς Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Εἶναι ΑΓΙΑ καί φορεύς τῆς ἁγιότητος, διότι ὁ Χριστός
εἶναι Ἅγιος καί μᾶς ἁγιάζει διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Εἶναι ΚΑΘΟΛΙΚΗ, διότι τά μέλη της ἀγωνίζονται νά
διατηροῦν ἄρρηκτο δεσμό ἑνότητος μεταξύ των ἐν
Χριστῷ καί διότι συνεργάζονται μετά τῶν Ἱεραρχῶν γιά
νά διαφυλάττουν, ἐπί τῇ βάσει τῶν Ἱ. Κανόνων,
ἀπαράλλακτη τήν πίστι καί τήν παραδοσιακή ζωή τῆς
Ἐκκλησίας διά μέσου τῶν αἰώνων.
Εἶναι ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ διότι διατηρεῖ ἀναλλοίωτη τήν
διδασκαλία καί παράδοσι, πού παρέλαβε ἀπό τούς
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1108
Ἀποστόλους, οἱ ὁποῖοι τίς διδάχθηκαν κατευθεῖαν ἀπό
τόν Κύριόν μας Ἰησοῦ Χριστό.
π. Δημητρίου Στανιλοάε
Η ειρήνη του Θεού πολύτιμος θησαυρός για τον
άνθρωπο
Όταν ο άνθρωπος έχει ειρήνη μέσα του
και βεβαιωθεί η ψυχή του ότι όντως ο
Θεός είναι πατέρας του και διοικεί την
κτίση και αυτός είναι παιδί αυτού του
Παντοκράτορος Θεού, που συνέχει την κτίση, δεν
κινδυνεύει και δεν έχει να φοβηθεί τίποτε.
Αφού λοιπόν ο άνθρωπος ειρηνεύει με τον Θεό, ειρηνεύει
και με τον πλησίον του. Παύει να βλέπει τον αδελφό του
σαν εχθρό του, αλλά βλέπει τον αδελφό του σαν τον ίδιο
τον Θεό του: «είδες τον αδελφό σου, είδες Κύριον τον
Θεόν σου». Για τον άνθρωπο του Θεού πλέον ο κάθε
άνθρωπος είναι καλός λίαν, όπως τον έπλασε ο
δημιουργός Θεός. Δεν μπορεί να πει κακία η καρδιά
αυτού του ανθρώπου, αφού η κακία είναι ανύπαρκτη γι’
αυτόν. Βέβαια, δεν είναι αφελής. Απλώς δεν αποδέχεται
ότι το πλάσμα του Θεού, το οποίο πλάστηκε κατ’ εικόνα
του καλού Θεού, είναι κακό, και ότι θέλει το κακό του.
Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος του Θεού είναι
ανόητος και αφελής και επειδή έχει τη βεβαιότητα ότι δεν
κινδυνεύει από τίποτε, δεν έχει κακή σχέση με τους
συνανθρώπους του.
Ο άνθρωπος του Θεού ο οποίος βεβαιώθηκε για την
ύπαρξη του Θεού στην καρδία του δεν φοβάται τίποτε και
κανένα. Αυτή η ειρήνη του Θεού έχει απίστευτες
κοινωνικές προεκτάσεις.
Όταν καταργηθεί ο φθόνος, η καχυποψία, ο φόβος τότε
τί λόγος υπάρχει πλέον να μην είμαστε αγαπημένοι και
ενωμένοι μέσα στην οικογένειά μας και στην καθημερινή
μας ζωή;
Όταν όμως δεν υπάρχει η ειρήνη του Θεού, τότε
ζηλεύουμε και φοβόμαστε ο ένας τον άλλο και
κινούμαστε σε ένα πνεύμα καχυποψίας και απώλειας της
ειρήνης. Μας πιέζει η κακία που υπάρχει μέσα μας, γιατί
δεν βγήκαμε με τη χάρη του Θεού πάνω από τα νέφη της
κακίας του κόσμου τούτου.
Δεν φοβόμαστε βέβαια μόνο τους αδελφούς μας και τους
ανθρώπους αλλά και το περιβάλλον μας. Αισθανόμαστε
απειλές από παντού. Πολλές φορές φοβόμαστε να
μείνουμε μόνοι μας εκτεθειμένοι κάπου, γιατί δεν
ξέρουμε τι συμβαίνει εκεί. Δεν αισθανόμαστε ειρήνη
μέσα στην ψυχή μας. Αυτή η ειρήνη που πηγάζει από τον
Θεό διαχέεται και στον περιβάλλοντα χώρο. Έτσι οι
άνθρωποι του Θεού κατοικούν οπουδήποτε και γίνονται
φίλοι και ειρηνικοί με την κτίση. Πολλοί Άγιοι έζησαν με
άγρια θηρία. Ο Άγιος Γεράσιμος στον Ιορδάνη έζησε μαζί
με ένα λιοντάρι, ο Γέροντας Παΐσιος ζούσε άνετα με
άγρια ζώα, γιατί, όπως και κάθε Άγιος, έγινε ειρηνικός
πλέον με τον Θεό. Ο Γέροντας Παΐσιος ζούσε μέσα σε μία
χαράδρα, σ’ ένα τόπο φοβερό, όπως είναι και όλα τα
ερημητήρια εκεί στο Άγιον Όρος. Εκεί δεν αισθανόταν
κανένα φόβο, ήταν τόσο οικεία και ωραία γύρω του σαν
να κατοικούσε στον πιο ωραίο τόπο του κόσμου.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 08 ΜΑΙΟΥ 2022 ΕΤΟΣ 22Ο
Σήμερα μπορεί να ζούμε μέσα σε μία πόλη με πολλούς
ανθρώπους κι όμως φοβόμαστε, γιατί υπάρχει αυτή η
απώλεια της ειρήνης του Θεού μέσα σ’ αυτό τον χώρο.
Αυτή λοιπόν η ειρήνη του Θεού η οποία δίνεται στον
άνθρωπο με τη συγκεκριμένη μέθοδο, έχει προεκτάσεις
σε όλη τη ζωή του ανθρώπου και είναι συγκεκριμένη,
ουσιαστική και απόλυτη. Αυτή τη δίνει η Εκκλησία μας.
Πώς γίνεται όμως πρακτικά αυτό; Οι άνθρωποι που είναι
μέσα στον κόσμο και ζουν την καθημερινή ζωή με όλα τα
προβλήματα και τους κινδύνους μπορούν να βιώσουν την
ειρήνη του Θεού και τα χαρίσματά Του ή είναι μόνο για
μια κατηγορία ανθρώπων; Ο Χριστός κάλεσε όλους τους
ανθρώπους κοντά Του και προσφέρεται σε όλους μέσα
στην Εκκλησία.
Εμείς είμαστε τέκνα της Εκκλησίας, τέκνα αυτής της
μητέρας την οποία ο Θεός προίκισε και πλούτισε με όλα
τα χαρίσματα, τα οποία έφερε με τη σάρκωσή Του και με
την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος. Άρα μπορούμε να
μετέχουμε και στην ειρήνη του Θεού. Ο Χριστός δεν
βλέπει τον κόσμο σαν μάζα, αλλά βλέπει τον κάθε
άνθρωπο σαν πρόσωπο μοναδικό, θεραπεύει τον καθένα
ξεχωριστά και διατηρεί τον χαρακτήρα του κάθε
ανθρώπου. Δεν τους κάνει όλους το ίδιο. Η διασφάλιση
και η εκτίμηση της ελευθερίας του ανθρώπου φανερώνει
ότι η ειρήνη συντελείται στον καθένα ξεχωριστά και
απομένει σε μας ένας δρόμος, ο δρόμος της συναντήσεώς
μας με τον Χριστό.
Oι ίδιοι οι Άγιοι μας απέδειξαν ότι αυτή η ειρήνη υπάρχει
σ’ αυτόν τον κόσμο και μας δίνεται και μας προσφέρεται.
Ανοιγομένη η καρδία στη χάρη κοινωνεί μ’ αυτήν και
ανεβαίνει πάνω από τα γεγονότα του κόσμου τούτου.
Η ειρήνη του Θεού προσφέρεται στον καθένα από εμάς.
Μπορούμε να την απολαύσουμε: «έρχου και ίδε», λέει ο
Χριστός, «γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος». Η
Εκκλησία πάντοτε μιλούσε με απόλυτη σιγουριά και
αυθεντία, γιατί είχε στα χέρια της την εμπειρία. Αυτή την
εμπειρία την προσφέρει στον καθένα και ο καθένας
μπορεί και πρέπει να την ερευνήσει και να την αποδείξει
και στον εαυτό του και στο περιβάλλον του.
Ο Θεός έσωσε τον άνθρωπο ολόκληρο και είναι μεγάλο
σφάλμα να νομίζουμε ότι υπάρχει περίπτωση στην οποία
ο Θεός αδυνατεί να μας σώσει και ότι είναι ποτέ δυνατόν
η κακία του ανθρώπου και η πονηρία και η δύναμη των
ισχυρών να Τον φέρουν σε δύσκολη θέση ή να
ματαιώσουν το έργο και την πρόνοιά Του. Η νίκη ανήκει
στον Θεό: «Αύτη εστίν η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η
πίστις ημών». Ο Χριστός νίκησε τον κόσμο, τον φόβο και
την αγωνία και μας παρεδόθη πλέον σαν η όντως ειρήνη
μας. Έτσι είμαστε χαρούμενοι και ειρηνικοί. Δεν
φοβόμαστε, αλλά πορευόμαστε τον δρόμο μας έχοντας
μέσα στην καρδιά μας αυτή τη βαθιά ειρήνη την οποία
έψαλλαν οι άγγελοι και την οποία βίωσαν όλοι οι Άγιοι
και φυλάττει η Εκκλησία μας μέχρι σήμερα σαν πολύτιμο
θησαυρό. Έτσι αν καταφέρουμε να γευτούμε την ειρήνη
αυτή του Θεού, κάθε στιγμή ο Χριστός θα γεννάται στην
καρδιά μας.
Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1108
Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος
Θάνατος είναι ο φόβος που σου λέει δεν μπορείς, δεν
αντέχεις δεν αξίζεις. Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου
φωνάζει, μπορείς, αξίζεις, γίνεται να τα καταφέρεις.
Θάνατος είναι η απειλή της απελπισίας που σου λέει έως
εδώ, τέλος. Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει τίποτε
δεν τελείωσε, όλα μπορούν να αρχίσουν πάλι, είσαι
αιώνιος.
Θάνατος είναι η άρνηση της ζωής. Η καθημερινή
δολοφονία των στιγμών μας. Ανάσταση είναι ο Χριστός
που χαρίζει άφθονη ζωή, φως και χαρά, μεταμορφώνει
την καθημερινότητα σε ευχαριστία και ευγνωμοσύνη για
ότι ζούμε, ότι λαμβάνουμε, ότι υπάρχει τώρα και αιώνια.
Θάνατος είναι ο φόβος να είμαστε ο εαυτός μας.
Ανάσταση είναι να συνδεθούμε με εκείνο που θέλησε ο
Θεός να είμαστε και να γίνουμε.
Θάνατος είναι ο φόβος να ζήσουμε γιατί μπορεί να
πονέσουμε. Ανάσταση είναι ο Χριστός που σου λέει ότι
κάθε Σταυρός μπορεί να γίνει Φως, κάθε τραύμα θαύμα.
Ζήσε σαν να μην υπάρχει θάνατος. Ζήσε προτού
πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις. Λέγε θα
ζήσω κι ας νιώθεις ότι «πεθαίνεις», είσαι αιώνιος.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί δεν γνωρίζεις την Ανάσταση.
Φοβάσαι τον θάνατο γιατί τρέμεις την ζωή. Φοβάσαι τον
θάνατο γιατί δεν ζεις εσύ. Επίτρεψε στο Θεό να
ονειρευτεί μέσα σου νίκες και Αναστάσεις. Επίτρεψε στο
Θεό να σε βγάλει από το μνήμα των φόβων σου, να
αναστήσει τις επιθυμίες της καρδιάς σου. Πίστεψε ότι
μπορείς, αξίζεις και θέλεις να γευτείς την Χαρά της
Ανάστασης.
π. Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ 11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την Ευχή,
για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά στον
τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και σε
κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σέ καταφεύγομεν,
ώς άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
Ἐπισκεφθεῖτε τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἐνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ.π.ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ: 28210-
43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ