ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
ΦΥΛΛΟΥ 1189
Διακονία
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ
Στυλιανού οσ., Νίκωνος του Μετανοείτε, Γεωργίου νεομ. Χιοπολίτου
(Απ. Αν: Εφεσ. δ΄ 1 - 7 – Λουκ. ιη΄ 18 - 27 )
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ
Ο πλούσιος νεανίας
Δὲν εἶναι μόνο φοβερό, κάποιες φορὲς
μοιάζει τρομακτικὸ νὰ κηρύττεις τὸν
Λόγο τοῦ Θεοῦ, γιατὶ ὁ Κύριος εἶπε:
«Ἀπό τὰ λόγια σας θὰ κριθεῖτε».
Θὰ κριθεῖτε, γιατὶ κηρύττετε τὴν
ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ μένετε ἀργοὶ κι
ὄχι δραστήριοι, σ’ αὐτὸ ποὺ ὁ Θεὸς
ἔχει προστάξει καὶ σ’ ὅ,τι ξέρετε
ἀρκετὰ καλὰ γιὰ νὰ κηρύξετε σὲ ἄλλους, τότε – πῶς, θὰ
σταθεῖτε ἐνώπιον τῆς κρίσης τοῦ Θεοῦ; Κι αὐτὸ ταιριάζει
ὄχι μόνο σὲ ἱερεῖς, ἀλλὰ σὲ κάθε χριστιανό, ποὺ κλήθηκε
νὰ γίνει μάρτυρας, ἀπόστολος, κάποιος ποὺ φέρει τὸν
λόγο τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο ποὺ βρίσκεται στὸ σκοτάδι ἤ
στὸ ἡμίφως, ποὺ χρειάζεται τὸ θεῖο φῶς, τὴν ἀλήθεια καὶ
τὴν ζωή.
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς προκαλεῖ τόσο
ἔντονα. Ξεκινάει μὲ λέξεις ποὺ μποροῦν νὰ
μεταφραστοῦν μὲ περισσότερους ἀπὸ ἕναν τρόπους:
«Ἀγαθὲ Κύριε – τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ ἔχω τὴν αἰώνια
ζωή;». Καὶ ὁ Θεὸς ἀπαντᾶ: «Τί μὲ λέγεις “ἀγαθό”;
Κανένας δὲν εἶναι ἀγαθὸς παρὰ μόνον ὁ Θεός». Δὲν λέει:
«Εἶσαι λάθος». Δὲν τοῦ ἀρνεῖται τὸ δικαίωμα νὰ τὸν
ὀνομάσει ἀγαθό, ὅπως ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθὸς καὶ ἐκ
τούτου, σ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν αὐτιὰ ν’ ἀκούσουν, σ’ αὐτούς
ποὺ ἔχουν καρδιὰ ἱκανή νὰ διακρίνουν τὴν ἀνυπέρβλητη
καλωσύνη τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, νὰ ὑπερβοῦν τὴν
ἀνθρώπινη καλωσύνη, ὅλη τὴν ἀνθρώπινη ὀμορφιὰ καὶ
ἀλήθεια- εἶναι μιὰ μαρτυρία. Ναί, μιλᾶς στὸν Θεὸ σου,
εἶναι ὁ Θεὸς σου ποὺ ἀπαντᾶ στὴν ἐρώτηση σου.
Καὶ τότε ὁ Χριστὸς μᾶς ὑποδεικνύει δύο σημεῖα. Τὸ ἕνα
εἶναι: ἄν ἐπιθυμεῖς τὴν αἰώνια ζωή, τήρησε τὶς Ἐντολές.
Οἱ Ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι μόνο κανόνες
συμπεριφορᾶς, ἀλλά ὅπως ἕνας ἀπὸ τοὺς Ψαλμούς τὸ
λέει, πρέπει νὰ εἶναι τὸ βάθος τῆς καρδιᾶς μας. Θὰ
πρέπει ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μας νὰ ἐφαρμόζουμε τὶς
Ἐντολές· ὄχι γιατί μᾶς τὸ προστάζουν ἐξωτερικὰ, ἀλλά
ἐπειδὴ ἔχουμε δεθεί μ’ αὐτὲς μὲ δεσμὰ ἀληθείας· ὄχι
ἐπειδὴ ὁ Θεός μᾶς τὸ εἶπε, ἀλλὰ ἐπειδὴ μὲ ὅλο μας τὸ
εἶναι ἀπαντᾶμε, «Ἀμήν»! Αὐτὸ εἶναι ἡ ἀλήθεια, αὐτὸ
εἶναι ἡ ζωή, αὐτὸς εἶναι ὁ δρόμος γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 1 από 4
ΑΡΙΘΜ.
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
Ὅταν ἀκοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ μᾶς θυμίζει αὐτὲς τὶς
Ἐντολές- πού βρισκόμαστε ἐμεῖς; Ποιός ἀπὸ ἐμᾶς μπορεῖ
νὰ πεῖ ὅτι εἶναι πιστὸς σὲ κάθε λέξη αὐτῆς τῆς μικρῆς
λίστας ποὺ ὑποδεικνύει αὐτὰ χωρὶς τὰ ὁποῖα δὲν
μποροῦμε νὰ ζήσουμε; Ποῦ στεκόμαστε; Ἐγώ, ποὺ εἶμαι
κήρυκας, ἐσὺ ποὺ ἀκοῦς, γιατί εἶναι τὸ ἴδιο ὑπεύθυνο νὰ
ἀκοῦς, ὅσο καὶ τὸ νὰ μιλᾶς. Πόσο συχνὰ σκεφτόμαστε –
ὅπως ὁ νέος ἄνδρας, καὶ μὲ τόσο μικρὴ ἀφορμὴ -
ἐπιθυμοῦμε τὴν τελειότητα; Θέλουμε τὴν τελειότητα
χωρὶς νὰ βαδίσουμε τὸν δρόμο τῶν Ἐντολῶν.
Ἀλλὰ ὁ Χριστός μᾶς τὸ λέει ἀρκετά καθαρά: «Ἄν θέλεις
τελειότητα – δῶσε ὅλη τὴν περιουσία σου». Δὲν εἶναι
μόνο τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ μποροῦμε νὰ δώσουμε∙ ὁ
καθένας ἀπό ἐμᾶς ἔχει συσσωρευμένους θησαυρούς στὸ
μυαλὸ καὶ τὴν καρδιά, στὴν ψυχή του, πράγματα ποὺ
εἶναι πιὸ σημαντικά γι’ αὐτὸν ἀπὸ ὁποιοδήποτε ὑλικό,
ποὺ εἶναι ὁ θησαυρός του. Ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἄς
στραφεῖ μέσα του κι ἄς ἀναρωτηθεῖ: «Ποιός εἶναι ὁ δικός
μου ἰδιαίτερος θησαυρός;» Ποιά εἶναι αὐτὰ τὰ πράγματα,
ποὺ δὲν θὰ πέταγα ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν αἰώνια ζωή, γιὰ
τὸν Θεό;»
Ἄς μὴν θέτουμε τὰ πράγματα μ’ ἕνα τόσο σκληρὸ τρόπο,
ἀλλά ἄς ἀγκαλιάσουμε αὐτὰ ποὺ εἶναι τόσο πολύτιμα
γιὰ ἐμᾶς, κι ἄς ἐλπίσουμε ὅτι θὰ μποῦμε στὴν Βασιλεία
τοῦ Θεοῦ, θὰ φθάσουμε τὴν τελειότητα∙ νὰ γίνουμε μ’
ὅλο μας τὸ εἶναι αὐτὸ ποὺ κληθήκαμε νὰ γίνουμε, αὐτὸ
τὸ εἶδος τῶν ἀνθρώπων ποὺ ὁ Θεὸς θέλησε ὅταν μᾶς
ἔπλασε- καὶ δὲν ἔχει γίνει ἀλήθεια.
Στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης ὑπάρχει ἕνα ἀπόσπασμα
ποὺ λέει, «Ἔχω μόνο ἕνα στοιχεῖο ἐναντίον σου – ξέχασες
τὴν πρώτη σου ἀγάπη». Καὶ αὐτὴ ἡ πρώτη ἀγάπη
πράγματι εἶναι γιὰ τὸν καθένα μας, ὁ Ζωντανὸς Θεός,
τὸν ὁποίο ὀνομάζουμε μὲ τόσους πολλοὺς τρόπους:
μπορεῖ νὰ Τὸν ὀνομάζουμε «ζωή», μπορεῖ «τελείωση»,
μπορεῖ «εὐτυχία», μπορεῖ μὲ ὅλα τὰ ὀνόματα ποὺ
σημαίνουν πληρότητα τοῦ εἶναι μας. Κάποιες φορὲς
ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι μόνο στὸν Θεὸ εἶναι ἐφικτό,
κάποιες φορὲς φανταζόμαστε ὅτι μποροῦμε νὰ
μεγαλώσουμε ἀπὸ μόνοι μας – ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι ἡ πρώτη
μας ἀγάπη: τὸ νὰ ὡριμάσουμε ὅσο ὁ Θεὸς ἤθελε γιὰ
ἐμᾶς.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Καὶ δὲν ἀκολουθοῦμε τὶς Ἐντολὲς γιατί σκεφτόμαστε, ὅτι
μποροῦμε νὰ τὰ καταφέρουμε μ’ ἕναν ἁπλὸ τρόπο· καὶ
δὲν ἀποχωριζόμαστε ὅλα ὅσα ἔχουμε μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ὁ
Θεὸς θὰ ἀποδεχτεῖ ἐμᾶς καὶ τὸ φορτίο μας.
Ἄς συλλογιστοῦμε αὐτὴν τὴν ἱστορία. Δὲν εἶναι μόνο μιὰ
παραβολή, εἶναι κάτι ποὺ συνέβη στὸ νέο ἄνδρα.
Συμβαίνει σ’ ὅλους μας, ὅταν ὁ Θεὸς λέει «Εἶσαι πιστὸς
στὸν τρόπο ζωῆς ποὺ σοῦ ἔχω δώσει μὲσα ἀπὸ τὶς ἐντολές
μου, στοχεύοντας σ’ αὐτὲς ὅπως κάποιος σημαδεύει ἕναν
δρόμο; Θέλεις νὰ πετύχεις τὴν πληρότητα – ξεκίνα ἀπὸ
αὐτὸ τὸ σημεῖο». Κι ἄν ἀνησυχεῖς, ἄν εἶσαι πιστὸς σ’
αὐτά, τότε κάνε στὸν ἑαυτό σου τὴν ἑπόμενη ἐρώτηση:
ποιός εἶναι ὁ θησαυρὸς τὸν ὁποῖο δὲν θὰ ἀφήσω, ἀκόμα
κι ἄν πρόκειται γιὰ τὴν αἰώνια ζωή;
Ὁ νέος ἄκουσε τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, κι ἔφυγε
λυπημένος. Εἶχε ὑλικὰ ἀγαθὰ, ἀλλά ἔχουμε τόσα
πράγματα ποὺ δὲν εἶναι ὑλικά, ἀλλὰ εἶναι τὸ φορτίο, τὰ
δεσμά μας.
Καὶ ἔπειτα σ’ αὐτὴ τὴν ἱστορία ἕνα πράγμα μπορεῖ νὰ
μᾶς δώσει τόση ἐλπίδα. Ὁ Χριστὸς δὲν καταδικάζει τὸν
νέο ἄνδρα· τὸν ἀφήνει νὰ φύγει χωρίς οὔτε μία λέξη
κατηγορίας, γιατὶ ὅ,τι εἶπε ἦταν ὅπως ἕνας σπόρος
σπαρμένος στὸ μυαλὸ καὶ τὴν καρδιὰ αὐτοῦ τοῦ νέου
ἀνθρώπου. Τὸν ἀφήνει νὰ φύγει μὲ πληγωμένη καρδιά,
προβληματισμένο, καλώντας τον νὰ γίνει ὁ ἑαυτός του
μέσα ἀπὸ μιὰ πράξη ἠρωϊκῆς θέλησης καὶ παραδοχῆς, νὰ
βγεῖ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του, ὅπως ὁ Χριστὸς εἶπε, νὰ τ’ ἀφήσει
ὅλα καὶ νὰ Τὸν ἀκολουθήσει. Ποῦ; Ἀπὸ τὴν μιὰ στὸν
δρόμο τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη στὴν
πληρότητα τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Ὅταν ὁ Χριστὸς μᾶς λέει «Ἀκολουθεῖστε με», δὲν μᾶς
καλεῖ νὰ βαδίσουμε ἕνα τρομακτικό, σκοτεινὸ δρόμο·
λέει: «Ἐγὼ ἔχω περπατήσει αὐτὸν τὸν δρόμο, ξέρω κάθε
στροφή του- μπορεῖς μὲ ἀσφάλεια νὰ τὸν
ἀκολουθήσεις!». Εἶναι σὰν τὸν καλὸ βοσκὸ ποὺ βαδίζει
μπροστὰ ἀπὸ τὰ πρόβατα του, ἀντιμετωπίζει ὅλους τοὺς
κινδύνους ὁ ἴδιος γιὰ νὰ εἶναι ἀσφαλὲς τὸ ποίμνιο του».
Ὅλοι μποροῦμε νὰ ἐπιστρέψουμε σπίτι ὅπως ὁ νέος, ἴσως
λυπημένοι, γιατὶ οὔτε «φυλάξαμε τὶς Ἐντολές» οὔτε
εἴμαστε ἱκανοὶ ν’ ἀπαρνηθοῦμε τὴν πιὸ πολύτιμη
περιουσία μας: ἀλλὰ θυμηθεῖτε – δὲν εἴμαστε
καταδικασμένοι, ἔχουμε μπροστά μας μιὰ τελικὴ
ἐπιλογή, κι ὅσο μποροῦμε ν’ ἀγωνιζόμαστε σ΄αὐτὴ τὴν γῆ
– ὑπάρχει χρόνος.
Ἀλλὰ ἄς μὴν πλανιόμαστε ἀπὸ τὴν διάρκεια τοῦ χρόνου:
ὁ Χρόνος κυλᾶ, ὁ χρόνος φεύγει- ἄς μὴν εἴμαστε τόσο
ἀργοὶ, ἄς στραφοῦμε στὴν ζωή, κι ἄς γίνουμε ὅλα αὐτὰ
ποὺ μποροῦμε νὰ γίνουμε.
Ἡ ἀπάντηση στὴν σημερινὴ περικοπὴ εἶναι ξεκάθαρη –
«Ποιός λοιπὸν μπορεῖ νὰ σωθεῖ;»
Γιὰ τὸν ἄνθρωπο δὲν εἶναι δυνατὸν, ἀλλὰ στὸν Θεὸ ὅλα
εἶναι δυνατά».
Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐλπίδα μας:
Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας, καὶ τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο γιὰ
ἐμᾶς. Ἀμήν.
† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 2 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1189
Η προσμονή μου και ο Ερχόμενος.
H προσμονή του Θεού εκφράζεται με
την νηστεία, με την κενή γαστέρα, με
κάθε ασκητική πράξη. Αυτά καθ’
εαυτά δεν έχουν καμία αξία. Ποία
σημασία έχει αν νηστεύω; Θα γινόμουν ένας δυαλιστής
και θα χώριζα το πνεύμα από την σάρκα και
θα ήθελα να δαμάσω την σάρκα, αν για μένα αυτή καθ’
εαυτή η νηστεία είχε την σημασία της. Η νηστεία έχει μία
και μοναδική σημασία, την έκφραση της προσμονής του
Θεού.
Το ίδιο ισχύει και για την προσευχή. Αν αυτή καθ’ εαυτή
η προσευχή είχε σημασία, η ζωή μου θα ήταν η
προσευχή, θα ήταν μία ανθρώπινη ενέργεια, μία τάσις
και ανάβασις, δεν θα ήταν ο Θεός.
Η προσευχή μου έχει σημασία, γιατί ακριβώς εκφράζει
αυτή την προσμονή μου, το «ἐλθέ και σκήνωσον», το που
είσαι, Θεέ μου.
Εν κατακλείδι, ο θάνατος γίνεται σιωπή, η σιωπή γίνεται
αγω­νία της παρουσίας του Θεού, και αυτή δίνει την θέση
της στην προσμονή, η οποία είναι τόσο ισχυρό βίωμα,
ώστε για μένα είναι παρου­σία της αληθινής ζωής.
Όταν κάτι το προσμένεις, το απολαμβάνεις σαν να το
έχεις. Περιμένοντας κάποιον πού τον αγαπώ, πότε τον
αγκαλιάζω, πότε τον φιλώ, πότε του μιλάω, πότε του
εξηγώ, πότε του ζητώ να μου δείξει την αγάπη του.
Τον έχω τόσο κοντά μου, τόσο δικό μου, τόσο οικείο∙ έχω
ένα πολύ ισχυρό βίωμα.
Ο Θεός ήταν και είναι πάντοτε ο ερχόμενος. Οι Ιουδαίοι
τον ένοιωθαν ως ερχόμενον μέσα στις ερήμους, στους
πολέμους, στις επισκέψεις τους στον ναό, στον
προσωπικό τους αγώνα∙ αδιαλείπτως τον ένοιωθαν ως
ερχόμενον. Ταυτοχρόνως τον προσδοκούσαν ερχόμενον
εις το πλήρωμα του χρόνου. Το πλήρωμα του χρόνου
ήλθε, Εκείνος ήλθε, και όμως συνεχίζει να είναι ο
ερχόμενος και συνάμα ο πανταχού παρών. Δεν υπάρχει
τρύπα πού δεν είναι μέσα. Δεν υπάρχει ζωύφιο πού δεν
τον περικλείει. Δεν υπάρχει ίχνος της ζωής μου, του
χρόνου μου, της υποστάσεώς μου, πού δεν τον εμπεριέχει,
και όμως Αυτός είναι ο ερχόμενος.
αρχιμ. Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης
Νηστεύω σημαίνει προσμένω τον Θεό.
Νηστεύω σημαίνει προσμένω τον
Θεό.
Μένω νηστικός για να χορτάσω
Θεό.
Μένω νηστικός μέχρι να κατανοήσω
ότι τίποτα και κανείς δεν μπορεί να με χορτάσει. Η
νηστεία είναι μια προσμονή όπως λέει ο όσιος Γέροντας
Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης.
Νηστεύω και περιμένω τον Θεό. Με την νηστεία και την
προσευχή δίνω ραντεβού στο Θεό. Δεν τον δεσμεύω, αλλά
του λέω είμαι εδώ και σε ποθώ.
Θα σε περιμένω όσο χρειαστεί, έστω για μια στιγμή μαζί
Σου.
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Στο κενό της πείνας δεν βάζω κάτι άλλο, κάτι λίγο και
ψεύτικο. Περιμένω μέχρι να έρθει η τροφή εκείνη που θα
πληρώσει την πείνα μου. Κι αυτή η τροφή είναι ο ίδιος ο
Θεός.
Νηστεύω, προσεύχομαι και αγρυπνώ. Όσο μπορώ και
μου ταιριάζει. Λίγο; Ναι λίγο. Αλλά το κάνω, δεν το
αφήνω επειδή δεν μπορώ το πολύ. Μικρή άσκηση; Ναι,
αλλά την κάνω δεν την αφήνω επειδή δεν είναι σπουδαία
και μεγάλη.
Κάνω μικρά βήματα, αλλάζω συνήθειες και πεποιθήσεις,
κτίζω νέες αφηγήσεις για εμένα, τους άλλους, την ζωή.
Δεν υπάρχει περίπτωση ο Θεός να μην εμφανιστεί.
Ακόμη και όταν δεν φαίνεται είναι εκεί.
Παρόν, δίπλα σου, μαζί σου, στο διπλανό σκαμνάκι, στο
διπλανό κάθισμα, στο δωμάτιο σου, πολλές φορές στο
πάτωμα που σε ρίχνει ο πόνος και η απελπισία, μέσα
στην ασθένεια σου, … είναι Εκεί.
Μην βιάζεσαι, μην ανυπομονείς, μην Τον
αντικαταστήσεις με υποκατάστατα.
Περίμενε και θα έρθει, θα σε γεμίσει φως.
π. λίβυος
Μπορούμε πάντα να είμαστε καλά;
Μπορούμε πάντα να είμαστε καλά;
Όχι.
Μπορεί η χαρά να κρατήσει για πάντα
σε αυτή την φάση ζωής; Όχι.
Μπορούν όλα να υπολογιστούν και να
ελεγχθούν; Αποκλείεται. Οπότε μάθε να αφήνεσαι αντί
να ελέγχεις και αγχώνεσαι.
Συνάντησα ένα παλληκάρι σε μια επίσκεψη μου στην
Θεσσαλονίκη, που μου έλεγε: «πάτερ μου πέρασα πολλά,
έφτασα στο πάτο της κόλασης, και τότε είπα στοπ, ως
εδώ. Σηκώνομαι και λεω στον Χριστό, «από σήμερα να
αγχώνεσαι εσύ για μένα. Εγώ δεν μπορώ άλλο….».
Αυτό είναι πίστη. Το απόλυτο άφημα στο Θεό, στην
αγαπητική πρόνοια και στα σοφά Του σχέδια. Πιστεύω
στο σχέδιο του Θεού δεν σημαίνει ψυχολογική
παραίτηση.
Μην κάνεις το λάθος να ψυχολογικοποιείς την
πνευματική ζωή. Η πίστη δεν είναι μοιρολατρία και
αδράνεια. Άλλο παραίτηση ψυχολογική κι άλλο ζωντανή
σχέση με τον Χριστό.
Η πίστη δεν είναι παραίτηση αλλά υπέρβαση. Πίστη
σημαίνει κάνω ένα άλμα πάνω από τις αισθήσεις μου.
Με ξεπερνάω. Φτάνω εκεί που δεν μπορώ. Με ταπείνωση
και ρεαλισμό αποδέχομαι ότι δεν χωράνε όλα στο μυαλό
και τις αναλύσεις μου.
Η ζωή είναι ένα μυστήριο που βιώνεται και δεν
αναλύεται. Στο έχω πει πολλές φορές και θα στο πω και
πάλι.
Η ζωή ενός πιστού με ενός απίστου δεν διαφέρει όσον
αφορά τις εξωτερικές συνθήκες αλλά τις εσωτερικές.
Κι ο άνθρωπος του Θεού θα αρρωστήσει, θα πονέσει, θα
κλάψει, θα διψάσει και θα πεινάσει, θα θάψει και θα
πενθήσει.
Όμως ο άνθρωπος του Θεού, όλες αυτές οι οδύνες του
βίου, τις βλέπει ΑΛΛΙΩΣ.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 3 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1189
Τα προβλήματα δεν εξαφανίζονται αλλά
μεταμορφώνονται. Τα βάσανα γίνονται ευλογίες.
Οι δυσκολίες συνεργάτες και οδηγοί.
Οι αποτυχίες νέοι δρόμοι για επιτυχίες.
Οι αμαρτίες ευκαιρίες για αυτογνωσία.
Ο Σταυρός, Ανάσταση και φως.
Το μυστικό της ζωής που έχει Χριστό είναι η
μεταμόρφωση και όχι εξαφάνιση των προβλημάτων.
Δεν ζούμε άλλη ζωή αλλά αλλιώς.
π. Λίβυος
«Ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε»
– Πῶς μποροῦν σήμερα οἱ ἄνθρωποι
νὰ ἐκτελέσουν τὴν ἐντολὴ τοῦ
ἀποστόλου Παύλου «Ἀδιαλείπτως
προσεύχεσθε»;
–Μπορεί κανεὶς νὰ προσεύχεται ἀδιάκοπα, ἂν βρίσκεται
πάντοτε μὲ τὸν νοῦ καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ.
Μὲ τὰ χέρια του μπορεῖ νὰ ἐργάζεται, ἐνῶ μὲ τὸν νοῦ καὶ
τὴν καρδιά του νὰ ὑψώνεται στὸν Θεό.
Καὶ ἀκόμη αὐτὸ ἔχω νὰ προσθέσω, ὅτι τὸ βασικὸ
γνώρισμα αὐτῆς τῆς προσευχῆς εἶναι νὰ ὑπάρχουν
ἑνωμένα ὁ νοῦς καὶ ἡ καρδιά μας καὶ ἀχώριστα ἀπὸ τὸν
Θεό, σ’ ὁποιοδήποτε τόπο καὶ χρόνο βρισκόμαστε.
Νὰ ἔχουμε πάντοτε τὴν αἴσθηση τῆς παρουσίας τοῦ
Θεοῦ.
Αὐτὴ ἡ ἐργασία ἰσχύει γιὰ ὅλες τὶς τάξεις τῆς προσευχῆς
καὶ θεωρεῖται μία προσευχὴ ἀκατάπαυστη, κατὰ τὸν ἅγιο
Θεοφάνη τὸν Ἔγκλειστο.
Αὐτὴ τὴν αἴσθηση καὶ συνεχῆ θεωρία τοῦ Θεοῦ εἶχε ὁ
μακάριος προφήτης Δαβίδ, ὅταν ἔλεγε: «Προωρώμην τὸν
Κύριον ἐνώπιόν μου διὰ παντός, ὅτι ἐκ δεξιῶν μου ἐστίν,
ἴνα μὴ σαλευθῶ» (Ψάλμ. 15:8).
Πρέπει λοιπὸν νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου
εἶναι μία ἀδιάκοπη προσευχή, ὅταν αὐτὸς σκέπτεται
νοερὰ πάντοτε τὸν Θεό.
π. Κλεόπα Ήλιε (†)
Να έχεις ελπίδα.
Να έχεις ελπίδα.
Και ο πιο μεγάλος πόνος κάποτε
περνάει.
Αρκεί εσύ να μην απελπιστείς. Αρκεί
να μην τα παρατήσεις.
Να έχεις μέσα σου χαρά.
Δεν πλάστηκε για να πεθαίνει ο άνθρωπος.
Πλάστηκε να ζει με προοπτική αιώνια.
Όσο μπορείς να αγαπάς.
Να αγαπάς βαθιά. Ανιδιοτελώς.
Να αγαπάς τους ανθρώπους γύρω σου με όλο σου το
είναι.
Και τέλος να πιστεύεις.
Στέρεος να μένεις.
Ακλόνητος.
Να χαίρεσαι, να ελπίζεις και να αγαπάς.
Και θα τα καταφέρεις και τα τρία αυτά, αν μένεις
σταθερός στη πεποίθηση, πως Άλλος κυβερνάει τούτον
εδώ τον κόσμο.
Ψυχολόγος Ελευθεριάδης Ελευθέριος
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
 ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2023 ΕΤΟΣ 23 Ο
Στη μνήμη του οσίου Στυλιανού του
Παφλαγόνος.
Πελώριος, μεγάλου αναστήματος άγιος
ο άγιος Στυλιανός, που δεν τον χωράει
η όλη οικουμένη∙ και η Εκκλησία με
απλά και λίγα λόγια παρουσιάζει τον
βίο του. Είναι να θαυμάζει κανείς από
όλες τις πλευρές.
Θα μας βοηθούσε καλύτερα να πούμε
ό,τι χρειαζόταν αυτή η πρώτη φράση
του βίου του: «Ούτος ηγιάσθη από την
κοιλίαν της μητρός του – ακόμη μέσα από την κοιλιά της
μητέρας του αγιάσθηκε – και έγινε κατοικητήριον του
Αγίου Πνεύματος» και είχε τη δύναμη να κάνει όλα αυτά
τα θαύματα.
Μεγάλα τα κρίματα και τα μυστήρια του Θεού. Πώς
επιτρέπει άλλοι εκ κοιλίας μητρός και σε όλη τους τη ζωή
να είναι βεβαρημένοι, και άλλοι εκ κοιλίας μητρός να
είναι αγιασμένοι και πλήρεις Πνεύματος Αγίου και να
θεραπεύουν τους ασθενείς.
Λέει το απολυτίκιο, όπως θα προσέξατε, για τον άγιο
Στυλιανό ότι ανέθεσε τον εαυτό του στον Θεό και έλαβε
το Πνεύμα το Άγιο. Όσο κι αν ήταν ευλογημένος και
αγιασμένος εκ κοιλίας μητρός, εάν δεν ανέθετε τον εαυτό
του στον Θεό, δεν θα είχε τον πλούτο αυτό, την ευλογία
αυτή που του έδωσε ο Θεός, το Άγιο Πνεύμα δηλαδή∙ δεν
θα γινόταν κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος.
Θα παρακαλέσω πάρα πολύ, όσοι έχετε μια καλή
διάθεση, να προσέξετε αυτό το σημείο. Ήλθατε χθες,
προχθές, έρχεστε απόψε, θα ξαναρθείτε. Έχετε μια
κάποια καλή διάθεση. Πώς να πω; Κι εγώ δεν θα είχα το
θάρρος να βγαίνω κάθε τόσο να λέω ό,τι λέω, εάν δεν
αισθανόμουν ότι με αποδέχεστε, μου έχετε εμπιστοσύνη.
Όλοι, κι εγώ κι εσείς, κάνουμε τον ίδιο αγώνα. Τον Θεό
μας θέλουμε, σ’ αυτόν θέλουμε να αναθέσουμε τον εαυτό
μας, να έχουμε την ευλογία του, να μας δώσει το Πνεύμα
του το Άγιο.
Παρακαλώ λοιπόν πάρα πολύ να δει ο καθένας μας –
στην ανάγκη να ρωτήσουμε κιόλας, αν χρειαστεί∙ εάν δεν
καταλαβαίνουμε αλλιώς – πώς γίνεται και τελικά δεν τα
έχουμε καλά με τον Θεό. Διότι αν τα έχουμε καλά και
δείχνουμε προθυμία και φερόμαστε με εμπιστοσύνη,
έρχεται ποτάμι η ευλογία του Θεού. Κάτι, επομένως,
συμβαίνει μ’ εμάς τους σημερινούς χριστιανούς, και
τελικά είμαστε ανεπρόκοποι.
Πέρα από μια καλή διάθεση και από ένα βόλεμα
χριστιανικής, ας πούμε, υφής, δεν μας κέρδισε ο Θεός, δεν
δουλεύει ο Θεός μέσα μας, δεν μπορεί να συνεργαστεί
μαζί μας. Με την έννοια ότι δεν μας νιώθει πως γίναμε
δικοί του, πως αφεθήκαμε σ’ αυτόν και μπορεί να μας
φωτίσει και όπως θέλει να μας οδηγήσει, να μας
καθοδηγήσει, να μας φροντίσει. Σαν να μην του δίνουμε
την ελευθερία να εργαστεί μέσα μας, και τελικά μένει
άγονη η ψυχή μας, στείρα, χωρίς χάρη Θεού, χωρίς
Πνεύμα Άγιο.
Ακούσατε την αποστολική περικοπή που έλεγε: «Ο
καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη,
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ 4 από 4
ΑΡΙΘΜ. ΦΥΛΛΟΥ 1189
μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης,
εγκράτεια» (Γαλ. 5:22-23). Όλα αυτά τα χαρίσματα του
Αγίου Πνεύματος δεν τα στερεί από κανέναν ο Θεός,
όταν όμως έχει κανείς το Πνεύμα το Άγιο. Εμείς το
έχουμε το Πνεύμα το Άγιο, αλλά ανενέργητο.
Βαπτιστήκαμε και έχουμε μέσα μας δια του Χρίσματος το
Άγιο Πνεύμα. Αλλά εφόσον όμως αυτά τα χαρίσματα του
Αγίου Πνεύματος, ο καρπός αυτός του Αγίου Πνεύματος
δεν φανερώνεται στη ζωή μας – κι εμείς οι ίδιοι δεν τον
βιώνουμε, δεν τον ζούμε αυτόν τον καρπό, και προς τους
άλλους δεν φαίνεται – κάτι δεν πάει καλά. Και να
αναρωτηθούμε μήπως δεν τα έχουμε καλά με τον Θεό.
Με την έννοια δηλαδή ότι ραθυμεί κανείς, δεν έχει
κουράγιο, δεν έχει όρεξη να κάνει κόπο, να αγωνιστεί.
Γιατί; Μήπως είμαστε πάρα πολλοί εκείνοι οι οποίοι δεν
τα έχουμε καλά με τον Θεό; Μήπως είμαστε πάρα πολλοί
εκείνοι οι οποίοι βαθύτερα έχουμε το φρόνημα ότι σαν να
μας αδικεί ο Θεός; Ενώ ο Θεός είναι αγάπη, ο Θεός είναι
έλεος και μάλιστα για τον αμαρτωλό, για τον κάθε
αμαρτωλό.
Είμαστε βέβαια αμαρτωλοί κι εμείς όπως και οι άλλοι,
αλλά τελικά γιατί να είναι ξερή, στεγνή, άγονη η ψυχή
μας, γιατί να είμαστε χωρίς τα χαρίσματα του Αγίου
Πνεύματος; Δεν τσιγκουνεύεται, δεν έχει κάτι μαζί μας ο
Θεός. Η όλη στάση η δική μας είναι τέτοια απέναντι στον
Θεό, που φαίνεται σαν να έχει κάτι μαζί μας, και του
κρατάμε κλειστή την καρδιά μας και δεν ανοίγει να έρθει
το Πνεύμα του Θεού μέσα μας. Παρακαλώ πάρα πολύ,
λίγο να προσέξουμε.
π. Συμεών Κραγιόπουλος (†), από το βιβλίο: “Θέλεις να
αγιάσεις;”
Δίκτυο Προσευχής
Από την Κυριακή 5 Ιουλίου 2015 και κάθε
βράδυ11.00–12.00, όσοι θέλουμε, να κάνουμε στο σπίτι
μας την Παράκληση στην Παναγία μας και την
Ευχή,για όλα τα δύσκολα που συμβαίνουν καθημερινά
στον τόπο μας, την Πατρίδα μας και το Λαό μας αλλά και
σε κάθε ψυχή που ζει ανάμεσά μας και γύρω μας.
«Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου,
Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν,
ως άρρηκτον τείχος και προστασίαν.»
ἘπισκεφθεῖτετὴνἱστοσελίδατῆςἘνορίας μας:
http://saintpanteleimochania.wordpress.com
Εφημερίδα ΔΙΑΚΟΝΙΑ
ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ
ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ
ΑΜΠΕΡΙΑΣ ΧΑΝΙΩΝ
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΥΛΗΣ:
Πρωτ π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
ΚΑΤΑΠΙΔΗΣ
Πρωτ. π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ
ΚΟΥΔΟΥΜΝΑΚΗΣ
ΤΗΛ. ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ:
28210-43053
Ι. Ν. ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ